# File Name: Holy-Bible---Latin---Clementine-Vulgate-1598---Aionian-Edition.noia # File Size: 4043812 # File Date: 03/27/2024 23:20:42 # File Purpose: Supporting resource for the Aionian Bible project # File Location: https://resources.AionianBible.org # File Copyright: Creative Commons Attribution No Derivative Works 4.0, 2018-2024 # File Generator: ABCMS (alpha) # File Accuracy: Contact publisher with corrections to file format or content # Publisher Name: Nainoia Inc # Publisher Contact: https://www.AionianBible.org/Publisher # Publisher Mission: https://www.AionianBible.org/Preface # Publisher Website: https://NAINOIA-INC.signedon.net # Publisher Facebook: https://www.Facebook.com/AionianBible # Bible Name: Bibbia Vulgata Clementina # Bible Name English: Clementine Vulgate 1598 # Bible Language: Latine # Bible Language English: Latin # Bible Copyright Format: CC Attribution NoDerivatives 4.0, 2018-2024 # Bible Copyright Text: Public Domain # Bible Source: Saint Jerome, revised by Sixtus V and Clement VIII # Bible Source Version: 2/21/2024 # Bible Source Link: https://ebible.org/details.php?id=latVUC # Bible Source Year: 405, 1880 # Bible Format: Aionian Glossary annotations to 265 verses # INDEX BOOK CHAPTER VERSE TEXT # # BOOK 001 GEN Genesis Genesis 001 GEN 001 001 In principio creavit Deus cælum et terram. 001 GEN 001 002 Terra autem erat inanis et vacua, et tenebræ erant super faciem abyssi: et spiritus Dei ferebatur super aquas. 001 GEN 001 003 Dixitque Deus: Fiat lux. Et facta est lux. 001 GEN 001 004 Et vidit Deus lucem quod esset bona: et divisit lucem a tenebris. 001 GEN 001 005 Appellavitque lucem Diem, et tenebras Noctem: factumque est vespere et mane, dies unus. 001 GEN 001 006 Dixit quoque Deus: Fiat firmamentum in medio aquarum: et dividat aquas ab aquis. 001 GEN 001 007 Et fecit Deus firmamentum, divisitque aquas, quæ erant sub firmamento, ab his, quæ erant super firmamentum. Et factum est ita. 001 GEN 001 008 Vocavitque Deus firmamentum, Cælum: et factum est vespere et mane, dies secundus. 001 GEN 001 009 Dixit vero Deus: Congregentur aquæ, quæ sub cælo sunt, in locum unum: et appareat arida. Et factum est ita. 001 GEN 001 010 Et vocavit Deus aridam Terram, congregationesque aquarum appellavit Maria. Et vidit Deus quod esset bonum. 001 GEN 001 011 Et ait: Germinet terra herbam virentem, et facientem semen, et lignum pomiferum faciens fructum juxta genus suum, cujus semen in semetipso sit super terram. Et factum est ita. 001 GEN 001 012 Et protulit terra herbam virentem, et facientem semen juxta genus suum, lignumque faciens fructum, et habens unumquodque sementem secundum speciem suam. Et vidit Deus quod esset bonum. 001 GEN 001 013 Et factum est vespere et mane, dies tertius. 001 GEN 001 014 Dixit autem Deus: Fiant luminaria in firmamento cæli, et dividant diem ac noctem, et sint in signa et tempora, et dies et annos: 001 GEN 001 015 ut luceant in firmamento cæli, et illuminent terram. Et factum est ita. 001 GEN 001 016 Fecitque Deus duo luminaria magna: luminare majus, ut præesset diei: et luminare minus, ut præesset nocti: et stellas. 001 GEN 001 017 Et posuit eas in firmamento cæli, ut lucerent super terram, 001 GEN 001 018 et præessent diei ac nocti, et dividerent lucem ac tenebras. Et vidit Deus quod esset bonum. 001 GEN 001 019 Et factum est vespere et mane, dies quartus. 001 GEN 001 020 Dixit etiam Deus: Producant aquæ reptile animæ viventis, et volatile super terram sub firmamento cæli. 001 GEN 001 021 Creavitque Deus cete grandia, et omnem animam viventem atque motabilem, quam produxerant aquæ in species suas, et omne volatile secundum genus suum. Et vidit Deus quod esset bonum. 001 GEN 001 022 Benedixitque eis, dicens: Crescite, et multiplicamini, et replete aquas maris: avesque multiplicentur super terram. 001 GEN 001 023 Et factum est vespere et mane, dies quintus. 001 GEN 001 024 Dixit quoque Deus: Producat terra animam viventem in genere suo, jumenta, et reptilia, et bestias terræ secundum species suas. Factumque est ita. 001 GEN 001 025 Et fecit Deus bestias terræ juxta species suas, et jumenta, et omne reptile terræ in genere suo. Et vidit Deus quod esset bonum, 001 GEN 001 026 et ait: Faciamus hominem ad imaginem et similitudinem nostram: et præsit piscibus maris, et volatilibus cæli, et bestiis, universæque terræ, omnique reptili, quod movetur in terra. 001 GEN 001 027 Et creavit Deus hominem ad imaginem suam: ad imaginem Dei creavit illum, masculum et feminam creavit eos. 001 GEN 001 028 Benedixitque illis Deus, et ait: Crescite et multiplicamini, et replete terram, et subjicite eam, et dominamini piscibus maris, et volatilibus cæli, et universis animantibus, quæ moventur super terram. 001 GEN 001 029 Dixitque Deus: Ecce dedi vobis omnem herbam afferentem semen super terram, et universa ligna quæ habent in semetipsis sementem generis sui, ut sint vobis in escam: 001 GEN 001 030 et cunctis animantibus terræ, omnique volucri cæli, et universis quæ moventur in terra, et in quibus est anima vivens, ut habeant ad vescendum. Et factum est ita. 001 GEN 001 031 Viditque Deus cuncta quæ fecerat, et erant valde bona. Et factum est vespere et mane, dies sextus. 001 GEN 002 001 Igitur perfecti sunt cæli et terra, et omnis ornatus eorum. 001 GEN 002 002 Complevitque Deus die septimo opus suum quod fecerat: et requievit die septimo ab universo opere quod patrarat. 001 GEN 002 003 Et benedixit diei septimo, et sanctificavit illum, quia in ipso cessaverat ab omni opere suo quod creavit Deus ut faceret. 001 GEN 002 004 Istæ sunt generationes cæli et terræ, quando creata sunt, in die quo fecit Dominus Deus cælum et terram, 001 GEN 002 005 et omne virgultum agri antequam oriretur in terra, omnemque herbam regionis priusquam germinaret: non enim pluerat Dominus Deus super terram, et homo non erat qui operaretur terram: 001 GEN 002 006 sed fons ascendebat e terra, irrigans universam superficiem terræ. 001 GEN 002 007 Formavit igitur Dominus Deus hominem de limo terræ, et inspiravit in faciem ejus spiraculum vitæ, et factus est homo in animam viventem. 001 GEN 002 008 Plantaverat autem Dominus Deus paradisum voluptatis a principio, in quo posuit hominem quem formaverat. 001 GEN 002 009 Produxitque Dominus Deus de humo omne lignum pulchrum visu, et ad vescendum suave lignum etiam vitæ in medio paradisi, lignumque scientiæ boni et mali. 001 GEN 002 010 Et fluvius egrediebatur de loco voluptatis ad irrigandum paradisum, qui inde dividitur in quatuor capita. 001 GEN 002 011 Nomen uni Phison: ipse est qui circuit omnem terram Hevilath, ubi nascitur aurum: 001 GEN 002 012 et aurum terræ illius optimum est; ibi invenitur bdellium, et lapis onychinus. 001 GEN 002 013 Et nomen fluvii secundi Gehon; ipse est qui circumit omnem terram Æthiopiæ. 001 GEN 002 014 Nomen vero fluminis tertii, Tigris: ipse vadit contra Assyrios. Fluvius autem quartus, ipse est Euphrates. 001 GEN 002 015 Tulit ergo Dominus Deus hominem, et posuit eum in paradiso voluptatis, ut operaretur, et custodiret illum: 001 GEN 002 016 præcepitque ei, dicens: Ex omni ligno paradisi comede; 001 GEN 002 017 de ligno autem scientiæ boni et mali ne comedas: in quocumque enim die comederis ex eo, morte morieris. 001 GEN 002 018 Dixit quoque Dominus Deus: Non est bonum esse hominem solum: faciamus ei adjutorium simile sibi. 001 GEN 002 019 Formatis igitur Dominus Deus de humo cunctis animantibus terræ, et universis volatilibus cæli, adduxit ea ad Adam, ut videret quid vocaret ea: omne enim quod vocavit Adam animæ viventis, ipsum est nomen ejus. 001 GEN 002 020 Appellavitque Adam nominibus suis cuncta animantia, et universa volatilia cæli, et omnes bestias terræ: Adæ vero non inveniebatur adjutor similis ejus. 001 GEN 002 021 Immisit ergo Dominus Deus soporem in Adam: cumque obdormisset, tulit unam de costis ejus, et replevit carnem pro ea. 001 GEN 002 022 Et ædificavit Dominus Deus costam, quam tulerat de Adam, in mulierem: et adduxit eam ad Adam. 001 GEN 002 023 Dixitque Adam: Hoc nunc os ex ossibus meis, et caro de carne mea: hæc vocabitur Virago, quoniam de viro sumpta est. 001 GEN 002 024 Quam ob rem relinquet homo patrem suum, et matrem, et adhærebit uxori suæ: et erunt duo in carne una. 001 GEN 002 025 Erat autem uterque nudus, Adam scilicet et uxor ejus: et non erubescebant. 001 GEN 003 001 Sed et serpens erat callidior cunctis animantibus terræ quæ fecerat Dominus Deus. Qui dixit ad mulierem: Cur præcepit vobis Deus ut non comederetis de omni ligno paradisi? 001 GEN 003 002 Cui respondit mulier: De fructu lignorum, quæ sunt in paradiso, vescimur: 001 GEN 003 003 de fructu vero ligni quod est in medio paradisi, præcepit nobis Deus ne comederemus, et ne tangeremus illud, ne forte moriamur. 001 GEN 003 004 Dixit autem serpens ad mulierem: Nequaquam morte moriemini. 001 GEN 003 005 Scit enim Deus quod in quocumque die comederitis ex eo, aperientur oculi vestri, et eritis sicut dii, scientes bonum et malum. 001 GEN 003 006 Vidit igitur mulier quod bonum esset lignum ad vescendum, et pulchrum oculis, aspectuque delectabile: et tulit de fructu illius, et comedit: deditque viro suo, qui comedit. 001 GEN 003 007 Et aperti sunt oculi amborum; cumque cognovissent se esse nudos, consuerunt folia ficus, et fecerunt sibi perizomata. 001 GEN 003 008 Et cum audissent vocem Domini Dei deambulantis in paradiso ad auram post meridiem, abscondit se Adam et uxor ejus a facie Domini Dei in medio ligni paradisi. 001 GEN 003 009 Vocavitque Dominus Deus Adam, et dixit ei: Ubi es? 001 GEN 003 010 Qui ait: Vocem tuam audivi in paradiso, et timui, eo quod nudus essem, et abscondi me. 001 GEN 003 011 Cui dixit: Quis enim indicavit tibi quod nudus esses, nisi quod ex ligno de quo præceperam tibi ne comederes, comedisti? 001 GEN 003 012 Dixitque Adam: Mulier, quam dedisti mihi sociam, dedit mihi de ligno, et comedi. 001 GEN 003 013 Et dixit Dominus Deus ad mulierem: Quare hoc fecisti? Quæ respondit: Serpens decepit me, et comedi. 001 GEN 003 014 Et ait Dominus Deus ad serpentem: [Quia fecisti hoc, maledictus es inter omnia animantia, et bestias terræ: super pectus tuum gradieris, et terram comedes cunctis diebus vitæ tuæ. 001 GEN 003 015 Inimicitias ponam inter te et mulierem, et semen tuum et semen illius: ipsa conteret caput tuum, et tu insidiaberis calcaneo ejus.] 001 GEN 003 016 Mulieri quoque dixit: Multiplicabo ærumnas tuas, et conceptus tuos: in dolore paries filios, et sub viri potestate eris, et ipse dominabitur tui. 001 GEN 003 017 Adæ vero dixit: Quia audisti vocem uxoris tuæ, et comedisti de ligno, ex quo præceperam tibi ne comederes, maledicta terra in opere tuo: in laboribus comedes ex ea cunctis diebus vitæ tuæ. 001 GEN 003 018 Spinas et tribulos germinabit tibi, et comedes herbam terræ. 001 GEN 003 019 In sudore vultus tui vesceris pane, donec revertaris in terram de qua sumptus es: quia pulvis es et in pulverem reverteris. 001 GEN 003 020 Et vocavit Adam nomen uxoris suæ, Heva: eo quod mater esset cunctorum viventium. 001 GEN 003 021 Fecit quoque Dominus Deus Adæ et uxori ejus tunicas pelliceas, et induit eos: 001 GEN 003 022 et ait: Ecce Adam quasi unus ex nobis factus est, sciens bonum et malum: nunc ergo ne forte mittat manum suam, et sumat etiam de ligno vitæ, et comedat, et vivat in æternum. 001 GEN 003 023 Et emisit eum Dominus Deus de paradiso voluptatis, ut operaretur terram de qua sumptus est. 001 GEN 003 024 Ejecitque Adam: et collocavit ante paradisum voluptatis cherubim, et flammeum gladium, atque versatilem, ad custodiendam viam ligni vitæ. 001 GEN 004 001 Adam vero cognovit uxorem suam Hevam, quæ concepit et peperit Cain, dicens: Possedi hominem per Deum. 001 GEN 004 002 Rursumque peperit fratrem ejus Abel. Fuit autem Abel pastor ovium, et Cain agricola. 001 GEN 004 003 Factum est autem post multos dies ut offerret Cain de fructibus terræ munera Domino. 001 GEN 004 004 Abel quoque obtulit de primogenitis gregis sui, et de adipibus eorum: et respexit Dominus ad Abel, et ad munera ejus. 001 GEN 004 005 Ad Cain vero, et ad munera illius non respexit: iratusque est Cain vehementer, et concidit vultus ejus. 001 GEN 004 006 Dixitque Dominus ad eum: Quare iratus es? et cur concidit facies tua? 001 GEN 004 007 nonne si bene egeris, recipies: sin autem male, statim in foribus peccatum aderit? sed sub te erit appetitus ejus, et tu dominaberis illius. 001 GEN 004 008 Dixitque Cain ad Abel fratrem suum: Egrediamur foras. Cumque essent in agro, consurrexit Cain adversus fratrem suum Abel, et interfecit eum. 001 GEN 004 009 Et ait Dominus ad Cain: Ubi est Abel frater tuus? Qui respondit: Nescio: num custos fratris mei sum ego? 001 GEN 004 010 Dixitque ad eum: Quid fecisti? vox sanguinis fratris tui clamat ad me de terra. 001 GEN 004 011 Nunc igitur maledictus eris super terram, quæ aperuit os suum, et suscepit sanguinem fratris tui de manu tua. 001 GEN 004 012 Cum operatus fueris eam, non dabit tibi fructus suos: vagus et profugus eris super terram. 001 GEN 004 013 Dixitque Cain ad Dominum: Major est iniquitas mea, quam ut veniam merear. 001 GEN 004 014 Ecce ejicis me hodie a facie terræ, et a facie tua abscondar, et ero vagus et profugus in terra: omnis igitur qui invenerit me, occidet me. 001 GEN 004 015 Dixitque ei Dominus: Nequaquam ita fiet: sed omnis qui occiderit Cain, septuplum punietur. Posuitque Dominus Cain signum, ut non interficeret eum omnis qui invenisset eum. 001 GEN 004 016 Egressusque Cain a facie Domini, habitavit profugus in terra ad orientalem plagam Eden. 001 GEN 004 017 Cognovit autem Cain uxorem suam, quæ concepit, et peperit Henoch: et ædificavit civitatem, vocavitque nomen ejus ex nomine filii sui, Henoch. 001 GEN 004 018 Porro Henoch genuit Irad, et Irad genuit Maviaël, et Maviaël genuit Mathusaël, et Mathusaël genuit Lamech. 001 GEN 004 019 Qui accepit duas uxores, nomen uni Ada, et nomen alteri Sella. 001 GEN 004 020 Genuitque Ada Jabel, qui fuit pater habitantium in tentoriis, atque pastorum. 001 GEN 004 021 Et nomen fratris ejus Jubal: ipse fuit pater canentium cithara et organo. 001 GEN 004 022 Sella quoque genuit Tubalcain, qui fuit malleator et faber in cuncta opera æris et ferri. Soror vero Tubalcain, Noëma. 001 GEN 004 023 Dixitque Lamech uxoribus suis Adæ et Sellæ: [Audite vocem meam, uxores Lamech; auscultate sermonem meum: quoniam occidi virum in vulnus meum, et adolescentulum in livorem meum. 001 GEN 004 024 Septuplum ultio dabitur de Cain: de Lamech vero septuagies septies.] 001 GEN 004 025 Cognovit quoque adhuc Adam uxorem suam: et peperit filium, vocavitque nomen ejus Seth, dicens: Posuit mihi Deus semen aliud pro Abel, quem occidit Cain. 001 GEN 004 026 Sed et Seth natus est filius, quem vocavit Enos: iste cœpit invocare nomen Domini. 001 GEN 005 001 Hic est liber generationis Adam. In die qua creavit Deus hominem, ad similitudinem Dei fecit illum. 001 GEN 005 002 Masculum et feminam creavit eos, et benedixit illis: et vocavit nomen eorum Adam, in die quo creati sunt. 001 GEN 005 003 Vixit autem Adam centum triginta annis: et genuit ad imaginem et similitudinem suam, vocavitque nomen ejus Seth. 001 GEN 005 004 Et facti sunt dies Adam, postquam genuit Seth, octingenti anni: genuitque filios et filias. 001 GEN 005 005 Et factum est omne tempus quod vixit Adam, anni nongenti triginta, et mortuus est. 001 GEN 005 006 Vixit quoque Seth centum quinque annis, et genuit Enos. 001 GEN 005 007 Vixitque Seth, postquam genuit Enos, octingentis septem annis, genuitque filios et filias. 001 GEN 005 008 Et facti sunt omnes dies Seth nongentorum duodecim annorum, et mortuus est. 001 GEN 005 009 Vixit vero Enos nonaginta annis, et genuit Cainan. 001 GEN 005 010 Post cujus ortum vixit octingentis quindecim annis, et genuit filios et filias. 001 GEN 005 011 Factique sunt omnes dies Enos nongenti quinque anni, et mortuus est. 001 GEN 005 012 Vixit quoque Cainan septuaginta annis, et genuit Malaleel. 001 GEN 005 013 Et vixit Cainan, postquam genuit Malaleel, octingentis quadraginta annis, genuitque filios et filias. 001 GEN 005 014 Et facti sunt omnes dies Cainan nongenti decem anni, et mortuus est. 001 GEN 005 015 Vixit autem Malaleel sexaginta quinque annis, et genuit Jared. 001 GEN 005 016 Et vixit Malaleel, postquam genuit Jared, octingentis triginta annis, et genuit filios et filias. 001 GEN 005 017 Et facti sunt omnes dies Malaleel octingenti nonaginta quinque anni, et mortuus est. 001 GEN 005 018 Vixitque Jared centum sexaginta duobus annis, et genuit Henoch. 001 GEN 005 019 Et vixit Jared, postquam genuit Henoch, octingentis annis, et genuit filios et filias. 001 GEN 005 020 Et facti sunt omnes dies Jared nongenti sexaginta duo anni, et mortuus est. 001 GEN 005 021 Porro Henoch vixit sexaginta quinque annis, et genuit Mathusalam. 001 GEN 005 022 Et ambulavit Henoch cum Deo: et vixit, postquam genuit Mathusalam, trecentis annis, et genuit filios et filias. 001 GEN 005 023 Et facti sunt omnes dies Henoch trecenti sexaginta quinque anni. 001 GEN 005 024 Ambulavitque cum Deo, et non apparuit: quia tulit eum Deus. 001 GEN 005 025 Vixit quoque Mathusala centum octoginta septem annis, et genuit Lamech. 001 GEN 005 026 Et vixit Mathusala, postquam genuit Lamech, septingentis octoginta duobus annis, et genuit filios et filias. 001 GEN 005 027 Et facti sunt omnes dies Mathusala nongenti sexaginta novem anni, et mortuus est. 001 GEN 005 028 Vixit autem Lamech centum octoginta duobus annis, et genuit filium: 001 GEN 005 029 vocavitque nomen ejus Noë, dicens: Iste consolabitur nos ab operibus et laboribus manuum nostrarum in terra, cui maledixit Dominus. 001 GEN 005 030 Vixitque Lamech, postquam genuit Noë, quingentis nonaginta quinque annis, et genuit filios et filias. 001 GEN 005 031 Et facti sunt omnes dies Lamech septingenti septuaginta septem anni, et mortuus est. 001 GEN 005 032 Noë vero cum quingentorum esset annorum, genuit Sem, Cham et Japheth. 001 GEN 006 001 Cumque cœpissent homines multiplicari super terram, et filias procreassent, 001 GEN 006 002 videntes filii Dei filias hominum quod essent pulchræ, acceperunt sibi uxores ex omnibus, quas elegerant. 001 GEN 006 003 Dixitque Deus: Non permanebit spiritus meus in homine in æternum, quia caro est: eruntque dies illius centum viginti annorum. 001 GEN 006 004 Gigantes autem erant super terram in diebus illis: postquam enim ingressi sunt filii Dei ad filias hominum, illæque genuerunt, isti sunt potentes a sæculo viri famosi. 001 GEN 006 005 Videns autem Deus quod multa malitia hominum esset in terra, et cuncta cogitatio cordis intenta esset ad malum omni tempore, 001 GEN 006 006 pœnituit eum quod hominum fecisset in terra. Et tactus dolore cordis intrinsecus, 001 GEN 006 007 Delebo, inquit, hominem, quem creavi, a facie terræ, ab homine usque ad animantia, a reptili usque ad volucres cæli: pœnitet enim me fecisse eos. 001 GEN 006 008 Noë vero invenit gratiam coram Domino. 001 GEN 006 009 Hæ sunt generationes Noë: Noë vir justus atque perfectus fuit in generationibus suis; cum Deo ambulavit. 001 GEN 006 010 Et genuit tres filios, Sem, Cham et Japheth. 001 GEN 006 011 Corrupta est autem terra coram Deo, et repleta est iniquitate. 001 GEN 006 012 Cumque vidisset Deus terram esse corruptam (omnis quippe caro corruperat viam suam super terram), 001 GEN 006 013 dixit ad Noë: Finis universæ carnis venit coram me: repleta est terra iniquitate a facie eorum, et ego disperdam eos cum terra. 001 GEN 006 014 Fac tibi arcam de lignis lævigatis; mansiunculas in arca facies, et bitumine linies intrinsecus et extrinsecus. 001 GEN 006 015 Et sic facies eam: trecentorum cubitorum erit longitudo arcæ, quinquaginta cubitorum latitudo, et triginta cubitorum altitudo illius. 001 GEN 006 016 Fenestram in arca facies, et in cubito consummabis summitatem ejus: ostium autem arcæ pones ex latere; deorsum, cœnacula et tristega facies in ea. 001 GEN 006 017 Ecce ego adducam aquas diluvii super terram, ut interficiam omnem carnem, in qua spiritus vitæ est subter cælum: universa quæ in terra sunt, consumentur. 001 GEN 006 018 Ponamque fœdus meum tecum: et ingredieris arcam tu et filii tui, uxor tua, et uxores filiorum tuorum tecum. 001 GEN 006 019 Et ex cunctis animantibus universæ carnis bina induces in arcam, ut vivant tecum: masculini sexus et feminini. 001 GEN 006 020 De volucribus juxta genus suum, et de jumentis in genere suo, et ex omni reptili terræ secundum genus suum: bina de omnibus ingredientur tecum, ut possint vivere. 001 GEN 006 021 Tolles igitur tecum ex omnibus escis, quæ mandi possunt, et comportabis apud te: et erunt tam tibi, quam illis in cibum. 001 GEN 006 022 Fecit igitur Noë omnia quæ præceperat illi Deus. 001 GEN 007 001 Dixitque Dominus ad eum: Ingredere tu et omnis domus tua in arcam: te enim vidi justum coram me in generatione hac. 001 GEN 007 002 Ex omnibus animantibus mundis tolle septena et septena, masculum et feminam: de animantibus vero immundis duo et duo, masculum et feminam. 001 GEN 007 003 Sed et de volatilibus cæli septena et septena, masculum et feminam: ut salvetur semen super faciem universæ terræ. 001 GEN 007 004 Adhuc enim, et post dies septem ego pluam super terram quadraginta diebus et quadraginta noctibus: et delebo omnem substantiam, quam feci, de superficie terræ. 001 GEN 007 005 Fecit ergo Noë omnia quæ mandaverat ei Dominus. 001 GEN 007 006 Eratque sexcentorum annorum quando diluvii aquæ inundaverunt super terram. 001 GEN 007 007 Et ingressus est Noë et filii ejus, uxor ejus et uxores filiorum ejus cum eo in arcam propter aquas diluvii. 001 GEN 007 008 De animantibus quoque mundis et immundis, et de volucribus, et ex omni quod movetur super terram, 001 GEN 007 009 duo et duo ingressa sunt ad Noë in arcam, masculus et femina, sicut præceperat Dominus Noë. 001 GEN 007 010 Cumque transissent septem dies, aquæ diluvii inundaverunt super terram. 001 GEN 007 011 Anno sexcentesimo vitæ Noë, mense secundo, septimodecimo die mensis, rupti sunt omnes fontes abyssi magnæ, et cataractæ cæli apertæ sunt: 001 GEN 007 012 et facta est pluvia super terram quadraginta diebus et quadraginta noctibus. 001 GEN 007 013 In articulo diei illius ingressus est Noë, et Sem, et Cham, et Japheth filii ejus; uxor illius, et tres uxores filiorum ejus cum eis in arcam: 001 GEN 007 014 ipsi et omne animal secundum genus suum, universaque jumenta in genere suo, et omne quod movetur super terram in genere suo, cunctumque volatile secundum genus suum, universæ aves, omnesque volucres, 001 GEN 007 015 ingressæ sunt ad Noë in arcam, bina et bina ex omni carne, in qua erat spiritus vitæ. 001 GEN 007 016 Et quæ ingressa sunt, masculus et femina ex omni carne introierunt, sicut præceperat ei Deus: et inclusit eum Dominus deforis. 001 GEN 007 017 Factumque est diluvium quadraginta diebus super terram: et multiplicatæ sunt aquæ, et elevaverunt arcam in sublime a terra. 001 GEN 007 018 Vehementer enim inundaverunt, et omnia repleverunt in superficie terræ: porro arca ferebatur super aquas. 001 GEN 007 019 Et aquæ prævaluerunt nimis super terram: opertique sunt omnes montes excelsi sub universo cælo. 001 GEN 007 020 Quindecim cubitis altior fuit aqua super montes, quos operuerat. 001 GEN 007 021 Consumptaque est omnis caro quæ movebatur super terram, volucrum, animantium, bestiarum, omniumque reptilium, quæ reptant super terram: universi homines, 001 GEN 007 022 et cuncta, in quibus spiraculum vitæ est in terra, mortua sunt. 001 GEN 007 023 Et delevit omnem substantiam quæ erat super terram, ab homine usque ad pecus, tam reptile quam volucres cæli: et deleta sunt de terra. Remansit autem solus Noë, et qui cum eo erant in arca. 001 GEN 007 024 Obtinueruntque aquæ terram centum quinquaginta diebus. 001 GEN 008 001 Recordatus autem Deus Noë, cunctorumque animantium, et omnium jumentorum, quæ erant cum eo in arca, adduxit spiritum super terram, et imminutæ sunt aquæ. 001 GEN 008 002 Et clausi sunt fontes abyssi, et cataractæ cæli: et prohibitæ sunt pluviæ de cælo. 001 GEN 008 003 Reversæque sunt aquæ de terra euntes et redeuntes: et cœperunt minui post centum quinquaginta dies. 001 GEN 008 004 Requievitque arca mense septimo, vigesimo septimo die mensis, super montes Armeniæ. 001 GEN 008 005 At vero aquæ ibant et decrescebant usque ad decimum mensem: decimo enim mense, primo die mensis, apparuerunt cacumina montium. 001 GEN 008 006 Cumque transissent quadraginta dies, aperiens Noë fenestram arcæ, quam fecerat, dimisit corvum, 001 GEN 008 007 qui egrediebatur, et non revertebatur, donec siccarentur aquæ super terram. 001 GEN 008 008 Emisit quoque columbam post eum, ut videret si jam cessassent aquæ super faciem terræ. 001 GEN 008 009 Quæ cum non invenisset ubi requiesceret pes ejus, reversa est ad eum in arcam: aquæ enim erant super universam terram: extenditque manum, et apprehensam intulit in arcam. 001 GEN 008 010 Expectatis autem ultra septem diebus aliis, rursum dimisit columbam ex arca. 001 GEN 008 011 At illa venit ad eum ad vesperam, portans ramum olivæ virentibus foliis in ore suo: intellexit ergo Noë quod cessassent aquæ super terram. 001 GEN 008 012 Expectavitque nihilominus septem alios dies: et emisit columbam, quæ non est reversa ultra ad eum. 001 GEN 008 013 Igitur sexcentesimo primo anno, primo mense, prima die mensis, imminutæ sunt aquæ super terram: et aperiens Noë tectum arcæ, aspexit, viditque quod exsiccata esset superficies terræ. 001 GEN 008 014 Mense secundo, septimo et vigesimo die mensis arefacta est terra. 001 GEN 008 015 Locutus est autem Deus ad Noë, dicens: 001 GEN 008 016 Egredere de arca, tu et uxor tua, filii tui et uxores filiorum tuorum tecum. 001 GEN 008 017 Cuncta animantia, quæ sunt apud te, ex omni carne, tam in volatilibus quam in bestiis et universis reptilibus, quæ reptant super terram, educ tecum, et ingredimini super terram: crescite et multiplicamini super eam. 001 GEN 008 018 Egressus est ergo Noë, et filii ejus: uxor illius, et uxores filiorum ejus cum eo. 001 GEN 008 019 Sed et omnia animantia, jumenta, et reptilia quæ reptant super terram, secundum genus suum, egressa sunt de arca. 001 GEN 008 020 Ædificavit autem Noë altare Domino: et tollens de cunctis pecoribus et volucribus mundis, obtulit holocausta super altare. 001 GEN 008 021 Odoratusque est Dominus odorem suavitatis, et ait: Nequaquam ultra maledicam terræ propter homines: sensus enim et cogitatio humani cordis in malum prona sunt ab adolescentia sua: non igitur ultra percutiam omnem animam viventem sicut feci. 001 GEN 008 022 Cunctis diebus terræ, sementis et messis, frigus et æstus, æstas et hiems, nox et dies non requiescent. 001 GEN 009 001 Benedixitque Deus Noë et filiis ejus. Et dixit ad eos: Crescite, et multiplicamini, et replete terram. 001 GEN 009 002 Et terror vester ac tremor sit super cuncta animalia terræ, et super omnes volucres cæli, cum universis quæ moventur super terram: omnes pisces maris manui vestræ traditi sunt. 001 GEN 009 003 Et omne, quod movetur et vivit, erit vobis in cibum: quasi olera virentia tradidi vobis omnia. 001 GEN 009 004 Excepto, quod carnem cum sanguine non comedetis. 001 GEN 009 005 Sanguinem enim animarum vestrarum requiram de manu cunctarum bestiarum: et de manu hominis, de manu viri, et fratris ejus requiram animam hominis. 001 GEN 009 006 Quicumque effuderit humanum sanguinem, fundetur sanguis illius: ad imaginem quippe Dei factus est homo. 001 GEN 009 007 Vos autem crescite et multiplicamini, et ingredimini super terram, et implete eam. 001 GEN 009 008 Hæc quoque dixit Deus ad Noë, et ad filios ejus cum eo: 001 GEN 009 009 Ecce ego statuam pactum meum vobiscum, et cum semine vestro post vos: 001 GEN 009 010 et ad omnem animam viventem, quæ est vobiscum, tam in volucribus quam in jumentis et pecudibus terræ cunctis, quæ egressa sunt de arca, et universis bestiis terræ. 001 GEN 009 011 Statuam pactum meum vobiscum, et nequaquam ultra interficietur omnis caro aquis diluvii, neque erit deinceps diluvium dissipans terram. 001 GEN 009 012 Dixitque Deus: Hoc signum fœderis quod do inter me et vos, et ad omnem animam viventem, quæ est vobiscum in generationes sempiternas: 001 GEN 009 013 arcum meum ponam in nubibus, et erit signum fœderis inter me et inter terram. 001 GEN 009 014 Cumque obduxero nubibus cælum, apparebit arcus meus in nubibus: 001 GEN 009 015 et recordabor fœderis mei vobiscum, et cum omni anima vivente quæ carnem vegetat: et non erunt ultra aquæ diluvii ad delendum universam carnem. 001 GEN 009 016 Eritque arcus in nubibus, et videbo illum, et recordabor fœderis sempiterni quod pactum est inter Deum et omnem animam viventem universæ carnis quæ est super terram. 001 GEN 009 017 Dixitque Deus ad Noë: Hoc erit signum fœderis, quod constitui inter me et omnem carnem super terram. 001 GEN 009 018 Erant ergo filii Noë, qui egressi sunt de arca, Sem, Cham et Japheth: porro Cham ipse est pater Chanaan. 001 GEN 009 019 Tres isti filii sunt Noë: et ab his disseminatum est omne genus hominum super universam terram. 001 GEN 009 020 Cœpitque Noë vir agricola exercere terram, et plantavit vineam. 001 GEN 009 021 Bibensque vinum inebriatus est, et nudatus in tabernaculo suo. 001 GEN 009 022 Quod cum vidisset Cham, pater Chanaan, verenda scilicet patris sui esse nudata, nuntiavit duobus fratribus suis foras. 001 GEN 009 023 At vero Sem et Japheth pallium imposuerunt humeris suis, et incedentes retrorsum, operuerunt verenda patris sui: faciesque eorum aversæ erant, et patris virilia non viderunt. 001 GEN 009 024 Evigilans autem Noë ex vino, cum didicisset quæ fecerat ei filius suus minor, 001 GEN 009 025 ait: [Maledictus Chanaan, servus servorum erit fratribus suis.] 001 GEN 009 026 Dixitque: [Benedictus Dominus Deus Sem, sit Chanaan servus ejus. 001 GEN 009 027 Dilatet Deus Japheth, et habitet in tabernaculis Sem, sitque Chanaan servus ejus.] 001 GEN 009 028 Vixit autem Noë post diluvium trecentis quinquaginta annis. 001 GEN 009 029 Et impleti sunt omnes dies ejus nongentorum quinquaginta annorum: et mortuus est. 001 GEN 010 001 Hæ sunt generationes filiorum Noë, Sem, Cham et Japheth: natique sunt eis filii post diluvium. 001 GEN 010 002 Filii Japheth: Gomer, et Magog, et Madai, et Javan, et Thubal, et Mosoch, et Thiras. 001 GEN 010 003 Porro filii Gomer: Ascenez et Riphath et Thogorma. 001 GEN 010 004 Filii autem Javan: Elisa et Tharsis, Cetthim et Dodanim. 001 GEN 010 005 Ab his divisæ sunt insulæ gentium in regionibus suis, unusquisque secundum linguam suam et familias suas in nationibus suis. 001 GEN 010 006 Filii autem Cham: Chus, et Mesraim, et Phuth, et Chanaan. 001 GEN 010 007 Filii Chus: Saba, et Hevila, et Sabatha, et Regma, et Sabatacha. Filii Regma: Saba et Dadan. 001 GEN 010 008 Porro Chus genuit Nemrod: ipse cœpit esse potens in terra, 001 GEN 010 009 et erat robustus venator coram Domino. Ob hoc exivit proverbium: Quasi Nemrod robustus venator coram Domino. 001 GEN 010 010 Fuit autem principium regni ejus Babylon, et Arach et Achad, et Chalanne, in terra Sennaar. 001 GEN 010 011 De terra illa egressus est Assur, et ædificavit Niniven, et plateas civitatis, et Chale. 001 GEN 010 012 Resen quoque inter Niniven et Chale: hæc est civitas magna. 001 GEN 010 013 At vero Mesraim genuit Ludim, et Anamim et Laabim, Nephthuim, 001 GEN 010 014 et Phetrusim, et Chasluim: de quibus egressi sunt Philisthiim et Caphtorim. 001 GEN 010 015 Chanaan autem genuit Sidonem primogenitum suum. Hethæum, 001 GEN 010 016 et Jebusæum, et Amorrhæum, Gergesæum, 001 GEN 010 017 Hevæum, et Aracæum: Sinæum, 001 GEN 010 018 et Aradium, Samaræum, et Amathæum: et post hæc disseminati sunt populi Chananæorum. 001 GEN 010 019 Factique sunt termini Chanaan venientibus a Sidone Geraram usque Gazam, donec ingrediaris Sodomam et Gomorrham, et Adamam, et Seboim usque Lesa. 001 GEN 010 020 Hi sunt filii Cham in cognationibus, et linguis, et generationibus, terrisque et gentibus suis. 001 GEN 010 021 De Sem quoque nati sunt, patre omnium filiorum Heber, fratre Japheth majore. 001 GEN 010 022 Filii Sem: Ælam, et Assur, et Arphaxad, et Lud, et Aram. 001 GEN 010 023 Filii Aram: Us, et Hul, et Gether, et Mes. 001 GEN 010 024 At vero Arphaxad genuit Sale, de quo ortus est Heber. 001 GEN 010 025 Natique sunt Heber filii duo: nomen uni Phaleg, eo quod in diebus ejus divisa sit terra: et nomen fratris ejus Jectan. 001 GEN 010 026 Qui Jectan genuit Elmodad, et Saleph, et Asarmoth, Jare, 001 GEN 010 027 et Aduram, et Uzal, et Decla, 001 GEN 010 028 et Ebal, et Abimaël, Saba, 001 GEN 010 029 et Ophir, et Hevila, et Jobab: omnes isti, filii Jectan. 001 GEN 010 030 Et facta est habitatio eorum de Messa pergentibus usque Sephar montem orientalem. 001 GEN 010 031 Isti filii Sem secundum cognationes, et linguas, et regiones in gentibus suis. 001 GEN 010 032 Hæ familiæ Noë juxta populos et nationes suas. Ab his divisæ sunt gentes in terra post diluvium. 001 GEN 011 001 Erat autem terra labii unius, et sermonum eorumdem. 001 GEN 011 002 Cumque proficiscerentur de oriente, invenerunt campum in terra Sennaar, et habitaverunt in eo. 001 GEN 011 003 Dixitque alter ad proximum suum: Venite, faciamus lateres, et coquamus eos igni. Habueruntque lateres pro saxis, et bitumen pro cæmento: 001 GEN 011 004 et dixerunt: Venite, faciamus nobis civitatem et turrim, cujus culmen pertingat ad cælum: et celebremus nomen nostrum antequam dividamur in universas terras. 001 GEN 011 005 Descendit autem Dominus ut videret civitatem et turrim, quam ædificabant filii Adam, 001 GEN 011 006 et dixit: Ecce, unus est populus, et unum labium omnibus: cœperuntque hoc facere, nec desistent a cogitationibus suis, donec eas opere compleant. 001 GEN 011 007 Venite igitur, descendamus, et confundamus ibi linguam eorum, ut non audiat unusquisque vocem proximi sui. 001 GEN 011 008 Atque ita divisit eos Dominus ex illo loco in universas terras, et cessaverunt ædificare civitatem. 001 GEN 011 009 Et idcirco vocatum est nomen ejus Babel, quia ibi confusum est labium universæ terræ: et inde dispersit eos Dominus super faciem cunctarum regionum. 001 GEN 011 010 Hæ sunt generationes Sem: Sem erat centum annorum quando genuit Arphaxad, biennio post diluvium. 001 GEN 011 011 Vixitque Sem, postquam genuit Arphaxad, quingentis annis: et genuit filios et filias. 001 GEN 011 012 Porro Arphaxad vixit triginta quinque annis, et genuit Sale. 001 GEN 011 013 Vixitque Arphaxad, postquam genuit Sale, trecentis tribus annis: et genuit filios et filias. 001 GEN 011 014 Sale quoque vixit triginta annis, et genuit Heber. 001 GEN 011 015 Vixitque Sale, postquam genuit Heber, quadringentis tribus annis: et genuit filios et filias. 001 GEN 011 016 Vixit autem Heber triginta quatuor annis, et genuit Phaleg. 001 GEN 011 017 Et vixit Heber postquam genuit Phaleg, quadringentis triginta annis: et genuit filios et filias. 001 GEN 011 018 Vixit quoque Phaleg triginta annis, et genuit Reu. 001 GEN 011 019 Vixitque Phaleg, postquam genuit Reu, ducentis novem annis: et genuit filios et filias. 001 GEN 011 020 Vixit autem Reu triginta duobus annis, et genuit Sarug. 001 GEN 011 021 Vixit quoque Reu, postquam genuit Sarug, ducentis septem annis: et genuit filios et filias. 001 GEN 011 022 Vixit vero Sarug triginta annis, et genuit Nachor. 001 GEN 011 023 Vixitque Sarug, postquam genuit Nachor, ducentis annis: et genuit filios et filias. 001 GEN 011 024 Vixit autem Nachor viginti novem annis, et genuit Thare. 001 GEN 011 025 Vixitque Nachor, postquam genuit Thare, centum decem et novem annis: et genuit filios et filias. 001 GEN 011 026 Vixitque Thare septuaginta annis, et genuit Abram, et Nachor, et Aran. 001 GEN 011 027 Hæ sunt autem generationes Thare: Thare genuit Abram, Nachor et Aran. Porro Aran genuit Lot. 001 GEN 011 028 Mortuusque est Aran ante Thare patrem suum, in terra nativitatis suæ, in Ur Chaldæorum. 001 GEN 011 029 Duxerunt autem Abram et Nachor uxores: nomen uxoris Abram, Sarai: et nomen uxoris Nachor, Melcha filia Aran, patris Melchæ, et patris Jeschæ. 001 GEN 011 030 Erat autem Sarai sterilis, nec habebat liberos. 001 GEN 011 031 Tulit itaque Thare Abram filium suum, et Lot filium Aran, filium filii sui, et Sarai nurum suam, uxorem Abram filii sui, et eduxit eos de Ur Chaldæorum, ut irent in terram Chanaan: veneruntque usque Haran, et habitaverunt ibi. 001 GEN 011 032 Et facti sunt dies Thare ducentorum quinque annorum, et mortuus est in Haran. 001 GEN 012 001 Dixit autem Dominus ad Abram: Egredere de terra tua, et de cognatione tua, et de domo patris tui, et veni in terram quam monstrabo tibi. 001 GEN 012 002 Faciamque te in gentem magnam, et benedicam tibi, et magnificabo nomen tuum, erisque benedictus. 001 GEN 012 003 Benedicam benedicentibus tibi, et maledicam maledicentibus tibi, atque in te benedicentur universæ cognationes terræ. 001 GEN 012 004 Egressus est itaque Abram sicut præceperat ei Dominus, et ivit cum eo Lot: septuaginta quinque annorum erat Abram cum egrederetur de Haran. 001 GEN 012 005 Tulitque Sarai uxorem suam, et Lot filium fratris sui, universamque substantiam quam possederant, et animas quas fecerant in Haran: et egressi sunt ut irent in terram Chanaan. Cumque venissent in eam, 001 GEN 012 006 pertransivit Abram terram usque ad locum Sichem, usque ad convallem illustrem: Chananæus autem tunc erat in terra. 001 GEN 012 007 Apparuit autem Dominus Abram, et dixit ei: Semini tuo dabo terram hanc. Qui ædificavit ibi altare Domino, qui apparuerat ei. 001 GEN 012 008 Et inde transgrediens ad montem, qui erat contra orientem Bethel, tetendit ibi tabernaculum suum, ab occidente habens Bethel, et ab oriente Hai: ædificavit quoque ibi altare Domino, et invocavit nomen ejus. 001 GEN 012 009 Perrexitque Abram vadens, et ultra progrediens ad meridiem. 001 GEN 012 010 Facta est autem fames in terra: descenditque Abram in Ægyptum, ut peregrinaretur ibi: prævaluerat enim fames in terra. 001 GEN 012 011 Cumque prope esset ut ingrederetur Ægyptum, dixit Sarai uxori suæ: Novi quod pulchra sis mulier: 001 GEN 012 012 et quod cum viderint te Ægyptii, dicturi sunt: Uxor ipsius est: et interficient me, et te reservabunt. 001 GEN 012 013 Dic ergo, obsecro te, quod soror mea sis: ut bene sit mihi propter te, et vivat anima mea ob gratiam tui. 001 GEN 012 014 Cum itaque ingressus esset Abram Ægyptum, viderunt Ægyptii mulierem quod esset pulchra nimis. 001 GEN 012 015 Et nuntiaverunt principes Pharaoni, et laudaverunt eam apud illum: et sublata est mulier in domum Pharaonis. 001 GEN 012 016 Abram vero bene usi sunt propter illam: fueruntque ei oves et boves et asini, et servi et famulæ, et asinæ et cameli. 001 GEN 012 017 Flagellavit autem Dominus Pharaonem plagis maximis, et domum ejus, propter Sarai uxorem Abram. 001 GEN 012 018 Vocavitque Pharao Abram, et dixit ei: Quidnam est hoc quod fecisti mihi? quare non indicasti quod uxor tua esset? 001 GEN 012 019 quam ob causam dixisti esse sororem tuam, ut tollerem eam mihi in uxorem? Nunc igitur ecce conjux tua, accipe eam, et vade. 001 GEN 012 020 Præcepitque Pharao super Abram viris: et deduxerunt eum, et uxorem illius, et omnia quæ habebat. 001 GEN 013 001 Ascendit ergo Abram de Ægypto, ipse et uxor ejus, et omnia quæ habebat, et Lot cum eo, ad australem plagam. 001 GEN 013 002 Erat autem dives valde in possessione auri et argenti. 001 GEN 013 003 Reversusque est per iter, quo venerat, a meridie in Bethel, usque ad locum ubi prius fixerat tabernaculum inter Bethel et Hai, 001 GEN 013 004 in loco altaris quod fecerat prius: et invocavit ibi nomen Domini. 001 GEN 013 005 Sed et Lot qui erat cum Abram, fuerunt greges ovium, et armenta, et tabernacula. 001 GEN 013 006 Nec poterat eos capere terra, ut habitarent simul: erat quippe substantia eorum multa, et nequibant habitare communiter. 001 GEN 013 007 Unde et facta est rixa inter pastores gregum Abram et Lot. Eo autem tempore Chananæus et Pherezæus habitabant in terra illa. 001 GEN 013 008 Dixit ergo Abram ad Lot: Ne quæso sit jurgium inter me et te, et inter pastores meos et pastores tuos: fratres enim sumus. 001 GEN 013 009 Ecce universa terra coram te est: recede a me, obsecro: si ad sinistram ieris, ego dexteram tenebo: si tu dexteram elegeris, ego ad sinistram pergam. 001 GEN 013 010 Elevatis itaque Lot oculis, vidit omnem circa regionem Jordanis, quæ universa irrigabatur antequam subverteret Dominus Sodomam et Gomorrham, sicut paradisus Domini, et sicut Ægyptus venientibus in Segor. 001 GEN 013 011 Elegitque sibi Lot regionem circa Jordanem, et recessit ab oriente: divisique sunt alterutrum a fratre suo. 001 GEN 013 012 Abram habitavit in terra Chanaan; Lot vero moratus est in oppidis, quæ erant circa Jordanem, et habitavit in Sodomis. 001 GEN 013 013 Homines autem Sodomitæ pessimi erant, et peccatores coram Domino nimis. 001 GEN 013 014 Dixitque Dominus ad Abram, postquam divisus est ab eo Lot: Leva oculos tuos et vide a loco, in quo nunc es, ad aquilonem et meridiem, ad orientem et occidentem. 001 GEN 013 015 Omnem terram, quam conspicis, tibi dabo, et semini tuo usque in sempiternum. 001 GEN 013 016 Faciamque semen tuum sicut pulverem terræ: si quis potest hominum numerare pulverem terræ, semen quoque tuum numerare poterit. 001 GEN 013 017 Surge, et perambula terram in longitudine et in latitudine sua: quia tibi daturus sum eam. 001 GEN 013 018 Movens igitur tabernaculum suum Abram, venit, et habitavit juxta convallem Mambre, quæ est in Hebron: ædificavitque ibi altare Domino. 001 GEN 014 001 Factum est autem in illo tempore, ut Amraphel rex Sennaar, et Arioch rex Ponti, et Chodorlahomor rex Elamitarum, et Thadal rex gentium 001 GEN 014 002 inirent bellum contra Bara regem Sodomorum, et contra Bersa regem Gomorrhæ, et contra Sennaab regem Adamæ, et contra Semeber regem Seboim, contraque regem Balæ, ipsa est Segor. 001 GEN 014 003 Omnes hi convenerunt in vallem Silvestrem, quæ nunc est mare salis. 001 GEN 014 004 Duodecim enim annis servierunt Chodorlahomor, et tertiodecimo anno recesserunt ab eo. 001 GEN 014 005 Igitur quartodecimo anno venit Chodorlahomor, et reges qui erant cum eo: percusseruntque Raphaim in Astarothcarnaim, et Zuzim cum eis, et Emim in Save Cariathaim, 001 GEN 014 006 et Chorræos in montibus Seir, usque ad Campestria Pharan, quæ est in solitudine. 001 GEN 014 007 Reversique sunt, et venerunt ad fontem Misphat, ipsa est Cades: et percusserunt omnem regionem Amalecitarum, et Amorrhæum, qui habitabat in Asasonthamar. 001 GEN 014 008 Et egressi sunt rex Sodomorum, et rex Gomorrhæ, rexque Adamæ, et rex Seboim, necnon et rex Balæ, quæ est Segor: et direxerunt aciem contra eos in valle Silvestri: 001 GEN 014 009 scilicet adversus Chodorlahomor regem Elamitarum, et Thadal regem Gentium, et Amraphel regem Sennaar, et Arioch regem Ponti: quatuor reges adversus quinque. 001 GEN 014 010 Vallis autem Silvestris habebat puteos multos bituminis. Itaque rex Sodomorum, et Gomorrhæ, terga verterunt, cecideruntque ibi: et qui remanserant, fugerunt ad montem. 001 GEN 014 011 Tulerunt autem omnem substantiam Sodomorum et Gomorrhæ, et universa quæ ad cibum pertinent, et abierunt: 001 GEN 014 012 necnon et Lot, et substantiam ejus, filium fratris Abram, qui habitabat in Sodomis. 001 GEN 014 013 Et ecce unus, qui evaserat, nuntiavit Abram Hebræo, qui habitabat in convalle Mambre Amorrhæi, fratris Escol, et fratris Aner: hi enim pepigerant fœdus cum Abram. 001 GEN 014 014 Quod cum audisset Abram, captum videlicet Lot fratrem suum, numeravit expeditos vernaculos suos trecentos decem et octo: et persecutus est usque Dan. 001 GEN 014 015 Et divisis sociis, irruit super eos nocte: percussitque eos, et persecutus est eos usque Hoba, quæ est ad lævam Damasci. 001 GEN 014 016 Reduxitque omnem substantiam, et Lot fratrem suum cum substantia illius, mulieres quoque et populum. 001 GEN 014 017 Egressus est autem rex Sodomorum in occursum ejus postquam reversus est a cæde Chodorlahomor, et regum qui cum eo erant in valle Save, quæ est vallis regis. 001 GEN 014 018 At vero Melchisedech rex Salem, proferens panem et vinum, erat enim sacerdos Dei altissimi, 001 GEN 014 019 benedixit ei, et ait: Benedictus Abram Deo excelso, qui creavit cælum et terram: 001 GEN 014 020 et benedictus Deus excelsus, quo protegente, hostes in manibus tuis sunt. Et dedit ei decimas ex omnibus. 001 GEN 014 021 Dixit autem rex Sodomorum ad Abram: Da mihi animas, cetera tolle tibi. 001 GEN 014 022 Qui respondit ei: Levo manum meam ad Dominum Deum excelsum possessorem cæli et terræ, 001 GEN 014 023 quod a filo subtegminis usque ad corigiam caligæ, non accipiam ex omnibus quæ tua sunt, ne dicas: Ego ditavi Abram: 001 GEN 014 024 exceptis his, quæ comederunt juvenes, et partibus virorum, qui venerunt mecum, Aner, Escol et Mambre: isti accipient partes suas. 001 GEN 015 001 His itaque transactis, factus est sermo Domini ad Abram per visionem dicens: Noli timere, Abram: ego protector tuus sum, et merces tua magna nimis. 001 GEN 015 002 Dixitque Abram: Domine Deus, quid dabis mihi? ego vadam absque liberis, et filius procuratoris domus meæ iste Damascus Eliezer. 001 GEN 015 003 Addiditque Abram: Mihi autem non dedisti semen, et ecce vernaculus meus, hæres meus erit. 001 GEN 015 004 Statimque sermo Domini factus est ad eum, dicens: Non erit hic hæres tuus, sed qui egredietur de utero tuo, ipsum habebis hæredem. 001 GEN 015 005 Eduxitque eum foras, et ait illi: Suspice cælum, et numera stellas, si potes. Et dixit ei: Sic erit semen tuum. 001 GEN 015 006 Credidit Abram Deo, et reputatum est illi ad justitiam. 001 GEN 015 007 Dixitque ad eum: Ego Dominus qui eduxi te de Ur Chaldæorum ut darem tibi terram istam, et possideres eam. 001 GEN 015 008 At ille ait: Domine Deus, unde scire possum quod possessurus sim eam? 001 GEN 015 009 Et respondens Dominus: Sume, inquit, mihi vaccam triennem, et capram trimam, et arietem annorum trium, turturem quoque et columbam. 001 GEN 015 010 Qui tollens universa hæc, divisit ea per medium, et utrasque partes contra se altrinsecus posuit; aves autem non divisit. 001 GEN 015 011 Descenderuntque volucres super cadavera, et abigebat eas Abram. 001 GEN 015 012 Cumque sol occumberet, sopor irruit super Abram, et horror magnus et tenebrosus invasit eum. 001 GEN 015 013 Dictumque est ad eum: Scito prænoscens quod peregrinum futurum sit semen tuum in terra non sua, et subjicient eos servituti, et affligent quadringentis annis. 001 GEN 015 014 Verumtamen gentem, cui servituri sunt, ego judicabo: et post hæc egredientur cum magna substantia. 001 GEN 015 015 Tu autem ibis ad patres tuos in pace, sepultus in senectute bona. 001 GEN 015 016 Generatione autem quarta revertentur huc: necdum enim completæ sunt iniquitates Amorrhæorum usque ad præsens tempus. 001 GEN 015 017 Cum ergo occubuisset sol, facta est caligo tenebrosa, et apparuit clibanus fumans, et lampas ignis transiens inter divisiones illas. 001 GEN 015 018 In illo die pepigit Dominus fœdus cum Abram, dicens: Semini tuo dabo terram hanc a fluvio Ægypti usque ad fluvium magnum Euphraten, 001 GEN 015 019 Cinæos, et Cenezæos, Cedmonæos, 001 GEN 015 020 et Hethæos, et Pherezæos, Raphaim quoque, 001 GEN 015 021 et Amorrhæos, et Chananæos, et Gergesæos, et Jebusæos. 001 GEN 016 001 Igitur Sarai, uxor Abram, non genuerat liberos: sed habens ancillam ægyptiam nomine Agar, 001 GEN 016 002 dixit marito suo: Ecce, conclusit me Dominus, ne parerem. Ingredere ad ancillam meam, si forte saltem ex illa suscipiam filios. Cumque ille acquiesceret deprecanti, 001 GEN 016 003 tulit Agar ægyptiam ancillam suam post annos decem quam habitare cœperant in terra Chanaan: et dedit eam viro suo uxorem. 001 GEN 016 004 Qui ingressus est ad eam. At illa concepisse se videns, despexit dominam suam. 001 GEN 016 005 Dixitque Sarai ad Abram: Inique agis contra me: ego dedi ancillam meam in sinum tuum, quæ videns quod conceperit, despectui me habet: judicet Dominus inter me et te. 001 GEN 016 006 Cui respondens Abram: Ecce, ait, ancilla tua in manu tua est, utere ea ut libet. Affligente igitur eam Sarai, fugam iniit. 001 GEN 016 007 Cumque invenisset eam angelus Domini juxta fontem aquæ in solitudine, qui est in via Sur in deserto, 001 GEN 016 008 dixit ad illam: Agar ancilla Sarai, unde venis? et quo vadis? Quæ respondit: A facie Sarai dominæ meæ ego fugio. 001 GEN 016 009 Dixitque ei angelus Domini: Revertere ad dominam tuam, et humiliare sub manu illius. 001 GEN 016 010 Et rursum: Multiplicans, inquit, multiplicabo semen tuum, et non numerabitur præ multitudine. 001 GEN 016 011 Ac deinceps: Ecce, ait, concepisti, et paries filium: vocabisque nomen ejus Ismaël, eo quod audierit Dominus afflictionem tuam. 001 GEN 016 012 Hic erit ferus homo: manus ejus contra omnes, et manus omnium contra eum: et e regione universorum fratrum suorum figet tabernacula. 001 GEN 016 013 Vocavit autem nomen Domini qui loquebatur ad eam: Tu Deus qui vidisti me. Dixit enim: Profecto hic vidi posteriora videntis me. 001 GEN 016 014 Propterea appellavit puteum illum Puteum viventis et videntis me. Ipse est inter Cades et Barad. 001 GEN 016 015 Peperitque Agar Abræ filium: qui vocavit nomen ejus Ismaël. 001 GEN 016 016 Octoginta et sex annorum erat Abram quando peperit ei Agar Ismaëlem. 001 GEN 017 001 Postquam vero nonaginta et novem annorum esse cœperat, apparuit ei Dominus, dixitque ad eum: Ego Deus omnipotens: ambula coram me, et esto perfectus. 001 GEN 017 002 Ponamque fœdus meum inter me et te, et multiplicabo te vehementer nimis. 001 GEN 017 003 Cecidit Abram pronus in faciem. 001 GEN 017 004 Dixitque ei Deus: Ego sum, et pactum meum tecum, erisque pater multarum gentium. 001 GEN 017 005 Nec ultra vocabitur nomen tuum Abram, sed appellaberis Abraham: quia patrem multarum gentium constitui te. 001 GEN 017 006 Faciamque te crescere vehementissime, et ponam te in gentibus, regesque ex te egredientur. 001 GEN 017 007 Et statuam pactum meum inter me et te, et inter semen tuum post te in generationibus suis, fœdere sempiterno: ut sim Deus tuus, et seminis tui post te. 001 GEN 017 008 Daboque tibi et semini tuo terram peregrinationis tuæ, omnem terram Chanaan in possessionem æternam, eroque Deus eorum. 001 GEN 017 009 Dixit iterum Deus ad Abraham: Et tu ergo custodies pactum meum, et semen tuum post te in generationibus suis. 001 GEN 017 010 Hoc est pactum meum quod observabitis inter me et vos, et semen tuum post te: circumcidetur ex vobis omne masculinum: 001 GEN 017 011 et circumcidetis carnem præputii vestri, ut sit in signum fœderis inter me et vos. 001 GEN 017 012 Infans octo dierum circumcidetur in vobis, omne masculinum in generationibus vestris: tam vernaculus, quam emptitius circumcidetur, et quicumque non fuerit de stirpe vestra: 001 GEN 017 013 eritque pactum meum in carne vestra in fœdus æternum. 001 GEN 017 014 Masculus, cujus præputii caro circumcisa non fuerit, delebitur anima illa de populo suo: quia pactum meum irritum fecit. 001 GEN 017 015 Dixit quoque Deus ad Abraham: Sarai uxorem tuam non vocabis Sarai, sed Saram. 001 GEN 017 016 Et benedicam ei, et ex illa dabo tibi filium cui benedicturus sum: eritque in nationes, et reges populorum orientur ex eo. 001 GEN 017 017 Cecidit Abraham in faciem suam, et risit, dicens in corde suo: Putasne centenario nascetur filius? et Sara nonagenaria pariet? 001 GEN 017 018 Dixitque ad Deum: Utinam Ismaël vivat coram te. 001 GEN 017 019 Et ait Deus ad Abraham: Sara uxor tua pariet tibi filium, vocabisque nomen ejus Isaac, et constituam pactum meum illi in fœdus sempiternum, et semini ejus post eum. 001 GEN 017 020 Super Ismaël quoque exaudivi te: ecce, benedicam ei, et augebo, et multiplicabo eum valde: duodecim duces generabit, et faciam illum in gentem magnam. 001 GEN 017 021 Pactum vero meum statuam ad Isaac, quem pariet tibi Sara tempore isto in anno altero. 001 GEN 017 022 Cumque finitus esset sermo loquentis cum eo, ascendit Deus ab Abraham. 001 GEN 017 023 Tulit autem Abraham Ismaël filium suum, et omnes vernaculos domus suæ, universosque quos emerat, cunctos mares ex omnibus viris domus suæ: et circumcidit carnem præputii eorum statim in ipsa die, sicut præceperat ei Deus. 001 GEN 017 024 Abraham nonaginta et novem erat annorum quando circumcidit carnem præputii sui. 001 GEN 017 025 Et Ismaël filius tredecim annos impleverat tempore circumcisionis suæ. 001 GEN 017 026 Eadem die circumcisus est Abraham et Ismaël filius ejus: 001 GEN 017 027 et omnes viri domus illius, tam vernaculi, quam emptitii et alienigenæ pariter circumcisi sunt. 001 GEN 018 001 Apparuit autem ei Dominus in convalle Mambre sedenti in ostio tabernaculi sui in ipso fervore diei. 001 GEN 018 002 Cumque elevasset oculos, apparuerunt ei tres viri stantes prope eum: quos cum vidisset, cucurrit in occursum eorum de ostio tabernaculi, et adoravit in terram. 001 GEN 018 003 Et dixit: Domine, si inveni gratiam in oculis tuis, ne transeas servum tuum: 001 GEN 018 004 sed afferam pauxillum aquæ, et lavate pedes vestros, et requiescite sub arbore. 001 GEN 018 005 Ponamque buccellam panis, et confortate cor vestrum: postea transibitis: idcirco enim declinastis ad servum vestrum. Qui dixerunt: Fac ut locutus es. 001 GEN 018 006 Festinavit Abraham in tabernaculum ad Saram, dixitque ei: Accelera, tria sata similæ commisce, et fac subcinericios panes. 001 GEN 018 007 Ipse vero ad armentum cucurrit, et tulit inde vitulum tenerrimum et optimum, deditque puero: qui festinavit et coxit illum. 001 GEN 018 008 Tulit quoque butyrum et lac, et vitulum quem coxerat, et posuit coram eis: ipse vero stabat juxta eos sub arbore. 001 GEN 018 009 Cumque comedissent, dixerunt ad eum: Ubi est Sara uxor tua? Ille respondit: Ecce in tabernaculo est. 001 GEN 018 010 Cui dixit: Revertens veniam ad te tempore isto, vita comite, et habebit filium Sara uxor tua. Quo audito, Sara risit post ostium tabernaculi. 001 GEN 018 011 Erant autem ambo senes, provectæque ætatis, et desierant Saræ fieri muliebria. 001 GEN 018 012 Quæ risit occulte dicens: Postquam consenui, et dominus meus vetulus est, voluptati operam dabo? 001 GEN 018 013 Dixit autem Dominus ad Abraham: Quare risit Sara, dicens: Num vere paritura sum anus? 001 GEN 018 014 Numquid Deo quidquam est difficile? juxta condictum revertar ad te hoc eodem tempore, vita comite, et habebit Sara filium. 001 GEN 018 015 Negavit Sara, dicens: Non risi, timore perterrita. Dominus autem: Non est, inquit, ita: sed risisti. 001 GEN 018 016 Cum ergo surrexissent inde viri, direxerunt oculos contra Sodomam: et Abraham simul gradiebatur, deducens eos. 001 GEN 018 017 Dixitque Dominus: Num celare potero Abraham quæ gesturus sum: 001 GEN 018 018 cum futurus sit in gentem magnam, ac robustissimam, et benedicendæ sint in illo omnes nationes terræ? 001 GEN 018 019 Scio enim quod præcepturus sit filiis suis, et domui suæ post se ut custodiant viam Domini, et faciant judicium et justitiam: ut adducat Dominus propter Abraham omnia quæ locutus est ad eum. 001 GEN 018 020 Dixit itaque Dominus: Clamor Sodomorum et Gomorrhæ multiplicatus est, et peccatum eorum aggravatum est nimis. 001 GEN 018 021 Descendam, et videbo utrum clamorem qui venit ad me, opere compleverint; an non est ita, ut sciam. 001 GEN 018 022 Converteruntque se inde, et abierunt Sodomam: Abraham vero adhuc stabat coram Domino. 001 GEN 018 023 Et appropinquans ait: Numquid perdes justum cum impio? 001 GEN 018 024 si fuerint quinquaginta justi in civitate, peribunt simul? et non parces loco illi propter quinquaginta justos, si fuerint in eo? 001 GEN 018 025 Absit a te ut rem hanc facias, et occidas justum cum impio, fiatque justus sicut impius, non est hoc tuum: qui judicas omnem terram, nequaquam facies judicium hoc. 001 GEN 018 026 Dixitque Dominus ad eum: Si invenero Sodomis quinquaginta justos in medio civitatis, dimittam omni loco propter eos. 001 GEN 018 027 Respondensque Abraham, ait: Quia semel cœpi, loquar ad Dominum meum, cum sim pulvis et cinis. 001 GEN 018 028 Quid si minus quinquaginta justis quinque fuerint? delebis, propter quadraginta quinque, universam urbem? Et ait: Non delebo, si invenero ibi quadraginta quinque. 001 GEN 018 029 Rursumque locutus est ad eum: Sin autem quadraginta ibi inventi fuerint, quid facies? Ait: Non percutiam propter quadraginta. 001 GEN 018 030 Ne quæso, inquit, indigneris, Domine, si loquar: quid si ibi inventi fuerint triginta? Respondit: Non faciam, si invenero ibi triginta. 001 GEN 018 031 Quia semel, ait, cœpi loquar ad Dominum meum: quid si ibi inventi fuerint viginti? Ait: Non interficiam propter viginti. 001 GEN 018 032 Obsecro, inquit, ne irascaris, Domine, si loquar adhuc semel: quid si inventi fuerint ibi decem? Et dixit: Non delebo propter decem. 001 GEN 018 033 Abiitque Dominus, postquam cessavit loqui ad Abraham: et ille reversus est in locum suum. 001 GEN 019 001 Veneruntque duo angeli Sodomam vespere, et sedente Lot in foribus civitatis. Qui cum vidisset eos, surrexit, et ivit obviam eis: adoravitque pronus in terram, 001 GEN 019 002 et dixit: Obsecro, domini, declinate in domum pueri vestri, et manete ibi: lavate pedes vestros, et mane proficiscemini in viam vestram. Qui dixerunt: Minime, sed in platea manebimus. 001 GEN 019 003 Compulit illos oppido ut diverterent ad eum: ingressisque domum illius fecit convivium, et coxit azyma, et comederunt. 001 GEN 019 004 Prius autem quam irent cubitum, viri civitatis vallaverunt domum a puero usque ad senem, omnis populus simul. 001 GEN 019 005 Vocaveruntque Lot, et dixerunt ei: Ubi sunt viri qui introierunt ad te nocte? educ illos huc, ut cognoscamus eos. 001 GEN 019 006 Egressus ad eos Lot, post tergum occludens ostium, ait: 001 GEN 019 007 Nolite, quæso, fratres mei, nolite malum hoc facere. 001 GEN 019 008 Habeo duas filias, quæ necdum cognoverunt virum: educam eas ad vos, et abutimini eis sicut vobis placuerit, dummodo viris istis nihil mali faciatis, quia ingressi sunt sub umbra culminis mei. 001 GEN 019 009 At illi dixerunt: Recede illuc. Et rursus: Ingressus es, inquiunt, ut advena; numquid ut judices? te ergo ipsum magis quam hos affligemus. Vimque faciebant Lot vehementissime: jamque prope erat ut effringerent fores. 001 GEN 019 010 Et ecce miserunt manum viri, et introduxerunt ad se Lot, clauseruntque ostium: 001 GEN 019 011 et eos, qui foris erant, percusserunt cæcitate a minimo usque ad maximum, ita ut ostium invenire non possent. 001 GEN 019 012 Dixerunt autem ad Lot: Habes hic quempiam tuorum? generum, aut filios, aut filias, omnes, qui tui sunt, educ de urbe hac: 001 GEN 019 013 delebimus enim locum istum, eo quod increverit clamor eorum coram Domino, qui misit nos ut perdamus illos. 001 GEN 019 014 Egressus itaque Lot, locutus est ad generos suos qui accepturi erant filias ejus, et dixit: Surgite, egredimini de loco isto: quia delebit Dominus civitatem hanc. Et visus est eis quasi ludens loqui. 001 GEN 019 015 Cumque esset mane, cogebant eum angeli, dicentes: Surge, tolle uxorem tuam, et duas filias quas habes: ne et tu pariter pereas in scelere civitatis. 001 GEN 019 016 Dissimulante illo, apprehenderunt manum ejus, et manum uxoris, ac duarum filiarum ejus, eo quod parceret Dominus illi. 001 GEN 019 017 Eduxeruntque eum, et posuerunt extra civitatem: ibique locuti sunt ad eum, dicentes: Salva animam tuam: noli respicere post tergum, nec stes in omni circa regione: sed in monte salvum te fac, ne et tu simul pereas. 001 GEN 019 018 Dixitque Lot ad eos: Quæso, domine mi, 001 GEN 019 019 quia invenit servus tuus gratiam coram te, et magnificasti misericordiam tuam quam fecisti mecum, ut salvares animam meam, nec possum in monte salvari, ne forte apprehendat me malum, et moriar: 001 GEN 019 020 est civitas hæc juxta, ad quam possum fugere, parva, et salvabor in ea: numquid non modica est, et vivet anima mea? 001 GEN 019 021 Dixitque ad eum: Ecce etiam in hoc suscepi preces tuas, ut non subvertam urbem pro qua locutus es. 001 GEN 019 022 Festina, et salvare ibi: quia non potero facere quidquam donec ingrediaris illuc. Idcirco vocatum est nomen urbis illius Segor. 001 GEN 019 023 Sol egressus est super terram, et Lot ingressus est Segor. 001 GEN 019 024 Igitur Dominus pluit super Sodomam et Gomorrham sulphur et ignem a Domino de cælo: 001 GEN 019 025 et subvertit civitates has, et omnem circa regionem, universos habitatores urbium, et cuncta terræ virentia. 001 GEN 019 026 Respiciensque uxor ejus post se, versa est in statuam salis. 001 GEN 019 027 Abraham autem consurgens mane, ubi steterat prius cum Domino, 001 GEN 019 028 intuitus est Sodomam et Gomorrham, et universam terram regionis illius: viditque ascendentem favillam de terra quasi fornacis fumum. 001 GEN 019 029 Cum enim subverteret Deus civitates regionis illius, recordatus Abrahæ, liberavit Lot de subversione urbium in quibus habitaverat. 001 GEN 019 030 Ascenditque Lot de Segor, et mansit in monte, duæ quoque filiæ ejus cum eo (timuerat enim manere in Segor) et mansit in spelunca ipse, et duæ filiæ ejus cum eo. 001 GEN 019 031 Dixitque major ad minorem: Pater noster senex est, et nullus virorum remansit in terra, qui possit ingredi ad nos juxta morem universæ terræ. 001 GEN 019 032 Veni, inebriemus eum vino, dormiamusque cum eo, ut servare possimus ex patre nostro semen. 001 GEN 019 033 Dederunt itaque patri suo bibere vinum nocte illa. Et ingressa est major, dormivitque cum patre; at ille non sensit, nec quando accubuit filia, nec quando surrexit. 001 GEN 019 034 Altera quoque die dixit major ad minorem: Ecce dormivi heri cum patre meo, demus ei bibere vinum etiam hac nocte, et dormies cum eo, ut salvemus semen de patre nostro. 001 GEN 019 035 Dederunt etiam et illa nocte patri suo bibere vinum, ingressaque minor filia, dormivit cum eo: et ne tunc quidem sensit quando concubuerit, vel quando illa surrexerit. 001 GEN 019 036 Conceperunt ergo duæ filiæ Lot de patre suo. 001 GEN 019 037 Peperitque major filium, et vocavit nomen ejus Moab: ipse est pater Moabitarum usque in præsentem diem. 001 GEN 019 038 Minor quoque peperit filium, et vocavit nomen ejus Ammon, id est, Filius populi mei: ipse est pater Ammonitarum usque hodie. 001 GEN 020 001 Profectus inde Abraham in terram australem, habitavit inter Cades et Sur: et peregrinatus est in Geraris. 001 GEN 020 002 Dixitque de Sara uxore suo: Soror mea est. Misit ergo Abimelech rex Geraræ, et tulit eam. 001 GEN 020 003 Venit autem Deus ad Abimelech per somnium nocte, et ait illi: En morieris propter mulierem quam tulisti: habet enim virum. 001 GEN 020 004 Abimelech vero non tetigerat eam, et ait: Domine, num gentem ignorantem et justam interficies? 001 GEN 020 005 nonne ipse dixit mihi: Soror mea est: et ipsa ait: Frater meus est? In simplicitate cordis mei, et munditia manuum mearum feci hoc. 001 GEN 020 006 Dixitque ad eum Deus: Et ego scio quod simplici corde feceris: et ideo custodivi te ne peccares in me, et non dimisi ut tangeres eam. 001 GEN 020 007 Nunc ergo redde viro suo uxorem, quia propheta est: et orabit pro te, et vives: si autem nolueris reddere, scito quod morte morieris tu, et omnia quæ tua sunt. 001 GEN 020 008 Statimque de nocte consurgens Abimelech, vocavit omnes servos suos: et locutus est universa verba hæc in auribus eorum, timueruntque omnes viri valde. 001 GEN 020 009 Vocavit autem Abimelech etiam Abraham, et dixit ei: Quid fecisti nobis? quid peccavimus in te, quia induxisti super me et super regnum meum peccatum grande? quæ non debuisti facere, fecisti nobis. 001 GEN 020 010 Rursumque expostulans, ait: Quid vidisti, ut hoc faceres? 001 GEN 020 011 Respondit Abraham: Cogitavi mecum, dicens: Forsitan non est timor Dei in loco isto: et interficient me propter uxorem meam: 001 GEN 020 012 alias autem et vere soror mea est, filia patris mei, et non filia matris meæ, et duxi eam in uxorem. 001 GEN 020 013 Postquam autem eduxit me Deus de domo patris mei, dixi ad eam: Hanc misericordiam facies mecum: in omni loco, ad quem ingrediemur, dices quod frater tuus sim. 001 GEN 020 014 Tulit igitur Abimelech oves et boves, et servos et ancillas, et dedit Abraham: reddiditque illi Saram uxorem suam, 001 GEN 020 015 et ait: Terra coram vobis est, ubicumque tibi placuerit habita. 001 GEN 020 016 Saræ autem dixit: Ecce mille argenteos dedi fratri tuo, hoc erit tibi in velamen oculorum ad omnes qui tecum sunt, et quocumque perrexeris: mementoque te deprehensam. 001 GEN 020 017 Orante autem Abraham, sanavit Deus Abimelech et uxorem, ancillasque ejus, et pepererunt: 001 GEN 020 018 concluserat enim Dominus omnem vulvam domus Abimelech propter Saram uxorem Abrahæ. 001 GEN 021 001 Visitavit autem Dominus Saram, sicut promiserat: et implevit quæ locutus est. 001 GEN 021 002 Concepitque et peperit filium in senectute sua, tempore quo prædixerat ei Deus. 001 GEN 021 003 Vocavitque Abraham nomen filii sui, quem genuit ei Sara, Isaac: 001 GEN 021 004 et circumcidit eum octavo die, sicut præceperat ei Deus, 001 GEN 021 005 cum centum esset annorum: hac quippe ætate patris, natus est Isaac. 001 GEN 021 006 Dixitque Sara: Risum fecit mihi Deus: quicumque audierit, corridebit mihi. 001 GEN 021 007 Rursumque ait: Quis auditurus crederet Abraham quod Sara lactaret filium, quem peperit ei jam seni? 001 GEN 021 008 Crevit igitur puer, et ablactatus est: fecitque Abraham grande convivium in die ablactationis ejus. 001 GEN 021 009 Cumque vidisset Sara filium Agar Ægyptiæ ludentem cum Isaac filio suo, dixit ad Abraham: 001 GEN 021 010 Ejice ancillam hanc, et filium ejus: non enim erit hæres filius ancillæ cum filio meo Isaac. 001 GEN 021 011 Dure accepit hoc Abraham pro filio suo. 001 GEN 021 012 Cui dixit Deus: Non tibi videatur asperum super puero, et super ancilla tua: omnia quæ dixerit tibi Sara, audi vocem ejus: quia in Isaac vocabitur tibi semen. 001 GEN 021 013 Sed et filium ancillæ faciam in gentem magnam, quia semen tuum est. 001 GEN 021 014 Surrexit itaque Abraham mane, et tollens panem et utrem aquæ, imposuit scapulæ ejus, tradiditque puerum, et dimisit eam. Quæ cum abiisset, errabat in solitudine Bersabee. 001 GEN 021 015 Cumque consumpta esset aqua in utre, abjecit puerum subter unam arborum, quæ ibi erant. 001 GEN 021 016 Et abiit, seditque e regione procul quantum potest arcus jacere: dixit enim: Non videbo morientem puerum: et sedens contra, levavit vocem suam et flevit. 001 GEN 021 017 Exaudivit autem Deus vocem pueri: vocavitque angelus Dei Agar de cælo, dicens: Quid agis Agar? noli timere: exaudivit enim Deus vocem pueri de loco in quo est. 001 GEN 021 018 Surge, tolle puerum, et tene manum illius: quia in gentem magnam faciam eum. 001 GEN 021 019 Aperuitque oculos ejus Deus: quæ videns puteum aquæ, abiit, et implevit utrem, deditque puero bibere. 001 GEN 021 020 Et fuit cum eo: qui crevit, et moratus est in solitudine, factusque est juvenis sagittarius. 001 GEN 021 021 Habitavitque in deserto Pharan, et accepit illi mater sua uxorem de terra Ægypti. 001 GEN 021 022 Eodem tempore dixit Abimelech, et Phicol princeps exercitus ejus, ad Abraham: Deus tecum est in universis quæ agis. 001 GEN 021 023 Jura ergo per Deum, ne noceas mihi, et posteris meis, stirpique meæ: sed juxta misericordiam, quam feci tibi, facies mihi, et terræ in qua versatus es advena. 001 GEN 021 024 Dixitque Abraham: Ego jurabo. 001 GEN 021 025 Et increpavit Abimelech propter puteum aquæ quem vi abstulerunt servi ejus. 001 GEN 021 026 Responditque Abimelech: Nescivi quis fecerit hanc rem: sed et tu non indicasti mihi, et ego non audivi præter hodie. 001 GEN 021 027 Tulit itaque Abraham oves et boves, et dedit Abimelech: percusseruntque ambo fœdus. 001 GEN 021 028 Et statuit Abraham septem agnas gregis seorsum. 001 GEN 021 029 Cui dixit Abimelech: Quid sibi volunt septem agnæ istæ, quas stare fecisti seorsum? 001 GEN 021 030 At ille: Septem, inquit, agnas accipies de manu mea: ut sint mihi in testimonium, quoniam ego fodi puteum istum. 001 GEN 021 031 Idcirco vocatus est locus ille Bersabee: quia ibi uterque juravit. 001 GEN 021 032 Et inierunt fœdus pro puteo juramenti. 001 GEN 021 033 Surrexit autem Abimelech, et Phicol princeps exercitus ejus, reversique sunt in terram Palæstinorum. Abraham vero plantavit nemus in Bersabee, et invocavit ibi nomen Domini Dei æterni. 001 GEN 021 034 Et fuit colonus terræ Palæstinorum diebus multis. 001 GEN 022 001 Quæ postquam gesta sunt, tentavit Deus Abraham, et dixit ad eum: Abraham, Abraham. At ille respondit: Adsum. 001 GEN 022 002 Ait illi: Tolle filium tuum unigenitum, quem diligis, Isaac, et vade in terram visionis, atque ibi offeres eum in holocaustum super unum montium quem monstravero tibi. 001 GEN 022 003 Igitur Abraham de nocte consurgens, stravit asinum suum, ducens secum duos juvenes, et Isaac filium suum: cumque concidisset ligna in holocaustum, abiit ad locum quem præceperat ei Deus. 001 GEN 022 004 Die autem tertio, elevatis oculis, vidit locum procul: 001 GEN 022 005 dixitque ad pueros suos: Expectate hic cum asino: ego et puer illuc usque properantes, postquam adoraverimus, revertemur ad vos. 001 GEN 022 006 Tulit quoque ligna holocausti, et imposuit super Isaac filium suum: ipse vero portabat in manibus ignem et gladium. Cumque duo pergerent simul, 001 GEN 022 007 dixit Isaac patri suo: Pater mi. At ille respondit: Quid vis, fili? Ecce, inquit, ignis et ligna: ubi est victima holocausti? 001 GEN 022 008 Dixit autem Abraham: Deus providebit sibi victimam holocausti, fili mi. Pergebant ergo pariter. 001 GEN 022 009 Et venerunt ad locum quem ostenderat ei Deus, in quo ædificavit altare, et desuper ligna composuit; cumque alligasset Isaac filium suum, posuit eum in altare super struem lignorum. 001 GEN 022 010 Extenditque manum, et arripuit gladium, ut immolaret filium suum. 001 GEN 022 011 Et ecce angelus Domini de cælo clamavit, dicens: Abraham, Abraham. Qui respondit: Adsum. 001 GEN 022 012 Dixitque ei: Non extendas manum tuam super puerum, neque facias illi quidquam: nunc cognovi quod times Deum, et non pepercisti unigenito filio tuo propter me. 001 GEN 022 013 Levavit Abraham oculos suos, viditque post tergum arietem inter vepres hærentem cornibus, quem assumens obtulit holocaustum pro filio. 001 GEN 022 014 Appellavitque nomen loci illius, Dominus videt. Unde usque hodie dicitur: In monte Dominus videbit. 001 GEN 022 015 Vocavit autem angelus Domini Abraham secundo de cælo, dicens: 001 GEN 022 016 Per memetipsum juravi, dicit Dominus: quia fecisti hanc rem, et non pepercisti filio tuo unigenito propter me: 001 GEN 022 017 benedicam tibi, et multiplicabo semen tuum sicut stellas cæli, et velut arenam quæ est in littore maris: possidebit semen tuum portas inimicorum suorum, 001 GEN 022 018 et benedicentur in semine tuo omnes gentes terræ, quia obedisti voci meæ. 001 GEN 022 019 Reversus est Abraham ad pueros suos, abieruntque Bersabee simul, et habitavit ibi. 001 GEN 022 020 His ita gestis, nuntiatum est Abrahæ quod Melcha quoque genuisset filios Nachor fratri suo: 001 GEN 022 021 Hus primogenitum, et Buz fratrem ejus, et Camuel patrem Syrorum, 001 GEN 022 022 et Cased, et Azau, Pheldas quoque et Jedlaph, 001 GEN 022 023 ac Bathuel, de quo nata est Rebecca: octo istos genuit Melcha, Nachor fratri Abrahæ. 001 GEN 022 024 Concubina vero illius, nomine Roma, peperit Tabee, et Gaham, et Thahas, et Maacha. 001 GEN 023 001 Vixit autem Sara centum viginti septem annis. 001 GEN 023 002 Et mortua est in civitate Arbee, quæ est Hebron, in terra Chanaan: venitque Abraham ut plangeret et fleret eam. 001 GEN 023 003 Cumque surrexisset ab officio funeris, locutus est ad filios Heth, dicens: 001 GEN 023 004 Advena sum et peregrinus apud vos: date mihi jus sepulchri vobiscum, ut sepeliam mortuum meum. 001 GEN 023 005 Responderunt filii Heth, dicentes: 001 GEN 023 006 Audi nos, domine: princeps Dei es apud nos: in electis sepulchris nostris sepeli mortuum tuum, nullusque te prohibere poterit quin in monumento ejus sepelias mortuum tuum. 001 GEN 023 007 Surrexit Abraham, et adoravit populum terræ, filios videlicet Heth: 001 GEN 023 008 dixitque ad eos: Si placet animæ vestræ ut sepeliam mortuum meum, audite me, et intercedite pro me apud Ephron filium Seor: 001 GEN 023 009 ut det mihi speluncam duplicem, quam habet in extrema parte agri sui: pecunia digna tradat eam mihi coram vobis in possessionem sepulchri. 001 GEN 023 010 Habitabat autem Ephron in medio filiorum Heth. Responditque Ephron ad Abraham, cunctis audientibus qui ingrediebantur portam civitatis illius, dicens: 001 GEN 023 011 Nequaquam ita fiat, domine mi, sed tu magis ausculta quod loquor. Agrum trado tibi, et speluncam quæ in eo est, præsentibus filiis populi mei; sepeli mortuum tuum. 001 GEN 023 012 Adoravit Abraham coram populo terræ. 001 GEN 023 013 Et locutus est ad Ephron circumstante plebe: Quæso ut audias me: dabo pecuniam pro agro: suscipe eam, et sic sepeliam mortuum meum in eo. 001 GEN 023 014 Responditque Ephron: 001 GEN 023 015 Domine mi, audi me: terra, quam postulas, quadringentis siclis argenti valet: istud est pretium inter me et te: sed quantum est hoc? sepeli mortuum tuum. 001 GEN 023 016 Quod cum audisset Abraham, appendit pecuniam, quam Ephron postulaverat, audientibus filiis Heth, quadringentos siclos argenti probatæ monetæ publicæ. 001 GEN 023 017 Confirmatusque est ager quondam Ephronis, in quo erat spelunca duplex, respiciens Mambre, tam ipse, quam spelunca, et omnes arbores ejus in cunctis terminis ejus per circuitum, 001 GEN 023 018 Abrahæ in possessionem, videntibus filiis Heth, et cunctis qui intrabant portam civitatis illius. 001 GEN 023 019 Atque ita sepelivit Abraham Saram uxorem suam in spelunca agri duplici, quæ respiciebat Mambre. Hæc est Hebron in terra Chanaan. 001 GEN 023 020 Et confirmatus est ager, et antrum quod erat in eo, Abrahæ in possessionem monumenti a filiis Heth. 001 GEN 024 001 Erat autem Abraham senex, dierumque multorum: et Dominus in cunctis benedixerat ei. 001 GEN 024 002 Dixitque ad servum seniorem domus suæ, qui præerat omnibus quæ habebat: Pone manum tuam subter femur meum, 001 GEN 024 003 ut adjurem te per Dominum Deum cæli et terræ, ut non accipias uxorem filio meo de filiabus Chananæorum, inter quos habito: 001 GEN 024 004 sed ad terram et cognationem meam proficiscaris et inde accipias uxorem filio meo Isaac. 001 GEN 024 005 Respondit servus: Si noluerit mulier venire mecum in terram hanc, numquid reducere debeo filium tuum ad locum, de quo egressus es? 001 GEN 024 006 Dixitque Abraham: Cave nequando reducas filium meum illuc. 001 GEN 024 007 Dominus Deus cæli, qui tulit me de domo patris mei, et de terra nativitatis meæ, qui locutus est mihi, et juravit mihi, dicens: Semini tuo dabo terram hanc: ipse mittet angelum suum coram te, et accipies inde uxorem filio meo: 001 GEN 024 008 sin autem mulier noluerit sequi te, non teneberis juramento: filium meum tantum ne reducas illuc. 001 GEN 024 009 Posuit ergo servus manum sub femore Abraham domini sui, et juravit illi super sermone hoc. 001 GEN 024 010 Tulitque decem camelos de grege domini sui, et abiit, ex omnibus bonis ejus portans secum, profectusque perrexit in Mesopotamiam ad urbem Nachor. 001 GEN 024 011 Cumque camelos fecisset accumbere extra oppidum juxta puteum aquæ vespere, tempore quo solent mulieres egredi ad hauriendam aquam, dixit: 001 GEN 024 012 Domine Deus domini mei Abraham, occurre, obsecro, mihi hodie, et fac misericordiam cum domino meo Abraham. 001 GEN 024 013 Ecce ego sto prope fontem aquæ, et filiæ habitatorum hujus civitatis egredientur ad hauriendam aquam. 001 GEN 024 014 Igitur puella, cui ego dixero: Inclina hydriam tuam ut bibam: et illa responderit: Bibe, quin et camelis tuis dabo potum: ipsa est quam præparasti servo tuo Isaac: et per hoc intelligam quod feceris misericordiam cum domino meo. 001 GEN 024 015 Necdum intra se verba compleverat, et ecce Rebecca egrediebatur, filia Bathuel, filii Melchæ uxoris Nachor fratris Abraham, habens hydriam in scapula sua: 001 GEN 024 016 puella decora nimis, virgoque pulcherrima, et incognita viro: descenderat autem ad fontem, et impleverat hydriam, ac revertebatur. 001 GEN 024 017 Occurritque ei servus, et ait: Pauxillum aquæ mihi ad bibendum præbe de hydria tua. 001 GEN 024 018 Quæ respondit: Bibe, domine mi: celeriterque deposuit hydriam super ulnam suam, et dedit ei potum. 001 GEN 024 019 Cumque ille bibisset, adjecit: Quin et camelis tuis hauriam aquam, donec cuncti bibant. 001 GEN 024 020 Effundensque hydriam in canalibus, recurrit ad puteum ut hauriret aquam: et haustam omnibus camelis dedit. 001 GEN 024 021 Ipse autem contemplabatur eam tacitus, scire volens utrum prosperum iter suum fecisset Dominus, an non. 001 GEN 024 022 Postquam autem biberunt cameli, protulit vir inaures aureas, appendentes siclos duos, et armillas totidem pondo siclorum decem. 001 GEN 024 023 Dixitque ad eam: Cujus es filia? indica mihi, est in domo patris tui locus ad manendum? 001 GEN 024 024 Quæ respondit: Filia sum Bathuelis, filii Melchæ, quem peperit ipsi Nachor. 001 GEN 024 025 Et addidit, dicens: Palearum quoque et fœni plurimum est apud nos, et locus spatiosus ad manendum. 001 GEN 024 026 Inclinavit se homo, et adoravit Dominum, 001 GEN 024 027 dicens: Benedictus Dominus Deus domini mei Abraham, qui non abstulit misericordiam et veritatem suam a domino meo, et recto itinere me perduxit in domum fratris domini mei. 001 GEN 024 028 Cucurrit itaque puella, et nuntiavit in domum matris suæ omnia quæ audierat. 001 GEN 024 029 Habebat autem Rebecca fratrem nomine Laban, qui festinus egressus est ad hominem, ubi erat fons. 001 GEN 024 030 Cumque vidisset inaures et armillas in manibus sororis suæ, et audisset cuncta verba referentis: Hæc locutus est mihi homo: venit ad virum qui stabat juxta camelos, et prope fontem aquæ: 001 GEN 024 031 dixitque ad eum: Ingredere, benedicte Domini: cur foris stas? præparavi domum, et locum camelis. 001 GEN 024 032 Et introduxit eum in hospitium: ac destravit camelos, deditque paleas et fœnum, et aquam ad lavandos pedes ejus, et virorum qui venerant cum eo. 001 GEN 024 033 Et appositus est in conspectu ejus panis. Qui ait: Non comedam, donec loquar sermones meos. Respondit ei: Loquere. 001 GEN 024 034 At ille: Servus, inquit, Abraham sum: 001 GEN 024 035 et Dominus benedixit domino meo valde, magnificatusque est: et dedit ei oves et boves, argentum et aurum, servos et ancillas, camelos et asinos. 001 GEN 024 036 Et peperit Sara uxor domini mei filium domino meo in senectute sua, deditque illi omnia quæ habuerat. 001 GEN 024 037 Et adjuravit me dominus meus, dicens: Non accipies uxorem filio meo de filiabus Chananæorum, in quorum terra habito: 001 GEN 024 038 sed ad domum patris mei perges, et de cognatione mea accipies uxorem filio meo. 001 GEN 024 039 Ego vero respondi domino meo: Quid si noluerit venire mecum mulier? 001 GEN 024 040 Dominus, ait, in cujus conspectu ambulo, mittet angelum suum tecum, et diriget viam tuam: accipiesque uxorem filio meo de cognatione mea, et de domo patris mei. 001 GEN 024 041 Innocens eris a maledictione mea, cum veneris ad propinquos meos, et non dederint tibi. 001 GEN 024 042 Veni ergo hodie ad fontem aquæ, et dixi: Domine Deus domini mei Abraham, si direxisti viam meam, in qua nunc ambulo, 001 GEN 024 043 ecce sto juxta fontem aquæ, et virgo, quæ egredietur ad hauriendam aquam, audierit a me: Da mihi pauxillum aquæ ad bibendum ex hydria tua: 001 GEN 024 044 et dixerit mihi: Et tu bibe, et camelis tuis hauriam: ipsa est mulier, quam præparavit Dominus filio domini mei. 001 GEN 024 045 Dumque hæc tacitus mecum volverem, apparuit Rebecca veniens cum hydria, quam portabat in scapula: descenditque ad fontem, et hausit aquam. Et aio ad eam: Da mihi paululum bibere. 001 GEN 024 046 Quæ festinans deposuit hydriam de humero, et dixit mihi: Et tu bibe, et camelis tuis tribuam potum. Bibi, et adaquavit camelos. 001 GEN 024 047 Interrogavique eam, et dixi: Cujus es filia? Quæ respondit: Filia Bathuelis sum, filii Nachor, quem peperit ei Melcha. Suspendi itaque inaures ad ornandam faciem ejus, et armillas posui in manibus ejus. 001 GEN 024 048 Pronusque adoravi Dominum, benedicens Domino Deo domini mei Abraham, qui perduxit me recto itinere, ut sumerem filiam fratris domini mei filio ejus. 001 GEN 024 049 Quam ob rem si facitis misericordiam et veritatem cum domino meo, indicate mihi: sin autem aliud placet, et hoc dicite mihi, ut vadam ad dextram, sive ad sinistram. 001 GEN 024 050 Responderuntque Laban et Bathuel: A Domino egressus est sermo: non possumus extra placitum ejus quidquam aliud loqui tecum. 001 GEN 024 051 En Rebecca coram te est, tolle eam, et proficiscere, et sit uxor filii domini tui, sicut locutus est Dominus. 001 GEN 024 052 Quod cum audisset puer Abraham, procidens adoravit in terram Dominum. 001 GEN 024 053 Prolatisque vasis argenteis, et aureis, ac vestibus, dedit ea Rebeccæ pro munere: fratribus quoque ejus et matri dona obtulit. 001 GEN 024 054 Inito convivio, vescentes pariter et bibentes manserunt ibi. Surgens autem mane, locutus est puer: Dimitte me, ut vadam ad dominum meum. 001 GEN 024 055 Responderuntque fratres ejus et mater: Maneat puella saltem decem dies apud nos, et postea proficiscetur. 001 GEN 024 056 Nolite, ait, me retinere, quia Dominus direxit viam meam: dimittite me ut pergam ad dominum meum. 001 GEN 024 057 Et dixerunt: Vocemus puellam, et quæramus ipsius voluntatem. 001 GEN 024 058 Cumque vocata venisset, sciscitati sunt: Vis ire cum homine isto? Quæ ait: Vadam. 001 GEN 024 059 Dimiserunt ergo eam, et nutricem illius, servumque Abraham, et comites ejus, 001 GEN 024 060 imprecantes prospera sorori suæ, atque dicentes: Soror nostra es, crescas in mille millia, et possideat semen tuum portas inimicorum suorum. 001 GEN 024 061 Igitur Rebecca et puellæ illius, ascensis camelis, secutæ sunt virum: qui festinus revertebatur ad dominum suum. 001 GEN 024 062 Eo autem tempore deambulabat Isaac per viam quæ ducit ad puteum, cujus nomen est Viventis et videntis: habitabat enim in terra australi: 001 GEN 024 063 et egressus fuerat ad meditandum in agro, inclinata jam die: cumque elevasset oculos, vidit camelos venientes procul. 001 GEN 024 064 Rebecca quoque, conspecto Isaac, descendit de camelo, 001 GEN 024 065 et ait ad puerum: Quis est ille homo qui venit per agrum in occursum nobis? Dixitque ei: Ipse est dominus meus. At illa tollens cito pallium, operuit se. 001 GEN 024 066 Servus autem cuncta, quæ gesserat, narravit Isaac. 001 GEN 024 067 Qui introduxit eam in tabernaculum Saræ matris suæ, et accepit eam uxorem: et in tantum dilexit eam, ut dolorem, qui ex morte matris ejus acciderat, temperaret. 001 GEN 025 001 Abraham vero aliam duxit uxorem nomine Ceturam: 001 GEN 025 002 quæ peperit ei Zamran et Jecsan, et Madan, et Madian, et Jesboc, et Sue. 001 GEN 025 003 Jecsan quoque genuit Saba et Dadan. Filii Dadan fuerunt Assurim, et Latusim, et Loomin. 001 GEN 025 004 At vero ex Madian ortus est Epha, et Opher, et Henoch, et Abida, et Eldaa: omnes hi filii Ceturæ. 001 GEN 025 005 Deditque Abraham cuncta quæ possederat, Isaac: 001 GEN 025 006 filiis autem concubinarum largitus est munera, et separavit eos ab Isaac filio suo, dum adhuc ipse viveret, ad plagam orientalem. 001 GEN 025 007 Fuerunt autem dies vitæ Abrahæ, centum septuaginta quinque anni. 001 GEN 025 008 Et deficiens mortuus est in senectute bona, provectæque ætatis et plenus dierum: congregatusque est ad populum suum. 001 GEN 025 009 Et sepelierunt eum Isaac et Ismaël filii sui in spelunca duplici, quæ sita est in agro Ephron filii Seor Hethæi, e regione Mambre, 001 GEN 025 010 quem emerat a filiis Heth: ibi sepultus est ipse, et Sara uxor ejus. 001 GEN 025 011 Et post obitum illius benedixit Deus Isaac filio ejus, qui habitabat juxta puteum nomine Viventis et videntis. 001 GEN 025 012 Hæ sunt generationes Ismaël filii Abrahæ, quem peperit ei Agar Ægyptia, famula Saræ: et 001 GEN 025 013 hæc nomina filiorum ejus in vocabulis et generationibus suis. Primogenitus Ismaëlis Nabaioth, deinde Cedar, et Adbeel, et Mabsam, 001 GEN 025 014 Masma quoque, et Duma, et Massa, 001 GEN 025 015 Hadar, et Thema, et Jethur, et Naphis, et Cedma. 001 GEN 025 016 Isti sunt filii Ismaëlis: et hæc nomina per castella et oppida eorum, duodecim principes tribuum suarum. 001 GEN 025 017 Et facti sunt anni vitæ Ismaëlis centum triginta septem, deficiensque mortuus est, et appositus ad populum suum. 001 GEN 025 018 Habitavit autem ab Hevila usque Sur, quæ respicit Ægyptum introëuntibus Assyrios; coram cunctis fratribus suis obiit. 001 GEN 025 019 Hæ quoque sunt generationes Isaac filii Abraham: Abraham genuit Isaac: 001 GEN 025 020 qui cum quadraginta esset annorum, duxit uxorem Rebeccam filiam Bathuelis Syri de Mesopotamia, sororem Laban. 001 GEN 025 021 Deprecatusque est Isaac Dominum pro uxore sua, eo quod esset sterilis: qui exaudivit eum, et dedit conceptum Rebeccæ. 001 GEN 025 022 Sed collidebantur in utero ejus parvuli; quæ ait: Si sic mihi futurum erat, quid necesse fuit concipere? perrexitque ut consuleret Dominum. 001 GEN 025 023 Qui respondens ait: [Duæ gentes sunt in utero tuo, et duo populi ex ventre tuo dividentur, populusque populum superabit, et major serviet minori.] 001 GEN 025 024 Jam tempus pariendi advenerat, et ecce gemini in utero ejus reperti sunt. 001 GEN 025 025 Qui prior egressus est, rufus erat, et totus in morem pellis hispidus: vocatumque est nomen ejus Esau. Protinus alter egrediens, plantam fratris tenebat manu: et idcirco appellavit eum Jacob. 001 GEN 025 026 Sexagenarius erat Isaac quando nati sunt ei parvuli. 001 GEN 025 027 Quibus adultis, factus est Esau vir gnarus venandi, et homo agricola: Jacob autem vir simplex habitabat in tabernaculis. 001 GEN 025 028 Isaac amabat Esau, eo quod de venationibus illius vesceretur: et Rebecca diligebat Jacob. 001 GEN 025 029 Coxit autem Jacob pulmentum: ad quem cum venisset Esau de agro lassus, 001 GEN 025 030 ait: Da mihi de coctione hac rufa, quia oppido lassus sum. Quam ob causam vocatum est nomen ejus Edom. 001 GEN 025 031 Cui dixit Jacob: Vende mihi primogenita tua. 001 GEN 025 032 Ille respondit: En morior, quid mihi proderunt primogenita? 001 GEN 025 033 Ait Jacob: Jura ergo mihi. Juravit ei Esau et vendidit primogenita. 001 GEN 025 034 Et sic, accepto pane et lentis edulio, comedit et bibit, et abiit, parvipendens quod primogenita vendidisset. 001 GEN 026 001 Orta autem fame super terram post eam sterilitatem, quæ acciderat in diebus Abraham, abiit Isaac ad Abimelech regem Palæstinorum in Gerara. 001 GEN 026 002 Apparuitque ei Dominus, et ait: Ne descendas in Ægyptum, sed quiesce in terra quam dixero tibi, 001 GEN 026 003 et peregrinare in ea: eroque tecum, et benedicam tibi: tibi enim et semini tuo dabo universas regiones has, complens juramentum quod spopondi Abraham patri tuo. 001 GEN 026 004 Et multiplicabo semen tuum sicut stellas cæli: daboque posteris tuis universas regiones has: et benedicentur in semine tuo omnes gentes terræ, 001 GEN 026 005 eo quod obedierit Abraham voci meæ, et custodierit præcepta et mandata mea, et cæremonias legesque servaverit. 001 GEN 026 006 Mansit itaque Isaac in Geraris. 001 GEN 026 007 Qui cum interrogaretur a viris loci illius super uxore sua, respondit: Soror mea est: timuerat enim confiteri quod sibi esset sociata conjugio, reputans ne forte interficerent eum propter illius pulchritudinem. 001 GEN 026 008 Cumque pertransissent dies plurimi, et ibidem moraretur, prospiciens Abimelech rex Palæstinorum per fenestram, vidit eum jocantem cum Rebecca uxore sua. 001 GEN 026 009 Et accersito eo, ait: Perspicuum est quod uxor tua sit: cur mentitus es eam sororem tuam esse? Respondit: Timui ne morerer propter eam. 001 GEN 026 010 Dixitque Abimelech: Quare imposuisti nobis? potuit coire quispiam de populo cum uxore tua, et induxeras super nos grande peccatum. Præcepitque omni populo, dicens: 001 GEN 026 011 Qui tetigerit hominis hujus uxorem, morte morietur. 001 GEN 026 012 Sevit autem Isaac in terra illa, et invenit in ipso anno centuplum: benedixitque ei Dominus. 001 GEN 026 013 Et locupletatus est homo, et ibat proficiens atque succrescens, donec magnus vehementer effectus est: 001 GEN 026 014 habuit quoque possessiones ovium et armentorum, et familiæ plurimum. Ob hoc invidentes ei Palæstini, 001 GEN 026 015 omnes puteos, quos foderant servi patris illius Abraham, illo tempore obstruxerunt, implentes humo: 001 GEN 026 016 in tantum, ut ipse Abimelech diceret ad Isaac: Recede a nobis, quoniam potentior nobis factus es valde. 001 GEN 026 017 Et ille discedens, ut veniret ad torrentem Geraræ, habitaretque ibi, 001 GEN 026 018 rursum fodit alios puteos, quos foderant servi patris sui Abraham, et quos, illo mortuo, olim obstruxerant Philisthiim: appellavitque eos eisdem nominibus quibus ante pater vocaverat. 001 GEN 026 019 Foderuntque in torrente, et repererunt aquam vivam. 001 GEN 026 020 Sed et ibi jurgium fuit pastorum Geraræ adversus pastores Isaac, dicentium: Nostra est aqua, quam ob rem nomen putei ex eo, quod acciderat, vocavit Calumniam. 001 GEN 026 021 Foderunt autem et alium: et pro illo quoque rixati sunt, appellavitque eum Inimicitias. 001 GEN 026 022 Profectus inde fodit alium puteum, pro quo non contenderunt: itaque vocavit nomen ejus Latitudo, dicens: Nunc dilatavit nos Dominus, et fecit crescere super terram. 001 GEN 026 023 Ascendit autem ex illo loco in Bersabee, 001 GEN 026 024 ubi apparuit ei Dominus in ipsa nocte, dicens: Ego sum Deus Abraham patris tui: noli timere, quia ego tecum sum: benedicam tibi, et multiplicabo semen tuum propter servum meum Abraham. 001 GEN 026 025 Itaque ædificavit ibi altare: et invocato nomine Domini, extendit tabernaculum, præcepitque servis suis ut foderent puteum. 001 GEN 026 026 Ad quem locum cum venissent de Geraris Abimelech, et Ochozath amicus illius, et Phicol dux militum, 001 GEN 026 027 locutus est eis Isaac: Quid venistis ad me, hominem quem odistis, et expulistis a vobis? 001 GEN 026 028 Qui responderunt: Vidimus tecum esse Dominum, et idcirco nos diximus: Sit juramentum inter nos, et ineamus fœdus, 001 GEN 026 029 ut non facias nobis quidquam mali, sicut et nos nihil tuorum attigimus, nec fecimus quod te læderet: sed cum pace dimisimus auctum benedictione Domini. 001 GEN 026 030 Fecit ergo eis convivium, et post cibum et potum 001 GEN 026 031 surgentes mane, juraverunt sibi mutuo: dimisitque eos Isaac pacifice in locum suum. 001 GEN 026 032 Ecce autem venerunt in ipso die servi Isaac annuntiantes ei de puteo, quem foderant, atque dicentes: Invenimus aquam. 001 GEN 026 033 Unde appellavit eum Abundantiam: et nomen urbi impositum est Bersabee, usque in præsentem diem. 001 GEN 026 034 Esau vero quadragenarius duxit uxores, Judith filiam Beeri Hethæi, et Basemath filiam Elon ejusdem loci: 001 GEN 026 035 quæ ambæ offenderant animum Isaac et Rebeccæ. 001 GEN 027 001 Senuit autem Isaac, et caligaverunt oculi ejus, et videre non poterat: vocavitque Esau filium suum majorem, et dixit ei: Fili mi? Qui respondit: Adsum. 001 GEN 027 002 Cui pater: Vides, inquit, quod senuerim, et ignorem diem mortis meæ. 001 GEN 027 003 Sume arma tua, pharetram, et arcum, et egredere foras: cumque venatu aliquid apprehenderis, 001 GEN 027 004 fac mihi inde pulmentum sicut velle me nosti, et affer ut comedam: et benedicat tibi anima mea antequam moriar. 001 GEN 027 005 Quod cum audisset Rebecca, et ille abiisset in agrum ut jussionem patris impleret, 001 GEN 027 006 dixit filio suo Jacob: Audivi patrem tuum loquentem cum Esau fratre tuo, et dicentem ei: 001 GEN 027 007 Affer mihi de venatione tua, et fac cibos ut comedam, et benedicam tibi coram Domino antequam moriar. 001 GEN 027 008 Nunc ergo, fili mi, acquiesce consiliis meis: 001 GEN 027 009 et pergens ad gregem, affer mihi duos hædos optimos, ut faciam ex eis escas patri tuo, quibus libenter vescitur: 001 GEN 027 010 quas cum intuleris, et comederit, benedicat tibi priusquam moriatur. 001 GEN 027 011 Cui ille respondit: Nosti quod Esau frater meus homo pilosus sit, et ego lenis: 001 GEN 027 012 si attrectaverit me pater meus, et senserit, timeo ne putet me sibi voluisse illudere, et inducam super me maledictionem pro benedictione. 001 GEN 027 013 Ad quem mater: In me sit, ait, ista maledictio, fili mi: tantum audi vocem meam, et pergens, affer quæ dixi. 001 GEN 027 014 Abiit, et attulit, deditque matri. Paravit illa cibos, sicut velle noverat patrem illius. 001 GEN 027 015 Et vestibus Esau valde bonis, quas apud se habebat domi, induit eum: 001 GEN 027 016 pelliculasque hædorum circumdedit manibus, et colli nuda protexit: 001 GEN 027 017 deditque pulmentum, et panes, quos coxerat, tradidit. 001 GEN 027 018 Quibus illatis, dixit: Pater mi? At ille respondit: Audio. Quis es tu, fili mi? 001 GEN 027 019 Dixitque Jacob: Ego sum primogenitus tuus Esau: feci sicut præcepisti mihi: surge, sede, et comede de venatione mea, ut benedicat mihi anima tua. 001 GEN 027 020 Rursumque Isaac ad filium suum: Quomodo, inquit, tam cito invenire potuisti, fili mi? Qui respondit: Voluntas Dei fuit ut cito occurreret mihi quod volebam. 001 GEN 027 021 Dixitque Isaac: Accede huc, ut tangam te, fili mi, et probem utrum tu sis filius meus Esau, an non. 001 GEN 027 022 Accessit ille ad patrem, et palpato eo, dixit Isaac: Vox quidem, vox Jacob est: sed manus, manus sunt Esau. 001 GEN 027 023 Et non cognovit eum, quia pilosæ manus similitudinem majoris expresserant. Benedicens ergo illi, 001 GEN 027 024 ait: Tu es filius meus Esau? Respondit: Ego sum. 001 GEN 027 025 At ille: Affer mihi, inquit, cibos de venatione tua, fili mi, ut benedicat tibi anima mea. Quos cum oblatos comedisset, obtulit ei etiam vinum. Quo hausto, 001 GEN 027 026 dixit ad eum: Accede ad me, et da mihi osculum, fili mi. 001 GEN 027 027 Accessit, et osculatus est eum. Statimque ut sensit vestimentorum illius fragrantiam, benedicens illi, ait: [Ecce odor filii mei sicut odor agri pleni, cui benedixit Dominus. 001 GEN 027 028 Det tibi Deus de rore cæli et de pinguedine terræ abundantiam frumenti et vini. 001 GEN 027 029 Et serviant tibi populi, et adorent te tribus: esto dominus fratrum tuorum, et incurventur ante te filii matris tuæ: qui maledixerit tibi, sit ille maledictus, et qui benedixerit tibi, benedictionibus repleatur.] 001 GEN 027 030 Vix Isaac sermonem impleverat, et egresso Jacob foras, venit Esau, 001 GEN 027 031 coctosque de venatione cibos intulit patri, dicens: Surge, pater mi, et comede de venatione filii tui, ut benedicat mihi anima tua. 001 GEN 027 032 Dixitque illi Isaac: Quis enim es tu? Qui respondit: Ego sum filius tuus primogenitus Esau. 001 GEN 027 033 Expavit Isaac stupore vehementi: et ultra quam credi potest admirans, ait: Quis igitur ille est qui dudum captam venationem attulit mihi, et comedi ex omnibus priusquam tu venires; benedixique ei, et erit benedictus? 001 GEN 027 034 Auditis Esau sermonibus patris, irrugiit clamore magno: et consternatus, ait: Benedic etiam et mihi, pater mi. 001 GEN 027 035 Qui ait: Venit germanus tuus fraudulenter, et accepit benedictionem tuam. 001 GEN 027 036 At ille subjunxit: Juste vocatum est nomen ejus Jacob: supplantavit enim me en altera vice: primogenita mea ante tulit, et nunc secundo surripuit benedictionem meam. Rursumque ad patrem: Numquid non reservasti, ait, et mihi benedictionem? 001 GEN 027 037 Respondit Isaac: Dominum tuum illum constitui, et omnes fratres ejus servituti illius subjugavi; frumento et vino stabilivi eum: et tibi post hæc, fili mi, ultra quid faciam? 001 GEN 027 038 Cui Esau: Num unam, inquit, tantum benedictionem habes, pater? mihi quoque obsecro ut benedicas. Cumque ejulatu magno fleret, 001 GEN 027 039 motus Isaac, dixit ad eum: [In pinguedine terræ, et in rore cæli desuper, 001 GEN 027 040 erit benedictio tua. Vives in gladio, et fratri tuo servies: tempusque veniet, cum excutias et solvas jugum ejus de cervicibus tuis.] 001 GEN 027 041 Oderat ergo semper Esau Jacob pro benedictione qua benedixerat ei pater: dixitque in corde suo: Venient dies luctus patris mei, et occidam Jacob fratrem meum. 001 GEN 027 042 Nuntiata sunt hæc Rebeccæ: quæ mittens et vocans Jacob filium suum, dixit ad eum: Ecce Esau frater tuus minatur ut occidat te. 001 GEN 027 043 Nunc ergo, fili mi, audi vocem meam, et consurgens fuge ad Laban fratrem meum in Haran: 001 GEN 027 044 habitabisque cum eo dies paucos, donec requiescat furor fratris tui, 001 GEN 027 045 et cesset indignatio ejus, obliviscaturque eorum quæ fecisti in eum: postea mittam, et adducam te inde huc: cur utroque orbabor filio in uno die? 001 GEN 027 046 Dixitque Rebecca ad Isaac: Tædet me vitæ meæ propter filias Heth: si acceperit Jacob uxorem de stirpe hujus terræ, nolo vivere. 001 GEN 028 001 Vocavit itaque Isaac Jacob, et benedixit eum, præcepitque ei dicens: Noli accipere conjugem de genere Chanaan: 001 GEN 028 002 sed vade, et proficiscere in Mesopotamiam Syriæ, ad domum Bathuel patris matris tuæ, et accipe tibi inde uxorem de filiabus Laban avunculi tui. 001 GEN 028 003 Deus autem omnipotens benedicat tibi, et crescere te faciat, atque multiplicet, ut sis in turbas populorum. 001 GEN 028 004 Et det tibi benedictiones Abrahæ, et semini tuo post te: ut possideas terram peregrinationis tuæ, quam pollicitus est avo tuo. 001 GEN 028 005 Cumque dimisisset eum Isaac, profectus venit in Mesopotamiam Syriæ ad Laban filium Bathuel Syri, fratrem Rebeccæ matris suæ. 001 GEN 028 006 Videns autem Esau quod benedixisset pater suus Jacob, et misisset eum in Mesopotamiam Syriæ, ut inde uxorem duceret; et quod post benedictionem præcepisset ei, dicens: Non accipies uxorem de filiabus Chanaan: 001 GEN 028 007 quodque obediens Jacob parentibus suis isset in Syriam: 001 GEN 028 008 probans quoque quod non libenter aspiceret filias Chanaan pater suus: 001 GEN 028 009 ivit ad Ismaëlem, et duxit uxorem absque iis, quas prius habebat, Maheleth filiam Ismaël filii Abraham, sororem Nabaioth. 001 GEN 028 010 Igitur egressus Jacob de Bersabee, pergebat Haran. 001 GEN 028 011 Cumque venisset ad quemdam locum, et vellet in eo requiescere post solis occubitum, tulit de lapidibus qui jacebant, et supponens capiti suo, dormivit in eodem loco. 001 GEN 028 012 Viditque in somnis scalam stantem super terram, et cacumen illius tangens cælum: angelos quoque Dei ascendentes et descendentes per eam, 001 GEN 028 013 et Dominum innixum scalæ dicentem sibi: Ego sum Dominus Deus Abraham patris tui, et Deus Isaac: terram, in qua dormis, tibi dabo et semini tuo. 001 GEN 028 014 Eritque semen tuum quasi pulvis terræ: dilataberis ad occidentem, et orientem, et septentrionem, et meridiem: et benedicentur in te et in semine tuo cunctæ tribus terræ. 001 GEN 028 015 Et ero custos tuus quocumque perrexeris, et reducam te in terram hanc: nec dimittam nisi complevero universa quæ dixi. 001 GEN 028 016 Cumque evigilasset Jacob de somno, ait: Vere Dominus est in loco isto, et ego nesciebam. 001 GEN 028 017 Pavensque, Quam terribilis est, inquit, locus iste! non est hic aliud nisi domus Dei, et porta cæli. 001 GEN 028 018 Surgens ergo Jacob mane, tulit lapidem quem supposuerat capiti suo, et erexit in titulum, fundens oleum desuper. 001 GEN 028 019 Appellavitque nomen urbis Bethel, quæ prius Luza vocabatur. 001 GEN 028 020 Vovit etiam votum, dicens: Si fuerit Deus mecum, et custodierit me in via, per quam ego ambulo, et dederit mihi panem ad vescendum, et vestimentum ad induendum, 001 GEN 028 021 reversusque fuero prospere ad domum patris mei: erit mihi Dominus in Deum, 001 GEN 028 022 et lapis iste, quem erexi in titulum, vocabitur Domus Dei: cunctorumque quæ dederis mihi, decimas offeram tibi. 001 GEN 029 001 Profectus ergo Jacob venit in terram orientalem. 001 GEN 029 002 Et vidit puteum in agro, tres quoque greges ovium accubantes juxta eum: nam ex illo adaquabantur pecora, et os ejus grandi lapide claudebatur. 001 GEN 029 003 Morisque erat ut cunctis ovibus congregatis devolverent lapidem, et refectis gregibus rursum super os putei ponerent. 001 GEN 029 004 Dixitque ad pastores: Fratres, unde estis? Qui responderunt: De Haran. 001 GEN 029 005 Quos interrogans, Numquid, ait, nostis Laban filium Nachor? Dixerunt: Novimus. 001 GEN 029 006 Sanusne est? inquit. Valet, inquiunt: et ecce Rachel filia ejus venit cum grege suo. 001 GEN 029 007 Dixitque Jacob: Adhuc multum diei superest, nec est tempus ut reducantur ad caulas greges: date ante potum ovibus, et sic eas ad pastum reducite. 001 GEN 029 008 Qui responderunt: Non possumus, donec omnia pecora congregentur, et amoveamus lapidem de ore putei, ut adaquemus greges. 001 GEN 029 009 Adhuc loquebantur, et ecce Rachel veniebat cum ovibus patris sui: nam gregem ipsa pascebat. 001 GEN 029 010 Quam cum vidisset Jacob, et sciret consobrinam suam, ovesque Laban avunculi sui, amovit lapidem quo puteus claudebatur. 001 GEN 029 011 Et adaquato grege, osculatus est eam: et elevata voce flevit, 001 GEN 029 012 et indicavit ei quod frater esset patris sui, et filius Rebeccæ: at illa festinans nuntiavit patri suo. 001 GEN 029 013 Qui cum audisset venisse Jacob filium sororis suæ, cucurrit obviam ei: complexusque eum, et in oscula ruens, duxit in domum suam. Auditis autem causis itineris, 001 GEN 029 014 respondit: Os meum es, et caro mea. Et postquam impleti sunt dies mensis unius, 001 GEN 029 015 dixit ei: Num quia frater meus es, gratis servies mihi? dic quid mercedis accipias. 001 GEN 029 016 Habebat vero duas filias: nomen majoris Lia, minor vero appellabatur Rachel. 001 GEN 029 017 Sed Lia lippis erat oculis: Rachel decora facie, et venusto aspectu. 001 GEN 029 018 Quam diligens Jacob, ait: Serviam tibi pro Rachel filia tua minore, septem annis. 001 GEN 029 019 Respondit Laban: Melius est ut tibi eam dem quam alteri viro: mane apud me. 001 GEN 029 020 Servivit ergo Jacob pro Rachel septem annis: et videbantur illi pauci dies præ amoris magnitudine. 001 GEN 029 021 Dixitque ad Laban: Da mihi uxorem meam: quia jam tempus impletum est, ut ingrediar ad illam. 001 GEN 029 022 Qui vocatis multis amicorum turbis ad convivium, fecit nuptias. 001 GEN 029 023 Et vespere Liam filiam suam introduxit ad eum, 001 GEN 029 024 dans ancillam filiæ, Zelpham nomine. Ad quam cum ex more Jacob fuisset ingressus, facto mane vidit Liam: 001 GEN 029 025 et dixit ad socerum suum: Quid est quod facere voluisti? nonne pro Rachel servivi tibi? quare imposuisti mihi? 001 GEN 029 026 Respondit Laban: Non est in loco nostro consuetudinis, ut minores ante tradamus ad nuptias. 001 GEN 029 027 Imple hebdomadam dierum hujus copulæ: et hanc quoque dabo tibi pro opere quo serviturus es mihi septem annis aliis. 001 GEN 029 028 Acquievit placito: et hebdomada transacta, Rachel duxit uxorem: 001 GEN 029 029 cui pater servam Balam tradiderat. 001 GEN 029 030 Tandemque potitus optatis nuptiis, amorem sequentis priori prætulit, serviens apud eum septem annis aliis. 001 GEN 029 031 Videns autem Dominus quod despiceret Liam, aperuit vulvam ejus, sorore sterili permanente. 001 GEN 029 032 Quæ conceptum genuit filium, vocavitque nomen ejus Ruben, dicens: Vidit Dominus humilitatem meam: nunc amabit me vir meus. 001 GEN 029 033 Rursumque concepit et peperit filium, et ait: Quoniam audivit me Dominus haberi contemptui, dedit etiam istum mihi; vocavitque nomen ejus Simeon. 001 GEN 029 034 Concepitque tertio, et genuit alium filium: dixitque: Nunc quoque copulabitur mihi maritus meus: eo quod pepererim ei tres filios: et idcirco appellavit nomen ejus Levi. 001 GEN 029 035 Quarto concepit, et peperit filium, et ait: Modo confitebor Domino, et ob hoc vocavit eum Judam: cessavitque parere. 001 GEN 030 001 Cernens autem Rachel quod infecunda esset, invidit sorori suæ, et ait marito suo: Da mihi liberos, alioquin moriar. 001 GEN 030 002 Cui iratus respondit Jacob: Num pro Deo ego sum, qui privavit te fructu ventris tui? 001 GEN 030 003 At illa: Habeo, inquit, famulam Balam: ingredere ad illam, ut pariat super genua mea, et habeam ex illa filios. 001 GEN 030 004 Deditque illi Balam in conjugium: quæ, 001 GEN 030 005 ingresso ad se viro, concepit, et peperit filium. 001 GEN 030 006 Dixitque Rachel: Judicavit mihi Dominus, et exaudivit vocem meam, dans mihi filium, et idcirco appellavit nomen ejus Dan. 001 GEN 030 007 Rursumque Bala concipiens, peperit alterum, 001 GEN 030 008 pro quo ait Rachel: Comparavit me Deus cum sorore mea, et invalui: vocavitque eum Nephthali. 001 GEN 030 009 Sentiens Lia quod parere desiisset, Zelpham ancillam suam marito tradidit. 001 GEN 030 010 Qua post conceptum edente filium, 001 GEN 030 011 dixit: Feliciter, et idcirco vocavit nomen ejus Gad. 001 GEN 030 012 Peperit quoque Zelpha alterum. 001 GEN 030 013 Dixitque Lia: Hoc pro beatitudine mea: beatam quippe me dicent mulieres: propterea appellavit eum Aser. 001 GEN 030 014 Egressus autem Ruben tempore messis triticeæ in agrum, reperit mandragoras, quas matri Liæ detulit. Dixitque Rachel: Da mihi partem de mandragoris filii tui. 001 GEN 030 015 Illa respondit: Parumne tibi videtur quod præripueris maritum mihi, nisi etiam mandragoras filii mei tuleris? Ait Rachel: Dormiat tecum hac nocte pro mandragoris filii tui. 001 GEN 030 016 Redeuntique ad vesperam Jacob de agro, egressa est in occursum ejus Lia, et Ad me, inquit, intrabis: quia mercede conduxi te pro mandragoris filii mei. Dormivitque cum ea nocte illa. 001 GEN 030 017 Et exaudivit Deus preces ejus, concepitque et peperit filium quintum, 001 GEN 030 018 et ait: Dedit Deus mercedem mihi, quia dedi ancillam meam viro meo: appellavitque nomen ejus Issachar. 001 GEN 030 019 Rursum Lia concipiens, peperit sextum filium, 001 GEN 030 020 et ait: Dotavit me Deus dote bona: etiam hac vice mecum erit maritus meus, eo quod genuerim ei sex filios: et idcirco appellavit nomen ejus Zabulon. 001 GEN 030 021 Post quem peperit filiam, nomine Dinam. 001 GEN 030 022 Recordatus quoque Dominus Rachelis, exaudivit eam, et aperuit vulvam ejus. 001 GEN 030 023 Quæ concepit, et peperit filium, dicens: Abstulit Deus opprobrium meum. 001 GEN 030 024 Et vocavit nomen ejus Joseph, dicens: Addat mihi Dominus filium alterum. 001 GEN 030 025 Nato autem Joseph, dixit Jacob socero suo: Dimitte me ut revertar in patriam, et ad terram meam. 001 GEN 030 026 Da mihi uxores, et liberos meos, pro quibus servivi tibi, ut abeam: tu nosti servitutem qua servivi tibi. 001 GEN 030 027 Ait illi Laban: Inveniam gratiam in conspectu tuo, experimento didici, quia benedixerit mihi Deus propter te: 001 GEN 030 028 constitue mercedem tuam quam dem tibi. 001 GEN 030 029 At ille respondit: Tu nosti quomodo servierim tibi, et quanta in manibus meis fuerit possessio tua. 001 GEN 030 030 Modicum habuisti antequam venirem ad te, et nunc dives effectus es: benedixitque tibi Dominus ad introitum meum. Justum est igitur ut aliquando provideam etiam domui meæ. 001 GEN 030 031 Dixitque Laban: Quid tibi dabo? At ille ait: Nihil volo: sed si feceris quod postulo, iterum pascam, et custodiam pecora tua. 001 GEN 030 032 Gyra omnes greges tuos, et separa cunctas oves varias, et sparso vellere; quodcumque furvum, et maculosum, variumque fuerit, tam in ovibus quam in capris, erit merces mea. 001 GEN 030 033 Respondebitque mihi cras justitia mea, quando placiti tempus advenerit coram te: et omnia quæ non fuerint varia, et maculosa, et furva, tam in ovibus quam in capris, furti me arguent. 001 GEN 030 034 Dixitque Laban: Gratum habeo quod petis. 001 GEN 030 035 Et separavit in die illa capras, et oves, et hircos, et arietes varios, atque maculosos: cunctum autem gregem unicolorem, id est albi et nigri velleris, tradidit in manu filiorum suorum. 001 GEN 030 036 Et posuit spatium itineris trium dierum inter se et generum, qui pascebat reliquos greges ejus. 001 GEN 030 037 Tollens ergo Jacob virgas populeas virides, et amygdalinas, et ex platanis, ex parte decorticavit eas: detractisque corticibus, in his, quæ spoliata fuerant, candor apparuit: illa vero quæ integra fuerant, viridia permanserunt: atque in hunc modum color effectus est varius. 001 GEN 030 038 Posuitque eas in canalibus, ubi effundebatur aqua: ut cum venissent greges ad bibendum, ante oculos haberent virgas, et in aspectu earum conciperent. 001 GEN 030 039 Factumque est ut in ipso calore coitus, oves intuerentur virgas, et parerent maculosa, et varia, et diverso colore respersa. 001 GEN 030 040 Divisitque gregem Jacob, et posuit virgas in canalibus ante oculos arietum: erant autem alba et nigra quæque, Laban; cetera vero, Jacob, separatis inter se gregibus. 001 GEN 030 041 Igitur quando primo tempore ascendebantur oves, ponebat Jacob virgas in canalibus aquarum ante oculos arietum et ovium, ut in earum contemplatione conciperent: 001 GEN 030 042 quando vero serotina admissura erat, et conceptus extremus, non ponebat eas. Factaque sunt ea quæ erant serotina, Laban: et quæ primi temporis, Jacob. 001 GEN 030 043 Ditatusque est homo ultra modum, et habuit greges multos, ancillas et servos, camelos et asinos. 001 GEN 031 001 Postquam autem audivit verba filiorum Laban dicentium: Tulit Jacob omnia quæ fuerunt patris nostri, et de illius facultate ditatus, factus est inclytus: 001 GEN 031 002 animadvertit quoque faciem Laban, quod non esset erga se sicut heri et nudiustertius, 001 GEN 031 003 maxime dicente sibi Domino: Revertere in terram patrum tuorum, et ad generationem tuam, eroque tecum. 001 GEN 031 004 Misit, et vocavit Rachel et Liam in agrum, ubi pascebat greges, 001 GEN 031 005 dixitque eis: Video faciem patris vestri quod non sit erga me sicut heri et nudiustertius: Deus autem patris mei fuit mecum. 001 GEN 031 006 Et ipsæ nostis quod totis viribus meis servierim patri vestro. 001 GEN 031 007 Sed et pater vester circumvenit me et mutavit mercedem meam decem vicibus: et tamen non dimisit eum Deus ut noceret mihi. 001 GEN 031 008 Si quando dixit: Variæ erunt mercedes tuæ: pariebant omnes oves varios fœtus; quando vero e contrario, ait: Alba quæque accipies pro mercede: omnes greges alba pepererunt. 001 GEN 031 009 Tulitque Deus substantiam patris vestri, et dedit mihi. 001 GEN 031 010 Postquam enim conceptus ovium tempus advenerat, levavi oculos meos, et vidi in somnis ascendentes mares super feminas, varios et maculosos, et diversorum colorum. 001 GEN 031 011 Dixitque angelus Dei ad me in somnis: Jacob? Et ego respondi: Adsum. 001 GEN 031 012 Qui ait: Leva oculos tuos, et vide universos masculos ascendentes super feminas, varios, maculosos, atque respersos. Vidi enim omnia quæ fecit tibi Laban. 001 GEN 031 013 Ego sum Deus Bethel, ubi unxisti lapidem, et votum vovisti mihi. Nunc ergo surge, et egredere de terra hac, revertens in terram nativitatis tuæ. 001 GEN 031 014 Responderuntque Rachel et Lia: Numquid habemus residui quidquam in facultatibus et hæreditate domus patris nostri? 001 GEN 031 015 nonne quasi alienas reputavit nos, et vendidit, comeditque pretium nostrum? 001 GEN 031 016 Sed Deus tulit opes patris nostri, et eas tradidit nobis, ac filiis nostris: unde omnia quæ præcepit tibi Deus, fac. 001 GEN 031 017 Surrexit itaque Jacob, et impositis liberis ac conjugibus suis super camelos, abiit. 001 GEN 031 018 Tulitque omnem substantiam suam, et greges, et quidquid in Mesopotamia acquisierat, pergens ad Isaac patrem suum in terram Chanaan. 001 GEN 031 019 Eo tempore ierat Laban ad tondendas oves, et Rachel furata est idola patris sui. 001 GEN 031 020 Noluitque Jacob confiteri socero suo quod fugeret. 001 GEN 031 021 Cumque abiisset tam ipse quam omnia quæ juris sui erant, et amne transmisso pergeret contra montem Galaad, 001 GEN 031 022 nuntiatum est Laban die tertio quod fugeret Jacob. 001 GEN 031 023 Qui, assumptis fratribus suis, persecutus est eum diebus septem: et comprehendit eum in monte Galaad. 001 GEN 031 024 Viditque in somnis dicentem sibi Deum: Cave ne quidquam aspere loquaris contra Jacob. 001 GEN 031 025 Jamque Jacob extenderat in monte tabernaculum: cumque ille consecutus fuisset eum cum fratribus suis, in eodem monte Galaad fixit tentorium. 001 GEN 031 026 Et dixit ad Jacob: Quare ita egisti, ut clam me abigeres filias meas quasi captivas gladio? 001 GEN 031 027 cur ignorante me fugere voluisti, nec indicare mihi, ut prosequerer te cum gaudio, et canticis, et tympanis, et citharis? 001 GEN 031 028 Non es passus ut oscularer filios meos et filias: stulte operatus es: et nunc quidem 001 GEN 031 029 valet manus mea reddere tibi malum: sed Deus patris vestri heri dixit mihi: Cave ne loquaris contra Jacob quidquam durius. 001 GEN 031 030 Esto, ad tuos ire cupiebas, et desiderio erat tibi domus patris tui: cur furatus es deos meos? 001 GEN 031 031 Respondit Jacob: Quod inscio te profectus sum, timui ne violenter auferres filias tuas. 001 GEN 031 032 Quod autem furti me arguis: apud quemcumque inveneris deos tuos, necetur coram fratribus nostris: scrutare, quidquid tuorum apud me inveneris, et aufer. Hæc dicens, ignorabat quod Rachel furata esset idola. 001 GEN 031 033 Ingressus itaque Laban tabernaculum Jacob, et Liæ, et utriusque famulæ, non invenit. Cumque intrasset tentorium Rachelis, 001 GEN 031 034 illa festinans abscondit idola subter stramenta cameli, et sedit desuper: scrutantique omne tentorium, et nihil invenienti, 001 GEN 031 035 ait: Ne irascatur dominus meus quod coram te assurgere nequeo: quia juxta consuetudinem feminarum nunc accidit mihi: sic delusa sollicitudo quærentis est. 001 GEN 031 036 Tumensque Jacob, cum jurgio ait: Quam ob culpam meam, et ob quod peccatum meum sic exarsisti post me, 001 GEN 031 037 et scrutatus es omnem supellectilem meam? quid invenisti de cuncta substantia domus tuæ? pone hic coram fratribus meis, et fratribus tuis, et judicent inter me et te. 001 GEN 031 038 Idcirco viginti annis fui tecum? oves tuæ et capræ steriles non fuerunt, arietes gregis tui non comedi: 001 GEN 031 039 nec captum a bestia ostendi tibi, ego damnum omne reddebam: quidquid furto peribat, a me exigebas: 001 GEN 031 040 die noctuque æstu urebar, et gelu, fugiebatque somnus ab oculis meis. 001 GEN 031 041 Sicque per viginti annos in domo tua servivi tibi, quatuordecim pro filiabus, et sex pro gregibus tuis: immutasti quoque mercedem meam decem vicibus. 001 GEN 031 042 Nisi Deus patris mei Abraham, et timor Isaac affuisset mihi, forsitan modo nudum me dimisisses: afflictionem meam et laborem manuum mearum respexit Deus, et arguit te heri. 001 GEN 031 043 Respondit ei Laban: Filiæ meæ et filii, et greges tui, et omnia quæ cernis, mea sunt: quid possum facere filiis et nepotibus meis? 001 GEN 031 044 Veni ergo, et ineamus fœdus, ut sit in testimonium inter me et te. 001 GEN 031 045 Tulit itaque Jacob lapidem, et erexit illum in titulum: 001 GEN 031 046 dixitque fratribus suis: Afferte lapides. Qui congregantes fecerunt tumulum, comederuntque super eum: 001 GEN 031 047 quem vocavit Laban Tumulum testis: et Jacob, Acervum testimonii, uterque juxta proprietatem linguæ suæ. 001 GEN 031 048 Dixitque Laban: Tumulus iste erit testis inter me et te hodie, et idcirco appellatum est nomen ejus Galaad, id est, Tumulus testis. 001 GEN 031 049 Intueatur et judicet Dominus inter nos quando recesserimus a nobis, 001 GEN 031 050 si afflixeris filias meas, et si introduxeris alias uxores super eas: nullus sermonis nostri testis est absque Deo, qui præsens respicit. 001 GEN 031 051 Dixitque rursus ad Jacob: En tumulus hic, et lapis quem erexi inter me et te, 001 GEN 031 052 testis erit: tumulus, inquam, iste et lapis sint in testimonium, si aut ego transiero illum pergens ad te, aut tu præterieris, malum mihi cogitans. 001 GEN 031 053 Deus Abraham, et Deus Nachor, judicet inter nos, Deus patris eorum. Juravit ergo Jacob per timorem patris sui Isaac: 001 GEN 031 054 immolatisque victimis in monte, vocavit fratres suos ut ederent panem. Qui cum comedissent, manserunt ibi: 001 GEN 031 055 Laban vero de nocte consurgens, osculatus est filios, et filias suas, et benedixit illis: reversusque est in locum suum. 001 GEN 032 001 Jacob quoque abiit itinere quo cœperat: fueruntque ei obviam angeli Dei. 001 GEN 032 002 Quos cum vidisset, ait: Castra Dei sunt hæc: et appellavit nomen loci illius Mahanaim, id est, Castra. 001 GEN 032 003 Misit autem et nuntios ante se ad Esau fratrem suum in terram Seir, in regionem Edom: 001 GEN 032 004 præcepitque eis, dicens: Sic loquimini domino meo Esau: Hæc dicit frater tuus Jacob: Apud Laban peregrinatus sum, et fui usque in præsentem diem. 001 GEN 032 005 Habeo boves, et asinos, et oves, et servos, et ancillas: mittoque nunc legationem ad dominum meum, ut inveniam gratiam in conspectu tuo. 001 GEN 032 006 Reversique sunt nuntii ad Jacob, dicentes: Venimus ad Esau fratrem tuum, et ecce properat tibi in occursum cum quadringentis viris. 001 GEN 032 007 Timuit Jacob valde: et perterritus divisit populum qui secum erat, greges quoque et oves, et boves, et camelos, in duas turmas, 001 GEN 032 008 dicens: Si venerit Esau ad unam turmam, et percusserit eam, alia turma, quæ relicta est, salvabitur. 001 GEN 032 009 Dixitque Jacob: Deus patris mei Abraham, et Deus patris mei Isaac: Domine qui dixisti mihi: Revertere in terram tuam, et in locum nativitatis tuæ, et benefaciam tibi: 001 GEN 032 010 minor sum cunctis miserationibus tuis, et veritate tua quam explevisti servo tuo. In baculo meo transivi Jordanem istum: et nunc cum duabus turmis regredior. 001 GEN 032 011 Erue me de manu fratris mei Esau, quia valde eum timeo: ne forte veniens percutiat matrem cum filiis. 001 GEN 032 012 Tu locutus es quod benefaceres mihi, et dilatares semen meum sicut arenam maris, quæ præ multitudine numerari non potest. 001 GEN 032 013 Cumque dormisset ibi nocte illa, separavit de his quæ habebat, munera Esau fratri suo, 001 GEN 032 014 capras ducentas, hircos viginti, oves ducentas, et arietes viginti, 001 GEN 032 015 camelos fœtas cum pullis suis triginta, vaccas quadraginta, et tauros viginti, asinas viginti et pullos earum decem. 001 GEN 032 016 Et misit per manus servorum suorum singulos seorsum greges, dixitque pueris suis: Antecedite me, et sit spatium inter gregem et gregem. 001 GEN 032 017 Et præcepit priori, dicens: Si obvium habueris fratrem meum Esau, et interrogaverit te: Cujus es? aut, Quo vadis? aut, Cujus sunt ista quæ sequeris? 001 GEN 032 018 respondebis: Servi tui Jacob, munera misit domino meo Esau, ipse quoque post nos venit. 001 GEN 032 019 Similiter dedit mandata secundo, et tertio, et cunctis qui sequebantur greges, dicens: Iisdem verbis loquimini ad Esau cum inveneritis eum. 001 GEN 032 020 Et addetis: Ipse quoque servus tuus Jacob iter nostrum insequitur. Dixit enim: Placabo illum muneribus quæ præcedunt, et postea videbo illum: forsitan propitiabitur mihi. 001 GEN 032 021 Præcesserunt itaque munera ante eum, ipse vero mansit nocte illa in castris. 001 GEN 032 022 Cumque mature surrexisset, tulit duas uxores suas, et totidem famulas cum undecim filiis, et transivit vadum Jaboc. 001 GEN 032 023 Traductisque omnibus quæ ad se pertinebant, 001 GEN 032 024 mansit solus: et ecce vir luctabatur cum eo usque mane. 001 GEN 032 025 Qui cum videret quod eum superare non posset, tetigit nervum femoris ejus, et statim emarcuit. 001 GEN 032 026 Dixitque ad eum: Dimitte me: jam enim ascendit aurora. Respondit: Non dimittam te, nisi benedixeris mihi. 001 GEN 032 027 Ait ergo: Quod nomen est tibi? Respondit: Jacob. 001 GEN 032 028 At ille: Nequaquam, inquit, Jacob appellabitur nomen tuum, sed Israël: quoniam si contra Deum fortis fuisti, quanto magis contra homines prævalebis? 001 GEN 032 029 Interrogavit eum Jacob: Dic mihi, quo appellaris nomine? Respondit: Cur quæris nomen meum? Et benedixit ei in eodem loco. 001 GEN 032 030 Vocavitque Jacob nomen loci illius Phanuel, dicens: Vidi Deum facie ad faciem, et salva facta est anima mea. 001 GEN 032 031 Ortusque est ei statim sol, postquam transgressus est Phanuel: ipse vero claudicabat pede. 001 GEN 032 032 Quam ob causam non comedunt nervum filii Israël, qui emarcuit in femore Jacob, usque in præsentem diem: eo quod tetigerit nervum femoris ejus, et obstupuerit. 001 GEN 033 001 Elevans autem Jacob oculos suos, vidit venientem Esau, et cum eo quadringentos viros: divisitque filios Liæ et Rachel, ambarumque famularum: 001 GEN 033 002 et posuit utramque ancillam, et liberos earum, in principio: Liam vero, et filios ejus, in secundo loco: Rachel autem et Joseph novissimos. 001 GEN 033 003 Et ipse progrediens adoravit pronus in terram septies, donec appropinquaret frater ejus. 001 GEN 033 004 Currens itaque Esau obviam fratri suo, amplexatus est eum: stringensque collum ejus, et osculans flevit. 001 GEN 033 005 Levatisque oculis, vidit mulieres et parvulos earum, et ait: Quid sibi volunt isti? et si ad te pertinent? Respondit: Parvuli sunt quos donavit mihi Deus servo tuo. 001 GEN 033 006 Et appropinquantes ancillæ et filii earum, incurvati sunt. 001 GEN 033 007 Accessit quoque Lia cum pueris suis: et cum similiter adorassent, extremi Joseph et Rachel adoraverunt. 001 GEN 033 008 Dixitque Esau: Quænam sunt istæ turmæ quas obviam habui? Respondit: Ut invenirem gratiam coram domino meo. 001 GEN 033 009 At ille ait: Habeo plurima, frater mi, sint tua tibi. 001 GEN 033 010 Dixitque Jacob: Noli ita, obsecro: sed si inveni gratiam in oculis tuis, accipe munusculum de manibus meis. Sic enim vidi faciem tuam, quasi viderim vultum Dei: esto mihi propitius, 001 GEN 033 011 et suscipe benedictionem quam attuli tibi, et quam donavit mihi Deus tribuens omnia. Vix fratre compellente, suscipiens, 001 GEN 033 012 ait: Gradiamur simul, eroque socius itineris tui. 001 GEN 033 013 Dixitque Jacob: Nosti, domine mi, quod parvulos habeam teneros, et oves, et boves fœtas mecum: quas si plus in ambulando fecero laborare, morientur una die cuncti greges. 001 GEN 033 014 Præcedat dominus meus ante servum suum: et ego sequar paulatim vestigia ejus, sicut videro parvulos meos posse, donec veniam ad dominum meum in Seir. 001 GEN 033 015 Respondit Esau: Oro te, ut de populo qui mecum est, saltem socri remaneant viæ tuæ. Non est, inquit, necesse: hoc uno tantum indigeo, ut inveniam gratiam in conspectu tuo, domine mi. 001 GEN 033 016 Reversus est itaque illo die Esau itinere quo venerat in Seir. 001 GEN 033 017 Et Jacob venit in Socoth: ubi ædificata domo et fixis tentoriis appellavit nomen loci illius Socoth, id est, Tabernacula. 001 GEN 033 018 Transivitque in Salem urbem Sichimorum, quæ est in terra Chanaan, postquam reversus est de Mesopotamia Syriæ: et habitavit juxta oppidum. 001 GEN 033 019 Emitque partem agri, in qua fixerat tabernacula, a filiis Hemor patris Sichem centum agnis. 001 GEN 033 020 Et erecto ibi altari, invocavit super illud fortissimum Deum Israël. 001 GEN 034 001 Egressa est autem Dina filia Liæ ut videret mulieres regionis illius. 001 GEN 034 002 Quam cum vidisset Sichem filius Hemor Hevæi, princeps terræ illius, adamavit eam: et rapuit, et dormivit cum illa, vi opprimens virginem. 001 GEN 034 003 Et conglutinata est anima ejus cum ea, tristemque delinivit blanditiis. 001 GEN 034 004 Et pergens ad Hemor patrem suum: Accipe, inquit, mihi puellam hanc conjugem. 001 GEN 034 005 Quod cum audisset Jacob absentibus filiis, et in pastu pecorum occupatis, siluit donec redirent. 001 GEN 034 006 Egresso autem Hemor patre Sichem ut loqueretur ad Jacob, 001 GEN 034 007 ecce filii ejus veniebant de agro: auditoque quod acciderat, irati sunt valde, eo quod fœdam rem operatus esset in Israël et, violata filia Jacob, rem illicitam perpetrasset. 001 GEN 034 008 Locutus est itaque Hemor ad eos: Sichem filii mei adhæsit anima filiæ vestræ: date eam illi uxorem: 001 GEN 034 009 et jungamus vicissim connubia: filias vestras tradite nobis, et filias nostras accipite, 001 GEN 034 010 et habitate nobiscum: terra in potestate vestra est: exercete, negotiamini, et possidete eam. 001 GEN 034 011 Sed et Sichem ad patrem et ad fratres ejus ait: Inveniam gratiam coram vobis: et quæcumque statueritis, dabo: 001 GEN 034 012 augete dotem, et munera postulate, et libenter tribuam quod petieritis: tantum date mihi puellam hanc uxorem. 001 GEN 034 013 Responderunt filii Jacob Sichem et patri ejus in dolo, sævientes ob stuprum sororis: 001 GEN 034 014 Non possumus facere quod petitis, nec dare sororem nostram homini incircumciso: quod illicitum et nefarium est apud nos. 001 GEN 034 015 Sed in hoc valebimus fœderari, si volueritis esse similes nostri, et circumcidatur in vobis omne masculini sexus; 001 GEN 034 016 tunc dabimus et accipiemus mutuo filias vestras ac nostras: et habitabimus vobiscum, erimusque unus populus. 001 GEN 034 017 Si autem circumcidi nolueritis, tollemus filiam nostram, et recedemus. 001 GEN 034 018 Placuit oblatio eorum Hemor, et Sichem filio ejus, 001 GEN 034 019 nec distulit adolescens quin statim quod petebatur expleret: amabat enim puellam valde, et ipse erat inclytus in omni domo patris sui. 001 GEN 034 020 Ingressique portam urbis, locuti sunt ad populum: 001 GEN 034 021 Viri isti pacifici sunt, et volunt habitare nobiscum: negotientur in terra, et exerceant eam, quæ spatiosa et lata cultoribus indiget: filias eorum accipiemus uxores, et nostras illis dabimus. 001 GEN 034 022 Unum est quo differtur tantum bonum: si circumcidamus masculos nostros, ritum gentis imitantes. 001 GEN 034 023 Et substantia eorum, et pecora, et cuncta quæ possident, nostra erunt: tantum in hoc acquiescamus, et habitantes simul, unum efficiemus populum. 001 GEN 034 024 Assensique sunt omnes, circumcisis cunctis maribus. 001 GEN 034 025 Et ecce, die tertio, quando gravissimus vulnerum dolor est: arreptis duo filii Jacob, Simeon et Levi fratres Dinæ, gladiis, ingressi sunt urbem confidenter: interfectisque omnibus masculis, 001 GEN 034 026 Hemor et Sichem pariter necaverunt, tollentes Dinam de domo Sichem sororem suam. 001 GEN 034 027 Quibus egressis, irruerunt super occisos ceteri filii Jacob: et depopulati sunt urbem in ultionem stupri. 001 GEN 034 028 Oves eorum, et armenta, et asinos, cunctaque vastantes quæ in domibus et in agris erant, 001 GEN 034 029 parvulos quoque eorum et uxores duxerunt captivas. 001 GEN 034 030 Quibus patratis audacter, Jacob dixit ad Simeon et Levi: Turbastis me, et odiosum fecistis me Chananæis, et Pherezæis habitatoribus terræ hujus: nos pauci sumus; illi congregati percutient me, et delebor ego, et domus mea. 001 GEN 034 031 Responderunt: Numquid ut scorto abuti debuere sorore nostra? 001 GEN 035 001 Interea locutus est Deus ad Jacob: Surge, et ascende Bethel, et habita ibi, facque altare Deo qui apparuit tibi quando fugiebas Esau fratrem tuum. 001 GEN 035 002 Jacob vero convocata omni domo sua, ait: Abjicite deos alienos qui in medio vestri sunt, et mundamini, ac mutate vestimenta vestra. 001 GEN 035 003 Surgite, et ascendamus in Bethel, ut faciamus ibi altare Deo: qui exaudivit me in die tribulationis meæ, et socius fuit itineris mei. 001 GEN 035 004 Dederunt ergo ei omnes deos alienos quos habebant, et inaures quæ erant in auribus eorum: at ille infodit ea subter terebinthum, quæ est post urbem Sichem. 001 GEN 035 005 Cumque profecti essent, terror Dei invasit omnes per circuitum civitates, et non sunt ausi persequi recedentes. 001 GEN 035 006 Venit igitur Jacob Luzam, quæ est in terra Chanaan, cognomento Bethel: ipse et omnis populus cum eo. 001 GEN 035 007 Ædificavitque ibi altare, et appellavit nomen loci illius, Domus Dei: ibi enim apparuit ei Deus cum fugeret fratrem suum. 001 GEN 035 008 Eodem tempore mortua est Debora nutrix Rebeccæ, et sepulta est ad radices Bethel subter quercum: vocatumque est nomen loci illius, Quercus fletus. 001 GEN 035 009 Apparuit autem iterum Deus Jacob postquam reversus est de Mesopotamia Syriæ, benedixitque ei 001 GEN 035 010 dicens: Non vocaberis ultra Jacob, sed Israël erit nomen tuum. Et appellavit eum Israël, 001 GEN 035 011 dixitque ei: Ego Deus omnipotens: cresce, et multiplicare: gentes et populi nationum ex te erunt, reges de lumbis tuis egredientur, 001 GEN 035 012 terramque quam dedi Abraham et Isaac, dabo tibi et semini tuo post te. 001 GEN 035 013 Et recessit ab eo. 001 GEN 035 014 Ille vero erexit titulum lapideum in loco quo locutus fuerat ei Deus: libans super eum libamina, et effundens oleum: 001 GEN 035 015 vocansque nomen loci illius Bethel. 001 GEN 035 016 Egressus autem inde, venit verno tempore ad terram quæ ducit Ephratam: in qua cum parturiret Rachel, 001 GEN 035 017 ob difficultatem partus periclitari cœpit. Dixitque ei obstetrix: Noli timere, quia et hunc habebis filium. 001 GEN 035 018 Egrediente autem anima præ dolore, et imminente jam morte, vocavit nomen filii sui Benomi, id est, Filius doloris mei: pater vero appellavit eum Benjamin, id est, Filius dextræ. 001 GEN 035 019 Mortua est ergo Rachel, et sepulta est in via quæ ducit Ephratam, hæc est Bethlehem. 001 GEN 035 020 Erexitque Jacob titulum super sepulchrum ejus: hic est titulus monumenti Rachel, usque in præsentem diem. 001 GEN 035 021 Egressus inde, fixit tabernaculum trans Turrem gregis. 001 GEN 035 022 Cumque habitaret in illa regione, abiit Ruben, et dormivit cum Bala concubina patris sui: quod illum minime latuit. Erant autem filii Jacob duodecim. 001 GEN 035 023 Filii Liæ: primogenitus Ruben, et Simeon, et Levi, et Judas, et Issachar, et Zabulon. 001 GEN 035 024 Filii Rachel: Joseph et Benjamin. 001 GEN 035 025 Filii Balæ ancillæ Rachelis: Dan et Nephthali. 001 GEN 035 026 Filii Zelphæ ancillæ Liæ: Gad et Aser: hi sunt filii Jacob, qui nati sunt ei in Mesopotamia Syriæ. 001 GEN 035 027 Venit etiam ad Isaac patrem suum in Mambre, civitatem Arbee, hæc est Hebron, in qua peregrinatus est Abraham et Isaac. 001 GEN 035 028 Et completi sunt dies Isaac centum octoginta annorum. 001 GEN 035 029 Consumptusque ætate mortuus est: et appositus est populo suo senex et plenus dierum: et sepelierunt eum Esau et Jacob filii sui. 001 GEN 036 001 Hæ sunt autem generationes Esau, ipse est Edom. 001 GEN 036 002 Esau accepit uxores de filiabus Chanaan: Ada filiam Elon Hethæi, et Oolibama filiam Anæ filiæ Sebeon Hevæi: 001 GEN 036 003 Basemath quoque filiam Ismaël sororem Nabaioth. 001 GEN 036 004 Peperit autem Ada Eliphaz: Basemath genuit Rahuel: 001 GEN 036 005 Oolibama genuit Jehus et Ihelon et Core. Hi filii Esau qui nati sunt ei in terra Chanaan. 001 GEN 036 006 Tulit autem Esau uxores suas et filios et filias, et omnem animam domus suæ, et substantiam, et pecora, et cuncta quæ habere poterat in terra Chanaan: et abiit in alteram regionem, recessitque a fratre suo Jacob. 001 GEN 036 007 Divites enim erant valde, et simul habitare non poterant: nec sustinebat eos terra peregrinationis eorum præ multitudine gregum. 001 GEN 036 008 Habitavitque Esau in monte Seir, ipse est Edom. 001 GEN 036 009 Hæ autem sunt generationes Esau patris Edom in monte Seir, 001 GEN 036 010 et hæc nomina filiorum ejus: Eliphaz filius Ada uxoris Esau: Rahuel quoque filius Basemath uxoris ejus. 001 GEN 036 011 Fueruntque Eliphaz filii: Theman, Omar, Sepho, et Gatham, et Cenez. 001 GEN 036 012 Erat autem Thamna concubina Eliphaz filii Esau: quæ peperit ei Amalech. Hi sunt filii Ada uxoris Esau. 001 GEN 036 013 Filii autem Rahuel: Nahath et Zara, Samma et Meza: hi filii Basemath uxoris Esau. 001 GEN 036 014 Isti quoque erant filii Oolibama filiæ Anæ filiæ Sebeon, uxoris Esau, quos genuit ei, Jehus et Ihelon et Core. 001 GEN 036 015 Hi duces filiorum Esau: filii Eliphaz primogeniti Esau: dux Theman, dux Omra, dux Sepho, dux Cenez, 001 GEN 036 016 dux Core, dux Gathan, dux Amalech. Hi filii Eliphaz in terra Edom, et hi filii Ada. 001 GEN 036 017 Hi quoque filii Rahuel filii Esau: dux Nahath, dux Zara, dux Samma, dux Meza: hi autem duces Rahuel in terra Edom: isti filii Basemath uxoris Esau. 001 GEN 036 018 Hi autem filii Oolibama uxoris Esau: dux Jehus, dux Ihelon, dux Core: hi duces Oolibama filiæ Anæ uxoris Esau. 001 GEN 036 019 Isti sunt filii Esau, et hi duces eorum: ipse est Edom. 001 GEN 036 020 Isti sunt filii Seir Horræi, habitatores terræ: Lotan, et Sobal, et Sebeon, et Ana, 001 GEN 036 021 et Dison, et Eser, et Disan: hi duces Horræi, filii Seir in terra Edom. 001 GEN 036 022 Facti sunt autem filii Lotan: Hori et Heman. Erat autem soror Lotan, Thamna. 001 GEN 036 023 Et isti filii Sobal: Alvan et Manahat et Ebal, et Sepho et Onam. 001 GEN 036 024 Et hi filii Sebeon: Aja et Ana. Iste est Ana qui invenit aquas calidas in solitudine, cum pasceret asinos Sebeon patris sui: 001 GEN 036 025 habuitque filium Dison, et filiam Oolibama. 001 GEN 036 026 Et isti filii Dison: Hamdan, et Eseban, et Jethram, et Charan. 001 GEN 036 027 Hi quoque filii Eser: Balaan, et Zavan, et Acan. 001 GEN 036 028 Habuit autem filios Disan: Hus et Aram. 001 GEN 036 029 Hi duces Horræorum: dux Lotan, dux Sobal, dux Sebeon, dux Ana, 001 GEN 036 030 dux Dison, dux Eser, dux Disan: isti duces Horræorum qui imperaverunt in terra Seir. 001 GEN 036 031 Reges autem qui regnaverunt in terra Edom antequam haberent regem filii Israël, fuerunt hi: 001 GEN 036 032 Bela filius Beor, nomenque urbis ejus Denaba. 001 GEN 036 033 Mortuus est autem Bela, et regnavit pro eo Jobab filius Zaræ de Bosra. 001 GEN 036 034 Cumque mortuus esset Jobab, regnavit pro eo Husam de terra Themanorum. 001 GEN 036 035 Hoc quoque mortuo, regnavit pro eo Adad filius Badad, qui percussit Madian in regione Moab: et nomen urbis ejus Avith. 001 GEN 036 036 Cumque mortuus esset Adad, regnavit pro eo Semla de Masreca. 001 GEN 036 037 Hoc quoque mortuo regnavit pro eo Saul de fluvio Rohoboth. 001 GEN 036 038 Cumque et hic obiisset, successit in regnum Balanan filius Achobor. 001 GEN 036 039 Isto quoque mortuo regnavit pro eo Adar, nomenque urbis ejus Phau: et appellabatur uxor ejus Meetabel, filia Matred filiæ Mezaab. 001 GEN 036 040 Hæc ergo nomina ducum Esau in cognationibus, et locis, et vocabulis suis: dux Thamna, dux Alva, dux Jetheth, 001 GEN 036 041 dux Oolibama, dux Ela, dux Phinon, 001 GEN 036 042 dux Cenez, dux Theman, dux Mabsar, 001 GEN 036 043 dux Magdiel, dux Hiram: hi duces Edom habitantes in terra imperii sui, ipse est Esau pater Idumæorum. 001 GEN 037 001 Habitavit autem Jacob in terra Chanaan, in qua pater suus peregrinatus est. 001 GEN 037 002 Et hæ sunt generationes ejus: Joseph cum sedecim esset annorum, pascebat gregem cum fratribus suis adhuc puer: et erat cum filiis Balæ et Zelphæ uxorum patris sui: accusavitque fratres suos apud patrem crimine pessimo. 001 GEN 037 003 Israël autem diligebat Joseph super omnes filios suos, eo quod in senectute genuisset eum: fecitque ei tunicam polymitam. 001 GEN 037 004 Videntes autem fratres ejus quod a patre plus cunctis filiis amaretur, oderant eum, nec poterant ei quidquam pacifice loqui. 001 GEN 037 005 Accidit quoque ut visum somnium referret fratribus suis: quæ causa majoris odii seminarium fuit. 001 GEN 037 006 Dixitque ad eos: Audite somnium meum quod vidi: 001 GEN 037 007 putabam nos ligare manipulos in agro: et quasi consurgere manipulum meum, et stare, vestrosque manipulos circumstantes adorare manipulum meum. 001 GEN 037 008 Responderunt fratres ejus: Numquid rex noster eris? aut subjiciemur ditioni tuæ? Hæc ergo causa somniorum atque sermonum, invidiæ et odii fomitem ministravit. 001 GEN 037 009 Aliud quoque vidit somnium, quod narrans fratribus, ait: Vidi per somnium, quasi solem, et lunam, et stellas undecim adorare me. 001 GEN 037 010 Quod cum patri suo, et fratribus retulisset, increpavit eum pater suus, et dixit: Quid sibi vult hoc somnium quod vidisti? num ego et mater tua, et fratres tui adorabimus te super terram? 001 GEN 037 011 Invidebant ei igitur fratres sui: pater vero rem tacitus considerabat. 001 GEN 037 012 Cumque fratres illius in pascendis gregibus patris morarentur in Sichem, 001 GEN 037 013 dixit ad eum Israël: Fratres tui pascunt oves in Sichimis: veni, mittam te ad eos. Quo respondente, 001 GEN 037 014 Præsto sum, ait ei: Vade, et vide si cuncta prospera sint erga fratres tuos, et pecora: et renuntia mihi quid agatur. Missus de valle Hebron, venit in Sichem: 001 GEN 037 015 invenitque eum vir errantem in agro, et interrogavit quid quæreret. 001 GEN 037 016 At ille respondit: Fratres meos quæro: indica mihi ubi pascant greges. 001 GEN 037 017 Dixitque ei vir: Recesserunt de loco isto: audivi autem eos dicentes: Eamus in Dothain. Perrexit ergo Joseph post fratres suos, et invenit eos in Dothain. 001 GEN 037 018 Qui cum vidissent eum procul, antequam accederet ad eos, cogitaverunt illum occidere: 001 GEN 037 019 et mutuo loquebantur: Ecce somniator venit: 001 GEN 037 020 venite, occidamus eum, et mittamus in cisternam veterem: dicemusque: Fera pessima devoravit eum: et tunc apparebit quid illi prosint somnia sua. 001 GEN 037 021 Audiens autem hoc Ruben, nitebatur liberare eum de manibus eorum, et dicebat: 001 GEN 037 022 Non interficiatis animam ejus, nec effundatis sanguinem: sed projicite eum in cisternam hanc, quæ est in solitudine, manusque vestras servate innoxias: hoc autem dicebat, volens eripere eum de manibus eorum, et reddere patri suo. 001 GEN 037 023 Confestim igitur ut pervenit ad fratres suos, nudaverunt eum tunica talari et polymita: 001 GEN 037 024 miseruntque eum in cisternam veterem, quæ non habebat aquam. 001 GEN 037 025 Et sedentes ut comederent panem, viderunt Ismaëlitas viatores venire de Galaad, et camelos eorum portantes aromata, et resinam, et stacten in Ægyptum. 001 GEN 037 026 Dixit ergo Judas fratribus suis: Quid nobis prodest si occiderimus fratrem nostrum, et celaverimus sanguinem ipsius? 001 GEN 037 027 melius est ut venundetur Ismaëlitis, et manus nostræ non polluantur: frater enim et caro nostra est. Acquieverunt fratres sermonibus illius. 001 GEN 037 028 Et prætereuntibus Madianitis negotiatoribus, extrahentes eum de cisterna, vendiderunt eum Ismaëlitis, viginti argenteis: qui duxerunt eum in Ægyptum. 001 GEN 037 029 Reversusque Ruben ad cisternam, non invenit puerum: 001 GEN 037 030 et scissis vestibus pergens ad fratres suos, ait: Puer non comparet, et ego quo ibo? 001 GEN 037 031 Tulerunt autem tunicam ejus, et in sanguine hædi, quem occiderant, tinxerunt: 001 GEN 037 032 mittentes qui ferrent ad patrem, et dicerent: Hanc invenimus: vide utrum tunica filii tui sit, an non. 001 GEN 037 033 Quam cum agnovisset pater, ait: Tunica filii mei est: fera pessima comedit eum, bestia devoravit Joseph. 001 GEN 037 034 Scissisque vestibus, indutus est cilicio, lugens filium suum multo tempore. 001 GEN 037 035 Congregatis autem cunctis liberis ejus ut lenirent dolorem patris, noluit consolationem accipere, sed ait: Descendam ad filium meum lugens in infernum. Et illo perseverante in fletu, (Sheol h7585) 001 GEN 037 036 Madianitæ vendiderunt Joseph in Ægypto Putiphari eunucho Pharaonis, magistro militum. 001 GEN 038 001 Eodem tempore, descendens Judas a fratribus suis, divertit ad virum Odollamitem, nomine Hiram. 001 GEN 038 002 Viditque ibi filiam hominis Chananæi, vocabulo Sue: et accepta uxore, ingressus est ad eam. 001 GEN 038 003 Quæ concepit, et peperit filium, et vocavit nomen ejus Her. 001 GEN 038 004 Rursumque concepto fœtu, natum filium vocavit Onan. 001 GEN 038 005 Tertium quoque peperit: quem appellavit Sela; quo nato, parere ultra cessavit. 001 GEN 038 006 Dedit autem Judas uxorem primogenito suo Her, nomine Thamar. 001 GEN 038 007 Fuit quoque Her primogenitus Judæ nequam in conspectu Domini: et ab eo occisus est. 001 GEN 038 008 Dixit ergo Judas ad Onan filium suum: Ingredere uxorem fratris tui, et sociare illi, ut suscites semen fratri tuo. 001 GEN 038 009 Ille sciens non sibi nasci filios, introiens ad uxorem fratris sui, semen fundebat in terram, ne liberi fratris nomine nascerentur. 001 GEN 038 010 Et idcirco percussit eum Dominus, quod rem detestabilem faceret. 001 GEN 038 011 Quam ob rem dixit Judas Thamar nurui suæ: Esto vidua in domo patris tui, donec crescat Sela filius meus: timebat enim ne et ipse moreretur, sicut fratres ejus. Quæ abiit, et habitavit in domo patris sui. 001 GEN 038 012 Evolutis autem multis diebus, mortua est filia Sue uxor Judæ: qui, post luctum consolatione suscepta, ascendebat ad tonsores ovium suarum, ipse et Hiras opilio gregis Odollamites, in Thamnas. 001 GEN 038 013 Nuntiatumque est Thamar quod socer illius ascenderet in Thamnas ad tondendas oves. 001 GEN 038 014 Quæ, depositis viduitatis vestibus, assumpsit theristrum: et mutato habitu, sedit in bivio itineris, quod ducit Thamnam: eo quod crevisset Sela, et non eum accepisset maritum. 001 GEN 038 015 Quam cum vidisset Judas, suspicatus est esse meretricem: operuerat enim vultum suum, ne agnosceretur. 001 GEN 038 016 Ingrediensque ad eam, ait: Dimitte me ut coëam tecum: nesciebat enim quod nurus sua esset. Qua respondente: Quid dabis mihi ut fruaris concubitu meo? 001 GEN 038 017 dixit: Mittam tibi hædum de gregibus. Rursumque illa dicente: Patiar quod vis, si dederis mihi arrhabonem, donec mittas quod polliceris. 001 GEN 038 018 Ait Judas: Quid tibi vis pro arrhabone dari? Respondit: Annulum tuum, et armillam, et baculum quem manu tenes. Ad unum igitur coitum mulier concepit, 001 GEN 038 019 et surgens abiit: depositoque habitu quem sumpserat, induta est viduitatis vestibus. 001 GEN 038 020 Misit autem Judas hædum per pastorem suum Odollamitem, ut reciperet pignus quod dederat mulieri: qui cum non invenisset eam, 001 GEN 038 021 interrogavit homines loci illius: Ubi est mulier quæ sedebat in bivio? Respondentibus cunctis: Non fuit in loco ista meretrix. 001 GEN 038 022 Reversus est ad Judam, et dixit ei: Non inveni eam: sed et homines loci illius dixerunt mihi, numquam sedisse ibi scortum. 001 GEN 038 023 Ait Judas: Habeat sibi, certe mendacii arguere nos non potest, ego misi hædum quem promiseram: et tu non invenisti eam. 001 GEN 038 024 Ecce autem post tres menses nuntiaverunt Judæ, dicentes: Fornicata est Thamar nurus tua, et videtur uterus illius intumescere. Dixitque Judas: Producite eam ut comburatur. 001 GEN 038 025 Quæ cum duceretur ad pœnam, misit ad socerum suum, dicens: De viro, cujus hæc sunt, concepi: cognosce cujus sit annulus, et armilla, et baculus. 001 GEN 038 026 Qui, agnitis muneribus, ait: Justior me est: quia non tradidi eam Sela filio meo. Attamen ultra non cognovit eam. 001 GEN 038 027 Instante autem partu, apparuerunt gemini in utero: atque in ipsa effusione infantium unus protulit manum, in qua obstetrix ligavit coccinum, dicens: 001 GEN 038 028 Iste egredietur prior. 001 GEN 038 029 Illo vero retrahente manum, egressus est alter: dixitque mulier: Quare divisa est propter te maceria? et ob hanc causam, vocavit nomen ejus Phares. 001 GEN 038 030 Postea egressus est frater ejus, in cujus manu erat coccinum: quem appellavit Zara. 001 GEN 039 001 Igitur Joseph ductus est in Ægyptum, emitque eum Putiphar eunuchus Pharaonis, princeps exercitus, vir ægyptius, de manu Ismaëlitarum, a quibus perductus erat. 001 GEN 039 002 Fuitque Dominus cum eo, et erat vir in cunctis prospere agens: habitavitque in domo domini sui, 001 GEN 039 003 qui optime noverat Dominum esse cum eo, et omnia, quæ gerebat, ab eo dirigi in manu illius. 001 GEN 039 004 Invenitque Joseph gratiam coram domino suo, et ministrabat ei: a quo præpositus omnibus gubernabat creditam sibi domum, et universa quæ ei tradita fuerant: 001 GEN 039 005 benedixitque Dominus domui Ægyptii propter Joseph, et multiplicavit tam in ædibus quam in agris cunctam ejus substantiam: 001 GEN 039 006 nec quidquam aliud noverat, nisi panem quo vescebatur. Erat autem Joseph pulchra facie, et decorus aspectu. 001 GEN 039 007 Post multos itaque dies injecit domina sua oculos suos in Joseph, et ait: Dormi mecum. 001 GEN 039 008 Qui nequaquam acquiescens operi nefario, dixit ad eam: Ecce dominus meus, omnibus mihi traditis, ignorat quid habeat in domo sua: 001 GEN 039 009 nec quidquam est quod non in mea sit potestate, vel non tradiderit mihi, præter te, quæ uxor ejus es: quomodo ergo possum hoc malum facere, et peccare in Deum meum? 001 GEN 039 010 Hujuscemodi verbis per singulos dies, et mulier molesta erat adolescenti: et ille recusabat stuprum. 001 GEN 039 011 Accidit autem quadam die ut intraret Joseph domum, et operis quippiam absque arbitris faceret: 001 GEN 039 012 et illa, apprehensa lacinia vestimenti ejus, diceret: Dormi mecum. Qui relicto in manu ejus pallio fugit, et egressus est foras. 001 GEN 039 013 Cumque vidisset mulier vestem in manibus suis, et se esse contemptam, 001 GEN 039 014 vocavit ad se homines domus suæ, et ait ad eos: En introduxit virum hebræum, ut illuderet nobis: ingressus est ad me, ut coiret mecum: cumque ego succlamassem, 001 GEN 039 015 et audisset vocem meam, reliquit pallium quod tenebam, et fugit foras. 001 GEN 039 016 In argumentum ergo fidei retentum pallium ostendit marito revertenti domum, 001 GEN 039 017 et ait: Ingressus est ad me servus hebræus quem adduxisti, ut illuderet mihi: 001 GEN 039 018 cumque audisset me clamare, reliquit pallium quod tenebam, et fugit foras. 001 GEN 039 019 His auditis dominus, et nimium credulus verbis conjugis, iratus est valde: 001 GEN 039 020 tradiditque Joseph in carcerem, ubi vincti regis custodiebantur, et erat ibi clausus. 001 GEN 039 021 Fuit autem Dominus cum Joseph, et misertus illius dedit ei gratiam in conspectu principis carceris. 001 GEN 039 022 Qui tradidit in manu illius universos vinctos qui in custodia tenebantur: et quidquid fiebat, sub ipso erat. 001 GEN 039 023 Nec noverat aliquid, cunctis ei creditis: Dominus enim erat cum illo, et omnia opera ejus dirigebat. 001 GEN 040 001 His ita gestis, accidit ut peccarent duo eunuchi, pincerna regis Ægypti, et pistor, domino suo. 001 GEN 040 002 Iratusque contra eos Pharao (nam alter pincernis præerat, alter pistoribus), 001 GEN 040 003 misit eos in carcerem principis militum, in quo erat vinctus et Joseph. 001 GEN 040 004 At custos carceris tradidit eos Joseph, qui et ministrabat eis: aliquantulum temporis fluxerat, et illi in custodia tenebantur. 001 GEN 040 005 Videruntque ambo somnium nocte una, juxta interpretationem congruam sibi: 001 GEN 040 006 ad quos cum introisset Joseph mane, et vidisset eos tristes, 001 GEN 040 007 sciscitatus est eos, dicens: Cur tristior est hodie solito facies vestra? 001 GEN 040 008 Qui responderunt: Somnium vidimus, et non est qui interpretetur nobis. Dixitque ad eos Joseph: Numquid non Dei est interpretatio? referte mihi quid videritis. 001 GEN 040 009 Narravit prior, præpositus pincernarum, somnium suum: Videbam coram me vitem, 001 GEN 040 010 in qua erant tres propagines, crescere paulatim in gemmas, et post flores uvas maturescere: 001 GEN 040 011 calicemque Pharaonis in manu mea: tuli ergo uvas, et expressi in calicem quem tenebam, et tradidi poculum Pharaoni. 001 GEN 040 012 Respondit Joseph: Hæc est interpretatio somnii: tres propagines, tres adhuc dies sunt: 001 GEN 040 013 post quos recordabitur Pharao ministerii tui, et restituet te in gradum pristinum: dabisque ei calicem juxta officium tuum, sicut ante facere consueveras. 001 GEN 040 014 Tantum memento mei, cum bene tibi fuerit, et facias mecum misericordiam: ut suggeras Pharaoni ut educat me de isto carcere: 001 GEN 040 015 quia furto sublatus sum de terra Hebræorum, et hic innocens in lacum missus sum. 001 GEN 040 016 Videns pistorum magister quod prudenter somnium dissolvisset, ait: Et ego vidi somnium: quod tria canistra farinæ haberem super caput meum: 001 GEN 040 017 et in uno canistro quod erat excelsius, portare me omnes cibos qui fiunt arte pistoria, avesque comedere ex eo. 001 GEN 040 018 Respondit Joseph: Hæc est interpretatio somnii: tria canistra, tres adhuc dies sunt: 001 GEN 040 019 post quos auferet Pharao caput tuum, ac suspendet te in cruce, et lacerabunt volucres carnes tuas. 001 GEN 040 020 Exinde dies tertius natalitius Pharaonis erat: qui faciens grande convivium pueris suis, recordatus est inter epulas magistri pincernarum, et pistorum principis. 001 GEN 040 021 Restituitque alterum in locum suum, ut porrigeret ei poculum: 001 GEN 040 022 alterum suspendit in patibulo, ut conjectoris veritas probaretur. 001 GEN 040 023 Et tamen succedentibus prosperis, præpositus pincernarum oblitus est interpretis sui. 001 GEN 041 001 Post duos annos vidit Pharao somnium. Putabat se stare super fluvium, 001 GEN 041 002 de quo ascendebant septem boves, pulchræ et crassæ nimis: et pascebantur in locis palustribus. 001 GEN 041 003 Aliæ quoque septem emergebant de flumine, fœdæ confectæque macie: et pascebantur in ipsa amnis ripa in locis virentibus: 001 GEN 041 004 devoraveruntque eas, quarum mira species et habitudo corporum erat. Expergefactus Pharao, 001 GEN 041 005 rursum dormivit, et vidit alterum somnium: septem spicæ pullulabant in culmo uno plenæ atque formosæ: 001 GEN 041 006 aliæ quoque totidem spicæ tenues, et percussæ uredine oriebantur, 001 GEN 041 007 devorantes omnium priorum pulchritudinem. Evigilans Pharao post quietem, 001 GEN 041 008 et facto mane, pavore perterritus, misit ad omnes conjectores Ægypti, cunctosque sapientes, et accersitis narravit somnium, nec erat qui interpretaretur. 001 GEN 041 009 Tunc demum reminiscens pincernarum magister, ait: Confiteor peccatum meum: 001 GEN 041 010 iratus rex servis suis, me et magistrum pistorum retrudi jussit in carcerem principis militum: 001 GEN 041 011 ubi una nocte uterque vidimus somnium præsagum futurorum. 001 GEN 041 012 Erat ibi puer hebræus, ejusdem ducis militum famulus: cui narrantes somnia, 001 GEN 041 013 audivimus quidquid postea rei probavit eventus; ego enim redditus sum officio meo, et ille suspensus est in cruce. 001 GEN 041 014 Protinus ad regis imperium eductum de carcere Joseph totonderunt: ac veste mutata obtulerunt ei. 001 GEN 041 015 Cui ille ait: Vidi somnia, nec est qui edisserat: quæ audivi te sapientissime conjicere. 001 GEN 041 016 Respondit Joseph: Absque me Deus respondebit prospera Pharaoni. 001 GEN 041 017 Narravit ergo Pharao quod viderat: Putabam me stare super ripam fluminis, 001 GEN 041 018 et septem boves de amne conscendere, pulchras nimis, et obesis carnibus: quæ in pastu paludis virecta carpebant. 001 GEN 041 019 Et ecce, has sequebantur aliæ septem boves, in tantum deformes et macilentæ, ut numquam tales in terra Ægypti viderim: 001 GEN 041 020 quæ, devoratis et consumptis prioribus, 001 GEN 041 021 nullum saturitatis dedere vestigium: sed simili macie et squalore torpebant. Evigilans, rursus sopore depressus, 001 GEN 041 022 vidi somnium. Septem spicæ pullulabant in culmo uno plenæ atque pulcherrimæ. 001 GEN 041 023 Aliæ quoque septem tenues et percussæ uredine, oriebantur e stipula: 001 GEN 041 024 quæ priorum pulchritudinem devoraverunt. Narravi conjectoribus somnium, et nemo est qui edisserat. 001 GEN 041 025 Respondit Joseph: Somnium regis unum est: quæ facturus est Deus, ostendit Pharaoni. 001 GEN 041 026 Septem boves pulchræ, et septem spicæ plenæ, septem ubertatis anni sunt: eamdemque vim somnii comprehendunt. 001 GEN 041 027 Septem quoque boves tenues atque macilentæ, quæ ascenderunt post eas, et septem spicæ tenues, et vento urente percussæ, septem anni venturæ sunt famis. 001 GEN 041 028 Qui hoc ordine complebuntur: 001 GEN 041 029 ecce septem anni venient fertilitatis magnæ in universa terra Ægypti, 001 GEN 041 030 quos sequentur septem anni alii tantæ sterilitatis, ut oblivioni tradatur cuncta retro abundantia: consumptura est enim fames omnem terram, 001 GEN 041 031 et ubertatis magnitudinem perditura est inopiæ magnitudo. 001 GEN 041 032 Quod autem vidisti secundo ad eamdem rem pertinens somnium: firmitatis indicium est, eo quod fiat sermo Dei, et velocius impleatur. 001 GEN 041 033 Nunc ergo provideat rex virum sapientem et industrium, et præficiat eum terræ Ægypti: 001 GEN 041 034 qui constituat præpositos per cunctas regiones: et quintam partem fructuum per septem annos fertilitatis, 001 GEN 041 035 qui jam nunc futuri sunt, congreget in horrea: et omne frumentum sub Pharaonis potestate condatur, serveturque in urbibus. 001 GEN 041 036 Et præparetur futuræ septem annorum fami, quæ oppressura est Ægyptum, et non consumetur terra inopia. 001 GEN 041 037 Placuit Pharaoni consilium et cunctis ministris ejus: 001 GEN 041 038 locutusque est ad eos: Num invenire poterimus talem virum, qui spiritu Dei plenus sit? 001 GEN 041 039 Dixit ergo ad Joseph: Quia ostendit tibi Deus omnia quæ locutus es, numquid sapientiorem et consimilem tui invenire potero? 001 GEN 041 040 Tu eris super domum meam, et ad tui oris imperium cunctus populus obediet: uno tantum regni solio te præcedam. 001 GEN 041 041 Dixitque rursus Pharao ad Joseph: Ecce, constitui te super universam terram Ægypti. 001 GEN 041 042 Tulitque annulum de manu sua, et dedit eum in manu ejus: vestivitque eum stola byssina, et collo torquem auream circumposuit. 001 GEN 041 043 Fecitque eum ascendere super currum suum secundum, clamante præcone, ut omnes coram eo genu flecterent, et præpositum esse scirent universæ terræ Ægypti. 001 GEN 041 044 Dixit quoque rex ad Joseph: Ego sum Pharao: absque tuo imperio non movebit quisquam manum aut pedem in omni terra Ægypti. 001 GEN 041 045 Vertitque nomen ejus, et vocavit eum, lingua ægyptiaca, Salvatorem mundi. Deditque illi uxorem Aseneth filiam Putiphare sacerdotis Heliopoleos. Egressus est itaque Joseph ad terram Ægypti 001 GEN 041 046 (triginta autem annorum erat quando stetit in conspectu regis Pharaonis), et circuivit omnes regiones Ægypti. 001 GEN 041 047 Venitque fertilitas septem annorum: et in manipulos redactæ segetes congregatæ sunt in horrea Ægypti. 001 GEN 041 048 Omnis etiam frugum abundantia in singulis urbibus condita est. 001 GEN 041 049 Tantaque fuit abundantia tritici, ut arenæ maris coæquaretur, et copia mensuram excederet. 001 GEN 041 050 Nati sunt autem Joseph filii duo antequam veniret fames: quos peperit ei Aseneth filia Putiphare sacerdotis Heliopoleos. 001 GEN 041 051 Vocavitque nomen primogeniti Manasses, dicens: Oblivisci me fecit Deus omnium laborum meorum, et domus patris mei. 001 GEN 041 052 Nomen quoque secundi appellavit Ephraim, dicens: Crescere me fecit Deus in terra paupertatis meæ. 001 GEN 041 053 Igitur transactis septem ubertatis annis, qui fuerant in Ægypto, 001 GEN 041 054 cœperunt venire septem anni inopiæ, quos prædixerat Joseph: et in universo orbe fames prævaluit, in cuncta autem terra Ægypti panis erat. 001 GEN 041 055 Qua esuriente, clamavit populus ad Pharaonem, alimenta petens. Quibus ille respondit: Ite ad Joseph: et quidquid ipse vobis dixerit, facite. 001 GEN 041 056 Crescebat autem quotidie fames in omni terra: aperuitque Joseph universa horrea, et vendebat Ægyptiis: nam et illos oppresserat fames. 001 GEN 041 057 Omnesque provinciæ veniebant in Ægyptum, ut emerent escas, et malum inopiæ temperarent. 001 GEN 042 001 Audiens autem Jacob quod alimenta venderentur in Ægypto, dixit filiis suis: Quare negligitis? 001 GEN 042 002 audivi quod triticum venundetur in Ægypto: descendite, et emite nobis necessaria, ut possimus vivere, et non consumamur inopia. 001 GEN 042 003 Descendentes igitur fratres Joseph decem, ut emerent frumenta in Ægypto, 001 GEN 042 004 Benjamin domi retento a Jacob, qui dixerat fratribus ejus: Ne forte in itinere quidquam patiatur mali: 001 GEN 042 005 ingressi sunt terram Ægypti cum aliis qui pergebant ad emendum. Erat autem fames in terra Chanaan. 001 GEN 042 006 Et Joseph erat princeps in terra Ægypti, atque ad ejus nutum frumenta populis vendebantur. Cumque adorassent eum fratres sui, 001 GEN 042 007 et agnovisset eos, quasi ad alienos durius loquebatur, interrogans eos: Unde venistis? Qui responderunt: De terra Chanaan, ut emamus victui necessaria. 001 GEN 042 008 Et tamen fratres ipse cognoscens, non est cognitus ab eis. 001 GEN 042 009 Recordatusque somniorum, quæ aliquando viderat, ait ad eos: Exploratores estis: ut videatis infirmiora terræ venistis. 001 GEN 042 010 Qui dixerunt: Non est ita, domine, sed servi tui venerunt ut emerent cibos. 001 GEN 042 011 Omnes filii unius viri sumus: pacifici venimus, nec quidquam famuli tui machinantur mali. 001 GEN 042 012 Quibus ille respondit: Aliter est: immunita terræ hujus considerare venistis. 001 GEN 042 013 At illi: Duodecim, inquiunt, servi tui, fratres sumus, filii viri unius in terra Chanaan: minimus cum patre nostro est, alius non est super. 001 GEN 042 014 Hoc est, ait, quod locutus sum: exploratores estis. 001 GEN 042 015 Jam nunc experimentum vestri capiam: per salutem Pharaonis non egrediemini hinc, donec veniat frater vester minimus. 001 GEN 042 016 Mittite ex vobis unum, et adducat eum: vos autem eritis in vinculis, donec probentur quæ dixistis utrum vera an falsa sint: alioquin per salutem Pharaonis exploratores estis. 001 GEN 042 017 Tradidit ergo illos custodiæ tribus diebus. 001 GEN 042 018 Die autem tertio eductis de carcere, ait: Facite quæ dixi, et vivetis: Deum enim timeo. 001 GEN 042 019 Si pacifici estis, frater vester unus ligetur in carcere: vos autem abite, et ferte frumenta quæ emistis, in domos vestras, 001 GEN 042 020 et fratrem vestrum minimum ad me adducite, ut possim vestros probare sermones, et non moriamini. Fecerunt ut dixerat, 001 GEN 042 021 et locuti sunt ad invicem: Merito hæc patimur, quia peccavimus in fratrem nostrum, videntes angustiam animæ illius, dum deprecaretur nos, et non audivimus: idcirco venit super nos ista tribulatio. 001 GEN 042 022 E quibus unus Ruben, ait: Numquid non dixi vobis: Nolite peccare in puerum: et non audistis me? en sanguis ejus exquiritur. 001 GEN 042 023 Nesciebant autem quod intelligeret Joseph, eo quod per interpretem loqueretur ad eos. 001 GEN 042 024 Avertitque se parumper, et flevit: et reversus locutus est ad eos. 001 GEN 042 025 Tollensque Simeon, et ligans illis præsentibus, jussit ministris ut implerent eorum saccos tritico, et reponerent pecunias singulorum in sacculis suis, datis supra cibariis in viam: qui fecerunt ita. 001 GEN 042 026 At illi portantes frumenta in asinis suis, profecti sunt. 001 GEN 042 027 Apertoque unus sacco, ut daret jumento pabulum in diversorio, contemplatus pecuniam in ore sacculi, 001 GEN 042 028 dixit fratribus suis: Reddita est mihi pecunia, en habetur in sacco. Et obstupefacti, turbatique, mutuo dixerunt: Quidnam est hoc quod fecit nobis Deus? 001 GEN 042 029 Veneruntque ad Jacob patrem suum in terram Chanaan, et narraverunt ei omnia quæ accidissent sibi, dicentes: 001 GEN 042 030 Locutus est nobis dominus terræ dure, et putavit nos exploratores esse provinciæ. 001 GEN 042 031 Cui respondimus: Pacifici sumus, nec ullas molimur insidias. 001 GEN 042 032 Duodecim fratres uno patre geniti sumus: unus non est super, minimus cum patre nostro est in terra Chanaan. 001 GEN 042 033 Qui ait nobis: Sic probabo quod pacifici sitis: fratrem vestrum unum dimittite apud me, et cibaria domibus vestris necessaria sumite, et abite, 001 GEN 042 034 fratremque vestrum minimum adducite ad me, ut sciam quod non sitis exploratores: et istum, qui tenetur in vinculis, recipere possitis: ac deinceps quæ vultis, emendi habeatis licentiam. 001 GEN 042 035 His dictis, cum frumenta effunderent, singuli repererunt in ore saccorum ligatas pecunias, exterritisque simul omnibus, 001 GEN 042 036 dixit pater Jacob: Absque liberis me esse fecistis: Joseph non est super, Simeon tenetur in vinculis, et Benjamin auferetis: in me hæc omnia mala reciderunt. 001 GEN 042 037 Cui respondit Ruben: Duos filios meos interfice, si non reduxero illum tibi: trade illum in manu mea, et ego eum tibi restituam. 001 GEN 042 038 At ille: Non descendet, inquit, filius meus vobiscum: frater ejus mortuus est, et ipse solus remansit: si quid ei adversi acciderit in terra ad quam pergitis, deducetis canos meos cum dolore ad inferos. (Sheol h7585) 001 GEN 043 001 Interim fames omnem terram vehementer premebat. 001 GEN 043 002 Consumptisque cibis quos ex Ægypto detulerant, dixit Jacob ad filios suos: Revertimini, et emite nobis pauxillum escarum. 001 GEN 043 003 Respondit Judas: Denuntiavit nobis vir ille sub attestatione jurisjurandi, dicens: Non videbitis faciem meam, nisi fratrem vestrum minimum adduxeritis vobiscum. 001 GEN 043 004 Si ergo vis eum mittere nobiscum, pergemus pariter, et ememus tibi necessaria: 001 GEN 043 005 sin autem non vis, non ibimus: vir enim, ut sæpe diximus, denuntiavit nobis, dicens: Non videbitis faciem meam absque fratre vestro minimo. 001 GEN 043 006 Dixit eis Israël: In meam hoc fecistis miseriam, ut indicaretis ei et alium habere vos fratrem. 001 GEN 043 007 At illi responderunt: Interrogavit nos homo per ordinem nostram progeniem: si pater viveret: si haberemus fratrem: et nos respondimus ei consequenter juxta id quod fuerat sciscitatus: numquid scire poteramus quod dicturus esset: Adducite fratrem vestrum vobiscum? 001 GEN 043 008 Judas quoque dixit patri suo: Mitte puerum mecum, ut proficiscamur, et possimus vivere: ne moriamur nos et parvuli nostri. 001 GEN 043 009 Ego suscipio puerum: de manu mea require illum: nisi reduxero, et reddidero eum tibi, ero peccati reus in te omni tempore. 001 GEN 043 010 Si non intercessisset dilatio, jam vice alter venissemus. 001 GEN 043 011 Igitur Israël pater eorum dixit ad eos: Si sic necesse est, facite quod vultis: sumite de optimis terræ fructibus in vasis vestris, et deferte viro munera, modicum resinæ, et mellis, et storacis, stactes, et terebinthi, et amygdalarum. 001 GEN 043 012 Pecuniam quoque duplicem ferte vobiscum: et illam, quam invenistis in sacculis, reportate, ne forte errore factum sit: 001 GEN 043 013 sed et fratrem vestrum tollite, et ite ad virum. 001 GEN 043 014 Deus autem meus omnipotens faciat vobis eum placabilem: et remittat vobiscum fratrem vestrum quem tenet, et hunc Benjamin: ego autem quasi orbatus absque liberis ero. 001 GEN 043 015 Tulerunt ergo viri munera, et pecuniam duplicem, et Benjamin: descenderuntque in Ægyptum, et steterunt coram Joseph. 001 GEN 043 016 Quos cum ille vidisset et Benjamin simul, præcepit dispensatori domus suæ, dicens: Introduc viros domum, et occide victimas, et instrue convivium: quoniam mecum sunt comesturi meridie. 001 GEN 043 017 Fecit ille quod sibi fuerat imperatum, et introduxit viros domum. 001 GEN 043 018 Ibique exterriti, dixerunt mutuo: Propter pecuniam, quam retulimus prius in saccis nostris, introducti sumus: ut devolvat in nos calumniam, et violenter subjiciat servituti et nos, et asinos nostros. 001 GEN 043 019 Quam ob rem in ipsis foribus accedentes ad dispensatorem domus, 001 GEN 043 020 locuti sunt: Oramus, domine, ut audias nos. Jam ante descendimus ut emeremus escas: 001 GEN 043 021 quibus emptis, cum venissemus ad diversorium, aperuimus saccos nostros, et invenimus pecuniam in ore saccorum: quam nunc eodem pondere reportavimus. 001 GEN 043 022 Sed et aliud attulimus argentum, ut emamus quæ nobis necessaria sunt: non est in nostra conscientia quis posuerit eam in marsupiis nostris. 001 GEN 043 023 At ille respondit: Pax vobiscum, nolite timere: Deus vester, et Deus patris vestri, dedit vobis thesauros in saccis vestris: nam pecuniam, quam dedistis mihi, probatam ego habeo. Eduxitque ad eos Simeon. 001 GEN 043 024 Et introductis domum, attulit aquam, et laverunt pedes suos, deditque pabulum asinis eorum. 001 GEN 043 025 Illi vero parabant munera, donec ingrederetur Joseph meridie: audierant enim quod ibi comesturi essent panem. 001 GEN 043 026 Igitur ingressus est Joseph domum suam, obtuleruntque ei munera, tenentes in manibus suis: et adoraverunt proni in terram. 001 GEN 043 027 At ille, clementer resalutatis eis, interrogavit eos, dicens: Salvusne est pater vester senex, de quo dixeratis mihi? adhuc vivit? 001 GEN 043 028 Qui responderunt: Sospes est servus tuus pater noster, adhuc vivit. Et incurvati, adoraverunt eum. 001 GEN 043 029 Attollens autem Joseph oculos, vidit Benjamin fratrem suum uterinum, et ait: Iste est frater vester parvulus, de quo dixeratis mihi? Et rursum: Deus, inquit, misereatur tui, fili mi. 001 GEN 043 030 Festinavitque, quia commota fuerant viscera ejus super fratre suo, et erumpebant lacrimæ: et introiens cubiculum flevit. 001 GEN 043 031 Rursumque lota facie egressus, continuit se, et ait: Ponite panes. 001 GEN 043 032 Quibus appositis, seorsum Joseph, et seorsum fratribus, Ægyptiis quoque qui vescebantur simul, seorsum (illicitum est enim Ægyptiis comedere cum Hebræis, et profanum putant hujuscemodi convivium) 001 GEN 043 033 sederunt coram eo, primogenitus juxta primogenita sua, et minimus juxta ætatem suam. Et mirabantur nimis, 001 GEN 043 034 sumptis partibus quas ab eo acceperant: majorque pars venit Benjamin, ita ut quinque partibus excederet. Biberuntque et inebriati sunt cum eo. 001 GEN 044 001 Præcepit autem Joseph dispensatori domus suæ, dicens: Imple saccos eorum frumento, quantum possunt capere: et pone pecuniam singulorum in summitate sacci. 001 GEN 044 002 Scyphum autem meum argenteum, et pretium quod dedit tritici, pone in ore sacci junioris. Factumque est ita. 001 GEN 044 003 Et orto mane, dimissi sunt cum asinis suis. 001 GEN 044 004 Jamque urbem exierant, et processerant paululum: tunc Joseph accersito dispensatore domus, Surge, inquit, et persequere viros: et apprehensis dicito: Quare reddidistis malum pro bono? 001 GEN 044 005 scyphus, quem furati estis, ipse est in quo bibit dominus meus, et in quo augurari solet: pessimam rem fecistis. 001 GEN 044 006 Fecit ille ut jusserat: et apprehensis per ordinem locutus est. 001 GEN 044 007 Qui responderunt: Quare sic loquitur dominus noster, ut servi tui tantum flagitii commiserint? 001 GEN 044 008 pecuniam, quam invenimus in summitate saccorum, reportavimus ad te de terra Chanaan: et quomodo consequens est ut furati simus de domo domini tui aurum vel argentum? 001 GEN 044 009 apud quemcumque fuerit inventum servorum tuorum quod quæris, moriatur, et nos erimus servi domini nostri. 001 GEN 044 010 Qui dixit eis: Fiat juxta vestram sententiam: apud quemcumque fuerit inventus, ipse sit servus meus, vos autem eritis innoxii. 001 GEN 044 011 Itaque festinato deponentes in terram saccos, aperuerunt singuli. 001 GEN 044 012 Quos scrutatus, incipiens a majore usque ad minimum, invenit scyphum in sacco Benjamin. 001 GEN 044 013 At illi, scissis vestibus, oneratisque rursum asinis, reversi sunt in oppidum. 001 GEN 044 014 Primusque Judas cum fratribus ingressus est ad Joseph (necdum enim de loco abierat) omnesque ante eum pariter in terram corruerunt. 001 GEN 044 015 Quibus ille ait: Cur sic agere voluistis? an ignoratis quod non sit similis mei in augurandi scientia? 001 GEN 044 016 Cui Judas: Quid respondebimus, inquit, domino meo? vel quid loquemur, aut juste poterimus obtendere? Deus invenit iniquitatem servorum tuorum: en omnes servi sumus domini mei, et nos, et apud quem inventus est scyphus. 001 GEN 044 017 Respondit Joseph: Absit a me ut sic agam: qui furatus est scyphum, ipse sit servus meus: vos autem abite liberi ad patrem vestrum. 001 GEN 044 018 Accedens autem propius Judas, confidenter ait: Oro, domini mi, loquatur servus tuus verbum in auribus tuis, et ne irascaris famulo tuo: tu es enim post Pharaonem 001 GEN 044 019 dominus meus. Interrogasti prius servos tuos: Habetis patrem aut fratrem? 001 GEN 044 020 et nos respondimus tibi domino meo: Est nobis pater senex, et puer parvulus, qui in senectute illius natus est: cujus uterinus frater mortuus est: et ipsum solum habet mater sua, pater vero tenere diliget eum. 001 GEN 044 021 Dixistique servis tuis: Adducite eum ad me, et ponam oculos meos super illum. 001 GEN 044 022 Suggessimus domino meo: Non potest puer relinquere patrem suum: si enim illum dimiserit, morietur. 001 GEN 044 023 Et dixisti servis tuis: Nisi venerit frater vester minimus vobiscum, non videbitis amplius faciem meam. 001 GEN 044 024 Cum ergo ascendissemus ad famulum tuum patrem nostrum, narravimus ei omnia quæ locutus est dominus meus. 001 GEN 044 025 Et dixit pater noster: Revertimini, et emite nobis parum tritici. 001 GEN 044 026 Cui diximus: Ire non possumus: si frater noster minimus descenderit nobiscum, proficiscemur simul: alioquin illo absente, non audemus videre faciem viri. 001 GEN 044 027 Ad quæ ille respondit: Vos scitis quod duos genuerit mihi uxor mea. 001 GEN 044 028 Egressus est unus, et dixistis: Bestia devoravit eum: et hucusque non comparet. 001 GEN 044 029 Si tuleritis et istum, et aliquid ei in via contigerit, deducetis canos meos cum mœrore ad inferos. (Sheol h7585) 001 GEN 044 030 Igitur si intravero ad servum tuum patrem nostrum, et puer defuerit (cum anima illius ex hujus anima pendeat), 001 GEN 044 031 videritque eum non esse nobiscum, morietur, et deducent famuli tui canos ejus cum dolore ad inferos. (Sheol h7585) 001 GEN 044 032 Ego proprie servus tuus sim qui in meam hunc recepi fidem, et spopondi dicens: Nisi reduxero eum, peccati reus ero in patrem meum omni tempore. 001 GEN 044 033 Manebo itaque servus tuus pro puero in ministerio domini mei, et puer ascendat cum fratribus suis. 001 GEN 044 034 Non enim possum redire ad patrem meum, absente puero: ne calamitatis, quæ oppressura est patrem meum, testis assistam. 001 GEN 045 001 Non se poterat ultra cohibere Joseph multis coram astantibus: unde præcepit ut egrederentur cuncti foras, et nullus interesset alienus agnitioni mutuæ. 001 GEN 045 002 Elevavitque vocem cum fletu, quam audierunt Ægyptii, omnisque domus Pharaonis. 001 GEN 045 003 Et dixit fratribus suis: Ego sum Joseph: adhuc pater meus vivit? Non poterant respondere fratres nimio terrore perterriti. 001 GEN 045 004 Ad quos ille clementer: Accedite, inquit, ad me. Et cum accessissent prope: Ego sum, ait, Joseph, frater vester, quem vendidistis in Ægyptum. 001 GEN 045 005 Nolite pavere, neque vobis durum esse videatur quod vendidistis me in his regionibus: pro salute enim vestra misit me Deus ante vos in Ægyptum. 001 GEN 045 006 Biennium est enim quod cœpit fames esse in terra: et adhuc quinque anni restant, quibus nec arari poterit, nec meti. 001 GEN 045 007 Præmisitque me Deus ut reservemini super terram, et escas ad vivendum habere possitis. 001 GEN 045 008 Non vestro consilio, sed Dei voluntate huc missum sum: qui fecit me quasi patrem Pharaonis, et dominum universæ domus ejus, ac principem in omni terra Ægypti. 001 GEN 045 009 Festinate, et ascendite ad patrem meum, et dicetis ei: Hæc mandat filius tuus Joseph: Deus fecit me dominum universæ terræ Ægypti: descende ad me, ne moreris, 001 GEN 045 010 et habitabis in terra Gessen: erisque juxta me tu, et filii tui, et filii filiorum tuorum, oves tuæ, et armenta tua, et universa quæ possides: 001 GEN 045 011 ibique te pascam (adhuc enim quinque anni residui sunt famis) ne et tu pereas, et domus tua, et omnia quæ possides. 001 GEN 045 012 En oculi vestri, et oculi fratris mei Benjamin, vident quod os meum loquatur ad vos. 001 GEN 045 013 Nuntiate patri meo universam gloriam meam, et cuncta quæ vidistis in Ægypto: festinate, et adducite eum ad me. 001 GEN 045 014 Cumque amplexatus recidisset in collum Benjamin fratris sui, flevit: illo quoque similiter flente super collum ejus. 001 GEN 045 015 Osculatusque est Joseph omnes fratres suos, et ploravit super singulos: post quæ ausi sunt loqui ad eum. 001 GEN 045 016 Auditumque est, et celebri sermone vulgatum in aula regis: Venerunt fratres Joseph: et gavisus est Pharao, atque omnis familia ejus. 001 GEN 045 017 Dixitque ad Joseph ut imperaret fratribus suis, dicens: Onerantes jumenta, ite in terram Chanaan, 001 GEN 045 018 et tollite inde patrem vestrum et cognationem, et venite ad me: et ego dabo vobis omnia bona Ægypti, ut comedatis medullam terræ. 001 GEN 045 019 Præcipe etiam ut tollant plaustra de terra Ægypti, ad subvectionem parvulorum suorum ac conjugum: et dicito: Tollite patrem vestrum, et properate quantocius venientes. 001 GEN 045 020 Nec dimittatis quidquam de supellectili vestra: quia omnes opes Ægypti vestræ erunt. 001 GEN 045 021 Feceruntque filii Israël ut eis mandatum fuerat. Quibus dedit Joseph plaustra, secundum Pharaonis imperium, et cibaria in itinere. 001 GEN 045 022 Singulis quoque proferri jussit binas stolas: Benjamin vero dedit trecentos argenteos cum quinque stolis optimis: 001 GEN 045 023 tantumdem pecuniæ et vestium mittens patri suo, addens et asinos decem, qui subveherent ex omnibus divitiis Ægypti, et totidem asinas, triticum in itinere, panesque portantes. 001 GEN 045 024 Dimisit ergo fratres suos, et proficiscentibus ait: Ne irascamini in via. 001 GEN 045 025 Qui ascendentes ex Ægypto, venerunt in terram Chanaan ad patrem suum Jacob. 001 GEN 045 026 Et nuntiaverunt ei, dicentes: Joseph filius tuus vivit: et ipse dominatur in omni terra Ægypti. Quo audito Jacob, quasi de gravi somno evigilans, tamen non credebat eis. 001 GEN 045 027 Illi e contra referebant omnem ordinem rei. Cumque vidisset plaustra et universa quæ miserat, revixit spiritus ejus, 001 GEN 045 028 et ait: Sufficit mihi si adhuc Joseph filius meus vivit: vadam, et videbo illum antequam moriar. 001 GEN 046 001 Profectusque Israël cum omnibus quæ habebat, venit ad Puteum juramenti: et mactatis ibi victimis Deo patris sui Isaac, 001 GEN 046 002 audivit eum per visionem noctis vocantem se, et dicentem sibi: Jacob, Jacob. Cui respondit: Ecce adsum. 001 GEN 046 003 Ait illi Deus: Ego sum fortissimus Deus patris tui: noli timere, descende in Ægyptum, quia in gentem magnam faciam te ibi. 001 GEN 046 004 Ego descendam tecum illuc, et ego inde adducam te revertentem: Joseph quoque ponet manus suas super oculos tuos. 001 GEN 046 005 Surrexit autem Jacob a Puteo juramenti: tuleruntque eum filii cum parvulis et uxoribus suis in plaustris quæ miserat Pharao ad portandum senem, 001 GEN 046 006 et omnia quæ possederat in terra Chanaan: venitque in Ægyptum cum omni semine suo, 001 GEN 046 007 filii ejus, et nepotes, filiæ, et cuncta simul progenies. 001 GEN 046 008 Hæc sunt autem nomina filiorum Israël, qui ingressi sunt in Ægyptum, ipse cum liberis suis. Primogenitus Ruben. 001 GEN 046 009 Filii Ruben: Henoch et Phallu et Hesron et Charmi. 001 GEN 046 010 Filii Simeon: Jamuel et Jamin et Ahod, et Jachin et Sohar, et Saul filius Chanaanitidis. 001 GEN 046 011 Filii Levi: Gerson et Caath et Merari. 001 GEN 046 012 Filii Juda: Her et Onan et Sela et Phares et Zara; mortui sunt autem Her et Onan in terra Chanaan. Natique sunt filii Phares: Hesron et Hamul. 001 GEN 046 013 Filii Issachar: Thola et Phua et Job et Semron. 001 GEN 046 014 Filii Zabulon: Sared et Elon et Jahelel. 001 GEN 046 015 Hi filii Liæ quos genuit in Mesopotamia Syriæ cum Dina filia sua: omnes animæ filiorum ejus et filiarum, triginta tres. 001 GEN 046 016 Filii Gad: Sephion et Haggi et Suni et Esebon et Heri et Arodi et Areli. 001 GEN 046 017 Filii Aser: Jamne et Jesua et Jessui et Beria, Sara quoque soror eorum. Filii Beria: Heber et Melchiel. 001 GEN 046 018 Hi filii Zelphæ, quam dedit Laban Liæ filiæ suæ: et hos genuit Jacob sedecim animas. 001 GEN 046 019 Filii Rachel uxoris Jacob: Joseph et Benjamin. 001 GEN 046 020 Natique sunt Joseph filii in terra Ægypti, quos genuit ei Aseneth filia Putiphare sacerdotis Heliopoleos: Manasses et Ephraim. 001 GEN 046 021 Filii Benjamin: Bela et Bechor et Asbel et Gera et Naaman et Echi et Ros et Mophim et Ophim et Ared. 001 GEN 046 022 Hi filii Rachel quos genuit Jacob: omnes animæ, quatuordecim. 001 GEN 046 023 Filii Dan: Husim. 001 GEN 046 024 Filii Nephthali: Jasiel et Guni et Jeser et Sallem. 001 GEN 046 025 Hi filii Balæ, quam dedit Laban Racheli filiæ suæ: et hos genuit Jacob: omnes animæ, septem. 001 GEN 046 026 Cunctæ animæ, quæ ingressæ sunt cum Jacob in Ægyptum, et egressæ sunt de femore illius, absque uxoribus filiorum ejus, sexaginta sex. 001 GEN 046 027 Filii autem Joseph, qui nati sunt ei in terra Ægypti, animæ duæ. Omnes animæ domus Jacob, quæ ingressæ sunt in Ægyptum, fuere septuaginta. 001 GEN 046 028 Misit autem Judam ante se ad Joseph, ut nuntiaret ei, et occurreret in Gessen. 001 GEN 046 029 Quo cum pervenisset, juncto Joseph curro suo, ascendit obviam patri suo ad eumdem locum: vidensque eum, irruit super collum ejus, et inter amplexus flevit. 001 GEN 046 030 Dixitque pater ad Joseph: Jam lætus moriar, quia vidi faciem tuam, et superstitem te relinquo. 001 GEN 046 031 At ille locutus est ad fratres suos, et ad omnem domum patris sui: Ascendam, et nuntiabo Pharaoni, dicamque ei: Fratres mei, et domus patris mei, qui erant in terra Chanaan, venerunt ad me: 001 GEN 046 032 et sunt viri pastores ovium, curamque habent alendorum gregum: pecora sua, et armenta, et omnia quæ habere potuerunt, adduxerunt secum. 001 GEN 046 033 Cumque vocaverit vos, et dixerit: Quod est opus vestrum? 001 GEN 046 034 respondebitis: Viri pastores sumus servi tui, ab infantia nostra usque in præsens, et nos et patres nostri. Hæc autem dicetis, ut habitare possitis in terra Gessen: quia detestantur Ægyptii omnes pastores ovium. 001 GEN 047 001 Ingressus ergo Joseph nuntiavit Pharaoni, dicens: Pater meus et fratres, oves eorum et armenta, et cuncta quæ possident, venerunt de terra Chanaan: et ecce consistunt in terra Gessen. 001 GEN 047 002 Extremos quoque fratrum suorum quinque viros constituit coram rege: 001 GEN 047 003 quos ille interrogavit: Quid habetis operis? Responderunt: Pastores ovium sumus servi tui, et nos et patres nostri. 001 GEN 047 004 Ad peregrinandum in terra tua venimus: quoniam non est herba gregibus servorum tuorum, ingravescente fame in terra Chanaan: petimusque ut esse nos jubeas servos tuos in terra Gessen. 001 GEN 047 005 Dixit itaque rex ad Joseph: Pater tuus et fratres tui venerunt ad te. 001 GEN 047 006 Terra Ægypti in conspectu tuo est: in optimo loco fac eos habitare, et trade eis terram Gessen. Quod si nosti in eis esse viros industrios, constitue illos magistros pecorum meorum. 001 GEN 047 007 Post hæc introduxit Joseph patrem suum ad regem, et statuit eum coram eo: qui benedicens illi, 001 GEN 047 008 et interrogatus ab eo: Quot sunt dies annorum vitæ tuæ? 001 GEN 047 009 respondit: Dies peregrinationis meæ centum triginta annorum sunt, parvi et mali, et non pervenerunt usque ad dies patrum meorum quibus peregrinati sunt. 001 GEN 047 010 Et benedicto rege, egressus est foras. 001 GEN 047 011 Joseph vero patri et fratribus suis dedit possessionem in Ægypto in optimo terræ loco, Ramesses, ut præceperat Pharao. 001 GEN 047 012 Et alebat eos, omnemque domum patris sui, præbens cibaria singulis. 001 GEN 047 013 In toto enim orbe panis deerat, et oppresserat fames terram, maxime Ægypti et Chanaan. 001 GEN 047 014 E quibus omnem pecuniam congregavit pro venditione frumenti, et intulit eam in ærarium regis. 001 GEN 047 015 Cumque defecisset emptoribus pretium, venit cuncta Ægyptus ad Joseph, dicens: Da nobis panes: quare morimur coram te, deficiente pecunia? 001 GEN 047 016 Quibus ille respondit: Adducite pecora vestra, et dabo vobis pro eis cibos, si pretium non habetis. 001 GEN 047 017 Quæ cum adduxissent, dedit eis alimenta pro equis, et ovibus, et bobus, et asinis: sustentavitque eos illo anno pro commutatione pecorum. 001 GEN 047 018 Venerunt quoque anno secundo, et dixerunt ei: Non celabimus dominum nostrum quod deficiente pecunia, pecora simul defecerunt: nec clam te est, quod absque corporibus et terra nihil habeamus. 001 GEN 047 019 Cur ergo moriemur te vidente? et nos et terra nostra tui erimus: eme nos in servitutem regiam, et præbe semina, ne pereunte cultore redigatur terra in solitudinem. 001 GEN 047 020 Emit igitur Joseph omnem terram Ægypti, vendentibus singulis possessiones suas præ magnitudine famis. Subjecitque eam Pharaoni, 001 GEN 047 021 et cunctos populos ejus a novissimis terminis Ægypti usque ad extremos fines ejus, 001 GEN 047 022 præter terram sacerdotum, quæ a rege tradita fuerat eis: quibus et statuta cibaria ex horreis publicis præbebantur, et idcirco non sunt compulsi vendere possessiones suas. 001 GEN 047 023 Dixit ergo Joseph ad populos: En ut cernitis, et vos et terram vestram Pharao possidet: accipite semina, et serite agros, 001 GEN 047 024 ut fruges habere possitis. Quintam partem regi dabitis: quatuor reliquas permitto vobis in sementem, et in cibum familiis et liberis vestris. 001 GEN 047 025 Qui responderunt: Salus nostra in manu tua est: respiciat nos tantum dominus noster, et læti serviemus regi. 001 GEN 047 026 Ex eo tempore usque in præsentem diem, in universa terra Ægypti regibus quinta pars solvitur, et factum est quasi in legem, absque terra sacerdotali, quæ libera ab hac conditione fuit. 001 GEN 047 027 Habitavit ergo Israël in Ægypto, id est, in terra Gessen, et possedit eam: auctusque est, et multiplicatus nimis. 001 GEN 047 028 Et vixit in ea decem et septem annis: factique sunt omnes dies vitæ illius, centum quadraginta septem annorum. 001 GEN 047 029 Cumque appropinquare cerneret diem mortis suæ, vocavit filium suum Joseph, et dixit ad eum: Si inveni gratiam in conspectu tuo, pone manum tuam sub femore meo: et facies mihi misericordiam et veritatem, ut non sepelias me in Ægypto: 001 GEN 047 030 sed dormiam cum patribus meis, et auferas me de terra hac, condasque in sepulchro majorum meorum. Cui respondit Joseph: Ego faciam quod jussisti. 001 GEN 047 031 Et ille: Jura ergo, inquit, mihi. Quo jurante, adoravit Israël Deum, conversus ad lectuli caput. 001 GEN 048 001 His ita transactis, nuntiatum est Joseph quod ægrotaret pater suus: qui, assumptis duobus filiis Manasse et Ephraim, ire perrexit. 001 GEN 048 002 Dictumque est seni: Ecce filius tuus Joseph venit ad te. Qui confortatus sedit in lectulo. 001 GEN 048 003 Et ingresso ad se ait: Deus omnipotens apparuit mihi in Luza, quæ est in terra Chanaan: benedixitque mihi, 001 GEN 048 004 et ait: Ego te augebo et multiplicabo, et faciam te in turbas populorum: daboque tibi terram hanc, et semini tuo post te in possessionem sempiternam. 001 GEN 048 005 Duo ergo filii tui, qui nati sunt tibi in terra Ægypti antequam huc venirem ad te, mei erunt: Ephraim et Manasses, sicut Ruben et Simeon reputabuntur mihi. 001 GEN 048 006 Reliquos autem quos genueris post eos, tui erunt, et nomine fratrum suorum vocabuntur in possessionibus suis. 001 GEN 048 007 Mihi enim, quando veniebam de Mesopotamia, mortua est Rachel in terra Chanaan in ipso itinere, eratque vernum tempus: et ingrediebar Ephratam, et sepelivi eam juxta viam Ephratæ, quæ alio nomine appellatur Bethlehem. 001 GEN 048 008 Videns autem filios ejus dixit ad eum: Qui sunt isti? 001 GEN 048 009 Respondit: Filii mei sunt, quos donavit mihi Deus in hoc loco. Adduc, inquit, eos ad me, ut benedicam illis. 001 GEN 048 010 Oculi enim Israël caligabant præ nimia senectute, et clare videre non poterat. Applicitosque ad se, deosculatus et circumplexus eos, 001 GEN 048 011 dixit ad filium suum: Non sum fraudatus aspectu tuo: insuper ostendit mihi Deus semen tuum. 001 GEN 048 012 Cumque tulisset eos Joseph de gremio patris, adoravit pronus in terram. 001 GEN 048 013 Et posuit Ephraim ad dexteram suam, id est, ad sinistram Israël: Manassen vero in sinistra sua, ad dexteram scilicet patris, applicuitque ambos ad eum. 001 GEN 048 014 Qui extendens manum dexteram, posuit super caput Ephraim minoris fratris: sinistram autem super caput Manasse qui major natu erat, commutans manus. 001 GEN 048 015 Benedixitque Jacob filiis Joseph, et ait: Deus, in cujus conspectu ambulaverunt patres mei Abraham, et Isaac; Deus qui pascit me ab adolescentia mea usque in præsentem diem: 001 GEN 048 016 angelus, qui eruit me de cunctis malis, benedicat pueris istis: et invocetur super eos nomen meum, nomina quoque patrum meorum Abraham et Isaac, et crescant in multitudinem super terram. 001 GEN 048 017 Videns autem Joseph quod posuisset pater suus dexteram manum super caput Ephraim, graviter accepit: et apprehensam manum patris levare conatus est de capite Ephraim, et transferre super caput Manasse. 001 GEN 048 018 Dixitque ad patrem: Non ita convenit, pater: quia hic est primogenitus, pone dexteram tuam super caput ejus. 001 GEN 048 019 Qui renuens, ait: Scio, fili mi, scio: et iste quidem erit in populos, et multiplicabitur: sed frater ejus minor, major erit illo: et semen illius crescet in gentes. 001 GEN 048 020 Benedixitque eis in tempore illo, dicens: In te benedicetur Israël, atque dicetur: Faciat tibi Deus sicut Ephraim, et sicut Manasse. Constituitque Ephraim ante Manassen. 001 GEN 048 021 Et ait ad Joseph filium suum: En ego morior, et erit Deus vobiscum, reducetque vos ad terram patrum vestrorum. 001 GEN 048 022 Do tibi partem unam extra fratres tuos, quam tuli de manu Amorrhæi in gladio et arcu meo. 001 GEN 049 001 Vocavit autem Jacob filios suos, et ait eis: Congregamini, ut annuntiem quæ ventura sunt vobis in diebus novissimis. 001 GEN 049 002 [Congregamini, et audite, filii Jacob, audite Israël patrem vestrum: 001 GEN 049 003 Ruben, primogenitus meus, tu fortitudo mea, et principium doloris mei; prior in donis, major in imperio. 001 GEN 049 004 Effusus es sicut aqua, non crescas: quia ascendisti cubile patris tui, et maculasti stratum ejus. 001 GEN 049 005 Simeon et Levi fratres vasa iniquitatis bellantia. 001 GEN 049 006 In consilium eorum non veniat anima mea, et in cœtu illorum non sit gloria mea: quia in furore suo occiderunt virum, et in voluntate sua suffoderunt murum. 001 GEN 049 007 Maledictus furor eorum, quia pertinax: et indignatio eorum, quia dura: dividam eos in Jacob, et dispergam eos in Israël. 001 GEN 049 008 Juda, te laudabunt fratres tui: manus tua in cervicibus inimicorum tuorum, adorabunt te filii patris tui. 001 GEN 049 009 Catulus leonis Juda: ad prædam, fili mi, ascendisti: requiescens accubuisti ut leo, et quasi leæna: quis suscitabit eum? 001 GEN 049 010 Non auferetur sceptrum de Juda, et dux de femore ejus, donec veniat qui mittendus est, et ipse erit expectatio gentium. 001 GEN 049 011 Ligans ad vineam pullum suum, et ad vitem, o fili mi, asinam suam, lavabit in vino stolam suam et in sanguine uvæ pallium suum. 001 GEN 049 012 Pulchriores sunt oculi ejus vino, et dentes ejus lacte candidiores. 001 GEN 049 013 Zabulon in littore maris habitabit, et in statione navium pertingens usque ad Sidonem. 001 GEN 049 014 Issachar asinus fortis accubans inter terminos. 001 GEN 049 015 Vidit requiem, quod esset bona et terram, quod optima: et supposuit humerum suum ad portandum, factusque est tributis serviens. 001 GEN 049 016 Dan judicabit populum suum sicut et alia tribus in Israël. 001 GEN 049 017 Fiat Dan coluber in via, cerastes in semita, mordens ungulas equi, ut cadat ascensor ejus retro. 001 GEN 049 018 Salutare tuum expectabo, Domine. 001 GEN 049 019 Gad, accinctus præliabatur ante eum: et ipse accingetur retrorsum. 001 GEN 049 020 Aser, pinguis panis ejus, et præbebit delicias regibus. 001 GEN 049 021 Nephthali, cervus emissus, et dans eloquia pulchritudinis. 001 GEN 049 022 Filius accrescens Joseph, filius accrescens et decorus aspectu: filiæ discurrerunt super murum. 001 GEN 049 023 Sed exasperaverunt eum et jurgati sunt, invideruntque illi habentes jacula. 001 GEN 049 024 Sedit in forti arcus ejus, et dissoluta sunt vincula brachiorum et manuum illius per manus potentis Jacob: inde pastor egressus est, lapis Israël. 001 GEN 049 025 Deus patris tui erit adjutor tuus, et omnipotens benedicet tibi benedictionibus cæli desuper, benedictionibus abyssi jacentis deorsum, benedictionibus uberum et vulvæ. 001 GEN 049 026 Benedictiones patris tui confortatæ sunt benedictionibus patrum ejus, donec veniret desiderium collium æternorum: fiant in capite Joseph, et in vertice Nazaræi inter fratres suos. 001 GEN 049 027 Benjamin lupus rapax, mane comedat prædam, et vespere dividet spolia.] 001 GEN 049 028 Omnes hi in tribubus Israël duodecim: hæc locutus est eis pater suus, benedixitque singulis benedictionibus propriis. 001 GEN 049 029 Et præcepit eis, dicens: Ego congregor ad populum meum: sepelite me cum patribus meis in spelunca duplici quæ est in agro Ephron Hethæi, 001 GEN 049 030 contra Mambre in terra Chanaan, quam emit Abraham cum agro ab Ephron Hethæo in possessionem sepulchri. 001 GEN 049 031 Ibi sepelierunt eum, et Saram uxorem ejus: ibi sepultus est Isaac cum Rebecca conjuge sua: ibi et Lia condita jacet. 001 GEN 049 033 Finitisque mandatis quibus filios instruebat, collegit pedes suos super lectulum, et obiit: appositusque est ad populum suum. 001 GEN 050 001 Quod cernens Joseph, ruit super faciem patris, flens et deosculans eum. 001 GEN 050 002 Præcepitque servis suis medicis ut aromatibus condirent patrem. 001 GEN 050 003 Quibus jussa explentibus, transierunt quadraginta dies: iste quippe mos erat cadaverum conditorum: flevitque eum Ægyptus septuaginta diebus. 001 GEN 050 004 Et expleto planctus tempore, locutus est Joseph ad familiam Pharaonis: Si inveni gratiam in conspectu vestro, loquimini in auribus Pharaonis: 001 GEN 050 005 eo quod pater meus adjuraverit me dicens: En morior: in sepulchro meo, quod fodi mihi in terra Chanaan, sepelies me. Ascendam igitur, et sepeliam patrem meum, ac revertar. 001 GEN 050 006 Dixitque ei Pharao: Ascende, et sepeli patrem tuum sicut adjuratus es. 001 GEN 050 007 Quo ascendente, ierunt cum eo omnes senes domus Pharaonis, cunctique majores natu terræ Ægypti: 001 GEN 050 008 domus Joseph cum fratribus suis, absque parvulis, et gregibus atque armentis, quæ dereliquerant in terra Gessen. 001 GEN 050 009 Habuit quoque in comitatu currus et equites: et facta est turba non modica. 001 GEN 050 010 Veneruntque ad Aream Atad, quæ sita est trans Jordanem: ubi celebrantes exequias planctu magno atque vehementi impleverunt septem dies. 001 GEN 050 011 Quod cum vidissent habitatores terræ Chanaan, dixerunt: Planctus magnus est iste Ægyptiis. Et idcirco vocatum est nomen loci illius, Planctus Ægypti. 001 GEN 050 012 Fecerunt ergo filii Jacob sicut præceperat eis: 001 GEN 050 013 et portantes eum in terram Chanaan, sepelierunt eum in spelunca duplici, quam emerat Abraham cum agro in possessionem sepulchri ab Ephron Hethæo, contra faciem Mambre. 001 GEN 050 014 Reversusque est Joseph in Ægyptum cum fratribus suis, et omni comitatu, sepulto patre. 001 GEN 050 015 Quo mortuo, timentes fratres ejus, et mutuo colloquentes: Ne forte memor sit injuriæ quam passus est, et reddat nobis omne malum quod fecimus, 001 GEN 050 016 mandaverunt ei dicentes: Pater tuus præcepit nobis antequam moreretur, 001 GEN 050 017 ut hæc tibi verbis illius diceremus: Obsecro ut obliviscaris sceleris fratrum tuorum, et peccati atque malitiæ quam exercuerunt in te: nos quoque oramus ut servis Dei patris tui dimittas iniquitatem hanc. Quibus auditis flevit Joseph. 001 GEN 050 018 Veneruntque ad eum fratres sui: et proni adorantes in terram, dixerunt: Servi tui sumus. 001 GEN 050 019 Quibus ille respondit: Nolite timere: num Dei possumus resistere voluntati? 001 GEN 050 020 Vos cogitastis de me malum: sed Deus vertit illud in bonum, ut exaltaret me, sicut in præsentiarum cernitis, et salvos faceret multos populos. 001 GEN 050 021 Nolite timere: ego pascam vos et parvulos vestros: consolatusque est eos, et blande ac leniter est locutus. 001 GEN 050 022 Et habitavit in Ægypto cum omni domo patris sui: vixitque centum decem annis. 001 GEN 050 023 Et vidit Ephraim filios usque ad tertiam generationem. Filii quoque Machir filii Manasse nati sunt in genibus Joseph. 001 GEN 050 024 Quibus transactis, locutus est fratribus suis: Post mortem meam Deus visitabit vos, et ascendere vos faciet de terra ista ad terram quam juravit Abraham, Isaac et Jacob. 001 GEN 050 025 Cumque adjurasset eos atque dixisset: Deus visitabit vos, asportate ossa mea vobiscum de loco isto: 001 GEN 050 026 mortuus est, expletis centum decem vitæ suæ annis. Et conditus aromatibus, repositus est in loculo in Ægypto. # # BOOK 002 EXO Exodus Exodus 002 EXO 001 001 Hæc sunt nomina filiorum Israël qui ingressi sunt in Ægyptum cum Jacob: singuli cum domibus suis introierunt: 002 EXO 001 002 Ruben, Simeon, Levi, Judas, 002 EXO 001 003 Issachar, Zabulon et Benjamin, 002 EXO 001 004 Dan et Nephthali, Gad et Aser. 002 EXO 001 005 Erant igitur omnes animæ eorum qui egressi sunt de femore Jacob, septuaginta: Joseph autem in Ægypto erat. 002 EXO 001 006 Quo mortuo, et universis fratribus ejus, omnique cognatione illa, 002 EXO 001 007 filii Israël creverunt, et quasi germinantes multiplicati sunt: ac roborati nimis, impleverunt terram. 002 EXO 001 008 Surrexit interea rex novus super Ægyptum, qui ignorabat Joseph. 002 EXO 001 009 Et ait ad populum suum: Ecce, populus filiorum Israël multus, et fortior nobis est. 002 EXO 001 010 Venite, sapienter opprimamus eum, ne forte multiplicetur: et si ingruerit contra nos bellum, addatur inimicis nostris, expugnatisque nobis egrediatur de terra. 002 EXO 001 011 Præposuit itaque eis magistros operum, ut affligerent eos oneribus: ædificaveruntque urbes tabernaculorum Pharaoni, Phithom et Ramesses. 002 EXO 001 012 Quantoque opprimebant eos, tanto magis multiplicabantur, et crescebant: 002 EXO 001 013 oderantque filios Israël Ægyptii, et affligebant illudentes eis, 002 EXO 001 014 atque ad amaritudinem perducebant vitam eorum operibus duris luti et lateris, omnique famulatu, quo in terræ operibus premebantur. 002 EXO 001 015 Dixit autem rex Ægypti obstetricibus Hebræorum, quarum una vocabatur Sephora, altera Phua, 002 EXO 001 016 præcipiens eis: Quando obstetricabitis Hebræas, et partus tempus advenerit: si masculus fuerit, interficite eum: si femina, reservate. 002 EXO 001 017 Timuerunt autem obstetrices Deum, et non fecerunt juxta præceptum regis Ægypti, sed conservabant mares. 002 EXO 001 018 Quibus ad se accersitis, rex ait: Quidnam est hoc quod facere voluistis, ut pueros servaretis? 002 EXO 001 019 Quæ responderunt: Non sunt Hebreæ sicut ægyptiæ mulieres: ipsæ enim obstetricandi habent scientiam, et priusquam veniamus ad eas, pariunt. 002 EXO 001 020 Bene ergo fecit Deus obstetricibus: et crevit populus, confortatusque est nimis. 002 EXO 001 021 Et quia timuerunt obstetrices Deum, ædificavit eis domos. 002 EXO 001 022 Præcepit ergo Pharao omni populo suo, dicens: Quidquid masculini sexus natum fuerit, in flumen projicite: quidquid feminini, reservate. 002 EXO 002 001 Egressus est post hæc vir de domo Levi: et accepit uxorem stirpis suæ. 002 EXO 002 002 Quæ concepit, et peperit filium: et videns eum elegantem, abscondit tribus mensibus. 002 EXO 002 003 Cumque jam celare non posset, sumpsit fiscellam scirpeam, et linivit eam bitumine ac pice: posuitque intus infantulum, et exposuit eum in carecto ripæ fluminis, 002 EXO 002 004 stante procul sorore ejus, et considerante eventum rei. 002 EXO 002 005 Ecce autem descendebat filia Pharaonis ut lavaretur in flumine: et puellæ ejus gradiebantur per crepidinem alvei. Quæ cum vidisset fiscellam in papyrione, misit unam e famulabus suis: et allatam 002 EXO 002 006 aperiens, cernensque in ea parvulum vagientem, miserta ejus, ait: De infantibus Hebræorum est hic. 002 EXO 002 007 Cui soror pueri: Vis, inquit, ut vadam, et vocem tibi mulierem hebræam, quæ nutrire possit infantulum? 002 EXO 002 008 Respondit: Vade. Perrexit puella et vocavit matrem suam. 002 EXO 002 009 Ad quam locuta filia Pharaonis: Accipe, ait, puerum istum, et nutri mihi: ego dabo tibi mercedem tuam. Suscepit mulier, et nutrivit puerum: adultumque tradidit filiæ Pharaonis. 002 EXO 002 010 Quem illa adoptavit in locum filii, vocavitque nomen ejus Moyses, dicens: Quia de aqua tuli eum. 002 EXO 002 011 In diebus illis postquam creverat Moyses, egressus est ad fratres suos: viditque afflictionem eorum, et virum ægyptium percutientem quemdam de Hebræis fratribus suis. 002 EXO 002 012 Cumque circumspexisset huc atque illuc, et nullum adesse vidisset, percussum Ægyptium abscondit sabulo. 002 EXO 002 013 Et egressus die altero conspexit duos Hebræos rixantes: dixitque ei qui faciebat injuriam: Quare percutis proximum tuum? 002 EXO 002 014 Qui respondit: Quis te constituit principem et judicem super nos? num occidere me tu vis, sicut heri occidisti Ægyptium? Timuit Moyses, et ait: Quomodo palam factum est verbum istud? 002 EXO 002 015 Audivitque Pharao sermonem hunc, et quærebat occidere Moysen: qui fugiens de conspectu ejus, moratus est in terra Madian, et sedit juxta puteum. 002 EXO 002 016 Erant autem sacerdoti Madian septem filiæ, quæ venerunt ad hauriendam aquam: et impletis canalibus adaquare cupiebant greges patris sui. 002 EXO 002 017 Supervenere pastores, et ejecerunt eas: surrexitque Moyses, et defensis puellis, adaquavit oves earum. 002 EXO 002 018 Quæ cum revertissent ad Raguel patrem suum, dixit ad eas: Cur velocius venistis solito? 002 EXO 002 019 Responderunt: Vir ægyptius liberavit nos de manu pastorum: insuper et hausit aquam nobiscum, potumque dedit ovibus. 002 EXO 002 020 At ille: Ubi est? inquit: quare dimisistis hominem? vocate eum ut comedat panem. 002 EXO 002 021 Juravit ergo Moyses quod habitaret cum eo. Accepitque Sephoram filiam ejus uxorem: 002 EXO 002 022 quæ peperit ei filium, quem vocavit Gersam, dicens: Advena fui in terra aliena. Alterum vero peperit, quem vocavit Eliezer, dicens: Deus enim patris mei adjutor meus eripuit me de manu Pharaonis. 002 EXO 002 023 Post multum vero tempore mortuus est rex Ægypti: et ingemiscentes filii Israël, propter opera vociferati sunt: ascenditque clamor eorum ad Deum ab operibus. 002 EXO 002 024 Et audivit gemitum eorum, ac recordatus est fœderis quod pepigit cum Abraham, Isaac et Jacob. 002 EXO 002 025 Et respexit Dominus filios Israël et cognovit eos. 002 EXO 003 001 Moyses autem pascebat oves Jethro soceri sui sacerdotis Madian: cumque minasset gregem ad interiora deserti, venit ad montem Dei Horeb. 002 EXO 003 002 Apparuitque ei Dominus in flamma ignis de medio rubi: et videbat quod rubus arderet, et non combureretur. 002 EXO 003 003 Dixit ergo Moyses: Vadam, et videbo visionem hanc magnam, quare non comburatur rubus. 002 EXO 003 004 Cernens autem Dominus quod pergeret ad videndum, vocavit eum de medio rubi, et ait: Moyses, Moyses. Qui respondit: Adsum. 002 EXO 003 005 At ille: Ne appropies, inquit, huc: solve calceamentum de pedibus tuis: locus enim, in quo stas, terra sancta est. 002 EXO 003 006 Et ait: Ego sum Deus patris tui, Deus Abraham, Deus Isaac et Deus Jacob. Abscondit Moyses faciem suam: non enim audebat aspicere contra Deum. 002 EXO 003 007 Cui ait Dominus: Vidi afflictionem populi mei in Ægypto, et clamorem ejus audivi propter duritiam eorum qui præsunt operibus: 002 EXO 003 008 et sciens dolorem ejus, descendi ut liberem eum de manibus Ægyptiorum, et educam de terra illa in terram bonam, et spatiosam, in terram quæ fluit lacte et melle, ad loca Chananæi et Hethæi, et Amorrhæi, et Pherezæi, et Hevæi, et Jebusæi. 002 EXO 003 009 Clamor ergo filiorum Israël venit ad me: vidique afflictionem eorum, qua ab Ægyptiis opprimuntur. 002 EXO 003 010 Sed veni, et mittam te ad Pharaonem, ut educas populum meum, filios Israël, de Ægypto. 002 EXO 003 011 Dixitque Moyses ad Deum: Quis sum ego ut vadam ad Pharaonem, et educam filios Israël de Ægypto? 002 EXO 003 012 Qui dixit ei: Ego ero tecum: et hoc habebis signum, quod miserim te: cum eduxeris populum meum de Ægypto, immolabis Deo super montem istum. 002 EXO 003 013 Ait Moyses ad Deum: Ecce ego vadam ad filios Israël, et dicam eis: Deus patrum vestrorum misit me ad vos. Si dixerint mihi: Quod est nomen ejus? quid dicam eis? 002 EXO 003 014 Dixit Deus ad Moysen: Ego sum qui sum. Ait: Sic dices filiis Israël: Qui est, misit me ad vos. 002 EXO 003 015 Dixitque iterum Deus ad Moysen: Hæc dices filiis Israël: Dominus Deus patrum vestrorum, Deus Abraham, Deus Isaac et Deus Jacob, misit me ad vos: hoc nomen mihi est in æternum, et hoc memoriale meum in generationem et generationem. 002 EXO 003 016 Vade, et congrega seniores Israël, et dices ad eos: Dominus Deus patrum vestrorum apparuit mihi, Deus Abraham, Deus Isaac et Deus Jacob, dicens: Visitans visitavi vos: et vidi omnia quæ acciderunt vobis in Ægypto. 002 EXO 003 017 Et dixi ut educam vos de afflictione Ægypti in terram Chananæi, et Hethæi, et Amorrhæi, et Pherezæi, et Hevæi, et Jebusæi, ad terram fluentem lacte et melle. 002 EXO 003 018 Et audient vocem tuam: ingredierisque tu, et seniores Israël, ad regem Ægypti, et dices ad eum: Dominus Deus Hebræorum vocavit nos: ibimus viam trium dierum in solitudinem, ut immolemus Domino Deo nostro. 002 EXO 003 019 Sed ego scio quod non dimittet vos rex Ægypti ut eatis nisi per manum validam. 002 EXO 003 020 Extendam enim manum meam, et percutiam Ægyptum in cunctis mirabilibus meis, quæ facturus sum in medio eorum: post hæc dimittet vos. 002 EXO 003 021 Daboque gratiam populo huic coram Ægyptiis: et cum egrediemini, non exibitis vacui: 002 EXO 003 022 sed postulabit mulier a vicina sua et ab hospita sua, vasa argentea et aurea, ac vestes: ponetisque eas super filios et filias vestras, et spoliabitis Ægyptum. 002 EXO 004 001 Respondens Moyses ait: Non credent mihi, neque audient vocem meam, sed dicent: Non apparuit tibi Dominus. 002 EXO 004 002 Dixit ergo ad eum: Quid est quod tenes in manu tua? Respondit: Virga. 002 EXO 004 003 Dixitque Dominus: Projice eam in terram. Projecit, et versa est in colubrum, ita ut fugeret Moyses. 002 EXO 004 004 Dixitque Dominus: Extende manum tuam, et apprehende caudam ejus. Extendit, et tenuit, versaque est in virgam. 002 EXO 004 005 Ut credant, inquit, quod apparuerit tibi Dominus Deus patrum suorum, Deus Abraham, Deus Isaac et Deus Jacob. 002 EXO 004 006 Dixitque Dominus rursum: Mitte manum tuam in sinum tuum. Quam cum misisset in sinum, protulit leprosam instar nivis. 002 EXO 004 007 Retrahe, ait, manum tuam in sinum tuum. Retraxit, et protulit iterum, et erat similis carni reliquæ. 002 EXO 004 008 Si non crediderint, inquit, tibi, neque audierint sermonem signi prioris, credent verbo signi sequentis. 002 EXO 004 009 Quod si nec duobus quidem his signis crediderint, neque audierint vocem tuam: sume aquam fluminis, et effunde eam super aridam, et quidquid hauseris de fluvio, vertetur in sanguinem. 002 EXO 004 010 Ait Moyses: Obsecro, Domine, non sum eloquens ab heri et nudiustertius: et ex quo locutus es ad servum tuum, impeditioris et tardioris linguæ sum. 002 EXO 004 011 Dixit Dominus ad eum: Quis fecit os hominis? aut quis fabricatus est mutum et surdum, videntem et cæcum? nonne ego? 002 EXO 004 012 Perge, igitur, et ego ero in ore tuo: doceboque te quid loquaris. 002 EXO 004 013 At ille: Obsecro, inquit, Domine, mitte quem missurus es. 002 EXO 004 014 Iratus Dominus in Moysen, ait: Aaron frater tuus Levites, scio quod eloquens sit: ecce ipse egreditur in occursum tuum, vidensque te lætabitur corde. 002 EXO 004 015 Loquere ad eum, et pone verba mea in ore ejus: et ego ero in ore tuo, et in ore illius, et ostendam vobis quid agere debeatis. 002 EXO 004 016 Ipse loquetur pro te ad populum, et erit os tuum: tu autem eris ei in his quæ ad Deum pertinent. 002 EXO 004 017 Virgam quoque hanc sume in manu tua, in qua facturus es signa. 002 EXO 004 018 Abiit Moyses, et reversus est ad Jethro socerum suum, dixitque ei: Vadam et revertar ad fratres meos in Ægyptum, ut videam si adhuc vivant. Cui ait Jethro: Vade in pace. 002 EXO 004 019 Dixit ergo Dominus ad Moysen in Madian: Vade, et revertere in Ægyptum, mortui sunt enim omnes qui quærebant animam tuam. 002 EXO 004 020 Tulit ergo Moyses uxorem suam, et filios suos, et imposuit eos super asinum: reversusque est in Ægyptum, portans virgam Dei in manu sua. 002 EXO 004 021 Dixitque ei Dominus revertenti in Ægyptum: Vide ut omnia ostenta quæ posui in manu tua, facias coram Pharaone: ego indurabo cor ejus, et non dimittet populum. 002 EXO 004 022 Dicesque ad eum: Hæc dicit Dominus: Filius meus primogenitus Israël. 002 EXO 004 023 Dixi tibi: Dimitte filium meum ut serviat mihi; et noluisti dimittere eum: ecce ego interficiam filium tuum primogenitum. 002 EXO 004 024 Cumque esset in itinere, in diversorio occurrit ei Dominus, et volebat occidere eum. 002 EXO 004 025 Tulit idcirco Sephora acutissimam petram, et circumcidit præputium filii sui, tetigitque pedes ejus, et ait: Sponsus sanguinum tu mihi es. 002 EXO 004 026 Et dimisit eum postquam dixerat: Sponsus sanguinum ob circumcisionem. 002 EXO 004 027 Dixit autem Dominus ad Aaron: Vade in occursum Moysi in desertum. Qui perrexit obviam ei in montem Dei, et osculatus est eum. 002 EXO 004 028 Narravitque Moyses Aaron omnia verba Domini quibus miserat eum, et signa quæ mandaverat. 002 EXO 004 029 Veneruntque simul, et congregaverunt cunctos seniores filiorum Israël. 002 EXO 004 030 Locutusque est Aaron omnia verba quæ dixerat Dominus ad Moysen: et fecit signa coram populo, 002 EXO 004 031 et credidit populus. Audieruntque quod visitasset Dominus filios Israël, et respexisset afflictionem illorum: et proni adoraverunt. 002 EXO 005 001 Post hæc ingressi sunt Moyses et Aaron, et dixerunt Pharaoni: Hæc dicit Dominus Deus Israël: Dimitte populum meum ut sacrificet mihi in deserto. 002 EXO 005 002 At ille respondit: Quis est Dominus, ut audiam vocem ejus, et dimittam Israël? nescio Dominum, et Israël non dimittam. 002 EXO 005 003 Dixeruntque: Deus Hebræorum vocavit nos, ut eamus viam trium dierum in solitudinem, et sacrificemus Domino Deo nostro: ne forte accidat nobis pestis aut gladius. 002 EXO 005 004 Ait ad eos rex Ægypti: Quare Moyses et Aaron sollicitatis populum ab operibus suis? ite ad onera vestra. 002 EXO 005 005 Dixitque Pharao: Multus est populus terræ: videtis quod turba succreverit: quanto magis si dederitis eis requiem ab operibus? 002 EXO 005 006 Præcepit ergo in die illo præfectis operum et exactoribus populi, dicens: 002 EXO 005 007 Nequaquam ultra dabitis paleas populo ad conficiendos lateres, sicut prius: sed ipsi vadant, et colligant stipulas. 002 EXO 005 008 Et mensuram laterum, quam prius faciebant, imponetis super eos, nec minuetis quidquam: vacant enim, et idcirco vociferantur, dicentes: Eamus, et sacrificemus Deo nostro. 002 EXO 005 009 Opprimantur operibus, et expleant ea: ut non acquiescant verbis mendacibus. 002 EXO 005 010 Igitur egressi præfecti operum et exactores ad populum, dixerunt: Sic dicit Pharao: Non do vobis paleas: 002 EXO 005 011 ite, et colligite sicubi invenire poteritis, nec minuetur quidquam de opere vestro. 002 EXO 005 012 Dispersusque est populus per omnem terram Ægypti ad colligendas paleas. 002 EXO 005 013 Præfecti quoque operum instabant, dicentes: Complete opus vestrum quotidie, ut prius facere solebatis quando dabantur vobis paleæ. 002 EXO 005 014 Flagellatique sunt qui præerant operibus filiorum Israël, ab exactoribus Pharaonis, dicentibus: Quare non impletis mensuram laterum sicut prius, nec heri, nec hodie? 002 EXO 005 015 Veneruntque præpositi filiorum Israël, et vociferati sunt ad Pharaonem dicentes: Cur ita agis contra servos tuos? 002 EXO 005 016 paleæ non dantur nobis, et lateres similiter imperantur: en famuli tui flagellis cædimur, et injuste agitur contra populum tuum. 002 EXO 005 017 Qui ait: Vacatis otio, et idcirco dicitis: Eamus, et sacrificemus Domino. 002 EXO 005 018 Ite ergo, et operamini: paleæ non dabuntur vobis, et reddetis consuetum numerum laterum. 002 EXO 005 019 Videbantque se præpositi filiorum Israël in malo, eo quod diceretur eis: Non minuetur quidquam de lateribus per singulos dies. 002 EXO 005 020 Occurreruntque Moysi et Aaron, qui stabant ex adverso, egredientibus a Pharaone: 002 EXO 005 021 et dixerunt ad eos: Videat Dominus et judicet, quoniam fœtere fecistis odorem nostrum coram Pharaone et servis ejus, et præbuistis ei gladium, ut occideret nos. 002 EXO 005 022 Reversusque est Moyses ad Dominum, et ait: Domine, cur afflixisti populum istum? quare misisti me? 002 EXO 005 023 ex eo enim quo ingressus sum ad Pharaonem ut loquerer in nomine tuo, afflixit populum tuum: et non liberasti eos. 002 EXO 006 001 Dixitque Dominus ad Moysen: Nunc videbis quæ facturus sim Pharaoni: per manum enim fortem dimittet eos, et in manu robusta ejiciet illos de terra sua. 002 EXO 006 002 Locutusque est Dominus ad Moysen dicens: Ego Dominus 002 EXO 006 003 qui apparui Abraham, Isaac et Jacob in Deo omnipotente: et nomen meum Adonai non indicavi eis. 002 EXO 006 004 Pepigique fœdus cum eis, ut darem eis terram Chanaan, terram peregrinationis eorum, in qua fuerunt advenæ. 002 EXO 006 005 Ego audivi gemitum filiorum Israël, quo Ægyptii oppresserunt eos: et recordatus sum pacti mei. 002 EXO 006 006 Ideo dic filiis Israël: Ego Dominus qui educam vos de ergastulo Ægyptiorum, et eruam de servitute, ac redimam in brachio excelso et judiciis magnis. 002 EXO 006 007 Et assumam vos mihi in populum, et ero vester Deus: et scietis quod ego sum Dominus Deus vester qui eduxerim vos de ergastulo Ægyptiorum, 002 EXO 006 008 et induxerim in terram, super quam levavi manum meam ut darem eam Abraham, Isaac et Jacob: daboque illam vobis possidendam. Ego Dominus. 002 EXO 006 009 Narravit ergo Moyses omnia filiis Israël: qui non acquieverunt ei propter angustiam spiritus, et opus durissimum. 002 EXO 006 010 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 002 EXO 006 011 Ingredere, et loquere ad Pharaonem regem Ægypti, ut dimittat filios Israël de terra sua. 002 EXO 006 012 Respondit Moyses coram Domino: Ecce filii Israël non audiunt me: et quomodo audiet Pharao, præsertim cum incircumcisus sim labiis? 002 EXO 006 013 Locutusque est Dominus ad Moysen et Aaron, et dedit mandatum ad filios Israël, et ad Pharaonem regem Ægypti ut educerent filios Israël de terra Ægypti. 002 EXO 006 014 Isti sunt principes domorum per familias suas. Filii Ruben primogeniti Israëlis: Henoch et Phallu, Hesron et Charmi: 002 EXO 006 015 hæ cognationes Ruben. Filii Simeon: Jamuel, et Jamin, et Ahod, et Jachin, et Soar, et Saul filius Chananitidis: hæ progenies Simeon. 002 EXO 006 016 Et hæc nomina filiorum Levi per cognationes suas: Gerson, et Caath, et Merari. Anni autem vitæ Levi fuerunt centum triginta septem. 002 EXO 006 017 Filii Gerson: Lobni et Semei, per cognationes suas. 002 EXO 006 018 Filii Caath: Amram, et Isaar, et Hebron, et Oziel; anni quoque vitæ Caath, centum triginta tres. 002 EXO 006 019 Filii Merari: Moholi et Musi: hæ cognationes Levi per familias suas. 002 EXO 006 020 Accepit autem Amram uxorem Jochabed patruelem suam: quæ peperit ei Aaron et Moysen. Fueruntque anni vitæ Amram, centum triginta septem. 002 EXO 006 021 Filii quoque Isaar: Core, et Nepheg, et Zechri. 002 EXO 006 022 Filii quoque Oziel: Misaël, et Elisaphan, et Sethri. 002 EXO 006 023 Accepit autem Aaron uxorem Elisabeth filiam Aminadab, sororem Nahason, quæ peperit ei Nadab, et Abiu, et Eleazar, et Ithamar. 002 EXO 006 024 Filii quoque Core: Aser, et Elcana, et Abiasaph: hæ sunt cognationes Coritarum. 002 EXO 006 025 At vero Eleazar filius Aaron accepit uxorem de filiabus Phutiel: quæ peperit ei Phinees. Hi sunt principes familiarum Leviticarum per cognationes suas. 002 EXO 006 026 Iste est Aaron et Moyses, quibus præcepit Dominus ut educerent filios Israël de terra Ægypti per turmas suas. 002 EXO 006 027 Hi sunt, qui loquuntur ad Pharaonem regem Ægypti, ut educant filios Israël de Ægypto: iste est Moyses et Aaron, 002 EXO 006 028 in die qua locutus est Dominus ad Moysen, in terra Ægypti. 002 EXO 006 029 Et locutus est Dominus ad Moysen, dicens: Ego Dominus: loquere ad Pharaonem regem Ægypti, omnia quæ ego loquor tibi. 002 EXO 006 030 Et ait Moyses coram Domino: En incircumcisus labiis sum, quomodo audiet me Pharao? 002 EXO 007 001 Dixitque Dominus ad Moysen: Ecce constitui te Deum Pharaonis: et Aaron frater tuus erit propheta tuus. 002 EXO 007 002 Tu loqueris ei omnia quæ mando tibi: et ille loquetur ad Pharaonem, ut dimittat filios Israël de terra sua. 002 EXO 007 003 Sed ego indurabo cor ejus, et multiplicabo signa et ostenta mea in terra Ægypti, 002 EXO 007 004 et non audiet vos: immittamque manum meam super Ægyptum, et educam exercitum et populum meum filios Israël de terra Ægypti per judicia maxima. 002 EXO 007 005 Et scient Ægyptii quia ego sum Dominus qui extenderim manum meam super Ægyptum, et eduxerim filios Israël de medio eorum. 002 EXO 007 006 Fecit itaque Moyses et Aaron sicut præceperat Dominus: ita egerunt. 002 EXO 007 007 Erat autem Moyses octoginta annorum, et Aaron octoginta trium, quando locuti sunt ad Pharaonem. 002 EXO 007 008 Dixitque Dominus ad Moysen et Aaron: 002 EXO 007 009 Cum dixerit vobis Pharao, Ostendite signa: dices ad Aaron: Tolle virgam tuam, et projice eam coram Pharaone, ac vertetur in colubrum. 002 EXO 007 010 Ingressi itaque Moyses et Aaron ad Pharaonem, fecerunt sicut præceperat Dominus: tulitque Aaron virgam coram Pharaone et servis ejus, quæ versa est in colubrum. 002 EXO 007 011 Vocavit autem Pharao sapientes et maleficos: et fecerunt etiam ipsi per incantationes ægyptiacas et arcana quædam similiter. 002 EXO 007 012 Projeceruntque singuli virgas suas, quæ versæ sunt in dracones: sed devoravit virga Aaron virgas eorum. 002 EXO 007 013 Induratumque est cor Pharaonis, et non audivit eos, sicut præceperat Dominus. 002 EXO 007 014 Dixit autem Dominus ad Moysen: Ingravatum est cor Pharaonis: non vult dimittere populum. 002 EXO 007 015 Vade ad eum mane, ecce egredietur ad aquas: et stabis in occursum ejus super ripam fluminis: et virgam quæ conversa est in draconem, tolles in manu tua. 002 EXO 007 016 Dicesque ad eum: Dominus Deus Hebræorum misit me ad te, dicens: Dimitte populum meum ut sacrificet mihi in deserto: et usque ad præsens audire noluisti. 002 EXO 007 017 Hæc igitur dicit Dominus: In hoc scies quod sim Dominus: ecce percutiam virga, quæ in manu mea est, aquam fluminis, et vertetur in sanguinem. 002 EXO 007 018 Pisces quoque, qui sunt in fluvio, morientur, et computrescent aquæ, et affligentur Ægyptii bibentes aquam fluminis. 002 EXO 007 019 Dixit quoque Dominus ad Moysen: Dic ad Aaron: Tolle virgam tuam, et extende manum tuam super aquas Ægypti, et super fluvios eorum, et rivos ac paludes, et omnes lacus aquarum, ut vertantur in sanguinem: et sit cruor in omni terra Ægypti, tam in ligneis vasis quam in saxeis. 002 EXO 007 020 Feceruntque Moyses et Aaron sicut præceperat Dominus: et elevans virgam percussit aquam fluminis coram Pharaone et servis ejus: quæ versa est in sanguinem. 002 EXO 007 021 Et pisces, qui erant in flumine, mortui sunt: computruitque fluvius, et non poterant Ægyptii bibere aquam fluminis, et fuit sanguis in tota terra Ægypti. 002 EXO 007 022 Feceruntque similiter malefici Ægyptiorum incantationibus suis: et induratum est cor Pharaonis, nec audivit eos, sicut præceperat Dominus. 002 EXO 007 023 Avertitque se, et ingressus est domum suam, nec apposuit cor etiam hac vice. 002 EXO 007 024 Foderunt autem omnes Ægyptii per circuitum fluminis aquam ut biberent: non enim poterant bibere de aqua fluminis. 002 EXO 007 025 Impletique sunt septem dies, postquam percussit Dominus fluvium. 002 EXO 008 001 Dixit quoque Dominus ad Moysen: Ingredere ad Pharaonem, et dices ad eum: Hæc dicit Dominus: Dimitte populum meum, ut sacrificet mihi: 002 EXO 008 002 sin autem nolueris dimittere, ecce ego percutiam omnes terminos tuos ranis, 002 EXO 008 003 et ebulliet fluvius ranas: quæ ascendent, et ingredientur domum tuam, et cubiculum lectuli tui, et super stratum tuum, et in domos servorum tuorum, et in populum tuum, et in furnos tuos, et in reliquias ciborum tuorum: 002 EXO 008 004 et ad te, et ad populum tuum, et ad omnes servos tuos intrabunt ranæ. 002 EXO 008 005 Dixitque Dominus ad Moysen: Dic ad Aaron: Extende manum tuam super fluvios ac super rivos et paludes, et educ ranas super terram Ægypti. 002 EXO 008 006 Et extendit Aaron manum super aquas Ægypti, et ascenderunt ranæ, operueruntque terram Ægypti. 002 EXO 008 007 Fecerunt autem et malefici per incantationes suas similiter, eduxeruntque ranas super terram Ægypti. 002 EXO 008 008 Vocavit autem Pharao Moysen et Aaron, et dixit eis: Orate Dominum ut auferat ranas a me et a populo meo, et dimittam populum ut sacrificet Domino. 002 EXO 008 009 Dixitque Moyses ad Pharaonem: Constitue mihi quando deprecer pro te, et pro servis tuis, et pro populo tuo, ut abigantur ranæ a te, et a domo tua, et a servis tuis, et a populo tuo: et tantum in flumine remaneant. 002 EXO 008 010 Qui respondit: Cras. At ille: Juxta, inquit, verbum tuum faciam: ut scias quoniam non est sicut Dominus Deus noster. 002 EXO 008 011 Et recedent ranæ a te, et a domo tua, et a servis tuis, et a populo tuo: et tantum in flumine remanebunt. 002 EXO 008 012 Egressique sunt Moyses et Aaron a Pharaone: et clamavit Moyses ad Dominum pro sponsione ranarum quam condixerat Pharaoni. 002 EXO 008 013 Fecitque Dominus juxta verbum Moysi: et mortuæ sunt ranæ de domibus, et de villis, et de agris. 002 EXO 008 014 Congregaveruntque eas in immensos aggeres, et computruit terra. 002 EXO 008 015 Videns autem Pharao quod data esset requies, ingravavit cor suum, et non audivit eos, sicut præceperat Dominus. 002 EXO 008 016 Dixitque Dominus ad Moysen: Loquere ad Aaron: Extende virgam tuam, et percute pulverem terræ: et sint sciniphes in universa terra Ægypti. 002 EXO 008 017 Feceruntque ita. Et extendit Aaron manum, virgam tenens: percussitque pulverem terræ, et facti sunt sciniphes in hominibus, et in jumentis: omnis pulvis terræ versus est in sciniphes per totam terram Ægypti. 002 EXO 008 018 Feceruntque similiter malefici incantationibus suis, ut educerent sciniphes, et non potuerunt: erantque sciniphes tam in hominibus quam in jumentis. 002 EXO 008 019 Et dixerunt malefici ad Pharaonem: Digitus Dei est hic; induratumque est cor Pharaonis, et non audivit eos sicut præceperat Dominus. 002 EXO 008 020 Dixit quoque Dominus ad Moysen: Consurge diluculo, et sta coram Pharaone: egredietur enim ad aquas: et dices ad eum: Hæc dicit Dominus: Dimitte populum meum ut sacrificet mihi. 002 EXO 008 021 Quod si non dimiseris eum, ecce ego immittam in te, et in servos tuos, et in populum tuum, et in domos tuas, omne genus muscarum: et implebuntur domus Ægyptiorum muscis diversi generis, et universa terra in qua fuerint. 002 EXO 008 022 Faciamque mirabilem in die illa terram Gessen, in qua populus meus est, ut non sint ibi muscæ: et scias quoniam ego Dominus in medio terræ. 002 EXO 008 023 Ponamque divisionem inter populum meum et populum tuum: cras erit signum istud. 002 EXO 008 024 Fecitque Dominus ita. Et venit musca gravissima in domos Pharaonis et servorum ejus, et in omnem terram Ægypti: corruptaque est terra ab hujuscemodi muscis. 002 EXO 008 025 Vocavitque Pharao Moysen et Aaron, et ait eis: Ite et sacrificate Deo vestro in terra hac. 002 EXO 008 026 Et ait Moyses: Non potest ita fieri: abominationes enim Ægyptiorum immolabimus Domino Deo nostro: quod si mactaverimus ea quæ colunt Ægyptii coram eis, lapidibus nos obruent. 002 EXO 008 027 Viam trium dierum pergemus in solitudinem: et sacrificabimus Domino Deo nostro, sicut præcepit nobis. 002 EXO 008 028 Dixitque Pharao: Ego dimittam vos ut sacrificetis Domino Deo vestro in deserto: verumtamen longius ne abeatis, rogate pro me. 002 EXO 008 029 At ait Moyses: Egressus a te, orabo Dominum: et recedet musca a Pharaone, et a servis suis, et a populo ejus cras: verumtamen noli ultra fallere, ut non dimittas populum sacrificare Domino. 002 EXO 008 030 Egressusque Moyses a Pharaone, oravit Dominum. 002 EXO 008 031 Qui fecit juxta verbum illius, et abstulit muscas a Pharaone, et a servis suis, et a populo ejus: non superfuit ne una quidem. 002 EXO 008 032 Et ingravatum est cor Pharaonis, ita ut nec hac quidem vice dimitteret populum. 002 EXO 009 001 Dixit autem Dominus ad Moysen: Ingredere ad Pharaonem, et loquere ad eum: Hæc dicit Dominus Deus Hebræorum: Dimitte populum meum ut sacrificet mihi. 002 EXO 009 002 Quod si adhuc renuis, et retines eos, 002 EXO 009 003 ecce manus mea erit super agros tuos, et super equos, et asinos, et camelos, et boves, et oves, pestis valde gravis. 002 EXO 009 004 Et faciet Dominus mirabile inter possessiones Israël et possessiones Ægyptiorum, ut nihil omnino pereat ex eis quæ pertinent ad filios Israël. 002 EXO 009 005 Constituitque Dominus tempus, dicens: Cras faciet Dominus verbum istud in terra. 002 EXO 009 006 Fecit ergo Dominus verbum hoc altera die: mortuaque sunt omnia animantia Ægyptiorum; de animalibus vero filiorum Israël, nihil omnino periit. 002 EXO 009 007 Et misit Pharao ad videndum: nec erat quidquam mortuum de his quæ possidebat Israël. Ingravatumque est cor Pharaonis, et non dimisit populum. 002 EXO 009 008 Et dixit Dominus ad Moysen et Aaron: Tollite plenas manus cineris de camino, et spargat illum Moyses in cælum coram Pharaone. 002 EXO 009 009 Sitque pulvis super omnem terram Ægypti: erunt enim in hominibus et jumentis ulcera, et vesicæ turgentes in universa terra Ægypti. 002 EXO 009 010 Tuleruntque cinerem de camino, et steterunt coram Pharaone, et sparsit illum Moyses in cælum: factaque sunt ulcera vesicarum turgentium in hominibus et jumentis: 002 EXO 009 011 nec poterant malefici stare coram Moyse propter ulcera quæ in illis erant, et in omni terra Ægypti. 002 EXO 009 012 Induravitque Dominus cor Pharaonis, et non audivit eos, sicut locutus est Dominus ad Moysen. 002 EXO 009 013 Dixitque Dominus ad Moysen: Mane consurge, et sta coram Pharaone, et dices ad eum: Hæc dicit Dominus Deus Hebræorum: Dimitte populum meum ut sacrificet mihi. 002 EXO 009 014 Quia in hac vice mittam omnes plagas meas super cor tuum, et super servos tuos, et super populum tuum: ut scias quod non sit similis mei in omni terra. 002 EXO 009 015 Nunc enim extendens manum percutiam te, et populum tuum peste, peribisque de terra. 002 EXO 009 016 Idcirco autem posui te, ut ostendam in te fortitudinem meam, et narretur nomen meum in omni terra. 002 EXO 009 017 Adhuc retines populum meum, et non vis dimittere eum? 002 EXO 009 018 En pluam cras hac ipsa hora grandinem multam nimis, qualis non fuit in Ægypto a die qua fundata est, usque in præsens tempus. 002 EXO 009 019 Mitte ergo jam nunc, et congrega jumenta tua, et omnia quæ habes in agro: homines enim, et jumenta, et universa quæ inventa fuerint foris, nec congregata de agris, cecideritque super ea grando, morientur. 002 EXO 009 020 Qui timuit verbum Domini de servis Pharaonis, facit confugere servos suos et jumenta in domos: 002 EXO 009 021 qui autem neglexit sermonem Domini, dimisit servos suos et jumenta in agris. 002 EXO 009 022 Et dixit Dominus ad Moysen: Extende manum tuam in cælum, ut fiat grando in universa terra Ægypti super homines, et super jumenta, et super omnem herbam agri in terra Ægypti. 002 EXO 009 023 Extenditque Moyses virgam in cælum, et Dominus dedit tonitrua, et grandinem, ac discurrentia fulgura super terram: pluitque Dominus grandinem super terram Ægypti. 002 EXO 009 024 Et grando et ignis mista pariter ferebantur: tantæque fuit magnitudinis, quanta ante numquam apparuit in universa terra Ægypti ex quo gens illa condita est. 002 EXO 009 025 Et percussit grando in omni terra Ægypti cuncta quæ fuerunt in agris, ab homine usque ad jumentum: cunctamque herbam agri percussit grando, et omne lignum regionis confregit. 002 EXO 009 026 Tantum in terra Gessen, ubi erant filii Israël, grando non cecidit. 002 EXO 009 027 Misitque Pharao, et vocavit Moysen et Aaron, dicens ad eos: Peccavi etiam nunc: Dominus justus; ego et populus meus, impii. 002 EXO 009 028 Orate Dominum ut desinant tonitrua Dei, et grando: ut dimittam vos, et nequaquam hic ultra maneatis. 002 EXO 009 029 Ait Moyses: Cum egressus fuero de urbe, extendam palmas meas ad Dominum, et cessabunt tonitrua, et grando non erit, ut scias quia Domini est terra: 002 EXO 009 030 novi autem quod et tu et servi tui necdum timeatis Dominum Deum. 002 EXO 009 031 Linum ergo et hordeum læsum est, eo quod hordeum esset virens, et linum jam folliculos germinaret: 002 EXO 009 032 triticum autem et far non sunt læsa, quia serotina erant. 002 EXO 009 033 Egressusque Moyses a Pharaone ex urbe, tetendit manus ad Dominum: et cessaverunt tonitrua et grando, nec ultra stillavit pluvia super terram. 002 EXO 009 034 Videns autem Pharao quod cessasset pluvia, et grando, et tonitrua, auxit peccatum: 002 EXO 009 035 et ingravatum est cor ejus, et servorum illius, et induratum nimis: nec dimisit filios Israël, sicut præceperat Dominus per manum Moysi. 002 EXO 010 001 Et dixit Dominus ad Moysen: Ingredere ad Pharaonem: ego enim induravi cor ejus, et servorum illius, ut faciam signa mea hæc in eo: 002 EXO 010 002 et narres in auribus filii tui, et nepotum tuorum, quoties contriverim Ægyptios, et signa mea fecerim in eis: et sciatis quia ego Dominus. 002 EXO 010 003 Introierunt ergo Moyses et Aaron ad Pharaonem, et dixerunt ei: Hæc dicit Dominus Deus Hebræorum: Usquequo non vis subjici mihi? dimitte populum meum, ut sacrificet mihi. 002 EXO 010 004 Sin autem resistis, et non vis dimittere eum: ecce ego inducam cras locustam in fines tuos: 002 EXO 010 005 quæ operiat superficiem terræ, ne quidquam ejus appareat, sed comedatur quod residuum fuerit grandini: corrodet enim omnia ligna quæ germinant in agris. 002 EXO 010 006 Et implebunt domos tuas, et servorum tuorum, et omnium Ægyptiorum, quantam non viderunt patres tui, et avi, ex quo orti sunt super terram, usque in præsentem diem. Avertitque se, et egressus est a Pharaone. 002 EXO 010 007 Dixerunt autem servi Pharaonis ad eum: Usquequo patiemur hoc scandalum? dimitte homines, ut sacrificent Domino Deo suo; nonne vides quod perierit Ægyptus? 002 EXO 010 008 Revocaveruntque Moysen et Aaron ad Pharaonem: qui dixit eis: Ite, sacrificate Domino Deo vestro: quinam sunt qui ituri sunt? 002 EXO 010 009 Ait Moyses: Cum parvulis nostris, et senioribus pergemus, cum filiis et filiabus, cum ovibus et armentis: est enim solemnitas Domini Dei nostri. 002 EXO 010 010 Et respondit Pharao: Sic Dominus sit vobiscum, quomodo ego dimittam vos, et parvulos vestros, cui dubium est quod pessime cogitetis? 002 EXO 010 011 non fiet ita, sed ite tantum viri, et sacrificate Domino: hoc enim et ipsi petistis. Statimque ejecti sunt de conspectu Pharaonis. 002 EXO 010 012 Dixit autem Dominus ad Moysen: Extende manum tuam super terram Ægypti ad locustam, ut ascendat super eam, et devoret omnem herbam quæ residua fuerit grandini. 002 EXO 010 013 Et extendit Moyses virgam super terram Ægypti: et Dominus induxit ventum urentem tota die illa et nocte: et mane facto, ventus urens levavit locustas. 002 EXO 010 014 Quæ ascenderunt super universam terram Ægypti: et sederunt in cunctis finibus Ægyptiorum innumerabiles, quales ante illud tempus non fuerant, nec postea futuræ sunt. 002 EXO 010 015 Operueruntque universam superficiem terræ, vastantes omnia. Devorata est igitur herba terræ, et quidquid pomorum in arboribus fuit, quæ grando dimiserat: nihilque omnino virens relictum est in lignis et in herbis terræ, in cuncta Ægypto. 002 EXO 010 016 Quam ob rem festinus Pharao vocavit Moysen et Aaron, et dixit eis: Peccavi in Dominum Deum vestrum, et in vos. 002 EXO 010 017 Sed nunc dimittite peccatum mihi etiam hac vice, et rogate Dominum Deum vestrum, ut auferat a me mortem istam. 002 EXO 010 018 Egressusque Moyses de conspectu Pharaonis, oravit Dominum. 002 EXO 010 019 Qui flare fecit ventum ab occidente vehementissimum, et arreptam locustam projecit in mare Rubrum: non remansit ne una quidem in cunctis finibus Ægypti. 002 EXO 010 020 Et induravit Dominus cor Pharaonis, nec dimisit filios Israël. 002 EXO 010 021 Dixit autem Dominus ad Moysen: Extende manum tuam in cælum: et sint tenebræ super terram Ægypti tam densæ, ut palpari queant. 002 EXO 010 022 Extenditque Moyses manum in cælum: et factæ sunt tenebræ horribiles in universa terra Ægypti tribus diebus. 002 EXO 010 023 Nemo vidit fratrem suum, nec movit se de loco in quo erat: ubicumque autem habitabant filii Israël, lux erat. 002 EXO 010 024 Vocavitque Pharao Moysen et Aaron, et dixit eis: Ite, sacrificate Domino: oves tantum vestræ et armenta remaneant, parvuli vestri eant vobiscum. 002 EXO 010 025 Ait Moyses: Hostias quoque et holocausta dabis nobis, quæ offeramus Domino Deo nostro. 002 EXO 010 026 Cuncti greges pergent nobiscum; non remanebit ex eis ungula: quæ necessaria sunt in cultum Domini Dei nostri: præsertim cum ignoremus quid debeat immolari, donec ad ipsum locum perveniamus. 002 EXO 010 027 Induravit autem Dominus cor Pharaonis, et noluit dimittere eos. 002 EXO 010 028 Dixitque Pharao ad Moysen: Recede a me, et cave ne ultra videas faciem meam: quocumque die apparueris mihi, morieris. 002 EXO 010 029 Respondit Moyses: Ita fiet ut locutus es: non videbo ultra faciem tuam. 002 EXO 011 001 Et dixit Dominus ad Moysen: Adhuc una plaga tangam Pharaonem et Ægyptum, et post hæc dimittet vos, et exire compellet. 002 EXO 011 002 Dices ergo omni plebi ut postulet vir ab amico suo, et mulier a vicina sua, vasa argentea et aurea. 002 EXO 011 003 Dabit autem Dominus gratiam populo suo coram Ægyptiis. Fuitque Moyses vir magnus valde in terra Ægypti coram servis Pharaonis et omni populo. 002 EXO 011 004 Et ait: Hæc dicit Dominus: Media nocte egrediar in Ægyptum: 002 EXO 011 005 et morietur omne primogenitum in terra Ægyptiorum, a primogenito Pharaonis, qui sedet in solio ejus, usque ad primogenitum ancillæ quæ est ad molam, et omnia primogenita jumentorum. 002 EXO 011 006 Eritque clamor magnus in universa terra Ægypti, qualis nec ante fuit, nec postea futurus est. 002 EXO 011 007 Apud omnes autem filios Israël non mutiet canis ab homine usque ad pecus: ut sciatis quanto miraculo dividat Dominus Ægyptios et Israël. 002 EXO 011 008 Descendentque omnes servi tui isti ad me, et adorabunt me, dicentes: Egredere tu, et omnis populus qui subjectus est tibi: post hæc egrediemur. 002 EXO 011 009 Et exivit a Pharaone iratus nimis. Dixit autem Dominus ad Moysen: Non audiet vos Pharao ut multa signa fiant in terra Ægypti. 002 EXO 011 010 Moyses autem et Aaron fecerunt omnia ostenta, quæ scripta sunt, coram Pharaone. Et induravit Dominus cor Pharaonis, nec dimisit filios Israël de terra sua. 002 EXO 012 001 Dixit quoque Dominus ad Moysen et Aaron in terra Ægypti: 002 EXO 012 002 Mensis iste, vobis principium mensium: primus erit in mensibus anni. 002 EXO 012 003 Loquimini ad universum cœtum filiorum Israël, et dicite eis: Decima die mensis hujus tollat unusquisque agnum per familias et domos suas. 002 EXO 012 004 Sin autem minor est numerus ut sufficere possit ad vescendum agnum, assumet vicinum suum qui junctus est domui suæ, juxta numerum animarum quæ sufficere possunt ad esum agni. 002 EXO 012 005 Erit autem agnus absque macula, masculus, anniculus: juxta quem ritum tolletis et hædum. 002 EXO 012 006 Et servabitis eum usque ad quartamdecimam diem mensis hujus: immolabitque eum universa multitudo filiorum Israël ad vesperam. 002 EXO 012 007 Et sument de sanguine ejus, ac ponent super utrumque postem, et in superliminaribus domorum, in quibus comedent illum. 002 EXO 012 008 Et edent carnes nocte illa assas igni, et azymos panes cum lactucis agrestibus. 002 EXO 012 009 Non comedetis ex eo crudum quid, nec coctum aqua, sed tantum assum igni: caput cum pedibus ejus et intestinis vorabitis. 002 EXO 012 010 Nec remanebit quidquam ex eo usque mane; si quid residuum fuerit, igne comburetis. 002 EXO 012 011 Sic autem comedetis illum: renes vestros accingetis, et calceamenta habebitis in pedibus, tenentes baculos in manibus, et comedetis festinanter: est enim Phase (id est, transitus) Domini. 002 EXO 012 012 Et transibo per terram Ægypti nocte illa, percutiamque omne primogenitum in terra Ægypti ab homine usque ad pecus: et in cunctis diis Ægypti faciam judicia. Ego Dominus. 002 EXO 012 013 Erit autem sanguis vobis in signum in ædibus in quibus eritis: et videbo sanguinem, et transibo vos: nec erit in vobis plaga disperdens quando percussero terram Ægypti. 002 EXO 012 014 Habebitis autem hunc diem in monimentum: et celebrabitis eam solemnem Domino in generationibus vestris cultu sempiterno. 002 EXO 012 015 Septem diebus azyma comedetis: in die primo non erit fermentum in domibus vestris: quicumque comederit fermentatum, peribit anima illa de Israël, a primo die usque ad diem septimum. 002 EXO 012 016 Dies prima erit sancta atque solemnis, et dies septima eadem festivitate venerabilis: nihil operis facietis in eis, exceptis his, quæ ad vescendum pertinent. 002 EXO 012 017 Et observabitis azyma: in eadem enim ipsa die educam exercitum vestrum de terra Ægypti, et custodietis diem istum in generationes vestras ritu perpetuo. 002 EXO 012 018 Primo mense, quartadecima die mensis ad vesperam, comedetis azyma usque ad diem vigesimam primam ejusdem mensis ad vesperam. 002 EXO 012 019 Septem diebus fermentum non invenietur in domibus vestris: qui comederit fermentatum, peribit anima ejus de cœtu Israël, tam de advenis quam de indigenis terræ. 002 EXO 012 020 Omne fermentatum non comedetis: in cunctis habitaculis vestris edetis azyma. 002 EXO 012 021 Vocavit autem Moyses omnes seniores filiorum Israël, et dixit ad eos: Ite tollentes animal per familias vestras, et immolate Phase. 002 EXO 012 022 Fasciculumque hyssopi tingite in sanguine qui est in limine, et aspergite ex eo superliminare, et utrumque postem: nullus vestrum egrediatur ostium domus suæ usque mane. 002 EXO 012 023 Transibit enim Dominus percutiens Ægyptios: cumque viderit sanguinem in superliminari, et in utroque poste, transcendet ostium domus, et non sinet percussorem ingredi domos vestras et lædere. 002 EXO 012 024 Custodi verbum istud legitimum tibi et filiis tuis usque in æternum. 002 EXO 012 025 Cumque introieritis terram, quam Dominus daturus est vobis ut pollicitus est, observabitis cæremonias istas. 002 EXO 012 026 Et cum dixerint vobis filii vestri: Quæ est ista religio? 002 EXO 012 027 Dicetis eis: Victima transitus Domini est, quando transivit super domos filiorum Israël in Ægypto, percutiens Ægyptios, et domos nostras liberans. Incurvatusque populus adoravit. 002 EXO 012 028 Et egressi filii Israël fecerunt sicut præceperat Dominus Moysi et Aaron. 002 EXO 012 029 Factum est autem in noctis medio, percussit Dominus omne primogenitum in terra Ægypti, a primogenito Pharaonis, qui in solio ejus sedebat, usque ad primogenitum captivæ quæ erat in carcere, et omne primogenitum jumentorum. 002 EXO 012 030 Surrexitque Pharao nocte, et omnes servi ejus, cunctaque Ægyptus: et ortus est clamor magnus in Ægypto: neque enim erat domus in qua non jaceret mortuus. 002 EXO 012 031 Vocatisque Pharao Moyse et Aaron nocte, ait: Surgite et egredimini a populo meo, vos et filii Israël: ite, immolate Domino sicut dicitis. 002 EXO 012 032 Oves vestras et armenta assumite ut petieratis, et abeuntes benedicite mihi. 002 EXO 012 033 Urgebantque Ægyptii populum de terra exire velociter, dicentes: Omnes moriemur. 002 EXO 012 034 Tulit igitur populus conspersam farinam antequam fermentaretur: et ligans in palliis, posuit super humeros suos. 002 EXO 012 035 Feceruntque filii Israël sicut præceperat Moyses: et petierunt ab Ægyptiis vasa argentea et aurea, vestemque plurimam. 002 EXO 012 036 Dominus autem dedit gratiam populo coram Ægyptiis ut commodarent eis: et spoliaverunt Ægyptios. 002 EXO 012 037 Profectique sunt filii Israël de Ramesse in Socoth, sexcenta fere millia peditum virorum, absque parvulis. 002 EXO 012 038 Sed et vulgus promiscuum innumerabile ascendit cum eis, oves et armenta et animantia diversi generis multa nimis. 002 EXO 012 039 Coxeruntque farinam, quam dudum de Ægypto conspersam tulerant: et fecerunt subcinericios panes azymos: neque enim poterant fermentari, cogentibus exire Ægyptiis, et nullam facere sinentibus moram: nec pulmenti quidquam occurrerat præparare. 002 EXO 012 040 Habitatio autem filiorum Israël qua manserunt in Ægypto, fuit quadringentorum triginta annorum. 002 EXO 012 041 Quibus expletis, eadem die egressus est omnis exercitus Domini de terra Ægypti. 002 EXO 012 042 Nox ista est observabilis Domini, quando eduxit eos de terra Ægypti: hanc observare debent omnes filii Israël in generationibus suis. 002 EXO 012 043 Dixitque Dominus ad Moysen et Aaron: Hæc est religio Phase: omnis alienigena non comedet ex eo. 002 EXO 012 044 Omnis autem servus emptitius circumcidetur, et sic comedet. 002 EXO 012 045 Advena et mercenarius non edent ex eo. 002 EXO 012 046 In una domo comedetur, nec efferetis de carnibus ejus foras, nec os illius confringetis. 002 EXO 012 047 Omnis cœtus filiorum Israël faciet illud. 002 EXO 012 048 Quod si quis peregrinorum in vestram voluerit transire coloniam, et facere Phase Domini, circumcidetur prius omne masculinum ejus, et tunc rite celebrabit: eritque sicut indigena terræ: si quis autem circumcisus non fuerit, non vescetur ex eo. 002 EXO 012 049 Eadem lex erit indigenæ et colono qui peregrinatur apud vos. 002 EXO 012 050 Feceruntque omnes filii Israël sicut præceperat Dominus Moysi et Aaron. 002 EXO 012 051 Et eadem die eduxit Dominus filios Israël de terra Ægypti per turmas suas. 002 EXO 013 001 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 002 EXO 013 002 Sanctifica mihi omne primogenitum quod aperit vulvam in filiis Israël, tam de hominibus quam de jumentis: mea sunt enim omnia. 002 EXO 013 003 Et ait Moyses ad populum: Mementote diei hujus in qua egressi estis de Ægypto et de domo servitutis, quoniam in manu forti eduxit vos Dominus de loco isto: ut non comedatis fermentatum panem. 002 EXO 013 004 Hodie egredimini mense novarum frugum. 002 EXO 013 005 Cumque introduxerit te Dominus in terram Chananæi, et Hethæi, et Amorrhæi, et Hevæi, et Jebusæi, quam juravit patribus tuis ut daret tibi, terram fluentem lacte et melle, celebrabis hunc morem sacrorum mense isto. 002 EXO 013 006 Septem diebus vesceris azymis: et in die septimo erit solemnitas Domini. 002 EXO 013 007 Azyma comedetis septem diebus: non apparebit apud te aliquid fermentatum, nec in cunctis finibus tuis. 002 EXO 013 008 Narrabisque filio tuo in die illo, dicens: Hoc est quod fecit mihi Dominus quando egressus sum de Ægypto. 002 EXO 013 009 Et erit quasi signum in manu tua, et quasi monimentum ante oculos tuos: et ut lex Domini semper sit in ore tuo, in manu enim forti eduxit te Dominus de Ægypto. 002 EXO 013 010 Custodies hujuscemodi cultum statuto tempore a diebus in dies. 002 EXO 013 011 Cumque introduxerit te Dominus in terram Chananæi, sicut juravit tibi et patribus tuis, et dederit tibi eam: 002 EXO 013 012 separabis omne quod aperit vulvam Domino, et quod primitivum est in pecoribus tuis: quidquid habueris masculini sexus, consecrabis Domino. 002 EXO 013 013 Primogenitum asini mutabis ove: quod si non redemeris, interficies. Omne autem primogenitum hominis de filiis tuis, pretio redimes. 002 EXO 013 014 Cumque interrogaverit te filius tuus cras, dicens: Quid est hoc? respondebis ei: In manu forti eduxit nos Dominus de terra Ægypti, de domo servitutis. 002 EXO 013 015 Nam cum induratus esset Pharao, et nollet nos dimittere, occidit Dominus omne primogenitum in terra Ægypti, a primogenito hominis usque ad primogenitum jumentorum: idcirco immolo Domino omne quod aperit vulvam masculini sexus, et omnia primogenita filiorum meorum redimo. 002 EXO 013 016 Erit igitur quasi signum in manu tua, et quasi appensum quid, ob recordationem, inter oculos tuos: eo quod in manu forti eduxit nos Dominus de Ægypto. 002 EXO 013 017 Igitur cum emisisset Pharao populum, non eos duxit Deus per viam terræ Philisthiim quæ vicina est: reputans ne forte pœniteret eum, si vidisset adversum se bella consurgere, et reverteretur in Ægyptum. 002 EXO 013 018 Sed circumduxit per viam deserti, quæ est juxta mare Rubrum: et armati ascenderunt filii Israël de terra Ægypti. 002 EXO 013 019 Tulit quoque Moyses ossa Joseph secum: eo quod adjurasset filios Israël, dicens: Visitabit vos Deus; efferte ossa mea hinc vobiscum. 002 EXO 013 020 Profectique de Socoth castrametati sunt in Etham, in extremis finibus solitudinis. 002 EXO 013 021 Dominus autem præcedebat eos ad ostendendam viam per diem in columna nubis, et per noctem in columna ignis: ut dux esset itineris utroque tempore. 002 EXO 013 022 Numquam defuit columna nubis per diem, nec columna ignis per noctem, coram populo. 002 EXO 014 001 Locutus est autem Dominus ad Moysen, dicens: 002 EXO 014 002 Loquere filiis Israël: Reversi castrametentur e regione Phihahiroth, quæ est inter Magdalum et mare contra Beelsephon: in conspectu ejus castra ponetis super mare. 002 EXO 014 003 Dicturusque est Pharao super filiis Israël: Coarctati sunt in terra; conclusit eos desertum. 002 EXO 014 004 Et indurabo cor ejus, ac persequetur vos: et glorificabor in Pharaone, et in omni exercitu ejus; scientque Ægyptii quia ego sum Dominus. Feceruntque ita. 002 EXO 014 005 Et nuntiatum est regi Ægyptiorum quod fugisset populus: immutatumque est cor Pharaonis et servorum ejus super populo, et dixerunt: Quid voluimus facere ut dimitteremus Israël, ne serviret nobis? 002 EXO 014 006 Junxit ergo currum, et omnem populum suum assumpsit secum. 002 EXO 014 007 Tulitque sexcentos currus electos, et quidquid in Ægypto curruum fuit: et duces totius exercitus. 002 EXO 014 008 Induravitque Dominus cor Pharaonis regis Ægypti, et persecutus est filios Israël: at illi egressi sunt in manu excelsa. 002 EXO 014 009 Cumque persequerentur Ægyptii vestigia præcedentium, repererunt eos in castris super mare: omnis equitatus et currus Pharaonis, et universus exercitus, erant in Phihahiroth contra Beelsephon. 002 EXO 014 010 Cumque appropinquasset Pharao, levantes filii Israël oculos, viderunt Ægyptios post se, et timuerunt valde: clamaveruntque ad Dominum, 002 EXO 014 011 et dixerunt ad Moysen: Forsitan non erant sepulchra in Ægypto, ideo tulisti nos ut moreremur in solitudine: quid hoc facere voluisti, ut educeres nos ex Ægypto? 002 EXO 014 012 nonne iste est sermo, quem loquebamur ad te in Ægypto, dicentes: Recede a nobis, ut serviamus Ægyptiis? multo enim melius erat servire eis, quam mori in solitudine. 002 EXO 014 013 Et ait Moyses ad populum: Nolite timere: state, et videte magnalia Domini quæ facturus est hodie: Ægyptios enim, quos nunc videtis, nequaquam ultra videbitis usque in sempiternum. 002 EXO 014 014 Dominus pugnabit pro vobis, et vos tacebitis. 002 EXO 014 015 Dixitque Dominus ad Moysen: Quid clamas ad me? loquere filiis Israël ut proficiscantur. 002 EXO 014 016 Tu autem eleva virgam tuam, et extende manum tuam super mare, et divide illud: ut gradiantur filii Israël in medio mari per siccum. 002 EXO 014 017 Ego autem indurabo cor Ægyptiorum ut persequantur vos: et glorificabor in Pharaone, et in omni exercitu ejus, et in curribus et in equitibus illius. 002 EXO 014 018 Et scient Ægyptii quia ego sum Dominus cum glorificatus fuero in Pharaone, et in curribus atque in equitibus ejus. 002 EXO 014 019 Tollensque se angelus Dei, qui præcedebat castra Israël, abiit post eos: et cum eo pariter columna nubis, priora dimittens, post tergum 002 EXO 014 020 stetit, inter castra Ægyptiorum et castra Israël: et erat nubes tenebrosa, et illuminans noctem, ita ut ad se invicem toto noctis tempore accedere non valerent. 002 EXO 014 021 Cumque extendisset Moyses manum super mare, abstulit illud Dominus flante vento vehementi et urente tota nocte, et vertit in siccum: divisaque est aqua. 002 EXO 014 022 Et ingressi sunt filii Israël per medium sicci maris: erat enim aqua quasi murus a dextra eorum et læva. 002 EXO 014 023 Persequentesque Ægyptii ingressi sunt post eos, et omnis equitatus Pharaonis, currus ejus et equites per medium maris. 002 EXO 014 024 Jamque advenerat vigilia matutina, et ecce respiciens Dominus super castra Ægyptiorum per columnam ignis et nubis, interfecit exercitum eorum, 002 EXO 014 025 et subvertit rotas curruum, ferebanturque in profundum. Dixerunt ergo Ægyptii: Fugiamus Israëlem: Dominus enim pugnat pro eis contra nos. 002 EXO 014 026 Et ait Dominus ad Moysen: Extende manum tuam super mare, ut revertantur aquæ ad Ægyptios super currus et equites eorum. 002 EXO 014 027 Cumque extendisset Moyses manum contra mare, reversum est primo diluculo ad priorem locum: fugientibusque Ægyptiis occurrerunt aquæ, et involvit eos Dominus in mediis fluctibus. 002 EXO 014 028 Reversæque sunt aquæ, et operuerunt currus et equites cuncti exercitus Pharaonis, qui sequentes ingressi fuerant mare: nec unus quidem superfuit ex eis. 002 EXO 014 029 Filii autem Israël perrexerunt per medium sicci maris, et aquæ eis erant quasi pro muro a dextris et a sinistris: 002 EXO 014 030 liberavitque Dominus in die illa Israël de manu Ægyptiorum. 002 EXO 014 031 Et viderunt Ægyptios mortuos super littus maris, et manum magnam quam exercuerat Dominus contra eos: timuitque populus Dominum, et crediderunt Domino, et Moysi servo ejus. 002 EXO 015 001 Tunc cecinit Moyses et filii Israël carmen hoc Domino, et dixerunt: [Cantemus Domino: gloriose enim magnificatus est, equum et ascensorem dejecit in mare. 002 EXO 015 002 Fortitudo mea, et laus mea Dominus, et factus est mihi in salutem: iste Deus meus, et glorificabo eum: Deus patris mei, et exaltabo eum. 002 EXO 015 003 Dominus quasi vir pugnator, Omnipotens nomen ejus, 002 EXO 015 004 currus Pharaonis et exercitum ejus projecit in mare: electi principes ejus submersi sunt in mari Rubro. 002 EXO 015 005 Abyssi operuerunt eos; descenderunt in profundum quasi lapis. 002 EXO 015 006 Dextera tua, Domine, magnificata est in fortitudine: dextera tua, Domine, percussit inimicum. 002 EXO 015 007 Et in multitudine gloriæ tuæ deposuisti adversarios tuos: misisti iram tuam, quæ devoravit eos sicut stipulam. 002 EXO 015 008 Et in spiritu furoris tui congregatæ sunt aquæ: stetit unda fluens, congregata sunt abyssi in medio mari. 002 EXO 015 009 Dixit inimicus: Persequar et comprehendam, dividam spolia, implebitur anima mea: evaginabo gladium meum, interficiet eos manus mea. 002 EXO 015 010 Flavit spiritus tuus, et operuit eos mare: submersi sunt quasi plumbum in aquis vehementibus. 002 EXO 015 011 Quis similis tui in fortibus, Domine? quis similis tui, magnificus in sanctitate, terribilis atque laudabilis, faciens mirabilia? 002 EXO 015 012 Extendisti manum tuam, et devoravit eos terra. 002 EXO 015 013 Dux fuisti in misericordia tua populo quem redemisti: et portasti eum in fortitudine tua, ad habitaculum sanctum tuum. 002 EXO 015 014 Ascenderunt populi, et irati sunt: dolores obtinuerunt habitatores Philisthiim. 002 EXO 015 015 Tunc conturbati sunt principes Edom, robustos Moab obtinuit tremor: obriguerunt omnes habitatores Chanaan. 002 EXO 015 016 Irruat super eos formido et pavor, in magnitudine brachii tui: fiant immobiles quasi lapis, donec pertranseat populus tuus, Domine, donec pertranseat populus tuus iste, quem possedisti. 002 EXO 015 017 Introduces eos, et plantabis in monte hæreditatis tuæ, firmissimo habitaculo tuo quod operatus es, Domine: sanctuarium tuum, Domine, quod firmaverunt manus tuæ. 002 EXO 015 018 Dominus regnabit in æternum et ultra. 002 EXO 015 019 Ingressus est enim eques Pharao cum curribus et equitibus ejus in mare: et reduxit super eos Dominus aquas maris: filii autem Israël ambulaverunt per siccum in medio ejus.] 002 EXO 015 020 Sumpsit ergo Maria prophetissa, soror Aaron, tympanum in manu sua: egressæque sunt omnes mulieres post eam cum tympanis et choris, 002 EXO 015 021 quibus præcinebat, dicens: [Cantemus Domino, gloriose enim magnificatus est: equum et ascensorem ejus dejecit in mare.] 002 EXO 015 022 Tulit autem Moyses Israël de mari Rubro, et egressi sunt in desertum Sur: ambulaveruntque tribus diebus per solitudinem, et non inveniebant aquam. 002 EXO 015 023 Et venerunt in Mara, nec poterant bibere aquas de Mara, eo quod essent amaræ: unde et congruum loco nomen imposuit, vocans illum Mara, id est, amaritudinem. 002 EXO 015 024 Et murmuravit populus contra Moysen, dicens: Quid bibemus? 002 EXO 015 025 At ille clamavit ad Dominum, qui ostendit ei lignum: quod cum misisset in aquas, in dulcedinem versæ sunt: ibi constituit ei præcepta, atque judicia, et ibi tentavit eum, 002 EXO 015 026 dicens: Si audieris vocem Domini Dei tui, et quod rectum est coram eo feceris, et obedieris mandatis ejus, custodierisque omnia præcepta illius, cunctum languorem, quem posui in Ægypto, non inducam super te: ego enim Dominus sanator tuus. 002 EXO 015 027 Venerunt autem in Elim filii Israël, ubi erant duodecim fontes aquarum, et septuaginta palmæ: et castrametati sunt juxta aquas. 002 EXO 016 001 Profectique sunt de Elim, et venit omnis multitudo filiorum Israël in desertum Sin, quod est inter Elim et Sinai, quintodecimo die mensis secundi, postquam egressi sunt de terra Ægypti. 002 EXO 016 002 Et murmuravit omnis congregatio filiorum Israël contra Moysen et Aaron in solitudine. 002 EXO 016 003 Dixeruntque filii Israël ad eos: Utinam mortui essemus per manum Domini in terra Ægypti, quando sedebamus super ollas carnium, et comedebamus panem in saturitate: cur eduxistis nos in desertum istud, ut occideretis omnem multitudinem fame? 002 EXO 016 004 Dixit autem Dominus ad Moysen: Ecce ego pluam vobis panes de cælo: egrediatur populus, et colligat quæ sufficiunt per singulos dies: ut tentem eum utrum ambulet in lege mea, an non. 002 EXO 016 005 Die autem sexto parent quod inferant: et sit duplum quam colligere solebant per singulos dies. 002 EXO 016 006 Dixeruntque Moyses et Aaron ad omnes filios Israël: Vespere scietis quod Dominus eduxerit vos de terra Ægypti, 002 EXO 016 007 et mane videbitis gloriam Domini: audivit enim murmur vestrum contra Dominum: nos vero quid sumus, quia mussitastis contra nos? 002 EXO 016 008 Et ait Moyses: Dabit vobis Dominus vespere carnes edere, et mane panes in saturitate: eo quod audierit murmurationes vestras quibus murmurati estis contra eum: nos enim quid sumus? nec contra nos est murmur vestrum, sed contra Dominum. 002 EXO 016 009 Dixit quoque Moyses ad Aaron: Dic universæ congregationi filiorum Israël: Accedite coram Domino: audivit enim murmur vestrum. 002 EXO 016 010 Cumque loqueretur Aaron ad omnem cœtum filiorum Israël, respexerunt ad solitudinem: et ecce gloria Domini apparuit in nube. 002 EXO 016 011 Locutus est autem Dominus ad Moysen, dicens: 002 EXO 016 012 Audivi murmurationes filiorum Israël. Loquere ad eos: Vespere comedetis carnes, et mane saturabimini panibus: scietisque quod ego sum Dominus Deus vester. 002 EXO 016 013 Factum est ergo vespere, et ascendens coturnix, cooperuit castra: mane quoque ros jacuit per circuitum castrorum. 002 EXO 016 014 Cumque operuisset superficiem terræ, apparuit in solitudine minutum, et quasi pilo tusum in similitudinem pruinæ super terram. 002 EXO 016 015 Quod cum vidissent filii Israël, dixerunt ad invicem: Manhu? quod significat: Quid est hoc? ignorabant enim quid esset. Quibus ait Moyses: Iste est panis quem Dominus dedit vobis ad vescendum. 002 EXO 016 016 Hic est sermo, quem præcepit Dominus: Colligat unusquisque ex eo quantum sufficit ad vescendum: gomor per singula capita, juxta numerum animarum vestrarum quæ habitant in tabernaculo sic tolletis. 002 EXO 016 017 Feceruntque ita filii Israël: et collegerunt, alius plus, alius minus. 002 EXO 016 018 Et mensi sunt ad mensuram gomor: nec qui plus collegerat, habuit amplius: nec qui minus paraverat, reperit minus: sed singuli juxta id quod edere poterant, congregaverunt. 002 EXO 016 019 Dixitque Moyses ad eos: Nullus relinquat ex eo in mane. 002 EXO 016 020 Qui non audierunt eum, sed dimiserunt quidam ex eis usque mane, et scatere cœpit vermibus, atque computruit: et iratus est contra eos Moyses. 002 EXO 016 021 Colligebant autem mane singuli, quantum sufficere poterat ad vescendum: cumque incaluisset sol, liquefiebat. 002 EXO 016 022 In die autem sexta collegerunt cibos duplices, id est, duo gomor per singulos homines: venerunt autem omnes principes multitudinis, et narraverunt Moysi. 002 EXO 016 023 Qui ait eis: Hoc est quod locutus est Dominus: Requies sabbati sanctificata est Domino cras: quodcumque operandum est, facite, et quæ coquenda sunt coquite: quidquid autem reliquum fuerit, reponite usque in mane. 002 EXO 016 024 Feceruntque ita ut præceperat Moyses, et non computruit, neque vermis inventus est in eo. 002 EXO 016 025 Dixitque Moyses: Comedite illud hodie, quia sabbatum est Domini: non invenietur hodie in agro. 002 EXO 016 026 Sex diebus colligite: in die autem septimo sabbatum est Domini, idcirco non invenietur. 002 EXO 016 027 Venitque septima dies: et egressi de populo ut colligerent, non invenerunt. 002 EXO 016 028 Dixit autem Dominus ad Moysen: Usquequo non vultis custodire mandata mea et legem meam? 002 EXO 016 029 videte quod Dominus dederit vobis sabbatum, et propter hoc die sexta tribuit vobis cibos duplices: maneat unusquisque apud semetipsum; nullus egrediatur de loco suo die septimo. 002 EXO 016 030 Et sabbatizavit populus die septimo. 002 EXO 016 031 Appellavitque domus Israël nomen ejus Man: quod erat quasi semen coriandri album, gustusque ejus quasi similæ cum melle. 002 EXO 016 032 Dixit autem Moyses: Iste est sermo, quem præcepit Dominus: Imple gomor ex eo, et custodiatur in futuras retro generationes: ut noverint panem, quo alui vos in solitudine, quando educti estis de terra Ægypti. 002 EXO 016 033 Dixitque Moyses ad Aaron: Sume vas unum, et mitte ibi man, quantum potest capere gomor, et repone coram Domino ad servandum in generationes vestras, 002 EXO 016 034 sicut præcepit Dominus Moysi. Posuitque illud Aaron in tabernaculo reservandum. 002 EXO 016 035 Filii autem Israël comederunt man quadraginta annis, donec venirent in terram habitabilem: hoc cibo aliti sunt, usquequo tangerent fines terræ Chanaan. 002 EXO 016 036 Gomor autem decima pars est ephi. 002 EXO 017 001 Igitur profecta omnis multitudo filiorum Israël de deserto Sin per mansiones suas, juxta sermonem Domini, castrametati sunt in Raphidim, ubi non erat aqua ad bibendum populo. 002 EXO 017 002 Qui jurgatus contra Moysen, ait: Da nobis aquam, ut bibamus. Quibus respondit Moyses: Quid jurgamini contra me? cur tentatis Dominum? 002 EXO 017 003 Sitivit ergo ibi populus præ aquæ penuria, et murmuravit contra Moysen, dicens: Cur fecisti nos exire de Ægypto, ut occideres nos, et liberos nostros, ac jumenta siti? 002 EXO 017 004 Clamavit autem Moyses ad Dominum, dicens: Quid faciam populo huic? adhuc paululum, et lapidabit me. 002 EXO 017 005 Et ait Dominus ad Moysen: Antecede populum, et sume tecum de senioribus Israël: et virgam qua percussisti fluvium, tolle in manu tua, et vade. 002 EXO 017 006 En ego stabo ibi coram te, supra petram Horeb: percutiesque petram, et exibit ex ea aqua, ut bibat populus. Fecit Moyses ita coram senioribus Israël: 002 EXO 017 007 et vocavit nomen loci illius, Tentatio, propter jurgium filiorum Israël, et quia tentaverunt Dominum, dicentes: Estne Dominus in nobis, an non? 002 EXO 017 008 Venit autem Amalec, et pugnabat contra Israël in Raphidim. 002 EXO 017 009 Dixitque Moyses ad Josue: Elige viros: et egressus, pugna contra Amalec: cras ego stabo in vertice collis, habens virgam Dei in manu mea. 002 EXO 017 010 Fecit Josue ut locutus erat Moyses, et pugnavit contra Amalec: Moyses autem et Aaron et Hur ascenderunt super verticem collis. 002 EXO 017 011 Cumque levaret Moyses manus, vincebat Israël: sin autem paululum remisisset, superabat Amalec. 002 EXO 017 012 Manus autem Moysi erant graves: sumentes igitur lapidem, posuerunt subter eum, in quo sedit: Aaron autem et Hur sustentabant manus ejus ex utraque parte. Et factum est ut manus illius non lassarentur usque ad occasum solis. 002 EXO 017 013 Fugavitque Josue Amalec, et populum ejus in ore gladii. 002 EXO 017 014 Dixit autem Dominus ad Moysen: Scribe hoc ob monimentum in libro, et trade auribus Josue: delebo enim memoriam Amalec sub cælo. 002 EXO 017 015 Ædificavitque Moyses altare: et vocavit nomen ejus, Dominus exaltatio mea, dicens: 002 EXO 017 016 Quia manus solii Domini, et bellum Domini erit contra Amalec, a generatione in generationem. 002 EXO 018 001 Cumque audisset Jethro, sacerdos Madian, cognatus Moysi, omnia quæ fecerat Deus Moysi, et Israëli populo suo, et quod eduxisset Dominus Israël de Ægypto, 002 EXO 018 002 tulit Sephoram uxorem Moysi quam remiserat, 002 EXO 018 003 et duos filios ejus: quorum unus vocabatur Gersam, dicente patre: Advena fui in terra aliena; 002 EXO 018 004 alter vero Eliezer: Deus enim, ait, patris mei adjutor meus, et eruit me de gladio Pharaonis. 002 EXO 018 005 Venit ergo Jethro cognatus Moysi, et filii ejus, et uxor ejus ad Moysen in desertum, ubi erat castrametatus juxta montem Dei. 002 EXO 018 006 Et mandavit Moysi, dicens: Ego Jethro cognatus tuus venio ad te, et uxor tua, et duo filii cum ea. 002 EXO 018 007 Qui egressus in occursum cognati sui, adoravit, et osculatus est eum: salutaveruntque se mutuo verbis pacificis. Cumque intrasset tabernaculum, 002 EXO 018 008 narravit Moyses cognato suo cuncta quæ fecerat Dominus Pharaoni et Ægyptiis propter Israël: universumque laborem, qui accidisset eis in itinere, et quod liberaverat eos Dominus. 002 EXO 018 009 Lætatusque est Jethro super omnibus bonis, quæ fecerat Dominus Israëli, eo quod eruisset eum de manu Ægyptiorum. 002 EXO 018 010 Et ait: Benedictus Dominus, qui liberavit vos de manu Ægyptiorum, et de manu Pharaonis; qui eruit populum suum de manu Ægypti. 002 EXO 018 011 Nunc cognovi, quia magnus Dominus super omnes deos: eo quod superbe egerint contra illos. 002 EXO 018 012 Obtulit ergo Jethro cognatus Moysi holocausta et hostias Deo: veneruntque Aaron et omnes seniores Israël, ut comederent panem cum eo coram Deo. 002 EXO 018 013 Altera autem die sedit Moyses ut judicaret populum, qui assistebat Moysi a mane usque ad vesperam. 002 EXO 018 014 Quod cum vidisset cognatus ejus, omnia scilicet quæ agebat in populo, ait: Quid est hoc quod facis in plebe? cur solus sedes, et omnis populus præstolatur de mane usque ad vesperam? 002 EXO 018 015 Cui respondit Moyses: Venit ad me populus quærens sententiam Dei: 002 EXO 018 016 cumque acciderit eis aliqua disceptatio, veniunt ad me ut judicem inter eos, et ostendam præcepta Dei, et leges ejus. 002 EXO 018 017 At ille: Non bonam, inquit, rem facis. 002 EXO 018 018 Stulto labore consumeris et tu, et populus iste qui tecum est: ultra vires tuas est negotium; solus illud non poteris sustinere. 002 EXO 018 019 Sed audi verba mea atque consilia, et erit Deus tecum. Esto tu populo in his quæ ad Deum pertinent, ut referas quæ dicuntur ad eum: 002 EXO 018 020 ostendasque populo cæremonias et ritum colendi, viamque per quam ingredi debeant, et opus quod facere debeant. 002 EXO 018 021 Provide autem de omni plebe viros potentes, et timentes Deum, in quibus sit veritas, et qui oderint avaritiam, et constitue ex eis tribunos, et centuriones, et quinquagenarios, et decanos, 002 EXO 018 022 qui judicent populum omni tempore: quidquid autem majus fuerit, referant ad te, et ipsi minora tantummodo judicent: leviusque sit tibi, partito in alios onere. 002 EXO 018 023 Si hoc feceris, implebis imperium Dei, et præcepta ejus poteris sustentare: et omnis hic populus revertetur ad loca sua cum pace. 002 EXO 018 024 Quibus auditis, Moyses fecit omnia quæ ille suggesserat. 002 EXO 018 025 Et electis viris strenuis de cuncto Israël, constituit eos principes populi, tribunos, et centuriones, et quinquagenarios, et decanos. 002 EXO 018 026 Qui judicabant plebem omni tempore: quidquid autem gravius erat, referebant ad eum, faciliora tantummodo judicantes. 002 EXO 018 027 Dimisitque cognatum suum: qui reversus abiit in terram suam. 002 EXO 019 001 Mense tertio egressionis Israël de terra Ægypti, in die hac venerunt in solitudinem Sinai. 002 EXO 019 002 Nam profecti de Raphidim, et pervenientes usque in desertum Sinai, castrametati sunt in eodem loco, ibique Israël fixit tentoria e regione montis. 002 EXO 019 003 Moyses autem ascendit ad Deum: vocavitque eum Dominus de monte, et ait: Hæc dices domui Jacob, et annuntiabis filiis Israël: 002 EXO 019 004 Vos ipsi vidistis quæ fecerim Ægyptiis, quomodo portaverim vos super alas aquilarum, et assumpserim mihi. 002 EXO 019 005 Si ergo audieritis vocem meam, et custodieritis pactum meum, eritis mihi in peculium de cunctis populis: mea est enim omnis terra: 002 EXO 019 006 et vos eritis mihi in regnum sacerdotale, et gens sancta. Hæc sunt verba quæ loqueris ad filios Israël. 002 EXO 019 007 Venit Moyses: et convocatis majoribus natu populi, exposuit omnes sermones quos mandaverat Dominus. 002 EXO 019 008 Responditque omnis populus simul: Cuncta quæ locutus est Dominus, faciemus. Cumque retulisset Moyses verba populi ad Dominum, 002 EXO 019 009 ait ei Dominus: Jam nunc veniam ad te in caligine nubis, ut audiat me populus loquentem ad te, et credat tibi in perpetuum. Nuntiavit ergo Moyses verba populi ad Dominum. 002 EXO 019 010 Qui dixit ei: Vade ad populum, et sanctifica illos hodie, et cras, laventque vestimenta sua. 002 EXO 019 011 Et sint parati in diem tertium: in die enim tertia descendet Dominus coram omni plebe super montem Sinai. 002 EXO 019 012 Constituesque terminos populo per circuitum, et dices ad eos: Cavete ne ascendatis in montem, nec tangatis fines illius: omnis qui tetigerit montem, morte morietur. 002 EXO 019 013 Manus non tanget eum, sed lapidibus opprimetur, aut confodietur jaculis: sive jumentum fuerit, sive homo, non vivet: cum cœperit clangere buccina, tunc ascendant in montem. 002 EXO 019 014 Descenditque Moyses de monte ad populum, et sanctificavit eum. Cumque lavissent vestimenta sua, 002 EXO 019 015 ait ad eos: Estote parati in diem tertium, et ne appropinquetis uxoribus vestris. 002 EXO 019 016 Jamque advenerat tertius dies, et mane inclaruerat: et ecce cœperunt audiri tonitrua, ac micare fulgura, et nubes densissima operire montem, clangorque buccinæ vehementius perstrepebat: et timuit populus qui erat in castris. 002 EXO 019 017 Cumque eduxisset eos Moyses in occursum Dei de loco castrorum, steterunt ad radices montis. 002 EXO 019 018 Totus autem mons Sinai fumabat, eo quod descendisset Dominus super eum in igne: et ascenderet fumus ex eo quasi de fornace, eratque omnis mons terribilis. 002 EXO 019 019 Et sonitus buccinæ paulatim crescebat in majus, et prolixius tendebatur: Moyses loquebatur, et Deus respondebat ei. 002 EXO 019 020 Descenditque Dominus super montem Sinai in ipso montis vertice, et vocavit Moysen in cacumen ejus. Quo cum ascendisset, 002 EXO 019 021 dixit ad eum: Descende, et contestare populum: ne forte velit transcendere terminos ad videndum Dominum, et pereat ex eis plurima multitudo. 002 EXO 019 022 Sacerdotes quoque qui accedunt ad Dominum, sanctificentur, ne percutiat eos. 002 EXO 019 023 Dixitque Moyses ad Dominum: Non poterit vulgus ascendere in montem Sinai: tu enim testificatus es, et jussisti, dicens: Pone terminos circa montem, et sanctifica illum. 002 EXO 019 024 Cui ait Dominus: Vade, descende: ascendesque tu, et Aaron tecum: sacerdotes autem et populus ne transeant terminos, nec ascendant ad Dominum, ne forte interficiat illos. 002 EXO 019 025 Descenditque Moyses ad populum, et omnia narravit eis. 002 EXO 020 001 Locutusque est Dominus cunctos sermones hos: 002 EXO 020 002 Ego sum Dominus Deus tuus, qui eduxi te de terra Ægypti, de domo servitutis. 002 EXO 020 003 Non habebis deos alienos coram me. 002 EXO 020 004 Non facies tibi sculptile, neque omnem similitudinem quæ est in cælo desuper, et quæ in terra deorsum, nec eorum quæ sunt in aquis sub terra. 002 EXO 020 005 Non adorabis ea, neque coles: ego sum Dominus Deus tuus fortis, zelotes, visitans iniquitatem patrum in filios, in tertiam et quartam generationem eorum qui oderunt me: 002 EXO 020 006 et faciens misericordiam in millia his qui diligunt me, et custodiunt præcepta mea. 002 EXO 020 007 Non assumes nomen Domini Dei tui in vanum: nec enim habebit insontem Dominus eum qui assumpserit nomen Domini Dei sui frustra. 002 EXO 020 008 Memento ut diem sabbati sanctifices. 002 EXO 020 009 Sex diebus operaberis, et facies omnia opera tua. 002 EXO 020 010 Septimo autem die sabbatum Domini Dei tui est: non facies omne opus in eo, tu, et filius tuus et filia tua, servus tuus et ancilla tua, jumentum tuum, et advena qui est intra portas tuas. 002 EXO 020 011 Sex enim diebus fecit Dominus cælum et terram, et mare, et omnia quæ in eis sunt, et requievit in die septimo: idcirco benedixit Dominus diei sabbati, et sanctificavit eum. 002 EXO 020 012 Honora patrem tuum et matrem tuam, ut sis longævus super terram, quam Dominus Deus tuus dabit tibi. 002 EXO 020 013 Non occides. 002 EXO 020 014 Non mœchaberis. 002 EXO 020 015 Non furtum facies. 002 EXO 020 016 Non loqueris contra proximum tuum falsum testimonium. 002 EXO 020 017 Non concupisces domum proximi tui, nec desiderabis uxorem ejus, non servum, non ancillam, non bovem, non asinum, nec omnia quæ illius sunt. 002 EXO 020 018 Cunctus autem populus videbat voces et lampades, et sonitum buccinæ, montemque fumantem: et perterriti ac pavore concussi, steterunt procul, 002 EXO 020 019 dicentes Moysi: Loquere tu nobis, et audiemus: non loquatur nobis Dominus, ne forte moriamur. 002 EXO 020 020 Et ait Moyses ad populum: Nolite timere: ut enim probaret vos venit Deus, et ut terror illius esset in vobis, et non peccaretis. 002 EXO 020 021 Stetitque populus de longe. Moyses autem accessit ad caliginem in qua erat Deus. 002 EXO 020 022 Dixit præterea Dominus ad Moysen: Hæc dices filiis Israël: Vos vidistis quod de cælo locutus sim vobis. 002 EXO 020 023 Non facietis deos argenteos, nec deos aureos facietis vobis. 002 EXO 020 024 Altare de terra facietis mihi, et offeretis super eo holocausta et pacifica vestra, oves vestras et boves in omni loco in quo memoria fuerit nominis mei: veniam ad te, et benedicam tibi. 002 EXO 020 025 Quod si altare lapideum feceris mihi, non ædificabis illud de sectis lapidibus: si enim levaveris cultrum super eo, polluetur. 002 EXO 020 026 Non ascendes per gradus ad altare meum, ne reveletur turpitudo tua. 002 EXO 021 001 Hæc sunt judicia quæ propones eis. 002 EXO 021 002 Si emeris servum hebræum, sex annis serviet tibi: in septimo egredietur liber gratis. 002 EXO 021 003 Cum quali veste intraverit, cum tali exeat: si habens uxorem, et uxor egredietur simul. 002 EXO 021 004 Sin autem dominus dederit illi uxorem, et pepererit filios et filias: mulier et liberi ejus erunt domini sui, ipse vero exibit cum vestitu suo. 002 EXO 021 005 Quod si dixerit servus: Diligo dominum meum et uxorem ac liberos; non egrediar liber: 002 EXO 021 006 offeret eum dominus diis, et applicabitur ad ostium et postes, perforabitque aurem ejus subula: et erit ei servus in sæculum. 002 EXO 021 007 Si quis vendiderit filiam suam in famulam, non egredietur sicut ancillæ exire consueverunt. 002 EXO 021 008 Si displicuerit oculis domini sui cui tradita fuerat, dimittet eam: populo autem alieno vendendi non habebit potestatem, si spreverit eam. 002 EXO 021 009 Sin autem filio suo desponderit eam, juxta morem filiarum faciet illi. 002 EXO 021 010 Quod si alteram ei acceperit, providebit puellæ nuptias, et vestimenta, et pretium pudicitiæ non negabit. 002 EXO 021 011 Si tria ista non fecerit, egredietur gratis absque pecunia. 002 EXO 021 012 Qui percusserit hominem volens occidere, morte moriatur. 002 EXO 021 013 Qui autem non est insidiatus, sed Deus illum tradidit in manus ejus, constituam tibi locum in quem fugere debeat. 002 EXO 021 014 Si quis per industriam occiderit proximum suum, et per insidias: ab altari meo evelles eum, ut moriatur. 002 EXO 021 015 Qui percusserit patrem suum aut matrem, morte moriatur. 002 EXO 021 016 Qui furatus fuerit hominem, et vendiderit eum, convictus noxæ, morte moriatur. 002 EXO 021 017 Qui maledixerit patri suo, vel matri, morte moriatur. 002 EXO 021 018 Si rixati fuerint viri, et percusserit alter proximum suum lapide vel pugno, et ille mortuus non fuerit, sed jacuerit in lectulo: 002 EXO 021 019 si surrexerit, et ambulaverit foris super baculum suum, innocens erit qui percusserit, ita tamen ut operas ejus et impensas in medicos restituat. 002 EXO 021 020 Qui percusserit servum suum, vel ancillam virga, et mortui fuerint in manibus ejus, criminis reus erit. 002 EXO 021 021 Sin autem uno die vel duobus supervixerit, non subjacebit pœnæ, quia pecunia illius est. 002 EXO 021 022 Si rixati fuerint viri, et percusserit quis mulierem prægnantem, et abortivum quidem fecerit, sed ipsa vixerit: subjacebit damno quantum maritus mulieris expetierit, et arbitri judicaverint. 002 EXO 021 023 Sin autem mors ejus fuerit subsecuta, reddet animam pro anima, 002 EXO 021 024 oculum pro oculo, dentem pro dente, manum pro manu, pedem pro pede, 002 EXO 021 025 adustionem pro adustione, vulnus pro vulnere, livorem pro livore. 002 EXO 021 026 Si percusserit quispiam oculum servi sui aut ancillæ, et luscos eos fecerit, dimittet eos liberos pro oculo quem eruit. 002 EXO 021 027 Dentem quoque si excusserit servo vel ancillæ suæ, similiter dimittet eos liberos. 002 EXO 021 028 Si bos cornu percusserit virum aut mulierem, et mortui fuerint, lapidibus obruetur: et non comedentur carnes ejus, dominus quoque bovis innocens erit. 002 EXO 021 029 Quod si bos cornupeta fuerit ab heri et nudiustertius, et contestati sunt dominum ejus, nec recluserit eum, occideritque virum aut mulierem: et bos lapidibus obruetur, et dominum ejus occident. 002 EXO 021 030 Quod si pretium fuerit ei impositum, dabit pro anima sua quidquid fuerit postulatus. 002 EXO 021 031 Filium quoque et filiam si cornu percusserit, simili sententiæ subjacebit. 002 EXO 021 032 Si servum ancillamque invaserit, triginta siclos argenti domino dabit, bos vero lapidibus opprimetur. 002 EXO 021 033 Si quis aperuerit cisternam, et foderit, et non operuerit eam, cecideritque bos aut asinus in eam, 002 EXO 021 034 reddet dominus cisternæ pretium jumentorum: quod autem mortuum est, ipsius erit. 002 EXO 021 035 Si bos alienus bovem alterius vulneraverit, et ille mortuus fuerit: vendent bovem vivum, et divident pretium, cadaver autem mortui inter se dispertient. 002 EXO 021 036 Sin autem sciebat quod bos cornupeta esset ab heri et nudiustertius, et non custodivit eum dominus suus: reddet bovem pro bove, et cadaver integrum accipiet. 002 EXO 022 001 Si quis furatus fuerit bovem aut ovem, et occiderit vel vendiderit: quinque boves pro uno bove restituet, et quatuor oves pro una ove. 002 EXO 022 002 Si effringens fur domum sive suffodiens fuerit inventus, et accepto vulnere mortuus fuerit, percussor non erit reus sanguinis. 002 EXO 022 003 Quod si orto sole hoc fecerit, homicidium perpetravit, et ipse morietur. Si non habuerit quod pro furto reddat, ipse venundabitur. 002 EXO 022 004 Si inventum fuerit apud eum quod furatus est, vivens: sive bos, sive asinus, sive ovis, duplum restituet. 002 EXO 022 005 Si læserit quispiam agrum vel vineam, et dimiserit jumentum suum ut depascatur aliena: quidquid optimum habuerit in agro suo, vel in vinea, pro damni æstimatione restituet. 002 EXO 022 006 Si egressus ignis invenerit spinas, et comprehenderit acervos frugum, sive stantes segetes in agris, reddet damnum qui ignem succenderit. 002 EXO 022 007 Si quis commendaverit amico pecuniam aut vas in custodiam, et ab eo, qui susceperat, furto ablata fuerint: si invenitur fur, duplum reddet: 002 EXO 022 008 si latet fur, dominus domus applicabitur ad deos, et jurabit quod non extenderit manum in rem proximi sui, 002 EXO 022 009 ad perpetrandam fraudem, tam in bove quam in asino, et ove ac vestimento, et quidquid damnum inferre potest: ad deos utriusque causa perveniet, et si illi judicaverit, duplum restituet proximo suo. 002 EXO 022 010 Si quis commendaverit proximo suo asinum, bovem, ovem, et omne jumentum ad custodiam, et mortuum fuerit, aut debilitatum, vel captum ab hostibus, nullusque hoc viderit: 002 EXO 022 011 jusjurandum erit in medio, quod non extenderit manum ad rem proximi sui: suscipietque dominus juramentum, et ille reddere non cogetur. 002 EXO 022 012 Quod si furto ablatum fuerit, restituet damnum domino; 002 EXO 022 013 si comestum a bestia, deferat ad eum quod occisum est, et non restituet. 002 EXO 022 014 Qui a proximo suo quidquam horum mutuo postulaverit, et debilitatum aut mortuum fuerit domino non præsente, reddere compelletur. 002 EXO 022 015 Quod si impræsentiarum dominus fuerit, non restituet, maxime si conductum venerat pro mercede operis sui. 002 EXO 022 016 Si seduxerit quis virginem necdum desponsatam, dormieritque cum ea: dotabit eam, et habebit eam uxorem. 002 EXO 022 017 Si pater virginis dare noluerit, reddet pecuniam juxta modum dotis, quam virgines accipere consueverunt. 002 EXO 022 018 Maleficos non patieris vivere. 002 EXO 022 019 Qui coierit cum jumento, morte moriatur. 002 EXO 022 020 Qui immolat diis, occidetur, præterquam Domino soli. 002 EXO 022 021 Advenam non contristabis, neque affliges eum: advenæ enim et ipsi fuistis in terra Ægypti. 002 EXO 022 022 Viduæ et pupillo non nocebitis. 002 EXO 022 023 Si læseritis eos, vociferabuntur ad me, et ego audiam clamorem eorum: 002 EXO 022 024 et indignabitur furor meus, percutiamque vos gladio, et erunt uxores vestræ viduæ, et filii vestri pupilli. 002 EXO 022 025 Si pecuniam mutuam dederis populo meo pauperi qui habitat tecum, non urgebis eum quasi exactor, nec usuris opprimes. 002 EXO 022 026 Si pignus a proximo tuo acceperis vestimentum, ante solis occasum reddes ei. 002 EXO 022 027 Ipsum enim est solum, quo operitur, indumentum carnis ejus, nec habet aliud in quo dormiat: si clamaverit ad me, exaudiam eum, quia misericors sum. 002 EXO 022 028 Diis non detrahes, et principi populi tui non maledices. 002 EXO 022 029 Decimas tuas et primitias tuas non tardabis reddere: primogenitum filiorum tuorum dabis mihi. 002 EXO 022 030 De bobus quoque, et ovibus similiter facies: septem diebus sit cum matre sua, die octava reddes illum mihi. 002 EXO 022 031 Viri sancti eritis mihi: carnem, quæ a bestiis fuerit prægustata, non comedetis, sed projicietis canibus. 002 EXO 023 001 Non suscipies vocem mendacii, nec junges manum tuam ut pro impio dicas falsum testimonium. 002 EXO 023 002 Non sequeris turbam ad faciendum malum: nec in judicio, plurimorum acquiesces sententiæ, ut a vero devies. 002 EXO 023 003 Pauperis quoque non misereberis in judicio. 002 EXO 023 004 Si occurreris bovi inimici tui, aut asino erranti, reduc ad eum. 002 EXO 023 005 Si videris asinum odientis te jacere sub onere, non pertransibis, sed sublevabis cum eo. 002 EXO 023 006 Non declinabis in judicium pauperis. 002 EXO 023 007 Mendacium fugies. Insontem et justum non occides: quia aversor impium. 002 EXO 023 008 Nec accipies munera, quæ etiam excæcant prudentes, et subvertunt verba justorum. 002 EXO 023 009 Peregrino molestus non eris. Scitis enim advenarum animas: quia et ipsi peregrini fuistis in terra Ægypti. 002 EXO 023 010 Sex annis seminabis terram tuam, et congregabis fruges ejus: 002 EXO 023 011 anno autem septimo dimittes eam, et requiescere facies, ut comedant pauperes populi tui: et quidquid reliquum fuerit, edant bestiæ agri: ita facies in vinea et in oliveto tuo. 002 EXO 023 012 Sex diebus operaberis: septimo die cessabis, ut requiescat bos et asinus tuus, et refrigeretur filius ancillæ tuæ, et advena. 002 EXO 023 013 Omnia quæ dixi vobis, custodite. Et per nomen externorum deorum non jurabitis, neque audietur ex ore vestro. 002 EXO 023 014 Tribus vicibus per singulos annos mihi festa celebrabitis. 002 EXO 023 015 Solemnitatem azymorum custodies. Septem diebus comedes azyma, sicut præcepi tibi, tempore mensis novorum, quando egressus es de Ægypto: non apparebis in conspectu meo vacuus. 002 EXO 023 016 Et solemnitatem messis primitivorum operis tui, quæcumque seminaveris in agro: solemnitatem quoque in exitu anni, quando congregaveris omnes fruges tuas de agro. 002 EXO 023 017 Ter in anno apparebit omne masculinum tuum coram Domino Deo tuo. 002 EXO 023 018 Non immolabis super fermento sanguinem victimæ meæ, nec remanebit adeps solemnitatis meæ usque mane. 002 EXO 023 019 Primitias frugum terræ tuæ deferes in domum Domini Dei tui. Non coques hædum in lacte matris suæ. 002 EXO 023 020 Ecce ego mittam angelum meum, qui præcedat te, et custodiat in via, et introducat in locum quem paravi. 002 EXO 023 021 Observa eum, et audi vocem ejus, nec contemnendum putes: quia non dimittet cum peccaveris, et est nomen meum in illo. 002 EXO 023 022 Quod si audieris vocem ejus, et feceris omnia quæ loquor, inimicus ero inimicis tuis, et affligam affligentes te. 002 EXO 023 023 Præcedetque te angelus meus, et introducet te ad Amorrhæum, et Hethæum, et Pherezæum, Chananæumque, et Hevæum, et Jebusæum, quos ego conteram. 002 EXO 023 024 Non adorabis deos eorum, nec coles eos: non facies opera eorum, sed destrues eos, et confringes statuas eorum. 002 EXO 023 025 Servietisque Domino Deo vestro, ut benedicam panibus tuis et aquis, et auferam infirmitatem de medio tui. 002 EXO 023 026 Non erit infœcunda, nec sterilis in terra tua: numerum dierum tuorum implebo. 002 EXO 023 027 Terrorem meum mittam in præcursum tuum, et occidam omnem populum, ad quem ingredieris: cunctorumque inimicorum tuorum coram te terga vertam: 002 EXO 023 028 emittens crabrones prius, qui fugabunt Hevæum, et Chananæum, et Hethæum, antequam introëas. 002 EXO 023 029 Non ejiciam eos a facie tua anno uno: ne terra in solitudinem redigatur, et crescant contra te bestiæ. 002 EXO 023 030 Paulatim expellam eos de conspectu tuo, donec augearis, et possideas terram. 002 EXO 023 031 Ponam autem terminos tuos a mari Rubro usque ad mare Palæstinorum, et a deserto usque ad fluvium: tradam in manibus vestris habitatores terræ, et ejiciam eos de conspectu vestro. 002 EXO 023 032 Non inibis cum eis fœdus, nec cum diis eorum. 002 EXO 023 033 Non habitent in terra tua, ne forte peccare te faciant in me, si servieris diis eorum: quod tibi certe erit in scandalum. 002 EXO 024 001 Moysi quoque dixit: Ascende ad Dominum tu, et Aaron, Nadab et Abiu, et septuaginta senes ex Israël, et adorabitis procul. 002 EXO 024 002 Solusque Moyses ascendet ad Dominum, et illi non appropinquabunt: nec populus ascendet cum eo. 002 EXO 024 003 Venit ergo Moyses et narravit plebi omnia verba Domini, atque judicia: responditque omnis populus una voce: Omnia verba Domini, quæ locutus est, faciemus. 002 EXO 024 004 Scripsit autem Moyses universos sermones Domini: et mane consurgens, ædificavit altare ad radices montis, et duodecim titulos per duodecim tribus Israël. 002 EXO 024 005 Misitque juvenes de filiis Israël, et obtulerunt holocausta, immolaveruntque victimas pacificas Domino, vitulos. 002 EXO 024 006 Tulit itaque Moyses dimidiam partem sanguinis, et misit in crateras: partem autem residuam fudit super altare. 002 EXO 024 007 Assumensque volumen fœderis, legit audiente populo: qui dixerunt: Omnia quæ locutus est Dominus, faciemus, et erimus obedientes. 002 EXO 024 008 Ille vero sumptum sanguinem respersit in populum, et ait: Hic est sanguis fœderis quod pepigit Dominus vobiscum super cunctis sermonibus his. 002 EXO 024 009 Ascenderuntque Moyses et Aaron, Nadab et Abiu, et septuaginta de senioribus Israël: 002 EXO 024 010 et viderunt Deum Israël: et sub pedibus ejus quasi opus lapidis sapphirini, et quasi cælum, cum serenum est. 002 EXO 024 011 Nec super eos qui procul recesserant de filiis Israël, misit manum suam, videruntque Deum, et comederunt, ac biberunt. 002 EXO 024 012 Dixit autem Dominus ad Moysen: Ascende ad me in montem, et esto ibi: daboque tibi tabulas lapideas, et legem, ac mandata quæ scripsi: ut doceas eos. 002 EXO 024 013 Surrexerunt Moyses et Josue minister ejus: ascendensque Moyses in montem Dei, 002 EXO 024 014 senioribus ait: Expectate hic donec revertamur ad vos. Habetis Aaron et Hur vobiscum: si quid natum fuerit quæstionis, referetis ad eos. 002 EXO 024 015 Cumque ascendisset Moyses, operuit nubes montem, 002 EXO 024 016 et habitavit gloria Domini super Sinai, tegens illum nube sex diebus: septimo autem die vocavit eum de medio caliginis. 002 EXO 024 017 Erat autem species gloriæ Domini quasi ignis ardens super verticem montis in conspectu filiorum Israël. 002 EXO 024 018 Ingressusque Moyses medium nebulæ, ascendit in montem: et fuit ibi quadraginta diebus, et quadraginta noctibus. 002 EXO 025 001 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 002 EXO 025 002 Loquere filiis Israël, ut tollant mihi primitias: ab omni homine qui offeret ultroneus, accipietis eas. 002 EXO 025 003 Hæc sunt autem quæ accipere debeatis: aurum, et argentum, et æs, 002 EXO 025 004 hyacinthum et purpuram, coccumque bis tinctum, et byssum, pilos caprarum, 002 EXO 025 005 et pelles arietum rubricatas, pellesque janthinas, et ligna setim: 002 EXO 025 006 oleum ad luminaria concinnanda: aromata in unguentum, et thymiamata boni odoris: 002 EXO 025 007 lapides onychinos, et gemmas ad ornandum ephod, ac rationale. 002 EXO 025 008 Facientque mihi sanctuarium, et habitabo in medio eorum: 002 EXO 025 009 juxta omnem similitudinem tabernaculi quod ostendam tibi, et omnium vasorum in cultum ejus. Sicque facietis illud: 002 EXO 025 010 arcam de lignis setim compingite, cujus longitudo habeat duos et semis cubitos: latitudo, cubitum et dimidium: altitudo, cubitum similiter ac semissem. 002 EXO 025 011 Et deaurabis eam auro mundissimo intus et foris: faciesque supra, coronam auream per circuitum: 002 EXO 025 012 et quatuor circulos aureos, quos pones per quatuor arcæ angulos: duo circuli sint in latere uno, et duo in altero. 002 EXO 025 013 Facies quoque vectes de lignis setim, et operies eos auro. 002 EXO 025 014 Inducesque per circulos qui sunt in arcæ lateribus, ut portetur in eis: 002 EXO 025 015 qui semper erunt in circulis, nec umquam extrahentur ab eis. 002 EXO 025 016 Ponesque in arca testificationem quam dabo tibi. 002 EXO 025 017 Facies et propitiatorium de auro mundissimo: duos cubitos et dimidium tenebit longitudo ejus, et cubitum ac semissem latitudo. 002 EXO 025 018 Duos quoque cherubim aureos et productiles facies, ex utraque parte oraculi. 002 EXO 025 019 Cherub unus sit in latere uno, et alter in altero. 002 EXO 025 020 Utrumque latus propitiatorii tegant expandentes alas, et operientes oraculum, respiciantque se mutuo versis vultibus in propitiatorium quo operienda est arca, 002 EXO 025 021 in qua pones testimonium quod dabo tibi. 002 EXO 025 022 Inde præcipiam, et loquar ad te supra propitiatorium, ac de medio duorum cherubim, qui erunt super arcam testimonii, cuncta quæ mandabo per te filiis Israël. 002 EXO 025 023 Facies et mensam de lignis setim, habentem duos cubitos longitudinis, et in latitudine cubitum, et in altitudine cubitum et semissem. 002 EXO 025 024 Et inaurabis eam auro purissimo: faciesque illi labium aureum per circuitum, 002 EXO 025 025 et ipsi labio coronam interrasilem altam quatuor digitis: et super illam, alteram coronam aureolam. 002 EXO 025 026 Quatuor quoque circulos aureos præparabis, et pones eis in quatuor angulis ejusdem mensæ per singulos pedes. 002 EXO 025 027 Subter coronam erunt circuli aurei, ut mittantur vectes per eos, et possit mensa portari. 002 EXO 025 028 Ipsos quoque vectes facies de lignis setim, et circumdabis auro ad subvehendam mensam. 002 EXO 025 029 Parabis et acetabula, ac phialas, thuribula, et cyathos, in quibus offerenda sunt libamina, ex auro purissimo. 002 EXO 025 030 Et pones super mensam panes propositionis in conspectu meo semper. 002 EXO 025 031 Facies et candelabrum ductile de auro mundissimo, hastile ejus, et calamos, scyphos, et sphærulas, ac lilia ex ipso procedentia. 002 EXO 025 032 Sex calami egredientur de lateribus, tres ex uno latere, et tres ex altero. 002 EXO 025 033 Tres scyphi quasi in nucis modum per calamos singulos, sphærulaque simul, et lilium: et tres similiter scyphi instar nucis in calamo altero, sphærulaque simul et lilium. Hoc erit opus sex calamorum, qui producendi sunt de hastili: 002 EXO 025 034 in ipso autem candelabro erunt quatuor scyphi in nucis modum, sphærulæque per singulos, et lilia. 002 EXO 025 035 Sphærulæ sub duobus calamis per tria loca, qui simul sex fiunt procedentes de hastili uno. 002 EXO 025 036 Et sphærulæ igitur et calami ex ipso erunt, universa ductilia de auro purissimo. 002 EXO 025 037 Facies et lucernas septem, et pones eas super candelabrum, ut luceant ex adverso. 002 EXO 025 038 Emunctoria quoque, et ubi quæ emuncta sunt extinguantur, fiant de auro purissimo. 002 EXO 025 039 Omne pondus candelabri cum universis vasis suis habebit talentum auri purissimi. 002 EXO 025 040 Inspice, et fac secundum exemplar quod tibi in monte monstratum est. 002 EXO 026 001 Tabernaculum vero ita facies: decem cortinas de bysso retorta, et hyacintho, ac purpura, coccoque bis tincto, variatas opere plumario facies. 002 EXO 026 002 Longitudo cortinæ unius habebit viginti octo cubitos: latitudo, quatuor cubitorum erit. Unius mensuræ fient universa tentoria. 002 EXO 026 003 Quinque cortinæ sibi jungentur mutuo, et aliæ quinque nexu simili cohærebunt. 002 EXO 026 004 Ansulas hyacinthinas in lateribus ac summitatibus facies cortinarum, ut possint invicem copulari. 002 EXO 026 005 Quinquagenas ansulas cortina habebit in utraque parte, ita insertas ut ansa contra ansam veniat, et altera alteri possit aptari. 002 EXO 026 006 Facies et quinquaginta circulos aureos quibus cortinarum vela jungenda sunt, ut unum tabernaculum fiat. 002 EXO 026 007 Facies et saga cilicina undecim, ad operiendum tectum tabernaculi. 002 EXO 026 008 Longitudo sagi unius habebit triginta cubitos, et latitudo, quatuor: æqua erit mensura sagorum omnium. 002 EXO 026 009 E quibus quinque junges seorsum, et sex sibi mutuo copulabis, ita ut sextum sagum in fronte tecti duplices. 002 EXO 026 010 Facies et quinquaginta ansas in ora sagi unius, ut conjungi cum altero queat, et quinquaginta ansas in ora sagi alterius, ut cum altero copuletur. 002 EXO 026 011 Facies et quinquaginta fibulas æneas quibus jungantur ansæ, ut unum ex omnibus operimentum fiat. 002 EXO 026 012 Quod autem superfuerit in sagis quæ parantur tecto, id est unum sagum quod amplius est, ex medietate ejus operies posteriora tabernaculi. 002 EXO 026 013 Et cubitus ex una parte pendebit, et alter ex altera qui plus est in sagorum longitudine, utrumque latus tabernaculi protegens. 002 EXO 026 014 Facies et operimentum aliud tecto de pellibus arietum rubricatis: et super hoc rursum aliud operimentum de janthinis pellibus. 002 EXO 026 015 Facies et tabulas stantes tabernaculi de lignis setim, 002 EXO 026 016 quæ singulæ denos cubitos in longitudine habeant, et in latitudine singulos ac semissem. 002 EXO 026 017 In lateribus tabulæ, duæ incastraturæ fient, quibus tabula alteri tabulæ connectatur: atque in hunc modum cunctæ tabulæ parabuntur. 002 EXO 026 018 Quarum viginti erunt in latere meridiano quod vergit ad austrum. 002 EXO 026 019 Quibus quadraginta bases argenteas fundes, ut binæ bases singulis tabulis per duos angulos subjiciantur. 002 EXO 026 020 In latere quoque secundo tabernaculi quod vergit ad aquilonem, viginti tabulæ erunt, 002 EXO 026 021 quadraginta habentes bases argenteas, binæ bases singulis tabulis supponentur. 002 EXO 026 022 Ad occidentalem vero plagam tabernaculi facies sex tabulas, 002 EXO 026 023 et rursum alias duas quæ in angulis erigantur post tergum tabernaculi. 002 EXO 026 024 Eruntque conjunctæ a deorsum usque sursum, et una omnes compago retinebit. Duabus quoque tabulis quæ in angulis ponendæ sunt, similis junctura servabitur. 002 EXO 026 025 Et erunt simul tabulæ octo, bases earum argenteæ sedecim, duabus basibus per unam tabulam supputatis. 002 EXO 026 026 Facies et vectes de lignis setim quinque ad continendas tabulas in uno latere tabernaculi, 002 EXO 026 027 et quinque alios in altero, et ejusdem numeri ad occidentalem plagam: 002 EXO 026 028 qui mittentur per medias tabulas a summo usque ad summum. 002 EXO 026 029 Ipsas quoque tabulas deaurabis, et fundes in eis annulos aureos per quos vectes tabulata contineant: quos operies laminis aureis. 002 EXO 026 030 Et eriges tabernaculum juxta exemplar quod tibi in monte monstratum est. 002 EXO 026 031 Facies et velum de hyacintho, et purpura, coccoque bis tincto, et bysso retorta, opere plumario et pulchra varietate contextum: 002 EXO 026 032 quod appendes ante quatuor columnas de lignis setim, quæ ipsæ quidem deauratæ erunt, et habebunt capita aurea, sed bases argenteas. 002 EXO 026 033 Inseretur autem velum per circulos, intra quod pones arcam testimonii, quo et sanctuarium, et sanctuarii sanctuaria dividentur. 002 EXO 026 034 Pones et propitiatorium super arcam testimonii in Sancto sanctorum, 002 EXO 026 035 mensamque extra velum, et contra mensam candelabrum in latere tabernaculi meridiano: mensa enim stabit in parte aquilonis. 002 EXO 026 036 Facies et tentorium in introitu tabernaculi de hyacintho, et purpura, coccoque bis tincto, et bysso retorta, opere plumarii. 002 EXO 026 037 Et quinque columnas deaurabis lignorum setim, ante quas ducetur tentorium: quarum erunt capita aurea, et bases æneæ. 002 EXO 027 001 Facies et altare de lignis setim, quod habebit quinque cubitus in longitudine, et totidem in latitudine, id est, quadrum, et tres cubitos in altitudine. 002 EXO 027 002 Cornua autem per quatuor angulos ex ipso erunt: et operies illud ære. 002 EXO 027 003 Faciesque in usus ejus lebetes ad suscipiendos cineres, et forcipes atque fuscinulas, et ignium receptacula; omnia vasa ex ære fabricabis. 002 EXO 027 004 Craticulamque in modum retis æneam: per cujus quatuor angulos erunt quatuor annuli ænei. 002 EXO 027 005 Quos pones subter arulam altaris: eritque craticula usque ad altaris medium. 002 EXO 027 006 Facies et vectes altaris de lignis setim duos, quos operies laminis æneis: 002 EXO 027 007 et induces per circulos, eruntque ex utroque latere altaris ad portandum. 002 EXO 027 008 Non solidum, sed inane et cavum intrinsecus facies illud, sicut tibi in monte monstratum est. 002 EXO 027 009 Facies et atrium tabernaculi, in cujus australi plaga contra meridiem erunt tentoria de bysso retorta: centum cubitos unum latus tenebit in longitudine. 002 EXO 027 010 Et columnas viginti cum basibus totidem æneis, quæ capita cum cælaturis suis habebunt argentea. 002 EXO 027 011 Similiter et in latere aquilonis per longum erunt tentoria centum cubitorum, columnæ viginti, et bases æneæ ejusdem numeri, et capita earum cum cælaturis suis argentea. 002 EXO 027 012 In latitudine vero atrii, quod respicit ad occidentem, erunt tentoria per quinquaginta cubitos, et columnæ decem, basesque totidem. 002 EXO 027 013 In ea quoque atrii latitudine, quæ respicit ad orientem, quinquaginta cubiti erunt. 002 EXO 027 014 In quibus quindecim cubitorum tentoria lateri uno deputabuntur, columnæque tres et bases totidem: 002 EXO 027 015 et in latere altero erunt tentoria cubitos obtinentia quindecim, columnæ tres, et bases totidem. 002 EXO 027 016 In introitu vero atrii fiet tentorium cubitorum viginti ex hyacintho et purpura, coccoque bis tincto, et bysso retorta, opere plumarii: columnas habebit quatuor, cum basibus totidem. 002 EXO 027 017 Omnes columnæ atrii per circuitum vestitæ erunt argenteis laminis, capitibus argenteis, et basibus æneis. 002 EXO 027 018 In longitudine occupabit atrium cubitos centum, in latitudine quinquaginta, altitudo quinque cubitorum erit: fietque de bysso retorta, et habebit bases æneas. 002 EXO 027 019 Cuncta vasa tabernaculi in omnes usus et cæremonias, tam paxillos ejus quam atrii, ex ære facies. 002 EXO 027 020 Præcipe filiis Israël ut afferant tibi oleum de arboribus olivarum purissimum, piloque contusum, ut ardeat lucerna semper 002 EXO 027 021 in tabernaculo testimonii, extra velum quod oppansum est testimonio. Et collocabunt eam Aaron et filii ejus, ut usque mane luceat coram Domino. Perpetuus erit cultus per successiones eorum a filiis Israël. 002 EXO 028 001 Applica quoque ad te Aaron fratrem tuum cum filiis suis de medio filiorum Israël, ut sacerdotio fungantur mihi: Aaron, Nadab, et Abiu, Eleazar, et Ithamar. 002 EXO 028 002 Faciesque vestem sanctam Aaron fratri tuo in gloriam et decorem. 002 EXO 028 003 Et loqueris cunctis sapientibus corde quos replevi spiritu prudentiæ, ut faciant vestes Aaron, in quibus sanctificatus ministret mihi. 002 EXO 028 004 Hæc autem erunt vestimenta quæ faciet: rationale et superhumerale, tunicam et lineam strictam, cidarim et balteum. Facient vestimenta sancta fratri tuo Aaron et filiis ejus, ut sacerdotio fungantur mihi. 002 EXO 028 005 Accipientque aurum, et hyacinthum, et purpuram, coccumque bis tinctum, et byssum. 002 EXO 028 006 Facient autem superhumerale de auro et hyacintho et purpura, coccoque bis tincto, et bysso retorta, opere polymito. 002 EXO 028 007 Duas oras junctas habebit in utroque latere summitatum, ut in unum redeant. 002 EXO 028 008 Ipsa quoque textura et cuncta operis varietas erit ex auro et hyacintho, et purpura, coccoque bis tincto, et bysso retorta. 002 EXO 028 009 Sumesque duos lapides onychinos, et sculpes in eis nomina filiorum Israël: 002 EXO 028 010 sex nomina in lapide uno, et sex reliqua in altero, juxta ordinem nativitatis eorum. 002 EXO 028 011 Opere sculptoris et cælatura gemmarii, sculpes eos nominibus filiorum Israël, inclusos auro atque circumdatos: 002 EXO 028 012 et pones in utroque latere superhumeralis, memoriale filiis Israël. Portabitque Aaron nomina eorum coram Domino super utrumque humerum, ob recordationem. 002 EXO 028 013 Facies et uncinos ex auro, 002 EXO 028 014 et duas catenulas ex auro purissimo sibi invicem cohærentes, quas inseres uncinis. 002 EXO 028 015 Rationale quoque judicii facies opere polymito juxta texturam superhumeralis, ex auro, hyacintho, et purpura, coccoque bis tincto, et bysso retorta. 002 EXO 028 016 Quadrangulum erit et duplex: mensuram palmi habebit tam in longitudine quam in latitudine. 002 EXO 028 017 Ponesque in eo quatuor ordines lapidum: in primo versu erit lapis sardius, et topazius, et smaragdus: 002 EXO 028 018 in secundo carbunculus, sapphirus, et jaspis: 002 EXO 028 019 in tertio ligurius, achates, et amethystus: 002 EXO 028 020 in quarto chrysolithus, onychinus, et beryllus. Inclusi auro erunt per ordines suos. 002 EXO 028 021 Habebuntque nomina filiorum Israël: duodecim nominibus cælabuntur, singuli lapides nominibus singulorum per duodecim tribus. 002 EXO 028 022 Facies in rationali catenas sibi invicem cohærentes ex auro purissimo, 002 EXO 028 023 et duos annulos aureos, quos pones in utraque rationalis summitate: 002 EXO 028 024 catenasque aureas junges annulis, qui sunt in marginibus ejus, 002 EXO 028 025 et ipsarum catenarum extrema duobus copulabis uncinis in utroque latere superhumeralis quod rationale respicit. 002 EXO 028 026 Facies et duos annulos aureos, quos pones in summitatibus rationalis, in oris, quæ e regione sunt superhumeralis, et posteriora ejus aspiciunt. 002 EXO 028 027 Necnon et alios duos annulos aureos, qui ponendi sunt in utroque latere superhumeralis deorsum, quod respicit contra faciem juncturæ inferioris, ut aptari possit cum superhumerali, 002 EXO 028 028 et stringatur rationale annulis suis cum annulis superhumeralis vitta hyacinthina, ut maneat junctura fabrefacta, et a se invicem rationale et superhumerale nequeant separari. 002 EXO 028 029 Portabitque Aaron nomina filiorum Israël in rationali judicii super pectus suum, quando ingredietur Sanctuarium, memoriale coram Domino in æternum. 002 EXO 028 030 Pones autem in rationali judicii Doctrinam et Veritatem, quæ erunt in pectore Aaron, quando ingredietur coram Domino: et gestabit judicium filiorum Israël in pectore suo, in conspectu Domini semper. 002 EXO 028 031 Facies et tunicam superhumeralis totam hyacinthinam, 002 EXO 028 032 in cujus medio supra erit capitium, et ora per gyrum ejus textilis, sicut fieri solet in extremis vestium partibus, ne facile rumpatur. 002 EXO 028 033 Deorsum vero, ad pedes ejusdem tunicæ, per circuitum, quasi mala punica facies, ex hyacintho, et purpura, et cocco bis tincto, mistis in medio tintinnabulis, 002 EXO 028 034 ita ut tintinnabulum sit aureum et malum punicum: rursumque tintinnabulum aliud aureum et malum punicum. 002 EXO 028 035 Et vestietur ea Aaron in officio ministerii, ut audiatur sonitus quando ingreditur et egreditur sanctuarium in conspectu Domini, et non moriatur. 002 EXO 028 036 Facies et laminam de auro purissimo, in qua sculpes opere cælatoris, Sanctum Domino. 002 EXO 028 037 Ligabisque eam vitta hyacinthina, et erit super tiaram, 002 EXO 028 038 imminens fronti pontificis. Portabitque Aaron iniquitates eorum, quæ obtulerunt et sanctificaverunt filii Israël, in cunctis muneribus et donariis suis. Erit autem lamina semper in fronte ejus, ut placatus sit eis Dominus. 002 EXO 028 039 Stringesque tunicam bysso, et tiaram byssinam facies, et balteum opere plumarii. 002 EXO 028 040 Porro filiis Aaron tunicas lineas parabis et balteos ac tiaras in gloriam et decorem: 002 EXO 028 041 vestiesque his omnibus Aaron fratrem tuum et filios ejus cum eo. Et cunctorum consecrabis manus, sanctificabisque illos, ut sacerdotio fungantur mihi. 002 EXO 028 042 Facies et feminalia linea, ut operiant carnem turpitudinis suæ, a renibus usque ad femora: 002 EXO 028 043 et utentur eis Aaron et filii ejus quando ingredientur tabernaculum testimonii, vel quando appropinquant ad altare ut ministrent in sanctuario, ne iniquitatis rei moriantur. Legitimum sempiternum erit Aaron, et semini ejus post eum. 002 EXO 029 001 Sed et hoc facies, ut mihi in sacerdotio consecrentur. Tolle vitulum de armento, et arietes duos immaculatos, 002 EXO 029 002 panesque azymos, et crustulam absque fermento, quæ conspersa sit oleo, lagana quoque azyma oleo lita: de simila triticea cuncta facies. 002 EXO 029 003 Et posita in canistro offeres: vitulum autem et duos arietes. 002 EXO 029 004 Et Aaron ac filios ejus applicabis ad ostium tabernaculi testimonii. Cumque laveris patrem cum filiis suis aqua, 002 EXO 029 005 indues Aaron vestimentis suis, id est, linea et tunica, et superhumerali et rationali, quod constringes balteo. 002 EXO 029 006 Et pones tiaram in capite ejus, et laminam sanctam super tiaram, 002 EXO 029 007 et oleum unctionis fundes super caput ejus: atque hoc ritu consecrabitur. 002 EXO 029 008 Filios quoque illius applicabis, et indues tunicis lineis, cingesque balteo, 002 EXO 029 009 Aaron scilicet et liberos ejus, et impones eis mitras: eruntque sacerdotes mihi religione perpetua. Postquam initiaveris manus eorum, 002 EXO 029 010 applicabis et vitulum coram tabernaculo testimonii. Imponentque Aaron et filii ejus manus super caput illius, 002 EXO 029 011 et mactabis eum in conspectu Domini, juxta ostium tabernaculi testimonii. 002 EXO 029 012 Sumptumque de sanguine vituli, pones super cornua altaris digito tuo, reliquum autem sanguinem fundes juxta basim ejus. 002 EXO 029 013 Sumes et adipem totum qui operit intestina, et reticulum jecoris, ac duos renes, et adipem qui super eos est, et offeres incensum super altare: 002 EXO 029 014 carnes vero vituli et corium et fimum combures foris extra castra, eo quod pro peccato sit. 002 EXO 029 015 Unum quoque arietem sumes, super cujus caput ponent Aaron et filii ejus manus. 002 EXO 029 016 Quem cum mactaveris, tolles de sanguine ejus, et fundes circa altare. 002 EXO 029 017 Ipsum autem arietem secabis in frustra: lotaque intestina ejus ac pedes, pones super concisas carnes, et super caput illius. 002 EXO 029 018 Et offeres totum arietem in incensum super altare: oblatio est Domino, odor suavissimus victimæ Domini. 002 EXO 029 019 Tolles quoque arietem alterum, super cujus caput Aaron et filii ejus ponent manus. 002 EXO 029 020 Quem cum immolaveris, sumes de sanguine ejus, et pones super extremum auriculæ dextræ Aaron et filiorum ejus, et super pollices manus eorum ac pedis dextri, fundesque sanguinem super altare per circuitum. 002 EXO 029 021 Cumque tuleris de sanguine qui est super altare, et de oleo unctionis, asperges Aaron et vestes ejus, filios et vestimenta eorum. Consecratisque ipsis et vestibus, 002 EXO 029 022 tolles adipem de ariete, et caudam et arvinam, quæ operit vitalia, ac reticulum jecoris, et duos renes, atque adipem, qui super eos est, armumque dextrum, eo quod sit aries consecrationis: 002 EXO 029 023 tortamque panis unius, crustulam conspersam oleo, laganum de canistro azymorum, quod positum est in conspectu Domini: 002 EXO 029 024 ponesque omnia super manus Aaron et filiorum ejus, et sanctificabis eos elevans coram Domino. 002 EXO 029 025 Suscipiesque universa de manibus eorum: et incendes super altare in holocaustum, odorem suavissimum in conspectu Domini, quia oblatio ejus est. 002 EXO 029 026 Sumes quoque pectusculum de ariete, quo initiatus est Aaron, sanctificabisque illud elevatum coram Domino, et cedet in partem tuam. 002 EXO 029 027 Sanctificabisque et pectusculum consecratum, et armum quem de ariete separasti, 002 EXO 029 028 quo initiatus est Aaron et filii ejus, cedentque in partem Aaron et filiorum ejus jure perpetuo a filiis Israël: quia primitiva sunt et initia de victimis eorum pacificis quæ offerunt Domino. 002 EXO 029 029 Vestem autem sanctam, qua utetur Aaron, habebunt filii ejus post eum, ut ungantur in ea, et consecrantur manus eorum. 002 EXO 029 030 Septem diebus utetur illa qui pontifex pro eo fuerit constitutus de filiis ejus, et qui ingredietur tabernaculum testimonii ut ministret in sanctuario. 002 EXO 029 031 Arietem autem consecrationis tolles, et coques carnes ejus in loco sancto: 002 EXO 029 032 quibus vescetur Aaron et filii ejus. Panes quoque, qui sunt in canistro, in vestibulo tabernaculi testimonii comedent, 002 EXO 029 033 ut sit placabile sacrificium, et sanctificentur offerentium manus. Alienigena non vescetur ex eis, quia sancti sunt. 002 EXO 029 034 Quod si remanserit de carnibus consecratis, sive de panibus usque mane, combures reliquias igni: non comedentur, quia sanctificata sunt. 002 EXO 029 035 Omnia, quæ præcepi tibi, facies super Aaron et filiis ejus. Septem diebus consecrabis manus eorum: 002 EXO 029 036 et vitulum pro peccato offeres per singulos dies ad expiandum. Mundabisque altare cum immolaveris expiationis hostiam, et unges illud in sanctificationem. 002 EXO 029 037 Septem diebus expiabis altare, et sanctificabis, et erit Sanctum sanctorum: omnis, qui tetigerit illud, sanctificabitur. 002 EXO 029 038 Hoc est quod facies in altari: agnos anniculos duos per singulos dies jugiter, 002 EXO 029 039 unum agnum mane, et alterum vespere, 002 EXO 029 040 decimam partem similæ conspersæ oleo tuso, quod habeat mensuram quartam partem hin, et vinum ad libandum ejusdem mensuræ in agno uno. 002 EXO 029 041 Alterum vero agnum offeres ad vesperam juxta ritum matutinæ oblationis, et juxta ea quæ diximus, in odorem suavitatis: 002 EXO 029 042 sacrificium est Domino, oblatione perpetua in generationes vestras, ad ostium tabernaculi testimonii coram Domino, ubi constituam ut loquar ad te. 002 EXO 029 043 Ibique præcipiam filiis Israël, et sanctificabitur altare in gloria mea. 002 EXO 029 044 Sanctificabo et tabernaculum testimonii cum altari, et Aaron cum filiis suis, ut sacerdotio fungantur mihi. 002 EXO 029 045 Et habitabo in medio filiorum Israël, eroque eis Deus, 002 EXO 029 046 et scient quia ego Dominus Deus eorum, qui eduxi eos de terra Ægypti, ut manerem inter illos, ego Dominus Deus ipsorum. 002 EXO 030 001 Facies quoque altare ad adolendum thymiama, de lignis setim, 002 EXO 030 002 habens cubitum longitudinis, et alterum latitudinis, id est, quadrangulum, et duos cubitos in altitudine. Cornua ex ipso procedent. 002 EXO 030 003 Vestiesque illud auro purissimo, tam craticulam ejus, quam parietes per circuitum, et cornua. Faciesque ei coronam aureolam per gyrum, 002 EXO 030 004 et duos annulos aureos sub corona per singula latera, ut mittantur in eos vectes, et altare portetur. 002 EXO 030 005 Ipsos quoque vectes facies de lignis setim, et inaurabis. 002 EXO 030 006 Ponesque altare contra velum, quod ante arcum pendet testimonii coram propitiatorio quo tegitur testimonium, ubi loquar tibi. 002 EXO 030 007 Et adolebit incensum super eo Aaron, suave fragrans, mane. Quando componet lucernas, incendet illud: 002 EXO 030 008 et quando collocabit eas ad vesperum, uret thymiama sempiternum coram Domino in generationes vestras. 002 EXO 030 009 Non offeretis super eo thymiama compositionis alterius, nec oblationem, et victimam, nec libabitis libamina. 002 EXO 030 010 Et deprecabitur Aaron super cornua ejus semel per annum, in sanguine quod oblatum est pro peccato, et placabit super eo in generationibus vestris. Sanctum sanctorum erit Domino. 002 EXO 030 011 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 002 EXO 030 012 Quando tuleris summam filiorum Israël juxta numerum, dabunt singuli pretium pro animabus suis Domino, et non erit plaga in eis, cum fuerint recensiti. 002 EXO 030 013 Hoc autem dabit omnis qui transit ad nomen, dimidium sicli juxta mensuram templi (siclus viginti obolos habet); media pars sicli offeretur Domino. 002 EXO 030 014 Qui habetur in numero, a viginti annis et supra, dabit pretium. 002 EXO 030 015 Dives non addet ad medium sicli, et pauper nihil minuet. 002 EXO 030 016 Susceptamque pecuniam, quæ collata est a filiis Israël, trades in usus tabernaculi testimonii, ut sit monimentum eorum coram Domino, et propitietur animabus eorum. 002 EXO 030 017 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 002 EXO 030 018 Facies et labrum æneum cum basi sua ad lavandum: ponesque illud inter tabernaculum testimonii et altare. Et missa aqua, 002 EXO 030 019 lavabunt in ea Aaron et filii ejus manus suas ac pedes, 002 EXO 030 020 quando ingressuri sunt tabernaculum testimonii, et quando accessuri sunt ad altare, ut offerant in eo thymiama Domino, 002 EXO 030 021 ne forte moriantur; legitimum sempiternum erit ipsi, et semini ejus per successiones. 002 EXO 030 022 Locutusque est Dominus ad Moysen, 002 EXO 030 023 dicens: Sume tibi aromata, primæ myrrhæ et electæ quingentos siclos, et cinnamomi medium, id est, ducentos quinquaginta siclos, calami similiter ducentos quinquaginta, 002 EXO 030 024 casiæ autem quingentos siclos, in pondere sanctuarii, olei de olivetis mensuram hin: 002 EXO 030 025 faciesque unctionis oleum sanctum, unguentum compositum opere unguentarii, 002 EXO 030 026 et unges ex eo tabernaculum testimonii, et arcam testamenti, 002 EXO 030 027 mensamque cum vasis suis, et candelabrum, et utensilia ejus, altaria thymiamatis, 002 EXO 030 028 et holocausti, et universam supellectilem quæ ad cultum eorum pertinet. 002 EXO 030 029 Sanctificabisque omnia, et erunt Sancta sanctorum; qui tetigerit ea, sanctificabitur. 002 EXO 030 030 Aaron et filios ejus unges, sanctificabisque eos, ut sacerdotio fungantur mihi. 002 EXO 030 031 Filiis quoque Israël dices: Hoc oleum unctionis sanctum erit mihi in generationes vestras. 002 EXO 030 032 Caro hominis non ungetur ex eo, et juxta compositionem ejus non facietis aliud, quia sanctificatum est, et sanctum erit vobis. 002 EXO 030 033 Homo quicumque tale composuerit, et dederit ex eo alieno, exterminabitur de populo suo. 002 EXO 030 034 Dixitque Dominus ad Moysen: Sume tibi aromata, stacten et onycha, galbanum boni odoris, et thus lucidissimum; æqualis ponderis erunt omnia: 002 EXO 030 035 faciesque thymiama compositum opere unguentarii, mistum diligenter, et purum, et sanctificatione dignissimum. 002 EXO 030 036 Cumque in tenuissimum pulverem universa contuderis, pones ex eo coram tabernaculo testimonii, in quo loco apparebo tibi. Sanctum sanctorum erit vobis thymiama. 002 EXO 030 037 Talem compositionem non facietis in usus vestros, quia sanctum est Domino. 002 EXO 030 038 Homo quicumque fecerit simile, ut odore illius perfruatur, peribit de populis suis. 002 EXO 031 001 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 002 EXO 031 002 Ecce, vocavi ex nomine Beseleel filium Uri filii Hur de tribu Juda, 002 EXO 031 003 et implevi spiritu Dei, sapientia, et intelligentia et scientia in omni opere, 002 EXO 031 004 ad excogitandum quidquid fabrefieri potest ex auro, et argento, et ære, 002 EXO 031 005 marmore, et gemmis, et diversitate lignorum. 002 EXO 031 006 Dedique ei socium Ooliab filium Achisamech de tribu Dan. Et in corde omnis eruditi posui sapientiam: ut faciant cuncta quæ præcepi tibi, 002 EXO 031 007 tabernaculum fœderis, et arcam testimonii, et propitiatorium, quod super eam est, et cuncta vasa tabernaculi, 002 EXO 031 008 mensamque et vasa ejus, candelabrum purissimum cum vasis suis, et altaris thymiamatis, 002 EXO 031 009 et holocausti, et omnia vasa eorum, labrum cum basi sua, 002 EXO 031 010 vestes sanctas in ministerio Aaron sacerdoti, et filiis ejus, ut fungantur officio suo in sacris: 002 EXO 031 011 oleum unctionis, et thymiama aromatum in sanctuario, omnia quæ præcepi tibi, facient. 002 EXO 031 012 Et locutus est Dominus ad Moysen, dicens: 002 EXO 031 013 Loquere filiis Israël, et dices ad eos: Videte ut sabbatum meum custodiatis: quia signum est inter me et vos in generationibus vestris: ut sciatis quia ego Dominus, qui sanctifico vos. 002 EXO 031 014 Custodite sabbatum meum, sanctum est enim vobis: qui polluerit illud, morte morietur; qui fecerit in eo opus, peribit anima illius de medio populi sui. 002 EXO 031 015 Sex diebus facietis opus: in die septimo sabbatum est, requies sancta Domino; omnis qui fecerit opus in hac die, morietur. 002 EXO 031 016 Custodiant filii Israël sabbatum, et celebrent illud in generationibus suis. Pactum est sempiternum 002 EXO 031 017 inter me et filios Israël, signumque perpetuum; sex enim diebus fecit Dominus cælum et terram, et in septimo ab opere cessavit. 002 EXO 031 018 Deditque Dominus Moysi, completis hujuscemodi sermonibus in monte Sinai, duas tabulas testimonii lapideas, scriptas digito Dei. 002 EXO 032 001 Videns autem populus quod moram faceret descendendi de monte Moyses, congregatus adversus Aaron, dixit: Surge, fac nobis deos, qui nos præcedant: Moysi enim huic viro, qui nos eduxit de terra Ægypti, ignoramus quid acciderit. 002 EXO 032 002 Dixitque ad eos Aaron: Tollite inaures aureas de uxorum, filiorumque et filiarum vestrarum auribus, et afferte ad me. 002 EXO 032 003 Fecitque populus quæ jusserat, deferens inaures ad Aaron. 002 EXO 032 004 Quas cum ille accepisset, formavit opere fusorio, et fecit ex eis vitulum conflatilem: dixeruntque: Hi sunt dii tui Israël, qui te eduxerunt de terra Ægypti. 002 EXO 032 005 Quod cum vidisset Aaron, ædificavit altare coram eo, et præconis voce clamavit dicens: Cras solemnitas Domini est. 002 EXO 032 006 Surgentesque mane, obtulerunt holocausta, et hostias pacificas, et sedit populus manducare, et bibere, et surrexerunt ludere. 002 EXO 032 007 Locutus est autem Dominus ad Moysen, dicens: Vade, descende: peccavit populus tuus, quem eduxisti de terra Ægypti. 002 EXO 032 008 Recesserunt cito de via, quam ostendisti eis: feceruntque sibi vitulum conflatilem, et adoraverunt, atque immolantes ei hostias, dixerunt: Isti sunt dii tui Israël, qui te eduxerunt de terra Ægypti. 002 EXO 032 009 Rursumque ait Dominus ad Moysen: Cerno quod populus iste duræ cervicis sit: 002 EXO 032 010 dimitte me, ut irascatur furor meus contra eos, et deleam eos, faciamque te in gentem magnam. 002 EXO 032 011 Moyses autem orabat Dominum Deum suum, dicens: Cur, Domine, irascitur furor tuus contra populum tuum, quem eduxisti de terra Ægypti, in fortitudine magna, et in manu robusta? 002 EXO 032 012 Ne quæso dicant Ægyptii: Callide eduxit eos, ut interficeret in montibus, et deleret e terra: quiescat ira tua, et esto placabilis super nequitia populi tui. 002 EXO 032 013 Recordare Abraham, Isaac, et Israël servorum tuorum, quibus jurasti per temetipsum, dicens: Multiplicabo semen vestrum sicut stellas cæli; et universam terram hanc, de qua locutus sum, dabo semini vestro, et possidebitis eam semper. 002 EXO 032 014 Placatusque est Dominus ne faceret malum quod locutus fuerat adversus populum suum. 002 EXO 032 015 Et reversus est Moyses de monte, portans duas tabulas testimonii in manu sua, scriptas ex utraque parte, 002 EXO 032 016 et factas opere Dei: scriptura quoque Dei erat sculpta in tabulis. 002 EXO 032 017 Audiens autem Josue tumultum populi vociferantis, dixit ad Moysen: Ululatus pugnæ auditur in castris. 002 EXO 032 018 Qui respondit: Non est clamor adhortantium ad pugnam, neque vociferatio compellentium ad fugam: sed vocem cantantium ego audio. 002 EXO 032 019 Cumque appropinquasset ad castra, vidit vitulum, et choros: iratusque valde, projecit de manu tabulas, et confregit eas ad radicem montis: 002 EXO 032 020 arripiensque vitulum quem fecerant, combussit, et contrivit usque ad pulverem, quem sparsit in aquam, et dedit ex eo potum filiis Israël. 002 EXO 032 021 Dixitque ad Aaron: Quid tibi fecit hic populus, ut induceres super eum peccatum maximum? 002 EXO 032 022 Cui ille respondit: Ne indignetur dominus meus: tu enim nosti populum istum, quod pronus sit ad malum: 002 EXO 032 023 dixerunt mihi: Fac nobis deos, qui nos præcedant: huic enim Moysi, qui nos eduxit de terra Ægypti, nescimus quid acciderit. 002 EXO 032 024 Quibus ego dixi: Quis vestrum habet aurum? Tulerunt, et dederunt mihi: et projeci illud in ignem, egressusque est hic vitulus. 002 EXO 032 025 Videns ergo Moyses populum quod esset nudatus (spoliaverat enim eum Aaron propter ignominiam sordis, et inter hostes nudum constituerat), 002 EXO 032 026 et stans in porta castrorum, ait: Si quis est Domini, jungatur mihi. Congregatique sunt ad eum omnes filii Levi: 002 EXO 032 027 quibus ait: Hæc dicit Dominus Deus Israël: Ponat vir gladium super femur suum: ite, et redite de porta usque ad portam per medium castrorum, et occidat unusquisque fratrem, et amicum, et proximum suum. 002 EXO 032 028 Feceruntque filii Levi juxta sermonem Moysi, cecideruntque in die illa quasi viginti tria millia hominum. 002 EXO 032 029 Et ait Moyses: Consecrastis manus vestras hodie Domino, unusquisque in filio, et in fratre suo, ut detur vobis benedictio. 002 EXO 032 030 Facto autem altero die, locutus est Moyses ad populum: Peccastis peccatum maximum: ascendam ad Dominum, si quomodo quivero eum deprecari pro scelere vestro. 002 EXO 032 031 Reversusque ad Dominum, ait: Obsecro, peccavit populus iste peccatum maximum, feceruntque sibi deos aureos: aut dimitte eis hanc noxam, 002 EXO 032 032 aut si non facis, dele me de libro tuo quem scripsisti. 002 EXO 032 033 Cui respondit Dominus: Qui peccaverit mihi, delebo eum de libro meo: 002 EXO 032 034 tu autem vade, et duc populum istum quo locutus sum tibi: angelus meus præcedet te. Ego autem in die ultionis visitabo et hoc peccatum eorum. 002 EXO 032 035 Percussit ergo Dominus populum pro reatu vituli, quem fecerat Aaron. 002 EXO 033 001 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Vade, ascende de loco isto tu, et populus tuus quem eduxisti de terra Ægypti, in terram quam juravi Abraham, Isaac et Jacob, dicens: Semini tuo dabo eam: 002 EXO 033 002 et mittam præcursorem tui angelum, ut ejiciam Chananæum, et Amorrhæum, et Hethæum, et Pherezæum, et Hevæum, et Jebusæum, 002 EXO 033 003 et intres in terram fluentem lacte et melle. Non enim ascendam tecum, quia populus duræ cervicis es: ne forte disperdam te in via. 002 EXO 033 004 Audiensque populus sermonem hunc pessimum, luxit: et nullus ex more indutus est cultu suo. 002 EXO 033 005 Dixitque Dominus ad Moysen: Loquere filiis Israël: Populus duræ cervicis es: semel ascendam in medio tui, et delebo te. Jam nunc depone ornatum tuum, ut sciam quid faciam tibi. 002 EXO 033 006 Deposuerunt ergo filii Israël ornatum suum a monte Horeb. 002 EXO 033 007 Moyses quoque tollens tabernaculum, tetendit extra castra procul, vocavitque nomen ejus, Tabernaculum fœderis. Et omnis populus, qui habebat aliquam quæstionem, egrediebatur ad tabernaculum fœderis, extra castra. 002 EXO 033 008 Cumque egrederetur Moyses ad tabernaculum, surgebat universa plebs, et stabat unusquisque in ostio papilionis sui, aspiciebantque tergum Moysi, donec ingrederetur tentorium. 002 EXO 033 009 Ingresso autem illo tabernaculum fœderis, descendebat columna nubis, et stabat ad ostium, loquebaturque cum Moyse, 002 EXO 033 010 cernentibus universis quod columna nubis staret ad ostium tabernaculi. Stabantque ipsi, et adorabant per fores tabernaculorum suorum. 002 EXO 033 011 Loquebatur autem Dominus ad Moysen facie ad faciem, sicut solet loqui homo ad amicum suum. Cumque ille reverteretur in castra, minister ejus Josue filius Nun, puer, non recedebat de tabernaculo. 002 EXO 033 012 Dixit autem Moyses ad Dominum: Præcipis ut educam populum istum: et non indicas mihi quem missurus es mecum, præsertim cum dixeris: Novi te ex nomine, et invenisti gratiam coram me. 002 EXO 033 013 Si ergo inveni gratiam in conspectu tuo, ostende mihi faciem tuam, ut sciam te, et inveniam gratiam ante oculos tuos: respice populum tuum gentem hanc. 002 EXO 033 014 Dixitque Dominus: Facies mea præcedet te, et requiem dabo tibi. 002 EXO 033 015 Et ait Moyses: Si non tu ipse præcedas, ne educas nos de loco isto. 002 EXO 033 016 In quo enim scire poterimus ego et populus tuus invenisse nos gratiam in conspectu tuo, nisi ambulaveris nobiscum, ut glorificemur ab omnibus populis qui habitant super terram? 002 EXO 033 017 Dixit autem Dominus ad Moysen: Et verbum istud, quod locutus es, faciam: invenisti enim gratiam coram me, et teipsum novi ex nomine. 002 EXO 033 018 Qui ait: Ostende mihi gloriam tuam. 002 EXO 033 019 Respondit: Ego ostendam omne bonum tibi, et vocabo in nomine Domini coram te: et miserebor cui voluero, et clemens ero in quem mihi placuerit. 002 EXO 033 020 Rursumque ait: Non poteris videre faciem meam: non enim videbit me homo et vivet. 002 EXO 033 021 Et iterum: Ecce, inquit, est locus apud me, et stabis supra petram. 002 EXO 033 022 Cumque transibit gloria mea, ponam te in foramine petræ, et protegam dextera mea, donec transeam: 002 EXO 033 023 tollamque manum meam, et videbis posteriora mea: faciem autem meam videre non poteris. 002 EXO 034 001 Ac deinceps: Præcide, ait, tibi duas tabulas lapideas instar priorum, et scribam super eas verba, quæ habuerunt tabulæ quas fregisti. 002 EXO 034 002 Esto paratus mane, ut ascendas statim in montem Sinai, stabisque mecum super verticem montis. 002 EXO 034 003 Nullus ascendat tecum, nec videatur quispiam per totum montem: boves quoque et oves non pascantur e contra. 002 EXO 034 004 Excidit ergo duas tabulas lapideas, quales antea fuerant: et de nocte consurgens ascendit in montem Sinai, sicut præceperat ei Dominus, portans secum tabulas. 002 EXO 034 005 Cumque descendisset Dominus per nubem, stetit Moyses cum eo, invocans nomen Domini. 002 EXO 034 006 Quo transeunte coram eo, ait: Dominator Domine Deus, misericors et clemens, patiens et multæ miserationis, ac verax, 002 EXO 034 007 qui custodis misericordiam in millia; qui aufers iniquitatem, et scelera, atque peccata, nullusque apud te per se innocens est; qui reddis iniquitatem patrum filiis, ac nepotibus in tertiam et quartam progeniem. 002 EXO 034 008 Festinusque Moyses, curvatus est pronus in terram, et adorans 002 EXO 034 009 ait: Si inveni gratiam in conspectu tuo, Domine, obsecro ut gradiaris nobiscum (populus enim duræ cervicis est) et auferas iniquitates nostras atque peccata, nosque possideas. 002 EXO 034 010 Respondit Dominus: Ego inibo pactum videntibus cunctis: signa faciam quæ numquam visa sunt super terram, nec in ullis gentibus, ut cernat populus iste, in cujus es medio, opus Domini terribile quod facturus sum. 002 EXO 034 011 Observa cuncta quæ hodie mando tibi: ego ipse ejiciam ante faciem tuam Amorrhæum, et Chananæum, et Hethæum, Pherezæum quoque, et Hevæum, et Jebusæum. 002 EXO 034 012 Cave ne umquam cum habitatoribus terræ illius jungas amicitias, quæ sint tibi in ruinam: 002 EXO 034 013 sed aras eorum destrue, confringe statuas, lucosque succide: 002 EXO 034 014 noli adorare deum alienum. Dominus zelotes nomen ejus; Deus est æmulator. 002 EXO 034 015 Ne ineas pactum cum hominibus illarum regionum: ne, cum fornicati fuerint cum diis suis, et adoraverint simulacra eorum, vocet te quispiam ut comedas de immolatis. 002 EXO 034 016 Nec uxorem de filiabus eorum accipies filiis tuis: ne, postquam ipsæ fuerint fornicatæ, fornicari faciant et filios tuos in deos suos. 002 EXO 034 017 Deos conflatiles non facies tibi. 002 EXO 034 018 Solemnitatem azymorum custodies. Septem diebus vesceris azymis, sicut præcepi tibi, in tempore mensis novorum: mense enim verni temporis egressus es de Ægypto. 002 EXO 034 019 Omne quod aperit vulvam generis masculini, meum erit. De cunctis animantibus, tam de bobus, quam de ovibus, meum erit. 002 EXO 034 020 Primogenitum asini redimes ove: sin autem nec pretium pro eo dederis, occidetur. Primogenitum filiorum tuorum redimes: nec apparebis in conspectu meo vacuus. 002 EXO 034 021 Sex diebus operaberis; die septimo cessabis arare et metere. 002 EXO 034 022 Solemnitatem hebdomadarum facies tibi in primitiis frugum messis tuæ triticeæ, et solemnitatem, quando redeunte anni tempore cuncta conduntur. 002 EXO 034 023 Tribus temporibus anni apparebit omne masculinum tuum in conspectu omnipotentis Domini Dei Israël. 002 EXO 034 024 Cum enim tulero gentes a facie tua, et dilatavero terminos tuos, nullus insidiabitur terræ tuæ, ascendente te, et apparente in conspectu Domini Dei tui ter in anno. 002 EXO 034 025 Non immolabis super fermento sanguinem hostiæ meæ: neque residebit mane de victima solemnitatis Phase. 002 EXO 034 026 Primitias frugum terræ tuæ offeres in domo Domini Dei tui. Non coques hædum in lacte matris suæ. 002 EXO 034 027 Dixitque Dominus ad Moysen: Scribe tibi verba hæc, quibus et tecum et cum Israël pepigi fœdus. 002 EXO 034 028 Fuit ergo ibi cum Domino quadraginta dies et quadraginta noctes: panem non comedit, et aquam non bibit, et scripsit in tabulis verba fœderis decem. 002 EXO 034 029 Cumque descenderet Moyses de monte Sinai, tenebat duas tabulas testimonii, et ignorabat quod cornuta esset facies sua ex consortio sermonis Domini. 002 EXO 034 030 Videntes autem Aaron et filii Israël cornutam Moysi faciem, timuerunt prope accedere. 002 EXO 034 031 Vocatique ab eo, reversi sunt tam Aaron, quam principes synagogæ. Et postquam locutus est ad eos, 002 EXO 034 032 venerunt ad eum etiam omnes filii Israël: quibus præcepit cuncta quæ audierat a Domino in monte Sinai. 002 EXO 034 033 Impletisque sermonibus, posuit velamen super faciem suam. 002 EXO 034 034 Quod ingressus ad Dominum, et loquens cum eo, auferebat donec exiret, et tunc loquebatur ad filios Israël omnia quæ sibi fuerant imperata. 002 EXO 034 035 Qui videbant faciem egredientis Moysi esse cornutam, sed operiebat ille rursus faciem suam, siquando loquebatur ad eos. 002 EXO 035 001 Igitur congregata omni turba filiorum Israël, dixit ad eos: Hæc sunt quæ jussit Dominus fieri. 002 EXO 035 002 Sex diebus facietis opus: septimus dies erit vobis sanctus, sabbatum, et requies Domini: qui fecerit opus in eo, occidetur. 002 EXO 035 003 Non succendetis ignem in omnibus habitaculis vestris per diem sabbati. 002 EXO 035 004 Et ait Moyses ad omnem catervam filiorum Israël: Iste est sermo quem præcepit Dominus, dicens: 002 EXO 035 005 Separate apud vos primitias Domino. Omnis voluntarius et prono animo offerat eas Domino: aurum et argentum, et æs, 002 EXO 035 006 hyacinthum et purpuram, coccumque bis tinctum, et byssum, pilos caprarum, 002 EXO 035 007 pellesque arietum rubricatas, et janthinas, ligna setim, 002 EXO 035 008 et oleum ad luminaria concinnanda, et ut conficiatur unguentum, et thymiama suavissimum, 002 EXO 035 009 lapides onychinos, et gemmas ad ornatum superhumeralis et rationalis. 002 EXO 035 010 Quisque vestrum sapiens est, veniat, et faciat quod Dominus imperavit: 002 EXO 035 011 tabernaculum scilicet, et tectum ejus, atque operimentum, annulos, et tabulata cum vectibus, paxillos, et bases: 002 EXO 035 012 arcam et vectes, propitiatorium, et velum, quod ante illud oppanditur: 002 EXO 035 013 mensam cum vectibus et vasis, et propositionis panibus: 002 EXO 035 014 candelabrum ad luminaria sustentanda, vasa illius et lucernas, et oleum ad nutrimenta ignium: 002 EXO 035 015 altare thymiamatis, et vectes, et oleum unctionis et thymiama ex aromatibus: tentorium ad ostium tabernaculi: 002 EXO 035 016 altare holocausti, et craticulam ejus æneam cum vectibus et vasis suis: labrum et basim ejus: 002 EXO 035 017 cortinas atrii cum columnis et basibus, tentorium in foribus vestibuli, 002 EXO 035 018 paxillos tabernaculi et atrii cum funiculis suis: 002 EXO 035 019 vestimenta, quorum usus est in ministerio sanctuarii, vestes Aaron pontificis ac filiorum ejus, ut sacerdotio fungantur mihi. 002 EXO 035 020 Egressaque omnis multitudo filiorum Israël de conspectu Moysi, 002 EXO 035 021 obtulerunt mente promptissima atque devota primitias Domino, ad faciendum opus tabernaculi testimonii. Quidquid ad cultum et ad vestes sanctas necessarium erat, 002 EXO 035 022 viri cum mulieribus præbuerunt, armillas et inaures, annulos et dextralia: omne vas aureum in donaria Domini separatum est. 002 EXO 035 023 Si quis habebat hyacinthum, et purpuram, coccumque bis tinctum, byssum et pilos caprarum, pelles arietum rubricatas, et janthinas, 002 EXO 035 024 argenti, ærisque metalla, obtulerunt Domino, lignaque setim in varios usus. 002 EXO 035 025 Sed et mulieres doctæ, quæ neverant, dederunt hyacinthum, purpuram, et vermiculum, ac byssum, 002 EXO 035 026 et pilos caprarum, sponte propria cuncta tribuentes. 002 EXO 035 027 Principes vero obtulerunt lapides onychinos, et gemmas ad superhumerale et rationale, 002 EXO 035 028 aromataque et oleum ad luminaria concinnanda, et ad præparandum unguentum, ac thymiama odoris suavissimi componendum. 002 EXO 035 029 Omnes viri et mulieres mente devota obtulerunt donaria, ut fierent opera, quæ jusserat Dominus per manum Moysi. Cuncti filii Israël voluntaria Domino dedicaverunt. 002 EXO 035 030 Dixitque Moyses ad filios Israël: Ecce, vocavit Dominus ex nomine Beseleel filium Uri, filii Hur de tribu Juda, 002 EXO 035 031 implevitque eum spiritu Dei, sapientia et intelligentia, et scientia et omni doctrina, 002 EXO 035 032 ad excogitandum, et faciendum opus in auro, et argento, et ære, 002 EXO 035 033 sculpendisque lapidibus, et opere carpentario, quidquid fabre adinveniri potest, 002 EXO 035 034 dedit in corde ejus: Ooliab quoque filium Achisamech de tribu Dan: 002 EXO 035 035 ambos erudivit sapientia, ut faciant opera abietarii, polymitarii, ac plumarii, de hyacintho ac purpura, coccoque bis tincto, et bysso, et texant omnia, ac nova quæque reperiant. 002 EXO 036 001 Fecit ergo Beseleel, et Ooliab, et omnis vir sapiens, quibus dedit Dominus sapientiam et intellectum, ut scirent fabre operari quæ in usus sanctuarii necessaria sunt, et quæ præcepit Dominus. 002 EXO 036 002 Cumque vocasset eos Moyses et omnem eruditum virum, cui dederat Dominus sapientiam, et qui sponte sua obtulerant se ad faciendum opus, 002 EXO 036 003 tradidit eis universa donaria filiorum Israël. Qui cum instarent operi, quotidie mane vota populus offerebat. 002 EXO 036 004 Unde artifices venire compulsi, 002 EXO 036 005 dixerunt Moysi: Plus offert populus quam necessarium est. 002 EXO 036 006 Jussit ergo Moyses præconis voce cantari: Nec vir, nec mulier quidquam offerat ultra in opere sanctuarii. Sicque cessatum est a muneribus offerendis, 002 EXO 036 007 eo quod oblata sufficerent et superabundarent. 002 EXO 036 008 Feceruntque omnes corde sapientes ad explendum opus tabernaculi, cortinas decem de bysso retorta, et hyacintho, et purpura, coccoque bis tincto, opere vario, et arte polymita: 002 EXO 036 009 quarum una habebat in longitudine viginti octo cubitos, et in latitudine quatuor; una mensura erat omnium cortinarum. 002 EXO 036 010 Conjunxitque cortinas quinque, alteram alteri, et alias quinque sibi invicem copulavit. 002 EXO 036 011 Fecit et ansas hyacinthinas in ora cortinæ unius ex utroque latere, et in ora cortinæ alterius similiter, 002 EXO 036 012 ut contra se invicem venirent ansæ, et mutuo jungerentur. 002 EXO 036 013 Unde et quinquaginta fudit circulos aureos, qui morderent cortinarum ansas, et fieret unum tabernaculum. 002 EXO 036 014 Fecit et saga undecim de pilis caprarum ad operiendum tectum tabernaculi: 002 EXO 036 015 unum sagum in longitudine habebat cubitos triginta, et in latitudine cubitos quatuor: unius mensuræ erant omnia saga: 002 EXO 036 016 quorum quinque junxit seorsum, et sex alia separatim. 002 EXO 036 017 Fecitque ansas quinquaginta in ora sagi unius, et quinquaginta in ora sagi alterius, ut sibi invicem jungerentur. 002 EXO 036 018 Et fibulas æneas quinquaginta, quibus necteretur tectum, ut unum pallium ex omnibus sagis fieret. 002 EXO 036 019 Fecit et opertorium tabernaculi de pellibus arietum rubricatis: aliudque desuper velamentum de pellibus janthinis. 002 EXO 036 020 Fecit et tabulas tabernaculi de lignis setim stantes. 002 EXO 036 021 Decem cubitorum erat longitudo tabulæ unius: et unum ac semis cubitum latitudo retinebat. 002 EXO 036 022 Binæ incastraturæ erant per singulas tabulas, ut altera alteri jungeretur. Sic fecit in omnibus tabernaculi tabulis. 002 EXO 036 023 E quibus viginti ad plagam meridianam erant contra austrum, 002 EXO 036 024 cum quadraginta basibus argenteis. Duæ bases sub una tabula ponebantur ex utraque parte angulorum, ubi incastraturæ laterum in angulis terminantur. 002 EXO 036 025 Ad plagam quoque tabernaculi, quæ respicit ad aquilonem, fecit viginti tabulas, 002 EXO 036 026 cum quadraginta basibus argenteis, duas bases per singulas tabulas. 002 EXO 036 027 Contra occidentem vero, id est, ad eam partem tabernaculi quæ mare respicit, fecit sex tabulas, 002 EXO 036 028 et duas alias per singulos angulos tabernaculi retro: 002 EXO 036 029 quæ junctæ erant a deorsum usque sursum, et in unam compaginem pariter ferebantur. Ita fecit ex utraque parte per angulos: 002 EXO 036 030 ut octo essent simul tabulæ, et haberent bases argenteas sedecim, binas scilicet bases sub singulis tabulis. 002 EXO 036 031 Fecit et vectes de lignis setim, quinque ad continendas tabulas unius lateris tabernaculi, 002 EXO 036 032 et quinque alios ad alterius lateris coaptandas tabulas: et extra hos, quinque alios vectes ad occidentalem plagam tabernaculi contra mare. 002 EXO 036 033 Fecit quoque vectem alium, qui per medias tabulas ab angulo usque ad angulum perveniret. 002 EXO 036 034 Ipsa autem tabulata deauravit, fusis basibus earum argenteis. Et circulos eorum fecit aureos, per quos vectes induci possent: quos et ipsos laminis aureis operuit. 002 EXO 036 035 Fecit et velum de hyacintho, et purpura, vermiculo, ac bysso retorta, opere polymitario, varium atque distinctum: 002 EXO 036 036 et quatuor columnas de lignis setim, quas cum capitibus deauravit, fusis basibus earum argenteis. 002 EXO 036 037 Fecit et tentorium in introitu tabernaculi ex hyacintho, purpura, vermiculo, byssoque retorta, opere plumarii: 002 EXO 036 038 et columnas quinque cum capitibus suis, quas operuit auro, basesque earum fudit æneas. 002 EXO 037 001 Fecit autem Beseleel et arcam de lignis setim, habentem duos semis cubitos in longitudine, et cubitum ac semissem in latitudine, altitudo quoque unius cubiti fuit et dimidii: vestivitque eam auro purissimo intus ac foris. 002 EXO 037 002 Et fecit illi coronam auream per gyrum, 002 EXO 037 003 conflans quatuor annulos aureos per quatuor angulos ejus: duos annulos in latere uno, et duos in altero. 002 EXO 037 004 Vectes quoque fecit de lignis setim, quos vestivit auro, 002 EXO 037 005 et quos misit in annulos, qui erant in lateribus arcæ ad portandum eam. 002 EXO 037 006 Fecit et propitiatorium, id est, oraculum, de auro mundissimo, duorum cubitorum et dimidii in longitudine, et cubiti ac semis in latitudine. 002 EXO 037 007 Duos etiam cherubim ex auro ductili, quos posuit ex utraque parte propitiatorii: 002 EXO 037 008 cherub unum in summitate unius partis, et cherub alterum in summitate partis alterius: duos cherubim in singulis summitatibus propitiatorii, 002 EXO 037 009 extendentes alas, et tegentes propitiatorium, seque mutuo et illud respicientes. 002 EXO 037 010 Fecit et mensam de lignis setim in longitudine duorum cubitorum, et in latitudine unius cubiti, quæ habebat in altitudine cubitum ac semissem. 002 EXO 037 011 Circumdeditque eam auro mundissimo, et fecit illi labium aureum per gyrum, 002 EXO 037 012 ipsique labio coronam auream interrasilem quatuor digitorum, et super eamdem, alteram coronam auream. 002 EXO 037 013 Fudit et quatuor circulos aureos, quos posuit in quatuor angulis per singulos pedes mensæ 002 EXO 037 014 contra coronam: misitque in eos vectes, ut possit mensa portari. 002 EXO 037 015 Ipsos quoque vectes fecit de lignis setim, et circumdedit eos auro. 002 EXO 037 016 Et vasa ad diversos usus mensæ, acetabula, phialas, et cyathos, et thuribula, ex auro puro, in quibus offerenda sunt libamina. 002 EXO 037 017 Fecit et candelabrum ductile de auro mundissimo, de cujus vecte calami, scyphi, sphærulæque, ac lilia procedebant: 002 EXO 037 018 sex in utroque latere, tres calami ex parte una, et tres ex altera: 002 EXO 037 019 tres scyphi in nucis modum per calamos singulos, sphærulæque simul et lilia: et tres scyphi instar nucis in calamo altero, sphærulæque simul et lilia. Æquum erat opus sex calamorum, qui procedebant de stipite candelabri. 002 EXO 037 020 In ipso autem vecte erant quatuor scyphi in nucis modum, sphærulæque per singulos simul et lilia: 002 EXO 037 021 et sphærulæ sub duobus calamis per loca tria, qui simul sex fiunt calami procedentes de vecte uno. 002 EXO 037 022 Et sphærulæ igitur, et calami ex ipso erant, universa ductilia ex auro purissimo. 002 EXO 037 023 Fecit et lucernas septem cum emunctoriis suis, et vasa ubi ea, quæ emuncta sunt, extinguantur, de auro mundissimo. 002 EXO 037 024 Talentum auri appendebat candelabrum cum omnibus vasis suis. 002 EXO 037 025 Fecit et altare thymiamatis de lignis setim, per quadrum singulos habens cubitos, et in altitudine duos: e cujus angulis procedebant cornua. 002 EXO 037 026 Vestivitque illud auro purissimo cum craticula ac parietibus et cornibus. 002 EXO 037 027 Fecitque ei coronam aureolam per gyrum, et duos annulos aureos sub corona per singula latera, ut mittantur in eos vectes, et possit altare portari. 002 EXO 037 028 Ipsos autem vectes fecit de lignis setim, et operuit laminis aureis. 002 EXO 037 029 Composuit et oleum ad sanctificationis unguentum, et thymiama de aromatibus mundissimis opere pigmentarii. 002 EXO 038 001 Fecit et altare holocausti de lignis setim, quinque cubitorum per quadrum, et trium in altitudine: 002 EXO 038 002 cujus cornua de angulis procedebant, operuitque illum laminis æneis. 002 EXO 038 003 Et in usus ejus paravit ex ære vasa diversa, lebetes, forcipes, fuscinulas, uncinos, et ignium receptacula. 002 EXO 038 004 Craticulamque ejus in modum retis fecit æneam, et subter eam in altaris medio arulam, 002 EXO 038 005 fusis quatuor annulis per totidem retiaculi summitates, ad immittendos vectes ad portandum: 002 EXO 038 006 quos et ipsos fecit de lignis setim, et operuit laminis æneis: 002 EXO 038 007 induxitque in circulos, qui in lateribus altaris eminebant. Ipsum autem altare non erat solidum, sed cavum ex tabulis, et intus vacuum. 002 EXO 038 008 Fecit et labrum æneum cum basi sua de speculis mulierum, quæ excubabant in ostio tabernaculi. 002 EXO 038 009 Fecit et atrium, in cujus australi plaga erant tentoria de bysso retorta, cubitorum centum, 002 EXO 038 010 columnæ æneæ viginti cum basibus suis, capita columnarum, et tota operis cælatura, argentea. 002 EXO 038 011 Æque ad septentrionalem plagam tentoria columnæ, basesque et capita columnarum ejusdem mensuræ, et operis ac metalli, erant. 002 EXO 038 012 In ea vero plaga, quæ ad occidentem respicit, fuerunt tentoria cubitorum quinquaginta, columnæ decem cum basibus suis æneæ, et capita columnarum, et tota operis cælatura, argentea. 002 EXO 038 013 Porro contra orientem quinquaginta cubitorum paravit tentoria: 002 EXO 038 014 e quibus, quindecim cubitos columnarum trium, cum basibus suis, unum tenebat latus: 002 EXO 038 015 et in parte altera (quia inter utraque introitum tabernaculi fecit) quindecim æque cubitorum erant tentoria, columnæque tres, et bases totidem. 002 EXO 038 016 Cuncta atrii tentoria byssus retorta texuerat. 002 EXO 038 017 Bases columnarum fuere æneæ, capita autem earum cum cunctis cælaturis suis argentea: sed et ipsas columnas atrii vestivit argento. 002 EXO 038 018 Et in introitu ejus opere plumario fecit tentorium ex hyacintho, purpura, vermiculo, ac bysso retorta, quod habebat viginti cubitos in longitudine, altitudo vero quinque cubitorum erat juxta mensuram, quam cuncta atrii tentoria habebant. 002 EXO 038 019 Columnæ autem in ingressu fuere quatuor cum basibus æneis, capitaque earum et cælaturæ argenteæ. 002 EXO 038 020 Paxillos quoque tabernaculi et atrii per gyrum fecit æneos. 002 EXO 038 021 Hæc sunt instrumenta tabernaculi testimonii, quæ enumerata sunt juxta præceptum Moysi in cæremoniis Levitarum per manum Ithamar filii Aaron sacerdotis: 002 EXO 038 022 quæ Beseleel filius Uri filii Hur de tribu Juda, Domino per Moysen jubente, compleverat, 002 EXO 038 023 juncto sibi socio Ooliab filio Achisamech de tribu Dan: qui et ipse artifex lignorum egregius fuit, et polymitarius atque plumarius ex hyacintho, purpura, vermiculo et bysso. 002 EXO 038 024 Omne aurum quod expensum est in opere sanctuarii, et quod oblatum est in donariis, viginti novem talentorum fuit, et septingentorum triginta siclorum ad mensuram sanctuarii. 002 EXO 038 025 Oblatum est autem ab his qui transierunt ad numerum a viginti annis et supra, de sexcentis tribus millibus et quingentis quinquaginta armatorum. 002 EXO 038 026 Fuerunt præterea centum talenta argenti e quibus conflatæ sunt bases sanctuarii, et introitus, ubi velum pendet. 002 EXO 038 027 Centum bases factæ sunt de talentis centum, singulis talentis per bases singulas supputatis. 002 EXO 038 028 De mille autem septingentis et septuaginta quinque, fecit capita columnarum, quas et ipsas vestivit argento. 002 EXO 038 029 Æris quoque oblata sunt talenta septuaginta duo millia, et quadringenti supra sicli, 002 EXO 038 030 ex quibus fusæ sunt bases in introitu tabernaculi testimonii, et altare æneum cum craticula sua, omniaque vasa quæ ad usum ejus pertinent, 002 EXO 038 031 et bases atrii tam in circuitu quam in ingressu ejus, et paxilli tabernaculi atque atrii per gyrum. 002 EXO 039 001 De hyacintho vero et purpura, vermiculo ac bysso, fecit vestes, quibus indueretur Aaron quando ministrabat in sanctis, sicut præcepit Dominus Moysi. 002 EXO 039 002 Fecit igitur superhumerale de auro, hyacintho, et purpura, coccoque bis tincto, et bysso retorta, 002 EXO 039 003 opere polymitario: inciditque bracteas aureas, et extenuavit in fila, ut possent torqueri cum priorum colorum subtegmine, 002 EXO 039 004 duasque oras sibi invicem copulatas in utroque latere summitatum, 002 EXO 039 005 et balteum ex eisdem coloribus, sicut præceperat Dominus Moysi. 002 EXO 039 006 Paravit et duos lapides onychinos, astrictos et inclusos auro, et sculptos arte gemmaria nominibus filiorum Israël: 002 EXO 039 007 posuitque eos in lateribus superhumeralis in monimentum filiorum Israël, sicut præceperat Dominus Moysi. 002 EXO 039 008 Fecit et rationale opere polymito juxta opus superhumeralis, ex auro, hyacintho, purpura, coccoque bis tincto, et bysso retorta: 002 EXO 039 009 quadrangulum, duplex, mensuræ palmi. 002 EXO 039 010 Et posuit in eo gemmarum ordines quatuor. In primo versu erat sardius, topazius, smaragdus. 002 EXO 039 011 In secundo, carbunculus, sapphirus, et jaspis. 002 EXO 039 012 In tertio, ligurius, achates, et amethystus. 002 EXO 039 013 In quarto, chrysolithus, onychinus, et beryllus, circumdati et inclusi auro per ordines suos. 002 EXO 039 014 Ipsique lapides duodecim sculpti erant nominibus duodecim tribuum Israël, singuli per nomina singulorum. 002 EXO 039 015 Fecerunt in rationali et catenulas sibi invicem cohærentes, de auro purissimo: 002 EXO 039 016 et duos uncinos, totidemque annulos aureos. Porro annulos posuerunt in utroque latere rationalis, 002 EXO 039 017 e quibus penderent duæ catenæ aureæ, quas inseruerunt uncinis, qui in superhumeralis angulis eminebant. 002 EXO 039 018 Hæc et ante et retro ita conveniebant sibi, ut superhumerale et rationale mutuo necterentur, 002 EXO 039 019 stricta ad balteum et annulis fortius copulata, quos jungebat vitta hyacinthina, ne laxa fluerent, et a se invicem moverentur, sicut præcepit Dominus Moysi. 002 EXO 039 020 Feceruntque quoque tunicam superhumeralis totam hyacinthinam, 002 EXO 039 021 et capitium in superiori parte contra medium, oramque per gyrum capitii textilem: 002 EXO 039 022 deorsum autem ad pedes mala punica ex hyacintho, purpura, vermiculo, ac bysso retorta: 002 EXO 039 023 et tintinnabula de auro purissimo, quæ posuerunt inter malogranata, in extrema parte tunicæ per gyrum: 002 EXO 039 024 tintinnabulum autem aureum, et malum punicum, quibus ornatus incedebat pontifex quando ministerio fungebatur, sicut præceperat Dominus Moysi. 002 EXO 039 025 Fecerunt et tunicas byssinas opere textili Aaron et filiis ejus: 002 EXO 039 026 et mitras cum coronulis suis ex bysso: 002 EXO 039 027 feminalia quoque linea, byssina: 002 EXO 039 028 cingulum vero de bysso retorta, hyacintho, purpura, ac vermiculo bis tincto, arte plumaria, sicut præceperat Dominus Moysi. 002 EXO 039 029 Fecerunt et laminam sacræ venerationis de auro purissimo, scripseruntque in ea opere gemmario, Sanctum Domini: 002 EXO 039 030 et strinxerunt eam cum mitra vitta hyacinthina, sicut præceperat Dominus Moysi. 002 EXO 039 031 Perfectum est igitur omne opus tabernaculi et tecti testimonii: feceruntque filii Israël cuncta quæ præceperat Dominus Moysi. 002 EXO 039 032 Et obtulerunt tabernaculum et tectum et universam supellectilem, annulos, tabulas, vectes, columnas ac bases, 002 EXO 039 033 opertorium de pellibus arietum rubricatis, et aliud operimentum de janthinis pellibus, 002 EXO 039 034 velum; arcam, vectes, propitiatorium, 002 EXO 039 035 mensam cum vasis suis et propositionis panibus; 002 EXO 039 036 candelabrum, lucernas, et utensilia earum cum oleo; 002 EXO 039 037 altare aureum, et unguentum, et thymiama ex aromatibus, 002 EXO 039 038 et tentorium in introitu tabernaculi; 002 EXO 039 039 altare æneum, retiaculum, vectes, et vasa ejus omnia; labrum cum basi sua; tentoria atrii, et columnas cum basibus suis; 002 EXO 039 040 tentorium in introitu atrii, funiculosque illius et paxillos. Nihil ex vasis defuit, quæ in ministerium tabernaculi, et in tectum fœderis jussa sunt fieri. 002 EXO 039 041 Vestes quoque, quibus sacerdotes utuntur in sanctuario, Aaron scilicet et filii ejus, 002 EXO 039 042 obtulerunt filii Israël, sicut præceperat Dominus. 002 EXO 039 043 Quæ postquam Moyses cuncta vidit completa, benedixit eis. 002 EXO 040 001 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 002 EXO 040 002 Mense primo, prima die mensis, eriges tabernaculum testimonii, 002 EXO 040 003 et pones in eo arcam, dimittesque ante illam velum: 002 EXO 040 004 et illata mensa, pones super eam quæ rite præcepta sunt. Candelabrum stabit cum lucernis suis, 002 EXO 040 005 et altare aureum, in quo adoletur incensum, coram arca testimonii. Tentorium in introitu tabernaculi pones, 002 EXO 040 006 et ante illud altare holocausti: 002 EXO 040 007 labrum inter altare et tabernaculum, quod implebis aqua. 002 EXO 040 008 Circumdabisque atrium tentoriis, et ingressum ejus. 002 EXO 040 009 Et assumpto unctionis oleo unges tabernaculum cum vasis suis, ut sanctificentur: 002 EXO 040 010 altare holocausti et omnia vasa ejus, 002 EXO 040 011 labrum cum basi sua: omnia unctionis oleo consecrabis, ut sint Sancta sanctorum. 002 EXO 040 012 Applicabisque Aaron et filios ejus ad fores tabernaculi testimonii, et lotos aqua 002 EXO 040 015 indues sanctis vestibus, ut ministrent mihi, et unctio eorum in sacerdotium sempiternum proficiat. 002 EXO 040 016 Fecitque Moyses omnia quæ præceperat Dominus. 002 EXO 040 017 Igitur mense primo anni secundi, prima die mensis, collocatum est tabernaculum. 002 EXO 040 018 Erexitque Moyses illud, et posuit tabulas ac bases et vectes, statuitque columnas, 002 EXO 040 019 et expandit tectum super tabernaculum, imposito desuper operimento, sicut Dominus imperaverat. 002 EXO 040 020 Posuit et testimonium in arca, subditis infra vectibus, et oraculum desuper. 002 EXO 040 021 Cumque intulisset arcam in tabernaculum, appendit ante eam velum ut expleret Domini jussionem. 002 EXO 040 022 Posuit et mensam in tabernaculo testimonii ad plagam septentrionalem extra velum, 002 EXO 040 023 ordinatis coram propositionis panibus, sicut præceperat Dominus Moysi. 002 EXO 040 024 Posuit et candelabrum in tabernaculo testimonii e regione mensæ in parte australi, 002 EXO 040 025 locatis per ordinem lucernis, juxta præceptum Domini. 002 EXO 040 026 Posuit et altare aureum sub tecto testimonii contra velum, 002 EXO 040 027 et adolevit super eo incensum aromatum, sicut jusserat Dominus Moysi. 002 EXO 040 028 Posuit et tentorium in introitu tabernaculi testimonii, 002 EXO 040 029 et altare holocausti in vestibulo testimonii, offerens in eo holocaustum, et sacrificia, ut Dominus imperaverat. 002 EXO 040 030 Labrum quoque statuit inter tabernaculum testimonii et altare, implens illud aqua. 002 EXO 040 031 Laveruntque Moyses et Aaron ac filii ejus manus suas et pedes, 002 EXO 040 032 cum ingrederentur tectum fœderis, et accederent ad altare, sicut præceperat Dominus Moysi. 002 EXO 040 033 Erexit et atrium per gyrum tabernaculi et altaris, ducto in introitu ejus tentorio. Postquam omnia perfecta sunt, 002 EXO 040 034 operuit nubes tabernaculum testimonii, et gloria Domini implevit illud. 002 EXO 040 035 Nec poterat Moyses ingredi tectum fœderis, nube operiente omnia, et majestate Domini coruscante, quia cuncta nubes operuerat. 002 EXO 040 036 Siquando nubes tabernaculum deserebat, proficiscebantur filii Israël per turmas suas: 002 EXO 040 037 si pendebat desuper, manebant in eodem loco. 002 EXO 040 038 Nubes quippe Domini incubabat per diem tabernaculo, et ignis in nocte, videntibus cunctis populis Israël per cunctas mansiones suas. # # BOOK 003 LEV Leviticus Leviticus 003 LEV 001 001 Vocavit autem Moysen, et locutus est ei Dominus de tabernaculo testimonii, dicens: 003 LEV 001 002 Loquere filiis Israël, et dices ad eos: Homo, qui obtulerit ex vobis hostiam Domino de pecoribus, id est, de bobus et ovibus offerens victimas, 003 LEV 001 003 si holocaustum fuerit ejus oblatio, ac de armento: masculum immaculatum offeret ad ostium tabernaculi testimonii, ad placandum sibi Dominum: 003 LEV 001 004 ponetque manum super caput hostiæ, et acceptabilis erit, atque in expiationem ejus proficiens. 003 LEV 001 005 Immolabitque vitulum coram Domino, et offerent filii Aaron sacerdotes sanguinem ejus, fundentes per altaris circuitum, quod est ante ostium tabernaculi: 003 LEV 001 006 detractaque pelle hostiæ, artus in frusta concident. 003 LEV 001 007 Et subjicient in altari ignem, strue lignorum ante composita: 003 LEV 001 008 et membra quæ sunt cæsa, desuper ordinantes, caput videlicet, et cuncta quæ adhærent jecori, 003 LEV 001 009 intestinis et pedibus lotis aqua: adolebitque ea sacerdos super altare in holocaustum et suavem odorem Domino. 003 LEV 001 010 Quod si de pecoribus oblatio est, de ovibus sive de capris holocaustum, masculum absque macula offeret: 003 LEV 001 011 immolabitque ad latus altaris, quod respicit ad aquilonem, coram Domino: sanguinem vero illius fundent super altare filii Aaron per circuitum: 003 LEV 001 012 dividentque membra, caput, et omnia quæ adhærent jecori, et ponent super ligna, quibus subjiciendus est ignis: 003 LEV 001 013 intestina vero et pedes lavabunt aqua. Et oblata omnia adolebit sacerdos super altare in holocaustum et odorem suavissimum Domino. 003 LEV 001 014 Si autem de avibus, holocausti oblatio fuerit Domino, de turturibus, aut pullis columbæ, 003 LEV 001 015 offeret eam sacerdos ad altare: et retorto ad collum capite, ac rupto vulneris loco, decurrere faciet sanguinem super crepidinem altaris: 003 LEV 001 016 vesiculam vero gutturis, et plumas projiciet prope altare ad orientalem plagam, in loco in quo cineres effundi solent, 003 LEV 001 017 confringetque ascellas ejus, et non secabit, neque ferro dividet eam, et adolebit super altare, lignis igne supposito. Holocaustum est et oblatio suavissimi odoris Domino. 003 LEV 002 001 Anima cum obtulerit oblationem sacrificii Domino, simila erit ejus oblatio; fundetque super eam oleum, et ponet thus, 003 LEV 002 002 ac deferet ad filios Aaron sacerdotes: quorum unus tollet pugillum plenum similæ et olei, ac totum thus, et ponet memoriale super altare in odorem suavissimum Domino. 003 LEV 002 003 Quod autem reliquum fuerit de sacrificio, erit Aaron et filiorum ejus, Sanctum sanctorum de oblationibus Domini. 003 LEV 002 004 Cum autem obtuleris sacrificium coctum in clibano: de simila, panes scilicet absque fermento, conspersos oleo, et lagana azyma oleo lita. 003 LEV 002 005 Si oblatio tua fuerit de sartagine, similæ conspersæ oleo et absque fermento, 003 LEV 002 006 divides eam minutatim, et fundes super eam oleum. 003 LEV 002 007 Sin autem de craticula fuerit sacrificium, æque simila oleo conspergetur: 003 LEV 002 008 quam offerens Domino, trades manibus sacerdotis. 003 LEV 002 009 Qui cum obtulerit eam, tollet memoriale de sacrificio, et adolebit super altare in odorem suavitatis Domino: 003 LEV 002 010 quidquid autem reliquum est, erit Aaron, et filiorum ejus, Sanctum sanctorum de oblationibus Domini. 003 LEV 002 011 Omnis oblatio quæ offeretur Domino, absque fermento fiet, nec quidquam fermenti ac mellis adolebitur in sacrificio Domino. 003 LEV 002 012 Primitias tantum eorum offeretis ac munera: super altare vero non imponentur in odorem suavitatis. 003 LEV 002 013 Quidquid obtuleris sacrificii, sale condies, nec auferes sal fœderis Dei tui de sacrificio tuo: in omni oblatione tua offeres sal. 003 LEV 002 014 Si autem obtuleris munus primarum frugum tuarum Domino de spicis adhuc virentibus, torrebis igni, et confringes in morem farris, et sic offeres primitias tuas Domino, 003 LEV 002 015 fundens supra oleum, et thus imponens, quia oblatio Domini est: 003 LEV 002 016 de qua adolebit sacerdos in memoriam muneris partem farris fracti, et olei, ac totum thus. 003 LEV 003 001 Quod si hostia pacificorum fuerit ejus oblatio, et de bobus voluerit offerre, marem sive feminam, immaculata offeret coram Domino. 003 LEV 003 002 Ponetque manum super caput victimæ suæ, quæ immolabitur in introitu tabernaculi testimonii, fundentque filii Aaron sacerdotes sanguinem per altaris circuitum. 003 LEV 003 003 Et offerent de hostia pacificorum in oblationem Domino, adipem qui operit vitalia, et quidquid pinguedinis est intrinsecus: 003 LEV 003 004 duos renes cum adipe quo teguntur ilia, et reticulum jecoris cum renunculis. 003 LEV 003 005 Adolebuntque ea super altare in holocaustum, lignis igne supposito, in oblationem suavissimi odoris Domino. 003 LEV 003 006 Si vero de ovibus fuerit ejus oblatio et pacificorum hostia, sive masculum obtulerit, sive feminam, immaculata erunt. 003 LEV 003 007 Si agnum obtulerit coram Domino, 003 LEV 003 008 ponet manum suam super caput victimæ suæ: quæ immolabitur in vestibulo tabernaculi testimonii: fundentque filii Aaron sanguinem ejus per circuitum altaris. 003 LEV 003 009 Et offerent de pacificorum hostia sacrificium Domino: adipem et caudam totam 003 LEV 003 010 cum renibus, et pinguedinem quæ operit ventrem atque universa vitalia, et utrumque renunculum cum adipe qui est juxta ilia, reticulumque jecoris cum renunculis. 003 LEV 003 011 Et adolebit ea sacerdos super altare in pabulum ignis et oblationis Domini. 003 LEV 003 012 Si capra fuerit ejus oblatio, et obtulerit eam Domino, 003 LEV 003 013 ponet manum suam super caput ejus: immolabitque eam in introitu tabernaculi testimonii, et fundent filii Aaron sanguinem ejus per altaris circuitum. 003 LEV 003 014 Tollentque ex ea in pastum ignis dominici, adipem qui operit ventrem, et qui tegit universa vitalia: 003 LEV 003 015 duos renunculos cum reticulo, quod est super eos juxta ilia, et arvinam jecoris cum renunculis: 003 LEV 003 016 adolebitque ea super altare sacerdos in alimoniam ignis, et suavissimi odoris. Omnis adeps, Domini erit 003 LEV 003 017 jure perpetuo in generationibus, et cunctis habitaculis vestris: nec sanguinem nec adipem omnino comedetis. 003 LEV 004 001 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 003 LEV 004 002 Loquere filiis Israël: Anima, quæ peccaverit per ignorantiam, et de universis mandatis Domini, quæ præcepit ut non fierent, quippiam fecerit: 003 LEV 004 003 si sacerdos, qui unctus est, peccaverit, delinquere faciens populum, offeret pro peccato suo vitulum immaculatum Domino: 003 LEV 004 004 et adducet illum ad ostium tabernaculi testimonii coram Domino, ponetque manum super caput ejus, et immolabit eum Domino. 003 LEV 004 005 Hauriet quoque de sanguine vituli, inferens illum in tabernaculum testimonii. 003 LEV 004 006 Cumque intinxerit digitum in sanguine, asperget eo septies coram Domino contra velum sanctuarii. 003 LEV 004 007 Ponetque de eodem sanguine super cornua altaris thymiamatis gratissimi Domino, quod est in tabernaculo testimonii: omnem autem reliquum sanguinem fundet in basim altaris holocausti in introitu tabernaculi. 003 LEV 004 008 Et adipem vituli auferet pro peccato, tam eum qui vitalia operit quam omnia quæ intrinsecus sunt: 003 LEV 004 009 duos renunculos et reticulum quod est super eos juxta ilia, et adipem jecoris cum renunculis, 003 LEV 004 010 sicut aufertur de vitulo hostiæ pacificorum: et adolebit ea super altare holocausti. 003 LEV 004 011 Pellem vero et omnes carnes, cum capite et pedibus et intestinis et fimo, 003 LEV 004 012 et reliquo corpore, efferet extra castra in locum mundum, ubi cineres effundi solent: incendetque ea super lignorum struem, quæ in loco effusorum cinerum cremabuntur. 003 LEV 004 013 Quod si omnis turba Israël ignoraverit, et per imperitiam fecerit quod contra mandatum Domini est, 003 LEV 004 014 et postea intellexerit peccatum suum, offeret pro peccato suo vitulum, adducetque eum ad ostium tabernaculi. 003 LEV 004 015 Et ponent seniores populi manus super caput ejus coram Domino. Immolatoque vitulo in conspectu Domini, 003 LEV 004 016 inferet sacerdos, qui unctus est, de sanguine ejus in tabernaculum testimonii, 003 LEV 004 017 tincto digito aspergens septies contra velum. 003 LEV 004 018 Ponetque de eodem sanguine in cornibus altaris, quod est coram Domino in tabernaculo testimonii: reliquum autem sanguinem fundet juxta basim altaris holocaustorum, quod est in ostio tabernaculi testimonii. 003 LEV 004 019 Omnemque ejus adipem tollet, et adolebit super altare: 003 LEV 004 020 sic faciens et de hoc vitulo quomodo fecit et prius: et rogante pro eis sacerdote, propitius erit eis Dominus. 003 LEV 004 021 Ipsum autem vitulum efferet extra castra, atque comburet sicut et priorem vitulum: quia est pro peccato multitudinis. 003 LEV 004 022 Si peccaverit princeps, et fecerit unum e pluribus per ignorantiam, quod Domini lege prohibetur: 003 LEV 004 023 et postea intellexerit peccatum suum, offeret hostiam Domino, hircum de capris immaculatum. 003 LEV 004 024 Ponetque manum suam super caput ejus: cumque immolaverit eum loco ubi solet mactari holocaustum coram Domino, quia pro peccato est, 003 LEV 004 025 tinget sacerdos digitum in sanguine hostiæ pro peccato, tangens cornua altaris holocausti, et reliquum fundens ad basim ejus. 003 LEV 004 026 Adipem vero adolebit supra, sicut in victimis pacificorum fieri solet: rogabitque pro eo sacerdos, et pro peccato ejus, et dimittetur ei. 003 LEV 004 027 Quod si peccaverit anima per ignorantiam, de populo terræ, ut faciat quidquam de his, quæ Domini lege prohibentur, atque delinquat, 003 LEV 004 028 et cognoverit peccatum suum, offeret capram immaculatam. 003 LEV 004 029 Ponetque manum super caput hostiæ quæ pro peccato est, et immolabit eam in loco holocausti. 003 LEV 004 030 Tolletque sacerdos de sanguine in digito suo: et tangens cornua altaris holocausti, reliquum fundet ad basim ejus. 003 LEV 004 031 Omnem autem adipem auferens, sicut auferri solet de victimis pacificorum, adolebit super altare in odorem suavitatis Domino: rogabitque pro eo, et dimittetur ei. 003 LEV 004 032 Sin autem de pecoribus obtulerit victimam pro peccato, ovem scilicet immaculatam: 003 LEV 004 033 ponet manum super caput ejus, et immolabit eam in loco ubi solent cædi holocaustorum hostiæ. 003 LEV 004 034 Sumetque sacerdos de sanguine ejus digito suo, et tangens cornua altaris holocausti, reliquum fundet ad basim ejus. 003 LEV 004 035 Omnem quoque adipem auferens, sicut auferri solet adeps arietis, qui immolatur pro pacificis, cremabit super altare in incensum Domini: rogabitque pro eo, et pro peccato ejus, et dimittetur ei. 003 LEV 005 001 Si peccaverit anima, et audierit vocem jurantis, testisque fuerit quod aut ipse vidit, aut conscius est: nisi indicaverit, portabit iniquitatem suam. 003 LEV 005 002 Anima quæ tetigerit aliquid immundum, sive quod occisum a bestia est, aut per se mortuum, aut quodlibet aliud reptile: et oblita fuerit immunditiæ suæ, rea est, et deliquit: 003 LEV 005 003 et si tetigerit quidquam de immunditia hominis juxta omnem impuritatem, qua pollui solet, oblitaque cognoverit postea, subjacebit delicto. 003 LEV 005 004 Anima, quæ juraverit, et protulerit labiis suis, ut vel male quid faceret, vel bene, et idipsum juramento et sermone firmaverit, oblitaque postea intellexerit delictum suum, 003 LEV 005 005 agat pœnitentiam pro peccato, 003 LEV 005 006 et offerat de gregibus agnam sive capram, orabitque pro ea sacerdos et pro peccato ejus. 003 LEV 005 007 Sin autem non potuerit offerre pecus, offerat duos turtures, vel duos pullos columbarum Domino, unum pro peccato, et alterum in holocaustum, 003 LEV 005 008 dabitque eos sacerdoti: qui primum offerens pro peccato, retorquebit caput ejus ad pennulas, ita ut collo hæreat, et non penitus abrumpatur. 003 LEV 005 009 Et asperget de sanguine ejus parietem altaris; quidquid autem reliquum fuerit, faciet distillare ad fundamentum ejus, quia pro peccato est. 003 LEV 005 010 Alterum vero adolebit in holocaustum, ut fieri solet: rogabitque pro eo sacerdos et pro peccato ejus, et dimittetur ei. 003 LEV 005 011 Quod si non quiverit manus ejus duos offerre turtures, aut duos pullos columbarum, offeret pro peccato suo similæ partem ephi decimam: non mittet in eam oleum, nec thuris aliquid imponet, quia pro peccato est. 003 LEV 005 012 Tradetque eam sacerdoti: qui plenum ex ea pugillum hauriens, cremabit super altare in monimentum ejus qui obtulerit, 003 LEV 005 013 rogans pro illo et expians: reliquam vero partem ipse habebit in munere. 003 LEV 005 014 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 003 LEV 005 015 Anima si prævaricans cæremonias, per errorem, in his quæ Domino sunt sanctificata, peccaverit, offeret pro delicto suo arietem immaculatum de gregibus, qui emi potest duobus siclis, juxta pondus sanctuarii: 003 LEV 005 016 ipsumque quod intulit damni restituet, et quintam partem ponet supra, tradens sacerdoti, qui rogabit pro eo offerens arietem, et dimittetur ei. 003 LEV 005 017 Anima si peccaverit per ignorantiam, feceritque unum ex his quæ Domini lege prohibentur, et peccati rea intellexerit iniquitatem suam, 003 LEV 005 018 offeret arietem immaculatum de gregibus sacerdoti, juxta mensuram æstimationemque peccati: qui orabit pro eo, quia nesciens fecerit: et dimittetur ei, 003 LEV 005 019 quia per errorem deliquit in Dominum. 003 LEV 006 001 Locutus est Dominus ad Moysen, dicens: 003 LEV 006 002 Anima quæ peccaverit, et contempto Domino, negaverit proximo suo depositum quod fidei ejus creditum fuerat, vel vi aliquid extorserit, aut calumniam fecerit, 003 LEV 006 003 sive rem perditam invenerit, et inficians insuper pejeraverit, et quodlibet aliud ex pluribus fecerit, in quibus solent peccare homines, 003 LEV 006 004 convicta delicti, 003 LEV 006 005 reddet omnia, quæ per fraudem voluit obtinere, integra, et quintam insuper partem domino cui damnum intulerat. 003 LEV 006 006 Pro peccato autem suo offeret arietem immaculatum de grege, et dabit eum sacerdoti, juxta æstimationem mensuramque delicti: 003 LEV 006 007 qui rogabit pro eo coram Domino, et dimittetur illi pro singulis quæ faciendo peccavit. 003 LEV 006 008 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 003 LEV 006 009 Præcipe Aaron et filiis ejus: Hæc est lex holocausti: cremabitur in altari tota nocte usque mane: ignis ex eodem altari erit. 003 LEV 006 010 Vestietur tunica sacerdos et feminalibus lineis: tolletque cineres, quos vorans ignis exussit, et ponens juxta altare, 003 LEV 006 011 spoliabitur prioribus vestimentis, indutusque aliis, efferret eos extra castra, et in loco mundissimo usque ad favillam consumi faciet. 003 LEV 006 012 Ignis autem in altari semper ardebit, quem nutriet sacerdos subjiciens ligna mane per singulos dies, et imposito holocausto, desuper adolebit adipes pacificorum. 003 LEV 006 013 Ignis est iste perpetuus, qui numquam deficiet in altari. 003 LEV 006 014 Hæc est lex sacrificii et libamentorum, quæ offerent filii Aaron coram Domino, et coram altari. 003 LEV 006 015 Tollet sacerdos pugillum similæ, quæ conspersa est oleo, et totum thus, quod super similam positum est: adolebitque illud in altari in monimentum odoris suavissimi Domino: 003 LEV 006 016 reliquam autem partem similæ comedet Aaron cum filiis suis, absque fermento: et comedet in loco sancto atrii tabernaculi. 003 LEV 006 017 Ideo autem non fermentabitur, quia pars ejus in Domini offertur incensum. Sanctum sanctorum erit, sicut pro peccato atque delicto. 003 LEV 006 018 Mares tantum stirpis Aaron comedent illud. Legitimum ac sempiternum erit in generationibus vestris de sacrificiis Domini: omnis qui tetigerit illa, sanctificabitur. 003 LEV 006 019 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 003 LEV 006 020 Hæc est oblatio Aaron, et filiorum ejus, quam offerre debent Domino in die unctionis suæ. Decimam partem ephi offerent similæ in sacrificio sempiterno, medium ejus mane, et medium ejus vespere: 003 LEV 006 021 quæ in sartagine oleo conspersa frigetur. Offeret autem eam calidam in odorem suavissimum Domino 003 LEV 006 022 sacerdos, qui jure patri successerit, et tota cremabitur in altari. 003 LEV 006 023 Omne enim sacrificium sacerdotum igne consumetur, nec quisquam comedet ex eo. 003 LEV 006 024 Locutus est autem Dominus ad Moysen, dicens: 003 LEV 006 025 Loquere Aaron et filiis ejus: Ista est lex hostiæ pro peccato: in loco ubi offertur holocaustum, immolabitur coram Domino. Sanctum sanctorum est. 003 LEV 006 026 Sacerdos, qui offert, comedet eam in loco sancto, in atrio tabernaculi. 003 LEV 006 027 Quidquid tetigerit carnes ejus, sanctificabitur. Si de sanguine illius vestis fuerit aspersa, lavabitur in loco sancto. 003 LEV 006 028 Vas autem fictile, in quo cocta est, confringetur; quod si vas æneum fuerit, defricabitur, et lavabitur aqua. 003 LEV 006 029 Omnis masculus de genere sacerdotali vescetur de carnibus ejus, quia Sanctum sanctorum est. 003 LEV 006 030 Hostia enim quæ cæditur pro peccato, cujus sanguis infertur in tabernaculum testimonii ad expiandum in sanctuario, non comedetur, sed comburetur igni. 003 LEV 007 001 Hæc quoque lex hostiæ pro delicto, Sancta sanctorum est: 003 LEV 007 002 idcirco ubi immolabitur holocaustum, mactabitur et victima pro delicto: sanguis ejus per gyrum altaris fundetur. 003 LEV 007 003 Offerent ex ea caudam et adipem qui operit vitalia: 003 LEV 007 004 duos renunculos, et pinguedinem quæ juxta ilia est, reticulumque jecoris cum renunculis. 003 LEV 007 005 Et adolebit ea sacerdos super altare: incensum est Domini pro delicto. 003 LEV 007 006 Omnis masculus de sacerdotali genere, in loco sancto vescetur his carnibus, quia Sanctum sanctorum est. 003 LEV 007 007 Sicut pro peccato offertur hostia, ita et pro delicto: utriusque hostiæ lex una erit: ad sacerdotem, qui eam obtulerit, pertinebit. 003 LEV 007 008 Sacerdos qui offert holocausti victimam, habebit pellem ejus. 003 LEV 007 009 Et omne sacrificium similæ, quod coquitur in clibano, et quidquid in craticula, vel in sartagine præparatur, ejus erit sacerdotis a quo offertur: 003 LEV 007 010 sive oleo conspersa, sive arida fuerint, cunctis filiis Aaron mensura æqua per singulos dividetur. 003 LEV 007 011 Hæc est lex hostiæ pacificorum quæ offertur Domino. 003 LEV 007 012 Si pro gratiarum actione oblatio fuerit, offerent panes absque fermento conspersos oleo, et lagana azyma uncta oleo, coctamque similam, et collyridas olei admistione conspersas: 003 LEV 007 013 panes quoque fermentatos cum hostia gratiarum, quæ immolatur pro pacificis: 003 LEV 007 014 ex quibus unus pro primitiis offeretur Domino, et erit sacerdotis qui fundet hostiæ sanguinem, 003 LEV 007 015 cujus carnes eadem comedentur die, nec remanebit ex eis quidquam usque mane. 003 LEV 007 016 Si voto, vel sponte quispiam obtulerit hostiam, eadem similiter edetur die: sed et si quid in crastinum remanserit, vesci licitum est: 003 LEV 007 017 quidquid autem tertius invenerit dies, ignis absumet. 003 LEV 007 018 Si quis de carnibus victimæ pacificorum die tertio comederit, irrita fiet oblatio, nec proderit offerenti: quin potius quæcumque anima tali se edulio contaminaverit, prævaricationis rea erit. 003 LEV 007 019 Caro, quæ aliquid tetigerit immundum, non comedetur, sed comburetur igni: qui fuerit mundus, vescetur ex ea. 003 LEV 007 020 Anima polluta quæ ederit de carnibus hostiæ pacificorum, quæ oblata est Domino, peribit de populis suis. 003 LEV 007 021 Et quæ tetigerit immunditiam hominis, vel jumenti, sive omnis rei quæ polluere potest, et comederit de hujuscemodi carnibus, interibit de populis suis. 003 LEV 007 022 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 003 LEV 007 023 Loquere filiis Israël: Adipem ovis, et bovis, et capræ non comedetis. 003 LEV 007 024 Adipem cadaveris morticini, et ejus animalis, quod a bestia captum est, habebitis in varios usus. 003 LEV 007 025 Si quis adipem, qui offerri debet in incensum Domini, comederit, peribit de populo suo. 003 LEV 007 026 Sanguinem quoque omnis animalis non sumetis in cibo, tam de avibus quam de pecoribus. 003 LEV 007 027 Omnis anima, quæ ederit sanguinem, peribit de populis suis. 003 LEV 007 028 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 003 LEV 007 029 Loquere filiis Israël, dicens: Qui offert victimam pacificorum Domino, offerat simul et sacrificium, id est, libamenta ejus. 003 LEV 007 030 Tenebit manibus adipem hostiæ, et pectusculum: cumque ambo oblata Domino consecraverit, tradet sacerdoti, 003 LEV 007 031 qui adolebit adipem super altare, pectusculum autem erit Aaron et filiorum ejus. 003 LEV 007 032 Armus quoque dexter de pacificorum hostiis cedet in primitias sacerdotis. 003 LEV 007 033 Qui obtulerit sanguinem et adipem filiorum Aaron, ipse habebit et armum dextrum in portione sua. 003 LEV 007 034 Pectusculum enim elevationis, et armum separationis, tuli a filiis Israël de hostiis eorum pacificis, et dedi Aaron sacerdoti, et filiis ejus, lege perpetua, ab omni populo Israël. 003 LEV 007 035 Hæc est unctio Aaron et filiorum ejus in cæremoniis Domini die qua obtulit eos Moyses, ut sacerdotio fungerentur, 003 LEV 007 036 et quæ præcepit eis dari Dominus a filiis Israël religione perpetua in generationibus suis. 003 LEV 007 037 Ista est lex holocausti, et sacrificii pro peccato atque delicto, et pro consecratione et pacificorum victimis, 003 LEV 007 038 quam constituit Dominus Moysi in monte Sinai, quando mandabit filiis Israël ut offerrent oblationes suas Domino in deserto Sinai. 003 LEV 008 001 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 003 LEV 008 002 Tolle Aaron cum filiis suis, vestes eorum, et unctionis oleum, vitulum pro peccato, duos arietes, canistrum cum azymis: 003 LEV 008 003 et congregabis omnem cœtum ad ostium tabernaculi. 003 LEV 008 004 Fecit Moyses ut Dominus imperaverat. Congregataque omni turba ante fores tabernaculi, 003 LEV 008 005 ait: Iste est sermo, quem jussit Dominus fieri. 003 LEV 008 006 Statimque obtulit Aaron et filios ejus. Cumque lavisset eos, 003 LEV 008 007 vestivit pontificem subucula linea, accingens eum balteo, et induens eum tunica hyacinthina, et desuper humerale imposuit, 003 LEV 008 008 quod astringens cingulo aptavit rationali, in quo erat Doctrina et Veritas. 003 LEV 008 009 Cidari quoque texit caput: et super eam, contra frontem, posuit laminam auream consecratam in sanctificatione, sicut præceperat ei Dominus. 003 LEV 008 010 Tulit et unctionis oleum, quo linivit tabernaculum cum omni supellectili sua. 003 LEV 008 011 Cumque sanctificans aspersisset altare septem vicibus, unxit illud, et omnia vasa ejus, labrumque cum basi sua sanctificavit oleo. 003 LEV 008 012 Quod fundens super caput Aaron, unxit eum, et consecravit: 003 LEV 008 013 filios quoque ejus oblatos vestivit tunicis lineis, et cinxit balteis, imposuitque mitras, ut jusserat Dominus. 003 LEV 008 014 Obtulit et vitulum pro peccato: cumque super caput ejus posuisset Aaron et filii ejus manus suas, 003 LEV 008 015 immolavit eum, hauriens sanguinem, et tincto digito, tetigit cornua altaris per gyrum: quo expiato et sanctificato, fudit reliquum sanguinem ad fundamenta ejus. 003 LEV 008 016 Adipem vero qui erat super vitalia, et reticulum jecoris, duosque renunculos, cum arvinulis suis, adolevit super altare: 003 LEV 008 017 vitulum cum pelle, et carnibus, et fimo, cremans extra castra, sicut præceperat Dominus. 003 LEV 008 018 Obtulit et arietem in holocaustum: super cujus caput cum imposuissent Aaron et filii ejus manus suas, 003 LEV 008 019 immolavit eum, et fudit sanguinem ejus per circuitum altaris. 003 LEV 008 020 Ipsumque arietem in frusta concidens, caput ejus, et artus, et adipem adolevit igni, 003 LEV 008 021 lotis prius intestinis et pedibus: totumque simul arietem incendit super altare, eo quod esset holocaustum suavissimi odoris Domino, sicut præceperat ei. 003 LEV 008 022 Obtulit et arietem secundum in consecratione sacerdotum, posueruntque super caput ejus Aaron et filii ejus manus suas: 003 LEV 008 023 quem cum immolasset Moyses, sumens de sanguine ejus, tetigit extremum auriculæ dextræ Aaron, et pollicem manus ejus dextræ, similiter et pedis. 003 LEV 008 024 Obtulit et filios Aaron: cumque de sanguine arietis immolati tetigisset extremum auriculæ singulorum dextræ, et pollices manus ac pedis dextri, reliquum fudit super altare per circuitum: 003 LEV 008 025 adipem vero, et caudam, omnemque pinguedinem quæ operit intestina, reticulumque jecoris, et duos renes cum adipibus suis et armo dextro separavit. 003 LEV 008 026 Tollens autem de canistro azymorum, quod erat coram Domino, panem absque fermento, et collyridam conspersam oleo, laganumque, posuit super adipes, et armum dextrum, 003 LEV 008 027 tradens simul omnia Aaron et filiis ejus. Qui postquam levaverunt ea coram Domino, 003 LEV 008 028 rursum suscepta de manibus eorum, adolevit super altare holocausti, eo quod consecrationis esset oblatio, in odorem suavitatis, sacrificii Domino. 003 LEV 008 029 Tulitque pectusculum, elevans illud coram Domino, de ariete consecrationis in partem suam, sicut præceperat ei Dominus. 003 LEV 008 030 Assumensque unguentum, et sanguinem qui erat in altari, aspersit super Aaron et vestimenta ejus, et super filios illius ac vestes eorum. 003 LEV 008 031 Cumque sanctificasset eos in vestitu suo, præcepit eis, dicens: Coquite carnes ante fores tabernaculi, et ibi comedite eas; panes quoque consecrationis edite, qui positi sunt in canistro, sicut præcepit mihi Dominus, dicens: Aaron et filii ejus comedent eos: 003 LEV 008 032 quidquid autem reliquum fuerit de carne et panibus, ignis absumet. 003 LEV 008 033 De ostio quoque tabernaculi non exibitis septem diebus, usque ad diem quo complebitur tempus consecrationis vestræ; septem enim diebus finitur consecratio: 003 LEV 008 034 sicut et impræsentiarum factum est, ut ritus sacrificii compleretur. 003 LEV 008 035 Die ac nocte manebitis in tabernaculo observantes custodias Domini, ne moriamini: sic enim mihi præceptum est. 003 LEV 008 036 Feceruntque Aaron et filii ejus cuncta quæ locutus est Dominus per manum Moysi. 003 LEV 009 001 Facto autem octavo die, vocavit Moyses Aaron, et filios ejus, ac majores natu Israël, dixitque ad Aaron: 003 LEV 009 002 Tolle de armento vitulum pro peccato, et arietem in holocaustum, utrumque immaculatum, et offer illos coram Domino. 003 LEV 009 003 Et ad filios Israël loqueris: Tollite hircum pro peccato, et vitulum, atque agnum, anniculos, et sine macula in holocaustum, 003 LEV 009 004 bovem et arietem pro pacificis: et immolate eos coram Domino, in sacrificio singulorum similam conspersam oleo offerentes: hodie enim Dominus apparebit vobis. 003 LEV 009 005 Tulerunt ergo cuncta quæ jusserat Moyses ad ostium tabernaculi: ubi cum omnis multitudo astaret, 003 LEV 009 006 ait Moyses: Iste est sermo, quem præcepit Dominus: facite, et apparebit vobis gloria ejus. 003 LEV 009 007 Et dixit ad Aaron: Accede ad altare, et immola pro peccato tuo: offer holocaustum, et deprecare pro te et pro populo: cumque mactaveris hostiam populi, ora pro eo, sicut præcepit Dominus. 003 LEV 009 008 Statimque Aaron accedens ad altare, immolavit vitulum pro peccato suo: 003 LEV 009 009 cujus sanguinem obtulerunt ei filii sui: in quo tingens digitum, tetigit cornua altaris, et fudit residuum ad basim ejus. 003 LEV 009 010 Adipemque, et renunculos, ac reticulum jecoris, quæ sunt pro peccato, adolevit super altare, sicut præceperat Dominus Moysi: 003 LEV 009 011 carnes vero et pellem ejus extra castra combussit igni. 003 LEV 009 012 Immolavit et holocausti victimam: obtuleruntque ei filii sui sanguinem ejus, quem fudit per altaris circuitum. 003 LEV 009 013 Ipsam etiam hostiam in frusta concisam, cum capite et membris singulis obtulerunt; quæ omnia super altare cremavit igni, 003 LEV 009 014 lotis aqua prius intestinis et pedibus. 003 LEV 009 015 Et pro peccato populi offerens, mactavit hircum: expiatoque altari, 003 LEV 009 016 fecit holocaustum, 003 LEV 009 017 addens in sacrificio libamenta, quæ pariter offeruntur, et adolens ea super altare, absque cæremoniis holocausti matutini. 003 LEV 009 018 Immolavit et bovem atque arietem, hostias pacificas populi: obtuleruntque ei filii sui sanguinem, quem fudit super altare in circuitum. 003 LEV 009 019 Adipem autem bovis, et caudam arietis, renunculosque cum adipibus suis, et reticulum jecoris, 003 LEV 009 020 posuerunt super pectora: cumque cremati essent adipes super altare, 003 LEV 009 021 pectora eorum, et armos dextros separavit Aaron, elevans coram Domino, sicut præceperat Moyses. 003 LEV 009 022 Et extendens manus ad populum, benedixit ei. Sicque completis hostiis pro peccato, et holocaustis, et pacificis, descendit. 003 LEV 009 023 Ingressi autem Moyses et Aaron in tabernaculum testimonii, et deinceps egressi, benedixerunt populo. Apparuitque gloria Domini omni multitudini: 003 LEV 009 024 et ecce egressus ignis a Domino, devoravit holocaustum, et adipes qui erant super altare. Quod cum vidissent turbæ, laudaverunt Dominum, ruentes in facies suas. 003 LEV 010 001 Arreptisque Nadab et Abiu filii Aaron thuribulis, posuerunt ignem, et incensum desuper, offerentes coram Domino ignem alienum: quod eis præceptum non erat. 003 LEV 010 002 Egressusque ignis a Domino, devoravit eos, et mortui sunt coram Domino. 003 LEV 010 003 Dixitque Moyses ad Aaron: Hoc est quod locutus est Dominus: Sanctificabor in iis qui appropinquant mihi, et in conspectu omnis populi glorificabor. Quod audiens tacuit Aaron. 003 LEV 010 004 Vocatis autem Moyses Misaële et Elisaphan filiis Oziel, patrui Aaron, ait ad eos: Ite, et tollite fratres vestros de conspectu sanctuarii, et asportate extra castra. 003 LEV 010 005 Confestimque pergentes, tulerunt eos sicut jacebant, vestitos lineis tunicis, et ejecerunt foras, ut sibi fuerat imperatum. 003 LEV 010 006 Locutusque est Moyses ad Aaron, et ad Eleazar, et Ithamar, filios ejus: Capita vestra nolite nudare, et vestimenta nolite scindere, ne forte moriamini, et super omnem cœtum oriatur indignatio. Fratres vestri, et omnis domus Israël, plangant incendium quod Dominus suscitavit: 003 LEV 010 007 vos autem non egrediemini fores tabernaculi, alioquin peribitis: oleum quippe sanctæ unctionis est super vos. Qui fecerunt omnia juxta præceptum Moysi. 003 LEV 010 008 Dixit quoque Dominus ad Aaron: 003 LEV 010 009 Vinum, et omne quod inebriare potest, non bibetis tu et filii tui, quando intratis in tabernaculum testimonii, ne moriamini: quia præceptum sempiternum est in generationes vestras: 003 LEV 010 010 et ut habeatis scientiam discernendi inter sanctum et profanum, inter pollutum et mundum; 003 LEV 010 011 doceatisque filios Israël omnia legitima mea quæ locutus est Dominus ad eos per manum Moysi. 003 LEV 010 012 Locutusque est Moyses ad Aaron, et ad Eleazar, et Ithamar, filios ejus, qui erant residui: Tollite sacrificium, quod remansit de oblatione Domini, et comedite illud absque fermento juxta altare, quia Sanctum sanctorum est. 003 LEV 010 013 Comedetis autem in loco sancto: quod datum est tibi et filiis tuis de oblationibus Domini, sicut præceptum est mihi. 003 LEV 010 014 Pectusculum quoque quod oblatum est, et armum qui separatus est, edetis in loco mundissimo tu et filii tui, et filiæ tuæ tecum: tibi enim ac liberis tuis reposita sunt de hostiis salutaribus filiorum Israël: 003 LEV 010 015 eo quod armum et pectus, et adipes qui cremantur in altari, elevaverunt coram Domino, et pertineant ad te, et ad filios tuos, lege perpetua, sicut præcepit Dominus. 003 LEV 010 016 Inter hæc, hircum, qui oblatus fuerat pro peccato, cum quæreret Moyses, exustum reperit: iratusque contra Eleazar et Ithamar filios Aaron, qui remanserant, ait: 003 LEV 010 017 Cur non comedistis hostiam pro peccato in loco sancto, quæ Sancta sanctorum est, et data vobis ut portetis iniquitatem multitudinis, et rogetis pro ea in conspectu Domini, 003 LEV 010 018 præsertim cum de sanguine illius non sit illatum intra sancta, et comedere debueritis eam in Sanctuario, sicut præceptum est mihi? 003 LEV 010 019 Respondit Aaron: Oblata est hodie victima pro peccato, et holocaustum coram Domino: mihi autem accidit quod vides; quomodo potui comedere eam, aut placere Domino in cæremoniis mente lugubri? 003 LEV 010 020 Quod cum audisset Moyses, recepit satisfactionem. 003 LEV 011 001 Locutusque est Dominus ad Moysen et Aaron, dicens: 003 LEV 011 002 Dicite filiis Israël: Hæc sunt animalia quæ comedere debetis de cunctis animantibus terræ: 003 LEV 011 003 omne quod habet divisam ungulam, et ruminat in pecoribus, comedetis. 003 LEV 011 004 Quidquid autem ruminat quidem, et habet ungulam, sed non dividit eam, sicut camelus et cetera, non comedetis illud, et inter immunda reputabitis. 003 LEV 011 005 Chœrogryllus qui ruminat, ungulamque non dividit, immundus est. 003 LEV 011 006 Lepus quoque: nam et ipse ruminat, sed ungulam non dividit. 003 LEV 011 007 Et sus: qui cum ungulam dividat, non ruminat. 003 LEV 011 008 Horum carnibus non vescemini, nec cadavera contingetis, quia immunda sunt vobis. 003 LEV 011 009 Hæc sunt quæ gignuntur in aquis, et vesci licitum est: omne quod habet pinnulas et squamas, tam in mari quam in fluminibus et stagnis, comedetis. 003 LEV 011 010 Quidquid autem pinnulas et squamas non habet, eorum quæ in aquis moventur et vivunt, abominabile vobis, 003 LEV 011 011 execrandumque erit: carnes eorum non comedetis, et morticina vitabitis. 003 LEV 011 012 Cuncta quæ non habent pinnulas et squamas in aquis, polluta erunt. 003 LEV 011 013 Hæc sunt quæ de avibus comedere non debetis, et vitanda sunt vobis: aquilam, et gryphem, et haliæetum, 003 LEV 011 014 et milvum ac vulturem juxta genus suum, 003 LEV 011 015 et omne corvini generis in similitudinem suam, 003 LEV 011 016 struthionem, et noctuam, et larum, et accipitrem juxta genus suum: 003 LEV 011 017 bubonem, et mergulum, et ibin, 003 LEV 011 018 et cygnum, et onocrotalum, et porphyrionem, 003 LEV 011 019 herodionem, et charadrion juxta genus suum, upupam quoque, et vespertilionem. 003 LEV 011 020 Omne de volucribus quod graditur super quatuor pedes, abominabile erit vobis. 003 LEV 011 021 Quidquid autem ambulat quidem super quatuor pedes, sed habet longiora retro crura, per quæ salit super terram, 003 LEV 011 022 comedere debetis, ut est bruchus in genere suo, et attacus atque ophiomachus, ac locusta, singula juxta genus suum. 003 LEV 011 023 Quidquid autem ex volucribus quatuor tantum habet pedes, execrabile erit vobis: 003 LEV 011 024 et quicumque morticina eorum tetigerit, polluetur, et erit immundus usque ad vesperum: 003 LEV 011 025 et si necesse fuerit ut portet quippiam horum mortuum, lavabit vestimenta sua, et immundus erit usque ad occasum solis. 003 LEV 011 026 Omne animal quod habet quidem ungulam, sed non dividit eam, nec ruminat, immundum erit: et qui tetigerit illud, contaminabitur. 003 LEV 011 027 Quod ambulat super manus ex cunctis animantibus, quæ incedunt quadrupedia, immundum erit: qui tetigerit morticina eorum, polluetur usque ad vesperum. 003 LEV 011 028 Et qui portaverit hujuscemodi cadavera, lavabit vestimenta sua, et immundus erit usque ad vesperum: quia omnia hæc immunda sunt vobis. 003 LEV 011 029 Hæc quoque inter polluta reputabuntur de his quæ moventur in terra, mustela et mus et crocodilus, singula juxta genus suum, 003 LEV 011 030 mygale, et chamæleon, et stellio, et lacerta, et talpa. 003 LEV 011 031 Omnia hæc immunda sunt. Qui tetigerit morticina eorum, immundus erit usque ad vesperum: 003 LEV 011 032 et super quod ceciderit quidquam de morticinis eorum, polluetur, tam vas ligneum et vestimentum, quam pelles et cilicia: et in quocumque fit opus, tingentur aqua, et polluta erunt usque ad vesperum, et sic postea mundabuntur. 003 LEV 011 033 Vas autem fictile, in quod horum quidquam intro cecidit, polluetur, et idcirco frangendum est. 003 LEV 011 034 Omnis cibus, quem comedetis, si fusa fuerit super eum aqua, immundus erit: et omne liquens quod bibitur de universo vase, immundum erit. 003 LEV 011 035 Et quidquid de morticinis hujuscemodi ceciderit super illud, immundum erit: sive clibani, sive chytropodes, destruentur, et immundi erunt. 003 LEV 011 036 Fontes vero et cisternæ, et omnis aquarum congregatio munda erit. Qui morticinum eorum tetigerit, polluetur. 003 LEV 011 037 Si ceciderit super sementem, non polluet eam. 003 LEV 011 038 Si autem quispiam aqua sementem perfuderit, et postea morticinis tacta fuerit, illico polluetur. 003 LEV 011 039 Si mortuum fuerit animal, quod licet vobis comedere, qui cadaver ejus tetigerit, immundus erit usque ad vesperum: 003 LEV 011 040 et qui comederit ex eo quippiam, sive portaverit, lavabit vestimenta sua, et immundus erit usque ad vesperum. 003 LEV 011 041 Omne quod reptat super terram, abominabile erit, nec assumetur in cibum. 003 LEV 011 042 Quidquid super pectus quadrupes graditur, et multos habet pedes, sive per humum trahitur, non comedetis, quia abominabile est. 003 LEV 011 043 Nolite contaminare animas vestras, nec tangatis quidquam eorum, ne immundi sitis. 003 LEV 011 044 Ego enim sum Dominus Deus vester: sancti estote, quia ego sanctus sum. Ne polluatis animas vestras in omni reptili quod movetur super terram. 003 LEV 011 045 Ego enim sum Dominus, qui eduxi vos de terra Ægypti, ut essem vobis in Deum. Sancti eritis, quia ego sanctus sum. 003 LEV 011 046 Ista est lex animantium ac volucrum, et omnis animæ viventis, quæ movetur in aqua, et reptat in terra, 003 LEV 011 047 ut differentias noveritis mundi et immundi, et sciatis quid comedere et quid respuere debeatis. 003 LEV 012 001 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 003 LEV 012 002 Loquere filiis Israël, et dices ad eos: Mulier, si suscepto semine pepererit masculum, immunda erit septem diebus juxta dies separationis menstruæ. 003 LEV 012 003 Et die octavo circumcidetur infantulus: 003 LEV 012 004 ipsa vero triginta tribus diebus manebit in sanguine purificationis suæ. Omne sanctum non tanget, nec ingredietur in sanctuarium, donec impleantur dies purificationis suæ. 003 LEV 012 005 Sin autem feminam pepererit, immunda erit duabus hebdomadibus juxta ritum fluxus menstrui, et sexaginta sex diebus manebit in sanguine purificationis suæ. 003 LEV 012 006 Cumque expleti fuerint dies purificationis suæ, pro filio sive pro filia, deferet agnum anniculum in holocaustum, et pullum columbæ sive turturem pro peccato, ad ostium tabernaculi testimonii, et tradet sacerdoti, 003 LEV 012 007 qui offeret illa coram Domino, et orabit pro ea, et sic mundabitur a profluvio sanguinis sui: ista est lex parientis masculum aut feminam. 003 LEV 012 008 Quod si non invenerit manus ejus, nec potuerit offerre agnum, sumet duos turtures vel duos pullos columbarum, unum in holocaustum, et alterum pro peccato: orabitque pro ea sacerdos, et sic mundabitur. 003 LEV 013 001 Locutusque est Dominus ad Moysen, et Aaron, dicens: 003 LEV 013 002 Homo, in cujus cute et carne ortus fuerit diversus color, sive pustula, aut quasi lucens quippiam, id est, plaga lepræ, adducetur ad Aaron sacerdotem, vel ad unum quemlibet filiorum ejus. 003 LEV 013 003 Qui cum viderit lepram in cute, et pilos in album mutatos colorem, ipsamque speciem lepræ humiliorem cute et carne reliqua: plaga lepræ est, et ad arbitrium ejus separabitur. 003 LEV 013 004 Sin autem lucens candor fuerit in cute, nec humilior carne reliqua, et pili coloris pristini, recludet eum sacerdos septem diebus: 003 LEV 013 005 et considerabit die septimo: et si quidem lepra ultra non creverit, nec transierit in cute priores terminos, rursum recludet eum septem diebus aliis. 003 LEV 013 006 Et die septimo contemplabitur: si obscurior fuerit lepra, et non creverit in cute, mundabit eum, quia scabies est: lavabitque homo vestimenta sua, et mundus erit. 003 LEV 013 007 Quod si postquam a sacerdote visus est, et redditus munditiæ, iterum lepra creverit: adducetur ad eum, 003 LEV 013 008 et immunditiæ condemnabitur. 003 LEV 013 009 Plaga lepræ si fuerit in homine, adducetur ad sacerdotem, 003 LEV 013 010 et videbit eum. Cumque color albus in cute fuerit, et capillorum mutaverit aspectum, ipsa quoque caro viva apparuerit: 003 LEV 013 011 lepra vetustissima judicabitur, atque inolita cuti. Contaminabit itaque eum sacerdos, et non recludet, quia perspicuæ immunditiæ est. 003 LEV 013 012 Sin autem effloruerit discurrens lepra in cute, et operuerit omnem cutem a capite usque ad pedes, quidquid sub aspectum oculorum cadit, 003 LEV 013 013 considerabit eum sacerdos, et teneri lepra mundissima judicabit: eo quod omnis in candorem versa sit, et idcirco homo mundus erit. 003 LEV 013 014 Quando vero caro vivens in eo apparuerit, 003 LEV 013 015 tunc sacerdotis judicio polluetur, et inter immundos reputabitur: caro enim viva, si lepra aspergitur, immunda est. 003 LEV 013 016 Quod si rursum versa fuerit in alborem, et totum hominem operuerit, 003 LEV 013 017 considerabit eum sacerdos, et mundum esse decernet. 003 LEV 013 018 Caro autem et cutis in qua ulcus natum est, et sanatum, 003 LEV 013 019 et in loco ulceris cicatrix alba apparuerit, sive subrufa, adducetur homo ad sacerdotem. 003 LEV 013 020 Qui cum viderit locum lepræ humiliorem carne reliqua, et pilos versos in candorem, contaminabit eum: plaga enim lepræ orta est in ulcere. 003 LEV 013 021 Quod si pilus coloris est pristini, et cicatrix subobscura, et vicina carne non est humilior, recludet eum septem diebus: 003 LEV 013 022 et si quidem creverit, adjudicabit eum lepræ; 003 LEV 013 023 sin autem steterit in loco suo, ulceris est cicatrix, et homo mundus erit. 003 LEV 013 024 Caro autem et cutis, quam ignis exusserit, et sanata albam sive rufam habuerit cicatricem, 003 LEV 013 025 considerabit eam sacerdos: et ecce versa est in alborem, et locus ejus reliqua cute est humilior, contaminabit eum, quia plaga lepræ in cicatrice orta est. 003 LEV 013 026 Quod si pilorum color non fuerit immutatus, nec humilior plaga carne reliqua, et ipsa lepræ species fuerit subobscura, recludet eum septem diebus, 003 LEV 013 027 et die septimo contemplabitur: si creverit in cute lepra, contaminabit eum. 003 LEV 013 028 Sin autem in loco suo candor steterit non satis clarus, plaga combustionis est, et idcirco mundabitur, quia cicatrix est combusturæ. 003 LEV 013 029 Vir, sive mulier, in cujus capite vel barba germinaverit lepra, videbit eos sacerdos. 003 LEV 013 030 Et si quidem humilior fuerit locus carne reliqua, et capillus flavus, solitoque subtilior, contaminabit eos, quia lepra capitis ac barbæ est. 003 LEV 013 031 Sin autem viderit locum maculæ æqualem vicinæ carni, et capillum nigrum: recludet eum septem diebus, 003 LEV 013 032 et die septimo intuebitur. Si non creverit macula, et capillus sui coloris est, et locus plagæ carni reliquæ æqualis: 003 LEV 013 033 radetur homo absque loco maculæ, et includetur septem diebus aliis. 003 LEV 013 034 Si die septimo visa fuerit stetisse plaga in loco suo, nec humilior carne reliqua, mundabit eum: lotisque vestibus suis, mundus erit. 003 LEV 013 035 Sin autem post emundationem rursus creverit macula in cute, 003 LEV 013 036 non quæret amplius utrum capillus in flavum colorem sit immutatus, quia aperte immundus est. 003 LEV 013 037 Porro si steterit macula, et capilli nigri fuerint, noverit hominem sanatum esse, et confidenter eum pronuntiet mundum. 003 LEV 013 038 Vir, sive mulier, in cujus cute candor apparuerit, 003 LEV 013 039 intuebitur eos sacerdos. Si deprehenderit subobscurum alborem lucere in cute, sciat non esse lepram, sed maculam coloris candidi, et hominem mundum. 003 LEV 013 040 Vir, de cujus capite capilli fluunt, calvus et mundus est: 003 LEV 013 041 et si a fronte ceciderint pili, recalvaster et mundus est. 003 LEV 013 042 Sin autem in calvitio sive in recalvatione albus vel rufus color fuerit exortus, 003 LEV 013 043 et hoc sacerdos viderit, condemnabit eum haud dubiæ lepræ, quæ orta est in calvitio. 003 LEV 013 044 Quicumque ergo maculatus fuerit lepra, et separatus est ad arbitrium sacerdotis, 003 LEV 013 045 habebit vestimenta dissuta, caput nudum, os veste contectum, contaminatum ac sordidum se clamabit. 003 LEV 013 046 Omni tempore quo leprosus est et immundus, solus habitabit extra castra. 003 LEV 013 047 Vestis lanea sive linea, quæ lepram habuerit, 003 LEV 013 048 in stamine atque subtegmine, aut certe pellis, vel quidquid ex pelle confectum est, 003 LEV 013 049 si alba vel rufa macula fuerit infecta, lepra reputabitur, ostendeturque sacerdoti: 003 LEV 013 050 qui consideratam recludet septem diebus: 003 LEV 013 051 et die septimo rursus aspiciens, si deprehenderit crevisse, lepra perseverans est: pollutum judicabit vestimentum, et omne in quo fuerit inventa: 003 LEV 013 052 et idcirco comburetur flammis. 003 LEV 013 053 Quod si eam viderit non crevisse, 003 LEV 013 054 præcipiet, et lavabunt id in quo lepra est, recludetque illud septem diebus aliis. 003 LEV 013 055 Et cum viderit faciem quidem pristinam non reversam, nec tamen crevisse lepram, immundum judicabit, et igne comburet, eo quod infusa sit in superficie vestimenti, vel per totum, lepra. 003 LEV 013 056 Sin autem obscurior fuerit locus lepræ, postquam vestis est lota, abrumpet eum, et a solido dividet. 003 LEV 013 057 Quod si ultra apparuerit in his locis, quæ prius immaculata erant, lepra volatilis et vaga, debet igne comburi. 003 LEV 013 058 Si cessaverit, lavabit aqua ea, quæ pura sunt, secundo, et munda erunt. 003 LEV 013 059 Ista est lex lepræ vestimenti lanei et linei, staminis, atque subtegminis, omnisque supellectilis pelliceæ, quomodo mundari debeat, vel contaminari. 003 LEV 014 001 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 003 LEV 014 002 Hic est ritus leprosi, quando mundandus est. Adducetur ad sacerdotem: 003 LEV 014 003 qui egressus de castris, cum invenerit lepram esse mundatam, 003 LEV 014 004 præcipiet ei, qui purificatur, ut offerat duos passeres vivos pro se, quibus vesci licitum est, et lignum cedrinum, vermiculumque et hyssopum. 003 LEV 014 005 Et unum ex passeribus immolari jubebit in vase fictili super aquas viventes: 003 LEV 014 006 alium autem vivum cum ligno cedrino, et cocco et hyssopo, tinget in sanguine passeris immolati, 003 LEV 014 007 quo asperget illum, qui mundandus est, septies, ut jure purgetur: et dimittet passerem vivum, ut in agrum avolet. 003 LEV 014 008 Cumque laverit homo vestimenta sua, radet omnes pilos corporis, et lavabitur aqua: purificatusque ingredietur castra, ita dumtaxat ut maneat extra tabernaculum suum septem diebus, 003 LEV 014 009 et die septimo radet capillos capitis, barbamque et supercilia, ac totius corporis pilos. Et lotis rursum vestibus et corpore, 003 LEV 014 010 die octavo assumet duos agnos immaculatos, et ovem anniculam absque macula, et tres decimas similæ in sacrificium, quæ conspersa sit oleo, et seorsum olei sextarium. 003 LEV 014 011 Cumque sacerdos purificans hominem, statuerit eum, et hæc omnia coram Domino in ostio tabernaculi testimonii, 003 LEV 014 012 tollet agnum et offeret eum pro delicto, oleique sextarium: et oblatis ante Dominum omnibus, 003 LEV 014 013 immolabit agnum, ubi solet immolari hostia pro peccato, et holocaustum, id est, in loco sancto. Sicut enim pro peccato, ita et pro delicto ad sacerdotem pertinet hostia: Sancta sanctorum est. 003 LEV 014 014 Assumensque sacerdos de sanguine hostiæ, quæ immolata est pro delicto, ponet super extremum auriculæ dextræ ejus qui mundatur, et super pollices manus dextræ et pedis: 003 LEV 014 015 et de olei sextario mittet in manum suam sinistram, 003 LEV 014 016 tingetque digitum dextrum in eo, et asperget coram Domino septies. 003 LEV 014 017 Quod autem reliquum est olei in læva manu, fundet super extremum auriculæ dextræ ejus qui mundatur, et super pollices manus ac pedis dextri, et super sanguinem qui effusus est pro delicto, 003 LEV 014 018 et super caput ejus. 003 LEV 014 019 Rogabitque pro eo coram Domino, et faciet sacrificium pro peccato: tunc immolabit holocaustum, 003 LEV 014 020 et ponet illud in altari cum libamentis suis, et homo rite mundabitur. 003 LEV 014 021 Quod si pauper est, et non potest manus ejus invenire quæ dicta sunt pro delicto, assumet agnum ad oblationem, ut roget pro eo sacerdos, decimamque partem similæ conspersæ oleo in sacrificium, et olei sextarium, 003 LEV 014 022 duosque turtures sive duos pullos columbæ, quorum unus sit pro peccato, et alter in holocaustum: 003 LEV 014 023 offeretque ea die octavo purificationis suæ sacerdoti, ad ostium tabernaculi testimonii coram Domino. 003 LEV 014 024 Qui suscipiens agnum pro delicto et sextarium olei, levabit simul: 003 LEV 014 025 immolatoque agno, de sanguine ejus ponet super extremum auriculæ dextræ illius qui mundatur, et super pollices manus ejus ac pedis dextri: 003 LEV 014 026 olei vero partem mittet in manum suam sinistram, 003 LEV 014 027 in quo tingens digitum dextræ manus asperget septies coram Domino: 003 LEV 014 028 tangetque extremum dextræ auriculæ illius qui mundatur, et pollices manus ac pedis dextri, in loco sanguinis qui effusus est pro delicto: 003 LEV 014 029 reliquam autem partem olei, quæ est in sinistra manu, mittet super caput purificati, ut placet pro eo Dominum: 003 LEV 014 030 et turturem sive pullum columbæ offeret, 003 LEV 014 031 unum pro delicto, et alterum in holocaustum cum libamentis suis. 003 LEV 014 032 Hoc est sacrificium leprosi, qui habere non potest omnia in emundationem sui. 003 LEV 014 033 Locutusque est Dominus ad Moysen et Aaron, dicens: 003 LEV 014 034 Cum ingressi fueritis terram Chanaan, quam ego dabo vobis in possessionem, si fuerit plaga lepræ in ædibus, 003 LEV 014 035 ibit cujus est domus, nuntians sacerdoti, et dicet: Quasi plaga lepræ videtur mihi esse in domo mea. 003 LEV 014 036 At ille præcipiet ut efferant universa de domo, priusquam ingrediatur eam, et videat utrum leprosa sit, ne immunda fiant omnia quæ in domo sunt. Intrabitque postea ut consideret lepram domus: 003 LEV 014 037 et cum viderit in parietibus illius quasi valliculas pallore sive rubore deformes, et humiliores superficie reliqua, 003 LEV 014 038 egredietur ostium domus, et statim claudet illam septem diebus. 003 LEV 014 039 Reversusque die septimo, considerabit eam: si invenerit crevisse lepram, 003 LEV 014 040 jubebit erui lapides in quibus lepra est, et projici eos extra civitatem in locum immundum: 003 LEV 014 041 domum autem ipsam radi intrinsecus per circuitum, et spargi pulverem rasuræ extra urbem in locum immundum, 003 LEV 014 042 lapidesque alios reponi pro his qui ablati fuerint, et luto alio liniri domum. 003 LEV 014 043 Sin autem postquam eruti sunt lapides, et pulvis erasus, et alia terra lita, 003 LEV 014 044 ingressus sacerdos viderit reversam lepram, et parietes respersos maculis, lepra est perseverans, et immunda domus: 003 LEV 014 045 quam statim destruent, et lapides ejus ac ligna, atque universum pulverem projicient extra oppidum in locum immundum. 003 LEV 014 046 Qui intraverit domum quando clausa est, immundus erit usque ad vesperum: 003 LEV 014 047 et qui dormierit in ea, et comederit quippiam, lavabit vestimenta sua. 003 LEV 014 048 Quod si introiens sacerdos viderit lepram non crevisse in domo, postquam denuo lita fuerit, purificabit eam reddita sanitate: 003 LEV 014 049 et in purificationem ejus sumet duos passeres, lignumque cedrinum, et vermiculum atque hyssopum: 003 LEV 014 050 et immolato uno passere in vase fictili super aquas vivas, 003 LEV 014 051 tollet lignum cedrinum, et hyssopum, et coccum, et passerem vivum, et tinget omnia in sanguine passeris immolati, atque in aquis viventibus, et asperget domum septies, 003 LEV 014 052 purificabitque eam tam in sanguine passeris quam in aquis viventibus, et in passere vivo, lignoque cedrino et hyssopo atque vermiculo. 003 LEV 014 053 Cumque dimiserit passerem avolare in agrum libere, orabit pro domo, et jure mundabitur. 003 LEV 014 054 Ista est lex omnis lepræ et percussuræ, 003 LEV 014 055 lepræ vestium et domorum, 003 LEV 014 056 cicatricis et erumpentium papularum, lucentis maculæ, et in varias species, coloribus immutatis, 003 LEV 014 057 ut possit sciri quo tempore mundum quid, vel immundum sit. 003 LEV 015 001 Locutusque est Dominus ad Moysen et Aaron, dicens: 003 LEV 015 002 Loquimini filiis Israël, et dicite eis: Vir, qui patitur fluxum seminis, immundus erit. 003 LEV 015 003 Et tunc judicabitur huic vitio subjacere, cum per singula momenta adhæserit carni ejus, atque concreverit fœdus humor. 003 LEV 015 004 Omne stratum, in quo dormierit, immundum erit, et ubicumque sederit. 003 LEV 015 005 Si quis hominum tetigerit lectum ejus, lavabit vestimenta sua, et ipse lotus aqua, immundus erit usque ad vesperum. 003 LEV 015 006 Si sederit ubi ille sederat, et ipse lavabit vestimenta sua: et lotus aqua, immundus erit usque ad vesperum. 003 LEV 015 007 Qui tetigerit carnem ejus, lavabit vestimenta sua: et ipse lotus aqua, immundus erit usque ad vesperum. 003 LEV 015 008 Si salivam hujuscemodi homo jecerit super eum qui mundus est, lavabit vestimenta sua: et lotus aqua, immundus erit usque ad vesperum. 003 LEV 015 009 Sagma, super quo sederit, immundum erit: 003 LEV 015 010 et quidquid sub eo fuerit, qui fluxum seminis patitur, pollutum erit usque ad vesperum. Qui portaverit horum aliquid, lavabit vestimenta sua: et ipse lotus aqua, immundus erit usque ad vesperum. 003 LEV 015 011 Omnis, quem tetigerit qui talis est, non lotis ante manibus, lavabit vestimenta sua, et lotus aqua, immundus erit usque ad vesperum. 003 LEV 015 012 Vas fictile quod tetigerit confringetur: vas autem ligneum lavabitur aqua. 003 LEV 015 013 Si sanatus fuerit qui hujuscemodi sustinet passionem, numerabit septem dies post emundationem sui, et lotis vestibus et toto corpore in aquis viventibus, erit mundus. 003 LEV 015 014 Die autem octavo sumet duos turtures, aut duos pullos columbæ, et veniet in conspectum Domini ad ostium tabernaculi testimonii, dabitque eos sacerdoti: 003 LEV 015 015 qui faciet unum pro peccato et alterum in holocaustum: rogabitque pro eo coram Domino, ut emundetur a fluxi seminis sui. 003 LEV 015 016 Vir de quo egreditur semen coitus, lavabit aqua omne corpus suum: et immundus erit usque ad vesperum. 003 LEV 015 017 Vestem et pellem, quam habuerit, lavabit aqua, et immunda erit usque ad vesperum. 003 LEV 015 018 Mulier, cum qua coierit, lavabitur aqua, et immunda erit usque ad vesperum. 003 LEV 015 019 Mulier, quæ redeunte mense patitur fluxum sanguinis, septem diebus separabitur. 003 LEV 015 020 Omnis qui tetigerit eam, immundus erit usque ad vesperum: 003 LEV 015 021 et in quo dormierit vel sederit diebus separationis suæ, polluetur. 003 LEV 015 022 Qui tetigerit lectum ejus, lavabit vestimenta sua: et ipse lotus aqua, immundus erit usque ad vesperum. 003 LEV 015 023 Omne vas, super quo illa sederit, quisquis attigerit, lavabit vestimenta sua: et ipse lotus aqua, pollutus erit usque ad vesperum. 003 LEV 015 024 Si coierit cum ea vir tempore sanguinis menstrualis, immundus erit septem diebus: et omne stratum, in quo dormierit, polluetur. 003 LEV 015 025 Mulier, quæ patitur multis diebus fluxum sanguinis non in tempore menstruali, vel quæ post menstruum sanguinem fluere non cessat, quamdiu subjacet huic passioni, immunda erit quasi sit in tempore menstruo. 003 LEV 015 026 Omne stratum, in quo dormierit, et vas in quo sederit, pollutum erit. 003 LEV 015 027 Quicumque tetigerit ea, lavabit vestimenta sua: et ipse lotus aqua, immundus erit usque ad vesperam. 003 LEV 015 028 Si steterit sanguis, et fluere cessaverit, numerabit septem dies purificationis suæ: 003 LEV 015 029 et die octavo offeret pro se sacerdoti duos turtures, aut duos pullos columbarum, ad ostium tabernaculi testimonii: 003 LEV 015 030 qui unum faciet pro peccato, et alterum in holocaustum, rogabitque pro ea coram Domino, et pro fluxu immunditiæ ejus. 003 LEV 015 031 Docebitis ergo filios Israël ut caveant immunditiam, et non moriantur in sordibus suis, cum polluerint tabernaculum meum quod est inter eos. 003 LEV 015 032 Ista est lex ejus, qui patitur fluxum seminis, et qui polluitur coitu, 003 LEV 015 033 et quæ menstruis temporibus separatur, vel quæ jugi fluit sanguine, et hominis qui dormierit cum ea. 003 LEV 016 001 Locutusque est Dominus ad Moysen post mortem duorum filiorum Aaron, quando offerentes ignem alienum interfecti sunt: 003 LEV 016 002 et præcepit ei, dicens: Loquere ad Aaron fratrem tuum, ne omni tempore ingrediatur sanctuarium, quod est intra velum coram propitiatorio quo tegitur arca, ut non moriatur (quia in nube apparebo super oraculum), 003 LEV 016 003 nisi hæc ante fecerit: vitulum pro peccato offeret, et arietem in holocaustum. 003 LEV 016 004 Tunica linea vestietur, feminalibus lineis verenda celabit: accingetur zona linea, cidarim lineam imponet capiti: hæc enim vestimenta sunt sancta: quibus cunctis, cum lotus fuerit, induetur. 003 LEV 016 005 Suscipietque ab universa multitudine filiorum Israël duos hircos pro peccato, et unum arietem in holocaustum. 003 LEV 016 006 Cumque obtulerit vitulum, et oraverit pro se et pro domo sua, 003 LEV 016 007 duos hircos stare faciet coram Domino in ostio tabernaculi testimonii: 003 LEV 016 008 mittensque super utrumque sortem, unam Domino, alteram capro emissario: 003 LEV 016 009 cujus exierit sors Domino, offeret illum pro peccato: 003 LEV 016 010 cujus autem in caprum emissarium, statuet eum vivum coram Domino, ut fundat preces super eo, et emittat eum in solitudinem. 003 LEV 016 011 His rite celebratis, offeret vitulum, et rogans pro se, et pro domo sua, immolabit eum: 003 LEV 016 012 assumptoque thuribulo, quod de prunis altaris impleverit, et hauriens manu compositum thymiama in incensum, ultra velum intrabit in sancta: 003 LEV 016 013 ut, positis super ignem aromatibus, nebula eorum et vapor operiat oraculum quod est supra testimonium, et non moriatur. 003 LEV 016 014 Tollet quoque de sanguine vituli, et asperget digito septies contra propitiatorium ad orientem. 003 LEV 016 015 Cumque mactaverit hircum pro peccato populi, inferet sanguinem ejus intra velum, sicut præceptum est de sanguine vituli, ut aspergat e regione oraculi, 003 LEV 016 016 et expiet sanctuarium ab immunditiis filiorum Israël, et a prævaricationibus eorum, cunctisque peccatis. Juxta hunc ritum faciet tabernaculo testimonii, quod fixum est inter eos, in medio sordium habitationis eorum. 003 LEV 016 017 Nullus hominum sit in tabernaculo, quando pontifex sanctuarium ingreditur, ut roget pro se, et pro domo sua, et pro universo cœtu Israël, donec egrediatur. 003 LEV 016 018 Cum autem exierit ad altare quod coram Domino est, oret pro se, et sumptum sanguinem vituli atque hirci fundat super cornua ejus per gyrum: 003 LEV 016 019 aspergensque digito septies, expiet, et sanctificet illud ab immunditiis filiorum Israël. 003 LEV 016 020 Postquam emundaverit sanctuarium, et tabernaculum, et altare, tunc offerat hircum viventem: 003 LEV 016 021 et posita utraque manu super caput ejus, confiteatur omnes iniquitates filiorum Israël, et universa delicta atque peccata eorum: quæ imprecans capiti ejus, emittet illum per hominem paratum, in desertum. 003 LEV 016 022 Cumque portaverit hircus omnes iniquitates eorum in terram solitariam, et dimissus fuerit in deserto, 003 LEV 016 023 revertetur Aaron in tabernaculum testimonii, et depositis vestibus, quibus prius indutus erat, cum intraret sanctuarium, relictisque ibi, 003 LEV 016 024 lavabit carnem suam in loco sancto, indueturque vestibus suis. Et postquam egressus obtulerit holocaustum suum, ac plebis, rogabit tam pro se quam pro populo: 003 LEV 016 025 et adipem, qui oblatus est pro peccatis, adolebit super altare. 003 LEV 016 026 Ille vero, qui dimiserit caprum emissarium, lavabit vestimenta sua, et corpus aqua, et sic ingredietur in castra. 003 LEV 016 027 Vitulum autem, et hircum, qui pro peccato fuerant immolati, et quorum sanguis illatus est in sanctuarium, ut expiatio compleretur, asportabunt foras castra, et comburent igni tam pelles quam carnes eorum, ac fimum: 003 LEV 016 028 et quicumque combusserit ea, lavabit vestimenta sua et carnem aqua, et sic ingredietur in castra. 003 LEV 016 029 Eritque vobis hoc legitimum sempiternum: mense septimo, decima die mensis, affligetis animas vestras, nullumque opus facietis, sive indigena, sive advena qui peregrinatur inter vos. 003 LEV 016 030 In hac die expiatio erit vestri, atque mundatio ab omnibus peccatis vestris: coram Domino mundabimini. 003 LEV 016 031 Sabbatum enim requietionis est, et affligetis animas vestras religione perpetua. 003 LEV 016 032 Expiabit autem sacerdos, qui unctus fuerit, et cujus manus initiatæ sunt ut sacerdotio fungatur pro patre suo: indueturque stola linea et vestibus sanctis, 003 LEV 016 033 et expiabit sanctuarium et tabernaculum testimonii atque altare, sacerdotes quoque et universum populum. 003 LEV 016 034 Eritque vobis hoc legitimum sempiternum, ut oretis pro filiis Israël, et pro cunctis peccatis eorum semel in anno. Fecit igitur sicut præceperat Dominus Moysi. 003 LEV 017 001 Et locutus est Dominus ad Moysen, dicens: 003 LEV 017 002 Loquere Aaron et filiis ejus, et cunctis filiis Israël, dicens ad eos: Iste est sermo quem mandavit Dominus, dicens: 003 LEV 017 003 Homo quilibet de domo Israël, si occiderit bovem aut ovem, sive capram, in castris vel extra castra, 003 LEV 017 004 et non obtulerit ad ostium tabernaculi oblationem Domino, sanguinis reus erit: quasi si sanguinem fuderit, sic peribit de medio populi sui. 003 LEV 017 005 Ideo sacerdoti offerre debent filii Israël hostias suas, quas occident in agro, ut sanctificentur Domino ante ostium tabernaculi testimonii, et immolent eas hostias pacificas Domino. 003 LEV 017 006 Fundetque sacerdos sanguinem super altare Domini ad ostium tabernaculi testimonii, et adolebit adipem in odorem suavitatis Domino: 003 LEV 017 007 et nequaquam ultra immolabunt hostias suas dæmonibus, cum quibus fornicati sunt. Legitimum sempiternum erit illis et posteris eorum. 003 LEV 017 008 Et ad ipsos dices: Homo de domo Israël, et de advenis qui peregrinantur apud vos, qui obtulerit holocaustum sive victimam, 003 LEV 017 009 et ad ostium tabernaculi testimonii non adduxerit eam, ut offeratur Domino, interibit de populo suo. 003 LEV 017 010 Homo quilibet de domo Israël et de advenis qui peregrinantur inter eos, si comederit sanguinem, obfirmabo faciem meam contra animam illius, et disperdam eam de populo suo, 003 LEV 017 011 quia anima carnis in sanguine est: et ego dedi illum vobis, ut super altare in eo expietis pro animabus vestris, et sanguis pro animæ piaculo sit. 003 LEV 017 012 Idcirco dixi filiis Israël: Omnis anima ex vobis non comedet sanguinem, nec ex advenis qui peregrinantur apud vos. 003 LEV 017 013 Homo quicumque de filiis Israël, et de advenis qui peregrinantur apud vos, si venatione atque aucupio ceperit feram, vel avem, quibus vesci licitum est, fundat sanguinem ejus, et operiat illum terra. 003 LEV 017 014 Anima enim omnis carnis in sanguine est: unde dixi filiis Israël: Sanguinem universæ carnis non comedetis, quia anima carnis in sanguine est: et quicumque comederit illum, interibit. 003 LEV 017 015 Anima, quæ comederit morticinum, vel captum a bestia, tam de indigenis, quam de advenis, lavabit vestimenta sua et semetipsum aqua, et contaminatus erit usque ad vesperum: et hoc ordine mundus fiet. 003 LEV 017 016 Quod si non laverit vestimenta sua et corpus, portabit iniquitatem suam. 003 LEV 018 001 Locutus est Dominus ad Moysen, dicens: 003 LEV 018 002 Loquere filiis Israël, et dices ad eos: Ego Dominus Deus vester: 003 LEV 018 003 juxta consuetudinem terræ Ægypti, in qua habitastis, non facietis: et juxta morem regionis Chanaan, ad quam ego introducturus sum vos, non agetis, nec in legitimis eorum ambulabitis. 003 LEV 018 004 Facietis judicia mea, et præcepta mea servabitis, et ambulabitis in eis. Ego Dominus Deus vester. 003 LEV 018 005 Custodite leges meas atque judicia, quæ faciens homo, vivet in eis. Ego Dominus. 003 LEV 018 006 Omnis homo ad proximam sanguinis sui non accedet, ut revelet turpitudinem ejus. Ego Dominus. 003 LEV 018 007 Turpitudinem patris tui et turpitudinem matris tuæ non discooperies: mater tua est: non revelabis turpitudinem ejus. 003 LEV 018 008 Turpitudinem uxoris patris tui non discooperies: turpitudo enim patris tui est. 003 LEV 018 009 Turpitudinem sororis tuæ ex patre sive ex matre, quæ domi vel foris genita est, non revelabis. 003 LEV 018 010 Turpitudinem filiæ filii tui vel neptis ex filia non revelabis: quia turpitudo tua est. 003 LEV 018 011 Turpitudinem filiæ uxoris patris tui, quam peperit patri tuo, et est soror tua, non revelabis. 003 LEV 018 012 Turpitudinem sororis patris tui non discooperies: quia caro est patris tui. 003 LEV 018 013 Turpitudinem sororis matris tuæ non revelabis, eo quod caro sit matris tuæ. 003 LEV 018 014 Turpitudinem patrui tui non revelabis, nec accedes ad uxorem ejus, quæ tibi affinitate conjungitur. 003 LEV 018 015 Turpitudinem nurus tuæ non revelabis, quia uxor filii tui est: nec discooperies ignominiam ejus. 003 LEV 018 016 Turpitudinem uxoris fratris tui non revelabis: quia turpitudo fratris tui est. 003 LEV 018 017 Turpitudinem uxoris tuæ et filiæ ejus non revelabis. Filiam filii ejus, et filiam filiæ illius non sumes, ut reveles ignominiam ejus: quia caro illius sunt, et talis coitus incestus est. 003 LEV 018 018 Sororem uxoris tuæ in pellicatum illius non accipies, nec revelabis turpitudinem ejus adhuc illa vivente. 003 LEV 018 019 Ad mulierem quæ patitur menstrua non accedes, nec revelabis fœditatem ejus. 003 LEV 018 020 Cum uxore proximi tui non coibis, nec seminis commistione maculaberis. 003 LEV 018 021 De semine tuo non dabis ut consecretur idolo Moloch, nec pollues nomen Dei tui. Ego Dominus. 003 LEV 018 022 Cum masculo non commiscearis coitu femineo, quia abominatio est. 003 LEV 018 023 Cum omni pecore non coibis, nec maculaberis cum eo. Mulier non succumbet jumento, nec miscebitur ei, quia scelus est. 003 LEV 018 024 Nec polluamini in omnibus his quibus contaminatæ sunt universæ gentes, quas ego ejiciam ante conspectum vestrum, 003 LEV 018 025 et quibus polluta est terra: cujus ego scelera visitabo, ut evomat habitatores suos. 003 LEV 018 026 Custodite legitima mea atque judicia, et non faciatis ex omnibus abominationibus istis, tam indigena quam colonus qui peregrinantur apud vos. 003 LEV 018 027 Omnes enim execrationes istas fecerunt accolæ terræ qui fuerunt ante vos, et polluerunt eam. 003 LEV 018 028 Cavete ergo ne et vos similiter evomat, cum paria feceritis, sicut evomuit gentem, quæ fuit ante vos. 003 LEV 018 029 Omnis anima, quæ fecerit de abominationibus his quippiam, peribit de medio populi sui. 003 LEV 018 030 Custodite mandata mea. Nolite facere quæ fecerunt hi qui fuerunt ante vos, et ne polluamini in eis. Ego Dominus Deus vester. 003 LEV 019 001 Locutus est Dominus ad Moysen, dicens: 003 LEV 019 002 Loquere ad omnem cœtum filiorum Israël, et dices ad eos: Sancti estote, quia ego sanctus sum, Dominus Deus vester. 003 LEV 019 003 Unusquisque patrem suum, et matrem suam timeat. Sabbata mea custodite. Ego Dominus Deus vester. 003 LEV 019 004 Nolite converti ad idola, nec deos conflatiles faciatis vobis. Ego Dominus Deus vester. 003 LEV 019 005 Si immolaveritis hostiam pacificorum Domino, ut sit placabilis, 003 LEV 019 006 eo die quo fuerit immolata, comedetis eam, et die altero: quidquid autem residuum fuerit in diem tertium, igne comburetis. 003 LEV 019 007 Si quis post biduum comederit ex ea, profanus erit, et impietatis reus: 003 LEV 019 008 portabitque iniquitatem suam, quia sanctum Domini polluit, et peribit anima illa de populo suo. 003 LEV 019 009 Cumque messueris segetes terræ tuæ, non tondebis usque ad solum superficiem terræ, nec remanentes spicas colliges, 003 LEV 019 010 neque in vinea tua racemos et grana decidentia congregabis: sed pauperibus et peregrinis carpenda dimittes. Ego Dominus Deus vester. 003 LEV 019 011 Non facietis furtum. Non mentiemini, nec decipiet unusquisque proximum suum. 003 LEV 019 012 Non perjurabis in nomine meo, nec pollues nomen Dei tui. Ego Dominus. 003 LEV 019 013 Non facies calumniam proximo tuo nec vi opprimes eum. Non morabitur opus mercenarii tui apud te usque mane. 003 LEV 019 014 Non maledices surdo, nec coram cæco pones offendiculum: sed timebis Dominum Deum tuum, quia ego sum Dominus. 003 LEV 019 015 Non facies quod iniquum est, nec injuste judicabis. Non consideres personam pauperis, nec honores vultum potentis. Juste judica proximo tuo. 003 LEV 019 016 Non eris criminator, nec susurro in populo. Non stabis contra sanguinem proximi tui. Ego Dominus. 003 LEV 019 017 Non oderis fratrem tuum in corde tuo, sed publice argue eum, ne habeas super illo peccatum. 003 LEV 019 018 Non quæras ultionem, nec memor eris injuriæ civium tuorum. Diliges amicum tuum sicut teipsum. Ego Dominus. 003 LEV 019 019 Leges meas custodite. Jumentum tuum non facies coire cum alterius generis animantibus. Agrum tuum non seres diverso semine. Veste, quæ ex duobus texta est, non indueris. 003 LEV 019 020 Homo, si dormierit cum muliere coitu seminis, quæ sit ancilla etiam nubilis, et tamen pretio non redempta, nec libertate donata: vapulabunt ambo, et non morientur, quia non fuit libera. 003 LEV 019 021 Pro delicto autem suo offeret Domino ad ostium tabernaculi testimonii arietem: 003 LEV 019 022 orabitque pro eo sacerdos, et pro peccato ejus coram Domino, et repropitiabitur ei, dimitteturque peccatum. 003 LEV 019 023 Quando ingressi fueritis terram, et plantaveritis in ea ligna pomifera, auferetis præputia eorum: poma, quæ germinant, immunda erunt vobis, nec edetis ex eis. 003 LEV 019 024 Quarto autem anno omnis fructus eorum sanctificabitur, laudabilis Domino. 003 LEV 019 025 Quinto autem anno comedetis fructus, congregantes poma, quæ proferunt. Ego Dominus Deus vester. 003 LEV 019 026 Non comedetis cum sanguine. Non augurabimini, nec observabitis somnia. 003 LEV 019 027 Neque in rotundum attondebitis comam, nec radetis barbam. 003 LEV 019 028 Et super mortuo non incidetis carnem vestram, neque figuras aliquas aut stigmata facietis vobis. Ego Dominus. 003 LEV 019 029 Ne prostituas filiam tuam, ne contaminetur terra et impleatur piaculo. 003 LEV 019 030 Sabbata mea custodite, et sanctuarium meum metuite. Ego Dominus. 003 LEV 019 031 Non declinetis ad magos, nec ab ariolis aliquid sciscitemini, ut polluamini per eos. Ego Dominus Deus vester. 003 LEV 019 032 Coram cano capite consurge, et honora personam senis: et time Dominum Deum tuum. Ego sum Dominus. 003 LEV 019 033 Si habitaverit advena in terra vestra, et moratus fuerit inter vos, non exprobretis ei: 003 LEV 019 034 sed sit inter vos quasi indigena, et diligetis eum quasi vosmetipsos: fuistis enim et vos advenæ in terra Ægypti. Ego Dominus Deus vester. 003 LEV 019 035 Nolite facere iniquum aliquid in judicio, in regula, in pondere, in mensura. 003 LEV 019 036 Statera justa, et æqua sint pondera, justus modius, æquusque sextarius. Ego Dominus Deus vester, qui eduxi vos de terra Ægypti. 003 LEV 019 037 Custodite omnia præcepta mea, et universa judicia, et facite ea. Ego Dominus. 003 LEV 020 001 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 003 LEV 020 002 Hæc loqueris filiis Israël: Homo de filiis Israël, et de advenis qui habitant in Israël, si quis dederit de semine suo idolo Moloch, morte moriatur: populus terræ lapidabit eum. 003 LEV 020 003 Et ego ponam faciem meam contra illum: succidamque eum de medio populi sui, eo quod dederit de semine suo Moloch, et contaminaverit sanctuarium meum, ac polluerit nomen sanctum meum. 003 LEV 020 004 Quod si negligens populus terræ, et quasi parvipendens imperium meum, dimiserit hominem qui dedit de semine suo Moloch, nec voluerit eum occidere: 003 LEV 020 005 ponam faciem meam super hominem illum, et super cognationem ejus, succidamque et ipsum, et omnes qui consenserunt ei ut fornicarentur cum Moloch, de medio populi sui. 003 LEV 020 006 Anima, quæ declinaverit ad magos et ariolos, et fornicata fuerit cum eis, ponam faciem meam contra eam, et interficiam illam de medio populi sui. 003 LEV 020 007 Sanctificamini et estote sancti, quia ego sum Dominus Deus vester. 003 LEV 020 008 Custodite præcepta mea, et facite ea: ego Dominus qui sanctifico vos. 003 LEV 020 009 Qui maledixerit patri suo, aut matri, morte moriatur: patri matrique maledixit: sanguis ejus sit super eum. 003 LEV 020 010 Si mœchatus quis fuerit cum uxore alterius, et adulterium perpetraverit cum conjuge proximi sui, morte moriantur et mœchus et adultera. 003 LEV 020 011 Qui dormierit cum noverca sua, et revelaverit ignominiam patris sui, morte moriantur ambo: sanguis eorum sit super eos. 003 LEV 020 012 Si quis dormierit cum nuru sua, uterque moriatur, quia scelus operati sunt: sanguis eorum sit super eos. 003 LEV 020 013 Qui dormierit cum masculo coitu femineo, uterque operatus est nefas: morte moriantur: sit sanguis eorum super eos. 003 LEV 020 014 Qui supra uxorem filiam, duxerit matrem ejus, scelus operatus est: vivus ardebit cum eis, nec permanebit tantum nefas in medio vestri. 003 LEV 020 015 Qui cum jumento et pecore coierit, morte moriatur: pecus quoque occidite. 003 LEV 020 016 Mulier, quæ succubuerit cuilibet jumento, simul interficietur cum eo: sanguis eorum sit super eos. 003 LEV 020 017 Qui acceperit sororem suam filiam patris sui, vel filiam matris suæ, et viderit turpitudinem ejus, illaque conspexerit fratris ignominiam, nefariam rem operati sunt: occidentur in conspectu populi sui, eo quod turpitudinem suam mutuo revelaverint, et portabunt iniquitatem suam. 003 LEV 020 018 Qui coierit cum muliere in fluxu menstruo, et revelaverit turpitudinem ejus, ipsaque aperuerit fontem sanguinis sui, interficientur ambo de medio populi sui. 003 LEV 020 019 Turpitudinem materteræ et amitæ tuæ non discooperies: qui hoc fecerit, ignominiam carnis suæ nudavit; portabunt ambo iniquitatem suam. 003 LEV 020 020 Qui coierit cum uxore patrui vel avunculi sui, et revelaverit ignominiam cognationis suæ, portabunt ambo peccatum suum: absque liberis morientur. 003 LEV 020 021 Qui duxerit uxorem fratris sui, rem facit illicitam: turpitudinem fratris sui revelavit: absque liberis erunt. 003 LEV 020 022 Custodite leges meas, atque judicia, et facite ea: ne et vos evomat terra quam intraturi estis et habitaturi. 003 LEV 020 023 Nolite ambulare in legitimis nationum, quas ego expulsurus sum ante vos. Omnia enim hæc fecerunt, et abominatus sum eas. 003 LEV 020 024 Vobis autem loquor. Possidete terram eorum, quam dabo vobis in hæreditatem, terram fluentem lacte et melle. Ego Dominus Deus vester, qui separavi vos a ceteris populis. 003 LEV 020 025 Separate ergo et vos jumentum mundum ab immundo, et avem mundam ab immunda: ne polluatis animas vestras in pecore, et avibus, et cunctis quæ moventur in terra, et quæ vobis ostendi esse polluta. 003 LEV 020 026 Eritis mihi sancti, quia sanctus sum ego Dominus, et separavi vos a ceteris populis, ut essetis mei. 003 LEV 020 027 Vir, sive mulier, in quibus pythonicus, vel divinationis fuerit spiritus, morte moriantur: lapidibus obruent eos: sanguis eorum sit super illos. 003 LEV 021 001 Dixit quoque Dominus ad Moysen: Loquere ad sacerdotes filios Aaron, et dices ad eos: Ne contaminetur sacerdos in mortibus civium suorum, 003 LEV 021 002 nisi tantum in consanguineis, ac propinquis, id est, super patre et matre, et filio, et filia, fratre quoque, 003 LEV 021 003 et sorore virgine quæ non est nupta viro: 003 LEV 021 004 sed nec in principe populi sui contaminabitur. 003 LEV 021 005 Non radent caput, nec barbam, neque in carnibus suis facient incisuras. 003 LEV 021 006 Sancti erunt Deo suo, et non polluent nomen ejus: incensum enim Domini, et panes Dei sui offerunt, et ideo sancti erunt. 003 LEV 021 007 Scortum et vile prostibulum non ducent uxorem, nec eam quæ repudiata est a marito: quia consecrati sunt Deo suo, 003 LEV 021 008 et panes propositionis offerunt. Sint ergo sancti, quia et ego sanctus sum, Dominus qui sanctifico eos. 003 LEV 021 009 Sacerdotis filia si deprehensa fuerit in stupro, et violaverit nomen patris sui, flammis exuretur. 003 LEV 021 010 Pontifex, id est, sacerdos maximus inter fratres suos, super cujus caput fusum est unctionis oleum, et cujus manus in sacerdotio consecratæ sunt, vestitusque est sanctis vestibus, caput suum non discooperiet, vestimenta non scindet: 003 LEV 021 011 et ad omnem mortuum non ingredietur omnino: super patre quoque suo et matre non contaminabitur. 003 LEV 021 012 Nec egredietur de sanctis, ne polluat sanctuarium Domini, quia oleum sanctæ unctionis Dei sui super eum est. Ego Dominus. 003 LEV 021 013 Virginem ducet uxorem: 003 LEV 021 014 viduam autem et repudiatam, et sordidam, atque meretricem non accipiet, sed puellam de populo suo: 003 LEV 021 015 ne commisceat stirpem generis sui vulgo gentis suæ: quia ego Dominus, qui sanctifico eum. 003 LEV 021 016 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 003 LEV 021 017 Loquere ad Aaron: Homo de semine tuo per familias qui habuerit maculam, non offeret panes Deo suo, 003 LEV 021 018 nec accedet ad ministerium ejus: si cæcus fuerit, si claudus, si parvo vel grandi, vel torto naso, 003 LEV 021 019 si fracto pede, si manu, 003 LEV 021 020 si gibbus, si lippus, si albuginem habens in oculo, si jugem scabiem, si impetiginem in corpore, vel herniosus. 003 LEV 021 021 Omnis qui habuerit maculam de semine Aaron sacerdotis, non accedet offerre hostias Domino, nec panes Deo suo: 003 LEV 021 022 vescetur tamen panibus qui offeruntur in sanctuario, 003 LEV 021 023 ita dumtaxat, ut intra velum non ingrediatur, nec accedat ad altare, quia maculam habet, et contaminare non debet sanctuarium meum. Ego Dominus qui sanctifico eos. 003 LEV 021 024 Locutus est ergo Moyses ad Aaron, et ad filios ejus, et ad omnem Israël cuncta quæ fuerant sibi imperata. 003 LEV 022 001 Locutus quoque est Dominus ad Moysen, dicens: 003 LEV 022 002 Loquere ad Aaron et ad filios ejus, ut caveant ab his quæ consecrata sunt filiorum Israël, et non contaminent nomen sanctificatorum mihi, quæ ipsi offerunt. Ego Dominus. 003 LEV 022 003 Dic ad eos, et ad posteros eorum: Omnis homo qui accesserit de stirpe vestra ad ea quæ consecrata sunt, et quæ obtulerunt filii Israël Domino, in quo est immunditia, peribit coram Domino. Ego sum Dominus. 003 LEV 022 004 Homo de semine Aaron, qui fuerit leprosus, aut patiens fluxum seminis, non vescetur de his quæ sanctificata sunt mihi, donec sanetur. Qui tetigerit immundum super mortuo, et ex quo egreditur semen quasi coitus, 003 LEV 022 005 et qui tangit reptile, et quodlibet immundum cujus tactus est sordidus, 003 LEV 022 006 immundus erit usque ad vesperum, et non vescetur his quæ sanctificata sunt: sed cum laverit carnem suam aqua, 003 LEV 022 007 et occubuerit sol, tunc mundatus vescetur de sanctificatis, quia cibus illius est. 003 LEV 022 008 Morticinum et captum a bestia non comedent, nec polluentur in eis. Ego sum Dominus. 003 LEV 022 009 Custodiant præcepta mea, ut non subjaceant peccato, et moriantur in sanctuario, cum polluerint illud. Ego Dominus qui sanctifico eos. 003 LEV 022 010 Omnis alienigena non comedet de sanctificatis; inquilinus sacerdotis et mercenarius non vescentur ex eis. 003 LEV 022 011 Quem autem sacerdos emerit, et qui vernaculus domus ejus fuerit, his comedent ex eis. 003 LEV 022 012 Si filia sacerdotis cuilibet ex populo nupta fuerit, de his quæ sanctificata sunt, et de primitiis non vescetur. 003 LEV 022 013 Sin autem vidua, vel repudiata, et absque liberis reversa fuerit ad domum patris sui: sicut puella consueverat, aletur cibis patris sui. Omnis alienigena comedendi ex eis non habet potestatem. 003 LEV 022 014 Qui comederit de sanctificatis per ignorantiam, addet quintam partem cum eo quod comedit, et dabit sacerdoti in sanctuarium. 003 LEV 022 015 Nec contaminabunt sanctificata filiorum Israël, quæ offerunt Domino: 003 LEV 022 016 ne forte sustineant iniquitatem delicti sui, cum sanctificata comederint. Ego Dominus qui sanctifico eos. 003 LEV 022 017 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 003 LEV 022 018 Loquere ad Aaron et filios ejus, et ad omnes filios Israël, dicesque ad eos: Homo de domo Israël, et de advenis qui habitant apud vos, qui obtulerit oblationem suam, vel vota solvens, vel sponte offerens, quidquid illud obtulerit in holocaustum Domini, 003 LEV 022 019 ut offeratur per vos, masculus immaculatus erit ex bobus, et ovibus, et ex capris: 003 LEV 022 020 si maculam habuerit, non offeretis, neque erit acceptabile. 003 LEV 022 021 Homo qui obtulerit victimam pacificorum Domino, vel vota solvens, vel sponte offerens, tam de bobus quam de ovibus, immaculatum offeret ut acceptabile sit: omnis macula non erit in eo. 003 LEV 022 022 Si cæcum fuerit, si fractum, si cicatricem habens, si papulas, aut scabiem, aut impetiginem: non offeretis ea Domino, nec adolebitis ex eis super altare Domini. 003 LEV 022 023 Bovem et ovem, aure et cauda amputatis, voluntarie offerre potes, votum autem ex eis solvi non potest. 003 LEV 022 024 Omne animal, quod vel contritis, vel tusis, vel sectis ablatisque testiculis est, non offeretis Domino, et in terra vestra hoc omnino ne faciatis. 003 LEV 022 025 De manu alienigenæ non offeretis panes Deo vestro, et quidquid aliud dare voluerit, quia corrupta, et maculata sunt omnia: non suscipietis ea. 003 LEV 022 026 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 003 LEV 022 027 Bos, ovis et capra, cum genita fuerint, septem diebus erunt sub ubere matris suæ: die autem octavo, et deinceps, offerri poterunt Domino. 003 LEV 022 028 Sive illa bos, sive ovis, non immolabuntur una die cum fœtibus suis. 003 LEV 022 029 Si immolaveritis hostiam pro gratiarum actione Domino, ut possit esse placabilis, 003 LEV 022 030 eodem die comedetis eam: non remanebit quidquam in mane alterius diei. Ego Dominus. 003 LEV 022 031 Custodite mandata mea, et facite ea. Ego Dominus. 003 LEV 022 032 Ne polluatis nomen meum sanctum, ut sanctificer in medio filiorum Israël. Ego Dominus qui sanctifico vos, 003 LEV 022 033 et eduxi de terra Ægypti, ut essem vobis in Deum. Ego Dominus. 003 LEV 023 001 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 003 LEV 023 002 Loquere filiis Israël, et dices ad eos: Hæ sunt feriæ Domini, quas vocabitis sanctas. 003 LEV 023 003 Sex diebus facietis opus: dies septimus, quia sabbati requies est, vocabitur sanctus: omne opus non facietis in eo: sabbatum Domini est in cunctis habitationibus vestris. 003 LEV 023 004 Hæ sunt ergo feriæ Domini sanctæ, quas celebrare debetis temporibus suis. 003 LEV 023 005 Mense primo, quartadecima die mensis ad vesperum, Phase Domini est: 003 LEV 023 006 et quintadecima die mensis hujus, solemnitas azymorum Domini est. Septem diebus azyma comedetis. 003 LEV 023 007 Dies primus erit vobis celeberrimus, sanctusque: omne opus servile non facietis in eo, 003 LEV 023 008 sed offeretis sacrificium in igne Domino septem diebus. Dies autem septimus erit celebrior et sanctior: nullumque servile opus facietis in eo. 003 LEV 023 009 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 003 LEV 023 010 Loquere filiis Israël, et dices ad eos: Cum ingressi fueritis terram, quam ego dabo vobis, et messueritis segetem, feretis manipulos spicarum, primitias messis vestræ, ad sacerdotem: 003 LEV 023 011 qui elevabit fasciculum coram Domino, ut acceptabile sit pro vobis, altero die sabbati, et sanctificabit illum. 003 LEV 023 012 Atque in eodem die quo manipulus consecratur, cædetur agnus immaculatus anniculus in holocaustum Domini. 003 LEV 023 013 Et libamenta offerentur cum eo, duæ decimæ similæ conspersæ oleo in incensum Domini, odoremque suavissimum: liba quoque vini, quarta pars hin. 003 LEV 023 014 Panem, et polentam, et pultes non comedetis ex segete, usque ad diem qua offeretis ex ea Deo vestro. Præceptum est sempiternum in generationibus, cunctisque habitaculis vestris. 003 LEV 023 015 Numerabitis ergo ab altero die sabbati, in quo obtulistis manipulum primitiarum, septem hebdomadas plenas, 003 LEV 023 016 usque ad alteram diem expletionis hebdomadæ septimæ, id est, quinquaginta dies: et sic offeretis sacrificium novum Domino 003 LEV 023 017 ex omnibus habitaculis vestris, panes primitiarum duos de duabus decimis similæ fermentatæ, quos coquetis in primitias Domini. 003 LEV 023 018 Offeretisque cum panibus septem agnos immaculatos anniculos, et vitulum de armento unum, et arietes duos, et erunt in holocaustum cum libamentis suis, in odorem suavissimum Domini. 003 LEV 023 019 Facietis et hircum pro peccato, duosque agnos anniculos hostias pacificorum. 003 LEV 023 020 Cumque elevaverit eos sacerdos cum panibus primitiarum coram Domino, cedent in usum ejus. 003 LEV 023 021 Et vocabitis hunc diem celeberrimum, atque sanctissimum: omne opus servile non facietis in eo. Legitimum sempiternum erit in cunctis habitaculis, et generationibus vestris. 003 LEV 023 022 Postquam autem messueritis segetem terræ vestræ, nec secabitis eam usque ad solum, nec remanentes spicas colligetis: sed pauperibus et peregrinis dimittetis eas. Ego sum Dominus Deus vester. 003 LEV 023 023 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 003 LEV 023 024 Loquere filiis Israël: Mense septimo, prima die mensis, erit vobis sabbatum, memoriale, clangentibus tubis, et vocabitur sanctum: 003 LEV 023 025 omne opus servile non facietis in eo, et offeretis holocaustum Domino. 003 LEV 023 026 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 003 LEV 023 027 Decimo die mensis hujus septimi, dies expiationum erit celeberrimus, et vocabitur sanctus: affligetisque animas vestras in eo, et offeretis holocaustum Domino. 003 LEV 023 028 Omne opus servile non facietis in tempore diei hujus: quia dies propitiationis est, ut propitietur vobis Dominus Deus vester. 003 LEV 023 029 Omnis anima, quæ afflicta non fuerit die hac, peribit de populis suis: 003 LEV 023 030 et quæ operis quippiam fecerit, delebo eam de populo suo. 003 LEV 023 031 Nihil ergo operis facietis in eo: legitimum sempiternum erit vobis in cunctis generationibus, et habitationibus vestris. 003 LEV 023 032 Sabbatum requietionis est, et affligetis animas vestras die nono mensis: a vespera usque ad vesperam celebrabitis sabbata vestra. 003 LEV 023 033 Et locutus est Dominus ad Moysen, dicens: 003 LEV 023 034 Loquere filiis Israël: A quintodecimo die mensis hujus septimi, erunt feriæ tabernaculorum septem diebus Domino. 003 LEV 023 035 Dies primus vocabitur celeberrimus atque sanctissimus: omne opus servile non facietis in eo. 003 LEV 023 036 Et septem diebus offeretis holocausta Domino. Dies quoque octavus erit celeberrimus, atque sanctissimus, et offeretis holocaustum Domino: est enim cœtus atque collectæ: omne opus servile non facietis in eo. 003 LEV 023 037 Hæ sunt feriæ Domini, quas vocabitis celeberrimas atque sanctissimas, offeretisque in eis oblationes Domino, holocausta et libamenta juxta ritum uniuscujusque diei: 003 LEV 023 038 exceptis sabbatis Domini, donisque vestris, et quæ offeretis ex voto, vel quæ sponte tribuetis Domino. 003 LEV 023 039 A quintodecimo ergo die mensis septimi, quando congregaveritis omnes fructus terræ vestræ, celebrabitis ferias Domini septem diebus: die primo et die octavo erit sabbatum, id est, requies. 003 LEV 023 040 Sumetisque vobis die primo fructus arboris pulcherrimæ, spatulasque palmarum, et ramos ligni densarum frondium, et salices de torrente, et lætabimini coram Domino Deo vestro. 003 LEV 023 041 Celebrabitisque solemnitatem ejus septem diebus per annum: legitimum sempiternum erit in generationibus vestris. Mense septimo festa celebrabitis, 003 LEV 023 042 et habitabitis in umbraculis septem diebus: omnis, qui de genere est Israël, manebit in tabernaculis, 003 LEV 023 043 ut discant posteri vestri quod in tabernaculis habitare fecerim filios Israël, cum educerem eos de terra Ægypti. Ego Dominus Deus vester. 003 LEV 023 044 Locutusque est Moyses super solemnitatibus Domini ad filios Israël. 003 LEV 024 001 Et locutus est Dominus ad Moysen, dicens: 003 LEV 024 002 Præcipe filiis Israël, ut afferant tibi oleum de olivis purissimum, ac lucidum, ad concinnandas lucernas jugiter, 003 LEV 024 003 extra velum testimonii in tabernaculo fœderis. Ponetque eas Aaron a vespere usque ad mane coram Domino, cultu rituque perpetuo in generationibus vestris. 003 LEV 024 004 Super candelabrum mundissimum ponentur semper in conspectu Domini. 003 LEV 024 005 Accipies quoque similam, et coques ex ea duodecim panes, qui singuli habebunt duas decimas: 003 LEV 024 006 quorum senos altrinsecus super mensam purissimam coram Domino statues: 003 LEV 024 007 et pones super eos thus lucidissimum, ut sit panis in monimentum oblationis Domini. 003 LEV 024 008 Per singula sabbata mutabuntur coram Domino suscepti a filiis Israël fœdere sempiterno: 003 LEV 024 009 eruntque Aaron et filiorum ejus, ut comedant eos in loco sancto: quia Sanctum sanctorum est de sacrificiis Domini jure perpetuo. 003 LEV 024 010 Ecce autem egressus filius mulieris Israëlitidis, quem pepererat de viro ægyptio inter filios Israël, jurgatus est in castris cum viro Israëlita. 003 LEV 024 011 Cumque blasphemasset nomen, et maledixisset ei, adductus est ad Moysen. (Vocabatur autem mater ejus Salumith, filia Dabri de tribu Dan.) 003 LEV 024 012 Miseruntque eum in carcerem, donec nossent quid juberet Dominus. 003 LEV 024 013 Qui locutus est ad Moysen, 003 LEV 024 014 dicens: Educ blasphemum extra castra, et ponant omnes qui audierunt, manus suas super caput ejus, et lapidet eum populus universus. 003 LEV 024 015 Et ad filios Israël loqueris: Homo, qui maledixerit Deo suo, portabit peccatum suum; 003 LEV 024 016 et qui blasphemaverit nomen Domini, morte moriatur: lapidibus opprimet eum omnis multitudo, sive ille civis, sive peregrinus fuerit. Qui blasphemaverit nomen Domini, morte moriatur. 003 LEV 024 017 Qui percusserit, et occiderit hominem, morte moriatur. 003 LEV 024 018 Qui percusserit animal, reddet vicarium, id est, animam pro anima. 003 LEV 024 019 Qui irrogaverit maculam cuilibet civium suorum, sicut fecit, sic fiet ei: 003 LEV 024 020 fracturam pro fractura, oculum pro oculo, dentem pro dente restituet: qualem inflixerit maculam, talem sustinere cogetur. 003 LEV 024 021 Qui percusserit jumentum, reddet aliud. Qui percusserit hominem, punietur. 003 LEV 024 022 Æquum judicium sit inter vos, sive peregrinus, sive civis peccaverit: quia ego sum Dominus Deus vester. 003 LEV 024 023 Locutusque est Moyses ad filios Israël: et eduxerunt eum, qui blasphemaverat, extra castra, ac lapidibus oppresserunt. Feceruntque filii Israël sicut præceperat Dominus Moysi. 003 LEV 025 001 Locutusque est Dominus ad Moysen in monte Sinai, dicens: 003 LEV 025 002 Loquere filiis Israël, et dices ad eos: Quando ingressi fueritis terram quam ego dabo vobis, sabbatizes sabbatum Domino. 003 LEV 025 003 Sex annis seres agrum tuum, et sex annis putabis vineam tuam, colligesque fructus ejus: 003 LEV 025 004 septimo autem anno sabbatum erit terræ, requietionis Domini: agrum non seres, et vineam non putabis. 003 LEV 025 005 Quæ sponte gignet humus, non metes: et uvas primitiarum tuarum non colliges quasi vindemiam: annus enim requietionis terræ est: 003 LEV 025 006 sed erunt vobis in cibum, tibi et servo tuo, ancillæ et mercenario tuo, et advenæ qui peregrinantur apud te: 003 LEV 025 007 jumentis tuis et pecoribus, omnia quæ nascuntur præbebunt cibum. 003 LEV 025 008 Numerabis quoque tibi septem hebdomadas annorum, id est, septies septem, quæ simul faciunt annos quadraginta novem: 003 LEV 025 009 et clanges buccina mense septimo, decima die mensis, propitiationis tempore, in universa terra vestra. 003 LEV 025 010 Sanctificabisque annum quinquagesimum, et vocabis remissionem cunctis habitatoribus terræ tuæ: ipse est enim jubilæus. Revertetur homo ad possessionem suam, et unusquisque rediet ad familiam pristinam: 003 LEV 025 011 quia jubilæus est, et quinquagesimus annus. Non seretis neque metetis sponte in agro nascentia, et primitias vindemiæ non colligetis, 003 LEV 025 012 ob sanctificationem jubilæi: sed statim oblata comedetis. 003 LEV 025 013 Anno jubilæi, redient omnes ad possessiones suas. 003 LEV 025 014 Quando vendes quippiam civi tuo, vel emes ab eo, ne contristes fratrem tuum, sed juxta numerum annorum jubilæi emes ab eo, 003 LEV 025 015 et juxta supputationem frugum vendet tibi. 003 LEV 025 016 Quanto plures anni remanserint post jubilæum, tanto crescet et pretium: et quanto minus temporis numeraveris, tanto minoris et emptio constabit: tempus enim frugum vendet tibi. 003 LEV 025 017 Nolite affligere contribules vestros, sed timeat unusquisque Deum suum, quia ego Dominus Deus vester. 003 LEV 025 018 Facite præcepta mea, et judicia custodite, et implete ea: ut habitare possitis in terra absque ullo pavore, 003 LEV 025 019 et gignat vobis humus fructus suos, quibus vescamini usque ad saturitatem, nullius impetum formidantes. 003 LEV 025 020 Quod si dixeritis: Quid comedemus anno septimo, si non severimus, neque collegerimus fruges nostras? 003 LEV 025 021 dabo benedictionem meam vobis anno sexto, et faciet fructus trium annorum: 003 LEV 025 022 seretisque anno octavo, et comedetis veteres fruges usque ad nonum annum: donec nova nascantur, edetis vetera. 003 LEV 025 023 Terra quoque non vendetur in perpetuum, quia mea est, et vos advenæ et coloni mei estis: 003 LEV 025 024 unde cuncta regio possessionis vestræ sub redemptionis conditione vendetur. 003 LEV 025 025 Si attenuatus frater tuus vendiderit possessiunculam suam, et voluerit propinquus ejus, potest redimere quod ille vendiderat. 003 LEV 025 026 Sin autem non habuerit proximum, et ipse pretium ad redimendum potuerit invenire, 003 LEV 025 027 computabuntur fructus ex eo tempore quo vendidit: et quod reliquum est, reddet emptori, sicque recipiet possessionem suam. 003 LEV 025 028 Quod si non invenerit manus ejus ut reddat pretium, habebit emptor quod emerat, usque ad annum jubilæum. In ipso enim omnis venditio redibit ad dominum et ad possessorem pristinum. 003 LEV 025 029 Qui vendiderit domum intra urbis muros, habebit licentiam redimendi, donec unus impleatur annus. 003 LEV 025 030 Si non redemerit, et anni circulus fuerit evolutus, emptor possidebit eam, et posteri ejus in perpetuum, et redimi non poterit, etiam in jubilæo. 003 LEV 025 031 Sin autem in villa domus, quæ muros non habet, agrorum jure vendetur: si ante redempta non fuerit, in jubilæo revertetur ad dominum. 003 LEV 025 032 Ædes Levitarum quæ in urbibus sunt, semper possunt redimi: 003 LEV 025 033 si redemptæ non fuerint, in jubilæo revertentur ad dominos, quia domus urbium Levitarum pro possessionibus sunt inter filios Israël. 003 LEV 025 034 Suburbana autem eorum non veneant, quia possessio sempiterna est. 003 LEV 025 035 Si attenuatus fuerit frater tuus, et infirmus manu, et susceperis eum quasi advenam et peregrinum, et vixerit tecum, 003 LEV 025 036 ne accipias usuras ab eo, nec amplius quam dedisti: time Deum tuum, ut vivere possit frater tuus apud te. 003 LEV 025 037 Pecuniam tuam non dabis ei ad usuram, et frugum superabundantiam non exiges. 003 LEV 025 038 Ego Dominus Deus vester, qui eduxi vos de terra Ægypti, ut darem vobis terram Chanaan, et essem vester Deus. 003 LEV 025 039 Si paupertate compulsus vendiderit se tibi frater tuus, non eum opprimes servitute famulorum, 003 LEV 025 040 sed quasi mercenarius et colonus erit: usque ad annum jubilæum operabitur apud te, 003 LEV 025 041 et postea egredietur cum liberis suis, et revertetur ad cognationem, ad possessionem patrum suorum. 003 LEV 025 042 Mei enim servi sunt, et ego eduxi eos de terra Ægypti: non veneant conditione servorum: 003 LEV 025 043 ne affligas eum per potentiam, sed metuito Deum tuum. 003 LEV 025 044 Servus et ancilla sint vobis de nationibus quæ in circuitu vestro sunt: 003 LEV 025 045 et de advenis qui peregrinantur apud vos, vel qui ex his nati fuerint in terra vestra, hos habebitis famulos: 003 LEV 025 046 et hæreditario jure transmittetis ad posteros, ac possidebitis in æternum: fratres autem vestros filios Israël ne opprimatis per potentiam. 003 LEV 025 047 Si invaluerit apud vos manus advenæ atque peregrini, et attenuatus frater tuus vendiderit se ei, aut cuiquam de stirpe ejus: 003 LEV 025 048 post venditionem potest redimi. Qui voluerit ex fratribus suis, redimet eum, 003 LEV 025 049 et patruus, et patruelis, et consanguineus, et affinis. Sin autem et ipse potuerit, redimet se, 003 LEV 025 050 supputatis dumtaxat annis a tempore venditionis suæ usque ad annum jubilæum: et pecunia, qua venditus fuerat, juxta annorum numerum, et rationem mercenarii supputata. 003 LEV 025 051 Si plures fuerint anni qui remanent usque ad jubilæum, secundum hos reddet et pretium: 003 LEV 025 052 si pauci, ponet rationem cum eo juxta annorum numerum, et reddet emptori quod reliquum est annorum, 003 LEV 025 053 quibus ante servivit mercedibus imputatis: non affliget eum violenter in conspectu tuo. 003 LEV 025 054 Quod si per hæc redimi non potuerit, anno jubilæo egredietur cum liberis suis. 003 LEV 025 055 Mei enim sunt servi filii Israël, quos eduxi de terra Ægypti. 003 LEV 026 001 Ego Dominus Deus vester: non facietis vobis idolum, et sculptile, nec titulos erigetis, nec insignem lapidem ponetis in terra vestra, ut adoretis eum. Ego enim sum Dominus Deus vester. 003 LEV 026 002 Custodite sabbata mea, et pavete ad sanctuarium meum. Ego Dominus. 003 LEV 026 003 Si in præceptis meis ambulaveritis, et mandata mea custodieritis, et feceritis ea, dabo vobis pluvias temporibus suis, 003 LEV 026 004 et terra gignet germen suum, et pomis arbores replebuntur. 003 LEV 026 005 Apprehendet messium tritura vindemiam, et vindemia occupabit sementem: et comedetis panem vestrum in saturitate, et absque pavore habitabitis in terra vestra. 003 LEV 026 006 Dabo pacem in finibus vestris: dormietis, et non erit qui exterreat. Auferam malas bestias, et gladius non transibit terminos vestros. 003 LEV 026 007 Persequemini inimicos vestros, et corruent coram vobis. 003 LEV 026 008 Persequentur quinque de vestris centum alienos, et centum de vobis decem millia: cadent inimici vestri gladio in conspectu vestro. 003 LEV 026 009 Respiciam vos, et crescere faciam: multiplicabimini, et firmabo pactum meum vobiscum. 003 LEV 026 010 Comedetis vetustissima veterum, et vetera novis supervenientibus projicietis. 003 LEV 026 011 Ponam tabernaculum meum in medio vestri, et non abjiciet vos anima mea. 003 LEV 026 012 Ambulabo inter vos, et ero Deus vester, vosque eritis populus meus. 003 LEV 026 013 Ego Dominus Deus vester, qui eduxi vos de terra Ægyptiorum, ne serviretis eis: et qui confregi catenas cervicum vestrarum, ut incederetis erecti. 003 LEV 026 014 Quod si non audieritis me, nec feceritis omnia mandata mea, 003 LEV 026 015 si spreveritis leges meas, et judicia mea contempseritis, ut non faciatis ea quæ a me constituta sunt, et ad irritum perducatis pactum meum: 003 LEV 026 016 ego quoque hæc faciam vobis: visitabo vos velociter in egestate, et ardore, qui conficiat oculos vestros, et consumat animas vestras. Frustra seretis sementem, quæ ab hostibus devorabitur. 003 LEV 026 017 Ponam faciem meam contra vos, et corruetis coram hostibus vestris, et subjiciemini his qui oderunt vos: fugietis, nemine persequente. 003 LEV 026 018 Sin autem nec sic obedieritis mihi, addam correptiones vestras septuplum propter peccata vestra, 003 LEV 026 019 et conteram superbiam duritiæ vestræ. Daboque vobis cælum desuper sicut ferrum, et terram æneam. 003 LEV 026 020 Consumetur incassum labor vester, non proferet terra germen, nec arbores poma præbebunt. 003 LEV 026 021 Si ambulaveritis ex adverso mihi, nec volueritis audire me, addam plagas vestras in septuplum propter peccata vestra: 003 LEV 026 022 immittamque in vos bestias agri, quæ consumant vos, et pecora vestra, et ad paucitatem cuncta redigant, desertæque fiant viæ vestræ. 003 LEV 026 023 Quod si nec sic volueritis recipere disciplinam, sed ambulaveritis ex adverso mihi: 003 LEV 026 024 ego quoque contra vos adversus incedam, et percutiam vos septies propter peccata vestra, 003 LEV 026 025 inducamque super vos gladium ultorem fœderis mei. Cumque confugeritis in urbes, mittam pestilentiam in medio vestri, et trademini in manibus hostium, 003 LEV 026 026 postquam confregero baculum panis vestri: ita ut decem mulieres in uno clibano coquant panes, et reddant eos ad pondus: et comedetis, et non saturabimini. 003 LEV 026 027 Sin autem nec per hæc audieritis me, sed ambulaveritis contra me: 003 LEV 026 028 et ego incedam adversus vos in furore contrario, et corripiam vos septem plagis propter peccata vestra: 003 LEV 026 029 ita ut comedatis carnes filiorum vestrorum et filiarum vestrarum. 003 LEV 026 030 Destruam excelsa vestra, et simulacra confringam. Cadetis inter ruinas idolorum vestrorum, et abominabitur vos anima mea, 003 LEV 026 031 in tantum ut urbes vestras redigam in solitudinem, et deserta faciam sanctuaria vestra, nec recipiam ultra odorem suavissimum. 003 LEV 026 032 Disperdamque terram vestram, et stupebunt super ea inimici vestri, cum habitatores illius fuerint. 003 LEV 026 033 Vos autem dispergam in gentes, et evaginabo post vos gladium, eritque terra vestra deserta, et civitates vestræ dirutæ. 003 LEV 026 034 Tunc placebunt terræ sabbata sua cunctis diebus solitudinis suæ: quando fueritis 003 LEV 026 035 in terra hostili, sabbatizabit, et requiescet in sabbatis solitudinis suæ, eo quod non requieverit in sabbatis vestris quando habitabatis in ea. 003 LEV 026 036 Et qui de vobis remanserint, dabo pavorem in cordibus eorum in regionibus hostium, terrebit eos sonitus folii volantis, et ita fugient quasi gladium: cadent, nullo persequente, 003 LEV 026 037 et corruent singuli super fratres suos, quasi bella fugientes, nemo vestrum inimicis audebit resistere. 003 LEV 026 038 Peribitis inter gentes, et hostilis vos terra consumet. 003 LEV 026 039 Quod si et de iis aliqui remanserint, tabescent in iniquitatibus suis, in terra inimicorum suorum, et propter peccata patrum suorum et sua affligentur: 003 LEV 026 040 donec confiteantur iniquitates suas, et majorum suorum, quibus prævaricati sunt in me, et ambulaverunt ex adverso mihi. 003 LEV 026 041 Ambulabo igitur et ego contra eos, et inducam illos in terram hostilem, donec erubescat incircumcisa mens eorum: tunc orabunt pro impietatibus suis. 003 LEV 026 042 Et recordabor fœderis mei, quod pepigi cum Jacob, et Isaac, et Abraham. Terræ quoque memor ero: 003 LEV 026 043 quæ cum relicta fuerit ab eis, complacebit sibi in sabbatis suis, patiens solitudinem propter illos. Ipsi vero rogabunt pro peccatis suis, eo quod abjecerint judicia mea, et leges meas despexerint. 003 LEV 026 044 Et tamen etiam cum essent in terra hostili, non penitus abjeci eos, neque sic despexi ut consumerentur, et irritum facerent pactum meum cum eis. Ego enim sum Dominus Deus eorum, 003 LEV 026 045 et recordabor fœderis mei pristini, quando eduxi eos de terra Ægypti in conspectu gentium, ut essem Deus eorum. Ego Dominus. 003 LEV 026 046 Hæc sunt judicia atque præcepta et leges quas dedit Dominus inter se et filios Israël in monte Sinai per manum Moysi. 003 LEV 027 001 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 003 LEV 027 002 Loquere filiis Israël, et dices ad eos: Homo qui votum fecerit, et spoponderit Deo animam suam, sub æstimatione dabit pretium. 003 LEV 027 003 Si fuerit masculus a vigesimo anno usque ad sexagesimum annum, dabit quinquaginta siclos argenti ad mensuram sanctuarii: 003 LEV 027 004 si mulier, triginta. 003 LEV 027 005 A quinto autem anno usque ad vigesimum, masculus dabit viginti siclos: femina, decem. 003 LEV 027 006 Ab uno mense usque ad annum quintum, pro masculo dabuntur quinque sicli: pro femina, tres. 003 LEV 027 007 Sexagenarius et ultra masculus dabit quindecim siclos: femina, decem. 003 LEV 027 008 Si pauper fuerit, et æstimationem reddere non valebit, stabit coram sacerdote: et quantum ille æstimaverit, et viderit eum posse reddere, tantum dabit. 003 LEV 027 009 Animal autem, quod immolari potest Domino, si quis voverit, sanctum erit, 003 LEV 027 010 et mutari non poterit, id est, nec melius malo, nec pejus bono: quod si mutaverit, et ipsum quod mutatum est, et illud pro quo mutatum est, consecratum erit Domino. 003 LEV 027 011 Animal immundum, quod immolari Domino non potest, si quis voverit, adducetur ante sacerdotem: 003 LEV 027 012 qui judicans utrum bonum an malum sit, statuet pretium. 003 LEV 027 013 Quod si dare voluerit is qui offert, addet supra æstimationem quintam partem. 003 LEV 027 014 Homo si voverit domum suam, et sanctificaverit Domino, considerabit eam sacerdos utrum bona an mala sit, et juxta pretium, quod ab eo fuerit constitutum, venundabitur: 003 LEV 027 015 sin autem ille qui voverat, voluerit redimere eam, dabit quintam partem æstimationis supra, et habebit domum. 003 LEV 027 016 Quod si agrum possessionis suæ voverit, et consecraverit Domino, juxta mensuram sementis æstimabitur pretium: si triginta modiis hordei seritur terra, quinquaginta siclis venundetur argenti. 003 LEV 027 017 Si statim ab anno incipientis jubilæi voverit agrum, quanto valere potest, tanto æstimabitur. 003 LEV 027 018 Sin autem post aliquantum temporis, supputabit sacerdos pecuniam juxta annorum, qui reliqui sunt, numerum usque ad jubilæum, et detrahetur ex pretio. 003 LEV 027 019 Quod si voluerit redimere agrum ille qui voverat, addet quintam partem æstimatæ pecuniæ, et possidebit eum. 003 LEV 027 020 Sin autem noluerit redimere, sed alteri cuilibet fuerit venundatus, ultra eum qui voverat redimere non poterit. 003 LEV 027 021 Quia cum jubilæi venerit dies, sanctificatus erit Domino, et possessio consecrata ad jus pertinet sacerdotum. 003 LEV 027 022 Si ager emptus est, et non de possessione majorum sanctificatus fuerit Domino, 003 LEV 027 023 supputabit sacerdos juxta annorum numerum usque ad jubilæum, pretium: et dabit ille qui voverat eum, Domino. 003 LEV 027 024 In jubilæo autem revertetur ad priorem dominum, qui vendiderat eum, et habuerat in sorte possessionis suæ. 003 LEV 027 025 Omnis æstimatio siclo sanctuarii ponderabitur. Siclus viginti obolos habet. 003 LEV 027 026 Primogenita, quæ ad Dominum pertinent, nemo sanctificare poterit et vovere: sive bos, sive ovis fuerit, Domini sunt. 003 LEV 027 027 Quod si immundum est animal, redimet qui obtulit, juxta æstimationem tuam, et addet quintam partem pretii: si redimere noluerit, vendetur alteri quantocumque a te fuerit æstimatum. 003 LEV 027 028 Omne quod Domino consecratur, sive homo fuerit, sive animal, sive ager, non vendetur, nec redimi poterit. Quidquid semel fuerit consecratum, Sanctum sanctorum erit Domino: 003 LEV 027 029 et omnis consecratio, quæ offertur ab homine, non redimetur, sed morte morietur. 003 LEV 027 030 Omnes decimæ terræ, sive de frugibus, sive de pomis arborum, Domini sunt, et illi sanctificantur. 003 LEV 027 031 Si quis autem voluerit redimere decimas suas, addet quintam partem earum. 003 LEV 027 032 Omnium decimarum bovis et ovis et capræ, quæ sub pastoris virga transeunt, quidquid decimum venerit, sanctificabitur Domino. 003 LEV 027 033 Non eligetur nec bonum nec malum, nec altero commutabitur, si quis mutaverit: et quod mutatum est, et pro quo mutatum est, sanctificabitur Domino, et non redimetur. 003 LEV 027 034 Hæc sunt præcepta, quæ mandavit Dominus Moysi ad filios Israël in monte Sinai. # # BOOK 004 NUM Numbers Liber Numeri 004 NUM 001 001 Locutusque est Dominus ad Moysen in deserto Sinai in tabernaculo fœderis, prima die mensis secundi, anno altero egressionis eorum ex Ægypto, dicens: 004 NUM 001 002 Tollite summam universæ congregationis filiorum Israël per cognationes et domos suas, et nomina singulorum, quidquid sexus est masculini 004 NUM 001 003 a vigesimo anno et supra, omnium virorum fortium ex Israël, et numerabitis eos per turmas suas, tu et Aaron. 004 NUM 001 004 Eruntque vobiscum principes tribuum ac domorum in cognationibus suis, 004 NUM 001 005 quorum ista sunt nomina: de Ruben, Elisur, filius Sedeur; 004 NUM 001 006 de Simeon, Salamiel filius Surisaddai; 004 NUM 001 007 de Juda, Nahasson filius Aminadab; 004 NUM 001 008 de Issachar, Nathanaël filius Suar; 004 NUM 001 009 de Zabulon, Eliab filius Helon; 004 NUM 001 010 filiorum autem Joseph, de Ephraim, Elisama filius Ammiud; de Manasse, Gamaliel filius Phadassur; 004 NUM 001 011 de Benjamin, Abidan filius Gedeonis; 004 NUM 001 012 de Dan, Ahiezer filius Ammisaddai; 004 NUM 001 013 de Aser, Phegiel filius Ochran; 004 NUM 001 014 de Gad, Eliasaph filius Duel; 004 NUM 001 015 de Nephthali, Ahira filius Enan. 004 NUM 001 016 Hi nobilissimi principes multitudinis per tribus et cognationes suas, et capita exercitus Israël, 004 NUM 001 017 quos tulerunt Moyses et Aaron cum omni vulgi multitudine: 004 NUM 001 018 et congregaverunt primo die mensis secundi, recensentes eos per cognationes, et domos, ac familias, et capita, et nomina singulorum a vigesimo anno et supra, 004 NUM 001 019 sicut præceperat Dominus Moysi. Numeratique sunt in deserto Sinai. 004 NUM 001 020 De Ruben primogenito Israëlis per generationes et familias ac domos suas, et nomina capitum singulorum, omne quod sexus est masculini a vigesimo anno et supra, procedentium ad bellum, 004 NUM 001 021 quadraginta sex millia quingenti. 004 NUM 001 022 De filiis Simeon per generationes et familias ac domos cognationum suarum recensiti sunt per nomina et capita singulorum, omne quod sexus est masculini a vigesimo anno et supra, procedentium ad bellum, 004 NUM 001 023 quinquaginta novem millia trecenti. 004 NUM 001 024 De filiis Gad per generationes et familias ac domos cognationum suarum recensiti sunt per nomina singulorum a viginti annis et supra, omnes qui ad bella procederent, 004 NUM 001 025 quadraginta quinque millia sexcenti quinquaginta. 004 NUM 001 026 De filiis Juda per generationes et familias ac domos cognationum suarum, per nomina singulorum a vigesimo anno et supra, omnes qui poterant ad bella procedere, 004 NUM 001 027 recensiti sunt septuaginta quatuor millia sexcenti. 004 NUM 001 028 De filiis Issachar, per generationes et familias ac domos cognationum suarum, per nomina singulorum a vigesimo anno et supra, omnes qui ad bella procederent, 004 NUM 001 029 recensiti sunt quinquaginta quatuor millia quadringenti. 004 NUM 001 030 De filiis Zabulon per generationes et familias ac domos cognationum suarum recensiti sunt per nomina singulorum a vigesimo anno et supra, omnes qui poterant ad bella procedere, 004 NUM 001 031 quinquaginta septem millia quadringenti. 004 NUM 001 032 De filiis Joseph, filiorum Ephraim per generationes et familias ac domos cognationum suarum recensiti sunt per nomina singulorum a vigesimo anno et supra, omnes qui poterant ad bella procedere, 004 NUM 001 033 quadraginta millia quingenti. 004 NUM 001 034 Porro filiorum Manasse per generationes et familias ac domos cognationum suarum recensiti sunt per nomina singulorum a viginti annis et supra, omnes qui poterant ad bella procedere, 004 NUM 001 035 triginta duo millia ducenti. 004 NUM 001 036 De filiis Benjamin per generationes et familias ac domos cognationum suarum recensiti sunt nominibus singulorum a vigesimo anno et supra, omnes qui poterant ad bella procedere, 004 NUM 001 037 triginta quinque millia quadringenti. 004 NUM 001 038 De filiis Dan per generationes et familias ac domos cognationum suarum recensiti sunt nominibus singulorum a vigesimo anno et supra, omnes qui poterant ad bella procedere, 004 NUM 001 039 sexaginta duo millia septingenti. 004 NUM 001 040 De filiis Aser per generationes et familias ac domos cognationum suarum recensiti sunt per nomina singulorum a vigesimo anno et supra, omnes qui poterant ad bella procedere, 004 NUM 001 041 quadraginta millia et mille quingenti. 004 NUM 001 042 De filiis Nephthali per generationes et familias ac domos cognationum suarum recensiti sunt nominibus singulorum a vigesimo anno et supra, omnes qui poterant ad bella procedere, 004 NUM 001 043 quinquaginta tria millia quadringenti. 004 NUM 001 044 Hi sunt, quos numeraverunt Moyses et Aaron, et duodecim principes Israël, singulos per domos cognationum suarum. 004 NUM 001 045 Fueruntque omnis numerus filiorum Israël per domos et familias suas a vigesimo anno et supra, qui poterant ad bella procedere, 004 NUM 001 046 sexcenta tria millia virorum quingenti quinquaginta. 004 NUM 001 047 Levitæ autem in tribu familiarum suarum non sunt numerati cum eis. 004 NUM 001 048 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 004 NUM 001 049 Tribum Levi noli numerare, neque pones summam eorum cum filiis Israël: 004 NUM 001 050 sed constitue eos super tabernaculum testimonii et cuncta vasa ejus, et quidquid ad cæremonias pertinet. Ipsi portabunt tabernaculum et omnia utensilia ejus: et erunt in ministerio, ac per gyrum tabernaculi metabuntur. 004 NUM 001 051 Cum proficiscendum fuerit, deponent Levitæ tabernaculum; cum castrametandum, erigent. Quisquis externorum accesserit, occidetur. 004 NUM 001 052 Metabuntur autem castra filii Israël unusquisque per turmas et cuneos atque exercitum suum. 004 NUM 001 053 Porro Levitæ per gyrum tabernaculi figent tentoria, ne fiat indignatio super multitudinem filiorum Israël, et excubabunt in custodiis tabernaculi testimonii. 004 NUM 001 054 Fecerunt ergo filii Israël juxta omnia quæ præceperat Dominus Moysi. 004 NUM 002 001 Locutusque est Dominus ad Moysen et Aaron, dicens: 004 NUM 002 002 Singuli per turmas, signa, atque vexilla, et domos cognationum suarum, castrametabuntur filii Israël, per gyrum tabernaculi fœderis. 004 NUM 002 003 Ad orientem Judas figet tentoria per turmas exercitus sui: eritque princeps filiorum ejus Nahasson filius Aminadab. 004 NUM 002 004 Et omnis de stirpe ejus summa pugnantium, septuaginta quatuor millia sexcenti. 004 NUM 002 005 Juxta eum castrametati sunt de tribu Issachar, quorum princeps fuit Nathanaël filius Suar. 004 NUM 002 006 Et omnis numerus pugnatorum ejus quinquaginta quatuor millia quadringenti. 004 NUM 002 007 In tribu Zabulon princeps fuit Eliab filius Helon. 004 NUM 002 008 Omnis de stirpe ejus exercitus pugnatorum, quinquaginta septem millia quadringenti. 004 NUM 002 009 Universi qui in castris Judæ enumerati sunt, fuerunt centum octoginta sex millia quadringenti: et per turmas suas primi egredientur. 004 NUM 002 010 In castris filiorum Ruben ad meridianam plagam erit princeps Elisur filius Sedeur. 004 NUM 002 011 Et cunctus exercitus pugnatorum ejus qui numerati sunt, quadraginta sex millia quingenti. 004 NUM 002 012 Juxta eum castrametati sunt de tribu Simeon: quorum princeps fuit Salamiel filius Surisaddai. 004 NUM 002 013 Et cunctus exercitus pugnatorum ejus qui numerati sunt, quinquaginta novem millia trecenti. 004 NUM 002 014 In tribu Gad princeps fuit Eliasaph filius Duel. 004 NUM 002 015 Et cunctus exercitus pugnatorum ejus, qui numerati sunt, quadraginta quinque millia sexcenti quinquaginta. 004 NUM 002 016 Omnes qui recensiti sunt in castris Ruben, centum quinquaginta millia et mille quadringenti quinquaginta per turmas suas: in secundo loco proficiscentur. 004 NUM 002 017 Levabitur autem tabernaculum testimonii per officia Levitarum, et turmas eorum: quomodo erigetur, ita et deponetur. Singuli per loca et ordines suos proficiscentur. 004 NUM 002 018 Ad occidentalem plagam erunt castra filiorum Ephraim, quorum princeps fuit Elisama filius Ammiud. 004 NUM 002 019 Cunctus exercitus pugnatorum ejus, qui numerati sunt, quadraginta millia quingenti. 004 NUM 002 020 Et cum eis tribus filiorum Manasse, quorum princeps fuit Gamaliel filius Phadassur. 004 NUM 002 021 Cunctusque exercitus pugnatorum ejus, qui numerati sunt, triginta duo millia ducenti. 004 NUM 002 022 In tribu filiorum Benjamin princeps fuit Abidan filius Gedeonis. 004 NUM 002 023 Et cunctus exercitus pugnatorum ejus, qui recensiti sunt, triginta quinque millia quadringenti. 004 NUM 002 024 Omnes qui numerati sunt in castris Ephraim, centum octo millia centum per turmas suas: tertii proficiscentur. 004 NUM 002 025 Ad aquilonis partem castrametati sunt filii Dan: quorum princeps fuit Ahiezer filius Ammisaddai. 004 NUM 002 026 Cunctus exercitus pugnatorum ejus, qui numerati sunt, sexaginta duo millia septingenti. 004 NUM 002 027 Juxta eum fixere tentoria de tribu Aser: quorum princeps fuit Phegiel filius Ochran. 004 NUM 002 028 Cunctus exercitus pugnatorum ejus, qui numerati sunt, quadraginta millia et mille quingenti. 004 NUM 002 029 De tribu filiorum Nephthali princeps fuit Ahira filius Enan. 004 NUM 002 030 Cunctus exercitus pugnatorum ejus, quinquaginta tria millia quadringenti. 004 NUM 002 031 Omnes qui numerati sunt in castris Dan, fuerunt centum quinquaginta septem millia sexcenti: et novissimi proficiscentur. 004 NUM 002 032 Hic numerus filiorum Israël, per domos cognationum suarum et turmas divisi exercitus, sexcenta tria millia quingenti quinquaginta. 004 NUM 002 033 Levitæ autem non sunt numerati inter filios Israël: sic enim præceperat Dominus Moysi. 004 NUM 002 034 Feceruntque filii Israël juxta omnia quæ mandaverat Dominus. Castrametati sunt per turmas suas, et profecti per familias ac domos patrum suorum. 004 NUM 003 001 Hæ sunt generationes Aaron et Moysi in die qua locutus est Dominus ad Moysen in monte Sinai. 004 NUM 003 002 Et hæc nomina filiorum Aaron: primogenitus ejus Nadab, deinde Abiu, et Eleazar, et Ithamar. 004 NUM 003 003 Hæc nomina filiorum Aaron sacerdotum qui uncti sunt, et quorum repletæ et consecratæ manus ut sacerdotio fungerentur. 004 NUM 003 004 Mortui sunt enim Nadab et Abiu cum offerrent ignem alienum in conspectu Domini in deserto Sinai, absque liberis: functique sunt sacerdotio Eleazar et Ithamar coram Aaron patre suo. 004 NUM 003 005 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 004 NUM 003 006 Applica tribum Levi, et fac stare in conspectu Aaron sacerdotis ut ministrent ei, et excubent, 004 NUM 003 007 et observent quidquid ad cultum pertinet multitudinis coram tabernaculo testimonii, 004 NUM 003 008 et custodiant vasa tabernaculi, servientes in ministerio ejus. 004 NUM 003 009 Dabisque dono Levitas 004 NUM 003 010 Aaron et filiis ejus, quibus traditi sunt a filiis Israël. Aaron autem et filios ejus constitues super cultum sacerdotii. Externus, qui ad ministrandum accesserit, morietur. 004 NUM 003 011 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 004 NUM 003 012 Ego tuli Levitas a filiis Israël pro omni primogenito, qui aperit vulvam in filiis Israël, eruntque Levitæ mei. 004 NUM 003 013 Meum est enim omne primogenitum: ex quo percussi primogenitos in terra Ægypti, sanctificavi mihi quidquid primum nascitur in Israël: ab homine usque ad pecus, mei sunt. Ego Dominus. 004 NUM 003 014 Locutusque est Dominus ad Moysen in deserto Sinai, dicens: 004 NUM 003 015 Numera filios Levi per domos patrum suorum et familias, omnem masculum ab uno mense et supra. 004 NUM 003 016 Numeravit Moyses, ut præceperat Dominus, 004 NUM 003 017 et inventi sunt filii Levi per nomina sua, Gerson et Caath et Merari. 004 NUM 003 018 Filii Gerson: Lebni et Semei. 004 NUM 003 019 Filii Caath: Amram et Jesaar, Hebron et Oziel. 004 NUM 003 020 Filii Merari: Moholi et Musi. 004 NUM 003 021 De Gerson fuere familiæ duæ, Lebnitica, et Semeitica: 004 NUM 003 022 quarum numeratus est populus sexus masculini ab uno mense et supra, septem millia quingenti. 004 NUM 003 023 Hi post tabernaculum metabuntur ad occidentem, 004 NUM 003 024 sub principe Eliasaph filio Laël. 004 NUM 003 025 Et habebunt excubias in tabernaculo fœderis, 004 NUM 003 026 ipsum tabernaculum et operimentum ejus, tentorium quod trahitur ante fores tecti fœderis, et cortinas atrii: tentorium quoque quod appenditur in introitu atrii tabernaculi, et quidquid ad ritum altaris pertinet, funes tabernaculi et omnia utensilia ejus. 004 NUM 003 027 Cognatio Caath habebit populos Amramitas et Jesaaritas et Hebronitas et Ozielitas. Hæ sunt familiæ Caathitarum recensitæ per nomina sua. 004 NUM 003 028 Omnes generis masculini ab uno mense et supra, octo millia sexcenti habebunt excubias sanctuarii, 004 NUM 003 029 et castrametabuntur ad meridianam plagam. 004 NUM 003 030 Princepsque eorum erit Elisaphan filius Oziel: 004 NUM 003 031 et custodient arcam, mensamque et candelabrum, altaria et vasa sanctuarii, in quibus ministratur, et velum, cunctamque hujuscemodi supellectilem. 004 NUM 003 032 Princeps autem principum Levitarum Eleazar filius Aaron sacerdotis, erit super excubitores custodiæ sanctuarii. 004 NUM 003 033 At vero de Merari erunt populi Moholitæ et Musitæ recensiti per nomina sua: 004 NUM 003 034 omnes generis masculini ab uno mense et supra, sex millia ducenti. 004 NUM 003 035 Princeps eorum Suriel filius Abihaiel: in plaga septentrionali castrametabuntur. 004 NUM 003 036 Erunt sub custodia eorum tabulæ tabernaculi et vectes, et columnæ ac bases earum, et omnia quæ ad cultum hujuscemodi pertinent: 004 NUM 003 037 columnæque atrii per circuitum cum basibus suis, et paxilli cum funibus. 004 NUM 003 038 Castrametabuntur ante tabernaculum fœderis, id est, ad orientalem plagam, Moyses et Aaron cum filiis suis, habentes custodiam sanctuarii in medio filiorum Israël. Quisquis alienus accesserit, morietur. 004 NUM 003 039 Omnes Levitæ, quos numeraverunt Moyses et Aaron juxta præceptum Domini per familias suas in genere masculino a mense uno et supra, fuerunt viginti duo millia. 004 NUM 003 040 Et ait Dominus ad Moysen: Numera primogenitos sexus masculini de filiis Israël ab uno mense et supra, et habebis summam eorum. 004 NUM 003 041 Tollesque Levitas mihi pro omni primogenito filiorum Israël: ego sum Dominus: et pecora eorum pro universis primogenitis pecorum filiorum Israël. 004 NUM 003 042 Recensuit Moyses, sicut præceperat Dominus, primogenitos filiorum Israël: 004 NUM 003 043 et fuerunt masculi per nomina sua, a mense uno et supra, viginti duo millia ducenti septuaginta tres. 004 NUM 003 044 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 004 NUM 003 045 Tolle Levitas pro primogenitis filiorum Israël, et pecora Levitarum pro pecoribus eorum, eruntque Levitæ mei. Ego sum Dominus. 004 NUM 003 046 In pretio autem ducentorum septuaginta trium, qui excedunt numerum Levitarum de primogenitis filiorum Israël, 004 NUM 003 047 accipies quinque siclos per singula capita ad mensuram sanctuarii (siclus habet viginti obolos): 004 NUM 003 048 dabisque pecuniam Aaron et filiis ejus pretium eorum qui supra sunt. 004 NUM 003 049 Tulit igitur Moyses pecuniam eorum, qui fuerant amplius, et quos redemerant a Levitis, 004 NUM 003 050 pro primogenitis filiorum Israël, mille trecentorum sexaginta quinque siclorum juxta pondus sanctuarii: 004 NUM 003 051 et dedit eam Aaron et filiis ejus juxta verbum quod præceperat sibi Dominus. 004 NUM 004 001 Locutusque est Dominus ad Moysen et Aaron, dicens: 004 NUM 004 002 Tolle summam filiorum Caath de medio Levitarum per domos et familias suas, 004 NUM 004 003 a trigesimo anno et supra, usque ad quinquagesimum annum, omnium qui ingrediuntur ut stent et ministrent in tabernaculo fœderis. 004 NUM 004 004 Hic est cultus filiorum Caath: tabernaculum fœderis, et Sanctum sanctorum 004 NUM 004 005 ingredientur Aaron et filii ejus, quando movenda sunt castra, et deponent velum quod pendet ante fores, involventque eo arcam testimonii, 004 NUM 004 006 et operient rursum velamine janthinarum pellium, extendentque desuper pallium totum hyacinthinum, et inducent vectes. 004 NUM 004 007 Mensam quoque propositionis involvent hyacinthino pallio, et ponent cum ea thuribula et mortariola, cyathos et crateras ad liba fundenda: panes semper in ea erunt: 004 NUM 004 008 extendentque desuper pallium coccineum, quod rursum operient velamento janthinarum pellium, et inducent vectes. 004 NUM 004 009 Sument et pallium hyacinthinum, quo operient candelabrum cum lucernis et forcipibus suis et emunctoriis et cunctis vasis olei, quæ ad concinnandas lucernas necessaria sunt: 004 NUM 004 010 et super omnia ponent operimentum janthinarum pellium, et inducent vectes. 004 NUM 004 011 Necnon et altare aureum involvent hyacinthino vestimento, et extendent desuper operimentum janthinarum pellium, inducentque vectes. 004 NUM 004 012 Omnia vasa, quibus ministratur in sanctuario, involvent hyacinthino pallio, et extendent desuper operimentum janthinarum pellium, inducentque vectes. 004 NUM 004 013 Sed et altare mundabunt cinere, et involvent illud purpureo vestimento, 004 NUM 004 014 ponentque cum eo omnia vasa, quibus in ministerio ejus utuntur, id est, ignium receptacula, fuscinulas ac tridentes, uncinos et batilla. Cuncta vasa altaris operient simul velamine janthinarum pellium, et inducent vectes. 004 NUM 004 015 Cumque involverint Aaron et filii ejus sanctuarium et omnia vasa ejus in commotione castrorum, tunc intrabunt filii Caath ut portent involuta: et non tangent vasa sanctuarii, ne moriantur. Ista sunt onera filiorum Caath in tabernaculo fœderis: 004 NUM 004 016 super quos erit Eleazar filius Aaron sacerdotis, ad cujus curam pertinet oleum ad concinnandas lucernas, et compositionis incensum, et sacrificium, quod semper offertur, et oleum unctionis, et quidquid ad cultum tabernaculi pertinet, omniumque vasorum, quæ in sanctuario sunt. 004 NUM 004 017 Locutusque est Dominus ad Moysen et Aaron, dicens: 004 NUM 004 018 Nolite perdere populum Caath de medio Levitarum: 004 NUM 004 019 sed hoc facite eis, ut vivant, et non moriantur, si tetigerint Sancta sanctorum. Aaron et filii ejus intrabunt, ipsique disponent opera singulorum, et divident quid portare quis debeat. 004 NUM 004 020 Alii nulla curiositate videant quæ sunt in sanctuario priusquam involvantur, alioquin morientur. 004 NUM 004 021 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 004 NUM 004 022 Tolle summam etiam filiorum Gerson per domos ac familias et cognationes suas, 004 NUM 004 023 a triginta annis et supra, usque ad annos quinquaginta. Numera omnes qui ingrediuntur et ministrant in tabernaculo fœderis. 004 NUM 004 024 Hoc est officium familiæ Gersonitarum, 004 NUM 004 025 ut portent cortinas tabernaculi et tectum fœderis, operimentum aliud, et super omnia velamen janthinum tentoriumque quod pendet in introitu tabernaculi fœderis, 004 NUM 004 026 cortinas atrii, et velum in introitu quod est ante tabernaculum. Omnia quæ ad altare pertinent, funiculos, et vasa ministerii, 004 NUM 004 027 jubente Aaron et filiis ejus, portabunt filii Gerson: et scient singuli cui debeant oneri mancipari. 004 NUM 004 028 Hic est cultus familiæ Gersonitarum in tabernaculo fœderis, eruntque sub manu Ithamar filii Aaron sacerdotis. 004 NUM 004 029 Filios quoque Merari per familias et domos patrum suorum recensebis, 004 NUM 004 030 a triginta annis et supra, usque ad annos quinquaginta, omnes qui ingrediuntur ad officium ministerii sui et cultum fœderis testimonii. 004 NUM 004 031 Hæc sunt onera eorum: portabunt tabulas tabernaculi et vectes ejus, columnas ac bases earum, 004 NUM 004 032 columnas quoque atrii per circuitum cum basibus et paxillis et funibus suis. Omnia vasa et supellectilem ad numerum accipient, sicque portabunt. 004 NUM 004 033 Hoc est officium familiæ Meraritarum et ministerium in tabernaculo fœderis: eruntque sub manu Ithamar filii Aaron sacerdotis. 004 NUM 004 034 Recensuerunt igitur Moyses et Aaron et principes synagogæ filios Caath per cognationes et domos patrum suorum, 004 NUM 004 035 a triginta annis et supra, usque ad annum quinquagesimum, omnes qui ingrediuntur ad ministerium tabernaculi fœderis: 004 NUM 004 036 et inventi sunt duo millia septingenti quinquaginta. 004 NUM 004 037 Hic est numerus populi Caath qui intrant tabernaculum fœderis: hos numeravit Moyses et Aaron juxta sermonem Domini per manum Moysi. 004 NUM 004 038 Numerati sunt et filii Gerson per cognationes et domos patrum suorum, 004 NUM 004 039 a triginta annos et supra, usque ad quinquagesimum annum, omnes qui ingrediuntur ut ministrent in tabernaculo fœderis: 004 NUM 004 040 et inventi sunt duo millia sexcenti triginta. 004 NUM 004 041 Hic est populus Gersonitarum, quos numeraverunt Moyses et Aaron juxta verbum Domini. 004 NUM 004 042 Numerati sunt et filii Merari per cognationes et domos patrum suorum, 004 NUM 004 043 a triginta annis et supra, usque ad annum quinquagesimum, omnes qui ingrediuntur ad explendos ritus tabernaculi fœderis: 004 NUM 004 044 et inventi sunt tria millia ducenti. 004 NUM 004 045 Hic est numerus filiorum Merari, quos recensuerunt Moyses et Aaron juxta imperium Domini per manum Moysi. 004 NUM 004 046 Omnes qui recensiti sunt de Levitis, et quos recenseri fecit ad nomen Moyses et Aaron, et principes Israël per cognationes et domos patrum suorum, 004 NUM 004 047 a triginta annis et supra, usque ad annum quinquagesimum, ingredientes ad ministerium tabernaculi, et onera portanda, 004 NUM 004 048 fuerunt simul octo millia quingenti octoginta. 004 NUM 004 049 Juxta verbum Domini recensuit eos Moyses, unumquemque juxta officium et onera sua, sicut præceperat ei Dominus. 004 NUM 005 001 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 004 NUM 005 002 Præcipe filiis Israël, ut ejiciant de castris omnem leprosum, et qui semine fluit, pollutusque est super mortuo: 004 NUM 005 003 tam masculum quam feminam ejicite de castris, ne contaminent ea cum habitaverint vobiscum. 004 NUM 005 004 Feceruntque ita filii Israël, et ejecerunt eos extra castra, sicut locutus erat Dominus Moysi. 004 NUM 005 005 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 004 NUM 005 006 Loquere ad filios Israël: Vir, sive mulier, cum fecerint ex omnibus peccatis, quæ solent hominibus accidere, et per negligentiam transgressi fuerint mandatum Domini, atque deliquerint, 004 NUM 005 007 confitebuntur peccatum suum, et reddent ipsum caput, quintamque partem desuper, ei in quem peccaverint. 004 NUM 005 008 Sin autem non fuerit qui recipiat, dabunt Domino, et erit sacerdotis, excepto ariete, qui offertur pro expiatione, ut sit placabilis hostia. 004 NUM 005 009 Omnes quoque primitiæ, quas offerunt filii Israël, ad sacerdotem pertinent: 004 NUM 005 010 et quidquid in sanctuarium offertur a singulis, et traditur manibus sacerdotis, ipsius erit. 004 NUM 005 011 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 004 NUM 005 012 Loquere ad filios Israël, et dices ad eos: Vir cujus uxor erraverit, maritumque contemnens 004 NUM 005 013 dormierit cum altero viro, et hoc maritus deprehendere non quiverit, sed latet adulterium, et testibus argui non potest, quia non est inventa in stupro: 004 NUM 005 014 si spiritus zelotypiæ concitaverit virum contra uxorem suam, quæ vel polluta est, vel falsa suspicione appetitur: 004 NUM 005 015 adducet eam ad sacerdotem, et offeret oblationem pro illa, decimam partem sati farinæ hordeaceæ: non fundet super eam oleum, nec imponet thus: quia sacrificium zelotypiæ est, et oblatio investigans adulterium. 004 NUM 005 016 Offeret igitur eam sacerdos, et statuet coram Domino, 004 NUM 005 017 assumetque aquam sanctam in vase fictili, et pauxillum terræ de pavimento tabernaculi mittet in eam. 004 NUM 005 018 Cumque steterit mulier in conspectu Domini, discooperiet caput ejus, et ponet super manus illius sacrificium recordationis, et oblationem zelotypiæ: ipse autem tenebit aquas amarissimas, in quibus cum execratione maledicta congessit. 004 NUM 005 019 Adjurabitque eam, et dicet: Si non dormivit vir alienus tecum, et si non polluta es deserto mariti thoro, non te nocebunt aquæ istæ amarissimæ, in quas maledicta congessi. 004 NUM 005 020 Sin autem declinasti a viro tuo, atque polluta es, et concubuisti cum altero viro: 004 NUM 005 021 his maledictionibus subjacebis: det te Dominus in maledictionem, exemplumque cunctorum in populo suo: putrescere faciat femur tuum, et tumens uterus tuus disrumpatur. 004 NUM 005 022 Ingrediantur aquæ maledictæ in ventrem tuum, et utero tumescente putrescat femur. Et respondebit mulier: Amen, amen. 004 NUM 005 023 Scribetque sacerdos in libello ista maledicta, et delebit ea aquis amarissimis, in quas maledicta congessit, 004 NUM 005 024 et dabit ei bibere. Quas cum exhauserit, 004 NUM 005 025 tollet sacerdos de manu ejus sacrificium zelotypiæ, et elevabit illud coram Domino, imponetque illud super altare, ita dumtaxat ut prius: 004 NUM 005 026 pugillum sacrificii tollat de eo, quod offertur, et incendat super altare: et sic potum det mulieri aquas amarissimas. 004 NUM 005 027 Quas cum biberit, si polluta est, et contempto viro adulterii rea, pertransibunt eam aquæ maledictionis, et inflato ventre, computrescet femur: eritque mulier in maledictionem, et in exemplum omni populo. 004 NUM 005 028 Quod si polluta non fuerit, erit innoxia, et faciet liberos. 004 NUM 005 029 Ista est lex zelotypiæ. Si declinaverit mulier a viro suo, et si polluta fuerit, 004 NUM 005 030 maritusque zelotypiæ spiritu concitatus adduxerit eam in conspectu Domini, et fecerit ei sacerdos juxta omnia quæ scripta sunt: 004 NUM 005 031 maritus absque culpa erit, et illa recipiet iniquitatem suam. 004 NUM 006 001 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 004 NUM 006 002 Loquere ad filios Israël, et dices ad eos: Vir, sive mulier, cum fecerint votum ut sanctificentur, et se voluerint Domino consecrare: 004 NUM 006 003 a vino, et omni quod inebriare potest, abstinebunt. Acetum ex vino, et ex qualibet alia potione, et quidquid de uva exprimitur, non bibent: uvas recentes siccasque non comedent 004 NUM 006 004 cunctis diebus quibus ex voto Domino consecrantur: quidquid ex vinea esse potest, ab uva passa usque ad acinum non comedent. 004 NUM 006 005 Omni tempore separationis suæ novacula non transibit per caput ejus usque ad completum diem, quo Domino consecratur. Sanctus erit, crescente cæsarie capitis ejus. 004 NUM 006 006 Omni tempore consecrationis suæ, super mortuum non ingredietur, 004 NUM 006 007 nec super patris quidem et matris et fratris sororisque funere contaminabitur, quia consecratio Dei sui super caput ejus est. 004 NUM 006 008 Omnibus diebus separationis suæ sanctus erit Domino. 004 NUM 006 009 Sin autem mortuus fuerit subito quispiam coram eo, polluetur caput consecrationis ejus: quod radet illico in eadem die purgationis suæ, et rursum septima. 004 NUM 006 010 In octava autem die offeret duos turtures, vel duos pullos columbæ sacerdoti in introitu fœderis testimonii. 004 NUM 006 011 Facietque sacerdos unum pro peccato, et alterum in holocaustum, et deprecabitur pro eo, quia peccavit super mortuo: sanctificabitque caput ejus in die illo: 004 NUM 006 012 et consecrabit Domino dies separationis illius, offerens agnum anniculum pro peccato: ita tamen ut dies priores irriti fiant, quoniam polluta est sanctificatio ejus. 004 NUM 006 013 Ista est lex consecrationis. Cum dies, quos ex voto decreverat, complebuntur, adducet eum ad ostium tabernaculi fœderis, 004 NUM 006 014 et offeret oblationes ejus Domino, agnum anniculum immaculatum in holocaustum, et ovem anniculam immaculatam pro peccato, et arietem immaculatum, hostiam pacificam, 004 NUM 006 015 canistrum quoque panum azymorum qui conspersi sint oleo, et lagana absque fermento uncta oleo, ac libamina singulorum: 004 NUM 006 016 quæ offeret sacerdos coram Domino, et faciet tam pro peccato, quam in holocaustum. 004 NUM 006 017 Arietem vero immolabit hostiam pacificam Domino, offerens simul canistrum azymorum, et libamenta quæ ex more debentur. 004 NUM 006 018 Tunc radetur nazaræus ante ostium tabernaculi fœderis cæsarie consecrationis suæ: tolletque capillos ejus, et ponet super ignem, qui est suppositus sacrificio pacificorum: 004 NUM 006 019 et armum coctum arietis, tortamque absque fermento unam de canistro, et laganum azymum unum, et tradet in manus nazaræi, postquam rasum fuerit caput ejus. 004 NUM 006 020 Susceptaque rursum ab eo, elevabit in conspectu Domini: et sanctificata sacerdotis erunt, sicut pectusculum, quod separari jussum est, et femur. Post hæc, potest bibere nazaræus vinum. 004 NUM 006 021 Ista est lex nazaræi, cum voverit oblationem suam Domino tempore consecrationis suæ, exceptis his, quæ invenerit manus ejus: juxta quod mente devoverat, ita faciet ad perfectionem sanctificationis suæ. 004 NUM 006 022 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 004 NUM 006 023 Loquere Aaron et filiis ejus: Sic benedicetis filiis Israël, et dicetis eis: 004 NUM 006 024 Benedicat tibi Dominus, et custodiat te. 004 NUM 006 025 Ostendat Dominus faciem suam tibi, et misereatur tui. 004 NUM 006 026 Convertat Dominus vultum suum ad te, et det tibi pacem. 004 NUM 006 027 Invocabuntque nomen meum super filios Israël, et ego benedicam eis. 004 NUM 007 001 Factum est autem in die qua complevit Moyses tabernaculum, et erexit illud, unxitque et sanctificavit cum omnibus vasis suis, altare similiter et omnia vasa ejus: 004 NUM 007 002 obtulerunt principes Israël et capita familiarum, qui erant per singulas tribus, præfectique eorum, qui numerati fuerant, 004 NUM 007 003 munera coram Domino sex plaustra tecta cum duodecim bobus. Unum plaustrum obtulere duo duces, et unum bovem singuli, obtuleruntque ea in conspectu tabernaculi. 004 NUM 007 004 Ait autem Dominus ad Moysen: 004 NUM 007 005 Suscipe ab eis ut serviant in ministerio tabernaculi, et trades ea Levitis juxta ordinem ministerii sui. 004 NUM 007 006 Itaque cum suscepisset Moyses plaustra et boves, tradidit eos Levitis. 004 NUM 007 007 Duo plaustra et quatuor boves dedit filiis Gerson, juxta id quod habebant necessarium. 004 NUM 007 008 Quatuor alia plaustra et octo boves dedit filiis Merari secundum officia et cultum suum, sub manu Ithamar filii Aaron sacerdotis. 004 NUM 007 009 Filiis autem Caath non dedit plaustra et boves: quia in sanctuario serviunt, et onera propriis portant humeris. 004 NUM 007 010 Igitur obtulerunt duces in dedicationem altaris, die qua unctum est, oblationem suam ante altare. 004 NUM 007 011 Dixitque Dominus ad Moysen: Singuli duces per singulos dies offerant munera in dedicationem altaris. 004 NUM 007 012 Primo die obtulit oblationem suam Nahasson filius Aminadab de tribu Juda: 004 NUM 007 013 fueruntque in ea acetabulum argenteum pondo centum triginta siclorum, phiala argentea habens septuaginta siclos, juxta pondus sanctuarii, utrumque plenum simila conspersa oleo in sacrificium: 004 NUM 007 014 mortariolum ex decem siclis aureis plenum incenso: 004 NUM 007 015 bovem de armento, et arietem, et agnum anniculum in holocaustum: 004 NUM 007 016 hircumque pro peccato: 004 NUM 007 017 et in sacrificio pacificorum boves duos, arietes quinque, hircos quinque, agnos anniculos quinque. Hæc est oblatio Nahasson filii Aminadab. 004 NUM 007 018 Secundo die obtulit Nathanaël filius Suar, dux de tribu Issachar, 004 NUM 007 019 acetabulum argenteum appendens centum triginta siclos, phialam argenteam habentem septuaginta siclos, juxta pondus sanctuarii, utrumque plenum simila conspersa oleo in sacrificium: 004 NUM 007 020 mortariolum aureum habens decem siclos plenum incenso: 004 NUM 007 021 bovem de armento, et arietem, et agnum anniculum in holocaustum: 004 NUM 007 022 hircumque pro peccato: 004 NUM 007 023 et in sacrificio pacificorum boves duos, arietes quinque, hircos quinque, agnos anniculos quinque. Hæc fuit oblatio Nathanaël filii Suar. 004 NUM 007 024 Tertio die princeps filiorum Zabulon, Eliab filius Helon, 004 NUM 007 025 obtulit acetabulum argenteum appendens centum triginta siclos, phialam argenteam habentem septuaginta siclos, ad pondus sanctuarii, utrumque plenum similia conspersa oleo in sacrificium: 004 NUM 007 026 mortariolum aureum appendens decem siclos, plenum incenso: 004 NUM 007 027 bovem de armento, et arietem, et agnum anniculum in holocaustum: 004 NUM 007 028 hircumque pro peccato: 004 NUM 007 029 et in sacrificio pacificorum boves duos, arietes quinque, hircos quinque, agnos anniculos quinque. Hæc est oblatio Eliab filii Helon. 004 NUM 007 030 Die quarto princeps filiorum Ruben, Elisur filius Sedeur, 004 NUM 007 031 obtulit acetabulum argenteum appendens centum triginta siclos, phialam argenteam habentem septuaginta siclos, ad pondus sanctuarii, utrumque plenum simila conspersa oleo in sacrificum: 004 NUM 007 032 mortariolum aureum appendens decem siclos, plenum incenso: 004 NUM 007 033 bovem de armento, et arietem, et agnum anniculum in holocaustum: 004 NUM 007 034 hircumque pro peccato: 004 NUM 007 035 et in hostias pacificorum boves duos, arietes quinque, hircos quinque, agnos anniculos quinque. Hæc fuit oblatio Elisur filii Sedeur. 004 NUM 007 036 Die quinto princeps filiorum Simeon, Salamiel filius Surisaddai, 004 NUM 007 037 obtulit acetabulum argenteum appendens centum triginta siclos, phialam argenteam habentem septuaginta siclos, ad pondus sanctuarii, utrumque plenum simila conspersa oleo in sacrificum: 004 NUM 007 038 mortariolum aureum appendens decem siclos, plenum incenso: 004 NUM 007 039 bovem de armento, et arietem, et agnum anniculum in holocaustum: 004 NUM 007 040 hircumque pro peccato: 004 NUM 007 041 et in hostias pacificorum boves duos, arietes quinque, hircos quinque, agnos anniculos quinque. Hæc fuit oblatio Salamiel filii Surisaddai. 004 NUM 007 042 Die sexto princeps filiorum Gad, Eliasaph filius Duel, 004 NUM 007 043 obtulit acetabulum argenteum appendens centum triginta siclos, phialam argenteam habentem septuaginta siclos, ad pondus sanctuarii, utrumque plenum simila conspersa oleo in sacrificum: 004 NUM 007 044 mortariolum aureum appendens decem siclos, plenum incenso: 004 NUM 007 045 bovem de armento, et arietem, et agnum anniculum in holocaustum: 004 NUM 007 046 hircumque pro peccato: 004 NUM 007 047 et in hostias pacificorum boves duos, arietes quinque, hircos quinque, agnos anniculos quinque. Hæc fuit oblatio Eliasaph filii Duel. 004 NUM 007 048 Die septimo princeps filiorum Ephraim, Elisama filius Ammiud, 004 NUM 007 049 obtulit acetabulum argenteum appendens centum triginta siclos, phialam argenteam habentem septuaginta siclos, ad pondus sanctuarii, utrumque plenum simila conspersa oleo in sacrificum: 004 NUM 007 050 mortariolum aureum appendens decem siclos, plenum incenso: 004 NUM 007 051 bovem de armento, et arietem, et agnum anniculum in holocaustum: 004 NUM 007 052 hircumque pro peccato: 004 NUM 007 053 et in hostias pacificorum boves duos, arietes quinque, hircos quinque, agnos anniculos quinque. Hæc fuit oblatio Elisama filii Ammiud. 004 NUM 007 054 Die octavo, princeps filiorum Manasse, Gamaliel filius Phadassur, 004 NUM 007 055 obtulit acetabulum argenteum appendens centum triginta siclos, phialam argenteam habentem septuaginta siclos, ad pondus sanctuarii, utrumque plenum simila conspersa oleo in sacrificum: 004 NUM 007 056 mortariolum aureum appendens decem siclos, plenum incenso: 004 NUM 007 057 bovem de armento, et arietem, et agnum anniculum in holocaustum: 004 NUM 007 058 hircumque pro peccato: 004 NUM 007 059 et in hostias pacificorum boves duos, arietes quinque, hircos quinque, agnos anniculos quinque. Hæc fuit oblatio Gamaliel filii Phadassur. 004 NUM 007 060 Die nono princeps filiorum Benjamin, Abidan filius Gedeonis, 004 NUM 007 061 obtulit acetabulum argenteum appendens centum triginta siclos, phialam argenteam habentem septuaginta siclos, ad pondus sanctuarii, utrumque plenum simila conspersa oleo in sacrificum: 004 NUM 007 062 et mortariolum aureum appendens decem siclos, plenum incenso: 004 NUM 007 063 bovem de armento, et arietem, et agnum anniculum in holocaustum: 004 NUM 007 064 hircumque pro peccato: 004 NUM 007 065 et in hostias pacificorum boves duos, arietes quinque, hircos quinque, agnos anniculos quinque. Hæc fuit oblatio Abidan filii Gedeonis. 004 NUM 007 066 Die decimo princeps filiorum Dan, Ahiezer filius Ammisaddai, 004 NUM 007 067 obtulit acetabulum argenteum appendens centum triginta siclos, phialam argenteam habentem septuaginta siclos, ad pondus sanctuarii, utrumque plenum simila conspersa oleo in sacrificum: 004 NUM 007 068 mortariolum aureum appendens decem siclos, plenum incenso: 004 NUM 007 069 bovem de armento, et arietem, et agnum anniculum in holocaustum: 004 NUM 007 070 hircumque pro peccato: 004 NUM 007 071 et in hostias pacificorum boves duos, arietes quinque, hircos quinque, agnos anniculos quinque. Hæc fuit oblatio Ahiezer filii Ammisaddai. 004 NUM 007 072 Die undecimo princeps filiorum Aser, Phegiel filius Ochran, 004 NUM 007 073 obtulit acetabulum argenteum appendens centum triginta siclos, phialam argenteam habentem septuaginta siclos, ad pondus sanctuarii, utrumque plenum simila conspersa oleo in sacrificum: 004 NUM 007 074 mortariolum aureum appendens decem siclos, plenum incenso: 004 NUM 007 075 bovem de armento, et arietem, et agnum anniculum in holocaustum: 004 NUM 007 076 hircumque pro peccato: 004 NUM 007 077 et in hostias pacificorum boves duos, arietes quinque, hircos quinque, agnos anniculos quinque. Hæc fuit oblatio Phegiel filii Ochran. 004 NUM 007 078 Die duodecimo princeps filiorum Nephthali, Ahira filius Enan, 004 NUM 007 079 obtulit acetabulum argenteum appendens centum triginta siclos, phialam argenteam habentem septuaginta siclos, ad pondus sanctuarii, utrumque plenum simila oleo conspersa in sacrificum: 004 NUM 007 080 mortariolum aureum appendens decem siclos, plenum incenso: 004 NUM 007 081 bovem de armento, et arietem, et agnum anniculum in holocaustum: 004 NUM 007 082 hircumque pro peccato: 004 NUM 007 083 et in hostias pacificorum boves duos, arietes quinque, hircos quinque, agnos anniculos quinque. Hæc fuit oblatio Ahira filii Enan. 004 NUM 007 084 Hæc in dedicatione altaris oblata sunt a principibus Israël, in die qua consecratum est: acetabula argentea duodecim: phialæ argenteæ duodecim: mortariola aurea duodecim: 004 NUM 007 085 ita ut centum triginta siclos argenti haberet unum acetabulum, et septuaginta siclos haberet una phiala: id est, in commune vasorum omnium ex argento sicli duo millia quadringenti, pondere sanctuarii: 004 NUM 007 086 mortariola aurea duodecim plena incenso, denos siclos appendentia pondere sanctuarii: id est, simul auri sicli centum viginti: 004 NUM 007 087 boves de armento in holocaustum duodecim, arietes duodecim, agni anniculi duodecim, et libamenta eorum: hirci duodecim pro peccato. 004 NUM 007 088 In hostias pacificorum, boves viginti quatuor, arietes sexaginta, hirci sexaginta, agni anniculi sexaginta. Hæc oblata sunt in dedicatione altaris, quando unctum est. 004 NUM 007 089 Cumque ingrederetur Moyses tabernaculum fœderis, ut consuleret oraculum, audiebat vocem loquentis ad se de propitiatorio quod erat super arcam testimonii inter duos cherubim, unde et loquebatur ei. 004 NUM 008 001 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 004 NUM 008 002 Loquere Aaron, et dices ad eum: Cum posueris septem lucernas, candelabrum in australi parte erigatur. Hoc igitur præcipe ut lucernæ contra boream e regione respiciant ad mensam panum propositionis, contra eam partem, quam candelabrum respicit, lucere debebunt. 004 NUM 008 003 Fecitque Aaron, et imposuit lucernas super candelabrum, ut præceperat Dominus Moysi. 004 NUM 008 004 Hæc autem erat factura candelabri, ex auro ductili, tam medius stipes, quam cuncta quæ ex utroque calamorum latere nascebantur: juxta exemplum quod ostendit Dominus Moysi, ita operatus est candelabrum. 004 NUM 008 005 Et locutus est Dominus ad Moysen, dicens: 004 NUM 008 006 Tolle Levitas de medio filiorum Israël, et purificabis eos 004 NUM 008 007 juxta hunc ritum: aspergantur aqua lustrationis, et radant omnes pilos carnis suæ. Cumque laverint vestimenta sua, et mundati fuerint, 004 NUM 008 008 tollent bovem de armentis, et libamentum ejus similam oleo conspersam: bovem autem alterum de armento tu accipies pro peccato: 004 NUM 008 009 et applicabis Levitas coram tabernaculo fœderis, convocata omni multitudine filiorum Israël. 004 NUM 008 010 Cumque Levitæ fuerint coram Domino, ponent filii Israël manus suas super eos. 004 NUM 008 011 Et offeret Aaron Levitas, munus in conspectu Domini a filiis Israël, ut serviant in ministerio ejus. 004 NUM 008 012 Levitæ quoque ponent manus suas super capita boum, e quibus unum facies pro peccato, et alterum in holocaustum Domini, ut depreceris pro eis. 004 NUM 008 013 Statuesque Levitas in conspectu Aaron et filiorum ejus, et consecrabis oblatos Domino, 004 NUM 008 014 ac separabis de medio filiorum Israël, ut sint mei. 004 NUM 008 015 Et postea ingredientur tabernaculum fœderis, ut serviant mihi. Sicque purificabis et consecrabis eos in oblationem Domini: quoniam dono donati sunt mihi a filiis Israël. 004 NUM 008 016 Pro primogenitis quæ aperiunt omnem vulvam in Israël, accepi eos. 004 NUM 008 017 Mea sunt enim omnia primogenita filiorum Israël, tam ex hominibus quam ex jumentis. Ex die quo percussi omne primogenitum in terra Ægypti, sanctificavi eos mihi: 004 NUM 008 018 et tuli Levitas pro cunctis primogenitis filiorum Israël, 004 NUM 008 019 tradidique eos dono Aaron et filiis ejus de medio populi, ut serviant mihi pro Israël in tabernaculo fœderis, et orent pro eis ne sit in populo plaga, si ausi fuerint accedere ad sanctuarium. 004 NUM 008 020 Feceruntque Moyses et Aaron et omnis multitudo filiorum Israël super Levitas quæ præceperat Dominus Moysi: 004 NUM 008 021 purificatique sunt, et laverunt vestimenta sua. Elevavitque eos Aaron in conspectu Domini, et oravit pro eis, 004 NUM 008 022 ut purificati ingrederentur ad officia sua in tabernaculum fœderis coram Aaron et filiis ejus. Sicut præceperat Dominus Moysi de Levitis, ita factum est. 004 NUM 008 023 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 004 NUM 008 024 Hæc est lex Levitarum: a viginti quinque annis et supra, ingredientur ut ministrent in tabernaculo fœderis. 004 NUM 008 025 Cumque quinquagesimum annum ætatis impleverint, servire cessabunt, 004 NUM 008 026 eruntque ministri fratrum suorum in tabernaculo fœderis, ut custodiant quæ sibi fuerunt commendata: opera autem ipsa non faciant. Sic dispones Levitis in custodiis suis. 004 NUM 009 001 Locutus est Dominus ad Moysen in deserto Sinai anno secundo, postquam egressi sunt de terra Ægypti, mense primo, dicens: 004 NUM 009 002 Faciant filii Israël Phase in tempore suo, 004 NUM 009 003 quartadecima die mensis hujus ad vesperam, juxta omnes cæremonias et justificationes ejus. 004 NUM 009 004 Præcepitque Moyses filiis Israël ut facerent Phase. 004 NUM 009 005 Qui fecerunt tempore suo, quartadecima die mensis ad vesperam, in monte Sinai. Juxta omnia quæ mandaverat Dominus Moysi, fecerunt filii Israël. 004 NUM 009 006 Ecce autem quidam immundi super anima hominis, qui non poterant facere Phase in die illo, accedentes ad Moysen et Aaron, 004 NUM 009 007 dixerunt eis: Immundi sumus super anima hominis: quare fraudamur ut non valeamus oblationem offerre Domino in tempore suo inter filios Israël? 004 NUM 009 008 Quibus respondit Moyses: State ut consulam quid præcipiat Dominus de vobis. 004 NUM 009 009 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 004 NUM 009 010 Loquere filiis Israël: Homo, qui fuerit immundus super anima, sive in via procul in gente vestra, faciat Phase Domino 004 NUM 009 011 in mense secundo, quartadecima die mensis ad vesperam. Cum azymis et lactucis agrestibus comedent illud: 004 NUM 009 012 non relinquent ex eo quippiam usque mane, et os ejus non confringent: omnem ritum Phase observabunt. 004 NUM 009 013 Si quis autem et mundus est, et in itinere non fuit, et tamen non fecit Phase, exterminabitur anima illa de populis suis, quia sacrificium Domino non obtulit tempore suo: peccatum suum ipse portabit. 004 NUM 009 014 Peregrinus quoque et advena si fuerint apud vos, facient Phase Domino juxta cæremonias et justificationes ejus. Præceptum idem erit apud vos tam advenæ quam indigenæ. 004 NUM 009 015 Igitur die qua erectum est tabernaculum, operuit illud nubes. A vespere autem super tentorium erat quasi species ignis usque mane. 004 NUM 009 016 Sic fiebat jugiter: per diem operiebat illud nubes, et per noctem quasi species ignis. 004 NUM 009 017 Cumque ablata fuisset nubes, quæ tabernaculum protegebat, tunc proficiscebantur filii Israël: et in loco ubi stetisset nubes, ibi castrametabantur. 004 NUM 009 018 Ad imperium Domini proficiscebantur, et ad imperium illius figebant tabernaculum. Cunctis diebus quibus stabat nubes super tabernaculum, manebant in eodem loco: 004 NUM 009 019 et si evenisset ut multo tempore maneret super illud, erant filii Israël in excubiis Domini, et non proficiscebantur 004 NUM 009 020 quot diebus fuisset nubes super tabernaculum. Ad imperium Domini erigebant tentoria, et ad imperium illius deponebant. 004 NUM 009 021 Si fuisset nubes a vespere usque mane, et statim diluculo tabernaculum reliquisset, proficiscebantur: et si post diem et noctem recessisset, dissipabant tentoria. 004 NUM 009 022 Si vero biduo aut uno mense vel longiori tempore fuisset super tabernaculum, manebant filii Israël in eodem loco, et non proficiscebantur: statim autem ut recessisset, movebant castra. 004 NUM 009 023 Per verbum Domini figebant tentoria, et per verbum illius proficiscebantur: erantque in excubiis Domini juxta imperium ejus per manum Moysi. 004 NUM 010 001 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 004 NUM 010 002 Fac tibi duas tubas argenteas ductiles, quibus convocare possis multitudinem quando movenda sunt castra. 004 NUM 010 003 Cumque increpueris tubis, congregabitur ad te omnis turba ad ostium tabernaculi fœderis. 004 NUM 010 004 Si semel clangueris, venient ad te principes, et capita multitudinis Israël. 004 NUM 010 005 Si autem prolixior atque concisus clangor increpuerit, movebunt castra primi qui sunt ad orientalem plagam. 004 NUM 010 006 In secundo autem sonitu et pari ululatu tubæ, levabunt tentoria qui habitant ad meridiem; et juxta hunc modum reliqui facient, ululantibus tubis in profectionem. 004 NUM 010 007 Quando autem congregandus est populus, simplex tubarum clangor erit, et non concise ululabunt. 004 NUM 010 008 Filii autem Aaron sacerdotes clangent tubis: eritque hoc legitimum sempiternum in generationibus vestris. 004 NUM 010 009 Si exieritis ad bellum de terra vestra contra hostes qui dimicant adversum vos, clangetis ululantibus tubis, et erit recordatio vestri coram Domino Deo vestro, ut eruamini de manibus inimicorum vestrorum. 004 NUM 010 010 Siquando habebitis epulum, et dies festos, et calendas, canetis tubis super holocaustis, et pacificis victimis, ut sint vobis in recordationem Dei vestri. Ego Dominus Deus vester. 004 NUM 010 011 Anno secundo, mense secundo, vigesima die mensis, elevata est nubes de tabernaculo fœderis: 004 NUM 010 012 profectique sunt filii Israël per turmas suas de deserto Sinai, et recubuit nubes in solitudine Pharan. 004 NUM 010 013 Moveruntque castra primi juxta imperium Domini in manu Moysi. 004 NUM 010 014 Filii Juda per turmas suas: quorum princeps erat Nahasson filius Aminadab. 004 NUM 010 015 In tribu filiorum Issachar fuit princeps Nathanaël filius Suar. 004 NUM 010 016 In tribu Zabulon erat princeps Eliab filius Helon. 004 NUM 010 017 Depositumque est tabernaculum, quod portantes egressi sunt filii Gerson et Merari. 004 NUM 010 018 Profectique sunt et filii Ruben, per turmas et ordinem suum: quorum princeps erat Helisur filius Sedeur. 004 NUM 010 019 In tribu autem filiorum Simeon, princeps fuit Salamiel filius Surisaddai. 004 NUM 010 020 Porro in tribu Gad erat princeps Eliasaph filius Duel. 004 NUM 010 021 Profectique sunt et Caathitæ portantes sanctuarium. Tamdiu tabernaculum portabatur, donec venirent ad erectionis locum. 004 NUM 010 022 Moverunt castra et filii Ephraim per turmas suas, in quorum exercitu princeps erat Elisama filius Ammiud. 004 NUM 010 023 In tribu autem filiorum Manasse princeps fuit Gamaliel filius Phadassur. 004 NUM 010 024 Et in tribu Benjamin erat dux Abidan filius Gedeonis. 004 NUM 010 025 Novissimi castrorum omnium profecti sunt filii Dan per turmas suas, in quorum exercitu princeps fuit Ahiezer filius Ammisaddai. 004 NUM 010 026 In tribu autem filiorum Aser erat princeps Phegiel filius Ochran. 004 NUM 010 027 Et in tribu filiorum Nephthali princeps fuit Ahira filius Enan. 004 NUM 010 028 Hæc sunt castra, et profectiones filiorum Israël per turmas suas quando egrediebantur. 004 NUM 010 029 Dixitque Moyses Hobab filio Raguel Madianitæ, cognato suo: Proficiscimur ad locum quem Dominus daturus est nobis: veni nobiscum, ut benefaciamus tibi, quia Dominus bona promisit Israëli. 004 NUM 010 030 Cui ille respondit: Non vadam tecum, sed revertar in terram meam, in qua natus sum. 004 NUM 010 031 Et ille: Noli, inquit, nos relinquere: tu enim nosti in quibus locis per desertum castra ponere debeamus, et eris ductor noster. 004 NUM 010 032 Cumque nobiscum veneris, quidquid optimum fuerit ex opibus, quas nobis traditurus est Dominus, dabimus tibi. 004 NUM 010 033 Profecti sunt ergo de monte Domini viam trium dierum, arcaque fœderis Domini præcedebat eos, per dies tres providens castrorum locum. 004 NUM 010 034 Nubes quoque Domini super eos erat per diem cum incederent. 004 NUM 010 035 Cumque elevaretur arca, dicebat Moyses: Surge, Domine, et dissipentur inimici tui, et fugiant qui oderunt te, a facie tua. 004 NUM 010 036 Cum autem deponeretur, aiebat: Revertere, Domine, ad multitudinem exercitus Israël. 004 NUM 011 001 Interea ortum est murmur populi, quasi dolentium pro labore, contra Dominum. Quod cum audisset Dominus, iratus est. Et accensus in eos ignis Domini, devoravit extremam castrorum partem. 004 NUM 011 002 Cumque clamasset populus ad Moysen, oravit Moyses ad Dominum, et absorptus est ignis. 004 NUM 011 003 Vocavitque nomen loci illius, Incensio: eo quod incensus fuisset contra eos ignis Domini. 004 NUM 011 004 Vulgus quippe promiscuum, quod ascenderat cum eis, flagravit desiderio, sedens et flens, junctis sibi pariter filiis Israël, et ait: Quis dabit nobis ad vescendum carnes? 004 NUM 011 005 recordamur piscium quos comedebamus in Ægypto gratis: in mentem nobis veniunt cucumeres, et pepones, porrique, et cæpe, et allia. 004 NUM 011 006 Anima nostra arida est: nihil aliud respiciunt oculi nostri nisi man. 004 NUM 011 007 Erat autem man quasi semen coriandri, coloris bdellii. 004 NUM 011 008 Circuibatque populus, et colligens illud, frangebat mola, sive terebat in mortario, coquens in olla, et faciens ex eo tortulas saporis quasi panis oleati. 004 NUM 011 009 Cumque descenderet nocte super castra ros, descendebat pariter et man. 004 NUM 011 010 Audivit ergo Moyses flentem populum per familias, singulos per ostia tentorii sui. Iratusque est furor Domini valde: sed et Moysi intoleranda res visa est, 004 NUM 011 011 et ait ad Dominum: Cur afflixisti servum tuum? quare non invenio gratiam coram te? et cur imposuisti pondus universi populi hujus super me? 004 NUM 011 012 Numquid ego concepi omnem hanc multitudinem, vel genui eam, ut dicas mihi: Porta eos in sinu tuo sicut portare solet nutrix infantulum, et defer in terram, pro qua jurasti patribus eorum? 004 NUM 011 013 Unde mihi carnes ut dem tantæ multitudini? flent contra me, dicentes: Da nobis carnes ut comedamus. 004 NUM 011 014 Non possum solus sustinere omnem hunc populum, quia gravis est mihi. 004 NUM 011 015 Sin aliter tibi videtur, obsecro ut interficias me, et inveniam gratiam in oculis tuis, ne tantis afficiar malis. 004 NUM 011 016 Et dixit Dominus ad Moysen: Congrega mihi septuaginta viros de senibus Israël, quos tu nosti quod senes populi sint ac magistri: et duces eos ad ostium tabernaculi fœderis, faciesque ibi stare tecum, 004 NUM 011 017 ut descendam et loquar tibi: et auferam de spiritu tuo, tradamque eis, ut sustentent tecum onus populi, et non tu solus graveris. 004 NUM 011 018 Populo quoque dices: Sanctificamini (cras comedetis carnes: ego enim audivi vos dicere: Quis dabit nobis escas carnium? bene nobis erat in Ægypto), ut det vobis Dominus carnes, et comedatis: 004 NUM 011 019 non uno die, nec duobus, vel quinque aut decem, nec viginti quidem, 004 NUM 011 020 sed usque ad mensem dierum, donec exeat per nares vestras, et vertatur in nauseam, eo quod repuleritis Dominum, qui in medio vestri est, et fleveritis coram eo, dicentes: Quare egressi sumus ex Ægypto? 004 NUM 011 021 Et ait Moyses: Sexcenta millia peditum hujus populi sunt: et tu dicis: Dabo eis esum carnium mense integro? 004 NUM 011 022 numquid ovium et boum multitudo cædetur, ut possit sufficere ad cibum? vel omnes pisces maris in unum congregabuntur, ut eos satient? 004 NUM 011 023 Cui respondit Dominus: Numquid manus Domini invalida est? jam nunc videbis utrum meus sermo opere compleatur. 004 NUM 011 024 Venit igitur Moyses, et narravit populo verba Domini, congregans septuaginta viros de senibus Israël, quos stare fecit circa tabernaculum. 004 NUM 011 025 Descenditque Dominus per nubem, et locutus est ad eum, auferens de spiritu qui erat in Moyse, et dans septuaginta viris. Cumque requievisset in eis spiritus, prophetaverunt, nec ultra cessaverunt. 004 NUM 011 026 Remanserat autem in castris duo viri, quorum unus vocabatur Eldad, et alter Medad, super quos requievit spiritus. Nam et ipsi descripti fuerant, et non exierant ad tabernaculum. 004 NUM 011 027 Cumque prophetarent in castris, cucurrit puer, et nuntiavit Moysi, dicens: Eldad et Medad prophetant in castris. 004 NUM 011 028 Statim Josue filius Nun, minister Moysi, et electus e pluribus, ait: Domine mi Moyses, prohibe eos. 004 NUM 011 029 At ille: Quid, inquit æmularis pro me? quis tribuat ut omnis populus prophetet, et det eis Dominus spiritum suum? 004 NUM 011 030 Reversusque est Moyses, et majores natu Israël in castra. 004 NUM 011 031 Ventus autem egrediens a Domino, arreptans trans mare coturnices detulit, et demisit in castra itinere quantum uno die confici potest, ex omni parte castrorum per circuitum, volabantque in aëre duobus cubitis altitudine super terram. 004 NUM 011 032 Surgens ergo populus toto die illo, et nocte, ac die altero, congregavit coturnicum: qui parum, decem coros: et siccaverunt eas per gyrum castrorum. 004 NUM 011 033 Adhuc carnes erant in dentibus eorum, nec defecerat hujuscemodi cibus: et ecce furor Domini concitatus in populum, percussit eum plaga magna nimis. 004 NUM 011 034 Vocatusque est ille locus, Sepulchra concupiscentiæ: ibi enim sepelierunt populum qui desideraverat. 004 NUM 011 035 Egressi autem de Sepulchris concupiscentiæ, venerunt in Haseroth, et manserunt ibi. 004 NUM 012 001 Locutaque est Maria et Aaron contra Moysen propter uxorem ejus Æthiopissam, 004 NUM 012 002 et dixerunt: Num per solum Moysen locutus est Dominus? nonne et nobis similiter est locutus? Quod cum audisset Dominus 004 NUM 012 003 (erat enim Moyses vir mitissimus super omnes homines qui morabantur in terra), 004 NUM 012 004 statim locutus est ad eum, et ad Aaron et Mariam: Egredimini vos tantum tres ad tabernaculum fœderis. Cumque fuissent egressi, 004 NUM 012 005 descendit Dominus in columna nubis, et stetit in introitu tabernaculi, vocans Aaron et Mariam. Qui cum issent, 004 NUM 012 006 dixit ad eos: Audite sermones meos: si quis fuerit inter vos propheta Domini, in visione apparebo ei, vel per somnium loquar ad illum. 004 NUM 012 007 At non talis servus meus Moyses, qui in omni domo mea fidelissimus est: 004 NUM 012 008 ore enim ad os loquor ei: et palam, et non per ænigmata et figuras Dominum videt. Quare ergo non timuistis detrahere servo meo Moysi? 004 NUM 012 009 Iratusque contra eos, abiit: 004 NUM 012 010 nubes quoque recessit quæ erat super tabernaculum: et ecce Maria apparuit candens lepra quasi nix. Cumque respexisset eam Aaron, et vidisset perfusam lepra, 004 NUM 012 011 ait ad Moysen: Obsecro, domine mi, ne imponas nobis hoc peccatum quod stulte commisimus, 004 NUM 012 012 ne fiat hæc quasi mortua, et ut abortivum quod projicitur de vulva matris suæ: ecce jam medium carnis ejus devoratum est a lepra. 004 NUM 012 013 Clamavitque Moyses ad Dominum, dicens: Deus, obsecro, sana eam. 004 NUM 012 014 Cui respondit Dominus: Si pater ejus spuisset in faciem illius, nonne debuerat saltem septem diebus rubore suffundi? separetur septem diebus extra castra, et postea revocabitur. 004 NUM 012 015 Exclusa est itaque Maria extra castra septem diebus: et populus non est motus de loco illo, donec revocata est Maria. 004 NUM 012 016 Profectusque est populus de Haseroth, fixis tentoriis in deserto Pharan. 004 NUM 013 001 Ibique locutus est Dominus ad Moysen, dicens: 004 NUM 013 002 Mitte viros, qui considerent terram Chanaan, quam daturus sum filiis Israël, singulos de singulis tribubus, ex principibus. 004 NUM 013 003 Fecit Moyses quod Dominus imperaverat, de deserto Pharan mittens principes viros, quorum ista sunt nomina. 004 NUM 013 004 De tribu Ruben, Sammua filium Zechur. 004 NUM 013 005 De tribu Simeon, Saphat filium Huri. 004 NUM 013 006 De tribu Juda, Caleb filium Jephone. 004 NUM 013 007 De tribu Issachar, Igal filium Joseph. 004 NUM 013 008 De tribu Ephraim, Osee filium Nun. 004 NUM 013 009 De tribu Benjamin, Phalti filium Raphu. 004 NUM 013 010 De tribu Zabulon, Geddiel filium Sodi. 004 NUM 013 011 De tribu Joseph, sceptri Manasse, Gaddi filium Susi. 004 NUM 013 012 De tribu Dan, Ammiel filium Gemalli. 004 NUM 013 013 De tribu Aser, Sthur filium Michaël. 004 NUM 013 014 De tribu Nephthali, Nahabi filium Vapsi. 004 NUM 013 015 De tribu Gad, Guel filium Machi. 004 NUM 013 016 Hæc sunt nomina virorum, quos misit Moyses ad considerandam terram: vocavitque Osee filium Nun, Josue. 004 NUM 013 017 Misit ergo eos Moyses ad considerandam terram Chanaan, et dixit ad eos: Ascendite per meridianam plagam. Cumque veneritis ad montes, 004 NUM 013 018 considerate terram, qualis sit: et populum qui habitator est ejus, utrum fortis sit an infirmus: si pauci numero an plures: 004 NUM 013 019 ipsa terra, bona an mala: urbes quales, muratæ an absque muris: 004 NUM 013 020 humus, pinguis an sterilis, nemorosa an absque arboribus. Confortamini, et afferte nobis de fructibus terræ. Erat autem tempus quando jam præcoquæ uvæ vesci possunt. 004 NUM 013 021 Cumque ascendissent, exploraverunt terram a deserto Sin, usque Rohob intrantibus Emath. 004 NUM 013 022 Ascenderuntque ad meridiem, et venerunt in Hebron, ubi erant Achiman et Sisai et Tholmai filii Enac: nam Hebron septem annis ante Tanim urbem Ægypti condita est. 004 NUM 013 023 Pergentesque usque ad Torrentem botri, absciderunt palmitem cum uva sua, quem portaverunt in vecte duo viri. De malis quoque granatis et de ficis loci illius tulerunt: 004 NUM 013 024 qui appellatus est Nehelescol, id est Torrens botri, eo quod botrum portassent inde filii Israël. 004 NUM 013 025 Reversique exploratores terræ post quadraginta dies, omni regione circuita, 004 NUM 013 026 venerunt ad Moysen et Aaron et ad omnem cœtum filiorum Israël in desertum Pharan, quod est in Cades. Locutique eis et omni multitudini ostenderunt fructus terræ: 004 NUM 013 027 et narraverunt, dicentes: Venimus in terram, ad quam misisti nos, quæ revera fluit lacte et melle, ut ex his fructibus cognosci potest: 004 NUM 013 028 sed cultores fortissimos habet, et urbes grandes atque muratas. Stirpem Enac vidimus ibi. 004 NUM 013 029 Amalec habitat in meridie, Hethæus et Jebusæus et Amorrhæus in montanis: Chananæus vero moratur juxta mare et circa fluenta Jordanis. 004 NUM 013 030 Inter hæc Caleb compescens murmur populi, qui oriebatur contra Moysen, ait: Ascendamus, et possideamus terram, quoniam poterimus obtinere eam. 004 NUM 013 031 Alii vero, qui fuerant cum eo, dicebant: Nequaquam ad hunc populum valemus ascendere, quia fortior nobis est. 004 NUM 013 032 Detraxeruntque terræ, quam inspexerant, apud filios Israël, dicentes: Terra, quam lustravimus, devorat habitatores suos: populus, quem aspeximus, proceræ staturæ est. 004 NUM 013 033 Ibi vidimus monstra quædam filiorum Enac de genere giganteo: quibus comparati, quasi locustæ videbamur. 004 NUM 014 001 Igitur vociferans omnis turba flevit nocte illa, 004 NUM 014 002 et murmurati sunt contra Moysen et Aaron cuncti filii Israël, dicentes: 004 NUM 014 003 Utinam mortui essemus in Ægypto: et in hac vasta solitudine utinam pereamus, et non inducat nos Dominus in terram istam, ne cadamus gladio, et uxores ac liberi nostri ducantur captivi. Nonne melius est reverti in Ægyptum? 004 NUM 014 004 Dixeruntque alter ad alterum: Constituamus nobis ducem, et revertamur in Ægyptum. 004 NUM 014 005 Quo audito, Moyses et Aaron ceciderunt proni in terram coram omni multitudine filiorum Israël. 004 NUM 014 006 At vero Josue filius Nun et Caleb filius Jephone, qui et ipsi lustraverant terram, sciderunt vestimenta sua, 004 NUM 014 007 et ad omnem multitudinem filiorum Israël locuti sunt: Terra, quam circuivimus, valde bona est. 004 NUM 014 008 Si propitius fuerit Dominus, inducet nos in eam, et tradet humum lacte et melle manantem. 004 NUM 014 009 Nolite rebelles esse contra Dominum: neque timeatis populum terræ hujus, quia sicut panem ita eos possumus devorare. Recessit ab eis omne præsidium: Dominus nobiscum est, nolite metuere. 004 NUM 014 010 Cumque clamaret omnis multitudo, et lapidibus eos vellet opprimere, apparuit gloria Domini super tectum fœderis cunctis filiis Israël. 004 NUM 014 011 Et dixit Dominus ad Moysen: Usquequo detrahet mihi populus iste? quousque non credent mihi, in omnibus signis quæ feci coram eis? 004 NUM 014 012 Feriam igitur eos pestilentia, atque consumam: te autem faciam principem super gentem magnam, et fortiorem quam hæc est. 004 NUM 014 013 Et ait Moyses ad Dominum: Ut audiant Ægyptii, de quorum medio eduxisti populum istum, 004 NUM 014 014 et habitatores terræ hujus, qui audierunt quod tu, Domine, in populo isto sis, et facie videaris ad faciem, et nubes tua protegat illos, et in columna nubis præcedas eos per diem, et in columna ignis per noctem: 004 NUM 014 015 quod occideris tantam multitudinem quasi unum hominem, et dicant: 004 NUM 014 016 Non poterat introducere populum in terram pro qua juraverat: idcirco occidit eos in solitudine? 004 NUM 014 017 Magnificetur ergo fortitudo Domini sicut jurasti, dicens: 004 NUM 014 018 Dominus patiens et multæ misericordiæ, auferens iniquitatem et scelera, nullumque innoxium derelinquens, qui visitas peccata patrum in filios in tertiam et quartam generationem. 004 NUM 014 019 Dimitte, obsecro, peccatum populi hujus secundum magnitudinem misericordiæ tuæ, sicut propitius fuisti egredientibus de Ægypto usque ad locum istum. 004 NUM 014 020 Dixitque Dominus: Dimisi juxta verbum tuum. 004 NUM 014 021 Vivo ego: et implebitur gloria Domini universa terra. 004 NUM 014 022 Attamen omnes homines qui viderunt majestatem meam, et signa quæ feci in Ægypto et in solitudine, et tentaverunt me jam per decem vices, nec obedierunt voci meæ, 004 NUM 014 023 non videbunt terram pro qua juravi patribus eorum, nec quisquam ex illis qui detraxit mihi, intuebitur eam. 004 NUM 014 024 Servum meum Caleb, qui plenus alio spiritu secutus est me, inducam in terram hanc, quam circuivit; et semen ejus possidebit eam. 004 NUM 014 025 Quoniam Amalecites et Chananæus habitant in vallibus. Cras movete castra, et revertimini in solitudinem per viam maris Rubri. 004 NUM 014 026 Locutusque est Dominus ad Moysen et Aaron, dicens: 004 NUM 014 027 Usquequo multitudo hæc pessima murmurat contra me? querelas filiorum Israël audivi. 004 NUM 014 028 Dic ergo eis: Vivo ego, ait Dominus: sicut locuti estis audiente me, sic faciam vobis. 004 NUM 014 029 In solitudine hac jacebunt cadavera vestra. Omnes qui numerati estis a viginti annis et supra, et murmurastis contra me, 004 NUM 014 030 non intrabitis terram, super quam levavi manum meam ut habitare vos facerem, præter Caleb filium Jephone, et Josue filium Nun. 004 NUM 014 031 Parvulos autem vestros, de quibus dixistis quod prædæ hostibus forent, introducam, ut videant terram, quæ vobis displicuit. 004 NUM 014 032 Vestra cadavera jacebunt in solitudine. 004 NUM 014 033 Filii vestri erunt vagi in deserto annis quadraginta, et portabunt fornicationem vestram, donec consumantur cadavera patrum in deserto, 004 NUM 014 034 juxta numerum quadraginta dierum, quibus considerastis terram: annus pro die imputabitur. Et quadraginta annis recipietis iniquitates vestras, et scietis ultionem meam: 004 NUM 014 035 quoniam sicut locutus sum, ita faciam omni multitudini huic pessimæ, quæ consurrexit adversum me: in solitudine hac deficiet, et morietur. 004 NUM 014 036 Igitur omnes viri, quos miserat Moyses ad contemplandam terram, et qui reversi murmurare fecerant contra eum omnem multitudinem, detrahentes terræ quod esset mala, 004 NUM 014 037 mortui sunt atque percussi in conspectu Domini. 004 NUM 014 038 Josue autem filius Nun, et Caleb filius Jephone, vixerunt ex omnibus qui perrexerant ad considerandam terram. 004 NUM 014 039 Locutusque est Moyses universa verba hæc ad omnes filios Israël, et luxit populus nimis. 004 NUM 014 040 Et ecce mane primo surgentes ascenderunt verticem montis, atque dixerunt: Parati sumus ascendere ad locum, de quo Dominus locutus est: quia peccavimus. 004 NUM 014 041 Quibus Moyses: Cur, inquit, transgredimini verbum Domini, quod vobis non cedet in prosperum? 004 NUM 014 042 nolite ascendere: non enim est Dominus vobiscum: ne corruatis coram inimicis vestris. 004 NUM 014 043 Amalecites et Chananæus ante vos sunt, quorum gladio corruetis, eo quod nolueritis acquiescere Domino: nec erit Dominus vobiscum. 004 NUM 014 044 At illi contenebrati ascenderunt in verticem montis. Arca autem testamenti Domini et Moyses non recesserunt de castris. 004 NUM 014 045 Descenditque Amalecites et Chananæus, qui habitabat in monte: et percutiens eos atque concidens, persecutus est eos usque Horma. 004 NUM 015 001 Locutus est Dominus ad Moysen, dicens: 004 NUM 015 002 Loquere ad filios Israël, et dices ad eos: Cum ingressi fueritis terram habitationis vestræ, quam ego dabo vobis, 004 NUM 015 003 et feceritis oblationem Domino in holocaustum, aut victimam, vota solventes, vel sponte offerentes munera, aut in solemnitatibus vestris adolentes odorem suavitatis Domino, de bobus sive de ovibus: 004 NUM 015 004 offeret quicumque immolaverit victimam, sacrificium similæ, decimam partem ephi, conspersæ oleo, quod mensuram habebit quartam partem hin: 004 NUM 015 005 et vinum ad liba fundenda ejusdem mensuræ dabit in holocaustum sive in victimam. Per agnos singulos 004 NUM 015 006 et arietes erit sacrificium similæ duarum decimarum, quæ conspersa sit oleo tertiæ partis hin: 004 NUM 015 007 et vinum ad libamentum tertiæ partis ejusdem mensuræ offeret in odorem suavitatis Domino. 004 NUM 015 008 Quando vero de bobus feceris holocaustum aut hostiam, ut impleas votum vel pacificas victimas, 004 NUM 015 009 dabis per singulos boves similæ tres decimas conspersæ oleo, quod habeat medium mensuræ hin: 004 NUM 015 010 et vinum ad liba fundenda ejusdem mensuræ in oblationem suavissimi odoris Domino. 004 NUM 015 011 Sic facies 004 NUM 015 012 per singulos boves et arietis et agnos et hædos. 004 NUM 015 013 Tam indigenæ quam peregrini 004 NUM 015 014 eodem ritu offerent sacrificia. 004 NUM 015 015 Unum præceptum erit atque judicium tam vobis quam advenis terræ. 004 NUM 015 016 Locutus est Dominus ad Moysen, dicens: 004 NUM 015 017 Loquere filiis Israël, et dices ad eos: 004 NUM 015 018 Cum veneritis in terram, quam dabo vobis, 004 NUM 015 019 et comederitis de panibus regionis illius, separabitis primitias Domino 004 NUM 015 020 de cibis vestris. Sicut de areis primitias separatis, 004 NUM 015 021 ita et de pulmentis dabitis primitiva Domino. 004 NUM 015 022 Quod si per ignorantiam præterieritis quidquam horum, quæ locutus est Dominus ad Moysen, 004 NUM 015 023 et mandavit per eum ad vos, a die qua cœpit jubere et ultra, 004 NUM 015 024 oblitaque fuerit facere multitudo: offeret vitulum de armento, holocaustum in odorem suavissimum Domino, et sacrificum ejus ac liba, ut cæremoniæ postulant, hircumque pro peccato: 004 NUM 015 025 et rogabit sacerdos pro omni multitudine filiorum Israël, et dimittetur eis, quoniam non sponte peccaverunt, nihilominus offerentes incensum Domino pro se et pro peccato atque errore suo: 004 NUM 015 026 et dimittetur universæ plebi filiorum Israël, et advenis qui peregrinantur inter eos: quoniam culpa est omnis populi per ignorantiam. 004 NUM 015 027 Quod si anima una nesciens peccaverit, offeret capram anniculam pro peccato suo: 004 NUM 015 028 et deprecabitur pro ea sacerdos, quod inscia peccaverit coram Domino: impetrabitque ei veniam, et dimittetur illi. 004 NUM 015 029 Tam indigenis quam advenis una lex erit omnium, qui peccaverint ignorantes. 004 NUM 015 030 Anima vero, quæ per superbiam aliquid commiserit, sive civis sit ille, sive peregrinus (quoniam adversus Dominum rebellis fuit), peribit de populo suo: 004 NUM 015 031 verbum enim Domini contempsit, et præceptum illius fecit irritum: idcirco delebitur, et portabit iniquitatem suam. 004 NUM 015 032 Factum est autem, cum essent filii Israël in solitudine, et invenissent hominem colligentem ligna in die sabbati, 004 NUM 015 033 obtulerunt eum Moysi et Aaron et universæ multitudini. 004 NUM 015 034 Qui recluserunt eum in carcerem, nescientes quid super eo facere deberent. 004 NUM 015 035 Dixitque Dominus ad Moysen: Morte moriatur homo iste: obruat eum lapidibus omnis turba extra castra. 004 NUM 015 036 Cumque eduxissent eum foras, obruerunt lapidibus, et mortuus est, sicut præceperat Dominus. 004 NUM 015 037 Dixit quoque Dominus ad Moysen: 004 NUM 015 038 Loquere filiis Israël, et dices ad eos ut faciant sibi fimbrias per angulos palliorum, ponentes in eis vittas hyacinthinas: 004 NUM 015 039 quas cum viderint, recordentur omnium mandatorum Domini, nec sequantur cogitationes suas et oculos per res varias fornicantes, 004 NUM 015 040 sed magis memores præceptorum Domini faciant ea, sintque sancti Deo suo. 004 NUM 015 041 Ego Dominus Deus vester, qui eduxi vos de terra Ægypti, ut essem Deus vester. 004 NUM 016 001 Ecce autem Core filius Isaar, filii Caath, filii Levi, et Dathan atque Abiron filii Eliab, Hon quoque filius Pheleth de filiis Ruben, 004 NUM 016 002 surrexerunt contra Moysen, aliique filiorum Israël ducenti quinquaginta viri proceres synagogæ, et qui tempore concilii per nomina vocabantur. 004 NUM 016 003 Cumque stetissent adversum Moysen et Aaron, dixerunt: Sufficiat vobis, quia omnis multitudo sanctorum est, et in ipsis est Dominus: cur elevamini super populum Domini? 004 NUM 016 004 Quod cum audisset Moyses, cecidit pronus in faciem: 004 NUM 016 005 locutusque ad Core et ad omnem multitudinem: Mane, inquit, notum faciet Dominus qui ad se pertineant, et sanctos applicabit sibi: et quos elegerit, appropinquabunt ei. 004 NUM 016 006 Hoc igitur facite: tollat unusquisque thuribula sua, tu Core, et omne concilium tuum: 004 NUM 016 007 et hausto cras igne, ponite desuper thymiama coram Domino: et quemcumque elegerit, ipse erit sanctus: multum erigimini filii Levi. 004 NUM 016 008 Dixitque rursum ad Core: Audite, filii Levi: 004 NUM 016 009 num parum vobis est quod separavit vos Deus Israël ab omni populo, et junxit sibi, ut serviretis ei in cultu tabernaculi, et staretis coram frequentia populi, et ministraretis ei? 004 NUM 016 010 idcirco ad se fecit accedere te et omnes fratres tuos filios Levi, ut vobis etiam sacerdotium vindicetis, 004 NUM 016 011 et omnis globus tuus stet contra Dominum? quid est enim Aaron ut murmuretis contra eum? 004 NUM 016 012 Misit ergo Moyses ut vocaret Dathan et Abiron filios Eliab. Qui responderunt: Non venimus. 004 NUM 016 013 Numquid parum est tibi quod eduxisti nos de terra, quæ lacte et melle manabat, ut occideres in deserto, nisi et dominatus fueris nostri? 004 NUM 016 014 Revera induxisti nos in terram, quæ fluit rivis lactis et mellis, et dedisti nobis possessiones agrorum et vinearum: an et oculos nostros vis eruere? non venimus. 004 NUM 016 015 Iratusque Moyses valde, ait ad Dominum: Ne respicias sacrificia eorum: tu scis quod ne asellum quidem umquam acceperim ab eis, nec afflixerim quempiam eorum. 004 NUM 016 016 Dixitque ad Core: Tu, et omnis congregatio tua, state seorsum coram Domino, et Aaron die crastino separatim. 004 NUM 016 017 Tollite singuli thuribula vestra, et ponite super ea incensum, offerentes Domino ducenta quinquaginta thuribula: Aaron quoque teneat thuribulum suum. 004 NUM 016 018 Quod cum fecissent, stantibus Moyses et Aaron, 004 NUM 016 019 et coacervassent adversum eos omnem multitudinem ad ostium tabernaculi, apparuit cunctis gloria Domini. 004 NUM 016 020 Locutusque Dominus ad Moysen et Aaron, ait: 004 NUM 016 021 Separamini de medio congregationis hujus, ut eos repente disperdam. 004 NUM 016 022 Qui ceciderunt proni in faciem, atque dixerunt: Fortissime Deus spirituum universæ carnis, num uno peccante, contra omnes ira tua desæviet? 004 NUM 016 023 Et ait Dominus ad Moysen: 004 NUM 016 024 Præcipe universo populo ut separetur a tabernaculis Core et Dathan et Abiron. 004 NUM 016 025 Surrexitque Moyses, et abiit ad Dathan et Abiron: et sequentibus eum senioribus Israël, 004 NUM 016 026 dixit ad turbam: Recedite a tabernaculis hominum impiorum, et nolite tangere quæ ad eos pertinent, ne involvamini in peccatis eorum. 004 NUM 016 027 Cumque recessissent a tentoriis eorum per circuitum, Dathan et Abiron egressi stabant in introitu papilionum suorum cum uxoribus et liberis, omnique frequentia. 004 NUM 016 028 Et ait Moyses: In hoc scietis quod Dominus miserit me ut facerem universa quæ cernitis, et non ex proprio ea corde protulerim: 004 NUM 016 029 si consueta hominum morte interierint, et visitaverit eos plaga, qua et ceteri visitari solent, non misit me Dominus: 004 NUM 016 030 sin autem novam rem fecerit Dominus, ut aperiens terra os suum deglutiat eos et omnia quæ ad illos pertinent, descenderintque viventes in infernum, scietis quod blasphemaverint Dominum. (Sheol h7585) 004 NUM 016 031 Confestim igitur ut cessavit loqui, dirupta est terra sub pedibus eorum: 004 NUM 016 032 et aperiens os suum, devoravit illos cum tabernaculis suis et universa substantia eorum, 004 NUM 016 033 descenderuntque vivi in infernum operti humo, et perierunt de medio multitudinis. (Sheol h7585) 004 NUM 016 034 At vero omnis Israël, qui stabat per gyrum, fugit ad clamorem pereuntium, dicens: Ne forte et nos terra deglutiat. 004 NUM 016 035 Sed et ignis egressus a Domino interfecit ducentos quinquaginta viros, qui offerebant incensum. 004 NUM 016 036 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 004 NUM 016 037 Præcipe Eleazaro filio Aaron sacerdoti ut tollat thuribula quæ jacent in incendio, et ignem huc illucque dispergat: quoniam sanctificata sunt 004 NUM 016 038 in mortibus peccatorum: producatque ea in laminas, et affigat altari, eo quod oblatum sit in eis incensum Domino, et sanctificata sint, ut cernant ea pro signo et monimento filii Israël. 004 NUM 016 039 Tulit ergo Eleazar sacerdos thuribula ænea, in quibus obtulerant hi quos incendium devoravit, et produxit ea in laminas, affigens altari: 004 NUM 016 040 ut haberent postea filii Israël, quibus commonerentur ne quis accedat alienigena, et qui non est de semine Aaron ad offerendum incensum Domino, ne patiatur sicut passus est Core, et omnis congregatio ejus, loquente Domino ad Moysen. 004 NUM 016 041 Murmuravit autem omnis multitudo filiorum Israël sequenti die contra Moysen et Aaron, dicens: Vos interfecistis populum Domini. 004 NUM 016 042 Cumque oriretur seditio, et tumultus incresceret, 004 NUM 016 043 Moyses et Aaron fugerunt ad tabernaculum fœderis. Quod, postquam ingressi sunt, operuit nubes, et apparuit gloria Domini. 004 NUM 016 044 Dixitque Dominus ad Moysen: 004 NUM 016 045 Recedite de medio hujus multitudinis, etiam nunc delebo eos. Cumque jacerent in terra, 004 NUM 016 046 dixit Moyses ad Aaron: Tolle thuribulum, et hausto igne de altari, mitte incensum desuper, pergens cito ad populum, ut roges pro eis: jam enim egressa est ira a Domino, et plaga desævit. 004 NUM 016 047 Quod cum fecisset Aaron, et cucurrisset ad mediam multitudinem, quam jam vastabat incendium, obtulit thymiama: 004 NUM 016 048 et stans inter mortuos ac viventes, pro populo deprecatus est, et plaga cessavit. 004 NUM 016 049 Fuerunt autem qui percussi sunt, quatuordecim millia hominum, et septingenti, absque his qui perierant in seditione Core. 004 NUM 016 050 Reversusque est Aaron ad Moysen ad ostium tabernaculi fœderis postquam quievit interitus. 004 NUM 017 001 Et locutus est Dominus ad Moysen, dicens: 004 NUM 017 002 Loquere ad filios Israël, et accipe ab eis virgas singulas per cognationes suas, a cunctis principibus tribuum, virgas duodecim, et uniuscujusque nomen superscribes virgæ suæ. 004 NUM 017 003 Nomen autem Aaron erit in tribu Levi, et una virga cunctas seorsum familias continebit: 004 NUM 017 004 ponesque eas in tabernaculo fœderis coram testimonio, ubi loquar ad te. 004 NUM 017 005 Quem ex his elegero, germinabit virga ejus: et cohibebo a me querimonias filiorum Israël, quibus contra vos murmurant. 004 NUM 017 006 Locutusque est Moyses ad filios Israël: et dederunt ei omnes principes virgas per singulas tribus: fueruntque virgæ duodecim absque virga Aaron. 004 NUM 017 007 Quas cum posuisset Moyses coram Domino in tabernaculo testimonii, 004 NUM 017 008 sequenti die regressus invenit germinasse virgam Aaron in domo Levi: et turgentibus gemmis eruperant flores, qui, foliis dilatatis, in amygdalas deformati sunt. 004 NUM 017 009 Protulit ergo Moyses omnes virgas de conspectu Domini ad cunctos filios Israël: videruntque, et receperunt singuli virgas suas. 004 NUM 017 010 Dixitque Dominus ad Moysen: Refer virgam Aaron in tabernaculum testimonii, ut servetur ibi in signum rebellium filiorum Israël, et quiescant querelæ eorum a me, ne moriantur. 004 NUM 017 011 Fecitque Moyses sicut præceperat Dominus. 004 NUM 017 012 Dixerunt autem filii Israël ad Moysen: Ecce consumpti sumus, omnes perivimus. 004 NUM 017 013 Quicumque accedit ad tabernaculum Domini, moritur. Num usque ad internecionem cuncti delendi sumus? 004 NUM 018 001 Dixitque Dominus ad Aaron: Tu, et filii tui, et domus patris tui tecum, portabitis iniquitatem sanctuarii: et tu et filii tui simul sustinebitis peccata sacerdotii vestri. 004 NUM 018 002 Sed et fratres tuos de tribu Levi, et sceptrum patris tui sume tecum, præstoque sint, et ministrent tibi: tu autem et filii tui ministrabitis in tabernaculo testimonii. 004 NUM 018 003 Excubabuntque Levitæ ad præcepta tua, et ad cuncta opera tabernaculi: ita dumtaxat ut ad vasa sanctuarii et ad altare non accedant, ne et illi moriantur, et vos pereatis simul. 004 NUM 018 004 Sint autem tecum, et excubent in custodiis tabernaculi, et in omnibus cæremoniis ejus. Alienigena non miscebitur vobis. 004 NUM 018 005 Excubate in custodia sanctuarii, et in ministerio altaris: ne oriatur indignatio super filios Israël. 004 NUM 018 006 Ego dedi vobis fratres vestros Levitas de medio filiorum Israël, et tradidi donum Domino, ut serviant in ministeriis tabernaculi ejus. 004 NUM 018 007 Tu autem et filii tui custodite sacerdotium vestrum: et omnia quæ ad cultum altaris pertinent, et intra velum sunt, per sacerdotes administrabuntur: si quis externus accesserit, occidetur. 004 NUM 018 008 Locutusque est Dominus ad Aaron: Ecce dedi tibi custodiam primitiarum mearum. Omnia quæ sanctificantur a filiis Israël, tradidi tibi et filiis tuis pro officio sacerdotali legitima sempiterna. 004 NUM 018 009 Hæc ergo accipies de his, quæ sanctificantur et oblata sunt Domino. Omnis oblatio, et sacrificium, et quidquid pro peccato atque delicto redditur mihi, et cedit in Sancta sanctorum, tuum erit, et filiorum tuorum. 004 NUM 018 010 In sanctuario comedes illud: mares tantum edent ex eo, quia consecratum est tibi. 004 NUM 018 011 Primitias autem, quas voverint et obtulerint filii Israël, tibi dedi, et filiis tuis, ac filiabus tuis, jure perpetuo: qui mundus est in domo tua, vescetur eis. 004 NUM 018 012 Omnem medullam olei, et vini, ac frumenti, quidquid offerunt primitiarum Domino, tibi dedi. 004 NUM 018 013 Universa frugum initia, quas gignit humus, et Domino deportantur, cedent in usus tuos: qui mundus est in domo tua, vescetur eis. 004 NUM 018 014 Omne quod ex voto reddiderint filii Israël, tuum erit. 004 NUM 018 015 Quidquid primum erumpit e vulva cunctæ carnis, quam offerunt Domino, sive ex hominibus, sive de pecoribus fuerit, tui juris erit: ita dumtaxat ut pro hominis primogenito pretium accipias, et omne animal quod immundum est redimi facias, 004 NUM 018 016 cujus redemptio erit post unum mensem, siclis argenti quinque, pondere sanctuarii. Siclus viginti obolos habet. 004 NUM 018 017 Primogenitum autem bovis, et ovis, et capræ, non facies redimi, quia sanctificata sunt Domino. Sanguinem tantum eorum fundes super altare, et adipes adolebis in suavissimum odorem Domino. 004 NUM 018 018 Carnes vero in usum tuum cedent, sicut pectusculum consecratum, et armus dexter: tua erunt. 004 NUM 018 019 Omnes primitias sanctuarii, quas offerunt filii Israël Domino, tibi dedi, et filiis, ac filiabus tuis, jure perpetuo. Pactum salis est sempiternum coram Domino, tibi ac filiis tuis. 004 NUM 018 020 Dixitque Dominus ad Aaron: In terra eorum nihil possidebitis, nec habebitis partem inter eos: ego pars et hæreditas tua in medio filiorum Israël. 004 NUM 018 021 Filiis autem Levi dedi omnes decimas Israëlis in possessionem, pro ministerio, quo serviunt mihi in tabernaculo fœderis: 004 NUM 018 022 ut non accedant ultra filii Israël ad tabernaculum, nec committant peccatum mortiferum, 004 NUM 018 023 solis filiis Levi mihi in tabernaculo servientibus, et portantibus peccata populi. Legitimum sempiternum erit in generationibus vestris. Nihil aliud possidebunt, 004 NUM 018 024 decimarum oblatione contenti, quas in usus eorum et necessaria separavi. 004 NUM 018 025 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 004 NUM 018 026 Præcipe Levitis, atque denuntia: Cum acceperitis a filiis Israël decimas, quas dedi vobis, primitias earum offerte Domino, id est, decimam partem decimæ, 004 NUM 018 027 ut reputetur vobis in oblationem primitivorum, tam de areis quam de torcularibus: 004 NUM 018 028 et universis quorum accipitis primitias, offerte Domino, et date Aaron sacerdoti. 004 NUM 018 029 Omnia quæ offeretis ex decimis, et in donaria Domini separabitis, optima et electa erunt. 004 NUM 018 030 Dicesque ad eos: Si præclara et meliora quæque obtuleritis ex decimis, reputabitur vobis quasi de area, et torculari dederitis primitias: 004 NUM 018 031 et comedetis eas in omnibus locis vestris, tam vos quam familiæ vestræ: quia pretium est pro ministerio, quo servitis in tabernaculo testimonii. 004 NUM 018 032 Et non peccabitis super hoc, egregia vobis et pinguia reservantes, ne polluatis oblationes filiorum Israël, et moriamini. 004 NUM 019 001 Locutusque est Dominus ad Moysen et Aaron, dicens: 004 NUM 019 002 Ista est religio victimæ, quam constituit Dominus. Præcipe filiis Israël, ut adducant ad te vaccam rufam ætatis integræ, in qua nulla sit macula, nec portaverit jugum: 004 NUM 019 003 tradetisque eam Eleazaro sacerdoti, qui eductam extra castra, immolabit in conspectu omnium: 004 NUM 019 004 et tingens digitum in sanguine ejus, asperget contra fores tabernaculi septem vicibus, 004 NUM 019 005 comburetque eam cunctis videntibus, tam pelle et carnibus ejus quam sanguine et fimo flammæ traditis. 004 NUM 019 006 Lignum quoque cedrinum, et hyssopum, coccumque bis tinctum sacerdos mittet in flammam, quæ vaccam vorat. 004 NUM 019 007 Et tunc demum, lotis vestibus et corpore suo, ingredietur in castra, commaculatusque erit usque ad vesperum. 004 NUM 019 008 Sed et ille qui combusserit eam, lavabit vestimenta sua et corpus, et immundus erit usque ad vesperum. 004 NUM 019 009 Colliget autem vir mundus cineres vaccæ, et effundet eos extra castra in loco purissimo, ut sint multitudini filiorum Israël in custodiam, et in aquam aspersionis: quia pro peccato vacca combusta est. 004 NUM 019 010 Cumque laverit qui vaccæ portaverat cineres vestimenta sua, immundus erit usque ad vesperum. Habebunt hoc filii Israël, et advenæ qui habitant inter eos, sanctum jure perpetuo. 004 NUM 019 011 Qui tetigerit cadaver hominis, et propter hoc septem diebus fuerit immundus, 004 NUM 019 012 aspergetur ex hac aqua die tertio et septimo, et sic mundabitur. Si die tertio aspersus non fuerit, septimo non poterit emundari. 004 NUM 019 013 Omnis qui tetigerit humanæ animæ morticinum, et aspersus hac commistione non fuerit, polluet tabernaculum Domini et peribit ex Israël: quia aqua expiationis non est aspersus, immundus erit, et manebit spurcitia ejus super eum. 004 NUM 019 014 Ista est lex hominis qui moritur in tabernaculo: omnes qui ingrediuntur tentorium illius, et universa vasa quæ ibi sunt, polluta erunt septem diebus. 004 NUM 019 015 Vas, quod non habuerit operculum nec ligaturam desuper, immundum erit. 004 NUM 019 016 Si quis in agro tetigerit cadaver occisi hominis, aut per se mortui, sive os illius, vel sepulchrum, immundus erit septem diebus. 004 NUM 019 017 Tollentque de cineribus combustionis atque peccati, et mittent aquas vivas super eos in vas: 004 NUM 019 018 in quibus cum homo mundus tinxerit hyssopum, asperget ex eo omne tentorium, et cunctam supellectilem, et homines hujuscemodi contagione pollutos: 004 NUM 019 019 atque hoc modo mundus lustrabit immundum tertio et septimo die: expiatusque die septimo, lavabit et se et vestimenta sua, et immundus erit usque ad vesperum. 004 NUM 019 020 Si quis hoc ritu non fuerit expiatus, peribit anima illius de medio ecclesiæ: quia sanctuarium Domini polluit, et non est aqua lustrationis aspersus. 004 NUM 019 021 Erit hoc præceptum legitimum sempiternum. Ipse quoque qui aspergit aquas, lavabit vestimenta sua. Omnis qui tetigerit aquas expiationis, immundus erit usque ad vesperum. 004 NUM 019 022 Quidquid tetigerit immundus, immundum faciet: et anima, quæ horum quippiam tetigerit, immunda erit usque ad vesperum. 004 NUM 020 001 Veneruntque filii Israël et omnis multitudo in desertum Sin, mense primo, et mansit populus in Cades. Mortuaque est ibi Maria, et sepulta in eodem loco. 004 NUM 020 002 Cumque indigeret aqua populus, convenerunt adversum Moysen et Aaron: 004 NUM 020 003 et versi in seditionem, dixerunt: Utinam periissemus inter fratres nostros coram Domino. 004 NUM 020 004 Cur eduxistis ecclesiam Domini in solitudinem, ut et nos et nostra jumenta moriamur? 004 NUM 020 005 quare nos fecistis ascendere de Ægypto, et adduxistis in locum istum pessimum, qui seri non potest, qui nec ficum gignit, nec vineas, nec malogranata, insuper et aquam non habet ad bibendum? 004 NUM 020 006 Ingressusque Moyses et Aaron, dimissa multitudine, tabernaculum fœderis, corruerunt proni in terram, clamaveruntque ad Dominum, atque dixerunt: Domine Deus, audi clamorem hujus populi, et aperi eis thesaurum tuum fontem aquæ vivæ, ut satiati, cesset murmuratio eorum. Et apparuit gloria Domini super eos. 004 NUM 020 007 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 004 NUM 020 008 Tolle virgam, et congrega populum, tu et Aaron frater tuus, et loquimini ad petram coram eis, et illa dabit aquas. Cumque eduxeris aquam de petra, bibet omnis multitudo et jumenta ejus. 004 NUM 020 009 Tulit igitur Moyses virgam, quæ erat in conspectu Domini, sicut præceperat ei, 004 NUM 020 010 congregata multitudine ante petram: dixitque eis: Audite, rebelles et increduli: num de petra hac vobis aquam poterimus ejicere? 004 NUM 020 011 Cumque elevasset Moyses manum, percutiens virga bis silicem, egressæ sunt aquæ largissimæ, ita ut populus biberet et jumenta. 004 NUM 020 012 Dixitque Dominus ad Moysen et Aaron: Quia non credidistis mihi, ut sanctificaretis me coram filiis Israël, non introducetis hos populos in terram, quam dabo eis. 004 NUM 020 013 Hæc est aqua contradictionis, ubi jurgati sunt filii Israël contra Dominum, et sanctificatus est in eis. 004 NUM 020 014 Misit interea nuntios Moyses de Cades ad regem Edom, qui dicerent: Hæc mandat frater tuus Israël: Nosti omnem laborem qui apprehendit nos, 004 NUM 020 015 quomodo descenderint patres nostri in Ægyptum, et habitaverimus ibi multo tempore, afflixerintque nos Ægyptii, et patres nostros: 004 NUM 020 016 et quomodo clamaverimus ad Dominum, et exaudierit nos, miseritque angelum, qui eduxerit nos de Ægypto. Ecce in urbe Cades, quæ est in extremis finibus tuis, positi, 004 NUM 020 017 obsecramus ut nobis transire liceat per terram tuam. Non ibimus per agros, nec per vineas; non bibemus aquas de puteis tuis: sed gradiemur via publica, nec ad dexteram nec ad sinistram declinantes, donec transeamus terminos tuos. 004 NUM 020 018 Cui respondit Edom: Non transibis per me, alioquin armatus occurram tibi. 004 NUM 020 019 Dixeruntque filii Israël: Per tritam gradiemur viam: et si biberimus aquas tuas, nos et pecora nostra, dabimus quod justum est: nulla erit in pretio difficultas, tantum velociter transeamus. 004 NUM 020 020 At ille respondit: Non transibis. Statimque egressus est obvius, cum infinita multitudo, et manu forti, 004 NUM 020 021 nec voluit acquiescere deprecanti, ut concederet transitum per fines suos. Quam ob rem divertit ab eo Israël. 004 NUM 020 022 Cumque castra movissent de Cades, venerunt in montem Hor, qui est in finibus terræ Edom: 004 NUM 020 023 ubi locutus est Dominus ad Moysen: 004 NUM 020 024 Pergat, inquit, Aaron ad populos suos: non enim intrabit terram, quam dedi filiis Israël, eo quod incredulus fuerit ori meo, ad aquas contradictionis. 004 NUM 020 025 Tolle Aaron et filium ejus cum eo, et duces eos in montem Hor. 004 NUM 020 026 Cumque nudaveris patrem veste sua, indues ea Eleazarum filium ejus: Aaron colligetur, et morietur ibi. 004 NUM 020 027 Fecit Moyses ut præceperat Dominus: et ascenderunt in montem Hor coram omni multitudine. 004 NUM 020 028 Cumque Aaron spoliasset vestibus suis, induit eis Eleazarum filium ejus. Illo mortuo in montis supercilio, descendit cum Eleazaro. 004 NUM 020 029 Omnis autem multitudo videns occubuisse Aaron, flevit super eo triginta diebus per cunctas familias suas. 004 NUM 021 001 Quod cum audisset Chananæus rex Arad, qui habitabat ad meridiem, venisse scilicet Israël per exploratorum viam, pugnavit contra illum, et victor existens, duxit ex eo prædam. 004 NUM 021 002 At Israël voto se Domino obligans, ait: Si tradideris populum istum in manu mea, delebo urbes ejus. 004 NUM 021 003 Exaudivitque Dominus preces Israël, et tradidit Chananæum, quem ille interfecit subversis urbibus ejus: et vocavit nomen loci illius Horma, id est, anathema. 004 NUM 021 004 Profecti sunt autem et de monte Hor, per viam quæ ducit ad mare Rubrum, ut circumirent terram Edom. Et tædere cœpit populum itineris ac laboris: 004 NUM 021 005 locutusque contra Deum et Moysen, ait: Cur eduxisti nos de Ægypto, ut moreremur in solitudine? deest panis, non sunt aquæ: anima nostra jam nauseat super cibo isto levissimo. 004 NUM 021 006 Quam ob rem misit Dominus in populum ignitos serpentes, ad quorum plagas et mortes plurimorum, 004 NUM 021 007 venerunt ad Moysen, atque dixerunt: Peccavimus, quia locuti sumus contra Dominum et te: ora ut tollat a nobis serpentes. Oravitque Moyses pro populo, 004 NUM 021 008 et locutus est Dominus ad eum: Fac serpentem æneum, et pone eum pro signo: qui percussus aspexerit eum, vivet. 004 NUM 021 009 Fecit ergo Moyses serpentem æneum, et posuit eum pro signo: quem cum percussi aspicerent, sanabantur. 004 NUM 021 010 Profectique filii Israël castrametati sunt in Oboth. 004 NUM 021 011 Unde egressi fixere tentoria in Jeabarim, in solitudine quæ respicit Moab contra orientalem plagam. 004 NUM 021 012 Et inde moventes, venerunt ad torrentem Zared. 004 NUM 021 013 Quem relinquentes castrametati sunt contra Arnon, quæ est in deserto, et prominet in finibus Amorrhæi. Siquidem Arnon terminus est Moab, dividens Moabitas et Amorrhæos. 004 NUM 021 014 Unde dicitur in libro bellorum Domini: [Sicut fecit in mari Rubro, sic faciet in torrentibus Arnon. 004 NUM 021 015 Scopuli torrentium inclinati sunt, ut requiescerent in Ar, et recumberent in finibus Moabitarum.] 004 NUM 021 016 Ex eo loco apparuit puteus, super quo locutus est Dominus ad Moysen: Congrega populum, et dabo ei aquam. 004 NUM 021 017 Tunc cecinit Israël carmen istud: [Ascendat puteus.] Concinebant: 004 NUM 021 018 [Puteus, quem foderunt principes et paraverunt duces multitudinis in datore legis, et in baculis suis.] De solitudine, Matthana. 004 NUM 021 019 De Matthana in Nahaliel: de Nahaliel in Bamoth. 004 NUM 021 020 De Bamoth, vallis est in regione Moab, in vertice Phasga, quod respicit contra desertum. 004 NUM 021 021 Misit autem Israël nuntios ad Sehon regem Amorrhæorum, dicens: 004 NUM 021 022 Obsecro ut transire mihi liceat per terram tuam: non declinabimus in agros et vineas; non bibemus aquas ex puteis: via regia gradiemur, donec transeamus terminos tuos. 004 NUM 021 023 Qui concedere noluit ut transiret Israël per fines suos: quin potius exercitu congregato, egressus est obviam in desertum, et venit in Jasa, pugnavitque contra eum. 004 NUM 021 024 A quo percussus est in ore gladii, et possessa est terra ejus ab Arnon usque Jeboc, et filios Ammon: quia forti præsidio tenebantur termini Ammonitarum. 004 NUM 021 025 Tulit ergo Israël omnes civitates ejus, et habitavit in urbibus Amorrhæi, in Hesebon scilicet, et viculis ejus. 004 NUM 021 026 Urbs Hesebon fuit Sehon regis Amorrhæi, qui pugnavit contra regem Moab: et tulit omnem terram, quæ ditionis illius fuerat usque Arnon. 004 NUM 021 027 Idcirco dicitur in proverbio: [Venite in Hesebon: ædificetur, et construatur civitas Sehon: 004 NUM 021 028 ignis egressus est de Hesebon, flamma de oppido Sehon, et devoravit Ar Moabitarum, et habitatores excelsorum Arnon. 004 NUM 021 029 Væ tibi Moab; peristi popule Chamos. Dedit filios ejus in fugam, et filias in captivitatem regi Amorrhæorum Sehon. 004 NUM 021 030 Jugum ipsorum disperiit ad Hesebon usque Dibon: lassi pervenerunt in Nophe, et usque Medaba.] 004 NUM 021 031 Habitavit itaque Israël in terra Amorrhæi. 004 NUM 021 032 Misitque Moyses qui explorarent Jazer: cujus ceperunt viculos, et possederunt habitatores. 004 NUM 021 033 Verteruntque se, et ascenderunt per viam Basan, et occurrit eis Og, rex Basan, cum omni populo suo, pugnaturus in Edrai. 004 NUM 021 034 Dixitque Dominus ad Moysen: Ne timeas eum, quia in manu tua tradidi illum, et omnem populum ac terram ejus: faciesque illi sicut fecisti Sehon, regi Amorrhæorum habitatori Hesebon. 004 NUM 021 035 Percusserunt igitur et hunc cum filiis suis, universumque populum ejus usque ad internecionem, et possederunt terram illius. 004 NUM 022 001 Profectique castrametati sunt in campestribus Moab, ubi trans Jordanem Jericho sita est. 004 NUM 022 002 Videns autem Balac filius Sephor omnia quæ fecerat Israël Amorrhæo, 004 NUM 022 003 et quod pertimuissent eum Moabitæ, et impetum ejus ferre non possent, 004 NUM 022 004 dixit ad majores natu Madian: Ita delebit hic populus omnes, qui in nostris finibus commorantur, quomodo solet bos herbas usque ad radices carpere. Ipse erat eo tempore rex in Moab. 004 NUM 022 005 Misit ergo nuntios ad Balaam filium Beor ariolum, qui habitabat super flumen terræ filiorum Ammon, ut vocarent eum, et dicerent: Ecce egressus est populus ex Ægypto, qui operuit superficiem terræ, sedens contra me. 004 NUM 022 006 Veni igitur, et maledic populo huic, quia fortior me est: si quomodo possim percutere et ejicere eum de terra mea. Novi enim quod benedictus sit cui benedixeris, et maledictus in quem maledicta congesseris. 004 NUM 022 007 Perrexeruntque seniores Moab, et majores natu Madian, habentes divinationis pretium in manibus. Cumque venissent ad Balaam, et narrassent ei omnia verba Balac, 004 NUM 022 008 ille respondit: Manete hic nocte, et respondebo quidquid mihi dixerit Dominus. Manentibus illis apud Balaam, venit Deus, et ait ad eum: 004 NUM 022 009 Quid sibi volunt homines isti apud te? 004 NUM 022 010 Respondit: Balac filius Sephor rex Moabitarum misit ad me, 004 NUM 022 011 dicens: Ecce populus qui egressus est de Ægypto, operuit superficiem terræ: veni, et maledic ei, si quomodo possim pugnans abigere eum. 004 NUM 022 012 Dixitque Deus ad Balaam: Noli ire cum eis, neque maledicas populo: quia benedictus est. 004 NUM 022 013 Qui mane consurgens dixit ad principes: Ite in terram vestram, quia prohibuit me Dominus venire vobiscum. 004 NUM 022 014 Reversi principes dixerunt ad Balac: Noluit Balaam venire nobiscum. 004 NUM 022 015 Rursum ille multo plures et nobiliores quam ante miserat, misit. 004 NUM 022 016 Qui cum venissent ad Balaam, dixerunt: Sic dicit Balac filius Sephor: Ne cuncteris venire ad me: 004 NUM 022 017 paratus sum honorare te, et quidquid volueris, dabo tibi: veni, et maledic populo isti. 004 NUM 022 018 Respondit Balaam: Si dederit mihi Balac plenam domum suam argenti et auri, non potero immutare verbum Domini Dei mei, ut vel plus, vel minus loquar. 004 NUM 022 019 Obsecro ut hic maneatis etiam hac nocte, et scire queam quid mihi rursum respondeat Dominus. 004 NUM 022 020 Venit ergo Deus ad Balaam nocte, et ait ei: Si vocare te venerunt homines isti, surge, et vade cum eis: ita dumtaxat, ut quod tibi præcepero, facias. 004 NUM 022 021 Surrexit Balaam mane, et strata asina sua profectus est cum eis. 004 NUM 022 022 Et iratus est Deus. Stetitque angelus Domini in via contra Balaam, qui insidebat asinæ, et duos pueros habebat secum. 004 NUM 022 023 Cernens asina angelum stantem in via, evaginato gladio, avertit se de itinere, et ibat per agrum. Quam cum verberaret Balaam, et vellet ad semitam reducere, 004 NUM 022 024 stetit angelus in angustiis duarum maceriarum, quibus vineæ cingebantur. 004 NUM 022 025 Quem videns asina, junxit se parieti, et attrivit sedentis pedem. At ille iterum verberabat eam: 004 NUM 022 026 et nihilominus angelus ad locum angustum transiens, ubi nec ad dexteram, nec ad sinistram poterat deviare, obvius stetit. 004 NUM 022 027 Cumque vidisset asina stantem angelum, concidit sub pedibus sedentis: qui iratus, vehementius cædebat fuste latera ejus. 004 NUM 022 028 Aperuitque Dominus os asinæ, et locuta est: Quid feci tibi? cur percutis me ecce jam tertio? 004 NUM 022 029 Respondit Balaam: Quia commeruisti, et illusisti mihi: utinam haberem gladium, ut te percuterem! 004 NUM 022 030 Dixit asina: Nonne animal tuum sum, cui semper sedere consuevisti usque in præsentem diem? dic quid simile umquam fecerim tibi. At ille ait: Numquam. 004 NUM 022 031 Protinus aperuit Dominus oculos Balaam, et vidit angelum stantem in via, evaginato gladio, adoravitque eum pronus in terram. 004 NUM 022 032 Cui angelus: Cur, inquit, tertio verberas asinam tuam? ego veni ut adversarer tibi, quia perversa est via tua, mihique contraria: 004 NUM 022 033 et nisi asina declinasset de via, dans locum resistenti, te occidissem, et illa viveret. 004 NUM 022 034 Dixit Balaam: Peccavi, nesciens quod tu stares contra me: et nunc si displicet tibi ut vadam, revertar. 004 NUM 022 035 Ait angelus: Vade cum istis, et cave ne aliud quam præcepero tibi loquaris. Ivit igitur cum principibus. 004 NUM 022 036 Quod cum audisset Balac, egressus est in occursum ejus in oppido Moabitarum, quod situm est in extremis finibus Arnon. 004 NUM 022 037 Dixitque ad Balaam: Misi nuntios ut vocarent te: cur non statim venisti ad me? an quia mercedem adventui tuo reddere nequeo? 004 NUM 022 038 Cui ille respondit: Ecce adsum: numquid loqui potero aliud, nisi quod Deus posuerit in ore meo? 004 NUM 022 039 Perrexerunt ergo simul, et venerunt in urbem, quæ in extremis regni ejus finibus erat. 004 NUM 022 040 Cumque occidisset Balac boves et oves, misit ad Balaam, et principes qui cum eo erant, munera. 004 NUM 022 041 Mane autem facto, duxit eum ad excelsa Baal, et intuitus est extremam partem populi. 004 NUM 023 001 Dixitque Balaam ad Balac: Ædifica mihi hic septem aras, et para totidem vitulos, ejusdemque numeri arietes. 004 NUM 023 002 Cumque fecisset juxta sermonem Balaam, imposuerunt simul vitulum et arietem super aram. 004 NUM 023 003 Dixitque Balaam ad Balac: Sta paulisper juxta holocaustum tuum, donec vadam, si forte occurrat mihi Dominus, et quodcumque imperaverit, loquar tibi. 004 NUM 023 004 Cumque abiisset velociter, occurrit illi Deus. Locutusque ad eum Balaam: Septem, inquit, aras erexi, et imposui vitulum et arietem desuper. 004 NUM 023 005 Dominus autem posuit verbum in ore ejus, et ait: Revertere ad Balac, et hæc loqueris. 004 NUM 023 006 Reversus invenit stantem Balac juxta holocaustum suum, et omnes principes Moabitarum: 004 NUM 023 007 assumptaque parabola sua, dixit: [De Aram adduxit me Balac rex Moabitarum, de montibus orientis: Veni, inquit, et maledic Jacob; propera, et detestare Israël. 004 NUM 023 008 Quomodo maledicam, cui non maledixit Deus? qua ratione detester, quem Dominus non detestatur? 004 NUM 023 009 De summis silicibus videbo eum, et de collibus considerabo illum. Populus solus habitabit, et inter gentes non reputabitur. 004 NUM 023 010 Quis dinumerare possit pulverem Jacob, et nosse numerum stirpis Israël? Moriatur anima mea morte justorum, et fiant novissima mea horum similia.] 004 NUM 023 011 Dixitque Balac ad Balaam: Quid est hoc quod agis? ut malediceres inimicis meis vocavi te, et tu e contrario benedicis eis. 004 NUM 023 012 Cui ille respondit: Num aliud possum loqui, nisi quod jusserit Dominus? 004 NUM 023 013 Dixit ergo Balac: Veni mecum in alterum locum unde partem Israël videas, et totum videre non possis: inde maledicito ei. 004 NUM 023 014 Cumque duxisset eum in locum sublimem, super verticem montis Phasga, ædificavit Balaam septem aras, et impositis supra vitulo atque ariete, 004 NUM 023 015 dixit ad Balac: Sta hic juxta holocaustum tuum, donec ego obvius pergam. 004 NUM 023 016 Cui cum Dominus occurrisset, posuissetque verbum in ore ejus, ait: Revertere ad Balac, et hæc loqueris ei. 004 NUM 023 017 Reversus invenit eum stantem juxta holocaustum suum, et principes Moabitarum cum eo. Ad quem Balac: Quid, inquit, locutus est Dominus? 004 NUM 023 018 At ille, assumpta parabola sua, ait: [Sta, Balac, et ausculta; audi, fili Sephor: 004 NUM 023 019 non est Deus quasi homo, ut mentiatur, nec ut filius hominis, ut mutetur. Dixit ergo, et non faciet? locutus est, et non implebit? 004 NUM 023 020 Ad benedicendum adductus sum: benedictionem prohibere non valeo. 004 NUM 023 021 Non est idolum in Jacob, nec videtur simulacrum in Israël. Dominus Deus ejus cum eo est, et clangor victoriæ regis in illo. 004 NUM 023 022 Deus eduxit illum de Ægypto, cujus fortitudo similis est rhinocerotis. 004 NUM 023 023 Non est augurium in Jacob, nec divinatio in Israël: temporibus suis dicetur Jacob et Israëli quid operatus sit Deus. 004 NUM 023 024 Ecce populus ut leæna consurget, et quasi leo erigetur: non accubabit donec devoret prædam, et occisorum sanguinem bibat.] 004 NUM 023 025 Dixitque Balac ad Balaam: Nec maledicas ei, nec benedicas. 004 NUM 023 026 Et ille ait: Nonne dixi tibi quod quidquid mihi Deus imperaret, hoc facerem? 004 NUM 023 027 Et ait Balac ad eum: Veni, et ducam te ad alium locum: si forte placeat Deo ut inde maledicas eis. 004 NUM 023 028 Cumque duxisset eum super verticem montis Phogor, qui respicit solitudinem, 004 NUM 023 029 dixit ei Balaam: Ædifica mihi hic septem aras, et para totidem vitulos, ejusdemque numeri arietes. 004 NUM 023 030 Fecit Balac ut Balaam dixerat: imposuitque vitulos et arietes per singulas aras. 004 NUM 024 001 Cumque vidisset Balaam quod placeret Domino ut benediceret Israëli, nequaquam abiit ut ante perrexerat, ut augurium quæreret: sed dirigens contra desertum vultum suum, 004 NUM 024 002 et elevans oculos, vidit Israël in tentoriis commorantem per tribus suas: et irruente in se spiritu Dei, 004 NUM 024 003 assumpta parabola, ait: [Dixit Balaam filius Beor: dixit homo, cujus obturatus est oculus: 004 NUM 024 004 dixit auditor sermonum Dei, qui visionem Omnipotentis intuitus est, qui cadit, et sic aperiuntur oculi ejus: 004 NUM 024 005 Quam pulchra tabernacula tua, Jacob, et tentoria tua, Israël! 004 NUM 024 006 ut valles nemorosæ, ut horti juxta fluvios irrigui, ut tabernacula quæ fixit Dominus, quasi cedri prope aquas. 004 NUM 024 007 Fluet aqua de situla ejus, et semen illius erit in aquas multas. Tolletur propter Agag, rex ejus, et auferetur regnum illius. 004 NUM 024 008 Deus eduxit illum de Ægypto, cujus fortitudo similis est rhinocerotis. Devorabunt gentes hostes illius, ossaque eorum confringent, et perforabunt sagittis. 004 NUM 024 009 Accubans dormivit ut leo, et quasi leæna, quam suscitare nullus audebit. Qui benedixerit tibi, erit et ipse benedictus: qui maledixerit, in maledictione reputabitur.] 004 NUM 024 010 Iratusque Balac contra Balaam, complosis manibus ait: Ad maledicendum inimicis meis vocavi te, quibus e contrario tertio benedixisti: 004 NUM 024 011 revertere ad locum tuum. Decreveram quidem magnifice honorare te, sed Dominus privavit te honore disposito. 004 NUM 024 012 Respondit Balaam ad Balac: Nonne nuntiis tuis, quos misisti ad me, dixi: 004 NUM 024 013 Si dederit mihi Balac plenam domum suam argenti et auri, non potero præterire sermonem Domini Dei mei, ut vel boni quid vel mali proferam ex corde meo: sed quidquid Dominus dixerit, hoc loquar? 004 NUM 024 014 verumtamen pergens ad populum meum, dabo consilium, quid populus tuus populo huic faciat extremo tempore. 004 NUM 024 015 Sumpta igitur parabola, rursum ait: [Dixit Balaam filius Beor: dixit homo, cujus obturatus est oculus: 004 NUM 024 016 dixit auditor sermonum Dei, qui novit doctrinam Altissimi, et visiones Omnipotentis videt, qui cadens apertos habet oculos: 004 NUM 024 017 Videbo eum, sed non modo: intuebor illum, sed non prope. Orietur stella ex Jacob, et consurget virga de Israël: et percutiet duces Moab, vastabitque omnes filios Seth. 004 NUM 024 018 Et erit Idumæa possessio ejus: hæreditas Seir cedet inimicis suis: Israël vero fortiter aget. 004 NUM 024 019 De Jacob erit qui dominetur, et perdat reliquias civitatis.] 004 NUM 024 020 Cumque vidisset Amalec, assumens parabolam, ait: [Principium gentium Amalec, cujus extrema perdentur.] 004 NUM 024 021 Vidit quoque Cinæum: et assumpta parabola, ait: [Robustum quidem est habitaculum tuum: sed si in petra posueris nidum tuum, 004 NUM 024 022 et fueris electus de stirpe Cin, quamdiu poteris permanere? Assur enim capiet te.] 004 NUM 024 023 Assumptaque parabola iterum locutus est: [Heu! quis victurus est, quando ista faciet Deus? 004 NUM 024 024 Venient in trieribus de Italia: superabunt Assyrios, vastabuntque Hebræos, et ad extremum etiam ipsi peribunt.] 004 NUM 024 025 Surrexitque Balaam, et reversus est in locum suum: Balac quoque via, qua venerat, rediit. 004 NUM 025 001 Morabatur autem eo tempore Israël in Settim, et fornicatus est populus cum filiabus Moab, 004 NUM 025 002 quæ vocaverunt eos ad sacrificia sua. At ille comederunt et adoraverunt deos earum. 004 NUM 025 003 Initiatusque est Israël Beelphegor: et iratus Dominus, 004 NUM 025 004 ait ad Moysen: Tolle cunctos principes populi, et suspende eos contra solem in patibulis, ut avertatur furor meus ab Israël. 004 NUM 025 005 Dixitque Moyses ad judices Israël: Occidat unusquisque proximos suos, qui initiati sunt Beelphegor. 004 NUM 025 006 Et ecce unus de filiis Israël intravit coram fratribus suis ad scortum Madianitidem, vidente Moyse, et omni turba filiorum Israël, qui flebant ante fores tabernaculi. 004 NUM 025 007 Quod cum vidisset Phinees filius Eleazari filii Aaron sacerdotis, surrexit de medio multitudinis, et arrepto pugione, 004 NUM 025 008 ingressus est post virum Israëlitem in lupanar, et perfodit ambos simul, virum scilicet et mulierem in locis genitalibus. Cessavitque plaga a filiis Israël: 004 NUM 025 009 et occisi sunt viginti quatuor millia hominum. 004 NUM 025 010 Dixitque Dominus ad Moysen: 004 NUM 025 011 Phinees filius Eleazari filii Aaron sacerdotis avertit iram meam a filiis Israël: quia zelo meo commotus est contra eos, ut non ipse delerem filios Israël in zelo meo. 004 NUM 025 012 Idcirco loquere ad eum: Ecce do ei pacem fœderis mei, 004 NUM 025 013 et erit tam ipsi quam semini ejus pactum sacerdotii sempiternum: quia zelatus est pro Deo suo, et expiavit scelus filiorum Israël. 004 NUM 025 014 Erat autem nomen viri Israëlitæ, qui occisus est cum Madianitide, Zambri filius Salu, dux de cognatione et tribu Simeonis. 004 NUM 025 015 Porro mulier Madianitis, quæ pariter interfecta est, vocabatur Cozbi filia Sur principis nobilissimi Madianitarum. 004 NUM 025 016 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 004 NUM 025 017 Hostes vos sentiant Madianitæ, et percutite eos: 004 NUM 025 018 quia et ipsi hostiliter egerunt contra vos, et decepere insidiis per idolum Phogor, et Cozbi filiam ducis Madian sororem suam, quæ percussa est in die plagæ pro sacrilegio Phogor. 004 NUM 026 001 Postquam noxiorum sanguis effusus est, dixit Dominus ad Moysen et Eleazarum filium Aaron sacerdotem: 004 NUM 026 002 Numerate omnem summam filiorum Israël a viginti annis et supra, per domos et cognationes suas, cunctos qui possunt ad bella procedere. 004 NUM 026 003 Locuti sunt itaque Moyses et Eleazar sacerdos, in campestribus Moab super Jordanem contra Jericho, ad eos qui erant 004 NUM 026 004 a viginti annis et supra, sicut Dominus imperaverat, quorum iste est numerus. 004 NUM 026 005 Ruben primogenitus Israël: hujus filius, Henoch, a quo familia Henochitarum: et Phallu, a quo familia Phalluitarum: 004 NUM 026 006 et Hesron, a quo familia Hesronitarum: et Charmi, a quo familia Charmitarum. 004 NUM 026 007 Hæ sunt familiæ de stirpe Ruben: quarum numerus inventus est quadraginta tria millia, et septingenti triginta. 004 NUM 026 008 Filius Phallu, Eliab: 004 NUM 026 009 hujus filii, Namuel et Dathan et Abiron: isti sunt Dathan et Abiron principes populi, qui surrexerunt contra Moysen et Aaron in seditione Core, quando adversus Dominum rebellaverunt: 004 NUM 026 010 et aperiens terra os suum devoravit Core, morientibus plurimis, quando combussit ignis ducentos quinquaginta viros. Et factum est grande miraculum, 004 NUM 026 011 ut, Core pereunte, filii illius non perirent. 004 NUM 026 012 Filii Simeon per cognationes suas: Namuel, ab hoc familia Namuelitarum: Jamin, ab hoc familia Jaminitarum: Jachin, ab hoc familia Jachinitarum: 004 NUM 026 013 Zare, ab hoc familia Zareitarum: Saul, ab hoc familia Saulitarum. 004 NUM 026 014 Hæ sunt familiæ de stirpe Simeon, quarum omnis numerus fuit viginti duo millia ducenti. 004 NUM 026 015 Filii Gad per cognationes suas: Sephon, ab hoc familia Sephonitarum: Aggi, ab hoc familia Aggitarum: Suni, ab hoc familia Sunitarum: 004 NUM 026 016 Ozni, ab hoc familia Oznitarum: Her, ab hoc familia Heritarum: 004 NUM 026 017 Arod, ab hoc familia Aroditarum: Ariel, ab hoc familia Arielitarum. 004 NUM 026 018 Istæ sunt familiæ Gad, quarum omnis numerus fuit quadraginta millia quingenti. 004 NUM 026 019 Filii Juda, Her et Onan, qui ambo mortui sunt in terra Chanaan. 004 NUM 026 020 Fueruntque filii Juda per cognationes suas: Sela, a quo familia Selaitarum: Phares, a quo familia Pharesitarum: Zare, a quo familia Zareitarum. 004 NUM 026 021 Porro filii Phares: Hesron, a quo familia Hesronitarum: et Hamul, a quo familia Hamulitarum. 004 NUM 026 022 Istæ sunt familiæ Juda, quarum omnis numerus fuit septuaginta sex millia quingenti. 004 NUM 026 023 Filii Issachar per cognationes suas: Thola, a quo familia Tholaitarum: Phua, a quo familia Phuaitarum: 004 NUM 026 024 Jasub, a quo familia Jasubitarum: Semran, a quo familia Semranitarum. 004 NUM 026 025 Hæ sunt cognationes Issachar, quarum numerus fuit sexaginta quatuor millia trecenti. 004 NUM 026 026 Filii Zabulon per cognationes suas: Sared, a quo familia Sareditarum: Elon, a quo familia Elonitarum: Jalel, a quo familia Jalelitarum. 004 NUM 026 027 Hæ sunt cognationes Zabulon, quarum numerus fuit sexaginta millia quingenti. 004 NUM 026 028 Filii Joseph per cognationes suas, Manasse et Ephraim. 004 NUM 026 029 De Manasse ortus est Machir, a quo familia Machiritarum. Machir genuit Galaad, a quo familia Galaaditarum. 004 NUM 026 030 Galaad habuit filios: Jezer, a quo familia Jezeritarum: et Helec, a quo familia Helecitarum: 004 NUM 026 031 et Asriel, a quo familia Asrielitarum: et Sechem, a quo familia Sechemitarum: 004 NUM 026 032 et Semida, a quo familia Semidaitarum: et Hepher, a quo familia Hepheritarum. 004 NUM 026 033 Fuit autem Hepher pater Salphaad, qui filios non habebat, sed tantum filias: quarum ista sunt nomina: Maala, et Noa, et Hegla, et Melcha, et Thersa. 004 NUM 026 034 Hæ sunt familiæ Manasse, et numerus earum quinquaginta duo millia septingenti. 004 NUM 026 035 Filii autem Ephraim per cognationes suas fuerunt hi: Suthala, a quo familia Suthalaitarum: Becher, a quo familia Becheritarum: Thehen, a quo familia Thehenitarum. 004 NUM 026 036 Porro filius Suthala fuit Heran, a quo familia Heranitarum. 004 NUM 026 037 Hæ sunt cognationes filiorum Ephraim: quarum numerus fuit triginta duo millia quingenti. 004 NUM 026 038 Isti sunt filii Joseph per familias suas. Filii Benjamin in cognationibus suis: Bela, a quo familia Belaitarum: Asbel, a quo familia Asbelitarum: Ahiram, a quo familia Ahiramitarum: 004 NUM 026 039 Supham, a quo familia Suphamitarum: Hupham, a quo familia Huphamitarum. 004 NUM 026 040 Filii Bela: Hered, et Noëman. De Hered, familia Hereditarum: de Noëman, familia Noëmanitarum. 004 NUM 026 041 Hi sunt filii Benjamin per cognationes suas: quorum numerus fuit quadraginta quinque millia sexcenti. 004 NUM 026 042 Filii Dan per cognationes suas: Suham, a quo familia Suhamitarum. Hæ sunt cognationes Dan per familias suas. 004 NUM 026 043 Omnes fuere Suhamitæ, quorum numerus erat sexaginta quatuor millia quadringenti. 004 NUM 026 044 Filii Aser per cognationes suas: Jemna, a quo familia Jemnaitarum: Jessui, a quo familia Jessuitarum: Brie, a quo familia Brieitarum. 004 NUM 026 045 Filii Brie: Heber, a quo familia Heberitarum: et Melchiel, a quo familia Melchielitarum. 004 NUM 026 046 Nomen autem filiæ Aser fuit Sara. 004 NUM 026 047 Hæ cognationes filiorum Aser, et numerus eorum quinquaginta tria millia quadringenti. 004 NUM 026 048 Filii Nephthali per cognationes suas: Jesiel, a quo familia Jesielitarum: Guni, a quo familia Gunitarum: 004 NUM 026 049 Jeser, a quo familia Jeseritarum: Sellem, a quo familia Sellemitarum. 004 NUM 026 050 Hæ sunt cognationes filiorum Nephthali per familias suas: quorum numerus quadraginta quinque millia quadringenti. 004 NUM 026 051 Ista est summa filiorum Israël, qui recensiti sunt, sexcenta millia, et mille septingenti triginta. 004 NUM 026 052 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 004 NUM 026 053 Istis dividetur terra juxta numerum vocabulorum in possessiones suas. 004 NUM 026 054 Pluribus majorem partem dabis, et paucioribus minorem: singulis, sicut nunc recensiti sunt, tradetur possessio: 004 NUM 026 055 ita dumtaxat ut sors terram tribubus dividat et familiis. 004 NUM 026 056 Quidquid sorte contigerit, hoc vel plures accipiant, vel pauciores. 004 NUM 026 057 Hic quoque est numerus filiorum Levi per familias suas: Gerson, a quo familia Gersonitarum: Caath, a quo familia Caathitarum: Merari, a quo familia Meraritarum. 004 NUM 026 058 Hæ sunt familiæ Levi: familia Lobni, familia Hebroni, familia Moholi, familia Musi, familia Core. At vero Caath genuit Amram: 004 NUM 026 059 qui habuit uxorem Jochabed filiam Levi, quæ nata est ei in Ægypto. Hæc genuit Amram viro suo filios, Aaron, et Moysen, et Mariam sororem eorum. 004 NUM 026 060 De Aaron orti sunt Nadab et Abiu, et Eleazar et Ithamar: 004 NUM 026 061 quorum Nadab et Abiu mortui sunt, cum obtulissent ignem alienum coram Domino. 004 NUM 026 062 Fueruntque omnes qui numerati sunt, viginti tria millia generis masculini ab uno mense et supra: quia non sunt recensiti inter filios Israël, nec eis cum ceteris data possessio est. 004 NUM 026 063 Hic est numerus filiorum Israël, qui descripti sunt a Moyse et Eleazaro sacerdote, in campestribus Moab supra Jordanem contra Jericho: 004 NUM 026 064 inter quos, nullus fuit eorum qui ante numerati sunt a Moyse et Aaron in deserto Sinai: 004 NUM 026 065 prædixerat enim Dominus quod omnes morerentur in solitudine. Nullusque remansit ex eis, nisi Caleb filius Jephone, et Josue filius Nun. 004 NUM 027 001 Accesserunt autem filiæ Salphaad, filii Hepher, filii Galaad, filii Machir, filii Manasse, qui fuit filius Joseph: quarum sunt nomina, Maala, et Noa, et Hegla, et Melcha, et Thersa. 004 NUM 027 002 Steteruntque coram Moyse et Eleazaro sacerdote et cunctis principibus populi ad ostium tabernaculi fœderis, atque dixerunt: 004 NUM 027 003 Pater noster mortuus est in deserto, nec fuit in seditione, quæ concitata est contra Dominum sub Core, sed in peccato suo mortuus est: hic non habuit mares filios. Cur tollitur nomen illius de familia sua, quia non habuit filium? date nobis possessionem inter cognatos patris nostri. 004 NUM 027 004 Retulitque Moyses causam earum ad judicium Domini. 004 NUM 027 005 Qui dixit ad eum: 004 NUM 027 006 Justam rem postulant filiæ Salphaad: da eis possessionem inter cognatos patris sui, et ei in hæreditatem succedant. 004 NUM 027 007 Ad filios autem Israël loqueris hæc: 004 NUM 027 008 Homo cum mortuus fuerit absque filio, ad filiam ejus transibit hæreditas. 004 NUM 027 009 Si filiam non habuerit, habebit successores fratres suos. 004 NUM 027 010 Quod si et fratres non fuerint, dabitis hæreditatem fratribus patris ejus. 004 NUM 027 011 Sin autem nec patruos habuerit, dabitur hæreditas his qui ei proximi sunt. Eritque hoc filiis Israël sanctum lege perpetua, sicut præcepit Dominus Moysi. 004 NUM 027 012 Dixit quoque Dominus ad Moysen: Ascende in montem istum Abarim, et contemplare inde terram, quam daturus sum filiis Israël. 004 NUM 027 013 Cumque videris eam, ibis et tu ad populum tuum, sicut ivit frater tuus Aaron: 004 NUM 027 014 quia offendistis me in deserto Sin in contradictione multitudinis, nec sanctificare me voluistis coram ea super aquas. Hæ sunt aquæ contradictionis in Cades deserti Sin. 004 NUM 027 015 Cui respondit Moyses: 004 NUM 027 016 Provideat Dominus Deus spirituum omnis carnis hominem, qui sit super multitudinem hanc: 004 NUM 027 017 et possit exire et intrare ante eos, et educere eos vel introducere: ne sit populus Domini sicut oves absque pastore. 004 NUM 027 018 Dixitque Dominus ad eum: Tolle Josue filium Nun, virum in quo est spiritus, et pone manum tuam super eum. 004 NUM 027 019 Qui stabit coram Eleazaro sacerdote et omni multitudine: 004 NUM 027 020 et dabis ei præcepta cunctis videntibus, et partem gloriæ tuæ, ut audiat eum omnis synagoga filiorum Israël. 004 NUM 027 021 Pro hoc, si quid agendum erit, Eleazar sacerdos consulet Dominum. Ad verbum ejus egredietur et ingredietur ipse, et omnes filii Israël cum eo, et cetera multitudo. 004 NUM 027 022 Fecit Moyses ut præceperat Dominus: cumque tulisset Josue, statuit eum coram Eleazaro sacerdote et omni frequentia populi. 004 NUM 027 023 Et impositis capiti ejus manibus, cuncta replicavit quæ mandaverat Dominus. 004 NUM 028 001 Dixit quoque Dominus ad Moysen: 004 NUM 028 002 Præcipe filiis Israël, et dices ad eos: Oblationem meam et panes, et incensum odoris suavissimi offerte per tempora sua. 004 NUM 028 003 Hæc sunt sacrificia quæ offerre debetis: agnos anniculos immaculatos duos quotidie in holocaustum sempiternum: 004 NUM 028 004 unum offeretis mane, et alterum ad vesperum: 004 NUM 028 005 decimam partem ephi similæ, quæ conspersa sit oleo purissimo, et habeat quartam partem hin. 004 NUM 028 006 Holocaustum juge est quod obtulistis in monte Sinai in odorem suavissimum incensi Domini. 004 NUM 028 007 Et libabitis vini quartam partem hin per agnos singulos in sanctuario Domini. 004 NUM 028 008 Alterumque agnum similiter offeretis ad vesperam juxta omnem ritum sacrificii matutini, et libamentorum ejus, oblationem suavissimi odoris Domino. 004 NUM 028 009 Die autem sabbati offeretis duos agnos anniculos immaculatos, et duas decimas similæ oleo conspersæ in sacrificio, et liba: 004 NUM 028 010 quæ rite funduntur per singula sabbata in holocaustum sempiternum. 004 NUM 028 011 In calendis autem offeretis holocaustum Domino, vitulos de armento duos, arietem unum, agnos anniculos septem immaculatos, 004 NUM 028 012 et tres decimas similæ oleo conspersæ in sacrificio per singulos vitulos: et duas decimas similæ oleo conspersæ per singulos arietes: 004 NUM 028 013 et decimam decimæ similæ ex oleo in sacrificio per agnos singulos: holocaustum suavissimi odoris atque incensi est Domino. 004 NUM 028 014 Libamenta autem vini, quæ per singulas fundenda sunt victimas, ista erunt: media pars hin per singulos vitulos, tertia per arietem, quarta per agnum. Hoc erit holocaustum per omnes menses, qui sibi anno vertente succedunt. 004 NUM 028 015 Hircus quoque offeretur Domino pro peccatis in holocaustum sempiternum cum libamentis suis. 004 NUM 028 016 Mense autem primo, quartadecima die mensis, Phase Domini erit, 004 NUM 028 017 et quintadecima die solemnitas: septem diebus vescentur azymis. 004 NUM 028 018 Quarum dies prima venerabilis et sancta erit: omne opus servile non facietis in ea. 004 NUM 028 019 Offeretisque incensum holocaustum Domino, vitulos de armento duos, arietem unum, agnos anniculos immaculatos septem: 004 NUM 028 020 et sacrificia singulorum ex simila quæ conspersa sit oleo, tres decimas per singulos vitulos, et duas decimas per arietem, 004 NUM 028 021 et decimam decimæ per agnos singulos, id est, per septem agnos. 004 NUM 028 022 Et hircum pro peccato unum, ut expietur pro vobis, 004 NUM 028 023 præter holocaustum matutinum, quod semper offeretis. 004 NUM 028 024 Ita facietis per singulos dies septem dierum in fomitem ignis, et in odorem suavissimum Domino, qui surget de holocausto, et de libationibus singulorum. 004 NUM 028 025 Dies quoque septimus celeberrimus et sanctus erit vobis: omne opus servile non facietis in eo. 004 NUM 028 026 Dies etiam primitivorum, quando offeretis novas fruges Domino, expletis hebdomadibus, venerabilis et sancta erit: omne opus servile non facietis in ea. 004 NUM 028 027 Offeretisque holocaustum in odorem suavissimum Domino, vitulos de armento duos, arietem unum, et agnos anniculos immaculatos septem: 004 NUM 028 028 atque in sacrificiis eorum, similæ oleo conspersæ tres decimas per singulos vitulos, per arietes duas, 004 NUM 028 029 per agnos decimam decimæ, qui simul sunt agni septem. Hircum quoque, 004 NUM 028 030 qui mactatur pro expiatione: præter holocaustum sempiternum et liba ejus. 004 NUM 028 031 Immaculata offeretis omnia cum libationibus suis. 004 NUM 029 001 Mensis etiam septimi prima dies venerabilis et sancta erit vobis. Omne opus servile non facietis in ea, quia dies clangoris est et tubarum. 004 NUM 029 002 Offeretisque holocaustum in odorem suavissimum Domino, vitulum de armento unum, arietem unum, et agnos anniculos immaculatos septem: 004 NUM 029 003 et in sacrificiis eorum, similæ oleo conspersæ tres decimas per singulos vitulos, duas decimas per arietem, 004 NUM 029 004 unam decimam per agnum, qui simul sunt agni septem: 004 NUM 029 005 et hircum pro peccato, qui offertur in expiationem populi, 004 NUM 029 006 præter holocaustum calendarum cum sacrificiis suis, et holocaustum sempiternum cum libationibus solitis: eisdem cæremoniis offeretis in odorem suavissimum incensum Domino. 004 NUM 029 007 Decima quoque dies mensis hujus septimi erit vobis sancta atque venerabilis, et affligetis animas vestras: omne opus servile non facietis in ea. 004 NUM 029 008 Offeretisque holocaustum Domino in odorem suavissimum, vitulum de armento unum, arietem unum, agnos anniculos immaculatos septem: 004 NUM 029 009 et in sacrificiis eorum similæ oleo conspersæ tres decimas per singulos vitulos, duas decimas per arietem, 004 NUM 029 010 decimam decimæ per agnos singulos, qui sunt simul agni septem: 004 NUM 029 011 et hircum pro peccato, absque his quæ offerri pro delicto solent in expiationem, et holocaustum sempiternum, cum sacrificio et libaminibus eorum. 004 NUM 029 012 Quintadecima vero die mensis septimi, quæ vobis sancta erit atque venerabilis, omne opus servile non facietis in ea, sed celebrabitis solemnitatem Domino septem diebus. 004 NUM 029 013 Offeretisque holocaustum in odorem suavissimum Domino, vitulos de armento tredecim, arietes duos, agnos anniculos immaculatos quatuordecim: 004 NUM 029 014 et in libamentis eorum, similæ oleo conspersæ tres decimas per vitulos singulos, qui sunt simul vituli tredecim, et duas decimas arieti uno, id est, simul arietibus duobus, 004 NUM 029 015 et decimam decimæ agnis singulis, qui sunt simul agni quatuordecim: 004 NUM 029 016 et hircum pro peccato, absque holocausto sempiterno, et sacrificio, et libamine ejus. 004 NUM 029 017 In die altero offeretis vitulos de armento duodecim, arietes duos, agnos anniculos immaculatos quatuordecim: 004 NUM 029 018 sacrificiaque et libamina singulorum, per vitulos, et arietes, et agnos rite celebrabitis: 004 NUM 029 019 et hircum pro peccato, absque holocausto sempiterno, sacrificioque et libamine ejus. 004 NUM 029 020 Die tertio offeretis vitulos undecim, arietes duos, agnos anniculos immaculatos quatuordecim: 004 NUM 029 021 sacrificiaque et libamina singulorum, per vitulos, et arietes, et agnos rite celebrabitis: 004 NUM 029 022 et hircum pro peccato, absque holocausto sempiterno, sacrificioque et libamine ejus. 004 NUM 029 023 Die quarto offeretis vitulos decem, arietes duos, agnos anniculos immaculatos quatuordecim: 004 NUM 029 024 sacrificiaque et libamina singulorum, per vitulos, et arietes, et agnos rite celebrabitis: 004 NUM 029 025 et hircum pro peccato, absque holocausto sempiterno, sacrificioque ejus et libamine. 004 NUM 029 026 Die quinto offeretis vitulos novem, arietes duos, agnos anniculos immaculatos quatuordecim: 004 NUM 029 027 sacrificiaque et libamina singulorum, per vitulos, et arietes, et agnos rite celebrabitis: 004 NUM 029 028 et hircum pro peccato, absque holocausto sempiterno, sacrificioque ejus et libamine. 004 NUM 029 029 Die sexto offeretis vitulos octo, arietes duos, agnos anniculos immaculatos quatuordecim: 004 NUM 029 030 sacrificiaque et libamina singulorum, per vitulos, et arietes, et agnos rite celebrabitis: 004 NUM 029 031 et hircum pro peccato, absque holocausto sempiterno, sacrificioque ejus et libamine. 004 NUM 029 032 Die septimo offeretis vitulos septem, et arietes duos, agnos anniculos immaculatos quatuordecim: 004 NUM 029 033 sacrificiaque et libamina singulorum, per vitulos, et arietes, et agnos rite celebrabitis: 004 NUM 029 034 et hircum pro peccato, absque holocausto sempiterno, sacrificioque ejus et libamine. 004 NUM 029 035 Die octavo, qui est celeberrimus, omne opus servile non facietis, 004 NUM 029 036 offerentes holocaustum in odorem suavissimum Domino, vitulum unum, arietem unum, agnos anniculos immaculatos septem: 004 NUM 029 037 sacrificiaque et libamina singulorum, per vitulos, et arietes, et agnos rite celebrabitis: 004 NUM 029 038 et hircum pro peccato, absque holocausto sempiterno, sacrificioque ejus et libamine. 004 NUM 029 039 Hæc offeretis Domino in solemnitatibus vestris: præter vota et oblationes spontaneas in holocausto, in sacrificio, in libamine, et in hostiis pacificis. 004 NUM 029 040 Narravitque Moyses filiis Israël omnia quæ ei Dominus imperarat. 004 NUM 030 001 Et locutus est ad principes tribuum filiorum Israël: Iste est sermo quem præcepit Dominus: 004 NUM 030 002 Si quis virorum votum Domino voverit, aut se constrinxerit juramento: non faciet irritum verbum suum, sed omne quod promisit, implebit. 004 NUM 030 003 Mulier si quippiam voverit, et se constrinxerit juramento, quæ est in domo patris sui, et in ætate adhuc puellari: si cognoverit pater votum quod pollicita est, et juramentum quo obligavit animam suam, et tacuerit, voti rea erit: 004 NUM 030 004 quidquid pollicita est, et juravit, opere complebit. 004 NUM 030 005 Sin autem statim ut audierit, contradixerit pater: et vota et juramenta ejus irrita erunt, nec obnoxia tenebitur sponsioni, eo quod contradixerit pater. 004 NUM 030 006 Si maritum habuerit, et voverit aliquid, et semel de ore ejus verbum egrediens animam ejus obligaverit juramento: 004 NUM 030 007 quo die audierit vir, et non contradixerit, voti rea erit, reddetque quodcumque promiserat. 004 NUM 030 008 Sin autem audiens statim contradixerit, et irritas fecerit pollicitationes ejus, verbaque quibus obstrinxerat animam suam, propitius erit ei Dominus. 004 NUM 030 009 Vidua et repudiata quidquid voverint, reddent. 004 NUM 030 010 Uxor in domo viri cum se voto constrinxerit et juramento, 004 NUM 030 011 si audierit vir, et tacuerit, nec contradixerit sponsioni, reddet quodcumque promiserat. 004 NUM 030 012 Sin autem extemplo contradixerit, non tenebitur promissionis rea: quia maritus contradixit, et Dominus ei propitius erit. 004 NUM 030 013 Si voverit, et juramento se constrinxerit, ut per jejunium, vel ceterarum rerum abstinentiam affligat animam suam, in arbitrio viri erit ut faciat, sive non faciat. 004 NUM 030 014 Quod si audiens vir tacuerit, et in alteram diem distulerit sententiam, quidquid voverat atque promiserat, reddet: quia statim ut audivit, tacuit. 004 NUM 030 015 Sin autem contradixerit postquam rescivit, portabit ipse iniquitatem ejus. 004 NUM 030 016 Istæ sunt leges, quas constituit Dominus Moysi inter virum et uxorem, inter patrem et filiam, quæ in puellari adhuc ætate est, vel quæ manet in parentis domo. 004 NUM 031 001 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 004 NUM 031 002 Ulciscere prius filios Israël de Madianitis, et sic colligeris ad populum tuum. 004 NUM 031 003 Statimque Moyses: Armate, inquit, ex vobis viros ad pugnam, qui possint ultionem Domini expetere de Madianitis. 004 NUM 031 004 Mille viri de singulis tribubus eligantur ex Israël qui mittantur ad bellum. 004 NUM 031 005 Dederuntque millenos de singulis tribubus, id est, duodecim millia expeditorum ad pugnam: 004 NUM 031 006 quos misit Moyses cum Phinees filio Eleazari sacerdotis, vasa quoque sancta, et tubas ad clangendum tradidit ei. 004 NUM 031 007 Cumque pugnassent contra Madianitas atque vicissent, omnes mares occiderunt, 004 NUM 031 008 et reges eorum, Evi, et Recem, et Sur, et Hur, et Rebe, quinque principes gentis: Balaam quoque filium Beor interfecerunt gladio. 004 NUM 031 009 Ceperuntque mulieres eorum, et parvulos, omniaque pecora, et cunctam supellectilem: quidquid habere potuerant depopulati sunt: 004 NUM 031 010 tam urbes quam viculos et castella flamma consumpsit. 004 NUM 031 011 Et tulerunt prædam, et universa quæ ceperant tam ex hominibus quam ex jumentis, 004 NUM 031 012 et adduxerunt ad Moysen, et Eleazarum sacerdotem, et ad omnem multitudinem filiorum Israël: reliqua autem utensilia portaverunt ad castra in campestribus Moab juxta Jordanem contra Jericho. 004 NUM 031 013 Egressi sunt autem Moyses et Eleazar sacerdos, et omnes principes synagogæ, in occursum eorum extra castra. 004 NUM 031 014 Iratusque Moyses principibus exercitus, tribunis, et centurionibus qui venerant de bello, 004 NUM 031 015 ait: Cur feminas reservastis? 004 NUM 031 016 nonne istæ sunt, quæ deceperunt filios Israël ad suggestionem Balaam, et prævaricari vos fecerunt in Domino super peccato Phogor, unde et percussus est populus? 004 NUM 031 017 ergo cunctos interficite quidquid est generis masculinis, etiam in parvulis: et mulieres, quæ noverunt viros in coitu, jugulate: 004 NUM 031 018 puellas autem et omnes feminas virgines reservate vobis: 004 NUM 031 019 et manete extra castra septem diebus. Qui occiderit hominem, vel occisum tetigerit, lustrabitur die tertio et septimo. 004 NUM 031 020 Et de omni præda, sive vestimentum fuerit, sive vas, et aliquid in utensilia præparatum, de caprarum pellibus, et pilis, et ligno, expiabitur. 004 NUM 031 021 Eleazar quoque sacerdos ad viros exercitus, qui pugnaverunt, sic locutus est: Hoc est præceptum legis, quod mandavit Dominus Moysi: 004 NUM 031 022 aurum, et argentum, et æs, et ferrum, et plumbum, et stannum, 004 NUM 031 023 et omne, quod potest transire per flammas, igne purgabitur: quidquid autem ignem non potest sustinere, aqua expiationis sanctificabitur: 004 NUM 031 024 et lavabitis vestimenta vestra die septimo, et purificati postea castra intrabitis. 004 NUM 031 025 Dixit quoque Dominus ad Moysen: 004 NUM 031 026 Tollite summam eorum quæ capta sunt, ab homine usque ad pecus, tu et Eleazar sacerdos et principes vulgi: 004 NUM 031 027 dividesque ex æquo prædam inter eos qui pugnaverunt egressique sunt ad bellum, et inter omnem reliquam multitudinem. 004 NUM 031 028 Et separabis partem Domino ab his qui pugnaverunt et fuerunt in bello, unam animam de quingentis, tam ex hominibus quam ex bobus et asinis et ovibus, 004 NUM 031 029 et dabis eam Eleazaro sacerdoti, quia primitiæ Domini sunt. 004 NUM 031 030 Ex media quoque parte filiorum Israël accipies quinquagesimum caput hominum, et boum, et asinorum, et ovium, cunctorum animantium, et dabis ea Levitis, qui excubant in custodiis tabernaculi Domini. 004 NUM 031 031 Feceruntque Moyses et Eleazar sicut præceperat Dominus. 004 NUM 031 032 Fuit autem præda, quam exercitus ceperat, ovium sexcenta septuaginta quinque millia, 004 NUM 031 033 boum septuaginta duo millia, 004 NUM 031 034 asinorum sexaginta millia et mille: 004 NUM 031 035 animæ hominum sexus feminei, quæ non cognoverant viros, triginta duo millia. 004 NUM 031 036 Dataque est media pars his qui in prælio fuerant, ovium trecenta triginta septem millia quingentæ: 004 NUM 031 037 e quibus in partem Domini supputatæ sunt oves sexcentæ septuaginta quinque: 004 NUM 031 038 et de bobus triginta sex millibus, boves septuaginta et duo: 004 NUM 031 039 de asinis triginta millibus quingentis, asini sexaginta unus: 004 NUM 031 040 de animabus hominum sedecim millibus, cesserunt in partem Domini triginta duæ animæ. 004 NUM 031 041 Tradiditque Moyses numerum primitiarum Domini Eleazaro sacerdoti, sicut fuerat ei imperatum, 004 NUM 031 042 ex media parte filiorum Israël, quam separaverat his qui in prælio fuerant. 004 NUM 031 043 De media vero parte, quæ contigerat reliquæ multitudini, id est, de ovibus trecentis triginta septem millibus quingentis, 004 NUM 031 044 et de bobus triginta sex millibus, 004 NUM 031 045 et de asinis triginta millibus quingentis, 004 NUM 031 046 et de hominibus sedecim millibus, 004 NUM 031 047 tulit Moyses quinquagesimum caput, et dedit Levitis, qui excubabant in tabernaculo Domini, sicut præceperat Dominus. 004 NUM 031 048 Cumque accessissent principes exercitus ad Moysen, et tribuni, centurionesque, dixerunt: 004 NUM 031 049 Nos servi tui recensuimus numerum pugnatorum, quos habuimus sub manu nostra: et ne unus quidem defuit. 004 NUM 031 050 Ob hanc causam offerimus in donariis Domini singuli quod in præda auri potuimus invenire, periscelides et armillas, annulos et dextralia, ac murænulas, ut depreceris pro nobis Dominum. 004 NUM 031 051 Susceperuntque Moyses et Eleazar sacerdos omne aurum in diversis speciebus, 004 NUM 031 052 pondo sedecim millia septingentos quinquaginta siclos, a tribunis et centurionibus. 004 NUM 031 053 Unusquisque enim quod in præda rapuerat, suum erat. 004 NUM 031 054 Et susceptum intulerunt in tabernaculum testimonii, in monimentum filiorum Israël coram Domino. 004 NUM 032 001 Filii autem Ruben et Gad habebant pecora multa, et erat illis in jumentis infinita substantia. Cumque vidissent Jazer et Galaad aptas animalibus alendis terras, 004 NUM 032 002 venerunt ad Moysen, et ad Elezarum sacerdotem, et principes multitudinis, atque dixerunt: 004 NUM 032 003 Ataroth, et Dibon, et Jazer, et Nemra, Hesebon, et Eleale, et Saban, et Nebo, et Beon, 004 NUM 032 004 terra, quam percussit Dominus in conspectu filiorum Israël, regio uberrima est ad pastum animalium: et nos servi tui habemus jumenta plurima, 004 NUM 032 005 precamurque si invenimus gratiam coram te, ut des nobis famulis tuis eam in possessionem, nec facias nos transire Jordanem. 004 NUM 032 006 Quibus respondit Moyses: Numquid fratres vestri ibunt ad pugnam, et vos hic sedebitis? 004 NUM 032 007 cur subvertitis mentes filiorum Israël, ne transire audeant in locum, quem eis daturus est Dominus? 004 NUM 032 008 Nonne ita egerunt patres vestri, quando misi de Cadesbarne ad explorandam terram? 004 NUM 032 009 cumque venissent usque ad Vallem botri, lustrata omni regione, subverterunt cor filiorum Israël, ut non intrarent fines, quos eis Dominus dedit. 004 NUM 032 010 Qui iratus juravit, dicens: 004 NUM 032 011 Si videbunt homines isti, qui ascenderunt ex Ægypto a viginti annis et supra, terram, quam sub juramento pollicitus sum Abraham, Isaac, et Jacob: et noluerunt sequi me, 004 NUM 032 012 præter Caleb filium Jephone Cenezæum, et Josue filium Nun: isti impleverunt voluntatem meam. 004 NUM 032 013 Iratusque Dominus adversum Israël, circumduxit eum per desertum quadraginta annis, donec consumeretur universa generatio, quæ fecerat malum in conspectu ejus. 004 NUM 032 014 Et ecce, inquit, vos surrexistis pro patribus vestris, incrementa et alumni hominum peccatorum, ut augeretis furorem Domini contra Israël. 004 NUM 032 015 Quod si nolueritis sequi eum, in solitudine populum derelinquet, et vos causa eritis necis omnium. 004 NUM 032 016 At illi prope accedentes, dixerunt: Caulas ovium fabricabimus, et stabula jumentorum, parvulis quoque nostris urbes munitas: 004 NUM 032 017 nos autem ipsi armati et accincti pergemus ad prælium ante filios Israël, donec introducamus eos ad loca sua. Parvuli nostri, et quidquid habere possumus, erunt in urbibus muratis, propter habitatorum insidias. 004 NUM 032 018 Non revertemur in domos nostras, usque dum possideant filii Israël hæreditatem suam: 004 NUM 032 019 nec quidquam quæremus trans Jordanem, quia jam habemus nostram possessionem in orientali ejus plaga. 004 NUM 032 020 Quibus Moyses ait: Si facitis quod promittitis, expediti pergite coram Domino ad pugnam: 004 NUM 032 021 et omnis vir bellator armatus Jordanem transeat, donec subvertat Dominus inimicos suos, 004 NUM 032 022 et subjiciatur ei omnis terra: tunc eritis inculpabiles apud Dominum et apud Israël, et obtinebitis regiones, quas vultis, coram Domino. 004 NUM 032 023 Sin autem quod dicitis, non feceritis, nulli dubium est quin peccetis in Deum: et scitote quoniam peccatum vestrum apprehendet vos. 004 NUM 032 024 Ædificate ergo urbes parvulis vestris, et caulas, et stabula ovibus ac jumentis: et quod polliciti estis, implete. 004 NUM 032 025 Dixeruntque filii Gad et Ruben ad Moysen: Servi tui sumus: faciemus quod jubet dominus noster. 004 NUM 032 026 Parvulos nostros, et mulieres, et pecora, ac jumenta relinquemus in urbibus Galaad: 004 NUM 032 027 nos autem famuli tui omnes expediti pergemus ad bellum, sicut tu, domine, loqueris. 004 NUM 032 028 Præcepit ergo Moyses Eleazaro sacerdoti, et Josue filio Nun, et principibus familiarum per tribus Israël, et dixit ad eos: 004 NUM 032 029 Si transierint filii Gad et filii Ruben vobiscum Jordanem omnes armati ad bellum coram Domino, et vobis fuerit terra subjecta, date eis Galaad in possessionem. 004 NUM 032 030 Sin autem noluerint transire armati vobiscum in terram Chanaan, inter vos habitandi accipiant loca. 004 NUM 032 031 Responderuntque filii Gad et filii Ruben: Sicut locutus est Dominus servis suis, ita faciemus: 004 NUM 032 032 ipsi armati pergemus coram Domino in terram Chanaan, et possessionem jam suscepisse nos confitemur trans Jordanem. 004 NUM 032 033 Dedit itaque Moyses filiis Gad et Ruben, et dimidiæ tribui Manasse filii Joseph, regnum Sehon regis Amorrhæi, et regnum Og regis Basan, et terram eorum cum urbibus suis per circuitum. 004 NUM 032 034 Igitur exstruxerunt filii Gad, Dibon, et Ataroth, et Aroër, 004 NUM 032 035 et Etroth, et Sophan, et Jazer, et Jegbaa, 004 NUM 032 036 et Bethnemra, et Betharan, urbes munitas, et caulas pecoribus suis. 004 NUM 032 037 Filii vero Ruben ædificaverunt Hesebon, et Eleale, et Cariathaim, 004 NUM 032 038 et Nabo, et Baalmeon versis nominibus, Sabama quoque: imponentes vocabula urbibus, quas exstruxerunt. 004 NUM 032 039 Porro filii Machir filii Manasse, perrexerunt in Galaad, et vastaverunt eam interfecto Amorrhæo habitatore ejus. 004 NUM 032 040 Dedit ergo Moyses terram Galaad Machir filio Manasse, qui habitavit in ea. 004 NUM 032 041 Jair autem filius Manasse abiit, et occupavit vicos ejus, quos appellavit Havoth Jair, id est, Villas Jair. 004 NUM 032 042 Nobe quoque perrexit, et apprehendit Chanath cum viculis suis: vocavitque eam ex nomine suo Nobe. 004 NUM 033 001 Hæ sunt mansiones filiorum Israël, qui egressi sunt de Ægypto per turmas suas in manu Moysi et Aaron, 004 NUM 033 002 quas descripsit Moyses juxta castrorum loca, quæ Domini jussione mutabant. 004 NUM 033 003 Profecti igitur de Ramesse mense primo, quintadecima die mensis primi, altera die Phase, filii Israël in manu excelsa, videntibus cunctis Ægyptiis, 004 NUM 033 004 et sepelientibus primogenitos, quos percusserat Dominus (nam et in diis eorum exercuerat ultionem), 004 NUM 033 005 castrametati sunt in Soccoth. 004 NUM 033 006 Et de Soccoth venerunt in Etham, quæ est in extremis finibus solitudinis. 004 NUM 033 007 Inde egressi venerunt contra Phihahiroth, quæ respicit Beelsephon, et castrametati sunt ante Magdalum. 004 NUM 033 008 Profectique de Phihahiroth, transierunt per medium mare in solitudinem: et ambulantes tribus diebus per desertum Etham, castrametati sunt in Mara. 004 NUM 033 009 Profectique de Mara, venerunt in Elim, ubi erant duodecim fontes aquarum, et palmæ septuaginta: ibique castrametati sunt. 004 NUM 033 010 Sed et inde egressi, fixerunt tentoria super mare Rubrum. Profectique de mari Rubro, 004 NUM 033 011 castrametati sunt in deserto Sin. 004 NUM 033 012 Unde egressi, venerunt in Daphca. 004 NUM 033 013 Profectique de Daphca, castrametati sunt in Alus. 004 NUM 033 014 Egressique de Alus, in Raphidim fixere tentoria, ubi populo defuit aqua ad bibendum. 004 NUM 033 015 Profectique de Raphidim, castrametati sunt in deserto Sinai. 004 NUM 033 016 Sed et de solitudine Sinai egressi, venerunt ad sepulchra concupiscentiæ. 004 NUM 033 017 Profectique de sepulchris concupiscentiæ, castrametati sunt in Haseroth. 004 NUM 033 018 Et de Haseroth venerunt in Rethma. 004 NUM 033 019 Profectique de Rethma, castrametati sunt in Remmomphares. 004 NUM 033 020 Unde egressi venerunt in Lebna. 004 NUM 033 021 De Lebna castrametati sunt in Ressa. 004 NUM 033 022 Egressique de Ressa, venerunt in Ceelatha. 004 NUM 033 023 Unde profecti, castrametati sunt in monte Sepher. 004 NUM 033 024 Egressi de monte Sepher, venerunt in Arada. 004 NUM 033 025 Inde proficiscentes, castrametati sunt in Maceloth. 004 NUM 033 026 Profectique de Maceloth, venerunt in Thahath. 004 NUM 033 027 De Thahath, castrametati sunt in Thare. 004 NUM 033 028 Unde egressi, fixere tentoria in Methca. 004 NUM 033 029 Et de Methca, castrametati sunt in Hesmona. 004 NUM 033 030 Profectique de Hesmona, venerunt in Moseroth. 004 NUM 033 031 Et de Moseroth, castrametati sunt in Benejaacan. 004 NUM 033 032 Profectique de Benejaacan, venerunt in montem Gadgad. 004 NUM 033 033 Unde profecti, castrametati sunt in Jetebatha. 004 NUM 033 034 Et de Jetebatha venerunt in Hebrona. 004 NUM 033 035 Egressique de Hebrona, castrametati sunt in Asiongaber. 004 NUM 033 036 Inde profecti, venerunt in desertum Sin, hæc est Cades. 004 NUM 033 037 Egressique de Cades, castrametati sunt in monte Hor, in extremis finibus terræ Edom. 004 NUM 033 038 Ascenditque Aaron sacerdos in montem Hor jubente Domino: et ibi mortuus est anno quadragesimo egressionis filiorum Israël ex Ægypto, mense quinto, prima die mensis, 004 NUM 033 039 cum esset annorum centum viginti trium. 004 NUM 033 040 Audivitque Chananæus rex Arad, qui habitabat ad meridiem, in terram Chanaan venisse filios Israël. 004 NUM 033 041 Et profecti de monte Hor, castrametati sunt in Salmona. 004 NUM 033 042 Unde egressi, venerunt in Phunon. 004 NUM 033 043 Profectique de Phunon, castrametati sunt in Oboth. 004 NUM 033 044 Et de Oboth venerunt in Ijeabarim, quæ est in finibus Moabitarum. 004 NUM 033 045 Profectique de Ijeabarim, fixere tentoria in Dibongad. 004 NUM 033 046 Unde egressi, castrametati sunt in Helmondeblathaim. 004 NUM 033 047 Egressique de Helmondeblathaim, venerunt ad montes Abarim contra Nabo. 004 NUM 033 048 Profectique de montibus Abarim, transierunt ad campestria Moab, supra Jordanem, contra Jericho. 004 NUM 033 049 Ibique castrametati sunt de Bethsimoth usque ad Abelsatim in planioribus locis Moabitarum. 004 NUM 033 050 Ubi locutus est Dominus ad Moysen: 004 NUM 033 051 Præcipe filiis Israël, et dic ad eos: Quando transieritis Jordanem, intrantes terram Chanaan, 004 NUM 033 052 disperdite cunctos habitatores terræ illius: confringite titulos, et statuas comminuite, atque omnia excelsa vastate, 004 NUM 033 053 mundantes terram, et habitantes in ea. Ego enim dedi vobis illam in possessionem, 004 NUM 033 054 quam dividetis vobis sorte. Pluribus dabitis latiorem, et paucis angustiorem. Singulis ut sors ceciderit, ita tribuetur hæreditas. Per tribus et familias possessio dividetur. 004 NUM 033 055 Sin autem nolueritis interficere habitatores terræ: qui remanserint, erunt vobis quasi clavi in oculis, et lanceæ in lateribus, et adversabuntur vobis in terra habitationis vestræ: 004 NUM 033 056 et quidquid illis cogitaveram facere, vobis faciam. 004 NUM 034 001 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: 004 NUM 034 002 Præcipe filiis Israël, et dices ad eos: Cum ingressi fueritis terram Chanaan, et in possessionem vobis sorte ceciderit, his finibus terminabitur. 004 NUM 034 003 Pars meridiana incipiet a solitudine Sin, quæ est juxta Edom: et habebit terminos contra orientem mare salsissimum. 004 NUM 034 004 Qui circuibunt australem plagam per ascensum Scorpionis, ita ut transeant in Senna, et perveniant a meridie usque ad Cadesbarne, unde egredientur confinia ad villam nomine Adar, et tendent usque ad Asemona. 004 NUM 034 005 Ibitque per gyrum terminus ab Asemona usque ad torrentem Ægypti, et maris magni littore finietur. 004 NUM 034 006 Plaga autem occidentalis a mari magno incipiet, et ipso fine claudetur. 004 NUM 034 007 Porro ad septentrionalem plagam a mari magno termini incipient, pervenientes usque ad montem altissimum, 004 NUM 034 008 a quo venient in Emath usque ad terminos Sedada: 004 NUM 034 009 ibuntque confinia usque ad Zephrona, et villam Enan. Hi erunt termini in parte aquilonis. 004 NUM 034 010 Inde metabuntur fines contra orientalem plagam de villa Enan usque Sephama, 004 NUM 034 011 et de Sephama descendent termini in Rebla contra fontem Daphnim: inde pervenient contra orientem ad mare Cenereth, 004 NUM 034 012 et tendent usque ad Jordanem, et ad ultimum salsissimo claudentur mari. Hanc habebitis terram per fines suos in circuitu. 004 NUM 034 013 Præcepitque Moyses filiis Israël, dicens: Hæc erit terra, quam possidebitis sorte, et quam jussit Dominus dari novem tribubus, et dimidiæ tribui. 004 NUM 034 014 Tribus enim filiorum Ruben per familias suas, et tribus filiorum Gad juxta cognationum numerum, media quoque tribus Manasse, 004 NUM 034 015 id est, duæ semis tribus, acceperunt partem suam trans Jordanem contra Jericho ad orientalem plagam. 004 NUM 034 016 Et ait Dominus ad Moysen: 004 NUM 034 017 Hæc sunt nomina virorum qui terram vobis divident, Eleazar sacerdos, et Josue filius Nun, 004 NUM 034 018 et singuli principes de tribubus singulis, 004 NUM 034 019 quorum ista sunt vocabula. De tribu Juda, Caleb filius Jephone. 004 NUM 034 020 De tribu Simeon, Samuel filius Ammiud. 004 NUM 034 021 De tribu Benjamin, Elidad filius Chaselon. 004 NUM 034 022 De tribu filiorum Dan, Bocci filius Jogli. 004 NUM 034 023 Filiorum Joseph de tribu Manasse, Hanniel filius Ephod. 004 NUM 034 024 De tribu Ephraim, Camuel filius Sephthan. 004 NUM 034 025 De tribu Zabulon, Elisaphan filius Pharnach. 004 NUM 034 026 De tribu Issachar, dux Phaltiel filius Ozan. 004 NUM 034 027 De tribu Aser, Ahiud filius Salomi. 004 NUM 034 028 De tribu Nephthali, Phedaël filius Ammiud. 004 NUM 034 029 Hi sunt, quibus præcepit Dominus ut dividerent filiis Israël terram Chanaan. 004 NUM 035 001 Hæc quoque locutus est Dominus ad Moysen in campes tribus Moab supra Jordanem, contra Jericho: 004 NUM 035 002 Præcipe filiis Israël ut dent Levitis de possessionibus suis 004 NUM 035 003 urbes ad habitandum, et suburbana earum per circuitum: ut ipsi in oppidis maneant, et suburbana sint pecoribus ac jumentis: 004 NUM 035 004 quæ a muris civitatum forinsecus, per circuitum, mille passuum spatio tendentur. 004 NUM 035 005 Contra orientem duo millia erunt cubiti, et contra meridiem similiter erunt duo millia: ad mare quoque, quod respicit ad occidentem, eadem mensura erit, et septentrionalis plaga æquali termino finietur, eruntque urbes in medio, et foris suburbana. 004 NUM 035 006 De ipsis autem oppidis, quæ Levitis dabitis, sex erunt in fugitivorum auxilia separata, ut fugiat ad ea qui fuderit sanguinem: et exceptis his, alia quadraginta duo oppida, 004 NUM 035 007 id est, simul quadraginta octo cum suburbanis suis. 004 NUM 035 008 Ipsæque urbes, quæ dabuntur de possessionibus filiorum Israël, ab his qui plus habent, plures auferentur: et qui minus, pauciores: singuli juxta mensuram hæreditatis suæ dabunt oppida Levitis. 004 NUM 035 009 Ait Dominus ad Moysen: 004 NUM 035 010 Loquere filiis Israël, et dices ad eos: Quando transgressi fueritis Jordanem in terram Chanaan, 004 NUM 035 011 decernite quæ urbes esse debeant in præsidia fugitivorum, qui nolentes sanguinem fuderint: 004 NUM 035 012 in quibus cum fuerit profugus, cognatus occisi non poterit eum occidere, donec stet in conspectu multitudinis, et causa illius judicetur. 004 NUM 035 013 De ipsis autem urbibus, quæ ad fugitivorum subsidia separantur, 004 NUM 035 014 tres erunt trans Jordanem, et tres in terra Chanaan, 004 NUM 035 015 tam filiis Israël quam advenis atque peregrinis, ut confugiat ad eas qui nolens sanguinem fuderit. 004 NUM 035 016 Si quis ferro percusserit, et mortuus fuerit qui percussus est, reus erit homicidii, et ipse morietur. 004 NUM 035 017 Si lapidem jecerit, et ictus occubuerit, similiter punietur. 004 NUM 035 018 Si ligno percussus interierit, percussoris sanguine vindicabitur. 004 NUM 035 019 Propinquus occisi, homicidam interficiet: statim ut apprehenderit eum, interficiet. 004 NUM 035 020 Si per odium quis hominem impulerit, vel jecerit quippiam in eum per insidias: 004 NUM 035 021 aut cum esset inimicus, manu percusserit, et ille mortuus fuerit: percussor homicidii reus erit: cognatus occisi statim ut invenerit eum, jugulabit. 004 NUM 035 022 Quod si fortuitu, et absque odio 004 NUM 035 023 et inimicitiis quidquam horum fecerit, 004 NUM 035 024 et hoc audiente populo fuerit comprobatum, atque inter percussorem et propinquum sanguinis quæstio ventilata: 004 NUM 035 025 liberabitur innocens de ultoris manu, et reducetur per sententiam in urbem, ad quam confugerat, manebitque ibi, donec sacerdos magnus, qui oleo sancto unctus est, moriatur. 004 NUM 035 026 Si interfector extra fines urbium, quæ exulibus deputatæ sunt, 004 NUM 035 027 fuerit inventus, et percussus ab eo qui ultor est sanguinis: absque noxa erit qui eum occiderit. 004 NUM 035 028 Debuerat enim profugus usque ad mortem pontificis in urbe residere. Postquam autem ille obierit, homicida revertetur in terram suam. 004 NUM 035 029 Hæc sempiterna erunt, et legitima in cunctis habitationibus vestris. 004 NUM 035 030 Homicida sub testibus punietur: ad unius testimonium nullus condemnabitur. 004 NUM 035 031 Non accipietis pretium ab eo qui reus est sanguinis, statim et ipse morietur. 004 NUM 035 032 Exules et profugi ante mortem pontificis nullo modo in urbes suas reverti poterunt, 004 NUM 035 033 ne polluatis terram habitationis vestræ, quæ insontium cruore maculatur: nec aliter expiari potest, nisi per ejus sanguinem, qui alterius sanguinem fuderit. 004 NUM 035 034 Atque ita emundabitur vestra possessio me commorante vobiscum. Ego enim sum Dominus qui habito inter filios Israël. 004 NUM 036 001 Accesserunt autem et principes familiarum Galaad filii Machir filii Manasse, de stirpe filiorum Joseph: locutique sunt Moysi coram principibus Israël, atque dixerunt: 004 NUM 036 002 Tibi domino nostro præcepit Dominus ut terram sorte divideres filiis Israël, et ut filiabus Salphaad fratris nostri dares possessionem debitam patri: 004 NUM 036 003 quas si alterius tribus homines uxores acceperint, sequetur possessio sua, et translata ad aliam tribum, de nostra hæreditate minuetur. 004 NUM 036 004 Atque ita fiet, ut cum jubilæus, id est, quinquagesimus annus remissionis advenerit, confundatur sortium distributio, et aliorum possessio ad alios transeat. 004 NUM 036 005 Respondit Moyses filiis Israël, et Domino præcipiente ait: Recte tribus filiorum Joseph locuta est. 004 NUM 036 006 Et hæc lex super filiabus Salphaad a Domino promulgata est: nubant quibus volunt, tantum ut suæ tribus hominibus: 004 NUM 036 007 ne commisceatur possessio filiorum Israël de tribu in tribum. Omnes enim viri ducent uxores de tribu et cognatione sua: 004 NUM 036 008 et cunctæ feminæ de eadem tribu maritos accipient: ut hæreditas permaneat in familiis, 004 NUM 036 009 nec sibi misceantur tribus, sed ita maneant 004 NUM 036 010 ut a Domino separatæ sunt. Feceruntque filiæ Salphaad ut fuerat imperatum: 004 NUM 036 011 et nupserunt Maala, et Thersa, et Hegla, et Melcha, et Noa, filiis patrui sui 004 NUM 036 012 de familia Manasse, qui fuit filius Joseph: et possessio, quæ illis fuerat attributa, mansit in tribu et familia patris earum. 004 NUM 036 013 Hæc sunt mandata atque judicia, quæ mandavit Dominus per manum Moysi ad filios Israël, in campestribus Moab supra Jordanem contra Jericho. # # BOOK 005 DEU Deuteronomy Deuteronomii 005 DEU 001 001 Hæc sunt verba quæ locutus est Moyses ad omnem Israël trans Jordanem in solitudine campestri, contra mare Rubrum, inter Pharan et Tophel et Laban et Haseroth, ubi auri est plurimum: 005 DEU 001 002 undecim diebus de Horeb per viam montis Seir usque ad Cadesbarne. 005 DEU 001 003 Quadragesimo anno, undecimo mense, prima die mensis, locutus est Moyses ad filios Israël omnia quæ præceperat illi Dominus, ut diceret eis, 005 DEU 001 004 postquam percussit Sehon regem Amorrhæorum, qui habitabat in Hesebon, et Og regem Basan, qui mansit in Astaroth, et in Edrai, 005 DEU 001 005 trans Jordanem in terra Moab. Cœpitque Moyses explanare legem, et dicere: 005 DEU 001 006 Dominus Deus noster locutus est ad nos in Horeb, dicens: Sufficit vobis quod in hoc monte mansistis: 005 DEU 001 007 revertimini, et venite ad montem Amorrhæorum, et ad cetera quæ ei proxima sunt campestria atque montana et humiliora loca contra meridiem, et juxta littus maris, terram Chananæorum, et Libani usque ad flumen magnum Euphraten. 005 DEU 001 008 En, inquit, tradidi vobis: ingredimini et possidete eam, super qua juravit Dominus patribus vestris Abraham, Isaac, et Jacob, ut daret illam eis, et semini eorum post eos. 005 DEU 001 009 Dixique vobis illo in tempore: 005 DEU 001 010 Non possum solus sustinere vos: quia Dominus Deus vester multiplicavit vos, et estis hodie sicut stellæ cæli, plurimi. 005 DEU 001 011 (Dominus Deus patrum vestrorum addat ad hunc numerum multa millia, et benedicat vobis sicut locutus est.) 005 DEU 001 012 Non valeo solus negotia vestra sustinere, et pondus ac jurgia. 005 DEU 001 013 Date ex vobis viros sapientes et gnaros, et quorum conversatio sit probata in tribubus vestris, ut ponam eos vobis principes. 005 DEU 001 014 Tunc respondistis mihi: Bona res est, quam vis facere. 005 DEU 001 015 Tulique de tribubus vestris viros sapientes et nobiles, et constitui eos principes, tribunos, et centuriones, et quinquagenarios ac decanos, qui docerent vos singula. 005 DEU 001 016 Præcepique eis, dicens: Audite illos, et quod justum est judicate: sive civis sit ille, sive peregrinus. 005 DEU 001 017 Nulla erit distantia personarum: ita parvum audietis ut magnum, nec accipietis cujusquam personam, quia Dei judicium est. Quod si difficile vobis visum aliquid fuerit, referte ad me, et ego audiam. 005 DEU 001 018 Præcepique omnia quæ facere deberetis. 005 DEU 001 019 Profecti autem de Horeb, transivimus per eremum terribilem et maximam, quam vidistis, per viam montis Amorrhæi, sicut præceperat Dominus Deus noster nobis. Cumque venissemus in Cadesbarne, 005 DEU 001 020 dixi vobis: Venistis ad montem Amorrhæi, quem Dominus Deus noster daturus est nobis: 005 DEU 001 021 vide terram, quam Dominus Deus tuus dat tibi: ascende et posside eam, sicut locutus est Dominus Deus noster patribus tuis: noli timere, nec quidquam paveas. 005 DEU 001 022 Et accessistis ad me omnes, atque dixistis: Mittamus viros qui considerent terram: et renuntient per quod iter debeamus ascendere, et ad quas pergere civitates. 005 DEU 001 023 Cumque mihi sermo placuisset, misi ex vobis duodecim viros, singulos de tribubus suis. 005 DEU 001 024 Qui cum perrexissent, et ascendissent in montana, venerunt usque ad Vallem botri: et considerata terra, 005 DEU 001 025 sumentes de fructibus ejus, ut ostenderent ubertatem, attulerunt ad nos, atque dixerunt: Bona est terra, quam Dominus Deus noster daturus est nobis. 005 DEU 001 026 Et noluistis ascendere, sed increduli ad sermonem Domini Dei nostri, 005 DEU 001 027 murmurastis in tabernaculis vestris, atque dixistis: Odit nos Dominus, et idcirco eduxit nos de terra Ægypti, ut traderet nos in manu Amorrhæi, atque deleret. 005 DEU 001 028 Quo ascendemus? nuntii terruerunt cor nostrum, dicentes: Maxima multitudo est, et nobis statura procerior; urbes magnæ, et ad cælum usque munitæ: filios Enacim vidimus ibi. 005 DEU 001 029 Et dixi vobis: Nolite metuere, nec timeatis eos: 005 DEU 001 030 Dominus Deus, qui ductor est vester, pro vobis ipse pugnabit, sicut fecit in Ægypto cunctis videntibus. 005 DEU 001 031 Et in solitudine (ipse vidisti) portavit te Dominus Deus tuus, ut solet homo gestare parvulum filium suum, in omni via per quam ambulastis, donec veniretis ad locum istum. 005 DEU 001 032 Et nec sic quidem credidistis Domino Deo vestro, 005 DEU 001 033 qui præcessit vos in via, et metatus est locum in quo tentoria figere deberetis, nocte ostendens vobis iter per ignem, et die per columnam nubis. 005 DEU 001 034 Cumque audisset Dominus vocem sermonum vestrorum, iratus juravit, et ait: 005 DEU 001 035 Non videbit quispiam de hominibus generationis hujus pessimæ terram bonam, quam sub juramento pollicitus sum patribus vestris, 005 DEU 001 036 præter Caleb filium Jephone: ipse enim videbit eam, et ipsi dabo terram, quam calcavit, et filiis ejus, quia secutus est Dominum. 005 DEU 001 037 Nec miranda indignatio in populum, cum mihi quoque iratus Dominus propter vos dixerit: Nec tu ingredieris illuc: 005 DEU 001 038 sed Josue filius Nun minister tuus, ipse intrabit pro te. Hunc exhortare et robora, et ipse sorte terram dividet Israëli. 005 DEU 001 039 Parvuli vestri, de quibus dixistis quod captivi ducerentur, et filii qui hodie boni ac mali ignorant distantiam, ipsi ingredientur: et ipsis dabo terram, et possidebunt eam. 005 DEU 001 040 Vos autem revertimini, et abite in solitudinem per viam maris Rubri. 005 DEU 001 041 Et respondistis mihi: Peccavimus Domino: ascendemus et pugnabimus, sicut præcepit Dominus Deus noster. Cumque instructi armis pergeretis in montem, 005 DEU 001 042 ait mihi Dominus: Dic ad eos: Nolite ascendere, neque pugnetis: non enim sum vobiscum: ne cadatis coram inimicis vestris. 005 DEU 001 043 Locutus sum, et non audistis: sed adversantes imperio Domini, et tumentes superbia, ascendistis in montem. 005 DEU 001 044 Itaque egressus Amorrhæus, qui habitabat in montibus, et obviam veniens, persecutus est vos, sicut solent apes persequi: et cecidit de Seir usque Horma. 005 DEU 001 045 Cumque reversi ploraretis coram Domino, non audivit vos, nec voci vestræ voluit acquiescere. 005 DEU 001 046 Sedistis ergo in Cadesbarne multo tempore. 005 DEU 002 001 Profectique inde, venimus in solitudinem, quæ ducit ad mare Rubrum, sicut mihi dixerat Dominus: et circuivimus montem Seir longo tempore. 005 DEU 002 002 Dixitque Dominus ad me: 005 DEU 002 003 Sufficit vobis circuire montem istum: ite contra aquilonem: 005 DEU 002 004 et populo præcipe, dicens: Transibitis per terminos fratrum vestrorum filiorum Esau, qui habitant in Seir, et timebunt vos. 005 DEU 002 005 Videte ergo diligenter ne moveamini contra eos. Neque enim dabo vobis de terra eorum quantum potest unius pedis calcare vestigium, quia in possessionem Esau dedi montem Seir. 005 DEU 002 006 Cibos emetis ab eis pecunia, et comedetis: aquam emptam haurietis, et bibetis. 005 DEU 002 007 Dominus Deus tuus benedixit tibi in omni opere manuum tuarum: novit iter tuum, quomodo transieris solitudinem hanc magnam, per quadraginta annos habitans tecum Dominus Deus tuus, et nihil tibi defuit. 005 DEU 002 008 Cumque transissemus fratres nostros filios Esau, qui habitabant in Seir, per viam campestrem de Elath, et de Asiongaber, venimus ad iter quod ducit in desertum Moab. 005 DEU 002 009 Dixitque Dominus ad me: Non pugnes contra Moabitas, nec ineas adversus eos prælium: non enim dabo tibi quidquam de terra eorum, quia filiis Loth tradidi Ar in possessionem. 005 DEU 002 010 Emim primi fuerunt habitatores ejus, populus magnus, et validus, et tam excelsus ut de Enacim stirpe, 005 DEU 002 011 quasi gigantes crederentur, et essent similes filiorum Enacim. Denique Moabitæ appellant eos Emim. 005 DEU 002 012 In Seir autem prius habitaverunt Horrhæi: quibus expulsis atque deletis, habitaverunt filii Esau, sicut fecit Israël in terra possessionis suæ, quam dedit illi Dominus. 005 DEU 002 013 Surgentes ergo ut transiremus torrentem Zared, venimus ad eum. 005 DEU 002 014 Tempus autem, quo ambulavimus de Cadesbarne usque ad transitum torrentis Zared, triginta et octo annorum fuit: donec consumeretur omnis generatio hominum bellatorum de castris, sicut juraverat Dominus: 005 DEU 002 015 cujus manus fuit adversum eos, ut interirent de castrorum medio. 005 DEU 002 016 Postquam autem universi ceciderunt pugnatores, 005 DEU 002 017 locutus est Dominus ad me, dicens: 005 DEU 002 018 Tu transibis hodie terminos Moab, urbem nomine Ar: 005 DEU 002 019 et accedens in vicina filiorum Ammon, cave ne pugnes contra eos, nec movearis ad prælium: non enim dabo tibi de terra filiorum Ammon, quia filiis Loth dedi eam in possessionem. 005 DEU 002 020 Terra gigantum reputata est: et in ipsa olim habitaverunt gigantes, quos Ammonitæ vocant Zomzommim, 005 DEU 002 021 populus magnus, et multus, et proceræ longitudinis, sicut Enacim, quos delevit Dominus a facie eorum: et fecit illos habitare pro eis, 005 DEU 002 022 sicut fecerat filiis Esau, qui habitant in Seir, delens Horrhæos, et terram eorum illis tradens, quam possident usque in præsens. 005 DEU 002 023 Hevæos quoque, qui habitabant in Haserim usque Gazan, Cappadoces expulerunt: qui egressi de Cappadocia deleverunt eos, et habitaverunt pro illis. 005 DEU 002 024 Surgite, et transite torrentem Arnon: ecce tradidi in manu tua Sehon regem Hesebon Amorrhæum, et terram ejus incipe possidere, et committe adversus eum prælium. 005 DEU 002 025 Hodie incipiam mittere terrorem atque formidinem tuam in populos, qui habitant sub omni cælo: ut audito nomine tuo paveant, et in morem parturientium contremiscant, et dolore teneantur. 005 DEU 002 026 Misi ergo nuntios de solitudine Cademoth ad Sehon regem Hesebon verbis pacificis, dicens: 005 DEU 002 027 Transibimus per terram tuam: publica gradiemur via; non declinabimus neque ad dexteram, neque ad sinistram. 005 DEU 002 028 Alimenta pretio vende nobis, ut vescamur: aquam pecunia tribue, et sic bibemus. Tantum est ut nobis concedas transitum, 005 DEU 002 029 sicut fecerunt filii Esau, qui habitant in Seir, et Moabitæ, qui morantur in Ar: donec veniamus ad Jordanem, et transeamus ad terram, quam Dominus Deus noster daturus est nobis. 005 DEU 002 030 Noluitque Sehon rex Hesebon dare nobis transitum: quia induraverat Dominus Deus tuus spiritum ejus, et obfirmaverat cor illius, ut traderetur in manus tuas, sicut nunc vides. 005 DEU 002 031 Dixitque Dominus ad me: Ecce cœpi tibi tradere Sehon, et terram ejus: incipe possidere eam. 005 DEU 002 032 Egressusque est Sehon obviam nobis cum omni populo suo ad prælium in Jasa. 005 DEU 002 033 Et tradidit eum Dominus Deus noster nobis: percussimusque eum cum filiis suis et omni populo suo. 005 DEU 002 034 Cunctasque urbes in tempore illo cepimus, interfectis habitatoribus earum, viris ac mulieribus et parvulis: non reliquimus in eis quidquam, 005 DEU 002 035 absque jumentis, quæ in partem venere prædantium: et spoliis urbium, quas cepimus 005 DEU 002 036 ab Aroër, quæ est super ripam torrentis Arnon, oppido quod in valle situm est, usque Galaad. Non fuit vicus et civitas, quæ nostras effugeret manus: omnes tradidit Dominus Deus noster nobis, 005 DEU 002 037 absque terra filiorum Ammon, ad quam non accessimus: et cunctis quæ adjacent torrenti Jeboc, et urbibus montanis, universisque locis, a quibus nos prohibuit Dominus Deus noster. 005 DEU 003 001 Itaque conversi ascendimus per iter Basan: egressusque est Og rex Basan in occursum nobis cum populo suo ad bellandum in Edrai. 005 DEU 003 002 Dixitque Dominus ad me: Ne timeas eum: quia in manu tua traditus est cum omni populo ac terra sua: faciesque ei sicut fecisti Sehon regi Amorrhæorum, qui habitavit in Hesebon. 005 DEU 003 003 Tradidit ergo Dominus Deus noster in manibus nostris etiam Og regem Basan, et universum populum ejus: percussimusque eos usque ad internecionem, 005 DEU 003 004 vastantes cunctas civitates illius uno tempore. Non fuit oppidum, quod nos effugeret: sexaginta urbes, omnem regionem Argob regni Og in Basan. 005 DEU 003 005 Cunctæ urbes erant munitæ muris altissimis, portisque et vectibus, absque oppidis innumeris, quæ non habebant muros. 005 DEU 003 006 Et delevimus eos, sicut feceramus Sehon regi Hesebon, disperdentes omnem civitatem, virosque ac mulieres et parvulos: 005 DEU 003 007 jumenta autem et spolia urbium diripuimus. 005 DEU 003 008 Tulimusque illo in tempore terram de manu duorum regum Amorrhæorum, qui erant trans Jordanem: a torrente Arnon usque ad montem Hernon, 005 DEU 003 009 quem Sidonii Sarion vocant, et Amorrhæi Sanir: 005 DEU 003 010 omnes civitates, quæ sitæ sunt in planitie, et universam terram Galaad et Basan usque ad Selcha, et Edrai civitates regni Og in Basan. 005 DEU 003 011 Solus quippe Og rex Basan restiterat de stirpe gigantum. Monstratur lectus ejus ferreus, qui est in Rabbath filiorum Ammon, novem cubitos habens longitudinis, et quatuor latitudinis ad mensuram cubiti virilis manus. 005 DEU 003 012 Terramque possedimus tempore illo ab Aroër, quæ est super ripam torrentis Arnon, usque ad mediam partem montis Galaad: et civitates illius dedi Ruben et Gad. 005 DEU 003 013 Reliquam autem partem Galaad, et omnem Basan regni Og, tradidi mediæ tribui Manasse, omnem regionem Argob: cunctaque Basan vocatur Terra gigantum. 005 DEU 003 014 Jair filius Manasse possedit omnem regionem Argob usque ad terminos Gessuri et Machati. Vocavitque ex nomine suo Basan, Havoth Jair, id est, Villas Jair, usque in præsentem diem. 005 DEU 003 015 Machir quoque dedi Galaad. 005 DEU 003 016 Et tribubus Ruben et Gad dedi de terra Galaad usque ad torrentem Arnon medium torrentis, et confinium usque ad torrentem Jeboc, qui est terminus filiorum Ammon: 005 DEU 003 017 et planitiem solitudinis, atque Jordanem, et terminos Cenereth usque ad mare deserti, quod est salsissimum, ad radices montis Phasga contra orientem. 005 DEU 003 018 Præcepique vobis in tempore illo, dicens: Dominus Deus vester dat vobis terram hanc in hæreditatem: expediti præcedite fratres vestros filios Israël omnes viri robusti, 005 DEU 003 019 absque uxoribus, et parvulis, atque jumentis. Novi enim quod plura habeatis pecora, et in urbibus remanere debebunt, quas tradidi vobis, 005 DEU 003 020 donec requiem tribuat Dominus fratribus vestris, sicut vobis tribuit: et possideant ipsi etiam terram, quam daturus est eis trans Jordanem: tunc revertetur unusquisque in possessionem suam, quam dedi vobis. 005 DEU 003 021 Josue quoque in tempore illo præcepi, dicens: Oculi tui viderunt quæ fecit Dominus Deus vester duobus his regibus: sic faciet omnibus regnis, ad quæ transiturus es. 005 DEU 003 022 Ne timeas eos: Dominus enim Deus vester pugnabit pro vobis. 005 DEU 003 023 Precatusque sum Dominum in tempore illo, dicens: 005 DEU 003 024 Domine Deus, tu cœpisti ostendere servo tuo magnitudinem tuam, manumque fortissimam: neque enim est alius deus vel in cælo, vel in terra, qui possit facere opera tua, et comparari fortitudini tuæ. 005 DEU 003 025 Transibo igitur, et videbo terram hanc optimam trans Jordanem, et montem istum egregium, et Libanum. 005 DEU 003 026 Iratusque est Dominus mihi propter vos, nec exaudivit me, sed dixit mihi: Sufficit tibi: nequaquam ultra loquaris de hac re ad me. 005 DEU 003 027 Ascende cacumen Phasgæ, et oculos tuos circumfer ad occidentem, et ad aquilonem, austrumque et orientem, et aspice; nec enim transibis Jordanem istum. 005 DEU 003 028 Præcipe Josue, et corrobora eum atque conforta: quia ipse præcedet populum istum, et dividet eis terram quam visurus es. 005 DEU 003 029 Mansimusque in valle contra fanum Phogor. 005 DEU 004 001 Et nunc, Israël, audi præcepta et judicia, quæ ego doceo te: ut faciens ea, vivas, et ingrediens possideas terram, quam Dominus Deus patrum vestrorum daturus est vobis. 005 DEU 004 002 Non addetis ad verbum, quod vobis loquor, nec auferetis ex eo: custodite mandata Domini Dei vestri, quæ ego præcipio vobis. 005 DEU 004 003 Oculi vestri viderunt omnia quæ fecit Dominus contra Beelphegor, quomodo contriverit omnes cultores ejus de medio vestri. 005 DEU 004 004 Vos autem qui adhæretis Domino Deo vestro, vivitis universi usque in præsentem diem. 005 DEU 004 005 Scitis quod docuerim vos præcepta atque justitias, sicut mandavit mihi Dominus Deus meus: sic facietis ea in terra, quam possessuri estis: 005 DEU 004 006 et observabitis et implebitis opere. Hæc est enim vestra sapientia, et intellectus coram populis, ut audientes universa præcepta hæc, dicant: En populus sapiens et intelligens, gens magna. 005 DEU 004 007 Nec est alia natio tam grandis, quæ habeat deos appropinquantes sibi, sicut Deus noster adest cunctis obsecrationibus nostris. 005 DEU 004 008 Quæ est enim alia gens sic inclyta, ut habeat cæremonias, justaque judicia, et universam legem, quam ego proponam hodie ante oculos vestros? 005 DEU 004 009 Custodi igitur temetipsum, et animam tuam sollicite. Ne obliviscaris verborum, quæ viderunt oculi tui, et ne excidant de corde tuo cunctis diebus vitæ tuæ. Docebis ea filios ac nepotes tuos, 005 DEU 004 010 a die in quo stetisti coram Domino Deo tuo in Horeb, quando Dominus locutus est mihi, dicens: Congrega ad me populum, ut audiant sermones meos, et discant timere me omni tempore quo vivunt in terra, doceantque filios suos. 005 DEU 004 011 Et accessistis ad radices montis, qui ardebat usque ad cælum: erantque in eo tenebræ, et nubes, et caligo. 005 DEU 004 012 Locutusque est Dominus ad vos de medio ignis. Vocem verborum ejus audistis, et formam penitus non vidistis. 005 DEU 004 013 Et ostendit vobis pactum suum, quod præcepit ut faceretis, et decem verba, quæ scripsit in duabus tabulis lapideis. 005 DEU 004 014 Mihique mandavit in illo tempore ut docerem vos cæremonias et judicia, quæ facere deberetis in terra, quam possessuri estis. 005 DEU 004 015 Custodite igitur sollicite animas vestras. Non vidistis aliquam similitudinem in die, qua locutus est vobis Dominus in Horeb de medio ignis: 005 DEU 004 016 ne forte decepti faciatis vobis sculptam similitudinem, aut imaginem masculi vel feminæ: 005 DEU 004 017 similitudinem omnium jumentorum, quæ sunt super terram, vel avium sub cælo volantium, 005 DEU 004 018 atque reptilium, quæ moventur in terra, sive piscium qui sub terra morantur in aquis: 005 DEU 004 019 ne forte elevatis oculis ad cælum, videas solem et lunam, et omnia astra cæli, et errore deceptus adores ea, et colas quæ creavit Dominus Deus tuus in ministerium cunctis gentibus, quæ sub cælo sunt. 005 DEU 004 020 Vos autem tulit Dominus, et eduxit de fornace ferrea Ægypti, ut haberet populum hæreditarium, sicut est in præsenti die. 005 DEU 004 021 Iratusque est Dominus contra me propter sermones vestros, et juravit ut non transirem Jordanem, nec ingrederer terram optimam, quam daturus est vobis. 005 DEU 004 022 Ecce morior in hac humo; non transibo Jordanem: vos transibitis, et possidebitis terram egregiam. 005 DEU 004 023 Cave nequando obliviscaris pacti Domini Dei tui, quod pepigit tecum, et facias tibi sculptam similitudinem eorum, quæ fieri Dominus prohibuit: 005 DEU 004 024 quia Dominus Deus tuus ignis consumens est, Deus æmulator. 005 DEU 004 025 Si genueritis filios ac nepotes, et morati fueritis in terra, deceptique feceritis vobis aliquam similitudinem, patrantes malum coram Domino Deo vestro, ut eum ad iracundiam provocetis: 005 DEU 004 026 testes invoco hodie cælum et terram, cito perituros vos esse de terra, quam transito Jordane possessuri estis: non habitabitis in ea longo tempore, sed delebit vos Dominus, 005 DEU 004 027 atque disperget in omnes gentes, et remanebitis pauci in nationibus, ad quas vos ducturus est Dominus. 005 DEU 004 028 Ibique servietis diis, qui hominum manu fabricati sunt, ligno et lapidi qui non vident, nec audiunt, nec comedunt, nec odorantur. 005 DEU 004 029 Cumque quæsieris ibi Dominum Deum tuum, invenies eum: si tamen toto corde quæsieris, et tota tribulatione animæ tuæ. 005 DEU 004 030 Postquam te invenerint omnia quæ prædicta sunt, novissimo tempore reverteris ad Dominum Deum tuum, et audies vocem ejus. 005 DEU 004 031 Quia Deus misericors Dominus Deus tuus est: non dimittet te, nec omnino delebit, neque obliviscetur pacti, in quo juravit patribus tuis. 005 DEU 004 032 Interroga de diebus antiquis, qui fuerunt ante te ex die quo creavit Deus hominem super terram, a summo cælo usque ad summum ejus, si facta est aliquando hujuscemodi res, aut umquam cognitum est, 005 DEU 004 033 ut audiret populus vocem Dei loquentis de medio ignis, sicut tu audisti, et vixisti: 005 DEU 004 034 si fecit Deus ut ingrederetur, et tolleret sibi gentem de medio nationum, per tentationes, signa atque portenta, per pugnam et robustam manum, extentumque brachium, et horribiles visiones juxta omnia quæ fecit pro vobis Dominus Deus vester in Ægypto, videntibus oculis tuis: 005 DEU 004 035 ut scires quoniam Dominus ipse est Deus, et non est alius præter eum. 005 DEU 004 036 De cælo te fecit audire vocem suam, ut doceret te, et in terra ostendit tibi ignem suum maximum, et audisti verba illius de medio ignis: 005 DEU 004 037 quia dilexit patres tuos, et elegit semen eorum post eos. Eduxitque te præcedens in virtute sua magna ex Ægypto, 005 DEU 004 038 ut deleret nationes maximas et fortiores te in introitu tuo: et introduceret te, daretque tibi terram earum in possessionem, sicut cernis in præsenti die. 005 DEU 004 039 Scito ergo hodie, et cogitato in corde tuo quod Dominus ipse sit Deus in cælo sursum, et in terra deorsum, et non sit alius. 005 DEU 004 040 Custodi præcepta ejus atque mandata, quæ ego præcipio tibi: ut bene sit tibi, et filiis tuis post te, et permaneas multo tempore super terram, quam Dominus Deus tuus daturus est tibi. 005 DEU 004 041 Tunc separavit Moyses tres civitates trans Jordanem ad orientalem plagam, 005 DEU 004 042 ut confugiat ad eas qui occiderit nolens proximum suum, nec sibi fuerit inimicus ante unum et alterum diem, et ad harum aliquam urbium possit evadere: 005 DEU 004 043 Bosor in solitudine, quæ sita est in terra campestri de tribu Ruben: et Ramoth in Galaad, quæ est in tribu Gad: et Golan in Basan, quæ est in tribu Manasse. 005 DEU 004 044 Ista est lex, quam proposuit Moyses coram filiis Israël: 005 DEU 004 045 et hæc testimonia et cæremoniæ atque judicia, quæ locutus est ad filios Israël, quando egressi sunt de Ægypto, 005 DEU 004 046 trans Jordanem in valle contra fanum Phogor in terra Sehon regis Amorrhæi, qui habitavit in Hesebon, quem percussit Moyses. Filii quoque Israël egressi ex Ægypto 005 DEU 004 047 possederunt terram ejus, et terram Og regis Basan, duorum regum Amorrhæorum, qui erant trans Jordanem ad solis ortum: 005 DEU 004 048 ab Aroër, quæ sita est super ripam torrentis Arnon, usque ad montem Sion, qui est et Hermon, 005 DEU 004 049 omnem planitiem trans Jordanem ad orientalem plagam, usque ad mare solitudinis, et usque ad radices montis Phasga. 005 DEU 005 001 Vocavitque Moyses omnem Israëlem, et dixit ad eum: Audi, Israël, cæremonias atque judicia, quæ ego loquor in auribus vestris hodie: discite ea, et opere complete. 005 DEU 005 002 Dominus Deus noster pepigit nobiscum fœdus in Horeb. 005 DEU 005 003 Non cum patribus nostris iniit pactum, sed nobiscum qui in præsentiarum sumus, et vivimus. 005 DEU 005 004 Facie ad faciem locutus est nobis in monte de medio ignis. 005 DEU 005 005 Ego sequester et medius fui inter Dominum et vos in tempore illo, ut annuntiarem vobis verba ejus: timuistis enim ignem, et non ascendistis in montem. Et ait: 005 DEU 005 006 Ego Dominus Deus tuus, qui eduxi te de terra Ægypti, de domo servitutis. 005 DEU 005 007 Non habebis deos alienos in conspectu meo. 005 DEU 005 008 Non facies tibi sculptile, nec similitudinem omnium, quæ in cælo sunt desuper, et quæ in terra deorsum, et quæ versantur in aquis sub terra. 005 DEU 005 009 Non adorabis ea, et non coles. Ego enim sum Dominus Deus tuus: Deus æmulator, reddens iniquitatem patrum super filios in tertiam et quartam generationem his qui oderunt me: 005 DEU 005 010 et faciens misericordiam in multa millia diligentibus me, et custodientibus præcepta mea. 005 DEU 005 011 Non usurpabis nomen Domini Dei tui frustra: quia non erit impunitus qui super re vana nomen ejus assumpserit. 005 DEU 005 012 Observa diem sabbati, ut sanctifices eum, sicut præcepit tibi Dominus Deus tuus. 005 DEU 005 013 Sex diebus operaberis, et facies omnia opera tua. 005 DEU 005 014 Septimus dies sabbati est, id est, requies Domini Dei tui. Non facies in eo quidquam operis tu, et filius tuus, et filia, servus et ancilla, et bos, et asinus, et omne jumentum tuum, et peregrinus qui est intra portas tuas: ut requiescat servus tuus, et ancilla tua, sicut et tu. 005 DEU 005 015 Memento quod et ipse servieris in Ægypto, et eduxerit te inde Dominus Deus tuus in manu forti, et brachio extento. Idcirco præcepit tibi ut observares diem sabbati. 005 DEU 005 016 Honora patrem tuum et matrem, sicut præcepit tibi Dominus Deus tuus, ut longo vivas tempore, et bene sit tibi in terra, quam Dominus Deus tuus daturus est tibi. 005 DEU 005 017 Non occides, 005 DEU 005 018 neque mœchaberis, 005 DEU 005 019 furtumque non facies: 005 DEU 005 020 nec loqueris contra proximum tuum falsum testimonium. 005 DEU 005 021 Non concupisces uxorem proximi tui: non domum, non agrum, non servum, non ancillam, non bovem, non asinum, et universa quæ illius sunt. 005 DEU 005 022 Hæc verba locutus est Dominus ad omnem multitudinem vestram in monte de medio ignis et nubis, et caliginis, voce magna, nihil addens amplius: et scripsit ea in duabus tabulis lapideis, quas tradidit mihi. 005 DEU 005 023 Vos autem postquam audistis vocem de medio tenebrarum, et montem ardere vidistis, accessistis ad me omnes principes tribuum et majores natu, atque dixistis: 005 DEU 005 024 Ecce ostendit nobis Dominus Deus noster majestatem et magnitudinem suam: vocem ejus audivimus de medio ignis, et probavimus hodie, quod loquente Deo cum homine, vixerit homo. 005 DEU 005 025 Cur ergo moriemur, et devorabit nos ignis hic maximus? si enim audierimus ultra vocem Domini Dei nostri, moriemur. 005 DEU 005 026 Quid est omnis caro, ut audiat vocem Dei viventis, qui de medio ignis loquitur sicut nos audivimus, et possit vivere? 005 DEU 005 027 Tu magis accede: et audi cuncta quæ dixerit Dominus Deus noster tibi: loquerisque ad nos, et nos audientes faciemus ea. 005 DEU 005 028 Quod cum audisset Dominus, ait ad me: Audivi vocem verborum populi hujus quæ locuti sunt tibi: bene omnia sunt locuti. 005 DEU 005 029 Quis det talem eos habere mentem, ut timeant me, et custodiant universa mandata mea in omni tempore, ut bene sit eis et filiis eorum in sempiternum? 005 DEU 005 030 Vade et dic eis: Revertimini in tentoria vestra. 005 DEU 005 031 Tu vero hic sta mecum, et loquar tibi omnia mandata mea, et cæremonias atque judicia: quæ docebis eos, ut faciant ea in terra, quam dabo illis in possessionem. 005 DEU 005 032 Custodite igitur et facite quæ præcepit Dominus Deus vobis: non declinabitis neque ad dexteram, neque ad sinistram: 005 DEU 005 033 sed per viam, quam præcepit Dominus Deus vester, ambulabitis, ut vivatis, et bene sit vobis, et protelentur dies in terra possessionis vestræ. 005 DEU 006 001 Hæc sunt præcepta, et cæremoniæ, atque judicia, quæ mandavit Dominus Deus vester ut docerem vos, et faciatis ea in terra, ad quam transgredimini possidendam: 005 DEU 006 002 ut timeas Dominum Deum tuum, et custodias omnia mandata et præcepta ejus, quæ ego præcipio tibi, et filiis, ac nepotibus tuis, cunctis diebus vitæ tuæ, ut prolongentur dies tui. 005 DEU 006 003 Audi, Israël, et observa ut facias quæ præcepit tibi Dominus, et bene sit tibi, et multipliceris amplius, sicut pollicitus est Dominus Deus patrum tuorum tibi terram lacte et melle manantem. 005 DEU 006 004 Audi, Israël: Dominus Deus noster, Dominus unus est. 005 DEU 006 005 Diliges Dominum Deum tuum ex toto corde tuo, et ex tota anima tua, et ex tota fortitudine tua. 005 DEU 006 006 Eruntque verba hæc, quæ ego præcipio tibi hodie, in corde tuo: 005 DEU 006 007 et narrabis ea filiis tuis, et meditaberis in eis sedens in domo tua, et ambulans in itinere, dormiens atque consurgens. 005 DEU 006 008 Et ligabis ea quasi signum in manu tua, eruntque et movebuntur inter oculos tuos, 005 DEU 006 009 scribesque ea in limine, et ostiis domus tuæ. 005 DEU 006 010 Cumque introduxerit te Dominus Deus tuus in terram, pro qua juravit patribus tuis Abraham, Isaac, et Jacob, et dederit tibi civitates magnas et optimas, quas non ædificasti, 005 DEU 006 011 domos plenas cunctarum opum, quas non exstruxisti, cisternas, quas non fodisti, vineta et oliveta, quæ non plantasti, 005 DEU 006 012 et comederis, et saturatus fueris: 005 DEU 006 013 cave diligenter ne obliviscaris Domini, qui eduxit te de terra Ægypti, de domo servitutis. Dominum Deum tuum timebis, et illi soli servies, ac per nomen illius jurabis. 005 DEU 006 014 Non ibitis post deos alienos cunctarum gentium, quæ in circuitu vestro sunt: 005 DEU 006 015 quoniam Deus æmulator Dominus Deus tuus in medio tui: nequando irascatur furor Domini Dei tui contra te, et auferat te de superficie terræ. 005 DEU 006 016 Non tentabis Dominum Deum tuum, sicut tentasti in loco tentationis. 005 DEU 006 017 Custodi præcepta Domini Dei tui, ac testimonia et cæremonias, quas præcepit tibi: 005 DEU 006 018 et fac quod placitum est et bonum in conspectu Domini, ut bene sit tibi: et ingressus possideas terram optimam, de qua juravit Dominus patribus tuis, 005 DEU 006 019 ut deleret omnes inimicos tuos coram te, sicut locutus est. 005 DEU 006 020 Cumque interrogaverit te filius tuus cras, dicens: Quid sibi volunt testimonia hæc, et cæremoniæ, atque judicia, quæ præcepit Dominus Deus noster nobis? 005 DEU 006 021 dices ei: Servi eramus Pharaonis in Ægypto, et eduxit nos Dominus de Ægypto in manu forti: 005 DEU 006 022 fecitque signa atque prodigia magna et pessima in Ægypto contra Pharaonem, et omnem domum illius in conspectu nostro, 005 DEU 006 023 et eduxit nos inde, ut introductis daret terram, super qua juravit patribus nostris. 005 DEU 006 024 Præcepitque nobis Dominus ut faciamus omnia legitima hæc, et timeamus Dominum Deum nostrum, ut bene sit nobis cunctis diebus vitæ nostræ, sicut est hodie. 005 DEU 006 025 Eritque nostri misericors, si custodierimus et fecerimus omnia præcepta ejus coram Domino Deo nostro, sicut mandavit nobis. 005 DEU 007 001 Cum introduxerit te Dominus Deus tuus in terram, quam possessurus ingredieris, et deleverit gentes multas coram te, Hethæum, et Gergezæum, et Amorrhæum, Chananæum, et Pherezæum, et Hevæum, et Jebusæum, septem gentes multo majoris numeri quam tu es, et robustiores te: 005 DEU 007 002 tradideritque eas Dominus Deus tuus tibi, percuties eas usque ad internecionem. Non inibis cum eis fœdus, nec misereberis earum, 005 DEU 007 003 neque sociabis cum eis conjugia. Filiam tuam non dabis filio ejus, nec filiam illius accipies filio tuo: 005 DEU 007 004 quia seducet filium tuum, ne sequatur me, et ut magis serviat diis alienis: irasceturque furor Domini, et delebit te cito. 005 DEU 007 005 Quin potius hæc facietis eis: aras eorum subvertite, et confringite statuas, lucosque succidite, et sculptilia comburite: 005 DEU 007 006 quia populus sanctus es Domino Deo tuo. Te elegit Dominus Deus tuus, ut sis ei populus peculiaris de cunctis populis, qui sunt super terram. 005 DEU 007 007 Non quia cunctas gentes numero vincebatis, vobis junctus est Dominus, et elegit vos, cum omnibus sitis populis pauciores: 005 DEU 007 008 sed quia dilexit vos Dominus, et custodivit juramentum, quod juravit patribus vestris: eduxitque vos in manu forti, et redemit de domo servitutis, de manu Pharaonis regis Ægypti. 005 DEU 007 009 Et scies, quia Dominus Deus tuus, ipse est Deus fortis et fidelis, custodiens pactum et misericordiam diligentibus se, et his qui custodiunt præcepta ejus in mille generationes: 005 DEU 007 010 et reddens odientibus se statim, ita ut disperdat eos, et ultra non differat, protinus eis restituens quod merentur. 005 DEU 007 011 Custodi ergo præcepta et cæremonias atque judicia, quæ ego mando tibi hodie ut facias. 005 DEU 007 012 Si postquam audieris hæc judicia, custodieris ea, et feceris, custodiet et Dominus Deus tuus pactum tibi, et misericordiam quam juravit patribus tuis: 005 DEU 007 013 et diliget te, ac multiplicabit, benedicetque fructui ventris tui, et fructui terræ tuæ, frumento tuo, atque vindemiæ, oleo, et armentis, gregibus ovium tuarum super terram, pro qua juravit patribus tuis ut daret eam tibi. 005 DEU 007 014 Benedictus eris inter omnes populos. Non erit apud te sterilis utriusque sexus, tam in hominibus quam in gregibus tuis. 005 DEU 007 015 Auferet Dominus a te omnem languorem: et infirmitates Ægypti pessimas, quas novisti, non inferet tibi, sed cunctis hostibus tuis. 005 DEU 007 016 Devorabis omnes populos, quos Dominus Deus tuus daturus est tibi. Non parcet eis oculus tuus, nec servies diis eorum, ne sint in ruinam tui. 005 DEU 007 017 Si dixeris in corde tuo: Plures sunt gentes istæ quam ego: quomodo potero delere eas? 005 DEU 007 018 noli metuere, sed recordare quæ fecerit Dominus Deus tuus Pharaoni, et cunctis Ægyptiis, 005 DEU 007 019 plagas maximas, quas viderunt oculi tui, et signa atque portenta, manumque robustam, et extentum brachium, ut educeret te Dominus Deus tuus: sic faciet cunctis populis, quos metuis. 005 DEU 007 020 Insuper et crabrones mittet Dominus Deus tuus in eos, donec deleat omnes atque disperdat qui te fugerint, et latere potuerint. 005 DEU 007 021 Non timebis eos, quia Dominus Deus tuus in medio tui est, Deus magnus et terribilis: 005 DEU 007 022 ipse consumet nationes has in conspectu tuo paulatim atque per partes. Non poteris eas delere pariter: ne forte multiplicentur contra te bestiæ terræ. 005 DEU 007 023 Dabitque eos Dominus Deus tuus in conspectu tuo: et interficiet illos, donec penitus deleantur. 005 DEU 007 024 Tradetque reges eorum in manus tuas, et disperdes nomina eorum sub cælo: nullus poterit resistere tibi, donec conteras eos. 005 DEU 007 025 Sculptilia eorum igne combures: non concupisces argentum et aurum, de quibus facta sunt, neque assumes ex eis tibi quidquam, ne offendas, propterea quia abominatio est Domini tui: 005 DEU 007 026 nec inferes quippiam ex idolo in domum tuam, ne fias anathema, sicut et illud est. Quasi spurcitiam detestaberis, et velut inquinamentum ac sordes abominationi habebis, quia anathema est. 005 DEU 008 001 Omne mandatum, quod ego præcipio tibi hodie, cave diligenter ut facias, ut possitis vivere, et multiplicemini, ingressique possideatis terram, pro qua juravit Dominus patribus vestris. 005 DEU 008 002 Et recordaberis cuncti itineris, per quod adduxit te Dominus Deus tuus quadraginta annis per desertum, ut affligeret te, atque tentaret, et nota fierent quæ in tuo animo versabantur, utrum custodires mandata illius, an non. 005 DEU 008 003 Afflixit te penuria, et dedit tibi cibum manna, quod ignorabas tu et patres tui: ut ostenderet tibi quod non in solo pane vivat homo, sed in omni verbo quod egreditur de ore Dei. 005 DEU 008 004 Vestimentum tuum, quo operiebaris, nequaquam vetustate defecit, et pes tuus non est subtritus, en quadragesimus annus est: 005 DEU 008 005 ut recogites in corde tuo, quia sicut erudit filium suum homo, sic Dominus Deus tuus erudivit te, 005 DEU 008 006 ut custodias mandata Domini Dei tui, et ambules in viis ejus, et timeas eum. 005 DEU 008 007 Dominus enim Deus tuus introducet te in terram bonam, terram rivorum, aquarumque et fontium, in cujus campis et montibus erumpunt fluviorum abyssi: 005 DEU 008 008 terram frumenti, hordei ac vinearum, in qua ficus, et malogranata, et oliveta nascuntur: terram olei ac mellis, 005 DEU 008 009 ubi absque ulla penuria comedes panem tuum, et rerum omnium abundantia perfrueris: cujus lapides ferrum sunt, et de montibus ejus æris metalla fodiuntur: 005 DEU 008 010 ut cum comederis, et satiatus fueris, benedicas Domino Deo tuo pro terra optima, quam dedit tibi. 005 DEU 008 011 Observa, et cave nequando obliviscaris Domini Dei tui, et negligas mandata ejus atque judicia et cæremonias, quas ego præcipio tibi hodie: 005 DEU 008 012 ne postquam comederis et satiatus fueris, domos pulchras ædificaveris, et habitaveris in eis, 005 DEU 008 013 habuerisque armenta boum, et ovium greges, argenti et auri, cunctarumque rerum copiam, 005 DEU 008 014 elevetur cor tuum, et non reminiscaris Domini Dei tui, qui eduxit te de terra Ægypti, de domo servitutis, 005 DEU 008 015 et ductor tuus fuit in solitudine magna atque terribili, in qua erat serpens flatu adurens, et scorpio, ac dipsas, et nullæ omnino aquæ: qui eduxit rivos de petra durissima, 005 DEU 008 016 et cibavit te manna in solitudine, quod nescierunt patres tui. Et postquam afflixit ac probavit, ad extremum misertus est tui, 005 DEU 008 017 ne diceres in corde tuo: Fortitudo mea, et robur manus meæ, hæc mihi omnia præstiterunt: 005 DEU 008 018 sed recorderis Domini Dei tui, quod ipse vires tibi præbuerit, ut impleret pactum suum, super quo juravit patribus tuis, sicut præsens indicat dies. 005 DEU 008 019 Sin autem oblitus Domini Dei tui, secutus fueris deos alienos, coluerisque illos et adoraveris: ecce nunc prædico tibi quod omnino dispereas. 005 DEU 008 020 Sicut gentes, quas delevit Dominus in introitu tuo, ita et vos peribitis, si inobedientes fueritis voci Domini Dei vestri. 005 DEU 009 001 Audi, Israël: tu transgredieris hodie Jordanem, ut possideas nationes maximas et fortiores te, civitates ingentes, et ad cælum usque muratas, 005 DEU 009 002 populum magnum atque sublimem, filios Enacim, quos ipse vidisti et audisti, quibus nullus potest ex adverso resistere. 005 DEU 009 003 Scies ergo hodie quod Dominus Deus tuus ipse transibit ante te, ignis devorans atque consumens, qui conterat eos, et deleat atque disperdat ante faciem tuam velociter, sicut locutus est tibi: 005 DEU 009 004 ne dicas in corde tuo, cum deleverit eos Dominus Deus tuus in conspectu tuo: Propter justitiam meam introduxit me Dominus ut terram hanc possiderem, cum propter impietates suas istæ deletæ sint nationes. 005 DEU 009 005 Neque enim propter justitias tuas, et æquitatem cordis tui ingredieris, ut possideas terras earum: sed quia illæ egerunt impie, introëunte te deletæ sunt: et ut compleret verbum suum Dominus, quod sub juramento pollicitus est patribus tuis, Abraham, Isaac, et Jacob. 005 DEU 009 006 Scito ergo quod non propter justitias tuas Dominus Deus tuus dederit tibi terram hanc optimam in possessionem, cum durissimæ cervicis sis populus. 005 DEU 009 007 Memento, et ne obliviscaris, quomodo ad iracundiam provocaveris Dominum Deum tuum in solitudine. Ex eo die, quo egressus es ex Ægypto usque ad locum istum, semper adversum Dominum contendisti. 005 DEU 009 008 Nam et in Horeb provocasti eum, et iratus delere te voluit, 005 DEU 009 009 quando ascendi in montem, ut acciperem tabulas lapideas, tabulas pacti quod pepigit vobiscum Dominus: et perseveravi in monte quadraginta diebus ac noctibus, panem non comedens, et aquam non bibens. 005 DEU 009 010 Deditque mihi Dominus duas tabulas lapideas scriptas digito Dei, et continentes omnia verba quæ vobis locutus est in monte de medio ignis, quando concio populi congregata est. 005 DEU 009 011 Cumque transissent quadraginta dies, et totidem noctes, dedit mihi Dominus duas tabulas lapideas, tabulas fœderis, 005 DEU 009 012 dixitque mihi: Surge, et descende hinc cito: quia populus tuus, quem eduxisti de Ægypto, deseruerunt velociter viam, quam demonstrasti eis, feceruntque sibi conflatile. 005 DEU 009 013 Rursumque ait Dominus ad me: Cerno quod populus iste duræ cervicis sit: 005 DEU 009 014 dimitte me ut conteram eum, et deleam nomen ejus de sub cælo, et constituam te super gentem, quæ hac major et fortior sit. 005 DEU 009 015 Cumque de monte ardente descenderem, et duas tabulas fœderis utraque tenerem manu, 005 DEU 009 016 vidissemque vos peccasse Domino Deo vestro, et fecisse vobis vitulum conflatilem, ac deseruisse velociter viam ejus, quam vobis ostenderat: 005 DEU 009 017 projeci tabulas de manibus meis, confregique eas in conspectu vestro. 005 DEU 009 018 Et procidi ante Dominum sicut prius, quadraginta diebus et noctibus panem non comedens, et aquam non bibens, propter omnia peccata vestra quæ gessistis contra Dominum, et eum ad iracundiam provocastis: 005 DEU 009 019 timui enim indignationem et iram illius, qua adversum vos concitatus, delere vos voluit. Et exaudivit me Dominus etiam hac vice. 005 DEU 009 020 Adversum Aaron quoque vehementer iratus, voluit eum conterere, et pro illo similiter deprecatus sum. 005 DEU 009 021 Peccatum autem vestrum quod feceratis, id est, vitulum, arripiens, igne combussi, et in frusta comminuens, omninoque in pulverem redigens, projeci in torrentem, qui de monte descendit. 005 DEU 009 022 In incendio quoque, et in tentatione, et in Sepulchris concupiscentiæ provocastis Dominum: 005 DEU 009 023 et quando misit vos de Cadesbarne, dicens: Ascendite, et possidete terram, quam dedi vobis, et contempsistis imperium Domini Dei vestri, et non credidistis ei, neque vocem ejus audire voluistis: 005 DEU 009 024 sed semper fuistis rebelles a die qua nosse vos cœpi. 005 DEU 009 025 Et jacui coram Domino quadraginta diebus ac noctibus, quibus eum suppliciter deprecabar, ne deleret vos ut fuerat comminatus: 005 DEU 009 026 et orans dixi: Domine Deus, ne disperdas populum tuum, et hæreditatem tuam, quam redemisti in magnitudine tua, quos eduxisti de Ægypto in manu forti. 005 DEU 009 027 Recordare servorum tuorum Abraham, Isaac, et Jacob: ne aspicias duritiam populi hujus, et impietatem atque peccatum: 005 DEU 009 028 ne forte dicant habitatores terræ, de qua eduxisti nos: Non poterat Dominus introducere eos in terram, quam pollicitus est eis, et oderat illos: idcirco eduxit, ut interficeret eos in solitudine: 005 DEU 009 029 qui sunt populus tuus et hæreditas tua, quos eduxisti in fortitudine tua magna, et in brachio tuo extento. 005 DEU 010 001 In tempore illo dixit Dominus ad me: Dola tibi duas tabulas lapideas, sicut priores fuerunt, et ascende ad me in montem: faciesque arcam ligneam, 005 DEU 010 002 et scribam in tabulis verba quæ fuerunt in his qui ante confregisti: ponesque eas in arca. 005 DEU 010 003 Feci igitur arcam de lignis setim. Cumque dolassem duas tabulas lapideas instar priorum, ascendi in montem, habens eas in manibus. 005 DEU 010 004 Scripsitque in tabulis, juxta id quod prius scripserat, verba decem, quæ locutus est Dominus ad vos in monte de medio ignis, quando populus congregatus est: et dedit eas mihi. 005 DEU 010 005 Reversusque de monte, descendi, et posui tabulas in arcam, quam feceram, quæ hucusque ibi sunt, sicut mihi præcepit Dominus. 005 DEU 010 006 Filii autem Israël moverunt castra ex Beroth filiorum Jacan in Mosera, ubi Aaron mortuus ac sepultus est, pro quo sacerdotio functus est Eleazar filius ejus. 005 DEU 010 007 Inde venerunt in Gadgad: de quo loco profecti, castrametati sunt in Jetebatha, in terra aquarum atque torrentium. 005 DEU 010 008 Eo tempore separavit tribum Levi, ut portaret arcam fœderis Domini, et staret coram eo in ministerio, ac benediceret in nomine illius usque in præsentem diem. 005 DEU 010 009 Quam ob rem non habuit Levi partem, neque possessionem cum fratribus suis: quia ipse Dominus possessio ejus est, sicut promisit ei Dominus Deus tuus. 005 DEU 010 010 Ego autem steti in monte, sicut prius, quadraginta diebus ac noctibus: exaudivitque me Dominus etiam hac vice, et te perdere noluit. 005 DEU 010 011 Dixitque mihi: Vade, et præcede populum, ut ingrediatur, et possideat terram, quam juravi patribus eorum ut traderem eis. 005 DEU 010 012 Et nunc Israël, quid Dominus Deus tuus petit a te, nisi ut timeas Dominum Deum tuum, et ambules in viis ejus, et diligas eum, ac servias Domino Deo tuo in toto corde tuo, et in tota anima tua: 005 DEU 010 013 custodiasque mandata Domini, et cæremonias ejus, quas ego hodie præcipio tibi, ut bene sit tibi? 005 DEU 010 014 En Domini Dei tui cælum est, et cælum cæli, terra, et omnia quæ in ea sunt: 005 DEU 010 015 et tamen patribus tuis conglutinatus est Dominus, et amavit eos, elegitque semen eorum post eos, id est, vos, de cunctis gentibus, sicut hodie comprobatur. 005 DEU 010 016 Circumcidite igitur præputium cordis vestri, et cervicem vestram ne induretis amplius: 005 DEU 010 017 quia Dominus Deus vester ipse est Deus deorum, et Dominus dominantium, Deus magnus, et potens, et terribilis, qui personam non accipit, nec munera. 005 DEU 010 018 Facit judicium pupillo et viduæ; amat peregrinum, et dat ei victum atque vestitum. 005 DEU 010 019 Et vos ergo amate peregrinos, quia et ipsi fuistis advenæ in terra Ægypti. 005 DEU 010 020 Dominum Deum tuum timebis, et ei soli servies: ipsi adhærebis, jurabisque in nomine illius. 005 DEU 010 021 Ipse est laus tua, et Deus tuus, qui fecit tibi hæc magnalia et terribilia, quæ viderunt oculi tui. 005 DEU 010 022 In septuaginta animabus descenderunt patres tui in Ægyptum, et ecce nunc multiplicavit te Dominus Deus tuus sicut astra cæli. 005 DEU 011 001 Ama itaque Dominum Deum tuum, et observa præcepta ejus et cæremonias, judicia atque mandata, omni tempore. 005 DEU 011 002 Cognoscite hodie quæ ignorant filii vestri, qui non viderunt disciplinam Domini Dei vestri, magnalia ejus et robustam manum, extentumque brachium, 005 DEU 011 003 signa et opera quæ fecit in medio Ægypti Pharaoni regi, et universæ terræ ejus, 005 DEU 011 004 omnique exercitui Ægyptiorum, et equis ac curribus: quomodo operuerint eos aquæ maris Rubri, cum vos persequerentur, et deleverit eos Dominus usque in præsentem diem: 005 DEU 011 005 vobisque quæ fecerit in solitudine donec veniretis ad hunc locum: 005 DEU 011 006 et Dathan atque Abiron filiis Eliab, qui fuit filius Ruben: quos aperto ore suo terra absorbuit, cum domibus et tabernaculis, et universa substantia eorum, quam habebant in medio Israël. 005 DEU 011 007 Oculi vestri viderunt opera Domini magna quæ fecit, 005 DEU 011 008 ut custodiatis universa mandata illius, quæ ego hodie præcipio vobis, et possitis introire, et possidere terram, ad quam ingredimini, 005 DEU 011 009 multoque in ea vivatis tempore: quam sub juramento pollicitus est Dominus patribus vestris, et semini eorum, lacte et melle manantem. 005 DEU 011 010 Terra enim, ad quam ingrederis possidendam, non est sicut terra Ægypti, de qua existi, ubi jacto semine in hortorum morem aquæ ducuntur irriguæ: 005 DEU 011 011 sed montuosa est et campestris, de cælo expectans pluvias, 005 DEU 011 012 quam Dominus Deus tuus semper invisit, et oculi illius in ea sunt a principio anni usque ad finem ejus. 005 DEU 011 013 Si ergo obedieritis mandatis meis, quæ ego hodie præcipio vobis, ut diligatis Dominum Deum vestrum, et serviatis ei in toto corde vestro, et in tota anima vestra: 005 DEU 011 014 dabit pluviam terræ vestræ temporaneam et serotinam, ut colligatis frumentum, et vinum, et oleum, 005 DEU 011 015 fœnumque ex agris ad pascenda jumenta, et ut ipsi comedatis ac saturemini. 005 DEU 011 016 Cavete ne forte decipiatur cor vestrum, et recedatis a Domino, serviatisque diis alienis, et adoretis eos: 005 DEU 011 017 iratusque Dominus claudat cælum, et pluviæ non descendant, nec terra det germen suum, pereatisque velociter de terra optima, quam Dominus daturus est vobis. 005 DEU 011 018 Ponite hæc verba mea in cordibus et in animis vestris, et suspendite ea pro signo in manibus, et inter oculos vestros collocate. 005 DEU 011 019 Docete filios vestros ut illa meditentur: quando sederis in domo tua, et ambulaveris in via, et accubueris atque surrexeris. 005 DEU 011 020 Scribes ea super postes et januas domus tuæ, 005 DEU 011 021 ut multiplicentur dies tui, et filiorum tuorum in terra, quam juravit Dominus patribus tuis, ut daret eis quamdiu cælum imminet terræ. 005 DEU 011 022 Si enim custodieritis mandata quæ ego præcipio vobis, et feceritis ea, ut diligatis Dominum Deum vestrum, et ambuletis in omnibus viis ejus, adhærentes ei, 005 DEU 011 023 disperdet Dominus omnes gentes istas ante faciem vestram, et possidebitis eas, quæ majores et fortiores vobis sunt. 005 DEU 011 024 Omnis locus, quem calcaverit pes vester, vester erit. A deserto, et a Libano, a flumine magno Euphrate usque ad mare occidentale erunt termini vestri. 005 DEU 011 025 Nullus stabit contra vos: terrorem vestrum et formidinem dabit Dominus Deus vester super omnem terram quam calcaturi estis, sicut locutus est vobis. 005 DEU 011 026 En propono in conspectu vestro hodie benedictionem et maledictionem: 005 DEU 011 027 benedictionem, si obedieritis mandatis Domini Dei vestri, quæ ego hodie præcipio vobis: 005 DEU 011 028 maledictionem, si non obedieritis mandatis Domini Dei vestri, sed recesseritis de via, quam ego nunc ostendo vobis, et ambulaveritis post deos alienos, quos ignoratis. 005 DEU 011 029 Cum vero introduxerit te Dominus Deus tuus in terram, ad quam pergis habitandam, pones benedictionem super montem Garizim, maledictionem super montem Hebal: 005 DEU 011 030 qui sunt trans Jordanem, post viam quæ vergit ad solis occubitum in terra Chananæi, qui habitat in campestribus contra Galgalam, quæ est juxta vallem tendentem et intrantem procul. 005 DEU 011 031 Vos enim transibitis Jordanem, ut possideatis terram quam Dominus Deus vester daturus est vobis, ut habeatis et possideatis illam. 005 DEU 011 032 Videte ergo ut impleatis cæremonias atque judicia, quæ ego hodie ponam in conspectu vestro. 005 DEU 012 001 Hæc sunt præcepta atque judicia, quæ facere debetis in terra, quam Dominus Deus patrum tuorum daturus est tibi, ut possideas eam cunctis diebus, quibus super humum gradieris. 005 DEU 012 002 Subvertite omnia loca, in quibus coluerunt gentes, quas possessuri estis, deos suos super montes excelsos, et colles, et subter omne lignum frondosum. 005 DEU 012 003 Dissipate aras eorum, et confringite statuas: lucos igne comburite, et idola comminuite: disperdite nomina eorum de locis illis. 005 DEU 012 004 Non facietis ita Domino Deo vestro: 005 DEU 012 005 sed ad locum, quem elegerit Dominus Deus vester de cunctis tribubus vestris, ut ponat nomen suum ibi, et habitet in eo, venietis: 005 DEU 012 006 et offeretis in loco illo holocausta et victimas vestras, decimas et primitias manuum vestrarum, et vota atque donaria, primogenita boum et ovium. 005 DEU 012 007 Et comedetis ibi in conspectu Domini Dei vestri: ac lætabimini in cunctis, ad quæ miseritis manum vos et domus vestræ, in quibus benedixerit vobis Dominus Deus vester. 005 DEU 012 008 Non facietis ibi quæ nos hic facimus hodie, singuli quod sibi rectum videtur: 005 DEU 012 009 neque enim usque in præsens tempus venistis ad requiem, et possessionem, quam Dominus Deus vester daturus est vobis. 005 DEU 012 010 Transibitis Jordanem, et habitabitis in terra, quam Dominus Deus vester daturus est vobis, ut requiescatis a cunctis hostibus per circuitum: et absque ullo timore habitetis 005 DEU 012 011 in loco, quem elegerit Dominus Deus vester, ut sit nomen ejus in eo: illuc omnia, quæ præcipio, conferetis, holocausta, et hostias, ac decimas, et primitias manuum vestrarum: et quidquid præcipuum est in muneribus, quæ vovebitis Domino. 005 DEU 012 012 Ibi epulabimini coram Domino Deo vestro, vos et filii ac filiæ vestræ, famuli et famulæ, atque Levites qui in urbibus vestris commoratur: neque enim habet aliam partem et possessionem inter vos. 005 DEU 012 013 Cave ne offeras holocausta tua in omni loco, quem videris: 005 DEU 012 014 sed in eo, quem elegerit Dominus, in una tribuum tuarum offeres hostias, et facies quæcumque præcipio tibi. 005 DEU 012 015 Sin autem comedere volueris, et te esus carnium delectaverit, occide, comede juxta benedictionem Domini Dei tui, quam dedit tibi in urbibus tuis: sive immundum fuerit, hoc est, maculatum et debile: sive mundum, hoc est, integrum et sine macula, quod offerri licet, sicut capream et cervum, comedes: 005 DEU 012 016 absque esu dumtaxat sanguinis, quem super terram quasi aquam effundes. 005 DEU 012 017 Non poteris comedere in oppidis tuis decimam frumenti, et vini, et olei tui, primogenita armentorum et pecorum, et omnia quæ voveris, et sponte offerre volueris, et primitias manuum tuarum: 005 DEU 012 018 sed coram Domino Deo tuo comedes ea in loco, quem elegerit Dominus Deus tuus, tu et filius tuus, et filia tua, et servus et famula, atque Levites qui manet in urbibus tuis: et lætaberis et reficieris coram Domino Deo tuo in cunctis ad quæ extenderis manum tuam. 005 DEU 012 019 Cave ne derelinquas Levitem in omni tempore quo versaris in terra. 005 DEU 012 020 Quando dilataverit Dominus Deus tuus terminos tuos, sicut locutus est tibi, et volueris vesci carnibus, quas desiderat anima tua: 005 DEU 012 021 locus autem, quem elegerit Dominus Deus tuus ut sit nomen ejus ibi, si procul fuerit, occides de armentis et pecoribus, quæ habueris, sicut præcepi tibi, et comedes in oppidis tuis, ut tibi placet. 005 DEU 012 022 Sicut comeditur caprea et cervus, ita vesceris eis: et mundus et immundus in commune vescentur. 005 DEU 012 023 Hoc solum cave, ne sanguinem comedas: sanguis enim eorum pro anima est, et idcirco non debes animam comedere cum carnibus: 005 DEU 012 024 sed super terram fundes quasi aquam, 005 DEU 012 025 ut bene sit tibi et filiis tuis post te, cum feceris quod placet in conspectu Domini. 005 DEU 012 026 Quæ autem sanctificaveris, et voveris Domino, tolles, et venies ad locum, quem elegerit Dominus: 005 DEU 012 027 et offeres oblationes tuas carnem et sanguinem super altare Domini Dei tui: sanguinem hostiarum fundes in altari; carnibus autem ipse vesceris. 005 DEU 012 028 Observa et audi omnia quæ ego præcipio tibi, ut bene sit tibi et filiis tuis post te in sempiternum, cum feceris quod bonum est et placitum in conspectu Domini Dei tui. 005 DEU 012 029 Quando disperdiderit Dominus Deus tuus ante faciem tuam gentes, ad quas ingredieris possidendas, et possederis eas, atque habitaveris in terra earum: 005 DEU 012 030 cave ne imiteris eas, postquam te fuerint introëunte subversæ, et requiras cæremonias earum, dicens: Sicut coluerunt gentes istæ deos suos, ita et ego colam. 005 DEU 012 031 Non facies similiter Domino Deo tuo. Omnes enim abominationes, quas aversatur Dominus, fecerunt diis suis, offerentes filios et filias, et comburentes igni. 005 DEU 012 032 Quod præcipio tibi, hoc tantum facito Domino: nec addas quidquam, nec minuas. 005 DEU 013 001 Si surrexerit in medio tui prophetes, aut qui somnium vidisse se dicat, et prædixerit signum atque portentum, 005 DEU 013 002 et evenerit quod locutus est, et dixerit tibi: Eamus, et sequamur deos alienos quos ignoras, et serviamus eis: 005 DEU 013 003 non audies verba prophetæ illius aut somniatoris: quia tentat vos Dominus Deus vester, ut palam fiat utrum diligatis eum an non, in toto corde, et in tota anima vestra. 005 DEU 013 004 Dominum Deum vestrum sequimini, et ipsum timete, et mandata illius custodite, et audite vocem ejus: ipsi servietis, et ipsi adhærebitis. 005 DEU 013 005 Propheta autem ille aut fictor somniorum interficietur: quia locutus est ut vos averteret a Domino Deo vestro, qui eduxit vos de terra Ægypti, et redemit vos de domo servitutis: ut errare te faceret de via, quam tibi præcepit Dominus Deus tuus: et auferes malum de medio tui. 005 DEU 013 006 Si tibi voluerit persuadere frater tuus filius matris tuæ, aut filius tuus vel filia, sive uxor quæ est in sinu tuo, aut amicus, quem diligis ut animam tuam, clam dicens: Eamus, et serviamus diis alienis, quos ignoras tu, et patres tui, 005 DEU 013 007 cunctarum in circuitu gentium, quæ juxta vel procul sunt, ab initio usque ad finem terræ, 005 DEU 013 008 non acquiescas ei, nec audias, neque parcat ei oculus tuus ut miserearis et occultes eum, 005 DEU 013 009 sed statim interficies: sit primum manus tua super eum, et postea omnis populus mittat manum. 005 DEU 013 010 Lapidibus obrutus necabitur: quia voluit te abstrahere a Domino Deo tuo, qui eduxit te de terra Ægypti, de domo servitutis: 005 DEU 013 011 ut omnis Israël audiens timeat, et nequaquam ultra faciat quippiam hujus rei simile. 005 DEU 013 012 Si audieris in una urbium tuarum, quas Dominus Deus tuus dabit tibi ad habitandum, dicentes aliquos: 005 DEU 013 013 Egressi sunt filii Belial de medio tui, et averterunt habitatores urbis suæ, atque dixerunt: Eamus, et serviamus diis alienis quos ignoratis: 005 DEU 013 014 quare sollicite et diligenter, rei veritate perspecta, si inveneris certum esse quod dicitur, et abominationem hanc opere perpetratam, 005 DEU 013 015 statim percuties habitatores urbis illius in ore gladii, et delebis eam ac omnia quæ in illa sunt, usque ad pecora. 005 DEU 013 016 Quidquid etiam supellectilis fuerit, congregabis in medio platearum ejus, et cum ipsa civitate succendes, ita ut universa consumas Domino Deo tuo, et sit tumulus sempiternus. Non ædificabitur amplius, 005 DEU 013 017 et non adhærebit de illo anathemate quidquam in manu tua: ut avertatur Dominus ab ira furoris sui, et misereatur tui, multiplicetque te sicut juravit patribus tuis, 005 DEU 013 018 quando audieris vocem Domini Dei tui custodiens omnia præcepta ejus, quæ ego præcipio tibi hodie, ut facias quod placitum est in conspectu Domini Dei tui. 005 DEU 014 001 Filii estote Domini Dei vestri: non vos incidetis, nec facietis calvitium super mortuo: 005 DEU 014 002 quoniam populus sanctus es Domino Deo tuo, et te elegit ut sis ei in populum peculiarem de cunctis gentibus, quæ sunt super terram. 005 DEU 014 003 Ne comedatis quæ immunda sunt. 005 DEU 014 004 Hoc est animal quod comedere debetis: bovem, et ovem, et capram, 005 DEU 014 005 cervum et capream, bubalum, tragelaphum, pygargum, orygem, camelopardalum. 005 DEU 014 006 Omne animal, quod in duas partes findit ungulam, et ruminat, comedetis. 005 DEU 014 007 De his autem, quæ ruminant, et ungulam non findunt, comedere non debetis, ut camelum, leporem, chœrogryllum: hæc, quia ruminant et non dividunt ungulam, immunda erunt vobis. 005 DEU 014 008 Sus quoque, quoniam dividat ungulam et non ruminat, immunda erit. Carnibus eorum non vescemini, et cadavera non tangetis. 005 DEU 014 009 Hæc comedetis ex omnibus quæ morantur in aquis: quæ habent pinnulas et squamas, comedite: 005 DEU 014 010 quæ absque pinnulis et squamis sunt, ne comedatis, quia immunda sunt. 005 DEU 014 011 Omnes aves mundas comedite. 005 DEU 014 012 Immundas ne comedatis: aquilam scilicet, et gryphem, et haliæetum, 005 DEU 014 013 ixion et vulturem ac milvum juxta genus suum: 005 DEU 014 014 et omne corvini generis, 005 DEU 014 015 et struthionem, ac noctuam, et larum, atque accipitrem juxta genus suum: 005 DEU 014 016 herodium ac cygnum, et ibin, 005 DEU 014 017 ac mergulum, porphyrionem, et nycticoracem, 005 DEU 014 018 onocrotalum, et charadrium, singula in genere suo: upupam quoque et vespertilionem. 005 DEU 014 019 Et omne quod reptat et pennulas habet, immundum erit, et non comedetur. 005 DEU 014 020 Omne quod mundum est, comedite. 005 DEU 014 021 Quidquid autem morticinum est, ne vescamini ex eo. Peregrino, qui intra portas tuas est, da ut comedat, aut vende ei: quia tu populus sanctus Domini Dei tui es. Non coques hædum in lacte matris suæ. 005 DEU 014 022 Decimam partem separabis de cunctis fructibus tuis qui nascuntur in terra per annos singulos, 005 DEU 014 023 et comedes in conspectu Domini Dei tui in loco quem elegerit, ut in eo nomen illius invocetur, decimam frumenti tui, et vini, et olei, et primogenita de armentis et ovibus tuis: ut discas timere Dominum Deum tuum omni tempore. 005 DEU 014 024 Cum autem longior fuerit via, et locus quem elegerit Dominus Deus tuus, tibique benedixerit, nec potueris ad eum hæc cuncta portare, 005 DEU 014 025 vendes omnia, et in pretium rediges, portabisque manu tua, et proficisceris ad locum quem elegerit Dominus Deus tuus: 005 DEU 014 026 et emes ex eadem pecunia quidquid tibi placuerit, sive ex armentis, sive ex ovibus, vinum quoque et siceram, et omne quod desiderat anima tua: et comedes coram Domino Deo tuo, et epulaberis tu et domus tua: 005 DEU 014 027 et Levites qui intra portas tuas est, cave ne derelinquas eum, quia non habet aliam partem in possessione tua. 005 DEU 014 028 Anno tertio separabis aliam decimam ex omnibus quæ nascuntur tibi eo tempore, et repones intra januas tuas. 005 DEU 014 029 Venietque Levites qui aliam non habet partem nec possessionem tecum, et peregrinus ac pupillus et vidua, qui intra portas tuas sunt, et comedent et saturabuntur: ut benedicat tibi Dominus Deus tuus in cunctis operibus manuum tuarum quæ feceris. 005 DEU 015 001 Septimo anno facies remissionem, 005 DEU 015 002 quæ hoc ordine celebrabitur. Cui debetur aliquid ab amico vel proximo ac fratre suo, repetere non poterit, quia annus remissionis est Domini. 005 DEU 015 003 A peregrino et advena exiges: civem et propinquum repetendi non habebis potestatem. 005 DEU 015 004 Et omnino indigens et mendicus non erit inter vos: ut benedicat tibi Dominus Deus tuus in terra, quam traditurus est tibi in possessionem. 005 DEU 015 005 Si tamen audieris vocem Domini Dei tui, et custodieris universa quæ jussit, et quæ ego hodie præcipio tibi, benedicet tibi, ut pollicitus est. 005 DEU 015 006 Fœnerabis gentibus multis, et ipse a nullo accipies mutuum. Dominaberis nationibus plurimis, et tui nemo dominabitur. 005 DEU 015 007 Si unus de fratribus tuis, qui morantur intra portas civitatis tuæ in terra quam Dominus Deus tuus daturus est tibi, ad paupertatem venerit, non obdurabis cor tuum, nec contrahes manum, 005 DEU 015 008 sed aperies eam pauperi, et dabis mutuum, quo eum indigere perspexeris. 005 DEU 015 009 Cave ne forte subrepat tibi impia cogitatio, et dicas in corde tuo: Appropinquat septimus annus remissionis: et avertas oculos tuos a paupere fratre tuo, nolens ei quod postulat mutuum commodare: ne clamet contra te ad Dominum, et fiat tibi in peccatum. 005 DEU 015 010 Sed dabis ei: nec ages quippiam callide in ejus necessitatibus sublevandis, ut benedicat tibi Dominus Deus tuus in omni tempore, et in cunctis ad quæ manum miseris. 005 DEU 015 011 Non deerunt pauperes in terra habitationis tuæ: idcirco ego præcipio tibi, ut aperias manum fratri tuo egeno et pauperi, qui tecum versatur in terra. 005 DEU 015 012 Cum tibi venditus fuerit frater tuus Hebræus aut Hebræa, et sex annis servierit tibi, in septimo anno dimittes eum liberum: 005 DEU 015 013 et quem libertate donaveris, nequaquam vacuum abire patieris: 005 DEU 015 014 sed dabis viaticum de gregibus, et de area, et torculari tuo, quibus Dominus Deus tuus benedixerit tibi. 005 DEU 015 015 Memento quod et ipse servieris in terra Ægypti, et liberaverit te Dominus Deus tuus, et idcirco ego nunc præcipio tibi. 005 DEU 015 016 Sin autem dixerit: Nolo egredi: eo quod diligat te, et domum tuam, et bene sibi apud te esse sentiat: 005 DEU 015 017 assumes subulam, et perforabis aurem ejus in janua domus tuæ, et serviet tibi usque in æternum. Ancillæ quoque similiter facies. 005 DEU 015 018 Non avertas ab eis oculos tuos, quando dimiseris eos liberos, quoniam juxta mercedem mercenarii per sex annos servivit tibi: ut benedicat tibi Dominus Deus tuus in cunctis operibus quæ agis. 005 DEU 015 019 De primogenitis, quæ nascuntur in armentis, et in ovibus tuis, quidquid est sexus masculini, sanctificabis Domino Deo tuo. Non operaberis in primogenito bovis, et non tondebis primogenita ovium. 005 DEU 015 020 In conspectu Domini Dei tui comedes ea per annos singulos in loco quem elegerit Dominus, tu et domus tua. 005 DEU 015 021 Sin autem habuerit maculam, vel claudum fuerit, vel cæcum, aut in aliqua parte deforme vel debile, non immolabitur Domino Deo tuo: 005 DEU 015 022 sed intra portas urbis tuæ comedes illud: tam mundus quam immundus similiter vescentur eis, quasi caprea et cervo. 005 DEU 015 023 Hoc solum observabis, ut sanguinem eorum non comedas, sed effundes in terram quasi aquam. 005 DEU 016 001 Observa mensem novarum frugum, et verni primum temporis, ut facias Phase Domino Deo tuo: quoniam in isto mense eduxit te Dominus Deus tuus de Ægypto nocte. 005 DEU 016 002 Immolabisque Phase Domino Deo tuo de ovibus, et de bobus, in loco quem elegerit Dominus Deus tuus, ut habitet nomen ejus ibi. 005 DEU 016 003 Non comedes in eo panem fermentatum: septem diebus comedes absque fermento afflictionis panem, quoniam in pavore egressus es de Ægypto: ut memineris diei egressionis tuæ de Ægypto, omnibus diebus vitæ tuæ. 005 DEU 016 004 Non apparebit fermentum in omnibus terminis tuis septem diebus, et non remanebit de carnibus ejus, quod immolatum est vespere in die primo, usque mane. 005 DEU 016 005 Non poteris immolare Phase in qualibet urbium tuarum, quas Dominus Deus tuus daturus est tibi, 005 DEU 016 006 sed in loco quem elegerit Dominus Deus tuus, ut habitet nomen ejus ibi: immolabis Phase vespere ad solis occasum, quando egressus es de Ægypto. 005 DEU 016 007 Et coques, et comedes in loco quem elegerit Dominus Deus tuus, maneque consurgens vades in tabernacula tua. 005 DEU 016 008 Sex diebus comedes azyma: et in die septima, quia collecta est Domini Dei tui, non facies opus. 005 DEU 016 009 Septem hebdomadas numerabis tibi ab ea die qua falcem in segetem miseris. 005 DEU 016 010 Et celebraris diem festum hebdomadarum Domino Deo tuo, oblationem spontaneam manus tuæ, quam offeres juxta benedictionem Domini Dei tui: 005 DEU 016 011 et epulaberis coram Domino Deo tuo, tu, filius tuus et filia tua, servus tuus et ancilla tua, et Levites qui est intra portas tuas, advena ac pupillus et vidua, qui morantur vobiscum: in loco quem elegerit Dominus Deus tuus, ut habitet nomen ejus ibi. 005 DEU 016 012 Et recordaberis quoniam servus fueris in Ægypto: custodiesque ac facies quæ præcepta sunt. 005 DEU 016 013 Solemnitatem quoque tabernaculorum celebrabis per septem dies, quando collegeris de area et torculari fruges tuas: 005 DEU 016 014 et epulaberis in festivitate tua, tu, filius tuus et filia, servus tuus et ancilla, Levites quoque et advena, pupillus et vidua qui intra portas tuas sunt. 005 DEU 016 015 Septem diebus Domino Deo tuo festa celebrabis in loco quem elegerit Dominus: benedicetque tibi Dominus Deus tuus in cunctis frugibus tuis, et in omni opere manuum tuarum, erisque in lætitia. 005 DEU 016 016 Tribus vicibus per annum apparebit omne masculinum tuum in conspectu Domini Dei tui in loco quem elegerit: in solemnitate azymorum, in solemnitate hebdomadarum, et in solemnitate tabernaculorum. Non apparebit ante Dominum vacuus: 005 DEU 016 017 sed offeret unusquisque secundum quod habuerit juxta benedictionem Domini Dei sui, quam dederit ei. 005 DEU 016 018 Judices et magistros constitues in omnibus portis tuis, quas Dominus Deus tuus dederit tibi, per singulas tribus tuas: ut judicent populum justo judicio, 005 DEU 016 019 nec in alteram partem declinent. Non accipies personam, nec munera: quia munera excæcant oculos sapientum, et mutant verba justorum. 005 DEU 016 020 Juste quod justum est persequeris: ut vivas, et possideas terram, quam Dominus Deus tuus dederit tibi. 005 DEU 016 021 Non plantabis lucum, et omnem arborem juxta altare Domini Dei tui. 005 DEU 016 022 Nec facies tibi, neque constitues statuam: quæ odit Dominus Deus tuus. 005 DEU 017 001 Non immolabis Domino Deo tuo ovem, et bovem, in quo est macula, aut quippiam vitii: quia abominatio est Domino Deo tuo. 005 DEU 017 002 Cum reperti fuerint apud te intra unam portarum tuarum, quas Dominus Deus tuus dabit tibi, vir aut mulier qui faciant malum in conspectu Domini Dei tui, et transgrediantur pactum illius, 005 DEU 017 003 ut vadant et servant diis alienis, et adorent eos, solem et lunam, et omnem militiam cæli, quæ non præcepi: 005 DEU 017 004 et hoc tibi fuerit nuntiatum, audiensque inquisieris diligenter et verum esse repereris, et abominatio facta est in Israël: 005 DEU 017 005 educes virum ac mulierem, qui rem sceleratissimam perpetrarunt, ad portas civitatis tuæ, et lapidibus obruentur. 005 DEU 017 006 In ore duorum aut trium testium peribit qui interficietur. Nemo occidatur, uno contra se dicente testimonium. 005 DEU 017 007 Manus testium prima interficiet eum, et manus reliqui populi extrema mittetur: ut auferas malum de medio tui. 005 DEU 017 008 Si difficile et ambiguum apud te judicium esse perspexeris inter sanguinem et sanguinem, causam et causam, lepram et lepram: et judicum intra portas tuas videris verba variari: surge, et ascende ad locum, quem elegerit Dominus Deus tuus. 005 DEU 017 009 Veniesque ad sacerdotes Levitici generis, et ad judicem qui fuerit illo tempore: quæresque ab eis, qui indicabunt tibi judicii veritatem. 005 DEU 017 010 Et facies quodcumque dixerint qui præsunt loco quem elegerit Dominus, et docuerint te 005 DEU 017 011 juxta legem ejus, sequerisque sententiam eorum, nec declinabis ad dexteram neque ad sinistram. 005 DEU 017 012 Qui autem superbierit, nolens obedire sacerdotis imperio, qui eo tempore ministrat Domino Deo tuo, et decreto judicis, morietur homo ille, et auferes malum de Israël: 005 DEU 017 013 cunctusque populus audiens timebit, ut nullus deinceps intumescat superbia. 005 DEU 017 014 Cum ingressus fueris terram, quam Dominus Deus tuus dabit tibi, et possederis eam, habitaverisque in illa, et dixeris: Constituam super me regem, sicut habent omnes per circuitum nationes: 005 DEU 017 015 eum constitues, quem Dominus Deus tuus elegerit de numero fratrum tuorum. Non poteris alterius gentis hominem regem facere, qui non sit frater tuus. 005 DEU 017 016 Cumque fuerit constitutus, non multiplicabit sibi equos, nec reducet populum in Ægyptum, equitatus numero sublevatus, præsertim cum Dominus præceperit vobis ut nequaquam amplius per eamdem viam revertamini. 005 DEU 017 017 Non habebit uxores plurimas, quæ alliciant animum ejus, neque argenti et auri immensa pondera. 005 DEU 017 018 Postquam autem sederit in solio regni sui, describet sibi Deuteronomium legis hujus in volumine, accipiens exemplar a sacerdotibus Leviticæ tribus, 005 DEU 017 019 et habebit secum, legetque illud omnibus diebus vitæ suæ, ut discat timere Dominum Deum suum, et custodire verba et cæremonias ejus, quæ in lege præcepta sunt. 005 DEU 017 020 Nec elevetur cor ejus in superbiam super fratres suos, neque declinet in partem dexteram vel sinistram, ut longo tempore regnet ipse et filii ejus super Israël. 005 DEU 018 001 Non habebunt sacerdotes et Levitæ, et omnes qui de eadem tribu sunt, partem et hæreditatem cum reliquo Israël, quia sacrificia Domini, et oblationes ejus comedent, 005 DEU 018 002 et nihil aliud accipient de possessione fratrum suorum: Dominus enim ipse est hæreditas eorum, sicut locutus est illis. 005 DEU 018 003 Hoc erit judicium sacerdotum a populo, et ab his qui offerunt victimas: sive bovem, sive ovem immolaverint, dabunt sacerdoti armum ac ventriculum: 005 DEU 018 004 primitias frumenti, vini, et olei, et lanarum partem ex ovium tonsione. 005 DEU 018 005 Ipsum enim elegit Dominus Deus tuus de cunctis tribubus tuis, ut stet, et ministret nomini Domini, ipse, et filii ejus in sempiternum. 005 DEU 018 006 Si exierit Levites ex una urbium tuarum ex omni Israël in qua habitat, et voluerit venire, desiderans locum quem elegerit Dominus, 005 DEU 018 007 ministrabit in nomine Domini Dei sui, sicut omnes fratres ejus Levitæ, qui stabunt eo tempore coram Domino. 005 DEU 018 008 Partem ciborum eamdem accipiet, quam et ceteri: excepto eo, quod in urbe sua ex paterna ei successione debetur. 005 DEU 018 009 Quando ingressus fueris terram, quam Dominus Deus tuus dabit tibi, cave ne imitari velis abominationes illarum gentium. 005 DEU 018 010 Nec inveniatur in te qui lustret filium suum, aut filiam, ducens per ignem: aut qui ariolos sciscitetur, et observet somnia atque auguria, nec sit maleficus, 005 DEU 018 011 nec incantator, nec qui pythones consulat, nec divinos, aut quærat a mortuis veritatem. 005 DEU 018 012 Omnia enim hæc abominatur Dominus, et propter istiusmodi scelera delebit eos in introitu tuo. 005 DEU 018 013 Perfectus eris, et absque macula cum Domino Deo tuo. 005 DEU 018 014 Gentes istæ, quarum possidebis terram, augures et divinos audiunt: tu autem a Domino Deo tuo aliter institutus es. 005 DEU 018 015 Prophetam de gente tua et de fratribus tuis, sicut me, suscitabit tibi Dominus Deus tuus: ipsum audies, 005 DEU 018 016 ut petisti a Domino Deo tuo in Horeb, quando concio congregata est, atque dixisti: Ultra non audiam vocem Domini Dei mei, et ignem hunc maximum amplius non videbo, ne moriar. 005 DEU 018 017 Et ait Dominus mihi: Bene omnia sunt locuti. 005 DEU 018 018 Prophetam suscitabo eis de medio fratrum suorum similem tui: et ponam verba mea in ore ejus, loqueturque ad eos omnia quæ præcepero illi. 005 DEU 018 019 Qui autem verba ejus, quæ loquetur in nomine meo, audire noluerit, ego ultor existam. 005 DEU 018 020 Propheta autem qui arrogantia depravatus voluerit loqui in nomine meo, quæ ego non præcepi illi ut diceret, aut ex nomine alienorum deorum, interficietur. 005 DEU 018 021 Quod si tacita cogitatione responderis: Quomodo possum intelligere verbum, quod Dominus non est locutus? 005 DEU 018 022 hoc habebis signum: quod in nomine Domini propheta ille prædixerit, et non evenerit: hoc Dominus non est locutus, sed per tumorem animi sui propheta confinxit: et idcirco non timebis eum. 005 DEU 019 001 Cum disperdiderit Dominus Deus tuus gentes, quarum tibi traditurus est terram, et possederis eam, habitaverisque in urbibus ejus et in ædibus: 005 DEU 019 002 tres civitates separabis tibi in medio terræ, quam Dominus Deus tuus dabit tibi in possessionem, 005 DEU 019 003 sternens diligenter viam: et in tres æqualiter partes totam terræ tuæ provinciam divides: ut habeat e vicino qui propter homicidium profugus est, quo possit evadere. 005 DEU 019 004 Hæc erit lex homicidæ fugientis, cujus vita servanda est: qui percusserit proximum suum nesciens, et qui heri et nudiustertius nullum contra eum odium habuisse comprobatur: 005 DEU 019 005 sed abiisse cum eo simpliciter in silvam ad ligna cædenda, et in succisione lignorum securis fugerit manu, ferrumque lapsum de manubrio amicum ejus percusserit, et occiderit: hic ad unam supradictarum urbium confugiet, et vivet: 005 DEU 019 006 ne forsitan proximus ejus, cujus effusus est sanguis, dolore stimulatus, persequatur, et apprehendat eum si longior via fuerit, et percutiat animam ejus, qui non est reus mortis: quia nullum contra eum, qui occisus est, odium prius habuisse monstratur. 005 DEU 019 007 Idcirco præcipio tibi, ut tres civitates æqualis inter se spatii dividas. 005 DEU 019 008 Cum autem dilataverit Dominus Deus tuus terminos tuos, sicut juravit patribus tuis, et dederit tibi cunctam terram, quam eis pollicitus est 005 DEU 019 009 (si tamen custodieris mandata ejus, et feceris, quæ hodie præcipio tibi, ut diligas Dominum Deum tuum, et ambules in viis ejus omni tempore), addes tibi tres alias civitates, et supradictarum trium urbium numerum duplicabis: 005 DEU 019 010 ut non effundatur sanguis innoxius in medio terræ, quam Dominus Deus tuus dabit tibi possidendam, ne sis sanguinis reus. 005 DEU 019 011 Si quis autem, odio habens proximum suum, insidiatus fuerit vitæ ejus, surgensque percusserit illum, et mortuus fuerit, fugeritque ad unam de supradictis urbibus, 005 DEU 019 012 mittent seniores civitatis illius, et arripient eum de loco effugii, tradentque in manu proximi, cujus sanguis effusus est, et morietur. 005 DEU 019 013 Non miseraberis ejus, et auferes innoxium sanguinem de Israël, ut bene sit tibi. 005 DEU 019 014 Non assumes, et transferes terminos proximi tui, quos fixerunt priores in possessione tua, quam Dominus Deus tuus dabit tibi in terra quam acceperis possidendam. 005 DEU 019 015 Non stabit testis unus contra aliquem, quidquid illud peccati, et facinoris fuerit: sed in ore duorum aut trium testium stabit omne verbum. 005 DEU 019 016 Si steterit testis mendax contra hominem, accusans eum prævaricationis, 005 DEU 019 017 stabunt ambo, quorum causa est, ante Dominum in conspectu sacerdotum et judicum qui fuerint in diebus illis. 005 DEU 019 018 Cumque diligentissime perscrutantes, invenerint falsum testem dixisse contra fratrem suum mendacium, 005 DEU 019 019 reddent ei sicut fratri suo facere cogitavit, et auferes malum de medio tui: 005 DEU 019 020 ut audientes ceteri timorem habeant, et nequaquam talia audeant facere. 005 DEU 019 021 Non misereberis ejus, sed animam pro anima, oculum pro oculo, dentem pro dente, manum pro manu, pedem pro pede exiges. 005 DEU 020 001 Si exieris ad bellum contra hostes tuos, et videris equitatus et currus, et majorem quam tu habeas adversarii exercitus multitudinem, non timebis eos: quia Dominus Deus tuus tecum est, qui eduxit te de terra Ægypti. 005 DEU 020 002 Appropinquante autem jam prælio, stabit sacerdos ante aciem, et sic loquetur ad populum: 005 DEU 020 003 Audi, Israël: vos hodie contra inimicos vestros pugnam committitis: non pertimescat cor vestrum, nolite metuere, nolite cedere, nec formidetis eos: 005 DEU 020 004 quia Dominus Deus vester in medio vestri est, et pro vobis contra adversarios dimicabit, ut eruat vos de periculo. 005 DEU 020 005 Duces quoque per singulas turmas audiente exercitu proclamabunt: Quis est homo qui ædificavit domum novam, et non dedicavit eam? vadat, et revertatur in domum suam, ne forte moriatur in bello, et alius dedicet eam. 005 DEU 020 006 Quis est homo qui plantavit vineam, et necdum fecit eam esse communem, de qua vesci omnibus liceat? vadat, et revertatur in domum suam, ne forte moriatur in bello, et alius homo ejus fungatur officio. 005 DEU 020 007 Quis est homo, qui despondit uxorem, et non accepit eam? vadat, et revertatur in domum suam, ne forte moriatur in bello, et alius homo accipiat eam. 005 DEU 020 008 His dictis addent reliqua, et loquentur ad populum: Quis est homo formidolosus, et corde pavido? vadat, et revertatur in domum suam, ne pavere faciat corda fratrum suorum, sicut ipse timore perterritus est. 005 DEU 020 009 Cumque siluerint duces exercitus, et finem loquendi fecerint, unusquisque suos ad bellandum cuneos præparabit. 005 DEU 020 010 Siquando accesseris ad expugnandam civitatem, offeres ei primum pacem. 005 DEU 020 011 Si receperit, et aperuerit tibi portas, cunctus populus, qui in ea est, salvabitur, et serviet tibi sub tributo. 005 DEU 020 012 Sin autem fœdus inire noluerit, et cœperit contra te bellum, oppugnabis eam. 005 DEU 020 013 Cumque tradiderit Dominus Deus tuus illam in manu tua, percuties omne quod in ea generis masculini est, in ore gladii, 005 DEU 020 014 absque mulieribus et infantibus, jumentis et ceteris quæ in civitate sunt. Omnem prædam exercitui divides, et comedes de spoliis hostium tuorum, quæ Dominus Deus tuus dederit tibi. 005 DEU 020 015 Sic facies cunctis civitatibus, quæ a te procul valde sunt, et non sunt de his urbibus, quas in possessionem accepturus es. 005 DEU 020 016 De his autem civitatibus, quæ dabuntur tibi, nullum omnino permittes vivere: 005 DEU 020 017 sed interficies in ore gladii, Hethæum videlicet, et Amorrhæum, et Chananæum, Pherezæum, et Hevæum, et Jebusæum, sicut præcepit tibi Dominus Deus tuus: 005 DEU 020 018 ne forte doceant vos facere cunctas abominationes, quas ipsi operati sunt diis suis, et peccetis in Dominum Deum vestrum. 005 DEU 020 019 Quando obsederis civitatem multo tempore, et munitionibus circumdederis ut expugnes eam, non succides arbores, de quibus vesci potest, nec securibus per circuitum debes vastare regionem: quoniam lignum est, et non homo, nec potest bellantium contra te augere numerum. 005 DEU 020 020 Si qua autem ligna non sunt pomifera, sed agrestia, et in ceteros apta usus, succide, et instrue machinas, donec capias civitatem, quæ contra te dimicat. 005 DEU 021 001 Quando inventum fuerit in terra, quam Dominus Deus tuus daturus est tibi, hominis cadaver occisi, et ignorabitur cædis reus, 005 DEU 021 002 egredientur majores natu, et judices tui, et metientur a loco cadaveris singularum per circuitum spatia civitatum: 005 DEU 021 003 et quam viciniorem ceteris esse perspexerint, seniores civitatis illius tollent vitulam de armento, quæ non traxit jugum, nec terram scidit vomere, 005 DEU 021 004 et ducent eam ad vallem asperam atque saxosam, quæ numquam arata est, nec sementem recepit: et cædent in ea cervices vitulæ: 005 DEU 021 005 accedentque sacerdotes filii Levi, quos elegerit Dominus Deus tuus ut ministrent ei, et benedicant in nomine ejus, et ad verbum eorum omne negotium, et quidquid mundum, vel immundum est, judicetur. 005 DEU 021 006 Et venient majores natu civitatis illius ad interfectum, lavabuntque manus suas super vitulam, quæ in valle percussa est, 005 DEU 021 007 et dicent: Manus nostræ non effuderunt sanguinem hunc, nec oculi viderunt: 005 DEU 021 008 propitius esto populo tuo Israël, quem redemisti, Domine, et ne reputes sanguinem innocentem in medio populi tui Israël. Et auferetur ab eis reatus sanguinis: 005 DEU 021 009 tu autem alienus eris ab innocentis cruore, qui fusus est, cum feceris quod præcepit Dominus. 005 DEU 021 010 Si egressus fueris ad pugnam contra inimicos tuos, et tradiderit eos Dominus Deus tuus in manu tua, captivosque duxeris, 005 DEU 021 011 et videris in numero captivorum mulierem pulchram, et adamaveris eam, voluerisque habere uxorem, 005 DEU 021 012 introduces eam in domum tuam: quæ radet cæsariem, et circumcidet ungues, 005 DEU 021 013 et deponet vestem, in qua capta est: sedensque in domo tua, flebit patrem et matrem suam uno mense: et postea intrabis ad eam, dormiesque cum illa, et erit uxor tua. 005 DEU 021 014 Si autem postea non sederit animo tuo, dimittes eam liberam, nec vendere poteris pecunia, nec opprimere per potentiam: quia humiliasti eam. 005 DEU 021 015 Si habuerit homo uxores duas, unam dilectam, et alteram odiosam, genuerintque ex eo liberos, et fuerit filius odiosæ primogenitus, 005 DEU 021 016 volueritque substantiam inter filios suos dividere, non poterit filium dilectæ facere primogenitum, et præferre filio odiosæ: 005 DEU 021 017 sed filium odiosæ agnoscet primogenitum, dabitque ei de his quæ habuerit cuncta duplicia: iste est enim principium liberorum ejus, et huic debentur primogenita. 005 DEU 021 018 Si genuerit homo filium contumacem et protervum, qui non audiat patris aut matris imperium, et coërcitus obedire contempserit: 005 DEU 021 019 apprehendent eum, et ducent ad seniores civitatis illius, et ad portam judicii, 005 DEU 021 020 dicentque ad eos: Filius noster iste protervus et contumax est: monita nostra audire contemnit, comessationibus vacat, et luxuriæ atque conviviis: 005 DEU 021 021 lapidibus eum obruet populus civitatis, et morietur, ut auferatis malum de medio vestri, et universus Israël audiens pertimescat. 005 DEU 021 022 Quando peccaverit homo quod morte plectendum est, et adjudicatus morti appensus fuerit in patibulo: 005 DEU 021 023 non permanebit cadaver ejus in ligno, sed in eadem die sepelietur: quia maledictus a Deo est qui pendet in ligno: et nequaquam contaminabis terram tuam, quam Dominus Deus tuus dederit tibi in possessionem. 005 DEU 022 001 Non videbis bovem fratris tui, aut ovem errantem, et præteribis: sed reduces fratri tuo, 005 DEU 022 002 etiamsi non est propinquus frater tuus, nec nosti eum: duces in domum tuam, et erunt apud te quamdiu quærat ea frater tuus, et recipiat. 005 DEU 022 003 Similiter facies de asino, et de vestimento, et de omni re fratris tui, quæ perierit: si inveneris eam, ne negligas quasi alienam. 005 DEU 022 004 Si videris asinum fratris tui aut bovem cecidisse in via, non despicies, sed sublevabis cum eo. 005 DEU 022 005 Non induetur mulier veste virili, nec vir utetur veste feminea: abominabilis enim apud Deum est qui facit hæc. 005 DEU 022 006 Si ambulans per viam, in arbore vel in terra nidum avis inveneris, et matrem pullis vel ovis desuper incubantem: non tenebis eam cum filiis, 005 DEU 022 007 sed abire patieris, captos tenens filios: ut bene sit tibi, et longo vivas tempore. 005 DEU 022 008 Cum ædificaveris domum novam, facies murum tecti per circuitum: ne effundatur sanguis in domo tua, et sis reus labente alio, et in præceps ruente. 005 DEU 022 009 Non seres vineam tuam altero semine: ne et sementis quam sevisti, et quæ nascuntur ex vinea, pariter sanctificentur. 005 DEU 022 010 Non arabis in bove simul et asino. 005 DEU 022 011 Non indueris vestimento, quod ex lana linoque contextum est. 005 DEU 022 012 Funiculos in fimbriis facies per quatuor angulos pallii tui, quo operieris. 005 DEU 022 013 Si duxerit vir uxorem, et postea odio habuerit eam, 005 DEU 022 014 quæsieritque occasiones quibus dimittat eam, objiciens ei nomen pessimum, et dixerit: Uxorem hanc accepi, et ingressus ad eam non inveni virginem: 005 DEU 022 015 tollent eam pater et mater ejus, et ferent secum signa virginitatis ejus ad seniores urbis qui in porta sunt: 005 DEU 022 016 et dicet pater: Filiam meam dedi huic uxorem: quam quia odit, 005 DEU 022 017 imponit ei nomen pessimum, ut dicat: Non inveni filiam tuam virginem: et ecce hæc sunt signa virginitatis filiæ meæ. Expandent vestimentum coram senioribus civitatis: 005 DEU 022 018 apprehendentque senes urbis illius virum, et verberabunt illum, 005 DEU 022 019 condemnantes insuper centum siclis argenti, quos dabit patri puellæ, quoniam diffamavit nomen pessimum super virginem Israël: habebitque eam uxorem, et non poterit dimittere eam omnibus diebus vitæ suæ. 005 DEU 022 020 Quod si verum est quod objicit, et non est in puella inventa virginitas, 005 DEU 022 021 ejicient eam extra fores domus patris sui, et lapidibus obruent viri civitatis illius, et morietur: quoniam fecit nefas in Israël, ut fornicaretur in domo patris sui: et auferes malum de medio tui. 005 DEU 022 022 Si dormierit vir cum uxore alterius, uterque morietur, id est, adulter et adultera: et auferes malum de Israël. 005 DEU 022 023 Si puellam virginem desponderit vir, et invenerit eam aliquis in civitate, et concubuerit cum ea, 005 DEU 022 024 educes utrumque ad portam civitatis illius, et lapidibus obruentur: puella, quia non clamavit, cum esset in civitate: vir, quia humiliavit uxorem proximi sui: et auferes malum de medio tui. 005 DEU 022 025 Sin autem in agro repererit vir puellam, quæ desponsata est, et apprehendens concubuerit cum ea, ipse morietur solus: 005 DEU 022 026 puella nihil patietur, nec est rea mortis: quoniam sicut latro consurgit contra fratrem suum, et occidit animam ejus, ita et puella perpessa est. 005 DEU 022 027 Sola erat in agro: clamavit, et nullus affuit qui liberaret eam. 005 DEU 022 028 Si invenerit vir puellam virginem, quæ non habet sponsum, et apprehendens concubuerit cum illa, et res ad judicium venerit: 005 DEU 022 029 dabit qui dormivit cum ea, patri puellæ quinquaginta siclos argenti, et habebit eam uxorem, quia humiliavit illam: non poterit dimittere eam cunctis diebus vitæ suæ. 005 DEU 022 030 Non accipiet homo uxorem patris sui, nec revelabit operimentum ejus. 005 DEU 023 001 Non intravit eunuchus, attritis vel amputatis testiculis et abscisso veretro, ecclesiam Domini. 005 DEU 023 002 Non ingredietur mamzer, hoc est, de scorto natus, in ecclesiam Domini, usque ad decimam generationem. 005 DEU 023 003 Ammonites et Moabites etiam post decimam generationem non intrabunt ecclesiam Domini in æternum: 005 DEU 023 004 quia noluerunt vobis occurrere cum pane et aqua in via quando egressi estis de Ægypto: et quia conduxerunt contra te Balaam filium Beor de Mesopotamia Syriæ, ut malediceret tibi: 005 DEU 023 005 et noluit Dominus Deus tuus audire Balaam, vertitque maledictionem ejus in benedictionem tuam, eo quod diligeret te. 005 DEU 023 006 Non facies cum eis pacem, nec quæras eis bona cunctis diebus vitæ tuæ in sempiternum. 005 DEU 023 007 Non abominaberis Idumæum, quia frater tuus est: nec Ægyptium, quia advena fuisti in terra ejus. 005 DEU 023 008 Qui nati fuerint ex eis, tertia generatione intrabunt in ecclesiam Domini. 005 DEU 023 009 Quando egressus fueris adversus hostes tuos in pugnam, custodies te ab omni re mala. 005 DEU 023 010 Si fuerit inter vos homo, qui nocturno pollutus sit somnio, egredietur extra castra, 005 DEU 023 011 et non revertetur, priusquam ad vesperam lavetur aqua: et post solis occasum regredietur in castra. 005 DEU 023 012 Habebis locum extra castra, ad quem egrediaris ad requisita naturæ, 005 DEU 023 013 gerens paxillum in balteo: cumque sederis, fodies per circuitum, et egesta humo operies 005 DEU 023 014 quo revelatus es: Dominus enim Deus tuus ambulat in medio castrorum, ut eruat te, et tradat tibi inimicos tuos: et sint castra tua sancta, et nihil in eis appareat fœditatis, ne derelinquat te. 005 DEU 023 015 Non trades servum domino suo, qui ad te confugerit. 005 DEU 023 016 Habitabit tecum in loco, qui ei placuerit, et in una urbium tuarum requiescet: ne contristes eum. 005 DEU 023 017 Non erit meretrix de filiabus Israël, nec scortator de filiis Israël. 005 DEU 023 018 Non offeres mercedem prostibuli, nec pretium canis in domo Domini Dei tui, quidquid illud est quod voveris: quia abominatio est utrumque apud Dominum Deum tuum. 005 DEU 023 019 Non fœnerabis fratri tuo ad usuram pecuniam, nec fruges, nec quamlibet aliam rem: 005 DEU 023 020 sed alieno. Fratri autem tuo absque usura id quo indiget, commodabis: ut benedicat tibi Dominus Deus tuus in omni opere tuo in terra, ad quam ingredieris possidendam. 005 DEU 023 021 Cum votum voveris Domino Deo tuo, non tardabis reddere: quia requiret illud Dominus Deus tuus, et si moratus fueris, reputabitur tibi in peccatum. 005 DEU 023 022 Si nolueris polliceri, absque peccato eris. 005 DEU 023 023 Quod autem semel egressum est de labiis tuis, observabis, et facies sicut promisisti Domino Deo tuo, et propria voluntate et ore tuo locutus es. 005 DEU 023 024 Ingressus vineam proximi tui, comede uvas, quantum tibi placuerit: foras autem ne efferas tecum. 005 DEU 023 025 Si intraveris in segetem amici tui, franges spicas, et manu conteres: falce autem non metes. 005 DEU 024 001 Si acceperit homo uxorem, et habuerit eam, et non invenerit gratiam ante oculos ejus propter aliquam fœditatem: scribet libellum repudii, et dabit in manu illius, et dimittet eam de domo sua. 005 DEU 024 002 Cumque egressa alterum maritum duxerit, 005 DEU 024 003 et ille quoque oderit eam, dederitque ei libellum repudii, et dimiserit de domo sua, vel certe mortuus fuerit: 005 DEU 024 004 non poterit prior maritus recipere eam in uxorem: quia polluta est, et abominabilis facta est coram Domino: ne peccare facias terram tuam, quam Dominus Deus tuus tradiderit tibi possidendam. 005 DEU 024 005 Cum acceperit homo nuper uxorem, non procedet ad bellum, nec ei quippiam necessitatis injungetur publicæ, sed vacabit absque culpa domi suæ, ut uno anno lætetur cum uxore sua. 005 DEU 024 006 Non accipies loco pignoris inferiorem, et superiorem molam: quia animam suam opposuit tibi. 005 DEU 024 007 Si deprehensus fuerit homo sollicitans fratrem suum de filiis Israël, et vendito eo acceperit pretium, interficietur, et auferes malum de medio tui. 005 DEU 024 008 Observa diligenter ne incurras plagam lepræ, sed facies quæcumque docuerint te sacerdotes Levitici generis, juxta id quod præcepi eis, et imple sollicite. 005 DEU 024 009 Mementote quæ fecerit Dominus Deus vester Mariæ in via cum egrederemini de Ægypto. 005 DEU 024 010 Cum repetes a proximo tuo rem aliquam, quam debet tibi, non ingredieris domum ejus ut pignus auferas: 005 DEU 024 011 sed stabis foris, et ille tibi proferet quod habuerit. 005 DEU 024 012 Sin autem pauper est, non pernoctabit apud te pignus, 005 DEU 024 013 sed statim reddes ei ante solis occasum: ut dormiens in vestimento suo, benedicat tibi, et habeas justitiam coram Domino Deo tuo. 005 DEU 024 014 Non negabis mercedem indigentis, et pauperis fratris tui, sive advenæ, qui tecum moratur in terra, et intra portas tuas est: 005 DEU 024 015 sed eadem die reddes ei pretium laboris sui ante solis occasum, quia pauper est, et ex eo sustentat animam suam: ne clamet contra te ad Dominum, et reputetur tibi in peccatum. 005 DEU 024 016 Non occidentur patres pro filiis, nec filii pro patribus, sed unusquisque pro peccato suo morietur. 005 DEU 024 017 Non pervertes judicium advenæ et pupilli, nec auferes pignoris loco viduæ vestimentum. 005 DEU 024 018 Memento quod servieris in Ægypto, et eruerit te Dominus Deus tuus inde. Idcirco præcipio tibi ut facias hanc rem. 005 DEU 024 019 Quando messueris segetem in agro tuo, et oblitus manipulum reliqueris, non reverteris, ut tollas illum: sed advenam, et pupillum, et viduam auferre patieris, ut benedicat tibi Dominus Deus tuus in omni opere manuum tuarum. 005 DEU 024 020 Si fruges collegeris olivarum, quidquid remanserit in arboribus, non reverteris ut colligas: sed relinques advenæ, pupillo, ac viduæ. 005 DEU 024 021 Si vindemiaveris vineam tuam, non colliges remanentes racemos: sed cedent in usus advenæ, pupilli, ac viduæ. 005 DEU 024 022 Memento quod et tu servieris in Ægypto, et idcirco præcipio tibi ut facias hanc rem. 005 DEU 025 001 Si fuerit causa inter aliquos, et interpellaverint judices: quem justum esse perspexerint, illi justitiæ palmam dabunt: quem impium, condemnabunt impietatis. 005 DEU 025 002 Sin autem eum, qui peccavit, dignum viderint plagis: prosternent, et coram se facient verberari. Pro mensura peccati erit et plagarum modus: 005 DEU 025 003 ita dumtaxat, ut quadragenarium numerum non excedant: ne fœde laceratus ante oculos tuos abeat frater tuus. 005 DEU 025 004 Non ligabis os bovis terentis in area fruges tuas. 005 DEU 025 005 Quando habitaverint fratres simul, et unus ex eis absque liberis mortuus fuerit, uxor defuncti non nubet alteri: sed accipiet eam frater ejus, et suscitabit semen fratris sui: 005 DEU 025 006 et primogenitum ex ea filium nomine illius appellabit, ut non deleatur nomen ejus ex Israël. 005 DEU 025 007 Sin autem noluerit accipere uxorem fratris sui, quæ ei lege debetur, perget mulier ad portam civitatis, et interpellabit majores natu, dicetque: Non vult frater viri mei suscitare nomen fratris sui in Israël, nec me in conjugem sumere. 005 DEU 025 008 Statimque accersiri eum facient, et interrogabunt. Si responderit: Nolo eam uxorem accipere: 005 DEU 025 009 accedet mulier ad eum coram senioribus, et tollet calceamentum de pede ejus, spuetque in faciem illius, et dicet: Sic fiet homini, qui non ædificat domum fratris sui. 005 DEU 025 010 Et vocabitur nomen illius in Israël, Domus discalceati. 005 DEU 025 011 Si habuerint inter se jurgium viri duo, et unus contra alterum rixari cœperit, volensque uxor alterius eruere virum suum de manu fortioris, miseritque manum, et apprehenderit verenda ejus: 005 DEU 025 012 abscides manum illius, nec flecteris super eam ulla misericordia. 005 DEU 025 013 Non habebis in sacculo diversa pondera, majus et minus: 005 DEU 025 014 nec erit in domo tua modius major, et minor. 005 DEU 025 015 Pondus habebis justum et verum, et modius æqualis et verus erit tibi: ut multo vivas tempore super terram, quam Dominus Deus tuus dederit tibi. 005 DEU 025 016 Abominatur enim Dominus tuus eum qui facit hæc, et aversatur omnem injustitiam. 005 DEU 025 017 Memento quæ fecerit tibi Amalec in via quando egrediebaris ex Ægypto: 005 DEU 025 018 quomodo occurrerit tibi, et extremos agminis tui, qui lassi residebant, ceciderit, quando tu eras fame et labore confectus: et non timuerit Deum. 005 DEU 025 019 Cum ergo Dominus Deus tuus dederit tibi requiem, et subjecerit cunctas per circuitum nationes in terra, quam tibi pollicitus est: delebis nomen ejus sub cælo. Cave ne obliviscaris. 005 DEU 026 001 Cumque intraveris terram, quam Dominus Deus tuus tibi daturus est possidendam, et obtinueris eam, atque habitaveris in ea: 005 DEU 026 002 tolles de cunctis frugibus tuis primitias, et pones in cartallo, pergesque ad locum quem Dominus Deus tuus elegerit, ut ibi invocetur nomen ejus: 005 DEU 026 003 accedesque ad sacerdotem, qui fuerit in diebus illis, et dices ad eum: Profiteor hodie coram Domino Deo tuo, quod ingressus sum in terram, pro qua juravit patribus nostris, ut daret eam nobis. 005 DEU 026 004 Suscipiensque sacerdos cartallum de manu tua, ponet ante altare Domini Dei tui: 005 DEU 026 005 et loqueris in conspectu Domini Dei tui: Syrus persequebatur patrem meum, qui descendit in Ægyptum, et ibi peregrinatus est in paucissimo numero: crevitque in gentem magnam ac robustam et infinitæ multitudinis. 005 DEU 026 006 Afflixeruntque nos Ægyptii, et persecuti sunt, imponentes onera gravissima: 005 DEU 026 007 et clamavimus ad Dominum Deum patrum nostrorum: qui exaudivit nos, et respexit humilitatem nostram, et laborem, atque angustiam: 005 DEU 026 008 et eduxit nos de Ægypto in manu forti, et brachio extento, in ingenti pavore, in signis atque portentis: 005 DEU 026 009 et introduxit ad locum istum, et tradidit nobis terram lacte et melle manantem. 005 DEU 026 010 Et idcirco nunc offero primitias frugum terræ, quam Dominus dedit mihi. Et dimittes eas in conspectu Domini Dei tui, et adorato Domino Deo tuo. 005 DEU 026 011 Et epulaberis in omnibus bonis, quæ Dominus Deus tuus dederit tibi et domui tuæ, tu et Levites, et advena qui tecum est. 005 DEU 026 012 Quando compleveris decimam cunctarum frugum tuarum, anno decimarum tertio, dabis Levitæ, et advenæ, et pupillo et viduæ, ut comedant intra portas tuas, et saturentur: 005 DEU 026 013 loquerisque in conspectu Domini Deo tui: Abstuli quod sanctificatum est de domo mea, et dedi illud Levitæ et advenæ, et pupillo ac viduæ, sicut jussisti mihi: non præterivi mandata tua, nec sum oblitus imperii tui. 005 DEU 026 014 Non comedi ex eis in luctu meo, nec separavi ea in qualibet immunditia, nec expendi ex his quidquam in re funebri. Obedivi voci Domini Dei mei, et feci omnia sicut præcepisti mihi. 005 DEU 026 015 Respice de sanctuario tuo, et de excelso cælorum habitaculo, et benedic populo tuo Israël, et terræ, quam dedisti nobis, sicut jurasti patribus nostris, terræ lacte et melle mananti. 005 DEU 026 016 Hodie Dominus Deus tuus præcepit tibi ut facias mandata hæc atque judicia: et custodias et impleas ex toto corde tuo, et ex tota anima tua. 005 DEU 026 017 Dominum elegisti hodie, ut sit tibi Deus, et ambules in viis ejus, et custodias cæremonias illius, et mandata atque judicia, et obedias ejus imperio. 005 DEU 026 018 Et Dominus elegit te hodie ut sis ei populus peculiaris, sicut locutus est tibi, et custodias omnia præcepta illius: 005 DEU 026 019 et faciat te excelsiorem cunctis gentibus quas creavit, in laudem, et nomen, et gloriam suam: ut sis populus sanctus Domini Dei tui, sicut locutus est. 005 DEU 027 001 Præcepit autem Moyses et seniores Israël populo, dicentes: Custodite omne mandatum quod præcipio vobis hodie. 005 DEU 027 002 Cumque transieritis Jordanem in terram, quam Dominus Deus tuus dabit tibi, eriges ingentes lapides, et calce lævigabis eos, 005 DEU 027 003 ut possis in eis scribere omnia verba legis hujus, Jordane transmisso: ut introëas terram, quam Dominus Deus tuus dabit tibi, terram lacte et melle manantem, sicut juravit patribus tuis. 005 DEU 027 004 Quando ergo transieritis Jordanem, erigite lapides, quos ego hodie præcipio vobis in monte Hebal, et lævigabis eos calce: 005 DEU 027 005 et ædificabis ibi altare Domino Deo tuo de lapidibus, quos ferrum non tetigit, 005 DEU 027 006 et de saxis informibus et impolitis: et offeres super eo holocausta Domino Deo tuo, 005 DEU 027 007 et immolabis hostias pacificas, comedesque ibi, et epulaberis coram Domino Deo tuo. 005 DEU 027 008 Et scribes super lapides omnia verba legis hujus plane et lucide. 005 DEU 027 009 Dixeruntque Moyses et sacerdotes Levitici generis ad omnem Israëlem: Attende, et audi, Israël: hodie factus es populus Domini Dei tui: 005 DEU 027 010 audies vocem ejus, et facies mandata atque justitias, quas ego præcipio tibi. 005 DEU 027 011 Præcepitque Moyses populo in die illo, dicens: 005 DEU 027 012 Hi stabunt ad benedicendum populo super montem Garizim, Jordane transmisso: Simeon, Levi, Judas, Issachar, Joseph, et Benjamin. 005 DEU 027 013 Et e regione isti stabunt ad maledicendum in monte Hebal: Ruben, Gad, et Aser, et Zabulon, Dan, et Nephthali. 005 DEU 027 014 Et pronuntiabunt Levitæ, dicentque ad omnes viros Israël excelsa voce: 005 DEU 027 015 Maledictus homo qui facit sculptile et conflatile, abominationem Domini, opus manuum artificum, ponetque illud in abscondito: et respondebit omnis populus, et dicet: Amen. 005 DEU 027 016 Maledictus qui non honorat patrem suum, et matrem: et dicet omnis populus: Amen. 005 DEU 027 017 Maledictus qui transfert terminos proximi sui: et dicet omnis populus: Amen. 005 DEU 027 018 Maledictus qui errare facit cæcum in itinere: et dicet omnis populus: Amen. 005 DEU 027 019 Maledictus qui pervertit judicium advenæ, pupilli et viduæ: et dicet omnis populus: Amen. 005 DEU 027 020 Maledictus qui dormit cum uxore patris sui, et revelat operimentum lectuli ejus: et dicet omnis populus: Amen. 005 DEU 027 021 Maledictus qui dormit cum omni jumento: et dicet omnis populus: Amen. 005 DEU 027 022 Maledictus qui dormit cum sorore sua, filia patris sui, vel matris suæ: et dicet omnis populus: Amen. 005 DEU 027 023 Maledictus qui dormit cum socru sua: et dicet omnis populus: Amen. 005 DEU 027 024 Maledictus qui clam percusserit proximum suum: et dicet omnis populus: Amen. 005 DEU 027 025 Maledictus qui accipit munera, ut percutiat animam sanguinis innocentis: et dicet omnis populus: Amen. 005 DEU 027 026 Maledictus qui non permanet in sermonibus legis hujus, nec eos opere perficit: et dicet omnis populus: Amen. 005 DEU 028 001 Si autem audieris vocem Domini Dei tui, ut facias atque custodias omnia mandata ejus, quæ ego præcipio tibi hodie, faciet te Dominus Deus tuus excelsiorem cunctis gentibus, quæ versantur in terra. 005 DEU 028 002 Venientque super te universæ benedictiones istæ, et apprehendent te: si tamen præcepta ejus audieris. 005 DEU 028 003 Benedictus tu in civitate, et benedictus in agro. 005 DEU 028 004 Benedictus fructus ventris tui, et fructus terræ tuæ, fructusque jumentorum tuorum, greges armentorum tuorum, et caulæ ovium tuarum. 005 DEU 028 005 Benedicta horrea tua, et benedictæ reliquiæ tuæ. 005 DEU 028 006 Benedictus eris tu ingrediens et egrediens. 005 DEU 028 007 Dabit Dominus inimicos tuos, qui consurgunt adversum te, corruentes in conspectu tuo: per unam viam venient contra te, et per septem fugient a facie tua. 005 DEU 028 008 Emittet Dominus benedictionem super cellaria tua, et super omnia opera manuum tuarum: benedicetque tibi in terra, quam acceperis. 005 DEU 028 009 Suscitabit te Dominus sibi in populum sanctum, sicut juravit tibi: si custodieris mandata Domini Dei tui, et ambulaveris in viis ejus. 005 DEU 028 010 Videbuntque omnes terrarum populi quod nomen Domini invocatum sit super te, et timebunt te. 005 DEU 028 011 Abundare te faciet Dominus omnibus bonis, fructu uteri tui, et fructu jumentorum tuorum, fructu terræ tuæ, quam juravit Dominus patribus tuis ut daret tibi. 005 DEU 028 012 Aperiet Dominus thesaurum suum optimum, cælum, ut tribuat pluviam terræ tuæ in tempore suo: benedicetque cunctis operibus manuum tuarum. Et fœnerabis gentibus multis, et ipse a nullo fœnus accipies. 005 DEU 028 013 Constituet te Dominus in caput, et non in caudam: et eris semper supra, et non subter: si tamen audieris mandata Domini Dei tui quæ ego præcipio tibi hodie, et custodieris et feceris, 005 DEU 028 014 ac non declinaveris ab eis nec ad dexteram, nec ad sinistram, nec secutus fueris deos alienos, neque colueris eos. 005 DEU 028 015 Quod si audire nolueris vocem Domini Dei tui, ut custodias, et facias omnia mandata ejus et cæremonias, quas ego præcipio tibi hodie, venient super te omnes maledictiones istæ, et apprehendent te. 005 DEU 028 016 Maledictus eris in civitate, maledictus in agro. 005 DEU 028 017 Maledictum horreum tuum, et maledictæ reliquiæ tuæ. 005 DEU 028 018 Maledictus fructus ventris tui, et fructus terræ tuæ, armenta boum tuorum, et greges ovium tuarum. 005 DEU 028 019 Maledictus eris ingrediens, et maledictus egrediens. 005 DEU 028 020 Mittet Dominus super te famem et esuriem, et increpationem in omnia opera tua, quæ tu facies: donec conterat te, et perdat velociter, propter adinventiones tuas pessimas in quibus reliquisti me. 005 DEU 028 021 Adjungat tibi Dominus pestilentiam, donec consumat te de terra ad quam ingredieris possidendam. 005 DEU 028 022 Percutiat te Dominus egestate, febri et frigore, ardore et æstu, et aëre corrupto ac rubigine, et persequatur donec pereas. 005 DEU 028 023 Sit cælum, quod supra te est, æneum: et terra, quam calcas, ferrea. 005 DEU 028 024 Det Dominus imbrem terræ tuæ pulverem, et de cælo descendat super te cinis, donec conteraris. 005 DEU 028 025 Tradat te Dominus corruentem ante hostes tuos: per unam viam egrediaris contra eos, et per septem fugias, et dispergaris per omnia regna terræ, 005 DEU 028 026 sitque cadaver tuum in escam cunctis volatilibus cæli, et bestiis terræ, et non sit qui abigat. 005 DEU 028 027 Percutiat te Dominus ulcere Ægypti, et partem corporis, per quam stercora egeruntur, scabie quoque et prurigine: ita ut curari nequeas. 005 DEU 028 028 Percutiat te Dominus amentia et cæcitate ac furore mentis, 005 DEU 028 029 et palpes in meridie sicut palpare solet cæcus in tenebris, et non dirigas vias tuas. Omnique tempore calumniam sustineas, et opprimaris violentia, nec habeas qui liberet te. 005 DEU 028 030 Uxorem accipias, et alius dormiat cum ea. Domum ædifices, et non habites in ea. Plantes vineam, et non vindemies eam. 005 DEU 028 031 Bos tuus immoletur coram te, et non comedas ex eo. Asinus tuus rapiatur in conspectu tuo, et non reddatur tibi. Oves tuæ dentur inimicis tuis, et non sit qui te adjuvet. 005 DEU 028 032 Filii tui et filiæ tuæ tradantur alteri populo, videntibus oculis tuis, et deficientibus ad conspectum eorum tota die, et non sit fortitudo in manu tua. 005 DEU 028 033 Fructus terræ tuæ, et omnes labores tuos, comedat populus quem ignoras: et sis semper calumniam sustinens, et oppressus cunctis diebus, 005 DEU 028 034 et stupens ad terrorem eorum quæ videbunt oculi tui. 005 DEU 028 035 Percutiat te Dominus ulcere pessimo in genibus et in suris, sanarique non possis a planta pedis usque ad verticem tuum. 005 DEU 028 036 Ducet te Dominus, et regem tuum, quem constitueris super te, in gentem, quam ignoras tu et patres tui: et servies ibi diis alienis, ligno et lapidi. 005 DEU 028 037 Et eris perditus in proverbium ac fabulam omnibus populis, ad quos te introduxerit Dominus. 005 DEU 028 038 Sementem multam jacies in terram, et modicum congregabis: quia locustæ devorabunt omnia. 005 DEU 028 039 Vineam plantabis, et fodies: et vinum non bibes, nec colliges ex ea quippiam: quoniam vastabitur vermibus. 005 DEU 028 040 Olivas habebis in omnibus terminis tuis, et non ungeris oleo: quia defluent, et peribunt. 005 DEU 028 041 Filios generabis et filias, et non frueris eis: quoniam ducentur in captivitatem. 005 DEU 028 042 Omnes arbores tuas et fruges terræ tuæ rubigo consumet. 005 DEU 028 043 Advena, qui tecum versatur in terra, ascendet super te, eritque sublimior: tu autem descendes, et eris inferior. 005 DEU 028 044 Ipse fœnerabit tibi, et tu non fœnerabis ei. Ipse erit in caput, et tu eris in caudam. 005 DEU 028 045 Et venient super te omnes maledictiones istæ, et persequentes apprehendent te, donec intereas: quia non audisti vocem Domini Dei tui, nec servasti mandata ejus et cæremonias, quas præcepit tibi. 005 DEU 028 046 Et erunt in te signa atque prodigia, et in semine tuo usque in sempiternum: 005 DEU 028 047 eo quod non servieris Domino Deo tuo in gaudio, cordisque lætitia, propter rerum omnium abundantiam. 005 DEU 028 048 Servies inimico tuo, quem immittet tibi Dominus, in fame, et siti, et nuditate, et omni penuria: et ponet jugum ferreum super cervicem tuam, donec te conterat. 005 DEU 028 049 Adducet Dominus super te gentem de longinquo, et de extremis terræ finibus in similitudinem aquilæ volantis cum impetu, cujus linguam intelligere non possis: 005 DEU 028 050 gentem procacissimam, quæ non deferat seni, nec misereatur parvuli, 005 DEU 028 051 et devoret fructum jumentorum tuorum, ac fruges terræ tuæ: donec intereas, et non relinquat tibi triticum, vinum, et oleum, armenta boum, et greges ovium: donec te disperdat, 005 DEU 028 052 et conterat in cunctis urbibus tuis, et destruantur muri tui firmi atque sublimes, in quibus habebas fiduciam in omni terra tua. Obsideberis intra portas tuas in omni terra tua, quam dabit tibi Dominus Deus tuus: 005 DEU 028 053 et comedes fructum uteri tui, et carnes filiorum tuorum et filiarum tuarum, quas dederit tibi Dominus Deus tuus, in angustia et vastitate qua opprimet te hostis tuus. 005 DEU 028 054 Homo delicatus in te, et luxuriosus valde, invidebit fratri suo, et uxori, quæ cubat in sinu suo, 005 DEU 028 055 ne det eis de carnibus filiorum suorum, quas comedet: eo quod nihil aliud habeat in obsidione et penuria, qua vastaverint te inimici tui intra omnes portas tuas. 005 DEU 028 056 Tenera mulier et delicata, quæ super terram ingredi non valebat, nec pedis vestigium figere, propter mollitiem et teneritudinem nimiam, invidebit viro suo, qui cubat in sinu ejus, super filii et filiæ carnibus, 005 DEU 028 057 et illuvie secundarum, quæ egrediuntur de medio feminum ejus, et super liberis qui eadem hora nati sunt. Comedent enim eos clam propter rerum omnium penuriam in obsidione et vastitate, qua opprimet te inimicus tuus intra portas tuas. 005 DEU 028 058 Nisi custodieris et feceris omnia verba legis hujus, quæ scripta sunt in hoc volumine, et timueris nomen ejus gloriosum et terribile, hoc est, Dominum Deum tuum: 005 DEU 028 059 augebit Dominus plagas tuas, et plagas seminis tui, plagas magnas et perseverantes, infirmitates pessimas et perpetuas: 005 DEU 028 060 et convertet in te omnes afflictiones Ægypti, quas timuisti, et adhærebunt tibi. 005 DEU 028 061 Insuper et universos languores, et plagas, quæ non sunt scriptæ in volumine legis hujus, inducet Dominus super te, donec te conterat: 005 DEU 028 062 et remanebitis pauci numero, qui prius eratis sicut astra cæli præ multitudine, quoniam non audisti vocem Domini Dei tui. 005 DEU 028 063 Et sicut ante lætatus est Dominus super vos, bene vobis faciens, vosque multiplicans: sic lætabitur disperdens vos atque subvertens, ut auferamini de terra, ad quam ingredieris possidendam. 005 DEU 028 064 Disperget te Dominus in omnes populos, a summitate terræ usque ad terminos ejus: et servies ibi diis alienis, quos et tu ignoras et patres tui, lignis et lapidibus. 005 DEU 028 065 In gentibus quoque illis non quiesces, neque erit requies vestigio pedis tui. Dabit enim tibi Dominus ibi cor pavidum, et deficientes oculos, et animam consumptam mœrore: 005 DEU 028 066 et erit vita tua quasi pendens ante te. Timebis nocte et die, et non credes vitæ tuæ. 005 DEU 028 067 Mane dices: Quis mihi det vesperum? et vespere: Quis mihi det mane? propter cordis tui formidinem, qua terreberis, et propter ea, quæ tuis videbis oculis. 005 DEU 028 068 Reducet te Dominus classibus in Ægyptum per viam de qua dixit tibi ut eam amplius non videres. Ibi venderis inimicis tuis in servos et ancillas, et non erit qui emat. 005 DEU 029 001 Hæc sunt verba fœderis quod præcepit Dominus Moysi ut feriret cum filiis Israël in terra Moab: præter illud fœdus, quod cum eis pepigit in Horeb. 005 DEU 029 002 Vocavitque Moyses omnem Israël, et dixit ad eos: Vos vidistis universa, quæ fecit Dominus coram vobis in terra Ægypti Pharaoni, et omnibus servis ejus, universæque terræ illius, 005 DEU 029 003 tentationes magnas, quas viderunt oculi tui, signa illa, portentaque ingentia, 005 DEU 029 004 et non dedit vobis Dominus cor intelligens, et oculos videntes, et aures quæ possunt audire, usque in præsentem diem. 005 DEU 029 005 Adduxit vos quadraginta annis per desertum: non sunt attrita vestimenta vestra, nec calceamenta pedum vestrorum vetustate consumpta sunt. 005 DEU 029 006 Panem non comedistis, vinum et siceram non bibistis: ut sciretis quia ego sum Dominus Deus vester. 005 DEU 029 007 Et venistis ad hunc locum: egressusque est Sehon rex Hesebon, et Og rex Basan, occurrentes nobis ad pugnam. Et percussimus eos, 005 DEU 029 008 et tulimus terram eorum, ac tradidimus possidendam Ruben et Gad, et dimidiæ tribui Manasse. 005 DEU 029 009 Custodite ergo verba pacti hujus, et implete ea: ut intelligatis universa quæ facitis. 005 DEU 029 010 Vos statis hodie cuncti coram Domino Deo vestro, principes vestri, et tribus, ac majores natu, atque doctores, omnis populus Israël, 005 DEU 029 011 liberi et uxores vestræ, et advena qui tecum moratur in castris, exceptis lignorum cæsoribus, et his qui comportant aquas: 005 DEU 029 012 ut transeas in fœdere Domini Dei tui, et in jurejurando quod hodie Dominus Deus tuus percutit tecum: 005 DEU 029 013 ut suscitet te sibi in populum, et ipse sit Deus tuus sicut locutus est tibi, et sicut juravit patribus tuis, Abraham, Isaac, et Jacob. 005 DEU 029 014 Nec vobis solis ego hoc fœdus ferio, et hæc juramenta confirmo, 005 DEU 029 015 sed cunctis præsentibus et absentibus. 005 DEU 029 016 Vos enim nostis quomodo habitaverimus in terra Ægypti, et quomodo transierimus per medium nationum, quas transeuntes 005 DEU 029 017 vidistis abominationes et sordes, id est, idola eorum, lignum et lapidem, argentum et aurum, quæ colebant. 005 DEU 029 018 Ne forte sit inter vos vir aut mulier, familia aut tribus, cujus cor aversum est hodie a Domino Deo nostro, ut vadat et serviat diis illarum gentium: et sit inter vos radix germinans fel et amaritudinem. 005 DEU 029 019 Cumque audierit verba juramenti hujus, benedicat sibi in corde suo, dicens: Pax erit mihi, et ambulabo in pravitate cordis mei: et absumat ebria sitientem, 005 DEU 029 020 et Dominus non ignoscat ei: sed tunc quam maxime furor ejus fumet, et zelus contra hominem illum, et sedeant super eum omnia maledicta, quæ scripta sunt in hoc volumine: et deleat Dominus nomen ejus sub cælo, 005 DEU 029 021 et consumat eum in perditionem ex omnibus tribubus Israël, juxta maledictiones, quæ in libro legis hujus ac fœderis continentur. 005 DEU 029 022 Dicetque sequens generatio, et filii qui nascentur deinceps, et peregrini qui de longe venerint, videntes plagas terræ illius, et infirmitates, quibus eam afflixerit Dominus, 005 DEU 029 023 sulphure, et salis ardore comburens, ita ut ultra non seratur, nec virens quippiam germinet, in exemplum subversionis Sodomæ et Gomorrhæ, Adamæ et Seboim, quas subvertit Dominus in ira et furore suo. 005 DEU 029 024 Et dicent omnes gentes: Quare sic fecit Dominus terræ huic? quæ est hæc ira furoris ejus immensa? 005 DEU 029 025 Et respondebunt: Quia dereliquerunt pactum Domini, quod pepigit cum patribus eorum, quando eduxit eos de terra Ægypti: 005 DEU 029 026 et servierunt diis alienis, et adoraverunt eos, quos nesciebant, et quibus non fuerant attributi: 005 DEU 029 027 idcirco iratus est furor Domini contra terram istam, ut induceret super eam omnia maledicta, quæ in hoc volumine scripta sunt: 005 DEU 029 028 et ejecit eos de terra sua in ira et in furore, et in indignatione maxima, projecitque in terram alienam, sicut hodie comprobatur. 005 DEU 029 029 Abscondita, Domino Deo nostro; quæ manifesta sunt, nobis et filiis nostris usque in sempiternum, ut faciamus universa verba legis hujus. 005 DEU 030 001 Cum ergo venerint super te omnes sermones isti, benedictio sive maledictio, quam proposui in conspectu tuo: et ductus pœnitudine cordis tui in universis gentibus, in quas disperserit te Dominus Deus tuus, 005 DEU 030 002 et reversus fueris ad eum, et obedieris ejus imperiis, sicut ego hodie præcipio tibi, cum filiis tuis, in toto corde tuo, et in tota anima tua: 005 DEU 030 003 reducet Dominus Deus tuus captivitatem tuam, ac miserebitur tui, et rursum congregabit te de cunctis populis, in quos te ante dispersit. 005 DEU 030 004 Si ad cardines cæli fueris dissipatus, inde te retrahet Dominus Deus tuus, 005 DEU 030 005 et assumet, atque introducet in terram, quam possederunt patres tui, et obtinebis eam: et benedicens tibi, majoris numeri te esse faciat quam fuerunt patres tui. 005 DEU 030 006 Circumcidet Dominus Deus tuus cor tuum, et cor seminis tui, ut diligas Dominum Deum tuum in toto corde tuo, et in tota anima tua, ut possis vivere. 005 DEU 030 007 Omnes autem maledictiones has convertet super inimicos tuos, et eos qui oderunt te et persequuntur. 005 DEU 030 008 Tu autem reverteris, et audies vocem Domini Dei tui, faciesque universa mandata quæ ego præcipio tibi hodie: 005 DEU 030 009 et abundare te faciet Dominus Deus tuus in cunctis operibus manuum tuarum, in sobole uteri tui, et in fructu jumentorum tuorum, in ubertate terræ tuæ, et in rerum omnium largitate. Revertetur enim Dominus, ut gaudeat super te in omnibus bonis, sicut gavisus est in patribus tuis: 005 DEU 030 010 si tamen audieris vocem Domini Dei tui, et custodieris præcepta ejus et cæremonias, quæ in hac lege conscripta sunt: et revertaris ad Dominum Deum tuum in toto corde tuo, et in tota anima tua. 005 DEU 030 011 Mandatum hoc, quod ego præcipio tibi hodie, non supra te est, neque procul positum, 005 DEU 030 012 nec in cælo situm, ut possis dicere: Quis nostrum valet ad cælum ascendere, ut deferat illud ad nos, et audiamus atque opere compleamus? 005 DEU 030 013 neque trans mare positum: ut causeris, et dicas: Quis ex nobis poterit transfretare mare, et illud ad nos usque deferre, ut possimus audire et facere quod præceptum est? 005 DEU 030 014 sed juxta te est sermo valde, in ore tuo, et in corde tuo, ut facias illum. 005 DEU 030 015 Considera quod hodie proposuerim in conspectu tuo, vitam et bonum, et e contrario mortem et malum: 005 DEU 030 016 ut diligas Dominum Deum tuum, et ambules in viis ejus, et custodias mandata illius ac cæremonias atque judicia: et vivas, atque multiplicet te, benedicatque tibi in terra, ad quam ingredieris possidendam. 005 DEU 030 017 Si autem aversum fuerit cor tuum, et audire nolueris, atque errore deceptus adoraveris deos alienos, et servieris eis: 005 DEU 030 018 prædico tibi hodie quod pereas, et parvo tempore moreris in terra, ad quam, Jordane transmisso, ingredieris possidendam. 005 DEU 030 019 Testes invoco hodie cælum et terram, quod proposuerim vobis vitam et mortem, benedictionem et maledictionem. Elige ergo vitam, ut et tu vivas, et semen tuum: 005 DEU 030 020 et diligas Dominum Deum tuum, atque obedias voci ejus, et illi adhæreas (ipse est enim vita tua, et longitudo dierum tuorum), ut habites in terra, pro qua juravit Dominus patribus tuis, Abraham, Isaac, et Jacob, ut daret eam illis. 005 DEU 031 001 Abiit itaque Moyses, et locutus est omnia verba hæc ad universum Israël, 005 DEU 031 002 et dixit ad eos: Centum viginti annorum sum hodie; non possum ultra egredi et ingredi, præsertim cum et Dominus dixerit mihi: Non transibis Jordanem istum. 005 DEU 031 003 Dominus ergo Deus tuus transibit ante te: ipse delebit omnes gentes has in conspectu tuo, et possidebis eas: et Josue iste transibit ante te, sicut locutus est Dominus. 005 DEU 031 004 Facietque Dominus eis sicut fecit Sehon et Og regibus Amorrhæorum, et terræ eorum, delebitque eos. 005 DEU 031 005 Cum ergo et hos tradiderit vobis, similiter facietis eis, sicut præcepi vobis. 005 DEU 031 006 Viriliter agite, et confortamini: nolite timere, nec paveatis ad conspectum eorum: quia Dominus Deus tuus ipse est ductor tuus, et non dimittet, nec derelinquet te. 005 DEU 031 007 Vocavitque Moyses Josue, et dixit ei coram omni Israël: Confortare, et esto robustus: tu enim introduces populum istum in terram, quam daturum se patribus eorum juravit Dominus, et tu eam sorte divides. 005 DEU 031 008 Et Dominus qui ductor est vester, ipse erit tecum: non dimittet, nec derelinquet te: noli timere, nec paveas. 005 DEU 031 009 Scripsit itaque Moyses legem hanc, et tradidit eam sacerdotibus filiis Levi, qui portabant arcam fœderis Domini, et cunctis senioribus Israël. 005 DEU 031 010 Præcepitque eis, dicens: Post septem annos, anno remissionis, in solemnitate tabernaculorum, 005 DEU 031 011 convenientibus cunctis ex Israël, ut appareant in conspectu Domini Dei tui in loco quem elegerit Dominus, leges verba legis hujus coram omni Israël, audientibus eis, 005 DEU 031 012 et in unum omni populo congregato, tam viris quam mulieribus, parvulis, et advenis, qui sunt intra portas tuas: ut audientes discant, et timeant Dominum Deum vestrum, et custodiant, impleantque omnes sermones legis hujus. 005 DEU 031 013 Filii quoque eorum qui nunc ignorant, ut audire possint, et timeant Dominum Deum suum cunctis diebus quibus versantur in terra, ad quam vos, Jordane transmisso, pergitis obtinendam. 005 DEU 031 014 Et ait Dominus ad Moysen: Ecce prope sunt dies mortis tuæ: voca Josue, et state in tabernaculo testimonii, ut præcipiam ei. Abierunt ergo Moyses et Josue, et steterunt in tabernaculo testimonii: 005 DEU 031 015 apparuitque Dominus ibi in columna nubis, quæ stetit in introitu tabernaculi. 005 DEU 031 016 Dixitque Dominus ad Moysen: Ecce tu dormies cum patribus tuis, et populus iste consurgens fornicabitur post deos alienos in terra, ad quam ingreditur ut habitet in ea: ibi derelinquet me, et irritum faciet fœdus, quod pepigi cum eo. 005 DEU 031 017 Et irascetur furor meus contra eum in die illo: et derelinquam eum, et abscondam faciem meam ab eo, et erit in devorationem: invenient eum omnia mala et afflictiones, ita ut dicat in illo die: Vere quia non est Deus mecum, invenerunt me hæc mala. 005 DEU 031 018 Ego autem abscondam, et celabo faciem meam in die illo propter omnia mala, quæ fecit, quia secutus est deos alienos. 005 DEU 031 019 Nunc itaque scribite vobis canticum istud, et docete filios Israël: ut memoriter teneant, et ore decantent, et sit mihi carmen istud pro testimonio inter filios Israël. 005 DEU 031 020 Introducam enim eum in terram, pro qua juravi patribus ejus, lacte et melle manantem. Cumque comederint, et saturati, crassique fuerint, avertentur ad deos alienos, et servient eis: detrahentque mihi, et irritum facient pactum meum. 005 DEU 031 021 Postquam invenerint eum mala multa et afflictiones, respondebit ei canticum istud pro testimonio, quod nulla delebit oblivio ex ore seminis sui. Scio enim cogitationes ejus, quæ facturus sit hodie, antequam introducam eum in terram, quam ei pollicitus sum. 005 DEU 031 022 Scripsit ergo Moyses canticum, et docuit filios Israël. 005 DEU 031 023 Præcepitque Dominus Josue filio Nun, et ait: Confortare, et esto robustus: tu enim introduces filios Israël in terram, quam pollicitus sum, et ego ero tecum. 005 DEU 031 024 Postquam ergo scripsit Moyses verba legis hujus in volumine, atque complevit, 005 DEU 031 025 præcepit Levitis, qui portabant arcam fœderis Domini, dicens: 005 DEU 031 026 Tollite librum istum, et ponite eum in latere arcæ fœderis Domini Dei vestri: ut sit ibi contra te in testimonium. 005 DEU 031 027 Ego enim scio contentionem tuam, et cervicem tuam durissimam. Adhuc vivente me et ingrediente vobiscum, semper contentiose egistis contra Dominum: quanto magis cum mortuus fuero? 005 DEU 031 028 Congregate ad me omnes majores natu per tribus vestras, atque doctores, et loquar audientibus eis sermones istos, et invocabo contra eos cælum et terram. 005 DEU 031 029 Novi enim quod post mortem meam inique agetis, et declinabitis cito de via, quam præcepi vobis: et occurrent vobis mala in extremo tempore, quando feceritis malum in conspectu Domini, ut irritetis eum per opera manuum vestrarum. 005 DEU 031 030 Locutus est ergo Moyses, audiente universo cœtu Israël, verba carminis hujus, et ad finem usque complevit. 005 DEU 032 001 [Audite, cæli, quæ loquor: audiat terra verba oris mei. 005 DEU 032 002 Concrescat ut pluvia doctrina mea, fluat ut ros eloquium meum, quasi imber super herbam, et quasi stillæ super gramina. 005 DEU 032 003 Quia nomen Domini invocabo: date magnificentiam Deo nostro.] 005 DEU 032 004 [Dei perfecta sunt opera, et omnes viæ ejus judicia: Deus fidelis, et absque ulla iniquitate, justus et rectus. 005 DEU 032 005 Peccaverunt ei, et non filii ejus in sordibus: generatio prava atque perversa. 005 DEU 032 006 Hæccine reddis Domino, popule stulte et insipiens? numquid non ipse est pater tuus, qui possedit te, et fecit, et creavit te? 005 DEU 032 007 Memento dierum antiquorum, cogita generationes singulas: interroga patrem tuum, et annuntiabit tibi: majores tuos, et dicent tibi. 005 DEU 032 008 Quando dividebat Altissimus gentes, quando separabat filios Adam, constituit terminos populorum juxta numerum filiorum Israël. 005 DEU 032 009 Pars autem Domini, populus ejus: Jacob funiculus hæreditatis ejus. 005 DEU 032 010 Invenit eum in terra deserta, in loco horroris, et vastæ solitudinis: circumduxit eum, et docuit: et custodivit quasi pupillam oculi sui. 005 DEU 032 011 Sicut aquila provocans ad volandum pullos suos, et super eos volitans, expandit alas suas, et assumpsit eum, atque portavit in humeris suis. 005 DEU 032 012 Dominus solus dux ejus fuit, et non erat cum eo deus alienus: 005 DEU 032 013 constituit eum super excelsam terram, ut comederet fructus agrorum: ut sugeret mel de petra, oleumque de saxo durissimo; 005 DEU 032 014 butyrum de armento, et lac de ovibus cum adipe agnorum, et arietum filiorum Basan: et hircos cum medulla tritici, et sanguinem uvæ biberet meracissimum.] 005 DEU 032 015 [Incrassatus est dilectus, et recalcitravit: incrassatus, impinguatus, dilatatus, dereliquit Deum factorem suum, et recessit a Deo salutari suo. 005 DEU 032 016 Provocaverunt eum in diis alienis, et in abominationibus ad iracundiam concitaverunt. 005 DEU 032 017 Immolaverunt dæmoniis et non Deo, diis quos ignorabant: novi recentesque venerunt, quos non coluerunt patres eorum: 005 DEU 032 018 Deum qui te genuit dereliquisti, et oblitus es Domini creatoris tui.] 005 DEU 032 019 [Vidit Dominus, et ad iracundiam concitatus est: quia provocaverunt eum filii sui et filiæ. 005 DEU 032 020 Et ait: Abscondam faciem meam ab eis, et considerabo novissima eorum: generatio enim perversa est, et infideles filii. 005 DEU 032 021 Ipsi me provocaverunt in eo qui non erat Deus, et irritaverunt in vanitatibus suis: et ego provocabo eos in eo qui non est populus, et in gente stulta irritabo illos. 005 DEU 032 022 Ignis succensus est in furore meo, et ardebit usque ad inferni novissima: devorabitque terram cum germine suo, et montium fundamenta comburet. (Sheol h7585) 005 DEU 032 023 Congregabo super eos mala, et sagittas meas complebo in eis. 005 DEU 032 024 Consumentur fame, et devorabunt eos aves morsu amarissimo: dentes bestiarum immittam in eos, cum furore trahentium super terram, atque serpentium. 005 DEU 032 025 Foris vastabit eos gladius, et intus pavor, juvenem simul ac virginem, lactentem cum homine sene.] 005 DEU 032 026 [Dixi: Ubinam sunt? cessare faciam ex hominibus memoriam eorum. 005 DEU 032 027 Sed propter iram inimicorum distuli: ne forte superbirent hostes eorum, et dicerent: Manus nostra excelsa, et non Dominus, fecit hæc omnia. 005 DEU 032 028 Gens absque consilio est, et sine prudentia. 005 DEU 032 029 Utinam saperent, et intelligerent, ac novissima providerent. 005 DEU 032 030 Quomodo persequatur unus mille, et duo fugent decem millia? nonne ideo, quia Deus suus vendidit eos, et Dominus conclusit illos? 005 DEU 032 031 Non enim est Deus noster ut dii eorum: et inimici nostri sunt judices. 005 DEU 032 032 De vinea Sodomorum, vinea eorum, et de suburbanis Gomorrhæ: uva eorum, uva fellis, et botri amarissimi. 005 DEU 032 033 Fel draconum vinum eorum, et venenum aspidum insanabile. 005 DEU 032 034 Nonne hæc condita sunt apud me, et signata in thesauris meis? 005 DEU 032 035 Mea est ultio, et ego retribuam in tempore, ut labatur pes eorum: juxta est dies perditionis, et adesse festinant tempora. 005 DEU 032 036 Judicabit Dominus populum suum, et in servis suis miserebitur: videbit quod infirmata sit manus, et clausi quoque defecerunt, residuique consumpti sunt.] 005 DEU 032 037 [Et dicet: Ubi sunt dii eorum, in quibus habebant fiduciam? 005 DEU 032 038 de quorum victimis comedebant adipes, et bibebant vinum libaminum: surgant, et opitulentur vobis, et in necessitate vos protegant. 005 DEU 032 039 Videte quod ego sim solus, et non sit alius deus præter me: ego occidam, et ego vivere faciam: percutiam, et ego sanabo, et non est qui de manu mea possit eruere. 005 DEU 032 040 Levabo ad cælum manum meam, et dicam: Vivo ego in æternum. 005 DEU 032 041 Si acuero ut fulgur gladium meum, et arripuerit judicium manus mea: reddam ultionem hostibus meis, et his qui oderunt me retribuam. 005 DEU 032 042 Inebriabo sagittas meas sanguine, et gladius meus devorabit carnes; de cruore occisorum et de captivitate, nudati inimicorum capitis. 005 DEU 032 043 Laudate, gentes, populum ejus, quia sanguinem servorum suorum ulciscetur: et vindictam retribuet in hostes eorum, et propitius erit terræ populi sui.] 005 DEU 032 044 Venit ergo Moyses, et locutus est omnia verba cantici hujus in auribus populi, ipse et Josue filius Nun. 005 DEU 032 045 Complevitque omnes sermones istos, loquens ad universum Israël, 005 DEU 032 046 et dixit ad eos: Ponite corda vestra in omnia verba, quæ ego testificor vobis hodie: ut mandetis ea filiis vestris custodire et facere, et implere universa quæ scripta sunt legis hujus: 005 DEU 032 047 quia non incassum præcepta sunt vobis, sed ut singuli in eis viverent: quæ facientes longo perseveretis tempore in terra, ad quam, Jordane transmisso, ingredimini possidendam. 005 DEU 032 048 Locutusque est Dominus ad Moysen in eadem die, dicens: 005 DEU 032 049 Ascende in montem istum Abarim, id est, transitum, in montem Nebo, qui est in terra Moab contra Jericho: et vide terram Chanaan, quam ego tradam filiis Israël obtinendam, et morere in monte. 005 DEU 032 050 Quem conscendens jungeris populis tuis, sicut mortuus est Aaron frater tuus in monte Hor, et appositus populis suis: 005 DEU 032 051 quia prævaricati estis contra me in medio filiorum Israël ad aquas contradictionis in Cades deserti Sin: et non sanctificastis me inter filios Israël. 005 DEU 032 052 E contra videbis terram, et non ingredieris in eam, quam ego dabo filiis Israël. 005 DEU 033 001 Hæc est benedictio, qua benedixit Moyses, homo Dei, filiis Israël ante mortem suam. 005 DEU 033 002 Et ait: [Dominus de Sinai venit, et de Seir ortus est nobis: apparuit de monte Pharan, et cum eo sanctorum millia. In dextera ejus ignea lex. 005 DEU 033 003 Dilexit populos, omnes sancti in manu illius sunt: et qui appropinquant pedibus ejus, accipient de doctrina illius. 005 DEU 033 004 Legem præcepit nobis Moyses, hæreditatem multitudinis Jacob. 005 DEU 033 005 Erit apud rectissimum rex, congregatis principibus populi cum tribubus Israël. 005 DEU 033 006 Vivat Ruben, et non moriatur, et sit parvus in numero.] 005 DEU 033 007 Hæc est Judæ benedictio: [Audi, Domine, vocem Judæ, et ad populum suum introduc eum: manus ejus pugnabunt pro eo, et adjutor illius contra adversarios ejus erit.] 005 DEU 033 008 Levi quoque ait: [Perfectio tua, et doctrina tua viro sancto tuo, quem probasti in tentatione, et judicasti ad aquas contradictionis. 005 DEU 033 009 Qui dixit patri suo et matri suæ: Nescio vos: et fratribus suis: Ignoro vos: et nescierunt filios suos. Hi custodierunt eloquium tuum, et pactum tuum servaverunt. 005 DEU 033 010 Judicia tua, o Jacob, et legem tuam, o Israël: ponent thymiama in furore tuo, et holocaustum super altare tuum. 005 DEU 033 011 Benedic, Domine, fortitudini ejus: et opera manuum illius suscipe. Percute dorsa inimicorum ejus: et qui oderunt eum, non consurgant.] 005 DEU 033 012 Et Benjamin ait: [Amantissimus Domini habitabit confidenter in eo: quasi in thalamo tota die morabitur, et inter humeros illius requiescet.] 005 DEU 033 013 Joseph quoque ait: [De benedictione Domini terra ejus, de pomis cæli, et rore, atque abysso subjacente. 005 DEU 033 014 De pomis fructuum solis ac lunæ, 005 DEU 033 015 de vertice antiquorum montium, de pomis collium æternorum: 005 DEU 033 016 et de frugibus terræ, et de plenitudine ejus. Benedictio illius qui apparuit in rubo, veniat super caput Joseph, et super verticem nazaræi inter fratres suos. 005 DEU 033 017 Quasi primogeniti tauri pulchritudo ejus, cornua rhinocerotis cornua illius: in ipsis ventilabit gentes usque ad terminos terræ. Hæ sunt multitudines Ephraim: et hæc millia Manasse.] 005 DEU 033 018 Et Zabulon ait: [Lætare, Zabulon, in exitu tuo, et Issachar in tabernaculis tuis. 005 DEU 033 019 Populos vocabunt ad montem: ibi immolabunt victimas justitiæ. Qui inundationem maris quasi lac sugent, et thesauros absconditos arenarum.] 005 DEU 033 020 Et Gad ait: [Benedictus in latitudine Gad: quasi leo requievit, cepitque brachium et verticem. 005 DEU 033 021 Et vidit principatum suum, quod in parte sua doctor esset repositus: qui fuit cum principibus populi, et fecit justitias Domini, et judicium suum cum Israël.] 005 DEU 033 022 Dan quoque ait: [Dan catulus leonis, fluet largiter de Basan.] 005 DEU 033 023 Et Nephthali dixit: [Nephthali abundantia perfruetur, et plenus erit benedictionibus Domini: mare et meridiem possidebit.] 005 DEU 033 024 Aser quoque ait: [Benedictus in filiis Aser, sit placens fratribus suis, et tingat in oleo pedem suum: 005 DEU 033 025 ferrum et æs calceamentum ejus. Sicut dies juventutis tuæ, ita et senectus tua. 005 DEU 033 026 Non est deus alius ut Deus rectissimi, ascensor cæli, auxiliator tuus. Magnificentia ejus discurrunt nubes, 005 DEU 033 027 habitaculum ejus sursum, et subter brachia sempiterna ejiciet a facie tua inimicum, dicetque: Conterere. 005 DEU 033 028 Habitabit Israël confidenter, et solus. Oculus Jacob in terra frumenti et vini, cælique caligabunt rore. 005 DEU 033 029 Beatus es tu, Israël: quis similis tui, popule, qui salvaris in Domino? Scutum auxilii tui, et gladius gloriæ tuæ: negabunt te inimici tui, et tu eorum colla calcabis.] 005 DEU 034 001 Ascendit ergo Moyses de campestribus Moab super montem Nebo, in verticem Phasga contra Jericho: ostenditque ei Dominus omnem terram Galaad usque Dan, 005 DEU 034 002 et universum Nephthali, terramque Ephraim et Manasse, et omnem terram Juda usque ad mare novissimum, 005 DEU 034 003 et australem partem, et latitudinem campi Jericho civitatis palmarum usque Segor. 005 DEU 034 004 Dixitque Dominus ad eum: Hæc est terra, pro qua juravi Abraham, Isaac, et Jacob, dicens: Semini tuo dabo eam. Vidisti eam oculis tuis, et non transibis ad illam. 005 DEU 034 005 Mortuusque est ibi Moyses servus Domini, in terra Moab, jubente Domino: 005 DEU 034 006 et sepelivit eum in valle terræ Moab contra Phogor: et non cognovit homo sepulchrum ejus usque in præsentem diem. 005 DEU 034 007 Moyses centum et viginti annorum erat quando mortuus est: non caligavit oculus ejus, nec dentes illius moti sunt. 005 DEU 034 008 Fleveruntque eum filii Israël in campestribus Moab triginta diebus: et completi sunt dies planctus lugentium Moysen. 005 DEU 034 009 Josue vero filius Nun repletus est spiritu sapientiæ, quia Moyses posuit super eum manus suas. Et obedierunt ei filii Israël, feceruntque sicut præcepit Dominus Moysi. 005 DEU 034 010 Et non surrexit ultra propheta in Israël sicut Moyses, quem nosset Dominus facie ad faciem, 005 DEU 034 011 in omnibus signis atque portentis, quæ misit per eum, ut faceret in terra Ægypti Pharaoni, et omnibus servis ejus, universæque terræ illius, 005 DEU 034 012 et cunctam manum robustam, magnaque mirabilia, quæ fecit Moyses coram universo Israël. # # BOOK 006 JOS Joshua Iosue 006 JOS 001 001 Et factum est post mortem Moysi servi Domini, ut loqueretur Dominus ad Josue filium Nun, ministrum Moysi, et diceret ei: 006 JOS 001 002 Moyses servus meus mortuus est: surge, et transi Jordanem istum tu, et omnis populus tecum, in terram quam ego dabo filiis Israël. 006 JOS 001 003 Omnem locum, quem calcaverit vestigium pedis vestri, vobis tradam, sicut locutus sum Moysi. 006 JOS 001 004 A deserto et Libano usque ad fluvium magnum Euphraten, omnis terra Hethæorum usque ad mare magnum contra solis occasum erit terminus vester. 006 JOS 001 005 Nullus poterit vobis resistere cunctis diebus vitæ tuæ: sicut fui cum Moyse, ita ero tecum: non dimittam, nec derelinquam te. 006 JOS 001 006 Confortare, et esto robustus: tu enim sorte divides populo huic terram, pro qua juravi patribus suis, ut traderem eam illis. 006 JOS 001 007 Confortare igitur, et esto robustus valde, ut custodias, et facias omnem legem, quam præcepit tibi Moyses servus meus: ne declines ab ea ad dexteram vel ad sinistram, ut intelligas cuncta quæ agis. 006 JOS 001 008 Non recedat volumen legis hujus ab ore tuo: sed meditaberis in eo diebus ac noctibus, ut custodias et facias omnia quæ scripta sunt in eo: tunc diriges viam tuam, et intelliges eam. 006 JOS 001 009 Ecce præcipio tibi: confortare, et esto robustus. Noli metuere, et noli timere: quoniam tecum est Dominus Deus tuus in omnibus ad quæcumque perrexeris. 006 JOS 001 010 Præcepitque Josue principibus populi, dicens: Transite per medium castrorum, et imperate populo, ac dicite: 006 JOS 001 011 Præparate vobis cibaria: quoniam post diem tertium transibitis Jordanem, et intrabitis ad possidendam terram quam Dominus Deus vester daturus est vobis. 006 JOS 001 012 Rubenitis quoque et Gaditis, et dimidiæ tribui Manasse, ait: 006 JOS 001 013 Mementote sermonis, quem præcepit vobis Moyses famulus Domini, dicens: Dominus Deus vester dedit vobis requiem, et omnem terram. 006 JOS 001 014 Uxores vestræ, et filii, ac jumenta manebunt in terra, quam tradidit vobis Moyses trans Jordanem: vos autem transite armati ante fratres vestros, omnes fortes manu, et pugnate pro eis, 006 JOS 001 015 donec det Dominus requiem fratribus vestris sicut et vobis dedit, et possideant ipsi quoque terram quam Dominus Deus vester daturus est eis: et sic revertimini in terram possessionis vestræ, et habitabitis in ea, quam vobis dedit Moyses famulus Domini trans Jordanem contra solis ortum. 006 JOS 001 016 Responderuntque ad Josue, atque dixerunt: Omnia quæ præcepisti nobis, faciemus: et quocumque miseris, ibimus. 006 JOS 001 017 Sicut obedivimus in cunctis Moysi, ita obediemus et tibi: tantum sit Dominus Deus tuus tecum, sicut fuit cum Moyse. 006 JOS 001 018 Qui contradixerit ori tuo, et non obedierit cunctis sermonibus, quos præceperis ei, moriatur. Tu tantum confortare, et viriliter age. 006 JOS 002 001 Misit igitur Josue filius Nun de Setim duos viros exploratores in abscondito: et dixit eis: Ite, et considerate terram, urbemque Jericho. Qui pergentes ingressi sunt domum mulieris meretricis, nomine Rahab, et quieverunt apud eam. 006 JOS 002 002 Nuntiatumque est regi Jericho, et dictum: Ecce viri ingressi sunt huc per noctem de filiis Israël, ut explorarent terram. 006 JOS 002 003 Misitque rex Jericho ad Rahab, dicens: Educ viros, qui venerunt ad te, et ingressi sunt domum tuam: exploratores quippe sunt, et omnem terram considerare venerunt. 006 JOS 002 004 Tollensque mulier viros, abscondit, et ait: Fateor, venerunt ad me, sed nesciebam unde essent: 006 JOS 002 005 cumque porta clauderetur in tenebris, et illi pariter exierunt; nescio quo abierunt: persequimini cito, et comprehendetis eos. 006 JOS 002 006 Ipsa autem fecit ascendere viros in solarium domus suæ, operuitque eos stipula lini, quæ ibi erat. 006 JOS 002 007 Hi autem, qui missi fuerant, secuti sunt eos per viam, quæ ducit ad vadum Jordanis: illisque egressis statim porta clausa est. 006 JOS 002 008 Necdum obdormierant qui latebant, et ecce mulier ascendit ad eos, et ait: 006 JOS 002 009 Novi quod Dominus tradiderit vobis terram: etenim irruit in nos terror vester, et elanguerunt omnes habitatores terræ. 006 JOS 002 010 Audivimus quod siccaverit Dominus aquas maris Rubri ad vestrum introitum, quando egressi estis ex Ægypto: et quæ feceritis duobus Amorrhæorum regibus, qui erant trans Jordanem, Sehon et Og, quos interfecistis. 006 JOS 002 011 Et hæc audientes pertimuimus, et elanguit cor nostrum, nec remansit in nobis spiritus ad introitum vestrum: Dominus enim Deus vester ipse est Deus in cælo sursum et in terra deorsum. 006 JOS 002 012 Nunc ergo jurate mihi per Dominum, ut quomodo ego misericordiam feci vobiscum, ita et vos faciatis cum domo patris mei: detisque mihi verum signum, 006 JOS 002 013 ut salvetis patrem meum et matrem, et fratres ac sorores meas, et omnia quæ illorum sunt, et eruatis animas nostras a morte. 006 JOS 002 014 Qui responderunt ei: Anima nostra sit pro vobis in mortem, si tamen non prodideris nos: cumque tradiderit nobis Dominus terram, faciemus in te misericordiam et veritatem. 006 JOS 002 015 Demisit ergo eos per funem de fenestra: domus enim ejus hærebat muro. 006 JOS 002 016 Dixitque ad eos: Ad montana conscendite, ne forte occurrant vobis revertentes: ibique latitate tribus diebus, donec redeant, et sic ibitis per viam vestram. 006 JOS 002 017 Qui dixerunt ad eam: Innoxii erimus a juramento hoc, quo adjurasti nos: 006 JOS 002 018 si ingredientibus nobis terram, signum fuerit funiculus iste coccineus, et ligaveris eum in fenestra, per quam demisisti nos: et patrem tuum ac matrem, fratresque et omnem cognationem tuam congregaveris in domum tuam. 006 JOS 002 019 Qui ostium domus tuæ egressus fuerit, sanguis ipsius erit in caput ejus, et nos erimus alieni. Cunctorum autem sanguis, qui tecum in domo fuerint, redundabit in caput nostrum, si eos aliquis tetigerit. 006 JOS 002 020 Quod si nos prodere volueris, et sermonem istum proferre in medium, erimus mundi ab hoc juramento, quo adjurasti nos. 006 JOS 002 021 Et illa respondit: Sicut locuti estis, ita fiat: dimittensque eos ut pergerent, appendit funiculum coccineum in fenestra. 006 JOS 002 022 Illi vero ambulantes pervenerunt ad montana, et manserunt ibi tres dies, donec reverterentur qui fuerant persecuti: quærentes enim per omnem viam, non repererunt eos. 006 JOS 002 023 Quibus urbem ingressis, reversi sunt, et descenderunt exploratores de monte: et, transmisso Jordane, venerunt ad Josue filium Nun, narraveruntque ei omnia quæ acciderant sibi, 006 JOS 002 024 atque dixerunt: Tradidit Dominus omnem terram hanc in manus nostras, et timore prostrati sunt cuncti habitatores ejus. 006 JOS 003 001 Igitur Josue de nocte consurgens movit castra: egredientesque de Setim, venerunt ad Jordanem ipse et omnes filii Israël, et morati sunt ibi tres dies. 006 JOS 003 002 Quibus evolutis transierunt præcones per castrorum medium, 006 JOS 003 003 et clamare cœperunt: Quando videritis arcam fœderis Domini Dei vestri, et sacerdotes stirpis Leviticæ portantes eam, vos quoque consurgite, et sequimini præcedentes: 006 JOS 003 004 sitque inter vos et arcam spatium cubitorum duum millium: ut procul videre possitis, et nosse per quam viam ingrediamini: quia prius non ambulastis per eam: et cavete ne appropinquetis ad arcam. 006 JOS 003 005 Dixitque Josue ad populum: Sanctificamini: cras enim faciet Dominus inter vos mirabilia. 006 JOS 003 006 Et ait ad sacerdotes: Tollite arcam fœderis, et præcedite populum. Qui jussa complentes, tulerunt, et ambulaverunt ante eos. 006 JOS 003 007 Dixitque Dominus ad Josue: Hodie incipiam exaltare te coram omni Israël: ut sciant quod sicut cum Moyse fui, ita et tecum sim. 006 JOS 003 008 Tu autem præcipe sacerdotibus, qui portant arcam fœderis, et dic eis: Cum ingressi fueritis partem aquæ Jordanis, state in ea. 006 JOS 003 009 Dixitque Josue ad filios Israël: Accedite huc, et audite verbum Domini Dei vestri. 006 JOS 003 010 Et rursum: In hoc, inquit, scietis quod Dominus Deus vivens in medio vestri est, et disperdet in conspectu vestro Chananæum et Hethæum, Hevæum et Pherezæum, Gergesæum quoque et Jebusæum, et Amorrhæum. 006 JOS 003 011 Ecce arca fœderis Domini omnis terræ antecedet vos per Jordanem. 006 JOS 003 012 Parate duodecim viros de tribubus Israël, singulos per singulas tribus. 006 JOS 003 013 Et cum posuerint vestigia pedum suorum sacerdotes qui portant arcam Domini Dei universæ terræ in aquis Jordanis, aquæ quæ inferiores sunt, decurrent atque deficient: quæ autem desuper veniunt, in una mole consistent. 006 JOS 003 014 Igitur egressus est populus de tabernaculis suis, ut transiret Jordanem: et sacerdotes, qui portabant arcam fœderis, pergebant ante eum. 006 JOS 003 015 Ingressisque eis Jordanem, et pedibus eorum in parte aquæ tinctis (Jordanis autem ripas alvei sui tempore messis impleverat), 006 JOS 003 016 steterunt aquæ descendentes in loco uno, et ad instar montis intumescentes apparebant procul, ab urbe quæ vocatur Adom usque ad locum Sarthan: quæ autem inferiores erant, in mare Solitudinis (quod nunc vocatur Mortuum) descenderunt, usquequo omnino deficerent. 006 JOS 003 017 Populus autem incedebat contra Jericho: et sacerdotes qui portabant arcam fœderis Domini, stabant super siccam humum in medio Jordanis accincti, omnisque populus per arentem alveum transibat. 006 JOS 004 001 Quibus transgressis, dixit Dominus ad Josue: 006 JOS 004 002 Elige duodecim viros singulos per singulas tribus: 006 JOS 004 003 et præcipe eis ut tollant de medio Jordanis alveo, ubi steterunt pedes sacerdotum, duodecim durissimos lapides, quos ponetis in loco castrorum, ubi fixeritis hac nocte tentoria. 006 JOS 004 004 Vocavitque Josue duodecim viros, quos elegerat de filiis Israël, singulos de singulis tribubus, 006 JOS 004 005 et ait ad eos: Ite ante arcam Domini Dei vestri ad Jordanis medium, et portate inde singuli singulos lapides in humeris vestris, juxta numerum filiorum Israël, 006 JOS 004 006 ut sit signum inter vos: et quando interrogaverint vos filii vestri cras, dicentes: Quid sibi volunt isti lapides? 006 JOS 004 007 respondebitis eis: Defecerunt aquæ Jordanis ante arcam fœderis Domini, cum transiret eum: idcirco positi sunt lapides isti in monimentum filiorum Israël usque in æternum. 006 JOS 004 008 Fecerunt ergo filii Israël sicut præcepit eis Josue, portantes de medio Jordanis alveo duodecim lapides, ut Dominus ei imperarat, juxta numerum filiorum Israël, usque ad locum in quo castrametati sunt, ibique posuerunt eos. 006 JOS 004 009 Alios quoque duodecim lapides posuit Josue in medio Jordanis alveo, ubi steterunt sacerdotes qui portabant arcam fœderis: et sunt ibi usque in præsentem diem. 006 JOS 004 010 Sacerdotes autem qui portabant arcam, stabant in Jordanis medio, donec omnia complerentur, quæ Josue, ut loqueretur ad populum, præceperat Dominus, et dixerat ei Moyses. Festinavitque populus, et transiit. 006 JOS 004 011 Cumque transissent omnes, transivit et arca Domini, sacerdotesque pergebant ante populum. 006 JOS 004 012 Filii quoque Ruben, et Gad, et dimidia tribus Manasse, armati præcedebant filios Israël, sicut eis præceperat Moyses: 006 JOS 004 013 et quadraginta pugnatorum millia per turmas, et cuneos, incedebant per plana atque campestria urbis Jericho. 006 JOS 004 014 In die illo magnificavit Dominus Josue coram omni Israël, ut timerent eum, sicut timuerant Moysen, dum adviveret. 006 JOS 004 015 Dixitque ad eum: 006 JOS 004 016 Præcipe sacerdotibus, qui portant arcam fœderis, ut ascendant de Jordane. 006 JOS 004 017 Qui præcepit eis, dicens: Ascendite de Jordane. 006 JOS 004 018 Cumque ascendissent portantes arcam fœderis Domini, et siccam humum calcare cœpissent, reversæ sunt aquæ in alveum suum, et fluebant sicut ante consueverant. 006 JOS 004 019 Populus autem ascendit de Jordane decimo die mensis primi, et castrametati sunt in Galgalis contra orientalem plagam urbis Jericho. 006 JOS 004 020 Duodecim quoque lapides, quos de Jordanis alveo sumpserant, posuit Josue in Galgalis, 006 JOS 004 021 et dixit ad filios Israël: Quando interrogaverint filii vestri cras patres suos, et dixerint eis: Quid sibi volunt lapides isti? 006 JOS 004 022 docebitis eos, atque dicetis: Per arentem alveum transivit Israël Jordanem istum, 006 JOS 004 023 siccante Domino Deo vestro aquas ejus in conspectu vestro, donec transiretis, sicut fecerat prius in mari Rubro, quod siccavit donec transiremus: 006 JOS 004 024 ut discant omnes terrarum populi fortissimam Domini manum, ut et vos timeatis Dominum Deum vestrum omni tempore. 006 JOS 005 001 Postquam ergo audierunt omnes reges Amorrhæorum, qui habitabant trans Jordanem ad occidentalem plagam, et cuncti reges Chanaan, qui propinqua possidebant magni maris loca, quod siccasset Dominus fluenta Jordanis coram filiis Israël donec transirent, dissolutum est cor eorum, et non remansit in eis spiritus, timentium introitum filiorum Israël. 006 JOS 005 002 Eo tempore ait Dominus ad Josue: Fac tibi cultros lapideos, et circumcide secundo filios Israël. 006 JOS 005 003 Fecit quod jusserat Dominus, et circumcidit filios Israël in colle præputiorum. 006 JOS 005 004 Hæc autem causa est secundæ circumcisionis: omnis populus, qui egressus est de Ægypto generis masculini, universi bellatores viri, mortui sunt in deserto per longissimos viæ circuitus, 006 JOS 005 005 qui omnes circumcisi erant. Populus autem qui natus est in deserto, 006 JOS 005 006 per quadraginta annos itineris latissimæ solitudinis incircumcisus fuit: donec consumerentur qui non audierant vocem Domini, et quibus ante juraverat ut non ostenderet eis terram lacte et melle manantem. 006 JOS 005 007 Horum filii in locum successerunt patrum, et circumcisi sunt a Josue: quia sicut nati fuerant, in præputio erant, nec eos in via aliquis circumciderat. 006 JOS 005 008 Postquam autem omnes circumcisi sunt, manserunt in eodem castrorum loco, donec sanarentur. 006 JOS 005 009 Dixitque Dominus ad Josue: Hodie abstuli opprobrium Ægypti a vobis. Vocatumque est nomen loci illius Galgala, usque in præsentem diem. 006 JOS 005 010 Manseruntque filii Israël in Galgalis, et fecerunt Phase quartadecima die mensis ad vesperum in campestribus Jericho: 006 JOS 005 011 et comederunt de frugibus terræ die altero, azymos panes, et polentam ejusdem anni. 006 JOS 005 012 Defecitque manna postquam comederunt de frugibus terræ, nec usi sunt ultra cibo illo filii Israël, sed comederunt de frugibus præsentis anni terræ Chanaan. 006 JOS 005 013 Cum autem esset Josue in agro urbis Jericho, levavit oculos, et vidit virum stantem contra se, evaginatum tenentem gladium: perrexitque ad eum, et ait: Noster es, an adversariorum? 006 JOS 005 014 Qui respondit: Nequaquam: sed sum princeps exercitus Domini, et nunc venio. Cecidit Josue pronus in terram, et adorans ait: Quid dominus meus loquitur ad servum suum? 006 JOS 005 015 Solve, inquit, calceamentum tuum de pedibus tuis: locus enim, in quo stas, sanctus est. Fecitque Josue ut sibi fuerat imperatum. 006 JOS 006 001 Jericho autem clausa erat atque munita, timore filiorum Israël, et nullus egredi audebat aut ingredi. 006 JOS 006 002 Dixitque Dominus ad Josue: Ecce dedi in manu tua Jericho, et regem ejus, omnesque fortes viros. 006 JOS 006 003 Circuite urbem cuncti bellatores semel per diem: sic facietis sex diebus. 006 JOS 006 004 Septimo autem die, sacerdotes tollant septem buccinas, quarum usus est in jubilæo, et præcedant arcam fœderis: septiesque circuibitis civitatem, et sacerdotes clangent buccinis. 006 JOS 006 005 Cumque insonuerit vox tubæ longior atque concisior, et in auribus vestris increpuerit, conclamabit omnis populus vociferatione maxima, et muri funditus corruent civitatis, ingredienturque singuli per locum contra quem steterint. 006 JOS 006 006 Vocavit ergo Josue filius Nun sacerdotes, et dixit ad eos: Tollite arcam fœderis: et septem alii sacerdotes tollant septem jubilæorum buccinas, et incedant ante arcam Domini. 006 JOS 006 007 Ad populum quoque ait: Ite, et circuite civitatem, armati, præcedentes arcam Domini. 006 JOS 006 008 Cumque Josue verba finisset, et septem sacerdotes septem buccinis clangerent ante arcam fœderis Domini, 006 JOS 006 009 omnisque præcederet armatus exercitus, reliquum vulgus arcam sequebatur, ac buccinis omnia concrepabant. 006 JOS 006 010 Præceperat autem Josue populo, dicens: Non clamabitis, nec audietur vox vestra, neque ullus sermo ex ore vestro egredietur, donec veniat dies in quo dicam vobis: Clamate, et vociferamini. 006 JOS 006 011 Circuivit ergo arca Domini civitatem semel per diem, et reversa in castra mansit ibi. 006 JOS 006 012 Igitur Josue de nocte consurgente, tulerunt sacerdotes arcam Domini, 006 JOS 006 013 et septem ex eis septem buccinas, quarum in jubilæo usus est: præcedebantque arcam Domini ambulantes atque clangentes: et armatus populus ibat ante eos, vulgus autem reliquum sequebatur arcam, et buccinis personabat. 006 JOS 006 014 Circuieruntque civitatem secundo die semel, et reversi sunt in castra. Sic fecerunt sex diebus. 006 JOS 006 015 Dies autem septimo, diluculo consurgentes, circuierunt urbem, sicut dispositum erat, septies. 006 JOS 006 016 Cumque septimo circuitu clangerent buccinis sacerdotes, dixit Josue ad omnem Israël: Vociferamini: tradidit enim vobis Dominus civitatem. 006 JOS 006 017 Sitque civitas hæc anathema, et omnia quæ in ea sunt, Domino: sola Rahab meretrix vivat, cum universis qui cum ea in domo sunt: abscondit enim nuntios quos direximus. 006 JOS 006 018 Vos autem cavete ne de his, quæ præcepta sunt, quippiam contingatis, et sitis prævaricationis rei, et omnia castra Israël sub peccato sint atque turbentur. 006 JOS 006 019 Quidquid autem auri et argenti fuerit, et vasorum æneorum ac ferri, Domino consecretur, repositum in thesauris ejus. 006 JOS 006 020 Igitur omni populo vociferante, et clangentibus tubis, postquam in aures multitudinis vox sonitusque increpuit, muri illico corruerunt: et ascendit unusquisque per locum qui contra se erat: ceperuntque civitatem, 006 JOS 006 021 et interfecerunt omnia quæ erant in ea, a viro usque ad mulierem, ab infante usque ad senem. Boves quoque et oves et asinos in ore gladii percusserunt. 006 JOS 006 022 Duobus autem viris, qui exploratores missi fuerant, dixit Josue: Ingredimini domum mulieris meretricis, et producite eam, et omnia quæ illius sunt, sicut illi juramento firmastis. 006 JOS 006 023 Ingressique juvenes eduxerunt Rahab, et parentes ejus, fratres quoque, et cunctam supellectilem ac cognationem illius, et extra castra Israël manere fecerunt. 006 JOS 006 024 Urbem autem, et omnia quæ erant in ea, succenderunt, absque auro et argento, et vasis æneis, ac ferro, quæ in ærarium Domini consecrarunt. 006 JOS 006 025 Rahab vero meretricem, et domum patris ejus, et omnia quæ habebat, fecit Josue vivere, et habitaverunt in medio Israël, usque in præsentem diem: eo quod absconderit nuntios, quos miserat ut explorarent Jericho. In tempore illo, imprecatus est Josue, dicens: 006 JOS 006 026 Maledictus vir coram Domino, qui suscitaverit et ædificaverit civitatem Jericho. In primogenito suo fundamenta illius jaciat, et in novissimo liberorum ponat portas ejus. 006 JOS 006 027 Fuit ergo Dominus cum Josue, et nomen ejus vulgatum est in omni terra. 006 JOS 007 001 Filii autem Israël prævaricati sunt mandatum, et usurpaverunt de anathemate. Nam Achan filius Charmi filii Zabdi filii Zare de tribu Juda tulit aliquid de anathemate: iratusque est Dominus contra filios Israël. 006 JOS 007 002 Cumque mitteret Josue de Jericho viros contra Hai, quæ est juxta Bethaven, ad orientalem plagam oppidi Bethel, dixit eis: Ascendite, et explorate terram. Qui præcepta complentes exploraverunt Hai. 006 JOS 007 003 Et reversi dixerunt ei: Non ascendat omnis populus, sed duo vel tria millia virorum pergant, et deleant civitatem: quare omnis populus frustra vexabitur contra hostes paucissimos? 006 JOS 007 004 Ascenderunt ergo tria millia pugnatorum. Qui statim terga vertentes, 006 JOS 007 005 percussi sunt a viris urbis Hai, et corruerunt ex eis triginta sex homines: persecutique sunt eos adversarii de porta usque ad Sabarim, et ceciderunt per prona fugientes: pertimuitque cor populi, et instar aquæ liquefactum est. 006 JOS 007 006 Josue vero scidit vestimenta sua, et pronus cecidit in terram coram arca Domini usque ad vesperam, tam ipse quam omnes senes Israël: miseruntque pulverem super capita sua, 006 JOS 007 007 et dixit Josue: Heu Domine Deus, quid voluisti traducere populum istum Jordanem fluvium, ut traderes nos in manus Amorrhæi, et perderes? utinam ut cœpimus, mansissemus trans Jordanem. 006 JOS 007 008 Mi Domine Deus, quid dicam, videns Israëlem hostibus suis terga vertentem? 006 JOS 007 009 Audient Chananæi, et omnes habitatores terræ, et pariter conglobati circumdabunt nos, atque delebunt nomen nostrum de terra: et quid facies magno nomini tuo? 006 JOS 007 010 Dixitque Dominus ad Josue: Surge: cur jaces pronus in terra? 006 JOS 007 011 Peccavit Israël, et prævaricatus est pactum meum: tuleruntque de anathemate, et furati sunt atque mentiti, et absconderunt inter vasa sua. 006 JOS 007 012 Nec poterit Israël stare ante hostes suos, eosque fugiet: quia pollutus est anathemate. Non ero ultra vobiscum, donec conteratis eum qui hujus sceleris reus est. 006 JOS 007 013 Surge, sanctifica populum, et dic eis: Sanctificamini in crastinum: hæc enim dicit Dominus Deus Israël: Anathema in medio tui est, Israël: non poteris stare coram hostibus tuis, donec deleatur ex te qui hoc contaminatus est scelere. 006 JOS 007 014 Accedetisque mane singuli per tribus vestras: et quamcumque tribum sors invenerit, accedet per cognationes suas, et cognatio per domos, domusque per viros. 006 JOS 007 015 Et quicumque ille in hoc facinore fuerit deprehensus, comburetur igni cum omni substantia sua: quoniam prævaricatus est pactum Domini, et fecit nefas in Israël. 006 JOS 007 016 Surgens itaque Josue mane, applicuit Israël per tribus suas, et inventa est tribus Juda. 006 JOS 007 017 Quæ cum juxta familias suas esset oblata, inventa est familia Zare. Illam quoque per domos offerens, reperit Zabdi: 006 JOS 007 018 cujus domum in singulos dividens viros, invenit Achan filium Charmi filii Zabdi filii Zare de tribu Juda. 006 JOS 007 019 Et ait Josue ad Achan: Fili mi, da gloriam Domino Deo Israël, et confitere, atque indica mihi quid feceris, ne abscondas. 006 JOS 007 020 Responditque Achan Josue, et dixit ei: Vere ego peccavi Domino Deo Israël, et sic et sic feci. 006 JOS 007 021 Vidi enim inter spolia pallium coccineum valde bonum, et ducentos siclos argenti, regulamque auream quinquaginta siclorum: et concupiscens abstuli, et abscondi in terra contra medium tabernaculi mei, argentumque fossa humo operui. 006 JOS 007 022 Misit ergo Josue ministros: qui currentes ad tabernaculum illius, repererunt cuncta abscondita in eodem loco, et argentum simul. 006 JOS 007 023 Auferentesque de tentorio, tulerunt ea ad Josue, et ad omnes filios Israël, projeceruntque ante Dominum. 006 JOS 007 024 Tollens itaque Josue Achan filium Zare, argentumque et pallium, et auream regulam, filios quoque et filias ejus, boves et asinos et oves, ipsumque tabernaculum, et cunctam supellectilem (et omnis Israël cum eo), duxerunt eos ad vallem Achor: 006 JOS 007 025 ubi dixit Josue: Quia turbasti nos, exturbet te Dominus in die hac. Lapidavitque eum omnis Israël: et cuncta quæ illius erant, igne consumpta sunt. 006 JOS 007 026 Congregaveruntque super eum acervum magnum lapidum, qui permanet usque in præsentem diem. Et aversus est furor Domini ab eis. Vocatumque est nomen loci illius, vallis Achor, usque hodie. 006 JOS 008 001 Dixit autem Dominus ad Josue: Ne timeas, neque formides: tolle tecum omnem multitudinem pugnatorum, et consurgens ascende in oppidum Hai. Ecce tradidi in manu tua regem ejus et populum, urbemque et terram. 006 JOS 008 002 Faciesque urbi Hai, et regi ejus, sicut fecisti Jericho, et regi illius: prædam vero, et omnia animantia diripietis vobis: pone insidias urbi post eam. 006 JOS 008 003 Surrexitque Josue, et omnis exercitus bellatorum cum eo, ut ascenderent in Hai: et electa triginta millia virorum fortium misit nocte, 006 JOS 008 004 præcepitque eis, dicens: Ponite insidias post civitatem, nec longius recedatis: et eritis omnes parati. 006 JOS 008 005 Ego autem, et reliqua multitudo, quæ mecum est, accedemus ex adverso contra urbem. Cumque exierint contra nos, sicut ante fecimus, fugiemus, et terga vertemus, 006 JOS 008 006 donec persequentes ab urbe longius protrahantur: putabunt enim nos fugere sicut prius. 006 JOS 008 007 Nobis ergo fugientibus, et illis persequentibus, consurgetis de insidiis, et vastabitis civitatem: tradetque eam Dominus Deus vester in manus vestras. 006 JOS 008 008 Cumque ceperitis, succendite eam, et sic omnia facietis, ut jussi. 006 JOS 008 009 Dimisitque eos, et perrexerunt ad locum insidiarum, sederuntque inter Bethel et Hai, ad occidentalem plagam urbis Hai: Josue autem nocte illa in medio mansit populi, 006 JOS 008 010 surgensque diluculo recensuit socios, et ascendit cum senioribus in fronte exercitus, vallatus auxilio pugnatorum. 006 JOS 008 011 Cumque venissent et ascendissent ex adverso civitatis, steterunt ad septentrionalem urbis plagam, inter quam et eos erat vallis media. 006 JOS 008 012 Quinque autem millia viros elegerat, et posuerat in insidiis inter Bethel et Hai ex occidentali parte ejusdem civitatis: 006 JOS 008 013 omnis vero reliquus exercitus ad aquilonem aciem dirigebat, ita ut novissimi illius multitudinis occidentalem plagam urbis attingerent. Abiit ergo Josue nocte illa, et stetit in vallis medio. 006 JOS 008 014 Quod cum vidisset rex Hai, festinavit mane, et egressus est cum omni exercitu civitatis, direxitque aciem contra desertum, ignorans quod post tergum laterent insidiæ. 006 JOS 008 015 Josue vero et omnis Israël cesserunt loco, simulantes metum, et fugientes per solitudinis viam. 006 JOS 008 016 At illi vociferantes pariter, et se mutuo cohortantes, persecuti sunt eos. Cumque recessissent a civitate, 006 JOS 008 017 et ne unus quidem in urbe Hai et Bethel remansisset qui non persequeretur Israël (sicut eruperant aperta oppida relinquentes), 006 JOS 008 018 dixit Dominus ad Josue: Leva clypeum, qui in manu tua est, contra urbem Hai, quoniam tibi tradam eam. 006 JOS 008 019 Cumque elevasset clypeum ex adverso civitatis, insidiæ, quæ latebant, surrexerunt confestim: et pergentes ad civitatem, ceperunt, et succenderunt eam. 006 JOS 008 020 Viri autem civitatis, qui persequebantur Josue, respicientes et videntes fumum urbis ad cælum usque conscendere, non potuerunt ultra huc illucque diffugere: præsertim cum hi qui simulaverant fugam, et tendebant ad solitudinem, contra persequentes fortissime restitissent. 006 JOS 008 021 Vidensque Josue et omnis Israël quod capta esset civitas, et fumus urbis ascenderet, reversus percussit viros Hai. 006 JOS 008 022 Siquidem et illi qui ceperant et succenderant civitatem, egressi ex urbe contra suos, medios hostium ferire cœperunt. Cum ergo ex utraque parte adversarii cæderentur, ita ut nullus de tanta multitudine salvaretur, 006 JOS 008 023 regem quoque urbis Hai apprehenderunt viventem, et obtulerunt Josue. 006 JOS 008 024 Igitur omnibus interfectis, qui Israëlem ad deserta tendentem fuerant persecuti, et in eodem loco gladio corruentibus, reversi filii Israël percusserunt civitatem. 006 JOS 008 025 Erant autem qui in eodem die conciderant a viro usque ad mulierem, duodecim millia hominum, omnes urbis Hai. 006 JOS 008 026 Josue vero non contraxit manum, quam in sublime porrexerat, tenens clypeum donec interficerentur omnes habitatores Hai. 006 JOS 008 027 Jumenta autem et prædam civitatis diviserunt sibi filii Israël, sicut præceperat Dominus Josue. 006 JOS 008 028 Qui succendit urbem, et fecit eam tumulum sempiternum: 006 JOS 008 029 regem quoque ejus suspendit in patibulo usque ad vesperam et solis occasum. Præcepitque Josue, et deposuerunt cadaver ejus de cruce: projeceruntque in ipso introitu civitatis, congesto super eum magno acervo lapidum, qui permanet usque in præsentem diem. 006 JOS 008 030 Tunc ædificavit Josue altare Domino Deo Israël in monte Hebal, 006 JOS 008 031 sicut præceperat Moyses famulus Domini filiis Israël, et scriptum est in volumine legis Moysi: altare vero de lapidibus impolitis, quos ferrum non tetigit: et obtulit super eo holocausta Domino, immolavitque pacificas victimas. 006 JOS 008 032 Et scripsit super lapides Deuteronomium legis Moysi, quod ille digesserat coram filiis Israël. 006 JOS 008 033 Omnis autem populus, et majores natu, ducesque ac judices, stabant ex utraque parte arcæ, in conspectu sacerdotum qui portabant arcam fœderis Domini, ut advena, ita et indigena. Media pars eorum juxta montem Garizim, et media juxta montem Hebal, sicut præceperat Moyses famulus Domini. Et primum quidem benedixit populo Israël. 006 JOS 008 034 Post hæc legit omnia verba benedictionis et maledictionis, et cuncta quæ scripta erant in legis volumine. 006 JOS 008 035 Nihil ex his quæ Moyses jusserat, reliquit intactum, sed universa replicavit coram omni multitudine Israël, mulieribus ac parvulis, et advenis qui inter eos morabantur. 006 JOS 009 001 Quibus auditis, cuncti reges trans Jordanem, qui versabantur in montanis et campestribus, in maritimis ac littore magni maris, hi quoque qui habitabant juxta Libanum, Hethæus et Amorrhæus, Chananæus, Pherezæus, et Hevæus, et Jebusæus, 006 JOS 009 002 congregati sunt pariter, ut pugnarent contra Josue et Israël uno animo, eademque sententia. 006 JOS 009 003 At hi qui habitabant in Gabaon, audientes cuncta quæ fecerat Josue Jericho, et Hai, 006 JOS 009 004 et callide cogitantes, tulerunt sibi cibaria, saccos veteres asinis imponentes, et utres vinarios scissos atque consutos, 006 JOS 009 005 calceamentaque perantiqua quæ ad indicium vetustatis pittaciis consuta erant, induti veteribus vestimentis: panes quoque, quos portabant ob viaticum, duri erant, et in frustra comminuti: 006 JOS 009 006 perrexeruntque ad Josue, qui tunc morabatur in castris Galgalæ, et dixerunt ei, atque simul omni Israëli: De terra longinqua venimus, pacem vobiscum facere cupientes. Responderuntque viri Israël ad eos, atque dixerunt: 006 JOS 009 007 Ne forte in terra, quæ nobis sorte debetur, habitetis, et non possimus fœdus inire vobiscum. 006 JOS 009 008 At illi ad Josue: Servi, inquiunt, tui sumus. Quibus Josue ait: Quinam estis vos? et unde venistis? 006 JOS 009 009 Responderunt: De terra longinqua valde venerunt servi tui in nomine Domini Dei tui. Audivimus enim famam potentiæ ejus, cuncta quæ fecit in Ægypto, 006 JOS 009 010 et duobus regibus Amorrhæorum qui fuerunt trans Jordanem, Sehon regi Hesebon, et Og regi Basan, qui erat in Astaroth: 006 JOS 009 011 dixeruntque nobis seniores, et omnes habitatores terræ nostræ: Tollite in manibus cibaria ob longissimam viam, et occurrite eis, et dicite: Servi vestri sumus: fœdus inite nobiscum. 006 JOS 009 012 En panes quando egressi sumus de domibus nostris, ut veniremus ad vos, calidos sumpsimus; nunc sicci facti sunt, et vetustate nimia comminuti. 006 JOS 009 013 Utres vini novos implevimus; nunc rupti sunt et soluti. Vestes et calceamenta quibus induimur, et quæ habemus in pedibus, ob longitudinem longioris viæ trita sunt, et pene consumpta. 006 JOS 009 014 Susceperunt igitur de cibariis eorum, et os Domini non interrogaverunt. 006 JOS 009 015 Fecitque Josue cum eis pacem, et inito fœdere pollicitus est quod non occiderentur: principes quoque multitudinis juraverunt eis. 006 JOS 009 016 Post dies autem tres initi fœderis, audierunt quod in vicino habitarent, et inter eos futuri essent. 006 JOS 009 017 Moveruntque castra filii Israël, et venerunt in civitates eorum die tertio, quarum hæc vocabula sunt: Gabaon, et Caphira, et Beroth, et Cariathiarim. 006 JOS 009 018 Et non percusserunt eos, eo quod jurassent eis principes multitudinis in nomine Domini Dei Israël. Murmuravit itaque omne vulgus contra principes. 006 JOS 009 019 Qui responderunt eis: Juravimus illis in nomine Domini Dei Israël, et idcirco non possumus eos contingere. 006 JOS 009 020 Sed hoc faciemus eis: reserventur quidem ut vivant, ne contra nos ira Domini concitetur, si pejeraverimus: 006 JOS 009 021 sed sic vivant, ut in usus universæ multitudinis ligna cædant, aquasque comportent. Quibus hæc loquentibus, 006 JOS 009 022 vocavit Gabaonitas Josue, et dixit eis: Cur nos decipere fraude voluistis, ut diceretis: Procul valde habitamus a vobis, cum in medio nostri sitis? 006 JOS 009 023 itaque sub maledictione eritis, et non deficiet de stirpe vestra ligna cædens, aquasque comportans in domum Dei mei. 006 JOS 009 024 Qui responderunt: Nuntiatum est nobis servis tuis, quod promisisset Dominus Deus tuus Moysi servo suo ut traderet vobis omnem terram, et disperderet cunctos habitatores ejus. Timuimus igitur valde, et providimus animabus nostris, vestro terrore compulsi, et hoc consilium inivimus. 006 JOS 009 025 Nunc autem in manu tua sumus: quod tibi bonum et rectum videtur, fac nobis. 006 JOS 009 026 Fecit ergo Josue ut dixerat, et liberavit eos de manu filiorum Israël, ut non occiderentur. 006 JOS 009 027 Decrevitque in illo die eos esse in ministerio cuncti populi, et altaris Domini, cædentes ligna, et aquas comportantes, usque in præsens tempus, in loco quem Dominus elegisset. 006 JOS 010 001 Quæ cum audisset Adonisedec rex Jerusalem, quod scilicet cepisset Josue Hai, et subvertisset eam (sicut enim fecerat Jericho et regi ejus, sic fecit Hai et regi illius), et quod transfugissent Gabaonitæ ad Israël, et essent fœderati eorum, 006 JOS 010 002 timuit valde. Urbs enim magna erat Gabaon, et una civitatum regalium, et major oppido Hai, omnesque bellatores ejus fortissimi. 006 JOS 010 003 Misit ergo Adonisedec rex Jerusalem ad Oham regem Hebron, et ad Pharam regem Jerimoth, ad Japhia quoque regem Lachis, et ad Dabir regem Eglon, dicens: 006 JOS 010 004 Ad me ascendite, et ferte præsidium, ut expugnemus Gabaon, quare transfugerit ad Josue, et ad filios Israël. 006 JOS 010 005 Congregati igitur ascenderunt quinque reges Amorrhæorum: rex Jerusalem, rex Hebron, rex Jerimoth, rex Lachis, rex Eglon, simul cum exercitibus suis: et castrametati sunt circa Gabaon, oppugnantes eam. 006 JOS 010 006 Habitatores autem Gabaon urbis obsessæ miserunt ad Josue, qui tunc morabatur in castris apud Galgalam, et dixerunt ei: Ne retrahas manus tuas ab auxilio servorum tuorum: ascende cito, et libera nos, ferque præsidium: convenerunt enim adversum nos omnes reges Amorrhæorum, qui habitant in montanis. 006 JOS 010 007 Ascenditque Josue de Galgalis, et omnis exercitus bellatorum cum eo, viri fortissimi. 006 JOS 010 008 Dixitque Dominus ad Josue: Ne timeas eos: in manus enim tuas tradidi illos: nullus ex eis tibi resistere poterit. 006 JOS 010 009 Irruit itaque Josue super eos repente, tota nocte ascendens de Galgalis. 006 JOS 010 010 Et conturbavit eos Dominus a facie Israël: contrivitque plaga magna in Gabaon, ac persecutus est eos per viam ascensus Bethoron, et percussit usque Azeca et Maceda. 006 JOS 010 011 Cumque fugerent filios Israël, et essent in descensu Bethoron, Dominus misit super eos lapides magnos de cælo usque ad Azeca: et mortui sunt multo plures lapidibus grandinis, quam quos gladio percusserant filii Israël. 006 JOS 010 012 Tunc locutus est Josue Domino, in die qua tradidit Amorrhæum in conspectu filiorum Israël, dixitque coram eis: [Sol, contra Gabaon ne movearis, et luna contra vallem Ajalon. 006 JOS 010 013 Steteruntque sol et luna, donec ulcisceretur se gens de inimicis suis.] Nonne scriptum est hoc in libro justorum? Stetit itaque sol in medio cæli, et non festinavit occumbere spatio unius diei. 006 JOS 010 014 Non fuit antea nec postea tam longa dies, obediente Domino voci hominis, et pugnante pro Israël. 006 JOS 010 015 Reversusque est Josue cum omni Israël in castra Galgalæ. 006 JOS 010 016 Fugerant enim quinque reges et se absconderant in spelunca urbis Maceda. 006 JOS 010 017 Nuntiatumque est Josue quod inventi essent quinque reges latentes in spelunca urbis Maceda. 006 JOS 010 018 Qui præcepit sociis, et ait: Volvite saxa ingentia ad os speluncæ, et ponite viros industrios, qui clausos custodiant: 006 JOS 010 019 vos autem nolite stare, sed persequimini hostes, et extremos quosque fugientium cædite: nec dimittatis eos urbium suarum intrare præsidia, quos tradidit Dominus Deus in manus vestras. 006 JOS 010 020 Cæsis ergo adversariis plaga magna, et usque ad internecionem pene consumptis, hi qui Israël effugere potuerunt, ingressi sunt civitates munitas. 006 JOS 010 021 Reversusque est omnis exercitus ad Josue in Maceda, ubi tunc erant castra, sani et integro numero: nullusque contra filios Israël mutire ausus est. 006 JOS 010 022 Præcepitque Josue, dicens: Aperite os speluncæ, et producite ad me quinque reges, qui in ea latitant. 006 JOS 010 023 Feceruntque ministri ut sibi fuerat imperatum: et eduxerunt ad eum quinque reges de spelunca, regem Jerusalem, regem Hebron, regem Jerimoth, regem Lachis, regem Eglon. 006 JOS 010 024 Cumque educti essent ad eum, vocavit omnes viros Israël, et ait ad principes exercitus qui secum erant: Ite, et ponite pedes super colla regum istorum. Qui cum perrexissent, et subjectorum colla pedibus calcarent, 006 JOS 010 025 rursum ait ad eos: Nolite timere, nec paveatis: confortamini, et estote robusti: sic enim faciet Dominus cunctis hostibus vestris, adversum quos dimicatis. 006 JOS 010 026 Percussitque Josue, et interfecit eos, atque suspendit super quinque stipites: fueruntque suspensi usque ad vesperum. 006 JOS 010 027 Cumque occumberet sol, præcepit sociis ut deponerent eos de patibulis. Qui depositos projecerunt in speluncam in qua latuerant, et posuerunt super os ejus saxa ingentia, quæ permanent usque in præsens. 006 JOS 010 028 Eodem quoque die, Macedam cepit Josue, et percussit eam in ore gladii, regemque illius interfecit, et omnes habitatores ejus: non dimisit in ea saltem parvas reliquias. Fecitque regi Maceda sicut fecerat regi Jericho. 006 JOS 010 029 Transivit autem cum omni Israël de Maceda in Lebna, et pugnabat contra eam: 006 JOS 010 030 quam tradidit Dominus cum rege suo in manus Israël: percusseruntque urbem in ore gladii, et omnes habitatores ejus: non dimiserunt in ea ullas reliquias. Feceruntque regi Lebna sicut fecerant regi Jericho. 006 JOS 010 031 De Lebna transivit in Lachis cum omni Israël: et exercitu per gyrum disposito, oppugnabat eam. 006 JOS 010 032 Tradiditque Dominus Lachis in manus Israël, et cepit eam die altero, atque percussit in ore gladii, omnemque animam quæ fuerat in ea, sicut fecerat Lebna. 006 JOS 010 033 Eo tempore ascendit Horam rex Gazer, ut auxiliaretur Lachis: quem percussit Josue cum omni populo ejus usque ad internecionem. 006 JOS 010 034 Transivitque de Lachis in Eglon, et circumdedit, 006 JOS 010 035 atque expugnavit eam eadem die: percussitque in ore gladii omnes animas quæ erant in ea, juxta omnia quæ fecerat Lachis. 006 JOS 010 036 Ascendit quoque cum omni Israël de Eglon in Hebron, et pugnavit contra eam: 006 JOS 010 037 cepit eam, et percussit in ore gladii, regem quoque ejus, et omnia oppida regionis illius, universasque animas quæ in ea fuerant commoratæ: non reliquit in ea ullas reliquias: sicut fecerat Eglon, sic fecit et Hebron, cuncta quæ in ea reperit consumens gladio. 006 JOS 010 038 Inde reversus in Dabir, 006 JOS 010 039 cepit eam atque vastavit: regem quoque ejus atque omnia per circuitum oppida percussit in ore gladii: non dimisit in ea ullas reliquias: sicut fecerat Hebron et Lebna et regibus earum, sic fecit Dabir et regi illius. 006 JOS 010 040 Percussit itaque Josue omnem terram montanam et meridianam atque campestrem, et Asedoth, cum regibus suis: non dimisit in ea ullas reliquias, sed omne quod spirare poterat interfecit, sicut præceperat ei Dominus Deus Israël, 006 JOS 010 041 a Cadesbarne usque Gazam. Omnem terram Gosen usque Gabaon, 006 JOS 010 042 universosque reges, et regiones eorum uno impetu cepit atque vastavit: Dominus enim Deus Israël pugnavit pro eo. 006 JOS 010 043 Reversusque est cum omni Israël ad locum castrorum in Galgala. 006 JOS 011 001 Quæ cum audisset Jabin rex Asor, misit ad Jobab regem Madon, et ad regem Semeron, atque ad regem Achsaph: 006 JOS 011 002 ad reges quoque aquilonis, qui habitabant in montanis et in planitie contra meridiem Ceneroth, in campestribus quoque et in regionibus Dor juxta mare: 006 JOS 011 003 Chananæum quoque ab oriente et occidente, et Amorrhæum atque Hethæum ac Pherezæum et Jebusæum in montanis: Hevæum quoque qui habitabat ad radices Hermon in terra Maspha. 006 JOS 011 004 Egressique sunt omnes cum turmis suis, populus multus nimis sicut arena quæ est in littore maris, equi quoque et currus immensæ multitudinis. 006 JOS 011 005 Conveneruntque omnes reges isti in unum ad aquas Merom, ut pugnarent contra Israël. 006 JOS 011 006 Dixitque Dominus ad Josue: Ne timeas eos: cras enim hac eadem hora ego tradam omnes istos vulnerandos in conspectu Israël: equos eorum subnervabis, et currus igne combures. 006 JOS 011 007 Venitque Josue, et omnis exercitus cum eo, adversus illos ad aquas Merom subito, et irruerunt super eos, 006 JOS 011 008 tradiditque illos Dominus in manus Israël. Qui percusserunt eos, et persecuti sunt usque ad Sidonem magnam, et aquas Maserephoth, campumque Masphe, qui est ad orientalem illius partem. Ita percussit omnes, ut nullas dimitteret ex eis reliquias: 006 JOS 011 009 fecitque sicut præceperat ei Dominus: equos eorum subnervavit, currusque combussit igni. 006 JOS 011 010 Reversusque statim cepit Asor, et regem ejus percussit gladio. Asor enim antiquitus inter omnia regna hæc principatum tenebat. 006 JOS 011 011 Percussitque omnes animas quæ ibidem morabantur: non dimisit in ea ullas reliquias, sed usque ad internecionem universa vastavit, ipsamque urbem peremit incendio. 006 JOS 011 012 Et omnes per circuitum civitates, regesque earum, cepit, percussit atque delevit, sicut præceperat ei Moyses famulus Domini. 006 JOS 011 013 Absque urbibus, quæ erant in collibus et in tumulis sitæ, ceteras succendit Israël: unam tantum Asor munitissimam flamma consumpsit. 006 JOS 011 014 Omnemque prædam istarum urbium ac jumenta diviserunt sibi filii Israël, cunctis hominibus interfectis. 006 JOS 011 015 Sicut præceperat Dominus Moysi servo suo, ita præcepit Moyses Josue, et ille universa complevit: non præteriit de universis mandatis, nec unum quidem verbum quod jusserat Dominus Moysi. 006 JOS 011 016 Cepit itaque Josue omnem terram montanam et meridianam, terramque Gosen, et planitiem, et occidentalem plagam, montemque Israël, et campestria ejus, 006 JOS 011 017 et partem montis, quæ ascendit Seir usque Baalgad, per planitiem Libani subter montem Hermon: omnes reges eorum cepit, percussit, et occidit. 006 JOS 011 018 Multo tempore pugnavit Josue contra reges istos. 006 JOS 011 019 Non fuit civitas quæ se traderet filiis Israël, præter Hevæum, qui habitabat in Gabaon: omnes enim bellando cepit. 006 JOS 011 020 Domini enim sententia fuerat, ut indurarentur corda eorum, et pugnarent contra Israël, et caderent, et non mererentur ullam clementiam, ac perirent, sicut præceperat Dominus Moysi. 006 JOS 011 021 In illo tempore venit Josue, et interfecit Enacim de montanis, Hebron, et Dabir, et Anab, et de omni monte Juda et Israël, urbesque eorum delevit. 006 JOS 011 022 Non reliquit ullum de stirpe Enacim, in terra filiorum Israël: absque civitatibus Gaza, et Geth, et Azoto, in quibus solis relicti sunt. 006 JOS 011 023 Cepit ergo Josue omnem terram, sicut locutus est Dominus ad Moysen, et tradidit eam in possessionem filiis Israël secundum partes et tribus suas: quievitque terra a præliis. 006 JOS 012 001 Hi sunt reges, quos percusserunt filii Israël, et possederunt terram eorum trans Jordanem ad solis ortum, a torrente Arnon usque ad montem Hermon, et omnem orientalem plagam, quæ respicit solitudinem. 006 JOS 012 002 Sehon rex Amorrhæorum, qui habitavit in Hesebon, dominatus est ab Aroër, quæ sita est super ripam torrentis Arnon, et mediæ partis in valle, dimidiæque Galaad, usque ad torrentem Jaboc, qui est terminus filiorum Ammon. 006 JOS 012 003 Et a solitudine usque ad mare Ceneroth contra orientem, et usque ad mare deserti, quod est mare salsissimum, ad orientalem plagam per viam quæ ducit Bethsimoth: et ab australi parte, quæ subjacet Asedoth, Phasga. 006 JOS 012 004 Terminus Og regis Basan, de reliquiis Raphaim, qui habitavit in Astaroth, et in Edrai, et dominatus est in monte Hermon, et in Salecha, atque in universa Basan, usque ad terminos 006 JOS 012 005 Gessuri, et Machati, et dimidiæ partis Galaad: terminos Sehon regis Hesebon. 006 JOS 012 006 Moyses famulus Domini et filii Israël percusserunt eos, tradiditque terram eorum Moyses in possessionem Rubenitis, et Gaditis, et dimidiæ tribui Manasse. 006 JOS 012 007 Hi sunt reges terræ, quos percussit Josue et filii Israël trans Jordanem ad occidentalem plagam, a Baalgad in campo Libani, usque ad montem cujus pars ascendit in Seir: tradiditque eam Josue in possessionem tribubus Israël, singulis partes suas, 006 JOS 012 008 tam in montanis quam in planis atque campestribus. In Asedoth, et in solitudine, ac in meridie, Hethæus fuit et Amorrhæus, Chananæus, et Pherezæus, Hevæus et Jebusæus. 006 JOS 012 009 Rex Jericho unus: rex Hai, quæ est ex latere Bethel, unus: 006 JOS 012 010 rex Jerusalem unus, rex Hebron unus, 006 JOS 012 011 rex Jerimoth unus, rex Lachis unus, 006 JOS 012 012 rex Eglon unus, rex Gazer unus, 006 JOS 012 013 rex Dabir unus, rex Gader unus, 006 JOS 012 014 rex Herma unus, rex Hered unus, 006 JOS 012 015 rex Lebna unus, rex Odullam unus, 006 JOS 012 016 rex Maceda unus, rex Bethel unus, 006 JOS 012 017 rex Taphua unus, rex Opher unus, 006 JOS 012 018 rex Aphec unus, rex Saron unus, 006 JOS 012 019 rex Madon unus, rex Asor unus, 006 JOS 012 020 rex Semeron unus, rex Achsaph unus, 006 JOS 012 021 rex Thenac unus, rex Mageddo unus, 006 JOS 012 022 rex Cades unus, rex Jachanan Carmeli unus, 006 JOS 012 023 rex Dor et provinciæ Dor unus, rex gentium Galgal unus, 006 JOS 012 024 rex Thersa unus: omnes reges triginta unus. 006 JOS 013 001 Josue senex provectæque ætatis erat, et dixit Dominus ad eum: Senuisti, et longævus es, terraque latissima derelicta est, quæ necdum sorte divisa est: 006 JOS 013 002 omnis videlicet Galilæa, Philisthiim, et universa Gessuri. 006 JOS 013 003 A fluvio turbido, qui irrigat Ægyptum, usque ad terminos Accaron contra aquilonem: terra Chanaan, quæ in quinque regulos Philisthiim dividitur, Gazæos, et Azotios, Ascalonitas, Gethæos, et Accaronitas. 006 JOS 013 004 Ad meridiem vero sunt Hevæi, omnis terra Chanaan, et Maara Sidoniorum, usque Apheca et terminos Amorrhæi, 006 JOS 013 005 ejusque confinia. Libani quoque regio contra orientem, a Baalgad sub monte Hermon, donec ingrediaris Emath; 006 JOS 013 006 omnium qui habitant in monte a Libano usque ad aquas Maserephoth, universique Sidonii. Ego sum qui delebo eos a facie filiorum Israël. Veniat ergo in partem hæreditatis Israël, sicut præcepi tibi. 006 JOS 013 007 Et nunc divide terram in possessionem novem tribubus, et dimidiæ tribui Manasse, 006 JOS 013 008 cum qua Ruben et Gad possederunt terram, quam tradidit eis Moyses famulus Domini trans fluenta Jordanis, ad orientalem plagam. 006 JOS 013 009 Ab Aroër, quæ sita est in ripa torrentis Arnon, et in vallis medio, universaque campestria Medaba, usque Dibon, 006 JOS 013 010 et cunctas civitates Sehon regis Amorrhæi, qui regnavit in Hesebon, usque ad terminos filiorum Ammon, 006 JOS 013 011 et Galaad, ac terminum Gessuri et Machati, et omnem montem Hermon, et universam Basan, usque ad Salecha, 006 JOS 013 012 omne regnum Og in Basan, qui regnavit in Astaroth et Edrai, ipse fuit de reliquiis Raphaim: percussitque eos Moyses, atque delevit. 006 JOS 013 013 Nolueruntque disperdere filii Israël Gessuri et Machati: et habitaverunt in medio Israël usque in præsentem diem. 006 JOS 013 014 Tribui autem Levi non dedit possessionem: sed sacrificia et victimæ Domini Dei Israël, ipsa est ejus hæreditas, sicut locutus est illi. 006 JOS 013 015 Dedit ergo Moyses possessionem tribui filiorum Ruben juxta cognationes suas. 006 JOS 013 016 Fuitque terminus eorum ab Aroër, quæ sita est in ripa torrentis Arnon, et in valle ejusdem torrentis media: universam planitiem, quæ ducit Medaba, 006 JOS 013 017 et Hesebon, cunctosque viculos earum, qui sunt in campestribus: Dibon quoque et Bamothbaal, et oppidum Baalmaon, 006 JOS 013 018 et Jassa, et Cedimoth, et Mephaath, 006 JOS 013 019 et Cariathaim, et Sabama, et Sarathasar in monte convallis. 006 JOS 013 020 Bethphogor et Asedoth, Phasga et Bethiesimoth, 006 JOS 013 021 et omnes urbes campestres, universaque regna Sehon regis Amorrhæi, qui regnavit in Hesebon, quem percussit Moyses cum principibus Madian: Hevæum, et Recem, et Sur, et Hur, et Rebe duces Sehon habitatores terræ. 006 JOS 013 022 Et Balaam filium Beor ariolum occiderunt filii Israël gladio cum ceteris interfectis. 006 JOS 013 023 Factusque est terminus filiorum Ruben Jordanis fluvius. Hæc est possessio Rubenitarum per cognationes suas urbium et viculorum. 006 JOS 013 024 Deditque Moyses tribui Gad et filiis ejus per cognationes suas possessionem, cujus hæc divisio est. 006 JOS 013 025 Terminus Jaser, et omnes civitates Galaad, et dimidiam partem terræ filiorum Ammon, usque ad Aroër, quæ est contra Rabba, 006 JOS 013 026 et ab Hesebon usque Ramoth, Masphe et Betonim: et a Manaim usque ad terminos Dabir. 006 JOS 013 027 In valle quoque Betharan, et Bethnemra, et Socoth, et Saphon reliquam partem regni Sehon regis Hesebon: hujus quoque finis, Jordanis est, usque ad extremam partem maris Cenereth trans Jordanem ad orientalem plagam. 006 JOS 013 028 Hæc est possessio filiorum Gad per familias suas, civitates et villæ earum. 006 JOS 013 029 Dedit et dimidiæ tribui Manasse, filiisque ejus juxta cognationes suas, possessionem, 006 JOS 013 030 cujus hoc principium est: a Manaim universam Basan, et cuncta regna Og regis Basan, omnesque vicos Jair, qui sunt in Basan, sexaginta oppida: 006 JOS 013 031 et dimidiam partem Galaad, et Astaroth, et Edrai, urbes regni Og in Basan: filiis Machir, filii Manasse, dimidiæ parti filiorum Machir juxta cognationes suas. 006 JOS 013 032 Hanc possessionem divisit Moyses in campestribus Moab trans Jordanem contra Jericho ad orientalem plagam. 006 JOS 013 033 Tribui autem Levi non dedit possessionem: quoniam Dominus Deus Israël ipse est possessio ejus, ut locutus est illi. 006 JOS 014 001 Hoc est quod possederunt filii Israël in terra Chanaan, quam dederunt eis Eleazar sacerdos, et Josue filius Nun, et principes familiarum per tribus Israël: 006 JOS 014 002 sorte omnia dividentes, sicut præceperat Dominus in manu Moysi, novem tribubus, et dimidiæ tribui. 006 JOS 014 003 Duabus enim tribubus, et dimidiæ, dederat Moyses trans Jordanem possessionem: absque Levitis, qui nihil terræ acceperunt inter fratres suos: 006 JOS 014 004 sed in eorum successerunt locum filii Joseph in duas divisi tribus, Manasse et Ephraim: nec acceperunt Levitæ aliam in terra partem, nisi urbes ad habitandum, et suburbana earum ad alenda jumenta et pecora sua. 006 JOS 014 005 Sicut præceperat Dominus Moysi, ita fecerunt filii Israël, et diviserunt terram. 006 JOS 014 006 Accesserunt itaque filii Juda ad Josue in Galgala, locutusque est ad eum Caleb filius Jephone Cenezæus: Nosti quid locutus sit Dominus ad Moysen hominem Dei de me et te in Cadesbarne. 006 JOS 014 007 Quadraginta annorum eram quando misit me Moyses famulus Domini de Cadesbarne, ut considerarem terram, nuntiavique ei quod mihi verum videbatur. 006 JOS 014 008 Fratres autem mei, qui ascenderant mecum, dissolverunt cor populi: et nihilominus ego secutus sum Dominum Deum meum. 006 JOS 014 009 Juravitque Moyses in die illo, dicens: Terra, quam calcavit pes tuus, erit possessio tua, et filiorum tuorum in æternum: quia secutus es Dominum Deum meum. 006 JOS 014 010 Concessit ergo Dominus vitam mihi, sicut pollicitus est, usque in præsentem diem. Quadraginta et quinque anni sunt, ex quo locutus est Dominus verbum istud ad Moysen, quando ambulabat Israël per solitudinem: hodie octoginta quinque annorum sum, 006 JOS 014 011 sic valens ut eo valebam tempore quando ad explorandum missus sum: illius in me temporis fortitudo usque hodie perseverat, tam ad bellandum quam ad gradiendum. 006 JOS 014 012 Da ergo mihi montem istum, quem pollicitus est Dominus, te quoque audiente, in quo Enacim sunt, et urbes magnæ atque munitæ: si forte sit Dominus mecum, et potuero delere eos, sicut promisit mihi. 006 JOS 014 013 Benedixitque ei Josue, et tradidit ei Hebron in possessionem: 006 JOS 014 014 atque ex eo fuit Hebron Caleb filio Jephone Cenezæo usque in præsentem diem, quia secutus est Dominum Deum Israël. 006 JOS 014 015 Nomen Hebron ante vocabatur Cariath Arbe: Adam maximus ibi inter Enacim situs est: et terra cessavit a præliis. 006 JOS 015 001 Igitur sors filiorum Judæ per cognationes suas ista fuit: a termino Edom, desertum Sin, contra meridiem, et usque ad extremam partem australis plagæ. 006 JOS 015 002 Initium ejus a summitate maris salsissimi, et a lingua ejus, quæ respicit meridiem. 006 JOS 015 003 Egrediturque contra ascensum Scorpionis, et pertransit in Sina: ascenditque in Cadesbarne, et pervenit in Esron, ascendens ad Addar, et circuiens Carcaa, 006 JOS 015 004 atque inde pertransiens in Asemona, et perveniens ad torrentem Ægypti: eruntque termini ejus mare magnum. Hic erit finis meridianæ plagæ. 006 JOS 015 005 Ab oriente vero erit initium, mare salsissimum usque ad extrema Jordanis: et ea quæ respiciunt ad aquilonem, a lingua maris usque ad eumdem Jordanis fluvium. 006 JOS 015 006 Ascenditque terminus in Beth Hagla, et transit ab aquilone in Beth Araba, ascendens ad lapidem Boën filii Ruben: 006 JOS 015 007 et tendens usque ad terminos Debera de valle Achor, contra aquilonem respiciens Galgala, quæ est ex adverso ascensionis Adommim, ab australi parte torrentis: transitque aquas, quæ vocantur fons solis: et erunt exitus ejus ad fontem Rogel. 006 JOS 015 008 Ascenditque per convallem filii Ennom ex latere Jebusæi ad meridiem, hæc est Jerusalem: et inde se erigens ad verticem montis, qui est contra Geennom ad occidentem in summitate vallis Raphaim contra aquilonem: 006 JOS 015 009 pertransitque a vertice montis usque ad fontem aquæ Nephtoa: et pervenit usque ad vicos montis Ephron: inclinaturque in Baala, quæ est Cariathiarim, id est, urbs silvarum. 006 JOS 015 010 Et circuit de Baala contra occidentem, usque ad montem Seir: transitque juxta latus montis Jarim ad aquilonem in Cheslon: et descendit in Bethsames, transitque in Thamna. 006 JOS 015 011 Et pervenit contra aquilonem partis Accaron ex latere: inclinaturque Sechrona, et transit montem Baala: pervenitque in Jebneel, et magni maris contra occidentem fine concluditur. 006 JOS 015 012 Hi sunt termini filiorum Juda per circuitum in cognationibus suis. 006 JOS 015 013 Caleb vero filio Jephone dedit partem in medio filiorum Juda, sicut præceperat ei Dominus: Cariath Arbe patris Enac, ipsa est Hebron. 006 JOS 015 014 Delevitque ex ea Caleb tres filios Enac, Sesai et Ahiman et Tholmai de stirpe Enac. 006 JOS 015 015 Atque inde conscendens venit ad habitatores Dabir, quæ prius vocabatur Cariath Sepher, id est, civitas litterarum. 006 JOS 015 016 Dixitque Caleb: Qui percusserit Cariath Sepher, et ceperit eam, dabo ei Axam filiam meam uxorem. 006 JOS 015 017 Cepitque eam Othoniel filius Cenez frater Caleb junior: deditque ei Axam filiam suam uxorem. 006 JOS 015 018 Quæ, cum pergerent simul, suasa est a viro suo ut peteret a patre suo agrum. Suspiravitque ut sedebat in asino: cui Caleb: Quid habes? inquit. 006 JOS 015 019 At illa respondit: Da mihi benedictionem: terram australem et arentem dedisti mihi; junge et irriguam. Dedit itaque ei Caleb irriguum superius et inferius. 006 JOS 015 020 Hæc est possessio tribus filiorum Juda per cognationes suas. 006 JOS 015 021 Erantque civitates ab extremis partibus filiorum Juda juxta terminos Edom a meridie: Cabseel et Eder et Jagur, 006 JOS 015 022 et Cyna et Dimona et Adada, 006 JOS 015 023 et Cades et Asor et Jethnam, 006 JOS 015 024 Ziph et Telem et Baloth, 006 JOS 015 025 Asor nova et Carioth, Hesron, hæc est Asor; 006 JOS 015 026 Amam, Sama, et Molada, 006 JOS 015 027 et Asergadda et Hassemon et Bethphelet, 006 JOS 015 028 et Hasersual et Bersabee et Baziothia, 006 JOS 015 029 et Baala et Jim et Esem, 006 JOS 015 030 et Eltholad et Cesil et Harma, 006 JOS 015 031 et Siceleg et Medemena et Sensenna, 006 JOS 015 032 Lebaoth et Selim et Aën et Remon. Omnes civitates viginti novem, et villæ earum. 006 JOS 015 033 In campestribus vero: Estaol et Sarea et Asena, 006 JOS 015 034 et Zanoë et Ængannim et Taphua et Enaim, 006 JOS 015 035 et Jerimoth et Adullam, Socho et Azeca, 006 JOS 015 036 et Saraim et Adithaim et Gedera et Gederothaim: urbes quatuordecim, et villæ earum. 006 JOS 015 037 Sanan et Hadassa et Magdalgad, 006 JOS 015 038 Delean et Masepha et Jecthel, 006 JOS 015 039 Lachis et Bascath et Eglon, 006 JOS 015 040 Chebbon et Leheman et Cethlis, 006 JOS 015 041 et Gideroth et Bethdagon et Naama et Maceda: civitates sedecim, et villæ earum. 006 JOS 015 042 Labana et Ether et Asan, 006 JOS 015 043 Jephtha et Esna et Nesib, 006 JOS 015 044 et Ceila et Achzib et Maresa: civitates novem, et villæ earum. 006 JOS 015 045 Accaron cum vicis et villulis suis. 006 JOS 015 046 Ab Accaron usque ad mare: omnia quæ vergunt ad Azotum et viculos ejus. 006 JOS 015 047 Azotus cum vicis et villulis suis. Gaza cum vicis et villulis suis, usque ad torrentem Ægypti, et mare magnum terminus ejus. 006 JOS 015 048 Et in monte: Samir et Jether et Socoth 006 JOS 015 049 et Danna et Cariathsenna, hæc est Dabir: 006 JOS 015 050 Anab et Istemo et Anim, 006 JOS 015 051 Gosen et Olon et Gilo: civitates undecim et villæ earum. 006 JOS 015 052 Arab et Ruma et Esaan, 006 JOS 015 053 et Janum et Beththaphua et Apheca, 006 JOS 015 054 Athmatha, et Cariath Arbe, hæc est Hebron, et Sior: civitates novem, et villæ earum. 006 JOS 015 055 Maon et Carmel et Ziph et Jota, 006 JOS 015 056 Jezraël et Jucadam et Zanoë, 006 JOS 015 057 Accain, Gabaa et Thamna: civitates decem et villæ earum. 006 JOS 015 058 Halhul, et Besur, et Gedor, 006 JOS 015 059 Mareth, et Bethanoth, et Eltecon: civitates sex et villæ earum. 006 JOS 015 060 Cariathbaal, hæc est Cariathiarim urbs silvarum, et Arebba: civitates duæ, et villæ earum. 006 JOS 015 061 In deserto Betharaba, Meddin, et Sachacha, 006 JOS 015 062 et Nebsan, et civitas salis, et Engaddi: civitates sex, et villæ earum. 006 JOS 015 063 Jebusæum autem habitatorem Jerusalem non potuerunt filii Juda delere: habitavitque Jebusæus cum filiis Juda in Jerusalem usque in præsentem diem. 006 JOS 016 001 Cecidit quoque sors filiorum Joseph ab Jordane contra Jericho et aquas ejus ab oriente: solitudo quæ ascendit de Jericho ad montem Bethel: 006 JOS 016 002 et egreditur de Bethel Luza: transitque terminum Archi, Ataroth: 006 JOS 016 003 et descendit ad occidentem juxta terminum Jephleti, usque ad terminos Beth-horon inferioris, et Gazer: finiunturque regiones ejus mari magno: 006 JOS 016 004 possederuntque filii Joseph, Manasses et Ephraim. 006 JOS 016 005 Et factus est terminus filiorum Ephraim per cognationes suas: et possessio eorum contra orientem Ataroth Addar usque Beth-horon superiorem. 006 JOS 016 006 Egrediunturque confinia in mare: Machmethath vero aquilonem respicit, et circuit terminos contra orientem in Thanathselo: et pertransit ab oriente Janoë. 006 JOS 016 007 Descenditque de Janoë in Ataroth et Naaratha: et pervenit in Jericho, egrediturque ad Jordanem. 006 JOS 016 008 De Taphua pertransit contra mare in vallem arundineti, suntque egressus ejus in mare salsissimum. Hæc est possessio tribus filiorum Ephraim per familias suas. 006 JOS 016 009 Urbesque separatæ sunt filiis Ephraim in medio possessionis filiorum Manasse, et villæ earum. 006 JOS 016 010 Et non interfecerunt filii Ephraim Chananæum, qui habitabat in Gazer: habitavitque Chananæus in medio Ephraim usque in diem hanc tributarius. 006 JOS 017 001 Cecidit autem sors tribui Manasse (ipse enim est primogenitus Joseph): Machir primogenito Manasse patri Galaad, qui fuit vir pugnator, habuitque possessionem Galaad et Basan: 006 JOS 017 002 et reliquis filiorum Manasse juxta familias suas, filiis Abiezer, et filiis Helec, et filiis Esriel, et filiis Sechem, et filiis Hepher, et filiis Semida. Isti sunt filii Manasse filii Joseph, mares, per cognationes suas. 006 JOS 017 003 Salphaad vero filio Hepher filii Galaad filii Machir filii Manasse non erant filii, sed solæ filiæ: quarum ista sunt nomina: Maala et Noa et Hegla et Melcha et Thersa. 006 JOS 017 004 Veneruntque in conspectu Eleazari sacerdotis, et Josue filii Nun, et principum, dicentes: Dominus præcepit per manum Moysi, ut daretur nobis possessio in medio fratrum nostrorum. Deditque eis juxta imperium Domini possessionem in medio fratrum patris earum. 006 JOS 017 005 Et ceciderunt funiculi Manasse, decem, absque terra Galaad et Basan trans Jordanem. 006 JOS 017 006 Filiæ enim Manasse possederunt hæreditatem in medio filiorum ejus. Terra autem Galaad cecidit in sortem filiorum Manasse qui reliqui erant. 006 JOS 017 007 Fuitque terminus Manasse ab Aser, Machmethath quæ respicit Sichem: et egreditur ad dexteram juxta habitatores fontis Taphuæ. 006 JOS 017 008 Etenim in sorte Manasse ceciderat terra Taphuæ, quæ est juxta terminos Manasse filiorum Ephraim. 006 JOS 017 009 Descenditque terminus vallis arundineti in meridiem torrentis civitatum Ephraim, quæ in medio sunt urbium Manasse: terminus Manasse ab aquilone torrentis, et exitus ejus pergit ad mare: 006 JOS 017 010 ita ut possessio Ephraim sit ab austro, et ab aquilone Manasse, et utramque claudat mare, et conjungantur sibi in tribu Aser ab aquilone, et in tribu Issachar ab oriente. 006 JOS 017 011 Fuitque hæreditas Manasse in Issachar et in Aser, Bethsan et viculi ejus, et Jeblaam cum viculis suis, et habitatores Dor cum oppidis suis, habitatores quoque Endor cum viculis suis: similiterque habitatores Thenac cum viculis suis, et habitatores Mageddo cum viculis suis, et tertia pars urbis Nopheth. 006 JOS 017 012 Nec potuerunt filii Manasse has civitates subvertere, sed cœpit Chananæus habitare in terra sua. 006 JOS 017 013 Postquam autem convaluerunt filii Israël, subjecerunt Chananæos, et fecerunt sibi tributarios, nec interfecerunt eos. 006 JOS 017 014 Locutique sunt filii Joseph ad Josue, et dixerunt: Quare dedisti mihi possessionem sortis et funiculi unius, cum sim tantæ multitudinis, et benedixerit mihi Dominus? 006 JOS 017 015 Ad quos Josue ait: Si populus multus es, ascende in silvam, et succide tibi spatia in terra Pherezæi et Raphaim: quia angusta est tibi possessio montis Ephraim. 006 JOS 017 016 Cui responderunt filii Joseph: Non poterimus ad montana conscendere, cum ferreis curribus utantur Chananæi, qui habitant in terra campestri, in qua sitæ sunt Bethsan cum viculis suis, et Jezraël mediam possidens vallem. 006 JOS 017 017 Dixitque Josue ad domum Joseph, Ephraim et Manasse: Populus multus es, et magnæ fortitudinis: non habebis sortem unam, 006 JOS 017 018 sed transibis ad montem, et succides tibi, atque purgabis ad habitandum spatia: et poteris ultra procedere cum subverteris Chananæum, quem dicis ferreos habere currus, et esse fortissimum. 006 JOS 018 001 Congregatique sunt omnes filii Israël in Silo, ibique fixerunt tabernaculum testimonii, et fuit eis terra subjecta. 006 JOS 018 002 Remanserant autem filiorum Israël septem tribus, quæ necdum acceperant possessiones suas. 006 JOS 018 003 Ad quos Josue ait: Usquequo marcetis ignavia, et non intratis ad possidendam terram, quam Dominus Deus patrum vestrorum dedit vobis? 006 JOS 018 004 Eligite de singulis tribubus ternos viros, ut mittam eos, et pergant atque circumeant terram, et describant eam juxta numerum uniuscujusque multitudinis: referantque ad me quod descripserint. 006 JOS 018 005 Dividite vobis terram in septem partes: Judas sit in terminis suis ab australi plaga, et domus Joseph ab aquilone. 006 JOS 018 006 Mediam inter hos terram in septem partes describite: et huc venietis ad me, ut coram Domino Deo vestro mittam vobis hic sortem: 006 JOS 018 007 quia non est inter vos pars Levitarum, sed sacerdotium Domini est eorum hæreditas. Gad autem et Ruben, et dimidia tribus Manasse, jam acceperant possessiones suas trans Jordanem ad orientalem plagam, quas dedit eis Moyses famulus Domini. 006 JOS 018 008 Cumque surrexissent viri, ut pergerent ad describendam terram, præcepit eis Josue, dicens: Circuite terram, et describite eam, ac revertimini ad me: ut hic coram Domino, in Silo, mittam vobis sortem. 006 JOS 018 009 Itaque perrexerunt: et lustrantes eam, in septem partes diviserunt, scribentes in volumine. Reversique sunt ad Josue in castra Silo. 006 JOS 018 010 Qui misit sortes coram Domino in Silo, divisitque terram filiis Israël in septem partes. 006 JOS 018 011 Et ascendit sors prima filiorum Benjamin per familias suas, ut possiderent terram inter filios Juda et filios Joseph. 006 JOS 018 012 Fuitque terminus eorum contra aquilonem a Jordane: pergens juxta latus Jericho septentrionalis plagæ, et inde contra occidentem ad montana conscendens et perveniens ad solitudinem Bethaven, 006 JOS 018 013 atque pertransiens juxta Luzam ad meridiem, ipsa est Bethel: descenditque in Ataroth Addar, in montem qui est ad meridiem Beth-horon inferioris: 006 JOS 018 014 et inclinatur circuiens contra mare ad meridiem montis qui respicit Beth-horon contra Africum: suntque exitus ejus in Cariath-baal, quæ vocatur et Cariathiarim, urbem filiorum Juda. Hæc est plaga contra mare, ad occidentem. 006 JOS 018 015 A meridie autem ex parte Cariathiarim egreditur terminus contra mare, et pervenit usque ad fontem aquarum Nephtoa. 006 JOS 018 016 Descenditque in partem montis, qui respicit vallem filiorum Ennom: et est contra septentrionalem plagam in extrema parte vallis Raphaim. Descenditque in Geennom (id est, vallem Ennom) juxta latus Jebusæi ad austrum: et pervenit ad fontem Rogel, 006 JOS 018 017 transiens ad aquilonem, et egrediens ad Ensemes, id est, fontem solis: 006 JOS 018 018 et pertransit usque ad tumulos, qui sunt e regione ascensus Adommim: descenditque ad Abenboën, id est, lapidem Boën filii Ruben: et pertransit ex latere aquilonis ad campestria: descenditque in planitiem, 006 JOS 018 019 et prætergreditur contra aquilonem Beth Hagla: suntque exitus ejus contra linguam maris salsissimi ab aquilone in fine Jordanis ad australem plagam: 006 JOS 018 020 qui est terminus illius ab oriente. Hæc est possessio filiorum Benjamin per terminos suos in circuitu, et familias suas. 006 JOS 018 021 Fueruntque civitates ejus, Jericho et Beth Hagla et vallis Casis, 006 JOS 018 022 Beth Araba et Samaraim et Bethel 006 JOS 018 023 et Avim et Aphara et Ophera, 006 JOS 018 024 villa Emona et Ophni et Gabee: civitates duodecim, et villæ earum. 006 JOS 018 025 Gabaon et Rama et Beroth, 006 JOS 018 026 et Mesphe et Caphara, et Amosa 006 JOS 018 027 et Recem, Jarephel et Tharela, 006 JOS 018 028 et Sela, Eleph, et Jebus, quæ est Jerusalem, Gabaath et Cariath: civitates quatuordecim, et villæ earum. Hæc est possessio filiorum Benjamin juxta familias suas. 006 JOS 019 001 Et egressa est sors secunda filiorum Simeon per cognationes suas: fuitque hæreditas 006 JOS 019 002 eorum in medio possessionis filiorum Juda: Bersabee et Sabee et Molada 006 JOS 019 003 et Hasersual, Bala et Asem 006 JOS 019 004 et Eltholad, Bethul et Harma 006 JOS 019 005 et Siceleg et Bethmarchaboth et Hasersusa 006 JOS 019 006 et Bethlebaoth et Sarohen: civitates tredecim, et villæ earum. 006 JOS 019 007 Ain et Remmon et Athar et Asan: civitates quatuor, et villæ earum: 006 JOS 019 008 omnes viculi per circuitum urbium istarum usque ad Baalath Beer Ramath contra australem plagam. Hæc est hæreditas filiorum Simeon juxta cognationes suas, 006 JOS 019 009 in possessione et funiculo filiorum Juda: quia major erat, et idcirco filii Simeon possederunt in medio hæreditatis eorum. 006 JOS 019 010 Ceciditque sors tertia filiorum Zabulon per cognationes suas: factus est terminus possessionis eorum usque Sarid. 006 JOS 019 011 Ascenditque de mari et Merala, et pervenit in Debbaseth, usque ad torrentem qui est contra Jeconam. 006 JOS 019 012 Et revertitur de Sared contra orientem in fines Ceseleththabor: et egreditur ad Dabereth, ascenditque contra Japhie. 006 JOS 019 013 Et inde pertransit usque ad orientalem plagam Gethepher et Thacasin: et egreditur in Remmon, Amthar et Noa. 006 JOS 019 014 Et circuit ad aquilonem Hanathon: suntque egressus ejus vallis Jephthaël, 006 JOS 019 015 et Cateth et Naalol et Semeron et Jerala et Bethlehem: civitates duodecim, et villæ earum. 006 JOS 019 016 Hæc est hæreditas tribus filiorum Zabulon per cognationes suas, urbes et viculi earum. 006 JOS 019 017 Issachar egressa est sors quarta per cognationes suas: 006 JOS 019 018 fuitque ejus hæreditas Jezraël et Casaloth et Sunem 006 JOS 019 019 et Hapharaim et Seon, et Anaharath 006 JOS 019 020 et Rabboth et Cesion, Abes, 006 JOS 019 021 et Rameth, et Engannim, et Enhadda et Bethpheses. 006 JOS 019 022 Et pervenit terminus ejus usque Thabor et Sehesima et Bethsames, eruntque exitus ejus Jordanis: civitates sedecim, et villæ earum. 006 JOS 019 023 Hæc est possessio filiorum Issachar per cognationes suas, urbes et viculi earum. 006 JOS 019 024 Ceciditque sors quinta tribui filiorum Aser per cognationes suas: 006 JOS 019 025 fuitque terminus eorum Halcath et Chali et Beten et Axaph 006 JOS 019 026 et Elmelech et Amaad et Messal: et pervenit usque ad Carmelum maris et Sihor et Labanath, 006 JOS 019 027 ac revertitur contra orientem Bethdagon: et pertransit usque Zabulon et vallem Jephthaël contra aquilonem in Bethemec et Nehiel. Egrediturque ad lævam Cabul, 006 JOS 019 028 et Abran et Rohob et Hamon et Cana, usque ad Sidonem magnam. 006 JOS 019 029 Revertiturque in Horma usque ad civitatem munitissimam Tyrum, et usque Hosa: eruntque exitus ejus in mare de funiculo Achziba: 006 JOS 019 030 et Amma et Aphec et Rohob: civitates viginti duæ, et villæ earum. 006 JOS 019 031 Hæc est possessio filiorum Aser per cognationes suas, urbesque et viculi earum. 006 JOS 019 032 Filiorum Nephthali sexta sors cecidit per familias suas: 006 JOS 019 033 et cœpit terminus de Heleph et Elon in Saananim, et Adami, quæ est Neceb, et Jebnaël usque Lecum: et egressus eorum usque ad Jordanem: 006 JOS 019 034 revertiturque terminus contra occidentem in Azanotthabor, atque inde egreditur in Hucuca, et pertransit in Zabulon contra meridiem, et in Aser contra occidentem, et in Juda ad Jordanem contra ortum solis: 006 JOS 019 035 civitates munitissimæ, Assedim, Ser, et Emath, et Reccath et Cenereth, 006 JOS 019 036 et Edema et Arama, Asor 006 JOS 019 037 et Cedes et Edrai, Enhasor, 006 JOS 019 038 et Jeron et Magdalel, Horem et Bethanath et Bethsames: civitates decem et novem, et villæ earum. 006 JOS 019 039 Hæc est possessio tribus filiorum Nephthali per cognationes suas, urbes et viculi earum. 006 JOS 019 040 Tribui filiorum Dan per familias suas egressa est sors septima: 006 JOS 019 041 et fuit terminus possessionis ejus Sara et Esthaol, et Hirsemes, id est, civitas solis. 006 JOS 019 042 Selebin et Ajalon et Jethela, 006 JOS 019 043 Elon et Themna et Acron, 006 JOS 019 044 Elthece, Gebbethon et Balaath, 006 JOS 019 045 et Jud et Bane et Barach et Gethremmon: 006 JOS 019 046 et Mejarcon et Arecon, cum termino qui respicit Joppen, 006 JOS 019 047 et ipso fine concluditur. Ascenderuntque filii Dan, et pugnaverunt contra Lesem, ceperuntque eam: et percusserunt eam in ore gladii, et possederunt, et habitaverunt in ea, vocantes nomen ejus Lesem Dan, ex nomine Dan patris sui. 006 JOS 019 048 Hæc est possessio tribus filiorum Dan, per cognationes suas, urbes et viculi earum. 006 JOS 019 049 Cumque complesset sorte dividere terram singulis per tribus suas, dederunt filii Israël possessionem Josue filio Nun in medio sui, 006 JOS 019 050 juxta præceptum Domini, urbem quam postulavit Thamnath Saraa in monte Ephraim: et ædificavit civitatem, habitavitque in ea. 006 JOS 019 051 Hæ sunt possessiones, quas sorte diviserunt Eleazar sacerdos, et Josue filius Nun, et principes familiarum ac tribuum filiorum Israël in Silo, coram Domino ad ostium tabernaculi testimonii: partitique sunt terram. 006 JOS 020 001 Et locutus est Dominus ad Josue, dicens: Loquere filiis Israël, et dic eis: 006 JOS 020 002 Separate urbes fugitivorum, de quibus locutus sum ad vos per manum Moysi: 006 JOS 020 003 ut confugiat ad eas quicumque animam percusserit nescius, et possit evadere iram proximi, qui ultor est sanguinis: 006 JOS 020 004 cum ad unam harum confugerit civitatum, stabit ante portam civitatis, et loquetur senioribus urbis illius ea quæ se comprobent innocentem: sicque suscipient eum, et dabunt ei locum ad habitandum. 006 JOS 020 005 Cumque ultor sanguinis eum fuerit persecutus, non tradent in manus ejus: quia ignorans percussit proximum ejus, nec ante biduum triduumve ejus probatur inimicus. 006 JOS 020 006 Et habitabit in civitate illa, donec stet ante judicium, causam reddens facti sui, et moriatur sacerdos magnus, qui fuerit in illo tempore: tunc revertetur homicida, et ingredietur civitatem et domum suam de qua fugerat. 006 JOS 020 007 Decreveruntque Cedes in Galilæa montis Nephthali, et Sichem in monte Ephraim, et Cariatharbe, ipsa est Hebron in monte Juda. 006 JOS 020 008 Et trans Jordanem contra orientalem plagam Jericho, statuerunt Bosor, quæ sita est in campestri solitudine de tribu Ruben, et Ramoth in Galaad de tribu Gad, et Gaulon in Basan de tribu Manasse. 006 JOS 020 009 Hæ civitates constitutæ sunt cunctis filiis Israël, et advenis qui habitabant inter eos, ut fugeret ad eas qui animam nescius percussisset, et non moreretur in manu proximi, effusum sanguinem vindicare cupientis, donec staret ante populum expositurus causam suam. 006 JOS 021 001 Accesseruntque principes familiarum Levi ad Eleazarum sacerdotem, et Josue filium Nun, et ad duces cognationum per singulas tribus filiorum Israël: 006 JOS 021 002 locutique sunt ad eos in Silo terræ Chanaan, atque dixerunt: Dominus præcepit per manum Moysi, ut darentur nobis urbes ad habitandum, et suburbana earum ad alenda jumenta. 006 JOS 021 003 Dederuntque filii Israël de possessionibus suis juxta imperium Domini, civitates et suburbana earum. 006 JOS 021 004 Egressaque est sors in familiam Caath filiorum Aaron sacerdotis, de tribubus Juda, et Simeon, et Benjamin, civitates tredecim: 006 JOS 021 005 et reliquis filiorum Caath, id est Levitis, qui superfuerant, de tribubus Ephraim, et Dan, et dimidia tribu Manasse, civitates decem. 006 JOS 021 006 Porro filii Gerson egressa est sors, ut acciperent de tribubus Issachar et Aser et Nephthali, dimidiaque tribu Manasse in Basan, civitates numero tredecim. 006 JOS 021 007 Et filiis Merari per cognationes suas de tribubus Ruben et Gad et Zabulon urbes duodecim. 006 JOS 021 008 Dederuntque filii Israël Levitis civitates et suburbana earum, sicut præcepit Dominus per manum Moysi, singulis sorte tribuentes. 006 JOS 021 009 De tribubus filiorum Juda et Simeon dedit Josue civitates, quarum ista sunt nomina, 006 JOS 021 010 filiis Aaron per familias Caath Levitici generis (prima enim sors illis egressa est), 006 JOS 021 011 Cariatharbe patris Enac, quæ vocatur Hebron, in monte Juda, et suburbana ejus per circuitum. 006 JOS 021 012 Agros vero et villas ejus dederat Caleb filio Jephone ad possidendum. 006 JOS 021 013 Dedit ergo filiis Aaron sacerdotis Hebron confugii civitatem, ac suburbana ejus: et Lobnam cum suburbanis suis: 006 JOS 021 014 et Jether, et Esthemo, 006 JOS 021 015 et Holon, et Dabir, 006 JOS 021 016 et Ain, et Jeta, et Bethsames, cum suburbanis suis: civitates novem de tribubus, ut dictum est, duabus. 006 JOS 021 017 De tribu autem filiorum Benjamin, Gabaon, et Gabæ, 006 JOS 021 018 et Anathoth et Almon, cum suburbanis suis: civitates quatuor. 006 JOS 021 019 Omnes simul civitates filiorum Aaron sacerdotis, tredecim, cum suburbanis suis. 006 JOS 021 020 Reliquis vero per familias filiorum Caath Levitici generis, hæc est data possessio. 006 JOS 021 021 De tribu Ephraim urbes confugii, Sichem cum suburbanis suis in monte Ephraim, et Gazer 006 JOS 021 022 et Cibsaim et Beth-horon, cum suburbanis suis, civitates quatuor. 006 JOS 021 023 De tribu quoque Dan, Eltheco et Gabathon, 006 JOS 021 024 et Ajalon et Gethremmon, cum suburbanis suis, civitates quatuor. 006 JOS 021 025 Porro de dimidia tribu Manasse, Thanach et Gethremmon, cum suburbanis suis, civitates duæ. 006 JOS 021 026 Omnes civitates decem, et suburbana earum, datæ sunt filiis Caath inferioris gradus. 006 JOS 021 027 Filiis quoque Gerson Levitici generis dedit de dimidia tribu Manasse confugii civitates, Gaulon in Basan, et Bosram, cum suburbanis suis, civitates duas. 006 JOS 021 028 Porro de tribu Issachar, Cesion, et Dabereth, 006 JOS 021 029 et Jaramoth, et Engannim, cum suburbanis suis, civitates quatuor. 006 JOS 021 030 De tribu autem Aser, Masal et Abdon, 006 JOS 021 031 et Helcath, et Rohob, cum suburbanis suis, civitates quatuor. 006 JOS 021 032 De tribu quoque Nephthali civitates confugii, Cedes in Galilæa, et Hammoth Dor, et Carthan, cum suburbanis suis, civitates tres. 006 JOS 021 033 Omnes urbes familiarum Gerson, tredecim, cum suburbanis suis. 006 JOS 021 034 Filiis autem Merari Levitis inferioris gradus per familias suas data est de tribu Zabulon, Jecnam, et Cartha 006 JOS 021 035 et Damna et Naalol, civitates quatuor cum suburbanis suis. 006 JOS 021 036 De tribu Ruben ultra Jordanem contra Jericho civitates refugii, Bosor in solitudine, Misor et Jaser et Jethson et Mephaath, civitates quatuor cum suburbanis suis. 006 JOS 021 037 De tribu Gad civitates confugii, Ramoth in Galaad, et Manaim et Hesebon et Jazer, civitates quatuor cum suburbanis suis. 006 JOS 021 040 Omnes urbes filiorum Merari per familias et cognationes suas, duodecim. 006 JOS 021 041 Itaque civitates universæ Levitarum in medio possessionis filiorum Israël fuerunt quadraginta octo 006 JOS 021 042 cum suburbanis suis, singulæ per familias distributæ. 006 JOS 021 043 Deditque Dominus Deus Israëli omnem terram, quam traditurum se patribus eorum juraverat: et possederunt illam, atque habitaverunt in ea. 006 JOS 021 044 Dataque est ab eo pax in omnes per circuitum nationes: nullusque eis hostium resistere ausus est, sed cuncti in eorum ditionem redacti sunt. 006 JOS 021 045 Ne unum quidem verbum, quod illis præstiturum se esse promiserat, irritum fuit, sed rebus expleta sunt omnia. 006 JOS 022 001 Eodem tempore vocavit Josue Rubenitas, et Gaditas, et dimidiam tribum Manasse, 006 JOS 022 002 dixitque ad eos: Fecistis omnia quæ præcepit vobis Moyses famulus Domini: mihi quoque in omnibus obedistis, 006 JOS 022 003 nec reliquistis fratres vestros longo tempore, usque in præsentem diem, custodientes imperium Domini Dei vestri. 006 JOS 022 004 Quia igitur dedit Dominus Deus vester fratribus vestris quietem et pacem, sicut pollicitus est: revertimini, et ite in tabernacula vestra, et in terram possessionis, quam tradidit vobis Moyses famulus Domini trans Jordanem: 006 JOS 022 005 ita dumtaxat ut custodiatis attente, et opere compleatis mandatum et legem quam præcepit vobis Moyses famulus Domini, ut diligatis Dominum Deum vestrum, et ambuletis in omnibus viis ejus, et observetis mandata illius, adhæreatisque ei, ac serviatis in omni corde, et in omni anima vestra. 006 JOS 022 006 Benedixitque eis Josue, et dimisit eos. Qui reversi sunt in tabernacula sua. 006 JOS 022 007 Dimidiæ autem tribui Manasse possessionem Moyses dederat in Basan: et idcirco mediæ, quæ superfuit, dedit Josue sortem inter ceteros fratres suos trans Jordanem ad occidentalem plagam. Cumque dimitteret eos in tabernacula sua, et benedixisset eis, 006 JOS 022 008 dixit ad eos: In multa substantia atque divitiis revertimini ad sedes vestras, cum argento et auro, ære ac ferro, et veste multiplici: dividite prædam hostium cum fratribus vestris. 006 JOS 022 009 Reversique sunt, et abierunt filii Ruben, et filii Gad, et dimidia tribus Manasse, a filiis Israël de Silo, quæ sita est in Chanaan, ut intrarent Galaad terram possessionis suæ, quam obtinuerant juxta imperium Domini in manu Moysi. 006 JOS 022 010 Cumque venissent ad tumulos Jordanis in terram Chanaan, ædificaverunt juxta Jordanem altare infinitæ magnitudinis. 006 JOS 022 011 Quod cum audissent filii Israël, et ad eos certi nuntii detulissent, ædificasse filios Ruben, et Gad, et dimidiæ tribus Manasse, altare in terra Chanaan, super Jordanis tumulos, contra filios Israël: 006 JOS 022 012 convenerunt omnes in Silo, ut ascenderent, et dimicarent contra eos. 006 JOS 022 013 Et interim miserunt ad illos in terram Galaad Phinees filium Eleazari sacerdotis, 006 JOS 022 014 et decem principes cum eo, singulos de singulis tribubus. 006 JOS 022 015 Qui venerunt ad filios Ruben, et Gad, et dimidiæ tribus Manasse in terram Galaad, dixeruntque ad eos: 006 JOS 022 016 Hæc mandat omnis populus Domini: Quæ est ista transgressio? cur reliquistis Dominum Deum Israël, ædificantes altare sacrilegum, et a cultu illius recedentes? 006 JOS 022 017 an parum vobis est quod peccastis in Beelphegor, et usque in præsentem diem macula hujus sceleris in nobis permanet, multique de populo corruerunt? 006 JOS 022 018 Et vos hodie reliquistis Dominum, et cras in universum Israël ira ejus desæviet. 006 JOS 022 019 Quod si putatis immundam esse terram possessionis vestræ, transite ad terram, in qua tabernaculum Domini est, et habitate inter nos: tantum ut a Domino et a nostro consortio non recedatis, ædificato altari præter altare Domini Dei nostri. 006 JOS 022 020 Nonne Achan filius Zare præteriit mandatum Domini, et super omnem populum Israël ira ejus incubuit? et ille erat unus homo, atque utinam solum periisset in scelere suo. 006 JOS 022 021 Responderuntque filii Ruben et Gad, et dimidia tribus Manasse, principibus legationis Israël: 006 JOS 022 022 Fortissimus Deus Dominus, fortissimus Deus Dominus, ipse novit, et Israël simul intelliget: si prævaricationis animo hoc altare construximus, non custodiat nos, sed puniat nos in præsenti: 006 JOS 022 023 et si ea mente fecimus ut holocausta, et sacrificium, et pacificas victimas super eo imponeremus, ipse quærat et judicet: 006 JOS 022 024 et non ea magis cogitatione atque tractatu, ut diceremus: Cras dicent filii vestri filiis nostris: Quid vobis et Domino Deo Israël? 006 JOS 022 025 terminum posuit Dominus inter nos et vos, o filii Ruben, et filii Gad, Jordanem fluvium, et idcirco partem non habetis in Domino: et per hanc occasionem avertent filii vestri filios nostros a timore Domini. Putavimus itaque melius, 006 JOS 022 026 et diximus: Exstruamus nobis altare, non in holocausta, neque ad victimas offerendas, 006 JOS 022 027 sed in testimonium inter nos et vos, et sobolem nostram vestramque progeniem, ut serviamus Domino, et juris nostri sit offerre et holocausta, et victimas, et pacificas hostias: et nequaquam dicant cras filii vestri filiis nostris: Non est vobis pars in Domino. 006 JOS 022 028 Quod si voluerint dicere, respondebunt eis: Ecce altare Domini, quod fecerunt patres nostri, non in holocausta, neque in sacrificium, sed in testimonium nostrum ac vestrum. 006 JOS 022 029 Absit a nobis hoc scelus, ut recedamus a Domino, et ejus vestigia relinquamus, exstructo altari ad holocausta, et sacrificia, et victimas offerendas, præter altare Domini Dei nostri, quod exstructum est ante tabernaculum ejus. 006 JOS 022 030 Quibus auditis, Phinees sacerdos, et principes legationis Israël, qui erant cum eo, placati sunt: et verba filiorum Ruben, et Gad, et dimidiæ tribus Manasse, libentissime susceperunt. 006 JOS 022 031 Dixtque Phinees filius Eleazari sacerdos ad eos: Nunc scimus quod nobiscum sit Dominus, quoniam alieni estis a prævaricatione hac, et liberastis filios Israël de manu Domini. 006 JOS 022 032 Reversusque est cum principibus a filiis Ruben et Gad de terra Galaad, finium Chanaan, ad filios Israël, et retulit eis. 006 JOS 022 033 Placuitque sermo cunctis audientibus. Et laudaverunt Deum filii Israël, et nequaquam ultra dixerunt, ut ascenderent contra eos, atque pugnarent, et delerent terram possessionis eorum. 006 JOS 022 034 Vocaveruntque filii Ruben, et filii Gad, altare quod exstruxerant, Testimonium nostrum, quod Dominus ipse sit Deus. 006 JOS 023 001 Evoluto autem multo tempore, postquam pacem dederat Dominus Israëli, subjectis in gyro nationibus universis, et Josue jam longævo, et persenilis ætatis, 006 JOS 023 002 vocavit Josue omnem Israëlem, majoresque natu, et principes ac duces, et magistros, dixitque ad eos: Ego senui, et progressioris ætatis sum: 006 JOS 023 003 vosque cernitis omnia, quæ fecerit Dominus Deus vester cunctis per circuitum nationibus, quomodo pro vobis ipse pugnaverit: 006 JOS 023 004 et nunc quia vobis sorte divisit omnem terram, ab orientali parte Jordanis usque ad mare magnum, multæque adhuc supersunt nationes: 006 JOS 023 005 Dominus Deus vester disperdet eas et auferet a facie vestra, et possidebitis terram, sicut vobis pollicitus est. 006 JOS 023 006 Tantum confortamini, et estote solliciti, ut custodiatis cuncta quæ scripta sunt in volumine legis Moysi: et non declinetis ab eis neque ad dexteram neque ad sinistram: 006 JOS 023 007 ne postquam intraveritis ad gentes quæ inter vos futuræ sunt, juretis in nomine deorum earum, et serviatis eis, et adoretis illos: 006 JOS 023 008 sed adhæreatis Domino Deo vestro: quod fecistis usque in diem hanc. 006 JOS 023 009 Et tunc auferet Dominus Deus in conspectu vestro gentes magnas et robustissimas, et nullus vobis resistere poterit. 006 JOS 023 010 Unus e vobis persequetur hostium mille viros: quia Dominus Deus vester pro vobis ipse pugnabit, sicut pollicitus est. 006 JOS 023 011 Hoc tantum diligentissime præcavete: ut diligatis Dominum Deum vestrum. 006 JOS 023 012 Quod si volueritis gentium harum, quæ inter vos habitant, erroribus adhærere, et cum eis miscere connubia, atque amicitias copulare: 006 JOS 023 013 jam nunc scitote quod Dominus Deus vester non eas deleat ante faciem vestram, sed sint vobis in foveam ac laqueum, et offendiculum ex latere vestro, et sudes in oculis vestris, donec vos auferat atque disperdat de terra hac optima, quam tradidit vobis. 006 JOS 023 014 En ego hodie ingredior viam universæ terræ, et toto animo cognoscetis quod de omnibus verbis, quæ se Dominus præstiturum vobis esse pollicitus est, unum non præterierit incassum. 006 JOS 023 015 Sicut ergo implevit opere quod promisit, et prospera cuncta venerunt: sic adducet super vos quidquid malorum comminatus est, donec vos auferat atque disperdat de terra hac optima, quam tradidit vobis, 006 JOS 023 016 eo quod præterieritis pactum Domini Dei vestri, quod pepigit vobiscum, et servieritis diis alienis, ad adoraveritis eos: cito atque velociter consurget in vos furor Domini, et auferemini ab hac terra optima, quam tradidit vobis. 006 JOS 024 001 Congregavitque Josue omnes tribus Israël in Sichem, et vocavit majores natu, ac principes, et judices, et magistros: steteruntque in conspectu Domini, 006 JOS 024 002 et ad populum sic locutus est: Hæc dicit Dominus Deus Israël: Trans fluvium habitaverunt patres vestri ab initio, Thare pater Abraham et Nachor: servieruntque diis alienis. 006 JOS 024 003 Tuli ergo patrem vestrum Abraham de Mesopotamiæ finibus, et adduxi eum in terram Chanaan, multiplicavique semen ejus, 006 JOS 024 004 et dedi ei Isaac: illique rursum dedi Jacob et Esau. E quibus, Esau dedi montem Seir ad possidendum: Jacob vero et filii ejus descenderunt in Ægyptum. 006 JOS 024 005 Misique Moysen et Aaron, et percussi Ægyptum multis signis atque portentis. 006 JOS 024 006 Eduxique vos et patres vestros de Ægypto, et venistis ad mare: persecutique sunt Ægyptii patres vestros cum curribus et equitatu, usque ad mare Rubrum. 006 JOS 024 007 Clamaverunt autem ad Dominum filii Israël: qui posuit tenebras inter vos et Ægyptios, et adduxit super eos mare, et operuit eos. Viderunt oculi vestri cuncta quæ in Ægypto fecerim, et habitastis in solitudine multo tempore: 006 JOS 024 008 et introduxi vos in terram Amorrhæi, qui habitabat trans Jordanem. Cumque pugnarent contra vos, tradidi eos in manus vestras, et possedistis terram eorum, atque interfecistis eos. 006 JOS 024 009 Surrexit autem Balac filius Sephor rex Moab, et pugnavit contra Israëlem. Misitque et vocavit Balaam filium Beor, ut malediceret vobis: 006 JOS 024 010 et ego nolui audire eum, sed e contrario per illum benedixi vobis, et liberavi vos de manu ejus. 006 JOS 024 011 Transistisque Jordanem, et venistis ad Jericho. Pugnaveruntque contra vos viri civitatis ejus, Amorrhæus et Pherezæus, et Chananæus, et Hethæus, et Gergezæus, et Hevæus, et Jebusæus: et tradidi illos in manus vestras. 006 JOS 024 012 Misique ante vos crabrones: et ejeci eos de locis suis, duos reges Amorrhæorum, non in gladio nec in arcu tuo. 006 JOS 024 013 Dedique vobis terram, in qua non laborastis, et urbes quas non ædificastis, ut habitaretis in eis: vineas, et oliveta, quæ non plantastis. 006 JOS 024 014 Nunc ergo timete Dominum, et servite ei perfecto corde atque verissimo: et auferte deos quibus servierunt patres vestri in Mesopotamia et in Ægypto, ac servite Domino. 006 JOS 024 015 Sin autem malum vobis videtur ut Domino serviatis, optio vobis datur: eligite hodie quod placet, cui servire potissimum debeatis: utrum diis, quibus servierunt patres vestri in Mesopotamia, an diis Amorrhæorum, in quorum terra habitatis: ego autem et domus mea serviemus Domino. 006 JOS 024 016 Responditque populus, et ait: Absit a nobis ut relinquamus Dominum, et serviamus diis alienis. 006 JOS 024 017 Dominus Deus noster, ipse eduxit nos et patres nostros de terra Ægypti, de domo servitutis: fecitque videntibus nobis signa ingentia, et custodivit nos in omni via per quam ambulavimus, et in cunctis populis per quos transivimus. 006 JOS 024 018 Et ejecit universas gentes, Amorrhæum habitatorem terræ quam nos intravimus. Serviemus igitur Domino, quia ipse est Deus noster. 006 JOS 024 019 Dixitque Josue ad populum: Non poteritis servire Domino: Deus enim sanctus et fortis æmulator est, nec ignoscet sceleribus vestris atque peccatis. 006 JOS 024 020 Si dimiseritis Dominum, et servieritis diis alienis, convertet se, et affliget vos atque subvertet, postquam vobis præstiterit bona. 006 JOS 024 021 Dixitque populus ad Josue: Nequaquam ita ut loqueris erit, sed Domino serviemus. 006 JOS 024 022 Et Josue ad populum: Testes, inquit, vos estis, quia ipsi elegeritis vobis Dominum ut serviatis ei. Responderuntque: Testes. 006 JOS 024 023 Nunc ergo, ait, auferte deos alienos de medio vestri, et inclinate corda vestra ad Dominum Deum Israël. 006 JOS 024 024 Dixitque populus ad Josue: Domino Deo nostro serviemus, et obedientes erimus præceptis ejus. 006 JOS 024 025 Percussit ergo Josue in die illo fœdus, et proposuit populo præcepta atque judicia in Sichem. 006 JOS 024 026 Scripsit quoque omnia verba hæc in volumine legis Domini: et tulit lapidem pergrandem, posuitque eum subter quercum, quæ erat in sanctuario Domini: 006 JOS 024 027 et dixit ad omnem populum: En lapis iste erit vobis in testimonium, quod audierit omnia verba Domini, quæ locutus est vobis: ne forte postea negare velitis, et mentiri Domino Deo vestro. 006 JOS 024 028 Dimisitque populum, singulos in possessionem suam. 006 JOS 024 029 Et post hæc mortuus est Josue filius Nun servus Domini, centum et decem annorum: 006 JOS 024 030 sepelieruntque eum in finibus possessionis suæ in Thamnathsare, quæ est sita in monte Ephraim, a septentrionali parte montis Gaas. 006 JOS 024 031 Servivitque Israël Domino cunctis diebus Josue et seniorum, qui longo vixerunt tempore post Josue, et qui noverunt omnia opera Domini quæ fecerat in Israël. 006 JOS 024 032 Ossa quoque Joseph, quæ tulerant filii Israël de Ægypto, sepelierunt in Sichem, in parte agri quem emerat Jacob a filiis Hemor patris Sichem, centum novellis ovibus, et fuit in possessionem filiorum Joseph. 006 JOS 024 033 Eleazar quoque filius Aaron mortuus est: et sepelierunt eum in Gabaath Phinees filii ejus, quæ data est ei in monte Ephraim. # # BOOK 007 JDG Judges Iudicum 007 JDG 001 001 Post mortem Josue, consuluerunt filii Israël Dominum, dicentes: Quis ascendet ante nos contra Chananæum, et erit dux belli? 007 JDG 001 002 Dixitque Dominus: Judas ascendet: ecce tradidi terram in manus ejus. 007 JDG 001 003 Et ait Judas Simeoni fratri suo: Ascende mecum in sortem meam, et pugna contra Chananæum, ut et ego pergam tecum in sortem tuam. Et abiit cum eo Simeon. 007 JDG 001 004 Ascenditque Judas, et tradidit Dominus Chananæum ac Pherezæum in manus eorum: et percusserunt in Bezec decem millia virorum. 007 JDG 001 005 Inveneruntque Adonibezec in Bezec, et pugnaverunt contra eum, ac percusserunt Chananæum et Pherezæum. 007 JDG 001 006 Fugit autem Adonibezec: quem persecuti comprehenderunt, cæsis summitatibus manuum ejus ac pedum. 007 JDG 001 007 Dixitque Adonibezec: Septuaginta reges amputatis manuum ac pedum summitatibus colligebant sub mensa mea ciborum reliquias: sicut feci, ita reddidit mihi Deus. Adduxeruntque eum in Jerusalem, et ibi mortuus est. 007 JDG 001 008 Oppugnantes ergo filii Juda Jerusalem, ceperunt eam, et percusserunt in ore gladii, tradentes cunctam incendio civitatem. 007 JDG 001 009 Et postea descendentes pugnaverunt contra Chananæum, qui habitabat in montanis, et ad meridiem, et in campestribus. 007 JDG 001 010 Pergensque Judas contra Chananæum, qui habitabat in Hebron (cujus nomen fuit antiquitus Cariath Arbe), percussit Sesai, et Ahiman, et Tholmai: 007 JDG 001 011 atque inde profectus abiit ad habitatores Dabir, cujus nomen vetus erat Cariath Sepher, id est, civitas litterarum. 007 JDG 001 012 Dixitque Caleb: Qui percusserit Cariath Sepher, et vastaverit eam, dabo ei Axam filiam meam uxorem. 007 JDG 001 013 Cumque cepisset eam Othoniel filius Cenez frater Caleb minor, dedit ei Axam filiam suam conjugem. 007 JDG 001 014 Quam pergentem in itinere monuit vir suus ut peteret a patre suo agrum. Quæ cum suspirasset sedens in asino, dixit ei Caleb: Quid habes? 007 JDG 001 015 At illa respondit: Da mihi benedictionem, quia terram arentem dedisti mihi: da et irriguam aquis. Dedit ergo ei Caleb irriguum superius, et irriguum inferius. 007 JDG 001 016 Filii autem Cinæi cognati Moysi ascenderunt de civitate palmarum cum filiis Juda, in desertum sortis ejus, quod est ad meridiem Arad, et habitaverunt cum eo. 007 JDG 001 017 Abiit autem Judas cum Simeone fratre suo, et percusserunt simul Chananæum qui habitabat in Sephaath, et interfecerunt eum. Vocatumque est nomen urbis, Horma, id est, anathema. 007 JDG 001 018 Cepitque Judas Gazam cum finibus suis, et Ascalonem, atque Accaron cum terminis suis. 007 JDG 001 019 Fuitque Dominus cum Juda, et montana possedit: nec potuit delere habitatores vallis, quia falcatis curribus abundabant. 007 JDG 001 020 Dederuntque Caleb Hebron, sicut dixerat Moyses, qui delevit ex ea tres filios Enac. 007 JDG 001 021 Jebusæum autem habitatorem Jerusalem non deleverunt filii Benjamin: habitavitque Jebusæus cum filiis Benjamin in Jerusalem, usque in præsentem diem. 007 JDG 001 022 Domus quoque Joseph ascendit in Bethel, fuitque Dominus cum eis. 007 JDG 001 023 Nam cum obsiderent urbem, quæ prius Luza vocabatur, 007 JDG 001 024 viderunt hominem egredientem de civitate, dixeruntque ad eum: Ostende nobis introitum civitatis, et faciemus tecum misericordiam. 007 JDG 001 025 Qui cum ostendisset eis, percusserunt urbem in ore gladii: hominem autem illum, et omnem cognationem ejus, dimiserunt. 007 JDG 001 026 Qui dimissus, abiit in terram Hetthim, et ædificavit ibi civitatem, vocavitque eam Luzam: quæ ita appellatur usque in præsentem diem. 007 JDG 001 027 Manasses quoque non delevit Bethsan, et Thanac cum viculis suis, et habitatores Dor, et Jeblaam, et Mageddo cum viculis suis, cœpitque Chananæus habitare cum eis. 007 JDG 001 028 Postquam autem confortatus est Israël, fecit eos tributarios, et delere noluit. 007 JDG 001 029 Ephraim etiam non interfecit Chananæum, qui habitabat in Gazer, sed habitavit cum eo. 007 JDG 001 030 Zabulon non delevit habitatores Cetron, et Naalol: sed habitavit Chananæus in medio ejus, factusque est ei tributarius. 007 JDG 001 031 Aser quoque non delevit habitatores Accho, et Sidonis, Ahalab, et Achazib, et Helba, et Aphec, et Rohob: 007 JDG 001 032 habitavitque in medio Chananæi habitatoris illius terræ, nec interfecit eum. 007 JDG 001 033 Nephthali quoque non delevit habitatores Bethsames, et Bethanath: et habitavit inter Chananæum habitatorem terræ, fueruntque ei Bethsamitæ et Bethanitæ tributarii. 007 JDG 001 034 Arctavitque Amorrhæus filios Dan in monte, nec dedit eis locum ut ad planiora descenderent: 007 JDG 001 035 habitavitque in monte Hares, quod interpretatur testaceo, in Ajalon et Salebim. Et aggravata est manus domus Joseph, factusque est ei tributarius. 007 JDG 001 036 Fuit autem terminus Amorrhæi ab ascensu Scorpionis, petra, et superiora loca. 007 JDG 002 001 Ascenditque angelus Domini de Galgalis ad Locum flentium, et ait: Eduxi vos de Ægypto, et introduxi in terram, pro qua juravi patribus vestris: et pollicitus sum ut non facerem irritum pactum meum vobiscum in sempiternum, 007 JDG 002 002 ita dumtaxat ut non feriretis fœdus cum habitatoribus terræ hujus, sed aras eorum subverteretis: et noluistis audire vocem meam: cur hoc fecistis? 007 JDG 002 003 Quam ob rem nolui delere eos a facie vestra: ut habeatis hostes, et dii eorum sint vobis in ruinam. 007 JDG 002 004 Cumque loqueretur angelus Domini hæc verba ad omnes filios Israël, elevaverunt ipsi vocem suam, et fleverunt. 007 JDG 002 005 Et vocatum est nomen loci illius, Locus flentium, sive lacrimarum: immolaveruntque ibi hostias Domini. 007 JDG 002 006 Dimisit ergo Josue populum, et abierunt filii Israël unusquisque in possessionem suam, ut obtinerent eam: 007 JDG 002 007 servieruntque Domino cunctis diebus ejus, et seniorum, qui longo post eum vixerunt tempore, et noverant omnia opera Domini quæ fecerat cum Israël. 007 JDG 002 008 Mortuus est autem Josue filius Nun, famulus Domini, centum et decem annorum, 007 JDG 002 009 et sepelierunt eum in finibus possessionis suæ in Thamnathsare in monte Ephraim, a septentrionali plaga montis Gaas. 007 JDG 002 010 Omnisque illa generatio congregata est ad patres suos: et surrexerunt alii, qui non noverant Dominum, et opera quæ fecerat cum Israël. 007 JDG 002 011 Feceruntque filii Israël malum in conspectu Domini, et servierunt Baalim. 007 JDG 002 012 Ac dimiserunt Dominum Deum patrum suorum, qui eduxerat eos de terra Ægypti, et secuti sunt deos alienos, deosque populorum, qui habitabant in circuitu eorum, et adoraverunt eos: et ad iracundiam concitaverunt Dominum, 007 JDG 002 013 dimittentes eum, et servientes Baal et Astaroth. 007 JDG 002 014 Iratusque Dominus contra Israël, tradidit eos in manus diripientium: qui ceperunt eos, et vendiderunt hostibus qui habitabant per gyrum: nec potuerunt resistere adversariis suis, 007 JDG 002 015 sed quocumque pergere voluissent, manus Domini super eos erat, sicut locutus est, et juravit eis, et vehementer afflicti sunt. 007 JDG 002 016 Suscitavitque Dominus judices, qui liberarent eos de vastantium manibus: sed nec eos audire voluerunt, 007 JDG 002 017 fornicantes cum diis alienis, et adorantes eos. Cito deseruerunt viam, per quam ingressi fuerant patres eorum: et audientes mandata Domini, omnia fecere contraria. 007 JDG 002 018 Cumque Dominus judices suscitaret, in diebus eorum flectebatur misericordia, et audiebat afflictorum gemitus, et liberabat eos de cæde vastantium. 007 JDG 002 019 Postquam autem mortuus esset judex, revertebantur, et multo faciebant pejora quam fecerant patres eorum, sequentes deos alienos, servientes eis, et adorantes illos. Non dimiserunt adinventiones suas, et viam durissimam per quam ambulare consueverunt. 007 JDG 002 020 Iratusque est furor Domini in Israël, et ait: Quia irritum fecit gens ista pactum meum, quod pepigeram cum patribus eorum, et vocem meam audire contempsit: 007 JDG 002 021 et ego non delebo gentes, quas dimisit Josue, et mortuus est: 007 JDG 002 022 ut in ipsis experiar Israël, utrum custodiant viam Domini, et ambulent in ea, sicut custodierunt patres eorum, an non. 007 JDG 002 023 Dimisit ergo Dominus omnes nationes has, et cito subvertere noluit, nec tradidit in manus Josue. 007 JDG 003 001 Hæ sunt gentes quas Dominus dereliquit, ut erudiret in eis Israëlem, et omnes qui non noverant bella Chananæorum: 007 JDG 003 002 ut postea discerent filii eorum certare cum hostibus, et habere consuetudinem præliandi: 007 JDG 003 003 quinque satrapas Philisthinorum, omnemque Chananæum, et Sidonium, atque Hevæum, qui habitabat in monte Libano, de monte Baal Hermon usque ad introitum Emath. 007 JDG 003 004 Dimisitque eos, ut in ipsis experiretur Israëlem, utrum audiret mandata Domini quæ præceperat patribus eorum per manum Moysi, an non. 007 JDG 003 005 Itaque filii Israël habitaverunt in medio Chananæi, et Hethæi, et Amorrhæi, et Pherezæi, et Hevæi, et Jebusæi: 007 JDG 003 006 et duxerunt uxores filias eorum, ipsique filias suas filiis eorum tradiderunt, et servierunt diis eorum. 007 JDG 003 007 Feceruntque malum in conspectu Domini, et obliti sunt Dei sui, servientes Baalim et Astaroth. 007 JDG 003 008 Iratusque contra Israël Dominus, tradidit eos in manus Chusan Rasathaim regis Mesopotamiæ, servieruntque ei octo annis. 007 JDG 003 009 Et clamaverunt ad Dominum, qui suscitavit eis salvatorem, et liberavit eos, Othoniel videlicet filium Cenez, fratrem Caleb minorem: 007 JDG 003 010 fuitque in eo spiritus Domini, et judicavit Israël. Egressusque est ad pugnam, et tradidit Dominus in manus ejus Chusan Rasathaim regem Syriæ, et oppressit eum. 007 JDG 003 011 Quievitque terra quadraginta annis, et mortuus est Othoniel filius Cenez. 007 JDG 003 012 Addiderunt autem filii Israël facere malum in conspectu Domini: qui confortavit adversum eos Eglon regem Moab, quia fecerunt malum in conspectu ejus. 007 JDG 003 013 Et copulavit ei filios Ammon, et Amalec: abiitque et percussit Israël, atque possedit urbem palmarum. 007 JDG 003 014 Servieruntque filii Israël Eglon regi Moab decem et octo annis. 007 JDG 003 015 Et postea clamaverunt ad Dominum, qui suscitavit eis salvatorem vocabulo Aod, filium Gera, filii Jemini, qui utraque manu pro dextera utebatur. Miseruntque filii Israël per illum munera Eglon regi Moab. 007 JDG 003 016 Qui fecit sibi gladium ancipitem, habentem in medio capulum longitudinis palmæ manus, et accinctus est eo subter sagum in dextro femore. 007 JDG 003 017 Obtulitque munera Eglon regi Moab. Erat autem Eglon crassus nimis. 007 JDG 003 018 Cumque obtulisset ei munera, prosecutus est socios, qui cum eo venerant. 007 JDG 003 019 Et reversus de Galgalis, ubi erant idola, dixit ad regem: Verbum secretum habeo ad te, o rex. Et ille imperavit silentium: egressisque omnibus qui circa eum erant, 007 JDG 003 020 ingressus est Aod ad eum: sedebat autem in æstivo cœnaculo solus: dixitque: Verbum Dei habeo ad te. Qui statim surrexit de throno. 007 JDG 003 021 Extenditque Aod sinistram manum, et tulit sicam de dextro femore suo, infixitque eam in ventre ejus 007 JDG 003 022 tam valide, ut capulus sequeretur ferrum in vulnere, ac pinguissimo adipe stringeretur. Nec eduxit gladium, sed ita ut percusserat, reliquit in corpore: statimque per secreta naturæ alvi stercora proruperunt. 007 JDG 003 023 Aod autem clausis diligentissime ostiis cœnaculi, et obfirmatis sera, 007 JDG 003 024 per posticum egressus est. Servique regis ingressi viderunt clausas fores cœnaculi, atque dixerunt: Forsitan purgat alvum in æstivo cubiculo. 007 JDG 003 025 Expectantesque diu donec erubescerent, et videntes quod nullus aperiret, tulerunt clavem: et aperientes invenerunt dominum suum in terra jacentem mortuum. 007 JDG 003 026 Aod autem, dum illi turbarentur, effugit, et pertransiit locum idolorum, unde reversus fuerat. Venitque in Seirath: 007 JDG 003 027 et statim insonuit buccina in monte Ephraim, descenderuntque cum eo filii Israël, ipso in fronte gradiente. 007 JDG 003 028 Qui dixit ad eos: Sequimini me: tradidit enim Dominus inimicos nostros Moabitas in manus nostras. Descenderuntque post eum, et occupaverunt vada Jordanis quæ transmittunt in Moab: et non dimiserunt transire quemquam: 007 JDG 003 029 sed percusserunt Moabitas in tempore illo, circiter decem millia, omnes robustos et fortes viros. Nullus eorum evadere potuit. 007 JDG 003 030 Humiliatusque est Moab in die illo sub manu Israël: et quievit terra octoginta annis. 007 JDG 003 031 Post hunc fuit Samgar filius Anath, qui percussit de Philisthiim sexcentos viros vomere: et ipse quoque defendit Israël. 007 JDG 004 001 Addideruntque filii Israël facere malum in conspectu Domini post mortem Aod, 007 JDG 004 002 et tradidit illos Dominus in manus Jabin regis Chanaan, qui regnavit in Asor: habuitque ducem exercitus sui nomine Sisaram, ipse autem habitabat in Haroseth gentium. 007 JDG 004 003 Clamaveruntque filii Israël ad Dominum: nongentos enim habebat falcatos currus, et per viginti annos vehementer oppresserat eos. 007 JDG 004 004 Erat autem Debbora prophetis uxor Lapidoth, quæ judicabat populum in illo tempore. 007 JDG 004 005 Et sedebat sub palma, quæ nomine illius vocabatur, inter Rama et Bethel in monte Ephraim: ascendebantque ad eam filii Israël in omne judicium. 007 JDG 004 006 Quæ misit et vocavit Barac filium Abinoëm de Cedes Nephthali: dixitque ad eum: Præcepit tibi Dominus Deus Israël: Vade, et duc exercitum in montem Thabor, tollesque tecum decem millia pugnatorum de filiis Nephthali, et de filiis Zabulon: 007 JDG 004 007 ego autem adducam ad te in loco torrentis Cison, Sisaram principem exercitus Jabin, et currus ejus, atque omnem multitudinem, et tradam eos in manu tua. 007 JDG 004 008 Dixitque ad eam Barac: Si venis mecum, vadam: si nolueris venire mecum, non pergam. 007 JDG 004 009 Quæ dixit ad eum: Ibo quidem tecum, sed in hac vice victoria non reputabitur tibi, quia in manu mulieris tradetur Sisara. Surrexit itaque Debbora, et perrexit cum Barac in Cedes. 007 JDG 004 010 Qui, accitis Zabulon et Nephthali, ascendit cum decem millibus pugnatorum, habens Debboram in comitatu suo. 007 JDG 004 011 Haber autem Cinæus recesserat quondam a ceteris Cinæis fratribus suis, filiis Hobab cognati Moysi: et tetenderat tabernacula usque ad vallem, quæ vocatur Sennim, et erat juxta Cedes. 007 JDG 004 012 Nuntiatumque est Sisaræ quod ascendisset Barac filius Abinoëm in montem Thabor: 007 JDG 004 013 et congregavit nongentos falcatos currus, et omnem exercitum de Haroseth gentium ad torrentem Cison. 007 JDG 004 014 Dixitque Debbora ad Barac: Surge, hæc est enim dies, in qua tradidit Dominus Sisaram in manus tuas: en ipse ductor est tuus. Descendit itaque Barac de monte Thabor, et decem millia pugnatorum cum eo. 007 JDG 004 015 Perterruitque Dominus Sisaram, et omnes currus ejus, universamque multitudinem in ore gladii ad conspectum Barac: in tantum, ut Sisara de curru desiliens, pedibus fugeret, 007 JDG 004 016 et Barac persequeretur fugientes currus, et exercitum usque ad Haroseth gentium, et omnis hostium multitudo usque ad internecionem caderet. 007 JDG 004 017 Sisara autem fugiens pervenit ad tentorium Jahel uxoris Haber Cinæi. Erat enim pax inter Jabin regem Asor, et domum Haber Cinæi. 007 JDG 004 018 Egressa igitur Jahel in occursum Sisaræ, dixit ad eum: Intra ad me, domine mi: intra, ne timeas. Qui ingressus tabernaculum ejus, et opertus ab ea pallio, 007 JDG 004 019 dixit ad eam: Da mihi, obsecro, paululum aquæ, quia sitio valde. Quæ aperuit utrem lactis, et dedit ei bibere, et operuit illum. 007 JDG 004 020 Dixitque Sisara ad eam: Sta ante ostium tabernaculi: et cum venerit aliquis interrogans te, et dicens: Numquid hic est aliquis? respondebis: Nullus est. 007 JDG 004 021 Tulit itaque Jahel uxor Haber clavum tabernaculi, assumens pariter et malleum: et ingressa abscondite et cum silentio, posuit supra tempus capitis ejus clavum, percussumque malleo defixit in cerebrum usque ad terram: qui soporem morti consocians defecit, et mortuus est. 007 JDG 004 022 Et ecce Barac sequens Sisaram veniebat: egressaque Jahel in occursum ejus, dixit ei: Veni, et ostendam tibi virum quem quæris. Qui cum intrasset ad eam, vidit Sisaram jacentem mortuum, et clavum infixum in tempore ejus. 007 JDG 004 023 Humiliavit ergo Deus in die illo Jabin regem Chanaan coram filiis Israël: 007 JDG 004 024 qui crescebant quotidie, et forti manu opprimebant Jabin regem Chanaan, donec delerent eum. 007 JDG 005 001 Cecineruntque Debbora et Barac filius Abinoëm in illo die, dicentes: 007 JDG 005 002 [Qui sponte obtulistis de Israël animas vestras ad periculum, benedicite Domino. 007 JDG 005 003 Audite, reges; auribus percipite, principes: ego sum, ego sum, quæ Domino canam, psallam Domino Deo Israël. 007 JDG 005 004 Domine, cum exires de Seir, et transires per regiones Edom, terra mota est, cælique ac nubes distillaverunt aquis. 007 JDG 005 005 Montes fluxerunt a facie Domini, et Sinai a facie Domini Dei Israël. 007 JDG 005 006 In diebus Samgar filii Anath, in diebus Jahel quieverunt semitæ: et qui ingrediebantur per eas, ambulaverunt per calles devios. 007 JDG 005 007 Cessaverunt fortes in Israël, et quieverunt: donec surgeret Debbora, surgeret mater in Israël. 007 JDG 005 008 Nova bella elegit Dominus, et portas hostium ipse subvertit: clypeus et hasta si apparuerint in quadraginta millibus Israël.] 007 JDG 005 009 [Cor meum diligit principes Israël: qui propria voluntate obtulistis vos discrimini, benedicite Domino. 007 JDG 005 010 Qui ascenditis super nitentes asinos, et sedetis in judicio, et ambulatis in via, loquimini. 007 JDG 005 011 Ubi collisi sunt currus, et hostium suffocatus est exercitus, ibi narrentur justitiæ Domini, et clementia in fortes Israël: tunc descendit populus Domini ad portas, et obtinuit principatum. 007 JDG 005 012 Surge, surge Debbora; surge, surge, et loquere canticum: surge Barac, et apprehende captivos tuos, fili Abinoëm. 007 JDG 005 013 Salvatæ sunt reliquiæ populi: Dominus in fortibus dimicavit. 007 JDG 005 014 Ex Ephraim delevit eos in Amalec, et post eum ex Benjamin in populos tuos, o Amalec: de Machir principes descenderunt, et de Zabulon qui exercitum ducerent ad bellandum. 007 JDG 005 015 Duces Issachar fuere cum Debbora, et Barac vestigia sunt secuti, qui quasi in præceps ac barathrum se discrimini dedit: diviso contra se Ruben, magnanimorum reperta est contentio. 007 JDG 005 016 Quare habitas inter duos terminos, ut audias sibilos gregum? diviso contra se Ruben, magnanimorum reperta est contentio. 007 JDG 005 017 Galaad trans Jordanem quiescebat, et Dan vacabat navibus: Aser habitabat in littore maris, et in portubus morabatur. 007 JDG 005 018 Zabulon vero et Nephthali obtulerunt animas suas morti in regione Merome.] 007 JDG 005 019 [Venerunt reges et pugnaverunt: pugnaverunt reges Chanaan in Thanach juxta aquas Mageddo, et tamen nihil tulere prædantes. 007 JDG 005 020 De cælo dimicatum est contra eos: stellæ manentes in ordine et cursu suo, adversus Sisaram pugnaverunt. 007 JDG 005 021 Torrens Cison traxit cadavera eorum, torrens Cadumim, torrens Cison: conculca, anima mea, robustos. 007 JDG 005 022 Ungulæ equorum ceciderunt, fugientibus impetu, et per præceps ruentibus fortissimis hostium. 007 JDG 005 023 Maledicite terræ Meroz, dixit angelus Domini: maledicite habitatoribus ejus, quia non venerunt ad auxilium Domini, in adjutorium fortissimorum ejus.] 007 JDG 005 024 [Benedicta inter mulieres Jahel uxor Haber Cinæi, et benedicatur in tabernaculo suo. 007 JDG 005 025 Aquam petenti lac dedit, et in phiala principum obtulit butyrum. 007 JDG 005 026 Sinistram manum misit ad clavum, et dexteram ad fabrorum malleos. Percussitque Sisaram quærens in capite vulneri locum, et tempus valide perforans: 007 JDG 005 027 inter pedes ejus ruit; defecit, et mortuus est: volvebatur ante pedes ejus, et jacebat exanimis et miserabilis. 007 JDG 005 028 Per fenestram respiciens, ululabat mater ejus: et de cœnaculo loquebatur: Cur moratur regredi currus ejus? quare tardaverunt pedes quadrigarum illius? 007 JDG 005 029 Una sapientior ceteris uxoribus ejus, hæc socrui verba respondit: 007 JDG 005 030 Forsitan nunc dividit spolia, et pulcherrima feminarum eligitur ei: vestes diversorum Sisaræ traduntur in prædam, et supellex varia ad ornanda colla congeritur. 007 JDG 005 031 Sic pereant omnes inimici tui, Domine: qui autem diligunt te, sicut sol in ortu suo splendet, ita rutilent.] Quievitque terra per quadraginta annos. 007 JDG 006 001 Fecerunt autem filii Israël malum in conspectu Domini: qui tradidit illos in manu Madian septem annis, 007 JDG 006 002 et oppressi sunt valde ab eis. Feceruntque sibi antra et speluncas in montibus, et munitissima ad repugnandum loca. 007 JDG 006 003 Cumque sevisset Israël, ascendebat Madian et Amalec, ceterique orientalium nationum: 007 JDG 006 004 et apud eos figentes tentoria, sicut erant in herbis cuncta vastabant usque ad introitum Gazæ: nihilque omnino ad vitam pertinens relinquebant in Israël, non oves, non boves, non asinos. 007 JDG 006 005 Ipsi enim et universi greges eorum veniebant cum tabernaculis suis, et instar locustarum universa complebant, innumera multitudo hominum et camelorum, quidquid tetigerant devastantes. 007 JDG 006 006 Humiliatusque est Israël valde in conspectu Madian. 007 JDG 006 007 Et clamavit ad Dominum postulans auxilium contra Madianitas. 007 JDG 006 008 Qui misit ad eos virum prophetam, et locutus est: Hæc dicit Dominus Deus Israël: Ego vos feci conscendere de Ægypto, et eduxi vos de domo servitutis, 007 JDG 006 009 et liberavi de manu Ægyptiorum, et omnium inimicorum qui affligebant vos: ejecique eos ad introitum vestrum, et tradidi vobis terram eorum. 007 JDG 006 010 Et dixi: Ego Dominus Deus vester: ne timeatis deos Amorrhæorum, in quorum terra habitatis. Et noluistis audire vocem meam. 007 JDG 006 011 Venit autem angelus Domini, et sedit sub quercu, quæ erat in Ephra, et pertinebat ad Joas patrem familiæ Ezri. Cumque Gedeon filius ejus excuteret atque purgaret frumenta in torculari, ut fugeret Madian, 007 JDG 006 012 apparuit ei angelus Domini, et ait: Dominus tecum, virorum fortissime. 007 JDG 006 013 Dixitque ei Gedeon: Obsecro, mi domine, si Dominus nobiscum est, cur apprehenderunt nos hæc omnia? ubi sunt mirabilia ejus, quæ narraverunt patres nostri, atque dixerunt: De Ægypto eduxit nos Dominus? nunc autem dereliquit nos Dominus, et tradidit in manu Madian. 007 JDG 006 014 Respexitque ad eum Dominus, et ait: Vade in hac fortitudine tua, et liberabis Israël de manu Madian: scito quod miserim te. 007 JDG 006 015 Qui respondens ait: Obsecro, mi domine, in quo liberabo Israël? ecce familia mea infima est in Manasse, et ego minimus in domo patris mei. 007 JDG 006 016 Dixitque ei Dominus: Ego ero tecum: et percuties Madian quasi unum virum. 007 JDG 006 017 Et ille: Si inveni, inquit, gratiam coram te, da mihi signum quod tu sis qui loqueris ad me: 007 JDG 006 018 nec recedas hinc, donec revertar ad te, portans sacrificium, et offerens tibi. Qui respondit: Ego præstolabor adventum tuum. 007 JDG 006 019 Ingressus est itaque Gedeon, et coxit hædum, et de farinæ modio azymos panes: carnesque ponens in canistro, et jus carnium mittens in ollam, tulit omnia sub quercu, et obtulit ei. 007 JDG 006 020 Cui dixit angelus Domini: Tolle carnes et azymos panes, et pone supra petram illam, et jus desuper funde. Cumque fecisset ita, 007 JDG 006 021 extendit angelus Domini summitatem virgæ, quam tenebat in manu, et tetigit carnes et panes azymos: ascenditque ignis de petra, et carnes azymosque panes consumpsit: angelus autem Domini evanuit ex oculis ejus. 007 JDG 006 022 Vidensque Gedeon quod esset angelus Domini, ait: Heu mi Domine Deus: quia vidi angelum Domini facie ad faciem. 007 JDG 006 023 Dixitque ei Dominus: Pax tecum: ne timeas, non morieris. 007 JDG 006 024 Ædificavit ergo ibi Gedeon altare Domino, vocavitque illud, Domini pax, usque in præsentem diem. Cumque adhuc esset in Ephra, quæ est familiæ Ezri, 007 JDG 006 025 nocte illa dixit Dominus ad eum: Tolle taurum patris tui, et alterum taurum annorum septem, destruesque aram Baal, quæ est patris tui, et nemus, quod circa aram est, succide. 007 JDG 006 026 Et ædificabis ibi altare Domino Deo tuo in summitate petræ hujus, super quam ante sacrificium posuisti: tollesque taurum secundum, et offeres holocaustum super struem lignorum, quæ de nemore succideris. 007 JDG 006 027 Assumptis ergo Gedeon decem viris de servis suis, fecit sicut præceperat ei Dominus. Timens autem domum patris sui, et homines illius civitatis, per diem noluit id facere, sed omnia nocte complevit. 007 JDG 006 028 Cumque surrexissent viri oppidi ejus mane, viderunt destructam aram Baal, lucumque succisum, et taurum alterum impositum super altare, quod tunc ædificatum erat. 007 JDG 006 029 Dixeruntque ad invicem: Quis hoc fecit? Cumque perquirerent auctorem facti, dictum est: Gedeon filius Joas fecit hæc omnia. 007 JDG 006 030 Et dixerunt ad Joas: Produc filium tuum huc, ut moriatur: quia destruxit aram Baal, et succidit nemus. 007 JDG 006 031 Quibus ille respondit: Numquid ultores estis Baal, ut pugnetis pro eo? qui adversarius est ejus, moriatur antequam lux crastina veniat: si deus est, vindicet se de eo, qui suffodit aram ejus. 007 JDG 006 032 Ex illo die vocatus est Gedeon Jerobaal, eo quod dixisset Joas: Ulciscatur se de eo Baal, qui suffodit aram ejus. 007 JDG 006 033 Igitur omnis Madian, et Amalec, et orientales populi, congregati sunt simul: et transeuntes Jordanem, castrametati sunt in valle Jezraël. 007 JDG 006 034 Spiritus autem Domini induit Gedeon, qui clangens buccina convocavit domum Abiezer, ut sequeretur se. 007 JDG 006 035 Misitque nuntios in universum Manassen, qui et ipse secutus est eum: et alios nuntios in Aser et Zabulon et Nephthali, qui occurrerunt ei. 007 JDG 006 036 Dixitque Gedeon ad Deum: Si salvum facis per manum meam Israël, sicut locutus es, 007 JDG 006 037 ponam hoc vellus lanæ in area: si ros in solo vellere fuerit, et in omni terra siccitas, sciam quod per manum meam, sicut locutus es, liberabis Israël. 007 JDG 006 038 Factumque est ita. Et de nocte consurgens expresso vellere, concham rore implevit. 007 JDG 006 039 Dixitque rursus ad Deum: Ne irascatur furor tuus contra me si adhuc semel tentavero, signum quærens in vellere. Oro ut solum vellus siccum sit, et omnis terra rore madens. 007 JDG 006 040 Fecitque Deus nocte illa ut postulaverat: et fuit siccitas in solo vellere, et ros in omni terra. 007 JDG 007 001 Igitur Jerobaal qui et Gedeon, de nocte consurgens, et omnis populus cum eo, venit ad fontem qui vocatur Harad. Erant autem castra Madian in valle ad septentrionalem plagam collis excelsi. 007 JDG 007 002 Dixitque Dominus ad Gedeon: Multus tecum est populus, nec tradetur Madian in manus ejus: ne glorietur contra me Israël, et dicat: Meis viribus liberatus sum. 007 JDG 007 003 Loquere ad populum, et cunctis audientibus prædica: Qui formidolosus et timidus est, revertatur. Recesseruntque de monte Galaad, et reversi sunt de populo viginti duo millia virorum, et tantum decem millia remanserunt. 007 JDG 007 004 Dixitque Dominus ad Gedeon: Adhuc populus multus est: duc eos ad aquas et ibi probabo illos: et de quo dixero tibi ut tecum vadat, ipse pergat; quem ire prohibuero, revertatur. 007 JDG 007 005 Cumque descendisset populus ad aquas, dixit Dominus ad Gedeon: Qui lingua lambuerint aquas, sicut solent canes lambere, separabis eos seorsum: qui autem curvatis genibus biberint, in altera parte erunt. 007 JDG 007 006 Fuit itaque numerus eorum qui manu ad os projiciente lambuerunt aquas, trecenti viri: omnis autem reliqua multitudo flexo poplite biberat. 007 JDG 007 007 Et ait Dominus ad Gedeon: In trecentis viris qui lambuerunt aquas, liberabo vos, et tradam in manu tua Madian: omnis autem reliqua multitudo revertatur in locum suum. 007 JDG 007 008 Sumptis itaque pro numero cibariis et tubis, omnem reliquam multitudinem abire præcepit ad tabernacula sua: et ipse cum trecentis viris se certamini dedit. Castra autem Madian erant subter in valle. 007 JDG 007 009 Eadem nocte dixit Dominus ad eum: Surge, et descende in castra: quia tradidi eos in manu tua. 007 JDG 007 010 Sin autem solus ire formidas, descendat tecum Phara puer tuus. 007 JDG 007 011 Et cum audieris quid loquantur, tunc confortabuntur manus tuæ, et securior ad hostium castra descendes. Descendit ergo ipse et Phara puer ejus in partem castrorum, ubi erant armatorum vigiliæ. 007 JDG 007 012 Madian autem et Amalec, et omnes orientales populi, fusi jacebant in valle, ut locustarum multitudo: cameli quoque innumerabiles erant, sicut arena quæ jacet in littore maris. 007 JDG 007 013 Cumque venisset Gedeon, narrabat aliquis somnium proximo suo: et in hunc modum referebat quod viderat: Vidi somnium, et videbatur mihi quasi subcinericius panis ex hordeo volvi, et in castra Madian descendere: cumque pervenisset ad tabernaculum, percussit illud, atque subvertit, et terræ funditus coæquavit. 007 JDG 007 014 Respondit is, cui loquebatur: Non est hoc aliud, nisi gladius Gedeonis filii Joas viri Israëlitæ: tradidit enim Dominus in manus ejus Madian, et omnia castra ejus. 007 JDG 007 015 Cumque audisset Gedeon somnium, et interpretationem ejus, adoravit: et reversus est ad castra Israël, et ait: Surgite, tradidit enim Dominus in manus nostras castra Madian. 007 JDG 007 016 Divisitque trecentos viros in tres partes, et dedit tubas in manibus eorum, lagenasque vacuas, ac lampades in medio lagenarum. 007 JDG 007 017 Et dixit ad eos: Quod me facere videritis, hoc facite: ingrediar partem castrorum, et quod fecero, sectamini. 007 JDG 007 018 Quando personuerit tuba in manu mea, vos quoque per castrorum circuitum clangite, et conclamate: Domino et Gedeoni. 007 JDG 007 019 Ingressusque est Gedeon, et trecenti viri qui erant cum eo, in partem castrorum, incipientibus vigiliis noctis mediæ: et custodibus suscitatis, cœperunt buccinis clangere, et complodere inter se lagenas. 007 JDG 007 020 Cumque per gyrum castrorum in tribus personarent locis, et hydrias confregissent, tenuerunt sinistris manibus lampades, et dextris sonantes tubas, clamaveruntque: Gladius Domini et Gedeonis: 007 JDG 007 021 stantes singuli in loco suo per circuitum castrorum hostilium. Omnia itaque castra turbata sunt, et vociferantes ululantesque fugerunt: 007 JDG 007 022 et nihilominus insistebant trecenti viri buccinis personantes. Immisitque Dominus gladium omnibus castris, et mutua se cæde truncabant, 007 JDG 007 023 fugientes usque ad Bethsetta, et crepidinem Abelmehula in Tebbath. Conclamantes autem viri Israël de Nephthali, et Aser, et omni Manasse, persequebantur Madian. 007 JDG 007 024 Misitque Gedeon nuntios in omnem montem Ephraim, dicens: Descendite in occursum Madian, et occupate aquas usque Bethbera atque Jordanem. Clamavitque omnis Ephraim, et præoccupavit aquas atque Jordanem usque Bethbera. 007 JDG 007 025 Apprehensosque duos viros Madian, Oreb et Zeb, interfecit Oreb in petra Oreb, Zeb vero in torculari Zeb. Et persecuti sunt Madian, capita Oreb et Zeb portantes ad Gedeon trans fluenta Jordanis. 007 JDG 008 001 Dixeruntque ad eum viri Ephraim: Quid est hoc quod facere voluisti, ut nos non vocares, cum ad pugnam pergeres contra Madian? jurgantes fortiter, et prope vim inferentes. 007 JDG 008 002 Quibus ille respondit: Quod enim tale facere potui, quale vos fecistis? nonne melior est racemus Ephraim, vindemiis Abiezer? 007 JDG 008 003 In manus vestras Dominus tradidit principes Madian, Oreb et Zeb: quid tale facere potui, quale vos fecistis? Quod cum locutus esset, requievit spiritus eorum, quo tumebant contra eum. 007 JDG 008 004 Cumque venisset Gedeon ad Jordanem, transivit eum cum trecentis viris, qui secum erant: et præ lassitudine, fugientes persequi non poterant. 007 JDG 008 005 Dixitque ad viros Soccoth: Date, obsecro, panes populo qui mecum est, quia valde defecerunt: ut possimus persequi Zebee et Salmana reges Madian. 007 JDG 008 006 Responderunt principes Soccoth: Forsitan palmæ manuum Zebee et Salmana in manu tua sunt, et idcirco postulas ut demus exercitui tuo panes. 007 JDG 008 007 Quibus ille ait: Cum ergo tradiderit Dominus Zebee et Salmana in manus meas, conteram carnes vestras cum spinis tribulisque deserti. 007 JDG 008 008 Et inde conscendens, venit in Phanuel: locutusque est ad viros loci illius similia. Cui et illi responderunt, sicut responderant viri Soccoth. 007 JDG 008 009 Dixit itaque et eis: Cum reversus fuero victor in pace, destruam turrim hanc. 007 JDG 008 010 Zebee autem et Salmana requiescebant cum omni exercitu suo. Quindecim enim millia viri remanserant ex omnibus turmis orientalium populorum, cæsis centum viginti millibus bellatorum educentium gladium. 007 JDG 008 011 Ascendensque Gedeon per viam eorum, qui in tabernaculis morabantur, ad orientalem partem Nobe et Jegbaa, percussit castra hostium, qui securi erant, et nihil adversi suspicabantur. 007 JDG 008 012 Fugeruntque Zebee et Salmana, quos persequens Gedeon comprehendit, turbato omni exercitu eorum. 007 JDG 008 013 Revertensque de bello ante solis ortum, 007 JDG 008 014 apprehendit puerum de viris Soccoth: interrogavitque eum nomina principum et seniorum Soccoth, et descripsit septuaginta septem viros. 007 JDG 008 015 Venitque ad Soccoth, et dixit eis: En Zebee et Salmana, super quibus exprobrastis mihi, dicentes: Forsitan manus Zebee et Salmana in manibus tuis sunt, et idcirco postulas ut demus viris, qui lassi sunt et defecerunt, panes. 007 JDG 008 016 Tulit ergo seniores civitatis et spinas deserti ac tribulos, et contrivit cum eis atque comminuit viros Soccoth. 007 JDG 008 017 Turrim quoque Phanuel subvertit, occisis habitatoribus civitatis. 007 JDG 008 018 Dixitque ad Zebee et Salmana: Quales fuerunt viri, quos occidistis in Thabor? Qui responderunt: Similes tui, et unus ex eis quasi filius regis. 007 JDG 008 019 Quibus ille respondit: Fratres mei fuerunt, filii matris meæ. Vivit Dominus, quia si servassetis eos, non vos occiderem. 007 JDG 008 020 Dixitque Jether primogenito suo: Surge, et interfice eos. Qui non eduxit gladium: timebat enim, quia adhuc puer erat. 007 JDG 008 021 Dixeruntque Zebee et Salmana: Tu surge, et irrue in nos: quia juxta ætatem robur est hominis. Surrexit Gedeon, et interfecit Zebee et Salmana: et tulit ornamenta ac bullas quibus colla regalium camelorum decorari solent. 007 JDG 008 022 Dixeruntque omnes viri Israël ad Gedeon: Dominare nostri tu, et filius tuus, et filius filii tui: quia liberasti nos de manu Madian. 007 JDG 008 023 Quibus ille ait: Non dominabor vestri, nec dominabitur in vos filius meus, sed dominabitur vobis Dominus. 007 JDG 008 024 Dixitque ad eos: Unam petitionem postulo a vobis: date mihi inaures ex præda vestra. Inaures enim aureas Ismaëlitæ habere consueverant. 007 JDG 008 025 Qui responderunt: Libentissime dabimus. Expandentesque super terram pallium, projecerunt in eo inaures de præda: 007 JDG 008 026 et fuit pondus postulatarum inaurium, mille septingenti auri sicli, absque ornamentis, et monilibus, et veste purpurea, quibus reges Madian uti soliti erant, et præter torques aureas camelorum. 007 JDG 008 027 Fecitque ex eo Gedeon ephod, et posuit illud in civitate sua Ephra. Fornicatusque est omnis Israël in eo, et factum est Gedeoni et omni domui ejus in ruinam. 007 JDG 008 028 Humiliatus est autem Madian coram filiis Israël, nec potuerunt ultra cervices elevare: sed quievit terra per quadraginta annos, quibus Gedeon præfuit. 007 JDG 008 029 Abiit itaque Jerobaal filius Joas, et habitavit in domo sua: 007 JDG 008 030 habuitque septuaginta filios, qui egressi sunt de femore ejus: eo quod plures haberet uxores. 007 JDG 008 031 Concubina autem illius, quam habebat in Sichem, genuit ei filium nomine Abimelech. 007 JDG 008 032 Mortuusque est Gedeon filius Joas in senectute bona, et sepultus est in sepulchro Joas patris sui in Ephra de familia Ezri. 007 JDG 008 033 Postquam autem mortuus est Gedeon, aversi sunt filii Israël, et fornicati sunt cum Baalim. Percusseruntque cum Baal fœdus, ut esset eis in deum: 007 JDG 008 034 nec recordati sunt Domini Dei sui, qui eruit eos de manibus inimicorum suorum omnium per circuitum: 007 JDG 008 035 nec fecerunt misericordiam cum domo Jerobaal Gedeon, juxta omnia bona quæ fecerat Israëli. 007 JDG 009 001 Abiit autem Abimelech filius Jerobaal in Sichem ad fratres matris suæ, et locutus est ad eos, et ad omnem cognationem domus patris matris suæ, dicens: 007 JDG 009 002 Loquimini ad omnes viros Sichem: Quid vobis est melius, ut dominentur vestri septuaginta viri omnes filii Jerobaal, an ut dominetur unus vir? simulque considerate quod os vestrum et caro vestra sum. 007 JDG 009 003 Locutique sunt fratres matris ejus de eo ad omnes viros Sichem universos sermones istos, et inclinaverunt cor eorum post Abimelech, dicentes: Frater noster est. 007 JDG 009 004 Dederuntque illi septuaginta pondo argenti de fano Baalberit. Qui conduxit sibi ex eo viros inopes et vagos, secutique sunt eum. 007 JDG 009 005 Et venit in domum patris sui in Ephra, et occidit fratres suos filios Jerobaal, septuaginta viros super lapidem unum: remansitque Joatham filius Jerobaal minimus, et absconditus est. 007 JDG 009 006 Congregati sunt autem omnes viri Sichem, et universæ familiæ urbis Mello: abieruntque et constituerunt regem Abimelech, juxta quercum quæ stabat in Sichem. 007 JDG 009 007 Quod cum nuntiatum esset Joatham, ivit, et stetit in vertice montis Garizim: elevataque voce, clamavit, et dixit: Audite me, viri Sichem; ita audiat vos Deus. 007 JDG 009 008 Ierunt ligna, ut ungerent super se regem: dixeruntque olivæ: Impera nobis. 007 JDG 009 009 Quæ respondit: Numquid possum deserere pinguedinem meam, qua et dii utuntur et homines, et venire ut inter ligna promovear? 007 JDG 009 010 Dixeruntque ligna ad arborem ficum: Veni, et super nos regnum accipe. 007 JDG 009 011 Quæ respondit eis: Numquid possum deserere dulcedinem meam, fructusque suavissimos, et ire ut inter cetera ligna promovear? 007 JDG 009 012 Locutaque sunt ligna ad vitem: Veni, et impera nobis. 007 JDG 009 013 Quæ respondit eis: Numquid possum deserere vinum meum, quod lætificat Deum et homines, et inter ligna cetera promoveri? 007 JDG 009 014 Dixeruntque omnia ligna ad rhamnum: Veni, et impera super nos. 007 JDG 009 015 Quæ respondit eis: Si vere me regem vobis constituitis, venite, et sub umbra mea requiescite: si autem non vultis, egrediatur ignis de rhamno, et devoret cedros Libani. 007 JDG 009 016 Nunc igitur, si recte et absque peccato constituistis super vos regem Abimelech, et bene egistis cum Jerobaal, et cum domo ejus, et reddidistis vicem beneficiis ejus, qui pugnavit pro vobis, 007 JDG 009 017 et animam suam dedit periculis, ut erueret vos de manu Madian, 007 JDG 009 018 qui nunc surrexistis contra domum patris mei, et interfecistis filios ejus septuaginta viros super unum lapidem, et constituistis regem Abimelech filium ancillæ ejus super habitatores Sichem, eo quod frater vester sit: 007 JDG 009 019 si ergo recte et absque vitio egistis cum Jerobaal et domo ejus, hodie lætamini in Abimelech, et ille lætetur in vobis. 007 JDG 009 020 Sin autem perverse: egrediatur ignis ex eo, et consumat habitatores Sichem, et oppidum Mello: egrediaturque ignis de viris Sichem, et de oppido Mello, et devoret Abimelech. 007 JDG 009 021 Quæ cum dixisset, fugit, et abiit in Bera: habitavitque ibi ob metum Abimelech fratris sui. 007 JDG 009 022 Regnavit itaque Abimelech super Israël tribus annis. 007 JDG 009 023 Misitque Dominus spiritum pessimum inter Abimelech et habitatores Sichem: qui cœperunt eum detestari, 007 JDG 009 024 et scelus interfectionis septuaginta filiorum Jerobaal, et effusionem sanguinis eorum conferre in Abimelech fratrem suum, et in ceteros Sichimorum principes, qui eum adjuverant. 007 JDG 009 025 Posueruntque insidias adversus eum in summitate montium: et dum illius præstolabantur adventum, exercebant latrocinia, agentes prædas de prætereuntibus: nuntiatumque est Abimelech. 007 JDG 009 026 Venit autem Gaal filius Obed cum fratribus suis, et transivit in Sichimam. Ad cujus adventum erecti habitatores Sichem, 007 JDG 009 027 egressi sunt in agros, vastantes vineas, uvasque calcantes: et factis cantantium choris, ingressi sunt fanum dei sui, et inter epulas et pocula maledicebant Abimelech, 007 JDG 009 028 clamante Gaal filio Obed: Quis est Abimelech, et quæ est Sichem, ut serviamus ei? numquid non est filius Jerobaal, et constituit principem Zebul servum suum super viros Emor patris Sichem? cur ergo serviemus ei? 007 JDG 009 029 utinam daret aliquis populum istum sub manu mea, ut auferrem de medio Abimelech. Dictumque est Abimelech: Congrega exercitus multitudinem, et veni. 007 JDG 009 030 Zebul enim princeps civitatis, auditis sermonibus Gaal filii Obed, iratus est valde, 007 JDG 009 031 et misit clam ad Abimelech nuntios, dicens: Ecce Gaal filius Obed venit in Sichimam cum fratribus suis, et oppugnat adversum te civitatem. 007 JDG 009 032 Surge itaque nocte cum populo qui tecum est, et latita in agro: 007 JDG 009 033 et primo mane, oriente sole, irrue super civitatem. Illo autem egrediente adversum te cum populo suo, fac ei quod potueris. 007 JDG 009 034 Surrexit itaque Abimelech cum omni exercitu suo nocte, et tetendit insidias juxta Sichimam in quatuor locis. 007 JDG 009 035 Egressusque est Gaal filius Obed, et stetit in introitu portæ civitatis. Surrexit autem Abimelech, et omnis exercitus cum eo, de insidiarum loco. 007 JDG 009 036 Cumque vidisset populum Gaal, dixit ad Zebul: Ecce de montibus multitudo descendit. Cui ille respondit: Umbras montium vides quasi capita hominum, et hoc errore deciperis. 007 JDG 009 037 Rursumque Gaal ait: Ecce populus de umbilico terræ descendit, et unus cuneus venit per viam quæ respicit quercum. 007 JDG 009 038 Cui dixit Zebul: Ubi est nunc os tuum, quo loquebaris: Quis est Abimelech ut serviamus ei? nonne hic populus est, quem despiciebas? egredere, et pugna contra eum. 007 JDG 009 039 Abiit ergo Gaal, spectante Sichimorum populo, et pugnavit contra Abimelech, 007 JDG 009 040 qui persecutus est eum fugientem, et in urbem compulit: cecideruntque ex parte ejus plurimi, usque ad portam civitatis. 007 JDG 009 041 Et Abimelech sedit in Ruma: Zebul autem Gaal et socios ejus expulit de urbe, nec in ea passus est commorari. 007 JDG 009 042 Sequenti ergo die, egressus est populus in campum. Quod cum nuntiatum esset Abimelech, 007 JDG 009 043 tulit exercitum suum, et divisit in tres turmas, tendens insidias in agris. Vidensque quod egrederetur populus de civitate, surrexit, et irruit in eos 007 JDG 009 044 cum cuneo suo, oppugnans et obsidens civitatem: duæ autem turmæ palantes per campum adversarios persequebantur. 007 JDG 009 045 Porro Abimelech omni die illo oppugnabat urbem: quam cepit, interfectis habitatoribus ejus, ipsaque destructa, ita ut sal in ea dispergeret. 007 JDG 009 046 Quod cum audissent qui habitabant in turre Sichimorum, ingressi sunt fanum dei sui Berith, ubi fœdus cum eo pepigerant, et ex eo locus nomen acceperat: qui erat munitus valde. 007 JDG 009 047 Abimelech quoque audiens viros turris Sichimorum pariter conglobatos, 007 JDG 009 048 ascendit in montem Selmon cum omni populo suo: et arrepta securi, præcidit arboris ramum, impositumque ferens humero, dixit ad socios: Quod me videtis facere, cito facite. 007 JDG 009 049 Igitur certatim ramos de arboribus præcidentes, sequebantur ducem. Qui circumdantes præsidium, succenderunt: atque ita factum est, ut fumo et igne mille homines necarentur, viri pariter et mulieres, habitatorum turris Sichem. 007 JDG 009 050 Abimelech autem inde proficiscens venit ad oppidum Thebes, quod circumdans obsidebat exercitu. 007 JDG 009 051 Erat autem turris excelsa in media civitate, ad quam confugerant simul viri ac mulieres, et omnes principes civitatis, clausa firmissime janua, et super turris tectum stantes per propugnacula. 007 JDG 009 052 Accedensque Abimelech juxta turrim, pugnabat fortiter: et appropinquans ostio, ignem supponere nitebatur: 007 JDG 009 053 et ecce una mulier fragmen molæ desuper jaciens, illisit capiti Abimelech, et confregit cerebrum ejus. 007 JDG 009 054 Qui vocavit cito armigerum suum, et ait ad eum: Evagina gladium tuum, et percute me, ne forte dicatur quod a femina interfectus sim. Qui jussa perficiens, interfecit eum. 007 JDG 009 055 Illoque mortuo, omnes qui cum eo erant de Israël, reversi sunt in sedes suas: 007 JDG 009 056 et reddidit Deus malum quod fecerat Abimelech contra patrem suum, interfectis septuaginta fratribus suis. 007 JDG 009 057 Sichimitis quoque quod operati erant, retributum est, et venit super eos maledictio Joatham filii Jerobaal. 007 JDG 010 001 Post Abimelech surrexit dux in Israël Thola filius Phua patrui Abimelech, vir de Issachar, qui habitavit in Samir montis Ephraim: 007 JDG 010 002 et judicavit Israëlem viginti et tribus annis, mortuusque est, ac sepultus in Samir. 007 JDG 010 003 Huic successit Jair Galaadites, qui judicavit Israël per viginti et duos annos, 007 JDG 010 004 habens triginta filios sedentes super triginta pullos asinarum, et principes triginta civitatum, quæ ex nomine ejus sunt appellatæ Havoth Jair, id est, oppida Jair, usque in præsentem diem, in terra Galaad. 007 JDG 010 005 Mortuusque est Jair, ac sepultus in loco cui est vocabulum Camon. 007 JDG 010 006 Filii autem Israël peccatis veteribus jungentes nova, fecerunt malum in conspectu Domini, et servierunt idolis, Baalim et Astaroth, et diis Syriæ ac Sidonis et Moab et filiorum Ammon et Philisthiim: dimiseruntque Dominum, et non coluerunt eum. 007 JDG 010 007 Contra quos Dominus iratus, tradidit eos in manus Philisthiim et filiorum Ammon. 007 JDG 010 008 Afflictique sunt, et vehementer oppressi per annos decem et octo, omnes qui habitabant trans Jordanem in terra Amorrhæi, qui est in Galaad: 007 JDG 010 009 in tantum ut filii Ammon, Jordane transmisso, vastarent Judam et Benjamin et Ephraim: afflictusque est Israël nimis. 007 JDG 010 010 Et clamantes ad Dominum, dixerunt: Peccavimus tibi, quia dereliquimus Dominum Deum nostrum, et servivimus Baalim. 007 JDG 010 011 Quibus locutus est Dominus: Numquid non Ægyptii et Amorrhæi, filiique Ammon et Philisthiim, 007 JDG 010 012 Sidonii quoque et Amalec et Chanaan oppresserunt vos, et clamastis ad me, et erui vos de manu eorum? 007 JDG 010 013 Et tamen reliquistis me, et coluistis deos alienos: idcirco non addam ut ultra vos liberem: 007 JDG 010 014 ite, et invocate deos quos elegistis: ipsi vos liberent in tempore angustiæ. 007 JDG 010 015 Dixeruntque filii Israël ad Dominum: Peccavimus, redde tu nobis quidquid tibi placet: tantum nunc libera nos. 007 JDG 010 016 Quæ dicentes, omnia de finibus suis alienorum deorum idola projecerunt, et servierunt Domino Deo: qui doluit super miseriis eorum. 007 JDG 010 017 Itaque filii Ammon conclamantes in Galaad fixere tentoria, contra quos congregati filii Israël in Maspha castrametati sunt. 007 JDG 010 018 Dixeruntque principes Galaad singuli ad proximos suos: Qui primus ex nobis contra filios Ammon cœperit dimicare, erit dux populi Galaad. 007 JDG 011 001 Fuit illo tempore Jephte Galaadites vir fortissimus atque pugnator, filius mulieris meretricis, qui natus est de Galaad. 007 JDG 011 002 Habuit autem Galaad uxorem, de qua suscepit filios: qui postquam creverant, ejecerunt Jephte, dicentes: Hæres in domo patris nostri esse non poteris, quia de altera matre natus es. 007 JDG 011 003 Quos ille fugiens atque devitans, habitavit in terra Tob: congregatique sunt ad eum viri inopes, et latrocinantes, et quasi principem sequebantur. 007 JDG 011 004 In illis diebus pugnabant filii Ammon contra Israël. 007 JDG 011 005 Quibus acriter instantibus perrexerunt majores natu de Galaad, ut tollerent in auxilium sui Jephte de terra Tob: 007 JDG 011 006 dixeruntque ad eum: Veni et esto princeps noster, et pugna contra filios Ammon. 007 JDG 011 007 Quibus ille respondit: Nonne vos estis, qui odistis me, et ejecistis de domo patris mei? et nunc venistis ad me necessitate compulsi. 007 JDG 011 008 Dixeruntque principes Galaad ad Jephte: Ob hanc igitur causam nunc ad te venimus, ut proficiscaris nobiscum, et pugnes contra filios Ammon, sisque dux omnium qui habitant in Galaad. 007 JDG 011 009 Jephte quoque dixit eis: Si vere venistis ad me, ut pugnem pro vobis contra filios Ammon, tradideritque eos Dominus in manus meas, ego ero vester princeps? 007 JDG 011 010 Qui responderunt ei: Dominus, qui hæc audit, ipse mediator ac testis est quod nostra promissa faciemus. 007 JDG 011 011 Abiit itaque Jephte cum principibus Galaad, fecitque eum omnis populus principem sui. Locutusque est Jephte omnes sermones suos coram Domino in Maspha. 007 JDG 011 012 Et misit nuntios ad regem filiorum Ammon, qui ex persona sua dicerent: Quid mihi et tibi est, quia venisti contra me, ut vastares terram meam? 007 JDG 011 013 Quibus ille respondit: Quia tulit Israël terram meam, quando ascendit de Ægypto, a finibus Arnon usque Jaboc atque Jordanem: nunc ergo cum pace redde mihi eam. 007 JDG 011 014 Per quos rursum mandavit Jephte, et imperavit eis ut dicerent regi Ammon: 007 JDG 011 015 Hæc dicit Jephte: Non tulit Israël terram Moab, nec terram filiorum Ammon: 007 JDG 011 016 sed quando de Ægypto conscenderunt, ambulavit per solitudinem usque ad mare Rubrum, et venit in Cades. 007 JDG 011 017 Misitque nuntios ad regem Edom, dicens: Dimitte me ut transeam per terram tuam. Qui noluit acquiescere precibus ejus. Misit quoque ad regem Moab, qui et ipse transitum præbere contempsit. Mansit itaque in Cades, 007 JDG 011 018 et circuivit ex latere terram Edom et terram Moab: venitque contra orientalem plagam terræ Moab, et castrametatus est trans Arnon: nec voluit intrare terminos Moab. (Arnon quippe confinium est terræ Moab.) 007 JDG 011 019 Misit itaque Israël nuntios ad Sehon regem Amorrhæorum, qui habitabat in Hesebon, et dixerunt ei: Dimitte ut transeam per terram tuam usque ad fluvium. 007 JDG 011 020 Qui et ipse Israël verba despiciens, non dimisit eum transire per terminos suos: sed infinita multitudine congregata, egressus est contra eum in Jasa, et fortiter resistebat. 007 JDG 011 021 Tradiditque eum Dominus in manus Israël cum omni exercitu suo: qui percussit eum, et possedit omnem terram Amorrhæi habitatoris regionis illius, 007 JDG 011 022 et universos fines ejus, de Arnon usque Jaboc, et de solitudine usque ad Jordanem. 007 JDG 011 023 Dominus ergo Deus Israël subvertit Amorrhæum, pugnante contra illum populo suo Israël, et tu nunc vis possidere terram ejus? 007 JDG 011 024 nonne ea quæ possidet Chamos deus tuus, tibi jure debentur? quæ autem Dominus Deus noster victor obtinuit, in nostram cedent possessionem: 007 JDG 011 025 nisi forte melior es Balac filio Sephor rege Moab; aut docere potes, quod jurgatus sit contra Israël, et pugnaverit contra eum, 007 JDG 011 026 quando habitavit in Hesebon et viculis ejus, et in Aroër et villis illius, vel in cunctis civitatibus juxta Jordanem, per trecentos annos. Quare tanto tempore nihil super hac repetitione tentastis? 007 JDG 011 027 Igitur non ego pecco in te, sed tu contra me male agis, indicens mihi bella non justa. Judicet Dominus arbiter hujus diei inter Israël, et inter filios Ammon. 007 JDG 011 028 Noluitque acquiescere rex filiorum Ammon verbis Jephte, quæ per nuntios mandaverat. 007 JDG 011 029 Factus est ergo super Jephte spiritus Domini, et circuiens Galaad et Manasse, Maspha quoque Galaad, et inde transiens ad filios Ammon, 007 JDG 011 030 votum vovit Domino, dicens: Si tradideris filios Ammon in manus meas, 007 JDG 011 031 quicumque primus fuerit egressus de foribus domus meæ, mihique occurrerit revertenti cum pace a filiis Ammon, eum holocaustum offeram Domino. 007 JDG 011 032 Transivitque Jephte ad filios Ammon, ut pugnaret contra eos: quos tradidit Dominus in manus ejus. 007 JDG 011 033 Percussitque ab Aroër usque dum venias in Mennith, viginti civitates, et usque ad Abel, quæ est vineis consita, plaga magna nimis: humiliatique sunt filii Ammon a filiis Israël. 007 JDG 011 034 Revertente autem Jephte in Maspha domum suam, occurrit ei unigenita filia sua cum tympanis et choris: non enim habebat alios liberos. 007 JDG 011 035 Qua visa, scidit vestimenta sua, et ait: Heu me, filia mea! decepisti me, et ipsa decepta es: aperui enim os meum ad Dominum, et aliud facere non potero. 007 JDG 011 036 Cui illa respondit: Pater mi, si aperuisti os tuum ad Dominum, fac mihi quodcumque pollicitus es, concessa tibi ultione atque victoria de hostibus tuis. 007 JDG 011 037 Dixitque ad patrem: Hoc solum mihi præsta quod deprecor: dimitte me ut duobus mensibus circumeam montes, et plangam virginitatem meam cum sodalibus meis. 007 JDG 011 038 Cui ille respondit: Vade. Et dimisit eam duobus mensibus. Cumque abiisset cum sociis ac sodalibus suis, flebat virginitatem suam in montibus. 007 JDG 011 039 Expletisque duobus mensibus, reversa est ad patrem suum, et fecit ei sicut voverat, quæ ignorabat virum. Exinde mos increbruit in Israël, et consuetudo servata est, 007 JDG 011 040 ut post anni circulum conveniant in unum filiæ Israël, et plangant filiam Jephte Galaaditæ diebus quatuor. 007 JDG 012 001 Ecce autem in Ephraim orta est seditio: nam transeuntes contra aquilonem, dixerunt ad Jephte: Quare vadens ad pugnam contra filios Ammon, vocare nos noluisti, ut pergeremus tecum? igitur incendemus domum tuam. 007 JDG 012 002 Quibus ille respondit: Disceptatio erat mihi et populo meo contra filios Ammon vehemens: vocavique vos, ut præberetis mihi auxilium, et facere noluistis. 007 JDG 012 003 Quod cernens, posui animam meam in manibus meis, transivique ad filios Ammon, et tradidit eos Dominus in manus meas. Quid commerui, ut adversum me consurgatis in prælium? 007 JDG 012 004 Vocatis itaque ad se cunctis viris Galaad, pugnabat contra Ephraim: percusseruntque viri Galaad Ephraim, quia dixerat: Fugitivus est Galaad de Ephraim, et habitat in medio Ephraim et Manasse. 007 JDG 012 005 Occupaveruntque Galaaditæ vada Jordanis, per quæ Ephraim reversurus erat. Cumque venisset ad ea de Ephraim numero, fugiens, atque dixisset: Obsecro ut me transire permittatis: dicebant ei Galaaditæ: Numquid Ephrathæus es? quo dicente: Non sum: 007 JDG 012 006 interrogabant eum: Dic ergo Scibboleth, quod interpretatur Spica. Qui respondebat: Sibboleth: eadem littera spicam exprimere non valens. Statimque apprehensum jugulabant in ipso Jordanis transitu. Et ceciderunt in illo tempore de Ephraim quadraginta duo millia. 007 JDG 012 007 Judicavit itaque Jephte Galaadites Israël sex annis: et mortuus est, ac sepultus in civitate sua Galaad. 007 JDG 012 008 Post hunc judicavit Israël Abesan de Bethlehem: 007 JDG 012 009 qui habuit triginta filios, et totidem filias, quas emittens foras, maritis dedit, et ejusdem numeri filiis suis accepit uxores, introducens in domum suam. Qui septem annis judicavit Israël: 007 JDG 012 010 mortuusque est, ac sepultus in Bethlehem. 007 JDG 012 011 Cui successit Ahialon Zabulonites: et judicavit Israël decem annis: 007 JDG 012 012 mortuusque est, ac sepultus in Zabulon. 007 JDG 012 013 Post hunc judicavit Israël Abdon filius Illel Pharathonites: 007 JDG 012 014 qui habuit quadraginta filios, et triginta ex eis nepotes, ascendentes super septuaginta pullos asinarum. Et judicavit Israël octo annis: 007 JDG 012 015 mortuusque est, ac sepultus in Pharathon terræ Ephraim, in monte Amalec. 007 JDG 013 001 Rursumque filii Israël fecerunt malum in conspectu Domini: qui tradidit eos in manus Philisthinorum quadraginta annis. 007 JDG 013 002 Erat autem quidam vir de Saraa, et de stirpe Dan, nomine Manue, habens uxorem sterilem. 007 JDG 013 003 Cui apparuit angelus Domini, et dixit ad eam: Sterilis es et absque liberis: sed concipies, et paries filium. 007 JDG 013 004 Cave ergo ne bibas vinum ac siceram, nec immundum quidquam comedas: 007 JDG 013 005 quia concipies, et paries filium, cujus non tanget caput novacula: erit enim nazaræus Dei ab infantia sua et ex matris utero, et ipse incipiet liberare Israël de manu Philisthinorum. 007 JDG 013 006 Quæ cum venisset ad maritum suum, dixit ei: Vir Dei venit ad me, habens vultum angelicum, terribilis nimis. Quem cum interrogassem quis esset, et unde venisset, et quo nomine vocaretur, noluit mihi dicere: 007 JDG 013 007 sed hoc respondit: Ecce concipies et paries filium: cave ne vinum bibas, nec siceram, et ne aliquo vescaris immundo: erit enim puer nazaræus Dei ab infantia sua, ex utero matris suæ usque ad diem mortis suæ. 007 JDG 013 008 Oravit itaque Manue Dominum, et ait: Obsecro, Domine, ut vir Dei, quem misisti, veniat iterum, et doceat nos quid debeamus facere de puero, qui nasciturus est. 007 JDG 013 009 Exaudivitque Dominus deprecantem Manue, et apparuit rursum angelus Dei uxori ejus sedenti in agro: Manue autem maritus ejus non erat cum ea. Quæ cum vidisset angelum, 007 JDG 013 010 festinavit, et cucurrit ad virum suum: nuntiavitque ei, dicens: Ecce apparuit mihi vir, quem ante videram. 007 JDG 013 011 Qui surrexit, et secutus est uxorem suam: veniensque ad virum, dixit ei: Tu es qui locutus es mulieri? Et ille respondit: Ego sum. 007 JDG 013 012 Cui Manue: Quando, inquit, sermo tuus fuerit expletus, quid vis ut faciat puer? aut a quo se observare debebit? 007 JDG 013 013 Dixitque angelus Domini ad Manue: Ab omnibus, quæ locutus sum uxori tuæ, abstineat se, 007 JDG 013 014 et quidquid ex vinea nascitur, non comedat: vinum et siceram non bibat; nullo vescatur immundo: et quod ei præcepi, impleat atque custodiat. 007 JDG 013 015 Dixitque Manue ad angelum Domini: Obsecro te ut acquiescas precibus meis, et faciamus tibi hædum de capris. 007 JDG 013 016 Cui respondit angelus: Si me cogis, non comedam panes tuos: si autem vis holocaustum facere, offer illud Domino. Et nesciebat Manue quod angelus Domini esset. 007 JDG 013 017 Dixitque ad eum: Quod est tibi nomen, ut, si sermo tuus fuerit expletus, honoremus te? 007 JDG 013 018 Cui ille respondit: Cur quæris nomen meum, quod est mirabile? 007 JDG 013 019 Tulit itaque Manue hædum de capris, et libamenta, et posuit super petram, offerens Domino, qui facit mirabilia: ipse autem et uxor ejus intuebantur. 007 JDG 013 020 Cumque ascenderet flamma altaris in cælum, angelus Domini pariter in flamma ascendit. Quod cum vidissent Manue et uxor ejus, proni ceciderunt in terram, 007 JDG 013 021 et ultra eis non apparuit angelus Domini. Statimque intellexit Manue angelum Domini esse, 007 JDG 013 022 et dixit ad uxorem suam: Morte moriemur, quia vidimus Deum. 007 JDG 013 023 Cui respondit mulier: Si Dominus nos vellet occidere, de manibus nostris holocaustum et libamenta non suscepisset, nec ostendisset nobis hæc omnia, neque ea quæ sunt ventura dixisset. 007 JDG 013 024 Peperit itaque filium, et vocavit nomen ejus Samson. Crevitque puer, et benedixit ei Dominus. 007 JDG 013 025 Cœpitque spiritus Domini esse cum eo in castris Dan inter Saraa et Esthaol. 007 JDG 014 001 Descendit ergo Samson in Thamnatha: vidensque ibi mulierem de filiabus Philisthiim, 007 JDG 014 002 ascendit, et nuntiavit patri suo et matri suæ, dicens: Vidi mulierem in Thamnatha de filiabus Philisthinorum: quam quæso ut mihi accipiatis uxorem. 007 JDG 014 003 Cui dixerunt pater et mater sua: Numquid non est mulier in filiabus fratrum tuorum, et in omni populo meo, quia vis accipere uxorem de Philisthiim, qui incircumcisi sunt? Dixitque Samson ad patrem suum: Hanc mihi accipe: quia placuit oculis meis. 007 JDG 014 004 Parentes autem ejus nesciebant quod res a Domino fieret, et quæreret occasionem contra Philisthiim: eo enim tempore Philisthiim dominabantur Israëli. 007 JDG 014 005 Descendit itaque Samson cum patre suo et matre in Thamnatha. Cumque venissent ad vineas oppidi, apparuit catulus leonis sævus, et rugiens, et occurrit ei. 007 JDG 014 006 Irruit autem spiritus Domini in Samson, et dilaceravit leonem, quasi hædum in frustra discerpens, nihil omnino habens in manu: et hoc patri et matri noluit indicare. 007 JDG 014 007 Descenditque, et locutus est mulieri quæ placuerat oculis ejus. 007 JDG 014 008 Et post aliquot dies revertens ut acciperet eam, declinavit ut videret cadaver leonis, et ecce examen apum in ore leonis erat ac favus mellis. 007 JDG 014 009 Quem cum sumpsisset in manibus comedebat in via: veniensque ad patrem suum et matrem, dedit eis partem, qui et ipsi comederunt: nec tamen eis voluit indicare quod mel de corpore leonis assumpserat. 007 JDG 014 010 Descendit itaque pater ejus ad mulierem, et fecit filio suo Samson convivium: sic enim juvenes facere consueverant. 007 JDG 014 011 Cum ergo cives loci illius vidissent eum, dederunt ei sodales triginta ut essent cum eo. 007 JDG 014 012 Quibus locutus est Samson: Proponam vobis problema: quod si solveritis mihi intra septem dies convivii, dabo vobis triginta sindones, et totidem tunicas: 007 JDG 014 013 sin autem non potueritis solvere, vos dabitis mihi triginta sindones, et ejusdem numeri tunicas. Qui responderunt ei: Propone problema, ut audiamus. 007 JDG 014 014 Dixitque eis: [De comedente exivit cibus, et de forti egressa est dulcedo.] Nec potuerunt per tres dies propositionem solvere. 007 JDG 014 015 Cumque adesset dies septimus, dixerunt ad uxorem Samson: Blandire viro tuo et suade ei ut indicet tibi quid significet problema: quod si facere nolueris, incendemus te, et domum patris tui: an idcirco vocastis nos ad nuptias ut spoliaretis? 007 JDG 014 016 Quæ fundebat apud Samson lacrimas, et quærebatur, dicens: Odisti me, et non diligis: idcirco problema, quod proposuisti filiis populi mei, non vis mihi exponere. At ille respondit: Patri meo et matri nolui dicere: et tibi indicare potero? 007 JDG 014 017 Septem igitur diebus convivii flebat ante eum: tandemque die septimo cum ei esset molesta, exposuit. Quæ statim indicavit civibus suis. 007 JDG 014 018 Et illi dixerunt ei die septimo ante solis occubitum: [Quid dulcius melle, et quid fortius leone?] Qui ait ad eos: [Si non arassetis in vitula mea, non invenissetis propositionem meam.] 007 JDG 014 019 Irruit itaque in eum spiritus Domini, descenditque Ascalonem, et percussit ibi triginta viros: quorum ablatas vestes dedit iis qui problema solverant. Iratusque nimis ascendit in domum patris sui: 007 JDG 014 020 uxor autem ejus accepit maritum unum de amicis ejus et pronubis. 007 JDG 015 001 Post aliquantulum autem temporis, cum dies triticeæ messis instarent, venit Samson, invisere volens uxorem suam, et attulit ei hædum de capris. Cumque cubiculum ejus solito vellet intrare, prohibuit eum pater illius, dicens: 007 JDG 015 002 Putavi quod odisses eam, et ideo tradidi illam amico tuo: sed habet sororem, quæ junior et pulchrior illa est: sit tibi pro ea uxor. 007 JDG 015 003 Cui Samson respondit: Ab hac die non erit culpa in me contra Philisthæos: faciam enim vobis mala. 007 JDG 015 004 Perrexitque et cepit trecentas vulpes, caudasque earum junxit ad caudas, et faces ligavit in medio: 007 JDG 015 005 quas igne succendens, dimisit ut huc illucque discurrerent. Quæ statim perrexerunt in segetes Philisthinorum. Quibus succensis, et comportatæ jam fruges, et adhuc stantes in stipula, concrematæ sunt, in tantum ut vineas quoque et oliveta flamma consumeret. 007 JDG 015 006 Dixeruntque Philisthiim: Quis fecit hanc rem? Quibus dictum est: Samson gener Thamnathæi: quia tulit uxorem ejus, et alteri tradidit, hæc operatus est. Ascenderuntque Philisthiim, et combusserunt tam mulierem quam patrem ejus. 007 JDG 015 007 Quibus ait Samson: Licet hæc feceritis, tamen adhuc ex vobis expetam ultionem, et tunc quiescam. 007 JDG 015 008 Percussitque eos ingenti plaga, ita ut stupentes suram femori imponerent. Et descendens habitavit in spelunca petræ Etam. 007 JDG 015 009 Igitur ascendentes Philisthiim in terram Juda, castrametati sunt in loco, qui postea vocatus est Lechi, id est, Maxilla, ubi eorum effusus est exercitus. 007 JDG 015 010 Dixeruntque ad eos de tribu Juda: Cur ascendistis adversum nos? Qui responderunt: Ut ligemus Samson venimus, et reddamus ei quæ in nos operatus est. 007 JDG 015 011 Descenderunt ergo tria millia virorum de Juda ad specum silicis Etam, dixeruntque ad Samson: Nescis quod Philisthiim imperent nobis? quare hoc facere voluisti? Quibus ille ait: Sicut fecerunt mihi, sic feci eis. 007 JDG 015 012 Ligare, inquiunt, te venimus, et tradere in manus Philisthinorum. Quibus Samson: Jurate, ait, et spondete mihi quod non occidatis me. 007 JDG 015 013 Dixerunt: Non te occidemus, sed vinctum trademus. Ligaveruntque eum duobus novis funibus, et tulerunt eum de petra Etam. 007 JDG 015 014 Qui cum venisset ad locum Maxillæ, et Philisthiim vociferantes occurrissent ei, irruit spiritus Domini in eum: et sicut solent ad odorem ignis lina consumi, ita vincula, quibus ligatus erat, dissipata sunt et soluta. 007 JDG 015 015 Inventamque maxillam, id est, mandibulam asini, quæ jacebat, arripiens interfecit in ea mille viros, 007 JDG 015 016 et ait: [In maxilla asini, in mandibula pulli asinarum, delevi eos, et percussi mille viros.] 007 JDG 015 017 Cumque hæc verba canens complesset, projecit mandibulam de manu, et vocavit nomen loci illius Ramathlechi, quod interpretatur, Elevatio maxillæ. 007 JDG 015 018 Sitiensque valde, clamavit ad Dominum, et ait: Tu dedisti in manu servi tui salutem hanc maximam atque victoriam: en siti morior, incidamque in manus incircumcisorum. 007 JDG 015 019 Aperuit itaque Dominus molarem dentem in maxilla asini, et egressæ sunt ex eo aquæ. Quibus haustis, refocillavit spiritum, et vires recepit. Idcirco appellatum est nomen loci illius, Fons invocantis de maxilla, usque in præsentem diem. 007 JDG 015 020 Judicavitque Israël in diebus Philisthiim viginti annis. 007 JDG 016 001 Abiit quoque in Gazam, et vidit ibi mulierem meretricem, ingressusque est ad eam. 007 JDG 016 002 Quod cum audissent Philisthiim, et percrebruisset apud eos intrasse urbem Samson, circumdederunt eum, positis in porta civitatis custodibus: et ibi tota nocte cum silentio præstolantes, ut facto mane exeuntem occiderent. 007 JDG 016 003 Dormivit autem Samson usque ad medium noctem: et inde consurgens, apprehendit ambas portæ fores cum postibus suis et sera, impositasque humeris suis portavit ad verticem montis, qui respicit Hebron. 007 JDG 016 004 Post hæc amavit mulierem, quæ habitabat in valle Sorec, et vocabatur Dalila. 007 JDG 016 005 Veneruntque ad eam principes Philisthinorum, atque dixerunt: Decipe eum, et disce ab illo, in quo habeat tantam fortitudinem, et quomodo eam superare valeamus, et vinctum affligere: quod si feceris, dabimus tibi singuli mille et centum argenteos. 007 JDG 016 006 Locuta est ergo Dalila ad Samson: Dic mihi, obsecro, in quo sit tua maxima fortitudo, et quid sit quo ligatus erumpere nequeas? 007 JDG 016 007 Cui respondit Samson: Si septem nerviceis funibus necdum siccis, et adhuc humentibus, ligatus fuero, infirmus ero ut ceteri homines. 007 JDG 016 008 Attuleruntque ad eam satrapæ Philisthinorum septem funes, ut dixerat: quibus vinxit eam, 007 JDG 016 009 latentibus apud se insidiis, et in cubiculo finem rei expectantibus: clamavitque ad eum: Philisthiim super te, Samson. Qui rupit vincula, quomodo si rumpat quis filum de stuppæ tortum putamine, cum odorem ignis acceperit: et non est cognitum in quo esset fortitudo ejus. 007 JDG 016 010 Dixitque ad eum Dalila: Ecce illusisti mihi, et falsum locutus es: saltem nunc indica mihi quo ligari debeas. 007 JDG 016 011 Cui ille respondit: Si ligatus fuero novis funibus, qui numquam fuerunt in opere, infirmus ero, et aliorum hominum similis. 007 JDG 016 012 Quibus rursum Dalila vinxit eum, et clamavit: Philisthiim super te, Samson: in cubiculo insidiis præparatis. Qui ita rupit vincula quasi fila telarum. 007 JDG 016 013 Dixitque Dalila rursum ad eum: Usquequo decipis me, et falsum loqueris? ostende quo vinciri debeas. Cui respondit Samson: Si septem crines capitis mei cum licio plexueris, et clavum his circumligatum terræ fixeris, infirmus ero. 007 JDG 016 014 Quod cum fecisset Dalila, dixit ad eum: Philisthiim super te, Samson. Qui consurgens de somno extraxit clavum cum crinibus et licio. 007 JDG 016 015 Dixitque ad eum Dalila: Quomodo dicis quod amas me, cum animus tuus non sit mecum? Per tres vices mentitus es mihi, et noluisti dicere in quo sit maxima fortitudo tua. 007 JDG 016 016 Cumque molesta esset ei, et per multos dies jugiter adhæreret, spatium ad quietem non tribuens, defecit anima ejus, et ad mortem usque lassata est. 007 JDG 016 017 Tunc aperiens veritatem rei, dixit ad eam: Ferrum numquam ascendit super caput meum, quia nazaræus, id est, consecratus Deo, sum de utero matris meæ: si rasum fuerit caput meum, recedet a me fortitudo mea, et deficiam, eroque sicut ceteri homines. 007 JDG 016 018 Vidensque illa quod confessus ei esset omnem animum suum, misit ad principes Philisthinorum ac mandavit: Ascende adhuc semel, quia nunc mihi aperuit cor suum. Qui ascenderunt assumpta pecunia, quam promiserant. 007 JDG 016 019 At illa dormire eum fecit super genua sua, et in sinu suo reclinare caput. Vocavitque tonsorem, et rasit septem crines ejus, et cœpit abigere eum, et a se repellere: statim enim ab eo fortitudo discessit. 007 JDG 016 020 Dixitque: Philisthiim super te, Samson. Qui de somno consurgens, dixit in animo suo: Egrediar sicut ante feci, et me excutiam: nesciens quod recessisset ab eo Dominus. 007 JDG 016 021 Quem cum apprehendissent Philisthiim, statim eruerunt oculos ejus, et duxerunt Gazam vinctum catenis, et clausum in carcere molere fecerunt. 007 JDG 016 022 Jamque capilli ejus renasci cœperunt. 007 JDG 016 023 Principes Philisthinorum convenerunt in unum ut immolarent hostias magnificas Dagon deo suo, et epularentur, dicentes: Tradidit deus noster inimicum nostrum Samson in manus nostras. 007 JDG 016 024 Quod etiam populus videns, laudabat deum suum, eademque dicebat: Tradidit deus noster adversarium nostrum in manus nostras, qui delevit terram nostram, et occidit plurimos. 007 JDG 016 025 Lætantesque per convivia, sumptis jam epulis, præceperunt ut vocaretur Samson, et ante eos luderet. Qui adductus de carcere ludebat ante eos, feceruntque eum stare inter duas columnas. 007 JDG 016 026 Qui dixit puero regenti gressus suos: Dimitte me, ut tangam columnas, quibus omnis imminet domus, et recliner super eas, et paululum requiescam. 007 JDG 016 027 Domus autem erat plena virorum ac mulierum, et erant ibi omnes principes Philisthinorum, ac de tecto et solario circiter tria millia utriusque sexus spectantes ludentem Samson. 007 JDG 016 028 At ille invocato Domino ait: Domine Deus, memento mei, et redde mihi nunc fortitudinem pristinam, Deus meus, ut ulciscar me de hostibus meis, et pro amissione duorum luminum unam ultionem recipiam. 007 JDG 016 029 Et apprehendens ambas columnas quibus innitebatur domus, alteramque earum dextera et alteram læva tenens, 007 JDG 016 030 ait: Moriatur anima mea cum Philisthiim. Concussisque fortiter columnis, cecidit domus super omnes principes, et ceteram multitudinem quæ ibi erat: multoque plures interfecit moriens, quam ante vivus occiderat. 007 JDG 016 031 Descendentes autem fratres ejus et universa cognatio, tulerunt corpus ejus, et sepelierunt inter Saraa et Esthaol in sepulchro patris sui Manue: judicavitque Israël viginti annis. 007 JDG 017 001 Fuit eo tempore vir quidam de monte Ephraim nomine Michas, 007 JDG 017 002 qui dixit matri suæ: Mille et centum argenteos, quos separaveras tibi, et super quibus me audiente juraveras, ecce ego habeo, et apud me sunt. Cui illa respondit: Benedictus filius meus Domino. 007 JDG 017 003 Reddidit ergo eos matri suæ, quæ dixerat ei: Consecravi et vovi hoc argentum Domino, ut de manu mea suscipiat filius meus, et faciat sculptile atque conflatile: et nunc trado illud tibi. 007 JDG 017 004 Reddidit igitur eos matri suæ: quæ tulit ducentos argenteos, et dedit eos argentario, ut faceret ex eis sculptile atque conflatile, quod fuit in domo Michæ. 007 JDG 017 005 Qui ædiculam quoque in ea deo separavit, et fecit ephod, et theraphim, id est, vestem sacerdotalem, et idola: implevitque unius filiorum suorum manum, et factus est ei sacerdos. 007 JDG 017 006 In diebus illis non erat rex in Israël, sed unusquisque quod sibi rectum videbatur, hoc faciebat. 007 JDG 017 007 Fuit quoque alter adolescens de Bethlehem Juda, ex cognatione ejus: eratque ipse Levites, et habitabat ibi. 007 JDG 017 008 Egressusque de civitate Bethlehem, peregrinari voluit ubicumque sibi commodum reperisset. Cumque venisset in montem Ephraim, iter faciens, et declinasset parumper in domum Michæ, 007 JDG 017 009 interrogatus est ab eo unde venisset. Qui respondit: Levita sum de Bethlehem Juda, et vado ut habitem ubi potuero, et utile mihi esse perspexero. 007 JDG 017 010 Dixitque Michas: Mane apud me, et esto mihi parens ac sacerdos: daboque tibi per annos singulos decem argenteos, ac vestem duplicem, et quæ ad victum sunt necessaria. 007 JDG 017 011 Acquievit, et mansit apud hominem, fuitque illi quasi unus de filiis. 007 JDG 017 012 Implevitque Michas manum ejus, et habuit puerum sacerdotem apud se: 007 JDG 017 013 Nunc scio, dicens, quod benefaciet mihi Deus habenti Levitici generis sacerdotem. 007 JDG 018 001 In diebus illis non erat rex in Israël, et tribus Dan quærebat possessionem sibi, ut habitaret in ea: usque ad illum enim diem inter ceteras tribus sortem non acceperat. 007 JDG 018 002 Miserunt ergo filii Dan stirpis et familiæ suæ quinque viros fortissimos de Saraa et Esthaol, ut explorarent terram, et diligenter inspicerent: dixeruntque eis: Ite, et considerate terram. Qui cum pergentes venissent in montem Ephraim, et intrassent domum Michæ, requieverunt ibi: 007 JDG 018 003 et agnoscentes vocem adolescentis Levitæ, utentesque illius diversorio, dixerunt ad eum: Quis te huc adducit? quid hic agis? quam ob causam huc venire voluisti? 007 JDG 018 004 Qui respondit eis: Hæc et hæc præstitit mihi Michas, et me mercede conduxit, ut sim ei sacerdos. 007 JDG 018 005 Rogaverunt autem eum ut consuleret Dominum ut scire possent an prospero itinere pergerent, et res haberet effectum. 007 JDG 018 006 Qui respondit eis: Ite in pace: Dominus respicit viam vestram, et iter quo pergitis. 007 JDG 018 007 Euntes igitur quinque viri venerunt Lais: videruntque populum habitantem in ea absque ullo timore, juxta consuetudinem Sidoniorum, securum et quietum, nullo ei penitus resistente, magnarumque opum, et procul a Sidone atque a cunctis hominibus separatum. 007 JDG 018 008 Reversique ad fratres suos in Saraa et Esthaol, et quid egissent sciscitantibus responderunt: 007 JDG 018 009 Surgite, ascendamus ad eos: vidimus enim terram valde opulentam et uberem. Nolite negligere, nolite cessare: eamus, et possideamus eam: nullus erit labor. 007 JDG 018 010 Intrabimus ad securos, in regionem latissimam, tradetque nobis Dominus locum, in quo nullius rei est penuria eorum quæ gignuntur in terra. 007 JDG 018 011 Profecti igitur sunt de cognatione Dan, id est, de Saraa et Esthaol, sexcenti viri accincti armis bellicis, 007 JDG 018 012 ascendentesque manserunt in Cariathiarim Judæ: qui locus ex eo tempore Castrorum Dan nomen accepit, et est post tergum Cariathiarim. 007 JDG 018 013 Inde transierunt in montem Ephraim. Cumque venissent ad domum Michæ, 007 JDG 018 014 dixerunt quinque viri, qui prius missi fuerant ad considerandam terram Lais, ceteris fratribus suis: Nostis quod in domibus istis sit ephod, et theraphim, et sculptile, atque conflatile: videte quid vobis placeat. 007 JDG 018 015 Et cum paululum declinassent, ingressi sunt domum adolescentis Levitæ, qui erat in domo Michæ: salutaveruntque eum verbis pacificis. 007 JDG 018 016 Sexcenti autem viri ita ut erant armati, stabant ante ostium. 007 JDG 018 017 At illi, qui ingressi fuerant domum juvenis, sculptile, et ephod, et theraphim, atque conflatile tollere nitebantur, et sacerdos stabat ante ostium, sexcentis viris fortissimis haud procul expectantibus. 007 JDG 018 018 Tulerunt igitur qui intraverant sculptile, ephod, et idola, atque conflatile. Quibus dixit sacerdos: Quid facitis? 007 JDG 018 019 Cui responderunt: Tace et pone digitum super os tuum: venique nobiscum, ut habeamus te patrem, ac sacerdotem. Quid tibi melius est, ut sis sacerdos in domo unius viri, an in una tribu et familia in Israël? 007 JDG 018 020 Quod cum audisset, acquievit sermonibus eorum, et tulit ephod, et idola, ac sculptile, et profectus est cum eis. 007 JDG 018 021 Qui cum pergerent, et ante se ire fecissent parvulos ac jumenta, et omne quod erat pretiosum, 007 JDG 018 022 et jam a domo Michæ essent procul, viri qui habitabant in ædibus Michæ conclamantes secuti sunt, 007 JDG 018 023 et post tergum clamare cœperunt. Qui cum respexissent, dixerunt ad Micham: Quid tibi vis? cur clamas? 007 JDG 018 024 Qui respondit: Deos meos, quos mihi feci, tulistis, et sacerdotem, et omnia quæ habeo, et dicitis: Quid tibi est? 007 JDG 018 025 Dixeruntque ei filii Dan: Cave ne ultra loquaris ad nos, et veniant ad te viri animo concitati, et ipse cum omni domo tua pereas. 007 JDG 018 026 Et sic cœpto itinere perrexerunt. Videns autem Michas quod fortiores se essent, reversus est in domum suam. 007 JDG 018 027 Sexcenti autem viri tulerunt sacerdotem, et quæ supra diximus: veneruntque in Lais ad populum quiescentem atque securum, et percusserunt eos in ore gladii: urbemque incendio tradiderunt, 007 JDG 018 028 nullo penitus ferente præsidium, eo quod procul habitarent a Sidone, et cum nullo hominum haberent quidquam societatis ac negotii. Erat autem civitas sita in regione Rohob: quam rursum exstruentes habitaverunt in ea, 007 JDG 018 029 vocato nomine civitatis Dan, juxta vocabulum patris sui, quem genuerat Israël, quæ prius Lais dicebatur. 007 JDG 018 030 Posueruntque sibi sculptile, et Jonathan filium Gersam filii Moysi ac filios ejus sacerdotes in tribu Dan, usque ad diem captivitatis suæ. 007 JDG 018 031 Mansitque apud eos idolum Michæ omni tempore quo fuit domus Dei in Silo. In diebus illis non erat rex in Israël. 007 JDG 019 001 Fuit quidam vir Levites habitans in latere montis Ephraim, qui accepit uxorem de Bethlehem Juda: 007 JDG 019 002 quæ reliquit eum, et reversa est in domum patris sui in Bethlehem, mansitque apud eum quatuor mensibus. 007 JDG 019 003 Secutusque est eam vir suus, volens reconciliari ei, atque blandiri, et secum reducere, habens in comitatu puerum et duos asinos: quæ suscepit eum, et introduxit in domum patris sui. Quod cum audisset socer ejus, eumque vidisset, occurrit ei lætus, 007 JDG 019 004 et amplexatus est hominem. Mansitque gener in domo soceri tribus diebus, comedens cum eo et bibens familiariter. 007 JDG 019 005 Die autem quarto de nocte consurgens, proficisci voluit: quem tenuit socer, et ait ad eum: Gusta prius pauxillum panis, et conforta stomachum, et sic proficisceris. 007 JDG 019 006 Sederuntque simul, ac comederunt et biberunt. Dixitque pater puellæ ad generum suum: Quæso te ut hodie hic maneas, pariterque lætemur. 007 JDG 019 007 At ille consurgens, cœpit velle proficisci. Et nihilominus obnixe eum socer tenuit, et apud se fecit manere. 007 JDG 019 008 Mane autem facto, parabat Levites iter. Cui socer rursum: Oro te, inquit, ut paululum cibi capias, et assumptis viribus donec increscat dies, postea proficiscaris. Comederunt ergo simul. 007 JDG 019 009 Surrexitque adolescens, ut pergeret cum uxore sua et puero. Cui rursum locutus est socer: Considera quod dies ad occasum declivior sit, et propinquat ad vesperum: mane apud me etiam hodie, et duc lætum diem, et cras proficisceris ut vadas in domum tuam. 007 JDG 019 010 Noluit gener acquiescere sermonibus ejus: sed statim perrexit, et venit contra Jebus, quæ altero nomine vocatur Jerusalem, ducens secum duos asinos onustos, et concubinam. 007 JDG 019 011 Jamque erant juxta Jebus, et dies mutabatur in noctem: dixitque puer ad dominum suum: Veni, obsecro: declinemus ad urbem Jebusæorum, et maneamus in ea. 007 JDG 019 012 Cui respondit dominus: Non ingrediar oppidum gentis alienæ, quæ non est de filiis Israël: sed transibo usque Gabaa, 007 JDG 019 013 et cum illuc pervenero, manebimus in ea, aut certe in urbe Rama. 007 JDG 019 014 Transierunt ergo Jebus, et cœptum carpebant iter, occubuitque eis sol juxta Gabaa, quæ est in tribu Benjamin: 007 JDG 019 015 diverteruntque ad eam, ut manerent ibi. Quo cum intrassent, sedebant in platea civitatis, et nullus eos recipere voluit hospitio. 007 JDG 019 016 Et ecce, apparuit homo senex, revertens de agro et de opere suo vesperi, qui et ipse de monte erat Ephraim, et peregrinus habitabat in Gabaa: homines autem regionis illius erant filii Jemini. 007 JDG 019 017 Elevatisque oculis, vidit senex sedentem hominem cum sarcinulis suis in platea civitatis, et dixit ad eum: Unde venis? et quo vadis? 007 JDG 019 018 Qui respondit ei: Profecti sumus de Bethlehem Juda, et pergimus ad locum nostrum, qui est in latere montis Ephraim, unde ieramus in Bethlehem: et nunc vadimus ad domum Dei, nullusque sub tectum suum nos vult recipere, 007 JDG 019 019 habentes paleas et fœnum in asinorum pabulum, et panem ac vinum in meos et ancillæ tuæ usus, et pueri qui mecum est: nulla re indigemus nisi hospitio. 007 JDG 019 020 Cui respondit senex: Pax tecum sit, ego præbebo omnia quæ necessaria sunt: tantum, quæso, ne in platea maneas. 007 JDG 019 021 Introduxitque eum in domum suam, et pabulum asinis præbuit: ac postquam laverunt pedes suos, recepit eos in convivium. 007 JDG 019 022 Illis epulantibus, et post laborem itineris cibo et potu reficientibus corpora, venerunt viri civitatis illius, filii Belial (id est, absque jugo), et circumdantes domum senis, fores pulsare cœperunt, clamantes ad dominum domus atque dicentes: Educ virum, qui ingressus est domum tuam, ut abutamur eo. 007 JDG 019 023 Egressusque est ad eos senex, et ait: Nolite, fratres, nolite facere malum hoc, quia ingressus est homo hospitium meum: et cessate ab hac stultitia. 007 JDG 019 024 Habeo filiam virginem, et hic homo habet concubinam: educam eas ad vos, ut humilietis eas, et vestram libidinem compleatis: tantum, obsecro, ne scelus hoc contra naturam operemini in virum. 007 JDG 019 025 Nolebant acquiescere sermonibus illius: quod cernens homo, eduxit ad eos concubinam suam, et eis tradidit illudendam: qua cum tota nocte abusi essent, dimiserunt eam mane. 007 JDG 019 026 At mulier, recedentibus tenebris, venit ad ostium domus, ubi manebat dominus suus, et ibi corruit. 007 JDG 019 027 Mane facto, surrexit homo, et aperuit ostium, ut cœptam expleret viam: et ecce concubina ejus jacebat ante ostium sparsis in limine manibus. 007 JDG 019 028 Cui ille, putans eam quiescere, loquebatur: Surge, et ambulemus. Qua nihil respondente, intelligens quod erat mortua, tulit eam, et imposuit asino, reversusque est in domum suam. 007 JDG 019 029 Quam cum esset ingressus, arripuit gladium, et cadaver uxoris cum ossibus suis in duodecim partes ac frustra concidens, misit in omnes terminos Israël. 007 JDG 019 030 Quod cum vidissent singuli, conclamabant: Numquam res talis facta est in Israël, ex eo die quo ascenderunt patres nostri de Ægypto usque in præsens tempus: ferte sententiam, et in commune decernite quid facto opus sit. 007 JDG 020 001 Egressi itaque sunt omnes filii Israël, et pariter congregati, quasi vir unus, de Dan usque Bersabee, et terra Galaad, ad Dominum in Maspha. 007 JDG 020 002 Omnesque anguli populorum, et cunctæ tribus Israël in ecclesiam populi Dei convenerunt, quadringenta millia peditum pugnatorum. 007 JDG 020 003 (Nec latuit filios Benjamin quod ascendissent filii Israël in Maspha.) Interrogatusque Levita, maritus mulieris interfectæ, quomodo tantum scelus perpetratum esset, 007 JDG 020 004 respondit: Veni in Gabaa Benjamin cum uxore mea, illucque diverti: 007 JDG 020 005 et ecce homines civitatis illius circumdederunt nocte domum in qua manebam, volentes me occidere, et uxorem meam incredibili furore libidinis vexantes, denique mortua est. 007 JDG 020 006 Quam arreptam, in frustra concidi, misique partes in omnes terminos possessionis vestræ: quia numquam tantum nefas, et tam grande piaculum, factum est in Israël. 007 JDG 020 007 Adestis, omnes filii Israël: decernite quid facere debeatis. 007 JDG 020 008 Stansque omnis populus, quasi unius hominis sermone respondit: Non recedemus in tabernacula nostra, nec suam quisquam intrabit domum: 007 JDG 020 009 sed hoc contra Gabaa in commune faciamus. 007 JDG 020 010 Decem viri eligantur e centum ex omnibus tribubus Israël, et centum de mille, et mille de decem millibus, ut comportent exercitui cibaria, et possimus pugnare contra Gabaa Benjamin, et reddere ei pro scelere, quod meretur. 007 JDG 020 011 Convenitque universus Israël ad civitatem, quasi homo unus eadem mente, unoque consilio. 007 JDG 020 012 Et miserunt nuntios ad omnem tribum Benjamin, qui dicerent: Cur tantum nefas in vobis repertum est? 007 JDG 020 013 Tradite homines de Gabaa, qui hoc flagitium perpetrarunt, ut moriantur, et auferatur malum de Israël. Qui noluerunt fratrum suorum filiorum Israël audire mandatum: 007 JDG 020 014 sed ex cunctis urbibus, quæ sortis suæ erant, convenerunt in Gabaa, ut illis ferrent auxilium, et contra universum populum Israël dimicarent. 007 JDG 020 015 Inventique sunt viginti quinque millia de Benjamin educentium gladium, præter habitatores Gabaa, 007 JDG 020 016 qui septingenti erant viri fortissimi, ita sinistra ut dextra præliantes: et sic fundis lapides ad certum jacientes, ut capillum quoque possent percutere, et nequaquam in alteram partem ictus lapidis deferretur. 007 JDG 020 017 Virorum quoque Israël, absque filiis Benjamin, inventa sunt quadringenta millia educentium gladium, et paratorum ad pugnam. 007 JDG 020 018 Qui surgentes venerunt in domum Dei, hoc est, in Silo: consulueruntque Deum, atque dixerunt: Quis erit in exercitu nostro princeps certaminis contra filios Benjamin? Quibus respondit Dominus: Judas sit dux vester. 007 JDG 020 019 Statimque filii Israël surgentes mane, castrametati sunt juxta Gabaa: 007 JDG 020 020 et inde procedentes ad pugnam contra Benjamin, urbem oppugnare cœperunt. 007 JDG 020 021 Egressique filii Benjamin de Gabaa, occiderunt de filiis Israël die illo viginti duo millia virorum. 007 JDG 020 022 Rursum filii Israël et fortitudine et numero confidentes, in eodem loco in quo prius certaverant, aciem direxerunt: 007 JDG 020 023 ita tamen ut prius ascenderent et flerent coram Domino usque ad noctem, consulerentque eum, et dicerent: Debeo ultra procedere ad dimicandum contra filios Benjamin fratres meos, an non? Quibus ille respondit: Ascendite ad eos, et inite certamen. 007 JDG 020 024 Cumque filii Israël altera die contra filios Benjamin ad prælium processissent, 007 JDG 020 025 eruperunt filii Benjamin de portis Gabaa: et occurrentes eis tanta in illos cæde bacchati sunt, ut decem et octo millia virorum educentium gladium prosternerent. 007 JDG 020 026 Quam ob rem omnes filii Israël venerunt in domum Dei, et sedentes flebant coram Domino: jejunaveruntque die illo usque ad vesperam, et obtulerunt ei holocausta, atque pacificas victimas, 007 JDG 020 027 et super statu suo interrogaverunt. Eo tempore ibi erat arca fœderis Dei, 007 JDG 020 028 et Phinees filius Eleazari filii Aaron præpositus domus. Consuluerunt igitur Dominum, atque dixerunt: Exire ultra debemus ad pugnam contra filios Benjamin fratres nostros, an quiescere? Quibus ait Dominus: Ascendite: cras enim tradam eos in manus vestras. 007 JDG 020 029 Posueruntque filii Israël insidias per circuitum urbis Gabaa: 007 JDG 020 030 et tertia vice, sicut semel et bis, contra Benjamin exercitum produxerunt. 007 JDG 020 031 Sed et filii Benjamin audacter eruperunt de civitate, et fugientes adversarios longius persecuti sunt, ita ut vulnerarent ex eis sicut primo die et secundo, et cæderent per duas semitas vertentes terga, quarum una ferebatur in Bethel et altera in Gabaa, atque prosternerent triginta circiter viros: 007 JDG 020 032 putaverunt enim solito eos more cedere. Qui fugam arte simulantes inierunt consilium ut abstraherent eos de civitate, et quasi fugientes ad supradictas semitas perducerent. 007 JDG 020 033 Omnes itaque filii Israël surgentes de sedibus suis, tetenderunt aciem in loco qui vocatur Baalthamar. Insidiæ quoque, quæ circa urbem erant, paulatim se aperire cœperunt, 007 JDG 020 034 et ab occidentali urbis parte procedere. Sed et alia decem millia virorum de universo Israël, habitatores urbis ad certamina provocabant. Ingravatumque est bellum contra filios Benjamin: et non intellexerunt quod ex omni parte illis instaret interitus. 007 JDG 020 035 Percussitque eos Dominus in conspectu filiorum Israël, et interfecerunt ex eis in illo die viginti quinque millia, et centum viros, omnes bellatores et educentes gladium. 007 JDG 020 036 Filii autem Benjamin cum se inferiores esse vidissent, cœperunt fugere. Quod cernentes filii Israël, dederunt eis ad fugiendum locum, ut ad præparatas insidias devenirent, quas juxta urbem posuerant. 007 JDG 020 037 Qui cum repente de latibulis surrexissent, et Benjamin terga cædentibus daret, ingressi sunt civitatem, et percusserunt eam in ore gladii. 007 JDG 020 038 Signum autem dederant filii Israël his quos in insidiis collocaverant, ut postquam urbem cepissent, ignem accenderent: ut ascendente in altum fumo, captam urbem demonstrarent. 007 JDG 020 039 Quod cum cernerent filii Israël in ipso certamine positi (putaverunt enim filii Benjamin eos fugere, et instantius persequebantur, cæsis de exercitu eorum triginta viris), 007 JDG 020 040 et viderent quasi columnam fumi de civitate conscendere: Benjamin quoque aspiciens retro, cum captam cerneret civitatem, et flammas in sublime ferri: 007 JDG 020 041 qui prius simulaverant fugam, versa facie fortius resistebant. Quod cum vidissent filii Benjamin, in fugam versi sunt, 007 JDG 020 042 et ad viam deserti ire cœperunt, illuc quoque eos adversariis persequentibus: sed et hi qui urbem succenderant, occurrerunt eis. 007 JDG 020 043 Atque ita factum est, ut ex utraque parte ab hostibus cæderentur, nec erat ulla requies morientium. Ceciderunt, atque prostrati sunt ad orientalem plagam urbis Gabaa. 007 JDG 020 044 Fuerunt autem qui in eodem loco interfecti sunt, decem et octo millia virorum, omnes robustissimi pugnatores. 007 JDG 020 045 Quod cum vidissent qui remanserant de Benjamin, fugerunt in solitudinem: et pergebant ad petram, cujus vocabulum est Remmon. In illa quoque fuga palantes, et in diversa tendentes, occiderunt quinque millia virorum. Et cum ultra tenderent, persecuti sunt eos, et interfecerunt etiam alia duo millia. 007 JDG 020 046 Et sic factum est, ut omnes qui ceciderant de Benjamin in diversis locis essent viginti quinque millia pugnatores ad bella promptissimi. 007 JDG 020 047 Remanserunt itaque de omni numero Benjamin, qui evadere et fugere in solitudinem potuerunt, sexcenti viri: sederuntque in petra Remmon mensibus quatuor. 007 JDG 020 048 Regressi autem filii Israël, omnes reliquias civitatis a viris usque ad jumenta gladio percusserunt, cunctasque urbes et viculos Benjamin vorax flamma consumpsit. 007 JDG 021 001 Juraverunt quoque filii Israël in Maspha, et dixerunt: Nullus nostrum dabit filiis Benjamin de filiabus suis uxorem. 007 JDG 021 002 Veneruntque omnes ad domum Dei in Silo, et in conspectu ejus sedentes usque ad vesperam, levaverunt vocem, et magno ululatu cœperunt flere, dicentes: 007 JDG 021 003 Quare, Domine Deus Israël, factum est hoc malum in populo tuo, ut hodie una tribus auferretur ex nobis? 007 JDG 021 004 Altera autem die diluculo consurgentes, exstruxerunt altare: obtuleruntque ibi holocausta, et pacificas victimas, et dixerunt: 007 JDG 021 005 Quis non ascendit in exercitu Domini de universis tribubus Israël? grandi enim juramento se constrinxerant, cum essent in Maspha, interfici eos qui defuissent. 007 JDG 021 006 Ductique pœnitentia filii Israël super fratre suo Benjamin, cœperunt dicere: Ablata est tribus una de Israël: 007 JDG 021 007 unde uxores accipient? omnes enim in commune juravimus, non daturos nos his filias nostras. 007 JDG 021 008 Idcirco dixerunt: Quis est de universis tribubus Israël, qui non ascendit ad Dominum in Maspha? Et ecce inventi sunt habitatores Jabes Galaad in illo exercitu non fuisse. 007 JDG 021 009 (Eo quoque tempore cum essent in Silo, nullus ex eis ibi repertus est.) 007 JDG 021 010 Miserunt itaque decem millia viros robustissimos, et præceperunt eis: Ite, et percutite habitatores Jabes Galaad in ore gladii, tam uxores quam parvulos eorum. 007 JDG 021 011 Et hoc erit quod observare debebitis: omne generis masculini, et mulieres quæ cognoverunt viros, interficite; virgines autem reservate. 007 JDG 021 012 Inventæque sunt de Jabes Galaad quadringentæ virgines, quæ nescierunt viri thorum: et adduxerunt eas ad castra in Silo, in terram Chanaan. 007 JDG 021 013 Miseruntque nuntios ad filios Benjamin, qui erant in petra Remmon, et præceperunt eis, ut eos susciperent in pace. 007 JDG 021 014 Veneruntque filii Benjamin in illo tempore, et datæ sunt eis uxores de filiabus Jabes Galaad: alias autem non repererunt, quas simili modo traderent. 007 JDG 021 015 Universusque Israël valde doluit, et egit pœnitentiam super interfectione unius tribus ex Israël. 007 JDG 021 016 Dixeruntque majores natu: Quid faciemus reliquis, qui non acceperunt uxores? omnes in Benjamin feminæ conciderunt, 007 JDG 021 017 et magna nobis cura, ingentique studio providendum est, ne una tribus deleatur ex Israël. 007 JDG 021 018 Filias enim nostras eis dare non possumus, constricti juramento et maledictione qua diximus: Maledictus qui dederit de filiabus suis uxorem Benjamin. 007 JDG 021 019 Ceperuntque consilium, atque dixerunt: Ecce solemnitas Domini est in Silo anniversaria, quæ sita est ad septentrionem urbis Bethel, et ad orientalem plagam viæ, quæ de Bethel tendit ad Sichimam, et ad meridiem oppidi Lebona. 007 JDG 021 020 Præceperuntque filiis Benjamin, atque dixerunt: Ite, ad latitate in vineis. 007 JDG 021 021 Cumque videritis filias Silo ad ducendos choros ex more procedere, exite repente de vineis, et rapite ex eis singuli uxores singulas, et pergite in terram Benjamin. 007 JDG 021 022 Cumque venerint patres earum, ac fratres, et adversum vos queri cœperint atque jurgari, dicemus eis: Miseremini eorum: non enim rapuerunt eas jure bellantium atque victorum: sed rogantibus ut acciperent, non dedistis, et a vestra parte peccatum est. 007 JDG 021 023 Feceruntque filii Benjamin ut sibi fuerat imperatum: et juxta numerum suum, rapuerunt sibi de his quæ ducebant choros, uxores singulas: abieruntque in possessionem suam ædificantes urbes, et habitantes in eis. 007 JDG 021 024 Filii quoque Israël reversi sunt per tribus et familias in tabernacula sua. 007 JDG 021 025 In diebus illis non erat rex in Israël: sed unusquisque quod sibi rectum videbatur, hoc faciebat. # # BOOK 008 RUT Ruth Ruth 008 RUT 001 001 In diebus unius judicis, quando judices præerant, facta est fames in terra. Abiitque homo de Bethlehem Juda, ut peregrinaretur in regione Moabitide cum uxore sua ac duobus liberis. 008 RUT 001 002 Ipse vocabatur Elimelech, et uxor ejus Noëmi: et duo filii, alter Mahalon, et alter Chelion, Ephrathæi de Bethlehem Juda. Ingressique regionem Moabitidem, morabantur ibi. 008 RUT 001 003 Et mortuus est Elimelech maritus Noëmi: remansitque ipsa cum filiis. 008 RUT 001 004 Qui acceperunt uxores Moabitidas, quarum una vocabatur Orpha, altera vero Ruth. Manseruntque ibi decem annis, 008 RUT 001 005 et ambo mortui sunt, Mahalon videlicet et Chelion: remansitque mulier orbata duobus liberis ac marito. 008 RUT 001 006 Et surrexit ut in patriam pergeret cum utraque nuru sua de regione Moabitide: audierat enim quod respexisset Dominus populum suum, et dedisset eis escas. 008 RUT 001 007 Egressa est itaque de loco peregrinationis suæ, cum utraque nuru: et jam in via revertendi posita in terram Juda, 008 RUT 001 008 dixit ad eas: Ite in domum matris vestræ: faciat vobiscum Dominus misericordiam, sicut fecistis cum mortuis, et mecum. 008 RUT 001 009 Det vobis invenire requiem in domibus virorum quos sortituræ estis. Et osculata est eas. Quæ elevata voce flere cœperunt, 008 RUT 001 010 et dicere: Tecum pergemus ad populum tuum. 008 RUT 001 011 Quibus illa respondit: Revertimini, filiæ meæ, cur venitis mecum? num ultra habeo filios in utero meo, ut viros ex me sperare possitis? 008 RUT 001 012 Revertimini, filiæ meæ, et abite: jam enim senectute confecta sum, nec apta vinculo conjugali: etiamsi possem hac nocte concipere, et parere filios, 008 RUT 001 013 si eos expectare velitis donec crescant, et annos pubertatis impleant, ante eritis vetulæ quam nubatis. Nolite, quæso, filiæ meæ: quia vestra angustia magis me premit, et egressa est manus Domini contra me. 008 RUT 001 014 Elevata igitur voce, rursum flere cœperunt: Orpha osculata est socrum, ac reversa est; Ruth adhæsit socrui suæ: 008 RUT 001 015 cui dixit Noëmi: En reversa est cognata tua ad populum suum, et ad deos suos, vade cum ea. 008 RUT 001 016 Quæ respondit: Ne adverseris mihi ut relinquam te et abeam: quocumque enim perrexeris, pergam, et ubi morata fueris, et ego pariter morabor. Populus tuus populus meus, et Deus tuus Deus meus. 008 RUT 001 017 Quæ te terra morientem susceperit, in ea moriar: ibique locum accipiam sepulturæ. Hæc mihi faciat Dominus, et hæc addat, si non sola mors me et te separaverit. 008 RUT 001 018 Videns ergo Noëmi quod obstinato animo Ruth decrevisset secum pergere, adversari noluit, nec ad suos ultra reditum persuadere: 008 RUT 001 019 profectæque sunt simul, et venerunt in Bethlehem. Quibus urbem ingressis, velox apud cunctos fama percrebruit: dicebantque mulieres: Hæc est illa Noëmi. 008 RUT 001 020 Quibus ait: Ne vocetis me Noëmi (id est, pulchram), sed vocate me Mara (id est, amaram), quia amaritudine valde replevit me Omnipotens. 008 RUT 001 021 Egressa sum plena, et vacuam reduxit me Dominus. Cur ergo vocatis me Noëmi, quam Dominus humiliavit, et afflixit Omnipotens? 008 RUT 001 022 Venit ergo Noëmi cum Ruth Moabitide nuru sua, de terra peregrinationis suæ: ac reversa est in Bethlehem, quando primum hordea metebantur. 008 RUT 002 001 Erat autem viro Elimelech consanguineus, homo potens, et magnarum opum, nomine Booz. 008 RUT 002 002 Dixitque Ruth Moabitis ad socrum suam: Si jubes, vadam in agrum, et colligam spicas quæ fugerint manus metentium, ubicumque clementis in me patrisfamilias reperero gratiam. Cui illa respondit: Vade, filia mea. 008 RUT 002 003 Abiit itaque et colligebat spicas post terga metentium. Accidit autem ut ager ille haberet dominum nomine Booz, qui erat de cognatione Elimelech. 008 RUT 002 004 Et ecce, ipse veniebat de Bethlehem, dixitque messoribus: Dominus vobiscum. Qui responderunt ei: Benedicat tibi Dominus. 008 RUT 002 005 Dixitque Booz juveni, qui messoribus præerat: Cujus est hæc puella? 008 RUT 002 006 Cui respondit: Hæc est Moabitis, quæ venit cum Noëmi, de regione Moabitide, 008 RUT 002 007 et rogavit ut spicas colligeret remanentes, sequens messorum vestigia: et de mane usque nunc stat in agro, et ne ad momentum quidem domum reversa est. 008 RUT 002 008 Et ait Booz ad Ruth: Audi, filia, ne vadas in alterum agrum ad colligendum, nec recedas ab hoc loco: sed jungere puellis meis, 008 RUT 002 009 et ubi messuerint, sequere. Mandavi enim pueris meis, ut nemo molestus sit tibi: sed etiam si sitieris, vade ad sarcinulas, et bibe aquas, de quibus et pueri bibunt. 008 RUT 002 010 Quæ cadens in faciem suam et adorans super terram, dixit ad eum: Unde mihi hoc, ut invenirem gratiam ante oculos tuos, et nosse me dignareris peregrinam mulierem? 008 RUT 002 011 Cui ille respondit: Nuntiata sunt mihi omnia quæ feceris socrui tuæ post mortem viri tui: et quod reliqueris parentes tuos, et terram in qua nata es, et veneris ad populum, quem antea nesciebas. 008 RUT 002 012 Reddat tibi Dominus pro opere tuo, et plenam mercedem recipias a Domino Deo Israël, ad quem venisti, et sub cujus confugisti alas. 008 RUT 002 013 Quæ ait: Inveni gratiam apud oculos tuos, domine mi, qui consolatus es me, et locutus es ad cor ancillæ tuæ, quæ non sum similis unius puellarum tuarum. 008 RUT 002 014 Dixitque ad eam Booz: Quando hora vescendi fuerit, veni huc, et comede panem, et intinge buccellam tuam in aceto. Sedit itaque ad messorum latus, et congessit polentam sibi, comeditque et saturata est, et tulit reliquias. 008 RUT 002 015 Atque inde surrexit, ut spicas ex more colligeret. Præcepit autem Booz pueris suis, dicens: Etiamsi vobiscum metere voluerit, ne prohibeatis eam: 008 RUT 002 016 et de vestris quoque manipulis projicite de industria, et remanere permittite, ut absque rubore colligat, et colligentem nemo corripiat. 008 RUT 002 017 Collegit ergo in agro usque ad vesperam: et quæ collegerat virga cædens et excutiens, invenit hordei quasi ephi mensuram, id est, tres modios. 008 RUT 002 018 Quos portans reversa est in civitatem, et ostendit socrui suæ: insuper protulit, et dedit ei de reliquiis cibi sui, quo saturata fuerat. 008 RUT 002 019 Dixitque ei socrus sua: Ubi hodie collegisti, et ubi fecisti opus? sit benedictus qui misertus est tui. Indicavitque ei apud quem fuisset operata: et nomen dixit viri, quod Booz vocaretur. 008 RUT 002 020 Cui respondit Noëmi: Benedictus sit a Domino: quoniam eamdem gratiam, quam præbuerat vivis, servavit et mortuis. Rursumque ait: Propinquus noster est homo. 008 RUT 002 021 Et ait Ruth: Hoc quoque, inquit, præcepit mihi, ut tamdiu messoribus ejus jungerer, donec omnes segetes meterentur. 008 RUT 002 022 Cui dixit socrus: Melius est, filia mea, ut cum puellis ejus exeas ad metendum, ne in alieno agro quispiam resistat tibi. 008 RUT 002 023 Juncta est itaque puellis Booz: et tamdiu cum eis messuit, donec hordea et triticum in horreis conderentur. 008 RUT 003 001 Postquam autem reversa est ad socrum suam, audivit ab ea: Filia mea, quæram tibi requiem, et providebo ut bene sit tibi. 008 RUT 003 002 Booz iste, cujus puellis in agro juncta es, propinquus noster est, et hac nocte aream hordei ventilat. 008 RUT 003 003 Lavare igitur, et ungere, et induere cultioribus vestimentis, et descende in aream: non te videat homo, donec esum potumque finierit. 008 RUT 003 004 Quando autem ierit ad dormiendum, nota locum in quo dormiat: veniesque et discooperies pallium, quo operitur a parte pedum, et projicies te, et ibi jacebis: ipse autem dicet quid agere debeas. 008 RUT 003 005 Quæ respondit: Quidquid præceperis, faciam. 008 RUT 003 006 Descenditque in aream, et fecit omnia quæ sibi imperaverat socrus. 008 RUT 003 007 Cumque comedisset Booz, et bibisset, et factus esset hilarior, issetque ad dormiendum juxta acervum manipulorum, venit abscondite, et discooperto pallio, a pedibus ejus se projecit. 008 RUT 003 008 Et ecce, nocte jam media expavit homo, et conturbatus est: viditque mulierem jacentem ad pedes suos, 008 RUT 003 009 et ait illi: Quæ es? Illaque respondit: Ego sum Ruth ancilla tua: expande pallium tuum super famulam tuam, quia propinquus es. 008 RUT 003 010 Et ille: Benedicta, inquit, es a Domino, filia, et priorem misericordiam posteriore superasti: quia non est secuta juvenes, pauperes sive divites. 008 RUT 003 011 Noli ergo metuere, sed quidquid dixeris mihi, faciam tibi. Scit enim omnis populus, qui habitat intra portas urbis meæ, mulierem te esse virtutis. 008 RUT 003 012 Nec abnuo me propinquum, sed est alius me propinquior. 008 RUT 003 013 Quiesce hac nocte: et facto mane, si te voluerit propinquitatis jure retinere, bene res acta est: sin autem ille noluerit, ego te absque ulla dubitatione suscipiam, vivit Dominus. Dormi usque mane. 008 RUT 003 014 Dormivit itaque ad pedes ejus, usque ad noctis abscessum. Surrexit itaque antequam homines se cognoscerent mutuo, et dixit Booz: Cave ne quis noverit quod huc veneris. 008 RUT 003 015 Et rursum: Expande, inquit, pallium tuum, quo operiris, et tene utraque manu. Qua extendente, et tenente, mensus est sex modios hordei, et posuit super eam. Quæ portans ingressa est civitatem, 008 RUT 003 016 et venit ad socrum suam. Quæ dixit ei: Quid egisti, filia? Narravitque ei omnia, quæ sibi fecisset homo. 008 RUT 003 017 Et ait: Ecce sex modios hordei dedit mihi, et ait: Nolo vacuam te reverti ad socrum tuam. 008 RUT 003 018 Dixitque Noëmi: Expecta, filia, donec videamus quem res exitum habeat: neque enim cessabit homo, nisi compleverit quod locutus est. 008 RUT 004 001 Ascendit ergo Booz ad portam, et sedit ibi. Cumque vidisset propinquum præterire, de quo prius sermo habitus est, dixit ad eum: Declina paulisper, et sede hic: vocans eum nomine suo. Qui divertit, et sedit. 008 RUT 004 002 Tollens autem Booz decem viros de senioribus civitatis, dixit ad eos: Sedete hic. 008 RUT 004 003 Quibus sedentibus, locutus est ad propinquum: Partem agri fratris nostri Elimelech vendet Noëmi, quæ reversa est de regione Moabitide: 008 RUT 004 004 quod audire te volui, et tibi dicere coram cunctis sedentibus, et majoribus natu de populo meo. Si vis possidere jure propinquitatis, eme, et posside: sin autem displicet tibi, hoc ipsum indica mihi, ut sciam quid facere debeam: nullus enim est propinquus, excepto te, qui prior es, et me, qui secundus sum. At ille respondit: Ego agrum emam. 008 RUT 004 005 Cui dixit Booz: Quando emeris agrum de manu mulieris, Ruth quoque Moabitidem, quæ uxor defuncti fuit, debes accipere: ut suscites nomen propinqui tui in hæreditate sua. 008 RUT 004 006 Qui respondit: Cedo juri propinquitatis: neque enim posteritatem familiæ meæ delere debeo: tu meo utere privilegio, quo me libenter carere profiteor. 008 RUT 004 007 Hic autem erat mos antiquitus in Israël inter propinquos, ut siquando alter alteri suo juri cedebat, ut esset firma concessio, solvebat homo calceamentum suum, et dabat proximo suo: hoc erat testimonium cessionis in Israël. 008 RUT 004 008 Dixit ergo propinquo suo Booz: Tolle calceamentum tuum. Quod statim solvit de pede suo. 008 RUT 004 009 At ille majoribus natu, et universo populo: Testes vos, inquit, estis hodie, quod possederim omnis quæ fuerunt Elimelech, et Chelion, et Mahalon, tradente Noëmi; 008 RUT 004 010 et Ruth Moabitidem, uxorem Mahalon, in conjugium sumpserim, ut suscitem nomen defuncti in hæreditate sua, ne vocabulum ejus de familia sua ac fratribus et populo deleatur. Vos, inquam, hujus rei testes estis. 008 RUT 004 011 Respondit omnis populus, qui erat in porta, et majores natu: Nos testes sumus: faciat Dominus hanc mulierem, quæ ingreditur domum tuam, sicut Rachel et Liam, quæ ædificaverunt domum Israël: ut sit exemplum virtutis in Ephratha, et habeat celebre nomen in Bethlehem: 008 RUT 004 012 fiatque domus tua sicut domus Phares, quem Thamar peperit Judæ, de semine quod tibi dederit Dominus ex hac puella. 008 RUT 004 013 Tulit itaque Booz Ruth, et accepit uxorem: ingressusque est ad eam, et dedit illi Dominus ut conciperet, et pareret filium. 008 RUT 004 014 Dixeruntque mulieres ad Noëmi: Benedictus Dominus, qui non est passus ut deficeret successor familiæ tuæ, et vocaretur nomen ejus in Israël: 008 RUT 004 015 et habeas qui consoletur animam tuam, et enutriat senectutem: de nuru enim tua natus est, quæ te diligit, et multo tibi melior est, quam si septem haberes filios. 008 RUT 004 016 Susceptumque Noëmi puerum posuit in sinu suo, et nutricis ac gerulæ fungebatur officio. 008 RUT 004 017 Vicinæ autem mulieris congratulantes ei, et dicentes: Natus est filius Noëmi: vocaverunt nomen ejus Obed: hic est pater Isai, patris David. 008 RUT 004 018 Hæ sunt generationes Phares: Phares genuit Esron, 008 RUT 004 019 Esron genuit Aram, Aram genuit Aminadab, 008 RUT 004 020 Aminadab genuit Nahasson, Nahasson genuit Salmon, 008 RUT 004 021 Salmon genuit Booz, Booz genuit Obed, 008 RUT 004 022 Obed genuit Isai, Isai genuit David. # # BOOK 009 1SA 1 Samuel I Samuelis 009 1SA 001 001 Fuit vir unus de Ramathaimsophim, de monte Ephraim, et nomen ejus Elcana, filius Jeroham, filii Eliu, filii Thohu, filii Suph, Ephrathæus: 009 1SA 001 002 et habuit duas uxores, nomen uni Anna, et nomen secundæ Phenenna. Fueruntque Phenennæ filii: Annæ autem non erant liberi. 009 1SA 001 003 Et ascendebat vir ille de civitate sua statutis diebus, ut adoraret et sacrificaret Domino exercituum in Silo. Erant autem ibi duo filii Heli, Ophni et Phinees, sacerdotes Domini. 009 1SA 001 004 Venit ergo dies, et immolavit Elcana, deditque Phenennæ uxori suæ, et cunctis filiis ejus et filiabus, partes: 009 1SA 001 005 Annæ autem dedit partem unam tristis, quia Annam diligebat. Dominus autem concluserat vulvam ejus. 009 1SA 001 006 Affligebat quoque eam æmula ejus, et vehementer angebat, in tantum ut exprobraret quod Dominus conclusisset vulvam ejus: 009 1SA 001 007 sicque faciebat per singulos annos: cum redeunte tempore ascenderent ad templum Domini, et sic provocabat eam: porro illa flebat, et non capiebat cibum. 009 1SA 001 008 Dixit ergo ei Elcana vir suus: Anna, cur fles? et quare non comedis? et quam ob rem affligitur cor tuum? numquid non ego melior tibi sum, quam decem filii? 009 1SA 001 009 Surrexit autem Anna postquam comederat et biberat in Silo. Et Heli sacerdote sedente super sellam ante postes templi Domini, 009 1SA 001 010 cum esset Anna amaro animo, oravit ad Dominum, flens largiter, 009 1SA 001 011 et votum vovit, dicens: Domine exercituum, si respiciens videris afflictionem famulæ tuæ, et recordatus mei fueris, nec oblitus ancillæ tuæ, dederisque servæ tuæ sexum virilem: dabo eum Domino omnibus diebus vitæ ejus, et novacula non ascendet super caput ejus. 009 1SA 001 012 Factum est autem, cum illa multiplicaret preces coram Domino, ut Heli observaret os ejus. 009 1SA 001 013 Porro Anna loquebatur in corde suo, tantumque labia illius movebantur, et vox penitus non audiebatur. Æstimavit ergo eam Heli temulentam, 009 1SA 001 014 dixitque ei: Usquequo ebria eris? digere paulisper vinum, quo mades. 009 1SA 001 015 Respondens Anna: Nequaquam, inquit, domine mi: nam mulier infelix nimis ego sum: vinumque et omne quod inebriare potest, non bibi, sed effudi animam meam in conspectu Domini. 009 1SA 001 016 Ne reputes ancillam tuam quasi unam de filiabus Belial: quia ex multitudine doloris et mœroris mei locuta sum usque in præsens. 009 1SA 001 017 Tunc Heli ait ei: Vade in pace: et Deus Israël det tibi petitionem tuam quam rogasti eum. 009 1SA 001 018 Et illa dixit: Utinam inveniat ancilla tua gratiam in oculis tuis. Et abiit mulier in viam suam, et comedit, vultusque illius non sunt amplius in diversa mutati. 009 1SA 001 019 Et surrexerunt mane, et adoraverunt coram Domino: reversique sunt, et venerunt in domum suam Ramatha. Cognovit autem Elcana Annam uxorem suam: et recordatus est ejus Dominus. 009 1SA 001 020 Et factum est post circulum dierum, concepit Anna, et peperit filium: vocavitque nomen ejus Samuel, eo quod a Domino postulasset eum. 009 1SA 001 021 Ascendit autem vir ejus Elcana, et omnis domus ejus, ut immolaret Domino hostiam solemnem, et votum suum. 009 1SA 001 022 Et Anna non ascendit: dixit enim viro suo: Non vadam donec ablactetur infans, et ducam eum, ut appareat ante conspectum Domini, et maneat ibi jugiter. 009 1SA 001 023 Et ait ei Elcana vir suus: Fac quod bonum tibi videtur, et mane donec ablactes eum: precorque ut impleat Dominus verbum suum. Mansit ergo mulier, et lactavit filium suum, donec amoveret eum a lacte. 009 1SA 001 024 Et adduxit eum secum, postquam ablactaverat, in vitulis tribus, et tribus modiis farinæ, et amphora vini, et adduxit eum ad domum Domini in Silo. Puer autem erat adhuc infantulus: 009 1SA 001 025 et immolaverunt vitulum, et obtulerunt puerum Heli. 009 1SA 001 026 Et ait Anna: Obsecro mi domine, vivit anima tua, domine: ego sum illa mulier, quæ steti coram te hic orans Dominum. 009 1SA 001 027 Pro puero isto oravi, et dedit mihi Dominus petitionem meam quam postulavi eum. 009 1SA 001 028 Idcirco et ego commodavi eum Domino cunctis diebus quibus fuerit commodatus Domino. Et adoraverunt ibi Dominum. Et oravit Anna, et ait: 009 1SA 002 001 [Exultavit cor meum in Domino, et exaltatum est cornu meum in Deo meo; dilatatum est os meum super inimicos meos: quia lætata sum in salutari tuo. 009 1SA 002 002 Non est sanctus, ut est Dominus, neque enim est alius extra te, et non est fortis sicut Deus noster. 009 1SA 002 003 Nolite multiplicare loqui sublimia gloriantes; recedant vetera de ore vestro: quia Deus scientiarum Dominus est, et ipsi præparantur cogitationes. 009 1SA 002 004 Arcus fortium superatus est, et infirmi accincti sunt robore. 009 1SA 002 005 Repleti prius, pro panibus se locaverunt: et famelici saturati sunt, donec sterilis peperit plurimos: et quæ multos habebat filios, infirmata est. 009 1SA 002 006 Dominus mortificat et vivificat; deducit ad inferos et reducit. (Sheol h7585) 009 1SA 002 007 Dominus pauperem facit et ditat, humiliat et sublevat. 009 1SA 002 008 Suscitat de pulvere egenum, et de stercore elevat pauperem: ut sedeat cum principibus, et solium gloriæ teneat. Domini enim sunt cardines terræ, et posuit super eos orbem. 009 1SA 002 009 Pedes sanctorum suorum servabit, et impii in tenebris conticescent: quia non in fortitudine sua roborabitur vir. 009 1SA 002 010 Dominum formidabunt adversarii ejus: et super ipsos in cælis tonabit. Dominus judicabit fines terræ, et dabit imperium regi suo, et sublimabit cornu christi sui.] 009 1SA 002 011 Et abiit Elcana Ramatha, in domum suam: puer autem erat minister in conspectu Domini ante faciem Heli sacerdotis. 009 1SA 002 012 Porro filii Heli, filii Belial, nescientes Dominum, 009 1SA 002 013 neque officium sacerdotum ad populum: sed quicumque immolasset victimam, veniebat puer sacerdotis, dum coquerentur carnes, et habebat fuscinulam tridentem in manu sua, 009 1SA 002 014 et mittebat eam in lebetem, vel in caldariam, aut in ollam, sive in cacabum: et omne quod levabat fuscinula, tollebat sacerdos sibi: sic faciebant universo Israëli venientium in Silo. 009 1SA 002 015 Etiam antequam adolerent adipem, veniebat puer sacerdotis, et dicebat immolanti: Da mihi carnem, ut coquam sacerdoti: non enim accipiam a te carnem coctam, sed crudam. 009 1SA 002 016 Dicebatque illi immolans: Incendatur primum juxta morem hodie adeps, et tolle tibi quantumcumque desiderat anima tua. Qui respondens aiebat ei: Nequaquam: nunc enim dabis, alioquin tollam vi. 009 1SA 002 017 Erat ergo peccatum puerorum grande nimis coram Domino: quia retrahebant homines a sacrificio Domini. 009 1SA 002 018 Samuel autem ministrabat ante faciem Domini, puer accinctus ephod lineo. 009 1SA 002 019 Et tunicam parvam faciebat ei mater sua, quam afferebat statutis diebus, ascendens cum viro suo, ut immolaret hostiam solemnem. 009 1SA 002 020 Et benedixit Heli Elcanæ et uxori ejus: dixitque ei: Reddat tibi Dominus semen de muliere hac, pro fœnore quod commodasti Domino. Et abierunt in locum suum. 009 1SA 002 021 Visitavit ergo Dominus Annam, et concepit, et peperit tres filios, et duas filias: et magnificatus est puer Samuel apud Dominum. 009 1SA 002 022 Heli autem erat senex valde, et audivit omnia quæ faciebant filii sui universo Israëli, et quomodo dormiebant cum mulieribus quæ observabant ad ostium tabernaculi: 009 1SA 002 023 et dixit eis: Quare facitis res hujuscemodi quas ego audio, res pessimas, ab omni populo? 009 1SA 002 024 Nolite, filii mei: non enim est bona fama quam ego audio, ut transgredi faciatis populum Domini. 009 1SA 002 025 Si peccaverit vir in virum, placari ei potest Deus: si autem in Dominum peccaverit vir, quis orabit pro eo? Et non audierunt vocem patris sui: quia voluit Dominus occidere eos. 009 1SA 002 026 Puer autem Samuel proficiebat atque crescebat, et placebat tam Domino quam hominibus. 009 1SA 002 027 Venit autem vir Dei ad Heli, et ait ad eum: Hæc dicit Dominus: Numquid non aperte revelatus sum domui patris tui, cum essent in Ægypto in domo Pharaonis? 009 1SA 002 028 Et elegi eum ex omnibus tribubus Israël mihi in sacerdotem, ut ascenderet ad altare meum, et adoleret mihi incensum, et portaret ephod coram me: et dedi domui patris tui omnia de sacrificiis filiorum Israël. 009 1SA 002 029 Quare calce abjecistis victimam meam, et munera mea quæ præcepi ut offerrentur in templo: et magis honorasti filios tuos quam me, ut comederetis primitias omnis sacrificii Israël populi mei? 009 1SA 002 030 Propterea ait Dominus Deus Israël: Loquens locutus sum, ut domus tua, et domus patris tui, ministraret in conspectu meo usque in sempiternum. Nunc autem dicit Dominus: Absit hoc a me: sed quicumque glorificaverit me, glorificabo eum: qui autem contemnunt me, erunt ignobiles. 009 1SA 002 031 Ecce dies veniunt, et præcidam brachium tuum, et brachium domus patris tui, ut non sit senex in domo tua. 009 1SA 002 032 Et videbis æmulum tuum in templo, in universis prosperis Israël: et non erit senex in domo tua omnibus diebus. 009 1SA 002 033 Verumtamen non auferam penitus virum ex te ab altari meo: sed ut deficiant oculi tui, et tabescat anima tua: et pars magna domus tuæ morietur cum ad virilem ætatem venerit. 009 1SA 002 034 Hoc autem erit tibi signum, quod venturum est duobus filiis tuis, Ophni et Phinees: in die uno morientur ambo. 009 1SA 002 035 Et suscitabo mihi sacerdotem fidelem, qui juxta cor meum et animam meam faciet: et ædificabo ei domum fidelem, et ambulabit coram christo meo cunctis diebus. 009 1SA 002 036 Futurum est autem, ut quicumque remanserit in domo tua, veniat ut oretur pro eo, et offerat nummum argenteum, et tortam panis, dicatque: Dimitte me, obsecro, ad unam partem sacerdotalem, ut comedam buccellam panis. 009 1SA 003 001 Puer autem Samuel ministrabat Domino coram Heli, et sermo Domini erat pretiosus in diebus illis: non erat visio manifesta. 009 1SA 003 002 Factum est ergo in die quadam, Heli jacebat in loco suo, et oculi ejus caligaverant, nec poterat videre: 009 1SA 003 003 lucerna Dei antequam extingueretur, Samuel dormiebat in templo Domini, ubi erat arca Dei. 009 1SA 003 004 Et vocavit Dominus Samuel. Qui respondens, ait: Ecce ego. 009 1SA 003 005 Et cucurrit ad Heli, et dixit: Ecce ego: vocasti enim me. Qui dixit: Non vocavi: revertere, et dormi. Et abiit, et dormivit. 009 1SA 003 006 Et adjecit Dominus rursum vocare Samuelem. Consurgensque Samuel, abiit ad Heli, et dixit: Ecce ego, quia vocasti me. Qui respondit: Non vocavi te, fili mi: revertere et dormi. 009 1SA 003 007 Porro Samuel necdum sciebat Dominum, neque revelatus fuerat ei sermo Domini. 009 1SA 003 008 Et adjecit Dominus, et vocavit adhuc Samuelem tertio. Qui consurgens abiit ad Heli, 009 1SA 003 009 et ait: Ecce ego, quia vocasti me. Intellexit ergo Heli quia Dominus vocaret puerum: et ait ad Samuelem: Vade, et dormi: et si deinceps vocaverit te, dices: Loquere, Domine, quia audit servus tuus. Abiit ergo Samuel, et dormivit in loco suo. 009 1SA 003 010 Et venit Dominus, et stetit: et vocavit, sicut vocaverat secundo: Samuel, Samuel. Et ait Samuel: Loquere, Domine, quia audit servus tuus. 009 1SA 003 011 Et dixit Dominus ad Samuelem: Ecce ego facio verbum in Israël, quod quicumque audierit, tinnient ambæ aures ejus. 009 1SA 003 012 In die illa suscitabo adversum Heli omnia quæ locutus sum super domum ejus: incipiam, et complebo. 009 1SA 003 013 Prædixi enim ei quod judicaturus essem domum ejus in æternum propter iniquitatem, eo quod noverat indigne agere filios suos, et non corripuerit eos. 009 1SA 003 014 Idcirco juravi domui Heli quod non expietur iniquitas domus ejus victimis et muneribus usque in æternum. 009 1SA 003 015 Dormivit autem Samuel usque mane, aperuitque ostia domus Domini. Et Samuel timebat indicare visionem Heli. 009 1SA 003 016 Vocavit ergo Heli Samuelem, et dixit: Samuel fili mi? Qui respondens ait: Præsto sum. 009 1SA 003 017 Et interrogavit eum: Quis est sermo, quem locutus est Dominus ad te? oro te ne celaveris me: hæc faciat tibi Deus, et hæc addat, si absconderis a me sermonem ex omnibus verbis quæ dicta sunt tibi. 009 1SA 003 018 Indicavit itaque ei Samuel universos sermones, et non abscondit ab eo. Et ille respondit: Dominus est: quod bonum est in oculis suis faciat. 009 1SA 003 019 Crevit autem Samuel, et Dominus erat cum eo, et non cecidit ex omnibus verbis ejus in terram. 009 1SA 003 020 Et cognovit universus Israël, a Dan usque Bersabee, quod fidelis Samuel propheta esset Domini. 009 1SA 003 021 Et addidit Dominus ut appareret in Silo, quoniam revelatus fuerat Dominus Samueli in Silo juxta verbum Domini. Et evenit sermo Samuelis universo Israëli. 009 1SA 004 001 Et factum est in diebus illis, convenerunt Philisthiim in pugnam: et egressus est Israël obviam Philisthiim in prælium, et castrametatus est juxta lapidem Adjutorii. Porro Philisthiim venerunt in Aphec, 009 1SA 004 002 et instruxerunt aciem contra Israël. Inito autem certamine, terga vertit Israël Philisthæis: et cæsa sunt in illo certamine passim per agros, quasi quatuor millia virorum. 009 1SA 004 003 Et reversus est populus ad castra: dixeruntque majores natu de Israël: Quare percussit nos Dominus hodie coram Philisthiim? afferamus ad nos de Silo arcam fœderis Domini, et veniat in medium nostri, ut salvet nos de manu inimicorum nostrorum. 009 1SA 004 004 Misit ergo populus in Silo, et tulerunt inde arcam fœderis Domini exercituum sedentis super cherubim: erantque duo filii Heli cum arca fœderis Dei, Ophni et Phinees. 009 1SA 004 005 Cumque venisset arca fœderis Domini in castra, vociferatus est omnis Israël clamore grandi, et personuit terra. 009 1SA 004 006 Et audierunt Philisthiim vocem clamoris, dixeruntque: Quænam est hæc vox clamoris magni in castris Hebræorum? Et cognoverunt quod arca Domini venisset in castra. 009 1SA 004 007 Timueruntque Philisthiim, dicentes: Venit Deus in castra. Et ingemuerunt, dicentes: 009 1SA 004 008 Væ nobis: non enim fuit tanta exultatio heri et nudiustertius: væ nobis. Quis nos salvabit de manu deorum sublimium istorum? hi sunt dii, qui percusserunt Ægyptum omni plaga in deserto. 009 1SA 004 009 Confortamini, et estote viri, Philisthiim, ne serviatis Hebræis, sicut et illi servierunt vobis: confortamini, et bellate. 009 1SA 004 010 Pugnaverunt ergo Philisthiim, et cæsus est Israël, et fugit unusquisque in tabernaculum suum: et facta est plaga magna nimis, et ceciderunt de Israël triginta millia peditum. 009 1SA 004 011 Et arca Dei capta est: duo quoque filii Heli mortui sunt, Ophni et Phinees. 009 1SA 004 012 Currens autem vir de Benjamin ex acie, venit in Silo in die illa, scissa veste, et conspersus pulvere caput. 009 1SA 004 013 Cumque ille venisset, Heli sedebat super sellam contra viam spectans. Erat enim cor ejus pavens pro arca Dei. Vir autem ille postquam ingressus est, nuntiavit urbi: et ululavit omnis civitas. 009 1SA 004 014 Et audivit Heli sonitum clamoris, dixitque: Quis est hic sonitus tumultus hujus? At ille festinavit, et venit, et nuntiavit Heli. 009 1SA 004 015 Heli autem erat nonaginta et octo annorum, et oculi ejus caligaverant, et videre non poterat. 009 1SA 004 016 Et dixit ad Heli: Ego sum qui veni de prælio, et ego qui de acie fugi hodie. Cui ille ait: Quid actum est, fili mi? 009 1SA 004 017 Respondens autem ille qui nuntiabat: Fugit, inquit, Israël coram Philisthiim, et ruina magna facta est in populo: insuper et duo filii tui mortui sunt, Ophni et Phinees, et arca Dei capta est. 009 1SA 004 018 Cumque ille nominasset arcam Dei, cecidit de sella retrorsum juxta ostium, et fractis cervicibus mortuus est. Senex enim erat vir et grandævus: et ipse judicavit Israël quadraginta annis. 009 1SA 004 019 Nurus autem ejus, uxor Phinees, prægnans erat, vicinaque partui: et audito nuntio quod capta esset arca Dei, et mortuus esset socer suus et vir suus, incurvavit se et peperit: irruerant enim in eam dolores subiti. 009 1SA 004 020 In ipso autem momento mortis ejus, dixerunt ei quæ stabant circa eam: Ne timeas, quia filium peperisti. Quæ non respondit eis, neque animadvertit. 009 1SA 004 021 Et vocabit puerum Ichabod, dicens: Translata est gloria de Israël, quia capta est arca Dei, et pro socero suo et pro viro suo; 009 1SA 004 022 et ait: Translata est gloria ab Israël, eo quod capta esset arca Dei. 009 1SA 005 001 Philisthiim autem tulerunt arcam Dei, et asportaverunt eam a lapide Adjutorii in Azotum. 009 1SA 005 002 Tuleruntque Philisthiim arcam Dei, et intulerunt eam in templum Dagon, et statuerunt eam juxta Dagon. 009 1SA 005 003 Cumque surrexissent diluculo Azotii altera die, ecce Dagon jacebat pronus in terra ante arcam Domini: et tulerunt Dagon, et restituerunt eum in locum suum. 009 1SA 005 004 Rursumque mane die altera consurgentes, invenerunt Dagon jacentem super faciem suam in terra coram arca Domini: caput autem Dagon, et duæ palmæ manuum ejus abscissæ erant super limen: 009 1SA 005 005 porro Dagon solus truncus remanserat in loco suo. Propter hanc causam non calcant sacerdotes Dagon, et omnes qui ingrediuntur templum ejus, super limen Dagon in Azoto, usque in hodiernum diem. 009 1SA 005 006 Aggravata est autem manus Domini super Azotios, et demolitus est eos: et percussit in secretiori parte natium Azotum, et fines ejus. Et ebullierunt villæ et agri in medio regionis illius, et nati sunt mures et facta est confusio mortis magnæ in civitate. 009 1SA 005 007 Videntes autem viri Azotii hujuscemodi plagam, dixerunt: Non maneat arca Dei Israël apud nos: quoniam dura est manus ejus super nos, et super Dagon deum nostrum. 009 1SA 005 008 Et mittentes congregaverunt omnes satrapas Philisthinorum ad se, et dixerunt: Quid faciemus de arca Dei Israël? Responderuntque Gethæi: Circumducatur arca Dei Israël. Et circumduxerunt arcam Dei Israël. 009 1SA 005 009 Illis autem circumducentibus eam, fiebat manus Domini per singulas civitates interfectionis magnæ nimis: et percutiebat viros uniuscujusque urbis, a parvo usque ad majorem, et computrescebant prominentes extales eorum. Inieruntque Gethæi consilium, et fecerunt sibi sedes pelliceas. 009 1SA 005 010 Miserunt ergo arcam Dei in Accaron. Cumque venisset arca Dei in Accaron, exclamaverunt Accaronitæ, dicentes: Adduxerunt ad nos arcam Dei Israël ut interficiat nos et populum nostrum. 009 1SA 005 011 Miserunt itaque et congregaverunt omnes satrapas Philisthinorum: qui dixerunt: Dimittite arcam Dei Israël, et revertatur in locum suum, et non interficiat nos cum populo nostro. 009 1SA 005 012 Fiebat enim pavor mortis in singulis urbibus, et gravissima valde manus Dei. Viri quoque qui mortui non fuerant, percutiebantur in secretiori parte natium: et ascendebat ululatus uniuscujusque civitatis in cælum. 009 1SA 006 001 Fuit ergo arca Domini in regione Philisthinorum septem mensibus. 009 1SA 006 002 Et vocaverunt Philisthiim sacerdotes et divinos, dicentes: Quid faciemus de arca Domini? indicate nobis quomodo remittamus eam in locum suum. Qui dixerunt: 009 1SA 006 003 Si remittitis arcam Dei Israël, nolite dimittere eam vacuam, sed quod debetis, reddite ei pro peccato, et tunc curabimini: et scietis quare non recedat manus ejus a vobis. 009 1SA 006 004 Qui dixerunt: Quid est quod pro delicto reddere debeamus ei? Responderuntque illi: 009 1SA 006 005 Juxta numerum provinciarum Philisthinorum quinque anos aureos facietis, et quinque mures aureos: quia plaga una fuit omnibus vobis, et satrapis vestris. Facietisque similitudines anorum vestrorum, et similitudines murium, qui demoliti sunt terram: et dabitis Deo Israël gloriam, si forte relevet manum suam a vobis, et a diis vestris, et a terra vestra. 009 1SA 006 006 Quare aggravatis corda vestra, sicut aggravavit Ægyptus et Pharao cor suum? nonne postquam percussus est, tunc dimisit eos, et abierunt? 009 1SA 006 007 Nunc ergo arripite et facite plaustrum novum unum: et duas vaccas fœtas, quibus non est impositum jugum, jungite in plaustro, et recludite vitulos earum domi. 009 1SA 006 008 Tolletisque arcam Domini, et ponetis in plaustro, et vasa aurea quæ exsolvistis ei pro delicto, ponetis in capsellam ad latus ejus: et dimittite eam ut vadat. 009 1SA 006 009 Et aspicietis: et si quidem per viam finium suorum ascenderit contra Bethsames, ipse fecit nobis hoc malum grande: sin autem, minime: sciemus quia nequaquam manus ejus tetigit nos, sed casu accidit. 009 1SA 006 010 Fecerunt ergo illi hoc modo: et tollentes duas vaccas quæ lactabant vitulos, junxerunt ad plaustrum, vitulosque earum concluserunt domi. 009 1SA 006 011 Et posuerunt arcam Dei super plaustrum, et capsellam quæ habebat mures aureos et similitudines anorum. 009 1SA 006 012 Ibant autem in directum vaccæ per viam quæ ducit Bethsames, et itinere uno gradiebantur, pergentes et mugientes: et non declinabant neque ad dextram neque ad sinistram: sed et satrapæ Philisthiim sequebantur usque ad terminos Bethsames. 009 1SA 006 013 Porro Bethsamitæ metebant triticum in valle: et elevantes oculos suos, viderunt arcam, et gavisi sunt cum vidissent. 009 1SA 006 014 Et plaustrum venit in agrum Josue Bethsamitæ, et stetit ibi. Erat autem ibi lapis magnus, et conciderunt ligna plaustri, vaccasque imposuerunt super ea holocaustum Domino. 009 1SA 006 015 Levitæ autem deposuerunt arcam Dei, et capsellam quæ erat juxta eam, in qua erant vasa aurea, et posuerunt super lapidem grandem. Viri autem Bethsamitæ obtulerunt holocausta, et immolaverunt victimas in die illa Domino. 009 1SA 006 016 Et quinque satrapæ Philisthinorum viderunt, et reversi sunt in Accaron in die illa. 009 1SA 006 017 Hi sunt autem ani aurei quos reddiderunt Philisthiim pro delicto, Domino: Azotus unum, Gaza unum, Ascalon unum, Geth unum, Accaron unum: 009 1SA 006 018 et mures aureos secundum numerum urbium Philisthiim, quinque provinciarum, ab urbe murata usque ad villam quæ erat absque muro, et usque ad Abelmagnum, super quem posuerunt arcam Domini, quæ erat usque in illum diem in agro Josue Bethsamitis. 009 1SA 006 019 Percussit autem de viris Bethsamitibus, eo quod vidissent arcam Domini: et percussit de populo septuaginta viros, et quinquaginta millia plebis. Luxitque populus, eo quod Dominus percussisset plebem plaga magna. 009 1SA 006 020 Et dixerunt viri Bethsamitæ: Quis poterit stare in conspectu Domini Dei sancti hujus? et ad quem ascendet a nobis? 009 1SA 006 021 Miseruntque nuntios ad habitatores Cariathiarim, dicentes: Reduxerunt Philisthiim arcam Domini: descendite, et reducite eam ad vos. 009 1SA 007 001 Venerunt ergo viri Cariathiarim, et reduxerunt arcam Domini, et intulerunt eam in domum Abinadab in Gabaa: Eleazarum autem filium ejus sanctificaverunt, ut custodiret arcam Domini. 009 1SA 007 002 Et factum est, ex qua die mansit arca Domini in Cariathiarim, multiplicati sunt dies (erat quippe jam annus vigesimus), et requievit omnis domus Israël post Dominum. 009 1SA 007 003 Ait autem Samuel ad universam domum Israël, dicens: Si in toto corde vestro revertimini ad Dominum, auferte deos alienos de medio vestri, Baalim et Astaroth: et præparate corda vestra Domino, et servite ei soli, et eruet vos de manu Philisthiim. 009 1SA 007 004 Abstulerunt ergo filii Israël Baalim et Astaroth, et servierunt Domino soli. 009 1SA 007 005 Dixit autem Samuel: Congregate universum Israël in Masphath, ut orem pro vobis Dominum. 009 1SA 007 006 Et convenerunt in Masphath: hauseruntque aquam, et effuderunt in conspectu Domini: et jejunaverunt in die illa atque dixerunt ibi: Peccavimus Domino. Judicavitque Samuel filios Israël in Masphath. 009 1SA 007 007 Et audierunt Philisthiim quod congregati essent filii Israël in Masphath, et ascenderunt satrapæ Philisthinorum ad Israël. Quod cum audissent filii Israël, timuerunt a facie Philisthinorum. 009 1SA 007 008 Dixeruntque ad Samuelem: Ne cesses pro nobis clamare ad Dominum Deum nostrum, ut salvet nos de manu Philisthinorum. 009 1SA 007 009 Tulit autem Samuel agnum lactentem unum, et obtulit illum holocaustum integrum Domino: et clamavit Samuel ad Dominum pro Israël, et exaudivit eum Dominus. 009 1SA 007 010 Factum est autem, cum Samuel offerret holocaustum, Philisthiim iniere prælium contra Israël: intonuit autem Dominus fragore magno in die illa super Philisthiim, et exterruit eos, et cæsi sunt a facie Israël. 009 1SA 007 011 Egressique viri Israël de Masphath, persecuti sunt Philisthæos, et percusserunt eos usque ad locum qui erat subter Bethchar. 009 1SA 007 012 Tulit autem Samuel lapidem unum, et posuit eum inter Masphath et inter Sen: et vocavit nomen loci illius, Lapis adjutorii. Dixitque: Hucusque auxiliatus est nobis Dominus. 009 1SA 007 013 Et humiliati sunt Philisthiim, nec apposuerunt ultra ut venirent in terminos Israël. Facta est itaque manus Domini super Philisthæos cunctis diebus Samuelis. 009 1SA 007 014 Et redditæ sunt urbes quas tulerant Philisthiim ab Israël, Israëli, ab Accaron usque Geth, et terminos suos: liberavitque Israël de manu Philisthinorum, eratque pax inter Israël et Amorrhæum. 009 1SA 007 015 Judicabat quoque Samuel Israëlem cunctis diebus vitæ suæ: 009 1SA 007 016 et ibat per singulos annos circuiens Bethel et Galgala et Masphath, et judicabat Israëlem in supradictis locis. 009 1SA 007 017 Revertebaturque in Ramatha: ibi enim erat domus ejus, et ibi judicabat Israëlem: ædificavit etiam ibi altare Domino. 009 1SA 008 001 Factum est autem cum senuisset Samuel, posuit filios suos judices Israël. 009 1SA 008 002 Fuitque nomen filii ejus primogeniti Joël: et nomen secundi Abia, judicum in Bersabee. 009 1SA 008 003 Et non ambulaverunt filii illius in viis ejus: sed declinaverunt post avaritiam, acceperuntque munera, et perverterunt judicium. 009 1SA 008 004 Congregati ergo universi majores natu Israël, venerunt ad Samuelem in Ramatha. 009 1SA 008 005 Dixeruntque ei: Ecce tu senuisti, et filii tui non ambulant in viis tuis: constitue nobis regem, ut judicet nos, sicut et universæ habent nationes. 009 1SA 008 006 Displicuit sermo in oculis Samuelis, eo quod dixissent: Da nobis regem, ut judicet nos. Et oravit Samuel ad Dominum. 009 1SA 008 007 Dixit autem Dominus ad Samuelem: Audi vocem populi in omnibus quæ loquuntur tibi: non enim te abjecerunt, sed me, ne regnem super eos. 009 1SA 008 008 Juxta omnia opera sua quæ fecerunt, a die qua eduxi eos de Ægypto usque ad diem hanc: sicut dereliquerunt me, et servierunt diis alienis, sic faciunt etiam tibi. 009 1SA 008 009 Nunc ergo vocem eorum audi: verumtamen contestare eos, et prædic eis jus regis, qui regnaturus est super eos. 009 1SA 008 010 Dixit itaque Samuel omnia verba Domini ad populum, qui petierat a se regem. 009 1SA 008 011 Et ait: Hoc erit jus regis, qui imperaturus est vobis: filios vestros tollet, et ponet in curribus suis: facietque sibi equites et præcursores quadrigarum suarum, 009 1SA 008 012 et constituet sibi tribunos, et centuriones, et aratores agrorum suorum, et messores segetum, et fabros armorum et curruum suorum. 009 1SA 008 013 Filias quoque vestras faciet sibi unguentarias, et focarias, et panificas. 009 1SA 008 014 Agros quoque vestros, et vineas, et oliveta optima tollet, et dabit servis suis. 009 1SA 008 015 Sed et segetes vestras et vinearum reditus addecimabit, ut det eunuchis et famulis suis. 009 1SA 008 016 Servos etiam vestros, et ancillas, et juvenes optimos, et asinos, auferet, et ponet in opere suo. 009 1SA 008 017 Greges quoque vestros addecimabit, vosque eritis ei servi. 009 1SA 008 018 Et clamabitis in die illa a facie regis vestri, quem elegistis vobis: et non exaudiet vos Dominus in die illa, quia petistis vobis regem. 009 1SA 008 019 Noluit autem populus audire vocem Samuelis, sed dixerunt: Nequaquam: rex enim erit super nos, 009 1SA 008 020 et erimus nos quoque sicut omnes gentes: et judicabit nos rex noster, et egredietur ante nos, et pugnabit bella nostra pro nobis. 009 1SA 008 021 Et audivit Samuel omnia verba populi, et locutus est ea in auribus Domini. 009 1SA 008 022 Dixit autem Dominus ad Samuelem: Audi vocem eorum, et constitue super eos regem. Et ait Samuel ad viros Israël: Vadat unusquisque in civitatem suam. 009 1SA 009 001 Et erat vir de Benjamin nomine Cis, filius Abiel, filii Seror, filii Bechorath, filii Aphia, filii viri Jemini, fortis robore. 009 1SA 009 002 Et erat ei filius vocabulo Saul, electus et bonus: et non erat vir de filiis Israël melior illo: ab humero et sursum eminebat super omnem populum. 009 1SA 009 003 Perierant autem asinæ Cis patris Saul: et dixit Cis ad Saul filium suum: Tolle tecum unum de pueris, et consurgens vade, et quære asinas. Qui cum transissent per montem Ephraim 009 1SA 009 004 et per terram Salisa, et non invenissent, transierunt etiam per terram Salim, et non erant: sed et per terram Jemini, et minime repererunt. 009 1SA 009 005 Cum autem venissent in terram Suph, dixit Saul ad puerum qui erat cum eo: Veni et revertamur, ne forte dimiserit pater meus asinas, et sollicitus sit pro nobis. 009 1SA 009 006 Qui ait ei: Ecce vir Dei est in civitate hac, vir nobilis: omne quod loquitur, sine ambiguitate venit. Nunc ergo eamus illuc, si forte indicet nobis de via nostra, propter quam venimus. 009 1SA 009 007 Dixitque Saul ad puerum suum: Ecce ibimus: quid feremus ad virum Dei? panis defecit in sitarciis nostris, et sportulam non habemus ut demus homini Dei, nec quidquam aliud. 009 1SA 009 008 Rursum puer respondit Sauli, et ait: Ecce inventa est in manu mea quarta pars stateris argenti: demus homini Dei, ut indicet nobis viam nostram. 009 1SA 009 009 (Olim in Israël sic loquebatur unusquisque vadens consulere Deum: Venite, et eamus ad videntem. Qui enim propheta dicitur hodie, vocabatur olim videns.) 009 1SA 009 010 Et dixit Saul ad puerum suum: Optimus sermo tuus. Veni, eamus. Et ierunt in civitatem in qua erat vir Dei. 009 1SA 009 011 Cumque ascenderent clivum civitatis, invenerunt puellas egredientes ad hauriendam aquam, et dixerunt eis: Num hic est videns? 009 1SA 009 012 Quæ respondentes, dixerunt illis: Hic est: ecce ante te, festina nunc: hodie enim venit in civitatem, quia sacrificium est hodie populi in excelso. 009 1SA 009 013 Ingredientes urbem, statim invenietis eum antequam ascendat excelsum ad vescendum, neque enim comesurus est populus donec ille veniat: quia ipse benedicit hostiæ, et deinceps comedunt qui vocati sunt. Nunc ergo conscendite, quia hodie reperietis eum. 009 1SA 009 014 Et ascenderunt in civitatem. Cumque illi ambularent in medio urbis, apparuit Samuel egrediens obviam eis, ut ascenderet in excelsum. 009 1SA 009 015 Dominus autem revelaverat auriculam Samuelis ante unam diem quam veniret Saul, dicens: 009 1SA 009 016 Hac ipsa hora quæ nunc est, cras mittam virum ad te de terra Benjaminm, et unges eum ducem super populum meum Israël: et salvabit populum meum de manu Philisthinorum, quia respexi populum meum: venit enim clamor eorum ad me. 009 1SA 009 017 Cumque aspexisset Samuel Saulem, Dominus dixit ei: Ecce vir quem dixeram tibi: iste dominabitur populo meo. 009 1SA 009 018 Accessit autem Saul ad Samuelem in medio portæ, et ait: Indica, oro, mihi, ubi est domus videntis. 009 1SA 009 019 Et respondit Samuel Sauli, dicens: Ego sum videns: ascende ante me in excelsum, ut comedatis mecum hodie, et dimittam te mane: et omnia quæ sunt in corde tuo indicabo tibi. 009 1SA 009 020 Et de asinis quas nudiustertius perdidisti, ne sollicitus sis, quia inventæ sunt. Et cujus erunt optima quæque Israël? nonne tibi et omni domui patris tui? 009 1SA 009 021 Respondens autem Saul, ait: Numquid non filius Jemini ego sum de minima tribu Israël, et cognatio mea novissima inter omnes familias de tribu Benjamin? quare ergo locutus est mihi sermonem istum? 009 1SA 009 022 Assumens itaque Samuel Saulem et puerum ejus, introduxit eos in triclinium, et dedit eis locum in capite eorum qui fuerant invitati: erant enim quasi triginta viri. 009 1SA 009 023 Dixitque Samuel coco: Da partem quam dedi tibi, et præcepi ut reponeres seorsum apud te. 009 1SA 009 024 Levavit autem cocus armum, et posuit ante Saul. Dixitque Samuel: Ecce quod remansit: pone ante te, et comede, quia de industria servatum est tibi quando populum vocavi. Et comedit Saul cum Samuele in die illa. 009 1SA 009 025 Et descenderunt de excelso in oppidum, et locutus est cum Saule in solario: stravitque Saul in solario, et dormivit. 009 1SA 009 026 Cumque mane surrexissent, et jam elucesceret, vocavit Samuel Saulem in solario, dicens: Surge, et dimittam te. Et surrexit Saul: egressique sunt ambo, ipse videlicet, et Samuel. 009 1SA 009 027 Cumque descenderent in extrema parte civitatis, Samuel dixit ad Saul: Dic puero ut antecedat nos et transeat: tu autem subsiste paulisper, ut indicem tibi verbum Domini. 009 1SA 010 001 Tulit autem Samuel lenticulam olei, et effudit super caput ejus: et deosculatus est eum, et ait: Ecce unxit te Dominus super hæreditatem suam in principem, et liberabis populum suum de manibus inimicorum ejus qui in circuitu ejus sunt. Et hoc tibi signum, quia unxit te Deus in principem. 009 1SA 010 002 Cum abieris hodie a me, invenies duos viros juxta sepulchrum Rachel in finibus Benjamin, in meridie: dicentque tibi: Inventæ sunt asinæ ad quas ieras perquirendas: et intermissis pater tuus asinis, sollicitus est pro vobis, et dicit: Quid faciam de filio meo? 009 1SA 010 003 Cumque abieris inde, et ultra transieris, et veneris ad quercum Thabor, invenient te ibi tres viri ascendentes ad Deum in Bethel, unus portans tres hædos, et alius tres tortas panis, et alius portans lagenam vini. 009 1SA 010 004 Cumque te salutaverint, dabunt tibi duos panes, et accipies de manu eorum. 009 1SA 010 005 Post hæc venies in collem Dei, ubi est statio Philisthinorum: et cum ingressus fueris ibi urbem, obvium habebis gregem prophetarum descendentium de excelso, et ante eos psalterium, et tympanum, et tibiam, et citharam, ipsosque prophetantes. 009 1SA 010 006 Et insiliet in te spiritus Domini, et prophetabis cum eis, et mutaberis in virum alium. 009 1SA 010 007 Quando ergo evenerint signa hæc omnia tibi, fac quæcumque invenerit manus tua, quia Dominus tecum est. 009 1SA 010 008 Et descendes ante me in Galgala (ego quippe descendam ad te), ut offeras oblationem, et immoles victimas pacificas: septem diebus expectabis, donec veniam ad te, et ostendam tibi quid facias. 009 1SA 010 009 Itaque cum avertisset humerum suum ut abiret a Samuele, immutavit ei Deus cor aliud, et venerunt omnia signa hæc in die illa. 009 1SA 010 010 Veneruntque ad prædictum collem, et ecce cuneus prophetarum obvius ei: et insiluit super eum spiritus Domini, et prophetavit in medio eorum. 009 1SA 010 011 Videntes autem omnes qui noverant eum heri et nudiustertius quod esset cum prophetis, et prophetaret, dixerunt ad invicem: Quænam res accidit filio Cis? num et Saul inter prophetas? 009 1SA 010 012 Responditque alius ad alterum, dicens: Et quis pater eorum? Propterea versum est in proverbium: Num et Saul inter prophetas? 009 1SA 010 013 Cessavit autem prophetare, et venit ad excelsum. 009 1SA 010 014 Dixitque patruus Saul ad eum, et ad puerum ejus: Quo abistis? Qui responderunt: Quærere asinas: quas cum non reperissemus, venimus ad Samuelem. 009 1SA 010 015 Et dixit ei patruus suus: Indica mihi quid dixerit tibi Samuel. 009 1SA 010 016 Et ait Saul ad patruum suum: Indicavit nobis quia inventæ essent asinæ. De sermone autem regni non indicavit ei quem locutus fuerat ei Samuel. 009 1SA 010 017 Et convocavit Samuel populum ad Dominum in Maspha: 009 1SA 010 018 et ait ad filios Israël: Hæc dicit Dominus Deus Israël: Ego eduxi Israël de Ægypto, et erui vos de manu Ægyptiorum, et de manu omnium regum qui affligebant vos. 009 1SA 010 019 Vos autem hodie projecistis Deum vestrum, qui solus salvavit vos de universis malis et tribulationibus vestris: et dixistis: Nequaquam: sed regem constitue super nos. Nunc ergo state coram Domino per tribus vestras, et per familias. 009 1SA 010 020 Et applicuit Samuel omnes tribus Israël, et cecidit sors tribus Benjamin. 009 1SA 010 021 Et applicuit tribum Benjamin et cognationes ejus, et cecidit cognatio Metri: et pervenit usque ad Saul filium Cis. Quæsierunt ergo eum, et non est inventus. 009 1SA 010 022 Et consuluerunt post hæc Dominum utrumnam venturus esset illuc. Responditque Dominus: Ecce absconditus est domi. 009 1SA 010 023 Cucurrerunt itaque et tulerunt eum inde: stetitque in medio populi, et altior fuit universo populo ab humero et sursum. 009 1SA 010 024 Et ait Samuel ad omnem populum: Certe videtis quem elegit Dominus, quoniam non sit similis illi in omni populo. Et clamavit omnis populus, et ait: Vivat rex. 009 1SA 010 025 Locutus est autem Samuel ad populum legem regni, et scripsit in libro, et reposuit coram Domino: et dimisit Samuel omnem populum, singulos in domum suam. 009 1SA 010 026 Sed et Saul abiit in domum suam in Gabaa: et abiit cum eo pars exercitus, quorum tetigerat Deus corda. 009 1SA 010 027 Filii vero Belial dixerunt: Num salvare nos poterit iste? Et despexerunt eum, et non attulerunt ei munera: ille vero dissimulabat se audire. 009 1SA 011 001 Et factum est quasi post mensem, ascendit Naas Ammonites, et pugnare cœpit adversum Jabes Galaad. Dixeruntque omnes viri Jabes ad Naas: Habeto nos fœderatos, et serviemus tibi. 009 1SA 011 002 Et respondit ad eos Naas Ammonites: In hoc feriam vobiscum fœdus, ut eruam omnium vestrum oculos dextros, ponamque vos opprobrium in universo Israël. 009 1SA 011 003 Et dixerunt ad eum seniores Jabes: Concede nobis septem dies, ut mittamus nuntios ad universos terminos Israël, et si non fuerit qui defendat nos, egrediemur ad te. 009 1SA 011 004 Venerunt ergo nuntii in Gabaa Saulis: et locuti sunt verba hæc, audiente populo: et levavit omnis populus vocem suam, et flevit. 009 1SA 011 005 Et ecce Saul veniebat, sequens boves de agro, et ait: Quid habet populus quod plorat? Et narraverunt ei verba virorum Jabes. 009 1SA 011 006 Et insilivit spiritus Domini in Saul cum audisset verba hæc, et iratus est furor ejus nimis. 009 1SA 011 007 Et assumens utrumque bovem, concidit in frustra, misitque in omnes terminos Israël per manum nuntiorum, dicens: Quicumque non exierit, et secutus fuerit Saul et Samuel, sic fiet bobus ejus. Invasit ergo timor Domini populum, et egressi sunt quasi vir unus. 009 1SA 011 008 Et recensuit eos in Bezech: fueruntque filiorum Israël trecenta millia, virorum autem Juda triginta millia. 009 1SA 011 009 Et dixerunt nuntiis qui venerant: Sic dicetis viris qui sunt in Jabes Galaad: Cras erit vobis salus, cum incaluerit sol. Venerunt ergo nuntii, et annuntiaverunt viris Jabes: qui lætati sunt. 009 1SA 011 010 Et dixerunt: Mane exibimus ad vos: et facietis nobis omne quod placuerit vobis. 009 1SA 011 011 Et factum est, cum dies crastinus venisset, constituit Saul populum in tres partes: et ingressus est media castra in vigilia matutina, et percussit Ammon usque dum incalesceret dies: reliqui autem dispersi sunt, ita ut non relinquerentur in eis duo pariter. 009 1SA 011 012 Et ait populus ad Samuelem: Quis est iste qui dixit: Saul num regnabit super nos? Date viros, et interficiemus eos. 009 1SA 011 013 Et ait Saul: Non occidetur quisquam in die hac, quia hodie fecit Dominus salutem in Israël. 009 1SA 011 014 Dixit autem Samuel ad populum: Venite, et eamus in Galgala, et innovemus ibi regnum. 009 1SA 011 015 Et perrexit omnis populus in Galgala, et fecerunt ibi regem Saul coram Domino in Galgala, et immolaverunt ibi victimas pacificas coram Domino. Et lætatus est ibi Saul, et cuncti viri Israël nimis. 009 1SA 012 001 Dixit autem Samuel ad universum Israël: Ecce audivi vocem vestram juxta omnia quæ locuti estis ad me, et constitui super vos regem. 009 1SA 012 002 Et nunc rex graditur ante vos: ego autem senui, et incanui: porro filii mei vobiscum sunt: itaque conversatus coram vobis ab adolescentia mea usque ad hanc diem, ecce præsto sum. 009 1SA 012 003 Loquimini de me coram Domino, et coram christo ejus, utrum bovem cujusquam tulerim, aut asinum: si quempiam calumniatus sum, si oppressi aliquem, si de manu cujusquam munus accepi: et contemnam illud hodie, restituamque vobis. 009 1SA 012 004 Et dixerunt: Non es calumniatus nos, neque oppressisti, neque tulisti de manu alicujus quippiam. 009 1SA 012 005 Dixitque ad eos: Testis est Dominus adversum vos, et testis christus ejus in die hac, quia non inveneritis in manu mea quippiam. Et dixerunt: Testis. 009 1SA 012 006 Et ait Samuel ad populum: Dominus, qui fecit Moysen et Aaron, et eduxit patres nostros de terra Ægypti. 009 1SA 012 007 Nunc ergo state, ut judicio contendam adversum vos coram Domino de omnibus misericordiis Domini quas fecit vobiscum et cum patribus vestris: 009 1SA 012 008 quomodo Jacob ingressus est in Ægyptum, et clamaverunt patres vestri ad Dominum: et misit Dominus Moysen et Aaron, et eduxit patres vestros de Ægypto, et collocavit eos in loco hoc. 009 1SA 012 009 Qui obliti sunt Domini Dei sui, et tradidit eos in manu Sisaræ magistri militiæ Hasor, et in manu Philisthinorum, et in manu regis Moab: et pugnaverunt adversum eos. 009 1SA 012 010 Postea autem clamaverunt ad Dominum, et dixerunt: Peccavimus, quia dereliquimus Dominum, et servivimus Baalim et Astaroth: nunc ergo erue nos de manu inimicorum nostrorum, et serviemus tibi. 009 1SA 012 011 Et misit Dominus Jerobaal, et Badan, et Jephte, et Samuel, et eruit vos de manu inimicorum vestrorum per circuitum, et habitastis confidenter. 009 1SA 012 012 Videntes autem quod Naas rex filiorum Ammon venisset adversum vos, dixistis mihi: Nequaquam, sed rex imperabit nobis: cum Dominus Deus vester regnaret in vobis. 009 1SA 012 013 Nunc ergo præsto est rex vester, quem elegistis et petistis: ecce dedit vobis Dominus regem. 009 1SA 012 014 Si timueritis Dominum, et servieritis ei, et audieritis vocem ejus, et non exasperaveritis os Domini, eritis et vos, et rex qui imperat vobis, sequentes Dominum Deum vestrum: 009 1SA 012 015 si autem non audieritis vocem Domini, sed exasperaveritis sermones ejus, erit manus Domini super vos, et super patres vestros. 009 1SA 012 016 Sed et nunc state, et videte rem istam grandem quam facturus est Dominus in conspectu vestro. 009 1SA 012 017 Numquid non messis tritici est hodie? invocabo Dominum, et dabit voces et pluvias: et scietis, et videbitis, quia grande malum feceritis vobis in conspectu Domini, petentes super vos regem. 009 1SA 012 018 Et clamavit Samuel ad Dominum, et dedit Dominus voces et pluvias in illa die. 009 1SA 012 019 Et timuit omnis populus nimis Dominum et Samuelem, et dixit universus populus ad Samuelem: Ora pro servis tuis ad Dominum Deum tuum, ut non moriamur: addidimus enim universis peccatis nostris malum, ut peteremus nobis regem. 009 1SA 012 020 Dixit autem Samuel ad populum: Nolite timere: vos fecistis universum malum hoc, verumtamen nolite recedere a tergo Domini, sed servite Domino in omni corde vestro. 009 1SA 012 021 Et nolite declinare post vana, quæ non proderunt vobis, neque eruent vos, quia vana sunt. 009 1SA 012 022 Et non derelinquet Dominus populum suum propter nomen suum magnum: quia juravit Dominus facere vos sibi populum. 009 1SA 012 023 Absit autem a me hoc peccatum in Dominum, ut cessem orare pro vobis, et docebo vos viam bonam et rectam. 009 1SA 012 024 Igitur timete Dominum, et servite ei in veritate, et ex toto corde vestro: vidistis enim magnifica quæ in vobis gesserit. 009 1SA 012 025 Quod si perseveraveritis in malitia, et vos et rex vester pariter peribitis. 009 1SA 013 001 Filius unius anni erat Saul cum regnare cœpisset: duobus autem annis regnavit super Israël. 009 1SA 013 002 Et elegit sibi Saul tria millia de Israël: et erant cum Saul duo millia in Machmas, et in monte Bethel: mille autem cum Jonatha in Gabaa Benjamin: porro ceterum populum remisit unumquemque in tabernacula sua. 009 1SA 013 003 Et percussit Jonathas stationem Philisthinorum quæ erat in Gabaa. Quod cum audissent Philisthiim, Saul cecinit buccina in omni terra, dicens: Audiant Hebræi. 009 1SA 013 004 Et universus Israël audivit hujuscemodi famam: Percussit Saul stationem Philisthinorum, et erexit se Israël adversus Philisthiim. Clamavit ergo populus post Saul in Galgala. 009 1SA 013 005 Et Philisthiim congregati sunt ad præliandum contra Israël, triginta millia curruum, et sex millia equitum, et reliquum vulgus, sicut arena quæ est in littore maris plurima. Et ascendentes castrametati sunt in Machmas ad orientem Bethaven. 009 1SA 013 006 Quod cum vidissent viri Israël se in arcto positos (afflictus enim erat populus), absconderunt se in speluncis, et in abditis, in petris quoque, et in antris, et in cisternis. 009 1SA 013 007 Hebræi autem transierunt Jordanem in terram Gad et Galaad. Cumque adhuc esset Saul in Galgala, universus populus perterritus est qui sequebatur eum. 009 1SA 013 008 Et expectavit septem diebus juxta placitum Samuelis, et non venit Samuel in Galgala, dilapsusque est populus ab eo. 009 1SA 013 009 Ait ergo Saul: Afferte mihi holocaustum et pacifica. Et obtulit holocaustum. 009 1SA 013 010 Cumque complesset offerens holocaustum, ecce Samuel veniebat: et egressus est Saul obviam ei ut salutaret eum. 009 1SA 013 011 Locutusque est ad eum Samuel: Quid fecisti? Respondit Saul: Quia vidi quod populus dilaberetur a me, et tu non veneras juxta placitos dies, porro Philisthiim congregati fuerant in Machmas, 009 1SA 013 012 dixi: Nunc descendent Philisthiim ad me in Galgala, et faciem Domini non placavi. Necessitate compulsus, obtuli holocaustum. 009 1SA 013 013 Dixitque Samuel ad Saul: Stulte egisti, nec custodisti mandata Domini Dei tui quæ præcepit tibi. Quod si non fecisses, jam nunc præparasset Dominus regnum tuum super Israël in sempiternum: 009 1SA 013 014 sed nequaquam regnum tuum ultra consurget. Quæsivit Dominus sibi virum juxta cor suum: et præcepit ei Dominus ut esset dux super populum suum, eo quod non servaveris quæ præcepit Dominus. 009 1SA 013 015 Surrexit autem Samuel, et ascendit de Galgalis in Gabaa Benjamin. Et reliqui populi ascenderunt post Saul obviam populo, qui expugnabant eos venientes de Galgala in Gabaa, in colle Benjamin. Et recensuit Saul populum qui inventi fuerant cum eo, quasi sexcentos viros. 009 1SA 013 016 Et Saul et Jonathas filius ejus, populusque qui inventus fuerat cum eis, erat in Gabaa Benjamin: porro Philisthiim consederant in Machmas. 009 1SA 013 017 Et egressi sunt ad prædandum de castris Philisthinorum tres cunei. Unus cuneus pergebat contra viam Ephra ad terram Sual: 009 1SA 013 018 porro alius ingrediebatur per viam Beth-horon: tertius autem verterat se ad iter termini imminentis valli Seboim contra desertum. 009 1SA 013 019 Porro faber ferrarius non inveniebatur in omni terra Israël: caverant enim Philisthiim, ne forte facerent Hebræi gladium aut lanceam. 009 1SA 013 020 Descendebat ergo omnis Israël ad Philisthiim, ut exacueret unusquisque vomerem suum, et ligonem, et securim, et sarculum. 009 1SA 013 021 Retusæ itaque erant acies vomerum, et ligonum, et tridentum, et securium, usque ad stimulum corrigendum. 009 1SA 013 022 Cumque venisset dies prælii, non est inventus ensis et lancea in manu totius populi qui erat cum Saule et Jonatha, excepto Saul et Jonatha filio ejus. 009 1SA 013 023 Egressa est autem statio Philisthiim, ut transcenderet in Machmas. 009 1SA 014 001 Et accidit quadam die ut diceret Jonathas filius Saul ad adolescentem armigerum suum: Veni, et transeamus ad stationem Philisthinorum, quæ est trans locum illum. Patri autem suo hoc ipsum non indicavit. 009 1SA 014 002 Porro Saul morabatur in extrema parte Gabaa sub malogranato, quæ erat in Magron: et erat populus cum eo quasi sexcentorum virorum. 009 1SA 014 003 Et Achias filius Achitob fratris Ichabod filii Phinees, qui ortus fuerat ex Heli sacerdote Domini in Silo, portabat ephod. Sed et populus ignorabat quo isset Jonathas. 009 1SA 014 004 Erant autem inter ascensus per quos nitebatur Jonathas transire ad stationem Philisthinorum, eminentes petræ ex utraque parte, et quasi in modum dentium scopuli hinc et inde prærupti: nomen uni Boses, et nomen alteri Sene: 009 1SA 014 005 unus scopulus prominens ad aquilonem ex adverso Machmas, et alter ad meridiem contra Gabaa. 009 1SA 014 006 Dixit autem Jonathas ad adolescentem armigerum suum: Veni, transeamus ad stationem incircumcisorum horum, si forte faciat Dominus pro nobis: quia non est Domino difficile salvare, vel in multis, vel in paucis. 009 1SA 014 007 Dixitque ei armiger suus: Fac omnia quæ placent animo tuo: perge quo cupis, et ero tecum ubicumque volueris. 009 1SA 014 008 Et ait Jonathas: Ecce nos transimus ad viros istos. Cumque apparuerimus eis, 009 1SA 014 009 si taliter locuti fuerint ad nos: Manete donec veniamus ad vos: stemus in loco nostro, nec ascendamus ad eos. 009 1SA 014 010 Si autem dixerint: Ascendite ad nos: ascendamus, quia tradidit eos Dominus in manibus nostris: hoc erit nobis signum. 009 1SA 014 011 Apparuit igitur uterque stationi Philisthinorum: dixeruntque Philisthiim: En Hebræi egrediuntur de cavernis in quibus absconditi fuerant. 009 1SA 014 012 Et locuti sunt viri de statione ad Jonathan et ad armigerum ejus, dixeruntque: Ascendite ad nos, et ostendemus vobis rem. Et ait Jonathas ad armigerum suum: Ascendamus: sequere me: tradidit enim Dominus eos in manus Israël. 009 1SA 014 013 Ascendit autem Jonathas manibus et pedibus reptans, et armiger ejus post eum. Itaque alii cadebant ante Jonathan, alios armiger ejus interficiebat sequens eum. 009 1SA 014 014 Et facta est plaga prima qua percussit Jonathas et armiger ejus, quasi viginti virorum in media parte jugeri quam par boum in die arare consuevit. 009 1SA 014 015 Et factum est miraculum in castris per agros: sed et omnis populus stationis eorum qui ierant ad prædandum, obstupuit, et conturbata est terra: et accidit quasi miraculum a Deo. 009 1SA 014 016 Et respexerunt speculatores Saul qui erant in Gabaa Benjamin, et ecce multitudo prostrata, et huc illucque diffugiens. 009 1SA 014 017 Et ait Saul populo qui erat cum eo: Requirite, et videte quis abierit ex nobis. Cumque requisissent, repertum est non adesse Jonathan et armigerum ejus. 009 1SA 014 018 Et ait Saul ad Achiam: Applica arcam Dei. (Erat enim ibi arca Dei in die illa cum filiis Israël.) 009 1SA 014 019 Cumque loqueretur Saul ad sacerdotem, tumultus magnus exortus est in castris Philisthinorum: crescebatque paulatim, et clarius resonabat. Et ait Saul ad sacerdotem: Contrahe manum tuam. 009 1SA 014 020 Conclamavit ergo Saul, et omnis populus qui erat cum eo, et venerunt usque ad locum certaminis: et ecce versus fuerat gladius uniuscujusque ad proximum suum, et cædes magna nimis. 009 1SA 014 021 Sed et Hebræi qui fuerant cum Philisthiim heri et nudiustertius, ascenderantque cum eis in castris, reversi sunt ut essent cum Israël qui erant cum Saul et Jonatha. 009 1SA 014 022 Omnes quoque Israëlitæ qui se absconderant in monte Ephraim, audientes quod fugissent Philisthæi, sociaverunt se cum suis in prælio. Et erant cum Saul quasi decem millia virorum. 009 1SA 014 023 Et salvavit Dominus in die illa Israël: pugna autem pervenit usque ad Bethaven. 009 1SA 014 024 Et viri Israël sociati sunt sibi in die illa: adjuravit autem Saul populum, dicens: Maledictus vir qui comederit panem usque ad vesperam, donec ulciscar de inimicis meis. Et non manducavit universus populus panem: 009 1SA 014 025 omneque terræ vulgus venit in saltum, in quo erat mel super faciem agri. 009 1SA 014 026 Ingressus est itaque populus saltum, et apparuit fluens mel, nullusque applicuit manum ad os suum: timebat enim populus juramentum. 009 1SA 014 027 Porro Jonathas non audierat cum adjuraret pater ejus populum: extenditque summitatem virgæ quam habebat in manu, et intinxit in favum mellis: et convertit manum suam ad os suum, et illuminati sunt oculi ejus. 009 1SA 014 028 Respondensque unus de populo, ait: Jurejurando constrinxit pater tuus populum, dicens: Maledictus vir qui comederit panem hodie. (Defecerat autem populus.) 009 1SA 014 029 Dixitque Jonathas: Turbavit pater meus terram: vidistis ipsi quia illuminati sunt oculi mei, eo quod gustaverim paululum de melle isto: 009 1SA 014 030 quanto magis si comedisset populus de præda inimicorum suorum, quam reperit? nonne major plaga facta fuisset in Philisthiim? 009 1SA 014 031 Percusserunt ergo in die illa Philisthæos a Machmis usque in Ajalon. Defatigatus est autem populus nimis: 009 1SA 014 032 et versus ad prædam tulit oves, et boves, et vitulos, et mactaverunt in terra: comeditque populus cum sanguine. 009 1SA 014 033 Nuntiaverunt autem Sauli dicentes quod populus peccasset Domino, comedens cum sanguine. Qui ait: Prævaricati estis: volvite ad me jam nunc saxum grande. 009 1SA 014 034 Et dixit Saul: Dispergimini in vulgus, et dicite eis ut adducat ad me unusquisque bovem suum et arietem, et occidite super istud, et vescimini, et non peccabitis Domino comedentes cum sanguine. Adduxit itaque omnis populus unusquisque bovem in manu sua usque ad noctem: et occiderunt ibi. 009 1SA 014 035 Ædificavit autem Saul altare Domino, tuncque primum cœpit ædificare altare Domino. 009 1SA 014 036 Et dixit Saul: Irruamus super Philisthæos nocte, et vastemus eos usque dum illucescat mane, nec relinquamus ex eis virum. Dixitque populus: Omne quod bonum videtur in oculis tuis, fac. Et ait sacerdos: Accedamus huc ad Deum. 009 1SA 014 037 Et consuluit Saul Dominum: Num persequar Philisthiim? si trades eos in manus Israël? Et non respondit ei in die illa. 009 1SA 014 038 Dixitque Saul: Applicate huc universos angulos populi: et scitote, et videte per quem acciderit peccatum hoc hodie. 009 1SA 014 039 Vivit Dominus salvator Israël, quia si per Jonathan filium meum factum est, absque retractione morietur. Ad quod nullus contradixit ei de omni populo. 009 1SA 014 040 Et ait ad universum Israël: Separamini vos in partem unam, et ego cum Jonatha filio meo ero in parte altera. Responditque populus ad Saul: Quod bonum videtur in oculis tuis, fac. 009 1SA 014 041 Et dixit Saul ad Dominum Deum Israël: Domine Deus Israël, da indicium: quid est quod non responderis servo tuo hodie? si in me, aut in Jonatha filio meo, est iniquitas hæc, da ostensionem: aut si hæc iniquitas est in populo tuo, da sanctitatem. Et deprehensus est Jonathas et Saul: populus autem exivit. 009 1SA 014 042 Et ait Saul: Mittite sortem inter me et inter Jonathan filium meum. Et captus est Jonathas. 009 1SA 014 043 Dixit autem Saul ad Jonathan: Indica mihi quid feceris. Et indicavit ei Jonathas, et ait: Gustans gustavi in summitate virgæ quæ erat in manu mea, paululum mellis, et ecce ego morior. 009 1SA 014 044 Et ait Saul: Hæc faciat mihi Deus, et hæc addat, quia morte morieris, Jonatha. 009 1SA 014 045 Dixitque populus ad Saul: Ergone Jonathas morietur, qui fecit salutem hanc magnam in Israël? hoc nefas est: vivit Dominus, si ceciderit capillus de capite ejus in terram, quia cum Deo operatus est hodie. Liberavit ergo populus Jonathan, ut non moreretur. 009 1SA 014 046 Recessitque Saul, nec persecutus est Philisthiim: porro Philisthiim abierunt in loca sua. 009 1SA 014 047 Et Saul, confirmato regno super Israël, pugnabat per circuitum adversum omnes inimicos ejus, contra Moab, et filios Ammon, et Edom, et reges Soba, et Philisthæos: et quocumque se verterat, superabat. 009 1SA 014 048 Congregatoque exercitu, percussit Amalec, et eruit Israël de manu vastatorum ejus. 009 1SA 014 049 Fuerunt autem filii Saul, Jonathas, et Jessui, et Melchisua: et nomina duarum filiarum ejus, nomen primogenitæ Merob, et nomen minoris Michol. 009 1SA 014 050 Et nomen uxoris Saul Achinoam filia Achimaas: et nomen principis militiæ ejus Abner filius Ner, patruelis Saul. 009 1SA 014 051 Porro Cis fuit pater Saul, et Ner pater Abner, filius Abiel. 009 1SA 014 052 Erat autem bellum potens adversum Philisthæos omnibus diebus Saul. Nam quemcumque viderat Saul virum fortem, et aptum ad prælium, sociabat eum sibi. 009 1SA 015 001 Et dixit Samuel ad Saul: Me misit Dominus ut ungerem te in regem super populum ejus Israël: nunc ergo audi vocem Domini. 009 1SA 015 002 Hæc dicit Dominus exercituum: Recensui quæcumque fecit Amalec Israëli: quomodo restitit ei in via cum ascenderet de Ægypto. 009 1SA 015 003 Nunc ergo vade, et percute Amalec, et demolire universa ejus: non parcas ei, et non concupiscas ex rebus ipsius aliquid, sed interfice a viro usque ad mulierem, et parvulum atque lactentem, bovem et ovem, camelum et asinum. 009 1SA 015 004 Præcepit itaque Saul populo, et recensuit eos quasi agnos: ducenta millia peditum, et decem millia virorum Juda. 009 1SA 015 005 Cumque venisset Saul usque ad civitatem Amalec, tetendit insidias in torrente. 009 1SA 015 006 Dixitque Saul Cinæo: Abite, recedite, atque descendite ab Amalec, ne forte involvam te cum eo: tu enim fecisti misericordiam cum omnibus filiis Israël, cum ascenderent de Ægypto. Et recessit Cinæus de medio Amalec. 009 1SA 015 007 Percussitque Saul Amalec ab Hevila donec venias ad Sur, quæ est e regione Ægypti. 009 1SA 015 008 Et apprehendit Agag regem Amalec vivum: omne autem vulgus interfecit in ore gladii. 009 1SA 015 009 Et pepercit Saul et populus Agag, et optimis gregibus ovium et armentorum, et vestibus et arietibus, et universis quæ pulchra erant, nec voluerunt disperdere ea: quidquid vero vile fuit et reprobum, hoc demoliti sunt. 009 1SA 015 010 Factum est autem verbum Domini ad Samuel, dicens: 009 1SA 015 011 Pœnitet me quod constituerim Saul regem: quia dereliquit me, et verba mea opere non implevit. Contristatusque est Samuel, et clamavit ad Dominum tota nocte. 009 1SA 015 012 Cumque de nocte surrexisset Samuel ut iret ad Saul mane, nuntiatum est Samueli eo quod venisset Saul in Carmelum, et erexisset sibi fornicem triumphalem, et reversus transisset, descendissetque in Galgala. Venit ergo Samuel ad Saul, et Saul offerebat holocaustum Domino de initiis prædarum quæ attulerat ex Amalec. 009 1SA 015 013 Et cum venisset Samuel ad Saul, dixit ei Saul: Benedictus tu Domino: implevi verbum Domini. 009 1SA 015 014 Dixitque Samuel: Et quæ est hæc vox gregum, quæ resonat in auribus meis, et armentorum, quam ego audio? 009 1SA 015 015 Et ait Saul: De Amalec adduxerunt ea: pepercit enim populus melioribus ovibus et armentis ut immolarentur Domino Deo tuo, reliqua vero occidimus. 009 1SA 015 016 Ait autem Samuel ad Saul: Sine me, et indicabo tibi quæ locutus sit Dominus ad me nocte. Dixitque ei: Loquere. 009 1SA 015 017 Et ait Samuel: Nonne cum parvulus esses in oculis tuis, caput in tribubus Israël factus es? unxitque te Dominus in regem super Israël, 009 1SA 015 018 et misit te Dominus in viam, et ait: Vade, et interfice peccatores Amalec, et pugnabis contra eos usque ad internecionem eorum? 009 1SA 015 019 Quare ergo non audisti vocem Domini: sed versus ad prædam es, et fecisti malum in oculis Domini? 009 1SA 015 020 Et ait Saul ad Samuelem: Immo audivi vocem Domini, et ambulavi in via per quam misit me Dominus, et adduxi Agag regem Amalec, et Amalec interfeci. 009 1SA 015 021 Tulit autem de præda populus oves et boves, primitias eorum quæ cæsa sunt, ut immolet Domino Deo suo in Galgalis. 009 1SA 015 022 Et ait Samuel: Numquid vult Dominus holocausta et victimas, et non potius ut obediatur voci Domini? melior est enim obedientia quam victimæ, et auscultare magis quam offerre adipem arietum. 009 1SA 015 023 Quoniam quasi peccatum ariolandi est, repugnare: et quasi scelus idololatriæ, nolle acquiescere. Pro eo ergo quod abjecisti sermonem Domini, abjecit te Dominus ne sis rex. 009 1SA 015 024 Dixitque Saul ad Samuelem: Peccavi, quia prævaricatus sum sermonem Domini et verba tua, timens populum, et obediens voci eorum. 009 1SA 015 025 Sed nunc porta, quæso, peccatum meum, et revertere mecum, ut adorem Dominum. 009 1SA 015 026 Et ait Samuel ad Saul: Non revertar tecum, quia projecisti sermonem Domini, et projecit te Dominus ne sis rex super Israël. 009 1SA 015 027 Et conversus est Samuel ut abiret: ille autem apprehendit summitatem pallii ejus, quæ et scissa est. 009 1SA 015 028 Et ait ad eum Samuel: Scidit Dominus regnum Israël a te hodie, et tradidit illud proximo tuo meliori te. 009 1SA 015 029 Porro triumphator in Israël non parcet, et pœnitudine non flectetur: neque enim homo est ut agat pœnitentiam. 009 1SA 015 030 At ille ait: Peccavi: sed nunc honora me coram senioribus populi mei et coram Israël, et revertere mecum, ut adorem Dominum Deum tuum. 009 1SA 015 031 Reversus ergo Samuel secutus est Saulem: et adoravit Saul Dominum. 009 1SA 015 032 Dixitque Samuel: Adducite ad me Agag regem Amalec. Et oblatus est ei Agag, pinguissimus et tremens. Et dixit Agag: Siccine separat amara mors? 009 1SA 015 033 Et ait Samuel: Sicut fecit absque liberis mulieres gladius tuus, sic absque liberis erit inter mulieres mater tua. Et in frustra concidit eum Samuel coram Domino in Galgalis. 009 1SA 015 034 Abiit autem Samuel in Ramatha: Saul vero ascendit in domum suam in Gabaa. 009 1SA 015 035 Et non vidit Samuel ultra Saul usque ad diem mortis suæ: verumtamen lugebat Samuel Saulem, quoniam Dominum pœnitebat quod constituisset eum regem super Israël. 009 1SA 016 001 Dixitque Dominus ad Samuelem: Usquequo tu luges Saul, cum ego projecerim eum ne regnet super Israël? Imple cornu tuum oleo, et veni, ut mittam te ad Isai Bethlehemitem: providi enim in filiis ejus mihi regem. 009 1SA 016 002 Et ait Samuel: Quomodo vadam? audiet enim Saul, et interficiet me. Et ait Dominus: Vitulum de armento tolles in manu tua, et dices: Ad immolandum Domino veni. 009 1SA 016 003 Et vocabis Isai ad victimam, et ego ostendam tibi quid facias, et unges quemcumque monstravero tibi. 009 1SA 016 004 Fecit ergo Samuel sicut locutus est ei Dominus. Venitque in Bethlehem, et admirati sunt seniores civitatis occurrentes ei: dixeruntque: Pacificusne est ingressus tuus? 009 1SA 016 005 Et ait: Pacificus: ad immolandum Domino veni: sanctificamini, et venite mecum ut immolem. Sanctificavit ergo Isai et filios ejus, et vocavit eos ad sacrificium. 009 1SA 016 006 Cumque ingressi essent, vidit Eliab, et ait: Num coram Domino est christus ejus? 009 1SA 016 007 Et dixit Dominus ad Samuelem: Ne respicias vultum ejus, neque altitudinem staturæ ejus: quoniam abjeci eum, nec juxta intuitum hominis ego judico: homo enim videt ea quæ parent, Dominus autem intuetur cor. 009 1SA 016 008 Et vocavit Isai Abinadab, et adduxit eum coram Samuele. Qui dixit: Nec hunc elegit Dominus. 009 1SA 016 009 Adduxit autem Isai Samma, de quo ait: Etiam hunc non elegit Dominus. 009 1SA 016 010 Adduxit itaque Isai septem filios suos coram Samuele: et ait Samuel ad Isai: Non elegit Dominus ex istis. 009 1SA 016 011 Dixitque Samuel ad Isai: Numquid jam completi sunt filii? Qui respondit: Adhuc reliquus est parvulus, et pascit oves. Et ait Samuel ad Isai: Mitte, et adduc eum: nec enim discumbemus priusquam huc ille veniat. 009 1SA 016 012 Misit ergo, et adduxit eum. Erat autem rufus, et pulcher aspectu, decoraque facie: et ait Dominus: Surge, unge eum: ipse est enim. 009 1SA 016 013 Tulit ergo Samuel cornu olei, et unxit eum in medio fratrum ejus: et directus est spiritus Domini a die illa in David, et deinceps. Surgensque Samuel abiit in Ramatha. 009 1SA 016 014 Spiritus autem Domini recessit a Saul, et exagitabat eum spiritus nequam a Domino. 009 1SA 016 015 Dixeruntque servi Saul ad eum: Ecce spiritus Dei malus exagitat te. 009 1SA 016 016 Jubeat dominus noster, et servi tui qui coram te sunt quærent hominem scientem psallere cithara, ut quando arripuerit te spiritus Domini malus, psallat manu sua, et levius feras. 009 1SA 016 017 Et ait Saul ad servos suos: Providete ergo mihi aliquem bene psallentem, et adducite eum ad me. 009 1SA 016 018 Et respondens unus de pueris, ait: Ecce vidi filium Isai Bethlehemitem scientem psallere, et fortissimum robore, et virum bellicosum, et prudentem in verbis, et virum pulchrum: et Dominus est cum eo. 009 1SA 016 019 Misit ergo Saul nuntios ad Isai, dicens: Mitte ad me David filium tuum, qui est in pascuis. 009 1SA 016 020 Tulit itaque Isai asinum plenum panibus, et lagenam vini, et hædum de capris unum, et misit per manum David filii sui Sauli. 009 1SA 016 021 Et venit David ad Saul, et stetit coram eo: at ille dilexit eum nimis, et factus est ejus armiger. 009 1SA 016 022 Misitque Saul ad Isai, dicens: Stet David in conspectu meo: invenit enim gratiam in oculis meis. 009 1SA 016 023 Igitur quandocumque spiritus Domini malus arripiebat Saul, David tollebat citharam, et percutiebat manu sua, et refocillabatur Saul, et levius habebat: recedebat enim ab eo spiritus malus. 009 1SA 017 001 Congregantes autem Philisthiim agmina sua in prælium, convenerunt in Socho Judæ: et castrametati sunt inter Socho et Azeca in finibus Dommim. 009 1SA 017 002 Porro Saul et filii Israël congregati venerunt in Vallem terebinthi, et direxerunt aciem ad pugnandum contra Philisthiim. 009 1SA 017 003 Et Philisthiim stabant super montem ex parte hac, et Israël stabat supra montem ex altera parte: vallisque erat inter eos. 009 1SA 017 004 Et egressus est vir spurius de castris Philisthinorum nomine Goliath, de Geth, altitudinis sex cubitorum et palmi: 009 1SA 017 005 et cassis ærea super caput ejus, et lorica squamata induebatur. Porro pondus loricæ ejus, quinque millia siclorum æris erat: 009 1SA 017 006 et ocreas æreas habebat in cruribus, et clypeus æreus tegebat humeros ejus. 009 1SA 017 007 Hastile autem hastæ ejus erat quasi liciatorium texentium: ipsum autem ferrum hastæ ejus sexcentos siclos habebat ferri: et armiger ejus antecedebat eum. 009 1SA 017 008 Stansque clamabat adversum phalangas Israël, et dicebat eis: Quare venistis parati ad prælium? numquid ego non sum Philisthæus, et vos servi Saul? eligite ex vobis virum, et descendat ad singulare certamen. 009 1SA 017 009 Si quiverit pugnare mecum, et percusserit me, erimus vobis servi: si autem ego prævaluero, et percussero eum, vos servi eritis, et servietis nobis. 009 1SA 017 010 Et aiebat Philisthæus: Ego exprobravi agminibus Israël hodie: date mihi virum, et ineat mecum singulare certamen. 009 1SA 017 011 Audiens autem Saul et omnes Israëlitæ sermones Philisthæi hujuscemodi, stupebant, et metuebant nimis. 009 1SA 017 012 David autem erat filius viri Ephrathæi, de quo supra dictum est, de Bethlehem Juda, cui nomen erat Isai, qui habebat octo filios, et erat vir in diebus Saul senex, et grandævus inter viros. 009 1SA 017 013 Abierunt autem tres filii ejus majores post Saul in prælium: et nomina trium filiorum ejus qui perrexerunt ad bellum, Eliab primogenitus, et secundus Abinadab, tertiusque Samma. 009 1SA 017 014 David autem erat minimus. Tribus ergo majoribus secutis Saulem, 009 1SA 017 015 abiit David, et reversus est a Saul ut pasceret gregem patris sui in Bethlehem. 009 1SA 017 016 Procedebat vero Philisthæus mane et vespere, et stabat quadraginta diebus. 009 1SA 017 017 Dixit autem Isai ad David filium suum: Accipe fratribus tuis ephi polentæ, et decem panes istos, et curre in castra ad fratres tuos, 009 1SA 017 018 et decem formellas casei has deferes ad tribunum: et fratres tuos visitabis, si recte agant: et cum quibus ordinati sunt, disce. 009 1SA 017 019 Saul autem, et illi, et omnes filii Israël, in Valle terebinthi pugnabant adversum Philisthiim. 009 1SA 017 020 Surrexit itaque David mane, et commendavit gregem custodi: et onustus abiit, sicut præceperat ei Isai. Et venit ad locum Magala, et ad exercitum, qui egressus ad pugnam vociferatus erat in certamine. 009 1SA 017 021 Direxerat enim aciem Israël, sed et Philisthiim ex adverso fuerant præparati. 009 1SA 017 022 Derelinquens ergo David vasa quæ attulerat sub manu custodis ad sarcinas, cucurrit ad locum certaminis, et interrogabat si omnia recte agerentur erga fratres suos. 009 1SA 017 023 Cumque adhuc ille loqueretur eis, apparuit vir ille spurius ascendens, Goliath nomine, Philisthæus de Geth, de castris Philisthinorum: et loquente eo hæc eadem verba audivit David. 009 1SA 017 024 Omnes autem Israëlitæ, cum vidissent virum, fugerunt a facie ejus, timentes eum valde. 009 1SA 017 025 Et dixit unus quispiam de Israël: Num vidistis virum hunc, qui ascendit? ad exprobrandum enim Israëli ascendit. Virum ergo qui percusserit eum, ditabit rex divitiis magnis, et filiam suam dabit ei, et domum patris ejus faciet absque tributo in Israël. 009 1SA 017 026 Et ait David ad viros qui stabant secum, dicens: Quid dabitur viro qui percusserit Philisthæum hunc, et tulerit opprobrium de Israël? quis enim est hic Philisthæus incircumcisus, qui exprobravit acies Dei viventis? 009 1SA 017 027 Referebat autem ei populus eumdem sermonem, dicens: Hæc dabuntur viro qui percusserit eum. 009 1SA 017 028 Quod cum audisset Eliab frater ejus major, loquente eo cum aliis, iratus est contra David, et ait: Quare venisti, et quare dereliquisti pauculas oves illas in deserto? Ego novi superbiam tuam, et nequitiam cordis tui: quia ut videres prælium, descendisti. 009 1SA 017 029 Et dixit David: Quid feci? numquid non verbum est? 009 1SA 017 030 Et declinavit paululum ab eo ad alium: dixitque eumdem sermonem. Et respondit ei populus verbum sicut prius. 009 1SA 017 031 Audita sunt autem verba quæ locutus est David, et annuntiata in conspectu Saul. 009 1SA 017 032 Ad quem cum fuisset adductus, locutus est ei: Non concidat cor cujusquam in eo: ego servus tuus vadam, et pugnabo adversus Philisthæum. 009 1SA 017 033 Et ait Saul ad David: Non vales resistere Philisthæo isti, nec pugnare adversus eum, quia puer es: hic autem vir bellator est ab adolescentia sua. 009 1SA 017 034 Dixitque David ad Saul: Pascebat servus tuus patris sui gregem, et veniebat leo vel ursus, et tollebat arietem de medio gregis: 009 1SA 017 035 et persequebar eos, et percutiebam, eruebamque de ore eorum: et illi consurgebant adversum me, et apprehendebam mentum eorum, et suffocabam, interficiebamque eos. 009 1SA 017 036 Nam et leonem et ursum interfeci ego servus tuus: erit igitur et Philisthæus hic incircumcisus quasi unus ex eis. Nunc vadam, et auferam opprobrium populi: quoniam quis est iste Philisthæus incircumcisus, qui ausus est maledicere exercitui Dei viventis? 009 1SA 017 037 Et ait David: Dominus qui eripuit me de manu leonis, et de manu ursi, ipse me liberabit de manu Philisthæi hujus. Dixit autem Saul ad David: Vade, et Dominus tecum sit. 009 1SA 017 038 Et induit Saul David vestimentis suis, et imposuit galeam æream super caput ejus, et vestivit eum lorica. 009 1SA 017 039 Accinctus ergo David gladio ejus super vestem suam, cœpit tentare si armatus posset incedere: non enim habebat consuetudinem. Dixitque David ad Saul: Non possum sic incedere, quia non usum habeo. Et deposuit ea, 009 1SA 017 040 et tulit baculum suum, quem semper habebat in manibus: et elegit sibi quinque limpidissimos lapides de torrente, et misit eos in peram pastoralem quam habebat secum, et fundam manu tulit: et processit adversum Philisthæum. 009 1SA 017 041 Ibat autem Philisthæus incedens, et appropinquans adversum David, et armiger ejus ante eum. 009 1SA 017 042 Cumque inspexisset Philisthæus, et vidisset David, despexit eum. Erat enim adolescens, rufus, et pulcher aspectu. 009 1SA 017 043 Et dixit Philisthæus ad David: Numquid ego canis sum, quod tu venis ad me cum baculo? Et maledixit Philisthæus David in diis suis: 009 1SA 017 044 dixitque ad David: Veni ad me, et dabo carnes tuas volatilibus cæli et bestiis terræ. 009 1SA 017 045 Dixit autem David ad Philisthæum: Tu venis ad me cum gladio, et hasta, et clypeo: ego autem venio ad te in nomine Domini exercituum, Dei agminum Israël quibus exprobrasti 009 1SA 017 046 hodie, et dabit te Dominus in manu mea, et percutiam te, et auferam caput tuum a te: et dabo cadavera castrorum Philisthiim hodie volatilibus cæli, et bestiis terræ, ut sciat omnis terra quia est Deus in Israël, 009 1SA 017 047 et noverit universa ecclesia hæc, quia non in gladio nec in hasta salvat Dominus: ipsius enim est bellum, et tradet vos in manus nostras. 009 1SA 017 048 Cum ergo surrexisset Philisthæus, et veniret, et appropinquaret contra David, festinavit David et cucurrit ad pugnam ex adverso Philisthæi. 009 1SA 017 049 Et misit manum suam in peram, tulitque unum lapidem, et funda jecit, et circumducens percussit Philisthæum in fronte: et infixus est lapis in fronte ejus, et cecidit in faciem suam super terram. 009 1SA 017 050 Prævaluitque David adversum Philisthæum in funda et lapide, percussumque Philisthæum interfecit. Cumque gladium non haberet in manu David, 009 1SA 017 051 cucurrit, et stetit super Philisthæum, et tulit gladium ejus, et eduxit eum de vagina sua: et interfecit eum, præciditque caput ejus. Videntes autem Philisthiim quod mortuus esset fortissimus eorum, fugerunt. 009 1SA 017 052 Et consurgentes viri Israël et Juda vociferati sunt, et persecuti sunt Philisthæos usque dum venirent in vallem, et usque ad portas Accaron: cecideruntque vulnerati de Philisthiim in via Saraim, et usque ad Geth, et usque ad Accaron. 009 1SA 017 053 Et revertentes filii Israël postquam persecuti fuerant Philisthæos, invaserunt castra eorum. 009 1SA 017 054 Assumens autem David caput Philisthæi, attulit illud in Jerusalem: arma vero ejus posuit in tabernaculo suo. 009 1SA 017 055 Eo autem tempore quo viderat Saul David egredientem contra Philisthæum, ait ad Abner principem militiæ: De qua stirpe descendit hic adolescens, Abner? Dixitque Abner: Vivit anima tua, rex, si novi. 009 1SA 017 056 Et ait rex: Interroga tu, cujus filius sit iste puer. 009 1SA 017 057 Cumque regressus esset David, percusso Philisthæo, tulit eum Abner, et introduxit coram Saule, caput Philisthæi habentem in manu. 009 1SA 017 058 Et ait ad eum Saul: De qua progenie es, o adolescens? Dixitque David: Filius servi tui Isai Bethlehemitæ ego sum. 009 1SA 018 001 Et factum est cum complesset loqui ad Saul, anima Jonathæ conglutinata est animæ David, et dilexit eum Jonathas quasi animam suam. 009 1SA 018 002 Tulitque eum Saul in die illa, et non concessit ei ut reverteretur in domum patris sui. 009 1SA 018 003 Inierunt autem David et Jonathas fœdus: diligebat enim eum quasi animam suam. 009 1SA 018 004 Nam expoliavit se Jonathas tunica qua erat indutus, et dedit eam David, et reliqua vestimenta sua, usque ad gladium et arcum suum, et usque ad balteum. 009 1SA 018 005 Egrediebatur quoque David ad omnia quæcumque misisset eum Saul, et prudenter se agebat: posuitque eum Saul super viros belli, et acceptus erat in oculis universi populi, maximeque in conspectu famulorum Saul. 009 1SA 018 006 Porro cum reverteretur percusso Philisthæo David, egressæ sunt mulieres de universis urbibus Israël, cantantes, chorosque ducentes in occursum Saul regis, in tympanis lætitiæ, et in sistris. 009 1SA 018 007 Et præcinebant mulieres, ludentes, atque dicentes: [Percussit Saul mille, et David decem millia.] 009 1SA 018 008 Iratus est autem Saul nimis, et displicuit in oculis ejus sermo iste: dixitque: Dederunt David decem millia, et mihi mille dederunt: quid ei superest, nisi solum regnum? 009 1SA 018 009 Non rectis ergo oculis Saul aspiciebat David a die illa et deinceps. 009 1SA 018 010 Post diem autem alteram, invasit spiritus Dei malus Saul, et prophetabat in medio domus suæ: David autem psallebat manu sua, sicut per singulos dies. Tenebatque Saul lanceam, 009 1SA 018 011 et misit eam, putans quod configere posset David cum pariete: et declinavit David a facie ejus secundo. 009 1SA 018 012 Et timuit Saul David, eo quod Dominus esset cum eo, et a se recessisset. 009 1SA 018 013 Amovit ergo eum Saul a se, et fecit eum tribunum super mille viros: et egrediebatur, et intrabat in conspectu populi. 009 1SA 018 014 In omnibus quoque viis suis David prudenter agebat, et Dominus erat cum eo. 009 1SA 018 015 Vidit itaque Saul quod prudens esset nimis, et cœpit cavere eum. 009 1SA 018 016 Omnis autem Israël et Juda diligebat David: ipse enim ingrediebatur et egrediebatur ante eos. 009 1SA 018 017 Dixitque Saul ad David: Ecce filia mea major Merob: ipsam dabo tibi uxorem: tantummodo esto vir fortis, et præliare bella Domini. Saul autem reputabat, dicens: Non sit manus mea in eum, sed sit super eum manus Philisthinorum. 009 1SA 018 018 Ait autem David ad Saul: Quis ego sum, aut quæ est vita mea, aut cognatio patris mei in Israël, ut fiam gener regis? 009 1SA 018 019 Factum est autem tempus cum deberet dari Merob filia Saul David, data est Hadrieli Molathitæ uxor. 009 1SA 018 020 Dilexit autem David Michol filia Saul altera. Et nuntiatum est Saul, et placuit ei. 009 1SA 018 021 Dixitque Saul: Dabo eam illi, ut fiat ei in scandalum, et sit super eum manus Philisthinorum. Dixitque Saul ad David: In duabus rebus gener meus eris hodie. 009 1SA 018 022 Et mandavit Saul servis suis: Loquimini ad David clam me, dicentes: Ecce places regi, et omnes servi ejus diligunt te: nunc ergo esto gener regis. 009 1SA 018 023 Et locuti sunt servi Saul in auribus David omnia verba hæc. Et ait David: Num parum videtur vobis, generum esse regis? ego autem sum vir pauper et tenuis. 009 1SA 018 024 Et renuntiaverunt servi Saul dicentes: Hujuscemodi verba locutus est David. 009 1SA 018 025 Dixit autem Saul: Sic loquimini ad David: Non habet rex sponsalia necesse, nisi tantum centum præputia Philisthinorum, ut fiat ultio de inimicis regis. Porro Saul cogitabat tradere David in manus Philisthinorum. 009 1SA 018 026 Cumque renuntiassent servi ejus David verba quæ dixerat Saul, placuit sermo in oculis David, ut fieret gener regis. 009 1SA 018 027 Et post paucos dies surgens David, abiit cum viris qui sub eo erant. Et percussit ex Philisthiim ducentos viros, et attulit eorum præputia et annumeravit ea regi, ut esset gener ejus. Dedit itaque Saul ei Michol filiam suam uxorem. 009 1SA 018 028 Et vidit Saul, et intellexit quod Dominus esset cum David. Michol autem filia Saul diligebat eum. 009 1SA 018 029 Et Saul magis cœpit timere David: factusque est Saul inimicus David cunctis diebus. 009 1SA 018 030 Et egressi sunt principes Philisthinorum. A principio autem egressionis eorum, prudentius se gerebat David quam omnes servi Saul, et celebre factum est nomen ejus nimis. 009 1SA 019 001 Locutus est autem Saul ad Jonathan filium suum, et ad omnes servos suos, ut occiderent David. Porro Jonathas filius Saul diligebat David valde: 009 1SA 019 002 et indicavit Jonathas David, dicens: Quærit Saul pater meus occidere te: quapropter observa te, quæso, mane: et manebis clam, et absconderis. 009 1SA 019 003 Ego autem egrediens stabo juxta patrem meum in agro, ubicumque fueris: et ego loquar de te ad patrem meum, et quodcumque videro, nuntiabo tibi. 009 1SA 019 004 Locutus est ergo Jonathas de David bona ad Saul patrem suum: dixitque ad eum: Ne pecces rex in servum tuum David, quia non peccavit tibi, et opera ejus bona sunt tibi valde. 009 1SA 019 005 Et posuit animam suam in manu sua, et percussit Philisthæum, et fecit Dominus salutem magnam universo Israëli: vidisti, et lætatus es. Quare ergo peccas in sanguine innoxio, interficiens David, qui est absque culpa? 009 1SA 019 006 Quod cum audisset Saul, placatus voce Jonathæ, juravit: Vivit Dominus, quia non occidetur. 009 1SA 019 007 Vocavit itaque Jonathas David, et indicavit ei omnia verba hæc: et introduxit Jonathas David ad Saul, et fuit ante eum sicut fuerat heri et nudiustertius. 009 1SA 019 008 Motum est autem rursum bellum: et egressus David, pugnavit adversum Philisthiim: percussitque eos plaga magna, et fugerunt a facie ejus. 009 1SA 019 009 Et factus est spiritus Domini malus in Saul: sedebat autem in domo sua, et tenebat lanceam: porro David psallebat manu sua. 009 1SA 019 010 Nisusque est Saul configere David lancea in pariete, et declinavit David a facie Saul: lancea autem casso vulnere perlata est in parietem, et David fugit, et salvatus est nocte illa. 009 1SA 019 011 Misit ergo Saul satellites suos in domum David, ut custodirent eum, et interficeretur mane. Quod cum annuntiasset David Michol uxor sua, dicens: Nisi salvaveris te nocte hac, cras morieris: 009 1SA 019 012 deposuit eum per fenestram. Porro ille abiit et aufugit, atque salvatus est. 009 1SA 019 013 Tulit autem Michol statuam, et posuit eam super lectum, et pellem pilosam caprarum posuit ad caput ejus, et operuit eam vestimentis. 009 1SA 019 014 Misit autem Saul apparitores, qui raperent David: et responsum est quod ægrotaret. 009 1SA 019 015 Rursumque misit Saul nuntios ut viderent David, dicens: Afferte eum ad me in lecto, ut occidatur. 009 1SA 019 016 Cumque venissent nuntii, inventum est simulacrum super lectum, et pellis caprarum ad caput ejus. 009 1SA 019 017 Dixitque Saul ad Michol: Quare sic illusisti mihi, et dimisisti inimicum meum ut fugeret? Et respondit Michol ad Saul: Quia ipse locutus est mihi: Dimitte me, alioquin interficiam te. 009 1SA 019 018 David autem fugiens salvatus est, et venit ad Samuel in Ramatha, et nuntiavit ei omnia quæ fecerat sibi Saul: et abierunt ipse et Samuel, et morati sunt in Najoth. 009 1SA 019 019 Nuntiatum est autem Sauli a dicentibus: Ecce David in Najoth in Ramatha. 009 1SA 019 020 Misit ergo Saul lictores, ut raperent David: qui cum vidissent cuneum prophetarum vaticinantium, et Samuelem stantem super eos, factus est etiam spiritus Domini in illis, et prophetare cœperunt etiam ipsi. 009 1SA 019 021 Quod cum nuntiatum esset Sauli, misit et alios nuntios: prophetaverunt autem et illi. Et rursum misit Saul tertios nuntios: qui et ipsi prophetaverunt. Et iratus iracundia Saul, 009 1SA 019 022 abiit etiam ipse in Ramatha, et venit usque ad cisternam magnam quæ est in Socho, et interrogavit, et dixit: In quo loco sunt Samuel et David? Dictumque est ei: Ecce in Najoth sunt in Ramatha. 009 1SA 019 023 Et abiit in Najoth in Ramatha, et factus est etiam super eum spiritus Domini, et ambulabat ingrediens, et prophetabat usque dum veniret in Najoth in Ramatha. 009 1SA 019 024 Et expoliavit etiam ipse se vestimentis suis, et prophetavit cum ceteris coram Samuele, et cecidit nudus tota die illa et nocte. Unde et exivit proverbium: Num et Saul inter prophetas? 009 1SA 020 001 Fugit autem David de Najoth, quæ est in Ramatha, veniensque locutus est coram Jonatha: Quid feci? quæ est iniquitas mea, et quod peccatum meum in patrem tuum, quia quærit animam meam? 009 1SA 020 002 Qui dixit ei: Absit, non morieris: neque enim faciet pater meus quidquam grande vel parvum, nisi prius indicaverit mihi: hunc ergo celavit me pater meus sermonem tantummodo? nequaquam erit istud. 009 1SA 020 003 Et juravit rursum Davidi. Et ille ait: Scit profecto pater tuus quia inveni gratiam in oculis tuis, et dicet: Nesciat hoc Jonathas, ne forte tristetur. Quinimmo vivit Dominus, et vivit anima tua, quia uno tantum (ut ita dicam) gradu ego morsque dividimur. 009 1SA 020 004 Et ait Jonathas ad David: Quodcumque dixerit mihi anima tua, faciam tibi. 009 1SA 020 005 Dixit autem David ad Jonathan: Ecce calendæ sunt crastino, et ego ex more sedere soleo juxta regem ad vescendum: dimitte ergo me ut abscondar in agro usque ad vesperam diei tertiæ. 009 1SA 020 006 Si respiciens requisierit me pater tuus, respondebis ei: Rogavit me David ut iret celeriter in Bethlehem civitatem suam, quia victimæ solemnes ibi sunt universis contribulibus suis. 009 1SA 020 007 Si dixerit: Bene: pax erit servo tuo. Si autem fuerit iratus, scito quia completa est malitia ejus. 009 1SA 020 008 Fac ergo misericordiam in servum tuum, quia fœdus Domini me famulum tuum tecum inire fecisti: si autem est iniquitas aliqua in me, tu me interfice, et ad patrem tuum ne introducas me. 009 1SA 020 009 Et ait Jonathas: Absit hoc a te: neque enim fieri potest, ut si certe cognovero completam esse patris mei malitiam contra te, non annuntiem tibi. 009 1SA 020 010 Responditque David ad Jonathan: Quis renuntiabit mihi, si quid forte responderit tibi pater tuus dure de me? 009 1SA 020 011 Et ait Jonathas ad David: Veni, et egrediamur foras in agrum. Cumque exissent ambo in agrum, 009 1SA 020 012 ait Jonathas ad David: Domine Deus Israël, si investigavero sententiam patris mei crastino vel perendie, et aliquid boni fuerit super David, et non statim misero ad te, et notum tibi fecero, 009 1SA 020 013 hæc faciat Dominus Jonathæ, et hæc addat. Si autem perseveraverit patris mei malitia adversum te, revelabo aurem tuam, et dimittam te, ut vadas in pace, et sit Dominus tecum, sicut fuit cum patre meo. 009 1SA 020 014 Et si vixero, facies mihi misericordiam Domini: si vero mortuus fuero, 009 1SA 020 015 non auferes misericordiam tuam a domo mea usque in sempiternum, quando eradicaverit Dominus inimicos David, unumquemque de terra: auferat Jonathan de domo sua, et requirat Dominus de manu inimicorum David. 009 1SA 020 016 Pepigit ergo Jonathas fœdus cum domo David: et requisivit Dominus de manu inimicorum David. 009 1SA 020 017 Et addidit Jonathas dejerare David, eo quod diligeret illum: sicut enim animam suam, ita diligebat eum. 009 1SA 020 018 Dixitque ad eum Jonathas: Cras calendæ sunt, et requireris: 009 1SA 020 019 requiretur enim sessio tua usque perendie. Descendes ergo festinus, et venies in locum ubi celandus es in die qua operari licet, et sedebis juxta lapidem cui nomen est Ezel. 009 1SA 020 020 Et ego tres sagittas mittam juxta eum, et jaciam quasi exercens me ad signum. 009 1SA 020 021 Mittam quoque et puerum, dicens ei: Vade, et affer mihi sagittas. 009 1SA 020 022 Si dixero puero: Ecce sagittæ intra te sunt, tolle eas: tu veni ad me, quia pax tibi est, et nihil est mali, vivit Dominus. Si autem sic locutus fuero puero: Ecce sagittæ ultra te sunt: vade in pace, quia dimisit te Dominus. 009 1SA 020 023 De verbo autem quod locuti sumus ego et tu, sit Dominus inter me et te usque in sempiternum. 009 1SA 020 024 Absconditus est ergo David in agro, et venerunt calendæ, et sedit rex ad comedendum panem. 009 1SA 020 025 Cumque sedisset rex super cathedram suam (secundum consuetudinem) quæ erat juxta parietem, surrexit Jonathas, et sedit Abner ex latere Saul: vacuusque apparuit locus David. 009 1SA 020 026 Et non est locutus Saul quidquam in die illa: cogitabat enim quod forte evenisset ei, ut non esset mundus, nec purificatus. 009 1SA 020 027 Cumque illuxisset dies secunda post calendas, rursus apparuit vacuus locus David. Dixitque Saul ad Jonathan filium suum: Cur non venit filius Isai nec heri nec hodie ad vescendum? 009 1SA 020 028 Responditque Jonathas Sauli: Rogavit me obnixe ut iret in Bethlehem, 009 1SA 020 029 et ait: Dimitte me, quoniam sacrificium solemne est in civitate, unus de fratribus meis accersivit me: nunc ergo si inveni gratiam in oculis tuis, vadam cito, et videbo fratres meos. Ob hanc causam non venit ad mensam regis. 009 1SA 020 030 Iratus autem Saul adversum Jonathan, dixit ei: Fili mulieris virum ultro rapientis, numquid ignoro quia diligis filium Isai in confusionem tuam, et in confusionem ignominiosæ matris tuæ? 009 1SA 020 031 Omnibus enim diebus quibus filius Isai vixerit super terram, non stabilieris tu, neque regnum tuum. Itaque jam nunc mitte, et adduc eum ad me: quia filius mortis est. 009 1SA 020 032 Respondens autem Jonathas Sauli patri suo, ait: Quare morietur? quid fecit? 009 1SA 020 033 Et arripuit Saul lanceam ut percuteret eum. Et intellexit Jonathas quod definitum esset a patre suo, ut interficeret David. 009 1SA 020 034 Surrexit ergo Jonathas a mensa in ira furoris, et non comedit in die calendarum secunda panem. Contristatus est enim super David, eo quod confudisset eum pater suus. 009 1SA 020 035 Cumque illuxisset mane, venit Jonathas in agrum juxta placitum David, et puer parvulus cum eo. 009 1SA 020 036 Et ait ad puerum suum: Vade, et affer mihi sagittas quas ego jacio. Cumque puer cucurrisset, jecit aliam sagittam trans puerum. 009 1SA 020 037 Venit itaque puer ad locum jaculi quod miserat Jonathas: et clamavit Jonathas post tergum pueri, et ait: Ecce ibi est sagitta porro ultra te. 009 1SA 020 038 Clamavitque iterum Jonathas post tergum pueri, dicens: Festina velociter, ne steteris. Collegit autem puer Jonathæ sagittas, et attulit ad dominum suum: 009 1SA 020 039 et quid ageretur, penitus ignorabat, tantummodo enim Jonathas et David rem noverant. 009 1SA 020 040 Dedit ergo Jonathas arma sua puero, et dixit ei: Vade, et defer in civitatem. 009 1SA 020 041 Cumque abiisset puer, surrexit David de loco qui vergebat ad austrum, et cadens pronus in terram, adoravit tertio: et osculantes se alterutrum, fleverunt pariter, David autem amplius. 009 1SA 020 042 Dixit ergo Jonathas ad David: Vade in pace: quæcumque juravimus ambo in nomine Domini, dicentes: Dominus sit inter me et te, et inter semen meum et semen tuum usque in sempiternum. Et surrexit David, et abiit: sed et Jonathas ingressus est civitatem. 009 1SA 021 001 Venit autem David in Nobe ad Achimelech sacerdotem: et obstupuit Achimelech, eo quod venisset David. Et dixit ei: Quare tu solus, et nullus est tecum? 009 1SA 021 002 Et ait David ad Achimelech sacerdotem: Rex præcepit mihi sermonem, et dixit: Nemo sciat rem propter quam missus es a me, et cujusmodi præcepta tibi dederim: nam et pueris condixi in illum et illum locum. 009 1SA 021 003 Nunc ergo si quid habes ad manum, vel quinque panes, da mihi, aut quidquid inveneris. 009 1SA 021 004 Et respondens sacerdos ad David, ait illi: Non habeo laicos panes ad manum, sed tantum panem sanctum: si mundi sunt pueri, maxime a mulieribus? 009 1SA 021 005 Et respondit David sacerdoti, et dixit ei: Equidem, si de mulieribus agitur: continuimus nos ab heri et nudiustertius quando egrediebamur, et fuerunt vasa puerorum sancta. Porro via hæc polluta est, sed et ipsa hodie sanctificabitur in vasis. 009 1SA 021 006 Dedit ergo ei sacerdos sanctificatum panem: neque enim erat ibi panis, nisi tantum panes propositionis, qui sublati fuerant a facie Domini, ut ponerentur panes calidi. 009 1SA 021 007 Erat autem ibi vir quidam de servis Saul in die illa, intus in tabernaculo Domini: et nomen ejus Doëg Idumæus, potentissimus pastorum Saul. 009 1SA 021 008 Dixit autem David ad Achimelech: Si habes hic ad manum hastam aut gladium? quia gladium meum et arma mea non tuli mecum: sermo enim regis urgebat. 009 1SA 021 009 Et dixit sacerdos: Ecce hic gladius Goliath Philisthæi, quem percussisti in Valle terebinthi: est involutus pallio post ephod: si istum vis tollere, tolle: neque enim hic est alius absque eo. Et ait David: Non est huic alter similis: da mihi eum. 009 1SA 021 010 Surrexit itaque David, et fugit in die illa a facie Saul: et venit ad Achis regem Geth. 009 1SA 021 011 Dixeruntque servi Achis ad eum cum vidissent David: Numquid non iste est David rex terræ? nonne huic cantabant per choros, dicentes: [Percussit Saul mille, et David decem millia?] 009 1SA 021 012 Posuit autem David sermones istos in corde suo, et extimuit valde a facie Achis regis Geth. 009 1SA 021 013 Et immutavit os suum coram eis, et collabebatur inter manus eorum: et impingebat in ostia portæ, defluebantque salivæ ejus in barbam. 009 1SA 021 014 Et ait Achis ad servos suos: Vidistis hominem insanum: quare adduxistis eum ad me? 009 1SA 021 015 an desunt nobis furiosi, quod introduxistis istum, ut fureret me præsente? hiccine ingredietur domum meam? 009 1SA 022 001 Abiit ergo David inde, et fugit in speluncam Odollam. Quod cum audissent fratres ejus, et omnis domus patris ejus, descenderunt ad eum illuc. 009 1SA 022 002 Et convenerunt ad eum omnes qui erant in angustia constituti, et oppressi ære alieno, et amaro animo: et factus est eorum princeps, fueruntque cum eo quasi quadringenti viri. 009 1SA 022 003 Et profectus est David inde in Maspha, quæ est Moab: et dixit ad regem Moab: Maneat, oro, pater meus et mater mea vobiscum, donec sciam quid faciat mihi Deus. 009 1SA 022 004 Et reliquit eos ante faciem regis Moab: manseruntque apud eum cunctis diebus quibus David fuit in præsidio. 009 1SA 022 005 Dixitque Gad propheta ad David: Noli manere in præsidio: proficiscere, et vade in terram Juda. Et profectus est David, et venit in saltum Haret. 009 1SA 022 006 Et audivit Saul quod apparuisset David, et viri qui erant cum eo. Saul autem cum maneret in Gabaa, et esset in nemore quod est in Rama, hastam manu tenens, cunctique servi ejus circumstarent eum, 009 1SA 022 007 ait ad servos suos qui assistebant ei: Audite nunc, filii Jemini: numquid omnibus vobis dabit filius Isai agros et vineas, et universos vos faciet tribunos et centuriones? 009 1SA 022 008 quoniam conjurastis omnes adversum me, et non est qui mihi renuntiet, maxime cum et filius meus fœdus inierit cum filio Isai. Non est qui vicem meam doleat ex vobis, nec qui annuntiet mihi: eo quod suscitaverit filius meus servum meum adversum me, insidiantem mihi usque hodie. 009 1SA 022 009 Respondens autem Doëg Idumæus, qui assistebat, et erat primus inter servos Saul: Vidi, inquit, filium Isai in Nobe apud Achimelech filium Achitob sacerdotem. 009 1SA 022 010 Qui consuluit pro eo Dominum, et cibaria dedit ei: sed et gladium Goliath Philisthæi dedit illi. 009 1SA 022 011 Misit ergo rex ad accersendum Achimelech sacerdotem filium Achitob, et omnem domum patris ejus, sacerdotum qui erant in Nobe, qui universi venerunt ad regem. 009 1SA 022 012 Et ait Saul ad Achimelech: Audi, fili Achitob. Qui respondit: Præsto sum, domine. 009 1SA 022 013 Dixitque ad eum Saul: Quare conjurastis adversum me, tu et filius Isai, et dedisti ei panes et gladium, et consuluisti pro eo Deum, ut consurgeret adversum me, insidiator usque hodie permanens? 009 1SA 022 014 Respondensque Achimelech regi, ait: Et quis in omnibus servis tuis sicut David, fidelis, et gener regis, et pergens ad imperium tuum, et gloriosus in domo tua? 009 1SA 022 015 num hodie cœpi pro eo consulere Deum? absit hoc a me: ne suspicetur rex adversus servum suum rem hujuscemodi, in universa domo patris mei: non enim scivit servus tuus quidquam super hoc negotio, vel modicum vel grande. 009 1SA 022 016 Dixitque rex: Morte morieris Achimelech, tu et omnis domus patris tui. 009 1SA 022 017 Et ait rex emissariis qui circumstabant eum: Convertimini, et interficite sacerdotes Domini, nam manus eorum cum David est: scientes quod fugisset, et non indicaverunt mihi. Noluerunt autem servi regis extendere manus suas in sacerdotes Domini. 009 1SA 022 018 Et ait rex ad Doëg: Convertere tu, et irrue in sacerdotes. Conversusque Doëg Idumæus, irruit in sacerdotes, et trucidavit in die illa octoginta quinque viros vestitos ephod lineo. 009 1SA 022 019 Nobe autem civitatem sacerdotum percussit in ore gladii, viros et mulieres, et parvulos et lactentes, bovemque, et asinum, et ovem in ore gladii. 009 1SA 022 020 Evadens autem unus filius Achimelech filii Achitob, cujus nomen erat Abiathar, fugit ad David, 009 1SA 022 021 et annuntiavit ei quod occidisset Saul sacerdotes Domini. 009 1SA 022 022 Et ait David ad Abiathar: Sciebam in die illa quod cum ibi esset Doëg Idumæus, procul dubio annuntiaret Sauli: ego sum reus omnium animarum patris tui. 009 1SA 022 023 Mane mecum: ne timeas: si quis quæsierit animam meam, quæret et animam tuam, mecumque servaberis. 009 1SA 023 001 Et annuntiaverunt David, dicentes: Ecce Philisthiim oppugnant Ceilam et diripiunt areas. 009 1SA 023 002 Consuluit ergo David Dominum, dicens: Num vadam, et percutiam Philisthæos istos? Et ait Dominus ad David: Vade, et percuties Philisthæos, et Ceilam salvabis. 009 1SA 023 003 Et dixerunt viri qui erant cum David ad eum: Ecce nos hic in Judæa consistentes timemus: quanto magis si ierimus in Ceilam adversum agmina Philisthinorum? 009 1SA 023 004 Rursum ergo David consuluit Dominum. Qui respondens, ait ei: Surge, et vade in Ceilam: ego enim tradam Philisthæos in manu tua. 009 1SA 023 005 Abiit ergo David et viri ejus in Ceilam, et pugnavit adversum Philisthæos: et abegit jumenta eorum, et percussit eos plaga magna: et salvavit David habitatores Ceilæ. 009 1SA 023 006 Porro eo tempore quo fugiebat Abiathar filius Achimelech ad David in Ceilam, ephod secum habens descenderat. 009 1SA 023 007 Nuntiatum est autem Sauli quod venisset David in Ceilam: et ait Saul: Tradidit eum Deus in manus meas, conclususque est introgressus urbem, in qua portæ et seræ sunt. 009 1SA 023 008 Et præcepit Saul omni populo ut ad pugnam descenderet in Ceilam, et obsideret David et viros ejus. 009 1SA 023 009 Quod cum David rescisset quia præpararet ei Saul clam malum, dixit ad Abiathar sacerdotem: Applica ephod. 009 1SA 023 010 Et ait David: Domine Deus Israël, audivit famam servus tuus, quod disponat Saul venire in Ceilam, ut evertat urbem propter me: 009 1SA 023 011 si tradent me viri Ceilæ in manus ejus? et si descendet Saul, sicut audivit servus tuus? Domine Deus Israël, indica servo tuo. Et ait Dominus: Descendet. 009 1SA 023 012 Dixitque David: Si tradent me viri Ceilæ, et viros qui sunt mecum, in manus Saul? Et dixit Dominus: Tradent. 009 1SA 023 013 Surrexit ergo David et viri ejus quasi sexcenti, et egressi de Ceila, huc atque illuc vagabantur incerti: nuntiatumque est Sauli quod fugisset David de Ceila, et salvatus esset: quam ob rem dissimulavit exire. 009 1SA 023 014 Morabatur autem David in deserto in locis firmissimis, mansitque in monte solitudinis Ziph, in monte opaco: quærebat eum tamen Saul cunctis diebus, et non tradidit eum Deus in manus ejus. 009 1SA 023 015 Et vidit David quod egressus esset Saul ut quæreret animam ejus. Porro David erat in deserto Ziph in silva. 009 1SA 023 016 Et surrexit Jonathas filius Saul, et abiit ad David in silvam, et confortavit manus ejus in Deo: dixitque ei: 009 1SA 023 017 Ne timeas: neque enim inveniet te manus Saul patris mei, et tu regnabis super Israël, et ego ero tibi secundus: sed et Saul pater meus scit hoc. 009 1SA 023 018 Percussit ergo uterque fœdus coram Domino: mansitque David in silva, Jonathas autem reversus est in domum suam. 009 1SA 023 019 Ascenderunt autem Ziphæi ad Saul in Gabaa, dicentes: Nonne ecce David latitat apud nos in locis tutissimis silvæ, in colle Hachila, quæ est ad dexteram deserti? 009 1SA 023 020 Nunc ergo, sicut desideravit anima tua ut descenderes, descende: nostrum autem erit ut tradamus eum in manus regis. 009 1SA 023 021 Dixitque Saul: Benedicti vos a Domino, quia doluistis vicem meam. 009 1SA 023 022 Abite ergo, oro, et diligentius præparate, et curiosius agite, et considerate locum ubi sit pes ejus, vel quis viderit eum ibi: recogitat enim de me, quod callide insidier ei. 009 1SA 023 023 Considerate, et videte omnia latibula ejus in quibus absconditur: et revertimini ad me ad rem certam, ut vadam vobiscum. Quod si etiam in terram se abstruserit, perscrutabor eum in cunctis millibus Juda. 009 1SA 023 024 At illi surgentes abierunt in Ziph ante Saul: David autem et viri ejus erant in deserto Maon, in campestribus ad dexteram Jesimon. 009 1SA 023 025 Ivit ergo Saul et socii ejus ad quærendum eum. Et nuntiatum est David: statimque descendit ad petram, et versabatur in deserto Maon: quod cum audisset Saul, persecutus est David in deserto Maon. 009 1SA 023 026 Et ibat Saul ad latus montis ex parte una: David autem et viri ejus erant in latere montis ex parte altera. Porro David desperabat se posse evadere a facie Saul: itaque Saul et viri ejus in modum coronæ cingebant David et viros ejus, ut caperent eos. 009 1SA 023 027 Et nuntius venit ad Saul, dicens: Festina, et veni, quoniam infuderunt se Philisthiim super terram. 009 1SA 023 028 Reversus est ergo Saul desistens persequi David, et perrexit in occursum Philisthinorum: propter hoc vocaverunt locum illum, Petram dividentem. 009 1SA 023 029 Ascendit ergo David inde: et habitavit in locis tutissimis Engaddi. 009 1SA 024 001 Cumque reversus esset Saul, postquam persecutus est Philisthæos, nuntiaverunt ei, dicentes: Ecce David in deserto est Engaddi. 009 1SA 024 002 Assumens ergo Saul tria millia electorum virorum ex omni Israël, perrexit ad investigandum David et viros ejus, etiam super abruptissimas petras, quæ solis ibicibus perviæ sunt. 009 1SA 024 003 Et venit ad caulas ovium, quæ se offerebant vianti: eratque ibi spelunca, quam ingressus est Saul ut purgaret ventrem: porro David et viri ejus in interiore parte speluncæ latebant. 009 1SA 024 004 Et dixerunt servi David ad eum: Ecce dies de qua locutus est Dominus ad te: Ego tradam tibi inimicum tuum, ut facias ei sicut placuerit in oculis tuis. Surrexit ergo David, et præcidit oram chlamydis Saul silenter. 009 1SA 024 005 Post hæc percussit cor suum David, eo quod abscidisset oram chlamydis Saul. 009 1SA 024 006 Dixitque ad viros suos: Propitius sit mihi Dominus, ne faciam hanc rem domino meo, christo Domini, ut mittam manum meam in eum: quia christus Domini est. 009 1SA 024 007 Et confregit David viros suos sermonibus, et non permisit eos ut consurgerent in Saul: porro Saul exsurgens de spelunca, pergebat cœpto itinere. 009 1SA 024 008 Surrexit autem et David post eum: et egressus de spelunca, clamavit post tergum Saul, dicens: Domine mi rex. Et respexit Saul post se: et inclinans se David pronus in terram adoravit, 009 1SA 024 009 dixitque ad Saul: Quare audis verba hominum loquentium: David quærit malum adversum te? 009 1SA 024 010 Ecce hodie viderunt oculi tui quod tradiderit te Dominus in manu mea in spelunca: et cogitavi ut occiderem te, sed pepercit tibi oculus meus: dixi enim: Non extendam manum meam in dominum meum, quia christus Domini est. 009 1SA 024 011 Quin potius pater mi, vide, et cognosce oram chlamydis tuæ in manu mea: quoniam cum præscinderem summitatem chlamydis tuæ, nolui extendere manum meam in te: animadverte, et vide, quoniam non est in manu mea malum, neque iniquitas, neque peccavi in te: tu autem insidiaris animæ meæ ut auferas eam. 009 1SA 024 012 Judicet Dominus inter me et te, et ulciscatur me Dominus ex te: manus autem mea non sit in te. 009 1SA 024 013 Sicut et in proverbio antiquo dicitur: Ab impiis egredietur impietas: manus ergo mea non sit in te. 009 1SA 024 014 Quem persequeris, rex Israël? quem persequeris? canem mortuum persequeris, et pulicem unum. 009 1SA 024 015 Sit Dominus judex, et judicet inter me et te: et videat, et judicet causam meam, et eruat me de manu tua. 009 1SA 024 016 Cum autem complesset David loquens sermones hujuscemodi ad Saul, dixit Saul: Numquid vox hæc tua est, fili mi David? Et levavit Saul vocem suam, et flevit: 009 1SA 024 017 dixitque ad David: Justior tu es quam ego: tu enim tribuisti mihi bona, ego autem reddidi tibi mala. 009 1SA 024 018 Et tu indicasti hodie quæ feceris mihi bona: quomodo tradiderit me Dominus in manum tuam, et non occideris me. 009 1SA 024 019 Quis enim cum invenerit inimicum suum, dimittet eum in via bona? sed Dominus reddat tibi vicissitudinem hanc pro eo quod hodie operatus es in me. 009 1SA 024 020 Et nunc quia scio quod certissime regnaturus sis, et habiturus in manu tua regnum Israël: 009 1SA 024 021 jura mihi in Domino, ne deleas semen meum post me, neque auferas nomen meum de domo patris mei. 009 1SA 024 022 Et juravit David Sauli. Abiit ergo Saul in domum suam: et David et viri ejus ascenderunt ad tutiora loca. 009 1SA 025 001 Mortuus est autem Samuel, et congregatus est universus Israël, et planxerunt eum, et sepelierunt eum in domo sua in Ramatha. Consurgensque David descendit in desertum Pharan. 009 1SA 025 002 Erat autem vir quispiam in solitudine Maon, et possessio ejus in Carmelo, et homo ille magnus nimis: erantque ei oves tria millia, et mille capræ: et accidit ut tonderetur grex ejus in Carmelo. 009 1SA 025 003 Nomen autem viri illius erat Nabal. Et nomen uxoris ejus Abigail: eratque mulier illa prudentissima, et speciosa: porro vir ejus durus, et pessimus, et malitiosus: erat autem de genere Caleb. 009 1SA 025 004 Cum ergo audisset David in deserto quod tonderet Nabal gregem suum, 009 1SA 025 005 misit decem juvenes, et dixit eis: Ascendite in Carmelum, et venietis ad Nabal, et salutabitis eum ex nomine meo pacifice. 009 1SA 025 006 Et dicetis: Sit fratribus meis et tibi pax, et domui tuæ pax, et omnibus, quæcumque habes, sit pax. 009 1SA 025 007 Audivi quod tonderent pastores tui, qui erant nobiscum in deserto: numquam eis molesti fuimus, nec aliquando defuit quidquam eis de grege, omni tempore quo fuerunt nobiscum in Carmelo. 009 1SA 025 008 Interroga pueros tuos, et indicabunt tibi. Nunc ergo inveniant pueri tui gratiam in oculis tuis: in die enim bona venimus: quodcumque invenerit manus tua, da servis tuis, et filio tuo David. 009 1SA 025 009 Cumque venissent pueri David, locuti sunt ad Nabal omnia verba hæc ex nomine David: et siluerunt. 009 1SA 025 010 Respondens autem Nabal pueris David, ait: Quis est David? et quis est filius Isai? hodie increverunt servi qui fugiunt dominos suos. 009 1SA 025 011 Tollam ergo panes meos, et aquas meas, et carnes pecorum quæ occidi tonsoribus meis, et dabo viris quos nescio unde sint? 009 1SA 025 012 Regressi sunt itaque pueri David per viam suam, et reversi venerunt, et nuntiaverunt ei omnia verba quæ dixerat. 009 1SA 025 013 Tunc ait David pueris suis: Accingatur unusquisque gladio suo. Et accincti sunt singuli gladiis suis, accinctusque est et David ense suo: et secuti sunt David quasi quadringenti viri: porro ducenti remanserunt ad sarcinas. 009 1SA 025 014 Abigail autem uxori Nabal nuntiavit unus de pueris suis, dicens: Ecce David misit nuntios de deserto, ut benedicerent domino nostro: et aversatus est eos. 009 1SA 025 015 Homines isti boni satis fuerant nobis, et non molesti: nec quidquam aliquando periit omni tempore quo fuimus conversati cum eis in deserto: 009 1SA 025 016 pro muro erant nobis tam in nocte quam in die, omnibus diebus quibus pavimus apud eos greges. 009 1SA 025 017 Quam ob rem considera, et recogita quid facias: quoniam completa est malitia adversum virum tuum, et adversum domum tuam, et ipse est filius Belial, ita ut nemo possit ei loqui. 009 1SA 025 018 Festinavit igitur Abigail, et tulit ducentos panes, et duos utres vini, et quinque arietes coctos, et quinque sata polentæ, et centum ligaturas uvæ passæ, et ducentas massas caricarum, et posuit super asinos: 009 1SA 025 019 dixitque pueris suis: Præcedite me: ecce ego post tergum sequar vos: viro autem suo Nabal non indicavit. 009 1SA 025 020 Cum ergo ascendisset asinum, et descenderet ad radices montis, David et viri ejus descendebant in occursum ejus: quibus et illa occurrit. 009 1SA 025 021 Et ait David: Vere frustra servavi omnia quæ hujus erant in deserto, et non periit quidquam de cunctis quæ ad eum pertinebant: et reddidit mihi malum pro bono. 009 1SA 025 022 Hæc faciat Deus inimicis David, et hæc addat, si reliquero de omnibus quæ ad ipsum pertinent usque mane mingentem ad parietem. 009 1SA 025 023 Cum autem vidisset Abigail David, festinavit, et descendit de asino, et procidit coram David super faciem suam, et adoravit super terram, 009 1SA 025 024 et cecidit ad pedes ejus, et dixit: In me sit, domine mi, hæc iniquitas: loquatur, obsecro, ancilla tua in auribus tuis, et audi verba famulæ tuæ. 009 1SA 025 025 Ne ponat, oro, dominus meus rex cor suum super virum istum iniquum Nabal: quoniam secundum nomen suum stultus est, et stultitia est cum eo: ego autem ancilla tua non vidi pueros tuos, domine mi, quos misisti. 009 1SA 025 026 Nunc ergo, domine mi, vivit Dominus, et vivit anima tua, qui prohibuit te ne venires in sanguinem, et salvavit manum tuam tibi: et nunc fiant sicut Nabal inimici tui, et qui quærunt domino meo malum. 009 1SA 025 027 Quapropter suscipe benedictionem hanc, quam attulit ancilla tua tibi domino meo, et da pueris qui sequuntur te dominum meum. 009 1SA 025 028 Aufer iniquitatem famulæ tuæ: faciens enim faciet Dominus tibi domino meo domum fidelem, quia prælia Domini, domine mi, tu præliaris: malitia ergo non inveniatur in te omnibus diebus vitæ tuæ. 009 1SA 025 029 Si enim surrexerit aliquando homo persequens te, et quærens animam tuam, erit anima domini mei custodita quasi in fasciculo viventium apud Dominum Deum tuum: porro inimicorum tuorum anima rotabitur, quasi in impetu et circulo fundæ. 009 1SA 025 030 Cum ergo fecerit Dominus tibi domino meo omnia quæ locutus est bona de te, et constituerit te ducem super Israël, 009 1SA 025 031 non erit tibi hoc in singultum, et in scrupulum cordis domino meo, quod effuderis sanguinem innoxium, aut ipse te ultus fueris: et cum benefecerit Dominus domino meo, recordaberis ancillæ tuæ. 009 1SA 025 032 Et ait David ad Abigail: Benedictus Dominus Deus Israël, qui misit hodie te in occursum meum, et benedictum eloquium tuum, 009 1SA 025 033 et benedicta tu, quæ prohibuisti me hodie ne irem ad sanguinem, et ulciscerer me manu mea. 009 1SA 025 034 Alioquin vivit Dominus Deus Israël, qui prohibuit me ne malum facerem tibi: nisi cito venisses in occursum mihi, non remansisset Nabal usque ad lucem matutinam mingens ad parietem. 009 1SA 025 035 Suscepit ergo David de manu ejus omnia quæ attulerat ei, dixitque ei: Vade pacifice in domum tuam: ecce audivi vocem tuam, et honoravi faciem tuam. 009 1SA 025 036 Venit autem Abigail ad Nabal: et ecce erat ei convivium in domo ejus quasi convivium regis, et cor Nabal jucundum: erat enim ebrius nimis: et non indicavit ei verbum pusillum aut grande usque mane. 009 1SA 025 037 Diluculo autem cum digessisset vinum Nabal, indicavit ei uxor sua verba hæc: et emortuum est cor ejus intrinsecus, et factus est quasi lapis. 009 1SA 025 038 Cumque pertransissent decem dies, percussit Dominus Nabal, et mortuus est. 009 1SA 025 039 Quod cum audisset David mortuum Nabal, ait: Benedictus Dominus, qui judicavit causam opprobrii mei de manu Nabal, et servum suum custodivit a malo, et malitiam Nabal reddidit Dominus in caput ejus. Misit ergo David, et locutus est ad Abigail, ut sumeret eam sibi in uxorem. 009 1SA 025 040 Et venerunt pueri David ad Abigail in Carmelum, et locuti sunt ad eam, dicentes: David misit nos ad te, ut accipiat te sibi in uxorem. 009 1SA 025 041 Quæ consurgens, adoravit prona in terram, et ait: Ecce famula tua sit in ancillam, ut lavet pedes servorum domini mei. 009 1SA 025 042 Et festinavit, et surrexit Abigail, et ascendit super asinum, et quinque puellæ ierunt cum ea, pedissequæ ejus, et secuta est nuntios David: et facta est illi uxor. 009 1SA 025 043 Sed et Achinoam accepit David de Jezraël: et fuit utraque uxor ejus. 009 1SA 025 044 Saul autem dedit Michol filiam suam, uxorem David, Phalti filio Lais, qui erat de Gallim. 009 1SA 026 001 Et venerunt Ziphæi ad Saul in Gabaa, dicentes: Ecce David absconditus est in colle Hachila, quæ est ex adverso solitudinis. 009 1SA 026 002 Et surrexit Saul, et descendit in desertum Ziph, et cum eo tria millia virorum de electis Israël, ut quæreret David in deserto Ziph. 009 1SA 026 003 Et castrametatus est Saul in Gabaa Hachila, quæ erat ex adverso solitudinis in via: David autem habitabat in deserto. Videns autem quod venisset Saul post se in desertum, 009 1SA 026 004 misit exploratores, et didicit quod illuc venisset certissime. 009 1SA 026 005 Et surrexit David clam, et venit ad locum ubi erat Saul: cumque vidisset locum in quo dormiebat Saul, et Abner filius Ner, princeps militiæ ejus, et Saulem dormientem in tentorio, et reliquum vulgus per circuitum ejus, 009 1SA 026 006 ait David ad Achimelech Hethæum, et Abisai filium Sarviæ fratrem Joab, dicens: Quis descendet mecum ad Saul in castra? Dixitque Abisai: Ego descendam tecum. 009 1SA 026 007 Venerunt ergo David et Abisai ad populum nocte, et invenerunt Saul jacentem et dormientem in tentorio, et hastam fixam in terra ad caput ejus: Abner autem et populum dormientes in circuitu ejus. 009 1SA 026 008 Dixitque Abisai ad David: Conclusit Deus inimicum tuum hodie in manus tuas: nunc ergo perfodiam eum lancea in terra semel, et secundo opus non erit. 009 1SA 026 009 Et dixit David ad Abisai: Ne interficias eum: quis enim extendet manum suam in christum Domini, et innocens erit? 009 1SA 026 010 Et dixit David: Vivit Dominus, quia nisi Dominus percusserit eum, aut dies ejus venerit ut moriatur, aut in prælium descendens perierit: 009 1SA 026 011 propitius sit mihi Dominus ne extendam manum meam in christum Domini. Nunc igitur tolle hastam quæ est ad caput ejus, et scyphum aquæ, et abeamus. 009 1SA 026 012 Tulit igitur David hastam, et scyphum aquæ qui erat ad caput Saul, et abierunt: et non erat quisquam qui videret, et intelligeret, et evigilaret, sed omnes dormiebant, quia sopor Domini irruerat super eos. 009 1SA 026 013 Cumque transisset David ex adverso, et stetisset in vertice montis de longe, et esset grande intervallum inter eos, 009 1SA 026 014 clamavit David ad populum, et ad Abner filium Ner, dicens: Nonne respondebis, Abner? Et respondens Abner, ait: Quis es tu, qui clamas, et inquietas regem? 009 1SA 026 015 Et ait David ad Abner: Numquid non vir tu es? et quis alius similis tui in Israël? quare ergo non custodisti dominum tuum regem? ingressus est enim unus de turba ut interficeret regem dominum tuum. 009 1SA 026 016 Non est bonum hoc, quod fecisti: vivit Dominus, quoniam filii mortis estis vos, qui non custodistis dominum vestrum, christum Domini: nunc ergo vide ubi sit hasta regis, et ubi sit scyphus aquæ qui erat ad caput ejus. 009 1SA 026 017 Cognovit autem Saul vocem David, et dixit: Numquid vox hæc tua, fili mi David? Et ait David: Vox mea, domine mi rex. 009 1SA 026 018 Et ait: Quam ob causam dominus meus persequitur servum suum? quid feci? aut quod est malum in manu mea? 009 1SA 026 019 Nunc ergo audi, oro, domine mi rex, verba servi tui: si Dominus incitat te adversum me, odoretur sacrificium: si autem filii hominum, maledicti sunt in conspectu Domini qui ejecerunt me hodie ut non habitem in hæreditate Domini, dicentes: Vade, servi diis alienis. 009 1SA 026 020 Et nunc non effundatur sanguis meus in terram coram Domino: quia egressus est rex Israël ut quærat pulicem unum, sicut persequitur perdix in montibus. 009 1SA 026 021 Et ait Saul: Peccavi: revertere, fili mi David: nequaquam enim ultra tibi malefaciam, eo quod pretiosa fuerit anima mea in oculis tuis hodie: apparet enim quod stulte egerim, et ignoraverim multa nimis. 009 1SA 026 022 Et respondens David, ait: Ecce hasta regis: transeat unus de pueris regis, et tollat eam. 009 1SA 026 023 Dominus autem retribuet unicuique secundum justitiam suam et fidem: tradidit enim te Dominus hodie in manum meam, et nolui extendere manum meam in christum Domini. 009 1SA 026 024 Et sicut magnificata est anima tua hodie in oculis meis, sic magnificetur anima mea in oculis Domini, et liberet me de omni angustia. 009 1SA 026 025 Ait ergo Saul ad David: Benedictus tu, fili mi David: et quidem faciens facies, et potens poteris. Abiit autem David in viam suam, et Saul reversus est in locum suum. 009 1SA 027 001 Et ait David in corde suo: Aliquando incidam una die in manus Saul: nonne melius est ut fugiam, et salver in terra Philisthinorum, ut desperet Saul, cessetque me quærere in cunctis finibus Israël? fugiam ergo manus ejus. 009 1SA 027 002 Et surrexit David, et abiit ipse, et sexcenti viri cum eo, ad Achis filium Maoch regem Geth. 009 1SA 027 003 Et habitavit David cum Achis in Geth, ipse et viri ejus: vir et domus ejus: et David, et duæ uxores ejus, Achinoam Jezrahelitis, et Abigail uxor Nabal Carmeli. 009 1SA 027 004 Et nuntiatum est Sauli quod fugisset David in Geth, et non addidit ultra quærere eum. 009 1SA 027 005 Dixit autem David ad Achis: Si inveni gratiam in oculis tuis, detur mihi locus in una urbium regionis hujus, ut habitem ibi: cur enim manet servus tuus in civitate regis tecum? 009 1SA 027 006 Dedit itaque ei Achis in die illa Siceleg: propter quam causam facta est Siceleg regum Juda usque in diem hanc. 009 1SA 027 007 Fuit autem numerus dierum quibus habitavit David in regione Philisthinorum, quatuor mensium. 009 1SA 027 008 Et ascendit David et viri ejus, et agebant prædas de Gessuri, et de Gerzi, et de Amalecitis: hi enim pagi habitabantur in terra antiquitus, euntibus Sur usque ad terram Ægypti. 009 1SA 027 009 Et percutiebat David omnem terram, nec relinquebat viventem virum et mulierem: tollensque oves, et boves, et asinos, et camelos, et vestes, revertebatur, et veniebat ad Achis. 009 1SA 027 010 Dicebat autem ei Achis: In quem irruisti hodie? Respondebat David: Contra meridiem Judæ, et contra meridiem Jerameel, et contra meridiem Ceni. 009 1SA 027 011 Virum et mulierem non vivificabat David, nec adducebat in Geth, dicens: Ne forte loquantur adversum nos: Hæc fecit David: et hoc erat decretum illi omnibus diebus quibus habitavit in regione Philisthinorum. 009 1SA 027 012 Credidit ergo Achis David, dicens: Multa mala operatus est contra populum suum Israël: erit igitur mihi servus sempiternus. 009 1SA 028 001 Factum est autem in diebus illis, congregaverunt Philisthiim agmina sua, ut præpararentur ad bellum contra Israël: dixitque Achis ad David: Sciens nunc scito quoniam mecum egredieris in castris, tu et viri tui. 009 1SA 028 002 Dixitque David ad Achis: Nunc scies quæ facturus est servus tuus. Et ait Achis ad David: Et ego custodem capitis mei ponam te cunctis diebus. 009 1SA 028 003 Samuel autem mortuus est, planxitque eum omnis Israël, et sepelierunt eum in Ramatha urbe sua. Et Saul abstulit magos et hariolos de terra. 009 1SA 028 004 Congregatique sunt Philisthiim, et venerunt, et castrametati sunt in Sunam: congregavit autem et Saul universum Israël, et venit in Gelboë. 009 1SA 028 005 Et vidit Saul castra Philisthiim, et timuit, et expavit cor ejus nimis. 009 1SA 028 006 Consuluitque Dominum, et non respondit ei neque per somnia, neque per sacerdotes, neque per prophetas. 009 1SA 028 007 Dixitque Saul servis suis: Quærite mihi mulierem habentem pythonem, et vadam ad eam, et sciscitabor per illam. Et dixerunt servi ejus ad eum: Est mulier pythonem habens in Endor. 009 1SA 028 008 Mutavit ergo habitum suum, vestitusque est aliis vestimentis, et abiit ipse, et duo viri cum eo: veneruntque ad mulierem nocte, et ait illi: Divina mihi in pythone, et suscita mihi quem dixero tibi. 009 1SA 028 009 Et ait mulier ad eum: Ecce, tu nosti quanta fecerit Saul, et quomodo eraserit magos et hariolos de terra: quare ergo insidiaris animæ meæ, ut occidar? 009 1SA 028 010 Et juravit ei Saul in Domino, dicens: Vivit Dominus, quia non eveniet tibi quidquam mali propter hanc rem. 009 1SA 028 011 Dixitque ei mulier: Quem suscitabo tibi? Qui ait: Samuelem mihi suscita. 009 1SA 028 012 Cum autem vidisset mulier Samuelem, exclamavit voce magna, et dixit ad Saul: Quare imposuisti mihi? tu es enim Saul. 009 1SA 028 013 Dixitque ei rex: Noli timere: quid vidisti? Et ait mulier ad Saul: Deos vidi ascendentes de terra. 009 1SA 028 014 Dixitque ei: Qualis est forma ejus? Quæ ait: Vir senex ascendit, et ipse amictus est pallio. Et intellexit Saul quod Samuel esset, et inclinavit se super faciem suam in terra, et adoravit. 009 1SA 028 015 Dixit autem Samuel ad Saul: Quare inquietasti me ut suscitarer? Et ait Saul: Coarctor nimis: siquidem Philisthiim pugnant adversum me, et Deus recessit a me, et exaudire me noluit neque in manu prophetarum, neque per somnia: vocavi ergo te, ut ostenderes mihi quid faciam. 009 1SA 028 016 Et ait Samuel: Quid interrogas me, cum Dominus recesserit a te, et transierit ad æmulum tuum? 009 1SA 028 017 Faciet enim tibi Dominus sicut locutus est in manu mea, et scindet regnum tuum de manu tua et dabit illud proximo tuo David: 009 1SA 028 018 quia non obedisti voci Domini, neque fecisti iram furoris ejus in Amalec: idcirco quod pateris, fecit tibi Dominus hodie. 009 1SA 028 019 Et dabit Dominus etiam Israël tecum in manus Philisthiim: cras autem tu et filii tui mecum eritis: sed et castra Israël tradet Dominus in manus Philisthiim. 009 1SA 028 020 Statimque Saul cecidit porrectus in terram: extimuerat enim verba Samuelis, et robur non erat in eo, quia non comederat panem tota die illa. 009 1SA 028 021 Ingressa est itaque mulier illa ad Saul (conturbatus enim erat valde), dixitque ad eum: Ecce obedivit ancilla tua voci tuæ, et posui animam meam in manu mea: et audivi sermones tuos, quos locutus es ad me. 009 1SA 028 022 Nunc igitur audi et tu vocem ancillæ tuæ, et ponam coram te buccellam panis, ut comedens convalescas, et possis iter agere. 009 1SA 028 023 Qui renuit, et ait: Non comedam. Coëgerunt autem eum servi sui et mulier, et tandem audita voce eorum surrexit de terra, et sedit super lectum. 009 1SA 028 024 Mulier autem illa habebat vitulum pascualem in domo, et festinavit, et occidit eum: tollensque farinam, miscuit eam, et coxit azyma, 009 1SA 028 025 et posuit ante Saul et ante servos ejus. Qui cum comedissent, surrexerunt, et ambulaverunt per totam noctem illam. 009 1SA 029 001 Congregata sunt ergo Philisthiim universa agmina in Aphec: sed et Israël castrametatus est super fontem qui erat in Jezrahel. 009 1SA 029 002 Et satrapæ quidem Philisthiim incedebant in centuriis et millibus: David autem et viri ejus erant in novissimo agmine cum Achis. 009 1SA 029 003 Dixeruntque principes Philisthiim ad Achis: Quid sibi volunt Hebræi isti? Et ait Achis ad principes Philisthiim: Num ignoratis David, qui fuit servus Saul regis Israël, et est apud me multis diebus, vel annis, et non inveni in eo quidquam ex die qua transfugit ad me usque ad diem hanc? 009 1SA 029 004 Irati sunt autem adversus eum principes Philisthiim, et dixerunt ei: Revertatur vir iste, et sedeat in loco suo in quo constituisti eum, et non descendat nobiscum in prælium, ne fiat nobis adversarius, cum præliari cœperimus: quomodo enim aliter poterit placare dominum suum, nisi in capitibus nostris? 009 1SA 029 005 Nonne iste est David, cui cantabant in choris, dicentes: [Percussit Saul in millibus suis, et David in decem millibus suis?] 009 1SA 029 006 Vocavit ergo Achis David, et ait ei: Vivit Dominus, quia rectus es tu, et bonus in conspectu meo: et exitus tuus, et introitus tuus mecum est in castris: et non inveni in te quidquam mali ex die qua venisti ad me usque in diem hanc: sed satrapis non places. 009 1SA 029 007 Revertere ergo, et vade in pace, et non offendas oculos satraparum Philisthiim. 009 1SA 029 008 Dixitque David ad Achis: Quid enim feci, et quid invenisti in me servo tuo, a die qua fui in conspectu tuo usque in diem hanc, ut non veniam et pugnem contra inimicos domini mei regis? 009 1SA 029 009 Respondens autem Achis, locutus est ad David: Scio quia bonus es tu in oculis meis, sicut angelus Dei: sed principes Philisthinorum dixerunt: Non ascendet nobiscum in prælium. 009 1SA 029 010 Igitur consurge mane tu, et servi domini tui qui venerunt tecum: et cum de nocte surrexeritis, et cœperit dilucescere, pergite. 009 1SA 029 011 Surrexit itaque de nocte David, ipse et viri ejus, ut proficiscerentur mane, et reverterentur ad terram Philisthiim: Philisthiim autem ascenderunt in Jezrahel. 009 1SA 030 001 Cumque venissent David et viri ejus in Siceleg die tertia, Amalecitæ impetum fecerant ex parte australi in Siceleg, et percusserant Siceleg, et succenderant eam igni. 009 1SA 030 002 Et captivas duxerant mulieres ex ea, a minimo usque ad magnum: et non interfecerant quemquam, sed secum duxerant, et pergebant itinere suo. 009 1SA 030 003 Cum ergo venissent David et viri ejus ad civitatem, et invenissent eam succensam igni, et uxores suas, et filios suos et filias, ductas esse captivas, 009 1SA 030 004 levaverunt David et populus qui erat cum eo voces suas, et planxerunt donec deficerent in eis lacrimæ. 009 1SA 030 005 Siquidem et duæ uxores David captivæ ductæ fuerant, Achinoam Jezrahelites, et Abigail uxor Nabal Carmeli. 009 1SA 030 006 Et contristatus est David valde: volebat enim eum populus lapidare, quia amara erat anima uniuscujusque viri super filiis suis et filiabus: confortatus est autem David in Domino Deo suo. 009 1SA 030 007 Et ait ad Abiathar sacerdotem filium Achimelech: Applica ad me ephod. Et applicavit Abiathar ephod ad David. 009 1SA 030 008 Et consuluit David Dominum, dicens: Persequar latrunculos hos, et comprehendam eos, an non? Dixitque ei Dominus: Persequere: absque dubio enim comprehendes eos, et excuties prædam. 009 1SA 030 009 Abiit ergo David, ipse et sexcenti viri qui erant cum eo, et venerunt usque ad torrentem Besor: et lassi quidam substiterunt. 009 1SA 030 010 Persecutus est autem David ipse, et quadringenti viri: substiterant enim ducenti, qui lassi transire non poterant torrentem Besor. 009 1SA 030 011 Et invenerunt virum ægyptium in agro, et adduxerunt eum ad David: dederuntque ei panem ut comederet, et biberet aquam, 009 1SA 030 012 sed et fragmen massæ caricarum, et duas ligaturas uvæ passæ. Quæ cum comedisset, reversus est spiritus ejus, et refocillatus est: non enim comederat panem, neque biberat aquam, tribus diebus et tribus noctibus. 009 1SA 030 013 Dixit itaque ei David: Cujus es tu? vel unde? et quo pergis? Qui ait: Puer ægyptius ego sum, servus viri Amalecitæ: dereliquit autem me dominus meus, quia ægrotare cœpi nudiustertius. 009 1SA 030 014 Siquidem nos erupimus ad australem plagam Cerethi, et contra Judam, et ad meridiem Caleb, et Siceleg succendimus igni. 009 1SA 030 015 Dixitque ei David: Potes me ducere ad cuneum istum? Qui ait: Jura mihi per Deum quod non occidas me, et non tradas me in manus domini mei, et ego ducam te ad cuneum istum. Et juravit ei David. 009 1SA 030 016 Qui cum duxisset eum, ecce illi discumbebant super faciem universæ terræ comedentes et bibentes, et quasi festum celebrantes diem, pro cuncta præda et spoliis quæ ceperant de terra Philisthiim et de terra Juda. 009 1SA 030 017 Et percussit eos David a vespere usque ad vesperam alterius diei, et non evasit ex eis quisquam, nisi quadringenti viri adolescentes, qui ascenderant camelos et fugerant. 009 1SA 030 018 Eruit ergo David omnia quæ tulerant Amalecitæ, et duas uxores suas eruit. 009 1SA 030 019 Nec defuit quidquam a parvo usque ad magnum, tam de filiis quam de filiabus, et de spoliis, et quæcumque rapuerant: omnia reduxit David. 009 1SA 030 020 Et tulit universos greges et armenta, et minavit ante faciem suam: dixeruntque: Hæc est præda David. 009 1SA 030 021 Venit autem David ad ducentos viros qui lassi substiterant, nec sequi potuerant David, et residere eos jusserat in torrente Besor: qui egressi sunt obviam David et populo qui erat cum eo. Accedens autem David ad populum, salutavit eos pacifice. 009 1SA 030 022 Respondensque omnis vir pessimus et iniquus de viris qui ierant cum David, dixit: Quia non venerunt nobiscum, non dabimus eis quidquam de præda quam eruimus: sed sufficiat unicuique uxor sua et filii: quos cum acceperint, recedant. 009 1SA 030 023 Dixit autem David: Non sic facietis, fratres mei, de his quæ tradidit nobis Dominus, et custodivit nos, et dedit latrunculos qui eruperant adversum nos, in manus nostras: 009 1SA 030 024 nec audiet vos quisquam super sermone hoc: æqua enim pars erit descendentis ad prælium, et remanentis ad sarcinas, et similiter divident. 009 1SA 030 025 Et factum est hoc ex die illa et deinceps, constitutum et præfinitum, et quasi lex in Israël usque in diem hanc. 009 1SA 030 026 Venit ergo David in Siceleg, et misit dona de præda senioribus Juda proximis suis, dicens: Accipite benedictionem de præda hostium Domini: 009 1SA 030 027 his qui erant in Bethel, et qui in Ramoth ad meridiem, et qui in Jether, 009 1SA 030 028 et qui in Aroër, et qui in Sephamoth, et qui in Esthamo, 009 1SA 030 029 et qui in Rachal, et qui in urbibus Jerameel, et qui in urbibus Ceni, 009 1SA 030 030 et qui in Arama, et qui in lacu Asan, et qui in Athach, 009 1SA 030 031 et qui in Hebron, et reliquis qui erant in his locis in quibus commoratus fuerat David, ipse et viri ejus. 009 1SA 031 001 Philisthiim autem pugnabant adversum Israël: et fugerunt viri Israël ante faciem Philisthiim, et ceciderunt interfecti in monte Gelboë. 009 1SA 031 002 Irrueruntque Philisthiim in Saul et in filios ejus, et percusserunt Jonathan, et Abinadab, et Melchisua filios Saul: 009 1SA 031 003 totumque pondus prælii versum est in Saul, et consecuti sunt eum viri sagittarii, et vulneratus est vehementer a sagittariis. 009 1SA 031 004 Dixitque Saul ad armigerum suum: Evagina gladium tuum, et percute me: ne forte veniant incircumcisi isti, et interficiant me, illudentes mihi. Et noluit armiger ejus: fuerat enim nimio terrore perterritus. Arripuit itaque Saul gladium, et irruit super eum. 009 1SA 031 005 Quod cum vidisset armiger ejus, videlicet quod mortuus esset Saul, irruit etiam ipse super gladium suum, et mortuus est cum eo. 009 1SA 031 006 Mortuus est ergo Saul, et tres filii ejus, et armiger illius, et universi viri ejus in die illa pariter. 009 1SA 031 007 Videntes autem viri Israël qui erant trans vallem et trans Jordanem, quod fugissent viri Israëlitæ, et quod mortuus esset Saul et filii ejus, reliquerunt civitates suas, et fugerunt: veneruntque Philisthiim, et habitaverunt ibi. 009 1SA 031 008 Facta autem die altera, venerunt Philisthiim ut spoliarent interfectos, et invenerunt Saul et tres filios ejus jacentes in monte Gelboë. 009 1SA 031 009 Et præciderunt caput Saul, et spoliaverunt eum armis: et miserunt in terram Philisthinorum per circuitum, ut annuntiaretur in templo idolorum, et in populis. 009 1SA 031 010 Et posuerunt arma ejus in templo Astaroth, corpus vero ejus suspenderunt in muro Bethsan. 009 1SA 031 011 Quod cum audissent habitatores Jabes Galaad, quæcumque fecerant Philisthiim Saul, 009 1SA 031 012 surrexerunt omnes viri fortissimi, et ambulaverunt tota nocte, et tulerunt cadaver Saul, et cadavera filiorum ejus, de muro Bethsan: veneruntque Jabes Galaad, et combusserunt ea ibi: 009 1SA 031 013 et tulerunt ossa eorum, et sepelierunt in nemore Jabes, et jejunaverunt septem diebus. # # BOOK 010 2SA 2 Samuel Ii Samuelis 010 2SA 001 001 Factum est autem, postquam mortuus est Saul, ut David reverteretur a cæde Amalec, et maneret in Siceleg duos dies. 010 2SA 001 002 In die autem tertia apparuit homo veniens de castris Saul veste conscissa, et pulvere conspersus caput: et ut venit ad David, cecidit super faciem suam, et adoravit. 010 2SA 001 003 Dixitque ad eum David: Unde venis? Qui ait ad eum: De castris Israël fugi. 010 2SA 001 004 Et dixit ad eum David: Quod est verbum quod factum est? indica mihi. Qui ait: Fugit populus ex prælio, et multi corruentes e populo mortui sunt: sed et Saul et Jonathas filius ejus interierunt. 010 2SA 001 005 Dixitque David ad adolescentem qui nuntiabat ei: Unde scis quia mortuus est Saul, et Jonathas filius ejus? 010 2SA 001 006 Et ait adolescens qui nuntiabat ei: Casu veni in montem Gelboë, et Saul incumbebat super hastam suam: porro currus et equites appropinquabant ei, 010 2SA 001 007 et conversus post tergum suum, vidensque me, vocavit. Cui cum respondissem: Adsum: 010 2SA 001 008 dixit mihi: Quisnam es tu? Et aio ad eum: Amalecites ego sum. 010 2SA 001 009 Et locutus est mihi: Sta super me, et interfice me: quoniam tenent me angustiæ, et adhuc tota anima mea in me est. 010 2SA 001 010 Stansque super eum, occidi illum: sciebam enim quod vivere non poterat post ruinam: et tuli diadema quod erat in capite ejus, et armillam de brachio illius, et attuli ad te dominum meum huc. 010 2SA 001 011 Apprehendens autem David, vestimenta sua scidit, omnesque viri qui erant cum eo, 010 2SA 001 012 et planxerunt, et fleverunt, et jejunaverunt usque ad vesperam super Saul, et super Jonathan filium ejus, et super populum Domini, et super domum Israël, eo quod corruissent gladio. 010 2SA 001 013 Dixitque David ad juvenem qui nuntiaverat ei: Unde es tu? Qui respondit: Filius hominis advenæ Amalecitæ ego sum. 010 2SA 001 014 Et ait ad eum David: Quare non timuisti mittere manum tuam ut occideres christum Domini? 010 2SA 001 015 Vocansque David unum de pueris suis, ait: Accedens irrue in eum. Qui percussit illum, et mortuus est. 010 2SA 001 016 Et ait ad eum David: Sanguis tuus super caput tuum: os enim tuum locutum est adversum te, dicens: Ego interfeci christum Domini. 010 2SA 001 017 Planxit autem David planctum hujuscemodi super Saul, et super Jonathan filium ejus 010 2SA 001 018 (et præcepit ut docerent filios Juda arcum, sicut scriptum est in libro justorum), et ait: [Considera, Israël, pro his qui mortui sunt, super excelsa tua vulnerati. 010 2SA 001 019 Inclyti Israël super montes tuos interfecti sunt: quomodo ceciderunt fortes? 010 2SA 001 020 Nolite annuntiare in Geth, neque annuntietis in compitis Ascalonis: ne forte lætentur filiæ Philisthiim; ne exultent filiæ incircumcisorum.] 010 2SA 001 021 [Montes Gelboë, nec ros, nec pluvia veniant super vos, neque sint agri primitiarum: quia ibi abjectus est clypeus fortium: clypeus Saul, quasi non esset unctus oleo.] 010 2SA 001 022 [A sanguine interfectorum, ab adipe fortium, sagitta Jonathæ numquam rediit retrorsum, et gladius Saul non est reversus inanis. 010 2SA 001 023 Saul et Jonathas amabiles, et decori in vita sua, in morte quoque non sunt divisi: aquilis velociores, leonibus fortiores.] 010 2SA 001 024 [Filiæ Israël, super Saul flete, qui vestiebat vos coccino in deliciis, qui præbebat ornamenta aurea cultui vestro.] 010 2SA 001 025 [Quomodo ceciderunt fortes in prælio? Jonathas in excelsis tuis occisus est? 010 2SA 001 026 Doleo super te, frater mi Jonatha, decore nimis, et amabilis super amorem mulierum. Sicut mater unicum amat filium suum, ita ego te diligebam. 010 2SA 001 027 Quomodo ceciderunt robusti, et perierunt arma bellica?] 010 2SA 002 001 Igitur post hæc consuluit David Dominum, dicens: Num ascendam in unam de civitatibus Juda? Et ait Dominus ad eum: Ascende. Dixitque David: Quo ascendam? Et respondit ei: In Hebron. 010 2SA 002 002 Ascendit ergo David, et duæ uxores ejus, Achinoam Jezraëlites, et Abigail uxor Nabal Carmeli: 010 2SA 002 003 sed et viros, qui erant cum eo, duxit David singulos cum domo sua: et manserunt in oppidis Hebron. 010 2SA 002 004 Veneruntque viri Juda, et unxerunt ibi David ut regnaret super domum Juda. Et nuntiatum est David quod viri Jabes Galaad sepelissent Saul. 010 2SA 002 005 Misit ergo David nuntios ad viros Jabes Galaad, dixitque ad eos: Benedicti vos Domino, qui fecistis misericordiam hanc cum domino vestro Saul, et sepelistis eum. 010 2SA 002 006 Et nunc retribuet vobis quidem Dominus misericordiam et veritatem: sed et ego reddam gratiam, eo quod fecistis verbum istud. 010 2SA 002 007 Confortentur manus vestræ, et estote filii fortitudinis: licet enim mortuus sit dominus vester Saul, tamen me unxit domus Juda in regem sibi. 010 2SA 002 008 Abner autem filius Ner, princeps exercitus Saul, tulit Isboseth filium Saul, et circumduxit eum per castra, 010 2SA 002 009 regemque constituit super Galaad, et super Gessuri, et super Jezraël, et super Ephraim, et super Benjamin, et super Israël universum. 010 2SA 002 010 Quadraginta annorum erat Isboseth filius Saul cum regnare cœpisset super Israël, et duobus annis regnavit: sola autem domus Juda sequebatur David. 010 2SA 002 011 Et fuit numerus dierum quos commoratus est David imperans in Hebron super domum Juda, septem annorum et sex mensium. 010 2SA 002 012 Egressusque est Abner filius Ner, et pueri Isboseth filii Saul, de castris in Gabaon. 010 2SA 002 013 Porro Joab filius Sarviæ, et pueri David, egressi sunt, et occurrerunt eis juxta piscinam Gabaon. Et cum in unum convenissent, e regione sederunt: hi ex una parte piscinæ, et illi ex altera. 010 2SA 002 014 Dixitque Abner ad Joab: Surgant pueri, et ludant coram nobis. Et respondit Joab: Surgant. 010 2SA 002 015 Surrexerunt ergo, et transierunt numero duodecim de Benjamin, ex parte Isboseth filii Saul, et duodecim de pueris David. 010 2SA 002 016 Apprehensoque unusquisque capite comparis sui, defixit gladium in latus contrarii, et ceciderunt simul: vocatumque est nomen loci illius: Ager robustorum, in Gabaon. 010 2SA 002 017 Et ortum est bellum durum satis in die illa: fugatusque est Abner et viri Israël a pueris David. 010 2SA 002 018 Erant autem ibi tres filii Sarviæ, Joab, et Abisai, et Asaël: porro Asaël cursor velocissimus fuit, quasi unus de capreis quæ morantur in silvis. 010 2SA 002 019 Persequebatur autem Asaël Abner, et non declinavit ad dextram neque ad sinistram omittens persequi Abner. 010 2SA 002 020 Respexit itaque Abner post tergum suum, et ait: Tune es Asaël? Qui respondit: Ego sum. 010 2SA 002 021 Dixitque ei Abner: Vade ad dexteram, sive ad sinistram, et apprehende unum de adolescentibus, et tolle tibi spolia ejus. Noluit autem Asaël omittere quin urgeret eum. 010 2SA 002 022 Rursumque locutus est Abner ad Asaël: Recede, noli me sequi, ne compellar confodere te in terram, et levare non potero faciem meam ad Joab fratrem tuum. 010 2SA 002 023 Qui audire contempsit, et noluit declinare: percussit ergo eum Abner aversa hasta in inguine, et transfodit, et mortuus est in eodem loco: omnesque qui transibant per locum illum, in quo ceciderat Asaël et mortuus erat, subsistebant. 010 2SA 002 024 Persequentibus autem Joab et Abisai fugientem Abner, sol occubuit: et venerunt usque ad collem aquæductus, qui est ex adverso vallis itineris deserti in Gabaon. 010 2SA 002 025 Congregatique sunt filii Benjamin ad Abner: et conglobati in unum cuneum, steterunt in summitate tumuli unius. 010 2SA 002 026 Et exclamavit Abner ad Joab, et ait: Num usque ad internecionem tuus mucro desæviet? an ignoras quod periculosa sit desperatio? usquequo non dicis populo ut omittat persequi fratres suos? 010 2SA 002 027 Et ait Joab: Vivit Dominus, si locutus fuisses, mane recessisset populus persequens fratrem suum. 010 2SA 002 028 Insonuit ergo Joab buccina, et stetit omnis exercitus, nec persecuti sunt ultra Israël, neque iniere certamen. 010 2SA 002 029 Abner autem et viri ejus abierunt per campestria, tota nocte illa: et transierunt Jordanem, et lustrata omni Beth-horon, venerunt ad castra. 010 2SA 002 030 Porro Joab reversus, omisso Abner, congregavit omnem populum: et defuerunt de pueris David decem et novem viri, excepto Asaële. 010 2SA 002 031 Servi autem David percusserunt de Benjamin, et de viris qui erant cum Abner, trecentos sexaginta, qui et mortui sunt. 010 2SA 002 032 Tuleruntque Asaël, et sepelierunt eum in sepulchro patris sui in Bethlehem: et ambulaverunt tota nocte Joab et viri qui erant cum eo, et in ipso crepusculo pervenerunt in Hebron. 010 2SA 003 001 Facta est ergo longa concertatio inter domum Saul et inter domum David: David proficiscens, et semper seipso robustior, domus autem Saul decrescens quotidie. 010 2SA 003 002 Natique sunt filii David in Hebron: fuitque primogenitus ejus Amnon, de Achinoam Jezraëlitide. 010 2SA 003 003 Et post eum Cheleab, de Abigail uxore Nabal Carmeli: porro tertius Absalom, filius Maacha filiæ Tholmai regis Gessur. 010 2SA 003 004 Quartus autem Adonias, filius Haggith: et quintus Saphathia, filius Abital. 010 2SA 003 005 Sextus quoque Jethraam, de Egla uxore David: hi nati sunt David in Hebron. 010 2SA 003 006 Cum ergo esset prælium inter domum Saul et domum David, Abner filius Ner regebat domum Saul. 010 2SA 003 007 Fuerat autem Sauli concubina nomine Respha, filia Aja. Dixitque Isboseth ad Abner: 010 2SA 003 008 Quare ingressus es ad concubinam patris mei? Qui iratus nimis propter verba Isboseth, ait: Numquid caput canis ego sum adversum Judam hodie, qui fecerim misericordiam super domum Saul patris tui, et super fratres et proximos ejus, et non tradidi te in manus David, et tu requisisti in me quod argueres pro muliere hodie? 010 2SA 003 009 Hæc faciat Deus Abner, et hæc addat ei, nisi quomodo juravit Dominus David, sic faciam cum eo, 010 2SA 003 010 ut transferatur regnum de domo Saul, et elevetur thronus David super Israël et super Judam, a Dan usque Bersabee. 010 2SA 003 011 Et non potuit respondere ei quidquam, quia metuebat illum. 010 2SA 003 012 Misit ergo Abner nuntios ad David pro se dicentes: Cujus est terra? et ut loquerentur: Fac mecum amicitias, et erit manus mea tecum, et reducam ad te universum Israël. 010 2SA 003 013 Qui ait: Optime: ego faciam tecum amicitias: sed unam rem peto a te, dicens: Non videbis faciem meam antequam adduxeris Michol filiam Saul: et sic venies, et videbis me. 010 2SA 003 014 Misit autem David nuntios ad Isboseth filium Saul, dicens: Redde uxorem meam Michol, quam despondi mihi centum præputiis Philisthiim. 010 2SA 003 015 Misit ergo Isboseth, et tulit eam a viro suo Phaltiel filio Lais. 010 2SA 003 016 Sequebaturque eam vir suus, plorans usque Bahurim: et dixit ad eum Abner: Vade, et revertere. Qui reversus est. 010 2SA 003 017 Sermonem quoque intulit Abner ad seniores Israël, dicens: Tam heri quam nudiustertius quærebatis David ut regnaret super vos. 010 2SA 003 018 Nunc ergo facite: quoniam Dominus locutus est ad David, dicens: In manu servi mei David salvabo populum meum Israël de manu Philisthiim, et omnium inimicorum ejus. 010 2SA 003 019 Locutus est autem Abner etiam ad Benjamin. Et abiit ut loqueretur ad David in Hebron omnia quæ placuerant Israëli et universo Benjamin. 010 2SA 003 020 Venitque ad David in Hebron cum viginti viris: et fecit David Abner, et viris ejus qui venerant cum eo, convivium. 010 2SA 003 021 Et dixit Abner ad David: Surgam, ut congregem ad te dominum meum regem omnem Israël, et ineam tecum fœdus, et imperes omnibus, sicut desiderat anima tua. Cum ergo deduxisset David Abner, et ille isset in pace, 010 2SA 003 022 statim pueri David et Joab venerunt, cæsis latronibus, cum præda magna nimis: Abner autem non erat cum David in Hebron, quia jam dimiserat eum, et profectus fuerat in pace. 010 2SA 003 023 Et Joab, et omnis exercitus qui erat cum eo, postea venerunt: nuntiatum est itaque Joab a narrantibus: Venit Abner filius Ner ad regem, et dimisit eum, et abiit in pace. 010 2SA 003 024 Et ingressus est Joab ad regem, et ait: Quid fecisti? Ecce venit Abner ad te: quare dimisisti eum, et abiit et recessit? 010 2SA 003 025 ignoras Abner filium Ner, quoniam ad hoc venit ad te ut deciperet te, et sciret exitum tuum et introitum tuum, et nosset omnia quæ agis? 010 2SA 003 026 Egressus itaque Joab a David, misit nuntios post Abner, et reduxit eum a cisterna Sira, ignorante David. 010 2SA 003 027 Cumque rediisset Abner in Hebron, seorsum adduxit eum Joab ad medium portæ ut loqueretur ei, in dolo: et percussit illum ibi in inguine, et mortuus est in ultionem sanguinis Asaël fratris ejus. 010 2SA 003 028 Quod cum audisset David rem jam gestam, ait: Mundus ego sum, et regnum meum apud Dominum usque in sempiternum, a sanguine Abner filii Ner: 010 2SA 003 029 et veniat super caput Joab, et super omnem domum patris ejus: nec deficiat de domo Joab fluxum seminis sustinens, et leprosus, et tenens fusum, et cadens gladio, et indigens pane. 010 2SA 003 030 Igitur Joab et Abisai frater ejus interfecerunt Abner, eo quod occidisset Asaël fratrem eorum in Gabaon in prælio. 010 2SA 003 031 Dixit autem David ad Joab, et ad omnem populum qui erat cum eo: Scindite vestimenta vestra, et accingimini saccis, et plangite ante exequias Abner. Porro rex David sequebatur feretrum. 010 2SA 003 032 Cumque sepelissent Abner in Hebron, levavit rex David vocem suam, et flevit super tumulum Abner: flevit autem et omnis populus. 010 2SA 003 033 Plangensque rex, et lugens Abner, ait: [Nequaquam ut mori solent ignavi, mortuus est Abner. 010 2SA 003 034 Manus tuæ ligatæ non sunt, et pedes tui non sunt compedibus aggravati: sed sicut solent cadere coram filiis iniquitatis, sic corruisti.] Congeminansque omnis populus flevit super eum. 010 2SA 003 035 Cumque venisset universa multitudo cibum capere cum David, clara adhuc die juravit David, dicens: Hæc faciat mihi Deus, et hæc addat, si ante occasum solis gustavero panem vel aliud quidquam. 010 2SA 003 036 Omnisque populus audivit, et placuerunt eis cuncta quæ fecit rex in conspectu totius populi. 010 2SA 003 037 Et cognovit omne vulgus et universus Israël in die illa, quoniam non actum fuisset a rege ut occideretur Abner filius Ner. 010 2SA 003 038 Dixit quoque rex ad servos suos: Num ignoratis quoniam princeps et maximus cecidit hodie in Israël? 010 2SA 003 039 Ego autem adhuc delicatus, et unctus rex: porro viri isti filii Sarviæ duri sunt mihi: retribuat Dominus facienti malum juxta malitiam suam. 010 2SA 004 001 Audivit autem Isboseth filius Saul quod cecidisset Abner in Hebron: et dissolutæ sunt manus ejus, omnisque Israël perturbatus est. 010 2SA 004 002 Duo autem viri principes latronum erant filio Saul, nomen uni Baana, et nomen alteri Rechab, filii Remmon Berothitæ de filiis Benjamin: siquidem et Beroth reputata est in Benjamin. 010 2SA 004 003 Et fugerunt Berothitæ in Gethaim, fueruntque ibi advenæ usque ad tempus illud. 010 2SA 004 004 Erat autem Jonathæ filio Saul filius debilis pedibus: quinquennis enim fuit, quando venit nuntius de Saul et Jonatha ex Jezrahel. Tollens itaque eum nutrix sua, fugit: cumque festinaret ut fugeret, cecidit, et claudus effectus est: habuitque vocabulum Miphiboseth. 010 2SA 004 005 Venientes igitur filii Remmon Berothitæ, Rechab et Baana, ingressi sunt fervente die domum Isboseth: qui dormiebat super stratum suum meridie. Et ostiaria domus purgans triticum, obdormivit. 010 2SA 004 006 Ingressi sunt autem domum latenter assumentes spicas tritici, et percusserunt eum in inguine Rechab, et Baana frater ejus, et fugerunt. 010 2SA 004 007 Cum autem ingressi fuissent domum, ille dormiebat super lectum suum in conclavi, et percutientes interfecerunt eum: sublatoque capite ejus, abierunt per viam deserti tota nocte, 010 2SA 004 008 et attulerunt caput Isboseth ad David in Hebron: dixeruntque ad regem: Ecce caput Isboseth filii Saul inimici tui, qui quærebat animam tuam: et dedit Dominus domino meo regi ultionem hodie de Saul, et de semine ejus. 010 2SA 004 009 Respondens autem David Rechab, et Baana fratri ejus, filiis Remmon Berothitæ, dixit ad eos: Vivit Dominus, qui eruit animam meam de omni angustia, 010 2SA 004 010 quoniam eum qui annuntiaverat mihi, et dixerat: Mortuus est Saul: qui putabat se prospera nuntiare, tenui, et occidi eum in Siceleg, cui oportebat mercedem dare pro nuntio. 010 2SA 004 011 Quanto magis nunc cum homines impii interfecerunt virum innoxium in domo sua, super lectum suum, non quæram sanguinem ejus de manu vestra, et auferam vos de terra? 010 2SA 004 012 Præcepit itaque David pueris suis, et interfecerunt eos: præcidentesque manus et pedes eorum, suspenderunt eos super piscinam in Hebron: caput autem Isboseth tulerunt, et sepelierunt in sepulchro Abner in Hebron. 010 2SA 005 001 Et venerunt universæ tribus Israël ad David in Hebron, dicentes: Ecce nos os tuum et caro tua sumus. 010 2SA 005 002 Sed et heri et nudiustertius cum esset Saul rex super nos, tu eras educens et reducens Israël: dixit autem Dominus ad te: Tu pasces populum meum Israël, et tu eris dux super Israël. 010 2SA 005 003 Venerunt quoque et seniores Israël ad regem in Hebron, et percussit cum eis rex David fœdus in Hebron coram Domino: unxeruntque David in regem super Israël. 010 2SA 005 004 Filius triginta annorum erat David cum regnare cœpisset, et quadraginta annis regnavit. 010 2SA 005 005 In Hebron regnavit super Judam septem annis et sex mensibus: in Jerusalem autem regnavit triginta tribus annis super omnem Israël et Judam. 010 2SA 005 006 Et abiit rex, et omnes viri qui erant cum eo, in Jerusalem, ad Jebusæum habitatorem terræ: dictumque est David ab eis: Non ingredieris huc, nisi abstuleris cæcos et claudos dicentes: Non ingredietur David huc. 010 2SA 005 007 Cepit autem David arcem Sion: hæc est civitas David. 010 2SA 005 008 Proposuerat enim David in die illa præmium, qui percussisset Jebusæum, et tetigisset domatum fistulas, et abstulisset cæcos et claudos odientes animam David. Idcirco dicitur in proverbio: Cæcus et claudus non intrabunt in templum. 010 2SA 005 009 Habitavit autem David in arce, et vocavit eam civitatem David: et ædificavit per gyrum a Mello et intrinsecus. 010 2SA 005 010 Et ingrediebatur proficiens atque succrescens, et Dominus Deus exercituum erat cum eo. 010 2SA 005 011 Misit quoque Hiram rex Tyri nuntios ad David, et ligna cedrina, et artifices lignorum, artificesque lapidum ad parietes: et ædificaverunt domum David. 010 2SA 005 012 Et cognovit David quoniam confirmasset eum Dominus regem super Israël, et quoniam exaltasset regnum ejus super populum suum Israël. 010 2SA 005 013 Accepit ergo David adhuc concubinas et uxores de Jerusalem, postquam venerat de Hebron: natique sunt David et alii filii et filiæ: 010 2SA 005 014 et hæc nomina eorum, qui nati sunt ei in Jerusalem: Samua, et Sobab, et Nathan, et Salomon, 010 2SA 005 015 et Jebahar, et Elisua, et Nepheg, 010 2SA 005 016 et Japhia, et Elisama, et Elioda, et Eliphaleth. 010 2SA 005 017 Audierunt ergo Philisthiim quod unxissent David in regem super Israël, et ascenderunt universi ut quærerent David: quod cum audisset David, descendit in præsidium. 010 2SA 005 018 Philisthiim autem venientes diffusi sunt in valle Raphaim. 010 2SA 005 019 Et consuluit David Dominum, dicens: Si ascendam ad Philisthiim? et si dabis eos in manu mea? Et dixit Dominus ad David: Ascende, quia tradens dabo Philisthiim in manu tua. 010 2SA 005 020 Venit ergo David in Baal Pharasim: et percussit eos ibi, et dixit: Divisit Dominus inimicos meos coram me, sicut dividuntur aquæ. Propterea vocatum est nomen loci illius, Baal Pharasim. 010 2SA 005 021 Et reliquerunt ibi sculptilia sua, quæ tulit David et viri ejus. 010 2SA 005 022 Et addiderunt adhuc Philisthiim ut ascenderent, et diffusi sunt in valle Raphaim. 010 2SA 005 023 Consuluit autem David Dominum: Si ascendam contra Philisthæos, et tradas eos in manus meas? Qui respondit: Non ascendas contra eos, sed gyra post tergum eorum, et venies ad eos ex adverso pyrorum. 010 2SA 005 024 Et cum audieris sonitum gradientis in cacumine pyrorum, tunc inibis prælium: quia tunc egredietur Dominus ante faciem tuam, ut percutiat castra Philisthiim. 010 2SA 005 025 Fecit itaque David sicut præceperat ei Dominus, et percussit Philisthiim de Gabaa usque dum venias Gezer. 010 2SA 006 001 Congregavit autem rursum David omnes electos ex Israël, triginta millia. 010 2SA 006 002 Surrexitque David, et abiit, et universus populus qui erat cum eo de viris Juda, ut adducerent arcam Dei, super quam invocatum est nomen Domini exercituum, sedentis in cherubim super eam. 010 2SA 006 003 Et imposuerunt arcam Dei super plaustrum novum: tuleruntque eam de domo Abinadab, qui erat in Gabaa: Oza autem et Ahio, filii Abinadab, minabant plaustrum novum. 010 2SA 006 004 Cumque tulissent eam de domo Abinadab, qui erat in Gabaa, custodiens arcam Dei Ahio præcedebat arcam. 010 2SA 006 005 David autem et omnis Israël ludebant coram Domino in omnibus lignis fabrefactis, et citharis et lyris et tympanis et sistris et cymbalis. 010 2SA 006 006 Postquam autem venerunt ad aream Nachon, extendit Oza manum ad arcam Dei, et tenuit eam: quoniam calcitrabant boves, et declinaverunt eam. 010 2SA 006 007 Iratusque est indignatione Dominus contra Ozam, et percussit eum super temeritate: qui mortuus est ibi juxta arcam Dei. 010 2SA 006 008 Contristatus est autem David, eo quod percussisset Dominus Ozam, et vocatum est nomen loci illius: Percussio Ozæ, usque in diem hanc. 010 2SA 006 009 Et extimuit David Dominum in die illa, dicens: Quomodo ingredietur ad me arca Domini? 010 2SA 006 010 Et noluit divertere ad se arcam Domini in civitatem David: sed divertit eam in domum Obededom Gethæi. 010 2SA 006 011 Et habitavit arca Domini in domo Obededom Gethæi tribus mensibus: et benedixit Dominus Obededom, et omnem domum ejus. 010 2SA 006 012 Nuntiatumque est regi David quod benedixisset Dominus Obededom, et omnia ejus, propter arcam Dei. Abiit ergo David, et adduxit arcam Dei de domo Obededom in civitatem David cum gaudio: et erant cum David septem chori, et victima vituli. 010 2SA 006 013 Cumque transcendissent qui portabant arcam Domini sex passus, immolabat bovem et arietem, 010 2SA 006 014 et David saltabat totis viribus ante Dominum: porro David erat accinctus ephod lineo. 010 2SA 006 015 Et David et omnis domus Israël ducebant arcam testamenti Domini in jubilo, et in clangore buccinæ. 010 2SA 006 016 Cumque intrasset arca Domini in civitatem David, Michol filia Saul, prospiciens per fenestram, vidit regem David subsilientem atque saltantem coram Domino: et despexit eum in corde suo. 010 2SA 006 017 Et introduxerunt arcam Domini, et imposuerunt eam in loco suo in medio tabernaculi, quod tetenderat ei David: et obtulit David holocausta et pacifica coram Domino. 010 2SA 006 018 Cumque complesset offerens holocausta et pacifica, benedixit populo in nomine Domini exercituum. 010 2SA 006 019 Et partitus est universæ multitudini Israël tam viro quam mulieri singulis collyridam panis unam, et assaturam bubulæ carnis unam, et similam frixam oleo: et abiit omnis populus, unusquisque in domum suam. 010 2SA 006 020 Reversusque est David ut benediceret domui suæ: et egressa Michol filia Saul in occursum David, ait: Quam gloriosus fuit hodie rex Israël discooperiens se ante ancillas servorum suorum, et nudatus est, quasi si nudetur unus de scurris. 010 2SA 006 021 Dixitque David ad Michol: Ante Dominum, qui elegit me potius quam patrem tuum et quam omnem domum ejus, et præcepit mihi ut essem dux super populum Domini in Israël 010 2SA 006 022 et Judam, et vilior fiam plus quam factus sum: et ero humilis in oculis meis, et cum ancillis de quibus locuta es, gloriosior apparebo. 010 2SA 006 023 Igitur Michol filiæ Saul non est natus filius usque in diem mortis suæ. 010 2SA 007 001 Factum est autem cum sedisset rex in domo sua, et Dominus dedisset ei requiem undique ab universis inimicis suis, 010 2SA 007 002 dixit ad Nathan prophetam: Videsne quod ego habitem in domo cedrina, et arca Dei posita sit in medio pellium? 010 2SA 007 003 Dixitque Nathan ad regem: Omne quod est in corde tuo, vade, fac: quia Dominus tecum est. 010 2SA 007 004 Factum est autem in illa nocte: et ecce sermo Domini ad Nathan, dicens: 010 2SA 007 005 Vade, et loquere ad servum meum David: Hæc dicit Dominus: Numquid tu ædificabis mihi domum ad habitandum? 010 2SA 007 006 Neque enim habitavi in domo ex die illa, qua eduxi filios Israël de terra Ægypti, usque in diem hanc: sed ambulabam in tabernaculo, et in tentorio. 010 2SA 007 007 Per cuncta loca quæ transivi cum omnibus filiis Israël, numquid loquens locutus sum ad unam de tribubus Israël, cui præcepi ut pasceret populum meum Israël, dicens: Quare non ædificastis mihi domum cedrinam? 010 2SA 007 008 Et nunc hæc dices servo meo David: Hæc dicit Dominus exercituum: Ego tuli te de pascuis sequentem greges, ut esses dux super populum meum Israël: 010 2SA 007 009 et fui tecum in omnibus ubicumque ambulasti, et interfeci universos inimicos tuos a facie tua: fecique tibi nomen grande, juxta nomen magnorum qui sunt in terra. 010 2SA 007 010 Et ponam locum populo meo Israël, et plantabo eum, et habitabit sub eo, et non turbabitur amplius: nec addent filii iniquitatis ut affligant eum sicut prius, 010 2SA 007 011 ex die qua constitui judices super populum meum Israël: et requiem dabo tibi ab omnibus inimicis tuis: prædicitque tibi Dominus quod domum faciat tibi Dominus. 010 2SA 007 012 Cumque completi fuerint dies tui, et dormieris cum patribus tuis, suscitabo semen tuum post te, quod egredietur de utero tuo, et firmabo regnum ejus. 010 2SA 007 013 Ipse ædificabit domum nomini meo, et stabiliam thronum regni ejus usque in sempiternum. 010 2SA 007 014 Ego ero ei in patrem, et ipse erit mihi in filium: qui si inique aliquid gesserit, arguam eum in virga virorum, et in plagis filiorum hominum. 010 2SA 007 015 Misericordiam autem meam non auferam ab eo, sicut abstuli a Saul, quem amovi a facie mea. 010 2SA 007 016 Et fidelis erit domus tua, et regnum tuum usque in æternum ante faciem tuam, et thronus tuus erit firmus jugiter. 010 2SA 007 017 Secundum omnia verba hæc, et juxta universam visionem istam, sic locutus est Nathan ad David. 010 2SA 007 018 Ingressus est autem rex David, et sedit coram Domino, et dixit: Quis ego sum, Domine Deus, et quæ domus mea, quia adduxisti me hucusque? 010 2SA 007 019 Sed et hoc parum visum est in conspectu tuo, Domine Deus, nisi loquereris etiam de domo servi tui in longinquum: ista est enim lex Adam, Domine Deus. 010 2SA 007 020 Quid ergo addere poterit adhuc David, ut loquatur ad te? tu enim scis servum tuum, Domine Deus. 010 2SA 007 021 Propter verbum tuum, et secundum cor tuum, fecisti omnia magnalia hæc, ita ut notum faceres servo tuo. 010 2SA 007 022 Idcirco magnificatus es, Domine Deus, quia non est similis tui, neque est deus extra te, in omnibus quæ audivimus auribus nostris. 010 2SA 007 023 Quæ est autem ut populus tuus Israël gens in terra, propter quam ivit Deus ut redimeret eam sibi in populum, et poneret sibi nomen, faceretque eis magnalia et horribilia super terram a facie populi tui quem redemisti tibi ex Ægypto, gentem, et deum ejus. 010 2SA 007 024 Firmasti enim tibi populum tuum Israël in populum sempiternum: et tu, Domine Deus, factus es eis in Deum. 010 2SA 007 025 Nunc ergo Domine Deus, verbum quod locutus es super servum tuum, et super domum ejus, suscita in sempiternum: et fac sicut locutus es, 010 2SA 007 026 ut magnificetur nomen tuum usque in sempiternum, atque dicatur: Dominus exercituum, Deus super Israël. Et domus servi tui David erit stabilita coram Domino, 010 2SA 007 027 quia tu, Domine exercituum Deus Israël, revelasti aurem servi tui, dicens: Domum ædificabo tibi: propterea invenit servus tuus cor suum ut oraret te oratione hac. 010 2SA 007 028 Nunc ergo Domine Deus, tu es Deus, et verba tua erunt vera: locutus es enim ad servum tuum bona hæc. 010 2SA 007 029 Incipe ergo, et benedic domui servi tui, ut sit in sempiternum coram te: quia tu, Domine Deus, locutus es, et benedictione tua benedicetur domus servi tui in sempiternum. 010 2SA 008 001 Factum est autem post hæc, percussit David Philisthiim, et humiliavit eos, et tulit David frenum tributi de manu Philisthiim. 010 2SA 008 002 Et percussit Moab, et mensus est eos funiculo, coæquans terræ: mensus est autem duos funiculos, unum ad occidendum, et unum ad vivificandum: factusque est Moab David serviens sub tributo. 010 2SA 008 003 Et percussit David Adarezer filium Rohob regem Soba, quando profectus est ut dominaretur super flumen Euphraten. 010 2SA 008 004 Et captis David ex parte ejus mille septingentis equitibus, et viginti millibus peditum, subnervavit omnes jugales curruum: dereliquit autem ex eis centum currus. 010 2SA 008 005 Venit quoque Syria Damasci, ut præsidium ferret Adarezer regi Soba: et percussit David de Syria viginti duo millia virorum. 010 2SA 008 006 Et posuit David præsidium in Syria Damasci: factaque est Syria David serviens sub tributo: servavitque Dominus David in omnibus ad quæcumque profectus est. 010 2SA 008 007 Et tulit David arma aurea quæ habebant servi Adarezer, et detulit ea in Jerusalem. 010 2SA 008 008 Et de Bete et de Beroth, civitatibus Adarezer, tulit rex David æs multum nimis. 010 2SA 008 009 Audivit autem Thou rex Emath quod percussisset David omne robur Adarezer, 010 2SA 008 010 et misit Thou Joram filium suum ad regem David, ut salutaret eum congratulans, et gratias ageret: eo quod expugnasset Adarezer, et percussisset eum. Hostis quippe erat Thou Adarezer, et in manu ejus erant vasa aurea, et vasa argentea, et vasa ærea: 010 2SA 008 011 quæ et ipsa sanctificavit rex David Domino cum argento et auro quæ sanctificaverat de universis gentibus quas subegerat, 010 2SA 008 012 de Syria, et Moab, et filiis Ammon, et Philisthiim, et Amalec, et de manubiis Adarezer filii Rohob regis Soba. 010 2SA 008 013 Fecit quoque sibi David nomen cum reverteretur capta Syria in valle Salinarum, cæsis decem et octo millibus: 010 2SA 008 014 et posuit in Idumæa custodes, statuitque præsidium: et facta est universa Idumæa serviens David, et servavit Dominus David in omnibus ad quæcumque profectus est. 010 2SA 008 015 Et regnavit David super omnem Israël: faciebat quoque David judicium et justitiam omni populo suo. 010 2SA 008 016 Joab autem filius Sarviæ erat super exercitum: porro Josaphat filius Ahilud erat a commentariis: 010 2SA 008 017 et Sadoc filius Achitob, et Achimelech filius Abiathar, erant sacerdotes: et Saraias, scriba: 010 2SA 008 018 Banaias autem filius Jojadæ super Cerethi et Phelethi: filii autem David sacerdotes erant. 010 2SA 009 001 Et dixit David: Putasne est aliquis qui remanserit de domo Saul, ut faciam cum eo misericordiam propter Jonathan? 010 2SA 009 002 Erat autem de domo Saul servus nomine Siba: quem cum vocasset rex ad se, dixit ei: Tune es Siba? Et ille respondit: Ego sum servus tuus. 010 2SA 009 003 Et ait rex: Numquid superest aliquis de domo Saul, ut faciam cum eo misericordiam Dei? Dixitque Siba regi: Superest filius Jonathæ, debilis pedibus. 010 2SA 009 004 Ubi, inquit, est? Et Siba ad regem: Ecce, ait, in domo est Machir filii Ammiel, in Lodabar. 010 2SA 009 005 Misit ergo rex David, et tulit eum de domo Machir filii Ammiel, de Lodabar. 010 2SA 009 006 Cum autem venisset Miphiboseth filius Jonathæ filii Saul ad David, corruit in faciem suam, et adoravit. Dixitque David: Miphiboseth? Qui respondit: Adsum servus tuus. 010 2SA 009 007 Et ait ei David: Ne timeas, quia faciens faciam in te misericordiam propter Jonathan patrem tuum, et restituam tibi omnes agros Saul patris tui: et tu comedes panem in mensa mea semper. 010 2SA 009 008 Qui adorans eum, dixit: Quis ego sum servus tuus, quoniam respexisti super canem mortuum similem mei? 010 2SA 009 009 Vocavit itaque rex Sibam puerum Saul, et dixit ei: Omnia quæcumque fuerunt Saul, et universam domum ejus, dedi filio domini tui. 010 2SA 009 010 Operare igitur ei terram tu, et filii tui, et servi tui, et inferes filio domini tui cibos ut alatur: Miphiboseth autem filius domini tui comedet semper panem super mensam meam. Erant autem Sibæ quindecim filii, et viginti servi. 010 2SA 009 011 Dixitque Siba ad regem: Sicut jussisti, domine mi rex, servo tuo, sic faciet servus tuus: et Miphiboseth comedet super mensam meam, quasi unus de filiis regis. 010 2SA 009 012 Habebat autem Miphiboseth filium parvulum nomine Micha: omnis vero cognatio domus Sibæ serviebat Miphiboseth. 010 2SA 009 013 Porro Miphiboseth habitabat in Jerusalem, quia de mensa regis jugiter vescebatur: et erat claudus utroque pede. 010 2SA 010 001 Factum est autem post hæc ut moreretur rex filiorum Ammon, et regnavit Hanon filius ejus pro eo. 010 2SA 010 002 Dixitque David: Faciam misericordiam cum Hanon filio Naas, sicut fecit pater ejus mecum misericordiam. Misit ergo David, consolans eum per servos suos super patris interitu. Cum autem venissent servi David in terram filiorum Ammon, 010 2SA 010 003 dixerunt principes filiorum Ammon ad Hanon dominum suum: Putas quod propter honorem patris tui miserit David ad te consolatores, et non ideo ut investigaret, et exploraret civitatem, et everteret eam, misit David servos suos ad te? 010 2SA 010 004 Tulit itaque Hanon servos David, rasitque dimidiam partem barbæ eorum et præscidit vestes eorum medias usque ad nates, et dimisit eos. 010 2SA 010 005 Quod cum nuntiatum esset David, misit in occursum eorum: erant enim viri confusi turpiter valde, et mandavit eis David: Manete in Jericho donec crescat barba vestra, et tunc revertimini. 010 2SA 010 006 Videntes autem filii Ammon quod injuriam fecissent David, miserunt, et conduxerunt mercede Syrum Rohob, et Syrum Soba, viginti millia peditum, et a rege Maacha mille viros, et ab Istob duodecim millia virorum. 010 2SA 010 007 Quod cum audisset David, misit Joab et omnem exercitum bellatorum. 010 2SA 010 008 Egressi sunt ergo filii Ammon, et direxerunt aciem ante ipsum introitum portæ: Syrus autem Soba, et Rohob, et Istob, et Maacha, seorsum erant in campo. 010 2SA 010 009 Videns igitur Joab quod præparatum esset adversum se prælium et ex adverso et post tergum, elegit ex omnibus electis Israël, et instruxit aciem contra Syrum: 010 2SA 010 010 reliquam autem partem populi tradidit Abisai fratri suo, qui direxit aciem adversus filios Ammon. 010 2SA 010 011 Et ait Joab: Si prævaluerint adversum me Syri, eris mihi in adjutorium: si autem filii Ammon prævaluerint adversum te, auxiliabor tibi. 010 2SA 010 012 Esto vir fortis, et pugnemus pro populo nostro et civitate Dei nostri: Dominus autem faciet quod bonum est in conspectu suo. 010 2SA 010 013 Iniit itaque Joab, et populus qui erat cum eo, certamen contra Syros: qui statim fugerunt a facie ejus. 010 2SA 010 014 Filii autem Ammon videntes quia fugissent Syri, fugerunt et ipsi a facie Abisai, et ingressi sunt civitatem: reversusque est Joab a filiis Ammon, et venit Jerusalem. 010 2SA 010 015 Videntes igitur Syri quoniam corruissent coram Israël, congregati sunt pariter. 010 2SA 010 016 Misitque Adarezer, et eduxit Syros qui erant trans fluvium, et adduxit eorum exercitum: Sobach autem, magister militiæ Adarezer, erat princeps eorum. 010 2SA 010 017 Quod cum nuntiatum esset David, contraxit omnem Israëlem, et transivit Jordanem, venitque in Helam: et direxerunt aciem Syri ex adverso David, et pugnaverunt contra eum. 010 2SA 010 018 Fugeruntque Syri a facie Israël, et occidit David de Syris septingentos currus, et quadraginta millia equitum: et Sobach principem militiæ percussit, qui statim mortuus est. 010 2SA 010 019 Videntes autem universi reges qui erant in præsidio Adarezer, se victos esse ab Israël, expaverunt, et fugerunt quinquaginta et octo millia coram Israël. Et fecerunt pacem cum Israël, et servierunt eis: timueruntque Syri auxilium præbere ultra filiis Ammon. 010 2SA 011 001 Factum est autem, vertente anno, eo tempore quo solent reges ad bella procedere, misit David Joab, et servos suos cum eo, et universum Israël, et vastaverunt filios Ammon, et obsederunt Rabba: David autem remansit in Jerusalem. 010 2SA 011 002 Dum hæc agerentur, accidit ut surgeret David de strato suo post meridiem, et deambularet in solario domus regiæ: viditque mulierem se lavantem ex adverso super solarium suum: erat autem mulier pulchra valde. 010 2SA 011 003 Misit ergo rex, et requisivit quæ esset mulier. Nuntiatumque est ei quod ipsa esset Bethsabee filia Eliam, uxor Uriæ Hethæi. 010 2SA 011 004 Missis itaque David nuntiis, tulit eam: quæ cum ingressa esset ad illum, dormivit cum ea: statimque sanctificata est ab immunditia sua, 010 2SA 011 005 et reversa est domum suam concepto fœtu. Mittensque nuntiavit David, et ait: Concepi. 010 2SA 011 006 Misit autem David ad Joab, dicens: Mitte ad me Uriam Hethæum. Misitque Joab Uriam ad David. 010 2SA 011 007 Et venit Urias ad David. Quæsivitque David quam recte ageret Joab et populus, et quomodo administraretur bellum. 010 2SA 011 008 Et dixit David ad Uriam: Vade in domum tuam, et lava pedes tuos. Et egressus est Urias de domo regis, secutusque est eum cibus regius. 010 2SA 011 009 Dormivit autem Urias ante portam domus regiæ cum aliis servis domini sui, et non descendit ad domum suam. 010 2SA 011 010 Nuntiatumque est David a dicentibus: Non ivit Urias in domum suam. Et ait David ad Uriam: Numquid non de via venisti? quare non descendisti in domum tuam? 010 2SA 011 011 Et ait Urias ad David: Arca Dei et Israël et Juda habitant in papilionibus, et dominus meus Joab et servi domini mei super faciem terræ manent: et ego ingrediar domum meam, ut comedam et bibam, et dormiam cum uxore mea? Per salutem tuam, et per salutem animæ tuæ, non faciam rem hanc. 010 2SA 011 012 Ait ergo David ad Uriam: Mane hic etiam hodie, et cras dimittam te. Mansit Urias in Jerusalem in die illa et altera: 010 2SA 011 013 et vocavit eum David ut comederet coram se et biberet, et inebriavit eum: qui egressus vespere, dormivit in strato suo cum servis domini sui, et in domum suam non descendit. 010 2SA 011 014 Factum est ergo mane, et scripsit David epistolam ad Joab: misitque per manum Uriæ, 010 2SA 011 015 scribens in epistola: Ponite Uriam ex adverso belli, ubi fortissimum est prælium: et derelinquite eum, ut percussus intereat. 010 2SA 011 016 Igitur cum Joab obsideret urbem, posuit Uriam in loco ubi sciebat viros esse fortissimos. 010 2SA 011 017 Egressique viri de civitate, bellabant adversum Joab, et ceciderunt de populo servorum David, et mortuus est etiam Urias Hethæus. 010 2SA 011 018 Misit itaque Joab, et nuntiavit David omnia verba prælii: 010 2SA 011 019 præcepitque nuntio, dicens: Cum compleveris universos sermones belli ad regem, 010 2SA 011 020 si eum videris indignari, et dixerit: Quare accessistis ad murum, ut præliaremini? an ignorabatis quod multa desuper ex muro tela mittantur? 010 2SA 011 021 Quis percussit Abimelech filium Jerobaal? nonne mulier misit super eum fragmen molæ de muro, et interfecit eum in Thebes? quare juxta murum accessistis? dices: Etiam servus tuus Urias Hethæus occubuit. 010 2SA 011 022 Abiit ergo nuntius, et venit, et narravit David omnia quæ ei præceperat Joab. 010 2SA 011 023 Et dixit nuntius ad David: Prævaluerunt adversum nos viri, et egressi sunt ad nos in agrum: nos autem facto impetu persecuti eos sumus usque ad portam civitatis. 010 2SA 011 024 Et direxerunt jacula sagittarii ad servos tuos ex muro desuper, mortuique sunt de servis regis: quin etiam servus tuus Urias Hethæus mortuus est. 010 2SA 011 025 Et dixit David ad nuntium: Hæc dices Joab: Non te frangat ista res: varius enim eventus est belli, nunc hunc, et nunc illum consumit gladius: conforta bellatores tuos adversus urbem ut destruas eam, et exhortare eos. 010 2SA 011 026 Audivit autem uxor Uriæ quod mortuus esset Urias vir suus, et planxit eum. 010 2SA 011 027 Transacto autem luctu, misit David, et introduxit eam in domum suam, et facta est ei uxor, peperitque ei filium: et displicuit verbum hoc quod fecerat David, coram Domino. 010 2SA 012 001 Misit ergo Dominus Nathan ad David: qui cum venisset ad eum, dixit ei: Duo viri erant in civitate una, unus dives, et alter pauper. 010 2SA 012 002 Dives habebat oves et boves plurimos valde. 010 2SA 012 003 Pauper autem nihil habebat omnino, præter ovem unam parvulam quam emerat et nutrierat, et quæ creverat apud eum cum filiis ejus simul, de pane illius comedens, et de calice ejus bibens, et in sinu illius dormiens: eratque illi sicut filia. 010 2SA 012 004 Cum autem peregrinus quidam venisset ad divitem, parcens ille sumere de ovibus et de bobus suis, ut exhiberet convivium peregrino illi qui venerat ad se, tulit ovem viri pauperis, et præparavit cibos homini qui venerat ad se. 010 2SA 012 005 Iratus autem indignatione David adversus hominem illum nimis, dixit ad Nathan: Vivit Dominus, quoniam filius mortis est vir qui fecit hoc. 010 2SA 012 006 Ovem reddet in quadruplum, eo quod fecerit verbum istud, et non pepercerit. 010 2SA 012 007 Dixit autem Nathan ad David: Tu es ille vir. Hæc dicit Dominus Deus Israël: Ego unxi te in regem super Israël, et ego erui te de manu Saul, 010 2SA 012 008 et dedi tibi domum domini tui, et uxores domini tui in sinu tuo, dedique tibi domum Israël et Juda: et si parva sunt ista, adjiciam tibi multo majora. 010 2SA 012 009 Quare ergo contempsisti verbum Domini, ut faceres malum in conspectu meo? Uriam Hethæum percussisti gladio, et uxorem illius accepisti in uxorem tibi, et interfecisti eum gladio filiorum Ammon. 010 2SA 012 010 Quam ob rem non recedet gladius de domo tua usque in sempiternum, eo quod despexeris me, et tuleris uxorem Uriæ Hethæi ut esset uxor tua. 010 2SA 012 011 Itaque hæc dicit Dominus: Ecce ego suscitabo super te malum de domo tua, et tollam uxores tuas in oculis tuis, et dabo proximo tuo: et dormiet cum uxoribus tuis in oculis solis hujus. 010 2SA 012 012 Tu enim fecisti abscondite: ego autem faciam verbum istud in conspectu omnis Israël, et in conspectu solis. 010 2SA 012 013 Et dixit David ad Nathan: Peccavi Domino. Dixitque Nathan ad David: Dominus quoque transtulit peccatum tuum: non morieris. 010 2SA 012 014 Verumtamen quoniam blasphemare fecisti inimicos Domini, propter verbum hoc, filius qui natus est tibi, morte morietur. 010 2SA 012 015 Et reversus est Nathan in domum suam. Percussit quoque Dominus parvulum quem pepererat uxor Uriæ David, et desperatus est. 010 2SA 012 016 Deprecatusque est David Dominum pro parvulo: et jejunavit David jejunio, et ingressus seorsum, jacuit super terram. 010 2SA 012 017 Venerunt autem seniores domus ejus, cogentes eum ut surgeret de terra: qui noluit, nec comedit cum eis cibum. 010 2SA 012 018 Accidit autem die septima ut moreretur infans: timueruntque servi David nuntiare ei quod mortuus esset parvulus: dixerunt enim: Ecce cum parvulus adhuc viveret, loquebamur ad eum, et non audiebat vocem nostram: quanto magis si dixerimus: Mortuus est puer, se affliget? 010 2SA 012 019 Cum ergo David vidisset servos suos mussitantes, intellexit quod mortuus esset infantulus: dixitque ad servos suos: Num mortuus est puer? Qui responderunt ei: Mortuus est. 010 2SA 012 020 Surrexit ergo David de terra, et lotus unctusque est: cumque mutasset vestem, ingressus est domum Domini: et adoravit, et venit in domum suam, petivitque ut ponerent ei panem, et comedit. 010 2SA 012 021 Dixerunt autem ei servi sui: Quis est sermo quem fecisti? propter infantem, cum adhuc viveret, jejunasti et flebas: mortuo autem puero, surrexisti, et comedisti panem. 010 2SA 012 022 Qui ait: Propter infantem, dum adhuc viveret, jejunavi et flevi: dicebam enim: Quis scit si forte donet eum mihi Dominus, et vivat infans? 010 2SA 012 023 Nunc autem quia mortuus est, quare jejunem? numquid potero revocare eum amplius? ego vadam magis ad eum: ille vero non revertetur ad me. 010 2SA 012 024 Et consolatus est David Bethsabee uxorem suam, ingressusque ad eam dormivit cum ea: quæ genuit filium, et vocavit nomen ejus Salomon: et Dominus dilexit eum. 010 2SA 012 025 Misitque in manu Nathan prophetæ, et vocavit nomen ejus, Amabilis Domino, eo quod diligeret eum Dominus. 010 2SA 012 026 Igitur pugnabat Joab contra Rabbath filiorum Ammon, et expugnabat urbem regiam. 010 2SA 012 027 Misitque Joab nuntios ad David, dicens: Dimicavi adversum Rabbath, et capienda est Urbs aquarum. 010 2SA 012 028 Nunc igitur congrega reliquam partem populi, et obside civitatem, et cape eam: ne cum a me vastata fuerit urbs, nomini meo ascribatur victoria. 010 2SA 012 029 Congregavit itaque David omnem populum, et profectus est adversum Rabbath: cumque dimicasset, cepit eam. 010 2SA 012 030 Et tulit diadema regis eorum de capite ejus, pondo auri talentum, habens gemmas pretiosissimas: et impositum est super caput David. Sed et prædam civitatis asportavit multam valde: 010 2SA 012 031 populum quoque ejus adducens serravit, et circumegit super eos ferrata carpenta: divisitque cultris, et traduxit in typo laterum: sic fecit universis civitatibus filiorum Ammon. Et reversus est David et omnis exercitus in Jerusalem. 010 2SA 013 001 Factum est autem post hæc ut Absalom filii David sororem speciosissimam, vocabulo Thamar, adamaret Amnon filius David, 010 2SA 013 002 et deperiret eam valde, ita ut propter amorem ejus ægrotaret: quia cum esset virgo, difficile ei videbatur ut quippiam inhoneste ageret cum ea. 010 2SA 013 003 Erat autem Amnon amicus nomine Jonadab, filius Semmaa fratris David, vir prudens valde. 010 2SA 013 004 Qui dixit ad eum: Quare sic attenuaris macie, fili regis, per singulos dies? cur non indicas mihi? Dixitque ei Amnon: Thamar sororem fratris mei Absalom amo. 010 2SA 013 005 Cui respondit Jonadab: Cuba super lectum tuum, et languorem simula: cumque venerit pater tuus ut visitet te, dic ei: Veniat, oro, Thamar soror mea, ut det mihi cibum, et faciat pulmentum, ut comedam de manu ejus. 010 2SA 013 006 Accubuit itaque Amnon, et quasi ægrotare cœpit: cumque venisset rex ad visitandum eum, ait Amnon ad regem: Veniat, obsecro, Thamar soror mea, ut faciat in oculis meis duas sorbitiunculas, et cibum capiam de manu ejus. 010 2SA 013 007 Misit ergo David ad Thamar domum, dicens: Veni in domum Amnon fratris tui, et fac ei pulmentum. 010 2SA 013 008 Venitque Thamar in domum Amnon fratris sui: ille autem jacebat. Quæ tollens farinam commiscuit, et liquefaciens, in oculis ejus coxit sorbitiunculas. 010 2SA 013 009 Tollensque quod coxerat, effudit, et posuit coram eo, et noluit comedere: dixitque Amnon: Ejicite universos a me. Cumque ejecissent omnes, 010 2SA 013 010 dixit Amnon ad Thamar: Infer cibum in conclave, ut vescar de manu tua. Tulit ergo Thamar sorbitiunculas quas fecerat, et intulit ad Amnon fratrem suum in conclave. 010 2SA 013 011 Cumque obtulisset ei cibum, apprehendit eam, et ait: Veni, cuba mecum, soror mea. 010 2SA 013 012 Quæ respondit ei: Noli frater mi, noli opprimere me: neque enim hoc fas est in Israël: noli facere stultitiam hanc. 010 2SA 013 013 Ego enim ferre non potero opprobrium meum, et tu eris quasi unus de insipientibus in Israël: quin potius loquere ad regem, et non negabit me tibi. 010 2SA 013 014 Noluit autem acquiescere precibus ejus, sed prævalens viribus oppressit eam, et cubavit cum ea. 010 2SA 013 015 Et exosam eam habuit Amnon odio magno nimis: ita ut majus esset odium quo oderat eam, amore quo ante dilexerat. Dixitque ei Amnon: Surge, et vade. 010 2SA 013 016 Quæ respondit ei: Majus est hoc malum quod nunc agis adversum me, quam quod ante fecisti, expellens me. Et noluit audire eam: 010 2SA 013 017 sed vocato puero qui ministrabat ei, dixit: Ejice hanc a me foras, et claude ostium post eam. 010 2SA 013 018 Quæ induta erat talari tunica: hujuscemodi enim filiæ regis virgines vestibus utebantur. Ejecit itaque eam minister illius foras: clausitque fores post eam. 010 2SA 013 019 Quæ aspergens cinerem capiti suo, scissa talari tunica, impositisque manibus super caput suum, ibat ingrediens, et clamans. 010 2SA 013 020 Dixit autem ei Absalom frater suus: Numquid Amnon frater tuus concubuit tecum? sed nunc soror, tace: frater tuus est: neque affligas cor tuum pro hac re. Mansit itaque Thamar contabescens in domo Absalom fratris sui. 010 2SA 013 021 Cum autem audisset rex David verba hæc, contristatus est valde: et noluit contristare spiritum Amnon filii sui, quoniam diligebat eum, quia primogenitus erat ei. 010 2SA 013 022 Porro non est locutus Absalom ad Amnon nec malum nec bonum: oderat enim Absalom Amnon, eo quod violasset Thamar sororem suam. 010 2SA 013 023 Factum est autem post tempus biennii ut tonderentur oves Absalom in Baalhasor, quæ est juxta Ephraim: et vocavit Absalom omnes filios regis, 010 2SA 013 024 venitque ad regem, et ait ad eum: Ecce tondentur oves servi tui: veniat, oro, rex cum servis suis ad servum suum. 010 2SA 013 025 Dixitque rex ad Absalom: Noli fili mi, noli rogare ut veniamus omnes et gravemus te. Cum autem cogeret eum, et noluisset ire, benedixit ei. 010 2SA 013 026 Et ait Absalom: Si non vis venire, veniat, obsecro, nobiscum saltem Amnon frater meus. Dixitque ad eum rex: Non est necesse ut vadat tecum. 010 2SA 013 027 Coëgit itaque Absalom eum, et dimisit cum eo Amnon et universos filios regis. Feceratque Absalom convivium quasi convivium regis. 010 2SA 013 028 Præceperat autem Absalom pueris suis, dicens: Observate cum temulentus fuerit Amnon vino, et dixero vobis: Percutite eum, et interficite: nolite timere: ego enim sum qui præcipio vobis: roboramini, et estote viri fortes. 010 2SA 013 029 Fecerunt ergo pueri Absalom adversum Amnon sicut præceperat eis Absalom. Surgentesque omnes filii regis ascenderunt singuli mulas suas, et fugerunt. 010 2SA 013 030 Cumque adhuc pergerent in itinere, fama pervenit ad David, dicens: Percussit Absalom omnes filios regis, et non remansit ex eis saltem unus. 010 2SA 013 031 Surrexit itaque rex, et scidit vestimenta sua, et cecidit super terram: et omnes servi illius qui assistebant ei, sciderunt vestimenta sua. 010 2SA 013 032 Respondens autem Jonadab filius Semmaa fratris David, dixit: Ne æstimet dominus meus rex quod omnes pueri filii regis occisi sint: Amnon solus mortuus est, quoniam in ore Absalom erat positus ex die qua oppressit Thamar sororem ejus. 010 2SA 013 033 Nunc ergo ne ponat dominus meus rex super cor suum verbum istud, dicens: Omnes filii regis occisi sunt: quoniam Amnon solus mortuus est. 010 2SA 013 034 Fugit autem Absalom. Et elevavit puer speculator oculos suos, et aspexit: et ecce populus multus veniebat per iter devium ex latere montis. 010 2SA 013 035 Dixit autem Jonadab ad regem: Ecce filii regis adsunt: juxta verbum servi tui, sic factum est. 010 2SA 013 036 Cumque cessasset loqui, apparuerunt et filii regis: et intrantes levaverunt vocem suam, et fleverunt: sed et rex et omnes servi ejus fleverunt ploratu magno nimis. 010 2SA 013 037 Porro Absalom fugiens abiit ad Tholomai filium Ammiud regem Gessur. Luxit ergo David filium suum cunctis diebus. 010 2SA 013 038 Absalom autem cum fugisset, et venisset in Gessur, fuit ibi tribus annis. 010 2SA 013 039 Cessavitque rex David persequi Absalom, eo quod consolatus esset super Amnon interitu. 010 2SA 014 001 Intelligens autem Joab filius Sarviæ quod cor regis versum esset ad Absalom, 010 2SA 014 002 misit Thecuam, et tulit inde mulierem sapientem: dixitque ad eam: Lugere te simula, et induere veste lugubri, et ne ungaris oleo, ut sis quasi mulier jam plurimo tempore lugens mortuum: 010 2SA 014 003 et ingredieris ad regem, et loqueris ad eum sermones hujuscemodi. Posuit autem Joab verba in ore ejus. 010 2SA 014 004 Itaque cum ingressa fuisset mulier Thecuitis ad regem, cecidit coram eo super terram, et adoravit, et dixit: Serva me, rex. 010 2SA 014 005 Et ait ad eam rex: Quid causæ habes? Quæ respondit: Heu, mulier vidua ego sum: mortuus est enim vir meus. 010 2SA 014 006 Et ancillæ tuæ erant duo filii: qui rixati sunt adversum se in agro, nullusque erat qui eos prohibere posset: et percussit alter alterum, et interfecit eum. 010 2SA 014 007 Et ecce consurgens universa cognatio adversum ancillam tuam, dicit: Trade eum qui percussit fratrem suum, ut occidamus eum pro anima fratris sui quem interfecit, et deleamus hæredem: et quærunt extinguere scintillam meam quæ relicta est, ut non supersit viro meo nomen, et reliquiæ super terram. 010 2SA 014 008 Et ait rex ad mulierem: Vade in domum tuam, et ego jubebo pro te. 010 2SA 014 009 Dixitque mulier Thecuitis ad regem: In me, domine mi rex, sit iniquitas, et in domum patris mei: rex autem et thronus ejus sit innocens. 010 2SA 014 010 Et ait rex: Qui contradixerit tibi, adduc eum ad me, et ultra non addet ut tangat te. 010 2SA 014 011 Quæ ait: Recordetur rex Domini Dei sui, ut non multiplicentur proximi sanguinis ad ulciscendum, et nequaquam interficiant filium meum. Qui ait: Vivit Dominus, quia non cadet de capillis filii tui super terram. 010 2SA 014 012 Dixit ergo mulier: Loquatur ancilla tua ad dominum meum regem verbum. Et ait: Loquere. 010 2SA 014 013 Dixitque mulier: Quare cogitasti hujuscemodi rem contra populum Dei, et locutus est rex verbum istud, ut peccet, et non reducat ejectum suum? 010 2SA 014 014 Omnes morimur, et quasi aquæ dilabimur in terram, quæ non revertuntur: nec vult Deus perire animam, sed retractat cogitans ne penitus pereat qui abjectus est. 010 2SA 014 015 Nunc igitur veni, ut loquar ad dominum meum regem verbum hoc, præsente populo. Et dixit ancilla tua: Loquar ad regem, si quomodo faciat rex verbum ancillæ suæ. 010 2SA 014 016 Et audivit rex, ut liberaret ancillam suam de manu omnium qui volebant de hæreditate Dei delere me, et filium meum simul. 010 2SA 014 017 Dicat ergo ancilla tua, ut fiat verbum domini mei regis sicut sacrificium. Sicut enim angelus Dei, sic est dominus meus rex, ut nec benedictione, nec maledictione moveatur: unde et Dominus Deus tuus est tecum. 010 2SA 014 018 Et respondens rex, dixit ad mulierem: Ne abscondas a me verbum quod te interrogo. Dixitque ei mulier: Loquere, domine mi rex. 010 2SA 014 019 Et ait rex: Numquid manus Joab tecum est in omnibus istis? Respondit mulier, et ait: Per salutem animæ tuæ, domine mi rex, nec ad sinistram, nec ad dexteram est ex omnibus his quæ locutus est dominus meus rex: servus enim tuus Joab, ipse præcepit mihi, et ipse posuit in os ancillæ tuæ omnia verba hæc. 010 2SA 014 020 Ut verterem figuram sermonis hujus, servus tuus Joab præcepit istud: tu autem, domine mi rex, sapiens es, sicut habet sapientiam angelus Dei, ut intelligas omnia super terram. 010 2SA 014 021 Et ait rex ad Joab: Ecce placatus feci verbum tuum: vade ergo, et revoca puerum Absalom. 010 2SA 014 022 Cadensque Joab super faciem suam in terram, adoravit, et benedixit regi: et dixit Joab: Hodie intellexit servus tuus quia inveni gratiam in oculis tuis, domine mi rex: fecisti enim sermonem servi tui. 010 2SA 014 023 Surrexit ergo Joab et abiit in Gessur, et adduxit Absalom in Jerusalem. 010 2SA 014 024 Dixit autem rex: Revertatur in domum suam, et faciem meam non videat. Reversus est itaque Absalom in domum suam, et faciem regis non vidit. 010 2SA 014 025 Porro sicut Absalom, vir non erat pulcher in omni Israël, et decorus nimis: a vestigio pedis usque ad verticem non erat in eo ulla macula. 010 2SA 014 026 Et quando tondebat capillum (semel autem in anno tondebatur, quia gravabat eum cæsaries), ponderabat capillos capitis sui ducentis siclis, pondere publico. 010 2SA 014 027 Nati sunt autem Absalom filii tres, et filia una nomine Thamar, elegantis formæ. 010 2SA 014 028 Mansitque Absalom in Jerusalem duobus annis, et faciem regis non vidit. 010 2SA 014 029 Misit itaque ad Joab, ut mitteret eum ad regem: qui noluit venire ad eum. Cumque secundo misisset, et ille noluisset venire ad eum, 010 2SA 014 030 dixit servis suis: Scitis agrum Joab juxta agrum meum, habentem messem hordei: ite igitur, et succendite eum igni. Succenderunt ergo servi Absalom segetem igni. Et venientes servi Joab, scissis vestibus suis, dixerunt: Succenderunt servi Absalom partem agri igni. 010 2SA 014 031 Surrexitque Joab, et venit ad Absalom in domum ejus, et dixit: Quare succenderunt servi tui segetem meam igni? 010 2SA 014 032 Et respondit Absalom ad Joab: Misi ad te obsecrans ut venires ad me, et mitterem te ad regem, et diceres ei: Quare veni de Gessur? melius mihi erat ibi esse: obsecro ergo ut videam faciem regis: quod si memor est iniquitatis meæ, interficiat me. 010 2SA 014 033 Ingressus itaque Joab ad regem, nuntiavit ei omnia: vocatusque est Absalom, et intravit ad regem, et adoravit super faciem terræ coram eo: osculatusque est rex Absalom. 010 2SA 015 001 Igitur post hæc fecit sibi Absalom currus, et equites, et quinquaginta viros qui præcederent eum. 010 2SA 015 002 Et mane consurgens Absalom, stabat juxta introitum portæ, et omnem virum qui habebat negotium ut veniret ad regis judicium, vocabat Absalom ad se, et dicebat: De qua civitate es tu? Qui respondens aiebat: Ex una tribu Israël ego sum servus tuus. 010 2SA 015 003 Respondebatque ei Absalom: Videntur mihi sermones tui boni et justi, sed non est qui te audiat constitutus a rege. Dicebatque Absalom: 010 2SA 015 004 Quis me constituat judicem super terram, ut ad me veniant omnes qui habent negotium, et juste judicem? 010 2SA 015 005 Sed et cum accederet ad eum homo ut salutaret illum, extendebat manum suam, et apprehendens osculabatur eum. 010 2SA 015 006 Faciebatque hoc omni Israël venienti ad judicium ut audiretur a rege, et sollicitabat corda virorum Israël. 010 2SA 015 007 Post quadraginta autem annos, dixit Absalom ad regem David: Vadam, et reddam vota mea quæ vovi Domino in Hebron. 010 2SA 015 008 Vovens enim vovit servus tuus cum esset in Gessur Syriæ, dicens: Si reduxerit me Dominus in Jerusalem, sacrificabo Domino. 010 2SA 015 009 Dixitque ei rex David: Vade in pace. Et surrexit, et abiit in Hebron. 010 2SA 015 010 Misit autem Absalom exploratores in universas tribus Israël, dicens: Statim ut audieritis clangorem buccinæ, dicite: Regnavit Absalom in Hebron. 010 2SA 015 011 Porro cum Absalom ierunt ducenti viri de Jerusalem vocati, euntes simplici corde, et causam penitus ignorantes. 010 2SA 015 012 Accersivit quoque Absalom Achitophel Gilonitem consiliarium David, de civitate sua Gilo. Cumque immolaret victimas, facta est conjuratio valida, populusque concurrens augebatur cum Absalom. 010 2SA 015 013 Venit igitur nuntius ad David, dicens: Toto corde universus Israël sequitur Absalom. 010 2SA 015 014 Et ait David servis suis qui erant cum eo in Jerusalem: Surgite, fugiamus: neque enim erit nobis effugium a facie Absalom: festinate egredi, ne forte veniens occupet nos, et impellat super nos ruinam, et percutiat civitatem in ore gladii. 010 2SA 015 015 Dixeruntque servi regis ad eum: Omnia quæcumque præceperit dominus noster rex, libenter exequemur servi tui. 010 2SA 015 016 Egressus est ergo rex et universa domus ejus pedibus suis: et dereliquit rex decem mulieres concubinas ad custodiendam domum. 010 2SA 015 017 Egressusque rex et omnis Israël pedibus suis, stetit procul a domo: 010 2SA 015 018 et universi servi ejus ambulabant juxta eum, et legiones Cerethi, et Phelethi, et omnes Gethæi, pugnatores validi, sexcenti viri qui secuti eum fuerant de Geth pedites, præcedebant regem. 010 2SA 015 019 Dixit autem rex ad Ethai Gethæum: Cur venis nobiscum? revertere, et habita cum rege, quia peregrinus es, et egressus es de loco tuo. 010 2SA 015 020 Heri venisti, et hodie compelleris nobiscum egredi? ego autem vadam quo iturus sum: revertere, et reduc tecum fratres tuos, et Dominus faciet tecum misericordiam et veritatem, quia ostendisti gratiam et fidem. 010 2SA 015 021 Et respondit Ethai regi dicens: Vivit Dominus, et vivit dominus meus rex, quoniam in quocumque loco fueris, domine mi rex, sive in morte, sive in vita, ibi erit servus tuus. 010 2SA 015 022 Et ait David Ethai: Veni, et transi. Et transivit Ethai Gethæus, et omnes viri qui cum eo erant, et reliqua multitudo. 010 2SA 015 023 Omnesque flebant voce magna, et universus populus transibat: rex quoque transgrediebatur torrentem Cedron, et cunctus populus incedebat contra viam quæ respicit ad desertum. 010 2SA 015 024 Venit autem et Sadoc sacerdos, et universi Levitæ cum eo, portantes arcam fœderis Dei: et deposuerunt arcam Dei. Et ascendit Abiathar, donec expletus esset omnis populus qui egressus fuerat de civitate. 010 2SA 015 025 Et dixit rex ad Sadoc: Reporta arcam Dei in urbem: si invenero gratiam in oculis Domini, reducet me, et ostendet mihi eam, et tabernaculum suum. 010 2SA 015 026 Si autem dixerit mihi: Non places: præsto sum: faciat quod bonum est coram se. 010 2SA 015 027 Et dixit rex ad Sadoc sacerdotem: O videns, revertere in civitatem in pace: et Achimaas filius tuus, et Jonathas filius Abiathar, duo filii vestri, sint vobiscum. 010 2SA 015 028 Ecce ego abscondar in campestribus deserti, donec veniat sermo a vobis indicans mihi. 010 2SA 015 029 Reportaverunt ergo Sadoc et Abiathar arcam Dei in Jerusalem, et manserunt ibi. 010 2SA 015 030 Porro David ascendebat clivum Olivarum, scandens et flens, nudis pedibus incedens, et operto capite: sed et omnis populus qui erat cum eo, operto capite ascendebat plorans. 010 2SA 015 031 Nuntiatum est autem David quod et Achitophel esset in conjuratione cum Absalom: dixitque David: Infatua, quæso, Domine, consilium Achitophel. 010 2SA 015 032 Cumque ascenderet David summitatem montis in quo adoraturus erat Dominum, ecce occurrit ei Chusai Arachites, scissa veste, et terra pleno capite. 010 2SA 015 033 Et dixit ei David: Si veneris mecum, eris mihi oneri: 010 2SA 015 034 si autem in civitatem revertaris, et dixeris Absalom: Servus tuus sum, rex: sicut fui servus patris tui, sic ero servus tuus: dissipabis consilium Achitophel. 010 2SA 015 035 Habes autem tecum Sadoc et Abiathar sacerdotes: et omne verbum quodcumque audieris de domo regis, indicabis Sadoc et Abiathar sacerdotibus. 010 2SA 015 036 Sunt autem cum eis duo filii eorum Achimaas filius Sadoc, et Jonathas filius Abiathar: et mittetis per eos ad me omne verbum quod audieritis. 010 2SA 015 037 Veniente ergo Chusai amico David in civitatem, Absalom quoque ingressus est Jerusalem. 010 2SA 016 001 Cumque David transisset paululum montis verticem, apparuit Siba puer Miphiboseth in occursum ejus, cum duobus asinis, qui onerati erant ducentis panibus, et centum alligaturis uvæ passæ, et centum massis palatharum, et utre vini. 010 2SA 016 002 Et dixit rex Sibæ: Quid sibi volunt hæc? Responditque Siba: Asini, domesticis regis ut sedeant: panes et palathæ ad vescendum pueris tuis: vinum autem ut bibat siquis defecerit in deserto. 010 2SA 016 003 Et ait rex: Ubi est filius domini tui? Responditque Siba regi: Remansit in Jerusalem, dicens: Hodie restituet mihi domus Israël regnum patris mei. 010 2SA 016 004 Et ait rex Sibæ: Tua sint omnia quæ fuerunt Miphiboseth. Dixitque Siba: Oro ut inveniam gratiam coram te, domine mi rex. 010 2SA 016 005 Venit ergo rex David usque Bahurim: et ecce egrediebatur inde vir de cognatione domus Saul, nomine Semei, filius Gera: procedebatque egrediens, et maledicebat, 010 2SA 016 006 mittebatque lapides contra David et contra universos servos regis David: omnis autem populus, et universi bellatores, a dextro et a sinistro latere regis incedebant. 010 2SA 016 007 Ita autem loquebatur Semei cum malediceret regi: Egredere, egredere, vir sanguinum, et vir Belial. 010 2SA 016 008 Reddidit tibi Dominus universum sanguinem domus Saul: quoniam invasisti regnum pro eo, et dedit Dominus regnum in manu Absalom filii tui: et ecce premunt te mala tua, quoniam vir sanguinum es. 010 2SA 016 009 Dixit autem Abisai filius Sarviæ regi: Quare maledicit canis hic mortuus domino meo regi? vadam, et amputabo caput ejus. 010 2SA 016 010 Et ait rex: Quid mihi et vobis est, filii Sarviæ? dimittite eum, ut maledicat: Dominus enim præcepit ei ut malediceret David: et quis est qui audeat dicere quare sic fecerit? 010 2SA 016 011 Et ait rex Abisai, et universis servis suis: Ecce filius meus qui egressus est de utero meo, quærit animam meam: quanto magis nunc filius Jemini? Dimittite eum ut maledicat juxta præceptum Domini: 010 2SA 016 012 si forte respiciat Dominus afflictionem meam, et reddat mihi Dominus bonum pro maledictione hac hodierna. 010 2SA 016 013 Ambulabat itaque David et socii ejus per viam cum eo. Semei autem per jugum montis ex latere contra illum gradiebatur, maledicens, et mittens lapides adversum eum, terramque spargens. 010 2SA 016 014 Venit itaque rex, et universus populus cum eo lassus, et refocillati sunt ibi. 010 2SA 016 015 Absalom autem et omnis populus ejus ingressi sunt Jerusalem, sed et Achitophel cum eo. 010 2SA 016 016 Cum autem venisset Chusai Arachites amicus David ad Absalom, locutus est ad eum: Salve rex, salve rex. 010 2SA 016 017 Ad quem Absalom: Hæc est, inquit, gratia tua ad amicum tuum? quare non ivisti cum amico tuo? 010 2SA 016 018 Responditque Chusai ad Absalom: Nequaquam: quia illius ero, quem elegit Dominus, et omnis hic populus, et universus Israël: et cum eo manebo. 010 2SA 016 019 Sed ut et hoc inferam, cui ego serviturus sum? nonne filio regis? Sicut parui patri tuo, ita parebo et tibi. 010 2SA 016 020 Dixit autem Absalom ad Achitophel: Inite consilium quid agere debeamus. 010 2SA 016 021 Et ait Achitophel ad Absalom: Ingredere ad concubinas patris tui, quas dimisit ad custodiendam domum: ut cum audierit omnis Israël quod fœdaveris patrem tuum, roborentur tecum manus eorum. 010 2SA 016 022 Tetenderunt ergo Absalom tabernaculum in solario, ingressusque est ad concubinas patris sui coram universo Israël. 010 2SA 016 023 Consilium autem Achitophel quod dabat in diebus illis, quasi si quis consuleret Deum: sic erat omne consilium Achitophel, et cum esset cum David, et cum esset cum Absalom. 010 2SA 017 001 Dixit ergo Achitophel ad Absalom: Eligam mihi duodecim millia virorum, et consurgens persequar David hac nocte. 010 2SA 017 002 Et irruens super eum (quippe qui lassus est, et solutis manibus), percutiam eum: cumque fugerit omnis populus qui cum eo est, percutiam regem desolatum. 010 2SA 017 003 Et reducam universum populum, quomodo unus homo reverti solet: unum enim virum tu quæris: et omnis populus erit in pace. 010 2SA 017 004 Placuitque sermo ejus Absalom, et cunctis majoribus natu Israël. 010 2SA 017 005 Ait autem Absalom: Vocate Chusai Arachiten, et audiamus quid etiam ipse dicat. 010 2SA 017 006 Cumque venisset Chusai ad Absalom, ait Absalom ad eum: Hujuscemodi sermonem locutus est Achitophel: facere debemus an non? quod das consilium? 010 2SA 017 007 Et dixit Chusai ad Absalom: Non est bonum consilium quod dedit Achitophel hac vice. 010 2SA 017 008 Et rursum intulit Chusai: Tu nosti patrem tuum, et viros qui cum eo sunt, esse fortissimos et amaro animo, veluti si ursa raptis catulis in saltu sæviat: sed et pater tuus vir bellator est, nec morabitur cum populo. 010 2SA 017 009 Forsitan nunc latitat in foveis, aut in uno, quo voluerit, loco: et cum ceciderit unus quilibet in principio, audiet quicumque audierit, et dicet: Facta est plaga in populo qui sequebatur Absalom. 010 2SA 017 010 Et fortissimus quisque, cujus cor est quasi leonis, pavore solvetur: scit enim omnis populus Israël fortem esse patrem tuum, et robustos omnes qui cum eo sunt. 010 2SA 017 011 Sed hoc mihi videtur rectum esse consilium. Congregetur ad te universus Israël, a Dan usque Bersabee, quasi arena maris innumerabilis: et tu eris in medio eorum. 010 2SA 017 012 Et irruemus super eum in quocumque loco inventus fuerit, et operiemus eum, sicut cadere solet ros super terram: et non relinquemus de viris qui cum eo sunt, ne unum quidem. 010 2SA 017 013 Quod si urbem aliquam fuerit ingressus, circumdabit omnis Israël civitati illi funes, et trahemus eam in torrentem, ut non reperiatur ne calculus quidem ex ea. 010 2SA 017 014 Dixitque Absalom, et omnes viri Israël: Melius est consilium Chusai Arachitæ, consilio Achitophel: Domini autem nutu dissipatum est consilium Achitophel utile, ut induceret Dominus super Absalom malum. 010 2SA 017 015 Et ait Chusai Sadoc et Abiathar sacerdotibus: Hoc et hoc modo consilium dedit Achitophel Absalom et senioribus Israël: et ego tale et tale dedi consilium. 010 2SA 017 016 Nunc ergo mittite cito, et nuntiate David, dicentes: Ne moreris nocte hac in campestribus deserti, sed absque dilatione transgredere: ne forte absorbeatur rex, et omnis populus qui cum eo est. 010 2SA 017 017 Jonathas autem et Achimaas stabant juxta fontem Rogel: abiit ancilla et nuntiavit eis. Et illi profecti sunt, ut referrent ad regem David nuntium: non enim poterant videri, aut introire civitatem. 010 2SA 017 018 Vidit autem eos quidam puer, et indicavit Absalom: illi vero concito gradu ingressi sunt domum cujusdam viri in Bahurim, qui habebat puteum in vestibulo suo: et descenderunt in eum. 010 2SA 017 019 Tulit autem mulier, et expandit velamen super os putei, quasi siccans ptisanas: et sic latuit res. 010 2SA 017 020 Cumque venissent servi Absalom in domum, ad mulierem dixerunt: Ubi est Achimaas et Jonathas? Et respondit eis mulier: Transierunt festinanter, gustata paululum aqua. At hi qui quærebant, cum non reperissent, reversi sunt in Jerusalem. 010 2SA 017 021 Cumque abiissent, ascenderunt illi de puteo, et pergentes nuntiaverunt regi David, et dixerunt: Surgite, et transite cito fluvium: quoniam hujuscemodi dedit consilium contra vos Achitophel. 010 2SA 017 022 Surrexit ergo David, et omnis populus qui cum eo erat, et transierunt Jordanem, donec dilucesceret: et ne unus quidem residuus fuit, qui non transisset fluvium. 010 2SA 017 023 Porro Achitophel videns quod non fuisset factum consilium suum, stravit asinum suum, surrexitque, et abiit in domum suam et in civitatem suam: et disposita domo sua, suspendio interiit, et sepultus est in sepulchro patris sui. 010 2SA 017 024 David autem venit in castra, et Absalom transivit Jordanem, ipse et omnes viri Israël cum eo. 010 2SA 017 025 Amasam vero constituit Absalom pro Joab super exercitum: Amasa autem erat filius viri qui vocabatur Jetra de Jezraëli, qui ingressus est ad Abigail filiam Naas, sororem Sarviæ, quæ fuit mater Joab. 010 2SA 017 026 Et castrametatus est Israël cum Absalom in terra Galaad. 010 2SA 017 027 Cumque venisset David in castra, Sobi filius Naas de Rabbath filiorum Ammon, et Machir filius Ammihel de Lodabar, et Berzellai Galaadites de Rogelim, 010 2SA 017 028 obtulerunt ei stratoria, et tapetia, et vasa fictilia, frumentum, et hordeum, et farinam, et polentam, et fabam, et lentem, et frixum cicer, 010 2SA 017 029 et mel, et butyrum, oves, et pingues vitulos: dederuntque David, et populo qui cum eo erat, ad vescendum: suspicati enim sunt populum fame et siti fatigari in deserto. 010 2SA 018 001 Igitur considerato David populo suo, constituit super eos tribunos et centuriones, 010 2SA 018 002 et dedit populi tertiam partem sub manu Joab, et tertiam partem sub manu Abisai filii Sarviæ fratris Joab, et tertiam partem sub manu Ethai, qui erat de Geth. Dixitque rex ad populum: Egrediar et ego vobiscum. 010 2SA 018 003 Et respondit populus: Non exibis: sive enim fugerimus, non magnopere ad eos de nobis pertinebit: sive media pars ceciderit e nobis, non satis curabunt, quia tu unus pro decem millibus computaris: melius est igitur ut sis nobis in urbe præsidio. 010 2SA 018 004 Ad quos rex ait: Quod vobis videtur rectum, hoc faciam. Stetit ergo rex juxta portam: egrediebaturque populus per turmas suas centeni et milleni. 010 2SA 018 005 Et præcepit rex Joab, et Abisai, et Ethai, dicens: Servate mihi puerum Absalom. Et omnis populus audiebat præcipientem regem cunctis principibus pro Absalom. 010 2SA 018 006 Itaque egressus est populus in campum contra Israël, et factum est prælium in saltu Ephraim. 010 2SA 018 007 Et cæsus est ibi populus Israël ab exercitu David, factaque est plaga magna in die illa, viginti millium. 010 2SA 018 008 Fuit autem ibi prælium dispersum super faciem omnis terræ, et multo plures erant quos saltus consumpserat de populo, quam hi quos voraverat gladius in die illa. 010 2SA 018 009 Accidit autem ut occurreret Absalom servis David, sedens mulo: cumque ingressus fuisset mulus subter condensam quercum et magnam, adhæsit caput ejus quercui: et illo suspenso inter cælum et terram, mulus cui insederat, pertransivit. 010 2SA 018 010 Vidit autem hoc quispiam, et nuntiavit Joab, dicens: Vidi Absalom pendere de quercu. 010 2SA 018 011 Et ait Joab viro qui nuntiaverat ei: Si vidisti, quare non confodisti eum cum terra, et ego dedissem tibi decem argenti siclos, et unum balteum? 010 2SA 018 012 Qui dixit ad Joab: Si appenderes in manibus meis mille argenteos, nequaquam mitterem manum meam in filium regis: audientibus enim nobis præcepit rex tibi, et Abisai, et Ethai, dicens: Custodite mihi puerum Absalom. 010 2SA 018 013 Sed etsi fecissem contra animam meam audacter, nequaquam hoc regem latere potuisset, et tu stares ex adverso? 010 2SA 018 014 Et ait Joab: Non sicut tu vis, sed aggrediar eum coram te. Tulit ergo tres lanceas in manu sua, et infixit eas in corde Absalom: cumque adhuc palpitaret hærens in quercu, 010 2SA 018 015 cucurrerunt decem juvenes armigeri Joab, et percutientes interfecerunt eum. 010 2SA 018 016 Cecinit autem Joab buccina, et retinuit populum, ne persequeretur fugientem Israël, volens parcere multitudini. 010 2SA 018 017 Et tulerunt Absalom, et projecerunt eum in saltu, in foveam grandem, et comportaverunt super eum acervum lapidum magnum nimis: omnis autem Israël fugit in tabernacula sua. 010 2SA 018 018 Porro Absalom erexerat sibi, cum adhuc viveret, titulum qui est in Valle regis: dixerat enim: Non habeo filium, et hoc erit monimentum nominis mei. Vocavitque titulum nomine suo, et appellatur Manus Absalom, usque ad hanc diem. 010 2SA 018 019 Achimaas autem filius Sadoc, ait: Curram, et nuntiabo regi quia judicium fecerit ei Dominus de manu inimicorum ejus. 010 2SA 018 020 Ad quem Joab dixit: Non eris nuntius in hac die, sed nuntiabis in alia: hodie nolo te nuntiare: filius enim regis est mortuus. 010 2SA 018 021 Et ait Joab Chusi: Vade, et nuntia regi quæ vidisti. Adoravit Chusi Joab, et cucurrit. 010 2SA 018 022 Rursus autem Achimaas filius Sadoc dixit ad Joab: Quid impedit si etiam ego curram post Chusi? Dixitque ei Joab: Quid vis currere, fili mi? non eris boni nuntii bajulus. 010 2SA 018 023 Qui respondit: Quid enim si cucurrero? Et ait ei: Curre. Currens ergo Achimaas per viam compendii, transivit Chusi. 010 2SA 018 024 David autem sedebat inter duas portas: speculator vero, qui erat in fastigio portæ super murum, elevans oculos, vidit hominem currentem solum. 010 2SA 018 025 Et exclamans indicavit regi: dixitque rex: Si solus est, bonus est nuntius in ore ejus. Properante autem illo, et accedente propius, 010 2SA 018 026 vidit speculator hominem alterum currentem, et vociferans in culmine, ait: Apparet mihi alter homo currens solus. Dixitque rex: Et iste bonus est nuntius. 010 2SA 018 027 Speculator autem: Contemplor, ait, cursum prioris, quasi cursum Achimaas filii Sadoc. Et ait rex: Vir bonus est, et nuntium portans bonum venit. 010 2SA 018 028 Clamans autem Achimaas, dixit ad regem: Salve rex. Et adorans regem coram eo pronus in terram, ait: Benedictus Dominus Deus tuus, qui conclusit homines qui levaverunt manus suas contra dominum meum regem. 010 2SA 018 029 Et ait rex: Estne pax puero Absalom? Dixitque Achimaas: Vidi tumultum magnum cum mitteret Joab servus tuus, o rex, me servum tuum: nescio aliud. 010 2SA 018 030 Ad quem rex: Transi, ait, et sta hic. Cumque ille transisset, et staret, 010 2SA 018 031 apparuit Chusi: et veniens ait: Bonum apporto nuntium, domine mi rex: judicavit enim pro te Dominus hodie de manu omnium qui surrexerunt contra te. 010 2SA 018 032 Dixit autem rex ad Chusi: Estne pax puero Absalom? Cui respondens Chusi: Fiant, inquit, sicut puer, inimici domini mei regis, et universi qui consurgunt adversus eum in malum. 010 2SA 018 033 Contristatus itaque rex, ascendit cœnaculum portæ, et flevit. Et sic loquebatur, vadens: Fili mi Absalom, Absalom fili mi: quis mihi tribuat ut ego moriar pro te, Absalom fili mi, fili mi Absalom? 010 2SA 019 001 Nuntiatum est autem Joab quod rex fleret et lugeret filium suum, 010 2SA 019 002 et versa est victoria in luctum in die illa omni populo: audivit enim populus in die illa dici: Dolet rex super filio suo. 010 2SA 019 003 Et declinavit populus in die illa ingredi civitatem, quomodo declinare solet populus versus et fugiens de prælio. 010 2SA 019 004 Porro rex operuit caput suum, et clamabat voce magna: Fili mi Absalom, Absalom fili mi, fili mi. 010 2SA 019 005 Ingressus ergo Joab ad regem in domum, dixit: Confudisti hodie vultus omnium servorum tuorum, qui salvam fecerunt animam tuam, et animam filiorum tuorum et filiarum tuarum, et animam uxorum tuarum, et animam concubinarum tuarum. 010 2SA 019 006 Diligis odientes te, et odio habes diligentes te: et ostendisti hodie quia non curas de ducibus tuis et de servis tuis: et vere cognovi modo, quia si Absalom viveret, et omnes nos occubuissemus, tunc placeret tibi. 010 2SA 019 007 Nunc igitur surge, et procede, et alloquens satisfac servis tuis: juro enim tibi per Dominum quod si non exieris, ne unus quidem remansurus sit tecum nocte hac: et pejus erit hoc tibi quam omnia mala quæ venerunt super te ab adolescentia tua usque in præsens. 010 2SA 019 008 Surrexit ergo rex et sedit in porta: et omni populo nuntiatum est quod rex sederet in porta. Venitque universa multitudo coram rege: Israël autem fugit in tabernacula sua. 010 2SA 019 009 Omnis quoque populus certabat in cunctis tribubus Israël, dicens: Rex liberavit nos de manu inimicorum nostrorum; ipse salvavit nos de manu Philisthinorum: et nunc fugit de terra propter Absalom. 010 2SA 019 010 Absalom autem, quem unximus super nos, mortuus est in bello: usquequo siletis, et non reducitis regem? 010 2SA 019 011 Rex vero David misit ad Sadoc et Abiathar sacerdotes, dicens: Loquimini ad majores natu Juda, dicentes: Cur venitis novissimi ad reducendum regem in domum suam? (Sermo autem omnis Israël pervenerat ad regem in domo ejus.) 010 2SA 019 012 Fratres mei vos, os meum, et caro mea vos, quare novissimi reducitis regem? 010 2SA 019 013 Et Amasæ dicite: Nonne os meum, et caro mea es? hæc faciat mihi Deus, et hæc addat, si non magister militiæ fueris coram me omni tempore pro Joab. 010 2SA 019 014 Et inclinavit cor omnium virorum Juda quasi viri unius: miseruntque ad regem, dicentes: Revertere tu, et omnes servi tui. 010 2SA 019 015 Et reversus est rex, et venit usque ad Jordanem: et omnis Juda venit usque in Galgalam ut occurreret regi, et traduceret eum Jordanem. 010 2SA 019 016 Festinavit autem Semei filius Gera filii Jemini de Bahurim, et descendit cum viris Juda in occursum regis David, 010 2SA 019 017 cum mille viris de Benjamin, et Siba puer de domo Saul: et quindecim filii ejus, ac viginti servi erant cum eo: et irrumpentes Jordanem, ante regem 010 2SA 019 018 transierunt vada, ut traducerent domum regis, et facerent juxta jussionem ejus: Semei autem filius Gera prostratus coram rege, cum jam transisset Jordanem, 010 2SA 019 019 dixit ad eum: Ne reputes mihi, domine mi, iniquitatem, neque memineris injuriarum servi tui in die qua egressus es, domine mi rex, de Jerusalem, neque ponas, rex, in corde tuo. 010 2SA 019 020 Agnosco enim servus tuus peccatum meum: et idcirco hodie primus veni de omni domo Joseph, descendique in occursum domini mei regis. 010 2SA 019 021 Respondens vero Abisai filius Sarviæ, dixit: Numquid pro his verbis non occidetur Semei, quia maledixit christo Domini? 010 2SA 019 022 Et ait David: Quid mihi et vobis, filii Sarviæ? cur efficimini mihi hodie in satan? ergone hodie interficietur vir in Israël? an ignoro hodie me factum regem super Israël? 010 2SA 019 023 Et ait rex Semei: Non morieris. Juravitque ei. 010 2SA 019 024 Miphiboseth quoque filius Saul descendit in occursum regis, illotis pedibus et intonsa barba: vestesque suas non laverat a die qua egressus fuerat rex, usque ad diem reversionis ejus in pace. 010 2SA 019 025 Cumque Jerusalem occurrisset regi, dixit ei rex: Quare non venisti mecum, Miphiboseth? 010 2SA 019 026 Et respondens ait: Domine mi rex, servus meus contempsit me: dixique ei ego famulus tuus ut sterneret mihi asinum, et ascendens abirem cum rege: claudus enim sum servus tuus. 010 2SA 019 027 Insuper et accusavit me servum tuum ad te dominum meum regem: tu autem, domine mi rex, sicut angelus Dei es: fac quod placitum est tibi. 010 2SA 019 028 Neque enim fuit domus patris mei, nisi morti obnoxia domino meo regi: tu autem posuisti me servum tuum inter convivas mensæ tuæ: quid ergo habeo justæ querelæ? aut quid possum ultra vociferari ad regem? 010 2SA 019 029 Ait ergo ei rex: Quid ultra loqueris? fixum est quod locutus sum: tu et Siba dividite possessiones. 010 2SA 019 030 Responditque Miphiboseth regi: Etiam cuncta accipiat, postquam reversus est dominus meus rex pacifice in domum suam. 010 2SA 019 031 Berzellai quoque Galaadites, descendens de Rogelim, traduxit regem Jordanem, paratus etiam ultra fluvium prosequi eum. 010 2SA 019 032 Erat autem Berzellai Galaadites senex valde, id est, octogenarius, et ipse præbuit alimenta regi cum moraretur in castris: fuit quippe vir dives nimis. 010 2SA 019 033 Dixit itaque rex ad Berzellai: Veni mecum, ut requiescas securus mecum in Jerusalem. 010 2SA 019 034 Et ait Berzellai ad regem: Quot sunt dies annorum vitæ meæ, ut ascendam cum rege in Jerusalem? 010 2SA 019 035 Octogenarius sum hodie: numquid vigent sensus mei ad discernendum suave aut amarum? aut delectare potest servum tuum cibus et potus? vel audire possum ultra vocem cantorum atque cantatricum? quare servus tuus sit oneri domino meo regi? 010 2SA 019 036 Paululum procedam famulus tuus ab Jordane tecum: non indigeo hac vicissitudine, 010 2SA 019 037 sed obsecro ut revertar servus tuus, et moriar in civitate mea, et sepeliar juxta sepulchrum patris mei et matris meæ. Est autem servus tuus Chamaam: ipse vadat tecum, domine mi rex, et fac ei quidquid tibi bonum videtur. 010 2SA 019 038 Dixit itaque ei rex: Mecum transeat Chamaam, et ego faciam ei quidquid tibi placuerit: et omne quod petieris a me, impetrabis. 010 2SA 019 039 Cumque transisset universus populus et rex Jordanem, osculatus est rex Berzellai, et benedixit ei: et ille reversus est in locum suum. 010 2SA 019 040 Transivit ergo rex in Galgalam, et Chamaam cum eo. Omnis autem populus Juda traduxerat regem, et media tantum pars adfuerat de populo Israël. 010 2SA 019 041 Itaque omnes viri Israël concurrentes ad regem dixerunt ei: Quare te furati sunt fratres nostri viri Juda, et traduxerunt regem et domum ejus Jordanem, omnesque viros David cum eo? 010 2SA 019 042 Et respondit omnis vir Juda ad viros Israël: Quia mihi propior est rex: cur irasceris super hac re? numquid comedimus aliquid ex rege, aut munera nobis data sunt? 010 2SA 019 043 Et respondit vir Israël ad viros Juda, et ait: Decem partibus major ego sum apud regem, magisque ad me pertinet David quam ad te: cur fecisti mihi injuriam, et non mihi nuntiatum est priori, ut reducerem regem meum? Durius autem responderunt viri Juda viris Israël. 010 2SA 020 001 Accidit quoque ut ibi esset vir Belial, nomine Seba, filius Bochri, vir Jemineus: et cecinit buccina, et ait: Non est nobis pars in David, neque hæreditas in filio Isai: revertere in tabernacula tua, Israël. 010 2SA 020 002 Et separatus est omnis Israël a David, secutusque est Seba filium Bochri: viri autem Juda adhæserunt regi suo a Jordane usque Jerusalem. 010 2SA 020 003 Cumque venisset rex in domum suam in Jerusalem, tulit decem mulieres concubinas quas dereliquerat ad custodiendam domum, et tradidit eas in custodiam, alimenta eis præbens: et non est ingressus ad eas, sed erant clausæ usque in diem mortis suæ in viduitate viventes. 010 2SA 020 004 Dixit autem rex Amasæ: Convoca mihi omnes viros Juda in diem tertium, et tu adesto præsens. 010 2SA 020 005 Abiit ergo Amasa ut convocaret Judam, et moratus est extra placitum quod ei constituerat rex. 010 2SA 020 006 Ait autem David ad Abisai: Nunc magis afflicturus est nos Seba filius Bochri quam Absalom: tolle igitur servos domini tui, et persequere eum, ne forte inveniat civitates munitas, et effugiat nos. 010 2SA 020 007 Egressi sunt ergo cum eo viri Joab, Cerethi quoque et Phelethi: et omnes robusti exierunt de Jerusalem ad persequendum Seba filium Bochri. 010 2SA 020 008 Cumque illi essent juxta lapidem grandem qui est in Gabaon, Amasa veniens occurrit eis. Porro Joab vestitus erat tunica stricta ad mensuram habitus sui, et desuper accinctus gladio dependente usque ad ilia, in vagina, qui fabricatus levi motu egredi poterat, et percutere. 010 2SA 020 009 Dixit itaque Joab ad Amasam: Salve mi frater. Et tenuit manu dextera mentum Amasæ, quasi osculans eum. 010 2SA 020 010 Porro Amasa non observavit gladium quem habebat Joab: qui percussit eum in latere, et effudit intestina ejus in terram, nec secundum vulnus apposuit: et mortuus est. Joab autem, et Abisai frater ejus, persecuti sunt Seba filium Bochri. 010 2SA 020 011 Interea quidam viri, cum stetissent juxta cadaver Amasæ, de sociis Joab, dixerunt: Ecce qui esse voluit pro Joab comes David. 010 2SA 020 012 Amasa autem conspersus sanguine jacebat in media via. Vidit hoc quidam vir, quod subsisteret omnis populus ad videndum eum, et amovit Amasam de via in agrum, operuitque eum vestimento, ne subsisterent transeuntes propter eum. 010 2SA 020 013 Amoto ergo illo de via, transibat omnis vir sequens Joab ad persequendum Seba filium Bochri. 010 2SA 020 014 Porro ille transierat per omnes tribus Israël in Abelam et Bethmaacha: omnesque viri electi congregati fuerant ad eum. 010 2SA 020 015 Venerunt itaque, et oppugnabant eum in Abela et in Bethmaacha, et circumdederunt munitionibus civitatem, et obsessa est urbs: omnis autem turba quæ erat cum Joab, moliebatur destruere muros. 010 2SA 020 016 Et exclamavit mulier sapiens de civitate: Audite, audite: dicite Joab: Appropinqua huc, et loquar tecum. 010 2SA 020 017 Qui cum accessisset ad eam, ait illi: Tu es Joab? Et ille respondit: Ego. Ad quem sic locuta est: Audi sermones ancillæ tuæ. Qui respondit: Audio. 010 2SA 020 018 Rursumque illa: Sermo, inquit, dicebatur in veteri proverbio: Qui interrogant, interrogent in Abela: et sic perficiebant. 010 2SA 020 019 Nonne ego sum quæ respondeo veritatem in Israël, et tu quæris subvertere civitatem et evertere matrem in Israël? quare præcipitas hæreditatem Domini? 010 2SA 020 020 Respondensque Joab, ait: Absit, absit hoc a me: non præcipito, neque demolior. 010 2SA 020 021 Non sic se habet res, sed homo de monte Ephraim, Seba filius Bochri cognomine, levavit manum suam contra regem David: tradite illum solum, et recedemus a civitate. Et ait mulier ad Joab: Ecce caput ejus mittetur ad te per murum. 010 2SA 020 022 Ingressa est ergo ad omnem populum, et locuta est eis sapienter: qui abscissum caput Seba filii Bochri projecerunt ad Joab. Et ille cecinit tuba, et recesserunt ab urbe, unusquisque in tabernacula sua: Joab autem reversus est Jerusalem ad regem. 010 2SA 020 023 Fuit ergo Joab super omnem exercitum Israël: Banaias autem filius Jojadæ super Cerethæos et Phelethæos: 010 2SA 020 024 Aduram vero super tributa: porro Josaphat filius Ahilud, a commentariis: 010 2SA 020 025 Siva autem, scriba: Sadoc vero et Abiathar, sacerdotes. 010 2SA 020 026 Ira autem Jairites erat sacerdos David. 010 2SA 021 001 Facta est quoque fames in diebus David tribus annis jugiter: et consuluit David oraculum Domini. Dixitque Dominus: Propter Saul, et domum ejus sanguinum, quia occidit Gabaonitas. 010 2SA 021 002 Vocatis ergo Gabaonitis rex, dixit ad eos (porro Gabaonitæ non erant de filiis Israël, sed reliquiæ Amorrhæorum: filii quippe Israël juraverant eis, et voluit Saul percutere eos zelo, quasi pro filiis Israël et Juda), 010 2SA 021 003 dixit ergo David ad Gabaonitas: Quid faciam vobis? et quod erit vestri piaculum, ut benedicatis hæreditati Domini? 010 2SA 021 004 Dixeruntque ei Gabaonitæ: Non est nobis super argento et auro quæstio, sed contra Saul, et contra domum ejus: neque volumus ut interficiatur homo de Israël. Ad quos rex ait: Quid ergo vultis ut faciam vobis? 010 2SA 021 005 Qui dixerunt regi: Virum qui attrivit nos et oppressit inique, ita delere debemus, ut ne unus quidem residuus sit de stirpe ejus in cunctis finibus Israël. 010 2SA 021 006 Dentur nobis septem viri de filiis ejus, ut crucifigamus eos Domino in Gabaa Saul, quondam electi Domini. Et ait rex: Ego dabo. 010 2SA 021 007 Pepercitque rex Miphiboseth filio Jonathæ filii Saul, propter jusjurandum Domini quod fuerat inter David et inter Jonathan filium Saul. 010 2SA 021 008 Tulit itaque rex duos filios Respha filiæ Aja quos peperit Sauli, Armoni, et Miphiboseth: et quinque filios Michol filiæ Saul quos genuerat Hadrieli filio Berzellai, qui fuit de Molathi, 010 2SA 021 009 et dedit eos in manus Gabaonitarum: qui crucifixerunt eos in monte coram Domino: et ceciderunt hi septem simul occisi in diebus messis primis, incipiente messione hordei. 010 2SA 021 010 Tollens autem Respha filia Aja cilicium, substravit sibi supra petram ab initio messis, donec stillaret aqua super eos de cælo: et non dimisit aves lacerare eos per diem, neque bestias per noctem. 010 2SA 021 011 Et nuntiata sunt David quæ fecerat Respha filia Aja, concubina Saul. 010 2SA 021 012 Et abiit David, et tulit ossa Saul, et ossa Jonathæ filii ejus, a viris Jabes Galaad, qui furati fuerant ea de platea Bethsan in qua suspenderant eos Philisthiim cum interfecissent Saul in Gelboë: 010 2SA 021 013 et asportavit inde ossa Saul, et ossa Jonathæ filii ejus: et colligentes ossa eorum qui affixi fuerant, 010 2SA 021 014 sepelierunt ea cum ossibus Saul et Jonathæ filii ejus in terra Benjamin, in latere, in sepulchro Cis patris ejus: feceruntque omnia quæ præceperat rex, et repropitiatus est Deus terræ post hæc. 010 2SA 021 015 Factum est autem rursum prælium Philisthinorum adversum Israël, et descendit David, et servi ejus cum eo, et pugnabant contra Philisthiim. Deficiente autem David, 010 2SA 021 016 Jesbibenob, qui fuit de genere Arapha, cujus ferrum hastæ trecentas uncias appendebat, et accinctus erat ense novo, nisus est percutere David. 010 2SA 021 017 Præsidioque ei fuit Abisai filius Sarviæ, et percussum Philisthæum interfecit. Tunc juraverunt viri David, dicentes: Jam non egredieris nobiscum in bellum, ne extinguas lucernam Israël. 010 2SA 021 018 Secundum quoque bellum fuit in Gob contra Philisthæos: tunc percussit Sobochai et Husati, Saph de stirpe Arapha de genere gigantum. 010 2SA 021 019 Tertium quoque fuit bellum in Gob contra Philisthæos, in quo percussit Adeodatus filius Saltus polymitarius Bethlehemites Goliath Gethæum, cujus hastile hastæ erat quasi liciatorium texentium. 010 2SA 021 020 Quartum bellum fuit in Geth: in quo vir fuit excelsus, qui senos in manibus pedibusque habebat digitos, id est, viginti quatuor: et erat de origine Arapha. 010 2SA 021 021 Et blasphemavit Israël: percussit autem eum Jonathan filius Samaa fratris David. 010 2SA 021 022 Hi quatuor nati sunt de Arapha in Geth, et ceciderunt in manu David et servorum ejus. 010 2SA 022 001 Locutus est autem David Domino verba carminis hujus in die qua liberavit eum Dominus de manu omnium inimicorum suorum, et de manu Saul. 010 2SA 022 002 Et ait: [Dominus petra mea, et robur meum, et salvator meus. 010 2SA 022 003 Deus fortis meus: sperabo in eum; scutum meum, et cornu salutis meæ: elevator meus, et refugium meum; salvator meus: de iniquitate liberabis me. 010 2SA 022 004 Laudabilem invocabo Dominum, et ab inimicis meis salvus ero. 010 2SA 022 005 Quia circumdederunt me contritiones mortis: torrentes Belial terruerunt me. 010 2SA 022 006 Funes inferni circumdederunt me: prævenerunt me laquei mortis. (Sheol h7585) 010 2SA 022 007 In tribulatione mea invocabo Dominum, et ad Deum meum clamabo: et exaudiet de templo suo vocem meam, et clamor meus veniet ad aures ejus. 010 2SA 022 008 Commota est et contremuit terra; fundamenta montium concussa sunt, et conquassata: quoniam iratus est eis. 010 2SA 022 009 Ascendit fumus de naribus ejus, et ignis de ore ejus vorabit: carbones succensi sunt ab eo. 010 2SA 022 010 Inclinavit cælos, et descendit: et caligo sub pedibus ejus. 010 2SA 022 011 Et ascendit super cherubim, et volavit: et lapsus est super pennas venti. 010 2SA 022 012 Posuit tenebras in circuitu suo latibulum, cribrans aquas de nubibus cælorum. 010 2SA 022 013 Præ fulgore in conspectu ejus, succensi sunt carbones ignis. 010 2SA 022 014 Tonabit de cælo Dominus, et excelsus dabit vocem suam. 010 2SA 022 015 Misit sagittas et dissipavit eos; fulgur, et consumpsit eos. 010 2SA 022 016 Et apparuerunt effusiones maris, et revelata sunt fundamenta orbis ab increpatione Domini, ab inspiratione spiritus furoris ejus. 010 2SA 022 017 Misit de excelso, et assumpsit me, et extraxit me de aquis multis. 010 2SA 022 018 Liberavit me ab inimico meo potentissimo, et ab his qui oderant me: quoniam robustiores me erant. 010 2SA 022 019 Prævenit me in die afflictionis meæ, et factus est Dominus firmamentum meum. 010 2SA 022 020 Et eduxit me in latitudinem: liberavit me, quia complacui ei. 010 2SA 022 021 Retribuet mihi Dominus secundum justitiam meam: et secundum munditiam manuum mearum reddet mihi. 010 2SA 022 022 Quia custodivi vias Domini, et non egi impie a Deo meo. 010 2SA 022 023 Omnia enim judicia ejus in conspectu meo, et præcepta ejus non amovi a me. 010 2SA 022 024 Et ero perfectus cum eo, et custodiam me ab iniquitate mea. 010 2SA 022 025 Et restituet mihi Dominus secundum justitiam meam, et secundum munditiam manuum mearum in conspectu oculorum suorum. 010 2SA 022 026 Cum sancto sanctus eris, et cum robusto perfectus. 010 2SA 022 027 Cum electo electus eris, et cum perverso perverteris. 010 2SA 022 028 Et populum pauperem salvum facies: oculisque tuis excelsos humiliabis. 010 2SA 022 029 Quia tu lucerna mea, Domine, et tu, Domine, illuminabis tenebras meas. 010 2SA 022 030 In te enim curram accinctus: in Deo meo transiliam murum. 010 2SA 022 031 Deus, immaculata via ejus; eloquium Domini igne examinatum: scutum est omnium sperantium in se. 010 2SA 022 032 Quis est Deus præter Dominum, et quis fortis præter Deum nostrum? 010 2SA 022 033 Deus qui accinxit me fortitudine, et complanavit perfectam viam meam. 010 2SA 022 034 Coæquans pedes meos cervis, et super excelsa mea statuens me; 010 2SA 022 035 docens manus meas ad prælium, et componens quasi arcum æreum brachia mea. 010 2SA 022 036 Dedisti mihi clypeum salutis tuæ, et mansuetudo tua multiplicavit me. 010 2SA 022 037 Dilatabis gressus meos subtus me, et non deficient tali mei. 010 2SA 022 038 Persequar inimicos meos, et conteram, et non convertar donec consumam eos. 010 2SA 022 039 Consumam eos et confringam, ut non consurgant: cadent sub pedibus meis. 010 2SA 022 040 Accinxisti me fortitudine ad prælium: incurvasti resistentes mihi subtus me. 010 2SA 022 041 Inimicos meos dedisti mihi dorsum; odientes me, et disperdam eos. 010 2SA 022 042 Clamabunt, et non erit qui salvet; ad Dominum, et non exaudiet eos. 010 2SA 022 043 Delebo eos ut pulverem terræ; quasi lutum platearum comminuam eos atque confringam. 010 2SA 022 044 Salvabis me a contradictionibus populi mei; custodies me in caput gentium: populus quem ignoro serviet mihi. 010 2SA 022 045 Filii alieni resistent mihi; auditu auris obedient mihi. 010 2SA 022 046 Filii alieni defluxerunt, et contrahentur in angustiis suis. 010 2SA 022 047 Vivit Dominus, et benedictus Deus meus, et exaltabitur Deus fortis salutis meæ. 010 2SA 022 048 Deus qui das vindictas mihi, et dejicis populos sub me. 010 2SA 022 049 Qui educis me ab inimicis meis, et a resistentibus mihi elevas me: a viro iniquo liberabis me. 010 2SA 022 050 Propterea confitebor tibi, Domine, in gentibus, et nomini tuo cantabo: 010 2SA 022 051 magnificans salutes regis sui, et faciens misericordiam christo suo David, et semini ejus in sempiternum.] 010 2SA 023 001 Hæc autem sunt verba David novissima. Dixit David filius Isai: [Dixit vir, cui constitutum est de christo Dei Jacob, egregius psaltes Israël: 010 2SA 023 002 Spiritus Domini locutus est per me, et sermo ejus per linguam meam. 010 2SA 023 003 Dixit Deus Israël mihi, locutus est fortis Israël: Dominator hominum, justus dominator in timore Dei, 010 2SA 023 004 sicut lux auroræ, oriente sole, mane absque nubibus rutilat: et sicut pluviis germinat herba de terra. 010 2SA 023 005 Nec tanta est domus mea apud Deum, ut pactum æternum iniret mecum, firmum in omnibus atque munitum. Cuncta enim salus mea, et omnis voluntas, nec est quidquam ex ea quod non germinet. 010 2SA 023 006 Prævaricatores autem quasi spinæ evellentur universi, quæ non tolluntur manibus. 010 2SA 023 007 Et si quis tangere voluerit eas, armabitur ferro et ligno lanceato, igneque succensæ comburentur usque ad nihilum.] 010 2SA 023 008 Hæc nomina fortium David. Sedens in cathedra sapientissimus princeps inter tres, ipse est quasi tenerrimus ligni vermiculus, qui octingentos interfecit impetu uno. 010 2SA 023 009 Post hunc, Eleazar filius patrui ejus Ahohites inter tres fortes, qui erant cum David quando exprobraverunt Philisthiim, et congregati sunt illuc in prælium. 010 2SA 023 010 Cumque ascendissent viri Israël, ipse stetit et percussit Philisthæos donec deficeret manus ejus, et obrigesceret cum gladio: fecitque Dominus salutem magnam in die illa: et populus qui fugerat, reversus est ad cæsorum spolia detrahenda. 010 2SA 023 011 Et post hunc, Semma filius Age de Arari. Et congregati sunt Philisthiim in statione: erat quippe ibi ager lente plenus. Cumque fugisset populus a facie Philisthiim, 010 2SA 023 012 stetit ille in medio agri, et tuitus est eum, percussitque Philisthæos: et fecit Dominus salutem magnam. 010 2SA 023 013 Necnon et ante descenderant tres qui erant principes inter triginta, et venerant tempore messis ad David in speluncam Odollam: castra autem Philisthinorum erant posita in Valle gigantum. 010 2SA 023 014 Et David erat in præsidio: porro statio Philisthinorum tunc erat in Bethlehem. 010 2SA 023 015 Desideravit ergo David, et ait: O si quis mihi daret potum aquæ de cisterna quæ est in Bethlehem juxta portam! 010 2SA 023 016 Irruperunt ergo tres fortes castra Philisthinorum, et hauserunt aquam de cisterna Bethlehem, quæ erat juxta portam, et attulerunt ad David: at ille noluit bibere, sed libavit eam Domino, 010 2SA 023 017 dicens: Propitius sit mihi Dominus, ne faciam hoc: num sanguinem hominum istorum qui profecti sunt, et animarum periculum bibam? Noluit ergo bibere. Hæc fecerunt tres robustissimi. 010 2SA 023 018 Abisai quoque frater Joab filius Sarviæ, princeps erat de tribus: ipse est qui levavit hastam suam contra trecentos, quos interfecit: nominatus in tribus, 010 2SA 023 019 et inter tres nobilior, eratque eorum princeps, sed usque ad tres primos non pervenerat. 010 2SA 023 020 Et Banaias filius Jojadæ viri fortissimi, magnorum operum, de Cabseel. Ipse percussit duos leones Moab, et ipse descendit, et percussit leonem in media cisterna in diebus nivis. 010 2SA 023 021 Ipse quoque interfecit virum ægyptium, virum dignum spectaculo, habentem in manu hastam: itaque cum descendisset ad eum in virga, vi extorsit hastam de manu Ægyptii, et interfecit eum hasta sua. 010 2SA 023 022 Hæc fecit Banaias filius Jojadæ. 010 2SA 023 023 Et ipse nominatus inter tres robustos, qui erant inter triginta nobiliores: verumtamen usque ad tres non pervenerat: fecitque eum sibi David auricularium, a secreto. 010 2SA 023 024 Asaël frater Joab inter triginta, Elehanan filius patrui ejus de Bethlehem, 010 2SA 023 025 Semma de Harodi, Elica de Harodi, 010 2SA 023 026 Heles de Phalti, Hira filius Acces de Thecua, 010 2SA 023 027 Abiezer de Anathoth, Mobonnai de Husati, 010 2SA 023 028 Selmon Ahohites, Maharai Netophathites, 010 2SA 023 029 Heled filius Baana, et ipse Netophathites, Ithai filius Ribai de Gabaath filiorum Benjamin, 010 2SA 023 030 Banaia Pharathonites, Heddai de torrente Gaas, 010 2SA 023 031 Abialbon Arbathites, Azmaveth de Beromi, 010 2SA 023 032 Eliaba de Salaboni. Filii Jassen, Jonathan, 010 2SA 023 033 Semma de Orori, Ajam filius Sarar Arorites, 010 2SA 023 034 Eliphelet filius Aasbai filii Machati, Eliam filius Achitophel Gelonites, 010 2SA 023 035 Hesrai de Carmelo, Pharai de Arbi, 010 2SA 023 036 Igaal filius Nathan de Soba, Bonni de Gadi, 010 2SA 023 037 Selec de Ammoni, Naharai Berothites armiger Joab filii Sarviæ, 010 2SA 023 038 Ira Jethrites, Gareb et ipse Jethrites, 010 2SA 023 039 Urias Hethæus: omnes triginta septem. 010 2SA 024 001 Et addidit furor Domini irasci contra Israël, commovitque David in eis dicentem: Vade, numera Israël et Judam. 010 2SA 024 002 Dixitque rex ad Joab principem exercitus sui: Perambula omnes tribus Israël a Dan usque Bersabee, et numerate populum, ut sciam numerum ejus. 010 2SA 024 003 Dixitque Joab regi: Adaugeat Dominus Deus tuus ad populum tuum, quantus nunc est, iterumque centuplicet in conspectu domini mei regis: sed quid sibi dominus meus rex vult in re hujuscemodi? 010 2SA 024 004 Obtinuit autem sermo regis verba Joab et principum exercitus: egressusque est Joab et princeps militum a facie regis, ut numerarent populum Israël. 010 2SA 024 005 Cumque pertransissent Jordanem, venerunt in Aroër ad dexteram urbis, quæ est in valle Gad: 010 2SA 024 006 et per Jazer transierunt in Galaad, et in terram inferiorem Hodsi, et venerunt in Dan silvestria. Circumeuntesque juxta Sidonem, 010 2SA 024 007 transierunt prope mœnia Tyri, et omnem terram Hevæi et Chananæi, veneruntque ad meridiem Juda in Bersabee: 010 2SA 024 008 et lustrata universa terra, affuerunt post novem menses et viginti dies in Jerusalem. 010 2SA 024 009 Dedit ergo Joab numerum descriptionis populi regi, et inventa sunt de Israël octingenta millia virorum fortium qui educerent gladium, et de Juda quingenta millia pugnatorum. 010 2SA 024 010 Percussit autem cor David eum, postquam numeratus est populus: et dixit David ad Dominum: Peccavi valde in hoc facto: sed precor, Domine, ut transferas iniquitatem servi tui, quia stulte egi nimis. 010 2SA 024 011 Surrexit itaque David mane, et sermo Domini factus est ad Gad prophetam et videntem David, dicens: 010 2SA 024 012 Vade, et loquere ad David: Hæc dicit Dominus: Trium tibi datur optio: elige unum quod volueris ex his, ut faciam tibi. 010 2SA 024 013 Cumque venisset Gad ad David, nuntiavit ei, dicens: Aut septem annis veniet tibi fames in terra tua: aut tribus mensibus fugies adversarios tuos, et ille te persequentur: aut certe tribus diebus erit pestilentia in terra tua. Nunc ergo delibera, et vide quem respondeam ei qui me misit sermonem. 010 2SA 024 014 Dixit autem David ad Gad: Coarctor nimis: sed melius est ut incidam in manus Domini (multæ enim misericordiæ ejus sunt) quam in manus hominum. 010 2SA 024 015 Immisitque Dominus pestilentiam in Israël, de mane usque ad tempus constitutum, et mortui sunt ex populo a Dan usque ad Bersabee septuaginta millia virorum. 010 2SA 024 016 Cumque extendisset manum suam angelus Domini super Jerusalem ut disperderet eam, misertus est Dominus super afflictione, et ait angelo percutienti populum: Sufficit: nunc contine manum tuam. Erat autem angelus Domini juxta aream Areuna Jebusæi. 010 2SA 024 017 Dixitque David ad Dominum cum vidisset angelum cædentem populum: Ego sum qui peccavi, ego inique egi: isti qui oves sunt, quid fecerunt? vertatur, obsecro, manus tua contra me, et contra domum patris mei. 010 2SA 024 018 Venit autem Gad ad David in die illa, et dixit ei: Ascende, et constitue altare Domino in area Areuna Jebusæi. 010 2SA 024 019 Et ascendit David juxta sermonem Gad, quem præceperat ei Dominus. 010 2SA 024 020 Conspiciensque Areuna, animadvertit regem et servos ejus transire ad se: 010 2SA 024 021 et egressus adoravit regem prono vultu in terram, et ait: Quid causæ est ut veniat dominus meus rex ad servum suum? Cui David ait: Ut emam a te aream, et ædificem altare Domino, et cesset interfectio quæ grassatur in populo. 010 2SA 024 022 Et ait Areuna ad David: Accipiat, et offerat dominus meus rex sicut placet ei: habes boves in holocaustum, et plaustrum, et juga boum in usum lignorum. 010 2SA 024 023 Omnia dedit Areuna rex regi: dixitque Areuna ad regem: Dominus Deus tuus suscipiat votum tuum. 010 2SA 024 024 Cui respondens rex, ait: Nequaquam ut vis, sed emam pretio a te, et non offeram Domino Deo meo holocausta gratuita. Emit ergo David aream, et boves, argenti siclis quinquaginta: 010 2SA 024 025 et ædificavit ibi David altare Domino, et obtulit holocausta et pacifica: et propitiatus est Dominus terræ, et cohibita est plaga ab Israël. # # BOOK 011 1KI 1 Kings I Regum 011 1KI 001 001 Et rex David senuerat, habebatque ætatis plurimos dies: cumque operiretur vestibus, non calefiebat. 011 1KI 001 002 Dixerunt ergo ei servi sui: Quæramus domino nostro regi adolescentulam virginem, et stet coram rege, et foveat eum, dormiatque in sinu suo, et calefaciat dominum nostrum regem. 011 1KI 001 003 Quæsierunt igitur adolescentulam speciosam in omnibus finibus Israël, et invenerunt Abisag Sunamitidem, et adduxerunt eam ad regem. 011 1KI 001 004 Erat autem puella pulchra nimis, dormiebatque cum rege, et ministrabat ei: rex vero non cognovit eam. 011 1KI 001 005 Adonias autem filius Haggith elevabatur, dicens: Ego regnabo. Fecitque sibi currus et equites, et quinquaginta viros qui currerent ante eum. 011 1KI 001 006 Nec corripuit eum pater suus aliquando, dicens: Quare hoc fecisti? Erat autem et ipse pulcher valde, secundus natu post Absalom. 011 1KI 001 007 Et sermo ei cum Joab filio Sarviæ, et cum Abiathar sacerdote, qui adjuvabant partes Adoniæ. 011 1KI 001 008 Sadoc vero sacerdos, et Banaias filius Jojadæ, et Nathan propheta, et Semei et Rei, et robur exercitus David, non erat cum Adonia. 011 1KI 001 009 Immolatis ergo Adonias arietibus et vitulis, et universis pinguibus, juxta lapidem Zoheleth, qui erat vicinus fonti Rogel, vocavit universos fratres suos filios regis, et omnes viros Juda servos regis. 011 1KI 001 010 Nathan autem prophetam, et Banaiam, et robustos quosque, et Salomonem fratrem suum non vocavit. 011 1KI 001 011 Dixit itaque Nathan ad Bethsabee matrem Salomonis: Num audisti quod regnaverit Adonias filius Haggith, et dominus noster David hoc ignorat? 011 1KI 001 012 Nunc ergo veni, accipe consilium a me, et salva animam tuam, filiique tui Salomonis. 011 1KI 001 013 Vade, et ingredere ad regem David, et dic ei: Nonne tu, domine mi rex, jurasti mihi ancillæ tuæ, dicens: Salomon filius tuus regnabit post me, et ipse sedebit in solio meo? quare ergo regnat Adonias? 011 1KI 001 014 Et adhuc ibi te loquente cum rege, ego veniam post te, et complebo sermones tuos. 011 1KI 001 015 Ingressa est itaque Bethsabee ad regem in cubiculum: rex autem senuerat nimis, et Abisag Sunamitis ministrabat ei. 011 1KI 001 016 Inclinavit se Bethsabee, et adoravit regem. Ad quam rex: Quid tibi, inquit, vis? 011 1KI 001 017 Quæ respondens, ait: Domine mi, tu jurasti per Dominum Deum tuum ancillæ tuæ: Salomon filius tuus regnabit post me, et ipse sedebit in solio meo. 011 1KI 001 018 Et ecce nunc Adonias regnat, te, domine mi rex, ignorante. 011 1KI 001 019 Mactavit boves, et pinguia quæque, et arietes plurimos, et vocavit omnes filios regis, Abiathar quoque sacerdotem, et Joab principem militiæ: Salomonem autem servum tuum non vocavit. 011 1KI 001 020 Verumtamen, domine mi rex, in te oculi respiciunt totius Israël, ut indices eis quis sedere debeat in solio tuo, domine mi rex, post te. 011 1KI 001 021 Eritque, cum dormierit dominus meus rex cum patribus suis, erimus ego et filius meus Salomon peccatores. 011 1KI 001 022 Adhuc illa loquente cum rege, Nathan propheta venit. 011 1KI 001 023 Et nuntiaverunt regi, dicentes: Adest Nathan propheta. Cumque introisset in conspectu regis, et adorasset eum pronus in terram, 011 1KI 001 024 dixit Nathan: Domine mi rex, tu dixisti: Adonias regnet post me, et ipse sedeat super thronum meum? 011 1KI 001 025 Quia descendit hodie, et immolavit boves, et pinguia, et arietes plurimos, et vocavit universos filios regis et principes exercitus, Abiathar quoque sacerdotem, illisque vescentibus et bibentibus coram eo, et dicentibus: Vivat rex Adonias: 011 1KI 001 026 me servum tuum, et Sadoc sacerdotem, et Banaiam filium Jojadæ, et Salomonem famulum tuum non vocavit. 011 1KI 001 027 Numquid a domino meo rege exivit hoc verbum, et mihi non indicasti servo tuo quis sessurus esset super thronum domini mei regis post eum? 011 1KI 001 028 Et respondit rex David, dicens: Vocate ad me Bethsabee. Quæ cum fuisset ingressa coram rege, et stetisset ante eum, 011 1KI 001 029 juravit rex, et ait: Vivit Dominus, qui eruit animam meam de omni angustia, 011 1KI 001 030 quia sicut juravi tibi per Dominum Deum Israël, dicens: Salomon filius tuus regnabit post me, et ipse sedebit super solium meum pro me: sic faciam hodie. 011 1KI 001 031 Summissoque Bethsabee in terram vultu, adoravit regem, dicens: Vivat dominus meus David in æternum. 011 1KI 001 032 Dixit quoque rex David: Vocate mihi Sadoc sacerdotem, et Nathan prophetam, et Banaiam filium Jojadæ. Qui cum ingressi fuissent coram rege, 011 1KI 001 033 dixit ad eos: Tollite vobiscum servos domini vestri, et imponite Salomonem filium meum super mulam meam, et ducite eum in Gihon. 011 1KI 001 034 Et ungat eum ibi Sadoc sacerdos et Nathan propheta in regem super Israël: et canetis buccina, atque dicetis: Vivat rex Salomon. 011 1KI 001 035 Et ascendetis post eum, et veniet, et sedebit super solium meum, et ipse regnabit pro me: illique præcipiam ut sit dux super Israël et super Judam. 011 1KI 001 036 Et respondit Banaias filius Jojadæ regi, dicens: Amen: sic loquatur Dominus Deus domini mei regis. 011 1KI 001 037 Quomodo fuit Dominus cum domino meo rege, sic sit cum Salomone, et sublimius faciat solium ejus a solio domini mei regis David. 011 1KI 001 038 Descendit ergo Sadoc sacerdos, et Nathan propheta, et Banaias filius Jojadæ, et Cerethi, et Phelethi: et imposuerunt Salomonem super mulam regis David, et adduxerunt eum in Gihon. 011 1KI 001 039 Sumpsitque Sadoc sacerdos cornu olei de tabernaculo, et unxit Salomonem: et cecinerunt buccina, et dixit omnis populus: Vivat rex Salomon. 011 1KI 001 040 Et ascendit universa multitudo post eum, et populus canentium tibiis, et lætantium gaudio magno: et insonuit terra a clamore eorum. 011 1KI 001 041 Audivit autem Adonias, et omnes qui invitati fuerant ab eo: jamque convivium finitum erat: sed et Joab, audita voce tubæ, ait: Quid sibi vult clamor civitatis tumultuantis? 011 1KI 001 042 Adhuc illo loquente, Jonathas filius Abiathar sacerdotis venit: cui dixit Adonias: Ingredere, quia vir fortis es, et bona nuntians. 011 1KI 001 043 Responditque Jonathas Adoniæ: Nequaquam: dominus enim noster rex David regem constituit Salomonem: 011 1KI 001 044 misitque cum eo Sadoc sacerdotem, et Nathan prophetam, et Banaiam filium Jojadæ, et Cerethi, et Phelethi, et imposuerunt eum super mulam regis. 011 1KI 001 045 Unxeruntque eum Sadoc sacerdos et Nathan propheta regem in Gihon: et ascenderunt inde lætantes, et insonuit civitas: hæc est vox quam audistis. 011 1KI 001 046 Sed et Salomon sedet super solium regni. 011 1KI 001 047 Et ingressi servi regis benedixerunt domino nostro regi David, dicentes: Amplificet Deus nomen Salomonis super nomen tuum, et magnificet thronus ejus super thronum tuum. Et adoravit rex in lectulo suo: 011 1KI 001 048 et locutus est: Benedictus Dominus Deus Israël, qui dedit hodie sedentem in solio meo, videntibus oculis meis. 011 1KI 001 049 Territi sunt ergo, et surrexerunt omnes qui invitati fuerant ab Adonia, et ivit unusquisque in viam suam. 011 1KI 001 050 Adonias autem timens Salomonem, surrexit, et abiit, tenuitque cornu altaris. 011 1KI 001 051 Et nuntiaverunt Salomoni, dicentes: Ecce Adonias timens regem Salomonem, tenuit cornu altaris, dicens: Juret mihi rex Salomon hodie, quod non interficiat servum suum gladio. 011 1KI 001 052 Dixitque Salomon: Si fuerit vir bonus, non cadet ne unus quidem capillus ejus in terram: sin autem malum inventum fuerit in eo, morietur. 011 1KI 001 053 Misit ergo rex Salomon, et eduxit eum ab altari: et ingressus adoravit regem Salomonem: dixitque ei Salomon: Vade in domum tuam. 011 1KI 002 001 Appropinquaverunt autem dies David ut moreretur: præcepitque Salomoni filio suo, dicens: 011 1KI 002 002 Ego ingredior viam universæ terræ: confortare, et esto vir. 011 1KI 002 003 Et observa custodias Domini Dei tui, ut ambules in viis ejus: ut custodias cæremonias ejus, et præcepta ejus, et judicia, et testimonia, sicut scriptum est in lege Moysi: ut intelligas universa quæ facis, et quocumque te verteris: 011 1KI 002 004 ut confirmet Dominus sermones suos quos locutus est de me, dicens: Si custodierint filii tui vias suas, et ambulaverint coram me in veritate, in omni corde suo et in omni anima sua, non auferetur tibi vir de solio Israël. 011 1KI 002 005 Tu quoque nosti quæ fecerit mihi Joab filius Sarviæ, quæ fecerit duobus principibus exercitus Israël, Abner filio Ner, et Amasæ filio Jether: quos occidit, et effudit sanguinem belli in pace, et posuit cruorem prælii in balteo suo qui erat circa lumbos ejus, et in calceamento suo quod erat in pedibus ejus. 011 1KI 002 006 Facies ergo juxta sapientiam tuam, et non deduces canitiem ejus pacifice ad inferos. (Sheol h7585) 011 1KI 002 007 Sed et filiis Berzellai Galaaditis reddes gratiam, eruntque comedentes in mensa tua: occurrerunt enim mihi quando fugiebam a facie Absalom fratris tui. 011 1KI 002 008 Habes quoque apud te Semei filium Gera filii Jemini de Bahurim, qui maledixit mihi maledictione pessima quando ibam ad castra: sed quia descendit mihi in occursum cum transirem Jordanem, et juravi ei per Dominum, dicens: Non te interficiam gladio: 011 1KI 002 009 tu noli pati eum esse innoxium. Vir autem sapiens es, ut scias quæ facies ei: deducesque canos ejus cum sanguine ad inferos. (Sheol h7585) 011 1KI 002 010 Dormivit igitur David cum patribus suis, et sepultus est in civitate David. 011 1KI 002 011 Dies autem quibus regnavit David super Israël, quadraginta anni sunt: in Hebron regnavit septem annis; in Jerusalem, triginta tribus. 011 1KI 002 012 Salomon autem sedit super thronum David patris sui, et firmatum est regnum ejus nimis. 011 1KI 002 013 Et ingressus est Adonias filius Haggith ad Bethsabee matrem Salomonis. Quæ dixit ei: Pacificusne est ingressus tuus? Qui respondit: Pacificus. 011 1KI 002 014 Addiditque: Sermo mihi est ad te. Cui ait: Loquere. Et ille: 011 1KI 002 015 Tu, inquit, nosti, quia meum erat regnum, et me præposuerat omnis Israël sibi in regem: sed translatum est regnum, et factum est fratris mei: a Domino enim constitutum est ei. 011 1KI 002 016 Nunc ergo petitionem unam precor a te: ne confundas faciem meam. Quæ dixit ad eum: Loquere. 011 1KI 002 017 Et ille ait: Precor ut dicas Salomoni regi (neque enim negare tibi quidquam potest) ut det mihi Abisag Sunamitidem uxorem. 011 1KI 002 018 Et ait Bethsabee: Bene: ego loquar pro te regi. 011 1KI 002 019 Venit ergo Bethsabee ad regem Salomonem ut loqueretur ei pro Adonia: et surrexit rex in occursum ejus, adoravitque eam, et sedit super thronum suum: positusque est thronus matri regis, quæ sedit ad dexteram ejus. 011 1KI 002 020 Dixitque ei: Petitionem unam parvulam ego deprecor a te: ne confundas faciem meam. Et dixit ei rex: Pete, mater mea: neque enim fas est ut avertam faciem tuam. 011 1KI 002 021 Quæ ait: Detur Abisag Sunamitis Adoniæ fratri tuo uxor. 011 1KI 002 022 Responditque rex Salomon, et dixit matri suæ: Quare postulas Abisag Sunamitidem Adoniæ? postula ei et regnum: ipse est enim frater meus major me, et habet Abiathar sacerdotem, et Joab filium Sarviæ. 011 1KI 002 023 Juravit itaque rex Salomon per Dominum, dicens: Hæc faciat mihi Deus, et hæc addat, quia contra animam suam locutus est Adonias verbum hoc. 011 1KI 002 024 Et nunc vivit Dominus, qui firmavit me, et collocavit me super solium David patris mei, et qui fecit mihi domum, sicut locutus est, quia hodie occidetur Adonias. 011 1KI 002 025 Misitque rex Salomon per manum Banaiæ filii Jojadæ, qui interfecit eum, et mortuus est. 011 1KI 002 026 Abiathar quoque sacerdoti dixit rex: Vade in Anathoth ad agrum tuum: equidem vir mortis es: sed hodie te non interficiam, quia portasti arcam Domini Dei coram David patre meo, et sustinuisti laborem in omnibus in quibus laboravit pater meus. 011 1KI 002 027 Ejecit ergo Salomon Abiathar ut non esset sacerdos Domini, ut impleretur sermo Domini quem locutus est super domum Heli in Silo. 011 1KI 002 028 Venit autem nuntius ad Joab, quod Joab declinasset post Adoniam, et post Salomonem non declinasset: fugit ergo Joab in tabernaculum Domini, et apprehendit cornu altaris. 011 1KI 002 029 Nuntiatumque est regi Salomoni quod fugisset Joab in tabernaculum Domini, et esset juxta altare: misitque Salomon Banaiam filium Jojadæ, dicens: Vade, interfice eum. 011 1KI 002 030 Et venit Banaias ad tabernaculum Domini, et dixit ei: Hæc dicit rex: Egredere. Qui ait: Non egrediar, sed hic moriar. Renuntiavit Banaias regi sermonem, dicens: Hæc locutus est Joab, et hæc respondit mihi. 011 1KI 002 031 Dixitque ei rex: Fac sicut locutus est, et interfice eum, et sepeli: et amovebis sanguinem innocentem qui effusus est a Joab, a me, et a domo patris mei. 011 1KI 002 032 Et reddet Dominus sanguinem ejus super caput ejus, quia interfecit duos viros justos, melioresque se: et occidit eos gladio, patre meo David ignorante, Abner filium Ner principem militiæ Israël, et Amasam filium Jether principem exercitus Juda: 011 1KI 002 033 et revertetur sanguis illorum in caput Joab, et in caput seminis ejus in sempiternum. David autem et semini ejus, et domui, et throno illius, sit pax usque in æternum a Domino. 011 1KI 002 034 Ascendit itaque Banaias filius Jojadæ, et aggressus eum interfecit: sepultusque est in domo sua in deserto. 011 1KI 002 035 Et constituit rex Banaiam filium Jojadæ pro eo super exercitum, et Sadoc sacerdotem posuit pro Abiathar. 011 1KI 002 036 Misit quoque rex, et vocavit Semei: dixitque ei: Ædifica tibi domum in Jerusalem, et habita ibi: et non egredieris inde huc atque illuc. 011 1KI 002 037 Quacumque autem die egressus fueris, et transieris torrentem Cedron, scito te interficiendum: sanguis tuus erit super caput tuum. 011 1KI 002 038 Dixitque Semei regi: Bonus sermo: sicut locutus est dominus meus rex, sic faciet servus tuus. Habitavit itaque Semei in Jerusalem diebus multis. 011 1KI 002 039 Factum est autem post annos tres ut fugerent servi Semei ad Achis filium Maacha regem Geth: nuntiatumque est Semei quod servi ejus issent in Geth. 011 1KI 002 040 Et surrexit Semei, et stravit asinum suum, ivitque ad Achis in Geth ad requirendum servos suos, et adduxit eos de Geth. 011 1KI 002 041 Nuntiatum est autem Salomoni quod isset Semei in Geth de Jerusalem, et rediisset. 011 1KI 002 042 Et mittens vocavit eum, dixitque illi: Nonne testificatus sum tibi per Dominum, et prædixi tibi: Quacumque die egressus ieris huc et illuc, scito te esse moriturum: et respondisti mihi: Bonus sermo, quem audivi? 011 1KI 002 043 quare ergo non custodisti jusjurandum Domini, et præceptum quod præceperam tibi? 011 1KI 002 044 Dixitque rex ad Semei: Tu nosti omne malum cujus tibi conscium est cor tuum, quod fecisti David patri meo: reddidit Dominus malitiam tuam in caput tuum: 011 1KI 002 045 et rex Salomon benedictus, et thronus David erit stabilis coram Domino usque in sempiternum. 011 1KI 002 046 Jussit itaque rex Banaiæ filio Jojadæ, qui egressus, percussit eum, et mortuus est. 011 1KI 003 001 Confirmatum est igitur regnum in manu Salomonis, et affinitate conjunctus est Pharaoni regi Ægypti: accepit namque filiam ejus, et adduxit in civitatem David, donec compleret ædificans domum suam, et domum Domini, et murum Jerusalem per circuitum. 011 1KI 003 002 Attamen populus immolabat in excelsis: non enim ædificatum erat templum nomini Domini usque in diem illum. 011 1KI 003 003 Dilexit autem Salomon Dominum, ambulans in præceptis David patris sui, excepto quod in excelsis immolabat, et accendebat thymiama. 011 1KI 003 004 Abiit itaque in Gabaon, ut immolaret ibi: illud quippe erat excelsum maximum: mille hostias in holocaustum obtulit Salomon super altare illud in Gabaon. 011 1KI 003 005 Apparuit autem Dominus Salomoni per somnium nocte, dicens: Postula quod vis ut dem tibi. 011 1KI 003 006 Et ait Salomon: Tu fecisti cum servo tuo David patre meo misericordiam magnam, sicut ambulavit in conspectu tuo in veritate et justitia, et recto corde tecum: custodisti ei misericordiam tuam grandem, et dedisti ei filium sedentem super thronum ejus, sicut est hodie. 011 1KI 003 007 Et nunc Domine Deus, tu regnare fecisti servum tuum pro David patre meo: ego autem sum puer parvulus, et ignorans egressum et introitum meum. 011 1KI 003 008 Et servus tuus in medio est populi quem elegisti, populi infiniti, qui numerari et supputari non potest præ multitudine. 011 1KI 003 009 Dabis ergo servo tuo cor docile, ut populum tuum judicare possit, et discernere inter bonum et malum. Quis enim poterit judicare populum istum, populum tuum hunc multum? 011 1KI 003 010 Placuit ergo sermo coram Domino, quod Salomon postulasset hujuscemodi rem. 011 1KI 003 011 Et dixit Dominus Salomoni: Quia postulasti verbum hoc, et non petisti tibi dies multos, nec divitias, aut animas inimicorum tuorum, sed postulasti tibi sapientiam ad discernendum judicium: 011 1KI 003 012 ecce feci tibi secundum sermones tuos, et dedi tibi cor sapiens et intelligens, in tantum ut nullus ante te similis tui fuerit, nec post te surrecturus sit. 011 1KI 003 013 Sed et hæc quæ non postulasti, dedi tibi: divitias scilicet, et gloriam, ut nemo fuerit similis tui in regibus cunctis retro diebus. 011 1KI 003 014 Si autem ambulaveris in viis meis, et custodieris præcepta mea et mandata mea, sicut ambulavit pater tuus, longos faciam dies tuos. 011 1KI 003 015 Igitur evigilavit Salomon, et intellexit quod esset somnium: cumque venisset Jerusalem, stetit coram arca fœderis Domini, et obtulit holocausta, et fecit victimas pacificas, et grande convivium universis famulis suis. 011 1KI 003 016 Tunc venerunt duæ mulieres meretrices ad regem, steteruntque coram eo: 011 1KI 003 017 quarum una ait: Obsecro, mi domine: ego et mulier hæc habitabamus in domo una, et peperi apud eam in cubiculo. 011 1KI 003 018 Tertia autem die postquam ego peperi, peperit et hæc: et eramus simul, nullusque alius nobiscum in domo, exceptis nobis duabus. 011 1KI 003 019 Mortuus est autem filius mulieris hujus nocte: dormiens quippe oppressit eum. 011 1KI 003 020 Et consurgens intempestæ noctis silentio, tulit filium meum de latere meo, ancillæ tuæ dormientis, et collocavit in sinu suo: suum autem filium, qui erat mortuus, posuit in sinu meo. 011 1KI 003 021 Cumque surrexissem mane ut darem lac filio meo, apparuit mortuus: quem diligentius intuens clara luce, deprehendi non esse meum quem genueram. 011 1KI 003 022 Responditque altera mulier: Non est ita ut dicis, sed filius tuus mortuus est, meus autem vivit. E contrario illa dicebat: Mentiris: filius quippe meus vivit, et filius tuus mortuus est. Atque in hunc modum contendebant coram rege. 011 1KI 003 023 Tunc rex ait: Hæc dicit: Filius meus vivit, et filius tuus mortuus est: et ista respondit: Non, sed filius tuus mortuus est, meus autem vivit. 011 1KI 003 024 Dixit ergo rex: Afferte mihi gladium. Cumque attulissent gladium coram rege, 011 1KI 003 025 Dividite, inquit, infantem vivum in duas partes, et date dimidiam partem uni, et dimidiam partem alteri. 011 1KI 003 026 Dixit autem mulier, cujus filius erat vivus, ad regem (commota sunt quippe viscera ejus super filio suo): Obsecro, domine, date illi infantem vivum, et nolite interficere eum. E contrario illa dicebat: Nec mihi nec tibi sit, sed dividatur. 011 1KI 003 027 Respondit rex, et ait: Date huic infantem vivum, et non occidatur: hæc est enim mater ejus. 011 1KI 003 028 Audivit itaque omnis Israël judicium quod judicasset rex, et timuerunt regem, videntes sapientiam Dei esse in eo ad faciendum judicium. 011 1KI 004 001 Erat autem rex Salomon regnans super omnem Israël: 011 1KI 004 002 et hi principes quos habebat: Azarias filius Sadoc sacerdotis: 011 1KI 004 003 Elihoreph et Ahia filii Sisa scribæ: Josaphat filius Ahilud a commentariis: 011 1KI 004 004 Banaias filius Jojadæ super exercitum: Sadoc autem et Abiathar sacerdotes: 011 1KI 004 005 Azarias filius Nathan super eos qui assistebant regi: Zabud filius Nathan sacerdos, amicus regis: 011 1KI 004 006 et Ahisar præpositus domus: et Adoniram filius Abda super tributa. 011 1KI 004 007 Habebat autem Salomon duodecim præfectos super omnem Israël, qui præbebant annonam regi et domui ejus: per singulos enim menses in anno, singuli necessaria ministrabant. 011 1KI 004 008 Et hæc nomina eorum: Benhur in monte Ephraim. 011 1KI 004 009 Bendecar in Macces, et in Salebim, et in Bethsames, et in Elon, et in Bethanan. 011 1KI 004 010 Benhesed in Aruboth: ipsius erat Socho, et omnis terra Epher. 011 1KI 004 011 Benabinadab, cujus omnis Nephath Dor: Tapheth filiam Salomonis habebat uxorem. 011 1KI 004 012 Bana filius Ahilud regebat Thanac et Mageddo, et universam Bethsan, quæ est juxta Sarthana subter Jezrahel, a Bethsan usque Abelmehula e regione Jecmaan. 011 1KI 004 013 Bengaber in Ramoth Galaad: habebat Avothjair filii Manasse in Galaad: ipse præerat in omni regione Argob, quæ est in Basan, sexaginta civitatibus magnis atque muratis quæ habebant seras æreas. 011 1KI 004 014 Ahinadab filius Addo præerat in Manaim. 011 1KI 004 015 Achimaas in Nephthali: sed et ipse habebat Basemath filiam Salomonis in conjugio. 011 1KI 004 016 Baana filius Husi in Aser, et in Baloth. 011 1KI 004 017 Josaphat filius Pharue in Issachar. 011 1KI 004 018 Semei filius Ela in Benjamin. 011 1KI 004 019 Gaber filius Uri in terra Galaad, in terra Sehon regis Amorrhæi et Og regis Basan, super omnia quæ erant in illa terra. 011 1KI 004 020 Juda et Israël innumerabiles, sicut arena maris in multitudine: comedentes, et bibentes, atque lætantes. 011 1KI 004 021 Salomon autem erat in ditione sua, habens omnia regna a flumine terræ Philisthiim usque ad terminum Ægypti: offerentium sibi munera, et servientium ei cunctis diebus vitæ ejus. 011 1KI 004 022 Erat autem cibus Salomonis per dies singulos triginta cori similæ, et sexaginta cori farinæ, 011 1KI 004 023 decem boves pingues, et viginti boves pascuales, et centum arietes, excepta venatione cervorum, caprearum, atque bubalorum, et avium altilium. 011 1KI 004 024 Ipse enim obtinebat omnem regionem quæ erat trans flumen, a Thaphsa usque ad Gazan, et cunctos reges illarum regionum: et habebat pacem ex omni parte in circuitu. 011 1KI 004 025 Habitabatque Juda et Israël absque timore ullo, unusquisque sub vite sua et sub ficu sua, a Dan usque Bersabee, cunctis diebus Salomonis. 011 1KI 004 026 Et habebat Salomon quadraginta millia præsepia equorum currilium, et duodecim millia equestrium. 011 1KI 004 027 Nutriebantque eos supradicti regis præfecti: sed et necessaria mensæ regis Salomonis cum ingenti cura præbebant in tempore suo. 011 1KI 004 028 Hordeum quoque, et paleas equorum et jumentorum, deferebant in locum ubi erat rex, juxta constitutum sibi. 011 1KI 004 029 Dedit quoque Deus sapientiam Salomoni, et prudentiam multam nimis, et latitudinem cordis quasi arenam quæ est in littore maris. 011 1KI 004 030 Et præcedebat sapientia Salomonis sapientiam omnium Orientalium et Ægyptiorum, 011 1KI 004 031 et erat sapientior cunctis hominibus: sapientior Ethan Ezrahita, et Heman, et Chalcol, et Dorda filiis Mahol: et erat nominatus in universis gentibus per circuitum. 011 1KI 004 032 Locutus est quoque Salomon tria millia parabolas: et fuerunt carmina ejus quinque et mille. 011 1KI 004 033 Et disputavit super lignis a cedro quæ est in Libano, usque ad hyssopum quæ egreditur de pariete: et disseruit de jumentis, et volucribus, et reptilibus, et piscibus. 011 1KI 004 034 Et veniebant de cunctis populis ad audiendam sapientiam Salomonis, et ab universis regibus terræ qui audiebant sapientiam ejus. 011 1KI 005 001 Misit quoque Hiram rex Tyri servos suos ad Salomonem: audivit enim quod ipsum unxissent regem pro patre ejus: quia amicus fuerat Hiram David omni tempore. 011 1KI 005 002 Misit autem Salomon ad Hiram, dicens: 011 1KI 005 003 Tu scis voluntatem David patris mei, et quia non potuerit ædificare domum nomini Domini Dei sui propter bella imminentia per circuitum, donec daret Dominus eos sub vestigio pedum ejus. 011 1KI 005 004 Nunc autem requiem dedit Dominus Deus meus mihi per circuitum, et non est satan, neque occursus malus. 011 1KI 005 005 Quam ob rem cogito ædificare templum nomini Domini Dei mei, sicut locutus est Dominus David patri meo, dicens: Filius tuus, quem dabo pro te super solium tuum, ipse ædificabit domum nomini meo. 011 1KI 005 006 Præcipe igitur ut præcidant mihi servi tui cedros de Libano, et servi mei sint cum servis tuis: mercedem autem servorum tuorum dabo tibi quamcumque petieris: scis enim quomodo non est in populo meo vir qui noverit ligna cædere sicut Sidonii. 011 1KI 005 007 Cum ergo audisset Hiram verba Salomonis, lætatus est valde, et ait: Benedictus Dominus Deus hodie, qui dedit David filium sapientissimum super populum hunc plurimum. 011 1KI 005 008 Et misit Hiram ad Salomonem, dicens: Audivi quæcumque mandasti mihi: ego faciam omnem voluntatem tuam in lignis cedrinis et abiegnis. 011 1KI 005 009 Servi mei deponent ea de Libano ad mare, et ego componam ea in ratibus in mari usque ad locum quem significaveris mihi: et applicabo ea ibi, et tu tolles ea: præbebisque necessaria mihi, ut detur cibus domui meæ. 011 1KI 005 010 Itaque Hiram dabat Salomoni ligna cedrina, et ligna abiegna, juxta omnem voluntatem ejus. 011 1KI 005 011 Salomon autem præbebat Hiram coros tritici viginti millia in cibum domui ejus, et viginti coros purissimi olei: hæc tribuebat Salomon Hiram per singulos annos. 011 1KI 005 012 Dedit quoque Dominus sapientiam Salomoni, sicut locutus est ei: et erat pax inter Hiram et Salomonem, et percusserunt ambo fœdus. 011 1KI 005 013 Elegitque rex Salomon operarios de omni Israël, et erat indictio triginta millia virorum. 011 1KI 005 014 Mittebatque eos in Libanum, decem millia per menses singulos vicissim, ita ut duobus mensibus essent in domibus suis: et Adoniram erat super hujuscemodi indictione. 011 1KI 005 015 Fueruntque Salomoni septuaginta millia eorum qui onera portabant, et octoginta millia latomorum in monte, 011 1KI 005 016 absque præpositis qui præerant singulis operibus, numero trium millium et trecentorum, præcipientium populo et his qui faciebant opus. 011 1KI 005 017 Præcepitque rex ut tollerent lapides grandes, lapides pretiosos in fundamentum templi, et quadrarent eos: 011 1KI 005 018 quos dolaverunt cæmentarii Salomonis et cæmentarii Hiram: porro Giblii præparaverunt ligna et lapides ad ædificandam domum. 011 1KI 006 001 Factum est ergo quadringentesimo et octogesimo anno egressionis filiorum Israël de terra Ægypti, in anno quarto, mense Zio (ipse est mensis secundus), regni Salomonis super Israël, ædificari cœpit domus Domino. 011 1KI 006 002 Domus autem quam ædificabat rex Salomon Domino, habebat sexaginta cubitos in longitudine, et viginti cubitos in latitudine, et triginta cubitos in altitudine. 011 1KI 006 003 Et porticus erat ante templum viginti cubitorum longitudinis, juxta mensuram latitudinis templi: et habebat decem cubitos latitudinis ante faciem templi. 011 1KI 006 004 Fecitque in templo fenestras obliquas. 011 1KI 006 005 Et ædificavit super parietem templi tabulata per gyrum, in parietibus domus per circuitum templi et oraculi, et fecit latera in circuitu. 011 1KI 006 006 Tabulatum quod subter erat, quinque cubitos habebat latitudinis, et medium tabulatum sex cubitorum latitudinis, et tertium tabulatum septem habens cubitos latitudinis. Trabes autem posuit in domo per circuitum forinsecus, ut non hærerent muris templi. 011 1KI 006 007 Domus autem cum ædificaretur, de lapidibus dolatis atque perfectis ædificata est: et malleus, et securis, et omne ferramentum non sunt audita in domo cum ædificaretur. 011 1KI 006 008 Ostium lateris medii in parte erat domus dextræ: et per cochleam ascendebant in medium cœnaculum, et a medio in tertium. 011 1KI 006 009 Et ædificavit domum, et consummavit eam: texit quoque domum laquearibus cedrinis. 011 1KI 006 010 Et ædificavit tabulatum super omnem domum quinque cubitis altitudinis, et operuit domum lignis cedrinis. 011 1KI 006 011 Et factus est sermo Domini ad Salomonem, dicens: 011 1KI 006 012 Domus hæc, quam ædificas, si ambulaveris in præceptis meis, et judicia mea feceris, et custodieris omnia mandata mea, gradiens per ea, firmabo sermonem meum tibi, quem locutus sum ad David patrem tuum: 011 1KI 006 013 et habitabo in medio filiorum Israël, et non derelinquam populum meum Israël. 011 1KI 006 014 Igitur ædificavit Salomon domum, et consummavit eam. 011 1KI 006 015 Et ædificavit parietes domus intrinsecus tabulatis cedrinis: a pavimento domus usque ad summitatem parietum, et usque ad laquearia, operuit lignis cedrinis intrinsecus: et texit pavimentum domus tabulis abiegnis. 011 1KI 006 016 Ædificavitque viginti cubitorum ad posteriorem partem templi tabulata cedrina, a pavimento usque ad superiora: et fecit interiorem domum oraculi in Sanctum sanctorum. 011 1KI 006 017 Porro quadraginta cubitorum erat ipsum templum pro foribus oraculi. 011 1KI 006 018 Et cedro omnis domus intrinsecus vestiebatur, habens tornaturas et juncturas suas fabrefactas, et cælaturas eminentes: omnia cedrinis tabulis vestiebantur: nec omnino lapis apparere poterat in pariete. 011 1KI 006 019 Oraculum autem in medio domus, in interiori parte fecerat, ut poneret ibi arcam fœderis Domini. 011 1KI 006 020 Porro oraculum habebat viginti cubitos longitudinis, et viginti cubitos latitudinis, et viginti cubitos altitudinis: et operuit illud atque vestivit auro purissimo: sed et altare vestivit cedro. 011 1KI 006 021 Domum quoque ante oraculum operuit auro purissimo, et affixit laminas clavis aureis. 011 1KI 006 022 Nihilque erat in templo quod non auro tegeretur: sed et totum altare oraculi texit auro. 011 1KI 006 023 Et fecit in oraculo duos cherubim de lignis olivarum, decem cubitorum altitudinis. 011 1KI 006 024 Quinque cubitorum ala cherub una, et quinque cubitorum ala cherub altera: id est, decem cubitos habentes, a summitate alæ unius usque ad alæ alterius summitatem. 011 1KI 006 025 Decem quoque cubitorum erat cherub secundus: in mensura pari, et opus unum erat in duobus cherubim, 011 1KI 006 026 id est, altitudinem habebat unus cherub decem cubitorum, et similiter cherub secundus. 011 1KI 006 027 Posuitque cherubim in medio templi interioris: extendebant autem alas suas cherubim, et tangebat ala una parietem, et ala cherub secundi tangebat parietem alterum: alæ autem alteræ in media parte templi se invicem contingebant. 011 1KI 006 028 Texit quoque cherubim auro. 011 1KI 006 029 Et omnes parietes templi per circuitum sculpsit variis cælaturis et torno: et fecit in eis cherubim, et palmas, et picturas varias, quasi prominentes de pariete, et egredientes. 011 1KI 006 030 Sed et pavimentum domus texit auro intrinsecus et extrinsecus. 011 1KI 006 031 Et in ingressu oraculi fecit ostiola de lignis olivarum, postesque angulorum quinque. 011 1KI 006 032 Et duo ostia de lignis olivarum: et sculpsit in eis picturam cherubim, et palmarum species, et anaglypha valde prominentia: et texit ea auro, et operuit tam cherubim quam palmas, et cetera, auro. 011 1KI 006 033 Fecitque in introitu templi postes de lignis olivarum quadrangulatos, 011 1KI 006 034 et duo ostia de lignis abiegnis altrinsecus: et utrumque ostium duplex erat, et se invicem tenens aperiebatur. 011 1KI 006 035 Et sculpsit cherubim, et palmas, et cælaturas valde eminentes: operuitque omnia laminis aureis opere quadro ad regulam. 011 1KI 006 036 Et ædificavit atrium interius tribus ordinibus lapidum politorum, et uno ordine lignorum cedri. 011 1KI 006 037 Anno quarto fundata est domus Domini in mense Zio: 011 1KI 006 038 et in anno undecimo, mense Bul (ipse est mensis octavus), perfecta est domus in omni opere suo, et in universis utensilibus suis: ædificavitque eam annis septem. 011 1KI 007 001 Domum autem suam ædificavit Salomon tredecim annis, et ad perfectum usque perduxit. 011 1KI 007 002 Ædificavit quoque domum saltus Libani centum cubitorum longitudinis, et quinquaginta cubitorum latitudinis, et triginta cubitorum altitudinis: et quatuor deambulacra inter columnas cedrinas: ligna quippe cedrina exciderat in columnas. 011 1KI 007 003 Et tabulatis cedrinis vestivit totam cameram, quæ quadraginta quinque columnis sustentabatur. Unus autem ordo habebat columnas quindecim 011 1KI 007 004 contra se invicem positas, 011 1KI 007 005 et e regione se respicientes, æquali spatio inter columnas, et super columnas quadrangulata ligna in cunctis æqualia. 011 1KI 007 006 Et porticum columnarum fecit quinquaginta cubitorum longitudinis, et triginta cubitorum latitudinis: et alteram porticum in facie majoris porticus: et columnas, et epistylia super columnas. 011 1KI 007 007 Porticum quoque solii, in qua tribunal est, fecit: et texit lignis cedrinis a pavimento usque ad summitatem. 011 1KI 007 008 Et domuncula, in qua sedebatur ad judicandum, erat in media porticu simili opere. Domum quoque fecit filiæ Pharaonis (quam uxorem duxerat Salomon) tali opere, quali et hanc porticum. 011 1KI 007 009 Omnia lapidibus pretiosis, qui ad normam quamdam atque mensuram tam intrinsecus quam extrinsecus serrati erant: a fundamento usque ad summitatem parietum, et extrinsecus usque ad atrium majus. 011 1KI 007 010 Fundamenta autem de lapidibus pretiosis, lapidibus magnis, decem sive octo cubitorum. 011 1KI 007 011 Et desuper lapides pretiosi æqualis mensuræ secti erant, similiterque de cedro. 011 1KI 007 012 Et atrium majus rotundum trium ordinum de lapidibus sectis, et unius ordinis de dolata cedro: necnon et in atrio domus Domini interiori, et in porticu domus. 011 1KI 007 013 Misit quoque rex Salomon, et tulit Hiram de Tyro, 011 1KI 007 014 filium mulieris viduæ de tribu Nephthali, patre Tyrio, artificem ærarium, et plenum sapientia, et intelligentia, et doctrina, ad faciendum omne opus ex ære. Qui cum venisset ad regem Salomonem, fecit omne opus ejus. 011 1KI 007 015 Et finxit duas columnas æreas, decem et octo cubitorum altitudinis columnam unam: et linea duodecim cubitorum ambiebat columnam utramque. 011 1KI 007 016 Duo quoque capitella fecit, quæ ponerentur super capita columnarum, fusilia ex ære: quinque cubitorum altitudinis capitellum unum, et quinque cubitorum altitudinis capitellum alterum: 011 1KI 007 017 et quasi in modum retis, et catenarum sibi invicem miro opere contextarum. Utrumque capitellum columnarum fusile erat: septena versuum retiacula in capitello uno, et septena retiacula in capitello altero. 011 1KI 007 018 Et perfecit columnas, et duos ordines per circuitum retiaculorum singulorum, ut tegerent capitella quæ erant super summitatem, malogranatorum: eodem modo fecit et capitello secundo. 011 1KI 007 019 Capitella autem quæ erant super capita columnarum, quasi opere lilii fabricata erant in porticu quatuor cubitorum. 011 1KI 007 020 Et rursum alia capitella in summitate columnarum desuper juxta mensuram columnæ contra retiacula: malogranatorum autem ducenti ordines erant in circuitu capitelli secundi. 011 1KI 007 021 Et statuit duas columnas in porticu templi: cumque statuisset columnam dexteram, vocavit eam nomine Jachin: similiter erexit columnam secundam, et vocavit nomen ejus Booz. 011 1KI 007 022 Et super capita columnarum opus in modum lilii posuit: perfectumque est opus columnarum. 011 1KI 007 023 Fecit quoque mare fusile decem cubitorum a labio usque ad labium, rotundum in circuitu: quinque cubitorum altitudo ejus, et resticula triginta cubitorum cingebat illud per circuitum. 011 1KI 007 024 Et sculptura subter labium circuibat illud decem cubitis ambiens mare: duo ordines sculpturarum striatarum erant fusiles. 011 1KI 007 025 Et stabat super duodecim boves, e quibus tres respiciebant ad aquilonem, et tres ad occidentem, et tres ad meridiem, et tres ad orientem: et mare super eos desuper erat: quorum posteriora universa intrinsecus latitabant. 011 1KI 007 026 Grossitudo autem luteris, trium unciarum erat: labiumque ejus quasi labium calicis, et folium repandi lilii: duo millia batos capiebat. 011 1KI 007 027 Et fecit decem bases æneas, quatuor cubitorum longitudinis bases singulas, et quatuor cubitorum latitudinis, et trium cubitorum altitudinis. 011 1KI 007 028 Et ipsum opus basium, interrasile erat: et sculpturæ inter juncturas. 011 1KI 007 029 Et inter coronulas et plectas, leones et boves et cherubim, et in juncturis similiter desuper: et subter leones et boves, quasi lora ex ære dependentia. 011 1KI 007 030 Et quatuor rotæ per bases singulas, et axes ærei: et per quatuor partes quasi humeruli subter luterem fusiles, contra se invicem respectantes. 011 1KI 007 031 Os quoque luteris intrinsecus erat in capitis summitate: et quod forinsecus apparebat, unius cubiti erat totum rotundum, pariterque habebat unum cubitum et dimidium: in angulis autem columnarum variæ cælaturæ erant: et media intercolumnia, quadrata non rotunda. 011 1KI 007 032 Quatuor quoque rotæ quæ per quatuor angulos basis erant, cohærebant sibi subter basim: una rota habebat altitudinis cubitum et semis. 011 1KI 007 033 Tales autem rotæ erant quales solent in curru fieri: et axes earum, et radii, et canthi, et modioli, omnia fusilia. 011 1KI 007 034 Nam et humeruli illi quatuor per singulos angulos basis unius, ex ipsa basi fusiles et conjuncti erant. 011 1KI 007 035 In summitate autem basis erat quædam rotunditas dimidii cubiti, ita fabrefacta ut luter desuper posset imponi, habens cælaturas suas, variasque sculpturas ex semetipsa. 011 1KI 007 036 Sculpsit quoque in tabulatis illis quæ erant ex ære, et in angulis, cherubim, et leones, et palmas, quasi in similitudinem hominis stantis, ut non cælata, sed apposita per circuitum viderentur. 011 1KI 007 037 In hunc modum fecit decem bases, fusura una, et mensura, sculpturaque consimili. 011 1KI 007 038 Fecit quoque decem luteres æneos: quadraginta batos capiebat luter unus, eratque quatuor cubitorum: singulos quoque luteres per singulas, id est, decem bases, posuit. 011 1KI 007 039 Et constituit decem bases, quinque ad dexteram partem templi, et quinque ad sinistram: mare autem posuit ad dexteram partem templi contra orientem ad meridiem. 011 1KI 007 040 Fecit ergo Hiram lebetes, et scutras, et hamulas, et perfecit omne opus regis Salomonis in templo Domini. 011 1KI 007 041 Columnas duas, et funiculos capitellorum super capitella columnarum duos: et retiacula duo, ut operirent duos funiculos qui erant super capita columnarum. 011 1KI 007 042 Et malogranata quadringenta in duobus retiaculis: duos versus malogranatorum in retiaculis singulis, ad operiendos funiculos capitellorum qui erant super capita columnarum. 011 1KI 007 043 Et bases decem, et luteres decem super bases. 011 1KI 007 044 Et mare unum, et boves duodecim subter mare. 011 1KI 007 045 Et lebetes, et scutras, et hamulas, omnia vasa quæ fecit Hiram regi Salomoni in domo Domini, de auricalco erant. 011 1KI 007 046 In campestri regione Jordanis fudit ea rex in argillosa terra, inter Sochoth et Sarthan. 011 1KI 007 047 Et posuit Salomon omnia vasa: propter multitudinem autem nimiam non erat pondus æris. 011 1KI 007 048 Fecitque Salomon omnia vasa in domo Domini: altare aureum, et mensam super quam ponerentur panes propositionis, auream: 011 1KI 007 049 et candelabra aurea, quinque ad dexteram, et quinque ad sinistram contra oraculum, ex auro puro: et quasi lilii flores, et lucernas desuper aureas: et forcipes aureos, 011 1KI 007 050 et hydrias, et fuscinulas, et phialas, et mortariola, et thuribula, de auro purissimo: et cardines ostiorum domus interioris Sancti sanctorum, et ostiorum domus templi, ex auro erant. 011 1KI 007 051 Et perfecit omne opus quod faciebat Salomon in domo Domini, et intulit quæ sanctificaverat David pater suus, argentum, et aurum, et vasa, reposuitque in thesauris domus Domini. 011 1KI 008 001 Tunc congregati sunt omnes majores natu Israël cum principibus tribuum, et duces familiarum filiorum Israël, ad regem Salomonem in Jerusalem, ut deferrent arcam fœderis Domini de civitate David, id est, de Sion. 011 1KI 008 002 Convenitque ad regem Salomonem universus Israël in mense Ethanim, in solemni die: ipse est mensis septimus. 011 1KI 008 003 Veneruntque cuncti senes de Israël, et tulerunt arcam sacerdotes, 011 1KI 008 004 et portaverunt arcam Domini, et tabernaculum fœderis, et omnia vasa sanctuarii quæ erant in tabernaculo: et ferebant ea sacerdotes et Levitæ. 011 1KI 008 005 Rex autem Salomon, et omnis multitudo Israël quæ convenerat ad eum, gradiebatur cum illo ante arcam, et immolabant oves et boves absque æstimatione et numero. 011 1KI 008 006 Et intulerunt sacerdotes arcam fœderis Domini in locum suum, in oraculum templi, in Sanctum sanctorum, subter alas cherubim. 011 1KI 008 007 Siquidem cherubim expandebant alas super locum arcæ, et protegebant arcam, et vectes ejus desuper. 011 1KI 008 008 Cumque eminerent vectes, et apparerent summitates eorum foris sanctuarium ante oraculum, non apparebant ultra extrinsecus, qui et fuerunt ibi usque in præsentem diem. 011 1KI 008 009 In arca autem non erat aliud nisi duæ tabulæ lapideæ quas posuerat in ea Moyses in Horeb, quando pepigit Dominus fœdus cum filiis Israël, cum egrederentur de terra Ægypti. 011 1KI 008 010 Factum est autem cum exissent sacerdotes de sanctuario, nebula implevit domum Domini, 011 1KI 008 011 et non poterant sacerdotes stare et ministrare propter nebulam: impleverat enim gloria Domini domum Domini. 011 1KI 008 012 Tunc ait Salomon: Dominus dixit ut habitaret in nebula. 011 1KI 008 013 Ædificans ædificavi domum in habitaculum tuum: firmissimum solium tuum in sempiternum. 011 1KI 008 014 Convertitque rex faciem suam, et benedixit omni ecclesiæ Israël: omnia enim ecclesia Israël stabat. 011 1KI 008 015 Et ait Salomon: Benedictus Dominus Deus Israël, qui locutus est ore suo ad David patrem meum, et in manibus ejus perfecit, dicens: 011 1KI 008 016 A die qua eduxi populum meum Israël de Ægypto, non elegi civitatem de universis tribubus Israël, ut ædificaretur domus, et esset nomen meum ibi: sed elegi David ut esset super populum meum Israël. 011 1KI 008 017 Voluitque David pater meus ædificare domum nomini Domini Dei Israël: 011 1KI 008 018 et ait Dominus ad David patrem meum: Quod cogitasti in corde tuo ædificare domum nomini meo, bene fecisti, hoc ipsum mente tractans. 011 1KI 008 019 Verumtamen tu non ædificabis mihi domum, sed filius tuus, qui egredietur de renibus tuis, ipse ædificabit domum nomini meo. 011 1KI 008 020 Confirmavit Dominus sermonem suum quem locutus est: stetique pro David patre meo, et sedi super thronum Israël, sicut locutus est Dominus: et ædificavi domum nomini Domini Dei Israël. 011 1KI 008 021 Et constitui ibi locum arcæ in qua fœdus Domini est, quod percussit cum patribus nostris quando egressi sunt de terra Ægypti. 011 1KI 008 022 Stetit autem Salomon ante altare Domini in conspectu ecclesiæ Israël, et expandit manus suas in cælum, 011 1KI 008 023 et ait: Domine Deus Israël, non est similis tui deus in cælo desuper, et super terram deorsum: qui custodis pactum et misericordiam servis tuis qui ambulant coram te in toto corde suo. 011 1KI 008 024 Qui custodisti servo tuo David patri meo quæ locutus es ei: ore locutus es, et manibus perfecisti, ut hæc dies probat. 011 1KI 008 025 Nunc igitur Domine Deus Israël, conserva famulo tuo David patri meo quæ locutus es ei, dicens: Non auferetur de te vir coram me, qui sedeat super thronum Israël: ita tamen si custodierint filii tui viam suam, ut ambulent coram me sicut tu ambulasti in conspectu meo. 011 1KI 008 026 Et nunc Domine Deus Israël, firmentur verba tua quæ locutus es servo tuo David patri meo. 011 1KI 008 027 Ergone putandum est quod vere Deus habitet super terram? si enim cælum, et cæli cælorum, te capere non possunt, quanto magis domus hæc, quam ædificavi? 011 1KI 008 028 Sed respice ad orationem servi tui, et ad preces ejus, Domine Deus meus: audi hymnum et orationem quam servus tuus orat coram te hodie: 011 1KI 008 029 ut sint oculi tui aperti super domum hanc nocte ac die: super domum, de qua dixisti: Erit nomen meum ibi: ut exaudias orationem quam orat in loco isto ad te servus tuus: 011 1KI 008 030 ut exaudias deprecationem servi tui et populi tui Israël, quodcumque oraverint in loco isto, et exaudies in loco habitaculi tui in cælo: et cum exaudieris, propitius eris. 011 1KI 008 031 Si peccaverit homo in proximum suum, et habuerit aliquod juramentum quo teneatur astrictus, et venerit propter juramentum coram altari tuo in domum tuam, 011 1KI 008 032 tu exaudies in cælo: et facies, et judicabis servos tuos, condemnans impium, et reddens viam suam super caput ejus, justificansque justum, et retribuens ei secundum justitiam suam. 011 1KI 008 033 Si fugerit populus tuus Israël inimicos suos (quia peccaturus est tibi), et agentes pœnitentiam, et confitentes nomini tuo, venerint, et oraverint, et deprecati te fuerint in domo hac: 011 1KI 008 034 exaudi in cælo, et dimitte peccatum populi tui Israël, et reduces eos in terram quam dedisti patribus eorum. 011 1KI 008 035 Si clausum fuerit cælum, et non pluerit propter peccata eorum, et orantes in loco isto, pœnitentiam egerint nomini tuo, et a peccatis suis conversi fuerint propter afflictionem suam: 011 1KI 008 036 exaudi eos in cælo, et dimitte peccata servorum tuorum, et populi tui Israël: et ostende eis viam bonam per quam ambulent, et da pluviam super terram tuam, quam dedisti populo tuo in possessionem. 011 1KI 008 037 Fames si oborta fuerit in terra, aut pestilentia, aut corruptus aër, aut ærugo, aut locusta, vel rubigo, et afflixerit eum inimicus ejus portas obsidens: omnis plaga, universa infirmitas, 011 1KI 008 038 cuncta devotatio, et imprecatio quæ acciderit omni homini de populo tuo Israël: si quis cognoverit plagam cordis sui, et expanderit manus suas in domo hac, 011 1KI 008 039 tu exaudies in cælo in loco habitationis tuæ, et repropitiaberis, et facies ut des unicuique secundum omnes vias suas, sicut videris cor ejus (quia tu nosti solus cor omnium filiorum hominum), 011 1KI 008 040 ut timeant te cunctis diebus quibus vivunt super faciem terræ quam dedisti patribus nostris. 011 1KI 008 041 Insuper et alienigena, qui non est de populo tuo Israël, cum venerit de terra longinqua propter nomen tuum (audietur enim nomen tuum magnum, et manus tua fortis, et brachium tuum 011 1KI 008 042 extentum ubique), cum venerit ergo, et oraverit in hoc loco, 011 1KI 008 043 tu exaudies in cælo, in firmamento habitaculi tui, et facies omnia pro quibus invocaverit te alienigena: ut discant universi populi terrarum nomen tuum timere, sicut populus tuus Israël, et probent quia nomen tuum invocatum est super domum hanc quam ædificavi. 011 1KI 008 044 Si egressus fuerit populus tuus ad bellum contra inimicos suos per viam, quocumque miseris eos, orabunt te contra viam civitatis quam elegisti, et contra domum quam ædificavi nomini tuo, 011 1KI 008 045 et exaudies in cælo orationes eorum et preces eorum, et facies judicium eorum. 011 1KI 008 046 Quod si peccaverint tibi (non est enim homo qui non peccet) et iratus tradideris eos inimicis suis, et captivi ducti fuerint in terram inimicorum longe vel prope, 011 1KI 008 047 et egerint pœnitentiam in corde suo in loco captivitatis, et conversi deprecati te fuerint in captivitate sua, dicentes: Peccavimus: inique egimus, impie gessimus: 011 1KI 008 048 et reversi fuerint ad te in universo corde suo et tota anima sua in terra inimicorum suorum, ad quam captivi ducti fuerint: et oraverint te contra viam terræ suæ, quam dedisti patribus eorum, et civitatis quam elegisti, et templi quod ædificavi nomini tuo: 011 1KI 008 049 exaudies in cælo, in firmamento solii tui, orationes eorum et preces eorum, et facies judicium eorum: 011 1KI 008 050 et propitiaberis populo tuo qui peccavit tibi, et omnibus iniquitatibus eorum quibus prævaricati sunt in te: et dabis misericordiam coram eis qui eos captivos habuerint, ut misereantur eis. 011 1KI 008 051 Populus enim tuus est, et hæreditas tua, quos eduxisti de terra Ægypti, de medio fornacis ferreæ. 011 1KI 008 052 Ut sint oculi tui aperti ad deprecationem servi tui, et populi tui Israël, et exaudias eos in universis pro quibus invocaverint te. 011 1KI 008 053 Tu enim separasti eos tibi in hæreditatem de universis populis terræ, sicut locutus es per Moysen servum tuum quando eduxisti patres nostros de Ægypto, Domine Deus. 011 1KI 008 054 Factum est autem, cum complesset Salomon orans Dominum omnem orationem et deprecationem hanc, surrexit de conspectu altaris Domini: utrumque enim genu in terram fixerat, et manus expanderat in cælum. 011 1KI 008 055 Stetit ergo, et benedixit omni ecclesiæ Israël voce magna, dicens: 011 1KI 008 056 Benedictus Dominus, qui dedit requiem populo suo Israël, juxta omnia quæ locutus est: non cecidit ne unus quidem sermo ex omnibus bonis quæ locutus est per Moysen servum suum. 011 1KI 008 057 Sit Dominus Deus noster nobiscum, sicut fuit cum patribus nostris, non derelinquens nos, neque projiciens. 011 1KI 008 058 Sed inclinet corda nostra ad se, ut ambulemus in universis viis ejus, et custodiamus mandata ejus, et cæremonias ejus, et judicia quæcumque mandavit patribus nostris. 011 1KI 008 059 Et sint sermones mei isti, quibus deprecatus sum coram Domino, appropinquantes Domino Deo nostro die ac nocte, ut faciat judicium servo suo, et populo suo Israël per singulos dies: 011 1KI 008 060 ut sciant omnes populi terræ quia Dominus ipse est Deus, et non est ultra absque eo. 011 1KI 008 061 Sit quoque cor nostrum perfectum cum Domino Deo nostro, ut ambulemus in decretis ejus, et custodiamus mandata ejus, sicut et hodie. 011 1KI 008 062 Igitur rex, et omnis Israël cum eo, immolabant victimas coram Domino. 011 1KI 008 063 Mactavitque Salomon hostias pacificas, quas immolavit Domino, boum viginti duo millia, et ovium centum viginti millia: et dedicaverunt templum Domini rex et filii Israël. 011 1KI 008 064 In die illa sanctificavit rex medium atrii quod erat ante domum Domini: fecit quippe holocaustum ibi, et sacrificium, et adipem pacificorum: quoniam altare æreum quod erat coram Domino, minus erat, et capere non poterat holocaustum, et sacrificium, et adipem pacificorum. 011 1KI 008 065 Fecit ergo Salomon in tempore illo festivitatem celebrem, et omnis Israël cum eo, multitudo magna ab introitu Emath usque ad rivum Ægypti, coram Domino Deo nostro, septem diebus et septem diebus, id est, quatuordecim diebus. 011 1KI 008 066 Et in die octava dimisit populos: qui benedicentes regi, profecti sunt in tabernacula sua lætantes, et alacri corde super omnibus bonis quæ fecerat Dominus David servo suo, et Israël populo suo. 011 1KI 009 001 Factum est autem cum perfecisset Salomon ædificium domus Domini, et ædificium regis, et omne quod optaverat et voluerat facere, 011 1KI 009 002 apparuit ei Dominus secundo, sicut apparuerat ei in Gabaon. 011 1KI 009 003 Dixitque Dominus ad eum: Exaudivi orationem tuam et deprecationem tuam, quam deprecatus es coram me: sanctificavi domum hanc quam ædificasti, ut ponerem nomen meum ibi in sempiternum, et erunt oculi mei et cor meum ibi cunctis diebus. 011 1KI 009 004 Tu quoque si ambulaveris coram me sicut ambulavit pater tuus, in simplicitate cordis et in æquitate, et feceris omnia quæ præcepi tibi, et legitima mea et judicia mea servaveris, 011 1KI 009 005 ponam thronum regni tui super Israël in sempiternum, sicut locutus sum David patri tuo, dicens: Non auferetur vir de genere tuo de solio Israël. 011 1KI 009 006 Si autem aversione aversi fueritis vos et filii vestri, non sequentes me, nec custodientes mandata mea et cæremonias meas quas proposui vobis, sed abieritis et colueritis deos alienos, et adoraveritis eos: 011 1KI 009 007 auferam Israël de superficie terræ quam dedi eis, et templum quod sanctificavi nomini meo, projiciam a conspectu meo: eritque Israël in proverbium, et in fabulam cunctis populis. 011 1KI 009 008 Et domus hæc erit in exemplum: omnis qui transierit per eam, stupebit, et sibilabit, et dicet: Quare fecit Dominus sic terræ huic, et domui huic? 011 1KI 009 009 Et respondebunt: Quia dereliquerunt Dominum Deum suum, qui eduxit patres eorum de terra Ægypti, et secuti sunt deos alienos, et adoraverunt eos, et coluerunt eos: idcirco induxit Dominus super eos omne malum hoc. 011 1KI 009 010 Expletis autem annis viginti postquam ædificaverat Salomon duas domos, id est, domum Domini, et domum regis 011 1KI 009 011 (Hiram rege Tyri præbente Salomoni ligna cedrina et abiegna, et aurum juxta omne quod opus habuerat), tunc dedit Salomon Hiram viginti oppida in terra Galilææ. 011 1KI 009 012 Et egressus est Hiram de Tyro ut videret oppida quæ dederat ei Salomon, et non placuerunt ei. 011 1KI 009 013 Et ait: Hæccine sunt civitates quas dedisti mihi, frater? Et appellavit eas terram Chabul, usque in diem hanc. 011 1KI 009 014 Misit quoque Hiram ad regem Salomonem centum viginti talenta auri. 011 1KI 009 015 Hæc est summa expensarum quam obtulit rex Salomon ad ædificandam domum Domini et domum suam, et Mello, et murum Jerusalem, et Heser, et Mageddo, et Gazer. 011 1KI 009 016 Pharao rex Ægypti ascendit, et cepit Gazar, succenditque eam igni, et Chananæum, qui habitabat in civitate, interfecit: et dedit eam in dotem filiæ suæ uxori Salomonis. 011 1KI 009 017 Ædificavit ergo Salomon Gazer, et Bethoron inferiorem, 011 1KI 009 018 et Balaath, et Palmiram in terra solitudinis. 011 1KI 009 019 Et omnes vicos qui ad se pertinebant et erant absque muro, munivit, et civitates curruum et civitates equitum, et quodcumque ei placuit ut ædificaret in Jerusalem, et in Libano, et in omni terra potestatis suæ. 011 1KI 009 020 Universum populum qui remanserat de Amorrhæis, et Hethæis, et Pherezæis, et Hevæis, et Jebusæis, qui non sunt de filiis Israël: 011 1KI 009 021 horum filios qui remanserant in terra, quos scilicet non potuerant filii Israël exterminare, fecit Salomon tributarios usque in diem hanc. 011 1KI 009 022 De filiis autem Israël non constituit Salomon servire quemquam, sed erant viri bellatores, et ministri ejus, et principes, et duces, et præfecti curruum et equorum. 011 1KI 009 023 Erant autem principes super omnia opera Salomonis præpositi quingenti quinquaginta, qui habebant subjectum populum, et statutis operibus imperabant. 011 1KI 009 024 Filia autem Pharaonis ascendit de civitate David in domum suam, quam ædificaverat ei Salomon: tunc ædificavit Mello. 011 1KI 009 025 Offerebat quoque Salomon, tribus vicibus per annos singulos, holocausta et pacificas victimas super altare quod ædificaverat Domino, et adolebat thymiama coram Domino: perfectumque est templum. 011 1KI 009 026 Classem quoque fecit rex Salomon in Asiongaber, quæ est juxta Ailath in littore maris Rubri, in terra Idumææ. 011 1KI 009 027 Misitque Hiram in classe illa servos suos viros nauticos et gnaros maris, cum servis Salomonis. 011 1KI 009 028 Qui cum venissent in Ophir, sumptum inde aurum quadringentorum viginti talentorum, detulerunt ad regem Salomonem. 011 1KI 010 001 Sed et regina Saba, audita fama Salomonis in nomine Domini, venit tentare eum in ænigmatibus. 011 1KI 010 002 Et ingressa Jerusalem multo cum comitatu et divitiis, camelis portantibus aromata, et aurum infinitum nimis, et gemmas pretiosas, venit ad regem Salomonem, et locuta est ei universa quæ habebat in corde suo. 011 1KI 010 003 Et docuit eam Salomon omnia verba quæ proposuerat: non fuit sermo qui regem posset latere, et non responderet ei. 011 1KI 010 004 Videns autem regina Saba omnem sapientiam Salomonis, et domum quam ædificaverat, 011 1KI 010 005 et cibos mensæ ejus, et habitacula servorum, et ordines ministrantium, vestesque eorum, et pincernas, et holocausta quæ offerebat in domo Domini: non habebat ultra spiritum. 011 1KI 010 006 Dixitque ad regem: Verus est sermo quem audivi in terra mea 011 1KI 010 007 super sermonibus tuis, et super sapientia tua: et non credebam narrantibus mihi, donec ipsa veni, et vidi oculis meis, et probavi quod media pars mihi nuntiata non fuerit: major est sapientia et opera tua, quam rumor quem audivi. 011 1KI 010 008 Beati viri tui, et beati servi tui, qui stant coram te semper, et audiunt sapientiam tuam. 011 1KI 010 009 Sit Dominus Deus tuus benedictus, cui complacuisti, et posuit te super thronum Israël, eo quod dilexerit Dominus Israël in sempiternum, et constituit te regem ut faceres judicium et justitiam. 011 1KI 010 010 Dedit ergo regi centum viginti talenta auri, et aromata multa nimis, et gemmas pretiosas: non sunt allata ultra aromata tam multa, quam ea quæ dedit regina Saba regi Salomoni. 011 1KI 010 011 (Sed et classis Hiram, quæ portabat aurum de Ophir, attulit ex Ophir ligna thyina multa nimis, et gemmas pretiosas. 011 1KI 010 012 Fecitque rex de lignis thyinis fulcra domus Domini et domus regiæ, et citharas lyrasque cantoribus: non sunt allata hujuscemodi ligna thyina, neque visa usque in præsentem diem.) 011 1KI 010 013 Rex autem Salomon dedit reginæ Saba omnia quæ voluit et petivit ab eo, exceptis his quæ ultro obtulerat ei munere regio. Quæ reversa est, et abiit in terram suam cum servis suis. 011 1KI 010 014 Erat autem pondus auri quod afferebatur Salomoni per annos singulos, sexcentorum sexaginta sex talentorum auri, 011 1KI 010 015 excepto eo quod afferebant viri qui super vectigalia erant, et negotiatores, universique scruta vendentes, et omnes reges Arabiæ, ducesque terræ. 011 1KI 010 016 Fecit quoque rex Salomon ducenta scuta de auro purissimo: sexcentos auri siclos dedit in laminas scuti unius. 011 1KI 010 017 Et trecentas peltas ex auro probato: trecentæ minæ auri unam peltam vestiebant: posuitque eas rex in domo saltus Libani. 011 1KI 010 018 Fecit etiam rex Salomon thronum de ebore grandem: et vestivit eum auro fulvo nimis, 011 1KI 010 019 qui habebat sex gradus: et summitas throni rotunda erat in parte posteriori: et duæ manus hinc atque inde tenentes sedile: et duo leones stabant juxta manus singulas. 011 1KI 010 020 Et duodecim leunculi stantes super sex gradus hinc atque inde: non est factum tale opus in universis regnis. 011 1KI 010 021 Sed et omnia vasa quibus potabat rex Salomon, erant aurea: et universa supellex domus saltus Libani de auro purissimo: non erat argentum, nec alicujus pretii putabatur in diebus Salomonis, 011 1KI 010 022 quia classis regis per mare cum classe Hiram semel per tres annos ibat in Tharsis, deferens inde aurum, et argentum, et dentes elephantorum, et simias, et pavos. 011 1KI 010 023 Magnificatus est ergo rex Salomon super omnes reges terræ divitiis et sapientia. 011 1KI 010 024 Et universa terra desiderabat vultum Salomonis, ut audiret sapientiam ejus, quam dederat Deus in corde ejus. 011 1KI 010 025 Et singuli deferebant ei munera, vasa argentea et aurea, vestes et arma bellica, aromata quoque, et equos et mulos per annos singulos. 011 1KI 010 026 Congregavitque Salomon currus et equites, et facti sunt ei mille quadringenti currus, et duodecim millia equitum: et disposuit eos per civitates munitas, et cum rege in Jerusalem. 011 1KI 010 027 Fecitque ut tanta esset abundantia argenti in Jerusalem, quanta et lapidum: et cedrorum præbuit multitudinem quasi sycomoros quæ nascuntur in campestribus. 011 1KI 010 028 Et educebantur equi Salomoni de Ægypto, et de Coa. Negotiatores enim regis emebant de Coa, et statuto pretio perducebant. 011 1KI 010 029 Egrediebatur autem quadriga ex Ægypto sexcentis siclis argenti, et equus centum quinquaginta. Atque in hunc modum cuncti reges Hethæorum et Syriæ equos venundabant. 011 1KI 011 001 Rex autem Salomon adamavit mulieres alienigenas multas, filiam quoque Pharaonis, et Moabitidas, et Ammonitidas, Idumæas, et Sidonias, et Hethæas: 011 1KI 011 002 de gentibus super quibus dixit Dominus filiis Israël: Non ingrediemini ad eas, neque de illis ingredientur ad vestras: certissime enim avertent corda vestra ut sequamini deos earum. His itaque copulatus est Salomon ardentissimo amore. 011 1KI 011 003 Fueruntque ei uxores quasi reginæ septingentæ, et concubinæ trecentæ: et averterunt mulieres cor ejus. 011 1KI 011 004 Cumque jam esset senex, depravatum est cor ejus per mulieres, ut sequeretur deos alienos: nec erat cor ejus perfectum cum Domino Deo suo, sicut cor David patris ejus. 011 1KI 011 005 Sed colebat Salomon Astarthen deam Sidoniorum, et Moloch idolum Ammonitarum. 011 1KI 011 006 Fecitque Salomon quod non placuerat coram Domino, et non adimplevit ut sequeretur Dominum sicut David pater ejus. 011 1KI 011 007 Tunc ædificavit Salomon fanum Chamos idolo Moab in monte qui est contra Jerusalem, et Moloch idolo filiorum Ammon. 011 1KI 011 008 Atque in hunc modum fecit universis uxoribus suis alienigenis, quæ adolebant thura, et immolabant diis suis. 011 1KI 011 009 Igitur iratus est Dominus Salomoni, quod aversa esset mens ejus a Domino Deo Israël, qui apparuerat ei secundo, 011 1KI 011 010 et præceperat de verbo hoc ne sequeretur deos alienos: et non custodivit quæ mandavit ei Dominus. 011 1KI 011 011 Dixit itaque Dominus Salomoni: Quia habuisti hoc apud te, et non custodisti pactum meum, et præcepta mea quæ mandavi tibi, disrumpens scindam regnum tuum, et dabo illud servo tuo. 011 1KI 011 012 Verumtamen in diebus tuis non faciam propter David patrem tuum: de manu filii tui scindam illud, 011 1KI 011 013 nec totum regnum auferam, sed tribum unam dabo filio tuo propter David servum meum, et Jerusalem, quam elegi. 011 1KI 011 014 Suscitavit autem Dominus adversarium Salomoni Adad Idumæum de semine regio, qui erat in Edom. 011 1KI 011 015 Cum enim esset David in Idumæa, et ascendisset Joab princeps militiæ ad sepeliendum eos qui fuerant interfecti, et occidisset omnem masculinum in Idumæa 011 1KI 011 016 (sex enim mensibus ibi moratus est Joab, et omnis Israël, donec interimeret omne masculinum in Idumæa), 011 1KI 011 017 fugit Adad ipse, et viri Idumæi de servis patris ejus cum eo, ut ingrederetur Ægyptum: erat autem Adad puer parvulus. 011 1KI 011 018 Cumque surrexissent de Madian, venerunt in Pharan, tuleruntque secum viros de Pharan, et introierunt Ægyptum ad Pharaonem regem Ægypti: qui dedit ei domum, et cibos constituit, et terram delegavit. 011 1KI 011 019 Et invenit Adad gratiam coram Pharaone valde, in tantum ut daret ei uxorem sororem uxoris suæ germanam Taphnes reginæ. 011 1KI 011 020 Genuitque ei soror Taphnes Genubath filium, et nutrivit eum Taphnes in domo Pharaonis: eratque Genubath habitans apud Pharaonem cum filiis ejus. 011 1KI 011 021 Cumque audisset Adad in Ægypto dormisse David cum patribus suis, et mortuum esse Joab principem militiæ, dixit Pharaoni: Dimitte me, ut vadam in terram meam. 011 1KI 011 022 Dixitque ei Pharao: Qua enim re apud me indiges, ut quæras ire ad terram tuam? At ille respondit: Nulla: sed obsecro te ut dimittas me. 011 1KI 011 023 Suscitavit quoque ei Deus adversarium Razon filium Eliada, qui fugerat Adarezer regem Soba dominum suum: 011 1KI 011 024 et congregavit contra eum viros, et factus est princeps latronum cum interficeret eos David: abieruntque Damascum, et habitaverunt ibi, et constituerunt eum regem in Damasco: 011 1KI 011 025 eratque adversarius Israëli cunctis diebus Salomonis: et hoc est malum Adad, et odium contra Israël: regnavitque in Syria. 011 1KI 011 026 Jeroboam quoque filius Nabat, Ephrathæus, de Sareda, servus Salomonis, cujus mater erat nomine Sarva, mulier vidua, levavit manum contra regem. 011 1KI 011 027 Et hæc est causa rebellionis adversus eum, quia Salomon ædificavit Mello, et coæquavit voraginem civitatis David patris sui. 011 1KI 011 028 Erat autem Jeroboam vir fortis et potens: vidensque Salomon adolescentem bonæ indolis et industrium, constituerat eum præfectum super tributa universæ domus Joseph. 011 1KI 011 029 Factum est igitur in tempore illo, ut Jeroboam egrederetur de Jerusalem, et inveniret eum Ahias Silonites propheta in via, opertus pallio novo: erant autem duo tantum in agro. 011 1KI 011 030 Apprehendensque Ahias pallium suum novum quo coopertus erat, scidit in duodecim partes. 011 1KI 011 031 Et ait ad Jeroboam: Tolle tibi decem scissuras: hæc enim dicit Dominus Deus Israël: Ecce ego scindam regnum de manu Salomonis, et dabo tibi decem tribus. 011 1KI 011 032 Porro una tribus remanebit ei propter servum meum David, et Jerusalem civitatem, quam elegi ex omnibus tribubus Israël: 011 1KI 011 033 eo quod dereliquerit me, et adoraverit Astarthen deam Sidoniorum, et Chamos deum Moab, et Moloch deum filiorum Ammon: et non ambulaverit in viis meis, ut faceret justitiam coram me, et præcepta mea et judicia, sicut David pater ejus. 011 1KI 011 034 Nec auferam omne regnum de manu ejus, sed ducem ponam eum cunctis diebus vitæ suæ, propter David servum meum quem elegi, qui custodivit mandata mea et præcepta mea. 011 1KI 011 035 Auferam autem regnum de manu filii ejus, et dabo tibi decem tribus: 011 1KI 011 036 filio autem ejus dabo tribum unam, ut remaneat lucerna David servo meo cunctis diebus coram me in Jerusalem civitate, quam elegi ut esset nomen meum ibi. 011 1KI 011 037 Te autem assumam, et regnabis super omnia quæ desiderat anima tua, erisque rex super Israël. 011 1KI 011 038 Si igitur audieris omnia quæ præcepero tibi, et ambulaveris in viis meis, et feceris quod rectum est coram me, custodiens mandata mea et præcepta mea, sicut fecit David servus meus: ero tecum, et ædificabo tibi domum fidelem, quomodo ædificavi David domum: et tradam tibi Israël: 011 1KI 011 039 et affligam semen David super hoc, verumtamen non cunctis diebus. 011 1KI 011 040 Voluit ergo Salomon interficere Jeroboam: qui surrexit, et aufugit in Ægyptum ad Sesac regem Ægypti, et fuit in Ægypto usque ad mortem Salomonis. 011 1KI 011 041 Reliquum autem verborum Salomonis, et omnia quæ fecit, et sapientia ejus, ecce universa scripta sunt in libro verborum dierum Salomonis. 011 1KI 011 042 Dies autem quos regnavit Salomon in Jerusalem super omnem Israël, quadraginta anni sunt. 011 1KI 011 043 Dormivitque Salomon cum patribus suis, et sepultus est in civitate David patris sui: regnavitque Roboam filius ejus pro eo. 011 1KI 012 001 Venit autem Roboam in Sichem: illuc enim congregatus erat omnis Israël ad constituendum eum regem. 011 1KI 012 002 At vero Jeroboam filius Nabat, cum adhuc esset in Ægypto profugus a facie regis Salomonis, audita morte ejus, reversus est de Ægypto. 011 1KI 012 003 Miseruntque et vocaverunt eum: venit ergo Jeroboam, et omnis multitudo Israël, et locuti sunt ad Roboam, dicentes: 011 1KI 012 004 Pater tuus durissimum jugum imposuit nobis: tu itaque nunc imminue paululum de imperio patris tui durissimo, et de jugo gravissimo quod imposuit nobis, et serviemus tibi. 011 1KI 012 005 Qui ait eis: Ite usque ad tertium diem, et revertimini ad me. Cumque abiisset populus, 011 1KI 012 006 iniit consilium rex Roboam cum senioribus qui assistebant coram Salomone patre ejus cum adhuc viveret, et ait: Quod datis mihi consilium, ut respondeam populo huic? 011 1KI 012 007 Qui dixerunt ei: Si hodie obedieris populo huic, et servieris, et petitioni eorum cesseris, locutusque fueris ad eos verba lenia, erunt tibi servi cunctis diebus. 011 1KI 012 008 Qui dereliquit consilium senum, quod dederant ei, et adhibuit adolescentes, qui nutriti fuerant cum eo, et assistebant illi, 011 1KI 012 009 dixitque ad eos: Quod mihi datis consilium, ut respondeam populo huic, qui dixerunt mihi: Levius fac jugum quod imposuit pater tuus super nos? 011 1KI 012 010 Et dixerunt ei juvenes qui nutriti fuerant cum eo: Sic loqueris populo huic, qui locuti sunt ad te, dicentes: Pater tuus aggravavit jugum nostrum: tu releva nos. Sic loqueris ad eos: Minimus digitus meus grossior est dorso patris mei. 011 1KI 012 011 Et nunc pater meus posuit super vos jugum grave, ego autem addam super jugum vestrum: pater meus cecidit vos flagellis, ego autem cædam vos scorpionibus. 011 1KI 012 012 Venit ergo Jeroboam et omnis populus ad Roboam die tertia, sicut locutus fuerat rex, dicens: Revertimini ad me die tertia. 011 1KI 012 013 Responditque rex populo dura, derelicto consilio seniorum quod ei dederant, 011 1KI 012 014 et locutus est eis secundum consilium juvenum, dicens: Pater meus aggravavit jugum vestrum, ego autem addam jugo vestro: pater meus cecidit vos flagellis, ego autem cædam vos scorpionibus. 011 1KI 012 015 Et non acquievit rex populo: quoniam aversatus fuerat eum Dominus, ut suscitaret verbum suum quod locutus fuerat in manu Ahiæ Silonitæ, ad Jeroboam filium Nabat. 011 1KI 012 016 Videns itaque populus quod noluisset eos audire rex, respondit ei dicens: Quæ nobis pars in David? vel quæ hæreditas in filio Isai? vade in tabernacula tua, Israël: nunc vide domum tuam, David. Et abiit Israël in tabernacula sua. 011 1KI 012 017 Super filios autem Israël, quicumque habitabant in civitatibus Juda, regnavit Roboam. 011 1KI 012 018 Misit ergo rex Roboam Aduram, qui erat super tributa: et lapidavit eum omnis Israël, et mortuus est. Porro rex Roboam festinus ascendit currum, et fugit in Jerusalem: 011 1KI 012 019 recessitque Israël a domo David usque in præsentem diem. 011 1KI 012 020 Factum est autem cum audisset omnis Israël quod reversus esset Jeroboam, miserunt, et vocaverunt eum congregato cœtu, et constituerunt eum regem super omnem Israël: nec secutus est quisquam domum David præter tribum Juda solam. 011 1KI 012 021 Venit autem Roboam Jerusalem, et congregavit universam domum Juda, et tribum Benjamin, centum octoginta millia electorum virorum bellatorum, ut pugnarent contra domum Israël, et reducerent regnum Roboam filio Salomonis. 011 1KI 012 022 Factus est autem sermo Domini ad Semeiam virum Dei, dicens: 011 1KI 012 023 Loquere ad Roboam filium Salomonis regem Juda, et ad omnem domum Juda, et Benjamin, et reliquos de populo, dicens: 011 1KI 012 024 Hæc dicit Dominus: Non ascendetis, neque bellabitis contra fratres vestros filios Israël: revertatur vir in domum suam: a me enim factum est verbum hoc. Audierunt sermonem Domini, et reversi sunt de itinere, sicut eis præceperat Dominus. 011 1KI 012 025 Ædificavit autem Jeroboam Sichem in monte Ephraim, et habitavit ibi: et egressus inde ædificavit Phanuel. 011 1KI 012 026 Dixitque Jeroboam in corde suo: Nunc revertetur regnum ad domum David, 011 1KI 012 027 si ascenderit populus iste ut faciat sacrificia in domo Domini in Jerusalem: et convertetur cor populi hujus ad dominum suum Roboam regem Juda, interficientque me, et revertentur ad eum. 011 1KI 012 028 Et excogitato consilio fecit duos vitulos aureos, et dixit eis: Nolite ultra ascendere in Jerusalem: ecce dii tui Israël, qui te eduxerunt de terra Ægypti. 011 1KI 012 029 Posuitque unum in Bethel, et alterum in Dan: 011 1KI 012 030 et factum est verbum hoc in peccatum: ibat enim populus ad adorandum vitulum usque in Dan. 011 1KI 012 031 Et fecit fana in excelsis, et sacerdotes de extremis populi, qui non erant de filiis Levi. 011 1KI 012 032 Constituitque diem solemnem in mense octavo, quintadecima die mensis, in similitudinem solemnitatis quæ celebrabatur in Juda. Et ascendens altare, similiter fecit in Bethel, ut immolaret vitulis quos fabricatus fuerat: constituitque in Bethel sacerdotes excelsorum quæ fecerat. 011 1KI 012 033 Et ascendit super altare quod exstruxerat in Bethel, quintadecima die mensis octavi, quem finxerat de corde suo: et fecit solemnitatem filiis Israël, et ascendit super altare, ut adoleret incensum. 011 1KI 013 001 Et ecce vir Dei venit de Juda in sermone Domini in Bethel, Jeroboam stante super altare, et thus jaciente. 011 1KI 013 002 Et exclamavit contra altare in sermone Domini, et ait: Altare, altare, hæc dicit Dominus: Ecce filius nascetur domui David, Josias nomine, et immolabit super te sacerdotes excelsorum, qui nunc in te thura succendunt: et ossa hominum super te incendet. 011 1KI 013 003 Deditque in illa die signum, dicens: Hoc erit signum quod locutus est Dominus: ecce altare scindetur, et effundetur cinis qui in eo est. 011 1KI 013 004 Cumque audisset rex sermonem hominis Dei quem inclamaverat contra altare in Bethel, extendit manum suam de altari, dicens: Apprehendite eum. Et exaruit manus ejus quam extenderat contra eum, nec valuit retrahere eam ad se. 011 1KI 013 005 Altare quoque scissum est, et effusus est cinis de altari, juxta signum quod prædixerat vir Dei in sermone Domini. 011 1KI 013 006 Et ait rex ad virum Dei: Deprecare faciem Domini Dei tui, et ora pro me, ut restituatur manus mea mihi. Oravitque vir Dei faciem Domini, et reversa est manus regis ad eum, et facta est sicut prius fuerat. 011 1KI 013 007 Locutus est autem rex ad virum Dei: Veni mecum domum ut prandeas, et dabo tibi munera. 011 1KI 013 008 Responditque vir Dei ad regem: Si dederis mihi mediam partem domus tuæ, non veniam tecum, nec comedam panem, neque bibam aquam in loco isto: 011 1KI 013 009 sic enim mandatum est mihi in sermone Domini præcipientis: Non comedes panem, neque bibes aquam, nec reverteris per viam qua venisti. 011 1KI 013 010 Abiit ergo per aliam viam, et non est reversus per iter quo venerat in Bethel. 011 1KI 013 011 Prophetes autem quidam senex habitabat in Bethel: ad quem venerunt filii sui, et narraverunt ei omnia opera quæ fecerat vir Dei illa die in Bethel: et verba quæ locutus fuerat ad regem, narraverunt patri suo. 011 1KI 013 012 Et dixit eis pater eorum: Per quam viam abiit? Ostenderunt ei filii sui viam per quam abierat vir Dei, qui venerat de Juda. 011 1KI 013 013 Et ait filiis suis: Sternite mihi asinum. Qui cum stravissent, ascendit, 011 1KI 013 014 et abiit post virum Dei, et invenit eum sedentem subtus terebinthum: et ait illi: Tune es vir Dei qui venisti de Juda? Respondit ille: Ego sum. 011 1KI 013 015 Dixitque ad eum: Veni mecum domum, ut comedas panem. 011 1KI 013 016 Qui ait: Non possum reverti, neque venire tecum: nec comedam panem, neque bibam aquam in loco isto, 011 1KI 013 017 quia locutus est Dominus ad me in sermone Domini, dicens: Non comedes panem, et non bibes aquam ibi, nec reverteris per viam qua ieris. 011 1KI 013 018 Qui ait illi: Et ego propheta sum similis tui: et angelus locutus est mihi in sermone Domini, dicens: Reduc eum tecum in domum tuam, ut comedat panem, et bibat aquam. Fefellit eum, 011 1KI 013 019 et reduxit secum: comedit ergo panem in domo ejus, et bibit aquam. 011 1KI 013 020 Cumque sederent ad mensam, factus est sermo Domini ad prophetam qui reduxerat eum. 011 1KI 013 021 Et exclamavit ad virum Dei qui venerat de Juda, dicens: Hæc dicit Dominus: Quia non obediens fuisti ori Domini, et non custodisti mandatum quod præcepit tibi Dominus Deus tuus, 011 1KI 013 022 et reversus es, et comedisti panem, et bibisti aquam in loco in quo præcepit tibi ne comederes panem neque biberes aquam, non inferetur cadaver tuum in sepulchrum patrum tuorum. 011 1KI 013 023 Cumque comedisset et bibisset, stravit asinum suum prophetæ quem reduxerat. 011 1KI 013 024 Qui cum abiisset, invenit eum leo in via, et occidit, et erat cadaver ejus projectum in itinere: asinus autem stabat juxta illum, et leo stabat juxta cadaver. 011 1KI 013 025 Et ecce viri transeuntes viderunt cadaver projectum in via, et leonem stantem juxta cadaver. Et venerunt, et divulgaverunt in civitate in qua prophetes ille senex habitabat. 011 1KI 013 026 Quod cum audisset propheta ille qui reduxerat eum, ait: Vir Dei est, qui inobediens fuit ori Domini, et tradidit eum Dominus leoni, et confregit eum, et occidit juxta verbum Domini quod locutus est ei. 011 1KI 013 027 Dixitque ad filios suos: Sternite mihi asinum. Qui cum stravissent, 011 1KI 013 028 et ille abiisset, invenit cadaver ejus projectum in via, et asinum et leonem stantes juxta cadaver: non comedit leo de cadavere, nec læsit asinum. 011 1KI 013 029 Tulit ergo prophetes cadaver viri Dei, et posuit illud super asinum, et reversus intulit in civitatem prophetæ senis ut plangeret eum. 011 1KI 013 030 Et posuit cadaver ejus in sepulchro suo, et planxerunt eum: Heu, heu mi frater! 011 1KI 013 031 Cumque planxissent eum, dixit ad filios suos: Cum mortuus fuero, sepelite me in sepulchro in quo vir Dei sepultus est: juxta ossa ejus ponite ossa mea. 011 1KI 013 032 Profecto enim veniet sermo quem prædixit in sermone Domini contra altare quod est in Bethel, et contra omnia fana excelsorum quæ sunt in urbibus Samariæ. 011 1KI 013 033 Post verba hæc non est reversus Jeroboam de via sua pessima, sed e contrario fecit de novissimis populi sacerdotes excelsorum: quicumque volebat, implebat manum suam, et fiebat sacerdos excelsorum. 011 1KI 013 034 Et propter hanc causam peccavit domus Jeroboam, et eversa est, et deleta de superficie terræ. 011 1KI 014 001 In tempore illo ægrotavit Abia filius Jeroboam. 011 1KI 014 002 Dixitque Jeroboam uxori suæ: Surge, et commuta habitum, ne cognoscaris quod sis uxor Jeroboam, et vade in Silo, ubi est Ahias propheta, qui locutus est mihi quod regnaturus essem super populum hunc. 011 1KI 014 003 Tolle quoque in manu tua decem panes, et crustulam, et vas mellis, et vade ad illum: ipse enim indicabit tibi quid eventurum sit puero huic. 011 1KI 014 004 Fecit ut dixerat, uxor Jeroboam: et consurgens abiit in Silo, et venit in domum Ahiæ: at ille non poterat videre, quia caligaverant oculi ejus præ senectute. 011 1KI 014 005 Dixit autem Dominus ad Ahiam: Ecce uxor Jeroboam ingreditur ut consulat te super filio suo qui ægrotat: hæc et hæc loqueris ei. Cum ergo illa intraret, et dissimularet se esse quæ erat, 011 1KI 014 006 audivit Ahias sonitum pedum ejus introëuntis per ostium, et ait: Ingredere, uxor Jeroboam: quare aliam te esse simulas? ego autem missus sum ad te durus nuntius. 011 1KI 014 007 Vade, et dic Jeroboam: Hæc dicit Dominus Deus Israël: Quia exaltavi te de medio populi, et dedi te ducem super populum meum Israël, 011 1KI 014 008 et scidi regnum domus David, et dedi illud tibi, et non fuisti sicut servus meus David, qui custodivit mandata mea, et secutus est me in toto corde suo, faciens quod placitum esset in conspectu meo: 011 1KI 014 009 sed operatus es mala super omnes qui fuerunt ante te, et fecisti tibi deos alienos et conflatiles, ut me ad iracundiam provocares, me autem projecisti post corpus tuum: 011 1KI 014 010 idcirco ecce ego inducam mala super domum Jeroboam, et percutiam de Jeroboam mingentem ad parietem, et clausum, et novissimum in Israël: et mundabo reliquias domus Jeroboam, sicut mundari solet fimus usque ad purum. 011 1KI 014 011 Qui mortui fuerint de Jeroboam in civitate, comedent eos canes: qui autem mortui fuerint in agro, vorabunt eos aves cæli: quia Dominus locutus est. 011 1KI 014 012 Tu igitur surge, et vade in domum tuam: et in ipso introitu pedum tuorum in urbem, morietur puer, 011 1KI 014 013 et planget eum omnis Israël, et sepeliet: iste enim solus inferetur de Jeroboam in sepulchrum, quia inventus est super eo sermo bonus a Domino Deo Israël in domo Jeroboam. 011 1KI 014 014 Constituet autem sibi Dominus regem super Israël, qui percutiet domum Jeroboam in hac die, et in hoc tempore: 011 1KI 014 015 et percutiet Dominus Deus Israël, sicut moveri solet arundo in aqua: et evellet Israël de terra bona hac, quam dedit patribus eorum, et ventilabit eos trans flumen: quia fecerunt sibi lucos, ut irritarent Dominum. 011 1KI 014 016 Et tradet Dominus Israël propter peccata Jeroboam, qui peccavit, et peccare fecit Israël. 011 1KI 014 017 Surrexit itaque uxor Jeroboam, et abiit, et venit in Thersa: cumque illa ingrederetur limen domus, puer mortuus est, 011 1KI 014 018 et sepelierunt eum. Et planxit eum omnis Israël juxta sermonem Domini, quem locutus est in manu servi sui Ahiæ prophetæ. 011 1KI 014 019 Reliqua autem verborum Jeroboam, quomodo pugnaverit, et quomodo regnaverit, ecce scripta sunt in libro verborum dierum regum Israël. 011 1KI 014 020 Dies autem quibus regnavit Jeroboam, viginti duo anni sunt: et dormivit cum patribus suis, regnavitque Nadab filius ejus pro eo. 011 1KI 014 021 Porro Roboam filius Salomonis regnavit in Juda. Quadraginta et unius anni erat Roboam cum regnare cœpisset: decem et septem annos regnavit in Jerusalem civitate, quam elegit Dominus ut poneret nomen suum ibi, ex omnibus tribubus Israël. Nomen autem matris ejus Naama Ammanitis. 011 1KI 014 022 Et fecit Judas malum coram Domino, et irritaverunt eum super omnibus quæ fecerant patres eorum in peccatis suis quæ peccaverunt. 011 1KI 014 023 Ædificaverunt enim et ipsi sibi aras, et statuas, et lucos super omnem collem excelsum, et subter omnem arborem frondosam: 011 1KI 014 024 sed et effeminati fuerunt in terra, feceruntque omnes abominationes gentium quas attrivit Dominus ante faciem filiorum Israël. 011 1KI 014 025 In quinto autem anno regni Roboam, ascendit Sesac rex Ægypti in Jerusalem, 011 1KI 014 026 et tulit thesauros domus Domini, et thesauros regios, et universa diripuit: scuta quoque aurea, quæ fecerat Salomon: 011 1KI 014 027 pro quibus fecit rex Roboam scuta ærea, et tradidit ea in manum ducum scutariorum, et eorum qui excubabant ante ostium domus regis. 011 1KI 014 028 Cumque ingrederetur rex in domum Domini, portabant ea qui præeundi habebant officium: et postea reportabant ad armamentarium scutariorum. 011 1KI 014 029 Reliqua autem sermonum Roboam, et omnia quæ fecit, ecce scripta sunt in libro sermonum dierum regum Juda. 011 1KI 014 030 Fuitque bellum inter Roboam et Jeroboam cunctis diebus. 011 1KI 014 031 Dormivitque Roboam cum patribus suis, et sepultus est cum eis in civitate David: nomen autem matris ejus Naama Ammanitis: et regnavit Abiam filius ejus pro eo. 011 1KI 015 001 Igitur in octavodecimo anno regni Jeroboam filii Nabat, regnavit Abiam super Judam. 011 1KI 015 002 Tribus annis regnavit in Jerusalem: nomen matris ejus Maacha filia Abessalom. 011 1KI 015 003 Ambulavitque in omnibus peccatis patris sui, quæ fecerat ante eum: nec erat cor ejus perfectum cum Domino Deo suo, sicut cor David patris ejus. 011 1KI 015 004 Sed propter David dedit ei Dominus Deus suus lucernam in Jerusalem, ut suscitaret filium ejus post eum, et statueret Jerusalem: 011 1KI 015 005 eo quod fecisset David rectum in oculis Domini, et non declinasset ab omnibus quæ præceperat ei cunctis diebus vitæ suæ, excepto sermone Uriæ Hethæi. 011 1KI 015 006 Attamen bellum fuit inter Roboam et Jeroboam omni tempore vitæ ejus. 011 1KI 015 007 Reliqua autem sermonum Abiam, et omnia quæ fecit, nonne hæc scripta sunt in libro verborum dierum regum Juda? Fuitque prælium inter Abiam et inter Jeroboam. 011 1KI 015 008 Et dormivit Abiam cum patribus suis, et sepelierunt eum in civitate David, regnavitque Asa filius ejus pro eo. 011 1KI 015 009 In anno ergo vigesimo Jeroboam regis Israël regnavit Asa rex Juda, 011 1KI 015 010 et quadraginta et uno anno regnavit in Jerusalem. Nomen matris ejus Maacha filia Abessalom. 011 1KI 015 011 Et fecit Asa rectum ante conspectum Domini, sicut David pater ejus: 011 1KI 015 012 et abstulit effeminatos de terra, purgavitque universas sordes idolorum quæ fecerant patres ejus. 011 1KI 015 013 Insuper et Maacham matrem suam amovit, ne esset princeps in sacris Priapi, et in luco ejus quem consecraverat: subvertitque specum ejus, et confregit simulacrum turpissimum, et combussit in torrente Cedron: 011 1KI 015 014 excelsa autem non abstulit. Verumtamen cor Asa perfectum erat cum Domino cunctis diebus suis: 011 1KI 015 015 et intulit ea quæ sanctificaverat pater suus, et voverat, in domum Domini, argentum, et aurum, et vasa. 011 1KI 015 016 Bellum autem erat inter Asa, et Baasa regem Israël cunctis diebus eorum. 011 1KI 015 017 Ascendit quoque Baasa rex Israël in Judam, et ædificavit Rama, ut non posset quispiam egredi vel ingredi de parte Asa regis Juda. 011 1KI 015 018 Tollens itaque Asa omne argentum et aurum quod remanserat in thesauris domus Domini, et in thesauris domus regiæ, et dedit illud in manus servorum suorum: et misit ad Benadad filium Tabremon filii Hezion, regem Syriæ, qui habitabat in Damasco, dicens: 011 1KI 015 019 Fœdus est inter me et te, et inter patrem meum et patrem tuum: ideo misi tibi munera, argentum et aurum: et peto ut venias, et irritum facias fœdus quod habes cum Baasa rege Israël, et recedat a me. 011 1KI 015 020 Acquiescens Benadad regi Asa, misit principes exercitus sui in civitates Israël, et percusserunt Ahion, et Dan, et Abeldomum Maacha, et universam Cenneroth, omnem scilicet terram Nephthali. 011 1KI 015 021 Quod cum audisset Baasa, intermisit ædificare Rama, et reversus est in Thersa. 011 1KI 015 022 Rex autem Asa nuntium misit in omnem Judam, dicens: Nemo sit excusatus. Et tulerunt lapides de Rama, et ligna ejus, quibus ædificaverat Baasa, et exstruxit de eis rex Asa Gabaa Benjamin, et Maspha. 011 1KI 015 023 Reliqua autem omnium sermonum Asa, et universæ fortitudines ejus, et cuncta quæ fecit, et civitates quas exstruxit, nonne hæc scripta sunt in libro verborum dierum regum Juda? Verumtamen in tempore senectutis suæ doluit pedes. 011 1KI 015 024 Et dormivit cum patribus suis, et sepultus est cum eis in civitate David patris sui. Regnavitque Josaphat filius ejus pro eo. 011 1KI 015 025 Nadab vero filius Jeroboam regnavit super Israël anno secundo Asa regis Juda: regnavitque super Israël duobus annis. 011 1KI 015 026 Et fecit quod malum est in conspectu Domini, et ambulavit in viis patris sui, et in peccatis ejus quibus peccare fecit Israël. 011 1KI 015 027 Insidiatus est autem ei Baasa filius Ahiæ de domo Issachar, et percussit eum in Gebbethon, quæ est urbs Philisthinorum: siquidem Nadab et omnis Israël obsidebant Gebbethon. 011 1KI 015 028 Interfecit ergo illum Baasa in anno tertio Asa regis Juda, et regnavit pro eo. 011 1KI 015 029 Cumque regnasset, percussit omnem domum Jeroboam: non dimisit ne unam quidem animam de semine ejus donec deleret eum, juxta verbum Domini quod locutus fuerat in manu servi sui Ahiæ Silonitis, 011 1KI 015 030 propter peccata Jeroboam, quæ peccaverat, et quibus peccare fecerat Israël: et propter delictum quo irritaverat Dominum Deum Israël. 011 1KI 015 031 Reliqua autem sermonum Nadab, et omnia quæ operatus est, nonne hæc scripta sunt in libro verborum dierum regum Israël? 011 1KI 015 032 Fuitque bellum inter Asa, et Baasa regem Israël, cunctis diebus eorum. 011 1KI 015 033 Anno tertio Asa regis Juda, regnavit Baasa filius Ahiæ super omnem Israël in Thersa, viginti quatuor annis. 011 1KI 015 034 Et fecit malum coram Domino, ambulavitque in via Jeroboam, et in peccatis ejus quibus peccare fecit Israël. 011 1KI 016 001 Factus est autem sermo Domini ad Jehu filium Hanani contra Baasa, dicens: 011 1KI 016 002 Pro eo quod exaltavi te de pulvere, et posui te ducem super populum meum Israël, tu autem ambulasti in via Jeroboam, et peccare fecisti populum meum Israël, ut me irritares in peccatis eorum: 011 1KI 016 003 ecce ego demetam posteriora Baasa, et posteriora domus ejus, et faciam domum tuam sicut domum Jeroboam filii Nabat. 011 1KI 016 004 Qui mortuus fuerit de Baasa in civitate, comedent eum canes: et qui mortuus fuerit ex eo in regione, comedent eum volucres cæli. 011 1KI 016 005 Reliqua autem sermonum Baasa, et quæcumque fecit, et prælia ejus, nonne hæc scripta sunt in libro verborum dierum regum Israël? 011 1KI 016 006 Dormivit ergo Baasa cum patribus suis, sepultusque est in Thersa: et regnavit Ela filius ejus pro eo. 011 1KI 016 007 Cum autem in manu Jehu filii Hanani prophetæ verbum Domini factum esset contra Baasa, et contra domum ejus, et contra omne malum quod fecerat coram Domino, ad irritandum eum in operibus manuum suarum, ut fieret sicut domus Jeroboam: ob hanc causam occidit eum, hoc est, Jehu filium Hanani prophetam. 011 1KI 016 008 Anno vigesimo sexto Asa regis Juda, regnavit Ela filius Baasa super Israël in Thersa, duobus annis. 011 1KI 016 009 Et rebellavit contra eum servus suus Zambri, dux mediæ partis equitum: erat autem Ela in Thersa bibens, et temulentus in domo Arsa præfecti Thersa. 011 1KI 016 010 Irruens ergo Zambri, percussit et occidit eum, anno vigesimo septimo Asa regis Juda, et regnavit pro eo. 011 1KI 016 011 Cumque regnasset, et sedisset super solium ejus, percussit omnem domum Baasa, et non dereliquit ex ea mingentem ad parietem: et propinquos et amicos ejus. 011 1KI 016 012 Delevitque Zambri omnem domum Baasa, juxta verbum Domini quod locutus fuerat ad Baasa in manu Jehu prophetæ, 011 1KI 016 013 propter universa peccata Baasa, et peccata Ela filii ejus, qui peccaverunt, et peccare fecerunt Israël, provocantes Dominum Deum Israël in vanitatibus suis. 011 1KI 016 014 Reliqua autem sermonum Ela, et omnia quæ fecit, nonne hæc scripta sunt in libro verborum dierum regum Israël? 011 1KI 016 015 Anno vigesimo septimo Asa regis Juda, regnavit Zambri septem diebus in Thersa: porro exercitus obsidebat Gebbethon urbem Philisthinorum. 011 1KI 016 016 Cumque audisset rebellasse Zambri, et occidisse regem, fecit sibi regem omnis Israël Amri, qui erat princeps militiæ super Israël in die illa in castris. 011 1KI 016 017 Ascendit ergo Amri, et omnis Israël cum eo, de Gebbethon, et obsidebant Thersa. 011 1KI 016 018 Videns autem Zambri quod expugnanda esset civitas, ingressus est palatium, et succendit se cum domo regia: et mortuus est 011 1KI 016 019 in peccatis suis quæ peccaverat, faciens malum coram Domino, et ambulans in via Jeroboam, et in peccato ejus, quo fecit peccare Israël. 011 1KI 016 020 Reliqua autem sermonum Zambri, et insidiarum ejus, et tyrannidis, nonne hæc scripta sunt in libro verborum dierum regum Israël? 011 1KI 016 021 Tunc divisus est populus Israël in duas partes: media pars populi sequebatur Thebni filium Gineth, ut constitueret eum regem: et media pars Amri. 011 1KI 016 022 Prævaluit autem populus qui erat cum Amri, populo qui sequebatur Thebni filium Gineth: mortuusque est Thebni, et regnavit Amri. 011 1KI 016 023 Anno trigesimo primo Asa regis Juda, regnavit Amri super Israël, duodecim annis: in Thersa regnavit sex annis. 011 1KI 016 024 Emitque montem Samariæ a Somer duobus talentis argenti: et ædificavit eum, et vocavit nomen civitatis quam exstruxerat, nomine Semer domini montis, Samariam. 011 1KI 016 025 Fecit autem Amri malum in conspectu Domini, et operatus est nequiter, super omnes qui fuerunt ante eum. 011 1KI 016 026 Ambulavitque in omni via Jeroboam filii Nabat, et in peccatis ejus quibus peccare fecerat Israël, ut irritaret Dominum Deum Israël in vanitatibus suis. 011 1KI 016 027 Reliqua autem sermonum Amri, et prælia ejus quæ gessit, nonne hæc scripta sunt in libro verborum dierum regum Israël? 011 1KI 016 028 Dormivitque Amri cum patribus suis, et sepultus est in Samaria: regnavitque Achab filius ejus pro eo. 011 1KI 016 029 Achab vero filius Amri regnavit super Israël anno trigesimo octavo Asa regis Juda. Et regnavit Achab filius Amri super Israël in Samaria viginti et duobus annis. 011 1KI 016 030 Et fecit Achab filius Amri malum in conspectu Domini super omnes qui fuerunt ante eum. 011 1KI 016 031 Nec suffecit ei ut ambularet in peccatis Jeroboam filii Nabat: insuper duxit uxorem Jezabel filiam Ethbaal regis Sidoniorum. Et abiit, et servivit Baal, et adoravit eum. 011 1KI 016 032 Et posuit aram Baal in templo Baal, quod ædificaverat in Samaria, 011 1KI 016 033 et plantavit lucum: et addidit Achab in opere suo, irritans Dominum Deum Israël super omnes reges Israël qui fuerunt ante eum. 011 1KI 016 034 In diebus ejus ædificavit Hiel de Bethel Jericho: in Abiram primitivo suo fundavit eam, et in Segub novissimo suo posuit portas ejus, juxta verbum Domini quod locutus fuerat in manu Josue filii Nun. 011 1KI 017 001 Et dixit Elias Thesbites de habitatoribus Galaad ad Achab: Vivit Dominus Deus Israël, in cujus conspectu sto, si erit annis his ros et pluvia, nisi juxta oris mei verba. 011 1KI 017 002 Et factum est verbum Domini ad eum, dicens: 011 1KI 017 003 Recede hinc, et vade contra orientem, et abscondere in torrente Carith, qui est contra Jordanem, 011 1KI 017 004 et ibi de torrente bibes: corvisque præcepi ut pascant te ibi. 011 1KI 017 005 Abiit ergo, et fecit juxta verbum Domini: cumque abiisset, sedit in torrente Carith, qui est contra Jordanem. 011 1KI 017 006 Corvi quoque deferebant ei panem et carnes mane, similiter panem et carnes vesperi, et bibebat de torrente. 011 1KI 017 007 Post dies autem siccatus est torrens: non enim pluerat super terram. 011 1KI 017 008 Factus est ergo sermo Domini ad eum, dicens: 011 1KI 017 009 Surge, et vade in Sarephta Sidoniorum, et manebis ibi: præcepi enim ibi mulieri viduæ ut pascat te. 011 1KI 017 010 Surrexit, et abiit in Sarephta. Cumque venisset ad portam civitatis, apparuit ei mulier vidua colligens ligna, et vocavit eam, dixitque ei: Da mihi paululum aquæ in vase ut bibam. 011 1KI 017 011 Cumque illa pergeret ut afferret, clamavit post tergum ejus, dicens: Affer mihi, obsecro, et buccellam panis in manu tua. 011 1KI 017 012 Quæ respondit: Vivit Dominus Deus tuus, quia non habeo panem, nisi quantum pugillus capere potest farinæ in hydria, et paululum olei in lecytho: en colligo duo ligna ut ingrediar et faciam illum mihi et filio meo, ut comedamus, et moriamur. 011 1KI 017 013 Ad quam Elias ait: Noli timere, sed vade, et fac sicut dixisti: verumtamen mihi primum fac de ipsa farinula subcinericium panem parvulum, et affer ad me: tibi autem et filio tuo facies postea. 011 1KI 017 014 Hæc autem dicit Dominus Deus Israël: Hydria farinæ non deficiet, nec lecythus olei minuetur, usque ad diem in qua Dominus daturus est pluviam super faciem terræ. 011 1KI 017 015 Quæ abiit, et fecit juxta verbum Eliæ: et comedit ipse, et illa, et domus ejus: et ex illa die 011 1KI 017 016 hydria farinæ non defecit, et lecythus olei non est imminutus, juxta verbum Domini quod locutus fuerat in manu Eliæ. 011 1KI 017 017 Factum est autem post hæc, ægrotavit filius mulieris matrisfamilias, et erat languor fortissimus, ita ut non remaneret in eo halitus. 011 1KI 017 018 Dixit ergo ad Eliam: Quid mihi et tibi, vir Dei? ingressus es ad me, ut rememorarentur iniquitates meæ, et interficeres filium meum? 011 1KI 017 019 Et ait ad eam Elias: Da mihi filium tuum. Tulitque eum de sinu ejus, et portavit in cœnaculum ubi ipse manebat, et posuit super lectulum suum. 011 1KI 017 020 Et clamavit ad Dominum, et dixit: Domine Deus meus, etiam ne viduam apud quam ego utcumque sustentor, afflixisti ut interficeres filium ejus? 011 1KI 017 021 Et expandit se, atque mensus est super puerum tribus vicibus, et clamavit ad Dominum, et ait: Domine Deus meus, revertatur, obsecro, anima pueri hujus in viscera ejus. 011 1KI 017 022 Et exaudivit Dominus vocem Eliæ: et reversa est anima pueri intra eum, et revixit. 011 1KI 017 023 Tulitque Elias puerum, et deposuit eum de cœnaculo in inferiorem domum, et tradidit matri suæ, et ait illi: En vivit filius tuus. 011 1KI 017 024 Dixitque mulier ad Eliam: Nunc in isto cognovi quoniam vir Dei es tu, et verbum Domini in ore tuo verum est. 011 1KI 018 001 Post dies multos factum est verbum Domini ad Eliam, in anno tertio, dicens: Vade, et ostende te Achab, ut dem pluviam super faciem terræ. 011 1KI 018 002 Ivit ergo Elias, ut ostenderet se Achab: erat autem fames vehemens in Samaria. 011 1KI 018 003 Vocavitque Achab Abdiam dispensatorem domus suæ: Abdias autem timebat Dominum valde. 011 1KI 018 004 Nam cum interficeret Jezabel prophetas Domini, tulit ille centum prophetas, et abscondit eos quinquagenos et quinquagenos in speluncis, et pavit eos pane et aqua. 011 1KI 018 005 Dixit ergo Achab ad Abdiam: Vade in terram ad universos fontes aquarum, et in cunctas valles, si forte possimus invenire herbam, et salvare equos et mulos, et non penitus jumenta intereant. 011 1KI 018 006 Diviseruntque sibi regiones ut circuirent eas: Achab ibat per viam unam, et Abdias per viam alteram seorsum. 011 1KI 018 007 Cumque esset Abdias in via, Elias occurrit ei: qui cum cognovisset eum, cecidit super faciem suam, et ait: Num tu es, domine mi, Elias? 011 1KI 018 008 Cui ille respondit: Ego. Vade, et dic domino tuo: Adest Elias. 011 1KI 018 009 Et ille: Quid peccavi, inquit, quoniam tradis me servum tuum in manu Achab, ut interficiat me? 011 1KI 018 010 Vivit Dominus Deus tuus, quia non est gens aut regnum quo non miserit dominus meus te requirens: et respondentibus cunctis: Non est hic: adjuravit regna singula et gentes, eo quod minime reperireris. 011 1KI 018 011 Et nunc tu dicis mihi: Vade, et dic domino tuo: Adest Elias. 011 1KI 018 012 Cumque recessero a te, spiritus Domini asportabit te in locum quem ego ignoro: et ingressus nuntiabo Achab, et non inveniens te, interficiet me: servus autem tuus timet Dominum ab infantia sua. 011 1KI 018 013 Numquid non indicatum est tibi domino meo quid fecerim cum interficeret Jezabel prophetas Domini, quod absconderim de prophetis Domini centum viros, quinquagenos et quinquagenos, in speluncis, et paverim eos pane et aqua? 011 1KI 018 014 et nunc tu dicis: Vade, et dic domino tuo: Adest Elias: ut interficiat me? 011 1KI 018 015 Et dixit Elias: Vivit Dominus exercituum, ante cujus vultum sto, quia hodie apparebo ei. 011 1KI 018 016 Abiit ergo Abdias in occursum Achab, et indicavit ei: venitque Achab in occursum Eliæ. 011 1KI 018 017 Et cum vidisset eum, ait: Tune es ille, qui conturbas Israël? 011 1KI 018 018 Et ille ait: Non ego turbavi Israël, sed tu, et domus patris tui, qui dereliquistis mandata Domini, et secuti estis Baalim. 011 1KI 018 019 Verumtamen nunc mitte, et congrega ad me universum Israël in monte Carmeli, et prophetas Baal quadringentos quinquaginta, prophetasque lucorum quadringentos, qui comedunt de mensa Jezabel. 011 1KI 018 020 Misit Achab ad omnes filios Israël, et congregavit prophetas in monte Carmeli. 011 1KI 018 021 Accedens autem Elias ad omnem populum, ait: Usquequo claudicatis in duas partes? si Dominus est Deus, sequimini eum: si autem Baal, sequimini illum. Et non respondit ei populus verbum. 011 1KI 018 022 Et ait rursus Elias ad populum: Ego remansi propheta Domini solus: prophetæ autem Baal quadringenti et quinquaginta viri sunt. 011 1KI 018 023 Dentur nobis duo boves, et illi eligant sibi bovem unum, et in frusta cædentes ponant super ligna, ignem autem non supponant: et ego faciam bovem alterum, et imponam super ligna, ignem autem non supponam. 011 1KI 018 024 Invocate nomina deorum vestrorum, et ego invocabo nomen Domini mei: et Deus qui exaudierit per ignem, ipse sit Deus. Respondens omnis populus ait: Optima propositio. 011 1KI 018 025 Dixit ergo Elias prophetis Baal: Eligite vobis bovem unum, et facite primi, quia vos plures estis: et invocate nomina deorum vestrorum, ignemque non supponatis. 011 1KI 018 026 Qui cum tulissent bovem quem dederat eis, fecerunt: et invocabant nomen Baal de mane usque ad meridiem, dicentes: Baal, exaudi nos. Et non erat vox, nec qui responderet: transiliebantque altare quod fecerant. 011 1KI 018 027 Cumque esset jam meridies, illudebat illis Elias, dicens: Clamate voce majore: deus enim est, et forsitan loquitur, aut in diversorio est, aut in itinere, aut certe dormit, ut excitetur. 011 1KI 018 028 Clamabant ergo voce magna, et incidebant se juxta ritum suum cultris et lanceolis, donec perfunderentur sanguine. 011 1KI 018 029 Postquam autem transiit meridies, et illis prophetantibus venerat tempus quo sacrificium offerri solet, nec audiebatur vox, nec aliquis respondebat, nec attendebat orantes, 011 1KI 018 030 dixit Elias omni populo: Venite ad me. Et accedente ad se populo, curavit altare Domini quod destructum fuerat. 011 1KI 018 031 Et tulit duodecim lapides juxta numerum tribuum filiorum Jacob, ad quem factus est sermo Domini, dicens: Israël erit nomen tuum. 011 1KI 018 032 Et ædificavit de lapidibus altare in nomine Domini: fecitque aquæductum, quasi per duas aratiunculas in circuitu altaris, 011 1KI 018 033 et composuit ligna: divisitque per membra bovem, et posuit super ligna, 011 1KI 018 034 et ait: Implete quatuor hydrias aqua, et fundite super holocaustum et super ligna. Rursumque dixit: Etiam secundo hoc facite. Qui cum fecissent secundo, ait: Etiam tertio idipsum facite. Feceruntque tertio, 011 1KI 018 035 et currebant aquæ circum altare, et fossa aquæductus repleta est. 011 1KI 018 036 Cumque jam tempus esset ut offerretur holocaustum, accedens Elias propheta ait: Domine Deus Abraham, et Isaac, et Israël, ostende hodie quia tu es Deus Israël, et ego servus tuus, et juxta præceptum tuum feci omnia verba hæc. 011 1KI 018 037 Exaudi me, Domine, exaudi me: ut discat populus iste quia tu es Dominus Deus, et tu convertisti cor eorum iterum. 011 1KI 018 038 Cecidit autem ignis Domini, et voravit holocaustum, et ligna, et lapides, pulverem quoque, et aquam quæ erat in aquæductu lambens. 011 1KI 018 039 Quod cum vidisset omnis populus, cecidit in faciem suam, et ait: Dominus ipse est Deus, Dominus ipse est Deus. 011 1KI 018 040 Dixitque Elias ad eos: Apprehendite prophetas Baal, et ne unus quidem effugiat ex eis. Quos cum apprehendissent, duxit eos Elias ad torrentem Cison, et interfecit eos ibi. 011 1KI 018 041 Et ait Elias ad Achab: Ascende, comede, et bibe, quia sonus multæ pluviæ est. 011 1KI 018 042 Ascendit Achab ut comederet et biberet: Elias autem ascendit in verticem Carmeli, et pronus in terram posuit faciem suam inter genua sua, 011 1KI 018 043 et dixit ad puerum suum: Ascende, et prospice contra mare. Qui cum ascendisset, et contemplatus esset, ait: Non est quidquam. Et rursum ait illi: Revertere septem vicibus. 011 1KI 018 044 In septima autem vice, ecce nubecula parva quasi vestigium hominis ascendebat de mari. Qui ait: Ascende, et dic Achab: Junge currum tuum et descende, ne occupet te pluvia. 011 1KI 018 045 Cumque se verteret huc atque illuc, ecce cæli contenebrati sunt, et nubes, et ventus, et facta est pluvia grandis. Ascendens itaque Achab, abiit in Jezrahel: 011 1KI 018 046 et manus Domini facta est super Eliam, accinctisque lumbis currebat ante Achab, donec veniret in Jezrahel. 011 1KI 019 001 Nuntiavit autem Achab Jezabel omnia quæ fecerat Elias, et quomodo occidisset universos prophetas gladio. 011 1KI 019 002 Misitque Jezabel nuntium ad Eliam, dicens: Hæc mihi faciant dii, et hæc addant, nisi hac hora cras posuero animam tuam sicut animam unius ex illis. 011 1KI 019 003 Timuit ergo Elias, et surgens abiit quocumque eum ferebat voluntas: venitque in Bersabee Juda, et dimisit ibi puerum suum, 011 1KI 019 004 et perrexit in desertum, viam unius diei. Cumque venisset, et sederet subter unam juniperum, petivit animæ suæ ut moreretur, et ait: Sufficit mihi, Domine: tolle animam meam: neque enim melior sum quam patres mei. 011 1KI 019 005 Projecitque se, et obdormivit in umbra juniperi: et ecce angelus Domini tetigit eum, et dixit illi: Surge, et comede. 011 1KI 019 006 Respexit, et ecce ad caput suum subcinericius panis, et vas aquæ: comedit ergo, et bibit, et rursum obdormivit. 011 1KI 019 007 Reversusque est angelus Domini secundo, et tetigit eum, dixitque illi: Surge, comede: grandis enim tibi restat via. 011 1KI 019 008 Qui cum surrexisset, comedit et bibit, et ambulavit in fortitudine cibi illius quadraginta diebus et quadraginta noctibus usque ad montem Dei Horeb. 011 1KI 019 009 Cumque venisset illuc, mansit in spelunca: et ecce sermo Domini ad eum, dixitque illi: Quid hic agis, Elia? 011 1KI 019 010 At ille respondit: Zelo zelatus sum pro Domino Deo exercituum, quia dereliquerunt pactum tuum filii Israël: altaria tua destruxerunt, prophetas tuos occiderunt gladio, derelictus sum ego solus, et quærunt animam meam ut auferant eam. 011 1KI 019 011 Et ait ei: Egredere, et sta in monte coram Domino: et ecce Dominus transit. Et spiritus grandis et fortis subvertens montes, et conterens petras, ante Dominum: non in spiritu Dominus. Et post spiritum commotio: non in commotione Dominus. 011 1KI 019 012 Et post commotionem ignis: non in igne Dominus. Et post ignem sibilus auræ tenuis. 011 1KI 019 013 Quod cum audisset Elias, operuit vultum suum pallio, et egressus stetit in ostio speluncæ. Et ecce vox ad eum dicens: Quid hic agis, Elia? Et ille respondit: 011 1KI 019 014 Zelo zelatus sum pro Domino Deo exercituum, quia dereliquerunt pactum tuum filii Israël: altaria tua destruxerunt, prophetas tuos occiderunt gladio, derelictus sum ego solus, et quærunt animam meam ut auferant eam. 011 1KI 019 015 Et ait Dominus ad eum: Vade, et revertere in viam tuam per desertum in Damascum: cumque perveneris illuc, unges Hazaël regem super Syriam, 011 1KI 019 016 et Jehu filium Namsi unges regem super Israël: Eliseum autem filium Saphat, qui est de Abelmehula, unges prophetam pro te. 011 1KI 019 017 Et erit: quicumque fugerit gladium Hazaël, occidet eum Jehu: et quicumque fugerit gladium Jehu, interficiet eum Eliseus. 011 1KI 019 018 Et derelinquam mihi in Israël septem millia virorum, quorum genua non sunt incurvata ante Baal, et omne os quod non adoravit eum osculans manus. 011 1KI 019 019 Profectus ergo inde Elias, reperit Eliseum filium Saphat, arantem in duodecim jugis boum. Et ipse in duodecim jugis boum arantibus unus erat: cumque venisset Elias ad eum, misit pallium suum super illum. 011 1KI 019 020 Qui statim relictis bobus cucurrit post Eliam, et ait: Osculer, oro, patrem meum, et matrem meam, et sic sequar te. Dixitque ei: Vade, et revertere: quod enim meum erat, feci tibi. 011 1KI 019 021 Reversus autem ab eo, tulit par boum, et mactavit illud, et in aratro boum coxit carnes, et dedit populo, et comederunt: consurgensque abiit, et secutus est Eliam, et ministrabat ei. 011 1KI 020 001 Porro Benadad rex Syriæ congregavit omnem exercitum suum, et triginta duos reges secum, et equos, et currus: et ascendens pugnabat contra Samariam, et obsidebat eam. 011 1KI 020 002 Mittensque nuntios ad Achab regem Israël in civitatem, 011 1KI 020 003 ait: Hæc dicit Benadad: Argentum tuum, et aurum tuum meum est: et uxores tuæ, et filii tui optimi, mei sunt. 011 1KI 020 004 Responditque rex Israël: Juxta verbum tuum, domine mi rex, tuus sum ego, et omnia mea. 011 1KI 020 005 Revertentesque nuntii, dixerunt: Hæc dicit Benadad, qui misit nos ad te: Argentum tuum, et aurum tuum, et uxores tuas, et filios tuos, dabis mihi. 011 1KI 020 006 Cras igitur hac eadem hora mittam servos meos ad te, et scrutabuntur domum tuam, et domum servorum tuorum: et omne quod eis placuerit, ponent in manibus suis, et auferent. 011 1KI 020 007 Vocavit autem rex Israël omnes seniores terræ, et ait: Animadvertite, et videte quoniam insidietur nobis: misit enim ad me pro uxoribus meis, et filiis, et pro argento et auro: et non abnui. 011 1KI 020 008 Dixeruntque omnes majores natu, et universus populus, ad eum: Non audias, neque acquiescas illi. 011 1KI 020 009 Respondit itaque nuntiis Benadad: Dicite domino meo regi: Omnia propter quæ misisti ad me servum tuum in initio, faciam: hanc autem rem facere non possum. 011 1KI 020 010 Reversique nuntii retulerunt ei. Qui remisit, et ait: Hæc faciant mihi dii, et hæc addant, si suffecerit pulvis Samariæ pugillis omnis populi qui sequitur me. 011 1KI 020 011 Et respondens rex Israël, ait: Dicite ei: Ne glorietur, accinctus æque ut discinctus. 011 1KI 020 012 Factum est autem cum audisset Benadad verbum istud, bibebat ipse et reges in umbraculis: et ait servis suis: Circumdate civitatem. Et circumdederunt eam. 011 1KI 020 013 Et ecce propheta unus accedens ad Achab regem Israël, ait ei: Hæc dicit Dominus: Certe vidisti omnem multitudinem hanc nimiam? ecce ego tradam eam in manu tua hodie, ut scias quia ego sum Dominus. 011 1KI 020 014 Et ait Achab: Per quem? Dixitque ei: Hæc dicit Dominus: Per pedissequos principum provinciarum. Et ait: Quis incipiet præliari? Et ille dixit: Tu. 011 1KI 020 015 Recensuit ergo pueros principum provinciarum, et reperit numerum ducentorum triginta duorum: et recensuit post eos populum, omnes filios Israël, septem millia. 011 1KI 020 016 Et egressi sunt meridie. Benadad autem bibebat temulentus in umbraculo suo, et reges triginta duo cum eo, qui ad auxilium ejus venerant. 011 1KI 020 017 Egressi sunt autem pueri principum provinciarum in prima fronte. Misit itaque Benadad: qui nuntiaverunt ei, dicentes: Viri egressi sunt de Samaria. 011 1KI 020 018 Et ille ait: Sive pro pace veniunt, apprehendite eos vivos: sive ut prælientur, vivos eos capite. 011 1KI 020 019 Egressi sunt ergo pueri principum provinciarum, ac reliquus exercitus sequebatur: 011 1KI 020 020 et percussit unusquisque virum qui contra se veniebat: fugeruntque Syri, et persecutus est eos Israël. Fugit quoque Benadad rex Syriæ in equo cum equitibus suis. 011 1KI 020 021 Necnon egressus rex Israël percussit equos et currus, et percussit Syriam plaga magna. 011 1KI 020 022 Accedens autem propheta ad regem Israël, dixit ei: Vade, et confortare, et scito, et vide quid facias: sequenti enim anno rex Syriæ ascendet contra te. 011 1KI 020 023 Servi vero regis Syriæ dixerunt ei: Dii montium sunt dii eorum, ideo superaverunt nos: sed melius est ut pugnemus contra eos in campestribus, et obtinebimus eos. 011 1KI 020 024 Tu ergo verbum hoc fac: amove reges singulos ab exercitu tuo, et pone principes pro eis: 011 1KI 020 025 et instaura numerum militum qui ceciderunt de tuis, et equos secundum equos pristinos, et currus secundum currus quos ante habuisti: et pugnabimus contra eos in campestribus, et videbis quod obtinebimus eos. Credidit consilio eorum, et fecit ita. 011 1KI 020 026 Igitur postquam annus transierat, recensuit Benadad Syros, et ascendit in Aphec ut pugnaret contra Israël. 011 1KI 020 027 Porro filii Israël recensiti sunt, et acceptis cibariis profecti ex adverso, castraque metati sunt contra eos, quasi duo parvi greges caprarum: Syri autem repleverunt terram. 011 1KI 020 028 (Et accedens unus vir Dei, dixit ad regem Israël: Hæc dicit Dominus: Quia dixerunt Syri: Deus montium est Dominus, et non est Deus vallium: dabo omnem multitudinem hanc grandem in manu tua, et scietis quia ego sum Dominus.) 011 1KI 020 029 Dirigebantque septem diebus ex adverso hi atque illi acies, septima autem die commissum est bellum: percusseruntque filii Israël de Syris centum millia peditum in die una. 011 1KI 020 030 Fugerunt autem qui remanserant in Aphec, in civitatem: et cecidit murus super viginti septem millia hominum qui remanserant. Porro Benadad fugiens ingressus est civitatem, in cubiculum quod erat intra cubiculum. 011 1KI 020 031 Dixeruntque ei servi sui: Ecce, audivimus quod reges domus Israël clementes sint: ponamus itaque saccos in lumbis nostris, et funiculos in capitibus nostris, et egrediamur ad regem Israël: forsitan salvabit animas nostras. 011 1KI 020 032 Accinxerunt saccis lumbos suos, et posuerunt funiculos in capitibus suis, veneruntque ad regem Israël, et dixerunt ei: Servus tuus Benadad dicit: Vivat, oro te, anima mea. Et ille ait: Si adhuc vivit, frater meus est. 011 1KI 020 033 Quod acceperunt viri pro omine: et festinantes rapuerunt verbum ex ore ejus, atque dixerunt: Frater tuus Benadad. Et dixit eis: Ite, et adducite eum ad me. Egressus est ergo ad eum Benadad, et levavit eum in currum suum. 011 1KI 020 034 Qui dixit ei: Civitates quas tulit pater meus a patre tuo, reddam: et plateas fac tibi in Damasco, sicut fecit pater meus in Samaria, et ego fœderatus recedam a te. Pepigit ergo fœdus, et dimisit eum. 011 1KI 020 035 Tunc vir quidam de filiis prophetarum dixit ad socium suum in sermone Domini: Percute me. At ille noluit percutere. 011 1KI 020 036 Cui ait: Quia noluisti audire vocem Domini, ecce recedes a me, et percutiet te leo. Cumque paululum recessisset ab eo, invenit eum leo, atque percussit. 011 1KI 020 037 Sed alterum inveniens virum, dixit ad eum: Percute me. Qui percussit eum, et vulneravit. 011 1KI 020 038 Abiit ergo propheta, et occurrit regi in via, et mutavit aspersione pulveris os et oculos suos. 011 1KI 020 039 Cumque rex transisset, clamavit ad regem, et ait: Servus tuus egressus est ad præliandum cominus: cumque fugisset vir unus, adduxit eum quidam ad me, et ait: Custodi virum istum: qui si lapsus fuerit, erit anima tua pro anima ejus, aut talentum argenti appendes. 011 1KI 020 040 Dum autem ego turbatus huc illucque me verterem, subito non comparuit. Et ait rex Israël ad eum: Hoc est judicium tuum, quod ipse decrevisti. 011 1KI 020 041 At ille statim abstersit pulverem de facie sua, et cognovit eum rex Israël, quod esset de prophetis. 011 1KI 020 042 Qui ait ad eum: Hæc dicit Dominus: Quia dimisisti virum dignum morte de manu tua, erit anima tua pro anima ejus, et populus tuus pro populo ejus. 011 1KI 020 043 Reversus est igitur rex Israël in domum suam, audire contemnens, et furibundus venit in Samariam. 011 1KI 021 001 Post verba autem hæc, tempore illo vinea erat Naboth Jezrahelitæ, quæ erat in Jezrahel, juxta palatium Achab regis Samariæ. 011 1KI 021 002 Locutus est ergo Achab ad Naboth, dicens: Da mihi vineam tuam, ut faciam mihi hortum olerum, quia vicina est, et prope domum meam: daboque tibi pro ea vineam meliorem, aut si commodius tibi putas, argenti pretium, quanto digna est. 011 1KI 021 003 Cui respondit Naboth: Propitius sit mihi Dominus, ne dem hæreditatem patrum meorum tibi. 011 1KI 021 004 Venit ergo Achab in domum suam indignans, et frendens super verbo quod locutus fuerat ad eum Naboth Jezrahelites, dicens: Non dabo tibi hæreditatem patrum meorum. Et projiciens se in lectulum suum, avertit faciem suam ad parietem, et non comedit panem. 011 1KI 021 005 Ingressa est autem ad eum Jezabel uxor sua, dixitque ei: Quid est hoc, unde anima tua contristata est? et quare non comedis panem? 011 1KI 021 006 Qui respondit ei: Locutus sum Naboth Jezrahelitæ, et dixi ei: Da mihi vineam tuam, accepta pecunia: aut, si tibi placet, dabo tibi vineam meliorem pro ea. Et ille ait: Non dabo tibi vineam meam. 011 1KI 021 007 Dixit ergo ad eum Jezabel uxor ejus: Grandis auctoritatis es, et bene regis regnum Israël. Surge, et comede panem, et æquo animo esto: ego dabo tibi vineam Naboth Jezrahelitæ. 011 1KI 021 008 Scripsit itaque litteras ex nomine Achab, et signavit eas annulo ejus, et misit ad majores natu, et optimates, qui erant in civitate ejus, et habitabant cum Naboth. 011 1KI 021 009 Litterarum autem hæc erat sententia: Prædicate jejunium, et sedere facite Naboth inter primos populi: 011 1KI 021 010 et submittite duos viros filios Belial contra eum, et falsum testimonium dicant: Benedixit Deum et regem: et educite eum, et lapidate, sicque moriatur. 011 1KI 021 011 Fecerunt ergo cives ejus majores natu et optimates, qui habitabant cum eo in urbe, sicut præceperat eis Jezabel, et sicut scriptum erat in litteris quas miserat ad eos: 011 1KI 021 012 prædicaverunt jejunium, et sedere fecerunt Naboth inter primos populi. 011 1KI 021 013 Et adductis duobus viris filiis diaboli, fecerunt eos sedere contra eum: at illi, scilicet ut viri diabolici, dixerunt contra eum testimonium coram multitudine: Benedixit Naboth Deum et regem: quam ob rem eduxerunt eum extra civitatem, et lapidibus interfecerunt. 011 1KI 021 014 Miseruntque ad Jezabel, dicentes: Lapidatus est Naboth, et mortuus est. 011 1KI 021 015 Factum est autem, cum audisset Jezabel lapidatum Naboth et mortuum, locuta est ad Achab: Surge, et posside vineam Naboth Jezrahelitæ, qui noluit tibi acquiescere, et dare eam accepta pecunia: non enim vivit Naboth, sed mortuus est. 011 1KI 021 016 Quod cum audisset Achab, mortuum videlicet Naboth, surrexit, et descendebat in vineam Naboth Jezrahelitæ, ut possideret eam. 011 1KI 021 017 Factum est igitur sermo Domini ad Eliam Thesbiten, dicens: 011 1KI 021 018 Surge, et descende in occursum Achab regis Israël, qui est in Samaria: ecce ad vineam Naboth descendit, ut possideat eam. 011 1KI 021 019 Et loqueris ad eum, dicens: Hæc dicit Dominus: Occidisti, insuper et possedisti. Et post hæc addes: Hæc dicit Dominus: In loco hoc, in quo linxerunt canes sanguinem Naboth, lambent quoque sanguinem tuum. 011 1KI 021 020 Et ait Achab ad Eliam: Num invenisti me inimicum tibi? Qui dixit: Inveni, eo quod venundatus sis, ut faceres malum in conspectu Domini. 011 1KI 021 021 Ecce ego inducam super te malum, et demetam posteriora tua, et interficiam de Achab mingentem ad parietem, et clausum et ultimum in Israël. 011 1KI 021 022 Et dabo domum tuam sicut domum Jeroboam filii Nabat, et sicut domum Baasa filii Ahia: quia egisti ut me ad iracundiam provocares, et peccare fecisti Israël. 011 1KI 021 023 Sed et de Jezabel locutus est Dominus, dicens: Canes comedent Jezabel in agro Jezrahel. 011 1KI 021 024 Si mortuus fuerit Achab in civitate, comedent eum canes: si autem mortuus fuerit in agro, comedent eum volucres cæli. 011 1KI 021 025 Igitur non fuit alter talis sicut Achab, qui venundatus est ut faceret malum in conspectu Domini: concitavit enim eum Jezabel uxor sua, 011 1KI 021 026 et abominabilis factus est, in tantum ut sequeretur idola quæ fecerant Amorrhæi, quos consumpsit Dominus a facie filiorum Israël. 011 1KI 021 027 Itaque cum audisset Achab sermones istos, scidit vestimenta sua, et operuit cilicio carnem suam, jejunavitque et dormivit in sacco, et ambulavit demisso capite. 011 1KI 021 028 Et factus est sermo Domini ad Eliam Thesbiten, dicens: 011 1KI 021 029 Nonne vidisti humiliatum Achab coram me? quia igitur humiliatus est mei causa, non inducam malum in diebus ejus, sed in diebus filii sui inferam malum domui ejus. 011 1KI 022 001 Transierunt igitur tres anni absque bello inter Syriam et Israël. 011 1KI 022 002 In anno autem tertio, descendit Josaphat rex Juda ad regem Israël. 011 1KI 022 003 (Dixitque rex Israël ad servos suos: Ignoratis quod nostra sit Ramoth Galaad, et negligimus tollere eam de manu regis Syriæ?) 011 1KI 022 004 Et ait ad Josaphat: Veniesne mecum ad præliandum in Ramoth Galaad? 011 1KI 022 005 Dixitque Josaphat ad regem Israël: Sicut ego sum, ita et tu: populus meus et populus tuus unum sunt: et equites mei, equites tui. Dixitque Josaphat ad regem Israël: Quære, oro te, hodie sermonem Domini. 011 1KI 022 006 Congregavit ergo rex Israël prophetas, quadringentos circiter viros, et ait ad eos: Ire debeo in Ramoth Galaad ad bellandum, an quiescere? Qui responderunt: Ascende, et dabit eam Dominus in manu regis. 011 1KI 022 007 Dixit autem Josaphat: Non est hic propheta Domini quispiam, ut interrogemus per eum? 011 1KI 022 008 Et ait rex Israël ad Josaphat: Remansit vir unus per quem possumus interrogare Dominum: sed ego odi eum, quia non prophetat mihi bonum, sed malum: Michæas filius Jemla. Cui Josaphat ait: Ne loquaris ita, rex. 011 1KI 022 009 Vocavit ergo rex Israël eunuchum quemdam, et dixit ei: Festina adducere Michæam filium Jemla. 011 1KI 022 010 Rex autem Israël, et Josaphat rex Juda, sedebant unusquisque in solio suo, vestiti cultu regio, in area juxta ostium portæ Samariæ: et universi prophetæ prophetabant in conspectu eorum. 011 1KI 022 011 Fecit quoque sibi Sedecias filius Chanaana cornua ferrea, et ait: Hæc dicit Dominus: His ventilabis Syriam, donec deleas eam. 011 1KI 022 012 Omnesque prophetæ similiter prophetabant, dicentes: Ascende in Ramoth Galaad, et vade prospere, et tradet Dominus in manus regis. 011 1KI 022 013 Nuntius vero qui ierat ut vocaret Michæam, locutus est ad eum, dicens: Ecce sermones prophetarum ore uno regi bona prædicant: sit ergo sermo tuus similis eorum, et loquere bona. 011 1KI 022 014 Cui Michæas ait: Vivit Dominus, quia quodcumque dixerit mihi Dominus, hoc loquar. 011 1KI 022 015 Venit itaque ad regem, et ait illi rex: Michæa, ire debemus in Ramoth Galaad ad præliandum, an cessare? Cui ille respondit: Ascende, et vade prospere, et tradet eam Dominus in manus regis. 011 1KI 022 016 Dixit autem rex ad eum: Iterum atque iterum adjuro te, ut non loquaris mihi nisi quod verum est, in nomine Domini. 011 1KI 022 017 Et ille ait: Vidi cunctum Israël dispersum in montibus, quasi oves non habentes pastorem. Et ait Dominus: Non habent isti dominum: revertatur unusquisque in domum suam in pace. 011 1KI 022 018 (Dixit ergo rex Israël ad Josaphat: Numquid non dixi tibi, quia non prophetat mihi bonum, sed semper malum?) 011 1KI 022 019 Ille vero addens, ait: Propterea audi sermonem Domini: vidi Dominum sedentem super solium suum, et omnem exercitum cæli assistentem ei a dextris et a sinistris: 011 1KI 022 020 et ait Dominus: Quis decipiet Achab regem Israël, ut ascendat, et cadat in Ramoth Galaad? Et dixit unus verba hujuscemodi, et alius aliter. 011 1KI 022 021 Egressus est autem spiritus, et stetit coram Domino, et ait: Ego decipiam illum. Cui locutus est Dominus: In quo? 011 1KI 022 022 Et ille ait: Egrediar, et ero spiritus mendax in ore omnium prophetarum ejus. Et dixit Dominus: Decipies, et prævalebis: egredere, et fac ita. 011 1KI 022 023 Nunc igitur ecce dedit Dominus spiritum mendacii in ore omnium prophetarum tuorum, qui hic sunt, et Dominus locutus est contra te malum. 011 1KI 022 024 Accessit autem Sedecias filius Chanaana, et percussit Michæam in maxillam, et dixit: Mene ergo dimisit spiritus Domini, et locutus est tibi? 011 1KI 022 025 Et ait Michæas: Visurus es in die illa quando ingredieris cubiculum intra cubiculum ut abscondaris. 011 1KI 022 026 Et ait rex Israël: Tollite Michæam, et maneat apud Amon principem civitatis, et apud Joas filium Amelech, 011 1KI 022 027 et dicite eis: Hæc dicit rex: Mittite virum istum in carcerem, et sustentate eum pane tribulationis, et aqua angustiæ, donec revertar in pace. 011 1KI 022 028 Dixitque Michæas: Si reversus fueris in pace, non est locutus in me Dominus. Et ait: Audite, populi omnes. 011 1KI 022 029 Ascendit itaque rex Israël, et Josaphat rex Juda, in Ramoth Galaad. 011 1KI 022 030 Dixit itaque rex Israël ad Josaphat: Sume arma, et ingredere prælium, et induere vestibus tuis. Porro rex Israël mutavit habitum suum, et ingressus est bellum. 011 1KI 022 031 Rex autem Syriæ præceperat principibus curruum triginta duobus, dicens: Non pugnabitis contra minorem et majorem quempiam, nisi contra regem Israël solum. 011 1KI 022 032 Cum ergo vidissent principes curruum Josaphat, suspicati sunt quod ipse esset rex Israël, et impetu facto pugnabant contra eum: et exclamavit Josaphat. 011 1KI 022 033 Intellexeruntque principes curruum quod non esset rex Israël, et cessaverunt ab eo. 011 1KI 022 034 Vir autem quidam tetendit arcum, in incertum sagittam dirigens, et casu percussit regem Israël inter pulmonem et stomachum. At ille dixit aurigæ suo: Verte manum tuam, et ejice me de exercitu, quia graviter vulneratus sum. 011 1KI 022 035 Commissum est ergo prælium in die illa, et rex Israël stabat in curru suo contra Syros, et mortuus est vespere: fluebat autem sanguis plagæ in sinum currus, 011 1KI 022 036 et præco insonuit in universo exercitu antequam sol occumberet, dicens: Unusquisque revertatur in civitatem, et in terram suam. 011 1KI 022 037 Mortuus est autem rex, et perlatus est in Samariam: sepelieruntque regem in Samaria, 011 1KI 022 038 et laverunt currum ejus in piscina Samariæ: et linxerunt canes sanguinem ejus, et habenas laverunt, juxta verbum Domini quod locutus fuerat. 011 1KI 022 039 Reliqua autem sermonum Achab, et universa quæ fecit, et domus eburnea quam ædificavit, cunctarumque urbium quas exstruxit, nonne hæc scripta sunt in libro sermonum dierum regum Israël? 011 1KI 022 040 Dormivit ergo Achab cum patribus suis, et regnavit Ochozias filius ejus pro eo. 011 1KI 022 041 Josaphat vero filius Asa regnare cœperat super Judam anno quarto Achab regis Israël. 011 1KI 022 042 Triginta quinque annorum erat cum regnare cœpisset, et viginti quinque annis regnavit in Jerusalem: nomen matris ejus Azuba filia Salai. 011 1KI 022 043 Et ambulavit in omni via Asa patris sui, et non declinavit ex ea: fecitque quod rectum erat in conspectu Domini. Verumtamen excelsa non abstulit: adhuc enim populus sacrificabat, et adolebat incensum in excelsis. 011 1KI 022 044 Pacemque habuit Josaphat cum rege Israël. 011 1KI 022 045 Reliqua autem verborum Josaphat, et opera ejus quæ gessit, et prælia, nonne hæc scripta sunt in libro verborum dierum regum Juda? 011 1KI 022 046 Sed et reliquias effeminatorum qui remanserant in diebus Asa patris ejus, abstulit de terra. 011 1KI 022 047 Nec erat tunc rex constitutus in Edom. 011 1KI 022 048 Rex vero Josaphat fecerat classes in mari, quæ navigarent in Ophir propter aurum: et ire non potuerunt, quia confractæ sunt in Asiongaber. 011 1KI 022 049 Tunc ait Ochozias filius Achab ad Josaphat: Vadant servi mei cum servis tuis in navibus. Et noluit Josaphat. 011 1KI 022 050 Dormivitque Josaphat cum patribus suis, et sepultus est cum eis in civitate David patris sui: regnavitque Joram filius ejus pro eo. 011 1KI 022 051 Ochozias autem filius Achab regnare cœperat super Israël in Samaria, anno septimodecimo Josaphat regis Juda: regnavitque super Israël duobus annis. 011 1KI 022 052 Et fecit malum in conspectu Domini, et ambulavit in via patris sui et matris suæ, et in via Jeroboam filii Nabat, qui peccare fecit Israël. 011 1KI 022 053 Servivit quoque Baal, et adoravit eum, et irritavit Dominum Deum Israël, juxta omnia quæ fecerat pater ejus. # # BOOK 012 2KI 2 Kings Ii Regum 012 2KI 001 001 Prævaricatus est autem Moab in Israël, postquam mortuus est Achab. 012 2KI 001 002 Ceciditque Ochozias per cancellos cœnaculi sui, quod habebat in Samaria, et ægrotavit: misitque nuntios, dicens ad eos: Ite, consulite Beelzebub deum Accaron, utrum vivere queam de infirmitate mea hac. 012 2KI 001 003 Angelus autem Domini locutus est ad Eliam Thesbiten, dicens: Surge, et ascende in occursum nuntiorum regis Samariæ, et dices ad eos: Numquid non est Deus in Israël, ut eatis ad consulendum Beelzebub deum Accaron? 012 2KI 001 004 Quam ob rem hæc dicit Dominus: De lectulo, super quem ascendisti, non descendes, sed morte morieris. Et abiit Elias. 012 2KI 001 005 Reversique sunt nuntii ad Ochoziam. Qui dixit eis: Quare reversi estis? 012 2KI 001 006 At illi responderunt ei: Vir occurrit nobis, et dixit ad nos: Ite, et revertimini ad regem qui misit vos, et dicetis ei: Hæc dicit Dominus: Numquid quia non erat Deus in Israël, mittis ut consulatur Beelzebub deus Accaron? idcirco de lectulo, super quem ascendisti, non descendes, sed morte morieris. 012 2KI 001 007 Qui dixit eis: Cujus figuræ et habitus est vir ille, qui occurrit vobis, et locutus est verba hæc? 012 2KI 001 008 At illi dixerunt: Vir pilosus, et zona pellicea accinctus renibus. Qui ait: Elias Thesbites est. 012 2KI 001 009 Misitque ad eum quinquagenarium principem, et quinquaginta qui erant sub eo. Qui ascendit ad eum: sedentique in vertice montis, ait: Homo Dei, rex præcepit ut descendas. 012 2KI 001 010 Respondensque Elias, dixit quinquagenario: Si homo Dei sum, descendat ignis de cælo, et devoret te, et quinquaginta tuos. Descendit itaque ignis de cælo, et devoravit eum, et quinquaginta qui erant cum eo. 012 2KI 001 011 Rursumque misit ad eum principem quinquagenarium alterum, et quinquaginta cum eo. Qui locutus est illi: Homo Dei, hæc dicit rex: Festina, descende. 012 2KI 001 012 Respondens Elias, ait: Si homo Dei ego sum, descendat ignis de cælo, et devoret te, et quinquaginta tuos. Descendit ergo ignis de cælo, et devoravit illum, et quinquaginta ejus. 012 2KI 001 013 Iterum misit principem quinquagenarium tertium, et quinquaginta qui erant cum eo. Qui cum venisset, curvavit genua contra Eliam, et precatus est eum, et ait: Homo Dei, noli despicere animam meam, et animas servorum tuorum qui mecum sunt. 012 2KI 001 014 Ecce descendit ignis de cælo, et devoravit duos principes quinquagenarios primos, et quinquagenos qui cum eis erant: sed nunc obsecro ut miserearis animæ meæ. 012 2KI 001 015 Locutus est autem angelus Domini ad Eliam, dicens: Descende cum eo: ne timeas. Surrexit igitur, et descendit cum eo ad regem, 012 2KI 001 016 et locutus est ei: Hæc dicit Dominus: Quia misisti nuntios ad consulendum Beelzebub deum Accaron, quasi non esset Deus in Israël a quo posses interrogare sermonem, ideo de lectulo super quem ascendisti, non descendes, sed morte morieris. 012 2KI 001 017 Mortuus est ergo juxta sermonem Domini quem locutus est Elias, et regnavit Joram frater ejus pro eo, anno secundo Joram filii Josaphat regis Judæ: non enim habebat filium. 012 2KI 001 018 Reliqua autem verborum Ochoziæ quæ operatus est, nonne hæc scripta sunt in libro sermonum dierum regum Israël? 012 2KI 002 001 Factum est autem cum levare vellet Dominus Eliam per turbinem in cælum, ibant Elias et Eliseus de Galgalis. 012 2KI 002 002 Dixitque Elias ad Eliseum: Sede hic, quia Dominus misit me usque in Bethel. Cui ait Eliseus: Vivit Dominus, et vivit anima tua, quia non derelinquam te. Cumque descendissent Bethel, 012 2KI 002 003 egressi sunt filii prophetarum qui erant in Bethel, ad Eliseum, et dixerunt ei: Numquid nosti quia hodie Dominus tollet dominum tuum a te? Qui respondit: Et ego novi: silete. 012 2KI 002 004 Dixit autem Elias ad Eliseum: Sede hic, quia Dominus misit me in Jericho. Et ille ait: Vivit Dominus, et vivit anima tua, quia non derelinquam te. Cumque venissent Jericho, 012 2KI 002 005 accesserunt filii prophetarum qui erant in Jericho, ad Eliseum, et dixerunt ei: Numquid nosti quia Dominus hodie tollet dominum tuum a te? Et ait: Ego novi: silete. 012 2KI 002 006 Dixit autem ei Elias: Sede hic, quia Dominus misit me usque ad Jordanem. Qui ait: Vivit Dominus, et vivit anima tua, quia non derelinquam te. Ierunt igitur ambo pariter, 012 2KI 002 007 et quinquaginta viri de filiis prophetarum secuti sunt eos, qui et steterunt e contra, longe: illi autem ambo stabant super Jordanem. 012 2KI 002 008 Tulitque Elias pallium suum, et involvit illud, et percussit aquas: quæ divisæ sunt in utramque partem, et transierunt ambo per siccum. 012 2KI 002 009 Cumque transissent, Elias dixit ad Eliseum: Postula quod vis ut faciam tibi, antequam tollar a te. Dixitque Eliseus: Obsecro ut fiat in me duplex spiritus tuus. 012 2KI 002 010 Qui respondit: Rem difficilem postulasti: attamen si videris me quando tollar a te, erit tibi quod petisti: si autem non videris, non erit. 012 2KI 002 011 Cumque pergerent, et incedentes sermocinarentur, ecce currus igneus, et equi ignei diviserunt utrumque: et ascendit Elias per turbinem in cælum. 012 2KI 002 012 Eliseus autem videbat, et clamabat: Pater mi, pater mi, currus Israël, et auriga ejus. Et non vidit eum amplius: apprehenditque vestimenta sua, et scidit illa in duas partes. 012 2KI 002 013 Et levavit pallium Eliæ, quod ceciderat ei: reversusque stetit super ripam Jordanis, 012 2KI 002 014 et pallio Eliæ, quod ceciderat ei, percussit aquas, et non sunt divisæ: et dixit: Ubi est Deus Eliæ etiam nunc? Percussitque aquas, et divisæ sunt huc atque illuc, et transiit Eliseus. 012 2KI 002 015 Videntes autem filii prophetarum qui erant in Jericho e contra, dixerunt: Requievit spiritus Eliæ super Eliseum. Et venientes in occursum ejus, adoraverunt eum proni in terram, 012 2KI 002 016 dixeruntque illi: Ecce cum servis tuis sunt quinquaginta viri fortes qui possunt ire, et quærere dominum tuum, ne forte tulerit eum spiritus Domini, et projecerit eum in unum montium, aut in unam vallium. Qui ait: Nolite mittere. 012 2KI 002 017 Coëgeruntque eum donec acquiesceret, et diceret: Mittite. Et miserunt quinquaginta viros: qui cum quæsissent tribus diebus, non invenerunt. 012 2KI 002 018 Et reversi sunt ad eum: at ille habitabat in Jericho, et dixit eis: Numquid non dixi vobis: Nolite mittere? 012 2KI 002 019 Dixerunt quoque viri civitatis ad Eliseum: Ecce habitatio civitatis hujus optima est, sicut tu ipse, domine, perspicis: sed aquæ pessimæ sunt, et terra sterilis. 012 2KI 002 020 At ille ait: Afferte mihi vas novum, et mittite in illud sal. Quod cum attulissent, 012 2KI 002 021 egressus ad fontem aquarum misit in illum sal, et ait: Hæc dicit Dominus: Sanavi aquas has, et non erit ultra in eis mors, neque sterilitas. 012 2KI 002 022 Sanatæ sunt ergo aquæ usque in diem hanc, juxta verbum Elisei quod locutus est. 012 2KI 002 023 Ascendit autem inde in Bethel: cumque ascenderet per viam, pueri parvi egressi sunt de civitate, et illudebant ei, dicentes: Ascende calve, ascende calve. 012 2KI 002 024 Qui cum respexisset, vidit eos, et maledixit eis in nomine Domini: egressique sunt duo ursi de saltu, et laceraverunt ex eis quadraginta duos pueros. 012 2KI 002 025 Abiit autem inde in montem Carmeli, et inde reversus est in Samariam. 012 2KI 003 001 Joram vero filius Achab regnavit super Israël in Samaria anno decimooctavo Josaphat regis Judæ: regnavitque duodecim annis. 012 2KI 003 002 Et fecit malum coram Domino, sed non sicut pater suus et mater: tulit enim statuas Baal quas fecerat pater ejus. 012 2KI 003 003 Verumtamen in peccatis Jeroboam filii Nabat, qui peccare fecit Israël, adhæsit, nec recessit ab eis. 012 2KI 003 004 Porro Mesa rex Moab nutriebat pecora multa, et solvebat regi Israël centum millia agnorum, et centum millia arietum cum velleribus suis. 012 2KI 003 005 Cumque mortuus fuisset Achab, prævaricatus est fœdus quod habebat cum rege Israël. 012 2KI 003 006 Egressus est igitur rex Joram in die illa de Samaria, et recensuit universum Israël. 012 2KI 003 007 Misitque ad Josaphat regem Juda, dicens: Rex Moab recessit a me: veni mecum contra eum ad prælium. Qui respondit: Ascendam: qui meus est, tuus est: populus meus, populus tuus, et equi mei, equi tui. 012 2KI 003 008 Dixitque: Per quam viam ascendemus? At ille respondit: Per desertum Idumææ. 012 2KI 003 009 Perrexerunt igitur rex Israël, et rex Juda, et rex Edom, et circuierunt per viam septem dierum, nec erat aqua exercitui et jumentis quæ sequebantur eos. 012 2KI 003 010 Dixitque rex Israël: Heu! heu! heu! congregavit nos Dominus tres reges ut traderet in manus Moab. 012 2KI 003 011 Et ait Josaphat: Estne hic propheta Domini, ut deprecemur Dominum per eum? Et respondit unus de servis regis Israël: Est hic Eliseus filius Saphat, qui fundebat aquam super manus Eliæ. 012 2KI 003 012 Et ait Josaphat: Est apud eum sermo Domini. Descenditque ad eum rex Israël, et Josaphat rex Juda, et rex Edom. 012 2KI 003 013 Dixit autem Eliseus ad regem Israël: Quid mihi et tibi est? vade ad prophetas patris tui et matris tuæ. Et ait illi rex Israël: Quare congregavit Dominus tres reges hos ut traderet eos in manus Moab? 012 2KI 003 014 Dixitque ad eum Eliseus: Vivit Dominus exercituum, in cujus conspectu sto, quod si non vultum Josaphat regis Judæ erubescerem, non attendissem quidem te, nec respexissem. 012 2KI 003 015 Nunc autem adducite mihi psaltem. Cumque caneret psaltes, facta est super eum manus Domini, et ait: 012 2KI 003 016 Hæc dicit Dominus: Facite alveum torrentis hujus fossas et fossas. 012 2KI 003 017 Hæc enim dicit Dominus: Non videbitis ventum, neque pluviam: et alveus iste replebitur aquis, et bibetis vos, et familiæ vestræ, et jumenta vestra. 012 2KI 003 018 Parumque est hoc in conspectu Domini: insuper tradet etiam Moab in manus vestras. 012 2KI 003 019 Et percutietis omnem civitatem munitam, et omnem urbem electam, et universum lignum fructiferum succidetis, cunctosque fontes aquarum obturabitis, et omnem agrum egregium operietis lapidibus. 012 2KI 003 020 Factum est igitur mane, quando sacrificium offerri solet, et ecce aquæ veniebant per viam Edom, et repleta est terra aquis. 012 2KI 003 021 Universi autem Moabitæ audientes quod ascendissent reges ut pugnarent adversum eos, convocaverunt omnes qui accincti erant balteo desuper, et steterunt in terminis. 012 2KI 003 022 Primoque mane surgentes, et orto jam sole ex adverso aquarum, viderunt Moabitæ e contra aquas rubras quasi sanguinem, 012 2KI 003 023 dixeruntque: Sanguis gladii est: pugnaverunt reges contra se, et cæsi sunt mutuo: nunc perge ad prædam, Moab. 012 2KI 003 024 Perrexeruntque in castra Israël: porro consurgens Israël, percussit Moab: at illi fugerunt coram eis. Venerunt igitur qui vicerant, et percusserunt Moab, 012 2KI 003 025 et civitates destruxerunt: et omnem agrum optimum, mittentes singuli lapides, repleverunt: et universos fontes aquarum obturaverunt: et omnia ligna fructifera succiderunt, ita ut muri tantum fictiles remanerent: et circumdata est civitas a fundibulariis, et magna ex parte percussa. 012 2KI 003 026 Quod cum vidisset rex Moab, prævaluisse scilicet hostes, tulit secum septingentos viros educentes gladium, ut irrumperent ad regem Edom: et non potuerunt. 012 2KI 003 027 Arripiensque filium suum primogenitum, qui regnaturus erat pro eo, obtulit holocaustum super murum: et facta est indignatio magna in Israël, statimque recesserunt ab eo, et reversi sunt in terram suam. 012 2KI 004 001 Mulier autem quædam de uxoribus prophetarum clamabat ad Eliseum, dicens: Servus tuus vir meus mortuus est, et tu nosti quia servus tuus fuit timens Dominum: et ecce creditor venit ut tollat duos filios meos ad serviendum sibi. 012 2KI 004 002 Cui dixit Eliseus: Quid vis ut faciam tibi? dic mihi, quid habes in domo tua? At illa respondit: Non habeo ancilla tua quidquam in domo mea, nisi parum olei quo ungar. 012 2KI 004 003 Cui ait: Vade, pete mutuo ab omnibus vicinis tuis vasa vacua non pauca, 012 2KI 004 004 et ingredere, et claude ostium tuum cum intrinsecus fueris tu, et filii tui: et mitte inde in omnia vasa hæc, et cum plena fuerint, tolles. 012 2KI 004 005 Ivit itaque mulier, et clausit ostium super se, et super filios suos: illi offerebant vasa, et illa infundebat. 012 2KI 004 006 Cumque plena fuissent vasa, dixit ad filium suum: Affer mihi adhuc vas. Et ille respondit: Non habeo. Stetitque oleum. 012 2KI 004 007 Venit autem illa, et indicavit homini Dei. Et ille: Vade, inquit, vende oleum, et redde creditori tuo: tu autem, et filii tui vivite de reliquo. 012 2KI 004 008 Facta est autem quædam dies, et transibat Eliseus per Sunam: erat autem ibi mulier magna, quæ tenuit eum ut comederet panem: cumque frequenter inde transiret, divertebat ad eam ut comederet panem. 012 2KI 004 009 Quæ dixit ad virum suum: Animadverto quod vir Dei sanctus est iste, qui transit per nos frequenter. 012 2KI 004 010 Faciamus ergo ei cœnaculum parvum, et ponamus ei in eo lectulum, et mensam, et sellam, et candelabrum, ut cum venerit ad nos, maneat ibi. 012 2KI 004 011 Facta est ergo dies quædam, et veniens divertit in cœnaculum, et requievit ibi. 012 2KI 004 012 Dixitque ad Giezi puerum suum: Voca Sunamitidem istam. Qui cum vocasset eam, et illa stetisset coram eo, 012 2KI 004 013 dixit ad puerum suum: Loquere ad eam: Ecce, sedule in omnibus ministrasti nobis: quid vis ut faciam tibi? numquid habes negotium, et vis ut loquar regi, sive principi militiæ? Quæ respondit: In medio populi mei habito. 012 2KI 004 014 Et ait: Quid ergo vult ut faciam ei? Dixitque Giezi: Ne quæras: filium enim non habet, et vir ejus senex est. 012 2KI 004 015 Præcepit itaque ut vocaret eam: quæ cum vocata fuisset, et stetisset ante ostium, 012 2KI 004 016 dixit ad eam: In tempore isto, et in hac eadem hora, si vita comes fuerit, habebis in utero filium. At illa respondit: Noli quæso, domine mi vir Dei, noli mentiri ancillæ tuæ. 012 2KI 004 017 Et concepit mulier, et peperit filium in tempore, et in hora eadem, qua dixerat Eliseus. 012 2KI 004 018 Crevit autem puer: et cum esset quædam dies, et egressus isset ad patrem suum, ad messores, 012 2KI 004 019 ait patri suo: Caput meum doleo, caput meum doleo. At ille dixit puero: Tolle, et duc eum ad matrem suam. 012 2KI 004 020 Qui cum tulisset, et duxisset eum ad matrem suam, posuit eum illa super genua sua usque ad meridiem, et mortuus est. 012 2KI 004 021 Ascendit autem, et collocavit eum super lectulum hominis Dei, et clausit ostium: et egressa, 012 2KI 004 022 vocavit virum suum, et ait: Mitte mecum, obsecro, unum de pueris, et asinam, ut excurram usque ad hominem Dei, et revertar. 012 2KI 004 023 Qui ait illi: Quam ob causam vadis ad eum? hodie non sunt calendæ, neque sabbatum. Quæ respondit: Vadam. 012 2KI 004 024 Stravitque asinam, et præcepit puero: Mina, et propera: ne mihi moram facias in eundo: et hoc age quod præcipio tibi. 012 2KI 004 025 Profecta est igitur, et venit ad virum Dei in montem Carmeli: cumque vidisset eam vir Dei e contra, ait ad Giezi puerum suum: Ecce Sunamitis illa. 012 2KI 004 026 Vade ergo in occursum ejus, et dic ei: Recte ne agitur circa te, et circa virum tuum, et circa filium tuum? Quæ respondit: Recte. 012 2KI 004 027 Cumque venisset ad virum Dei in montem, apprehendit pedes ejus: et accessit Giezi ut amoveret eam. Et ait homo Dei: Dimitte illam: anima enim ejus in amaritudine est, et Dominus celavit a me, et non indicavit mihi. 012 2KI 004 028 Quæ dixit illi: Numquid petivi filium a domino meo? numquid non dixi tibi: Ne illudas me? 012 2KI 004 029 Et ille ait ad Giezi: Accinge lumbos tuos, et tolle baculum meum in manu tua, et vade. Si occurrerit tibi homo, non salutes eum: et si salutaverit te quispiam, non respondeas illi: et pones baculum meum super faciem pueri. 012 2KI 004 030 Porro mater pueri ait: Vivit Dominus, et vivit anima tua, non dimittam te. Surrexit ergo, et secutus est eam. 012 2KI 004 031 Giezi autem præcesserat ante eos, et posuerat baculum super faciem pueri, et non erat vox, neque sensus: reversusque est in occursum ejus, et nuntiavit ei, dicens: Non surrexit puer. 012 2KI 004 032 Ingressus est ergo Eliseus domum, et ecce puer mortuus jacebat in lectulo ejus: 012 2KI 004 033 ingressusque clausit ostium super se et super puerum, et oravit ad Dominum. 012 2KI 004 034 Et ascendit, et incubuit super puerum: posuitque os suum super os ejus, et oculos suos super oculos ejus, et manus suas super manus ejus: et incurvavit se super eum, et calefacta est caro pueri. 012 2KI 004 035 At ille reversus, deambulavit in domo, semel huc atque illuc: et ascendit, et incubuit super eum: et oscitavit puer septies, aperuitque oculos. 012 2KI 004 036 At ille vocavit Giezi, et dixit ei: Voca Sunamitidem hanc. Quæ vocata, ingressa est ad eum. Qui ait: Tolle filium tuum. 012 2KI 004 037 Venit illa, et corruit ad pedes ejus, et adoravit super terram: tulitque filium suum, et egressa est. 012 2KI 004 038 Et Eliseus reversus est in Galgala. Erat autem fames in terra, et filii prophetarum habitabant coram eo. Dixitque uni de pueris suis: Pone ollam grandem, et coque pulmentum filiis prophetarum. 012 2KI 004 039 Et egressus est unus in agrum ut colligeret herbas agrestes: invenitque quasi vitem silvestrem, et collegit ex ea colocynthidas agri, et implevit pallium suum, et reversus concidit in ollam pulmenti: nesciebat enim quid esset. 012 2KI 004 040 Infuderunt ergo sociis ut comederent: cumque gustassent de coctione, clamaverunt, dicentes: Mors in olla, vir Dei. Et non potuerunt comedere. 012 2KI 004 041 At ille: Afferte, inquit, farinam. Cumque tulissent, misit in ollam, et ait: Infunde turbæ, ut comedant. Et non fuit amplius quidquam amaritudinis in olla. 012 2KI 004 042 Vir autem quidam venit de Baalsalisa deferens viro Dei panes primitiarum, viginti panes hordeaceos, et frumentum novum in pera sua. At ille dixit: Da populo, ut comedat. 012 2KI 004 043 Responditque ei minister ejus: Quantum est hoc, ut apponam centum viris? Rursum ille ait: Da populo, ut comedat: hæc enim dicit Dominus: Comedent, et supererit. 012 2KI 004 044 Posuit itaque coram eis: qui comederunt, et superfuit juxta verbum Domini. 012 2KI 005 001 Naaman princeps militiæ regis Syriæ erat vir magnus apud dominum suum, et honoratus: per illum enim dedit Dominus salutem Syriæ: erat autem vir fortis et dives, sed leprosus. 012 2KI 005 002 Porro de Syria egressi fuerant latrunculi, et captivam duxerant de terra Israël puellam parvulam, quæ erat in obsequio uxoris Naaman: 012 2KI 005 003 quæ ait ad dominam suam: Utinam fuisset dominus meus ad prophetam qui est in Samaria, profecto curasset eum a lepra quam habet. 012 2KI 005 004 Ingressus est itaque Naaman ad dominum suum, et nuntiavit ei, dicens: Sic et sic locuta est puella de terra Israël. 012 2KI 005 005 Dixitque ei rex Syriæ: Vade, et mittam litteras ad regem Israël. Qui cum profectus esset, et tulisset secum decem talenta argenti, et sex millia aureos, et decem mutatoria vestimentorum, 012 2KI 005 006 detulit litteras ad regem Israël in hæc verba: Cum acceperis epistolam hanc, scito quod miserim ad te Naaman servum meum, ut cures eum a lepra sua. 012 2KI 005 007 Cumque legisset rex Israël litteras, scidit vestimenta sua, et ait: Numquid deus ego sum, ut occidere possim et vivificare, quia iste misit ad me ut curem hominem a lepra sua? animadvertite, et videte quod occasiones quærat adversum me. 012 2KI 005 008 Quod cum audisset Eliseus vir Dei, scidisse videlicet regem Israël vestimenta sua, misit ad eum, dicens: Quare scidisti vestimenta tua? veniat ad me, et sciat esse prophetam in Israël. 012 2KI 005 009 Venit ergo Naaman cum equis et curribus, et stetit ad ostium domus Elisei: 012 2KI 005 010 misitque ad eum Eliseus nuntium, dicens: Vade, et lavare septies in Jordane, et recipiet sanitatem caro tua, atque mundaberis. 012 2KI 005 011 Iratus Naaman recedebat, dicens: Putabam quod egrederetur ad me, et stans invocaret nomen Domini Dei sui, et tangeret manu sua locum lepræ, et curaret me. 012 2KI 005 012 Numquid non meliores sunt Abana et Pharphar fluvii Damasci, omnibus aquis Israël, ut laver in eis, et munder? Cum ergo vertisset se, et abiret indignans, 012 2KI 005 013 accesserunt ad eum servi sui, et locuti sunt ei: Pater, etsi rem grandem dixisset tibi propheta, certe facere debueras: quanto magis quia nunc dixit tibi: Lavare, et mundaberis? 012 2KI 005 014 Descendit, et lavit in Jordane septies juxta sermonem viri Dei: et restituta est caro ejus sicut caro pueri parvuli, et mundatus est. 012 2KI 005 015 Reversusque ad virum Dei cum universo comitatu suo, venit, et stetit coram eo, et ait: Vere scio quod non sit alius deus in universa terra, nisi tantum in Israël. Obsecro itaque ut accipias benedictionem a servo tuo. 012 2KI 005 016 At ille respondit: Vivit Dominus, ante quem sto, quia non accipiam. Cumque vim faceret, penitus non acquievit. 012 2KI 005 017 Dixitque Naaman: Ut vis: sed, obsecro, concede mihi servo tuo ut tollam onus duorum burdonum de terra: non enim faciet ultra servus tuus holocaustum aut victimam diis alienis, nisi Domino. 012 2KI 005 018 Hoc autem solum est, de quo depreceris Dominum pro servo tuo, quando ingredietur dominus meus templum Remmon ut adoret: et illo innitente super manum meam, si adoravero in templo Remmon, adorante eo in eodem loco, ut ignoscat mihi Dominus servo tuo pro hac re. 012 2KI 005 019 Qui dixit ei: Vade in pace. Abiit ergo ab eo electo terræ tempore. 012 2KI 005 020 Dixitque Giezi puer viri Dei: Pepercit dominus meus Naaman Syro isti, ut non acciperet ab eo quæ attulit: vivit Dominus, quia curram post eum, et accipiam ab eo aliquid. 012 2KI 005 021 Et secutus est Giezi post tergum Naaman: quem cum vidisset ille currentem ad se, desiliit de curru in occursum ejus, et ait: Rectene sunt omnia? 012 2KI 005 022 Et ille ait: Recte. Dominus meus misit me ad te dicens: Modo venerunt ad me duo adolescentes de monte Ephraim, ex filiis prophetarum: da eis talentum argenti, et vestes mutatorias duplices. 012 2KI 005 023 Dixitque Naaman: Melius est ut accipias duo talenta. Et coëgit eum, ligavitque duo talenta argenti in duobus saccis, et duplicia vestimenta, et imposuit duobus pueris suis, qui et portaverunt coram eo. 012 2KI 005 024 Cumque venisset jam vesperi, tulit de manu eorum, et reposuit in domo, dimisitque viros, et abierunt. 012 2KI 005 025 Ipse autem ingressus, stetit coram domino suo. Et dixit Eliseus: Unde venis, Giezi? Qui respondit: Non ivit servus tuus quoquam. 012 2KI 005 026 At ille ait: Nonne cor meum in præsenti erat, quando reversus est homo de curru suo in occursum tui? nunc igitur accepisti argentum, et accepisti vestes ut emas oliveta, et vineas, et oves, et boves, et servos, et ancillas. 012 2KI 005 027 Sed et lepra Naaman adhærebit tibi, et semini tuo usque in sempiternum. Et egressus est ab eo leprosus quasi nix. 012 2KI 006 001 Dixerunt autem filii prophetarum ad Eliseum: Ecce locus in quo habitamus coram te, angustus est nobis. 012 2KI 006 002 Eamus usque ad Jordanem, et tollant singuli de silva materias singulas, ut ædificemus nobis ibi locum ad habitandum. Qui dixit: Ite. 012 2KI 006 003 Et ait unus ex illis: Veni ergo et tu cum servis tuis. Respondit: Ego veniam. 012 2KI 006 004 Et abiit cum eis. Cumque venissent ad Jordanem, cædebant ligna. 012 2KI 006 005 Accidit autem ut cum unus materiam succidisset, caderet ferrum securis in aquam: exclamavitque ille, et ait: Heu! heu! heu! domine mi: et hoc ipsum mutuo acceperam. 012 2KI 006 006 Dixit autem homo Dei: Ubi cecidit? At ille monstravit ei locum. Præcidit ergo lignum, et misit illuc: natavitque ferrum, 012 2KI 006 007 et ait: Tolle. Qui extendit manum, et tulit illud. 012 2KI 006 008 Rex autem Syriæ pugnabat contra Israël, consiliumque iniit cum servis suis, dicens: In loco illo et illo ponamus insidias. 012 2KI 006 009 Misit itaque vir Dei ad regem Israël, dicens: Cave ne transeas in locum illum: quia ibi Syri in insidiis sunt. 012 2KI 006 010 Misit itaque rex Israël ad locum quem dixerat ei vir Dei, et præoccupavit eum, et observavit se ibi non semel neque bis. 012 2KI 006 011 Conturbatumque est cor regis Syriæ pro hac re: et convocatis servis suis, ait: Quare non indicatis mihi quis proditor mei sit apud regem Israël? 012 2KI 006 012 Dixitque unus servorum ejus: Nequaquam, domine mi rex, sed Eliseus propheta qui est in Israël, indicat regi Israël omnia verba quæcumque locutus fueris in conclavi tuo. 012 2KI 006 013 Dixitque eis: Ite, et videte ubi sit, ut mittam, et capiam eum. Annuntiaveruntque ei, dicentes: Ecce in Dothan. 012 2KI 006 014 Misit ergo illuc equos et currus, et robur exercitus: qui cum venissent nocte, circumdederunt civitatem. 012 2KI 006 015 Consurgens autem diluculo minister viri Dei, egressus vidit exercitum in circuitu civitatis, et equos et currus: nuntiavitque ei, dicens: Heu! heu! heu! domine mi: quid faciemus? 012 2KI 006 016 At ille respondit: Noli timere: plures enim nobiscum sunt, quam cum illis. 012 2KI 006 017 Cumque orasset Eliseus, ait: Domine, aperi oculos hujus, ut videat. Et aperuit Dominus oculos pueri, et vidit: et ecce mons plenus equorum et curruum igneorum in circuitu Elisei. 012 2KI 006 018 Hostes vero descenderunt ad eum: porro Eliseus oravit ad Dominum, dicens: Percute, obsecro, gentem hanc cæcitate. Percussitque eos Dominus ne viderent, juxta verbum Elisei. 012 2KI 006 019 Dixit autem ad eos Eliseus: Non est hæc via, neque ista est civitas: sequimini me, et ostendam vobis virum quem quæritis. Duxit ergo eos in Samariam: 012 2KI 006 020 cumque ingressi fuissent in Samariam, dixit Eliseus: Domine, aperi oculos istorum, ut videant. Aperuitque Dominus oculos eorum, et viderunt se esse in medio Samariæ. 012 2KI 006 021 Dixitque rex Israël ad Eliseum, cum vidisset eos: Numquid percutiam eos, pater mi? 012 2KI 006 022 At ille ait: Non percuties: neque enim cepisti eos gladio et arcu tuo, ut percutias: sed pone panem et aquam coram eis, ut comedant et bibant, et vadant ad dominum suum. 012 2KI 006 023 Appositaque est eis ciborum magna præparatio, et comederunt et biberunt, et dimisit eos, abieruntque ad dominum suum, et ultra non venerunt latrones Syriæ in terram Israël. 012 2KI 006 024 Factum est autem post hæc, congregavit Benadad rex Syriæ universum exercitum suum, et ascendit, et obsidebat Samariam. 012 2KI 006 025 Factaque est fames magna in Samaria: et tamdiu obsessa est, donec venundaretur caput asini octoginta argenteis, et quarta pars cabi stercoris columbarum quinque argenteis. 012 2KI 006 026 Cumque rex Israël transiret per murum, mulier quædam exclamavit ad eum, dicens: Salva me, domine mi rex. 012 2KI 006 027 Qui ait: Non te salvat Dominus: unde te possum salvare? de area, vel de torculari? Dixitque ad eam rex: Quid tibi vis? Quæ respondit: 012 2KI 006 028 Mulier ista dixit mihi: Da filium tuum, ut comedamus eum hodie, et filium meum comedemus cras. 012 2KI 006 029 Coximus ergo filium meum, et comedimus. Dixique ei die altera: Da filium tuum, ut comedamus eum. Quæ abscondit filium suum. 012 2KI 006 030 Quod cum audisset rex, scidit vestimenta sua, et transibat per murum. Viditque omnis populus cilicium quo vestitus erat ad carnem intrinsecus. 012 2KI 006 031 Et ait rex: Hæc mihi faciat Deus, et hæc addat, si steterit caput Elisei filii Saphat super ipsum hodie. 012 2KI 006 032 Eliseus autem sedebat in domo sua, et senes sedebant cum eo. Præmisit itaque virum: et antequam veniret nuntius ille, dixit ad senes: Numquid scitis quod miserit filius homicidæ hic, ut præcidatur caput meum? videte ergo: cum venerit nuntius, claudite ostium, et non sinatis eum introire: ecce enim sonitus pedum domini ejus post eum est. 012 2KI 006 033 Adhuc illo loquente eis, apparuit nuntius qui veniebat ad eum. Et ait: Ecce, tantum malum a Domino est: quid amplius expectabo a Domino? 012 2KI 007 001 Dixit autem Eliseus: Audite verbum Domini: Hæc dicit Dominus: In tempore hoc cras modius similæ uno statere erit, et duo modii hordei statere uno, in porta Samariæ. 012 2KI 007 002 Respondens unus de ducibus, super cujus manum rex incumbebat, homini Dei, ait: Si Dominus fecerit etiam cataractas in cælo, numquid poterit esse quod loqueris? Qui ait: Videbis oculis tuis, et inde non comedes. 012 2KI 007 003 Quatuor ergo viri erant leprosi juxta introitum portæ: qui dixerunt ad invicem: Quid hic esse volumus donec moriamur? 012 2KI 007 004 sive ingredi voluerimus civitatem, fame moriemur: sive manserimus hic, moriendum nobis est: venite ergo, et transfugiamus ad castra Syriæ: si pepercerint nobis, vivemus: si autem occidere voluerint, nihilominus moriemur. 012 2KI 007 005 Surrexerunt ergo vesperi, ut venirent ad castra Syriæ. Cumque venissent ad principium castrorum Syriæ, nullum ibidem repererunt. 012 2KI 007 006 Siquidem Dominus sonitum audiri fecerat in castris Syriæ, curruum, et equorum, et exercitus plurimi: dixeruntque ad invicem: Ecce mercede conduxit adversum nos rex Israël reges Hethæorum et Ægyptiorum, et venerunt super nos. 012 2KI 007 007 Surrexerunt ergo, et fugerunt in tenebris, et dereliquerunt tentoria sua, et equos et asinos, in castris, fugeruntque animas tantum suas salvare cupientes. 012 2KI 007 008 Igitur cum venissent leprosi illi ad principium castrorum, ingressi sunt unum tabernaculum, et comederunt et biberunt: tuleruntque inde argentum, et aurum, et vestes, et abierunt, et absconderunt: et rursum reversi sunt ad aliud tabernaculum, et inde similiter auferentes absconderunt. 012 2KI 007 009 Dixeruntque ad invicem: Non recte facimus: hæc enim dies boni nuntii est. Si tacuerimus et noluerimus nuntiare usque mane, sceleris arguemur: venite, eamus, et nuntiemus in aula regis. 012 2KI 007 010 Cumque venissent ad portam civitatis, narraverunt eis, dicentes: Ivimus ad castra Syriæ, et nullum ibidem reperimus hominem, nisi equos et asinos alligatos, et fixa tentoria. 012 2KI 007 011 Ierunt ergo portarii, et nuntiaverunt in palatio regis intrinsecus. 012 2KI 007 012 Qui surrexit nocte, et ait ad servos suos: Dico vobis quid fecerint nobis Syri: sciunt quia fame laboramus, et idcirco egressi sunt de castris, et latitant in agris, dicentes: Cum egressi fuerint de civitate, capiemus eos vivos, et tunc civitatem ingredi poterimus. 012 2KI 007 013 Respondit autem unus servorum ejus: Tollamus quinque equos qui remanserunt in urbe (quia ipsi tantum sunt in universa multitudine Israël, alii enim consumpti sunt), et mittentes, explorare poterimus. 012 2KI 007 014 Adduxerunt ergo duos equos, misitque rex in castra Syrorum, dicens: Ite, et videte. 012 2KI 007 015 Qui abierunt post eos usque ad Jordanem: ecce autem omnis via plena erat vestibus et vasis quæ projecerant Syri cum turbarentur: reversique nuntii indicaverunt regi. 012 2KI 007 016 Et egressus populus diripuit castra Syriæ: factusque est modius similæ statere uno, et duo modii hordei statere uno, juxta verbum Domini. 012 2KI 007 017 Porro rex ducem illum, in cujus manu incumbebat, constituit ad portam: quem conculcavit turba in introitu portæ, et mortuus est, juxta quod locutus fuerat vir Dei, quando descenderat rex ad eum. 012 2KI 007 018 Factumque est secundum sermonem viri Dei quem dixerat regi, quando ait: Duo modii hordei statere uno erunt, et modius similæ statere uno, hoc eodem tempore cras in porta Samariæ: 012 2KI 007 019 quando responderat dux ille viro Dei, et dixerat: Etiamsi Dominus fecerit cataractas in cælo, numquid poterit fieri quod loqueris? Et dixit ei: Videbis oculis tuis, et inde non comedes. 012 2KI 007 020 Evenit ergo ei sicut prædictum fuerat, et conculcavit eum populus in porta, et mortuus est. 012 2KI 008 001 Eliseus autem locutus est ad mulierem cujus vivere fecerat filium, dicens: Surge, vade tu et domus tua, et peregrinare ubicumque repereris: vocavit enim Dominus famem, et veniet super terram septem annis. 012 2KI 008 002 Quæ surrexit, et fecit juxta verbum hominis Dei: et vadens cum domo sua, peregrinata est in terra Philisthiim diebus multis. 012 2KI 008 003 Cumque finiti essent anni septem, reversa est mulier de terra Philisthiim: et egressa est ut interpellaret regem pro domo sua, et pro agris suis. 012 2KI 008 004 Rex autem loquebatur cum Giezi puero viri Dei, dicens: Narra mihi omnia magnalia quæ fecit Eliseus. 012 2KI 008 005 Cumque ille narraret regi quomodo mortuum suscitasset, apparuit mulier cujus vivificaverat filium, clamans ad regem pro domo sua, et pro agris suis. Dixitque Giezi: Domine mi rex, hæc est mulier, et hic est filius ejus quem suscitavit Eliseus. 012 2KI 008 006 Et interrogavit rex mulierem: quæ narravit ei. Deditque ei rex eunuchum unum, dicens: Restitue ei omnia quæ sua sunt, et universos reditus agrorum, a die qua reliquit terram usque ad præsens. 012 2KI 008 007 Venit quoque Eliseus Damascum, et Benadad rex Syriæ ægrotabat: nuntiaveruntque ei, dicentes: Venit vir Dei huc. 012 2KI 008 008 Et ait rex ad Hazaël: Tolle tecum munera, et vade in occursum viri Dei, et consule Dominum per eum, dicens: Si evadere potero de infirmitate mea hac? 012 2KI 008 009 Ivit igitur Hazaël in occursum ejus, habens secum munera, et omnia bona Damasci, onera quadraginta camelorum. Cumque stetisset coram eo, ait: Filius tuus Benadad rex Syriæ misit me ad te, dicens: Si sanari potero de infirmitate mea hac? 012 2KI 008 010 Dixitque ei Eliseus: Vade, dic ei: Sanaberis: porro ostendit mihi Dominus quia morte morietur. 012 2KI 008 011 Stetique cum eo, et conturbatus est usque ad suffusionem vultus: flevitque vir Dei. 012 2KI 008 012 Cui Hazaël ait: Quare dominus meus flet? At ille dixit: Quia scio quæ facturus sis filiis Israël mala. Civitates eorum munitas igne succendes, et juvenes eorum interficies gladio, et parvulos eorum elides, et prægnantes divides. 012 2KI 008 013 Dixitque Hazaël: Quid enim sum servus tuus canis, ut faciam rem istam magnam? Et ait Eliseus: Ostendit mihi Dominus te regem Syriæ fore. 012 2KI 008 014 Qui cum recessisset ab Eliseo, venit ad dominum suum. Qui ait ei: Quid dixit tibi Eliseus? At ille respondit: Dixit mihi: Recipies sanitatem. 012 2KI 008 015 Cumque venisset dies altera, tulit stragulum, et infudit aquam, et expandit super faciem ejus: quo mortuo, regnavit Hazaël pro eo. 012 2KI 008 016 Anno quinto Joram filii Achab regis Israël, et Josaphat regis Juda, regnavit Joram filius Josaphat rex Juda. 012 2KI 008 017 Triginta duorum annorum erat cum regnare cœpisset, et octo annis regnavit in Jerusalem. 012 2KI 008 018 Ambulavitque in viis regum Israël, sicut ambulaverat domus Achab: filia enim Achab erat uxor ejus: et fecit quod malum est in conspectu Domini. 012 2KI 008 019 Noluit autem Dominus disperdere Judam, propter David servum suum, sicut promiserat ei, ut daret illi lucernam, et filiis ejus cunctis diebus. 012 2KI 008 020 In diebus ejus recessit Edom ne esset sub Juda, et constituit sibi regem. 012 2KI 008 021 Venitque Joram Seira, et omnes currus cum eo: et surrexit nocte, percussitque Idumæos qui eum circumdederant, et principes curruum: populus autem fugit in tabernacula sua. 012 2KI 008 022 Recessit ergo Edom ne esset sub Juda, usque ad diem hanc. Tunc recessit et Lobna in tempore illo. 012 2KI 008 023 Reliqua autem sermonum Joram, et universa quæ fecit, nonne hæc scripta sunt in libro verborum dierum regum Juda? 012 2KI 008 024 Et dormivit Joram cum patribus suis, sepultusque est cum eis in civitate David, et regnavit Ochozias filius ejus pro eo. 012 2KI 008 025 Anno duodecimo Joram filii Achab regis Israël regnavit Ochozias filius Joram regis Judæ. 012 2KI 008 026 Viginti duorum annorum erat Ochozias cum regnare cœpisset, et uno anno regnavit in Jerusalem: nomen matris ejus Athalia filia Amri regis Israël. 012 2KI 008 027 Et ambulavit in viis domus Achab: et fecit quod malum est coram Domino, sicut domus Achab: gener enim domus Achab fuit. 012 2KI 008 028 Abiit quoque cum Joram filio Achab ad præliandum contra Hazaël regem Syriæ in Ramoth Galaad, et vulneraverunt Syri Joram. 012 2KI 008 029 Qui reversus est ut curaretur in Jezrahel, quia vulneraverant eum Syri in Ramoth præliantem contra Hazaël regem Syriæ. Porro Ochozias filius Joram rex Juda descendit invisere Joram filium Achab in Jezrahel, quia ægrotabat ibi. 012 2KI 009 001 Eliseus autem prophetes vocavit unum de filiis prophetarum, et ait illi: Accinge lumbos tuos, et tolle lenticulam olei hanc in manu tua, et vade in Ramoth Galaad. 012 2KI 009 002 Cumque veneris illuc, videbis Jehu filium Josaphat filii Namsi: et ingressus suscitabis eum de medio fratrum suorum, et introduces in interius cubiculum. 012 2KI 009 003 Tenensque lenticulam olei, fundes super caput ejus, et dices: Hæc dicit Dominus: Unxi te regem super Israël. Aperiesque ostium, et fugies, et non ibi subsistes. 012 2KI 009 004 Abiit ergo adolescens puer prophetæ in Ramoth Galaad, 012 2KI 009 005 et ingressus est illuc: ecce autem principes exercitus sedebant: et ait: Verbum mihi ad te, o princeps. Dixitque Jehu: Ad quem ex omnibus nobis? At ille dixit: Ad te, o princeps. 012 2KI 009 006 Et surrexit, et ingressus est cubiculum: at ille fudit oleum super caput ejus, et ait: Hæc dicit Dominus Deus Israël: Unxi te regem super populum Domini Israël, 012 2KI 009 007 et percuties domum Achab domini tui, et ulciscar sanguinem servorum meorum prophetarum, et sanguinem omnium servorum Domini de manu Jezabel. 012 2KI 009 008 Perdamque omnem domum Achab: et interficiam de Achab mingentem ad parietem, et clausum et novissimum in Israël. 012 2KI 009 009 Et dabo domum Achab sicut domum Jeroboam filii Nabat, et sicut domum Baasa filii Ahia. 012 2KI 009 010 Jezabel quoque comedent canes in agro Jezrahel, nec erit qui sepeliat eam. Aperuitque ostium, et fugit. 012 2KI 009 011 Jehu autem egressus est ad servos domini sui: qui dixerunt ei: Rectene sunt omnia? quid venit insanus iste ad te? Qui ait eis: Nostis hominem, et quid locutus sit. 012 2KI 009 012 At ille responderunt: Falsum est, sed magis narra nobis. Qui ait eis: Hæc et hæc locutus est mihi, et ait: Hæc dicit Dominus: Unxi te regem super Israël. 012 2KI 009 013 Festinaverunt itaque, et unusquisque tollens pallium suum posuerunt sub pedibus ejus in similitudinem tribunalis, et cecinerunt tuba, atque dixerunt: Regnavit Jehu. 012 2KI 009 014 Conjuravit ergo Jehu filius Josaphat filii Namsi contra Joram: porro Joram obsederat Ramoth Galaad, ipse et omnis Israël contra Hazaël regem Syriæ: 012 2KI 009 015 et reversus fuerat ut curaretur in Jezrahel propter vulnera, quia percusserant eum Syri præliantem contra Hazaël regem Syriæ. Dixitque Jehu: Si placet vobis, nemo egrediatur profugus de civitate, ne vadat, et nuntiet in Jezrahel. 012 2KI 009 016 Et ascendit, et profectus est in Jezrahel: Joram enim ægrotabat ibi, et Ochozias rex Juda descenderat ad visitandum Joram. 012 2KI 009 017 Igitur speculator qui stabat super turrim Jezrahel, vidit globum Jehu venientis, et ait: Video ego globum. Dixitque Joram: Tolle currum, et mitte in occursum eorum, et dicat vadens: Rectene sunt omnia? 012 2KI 009 018 Abiit ergo qui ascenderat currum, in occursum ejus, et ait: Hæc dicit rex: Pacatane sunt omnia? Dixitque Jehu: Quid tibi et paci? transi, et sequere me. Nuntiavit quoque speculator, dicens: Venit nuntius ad eos, et non revertitur. 012 2KI 009 019 Misit etiam currum equorum secundum: venitque ad eos, et ait: Hæc dicit rex: Numquid pax est? Et ait Jehu: Quid tibi et paci? transi, et sequere me. 012 2KI 009 020 Nuntiavit autem speculator, dicens: Venit usque ad eos, et non revertitur: est autem incessus quasi incessus Jehu filii Namsi, præceps enim graditur. 012 2KI 009 021 Et ait Joram: Junge currum. Junxeruntque currum ejus, et egressus est Joram rex Israël, et Ochozias rex Juda, singuli in curribus suis, egressique sunt in occursum Jehu, et invenerunt eum in agro Naboth Jezrahelitæ. 012 2KI 009 022 Cumque vidisset Joram Jehu, dixit: Pax est, Jehu? At ille respondit: Quæ pax? adhuc fornicationes Jezabel matris tuæ, et veneficia ejus multa, vigent. 012 2KI 009 023 Convertit autem Joram manum suam, et fugiens ait ad Ochoziam: Insidiæ, Ochozia. 012 2KI 009 024 Porro Jehu tetendit arcum manu, et percussit Joram inter scapulas: et egressa est sagitta per cor ejus, statimque corruit in curru suo. 012 2KI 009 025 Dixitque Jehu ad Badacer ducem: Tolle, projice eum in agro Naboth Jezrahelitæ: memini enim quando ego et tu sedentes in curru sequebamur Achab patrem hujus, quod Dominus onus hoc levaverit super eum, dicens: 012 2KI 009 026 Si non pro sanguine Naboth, et pro sanguine filiorum ejus, quem vidi heri, ait Dominus, reddam tibi in agro isto, dicit Dominus. Nunc ergo tolle, et projice eum in agrum juxta verbum Domini. 012 2KI 009 027 Ochozias autem rex Juda videns hoc, fugit per viam domus horti: persecutusque est eum Jehu, et ait: Etiam hunc percutite in curru suo. Et percusserunt eum in ascensu Gaver, qui est juxta Jeblaam: qui fugit in Mageddo, et mortuus est ibi. 012 2KI 009 028 Et imposuerunt eum servi ejus super currum suum, et tulerunt in Jerusalem: sepelieruntque eum in sepulchro cum patribus suis in civitate David. 012 2KI 009 029 Anno undecimo Joram filii Achab, regnavit Ochozias super Judam, 012 2KI 009 030 venitque Jehu in Jezrahel. Porro Jezabel, introitu ejus audito, depinxit oculos suos stibio, et ornavit caput suum, et respexit per fenestram 012 2KI 009 031 ingredientem Jehu per portam, et ait: Numquid pax potest esse Zambri, qui interfecit dominum suum? 012 2KI 009 032 Levavitque Jehu faciem suam ad fenestram, et ait: Quæ est ista? et inclinaverunt se ad eum duo vel tres eunuchi. 012 2KI 009 033 At ille dixit eis: Præcipitate eam deorsum: et præcipitaverunt eam, aspersusque est sanguine paries, et equorum ungulæ conculcaverunt eam. 012 2KI 009 034 Cumque introgressus esset ut comederet biberetque, ait: Ite, et videte maledictam illam, et sepelite eam: quia filia regis est. 012 2KI 009 035 Cumque issent ut sepelirent eam, non invenerunt nisi calvariam, et pedes, et summas manus. 012 2KI 009 036 Reversique nuntiaverunt ei. Et ait Jehu: Sermo Domini est, quem locutus est per servum suum Eliam Thesbiten, dicens: In agro Jezrahel comedent canes carnes Jezabel, 012 2KI 009 037 et erunt carnes Jezabel sicut stercus super faciem terræ in agro Jezrahel, ita ut prætereuntes dicant: Hæccine est illa Jezabel? 012 2KI 010 001 Erant autem Achab septuaginta filii in Samaria: scripsit ergo Jehu litteras, et misit in Samariam, ad optimates civitatis, et ad majores natu, et ad nutritios Achab, dicens: 012 2KI 010 002 Statim ut acceperitis litteras has, qui habetis filios domini vestri, et currus, et equos, et civitates firmas, et arma, 012 2KI 010 003 eligite meliorem, et eum qui vobis placuerit de filiis domini vestri, et eum ponite super solium patris sui, et pugnate pro domo domini vestri. 012 2KI 010 004 Timuerunt illi vehementer, et dixerunt: Ecce duo reges non potuerunt stare coram eo, et quomodo nos valebimus resistere? 012 2KI 010 005 Miserunt ergo præpositi domus, et præfecti civitatis, et majores natu, et nutritii, ad Jehu, dicentes: Servi tui sumus: quæcumque jusseris faciemus, nec constituemus nobis regem: quæcumque tibi placent, fac. 012 2KI 010 006 Rescripsit autem eis litteras secundo, dicens: Si mei estis, et obeditis mihi, tollite capita filiorum domini vestri, et venite ad me hac eadem hora cras in Jezrahel. Porro filii regis, septuaginta viri, apud optimates civitates nutriebantur. 012 2KI 010 007 Cumque venissent litteras ad eos, tulerunt filios regis, et occiderunt septuaginta viros, et posuerunt capita eorum in cophinis, et miserunt ad eum in Jezrahel. 012 2KI 010 008 Venit autem nuntius, et indicavit ei, dicens: Attulerunt capita filiorum regis. Qui respondit: Ponite ea ad duos acervos juxta introitum portæ usque mane. 012 2KI 010 009 Cumque diluxisset, egressus est, et stans dixit ad omnem populum: Justi estis: si ego conjuravi contra dominum meum et interfeci eum, quis percussit omnes hos? 012 2KI 010 010 videte ergo nunc quoniam non cecidit de sermonibus Domini in terram, quos locutus est Dominus super domum Achab: et Dominus fecit quod locutus est in manu servi sui Eliæ. 012 2KI 010 011 Percussit igitur Jehu omnes qui reliqui erant de domo Achab in Jezrahel, et universos optimates ejus, et notos, et sacerdotes, donec non remanerent ex eo reliquiæ. 012 2KI 010 012 Et surrexit, et venit in Samariam: cumque venisset ad Cameram pastorum in via, 012 2KI 010 013 invenit fratres Ochoziæ regis Juda: dixitque ad eos: Quinam estis vos? Qui responderunt: Fratres Ochoziæ sumus, et descendimus ad salutandos filios regis, et filios reginæ. 012 2KI 010 014 Qui ait: Comprehendite eos vivos. Quos cum comprehendissent vivos, jugulaverunt eos in cisterna juxta Cameram, quadraginta duos viros: et non reliquit ex eis quemquam. 012 2KI 010 015 Cumque abiisset inde, invenit Jonadab filium Rechab in occursum sibi, et benedixit ei. Et ait ad eum: Numquid est cor tuum rectum, sicut cor meum cum corde tuo? Et ait Jonadab: Est. Si est, inquit, da manum tuam. Qui dedit ei manum suam. At ille levavit eum ad se in currum: 012 2KI 010 016 dixitque ad eum: Veni mecum, et vide zelum meum pro Domino. Et impositum in curru suo 012 2KI 010 017 duxit in Samariam. Et percussit omnes qui reliqui fuerant de Achab in Samaria usque ad unum, juxta verbum Domini quod locutus est per Eliam. 012 2KI 010 018 Congregavit ergo Jehu omnem populum, et dixit ad eos: Achab coluit Baal parum, ego autem colam eum amplius. 012 2KI 010 019 Nunc igitur omnes prophetas Baal, et universos servos ejus, et cunctos sacerdotes ipsius vocate ad me: nullus sit qui non veniat: sacrificium enim grande est mihi Baal: quicumque defuerit, non vivet. Porro Jehu faciebat hoc insidiose, ut disperderet cultores Baal. 012 2KI 010 020 Et dixit: Sanctificate diem solemnem Baal. Vocavitque, 012 2KI 010 021 et misit in universos terminos Israël, et venerunt cuncti servi Baal: non fuit residuus ne unus quidem qui non veniret. Et ingressi sunt templum Baal: et repleta est domus Baal, a summo usque ad summum. 012 2KI 010 022 Dixitque his qui erant super vestes: Proferte vestimenta universis servis Baal. Et protulerunt eis vestes. 012 2KI 010 023 Ingressusque Jehu, et Jonadab filius Rechab, templum Baal, ait cultoribus Baal: Perquirite, et videte, ne quis forte vobiscum sit de servis Domini, sed ut sint servi Baal soli. 012 2KI 010 024 Ingressi sunt igitur ut facerent victimas et holocausta: Jehu autem præparaverat sibi foris octoginta viros, et dixerat eis: Quicumque fugerit de hominibus his, quos ego adduxero in manus vestras, anima ejus erit pro anima illius. 012 2KI 010 025 Factum est autem, cum completum esset holocaustum, præcepit Jehu militibus et ducibus suis: Ingredimini, et percutite eos: nullus evadat. Percusseruntque eos in ore gladii, et projecerunt milites et duces: et ierunt in civitatem templi Baal, 012 2KI 010 026 et protulerunt statuam de fano Baal, et combusserunt, 012 2KI 010 027 et comminuerunt eam. Destruxerunt quoque ædem Baal, et fecerunt pro ea latrinas usque in diem hanc. 012 2KI 010 028 Delevit itaque Jehu Baal de Israël: 012 2KI 010 029 verumtamen a peccatis Jeroboam filii Nabat, qui peccare fecit Israël, non recessit, nec dereliquit vitulos aureos qui erant in Bethel et in Dan. 012 2KI 010 030 Dixit autem Dominus ad Jehu: Quia studiose egisti quod rectum erat, et placebat in oculis meis, et omnia quæ erant in corde meo fecisti contra domum Achab: filii tui usque ad quartam generationem sedebunt super thronum Israël. 012 2KI 010 031 Porro Jehu non custodivit ut ambularet in lege Domini Dei Israël in toto corde suo: non enim recessit a peccatis Jeroboam, qui peccare fecerat Israël. 012 2KI 010 032 In diebus illis cœpit Dominus tædere super Israël: percussitque eos Hazaël in universis finibus Israël, 012 2KI 010 033 a Jordane contra orientalem plagam, omnem terram Galaad, et Gad, et Ruben, et Manasse, ab Aroër, quæ est super torrentem Arnon, et Galaad, et Basan. 012 2KI 010 034 Reliqua autem verborum Jehu, et universa quæ fecit, et fortitudo ejus, nonne hæc scripta sunt in libro verborum dierum regum Israël? 012 2KI 010 035 Et dormivit Jehu cum patribus suis, sepelieruntque eum in Samaria: et regnavit Joachaz filius ejus pro eo. 012 2KI 010 036 Dies autem quos regnavit Jehu super Israël, viginti et octo anni sunt in Samaria. 012 2KI 011 001 Athalia vero mater Ochoziæ, videns mortuum filium suum, surrexit, et interfecit omne semen regium. 012 2KI 011 002 Tollens autem Josaba filia regis Joram, soror Ochoziæ, Joas filium Ochoziæ, furata est eum de medio filiorum regis qui interficiebantur, et nutricem ejus de triclinio: et abscondit eum a facie Athaliæ ut non interficeretur. 012 2KI 011 003 Eratque cum ea sex annis clam in domo Domini: porro Athalia regnavit super terram. 012 2KI 011 004 Anno autem septimo misit Jojada, et assumens centuriones et milites, introduxit ad se in templum Domini, pepigitque cum eis fœdus: et adjurans eos in domo Domini, ostendit eis filium regis: 012 2KI 011 005 et præcepit illis, dicens: Iste est sermo, quem facere debetis: 012 2KI 011 006 tertia pars vestrum introëat sabbato, et observet excubias domus regis. Tertia autem pars sit ad portam Sur, et tertia pars sit ad portam quæ est post habitaculum scutariorum: et custodietis excubias domus Messa. 012 2KI 011 007 Duæ vero partes e vobis, omnes egredientes sabbato, custodiant excubias domus Domini circa regem. 012 2KI 011 008 Et vallabitis eum, habentes arma in manibus vestris: si quis autem ingressus fuerit septum templi, interficiatur: eritisque cum rege introëunte et egrediente. 012 2KI 011 009 Et fecerunt centuriones juxta omnia quæ præceperat eis Jojada sacerdos: et assumentes singuli viros suos qui ingrediebantur sabbato, cum his qui egrediebantur sabbato, venerunt ad Jojadam sacerdotem. 012 2KI 011 010 Qui dedit eis hastas et arma regis David, quæ erant in domo Domini. 012 2KI 011 011 Et steterunt singuli habentes arma in manu sua, a parte templi dextera usque ad partem sinistram altaris et ædis, circum regem. 012 2KI 011 012 Produxitque filium regis, et posuit super eum diadema et testimonium: feceruntque eum regem, et unxerunt: et plaudentes manu, dixerunt: Vivat rex. 012 2KI 011 013 Audivit autem Athalia vocem populi currentis: et ingressa ad turbas in templum Domini, 012 2KI 011 014 vidit regem stantem super tribunal juxta morem, et cantores, et tubas prope eum, omnemque populum terræ lætantem, et canentem tubis: et scidit vestimenta sua, clamavitque: Conjuratio, conjuratio. 012 2KI 011 015 Præcepit autem Jojada centurionibus qui erant super exercitum, et ait eis: Educite eam extra septa templi, et quicumque eam secutus fuerit, feriatur gladio. Dixerat enim sacerdos: Non occidatur in templo Domini. 012 2KI 011 016 Imposueruntque ei manus, et impegerunt eam per viam introitus equorum, juxta palatium, et interfecta est ibi. 012 2KI 011 017 Pepigit ergo Jojada fœdus inter Dominum, et inter regem, et inter populum, ut esset populus Domini: et inter regem et populum. 012 2KI 011 018 Ingressusque est omnis populus terræ templum Baal, et destruxerunt aras ejus, et imagines contriverunt valide: Mathan quoque sacerdotem Baal occiderunt coram altari. Et posuit sacerdos custodias in domo Domini. 012 2KI 011 019 Tulitque centuriones, et Cerethi et Phelethi legiones, et omnem populum terræ, deduxeruntque regem de domo Domini: et venerunt per viam portæ scutariorum in palatium, et sedit super thronum regum. 012 2KI 011 020 Lætatusque est omnis populus terræ, et civitas conquievit: Athalia autem occisa est gladio in domo regis. 012 2KI 011 021 Septemque annorum erat Joas, cum regnare cœpisset. 012 2KI 012 001 Anno septimo Jehu, regnavit Joas: et quadraginta annis regnavit in Jerusalem. Nomen matris ejus Sebia de Bersabee. 012 2KI 012 002 Fecitque Joas rectum coram Domino cunctis diebus quibus docuit eum Jojada sacerdos. 012 2KI 012 003 Verumtamen excelsa non abstulit: adhuc enim populus immolabat, et adolebat in excelsis incensum. 012 2KI 012 004 Dixitque Joas ad sacerdotes: Omnem pecuniam sanctorum, quæ illata fuerit in templum Domini a prætereuntibus, quæ offertur pro pretio animæ, et quam sponte et arbitrio cordis sui inferunt in templum Domini: 012 2KI 012 005 accipiant illam sacerdotes juxta ordinem suum, et instaurent sartatecta domus, si quid necessarium viderint instauratione. 012 2KI 012 006 Igitur usque ad vigesimum tertium annum regis Joas, non instauraverunt sacerdotes sartatecta templi. 012 2KI 012 007 Vocavitque rex Joas Jojadam pontificem et sacerdotes, dicens eis: Quare sartatecta non instauratis templi? nolite ergo amplius accipere pecuniam juxta ordinem vestrum, sed ad instaurationem templi reddite eam. 012 2KI 012 008 Prohibitique sunt sacerdotes ultra accipere pecuniam a populo, et instaurare sartatecta domus. 012 2KI 012 009 Et tulit Jojada pontifex gazophylacium unum, aperuitque foramen desuper, et posuit illud juxta altare ad dexteram ingredientium domum Domini: mittebantque in eo sacerdotes qui custodiebant ostia, omnem pecuniam quæ deferebatur ad templum Domini. 012 2KI 012 010 Cumque viderent nimiam pecuniam esse in gazophylacio, ascendebat scriba regis, et pontifex, effundebantque et numerabant pecuniam quæ inveniebatur in domo Domini: 012 2KI 012 011 et dabant eam juxta numerum atque mensuram in manu eorum qui præerant cæmentariis domus Domini: qui impendebant eam in fabris lignorum et in cæmentariis, iis qui operabantur in domo Domini, 012 2KI 012 012 et sartatecta faciebant: et in iis qui cædebant saxa, et ut emerent ligna, et lapides, qui excidebantur, ita ut impleretur instauratio domus Domini in universis quæ indigebant expensa ad muniendam domum. 012 2KI 012 013 Verumtamen non fiebant ex eadem pecunia hydriæ templi Domini, et fuscinulæ, et thuribula, et tubæ, et omne vas aureum et argenteum, de pecunia quæ inferebatur in templum Domini. 012 2KI 012 014 Iis enim qui faciebant opus, dabatur ut instauraretur templum Domini: 012 2KI 012 015 et non fiebat ratio iis hominibus qui accipiebant pecuniam ut distribuerent eam artificibus, sed in fide tractabant eam. 012 2KI 012 016 Pecuniam vero pro delicto, et pecuniam pro peccatis non inferebant in templum Domini, quia sacerdotum erat. 012 2KI 012 017 Tunc ascendit Hazaël rex Syriæ, et pugnabat contra Geth, cepitque eam: et direxit faciem suam ut ascenderet in Jerusalem. 012 2KI 012 018 Quam ob rem tulit Joas rex Juda omnia sanctificata quæ consecraverant Josaphat, et Joram, et Ochozias, patres ejus reges Juda, et quæ ipse obtulerat: et universum argentum quod inveniri potuit in thesauris templi Domini et in palatio regis: misitque Hazaëli regi Syriæ, et recessit ab Jerusalem. 012 2KI 012 019 Reliqua autem sermonum Joas, et universa quæ fecit, nonne hæc scripta sunt in libro verborum dierum regum Juda? 012 2KI 012 020 Surrexerunt autem servi ejus, et conjuraverunt inter se, percusseruntque Joas in domo Mello in descensu Sella. 012 2KI 012 021 Josachar namque filius Semaath, et Jozabad filius Somer servi ejus, percusserunt eum, et mortuus est: et sepelierunt eum cum patribus suis in civitate David: regnavitque Amasias filius ejus pro eo. 012 2KI 013 001 Anno vigesimo tertio Joas filii Ochoziæ regis Juda, regnavit Joachaz filius Jehu super Israël in Samaria decem et septem annis. 012 2KI 013 002 Et fecit malum coram Domino, secutusque est peccata Jeroboam filii Nabat, qui peccare fecit Israël, et non declinavit ab eis. 012 2KI 013 003 Iratusque est furor Domini contra Israël, et tradidit eos in manu Hazaël regis Syriæ, et in manu Benadad filii Hazaël, cunctis diebus. 012 2KI 013 004 Deprecatus est autem Joachaz faciem Domini, et audivit eum Dominus: vidit enim angustiam Israël, quia attriverat eos rex Syriæ: 012 2KI 013 005 et dedit Dominus salvatorem Israëli, et liberatus est de manu regis Syriæ: habitaveruntque filii Israël in tabernaculis suis sicut heri et nudiustertius. 012 2KI 013 006 Verumtamen non recesserunt a peccatis domus Jeroboam, qui peccare fecit Israël, sed in ipsis ambulaverunt: siquidem et lucus permansit in Samaria. 012 2KI 013 007 Et non sunt derelicti Joachaz de populo nisi quinquaginta equites, et decem currus, et decem millia peditum: interfecerat enim eos rex Syriæ, et redegerat quasi pulverem in tritura areæ. 012 2KI 013 008 Reliqua autem sermonum Joachaz, et universa quæ fecit, et fortitudo ejus, nonne hæc scripta sunt in libro sermonum dierum regum Israël? 012 2KI 013 009 Dormivitque Joachaz cum patribus suis, et sepelierunt eum in Samaria: regnavitque Joas filius ejus pro eo. 012 2KI 013 010 Anno trigesimo septimo Joas regis Juda, regnavit Joas filius Joachaz super Israël in Samaria sedecim annis. 012 2KI 013 011 Et fecit quod malum est in conspectu Domini: non declinavit ab omnibus peccatis Jeroboam filii Nabat, qui peccare fecit Israël, sed in ipsis ambulavit. 012 2KI 013 012 Reliqua autem sermonum Joas, et universa quæ fecit, et fortitudo ejus, quomodo pugnaverit contra Amasiam regem Juda, nonne hæc scripta sunt in libro sermonum dierum regum Israël? 012 2KI 013 013 Et dormivit Joas cum patribus suis: Jeroboam autem sedit super solium ejus. Porro Joas sepultus est in Samaria cum regibus Israël. 012 2KI 013 014 Eliseus autem ægrotabat infirmitate, qua et mortuus est: descenditque ad eum Joas rex Israël, et flebat coram eo, dicebatque: Pater mi, pater mi, currus Israël et auriga ejus. 012 2KI 013 015 Et ait illi Eliseus: Affer arcum et sagittas. Cumque attulisset ad eum arcum et sagittas, 012 2KI 013 016 dixit ad regem Israël: Pone manum tuam super arcum. Et cum posuisset ille manum suam, superposuit Eliseus manus suas manibus regis, 012 2KI 013 017 et ait: Aperi fenestram orientalem. Cumque aperuisset, dixit Eliseus: Jace sagittam. Et jecit. Et ait Eliseus: Sagitta salutis Domini, et sagitta salutis contra Syriam: percutiesque Syriam in Aphec, donec consumas eam. 012 2KI 013 018 Et ait: Tolle sagittas. Qui cum tulisset, rursum dixit ei: Percute jaculo terram. Et cum percussisset tribus vicibus, et stetisset, 012 2KI 013 019 iratus est vir Dei contra eum, et ait: Si percussisses quinquies, aut sexies, sive septies, percussisses Syriam usque ad consumptionem: nunc autem tribus vicibus percuties eam. 012 2KI 013 020 Mortuus est ergo Eliseus, et sepelierunt eum. Latrunculi autem de Moab venerunt in terram in ipso anno. 012 2KI 013 021 Quidam autem sepelientes hominem, viderunt latrunculos, et projecerunt cadaver in sepulchro Elisei. Quod cum tetigisset ossa Elisei, revixit homo, et stetit super pedes suos. 012 2KI 013 022 Igitur Hazaël rex Syriæ afflixit Israël cunctis diebus Joachaz: 012 2KI 013 023 et misertus est Dominus eorum, et reversus est ad eos propter pactum suum, quod habebat cum Abraham, et Isaac, et Jacob: et noluit disperdere eos, neque projicere penitus usque in præsens tempus. 012 2KI 013 024 Mortuus est autem Hazaël rex Syriæ, et regnavit Benadad filius ejus pro eo. 012 2KI 013 025 Porro Joas filius Joachaz tulit urbes de manu Benadad filii Hazaël, quas tulerat de manu Joachaz patris sui jure prælii: tribus vicibus percussit eum Joas, et reddidit civitates Israël. 012 2KI 014 001 In anno secundo Joas filii Joachaz regis Israël, regnavit Amasias filius Joas regis Juda. 012 2KI 014 002 Viginti quinque annorum erat cum regnare cœpisset: viginti autem et novem annis regnavit in Jerusalem. Nomen matris ejus Joadan de Jerusalem. 012 2KI 014 003 Et fecit rectum coram Domino, verumtamen non ut David pater ejus. Juxta omnia quæ fecit Joas pater suus, fecit: 012 2KI 014 004 nisi hoc tantum, quod excelsa non abstulit: adhuc enim populus immolabat, et adolebat incensum in excelsis. 012 2KI 014 005 Cumque obtinuisset regnum, percussit servos suos, qui interfecerant regem patrem suum: 012 2KI 014 006 filios autem eorum qui occiderant, non occidit, juxta quod scriptum est in libro legis Moysi, sicut præcepit Dominus, dicens: Non morientur patres pro filiis, neque filii morientur pro patribus: sed unusquisque in peccato suo morietur. 012 2KI 014 007 Ipse percussit Edom in valle Salinarum decem millia, et apprehendit petram in prælio, vocavitque nomen ejus Jectehel usque in præsentem diem. 012 2KI 014 008 Tunc misit Amasias nuntios ad Joas filium Joachaz filii Jehu regis Israël, dicens: Veni, et videamus nos. 012 2KI 014 009 Remisitque Joas rex Israël ad Amasiam regem Juda, dicens: Carduus Libani misit ad cedrum quæ est in Libano, dicens: Da filiam tuam filio meo uxorem. Transieruntque bestiæ saltus quæ sunt in Libano, et conculcaverunt carduum. 012 2KI 014 010 Percutiens invaluisti super Edom, et sublevavit te cor tuum: contentus esto gloria, et sede in domo tua: quare provocas malum, ut cadas tu et Judas tecum? 012 2KI 014 011 Et non acquievit Amasias. Ascenditque Joas rex Israël, et viderunt se, ipse et Amasias rex Juda, in Bethsames oppido Judæ. 012 2KI 014 012 Percussusque est Juda coram Israël, et fugerunt unusquisque in tabernacula sua. 012 2KI 014 013 Amasiam vero regem Juda, filium Joas filii Ochoziæ, cepit Joas rex Israël in Bethsames, et adduxit eum in Jerusalem: et interrupit murum Jerusalem, a porta Ephraim usque ad portam anguli, quadringentis cubitis. 012 2KI 014 014 Tulitque omne aurum et argentum, et universa vasa quæ inventa sunt in domo Domini et in thesauris regis, et obsides, et reversus est in Samariam. 012 2KI 014 015 Reliqua autem verborum Joas quæ fecit, et fortitudo ejus qua pugnavit contra Amasiam regem Juda, nonne hæc scripta sunt in libro sermonum dierum regum Israël? 012 2KI 014 016 Dormivitque Joas cum patribus suis, et sepultus est in Samaria cum regibus Israël, et regnavit Jeroboam filius ejus pro eo. 012 2KI 014 017 Vixit autem Amasias filius Joas rex Juda postquam mortuus est Joas filius Joachaz regis Israël, quindecim annis. 012 2KI 014 018 Reliqua autem sermonum Amasiæ, nonne hæc scripta sunt in libro sermonum dierum regum Juda? 012 2KI 014 019 Factaque est contra eum conjuratio in Jerusalem: at ille fugit in Lachis. Miseruntque post eum in Lachis, et interfecerunt eum ibi: 012 2KI 014 020 et asportaverunt in equis, sepultusque est in Jerusalem cum patribus suis in civitate David. 012 2KI 014 021 Tulit autem universus populus Judæ Azariam annos natum sedecim, et constituerunt eum regem pro patre ejus Amasia. 012 2KI 014 022 Ipse ædificavit Ælath, et restituit eam Judæ, postquam dormivit rex cum patribus suis. 012 2KI 014 023 Anno quintodecimo Amasiæ filii Joas regis Juda, regnavit Jeroboam filius Joas regis Israël in Samaria, quadraginta et uno anno. 012 2KI 014 024 Et fecit quod malum est coram Domino: non recessit ab omnibus peccatis Jeroboam filii Nabat, qui peccare fecit Israël. 012 2KI 014 025 Ipse restituit terminos Israël ab introitu Emath usque ad mare solitudinis, juxta sermonem Domini Dei Israël quem locutus est per servum suum Jonam filium Amathi prophetam, qui erat de Geth, quæ est in Opher. 012 2KI 014 026 Vidit enim Dominus afflictionem Israël amaram nimis, et quod consumpti essent usque ad clausos carcere et extremos, et non esset qui auxiliaretur Israëli. 012 2KI 014 027 Nec locutus est Dominus ut deleret nomen Israël de sub cælo, sed salvavit eos in manu Jeroboam filii Joas. 012 2KI 014 028 Reliqua autem sermonum Jeroboam, et universa quæ fecit, et fortitudo ejus qua præliatus est, et quomodo restituit Damascum et Emath Judæ in Israël, nonne hæc scripta sunt in libro sermonum dierum regum Israël? 012 2KI 014 029 Dormivitque Jeroboam cum patribus suis regibus Israël, et regnavit Zacharias filius ejus pro eo. 012 2KI 015 001 Anno vigesimo septimo Jeroboam regis Israël, regnavit Azarias filius Amasiæ regis Juda. 012 2KI 015 002 Sedecim annorum erat cum regnare cœpisset, et quinquaginta duobus annis regnavit in Jerusalem: nomen matris ejus Jechelia de Jerusalem. 012 2KI 015 003 Fecitque quod erat placitum coram Domino, juxta omnia quæ fecit Amasias pater ejus. 012 2KI 015 004 Verumtamen excelsa non est demolitus: adhuc populus sacrificabat, et adolebat incensum in excelsis. 012 2KI 015 005 Percussit autem Dominus regem, et fuit leprosus usque in diem mortis suæ, et habitabat in domo libera seorsum: Joatham vero filius regis gubernabat palatium, et judicabit populum terræ. 012 2KI 015 006 Reliqua autem sermonum Azariæ, et universa quæ fecit, nonne hæc scripta sunt in libro verborum dierum regum Juda? 012 2KI 015 007 Et dormivit Azarias cum patribus suis: sepelieruntque eum cum majoribus suis in civitate David, et regnavit Joatham filius ejus pro eo. 012 2KI 015 008 Anno trigesimo octavo Azariæ regis Juda, regnavit Zacharias filius Jeroboam super Israël in Samaria sex mensibus. 012 2KI 015 009 Et fecit quod malum est coram Domino, sicut fecerant patres ejus: non recessit a peccatis Jeroboam filii Nabat, qui peccare fecit Israël. 012 2KI 015 010 Conjuravit autem contra eum Sellum filius Jabes: percussitque eum palam, et interfecit, regnavitque pro eo. 012 2KI 015 011 Reliqua autem verborum Zachariæ, nonne hæc scripta sunt in libro sermonum dierum regum Israël? 012 2KI 015 012 Iste est sermo Domini quem locutus est ad Jehu, dicens: Filii tui usque ad quartam generationem sedebunt super thronum Israël. Factumque est ita. 012 2KI 015 013 Sellum filius Jabes regnavit trigesimo novo anno Azariæ regis Juda: regnavit autem uno mense in Samaria. 012 2KI 015 014 Et ascendit Manahem filius Gadi de Thersa, venitque in Samariam, et percussit Sellum filium Jabes in Samaria, et interfecit eum: regnavitque pro eo. 012 2KI 015 015 Reliqua autem verborum Sellum, et conjuratio ejus, per quam tetendit insidias, nonne hæc scripta sunt in libro sermonum dierum regum Israël? 012 2KI 015 016 Tunc percussit Manahem Thapsam, et omnes qui erant in ea, et terminos ejus de Thersa: noluerant enim aperire ei: et interfecit omnes prægnantes ejus, et scidit eas. 012 2KI 015 017 Anno trigesimo nono Azariæ regis Juda, regnavit Manahem filius Gadi super Israël decem annis in Samaria. 012 2KI 015 018 Fecitque quod erat malum coram Domino: non recessit a peccatis Jeroboam filii Nabat, qui peccare fecit Israël, cunctis diebus ejus. 012 2KI 015 019 Veniebat Phul rex Assyriorum in terram, et dabat Manahem Phul mille talenta argenti, ut esset ei in auxilium, et firmaret regnum ejus. 012 2KI 015 020 Indixitque Manahem argentum super Israël cunctis potentibus et divitibus, ut daret regi Assyriorum quinquaginta siclos argenti per singulos: reversusque est rex Assyriorum, et non est moratus in terra. 012 2KI 015 021 Reliqua autem sermonum Manahem, et universa quæ fecit, nonne hæc scripta sunt in libro sermonum dierum regum Israël? 012 2KI 015 022 Et dormivit Manahem cum patribus suis: regnavitque Phaceia filius ejus pro eo. 012 2KI 015 023 Anno quinquagesimo Azariæ regis Juda, regnavit Phaceia filius Manahem super Israël in Samaria biennio. 012 2KI 015 024 Et fecit quod erat malum coram Domino: non recessit a peccatis Jeroboam filii Nabat, qui peccare fecit Israël. 012 2KI 015 025 Conjuravit autem adversus eum Phacee filius Romeliæ, dux ejus, et percussit eum in Samaria in turre domus regiæ, juxta Argob et juxta Arie, et cum eo quinquaginta viros de filiis Galaaditarum: et interfecit eum, regnavitque pro eo. 012 2KI 015 026 Reliqua autem sermonum Phaceia, et universa quæ fecit, nonne hæc scripta sunt in libro sermonum dierum regum Israël? 012 2KI 015 027 Anno quinquagesimo secundo Azariæ regis Juda, regnavit Phacee filius Romeliæ super Israël in Samaria viginti annis. 012 2KI 015 028 Et fecit quod erat malum coram Domino: non recessit a peccatis Jeroboam filii Nabat, qui peccare fecit Israël. 012 2KI 015 029 In diebus Phacee regis Israël, venit Theglathphalasar rex Assur, et cepit Ajon, et Abel-Domum, Maacha et Janoë, et Cedes, et Asor, et Galaad, et Galilæam, et universam terram Nephthali: et transtulit eos in Assyrios. 012 2KI 015 030 Conjuravit autem et tetendit insidias Osee filius Ela contra Phacee filium Romeliæ, et percussit eum, et interfecit: regnavitque pro eo vigesimo anno Joatham filii Oziæ. 012 2KI 015 031 Reliqua autem sermonum Phacee, et universa quæ fecit, nonne hæc scripta sunt in libro sermonum dierum regum Israël? 012 2KI 015 032 Anno secundo Phacee filii Romeliæ regis Israël, regnavit Joatham filius Oziæ regis Juda. 012 2KI 015 033 Viginti quinque annorum erat cum regnare cœpisset, et sedecim annis regnavit in Jerusalem: nomen matris ejus Jerusa filia Sadoc. 012 2KI 015 034 Fecitque quod erat placitum coram Domino: juxta omnia quæ fecerat Ozias pater suus, operatus est. 012 2KI 015 035 Verumtamen excelsa non abstulit: adhuc populus immolabat, et adolebat incensum in excelsis. Ipse ædificavit portam domus Domini sublimissimam. 012 2KI 015 036 Reliqua autem sermonum Joatham, et universa quæ fecit, nonne hæc scripta sunt in libro verborum dierum regum Juda? 012 2KI 015 037 In diebus illis cœpit Dominus mittere in Judam Rasin regem Syriæ, et Phacee filium Romeliæ. 012 2KI 015 038 Et dormivit Joatham cum patribus suis, sepultusque est cum eis in civitate David patris sui: et regnavit Achaz filius ejus pro eo. 012 2KI 016 001 Anno decimoseptimo Phacee filii Romeliæ, regnavit Achaz filius Joatham regis Juda. 012 2KI 016 002 Viginti annorum erat Achaz cum regnare cœpisset, et sedecim annis regnavit in Jerusalem. Non fecit quod erat placitum in conspectu Domini Dei sui sicut David pater ejus, 012 2KI 016 003 sed ambulavit in via regum Israël: insuper et filium suum consecravit, transferens per ignem secundum idola gentium, quæ dissipavit Dominus coram filiis Israël. 012 2KI 016 004 Immolabat quoque victimas, et adolebat incensum in excelsis, et in collibus, et sub omni ligno frondoso. 012 2KI 016 005 Tunc ascendit Rasin rex Syriæ, et Phacee filius Romeliæ rex Israël, in Jerusalem ad præliandum: cumque obsiderent Achaz, non valuerunt superare eum. 012 2KI 016 006 In tempore illo restituit Rasin rex Syriæ, Ailam Syriæ, et ejecit Judæos de Aila: et Idumæi venerunt in Ailam, et habitaverunt ibi usque in diem hanc. 012 2KI 016 007 Misit autem Achaz nuntios ad Theglathphalasar regem Assyriorum, dicens: Servus tuus, et filius tuus ego sum: ascende, et salvum me fac de manu regis Syriæ, et de manu regis Israël, qui consurrexerunt adversum me. 012 2KI 016 008 Et cum collegisset argentum et aurum quod inveniri potuit in domo Domini et in thesauris regis, misit regi Assyriorum munera. 012 2KI 016 009 Qui et acquievit voluntati ejus: ascendit enim rex Assyriorum in Damascum, et vastavit eam, et transtulit habitatores ejus Cyrenen: Rasin autem interfecit. 012 2KI 016 010 Perrexitque rex Achaz in occursum Theglathphalasar regis Assyriorum in Damascum: cumque vidisset altare Damasci, misit rex Achaz ad Uriam sacerdotem exemplar ejus, et similitudinem juxta omne opus ejus. 012 2KI 016 011 Exstruxitque Urias sacerdos altare: juxta omnia quæ præceperat rex Achaz de Damasco, ita fecit sacerdos Urias donec veniret rex Achaz de Damasco. 012 2KI 016 012 Cumque venisset rex de Damasco, vidit altare, et veneratus est illud: ascenditque et immolavit holocausta et sacrificium suum, 012 2KI 016 013 et libavit libamina, et fudit sanguinem pacificorum quæ obtulerat super altare. 012 2KI 016 014 Porro altare æreum quod erat coram Domino, transtulit de facie templi, et de loco altaris, et de loco templi Domini: posuitque illud ex latere altaris ad aquilonem. 012 2KI 016 015 Præcepit quoque rex Achaz Uriæ sacerdoti, dicens: Super altare majus offer holocaustum matutinum, et sacrificium vespertinum, et holocaustum regis, et sacrificium ejus, et holocaustum universi populi terræ, et sacrificia eorum, et libamina eorum: et omnem sanguinem holocausti, et universum sanguinem victimæ super illud effundes: altare vero æreum erit paratum ad voluntatem meam. 012 2KI 016 016 Fecit igitur Urias sacerdos juxta omnia quæ præceperat rex Achaz. 012 2KI 016 017 Tulit autem rex Achaz cælatas bases, et luterem qui erat desuper: et mare deposuit de bobus æreis qui sustentabant illud, et posuit super pavimentum stratum lapide. 012 2KI 016 018 Musach quoque sabbati quod ædificaverat in templo: et ingressum regis exterius convertit in templum Domini propter regem Assyriorum. 012 2KI 016 019 Reliqua autem verborum Achaz quæ fecit, nonne hæc scripta sunt in libro sermonum dierum regum Juda? 012 2KI 016 020 Dormivitque Achaz cum patribus suis, et sepultus est cum eis in civitate David: et regnavit Ezechias filius ejus pro eo. 012 2KI 017 001 Anno duodecimo Achaz regis Juda, regnavit Osee filius Ela in Samaria super Israël novem annis. 012 2KI 017 002 Fecitque malum coram Domino, sed non sicut reges Israël qui ante eum fuerant. 012 2KI 017 003 Contra hunc ascendit Salmanasar rex Assyriorum, et factus est ei Osee servus, reddebatque illi tributa. 012 2KI 017 004 Cumque deprehendisset rex Assyriorum Osee, quod rebellare nitens misisset nuntios ad Sua regem Ægypti ne præstaret tributa regi Assyriorum sicut singulis annis solitus erat, obsedit eum, et vinctum misit in carcerem. 012 2KI 017 005 Pervagatusque est omnem terram: et ascendens Samariam, obsedit eam tribus annis. 012 2KI 017 006 Anno autem nono Osee, cepit rex Assyriorum Samariam, et transtulit Israël in Assyrios: posuitque eos in Hala et in Habor juxta fluvium Gozan, in civitatibus Medorum. 012 2KI 017 007 Factum est enim, cum peccassent filii Israël Domino Deo suo, qui eduxerat eos de terra Ægypti, de manu Pharaonis regis Ægypti, coluerunt deos alienos. 012 2KI 017 008 Et ambulaverunt juxta ritum gentium quas consumpserat Dominus in conspectu filiorum Israël et regum Israël, quia similiter fecerant. 012 2KI 017 009 Et offenderunt filii Israël verbis non rectis Dominum Deum suum: et ædificaverunt sibi excelsa in cunctis urbibus suis, a turre custodum usque ad civitatem munitam. 012 2KI 017 010 Feceruntque sibi statuas et lucos in omni colle sublimi, et subter omne lignum nemorosum: 012 2KI 017 011 et adolebant ibi incensum super aras in morem gentium quas transtulerat Dominus a facie eorum: feceruntque verba pessima irritantes Dominum. 012 2KI 017 012 Et coluerunt immunditias de quibus præcepit eis Dominus ne facerent verbum hoc. 012 2KI 017 013 Et testificatus est Dominus in Israël et in Juda per manum omnium prophetarum et videntium, dicens: Revertimini a viis vestris pessimis, et custodite præcepta mea et cæremonias, juxta omnem legem quam præcepi patribus vestris, et sicut misi ad vos in manu servorum meorum prophetarum. 012 2KI 017 014 Qui non audierunt, sed induraverunt cervicem suam juxta cervicem patrum suorum, qui noluerunt obedire Domino Deo suo. 012 2KI 017 015 Et abjecerunt legitima ejus, et pactum quod pepigit cum patribus eorum, et testificationes quibus contestatus est eos: secutique sunt vanitates, et vane egerunt: et secuti sunt gentes quæ erant per circuitum eorum, super quibus præceperat Dominus eis ut non facerent sicut et illæ faciebant. 012 2KI 017 016 Et dereliquerunt omnia præcepta Domini Dei sui: feceruntque sibi conflatiles duos vitulos, et lucos, et adoraverunt universam militiam cæli: servieruntque Baal, 012 2KI 017 017 et consecraverunt filios suos et filias suas per ignem: et divinationibus inserviebant, et auguriis: et tradiderunt se ut facerent malum coram Domino, ut irritarent eum. 012 2KI 017 018 Iratusque est Dominus vehementer Israëli, et abstulit eos a conspectu suo, et non remansit nisi tribus Juda tantummodo. 012 2KI 017 019 Sed nec ipse Juda custodivit mandata Domini Dei sui: verum ambulavit in erroribus Israël, quos operatus fuerat. 012 2KI 017 020 Projecitque Dominus omne semen Israël, et afflixit eos, et tradidit eos in manu diripientium, donec projiceret eos a facie sua: 012 2KI 017 021 ex eo jam tempore quo scissus est Israël a domo David, et constituerunt sibi regem Jeroboam filium Nabat: separavit enim Jeroboam Israël a Domino, et peccare eos fecit peccatum magnum. 012 2KI 017 022 Et ambulaverunt filii Israël in universis peccatis Jeroboam quæ fecerat: et non recesserunt ab eis, 012 2KI 017 023 usquequo Dominus auferret Israël a facie sua, sicut locutus fuerat in manu omnium servorum suorum prophetarum: translatusque est Israël de terra sua in Assyrios, usque in diem hanc. 012 2KI 017 024 Adduxit autem rex Assyriorum de Babylone, et de Cutha, et de Avah, et de Emath, et de Sepharvaim: et collocavit eos in civitatibus Samariæ pro filiis Israël: qui possederunt Samariam, et habitaverunt in urbibus ejus. 012 2KI 017 025 Cumque ibi habitare cœpissent, non timebant Dominum: et immisit in eos Dominus leones, qui interficiebant eos. 012 2KI 017 026 Nuntiatumque est regi Assyriorum, et dictum: Gentes quas transtulisti, et habitare fecisti in civitatibus Samariæ, ignorant legitima Dei terræ: et immisit in eos Dominus leones, et ecce interficiunt eos, eo quod ignorent ritum Dei terræ. 012 2KI 017 027 Præcepit autem rex Assyriorum, dicens: Ducite illuc unum de sacerdotibus quos inde captivos adduxistis, et vadat, et habitet cum eis: et doceat eos legitima Dei terræ. 012 2KI 017 028 Igitur cum venisset unus de sacerdotibus his qui captivi ducti fuerant de Samaria, habitavit in Bethel, et docebat eos quomodo colerent Dominum. 012 2KI 017 029 Et unaquæque gens fabricata est deum suum: posueruntque eos in fanis excelsis quæ fecerant Samaritæ, gens et gens in urbibus suis, in quibus habitabat. 012 2KI 017 030 Viri enim Babylonii fecerunt Sochothbenoth: viri autem Cuthæi fecerunt Nergel: et viri de Emath fecerunt Asima. 012 2KI 017 031 Porro Hevæi fecerunt Nebahaz et Tharthac. Hi autem qui erant de Sepharvaim, comburebant filios suos igni, Adramelech et Anamelech diis Sepharvaim, 012 2KI 017 032 et nihilominus colebant Dominum. Fecerunt autem sibi de novissimis sacerdotes excelsorum, et ponebant eos in fanis sublimibus. 012 2KI 017 033 Et cum Dominum colerent, diis quoque suis serviebant juxta consuetudinem gentium, de quibus translati fuerant Samariam. 012 2KI 017 034 Usque in præsentem diem morem sequuntur antiquum: non timent Dominum, neque custodiunt cæremonias ejus, judicia, et legem, et mandatum, quod præceperat Dominus filiis Jacob, quem cognominavit Israël: 012 2KI 017 035 et percusserat cum eis pactum, et mandaverat eis, dicens: Nolite timere deos alienos, et non adoretis eos, neque colatis eos, et non immoletis eis: 012 2KI 017 036 sed Dominum Deum vestrum, qui eduxit vos de terra Ægypti in fortitudine magna et in brachio extento, ipsum timete, et illum adorate, et ipsi immolate. 012 2KI 017 037 Cæremonias quoque, et judicia, et legem, et mandatum, quod scripsit vobis, custodite ut faciatis cunctis diebus: et non timeatis deos alienos. 012 2KI 017 038 Et pactum quod percussit vobiscum, nolite oblivisci: nec colatis deos alienos, 012 2KI 017 039 sed Dominum Deum vestrum timete, et ipse eruet vos de manu omnium inimicorum vestrorum. 012 2KI 017 040 Illi vero non audierunt, sed juxta consuetudinem suam pristinam perpetrabant. 012 2KI 017 041 Fuerunt igitur gentes istæ timentes quidem Dominum, sed nihilominus et idolis suis servientes: nam et filii eorum, et nepotes, sicut fecerunt patres sui, ita faciunt usque in præsentem diem. 012 2KI 018 001 Anno tertio Osee filii Ela regis Israël, regnavit Ezechias filius Achaz regis Juda. 012 2KI 018 002 Viginti quinque annorum erat cum regnare cœpisset, et viginti novem annis regnavit in Jerusalem: nomen matris ejus Abi filia Zachariæ. 012 2KI 018 003 Fecitque quod erat bonum coram Domino, juxta omnia quæ fecerat David pater ejus. 012 2KI 018 004 Ipse dissipavit excelsa, et contrivit statuas, et succidit lucos, confregitque serpentem æneum quem fecerat Moyses: siquidem usque ad illud tempus filii Israël adolebant ei incensum: vocavitque nomen ejus Nohestan. 012 2KI 018 005 In Domino Deo Israël speravit: itaque post eum non fuit similis ei de cunctis regibus Juda, sed neque in his qui ante eum fuerunt: 012 2KI 018 006 et adhæsit Domino, et non recessit a vestigiis ejus, fecitque mandata ejus, quæ præceperat Dominus Moysi. 012 2KI 018 007 Unde et erat Dominus cum eo, et in cunctis ad quæ procedebat, sapienter se agebat. Rebellavit quoque contra regem Assyriorum, et non servivit ei. 012 2KI 018 008 Ipse percussit Philisthæos usque ad Gazam, et omnes terminos eorum, a turre custodum usque ad civitatem munitam. 012 2KI 018 009 Anno quarto regis Ezechiæ, qui erat annus septimus Osee filii Ela regis Israël, ascendit Salmanasar rex Assyriorum in Samariam, et oppugnavit eam, 012 2KI 018 010 et cepit. Nam post annos tres, anno sexto Ezechiæ, id est nono anno Osee regis Israël, capta est Samaria: 012 2KI 018 011 et transtulit rex Assyriorum Israël in Assyrios, collocavitque eos in Hala et in Habor fluviis Gozan in civitatibus Medorum: 012 2KI 018 012 quia non audierunt vocem Domini Dei sui, sed prætergressi sunt pactum ejus: omnia quæ præceperat Moyses servus Domini non audierunt, neque fecerunt. 012 2KI 018 013 Anno quartodecimo regis Ezechiæ, ascendit Sennacherib rex Assyriorum ad universas civitates Juda munitas, et cepit eas. 012 2KI 018 014 Tunc misit Ezechias rex Juda nuntios ad regem Assyriorum in Lachis, dicens: Peccavi: recede a me, et omne quod imposueris mihi, feram. Indixit itaque rex Assyriorum Ezechiæ regi Judæ trecenta talenta argenti, et triginta talenta auri. 012 2KI 018 015 Deditque Ezechias omne argentum quod repertum fuerat in domo Domini et in thesauris regis. 012 2KI 018 016 In tempore illo confregit Ezechias valvas templi Domini, et laminas auri quas ipse affixerat, et dedit eas regi Assyriorum. 012 2KI 018 017 Misit autem rex Assyriorum Tharthan, et Rabsaris, et Rabsacen de Lachis ad regem Ezechiam cum manu valida Jerusalem: qui cum ascendissent, venerunt Jerusalem, et steterunt juxta aquæductum piscinæ superioris, quæ est in via Agrifullonis. 012 2KI 018 018 Vocaveruntque regem: egressus est autem ad eos Eliacim filius Helciæ præpositus domus, et Sobna scriba, et Joahe filius Asaph a commentariis. 012 2KI 018 019 Dixitque ad eos Rabsaces: Loquimini Ezechiæ: Hæc dicit rex magnus, rex Assyriorum: Quæ est ista fiducia, qua niteris? 012 2KI 018 020 forsitan inisti consilium, ut præpares te ad prælium. In quo confidis, ut audeas rebellare? 012 2KI 018 021 an speras in baculo arundineo atque confracto Ægypto, super quem, si incubuerit homo, comminutus ingredietur manum ejus, et perforabit eam? sic est Pharao rex Ægypti omnibus qui confidunt in se. 012 2KI 018 022 Quod si dixeritis mihi: In Domino Deo nostro habemus fiduciam: nonne iste est, cujus abstulit Ezechias excelsa et altaria, et præcepit Judæ et Jerusalem: Ante altare hoc adorabitis in Jerusalem? 012 2KI 018 023 Nunc igitur transite ad dominum meum regem Assyriorum, et dabo vobis duo millia equorum, et videte an habere valeatis ascensores eorum. 012 2KI 018 024 Et quomodo potestis resistere ante unum satrapam de servis domini mei minimis? an fiduciam habes in Ægypto propter currus et equites? 012 2KI 018 025 Numquid sine Domini voluntate ascendi ad locum istum, ut demolirer eum? Dominus dixit mihi: Ascende ad terram hanc, et demolire eam. 012 2KI 018 026 Dixerunt autem Eliacim filius Helciæ, et Sobna, et Joahe Rabsaci: Precamur ut loquaris nobis servis tuis syriace: siquidem intelligimus hanc linguam: et non loquaris nobis judaice, audiente populo qui est super murum. 012 2KI 018 027 Responditque eis Rabsaces, dicens: Numquid ad dominum tuum, et ad te misit me dominus meus, ut loquerer sermones hos, et non potius ad viros qui sedent super murum, ut comedant stercora sua, et bibant urinam suam vobiscum? 012 2KI 018 028 Stetit itaque Rabsaces, et exclamavit voce magna judaice, et ait: Audite verba regis magni, regis Assyriorum. 012 2KI 018 029 Hæc dicit rex: Non vos seducat Ezechias: non enim poterit eruere vos de manu mea: 012 2KI 018 030 neque fiduciam vobis tribuat super Dominum, dicens: Eruens liberabit nos Dominus, et non tradetur civitas hæc in manu regis Assyriorum. 012 2KI 018 031 Nolite audire Ezechiam. Hæc enim dicit rex Assyriorum: Facite mecum quod vobis est utile, et egredimini ad me: et comedet unusquisque de vinea sua, et de ficu sua: et bibetis aquas de cisternis vestris, 012 2KI 018 032 donec veniam, et transferam vos in terram quæ similis est terræ vestræ, in terram fructiferam, et fertilem vini, terram panis et vinearum, terram olivarum et olei ac mellis: et vivetis, et non moriemini. Nolite audire Ezechiam, qui vos decipit, dicens: Dominus liberabit nos. 012 2KI 018 033 Numquid liberaverunt dii gentium terram suam de manu regis Assyriorum? 012 2KI 018 034 ubi est deus Emath, et Arphad? ubi est deus Sepharvaim, Ana, et Ava? numquid liberaverunt Samariam de manu mea? 012 2KI 018 035 Quinam illi sunt in universis diis terrarum, qui eruerunt regionem suam de manu mea, ut possit eruere Dominus Jerusalem de manu mea? 012 2KI 018 036 Tacuit itaque populus, et non respondit ei quidquam: siquidem præceptum regis acceperant ut non responderent ei. 012 2KI 018 037 Venitque Eliacim filius Helciæ, præpositus domus, et Sobna scriba, et Joahe filius Asaph a commentariis ad Ezechiam scissis vestibus, et nuntiaverunt ei verba Rabsacis. 012 2KI 019 001 Quæ cum audisset Ezechias rex, scidit vestimenta sua, et opertus est sacco, ingressusque est domum Domini. 012 2KI 019 002 Et misit Eliacim præpositum domus, et Sobnam scribam, et senes de sacerdotibus, opertos saccis, ad Isaiam prophetam filium Amos. 012 2KI 019 003 Qui dixerunt: Hæc dicit Ezechias: Dies tribulationis, et increpationis, et blasphemiæ dies iste: venerunt filii usque ad partum, et vires non habet parturiens. 012 2KI 019 004 Si forte audiat Dominus Deus tuus universa verba Rabsacis, quem misit rex Assyriorum dominus suus ut exprobraret Deum viventem et argueret verbis, quæ audivit Dominus Deus tuus: et fac orationem pro reliquiis quæ repertæ sunt. 012 2KI 019 005 Venerunt ergo servi regis Ezechiæ ad Isaiam. 012 2KI 019 006 Dixitque eis Isaias: Hæc dicetis domino vestro: Hæc dicit Dominus: Noli timere a facie sermonum quos audisti, quibus blasphemaverunt pueri regis Assyriorum me. 012 2KI 019 007 Ecce ego immittam ei spiritum, et audiet nuntium, et revertetur in terram suam, et dejiciam eum gladio in terra sua. 012 2KI 019 008 Reversus est ergo Rabsaces, et invenit regem Assyriorum expugnantem Lobnam: audierat enim quod recessisset de Lachis. 012 2KI 019 009 Cumque audisset de Tharaca rege Æthiopiæ, dicentes: Ecce egressus est ut pugnet adversum te: et iret contra eum, misit nuntios ad Ezechiam, dicens: 012 2KI 019 010 Hæc dicite Ezechiæ regi Juda: Non te seducat Deus tuus in quo habes fiduciam, neque dicas: Non tradetur Jerusalem in manus regis Assyriorum. 012 2KI 019 011 Tu enim ipse audisti quæ fecerunt reges Assyriorum universis terris, quomodo vastaverunt eas: num ergo solus poteris liberari? 012 2KI 019 012 Numquid liberaverunt dii gentium singulos quos vastaverunt patres mei, Gozan videlicet, et Haran, et Reseph, et filios Eden qui erant in Thelassar? 012 2KI 019 013 ubi est rex Emath, et rex Arphad, et rex civitatis Sepharvaim, Ana, et Ava? 012 2KI 019 014 Itaque cum accepisset Ezechias litteras de manu nuntiorum, et legisset eas, ascendit in domum Domini, et expandit eas coram Domino, 012 2KI 019 015 et oravit in conspectu ejus, dicens: Domine Deus Israël, qui sedes super cherubim, tu es Deus solus regum omnium terræ: tu fecisti cælum et terram. 012 2KI 019 016 Inclina aurem tuam, et audi: aperi, Domine, oculos tuos, et vide: audi omnia verba Sennacherib, qui misit ut exprobraret nobis Deum viventem. 012 2KI 019 017 Vere, Domine, dissipaverunt reges Assyriorum gentes, et terras omnium. 012 2KI 019 018 Et miserunt deos eorum in ignem: non enim erant dii, sed opera manuum hominum, ex ligno et lapide: et perdiderunt eos. 012 2KI 019 019 Nunc igitur Domine Deus noster, salvos nos fac de manu ejus, ut sciant omnia regna terræ quia tu es Dominus Deus solus. 012 2KI 019 020 Misit autem Isaias filius Amos ad Ezechiam, dicens: Hæc dicit Dominus Deus Israël: Quæ deprecatus es me super Sennacherib rege Assyriorum, audivi. 012 2KI 019 021 Iste est sermo, quem locutus est Dominus de eo: [Sprevit te, et subsannavit te, virgo filia Sion: post tergum tuum caput movit, filia Jerusalem. 012 2KI 019 022 Cui exprobrasti, et quem blasphemasti? contra quem exaltasti vocem tuam, et elevasti in excelsum oculos tuos? Contra Sanctum Israël. 012 2KI 019 023 Per manum servorum tuorum exprobrasti Domino, et dixisti: In multitudine curruum meorum ascendi excelsa montium in summitate Libani, et succidi sublimes cedros ejus, et electas abietes illius. Et ingressus sum usque ad terminos ejus, et saltum Carmeli ejus 012 2KI 019 024 ego succidi. Et bibi aquas alienas, et siccavi vestigiis pedum meorum omnes aquas clausas. 012 2KI 019 025 Numquid non audisti quid ab initio fecerim? ex diebus antiquis plasmavi illud, et nunc adduxi: eruntque in ruinam collium pugnantium civitates munitæ. 012 2KI 019 026 Et qui sedent in eis, humiles manu, contremuerunt et confusi sunt: facti sunt velut fœnum agri, et virens herba tectorum, quæ arefacta est antequam veniret ad maturitatem. 012 2KI 019 027 Habitaculum tuum, et egressum tuum, et introitum tuum, et viam tuam ego præscivi, et furorem tuum contra me. 012 2KI 019 028 Insanisti in me, et superbia tua ascendit in aures meas: ponam itaque circulum in naribus tuis, et camum in labiis tuis, et reducam te in viam per quam venisti. 012 2KI 019 029 Tibi autem, Ezechia, hoc erit signum: comede hoc anno quæ repereris: in secundo autem anno, quæ sponte nascuntur: porro in tertio anno seminate et metite: plantate vineas, et comedite fructum earum. 012 2KI 019 030 Et quodcumque reliquum fuerit de domo Juda, mittet radicem deorsum, et faciet fructum sursum. 012 2KI 019 031 De Jerusalem quippe egredientur reliquiæ, et quod salvetur de monte Sion: zelus Domini exercituum faciet hoc. 012 2KI 019 032 Quam ob rem hæc dicit Dominus de rege Assyriorum: Non ingredietur urbem hanc, nec mittet in eam sagittam, nec occupabit eam clypeus, nec circumdabit eam munitio. 012 2KI 019 033 Per viam qua venit, revertetur: et civitatem hanc non ingredietur, dicit Dominus. 012 2KI 019 034 Protegamque urbem hanc, et salvabo eam propter me, et propter David servum meum.] 012 2KI 019 035 Factum est igitur in nocte illa, venit angelus Domini, et percussit in castris Assyriorum centum octoginta quinque millia. Cumque diluculo surrexisset, vidit omnia corpora mortuorum: et recedens abiit, 012 2KI 019 036 et reversus est Sennacherib rex Assyriorum, et mansit in Ninive. 012 2KI 019 037 Cumque adoraret in templo Nesroch deum suum, Adramelech et Sarasar filii ejus percusserunt eum gladio, fugeruntque in terram Armeniorum: et regnavit Asarhaddon filius ejus pro eo. 012 2KI 020 001 In diebus illis ægrotavit Ezechias usque ad mortem: et venit ad eum Isaias filius Amos propheta, dixitque ei: Hæc dicit Dominus Deus: Præcipe domui tuæ: morieris enim tu, et non vives. 012 2KI 020 002 Qui convertit faciem suam ad parietem, et oravit Dominum, dicens: 012 2KI 020 003 Obsecro, Domine: memento, quæso, quomodo ambulaverim coram te in veritate, et in corde perfecto, et quod placitum est coram te fecerim. Flevit itaque Ezechias fletu magno. 012 2KI 020 004 Et antequam egrederetur Isaias mediam partem atrii, factus est sermo Domini ad eum, dicens: 012 2KI 020 005 Revertere, et dic Ezechiæ duci populi mei: Hæc dicit Dominus Deus David patris tui: Audivi orationem tuam, et vidi lacrimas tuas, et ecce sanavi te: die tertio ascendes templum Domini. 012 2KI 020 006 Et addam diebus tuis quindecim annos: sed et de manu regis Assyriorum liberabo te, et civitatem hanc: et protegam urbem istam propter me, et propter David servum meum. 012 2KI 020 007 Dixitque Isaias: Afferte massam ficorum. Quam cum attulissent, et posuissent super ulcus ejus, curatus est. 012 2KI 020 008 Dixerat autem Ezechias ad Isaiam: Quod erit signum, quia Dominus me sanabit, et quia ascensurus sum die tertia templum Domini? 012 2KI 020 009 Cui ait Isaias: Hoc erit signum a Domino quod facturus sit Dominus sermonem quem locutus est: vis ut ascendat umbra decem lineis, an ut revertatur totidem gradibus? 012 2KI 020 010 Et ait Ezechias: Facile est umbram crescere decem lineis: nec hoc volo ut fiat, sed ut revertatur retrorsum decem gradibus. 012 2KI 020 011 Invocavit itaque Isaias propheta Dominum, et reduxit umbram per lineas quibus jam descenderat in horologio Achaz, retrorsum decem gradibus. 012 2KI 020 012 In tempore illo misit Berodach Baladan, filius Baladan, rex Babyloniorum, litteras et munera ad Ezechiam: audierat enim quod ægrotasset Ezechias. 012 2KI 020 013 Lætatus est autem in adventu eorum Ezechias, et ostendit eis domum aromatum, et aurum et argentum, et pigmenta varia, unguenta quoque, et domum vasorum suorum, et omnia quæ habere poterat in thesauris suis. Non fuit quod non monstraret eis Ezechias in domo sua, et in omni potestate sua. 012 2KI 020 014 Venit autem Isaias propheta ad regem Ezechiam, dixitque ei: Quid dixerunt viri isti? aut unde venerunt ad te? Cui ait Ezechias: De terra longinqua venerunt ad me, de Babylone. 012 2KI 020 015 At ille respondit: Quid viderunt in domo tua? Ait Ezechias: Omnia quæcumque sunt in domo mea, viderunt: nihil est quod non monstraverim eis in thesauris meis. 012 2KI 020 016 Dixit itaque Isaias Ezechiæ: Audi sermonem Domini: 012 2KI 020 017 Ecce dies venient, et auferentur omnia quæ sunt in domo tua, et quæ condiderunt patres tui usque in diem hanc, in Babylonem: non remanebit quidquam, ait Dominus. 012 2KI 020 018 Sed et de filiis tuis qui egredientur ex te, quos generabis, tollentur, et erunt eunuchi in palatio regis Babylonis. 012 2KI 020 019 Dixit Ezechias ad Isaiam: Bonus sermo Domini quem locutus es: sit pax et veritas in diebus meis. 012 2KI 020 020 Reliqua autem sermonum Ezechiæ, et omnis fortitudo ejus, et quomodo fecerit piscinam et aquæductum, et introduxerit aquas in civitatem, nonne hæc scripta sunt in libro sermonum dierum regum Juda? 012 2KI 020 021 Dormivitque Ezechias cum patribus suis, et regnavit Manasses filius ejus pro eo. 012 2KI 021 001 Duodecim annorum erat Manasses cum regnare cœpisset, et quinquaginta quinque annis regnavit in Jerusalem: nomen matris ejus Haphsiba. 012 2KI 021 002 Fecitque malum in conspectu Domini, juxta idola gentium quas delevit Dominus a facie filiorum Israël. 012 2KI 021 003 Conversusque est, et ædificavit excelsa quæ dissipaverat Ezechias pater ejus: et erexit aras Baal, et fecit lucos sicut fecerat Achab rex Israël, et adoravit omnem militiam cæli, et coluit eam. 012 2KI 021 004 Exstruxitque aras in domo Domini, de qua dixit Dominus: In Jerusalem ponam nomen meum. 012 2KI 021 005 Et exstruxit altaria universæ militiæ cæli in duobus atriis templi Domini. 012 2KI 021 006 Et traduxit filium suum per ignem: et ariolatus est, et observavit auguria, et fecit pythones, et aruspices multiplicavit, ut faceret malum coram Domino, et irritaret eum. 012 2KI 021 007 Posuit quoque idolum luci quem fecerat, in templo Domini, super quod locutus est Dominus ad David, et ad Salomonem filium ejus: In templo hoc, et in Jerusalem quam elegi de cunctis tribubus Israël, ponam nomen meum in sempiternum. 012 2KI 021 008 Et ultra non faciam commoveri pedem Israël de terra quam dedi patribus eorum: si tamen custodierint opere omnia quæ præcepi eis, et universam legem quam mandavit eis servus meus Moyses. 012 2KI 021 009 Illi vero non audierunt: sed seducti sunt a Manasse, ut facerent malum super gentes quas contrivit Dominus a facie filiorum Israël. 012 2KI 021 010 Locutusque est Dominus in manu servorum suorum prophetarum, dicens: 012 2KI 021 011 Quia fecit Manasses rex Juda abominationes istas pessimas, super omnia quæ fecerunt Amorrhæi ante eum, et peccare fecit etiam Judam in immunditiis suis: 012 2KI 021 012 propterea hæc dicit Dominus Deus Israël: Ecce ego inducam mala super Jerusalem et Judam, ut quicumque audierit, tinniant ambæ aures ejus. 012 2KI 021 013 Et extendam super Jerusalem funiculum Samariæ, et pondus domus Achab: et delebo Jerusalem, sicut deleri solent tabulæ: et delens vertam, et ducam crebrius stylum super faciem ejus. 012 2KI 021 014 Dimittam vero reliquias hæreditatis meæ, et tradam eas in manus inimicorum ejus, eruntque in vastitatem, et in rapinam cunctis adversariis suis: 012 2KI 021 015 eo quod fecerint malum coram me, et perseveraverint irritantes me, ex die qua egressi sunt patres eorum ex Ægypto usque ad hanc diem. 012 2KI 021 016 Insuper et sanguinem innoxium fudit Manasses multum nimis, donec impleret Jerusalem usque ad os: absque peccatis suis quibus peccare fecit Judam, ut faceret malum coram Domino. 012 2KI 021 017 Reliqua autem sermonum Manasse, ut universa quæ fecit, et peccatum ejus quod peccavit, nonne hæc scripta sunt in libro sermonum dierum regum Juda? 012 2KI 021 018 Dormivitque Manasses cum patribus suis, et sepultus est in horto domus suæ, in horto Oza: et regnavit Amon filius ejus pro eo. 012 2KI 021 019 Viginti duorum annorum erat Amon cum regnare cœpisset: duobus quoque annis regnavit in Jerusalem: nomen matris ejus Messalemeth filia Harus de Jeteba. 012 2KI 021 020 Fecitque malum in conspectu Domini, sicut fecerat Manasses pater ejus. 012 2KI 021 021 Et ambulavit in omni via per quam ambulaverat pater ejus, servivitque immunditiis quibus servierat pater ejus, et adoravit eas: 012 2KI 021 022 et dereliquit Dominum Deum patrum suorum, et non ambulavit in via Domini. 012 2KI 021 023 Tetenderuntque ei insidias servi sui, et interfecerunt regem in domo sua. 012 2KI 021 024 Percussit autem populus terræ omnes qui conjuraverant contra regem Amon, et constituerunt sibi regem Josiam filium ejus pro eo. 012 2KI 021 025 Reliqua autem sermonum Amon quæ fecit, nonne hæc scripta sunt in libro sermonum dierum regum Juda? 012 2KI 021 026 Sepelieruntque eum in sepulchro suo, in horto Oza: et regnavit Josias filius ejus pro eo. 012 2KI 022 001 Octo annorum erat Josias cum regnare cœpisset: triginta et uno anno regnavit in Jerusalem: nomen matris ejus Idida filia Hadaia de Besecath. 012 2KI 022 002 Fecitque quod placitum erat coram Domino, et ambulavit per omnes vias David patris sui: non declinavit ad dexteram, sive ad sinistram. 012 2KI 022 003 Anno autem octavodecimo regis Josiæ, misit rex Saphan filium Aslia filii Messulam scribam templi Domini, dicens ei: 012 2KI 022 004 Vade ad Helciam sacerdotem magnum, ut confletur pecunia quæ illata est in templum Domini, quam collegerunt janitores templi a populo: 012 2KI 022 005 deturque fabris per præpositos domus Domini, qui et distribuant eam his qui operantur in templo Domini, ad instauranda sartatecta templi: 012 2KI 022 006 tignariis videlicet et cæmentariis, et iis qui interrupta componunt: et ut emantur ligna, et lapides de lapicidinis, ad instaurandum templum Domini. 012 2KI 022 007 Verumtamen non supputetur eis argentum quod accipiunt, sed in potestate habeant, et in fide. 012 2KI 022 008 Dixit autem Helcias pontifex ad Saphan scribam: Librum legis reperi in domo Domini. Deditque Helcias volumen Saphan, qui et legit illud. 012 2KI 022 009 Venit quoque Saphan scriba ad regem, et renuntiavit ei quod præceperat, et ait: Conflaverunt servi tui pecuniam quæ reperta est in domo Domini, et dederunt ut distribueretur fabris a præfectis operum templi Domini. 012 2KI 022 010 Narravit quoque Saphan scriba regi, dicens: Librum dedit mihi Helcias sacerdos. Quem cum legisset Saphan coram rege, 012 2KI 022 011 et audisset rex verba libri legis Domini, scidit vestimenta sua. 012 2KI 022 012 Et præcepit Helciæ sacerdoti, et Ahicam filio Saphan, et Achobor filio Micha, et Saphan scribæ, et Asaiæ servo regis, dicens: 012 2KI 022 013 Ite et consulite Dominum super me, et super populo, et super omni Juda, de verbis voluminis istius, quod inventum est: magna enim ira Domini succensa est contra nos, quia non audierunt patres nostri verba libri hujus, ut facerent omne quod scriptum est nobis. 012 2KI 022 014 Ierunt itaque Helcias sacerdos, et Ahicam, et Achobor, et Sapham, et Asaia, ad Holdam prophetidem, uxorem Sellum filii Thecuæ filii Araas custodis vestium, quæ habitabat in Jerusalem in Secunda: locutique sunt ad eam. 012 2KI 022 015 Et illa respondit eis: Hæc dicit Dominus Deus Israël: Dicite viro qui misit vos ad me: 012 2KI 022 016 Hæc dicit Dominus: Ecce ego adducam mala super locum istum, et super habitatores ejus, omnia verba legis quæ legit rex Juda: 012 2KI 022 017 quia dereliquerunt me, et sacrificaverunt diis alienis, irritantes me in cunctis operibus manuum suarum: et succendetur indignatio mea in loco hoc, et non extinguetur. 012 2KI 022 018 Regi autem Juda, qui misit vos ut consuleretis Dominum, sic dicetis: Hæc dicit Dominus Deus Israël: Pro eo quod audisti verba voluminis, 012 2KI 022 019 et perterritum est cor tuum, et humiliatus es coram Domino, auditis sermonibus contra locum istum et habitatores ejus, quod videlicet fierent in stuporem et in maledictum: et scidisti vestimenta tua, et flevisti coram me, et ego audivi, ait Dominus: 012 2KI 022 020 idcirco colligam te ad patres tuos, et colligeris ad sepulchrum tuum in pace, ut non videant oculi tui omnia mala quæ inducturus sum super locum istum. 012 2KI 023 001 Et renuntiaverunt regi quod dixerat. Qui misit: et congregati sunt ad eum omnes senes Juda et Jerusalem. 012 2KI 023 002 Ascenditque rex templum Domini, et omnes viri Juda, universique qui habitabant in Jerusalem cum eo sacerdotes et prophetæ, et omnis populus a parvo usque ad magnum: legitque, cunctis audientibus, omnia verba libri fœderis, qui inventus est in domo Domini. 012 2KI 023 003 Stetitque rex super gradum: et fœdus percussit coram Domino, ut ambularent post Dominum, et custodirent præcepta ejus, et testimonia, et cæremonias in omni corde, et in tota anima, et suscitarent verba fœderis hujus, quæ scripta erant in libro illo: acquievitque populus pacto. 012 2KI 023 004 Et præcepit rex Helciæ pontifici, et sacerdotibus secundi ordinis, et janitoribus, ut projicerent de templo Domini omnia vasa quæ facta fuerant Baal, et in luco, et universæ militiæ cæli: et combussit ea foris Jerusalem in convalle Cedron, et tulit pulverem eorum in Bethel. 012 2KI 023 005 Et delevit aruspices quos posuerant reges Juda ad sacrificandum in excelsis per civitates Juda, et in circuitu Jerusalem: et eos qui adolebant incensum Baal, et soli, et lunæ, et duodecim signis, et omni militiæ cæli. 012 2KI 023 006 Et efferri fecit lucum de domo Domini foras Jerusalem in convalle Cedron, et combussit eum ibi, et redegit in pulverem, et projecit super sepulchra vulgi. 012 2KI 023 007 Destruxit quoque ædiculas effeminatorum quæ erant in domo Domini, pro quibus mulieres texebant quasi domunculas luci. 012 2KI 023 008 Congregavitque omnes sacerdotes de civitatibus Juda, et contaminavit excelsa ubi sacrificabant sacerdotes de Gabaa usque Bersabee, et destruxit aras portarum in introitu ostii Josue principis civitatis, quod erat ad sinistram portæ civitatis. 012 2KI 023 009 Verumtamen non ascendebant sacerdotes excelsorum ad altare Domini in Jerusalem: sed tantum comedebant azyma in medio fratrum suorum. 012 2KI 023 010 Contaminavit quoque Topheth, quod est in convalle filii Ennom, ut nemo consecraret filium suum aut filiam per ignem, Moloch. 012 2KI 023 011 Abstulit quoque equos quos dederant reges Juda soli in introitu templi Domini juxta exedram Nathanmelech eunuchi, qui erat in Pharurim: currus autem solis combussit igni. 012 2KI 023 012 Altaria quoque quæ erant super tecta cœnaculi Achaz, quæ fecerant reges Juda, et altaria quæ fecerat Manasses in duobus atriis templi Domini, destruxit rex, et cucurrit inde, et dispersit cinerem eorum in torrentem Cedron. 012 2KI 023 013 Excelsa quoque, quæ erant in Jerusalem ad dexteram partem montis offensionis, quæ ædificaverat Salomon rex Israël Astaroth idolo Sidoniorum, et Chamos offensioni Moab, et Melchom abominationi filiorum Ammon, polluit rex. 012 2KI 023 014 Et contrivit statuas, et succidit lucos: replevitque loca eorum ossibus mortuorum. 012 2KI 023 015 Insuper et altare quod erat in Bethel, et excelsum quod fecerat Jeroboam filius Nabat, qui peccare fecit Israël: et altare illud, et excelsum destruxit, atque combussit, et comminuit in pulverem, succenditque etiam lucum. 012 2KI 023 016 Et conversus Josias, vidit ibi sepulchra quæ erant in monte: misitque et tulit ossa de sepulchris, et combussit ea super altare, et polluit illud juxta verbum Domini quod locutus est vir Dei, qui prædixerat verba hæc. 012 2KI 023 017 Et ait: Quis est titulus ille, quem video? Responderuntque ei cives urbis illius: Sepulchrum est hominis Dei, qui venit de Juda, et prædixit verba hæc, quæ fecisti super altare Bethel. 012 2KI 023 018 Et ait: Dimitte eum: nemo commoveat ossa ejus. Et intacta manserunt ossa illius cum ossibus prophetæ qui venerat de Samaria. 012 2KI 023 019 Insuper et omnia fana excelsorum quæ erant in civitatibus Samariæ, quæ fecerant reges Israël ad irritandum Dominum, abstulit Josias: et fecit eis secundum omnia opera quæ fecerat in Bethel. 012 2KI 023 020 Et occidit universos sacerdotes excelsorum qui erant ibi super altaria, et combussit ossa humana super ea: reversusque est Jerusalem. 012 2KI 023 021 Et præcepit omni populo, dicens: Facite Phase Domino Deo vestro, secundum quod scriptum est in libro fœderis hujus. 012 2KI 023 022 Nec enim factum est Phase tale a diebus judicum qui judicaverunt Israël, et omnium dierum regum Israël et regum Juda, 012 2KI 023 023 sicut in octavodecimo anno regis Josiæ factum est Phase istud Domino in Jerusalem. 012 2KI 023 024 Sed et pythones, et ariolos, et figuras idolorum, et immunditias, et abominationes, quæ fuerant in terra Juda et Jerusalem, abstulit Josias: ut statueret verba legis quæ scripta sunt in libro quem invenit Helcias sacerdos in templo Domini. 012 2KI 023 025 Similis illi non fuit ante eum rex, qui reverteretur ad Dominum in omni corde suo, et in tota anima sua, et in universa virtute sua juxta omnem legem Moysi: neque post eum surrexit similis illi. 012 2KI 023 026 Verumtamen non est aversus Dominus ab ira furoris sui magni quo iratus est furor ejus contra Judam propter irritationes quibus provocaverat eum Manasses. 012 2KI 023 027 Dixit itaque Dominus: Etiam Judam auferam a facie mea, sicut abstuli Israël: et projiciam civitatem hanc quam elegi Jerusalem, et domum de qua dixi: Erit nomen meum ibi. 012 2KI 023 028 Reliqua autem sermonum Josiæ, et universa quæ fecit, nonne hæc scripta sunt in libro verborum dierum regum Juda? 012 2KI 023 029 In diebus ejus ascendit Pharao Nechao rex Ægypti contra regem Assyriorum ad flumen Euphraten, et abiit Josias rex in occursum ejus: et occisus est in Mageddo cum vidisset eum. 012 2KI 023 030 Et portaverunt eum servi sui mortuum de Mageddo: et pertulerunt in Jerusalem, et sepelierunt eum in sepulchro suo. Tulitque populus terræ Joachaz filium Josiæ: et unxerunt eum, et constituerunt eum regem pro patre suo. 012 2KI 023 031 Viginti trium annorum erat Joachaz cum regnare cœpisset, et tribus mensibus regnavit in Jerusalem: nomen matris ejus Amital filia Jeremiæ de Lobna. 012 2KI 023 032 Et fecit malum coram Domino, juxta omnia quæ fecerant patres ejus. 012 2KI 023 033 Vinxitque eum Pharao Nechao in Rebla, quæ est in terra Emath, ne regnaret in Jerusalem: et imposuit mulctam terræ centum talentis argenti, et talento auri. 012 2KI 023 034 Regemque constituit Pharao Nechao Eliacim filium Josiæ pro Josia patre ejus: vertitque nomen ejus Joakim. Porro Joachaz tulit, et duxit in Ægyptum, et mortuus est ibi. 012 2KI 023 035 Argentum autem et aurum dedit Joakim Pharaoni, cum indixisset terræ per singulos, ut conferretur juxta præceptum Pharaonis: et unumquemque juxta vires suas exegit, tam argentum quam aurum, de populo terræ, ut daret Pharaoni Nechao. 012 2KI 023 036 Viginti quinque annorum erat Joakim cum regnare cœpisset, et undecim annis regnavit in Jerusalem: nomen matris ejus Zebida filia Phadaia de Ruma. 012 2KI 023 037 Et fecit malum coram Domino juxta omnia quæ fecerant patres ejus. 012 2KI 024 001 In diebus ejus ascendit Nabuchodonosor rex Babylonis, et factus est ei Joakim servus tribus annis: et rursum rebellavit contra eum. 012 2KI 024 002 Immisitque ei Dominus latrunculos Chaldæorum, et latrunculos Syriæ, et latrunculos Moab, et latrunculos filiorum Ammon: et immisit eos in Judam ut disperderent eum, juxta verbum Domini quod locutus fuerat per servos suos prophetas. 012 2KI 024 003 Factum est autem hoc per verbum Domini contra Judam, ut auferret eum coram se propter peccata Manasse universa quæ fecit, 012 2KI 024 004 et propter sanguinem innoxium quem effudit, et implevit Jerusalem cruore innocentium: et ob hanc rem noluit Dominus propitiari. 012 2KI 024 005 Reliqua autem sermonum Joakim, et universa quæ fecit, nonne hæc scripta sunt in libro sermonum dierum regum Juda? Et dormivit Joakim cum patribus suis: 012 2KI 024 006 et regnavit Joachin filius ejus pro eo. 012 2KI 024 007 Et ultra non addidit rex Ægypti ut egrederetur de terra sua: tulerat enim rex Babylonis, a rivo Ægypti usque ad fluvium Euphraten, omnia quæ fuerant regis Ægypti. 012 2KI 024 008 Decem et octo annorum erat Joachin cum regnare cœpisset, et tribus mensibus regnavit in Jerusalem: nomen matris ejus Nohesta filia Elnathan de Jerusalem. 012 2KI 024 009 Et fecit malum coram Domino, juxta omnia quæ fecerat pater ejus. 012 2KI 024 010 In tempore illo ascenderunt servi Nabuchodonosor regis Babylonis in Jerusalem, et circumdata est urbs munitionibus. 012 2KI 024 011 Venitque Nabuchodonosor rex Babylonis ad civitatem cum servis suis ut oppugnarent eam. 012 2KI 024 012 Egressusque est Joachin rex Juda ad regem Babylonis, ipse et mater ejus, et servi ejus, et principes ejus, et eunuchi ejus: et suscepit eum rex Babylonis anno octavo regni sui. 012 2KI 024 013 Et protulit inde omnes thesauros domus Domini, et thesauros domus regiæ: et concidit universa vasa aurea quæ fecerat Salomon rex Israël in templo Domini juxta verbum Domini. 012 2KI 024 014 Et transtulit omnem Jerusalem, et universos principes, et omnes fortes exercitus, decem millia, in captivitatem, et omnem artificem et clusorem: nihilque relictum est, exceptis pauperibus populi terræ. 012 2KI 024 015 Transtulit quoque Joachin in Babylonem, et matrem regis, et uxores regis, et eunuchos ejus: et judices terræ duxit in captivitatem de Jerusalem in Babylonem. 012 2KI 024 016 Et omnes viros robustos, septem millia, et artifices, et clusores mille, omnes viros fortes et bellatores: duxitque eos rex Babylonis captivos in Babylonem. 012 2KI 024 017 Et constituit Matthaniam patruum ejus pro eo: imposuitque nomen ei Sedeciam. 012 2KI 024 018 Vigesimum et primum annum ætatis habebat Sedecias cum regnare cœpisset, et undecim annis regnavit in Jerusalem: nomen matris ejus erat Amital filia Jeremiæ de Lobna. 012 2KI 024 019 Et fecit malum coram Domino, juxta omnia quæ fecerat Joakim. 012 2KI 024 020 Irascebatur enim Dominus contra Jerusalem et contra Judam, donec projiceret eos a facie sua: recessitque Sedecias a rege Babylonis. 012 2KI 025 001 Factum est autem anno nono regni ejus, mense decimo, decima die mensis, venit Nabuchodonosor rex Babylonis, ipse et omnis exercitus ejus, in Jerusalem, et circumdederunt eam: et exstruxerunt in circuitu ejus munitiones. 012 2KI 025 002 Et clausa est civitas atque vallata usque ad undecimum annum regis Sedeciæ, 012 2KI 025 003 nona die mensis: prævaluitque fames in civitate, nec erat panis populo terræ. 012 2KI 025 004 Et interrupta est civitas: et omnes viri bellatores nocte fugerunt per viam portæ quæ est inter duplicem murum ad hortum regis. Porro Chaldæi obsidebant in circuitu civitatem. Fugit itaque Sedecias per viam quæ ducit ad campestria solitudinis. 012 2KI 025 005 Et persecutus est exercitus Chaldæorum regem, comprehenditque eum in planitie Jericho: et omnes bellatores qui erant cum eo, dispersi sunt, et reliquerunt eum. 012 2KI 025 006 Apprehensum ergo regem duxerunt ad regem Babylonis in Reblatha: qui locutus est cum eo judicium. 012 2KI 025 007 Filios autem Sedeciæ occidit coram eo, et oculos ejus effodit, vinxitque eum catenis, et adduxit in Babylonem. 012 2KI 025 008 Mense quinto, septima die mensis, ipse est annus nonusdecimus regis Babylonis, venit Nabuzardan princeps exercitus, servus regis Babylonis, in Jerusalem. 012 2KI 025 009 Et succendit domum Domini, et domum regis: et domos Jerusalem, omnemque domum combussit igni. 012 2KI 025 010 Et muros Jerusalem in circuitu destruxit omnis exercitus Chaldæorum, qui erat cum principe militum. 012 2KI 025 011 Reliquam autem populi partem quæ remanserat in civitate, et perfugas qui transfugerant ad regem Babylonis, et reliquum vulgus transtulit Nabuzardan princeps militiæ. 012 2KI 025 012 Et de pauperibus terræ reliquit vinitores et agricolas. 012 2KI 025 013 Columnas autem æreas quæ erant in templo Domini, et bases, et mare æreum quod erat in domo Domini, confregerunt Chaldæi, et transtulerunt æs omne in Babylonem. 012 2KI 025 014 Ollas quoque æreas, et trullas, et tridentes, et scyphos, et mortariola, et omnia vasa ærea, in quibus ministrabant, tulerunt. 012 2KI 025 015 Necnon et thuribula, et phialas: quæ aurea, aurea, et quæ argentea, argentea tulit princeps militiæ, 012 2KI 025 016 id est, columnas duas, mare unum, et bases quas fecerat Salomon in templo Domini: non erat pondus æris omnium vasorum. 012 2KI 025 017 Decem et octo cubitos altitudinis habebat columna una: et capitellum æreum super se altitudinis trium cubitorum: et retiaculum, et malogranata super capitellum columnæ, omnia ærea: similem et columna secunda habebat ornatum. 012 2KI 025 018 Tulit quoque princeps militiæ Saraiam sacerdotem primum, et Sophoniam sacerdotem secundum, et tres janitores. 012 2KI 025 019 Et de civitate eunuchum unum, qui erat præfectus super bellatores viros: et quinque viros de his qui steterant coram rege, quos reperit in civitate: et Sopher principem exercitus, qui probabat tyrones de populo terræ: et sexaginta viros e vulgo, qui inventi fuerant in civitate. 012 2KI 025 020 Quos tollens Nabuzardan princeps militum, duxit ad regem Babylonis in Reblatha. 012 2KI 025 021 Percussitque eos rex Babylonis, et interfecit eos in Reblatha in terra Emath: et translatus est Juda de terra sua. 012 2KI 025 022 Populo autem qui relictus erat in terra Juda, quem dimiserat Nabuchodonosor rex Babylonis, præfecit Godoliam filium Ahicam filii Saphan. 012 2KI 025 023 Quod cum audissent omnes duces militum, ipsi et viri qui erant cum eis, videlicet quod constituisset rex Babylonis Godoliam, venerunt ad Godoliam in Maspha, Ismahel filius Nathaniæ, et Johanan filius Caree, et Saraia filius Thanehumeth Netophathites, et Jezonias filius Maachathi, ipsi et socii eorum. 012 2KI 025 024 Juravitque Godolias ipsis et sociis eorum, dicens: Nolite timere servire Chaldæis: manete in terra, et servite regi Babylonis, et bene erit vobis. 012 2KI 025 025 Factum est autem in mense septimo, venit Ismahel filius Nathaniæ filii Elisama de semine regio, et decem viri cum eo: percusseruntque Godoliam, qui et mortuus est: sed et Judæos et Chaldæos qui erant cum eo in Maspha. 012 2KI 025 026 Consurgensque omnis populus a parvo usque ad magnum, et principes militum, venerunt in Ægyptum timentes Chaldæos. 012 2KI 025 027 Factum est vero in anno trigesimo septimo transmigrationis Joachin regis Juda, mense duodecimo, vigesima septima die mensis: sublevavit Evilmerodach rex Babylonis, anno quo regnare cœperat, caput Joachin regis Juda de carcere. 012 2KI 025 028 Et locutus est ei benigne, et posuit thronum ejus super thronum regum qui erant cum eo in Babylone. 012 2KI 025 029 Et mutavit vestes ejus quas habuerat in carcere, et comedebat panem semper in conspectu ejus cunctis diebus vitæ suæ. 012 2KI 025 030 Annonam quoque constituit ei sine intermissione, quæ et dabatur ei a rege per singulos dies omnibus diebus vitæ suæ. # # BOOK 013 1CH 1 Chronicles I Paralipomenon 013 1CH 001 001 Adam, Seth, Enos, 013 1CH 001 002 Cainan, Malaleel, Jared, 013 1CH 001 003 Henoch, Mathusale, Lamech, 013 1CH 001 004 Noë, Sem, Cham, et Japtheth. 013 1CH 001 005 Filii Japheth: Gomer, et Magog, et Madai, et Javan, Thubal, Mosoch, Thiras. 013 1CH 001 006 Porro filii Gomer: Ascenez, et Riphath, et Thogorma. 013 1CH 001 007 Filii autem Javan: Elisa et Tharsis, Cethim et Dodanim. 013 1CH 001 008 Filii Cham: Chus, et Mesraim, et Phut, et Chanaan. 013 1CH 001 009 Filii autem Chus: Saba, et Hevila, Sabatha, et Regma, et Sabathacha. Porro filii Regma: Saba, et Dadan. 013 1CH 001 010 Chus autem genuit Nemrod: iste cœpit esse potens in terra. 013 1CH 001 011 Mesraim vero genuit Ludim, et Anamim, et Laabim, et Nephtuim, 013 1CH 001 012 Phetrusim quoque, et Casluim: de quibus egressi sunt Philisthiim, et Caphtorim. 013 1CH 001 013 Chanaan vero genuit Sidonem primogenitum suum, Hethæum quoque, 013 1CH 001 014 et Jebusæum, et Amorrhæum, et Gergesæum, 013 1CH 001 015 Hevæumque et Aracæum, et Sinæum. 013 1CH 001 016 Aradium quoque, et Samaræum, et Hamathæum. 013 1CH 001 017 Filii Sem: Ælam, et Assur, et Arphaxad, et Lud, et Aram, et Hus, et Hul, et Gether, et Mosoch. 013 1CH 001 018 Arphaxad autem genuit Sale, qui et ipse genuit Heber. 013 1CH 001 019 Porro Heber nati sunt duo filii: nomen uni Phaleg, quia in diebus ejus divisa est terra; et nomen fratris ejus Jectan. 013 1CH 001 020 Jectan autem genuit Elmodad, et Saleph, et Asarmoth, et Jare, 013 1CH 001 021 Adoram quoque, et Huzal, et Decla, 013 1CH 001 022 Hebal etiam, et Abimaël, et Saba, necnon 013 1CH 001 023 et Ophir, et Hevila, et Jobab: omnes isti filii Jectan. 013 1CH 001 024 Sem, Arphaxad, Sale, 013 1CH 001 025 Heber, Phaleg, Ragau, 013 1CH 001 026 Serug, Nachor, Thare, 013 1CH 001 027 Abram: iste est Abraham. 013 1CH 001 028 Filii autem Abraham, Isaac et Ismahel. 013 1CH 001 029 Et hæ generationes eorum. Primogenitus Ismahelis, Nabaioth, et Cedar, et Adbeel, et Mabsam, 013 1CH 001 030 et Masma, et Duma, Massa, Hadad, et Thema, 013 1CH 001 031 Jetur, Naphis, Cedma: hi sunt filii Ismahelis. 013 1CH 001 032 Filii autem Ceturæ concubinæ Abraham, quos genuit: Zamran, Jecsan, Madan, Madian, Jesboc, et Sue. Porro filii Jecsan: Saba, et Dadan. Filii autem Dadan: Assurim, et Latussim, et Laomim. 013 1CH 001 033 Filii autem Madian: Epha, et Epher, et Henoch, et Abida, et Eldaa: omnes hi filii Ceturæ. 013 1CH 001 034 Genuit autem Abraham Isaac: cujus fuerunt filii Esau, et Israël. 013 1CH 001 035 Filii Esau: Eliphaz, Rahuel, Jehus, Ihelom, et Core. 013 1CH 001 036 Filii Eliphaz: Theman, Omar, Sephi, Gathan, Cenez, Thamna, Amalec. 013 1CH 001 037 Filii Rahuel: Nahath, Zara, Samma, Meza. 013 1CH 001 038 Filii Seir: Lotan, Sobal, Sebeon, Ana, Dison, Eser, Disan. 013 1CH 001 039 Filii Lotan: Hori, Homam. Soror autem Lotan fuit Thamna. 013 1CH 001 040 Filii Sobal: Alian, et Manahath, et Ebal, Sephi et Onam. Filii Sebeon: Aja et Ana. Filii Ana: Dison. 013 1CH 001 041 Filii Dison: Hamram, et Heseban, et Jethran, et Charan. 013 1CH 001 042 Filii Eser: Balaan, et Zavan, et Jacan. Filii Disan: Hus et Aran. 013 1CH 001 043 Isti sunt reges qui imperaverunt in terra Edom, antequam esset rex super filios Israël. Bale filius Beor: et nomen civitatis ejus, Denaba. 013 1CH 001 044 Mortuus est autem Bale, et regnavit pro eo Jobab filius Zare de Bosra. 013 1CH 001 045 Cumque et Jobab fuisset mortuus, regnavit pro eo Husam de terra Themanorum. 013 1CH 001 046 Obiit quoque et Husam, et regnavit pro eo Adad filius Badad, qui percussit Madian in terra Moab: et nomen civitatis ejus Avith. 013 1CH 001 047 Cumque et Adad fuisset mortuus, regnavit pro eo Semla de Masreca. 013 1CH 001 048 Sed et Semla mortuus est, et regnavit pro eo Saul de Rohoboth, quæ juxta amnem sita est. 013 1CH 001 049 Mortuo quoque Saul, regnavit pro eo Balanan filius Achobor. 013 1CH 001 050 Sed et hic mortuus est, et regnavit pro eo Adad: cujus urbis nomen fuit Phau, et appellata est uxor ejus Meetabel filia Matred filiæ Mezaab. 013 1CH 001 051 Adad autem mortuo, duces pro regibus in Edom esse cœperunt: dux Thamna, dux Alva, dux Jetheth, 013 1CH 001 052 dux Oolibama, dux Ela, dux Phinon, 013 1CH 001 053 dux Cenez, dux Theman, dux Mabsar, 013 1CH 001 054 dux Magdiel, dux Hiram: hi duces Edom. 013 1CH 002 001 Filii autem Israël: Ruben, Simeon, Levi, Juda, Issachar, et Zabulon, 013 1CH 002 002 Dan, Joseph, Benjamin, Nephthali, Gad, et Aser. 013 1CH 002 003 Filii Juda: Her, Onan, et Sela: hi tres nati sunt ei de filia Sue Chananitide. Fuit autem Her primogenitus Juda malus coram Domino, et occidit eum. 013 1CH 002 004 Thamar autem nurus ejus peperit ei Phares et Zara: omnes ergo filii Juda, quinque. 013 1CH 002 005 Filii autem Phares: Hesron et Hamul. 013 1CH 002 006 Filii quoque Zaræ: Zamri, et Ethan, et Eman, Chalchal quoque, et Dara, simul quinque. 013 1CH 002 007 Filii Charmi: Achar, qui turbavit Israël, et peccavit in furto anathematis. 013 1CH 002 008 Filii Ethan: Azarias. 013 1CH 002 009 Filii autem Hesron qui nati sunt ei: Jerameel, et Ram, et Calubi. 013 1CH 002 010 Porro Ram genuit Aminadab. Aminadab autem genuit Nahasson, principem filiorum Juda. 013 1CH 002 011 Nahasson quoque genuit Salma, de quo ortus est Booz. 013 1CH 002 012 Booz vero genuit Obed, qui et ipse genuit Isai. 013 1CH 002 013 Isai autem genuit primogenitum Eliab, secundum Abinadab, tertium Simmaa, 013 1CH 002 014 quartum Nathanaël, quintum Raddai, 013 1CH 002 015 sextum Asom, septimum David. 013 1CH 002 016 Quorum sorores fuerunt Sarvia et Abigail. Filii Sarviæ: Abisai, Joab, et Asaël, tres. 013 1CH 002 017 Abigail autem genuit Amasa, cujus pater fuit Jether Ismahelites. 013 1CH 002 018 Caleb vero filius Hesron accepit uxorem nomine Azuba, de qua genuit Jerioth: fueruntque filii ejus Jaser, et Sobab, et Ardon. 013 1CH 002 019 Cumque mortua fuisset Azuba, accepit uxorem Caleb Ephratha, quæ peperit ei Hur. 013 1CH 002 020 Porro Hur genuit Uri, et Uri genuit Bezeleel. 013 1CH 002 021 Post hæc ingressus est Hesron ad filiam Machir patris Galaad, et accepit eam cum esset annorum sexaginta: quæ peperit ei Segub. 013 1CH 002 022 Sed et Segub genuit Jair, et possedit viginti tres civitates in terra Galaad. 013 1CH 002 023 Cepitque Gessur et Aram oppida Jair, et Canath, et viculos ejus sexaginta civitatum: omnes isti filii Machir patris Galaad. 013 1CH 002 024 Cum autem mortuus esset Hesron, ingressus est Caleb ad Ephratha. Habuit quoque Hesron uxorem Abia, quæ peperit ei Assur patrem Thecuæ. 013 1CH 002 025 Nati sunt autem filii Jerameel primogeniti Hesron, Ram primogenitus ejus, et Buna, et Aram, et Asom, et Achia. 013 1CH 002 026 Duxit quoque uxorem alteram Jerameel, nomine Atara, quæ fuit mater Onam. 013 1CH 002 027 Sed et filii Ram primogeniti Jerameel fuerunt Moos, Jamin, et Achar. 013 1CH 002 028 Onam autem habuit filios Semei et Jada. Filii autem Semei: Nadab et Abisur. 013 1CH 002 029 Nomen vero uxoris Abisur, Abihail, quæ peperit ei Ahobban et Molid. 013 1CH 002 030 Filii autem Nadab fuerunt Saled et Apphaim. Mortuus est autem Saled absque liberis. 013 1CH 002 031 Filius vero Apphaim, Jesi: qui Jesi genuit Sesan. Porro Sesan genuit Oholai. 013 1CH 002 032 Filii autem Jada fratris Semei: Jether, et Jonathan. Sed et Jether mortuus est absque liberis. 013 1CH 002 033 Porro Jonathan genuit Phaleth, et Ziza. Isti fuerunt filii Jerameel. 013 1CH 002 034 Sesan autem non habuit filios, sed filias: et servum ægyptium nomine Jeraa. 013 1CH 002 035 Deditque ei filiam suam uxorem: quæ peperit ei Ethei. 013 1CH 002 036 Ethei autem genuit Nathan, et Nathan genuit Zabad. 013 1CH 002 037 Zabad quoque genuit Ophlal, et Ophlal genuit Obed. 013 1CH 002 038 Obed genuit Jehu, Jehu genuit Azariam, 013 1CH 002 039 Azarias genuit Helles, et Helles genuit Elasa. 013 1CH 002 040 Elasa genuit Sisamoi, Sisamoi genuit Sellum, 013 1CH 002 041 Sellum genuit Icamiam, Icamia autem genuit Elisama. 013 1CH 002 042 Filii autem Caleb fratris Jerameel: Mesa primogenitus ejus; ipse est pater Ziph: et filii Maresa patris Hebron. 013 1CH 002 043 Porro filii Hebron, Core, et Taphua, et Recem, et Samma. 013 1CH 002 044 Samma autem genuit Raham, patrem Jercaam, et Recem genuit Sammai. 013 1CH 002 045 Filius Sammai, Maon: et Maon pater Bethsur. 013 1CH 002 046 Epha autem concubina Caleb peperit Haran, et Mosa, et Gezez. Porro Haran genuit Gezez. 013 1CH 002 047 Filii autem Jahaddai, Regom, et Joathan, et Gesan, et Phalet, et Epha, et Saaph. 013 1CH 002 048 Concubina Caleb Maacha, peperit Saber, et Tharana. 013 1CH 002 049 Genuit autem Saaph pater Madmena Sue, patrem Machbena et patrem Gabaa. Filia vero Caleb fuit Achsa. 013 1CH 002 050 Hi erant filii Caleb, filii Hur primogeniti Ephratha, Sobal pater Cariathiarim. 013 1CH 002 051 Salma pater Bethlehem, Hariph pater Bethgader. 013 1CH 002 052 Fuerunt autem filii Sobal patris Cariathiarim, qui videbat dimidium requietionum. 013 1CH 002 053 Et de cognatione Cariathiarim, Jethrei, et Aphuthei, et Semathei, et Maserei. Ex his egressi sunt Saraitæ, et Esthaolitæ. 013 1CH 002 054 Filii Salma, Bethlehem, et Netophathi, coronæ domus Joab, et dimidium requietionis Sarai: 013 1CH 002 055 cognationes quoque scribarum habitantium in Jabes, canentes atque resonantes, et in tabernaculis commorantes. Hi sunt Cinæi, qui venerunt de Calore patris domus Rechab. 013 1CH 003 001 David vero hos habuit filios, qui ei nati sunt in Hebron: primogenitum Amnon ex Achinoam Jezrahelitide, secundum Daniel de Abigail Carmelitide, 013 1CH 003 002 tertium Absalom filium Maacha filiæ Tholmai regis Gessur, quartum Adoniam filium Aggith, 013 1CH 003 003 quintum Saphathiam ex Abital, sextum Jethraham de Egla uxore sua. 013 1CH 003 004 Sex ergo nati sunt ei in Hebron, ubi regnavit septem annis et sex mensibus. Triginta autem et tribus annis regnavit in Jerusalem. 013 1CH 003 005 Porro in Jerusalem nati sunt ei filii, Simmaa, et Sobab, et Nathan, et Salomon, quatuor de Bethsabee filia Ammiel: 013 1CH 003 006 Jebaar quoque et Elisama, 013 1CH 003 007 et Eliphaleth, et Noge, et Nepheg, et Japhia, 013 1CH 003 008 necnon Elisama, et Eliada, et Elipheleth, novem: 013 1CH 003 009 omnes hi, filii David absque filiis concubinarum: habueruntque sororem Thamar. 013 1CH 003 010 Filius autem Salomonis, Roboam: cujus Abia filius genuit Asa. De hoc quoque natus est Josaphat, 013 1CH 003 011 pater Joram: qui Joram genuit Ochoziam, ex quo ortus est Joas: 013 1CH 003 012 et hujus Amasias filius genuit Azariam. Porro Azariæ filius Joatham 013 1CH 003 013 procreavit Achaz patrem Ezechiæ, de quo natus est Manasses. 013 1CH 003 014 Sed et Manasses genuit Amon patrem Josiæ. 013 1CH 003 015 Filii autem Josiæ fuerunt: primogenitus Johanan, secundus Joakim, tertius Sedecias, quartus Sellum. 013 1CH 003 016 De Joakim natus est Jechonias, et Sedecias. 013 1CH 003 017 Filii Jechoniæ fuerunt: Asir, Salathiel, 013 1CH 003 018 Melchiram, Phadaia, Senneser, et Jecemia, Sama, et Nadabia. 013 1CH 003 019 De Phadaia orti sunt Zorobabel et Semei. Zorobabel genuit Mosollam, Hananiam, et Salomith sororem eorum: 013 1CH 003 020 Hasaban quoque, et Ohol, et Barachian, et Hasadian, Josabhesed, quinque. 013 1CH 003 021 Filius autem Hananiæ, Phaltias pater Jeseiæ, cujus filius Raphaia: hujus quoque filius, Arnan, de quo natus est Obdia, cujus filius fuit Sechenias. 013 1CH 003 022 Filius Secheniæ, Semeia: cujus filii Hattus, et Jegaal, et Baria, et Naaria, et Saphat, sex numero. 013 1CH 003 023 Filius Naariæ, Elioënai, et Ezechias, et Ezricam, tres. 013 1CH 003 024 Filii Elioënai, Oduia, et Eliasub, et Pheleia, et Accub, et Johanan, et Dalaia, et Anani, septem. 013 1CH 004 001 Filii Juda: Phares, Hesron, et Charmi, et Hur, et Sobal. 013 1CH 004 002 Raia vero filius Sobal genuit Jahath, de quo nati sunt Ahumai, et Laad: hæ cognationes Sarathi. 013 1CH 004 003 Ista quoque stirps Etam: Jezrahel, et Jesema, et Jedebos. Nomen quoque sororis eorum, Asalelphuni. 013 1CH 004 004 Phanuel autem pater Gedor, et Ezer pater Hosa: isti sunt filii Hur primogeniti Ephratha patris Bethlehem. 013 1CH 004 005 Assur vero patri Thecuæ erant duæ uxores, Halaa et Naara. 013 1CH 004 006 Peperit autem ei Naara, Oozam, et Hepher, et Themani, et Ahasthari: isti sunt filii Naara. 013 1CH 004 007 Porro filii Halaa, Sereth, Isaar et Ethnan. 013 1CH 004 008 Cos autem genuit Anob, et Soboba, et cognationem Aharehel filii Arum. 013 1CH 004 009 Fuit autem Jabes inclytus præ fratribus suis, et mater ejus vocavit nomen illius Jabes, dicens: Quia peperi eum in dolore. 013 1CH 004 010 Invocavit vero Jabes Deum Israël, dicens: Si benedicens benedixeris mihi, et dilataveris terminos meos, et fuerit manus tua mecum, et feceris me a malitia non opprimi. Et præstitit Deus quæ precatus est. 013 1CH 004 011 Caleb autem frater Sua genuit Mahir, qui fuit pater Esthon. 013 1CH 004 012 Porro Esthon genuit Bethrapha, et Phesse, et Tehinna patrem urbis Naas: hi sunt viri Recha. 013 1CH 004 013 Filii autem Cenez, Othoniel, et Saraia. Porro filii Othoniel, Hathath, et Maonathi. 013 1CH 004 014 Maonathi genuit Ophra, Saraia autem genuit Joab patrem Vallis artificum: ibi quippe artifices erant. 013 1CH 004 015 Filii vero Caleb filii Jephone, Hir, et Ela, et Naham. Filii quoque Ela: Cenez. 013 1CH 004 016 Filii quoque Jaleleel: Ziph, et Zipha, Thiria, et Asraël. 013 1CH 004 017 Et filii Ezra, Jether, et Mered, et Epher, et Jalon, genuitque Mariam, et Sammai, et Jesba patrem Esthamo. 013 1CH 004 018 Uxor quoque ejus Judaia, peperit Jared patrem Gedor, et Heber patrem Socho, et Icuthiel patrem Zanoë: hi autem filii Bethiæ filiæ Pharaonis, quam accepit Mered. 013 1CH 004 019 Et filii uxoris Odaiæ sororis Naham patris Ceila, Garmi, et Esthamo, qui fuit de Machathi. 013 1CH 004 020 Filii quoque Simon, Amnon, et Rinna filius Hanan, et Thilon. Et filii Jesi, Zoheth, et Benzoheth. 013 1CH 004 021 Filii Sela, filii Juda: Her pater Lecha, et Laada pater Maresa, et cognationes domus operantium byssum in domo juramenti. 013 1CH 004 022 Et qui stare fecit solem, virique Mendacii, et Securus, et Incendens, qui principes fuerunt in Moab, et qui reversi sunt in Lahem: hæc autem verba vetera. 013 1CH 004 023 Hi sunt figuli habitantes in plantationibus et in sepibus, apud regem in operibus ejus: commoratique sunt ibi. 013 1CH 004 024 Filii Simeon: Namuel et Jamin, Jarib, Zara, Saul. 013 1CH 004 025 Sellum filius ejus, Mapsam filius ejus, Masma filius ejus. 013 1CH 004 026 Filii Masma: Hamuel filius ejus, Zachur filius ejus, Semei filius ejus. 013 1CH 004 027 Filii Semei sedecim, et filiæ sex: fratres autem ejus non habuerunt filios multos, et universa cognatio non potuit adæquare summam filiorum Juda. 013 1CH 004 028 Habitaverunt autem in Bersabee, et Molada, et Hasarsuhal, 013 1CH 004 029 et in Bala, et in Asom, et in Tholad, 013 1CH 004 030 et in Bathuel, et in Horma, et in Siceleg, 013 1CH 004 031 et in Bethmarchaboth, et in Hasarsusim, et in Bethberai, et in Saarim: hæ civitates eorum usque ad regem David. 013 1CH 004 032 Villæ quoque eorum: Etam, et Aën, Remmon, et Thochen, et Asan, civitates quinque. 013 1CH 004 033 Et universi viculi eorum per circuitum civitatum istarum usque ad Baal: hæc est habitatio eorum, et sedium distributio. 013 1CH 004 034 Mosobab quoque et Jemlech, et Josa filius Amasiæ, 013 1CH 004 035 et Joël, et Jehu filius Josabiæ filii Saraiæ filii Asiel, 013 1CH 004 036 et Elioënai, et Jacoba, et Isuhaia, et Asaia, et Adiel, et Ismiel, et Banaia, 013 1CH 004 037 Ziza quoque filius Sephei filii Allon filii Idaia filii Semri filii Samaia. 013 1CH 004 038 Isti sunt nominati principes in cognationibus suis, et in domo affinitatum suarum multiplicati sunt vehementer. 013 1CH 004 039 Et profecti sunt ut ingrederentur in Gador usque ad orientem vallis, et ut quærerent pascua gregibus suis. 013 1CH 004 040 Inveneruntque pascuas uberes, et valde bonas, et terram latissimam et quietam et fertilem, in qua ante habitaverant de stirpe Cham. 013 1CH 004 041 Hi ergo venerunt, quos supra descripsimus nominatim, in diebus Ezechiæ regis Juda: et percusserunt tabernacula eorum, et habitatores qui inventi fuerant ibi, et deleverunt eos usque in præsentem diem: habitaveruntque pro eis, quoniam uberrimas pascuas ibidem repererunt. 013 1CH 004 042 De filiis quoque Simeon abierunt in montem Seir viri quingenti, habentes principes Phalthiam et Naariam et Raphaiam et Oziel filios Jesi: 013 1CH 004 043 et percusserunt reliquias, quæ evadere potuerant, Amalecitarum, et habitaverunt ibi pro eis usque ad diem hanc. 013 1CH 005 001 Filii quoque Ruben primogeniti Israël. (Ipse quippe fuit primogenitus ejus: sed cum violasset thorum patris sui, data sunt primogenita ejus filiis Joseph filii Israël, et non est ille reputatus in primogenitum. 013 1CH 005 002 Porro Judas, qui erat fortissimus inter fratres suos, de stirpe ejus principes germinati sunt: primogenita autem reputata sunt Joseph.) 013 1CH 005 003 Filii ergo Ruben primogeniti Israël: Enoch, et Phallu, Esron, et Carmi. 013 1CH 005 004 Filii Joël: Samia filius ejus, Gog filius ejus, Semei filius ejus, 013 1CH 005 005 Micha filius ejus, Reia filius ejus, Baal filius ejus, 013 1CH 005 006 Beera filius ejus, quem captivum duxit Thelgathphalnasar rex Assyriorum, et fuit princeps in tribu Ruben. 013 1CH 005 007 Fratres autem ejus, et universa cognatio ejus, quando numerabantur per familias suas, habuerunt principes Jehiel, et Zachariam. 013 1CH 005 008 Porro Bala filius Azaz filii Samma filii Joël, ipse habitavit in Aroër usque ad Nebo, et Beelmeon. 013 1CH 005 009 Contra orientalem quoque plagam habitavit usque ad introitum eremi, et flumen Euphraten. Multum quippe jumentorum numerum possidebant in terra Galaad. 013 1CH 005 010 In diebus autem Saul præliati sunt contra Agareos, et interfecerunt illos, habitaveruntque pro eis in tabernaculis eorum, in omni plaga quæ respicit ad orientem Galaad. 013 1CH 005 011 Filii vero Gad e regione eorum habitaverunt in terra Basan usque Selcha: 013 1CH 005 012 Joël in capite, et Saphan secundus: Janai autem et Saphat in Basan. 013 1CH 005 013 Fratres vero eorum secundum domos cognationum suarum, Michaël, et Mosollam, et Sebe, et Jorai, et Jachan, et Zie, et Heber, septem. 013 1CH 005 014 Hi filii Abihail, filii Huri, filii Jara, filii Galaad, filii Michaël, filii Jesesi, filii Jeddo, filii Buz. 013 1CH 005 015 Fratres quoque, filii Abdiel filii Guni, princeps domus in familiis suis. 013 1CH 005 016 Et habitaverunt in Galaad, et in Basan, et in viculis ejus, et in cunctis suburbanis Saron, usque ad terminos. 013 1CH 005 017 Omnes hi numerati sunt in diebus Joathan regis Juda, et in diebus Jeroboam regis Israël. 013 1CH 005 018 Filii Ruben, et Gad, et dimidiæ tribus Manasse, viri bellatores, scuta portantes et gladios, et tendentes arcum, eruditique ad prælia, quadraginta quatuor millia et septingenti sexaginta, procedentes ad pugnam. 013 1CH 005 019 Dimicaverunt contra Agareos: Ituræi vero, et Naphis, et Nodab 013 1CH 005 020 præbuerunt eis auxilium. Traditique sunt in manus eorum Agarei, et universi qui fuerant cum eis, quia Deum invocaverunt cum præliarentur: et exaudivit eos, eo quod credidissent in eum. 013 1CH 005 021 Ceperuntque omnia quæ possederant, camelorum quinquaginta millia, et ovium ducenta quinquaginta millia, et asinos duo millia, et animas hominum centum millia. 013 1CH 005 022 Vulnerati autem multi corruerunt: fuit enim bellum Domini. Habitaveruntque pro eis usque ad transmigrationem. 013 1CH 005 023 Filii quoque dimidiæ tribus Manasse possederunt terram a finibus Basan usque Baal, Hermon, et Sanir, et montem Hermon: ingens quippe numerus erat. 013 1CH 005 024 Et hi fuerunt principes domus cognationis eorum: Epher, et Jesi, et Eliel, et Ezriel, et Jeremia, et Odoia, et Jediel, viri fortissimi et potentes, et nominati duces in familiis suis. 013 1CH 005 025 Reliquerunt autem Deum patrum suorum, et fornicati sunt post deos populorum terræ, quos abstulit Deus coram eis. 013 1CH 005 026 Et suscitavit Deus Israël spiritum Phul regis Assyriorum, et spiritum Thelgathphalnasar regis Assur: et transtulit Ruben, et Gad, et dimidiam tribum Manasse, et adduxit eos in Lahela, et in Habor, et Ara, et fluvium Gozan, usque ad diem hanc. 013 1CH 006 001 Filii Levi: Gerson, Caath, et Merari. 013 1CH 006 002 Filii Caath: Amram, Isaar, Hebron, et Oziel. 013 1CH 006 003 Filii Amram: Aaron, Moyses, et Maria. Filii Aaron: Nadab et Abiu, Eleazar, et Ithamar. 013 1CH 006 004 Eleazar genuit Phinees, et Phinees genuit Abisue. 013 1CH 006 005 Abisue vero genuit Bocci, et Bocci genuit Ozi. 013 1CH 006 006 Ozi genuit Zaraiam, et Zaraias genuit Meraioth. 013 1CH 006 007 Porro Meraioth genuit Amariam, et Amarias genuit Achitob. 013 1CH 006 008 Achitob genuit Sadoc, et Sadoc genuit Achimaas, 013 1CH 006 009 Achimaas genuit Azariam, Azarias genuit Johanan, 013 1CH 006 010 Johanan genuit Azariam: ipse est qui sacerdotio functus est in domo quam ædificavit Salomon in Jerusalem. 013 1CH 006 011 Genuit autem Azarias Amariam, et Amarias genuit Achitob, 013 1CH 006 012 Achitob genuit Sadoc, et Sadoc genuit Sellum, 013 1CH 006 013 Sellum genuit Helciam, et Helcias genuit Azariam, 013 1CH 006 014 Azarias genuit Saraiam, et Saraias genuit Josedec. 013 1CH 006 015 Porro Josedec egressus est, quando transtulit Dominus Judam et Jerusalem per manus Nabuchodonosor. 013 1CH 006 016 Filii ergo Levi: Gersom, Caath, et Merari. 013 1CH 006 017 Et hæc nomina filiorum Gersom: Lobni, et Semei. 013 1CH 006 018 Filii Caath: Amram, et Isaar, et Hebron, et Oziel. 013 1CH 006 019 Filii Merari: Moholi et Musi. Hæ autem cognationes Levi secundum familias eorum. 013 1CH 006 020 Gersom: Lobni filius ejus, Jahath filius ejus, Zamma filius ejus, 013 1CH 006 021 Joah filius ejus, Addo filius ejus, Zara filius ejus, Jethrai filius ejus. 013 1CH 006 022 Filii Caath: Aminadab filius ejus, Core filius ejus, Asir filius ejus, 013 1CH 006 023 Elcana filius ejus, Abiasaph filius ejus, Asir filius ejus, 013 1CH 006 024 Thahath filius ejus, Uriel filius ejus, Ozias filius ejus, Saul filius ejus. 013 1CH 006 025 Filii Elcana, Amasai et Achimoth 013 1CH 006 026 et Elcana. Filii Elcana: Sophai filius ejus, Nahath filius ejus, 013 1CH 006 027 Eliab filius ejus, Jeroham filius ejus, Elcana filius ejus. 013 1CH 006 028 Filii Samuel: primogenitus Vasseni, et Abia. 013 1CH 006 029 Filii autem Merari, Moholi: Lobni filius ejus, Semei filius ejus, Oza filius ejus, 013 1CH 006 030 Sammaa filius ejus, Haggia filius ejus, Asaia filius ejus. 013 1CH 006 031 Isti sunt quos constituit David super cantores domus Domini, ex quo collocata est arca: 013 1CH 006 032 et ministrabant coram tabernaculo testimonii, canentes donec ædificaret Salomon domum Domini in Jerusalem: stabant autem juxta ordinem suum in ministerio. 013 1CH 006 033 Hi vero sunt qui assistebant cum filiis suis, de filiis Caath, Hemam cantor filius Johel, filii Samuel, 013 1CH 006 034 filii Elcana, filii Jeroham, filii Eliel, filii Thohu, 013 1CH 006 035 filii Suph, filii Elcana, filii Mahath, filii Amasai, 013 1CH 006 036 filii Elcana, filii Johel, filii Azariæ, filii Sophoniæ, 013 1CH 006 037 filii Thahath, filii Asir, filii Abiasaph, filii Core, 013 1CH 006 038 filii Isaar, filii Caath, filii Levi, filii Israël. 013 1CH 006 039 Et frater ejus Asaph, qui stabat a dextris ejus, Asaph filius Barachiæ, filii Samaa, 013 1CH 006 040 filii Michaël, filii Basaiæ, filii Melchiæ, 013 1CH 006 041 filii Athanai, filii Zara, filii Adaia, 013 1CH 006 042 filii Ethan, filii Zamma, filii Semei, 013 1CH 006 043 filii Jeth, filii Gersom, filii Levi. 013 1CH 006 044 Filii autem Merari fratres eorum, ad sinistram, Ethan filius Cusi, filii Abdi, filii Maloch, 013 1CH 006 045 filii Hasabiæ, filii Amasiæ, filii Helciæ, 013 1CH 006 046 filii Amasai, filii Boni, filii Somer, 013 1CH 006 047 filii Moholi, filii Musi, filii Merari, filii Levi. 013 1CH 006 048 Fratres quoque eorum Levitæ, qui ordinati sunt in cunctum ministerium tabernaculi domus Domini. 013 1CH 006 049 Aaron vero et filii ejus adolebant incensum super altare holocausti, et super altare thymiamatis, in omne opus Sancti sanctorum: et ut precarentur pro Israël juxta omnia quæ præceperat Moyses servus Dei. 013 1CH 006 050 Hi sunt autem filii Aaron: Eleazar filius ejus, Phinees filius ejus, Abisue filius ejus, 013 1CH 006 051 Bocci filius ejus, Ozi filius ejus, Zarahia filius ejus, 013 1CH 006 052 Meraioth filius ejus, Amarias filius ejus, Achitob filius ejus, 013 1CH 006 053 Sadoc filius ejus, Achimaas filius ejus. 013 1CH 006 054 Et hæc habitacula eorum per vicos atque confinia, filiorum scilicet Aaron, juxta cognationes Caathitarum: ipsis enim sorte contigerant. 013 1CH 006 055 Dederunt igitur eis Hebron in terra Juda, et suburbana ejus per circuitum: 013 1CH 006 056 agros autem civitatis, et villas, Caleb filio Jephone. 013 1CH 006 057 Porro filiis Aaron dederunt civitates ad confugiendum Hebron, et Lobna, et suburbana ejus, 013 1CH 006 058 Jether quoque, et Esthemo cum suburbanis suis, sed et Helon, et Dabir cum suburbanis suis, 013 1CH 006 059 Asan quoque, et Bethsemes, et suburbana earum. 013 1CH 006 060 De tribu autem Benjamin, Gabee et suburbana ejus, et Almath cum suburbanis suis, Anathoth quoque cum suburbanis suis: omnes civitates, tredecim, per cognationes suas. 013 1CH 006 061 Filiis autem Caath residuis de cognatione sua dederunt ex dimidia tribu Manasse in possessionem urbes decem. 013 1CH 006 062 Porro filiis Gersom per cognationes suas de tribu Issachar, et de tribu Aser, et de tribu Nephthali, et de tribu Manasse in Basan, urbes tredecim. 013 1CH 006 063 Filiis autem Merari per cognationes suas de tribu Ruben, et de tribu Gad, et de tribu Zabulon, dederunt sorte civitates duodecim. 013 1CH 006 064 Dederunt quoque filii Israël Levitis civitates, et suburbana earum: 013 1CH 006 065 dederuntque per sortem, ex tribu filiorum Juda, et ex tribu filiorum Simeon, et ex tribu filiorum Benjamin urbes has, quas vocaverunt nominibus suis, 013 1CH 006 066 et his, qui erant de cognatione filiorum Caath, fueruntque civitates in terminis eorum de tribu Ephraim. 013 1CH 006 067 Dederunt ergo eis urbes ad confugiendum, Sichem cum suburbanis suis in monte Ephraim, et Gazer cum suburbanis suis, 013 1CH 006 068 Jecmaam quoque cum suburbanis suis, et Bethoron similiter, 013 1CH 006 069 necnon et Helon cum suburbanis suis, et Gethremmon in eumdem modum. 013 1CH 006 070 Porro ex dimidia tribu Manasse, Aner et suburbana ejus, Balaam et suburbana ejus: his videlicet, qui de cognatione filiorum Caath reliqui erant. 013 1CH 006 071 Filiis autem Gersom de cognatione dimidiæ tribus Manasse, Gaulon in Basan, et suburbana ejus, et Astaroth cum suburbanis suis. 013 1CH 006 072 De tribu Issachar, Cedes et suburbanis suis, et Dabereth cum suburbanis suis, 013 1CH 006 073 Ramoth quoque et suburbana ejus, et Anem cum suburbanis suis. 013 1CH 006 074 De tribu vero Aser: Masal cum suburbanis suis, et Abdon similiter, 013 1CH 006 075 Hucac quoque et suburbana ejus, et Rohob cum suburbanis suis. 013 1CH 006 076 Porro de tribu Nephthali, Cedes in Galilæa et suburbana ejus, Hamon cum suburbanis suis, et Cariathaim et suburbana ejus. 013 1CH 006 077 Filiis autem Merari residuis: de tribu Zabulon, Remmono et suburbana ejus, et Thabor cum suburbanis sus: 013 1CH 006 078 trans Jordanem quoque ex adverso Jericho contra orientem Jordanis, de tribu Ruben, Bosor in solitudine cum suburbanis suis, et Jassa cum suburbanis suis, 013 1CH 006 079 Cademoth quoque et suburbana ejus, et Mephaat cum suburbanis suis. 013 1CH 006 080 Necnon et de tribu Gad, Ramoth in Galaad et suburbana ejus, et Manaim cum suburbanis suis, 013 1CH 006 081 sed et Hesebon cum suburbanis suis, et Jezer cum suburbanis suis. 013 1CH 007 001 Porro filii Issachar: Thola, et Phua, Jasub, et Simeron, quatuor. 013 1CH 007 002 Filii Thola: Ozi, et Raphaia, et Jeriel, et Jemai, et Jebsem, et Samuel, principes per domos cognationum suarum. De stirpe Thola viri fortissimi numerati sunt in diebus David, viginti duo millia sexcenti. 013 1CH 007 003 Filii Ozi: Izrahia, de quo nati sunt Michaël, et Obadia, et Joël, et Jesia, quinque omnes principes. 013 1CH 007 004 Cumque eis per familias et populos suos, accincti ad prælium, viri fortissimi, triginta sex millia: multas enim habuerunt uxores, et filios. 013 1CH 007 005 Fratres quoque eorum per omnem cognationem Issachar robustissimi ad pugnandum, octoginta septem millia numerati sunt. 013 1CH 007 006 Filii Benjamin: Bela, et Bechor, et Jadihel, tres. 013 1CH 007 007 Filii Bela: Esbon, et Ozi, et Oziel, et Jerimoth, et Urai, quinque principes familiarum, et ad pugnandum robustissimi: numerus autem eorum, viginti duo millia et triginta quatuor. 013 1CH 007 008 Porro filii Bechor: Zamira, et Joas, et Eliezer, et Elioënai, et Amri, et Jerimoth, et Abia, et Anathoth, et Almath: omnes hi filii Bechor. 013 1CH 007 009 Numerati sunt autem per familias suas principes cognationum suarum ad bella fortissimi, viginti millia et ducenti. 013 1CH 007 010 Porro filii Jadihel: Balan. Filii autem Balan: Jehus, et Benjamin, et Aod, et Chanana, et Zethan, et Tharsis, et Ahisahar: 013 1CH 007 011 omnes hi filii Jadihel, principes cognationum suarum viri fortissimi, decem et septem millia et ducenti ad prælium procedentes. 013 1CH 007 012 Sepham quoque et Hapham filii Hir: et Hasim filii Aher. 013 1CH 007 013 Filii autem Nephthali: Jaziel, et Guni, et Jeser, et Sellum, filii Bala. 013 1CH 007 014 Porro filius Manasse, Esriel: concubinaque ejus Syra peperit Machir patrem Galaad. 013 1CH 007 015 Machir autem accepit uxores filiis suis Happhim, et Saphan: et habuit sororem nomine Maacha: nomen autem secundi, Salphaad, natæque sunt Salphaad filiæ. 013 1CH 007 016 Et peperit Maacha uxor Machir filium, vocavitque nomen ejus Phares: porro nomen fratris ejus, Sares: et filii ejus, Ulam, et Recen. 013 1CH 007 017 Filius autem Ulam, Badan: hi sunt filii Galaad, filii Machir, filii Manasse. 013 1CH 007 018 Soror autem ejus Regina peperit Virum decorum, et Abiezer, et Mohola. 013 1CH 007 019 Erant autem filii Semida, Ahin, et Sechem, et Leci, et Aniam. 013 1CH 007 020 Filii autem Ephraim: Suthala, Bared filius ejus, Thahath filius ejus, Elada filius ejus, Thahath filius ejus, hujus filius Zabad, 013 1CH 007 021 et hujus filius Suthula, et hujus filius Ezer et Elad: occiderunt autem eos viri Geth indigenæ, quia descenderant ut invaderent possessiones eorum. 013 1CH 007 022 Luxit igitur Ephraim pater eorum multis diebus, et venerunt fratres ejus ut consolarentur eum. 013 1CH 007 023 Ingressusque est ad uxorem suam: quæ concepit, et peperit filium, et vocavit nomen ejus Beria, eo quod in malis domus ejus ortus esset: 013 1CH 007 024 filia autem ejus fuit Sara, quæ ædificavit Bethoron inferiorem et superiorem, et Ozensara. 013 1CH 007 025 Porro filius ejus Rapha, et Reseph, et Thale, de quo natus est Thaan, 013 1CH 007 026 qui genuit Laadan: hujus quoque filius Ammiud, qui genuit Elisama, 013 1CH 007 027 de quo ortus est Nun, qui habuit filium Josue. 013 1CH 007 028 Possessio autem eorum et habitatio, Bethel cum filiabus suis, et contra orientem Noran, ad occidentalem plagam Gazer et filiæ ejus, Sichem quoque cum filiabus suis, usque ad Aza cum filiabus ejus. 013 1CH 007 029 Juxta filios quoque Manasse, Bethsan et filias ejus, Thanach et filias ejus, Mageddo et filias ejus, Dor et filias ejus: in his habitaverunt filii Joseph, filii Israël. 013 1CH 007 030 Filii Aser: Jemna, et Jesua, et Jessui, et Baria, et Sara soror eorum. 013 1CH 007 031 Filii autem Baria: Heber, et Melchiel: ipse est pater Barsaith. 013 1CH 007 032 Heber autem genuit Jephlat, et Somer, et Hotham, et Suaa sororem eorum. 013 1CH 007 033 Filii Jephlat: Phosech, et Chamaal, et Asoth: hi filii Jephlat. 013 1CH 007 034 Porro filii Somer: Ahi, et Roaga, et Haba, et Aram. 013 1CH 007 035 Filii autem Helem fratris ejus: Supha, et Jemna, et Selles, et Amal. 013 1CH 007 036 Filii Supha: Sue, Harnapher, et Sual, et Beri, et Jamra, 013 1CH 007 037 Bosor, et Hod, et Samma, et Salusa, et Jethran, et Bera. 013 1CH 007 038 Filii Jether: Jephone, et Phaspha, et Ara. 013 1CH 007 039 Filii autem Olla: Aree, et Haniel, et Resia. 013 1CH 007 040 Omnes hi filii Aser, principes cognationum, electi atque fortissimi duces ducum: numerus autem eorum ætatis quæ apta esset ad bellum, viginti sex millia. 013 1CH 008 001 Benjamin autem genuit Bale primogenitum suum, Asbel secundum, Ahara tertium, 013 1CH 008 002 Nohaa quartum, et Rapha quintum. 013 1CH 008 003 Fueruntque filii Bale: Addar, et Gera, et Abiud, 013 1CH 008 004 Abisue quoque et Naaman, et Ahoë, 013 1CH 008 005 sed et Gera, et Sephuphan, et Huram. 013 1CH 008 006 Hi sunt filii Ahod, principes cognationum habitantium in Gabaa, qui translati sunt in Manahath. 013 1CH 008 007 Naaman autem, et Achia, et Gera, ipse transtulit eos, et genuit Osa, et Ahiud. 013 1CH 008 008 Porro Saharaim genuit in regione Moab, postquam dimisit Husim et Bara uxores suas. 013 1CH 008 009 Genuit autem de Hodes uxore sua Jobab, et Sebia, et Mosa, et Molchom, 013 1CH 008 010 Jehus quoque, et Sechia, et Marma: hi sunt filii ejus principes in familiis suis. 013 1CH 008 011 Mehusim vero genuit Abitob et Elphaal. 013 1CH 008 012 Porro filii Elphaal: Heber, et Misaam, et Samad: hic ædificavit Ono, et Lod, et filias ejus. 013 1CH 008 013 Baria autem et Sama principes cognationum habitantium in Ajalon: hi fugaverunt habitatores Geth. 013 1CH 008 014 Et Ahio, et Sesac, et Jerimoth, 013 1CH 008 015 et Zabadia, et Arod, et Heder, 013 1CH 008 016 Michaël quoque, et Jespha, et Joha filii Baria. 013 1CH 008 017 Et Zabadia, et Mosollam, et Hezeci, et Heber, 013 1CH 008 018 et Jesamari, et Jezlia, et Jobab filii Elphaal, 013 1CH 008 019 et Jacim, et Zechri, et Zabdi, 013 1CH 008 020 et Elioënai, et Selethai, et Eliel, 013 1CH 008 021 et Adaia, et Baraia, et Samarath, filii Semei. 013 1CH 008 022 Et Jespham, et Heber, et Eliel, 013 1CH 008 023 et Abdon, et Zechri, et Hanan, 013 1CH 008 024 et Hanania, et Ælam, et Anathothia, 013 1CH 008 025 et Jephdaia, et Phanuel, filii Sesac. 013 1CH 008 026 Et Samsari, et Sohoria, et Otholia, 013 1CH 008 027 et Jersia, et Elia, et Zechri, filii Jeroham. 013 1CH 008 028 Hi patriarchæ, et cognationum principes, qui habitaverunt in Jerusalem. 013 1CH 008 029 In Gabaon autem habitaverunt Abigabaon, et nomen uxoris ejus Maacha: 013 1CH 008 030 filiusque ejus primogenitus Abdon, et Sur, et Cis, et Baal, et Nadab, 013 1CH 008 031 Gedor quoque, et Ahio, et Zacher, et Macelloth: 013 1CH 008 032 et Macelloth genuit Samaa: habitaveruntque ex adverso fratrum suorum in Jerusalem cum fratribus suis. 013 1CH 008 033 Ner autem genuit Cis, et Cis genuit Saul. Porro Saul genuit Jonathan, et Melchisua, et Abinadab, et Esbaal. 013 1CH 008 034 Filius autem Jonathan, Meribbaal: et Meribbaal genuit Micha. 013 1CH 008 035 Filii Micha, Phithon, et Melech, et Tharaa, et Ahaz. 013 1CH 008 036 Et Ahaz genuit Joada, et Joada genuit Alamath, et Azmoth, et Zamri: porro Zamri genuit Mosa, 013 1CH 008 037 et Mosa genuit Banaa, cujus filius fuit Rapha, de quo ortus est Elasa, qui genuit Asel. 013 1CH 008 038 Porro Asel sex filii fuerunt his nominibus: Ezricam, Bocru, Ismahel, Saria, Obdia, et Hanan: omnes hi filii Asel. 013 1CH 008 039 Filii autem Esec fratris ejus, Ulam primogenitus, et Jehus secundus, et Eliphalet tertius. 013 1CH 008 040 Fueruntque filii Ulam viri robustissimi, et magno robore tendentes arcum: et multos habentes filios ac nepotes, usque ad centum quinquaginta. Omnes hi filii Benjamin. 013 1CH 009 001 Universus ergo Israël dinumeratus est, et summa eorum scripta est in libro regum Israël et Juda: translatique sunt in Babylonem propter delictum suum. 013 1CH 009 002 Qui autem habitaverunt primi in possessionibus et in urbibus suis: Israël, et sacerdotes, et Levitæ, et Nathinæi. 013 1CH 009 003 Commorati sunt in Jerusalem de filiis Juda, et de filiis Benjamin, de filiis quoque Ephraim, et Manasse. 013 1CH 009 004 Othei filius Ammiud, filii Amri, filii Omrai, filii Bonni, de filiis Phares filii Juda. 013 1CH 009 005 Et de Siloni: Asaia primogenitus, et filii ejus. 013 1CH 009 006 De filiis autem Zara, Jehuel, et fratres eorum, sexcenti nonaginta. 013 1CH 009 007 Porro de filiis Benjamin: Salo filius Mosollam, filii Oduia, filii Asana, 013 1CH 009 008 et Jobania filius Jeroham, et Ela filius Ozi, filii Mochori, et Mosollam filius Saphatiæ, filii Rahuel, filii Jebaniæ, 013 1CH 009 009 et fratres eorum per familias suas, nongenti quinquaginta sex. Omnes hi principes cognationum per domos patrum suorum. 013 1CH 009 010 De sacerdotibus autem: Jedaia, Jojarib, et Jachin: 013 1CH 009 011 Azarias quoque filius Helciæ, filii Mosollam, filii Sadoc, filii Maraioth, filii Achitob, pontifex domus Dei. 013 1CH 009 012 Porro Adaias filius Jeroham, filii Phassur, filii Melchiæ, et Maasai filius Adiel filii Jezra, filii Mosollam, filii Mosollamith, filii Emmer. 013 1CH 009 013 Fratres quoque eorum principes per familias suas, mille septingenti sexaginta, fortissimi robore ad faciendum opus ministerii in domo Dei. 013 1CH 009 014 De Levitis autem: Semeia filius Hassub filii Ezricam, filii Hasebia de filiis Merari. 013 1CH 009 015 Bacbacar quoque carpentarius, et Galal, et Mathania filius Micha, filii Zechri, filii Asaph: 013 1CH 009 016 et Obdia filius Semeiæ, filii Galal, filii Idithun: et Barachia filius Asa, filii Elcana, qui habitavit in atriis Netophati. 013 1CH 009 017 Janitores autem: Sellum, et Accub, et Telmon, et Ahimam: et frater eorum Sellum princeps, 013 1CH 009 018 usque ad illud tempus, in porta regis ad orientem, observabant per vices suas de filiis Levi. 013 1CH 009 019 Sellum vero filius Core filii Abiasaph, filii Core, cum fratribus suis, et domo patris sui, hi sunt Coritæ super opera ministerii, custodes vestibulorum tabernaculi: et familiæ eorum per vices castrorum Domini custodientes introitum. 013 1CH 009 020 Phinees autem filius Eleazari erat dux eorum coram Domino. 013 1CH 009 021 Porro Zacharias filius Mosollamia, janitor portæ tabernaculi testimonii. 013 1CH 009 022 Omnes hi electi in ostiarios per portas, ducenti duodecim: et descripti in villis propriis, quos constituerunt David, et Samuel videns, in fide sua, 013 1CH 009 023 tam ipsos quam filios eorum, in ostiis domus Domini et in tabernaculo vicibus suis. 013 1CH 009 024 Per quatuor ventos erant ostiarii: id est, ad orientem, et ad occidentem, et ad aquilonem, et ad austrum. 013 1CH 009 025 Fratres autem eorum in viculis morabantur, et veniebant in sabbatis suis de tempore usque ad tempus. 013 1CH 009 026 His quatuor Levitis creditus erat omnis numerus janitorum, et erant super exedras et thesauros domus Domini. 013 1CH 009 027 Per gyrum quoque templi Domini morabantur in custodiis suis: ut cum tempus fuisset, ipsi mane aperirent fores. 013 1CH 009 028 De horum genere erant et super vasa ministerii: ad numerum enim et inferebantur vasa, et efferebantur. 013 1CH 009 029 De ipsis et qui credita habebant utensilia sanctuarii, præerant similæ, et vino, et oleo, et thuri, et aromatibus. 013 1CH 009 030 Filii autem sacerdotum unguenta ex aromatibus conficiebant. 013 1CH 009 031 Et Mathathias Levites primogenitus Sellum Coritæ, præfectus erat eorum quæ in sartagine frigebantur. 013 1CH 009 032 Porro de filiis Caath fratribus eorum, super panes erant propositionis, ut semper novos per singula sabbata præpararent. 013 1CH 009 033 Hi sunt principes cantorum per familias Levitarum, qui in exedris morabantur, ut die ac nocte jugiter suo ministerio deservirent. 013 1CH 009 034 Capita Levitarum, per familias suas principes, manserunt in Jerusalem. 013 1CH 009 035 In Gabaon autem commorati sunt pater Gabaon Jehiel, et nomen uxoris ejus Maacha. 013 1CH 009 036 Filius primogenitus ejus Abdon, et Sur, et Cis, et Baal, et Ner, et Nadab, 013 1CH 009 037 Gedor quoque, et Ahio, et Zacharias, et Macelloth. 013 1CH 009 038 Porro Macelloth genuit Samaan: isti habitaverunt e regione fratrum suorum in Jerusalem cum fratribus suis. 013 1CH 009 039 Ner autem genuit Cis, et Cis genuit Saul, et Saul genuit Jonathan, et Melchisua, et Abinadab, et Esbaal. 013 1CH 009 040 Filius autem Jonathan, Meribbaal: et Meribbaal genuit Micha. 013 1CH 009 041 Porro filii Micha, Phithon, et Melech, et Tharaa, et Ahaz. 013 1CH 009 042 Ahaz autem genuit Jara, et Jara genuit Alamath, et Azmoth, et Zamri. Zamri autem genuit Mosa. 013 1CH 009 043 Mosa vero genuit Banaa, cujus filius Raphaia, genuit Elasa, de quo ortus est Asel. 013 1CH 009 044 Porro Asel sex filios habuit, his nominibus: Ezricam, Bocru, Ismahel, Saria, Obdia, Hanan: hi sunt filii Asel. 013 1CH 010 001 Philisthiim autem pugnabant contra Israël, fugeruntque viri Israël Palæsthinos, et ceciderunt vulnerati in monte Gelboë. 013 1CH 010 002 Cumque appropinquassent Philisthæi, persequentes Saul et filios ejus, percusserunt Jonathan, et Abinadab, et Melchisua filios Saul. 013 1CH 010 003 Et aggravatum est prælium contra Saul, inveneruntque eum sagittarii, et vulneraverunt jaculis. 013 1CH 010 004 Et dixit Saul ad armigerum suum: Evagina gladium tuum, et interfice me, ne forte veniant incircumcisi isti, et illudant mihi. Noluit autem armiger ejus hoc facere, timore perterritus: arripuit ergo Saul ensem, et irruit in eum. 013 1CH 010 005 Quod cum vidisset armiger ejus, videlicet mortuum esse Saul, irruit etiam ipse in gladium suum, et mortuus est. 013 1CH 010 006 Interiit ergo Saul: et tres filii ejus, et omnis domus illius pariter concidit. 013 1CH 010 007 Quod cum vidissent viri Israël qui habitabant in campestribus, fugerunt: et Saul ac filiis ejus mortuis, dereliquerunt urbes suas, et huc illucque dispersi sunt: veneruntque Philisthiim, et habitaverunt in eis. 013 1CH 010 008 Die igitur altero detrahentes Philisthiim spolia cæsorum, invenerunt Saul et filios ejus jacentes in monte Gelboë. 013 1CH 010 009 Cumque spoliassent eum, et amputassent caput, armisque nudassent, miserunt in terram suam, ut circumferretur, et ostenderetur idolorum templis, et populis: 013 1CH 010 010 arma autem ejus consecraverunt in fano dei sui, et caput affixerunt in templo Dagon. 013 1CH 010 011 Hoc cum audissent viri Jabes Galaad, omnia scilicet quæ Philisthiim fecerant super Saul, 013 1CH 010 012 consurrexerunt singuli virorum fortium, et tulerunt cadavera Saul et filiorum ejus: attuleruntque ea in Jabes, et sepelierunt ossa eorum subter quercum, quæ erat in Jabes, et jejunaverunt septem diebus. 013 1CH 010 013 Mortuus est ergo Saul propter iniquitates suas, eo quod prævaricatus sit mandatum Domini quod præceperat, et non custodierit illud: sed insuper etiam pythonissam consuluerit, 013 1CH 010 014 nec speraverit in Domino: propter quod interfecit eum, et transtulit regnum ejus ad David filium Isai. 013 1CH 011 001 Congregatus est igitur omnis Israël ad David in Hebron, dicens: Os tuum sumus, et caro tua. 013 1CH 011 002 Heri quoque et nudiustertius cum adhuc regnaret Saul, tu eras qui educebas et introducebas Israël: tibi enim dixit Dominus Deus tuus: Tu pasces populum meum Israël, et tu eris princeps super eum. 013 1CH 011 003 Venerunt ergo omnes majores natu Israël ad regem in Hebron, et iniit David cum eis fœdus coram Domino: unxeruntque eum regem super Israël, juxta sermonem Domini quem locutus est in manu Samuel. 013 1CH 011 004 Abiit quoque David et omnis Israël in Jerusalem: hæc est Jebus, ubi erant Jebusæi habitatores terræ. 013 1CH 011 005 Dixeruntque qui habitabant in Jebus ad David: Non ingredieris huc. Porro David cepit arcem Sion, quæ est civitas David, 013 1CH 011 006 dixitque: Omnis qui percusserit Jebusæum in primis, erit princeps et dux. Ascendit igitur primus Joab filius Sarviæ, et factus est princeps. 013 1CH 011 007 Habitavit autem David in arce, et idcirco appellata est civitas David. 013 1CH 011 008 Ædificavitque urbem in circuitu a Mello usque ad gyrum; Joab autem reliqua urbis exstruxit. 013 1CH 011 009 Proficiebatque David vadens et crescens, et Dominus exercituum erat cum eo. 013 1CH 011 010 Hi principes virorum fortium David, qui adjuverunt eum ut rex fieret super omnem Israël, juxta verbum Domini quod locutus est ad Israël. 013 1CH 011 011 Et iste numerus robustorum David: Jesbaam filius Hachamoni princeps inter triginta: iste levavit hastam suam super trecentos vulneratos una vice. 013 1CH 011 012 Et post eum Eleazar filius patrui ejus Ahohites, qui erat inter tres potentes. 013 1CH 011 013 Iste fuit cum David in Phesdomim, quando Philisthiim congregati sunt ad locum illum in prælium: et erat ager regionis illius plenus hordeo, fugeratque populus a facie Philisthinorum. 013 1CH 011 014 Hi steterunt in medio agri, et defenderunt eum: cumque percussissent Philisthæos, dedit Dominus salutem magnam populo suo. 013 1CH 011 015 Descenderunt autem tres de triginta principibus ad petram, in qua erat David, ad speluncam Odollam, quando Philisthiim fuerant castrametati in valle Raphaim. 013 1CH 011 016 Porro David erat in præsidio, et statio Philisthinorum in Bethlehem. 013 1CH 011 017 Desideravit igitur David, et dixit: O si quis daret mihi aquam de cisterna Bethlehem, quæ est in porta! 013 1CH 011 018 Tres ergo isti per media castra Philisthinorum perrexerunt, et hauserunt aquam de cisterna Bethlehem quæ erat in porta, et attulerunt ad David ut biberet. Qui noluit, sed magis libavit illam Domino, 013 1CH 011 019 dicens: Absit ut in conspectu Dei mei hoc faciam, et sanguinem istorum virorum bibam: quia in periculo animarum suarum attulerunt mihi aquam. Et ob hanc causam noluit bibere: hæc fecerunt tres robustissimi. 013 1CH 011 020 Abisai quoque frater Joab ipse erat princeps trium, et ipse levavit hastam suam contra trecentos vulneratos, et ipse erat inter tres nominatissimus, 013 1CH 011 021 et inter tres secundos inclytus, et princeps eorum: verumtamen usque ad tres primos non pervenerat. 013 1CH 011 022 Banaias filius Jojadæ viri robustissimi, qui multa opera perpetrarat, de Cabseel: ipse percussit duos ariel Moab, et ipse descendit et interfecit leonem in media cisterna tempore nivis. 013 1CH 011 023 Et ipse percussit virum ægyptium, cujus statura erat quinque cubitorum, et habebat lanceam ut liciatorium texentium: descendit igitur ad eum cum virga, et rapuit hastam quam tenebat manu, et interfecit eum hasta sua. 013 1CH 011 024 Hæc fecit Banaias filius Jojadæ, qui erat inter tres robustos nominatissimus, 013 1CH 011 025 inter triginta primus, verumtamen ad tres usque non pervenerat: posuit autem eum David ad auriculam suam. 013 1CH 011 026 Porro fortissimi viri in exercitu, Asahel frater Joab, et Elchanan filius patrui ejus de Bethlehem, 013 1CH 011 027 Sammoth Arorites, Helles Pharonites, 013 1CH 011 028 Ira filius Acces Thecuites, Abiezer Anathothites, 013 1CH 011 029 Sobbochai Husathites, Ilai Ahohites, 013 1CH 011 030 Maharai Netophathites, Heled filius Baana Netophathites, 013 1CH 011 031 Ethai filius Ribai de Gabaath filiorum Benjamin, Banaia Pharatonites, 013 1CH 011 032 Hurai de torrente Gaas, Abiel Arbathites, Azmoth Bauramites, Eliaba Salabonites. 013 1CH 011 033 Filii Assem Gezonites, Jonathan filius Sage Ararites, 013 1CH 011 034 Ahiam filius Sachar Ararites, 013 1CH 011 035 Eliphal filius Ur, 013 1CH 011 036 Hepher Mecherathites, Ahia Phelonites, 013 1CH 011 037 Hesro Carmelites, Naarai filius Asbai, 013 1CH 011 038 Joël frater Nathan, Mibahar filius Agarai, 013 1CH 011 039 Selec Ammonites, Naharai Berothites armiger Joab filii Sarviæ, 013 1CH 011 040 Ira Jethræus, Gareb Jethræus, 013 1CH 011 041 Urias Hethæus, Zabad filius Oholi, 013 1CH 011 042 Adina filius Siza Rubenites princeps Rubenitarum, et cum eo triginta: 013 1CH 011 043 Hanan filius Maacha, et Josaphat Mathanites, 013 1CH 011 044 Ozia Astarothites, Samma, et Jehiel filii Hotham Arorites, 013 1CH 011 045 Jedihel filius Samri, et Joha frater ejus Thosaites, 013 1CH 011 046 Eliel Mahumites, et Jeribai, et Josaia filii Elnaëm, et Jethma Moabites, 013 1CH 011 047 Eliel, et Obed, et Jasiel de Masobia. 013 1CH 012 001 Hi quoque venerunt ad David in Siceleg, cum adhuc fugeret Saul filium Cis, qui erant fortissimi et egregii pugnatores, 013 1CH 012 002 tendentes arcum, et utraque manu fundis saxa jacientes, et dirigentes sagittas, de fratribus Saul ex Benjamin. 013 1CH 012 003 Princeps Ahiecer, et Joas filii Samaa Gabaathites, et Jaziel, et Phallet filii Azmoth, et Baracha, et Jehu Anathotites. 013 1CH 012 004 Samaias quoque Gabaonites fortissimus inter triginta et super triginta. Jeremias, et Jeheziel, et Johanan, et Jezabad Gaderothites. 013 1CH 012 005 Et Eluzai, et Jerimuth, et Baalia, et Samaria, et Saphatia Haruphites. 013 1CH 012 006 Elcana, et Jesia, et Azareel, et Joëzer, et Jesbaam de Carehim: 013 1CH 012 007 Joëla quoque, et Zabadia filii Jeroham de Gedor. 013 1CH 012 008 Sed et de Gaddi transfugerunt ad David cum lateret in deserto, viri robustissimi, et pugnatores optimi, tenentes clypeum et hastam: facies eorum quasi facies leonis, et veloces quasi capreæ in montibus: 013 1CH 012 009 Ezer princeps, Obdias secundus, Eliab tertius, 013 1CH 012 010 Masmana quartus, Jeremias quintus, 013 1CH 012 011 Ethi sextus, Eliel septimus, 013 1CH 012 012 Johanan octavus, Elzebad nonus, 013 1CH 012 013 Jeremias decimus, Machbanai undecimus. 013 1CH 012 014 Hi de filiis Gad principes exercitus: novissimus centum militibus præerat, et maximus mille. 013 1CH 012 015 Isti sunt qui transierunt Jordanem mense primo, quando inundare consuevit super ripas suas: et omnes fugaverunt qui morabantur in vallibus ad orientalem plagam et occidentalem. 013 1CH 012 016 Venerunt autem et de Benjamin et de Juda ad præsidium in quo morabatur David. 013 1CH 012 017 Egressusque est David obviam eis, et ait: Si pacifice venistis ad me ut auxiliemini mihi, cor meum jungatur vobis: si autem insidiamini mihi pro adversariis meis, cum ego iniquitatem in manibus non habeam, videat Deus patrum nostrorum, et judicet. 013 1CH 012 018 Spiritus vero induit Amasai principem inter triginta, et ait: Tui sumus, o David, et tecum, fili Isai. Pax, pax tibi, et pax adjutoribus tuis: te enim adjuvat Deus tuus. Suscepit ergo eos David, et constituit principes turmæ. 013 1CH 012 019 Porro de Manasse transfugerunt ad David, quando veniebat cum Philisthiim adversus Saul ut pugnaret: et non dimicavit cum eis, quia inito consilio remiserunt eum principes Philisthinorum, dicentes: Periculo capitis nostri revertetur ad dominum suum Saul. 013 1CH 012 020 Quando igitur reversus est in Siceleg, transfugerunt ad eum de Manasse, Ednas, et Jozabad, et Jedihel, et Michaël, et Ednas, et Jozabad, et Eliu, et Salathi, principes millium in Manasse. 013 1CH 012 021 Hi præbuerunt auxilium David adversus latrunculos: omnes enim erant viri fortissimi, et facti sunt principes in exercitu. 013 1CH 012 022 Sed et per singulos dies veniebant ad David ad auxiliandum ei, usque dum fieret grandis numerus, quasi exercitus Dei. 013 1CH 012 023 Iste quoque est numerus principum exercitus qui venerunt ad David cum esset in Hebron, ut transferrent regnum Saul ad eum, juxta verbum Domini. 013 1CH 012 024 Filii Juda portantes clypeum et hastam, sex millia octingenti expediti ad prælium. 013 1CH 012 025 De filiis Simeon virorum fortissimorum ad pugnandum, septem millia centum. 013 1CH 012 026 De filiis Levi, quatuor millia sexcenti. 013 1CH 012 027 Jojoda quoque princeps de stirpe Aaron, et cum eo tria millia septingenti. 013 1CH 012 028 Sadoc etiam puer egregiæ indolis, et domus patris ejus, principes viginti duo. 013 1CH 012 029 De filiis autem Benjamin fratribus Saul, tria millia: magna enim pars eorum adhuc sequebatur domum Saul. 013 1CH 012 030 Porro de filiis Ephraim viginti millia octingenti, fortissimi robore, viri nominati in cognationibus suis. 013 1CH 012 031 Et ex dimidia tribu Manasse, decem et octo millia, singuli per nomina sua, venerunt ut constituerent regem David. 013 1CH 012 032 De filiis quoque Issachar viri eruditi, qui noverant singula tempora ad præcipiendum quid facere deberet Israël, principes ducenti: omnis autem reliqua tribus eorum consilium sequebatur. 013 1CH 012 033 Porro de Zabulon qui egrediebantur ad prælium, et stabant in acie instructi armis bellicis, quinquaginta millia venerunt in auxilium, non in corde duplici. 013 1CH 012 034 Et de Nephthali, principes mille, et cum eis instructi clypeo et hasta, triginta et septem millia. 013 1CH 012 035 De Dan etiam præparati ad prælium, viginti octo millia sexcenti. 013 1CH 012 036 Et de Aser egredientes ad pugnam, et in acie provocantes, quadraginta millia. 013 1CH 012 037 Trans Jordanem autem de filiis Ruben, et de Gad, et dimidia parte tribus Manasse, instructi armis bellicis, centum viginti millia. 013 1CH 012 038 Omnes isti viri bellatores expediti ad pugnandum, corde perfecto venerunt in Hebron, ut constituerent regem David super universum Israël: sed et omnes reliqui ex Israël uno corde erant, ut rex fieret David. 013 1CH 012 039 Fueruntque ibi apud David tribus diebus comedentes et bibentes: præparaverant enim eis fratres sui. 013 1CH 012 040 Sed et qui juxta eos erant, usque ad Issachar, et Zabulon, et Nephthali, afferebant panes in asinis, et camelis, et mulis, et bobus ad vescendum: farinam, palathas, uvam passam, vinum, oleum, boves, arietes ad omnem copiam: gaudium quippe erat in Israël. 013 1CH 013 001 Iniit autem consilium David cum tribunis, et centurionibus, et universis principibus, 013 1CH 013 002 et ait ad omnem cœtum Israël: Si placet vobis, et a Domino Deo nostro egreditur sermo quem loquor, mittamus ad fratres nostros reliquos in universas regiones Israël, et ad sacerdotes et Levitas qui habitant in suburbanis urbium, ut congregentur ad nos, 013 1CH 013 003 et reducamus arcam Dei nostri ad nos: non enim requisivimus eam in diebus Saul. 013 1CH 013 004 Et respondit universa multitudo ut ita fieret: placuerat enim sermo omni populo. 013 1CH 013 005 Congregavit ergo David cunctum Israël, a Sihor Ægypti usque dum ingrediaris Emath, ut adduceret arcam Dei de Cariathiarim. 013 1CH 013 006 Et ascendit David, et omnis vir Israël, ad collem Cariathiarim, qui est in Juda, ut afferret inde arcam Domini Dei sedentis super cherubim, ubi invocatum est nomen ejus. 013 1CH 013 007 Imposueruntque arcam Dei super plaustrum novum, de domo Abinadab: Oza autem, et frater ejus minabant plaustrum. 013 1CH 013 008 Porro David, et universus Israël, ludebant coram Deo omni virtute in canticis, et in citharis, et psalteriis, et tympanis, et cymbalis, et tubis. 013 1CH 013 009 Cum autem pervenisset ad aream Chidon, tetendit Oza manum suam, ut sustentaret arcam: bos quippe lasciviens paululum inclinaverat eam. 013 1CH 013 010 Iratus est itaque Dominus contra Ozam, et percussit eum, eo quod tetigisset arcam: et mortuus est ibi coram Domino. 013 1CH 013 011 Contristatusque est David, eo quod divisisset Dominus Ozam: vocavitque locum illum Divisio Ozæ, usque in præsentem diem. 013 1CH 013 012 Et timuit Deum tunc temporis, dicens: Quomodo possum ad me introducere arcam Dei? 013 1CH 013 013 et ob hanc causam non adduxit eam ad se, hoc est, in civitatem David, sed avertit in domum Obededom Gethæi. 013 1CH 013 014 Mansit ergo arca Dei in domo Obededom tribus mensibus: et benedixit Dominus domui ejus, et omnibus quæ habebat. 013 1CH 014 001 Misit quoque Hiram rex Tyri nuntios ad David, et ligna cedrina, et artifices parietum, lignorumque, ut ædificarent ei domum. 013 1CH 014 002 Cognovitque David quod confirmasset eum Dominus in regem super Israël, et sublevatum esset regnum suum super populum ejus Israël. 013 1CH 014 003 Accepit quoque David alias uxores in Jerusalem, genuitque filios et filias. 013 1CH 014 004 Et hæc nomina eorum, qui nati sunt ei in Jerusalem: Samua, et Sobab, Nathan, et Salomon, 013 1CH 014 005 Jebahar, et Elisua, et Eliphalet, 013 1CH 014 006 Noga quoque, et Napheg, et Japhia, 013 1CH 014 007 Elisama, et Baaliada, et Eliphalet. 013 1CH 014 008 Audientes autem Philisthiim eo quod unctus esset David regem super universum Israël, ascenderunt omnes ut quærerent eum: quod cum audisset David, egressus est obviam eis. 013 1CH 014 009 Porro Philisthiim venientes, diffusi sunt in valle Raphaim. 013 1CH 014 010 Consuluitque David Dominum, dicens: Si ascendam ad Philisthæos, et si trades eos in manu mea? Et dixit ei Dominus: Ascende, et tradam eos in manu tua. 013 1CH 014 011 Cumque illi ascendissent in Baalpharasim, percussit eos ibi David, et dixit: Divisit Deus inimicos meos per manum meam, sicut dividuntur aquæ: et idcirco vocatum est nomen illius loci Baalpharasim. 013 1CH 014 012 Dereliqueruntque ibi deos suos, quos David jussit exuri. 013 1CH 014 013 Alia etiam vice Philisthiim irruerunt, et diffusi sunt in valle. 013 1CH 014 014 Consuluitque rursum David Deum, et dixit ei Deus: Non ascendas post eos: recede ab eis, et venies contra illos ex adverso pyrorum. 013 1CH 014 015 Cumque audieris sonitum gradientis in cacumine pyrorum, tunc egredieris ad bellum: egressus est enim Deus ante te, ut percutiat castra Philisthiim. 013 1CH 014 016 Fecit ergo David sicut præceperat ei Deus, et percussit castra Philisthinorum, de Gabaon usque Gazera. 013 1CH 014 017 Divulgatumque est nomen David in universis regionibus, et Dominus dedit pavorem ejus super omnes gentes. 013 1CH 015 001 Fecit quoque sibi domos in civitate David: et ædificavit locum arcæ Dei, tetenditque ei tabernaculum. 013 1CH 015 002 Tunc dixit David: Illicitum est ut a quocumque portetur arca Dei nisi a Levitis, quos elegit Dominus ad portandum eam, et ad ministrandum sibi usque in æternum. 013 1CH 015 003 Congregavitque universum Israël in Jerusalem, ut afferretur arca Dei in locum suum, quem præparaverat ei: 013 1CH 015 004 necnon et filios Aaron, et Levitas. 013 1CH 015 005 De filiis Caath, Uriel princeps fuit, et fratres ejus centum viginti. 013 1CH 015 006 De filiis Merari, Asaia princeps: et fratres ejus ducenti viginti. 013 1CH 015 007 De filiis Gersom, Joël princeps: et fratres ejus centum triginta. 013 1CH 015 008 De filiis Elisaphan, Semeias princeps: et fratres ejus ducenti. 013 1CH 015 009 De filiis Hebron, Eliel princeps: et fratres ejus octoginta. 013 1CH 015 010 De filiis Oziel, Aminadab princeps: et fratres ejus centum duodecim. 013 1CH 015 011 Vocavitque David Sadoc et Abiathar sacerdotes, et Levitas, Uriel, Asaiam, Joël, Semeiam, Eliel, et Aminadab: 013 1CH 015 012 et dixit ad eos: Vos, qui estis principes familiarum Leviticarum, sanctificamini cum fratribus vestris, et afferte arcam Domini Dei Israël ad locum qui ei præparatus est: 013 1CH 015 013 ne ut a principio, quia non eratis præsentes, percussit nos Dominus; sic et nunc fiat, illicitum quid nobis agentibus. 013 1CH 015 014 Sanctificati sunt ergo sacerdotes et Levitæ ut portarent arcam Domini Dei Israël. 013 1CH 015 015 Et tulerunt filii Levi arcam Dei, sicut præceperat Moyses juxta verbum Domini, humeris suis in vectibus. 013 1CH 015 016 Dixitque David principibus Levitarum, ut constituerent de fratribus suis cantores in organis musicorum, nablis videlicet, et lyris, et cymbalis, ut resonaret in excelsis sonitus lætitiæ. 013 1CH 015 017 Constitueruntque Levitas: Heman filium Joël, et de fratribus ejus Asaph filium Barachiæ: de filiis vero Merari, fratribus eorum: Ethan filium Casaiæ. 013 1CH 015 018 Et cum eis fratres eorum: in secundo ordine, Zachariam, et Ben, et Jaziel, et Semiramoth, et Jahiel, et Ani, Eliab, et Banaiam, et Maasiam, et Mathathiam, et Eliphalu, et Maceniam, et Obededom, et Jehiel, janitores. 013 1CH 015 019 Porro cantores, Heman, Asaph, et Ethan, in cymbalis æneis concrepantes. 013 1CH 015 020 Zacharias autem, et Oziel, et Semiramoth, et Jahiel, et Ani, et Eliab, et Maasias, et Banaias in nablis arcana cantabant. 013 1CH 015 021 Porro Mathathias, et Eliphalu, et Macenias, et Obededom, et Jehiel, et Ozaziu, in citharis pro octava canebant epinicion. 013 1CH 015 022 Chonenias autem princeps Levitarum, prophetiæ præerat, ad præcinendam melodiam: erat quippe valde sapiens. 013 1CH 015 023 Et Barachias, et Elcana, janitores arcæ. 013 1CH 015 024 Porro Sebenias, et Josaphat, et Nathanaël, et Amasai, et Zacharias, et Banaias, et Eliezer sacerdotes, clangebant tubis coram arca Dei: et Obededom et Jehias erant janitores arcæ. 013 1CH 015 025 Igitur David, et omnes majores natu Israël, et tribuni, ierunt ad deportandam arcam fœderis Domini de domo Obededom cum lætitia. 013 1CH 015 026 Cumque adjuvisset Deus Levitas qui portabant arcam fœderis Domini, immolabantur septem tauri, et septem arietes. 013 1CH 015 027 Porro David erat indutus stola byssina, et universi Levitæ qui portabant arcam, cantoresque, et Chonenias princeps prophetiæ inter cantores: David autem etiam indutus erat ephod lineo. 013 1CH 015 028 Universusque Israël deducebant arcam fœderis Domini in jubilo, et sonitu buccinæ, et tubis, et cymbalis, et nablis, et citharis concrepantes. 013 1CH 015 029 Cumque pervenisset arca fœderis Domini usque ad civitatem David, Michol filia Saul prospiciens per fenestram vidit regem David saltantem atque ludentem, et despexit eum in corde suo. 013 1CH 016 001 Attulerunt igitur arcam Dei, et constituerunt eam in medio tabernaculi quod tetenderat ei David: et obtulerunt holocausta et pacifica coram Deo. 013 1CH 016 002 Cumque complesset David offerens holocausta et pacifica, benedixit populo in nomine Domini. 013 1CH 016 003 Et divisit universis per singulos, a viro usque ad mulierem, tortam panis, et partem assæ carnis bubalæ, et frixam oleo similam. 013 1CH 016 004 Constituitque coram arca Domini de Levitis, qui ministrarent, et recordarentur operum ejus, et glorificarent atque laudarent Dominum Deum Israël: 013 1CH 016 005 Asaph principem, et secundum ejus Zachariam: porro Jahiel, et Semiramoth, et Jehiel, et Mathathiam, et Eliab, et Banaiam, et Obededom: Jehiel super organa psalterii et lyras: Asaph autem ut cymbalis personaret: 013 1CH 016 006 Banaiam vero et Jaziel sacerdotes canere tuba jugiter coram arca fœderis Domini. 013 1CH 016 007 In illo die fecit David principem ad confitendum Domino Asaph et fratres ejus: 013 1CH 016 008 [Confitemini Domino, et invocate nomen ejus: notas facite in populis adinventiones ejus. 013 1CH 016 009 Cantate ei, et psallite ei, et narrate omnia mirabilia ejus. 013 1CH 016 010 Laudate nomen sanctum ejus: lætetur cor quærentium Dominum. 013 1CH 016 011 Quærite Dominum, et virtutem ejus: quærite faciem ejus semper. 013 1CH 016 012 Recordamini mirabilium ejus quæ fecit; signorum illius, et judiciorum oris ejus, 013 1CH 016 013 semen Israël servi ejus, filii Jacob electi ejus. 013 1CH 016 014 Ipse Dominus Deus noster: in universa terra judicia ejus. 013 1CH 016 015 Recordamini in sempiternum pacti ejus: sermonis quem præcepit in mille generationes, 013 1CH 016 016 quem pepigit cum Abraham, et juramenti illius cum Isaac. 013 1CH 016 017 Et constituit illud Jacob in præceptum, et Israël in pactum sempiternum, 013 1CH 016 018 dicens: Tibi dabo terram Chanaan, funiculum hæreditatis vestræ: 013 1CH 016 019 cum essent pauci numero, parvi et coloni ejus. 013 1CH 016 020 Et transierunt de gente in gentem, et de regno ad populum alterum. 013 1CH 016 021 Non dimisit quemquam calumniari eos, sed increpavit pro eis reges. 013 1CH 016 022 Nolite tangere christos meos, et in prophetis meis nolite malignari. 013 1CH 016 023 Cantate Domino omnis terra; annuntiate ex die in diem salutare ejus: 013 1CH 016 024 narrate in gentibus gloriam ejus; in cunctis populis mirabilia ejus. 013 1CH 016 025 Quia magnus Dominus, et laudabilis nimis, et horribilis super omnes deos. 013 1CH 016 026 Omnes enim dii populorum idola: Dominus autem cælos fecit. 013 1CH 016 027 Confessio et magnificentia coram eo: fortitudo et gaudium in loco ejus. 013 1CH 016 028 Afferte Domino, familiæ populorum: afferte Domino gloriam et imperium. 013 1CH 016 029 Date Domino gloriam; nomini ejus levate sacrificium, et venite in conspectu ejus: et adorate Dominum in decore sancto. 013 1CH 016 030 Commoveatur a facie ejus omnis terra: ipse enim fundavit orbem immobilem. 013 1CH 016 031 Lætentur cæli, et exultet terra, et dicant in nationibus: Dominus regnavit. 013 1CH 016 032 Tonet mare et plenitudo ejus; exultent agri, et omnia quæ in eis sunt. 013 1CH 016 033 Tunc laudabunt ligna saltus coram Domino: quia venit judicare terram. 013 1CH 016 034 Confitemini Domino, quoniam bonus: quoniam in æternum misericordia ejus. 013 1CH 016 035 Et dicite: Salva nos, Deus salvator noster, et congrega nos, et erue de gentibus: ut confiteamur nomini sancto tuo, et exultemus in carminibus tuis. 013 1CH 016 036 Benedictus Dominus Deus Israël, ab æterno usque in æternum.] Et dicat omnis populo: Amen, et hymnum Domino. 013 1CH 016 037 Reliquit itaque ibi coram arca fœderis Domini Asaph et fratres ejus, ut ministrarent in conspectu arcæ jugiter per singulos dies, et vices suas. 013 1CH 016 038 Porro Obededom, et fratres ejus sexaginta octo: et Obededom filium Idithun, et Hosa, constituit janitores; 013 1CH 016 039 Sadoc autem sacerdotem, et fratres ejus sacerdotes, coram tabernaculo Domini in excelso quod erat in Gabaon, 013 1CH 016 040 ut offerrent holocausta Domino super altare holocautomatis jugiter, mane et vespere, juxta omnia quæ scripta sunt in lege Domini, quam præcepit Israëli. 013 1CH 016 041 Et post eum Heman, et Idithun, et reliquos electos, unumquemque vocabulo suo ad confitendum Domino, quoniam in æternum misericordia ejus. 013 1CH 016 042 Heman quoque et Idithun canentes tuba, et quatientes cymbala et omnia musicorum organa ad canendum Deo: filios autem Idithun fecit esse portarios. 013 1CH 016 043 Reversusque est omnis populus in domum suam: et David, ut benediceret etiam domui suæ. 013 1CH 017 001 Cum autem habitaret David in domo sua, dixit ad Nathan prophetam: Ecce ego habito in domo cedrina: arca autem fœderis Domini sub pellibus est. 013 1CH 017 002 Et ait Nathan ad David: Omnia quæ in corde tuo sunt, fac: Deus enim tecum est. 013 1CH 017 003 Igitur nocte illa factus est sermo Dei ad Nathan, dicens: 013 1CH 017 004 Vade, et loquere David servo meo: Hæc dicit Dominus: Non ædificabis tu mihi domum ad habitandum. 013 1CH 017 005 Neque enim mansi in domo ex eo tempore quo eduxi Israël usque ad diem hanc: sed fui semper mutans loca tabernaculi, et in tentorio 013 1CH 017 006 manens cum omni Israël. Numquid locutus sum saltem uni judicum Israël, quibus præceperam ut pascerent populum meum, et dixi: Quare non ædificastis mihi domum cedrinam? 013 1CH 017 007 Nunc itaque sic loqueris ad servum meum David: Hæc dicit Dominus exercituum: Ego tuli te, cum in pascuis sequereris gregem, ut esses dux populi mei Israël: 013 1CH 017 008 et fui tecum quocumque perrexisti, et interfeci omnes inimicos tuos coram te, fecique tibi nomen quasi unius magnorum qui celebrantur in terra. 013 1CH 017 009 Et dedi locum populo meo Israël: plantabitur, et habitabit in eo, et ultra non commovebitur: nec filii iniquitatis atterent eos, sicut a principio, 013 1CH 017 010 ex diebus quibus dedi judices populo meo Israël, et humiliavi universos inimicos tuos. Annuntio ergo tibi, quod ædificaturus sit tibi Dominus domum. 013 1CH 017 011 Cumque impleveris dies tuos ut vadas ad patres tuos, suscitabo semen tuum post te, quod erit de filiis tuis: et stabiliam regnum ejus. 013 1CH 017 012 Ipse ædificabit mihi domum, et firmabo solium ejus usque in æternum. 013 1CH 017 013 Ego ero ei in patrem, et ipse erit mihi in filium: et misericordiam meam non auferam ab eo, sicut abstuli ab eo qui ante te fuit. 013 1CH 017 014 Et statuam eum in domo mea, et in regno meo usque in sempiternum: et thronus ejus erit firmissimus in perpetuum. 013 1CH 017 015 Juxta omnia verba hæc, et juxta universam visionem istam, sic locutus est Nathan ad David. 013 1CH 017 016 Cumque venisset rex David, et sedisset coram Domino, dixit: Quis ego sum, Domine Deus, et quæ domus mea, ut præstares mihi talia? 013 1CH 017 017 sed et hoc parum visum est in conspectu tuo, ideoque locutus es super domum servi tui etiam in futurum: et fecisti me spectabilem super omnes homines, Domine Deus. 013 1CH 017 018 Quid ultra addere potest David, cum ita glorificaveris servum tuum, et cognoveris eum? 013 1CH 017 019 Domine, propter famulum tuum juxta cor tuum fecisti omnem magnificentiam hanc, et nota esse voluisti universa magnalia. 013 1CH 017 020 Domine, non est similis tui, et non est alius deus absque te, ex omnibus quos audivimus auribus nostris. 013 1CH 017 021 Quis enim est alius, ut populus tuus Israël, gens una in terra, ad quam perrexit Deus ut liberaret et faceret populum sibi, et magnitudine sua atque terroribus ejiceret nationes a facie ejus, quem de Ægypto liberarat? 013 1CH 017 022 Et posuisti populum tuum Israël tibi in populum usque in æternum, et tu, Domine, factus es Deus ejus. 013 1CH 017 023 Nunc igitur Domine, sermo quem locutus es famulo tuo et super domum ejus confirmetur in perpetuum, et fac sicut locutus es. 013 1CH 017 024 Permaneatque et magnificetur nomen tuum usque in sempiternum, et dicatur: Dominus exercituum Deus Israël, et domus David servi ejus permanens coram eo. 013 1CH 017 025 Tu enim, Domine Deus meus, revelasti auriculam servi tui, ut ædificares ei domum: et idcirco invenit servus tuus fiduciam, ut oret coram te. 013 1CH 017 026 Nunc ergo Domine, tu es Deus, et locutus es ad servum tuum tanta beneficia. 013 1CH 017 027 Et cœpisti benedicere domui servi tui, ut sit semper coram te: te enim, Domine, benedicente, benedicta erit in perpetuum. 013 1CH 018 001 Factum est autem post hæc, ut percuteret David Philisthiim, et humiliaret eos, et tolleret Geth et filias ejus de manu Philisthiim, 013 1CH 018 002 percuteretque Moab, et fierent Moabitæ servi David, offerentes ei munera. 013 1CH 018 003 Eo tempore percussit David etiam Adarezer regem Soba regionis Hemath, quando perrexit ut dilataret imperium suum usque ad flumen Euphraten. 013 1CH 018 004 Cepit ergo David mille quadrigas ejus, et septem millia equitum, ac viginti millia virorum peditum, subnervavitque omnes equos curruum, exceptis centum quadrigis, quas reservavit sibi. 013 1CH 018 005 Supervenit autem et Syrus Damascenus, ut auxilium præberet Adarezer regi Soba: sed et hujus percussit David viginti duo millia virorum. 013 1CH 018 006 Et posuit milites in Damasco, ut Syria quoque serviret sibi, et offerret munera. Adjuvitque eum Dominus in cunctis ad quæ perrexerat. 013 1CH 018 007 Tulit quoque David pharetras aureas, quas habuerant servi Adarezer, et attulit eas in Jerusalem. 013 1CH 018 008 Necnon de Thebath et Chun urbibus Adarezer æris plurimum, de quo fecit Salomon mare æneum, et columnas, et vasa ænea. 013 1CH 018 009 Quod cum audisset Thou rex Hemath, percussisse videlicet David omnem exercitum Adarezer regis Soba, 013 1CH 018 010 misit Adoram filium suum ad regem David, ut postularet ab eo pacem, et congratularetur ei quod percussisset et expugnasset Adarezer: adversarius quippe erat Thou Adarezer. 013 1CH 018 011 Sed et omnia vasa aurea, et argentea, et ænea consecravit David rex Domino, cum argento et auro quod tulerat ex universis gentibus, tam de Idumæa, et Moab, et filiis Ammon, quam de Philisthiim et Amalec. 013 1CH 018 012 Abisai vero filius Sarviæ percussit Edom in valle Salinarum, decem et octo millia: 013 1CH 018 013 et constituit in Edom præsidium, ut serviret Idumæa David: salvavitque Dominus David in cunctis ad quæ perrexerat. 013 1CH 018 014 Regnavit ergo David super universum Israël, et faciebat judicium atque justitiam cuncto populo suo. 013 1CH 018 015 Porro Joab filius Sarviæ erat super exercitum, et Josaphat filius Ahilud a commentariis: 013 1CH 018 016 Sadoc autem filius Achitob, et Ahimelech filius Abiathar, sacerdotes: et Susa, scriba: 013 1CH 018 017 Banaias quoque filius Jojadæ super legiones Cerethi et Phelethi: porro filii David, primi ad manum regis. 013 1CH 019 001 Accidit autem ut moreretur Naas rex filiorum Ammon, et regnaret filius ejus pro eo. 013 1CH 019 002 Dixitque David: Faciam misericordiam cum Hanon filio Naas: præstitit enim mihi pater ejus gratiam. Misitque David nuntios ad consolandum eum super morte patris sui. Qui cum pervenissent in terram filiorum Ammon ut consolarentur Hanon, 013 1CH 019 003 dixerunt principes filiorum Ammon ad Hanon: Tu forsitan putas, quod David honoris causa in patrem tuum miserit qui consolentur te: nec animadvertis quod ut explorent, et investigent, et scrutentur terram tuam, venerint ad te servi ejus. 013 1CH 019 004 Igitur Hanon pueros David decalvavit, et rasit, et præcidit tunicas eorum a natibus usque ad pedes, et dimisit eos. 013 1CH 019 005 Qui cum abiissent, et hoc mandassent David, misit in occursum eorum (grandem enim contumeliam sustinuerant) et præcepit ut manerent in Jericho, donec cresceret barba eorum, et tunc reverterentur. 013 1CH 019 006 Videntes autem filii Ammon quod injuriam fecissent David, tam Hanon quam reliquus populus, miserunt mille talenta argenti, ut conducerent sibi de Mesopotamia, et de Syria Maacha, et de Soba currus et equites. 013 1CH 019 007 Conduxeruntque triginta duo millia curruum, et regem Maacha cum populo ejus. Qui cum venissent, castrametati sunt e regione Medaba. Filii quoque Ammon congregati de urbibus suis venerunt ad bellum. 013 1CH 019 008 Quod cum audisset David, misit Joab, et omnem exercitum virorum fortium: 013 1CH 019 009 egressique filii Ammon, direxerunt aciem juxta portam civitatis; reges autem, qui ad auxilium ejus venerant, separatim in agro steterunt. 013 1CH 019 010 Igitur Joab, intelligens bellum ex adverso et post tergum contra se fieri, elegit viros fortissimos de universo Israël, et perrexit contra Syrum. 013 1CH 019 011 Reliquam autem partem populi dedit sub manu Abisai fratris sui: et perrexerunt contra filios Ammon. 013 1CH 019 012 Dixitque: Si vicerit me Syrus, auxilio eris mihi: si autem superaverint te filii Ammon, ero tibi in præsidium. 013 1CH 019 013 Confortare, et agamus viriliter pro populo nostro, et pro urbibus Dei nostri: Dominus autem, quod in conspectu suo bonum est, faciet. 013 1CH 019 014 Perrexit ergo Joab et populus qui cum eo erat, contra Syrum ad prælium: et fugavit eos. 013 1CH 019 015 Porro filii Ammon videntes quod fugisset Syrus, ipsi quoque fugerunt Abisai fratrem ejus, et ingressi sunt civitatem: reversusque est etiam Joab in Jerusalem. 013 1CH 019 016 Videns autem Syrus quod cecidisset coram Israël, misit nuntios, et adduxit Syrum, qui erat trans fluvium: Sophach autem princeps militiæ Adarezer erat dux eorum. 013 1CH 019 017 Quod cum nuntiatum esset David, congregavit universum Israël, et transivit Jordanem, irruitque in eos et direxit ex adverso aciem, illis contra pugnantibus. 013 1CH 019 018 Fugit autem Syrus Israël, et interfecit David de Syris septem millia curruum, et quadraginta millia peditum, et Sophach exercitus principem. 013 1CH 019 019 Videntes autem servi Adarezer se ab Israël esse superatos, transfugerunt ad David, et servierunt ei: noluitque ultra Syria auxilium præbere filiis Ammon. 013 1CH 020 001 Factum est autem post anni circulum, eo tempore quo solent reges ad bella procedere, congregavit Joab exercitum, et robur militiæ, et vastavit terram filiorum Ammon: perrexitque et obsedit Rabba. Porro David manebat in Jerusalem, quando Joab percussit Rabba et destruxit eam. 013 1CH 020 002 Tulit autem David coronam Melchom de capite ejus, et invenit in ea auri pondo talentum, et pretiosissimas gemmas, fecitque sibi inde diadema: manubias quoque urbis plurimas tulit; 013 1CH 020 003 populum autem, qui erat in ea, eduxit, et fecit super eos tribulas, et trahas, et ferrata carpenta transire, ita ut dissecarentur et contererentur. Sic fecit David cunctis urbibus filiorum Ammon: et reversus est cum omni populo suo in Jerusalem. 013 1CH 020 004 Post hæc initum est bellum in Gazer adversum Philisthæos, in quo percussit Sobochai Husathites, Saphai de genere Raphaim, et humiliavit eos. 013 1CH 020 005 Aliud quoque bellum gestum est adversus Philisthæos, in quo percussit Adeodatus filius Saltus Bethlehemites fratrem Goliath Gethæi, cujus hastæ lignum erat quasi liciatorium texentium. 013 1CH 020 006 Sed et aliud bellum accidit in Geth, in quo fuit homo longissimus, senos habens digitos, id est, simul viginti quatuor: qui et ipse de Rapha fuerat stirpe generatus. 013 1CH 020 007 Hic blasphemavit Israël: et percussit eum Jonathan filius Samaa fratris David. 013 1CH 020 008 Hi sunt filii Rapha in Geth, qui ceciderunt in manu David et servorum ejus. 013 1CH 021 001 Consurrexit autem Satan contra Israël, et concitavit David ut numeraret Israël. 013 1CH 021 002 Dixitque David ad Joab et ad principes populi: Ite, et numerate Israël a Bersabee usque Dan: et afferte mihi numerum ut sciam. 013 1CH 021 003 Responditque Joab: Augeat Dominus populum suum centuplum quam sunt: nonne, domine mi rex, omnes servi tui sunt? quare hoc quærit dominus meus, quod in peccatum reputetur Israëli? 013 1CH 021 004 Sed sermo regis magis prævaluit: egressusque est Joab, et circuivit universum Israël: et reversus est Jerusalem, 013 1CH 021 005 deditque David numerum eorum quos circuierat: et inventus est omnis numerus Israël, mille millia et centum millia virorum educentium gladium: de Juda autem quadringenta septuaginta millia bellatorum. 013 1CH 021 006 Nam Levi et Benjamin non numeravit: eo quod Joab invitus exsequeretur regis imperium. 013 1CH 021 007 Displicuit autem Deo quod jussum erat: et percussit Israël. 013 1CH 021 008 Dixitque David ad Deum: Peccavi nimis ut hoc facerem: obsecro, aufer iniquitatem servi tui, quia insipienter egi. 013 1CH 021 009 Et locutus est Dominus ad Gad videntem David, dicens: 013 1CH 021 010 Vade, et loquere ad David, et dic ei: Hæc dicit Dominus: Trium tibi optionem do: unum, quod volueris, elige, et faciam tibi. 013 1CH 021 011 Cumque venisset Gad ad David, dixit ei: Hæc dicit Doinus: Elige, quod volueris: 013 1CH 021 012 aut tribus annis famem; aut tribus mensibus te fugere hostes tuos, et gladium eorum non posse evadere; aut tribus diebus gladium Domini, et pestilentiam versari in terra, et angelum Domini interficere in universis finibus Israël: nunc igitur vide quid respondeam ei qui misit me. 013 1CH 021 013 Et dixit David ad Gad: Ex omni parte me angustiæ premunt: sed melius mihi est ut incidam in manus Domini, quia multæ sunt miserationes ejus, quam in manus hominum. 013 1CH 021 014 Misit ergo Dominus pestilentiam in Israël: et ceciderunt de Israël septuaginta millia virorum. 013 1CH 021 015 Misit quoque angelum in Jerusalem ut percuteret eam: cumque percuteretur, vidit Dominus, et misertus est super magnitudine mali: et imperavit angelo qui percutiebat: Sufficit, jam cesset manus tua. Porro angelus Domini stabat juxta aream Ornan Jebusæi. 013 1CH 021 016 Levansque David oculos suos, vidit angelum Domini stantem inter cælum et terram, et evaginatum gladium in manu ejus, et versum contra Jerusalem: et ceciderunt tam ipse quam majores natu, vestiti ciliciis, proni in terram. 013 1CH 021 017 Dixitque David ad Deum: Nonne ego sum, qui jussi ut numeraretur populus? ego, qui peccavi? ego, qui malum feci? iste grex, quid commeruit? Domine Deus meus, vertatur, obsecro, manus tua in me, et in domum patris mei: populus autem tuus non percutiatur. 013 1CH 021 018 Angelus autem Domini præcepit Gad ut diceret Davidi ut ascenderet, exstrueretque altare Domino Deo in area Ornan Jebusæi. 013 1CH 021 019 Ascendit ergo David juxta sermonem Gad, quem locutus ei fuerat ex nomine Domini. 013 1CH 021 020 Porro Ornan cum suspexisset et vidisset angelum, quatuorque filii ejus cum eo, absconderunt se: nam eo tempore terebat in area triticum. 013 1CH 021 021 Igitur cum veniret David ad Ornan, conspexit eum Ornan, et processit ei obviam de area, et adoravit eum pronus in terram. 013 1CH 021 022 Dixitque ei David: Da mihi locum areæ tuæ, ut ædificem in ea altare Domino: ita ut quantum valet argenti accipias, et cesset plaga a populo. 013 1CH 021 023 Dixit autem Ornan ad David: Tolle, et faciat dominus meus rex quodcumque ei placet: sed et boves do in holocaustum, et tribulas in ligna, et triticum in sacrificium: omnia libens præbebo. 013 1CH 021 024 Dixitque ei rex David: Nequaquam ita fiet, sed argentum dabo quantum valet: neque enim tibi auferre debeo, et sic offerre Domino holocausta gratuita. 013 1CH 021 025 Dedit ergo David Ornan pro loco siclos auri justissimi ponderis sexcentos. 013 1CH 021 026 Et ædificavit ibi altare Domino, obtulitque holocausta et pacifica, et invocavit Dominum; et exaudivit eum in igne de cælo super altare holocausti. 013 1CH 021 027 Præcepitque Dominus angelo, et convertit gladium suum in vaginam. 013 1CH 021 028 Protinus ergo David, videns quod exaudisset eum Dominus in area Ornan Jebusæi, immolavit ibi victimas. 013 1CH 021 029 Tabernaculum autem Domini, quod fecerat Moyses in deserto, et altare holocaustorum, ea tempestate erat in excelso Gabaon. 013 1CH 021 030 Et non prævaluit David ire ad altare ut ibi obsecraret Deum: nimio enim fuerat in timore perterritus, videns gladium angeli Domini. 013 1CH 022 001 Dixitque David: Hæc est domus Dei, et hoc altare in holocaustum Israëli. 013 1CH 022 002 Et præcepit ut congregarentur omnes proselyti de terra Israël, et constituit ex eis latomos ad cædendos lapides et poliendos, ut ædificaretur domus Dei. 013 1CH 022 003 Ferrum quoque plurimum ad clavos januarum, et ad commissuras atque juncturas, præparavit David: et æris pondus innumerabile. 013 1CH 022 004 Ligna quoque cedrina non poterant æstimari, quæ Sidonii et Tyrii deportaverant ad David. 013 1CH 022 005 Et dixit David: Solomon filius meus puer parvulus est et delicatus: domus autem, quam ædificari volo Domino, talis esse debet ut in cunctis regionibus nominetur: præparabo ergo ei necessaria. Et ob hanc causam ante mortem suam omnes præparavit impensas. 013 1CH 022 006 Vocavitque Salomonem filium suum, et præcepit ei ut ædificaret domum Domino Deo Israël. 013 1CH 022 007 Dixitque David ad Salomonem: Fili mi, voluntatis meæ fuit ut ædificarem domum nomini Domini Dei mei: 013 1CH 022 008 sed factus est sermo Domini ad me, dicens: Multum sanguinem effudisti, et plurima bella bellasti: non poteris ædificare domum nomini meo, tanto effuso sanguine coram me: 013 1CH 022 009 filius qui nascetur tibi, erit vir quietissimus: faciam enim eum requiescere ab omnibus inimicis suis per circuitum: et ob hanc causam Pacificus vocabitur: et pacem et otium dabo in Israël cunctis diebus ejus. 013 1CH 022 010 Ipse ædificabit domum nomini meo, et ipse erit mihi in filium, et ego ero illi in patrem: firmaboque solium regni ejus super Israël in æternum. 013 1CH 022 011 Nunc ergo fili mi, sit Dominus tecum, et prosperare, et ædifica domum Domino Deo tuo sicut locutus est de te. 013 1CH 022 012 Det quoque Dominus prudentiam et sensum ut regere possis Israël, et custodire legem Domini Dei tui. 013 1CH 022 013 Tunc enim proficere poteris, si custodieris mandata et judicia quæ præcepit Dominus Moysi ut doceret Israël. Confortare, et viriliter age: ne timeas, neque paveas. 013 1CH 022 014 Ecce ego in paupertate mea præparavi impensas domus Domini, auri talenta centum millia, et argenti mille millia talentorum: æris vero et ferri non est pondus, vincitur enim numerus magnitudine; ligna et lapides præparavi ad universa impendia. 013 1CH 022 015 Habes quoque plurimos artifices, latomos, et cæmentarios, artificesque lignorum, et omnium artium ad faciendum opus prudentissimos, 013 1CH 022 016 in auro et argento et ære et ferro, cujus non est numerus. Surge igitur et fac, et erit Dominus tecum. 013 1CH 022 017 Præcepit quoque David cunctis principibus Israël ut adjuvarent Salomonem filium suum: 013 1CH 022 018 Cernitis, inquiens, quod Dominus Deus vester vobiscum sit, et dederit vobis requiem per circuitum, et tradiderit omnes inimicos vestros in manus vestras, et subjecta sit terra coram Domino, et coram populo ejus. 013 1CH 022 019 Præbete igitur corda vestra et animas vestras, ut quæratis Dominum Deum vestrum: et consurgite, et ædificate sanctuarium Domino Deo, ut introducatur arca fœderis Domini, et vasa Domino consecrata, in domum quæ ædificatur nomini Domini. 013 1CH 023 001 Igitur David, senex et plenus dierum, regem constituit Salomonem filium suum super Israël. 013 1CH 023 002 Et congregavit omnes principes Israël, et sacerdotes atque Levitas. 013 1CH 023 003 Numeratique sunt Levitæ a triginta annis et supra: et inventa sunt triginta octo millia virorum. 013 1CH 023 004 Ex his electi sunt, et distributi in ministerium domus Domini, viginti quatuor millia: præpositorum autem et judicum, sex millia. 013 1CH 023 005 Porro quatuor millia janitores, et totidem psaltæ, canentes Domino in organis quæ fecerat ad canendum. 013 1CH 023 006 Et distribuit eos David per vices filiorum Levi, Gerson videlicet, et Caath, et Merari. 013 1CH 023 007 Filii Gerson: Leedan, et Semei. 013 1CH 023 008 Filii Leedan: princeps Jahiel, et Zethan, et Joël, tres. 013 1CH 023 009 Filii Semei: Salomith, et Hosiel, et Aran, tres: isti principes familiarum Leedan. 013 1CH 023 010 Porro filii Semei: Leheth, et Ziza, et Jaus, et Baria: isti filii Semei, quatuor. 013 1CH 023 011 Erat autem Leheth prior, Ziza secundus: porro Jaus et Baria non habuerunt plurimos filios, et idcirco in una familia, unaque domo computati sunt. 013 1CH 023 012 Filii Caath: Amram, et Isaar, Hebron, et Oziel, quatuor. 013 1CH 023 013 Filii Amram: Aaron et Moyses. Separatusque est Aaron ut ministraret in Sancto sanctorum, ipse et filii ejus in sempiternum, et adoleret incensum Domino secundum ritum suum, ac benediceret nomini ejus in perpetuum. 013 1CH 023 014 Moysi quoque hominis Dei filii annumerati sunt in tribu Levi. 013 1CH 023 015 Filii Moysi: Gersom et Eliezer. 013 1CH 023 016 Filii Gersom: Subuel primus. 013 1CH 023 017 Fuerunt autem filii Eliezer: Rohobia primus: et non erant Eliezer filii alii. Porro filii Rohobia multiplicati sunt nimis. 013 1CH 023 018 Filii Isaar: Salomith primus. 013 1CH 023 019 Filii Hebron: Jeriau primus, Amarias secundus, Jahaziel tertius, Jecmaam quartus. 013 1CH 023 020 Filii Oziel: Micha primus, Jesia secundus. 013 1CH 023 021 Filii Merari: Moholi, et Musi. Filii Moholi: Eleazar et Cis. 013 1CH 023 022 Mortuus est autem Eleazar, et non habuit filios, sed filias: acceperuntque eas filii Cis fratres earum. 013 1CH 023 023 Filii Musi: Moholi, et Eder, et Jerimoth, tres. 013 1CH 023 024 Hi filii Levi in cognationibus et familiis suis, principes per vices, et numerum capitum singulorum qui faciebant opera ministerii domus Domini, a viginti annis et supra. 013 1CH 023 025 Dixit enim David: Requiem dedit Dominus Deus Israël populo suo, et habitationem Jerusalem usque in æternum. 013 1CH 023 026 Nec erit officii Levitarum ut ultra portent tabernaculum et omnia vasa ejus ad ministrandum. 013 1CH 023 027 Juxta præcepta quoque David novissima, supputabitur numerus filiorum Levi a viginti annis et supra. 013 1CH 023 028 Et erunt sub manu filiorum Aaron in cultum domus Domini, in vestibulis, et in exedris, et in loco purificationis, et in sanctuario, et in universis operibus ministerii templi Domini. 013 1CH 023 029 Sacerdotes autem, super panes propositionis, et ad similæ sacrificium, et ad lagana azyma, et sartaginem, et ad torrendum, et super omne pondus atque mensuram. 013 1CH 023 030 Levitæ vero ut stent mane ad confitendum et canendum Domino: similiterque ad vesperam, 013 1CH 023 031 tam in oblatione holocaustorum Domini, quam in sabbatis et calendis et solemnitatibus reliquis juxta numerum et cæremonias uniuscujusque rei, jugiter coram Domino. 013 1CH 023 032 Et custodiant observationes tabernaculi fœderis, et ritum sanctuarii, et observationem filiorum Aaron fratrum suorum, ut ministrent in domo Domini. 013 1CH 024 001 Porro filiis Aaron hæ partitiones erant. Filii Aaron: Nadab, et Abiu, et Eleazar, et Ithamar. 013 1CH 024 002 Mortui sunt autem Nadab et Abiu ante patrem suum absque liberis: sacerdotioque functus est Eleazar, et Ithamar. 013 1CH 024 003 Et divisit eos David, id est, Sadoc de filiis Eleazari, et Ahimelech de filiis Ithamar, secundum vices suas et ministerium. 013 1CH 024 004 Inventique sunt multo plures filii Eleazar in principibus viris, quam filii Ithamar. Divisit autem eis, hoc est, filiis Eleazar, principes per familias sedecim: et filiis Ithamar per familias et domos suas octo. 013 1CH 024 005 Porro divisit utrasque inter se familias sortibus: erant enim principes sanctuarii, et principes Dei, tam de filiis Eleazar quam de filiis Ithamar. 013 1CH 024 006 Descripsitque eos Semeias filius Nathanaël scriba Levites, coram rege et principibus, et Sadoc sacerdote, et Ahimelech filio Abiathar, principibus quoque familiarum sacerdotalium, et Leviticarum: unam domum, quæ ceteris præerat, Eleazar: et alteram domum, quæ sub se habebat ceteros, Ithamar. 013 1CH 024 007 Exivit autem sors prima Jojarib, secunda Jedei, 013 1CH 024 008 tertia Harim, quarta Seorim, 013 1CH 024 009 quinta Melchia, sexta Maiman, 013 1CH 024 010 septima Accos, octava Abia, 013 1CH 024 011 nona Jesua, decima Sechenia, 013 1CH 024 012 undecima Eliasib, duodecima Jacim, 013 1CH 024 013 tertiadecima Hoppha, decimaquarta Isbaab, 013 1CH 024 014 decimaquinta Belga, decimasexta Emmer, 013 1CH 024 015 decimaseptima Hezir, decimaoctava Aphses, 013 1CH 024 016 decimanona Pheteia, vigesima Hezechiel, 013 1CH 024 017 vigesima prima Jachin, vigesima secunda Gamul, 013 1CH 024 018 vigesima tertia Dalaiau, vigesima quarta Maaziau. 013 1CH 024 019 Hæ vices eorum secundum ministeria sua, ut ingrediantur domum Domini, et juxta ritum suum sub manu Aaron patris eorum, sicut præceperat Dominus Deus Israël. 013 1CH 024 020 Porro filiorum Levi qui reliqui fuerant, de filiis Amram erat Subaël, et de filiis Subaël, Jehedeia. 013 1CH 024 021 De filiis quoque Rohobiæ, princeps Jesias. 013 1CH 024 022 Isaari vero filius Salemoth, filiusque Salemoth Jahath: 013 1CH 024 023 filiusque ejus Jeriau primus, Amarias secundus, Jahaziel tertius, Jecmaan quartus. 013 1CH 024 024 Filius Oziel, Micha: filius Micha, Samir. 013 1CH 024 025 Frater Micha, Jesia: filiusque Jesiæ, Zacharias. 013 1CH 024 026 Filii Merari: Moholi, et Musi. Filius Oziau: Benno. 013 1CH 024 027 Filius quoque Merari: Oziau, et Soam, et Zachur, et Hebri. 013 1CH 024 028 Porro Moholi filius, Eleazar, qui non habebat liberos. 013 1CH 024 029 Filius vero Cis, Jerameel. 013 1CH 024 030 Filii Musi: Moholi, Eder et Jerimoth: isti filii Levi secundum domos familiarum suarum. 013 1CH 024 031 Miseruntque et ipsi sortes contra fratres suos filios Aaron coram David rege, et Sadoc, et Ahimelech, et principibus familiarum sacerdotalium et Leviticarum, tam majores quam minores: omnes sors æqualiter dividebat. 013 1CH 025 001 Igitur David et magistratus exercitus segregaverunt in ministerium filios Asaph, et Heman, et Idithun, qui prophetarent in citharis, et psalteriis, et cymbalis secundum numerum suum, dedicato sibi officio servientes. 013 1CH 025 002 De filiis Asaph: Zachur, et Joseph, et Nathania, et Asarela, filii Asaph: sub manu Asaph prophetantis juxta regem. 013 1CH 025 003 Porro Idithun: filii Idithun, Godolias, Sori, Jeseias, et Hasabias, et Mathathias, sex, sub manu patris sui Idithun, qui in cithara prophetabat super confitentes et laudantes Dominum. 013 1CH 025 004 Heman quoque: filii Heman, Bocciau, Mathaniau, Oziel, Subuel, et Jerimoth, Hananias, Hanani, Eliatha, Geddelthi, et Romemthiezer, et Jesbacassa, Mellothi, Othir, Mahazioth: 013 1CH 025 005 omnes isti filii Heman videntis regis in sermonibus Dei, ut exaltaret cornu: deditque Deus Heman filios quatuordecim, et filias tres. 013 1CH 025 006 Universi sub manu patris sui ad cantandum in templo Domini distributi erant, in cymbalis, et psalteriis, et citharis, in ministeria domus Domini juxta regem: Asaph videlicet, et Idithun, et Heman. 013 1CH 025 007 Fuit autem numerus eorum cum fratribus suis, qui erudiebant canticum Domini, cuncti doctores, ducenti octoginta octo. 013 1CH 025 008 Miseruntque sortes per vices suas, ex æquo tam major quam minor, doctus pariter et indoctus. 013 1CH 025 009 Egressaque est sors prima Joseph, qui erat de Asaph. Secunda Godoliæ, ipsi et filiis ejus, et fratribus ejus duodecim. 013 1CH 025 010 Tertia Zachur, filiis et fratribus ejus duodecim. 013 1CH 025 011 Quarta Isari, filiis et fratribus ejus duodecim. 013 1CH 025 012 Quinta Nathaniæ, filiis et fratribus ejus duodecim. 013 1CH 025 013 Sexta Bocciau, filiis et fratribus ejus duodecim. 013 1CH 025 014 Septima Isreela, filiis et fratribus ejus duodecim. 013 1CH 025 015 Octava Jesaiæ, filiis et fratribus ejus duodecim. 013 1CH 025 016 Nona Mathaniæ, filiis et fratribus ejus duodecim. 013 1CH 025 017 Decima Semeiæ, filiis et fratribus ejus duodecim. 013 1CH 025 018 Undecima Azareel, filiis et fratribus ejus duodecim. 013 1CH 025 019 Duodecima Hasabiæ, filiis et fratribus ejus duodecim. 013 1CH 025 020 Tertiadecima Subaël, filiis et fratribus ejus duodecim. 013 1CH 025 021 Quartadecima Mathathiæ, filiis et fratribus ejus duodecim. 013 1CH 025 022 Quintadecima Jerimoth, filiis et fratribus ejus duodecim. 013 1CH 025 023 Sextadecima Hananiæ, filiis et fratribus ejus duodecim. 013 1CH 025 024 Septimadecima Jesbacassæ, filiis et fratribus ejus duodecim. 013 1CH 025 025 Octavadecima Hanani, filiis et fratribus ejus duodecim. 013 1CH 025 026 Nonadecima Mellothi, filiis et fratribus ejus duodecim. 013 1CH 025 027 Vigesima Eliatha, filiis et fratribus ejus duodecim. 013 1CH 025 028 Vigesima prima Othir, filiis et fratribus ejus duodecim. 013 1CH 025 029 Vigesima secunda Geddelthi, filiis et fratribus ejus duodecim. 013 1CH 025 030 Vigesima tertia Mahazioth, filiis et fratribus ejus duodecim. 013 1CH 025 031 Vigesima quarta Romemthiezer, filiis et fratribus ejus duodecim. 013 1CH 026 001 Divisiones autem janitorum: de Coritis Meselemia, filius Core, de filiis Asaph. 013 1CH 026 002 Filii Meselemiæ: Zacharias primogenitus, Jadihel secundus, Zabadias tertius, Jathanaël quartus, 013 1CH 026 003 Ælam quintus, Johanan sextus, Elioënai septimus. 013 1CH 026 004 Filii autem Obededom: Semeias primogenitus, Jozabad secundus, Joaha tertius, Sachar quartus, Nathanaël quintus, 013 1CH 026 005 Ammiel sextus, Issachar septimus, Phollathi octavus: quia benedixit illi Dominus. 013 1CH 026 006 Semei autem filio ejus nati sunt filii, præfecti familiarum suarum: erant enim viri fortissimi. 013 1CH 026 007 Filii ergo Semeiæ: Othni, et Raphaël, et Obed, Elzabad, fratres ejus viri fortissimi: Eliu quoque et Samachias. 013 1CH 026 008 Omnes hi, de filiis Obededom: ipsi, et filii et fratres eorum, fortissimi ad ministrandum, sexaginta duo de Obededom. 013 1CH 026 009 Porro Meselemiæ filii, et fratres eorum robustissimi, decem et octo. 013 1CH 026 010 De Hosa autem, id est, de filiis Merari: Semri princeps (non enim habuerat primogenitum, et idcirco posuerat eum pater ejus in principem), 013 1CH 026 011 Helcias secundus, Tabelias tertius, Zacharias quartus: omnes hi filii et fratres Hosa, tredecim. 013 1CH 026 012 Hi divisi sunt in janitores, ut semper principes custodiarum, sicut et fratres eorum ministrarent in domo Domini. 013 1CH 026 013 Missæ sunt ergo sortes ex æquo, et parvis et magnis, per familias suas in unamquamque portarum. 013 1CH 026 014 Cecidit ergo sors orientalis, Selemiæ. Porro Zachariæ filio ejus, viro prudentissimo et erudito, sortito obtigit plaga septentrionalis. 013 1CH 026 015 Obededom vero et filiis ejus ad austrum: in qua parte domus erat seniorum concilium. 013 1CH 026 016 Sephim et Hosa ad occidentem, juxta portam, quæ ducit ad viam ascensionis: custodia contra custodiam. 013 1CH 026 017 Ad orientem vero Levitæ sex: et ad aquilonem, quatuor per diem: atque ad meridiem similiter in die quatuor: et ubi erat concilium bini et bini. 013 1CH 026 018 In cellulis quoque janitorum ad occidentem quatuor in via, binique per cellulas. 013 1CH 026 019 Hæ sunt divisiones janitorum filiorum Core et Merari. 013 1CH 026 020 Porro Achias erat super thesauros domus Dei, et vasa sanctorum. 013 1CH 026 021 Filii Ledan, filii Gersonni: de Ledan principes familiarum Ledan, et Gersonni, Jehieli. 013 1CH 026 022 Filii Jehieli: Zathan, et Joël fratres ejus super thesauros domus Domini. 013 1CH 026 023 Amramitis, et Isaaritis, et Hebronitis, et Ozihelitis. 013 1CH 026 024 Subaël autem filius Gersom filii Moysi, præpositus thesauris. 013 1CH 026 025 Fratres quoque ejus Eliezer, cujus filius Rahabia, et hujus filius Isaias, et hujus filius Joram, hujus quoque filius Zechri, et hujus filius Selemith. 013 1CH 026 026 Ipse Selemith, et fratres ejus, super thesauros sanctorum quæ sanctificavit David rex, et principes familiarum, et tribuni, et centuriones, et duces exercitus, 013 1CH 026 027 de bellis et manubiis præliorum, quæ consecraverant ad instaurationem et supellectilem templi Domini. 013 1CH 026 028 Hæc autem universa sanctificavit Samuel videns, et Saul filius Cis, et Abner filius Ner, et Joab filius Sarviæ: omnes qui sanctificaverant ea per manum Selemith et fratrum ejus. 013 1CH 026 029 Isaaritis vero præerat Chonenias, et filii ejus ad opera forinsecus super Israël ad docendum et judicandum eos. 013 1CH 026 030 Porro de Hebronitis Hasabias, et fratres ejus viri fortissimi, mille septingenti præerant Israëli trans Jordanem contra occidentem, in cunctis operibus Domini, et in ministerium regis. 013 1CH 026 031 Hebronitarum autem princeps fuit Jeria secundum familias et cognationes eorum. Quadragesimo anno regni David recensiti sunt, et inventi sunt viri fortissimi in Jazer Galaad, 013 1CH 026 032 fratresque ejus robustioris ætatis, duo millia septingenti principes familiarum. Præposuit autem eos David rex Rubenitis, et Gadditis, et dimidiæ tribui Manasse, in omne ministerium Dei et regis. 013 1CH 027 001 Filii autem Israël secundum numerum suum, principes familiarum, tribuni, et centuriones, et præfecti, qui ministrabant regi juxta turmas suas, ingredientes et egredientes per singulos menses in anno, viginti quatuor millibus singuli præerant. 013 1CH 027 002 Primæ turmæ in primo mense Jesboam præerat filius Zabdiel, et sub eo viginti quatuor millia; 013 1CH 027 003 de filiis Phares, princeps cunctorum principum in exercitu mense primo. 013 1CH 027 004 Secundi mensis habebat turmam Dudia Ahohites, et post se alter nomine Macelloth, qui regebat partem exercitus viginti quatuor millium. 013 1CH 027 005 Dux quoque turmæ tertiæ in mense tertio erat Banaias filius Jojadæ sacerdos: et in divisione sua viginti quatuor millia. 013 1CH 027 006 Ipse est Banaias fortissimus inter triginta, et super triginta: præerat autem turmæ ipsius Amizabad filius ejus. 013 1CH 027 007 Quartus, mense quarto, Asahel frater Joab, et Zabadias filius ejus post eum: et in turma ejus viginti quatuor millia. 013 1CH 027 008 Quintus, mense quinto, princeps Samaoth Jezerites: et in turma ejus viginti quatuor millia. 013 1CH 027 009 Sextus, mense sexto, Hira filius Acces Thecuites: et in turma ejus viginti quatuor millia. 013 1CH 027 010 Septimus, mense septimo, Helles Phallonites de filiis Ephraim: et in turma ejus viginti quatuor millia. 013 1CH 027 011 Octavus, mense octavo, Sobochai Husathites de stirpe Zarahi: et in turma ejus viginti quatuor millia. 013 1CH 027 012 Nonus, mense nono, Abiezer Anathothites de filiis Jemini: et in turma ejus viginti quatuor millia. 013 1CH 027 013 Decimus, mense decimo, Marai, et ipse Netophathites de stirpe Zarai: et in turma ejus viginti quatuor millia. 013 1CH 027 014 Undecimus, mense undecimo, Banaias Pharathonites de filiis Ephraim: et in turma ejus viginti quatuor millia. 013 1CH 027 015 Duodecimus, mense duodecimo, Holdai Netophathites, de stirpe Gothoniel: et in turma ejus viginti quatuor millia. 013 1CH 027 016 Porro tribubus præerant Israël, Rubenitis, dux Eliezer filius Zechri: Simeonitis, dux Saphatias filius Maacha: 013 1CH 027 017 Levitis, Hasabias filius Camuel: Aaronitis, Sadoc: 013 1CH 027 018 Juda, Eliu frater David: Issachar, Amri filius Michaël. 013 1CH 027 019 Zabulonitis, Jesmaias filius Abdiæ: Nephthalitibus, Jerimoth filius Ozriel: 013 1CH 027 020 filiis Ephraim, Osee filius Ozaziu: dimidiæ tribui Manasse, Joël filius Phadaiæ: 013 1CH 027 021 et dimidiæ tribui Manasse in Galaad, Jaddo filius Zachariæ: Benjamin autem, Jasiel filius Abner: 013 1CH 027 022 Dan vero, Ezrihel filius Jeroham: hi principes filiorum Israël. 013 1CH 027 023 Noluit autem David numerare eos a viginti annis inferius: quia dixerat Dominus ut multiplicaret Israël quasi stellas cæli. 013 1CH 027 024 Joab filius Sarviæ cœperat numerare, nec complevit: quia super hoc ira irruerat in Israël, et idcirco numerus eorum qui fuerant recensiti, non est relatus in fastos regis David. 013 1CH 027 025 Super thesauros autem regis fuit Azmoth filius Adiel: his autem thesauris, qui erant in urbibus, et in vicis, et in turribus, præsidebat Jonathan filius Oziæ. 013 1CH 027 026 Operi autem rustico, et agricolis qui exercebant terram, præerat Ezri filius Chelub: 013 1CH 027 027 vinearumque cultoribus, Semeias Romathites: cellis autem vinariis, Zabdias Aphonites. 013 1CH 027 028 Nam super oliveta et ficeta quæ erant in campestribus, Balanam Gederites: super apothecas autem olei, Joas. 013 1CH 027 029 Porro armentis quæ pascebantur in Saron, præpositus fuit Setrai Saronites: et super boves in vallibus, Saphat filius Adli: 013 1CH 027 030 super camelos vero, Ubil Ismahelites: et super asinos, Jadias Meronathites: 013 1CH 027 031 super oves quoque, Jaziz Agareus: omnes hi, principes substantiæ regis David. 013 1CH 027 032 Jonathan autem patruus David, consiliarius, vir prudens et litteratus: ipse et Jahiel filius Hachamoni erant cum filiis regis. 013 1CH 027 033 Achitophel etiam consiliarius regis, et Chusai Arachites amicus regis. 013 1CH 027 034 Post Achitophel fuit Jojada filius Banaiæ, et Abiathar. Princeps autem exercitus regis erat Joab. 013 1CH 028 001 Convocavit igitur David omnes principes Israël, duces tribuum, et præpositos turmarum, qui ministrabant regi: tribunos quoque et centuriones, et qui præerant substantiæ et possessionibus regis, filiosque suos cum eunuchis, et potentes et robustissimos quosque in exercitu Jerusalem. 013 1CH 028 002 Cumque surrexisset rex, et stetisset, ait: Audite me, fratres mei et populus meus: cogitavi ut ædificarem domum, in qua requiesceret arca fœderis Domini, et scabellum pedum Dei nostri: et ad ædificandum, omnia præparavi. 013 1CH 028 003 Deus autem dixit mihi: Non ædificabis domum nomini meo, eo quod sis vir bellator, et sanguinem fuderis. 013 1CH 028 004 Sed elegit Dominus Deus Israël me de universa domo patris mei, ut essem rex super Israël in sempiternum: de Juda enim elegit principes: porro de domo Juda, domum patris mei, et de filiis patris mei placuit ei ut me eligeret regem super cunctum Israël. 013 1CH 028 005 Sed et de filiis meis (filios enim mihi multos dedit Dominus) elegit Salomonem filium meum ut sederet in throno regni Domini super Israël, 013 1CH 028 006 dixitque mihi: Salomon filius tuus ædificabit domum meam, et atria mea: ipsum enim elegi mihi in filium, et ego ero ei in patrem. 013 1CH 028 007 Et firmabo regnum ejus usque in æternum, si perseveraverit facere præcepta mea et judicia, sicut et hodie. 013 1CH 028 008 Nunc ergo coram universo cœtu Israël audiente Deo nostro, custodite, et perquirite cuncta mandata Domini Dei nostri: ut possideatis terram bonam, et relinquatis eam filiis vestris post vos usque in sempiternum. 013 1CH 028 009 Tu autem, Salomon fili mi, scito Deum patris tui, et servito ei corde perfecto, animo voluntario: omnia enim corda scrutatur Dominus, et universas mentium cogitationes intelligit. Si quæsieris eum, invenies: si autem dereliqueris eum, projiciet te in æternum. 013 1CH 028 010 Nunc ergo quia elegit te Dominus ut ædificares domum sanctuarii, confortare, et perfice. 013 1CH 028 011 Dedit autem David Salomoni filio suo descriptionem porticus, et templi, et cellariorum, et cœnaculi, et cubiculorum in adytis, et domus propitiationis, 013 1CH 028 012 necnon et omnium quæ cogitaverat atriorum et exedrarum per circuitum in thesauros domus Domini, et in thesauros sanctorum, 013 1CH 028 013 divisionumque sacerdotalium et Leviticarum, in omnia opera domus Domini, et in universa vasa ministerii templi Domini. 013 1CH 028 014 Aurum in pondere per singula vasa ministerii. Argenti quoque pondus pro vasorum et operum diversitate. 013 1CH 028 015 Sed et in candelabra aurea, et ad lucernas eorum, aurum pro mensura uniuscujusque candelabri et lucernarum. Similiter et in candelabra argentea, et in lucernas eorum, pro diversitate mensuræ, pondus argenti tradidit. 013 1CH 028 016 Aurum quoque dedit in mensas propositionis pro diversitate mensarum: similiter et argentum in alias mensas argenteas. 013 1CH 028 017 Ad fuscinulas quoque, et phialas, et thuribula ex auro purissimo, et leunculos aureos pro qualitate mensuræ pondus distribuit in leunculum et leunculum. Similiter et in leones argenteos diversum argenti pondus separavit. 013 1CH 028 018 Altari autem, in quo adoletur incensum, aurum purissimum dedit: ut ex ipso fieret similitudo quadrigæ cherubim extendentium alas, et velantium arcam fœderis Domini. 013 1CH 028 019 Omnia, inquit, venerunt scripta manu Domini ad me, ut intelligerem universa opera exemplaris. 013 1CH 028 020 Dixit quoque David Salomoni filio suo: Viriliter age, et confortare, et fac: ne timeas, et ne paveas: Dominus enim Deus meus tecum erit, et non dimittet te nec derelinquet, donec perficias omne opus ministerii domus Domini. 013 1CH 028 021 Ecce divisiones sacerdotum et Levitarum: in omne ministerium domus Domini assistunt tibi, et parati sunt, et noverunt tam principes quam populus facere omnia præcepta tua. 013 1CH 029 001 Locutusque est David rex ad omnem ecclesiam: Salomonem filium meum unum elegit Deus, adhuc puerum et tenellum: opus namque grande est, neque enim homini præparatur habitatio, sed Deo. 013 1CH 029 002 Ego autem totis viribus meis præparavi impensas domus Dei mei. Aurum ad vasa aurea, et argentum in argentea, æs in ænea, ferrum in ferrea, ligna ad lignea: et lapides onychinos, et quasi stibinos, et diversorum colorum, omnemque pretiosum lapidem, et marmor Parium abundantissime: 013 1CH 029 003 et super hæc quæ obtuli in domum Dei mei de peculio meo aurum et argentum, do in templum Dei mei, exceptis his quæ præparavi in ædem sanctam. 013 1CH 029 004 Tria millia talenta auri de auro Ophir, et septem millia talentorum argenti probatissimi ad deaurandos parietes templi. 013 1CH 029 005 Et ubicumque opus est aurum de auro, et ubicumque opus est argentum de argento, opera fiant per manus artificum: et si quis sponte offert, impleat manum suam hodie, et offerat quod voluerit Domino. 013 1CH 029 006 Polliciti sunt itaque principes familiarum, et proceres tribuum Israël, tribuni quoque, et centuriones, et principes possessionum regis. 013 1CH 029 007 Dederuntque in opera domus Dei auri talenta quinque millia, et solidos decem millia: argenti talenta decem millia, et æris talenta decem et octo millia: ferri quoque centum millia talentorum. 013 1CH 029 008 Et apud quemcumque inventi sunt lapides, dederunt in thesauros domus Domini per manum Jahiel Gersonitis. 013 1CH 029 009 Lætatusque est populus cum vota sponte promitterent, quia corde toto offerebant ea Domino: sed et David rex lætatus est gaudio magno. 013 1CH 029 010 Et benedixit Domino coram universa multitudine, et ait: Benedictus es, Domine Deus Israël patris nostri, ab æterno in æternum. 013 1CH 029 011 Tua est, Domine, magnificentia, et potentia, et gloria, atque victoria: et tibi laus: cuncta enim quæ in cælo sunt et in terra, tua sunt: tuum, Domine, regnum, et tu es super omnes principes. 013 1CH 029 012 Tuæ divitiæ, et tua est gloria: tu dominaris omnium. In manu tua virtus et potentia: in manu tua magnitudo, et imperium omnium. 013 1CH 029 013 Nunc igitur Deus noster, confitemur tibi, et laudamus nomen tuum inclytum. 013 1CH 029 014 Quis ego, et quis populus meus, ut possimus hæc tibi universa promittere? Tua sunt omnia: et quæ de manu tua accepimus, dedimus tibi. 013 1CH 029 015 Peregrini enim sumus coram te, et advenæ, sicut omnes patres nostri. Dies nostri quasi umbra super terram, et nulla est mora. 013 1CH 029 016 Domine Deus noster, omnis hæc copia quam paravimus ut ædificaretur domus nomini sancto tuo, de manu tua est, et tua sunt omnia. 013 1CH 029 017 Scio, Deus meus, quod probes corda, et simplicitatem diligas, unde et ego in simplicitate cordis mei lætus obtuli universa hæc: et populum tuum qui hic repertus est, vidi cum ingenti gaudio tibi offerre donaria. 013 1CH 029 018 Domine Deus Abraham, et Isaac, et Israël patrum nostrorum, custodi in æternum hanc voluntatem cordis eorum, et semper in venerationem tui mens ista permaneat. 013 1CH 029 019 Salomoni quoque filio meo da cor perfectum, ut custodiat mandata tua, testimonia tua, et cæremonias tuas, et faciat universa: et ædificet ædem, cujus impensas paravi. 013 1CH 029 020 Præcepit autem David universæ ecclesiæ: Benedicite Domino Deo nostro. Et benedixit omnis ecclesia Domino Deo patrum suorum: et inclinaverunt se, et adoraverunt Deum, et deinde regem. 013 1CH 029 021 Immolaveruntque victimas Domino: et obtulerunt holocausta die sequenti, tauros mille, arietes mille, agnos mille cum libaminibus suis, et universo ritu abundantissime in omnem Israël. 013 1CH 029 022 Et comederunt, et biberunt coram Domino in die illo cum grandi lætitia. Et unxerunt secundo Salomonem filium David. Unxerunt autem eum Domino in principem, et Sadoc in pontificem. 013 1CH 029 023 Seditque Salomon super solium Domini in regem pro David patre suo, et cunctis placuit: et paruit illi omnis Israël. 013 1CH 029 024 Sed et universi principes, et potentes, et cuncti filii regis David dederunt manum, et subjecti fuerunt Salomoni regi. 013 1CH 029 025 Magnificavit ergo Dominus Salomonem super omnem Israël: et dedit illi gloriam regni, qualem nullus habuit ante eum rex Israël. 013 1CH 029 026 Igitur David filius Isai regnavit super universum Israël. 013 1CH 029 027 Et dies quibus regnavit super Israël, fuerunt quadraginta anni: in Hebron regnavit septem annis, et in Jerusalem annis triginta tribus. 013 1CH 029 028 Et mortuus est in senectute bona, plenus dierum, et divitiis, et gloria: et regnavit Salomon filius ejus pro eo. 013 1CH 029 029 Gesta autem David regis priora et novissima scripta sunt in libro Samuelis videntis, et in libro Nathan prophetæ, atque in volumine Gad videntis: 013 1CH 029 030 universique regni ejus, et fortitudinis, et temporum quæ transierunt sub eo, sive in Israël, sive in cunctis regnis terrarum. # # BOOK 014 2CH 2 Chronicles Ii Paralipomenon 014 2CH 001 001 Confortatus est ergo Salomon filius David in regno suo, et Dominus Deus ejus erat cum eo, et magnificavit eum in excelsum. 014 2CH 001 002 Præcepitque Salomon universo Israëli, tribunis, et centurionibus, et ducibus, et judicibus omnis Israël, et principibus familiarum: 014 2CH 001 003 et abiit cum universa multitudine in excelsum Gabaon, ubi erat tabernaculum fœderis Dei, quod fecit Moyses famulus Dei in solitudine. 014 2CH 001 004 Arcam autem Dei adduxerat David de Cariathiarim in locum quem præparaverat ei, et ubi fixerat illi tabernaculum, hoc est, in Jerusalem. 014 2CH 001 005 Altare quoque æneum quod fabricatus fuerat Beseleel filius Uri filii Hur, ibi erat coram tabernaculo Domini: quod et requisivit Salomon, et omnis ecclesia. 014 2CH 001 006 Ascenditque Salomon ad altare æneum, coram tabernaculo fœderis Domini, et obtulit in eo mille hostias. 014 2CH 001 007 Ecce autem in ipsa nocte apparuit ei Deus, dicens: Postula quod vis, ut dem tibi. 014 2CH 001 008 Dixitque Salomon Deo: Tu fecisti cum David patre meo misericordiam magnam, et constituisti me regem pro eo. 014 2CH 001 009 Nunc ergo Domine Deus, impleatur sermo tuus quem pollicitus es David patri meo: tu enim me fecisti regem super populum tuum multum, qui tam innumerabilis est quam pulvis terræ. 014 2CH 001 010 Da mihi sapientiam et intelligentiam, ut ingrediar et egrediar coram populo tuo: quis enim potest hunc populum tuum digne, qui tam grandis est, judicare? 014 2CH 001 011 Dixit autem Deus ad Salomonem: Quia hoc magis placuit cordi tuo, et non postulasti divitias, et substantiam, et gloriam, neque animas eorum qui te oderant, sed nec dies vitæ plurimos: petisti autem sapientiam et scientiam, ut judicare possis populum meum super quem constitui te regem: 014 2CH 001 012 sapientia et scientia data sunt tibi: divitias autem et substantiam et gloriam dabo tibi, ita ut nullus in regibus nec ante te nec post te fuerit similis tui. 014 2CH 001 013 Venit ergo Salomon ab excelso Gabaon in Jerusalem coram tabernaculo fœderis, et regnavit super Israël. 014 2CH 001 014 Congregavitque sibi currus et equites, et facti sunt ei mille quadringenti currus, et duodecim millia equitum: et fecit eos esse in urbibus quadrigarum, et cum rege in Jerusalem. 014 2CH 001 015 Præbuitque rex argentum et aurum in Jerusalem quasi lapides, et cedros quasi sycomoros quæ nascuntur in campestribus multitudine magna. 014 2CH 001 016 Adducebantur autem ei equi de Ægypto et de Coa a negotiatoribus regis, qui ibant et emebant pretio, 014 2CH 001 017 quadrigam equorum sexcentis argenteis, et equum centum quinquaginta: similiter de universis regnis Hethæorum, et a regibus Syriæ emptio celebrabatur. 014 2CH 002 001 Decrevit autem Salomon ædificare domum nomini Domini, et palatium sibi. 014 2CH 002 002 Et numeravit septuaginta millia virorum portantium humeris, et octoginta millia qui cæderent lapides in montibus, præpositosque eorum tria millia sexcentos. 014 2CH 002 003 Misit quoque ad Hiram regem Tyri, dicens: Sicut egisti cum David patre meo, et misisti ei ligna cedrina ut ædificaret sibi domum, in qua et habitavit: 014 2CH 002 004 sic fac mecum ut ædificem domum nomini Domini Dei mei, ut consecrem eam ad adolendum incensum coram illo, et fumiganda aromata, et ad propositionem panum sempiternam, et ad holocautomata mane, et vespere, sabbatis quoque, et neomeniis, et solemnitatibus Domini Dei nostri in sempiternum, quæ mandata sunt Israëli. 014 2CH 002 005 Domus enim quam ædificare cupio, magna est: magnus est enim Deus noster super omnes deos. 014 2CH 002 006 Quis ergo poterit prævalere, ut ædificet ei dignam domum? si cælum, et cæli cælorum, capere eum nequeunt, quantus ego sum, ut possim ædificare ei domum? sed ad hoc tantum, ut adoleatur incensum coram illo. 014 2CH 002 007 Mitte ergo mihi virum eruditum, qui noverit operari in auro, et argento, ære, et ferro, purpura, coccino, et hyacintho: et qui sciat sculpere cælaturas cum his artificibus quos mecum habeo in Judæa, et Jerusalem, quos præparavit David pater meus. 014 2CH 002 008 Sed et ligna cedrina mitte mihi, et arceuthina, et pinea de Libano: scio enim quod servi tui noverint cædere ligna de Libano: et erunt servi mei cum servis tuis, 014 2CH 002 009 ut parentur mihi ligna plurima. Domus enim quam cupio ædificare, magna est nimis, et inclyta. 014 2CH 002 010 Præterea operariis qui cæsuri sunt ligna, servis tuis, dabo in cibaria tritici coros viginti millia, et hordei coros totidem, et vini viginti millia metretas, olei quoque sata viginti millia. 014 2CH 002 011 Dixit autem Hiram rex Tyri per litteras quas miserat Salomoni: Quia dilexit Dominus populum suum, idcirco te regnare fecit super eum. 014 2CH 002 012 Et addidit, dicens: Benedictus Dominus Deus Israël, qui fecit cælum et terram: qui dedit David regi filium sapientem et eruditum et sensatum atque prudentem, ut ædificaret domum Domino, et palatium sibi. 014 2CH 002 013 Misi ergo tibi virum prudentem et scientissimum Hiram patrem meum, 014 2CH 002 014 filium mulieris de filiabus Dan, cujus pater fuit Tyrius, qui novit operari in auro, et argento, ære, et ferro, et marmore, et lignis, in purpura quoque, et hyacintho, et bysso, et coccino: et qui scit cælare omnem sculpturam, et adinvenire prudenter quodcumque in opere necessarium est cum artificibus tuis, et cum artificibus domini mei David patris tui. 014 2CH 002 015 Triticum ergo, et hordeum, et oleum, et vinum, quæ pollicitus es, domine mi, mitte servis tuis. 014 2CH 002 016 Nos autem cædemus ligna de Libano, quot necessaria habueris, et applicabimus ea ratibus per mare in Joppe: tuum autem erit transferre ea in Jerusalem. 014 2CH 002 017 Numeravit igitur Salomon omnes viros proselytos qui erant in terra Israël, post dinumerationem quam dinumeravit David pater ejus, et inventi sunt centum quinquaginta millia, et tria millia sexcenti. 014 2CH 002 018 Fecitque ex eis septuaginta millia qui humeris onera portarent, et octoginta millia qui lapides in montibus cæderent: tria autem millia et sexcentos præpositos operum populi. 014 2CH 003 001 Et cœpit Salomon ædificare domum Domini in Jerusalem in monte Moria, qui demonstratus fuerat David patri ejus, in loco quem paraverat David in area Ornan Jebusæi. 014 2CH 003 002 Cœpit autem ædificare mense secundo, anno quarto regni sui. 014 2CH 003 003 Et hæc sunt fundamenta quæ jecit Salomon, ut ædificaret domum Dei: longitudinis cubitos in mensura prima sexaginta, latitudinis cubitos viginti. 014 2CH 003 004 Porticum vero ante frontem, quæ tendebatur in longum juxta mensuram latitudinis domus, cubitorum viginti: porro altitudo centum viginti cubitorum erat: et deauravit eam intrinsecus auro mundissimo. 014 2CH 003 005 Domum quoque majorem texit tabulis ligneis abiegnis, et laminas auri obrizi affixit per totum: sculpsitque in ea palmas, et quasi catenulas se invicem complectentes. 014 2CH 003 006 Stravit quoque pavimentum templi pretiosissimo marmore, decore multo. 014 2CH 003 007 Porro aurum erat probatissimum, de cujus laminis texit domum, et trabes ejus, et postes, et parietes, et ostia: et cælavit cherubim in parietibus. 014 2CH 003 008 Fecit quoque domum Sancti sanctorum: longitudinem juxta latitudinem domus cubitorum viginti: et latitudinem similiter viginti cubitorum: et laminis aureis texit eam, quasi talentis sexcentis. 014 2CH 003 009 Sed et clavos fecit aureos, ita ut singuli clavi siclos quinquagenos appenderent: cœnacula quoque texit auro. 014 2CH 003 010 Fecit etiam in domo Sancti sanctorum cherubim duos, opere statuario: et texit eos auro. 014 2CH 003 011 Alæ cherubim viginti cubitis extendebantur, ita ut una ala haberet cubitos quinque et tangeret parietem domus: et altera quinque cubitos habens, alam tangeret alterius cherub. 014 2CH 003 012 Similiter cherub alterius ala, quinque habebat cubitos, et tangebat parietem: et ala ejus altera quinque cubitorum, alam cherub alterius contingebat. 014 2CH 003 013 Igitur alæ utriusque cherubim expansæ erant et extendebantur per cubitos viginti: ipsi autem stabant erectis pedibus, et facies eorum erant versæ ad exteriorem domum. 014 2CH 003 014 Fecit quoque velum ex hyacintho, purpura, cocco, et bysso: et intexuit ei cherubim. 014 2CH 003 015 Ante fores etiam templi duas columnas, quæ triginta et quinque cubitos habebant altitudinis: porro capita earum, quinque cubitorum. 014 2CH 003 016 Necnon et quasi catenulas in oraculo, et superposuit eas capitibus columnarum: malogranata etiam centum, quæ catenulis interposuit. 014 2CH 003 017 Ipsas quoque columnas posuit in vestibulo templi, unam a dextris, et alteram a sinistris: eam quæ a dextris erat, vocavit Jachin: et quæ ad lævam, Booz. 014 2CH 004 001 Fecit quoque altare æneum viginti cubitorum longitudinis, et viginti cubitorum latitudinis, et decem cubitorum altitudinis. 014 2CH 004 002 Mare etiam fusile decem cubitis a labio usque ad labium, rotundum per circuitum: quinque cubitos habebat altitudinis, et funiculus triginta cubitorum ambiebat gyrum ejus. 014 2CH 004 003 Similitudo quoque boum erat subter illud, et decem cubitis quædam extrinsecus cælaturæ, quasi duobus versibus alvum maris circuibant. Boves autem erant fusiles: 014 2CH 004 004 et ipsum mare super duodecim boves impositum erat, quorum tres respiciebant ad aquilonem, et alii tres ad occidentem: porro tres alii meridiem, et tres qui reliqui erant, orientem, habentes mare superpositum: posteriora autem boum erant intrinsecus sub mari. 014 2CH 004 005 Porro vastitas ejus habebat mensuram palmi, et labium illius erat quasi labium calicis, vel repandi lilii: capiebatque tria millia metretas. 014 2CH 004 006 Fecit quoque conchas decem: et posuit quinque a dextris, et quinque a sinistris, ut lavarent in eis omnia quæ in holocaustum oblaturi erant: porro in mari sacerdotes lavabantur. 014 2CH 004 007 Fecit autem et candelabra aurea decem secundum speciem qua jussa erant fieri: et posuit ea in templo, quinque a dextris, et quinque a sinistris. 014 2CH 004 008 Necnon et mensas decem: et posuit eas in templo, quinque a dextris, et quinque a sinistris: phialas quoque aureas centum. 014 2CH 004 009 Fecit etiam atrium sacerdotum, et basilicam grandem: et ostia in basilica, quæ texit ære. 014 2CH 004 010 Porro mare posuit in latere dextro contra orientem ad meridiem. 014 2CH 004 011 Fecit autem Hiram lebetes, et creagras, et phialas: et complevit omne opus regis in domo Dei: 014 2CH 004 012 hoc est, columnas duas, et epistylia, et capita, et quasi quædam retiacula, quæ capita tegerent super epistylia. 014 2CH 004 013 Malogranata quoque quadringenta, et retiacula duo ita ut bini ordines malogranatorum singulis retiaculis jungerentur, quæ protegerent epistylia, et capita columnarum. 014 2CH 004 014 Bases etiam fecit, et conchas, quas superposuit basibus: 014 2CH 004 015 mare unum, boves quoque duodecim sub mari, 014 2CH 004 016 et lebetes, et creagras, et phialas. Omnia vasa fecit Salomoni Hiram pater ejus in domo Domini ex ære mundissimo. 014 2CH 004 017 In regione Jordanis, fudit ea rex in argillosa terra inter Sochot et Saredatha. 014 2CH 004 018 Erat autem multitudo vasorum innumerabilis, ita ut ignoraretur pondus æris. 014 2CH 004 019 Fecitque Salomon omnia vasa domus Dei, et altare aureum, et mensas, et super eas panes propositionis: 014 2CH 004 020 candelabra quoque cum lucernis suis ut lucerent ante oraculum juxta ritum ex auro purissimo: 014 2CH 004 021 et florentia quædam, et lucernas, et forcipes aureos: omnia de auro mundissimo facta sunt. 014 2CH 004 022 Thymiateria quoque, et thuribula, et phialas, et mortariola ex auro purissimo. Et ostia cælavit templi interioris, id est, in Sancta sanctorum: et ostia templi forinsecus aurea. Sicque completum est omne opus quod fecit Salomon in domo Domini. 014 2CH 005 001 Intulit igitur Salomon omnia quæ voverat David pater suus: argentum, et aurum, et universa vasa posuit in thesauris domus Dei. 014 2CH 005 002 Post quæ congregavit majores natu Israël, et cunctos principes tribuum, et capita familiarum de filiis Israël in Jerusalem, ut adducerent arcam fœderis Domini de civitate David, quæ est Sion. 014 2CH 005 003 Venerunt itaque ad regem omnes viri Israël in die solemni mensis septimi. 014 2CH 005 004 Cumque venissent cuncti seniorum Israël, portaverunt Levitæ arcam, 014 2CH 005 005 et intulerunt eam, et omnem paraturam tabernaculi. Porro vasa sanctuarii, quæ erant in tabernaculo, portaverunt sacerdotes cum Levitis. 014 2CH 005 006 Rex autem Salomon, et universus cœtus Israël, et omnes qui fuerunt congregati ante arcam, immolabant arietes et boves absque ullo numero: tanta enim erat multitudo victimarum. 014 2CH 005 007 Et intulerunt sacerdotes arcam fœderis Domini in locum suum, id est, ad oraculum templi, in Sancta sanctorum subter alas cherubim: 014 2CH 005 008 ita ut cherubim expanderent alas suas super locum in quo posita erat arca, et ipsam arcam tegerent cum vectibus suis. 014 2CH 005 009 Vectium autem quibus portabatur arca, quia paululum longiores erant, capita parebant ante oraculum: si vero quis paululum fuisset extrinsecus, eos videre non poterat. Fuit itaque arca ibi usque in præsentem diem. 014 2CH 005 010 Nihilque erat aliud in arca, nisi duæ tabulæ quas posuerat Moyses in Horeb, quando legem dedit Dominus filiis Israël egredientibus ex Ægypto. 014 2CH 005 011 Egressis autem sacerdotibus de sanctuario (omnes enim sacerdotes qui ibi potuerant inveniri, sanctificati sunt: nec adhuc in illo tempore vices et ministeriorum ordo inter eos divisus erat), 014 2CH 005 012 tam Levitæ quam cantores, id est, et qui sub Asaph erant, et qui sub Eman, et qui sub Idithun, filii et fratres eorum vestiti byssinis, cymbalis, et psalteriis, et citharis concrepabant, stantes ad orientalem plagam altaris: et cum eis sacerdotes centum viginti canentes tubis. 014 2CH 005 013 Igitur cunctis pariter, et tubis, et voce, et cymbalis, et organis, et diversi generis musicorum concinentibus, et vocem in sublime tollentibus, longe sonitus audiebatur, ita ut cum Dominum laudare cœpissent et dicere: Confitemini Domino quoniam bonus, quoniam in æternum misericordia ejus: impleretur domus Dei nube, 014 2CH 005 014 nec possent sacerdotes stare et ministrare propter caliginem. Compleverat enim gloria Domini domum Dei. 014 2CH 006 001 Tunc Salomon ait: Dominus pollicitus est ut habitaret in caligine: 014 2CH 006 002 ego autem ædificavi domum nomini ejus, ut habitaret ibi in perpetuum. 014 2CH 006 003 Et convertit rex faciem suam, et benedixit universæ multitudini Israël (nam omnis turba stabat intenta), et ait: 014 2CH 006 004 Benedictus Dominus Deus Israël, qui quod locutus est David patri meo, opere complevit, dicens: 014 2CH 006 005 A die qua eduxi populum meum de terra Ægypti, non elegi civitatem de cunctis tribubus Israël ut ædificaretur in ea domus nomini meo, neque elegi quemquam alium virum ut esset dux in populo Israël: 014 2CH 006 006 sed elegi Jerusalem ut sit nomen meum in ea, et elegi David ut constituerem eum super populum meum Israël. 014 2CH 006 007 Cumque fuisset voluntatis David patris mei ut ædificaret domum nomini Domini Dei Israël, 014 2CH 006 008 dixit Dominus ad eum: Quia hæc fuit voluntas tua, ut ædificares domum nomini meo, bene quidem fecisti hujuscemodi habere voluntatem: 014 2CH 006 009 sed non tu ædificabis domum: verum filius tuus, qui egredietur de lumbis tuis, ipse ædificabit domum nomini meo. 014 2CH 006 010 Complevit ergo Dominus sermonem suum quem locutus fuerat: et ego surrexi pro David patre meo, et sedi super thronum Israël, sicut locutus est Dominus: et ædificavi domum nomini Domini Dei Israël. 014 2CH 006 011 Et posui in ea arcam in qua est pactum Domini quod pepigit cum filiis Israël. 014 2CH 006 012 Stetit ergo coram altari Domini ex adverso universæ multitudinis Israël, et extendit manus suas. 014 2CH 006 013 Siquidem fecerat Salomon basim æneam, et posuerat eam in medio basilicæ, habentem quinque cubitos longitudinis, et quinque cubitos latitudinis, et tres cubitos altitudinis: stetitque super eam, et deinceps flexis genibus contra universam multitudinem Israël, et palmis in cælum levatis, 014 2CH 006 014 ait: Domine Deus Israël, non est similis tui deus in cælo et in terra: qui custodis pactum et misericordiam cum servis tuis qui ambulant coram te in toto corde suo: 014 2CH 006 015 qui præstitisti servo tuo David patri meo quæcumque locutus fueras ei: et quæ ore promiseras, opere complesti, sicut et præsens tempus probat. 014 2CH 006 016 Nunc ergo Domine Deus Israël, imple servo tuo patri meo David quæcumque locutus es, dicens: Non deficiet ex te vir coram me, qui sedeat super thronum Israël: ita tamen si custodierint filii tui vias suas, et ambulaverint in lege mea, sicut et tu ambulasti coram me. 014 2CH 006 017 Et nunc Domine Deus Israël, firmetur sermo tuus quem locutus es servo tuo David. 014 2CH 006 018 Ergone credibile est ut habitet Deus cum hominibus super terram? si cælum et cæli cælorum non te capiunt, quanto magis domus ista quam ædificavi? 014 2CH 006 019 Sed ad hoc tantum facta est, ut respicias orationem servi tui, et obsecrationem ejus, Domine Deus meus, et audias preces quas fundit famulus tuus coram te: 014 2CH 006 020 ut aperias oculos tuos super domum istam diebus ac noctibus, super locum in quo pollicitus es ut invocaretur nomen tuum, 014 2CH 006 021 et exaudires orationem quam servus tuus orat in eo: et exaudias preces famuli tui, et populi tui Israël. Quicumque oraverit in loco isto, exaudi de habitaculo tuo, id est, de cælis, et propitiare. 014 2CH 006 022 Si peccaverit quispiam in proximum suum, et jurare contra eum paratus venerit, seque maledicto constrinxerit coram altari in domo ista: 014 2CH 006 023 tu audies de cælo, et facies judicium servorum tuorum, ita ut reddas iniquo viam suam in caput proprium, et ulciscaris justum, retribuens ei secundum justitiam suam. 014 2CH 006 024 Si superatus fuerit populus tuus Israël ab inimicis (peccabunt enim tibi), et conversi egerint pœnitentiam, et obsecraverint nomen tuum, et fuerint deprecati in loco isto, 014 2CH 006 025 tu exaudies de cælo: et propitiare peccato populi tui Israël, et reduc eos in terram quam dedisti eis, et patribus eorum. 014 2CH 006 026 Si clauso cælo pluvia non fluxerit propter peccata populi, et deprecati te fuerint in loco isto, et confessi nomini tuo, et conversi a peccatis suis, cum eos afflixeris, 014 2CH 006 027 exaudi de cælo, Domine, et dimitte peccata servis tuis et populi tui Israël, et doce eos viam bonam, per quam ingrediantur: et da pluviam terræ quam dedisti populo tuo ad possidendum. 014 2CH 006 028 Fames si orta fuerit in terra, et pestilentia, ærugo, et aurugo, et locusta, et bruchus: et hostes, vastatis regionibus, portas obsederint civitatis, omnisque plaga et infirmitas presserit: 014 2CH 006 029 si quis de populo tuo Israël fuerit deprecatus, cognoscens plagam et infirmitatem suam, et expanderit manus suas in domo hac, 014 2CH 006 030 tu exaudies de cælo, de sublimi scilicet habitaculo tuo: et propitiare, et redde unicuique secundum vias suas, quas nosti eum habere in corde suo (tu enim solus nosti corda filiorum hominum): 014 2CH 006 031 ut timeant te, et ambulent in viis tuis cunctis diebus quibus vivunt super faciem terræ quam dedisti patribus nostris. 014 2CH 006 032 Externum quoque, qui non est de populo tuo Israël, si venerit de terra longinqua propter nomen tuum magnum, et propter manum tuam robustam, et brachium tuum extentum, et adoraverit in loco isto, 014 2CH 006 033 tu exaudies de cælo firmissimo habitaculo tuo, et facies cuncta pro quibus invocaverit te ille peregrinus: ut sciant omnes populi terræ nomen tuum, et timeant te sicut populus tuus Israël, et cognoscant quia nomen tuum invocatum est super domum hanc quam ædificavi. 014 2CH 006 034 Si egressus fuerit populus tuus ad bellum contra adversarios suos per viam in qua miseris eos, adorabunt te contra viam in qua civitas hæc est, quam elegisti, et domus quam ædificavi nomini tuo, 014 2CH 006 035 tu exaudies de cælo preces eorum, et obsecrationem: et ulciscaris. 014 2CH 006 036 Si autem peccaverint tibi (neque enim est homo qui non peccet), et iratus fueris eis, et tradideris hostibus, et captivos duxerint eos in terram longinquam, vel certe quæ juxta est, 014 2CH 006 037 et conversi in corde suo in terra ad quam captivi ducti fuerant, egerint pœnitentiam, et deprecati te fuerint in terra captivitatis suæ, dicentes: Peccavimus: inique fecimus, injuste egimus: 014 2CH 006 038 et reversi fuerint ad te in toto corde suo, et in tota anima sua, in terra captivitatis suæ ad quam ducti sunt, adorabunt te contra viam terræ suæ, quam dedisti patribus eorum, et urbis quam elegisti, et domus quam ædificavi nomini tuo: 014 2CH 006 039 tu exaudies de cælo, hoc est, de firmo habitaculo tuo, preces eorum: et facias judicium, et dimittas populo tuo, quamvis peccatori: 014 2CH 006 040 tu es enim Deus meus: aperiantur, quæso, oculi tui, et aures tuæ intentæ sint ad orationem quæ fit in loco isto. 014 2CH 006 041 Nunc igitur consurge, Domine Deus, in requiem tuam, tu et arca fortitudinis tuæ: sacerdotes tui, Domine Deus, induantur salutem, et sancti tui lætentur in bonis. 014 2CH 006 042 Domine Deus, ne averteris faciem christi tui: memento misericordiarum David servi tui. 014 2CH 007 001 Cumque complesset Salomon fundens preces, ignis descendit de cælo, et devoravit holocausta et victimas: et majestas Domini implevit domum. 014 2CH 007 002 Nec poterant sacerdotes ingredi templum Domini, eo quod implesset majestas Domini templum Domini. 014 2CH 007 003 Sed et omnes filii Israël videbant descendentem ignem, et gloriam Domini super domum: et corruentes proni in terram super pavimentum stratum lapide, adoraverunt, et laudaverunt Dominum, quoniam bonus, quoniam in sæculum misericordia ejus. 014 2CH 007 004 Rex autem et omnis populus immolabant victimas coram Domino. 014 2CH 007 005 Mactavit igitur rex Salomon hostias, boum viginti duo millia, arietum centum viginti millia: et dedicavit domum Dei rex, et universus populus. 014 2CH 007 006 Sacerdotes autem stabant in officiis suis, et Levitæ in organis carminum Domini, quæ fecit David rex ad laudandum Dominum: Quoniam in æternum misericordia ejus, hymnos David canentes per manus suas: porro sacerdotes canebant tubis ante eos, cunctusque Israël stabat. 014 2CH 007 007 Sanctificavit quoque Salomon medium atrii ante templum Domini: obtulerat enim ibi holocausta et adipes pacificorum: quia altare æneum quod fecerat, non poterat sustinere holocausta et sacrificia et adipes. 014 2CH 007 008 Fecit ergo Salomon solemnitatem in tempore illo septem diebus, et omnis Israël cum eo, ecclesia magna valde, ab introitu Emath usque ad torrentem Ægypti. 014 2CH 007 009 Fecitque die octavo collectam, eo quod dedicasset altare septem diebus, et solemnitatem celebrasset diebus septem. 014 2CH 007 010 Igitur in die vigesimo tertio mensis septimi, dimisit populos ad tabernacula sua, lætantes atque gaudentes super bono quod fecerat Dominus Davidi, et Salomoni, et Israëli populo suo. 014 2CH 007 011 Complevitque Salomon domum Domini, et domum regis, et omnia quæ disposuerat in corde suo ut faceret in domo Domini, et in domo sua, et prosperatus est. 014 2CH 007 012 Apparuit autem ei Dominus nocte, et ait: Audivi orationem tuam, et elegi locum istum mihi in domum sacrificii. 014 2CH 007 013 Si clausero cælum, et pluvia non fluxerit, et mandavero et præcepero locustæ ut devoret terram, et misero pestilentiam in populum meum: 014 2CH 007 014 conversus autem populus meus, super quos invocatum est nomen meum, deprecatus me fuerit, et exquisierit faciem meam, et egerit pœnitentiam a viis suis pessimis: et ego exaudiam de cælo, et propitius ero peccatis eorum, et sanabo terram eorum. 014 2CH 007 015 Oculi quoque mei erunt aperti, et aures meæ erectæ ad orationem ejus, qui in loco isto oraverit. 014 2CH 007 016 Elegi enim, et sanctificavi locum istum, ut sit nomen meum ibi in sempiternum, et permaneant oculi mei et cor meum ibi cunctis diebus. 014 2CH 007 017 Tu quoque si ambulaveris coram me, sicut ambulaverit David pater tuus, et feceris juxta omnia quæ præcepi tibi, et justitias meas judiciaque servaveris: 014 2CH 007 018 suscitabo thronum regni tui, sicut pollicitus sum David patri tuo, dicens: Non auferetur de stirpe tua vir qui sit princeps in Israël. 014 2CH 007 019 Si autem aversi fueritis, et dereliqueritis justitias meas, et præcepta mea quæ proposui vobis, et abeuntes servieritis diis alienis, et adoraveritis eos, 014 2CH 007 020 evellam vos de terra mea quam dedi vobis: et domum hanc, quam sanctificavi nomini meo, projiciam a facie mea, et tradam eam in parabolam, et in exemplum cunctis populis. 014 2CH 007 021 Et domus ista erit in proverbium universis transeuntibus, et dicent stupentes: Quare fecit Dominus sic terræ huic, et domui huic? 014 2CH 007 022 Respondebuntque: Quia dereliquerunt Dominum Deum patrum suorum, qui eduxit eos de terra Ægypti, et apprehenderunt deos alienos, et adoraverunt eos, et coluerunt: idcirco venerunt super eos universa hæc mala. 014 2CH 008 001 Expletis autem viginti annis postquam ædificavit Salomon domum Domini et domum suam, 014 2CH 008 002 civitates quas dederat Hiram Salomoni, ædificavit, et habitare ibi fecit filios Israël. 014 2CH 008 003 Abiit quoque in Emath Suba, et obtinuit eam. 014 2CH 008 004 Et ædificavit Palmyram in deserto, et alias civitates munitissimas ædificavit in Emath. 014 2CH 008 005 Exstruxitque Bethoron superiorem, et Bethoron inferiorem, civitates muratas habentes portas et vectes et seras: 014 2CH 008 006 Balaath etiam et omnes urbes firmissimas quæ fuerunt Salomonis, cunctasque urbes quadrigarum, et urbes equitum. Omnia quæcumque voluit Salomon atque disposuit, ædificavit in Jerusalem, et in Libano, et in universa terra potestatis suæ. 014 2CH 008 007 Omnem populum qui derelictus fuerat de Hethæis, et Amorrhæis, et Pherezæis, et Hevæis, et Jebusæis, qui non erant de stirpe Israël, 014 2CH 008 008 de filiis eorum, et de posteris, quos non interfecerant filii Israël, subjugavit Salomon in tributarios, usque in diem hanc. 014 2CH 008 009 Porro de filiis Israël non posuit ut servirent operibus regis: ipsi enim erant viri bellatores, et duces primi, et principes quadrigarum et equitum ejus. 014 2CH 008 010 Omnes autem principes exercitus regis Salomonis fuerunt ducenti quinquaginta, qui erudiebant populum. 014 2CH 008 011 Filiam vero Pharaonis transtulit de civitate David in domum quam ædificaverat ei. Dixit enim rex: Non habitabit uxor mea in domo David regis Israël, eo quod sanctificata sit: quia ingressa est in eam arca Domini. 014 2CH 008 012 Tunc obtulit Salomon holocausta Domino super altare Domini, quod exstruxerat ante porticum, 014 2CH 008 013 ut per singulos dies offerretur in eo juxta præceptum Moysi in sabbatis et in calendis, et in festis diebus, ter per annum, id est, in solemnitate azymorum, et in solemnitatem hebdomadarum, et in solemnitate tabernaculorum. 014 2CH 008 014 Et constituit juxta dispositionem David patris sui officia sacerdotum in ministeriis suis, et Levitas in ordine suo, ut laudarent et ministrarent coram sacerdotibus juxta ritum uniuscujusque diei, et janitores in divisionibus suis per portam et portam: sic enim præceperat David homo Dei. 014 2CH 008 015 Nec prætergressi sunt de mandatis regis tam sacerdotes quam Levitæ, ex omnibus quæ præceperat, et in custodiis thesaurorum. 014 2CH 008 016 Omnes impensas præparatas habuit Salomon ex eo die quo fundavit domum Domini usque in diem quo perfecit eam. 014 2CH 008 017 Tunc abiit Salomon in Asiongaber, et in Ailath ad oram maris Rubri, quæ est in terra Edom. 014 2CH 008 018 Misit autem ei Hiram per manus servorum suorum naves, et nautas gnaros maris, et abierunt cum servis Salomonis in Ophir, tuleruntque inde quadringenta quinquaginta talenta auri, et attulerunt ad regem Salomonem. 014 2CH 009 001 Regina quoque Saba, cum audisset famam Salomonis, venit ut tentaret eum in ænigmatibus in Jerusalem, cum magnis opibus et camelis, qui portabant aromata, et auri plurimum, gemmasque pretiosas. Cumque venisset ad Salomonem, locuta est ei quæcumque erant in corde suo. 014 2CH 009 002 Et exposuit ei Salomon omnia quæ proposuerat: nec quidquam fuit, quod non perspicuum ei fecerit. 014 2CH 009 003 Quæ postquam vidit, sapientiam scilicet Salomonis, et domum quam ædificaverat, 014 2CH 009 004 necnon et cibaria mensæ ejus, et habitacula servorum, et officia ministrorum ejus, et vestimenta eorum, pincernas quoque et vestes eorum, et victimas quas immolabat in domo Domini: non erat præ stupore ultra in ea spiritus. 014 2CH 009 005 Dixitque ad regem: Verus est sermo quem audieram in terra mea de virtutibus et sapientia tua. 014 2CH 009 006 Non credebam narrantibus donec ipsa venissem, et vidissent oculi mei, et probassem vix medietatem sapientiæ tuæ mihi fuisse narratam: vicisti famam virtutibus tuis. 014 2CH 009 007 Beati viri tui, et beati servi tui, qui assistunt coram te omni tempore, et audiunt sapientiam tuam. 014 2CH 009 008 Sit Dominus Deus tuus benedictus, qui voluit te ordinare super thronum suum, regem Domini Dei tui. Quia diligit Deus Israël, et vult servare eum in æternum, idcirco posuit te super eum regem ut facias judicia atque justitiam. 014 2CH 009 009 Dedit autem regi centum viginti talenta auri, et aromata multa nimis, et gemmas pretiosissimas: non fuerunt aromata talia, ut hæc quæ dedit regina Saba regi Salomoni. 014 2CH 009 010 Sed et servi Hiram cum servis Salomonis attulerunt aurum de Ophir, et ligna thyina, et gemmas pretiosissimas: 014 2CH 009 011 de quibus fecit rex, de lignis scilicet thyinis, gradus in domo Domini, et in domo regia, citharas quoque, et psalteria cantoribus: numquam visa sunt in terra Juda ligna talia. 014 2CH 009 012 Rex autem Salomon dedit reginæ Saba cuncta quæ voluit, et quæ postulavit, et multo plura quam attulerat ad eum: quæ reversa abiit in terram suam cum servis suis. 014 2CH 009 013 Erat autem pondus auri quod afferebatur Salomoni per singulos annos, sexcenta sexaginta sex talenta auri, 014 2CH 009 014 excepta ea summa quam legati diversarum gentium et negotiatores afferre consueverant, omnesque reges Arabiæ, et satrapæ terrarum, qui comportabant aurum et argentum Salomoni. 014 2CH 009 015 Fecit igitur rex Salomon ducentas hastas aureas de summa sexcentorum aureorum, qui in singulis hastis expendebantur: 014 2CH 009 016 trecenta quoque scuta aurea trecentorum aureorum, quibus tegebantur singula scuta: posuitque ea rex in armentario, quod erat consitum nemore. 014 2CH 009 017 Fecit quoque rex solium eburneum grande, et vestivit illud auro mundissimo. 014 2CH 009 018 Sex quoque gradus, quibus ascendebatur ad solium, et scabellum aureum, et brachiola duo altrinsecus, et duos leones stantes juxta brachiola, 014 2CH 009 019 sed et alios duodecim leunculos stantes super sex gradus ex utraque parte: non fuit tale solium in universis regnis. 014 2CH 009 020 Omnia quoque vasa convivii regis erant aurea, et vasa domus saltus Libani ex auro purissimo. Argentum enim in diebus illis pro nihilo reputabatur. 014 2CH 009 021 Siquidem naves regis ibant in Tharsis cum servis Hiram, semel in annis tribus: et deferebant inde aurum, et argentum, et ebur, et simias, et pavos. 014 2CH 009 022 Magnificatus est igitur Salomon super omnes reges terræ præ divitiis et gloria. 014 2CH 009 023 Omnesque reges terrarum desiderabant videre faciem Salomonis, ut audirent sapientiam quam dederat Deus in corde ejus: 014 2CH 009 024 et deferebant ei munera, vasa argentea et aurea, et vestes, et arma, et aromata, equos, et mulos, per singulos annos. 014 2CH 009 025 Habuit quoque Salomon quadraginta millia equorum in stabulis, et curruum equitumque duodecim millia: constituitque eos in urbibus quadrigarum, et ubi erat rex in Jerusalem. 014 2CH 009 026 Exercuit etiam potestatem super cunctos reges a flumine Euphrate usque ad terram Philisthinorum, et usque ad terminos Ægypti. 014 2CH 009 027 Tantamque copiam præbuit argenti in Jerusalem quasi lapidum: et cedrorum tantam multitudinem velut sycomororum quæ gignuntur in campestribus. 014 2CH 009 028 Adducebantur autem ei equi de Ægypto, cunctisque regionibus. 014 2CH 009 029 Reliqua autem operum Salomonis priorum et novissimorum scripta sunt in verbis Nathan prophetæ, et in libris Ahiæ Silonitis, in visione quoque Addo videntis contra Jeroboam filium Nabat. 014 2CH 009 030 Regnavit autem Salomon in Jerusalem super omnem Israël quadraginta annis. 014 2CH 009 031 Dormivitque cum patribus suis, et sepelierunt eum in civitate David: regnavitque Roboam filius ejus pro eo. 014 2CH 010 001 Profectus est autem Roboam in Sichem: illuc enim cunctus Israël convenerat ut constituerent eum regem. 014 2CH 010 002 Quod cum audisset Jeroboam filius Nabat, qui erat in Ægypto (fugerat quippe illuc ante Salomonem), statim reversus est. 014 2CH 010 003 Vocaveruntque eum, et venit cum universo Israël: et locuti sunt ad Roboam, dicentes: 014 2CH 010 004 Pater tuus durissimo jugo nos pressit: tu leviora impera patre tuo, qui nobis imposuit gravem servitutem, et paululum de onere subleva, ut serviamus tibi. 014 2CH 010 005 Qui ait: Post tres dies revertimini ad me. Cumque abiisset populus, 014 2CH 010 006 iniit consilium cum senibus qui steterant coram patre ejus Salomone dum adhuc viveret, dicens: Quid datis consilii ut respondeam populo? 014 2CH 010 007 Qui dixerunt ei: Si placueris populo huic, et leniveris eos verbis clementibus, servient tibi omni tempore. 014 2CH 010 008 At ille reliquit consilium senum, et cum juvenibus tractare cœpit, qui cum eo nutriti fuerant, et erant in comitatu illius. 014 2CH 010 009 Dixitque ad eos: Quid vobis videtur? vel respondere quid debeo populo huic, qui dixit mihi: Subleva jugum quod imposuit nobis pater tuus? 014 2CH 010 010 At illi responderunt ut juvenes, et nutriti cum eo in deliciis, atque dixerunt: Sic loqueris populo qui dixit tibi: Pater tuus aggravavit jugum nostrum, tu subleva: et sic respondebis ei: Minimus digitus meus grossior est lumbis patris mei. 014 2CH 010 011 Pater meus imposuit vobis grave jugum, et ego majus pondus apponam; pater meus cecidit vos flagellis, ego vero cædam vos scorpionibus. 014 2CH 010 012 Venit ergo Jeroboam et universus populus ad Roboam die tertio, sicut præceperat eis. 014 2CH 010 013 Responditque rex dura, derelicto consilio seniorum: 014 2CH 010 014 locutusque est juxta juvenum voluntatem: Pater meus grave vobis imposuit jugum, quod ego gravius faciam; pater meus cecidit vos flagellis, ego vero cædam vos scorpionibus. 014 2CH 010 015 Et non acquievit populi precibus: erat enim voluntatis Dei ut compleretur sermo ejus quem locutus fuerat per manum Ahiæ Silonitis ad Jeroboam filium Nabat. 014 2CH 010 016 Populus autem universus rege duriora dicente, sic locutus est ad eum: Non est nobis pars in David, neque hæreditas in filio Isai. Revertere in tabernacula tua, Israël; tu autem pasce domum tuam David. Et abiit Israël in tabernacula sua. 014 2CH 010 017 Super filios autem Israël qui habitabant in civitatibus Juda, regnavit Roboam. 014 2CH 010 018 Misitque rex Roboam Aduram, qui præerat tributis, et lapidaverunt eum filii Israël, et mortuus est: porro rex Roboam currum festinavit ascendere, et fugit in Jerusalem. 014 2CH 010 019 Recessitque Israël a domo David, usque ad diem hanc. 014 2CH 011 001 Venit autem Roboam in Jerusalem, et convocavit universam domum Juda et Benjamin, centum octoginta millia electorum atque bellantium, ut dimicaret contra Israël, et converteret ad se regnum suum. 014 2CH 011 002 Factusque est sermo Domini ad Semeiam hominem Dei, dicens: 014 2CH 011 003 Loquere ad Roboam filium Salomonis regem Juda, et ad universum Israël, qui est in Juda et Benjamin: 014 2CH 011 004 Hæc dicit Dominus: Non ascendetis, neque pugnabitis contra fratres vestros: revertatur unusquisque in domum suam, quia mea hoc gestum est voluntate. Qui cum audissent sermonem Domini, reversi sunt, nec perrexerunt contra Jeroboam. 014 2CH 011 005 Habitavit autem Roboam in Jerusalem, et ædificavit civitates muratas in Juda. 014 2CH 011 006 Exstruxitque Bethlehem, et Etam, et Thecue, 014 2CH 011 007 Bethsur quoque, et Socho, et Odollam, 014 2CH 011 008 necnon et Geth, et Maresa, et Ziph, 014 2CH 011 009 sed et Aduram, et Lachis, et Azeca, 014 2CH 011 010 Saraa quoque, et Ajalon, et Hebron, quæ erant in Juda et Benjamin, civitates munitissimas. 014 2CH 011 011 Cumque clausisset eas muris, posuit in eis principes, ciborumque horrea, hoc est, olei, et vini. 014 2CH 011 012 Sed et in singulis urbibus fecit armamentarium scutorum et hastarum, firmavitque eas summa diligentia, et imperavit super Judam et Benjamin. 014 2CH 011 013 Sacerdotes autem et Levitæ qui erant in universo Israël, venerunt ad eum de cunctis sedibus suis, 014 2CH 011 014 relinquentes suburbana et possessiones suas, et transeuntes ad Judam et Jerusalem: eo quod abjecisset eos Jeroboam et posteri ejus, ne sacerdotio Domini fungerentur. 014 2CH 011 015 Qui constituit sibi sacerdotes excelsorum, et dæmoniorum, vitulorumque quos fecerat. 014 2CH 011 016 Sed et de cunctis tribubus Israël, quicumque dederant cor suum ut quærerent Dominum Deum Israël, venerunt in Jerusalem ad immolandum victimas suas coram Domino Deo patrum suorum. 014 2CH 011 017 Et roboraverunt regnum Juda, et confirmaverunt Roboam filium Salomonis per tres annos: ambulaverunt enim in viis David et Salomonis, annis tantum tribus. 014 2CH 011 018 Duxit autem Roboam uxorem Mahalath filiam Jerimoth filii David: Abihail quoque filiam Eliab filii Isai, 014 2CH 011 019 quæ peperit ei filios Jehus, et Somoriam, et Zoom. 014 2CH 011 020 Post hanc quoque accepit Maacha filiam Absalom, quæ peperit ei Abia, et Ethai, et Ziza, et Salomith. 014 2CH 011 021 Amavit autem Roboam Maacha filiam Absalom super omnes uxores suas et concubinas: nam uxores decem et octo duxerat, concubinas autem sexaginta: et genuit viginti octo filios, et sexaginta filias. 014 2CH 011 022 Constituit vero in capite Abiam filium Maacha ducem super omnes fratres suos: ipsum enim regem facere cogitabat, 014 2CH 011 023 quia sapientior fuit, et potentior super omnes filios ejus, et in cunctis finibus Juda et Benjamin, et in universis civitatibus muratis: præbuitque eis escas plurimas, et multas petivit uxores. 014 2CH 012 001 Cumque roboratum fuisset regnum Roboam et confortatum, dereliquit legem Domini, et omnis Israël cum eo. 014 2CH 012 002 Anno autem quinto regni Roboam, ascendit Sesac rex Ægypti in Jerusalem (quia peccaverant Domino) 014 2CH 012 003 cum mille ducentis curribus, et sexaginta millibus equitum: nec erat numerus vulgi quod venerat cum eo ex Ægypto, Libyes scilicet, et Troglodytæ, et Æthiopes. 014 2CH 012 004 Cepitque civitates munitissimas in Juda, et venit usque in Jerusalem. 014 2CH 012 005 Semeias autem propheta ingressus est ad Roboam, et principes Juda qui congregati fuerant in Jerusalem, fugientes Sesac: dixitque ad eos: Hæc dicit Dominus: Vos reliquistis me, et ego reliqui vos in manu Sesac. 014 2CH 012 006 Consternatique principes Israël et rex, dixerunt: Justus est Dominus. 014 2CH 012 007 Cumque vidisset Dominus quod humiliati essent, factus est sermo Domini ad Semeiam, dicens: Quia humiliati sunt, non disperdam eos, daboque eis pauxillum auxilii, et non stillabit furor meus super Jerusalem per manum Sesac. 014 2CH 012 008 Verumtamen servient ei, ut sciant distantiam servitutis meæ, et servitutis regni terrarum. 014 2CH 012 009 Recessit itaque Sesac rex Ægypti ab Jerusalem, sublatis thesauris domus Domini et domus regis: omniaque secum tulit, et clypeos aureos quos fecerat Salomon: 014 2CH 012 010 pro quibus fecit rex æneos, et tradidit illos principibus scutariorum, qui custodiebant vestibulum palatii. 014 2CH 012 011 Cumque introiret rex domum Domini, veniebant scutarii et tollebant eos, iterumque referebant eos ad armamentarium suum. 014 2CH 012 012 Verumtamen quia humiliati sunt, aversa est ab eis ira Domini, nec deleti sunt penitus: siquidem et in Juda inventa sunt opera bona. 014 2CH 012 013 Confortatus est ergo rex Roboam in Jerusalem, atque regnavit: quadraginta autem et unius anni erat cum regnare cœpisset, et decem et septem annis regnavit in Jerusalem, urbe quam elegit Dominus ut confirmaret nomen suum ibi, de cunctis tribubus Israël: nomen autem matris ejus Naama Ammanitis. 014 2CH 012 014 Fecit autem malum, et non præparavit cor suum ut quæreret Dominum. 014 2CH 012 015 Opera vero Roboam prima et novissima scripta sunt in libris Semeiæ prophetæ, et Addo videntis, et diligenter exposita: pugnaveruntque adversum se Roboam et Jeroboam cunctis diebus. 014 2CH 012 016 Et dormivit Roboam cum patribus suis, sepultusque est in civitate David: et regnavit Abia filius ejus pro eo. 014 2CH 013 001 Anno octavodecimo regis Jeroboam, regnavit Abia super Judam. 014 2CH 013 002 Tribus annis regnavit in Jerusalem, nomenque matris ejus Michaia filia Uriel de Gabaa: et erat bellum inter Abiam et Jeroboam. 014 2CH 013 003 Cumque iniisset Abia certamen, et haberet bellicosissimos viros, et electorum quadringenta millia: Jeroboam instruxit econtra aciem octingenta millia virorum, qui et ipsi electi erant, et ad bella fortissimi. 014 2CH 013 004 Stetit ergo Abia super montem Semeron, qui erat in Ephraim, et ait: Audi, Jeroboam, et omnis Israël. 014 2CH 013 005 Num ignoratis quod Dominus Deus Israël dederit regnum David super Israël in sempiternum, ipsi et filiis ejus in pactum salis? 014 2CH 013 006 Et surrexit Jeroboam filius Nabat, servus Salomonis filii David, et rebellavit contra dominum suum. 014 2CH 013 007 Congregatique sunt ad eum viri vanissimi, et filii Belial, et prævaluerunt contra Roboam filium Salomonis: porro Roboam erat rudis, et corde pavido, nec potuit resistere eis. 014 2CH 013 008 Nunc ergo vos dicitis quod resistere possitis regno Domini, quod possidet per filios David, habetisque grandem populi multitudinem, atque vitulos aureos quos fecit vobis Jeroboam in deos. 014 2CH 013 009 Et ejecistis sacerdotes Domini, filios Aaron, atque Levitas, et fecistis vobis sacerdotes sicut omnes populi terrarum: quicumque venerit, et initiaverit manum suam in tauro de bobus, et in arietibus septem, fit sacerdos eorum qui non sunt dii. 014 2CH 013 010 Noster autem Dominus, Deus est, quem non relinquimus, sacerdotesque ministrant Domino, de filiis Aaron, et Levitæ sunt in ordine suo: 014 2CH 013 011 holocausta quoque offerunt Domino per singulos dies mane et vespere, et thymiama juxta legis præcepta confectum, et proponuntur panes in mensa mundissima, estque apud nos candelabrum aureum, et lucernæ ejus, ut accendantur semper ad vesperam: nos quippe custodimus præcepta Domini Dei nostri, quem vos reliquistis. 014 2CH 013 012 Ergo in exercitu nostro dux Deus est, et sacerdotes ejus, qui clangunt tubis, et resonant contra vos: filii Israël, nolite pugnare contra Dominum Deum patrum vestrorum, quia non vobis expedit. 014 2CH 013 013 Hæc illo loquente, Jeroboam retro moliebatur insidias. Cumque ex adverso hostium staret, ignorantem Judam suo ambiebat exercitu. 014 2CH 013 014 Respiciensque Judas, vidit instare bellum ex adverso et post tergum, et clamavit ad Dominum, ac sacerdotes tubis canere cœperunt. 014 2CH 013 015 Omnesque viri Juda vociferati sunt: et ecce illis clamantibus, perterruit Deus Jeroboam, et omnem Israël qui stabat ex adverso Abia et Juda. 014 2CH 013 016 Fugeruntque filii Israël Judam, et tradidit eos Deus in manu eorum. 014 2CH 013 017 Percussit ergo eos Abia et populus ejus plaga magna: et corruerunt vulnerati ex Israël quingenta millia virorum fortium. 014 2CH 013 018 Humiliatique sunt filii Israël in tempore illo, et vehementissime confortati filii Juda, eo quod sperassent in Domino Deo patrum suorum. 014 2CH 013 019 Persecutus est autem Abia fugientem Jeroboam, et cepit civitates ejus, Bethel et filias ejus, et Jesana cum filiabus suis, Ephron quoque et filias ejus: 014 2CH 013 020 nec valuit ultra resistere Jeroboam in diebus Abia: quem percussit Dominus, et mortuus est. 014 2CH 013 021 Igitur Abia, confortato imperio suo, accepit uxores quatuordecim: procreavitque viginti duos filios, et sedecim filias. 014 2CH 013 022 Reliqua autem sermonum Abia, viarumque et operum ejus, scripta sunt diligentissime in libro Addo prophetæ. 014 2CH 014 001 Dormivit autem Abia cum patribus suis, et sepelierunt eum in civitate David: regnavitque Asa filius ejus pro eo, in cujus diebus quievit terra annis decem. 014 2CH 014 002 Fecit autem Asa quod bonum et placitum erat in conspectu Dei sui, et subvertit altaria peregrini cultus, et excelsa. 014 2CH 014 003 Et confregit statuas, lucosque succidit: 014 2CH 014 004 et præcepit Judæ ut quæreret Dominum Deum patrum suorum, et faceret legem, et universa mandata: 014 2CH 014 005 et abstulit de cunctis urbibus Juda aras et fana, et regnavit in pace. 014 2CH 014 006 Ædificavit quoque urbes munitas in Juda, quia quietus erat, et nulla temporibus ejus bella surrexerant, pacem Domino largiente. 014 2CH 014 007 Dixit autem Judæ: Ædificemus civitates istas, et vallemus muris, et roboremus turribus, et portis, et seris, donec a bellis quieta sunt omnia, eo quod quæsierimus Dominum Deum patrum nostrorum, et dederit nobis pacem per gyrum. Ædificaverunt igitur, et nullum in exstruendo impedimentum fuit. 014 2CH 014 008 Habuit autem Asa in exercitu suo portantium scuta et hastas de Juda trecenta millia, de Benjamin vero scutariorum et sagittariorum ducenta octoginta millia: omnes isti viri fortissimi. 014 2CH 014 009 Egressus est autem contra eos Zara Æthiops cum exercitu suo, decies centena millia, et curribus trecentis: et venit usque Maresa. 014 2CH 014 010 Porro Asa perrexit obviam ei, et instruxit aciem ad bellum in valle Sephata, quæ est juxta Maresa: 014 2CH 014 011 et invocavit Dominum Deum, et ait: Domine, non est apud te ulla distantia, utrum in paucis auxilieris, an in pluribus. Adjuva nos, Domine Deus noster: in te enim, et in tuo nomine habentes fiduciam, venimus contra hanc multitudinem. Domine, Deus noster tu es: non prævaleat contra te homo. 014 2CH 014 012 Exterruit itaque Dominus Æthiopes coram Asa et Juda: fugeruntque Æthiopes. 014 2CH 014 013 Et persecutus est eos Asa, et populus qui cum eo erat, usque Gerara: et ruerunt Æthiopes usque ad internecionem, quia Domino cædente contriti sunt, et exercitu illius præliante. Tulerunt ergo spolia multa, 014 2CH 014 014 et percusserunt civitates omnes per circuitum Geraræ: grandis quippe cunctos terror invaserat: et diripuerunt urbes, et multam prædam asportaverunt. 014 2CH 014 015 Sed et caulas ovium destruentes, tulerunt pecorum infinitam multitudinem, et camelorum: reversique sunt in Jerusalem. 014 2CH 015 001 Azarias autem filius Oded, facto in se spiritu Dei, 014 2CH 015 002 egressus est in occursum Asa, et dixit ei: Audite me, Asa, et omnis Juda et Benjamin: Dominus vobiscum, quia fuistis cum eo. Si quæsieritis eum, invenietis: si autem dereliqueritis eum, derelinquet vos. 014 2CH 015 003 Transibant autem multi dies in Israël absque Deo vero, et absque sacerdote doctore, et absque lege. 014 2CH 015 004 Cumque reversi fuerint in angustia sua ad Dominum Deum Israël, et quæsierint eum, reperient eum. 014 2CH 015 005 In tempore illo, non erit pax egredienti et ingredienti, sed terrores undique in cunctis habitatoribus terrarum: 014 2CH 015 006 pugnavit enim gens contra gentem, et civitas contra civitatem, quia Dominus conturbabit eos in omni angustia. 014 2CH 015 007 Vos ergo confortamini, et non dissolvantur manus vestræ: erit enim merces operi vestro. 014 2CH 015 008 Quod cum audisset Asa, verba scilicet, et prophetiam Azariæ filii Oded prophetæ, confortatus est, et abstulit idola de omni terra Juda et de Benjamin, et ex urbibus quas ceperat, montis Ephraim: et dedicavit altare Domini quod erat ante porticum Domini. 014 2CH 015 009 Congregavitque universum Judam et Benjamin, et advenas cum eis de Ephraim, et de Manasse, et de Simeon: plures enim ad eum confugerant ex Israël, videntes quod Dominus Deus illius esset cum eo. 014 2CH 015 010 Cumque venissent in Jerusalem mense tertio, anno decimoquinto regni Asa, 014 2CH 015 011 immolaverunt Domino in die illa de manubiis et præda quam adduxerant, boves septingentos, et arietes septem millia. 014 2CH 015 012 Et intravit ex more ad corroborandum fœdus ut quærerent Dominum Deum patrum suorum in toto corde, et in tota anima sua. 014 2CH 015 013 Si quis autem, inquit, non quæsierit Dominum Deum Israël, moriatur, a minimo usque ad maximum, a viro usque ad mulierem. 014 2CH 015 014 Juraveruntque Domino voce magna in jubilo, et in clangore tubæ, et in sonitu buccinarum, 014 2CH 015 015 omnes qui erant in Juda, cum execratione: in omni enim corde suo juraverunt, et in tota voluntate quæsierunt eum, et invenerunt: præstititque eis Dominus requiem per circuitum. 014 2CH 015 016 Sed et Maacham matrem Asa regis ex augusto deposuit imperio, eo quod fecisset in luco simulacrum Priapi: quod omne contrivit, et in frustra comminuens combussit in torrente Cedron. 014 2CH 015 017 Excelsa autem derelicta sunt in Israël: attamen cor Asa erat perfectum cunctis diebus ejus, 014 2CH 015 018 eaque quæ voverat pater suus, et ipse, intulit in domum Domini, argentum, et aurum, vasorumque diversam supellectilem. 014 2CH 015 019 Bellum vero non fuit usque ad trigesimum quintum annum regni Asa. 014 2CH 016 001 Anno autem trigesimo sexto regni ejus, ascendit Baasa rex Israël in Judam, et muro circumdabat Rama, ut nullus tute posset egredi et ingredi de regno Asa. 014 2CH 016 002 Protulit ergo Asa argentum et aurum de thesauris domus Domini, et de thesauris regis, misitque ad Benadad regem Syriæ, qui habitabat in Damasco, dicens: 014 2CH 016 003 Fœdus inter me et te est; pater quoque meus et pater tuus habuere concordiam: quam ob rem misi tibi argentum et aurum, ut rupto fœdere quod habes cum Baasa rege Israël, facias eum a me recedere. 014 2CH 016 004 Quo comperto, Benadad misit principes exercituum suorum ad urbes Israël: qui percusserunt Ahion, et Dan, et Abelmaim, et universas urbes Nephthali muratas. 014 2CH 016 005 Quod cum audisset Baasa, desiit ædificare Rama, et intermisit opus suum. 014 2CH 016 006 Porro Asa rex assumpsit universum Judam, et tulerunt lapides de Rama, et ligna quæ ædificationi præparaverat Baasa, ædificavitque ex eis Gabaa et Maspha. 014 2CH 016 007 In tempore illo venit Hanani propheta ad Asa regem Juda, et dixit ei: Quia habuisti fiduciam in rege Syriæ, et non in Domino Deo tuo, idcirco evasit Syriæ regis exercitus de manu tua. 014 2CH 016 008 Nonne Æthiopes et Libyes multo plures erant quadrigis, et equitibus, et multitudine nimia, quos cum Domino credidisses, tradidit in manu tua? 014 2CH 016 009 Oculi enim Domini contemplantur universam terram, et præbent fortitudinem his qui corde perfecto credunt in eum. Stulte igitur egisti, et propter hoc ex præsenti tempore adversum te bella consurgent. 014 2CH 016 010 Iratusque Asa adversus videntem, jussit eum mitti in nervum: valde quippe super hoc fuerat indignatus: et interfecit de populo in tempore illo plurimos. 014 2CH 016 011 Opera autem Asa prima et novissima scripta sunt in libro regum Juda et Israël. 014 2CH 016 012 Ægrotavit etiam Asa anno trigesimo nono regni sui, dolore pedum vehementissimo, et nec in infirmitate sua quæsivit Dominum, sed magis in medicorum arte confisus est. 014 2CH 016 013 Dormivitque cum patribus suis, et mortuus est anno quadragesimo primo regni sui. 014 2CH 016 014 Et sepelierunt eum in sepulchro suo quod foderat sibi in civitate David: posueruntque eum super lectum suum plenum aromatibus et unguentibus meretriciis, quæ erant pigmentariorum arte confecta, et combusserunt super eum ambitione nimia. 014 2CH 017 001 Regnavit autem Josaphat filius ejus pro eo, et invaluit contra Israël. 014 2CH 017 002 Constituitque militum numeros in cunctis urbibus Juda quæ erant vallatæ muris. Præsidiaque disposuit in terra Juda, et in civitatibus Ephraim quas ceperat Asa pater ejus. 014 2CH 017 003 Et fuit Dominus cum Josaphat, quia ambulavit in viis David patris sui primis: et non speravit in Baalim, 014 2CH 017 004 sed in Deo patris sui: et perrexit in præceptis illius, et non juxta peccata Israël. 014 2CH 017 005 Confirmavitque Dominus regnum in manu ejus, et dedit omnis Juda munera Josaphat: factæque sunt ei infinitæ divitiæ, et multa gloria. 014 2CH 017 006 Cumque sumpsisset cor ejus audaciam propter vias Domini, etiam excelsa et lucos de Juda abstulit. 014 2CH 017 007 Tertio autem anno regni sui misit de principibus suis Benhail, et Obdiam, et Zachariam, et Nathanaël, et Michæam, ut docerent in civitatibus Juda: 014 2CH 017 008 et cum eis Levitas Semeiam, et Nathaniam, et Zabadiam, Asaël quoque, et Semiramoth, et Jonathan, Adoniamque et Thobiam, et Thobadoniam Levitas, et cum eis Elisama, et Joran sacerdotes: 014 2CH 017 009 docebantque populum in Juda, habentes librum legis Domini, et circuibant cunctas urbes Juda, atque erudiebant populum. 014 2CH 017 010 Itaque factus est pavor Domini super omnia regna terrarum quæ erant per gyrum Juda, nec audebant bellare contra Josaphat. 014 2CH 017 011 Sed et Philisthæi Josaphat munera deferebant, et vectigal argenti: Arabes quoque adducebant pecora, arietum septem millia septingenta, et hircorum totidem. 014 2CH 017 012 Crevit ergo Josaphat, et magnificatus est usque in sublime: atque ædificavit in Juda domos ad instar turrium, urbesque muratas. 014 2CH 017 013 Et multa opera paravit in urbibus Juda: viri quoque bellatores et robusti erant in Jerusalem, 014 2CH 017 014 quorum iste numerus per domos atque familias singulorum: in Juda principes exercitus, Ednas dux, et cum eo robustissimi viri trecenta millia. 014 2CH 017 015 Post hunc Johanan princeps, et cum eo ducenta octoginta millia. 014 2CH 017 016 Post istum quoque Amasias filius Zechri, consecratus Domino, et cum eo ducenta millia virorum fortium. 014 2CH 017 017 Hunc sequebatur robustus ad prælia Eliada, et cum eo tenentium arcum et clypeum ducenta millia. 014 2CH 017 018 Post istum etiam Jozabad, et cum eo centum octoginta millia expeditorum militum. 014 2CH 017 019 Hi omnes erant ad manum regis, exceptis aliis quos posuerat in urbibus muratis in universo Juda. 014 2CH 018 001 Fuit ergo Josaphat dives et inclytus multum, et affinitate conjunctus est Achab. 014 2CH 018 002 Descenditque post annos ad eum in Samariam: ad cujus adventum mactavit Achab arietes et boves plurimos, ipsi, et populo qui venerat cum eo: persuasitque illi ut ascenderet in Ramoth Galaad. 014 2CH 018 003 Dixitque Achab rex Israël ad Josaphat regem Juda: Veni mecum in Ramoth Galaad. Cui ille respondit: Ut ego, et tu: sicut populus tuus, sic et populus meus: tecumque erimus in bello. 014 2CH 018 004 Dixitque Josaphat ad regem Israël: Consule, obsecro, impræsentiarum sermonem Domini. 014 2CH 018 005 Congregavit igitur rex Israël prophetarum quadringentos viros, et dixit ad eos: In Ramoth Galaad ad bellandum ire debemus, an quiescere? At illi: Ascende, inquiunt, et tradet Deus in manu regis. 014 2CH 018 006 Dixitque Josaphat: Numquid non est hic prophetes Domini, ut ab illo etiam requiramus? 014 2CH 018 007 Et ait rex Israël ad Josaphat: Est vir unus a quo possumus quærere Domini voluntatem: sed ego odi eum, quia non prophetat mihi bonum, sed malum omni tempore: est autem Michæas filius Jemla. Dixitque Josaphat: Ne loquaris, rex, hoc modo. 014 2CH 018 008 Vocavit ergo rex Israël unum de eunuchis, et dixit ei: Voca cito Michæam filium Jemla. 014 2CH 018 009 Porro rex Israël, et Josaphat rex Juda, uterque sedebant in solio suo, vestiti cultu regio: sedebant autem in area juxta portam Samariæ, omnesque prophetæ vaticinabantur coram eis. 014 2CH 018 010 Sedecias vero filius Chanaana fecit sibi cornua ferrea, et ait: Hæc dicit Dominus: His ventilabis Syriam, donec conteras eam. 014 2CH 018 011 Omnesque prophetæ similiter prophetabant, atque dicebant: Ascende in Ramoth Galaad, et prosperaberis, et tradet eos Dominus in manu regis. 014 2CH 018 012 Nuntius autem qui ierat ad vocandum Michæam, ait illi: En verba omnium prophetarum uno ore bona regi annuntiant: quæso ergo te ut et sermo tuus ab eis non dissentiat, loquarisque prospera. 014 2CH 018 013 Cui respondit Michæas: Vivit Dominus, quia quodcumque dixerit mihi Deus meus, hoc loquar. 014 2CH 018 014 Venit ergo ad regem. Cui rex ait: Michæa, ire debemus in Ramoth Galaad ad bellandum, an quiescere? Cui ille respondit: Ascendite: cuncta enim prospera evenient, et tradentur hostes in manus vestras. 014 2CH 018 015 Dixitque rex: Iterum atque iterum te adjuro, ut mihi non loquaris, nisi quod verum est in nomine Domini. 014 2CH 018 016 At ille ait: Vidi universum Israël dispersum in montibus, sicut oves absque pastore: et dixit Dominus: Non habent isti dominos: revertatur unusquisque in domum suam in pace. 014 2CH 018 017 Et ait rex Israël ad Josaphat: Nonne dixi tibi quod non prophetaret iste mihi quidquam boni, sed ea quæ mala sunt? 014 2CH 018 018 At ille: Idcirco, ait, audite verbum Domini: vidi Dominum sedentem in solio suo, et omnem exercitum cæli assistentem ei a dextris et a sinistris. 014 2CH 018 019 Et dixit Dominus: Quis decipiet Achab regem Israël ut ascendat et corruat in Ramoth Galaad? Cumque diceret unus hoc modo, et alter alio, 014 2CH 018 020 processit spiritus, et stetit coram Domino, et ait: Ego decipiam eum. Cui Dominus: In quo, inquit, decipies? 014 2CH 018 021 At ille respondit: Egrediar, et ero spiritus mendax in ore omnium prophetarum ejus. Dixitque Dominus: Decipies, et prævalebis: egredere, et fac ita. 014 2CH 018 022 Nunc igitur, ecce Dominus dedit spiritum mendacii in ore omnium prophetarum tuorum, et Dominus locutus est de te mala. 014 2CH 018 023 Accessit autem Sedecias filius Chanaana, et percussit Michææ maxillam, et ait: Per quam viam transivit spiritus Domini a me, ut loqueretur tibi? 014 2CH 018 024 Dixitque Michæas: Tu ipse videbis in die illo, quando ingressus fueris cubiculum de cubiculo ut abscondaris. 014 2CH 018 025 Præcepit autem rex Israël, dicens: Tollite Michæam, et ducite eum ad Amon principem civitatis, et ad Joas filium Amelech. 014 2CH 018 026 Et dicetis: Hæc dicit rex: Mittite hunc in carcerem, et date ei panis modicum, et aquæ pauxillum, donec revertar in pace. 014 2CH 018 027 Dixitque Michæas: Si reversus fueris in pace, non est locutus Dominus in me. Et ait: Audite, omnes populi. 014 2CH 018 028 Igitur ascenderunt rex Israël et Josaphat rex Juda in Ramoth Galaad. 014 2CH 018 029 Dixitque rex Israël ad Josaphat: Mutabo habitum, et sic ad pugnam vadam: tu autem induere vestibus tuis. Mutatoque rex Israël habitu, venit ad bellum. 014 2CH 018 030 Rex autem Syriæ præceperat ducibus equitatus sui, dicens: Ne pugnetis contra minimum aut contra maximum, nisi contra solum regem Israël. 014 2CH 018 031 Itaque cum vidissent principes equitatus Josaphat, dixerunt: Rex Israël est iste. Et circumdederunt eum dimicantes: at ille clamavit ad Dominum, et auxiliatus est ei, atque avertit eos ab illo. 014 2CH 018 032 Cum enim vidissent duces equitatus quod non esset rex Israël, reliquerunt eum. 014 2CH 018 033 Accidit autem ut unus e populo sagittam in incertum jaceret, et percuteret regem Israël inter cervicem et scapulas. At ille aurigæ suo ait: Converte manum tuam, et educ me de acie, quia vulneratus sum. 014 2CH 018 034 Et finita est pugna in die illo: porro rex Israël stabat in curru suo contra Syros usque ad vesperam, et mortuus est occidente sole. 014 2CH 019 001 Reversus est autem Josaphat rex Juda in domum suam pacifice in Jerusalem. 014 2CH 019 002 Cui occurrit Jehu filius Henani videns, et ait ad eum: Impio præbes auxilium, et his qui oderunt Dominum amicitia jungeris, et idcirco iram quidem Domini merebaris: 014 2CH 019 003 sed bona opera inventa sunt in te, eo quod abstuleris lucos de terra Juda, et præparaveris cor tuum ut requireres Dominum Deum patrum tuorum. 014 2CH 019 004 Habitavit ergo Josaphat in Jerusalem, rursumque egressus est ad populum de Bersabee usque ad montem Ephraim, et revocavit eos ad Dominum Deum patrum suorum. 014 2CH 019 005 Constituitque judices terræ in cunctis civitatibus Juda munitis per singula loca, 014 2CH 019 006 et præcipiens judicibus: Videte, ait, quid faciatis: non enim hominis exercetis judicium, sed Domini: et quodcumque judicaveritis, in vos redundabit. 014 2CH 019 007 Sit timor Domini vobiscum, et cum diligentia cuncta facite: non est enim apud Dominum Deum nostrum iniquitas, nec personarum acceptio, nec cupido munerum. 014 2CH 019 008 In Jerusalem quoque constituit Josaphat Levitas, et sacerdotes, et principes familiarum ex Israël, ut judicium et causam Domini judicarent habitatoribus ejus. 014 2CH 019 009 Præcepitque eis, dicens: Sic agetis in timore Domini fideliter et corde perfecto. 014 2CH 019 010 Omnem causam quæ venerit ad vos fratrum vestrorum, qui habitant in urbibus suis inter cognationem et cognationem, ubicumque quæstio est de lege, de mandato, de cæremoniis, de justificationibus: ostendite eis, ut non peccent in Dominum, et ne veniat ira super vos et super fratres vestros: sic ergo agentes non peccabitis. 014 2CH 019 011 Amarias autem sacerdos et pontifex vester in his quæ ad Deum pertinent, præsidebit: porro Zabadias filius Ismahel, qui est dux in domo Juda, super ea opera erit quæ ad regis officium pertinent: habetisque magistros Levitas coram vobis. Confortamini, et agite diligenter, et erit Dominus vobiscum in bonis. 014 2CH 020 001 Post hæc congregati sunt filii Moab et filii Ammon, et cum eis de Ammonitis, ad Josaphat, ut pugnarent contra eum. 014 2CH 020 002 Veneruntque nuntii, et indicaverunt Josaphat, dicentes: Venit contra te multitudo magna de his locis quæ trans mare sunt, et de Syria: et ecce consistunt in Asasonthamar, quæ est Engaddi. 014 2CH 020 003 Josaphat autem timore perterritus, totum se contulit ad rogandum Dominum, et prædicavit jejunium universo Juda. 014 2CH 020 004 Congregatusque est Judas ad deprecandum Dominum: sed et omnes de urbibus suis venerunt ad obsecrandum eum. 014 2CH 020 005 Cumque stetisset Josaphat in medio cœtu Juda et Jerusalem, in domo Domini ante atrium novum, 014 2CH 020 006 ait: Domine Deus patrum nostrorum, tu es Deus in cælo, et dominaris cunctis regnis gentium: in manu tua est fortitudo et potentia, nec quisquam tibi potest resistere. 014 2CH 020 007 Nonne tu, Deus noster, interfecisti omnes habitatores terræ hujus coram populo tuo Israël, et dedisti eam semini Abraham amici tui in sempiternum? 014 2CH 020 008 Habitaveruntque in ea, et exstruxerunt in illa sanctuarium nomini tuo, dicentes: 014 2CH 020 009 Si irruerint super nos mala, gladius judicii, pestilentia, et fames, stabimus coram domo hac in conspectu tuo, in qua invocatum est nomen tuum: et clamabimus ad te in tribulationibus nostris, et exaudies, salvosque facies. 014 2CH 020 010 Nunc igitur, ecce filii Ammon, et Moab, et mons Seir, per quos non concessisti Israël ut transirent quando egrediebantur de Ægypto, sed declinaverunt ab eis, et non interfecerunt illos, 014 2CH 020 011 e contrario agunt, et nituntur ejicere nos de possessione quam tradidisti nobis. 014 2CH 020 012 Deus noster, ergo non judicabis eos? in nobis quidem non est tanta fortitudo, ut possimus huic multitudini resistere, quæ irruit super nos. Sed cum ignoremus quid agere debeamus, hoc solum habemus residui, ut oculos nostros dirigamus ad te. 014 2CH 020 013 Omnis vero Juda stabat coram Domino cum parvulis, et uxoribus, et liberis suis. 014 2CH 020 014 Erat autem Jahaziel filius Zachariæ filii Banaiæ filii Jehiel filii Mathaniæ, Levites de filiis Asaph, super quem factus est spiritus Domini, in medio turbæ, 014 2CH 020 015 et ait: Attendite, omnis Juda, et qui habitatis Jerusalem, et tu, rex Josaphat: hæc dicit Dominus vobis: Nolite timere, nec paveatis hanc multitudinem: non est enim vestra pugna, sed Dei. 014 2CH 020 016 Cras descendetis contra eos: ascensuri enim sunt per clivum nomine Sis, et invenietis illos in summitate torrentis qui est contra solitudinem Jeruel. 014 2CH 020 017 Non eritis vos qui dimicabitis, sed tantummodo confidenter state, et videbitis auxilium Domini super vos, o Juda et Jerusalem: nolite timere, nec paveatis: cras egrediemini contra eos, et Dominus erit vobiscum. 014 2CH 020 018 Josaphat ergo, et Juda, et omnes habitatores Jerusalem ceciderunt proni in terram coram Domino, et adoraverunt eum. 014 2CH 020 019 Porro Levitæ de filiis Caath et de filiis Core laudabant Dominum Deum Israël voce magna in excelsum. 014 2CH 020 020 Cumque mane surrexissent, egressi sunt per desertum Thecue: profectisque eis, stans Josaphat in medio eorum, dixit: Audite me, viri Juda, et omnes habitatores Jerusalem: credite in Domino Deo vestro, et securi eritis: credite prophetis ejus, et cuncta evenient prospera. 014 2CH 020 021 Deditque consilium populo, et statuit cantores Domini ut laudarent eum in turmis suis, et antecederent exercitum, ac voce consona dicerent: Confitemini Domino quoniam in æternum misericordia ejus. 014 2CH 020 022 Cumque cœpissent laudes canere, vertit Dominus insidias eorum in semetipsos, filiorum scilicet Ammon, et Moab, et montis Seir, qui egressi fuerant ut pugnarent contra Judam: et percussi sunt. 014 2CH 020 023 Namque filii Ammon et Moab consurrexerunt adversum habitatores montis Seir, ut interficerent et delerent eos: cumque hoc opere perpetrassent, etiam in semetipsos versi, mutuis concidere vulneribus. 014 2CH 020 024 Porro Juda, cum venisset ad speculam quæ respicit solitudinem, vidit procul omnem late regionem plenam cadaveribus, nec superesse quemquam qui necem potuisset evadere. 014 2CH 020 025 Venit ergo Josaphat, et omnis populus cum eo, ad detrahenda spolia mortuorum: inveneruntque inter cadavera variam supellectilem, vestes quoque, et vasa pretiosissima, et diripuerunt ita ut omnia portare non possent, nec per tres dies spolia auferre præ prædæ magnitudine. 014 2CH 020 026 Die autem quarto congregati sunt in Valle benedictionis: etenim quoniam ibi benedixerant Domino, vocaverunt locum illum Vallis benedictionis usque in præsentem diem. 014 2CH 020 027 Reversusque est omnis vir Juda, et habitatores Jerusalem, et Josaphat ante eos, in Jerusalem cum lætitia magna, eo quod dedisset eis Dominus gaudium de inimicis suis. 014 2CH 020 028 Ingressique sunt in Jerusalem cum psalteriis, et citharis, et tubis in domum Domini. 014 2CH 020 029 Irruit autem pavor Domini super universa regna terrarum cum audissent quod pugnasset Dominus contra inimicos Israël. 014 2CH 020 030 Quievitque regnum Josaphat, et præbuit ei Deus pacem per circuitum. 014 2CH 020 031 Regnavit igitur Josaphat super Judam, et erat triginta quinque annorum cum regnare cœpisset: viginti autem et quinque annis regnavit in Jerusalem, et nomen matris ejus Azuba filia Selahi. 014 2CH 020 032 Et ambulavit in via patris suis Asa, nec declinavit ab ea, faciens quæ placita erant coram Domino. 014 2CH 020 033 Verumtamen excelsa non abstulit, et adhuc populus non direxerat cor suum ad Dominum Deum patrum suorum. 014 2CH 020 034 Reliqua autem gestorum Josaphat priorum et novissimorum scripta sunt in verbis Jehu filii Hanani, quæ digessit in libros regum Israël. 014 2CH 020 035 Post hæc iniit amicitias Josaphat rex Juda cum Ochozia rege Israël, cujus opera fuerunt impiissima. 014 2CH 020 036 Et particeps fuit ut facerent naves quæ irent in Tharsis: feceruntque classem in Asiongaber. 014 2CH 020 037 Prophetavit autem Eliezer filius Dodau de Maresa ad Josaphat, dicens: Quia habuisti fœdus cum Ochozia, percussit Dominus opera tua, contritæque sunt naves, nec potuerunt ire in Tharsis. 014 2CH 021 001 Dormivit autem Josaphat cum patribus suis, et sepultus est cum eis in civitate David: regnavitque Joram filius ejus pro eo. 014 2CH 021 002 Qui habuit fratres filios Josaphat, Azariam, et Jahiel, et Zachariam, et Azariam, et Michaël, et Saphatiam: omnes hi filii Josaphat regis Juda. 014 2CH 021 003 Deditque eis pater suus multa munera argenti et auri, et pensitationes, cum civitatibus munitissimis in Juda: regnum autem tradidit Joram, eo quod esset primogenitus. 014 2CH 021 004 Surrexit ergo Joram super regnum patris sui: cumque se confirmasset, occidit omnes fratres suos gladio, et quosdam de principibus Israël. 014 2CH 021 005 Triginta duorum annorum erat Joram cum regnare cœpisset, et octo annis regnavit in Jerusalem. 014 2CH 021 006 Ambulavitque in viis regum Israël, sicut egerat domus Achab: filia quippe Achab erat uxor ejus: et fecit malum in conspectu Domini. 014 2CH 021 007 Noluit autem Dominus disperdere domum David propter pactum quod inierat cum eo: et quia promiserat ut daret ei lucernam, et filiis ejus omni tempore. 014 2CH 021 008 In diebus illis rebellavit Edom, ne esset subditus Judæ, et constituit sibi regem. 014 2CH 021 009 Cumque transisset Joram cum principibus suis, et cuncto equitatu qui erat secum, surrexit nocte, et percussit Edom, qui se circumdederat, et omnes duces equitatus ejus. 014 2CH 021 010 Attamen rebellavit Edom, ne esset sub ditione Juda usque ad hanc diem: eo tempore et Lobna recessit ne esset sub manu illius. Dereliquerat enim Dominum Deum patrum suorum: 014 2CH 021 011 insuper et excelsa fabricatus est in urbibus Juda, et fornicari fecit habitatores Jerusalem, et prævaricari Judam. 014 2CH 021 012 Allatæ sunt autem ei litteræ ab Elia propheta, in quibus scriptum erat: Hæc dicit Dominus Deus David patris tui: Quoniam non ambulasti in viis Josaphat patris tui, et in viis Asa regis Juda, 014 2CH 021 013 sed incessisti per iter regum Israël, et fornicari fecisti Judam et habitatores Jerusalem, imitatus fornicationem domus Achab, insuper et fratres tuos, domum patris tui, meliores te, occidisti: 014 2CH 021 014 ecce Dominus percutiet te plaga magna cum populo tuo, et filiis, et uxoribus tuis, universaque substantia tua. 014 2CH 021 015 Tu autem ægrotabis pessimo languore uteri tui, donec egrediantur vitalia tua paulatim per singulos dies. 014 2CH 021 016 Suscitavit ergo Dominus contra Joram spiritum Philisthinorum, et Arabum qui confines sunt Æthiopibus: 014 2CH 021 017 et ascenderunt in terram Juda, et vastaverunt eam, diripueruntque cunctam substantiam quæ inventa est in domo regis, insuper et filios ejus, et uxores: nec remansit ei filius, nisi Joachaz, qui minimus natu erat. 014 2CH 021 018 Et super hæc omnia percussit eum Dominus alvi languore insanabili. 014 2CH 021 019 Cumque diei succederet dies, et temporum spatia volverentur, duorum annorum expletus est circulus: et sic longa consumptus tabe, ita ut egereret etiam viscera sua, languore pariter, et vita caruit. Mortuusque est in infirmitate pessima, et non fecit ei populus secundum morem combustionis exequias, sicut fecerat majoribus ejus. 014 2CH 021 020 Triginta duorum annorum fuit cum regnare cœpisset, et octo annis regnavit in Jerusalem. Ambulavitque non recte, et sepelierunt eum in civitate David, verumtamen non in sepulchro regum. 014 2CH 022 001 Constituerunt autem habitatores Jerusalem Ochoziam filium ejus minimum regem pro eo: omnes enim majores natu, qui ante eum fuerant, interfecerant latrones Arabum qui irruerant in castra: regnavitque Ochozias filius Joram regis Juda. 014 2CH 022 002 Quadraginta duorum annorum erat Ochozias cum regnare cœpisset, et uno anno regnavit in Jerusalem: et nomen matris ejus Athalia filia Amri. 014 2CH 022 003 Sed et ipse ingressus est per vias domus Achab: mater enim ejus impulit eum ut impie ageret. 014 2CH 022 004 Fecit igitur malum in conspectu Domini, sicut domus Achab: ipsi enim fuerunt ei consiliarii post mortem patris sui, in interitum ejus: 014 2CH 022 005 ambulavitque in consiliis eorum. Et perrexit cum Joram filio Achab rege Israël in bellum contra Hazaël regem Syriæ in Ramoth Galaad: vulneraveruntque Syri Joram. 014 2CH 022 006 Qui reversus est ut curaretur in Jezrahel: multas enim plagas acceperat in supradicto certamine. Igitur Ochozias filius Joram rex Juda descendit ut inviseret Joram filium Achab in Jezrahel ægrotantem. 014 2CH 022 007 Voluntatis quippe fuit Dei adversus Ochoziam, ut veniret ad Joram: et cum venisset, et egrederetur cum eo adversum Jehu filium Namsi, quem unxit Dominus ut deleret domum Achab. 014 2CH 022 008 Cum ergo everteret Jehu domum Achab, invenit principes Juda, et filios fratrum Ochoziæ, qui ministrabant ei, et interfecit illos. 014 2CH 022 009 Ipsum quoque perquirens Ochoziam, comprehendit latitantem in Samaria: adductumque ad se, occidit: et sepelierunt eum, eo quod esset filius Josaphat, qui quæsierat Dominum in toto corde suo. Nec erat ultra spes aliqua ut de stirpe quis regnaret Ochoziæ: 014 2CH 022 010 siquidem Athalia mater ejus, videns quod mortuus esset filius suus, surrexit, et interfecit omnem stirpem regiam domus Joram. 014 2CH 022 011 Porro Josabeth filia regis tulit Joas filium Ochoziæ, et furata est eum de medio filiorum regis, cum interficerentur: absconditque eum cum nutrice sua in cubiculo lectulorum: Josabeth autem, quæ absconderat eum, erat filia regis Joram, uxor Jojadæ pontificis, soror Ochoziæ: et idcirco Athalia non interfecit eum. 014 2CH 022 012 Fuit ergo cum eis in domo Dei absconditus sex annis, quibus regnavit Athalia super terram. 014 2CH 023 001 Anno autem septimo, confortatus Jojada, assumpsit centuriones, Azariam videlicet filium Jeroham, et Ismahel filium Johanan, Azariam quoque filium Obed, et Maasiam filium Adaiæ, et Elisaphat filium Zechri: et iniit cum eis fœdus. 014 2CH 023 002 Qui circumeuntes Judam, congregaverunt Levitas de cunctis urbibus Juda, et principes familiarum Israël, veneruntque in Jerusalem. 014 2CH 023 003 Iniit ergo omnis multitudo pactum in domo Dei cum rege, dixitque ad eos Jojada: Ecce filius regis regnabit, sicut locutus est Dominus super filios David. 014 2CH 023 004 Iste est ergo sermo quem facietis: 014 2CH 023 005 tertia pars vestrum qui veniunt ad sabbatum, sacerdotum, et Levitarum, et janitorum erit in portis: tertia vero pars ad domum regis: et tertia ad portam quæ appellatur Fundamenti: omne vero reliquum vulgus sit in atriis domus Domini. 014 2CH 023 006 Nec quispiam alius ingrediatur domum Domini, nisi sacerdotes, et qui ministrant de Levitis: ipsi tantummodo ingrediantur, quia sanctificati sunt: et omne reliquum vulgus observet custodias Domini. 014 2CH 023 007 Levitæ autem circumdent regem, habentes singuli arma sua (et siquis alius ingressus fuerit templum, interficiatur), sintque cum rege et intrante et egrediente. 014 2CH 023 008 Fecerunt ergo Levitæ, et universus Juda, juxta omnia quæ præceperat Jojada pontifex: et assumpserunt singuli viros qui sub se erant, et veniebant per ordinem sabbati, cum his qui impleverant sabbatum et egressuri erant: siquidem Jojada pontifex non dimiserat abire turmas quæ sibi per singulas hebdomadas succedere consueverant. 014 2CH 023 009 Deditque Jojada sacerdos centurionibus lanceas, clypeosque et peltas regis David, quas consecraverat in domo Domini. 014 2CH 023 010 Constituitque omnem populum tenentium pugiones a parte templi dextra, usque ad partem templi sinistram, coram altari et templo, per circuitum regis. 014 2CH 023 011 Et eduxerunt filium regis, et imposuerunt ei diadema et testimonium, dederuntque in manu ejus tenendam legem, et constituerunt eum regem: unxit quoque illum Jojada pontifex, et filii ejus: imprecatique sunt ei, atque dixerunt: Vivat rex. 014 2CH 023 012 Quod cum audisset Athalia, vocem scilicet currentium atque laudantium regem, ingressa est ad populum in templum Domini. 014 2CH 023 013 Cumque vidisset regem stantem super gradum in introitu, et principes, turmasque circa eum, omnemque populum terræ gaudentem, atque clangentem tubis, et diversi generis organis concinentem, vocemque laudantium, scidit vestimenta sua, et ait: Insidiæ, insidiæ. 014 2CH 023 014 Egressus autem Jojada pontifex ad centuriones et principes exercitus, dixit eis: Educite illam extra septa templi, et interficiatur foris gladio. Præcepitque sacerdos ne occideretur in domo Domini, 014 2CH 023 015 et imposuerunt cervicibus ejus manus: cumque intrasset portam equorum domus regis, interfecerunt eam ibi. 014 2CH 023 016 Pepigit autem Jojada fœdus inter se, universumque populum, et regem, ut esset populus Domini. 014 2CH 023 017 Itaque ingressus est omnis populus domum Baal, et destruxerunt eam, et altaria ac simulacra illius confregerunt: Mathan quoque sacerdotem Baal interfecerunt ante aras. 014 2CH 023 018 Constituit autem Jojada præpositos in domo Domini sub manibus sacerdotum et Levitarum quos distribuit David in domo Domini, ut offerrent holocausta Domino, sicut scriptum est in lege Moysi, in gaudio et canticis, juxta dispositionem David. 014 2CH 023 019 Constituit quoque janitores in portis domus Domini, ut non ingrederetur eam immundus in omni re. 014 2CH 023 020 Assumpsitque centuriones, et fortissimos viros, ac principes populi, et omne vulgus terræ, et fecerunt descendere regem de domo Domini, et introire per medium portæ superioris in domum regis, et collocaverunt eum in solio regali. 014 2CH 023 021 Lætatusque est omnis populus terræ, et urbs quievit: porro Athalia interfecta est gladio. 014 2CH 024 001 Septem annorum erat Joas cum regnare cœpisset, et quadraginta annis regnavit in Jerusalem: nomen matris ejus Sebia de Bersabee. 014 2CH 024 002 Fecitque quod bonum est coram Domino cunctis diebus Jojadæ sacerdotis. 014 2CH 024 003 Accepit autem ei Jojada uxores duas, e quibus genuit filios et filias. 014 2CH 024 004 Post quæ placuit Joas ut instauraret domum Domini. 014 2CH 024 005 Congregavitque sacerdotes et Levitas, et dixit eis: Egredimini ad civitates Juda, et colligite de universo Israël pecuniam ad sartatecta templi Dei vestri per singulos annos, festinatoque hoc facite. Porro Levitæ egere negligentius. 014 2CH 024 006 Vocavitque rex Jojadam principem, et dixit ei: Quare tibi non fuit curæ, ut cogeres Levitas inferre de Juda et de Jerusalem pecuniam quæ constituta est a Moyse servo Domini, ut inferret eam omnis multitudo Israël in tabernaculum testimonii? 014 2CH 024 007 Athalia enim impiissima, et filii ejus, destruxerunt domum Dei, et de universis quæ sanctificata fuerant in templo Domini, ornaverunt fanum Baalim. 014 2CH 024 008 Præcepit ergo rex, et fecerunt arcam: posueruntque eam juxta portam domus Domini forinsecus. 014 2CH 024 009 Et prædicatum est in Juda et Jerusalem ut deferrent singuli pretium Domino, quod constituit Moyses servus Dei super omnem Israël in deserto. 014 2CH 024 010 Lætatique sunt cuncti principes, et omnis populus, et ingressi contulerunt in arcam Domini, atque miserunt ita ut impleretur. 014 2CH 024 011 Cumque tempus esset ut deferrent arcam coram rege per manus Levitarum (videbant enim multam pecuniam), ingrediebatur scriba regis, et quem primus sacerdos constituerat, effundebantque pecuniam quæ erat in arca, porro arcam reportabant ad locum suum: sicque faciebant per singulos dies. Et congregata est infinita pecunia, 014 2CH 024 012 quam dederunt rex et Jojada his qui præerant operibus domus Domini: at illi conducebant ex ea cæsores lapidum, et artifices operum singulorum ut instaurarent domum Domini: fabros quoque ferri et æris, ut quod cadere cœperat, fulciretur. 014 2CH 024 013 Egeruntque hi qui operabantur industrie, et obducebatur parietum cicatrix per manus eorum, ac suscitaverunt domum Domini in statum pristinum, et firmiter eam stare fecerunt. 014 2CH 024 014 Cumque complessent omnia opera, detulerunt coram rege et Jojada reliquam partem pecuniæ: de qua facta sunt vasa templi in ministerium, et ad holocausta, phialæ quoque, et cetera vasa aurea et argentea: offerebantur holocausta in domo Domini jugiter cunctis diebus Jojadæ. 014 2CH 024 015 Senuit autem Jojada plenus dierum, et mortuus est cum esset centum triginta annorum: 014 2CH 024 016 sepelieruntque eum in civitate David cum regibus, eo quod fecisset bonum cum Israël, et cum domo ejus. 014 2CH 024 017 Postquam autem obiit Jojada, ingressi sunt principes Juda, et adoraverunt regem: qui delinitus obsequiis eorum, acquievit eis. 014 2CH 024 018 Et dereliquerunt templum Domini Dei patrum suorum, servieruntque lucis et sculptilibus: et facta est ira contra Judam et Jerusalem propter hoc peccatum. 014 2CH 024 019 Mittebatque eis prophetas ut reverterentur ad Dominum, quos protestantes illi audire nolebant. 014 2CH 024 020 Spiritus itaque Dei induit Zachariam filium Jojadæ sacerdotem, et stetit in conspectu populi, et dixit eis: Hæc dicit Dominus Deus: Quare transgredimini præceptum Domini, quod vobis non proderit, et dereliquistis Dominum ut derelinqueret vos? 014 2CH 024 021 Qui congregati adversus eum, miserunt lapides juxta regis imperium in atrio domus Domini. 014 2CH 024 022 Et non est recordatus Joas rex misericordiæ quam fecerat Jojada pater illius secum, sed interfecit filium ejus. Qui cum moreretur, ait: Videat Dominus, et requirat. 014 2CH 024 023 Cumque evolutus esset annus, ascendit contra eum exercitus Syriæ: venitque in Judam et Jerusalem, et interfecit cunctos principes populi, atque universam prædam miserunt regi in Damascum. 014 2CH 024 024 Et certe cum permodicus venisset numerus Syrorum, tradidit Dominus in manibus eorum infinitam multitudinem, eo quod dereliquissent Dominum Deum patrum suorum: in Joas quoque ignominiosa exercuere judicia. 014 2CH 024 025 Et abeuntes dimiserunt eum in languoribus magnis: surrexerunt autem contra eum servi sui in ultionem sanguinis filii Jojadæ sacerdotis, et occiderunt eum in lectulo suo, et mortuus est: sepelieruntque eum in civitate David, sed non in sepulchris regum. 014 2CH 024 026 Insidiati vero sunt ei Zabad filius Semaath Ammanitidis, et Jozabad filius Semmarith Moabitidis. 014 2CH 024 027 Porro filii ejus, ac summa pecuniæ quæ adunata fuerat sub eo, et instauratio domus Dei, scripta sunt diligentius in libro regum: regnavit autem Amasias filius ejus pro eo. 014 2CH 025 001 Viginti quinque annorum erat Amasias cum regnare cœpisset, et viginti novem annis regnavit in Jerusalem: nomen matris ejus Joadan de Jerusalem. 014 2CH 025 002 Fecitque bonum in conspectu Domini, verumtamen non in corde perfecto. 014 2CH 025 003 Cumque roboratum sibi videret imperium, jugulavit servos qui occiderant regem patrem suum, 014 2CH 025 004 sed filios eorum non interfecit, sicut scriptum est in libro legis Moysi, ubi præcepit Dominus, dicens: Non occidentur patres pro filiis, neque filii pro patribus suis, sed unusquisque in suo peccato morietur. 014 2CH 025 005 Congregavit igitur Amasias Judam, et constituit eos per familias, tribunosque et centuriones in universo Juda et Benjamin: et recensuit a viginti annis supra, invenitque trecenta millia juvenum qui egrederentur ad pugnam, et tenerent hastam et clypeum: 014 2CH 025 006 mercede quoque conduxit de Israël centum millia robustorum, centum talentis argenti. 014 2CH 025 007 Venit autem homo Dei ad illum, et ait: O rex, ne egrediatur tecum exercitus Israël: non est enim Dominus cum Israël, et cunctis filiis Ephraim: 014 2CH 025 008 quod si putas in robore exercitus bella consistere, superari te faciet Deus ab hostibus: Dei quippe est et adjuvare, et in fugam convertere. 014 2CH 025 009 Dixitque Amasias ad hominem Dei: Quid ergo fiet de centum talentis, quæ dedi militibus Israël? Et respondit ei homo Dei: Habet Dominus unde tibi dare possit multo his plura. 014 2CH 025 010 Separavit itaque Amasias exercitum qui venerat ad eum ex Ephraim, ut reverteretur in locum suum: at illi contra Judam vehementer irati, reversi sunt in regionem suam. 014 2CH 025 011 Porro Amasias confidenter eduxit populum suum, et abiit in vallem Salinarum, percussitque filios Seir decem millia: 014 2CH 025 012 et alia decem millia virorum ceperunt filii Juda, et adduxerunt ad præruptum cujusdam petræ, præcipitaveruntque eos de summo in præceps: qui universi crepuerunt. 014 2CH 025 013 At ille exercitus quem remiserat Amasias ne secum iret ad prælium, diffusus est in civitatibus Juda, a Samaria usque ad Bethoron, et interfectis tribus millibus, diripuit prædam magnam. 014 2CH 025 014 Amasias vero post cædem Idumæorum, et allatos deos filiorum Seir, statuit illos in deos sibi, et adorabat eos, et illis adolebat incensum. 014 2CH 025 015 Quam ob rem iratus Dominus contra Amasiam misit ad illum prophetam, qui diceret ei: Cur adorasti deos qui non liberaverunt populum suum de manu tua? 014 2CH 025 016 Cumque hæc ille loqueretur, respondit ei: Num consiliarius regis es? quiesce, ne interficiam te. Discedensque propheta: Scio, inquit, quod cogitaverit Deus occidere te quia fecisti hoc malum, et insuper non acquievisti consilio meo. 014 2CH 025 017 Igitur Amasias rex Juda inito pessimo consilio, misit ad Joas filium Joachaz filii Jehu regem Israël, dicens: Veni, videamus nos mutuo. 014 2CH 025 018 At ille remisit nuntios, dicens: Carduus qui est in Libano misit ad cedrum Libani, dicens: Da filiam tuam filio meo uxorem: et ecce bestiæ quæ erant in silva Libani, transierunt, et conculcaverunt carduum. 014 2CH 025 019 Dixisti: Percussi Edom, et idcirco erigitur cor tuum in superbiam: sede in domo tua: cur malum adversum te provocas, ut cadas et tu, et Juda tecum? 014 2CH 025 020 Noluit audire Amasias, eo quod Domini esset voluntas ut traderetur in manus hostium propter deos Edom. 014 2CH 025 021 Ascendit igitur Joas rex Israël, et mutuos sibi præbuere conspectus: Amasias autem rex Juda erat in Bethsames Juda: 014 2CH 025 022 corruitque Juda coram Israël, et fugit in tabernacula sua. 014 2CH 025 023 Porro Amasiam regem Juda, filium Joas filii Joachaz, cepit Joas rex Israël in Bethsames, et adduxit in Jerusalem: destruxitque murum ejus a porta Ephraim usque ad portam anguli quadringentis cubitis. 014 2CH 025 024 Omne quoque aurum et argentum, et universa vasa quæ repererat in domo Dei, et apud Obededom in thesauris etiam domus regiæ, necnon et filios obsidum, reduxit in Samariam. 014 2CH 025 025 Vixit autem Amasias filius Joas rex Juda, postquam mortuus est Joas filius Joachaz rex Israël, quindecim annis. 014 2CH 025 026 Reliqua autem sermonum Amasiæ priorum et novissimorum scripta sunt in libro regum Juda et Israël. 014 2CH 025 027 Qui postquam recessit a Domino, tetenderunt ei insidias in Jerusalem. Cumque fugisset in Lachis, miserunt, et interfecerunt eum ibi. 014 2CH 025 028 Reportantesque super equos, sepelierunt eum cum patribus suis in civitate David. 014 2CH 026 001 Omnis autem populus Juda filium ejus Oziam, annorum sedecim, constituit regem pro Amasia patre suo. 014 2CH 026 002 Ipse ædificavit Ailath, et restituit eam ditioni Juda, postquam dormivit rex cum patribus suis. 014 2CH 026 003 Sedecim annorum erat Ozias cum regnare cœpisset, et quinquaginta duobus annis regnavit in Jerusalem: nomen matris ejus Jechelia de Jerusalem. 014 2CH 026 004 Fecitque quod erat rectum in oculis Domini, juxta omnia quæ fecerat Amasias pater ejus. 014 2CH 026 005 Et exquisivit Dominum in diebus Zachariæ intelligentis et videntis Deum: cumque requireret Dominum, direxit eum in omnibus. 014 2CH 026 006 Denique egressus est, et pugnavit contra Philisthiim, et destruxit murum Geth, et murum Jabniæ, murumque Azoti: ædificavit quoque oppida in Azoto et in Philisthiim. 014 2CH 026 007 Et adjuvit eum Deus contra Philisthiim, et contra Arabes qui habitabant in Gurbaal, et contra Ammonitas. 014 2CH 026 008 Appendebantque Ammonitæ munera Oziæ: et divulgatum est nomen ejus usque ad introitum Ægypti propter crebras victorias. 014 2CH 026 009 Ædificavitque Ozias turres in Jerusalem super portam anguli, et super portam vallis, et reliquas in eodem muri latere, firmavitque eas. 014 2CH 026 010 Exstruxit etiam turres in solitudine, et effodit cisternas plurimas, eo quod haberet multa pecora tam in campestribus quam in eremi vastitate: vineas quoque habuit et vinitores, in montibus et in Carmelo: erat quippe homo agriculturæ deditus. 014 2CH 026 011 Fuit autem exercitus bellatorum ejus, qui procedebant ad prælia sub manu Jehiel scribæ, Maasiæque doctoris, et sub manu Hananiæ, qui erat de ducibus regis. 014 2CH 026 012 Omnisque numerus principum per familias, virorum fortium duorum millium sexcentorum. 014 2CH 026 013 Et sub eis universus exercitus trecentorum et septem millium quingentorum, qui erant apti ad bella, et pro rege contra adversarios dimicabant. 014 2CH 026 014 Præparavit quoque eis Ozias, id est, cuncto exercitui, clypeos, et hastas, et galeas, et loricas, arcusque et fundas ad jaciendos lapides. 014 2CH 026 015 Et fecit in Jerusalem diversi generis machinas, quas in turribus collocavit et in angulis murorum, ut mitterent sagittas, et saxa grandia: egressumque est nomen ejus procul, eo quod auxiliaretur ei Dominus, et corroborasset illum. 014 2CH 026 016 Sed cum roboratus esset, elevatum est cor ejus in interitum suum, et neglexit Dominum Deum suum: ingressusque templum Domini, adolere voluit incensum super altare thymiamatis. 014 2CH 026 017 Statimque ingressus post eum Azarias sacerdos, et cum eo sacerdotes Domini octoginta, viri fortissimi, 014 2CH 026 018 restiterunt regi, atque dixerunt: Non est tui officii, Ozia, ut adoleas incensum Domino, sed sacerdotum, hoc est, filiorum Aaron, qui consecrati sunt ad hujuscemodi ministerium: egredere de sanctuario, ne contempseris: quia non reputabitur tibi in gloriam hoc a Domino Deo. 014 2CH 026 019 Iratusque Ozias, tenens in manu thuribulum ut adoleret incensum, minabatur sacerdotibus. Statimque orta est lepra in fronte ejus coram sacerdotibus, in domo Domini super altare thymiamatis. 014 2CH 026 020 Cumque respexisset eum Azarias pontifex, et omnes reliqui sacerdotes, viderunt lepram in fronte ejus, et festinato expulerunt eum. Sed et ipse perterritus, acceleravit egredi, eo quod sensisset illico plagam Domini. 014 2CH 026 021 Fuit igitur Ozias rex leprosus usque ad diem mortis suæ, et habitavit in domo separata plenus lepra, ob quam ejectus fuerat de domo Domini. Porro Joatham filius ejus rexit domum regis, et judicabat populum terræ. 014 2CH 026 022 Reliqua autem sermonum Oziæ priorum et novissimorum scripsit Isaias filius Amos propheta. 014 2CH 026 023 Dormivitque Ozias cum patribus suis, et sepelierunt eum in agro regalium sepulchrorum, eo quod esset leprosus: regnavitque Joatham filius ejus pro eo. 014 2CH 027 001 Viginti quinque annorum erat Joatham cum regnare cœpisset, et sedecim annis regnavit in Jerusalem: nomen matris ejus Jerusa filia Sadoc. 014 2CH 027 002 Fecitque quod rectum erat coram Domino, juxta omnia quæ fecerat Ozias pater suus, excepto quod non est ingressus templum Domini: et adhuc populus delinquebat. 014 2CH 027 003 Ipse ædificavit portam domus Domini excelsam, et in muro Ophel multa construxit. 014 2CH 027 004 Urbes quoque ædificavit in montibus Juda, et in saltibus castella et turres. 014 2CH 027 005 Ipse pugnavit contra regem filiorum Ammon, et vicit eos, dederuntque ei filii Ammon in tempore illo centum talenta argenti, et decem millia coros tritici, ac totidem coros hordei: hæc ei præbuerunt filii Ammon in anno secundo et tertio. 014 2CH 027 006 Corroboratusque est Joatham, eo quod direxisset vias suas coram Domino Deo suo. 014 2CH 027 007 Reliqua autem sermonum Joatham, et omnes pugnæ ejus et opera, scripta sunt in libro regum Israël et Juda. 014 2CH 027 008 Viginti quinque annorum erat cum regnare cœpisset, et sedecim annis regnavit in Jerusalem. 014 2CH 027 009 Dormivitque Joatham cum patribus suis, et sepelierunt eum in civitate David: et regnavit Achaz filius ejus pro eo. 014 2CH 028 001 Viginti annorum erat Achaz cum regnare cœpisset, et sedecim annis regnavit in Jerusalem. Non fecit rectum in conspectu Domini sicut David pater ejus, 014 2CH 028 002 sed ambulavit in viis regum Israël, insuper et statuas fudit Baalim. 014 2CH 028 003 Ipse est qui adolevit incensum in valle Benennom, et lustravit filios suos in igne juxta ritum gentium quas interfecit Dominus in adventu filiorum Israël. 014 2CH 028 004 Sacrificabat quoque, et thymiama succendebat in excelsis, et in collibus, et sub omni ligno frondoso. 014 2CH 028 005 Tradiditque eum Dominus Deus ejus in manu regis Syriæ, qui percussit eum, magnamque prædam cepit de ejus imperio, et adduxit in Damascum: manibus quoque regis Israël traditus est, et percussus plaga grandi. 014 2CH 028 006 Occiditque Phacee filius Romeliæ, de Juda centum viginti millia in die uno, omnes viros bellatores: eo quod reliquissent Dominum Deum patrum suorum. 014 2CH 028 007 Eodem tempore occidit Zechri, vir potens ex Ephraim, Maasiam filium regis, et Ezricam ducem domus ejus, Elcanam quoque secundum a rege. 014 2CH 028 008 Ceperuntque filii Israël de fratribus suis ducenta millia mulierum, puerorum, et puellarum, et infinitam prædam: pertuleruntque eam in Samariam. 014 2CH 028 009 Ea tempestate erat ibi propheta Domini, nomine Oded: qui egressus obviam exercitui venienti in Samariam, dixit eis: Ecce iratus Dominus Deus patrum vestrorum contra Juda, tradidit eos in manibus vestris, et occidistis eos atrociter, ita ut ad cælum pertingeret vestra crudelitas. 014 2CH 028 010 Insuper filios Juda et Jerusalem vultis vobis subjicere in servos et ancillas: quod nequaquam facto opus est: peccastis enim super hoc Domino Deo vestro. 014 2CH 028 011 Sed audite consilium meum, et reducite captivos quos adduxistis de fratribus vestris, quia magnus furor Domini imminet vobis. 014 2CH 028 012 Steterunt itaque viri de principibus filiorum Ephraim, Azarias filius Johanan, Barachias filius Mosollamoth, Ezechias filius Sellum, et Amasa filius Adali, contra eos qui veniebant de prælio, 014 2CH 028 013 et dixerunt eis: Non introducetis huc captivos, ne peccemus Domino. Quare vultis adjicere super peccata nostra, et vetera cumulare delicta? grande quippe peccatum est, et ira furoris Domini imminet super Israël. 014 2CH 028 014 Dimiseruntque viri bellatores prædam, et universa quæ ceperant, coram principibus, et omni multitudine. 014 2CH 028 015 Steteruntque viri quos supra memoravimus, et apprehendentes captivos, omnesque qui nudi erant, vestierunt de spoliis: cumque vestissent eos, et calceassent, et refecissent cibo ac potu, unxissentque propter laborem, et adhibuissent eis curam: quicumque ambulare non poterant, et erant imbecillo corpore, imposuerunt eos jumentis, et adduxerunt Jericho civitatem palmarum ad fratres eorum, ipsique reversi sunt in Samariam. 014 2CH 028 016 Tempore illo misit rex Achaz ad regem Assyriorum, postulans auxilium. 014 2CH 028 017 Veneruntque Idumæi, et percusserunt multos ex Juda, et ceperunt prædam magnam. 014 2CH 028 018 Philisthiim quoque diffusi sunt per urbes campestres, et ad meridiem Juda: ceperuntque Bethsames, et Ajalon, et Gaderoth, Socho quoque, et Thamnan, et Gamzo, cum viculis suis, et habitaverunt in eis. 014 2CH 028 019 Humiliaverat enim Dominus Judam propter Achaz regem Juda, eo quod nudasset eum auxilio, et contemptui habuisset Dominum. 014 2CH 028 020 Adduxitque contra eum Thelgathphalnasar regem Assyriorum, qui et afflixit eum, et nullo resistente vastavit. 014 2CH 028 021 Igitur Achaz, spoliata domo Domini, et domo regum ac principum, dedit regi Assyriorum munera, et tamen nihil ei profuit. 014 2CH 028 022 Insuper et tempore angustiæ suæ auxit contemptum in Dominum, ipse per se rex Achaz, 014 2CH 028 023 immolavit diis Damasci victimas percussoribus suis, et dixit: Dii regum Syriæ auxiliantur eis, quos ego placabo hostiis, et aderunt mihi: cum e contrario ipsi fuerint ruinæ ei, et universo Israël. 014 2CH 028 024 Direptis itaque Achaz omnibus vasis domus Dei, atque confractis, clausit januas templi Dei, et fecit sibi altaria in universis angulis Jerusalem. 014 2CH 028 025 In omnibus quoque urbibus Juda exstruxit aras ad cremandum thus, atque ad iracundiam provocavit Dominum Deum patrum suorum. 014 2CH 028 026 Reliqua autem sermonum ejus, et omnium operum suorum priorum et novissimorum, scripta sunt in libro regum Juda et Israël. 014 2CH 028 027 Dormivitque Achaz cum patribus suis, et sepelierunt eum in civitate Jerusalem: neque enim receperunt eum in sepulchra regum Israël. Regnavitque Ezechias filius ejus pro eo. 014 2CH 029 001 Igitur Ezechias regnare cœpit, cum viginti quinque esset annorum, et viginti novem annis regnavit in Jerusalem: nomen matris ejus Abia filia Zachariæ. 014 2CH 029 002 Fecitque quod erat placitum in conspectu Domini, juxta omnia quæ fecerat David pater ejus. 014 2CH 029 003 Ipse, anno et mense primo regni sui, aperuit valvas domus Domini, et instauravit eas. 014 2CH 029 004 Adduxitque sacerdotes atque Levitas, et congregavit eos in plateam orientalem. 014 2CH 029 005 Dixitque ad eos: Audite me, Levitæ, et sanctificamini: mundate domum Domini Dei patrum vestrorum, et auferte omnem immunditiam de sanctuario. 014 2CH 029 006 Peccaverunt patres nostri, et fecerunt malum in conspectu Domini Dei nostri, derelinquentes eum: averterunt facies suas a tabernaculo Domini, et præbuerunt dorsum. 014 2CH 029 007 Clauserunt ostia quæ erant in porticu, et extinxerunt lucernas, incensumque non adoleverunt, et holocausta non obtulerunt in sanctuario Deo Israël. 014 2CH 029 008 Concitatus est itaque furor Domini super Judam et Jerusalem, tradiditque eos in commotionem, et in interitum, et in sibilum, sicut ipsi cernitis oculis vestris. 014 2CH 029 009 En corruerunt patres nostri gladiis: filii nostri, et filiæ nostræ, et conjuges captivæ ductæ sunt propter hoc scelus. 014 2CH 029 010 Nunc ergo placet mihi ut ineamus fœdus cum Domino Deo Israël, et avertet a nobis furorem iræ suæ. 014 2CH 029 011 Filii mei, nolite negligere: vos elegit Dominus ut stetis coram eo, et ministretis illi, colatisque eum, et cremetis ei incensum. 014 2CH 029 012 Surrexerunt ergo Levitæ: Mahath filius Amasai, et Joël filius Azariæ de filiis Caath: porro de filiis Merari, Cis filius Abdi, et Azarias filius Jalaleel. De filiis autem Gersom, Joah filius Zemma, et Eden filius Joah. 014 2CH 029 013 At vero de filiis Elisaphan, Samri, et Jahiel. De filiis quoque Asaph, Zacharias, et Mathanias: 014 2CH 029 014 necnon de filiis Heman, Jahiel, et Semei: sed et de filiis Idithun, Semeias, et Oziel. 014 2CH 029 015 Congregaveruntque fratres suos, et sanctificati sunt, et ingressi sunt juxta mandatum regis et imperium Domini, ut expiarent domum Dei. 014 2CH 029 016 Sacerdotes quoque ingressi templum Domini ut sanctificarent illud, extulerunt omnem immunditiam quam intro repererant in vestibulo domus Domini: quam tulerunt Levitæ, et asportaverunt ad torrentem Cedron foras. 014 2CH 029 017 Cœperunt autem prima die mensis primi mundare, et in die octavo ejusdem mensis ingressi sunt porticum templi Domini, expiaveruntque templum diebus octo, et in die sextadecima mensis ejusdem, quod cœperant, impleverunt. 014 2CH 029 018 Ingressi quoque sunt ad Ezechiam regem, et dixerunt ei: Sanctificavimus omnem domum Domini, et altare holocausti, vasaque ejus, necnon et mensam propositionis cum omnibus vasis suis, 014 2CH 029 019 cunctamque templi supellectilem, quam polluerat rex Achaz in regno suo, postquam prævaricatus est: et ecce exposita sunt omnia coram altare Domini. 014 2CH 029 020 Consurgensque diluculo Ezechias rex, adunavit omnes principes civitatis, et ascendit in domum Domini: 014 2CH 029 021 obtuleruntque simul tauros septem, et arietes septem, agnos septem, et hircos septem pro peccato, pro regno, pro sanctuario, pro Juda: dixitque sacerdotibus filiis Aaron, ut offerrent super altare Domini. 014 2CH 029 022 Mactaverunt igitur tauros, et susceperunt sanguinem sacerdotes, et fuderunt illum super altare: mactaverunt etiam arietes, et illorum sanguinem super altare fuderunt, immolaveruntque agnos, et fuderunt super altare sanguinem. 014 2CH 029 023 Applicuerunt hircos pro peccato coram rege, et universa multitudine, imposueruntque manus suas super eos: 014 2CH 029 024 et immolaverunt illos sacerdotes, et asperserunt sanguinem eorum coram altare pro piaculo universi Israëlis: pro omni quippe Israël præceperat rex ut holocaustum fieret, et pro peccato. 014 2CH 029 025 Constituit quoque Levitas in domo Domini cum cymbalis, et psalteriis, et citharis secundum dispositionem David regis, et Gad videntis, et Nathan prophetæ: siquidem Domini præceptum fuit per manum prophetarum ejus. 014 2CH 029 026 Steteruntque Levitæ tenentes organa David, et sacerdotes tubas. 014 2CH 029 027 Et jussit Ezechias ut offerrent holocausta super altare: cumque offerrentur holocausta, cœperunt laudes canere Domino, et clangere tubis, atque in diversis organis quæ David rex Israël præparaverat, concrepare. 014 2CH 029 028 Omni autem turba adorante, cantores, et ii qui tenebant tubas, erant in officio suo donec compleretur holocaustum. 014 2CH 029 029 Cumque finita esset oblatio, incurvatus est rex, et omnes qui erant cum eo, et adoraverunt. 014 2CH 029 030 Præcepitque Ezechias et principes Levitis, ut laudarent Dominum sermonibus David, et Asaph videntis: qui laudaverunt eum magna lætitia, et incurvato genu adoraverunt. 014 2CH 029 031 Ezechias autem etiam hæc addidit: Implestis manus vestras Domino: accedite, et offerte victimas et laudes in domo Domini. Obtulit ergo universa multitudo hostias, et laudes, et holocausta, mente devota. 014 2CH 029 032 Porro numerus holocaustorum quæ obtulit multitudo, hic fuit: tauros septuaginta, arietes centum, agnos ducentos. 014 2CH 029 033 Sanctificaveruntque Domino boves sexcentos, et oves tria millia. 014 2CH 029 034 Sacerdotes vero pauci erant, nec poterant sufficere ut pelles holocaustorum detraherent: unde et Levitæ fratres eorum adjuverunt eos, donec impleretur opus, et sanctificarentur antistites: Levitæ quippe faciliori ritu sanctificantur quam sacerdotes. 014 2CH 029 035 Fuerunt ergo holocausta plurima, adipes pacificorum, et libamina holocaustorum: et completus est cultus domus Domini. 014 2CH 029 036 Lætatusque est Ezechias et omnis populus, eo quod ministerium Domini esset expletum: de repente quippe hoc fieri placuerat. 014 2CH 030 001 Misit quoque Ezechias ad omnem Israël et Judam: scripsitque epistolas ad Ephraim et Manassen ut venirent ad domum Domini in Jerusalem, et facerent Phase Domino Deo Israël. 014 2CH 030 002 Inito ergo consilio regis et principum, et universi cœtus Jerusalem, decreverunt ut facerent Phase mense secundo. 014 2CH 030 003 Non enim potuerant facere in tempore suo, quia sacerdotes qui possent sufficere, sanctificati non fuerant, et populus nondum congregatus fuerat in Jerusalem. 014 2CH 030 004 Placuitque sermo regi, et omni multitudini. 014 2CH 030 005 Et decreverunt ut mitterent nuntios in universum Israël, de Bersabee usque Dan, ut venirent, et facerent Phase Domino Deo Israël in Jerusalem: multi enim non fecerant sicut lege præscriptum est. 014 2CH 030 006 Perrexeruntque cursores cum epistolis ex regis imperio, et principum ejus, in universum Israël et Judam, juxta id quod rex jusserat, prædicantes: Filii Israël, revertimini ad Dominum Deum Abraham, et Isaac, et Israël: et revertetur ad reliquias quæ effugerunt manum regis Assyriorum. 014 2CH 030 007 Nolite fieri sicut patres vestri et fratres, qui recesserunt a Domino Deo patrum suorum, qui tradidit eos in interitum, ut ipsi cernitis. 014 2CH 030 008 Nolite indurare cervices vestras, sicut patres vestri: tradite manus Domino, et venite ad sanctuarium ejus quod sanctificavit in æternum: servite Domino Deo patrum vestrorum, et avertetur a vobis ira furoris ejus. 014 2CH 030 009 Si enim vos reversi fueritis ad Dominum, fratres vestri et filii habebunt misericordiam coram dominis suis, qui illos duxerunt captivos, et revertentur in terram hanc: pius enim et clemens est Dominus Deus vester, et non avertet faciem suam a vobis, si reversi fueritis ad eum. 014 2CH 030 010 Igitur cursores pergebant velociter de civitate in civitatem per terram Ephraim et Manasse usque ad Zabulon, illis irridentibus et subsannantibus eos. 014 2CH 030 011 Attamen quidam viri ex Aser, et Manasse, et Zabulon acquiescentes consilio, venerunt Jerusalem. 014 2CH 030 012 In Juda vero facta est manus Domini ut daret eis cor unum, ut facerent juxta præceptum regis et principum verbum Domini. 014 2CH 030 013 Congregatique sunt in Jerusalem populi multi ut facerent solemnitatem azymorum, in mense secundo: 014 2CH 030 014 et surgentes destruxerunt altaria quæ erant in Jerusalem, atque universa in quibus idolis adolebatur incensum, subvertentes, projecerunt in torrentem Cedron. 014 2CH 030 015 Immolaverunt autem Phase quartadecima die mensis secundi. Sacerdotes quoque atque Levitæ tandem sanctificati, obtulerunt holocausta in domo Domini: 014 2CH 030 016 steteruntque in ordine suo juxta dispositionem et legem Moysi hominis Dei: sacerdotes vero suscipiebant effundendum sanguinem de manibus Levitarum, 014 2CH 030 017 eo quod multa turba sanctificata non esset: et idcirco immolarent Levitæ Phase his qui non occurrerant sanctificari Domino. 014 2CH 030 018 Magna etiam pars populi de Ephraim, et Manasse, et Issachar, et Zabulon, quæ sanctificata non fuerat, comedit Phase non juxta quod scriptum est: et oravit pro eis Ezechias, dicens: Dominus bonus propitiabitur 014 2CH 030 019 cunctis, qui in toto corde requirunt Dominum Deum patrum suorum: et non imputabit eis quod minus sanctificati sunt. 014 2CH 030 020 Quem exaudivit Dominus, et placatus est populo. 014 2CH 030 021 Feceruntque filii Israël, qui inventi sunt in Jerusalem, solemnitatem azymorum septem diebus in lætitia magna, laudantes Dominum per singulos dies: Levitæ quoque et sacerdotes per organa quæ suo officio congruebant. 014 2CH 030 022 Et locutus est Ezechias ad cor omnium Levitarum qui habebant intelligentiam bonam super Domino: et comederunt septem diebus solemnitatis, immolantes victimas pacificorum, et laudantes Dominum Deum patrum suorum. 014 2CH 030 023 Placuitque universæ multitudini ut celebrarent etiam alios dies septem: quod et fecerunt cum ingenti gaudio. 014 2CH 030 024 Ezechias enim rex Juda præbuerat multitudini mille tauros, et septem millia ovium: principes vero dederant populo tauros mille, et oves decem millia: sanctificata est ergo sacerdotum plurima multitudo. 014 2CH 030 025 Et hilaritate perfusa omnis turba Juda, tam sacerdotum et Levitarum, quam universæ frequentiæ quæ venerat ex Israël: proselytorum quoque de terra Israël, et habitantium in Juda. 014 2CH 030 026 Factaque est grandis celebritas in Jerusalem, qualis a diebus Salomonis filii David regis Israël in ea urbe non fuerat. 014 2CH 030 027 Surrexerunt autem sacerdotes atque Levitæ benedicentes populo: et exaudita est vox eorum, pervenitque oratio in habitaculum sanctum cæli. 014 2CH 031 001 Cumque hæc fuissent rite celebrata, egressus est omnis Israël qui inventus fuerat in urbibus Juda, et fregerunt simulacra, succideruntque lucos, demoliti sunt excelsa, et altaria destruxerunt, non solum de universo Juda et Benjamin, sed et de Ephraim quoque et Manasse, donec penitus everterent: reversique sunt omnes filii Israël in possessiones et civitates suas. 014 2CH 031 002 Ezechias autem constituit turmas sacerdotales et Leviticas per divisiones suas, unumquemque in officio proprio, tam sacerdotum videlicet quam Levitarum, ad holocausta et pacifica, ut ministrarent et confiterentur, canerentque in portis castrorum Domini. 014 2CH 031 003 Pars autem regis erat, ut de propria ejus substantia offerretur holocaustum, mane semper et vespere: sabbatis quoque, et calendis, et solemnitatibus ceteris, sicut scriptum est in lege Moysi. 014 2CH 031 004 Præcepit etiam populo habitantium Jerusalem ut darent partes sacerdotibus et Levitis, ut possent vacare legi Domini. 014 2CH 031 005 Quod cum percrebruisset in auribus multitudinis, plurimas obtulere primitias filii Israël frumenti, vini, et olei: mellis quoque, et omnium quæ gignit humus, decimas obtulerunt. 014 2CH 031 006 Sed et filii Israël et Juda qui habitabant in urbibus Juda, obtulerunt decimas boum et ovium, decimasque sanctorum quæ voverant Domino Deo suo: atque universa portantes, fecerunt acervos plurimos. 014 2CH 031 007 Mense tertio cœperunt acervorum jacere fundamenta, et mense septimo compleverunt eos. 014 2CH 031 008 Cumque ingressi fuissent Ezechias et principes ejus, viderunt acervos, et benedixerunt Domino ac populo Israël. 014 2CH 031 009 Interrogavitque Ezechias sacerdotes et Levitas, cur ita jacerent acervi. 014 2CH 031 010 Respondit illi Azarias sacerdos primus de stirpe Sadoc, dicens: Ex quo cœperunt offerri primitiæ in domo Domini, comedimus, et saturati sumus, et remanserunt plurima, eo quod benedixerit Dominus populo suo: reliquarum autem copia est ista, quam cernis. 014 2CH 031 011 Præcepit igitur Ezechias ut præpararent horrea in domo Domini. Quod cum fecissent, 014 2CH 031 012 intulerunt tam primitias quam decimas, et quæcumque voverant, fideliter. Fuit autem præfectus eorum Chonenias Levita, et Semei frater ejus secundus, 014 2CH 031 013 post quem Jahiel, et Azarias, et Nahath, et Asaël, et Jerimoth, Jozabad quoque, et Eliel, et Jesmachias, et Mahath, et Banaias, præpositi sub manibus Choneniæ et Semei fratris ejus, ex imperio Ezechiæ regis et Azariæ pontificis domus Dei, ad quos omnia pertinebant. 014 2CH 031 014 Core vero filius Jemna Levites, et janitor orientalis portæ, præpositus erat iis quæ sponte offerebantur Domino, primitiisque et consecratis in Sancta sanctorum. 014 2CH 031 015 Et sub cura ejus Eden, et Benjamin, Jesue, et Semeias, Amarias quoque, et Sechenias in civitatibus sacerdotum, ut fideliter distribuerent fratribus suis partes, minoribus atque majoribus: 014 2CH 031 016 exceptis maribus ab annis tribus et supra, cunctis qui ingrediebantur templum Domini, et quidquid per singulos dies conducebat in ministerio, atque observationibus juxta divisiones suas, 014 2CH 031 017 sacerdotibus per familias, et Levitis a vigesimo anno et supra, per ordines et turmas suas, 014 2CH 031 018 universæque multitudini tam uxoribus quam liberis eorum utriusque sexus, fideliter cibi de his quæ sanctificata fuerant, præbebantur. 014 2CH 031 019 Sed et filiorum Aaron per agros, et suburbana urbium singularum, dispositi erant viri, qui partes distribuerent universo sexui masculino de sacerdotibus et Levitis. 014 2CH 031 020 Fecit ergo Ezechias universa quæ diximus in omni Juda: operatusque est bonum et rectum, et verum coram Domino Deo suo, 014 2CH 031 021 in universa cultura ministerii domus Domini, juxta legem et cæremonias, volens requirere Deum suum in toto corde suo: fecitque, et prosperatus est. 014 2CH 032 001 Post quæ et hujuscemodi veritatem, venit Sennacherib rex Assyriorum, et ingressus Judam, obsedit civitates munitas, volens eas capere. 014 2CH 032 002 Quod cum vidisset Ezechias, venisse scilicet Sennacherib, et totum belli impetum verti contra Jerusalem, 014 2CH 032 003 inito cum principibus consilio, virisque fortissimis, ut obturarent capita fontium qui erant extra urbem: et hoc omnium decernente sententia, 014 2CH 032 004 congregavit plurimam multitudinem, et obturaverunt cunctos fontes, et rivum qui fluebat in medio terræ, dicentes: Ne veniant reges Assyriorum, et inveniant aquarum abundantiam. 014 2CH 032 005 Ædificavit quoque, agens industrie, omnem murum qui fuerat dissipatus, et exstruxit turres desuper, et forinsecus alterum murum: instauravitque Mello in civitate David, et fecit universi generis armaturam et clypeos: 014 2CH 032 006 constituitque principes bellatorum in exercitu, et convocavit universos in platea portæ civitatis, ac locutus est ad cor eorum, dicens: 014 2CH 032 007 Viriliter agite, et confortamini: nolite timere, nec paveatis regem Assyriorum, et universam multitudinem quæ est cum eo: multo enim plures nobiscum sunt, quam cum illo. 014 2CH 032 008 Cum illo enim est brachium carneum: nobiscum Dominus Deus noster, qui auxiliator est noster, pugnatque pro nobis. Confortatusque est populus hujuscemodi verbis Ezechiæ regis Juda. 014 2CH 032 009 Quæ postquam gesta sunt, misit Sennacherib rex Assyriorum servos suos in Jerusalem (ipse enim cum universo exercitu obsidebat Lachis) ad Ezechiam regem Juda, et ad omnem populum qui erat in urbe, dicens: 014 2CH 032 010 Hæc dicit Sennacherib rex Assyriorum: In quo habentes fiduciam sedetis obsessi in Jerusalem? 014 2CH 032 011 num Ezechias decipit vos, ut tradat morti in fame et siti, affirmans quod Dominus Deus vester liberet vos de manu regis Assyriorum? 014 2CH 032 012 Numquid non iste est Ezechias, qui destruxit excelsa illius, et altaria, et præcepit Juda et Jerusalem, dicens: Coram altari uno adorabitis, et in ipso comburetis incensum? 014 2CH 032 013 an ignoratis quæ ego fecerim, et patres mei, cunctis terrarum populis? numquid prævaluerunt dii gentium, omniumque terrarum, liberare regionem suam de manu mea? 014 2CH 032 014 Quis est de universis diis gentium, quas vastaverunt patres mei, qui potuerit eruere populum suum de manu mea, ut possit etiam Deus vester eruere vos de hac manu? 014 2CH 032 015 non vos ergo decipiat Ezechias, nec vana persuasione deludat, neque credatis ei. Si enim nullus potuit deus cunctarum gentium atque regnorum liberare populum suum de manu mea, et de manu patrum meorum, consequenter nec Deus vester poterit eruere vos de manu mea. 014 2CH 032 016 Sed et alia multa locuti sunt servi ejus contra Dominum Deum, et contra Ezechiam servum ejus. 014 2CH 032 017 Epistolas quoque scripsit plenas blasphemiæ in Dominum Deum Israël, et locutus est adversus eum: Sicut dii gentium ceterarum non potuerunt liberare populum suum de manu mea, sic et Deus Ezechiæ eruere non poterit populum suum de manu ista. 014 2CH 032 018 Insuper et clamore magno, lingua judaica, contra populum qui sedebat in muris Jerusalem, personabat, ut terreret eos, et caperet civitatem. 014 2CH 032 019 Locutusque est contra Deum Jerusalem, sicut adversum deos populorum terræ, opera manuum hominum. 014 2CH 032 020 Oraverunt igitur Ezechias rex, et Isaias filius Amos prophetes, adversum hanc blasphemiam, ac vociferati sunt usque in cælum. 014 2CH 032 021 Et misit Dominus angelum, qui percussit omnem virum robustum, et bellatorem, et principem exercitus regis Assyriorum: reversusque est cum ignominia in terram suam. Cumque ingressus esset domum dei sui, filii qui egressi fuerant de utero ejus interfecerunt eum gladio. 014 2CH 032 022 Salvavitque Dominus Ezechiam et habitatores Jerusalem de manu Sennacherib regis Assyriorum, et de manu omnium, et præstitit eis quietem per circuitum. 014 2CH 032 023 Multi etiam deferebant hostias et sacrificia Domino in Jerusalem, et munera Ezechiæ regi Juda: qui exaltatus est post hæc coram cunctis gentibus. 014 2CH 032 024 In diebus illis ægrotavit Ezechias usque ad mortem, et oravit Dominum: exaudivitque eum, et dedit ei signum. 014 2CH 032 025 Sed non juxta beneficia quæ acceperat, retribuit, quia elevatum est cor ejus: et facta est contra eum ira, et contra Judam et Jerusalem. 014 2CH 032 026 Humiliatusque est postea, eo quod exaltatum fuisset cor ejus, tam ipse quam habitatores Jerusalem: et idcirco non venit super eos ira Domini in diebus Ezechiæ. 014 2CH 032 027 Fuit autem Ezechias dives, et inclytus valde, et thesauros sibi plurimos congregavit argenti, et auri, et lapidis pretiosi, aromatum, et armorum universi generis, et vasorum magni pretii. 014 2CH 032 028 Apothecas quoque frumenti, vini, et olei, et præsepia omnium jumentorum, caulasque pecorum, 014 2CH 032 029 et urbes ædificavit sibi: habebat quippe greges ovium et armentorum innumerabiles, eo quod dedisset ei Dominus substantiam multam nimis. 014 2CH 032 030 Ipse est Ezechias, qui obturavit superiorem fontem aquarum Gihon, et avertit eas subter ad occidentem urbis David: in omnibus operibus suis fecit prospere quæ voluit. 014 2CH 032 031 Attamen in legatione principum Babylonis, qui missi fuerant ad eum ut interrogarent de portento quod acciderat super terram, dereliquit eum Deus ut tentaretur, et nota fierent omnia quæ erant in corde ejus. 014 2CH 032 032 Reliqua autem sermonum Ezechiæ, et misericordiarum ejus, scripta sunt in visione Isaiæ filii Amos prophetæ, et in libro regum Juda et Israël. 014 2CH 032 033 Dormivitque Ezechias cum patribus suis, et sepelierunt eum super sepulchra filiorum David: et celebravit ejus exequias universus Juda, et omnes habitatores Jerusalem: regnavitque Manasses filius ejus pro eo. 014 2CH 033 001 Duodecim annorum erat Manasses cum regnare cœpisset, et quinquaginta quinque annis regnavit in Jerusalem. 014 2CH 033 002 Fecit autem malum coram Domino, juxta abominationes gentium quas subvertit Dominus coram filiis Israël: 014 2CH 033 003 et conversus instauravit excelsa quæ demolitus fuerat Ezechias pater ejus: construxitque aras Baalim, et fecit lucos, et adoravit omnem militiam cæli, et coluit eam. 014 2CH 033 004 Ædificavit quoque altaria in domo Domini, de qua dixerat Dominus: In Jerusalem erit nomen meum in æternum. 014 2CH 033 005 Ædificavit autem ea cuncto exercitui cæli in duobus atriis domus Domini. 014 2CH 033 006 Transireque fecit filios suos per ignem in valle Benennom: observabat somnia, sectabatur auguria, maleficis artibus inserviebat, habebat secum magos et incantatores, multaque mala operatus est coram Domino ut irritaret eum. 014 2CH 033 007 Sculptile quoque et conflatile signum posuit in domo Dei, de qua locutus est Deus ad David, et ad Salomonem filium ejus, dicens: In domo hac, et in Jerusalem quam elegi de cunctis tribubus Israël, ponam nomen meum in sempiternum. 014 2CH 033 008 Et moveri non faciam pedem Israël de terra quam tradidi patribus eorum: ita dumtaxat si custodierint facere quæ præcepi eis, cunctamque legem, et cæremonias atque judicia, per manum Moysi. 014 2CH 033 009 Igitur Manasses seduxit Judam, et habitatores Jerusalem, ut facerent malum super omnes gentes quas subverterat Dominus a facie filiorum Israël. 014 2CH 033 010 Locutusque est Dominus ad eum, et ad populum illius, et attendere noluerunt. 014 2CH 033 011 Idcirco superinduxit eis principes exercitus regis Assyriorum: ceperuntque Manassen, et vinctum catenis atque compedibus duxerunt in Babylonem. 014 2CH 033 012 Qui postquam coangustatus est, oravit Dominum Deum suum: et egit pœnitentiam valde coram Deo patrum suorum. 014 2CH 033 013 Deprecatusque est eum, et obsecravit intente: et exaudivit orationem ejus, reduxitque eum Jerusalem in regnum suum, et cognovit Manasses quod Dominus ipse esset Deus. 014 2CH 033 014 Post hæc ædificavit murum extra civitatem David ad occidentem Gihon in convalle, ab introitu portæ piscium per circuitum usque ad Ophel, et exaltavit illum vehementer: constituitque principes exercitus in cunctis civitatibus Juda munitis: 014 2CH 033 015 et abstulit deos alienos, et simulacrum de domo Domini: aras quoque, quas fecerat in monte domus Domini et in Jerusalem: et projecit omnia extra urbem. 014 2CH 033 016 Porro instauravit altare Domini, et immolavit super illud victimas, et pacifica, et laudem: præcepitque Judæ ut serviret Domino Deo Israël. 014 2CH 033 017 Attamen adhuc populus immolabat in excelsis Domino Deo suo. 014 2CH 033 018 Reliqua autem gestorum Manasse, et obsecratio ejus ad Deum suum, verba quoque videntium qui loquebantur ad eum in nomine Domini Dei Israël, continentur in sermonibus regum Israël. 014 2CH 033 019 Oratio quoque ejus et exauditio, et cuncta peccata atque contemptus, loca etiam in quibus ædificavit excelsa, et fecit lucos et statuas antequam ageret pœnitentiam, scripta sunt in sermonibus Hozai. 014 2CH 033 020 Dormivit ergo Manasses cum patribus suis, et sepelierunt eum in domo sua: regnavitque pro eo filius ejus Amon. 014 2CH 033 021 Viginti duorum annorum erat Amon cum regnare cœpisset, et duobus annis regnavit in Jerusalem. 014 2CH 033 022 Fecitque malum in conspectu Domini, sicut fecerat Manasses pater ejus: et cunctis idolis quæ Manasses fuerat fabricatus, immolavit atque servivit. 014 2CH 033 023 Et non est reveritus faciem Domini, sicut reveritus est Manasses pater ejus, et multo majora deliquit. 014 2CH 033 024 Cumque conjurassent adversus eum servi sui, interfecerunt eum in domo sua. 014 2CH 033 025 Porro reliqua populi multitudo, cæsis iis qui Amon percusserant, constituit regem Josiam filium ejus pro eo. 014 2CH 034 001 Octo annorum erat Josias cum regnare cœpisset, et triginta et uno anno regnavit in Jerusalem. 014 2CH 034 002 Fecitque quod erat rectum in conspectu Domini, et ambulavit in viis David patris sui: non declinavit neque ad dextram, neque ad sinistram. 014 2CH 034 003 Octavo autem anno regni sui, cum adhuc esset puer, cœpit quærere Deum patris sui David: et duodecimo anno postquam regnare cœperat, mundavit Judam et Jerusalem ab excelsis, et lucis, simulacrisque et sculptilibus. 014 2CH 034 004 Destruxeruntque coram eo aras Baalim, et simulacra quæ superposita fuerant, demoliti sunt: lucos etiam et sculptilia succidit atque comminuit, et super tumulos eorum qui eis immolare consueverant, fragmenta dispersit. 014 2CH 034 005 Ossa præterea sacerdotum combussit in altaribus idolorum, mundavitque Judam et Jerusalem. 014 2CH 034 006 Sed et in urbibus Manasse, et Ephraim, et Simeon, usque Nephthali, cuncta subvertit. 014 2CH 034 007 Cumque altaria dissipasset, et lucos et sculptilia contrivisset in frustra, cunctaque delubra demolitus esset de universa terra Israël, reversus est in Jerusalem. 014 2CH 034 008 Igitur anno octavodecimo regni sui, mundata jam terra et templo Domini, misit Saphan filium Eseliæ, et Maasiam principem civitatis, et Joha filium Joachaz a commentariis, ut instaurarent domum Domini Dei sui. 014 2CH 034 009 Qui venerunt ad Helciam sacerdotem magnum: acceptamque ab eo pecuniam quæ illata fuerat in domum Domini, et quam congregaverant Levitæ, et janitores de Manasse, et Ephraim, et universis reliquiis Israël, ab omni quoque Juda, et Benjamin, et habitatoribus Jerusalem, 014 2CH 034 010 tradiderunt in manibus eorum qui præerant operariis in domo Domini, ut instaurarent templum, et infirma quæque sarcirent. 014 2CH 034 011 At illi dederunt eam artificibus et cæmentariis, ut emerent lapides de lapicidinis, et ligna ad commissuras ædificii, et ad contignationem domorum quas destruxerant reges Juda. 014 2CH 034 012 Qui fideliter cuncta faciebant. Erant autem præpositi operantium Jahath et Abdias de filiis Merari, Zacharias et Mosollam de filiis Caath, qui urgebant opus: omnes Levitæ scientes organis canere. 014 2CH 034 013 Super eos vero qui ad diversos usus onera portabant, erant scribæ, et magistri de Levitis, janitores. 014 2CH 034 014 Cumque efferrent pecuniam quæ illata fuerat in templum Domini, reperit Helcias sacerdos librum legis Domini per manum Moysi. 014 2CH 034 015 Et ait ad Saphan scribam: Librum legis inveni in domo Domini: et tradidit ei. 014 2CH 034 016 At ille intulit volumen ad regem, et nuntiavit ei, dicens: Omnia quæ dedisti in manu servorum tuorum, ecce complentur. 014 2CH 034 017 Argentum quod repertum est in domo Domini, conflaverunt, datumque est præfectis artificum, et diversa opera fabricantium. 014 2CH 034 018 Præterea tradidit mihi Helcias sacerdos hunc librum. Quem cum rege præsente recitasset, 014 2CH 034 019 audissetque ille verba legis, scidit vestimenta sua: 014 2CH 034 020 et præcepit Helciæ, et Ahicam filio Saphan, et Abdon filio Micha, Saphan quoque scribæ, et Asaæ servo regis, dicens: 014 2CH 034 021 Ite, et orate Dominum pro me, et pro reliquiis Israël et Juda, super universis sermonibus libri istius, qui repertus est: magnus enim furor Domini stillavit super nos, eo quod non custodierint patres nostri verba Domini ut facerent omnia quæ scripta sunt in isto volumine. 014 2CH 034 022 Abiit ergo Helcias, et hi qui simul a rege missi fuerant, ad Oldam prophetidem, uxorem Sellum filii Thecuath filii Hasra custodis vestium, quæ habitabat in Jerusalem in Secunda: et locuti sunt ei verba quæ supra narravimus. 014 2CH 034 023 At illa respondit eis: Hæc dicit Dominus Deus Israël: Dicite viro qui misit vos ad me: 014 2CH 034 024 Hæc dicit Dominus: Ecce ego inducam mala super locum istum et super habitatores ejus, cunctaque maledicta quæ scripta sunt in libro hoc, quem legerunt coram rege Juda. 014 2CH 034 025 Quia dereliquerunt me, et sacrificaverunt diis alienis, ut me ad iracundiam provocarent in cunctis operibus manuum suarum, idcirco stillabit furor meus super locum istum, et non extinguetur. 014 2CH 034 026 Ad regem autem Juda, qui misit vos pro Domino deprecando, sic loquimini: Hæc dicit Dominus Deus Israël: Quoniam audisti verba voluminis, 014 2CH 034 027 atque emollitum est cor tuum, et humiliatus es in conspectu Dei super his quæ dicta sunt contra locum hunc et habitatores Jerusalem, reveritusque faciem meam scidisti vestimenta tua, et flevisti coram me: ego quoque exaudivi te, dicit Dominus. 014 2CH 034 028 Jam enim colligam te ad patres tuos, et infereris in sepulchrum tuum in pace: nec videbunt oculi tui omne malum quod ego inducturus sum super locum istum, et super habitatores ejus. Retulerunt itaque regi cuncta quæ dixerat. 014 2CH 034 029 At ille convocatis universis majoribus natu Juda et Jerusalem, 014 2CH 034 030 ascendit in domum Domini, unaque omnes viri Juda et habitatores Jerusalem, sacerdotes et Levitæ, et cunctus populus a minimo usque ad maximum. Quibus audientibus in domo Domini, legit rex omnia verba voluminis: 014 2CH 034 031 et stans in tribunali suo, percussit fœdus coram Domino ut ambularet post eum, et custodiret præcepta, et testimonia, et justificationes ejus in toto corde suo, et in tota anima sua, faceretque quæ scripta sunt in volumine illo, quod legerat. 014 2CH 034 032 Adjuravit quoque super hoc omnes qui reperti fuerant in Jerusalem et Benjamin: et fecerunt habitatores Jerusalem juxta pactum Domini Dei patrum suorum. 014 2CH 034 033 Abstulit ergo Josias cunctas abominationes de universis regionibus filiorum Israël: et fecit omnes qui residui erant in Israël, servire Domino Deo suo. Cunctis diebus ejus non recesserunt a Domino Deo patrum suorum. 014 2CH 035 001 Fecit autem Josias in Jerusalem Phase Domino, quod immolatum est quartadecima die mensis primi: 014 2CH 035 002 et constituit sacerdotes in officiis suis, hortatusque est eos ut ministrarent in domo Domini: 014 2CH 035 003 Levitis quoque, ad quorum eruditionem omnis Israël sanctificabatur Domino, locutus est: Ponite arcam in sanctuario templi, quod ædificavit Salomon filius David rex Israël, nequaquam enim eam ultra portabitis: nunc autem ministrate Domino Deo vestro, et populo ejus Israël. 014 2CH 035 004 Et præparate vos per domos et cognationes vestras in divisionibus singulorum, sicut præcepit David rex Israël, et descripsit Salomon filius ejus. 014 2CH 035 005 Et ministrate in sanctuario per familias turmasque Leviticas, 014 2CH 035 006 et sanctificati immolate Phase: fratres etiam vestros, ut possint juxta verba quæ locutus est Dominus in manu Moysi facere, præparate. 014 2CH 035 007 Dedit præterea Josias omni populo qui ibi fuerat inventus in solemnitate Phase, agnos et hædos de gregibus et reliqui pecoris triginta millia, boum quoque tria millia: hæc de regis universa substantia. 014 2CH 035 008 Duces quoque ejus sponte quod voverant, obtulerunt, tam populo quam sacerdotibus et Levitis. Porro Helcias, et Zacharias, et Jahiel principes domus Domini dederunt sacerdotibus ad faciendum Phase pecora commixtim duo millia sexcenta, et boves trecentos. 014 2CH 035 009 Chonenias autem, et Semeias, etiam Nathanaël fratres ejus, necnon Hasabias, et Jehiel, et Jozabad principes Levitarum, dederunt ceteris Levitis ad celebrandum Phase quinque millia pecorum, et boves quingentos. 014 2CH 035 010 Præparatumque est ministerium, et steterunt sacerdotes in officio suo: Levitæ quoque in turmis, juxta regis imperium. 014 2CH 035 011 Et immolatum est Phase: asperseruntque sacerdotes manu sua sanguinem, et Levitæ detraxerunt pelles holocaustorum: 014 2CH 035 012 et separaverunt ea ut darent per domos et familias singulorum, et offerrentur Domino, sicut scriptum est in libro Moysi: de bobus quoque fecerunt similiter. 014 2CH 035 013 Et assaverunt Phase super ignem, juxta quod in lege scriptum est: pacificas vero hostias coxerunt in lebetibus, et cacabis, et ollis, et festinato distribuerunt universæ plebi: 014 2CH 035 014 sibi autem et sacerdotibus postea paraverunt, nam in oblatione holocaustorum et adipum usque ad noctem sacerdotes fuerunt occupati, unde Levitæ sibi et sacerdotibus filiis Aaron paraverunt novissimis. 014 2CH 035 015 Porro cantores filii Asaph stabant in ordine suo, juxta præceptum David, et Asaph, et Heman, et Idithun prophetarum regis: janitores vero per portas singulas observabant, ita ut nec puncto quidem discederent a ministerio: quam ob rem et fratres eorum Levitæ paraverunt eis cibos. 014 2CH 035 016 Omnis igitur cultura Domini rite completa est in die illa, ut facerent Phase, et offerrent holocausta super altare Domini, juxta præceptum regis Josiæ. 014 2CH 035 017 Feceruntque filii Israël, qui reperti fuerant ibi, Phase in tempore illo, et solemnitatem azymorum septem diebus. 014 2CH 035 018 Non fuit Phase simile huic in Israël a diebus Samuelis prophetæ: sed nec quisquam de cunctis regibus Israël fecit Phase sicut Josias, sacerdotibus, et Levitis, et omni Judæ et Israël qui repertus fuerat, et habitantibus in Jerusalem. 014 2CH 035 019 Octavodecimo anno regni Josiæ hoc Phase celebratum est. 014 2CH 035 020 Postquam instauraverat Josias templum, ascendit Nechao rex Ægypti ad pugnandum in Charcamis juxta Euphraten: et processit in occursum ejus Josias. 014 2CH 035 021 At ille, missis ad eum nuntiis, ait: Quid mihi et tibi est, rex Juda? non adversum te hodie venio, sed contra aliam pugno domum, ad quam me Deus festinato ire præcepit: desine adversum Deum facere, qui mecum est, ne interficiat te. 014 2CH 035 022 Noluit Josias reverti, sed præparavit contra eum bellum, nec acquievit sermonibus Nechao ex ore Dei: verum perrexit ut dimicaret in campo Mageddo. 014 2CH 035 023 Ibique vulneratus a sagittariis, dixit pueris suis: Educite me de prælio, quia oppido vulneratus sum. 014 2CH 035 024 Qui transtulerunt eum de curru in alterum currum, qui sequebatur eum more regio, et asportaverunt eum in Jerusalem: mortuusque est, et sepultus in mausoleo patrum suorum, et universus Juda et Jerusalem luxerunt eum. 014 2CH 035 025 Jeremias maxime: cujus omnes cantores atque cantatrices, usque in præsentem diem, lamentationes super Josiam replicant, et quasi lex obtinuit in Israël: Ecce scriptum fertur in lamentationibus. 014 2CH 035 026 Reliqua autem sermonum Josiæ, et misericordiarum ejus, quæ lege præcepta sunt Domini, 014 2CH 035 027 opera quoque illius prima et novissima, scripta sunt in libro regum Juda et Israël. 014 2CH 036 001 Tulit ergo populus terræ Joachaz filium Josiæ, et constituit regem pro patre suo in Jerusalem. 014 2CH 036 002 Viginti trium annorum erat Joachaz cum regnare cœpisset, et tribus mensibus regnavit in Jerusalem. 014 2CH 036 003 Amovit autem eum rex Ægypti cum venisset in Jerusalem, et condemnavit terram centum talentis argenti, et talento auri. 014 2CH 036 004 Constituitque pro eo regem Eliakim fratrem ejus super Judam et Jerusalem, et vertit nomen ejus Joakim: ipsum vero Joachaz tulit secum, et abduxit in Ægyptum. 014 2CH 036 005 Viginti quinque annorum erat Joakim cum regnare cœpisset, et undecim annis regnavit in Jerusalem: fecitque malum coram Domino Deo suo. 014 2CH 036 006 Contra hunc ascendit Nabuchodonosor rex Chaldæorum, et vinctum catenis duxit in Babylonem. 014 2CH 036 007 Ad quam et vasa Domini transtulit, et posuit ea in templo suo. 014 2CH 036 008 Reliqua autem verborum Joakim, et abominationum ejus quas operatus est, et quæ inventa sunt in eo, continentur in libro regum Juda et Israël. Regnavit autem Joachin filius ejus pro eo. 014 2CH 036 009 Octo annorum erat Joachin cum regnare cœpisset, et tribus mensibus ac decem diebus regnavit in Jerusalem: fecitque malum in conspectu Domini. 014 2CH 036 010 Cumque anni circulus volveretur, misit Nabuchodonosor rex, qui adduxerunt eum in Babylonem, asportatis simul pretiosissimis vasis domus Domini. Regem vero constituit Sedeciam patruum ejus super Judam et Jerusalem. 014 2CH 036 011 Viginti et unius anni erat Sedecias cum regnare cœpisset, et undecim annis regnavit in Jerusalem: 014 2CH 036 012 fecitque malum in oculis Domini Dei sui, nec erubuit faciem Jeremiæ prophetæ, loquentis ad se ex ore Domini. 014 2CH 036 013 A rege quoque Nabuchodonosor recessit, qui adjuraverat eum per Deum: et induravit cervicem suam et cor ut non reverteretur ad Dominum Deum Israël. 014 2CH 036 014 Sed et universi principes sacerdotum et populus prævaricati sunt inique juxta universas abominationes gentium, et polluerunt domum Domini quam sanctificaverat sibi in Jerusalem. 014 2CH 036 015 Mittebat autem Dominus Deus patrum suorum ad illos per manum nuntiorum suorum de nocte consurgens, et quotidie commonens: eo quod parceret populo et habitaculo suo. 014 2CH 036 016 At illi subsannabant nuntios Dei, et parvipendebant sermones ejus, illudebantque prophetis, donec ascenderet furor Domini in populum ejus, et esset nulla curatio. 014 2CH 036 017 Adduxit enim super eos regem Chaldæorum, et interfecit juvenes eorum gladio in domo sanctuarii sui: non est misertus adolescentis, et virginis, et senis, nec decrepiti quidem, sed omnes tradidit in manibus ejus. 014 2CH 036 018 Universaque vasa domus Domini, tam majora quam minora, et thesauros templi, et regis, et principum, transtulit in Babylonem. 014 2CH 036 019 Incenderunt hostes domum Dei, destruxeruntque murum Jerusalem: universas turres combusserunt, et quidquid pretiosum fuerat, demoliti sunt. 014 2CH 036 020 Si quis evaserat gladium, ductus in Babylonem servivit regi et filiis ejus, donec imperaret rex Persarum, 014 2CH 036 021 et compleretur sermo Domini ex ore Jeremiæ, et celebraret terra sabbata sua: cunctis enim diebus desolationis egit sabbatum usque dum complerentur septuaginta anni. 014 2CH 036 022 Anno autem primo Cyri regis Persarum, ad explendum sermonem Domini quem locutus fuerat per os Jeremiæ, suscitavit Dominus spiritum Cyri regis Persarum: qui jussit prædicari in universo regno suo, etiam per scripturam, dicens: 014 2CH 036 023 Hæc dicit Cyrus rex Persarum: Omnia regna terræ dedit mihi Dominus Deus cæli, et ipse præcepit mihi ut ædificarem ei domum in Jerusalem, quæ est in Judæa: quis ex vobis est in omni populo ejus? sit Dominus Deis suus cum eo, et ascendat. # # BOOK 015 EZR Ezra Esdræ 015 EZR 001 001 In anno primo Cyri regis Persarum, ut compleretur verbum Domini ex ore Jeremiæ, suscitavit Dominus spiritum Cyri regis Persarum: et traduxit vocem in omni regno suo, etiam per scripturam, dicens: 015 EZR 001 002 Hæc dicit Cyrus rex Persarum: Omnia regna terræ dedit mihi Dominus Deus cæli, et ipse præcepit mihi ut ædificarem ei domum in Jerusalem, quæ est in Judæa. 015 EZR 001 003 Quis est in vobis de universo populo ejus? Sit Deus illius cum ipso. Ascendat in Jerusalem, quæ est in Judæa, et ædificet domum Domini Dei Israël: ipse est Deus qui est in Jerusalem. 015 EZR 001 004 Et omnes reliqui in cunctis locis ubicumque habitant, adjuvent eum viri de loco suo argento et auro, et substantia, et pecoribus, excepto quod voluntarie offerunt templo Dei, quod est in Jerusalem. 015 EZR 001 005 Et surrexerunt principes patrum de Juda et Benjamin, et sacerdotes, et Levitæ, et omnis cujus Deus suscitavit spiritum, ut ascenderent ad ædificandum templum Domini, quod erat in Jerusalem. 015 EZR 001 006 Universique qui erant in circuitu, adjuverunt manus eorum in vasis argenteis et aureis, in substantia et jumentis, in supellectili, exceptis his quæ sponte obtulerant. 015 EZR 001 007 Rex quoque Cyrus protulit vasa templi Domini, quæ tulerat Nabuchodonosor de Jerusalem, et posuerat ea in templo dei sui. 015 EZR 001 008 Protulit autem ea Cyrus rex Persarum per manum Mithridatis filii Gazabar, et annumeravit ea Sassabasar principi Juda. 015 EZR 001 009 Et hic est numerus eorum: phialæ aureæ triginta, phialæ argenteæ mille, cultri viginti novem, scyphi aurei triginta, 015 EZR 001 010 scyphi argentei secundi quadringenti decem, vasa alia mille. 015 EZR 001 011 Omnia vasa aurea et argentea quinque millia quadringenta: universa tulit Sassabasar cum his qui ascendebant de transmigratione Babylonis in Jerusalem. 015 EZR 002 001 Hi sunt autem provinciæ filii, qui ascenderunt de captivitate, quam transtulerat Nabuchodonosor rex Babylonis in Babylonem, et reversi sunt in Jerusalem et Judam, unusquisque in civitatem suam. 015 EZR 002 002 Qui venerunt cum Zorobabel, Josue, Nehemia, Saraia, Rahelaia, Mardochai, Belsan, Mesphar, Beguai, Rehum, Baana. Numerus virorum populi Israël: 015 EZR 002 003 filii Pharos duo millia centum septuaginta duo. 015 EZR 002 004 Filii Sephatia, trecenti septuaginta duo. 015 EZR 002 005 Filii Area, septingenti septuaginta quinque. 015 EZR 002 006 Filii Phahath Moab, filiorum Josue: Joab, duo millia octingenti duodecim. 015 EZR 002 007 Filii Ælam, mille ducenti quinquaginta quatuor. 015 EZR 002 008 Filii Zethua, nongenti quadraginta quinque. 015 EZR 002 009 Filii Zachai, septingenti sexaginta. 015 EZR 002 010 Filii Bani, sexcenti quadraginta duo. 015 EZR 002 011 Filii Bebai, sexcenti viginti tres. 015 EZR 002 012 Filii Azgad, mille ducenti viginti duo. 015 EZR 002 013 Filii Adonicam, sexcenti sexaginta sex. 015 EZR 002 014 Filii Beguai, duo millia quinquaginta sex. 015 EZR 002 015 Filii Adin, quadringenti quinquaginta quatuor. 015 EZR 002 016 Filii Ather, qui erant ex Ezechia, nonaginta octo. 015 EZR 002 017 Filii Besai, trecenti viginti tres. 015 EZR 002 018 Filii Jora, centum duodecim. 015 EZR 002 019 Filii Hasum, ducenti viginti tres. 015 EZR 002 020 Filii Gebbar, nonaginta quinque. 015 EZR 002 021 Filii Bethlehem, centum viginti tres. 015 EZR 002 022 Viri Netupha, quinquaginta sex. 015 EZR 002 023 Viri Anathoth, centum viginti octo. 015 EZR 002 024 Filii Azmaveth, quadraginta duo. 015 EZR 002 025 Filii Cariathiarim, Cephira et Beroth, septingenti quadraginta tres. 015 EZR 002 026 Filii Rama et Gabaa, sexcenti viginti unus. 015 EZR 002 027 Viri Machmas, centum viginti duo. 015 EZR 002 028 Viri Bethel et Hai, ducenti viginti tres. 015 EZR 002 029 Filii Nebo, quinquaginta duo. 015 EZR 002 030 Filii Megbis, centum quinquaginta sex. 015 EZR 002 031 Filii Ælam alterius, mille ducenti quinquaginta quatuor. 015 EZR 002 032 Filii Harim, trecenti viginti. 015 EZR 002 033 Filii Lod Hadid, et Ono, septingenti viginti quinque. 015 EZR 002 034 Filii Jericho, trecenti quadraginta quinque. 015 EZR 002 035 Filii Senaa, tria millia sexcenti triginta. 015 EZR 002 036 Sacerdotes: filii Jadaia in domo Josue, nongenti septuaginta tres. 015 EZR 002 037 Filii Emmer, mille quinquaginta duo. 015 EZR 002 038 Filii Pheshur, mille ducenti quadraginta septem. 015 EZR 002 039 Filii Harim, mille decem et septem. 015 EZR 002 040 Levitæ: filii Josue et Cedmihel filiorum Odoviæ, septuaginta quatuor. 015 EZR 002 041 Cantores: filii Asaph, centum viginti octo. 015 EZR 002 042 Filii janitorum: filii Sellum, filii Ater, filii Telmon, filii Accub, filii Hatitha, filii Sobai: universi centum triginta novem. 015 EZR 002 043 Nathinæi: filii Siha, filii Hasupha, filii Tabbaoth, 015 EZR 002 044 filii Ceros, filii Siaa, filii Phadon, 015 EZR 002 045 filii Lebana, filii Hagaba, filii Accub, 015 EZR 002 046 filii Hagab, filii Semlai, filii Hanan, 015 EZR 002 047 filii Gaddel, filii Gaher, filii Raaia, 015 EZR 002 048 filii Rasin, filii Necoda, filii Gazam, 015 EZR 002 049 filii Aza, filii Phasea, filii Besee, 015 EZR 002 050 filii Asena, filii Munim, filii Nephusim, 015 EZR 002 051 filii Bacbuc, filii Hacupha, filii Harhur, 015 EZR 002 052 filii Besluth, filii Mahida, filii Harsa, 015 EZR 002 053 filii Bercos, filii Sisara, filii Thema, 015 EZR 002 054 filii Nasia, filii Hatipha, 015 EZR 002 055 filii servorum Salomonis, filii Sotai, filii Sophereth, filii Pharuda, 015 EZR 002 056 filii Jala, filii Dercon, filii Geddel, 015 EZR 002 057 filii Saphatia, filii Hatil, filii Phochereth, qui erant de Asebaim, filii Ami: 015 EZR 002 058 omnes Nathinæi, et filii servorum Salomonis, trecenti nonaginta duo. 015 EZR 002 059 Et hi qui ascenderunt de Thelmala, Thelharsa, Cherub, et Adon, et Emer: et non potuerunt indicare domum patrum suorum et semen suum, utrum ex Israël essent. 015 EZR 002 060 Filii Dalaia, filii Tobia, filii Necoda, sexcenti quinquaginta duo. 015 EZR 002 061 Et de filiis sacerdotum: filii Hobia, filii Accos, filii Berzellai, qui accepit de filiabus Berzellai Galaaditis, uxorem, et vocatus est nomine eorum: 015 EZR 002 062 hi quæsierunt scripturam genealogiæ suæ, et non invenerunt, et ejecti sunt de sacerdotio. 015 EZR 002 063 Et dixit Athersatha eis ut non comederent de Sancto sanctorum, donec surgeret sacerdos doctus atque perfectus. 015 EZR 002 064 Omnis multitudo quasi unus, quadraginta duo millia trecenti sexaginta: 015 EZR 002 065 exceptis servis eorum, et ancillis, qui erant septem millia trecenti triginta septem: et in ipsis cantores atque cantatrices ducenti. 015 EZR 002 066 Equi eorum septingenti triginta sex, muli eorum, ducenti quadraginta quinque, 015 EZR 002 067 cameli eorum, quadringenti triginta quinque, asini eorum, sex millia septingenti viginti. 015 EZR 002 068 Et de principibus patrum, cum ingrederentur templum Domini, quod est in Jerusalem, sponte obtulerunt in domum Dei ad exstruendam eam in loco suo. 015 EZR 002 069 Secundum vires suas dederunt impensas operis, auri solidos sexaginta millia et mille, argenti mnas quinque millia, et vestes sacerdotales centum. 015 EZR 002 070 Habitaverunt ergo sacerdotes, et Levitæ, et de populo, et cantores, et janitores, et Nathinæi, in urbibus suis, universusque Israël in civitatibus suis. 015 EZR 003 001 Jamque venerat mensis septimus, et erant filii Israël in civitatibus suis: congregatus est ergo populus quasi vir unus in Jerusalem. 015 EZR 003 002 Et surrexit Josue filius Josedec, et fratres ejus sacerdotes, et Zorobabel filius Salathiel, et fratres ejus, et ædificaverunt altare Dei Israël ut offerrent in eo holocautomata, sicut scriptum est in lege Moysi viri Dei. 015 EZR 003 003 Collocaverunt autem altare Dei super bases suas, deterrentibus eos per circuitum populis terrarum: et obtulerunt super illud holocaustum Domino mane et vespere. 015 EZR 003 004 Feceruntque solemnitatem tabernaculorum, sicut scriptum est, et holocaustum diebus singulis per ordinem secundum præceptum opus diei in die suo. 015 EZR 003 005 Et post hæc holocaustum juge, tam in calendis quam in universis solemnitatibus Domini quæ erant consecratæ, et in omnibus in quibus ultro offerebatur munus Domino. 015 EZR 003 006 A primo die mensis septimi cœperunt offerre holocaustum Domino: porro templum Dei nondum fundatum erat. 015 EZR 003 007 Dederunt autem pecunias latomis et cæmentariis: cibum quoque, et potum, et oleum Sidoniis Tyriisque, ut deferrent ligna cedrina de Libano ad mare Joppe, juxta quod præceperat Cyrus rex Persarum eis. 015 EZR 003 008 Anno autem secundo adventus eorum ad templum Dei in Jerusalem, mense secundo, cœperunt Zorobabel filius Salathiel, et Josue filius Josedec, et reliqui de fratribus eorum sacerdotes, et Levitæ, et omnes qui venerant de captivitate in Jerusalem, et constituerunt Levitas a viginti annis et supra, ut urgerent opus Domini. 015 EZR 003 009 Stetitque Josue et filii ejus et fratres ejus, Cedmihel et filii ejus, et filii Juda, quasi vir unus, ut instarent super eos qui faciebant opus in templo Dei: filii Henadad, et filii eorum, et fratres eorum Levitæ. 015 EZR 003 010 Fundato igitur a cæmentariis templo Domini, steterunt sacerdotes in ornatu suo cum tubis, et Levitæ filii Asaph in cymbalis, ut laudarent Deum per manus David regis Israël. 015 EZR 003 011 Et concinebant in hymnis, et confessione Domino: Quoniam bonus, quoniam in æternum misericordia ejus super Israël. Omnis quoque populus vociferabatur clamore magno in laudando Dominum, eo quod fundatum esset templum Domini. 015 EZR 003 012 Plurimi etiam de sacerdotibus et Levitis, et principes patrum, et seniores, qui viderant templum prius cum fundatum esset, et hoc templum, in oculis eorum, flebant voce magna: et multi vociferantes in lætitia, elevabant vocem. 015 EZR 003 013 Nec poterat quisquam agnoscere vocem clamoris lætantium, et vocem fletus populi: commistim enim populus vociferabatur clamore magno, et vox audiebatur procul. 015 EZR 004 001 Audierunt autem hostes Judæ et Benjamin, quia filii captivitatis ædificarent templum Domino Deo Israël: 015 EZR 004 002 et accedentes ad Zorobabel, et ad principes patrum, dixerunt eis: Ædificemus vobiscum, quia ita ut vos, quærimus Deum vestrum: ecce nos immolavimus victimas a diebus Asor Haddan regis Assur, qui adduxit nos huc. 015 EZR 004 003 Et dixit eis Zorobabel, et Josue, et reliqui principes patrum Israël: Non est vobis et nobis ut ædificemus domum Deo nostro, sed nos ipsi soli ædificabimus Domino Deo nostro, sicut præcepit nobis Cyrus rex Persarum. 015 EZR 004 004 Factum est igitur ut populus terræ impediret manus populi Judæ, et turbaret eos in ædificando. 015 EZR 004 005 Conduxerunt autem adversus eos consiliatores, ut destruerent consilium eorum omnibus diebus Cyri regis Persarum, et usque ad regnum Darii regis Persarum. 015 EZR 004 006 In regno autem Assueri, in principio regni ejus, scripserunt accusationem adversus habitatores Judæ et Jerusalem. 015 EZR 004 007 Et in diebus Artaxerxis scripsit Beselam, Mithridates, et Thabeel, et reliqui qui erant in consilio eorum, ad Artaxerxem regem Persarum: epistola autem accusationis scripta erat syriace, et legebatur sermone syro. 015 EZR 004 008 Reum Beelteem, et Samsai scriba, scripserunt epistolam unam de Jerusalem Artaxerxi regi, hujuscemodi: 015 EZR 004 009 Reum Beelteem, et Samsai scriba, et reliqui consiliatores eorum, Dinæi, et Apharsathachæi, Terphalæi, Apharsæi, Erchuæi, Babylonii, Susanechæi, Dievi, et Ælamitæ, 015 EZR 004 010 et ceteri de gentibus, quas transtulit Asenaphar magnus et gloriosus, et habitare eas fecit in civitatibus Samariæ, et in reliquis regionibus trans flumen in pace 015 EZR 004 011 (hoc est exemplar epistolæ, quam miserunt ad eum), Artaxerxi regi, servi tui, viri qui sunt trans fluvium, salutem dicunt. 015 EZR 004 012 Notum sit regi quia Judæi, qui ascenderunt a te ad nos, venerunt in Jerusalem civitatem rebellem et pessimam, quam ædificant exstruentes muros ejus, et parietes componentes. 015 EZR 004 013 Nunc igitur notum sit regi, quia si civitas illa ædificata fuerit, et muri ejus instaurati, tributum, et vectigal, et annuos reditus non dabunt, et usque ad reges hæc noxa perveniet. 015 EZR 004 014 Nos autem memores salis, quod in palatio comedimus, et quia læsiones regis videre nefas ducimus, idcirco misimus et nuntiavimus regi, 015 EZR 004 015 ut recenseas in libris historiarum patrum tuorum, et invenies scriptum in commentariis: et scies quoniam urbs illa, urbs rebellis est, et nocens regibus et provinciis, et bella concitantur in ea ex diebus antiquis: quam ob rem et civitas ipsa destructa est. 015 EZR 004 016 Nuntiamus nos regi, quoniam si civitas illa ædificata fuerit, et muri ipsius instaurati, possessionem trans fluvium non habebis. 015 EZR 004 017 Verbum misit rex ad Reum Beelteem, et Samsai scribam, et ad reliquos, qui erant in consilio eorum habitatores Samariæ, et ceteris trans fluvium, salutem dicens et pacem. 015 EZR 004 018 Accusatio, quam misistis ad nos, manifeste lecta est coram me, 015 EZR 004 019 et a me præceptum est: et recensuerunt, inveneruntque quoniam civitas illa a diebus antiquis adversum reges rebellat, et seditiones, et prælia concitantur in ea: 015 EZR 004 020 nam et reges fortissimi fuerunt in Jerusalem, qui et dominati sunt omni regioni quæ trans fluvium est: tributum quoque et vectigal, et reditus accipiebant. 015 EZR 004 021 Nunc ergo audite sententiam: prohibeatis viros illos, ut urbs illa non ædificetur donec si forte a me jussum fuerit. 015 EZR 004 022 Videte ne negligenter hoc impleatis, et paulatim crescat malum contra reges. 015 EZR 004 023 Itaque exemplum edicti Artaxerxis regis lectum est coram Reum Beelteem, et Samsai scriba, et consiliariis eorum: et abierunt festini in Jerusalem ad Judæos, et prohibuerunt eos in brachio et robore. 015 EZR 004 024 Tunc intermissum est opus domus Domini in Jerusalem, et non fiebat usque ad annum secundum regni Darii regis Persarum. 015 EZR 005 001 Prophetaverunt autem Aggæus propheta, et Zacharias filius Addo, prophetantes ad Judæos qui erant in Judæa et Jerusalem, in nomine Dei Israël. 015 EZR 005 002 Tunc surrexerunt Zorobabel filius Salathiel, et Josue filius Josedec, et cœperunt ædificare templum Dei in Jerusalem, et cum eis prophetæ Dei adjuvantes eos. 015 EZR 005 003 In ipso autem tempore venit ad eos Thathanai, qui erat dux trans flumen, et Stharbuzanai, et consiliarii eorum: sicque dixerunt eis: Quis dedit vobis consilium ut domum hanc ædificaretis, et muros ejus instauraretis? 015 EZR 005 004 Ad quod respondimus eis, quæ essent nomina hominum auctorum ædificationis illius. 015 EZR 005 005 Oculus autem Dei eorum factus est super senes Judæorum, et non potuerunt inhibere eos. Placuitque ut res ad Darium referretur, et tunc satisfacerent adversus accusationem illam. 015 EZR 005 006 Exemplar epistolæ, quam misit Thathanai dux regionis trans flumen, et Stharbuzanai, et consiliatores ejus Arphasachæi, qui erant trans flumen, ad Darium regem. 015 EZR 005 007 Sermo, quem miserant ei, sic scriptus erat: Dario regi pax omnis. 015 EZR 005 008 Notum sit regi, isse nos ad Judæam provinciam, ad domum Dei magni, quæ ædificatur lapide impolito, et ligna ponuntur in parietibus: opusque illud diligenter exstruitur, et crescit in manibus eorum. 015 EZR 005 009 Interrogavimus ergo senes illos, et ita diximus eis: Quis dedit vobis potestatem ut domum hanc ædificaretis, et muros hos instauraretis? 015 EZR 005 010 Sed et nomina eorum quæsivimus ab eis, ut nuntiaremus tibi: scripsimusque nomina eorum virorum, qui sunt principes in eis. 015 EZR 005 011 Hujuscemodi autem sermonem responderunt nobis dicentes: Nos sumus servi Dei cæli et terræ, et ædificamus templum, quod erat exstructum ante hos annos multos, quodque rex Israël magnus ædificaverat, et exstruxerat. 015 EZR 005 012 Postquam autem ad iracundiam provocaverunt patres nostri Deum cæli, tradidit eos in manus Nabuchodonosor regis Babylonis Chaldæi, domum quoque hanc destruxit, et populum ejus transtulit in Babylonem. 015 EZR 005 013 Anno autem primo Cyri regis Babylonis, Cyrus rex proposuit edictum ut domus Dei hæc ædificaretur. 015 EZR 005 014 Nam et vasa templi Dei aurea et argentea, quæ Nabuchodonosor tulerat de templo, quod erat in Jerusalem, et asportaverat ea in templum Babylonis, protulit Cyrus rex de templo Babylonis, et data sunt Sassabasar vocabulo, quem et principem constituit, 015 EZR 005 015 dixitque ei: Hæc vasa tolle, et vade, et pone ea in templo, quod est in Jerusalem, et domus Dei ædificetur in loco suo. 015 EZR 005 016 Tunc itaque Sassabasar ille venit et posuit fundamenta templi Dei in Jerusalem, et ex eo tempore usque nunc ædificatur, et necdum completum est. 015 EZR 005 017 Nunc ergo si videtur regi bonum, recenseat in bibliotheca regis, quæ est in Babylone, utrumnam a Cyro rege jussum fuerit ut ædificaretur domus Dei in Jerusalem, et voluntatem regis super hac re mittat ad nos. 015 EZR 006 001 Tunc Darius rex præcepit: et recensuerunt in bibliotheca librorum, qui erant repositi in Babylone. 015 EZR 006 002 Et inventum est in Ecbatanis, quod est castrum in Medena provincia, volumen unum: talisque scriptus erat in eo commentarius: 015 EZR 006 003 Anno primo Cyri regis, Cyrus rex decrevit ut domus Dei ædificaretur, quæ est in Jerusalem, in loco ubi immolent hostias, et ut ponant fundamenta supportantia altitudinem cubitorum sexaginta, et latitudinem cubitorum sexaginta, 015 EZR 006 004 ordines de lapidibus impolitis tres, et sic ordines de lignis novis: sumptus autem de domo regis dabuntur. 015 EZR 006 005 Sed et vasa templi Dei aurea et argentea, quæ Nabuchodonosor tulerat de templo Jerusalem, et attulerat ea in Babylonem, reddantur, et referantur in templum in Jerusalem in locum suum, quæ et posita sunt in templo Dei. 015 EZR 006 006 Nunc ergo Thathanai dux regionis, quæ est trans flumen, Stharbuzanai, et consiliarii vestri Apharsachæi, qui estis trans flumen, procul recedite ab illis, 015 EZR 006 007 et dimittite fieri templum Dei illud a duce Judæorum, et a senioribus eorum, ut domum Dei illam ædificent in loco suo. 015 EZR 006 008 Sed et a me præceptum est quid oporteat fieri a presbyteris Judæorum illis ut ædificetur domus Dei, scilicet ut de arca regis, id est, de tributis quæ dantur de regione trans flumen, studiose sumptus dentur viris illis, ne impediatur opus. 015 EZR 006 009 Quod si necesse fuerit, et vitulos, et agnos, et hædos in holocaustum Deo cæli, frumentum, sal, vinum, et oleum, secundum ritum sacerdotum, qui sunt in Jerusalem, detur eis per singulos dies, ne sit in aliquo querimonia. 015 EZR 006 010 Et offerant oblationes Deo cæli, orentque pro vita regis, et filiorum ejus. 015 EZR 006 011 A me ergo positum est decretum: ut omnis homo qui hanc mutaverit jussionem, tollatur lignum de domum ipsius, et erigatur, et configatur in eo, domus autem ejus publicetur. 015 EZR 006 012 Deus autem, qui habitare fecit nomen suum ibi, dissipet omnia regna, et populum qui extenderit manum suam ut repugnet, et dissipet domum Dei illam, quæ est in Jerusalem. Ego Darius statui decretum, quod studiose impleri volo. 015 EZR 006 013 Igitur Thathanai dux regionis trans flumen, et Stharbuzanai, et consiliarii ejus, secundum quod præceperat Darius rex, sic diligenter executi sunt. 015 EZR 006 014 Seniores autem Judæorum ædificabant, et prosperabantur juxta prophetiam Aggæi prophetæ, et Zachariæ filii Addo: et ædificaverunt et construxerunt, jubente Deo Israël, et jubente Cyro, et Dario, et Artaxerxe regibus Persarum: 015 EZR 006 015 et compleverunt domum Dei istam, usque ad diem tertium mensis Adar, qui est annus sextus regni Darii regis. 015 EZR 006 016 Fecerunt autem filii Israël sacerdotes et Levitæ, et reliqui filiorum transmigrationis, dedicationem domus Dei in gaudio. 015 EZR 006 017 Et obtulerunt in dedicationem domus Dei, vitulos centum, arietes ducentos, agnos quadringentos, hircos caprarum pro peccato totius Israël duodecim, juxta numerum tribuum Israël. 015 EZR 006 018 Et statuerunt sacerdotes in ordinibus suis, et Levitas in vicibus suis, super opera Dei in Jerusalem, sicut scriptum est in libro Moysi. 015 EZR 006 019 Fecerunt autem filii Israël transmigrationis Pascha, quartadecima die mensis primi. 015 EZR 006 020 Purificati enim fuerant sacerdotes et Levitæ quasi unus: omnes mundi ad immolandum Pascha universis filiis transmigrationis, et fratribus suis sacerdotibus, et sibi. 015 EZR 006 021 Et comederunt filii Israël, qui reversi fuerant de transmigratione, et omnes qui se separaverant a coinquinatione gentium terræ ad eos, ut quærerent Dominum Deum Israël. 015 EZR 006 022 Et fecerunt solemnitatem azymorum septem diebus in lætitia, quoniam lætificaverat eos Dominus, et converterat cor regis Assur ad eos, ut adjuvaret manus eorum in opere domus Domini Dei Israël. 015 EZR 007 001 Post hæc autem verba in regno Artaxerxis regis Persarum, Esdras filius Saraiæ, filii Azariæ, filii Helciæ, 015 EZR 007 002 filii Sellum, filii Sadoc, filii Achitob, 015 EZR 007 003 filii Amariæ, filii Azariæ, filii Maraioth, 015 EZR 007 004 filii Zarahiæ, filii Ozi, filii Bocci, 015 EZR 007 005 filii Abisue, filii Phinees, filii Eleazar, filii Aaron sacerdotis ab initio. 015 EZR 007 006 Ipse Esdras ascendit de Babylone, et ipse scriba velox in lege Moysi, quam Dominus Deus dedit Israël: et dedit ei rex secundum manum Domini Dei ejus super eum, omnem petitionem ejus. 015 EZR 007 007 Et ascenderunt de filiis Israël, et de filiis sacerdotum, et de filiis Levitarum, et de cantoribus, et de janitoribus, et de Nathinæis, in Jerusalem, anno septimo Artaxerxis regis. 015 EZR 007 008 Et venerunt in Jerusalem mense quinto, ipse est annus septimus regis. 015 EZR 007 009 Quia in primo die mensis primi cœpit ascendere de Babylone, et in primo die mensis quinti venit in Jerusalem, juxta manum Dei sui bonam super se. 015 EZR 007 010 Esdras enim paravit cor suum, ut investigaret legem Domini, et faceret et doceret in Israël præceptum et judicium. 015 EZR 007 011 Hoc est autem exemplar epistolæ edicti, quod dedit rex Artaxerxes Esdræ sacerdoti, scribæ erudito in sermonibus et præceptis Domini, et cæremoniis ejus in Israël. 015 EZR 007 012 Artaxerxes rex regum Esdræ sacerdoti scribæ legis Dei cæli doctissimo, salutem. 015 EZR 007 013 A me decretum est, ut cuicumque placuerit in regno meo de populo Israël, et de sacerdotibus ejus, et de Levitis, ire in Jerusalem, tecum vadat. 015 EZR 007 014 A facie enim regis, et septem consiliatorum ejus, missus es, ut visites Judæam et Jerusalem in lege Dei tui, quæ est in manu tua: 015 EZR 007 015 et ut feras argentum et aurum quod rex, et consiliatores ejus, sponte obtulerunt Deo Israël, cujus in Jerusalem tabernaculum est. 015 EZR 007 016 Et omne argentum et aurum quodcumque inveneris in universa provincia Babylonis, et populus offerre voluerit, et de sacerdotibus quæ sponte obtulerint domui Dei sui, quæ est in Jerusalem, 015 EZR 007 017 libere accipe, et studiose eme de hac pecunia vitulos, arietes, agnos, et sacrificia, et libamina eorum, et offer ea super altare templi Dei vestri, quod est in Jerusalem. 015 EZR 007 018 Sed et si quid tibi et fratribus tuis placuerit de reliquo argento et auro ut faciatis, juxta voluntatem Dei vestri facite. 015 EZR 007 019 Vasa quoque, quæ dantur tibi in ministerium domus Dei tui, trade in conspectu Dei in Jerusalem. 015 EZR 007 020 Sed et cetera, quibus opus fuerit in domum Dei tui, quantumcumque necesse est ut expendas, dabitur de thesauro, et de fisco regis, 015 EZR 007 021 et a me. Ego Artaxerxes rex, statui atque decrevi omnibus custodibus arcæ publicæ, qui sunt trans flumen, ut quodcumque petierit a vobis Esdras sacerdos, scriba legis Dei cæli, absque mora detis, 015 EZR 007 022 usque ad argenti talenta centum, et usque ad frumenti coros centum, et usque ad vini batos centum, et usque ad batos olei centum, sal vero absque mensura. 015 EZR 007 023 Omne quod ad ritum Dei cæli pertinet, tribuatur diligenter in domo Dei cæli: ne forte irascatur contra regnum regis, et filiorum ejus. 015 EZR 007 024 Vobis quoque notum facimus de universis sacerdotibus, et Levitis, et cantoribus, et janitoribus, Nathinæis, et ministris domus Dei hujus, ut vectigal, et tributum, et annonas non habeatis potestatem imponendi super eos. 015 EZR 007 025 Tu autem Esdra, secundum sapientiam Dei tui, quæ est in manu tua, constitue judices et præsides, ut judicent omni populo qui est trans flumen, his videlicet qui noverunt legem Dei tui: sed et imperitos docete libere. 015 EZR 007 026 Et omnis qui non fecerit legem Dei tui, et legem regis, diligenter, judicium erit de eo sive in mortem, sive in exilium, sive in condemnationem substantiæ ejus, vel certe in carcerem. 015 EZR 007 027 Benedictus Dominus Deus patrum nostrorum, qui dedit hoc in corde regis ut glorificaret domum Domini quæ est in Jerusalem, 015 EZR 007 028 et in me inclinavit misericordiam suam coram rege et consiliatoribus ejus, et universis principibus regis potentibus: et ego confortatus manu Domini Dei mei, quæ erat in me, congregavi de Israël principes qui ascenderent mecum. 015 EZR 008 001 Hi sunt ergo principes familiarum, et genealogia eorum, qui ascenderunt mecum in regno Artaxerxis regis de Babylone. 015 EZR 008 002 De filiis Phinees, Gersom. De filiis Ithamar, Daniel. De filiis David, Hattus. 015 EZR 008 003 De filiis Secheniæ, filiis Pharos, Zacharias: et cum eo numerati sunt viri centum quinquaginta. 015 EZR 008 004 De filiis Phahath Moab, Elioënai filius Zarehe, et cum eo ducenti viri. 015 EZR 008 005 De filiis Secheniæ, filius Ezechiel, et cum eo trecenti viri. 015 EZR 008 006 De filiis Adan, Abed filius Jonathan, et cum eo quinquaginta viri. 015 EZR 008 007 De filiis Alam, Isaias filius Athaliæ, et cum eo septuaginta viri. 015 EZR 008 008 De filiis Saphatiæ, Zebedia filius Michaël, et cum eo octoginta viri. 015 EZR 008 009 De filiis Joab, Obedia filius Jahiel, et cum eo ducenti decem et octo viri. 015 EZR 008 010 De filiis Selomith, filius Josphiæ, et cum eo centum sexaginta viri. 015 EZR 008 011 De filiis Bebai, Zacharias filius Bebai, et cum eo viginti octo viri. 015 EZR 008 012 De filiis Azgad, Johanan filius Eccetan, et cum eo centum et decem viri. 015 EZR 008 013 De filiis Adonicam, qui erant novissimi: et hæc nomina eorum: Elipheleth, et Jehiel, et Samaias, et cum eis sexaginta viri. 015 EZR 008 014 De filii Begui, Uthai et Zachur, et cum eis septuaginta viri. 015 EZR 008 015 Congregavi autem eos ad fluvium qui decurrit ad Ahava, et mansimus ibi tribus diebus: quæsivique in populo et in sacerdotibus de filiis Levi, et non inveni ibi. 015 EZR 008 016 Itaque misi Eliezer, et Ariel, et Semeiam, et Elnathan, et Jarib, et alterum Elnathan, et Nathan, et Zachariam, et Mosollam principes: et Jojarib, et Elnathan sapientes. 015 EZR 008 017 Et misi eos ad Eddo, qui est primus in Chasphiæ loco, et posui in ore eorum verba, quæ loquerentur ad Eddo, et fratres ejus Nathinæos in loco Chasphiæ, ut adducerent nobis ministros domus Dei nostri. 015 EZR 008 018 Et adduxerunt nobis per manum Dei nostri bonam super nos, virum doctissimum de filiis Moholi filii Levi, filii Israël, et Sarabiam et filios ejus et fratres ejus decem et octo, 015 EZR 008 019 et Hasabiam, et cum eo Isaiam de filiis Merari, fratresque ejus, et filios ejus viginti: 015 EZR 008 020 et de Nathinæis, quos dederat David et principes ad ministeria Levitarum, Nathinæos ducentos viginti: omnes hi suis nominibus vocabantur. 015 EZR 008 021 Et prædicavi ibi jejunium juxta fluvium Ahava, ut affligeremur coram Domino Deo nostro, et peteremus ab eo viam rectam nobis et filiis nostris, universæque substantiæ nostræ. 015 EZR 008 022 Erubui enim petere a rege auxilium et equites, qui defenderent nos ab inimico in via: quia dixeramus regi: Manus Dei nostri est super omnes qui quærunt eum in bonitate: et imperium ejus, et fortitudo ejus, et furor, super omnes qui derelinquunt eum. 015 EZR 008 023 Jejunavimus autem, et rogavimus Deum nostrum per hoc: et evenit nobis prospere. 015 EZR 008 024 Et separavi de principibus sacerdotum duodecim, Sarabiam, et Hasabiam, et cum eis de fratribus eorum decem: 015 EZR 008 025 appendique eis argentum et aurum, et vasa consecrata domus Dei nostri, quæ obtulerat rex et consiliatores ejus, et principes ejus, universusque Israël eorum qui inventi fuerant: 015 EZR 008 026 et appendi in manibus eorum argenti talenta sexcenta quinquaginta, et vasa argentea centum, auri centum talenta: 015 EZR 008 027 et crateres aureos viginti, qui habebant solidos millenos, et vasa æris fulgentis optimi duo, pulchra ut aurum. 015 EZR 008 028 Et dixi eis: Vos sancti Domini, et vasa sancta, et argentum et aurum, quod sponte oblatum est Domino Deo patrum nostrorum: 015 EZR 008 029 vigilate et custodite, donec appendatis coram principibus sacerdotum, et Levitarum, et ducibus familiarum Israël in Jerusalem, in thesaurum domus Domini. 015 EZR 008 030 Susceperunt autem sacerdotes et Levitæ pondus argenti, et auri, et vasorum, ut deferrent Jerusalem in domum Dei nostri. 015 EZR 008 031 Promovimus ergo a flumine Ahava duodecimo die mensis primi ut pergeremus Jerusalem: et manus Dei nostri fuit super nos, et liberavit nos de manu inimici et insidiatoris in via. 015 EZR 008 032 Et venimus Jerusalem, et mansimus ibi tribus diebus. 015 EZR 008 033 Die autem quarta appensum est argentum, et aurum, et vasa in domo Dei nostri per manum Meremoth filii Uriæ sacerdotis, et cum eo Eleazar filius Phinees, cumque eis Jozabed filius Josue, et Noadaia filius Bennoi Levitæ, 015 EZR 008 034 juxta numerum et pondus omnium: descriptumque est omne pondus in tempore illo. 015 EZR 008 035 Sed et qui venerant de captivitate filii transmigrationis, obtulerunt holocautomata Deo Israël, vitulos duodecim pro omni populo Israël, arietes nonaginta sex, agnos septuaginta septem, hircos pro peccato duodecim: omnia in holocaustum Domino. 015 EZR 008 036 Dederunt autem edicta regis satrapis qui erant de conspectu regis, et ducibus trans flumen, et elevaverunt populum et domum Dei. 015 EZR 009 001 Postquam autem hæc completa sunt, accesserunt ad me principes, dicentes: Non est separatus populus Israël, sacerdotes et Levitæ, a populis terrarum et abominationibus eorum: Chananæi videlicet, et Hethæi, et Pherezæi, et Jebusæi, et Ammonitarum, et Moabitarum, et Ægyptiorum, et Amorrhæorum: 015 EZR 009 002 tulerunt enim de filiabus eorum sibi et filiis suis, et commiscuerunt semen sanctum cum populis terrarum: manus etiam principum et magistratuum fuit in transgressione hac prima. 015 EZR 009 003 Cumque audissem sermonem istum, scidi pallium meum et tunicam, et evelli capillos capitis mei et barbæ, et sedi mœrens. 015 EZR 009 004 Convenerunt autem ad me omnes qui timebant verbum Dei Israël, pro transgressione eorum qui de captivitate venerant, et ego sedebam tristis usque ad sacrificium vespertinum: 015 EZR 009 005 et in sacrificio vespertino, surrexi de afflictione mea, et scisso pallio et tunica, curvavi genua mea, et expandi manus meas ad Dominum Deum meum. 015 EZR 009 006 Et dixi: Deus meus, confundor et erubesco levare faciem meam ad te: quoniam iniquitates nostræ multiplicatæ sunt super caput nostrum, et delicta nostra creverunt usque ad cælum, 015 EZR 009 007 a diebus patrum nostrorum: sed et nos ipsi peccavimus graviter usque ad diem hanc, et in iniquitatibus nostris traditi sumus ipsi, et reges nostri, et sacerdotes nostri, in manum regum terrarum, et in gladium, et in captivitatem, et in rapinam, et in confusionem vultus, sicut et die hac. 015 EZR 009 008 Et nunc quasi parum et ad momentum facta est deprecatio nostra apud Dominum Deum nostrum, ut dimitterentur nobis reliquiæ, et daretur nobis paxillus in loco sancto ejus, et illuminaret oculos nostros Deus noster, et daret nobis vitam modicam in servitute nostra: 015 EZR 009 009 quia servi sumus, et in servitute nostra non dereliquit nos Deus noster, sed inclinavit super nos misericordiam coram rege Persarum, ut daret nobis vitam, et sublimaret domum Dei nostri, et exstrueret solitudines ejus, et daret nobis sepem in Juda et Jerusalem. 015 EZR 009 010 Et nunc quid dicemus, Deus noster, post hæc? Quia dereliquimus mandata tua, 015 EZR 009 011 quæ præcepisti in manu servorum tuorum prophetarum, dicens: Terra, ad quam vos ingredimini ut possideatis eam, terra immunda est juxta immunditiam populorum, ceterarumque terrarum, abominationibus eorum qui repleverunt eam ab ore usque ad os in coinquinatione sua. 015 EZR 009 012 Nunc ergo filias vestras ne detis filiis eorum, et filias eorum ne accipiatis filiis vestris, et non quæratis pacem eorum et prosperitatem eorum usque in æternum: ut confortemini, et comedatis quæ bona sunt terræ, et hæredes habeatis filios vestros usque in sæculum. 015 EZR 009 013 Et post omnia quæ venerunt super nos in operibus nostris pessimis, et in delicto nostro magno, quia tu, Deus noster, liberasti nos de iniquitate nostra, et dedisti nobis salutem sicut est hodie, 015 EZR 009 014 ut non converteremur, et irrita faceremus mandata tua, neque matrimonia jungeremus cum populis abominationum istarum. Numquid iratus es nobis usque ad consummationem, ne dimitteres nobis reliquias ad salutem? 015 EZR 009 015 Domine Deus Israël, justus es tu: quoniam derelicti sumus, qui salvaremur sicut die hac. Ecce coram te sumus in delicto nostro: non enim stari potest coram te super hoc. 015 EZR 010 001 Sic ergo orante Esdra, et implorante eo et flente, et jacente ante templum Dei, collectus est ad eum de Israël cœtus grandis nimis virorum et mulierum et puerorum, et flevit populus fletu multo. 015 EZR 010 002 Et respondit Sechenias filius Jehiel de filiis Ælam, et dixit Esdræ: Nos prævaricati sumus in Deum nostrum, et duximus uxores alienigenas de populis terræ: et nunc, si est pœnitentia in Israël super hoc, 015 EZR 010 003 percutiamus fœdus cum Domino Deo nostro, ut projiciamus universas uxores, et eos qui de his nati sunt, juxta voluntatem Domini, et eorum qui timent præceptum Domini Dei nostri: secundum legem fiat. 015 EZR 010 004 Surge, tuum est decernere, nosque erimus tecum: confortare, et fac. 015 EZR 010 005 Surrexit ergo Esdras, et adjuravit principes sacerdotum et Levitarum, et omnem Israël, ut facerent secundum verbum hoc: et juraverunt. 015 EZR 010 006 Et surrexit Esdras ante domum Dei, et abiit ad cubiculum Johanan filii Eliasib, et ingressus est illuc: panem non comedit, et aquam non bibit: lugebat enim transgressionem eorum, qui venerant de captivitate. 015 EZR 010 007 Et missa est vox in Juda et in Jerusalem omnibus filiis transmigrationis, ut congregarentur in Jerusalem: 015 EZR 010 008 et omnis qui non venerit in tribus diebus juxta consilium principum et seniorum, auferetur universa substantia ejus, et ipse abjicietur de cœtu transmigrationis. 015 EZR 010 009 Convenerunt igitur omnes viri Juda et Benjamin in Jerusalem tribus diebus: ipse est mensis nonus, vigesimo die mensis: et sedit omnis populus in platea domus Dei, trementes pro peccato, et pluviis. 015 EZR 010 010 Et surrexit Esdras sacerdos, et dixit ad eos: Vos transgressi estis, et duxistis uxores alienigenas, ut adderetis super delictum Israël. 015 EZR 010 011 Et nunc date confessionem Domino Deo patrum vestrorum, et facite placitum ejus, et separamini a populis terræ, et ab uxoribus alienigenis. 015 EZR 010 012 Et respondit universa multitudo, dixitque voce magna: Juxta verbum tuum ad nos, sic fiat. 015 EZR 010 013 Verumtamen quia populus multus est, et tempus pluviæ, et non sustinemus stare foris, et opus non est diei unius vel duorum (vehementer quippe peccavimus in sermone isto), 015 EZR 010 014 constituantur principes in universa multitudine: et omnes in civitatibus nostris qui duxerunt uxores alienigenas veniant in temporibus statutis, et cum his seniores per civitatem et civitatem, et judices ejus, donec avertatur ira Dei nostri a nobis super peccato hoc. 015 EZR 010 015 Igitur Jonathan filius Azahel, et Jaasia filius Thecue, steterunt super hoc, et Messollam et Sebethai Levites adjuverunt eos: 015 EZR 010 016 feceruntque sic filii transmigrationis. Et abierunt Esdras sacerdos, et viri principes familiarum, in domos patrum suorum, et omnes per nomina sua, et sederunt in die primo mensis decimi ut quærerent rem. 015 EZR 010 017 Et consummati sunt omnes viri, qui duxerant uxores alienigenas, usque ad diem primam mensis primi. 015 EZR 010 018 Et inventi sunt de filiis sacerdotum qui duxerant uxores alienigenas. De filiis Josue filii Josedec, et fratres ejus, Maasia, et Eliezer, et Jarib, et Godolia. 015 EZR 010 019 Et dederunt manus suas ut ejicerent uxores suas, et pro delicto suo arietem de ovibus offerrent. 015 EZR 010 020 Et de filiis Emmer, Hanani, et Zebedia. 015 EZR 010 021 Et de filiis Harim, Maasia, et Elia, et Semeia, et Jehiel, et Ozias. 015 EZR 010 022 Et de filiis Pheshur, Elioënai, Maasia, Ismaël, Nathanaël, Jozabed, et Elasa. 015 EZR 010 023 Et de filiis Levitarum, Jozabed, et Semei, et Celaia, ipse est Calita, Phataia, Juda, et Eliezer. 015 EZR 010 024 Et de cantoribus, Eliasib. Et de janitoribus, Sellum, et Telem, et Uri. 015 EZR 010 025 Et ex Israël, de filiis Pharos, Remeia, et Jesia, et Melchia, et Miamin, et Eliezer, et Melchia, et Banea. 015 EZR 010 026 Et de filiis Ælam, Mathania, Zacharias, et Jehiel, et Abdi, et Jerimoth, et Elia. 015 EZR 010 027 Et de filiis Zethua, Elioënai, Eliasib, Mathania, et Jerimuth, et Zabad, et Aziza. 015 EZR 010 028 Et de filiis Bebai, Johanan, Hanania, Zabbai, Athalai. 015 EZR 010 029 Et de filiis Bani, Mosollam, et Melluch, et Adaia, Jasub, et Saal, et Ramoth. 015 EZR 010 030 Et de filiis Phahath Moab, Edna, et Chalal, Banaias, et Maasias, Mathanias, Beseleel, Bennui, et Manasse. 015 EZR 010 031 Et de filiis Herem, Eliezer, Josue, Melchias, Semeias, Simeon, 015 EZR 010 032 Benjamin, Maloch, Samarias. 015 EZR 010 033 Et de filiis Hasom, Mathanai, Mathatha, Zabad, Eliphelet, Jermai, Manasse, Semei. 015 EZR 010 034 De filiis Bani, Maadi, Amram, et Vel, 015 EZR 010 035 Baneas, et Badaias, Cheliau, 015 EZR 010 036 Vania, Marimuth, et Eliasib, 015 EZR 010 037 Mathanias, Mathanai, et Jasi, 015 EZR 010 038 et Bani, et Bennui, Semei, 015 EZR 010 039 et Salmias, et Nathan, et Adaias, 015 EZR 010 040 et Mechnedebai, Sisai, Sarai, 015 EZR 010 041 Ezrel, et Selemiau, Semeria, 015 EZR 010 042 Sellum, Amaria, Joseph. 015 EZR 010 043 De filiis Nebo, Jehiel, Mathathias, Zabad, Zabina, Jeddu, et Joël, et Banaia. 015 EZR 010 044 Omnes hi acceperant uxores alienigenas, et fuerunt ex eis mulieres, quæ pepererant filios. # # BOOK 016 NEH Nehemiah Nehemiæ 016 NEH 001 001 Verba Nehemiæ filii Helchiæ. Et factum est in mense Casleu, anno vigesimo, et ego eram in Susis castro. 016 NEH 001 002 Et venit Hanani, unus de fratribus meis, ipse et viri ex Juda: et interrogavi eos de Judæis qui remanserant, et supererant de captivitate, et Jerusalem. 016 NEH 001 003 Et dixerunt mihi: Qui remanserunt, et relicti sunt de captivitate ibi in provincia, in afflictione magna sunt, et in opprobrio: et murus Jerusalem dissipatus est, et portæ ejus combustæ sunt igni. 016 NEH 001 004 Cumque audissem verba hujuscemodi, sedi, et flevi, et luxi diebus multis: jejunabam, et orabam ante faciem Dei cæli: 016 NEH 001 005 et dixi: Quæso, Domine Deus cæli fortis, magne atque terribilis, qui custodis pactum et misericordiam cum his qui te diligunt, et custodiunt mandata tua: 016 NEH 001 006 fiant aures tuæ auscultantes, et oculi tui aperti, ut audias orationem servi tui, quam ego oro coram te hodie nocte et die pro filiis Israël servis tuis: et confiteor pro peccatis filiorum Israël, quibus peccaverunt tibi: ego et domus patris mei peccavimus, 016 NEH 001 007 vanitate seducti sumus, et non custodivimus mandatum tuum, et cæremonias, et judicia quæ præcepisti Moysi famulo tuo. 016 NEH 001 008 Memento verbi quod mandasti Moysi servo tuo, dicens: Cum transgressi fueritis, ego dispergam vos in populos: 016 NEH 001 009 et si revertamini ad me, et custodiatis præcepta mea, et faciatis ea: etiamsi abducti fueritis ad extrema cæli, inde congregabo vos, et reducam in locum quem elegi ut habitaret nomen meum ibi. 016 NEH 001 010 Et ipsi servi tui, et populus tuus, quos redemisti in fortitudine tua magna, et in manu tua valida. 016 NEH 001 011 Obsecro, Domine, sit auris tua attendens ad orationem servi tui, et ad orationem servorum tuorum, qui volunt timere nomen tuum: et dirige servum tuum hodie, et da ei misericordiam ante virum hunc. Ego enim eram pincerna regis. 016 NEH 002 001 Factum est autem in mense Nisan, anno vigesimo Artaxerxis regis: et vinum erat ante eum, et levavi vinum, et dedi regi: et eram quasi languidus ante faciem ejus. 016 NEH 002 002 Dixitque mihi rex: Quare vultus tuus tristis est, cum te ægrotum non videam? non est hoc frustra, sed malum nescio quod in corde tuo est. Et timui valde, ac nimis: 016 NEH 002 003 et dixi regi: Rex, in æternum vive: quare non mœreat vultus meus, quia civitas domus sepulchrorum patris mei deserta est, et portæ ejus combustæ sunt igni? 016 NEH 002 004 Et ait mihi rex: Pro qua re postulas? Et oravi Deum cæli, 016 NEH 002 005 et dixi ad regem: Si videtur regi bonum, et si placet servus tuus ante faciem tuam, ut mittas me in Judæam ad civitatem sepulchri patris mei, et ædificabo eam. 016 NEH 002 006 Dixitque mihi rex, et regina quæ sedebat juxta eum: Usque ad quod tempus erit iter tuum, et quando reverteris? Et placuit ante vultum regis, et misit me: et constitui ei tempus. 016 NEH 002 007 Et dixi regi: Si regi videtur bonum, epistolas det mihi ad duces regionis trans flumen, ut traducant me, donec veniam in Judæam: 016 NEH 002 008 et epistolam ad Asaph custodem saltus regis, ut det mihi ligna, ut tegere possim portas turris domus, et muros civitatis, et domum quam ingressus fuero. Et dedit mihi rex juxta manum Dei mei bonam mecum. 016 NEH 002 009 Et veni ad duces regionis trans flumen, dedique eis epistolas regis. Miserat autem rex mecum principes militum, et equites. 016 NEH 002 010 Et audierunt Sanaballat Horonites, et Tobias servus Ammanites: et contristati sunt afflictione magna, quod venisset homo qui quæreret prosperitatem filiorum Israël. 016 NEH 002 011 Et veni Jerusalem, et eram ibi tribus diebus. 016 NEH 002 012 Et surrexi nocte ego, et viri pauci mecum, et non indicavi cuiquam quid Deus dedisset in corde meo ut facerem in Jerusalem: et jumentum non erat mecum, nisi animal cui sedebam. 016 NEH 002 013 Et egressus sum per portam vallis nocte, et ante fontem draconis, et ad portam stercoris, et considerabam murum Jerusalem dissipatum, et portas ejus consumptas igni. 016 NEH 002 014 Et transivi ad portam fontis, et ad aquæductum regis, et non erat locus jumento cui sedebam ut transiret. 016 NEH 002 015 Et ascendi per torrentem nocte, et considerabam murum, et reversus veni ad portam vallis, et redii. 016 NEH 002 016 Magistratus autem nesciebant quo abiissem, aut quid ego facerem: sed et Judæis, et sacerdotibus, et optimatibus, et magistratibus, et reliquis qui faciebant opus, usque ad id loci nihil indicaveram. 016 NEH 002 017 Et dixi eis: Vos nostis afflictionem in qua sumus: quia Jerusalem deserta est, et portæ ejus consumptæ sunt igni: venite, et ædificemus muros Jerusalem, et non simus ultra opprobrium. 016 NEH 002 018 Et indicavi eis manum Dei mei, quod esset bona mecum, et verba regis quæ locutus esset mihi, et aio: Surgamus, et ædificemus. Et confortatæ sunt manus eorum in bono. 016 NEH 002 019 Audierunt autem Sanaballat Horonites, et Tobias servus Ammanites, et Gosem Arabs, et subsannaverunt nos, et despexerunt, dixeruntque: Quæ est hæc res quam facitis? numquid contra regem vos rebellatis? 016 NEH 002 020 Et reddidi eis sermonem, dixique ad eos: Deus cæli ipse nos juvat, et nos servi ejus sumus: surgamus et ædificemus: vobis autem non est pars, et justitia, et memoria in Jerusalem. 016 NEH 003 001 Et surrexit Eliasib sacerdos magnus, et fratres ejus sacerdotes, et ædificaverunt portam gregis: ipsi sanctificaverunt eam, et statuerunt valvas ejus, et usque ad turrim centum cubitorum sanctificaverunt eam, usque ad turrim Hananeel. 016 NEH 003 002 Et juxta eum ædificaverunt viri Jericho: et juxta eum ædificavit Zachur filius Amri. 016 NEH 003 003 Portam autem piscium ædificaverunt filii Asnaa: ipsi texerunt eam, et statuerunt valvas ejus, et seras, et vectes. Et juxta eos ædificavit Marimuth filius Uriæ, filii Accus. 016 NEH 003 004 Et juxta eum ædificavit Mosollam filius Barachiæ, filii Mesezebel: et juxta eos ædificavit Sadoc filius Baana. 016 NEH 003 005 Et juxta eos ædificaverunt Thecueni: optimates autem eorum non supposuerunt colla sua in opere Domini sui. 016 NEH 003 006 Et portam veterem ædificaverunt Jojada filius Phasea, et Mosollam filius Besodia: ipsi texerunt eam, et statuerunt valvas ejus, et seras, et vectes. 016 NEH 003 007 Et juxta eos ædificaverunt Meltias Gabaonites, et Jadon Meronathites, viri de Gabaon et Maspha, pro duce qui erat in regione trans flumen. 016 NEH 003 008 Et juxta eum ædificavit Eziel filius Araia aurifex: et juxta eum ædificavit Ananias filius pigmentarii: et dimiserunt Jerusalem usque ad murum plateæ latioris. 016 NEH 003 009 Et juxta eum ædificavit Raphaia filius Hur, princeps vici Jerusalem. 016 NEH 003 010 Et juxta eum ædificavit Jedaia filius Haromaph contra domum suam: et juxta eum ædificavit Hattus filius Haseboniæ. 016 NEH 003 011 Mediam partem vici ædificavit Melchias filius Herem, et Hasub filius Phahath Moab, et turrim furnorum. 016 NEH 003 012 Et juxta eum ædificavit Sellum filius Alohes, princeps mediæ partis vici Jerusalem, ipse et filiæ ejus. 016 NEH 003 013 Et portam vallis ædificavit Hanun, et habitatores Zanoë: ipsi ædificaverunt eam, et statuerunt valvas ejus, et seras, et vectes, et mille cubitos in muro usque ad portam sterquilinii. 016 NEH 003 014 Et portam sterquilinii ædificavit Melchias filius Rechab, princeps vici Bethacharam: ipse ædificavit eam, et statuit valvas ejus, et seras, et vectes. 016 NEH 003 015 Et portam fontis ædificavit Sellum filius Cholhoza, princeps pagi Maspha: ipse ædificavit eam, et texit, et statuit valvas ejus, et seras, et vectes, et muros piscinæ Siloë in hortum regis, et usque ad gradus qui descendunt de civitate David. 016 NEH 003 016 Post eum ædificavit Nehemias filius Azboc, princeps dimidiæ partis vici Bethsur, usque contra sepulchrum David, et usque ad piscinam quæ grandi opere constructa est, et usque ad domum fortium. 016 NEH 003 017 Post eum ædificaverunt Levitæ, Rehum filius Benni: post eum ædificavit Hasebias princeps dimidiæ partis vici Ceilæ in vico suo. 016 NEH 003 018 Post eum ædificaverunt fratres eorum: Bavai filius Enadad, princeps dimidiæ partis Ceilæ: 016 NEH 003 019 et ædificavit juxta eum Azer filius Josue, princeps Maspha, mensuram secundam, contra ascensum firmissimi anguli. 016 NEH 003 020 Post eum in monte ædificavit Baruch filius Zachai mensuram secundam, ab angulo usque ad portam domus Eliasib sacerdotis magni. 016 NEH 003 021 Post eum ædificavit Merimuth filius Uriæ filii Haccus, mensuram secundam, a porta domus Eliasib, donec extenderetur domus Eliasib. 016 NEH 003 022 Et post eum ædificaverunt sacerdotes, viri de campestribus Jordanis. 016 NEH 003 023 Post eum ædificavit Benjamin et Hasub contra domum suam: et post eum ædificavit Azarias filius Maasiæ filii Ananiæ contra domum suam. 016 NEH 003 024 Post eum ædificavit Bennui filius Henadad mensuram secundam, a domo Azariæ usque ad flexuram, et usque ad angulum. 016 NEH 003 025 Phalel filius Ozi contra flexuram, et turrim quæ eminet de domo regis excelsa, id est, in atrio carceris: post eum Phadaia filius Pharos. 016 NEH 003 026 Nathinæi autem habitabant in Ophel usque contra portam aquarum ad orientem, et turrim quæ prominebat. 016 NEH 003 027 Post eum ædificaverunt Thecueni mensuram secundam e regione, a turre magna et eminente usque ad murum templi. 016 NEH 003 028 Sursum autem a porta equorum ædificaverunt sacerdotes, unusquisque contra domum suam. 016 NEH 003 029 Post eos ædificavit Sadoc filius Emmer contra domum suam. Et post eum ædificavit Semaia filius Secheniæ, custos portæ orientalis. 016 NEH 003 030 Post eum ædificavit Hanania filius Selemiæ, et Hanun filius Seleph sextus, mensuram secundam: post eum ædificavit Mosollam filius Barachiæ, contra gazophylacium suum. 016 NEH 003 031 Post eum ædificavit Melchias filius aurificis usque ad domum Nathinæorum, et scruta vendentium contra portam judicialem, et usque ad cœnaculum anguli. 016 NEH 003 032 Et inter cœnaculum anguli in porta gregis, ædificaverunt aurifices et negotiatores. 016 NEH 004 001 Factum est autem, cum audisset Sanaballat quod ædificaremus murum, iratus est valde: et motus nimis subsannavit Judæos, 016 NEH 004 002 et dixit coram fratribus suis, et frequentia Samaritanorum: Quid Judæi faciunt imbecilles? num dimittent eos gentes? num sacrificabunt, et complebunt in una die? numquid ædificare poterunt lapides de acervis pulveris, qui combusti sunt? 016 NEH 004 003 Sed et Tobias Ammanites, proximus ejus, ait: Ædificent: si ascenderit vulpes, transiliet murum eorum lapideum. 016 NEH 004 004 Audi, Deus noster, quia facti sumus despectui: converte opprobrium super caput eorum, et da eos in despectionem in terra captivitatis. 016 NEH 004 005 Ne operias iniquitatem eorum, et peccatum eorum coram facie tua non deleatur, quia irriserunt ædificantes. 016 NEH 004 006 Itaque ædificavimus murum, et conjunximus totum usque ad partem dimidiam: et provocatum est cor populi ad operandum. 016 NEH 004 007 Factum est autem, cum audisset Sanaballat, et Tobias, et Arabes, et Ammanitæ, et Azotii, quod obducta esset cicatrix muri Jerusalem, et quod cœpissent interrupta concludi, irati sunt nimis. 016 NEH 004 008 Et congregati sunt omnes pariter ut venirent, et pugnarent contra Jerusalem, et molirentur insidias. 016 NEH 004 009 Et oravimus Deum nostrum, et posuimus custodes super murum die ac nocte contra eos. 016 NEH 004 010 Dixit autem Judas: Debilitata est fortitudo portantis, et humus nimia est, et nos non poterimus ædificare murum. 016 NEH 004 011 Et dixerunt hostes nostri: Nesciant, et ignorent donec veniamus in medium eorum, et interficiamus eos, et cessare faciamus opus. 016 NEH 004 012 Factum est autem venientibus Judæis qui habitabant juxta eos, et dicentibus nobis per decem vices, ex omnibus locis quibus venerant ad nos, 016 NEH 004 013 statui in loco post murum per circuitum populum in ordinem cum gladiis suis, et lanceis, et arcubus. 016 NEH 004 014 Et perspexi atque surrexi: et aio ad optimates et magistratus, et ad reliquam partem vulgi: Nolite timere a facie eorum: Domini magni et terribilis mementote, et pugnate pro fratribus vestris, filiis vestris, et filiabus vestris, et uxoribus vestris, et domibus vestris. 016 NEH 004 015 Factum est autem, cum audissent inimici nostri nuntiatum esse nobis, dissipavit Deus consilium eorum. Et reversi sumus omnes ad muros, unusquisque ad opus suum. 016 NEH 004 016 Et factum est a die illa, media pars juvenum eorum faciebat opus, et media parata erat ad bellum: et lanceæ, et scuta, et arcus, et loricæ, et principes post eos in omni domo Juda. 016 NEH 004 017 Ædificantium in muro, et portantium onera, et imponentium: una manu sua faciebat opus, et altera tenebat gladium: 016 NEH 004 018 ædificentium enim unusquisque gladio erat accinctus renes. Et ædificabant, et clangebant buccina juxta me. 016 NEH 004 019 Et dixi ad optimates, et ad magistratus, et ad reliquam partem vulgi: Opus grande est et latum, et nos separati sumus in muro procul alter ab altero: 016 NEH 004 020 in loco quocumque audieritis clangorem tubæ, illuc concurrite ad nos: Deus noster pugnabit pro nobis. 016 NEH 004 021 Et nos ipsi faciamus opus, et media pars nostrum teneat lanceas ab ascensu auroræ donec egrediantur astra. 016 NEH 004 022 In tempore quoque illo dixi populo: Unusquisque cum puero suo maneat in medio Jerusalem, et sint nobis vices per noctem et diem ad operandum. 016 NEH 004 023 Ego autem et fratres mei, et pueri mei, et custodes, qui erant post me, non deponebamus vestimenta nostra: unusquisque tantum nudabatur ad baptismum. 016 NEH 005 001 Et factus est clamor populi et uxorum ejus magnus adversus fratres suos Judæos. 016 NEH 005 002 Et erant qui dicerent: Filii nostri et filiæ nostræ multæ sunt nimis: accipiamus pro pretio eorum frumentum, et comedamus, et vivamus. 016 NEH 005 003 Et erant qui dicerent: Agros nostros, et vineas, et domus nostras opponamus, et accipiamus frumentum in fame. 016 NEH 005 004 Et alii dicebant: Mutuo sumamus pecunias in tributa regis, demusque agros nostros et vineas: 016 NEH 005 005 et nunc sicut carnes fratrum nostrorum, sic carnes nostræ sunt: et sicut filii eorum, ita et filii nostri: ecce nos subjugamus filios nostros et filias nostras in servitutem, et de filiabus nostris sunt famulæ, nec habemus unde possint redimi: et agros nostros et vineas nostras alii possident. 016 NEH 005 006 Et iratus sum nimis cum audissem clamorem eorum secundum verba hæc: 016 NEH 005 007 cogitavitque cor meum mecum, et increpavi optimates et magistratus, et dixi eis: Usurasne singuli a fratribus vestris exigitis? Et congregavi adversum eos concionem magnam, 016 NEH 005 008 et dixi eis: Nos, ut scitis, redemimus fratres nostros Judæos, qui venditi fuerant gentibus secundum possibilitatem nostram: et vos igitur vendetis fratres vestros, et redimemus eos? Et siluerunt, nec invenerunt quid responderent. 016 NEH 005 009 Dixique ad eos: Non est bona res quam facitis: quare non in timore Dei nostri ambulastis, ne exprobretur nobis a gentibus inimicis nostris? 016 NEH 005 010 Et ego, et fratres mei, et pueri mei commodavimus plurimis pecuniam et frumentum. Non repetamus in commune istud: æs alienum concedamus quod debetur nobis. 016 NEH 005 011 Reddite eis hodie agros suos, et vineas suas, et oliveta sua, et domos suas: quin potius et centesimum pecuniæ, frumenti, vini et olei, quam exigere soletis ab eis, date pro illis. 016 NEH 005 012 Et dixerunt: Reddemus, et ab eis nihil quæremus: sicque faciemus ut loqueris. Et vocavi sacerdotes, et adjuravi eos ut facerent juxta quod dixeram. 016 NEH 005 013 Insuper excussi sinum meum, et dixi: Sic excutiat Deus omnem virum qui non compleverit verbum istud, de domo sua, et de laboribus suis: sic excutiatur, et vacuus fiat. Et dixit universa multitudo: Amen: et laudaverunt Deum. Fecit ergo populus sicut erat dictum. 016 NEH 005 014 A die autem illa, qua præceperat rex mihi ut essem dux in terra Juda, ab anno vigesimo usque ad annum trigesimum secundum Artaxerxis regis per annos duodecim, ego et fratres mei annonas quæ ducibus debebantur non comedimus. 016 NEH 005 015 Duces autem primi, qui fuerant ante me, gravaverunt populum, et acceperunt ab eis in pane, et vino, et pecunia, quotidie siclos quadraginta: sed et ministri eorum depresserunt populum. Ego autem non feci ita propter timorem Dei: 016 NEH 005 016 quin potius in opere muri ædificavi, et agrum non emi, et omnes pueri mei congregati ad opus erant. 016 NEH 005 017 Judæi quoque et magistratus centum quinquaginta viri, et qui veniebant ad nos de gentibus quæ in circuitu nostro sunt, in mensa mea erant. 016 NEH 005 018 Parabatur autem mihi per dies singulos bos unus, arietes sex electi, exceptis volatilibus, et inter dies decem vina diversa, et alia multa tribuebam: insuper et annonas ducatus mei non quæsivi: valde enim attenuatus erat populus. 016 NEH 005 019 Memento mei, Deus meus, in bonum, secundum omnia quæ feci populo huic. 016 NEH 006 001 Factum est autem, cum audisset Sanaballat, et Tobias, et Gossem Arabs, et ceteri inimici nostri, quod ædificassem ego murum, et non esset in ipso residua interruptio (usque ad tempus autem illud valvas non posueram in portis), 016 NEH 006 002 miserunt Sanaballat et Gossem ad me, dicentes: Veni, et percutiamus fœdus pariter in viculis in campo Ono. Ipsi autem cogitabant ut facerent mihi malum. 016 NEH 006 003 Misi ergo ad eos nuntios, dicens: Opus grande ego facio, et non possum descendere, ne forte negligatur cum venero, et descendero ad vos. 016 NEH 006 004 Miserunt autem ad me secundum verbum hoc per quatuor vices: et respondi eis juxta sermonem priorem. 016 NEH 006 005 Et misit ad me Sanaballat juxta verbum prius quinta vice puerum suum, et epistolam habebat in manu sua scriptam hoc modo: 016 NEH 006 006 In gentibus auditum est, et Gossem dixit, quod tu et Judæi cogitetis rebellare, et propterea ædifices murum, et levare te velis super eos regem: propter quam causam 016 NEH 006 007 et prophetas posueris, qui prædicent de te in Jerusalem, dicentes: Rex in Judæa est. Auditurus est rex verba hæc: idcirco nunc veni, ut ineamus consilium pariter. 016 NEH 006 008 Et misi ad eos, dicens: Non est factum secundum verba hæc, quæ tu loqueris: de corde enim tuo tu componis hæc. 016 NEH 006 009 Omnes enim hi terrebant nos, cogitantes quod cessarent manus nostræ ab opere, et quiesceremus: quam ob causam magis confortavi manus meas. 016 NEH 006 010 Et ingressus sum domum Semaiæ filii Dalaiæ filii Metabeel secreto. Qui ait: Tractemus nobiscum in domo Dei in medio templi, et claudamus portas ædis: quia venturi sunt ut interficiant te, et nocte venturi sunt ad occidendum te. 016 NEH 006 011 Et dixi: Num quisquam similis mei fugit? et quis ut ego ingredietur templum, et vivet? non ingrediar. 016 NEH 006 012 Et intellexi quod Deus non misisset eum, sed quasi vaticinans locutus esset ad me, et Tobias et Sanaballat conduxissent eum. 016 NEH 006 013 Acceperat enim pretium, ut territus facerem, et peccarem, et haberent malum quod exprobrarent mihi. 016 NEH 006 014 Memento mei, Domine, pro Tobia et Sanaballat, juxta opera eorum talia: sed et Noadiæ prophetæ, et ceterorum prophetarum, qui terrebant me. 016 NEH 006 015 Completus est autem murus vigesimo quinto die mensis Elul, quinquaginta duobus diebus. 016 NEH 006 016 Factum est ergo cum audissent omnes inimici nostri, ut timerent universæ gentes quæ erant in circuitu nostro, et conciderent intra semetipsos, et scirent quod a Deo factum esset opus hoc. 016 NEH 006 017 Sed et in diebus illis multæ optimatum Judæorum epistolæ mittebantur ad Tobiam, et a Tobia veniebant ad eos. 016 NEH 006 018 Multi enim erant in Judæa habentes juramentum ejus, quia gener erat Secheniæ filii Area, et Johanan filius ejus acceperat filiam Mosollam filii Barachiæ: 016 NEH 006 019 sed et laudabant eum coram me, et verba mea nuntiabant ei: et Tobias mittebat epistolas ut terreret me. 016 NEH 007 001 Postquam autem ædificatus est murus, et posui valvas, et recensui janitores, et cantores, et Levitas, 016 NEH 007 002 præcepi Hanani fratri meo, et Hananiæ principi domus de Jerusalem (ipse enim quasi vir verax et timens Deum plus ceteris videbatur), 016 NEH 007 003 et dixi eis: Non aperiantur portæ Jerusalem usque ad calorem solis. Cumque adhuc assisterent, clausæ portæ sunt, et oppilatæ: et posui custodes de habitatoribus Jerusalem, singulos per vices suas, et unumquemque contra domum suam. 016 NEH 007 004 Civitas autem erat lata nimis et grandis, et populus parvus in medio ejus, et non erant domus ædificatæ. 016 NEH 007 005 Deus autem dedit in corde meo, et congregavi optimates, et magistratus, et vulgus, ut recenserem eos: et inveni librum census eorum qui ascenderant primum, et inventum est scriptum in eo. 016 NEH 007 006 Isti filii provinciæ, qui ascenderunt de captivitate migrantium, quos transtulerat Nabuchodonosor rex Babylonis, et reversi sunt in Jerusalem et in Judæam, unusquisque in civitatem suam. 016 NEH 007 007 Qui venerunt cum Zorobabel, Josue, Nehemias, Azarias, Raamias, Nahamani, Mardochæus, Belsam, Mespharath, Begoai, Nahum, Baana. Numerus virorum populi Israël: 016 NEH 007 008 filii Pharos, duo millia centum septuaginta duo: 016 NEH 007 009 filii Saphatia, trecenti septuaginta duo: 016 NEH 007 010 filii Area, sexcenti quinquaginta duo: 016 NEH 007 011 filii Phahathmoab filiorum Josue et Joab, duo millia octingenti decem et octo: 016 NEH 007 012 filii Ælam, mille ducenti quinquaginta quatuor: 016 NEH 007 013 filii Zethua, octingenti quadraginta quinque: 016 NEH 007 014 filii Zachai, septingenti sexaginta: 016 NEH 007 015 filii Bannui, sexcenti quadraginta octo: 016 NEH 007 016 filii Bebai, sexcenti viginti octo: 016 NEH 007 017 filii Azgad, duo millia trecenti viginti duo: 016 NEH 007 018 filii Adonicam, sexcenti sexaginta septem: 016 NEH 007 019 filii Beguai, duo millia sexaginta septem: 016 NEH 007 020 filii Adin, sexcenti quinquaginta quinque: 016 NEH 007 021 filii Ater, filii Hezeciæ, nonaginta octo: 016 NEH 007 022 filii Hasem, trecenti viginti octo: 016 NEH 007 023 filii Besai, trecenti viginti quatuor: 016 NEH 007 024 filii Hareph, centum duodecim: 016 NEH 007 025 filii Gabaon, nonaginta quinque: 016 NEH 007 026 filii Bethlehem et Netupha, centum octoginta octo. 016 NEH 007 027 Viri Anathoth, centum viginti octo. 016 NEH 007 028 Viri Bethazmoth, quadraginta duo. 016 NEH 007 029 Viri Cariathiarim, Cephira, et Beroth, septingenti quadraginta tres. 016 NEH 007 030 Viri Rama et Geba, sexcenti viginti unus. 016 NEH 007 031 Viri Machmas, centum viginti duo. 016 NEH 007 032 Viri Bethel et Hai, centum viginti tres. 016 NEH 007 033 Viri Nebo alterius, quinquaginta duo. 016 NEH 007 034 Viri Ælam alterius, mille ducenti quinquaginta quatuor. 016 NEH 007 035 Filii Harem, trecenti viginti. 016 NEH 007 036 Filii Jericho, trecenti quadraginta quinque. 016 NEH 007 037 Filii Lod Hadid et Ono, septingenti viginti unus. 016 NEH 007 038 Filii Senaa, tria millia nongenti triginta. 016 NEH 007 039 Sacerdotes: filii Idaia in domo Josue, nongenti septuaginta tres. 016 NEH 007 040 Filii Emmer, mille quinquaginta duo. 016 NEH 007 041 Filii Phashur, mille ducenti quadraginta septem. 016 NEH 007 042 Filii Arem, mille decem et septem. Levitæ: 016 NEH 007 043 filii Josue et Cedmihel filiorum 016 NEH 007 044 Oduiæ, septuaginta quatuor. Cantores: 016 NEH 007 045 filii Asaph, centum quadraginta octo. 016 NEH 007 046 Janitores: filii Sellum, filii Ater, filii Telmon, filii Accub, filii Hatita, filii Sobai: centum triginta octo. 016 NEH 007 047 Nathinæi: filii Soha, filii Hasupha, filii Tebbaoth, 016 NEH 007 048 filii Ceros, filii Siaa, filii Phadon, filii Lebana, filii Hagaba, filii Selmai, 016 NEH 007 049 filii Hanan, filii Geddel, filii Gaher, 016 NEH 007 050 filii Raaia, filii Rasin, filii Necoda, 016 NEH 007 051 filii Gezem, filii Aza, filii Phasea, 016 NEH 007 052 filii Besai, filii Munim, filii Nephussim, 016 NEH 007 053 filii Bacbuc, filii Hacupha, filii Harhur, 016 NEH 007 054 filii Besloth, filii Mahida, filii Harsa, 016 NEH 007 055 filii Bercos, filii Sisara, filii Thema, 016 NEH 007 056 filii Nasia, filii Hatipha, 016 NEH 007 057 filii servorum Salomonis, filii Sothai, filii Sophereth, filii Pharida, 016 NEH 007 058 filii Jahala, filii Darcon, filii Jeddel, 016 NEH 007 059 filii Saphatia, filii Hatil, filii Phochereth, qui erat ortus ex Sabaim filio Amon. 016 NEH 007 060 Omnes Nathinæi, et filii servorum Salomonis, trecenti nonaginta duo. 016 NEH 007 061 Hi sunt autem qui ascenderunt de Thelmela, Thelharsa, Cherub, Addon, et Emmer: et non potuerunt indicare domum patrum suorum, et semen suum, utrum ex Israël essent, 016 NEH 007 062 filii Dalaia, filii Tobia, filii Necoda, sexcenti quadraginta duo. 016 NEH 007 063 Et de sacerdotibus, filii Habia, filii Accos, filii Berzellai, qui accepit de filiabus Berzellai Galaaditis uxorem, et vocatus est nomine eorum. 016 NEH 007 064 Hi quæsierunt scripturam suam in censu, et non invenerunt: et ejecti sunt de sacerdotio. 016 NEH 007 065 Dixitque Athersatha eis ut non manducarent de Sanctis sanctorum, donec staret sacerdos doctus et eruditus. 016 NEH 007 066 Omnis multitudo quasi vir unus quadraginta duo millia trecenti sexaginta, 016 NEH 007 067 absque servis et ancillis eorum, qui erant septem millia trecenti triginta septem, et inter eos cantores et cantatrices, ducenti quadraginta quinque. 016 NEH 007 068 Equi eorum, septingenti triginta sex: muli eorum, ducenti quadraginta quinque: 016 NEH 007 069 cameli eorum, quadringenti triginta quinque: asini, sex millia septingenti viginti. 016 NEH 007 070 Nonnulli autem de principibus familiarum dederunt in opus. Athersatha dedit in thesaurum auri drachmas mille, phialas quinquaginta, tunicas sacerdotales quingentas triginta. 016 NEH 007 071 Et de principibus familiarum dederunt in thesaurum operis, auri drachmas viginti millia, et argenti mnas duo millia ducentas. 016 NEH 007 072 Et quod dedit reliquus populus, auri drachmas viginti millia, et argenti mnas duo millia, et tunicas sacerdotales sexaginta septem. 016 NEH 007 073 Habitaverunt autem sacerdotes, et Levitæ, et janitores, et cantores, et reliquum vulgus, et Nathinæi, et omnis Israël, in civitatibus suis. 016 NEH 008 001 Et venerat mensis septimus: filii autem Israël erant in civitatibus suis. Congregatusque est omnis populus quasi vir unus ad plateam quæ est ante portam aquarum: et dixerunt Esdræ scribæ ut afferret librum legis Moysi, quam præceperat Dominus Israëli. 016 NEH 008 002 Attulit ergo Esdras sacerdos legem coram multitudine virorum et mulierum, cunctisque qui poterant intelligere, in die prima mensis septimi. 016 NEH 008 003 Et legit in eo aperte in platea quæ erat ante portam aquarum, de mane usque ad mediam diem, in conspectu virorum et mulierum, et sapientium: et aures omnis populi erant erectæ ad librum. 016 NEH 008 004 Stetit autem Esdras scriba super gradum ligneum, quem fecerat ad loquendum: et steterunt juxta eum Mathathias, et Semeia, et Ania, et Uria, et Helcia, et Maasia, ad dexteram ejus: et ad sinistram, Phadaia, Misaël, et Melchia, et Hasum, et Hasbadana, Zacharia, et Mosollam. 016 NEH 008 005 Et aperuit Esdras librum coram omni populo: super universum quippe populum eminebat: et cum aperuisset eum, stetit omnis populus. 016 NEH 008 006 Et benedixit Esdras Domino Deo magno: et respondit omnis populus: Amen, amen, elevans manus suas: et incurvati sunt, et adoraverunt Deum proni in terram. 016 NEH 008 007 Porro Josue, et Bani, et Serebia, Jamin, Accub, Septhai, Odia, Maasia, Celita, Azarias, Jozabed, Hanan, Phalaia, Levitæ, silentium faciebant in populo ad audiendam legem: populus autem stabat in gradu suo. 016 NEH 008 008 Et legerunt in libro legis Dei distincte, et aperte ad intelligendum: et intellexerunt cum legeretur. 016 NEH 008 009 Dixit autem Nehemias (ipse est Athersatha) et Esdras sacerdos et scriba, et Levitæ interpretantes universo populo: Dies sanctificatus est Domino Deo nostro: nolite lugere, et nolite flere. Flebat enim omnis populus cum audiret verba legis. 016 NEH 008 010 Et dixit eis: Ite, comedite pinguia, et bibite mulsum, et mittite partes his qui non præparaverunt sibi, quia sanctus dies Domini est: et nolite contristari: gaudium etenim Domini est fortitudo nostra. 016 NEH 008 011 Levitæ autem silentium faciebant in omni populo, dicentes: Tacete, quia dies sanctus est, et nolite dolere. 016 NEH 008 012 Abiit itaque omnis populus ut comederet, et biberet, et mitteret partes, et faceret lætitiam magnam: quia intellexerant verba quæ docuerat eos. 016 NEH 008 013 Et in die secundo congregati sunt principes familiarum universi populi, sacerdotes et Levitæ, ad Esdram scribam, ut interpretaretur eis verba legis. 016 NEH 008 014 Et invenerunt scriptum in lege præcepisse Dominum in manu Moysi ut habitent filii Israël in tabernaculis in die solemni, mense septimo: 016 NEH 008 015 et ut prædicent, et divulgent vocem in universis urbibus suis, et in Jerusalem, dicentes: Egredimini in montem, et afferte frondes olivæ, et frondes ligni pulcherrimi, frondes myrti, et ramos palmarum, et frondes ligni nemorosi, ut fiant tabernacula, sicut scriptum est. 016 NEH 008 016 Et egressus est populus, et attulerunt. Feceruntque sibi tabernacula unusquisque in domate suo: et in atriis suis, et in atriis domus Dei, et in platea portæ aquarum, et in platea portæ Ephraim. 016 NEH 008 017 Fecit ergo universa ecclesia eorum qui redierant de captivitate, tabernacula, et habitaverunt in tabernaculis: non enim fecerant a diebus Josue filii Nun taliter filii Israël usque ad diem illum. Et fuit lætitia magna nimis. 016 NEH 008 018 Legit autem in libro legis Dei per dies singulos, a die primo usque ad diem novissimum. Et fecerunt solemnitatem septem diebus, et in die octavo collectam juxta ritum. 016 NEH 009 001 In die autem vigesimo quarto mensis hujus, convenerunt filii Israël in jejunio et in saccis, et humus super eos. 016 NEH 009 002 Et separatum est semen filiorum Israël ab omni filio alienigena: et steterunt, et confitebantur peccata sua, et iniquitates patrum suorum. 016 NEH 009 003 Et consurrexerunt ad standum: et legerunt in volumine legis Domini Dei sui, quater in die, et quater confitebantur, et adorabant Dominum Deum suum. 016 NEH 009 004 Surrexerunt autem super gradum Levitarum Josue, et Bani, et Cedmihel, Sabania, Bonni, Sarebias, Bani, et Chanani: et clamaverunt voce magna ad Dominum Deum suum. 016 NEH 009 005 Et dixerunt Levitæ Josue, et Cedmihel, Bonni, Hasebnia, Serebia, Odaia, Sebnia, Phathathia: Surgite, benedicite Domino Deo vestro ab æterno usque in æternum: et benedicant nomini gloriæ tuæ excelso in omni benedictione et laude. 016 NEH 009 006 Tu ipse, Domine, solus, tu fecisti cælum, et cælum cælorum, et omnem exercitum eorum: terram, et universa quæ in ea sunt: maria, et omnia quæ in eis sunt: et tu vivificas omnia hæc, et exercitus cæli te adorat. 016 NEH 009 007 Tu ipse, Domine Deus, qui elegisti Abram, et eduxisti eum de igne Chaldæorum, et posuisti nomen ejus Abraham: 016 NEH 009 008 et invenisti cor ejus fidele coram te, et percussisti cum eo fœdus ut dares ei terram Chananæi, Hethæi, et Amorrhæi, et Pherezæi, et Jebusæi, et Gergesæi, ut dares semini ejus: et implesti verba tua, quoniam justus es. 016 NEH 009 009 Et vidisti afflictionem patrum nostrorum in Ægypto, clamoremque eorum audisti super mare Rubrum. 016 NEH 009 010 Et dedisti signa atque portenta in Pharaone, et in universis servis ejus, et in omni populo terræ illius: cognovisti enim quia superbe egerant contra eos: et fecisti tibi nomen, sicut et in hac die. 016 NEH 009 011 Et mare divisisti ante eos, et transierunt per medium maris in sicco: persecutores autem eorum projecisti in profundum, quasi lapidem in aquas validas. 016 NEH 009 012 Et in columna nubis ductor eorum fuisti per diem, et in columna ignis per noctem, ut appareret eis via per quam ingrediebantur. 016 NEH 009 013 Ad montem quoque Sinai descendisti, et locutus es cum eis de cælo, et dedisti eis judicia recta, et legem veritatis, cæremonias, et præcepta bona: 016 NEH 009 014 et sabbatum sanctificatum tuum ostendisti eis: et mandata, et cæremonias, et legem præcepisti eis in manu Moysi servi tui. 016 NEH 009 015 Panem quoque de cælo dedisti eis in fame eorum, et aquam de petra eduxisti eis sitientibus, et dixisti eis ut ingrederentur et possiderent terram, super quam levasti manum tuam ut traderes eis. 016 NEH 009 016 Ipsi vero et patres nostri superbe egerunt, et induraverunt cervices suas, et non audierunt mandata tua. 016 NEH 009 017 Et noluerunt audire, et non sunt recordati mirabilium tuorum quæ feceras eis. Et induraverunt cervices suas, et dederunt caput ut converterentur ad servitutem suam, quasi per contentionem. Tu autem, Deus propitius, clemens, et misericors, longanimis, et multæ miserationis, non dereliquisti eos, 016 NEH 009 018 et quidem cum fecissent sibi vitulum conflatilem, et dixissent: Iste est deus tuus, qui eduxit te de Ægypto: feceruntque blasphemias magnas: 016 NEH 009 019 tu autem in misericordiis tuis multis non dimisisti eos in deserto: columna nubis non recessit ab eis per diem ut duceret eos in viam, et columna ignis per noctem ut ostenderet eis iter per quod ingrederentur. 016 NEH 009 020 Et spiritum tuum bonum dedisti, qui doceret eos: et manna tuum non prohibuisti ab ore eorum, et aquam dedisti eis in siti. 016 NEH 009 021 Quadraginta annis pavisti eos in deserto, nihilque eis defuit: vestimenta eorum non inveteraverunt, et pedes eorum non sunt attriti. 016 NEH 009 022 Et dedisti eis regna, et populos, et partitus es eis sortes: et possederunt terram Sehon, et terram regis Hesebon, et terram Og regis Basan. 016 NEH 009 023 Et multiplicasti filios eorum sicut stellas cæli, et adduxisti eos ad terram de qua dixeras patribus eorum ut ingrederentur et possiderent. 016 NEH 009 024 Et venerunt filii, et possederunt terram, et humiliasti coram eis habitatores terræ Chananæos, et dedisti eos in manu eorum, et reges eorum, et populos terræ, ut facerent eis sicut placebant illis. 016 NEH 009 025 Ceperunt itaque urbes munitas et humum pinguem, et possederunt domos plenas cunctis bonis: cisternas ab aliis fabricatas, vineas, et oliveta, et ligna pomifera multa: et comederunt, et saturati sunt, et impinguati sunt, et abundaverunt deliciis in bonitate tua magna. 016 NEH 009 026 Provocaverunt autem te ad iracundiam, et recesserunt a te, et projecerunt legem tuam post terga sua: et prophetas tuos occiderunt, qui contestabantur eos ut reverterentur ad te: feceruntque blasphemias grandes. 016 NEH 009 027 Et dedisti eos in manu hostium suorum, et afflixerunt eos. Et in tempore tribulationis suæ clamaverunt ad te, et tu de cælo audisti, et secundum miserationes tuas multas dedisti eis salvatores, qui salvarent eos de manu hostium suorum. 016 NEH 009 028 Cumque requievissent, reversi sunt ut facerent malum in conspectu tuo, et dereliquisti eos in manu inimicorum suorum, et possederunt eos. Conversique sunt, et clamaverunt ad te: tu autem de cælo exaudisti, et liberasti eos in misericordiis tuis, multis temporibus. 016 NEH 009 029 Et contestatus es eos ut reverterentur ad legem tuam. Ipsi vero superbe egerunt, et non audierunt mandata tua, et in judiciis tuis peccaverunt, quæ faciet homo, et vivet in eis: et dederunt humerum recedentem, et cervicem suam induraverunt, nec audierunt. 016 NEH 009 030 Et protraxisti super eos annos multos, et contestatus es eos in spiritu tuo per manum prophetarum tuorum: et non audierunt, et tradidisti eos in manu populorum terrarum. 016 NEH 009 031 In misericordiis autem tuis plurimis non fecisti eos in consumptionem, nec dereliquisti eos: quoniam Deus miserationum et clemens es tu. 016 NEH 009 032 Nunc itaque Deus noster magne, fortis et terribilis, custodiens pactum et misericordiam, ne avertas a facie tua omnem laborem, qui invenit nos, reges nostros, et principes nostros, et sacerdotes nostros, et prophetas nostros, et patres nostros, et omnem populum tuum a diebus regis Assur usque in diem hanc. 016 NEH 009 033 Et tu justus es in omnibus quæ venerunt super nos: quia veritatem fecisti, nos autem impie egimus. 016 NEH 009 034 Reges nostri, principes nostri, sacerdotes nostri et patres nostri non fecerunt legem tuam, et non attenderunt mandata tua, et testimonia tua quæ testificatus es in eis. 016 NEH 009 035 Et ipsi in regnis suis, et in bonitate tua multa quam dederas eis, et in terra latissima et pingui quam tradideras in conspectu eorum, non servierunt tibi, nec reversi sunt a studiis suis pessimis. 016 NEH 009 036 Ecce nos ipsi hodie servi sumus: et terra quam dedisti patribus nostris ut comederent panem ejus, et quæ bona sunt ejus, et nos ipsi servi sumus in ea. 016 NEH 009 037 Et fruges ejus multiplicantur regibus quos posuisti super nos propter peccata nostra: et corporibus nostris dominantur, et jumentis nostris secundum voluntatem suam: et in tribulatione magna sumus. 016 NEH 009 038 Super omnibus ergo his nos ipsi percutimus fœdus, et scribimus: et signant principes nostri, Levitæ nostri, et sacerdotes nostri. 016 NEH 010 001 Signatores autem fuerunt Nehemias, Athersatha filius Hachelai, et Sedecias, 016 NEH 010 002 Saraias, Azarias, Jeremias, 016 NEH 010 003 Pheshur, Amarias, Melchias, 016 NEH 010 004 Hattus, Sebenia, Melluch, 016 NEH 010 005 Harem, Merimuth, Obdias, 016 NEH 010 006 Daniel, Genthon, Baruch, 016 NEH 010 007 Mosollam, Abia, Miamin, 016 NEH 010 008 Maazia, Belgai, Semeia: hi sacerdotes. 016 NEH 010 009 Porro Levitæ, Josue filius Azaniæ, Bennui de filiis Henadad, Cedmihel, 016 NEH 010 010 et fratres eorum, Sebenia, Odaia, Celita, Phalaia, Hanan, 016 NEH 010 011 Micha, Rohob, Hasebia, 016 NEH 010 012 Zachur, Serebia, Sabania, 016 NEH 010 013 Odaia, Bani, Baninu. 016 NEH 010 014 Capita populi, Pharos, Phahathmoab, Ælam, Zethu, Bani, 016 NEH 010 015 Bonni, Azgad, Bebai, 016 NEH 010 016 Adonia, Begoai, Adin, 016 NEH 010 017 Ater, Hezecia, Azur, 016 NEH 010 018 Odaia, Hasum, Besai, 016 NEH 010 019 Hareph, Anathoth, Nebai, 016 NEH 010 020 Megphias, Mosollam, Hazir, 016 NEH 010 021 Mesizabel, Sadoc, Jeddua, 016 NEH 010 022 Pheltia, Hanan, Anaia, 016 NEH 010 023 Osee, Hanania, Hasub, 016 NEH 010 024 Alohes, Phalea, Sobec, 016 NEH 010 025 Rehum, Hasebna, Maasia, 016 NEH 010 026 Echaia, Hanan, Anan, 016 NEH 010 027 Melluch, Haran, Baana. 016 NEH 010 028 Et reliqui de populo, sacerdotes, Levitæ, janitores, et cantores, Nathinæi, et omnes qui se separaverunt de populis terrarum ad legem Dei, uxores eorum, filii eorum, et filiæ eorum, 016 NEH 010 029 omnes qui poterant sapere spondentes pro fratribus suis, optimates eorum, et qui veniebant ad pollicendum et jurandum ut ambularent in lege Dei, quam dederat in manu Moysi servi Dei: ut facerent et custodirent universa mandata Domini Dei nostri, et judicia ejus et cæremonias ejus: 016 NEH 010 030 et ut non daremus filias nostras populo terræ, et filias eorum non acciperemus filiis nostris. 016 NEH 010 031 Populi quoque terræ, qui important venalia, et omnia ad usum, per diem sabbati ut vendant, non accipiemus ab eis in sabbato et in die sanctificato. Et dimittemus annum septimum, et exactionem universæ manus. 016 NEH 010 032 Et statuemus super nos præcepta, ut demus tertiam partem sicli per annum ad opus domus Dei nostri, 016 NEH 010 033 ad panes propositionis, et ad sacrificium sempiternum, et in holocaustum sempiternum in sabbatis, in calendis, in solemnitatibus, et in sanctificatis, et pro peccato: ut exoretur pro Israël, et in omnem usum domus Dei nostri. 016 NEH 010 034 Sortes ergo misimus super oblationem lignorum inter sacerdotes, et Levitas, et populum, ut inferrentur in domum Dei nostri per domos patrum nostrorum, per tempora, a temporibus anni usque ad annum: ut arderent super altare Domini Dei nostri, sicut scriptum est in lege Moysi: 016 NEH 010 035 et ut afferremus primogenita terræ nostræ, et primitiva universi fructus omnis ligni, ab anno in annum, in domo Domini: 016 NEH 010 036 et primitiva filiorum nostrorum et pecorum nostrorum, sicut scriptum est in lege, et primitiva boum nostrorum et ovium nostrarum, ut offerrentur in domo Dei nostri, sacerdotibus qui ministrant in domo Dei nostri: 016 NEH 010 037 et primitias ciborum nostrorum, et libaminum nostrorum, et poma omnis ligni, vindemiæ quoque et olei, afferemus sacerdotibus ad gazophylacium Dei nostri, et decimam partem terræ nostræ Levitis. Ipsi Levitæ decimas accipient ex omnibus civitatibus operum nostrorum. 016 NEH 010 038 Erit autem sacerdos filius Aaron cum Levitis in decimis Levitarum, et Levitæ offerent decimam partem decimæ suæ in domo Dei nostri ad gazophylacium in domum thesauri. 016 NEH 010 039 Ad gazophylacium enim deportabunt filii Israël, et filii Levi, primitias frumenti, vini, et olei: et ibi erunt vasa sanctificata, et sacerdotes, et cantores, et janitores, et ministri: et non dimittemus domum Dei nostri. 016 NEH 011 001 Habitaverunt autem principes populi in Jerusalem: reliqua vero plebs misit sortem, ut tollerent unam partem de decem qui habitaturi essent in Jerusalem civitate sancta, novem vero partes in civitatibus. 016 NEH 011 002 Benedixit autem populus omnibus viris qui se sponte obtulerant ut habitarent in Jerusalem. 016 NEH 011 003 Hi sunt itaque principes provinciæ qui habitaverunt in Jerusalem, et in civitatibus Juda. Habitavit autem unusquisque in possessione sua, in urbibus suis, Israël, sacerdotes, Levitæ, Nathinæi, et filii servorum Salomonis. 016 NEH 011 004 Et in Jerusalem habitaverunt de filiis Juda, et de filiis Benjamin: de filiis Juda, Athaias filius Aziam, filii Zachariæ, filii Amariæ, filii Saphatiæ, filii Melaleel: de filiis Phares, 016 NEH 011 005 Maasia filius Baruch, filius Cholhoza, filius Hazia, filius Adaia, filius Jojarib, filius Zachariæ, filius Silonitis: 016 NEH 011 006 omnes hi filii Phares, qui habitaverunt in Jerusalem, quadringenti sexaginta octo viri fortes. 016 NEH 011 007 Hi sunt autem filii Benjamin: Sellum filius Mosollam, filius Joëd, filius Phadaia, filius Colaia, filius Masia, filius Etheel, filius Isaia, 016 NEH 011 008 et post eum Gebbai, Sellai, nongenti viginti octo, 016 NEH 011 009 et Joël filius Zechri præpositus eorum, et Judas filius Senua super civitatem secundus. 016 NEH 011 010 Et de sacerdotibus, Idaia filius Joarib, Jachin, 016 NEH 011 011 Saraia filius Helciæ, filius Mosollam, filius Sadoc, filius Meraioth, filius Achitob princeps domus Dei, 016 NEH 011 012 et fratres eorum facientes opera templi: octingenti viginti duo. Et Adaia filius Jeroham, filius Phelelia, filius Amsi, filius Zachariæ, filius Pheshur, filius Melchiæ, 016 NEH 011 013 et fratres ejus principes patrum: ducenti quadraginta duo. Et Amassai filius Azreel, filius Ahazi, filius Mosollamoth, filius Emmer, 016 NEH 011 014 et fratres eorum potentes nimis: centum viginti octo, et præpositus eorum Zabdiel filius potentium. 016 NEH 011 015 Et de Levitis, Semeia filius Hasub, filius Azaricam, filius Hasabia, filius Boni, 016 NEH 011 016 et Sabathai et Jozabed, super omnia opera quæ erant forinsecus in domo Dei, a principibus Levitarum. 016 NEH 011 017 Et Mathania filius Micha, filius Zebedei, filius Asaph, princeps ad laudandum et ad confitendum in oratione, et Becbecia secundus de fratribus ejus, et Abda filius Samua, filius Galal, filius Idithun: 016 NEH 011 018 omnes Levitæ in civitate sancta ducenti octoginta quatuor. 016 NEH 011 019 Et janitores, Accub, Telmon, et fratres eorum, qui custodiebant ostia: centum septuaginta duo. 016 NEH 011 020 Et reliqui ex Israël sacerdotes et Levitæ in universis civitatibus Juda, unusquisque in possessione sua. 016 NEH 011 021 Et Nathinæi, qui habitabant in Ophel, et Siaha, et Gaspha de Nathinæis. 016 NEH 011 022 Et episcopus Levitarum in Jerusalem, Azzi filius Bani, filius Hasabiæ, filius Mathaniæ, filius Michæ. De filiis Asaph, cantores in ministerio domus Dei. 016 NEH 011 023 Præceptum quippe regis super eos erat, et ordo in cantoribus per dies singulos, 016 NEH 011 024 et Phathahia filius Mesezebel, de filiis Zara filii Juda in manu regis, juxta omne verbum populi, 016 NEH 011 025 et in domibus per omnes regiones eorum. De filiis Juda habitaverunt in Cariatharbe et in filiabus ejus: et in Dibon, et in filiabus ejus: et in Cabseel, et in viculis ejus: 016 NEH 011 026 et in Jesue, et in Molada, et in Bethphaleth, 016 NEH 011 027 et in Hasersual, et in Bersabee, et in filiabus ejus, 016 NEH 011 028 et in Siceleg, et in Mochona, et in filiabus ejus, 016 NEH 011 029 et in Remmon, et in Saraa, et in Jerimuth, 016 NEH 011 030 Zanoa, Odollam, et in villis earum, Lachis et regionibus ejus, et Azeca, et filiabus ejus. Et manserunt in Bersabee usque ad vallem Ennom. 016 NEH 011 031 Filii autem Benjamin, a Geba, Mechmas, et Hai, et Bethel, et filiabus ejus 016 NEH 011 032 Anathoth, Nob, Anania, 016 NEH 011 033 Asor, Rama, Gethaim, 016 NEH 011 034 Hadid, Seboim, et Neballat, Lod, 016 NEH 011 035 et Ono valle artificum. 016 NEH 011 036 Et de Levitis portiones Judæ et Benjamin. 016 NEH 012 001 Hi sunt autem sacerdotes et Levitæ, qui ascenderunt cum Zorobabel filio Salathiel, et Josue: Saraia, Jeremias, Esdras, 016 NEH 012 002 Amaria, Melluch, Hattus, 016 NEH 012 003 Sebenias, Rheum, Merimuth, 016 NEH 012 004 Addo, Genthon, Abia, 016 NEH 012 005 Miamin, Madia, Belga, 016 NEH 012 006 Semeia, et Jojarib, Idaia, Sellum, Amoc, Helcias, 016 NEH 012 007 Idaia. Isti principes sacerdotum, et fratres eorum in diebus Josue. 016 NEH 012 008 Porro Levitæ, Jesua, Bennui, Cedmihel, Sarebia, Juda, Mathanias, super hymnos ipsi et fratres eorum: 016 NEH 012 009 et Becbecia atque Hanni, et fratres eorum, unusquisque in officio suo. 016 NEH 012 010 Josue autem genuit Joacim, et Joacim genuit Eliasib, et Eliasib genuit Jojada, 016 NEH 012 011 et Jojada genuit Jonathan, et Jonathan genuit Jeddoa. 016 NEH 012 012 In diebus autem Joacim erant sacerdotes et principes familiarum: Saraiæ, Maraia: Jeremiæ, Hanania: 016 NEH 012 013 Esdræ, Mosollam: Amariæ, Johanan: 016 NEH 012 014 Milicho, Jonathan: Sebeniæ, Joseph: 016 NEH 012 015 Haram, Edna: Maraioth, Helci: 016 NEH 012 016 Adaiæ, Zacharia: Genthon, Mosollam: 016 NEH 012 017 Abiæ, Zechri: Miamin et Moadiæ, Phelti: 016 NEH 012 018 Belgæ, Sammua: Semaiæ, Jonathan: 016 NEH 012 019 Jojarib, Mathanai: Jodaiæ, Azzi: 016 NEH 012 020 Sellai, Celai: Amoc, Heber: 016 NEH 012 021 Helciæ, Hasebia: Idaiæ, Nathanaël. 016 NEH 012 022 Levitæ in diebus Eliasib, et Jojada, et Johanan, et Jeddoa, scripti principes familiarum, et sacerdotes in regno Darii Persæ. 016 NEH 012 023 Filii Levi principes familiarum, scripti in libro verborum dierum, et usque ad dies Jonathan, filii Eliasib. 016 NEH 012 024 Et principes Levitarum, Hasebia, Serebia, et Josue filius Cedmihel: et fratres eorum per vices suas, ut laudarent et confiterentur juxta præceptum David viri Dei, et observarent æque per ordinem. 016 NEH 012 025 Mathania, et Becbecia, Obedia, Mosollam, Telmon, Accub, custodes portarum et vestibulorum ante portas. 016 NEH 012 026 Hi in diebus Joacim filii Josue, filii Josedec, et in diebus Nehemiæ ducis, et Esdræ sacerdotis scribæque. 016 NEH 012 027 In dedicatione autem muri Jerusalem, requisierunt Levitas de omnibus locis suis ut adducerent eos in Jerusalem, et facerent dedicationem et lætitiam in actione gratiarum, et cantico, et in cymbalis, psalteriis, et citharis. 016 NEH 012 028 Congregati sunt autem filii cantorum de campestribus circa Jerusalem, et de villis Nethuphathi, 016 NEH 012 029 et de domo Galgal, et de regionibus Geba et Azmaveth: quoniam villas ædificaverunt sibi cantores in circuitu Jerusalem. 016 NEH 012 030 Et mundati sunt sacerdotes et Levitæ, et mundaverunt populum, et portas, et murum. 016 NEH 012 031 Ascendere autem feci principes Juda super murum, et statui duos magnos choros laudantium. Et ierunt ad dexteram super murum ad portam sterquilinii. 016 NEH 012 032 Et ivit post eos Osaias, et media pars principum Juda, 016 NEH 012 033 et Azarias, Esdras, et Mosollam, 016 NEH 012 034 Judas, et Benjamin, et Semeia, et Jeremias. 016 NEH 012 035 Et de filiis sacerdotum in tubis, Zacharias filius Jonathan, filius Semeiæ, filius Mathaniæ, filius Michaiæ, filius Zechur, filius Asaph, 016 NEH 012 036 et fratres ejus Semeia, et Azareel, Malalai, Galalai, Maai, Nathanaël, et Judas, et Hanani, in vasis cantici David viri Dei: et Esdras scriba ante eos in porta fontis. 016 NEH 012 037 Et contra eos ascenderunt in gradibus civitatis David in ascensu muri super domum David, et usque ad portam aquarum ad orientem. 016 NEH 012 038 Et chorus secundus gratias referentium ibat ex adverso, et ego post eum, et media pars populi super murum, et super turrim furnorum, et usque ad murum latissimum, 016 NEH 012 039 et super portam Ephraim, et super portam antiquam, et super portam piscium et turrim Hananeel, et turrim Emath, et usque ad portam gregis: et steterunt in porta custodiæ, 016 NEH 012 040 steteruntque duo chori laudantium in domo Dei, et ego, et dimidia pars magistratuum mecum. 016 NEH 012 041 Et sacerdotes, Eliachim, Maasia, Miamin, Michea, Elioënai, Zacharia, Hanania in tubis, 016 NEH 012 042 et Maasia, et Semeia, et Eleazar, et Azzi, et Johanan, et Melchia, et Ælam, et Ezer. Et clare cecinerunt cantores, et Jezraia præpositus: 016 NEH 012 043 et immolaverunt in die illa victimas magnas, et lætati sunt: Deus enim lætificaverat eos lætitia magna: sed et uxores eorum et liberi gavisi sunt, et audita est lætitia Jerusalem procul. 016 NEH 012 044 Recensuerunt quoque in die illa viros super gazophylacia thesauri ad libamina, et ad primitias, et ad decimas, ut introferrent per eos principes civitatis in decore gratiarum actionis, sacerdotes et Levitas: quia lætificatus est Juda in sacerdotibus et Levitis adstantibus. 016 NEH 012 045 Et custodierunt observationem Dei sui, et observationem expiationis, et cantores, et janitores juxta præceptum David, et Salomonis filii ejus, 016 NEH 012 046 quia in diebus David et Asaph ab exordio erant principes constituti cantorum in carmine laudantium et confitentium Deo. 016 NEH 012 047 Et omnis Israël in diebus Zorobabel et in diebus Nehemiæ, dabant partes cantoribus et janitoribus per dies singulos, et sanctificabant Levitas, et Levitæ sanctificabant filios Aaron. 016 NEH 013 001 In die autem illo, lectum est in volumine Moysi, audiente populo: et inventum est scriptum in eo, quod non debeant introire Ammonites et Moabites in ecclesiam Dei usque in æternum: 016 NEH 013 002 eo quod non occurrerint filiis Israël cum pane et aqua, et conduxerint adversum eos Balaam ad maledicendum eis: et convertit Deus noster maledictionem in benedictionem. 016 NEH 013 003 Factum est autem, cum audissent legem, separaverunt omnem alienigenam ab Israël. 016 NEH 013 004 Et super hoc erat Eliasib sacerdos, qui fuerat præpositus in gazophylacio domus Dei nostri, et proximus Tobiæ. 016 NEH 013 005 Fecit ergo sibi gazophylacium grande, et ibi erant ante eum reponentes munera, et thus, et vasa, et decimam frumenti, vini, et olei, partes Levitarum, et cantorum, et janitorum, et primitias sacerdotales. 016 NEH 013 006 In omnibus autem his non fui in Jerusalem, quia anno trigesimo secundo Artaxerxis regis Babylonis veni ad regem, et in fine dierum rogavi regem. 016 NEH 013 007 Et veni in Jerusalem, et intellexi malum quod fecerat Eliasib Tobiæ, ut faceret ei thesaurum in vestibulis domus Dei. 016 NEH 013 008 Et malum mihi visum est valde. Et projeci vasa domus Tobiæ foras de gazophylacio: 016 NEH 013 009 præcepique et emundaverunt gazophylacia: et retuli ibi vasa domus Dei, sacrificium, et thus. 016 NEH 013 010 Et cognovi quod partes Levitarum non fuissent datæ, et fugisset unusquisque in regionem suam de Levitis, et cantoribus, et de his qui ministrabant: 016 NEH 013 011 et egi causam adversus magistratus, et dixi: Quare dereliquimus domum Dei? et congregavi eos, et feci stare in stationibus suis. 016 NEH 013 012 Et omnis Juda apportabat decimam frumenti, vini, et olei, in horrea. 016 NEH 013 013 Et constituimus super horrea Selemiam sacerdotem, et Sadoc scribam, et Phadaiam de Levitis, et juxta eos Hanan filium Zachur, filium Mathaniæ: quoniam fideles comprobati sunt, et ipsis creditæ sunt partes fratrum suorum. 016 NEH 013 014 Memento mei, Deus meus, pro hoc, et ne deleas miserationes meas quas feci in domo Dei mei, et in cæremoniis ejus. 016 NEH 013 015 In diebus illis vidi in Juda calcantes torcularia in sabbato, portantes acervos, et onerantes super asinos vinum, et uvas, et ficus, et omne onus, et inferentes in Jerusalem, die sabbati. Et contestatus sum ut in die qua vendere liceret, venderent. 016 NEH 013 016 Et Tyrii habitaverunt in ea, inferentes pisces, et omnia venalia: et vendebant in sabbatis filiis Juda in Jerusalem. 016 NEH 013 017 Et objurgavi optimates Juda, et dixi eis: Quæ est hæc res mala quam vos facitis, et profanatis diem sabbati? 016 NEH 013 018 numquid non hæc fecerunt patres nostri, et adduxit Deus noster super nos omne malum hoc, et super civitatem hanc? et vos additis iracundiam super Israël violando sabbatum. 016 NEH 013 019 Factum est autem, cum quievissent portæ Jerusalem in die sabbati, dixi: et clauserunt januas, et præcepi ut non aperirent eas usque post sabbatum: et de pueris meis constitui super portas, ut nullus inferret onus in die sabbati. 016 NEH 013 020 Et manserunt negotiatores, et vendentes universa venalia, foris Jerusalem semel et bis. 016 NEH 013 021 Et contestatus sum eos, et dixi eis: Quare manetis ex adverso muri? si secundo hoc feceritis, manum mittam in vos. Itaque ex tempore illo non venerunt in sabbato. 016 NEH 013 022 Dixi quoque Levitis ut mundarentur, et venirent ad custodiendas portas, et sanctificandam diem sabbati: et pro hoc ergo memento mei, Deus meus, et parce mihi secundum multitudinem miserationum tuarum. 016 NEH 013 023 Sed et in diebus illis vidi Judæos ducentes uxores Azotidas, Ammonitidas, et Moabitidas. 016 NEH 013 024 Et filii eorum ex media parte loquebantur azotice, et nesciebant loqui judaice, et loquebantur juxta linguam populi et populi. 016 NEH 013 025 Et objurgavi eos, et maledixi. Et cecidi ex eis viros, et decalvavi eos, et adjuravi in Deo ut non darent filias suas filiis eorum, et non acciperent de filiabus eorum filiis suis et sibimetipsis, dicens: 016 NEH 013 026 Numquid non in hujuscemodi re peccavit Salomon rex Israël? et certe in gentibus multis non erat rex similis ei, et dilectus Deo suo erat, et posuit eum Deus regem super omnem Israël: et ipsum ergo duxerunt ad peccatum mulieres alienigenæ. 016 NEH 013 027 Numquid et nos inobedientes faciemus omne malum grande hoc ut prævaricemur in Deo nostro, et ducamus uxores peregrinas? 016 NEH 013 028 De filiis autem Jojada filii Eliasib sacerdotis magni, gener erat Sanaballat Horonites, quem fugavi a me. 016 NEH 013 029 Recordare, Domine Deus meus, adversum eos qui polluunt sacerdotium, jusque sacerdotale et Leviticum. 016 NEH 013 030 Igitur mundavi eos ab omnibus alienigenis, et constitui ordines sacerdotum et Levitarum, unumquemque in ministerio suo: 016 NEH 013 031 et in oblatione lignorum in temporibus constitutis, et in primitivis: memento mei, Deus meus, in bonum. Amen. # # BOOK 017 EST Esther Esther 017 EST 001 001 In diebus Assueri, qui regnavit ab India usque Æthiopiam super centum viginti septem provincias, 017 EST 001 002 quando sedit in solio regni sui, Susan civitas regni ejus exordium fuit. 017 EST 001 003 Tertio igitur anno imperii sui fecit grande convivium cunctis principibus et pueris suis, fortissimis Persarum, et Medorum inclytis, et præfectis provinciarum coram se, 017 EST 001 004 ut ostenderet divitias gloriæ regni sui, ac magnitudinem atque jactantiam potentiæ suæ, multo tempore, centum videlicet et octoginta diebus. 017 EST 001 005 Cumque implerentur dies convivii, invitavit omnem populum, qui inventus est in Susan, a maximo usque ad minimum: et jussit septem diebus convivium præparari in vestibulo horti, et nemoris quod regio cultu et manu consitum erat. 017 EST 001 006 Et pendebant ex omni parte tentoria ærii coloris et carbasini ac hyacinthini, sustentata funibus byssinis atque purpureis, qui eburneis circulis inserti erant, et columnis marmoreis fulciebantur. Lectuli quoque aurei et argentei, super pavimentum smaragdino et pario stratum lapide, dispositi erant: quod mira varietate pictura decorabat. 017 EST 001 007 Bibebant autem qui invitati erant aureis poculis, et aliis atque aliis vasis cibi inferebantur. Vinum quoque, ut magnificentia regia dignum erat, abundans, et præcipuum ponebatur. 017 EST 001 008 Nec erat qui nolentes cogeret ad bibendum, sed sicut rex statuerat, præponens mensis singulos de principibus suis ut sumeret unusquisque quod vellet. 017 EST 001 009 Vasthi quoque regina fecit convivium feminarum in palatio, ubi rex Assuerus manere consueverat. 017 EST 001 010 Itaque die septimo, cum rex esset hilarior, et post nimiam potationem incaluisset mero, præcepit Maumam, et Bazatha, et Harbona, et Bagatha, et Abgatha, et Zethar, et Charchas, septem eunuchis qui in conspectu ejus ministrabant, 017 EST 001 011 ut introducerent reginam Vasthi coram rege, posito super caput ejus diademate, ut ostenderet cunctis populis et principibus pulchritudinem illius: erat enim pulchra valde. 017 EST 001 012 Quæ renuit, et ad regis imperium quod per eunuchos mandaverat, venire contempsit. Unde iratus rex, et nimio furore succensus, 017 EST 001 013 interrogavit sapientes, qui ex more regio semper ei aderant, et illorum faciebat cuncta consilio, scientium leges, ac jura majorum 017 EST 001 014 (erant autem primi et proximi, Charsena, et Sethar, et Admatha, et Tharsis, et Mares, et Marsana, et Mamuchan, septem duces Persarum, atque Medorum, qui videbant faciem regis, et primi post eum residere soliti erant): 017 EST 001 015 cui sententiæ Vasthi regina subjaceret, quæ Assueri regis imperium, quod per eunuchos mandaverat, facere noluisset. 017 EST 001 016 Responditque Mamuchan, audiente rege atque principibus: Non solum regem læsit regina Vasthi, sed et omnes populos et principes qui sunt in cunctis provinciis regis Assueri. 017 EST 001 017 Egredietur enim sermo reginæ ad omnes mulieres, ut contemnant viros suos, et dicant: Rex Assuerus jussit ut regina Vasthi intraret ad eum, et illa noluit. 017 EST 001 018 Atque hoc exemplo omnes principum conjuges Persarum atque Medorum parvipendent imperia maritorum: unde regis justa est indignatio. 017 EST 001 019 Si tibi placet, egrediatur edictum a facie tua, et scribatur juxta legem Persarum atque Medorum, quam præteriri illicitum est, ut nequaquam ultra Vasthi ingrediatur ad regem, sed regnum illius altera, quæ melior est illa, accipiat. 017 EST 001 020 Et hoc in omne (quod latissimum est) provinciarum tuarum divulgetur imperium, et cunctæ uxores, tam majorum quam minorum, deferant maritis suis honorem. 017 EST 001 021 Placuit consilium ejus regi et principibus: fecitque rex juxta consilium Mamuchan, 017 EST 001 022 et misit epistolas ad universas provincias regni sui, ut quæque gens audire et legere poterat, diversis linguis et litteris, esse viros principes ac majores in domibus suis: et hoc per cunctos populos divulgari. 017 EST 002 001 His ita gestis, postquam regis Assueri indignatio deferbuerat, recordatus est Vasthi, et quæ fecisset, vel quæ passa esset: 017 EST 002 002 dixeruntque pueri regis ac ministri ejus: Quærantur regi puellæ virgines ac speciosæ, 017 EST 002 003 et mittantur qui considerent per universas provincias puellas speciosas et virgines: et adducant eas ad civitatem Susan, et tradant eas in domum feminarum sub manu Egei eunuchi, qui est præpositus et custos mulierum regiarum: et accipiant mundum muliebrem, et cetera ad usus necessaria. 017 EST 002 004 Et quæcumque inter omnes oculis regis placuerit, ipsa regnet pro Vasthi. Placuit sermo regi: et ita, ut suggesserant, jussit fieri. 017 EST 002 005 Erat vir Judæus in Susan civitate, vocabulo Mardochæus filius Jair, filii Semei, filii Cis, de stirpe Jemini, 017 EST 002 006 qui translatus fuerat de Jerusalem eo tempore quo Jechoniam regem Juda Nabuchodonosor rex Babylonis transtulerat, 017 EST 002 007 qui fuit nutritius filiæ fratris sui Edissæ, quæ altero nomine vocabatur Esther, et utrumque parentem amiserat: pulchra nimis, et decora facie. Mortuisque patre ejus ac matre, Mardochæus sibi eam adoptavit in filiam. 017 EST 002 008 Cumque percrebruisset regis imperium, et juxta mandatum illius multæ pulchræ virgines adducerentur Susan, et Egeo traderentur eunucho, Esther quoque inter ceteras puellas ei tradita est, ut servaretur in numero feminarum. 017 EST 002 009 Quæ placuit ei, et invenit gratiam in conspectu illius. Et præcepit eunucho, ut acceleraret mundum muliebrem, et traderet ei partes suas, et septem puellas speciosissimas de domo regis, et tam ipsam quam pedissequas ejus ornaret atque excoleret. 017 EST 002 010 Quæ noluit indicare ei populum et patriam suam: Mardochæus enim præceperat ei, ut de hac re omnino reticeret: 017 EST 002 011 qui deambulabat quotidie ante vestibulum domus, in qua electæ virgines servabantur, curam agens salutis Esther, et scire volens quid ei accideret. 017 EST 002 012 Cum autem venisset tempus singularum per ordinem puellarum ut intrarent ad regem, expletis omnibus quæ ad cultum muliebrem pertinebant, mensis duodecimus vertebatur: ita dumtaxat, ut sex mensibus oleo ungerentur myrrhino, et aliis sex quibusdam pigmentis et aromatibus uterentur. 017 EST 002 013 Ingredientesque ad regem, quidquid postulassent ad ornatum pertinens, accipiebant: et ut eis placuerat, compositæ de triclinio feminarum ad regis cubiculum transibant. 017 EST 002 014 Et quæ intraverat vespere, egrediebatur mane, atque inde in secundas ædes deducebatur, quæ sub manu Susagazi eunuchi erant, qui concubinis regis præsidebat: nec habebat potestatem ad regem ultra redeundi, nisi voluisset rex, et eam venire jussisset ex nomine. 017 EST 002 015 Evoluto autem tempore per ordinem, instabat dies quo Esther filia Abihail fratris Mardochæi, quam sibi adoptaverat in filiam, deberet intrare ad regem. Quæ non quæsivit muliebrem cultum, sed quæcumque voluit Egeus eunuchus custos virginum, hæc ei ad ornatum dedit. Erat enim formosa valde, et incredibili pulchritudine: omnium oculis gratiosa et amabilis videbatur. 017 EST 002 016 Ducta est itaque ad cubiculum regis Assueri mense decimo, qui vocatur Tebeth, septimo anno regni ejus. 017 EST 002 017 Et adamavit eam rex plus quam omnes mulieres, habuitque gratiam et misericordiam coram eo super omnes mulieres: et posuit diadema regni in capite ejus, fecitque eam regnare in loco Vasthi. 017 EST 002 018 Et jussit convivium præparari permagnificum cunctis principibus et servis suis pro conjunctione et nuptiis Esther. Et dedit requiem universis provinciis, ac dona largitus est juxta magnificentiam principalem. 017 EST 002 019 Cumque secundo quærerentur virgines et congregarentur, Mardochæus manebat ad januam regis: 017 EST 002 020 necdum prodiderat Esther patriam et populum suum, juxta mandatum ejus. Quidquid enim ille præcipiebat, observabat Esther: et ita cuncta faciebat ut eo tempore solita erat, quo eam parvulam nutriebat. 017 EST 002 021 Eo igitur tempore, quo Mardochæus ad regis januam morabatur, irati sunt Bagathan et Thares duo eunuchi regis, qui janitores erant, et in primo palatii limine præsidebant: volueruntque insurgere in regem, et occidere eum. 017 EST 002 022 Quod Mardochæum non latuit, statimque nuntiavit reginæ Esther: et illa regi ex nomine Mardochæi, qui ad se rem detulerat. 017 EST 002 023 Quæsitum est, et inventum: et appensus est uterque eorum in patibulo. Mandatumque est historiis, et annalibus traditum coram rege. 017 EST 003 001 Post hæc rex Assuerus exaltavit Aman filium Amadathi, qui erat de stirpe Agag: et posuit solium ejus super omnes principes quos habebat. 017 EST 003 002 Cunctique servi regis, qui in foribus palatii versabantur, flectebant genua, et adorabant Aman: sic enim præceperat eis imperator: solus Mardochæus non flectebat genu, neque adorabat eum. 017 EST 003 003 Cui dixerunt pueri regis, qui ad fores palatii præsidebant: Cur præter ceteros non observas mandatum regis? 017 EST 003 004 Cumque hoc crebrius dicerent, et ille nollet audire, nuntiaverunt Aman, scire cupientes utrum perseveraret in sententia: dixerat enim eis se esse Judæum. 017 EST 003 005 Quod cum audisset Aman, et experimento probasset quod Mardochæus non flecteret sibi genu, nec se adoraret, iratus est valde, 017 EST 003 006 et pro nihilo duxit in unum Mardochæum mittere manus suas: audierat enim quod esset gentis Judææ; magisque voluit omnem Judæorum, qui erant in regno Assueri, perdere nationem. 017 EST 003 007 Mense primo (cujus vocabulum est Nisan), anno duodecimo regni Assueri, missa est sors in urnam, quæ hebraice dicitur phur, coram Aman, quo die et quo mense gens Judæorum deberet interfici: et exivit mensis duodecimus, qui vocatur Adar. 017 EST 003 008 Dixitque Aman regi Assuero: Est populus per omnes provincias regni tui dispersus, et a se mutuo separatus, novis utens legibus et cæremoniis, insuper et regis scita contemnens: et optime nosti quod non expediat regno tuo ut insolescat per licentiam. 017 EST 003 009 Si tibi placet, decerne, ut pereat, et decem millia talentorum appendam arcariis gazæ tuæ. 017 EST 003 010 Tulit ergo rex annulum, quo utebatur, de manu sua, et dedit eum Aman filio Amadathi de progenie Agag, hosti Judæorum, 017 EST 003 011 dixitque ad eum: Argentum, quod tu polliceris, tuum sit; de populo age quod tibi placet. 017 EST 003 012 Vocatique sunt scribæ regis mense primo Nisan, tertiadecima die ejusdem mensis: et scriptum est, ut jusserat Aman, ad omnes satrapas regis, et judices provinciarum, diversarumque gentium, ut quæque gens legere poterat et audire pro varietate linguarum ex nomine regis Assueri: et litteræ signatæ ipsius annulo 017 EST 003 013 missæ sunt per cursores regis ad universas provincias, ut occiderent atque delerent omnes Judæos, a puero usque ad senem, parvulos et mulieres, uno die, hoc est tertiodecimo mensis duodecimi, qui vocatur Adar; et bona eorum diriperent. 017 EST 003 014 Summa autem epistolarum hæc fuit, ut omnes provinciæ scirent, et pararent se ad prædictam diem. 017 EST 003 015 Festinabant cursores, qui missi erant, regis imperium explere. Statimque in Susan pependit edictum, rege et Aman celebrante convivium, et cunctis Judæis, qui in urbe erant, flentibus. 017 EST 004 001 Quæ cum audisset Mardochæus, scidit vestimenta sua, et indutus est sacco, spargens cinerem capiti: et in platea mediæ civitatis voce magna clamabat, ostendens amaritudinem animi sui, 017 EST 004 002 et hoc ejulatu usque ad fores palatii gradiens. Non enim erat licitum indutum sacco aulam regis intrare. 017 EST 004 003 In omnibus quoque provinciis, oppidis, ac locis, ad quæ crudele regis dogma pervenerat, planctus ingens erat apud Judæos, jejunium, ululatus, et fletus, sacco et cinere multis pro strato utentibus. 017 EST 004 004 Ingressæ autem sunt puellæ Esther et eunuchi, nuntiaveruntque ei. Quod audiens consternata est, et vestem misit, ut ablato sacco induerent eum: quam accipere noluit. 017 EST 004 005 Accitoque Athach eunucho, quem rex ministrum ei dederat, præcepit ei ut iret ad Mardochæum, et disceret ab eo cur hoc faceret. 017 EST 004 006 Egressusque Athach, ivit ad Mardochæum stantem in platea civitatis, ante ostium palatii: 017 EST 004 007 qui indicavit ei omnia quæ acciderant: quomodo Aman promisisset ut in thesauros regis pro Judæorum nece inferret argentum. 017 EST 004 008 Exemplar quoque edicti, quod pendebat in Susan, dedit ei, ut reginæ ostenderet, et moneret eam ut intraret ad regem et deprecaretur eum pro populo suo. 017 EST 004 009 Regressus Athach, nuntiavit Esther omnia quæ Mardochæus dixerat. 017 EST 004 010 Quæ respondit ei, et jussit ut diceret Mardochæo: 017 EST 004 011 Omnes servi regis, et cunctæ, quæ sub ditione ejus sunt, norunt provinciæ, quod sive vir, sive mulier non vocatus, interius atrium regis intraverit, absque ulla cunctatione statim interficiatur: nisi forte rex auream virgam ad eum tetenderit pro signo clementiæ, atque ita possit vivere. Ego igitur quomodo ad regem intrare potero, quæ triginta jam diebus non sum vocata ad eum? 017 EST 004 012 Quod cum audisset Mardochæus, 017 EST 004 013 rursum mandavit Esther, dicens: Ne putes quod animam tuam tantum liberes, quia in domo regis es præ cunctis Judæis: 017 EST 004 014 si enim nunc silueris, per aliam occasionem liberabuntur Judæi: et tu, et domus patris tui, peribitis. Et quis novit utrum idcirco ad regnum veneris, ut in tali tempore parareris? 017 EST 004 015 Rursumque Esther hæc Mardochæo verba mandavit: 017 EST 004 016 Vade, et congrega omnes Judæos quos in Susan repereris, et orate pro me. Non comedatis et non bibatis tribus diebus et tribus noctibus: et ego cum ancillis meis similiter jejunabo, et tunc ingrediar ad regem contra legem faciens, non vocata, tradensque me morti et periculo. 017 EST 004 017 Ivit itaque Mardochæus, et fecit omnia quæ ei Esther præceperat. 017 EST 005 001 Die autem tertio induta est Esther regalibus vestimentis, et stetit in atrio domus regiæ, quod erat interius, contra basilicam regis: at ille sedebat super solium suum in consistorio palatii contra ostium domus. 017 EST 005 002 Cumque vidisset Esther reginam stantem, placuit oculis ejus, et extendit contra eam virgam auream, quam tenebat manu: quæ accedens, osculata est summitatem virgæ ejus. 017 EST 005 003 Dixitque ad eam rex: Quid vis, Esther regina? quæ est petitio tua? etiam si dimidiam partem regni petieris, dabitur tibi. 017 EST 005 004 At illa respondit: Si regi placet, obsecro ut venias ad me hodie, et Aman tecum, ad convivium quod paravi. 017 EST 005 005 Statimque rex: Vocate, inquit, cito Aman ut Esther obediat voluntati. Venerunt itaque rex et Aman ad convivium, quod eis regina paraverat. 017 EST 005 006 Dixitque ei rex, postquam vinum biberat abundanter: Quid petis ut detur tibi? et pro qua re postulas? etiam si dimidiam partem regni mei petieris, impetrabis. 017 EST 005 007 Cui respondit Esther: Petitio mea, et preces sunt istæ: 017 EST 005 008 si inveni in conspectu regis gratiam, et si regi placet ut det mihi quod postulo, et meam impleat petitionem: veniat rex et Aman ad convivium quod paravi eis, et cras aperiam regi voluntatem meam. 017 EST 005 009 Egressus est itaque illo die Aman lætus et alacer. Cumque vidisset Mardochæum sedentem ante fores palatii, et non solum non assurrexisse sibi, sed nec motum quidem de loco sessionis suæ, indignatus est valde: 017 EST 005 010 et dissimulata ira reversus in domum suam, convocavit ad se amicos suos, et Zares uxorem suam, 017 EST 005 011 et exposuit illis magnitudinem divitiarum suarum, filiorumque turbam, et quanta eum gloria super omnes principes et servos suos rex elevasset. 017 EST 005 012 Et post hæc ait: Regina quoque Esther nullum alium vocavit ad convivium cum rege præter me: apud quam etiam cras cum rege pransurus sum. 017 EST 005 013 Et cum hæc omnia habeam, nihil me habere puto, quamdiu videro Mardochæum Judæum sedentem ante fores regias. 017 EST 005 014 Responderuntque ei Zares uxor ejus, et ceteri amici: Jube parari excelsam trabem, habentem altitudinis quinquaginta cubitos, et dic mane regi ut appendatur super eam Mardochæus, et sic ibis cum rege lætus ad convivium. Placuit ei consilium, et jussit excelsam parari crucem. 017 EST 006 001 Noctem illam duxit rex insomnem, jussitque sibi afferri historias et annales priorum temporum. Quæ cum illo præsente legerentur, 017 EST 006 002 ventum est ad illum locum ubi scriptum erat quomodo nuntiasset Mardochæus insidias Bagathan et Thares eunuchorum, regem Assuerum jugulare cupientium. 017 EST 006 003 Quod cum audisset rex, ait: Quid pro hac fide honoris ac præmii Mardochæus consecutus est? Dixerunt ei servi illius ac ministri: Nihil omnino mercedis accepit. 017 EST 006 004 Statimque rex: Quis est, inquit, in atrio? Aman quippe interius atrium domus regiæ intraverat, ut suggereret regi, et juberet Mardochæum affigi patibulo, quod ei fuerat præparatum. 017 EST 006 005 Responderunt pueri: Aman stat in atrio. Dixitque rex: Ingrediatur. 017 EST 006 006 Cumque esset ingressus, ait illi: Quid debet fieri viro, quem rex honorare desiderat? Cogitans autem in corde suo Aman, et reputans quod nullum alium rex, nisi se, vellet honorare, 017 EST 006 007 respondit: Homo, quem rex honorare cupit, 017 EST 006 008 debet indui vestibus regiis, et imponi super equum, qui de sella regis est, et accipere regium diadema super caput suum: 017 EST 006 009 et primus de regiis principibus ac tyrannis teneat equum ejus, et per plateam civitatis incedens clamet, et dicat: Sic honorabitur, quemcumque voluerit rex honorare. 017 EST 006 010 Dixitque ei rex: Festina, et sumpta stola et equo, fac, ut locutus es, Mardochæo Judæo, qui sedet ante fores palatii. Cave ne quidquam de his, quæ locutus es, prætermittas. 017 EST 006 011 Tulit itaque Aman stolam et equum, indutumque Mardochæum in platea civitatis, et impositum equo præcedebat, atque clamabat: Hoc honore condignus est, quemcumque rex voluerit honorare. 017 EST 006 012 Reversusque est Mardochæus ad januam palatii: et Aman festinavit ire in domum suam, lugens et operto capite: 017 EST 006 013 narravitque Zares uxori suæ, et amicis, omnia quæ evenissent sibi. Cui responderunt sapientes quos habebat in consilio, et uxor ejus: Si de semine Judæorum est Mardochæus, ante quem cadere cœpisti, non poteris ei resistere, sed cades in conspectu ejus. 017 EST 006 014 Adhuc illis loquentibus, venerunt eunuchi regis, et cito eum ad convivium, quod regina paraverat, pergere compulerunt. 017 EST 007 001 Intravit itaque rex et Aman, ut biberent cum regina. 017 EST 007 002 Dixitque ei rex etiam secunda die, postquam vino incaluerat: Quæ est petitio tua, Esther, ut detur tibi? et quid vis fieri? etiam si dimidiam partem regni mei petieris, impetrabis. 017 EST 007 003 Ad quem illa respondit: Si inveni gratiam in oculis tuis o rex, et si tibi placet, dona mihi animam meam pro qua rogo, et populum meum pro quo obsecro. 017 EST 007 004 Traditi enim sumus ego et populus meus, ut conteramur, jugulemur, et pereamus. Atque utinam in servos et famulas venderemur: esset tolerabile malum, et gemens tacerem: nunc autem hostis noster est, cujus crudelitas redundat in regem. 017 EST 007 005 Respondensque rex Assuerus, ait: Quis est iste, et cujus potentiæ, ut hæc audeat facere? 017 EST 007 006 Dixitque Esther: Hostis et inimicus noster pessimus iste est Aman. Quod ille audiens, illico obstupuit, vultum regis ac reginæ ferre non sustinens. 017 EST 007 007 Rex autem iratus surrexit, et de loco convivii intravit in hortum arboribus consitum. Aman quoque surrexit ut rogaret Esther reginam pro anima sua: intellexit enim a rege sibi paratum malum. 017 EST 007 008 Qui cum reversus esset de horto nemoribus consito, et intrasset convivii locum, reperit Aman super lectulum corruisse in quo jacebat Esther, et ait: Etiam reginam vult opprimere, me præsente, in domo mea. Necdum verbum de ore regis exierat, et statim operuerunt faciem ejus. 017 EST 007 009 Dixitque Harbona, unus de eunuchis, qui stabant in ministerio regis: En lignum quod paraverat Mardochæo, qui locutus est pro rege, stat in domo Aman, habens altitudinis quinquaginta cubitos. Cui dixit rex: Appendite eum in eo. 017 EST 007 010 Suspensus est itaque Aman in patibulo quod paraverat Mardochæo: et regis ira quievit. 017 EST 008 001 Die illo dedit rex Assuerus Esther reginæ domum Aman adversarii Judæorum, et Mardochæus ingressus est ante faciem regis. Confessa est enim ei Esther quod esset patruus suus. 017 EST 008 002 Tulitque rex annulum, quem ab Aman recipi jusserat, et tradidit Mardochæo. Esther autem constituit Mardochæum super domum suam. 017 EST 008 003 Nec his contenta, procidit ad pedes regis, flevitque, et locuta ad eum oravit ut malitiam Aman Agagitæ, et machinationes ejus pessimas quas excogitaverat contra Judæos, juberet irritas fieri. 017 EST 008 004 At ille ex more sceptrum aureum protendit manu, quo signum clementiæ monstrabatur: illaque consurgens stetit ante eum, 017 EST 008 005 et ait: Si placet regi, et si inveni gratiam in oculis ejus, et deprecatio mea non ei videtur esse contraria, obsecro ut novis epistolis, veteres Aman litteræ, insidiatoris et hostis Judæorum, quibus eos in cunctis regis provinciis perire præceperat, corrigantur. 017 EST 008 006 Quomodo enim potero sustinere necem et interfectionem populi mei? 017 EST 008 007 Responditque rex Assuerus Esther reginæ, et Mardochæo Judæo: Domum Aman concessi Esther, et ipsum jussi affigi cruci, quia ausus est manum mittere in Judæos. 017 EST 008 008 Scribite ergo Judæis, sicut vobis placet, regis nomine, signantes litteras annulo meo. Hæc enim consuetudo erat, ut epistolis, quæ ex regis nomine mittebantur et illius annulo signatæ erant, nemo auderet contradicere. 017 EST 008 009 Accitisque scribis et librariis regis (erat autem tempus tertii mensis, qui appellatur Siban) vigesima et tertia die illius scriptæ sunt epistolæ, ut Mardochæus voluerat, ad Judæos, et ad principes, procuratoresque et judices, qui centum viginti septem provinciis ab India usque ad Æthiopiam præsidebant: provinciæ atque provinciæ, populo et populo juxta linguas et litteras suas, et Judæis, prout legere poterant et audire. 017 EST 008 010 Ipsæque epistolæ, quæ regis nomine mittebantur, annulo ipsius obsignatæ sunt, et missæ per veredarios: qui per omnes provincias discurrentes, veteres litteras novis nuntiis prævenirent. 017 EST 008 011 Quibus imperavit rex, ut convenirent Judæos per singulas civitates, et in unum præciperent congregari ut starent pro animabus suis, et omnes inimicos suos cum conjugibus ac liberis et universis domibus, interficerent atque delerent, et spolia eorum diriperent. 017 EST 008 012 Et constituta est per omnes provincias una ultionis dies, id est tertiadecima mensis duodecimi Adar. 017 EST 008 013 Summaque epistolæ hæc fuit, ut in omnibus terris ac populis qui regis Assueri subjacebant imperio, notum fieret paratos esse Judæos ad capiendam vindictam de hostibus suis. 017 EST 008 014 Egressique sunt veredarii celeres nuntia perferentes, et edictum regis pependit in Susan. 017 EST 008 015 Mardochæus autem de palatio et de conspectu regis egrediens, fulgebat vestibus regiis, hyacinthinis videlicet et æriis, coronam auream portans in capite, et amictus serico pallio atque purpureo. Omnisque civitas exultavit atque lætata est. 017 EST 008 016 Judæis autem nova lux oriri visa est, gaudium, honor, et tripudium. 017 EST 008 017 Apud omnes populos, urbes, atque provincias, quocumque regis jussa veniebant, mira exultatio, epulæ atque convivia, et festus dies: in tantum ut plures alterius gentis et sectæ eorum religioni et cæremoniis jungerentur. Grandis enim cunctos judaici nominis terror invaserat. 017 EST 009 001 Igitur duodecimi mensis, quem Adar vocari ante jam diximus, tertiadecima die, quando cunctis Judæis interfectio parabatur, et hostes eorum inhiabant sanguini, versa vice Judæi superiores esse cœperunt, et se de adversariis vindicare. 017 EST 009 002 Congregatique sunt per singulas civitates, oppida, et loca, ut extenderent manum contra inimicos, et persecutores suos. Nullusque ausus est resistere, eo quod omnes populos magnitudinis eorum formido penetrarat. 017 EST 009 003 Nam et provinciarum judices, et duces, et procuratores, omnisque dignitas quæ singulis locis ac operibus præerat, extollebant Judæos timore Mardochæi, 017 EST 009 004 quem principem esse palatii, et plurimum posse cognoverant: fama quoque nominis ejus crescebat quotidie, et per cunctorum ora volitabat. 017 EST 009 005 Itaque percusserunt Judæi inimicos suos plaga magna, et occiderunt eos, reddentes eis quod sibi paraverant facere: 017 EST 009 006 in tantum ut etiam in Susan quingentos viros interficerent, extra decem filios Aman Agagitæ hostis Judæorum: quorum ista sunt nomina: 017 EST 009 007 Pharsandatha, et Delphon, et Esphatha, 017 EST 009 008 et Phoratha, et Adalia, et Aridatha, 017 EST 009 009 et Phermesta, et Arisai, et Aridai, et Jezatha. 017 EST 009 010 Quos cum occidissent, prædas de substantiis eorum tangere noluerunt. 017 EST 009 011 Statimque numerus eorum, qui occisi erant in Susan, ad regem relatus est. 017 EST 009 012 Qui dixit reginæ: In urbe Susan interfecerunt Judæi quingentos viros, et alios decem filios Aman: quantam putas eos exercere cædem in universis provinciis? quid ultra postulas, et quid vis ut fieri jubeam? 017 EST 009 013 Cui illa respondit: Si regi placet, detur potestas Judæis, ut sicut fecerunt hodie in Susan, sic et cras faciant, et decem filii Aman in patibulis suspendantur. 017 EST 009 014 Præcepitque rex ut ita fieret. Statimque in Susan pependit edictum, et decem filii Aman suspensi sunt. 017 EST 009 015 Congregatis Judæis quartadecima die mensis Adar, interfecti sunt in Susan trecenti viri: nec eorum ab illis direpta substantia est. 017 EST 009 016 Sed et per omnes provincias quæ ditioni regis subjacebant, pro animabus suis steterunt Judæi, interfectis hostibus ac persecutoribus suis: in tantum ut septuaginta quinque millia occisorum implerentur, et nullus de substantiis eorum quidquam contingeret. 017 EST 009 017 Dies autem tertiusdecimus mensis Adar primus apud omnes interfectionis fuit, et quartadecima die cædere desierunt. Quem constituerunt esse solemnem, ut in eo omni tempore deinceps vacarent epulis, gaudio, atque conviviis. 017 EST 009 018 At hi, qui in urbe Susan cædem exercuerant, tertiodecimo et quartodecimo die ejusdem mensis in cæde versati sunt: quintodecimo autem die percutere desierunt. Et idcirco eumdem diem constituerunt solemnem epularum atque lætitiæ. 017 EST 009 019 Hi vero Judæi, qui in oppidis non muratis ac villis morabantur, quartumdecimum diem mensis Adar conviviorum et gaudii decreverunt, ita ut exultent in eo, et mittant sibi mutuo partes epularum et ciborum. 017 EST 009 020 Scripsit itaque Mardochæus omnia hæc, et litteris comprehensa misit ad Judæos qui in omnibus regis provinciis morabantur, tam in vicino positis, quam procul, 017 EST 009 021 ut quartamdecimam et quintamdecimam diem mensis Adar pro festis susciperent, et revertente semper anno solemni celebrarent honore: 017 EST 009 022 quia in ipsis diebus se ulti sunt Judæi de inimicis suis, et luctus atque tristitia in hilaritatem gaudiumque conversa sunt, essentque dies isti epularum atque lætitiæ, et mitterent sibi invicem ciborum partes, et pauperibus munuscula largirentur. 017 EST 009 023 Susceperuntque Judæi in solemnem ritum cuncta quæ eo tempore facere cœperant, et quæ Mardochæus litteris facienda mandaverat. 017 EST 009 024 Aman enim, filius Amadathi stirpis Agag, hostis et adversarius Judæorum, cogitavit contra eos malum, ut occideret illos atque deleret: et misit phur, quod nostra lingua vertitur in sortem. 017 EST 009 025 Et postea ingressa est Esther ad regem, obsecrans ut conatus ejus litteris regis irriti fierent, et malum quod contra Judæos cogitaverat, reverteretur in caput ejus. Denique et ipsum et filios ejus affixerunt cruci, 017 EST 009 026 atque ex illo tempore dies isti appellati sunt phurim, id est sortium: eo quod phur, id est sors, in urnam missa fuerit. Et cuncta quæ gesta sunt, epistolæ, id est, libri hujus volumine, continentur: 017 EST 009 027 quæque sustinuerunt, et quæ deinceps immutata sunt, susceperunt Judæi super se et semen suum, et super cunctos qui religioni eorum voluerunt copulari, ut nulli liceat duos hos dies absque solemnitate transigere, quos scriptura testatur, et certa expetunt tempora, annis sibi jugiter succedentibus. 017 EST 009 028 Isti sunt dies, quos nulla umquam delebit oblivio, et per singulas generationes cunctæ in toto orbe provinciæ celebrabunt: nec est ulla civitas, in qua dies phurim, id est sortium, non observentur a Judæis, et ab eorum progenie, quæ his cæremoniis obligata est. 017 EST 009 029 Scripseruntque Esther regina filia Abihail, et Mardochæus Judæus, etiam secundam epistolam, ut omni studio dies ista solemnis sanciretur in posterum: 017 EST 009 030 et miserunt ad omnes Judæos qui in centum viginti septem provinciis regis Assueri versabantur, ut haberent pacem, et susciperent veritatem, 017 EST 009 031 observantes dies sortium, et suo tempore cum gaudio celebrarent: sicut constituerant Mardochæus et Esther, et illi observanda susceperunt a se, et a semine suo, jejunia, et clamores, et sortium dies, 017 EST 009 032 et omnia quæ libri hujus, qui vocatur Esther, historia continentur. 017 EST 010 001 Rex vero Assuerus omnem terram et cunctas maris insulas fecit tributarias: 017 EST 010 002 cujus fortitudo et imperium, et dignitas atque sublimitas, qua exaltavit Mardochæum, scripta sunt in libris Medorum, atque Persarum: 017 EST 010 003 et quomodo Mardochæus judaici generis secundus a rege Assuero fuerit, et magnus apud Judæos, et acceptabilis plebi fratrum suorum, quærens bona populo suo, et loquens ea quæ ad pacem seminis sui pertinerent. # # BOOK 018 JOB Job Job 018 JOB 001 001 Vir erat in terra Hus, nomine Job: et erat vir ille simplex, et rectus, ac timens Deum, et recedens a malo. 018 JOB 001 002 Natique sunt ei septem filii, et tres filiæ. 018 JOB 001 003 Et fuit possessio ejus septem millia ovium, et tria millia camelorum, quingenta quoque juga boum, et quingentæ asinæ, ac familia multa nimis: eratque vir ille magnus inter omnes orientales. 018 JOB 001 004 Et ibant filii ejus, et faciebant convivium per domos, unusquisque in die suo. Et mittentes vocabant tres sorores suas, ut comederent et biberent cum eis. 018 JOB 001 005 Cumque in orbem transissent dies convivii, mittebat ad eos Job, et sanctificabat illos: consurgensque diluculo, offerebat holocausta pro singulis. Dicebat enim: Ne forte peccaverint filii mei, et benedixerint Deo in cordibus suis. Sic faciebat Job cunctis diebus. 018 JOB 001 006 Quadam autem die, cum venissent filii Dei ut assisterent coram Domino, affuit inter eos etiam Satan. 018 JOB 001 007 Cui dixit Dominus: Unde venis? Qui respondens, ait: Circuivi terram, et perambulavi eam. 018 JOB 001 008 Dixitque Dominus ad eum: Numquid considerasti servum meum Job, quod non sit ei similis in terra, homo simplex et rectus, ac timens Deum, et recedens a malo? 018 JOB 001 009 Cui respondens Satan, ait: Numquid Job frustra timet Deum? 018 JOB 001 010 nonne tu vallasti eum, ac domum ejus, universamque substantiam per circuitum; operibus manuum ejus benedixisti, et possessio ejus crevit in terra? 018 JOB 001 011 sed extende paululum manum tuam et tange cuncta quæ possidet, nisi in faciem benedixerit tibi. 018 JOB 001 012 Dixit ergo Dominus ad Satan: Ecce universa quæ habet in manu tua sunt: tantum in eum ne extendas manum tuam. Egressusque est Satan a facie Domini. 018 JOB 001 013 Cum autem quadam die filii et filiæ ejus comederent et biberent vinum in domo fratris sui primogeniti, 018 JOB 001 014 nuntius venit ad Job, qui diceret: Boves arabant, et asinæ pascebantur juxta eos: 018 JOB 001 015 et irruerunt Sabæi, tuleruntque omnia, et pueros percusserunt gladio: et evasi ego solus, ut nuntiarem tibi. 018 JOB 001 016 Cumque adhuc ille loqueretur, venit alter, et dixit: Ignis Dei cecidit e cælo, et tactas oves puerosque consumpsit: et effugi ego solus, ut nuntiarem tibi. 018 JOB 001 017 Sed et illo adhuc loquente, venit alius, et dixit: Chaldæi fecerunt tres turmas, et invaserunt camelos, et tulerunt eos, necnon et pueros percusserunt gladio: et ego fugi solus, ut nuntiarem tibi. 018 JOB 001 018 Adhuc loquebatur ille, et ecce alius intravit, et dixit: Filiis tuis et filiabus vescentibus et bibentibus vinum in domo fratris sui primogeniti, 018 JOB 001 019 repente ventus vehemens irruit a regione deserti, et concussit quatuor angulos domus: quæ corruens oppressit liberos tuos, et mortui sunt: et effugi ego solus, ut nuntiarem tibi. 018 JOB 001 020 Tunc surrexit Job, et scidit vestimenta sua: et tonso capite corruens in terram, adoravit, 018 JOB 001 021 et dixit: Nudus egressus sum de utero matris meæ, et nudus revertar illuc. Dominus dedit, Dominus abstulit; sicut Domino placuit, ita factum est. Sit nomen Domini benedictum. 018 JOB 001 022 In omnibus his non peccavit Job labiis suis, neque stultum quid contra Deum locutus est. 018 JOB 002 001 Factum est autem, cum quadam die venissent filii Dei, et starent coram Domino, venisset quoque Satan inter eos, et staret in conspectu ejus, 018 JOB 002 002 ut diceret Dominus ad Satan: Unde venis? Qui respondens ait: Circuivi terram, et perambulavi eam. 018 JOB 002 003 Et dixit Dominus ad Satan: Numquid considerasti servum meum Job, quod non sit ei similis in terra, vir simplex et rectus, ac timens Deum, et recedens a malo, et adhuc retinens innocentiam? tu autem commovisti me adversus eum, ut affligerem eum frustra. 018 JOB 002 004 Cui respondens Satan, ait: Pellem pro pelle, et cuncta quæ habet homo dabit pro anima sua; 018 JOB 002 005 alioquin mitte manum tuam, et tange os ejus et carnem, et tunc videbis quod in faciem benedicat tibi. 018 JOB 002 006 Dixit ergo Dominus ad Satan: Ecce in manu tua est: verumtamen animam illius serva. 018 JOB 002 007 Egressus igitur Satan a facie Domini, percussit Job ulcere pessimo, a planta pedis usque ad verticem ejus; 018 JOB 002 008 qui testa saniem radebat, sedens in sterquilinio. 018 JOB 002 009 Dixit autem illi uxor sua: Adhuc tu permanes in simplicitate tua? Benedic Deo, et morere. 018 JOB 002 010 Qui ait ad illam: Quasi una de stultis mulieribus locuta es: si bona suscepimus de manu Dei, mala quare non suscipiamus? In omnibus his non peccavit Job labiis suis. 018 JOB 002 011 Igitur audientes tres amici Job omne malum quod accidisset ei, venerunt singuli de loco suo, Eliphaz Themanites, et Baldad Suhites, et Sophar Naamathites. Condixerant enim ut pariter venientes visitarent eum, et consolarentur. 018 JOB 002 012 Cumque elevassent procul oculos suos, non cognoverunt eum, et exclamantes ploraverunt, scissisque vestibus sparserunt pulverem super caput suum in cælum. 018 JOB 002 013 Et sederunt cum eo in terra septem diebus et septem noctibus: et nemo loquebatur ei verbum: videbant enim dolorem esse vehementem. 018 JOB 003 001 Post hæc aperuit Job os suum, et maledixit diei suo, 018 JOB 003 002 et locutus est: 018 JOB 003 003 [Pereat dies in qua natus sum, et nox in qua dictum est: Conceptus est homo. 018 JOB 003 004 Dies ille vertatur in tenebras: non requirat eum Deus desuper, et non illustretur lumine. 018 JOB 003 005 Obscurent eum tenebræ et umbra mortis; occupet eum caligo, et involvatur amaritudine. 018 JOB 003 006 Noctem illam tenebrosus turbo possideat; non computetur in diebus anni, nec numeretur in mensibus. 018 JOB 003 007 Sit nox illa solitaria, nec laude digna. 018 JOB 003 008 Maledicant ei qui maledicunt diei, qui parati sunt suscitare Leviathan. 018 JOB 003 009 Obtenebrentur stellæ caligine ejus; expectet lucem, et non videat, nec ortum surgentis auroræ. 018 JOB 003 010 Quia non conclusit ostia ventris qui portavit me, nec abstulit mala ab oculis meis. 018 JOB 003 011 Quare non in vulva mortuus sum? egressus ex utero non statim perii? 018 JOB 003 012 Quare exceptus genibus? cur lactatus uberibus? 018 JOB 003 013 Nunc enim dormiens silerem, et somno meo requiescerem 018 JOB 003 014 cum regibus et consulibus terræ, qui ædificant sibi solitudines; 018 JOB 003 015 aut cum principibus qui possident aurum, et replent domos suas argento; 018 JOB 003 016 aut sicut abortivum absconditum non subsisterem, vel qui concepti non viderunt lucem. 018 JOB 003 017 Ibi impii cessaverunt a tumultu, et ibi requieverunt fessi robore. 018 JOB 003 018 Et quondam vincti pariter sine molestia, non audierunt vocem exactoris. 018 JOB 003 019 Parvus et magnus ibi sunt, et servus liber a domino suo. 018 JOB 003 020 Quare misero data est lux, et vita his qui in amaritudine animæ sunt: 018 JOB 003 021 qui expectant mortem, et non venit, quasi effodientes thesaurum; 018 JOB 003 022 gaudentque vehementer cum invenerint sepulchrum? 018 JOB 003 023 viro cujus abscondita est via et circumdedit eum Deus tenebris? 018 JOB 003 024 Antequam comedam, suspiro; et tamquam inundantes aquæ, sic rugitus meus: 018 JOB 003 025 quia timor quem timebam evenit mihi, et quod verebar accidit. 018 JOB 003 026 Nonne dissimulavi? nonne silui? nonne quievi? et venit super me indignatio.] 018 JOB 004 001 Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit: 018 JOB 004 002 [Si cœperimus loqui tibi, forsitan moleste accipies; sed conceptum sermonem tenere quis poterit? 018 JOB 004 003 Ecce docuisti multos, et manus lassas roborasti; 018 JOB 004 004 vacillantes confirmaverunt sermones tui, et genua trementia confortasti. 018 JOB 004 005 Nunc autem venit super te plaga, et defecisti; tetigit te, et conturbatus es. 018 JOB 004 006 Ubi est timor tuus, fortitudo tua, patientia tua, et perfectio viarum tuarum? 018 JOB 004 007 Recordare, obsecro te, quis umquam innocens periit? aut quando recti deleti sunt? 018 JOB 004 008 Quin potius vidi eos qui operantur iniquitatem, et seminant dolores, et metunt eos, 018 JOB 004 009 flante Deo perisse, et spiritu iræ ejus esse consumptos. 018 JOB 004 010 Rugitus leonis, et vox leænæ, et dentes catulorum leonum contriti sunt. 018 JOB 004 011 Tigris periit, eo quod non haberet prædam, et catuli leonis dissipati sunt. 018 JOB 004 012 Porro ad me dictum est verbum absconditum, et quasi furtive suscepit auris mea venas susurri ejus. 018 JOB 004 013 In horrore visionis nocturnæ, quando solet sopor occupare homines, 018 JOB 004 014 pavor tenuit me, et tremor, et omnia ossa mea perterrita sunt; 018 JOB 004 015 et cum spiritus, me præsente, transiret, inhorruerunt pili carnis meæ. 018 JOB 004 016 Stetit quidam, cujus non agnoscebam vultum, imago coram oculis meis, et vocem quasi auræ lenis audivi. 018 JOB 004 017 Numquid homo, Dei comparatione, justificabitur? aut factore suo purior erit vir? 018 JOB 004 018 Ecce qui serviunt ei, non sunt stabiles, et in angelis suis reperit pravitatem; 018 JOB 004 019 quanto magis hi qui habitant domos luteas, qui terrenum habent fundamentum, consumentur velut a tinea? 018 JOB 004 020 De mane usque ad vesperam succidentur; et quia nullus intelligit, in æternum peribunt. 018 JOB 004 021 Qui autem reliqui fuerint, auferentur ex eis; morientur, et non in sapientia.] 018 JOB 005 001 [Voca ergo, si est qui tibi respondeat, et ad aliquem sanctorum convertere. 018 JOB 005 002 Vere stultum interficit iracundia, et parvulum occidit invidia. 018 JOB 005 003 Ego vidi stultum firma radice, et maledixi pulchritudini ejus statim. 018 JOB 005 004 Longe fient filii ejus a salute, et conterentur in porta, et non erit qui eruat. 018 JOB 005 005 Cujus messem famelicus comedet, et ipsum rapiet armatus, et bibent sitientes divitias ejus. 018 JOB 005 006 Nihil in terra sine causa fit, et de humo non oritur dolor. 018 JOB 005 007 Homo nascitur ad laborem, et avis ad volatum. 018 JOB 005 008 Quam ob rem ego deprecabor Dominum, et ad Deum ponam eloquium meum: 018 JOB 005 009 qui facit magna et inscrutabilia, et mirabilia absque numero; 018 JOB 005 010 qui dat pluviam super faciem terræ, et irrigat aquis universa; 018 JOB 005 011 qui ponit humiles in sublime, et mœrentes erigit sospitate; 018 JOB 005 012 qui dissipat cogitationes malignorum, ne possint implere manus eorum quod cœperant; 018 JOB 005 013 qui apprehendit sapientes in astutia eorum, et consilium pravorum dissipat. 018 JOB 005 014 Per diem incurrent tenebras, et quasi in nocte, sic palpabunt in meridie. 018 JOB 005 015 Porro salvum faciet egenum a gladio oris eorum, et de manu violenti pauperem. 018 JOB 005 016 Et erit egeno spes; iniquitas autem contrahet os suum. 018 JOB 005 017 Beatus homo qui corripitur a Deo: increpationem ergo Domini ne reprobes: 018 JOB 005 018 quia ipse vulnerat, et medetur; percutit, et manus ejus sanabunt. 018 JOB 005 019 In sex tribulationibus liberabit te, et in septima non tangent te malum. 018 JOB 005 020 In fame eruet te de morte, et in bello de manu gladii. 018 JOB 005 021 A flagello linguæ absconderis, et non timebis calamitatem cum venerit. 018 JOB 005 022 In vastitate et fame ridebis, et bestias terræ non formidabis. 018 JOB 005 023 Sed cum lapidibus regionum pactum tuum, et bestiæ terræ pacificæ erunt tibi. 018 JOB 005 024 Et scies quod pacem habeat tabernaculum tuum; et visitans speciem tuam, non peccabis. 018 JOB 005 025 Scies quoque quoniam multiplex erit semen tuum, et progenies tua quasi herba terræ. 018 JOB 005 026 Ingredieris in abundantia sepulchrum, sicut infertur acervus tritici in tempore suo. 018 JOB 005 027 Ecce hoc, ut investigavimus, ita est: quod auditum, mente pertracta.] 018 JOB 006 001 Respondens autem Job, dixit: 018 JOB 006 002 [Utinam appenderentur peccata mea quibus iram merui, et calamitas quam patior, in statera! 018 JOB 006 003 Quasi arena maris hæc gravior appareret; unde et verba mea dolore sunt plena: 018 JOB 006 004 quia sagittæ Domini in me sunt, quarum indignatio ebibit spiritum meum; et terrores Domini militant contra me. 018 JOB 006 005 Numquid rugiet onager cum habuerit herbam? aut mugiet bos cum ante præsepe plenum steterit? 018 JOB 006 006 aut poterit comedi insulsum, quod non est sale conditum? aut potest aliquis gustare quod gustatum affert mortem? 018 JOB 006 007 Quæ prius nolebat tangere anima mea, nunc, præ angustia, cibi mei sunt. 018 JOB 006 008 Quis det ut veniat petitio mea, et quod expecto tribuat mihi Deus? 018 JOB 006 009 et qui cœpit, ipse me conterat; solvat manum suam, et succidat me? 018 JOB 006 010 Et hæc mihi sit consolatio, ut affligens me dolore, non parcat, nec contradicam sermonibus Sancti. 018 JOB 006 011 Quæ est enim fortitudo mea, ut sustineam? aut quis finis meus, ut patienter agam? 018 JOB 006 012 Nec fortitudo lapidum fortitudo mea, nec caro mea ænea est. 018 JOB 006 013 Ecce non est auxilium mihi in me, et necessarii quoque mei recesserunt a me. 018 JOB 006 014 Qui tollit ab amico suo misericordiam, timorem Domini derelinquit. 018 JOB 006 015 Fratres mei præterierunt me, sicut torrens qui raptim transit in convallibus. 018 JOB 006 016 Qui timent pruinam, irruet super eos nix. 018 JOB 006 017 Tempore quo fuerint dissipati, peribunt; et ut incaluerit, solventur de loco suo. 018 JOB 006 018 Involutæ sunt semitæ gressuum eorum; ambulabunt in vacuum, et peribunt. 018 JOB 006 019 Considerate semitas Thema, itinera Saba, et expectate paulisper. 018 JOB 006 020 Confusi sunt, quia speravi: venerunt quoque usque ad me, et pudore cooperti sunt. 018 JOB 006 021 Nunc venistis; et modo videntes plagam meam, timetis. 018 JOB 006 022 Numquid dixi: Afferte mihi, et de substantia vestra donate mihi? 018 JOB 006 023 vel: Liberate me de manu hostis, et de manu robustorum eruite me? 018 JOB 006 024 Docete me, et ego tacebo: et si quid forte ignoravi, instruite me. 018 JOB 006 025 Quare detraxistis sermonibus veritatis, cum e vobis nullus sit qui possit arguere me? 018 JOB 006 026 Ad increpandum tantum eloquia concinnatis, et in ventum verba profertis. 018 JOB 006 027 Super pupillum irruitis, et subvertere nitimini amicum vestrum. 018 JOB 006 028 Verumtamen quod cœpistis explete: præbete aurem, et videte an mentiar. 018 JOB 006 029 Respondete, obsecro, absque contentione; et loquentes id quod justum est, judicate. 018 JOB 006 030 Et non invenietis in lingua mea iniquitatem, nec in faucibus meis stultitia personabit.] 018 JOB 007 001 [Militia est vita hominis super terram, et sicut dies mercenarii dies ejus. 018 JOB 007 002 Sicut servus desiderat umbram, et sicut mercenarius præstolatur finem operis sui, 018 JOB 007 003 sic et ego habui menses vacuos, et noctes laboriosas enumeravi mihi. 018 JOB 007 004 Si dormiero, dicam: Quando consurgam? et rursum expectabo vesperam, et replebor doloribus usque ad tenebras. 018 JOB 007 005 Induta est caro mea putredine, et sordibus pulveris cutis mea aruit et contracta est. 018 JOB 007 006 Dies mei velocius transierunt quam a texente tela succiditur, et consumpti sunt absque ulla spe. 018 JOB 007 007 Memento quia ventus est vita mea, et non revertetur oculus meus ut videat bona. 018 JOB 007 008 Nec aspiciet me visus hominis; oculi tui in me, et non subsistam. 018 JOB 007 009 Sicut consumitur nubes, et pertransit, sic qui descenderit ad inferos, non ascendet. (Sheol h7585) 018 JOB 007 010 Nec revertetur ultra in domum suam, neque cognoscet eum amplius locus ejus. 018 JOB 007 011 Quapropter et ego non parcam ori meo: loquar in tribulatione spiritus mei; confabulabor cum amaritudine animæ meæ. 018 JOB 007 012 Numquid mare ego sum, aut cetus, quia circumdedisti me carcere? 018 JOB 007 013 Si dixero: Consolabitur me lectulus meus, et relevabor loquens mecum in strato meo: 018 JOB 007 014 terrebis me per somnia, et per visiones horrore concuties. 018 JOB 007 015 Quam ob rem elegit suspendium anima mea, et mortem ossa mea. 018 JOB 007 016 Desperavi: nequaquam ultra jam vivam: parce mihi, nihil enim sunt dies mei. 018 JOB 007 017 Quid est homo, quia magnificas eum? aut quid apponis erga eum cor tuum? 018 JOB 007 018 Visitas eum diluculo, et subito probas illum. 018 JOB 007 019 Usquequo non parcis mihi, nec dimittis me ut glutiam salivam meam? 018 JOB 007 020 Peccavi; quid faciam tibi, o custos hominum? quare posuisti me contrarium tibi, et factus sum mihimetipsi gravis? 018 JOB 007 021 Cur non tollis peccatum meum, et quare non aufers iniquitatem meam? ecce nunc in pulvere dormiam, et si mane me quæsieris, non subsistam.] 018 JOB 008 001 Respondens autem Baldad Suhites, dixit: 018 JOB 008 002 [Usquequo loqueris talia, et spiritus multiplex sermones oris tui? 018 JOB 008 003 Numquid Deus supplantat judicium? aut Omnipotens subvertit quod justum est? 018 JOB 008 004 Etiam si filii tui peccaverunt ei, et dimisit eos in manu iniquitatis suæ: 018 JOB 008 005 tu tamen si diluculo consurrexeris ad Deum, et Omnipotentem fueris deprecatus; 018 JOB 008 006 si mundus et rectus incesseris: statim evigilabit ad te, et pacatum reddet habitaculum justitiæ tuæ, 018 JOB 008 007 in tantum ut si priora tua fuerint parva, et novissima tua multiplicentur nimis. 018 JOB 008 008 Interroga enim generationem pristinam, et diligenter investiga patrum memoriam 018 JOB 008 009 (hesterni quippe sumus, et ignoramus, quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram), 018 JOB 008 010 et ipsi docebunt te, loquentur tibi, et de corde suo proferent eloquia. 018 JOB 008 011 Numquid vivere potest scirpus absque humore? aut crescere carectum sine aqua? 018 JOB 008 012 Cum adhuc sit in flore, nec carpatur manu, ante omnes herbas arescit. 018 JOB 008 013 Sic viæ omnium qui obliviscuntur Deum, et spes hypocritæ peribit. 018 JOB 008 014 Non ei placebit vecordia sua, et sicut tela aranearum fiducia ejus. 018 JOB 008 015 Innitetur super domum suam, et non stabit; fulciet eam, et non consurget. 018 JOB 008 016 Humectus videtur antequam veniat sol, et in ortu suo germen ejus egredietur. 018 JOB 008 017 Super acervum petrarum radices ejus densabuntur, et inter lapides commorabitur. 018 JOB 008 018 Si absorbuerit eum de loco suo, negabit eum, et dicet: Non novi te. 018 JOB 008 019 Hæc est enim lætitia viæ ejus, ut rursum de terra alii germinentur. 018 JOB 008 020 Deus non projiciet simplicem, nec porriget manum malignis, 018 JOB 008 021 donec impleatur risu os tuum, et labia tua jubilo. 018 JOB 008 022 Qui oderunt te induentur confusione, et tabernaculum impiorum non subsistet.] 018 JOB 009 001 Et respondens Job, ait: 018 JOB 009 002 [Vere scio quod ita sit, et quod non justificetur homo compositus Deo. 018 JOB 009 003 Si voluerit contendere cum eo, non poterit ei respondere unum pro mille. 018 JOB 009 004 Sapiens corde est, et fortis robore: quis restitit ei, et pacem habuit? 018 JOB 009 005 Qui transtulit montes, et nescierunt hi quos subvertit in furore suo. 018 JOB 009 006 Qui commovet terram de loco suo, et columnæ ejus concutiuntur. 018 JOB 009 007 Qui præcipit soli, et non oritur, et stellas claudit quasi sub signaculo. 018 JOB 009 008 Qui extendit cælos solus, et graditur super fluctus maris. 018 JOB 009 009 Qui facit Arcturum et Oriona, et Hyadas et interiora austri. 018 JOB 009 010 Qui facit magna, et incomprehensibilia, et mirabilia, quorum non est numerus. 018 JOB 009 011 Si venerit ad me, non videbo eum; si abierit, non intelligam. 018 JOB 009 012 Si repente interroget, quis respondebit ei? vel quis dicere potest: Cur ita facis? 018 JOB 009 013 Deus, cujus iræ nemo resistere potest, et sub quo curvantur qui portant orbem. 018 JOB 009 014 Quantus ergo sum ego, ut respondeam ei, et loquar verbis meis cum eo? 018 JOB 009 015 qui etiam si habuero quippiam justum, non respondebo: sed meum judicem deprecabor. 018 JOB 009 016 Et cum invocantem exaudierit me, non credo quod audierit vocem meam. 018 JOB 009 017 In turbine enim conteret me, et multiplicabit vulnera mea, etiam sine causa. 018 JOB 009 018 Non concedit requiescere spiritum meum, et implet me amaritudinibus. 018 JOB 009 019 Si fortitudo quæritur, robustissimus est; si æquitas judicii, nemo audet pro me testimonium dicere. 018 JOB 009 020 Si justificare me voluero, os meum condemnabit me; si innocentem ostendero, pravum me comprobabit. 018 JOB 009 021 Etiam si simplex fuero, hoc ipsum ignorabit anima mea, et tædebit me vitæ meæ. 018 JOB 009 022 Unum est quod locutus sum: et innocentem et impium ipse consumit. 018 JOB 009 023 Si flagellat, occidat semel, et non de pœnis innocentum rideat. 018 JOB 009 024 Terra data est in manus impii; vultum judicum ejus operit. Quod si non ille est, quis ergo est? 018 JOB 009 025 Dies mei velociores fuerunt cursore; fugerunt, et non viderunt bonum. 018 JOB 009 026 Pertransierunt quasi naves poma portantes; sicut aquila volans ad escam. 018 JOB 009 027 Cum dixero: Nequaquam ita loquar: commuto faciem meam, et dolore torqueor. 018 JOB 009 028 Verebar omnia opera mea, sciens quod non parceres delinquenti. 018 JOB 009 029 Si autem et sic impius sum, quare frustra laboravi? 018 JOB 009 030 Si lotus fuero quasi aquis nivis, et fulserint velut mundissimæ manus meæ, 018 JOB 009 031 tamen sordibus intinges me, et abominabuntur me vestimenta mea. 018 JOB 009 032 Neque enim viro qui similis mei est, respondebo; nec qui mecum in judicio ex æquo possit audiri. 018 JOB 009 033 Non est qui utrumque valeat arguere, et ponere manum suam in ambobus. 018 JOB 009 034 Auferat a me virgam suam, et pavor ejus non me terreat. 018 JOB 009 035 Loquar, et non timebo eum; neque enim possum metuens respondere.] 018 JOB 010 001 [Tædet animam meam vitæ meæ; dimittam adversum me eloquium meum: loquar in amaritudine animæ meæ. 018 JOB 010 002 Dicam Deo: Noli me condemnare; indica mihi cur me ita judices. 018 JOB 010 003 Numquid bonum tibi videtur, si calumnieris me, et opprimas me opus manuum tuarum, et consilium impiorum adjuves? 018 JOB 010 004 Numquid oculi carnei tibi sunt? aut sicut videt homo, et tu videbis? 018 JOB 010 005 Numquid sicut dies hominis dies tui, et anni tui sicut humana sunt tempora, 018 JOB 010 006 ut quæras iniquitatem meam, et peccatum meum scruteris, 018 JOB 010 007 et scias quia nihil impium fecerim, cum sit nemo qui de manu tua possit eruere? 018 JOB 010 008 Manus tuæ fecerunt me, et plasmaverunt me totum in circuitu: et sic repente præcipitas me? 018 JOB 010 009 Memento, quæso, quod sicut lutum feceris me, et in pulverem reduces me. 018 JOB 010 010 Nonne sicut lac mulsisti me, et sicut caseum me coagulasti? 018 JOB 010 011 Pelle et carnibus vestisti me; ossibus et nervis compegisti me. 018 JOB 010 012 Vitam et misericordiam tribuisti mihi, et visitatio tua custodivit spiritum meum. 018 JOB 010 013 Licet hæc celes in corde tuo, tamen scio quia universorum memineris. 018 JOB 010 014 Si peccavi, et ad horam pepercisti mihi, cur ab iniquitate mea mundum me esse non pateris? 018 JOB 010 015 Et si impius fuero, væ mihi est; et si justus, non levabo caput, saturatus afflictione et miseria. 018 JOB 010 016 Et propter superbiam quasi leænam capies me, reversusque mirabiliter me crucias. 018 JOB 010 017 Instauras testes tuos contra me, et multiplicas iram tuam adversum me, et pœnæ militant in me. 018 JOB 010 018 Quare de vulva eduxisti me? qui utinam consumptus essem, ne oculus me videret. 018 JOB 010 019 Fuissem quasi non essem, de utero translatus ad tumulum. 018 JOB 010 020 Numquid non paucitas dierum meorum finietur brevi? dimitte ergo me, ut plangam paululum dolorem meum, 018 JOB 010 021 antequam vadam, et non revertar, ad terram tenebrosam, et opertam mortis caligine: 018 JOB 010 022 terram miseriæ et tenebrarum, ubi umbra mortis et nullus ordo, sed sempiternus horror inhabitat.] 018 JOB 011 001 Respondens autem Sophar Naamathites, dixit: 018 JOB 011 002 [Numquid qui multa loquitur, non et audiet? aut vir verbosus justificabitur? 018 JOB 011 003 Tibi soli tacebunt homines? et cum ceteros irriseris, a nullo confutaberis? 018 JOB 011 004 Dixisti enim: Purus est sermo meus, et mundus sum in conspectu tuo. 018 JOB 011 005 Atque utinam Deus loqueretur tecum, et aperiret labia sua tibi, 018 JOB 011 006 ut ostenderet tibi secreta sapientiæ, et quod multiplex esset lex ejus: et intelligeres quod multo minora exigaris ab eo quam meretur iniquitas tua! 018 JOB 011 007 Forsitan vestigia Dei comprehendes, et usque ad perfectum Omnipotentem reperies? 018 JOB 011 008 Excelsior cælo est, et quid facies? profundior inferno, et unde cognosces? (Sheol h7585) 018 JOB 011 009 Longior terra mensura ejus, et latior mari. 018 JOB 011 010 Si subverterit omnia, vel in unum coarctaverit, quis contradicet ei? 018 JOB 011 011 Ipse enim novit hominum vanitatem; et videns iniquitatem, nonne considerat? 018 JOB 011 012 Vir vanus in superbiam erigitur, et tamquam pullum onagri se liberum natum putat. 018 JOB 011 013 Tu autem firmasti cor tuum, et expandisti ad eum manus tuas. 018 JOB 011 014 Si iniquitatem quæ est in manu tua abstuleris a te, et non manserit in tabernaculo tuo injustitia, 018 JOB 011 015 tunc levare poteris faciem tuam absque macula; et eris stabilis, et non timebis. 018 JOB 011 016 Miseriæ quoque oblivisceris, et quasi aquarum quæ præterierunt recordaberis. 018 JOB 011 017 Et quasi meridianus fulgor consurget tibi ad vesperam; et cum te consumptum putaveris, orieris ut lucifer. 018 JOB 011 018 Et habebis fiduciam, proposita tibi spe: et defossus securus dormies. 018 JOB 011 019 Requiesces, et non erit qui te exterreat; et deprecabuntur faciem tuam plurimi. 018 JOB 011 020 Oculi autem impiorum deficient, et effugium peribit ab eis: et spes illorum abominatio animæ.] 018 JOB 012 001 Respondens autem Job, dixit: 018 JOB 012 002 [Ergo vos estis soli homines, et vobiscum morietur sapientia? 018 JOB 012 003 Et mihi est cor sicut et vobis, nec inferior vestri sum; quis enim hæc quæ nostis ignorat? 018 JOB 012 004 Qui deridetur ab amico suo, sicut ego, invocabit Deum, et exaudiet eum: deridetur enim justi simplicitas. 018 JOB 012 005 Lampas contempta apud cogitationes divitum parata ad tempus statutum. 018 JOB 012 006 Abundant tabernacula prædonum, et audacter provocant Deum, cum ipse dederit omnia in manus eorum. 018 JOB 012 007 Nimirum interroga jumenta, et docebunt te; et volatilia cæli, et indicabunt tibi. 018 JOB 012 008 Loquere terræ, et respondebit tibi, et narrabunt pisces maris. 018 JOB 012 009 Quis ignorat quod omnia hæc manus Domini fecerit? 018 JOB 012 010 In cujus manu anima omnis viventis, et spiritus universæ carnis hominis. 018 JOB 012 011 Nonne auris verba dijudicat? et fauces comedentis, saporem? 018 JOB 012 012 In antiquis est sapientia, et in multo tempore prudentia. 018 JOB 012 013 Apud ipsum est sapientia et fortitudo; ipse habet consilium et intelligentiam. 018 JOB 012 014 Si destruxerit, nemo est qui ædificet; si incluserit hominem, nullus est qui aperiat. 018 JOB 012 015 Si continuerit aquas, omnia siccabuntur; et si emiserit eas, subvertent terram. 018 JOB 012 016 Apud ipsum est fortitudo et sapientia; ipse novit et decipientem, et eum qui decipitur. 018 JOB 012 017 Adducit consiliarios in stultum finem, et judices in stuporem. 018 JOB 012 018 Balteum regum dissolvit, et præcingit fune renes eorum. 018 JOB 012 019 Ducit sacerdotes inglorios, et optimates supplantat: 018 JOB 012 020 commutans labium veracium, et doctrinam senum auferens. 018 JOB 012 021 Effundit despectionem super principes, eos qui oppressi fuerant relevans. 018 JOB 012 022 Qui revelat profunda de tenebris, et producit in lucem umbram mortis. 018 JOB 012 023 Qui multiplicat gentes, et perdit eas, et subversas in integrum restituit. 018 JOB 012 024 Qui immutat cor principum populi terræ, et decipit eos ut frustra incedant per invium: 018 JOB 012 025 palpabunt quasi in tenebris, et non in luce, et errare eos faciet quasi ebrios.] 018 JOB 013 001 [Ecce omnia hæc vidit oculus meus, et audivit auris mea, et intellexi singula. 018 JOB 013 002 Secundum scientiam vestram et ego novi: nec inferior vestri sum. 018 JOB 013 003 Sed tamen ad Omnipotentem loquar, et disputare cum Deo cupio: 018 JOB 013 004 prius vos ostendens fabricatores mendacii, et cultores perversorum dogmatum. 018 JOB 013 005 Atque utinam taceretis, ut putaremini esse sapientes. 018 JOB 013 006 Audite ergo correptionem meam, et judicium labiorum meorum attendite. 018 JOB 013 007 Numquid Deus indiget vestro mendacio, ut pro illo loquamini dolos? 018 JOB 013 008 numquid faciem ejus accipitis, et pro Deo judicare nitimini? 018 JOB 013 009 aut placebit ei quem celare nihil potest? aut decipietur, ut homo, vestris fraudulentiis? 018 JOB 013 010 Ipse vos arguet, quoniam in abscondito faciem ejus accipitis. 018 JOB 013 011 Statim ut se commoverit, turbabit vos, et terror ejus irruet super vos. 018 JOB 013 012 Memoria vestra comparabitur cineri, et redigentur in lutum cervices vestræ. 018 JOB 013 013 Tacete paulisper, ut loquar quodcumque mihi mens suggesserit. 018 JOB 013 014 Quare lacero carnes meas dentibus meis, et animam meam porto in manibus meis? 018 JOB 013 015 Etiam si occiderit me, in ipso sperabo: verumtamen vias meas in conspectu ejus arguam. 018 JOB 013 016 Et ipse erit salvator meus: non enim veniet in conspectu ejus omnis hypocrita. 018 JOB 013 017 Audite sermonem meum, et ænigmata percipite auribus vestris. 018 JOB 013 018 Si fuero judicatus, scio quod justus inveniar. 018 JOB 013 019 Quis est qui judicetur mecum? veniat: quare tacens consumor? 018 JOB 013 020 Duo tantum ne facias mihi, et tunc a facie tua non abscondar: 018 JOB 013 021 manum tuam longe fac a me, et formido tua non me terreat. 018 JOB 013 022 Voca me, et ego respondebo tibi: aut certe loquar, et tu responde mihi. 018 JOB 013 023 Quantas habeo iniquitates et peccata? scelera mea et delicta ostende mihi. 018 JOB 013 024 Cur faciem tuam abscondis, et arbitraris me inimicum tuum? 018 JOB 013 025 Contra folium, quod vento rapitur, ostendis potentiam tuam, et stipulam siccam persequeris: 018 JOB 013 026 scribis enim contra me amaritudines, et consumere me vis peccatis adolescentiæ meæ. 018 JOB 013 027 Posuisti in nervo pedem meum, et observasti omnes semitas meas, et vestigia pedum meorum considerasti: 018 JOB 013 028 qui quasi putredo consumendus sum, et quasi vestimentum quod comeditur a tinea.] 018 JOB 014 001 [Homo natus de muliere, brevi vivens tempore, repletur multis miseriis. 018 JOB 014 002 Qui quasi flos egreditur et conteritur, et fugit velut umbra, et numquam in eodem statu permanet. 018 JOB 014 003 Et dignum ducis super hujuscemodi aperire oculos tuos, et adducere eum tecum in judicium? 018 JOB 014 004 Quis potest facere mundum de immundo conceptum semine? nonne tu qui solus es? 018 JOB 014 005 Breves dies hominis sunt: numerus mensium ejus apud te est: constituisti terminos ejus, qui præteriri non poterunt. 018 JOB 014 006 Recede paululum ab eo, ut quiescat, donec optata veniat, sicut mercenarii, dies ejus. 018 JOB 014 007 Lignum habet spem: si præcisum fuerit, rursum virescit, et rami ejus pullulant. 018 JOB 014 008 Si senuerit in terra radix ejus, et in pulvere emortuus fuerit truncus illius, 018 JOB 014 009 ad odorem aquæ germinabit, et faciet comam, quasi cum primum plantatum est. 018 JOB 014 010 Homo vero cum mortuus fuerit, et nudatus, atque consumptus, ubi, quæso, est? 018 JOB 014 011 Quomodo si recedant aquæ de mari, et fluvius vacuefactus arescat: 018 JOB 014 012 sic homo, cum dormierit, non resurget: donec atteratur cælum, non evigilabit, nec consurget de somno suo. 018 JOB 014 013 Quis mihi hoc tribuat, ut in inferno protegas me, et abscondas me donec pertranseat furor tuus, et constituas mihi tempus in quo recorderis mei? (Sheol h7585) 018 JOB 014 014 Putasne mortuus homo rursum vivat? cunctis diebus quibus nunc milito, expecto donec veniat immutatio mea. 018 JOB 014 015 Vocabis me, et ego respondebo tibi: operi manuum tuarum porriges dexteram. 018 JOB 014 016 Tu quidem gressus meos dinumerasti: sed parce peccatis meis. 018 JOB 014 017 Signasti quasi in sacculo delicta mea, sed curasti iniquitatem meam. 018 JOB 014 018 Mons cadens defluit, et saxum transfertur de loco suo: 018 JOB 014 019 lapides excavant aquæ, et alluvione paulatim terra consumitur: et hominem ergo similiter perdes. 018 JOB 014 020 Roborasti eum paululum, ut in perpetuum transiret: immutabis faciem ejus, et emittes eum. 018 JOB 014 021 Sive nobiles fuerint filii ejus, sive ignobiles, non intelliget. 018 JOB 014 022 Attamen caro ejus, dum vivet, dolebit, et anima illius super semetipso lugebit.] 018 JOB 015 001 Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit: 018 JOB 015 002 [Numquid sapiens respondebit quasi in ventum loquens, et implebit ardore stomachum suum? 018 JOB 015 003 Arguis verbis eum qui non est æqualis tibi, et loqueris quod tibi non expedit. 018 JOB 015 004 Quantum in te est, evacuasti timorem, et tulisti preces coram Deo. 018 JOB 015 005 Docuit enim iniquitas tua os tuum, et imitaris linguam blasphemantium. 018 JOB 015 006 Condemnabit te os tuum, et non ego: et labia tua respondebunt tibi. 018 JOB 015 007 Numquid primus homo tu natus es, et ante colles formatus? 018 JOB 015 008 numquid consilium Dei audisti, et inferior te erit ejus sapientia? 018 JOB 015 009 Quid nosti quod ignoremus? quid intelligis quod nesciamus? 018 JOB 015 010 Et senes et antiqui sunt in nobis, multo vetustiores quam patres tui. 018 JOB 015 011 Numquid grande est ut consoletur te Deus? sed verba tua prava hoc prohibent. 018 JOB 015 012 Quid te elevat cor tuum, et quasi magna cogitans attonitos habes oculos? 018 JOB 015 013 Quid tumet contra Deum spiritus tuus, ut proferas de ore tuo hujuscemodi sermones? 018 JOB 015 014 Quid est homo ut immaculatus sit, et ut justus appareat natus de muliere? 018 JOB 015 015 Ecce inter sanctos ejus nemo immutabilis, et cæli non sunt mundi in conspectu ejus. 018 JOB 015 016 Quanto magis abominabilis et inutilis homo, qui bibit quasi aquam iniquitatem? 018 JOB 015 017 Ostendam tibi: audi me: quod vidi, narrabo tibi. 018 JOB 015 018 Sapientes confitentur, et non abscondunt patres suos: 018 JOB 015 019 quibus solis data est terra, et non transivit alienus per eos. 018 JOB 015 020 Cunctis diebus suis impius superbit, et numerus annorum incertus est tyrannidis ejus. 018 JOB 015 021 Sonitus terroris semper in auribus illius: et cum pax sit, ille semper insidias suspicatur. 018 JOB 015 022 Non credit quod reverti possit de tenebris ad lucem, circumspectans undique gladium. 018 JOB 015 023 Cum se moverit ad quærendum panem, novit quod paratus sit in manu ejus tenebrarum dies. 018 JOB 015 024 Terrebit eum tribulatio, et angustia vallabit eum, sicut regem qui præparatur ad prælium. 018 JOB 015 025 Tetendit enim adversus Deum manum suam, et contra Omnipotentem roboratus est. 018 JOB 015 026 Cucurrit adversus eum erecto collo, et pingui cervice armatus est. 018 JOB 015 027 Operuit faciem ejus crassitudo, et de lateribus ejus arvina dependet. 018 JOB 015 028 Habitavit in civitatibus desolatis, et in domibus desertis, quæ in tumulos sunt redactæ. 018 JOB 015 029 Non ditabitur, nec perseverabit substantia ejus, nec mittet in terra radicem suam. 018 JOB 015 030 Non recedet de tenebris: ramos ejus arefaciet flamma, et auferetur spiritu oris sui. 018 JOB 015 031 Non credet, frustra errore deceptus, quod aliquo pretio redimendus sit. 018 JOB 015 032 Antequam dies ejus impleantur peribit, et manus ejus arescent. 018 JOB 015 033 Lædetur quasi vinea in primo flore botrus ejus, et quasi oliva projiciens florem suum. 018 JOB 015 034 Congregatio enim hypocritæ sterilis, et ignis devorabit tabernacula eorum qui munera libenter accipiunt. 018 JOB 015 035 Concepit dolorem, et peperit iniquitatem, et uterus ejus præparat dolos.] 018 JOB 016 001 Respondens autem Job, dixit: 018 JOB 016 002 [Audivi frequenter talia: consolatores onerosi omnes vos estis. 018 JOB 016 003 Numquid habebunt finem verba ventosa? aut aliquid tibi molestum est, si loquaris? 018 JOB 016 004 Poteram et ego similia vestri loqui, atque utinam esset anima vestra pro anima mea: consolarer et ego vos sermonibus, et moverem caput meum super vos; 018 JOB 016 005 roborarem vos ore meo, et moverem labia mea, quasi parcens vobis. 018 JOB 016 006 Sed quid agam? Si locutus fuero, non quiescet dolor meus, et si tacuero, non recedet a me. 018 JOB 016 007 Nunc autem oppressit me dolor meus, et in nihilum redacti sunt omnes artus mei. 018 JOB 016 008 Rugæ meæ testimonium dicunt contra me, et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam, contradicens mihi. 018 JOB 016 009 Collegit furorem suum in me, et comminans mihi, infremuit contra me dentibus suis: hostis meus terribilibus oculis me intuitus est. 018 JOB 016 010 Aperuerunt super me ora sua, et exprobrantes percusserunt maxillam meam: satiati sunt pœnis meis. 018 JOB 016 011 Conclusit me Deus apud iniquum, et manibus impiorum me tradidit. 018 JOB 016 012 Ego ille quondam opulentus, repente contritus sum: tenuit cervicem meam, confregit me, et posuit me sibi quasi in signum. 018 JOB 016 013 Circumdedit me lanceis suis; convulneravit lumbos meos: non pepercit, et effudit in terra viscera mea. 018 JOB 016 014 Concidit me vulnere super vulnus: irruit in me quasi gigas. 018 JOB 016 015 Saccum consui super cutem meam, et operui cinere carnem meam. 018 JOB 016 016 Facies mea intumuit a fletu, et palpebræ meæ caligaverunt. 018 JOB 016 017 Hæc passus sum absque iniquitate manus meæ, cum haberem mundas ad Deum preces. 018 JOB 016 018 Terra, ne operias sanguinem meum, neque inveniat in te locum latendi clamor meus: 018 JOB 016 019 ecce enim in cælo testis meus, et conscius meus in excelsis. 018 JOB 016 020 Verbosi amici mei: ad Deum stillat oculus meus: 018 JOB 016 021 atque utinam sic judicaretur vir cum Deo, quomodo judicatur filius hominis cum collega suo. 018 JOB 016 022 Ecce enim breves anni transeunt, et semitam per quam non revertar ambulo.] 018 JOB 017 001 [Spiritus meus attenuabitur; dies mei breviabuntur: et solum mihi superest sepulchrum. 018 JOB 017 002 Non peccavi, et in amaritudinibus moratur oculus meus. 018 JOB 017 003 Libera me, Domine, et pone me juxta te, et cujusvis manus pugnet contra me. 018 JOB 017 004 Cor eorum longe fecisti a disciplina: propterea non exaltabuntur. 018 JOB 017 005 Prædam pollicetur sociis, et oculi filiorum ejus deficient. 018 JOB 017 006 Posuit me quasi in proverbium vulgi, et exemplum sum coram eis. 018 JOB 017 007 Caligavit ab indignatione oculus meus, et membra mea quasi in nihilum redacta sunt. 018 JOB 017 008 Stupebunt justi super hoc, et innocens contra hypocritam suscitabitur. 018 JOB 017 009 Et tenebit justus viam suam, et mundis manibus addet fortitudinem. 018 JOB 017 010 Igitur omnes vos convertimini, et venite, et non inveniam in vobis ullum sapientem. 018 JOB 017 011 Dies mei transierunt; cogitationes meæ dissipatæ sunt, torquentes cor meum. 018 JOB 017 012 Noctem verterunt in diem, et rursum post tenebras spero lucem. 018 JOB 017 013 Si sustinuero, infernus domus mea est, et in tenebris stravi lectulum meum. (Sheol h7585) 018 JOB 017 014 Putredini dixi: Pater meus es; Mater mea, et soror mea, vermibus. 018 JOB 017 015 Ubi est ergo nunc præstolatio mea? et patientiam meam quis considerat? 018 JOB 017 016 In profundissimum infernum descendent omnia mea: putasne saltem ibi erit requies mihi?] (Sheol h7585) 018 JOB 018 001 Respondens autem Baldad Suhites, dixit: 018 JOB 018 002 [Usque ad quem finem verba jactabitis? intelligite prius, et sic loquamur. 018 JOB 018 003 Quare reputati sumus ut jumenta, et sorduimus coram vobis? 018 JOB 018 004 Qui perdis animam tuam in furore tuo, numquid propter te derelinquetur terra, et transferentur rupes de loco suo? 018 JOB 018 005 Nonne lux impii extinguetur, nec splendebit flamma ignis ejus? 018 JOB 018 006 Lux obtenebrescet in tabernaculo illius, et lucerna quæ super eum est extinguetur. 018 JOB 018 007 Arctabuntur gressus virtutis ejus, et præcipitabit eum consilium suum. 018 JOB 018 008 Immisit enim in rete pedes suos, et in maculis ejus ambulat. 018 JOB 018 009 Tenebitur planta illius laqueo, et exardescet contra eum sitis. 018 JOB 018 010 Abscondita est in terra pedica ejus, et decipula illius super semitam. 018 JOB 018 011 Undique terrebunt eum formidines, et involvent pedes ejus. 018 JOB 018 012 Attenuetur fame robur ejus, et inedia invadat costas illius. 018 JOB 018 013 Devoret pulchritudinem cutis ejus; consumat brachia illius primogenita mors. 018 JOB 018 014 Avellatur de tabernaculo suo fiducia ejus, et calcet super eum, quasi rex, interitus. 018 JOB 018 015 Habitent in tabernaculo illius socii ejus qui non est; aspergatur in tabernaculo ejus sulphur. 018 JOB 018 016 Deorsum radices ejus siccentur: sursum autem atteratur messis ejus. 018 JOB 018 017 Memoria illius pereat de terra, et non celebretur nomen ejus in plateis. 018 JOB 018 018 Expellet eum de luce in tenebras, et de orbe transferet eum. 018 JOB 018 019 Non erit semen ejus, neque progenies in populo suo, nec ullæ reliquiæ in regionibus ejus. 018 JOB 018 020 In die ejus stupebunt novissimi, et primos invadet horror. 018 JOB 018 021 Hæc sunt ergo tabernacula iniqui, et iste locus ejus qui ignorat Deum.] 018 JOB 019 001 Respondens autem Job, dixit: 018 JOB 019 002 [Usquequo affligitis animam meam, et atteritis me sermonibus? 018 JOB 019 003 En decies confunditis me, et non erubescitis opprimentes me. 018 JOB 019 004 Nempe etsi ignoravi, mecum erit ignorantia mea. 018 JOB 019 005 At vos contra me erigimini, et arguitis me opprobriis meis. 018 JOB 019 006 Saltem nunc intelligite quia Deus non æquo judicio afflixerit me, et flagellis suis me cinxerit. 018 JOB 019 007 Ecce clamabo, vim patiens, et nemo audiet; vociferabor, et non est qui judicet. 018 JOB 019 008 Semitam meam circumsepsit, et transire non possum: et in calle meo tenebras posuit. 018 JOB 019 009 Spoliavit me gloria mea, et abstulit coronam de capite meo. 018 JOB 019 010 Destruxit me undique, et pereo: et quasi evulsæ arbori abstulit spem meam. 018 JOB 019 011 Iratus est contra me furor ejus, et sic me habuit quasi hostem suum. 018 JOB 019 012 Simul venerunt latrones ejus, et fecerunt sibi viam per me, et obsederunt in gyro tabernaculum meum. 018 JOB 019 013 Fratres meos longe fecit a me, et noti mei quasi alieni recesserunt a me. 018 JOB 019 014 Dereliquerunt me propinqui mei, et qui me noverant obliti sunt mei. 018 JOB 019 015 Inquilini domus meæ et ancillæ meæ sicut alienum habuerunt me, et quasi peregrinus fui in oculis eorum. 018 JOB 019 016 Servum meum vocavi, et non respondit: ore proprio deprecabar illum. 018 JOB 019 017 Halitum meum exhorruit uxor mea, et orabam filios uteri mei. 018 JOB 019 018 Stulti quoque despiciebant me: et cum ab eis recessissem, detrahebant mihi. 018 JOB 019 019 Abominati sunt me quondam consiliarii mei, et quem maxime diligebam, aversatus est me. 018 JOB 019 020 Pelli meæ, consumptis carnibus, adhæsit os meum, et derelicta sunt tantummodo labia circa dentes meos. 018 JOB 019 021 Miseremini mei, miseremini mei saltem vos, amici mei, quia manus Domini tetigit me. 018 JOB 019 022 Quare persequimini me sicut Deus, et carnibus meis saturamini? 018 JOB 019 023 Quis mihi tribuat ut scribantur sermones mei? quis mihi det ut exarentur in libro 018 JOB 019 024 stylo ferreo et plumbi lamina, vel celte sculpantur in silice? 018 JOB 019 025 Scio enim quod redemptor meus vivit, et in novissimo die de terra surrecturus sum: 018 JOB 019 026 et rursum circumdabor pelle mea, et in carne mea videbo Deum meum: 018 JOB 019 027 quem visurus sum ego ipse, et oculi mei conspecturi sunt, et non alius: reposita est hæc spes mea in sinu meo. 018 JOB 019 028 Quare ergo nunc dicitis: Persequamur eum, et radicem verbi inveniamus contra eum? 018 JOB 019 029 Fugite ergo a facie gladii, quoniam ultor iniquitatum gladius est: et scitote esse judicium.] 018 JOB 020 001 Respondens autem Sophar Naamathites, dixit: 018 JOB 020 002 [Idcirco cogitationes meæ variæ succedunt sibi, et mens in diversa rapitur. 018 JOB 020 003 Doctrinam qua me arguis audiam, et spiritus intelligentiæ meæ respondebit mihi. 018 JOB 020 004 Hoc scio a principio, ex quo positus est homo super terram, 018 JOB 020 005 quod laus impiorum brevis sit, et gaudium hypocritæ ad instar puncti. 018 JOB 020 006 Si ascenderit usque ad cælum superbia ejus, et caput ejus nubes tetigerit, 018 JOB 020 007 quasi sterquilinium in fine perdetur, et qui eum viderant, dicent: Ubi est? 018 JOB 020 008 Velut somnium avolans non invenietur: transiet sicut visio nocturna. 018 JOB 020 009 Oculus qui eum viderat non videbit, neque ultra intuebitur eum locus suus. 018 JOB 020 010 Filii ejus atterentur egestate, et manus illius reddent ei dolorem suum. 018 JOB 020 011 Ossa ejus implebuntur vitiis adolescentiæ ejus, et cum eo in pulvere dormient. 018 JOB 020 012 Cum enim dulce fuerit in ore ejus malum, abscondet illud sub lingua sua. 018 JOB 020 013 Parcet illi, et non derelinquet illud, et celabit in gutture suo. 018 JOB 020 014 Panis ejus in utero illius vertetur in fel aspidum intrinsecus. 018 JOB 020 015 Divitias quas devoravit evomet, et de ventre illius extrahet eas Deus. 018 JOB 020 016 Caput aspidum suget, et occidet eum lingua viperæ. 018 JOB 020 017 (Non videat rivulos fluminis, torrentes mellis et butyri.) 018 JOB 020 018 Luet quæ fecit omnia, nec tamen consumetur: juxta multitudinem adinventionum suarum, sic et sustinebit. 018 JOB 020 019 Quoniam confringens nudavit pauperes: domum rapuit, et non ædificavit eam. 018 JOB 020 020 Nec est satiatus venter ejus: et cum habuerit quæ concupierat, possidere non poterit. 018 JOB 020 021 Non remansit de cibo ejus, et propterea nihil permanebit de bonis ejus. 018 JOB 020 022 Cum satiatus fuerit, arctabitur: æstuabit, et omnis dolor irruet super eum. 018 JOB 020 023 Utinam impleatur venter ejus, ut emittat in eum iram furoris sui, et pluat super illum bellum suum. 018 JOB 020 024 Fugiet arma ferrea, et irruet in arcum æreum. 018 JOB 020 025 Eductus, et egrediens de vagina sua, et fulgurans in amaritudine sua: vadent et venient super eum horribiles. 018 JOB 020 026 Omnes tenebræ absconditæ sunt in occultis ejus; devorabit eum ignis qui non succenditur: affligetur relictus in tabernaculo suo. 018 JOB 020 027 Revelabunt cæli iniquitatem ejus, et terra consurget adversus eum. 018 JOB 020 028 Apertum erit germen domus illius: detrahetur in die furoris Dei. 018 JOB 020 029 Hæc est pars hominis impii a Deo, et hæreditas verborum ejus a Domino.] 018 JOB 021 001 Respondens autem Job, dixit: 018 JOB 021 002 [Audite, quæso, sermones meos, et agite pœnitentiam. 018 JOB 021 003 Sustinete me, et ego loquar: et post mea, si videbitur, verba, ridete. 018 JOB 021 004 Numquid contra hominem disputatio mea est, ut merito non debeam contristari? 018 JOB 021 005 Attendite me et obstupescite, et superponite digitum ori vestro. 018 JOB 021 006 Et ego, quando recordatus fuero, pertimesco, et concutit carnem meam tremor. 018 JOB 021 007 Quare ergo impii vivunt, sublevati sunt, confortatique divitiis? 018 JOB 021 008 Semen eorum permanet coram eis: propinquorum turba et nepotum in conspectu eorum. 018 JOB 021 009 Domus eorum securæ sunt et pacatæ, et non est virga Dei super illos. 018 JOB 021 010 Bos eorum concepit, et non abortivit: vacca peperit, et non est privata fœtu suo. 018 JOB 021 011 Egrediuntur quasi greges parvuli eorum, et infantes eorum exultant lusibus. 018 JOB 021 012 Tenent tympanum et citharam, et gaudent ad sonitum organi. 018 JOB 021 013 Ducunt in bonis dies suos, et in puncto ad inferna descendunt. (Sheol h7585) 018 JOB 021 014 Qui dixerunt Deo: Recede a nobis, et scientiam viarum tuarum nolumus. 018 JOB 021 015 Quis est Omnipotens, ut serviamus ei? et quid nobis prodest si oraverimus illum? 018 JOB 021 016 Verumtamen quia non sunt in manu eorum bona sua, consilium impiorum longe sit a me. 018 JOB 021 017 Quoties lucerna impiorum extinguetur, et superveniet eis inundatio, et dolores dividet furoris sui? 018 JOB 021 018 Erunt sicut paleæ ante faciem venti, et sicut favilla quam turbo dispergit. 018 JOB 021 019 Deus servabit filiis illius dolorem patris, et cum reddiderit, tunc sciet. 018 JOB 021 020 Videbunt oculi ejus interfectionem suam, et de furore Omnipotentis bibet. 018 JOB 021 021 Quid enim ad eum pertinet de domo sua post se, et si numerus mensium ejus dimidietur? 018 JOB 021 022 Numquid Deus docebit quispiam scientiam, qui excelsos judicat? 018 JOB 021 023 Iste moritur robustus et sanus, dives et felix: 018 JOB 021 024 viscera ejus plena sunt adipe, et medullis ossa illius irrigantur: 018 JOB 021 025 alius vero moritur in amaritudine animæ absque ullis opibus: 018 JOB 021 026 et tamen simul in pulvere dormient, et vermes operient eos. 018 JOB 021 027 Certe novi cogitationes vestras, et sententias contra me iniquas. 018 JOB 021 028 Dicitis enim: Ubi est domus principis? et ubi tabernacula impiorum? 018 JOB 021 029 Interrogate quemlibet de viatoribus, et hæc eadem illum intelligere cognoscetis: 018 JOB 021 030 quia in diem perditionis servatur malus, et ad diem furoris ducetur. 018 JOB 021 031 Quis arguet coram eo viam ejus? et quæ fecit, quis reddet illi? 018 JOB 021 032 Ipse ad sepulchra ducetur, et in congerie mortuorum vigilabit. 018 JOB 021 033 Dulcis fuit glareis Cocyti, et post se omnem hominem trahet, et ante se innumerabiles. 018 JOB 021 034 Quomodo igitur consolamini me frustra, cum responsio vestra repugnare ostensa sit veritati?] 018 JOB 022 001 Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit: 018 JOB 022 002 [Numquid Deo potest comparari homo, etiam cum perfectæ fuerit scientiæ? 018 JOB 022 003 Quid prodest Deo, si justus fueris? aut quid ei confers, si immaculata fuerit via tua? 018 JOB 022 004 Numquid timens arguet te, et veniet tecum in judicium, 018 JOB 022 005 et non propter malitiam tuam plurimam, et infinitas iniquitates tuas? 018 JOB 022 006 Abstulisti enim pignus fratrum tuorum sine causa, et nudos spoliasti vestibus. 018 JOB 022 007 Aquam lasso non dedisti, et esurienti subtraxisti panem. 018 JOB 022 008 In fortitudine brachii tui possidebas terram, et potentissimus obtinebas eam. 018 JOB 022 009 Viduas dimisisti vacuas, et lacertos pupillorum comminuisti. 018 JOB 022 010 Propterea circumdatus es laqueis, et conturbat te formido subita. 018 JOB 022 011 Et putabas te tenebras non visurum, et impetu aquarum inundantium non oppressum iri? 018 JOB 022 012 an non cogitas quod Deus excelsior cælo sit, et super stellarum verticem sublimetur? 018 JOB 022 013 Et dicis: Quid enim novit Deus? et quasi per caliginem judicat. 018 JOB 022 014 Nubes latibulum ejus, nec nostra considerat, et circa cardines cæli perambulat. 018 JOB 022 015 Numquid semitam sæculorum custodire cupis, quam calcaverunt viri iniqui, 018 JOB 022 016 qui sublati sunt ante tempus suum, et fluvius subvertit fundamentum eorum? 018 JOB 022 017 Qui dicebant Deo: Recede a nobis: et quasi nihil posset facere Omnipotens, æstimabant eum, 018 JOB 022 018 cum ille implesset domos eorum bonis: quorum sententia procul sit a me. 018 JOB 022 019 Videbunt justi, et lætabuntur, et innocens subsannabit eos: 018 JOB 022 020 nonne succisa est erectio eorum? et reliquias eorum devoravit ignis? 018 JOB 022 021 Acquiesce igitur ei, et habeto pacem, et per hæc habebis fructus optimos. 018 JOB 022 022 Suscipe ex ore illius legem, et pone sermones ejus in corde tuo. 018 JOB 022 023 Si reversus fueris ad Omnipotentem, ædificaberis, et longe facies iniquitatem a tabernaculo tuo. 018 JOB 022 024 Dabit pro terra silicem, et pro silice torrentes aureos. 018 JOB 022 025 Eritque Omnipotens contra hostes tuos, et argentum coacervabitur tibi. 018 JOB 022 026 Tunc super Omnipotentem deliciis afflues, et elevabis ad Deum faciem tuam. 018 JOB 022 027 Rogabis eum, et exaudiet te, et vota tua reddes. 018 JOB 022 028 Decernes rem, et veniet tibi, et in viis tuis splendebit lumen. 018 JOB 022 029 Qui enim humiliatus fuerit, erit in gloria, et qui inclinaverit oculos, ipse salvabitur. 018 JOB 022 030 Salvabitur innocens: salvabitur autem in munditia manuum suarum.] 018 JOB 023 001 Respondens autem Job, ait: 018 JOB 023 002 [Nunc quoque in amaritudine est sermo meus, et manus plagæ meæ aggravata est super gemitum meum. 018 JOB 023 003 Quis mihi tribuat ut cognoscam et inveniam illum, et veniam usque ad solium ejus? 018 JOB 023 004 Ponam coram eo judicium, et os meum replebo increpationibus: 018 JOB 023 005 ut sciam verba quæ mihi respondeat, et intelligam quid loquatur mihi. 018 JOB 023 006 Nolo multa fortitudine contendat mecum, nec magnitudinis suæ mole me premat. 018 JOB 023 007 Proponat æquitatem contra me, et perveniat ad victoriam judicium meum. 018 JOB 023 008 Si ad orientem iero, non apparet; si ad occidentem, non intelligam eum. 018 JOB 023 009 Si ad sinistram, quid agam? non apprehendam eum; si me vertam ad dexteram, non videbo illum. 018 JOB 023 010 Ipse vero scit viam meam, et probavit me quasi aurum quod per ignem transit. 018 JOB 023 011 Vestigia ejus secutus est pes meus: viam ejus custodivi, et non declinavi ex ea. 018 JOB 023 012 A mandatis labiorum ejus non recessi, et in sinu meo abscondi verba oris ejus. 018 JOB 023 013 Ipse enim solus est, et nemo avertere potest cogitationem ejus: et anima ejus quodcumque voluit, hoc fecit. 018 JOB 023 014 Cum expleverit in me voluntatem suam, et alia multa similia præsto sunt ei. 018 JOB 023 015 Et idcirco a facie ejus turbatus sum, et considerans eum, timore sollicitor. 018 JOB 023 016 Deus mollivit cor meum, et Omnipotens conturbavit me. 018 JOB 023 017 Non enim perii propter imminentes tenebras, nec faciem meam operuit caligo.] 018 JOB 024 001 [Ab Omnipotente non sunt abscondita tempora: qui autem noverunt eum, ignorant dies illius. 018 JOB 024 002 Alii terminos transtulerunt; diripuerunt greges, et paverunt eos. 018 JOB 024 003 Asinum pupillorum abegerunt, et abstulerunt pro pignore bovem viduæ. 018 JOB 024 004 Subverterunt pauperum viam, et oppresserunt pariter mansuetos terræ. 018 JOB 024 005 Alii quasi onagri in deserto egrediuntur ad opus suum: vigilantes ad prædam, præparant panem liberis. 018 JOB 024 006 Agrum non suum demetunt, et vineam ejus, quem vi oppresserint, vindemiant. 018 JOB 024 007 Nudos dimittunt homines, indumenta tollentes, quibus non est operimentum in frigore: 018 JOB 024 008 quos imbres montium rigant, et non habentes velamen, amplexantur lapides. 018 JOB 024 009 Vim fecerunt deprædantes pupillos, et vulgum pauperem spoliaverunt. 018 JOB 024 010 Nudis et incedentibus absque vestitu, et esurientibus tulerunt spicas. 018 JOB 024 011 Inter acervos eorum meridiati sunt, qui calcatis torcularibus sitiunt. 018 JOB 024 012 De civitatibus fecerunt viros gemere, et anima vulneratorum clamavit: et Deus inultum abire non patitur. 018 JOB 024 013 Ipsi fuerunt rebelles lumini: nescierunt vias ejus, nec reversi sunt per semitas ejus. 018 JOB 024 014 Mane primo consurgit homicida; interficit egenum et pauperem: per noctem vero erit quasi fur. 018 JOB 024 015 Oculus adulteri observat caliginem, dicens: Non me videbit oculus: et operiet vultum suum. 018 JOB 024 016 Perfodit in tenebris domos, sicut in die condixerant sibi, et ignoraverunt lucem. 018 JOB 024 017 Si subito apparuerit aurora, arbitrantur umbram mortis: et sic in tenebris quasi in luce ambulant. 018 JOB 024 018 Levis est super faciem aquæ: maledicta sit pars ejus in terra, nec ambulet per viam vinearum. 018 JOB 024 019 Ad nimium calorem transeat ab aquis nivium, et usque ad inferos peccatum illius. (Sheol h7585) 018 JOB 024 020 Obliviscatur ejus misericordia; dulcedo illius vermes: non sit in recordatione, sed conteratur quasi lignum infructuosum. 018 JOB 024 021 Pavit enim sterilem quæ non parit, et viduæ bene non fecit. 018 JOB 024 022 Detraxit fortes in fortitudine sua, et cum steterit, non credet vitæ suæ. 018 JOB 024 023 Dedit ei Deus locum pœnitentiæ, et ille abutitur eo in superbiam: oculi autem ejus sunt in viis illius. 018 JOB 024 024 Elevati sunt ad modicum, et non subsistent: et humiliabuntur sicut omnia, et auferentur, et sicut summitates spicarum conterentur. 018 JOB 024 025 Quod si non est ita, quis me potest arguere esse mentitum, et ponere ante Deum verba mea?] 018 JOB 025 001 Respondens autem Baldad Suhites, dixit: 018 JOB 025 002 [Potestas et terror apud eum est, qui facit concordiam in sublimibus suis. 018 JOB 025 003 Numquid est numerus militum ejus? et super quem non surget lumen illius? 018 JOB 025 004 Numquid justificari potest homo comparatus Deo? aut apparere mundus natus de muliere? 018 JOB 025 005 Ecce luna etiam non splendet, et stellæ non sunt mundæ in conspectu ejus: 018 JOB 025 006 quanto magis homo putredo, et filius hominis vermis?] 018 JOB 026 001 Respondens autem Job dixit: 018 JOB 026 002 [Cujus adjutor es? numquid imbecillis? et sustentas brachium ejus qui non est fortis? 018 JOB 026 003 Cui dedisti consilium? forsitan illi qui non habet sapientiam: et prudentiam tuam ostendisti plurimam. 018 JOB 026 004 Quem docere voluisti? nonne eum qui fecit spiramentum? 018 JOB 026 005 Ecce gigantes gemunt sub aquis, et qui habitant cum eis. 018 JOB 026 006 Nudus est infernus coram illo, et nullum est operimentum perditioni. (Sheol h7585) 018 JOB 026 007 Qui extendit aquilonem super vacuum, et appendit terram super nihilum. 018 JOB 026 008 Qui ligat aquas in nubibus suis, ut non erumpant pariter deorsum. 018 JOB 026 009 Qui tenet vultum solii sui, et expandit super illud nebulam suam. 018 JOB 026 010 Terminum circumdedit aquis, usque dum finiantur lux et tenebræ. 018 JOB 026 011 Columnæ cæli contremiscunt, et pavent ad nutum ejus. 018 JOB 026 012 In fortitudine illius repente maria congregata sunt, et prudentia ejus percussit superbum. 018 JOB 026 013 Spiritus ejus ornavit cælos, et obstetricante manu ejus, eductus est coluber tortuosus. 018 JOB 026 014 Ecce hæc ex parte dicta sunt viarum ejus: et cum vix parvam stillam sermonis ejus audierimus, quis poterit tonitruum magnitudinis illius intueri?] 018 JOB 027 001 Addidit quoque Job, assumens parabolam suam, et dixit: 018 JOB 027 002 [Vivit Deus, qui abstulit judicium meum, et Omnipotens, qui ad amaritudinem adduxit animam meam. 018 JOB 027 003 Quia donec superest halitus in me, et spiritus Dei in naribus meis, 018 JOB 027 004 non loquentur labia mea iniquitatem, nec lingua mea meditabitur mendacium. 018 JOB 027 005 Absit a me ut justos vos esse judicem: donec deficiam, non recedam ab innocentia mea. 018 JOB 027 006 Justificationem meam, quam cœpi tenere, non deseram: neque enim reprehendit me cor meum in omni vita mea. 018 JOB 027 007 Sit ut impius, inimicus meus, et adversarius meus quasi iniquus. 018 JOB 027 008 Quæ est enim spes hypocritæ, si avare rapiat, et non liberet Deus animam ejus? 018 JOB 027 009 Numquid Deus audiet clamorem ejus, cum venerit super eum angustia? 018 JOB 027 010 aut poterit in Omnipotente delectari, et invocare Deum omni tempore? 018 JOB 027 011 Docebo vos per manum Dei quæ Omnipotens habeat, nec abscondam. 018 JOB 027 012 Ecce vos omnes nostis: et quid sine causa vana loquimini? 018 JOB 027 013 Hæc est pars hominis impii apud Deum, et hæreditas violentorum, quam ob Omnipotente suscipient. 018 JOB 027 014 Si multiplicati fuerint filii ejus, in gladio erunt, et nepotes ejus non saturabuntur pane: 018 JOB 027 015 qui reliqui fuerint ex eo sepelientur in interitu, et viduæ illius non plorabunt. 018 JOB 027 016 Si comportaverit quasi terram argentum, et sicut lutum præparaverit vestimenta: 018 JOB 027 017 præparabit quidem, sed justus vestietur illis, et argentum innocens dividet. 018 JOB 027 018 Ædificavit sicut tinea domum suam, et sicut custos fecit umbraculum. 018 JOB 027 019 Dives, cum dormierit, nihil secum auferet: aperiet oculos suos, et nihil inveniet. 018 JOB 027 020 Apprehendet eum quasi aqua inopia: nocte opprimet eum tempestas. 018 JOB 027 021 Tollet eum ventus urens, et auferet, et velut turbo rapiet eum de loco suo. 018 JOB 027 022 Et mittet super eum, et non parcet: de manu ejus fugiens fugiet. 018 JOB 027 023 Stringet super eum manus suas, et sibilabit super illum, intuens locum ejus.] 018 JOB 028 001 [Habet argentum venarum suarum principia, et auro locus est in quo conflatur. 018 JOB 028 002 Ferrum de terra tollitur, et lapis solutus calore in æs vertitur. 018 JOB 028 003 Tempus posuit tenebris, et universorum finem ipse considerat: lapidem quoque caliginis et umbram mortis. 018 JOB 028 004 Dividit torrens a populo peregrinante eos quos oblitus est pes egentis hominis, et invios. 018 JOB 028 005 Terra de qua oriebatur panis, in loco suo igni subversa est. 018 JOB 028 006 Locus sapphiri lapides ejus, et glebæ illius aurum. 018 JOB 028 007 Semitam ignoravit avis, nec intuitus est eam oculus vulturis. 018 JOB 028 008 Non calcaverunt eam filii institorum, nec pertransivit per eam leæna. 018 JOB 028 009 Ad silicem extendit manum suam: subvertit a radicibus montes. 018 JOB 028 010 In petris rivos excidit, et omne pretiosum vidit oculus ejus. 018 JOB 028 011 Profunda quoque fluviorum scrutatus est, et abscondita in lucem produxit. 018 JOB 028 012 Sapientia vero ubi invenitur? et quis est locus intelligentiæ? 018 JOB 028 013 Nescit homo pretium ejus, nec invenitur in terra suaviter viventium. 018 JOB 028 014 Abyssus dicit: Non est in me, et mare loquitur: Non est mecum. 018 JOB 028 015 Non dabitur aurum obrizum pro ea, nec appendetur argentum in commutatione ejus. 018 JOB 028 016 Non conferetur tinctis Indiæ coloribus, nec lapidi sardonycho pretiosissimo vel sapphiro. 018 JOB 028 017 Non adæquabitur ei aurum vel vitrum, nec commutabuntur pro ea vasa auri. 018 JOB 028 018 Excelsa et eminentia non memorabuntur comparatione ejus: trahitur autem sapientia de occultis. 018 JOB 028 019 Non adæquabitur ei topazius de Æthiopia, nec tincturæ mundissimæ componetur. 018 JOB 028 020 Unde ergo sapientia venit? et quis est locus intelligentiæ? 018 JOB 028 021 Abscondita est ab oculis omnium viventium: volucres quoque cæli latet. 018 JOB 028 022 Perditio et mors dixerunt: Auribus nostris audivimus famam ejus. 018 JOB 028 023 Deus intelligit viam ejus, et ipse novit locum illius. 018 JOB 028 024 Ipse enim fines mundi intuetur, et omnia quæ sub cælo sunt respicit. 018 JOB 028 025 Qui fecit ventis pondus, et aquas appendit in mensura. 018 JOB 028 026 Quando ponebat pluviis legem, et viam procellis sonantibus: 018 JOB 028 027 tunc vidit illam et enarravit, et præparavit, et investigavit. 018 JOB 028 028 Et dixit homini: Ecce timor Domini, ipsa est sapientia; et recedere a malo, intelligentia.] 018 JOB 029 001 Addidit quoque Job, assumens parabolam suam, et dixit: 018 JOB 029 002 [Quis mihi tribuat ut sim juxta menses pristinos, secundum dies quibus Deus custodiebat me? 018 JOB 029 003 Quando splendebat lucerna ejus super caput meum, et ad lumen ejus ambulabam in tenebris: 018 JOB 029 004 sicut fui in diebus adolescentiæ meæ, quando secreto Deus erat in tabernaculo meo: 018 JOB 029 005 quando erat Omnipotens mecum, et in circuitu meo pueri mei: 018 JOB 029 006 quando lavabam pedes meos butyro, et petra fundebat mihi rivos olei: 018 JOB 029 007 quando procedebam ad portam civitatis, et in platea parabant cathedram mihi. 018 JOB 029 008 Videbant me juvenes, et abscondebantur: et senes assurgentes stabant. 018 JOB 029 009 Principes cessabant loqui, et digitum superponebant ori suo. 018 JOB 029 010 Vocem suam cohibebant duces, et lingua eorum gutturi suo adhærebat. 018 JOB 029 011 Auris audiens beatificabat me, et oculus videns testimonium reddebat mihi: 018 JOB 029 012 eo quod liberassem pauperem vociferantem, et pupillum cui non esset adjutor. 018 JOB 029 013 Benedictio perituri super me veniebat, et cor viduæ consolatus sum. 018 JOB 029 014 Justitia indutus sum, et vestivi me, sicut vestimento et diademate, judicio meo. 018 JOB 029 015 Oculus fui cæco, et pes claudo. 018 JOB 029 016 Pater eram pauperum, et causam quam nesciebam diligentissime investigabam. 018 JOB 029 017 Conterebam molas iniqui, et de dentibus illius auferebam prædam. 018 JOB 029 018 Dicebamque: In nidulo meo moriar, et sicut palma multiplicabo dies. 018 JOB 029 019 Radix mea aperta est secus aquas, et ros morabitur in messione mea. 018 JOB 029 020 Gloria mea semper innovabitur, et arcus meus in manu mea instaurabitur. 018 JOB 029 021 Qui me audiebant, expectabant sententiam, et intenti tacebant ad consilium meum. 018 JOB 029 022 Verbis meis addere nihil audebant, et super illos stillabat eloquium meum. 018 JOB 029 023 Expectabant me sicut pluviam, et os suum aperiebant quasi ad imbrem serotinum. 018 JOB 029 024 Siquando ridebam ad eos, non credebant: et lux vultus mei non cadebat in terram. 018 JOB 029 025 Si voluissem ire ad eos, sedebam primus: cumque sederem quasi rex, circumstante exercitu, eram tamen mœrentium consolator.] 018 JOB 030 001 [Nunc autem derident me juniores tempore, quorum non dignabar patres ponere cum canibus gregis mei: 018 JOB 030 002 quorum virtus manuum mihi erat pro nihilo, et vita ipsa putabantur indigni: 018 JOB 030 003 egestate et fame steriles, qui rodebant in solitudine, squallentes calamitate et miseria. 018 JOB 030 004 Et mandebant herbas, et arborum cortices, et radix juniperorum erat cibus eorum: 018 JOB 030 005 qui de convallibus ista rapientes, cum singula reperissent, ad ea cum clamore currebant. 018 JOB 030 006 In desertis habitabant torrentium, et in cavernis terræ, vel super glaream: 018 JOB 030 007 qui inter hujuscemodi lætabantur, et esse sub sentibus delicias computabant: 018 JOB 030 008 filii stultorum et ignobilium, et in terra penitus non parentes. 018 JOB 030 009 Nunc in eorum canticum versus sum, et factus sum eis in proverbium. 018 JOB 030 010 Abominantur me, et longe fugiunt a me, et faciem meam conspuere non verentur. 018 JOB 030 011 Pharetram enim suam aperuit, et afflixit me, et frenum posuit in os meum. 018 JOB 030 012 Ad dexteram orientis calamitates meæ illico surrexerunt: pedes meos subverterunt, et oppresserunt quasi fluctibus semitis suis. 018 JOB 030 013 Dissipaverunt itinera mea; insidiati sunt mihi, et prævaluerunt: et non fuit qui ferret auxilium. 018 JOB 030 014 Quasi rupto muro, et aperta janua, irruerunt super me, et ad meas miserias devoluti sunt. 018 JOB 030 015 Redactus sum in nihilum: abstulisti quasi ventus desiderium meum, et velut nubes pertransiit salus mea. 018 JOB 030 016 Nunc autem in memetipso marcescit anima mea, et possident me dies afflictionis. 018 JOB 030 017 Nocte os meum perforatur doloribus, et qui me comedunt, non dormiunt. 018 JOB 030 018 In multitudine eorum consumitur vestimentum meum, et quasi capito tunicæ succinxerunt me. 018 JOB 030 019 Comparatus sum luto, et assimilatus sum favillæ et cineri. 018 JOB 030 020 Clamo ad te, et non exaudis me: sto, et non respicis me. 018 JOB 030 021 Mutatus es mihi in crudelem, et in duritia manus tuæ adversaris mihi. 018 JOB 030 022 Elevasti me, et quasi super ventum ponens; elisisti me valide. 018 JOB 030 023 Scio quia morti trades me, ubi constituta est domus omni viventi. 018 JOB 030 024 Verumtamen non ad consumptionem eorum emittis manum tuam: et si corruerint, ipse salvabis. 018 JOB 030 025 Flebam quondam super eo qui afflictus erat, et compatiebatur anima mea pauperi. 018 JOB 030 026 Expectabam bona, et venerunt mihi mala: præstolabar lucem, et eruperunt tenebræ. 018 JOB 030 027 Interiora mea efferbuerunt absque ulla requie: prævenerunt me dies afflictionis. 018 JOB 030 028 Mœrens incedebam sine furore; consurgens, in turba clamabam. 018 JOB 030 029 Frater fui draconum, et socius struthionum. 018 JOB 030 030 Cutis mea denigrata est super me, et ossa mea aruerunt præ caumate. 018 JOB 030 031 Versa est in luctum cithara mea, et organum meum in vocem flentium.] 018 JOB 031 001 [Pepigi fœdus cum oculis meis, ut ne cogitarem quidem de virgine. 018 JOB 031 002 Quam enim partem haberet in me Deus desuper, et hæreditatem Omnipotens de excelsis? 018 JOB 031 003 Numquid non perditio est iniquo, et alienatio operantibus injustitiam? 018 JOB 031 004 Nonne ipse considerat vias meas, et cunctos gressus meos dinumerat? 018 JOB 031 005 Si ambulavi in vanitate, et festinavit in dolo pes meus, 018 JOB 031 006 appendat me in statera justa, et sciat Deus simplicitatem meam. 018 JOB 031 007 Si declinavit gressus meus de via, et si secutum est oculos meos cor meum, et si manibus meis adhæsit macula, 018 JOB 031 008 seram, et alius comedat, et progenies mea eradicetur. 018 JOB 031 009 Si deceptum est cor meum super muliere, et si ad ostium amici mei insidiatus sum, 018 JOB 031 010 scortum alterius sit uxor mea, et super illam incurventur alii. 018 JOB 031 011 Hoc enim nefas est, et iniquitas maxima. 018 JOB 031 012 Ignis est usque ad perditionem devorans, et omnia eradicans genimina. 018 JOB 031 013 Si contempsi subire judicium cum servo meo et ancilla mea, cum disceptarent adversum me: 018 JOB 031 014 quid enim faciam cum surrexerit ad judicandum Deus? et cum quæsierit, quid respondebo illi? 018 JOB 031 015 Numquid non in utero fecit me, qui et illum operatus est, et formavit me in vulva unus? 018 JOB 031 016 Si negavi quod volebant pauperibus, et oculos viduæ expectare feci; 018 JOB 031 017 si comedi buccellam meam solus, et non comedit pupillus ex ea 018 JOB 031 018 (quia ab infantia mea crevit mecum miseratio, et de utero matris meæ egressa est mecum); 018 JOB 031 019 si despexi pereuntem, eo quod non habuerit indumentum, et absque operimento pauperem; 018 JOB 031 020 si non benedixerunt mihi latera ejus, et de velleribus ovium mearum calefactus est; 018 JOB 031 021 si levavi super pupillum manum meam, etiam cum viderem me in porta superiorem: 018 JOB 031 022 humerus meus a junctura sua cadat, et brachium meum cum suis ossibus confringatur. 018 JOB 031 023 Semper enim quasi tumentes super me fluctus timui Deum, et pondus ejus ferre non potui. 018 JOB 031 024 Si putavi aurum robur meum, et obrizo dixi: Fiducia mea; 018 JOB 031 025 si lætatus sum super multis divitiis meis, et quia plurima reperit manus mea; 018 JOB 031 026 si vidi solem cum fulgeret, et lunam incedentem clare, 018 JOB 031 027 et lætatum est in abscondito cor meum, et osculatus sum manum meam ore meo: 018 JOB 031 028 quæ est iniquitas maxima, et negatio contra Deum altissimum. 018 JOB 031 029 Si gavisus sum ad ruinam ejus qui me oderat, et exsultavi quod invenisset eum malum: 018 JOB 031 030 non enim dedi ad peccandum guttur meum, ut expeterem maledicens animam ejus. 018 JOB 031 031 Si non dixerunt viri tabernaculi mei: Quis det de carnibus ejus, ut saturemur? 018 JOB 031 032 foris non mansit peregrinus: ostium meum viatori patuit. 018 JOB 031 033 Si abscondi quasi homo peccatum meum, et celavi in sinu meo iniquitatem meam; 018 JOB 031 034 si expavi ad multitudinem nimiam, et despectio propinquorum terruit me: et non magis tacui, nec egressus sum ostium. 018 JOB 031 035 Quis mihi tribuat auditorem, ut desiderium meum audiat Omnipotens, et librum scribat ipse qui judicat, 018 JOB 031 036 ut in humero meo portem illum, et circumdem illum quasi coronam mihi? 018 JOB 031 037 Per singulos gradus meos pronuntiabo illum, et quasi principi offeram eum. 018 JOB 031 038 Si adversum me terra mea clamat, et cum ipsa sulci ejus deflent: 018 JOB 031 039 si fructus ejus comedi absque pecunia, et animam agricolarum ejus afflixi: 018 JOB 031 040 pro frumento oriatur mihi tribulus, et pro hordeo spina.] Finita sunt verba Job. 018 JOB 032 001 Omiserunt autem tres viri isti respondere Job, eo quod justus sibi videretur. 018 JOB 032 002 Et iratus indignatusque est Eliu filius Barachel Buzites, de cognatione Ram: iratus est autem adversum Job, eo quod justum se esse diceret coram Deo. 018 JOB 032 003 Porro adversum amicos ejus indignatus est, eo quod non invenissent responsionem rationabilem, sed tantummodo condemnassent Job. 018 JOB 032 004 Igitur Eliu expectavit Job loquentem, eo quod seniores essent qui loquebantur. 018 JOB 032 005 Cum autem vidisset quod tres respondere non potuissent, iratus est vehementer. 018 JOB 032 006 Respondensque Eliu filius Barachel Buzites, dixit: [Junior sum tempore, vos autem antiquiores: idcirco, demisso capite, veritus sum vobis indicare meam sententiam. 018 JOB 032 007 Sperabam enim quod ætas prolixior loqueretur, et annorum multitudo doceret sapientiam. 018 JOB 032 008 Sed, ut video, spiritus est in hominibus, et inspiratio Omnipotentis dat intelligentiam. 018 JOB 032 009 Non sunt longævi sapientes, nec senes intelligunt judicium. 018 JOB 032 010 Ideo dicam: Audite me: ostendam vobis etiam ego meam sapientiam. 018 JOB 032 011 Expectavi enim sermones vestros; audivi prudentiam vestram, donec disceptaremini sermonibus; 018 JOB 032 012 et donec putabam vos aliquid dicere, considerabam: sed, ut video, non est qui possit arguere Job, et respondere ex vobis sermonibus ejus. 018 JOB 032 013 Ne forte dicatis: Invenimus sapientiam: Deus projecit eum, non homo. 018 JOB 032 014 Nihil locutus est mihi: et ego non secundum sermones vestros respondebo illi. 018 JOB 032 015 Extimuerunt, nec responderunt ultra, abstuleruntque a se eloquia. 018 JOB 032 016 Quoniam igitur expectavi, et non sunt locuti: steterunt, nec ultra responderunt: 018 JOB 032 017 respondebo et ego partem meam, et ostendam scientiam meam. 018 JOB 032 018 Plenus sum enim sermonibus, et coarctat me spiritus uteri mei. 018 JOB 032 019 En venter meus quasi mustum absque spiraculo, quod lagunculas novas disrumpit. 018 JOB 032 020 Loquar, et respirabo paululum: aperiam labia mea, et respondebo. 018 JOB 032 021 Non accipiam personam viri, et Deum homini non æquabo. 018 JOB 032 022 Nescio enim quamdiu subsistam, et si post modicum tollat me factor meus.] 018 JOB 033 001 [Audi igitur, Job, eloquia mea, et omnes sermones meos ausculta. 018 JOB 033 002 Ecce aperui os meum: loquatur lingua mea in faucibus meis. 018 JOB 033 003 Simplici corde meo sermones mei, et sententiam puram labia mea loquentur. 018 JOB 033 004 Spiritus Dei fecit me, et spiraculum Omnipotentis vivificavit me. 018 JOB 033 005 Si potes, responde mihi, et adversus faciem meam consiste. 018 JOB 033 006 Ecce, et me sicut et te fecit Deus, et de eodem luto ego quoque formatus sum. 018 JOB 033 007 Verumtamen miraculum meum non te terreat, et eloquentia mea non sit tibi gravis. 018 JOB 033 008 Dixisti ergo in auribus meis, et vocem verborum tuorum audivi: 018 JOB 033 009 Mundus sum ego, et absque delicto: immaculatus, et non est iniquitas in me. 018 JOB 033 010 Quia querelas in me reperit, ideo arbitratus est me inimicum sibi. 018 JOB 033 011 Posuit in nervo pedes meos; custodivit omnes semitas meas. 018 JOB 033 012 Hoc est ergo in quo non es justificatus: respondebo tibi, quia major sit Deus homine. 018 JOB 033 013 Adversus eum contendis, quod non ad omnia verba responderit tibi? 018 JOB 033 014 Semel loquitur Deus, et secundo idipsum non repetit. 018 JOB 033 015 Per somnium, in visione nocturna, quando irruit sopor super homines, et dormiunt in lectulo, 018 JOB 033 016 tunc aperit aures virorum, et erudiens eos instruit disciplina, 018 JOB 033 017 ut avertat hominem ab his quæ facit, et liberet eum de superbia, 018 JOB 033 018 eruens animam ejus a corruptione, et vitam illius ut non transeat in gladium. 018 JOB 033 019 Increpat quoque per dolorem in lectulo, et omnia ossa ejus marcescere facit. 018 JOB 033 020 Abominabilis ei fit in vita sua panis, et animæ illius cibus ante desiderabilis. 018 JOB 033 021 Tabescet caro ejus, et ossa, quæ tecta fuerant, nudabuntur. 018 JOB 033 022 Appropinquavit corruptioni anima ejus, et vita illius mortiferis. 018 JOB 033 023 Si fuerit pro eo angelus loquens, unus de millibus, ut annuntiet hominis æquitatem, 018 JOB 033 024 miserebitur ejus, et dicet: Libera eum, ut non descendat in corruptionem: inveni in quo ei propitier. 018 JOB 033 025 Consumpta est caro ejus a suppliciis: revertatur ad dies adolescentiæ suæ. 018 JOB 033 026 Deprecabitur Deum, et placabilis ei erit: et videbit faciem ejus in jubilo, et reddet homini justitiam suam. 018 JOB 033 027 Respiciet homines, et dicet: Peccavi, et vere deliqui, et ut eram dignus, non recepi. 018 JOB 033 028 Liberavit animam suam, ne pergeret in interitum, sed vivens lucem videret. 018 JOB 033 029 Ecce hæc omnia operatur Deus tribus vicibus per singulos, 018 JOB 033 030 ut revocet animas eorum a corruptione, et illuminet luce viventium. 018 JOB 033 031 Attende, Job, et audi me: et tace, dum ego loquor. 018 JOB 033 032 Si autem habes quod loquaris, responde mihi: loquere, volo enim te apparere justum. 018 JOB 033 033 Quod si non habes, audi me: tace, et docebo te sapientiam.] 018 JOB 034 001 Pronuntians itaque Eliu, etiam hæc locutus est: 018 JOB 034 002 [Audite, sapientes, verba mea: et eruditi, auscultate me. 018 JOB 034 003 Auris enim verba probat, et guttur escas gustu dijudicat. 018 JOB 034 004 Judicium eligamus nobis, et inter nos videamus quid sit melius. 018 JOB 034 005 Quia dixit Job: Justus sum, et Deus subvertit judicium meum. 018 JOB 034 006 In judicando enim me mendacium est: violenta sagitta mea absque ullo peccato. 018 JOB 034 007 Quis est vir ut est Job, qui bibit subsannationem quasi aquam: 018 JOB 034 008 qui graditur cum operantibus iniquitatem, et ambulat cum viris impiis? 018 JOB 034 009 Dixit enim: Non placebit vir Deo, etiam si cucurrerit cum eo. 018 JOB 034 010 Ideo, viri cordati, audite me: absit a Deo impietas, et ab Omnipotente iniquitas. 018 JOB 034 011 Opus enim hominis reddet ei, et juxta vias singulorum restituet eis. 018 JOB 034 012 Vere enim Deus non condemnabit frustra, nec Omnipotens subvertet judicium. 018 JOB 034 013 Quem constituit alium super terram? aut quem posuit super orbem quem fabricatus est? 018 JOB 034 014 Si direxerit ad eum cor suum, spiritum illius et flatum ad se trahet. 018 JOB 034 015 Deficiet omnis caro simul, et homo in cinerem revertetur. 018 JOB 034 016 Si habes ergo intellectum, audi quod dicitur, et ausculta vocem eloquii mei: 018 JOB 034 017 numquid qui non amat judicium sanari potest? et quomodo tu eum qui justus est in tantum condemnas? 018 JOB 034 018 Qui dicit regi: Apostata; qui vocat duces impios; 018 JOB 034 019 qui non accipit personas principum, nec cognovit tyrannum cum disceptaret contra pauperem: opus enim manuum ejus sunt universi. 018 JOB 034 020 Subito morientur, et in media nocte turbabuntur populi: et pertransibunt, et auferent violentum absque manu. 018 JOB 034 021 Oculi enim ejus super vias hominum, et omnes gressus eorum considerat. 018 JOB 034 022 Non sunt tenebræ, et non est umbra mortis, ut abscondantur ibi qui operantur iniquitatem, 018 JOB 034 023 neque enim ultra in hominis potestate est, ut veniat ad Deum in judicium. 018 JOB 034 024 Conteret multos, et innumerabiles, et stare faciet alios pro eis. 018 JOB 034 025 Novit enim opera eorum, et idcirco inducet noctem, et conterentur. 018 JOB 034 026 Quasi impios percussit eos in loco videntium: 018 JOB 034 027 qui quasi de industria recesserunt ab eo, et omnes vias ejus intelligere noluerunt: 018 JOB 034 028 ut pervenire facerent ad eum clamorem egeni, et audiret vocem pauperum. 018 JOB 034 029 Ipso enim concedente pacem, quis est qui condemnet? ex quo absconderit vultum, quis est qui contempletur eum, et super gentes, et super omnes homines? 018 JOB 034 030 Qui regnare facit hominem hypocritam propter peccata populi. 018 JOB 034 031 Quia ergo ego locutus sum ad Deum, te quoque non prohibebo. 018 JOB 034 032 Si erravi, tu doce me; si iniquitatem locutus sum, ultra non addam. 018 JOB 034 033 Numquid a te Deus expetit eam, quia displicuit tibi? tu enim cœpisti loqui, et non ego: quod si quid nosti melius, loquere. 018 JOB 034 034 Viri intelligentes loquantur mihi, et vir sapiens audiat me. 018 JOB 034 035 Job autem stulte locutus est, et verba illius non sonant disciplinam. 018 JOB 034 036 Pater mi, probetur Job usque ad finem: ne desinas ab homine iniquitatis: 018 JOB 034 037 quia addit super peccata sua blasphemiam, inter nos interim constringatur: et tunc ad judicium provocet sermonibus suis Deum.] 018 JOB 035 001 Igitur Eliu hæc rursum locutus est: 018 JOB 035 002 [Numquid æqua tibi videtur tua cogitatio, ut diceres: Justior sum Deo? 018 JOB 035 003 Dixisti enim: Non tibi placet quod rectum est: vel quid tibi proderit, si ego peccavero? 018 JOB 035 004 Itaque ego respondebo sermonibus tuis, et amicis tuis tecum. 018 JOB 035 005 Suspice cælum, et intuere: et contemplare æthera quod altior te sit. 018 JOB 035 006 Si peccaveris, quid ei nocebis? et si multiplicatæ fuerint iniquitates tuæ, quid facies contra eum? 018 JOB 035 007 Porro si juste egeris, quid donabis ei? aut quid de manu tua accipiet? 018 JOB 035 008 Homini qui similis tui est, nocebit impietas tua: et filium hominis adjuvabit justitia tua. 018 JOB 035 009 Propter multitudinem calumniatorum clamabunt, et ejulabunt propter vim brachii tyrannorum. 018 JOB 035 010 Et non dixit: Ubi est Deus qui fecit me, qui dedit carmina in nocte; 018 JOB 035 011 qui docet nos super jumenta terræ, et super volucres cæli erudit nos? 018 JOB 035 012 Ibi clamabunt, et non exaudiet, propter superbiam malorum. 018 JOB 035 013 Non ergo frustra audiet Deus, et Omnipotens causas singulorum intuebitur. 018 JOB 035 014 Etiam cum dixeris: Non considerat: judicare coram illo, et expecta eum. 018 JOB 035 015 Nunc enim non infert furorem suum, nec ulciscitur scelus valde. 018 JOB 035 016 Ergo Job frustra aperit os suum, et absque scientia verba multiplicat.] 018 JOB 036 001 Addens quoque Eliu, hæc locutus est: 018 JOB 036 002 [Sustine me paululum, et indicabo tibi: adhuc enim habeo quod pro Deo loquar. 018 JOB 036 003 Repetam scientiam meam a principio, et operatorem meum probabo justum. 018 JOB 036 004 Vere enim absque mendacio sermones mei, et perfecta scientia probabitur tibi. 018 JOB 036 005 Deus potentes non abjicit, cum et ipse sit potens: 018 JOB 036 006 sed non salvat impios, et judicium pauperibus tribuit. 018 JOB 036 007 Non auferet a justo oculos suos: et reges in solio collocat in perpetuum, et illi eriguntur. 018 JOB 036 008 Et si fuerint in catenis, et vinciantur funibus paupertatis, 018 JOB 036 009 indicabit eis opera eorum, et scelera eorum, quia violenti fuerunt. 018 JOB 036 010 Revelabit quoque aurem eorum, ut corripiat: et loquetur, ut revertantur ab iniquitate. 018 JOB 036 011 Si audierint et observaverint, complebunt dies suos in bono, et annos suos in gloria: 018 JOB 036 012 si autem non audierint, transibunt per gladium, et consumentur in stultitia. 018 JOB 036 013 Simulatores et callidi provocant iram Dei, neque clamabunt cum vincti fuerint. 018 JOB 036 014 Morietur in tempestate anima eorum, et vita eorum inter effeminatos. 018 JOB 036 015 Eripiet de angustia sua pauperem, et revelabit in tribulatione aurem ejus. 018 JOB 036 016 Igitur salvabit te de ore angusto latissime, et non habente fundamentum subter se: requies autem mensæ tuæ erit plena pinguedine. 018 JOB 036 017 Causa tua quasi impii judicata est: causam judiciumque recipies. 018 JOB 036 018 Non te ergo superet ira ut aliquem opprimas: nec multitudo donorum inclinet te. 018 JOB 036 019 Depone magnitudinem tuam absque tribulatione, et omnes robustos fortitudine. 018 JOB 036 020 Ne protrahas noctem, ut ascendant populi pro eis. 018 JOB 036 021 Cave ne declines ad iniquitatem: hanc enim cœpisti sequi post miseriam. 018 JOB 036 022 Ecce Deus excelsus in fortitudine sua, et nullus ei similis in legislatoribus. 018 JOB 036 023 Quis poterit scrutari vias ejus? aut quis potest ei dicere: Operatus es iniquitatem? 018 JOB 036 024 Memento quod ignores opus ejus, de quo cecinerunt viri. 018 JOB 036 025 Omnes homines vident eum: unusquisque intuetur procul. 018 JOB 036 026 Ecce Deus magnus vincens scientiam nostram: numerus annorum ejus inæstimabilis. 018 JOB 036 027 Qui aufert stillas pluviæ, et effundit imbres ad instar gurgitum, 018 JOB 036 028 qui de nubibus fluunt quæ prætexunt cuncta desuper. 018 JOB 036 029 Si voluerit extendere nubes quasi tentorium suum, 018 JOB 036 030 et fulgurare lumine suo desuper, cardines quoque maris operiet. 018 JOB 036 031 Per hæc enim judicat populos, et dat escas multis mortalibus. 018 JOB 036 032 In manibus abscondit lucem, et præcepit ei ut rursus adveniat. 018 JOB 036 033 Annuntiat de ea amico suo, quod possessio ejus sit, et ad eam possit ascendere.] 018 JOB 037 001 [Super hoc expavit cor meum, et emotum est de loco suo. 018 JOB 037 002 Audite auditionem in terrore vocis ejus, et sonum de ore illius procedentem. 018 JOB 037 003 Subter omnes cælos ipse considerat, et lumen illius super terminos terræ. 018 JOB 037 004 Post eum rugiet sonitus; tonabit voce magnitudinis suæ: et non investigabitur, cum audita fuerit vox ejus. 018 JOB 037 005 Tonabit Deus in voce sua mirabiliter, qui facit magna et inscrutabilia; 018 JOB 037 006 qui præcipit nivi ut descendat in terram, et hiemis pluviis, et imbri fortitudinis suæ; 018 JOB 037 007 qui in manu omnium hominum signat, ut noverint singuli opera sua. 018 JOB 037 008 Ingredietur bestia latibulum, et in antro suo morabitur. 018 JOB 037 009 Ab interioribus egredietur tempestas, et ab Arcturo frigus. 018 JOB 037 010 Flante Deo, concrescit gelu, et rursum latissimæ funduntur aquæ. 018 JOB 037 011 Frumentum desiderat nubes, et nubes spargunt lumen suum. 018 JOB 037 012 Quæ lustrant per circuitum, quocumque eas voluntas gubernantis duxerit, ad omne quod præceperit illis super faciem orbis terrarum: 018 JOB 037 013 sive in una tribu, sive in terra sua, sive in quocumque loco misericordiæ suæ eas jusserit inveniri. 018 JOB 037 014 Ausculta hæc, Job: sta, et considera mirabilia Dei. 018 JOB 037 015 Numquid scis quando præceperit Deus pluviis, ut ostenderent lucem nubium ejus? 018 JOB 037 016 Numquid nosti semitas nubium magnas, et perfectas scientias? 018 JOB 037 017 Nonne vestimenta tua calida sunt, cum perflata fuerit terra austro? 018 JOB 037 018 Tu forsitan cum eo fabricatus es cælos, qui solidissimi quasi ære fusi sunt. 018 JOB 037 019 Ostende nobis quid dicamus illi: nos quippe involvimur tenebris. 018 JOB 037 020 Quis narrabit ei quæ loquor? etiam si locutus fuerit homo, devorabitur. 018 JOB 037 021 At nunc non vident lucem: subito aër cogetur in nubes, et ventus transiens fugabit eas. 018 JOB 037 022 Ab aquilone aurum venit, et ad Deum formidolosa laudatio. 018 JOB 037 023 Digne eum invenire non possumus: magnus fortitudine, et judicio, et justitia: et enarrari non potest. 018 JOB 037 024 Ideo timebunt eum viri, et non audebunt contemplari omnes qui sibi videntur esse sapientes.] 018 JOB 038 001 Respondens autem Dominus Job de turbine, dixit: 018 JOB 038 002 [Quis est iste involvens sententias sermonibus imperitis? 018 JOB 038 003 Accinge sicut vir lumbos tuos: interrogabo te, et responde mihi. 018 JOB 038 004 Ubi eras quando ponebam fundamenta terræ? indica mihi, si habes intelligentiam. 018 JOB 038 005 Quis posuit mensuras ejus, si nosti? vel quis tetendit super eam lineam? 018 JOB 038 006 Super quo bases illius solidatæ sunt? aut quis demisit lapidem angularem ejus, 018 JOB 038 007 cum me laudarent simul astra matutina, et jubilarent omnes filii Dei? 018 JOB 038 008 Quis conclusit ostiis mare, quando erumpebat quasi de vulva procedens; 018 JOB 038 009 cum ponerem nubem vestimentum ejus, et caligine illud quasi pannis infantiæ obvolverem? 018 JOB 038 010 Circumdedi illud terminis meis, et posui vectem et ostia, 018 JOB 038 011 et dixi: Usque huc venies, et non procedes amplius, et hic confringes tumentes fluctus tuos. 018 JOB 038 012 Numquid post ortum tuum præcepisti diluculo, et ostendisti auroræ locum suum? 018 JOB 038 013 Et tenuisti concutiens extrema terræ, et excussisti impios ex ea? 018 JOB 038 014 Restituetur ut lutum signaculum, et stabit sicut vestimentum: 018 JOB 038 015 auferetur ab impiis lux sua, et brachium excelsum confringetur. 018 JOB 038 016 Numquid ingressus es profunda maris, et in novissimis abyssi deambulasti? 018 JOB 038 017 Numquid apertæ sunt tibi portæ mortis, et ostia tenebrosa vidisti? 018 JOB 038 018 Numquid considerasti latitudinem terræ? indica mihi, si nosti, omnia: 018 JOB 038 019 in qua via lux habitet, et tenebrarum quis locus sit: 018 JOB 038 020 ut ducas unumquodque ad terminos suos, et intelligas semitas domus ejus. 018 JOB 038 021 Sciebas tunc quod nasciturus esses, et numerum dierum tuorum noveras? 018 JOB 038 022 Numquid ingressus es thesauros nivis, aut thesauros grandinis aspexisti, 018 JOB 038 023 quæ præparavi in tempus hostis, in diem pugnæ et belli? 018 JOB 038 024 Per quam viam spargitur lux, dividitur æstus super terram? 018 JOB 038 025 Quis dedit vehementissimo imbri cursum, et viam sonantis tonitrui, 018 JOB 038 026 ut plueret super terram absque homine in deserto, ubi nullus mortalium commoratur; 018 JOB 038 027 ut impleret inviam et desolatam, et produceret herbas virentes? 018 JOB 038 028 Quis est pluviæ pater? vel quis genuit stillas roris? 018 JOB 038 029 De cujus utero egressa est glacies? et gelu de cælo quis genuit? 018 JOB 038 030 In similitudinem lapidis aquæ durantur, et superficies abyssi constringitur. 018 JOB 038 031 Numquid conjungere valebis micantes stellas Pleiadas, aut gyrum Arcturi poteris dissipare? 018 JOB 038 032 Numquid producis luciferum in tempore suo, et vesperum super filios terræ consurgere facis? 018 JOB 038 033 Numquid nosti ordinem cæli, et pones rationem ejus in terra? 018 JOB 038 034 Numquid elevabis in nebula vocem tuam, et impetus aquarum operiet te? 018 JOB 038 035 Numquid mittes fulgura, et ibunt, et revertentia dicent tibi: Adsumus? 018 JOB 038 036 Quis posuit in visceribus hominis sapientiam? vel quis dedit gallo intelligentiam? 018 JOB 038 037 Quis enarrabit cælorum rationem? et concentum cæli quis dormire faciet? 018 JOB 038 038 Quando fundebatur pulvis in terra, et glebæ compingebantur? 018 JOB 038 039 Numquid capies leænæ prædam, et animam catulorum ejus implebis, 018 JOB 038 040 quando cubant in antris, et in specubus insidiantur? 018 JOB 038 041 Quis præparat corvo escam suam, quando pulli ejus clamant ad Deum, vagantes, eo quod non habeant cibos?] 018 JOB 039 001 [Numquid nosti tempus partus ibicum in petris, vel parturientes cervas observasti? 018 JOB 039 002 Dinumerasti menses conceptus earum, et scisti tempus partus earum? 018 JOB 039 003 Incurvantur ad fœtum, et pariunt, et rugitus emittunt. 018 JOB 039 004 Separantur filii earum, et pergunt ad pastum: egrediuntur, et non revertuntur ad eas. 018 JOB 039 005 Quis dimisit onagrum liberum, et vincula ejus quis solvit? 018 JOB 039 006 cui dedi in solitudine domum, et tabernacula ejus in terra salsuginis. 018 JOB 039 007 Contemnit multitudinem civitatis: clamorem exactoris non audit. 018 JOB 039 008 Circumspicit montes pascuæ suæ, et virentia quæque perquirit. 018 JOB 039 009 Numquid volet rhinoceros servire tibi, aut morabitur ad præsepe tuum? 018 JOB 039 010 Numquid alligabis rhinocerota ad arandum loro tuo, aut confringet glebas vallium post te? 018 JOB 039 011 Numquid fiduciam habebis in magna fortitudine ejus, et derelinques ei labores tuos? 018 JOB 039 012 Numquid credes illi quod sementem reddat tibi, et aream tuam congreget? 018 JOB 039 013 Penna struthionis similis est pennis herodii et accipitris. 018 JOB 039 014 Quando derelinquit ova sua in terra, tu forsitan in pulvere calefacies ea? 018 JOB 039 015 Obliviscitur quod pes conculcet ea, aut bestia agri conterat. 018 JOB 039 016 Duratur ad filios suos, quasi non sint sui: frustra laboravit, nullo timore cogente. 018 JOB 039 017 Privavit enim eam Deus sapientia, nec dedit illi intelligentiam. 018 JOB 039 018 Cum tempus fuerit, in altum alas erigit: deridet equum et ascensorem ejus. 018 JOB 039 019 Numquid præbebis equo fortitudinem, aut circumdabis collo ejus hinnitum? 018 JOB 039 020 Numquid suscitabis eum quasi locustas? gloria narium ejus terror. 018 JOB 039 021 Terram ungula fodit; exultat audacter: in occursum pergit armatis. 018 JOB 039 022 Contemnit pavorem, nec cedit gladio. 018 JOB 039 023 Super ipsum sonabit pharetra; vibrabit hasta et clypeus: 018 JOB 039 024 fervens et fremens sorbet terram, nec reputat tubæ sonare clangorem. 018 JOB 039 025 Ubi audierit buccinam, dicit: Vah! procul odoratur bellum: exhortationem ducum, et ululatum exercitus. 018 JOB 039 026 Numquid per sapientiam tuam plumescit accipiter, expandens alas suas ad austrum? 018 JOB 039 027 Numquid ad præceptum tuum elevabitur aquila, et in arduis ponet nidum suum? 018 JOB 039 028 In petris manet, et in præruptis silicibus commoratur, atque inaccessis rupibus. 018 JOB 039 029 Inde contemplatur escam, et de longe oculi ejus prospiciunt. 018 JOB 039 030 Pulli ejus lambent sanguinem: et ubicumque cadaver fuerit, statim adest.] 018 JOB 040 001 Et adjecit Dominus, et locutus est ad Job: 018 JOB 040 002 [Numquid qui contendit cum Deo, tam facile conquiescit? utique qui arguit Deum, debet respondere ei.] 018 JOB 040 003 Respondens autem Job Domino, dixit: 018 JOB 040 004 [Qui leviter locutus sum, respondere quid possum? manum meam ponam super os meum. 018 JOB 040 005 Unum locutus sum, quod utinam non dixissem: et alterum, quibus ultra non addam.] 018 JOB 040 006 Respondens autem Dominus Job de turbine, dixit: 018 JOB 040 007 [Accinge sicut vir lumbos tuos: interrogabo te, et indica mihi. 018 JOB 040 008 Numquid irritum facies judicium meum, et condemnabis me, ut tu justificeris? 018 JOB 040 009 Et si habes brachium sicut Deus? et si voce simili tonas? 018 JOB 040 010 Circumda tibi decorem, et in sublime erigere, et esto gloriosus, et speciosis induere vestibus. 018 JOB 040 011 Disperge superbos in furore tuo, et respiciens omnem arrogantem humilia. 018 JOB 040 012 Respice cunctos superbos, et confunde eos, et contere impios in loco suo. 018 JOB 040 013 Absconde eos in pulvere simul, et facies eorum demerge in foveam. 018 JOB 040 014 Et ego confitebor quod salvare te possit dextera tua. 018 JOB 040 015 Ecce behemoth quem feci tecum, fœnum quasi bos comedet. 018 JOB 040 016 Fortitudo ejus in lumbis ejus, et virtus illius in umbilico ventris ejus. 018 JOB 040 017 Stringit caudam suam quasi cedrum; nervi testiculorum ejus perplexi sunt. 018 JOB 040 018 Ossa ejus velut fistulæ æris; cartilago illius quasi laminæ ferreæ. 018 JOB 040 019 Ipse est principium viarum Dei: qui fecit eum applicabit gladium ejus. 018 JOB 040 020 Huic montes herbas ferunt: omnes bestiæ agri ludent ibi. 018 JOB 040 021 Sub umbra dormit in secreto calami, et in locis humentibus. 018 JOB 040 022 Protegunt umbræ umbram ejus: circumdabunt eum salices torrentis. 018 JOB 040 023 Ecce absorbebit fluvium, et non mirabitur, et habet fiduciam quod influat Jordanis in os ejus. 018 JOB 040 024 In oculis ejus quasi hamo capiet eum, et in sudibus perforabit nares ejus. 018 JOB 041 001 An extrahere poteris Leviathan hamo, et fune ligabis linguam ejus? 018 JOB 041 002 Numquid pones circulum in naribus ejus, aut armilla perforabis maxillam ejus? 018 JOB 041 003 Numquid multiplicabit ad te preces, aut loquetur tibi mollia? 018 JOB 041 004 Numquid feriet tecum pactum, et accipies eum servum sempiternum? 018 JOB 041 005 Numquid illudes ei quasi avi, aut ligabis eum ancillis tuis? 018 JOB 041 006 Concident eum amici? divident illum negotiatores? 018 JOB 041 007 Numquid implebis sagenas pelle ejus, et gurgustium piscium capite illius? 018 JOB 041 008 Pone super eum manum tuam: memento belli, nec ultra addas loqui. 018 JOB 041 009 Ecce spes ejus frustrabitur eum, et videntibus cunctis præcipitabitur.] 018 JOB 041 010 [Non quasi crudelis suscitabo eum: quis enim resistere potest vultui meo? 018 JOB 041 011 Quis ante dedit mihi, ut reddam ei? omnia quæ sub cælo sunt, mea sunt. 018 JOB 041 012 Non parcam ei, et verbis potentibus, et ad deprecandum compositis. 018 JOB 041 013 Quis revelabit faciem indumenti ejus? et in medium oris ejus quis intrabit? 018 JOB 041 014 Portas vultus ejus quis aperiet? per gyrum dentium ejus formido. 018 JOB 041 015 Corpus illius quasi scuta fusilia, compactum squamis se prementibus. 018 JOB 041 016 Una uni conjungitur, et ne spiraculum quidem incedit per eas. 018 JOB 041 017 Una alteri adhærebit, et tenentes se nequaquam separabuntur. 018 JOB 041 018 Sternutatio ejus splendor ignis, et oculi ejus ut palpebræ diluculi. 018 JOB 041 019 De ore ejus lampades procedunt, sicut tædæ ignis accensæ. 018 JOB 041 020 De naribus ejus procedit fumus, sicut ollæ succensæ atque ferventis. 018 JOB 041 021 Halitus ejus prunas ardere facit, et flamma de ore ejus egreditur. 018 JOB 041 022 In collo ejus morabitur fortitudo, et faciem ejus præcedit egestas. 018 JOB 041 023 Membra carnium ejus cohærentia sibi: mittet contra eum fulmina, et ad locum alium non ferentur. 018 JOB 041 024 Cor ejus indurabitur tamquam lapis, et stringetur quasi malleatoris incus. 018 JOB 041 025 Cum sublatus fuerit, timebunt angeli, et territi purgabuntur. 018 JOB 041 026 Cum apprehenderit eum gladius, subsistere non poterit, neque hasta, neque thorax: 018 JOB 041 027 reputabit enim quasi paleas ferrum, et quasi lignum putridum æs. 018 JOB 041 028 Non fugabit eum vir sagittarius: in stipulam versi sunt ei lapides fundæ. 018 JOB 041 029 Quasi stipulam æstimabit malleum, et deridebit vibrantem hastam. 018 JOB 041 030 Sub ipso erunt radii solis, et sternet sibi aurum quasi lutum. 018 JOB 041 031 Fervescere faciet quasi ollam profundum mare, et ponet quasi cum unguenta bulliunt. 018 JOB 041 032 Post eum lucebit semita: æstimabit abyssum quasi senescentem. 018 JOB 041 033 Non est super terram potestas quæ comparetur ei, qui factus est ut nullum timeret. 018 JOB 041 034 Omne sublime videt: ipse est rex super universos filios superbiæ.] 018 JOB 042 001 Respondens autem Job Domino, dixit: 018 JOB 042 002 [Scio quia omnia potes, et nulla te latet cogitatio. 018 JOB 042 003 Quis est iste qui celat consilium absque scientia? ideo insipienter locutus sum, et quæ ultra modum excederent scientiam meam. 018 JOB 042 004 Audi, et ego loquar: interrogabo te, et responde mihi. 018 JOB 042 005 Auditu auris audivi te: nunc autem oculus meus videt te. 018 JOB 042 006 Idcirco ipse me reprehendo, et ago pœnitentiam in favilla et cinere.] 018 JOB 042 007 Postquam autem locutus est Dominus verba hæc ad Job, dixit ad Eliphaz Themanitem: Iratus est furor meus in te, et in duos amicos tuos, quoniam non estis locuti coram me rectum, sicut servus meus Job. 018 JOB 042 008 Sumite ergo vobis septem tauros et septem arietes, et ite ad servum meum Job, et offerte holocaustum pro vobis: Job autem servus meus orabit pro vobis. Faciem ejus suscipiam, ut non vobis imputetur stultitia: neque enim locuti estis ad me recta, sicut servus meus Job. 018 JOB 042 009 Abierunt ergo Eliphaz Themanites, et Baldad Suhites, et Sophar Naamathites, et fecerunt sicut locutus fuerat Dominus ad eos: et suscepit Dominus faciem Job. 018 JOB 042 010 Dominus quoque conversus est ad pœnitentiam Job, cum oraret ille pro amicis suis: et addidit Dominus omnia quæcumque fuerant Job, duplicia. 018 JOB 042 011 Venerunt autem ad eum omnes fratres sui, et universæ sorores suæ, et cuncti qui noverant eum prius, et comederunt cum eo panem in domo ejus: et moverunt super eum caput, et consolati sunt eum super omni malo quod intulerat Dominus super eum: et dederunt ei unusquisque ovem unam, et inaurem auream unam. 018 JOB 042 012 Dominus autem benedixit novissimis Job magis quam principio ejus: et facta sunt ei quatuordecim millia ovium, et sex millia camelorum, et mille juga boum, et mille asinæ. 018 JOB 042 013 Et fuerunt ei septem filii, et tres filiæ. 018 JOB 042 014 Et vocavit nomen unius Diem, et nomen secundæ Cassiam, et nomen tertiæ Cornustibii. 018 JOB 042 015 Non sunt autem inventæ mulieres speciosæ sicut filiæ Job in universa terra: deditque eis pater suus hæreditatem inter fratres earum. 018 JOB 042 016 Vixit autem Job post hæc centum quadraginta annis, et vidit filios suos, et filios filiorum suorum usque ad quartam generationem: 018 JOB 042 017 et mortuus est senex, et plenus dierum. # # BOOK 019 PSA Psalms Psalmorum 019 PSA 001 001 [Beatus vir qui non abiit in consilio impiorum, et in via peccatorum non stetit, et in cathedra pestilentiæ non sedit; 019 PSA 001 002 sed in lege Domini voluntas ejus, et in lege ejus meditabitur die ac nocte. 019 PSA 001 003 Et erit tamquam lignum quod plantatum est secus decursus aquarum, quod fructum suum dabit in tempore suo: et folium ejus non defluet; et omnia quæcumque faciet prosperabuntur. 019 PSA 001 004 Non sic impii, non sic; sed tamquam pulvis quem projicit ventus a facie terræ. 019 PSA 001 005 Ideo non resurgent impii in judicio, neque peccatores in concilio justorum: 019 PSA 001 006 quoniam novit Dominus viam justorum, et iter impiorum peribit.] 019 PSA 002 001 [Quare fremuerunt gentes, et populi meditati sunt inania? Astiterunt reges terræ, et principes convenerunt in unum adversus Dominum, et adversus christum ejus. 019 PSA 002 002 Dirumpamus vincula eorum, et projiciamus a nobis jugum ipsorum. 019 PSA 002 003 Qui habitat in cælis irridebit eos, et Dominus subsannabit eos. 019 PSA 002 004 Tunc loquetur ad eos in ira sua, et in furore suo conturbabit eos. 019 PSA 002 005 Ego autem constitutus sum rex ab eo super Sion, montem sanctum ejus, prædicans præceptum ejus. 019 PSA 002 006 Dominus dixit ad me: Filius meus es tu; ego hodie genui te. 019 PSA 002 007 Postula a me, et dabo tibi gentes hæreditatem tuam, et possessionem tuam terminos terræ. 019 PSA 002 008 Reges eos in virga ferrea, et tamquam vas figuli confringes eos. 019 PSA 002 009 Et nunc, reges, intelligite; erudimini, qui judicatis terram. 019 PSA 002 010 Servite Domino in timore, et exsultate ei cum tremore. 019 PSA 002 011 Apprehendite disciplinam, nequando irascatur Dominus, et pereatis de via justa. 019 PSA 002 012 Cum exarserit in brevi ira ejus, beati omnes qui confidunt in eo.] 019 PSA 003 001 Psalmus David, cum fugeret a facie Absalom filii sui. [Domine, quid multiplicati sunt qui tribulant me? Multi insurgunt adversum me; 019 PSA 003 002 multi dicunt animæ meæ: Non est salus ipsi in Deo ejus. 019 PSA 003 003 Tu autem Domine, susceptor meus es, gloria mea, et exaltans caput meum. 019 PSA 003 004 Voce mea ad Dominum clamavi; et exaudivit me de monte sancto suo. 019 PSA 003 005 Ego dormivi, et soporatus sum; et exsurrexi, quia Dominus suscepit me. 019 PSA 003 006 Non timebo millia populi circumdantis me. Exsurge, Domine; salvum me fac, Deus meus. 019 PSA 003 007 Quoniam tu percussisti omnes adversantes mihi sine causa; dentes peccatorum contrivisti. 019 PSA 003 008 Domini est salus; et super populum tuum benedictio tua.] 019 PSA 004 001 In finem, in carminibus. Psalmus David. [Cum invocarem exaudivit me Deus justitiæ meæ, in tribulatione dilatasti mihi. Miserere mei, et exaudi orationem meam. Filii hominum, usquequo gravi corde? ut quid diligitis vanitatem, et quæritis mendacium? 019 PSA 004 002 Et scitote quoniam mirificavit Dominus sanctum suum; Dominus exaudiet me cum clamavero ad eum. 019 PSA 004 003 Irascimini, et nolite peccare; quæ dicitis in cordibus vestris, in cubilibus vestris compungimini. 019 PSA 004 004 Sacrificate sacrificium justitiæ, et sperate in Domino. Multi dicunt: Quis ostendit nobis bona? 019 PSA 004 005 Signatum est super nos lumen vultus tui, Domine: dedisti lætitiam in corde meo. 019 PSA 004 006 A fructu frumenti, vini, et olei sui, multiplicati sunt. 019 PSA 004 007 In pace in idipsum dormiam, et requiescam; 019 PSA 004 008 quoniam tu, Domine, singulariter in spe constituisti me.] 019 PSA 005 001 In finem, pro ea quæ hæreditatem consequitur. Psalmus David. [Verba mea auribus percipe, Domine; intellige clamorem meum. 019 PSA 005 002 Intende voci orationis meæ, rex meus et Deus meus. 019 PSA 005 003 Quoniam ad te orabo, Domine: mane exaudies vocem meam. 019 PSA 005 004 Mane astabo tibi, et videbo quoniam non Deus volens iniquitatem tu es. 019 PSA 005 005 Neque habitabit juxta te malignus, neque permanebunt injusti ante oculos tuos. 019 PSA 005 006 Odisti omnes qui operantur iniquitatem; perdes omnes qui loquuntur mendacium. Virum sanguinum et dolosum abominabitur Dominus. 019 PSA 005 007 Ego autem in multitudine misericordiæ tuæ introibo in domum tuam; adorabo ad templum sanctum tuum in timore tuo. 019 PSA 005 008 Domine, deduc me in justitia tua: propter inimicos meos dirige in conspectu tuo viam meam. 019 PSA 005 009 Quoniam non est in ore eorum veritas; cor eorum vanum est. 019 PSA 005 010 Sepulchrum patens est guttur eorum; linguis suis dolose agebant: judica illos, Deus. Decidant a cogitationibus suis; secundum multitudinem impietatum eorum expelle eos, quoniam irritaverunt te, Domine. 019 PSA 005 011 Et lætentur omnes qui sperant in te; in æternum exsultabunt, et habitabis in eis. Et gloriabuntur in te omnes qui diligunt nomen tuum, 019 PSA 005 012 quoniam tu benedices justo. Domine, ut scuto bonæ voluntatis tuæ coronasti nos.] 019 PSA 006 001 In finem, in carminibus. Psalmus David. Pro octava. [Domine, ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me. 019 PSA 006 002 Miserere mei, Domine, quoniam infirmus sum; sana me, Domine, quoniam conturbata sunt ossa mea. 019 PSA 006 003 Et anima mea turbata est valde; sed tu, Domine, usquequo? 019 PSA 006 004 Convertere, Domine, et eripe animam meam; salvum me fac propter misericordiam tuam. 019 PSA 006 005 Quoniam non est in morte qui memor sit tui; in inferno autem quis confitebitur tibi? (Sheol h7585) 019 PSA 006 006 Laboravi in gemitu meo; lavabo per singulas noctes lectum meum: lacrimis meis stratum meum rigabo. 019 PSA 006 007 Turbatus est a furore oculus meus; inveteravi inter omnes inimicos meos. 019 PSA 006 008 Discedite a me omnes qui operamini iniquitatem, quoniam exaudivit Dominus vocem fletus mei. 019 PSA 006 009 Exaudivit Dominus deprecationem meam; Dominus orationem meam suscepit. 019 PSA 006 010 Erubescant, et conturbentur vehementer, omnes inimici mei; convertantur, et erubescant valde velociter.] 019 PSA 007 001 Psalmus David, quem cantavit Domino pro verbis Chusi, filii Jemini. [Domine Deus meus, in te speravi; salvum me fac ex omnibus persequentibus me, et libera me: 019 PSA 007 002 nequando rapiat ut leo animam meam, dum non est qui redimat, neque qui salvum faciat. 019 PSA 007 003 Domine Deus meus, si feci istud, si est iniquitas in manibus meis, 019 PSA 007 004 si reddidi retribuentibus mihi mala, decidam merito ab inimicis meis inanis. 019 PSA 007 005 Persequatur inimicus animam meam, et comprehendat; et conculcet in terra vitam meam, et gloriam meam in pulverem deducat. 019 PSA 007 006 Exsurge, Domine, in ira tua, et exaltare in finibus inimicorum meorum: et exsurge, Domine Deus meus, in præcepto quod mandasti, 019 PSA 007 007 et synagoga populorum circumdabit te: et propter hanc in altum regredere: 019 PSA 007 008 Dominus judicat populos. Judica me, Domine, secundum justitiam meam, et secundum innocentiam meam super me. 019 PSA 007 009 Consumetur nequitia peccatorum, et diriges justum, scrutans corda et renes, Deus. 019 PSA 007 010 Justum adjutorium meum a Domino, qui salvos facit rectos corde. 019 PSA 007 011 Deus judex justus, fortis, et patiens; numquid irascitur per singulos dies? 019 PSA 007 012 Nisi conversi fueritis, gladium suum vibrabit; arcum suum tetendit, et paravit illum. 019 PSA 007 013 Et in eo paravit vasa mortis, sagittas suas ardentibus effecit. 019 PSA 007 014 Ecce parturiit injustitiam; concepit dolorem, et peperit iniquitatem. 019 PSA 007 015 Lacum aperuit, et effodit eum; et incidit in foveam quam fecit. 019 PSA 007 016 Convertetur dolor ejus in caput ejus, et in verticem ipsius iniquitas ejus descendet. 019 PSA 007 017 Confitebor Domino secundum justitiam ejus, et psallam nomini Domini altissimi.] 019 PSA 008 001 In finem, pro torcularibus. Psalmus David. [Domine, Dominus noster, quam admirabile est nomen tuum in universa terra! quoniam elevata est magnificentia tua super cælos. 019 PSA 008 002 Ex ore infantium et lactentium perfecisti laudem propter inimicos tuos, ut destruas inimicum et ultorem. 019 PSA 008 003 Quoniam videbo cælos tuos, opera digitorum tuorum, lunam et stellas quæ tu fundasti. 019 PSA 008 004 Quid est homo, quod memor es ejus? aut filius hominis, quoniam visitas eum? 019 PSA 008 005 Minuisti eum paulominus ab angelis; gloria et honore coronasti eum; 019 PSA 008 006 et constituisti eum super opera manuum tuarum. 019 PSA 008 007 Omnia subjecisti sub pedibus ejus, oves et boves universas, insuper et pecora campi, 019 PSA 008 008 volucres cæli, et pisces maris qui perambulant semitas maris. 019 PSA 008 009 Domine, Dominus noster, quam admirabile est nomen tuum in universa terra!] 019 PSA 009 001 In finem, pro occultis filii. Psalmus David. [Confitebor tibi, Domine, in toto corde meo; narrabo omnia mirabilia tua. 019 PSA 009 002 Lætabor et exsultabo in te; psallam nomini tuo, Altissime. 019 PSA 009 003 In convertendo inimicum meum retrorsum; infirmabuntur, et peribunt a facie tua. 019 PSA 009 004 Quoniam fecisti judicium meum et causam meam; sedisti super thronum, qui judicas justitiam. 019 PSA 009 005 Increpasti gentes, et periit impius: nomen eorum delesti in æternum, et in sæculum sæculi. 019 PSA 009 006 Inimici defecerunt frameæ in finem, et civitates eorum destruxisti. Periit memoria eorum cum sonitu; 019 PSA 009 007 et Dominus in æternum permanet. Paravit in judicio thronum suum, 019 PSA 009 008 et ipse judicabit orbem terræ in æquitate: judicabit populos in justitia. 019 PSA 009 009 Et factus est Dominus refugium pauperi; adjutor in opportunitatibus, in tribulatione. 019 PSA 009 010 Et sperent in te qui noverunt nomen tuum, quoniam non dereliquisti quærentes te, Domine. 019 PSA 009 011 Psallite Domino qui habitat in Sion; annuntiate inter gentes studia ejus: 019 PSA 009 012 quoniam requirens sanguinem eorum recordatus est; non est oblitus clamorem pauperum. 019 PSA 009 013 Miserere mei, Domine: vide humilitatem meam de inimicis meis, 019 PSA 009 014 qui exaltas me de portis mortis, ut annuntiem omnes laudationes tuas in portis filiæ Sion: 019 PSA 009 015 exultabo in salutari tuo. Infixæ sunt gentes in interitu quem fecerunt; in laqueo isto quem absconderunt comprehensus est pes eorum. 019 PSA 009 016 Cognoscetur Dominus judicia faciens; in operibus manuum suarum comprehensus est peccator. 019 PSA 009 017 Convertantur peccatores in infernum, omnes gentes quæ obliviscuntur Deum. (Sheol h7585) 019 PSA 009 018 Quoniam non in finem oblivio erit pauperis; patientia pauperum non peribit in finem. 019 PSA 009 019 Exsurge, Domine; non confortetur homo: judicentur gentes in conspectu tuo. 019 PSA 009 020 Constitue, Domine, legislatorem super eos, ut sciant gentes quoniam homines sunt. 019 PSA 010 001 Ut quid, Domine, recessisti longe; despicis in opportunitatibus, in tribulatione? 019 PSA 010 002 Dum superbit impius, incenditur pauper: comprehenduntur in consiliis quibus cogitant. 019 PSA 010 003 Quoniam laudatur peccator in desideriis animæ suæ, et iniquus benedicitur. 019 PSA 010 004 Exacerbavit Dominum peccator: secundum multitudinem iræ suæ, non quæret. 019 PSA 010 005 Non est Deus in conspectu ejus; inquinatæ sunt viæ illius in omni tempore. Auferuntur judicia tua a facie ejus; omnium inimicorum suorum dominabitur. 019 PSA 010 006 Dixit enim in corde suo: Non movebor a generatione in generationem, sine malo. 019 PSA 010 007 Cujus maledictione os plenum est, et amaritudine, et dolo; sub lingua ejus labor et dolor. 019 PSA 010 008 Sedet in insidiis cum divitibus in occultis, ut interficiat innocentem. 019 PSA 010 009 Oculi ejus in pauperem respiciunt; insidiatur in abscondito, quasi leo in spelunca sua. Insidiatur ut rapiat pauperem; rapere pauperem dum attrahit eum. 019 PSA 010 010 In laqueo suo humiliabit eum; inclinabit se, et cadet cum dominatus fuerit pauperum. 019 PSA 010 011 Dixit enim in corde suo: Oblitus est Deus; avertit faciem suam, ne videat in finem. 019 PSA 010 012 Exsurge, Domine Deus, exaltetur manus tua; ne obliviscaris pauperum. 019 PSA 010 013 Propter quid irritavit impius Deum? dixit enim in corde suo: Non requiret. 019 PSA 010 014 Vides, quoniam tu laborem et dolorem consideras, ut tradas eos in manus tuas. Tibi derelictus est pauper; orphano tu eris adjutor. 019 PSA 010 015 Contere brachium peccatoris et maligni; quæretur peccatum illius, et non invenietur. 019 PSA 010 016 Dominus regnabit in æternum, et in sæculum sæculi; peribitis, gentes, de terra illius. 019 PSA 010 017 Desiderium pauperum exaudivit Dominus; præparationem cordis eorum audivit auris tua: 019 PSA 010 018 judicare pupillo et humili, ut non apponat ultra magnificare se homo super terram.] 019 PSA 011 001 In finem. Psalmus David. [In Domino confido; quomodo dicitis animæ meæ: Transmigra in montem sicut passer? 019 PSA 011 002 Quoniam ecce peccatores intenderunt arcum; paraverunt sagittas suas in pharetra, ut sagittent in obscuro rectos corde: 019 PSA 011 003 quoniam quæ perfecisti destruxerunt; justus autem, quid fecit? 019 PSA 011 004 Dominus in templo sancto suo; Dominus in cælo sedes ejus. Oculi ejus in pauperem respiciunt; palpebræ ejus interrogant filios hominum. 019 PSA 011 005 Dominus interrogat justum et impium; qui autem diligit iniquitatem, odit animam suam. 019 PSA 011 006 Pluet super peccatores laqueos; ignis et sulphur, et spiritus procellarum, pars calicis eorum. 019 PSA 011 007 Quoniam justus Dominus, et justitias dilexit: æquitatem vidit vultus ejus.] 019 PSA 012 001 In finem, pro octava. Psalmus David. [Salvum me fac, Domine, quoniam defecit sanctus, quoniam diminutæ sunt veritates a filiis hominum. 019 PSA 012 002 Vana locuti sunt unusquisque ad proximum suum; labia dolosa, in corde et corde locuti sunt. 019 PSA 012 003 Disperdat Dominus universa labia dolosa, et linguam magniloquam. 019 PSA 012 004 Qui dixerunt: Linguam nostram magnificabimus; labia nostra a nobis sunt. Quis noster dominus est? 019 PSA 012 005 Propter miseriam inopum, et gemitum pauperum, nunc exsurgam, dicit Dominus. Ponam in salutari; fiducialiter agam in eo. 019 PSA 012 006 Eloquia Domini, eloquia casta; argentum igne examinatum, probatum terræ, purgatum septuplum. 019 PSA 012 007 Tu, Domine, servabis nos, et custodies nos a generatione hac in æternum. 019 PSA 012 008 In circuitu impii ambulant: secundum altitudinem tuam multiplicasti filios hominum.] 019 PSA 013 001 In finem. Psalmus David. [Usquequo, Domine, oblivisceris me in finem? usquequo avertis faciem tuam a me? 019 PSA 013 002 quamdiu ponam consilia in anima mea; dolorem in corde meo per diem? 019 PSA 013 003 usquequo exaltabitur inimicus meus super me? 019 PSA 013 004 Respice, et exaudi me, Domine Deus meus. Illumina oculos meos, ne umquam obdormiam in morte; 019 PSA 013 005 nequando dicat inimicus meus: Prævalui adversus eum. Qui tribulant me exsultabunt si motus fuero; 019 PSA 013 006 ego autem in misericordia tua speravi. Exsultabit cor meum in salutari tuo. Cantabo Domino qui bona tribuit mihi; et psallam nomini Domini altissimi.] 019 PSA 014 001 In finem. Psalmus David. [Dixit insipiens in corde suo: Non est Deus. Corrupti sunt, et abominabiles facti sunt in studiis suis; non est qui faciat bonum, non est usque ad unum. 019 PSA 014 002 Dominus de cælo prospexit super filios hominum, ut videat si est intelligens, aut requirens Deum. 019 PSA 014 003 Omnes declinaverunt, simul inutiles facti sunt. Non est qui faciat bonum, non est usque ad unum. Sepulchrum patens est guttur eorum; linguis suis dolose agebant. Venenum aspidum sub labiis eorum, quorum os maledictione et amaritudine plenum est; veloces pedes eorum ad effundendum sanguinem. Contritio et infelicitas in viis eorum, et viam pacis non cognoverunt; non est timor Dei ante oculos eorum. 019 PSA 014 004 Nonne cognoscent omnes qui operantur iniquitatem, qui devorant plebem meam sicut escam panis? 019 PSA 014 005 Dominum non invocaverunt; illic trepidaverunt timore, ubi non erat timor. 019 PSA 014 006 Quoniam Dominus in generatione justa est: consilium inopis confudistis, quoniam Dominus spes ejus est. 019 PSA 014 007 Quis dabit ex Sion salutare Israël? Cum averterit Dominus captivitatem plebis suæ, exsultabit Jacob, et lætabitur Israël.] 019 PSA 015 001 Psalmus David. [Domine, quis habitabit in tabernaculo tuo? aut quis requiescet in monte sancto tuo? 019 PSA 015 002 Qui ingreditur sine macula, et operatur justitiam; 019 PSA 015 003 qui loquitur veritatem in corde suo: qui non egit dolum in lingua sua, nec fecit proximo suo malum, et opprobrium non accepit adversus proximos suos. 019 PSA 015 004 Ad nihilum deductus est in conspectu ejus malignus; timentes autem Dominum glorificat. Qui jurat proximo suo, et non decipit; 019 PSA 015 005 qui pecuniam suam non dedit ad usuram, et munera super innocentem non accepit: qui facit hæc non movebitur in æternum.] 019 PSA 016 001 Tituli inscriptio, ipsi David. [Conserva me, Domine, quoniam speravi in te. 019 PSA 016 002 Dixi Domino: Deus meus es tu, quoniam bonorum meorum non eges. 019 PSA 016 003 Sanctis qui sunt in terra ejus, mirificavit omnes voluntates meas in eis. 019 PSA 016 004 Multiplicatæ sunt infirmitates eorum: postea acceleraverunt. Non congregabo conventicula eorum de sanguinibus, nec memor ero nominum eorum per labia mea. 019 PSA 016 005 Dominus pars hæreditatis meæ, et calicis mei: tu es qui restitues hæreditatem meam mihi. 019 PSA 016 006 Funes ceciderunt mihi in præclaris; etenim hæreditas mea præclara est mihi. 019 PSA 016 007 Benedicam Dominum qui tribuit mihi intellectum; insuper et usque ad noctem increpuerunt me renes mei. 019 PSA 016 008 Providebam Dominum in conspectu meo semper: quoniam a dextris est mihi, ne commovear. 019 PSA 016 009 Propter hoc lætatum est cor meum, et exsultavit lingua mea; insuper et caro mea requiescet in spe. 019 PSA 016 010 Quoniam non derelinques animam meam in inferno, nec dabis sanctum tuum videre corruptionem. (Sheol h7585) 019 PSA 016 011 Notas mihi fecisti vias vitæ; adimplebis me lætitia cum vultu tuo: delectationes in dextera tua usque in finem.] 019 PSA 017 001 Oratio David. [Exaudi, Domine, justitiam meam; intende deprecationem meam. Auribus percipe orationem meam, non in labiis dolosis. 019 PSA 017 002 De vultu tuo judicium meum prodeat; oculi tui videant æquitates. 019 PSA 017 003 Probasti cor meum, et visitasti nocte; igne me examinasti, et non est inventa in me iniquitas. 019 PSA 017 004 Ut non loquatur os meum opera hominum: propter verba labiorum tuorum, ego custodivi vias duras. 019 PSA 017 005 Perfice gressus meos in semitis tuis, ut non moveantur vestigia mea. 019 PSA 017 006 Ego clamavi, quoniam exaudisti me, Deus; inclina aurem tuam mihi, et exaudi verba mea. 019 PSA 017 007 Mirifica misericordias tuas, qui salvos facis sperantes in te. 019 PSA 017 008 A resistentibus dexteræ tuæ custodi me ut pupillam oculi. Sub umbra alarum tuarum protege me 019 PSA 017 009 a facie impiorum qui me afflixerunt. Inimici mei animam meam circumdederunt; 019 PSA 017 010 adipem suum concluserunt: os eorum locutum est superbiam. 019 PSA 017 011 Projicientes me nunc circumdederunt me; oculos suos statuerunt declinare in terram. 019 PSA 017 012 Susceperunt me sicut leo paratus ad prædam, et sicut catulus leonis habitans in abditis. 019 PSA 017 013 Exsurge, Domine: præveni eum, et supplanta eum: eripe animam meam ab impio; frameam tuam 019 PSA 017 014 ab inimicis manus tuæ. Domine, a paucis de terra divide eos in vita eorum; de absconditis tuis adimpletus est venter eorum. Saturati sunt filiis, et dimiserunt reliquias suas parvulis suis. 019 PSA 017 015 Ego autem in justitia apparebo conspectui tuo; satiabor cum apparuerit gloria tua.] 019 PSA 018 001 In finem. Puero Domini David, qui locutus est Domino verba cantici hujus, in die qua eripuit eum Dominus de manu omnium inimicorum ejus, et de manu Saul, et dixit: [Diligam te, Domine, fortitudo mea. 019 PSA 018 002 Dominus firmamentum meum, et refugium meum, et liberator meus. Deus meus adjutor meus, et sperabo in eum; protector meus, et cornu salutis meæ, et susceptor meus. 019 PSA 018 003 Laudans invocabo Dominum, et ab inimicis meis salvus ero. 019 PSA 018 004 Circumdederunt me dolores mortis, et torrentes iniquitatis conturbaverunt me. 019 PSA 018 005 Dolores inferni circumdederunt me; præoccupaverunt me laquei mortis. (Sheol h7585) 019 PSA 018 006 In tribulatione mea invocavi Dominum, et ad Deum meum clamavi: et exaudivit de templo sancto suo vocem meam; et clamor meus in conspectu ejus introivit in aures ejus. 019 PSA 018 007 Commota est, et contremuit terra; fundamenta montium conturbata sunt, et commota sunt: quoniam iratus est eis. 019 PSA 018 008 Ascendit fumus in ira ejus, et ignis a facie ejus exarsit; carbones succensi sunt ab eo. 019 PSA 018 009 Inclinavit cælos, et descendit, et caligo sub pedibus ejus. 019 PSA 018 010 Et ascendit super cherubim, et volavit; volavit super pennas ventorum. 019 PSA 018 011 Et posuit tenebras latibulum suum; in circuitu ejus tabernaculum ejus, tenebrosa aqua in nubibus aëris. 019 PSA 018 012 Præ fulgore in conspectu ejus nubes transierunt; grando et carbones ignis. 019 PSA 018 013 Et intonuit de cælo Dominus, et Altissimus dedit vocem suam: grando et carbones ignis. 019 PSA 018 014 Et misit sagittas suas, et dissipavit eos; fulgura multiplicavit, et conturbavit eos. 019 PSA 018 015 Et apparuerunt fontes aquarum, et revelata sunt fundamenta orbis terrarum, ab increpatione tua, Domine, ab inspiratione spiritus iræ tuæ. 019 PSA 018 016 Misit de summo, et accepit me; et assumpsit me de aquis multis. 019 PSA 018 017 Eripuit me de inimicis meis fortissimis, et ab his qui oderunt me. Quoniam confortati sunt super me; 019 PSA 018 018 prævenerunt me in die afflictionis meæ: et factus est Dominus protector meus. 019 PSA 018 019 Et eduxit me in latitudinem; salvum me fecit, quoniam voluit me, 019 PSA 018 020 et retribuet mihi Dominus secundum justitiam meam, et secundum puritatem manuum mearum retribuet mihi: 019 PSA 018 021 quia custodivi vias Domini, nec impie gessi a Deo meo; 019 PSA 018 022 quoniam omnia judicia ejus in conspectu meo, et justitias ejus non repuli a me. 019 PSA 018 023 Et ero immaculatus cum eo; et observabo me ab iniquitate mea. 019 PSA 018 024 Et retribuet mihi Dominus secundum justitiam meam, et secundum puritatem manuum mearum in conspectu oculorum ejus. 019 PSA 018 025 Cum sancto sanctus eris, et cum viro innocente innocens eris, 019 PSA 018 026 et cum electo electus eris, et cum perverso perverteris. 019 PSA 018 027 Quoniam tu populum humilem salvum facies, et oculos superborum humiliabis. 019 PSA 018 028 Quoniam tu illuminas lucernam meam, Domine; Deus meus, illumina tenebras meas. 019 PSA 018 029 Quoniam in te eripiar a tentatione; et in Deo meo transgrediar murum. 019 PSA 018 030 Deus meus, impolluta via ejus; eloquia Domini igne examinata: protector est omnium sperantium in se. 019 PSA 018 031 Quoniam quis deus præter Dominum? aut quis deus præter Deum nostrum? 019 PSA 018 032 Deus qui præcinxit me virtute, et posuit immaculatam viam meam; 019 PSA 018 033 qui perfecit pedes meos tamquam cervorum, et super excelsa statuens me; 019 PSA 018 034 qui docet manus meas ad prælium. Et posuisti, ut arcum æreum, brachia mea, 019 PSA 018 035 et dedisti mihi protectionem salutis tuæ: et dextera tua suscepit me, et disciplina tua correxit me in finem, et disciplina tua ipsa me docebit. 019 PSA 018 036 Dilatasti gressus meos subtus me, et non sunt infirmata vestigia mea. 019 PSA 018 037 Persequar inimicos meos, et comprehendam illos; et non convertar donec deficiant. 019 PSA 018 038 Confringam illos, nec poterunt stare; cadent subtus pedes meos. 019 PSA 018 039 Et præcinxisti me virtute ad bellum, et supplantasti insurgentes in me subtus me. 019 PSA 018 040 Et inimicos meos dedisti mihi dorsum, et odientes me disperdidisti. 019 PSA 018 041 Clamaverunt, nec erat qui salvos faceret; ad Dominum, nec exaudivit eos. 019 PSA 018 042 Et comminuam eos ut pulverem ante faciem venti; ut lutum platearum delebo eos. 019 PSA 018 043 Eripies me de contradictionibus populi; constitues me in caput gentium. 019 PSA 018 044 Populus quem non cognovi servivit mihi; in auditu auris obedivit mihi. 019 PSA 018 045 Filii alieni mentiti sunt mihi, filii alieni inveterati sunt, et claudicaverunt a semitis suis. 019 PSA 018 046 Vivit Dominus, et benedictus Deus meus, et exaltetur Deus salutis meæ. 019 PSA 018 047 Deus qui das vindictas mihi, et subdis populos sub me; liberator meus de inimicis meis iracundis. 019 PSA 018 048 Et ab insurgentibus in me exaltabis me; a viro iniquo eripies me. 019 PSA 018 049 Propterea confitebor tibi in nationibus, Domine, et nomini tuo psalmum dicam; 019 PSA 018 050 magnificans salutes regis ejus, et faciens misericordiam christo suo David, et semini ejus usque in sæculum.] 019 PSA 019 001 In finem. Psalmus David. [Cæli enarrant gloriam Dei, et opera manuum ejus annuntiat firmamentum. 019 PSA 019 002 Dies diei eructat verbum, et nox nocti indicat scientiam. 019 PSA 019 003 Non sunt loquelæ, neque sermones, quorum non audiantur voces eorum. 019 PSA 019 004 In omnem terram exivit sonus eorum, et in fines orbis terræ verba eorum. 019 PSA 019 005 In sole posuit tabernaculum suum; et ipse tamquam sponsus procedens de thalamo suo. Exsultavit ut gigas ad currendam viam; 019 PSA 019 006 a summo cælo egressio ejus. Et occursus ejus usque ad summum ejus; nec est qui se abscondat a calore ejus. 019 PSA 019 007 Lex Domini immaculata, convertens animas; testimonium Domini fidele, sapientiam præstans parvulis. 019 PSA 019 008 Justitiæ Domini rectæ, lætificantes corda; præceptum Domini lucidum, illuminans oculos. 019 PSA 019 009 Timor Domini sanctus, permanens in sæculum sæculi; judicia Domini vera, justificata in semetipsa, 019 PSA 019 010 desiderabilia super aurum et lapidem pretiosum multum, et dulciora super mel et favum. 019 PSA 019 011 Etenim servus tuus custodit ea; in custodiendis illis retributio multa. 019 PSA 019 012 Delicta quis intelligit? ab occultis meis munda me; 019 PSA 019 013 et ab alienis parce servo tuo. Si mei non fuerint dominati, tunc immaculatus ero, et emundabor a delicto maximo. 019 PSA 019 014 Et erunt ut complaceant eloquia oris mei, et meditatio cordis mei in conspectu tuo semper. Domine, adjutor meus, et redemptor meus.] 019 PSA 020 001 In finem. Psalmus David. [Exaudiat te Dominus in die tribulationis; protegat te nomen Dei Jacob. 019 PSA 020 002 Mittat tibi auxilium de sancto, et de Sion tueatur te. 019 PSA 020 003 Memor sit omnis sacrificii tui, et holocaustum tuum pingue fiat. 019 PSA 020 004 Tribuat tibi secundum cor tuum, et omne consilium tuum confirmet. 019 PSA 020 005 Lætabimur in salutari tuo; et in nomine Dei nostri magnificabimur. 019 PSA 020 006 Impleat Dominus omnes petitiones tuas; nunc cognovi quoniam salvum fecit Dominus christum suum. Exaudiet illum de cælo sancto suo, in potentatibus salus dexteræ ejus. 019 PSA 020 007 Hi in curribus, et hi in equis; nos autem in nomine Domini Dei nostri invocabimus. 019 PSA 020 008 Ipsi obligati sunt, et ceciderunt; nos autem surreximus, et erecti sumus. 019 PSA 020 009 Domine, salvum fac regem, et exaudi nos in die qua invocaverimus te.] 019 PSA 021 001 In finem. Psalmus David. [Domine, in virtute tua lætabitur rex, et super salutare tuum exsultabit vehementer. 019 PSA 021 002 Desiderium cordis ejus tribuisti ei, et voluntate labiorum ejus non fraudasti eum. 019 PSA 021 003 Quoniam prævenisti eum in benedictionibus dulcedinis; posuisti in capite ejus coronam de lapide pretioso. 019 PSA 021 004 Vitam petiit a te, et tribuisti ei longitudinem dierum, in sæculum, et in sæculum sæculi. 019 PSA 021 005 Magna est gloria ejus in salutari tuo; gloriam et magnum decorem impones super eum. 019 PSA 021 006 Quoniam dabis eum in benedictionem in sæculum sæculi; lætificabis eum in gaudio cum vultu tuo. 019 PSA 021 007 Quoniam rex sperat in Domino, et in misericordia Altissimi non commovebitur. 019 PSA 021 008 Inveniatur manus tua omnibus inimicis tuis; dextera tua inveniat omnes qui te oderunt. 019 PSA 021 009 Pones eos ut clibanum ignis in tempore vultus tui: Dominus in ira sua conturbabit eos, et devorabit eos ignis. 019 PSA 021 010 Fructum eorum de terra perdes, et semen eorum a filiis hominum, 019 PSA 021 011 quoniam declinaverunt in te mala; cogitaverunt consilia quæ non potuerunt stabilire. 019 PSA 021 012 Quoniam pones eos dorsum; in reliquiis tuis præparabis vultum eorum. 019 PSA 021 013 Exaltare, Domine, in virtute tua; cantabimus et psallemus virtutes tuas.] 019 PSA 022 001 In finem, pro susceptione matutina. Psalmus David. [Deus, Deus meus, respice in me: quare me dereliquisti? longe a salute mea verba delictorum meorum. 019 PSA 022 002 Deus meus, clamabo per diem, et non exaudies; et nocte, et non ad insipientiam mihi. 019 PSA 022 003 Tu autem in sancto habitas, laus Israël. 019 PSA 022 004 In te speraverunt patres nostri; speraverunt, et liberasti eos. 019 PSA 022 005 Ad te clamaverunt, et salvi facti sunt; in te speraverunt, et non sunt confusi. 019 PSA 022 006 Ego autem sum vermis, et non homo; opprobrium hominum, et abjectio plebis. 019 PSA 022 007 Omnes videntes me deriserunt me; locuti sunt labiis, et moverunt caput. 019 PSA 022 008 Speravit in Domino, eripiat eum: salvum faciat eum, quoniam vult eum. 019 PSA 022 009 Quoniam tu es qui extraxisti me de ventre, spes mea ab uberibus matris meæ. 019 PSA 022 010 In te projectus sum ex utero; de ventre matris meæ Deus meus es tu: 019 PSA 022 011 ne discesseris a me, quoniam tribulatio proxima est, quoniam non est qui adjuvet. 019 PSA 022 012 Circumdederunt me vituli multi; tauri pingues obsederunt me. 019 PSA 022 013 Aperuerunt super me os suum, sicut leo rapiens et rugiens. 019 PSA 022 014 Sicut aqua effusus sum, et dispersa sunt omnia ossa mea: factum est cor meum tamquam cera liquescens in medio ventris mei. 019 PSA 022 015 Aruit tamquam testa virtus mea, et lingua mea adhæsit faucibus meis: et in pulverem mortis deduxisti me. 019 PSA 022 016 Quoniam circumdederunt me canes multi; concilium malignantium obsedit me. Foderunt manus meas et pedes meos; 019 PSA 022 017 dinumeraverunt omnia ossa mea. Ipsi vero consideraverunt et inspexerunt me. 019 PSA 022 018 Diviserunt sibi vestimenta mea, et super vestem meam miserunt sortem. 019 PSA 022 019 Tu autem, Domine, ne elongaveris auxilium tuum a me; ad defensionem meam conspice. 019 PSA 022 020 Erue a framea, Deus, animam meam, et de manu canis unicam meam. 019 PSA 022 021 Salva me ex ore leonis, et a cornibus unicornium humilitatem meam. 019 PSA 022 022 Narrabo nomen tuum fratribus meis; in medio ecclesiæ laudabo te. 019 PSA 022 023 Qui timetis Dominum, laudate eum; universum semen Jacob, glorificate eum. 019 PSA 022 024 Timeat eum omne semen Israël, quoniam non sprevit, neque despexit deprecationem pauperis, nec avertit faciem suam a me: et cum clamarem ad eum, exaudivit me. 019 PSA 022 025 Apud te laus mea in ecclesia magna; vota mea reddam in conspectu timentium eum. 019 PSA 022 026 Edent pauperes, et saturabuntur, et laudabunt Dominum qui requirunt eum: vivent corda eorum in sæculum sæculi. 019 PSA 022 027 Reminiscentur et convertentur ad Dominum universi fines terræ; et adorabunt in conspectu ejus universæ familiæ gentium: 019 PSA 022 028 quoniam Domini est regnum, et ipse dominabitur gentium. 019 PSA 022 029 Manducaverunt et adoraverunt omnes pingues terræ; in conspectu ejus cadent omnes qui descendunt in terram. 019 PSA 022 030 Et anima mea illi vivet; et semen meum serviet ipsi. 019 PSA 022 031 Annuntiabitur Domino generatio ventura; et annuntiabunt cæli justitiam ejus populo qui nascetur, quem fecit Dominus.] 019 PSA 023 001 Psalmus David. [Dominus regit me, et nihil mihi deerit: 019 PSA 023 002 in loco pascuæ, ibi me collocavit. Super aquam refectionis educavit me; 019 PSA 023 003 animam meam convertit. Deduxit me super semitas justitiæ propter nomen suum. 019 PSA 023 004 Nam etsi ambulavero in medio umbræ mortis, non timebo mala, quoniam tu mecum es. Virga tua, et baculus tuus, ipsa me consolata sunt. 019 PSA 023 005 Parasti in conspectu meo mensam adversus eos qui tribulant me; impinguasti in oleo caput meum: et calix meus inebrians, quam præclarus est! 019 PSA 023 006 Et misericordia tua subsequetur me omnibus diebus vitæ meæ; et ut inhabitem in domo Domini in longitudinem dierum.] 019 PSA 024 001 Prima sabbati. Psalmus David. [Domini est terra, et plenitudo ejus; orbis terrarum, et universi qui habitant in eo. 019 PSA 024 002 Quia ipse super maria fundavit eum, et super flumina præparavit eum. 019 PSA 024 003 Quis ascendet in montem Domini? aut quis stabit in loco sancto ejus? 019 PSA 024 004 Innocens manibus et mundo corde, qui non accepit in vano animam suam, nec juravit in dolo proximo suo: 019 PSA 024 005 hic accipiet benedictionem a Domino, et misericordiam a Deo salutari suo. 019 PSA 024 006 Hæc est generatio quærentium eum, quærentium faciem Dei Jacob. 019 PSA 024 007 Attollite portas, principes, vestras, et elevamini, portæ æternales, et introibit rex gloriæ. 019 PSA 024 008 Quis est iste rex gloriæ? Dominus fortis et potens, Dominus potens in prælio. 019 PSA 024 009 Attollite portas, principes, vestras, et elevamini, portæ æternales, et introibit rex gloriæ. 019 PSA 024 010 Quis est iste rex gloriæ? Dominus virtutum ipse est rex gloriæ.] 019 PSA 025 001 In finem. Psalmus David. [Ad te, Domine, levavi animam meam: 019 PSA 025 002 Deus meus, in te confido; non erubescam. 019 PSA 025 003 Neque irrideant me inimici mei: etenim universi qui sustinent te, non confundentur. 019 PSA 025 004 Confundantur omnes iniqua agentes supervacue. Vias tuas, Domine, demonstra mihi, et semitas tuas edoce me. 019 PSA 025 005 Dirige me in veritate tua, et doce me, quia tu es Deus salvator meus, et te sustinui tota die. 019 PSA 025 006 Reminiscere miserationum tuarum, Domine, et misericordiarum tuarum quæ a sæculo sunt. 019 PSA 025 007 Delicta juventutis meæ, et ignorantias meas, ne memineris. Secundum misericordiam tuam memento mei tu, propter bonitatem tuam, Domine. 019 PSA 025 008 Dulcis et rectus Dominus; propter hoc legem dabit delinquentibus in via. 019 PSA 025 009 Diriget mansuetos in judicio; docebit mites vias suas. 019 PSA 025 010 Universæ viæ Domini, misericordia et veritas, requirentibus testamentum ejus et testimonia ejus. 019 PSA 025 011 Propter nomen tuum, Domine, propitiaberis peccato meo; multum est enim. 019 PSA 025 012 Quis est homo qui timet Dominum? legem statuit ei in via quam elegit. 019 PSA 025 013 Anima ejus in bonis demorabitur, et semen ejus hæreditabit terram. 019 PSA 025 014 Firmamentum est Dominus timentibus eum; et testamentum ipsius ut manifestetur illis. 019 PSA 025 015 Oculi mei semper ad Dominum, quoniam ipse evellet de laqueo pedes meos. 019 PSA 025 016 Respice in me, et miserere mei, quia unicus et pauper sum ego. 019 PSA 025 017 Tribulationes cordis mei multiplicatæ sunt: de necessitatibus meis erue me. 019 PSA 025 018 Vide humilitatem meam et laborem meum, et dimitte universa delicta mea. 019 PSA 025 019 Respice inimicos meos, quoniam multiplicati sunt, et odio iniquo oderunt me. 019 PSA 025 020 Custodi animam meam, et erue me: non erubescam, quoniam speravi in te. 019 PSA 025 021 Innocentes et recti adhæserunt mihi, quia sustinui te. 019 PSA 025 022 Libera, Deus, Israël ex omnibus tribulationibus suis.] 019 PSA 026 001 In finem. Psalmus David. [Judica me, Domine, quoniam ego in innocentia mea ingressus sum, et in Domino sperans non infirmabor. 019 PSA 026 002 Proba me, Domine, et tenta me; ure renes meos et cor meum. 019 PSA 026 003 Quoniam misericordia tua ante oculos meos est, et complacui in veritate tua. 019 PSA 026 004 Non sedi cum concilio vanitatis, et cum iniqua gerentibus non introibo. 019 PSA 026 005 Odivi ecclesiam malignantium, et cum impiis non sedebo. 019 PSA 026 006 Lavabo inter innocentes manus meas, et circumdabo altare tuum, Domine: 019 PSA 026 007 ut audiam vocem laudis, et enarrem universa mirabilia tua. 019 PSA 026 008 Domine, dilexi decorem domus tuæ, et locum habitationis gloriæ tuæ. 019 PSA 026 009 Ne perdas cum impiis, Deus, animam meam, et cum viris sanguinum vitam meam: 019 PSA 026 010 in quorum manibus iniquitates sunt; dextera eorum repleta est muneribus. 019 PSA 026 011 Ego autem in innocentia mea ingressus sum; redime me, et miserere mei. 019 PSA 026 012 Pes meus stetit in directo; in ecclesiis benedicam te, Domine.] 019 PSA 027 001 Psalmus David, priusquam liniretur. [Dominus illuminatio mea et salus mea: quem timebo? Dominus protector vitæ meæ: a quo trepidabo? 019 PSA 027 002 Dum appropiant super me nocentes ut edant carnes meas, qui tribulant me inimici mei, ipsi infirmati sunt et ceciderunt. 019 PSA 027 003 Si consistant adversum me castra, non timebit cor meum; si exsurgat adversum me prælium, in hoc ego sperabo. 019 PSA 027 004 Unam petii a Domino, hanc requiram, ut inhabitem in domo Domini omnibus diebus vitæ meæ; ut videam voluptatem Domini, et visitem templum ejus. 019 PSA 027 005 Quoniam abscondit me in tabernaculo suo; in die malorum protexit me in abscondito tabernaculi sui. 019 PSA 027 006 In petra exaltavit me, et nunc exaltavit caput meum super inimicos meos. Circuivi, et immolavi in tabernaculo ejus hostiam vociferationis; cantabo, et psalmum dicam Domino. 019 PSA 027 007 Exaudi, Domine, vocem meam, qua clamavi ad te; miserere mei, et exaudi me. 019 PSA 027 008 Tibi dixit cor meum: Exquisivit te facies mea; faciem tuam, Domine, requiram. 019 PSA 027 009 Ne avertas faciem tuam a me; ne declines in ira a servo tuo. Adjutor meus esto; ne derelinquas me, neque despicias me, Deus salutaris meus. 019 PSA 027 010 Quoniam pater meus et mater mea dereliquerunt me; Dominus autem assumpsit me. 019 PSA 027 011 Legem pone mihi, Domine, in via tua, et dirige me in semitam rectam, propter inimicos meos. 019 PSA 027 012 Ne tradideris me in animas tribulantium me, quoniam insurrexerunt in me testes iniqui, et mentita est iniquitas sibi. 019 PSA 027 013 Credo videre bona Domini in terra viventium. 019 PSA 027 014 Expecta Dominum, viriliter age: et confortetur cor tuum, et sustine Dominum.] 019 PSA 028 001 Psalmus ipsi David. [Ad te, Domine, clamabo; Deus meus, ne sileas a me: nequando taceas a me, et assimilabor descendentibus in lacum. 019 PSA 028 002 Exaudi, Domine, vocem deprecationis meæ dum oro ad te; dum extollo manus meas ad templum sanctum tuum. 019 PSA 028 003 Ne simul trahas me cum peccatoribus, et cum operantibus iniquitatem ne perdas me; qui loquuntur pacem cum proximo suo, mala autem in cordibus eorum. 019 PSA 028 004 Da illis secundum opera eorum, et secundum nequitiam adinventionum ipsorum. Secundum opera manuum eorum tribue illis; redde retributionem eorum ipsis. 019 PSA 028 005 Quoniam non intellexerunt opera Domini, et in opera manuum ejus destrues illos, et non ædificabis eos. 019 PSA 028 006 Benedictus Dominus, quoniam exaudivit vocem deprecationis meæ. 019 PSA 028 007 Dominus adjutor meus et protector meus; in ipso speravit cor meum, et adjutus sum: et refloruit caro mea, et ex voluntate mea confitebor ei. 019 PSA 028 008 Dominus fortitudo plebis suæ, et protector salvationum christi sui est. 019 PSA 028 009 Salvum fac populum tuum, Domine, et benedic hæreditati tuæ; et rege eos, et extolle illos usque in æternum.] 019 PSA 029 001 Psalmus David, in consummatione tabernaculi. [Afferte Domino, filii Dei, afferte Domino filios arietum. 019 PSA 029 002 Afferte Domino gloriam et honorem; afferte Domino gloriam nomini ejus; adorate Dominum in atrio sancto ejus. 019 PSA 029 003 Vox Domini super aquas; Deus majestatis intonuit: Dominus super aquas multas. 019 PSA 029 004 Vox Domini in virtute; vox Domini in magnificentia. 019 PSA 029 005 Vox Domini confringentis cedros, et confringet Dominus cedros Libani: 019 PSA 029 006 et comminuet eas, tamquam vitulum Libani, et dilectus quemadmodum filius unicornium. 019 PSA 029 007 Vox Domini intercidentis flammam ignis; 019 PSA 029 008 vox Domini concutientis desertum: et commovebit Dominus desertum Cades. 019 PSA 029 009 Vox Domini præparantis cervos: et revelabit condensa, et in templo ejus omnes dicent gloriam. 019 PSA 029 010 Dominus diluvium inhabitare facit, et sedebit Dominus rex in æternum. 019 PSA 029 011 Dominus virtutem populo suo dabit; Dominus benedicet populo suo in pace.] 019 PSA 030 001 Psalmus cantici, in dedicatione domus David. [Exaltabo te, Domine, quoniam suscepisti me, nec delectasti inimicos meos super me. 019 PSA 030 002 Domine Deus meus, clamavi ad te, et sanasti me. 019 PSA 030 003 Domine, eduxisti ab inferno animam meam; salvasti me a descendentibus in lacum. (Sheol h7585) 019 PSA 030 004 Psallite Domino, sancti ejus; et confitemini memoriæ sanctitatis ejus. 019 PSA 030 005 Quoniam ira in indignatione ejus, et vita in voluntate ejus: ad vesperum demorabitur fletus, et ad matutinum lætitia. 019 PSA 030 006 Ego autem dixi in abundantia mea: Non movebor in æternum. 019 PSA 030 007 Domine, in voluntate tua præstitisti decori meo virtutem; avertisti faciem tuam a me, et factus sum conturbatus. 019 PSA 030 008 Ad te, Domine, clamabo, et ad Deum meum deprecabor. 019 PSA 030 009 Quæ utilitas in sanguine meo, dum descendo in corruptionem? numquid confitebitur tibi pulvis, aut annuntiabit veritatem tuam? 019 PSA 030 010 Audivit Dominus, et misertus est mei; Dominus factus est adjutor meus. 019 PSA 030 011 Convertisti planctum meum in gaudium mihi; conscidisti saccum meum, et circumdedisti me lætitia: 019 PSA 030 012 ut cantet tibi gloria mea, et non compungar. Domine Deus meus, in æternum confitebor tibi.] 019 PSA 031 001 In finem. Psalmus David, pro extasi. [In te, Domine, speravi; non confundar in æternum: in justitia tua libera me. 019 PSA 031 002 Inclina ad me aurem tuam; accelera ut eruas me. Esto mihi in Deum protectorem, et in domum refugii, ut salvum me facias: 019 PSA 031 003 quoniam fortitudo mea et refugium meum es tu; et propter nomen tuum deduces me et enutries me. 019 PSA 031 004 Educes me de laqueo hoc quem absconderunt mihi, quoniam tu es protector meus. 019 PSA 031 005 In manus tuas commendo spiritum meum; redemisti me, Domine Deus veritatis. 019 PSA 031 006 Odisti observantes vanitates supervacue; ego autem in Domino speravi. 019 PSA 031 007 Exsultabo, et lætabor in misericordia tua, quoniam respexisti humilitatem meam; salvasti de necessitatibus animam meam. 019 PSA 031 008 Nec conclusisti me in manibus inimici: statuisti in loco spatioso pedes meos. 019 PSA 031 009 Miserere mei, Domine, quoniam tribulor; conturbatus est in ira oculus meus, anima mea, et venter meus. 019 PSA 031 010 Quoniam defecit in dolore vita mea, et anni mei in gemitibus. Infirmata est in paupertate virtus mea, et ossa mea conturbata sunt. 019 PSA 031 011 Super omnes inimicos meos factus sum opprobrium, et vicinis meis valde, et timor notis meis; qui videbant me foras fugerunt a me. 019 PSA 031 012 Oblivioni datus sum, tamquam mortuus a corde; factus sum tamquam vas perditum: 019 PSA 031 013 quoniam audivi vituperationem multorum commorantium in circuitu. In eo dum convenirent simul adversum me, accipere animam meam consiliati sunt. 019 PSA 031 014 Ego autem in te speravi, Domine; dixi: Deus meus es tu; 019 PSA 031 015 in manibus tuis sortes meæ: eripe me de manu inimicorum meorum, et a persequentibus me. 019 PSA 031 016 Illustra faciem tuam super servum tuum; salvum me fac in misericordia tua. 019 PSA 031 017 Domine, non confundar, quoniam invocavi te. Erubescant impii, et deducantur in infernum; (Sheol h7585) 019 PSA 031 018 muta fiant labia dolosa, quæ loquuntur adversus justum iniquitatem, in superbia, et in abusione. 019 PSA 031 019 Quam magna multitudo dulcedinis tuæ, Domine, quam abscondisti timentibus te; perfecisti eis qui sperant in te in conspectu filiorum hominum! 019 PSA 031 020 Abscondes eos in abscondito faciei tuæ a conturbatione hominum; proteges eos in tabernaculo tuo, a contradictione linguarum. 019 PSA 031 021 Benedictus Dominus, quoniam mirificavit misericordiam suam mihi in civitate munita. 019 PSA 031 022 Ego autem dixi in excessu mentis meæ: Projectus sum a facie oculorum tuorum: ideo exaudisti vocem orationis meæ, dum clamarem ad te. 019 PSA 031 023 Diligite Dominum, omnes sancti ejus, quoniam veritatem requiret Dominus, et retribuet abundanter facientibus superbiam. 019 PSA 031 024 Viriliter agite, et confortetur cor vestrum, omnes qui speratis in Domino.] 019 PSA 032 001 Ipsi David intellectus. [Beati quorum remissæ sunt iniquitates, et quorum tecta sunt peccata. 019 PSA 032 002 Beatus vir cui non imputavit Dominus peccatum, nec est in spiritu ejus dolus. 019 PSA 032 003 Quoniam tacui, inveteraverunt ossa mea, dum clamarem tota die. 019 PSA 032 004 Quoniam die ac nocte gravata est super me manus tua, conversus sum in ærumna mea, dum configitur spina. 019 PSA 032 005 Delictum meum cognitum tibi feci, et injustitiam meam non abscondi. Dixi: Confitebor adversum me injustitiam meam Domino; et tu remisisti impietatem peccati mei. 019 PSA 032 006 Pro hac orabit ad te omnis sanctus in tempore opportuno. Verumtamen in diluvio aquarum multarum, ad eum non approximabunt. 019 PSA 032 007 Tu es refugium meum a tribulatione quæ circumdedit me; exsultatio mea, erue me a circumdantibus me. 019 PSA 032 008 Intellectum tibi dabo, et instruam te in via hac qua gradieris; firmabo super te oculos meos. 019 PSA 032 009 Nolite fieri sicut equus et mulus, quibus non est intellectus. In camo et freno maxillas eorum constringe, qui non approximant ad te. 019 PSA 032 010 Multa flagella peccatoris; sperantem autem in Domino misericordia circumdabit. 019 PSA 032 011 Lætamini in Domino, et exsultate, justi; et gloriamini, omnes recti corde.] 019 PSA 033 001 Psalmus David. [Exsultate, justi, in Domino; rectos decet collaudatio. 019 PSA 033 002 Confitemini Domino in cithara; in psalterio decem chordarum psallite illi. 019 PSA 033 003 Cantate ei canticum novum; bene psallite ei in vociferatione. 019 PSA 033 004 Quia rectum est verbum Domini, et omnia opera ejus in fide. 019 PSA 033 005 Diligit misericordiam et judicium; misericordia Domini plena est terra. 019 PSA 033 006 Verbo Domini cæli firmati sunt, et spiritu oris ejus omnis virtus eorum. 019 PSA 033 007 Congregans sicut in utre aquas maris; ponens in thesauris abyssos. 019 PSA 033 008 Timeat Dominum omnis terra; ab eo autem commoveantur omnes inhabitantes orbem. 019 PSA 033 009 Quoniam ipse dixit, et facta sunt; ipse mandavit et creata sunt. 019 PSA 033 010 Dominus dissipat consilia gentium; reprobat autem cogitationes populorum, et reprobat consilia principum. 019 PSA 033 011 Consilium autem Domini in æternum manet; cogitationes cordis ejus in generatione et generationem. 019 PSA 033 012 Beata gens cujus est Dominus Deus ejus; populus quem elegit in hæreditatem sibi. 019 PSA 033 013 De cælo respexit Dominus; vidit omnes filios hominum. 019 PSA 033 014 De præparato habitaculo suo respexit super omnes qui habitant terram: 019 PSA 033 015 qui finxit sigillatim corda eorum; qui intelligit omnia opera eorum. 019 PSA 033 016 Non salvatur rex per multam virtutem, et gigas non salvabitur in multitudine virtutis suæ. 019 PSA 033 017 Fallax equus ad salutem; in abundantia autem virtutis suæ non salvabitur. 019 PSA 033 018 Ecce oculi Domini super metuentes eum, et in eis qui sperant super misericordia ejus: 019 PSA 033 019 ut eruat a morte animas eorum, et alat eos in fame. 019 PSA 033 020 Anima nostra sustinet Dominum, quoniam adjutor et protector noster est. 019 PSA 033 021 Quia in eo lætabitur cor nostrum, et in nomine sancto ejus speravimus. 019 PSA 033 022 Fiat misericordia tua, Domine, super nos, quemadmodum speravimus in te.] 019 PSA 034 001 Davidi, cum immutavit vultum suum coram Achimelech, et dimisit eum, et abiit. [Benedicam Dominum in omni tempore; semper laus ejus in ore meo. 019 PSA 034 002 In Domino laudabitur anima mea: audiant mansueti, et lætentur. 019 PSA 034 003 Magnificate Dominum mecum, et exaltemus nomen ejus in idipsum. 019 PSA 034 004 Exquisivi Dominum, et exaudivit me; et ex omnibus tribulationibus meis eripuit me. 019 PSA 034 005 Accedite ad eum, et illuminamini; et facies vestræ non confundentur. 019 PSA 034 006 Iste pauper clamavit, et Dominus exaudivit eum, et de omnibus tribulationibus ejus salvavit eum. 019 PSA 034 007 Immittet angelus Domini in circuitu timentium eum, et eripiet eos. 019 PSA 034 008 Gustate et videte quoniam suavis est Dominus; beatus vir qui sperat in eo. 019 PSA 034 009 Timete Dominum, omnes sancti ejus, quoniam non est inopia timentibus eum. 019 PSA 034 010 Divites eguerunt, et esurierunt; inquirentes autem Dominum non minuentur omni bono. 019 PSA 034 011 Venite, filii; audite me: timorem Domini docebo vos. 019 PSA 034 012 Quis est homo qui vult vitam; diligit dies videre bonos? 019 PSA 034 013 Prohibe linguam tuam a malo, et labia tua ne loquantur dolum. 019 PSA 034 014 Diverte a malo, et fac bonum; inquire pacem, et persequere eam. 019 PSA 034 015 Oculi Domini super justos, et aures ejus in preces eorum. 019 PSA 034 016 Vultus autem Domini super facientes mala, ut perdat de terra memoriam eorum. 019 PSA 034 017 Clamaverunt justi, et Dominus exaudivit eos; et ex omnibus tribulationibus eorum liberavit eos. 019 PSA 034 018 Juxta est Dominus iis qui tribulato sunt corde, et humiles spiritu salvabit. 019 PSA 034 019 Multæ tribulationes justorum; et de omnibus his liberabit eos Dominus. 019 PSA 034 020 Custodit Dominus omnia ossa eorum: unum ex his non conteretur. 019 PSA 034 021 Mors peccatorum pessima; et qui oderunt justum delinquent. 019 PSA 034 022 Redimet Dominus animas servorum suorum, et non delinquent omnes qui sperant in eo.] 019 PSA 035 001 Ipsi David. [Judica, Domine, nocentes me; expugna impugnantes me. 019 PSA 035 002 Apprehende arma et scutum, et exsurge in adjutorium mihi. 019 PSA 035 003 Effunde frameam, et conclude adversus eos qui persequuntur me; dic animæ meæ: Salus tua ego sum. 019 PSA 035 004 Confundantur et revereantur quærentes animam meam; avertantur retrorsum et confundantur cogitantes mihi mala. 019 PSA 035 005 Fiant tamquam pulvis ante faciem venti, et angelus Domini coarctans eos. 019 PSA 035 006 Fiat via illorum tenebræ et lubricum, et angelus Domini persequens eos. 019 PSA 035 007 Quoniam gratis absconderunt mihi interitum laquei sui; supervacue exprobraverunt animam meam. 019 PSA 035 008 Veniat illi laqueus quem ignorat, et captio quam abscondit apprehendat eum, et in laqueum cadat in ipsum. 019 PSA 035 009 Anima autem mea exsultabit in Domino, et delectabitur super salutari suo. 019 PSA 035 010 Omnia ossa mea dicent: Domine, quis similis tibi? eripiens inopem de manu fortiorum ejus; egenum et pauperem a diripientibus eum. 019 PSA 035 011 Surgentes testes iniqui, quæ ignorabam interrogabant me. 019 PSA 035 012 Retribuebant mihi mala pro bonis, sterilitatem animæ meæ. 019 PSA 035 013 Ego autem, cum mihi molesti essent, induebar cilicio; humiliabam in jejunio animam meam, et oratio mea in sinu meo convertetur. 019 PSA 035 014 Quasi proximum et quasi fratrem nostrum sic complacebam; quasi lugens et contristatus sic humiliabar. 019 PSA 035 015 Et adversum me lætati sunt, et convenerunt; congregata sunt super me flagella, et ignoravi. 019 PSA 035 016 Dissipati sunt, nec compuncti; tentaverunt me, subsannaverunt me subsannatione; frenduerunt super me dentibus suis. 019 PSA 035 017 Domine, quando respicies? Restitue animam meam a malignitate eorum; a leonibus unicam meam. 019 PSA 035 018 Confitebor tibi in ecclesia magna; in populo gravi laudabo te. 019 PSA 035 019 Non supergaudeant mihi qui adversantur mihi inique, qui oderunt me gratis, et annuunt oculis. 019 PSA 035 020 Quoniam mihi quidem pacifice loquebantur; et in iracundia terræ loquentes, dolos cogitabant. 019 PSA 035 021 Et dilataverunt super me os suum; dixerunt: Euge, euge! viderunt oculi nostri. 019 PSA 035 022 Vidisti, Domine: ne sileas; Domine, ne discedas a me. 019 PSA 035 023 Exsurge et intende judicio meo, Deus meus; et Dominus meus, in causam meam. 019 PSA 035 024 Judica me secundum justitiam tuam, Domine Deus meus, et non supergaudeant mihi. 019 PSA 035 025 Non dicant in cordibus suis: Euge, euge, animæ nostræ; nec dicant: Devoravimus eum. 019 PSA 035 026 Erubescant et revereantur simul qui gratulantur malis meis; induantur confusione et reverentia qui magna loquuntur super me. 019 PSA 035 027 Exsultent et lætentur qui volunt justitiam meam; et dicant semper: Magnificetur Dominus, qui volunt pacem servi ejus. 019 PSA 035 028 Et lingua mea meditabitur justitiam tuam; tota die laudem tuam.] 019 PSA 036 001 In finem. Servo Domini ipsi David. [Dixit injustus ut delinquat in semetipso: non est timor Dei ante oculos ejus. 019 PSA 036 002 Quoniam dolose egit in conspectu ejus, ut inveniatur iniquitas ejus ad odium. 019 PSA 036 003 Verba oris ejus iniquitas, et dolus; noluit intelligere ut bene ageret. 019 PSA 036 004 Iniquitatem meditatus est in cubili suo; astitit omni viæ non bonæ: malitiam autem non odivit. 019 PSA 036 005 Domine, in cælo misericordia tua, et veritas tua usque ad nubes. 019 PSA 036 006 Justitia tua sicut montes Dei; judicia tua abyssus multa. Homines et jumenta salvabis, Domine, 019 PSA 036 007 quemadmodum multiplicasti misericordiam tuam, Deus. Filii autem hominum in tegmine alarum tuarum sperabunt. 019 PSA 036 008 Inebriabuntur ab ubertate domus tuæ, et torrente voluptatis tuæ potabis eos: 019 PSA 036 009 quoniam apud te est fons vitæ, et in lumine tuo videbimus lumen. 019 PSA 036 010 Prætende misericordiam tuam scientibus te, et justitiam tuam his qui recto sunt corde. 019 PSA 036 011 Non veniat mihi pes superbiæ, et manus peccatoris non moveat me. 019 PSA 036 012 Ibi ceciderunt qui operantur iniquitatem; expulsi sunt, nec potuerunt stare.] 019 PSA 037 001 Psalmus ipsi David. [Noli æmulari in malignantibus, neque zelaveris facientes iniquitatem: 019 PSA 037 002 quoniam tamquam fœnum velociter arescent, et quemadmodum olera herbarum cito decident. 019 PSA 037 003 Spera in Domino, et fac bonitatem; et inhabita terram, et pasceris in divitiis ejus. 019 PSA 037 004 Delectare in Domino, et dabit tibi petitiones cordis tui. 019 PSA 037 005 Revela Domino viam tuam, et spera in eo, et ipse faciet. 019 PSA 037 006 Et educet quasi lumen justitiam tuam, et judicium tuum tamquam meridiem. 019 PSA 037 007 Subditus esto Domino, et ora eum. Noli æmulari in eo qui prosperatur in via sua; in homine faciente injustitias. 019 PSA 037 008 Desine ab ira, et derelinque furorem; noli æmulari ut maligneris. 019 PSA 037 009 Quoniam qui malignantur exterminabuntur; sustinentes autem Dominum, ipsi hæreditabunt terram. 019 PSA 037 010 Et adhuc pusillum, et non erit peccator; et quæres locum ejus, et non invenies. 019 PSA 037 011 Mansueti autem hæreditabunt terram, et delectabuntur in multitudine pacis. 019 PSA 037 012 Observabit peccator justum, et stridebit super eum dentibus suis. 019 PSA 037 013 Dominus autem irridebit eum, quoniam prospicit quod veniet dies ejus. 019 PSA 037 014 Gladium evaginaverunt peccatores; intenderunt arcum suum: ut dejiciant pauperem et inopem, ut trucident rectos corde. 019 PSA 037 015 Gladius eorum intret in corda ipsorum, et arcus eorum confringatur. 019 PSA 037 016 Melius est modicum justo, super divitias peccatorum multas: 019 PSA 037 017 quoniam brachia peccatorum conterentur: confirmat autem justos Dominus. 019 PSA 037 018 Novit Dominus dies immaculatorum, et hæreditas eorum in æternum erit. 019 PSA 037 019 Non confundentur in tempore malo, et in diebus famis saturabuntur: 019 PSA 037 020 quia peccatores peribunt. Inimici vero Domini mox ut honorificati fuerint et exaltati, deficientes quemadmodum fumus deficient. 019 PSA 037 021 Mutuabitur peccator, et non solvet; justus autem miseretur et tribuet: 019 PSA 037 022 quia benedicentes ei hæreditabunt terram; maledicentes autem ei disperibunt. 019 PSA 037 023 Apud Dominum gressus hominis dirigentur, et viam ejus volet. 019 PSA 037 024 Cum ceciderit, non collidetur, quia Dominus supponit manum suam. 019 PSA 037 025 Junior fui, etenim senui; et non vidi justum derelictum, nec semen ejus quærens panem. 019 PSA 037 026 Tota die miseretur et commodat; et semen illius in benedictione erit. 019 PSA 037 027 Declina a malo, et fac bonum, et inhabita in sæculum sæculi: 019 PSA 037 028 quia Dominus amat judicium, et non derelinquet sanctos suos: in æternum conservabuntur. Injusti punientur, et semen impiorum peribit. 019 PSA 037 029 Justi autem hæreditabunt terram, et inhabitabunt in sæculum sæculi super eam. 019 PSA 037 030 Os justi meditabitur sapientiam, et lingua ejus loquetur judicium. 019 PSA 037 031 Lex Dei ejus in corde ipsius, et non supplantabuntur gressus ejus. 019 PSA 037 032 Considerat peccator justum, et quærit mortificare eum. 019 PSA 037 033 Dominus autem non derelinquet eum in manibus ejus, nec damnabit eum cum judicabitur illi. 019 PSA 037 034 Exspecta Dominum, et custodi viam ejus, et exaltabit te ut hæreditate capias terram: cum perierint peccatores, videbis. 019 PSA 037 035 Vidi impium superexaltatum, et elevatum sicut cedros Libani: 019 PSA 037 036 et transivi, et ecce non erat; et quæsivi eum, et non est inventus locus ejus. 019 PSA 037 037 Custodi innocentiam, et vide æquitatem, quoniam sunt reliquiæ homini pacifico. 019 PSA 037 038 Injusti autem disperibunt simul; reliquiæ impiorum interibunt. 019 PSA 037 039 Salus autem justorum a Domino; et protector eorum in tempore tribulationis. 019 PSA 037 040 Et adjuvabit eos Dominus, et liberabit eos; et eruet eos a peccatoribus, et salvabit eos, quia speraverunt in eo.] 019 PSA 038 001 Psalmus David, in rememorationem de sabbato. [Domine, ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me: 019 PSA 038 002 quoniam sagittæ tuæ infixæ sunt mihi, et confirmasti super me manum tuam. 019 PSA 038 003 Non est sanitas in carne mea, a facie iræ tuæ; non est pax ossibus meis, a facie peccatorum meorum: 019 PSA 038 004 quoniam iniquitates meæ supergressæ sunt caput meum, et sicut onus grave gravatæ sunt super me. 019 PSA 038 005 Putruerunt et corruptæ sunt cicatrices meæ, a facie insipientiæ meæ. 019 PSA 038 006 Miser factus sum et curvatus sum usque in finem; tota die contristatus ingrediebar. 019 PSA 038 007 Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus, et non est sanitas in carne mea. 019 PSA 038 008 Afflictus sum, et humiliatus sum nimis; rugiebam a gemitu cordis mei. 019 PSA 038 009 Domine, ante te omne desiderium meum, et gemitus meus a te non est absconditus. 019 PSA 038 010 Cor meum conturbatum est; dereliquit me virtus mea, et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum. 019 PSA 038 011 Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt, et steterunt; et qui juxta me erant, de longe steterunt: et vim faciebant qui quærebant animam meam. 019 PSA 038 012 Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates, et dolos tota die meditabantur. 019 PSA 038 013 Ego autem, tamquam surdus, non audiebam; et sicut mutus non aperiens os suum. 019 PSA 038 014 Et factus sum sicut homo non audiens, et non habens in ore suo redargutiones. 019 PSA 038 015 Quoniam in te, Domine, speravi; tu exaudies me, Domine Deus meus. 019 PSA 038 016 Quia dixi: Nequando supergaudeant mihi inimici mei; et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt. 019 PSA 038 017 Quoniam ego in flagella paratus sum, et dolor meus in conspectu meo semper. 019 PSA 038 018 Quoniam iniquitatem meam annuntiabo, et cogitabo pro peccato meo. 019 PSA 038 019 Inimici autem mei vivunt, et confirmati sunt super me: et multiplicati sunt qui oderunt me inique. 019 PSA 038 020 Qui retribuunt mala pro bonis detrahebant mihi, quoniam sequebar bonitatem. 019 PSA 038 021 Ne derelinquas me, Domine Deus meus; ne discesseris a me. 019 PSA 038 022 Intende in adjutorium meum, Domine Deus salutis meæ.] 019 PSA 039 001 In finem, ipsi Idithun. Canticum David. [Dixi: Custodiam vias meas: ut non delinquam in lingua mea. Posui ori meo custodiam, cum consisteret peccator adversum me. 019 PSA 039 002 Obmutui, et humiliatus sum, et silui a bonis; et dolor meus renovatus est. 019 PSA 039 003 Concaluit cor meum intra me; et in meditatione mea exardescet ignis. 019 PSA 039 004 Locutus sum in lingua mea: Notum fac mihi, Domine, finem meum, et numerum dierum meorum quis est, ut sciam quid desit mihi. 019 PSA 039 005 Ecce mensurabiles posuisti dies meos, et substantia mea tamquam nihilum ante te. Verumtamen universa vanitas, omnis homo vivens. 019 PSA 039 006 Verumtamen in imagine pertransit homo; sed et frustra conturbatur: thesaurizat, et ignorat cui congregabit ea. 019 PSA 039 007 Et nunc quæ est exspectatio mea: nonne Dominus? et substantia mea apud te est. 019 PSA 039 008 Ab omnibus iniquitatibus meis erue me: opprobrium insipienti dedisti me. 019 PSA 039 009 Obmutui, et non aperui os meum, quoniam tu fecisti; 019 PSA 039 010 amove a me plagas tuas. 019 PSA 039 011 A fortitudine manus tuæ ego defeci in increpationibus: propter iniquitatem corripuisti hominem. Et tabescere fecisti sicut araneam animam ejus: verumtamen vane conturbatur omnis homo. 019 PSA 039 012 Exaudi orationem meam, Domine, et deprecationem meam; auribus percipe lacrimas meas. Ne sileas, quoniam advena ego sum apud te, et peregrinus sicut omnes patres mei. 019 PSA 039 013 Remitte mihi, ut refrigerer priusquam abeam et amplius non ero.] 019 PSA 040 001 In finem. Psalmus ipsi David. [Exspectans exspectavi Dominum, et intendit mihi. 019 PSA 040 002 Et exaudivit preces meas, et eduxit me de lacu miseriæ et de luto fæcis. Et statuit super petram pedes meos, et direxit gressus meos. 019 PSA 040 003 Et immisit in os meum canticum novum, carmen Deo nostro. Videbunt multi, et timebunt, et sperabunt in Domino. 019 PSA 040 004 Beatus vir cujus est nomen Domini spes ejus, et non respexit in vanitates et insanias falsas. 019 PSA 040 005 Multa fecisti tu, Domine Deus meus, mirabilia tua; et cogitationibus tuis non est qui similis sit tibi. Annuntiavi et locutus sum: multiplicati sunt super numerum. 019 PSA 040 006 Sacrificium et oblationem noluisti; aures autem perfecisti mihi. Holocaustum et pro peccato non postulasti; 019 PSA 040 007 tunc dixi: Ecce venio. In capite libri scriptum est de me, 019 PSA 040 008 ut facerem voluntatem tuam. Deus meus, volui, et legem tuam in medio cordis mei. 019 PSA 040 009 Annuntiavi justitiam tuam in ecclesia magna; ecce labia mea non prohibebo: Domine, tu scisti. 019 PSA 040 010 Justitiam tuam non abscondi in corde meo; veritatem tuam et salutare tuum dixi; non abscondi misericordiam tuam et veritatem tuam a concilio multo. 019 PSA 040 011 Tu autem, Domine, ne longe facias miserationes tuas a me; misericordia tua et veritas tua semper susceperunt me. 019 PSA 040 012 Quoniam circumdederunt me mala quorum non est numerus; comprehenderunt me iniquitates meæ, et non potui ut viderem. Multiplicatæ sunt super capillos capitis mei, et cor meum dereliquit me. 019 PSA 040 013 Complaceat tibi, Domine, ut eruas me; Domine, ad adjuvandum me respice. 019 PSA 040 014 Confundantur et revereantur simul, qui quærunt animam meam ut auferant eam; convertantur retrorsum et revereantur, qui volunt mihi mala. 019 PSA 040 015 Ferant confestim confusionem suam, qui dicunt mihi: Euge, euge! 019 PSA 040 016 Exsultent et lætentur super te omnes quærentes te; et dicant semper: Magnificetur Dominus, qui diligunt salutare tuum. 019 PSA 040 017 Ego autem mendicus sum et pauper; Dominus sollicitus est mei. Adjutor meus et protector meus tu es; Deus meus, ne tardaveris.] 019 PSA 041 001 In finem. Psalmus ipsi David. [Beatus qui intelligit super egenum et pauperem: in die mala liberabit eum Dominus. 019 PSA 041 002 Dominus conservet eum, et vivificet eum, et beatum faciat eum in terra, et non tradat eum in animam inimicorum ejus. 019 PSA 041 003 Dominus opem ferat illi super lectum doloris ejus; universum stratum ejus versasti in infirmitate ejus. 019 PSA 041 004 Ego dixi: Domine, miserere mei; sana animam meam, quia peccavi tibi. 019 PSA 041 005 Inimici mei dixerunt mala mihi: Quando morietur, et peribit nomen ejus? 019 PSA 041 006 Et si ingrediebatur ut videret, vana loquebatur; cor ejus congregavit iniquitatem sibi. Egrediebatur foras et loquebatur. 019 PSA 041 007 In idipsum adversum me susurrabant omnes inimici mei; adversum me cogitabant mala mihi. 019 PSA 041 008 Verbum iniquum constituerunt adversum me: Numquid qui dormit non adjiciet ut resurgat? 019 PSA 041 009 Etenim homo pacis meæ in quo speravi, qui edebat panes meos, magnificavit super me supplantationem. 019 PSA 041 010 Tu autem, Domine, miserere mei, et resuscita me; et retribuam eis. 019 PSA 041 011 In hoc cognovi quoniam voluisti me, quoniam non gaudebit inimicus meus super me. 019 PSA 041 012 Me autem propter innocentiam suscepisti; et confirmasti me in conspectu tuo in æternum. 019 PSA 041 013 Benedictus Dominus Deus Israël a sæculo et usque in sæculum. Fiat, fiat.] 019 PSA 042 001 In finem. Intellectus filiis Core. [Quemadmodum desiderat cervus ad fontes aquarum, ita desiderat anima mea ad te, Deus. 019 PSA 042 002 Sitivit anima mea ad Deum fortem, vivum; quando veniam, et apparebo ante faciem Dei? 019 PSA 042 003 Fuerunt mihi lacrimæ meæ panes die ac nocte, dum dicitur mihi quotidie: Ubi est Deus tuus? 019 PSA 042 004 Hæc recordatus sum, et effudi in me animam meam, quoniam transibo in locum tabernaculi admirabilis, usque ad domum Dei, in voce exsultationis et confessionis, sonus epulantis. 019 PSA 042 005 Quare tristis es, anima mea? et quare conturbas me? Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi, salutare vultus mei, 019 PSA 042 006 et Deus meus. Ad meipsum anima mea conturbata est: propterea memor ero tui de terra Jordanis et Hermoniim a monte modico. 019 PSA 042 007 Abyssus abyssum invocat, in voce cataractarum tuarum; omnia excelsa tua, et fluctus tui super me transierunt. 019 PSA 042 008 In die mandavit Dominus misericordiam suam, et nocte canticum ejus; apud me oratio Deo vitæ meæ. 019 PSA 042 009 Dicam Deo: Susceptor meus es; quare oblitus es mei? et quare contristatus incedo, dum affligit me inimicus? 019 PSA 042 010 Dum confringuntur ossa mea, exprobraverunt mihi qui tribulant me inimici mei, dum dicunt mihi per singulos dies: Ubi est Deus tuus? 019 PSA 042 011 Quare tristis es, anima mea? et quare conturbas me? Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi, salutare vultus mei, et Deus meus.] 019 PSA 043 001 Psalmus David. [Judica me, Deus, et discerne causam meam de gente non sancta: ab homine iniquo et doloso erue me. 019 PSA 043 002 Quia tu es, Deus, fortitudo mea: quare me repulisti? et quare tristis incedo, dum affligit me inimicus? 019 PSA 043 003 Emitte lucem tuam et veritatem tuam: ipsa me deduxerunt, et adduxerunt in montem sanctum tuum, et in tabernacula tua. 019 PSA 043 004 Et introibo ad altare Dei, ad Deum qui lætificat juventutem meam. Confitebor tibi in cithara, Deus, Deus meus. 019 PSA 043 005 Quare tristis es, anima mea? et quare conturbas me? Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi, salutare vultus mei, et Deus meus.] 019 PSA 044 001 In finem. Filiis Core ad intellectum. 019 PSA 044 002 [Deus, auribus nostris audivimus, patres nostri annuntiaverunt nobis, opus quod operatus es in diebus eorum, et in diebus antiquis. 019 PSA 044 003 Manus tua gentes disperdidit, et plantasti eos; afflixisti populos, et expulisti eos. 019 PSA 044 004 Nec enim in gladio suo possederunt terram, et brachium eorum non salvavit eos: sed dextera tua et brachium tuum, et illuminatio vultus tui, quoniam complacuisti in eis. 019 PSA 044 005 Tu es ipse rex meus et Deus meus, qui mandas salutes Jacob. 019 PSA 044 006 In te inimicos nostros ventilabimus cornu, et in nomine tuo spernemus insurgentes in nobis. 019 PSA 044 007 Non enim in arcu meo sperabo, et gladius meus non salvabit me: 019 PSA 044 008 salvasti enim nos de affligentibus nos, et odientes nos confudisti. 019 PSA 044 009 In Deo laudabimur tota die, et in nomine tuo confitebimur in sæculum. 019 PSA 044 010 Nunc autem repulisti et confudisti nos, et non egredieris, Deus, in virtutibus nostris. 019 PSA 044 011 Avertisti nos retrorsum post inimicos nostros, et qui oderunt nos diripiebant sibi. 019 PSA 044 012 Dedisti nos tamquam oves escarum, et in gentibus dispersisti nos. 019 PSA 044 013 Vendidisti populum tuum sine pretio, et non fuit multitudo in commutationibus eorum. 019 PSA 044 014 Posuisti nos opprobrium vicinis nostris; subsannationem et derisum his qui sunt in circuitu nostro. 019 PSA 044 015 Posuisti nos in similitudinem gentibus; commotionem capitis in populis. 019 PSA 044 016 Tota die verecundia mea contra me est, et confusio faciei meæ cooperuit me: 019 PSA 044 017 a voce exprobrantis et obloquentis, a facie inimici et persequentis. 019 PSA 044 018 Hæc omnia venerunt super nos; nec obliti sumus te, et inique non egimus in testamento tuo. 019 PSA 044 019 Et non recessit retro cor nostrum; et declinasti semitas nostras a via tua: 019 PSA 044 020 quoniam humiliasti nos in loco afflictionis, et cooperuit nos umbra mortis. 019 PSA 044 021 Si obliti sumus nomen Dei nostri, et si expandimus manus nostras ad deum alienum, 019 PSA 044 022 nonne Deus requiret ista? ipse enim novit abscondita cordis. Quoniam propter te mortificamur tota die; æstimati sumus sicut oves occisionis. 019 PSA 044 023 Exsurge; quare obdormis, Domine? exsurge, et ne repellas in finem. 019 PSA 044 024 Quare faciem tuam avertis? oblivisceris inopiæ nostræ et tribulationis nostræ? 019 PSA 044 025 Quoniam humiliata est in pulvere anima nostra; conglutinatus est in terra venter noster. 019 PSA 044 026 Exsurge, Domine, adjuva nos, et redime nos propter nomen tuum.] 019 PSA 045 001 In finem, pro iis qui commutabuntur. Filiis Core, ad intellectum. Canticum pro dilecto. [Eructavit cor meum verbum bonum: dico ego opera mea regi. Lingua mea calamus scribæ velociter scribentis. 019 PSA 045 002 Speciosus forma præ filiis hominum, diffusa est gratia in labiis tuis: propterea benedixit te Deus in æternum. 019 PSA 045 003 Accingere gladio tuo super femur tuum, potentissime. 019 PSA 045 004 Specie tua et pulchritudine tua intende, prospere procede, et regna, propter veritatem, et mansuetudinem, et justitiam; et deducet te mirabiliter dextera tua. 019 PSA 045 005 Sagittæ tuæ acutæ: populi sub te cadent, in corda inimicorum regis. 019 PSA 045 006 Sedes tua, Deus, in sæculum sæculi; virga directionis virga regni tui. 019 PSA 045 007 Dilexisti justitiam, et odisti iniquitatem; propterea unxit te Deus, Deus tuus, oleo lætitiæ, præ consortibus tuis. 019 PSA 045 008 Myrrha, et gutta, et casia a vestimentis tuis, a domibus eburneis; ex quibus delectaverunt te 019 PSA 045 009 filiæ regum in honore tuo. Astitit regina a dextris tuis in vestitu deaurato, circumdata varietate. 019 PSA 045 010 Audi, filia, et vide, et inclina aurem tuam; et obliviscere populum tuum, et domum patris tui. 019 PSA 045 011 Et concupiscet rex decorem tuum, quoniam ipse est Dominus Deus tuus, et adorabunt eum. 019 PSA 045 012 Et filiæ Tyri in muneribus vultum tuum deprecabuntur; omnes divites plebis. 019 PSA 045 013 Omnis gloria ejus filiæ regis ab intus, in fimbriis aureis, 019 PSA 045 014 circumamicta varietatibus. Adducentur regi virgines post eam; proximæ ejus afferentur tibi. 019 PSA 045 015 Afferentur in lætitia et exsultatione; adducentur in templum regis. 019 PSA 045 016 Pro patribus tuis nati sunt tibi filii; constitues eos principes super omnem terram. 019 PSA 045 017 Memores erunt nominis tui in omni generatione et generationem: propterea populi confitebuntur tibi in æternum, et in sæculum sæculi.] 019 PSA 046 001 In finem, filiis Core, pro arcanis. Psalmus. [Deus noster refugium et virtus; adjutor in tribulationibus quæ invenerunt nos nimis. 019 PSA 046 002 Propterea non timebimus dum turbabitur terra, et transferentur montes in cor maris. 019 PSA 046 003 Sonuerunt, et turbatæ sunt aquæ eorum; conturbati sunt montes in fortitudine ejus. 019 PSA 046 004 Fluminis impetus lætificat civitatem Dei: sanctificavit tabernaculum suum Altissimus. 019 PSA 046 005 Deus in medio ejus, non commovebitur; adjuvabit eam Deus mane diluculo. 019 PSA 046 006 Conturbatæ sunt gentes, et inclinata sunt regna: dedit vocem suam, mota est terra. 019 PSA 046 007 Dominus virtutum nobiscum; susceptor noster Deus Jacob. 019 PSA 046 008 Venite, et videte opera Domini, quæ posuit prodigia super terram, 019 PSA 046 009 auferens bella usque ad finem terræ. Arcum conteret, et confringet arma, et scuta comburet igni. 019 PSA 046 010 Vacate, et videte quoniam ego sum Deus; exaltabor in gentibus, et exaltabor in terra. 019 PSA 046 011 Dominus virtutum nobiscum; susceptor noster Deus Jacob.] 019 PSA 047 001 In finem, pro filiis Core. Psalmus. [Omnes gentes, plaudite manibus; jubilate Deo in voce exsultationis: 019 PSA 047 002 quoniam Dominus excelsus, terribilis, rex magnus super omnem terram. 019 PSA 047 003 Subjecit populos nobis, et gentes sub pedibus nostris. 019 PSA 047 004 Elegit nobis hæreditatem suam; speciem Jacob quam dilexit. 019 PSA 047 005 Ascendit Deus in jubilo, et Dominus in voce tubæ. 019 PSA 047 006 Psallite Deo nostro, psallite; psallite regi nostro, psallite: 019 PSA 047 007 quoniam rex omnis terræ Deus, psallite sapienter. 019 PSA 047 008 Regnabit Deus super gentes; Deus sedet super sedem sanctam suam. 019 PSA 047 009 Principes populorum congregati sunt cum Deo Abraham, quoniam dii fortes terræ vehementer elevati sunt.] 019 PSA 048 001 Psalmus cantici. Filiis Core, secunda sabbati. [Magnus Dominus et laudabilis nimis, in civitate Dei nostri, in monte sancto ejus. 019 PSA 048 002 Fundatur exsultatione universæ terræ mons Sion; latera aquilonis, civitas regis magni. 019 PSA 048 003 Deus in domibus ejus cognoscetur cum suscipiet eam. 019 PSA 048 004 Quoniam ecce reges terræ congregati sunt; convenerunt in unum. 019 PSA 048 005 Ipsi videntes, sic admirati sunt, conturbati sunt, commoti sunt. 019 PSA 048 006 Tremor apprehendit eos; ibi dolores ut parturientis: 019 PSA 048 007 in spiritu vehementi conteres naves Tharsis. 019 PSA 048 008 Sicut audivimus, sic vidimus, in civitate Domini virtutum, in civitate Dei nostri: Deus fundavit eam in æternum. 019 PSA 048 009 Suscepimus, Deus, misericordiam tuam in medio templi tui. 019 PSA 048 010 Secundum nomen tuum, Deus, sic et laus tua in fines terræ; justitia plena est dextera tua. 019 PSA 048 011 Lætetur mons Sion, et exsultent filiæ Judæ, propter judicia tua, Domine. 019 PSA 048 012 Circumdate Sion, et complectimini eam; narrate in turribus ejus. 019 PSA 048 013 Ponite corda vestra in virtute ejus, et distribuite domos ejus, ut enarretis in progenie altera. 019 PSA 048 014 Quoniam hic est Deus, Deus noster in æternum, et in sæculum sæculi: ipse reget nos in sæcula.] 019 PSA 049 001 In finem, filiis Core. Psalmus. [Audite hæc, omnes gentes; auribus percipite, omnes qui habitatis orbem: 019 PSA 049 002 quique terrigenæ et filii hominum, simul in unum dives et pauper. 019 PSA 049 003 Os meum loquetur sapientiam, et meditatio cordis mei prudentiam. 019 PSA 049 004 Inclinabo in parabolam aurem meam; aperiam in psalterio propositionem meam. 019 PSA 049 005 Cur timebo in die mala? iniquitas calcanei mei circumdabit me. 019 PSA 049 006 Qui confidunt in virtute sua, et in multitudine divitiarum suarum, gloriantur. 019 PSA 049 007 Frater non redimit, redimet homo: non dabit Deo placationem suam, 019 PSA 049 008 et pretium redemptionis animæ suæ. Et laborabit in æternum; 019 PSA 049 009 et vivet adhuc in finem. 019 PSA 049 010 Non videbit interitum, cum viderit sapientes morientes: simul insipiens et stultus peribunt. Et relinquent alienis divitias suas, 019 PSA 049 011 et sepulchra eorum domus illorum in æternum; tabernacula eorum in progenie et progenie: vocaverunt nomina sua in terris suis. 019 PSA 049 012 Et homo, cum in honore esset, non intellexit. Comparatus est jumentis insipientibus, et similis factus est illis. 019 PSA 049 013 Hæc via illorum scandalum ipsis; et postea in ore suo complacebunt. 019 PSA 049 014 Sicut oves in inferno positi sunt: mors depascet eos. Et dominabuntur eorum justi in matutino; et auxilium eorum veterascet in inferno a gloria eorum. (Sheol h7585) 019 PSA 049 015 Verumtamen Deus redimet animam meam de manu inferi, cum acceperit me. (Sheol h7585) 019 PSA 049 016 Ne timueris cum dives factus fuerit homo, et cum multiplicata fuerit gloria domus ejus: 019 PSA 049 017 quoniam, cum interierit, non sumet omnia, neque descendet cum eo gloria ejus. 019 PSA 049 018 Quia anima ejus in vita ipsius benedicetur; confitebitur tibi cum benefeceris ei. 019 PSA 049 019 Introibit usque in progenies patrum suorum; et usque in æternum non videbit lumen. 019 PSA 049 020 Homo, cum in honore esset, non intellexit. Comparatus est jumentis insipientibus, et similis factus est illis.] 019 PSA 050 001 Psalmus Asaph. [Deus deorum Dominus locutus est, et vocavit terram a solis ortu usque ad occasum. 019 PSA 050 002 Ex Sion species decoris ejus: 019 PSA 050 003 Deus manifeste veniet; Deus noster, et non silebit. Ignis in conspectu ejus exardescet; et in circuitu ejus tempestas valida. 019 PSA 050 004 Advocabit cælum desursum, et terram, discernere populum suum. 019 PSA 050 005 Congregate illi sanctos ejus, qui ordinant testamentum ejus super sacrificia. 019 PSA 050 006 Et annuntiabunt cæli justitiam ejus, quoniam Deus judex est. 019 PSA 050 007 Audi, populus meus, et loquar; Israël, et testificabor tibi: Deus, Deus tuus ego sum. 019 PSA 050 008 Non in sacrificiis tuis arguam te; holocausta autem tua in conspectu meo sunt semper. 019 PSA 050 009 Non accipiam de domo tua vitulos, neque de gregibus tuis hircos: 019 PSA 050 010 quoniam meæ sunt omnes feræ silvarum, jumenta in montibus, et boves. 019 PSA 050 011 Cognovi omnia volatilia cæli, et pulchritudo agri mecum est. 019 PSA 050 012 Si esuriero, non dicam tibi: meus est enim orbis terræ et plenitudo ejus. 019 PSA 050 013 Numquid manducabo carnes taurorum? aut sanguinem hircorum potabo? 019 PSA 050 014 Immola Deo sacrificium laudis, et redde Altissimo vota tua. 019 PSA 050 015 Et invoca me in die tribulationis: eruam te, et honorificabis me. 019 PSA 050 016 Peccatori autem dixit Deus: Quare tu enarras justitias meas? et assumis testamentum meum per os tuum? 019 PSA 050 017 Tu vero odisti disciplinam, et projecisti sermones meos retrorsum. 019 PSA 050 018 Si videbas furem, currebas cum eo; et cum adulteris portionem tuam ponebas. 019 PSA 050 019 Os tuum abundavit malitia, et lingua tua concinnabat dolos. 019 PSA 050 020 Sedens adversus fratrem tuum loquebaris, et adversus filium matris tuæ ponebas scandalum. 019 PSA 050 021 Hæc fecisti, et tacui. Existimasti inique quod ero tui similis: arguam te, et statuam contra faciem tuam. 019 PSA 050 022 Intelligite hæc, qui obliviscimini Deum, nequando rapiat, et non sit qui eripiat. 019 PSA 050 023 Sacrificium laudis honorificabit me, et illic iter quo ostendam illi salutare Dei.] 019 PSA 051 001 In finem. Psalmus David, cum venit ad eum Nathan propheta, quando intravit ad Bethsabee. [Miserere mei, Deus, secundum magnam misericordiam tuam; et secundum multitudinem miserationum tuarum, dele iniquitatem meam. 019 PSA 051 002 Amplius lava me ab iniquitate mea, et a peccato meo munda me. 019 PSA 051 003 Quoniam iniquitatem meam ego cognosco, et peccatum meum contra me est semper. 019 PSA 051 004 Tibi soli peccavi, et malum coram te feci; ut justificeris in sermonibus tuis, et vincas cum judicaris. 019 PSA 051 005 Ecce enim in iniquitatibus conceptus sum, et in peccatis concepit me mater mea. 019 PSA 051 006 Ecce enim veritatem dilexisti; incerta et occulta sapientiæ tuæ manifestasti mihi. 019 PSA 051 007 Asperges me hyssopo, et mundabor; lavabis me, et super nivem dealbabor. 019 PSA 051 008 Auditui meo dabis gaudium et lætitiam, et exsultabunt ossa humiliata. 019 PSA 051 009 Averte faciem tuam a peccatis meis, et omnes iniquitates meas dele. 019 PSA 051 010 Cor mundum crea in me, Deus, et spiritum rectum innova in visceribus meis. 019 PSA 051 011 Ne projicias me a facie tua, et spiritum sanctum tuum ne auferas a me. 019 PSA 051 012 Redde mihi lætitiam salutaris tui, et spiritu principali confirma me. 019 PSA 051 013 Docebo iniquos vias tuas, et impii ad te convertentur. 019 PSA 051 014 Libera me de sanguinibus, Deus, Deus salutis meæ, et exsultabit lingua mea justitiam tuam. 019 PSA 051 015 Domine, labia mea aperies, et os meum annuntiabit laudem tuam. 019 PSA 051 016 Quoniam si voluisses sacrificium, dedissem utique; holocaustis non delectaberis. 019 PSA 051 017 Sacrificium Deo spiritus contribulatus; cor contritum et humiliatum, Deus, non despicies. 019 PSA 051 018 Benigne fac, Domine, in bona voluntate tua Sion, ut ædificentur muri Jerusalem. 019 PSA 051 019 Tunc acceptabis sacrificium justitiæ, oblationes et holocausta; tunc imponent super altare tuum vitulos.] 019 PSA 052 001 In finem. Intellectus David, cum venit Doëg Idumæus, et nuntiavit Sauli: Venit David in domum Achimelech. [Quid gloriaris in malitia, qui potens es in iniquitate? 019 PSA 052 002 Tota die injustitiam cogitavit lingua tua; sicut novacula acuta fecisti dolum. 019 PSA 052 003 Dilexisti malitiam super benignitatem; iniquitatem magis quam loqui æquitatem. 019 PSA 052 004 Dilexisti omnia verba præcipitationis; lingua dolosa. 019 PSA 052 005 Propterea Deus destruet te in finem; evellet te, et emigrabit te de tabernaculo tuo, et radicem tuam de terra viventium. 019 PSA 052 006 Videbunt justi, et timebunt; et super eum ridebunt, et dicent: 019 PSA 052 007 Ecce homo qui non posuit Deum adjutorem suum; sed speravit in multitudine divitiarum suarum, et prævaluit in vanitate sua. 019 PSA 052 008 Ego autem, sicut oliva fructifera in domo Dei; speravi in misericordia Dei, in æternum et in sæculum sæculi. 019 PSA 052 009 Confitebor tibi in sæculum, quia fecisti; et exspectabo nomen tuum, quoniam bonum est in conspectu sanctorum tuorum.] 019 PSA 053 001 In finem, pro Maëleth intelligentiæ David. [Dixit insipiens in corde suo: Non est Deus. Corrupti sunt, et abominabiles facti sunt in iniquitatibus; non est qui faciat bonum. 019 PSA 053 002 Deus de cælo prospexit super filios hominum, ut videat si est intelligens, aut requirens Deum. 019 PSA 053 003 Omnes declinaverunt; simul inutiles facti sunt: non est qui faciat bonum, non est usque ad unum. 019 PSA 053 004 Nonne scient omnes qui operantur iniquitatem, qui devorant plebem meam ut cibum panis? 019 PSA 053 005 Deum non invocaverunt; illic trepidaverunt timore, ubi non erat timor. Quoniam Deus dissipavit ossa eorum qui hominibus placent: confusi sunt, quoniam Deus sprevit eos. 019 PSA 053 006 Quis dabit ex Sion salutare Israël? cum converterit Deus captivitatem plebis suæ, exsultabit Jacob, et lætabitur Israël.] 019 PSA 054 001 In finem, in carminibus. Intellectus David, cum venissent Ziphæi, et dixissent ad Saul: Nonne David absconditus est apud nos? [Deus, in nomine tuo salvum me fac, et in virtute tua judica me. 019 PSA 054 002 Deus, exaudi orationem meam; auribus percipe verba oris mei. 019 PSA 054 003 Quoniam alieni insurrexerunt adversum me, et fortes quæsierunt animam meam, et non proposuerunt Deum ante conspectum suum. 019 PSA 054 004 Ecce enim Deus adjuvat me, et Dominus susceptor est animæ meæ. 019 PSA 054 005 Averte mala inimicis meis; et in veritate tua disperde illos. 019 PSA 054 006 Voluntarie sacrificabo tibi, et confitebor nomini tuo, Domine, quoniam bonum est. 019 PSA 054 007 Quoniam ex omni tribulatione eripuisti me, et super inimicos meos despexit oculus meus.] 019 PSA 055 001 In finem, in carminibus. Intellectus David. [Exaudi, Deus, orationem meam, et ne despexeris deprecationem meam: 019 PSA 055 002 intende mihi, et exaudi me. Contristatus sum in exercitatione mea, et conturbatus sum 019 PSA 055 003 a voce inimici, et a tribulatione peccatoris. Quoniam declinaverunt in me iniquitates, et in ira molesti erant mihi. 019 PSA 055 004 Cor meum conturbatum est in me, et formido mortis cecidit super me. 019 PSA 055 005 Timor et tremor venerunt super me, et contexerunt me tenebræ. 019 PSA 055 006 Et dixi: Quis dabit mihi pennas sicut columbæ, et volabo, et requiescam? 019 PSA 055 007 Ecce elongavi fugiens, et mansi in solitudine. 019 PSA 055 008 Exspectabam eum qui salvum me fecit a pusillanimitate spiritus, et tempestate. 019 PSA 055 009 Præcipita, Domine; divide linguas eorum: quoniam vidi iniquitatem et contradictionem in civitate. 019 PSA 055 010 Die ac nocte circumdabit eam super muros ejus iniquitas; et labor in medio ejus, 019 PSA 055 011 et injustitia: et non defecit de plateis ejus usura et dolus. 019 PSA 055 012 Quoniam si inimicus meus maledixisset mihi, sustinuissem utique. Et si is qui oderat me super me magna locutus fuisset, abscondissem me forsitan ab eo. 019 PSA 055 013 Tu vero homo unanimis, dux meus, et notus meus: 019 PSA 055 014 qui simul mecum dulces capiebas cibos; in domo Dei ambulavimus cum consensu. 019 PSA 055 015 Veniat mors super illos, et descendant in infernum viventes: quoniam nequitiæ in habitaculis eorum, in medio eorum. (Sheol h7585) 019 PSA 055 016 Ego autem ad Deum clamavi, et Dominus salvabit me. 019 PSA 055 017 Vespere, et mane, et meridie, narrabo, et annuntiabo; et exaudiet vocem meam. 019 PSA 055 018 Redimet in pace animam meam ab his qui appropinquant mihi: quoniam inter multos erant mecum. 019 PSA 055 019 Exaudiet Deus, et humiliabit illos, qui est ante sæcula. Non enim est illis commutatio, et non timuerunt Deum. 019 PSA 055 020 Extendit manum suam in retribuendo; contaminaverunt testamentum ejus: 019 PSA 055 021 divisi sunt ab ira vultus ejus, et appropinquavit cor illius. Molliti sunt sermones ejus super oleum; et ipsi sunt jacula. 019 PSA 055 022 Jacta super Dominum curam tuam, et ipse te enutriet; non dabit in æternum fluctuationem justo. 019 PSA 055 023 Tu vero, Deus, deduces eos in puteum interitus. Viri sanguinum et dolosi non dimidiabunt dies suos; ego autem sperabo in te, Domine.] 019 PSA 056 001 In finem, pro populo qui a sanctis longe factus est. David in tituli inscriptionem, cum tenuerunt eum Allophyli in Geth. [Miserere mei, Deus, quoniam conculcavit me homo; tota die impugnans, tribulavit me. 019 PSA 056 002 Conculcaverunt me inimici mei tota die, quoniam multi bellantes adversum me. 019 PSA 056 003 Ab altitudine diei timebo: ego vero in te sperabo. 019 PSA 056 004 In Deo laudabo sermones meos; in Deo speravi: non timebo quid faciat mihi caro. 019 PSA 056 005 Tota die verba mea execrabantur; adversum me omnes cogitationes eorum in malum. 019 PSA 056 006 Inhabitabunt, et abscondent; ipsi calcaneum meum observabunt. Sicut sustinuerunt animam meam, 019 PSA 056 007 pro nihilo salvos facies illos; in ira populos confringes. 019 PSA 056 008 Deus, vitam meam annuntiavi tibi; posuisti lacrimas meas in conspectu tuo, sicut et in promissione tua: 019 PSA 056 009 tunc convertentur inimici mei retrorsum. In quacumque die invocavero te, ecce cognovi quoniam Deus meus es. 019 PSA 056 010 In Deo laudabo verbum; in Domino laudabo sermonem. 019 PSA 056 011 In Deo speravi: non timebo quid faciat mihi homo. 019 PSA 056 012 In me sunt, Deus, vota tua, quæ reddam, laudationes tibi: 019 PSA 056 013 quoniam eripuisti animam meam de morte, et pedes meos de lapsu, ut placeam coram Deo in lumine viventium. 019 PSA 057 001 In finem, ne disperdas. David in tituli inscriptionem, cum fugeret a facie Saul in speluncam. [Miserere mei, Deus, miserere mei, quoniam in te confidit anima mea. Et in umbra alarum tuarum sperabo, donec transeat iniquitas. 019 PSA 057 002 Clamabo ad Deum altissimum, Deum qui benefecit mihi. 019 PSA 057 003 Misit de cælo, et liberavit me; dedit in opprobrium conculcantes me. Misit Deus misericordiam suam et veritatem suam, 019 PSA 057 004 et eripuit animam meam de medio catulorum leonum. Dormivi conturbatus. Filii hominum dentes eorum arma et sagittæ, et lingua eorum gladius acutus. 019 PSA 057 005 Exaltare super cælos, Deus, et in omnem terram gloria tua. 019 PSA 057 006 Laqueum paraverunt pedibus meis, et incurvaverunt animam meam. Foderunt ante faciem meam foveam, et inciderunt in eam. 019 PSA 057 007 Paratum cor meum, Deus, paratum cor meum; cantabo, et psalmum dicam. 019 PSA 057 008 Exsurge, gloria mea; exsurge, psalterium et cithara: exsurgam diluculo. 019 PSA 057 009 Confitebor tibi in populis, Domine, et psalmum dicam tibi in gentibus: 019 PSA 057 010 quoniam magnificata est usque ad cælos misericordia tua, et usque ad nubes veritas tua. 019 PSA 057 011 Exaltare super cælos, Deus, et super omnem terram gloria tua.] 019 PSA 058 001 In finem, ne disperdas. David in tituli inscriptionem. [Si vere utique justitiam loquimini, recta judicate, filii hominum. 019 PSA 058 002 Etenim in corde iniquitates operamini; in terra injustitias manus vestræ concinnant. 019 PSA 058 003 Alienati sunt peccatores a vulva; erraverunt ab utero: locuti sunt falsa. 019 PSA 058 004 Furor illis secundum similitudinem serpentis, sicut aspidis surdæ et obturantis aures suas, 019 PSA 058 005 quæ non exaudiet vocem incantantium, et venefici incantantis sapienter. 019 PSA 058 006 Deus conteret dentes eorum in ore ipsorum; molas leonum confringet Dominus. 019 PSA 058 007 Ad nihilum devenient tamquam aqua decurrens; intendit arcum suum donec infirmentur. 019 PSA 058 008 Sicut cera quæ fluit auferentur; supercecidit ignis, et non viderunt solem. 019 PSA 058 009 Priusquam intelligerent spinæ vestræ rhamnum, sicut viventes sic in ira absorbet eos. 019 PSA 058 010 Lætabitur justus cum viderit vindictam; manus suas lavabit in sanguine peccatoris. 019 PSA 058 011 Et dicet homo: Si utique est fructus justo, utique est Deus judicans eos in terra.] 019 PSA 059 001 In finem, ne disperdas. David in tituli inscriptionem, quando misit Saul et custodivit domum ejus ut eum interficeret. [Eripe me de inimicis meis, Deus meus, et ab insurgentibus in me libera me. 019 PSA 059 002 Eripe me de operantibus iniquitatem, et de viris sanguinum salva me. 019 PSA 059 003 Quia ecce ceperunt animam meam; irruerunt in me fortes. 019 PSA 059 004 Neque iniquitas mea, neque peccatum meum, Domine; sine iniquitate cucurri, et direxi. 019 PSA 059 005 Exsurge in occursum meum, et vide: et tu, Domine Deus virtutum, Deus Israël, intende ad visitandas omnes gentes: non miserearis omnibus qui operantur iniquitatem. 019 PSA 059 006 Convertentur ad vesperam, et famem patientur ut canes: et circuibunt civitatem. 019 PSA 059 007 Ecce loquentur in ore suo, et gladius in labiis eorum: quoniam quis audivit? 019 PSA 059 008 Et tu, Domine, deridebis eos; ad nihilum deduces omnes gentes. 019 PSA 059 009 Fortitudinem meam ad te custodiam, quia, Deus, susceptor meus es: 019 PSA 059 010 Deus meus misericordia ejus præveniet me. 019 PSA 059 011 Deus ostendet mihi super inimicos meos: ne occidas eos, nequando obliviscantur populi mei. Disperge illos in virtute tua, et depone eos, protector meus, Domine: 019 PSA 059 012 delictum oris eorum, sermonem labiorum ipsorum; et comprehendantur in superbia sua. Et de execratione et mendacio annuntiabuntur 019 PSA 059 013 in consummatione: in ira consummationis, et non erunt. Et scient quia Deus dominabitur Jacob, et finium terræ. 019 PSA 059 014 Convertentur ad vesperam, et famem patientur ut canes: et circuibunt civitatem. 019 PSA 059 015 Ipsi dispergentur ad manducandum; si vero non fuerint saturati, et murmurabunt. 019 PSA 059 016 Ego autem cantabo fortitudinem tuam, et exsultabo mane misericordiam tuam: quia factus es susceptor meus, et refugium meum in die tribulationis meæ. 019 PSA 059 017 Adjutor meus, tibi psallam, quia Deus susceptor meus es; Deus meus, misericordia mea.] 019 PSA 060 001 In finem, pro his qui immutabuntur, in tituli inscriptionem ipsi David, in doctrinam, cum succendit Mesopotamiam Syriæ et Sobal, et convertit Joab, et percussit Idumæam in valle Salinarum duodecim millia. [Deus, repulisti nos, et destruxisti nos; iratus es, et misertus es nobis. 019 PSA 060 002 Commovisti terram, et conturbasti eam; sana contritiones ejus, quia commota est. 019 PSA 060 003 Ostendisti populo tuo dura; potasti nos vino compunctionis. 019 PSA 060 004 Dedisti metuentibus te significationem, ut fugiant a facie arcus; ut liberentur dilecti tui. 019 PSA 060 005 Salvum fac dextera tua, et exaudi me. 019 PSA 060 006 Deus locutus est in sancto suo: lætabor, et partibor Sichimam; et convallem tabernaculorum metibor. 019 PSA 060 007 Meus est Galaad, et meus est Manasses; et Ephraim fortitudo capitis mei. Juda rex meus; 019 PSA 060 008 Moab olla spei meæ. In Idumæam extendam calceamentum meum: mihi alienigenæ subditi sunt. 019 PSA 060 009 Quis deducet me in civitatem munitam? quis deducet me usque in Idumæam? 019 PSA 060 010 nonne tu, Deus, qui repulisti nos? et non egredieris, Deus, in virtutibus nostris? 019 PSA 060 011 Da nobis auxilium de tribulatione, quia vana salus hominis. 019 PSA 060 012 In Deo faciemus virtutem; et ipse ad nihilum deducet tribulantes nos.] 019 PSA 061 001 In finem. In hymnis David. [Exaudi, Deus, deprecationem meam; intende orationi meæ. 019 PSA 061 002 A finibus terræ ad te clamavi, dum anxiaretur cor meum; in petra exaltasti me. Deduxisti me, 019 PSA 061 003 quia factus es spes mea: turris fortitudinis a facie inimici. 019 PSA 061 004 Inhabitabo in tabernaculo tuo in sæcula; protegar in velamento alarum tuarum. 019 PSA 061 005 Quoniam tu, Deus meus, exaudisti orationem meam; dedisti hæreditatem timentibus nomen tuum. 019 PSA 061 006 Dies super dies regis adjicies; annos ejus usque in diem generationis et generationis. 019 PSA 061 007 Permanet in æternum in conspectu Dei: misericordiam et veritatem ejus quis requiret? 019 PSA 061 008 Sic psalmum dicam nomini tuo in sæculum sæculi, ut reddam vota mea de die in diem.] 019 PSA 062 001 In finem, pro Idithun. Psalmus David. [Nonne Deo subjecta erit anima mea? ab ipso enim salutare meum. 019 PSA 062 002 Nam et ipse Deus meus et salutaris meus; susceptor meus, non movebor amplius. 019 PSA 062 003 Quousque irruitis in hominem? interficitis universi vos, tamquam parieti inclinato et maceriæ depulsæ. 019 PSA 062 004 Verumtamen pretium meum cogitaverunt repellere; cucurri in siti: ore suo benedicebant, et corde suo maledicebant. 019 PSA 062 005 Verumtamen Deo subjecta esto, anima mea, quoniam ab ipso patientia mea: 019 PSA 062 006 quia ipse Deus meus et salvator meus, adjutor meus, non emigrabo. 019 PSA 062 007 In Deo salutare meum et gloria mea; Deus auxilii mei, et spes mea in Deo est. 019 PSA 062 008 Sperate in eo, omnis congregatio populi; effundite coram illo corda vestra: Deus adjutor noster in æternum. 019 PSA 062 009 Verumtamen vani filii hominum, mendaces filii hominum in stateris, ut decipiant ipsi de vanitate in idipsum. 019 PSA 062 010 Nolite sperare in iniquitate, et rapinas nolite concupiscere; divitiæ si affluant, nolite cor apponere. 019 PSA 062 011 Semel locutus est Deus; duo hæc audivi: quia potestas Dei est, 019 PSA 062 012 et tibi, Domine, misericordia: quia tu reddes unicuique juxta opera sua.] 019 PSA 063 001 Psalmus David, cum esset in deserto Idumææ. [Deus, Deus meus, ad te de luce vigilo. Sitivit in te anima mea; quam multipliciter tibi caro mea! 019 PSA 063 002 In terra deserta, et invia, et inaquosa, sic in sancto apparui tibi, ut viderem virtutem tuam et gloriam tuam. 019 PSA 063 003 Quoniam melior est misericordia tua super vitas, labia mea laudabunt te. 019 PSA 063 004 Sic benedicam te in vita mea, et in nomine tuo levabo manus meas. 019 PSA 063 005 Sicut adipe et pinguedine repleatur anima mea, et labiis exsultationis laudabit os meum. 019 PSA 063 006 Si memor fui tui super stratum meum, in matutinis meditabor in te. 019 PSA 063 007 Quia fuisti adjutor meus, et in velamento alarum tuarum exsultabo. 019 PSA 063 008 Adhæsit anima mea post te; me suscepit dextera tua. 019 PSA 063 009 Ipsi vero in vanum quæsierunt animam meam: introibunt in inferiora terræ; 019 PSA 063 010 tradentur in manus gladii: partes vulpium erunt. 019 PSA 063 011 Rex vero lætabitur in Deo; laudabuntur omnes qui jurant in eo: quia obstructum est os loquentium iniqua.] 019 PSA 064 001 In finem. Psalmus David. [Exaudi, Deus, orationem meam cum deprecor; a timore inimici eripe animam meam. 019 PSA 064 002 Protexisti me a conventu malignantium, a multitudine operantium iniquitatem. 019 PSA 064 003 Quia exacuerunt ut gladium linguas suas; intenderunt arcum rem amaram, 019 PSA 064 004 ut sagittent in occultis immaculatum. 019 PSA 064 005 Subito sagittabunt eum, et non timebunt; firmaverunt sibi sermonem nequam. Narraverunt ut absconderent laqueos; dixerunt: Quis videbit eos? 019 PSA 064 006 Scrutati sunt iniquitates; defecerunt scrutantes scrutinio. Accedet homo ad cor altum, 019 PSA 064 007 et exaltabitur Deus. Sagittæ parvulorum factæ sunt plagæ eorum, 019 PSA 064 008 et infirmatæ sunt contra eos linguæ eorum. Conturbati sunt omnes qui videbant eos, 019 PSA 064 009 et timuit omnis homo. Et annuntiaverunt opera Dei, et facta ejus intellexerunt. 019 PSA 064 010 Lætabitur justus in Domino, et sperabit in eo, et laudabuntur omnes recti corde.] 019 PSA 065 001 In finem. Psalmus David, canticum Jeremiæ et Ezechielis populo transmigrationis, cum inciperent exire. [Te decet hymnus, Deus, in Sion, et tibi reddetur votum in Jerusalem. 019 PSA 065 002 Exaudi orationem meam; ad te omnis caro veniet. 019 PSA 065 003 Verba iniquorum prævaluerunt super nos, et impietatibus nostris tu propitiaberis. 019 PSA 065 004 Beatus quem elegisti et assumpsisti: inhabitabit in atriis tuis. Replebimur in bonis domus tuæ; sanctum est templum tuum, 019 PSA 065 005 mirabile in æquitate. Exaudi nos, Deus, salutaris noster, spes omnium finium terræ, et in mari longe. 019 PSA 065 006 Præparans montes in virtute tua, accinctus potentia; 019 PSA 065 007 qui conturbas profundum maris, sonum fluctuum ejus. Turbabuntur gentes, 019 PSA 065 008 et timebunt qui habitant terminos a signis tuis; exitus matutini et vespere delectabis. 019 PSA 065 009 Visitasti terram, et inebriasti eam; multiplicasti locupletare eam. Flumen Dei repletum est aquis; parasti cibum illorum: quoniam ita est præparatio ejus. 019 PSA 065 010 Rivos ejus inebria; multiplica genimina ejus: in stillicidiis ejus lætabitur germinans. 019 PSA 065 011 Benedices coronæ anni benignitatis tuæ, et campi tui replebuntur ubertate. 019 PSA 065 012 Pinguescent speciosa deserti, et exsultatione colles accingentur. 019 PSA 065 013 Induti sunt arietes ovium, et valles abundabunt frumento; clamabunt, etenim hymnum dicent.] 019 PSA 066 001 In finem. Canticum psalmi resurrectionis. [Jubilate Deo, omnis terra; 019 PSA 066 002 psalmum dicite nomini ejus; date gloriam laudi ejus. 019 PSA 066 003 Dicite Deo: Quam terribilia sunt opera tua, Domine! in multitudine virtutis tuæ mentientur tibi inimici tui. 019 PSA 066 004 Omnis terra adoret te, et psallat tibi; psalmum dicat nomini tuo. 019 PSA 066 005 Venite, et videte opera Dei: terribilis in consiliis super filios hominum. 019 PSA 066 006 Qui convertit mare in aridam; in flumine pertransibunt pede: ibi lætabimur in ipso. 019 PSA 066 007 Qui dominatur in virtute sua in æternum; oculi ejus super gentes respiciunt: qui exasperant non exaltentur in semetipsis. 019 PSA 066 008 Benedicite, gentes, Deum nostrum, et auditam facite vocem laudis ejus: 019 PSA 066 009 qui posuit animam meam ad vitam, et non dedit in commotionem pedes meos. 019 PSA 066 010 Quoniam probasti nos, Deus; igne nos examinasti, sicut examinatur argentum. 019 PSA 066 011 Induxisti nos in laqueum; posuisti tribulationes in dorso nostro; 019 PSA 066 012 imposuisti homines super capita nostra. Transivimus per ignem et aquam, et eduxisti nos in refrigerium. 019 PSA 066 013 Introibo in domum tuam in holocaustis; reddam tibi vota mea 019 PSA 066 014 quæ distinxerunt labia mea: et locutum est os meum in tribulatione mea. 019 PSA 066 015 Holocausta medullata offeram tibi, cum incenso arietum; offeram tibi boves cum hircis. 019 PSA 066 016 Venite, audite, et narrabo, omnes qui timetis Deum, quanta fecit animæ meæ. 019 PSA 066 017 Ad ipsum ore meo clamavi, et exaltavi sub lingua mea. 019 PSA 066 018 Iniquitatem si aspexi in corde meo, non exaudiet Dominus. 019 PSA 066 019 Propterea exaudivit Deus, et attendit voci deprecationis meæ. 019 PSA 066 020 Benedictus Deus, qui non amovit orationem meam, et misericordiam suam a me.] 019 PSA 067 001 In finem, in hymnis. Psalmus cantici David. [Deus misereatur nostri, et benedicat nobis; illuminet vultum suum super nos, et misereatur nostri: 019 PSA 067 002 ut cognoscamus in terra viam tuam, in omnibus gentibus salutare tuum. 019 PSA 067 003 Confiteantur tibi populi, Deus: confiteantur tibi populi omnes. 019 PSA 067 004 Lætentur et exsultent gentes, quoniam judicas populos in æquitate, et gentes in terra dirigis. 019 PSA 067 005 Confiteantur tibi populi, Deus: confiteantur tibi populi omnes. 019 PSA 067 006 Terra dedit fructum suum: benedicat nos Deus, Deus noster! 019 PSA 067 007 Benedicat nos Deus, et metuant eum omnes fines terræ.] 019 PSA 068 001 In finem. Psalmus cantici ipsi David. [Exsurgat Deus, et dissipentur inimici ejus; et fugiant qui oderunt eum a facie ejus. 019 PSA 068 002 Sicut deficit fumus, deficiant; sicut fluit cera a facie ignis, sic pereant peccatores a facie Dei. 019 PSA 068 003 Et justi epulentur, et exsultent in conspectu Dei, et delectentur in lætitia. 019 PSA 068 004 Cantate Deo; psalmum dicite nomini ejus: iter facite ei qui ascendit super occasum. Dominus nomen illi; exsultate in conspectu ejus. Turbabuntur a facie ejus, 019 PSA 068 005 patris orphanorum, et judicis viduarum; Deus in loco sancto suo. 019 PSA 068 006 Deus qui inhabitare facit unius moris in domo; qui educit vinctos in fortitudine, similiter eos qui exasperant, qui habitant in sepulchris. 019 PSA 068 007 Deus, cum egredereris in conspectu populi tui, cum pertransires in deserto, 019 PSA 068 008 terra mota est, etenim cæli distillaverunt, a facie Dei Sinai, a facie Dei Israël. 019 PSA 068 009 Pluviam voluntariam segregabis, Deus, hæreditati tuæ; et infirmata est, tu vero perfecisti eam. 019 PSA 068 010 Animalia tua habitabunt in ea; parasti in dulcedine tua pauperi, Deus. 019 PSA 068 011 Dominus dabit verbum evangelizantibus, virtute multa. 019 PSA 068 012 Rex virtutum dilecti, dilecti; et speciei domus dividere spolia. 019 PSA 068 013 Si dormiatis inter medios cleros, pennæ columbæ deargentatæ, et posteriora dorsi ejus in pallore auri. 019 PSA 068 014 Dum discernit cælestis reges super eam, nive dealbabuntur in Selmon. 019 PSA 068 015 Mons Dei, mons pinguis: mons coagulatus, mons pinguis. 019 PSA 068 016 Ut quid suspicamini, montes coagulatos? mons in quo beneplacitum est Deo habitare in eo; etenim Dominus habitabit in finem. 019 PSA 068 017 Currus Dei decem millibus multiplex, millia lætantium; Dominus in eis in Sina, in sancto. 019 PSA 068 018 Ascendisti in altum, cepisti captivitatem, accepisti dona in hominibus; etenim non credentes inhabitare Dominum Deum. 019 PSA 068 019 Benedictus Dominus die quotidie: prosperum iter faciet nobis Deus salutarium nostrorum. 019 PSA 068 020 Deus noster, Deus salvos faciendi; et Domini, Domini exitus mortis. 019 PSA 068 021 Verumtamen Deus confringet capita inimicorum suorum, verticem capilli perambulantium in delictis suis. 019 PSA 068 022 Dixit Dominus: Ex Basan convertam, convertam in profundum maris: 019 PSA 068 023 ut intingatur pes tuus in sanguine; lingua canum tuorum ex inimicis, ab ipso. 019 PSA 068 024 Viderunt ingressus tuos, Deus, ingressus Dei mei, regis mei, qui est in sancto. 019 PSA 068 025 Prævenerunt principes conjuncti psallentibus, in medio juvencularum tympanistriarum. 019 PSA 068 026 In ecclesiis benedicite Deo Domino de fontibus Israël. 019 PSA 068 027 Ibi Benjamin adolescentulus, in mentis excessu; principes Juda, duces eorum; principes Zabulon, principes Nephthali. 019 PSA 068 028 Manda, Deus, virtuti tuæ; confirma hoc, Deus, quod operatus es in nobis. 019 PSA 068 029 A templo tuo in Jerusalem, tibi offerent reges munera. 019 PSA 068 030 Increpa feras arundinis; congregatio taurorum in vaccis populorum: ut excludant eos qui probati sunt argento. Dissipa gentes quæ bella volunt. 019 PSA 068 031 Venient legati ex Ægypto; Æthiopia præveniet manus ejus Deo. 019 PSA 068 032 Regna terræ, cantate Deo; psallite Domino; psallite Deo. 019 PSA 068 033 Qui ascendit super cælum cæli, ad orientem: ecce dabit voci suæ vocem virtutis. 019 PSA 068 034 Date gloriam Deo super Israël; magnificentia ejus et virtus ejus in nubibus. 019 PSA 068 035 Mirabilis Deus in sanctis suis; Deus Israël ipse dabit virtutem et fortitudinem plebi suæ. Benedictus Deus!] 019 PSA 069 001 In finem, pro iis qui commutabuntur. David. [Salvum me fac, Deus, quoniam intraverunt aquæ usque ad animam meam. 019 PSA 069 002 Infixus sum in limo profundi et non est substantia. Veni in altitudinem maris, et tempestas demersit me. 019 PSA 069 003 Laboravi clamans, raucæ factæ sunt fauces meæ; defecerunt oculi mei, dum spero in Deum meum. 019 PSA 069 004 Multiplicati sunt super capillos capitis mei qui oderunt me gratis. Confortati sunt qui persecuti sunt me inimici mei injuste; quæ non rapui, tunc exsolvebam. 019 PSA 069 005 Deus, tu scis insipientiam meam; et delicta mea a te non sunt abscondita. 019 PSA 069 006 Non erubescant in me qui exspectant te, Domine, Domine virtutum; non confundantur super me qui quærunt te, Deus Israël. 019 PSA 069 007 Quoniam propter te sustinui opprobrium; operuit confusio faciem meam. 019 PSA 069 008 Extraneus factus sum fratribus meis, et peregrinus filiis matris meæ. 019 PSA 069 009 Quoniam zelus domus tuæ comedit me, et opprobria exprobrantium tibi ceciderunt super me. 019 PSA 069 010 Et operui in jejunio animam meam, et factum est in opprobrium mihi. 019 PSA 069 011 Et posui vestimentum meum cilicium; et factus sum illis in parabolam. 019 PSA 069 012 Adversum me loquebantur qui sedebant in porta, et in me psallebant qui bibebant vinum. 019 PSA 069 013 Ego vero orationem meam ad te, Domine; tempus beneplaciti, Deus. In multitudine misericordiæ tuæ, exaudi me in veritate salutis tuæ. 019 PSA 069 014 Eripe me de luto, ut non infigar; libera me ab iis qui oderunt me, et de profundis aquarum. 019 PSA 069 015 Non me demergat tempestas aquæ, neque absorbeat me profundum, neque urgeat super me puteus os suum. 019 PSA 069 016 Exaudi me, Domine, quoniam benigna est misericordia tua; secundum multitudinem miserationum tuarum respice in me. 019 PSA 069 017 Et ne avertas faciem tuam a puero tuo; quoniam tribulor, velociter exaudi me. 019 PSA 069 018 Intende animæ meæ, et libera eam; propter inimicos meos, eripe me. 019 PSA 069 019 Tu scis improperium meum, et confusionem meam, et reverentiam meam; 019 PSA 069 020 in conspectu tuo sunt omnes qui tribulant me. Improperium exspectavit cor meum et miseriam: et sustinui qui simul contristaretur, et non fuit; et qui consolaretur, et non inveni. 019 PSA 069 021 Et dederunt in escam meam fel, et in siti mea potaverunt me aceto. 019 PSA 069 022 Fiat mensa eorum coram ipsis in laqueum, et in retributiones, et in scandalum. 019 PSA 069 023 Obscurentur oculi eorum, ne videant, et dorsum eorum semper incurva. 019 PSA 069 024 Effunde super eos iram tuam, et furor iræ tuæ comprehendat eos. 019 PSA 069 025 Fiat habitatio eorum deserta, et in tabernaculis eorum non sit qui inhabitet. 019 PSA 069 026 Quoniam quem tu percussisti persecuti sunt, et super dolorem vulnerum meorum addiderunt. 019 PSA 069 027 Appone iniquitatem super iniquitatem eorum, et non intrent in justitiam tuam. 019 PSA 069 028 Deleantur de libro viventium, et cum justis non scribantur. 019 PSA 069 029 Ego sum pauper et dolens; salus tua, Deus, suscepit me. 019 PSA 069 030 Laudabo nomen Dei cum cantico, et magnificabo eum in laude: 019 PSA 069 031 et placebit Deo super vitulum novellum, cornua producentem et ungulas. 019 PSA 069 032 Videant pauperes, et lætentur; quærite Deum, et vivet anima vestra: 019 PSA 069 033 quoniam exaudivit pauperes Dominus, et vinctos suos non despexit. 019 PSA 069 034 Laudent illum cæli et terra; mare, et omnia reptilia in eis. 019 PSA 069 035 Quoniam Deus salvam faciet Sion, et ædificabuntur civitates Juda, et inhabitabunt ibi, et hæreditate acquirent eam. 019 PSA 069 036 Et semen servorum ejus possidebit eam; et qui diligunt nomen ejus habitabunt in ea.] 019 PSA 070 001 In finem. Psalmus David in rememorationem, quod salvum fecerit eum Dominus. [Deus, in adjutorium meum intende; Domine, ad adjuvandum me festina. 019 PSA 070 002 Confundantur, et revereantur, qui quærunt animam meam. 019 PSA 070 003 Avertantur retrorsum, et erubescant, qui volunt mihi mala; avertantur statim erubescentes qui dicunt mihi: Euge, euge! 019 PSA 070 004 Exsultent et lætentur in te omnes qui quærunt te; et dicant semper: Magnificetur Dominus, qui diligunt salutare tuum. 019 PSA 070 005 Ego vero egenus et pauper sum; Deus, adjuva me. Adjutor meus et liberator meus es tu; Domine, ne moreris.] 019 PSA 071 001 Psalmus David, filiorum Jonadab, et priorum captivorum. [In te, Domine, speravi; non confundar in æternum. 019 PSA 071 002 In justitia tua libera me, et eripe me: inclina ad me aurem tuam, et salva me. 019 PSA 071 003 Esto mihi in Deum protectorem, et in locum munitum, ut salvum me facias: quoniam firmamentum meum et refugium meum es tu. 019 PSA 071 004 Deus meus, eripe me de manu peccatoris, et de manu contra legem agentis, et iniqui: 019 PSA 071 005 quoniam tu es patientia mea, Domine; Domine, spes mea a juventute mea. 019 PSA 071 006 In te confirmatus sum ex utero; de ventre matris meæ tu es protector meus; in te cantatio mea semper. 019 PSA 071 007 Tamquam prodigium factus sum multis; et tu adjutor fortis. 019 PSA 071 008 Repleatur os meum laude, ut cantem gloriam tuam, tota die magnitudinem tuam. 019 PSA 071 009 Ne projicias me in tempore senectutis; cum defecerit virtus mea, ne derelinquas me. 019 PSA 071 010 Quia dixerunt inimici mei mihi, et qui custodiebant animam meam consilium fecerunt in unum, 019 PSA 071 011 dicentes: Deus dereliquit eum: persequimini et comprehendite eum, quia non est qui eripiat. 019 PSA 071 012 Deus, ne elongeris a me; Deus meus, in auxilium meum respice. 019 PSA 071 013 Confundantur et deficiant detrahentes animæ meæ; operiantur confusione et pudore qui quærunt mala mihi. 019 PSA 071 014 Ego autem semper sperabo, et adjiciam super omnem laudem tuam. 019 PSA 071 015 Os meum annuntiabit justitiam tuam, tota die salutare tuum. Quoniam non cognovi litteraturam, 019 PSA 071 016 introibo in potentias Domini; Domine, memorabor justitiæ tuæ solius. 019 PSA 071 017 Deus, docuisti me a juventute mea; et usque nunc pronuntiabo mirabilia tua. 019 PSA 071 018 Et usque in senectam et senium, Deus, ne derelinquas me, donec annuntiem brachium tuum generationi omni quæ ventura est, potentiam tuam, 019 PSA 071 019 et justitiam tuam, Deus, usque in altissima; quæ fecisti magnalia, Deus: quis similis tibi? 019 PSA 071 020 Quantas ostendisti mihi tribulationes multas et malas! et conversus vivificasti me, et de abyssis terræ iterum reduxisti me. 019 PSA 071 021 Multiplicasti magnificentiam tuam; et conversus consolatus es me. 019 PSA 071 022 Nam et ego confitebor tibi in vasis psalmi veritatem tuam, Deus; psallam tibi in cithara, sanctus Israël. 019 PSA 071 023 Exsultabunt labia mea cum cantavero tibi; et anima mea quam redemisti. 019 PSA 071 024 Sed et lingua mea tota die meditabitur justitiam tuam, cum confusi et reveriti fuerint qui quærunt mala mihi.] 019 PSA 072 001 Psalmus, in Salomonem. 019 PSA 072 002 [Deus, judicium tuum regi da, et justitiam tuam filio regis; judicare populum tuum in justitia, et pauperes tuos in judicio. 019 PSA 072 003 Suscipiant montes pacem populo, et colles justitiam. 019 PSA 072 004 Judicabit pauperes populi, et salvos faciet filios pauperum, et humiliabit calumniatorem. 019 PSA 072 005 Et permanebit cum sole, et ante lunam, in generatione et generationem. 019 PSA 072 006 Descendet sicut pluvia in vellus, et sicut stillicidia stillantia super terram. 019 PSA 072 007 Orietur in diebus ejus justitia, et abundantia pacis, donec auferatur luna. 019 PSA 072 008 Et dominabitur a mari usque ad mare, et a flumine usque ad terminos orbis terrarum. 019 PSA 072 009 Coram illo procident Æthiopes, et inimici ejus terram lingent. 019 PSA 072 010 Reges Tharsis et insulæ munera offerent; reges Arabum et Saba dona adducent: 019 PSA 072 011 et adorabunt eum omnes reges terræ; omnes gentes servient ei. 019 PSA 072 012 Quia liberabit pauperem a potente, et pauperem cui non erat adjutor. 019 PSA 072 013 Parcet pauperi et inopi, et animas pauperum salvas faciet. 019 PSA 072 014 Ex usuris et iniquitate redimet animas eorum, et honorabile nomen eorum coram illo. 019 PSA 072 015 Et vivet, et dabitur ei de auro Arabiæ; et adorabunt de ipso semper, tota die benedicent ei. 019 PSA 072 016 Et erit firmamentum in terra in summis montium; superextolletur super Libanum fructus ejus, et florebunt de civitate sicut fœnum terræ. 019 PSA 072 017 Sit nomen ejus benedictum in sæcula; ante solem permanet nomen ejus. Et benedicentur in ipso omnes tribus terræ; omnes gentes magnificabunt eum. 019 PSA 072 018 Benedictus Dominus Deus Israël, qui facit mirabilia solus. 019 PSA 072 019 Et benedictum nomen majestatis ejus in æternum, et replebitur majestate ejus omnis terra. Fiat, fiat.] 019 PSA 072 020 Defecerunt laudes David, filii Jesse. 019 PSA 073 001 Psalmus Asaph. [Quam bonus Israël Deus, his qui recto sunt corde! 019 PSA 073 002 Mei autem pene moti sunt pedes, pene effusi sunt gressus mei: 019 PSA 073 003 quia zelavi super iniquos, pacem peccatorum videns. 019 PSA 073 004 Quia non est respectus morti eorum, et firmamentum in plaga eorum. 019 PSA 073 005 In labore hominum non sunt, et cum hominibus non flagellabuntur. 019 PSA 073 006 Ideo tenuit eos superbia; operti sunt iniquitate et impietate sua. 019 PSA 073 007 Prodiit quasi ex adipe iniquitas eorum; transierunt in affectum cordis. 019 PSA 073 008 Cogitaverunt et locuti sunt nequitiam; iniquitatem in excelso locuti sunt. 019 PSA 073 009 Posuerunt in cælum os suum, et lingua eorum transivit in terra. 019 PSA 073 010 Ideo convertetur populus meus hic, et dies pleni invenientur in eis. 019 PSA 073 011 Et dixerunt: Quomodo scit Deus, et si est scientia in excelso? 019 PSA 073 012 Ecce ipsi peccatores, et abundantes in sæculo obtinuerunt divitias. 019 PSA 073 013 Et dixi: Ergo sine causa justificavi cor meum, et lavi inter innocentes manus meas, 019 PSA 073 014 et fui flagellatus tota die, et castigatio mea in matutinis. 019 PSA 073 015 Si dicebam: Narrabo sic; ecce nationem filiorum tuorum reprobavi. 019 PSA 073 016 Existimabam ut cognoscerem hoc; labor est ante me: 019 PSA 073 017 donec intrem in sanctuarium Dei, et intelligam in novissimis eorum. 019 PSA 073 018 Verumtamen propter dolos posuisti eis; dejecisti eos dum allevarentur. 019 PSA 073 019 Quomodo facti sunt in desolationem? subito defecerunt: perierunt propter iniquitatem suam. 019 PSA 073 020 Velut somnium surgentium, Domine, in civitate tua imaginem ipsorum ad nihilum rediges. 019 PSA 073 021 Quia inflammatum est cor meum, et renes mei commutati sunt; 019 PSA 073 022 et ego ad nihilum redactus sum, et nescivi: 019 PSA 073 023 ut jumentum factus sum apud te, et ego semper tecum. 019 PSA 073 024 Tenuisti manum dexteram meam, et in voluntate tua deduxisti me, et cum gloria suscepisti me. 019 PSA 073 025 Quid enim mihi est in cælo? et a te quid volui super terram? 019 PSA 073 026 Defecit caro mea et cor meum; Deus cordis mei, et pars mea, Deus in æternum. 019 PSA 073 027 Quia ecce qui elongant se a te peribunt; perdidisti omnes qui fornicantur abs te. 019 PSA 073 028 Mihi autem adhærere Deo bonum est; ponere in Domino Deo spem meam: ut annuntiem omnes prædicationes tuas in portis filiæ Sion.] 019 PSA 074 001 Intellectus Asaph. [Ut quid, Deus, repulisti in finem, iratus est furor tuus super oves pascuæ tuæ? 019 PSA 074 002 Memor esto congregationis tuæ, quam possedisti ab initio. Redemisti virgam hæreditatis tuæ, mons Sion, in quo habitasti in eo. 019 PSA 074 003 Leva manus tuas in superbias eorum in finem: quanta malignatus est inimicus in sancto! 019 PSA 074 004 Et gloriati sunt qui oderunt te in medio solemnitatis tuæ; posuerunt signa sua, signa: 019 PSA 074 005 et non cognoverunt sicut in exitu super summum. Quasi in silva lignorum securibus 019 PSA 074 006 exciderunt januas ejus in idipsum; in securi et ascia dejecerunt eam. 019 PSA 074 007 Incenderunt igni sanctuarium tuum; in terra polluerunt tabernaculum nominis tui. 019 PSA 074 008 Dixerunt in corde suo cognatio eorum simul: Quiescere faciamus omnes dies festos Dei a terra. 019 PSA 074 009 Signa nostra non vidimus; jam non est propheta; et nos non cognoscet amplius. 019 PSA 074 010 Usquequo, Deus, improperabit inimicus? irritat adversarius nomen tuum in finem? 019 PSA 074 011 Ut quid avertis manum tuam, et dexteram tuam de medio sinu tuo in finem? 019 PSA 074 012 Deus autem rex noster ante sæcula: operatus est salutem in medio terræ. 019 PSA 074 013 Tu confirmasti in virtute tua mare; contribulasti capita draconum in aquis. 019 PSA 074 014 Tu confregisti capita draconis; dedisti eum escam populis Æthiopum. 019 PSA 074 015 Tu dirupisti fontes et torrentes; tu siccasti fluvios Ethan. 019 PSA 074 016 Tuus est dies, et tua est nox; tu fabricatus es auroram et solem. 019 PSA 074 017 Tu fecisti omnes terminos terræ; æstatem et ver tu plasmasti ea. 019 PSA 074 018 Memor esto hujus: inimicus improperavit Domino, et populus insipiens incitavit nomen tuum. 019 PSA 074 019 Ne tradas bestiis animas confitentes tibi, et animas pauperum tuorum ne obliviscaris in finem. 019 PSA 074 020 Respice in testamentum tuum, quia repleti sunt qui obscurati sunt terræ domibus iniquitatum. 019 PSA 074 021 Ne avertatur humilis factus confusus; pauper et inops laudabunt nomen tuum. 019 PSA 074 022 Exsurge, Deus, judica causam tuam; memor esto improperiorum tuorum, eorum quæ ab insipiente sunt tota die. 019 PSA 074 023 Ne obliviscaris voces inimicorum tuorum: superbia eorum qui te oderunt ascendit semper.] 019 PSA 075 001 In finem, ne corrumpas. Psalmus cantici Asaph. [Confitebimur tibi, Deus, confitebimur, et invocabimus nomen tuum; narrabimus mirabilia tua. 019 PSA 075 002 Cum accepero tempus, ego justitias judicabo. 019 PSA 075 003 Liquefacta est terra et omnes qui habitant in ea: ego confirmavi columnas ejus. 019 PSA 075 004 Dixi iniquis: Nolite inique agere: et delinquentibus: Nolite exaltare cornu: 019 PSA 075 005 nolite extollere in altum cornu vestrum; nolite loqui adversus Deum iniquitatem. 019 PSA 075 006 Quia neque ab oriente, neque ab occidente, neque a desertis montibus: 019 PSA 075 007 quoniam Deus judex est. Hunc humiliat, et hunc exaltat: 019 PSA 075 008 quia calix in manu Domini vini meri, plenus misto. Et inclinavit ex hoc in hoc; verumtamen fæx ejus non est exinanita: bibent omnes peccatores terræ. 019 PSA 075 009 Ego autem annuntiabo in sæculum; cantabo Deo Jacob: 019 PSA 075 010 et omnia cornua peccatorum confringam, et exaltabuntur cornua justi.] 019 PSA 076 001 In finem, in laudibus. Psalmus Asaph, canticum ad Assyrios. [Notus in Judæa Deus; in Israël magnum nomen ejus. 019 PSA 076 002 Et factus est in pace locus ejus, et habitatio ejus in Sion. 019 PSA 076 003 Ibi confregit potentias arcuum, scutum, gladium, et bellum. 019 PSA 076 004 Illuminans tu mirabiliter a montibus æternis; 019 PSA 076 005 turbati sunt omnes insipientes corde. Dormierunt somnum suum, et nihil invenerunt omnes viri divitiarum in manibus suis. 019 PSA 076 006 Ab increpatione tua, Deus Jacob, dormitaverunt qui ascenderunt equos. 019 PSA 076 007 Tu terribilis es; et quis resistet tibi? ex tunc ira tua. 019 PSA 076 008 De cælo auditum fecisti judicium: terra tremuit et quievit 019 PSA 076 009 cum exsurgeret in judicium Deus, ut salvos faceret omnes mansuetos terræ. 019 PSA 076 010 Quoniam cogitatio hominis confitebitur tibi, et reliquiæ cogitationis diem festum agent tibi. 019 PSA 076 011 Vovete et reddite Domino Deo vestro, omnes qui in circuitu ejus affertis munera: terribili, 019 PSA 076 012 et ei qui aufert spiritum principum: terribili apud reges terræ.] 019 PSA 077 001 In finem, pro Idithun. Psalmus Asaph. [Voce mea ad Dominum clamavi; voce mea ad Deum, et intendit mihi. 019 PSA 077 002 In die tribulationis meæ Deum exquisivi; manibus meis nocte contra eum, et non sum deceptus. Renuit consolari anima mea; 019 PSA 077 003 memor fui Dei, et delectatus sum, et exercitatus sum, et defecit spiritus meus. 019 PSA 077 004 Anticipaverunt vigilias oculi mei; turbatus sum, et non sum locutus. 019 PSA 077 005 Cogitavi dies antiquos, et annos æternos in mente habui. 019 PSA 077 006 Et meditatus sum nocte cum corde meo, et exercitabar, et scopebam spiritum meum. 019 PSA 077 007 Numquid in æternum projiciet Deus? aut non apponet ut complacitior sit adhuc? 019 PSA 077 008 aut in finem misericordiam suam abscindet, a generatione in generationem? 019 PSA 077 009 aut obliviscetur misereri Deus? aut continebit in ira sua misericordias suas? 019 PSA 077 010 Et dixi: Nunc cœpi; hæc mutatio dexteræ Excelsi. 019 PSA 077 011 Memor fui operum Domini, quia memor ero ab initio mirabilium tuorum: 019 PSA 077 012 et meditabor in omnibus operibus tuis, et in adinventionibus tuis exercebor. 019 PSA 077 013 Deus, in sancto via tua: quis deus magnus sicut Deus noster? 019 PSA 077 014 Tu es Deus qui facis mirabilia: notam fecisti in populis virtutem tuam. 019 PSA 077 015 Redemisti in brachio tuo populum tuum, filios Jacob et Joseph. 019 PSA 077 016 Viderunt te aquæ, Deus; viderunt te aquæ, et timuerunt: et turbatæ sunt abyssi. 019 PSA 077 017 Multitudo sonitus aquarum; vocem dederunt nubes. Etenim sagittæ tuæ transeunt; 019 PSA 077 018 vox tonitrui tui in rota. Illuxerunt coruscationes tuæ orbi terræ; commota est, et contremuit terra. 019 PSA 077 019 In mari via tua, et semitæ tuæ in aquis multis, et vestigia tua non cognoscentur. 019 PSA 077 020 Deduxisti sicut oves populum tuum, in manu Moysi et Aaron.] 019 PSA 078 001 Intellectus Asaph. [Attendite, popule meus, legem meam; inclinate aurem vestram in verba oris mei. 019 PSA 078 002 Aperiam in parabolis os meum; loquar propositiones ab initio. 019 PSA 078 003 Quanta audivimus, et cognovimus ea, et patres nostri narraverunt nobis. 019 PSA 078 004 Non sunt occultata a filiis eorum in generatione altera, narrantes laudes Domini et virtutes ejus, et mirabilia ejus quæ fecit. 019 PSA 078 005 Et suscitavit testimonium in Jacob, et legem posuit in Israël, quanta mandavit patribus nostris nota facere ea filiis suis: 019 PSA 078 006 ut cognoscat generatio altera: filii qui nascentur et exsurgent, et narrabunt filiis suis, 019 PSA 078 007 ut ponant in Deo spem suam, et non obliviscantur operum Dei, et mandata ejus exquirant: 019 PSA 078 008 ne fiant, sicut patres eorum, generatio prava et exasperans; generatio quæ non direxit cor suum, et non est creditus cum Deo spiritus ejus. 019 PSA 078 009 Filii Ephrem, intendentes et mittentes arcum, conversi sunt in die belli. 019 PSA 078 010 Non custodierunt testamentum Dei, et in lege ejus noluerunt ambulare. 019 PSA 078 011 Et obliti sunt benefactorum ejus, et mirabilium ejus quæ ostendit eis. 019 PSA 078 012 Coram patribus eorum fecit mirabilia in terra Ægypti, in campo Taneos. 019 PSA 078 013 Interrupit mare, et perduxit eos, et statuit aquas quasi in utre: 019 PSA 078 014 et deduxit eos in nube diei, et tota nocte in illuminatione ignis. 019 PSA 078 015 Interrupit petram in eremo, et adaquavit eos velut in abysso multa. 019 PSA 078 016 Et eduxit aquam de petra, et deduxit tamquam flumina aquas. 019 PSA 078 017 Et apposuerunt adhuc peccare ei; in iram excitaverunt Excelsum in inaquoso. 019 PSA 078 018 Et tentaverunt Deum in cordibus suis, ut peterent escas animabus suis. 019 PSA 078 019 Et male locuti sunt de Deo; dixerunt: Numquid poterit Deus parare mensam in deserto? 019 PSA 078 020 quoniam percussit petram, et fluxerunt aquæ, et torrentes inundaverunt. Numquid et panem poterit dare, aut parare mensam populo suo? 019 PSA 078 021 Ideo audivit Dominus et distulit; et ignis accensus est in Jacob, et ira ascendit in Israël: 019 PSA 078 022 quia non crediderunt in Deo, nec speraverunt in salutari ejus. 019 PSA 078 023 Et mandavit nubibus desuper, et januas cæli aperuit. 019 PSA 078 024 Et pluit illis manna ad manducandum, et panem cæli dedit eis. 019 PSA 078 025 Panem angelorum manducavit homo; cibaria misit eis in abundantia. 019 PSA 078 026 Transtulit austrum de cælo, et induxit in virtute sua africum. 019 PSA 078 027 Et pluit super eos sicut pulverem carnes, et sicut arenam maris volatilia pennata. 019 PSA 078 028 Et ceciderunt in medio castrorum eorum, circa tabernacula eorum. 019 PSA 078 029 Et manducaverunt, et saturati sunt nimis, et desiderium eorum attulit eis: 019 PSA 078 030 non sunt fraudati a desiderio suo. Adhuc escæ eorum erant in ore ipsorum, 019 PSA 078 031 et ira Dei ascendit super eos: et occidit pingues eorum, et electos Israël impedivit. 019 PSA 078 032 In omnibus his peccaverunt adhuc, et non crediderunt in mirabilibus ejus. 019 PSA 078 033 Et defecerunt in vanitate dies eorum, et anni eorum cum festinatione. 019 PSA 078 034 Cum occideret eos, quærebant eum et revertebantur, et diluculo veniebant ad eum. 019 PSA 078 035 Et rememorati sunt quia Deus adjutor est eorum, et Deus excelsus redemptor eorum est. 019 PSA 078 036 Et dilexerunt eum in ore suo, et lingua sua mentiti sunt ei; 019 PSA 078 037 cor autem eorum non erat rectum cum eo, nec fideles habiti sunt in testamento ejus. 019 PSA 078 038 Ipse autem est misericors, et propitius fiet peccatis eorum, et non disperdet eos. Et abundavit ut averteret iram suam, et non accendit omnem iram suam. 019 PSA 078 039 Et recordatus est quia caro sunt, spiritus vadens et non rediens. 019 PSA 078 040 Quoties exacerbaverunt eum in deserto; in iram concitaverunt eum in inaquoso? 019 PSA 078 041 Et conversi sunt, et tentaverunt Deum, et sanctum Israël exacerbaverunt. 019 PSA 078 042 Non sunt recordati manus ejus, die qua redemit eos de manu tribulantis: 019 PSA 078 043 sicut posuit in Ægypto signa sua, et prodigia sua in campo Taneos; 019 PSA 078 044 et convertit in sanguinem flumina eorum, et imbres eorum, ne biberent. 019 PSA 078 045 Misit in eos cœnomyiam, et comedit eos, et ranam, et disperdidit eos; 019 PSA 078 046 et dedit ærugini fructus eorum, et labores eorum locustæ; 019 PSA 078 047 et occidit in grandine vineas eorum, et moros eorum in pruina; 019 PSA 078 048 et tradidit grandini jumenta eorum, et possessionem eorum igni; 019 PSA 078 049 misit in eos iram indignationis suæ, indignationem, et iram, et tribulationem, immissiones per angelos malos. 019 PSA 078 050 Viam fecit semitæ iræ suæ: non pepercit a morte animabus eorum, et jumenta eorum in morte conclusit: 019 PSA 078 051 et percussit omne primogenitum in terra Ægypti; primitias omnis laboris eorum in tabernaculis Cham: 019 PSA 078 052 et abstulit sicut oves populum suum, et perduxit eos tamquam gregem in deserto: 019 PSA 078 053 et deduxit eos in spe, et non timuerunt, et inimicos eorum operuit mare. 019 PSA 078 054 Et induxit eos in montem sanctificationis suæ, montem quem acquisivit dextera ejus; et ejecit a facie eorum gentes, et sorte divisit eis terram in funiculo distributionis; 019 PSA 078 055 et habitare fecit in tabernaculis eorum tribus Israël. 019 PSA 078 056 Et tentaverunt, et exacerbaverunt Deum excelsum, et testimonia ejus non custodierunt. 019 PSA 078 057 Et averterunt se, et non servaverunt pactum: quemadmodum patres eorum, conversi sunt in arcum pravum. 019 PSA 078 058 In iram concitaverunt eum in collibus suis, et in sculptilibus suis ad æmulationem eum provocaverunt. 019 PSA 078 059 Audivit Deus, et sprevit, et ad nihilum redegit valde Israël. 019 PSA 078 060 Et repulit tabernaculum Silo, tabernaculum suum, ubi habitavit in hominibus. 019 PSA 078 061 Et tradidit in captivitatem virtutem eorum, et pulchritudinem eorum in manus inimici. 019 PSA 078 062 Et conclusit in gladio populum suum, et hæreditatem suam sprevit. 019 PSA 078 063 Juvenes eorum comedit ignis, et virgines eorum non sunt lamentatæ. 019 PSA 078 064 Sacerdotes eorum in gladio ceciderunt, et viduæ eorum non plorabantur. 019 PSA 078 065 Et excitatus est tamquam dormiens Dominus, tamquam potens crapulatus a vino. 019 PSA 078 066 Et percussit inimicos suos in posteriora; opprobrium sempiternum dedit illis. 019 PSA 078 067 Et repulit tabernaculum Joseph, et tribum Ephraim non elegit: 019 PSA 078 068 sed elegit tribum Juda, montem Sion, quem dilexit. 019 PSA 078 069 Et ædificavit sicut unicornium sanctificium suum, in terra quam fundavit in sæcula. 019 PSA 078 070 Et elegit David, servum suum, et sustulit eum de gregibus ovium; de post fœtantes accepit eum: 019 PSA 078 071 pascere Jacob servum suum, et Israël hæreditatem suam. 019 PSA 078 072 Et pavit eos in innocentia cordis sui, et in intellectibus manuum suarum deduxit eos.] 019 PSA 079 001 Psalmus Asaph. [Deus, venerunt gentes in hæreditatem tuam; polluerunt templum sanctum tuum; posuerunt Jerusalem in pomorum custodiam. 019 PSA 079 002 Posuerunt morticina servorum tuorum escas volatilibus cæli; carnes sanctorum tuorum bestiis terræ. 019 PSA 079 003 Effuderunt sanguinem eorum tamquam aquam in circuitu Jerusalem, et non erat qui sepeliret. 019 PSA 079 004 Facti sumus opprobrium vicinis nostris; subsannatio et illusio his qui in circuitu nostro sunt. 019 PSA 079 005 Usquequo, Domine, irasceris in finem? accendetur velut ignis zelus tuus? 019 PSA 079 006 Effunde iram tuam in gentes quæ te non noverunt, et in regna quæ nomen tuum non invocaverunt: 019 PSA 079 007 quia comederunt Jacob, et locum ejus desolaverunt. 019 PSA 079 008 Ne memineris iniquitatum nostrarum antiquarum; cito anticipent nos misericordiæ tuæ, quia pauperes facti sumus nimis. 019 PSA 079 009 Adjuva nos, Deus salutaris noster, et propter gloriam nominis tui, Domine, libera nos: et propitius esto peccatis nostris, propter nomen tuum. 019 PSA 079 010 Ne forte dicant in gentibus: Ubi est Deus eorum? et innotescat in nationibus coram oculis nostris ultio sanguinis servorum tuorum qui effusus est. 019 PSA 079 011 Introëat in conspectu tuo gemitus compeditorum; secundum magnitudinem brachii tui posside filios mortificatorum: 019 PSA 079 012 et redde vicinis nostris septuplum in sinu eorum; improperium ipsorum quod exprobraverunt tibi, Domine. 019 PSA 079 013 Nos autem populus tuus, et oves pascuæ tuæ, confitebimur tibi in sæculum; in generationem et generationem annuntiabimus laudem tuam.] 019 PSA 080 001 In finem, pro iis qui commutabuntur. Testimonium Asaph, psalmus. [Qui regis Israël, intende; qui deducis velut ovem Joseph. Qui sedes super cherubim, manifestare 019 PSA 080 002 coram Ephraim, Benjamin, et Manasse. Excita potentiam tuam, et veni, ut salvos facias nos. 019 PSA 080 003 Deus, converte nos, et ostende faciem tuam, et salvi erimus. 019 PSA 080 004 Domine Deus virtutum, quousque irasceris super orationem servi tui? 019 PSA 080 005 cibabis nos pane lacrimarum, et potum dabis nobis in lacrimis in mensura? 019 PSA 080 006 Posuisti nos in contradictionem vicinis nostris, et inimici nostri subsannaverunt nos. 019 PSA 080 007 Deus virtutum, converte nos, et ostende faciem tuam, et salvi erimus. 019 PSA 080 008 Vineam de Ægypto transtulisti: ejecisti gentes, et plantasti eam. 019 PSA 080 009 Dux itineris fuisti in conspectu ejus; plantasti radices ejus, et implevit terram. 019 PSA 080 010 Operuit montes umbra ejus, et arbusta ejus cedros Dei. 019 PSA 080 011 Extendit palmites suos usque ad mare, et usque ad flumen propagines ejus. 019 PSA 080 012 Ut quid destruxisti maceriam ejus, et vindemiant eam omnes qui prætergrediuntur viam? 019 PSA 080 013 Exterminavit eam aper de silva, et singularis ferus depastus est eam. 019 PSA 080 014 Deus virtutum, convertere, respice de cælo, et vide, et visita vineam istam: 019 PSA 080 015 et perfice eam quam plantavit dextera tua, et super filium hominis quem confirmasti tibi. 019 PSA 080 016 Incensa igni et suffossa, ab increpatione vultus tui peribunt. 019 PSA 080 017 Fiat manus tua super virum dexteræ tuæ, et super filium hominis quem confirmasti tibi. 019 PSA 080 018 Et non discedimus a te: vivificabis nos, et nomen tuum invocabimus. 019 PSA 080 019 Domine Deus virtutum, converte nos, et ostende faciem tuam, et salvi erimus.] 019 PSA 081 001 In finem, pro torcularibus. Psalmus ipsi Asaph. [Exsultate Deo adjutori nostro; jubilate Deo Jacob. 019 PSA 081 002 Sumite psalmum, et date tympanum; psalterium jucundum cum cithara. 019 PSA 081 003 Buccinate in neomenia tuba, in insigni die solemnitatis vestræ: 019 PSA 081 004 quia præceptum in Israël est, et judicium Deo Jacob. 019 PSA 081 005 Testimonium in Joseph posuit illud, cum exiret de terra Ægypti; linguam quam non noverat, audivit. 019 PSA 081 006 Divertit ab oneribus dorsum ejus; manus ejus in cophino servierunt. 019 PSA 081 007 In tribulatione invocasti me, et liberavi te. Exaudivi te in abscondito tempestatis; probavi te apud aquam contradictionis. 019 PSA 081 008 Audi, populus meus, et contestabor te. Israël, si audieris me, 019 PSA 081 009 non erit in te deus recens, neque adorabis deum alienum. 019 PSA 081 010 Ego enim sum Dominus Deus tuus, qui eduxi te de terra Ægypti. Dilata os tuum, et implebo illud. 019 PSA 081 011 Et non audivit populus meus vocem meam, et Israël non intendit mihi. 019 PSA 081 012 Et dimisi eos secundum desideria cordis eorum; ibunt in adinventionibus suis. 019 PSA 081 013 Si populus meus audisset me, Israël si in viis meis ambulasset, 019 PSA 081 014 pro nihilo forsitan inimicos eorum humiliassem, et super tribulantes eos misissem manum meam. 019 PSA 081 015 Inimici Domini mentiti sunt ei, et erit tempus eorum in sæcula. 019 PSA 081 016 Et cibavit eos ex adipe frumenti, et de petra melle saturavit eos.] 019 PSA 082 001 Psalmus Asaph. [Deus stetit in synagoga deorum; in medio autem deos dijudicat. 019 PSA 082 002 Usquequo judicatis iniquitatem, et facies peccatorum sumitis? 019 PSA 082 003 Judicate egeno et pupillo; humilem et pauperem justificate. 019 PSA 082 004 Eripite pauperem, et egenum de manu peccatoris liberate. 019 PSA 082 005 Nescierunt, neque intellexerunt; in tenebris ambulant: movebuntur omnia fundamenta terræ. 019 PSA 082 006 Ego dixi: Dii estis, et filii Excelsi omnes. 019 PSA 082 007 Vos autem sicut homines moriemini, et sicut unus de principibus cadetis. 019 PSA 082 008 Surge, Deus, judica terram, quoniam tu hæreditabis in omnibus gentibus.] 019 PSA 083 001 Canticum Psalmi Asaph. [Deus, quis similis erit tibi? ne taceas, neque compescaris, Deus: 019 PSA 083 002 quoniam ecce inimici tui sonuerunt, et qui oderunt te extulerunt caput. 019 PSA 083 003 Super populum tuum malignaverunt consilium, et cogitaverunt adversus sanctos tuos. 019 PSA 083 004 Dixerunt: Venite, et disperdamus eos de gente, et non memoretur nomen Israël ultra. 019 PSA 083 005 Quoniam cogitaverunt unanimiter; simul adversum te testamentum disposuerunt: 019 PSA 083 006 tabernacula Idumæorum et Ismahelitæ, Moab et Agareni, 019 PSA 083 007 Gebal, et Ammon, et Amalec; alienigenæ cum habitantibus Tyrum. 019 PSA 083 008 Etenim Assur venit cum illis: facti sunt in adjutorium filiis Lot. 019 PSA 083 009 Fac illis sicut Madian et Sisaræ, sicut Jabin in torrente Cisson. 019 PSA 083 010 Disperierunt in Endor; facti sunt ut stercus terræ. 019 PSA 083 011 Pone principes eorum sicut Oreb, et Zeb, et Zebee, et Salmana: omnes principes eorum, 019 PSA 083 012 qui dixerunt: Hæreditate possideamus sanctuarium Dei. 019 PSA 083 013 Deus meus, pone illos ut rotam, et sicut stipulam ante faciem venti. 019 PSA 083 014 Sicut ignis qui comburit silvam, et sicut flamma comburens montes, 019 PSA 083 015 ita persequeris illos in tempestate tua, et in ira tua turbabis eos. 019 PSA 083 016 Imple facies eorum ignominia, et quærent nomen tuum, Domine. 019 PSA 083 017 Erubescant, et conturbentur in sæculum sæculi, et confundantur, et pereant. 019 PSA 083 018 Et cognoscant quia nomen tibi Dominus: tu solus Altissimus in omni terra.] 019 PSA 084 001 In finem, pro torcularibus filiis Core. Psalmus. [Quam dilecta tabernacula tua, Domine virtutum! 019 PSA 084 002 Concupiscit, et deficit anima mea in atria Domini; cor meum et caro mea exsultaverunt in Deum vivum. 019 PSA 084 003 Etenim passer invenit sibi domum, et turtur nidum sibi, ubi ponat pullos suos: altaria tua, Domine virtutum, rex meus, et Deus meus. 019 PSA 084 004 Beati qui habitant in domo tua, Domine; in sæcula sæculorum laudabunt te. 019 PSA 084 005 Beatus vir cujus est auxilium abs te: ascensiones in corde suo disposuit, 019 PSA 084 006 in valle lacrimarum, in loco quem posuit. 019 PSA 084 007 Etenim benedictionem dabit legislator; ibunt de virtute in virtutem: videbitur Deus deorum in Sion. 019 PSA 084 008 Domine Deus virtutum, exaudi orationem meam; auribus percipe, Deus Jacob. 019 PSA 084 009 Protector noster, aspice, Deus, et respice in faciem christi tui. 019 PSA 084 010 Quia melior est dies una in atriis tuis super millia; elegi abjectus esse in domo Dei mei magis quam habitare in tabernaculis peccatorum. 019 PSA 084 011 Quia misericordiam et veritatem diligit Deus: gratiam et gloriam dabit Dominus. 019 PSA 084 012 Non privabit bonis eos qui ambulant in innocentia: Domine virtutum, beatus homo qui sperat in te.] 019 PSA 085 001 In finem, filiis Core. Psalmus. [Benedixisti, Domine, terram tuam; avertisti captivitatem Jacob. 019 PSA 085 002 Remisisti iniquitatem plebis tuæ; operuisti omnia peccata eorum. 019 PSA 085 003 Mitigasti omnem iram tuam; avertisti ab ira indignationis tuæ. 019 PSA 085 004 Converte nos, Deus salutaris noster, et averte iram tuam a nobis. 019 PSA 085 005 Numquid in æternum irasceris nobis? aut extendes iram tuam a generatione in generationem? 019 PSA 085 006 Deus, tu conversus vivificabis nos, et plebs tua lætabitur in te. 019 PSA 085 007 Ostende nobis, Domine, misericordiam tuam, et salutare tuum da nobis. 019 PSA 085 008 Audiam quid loquatur in me Dominus Deus, quoniam loquetur pacem in plebem suam, et super sanctos suos, et in eos qui convertuntur ad cor. 019 PSA 085 009 Verumtamen prope timentes eum salutare ipsius, ut inhabitet gloria in terra nostra. 019 PSA 085 010 Misericordia et veritas obviaverunt sibi; justitia et pax osculatæ sunt. 019 PSA 085 011 Veritas de terra orta est, et justitia de cælo prospexit. 019 PSA 085 012 Etenim Dominus dabit benignitatem, et terra nostra dabit fructum suum. 019 PSA 085 013 Justitia ante eum ambulabit, et ponet in via gressus suos.] 019 PSA 086 001 Oratio ipsi David. [Inclina, Domine, aurem tuam et exaudi me, quoniam inops et pauper sum ego. 019 PSA 086 002 Custodi animam meam, quoniam sanctus sum; salvum fac servum tuum, Deus meus, sperantem in te. 019 PSA 086 003 Miserere mei, Domine, quoniam ad te clamavi tota die; 019 PSA 086 004 lætifica animam servi tui, quoniam ad te, Domine, animam meam levavi. 019 PSA 086 005 Quoniam tu, Domine, suavis et mitis, et multæ misericordiæ omnibus invocantibus te. 019 PSA 086 006 Auribus percipe, Domine, orationem meam, et intende voci deprecationis meæ. 019 PSA 086 007 In die tribulationis meæ clamavi ad te, quia exaudisti me. 019 PSA 086 008 Non est similis tui in diis, Domine, et non est secundum opera tua. 019 PSA 086 009 Omnes gentes quascumque fecisti venient, et adorabunt coram te, Domine, et glorificabunt nomen tuum. 019 PSA 086 010 Quoniam magnus es tu, et faciens mirabilia; tu es Deus solus. 019 PSA 086 011 Deduc me, Domine, in via tua, et ingrediar in veritate tua; lætetur cor meum, ut timeat nomen tuum. 019 PSA 086 012 Confitebor tibi, Domine Deus meus, in toto corde meo, et glorificabo nomen tuum in æternum: 019 PSA 086 013 quia misericordia tua magna est super me, et eruisti animam meam ex inferno inferiori. (Sheol h7585) 019 PSA 086 014 Deus, iniqui insurrexerunt super me, et synagoga potentium quæsierunt animam meam: et non proposuerunt te in conspectu suo. 019 PSA 086 015 Et tu, Domine Deus, miserator et misericors; patiens, et multæ misericordiæ, et verax. 019 PSA 086 016 Respice in me, et miserere mei; da imperium tuum puero tuo, et salvum fac filium ancillæ tuæ. 019 PSA 086 017 Fac mecum signum in bonum, ut videant qui oderunt me, et confundantur: quoniam tu, Domine, adjuvisti me, et consolatus es me.] 019 PSA 087 001 Filiis Core. Psalmus cantici. [Fundamenta ejus in montibus sanctis; 019 PSA 087 002 diligit Dominus portas Sion super omnia tabernacula Jacob. 019 PSA 087 003 Gloriosa dicta sunt de te, civitas Dei! 019 PSA 087 004 Memor ero Rahab et Babylonis, scientium me; ecce alienigenæ, et Tyrus, et populus Æthiopum, hi fuerunt illic. 019 PSA 087 005 Numquid Sion dicet: Homo et homo natus est in ea, et ipse fundavit eam Altissimus? 019 PSA 087 006 Dominus narrabit in scripturis populorum et principum, horum qui fuerunt in ea. 019 PSA 087 007 Sicut lætantium omnium habitatio est in te.] 019 PSA 088 001 Canticum Psalmi, filiis Core, in finem, pro Maheleth ad respondendum. Intellectus Eman Ezrahitæ. [Domine, Deus salutis meæ, in die clamavi et nocte coram te. 019 PSA 088 002 Intret in conspectu tuo oratio mea, inclina aurem tuam ad precem meam. 019 PSA 088 003 Quia repleta est malis anima mea, et vita mea inferno appropinquavit. (Sheol h7585) 019 PSA 088 004 Æstimatus sum cum descendentibus in lacum, factus sum sicut homo sine adjutorio, 019 PSA 088 005 inter mortuos liber; sicut vulnerati dormientes in sepulchris, quorum non es memor amplius, et ipsi de manu tua repulsi sunt. 019 PSA 088 006 Posuerunt me in lacu inferiori, in tenebrosis, et in umbra mortis. 019 PSA 088 007 Super me confirmatus est furor tuus, et omnes fluctus tuos induxisti super me. 019 PSA 088 008 Longe fecisti notos meos a me; posuerunt me abominationem sibi. Traditus sum, et non egrediebar; 019 PSA 088 009 oculi mei languerunt præ inopia. Clamavi ad te, Domine, tota die; expandi ad te manus meas. 019 PSA 088 010 Numquid mortuis facies mirabilia? aut medici suscitabunt, et confitebuntur tibi? 019 PSA 088 011 Numquid narrabit aliquis in sepulchro misericordiam tuam, et veritatem tuam in perditione? 019 PSA 088 012 Numquid cognoscentur in tenebris mirabilia tua? et justitia tua in terra oblivionis? 019 PSA 088 013 Et ego ad te, Domine, clamavi, et mane oratio mea præveniet te. 019 PSA 088 014 Ut quid, Domine, repellis orationem meam; avertis faciem tuam a me? 019 PSA 088 015 Pauper sum ego, et in laboribus a juventute mea; exaltatus autem, humiliatus sum et conturbatus. 019 PSA 088 016 In me transierunt iræ tuæ, et terrores tui conturbaverunt me: 019 PSA 088 017 circumdederunt me sicut aqua tota die; circumdederunt me simul. 019 PSA 088 018 Elongasti a me amicum et proximum, et notos meos a miseria.] 019 PSA 089 001 Intellectus Ethan Ezrahitæ. [Misericordias Domini in æternum cantabo; in generationem et generationem annuntiabo veritatem tuam in ore meo. 019 PSA 089 002 Quoniam dixisti: In æternum misericordia ædificabitur in cælis; præparabitur veritas tua in eis. 019 PSA 089 003 Disposui testamentum electis meis; juravi David servo meo: 019 PSA 089 004 Usque in æternum præparabo semen tuum, et ædificabo in generationem et generationem sedem tuam. 019 PSA 089 005 Confitebuntur cæli mirabilia tua, Domine; etenim veritatem tuam in ecclesia sanctorum. 019 PSA 089 006 Quoniam quis in nubibus æquabitur Domino; similis erit Deo in filiis Dei? 019 PSA 089 007 Deus, qui glorificatur in consilio sanctorum, magnus et terribilis super omnes qui in circuitu ejus sunt. 019 PSA 089 008 Domine Deus virtutum, quis similis tibi? potens es, Domine, et veritas tua in circuitu tuo. 019 PSA 089 009 Tu dominaris potestati maris; motum autem fluctuum ejus tu mitigas. 019 PSA 089 010 Tu humiliasti, sicut vulneratum, superbum; in brachio virtutis tuæ dispersisti inimicos tuos. 019 PSA 089 011 Tui sunt cæli, et tua est terra: orbem terræ, et plenitudinem ejus tu fundasti; 019 PSA 089 012 aquilonem et mare tu creasti. Thabor et Hermon in nomine tuo exsultabunt: 019 PSA 089 013 tuum brachium cum potentia. Firmetur manus tua, et exaltetur dextera tua: 019 PSA 089 014 justitia et judicium præparatio sedis tuæ: misericordia et veritas præcedent faciem tuam. 019 PSA 089 015 Beatus populus qui scit jubilationem: Domine, in lumine vultus tui ambulabunt, 019 PSA 089 016 et in nomine tuo exsultabunt tota die, et in justitia tua exaltabuntur. 019 PSA 089 017 Quoniam gloria virtutis eorum tu es, et in beneplacito tuo exaltabitur cornu nostrum. 019 PSA 089 018 Quia Domini est assumptio nostra, et sancti Israël regis nostri. 019 PSA 089 019 Tunc locutus es in visione sanctis tuis, et dixisti: Posui adjutorium in potente, et exaltavi electum de plebe mea. 019 PSA 089 020 Inveni David, servum meum; oleo sancto meo unxi eum. 019 PSA 089 021 Manus enim mea auxiliabitur ei, et brachium meum confortabit eum. 019 PSA 089 022 Nihil proficiet inimicus in eo, et filius iniquitatis non apponet nocere ei. 019 PSA 089 023 Et concidam a facie ipsius inimicos ejus, et odientes eum in fugam convertam. 019 PSA 089 024 Et veritas mea et misericordia mea cum ipso, et in nomine meo exaltabitur cornu ejus. 019 PSA 089 025 Et ponam in mari manum ejus, et in fluminibus dexteram ejus. 019 PSA 089 026 Ipse invocabit me: Pater meus es tu, Deus meus, et susceptor salutis meæ. 019 PSA 089 027 Et ego primogenitum ponam illum, excelsum præ regibus terræ. 019 PSA 089 028 In æternum servabo illi misericordiam meam, et testamentum meum fidele ipsi. 019 PSA 089 029 Et ponam in sæculum sæculi semen ejus, et thronum ejus sicut dies cæli. 019 PSA 089 030 Si autem dereliquerint filii ejus legem meam, et in judiciis meis non ambulaverint; 019 PSA 089 031 si justitias meas profanaverint, et mandata mea non custodierint: 019 PSA 089 032 visitabo in virga iniquitates eorum, et in verberibus peccata eorum; 019 PSA 089 033 misericordiam autem meam non dispergam ab eo, neque nocebo in veritate mea, 019 PSA 089 034 neque profanabo testamentum meum: et quæ procedunt de labiis meis non faciam irrita. 019 PSA 089 035 Semel juravi in sancto meo, si David mentiar: 019 PSA 089 036 semen ejus in æternum manebit. Et thronus ejus sicut sol in conspectu meo, 019 PSA 089 037 et sicut luna perfecta in æternum, et testis in cælo fidelis. 019 PSA 089 038 Tu vero repulisti et despexisti; distulisti christum tuum. 019 PSA 089 039 Evertisti testamentum servi tui; profanasti in terra sanctuarium ejus. 019 PSA 089 040 Destruxisti omnes sepes ejus; posuisti firmamentum ejus formidinem. 019 PSA 089 041 Diripuerunt eum omnes transeuntes viam; factus est opprobrium vicinis suis. 019 PSA 089 042 Exaltasti dexteram deprimentium eum; lætificasti omnes inimicos ejus. 019 PSA 089 043 Avertisti adjutorium gladii ejus, et non es auxiliatus ei in bello. 019 PSA 089 044 Destruxisti eum ab emundatione, et sedem ejus in terram collisisti. 019 PSA 089 045 Minorasti dies temporis ejus; perfudisti eum confusione. 019 PSA 089 046 Usquequo, Domine, avertis in finem? exardescet sicut ignis ira tua? 019 PSA 089 047 Memorare quæ mea substantia: numquid enim vane constituisti omnes filios hominum? 019 PSA 089 048 Quis est homo qui vivet et non videbit mortem? eruet animam suam de manu inferi? (Sheol h7585) 019 PSA 089 049 Ubi sunt misericordiæ tuæ antiquæ, Domine, sicut jurasti David in veritate tua? 019 PSA 089 050 Memor esto, Domine, opprobrii servorum tuorum, quod continui in sinu meo, multarum gentium: 019 PSA 089 051 quod exprobraverunt inimici tui, Domine; quod exprobraverunt commutationem christi tui. 019 PSA 089 052 Benedictus Dominus in æternum. Fiat, fiat.] 019 PSA 090 001 Oratio Moysi, hominis Dei. [Domine, refugium factus es nobis a generatione in generationem. 019 PSA 090 002 Priusquam montes fierent, aut formaretur terra et orbis, a sæculo et usque in sæculum tu es, Deus. 019 PSA 090 003 Ne avertas hominem in humilitatem: et dixisti: Convertimini, filii hominum. 019 PSA 090 004 Quoniam mille anni ante oculos tuos tamquam dies hesterna quæ præteriit: et custodia in nocte 019 PSA 090 005 quæ pro nihilo habentur, eorum anni erunt. 019 PSA 090 006 Mane sicut herba transeat; mane floreat, et transeat; vespere decidat, induret, et arescat. 019 PSA 090 007 Quia defecimus in ira tua, et in furore tuo turbati sumus. 019 PSA 090 008 Posuisti iniquitates nostras in conspectu tuo; sæculum nostrum in illuminatione vultus tui. 019 PSA 090 009 Quoniam omnes dies nostri defecerunt, et in ira tua defecimus. Anni nostri sicut aranea meditabuntur; 019 PSA 090 010 dies annorum nostrorum in ipsis septuaginta anni. Si autem in potentatibus octoginta anni, et amplius eorum labor et dolor; quoniam supervenit mansuetudo, et corripiemur. 019 PSA 090 011 Quis novit potestatem iræ tuæ, et præ timore tuo iram tuam 019 PSA 090 012 dinumerare? Dexteram tuam sic notam fac, et eruditos corde in sapientia. 019 PSA 090 013 Convertere, Domine; usquequo? et deprecabilis esto super servos tuos. 019 PSA 090 014 Repleti sumus mane misericordia tua; et exsultavimus, et delectati sumus omnibus diebus nostris. 019 PSA 090 015 Lætati sumus pro diebus quibus nos humiliasti; annis quibus vidimus mala. 019 PSA 090 016 Respice in servos tuos et in opera tua, et dirige filios eorum. 019 PSA 090 017 Et sit splendor Domini Dei nostri super nos, et opera manuum nostrarum dirige super nos, et opus manuum nostrarum dirige.] 019 PSA 091 001 Laus cantici David. [Qui habitat in adjutorio Altissimi, in protectione Dei cæli commorabitur. 019 PSA 091 002 Dicet Domino: Susceptor meus es tu, et refugium meum; Deus meus, sperabo in eum. 019 PSA 091 003 Quoniam ipse liberavit me de laqueo venantium, et a verbo aspero. 019 PSA 091 004 Scapulis suis obumbrabit tibi, et sub pennis ejus sperabis. 019 PSA 091 005 Scuto circumdabit te veritas ejus: non timebis a timore nocturno; 019 PSA 091 006 a sagitta volante in die, a negotio perambulante in tenebris, ab incursu, et dæmonio meridiano. 019 PSA 091 007 Cadent a latere tuo mille, et decem millia a dextris tuis; ad te autem non appropinquabit. 019 PSA 091 008 Verumtamen oculis tuis considerabis, et retributionem peccatorum videbis. 019 PSA 091 009 Quoniam tu es, Domine, spes mea; Altissimum posuisti refugium tuum. 019 PSA 091 010 Non accedet ad te malum, et flagellum non appropinquabit tabernaculo tuo. 019 PSA 091 011 Quoniam angelis suis mandavit de te, ut custodiant te in omnibus viis tuis. 019 PSA 091 012 In manibus portabunt te, ne forte offendas ad lapidem pedem tuum. 019 PSA 091 013 Super aspidem et basiliscum ambulabis, et conculcabis leonem et draconem. 019 PSA 091 014 Quoniam in me speravit, liberabo eum; protegam eum, quoniam cognovit nomen meum. 019 PSA 091 015 Clamabit ad me, et ego exaudiam eum; cum ipso sum in tribulatione: eripiam eum, et glorificabo eum. 019 PSA 091 016 Longitudine dierum replebo eum, et ostendam illi salutare meum.] 019 PSA 092 001 Psalmus cantici, in die sabbati. [Bonum est confiteri Domino, et psallere nomini tuo, Altissime: 019 PSA 092 002 ad annuntiandum mane misericordiam tuam, et veritatem tuam per noctem, 019 PSA 092 003 in decachordo, psalterio; cum cantico, in cithara. 019 PSA 092 004 Quia delectasti me, Domine, in factura tua; et in operibus manuum tuarum exsultabo. 019 PSA 092 005 Quam magnificata sunt opera tua, Domine! nimis profundæ factæ sunt cogitationes tuæ. 019 PSA 092 006 Vir insipiens non cognoscet, et stultus non intelliget hæc. 019 PSA 092 007 Cum exorti fuerint peccatores sicut fœnum, et apparuerint omnes qui operantur iniquitatem, ut intereant in sæculum sæculi: 019 PSA 092 008 tu autem Altissimus in æternum, Domine. 019 PSA 092 009 Quoniam ecce inimici tui, Domine, quoniam ecce inimici tui peribunt; et dispergentur omnes qui operantur iniquitatem. 019 PSA 092 010 Et exaltabitur sicut unicornis cornu meum, et senectus mea in misericordia uberi. 019 PSA 092 011 Et despexit oculus meus inimicos meos, et in insurgentibus in me malignantibus audiet auris mea. 019 PSA 092 012 Justus ut palma florebit; sicut cedrus Libani multiplicabitur. 019 PSA 092 013 Plantati in domo Domini, in atriis domus Dei nostri florebunt. 019 PSA 092 014 Adhuc multiplicabuntur in senecta uberi, et bene patientes erunt: 019 PSA 092 015 ut annuntient quoniam rectus Dominus Deus noster, et non est iniquitas in eo.] 019 PSA 093 001 Laus cantici ipsi David, in die ante sabbatum, quando fundata est terra. [Dominus regnavit, decorem indutus est: indutus est Dominus fortitudinem, et præcinxit se. Etenim firmavit orbem terræ, qui non commovebitur. 019 PSA 093 002 Parata sedes tua ex tunc; a sæculo tu es. 019 PSA 093 003 Elevaverunt flumina, Domine, elevaverunt flumina vocem suam; elevaverunt flumina fluctus suos, 019 PSA 093 004 a vocibus aquarum multarum. Mirabiles elationes maris; mirabilis in altis Dominus. 019 PSA 093 005 Testimonia tua credibilia facta sunt nimis; domum tuam decet sanctitudo, Domine, in longitudinem dierum.] 019 PSA 094 001 Psalmus ipsi David, quarta sabbati. [Deus ultionum Dominus; Deus ultionum libere egit. 019 PSA 094 002 Exaltare, qui judicas terram; redde retributionem superbis. 019 PSA 094 003 Usquequo peccatores, Domine, usquequo peccatores gloriabuntur; 019 PSA 094 004 effabuntur et loquentur iniquitatem; loquentur omnes qui operantur injustitiam? 019 PSA 094 005 Populum tuum, Domine, humiliaverunt, et hæreditatem tuam vexaverunt. 019 PSA 094 006 Viduam et advenam interfecerunt, et pupillos occiderunt. 019 PSA 094 007 Et dixerunt: Non videbit Dominus, nec intelliget Deus Jacob. 019 PSA 094 008 Intelligite, insipientes in populo; et stulti, aliquando sapite. 019 PSA 094 009 Qui plantavit aurem non audiet? aut qui finxit oculum non considerat? 019 PSA 094 010 Qui corripit gentes non arguet, qui docet hominem scientiam? 019 PSA 094 011 Dominus scit cogitationes hominum, quoniam vanæ sunt. 019 PSA 094 012 Beatus homo quem tu erudieris, Domine, et de lege tua docueris eum: 019 PSA 094 013 ut mitiges ei a diebus malis, donec fodiatur peccatori fovea. 019 PSA 094 014 Quia non repellet Dominus plebem suam, et hæreditatem suam non derelinquet, 019 PSA 094 015 quoadusque justitia convertatur in judicium: et qui juxta illam, omnes qui recto sunt corde. 019 PSA 094 016 Quis consurget mihi adversus malignantes? aut quis stabit mecum adversus operantes iniquitatem? 019 PSA 094 017 Nisi quia Dominus adjuvit me, paulominus habitasset in inferno anima mea. (questioned) 019 PSA 094 018 Si dicebam: Motus est pes meus: misericordia tua, Domine, adjuvabat me. 019 PSA 094 019 Secundum multitudinem dolorum meorum in corde meo, consolationes tuæ lætificaverunt animam meam. 019 PSA 094 020 Numquid adhæret tibi sedes iniquitatis, qui fingis laborem in præcepto? 019 PSA 094 021 Captabunt in animam justi, et sanguinem innocentem condemnabunt. 019 PSA 094 022 Et factus est mihi Dominus in refugium, et Deus meus in adjutorium spei meæ. 019 PSA 094 023 Et reddet illis iniquitatem ipsorum, et in malitia eorum disperdet eos: disperdet illos Dominus Deus noster.] 019 PSA 095 001 Laus cantici ipsi David. [Venite, exsultemus Domino; jubilemus Deo salutari nostro; 019 PSA 095 002 præoccupemus faciem ejus in confessione, et in psalmis jubilemus ei: 019 PSA 095 003 quoniam Deus magnus Dominus, et rex magnus super omnes deos. 019 PSA 095 004 Quia in manu ejus sunt omnes fines terræ, et altitudines montium ipsius sunt; 019 PSA 095 005 quoniam ipsius est mare, et ipse fecit illud, et siccam manus ejus formaverunt. 019 PSA 095 006 Venite, adoremus, et procidamus, et ploremus ante Dominum qui fecit nos: 019 PSA 095 007 quia ipse est Dominus Deus noster, et nos populus pascuæ ejus, et oves manus ejus. 019 PSA 095 008 Hodie si vocem ejus audieritis, nolite obdurare corda vestra 019 PSA 095 009 sicut in irritatione, secundum diem tentationis in deserto, ubi tentaverunt me patres vestri: probaverunt me, et viderunt opera mea. 019 PSA 095 010 Quadraginta annis offensus fui generationi illi, et dixi: Semper hi errant corde. 019 PSA 095 011 Et isti non cognoverunt vias meas: ut juravi in ira mea: Si introibunt in requiem meam.] 019 PSA 096 001 Canticum ipsi David, quando domus ædificabatur post captivitatem. [Cantate Domino canticum novum; cantate Domino omnis terra. 019 PSA 096 002 Cantate Domino, et benedicite nomini ejus; annuntiate de die in diem salutare ejus. 019 PSA 096 003 Annuntiate inter gentes gloriam ejus; in omnibus populis mirabilia ejus. 019 PSA 096 004 Quoniam magnus Dominus, et laudabilis nimis: terribilis est super omnes deos. 019 PSA 096 005 Quoniam omnes dii gentium dæmonia; Dominus autem cælos fecit. 019 PSA 096 006 Confessio et pulchritudo in conspectu ejus; sanctimonia et magnificentia in sanctificatione ejus. 019 PSA 096 007 Afferte Domino, patriæ gentium, afferte Domino gloriam et honorem; 019 PSA 096 008 afferte Domino gloriam nomini ejus. Tollite hostias, et introite in atria ejus; 019 PSA 096 009 adorate Dominum in atrio sancto ejus. Commoveatur a facie ejus universa terra; 019 PSA 096 010 dicite in gentibus, quia Dominus regnavit. Etenim correxit orbem terræ, qui non commovebitur; judicabit populos in æquitate. 019 PSA 096 011 Lætentur cæli, et exsultet terra; commoveatur mare et plenitudo ejus; 019 PSA 096 012 gaudebunt campi, et omnia quæ in eis sunt. Tunc exsultabunt omnia ligna silvarum 019 PSA 096 013 a facie Domini, quia venit, quoniam venit judicare terram. Judicabit orbem terræ in æquitate, et populos in veritate sua.] 019 PSA 097 001 Huic David, quando terra ejus restituta est. [Dominus regnavit: exsultet terra; lætentur insulæ multæ. 019 PSA 097 002 Nubes et caligo in circuitu ejus; justitia et judicium correctio sedis ejus. 019 PSA 097 003 Ignis ante ipsum præcedet, et inflammabit in circuitu inimicos ejus. 019 PSA 097 004 Illuxerunt fulgura ejus orbi terræ; vidit, et commota est terra. 019 PSA 097 005 Montes sicut cera fluxerunt a facie Domini; a facie Domini omnis terra. 019 PSA 097 006 Annuntiaverunt cæli justitiam ejus, et viderunt omnes populi gloriam ejus. 019 PSA 097 007 Confundantur omnes qui adorant sculptilia, et qui gloriantur in simulacris suis. Adorate eum omnes angeli ejus. 019 PSA 097 008 Audivit, et lætata est Sion, et exsultaverunt filiæ Judæ propter judicia tua, Domine. 019 PSA 097 009 Quoniam tu Dominus altissimus super omnem terram; nimis exaltatus es super omnes deos. 019 PSA 097 010 Qui diligitis Dominum, odite malum: custodit Dominus animas sanctorum suorum; de manu peccatoris liberabit eos. 019 PSA 097 011 Lux orta est justo, et rectis corde lætitia. 019 PSA 097 012 Lætamini, justi, in Domino, et confitemini memoriæ sanctificationis ejus.] 019 PSA 098 001 Psalmus ipsi David. [Cantate Domino canticum novum, quia mirabilia fecit. Salvavit sibi dextera ejus, et brachium sanctum ejus. 019 PSA 098 002 Notum fecit Dominus salutare suum; in conspectu gentium revelavit justitiam suam. 019 PSA 098 003 Recordatus est misericordiæ suæ, et veritatis suæ domui Israël. Viderunt omnes termini terræ salutare Dei nostri. 019 PSA 098 004 Jubilate Deo, omnis terra; cantate, et exsultate, et psallite. 019 PSA 098 005 Psallite Domino in cithara; in cithara et voce psalmi; 019 PSA 098 006 in tubis ductilibus, et voce tubæ corneæ. Jubilate in conspectu regis Domini: 019 PSA 098 007 moveatur mare, et plenitudo ejus; orbis terrarum, et qui habitant in eo. 019 PSA 098 008 Flumina plaudent manu; simul montes exsultabunt 019 PSA 098 009 a conspectu Domini: quoniam venit judicare terram. Judicabit orbem terrarum in justitia, et populos in æquitate.] 019 PSA 099 001 Psalmus ipsi David. [Dominus regnavit: irascantur populi; qui sedet super cherubim: moveatur terra. 019 PSA 099 002 Dominus in Sion magnus, et excelsus super omnes populos. 019 PSA 099 003 Confiteantur nomini tuo magno, quoniam terribile et sanctum est, 019 PSA 099 004 et honor regis judicium diligit. Tu parasti directiones; judicium et justitiam in Jacob tu fecisti. 019 PSA 099 005 Exaltate Dominum Deum nostrum, et adorate scabellum pedum ejus, quoniam sanctum est. 019 PSA 099 006 Moyses et Aaron in sacerdotibus ejus, et Samuel inter eos qui invocant nomen ejus: invocabant Dominum, et ipse exaudiebat eos; 019 PSA 099 007 in columna nubis loquebatur ad eos. Custodiebant testimonia ejus, et præceptum quod dedit illis. 019 PSA 099 008 Domine Deus noster, tu exaudiebas eos; Deus, tu propitius fuisti eis, et ulciscens in omnes adinventiones eorum. 019 PSA 099 009 Exaltate Dominum Deum nostrum, et adorate in monte sancto ejus, quoniam sanctus Dominus Deus noster.] 019 PSA 100 001 Psalmus in confessione. 019 PSA 100 002 [Jubilate Deo, omnis terra; servite Domino in lætitia. Introite in conspectu ejus in exsultatione. 019 PSA 100 003 Scitote quoniam Dominus ipse est Deus; ipse fecit nos, et non ipsi nos: populus ejus, et oves pascuæ ejus. 019 PSA 100 004 Introite portas ejus in confessione; atria ejus in hymnis: confitemini illi. Laudate nomen ejus, 019 PSA 100 005 quoniam suavis est Dominus, in æternum misericordia ejus, et usque in generationem et generationem veritas ejus.] 019 PSA 101 001 Psalmus ipsi David. [Misericordiam et judicium cantabo tibi, Domine; psallam, 019 PSA 101 002 et intelligam in via immaculata: quando venies ad me? Perambulabam in innocentia cordis mei, in medio domus meæ. 019 PSA 101 003 Non proponebam ante oculos meos rem injustam; facientes prævaricationes odivi; non adhæsit mihi 019 PSA 101 004 cor pravum; declinantem a me malignum non cognoscebam. 019 PSA 101 005 Detrahentem secreto proximo suo, hunc persequebar: superbo oculo, et insatiabili corde, cum hoc non edebam. 019 PSA 101 006 Oculi mei ad fideles terræ, ut sedeant mecum; ambulans in via immaculata, hic mihi ministrabat. 019 PSA 101 007 Non habitabit in medio domus meæ qui facit superbiam; qui loquitur iniqua non direxit in conspectu oculorum meorum. 019 PSA 101 008 In matutino interficiebam omnes peccatores terræ, ut disperderem de civitate Domini omnes operantes iniquitatem.] 019 PSA 102 001 Oratio pauperis, cum anxius fuerit, et in conspectu Domini effuderit precem suam. [Domine, exaudi orationem meam, et clamor meus ad te veniat. 019 PSA 102 002 Non avertas faciem tuam a me: in quacumque die tribulor, inclina ad me aurem tuam; in quacumque die invocavero te, velociter exaudi me. 019 PSA 102 003 Quia defecerunt sicut fumus dies mei, et ossa mea sicut cremium aruerunt. 019 PSA 102 004 Percussus sum ut fœnum, et aruit cor meum, quia oblitus sum comedere panem meum. 019 PSA 102 005 A voce gemitus mei adhæsit os meum carni meæ. 019 PSA 102 006 Similis factus sum pellicano solitudinis; factus sum sicut nycticorax in domicilio. 019 PSA 102 007 Vigilavi, et factus sum sicut passer solitarius in tecto. 019 PSA 102 008 Tota die exprobrabant mihi inimici mei, et qui laudabant me adversum me jurabant: 019 PSA 102 009 quia cinerem tamquam panem manducabam, et potum meum cum fletu miscebam, 019 PSA 102 010 a facie iræ et indignationis tuæ: quia elevans allisisti me. 019 PSA 102 011 Dies mei sicut umbra declinaverunt, et ego sicut fœnum arui. 019 PSA 102 012 Tu autem, Domine, in æternum permanes, et memoriale tuum in generationem et generationem. 019 PSA 102 013 Tu exsurgens misereberis Sion, quia tempus miserendi ejus, quia venit tempus: 019 PSA 102 014 quoniam placuerunt servis tuis lapides ejus, et terræ ejus miserebuntur. 019 PSA 102 015 Et timebunt gentes nomen tuum, Domine, et omnes reges terræ gloriam tuam: 019 PSA 102 016 quia ædificavit Dominus Sion, et videbitur in gloria sua. 019 PSA 102 017 Respexit in orationem humilium et non sprevit precem eorum. 019 PSA 102 018 Scribantur hæc in generatione altera, et populus qui creabitur laudabit Dominum. 019 PSA 102 019 Quia prospexit de excelso sancto suo; Dominus de cælo in terram aspexit: 019 PSA 102 020 ut audiret gemitus compeditorum; ut solveret filios interemptorum: 019 PSA 102 021 ut annuntient in Sion nomen Domini, et laudem ejus in Jerusalem: 019 PSA 102 022 in conveniendo populos in unum, et reges, ut serviant Domino. 019 PSA 102 023 Respondit ei in via virtutis suæ: Paucitatem dierum meorum nuntia mihi: 019 PSA 102 024 ne revoces me in dimidio dierum meorum, in generationem et generationem anni tui. 019 PSA 102 025 Initio tu, Domine, terram fundasti, et opera manuum tuarum sunt cæli. 019 PSA 102 026 Ipsi peribunt, tu autem permanes; et omnes sicut vestimentum veterascent. Et sicut opertorium mutabis eos, et mutabuntur; 019 PSA 102 027 tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient. 019 PSA 102 028 Filii servorum tuorum habitabunt, et semen eorum in sæculum dirigetur.] 019 PSA 103 001 Ipsi David. [Benedic, anima mea, Domino, et omnia quæ intra me sunt nomini sancto ejus. 019 PSA 103 002 Benedic, anima mea, Domino, et noli oblivisci omnes retributiones ejus. 019 PSA 103 003 Qui propitiatur omnibus iniquitatibus tuis; qui sanat omnes infirmitates tuas: 019 PSA 103 004 qui redimit de interitu vitam tuam; qui coronat te in misericordia et miserationibus: 019 PSA 103 005 qui replet in bonis desiderium tuum; renovabitur ut aquilæ juventus tua: 019 PSA 103 006 faciens misericordias Dominus, et judicium omnibus injuriam patientibus. 019 PSA 103 007 Notas fecit vias suas Moysi; filiis Israël voluntates suas. 019 PSA 103 008 Miserator et misericors Dominus: longanimis, et multum misericors. 019 PSA 103 009 Non in perpetuum irascetur, neque in æternum comminabitur. 019 PSA 103 010 Non secundum peccata nostra fecit nobis, neque secundum iniquitates nostras retribuit nobis. 019 PSA 103 011 Quoniam secundum altitudinem cæli a terra, corroboravit misericordiam suam super timentes se; 019 PSA 103 012 quantum distat ortus ab occidente, longe fecit a nobis iniquitates nostras. 019 PSA 103 013 Quomodo miseretur pater filiorum, misertus est Dominus timentibus se. 019 PSA 103 014 Quoniam ipse cognovit figmentum nostrum; recordatus est quoniam pulvis sumus. 019 PSA 103 015 Homo, sicut fœnum dies ejus; tamquam flos agri, sic efflorebit: 019 PSA 103 016 quoniam spiritus pertransibit in illo, et non subsistet, et non cognoscet amplius locum suum. 019 PSA 103 017 Misericordia autem Domini ab æterno, et usque in æternum super timentes eum. Et justitia illius in filios filiorum, 019 PSA 103 018 his qui servant testamentum ejus, et memores sunt mandatorum ipsius ad faciendum ea. 019 PSA 103 019 Dominus in cælo paravit sedem suam, et regnum ipsius omnibus dominabitur. 019 PSA 103 020 Benedicite Domino, omnes angeli ejus: potentes virtute, facientes verbum illius, ad audiendam vocem sermonum ejus. 019 PSA 103 021 Benedicite Domino, omnes virtutes ejus; ministri ejus, qui facitis voluntatem ejus. 019 PSA 103 022 Benedicite Domino, omnia opera ejus: in omni loco dominationis ejus, benedic, anima mea, Domino.] 019 PSA 104 001 Ipsi David. [Benedic, anima mea, Domino: Domine Deus meus, magnificatus es vehementer. Confessionem et decorem induisti, 019 PSA 104 002 amictus lumine sicut vestimento. Extendens cælum sicut pellem, 019 PSA 104 003 qui tegis aquis superiora ejus: qui ponis nubem ascensum tuum; qui ambulas super pennas ventorum: 019 PSA 104 004 qui facis angelos tuos spiritus, et ministros tuos ignem urentem. 019 PSA 104 005 Qui fundasti terram super stabilitatem suam: non inclinabitur in sæculum sæculi. 019 PSA 104 006 Abyssus sicut vestimentum amictus ejus; super montes stabunt aquæ. 019 PSA 104 007 Ab increpatione tua fugient; a voce tonitrui tui formidabunt. 019 PSA 104 008 Ascendunt montes, et descendunt campi, in locum quem fundasti eis. 019 PSA 104 009 Terminum posuisti quem non transgredientur, neque convertentur operire terram. 019 PSA 104 010 Qui emittis fontes in convallibus; inter medium montium pertransibunt aquæ. 019 PSA 104 011 Potabunt omnes bestiæ agri; expectabunt onagri in siti sua. 019 PSA 104 012 Super ea volucres cæli habitabunt; de medio petrarum dabunt voces. 019 PSA 104 013 Rigans montes de superioribus suis; de fructu operum tuorum satiabitur terra: 019 PSA 104 014 producens fœnum jumentis, et herbam servituti hominum, ut educas panem de terra, 019 PSA 104 015 et vinum lætificet cor hominis: ut exhilaret faciem in oleo, et panis cor hominis confirmet. 019 PSA 104 016 Saturabuntur ligna campi, et cedri Libani quas plantavit: 019 PSA 104 017 illic passeres nidificabunt: herodii domus dux est eorum. 019 PSA 104 018 Montes excelsi cervis; petra refugium herinaciis. 019 PSA 104 019 Fecit lunam in tempora; sol cognovit occasum suum. 019 PSA 104 020 Posuisti tenebras, et facta est nox; in ipsa pertransibunt omnes bestiæ silvæ: 019 PSA 104 021 catuli leonum rugientes ut rapiant, et quærant a Deo escam sibi. 019 PSA 104 022 Ortus est sol, et congregati sunt, et in cubilibus suis collocabuntur. 019 PSA 104 023 Exibit homo ad opus suum, et ad operationem suam usque ad vesperum. 019 PSA 104 024 Quam magnificata sunt opera tua, Domine! omnia in sapientia fecisti; impleta est terra possessione tua. 019 PSA 104 025 Hoc mare magnum et spatiosum manibus; illic reptilia quorum non est numerus: animalia pusilla cum magnis. 019 PSA 104 026 Illic naves pertransibunt; draco iste quem formasti ad illudendum ei. 019 PSA 104 027 Omnia a te expectant ut des illis escam in tempore. 019 PSA 104 028 Dante te illis, colligent; aperiente te manum tuam, omnia implebuntur bonitate. 019 PSA 104 029 Avertente autem te faciem, turbabuntur; auferes spiritum eorum, et deficient, et in pulverem suum revertentur. 019 PSA 104 030 Emittes spiritum tuum, et creabuntur, et renovabis faciem terræ. 019 PSA 104 031 Sit gloria Domini in sæculum; lætabitur Dominus in operibus suis. 019 PSA 104 032 Qui respicit terram, et facit eam tremere; qui tangit montes, et fumigant. 019 PSA 104 033 Cantabo Domino in vita mea; psallam Deo meo quamdiu sum. 019 PSA 104 034 Jucundum sit ei eloquium meum; ego vero delectabor in Domino. 019 PSA 104 035 Deficiant peccatores a terra, et iniqui, ita ut non sint. Benedic, anima mea, Domino.] 019 PSA 105 001 Alleluja. [Confitemini Domino, et invocate nomen ejus; annuntiate inter gentes opera ejus. 019 PSA 105 002 Cantate ei, et psallite ei; narrate omnia mirabilia ejus. 019 PSA 105 003 Laudamini in nomine sancto ejus; lætetur cor quærentium Dominum. 019 PSA 105 004 Quærite Dominum, et confirmamini; quærite faciem ejus semper. 019 PSA 105 005 Mementote mirabilium ejus quæ fecit; prodigia ejus, et judicia oris ejus: 019 PSA 105 006 semen Abraham servi ejus; filii Jacob electi ejus. 019 PSA 105 007 Ipse Dominus Deus noster; in universa terra judicia ejus. 019 PSA 105 008 Memor fuit in sæculum testamenti sui; verbi quod mandavit in mille generationes: 019 PSA 105 009 quod disposuit ad Abraham, et juramenti sui ad Isaac: 019 PSA 105 010 et statuit illud Jacob in præceptum, et Israël in testamentum æternum, 019 PSA 105 011 dicens: Tibi dabo terram Chanaan, funiculum hæreditatis vestræ: 019 PSA 105 012 cum essent numero brevi, paucissimi, et incolæ ejus. 019 PSA 105 013 Et pertransierunt de gente in gentem, et de regno ad populum alterum. 019 PSA 105 014 Non reliquit hominem nocere eis: et corripuit pro eis reges. 019 PSA 105 015 Nolite tangere christos meos, et in prophetis meis nolite malignari. 019 PSA 105 016 Et vocavit famem super terram, et omne firmamentum panis contrivit. 019 PSA 105 017 Misit ante eos virum: in servum venundatus est, Joseph. 019 PSA 105 018 Humiliaverunt in compedibus pedes ejus; ferrum pertransiit animam ejus: 019 PSA 105 019 donec veniret verbum ejus. Eloquium Domini inflammavit eum. 019 PSA 105 020 Misit rex, et solvit eum; princeps populorum, et dimisit eum. 019 PSA 105 021 Constituit eum dominum domus suæ, et principem omnis possessionis suæ: 019 PSA 105 022 ut erudiret principes ejus sicut semetipsum, et senes ejus prudentiam doceret. 019 PSA 105 023 Et intravit Israël in Ægyptum, et Jacob accola fuit in terra Cham. 019 PSA 105 024 Et auxit populum suum vehementer, et firmavit eum super inimicos ejus. 019 PSA 105 025 Convertit cor eorum, ut odirent populum ejus, et dolum facerent in servos ejus. 019 PSA 105 026 Misit Moysen servum suum; Aaron quem elegit ipsum. 019 PSA 105 027 Posuit in eis verba signorum suorum, et prodigiorum in terra Cham. 019 PSA 105 028 Misit tenebras, et obscuravit; et non exacerbavit sermones suos. 019 PSA 105 029 Convertit aquas eorum in sanguinem, et occidit pisces eorum. 019 PSA 105 030 Edidit terra eorum ranas in penetralibus regum ipsorum. 019 PSA 105 031 Dixit, et venit cœnomyia et ciniphes in omnibus finibus eorum. 019 PSA 105 032 Posuit pluvias eorum grandinem: ignem comburentem in terra ipsorum. 019 PSA 105 033 Et percussit vineas eorum, et ficulneas eorum, et contrivit lignum finium eorum. 019 PSA 105 034 Dixit, et venit locusta, et bruchus cujus non erat numerus: 019 PSA 105 035 et comedit omne fœnum in terra eorum, et comedit omnem fructum terræ eorum. 019 PSA 105 036 Et percussit omne primogenitum in terra eorum, primitias omnis laboris eorum. 019 PSA 105 037 Et eduxit eos cum argento et auro, et non erat in tribubus eorum infirmus. 019 PSA 105 038 Lætata est Ægyptus in profectione eorum, quia incubuit timor eorum super eos. 019 PSA 105 039 Expandit nubem in protectionem eorum, et ignem ut luceret eis per noctem. 019 PSA 105 040 Petierunt, et venit coturnix, et pane cæli saturavit eos. 019 PSA 105 041 Dirupit petram, et fluxerunt aquæ: abierunt in sicco flumina. 019 PSA 105 042 Quoniam memor fuit verbi sancti sui, quod habuit ad Abraham puerum suum. 019 PSA 105 043 Et eduxit populum suum in exsultatione, et electos suos in lætitia. 019 PSA 105 044 Et dedit illis regiones gentium, et labores populorum possederunt: 019 PSA 105 045 ut custodiant justificationes ejus, et legem ejus requirant.] 019 PSA 106 001 Alleluja. [Confitemini Domino, quoniam bonus, quoniam in sæculum misericordia ejus. 019 PSA 106 002 Quis loquetur potentias Domini; auditas faciet omnes laudes ejus? 019 PSA 106 003 Beati qui custodiunt judicium, et faciunt justitiam in omni tempore. 019 PSA 106 004 Memento nostri, Domine, in beneplacito populi tui; visita nos in salutari tuo: 019 PSA 106 005 ad videndum in bonitate electorum tuorum; ad lætandum in lætitia gentis tuæ: ut lauderis cum hæreditate tua. 019 PSA 106 006 Peccavimus cum patribus nostris: injuste egimus; iniquitatem fecimus. 019 PSA 106 007 Patres nostri in Ægypto non intellexerunt mirabilia tua; non fuerunt memores multitudinis misericordiæ tuæ. Et irritaverunt ascendentes in mare, mare Rubrum; 019 PSA 106 008 et salvavit eos propter nomen suum, ut notam faceret potentiam suam. 019 PSA 106 009 Et increpuit mare Rubrum et exsiccatum est, et deduxit eos in abyssis sicut in deserto. 019 PSA 106 010 Et salvavit eos de manu odientium, et redemit eos de manu inimici. 019 PSA 106 011 Et operuit aqua tribulantes eos; unus ex eis non remansit. 019 PSA 106 012 Et crediderunt verbis ejus, et laudaverunt laudem ejus. 019 PSA 106 013 Cito fecerunt; obliti sunt operum ejus: et non sustinuerunt consilium ejus. 019 PSA 106 014 Et concupierunt concupiscentiam in deserto, et tentaverunt Deum in inaquoso. 019 PSA 106 015 Et dedit eis petitionem ipsorum, et misit saturitatem in animas eorum. 019 PSA 106 016 Et irritaverunt Moysen in castris; Aaron, sanctum Domini. 019 PSA 106 017 Aperta est terra, et deglutivit Dathan, et operuit super congregationem Abiron. 019 PSA 106 018 Et exarsit ignis in synagoga eorum: flamma combussit peccatores. 019 PSA 106 019 Et fecerunt vitulum in Horeb, et adoraverunt sculptile. 019 PSA 106 020 Et mutaverunt gloriam suam in similitudinem vituli comedentis fœnum. 019 PSA 106 021 Obliti sunt Deum qui salvavit eos; qui fecit magnalia in Ægypto, 019 PSA 106 022 mirabilia in terra Cham, terribilia in mari Rubro. 019 PSA 106 023 Et dixit ut disperderet eos, si non Moyses, electus ejus, stetisset in confractione in conspectu ejus, ut averteret iram ejus, ne disperderet eos. 019 PSA 106 024 Et pro nihilo habuerunt terram desiderabilem; non crediderunt verbo ejus. 019 PSA 106 025 Et murmuraverunt in tabernaculis suis; non exaudierunt vocem Domini. 019 PSA 106 026 Et elevavit manum suam super eos ut prosterneret eos in deserto: 019 PSA 106 027 et ut dejiceret semen eorum in nationibus, et dispergeret eos in regionibus. 019 PSA 106 028 Et initiati sunt Beelphegor, et comederunt sacrificia mortuorum. 019 PSA 106 029 Et irritaverunt eum in adinventionibus suis, et multiplicata est in eis ruina. 019 PSA 106 030 Et stetit Phinees, et placavit, et cessavit quassatio. 019 PSA 106 031 Et reputatum est ei in justitiam, in generationem et generationem usque in sempiternum. 019 PSA 106 032 Et irritaverunt eum ad aquas contradictionis, et vexatus est Moyses propter eos: 019 PSA 106 033 quia exacerbaverunt spiritum ejus, et distinxit in labiis suis. 019 PSA 106 034 Non disperdiderunt gentes quas dixit Dominus illis: 019 PSA 106 035 et commisti sunt inter gentes, et didicerunt opera eorum; 019 PSA 106 036 et servierunt sculptilibus eorum, et factum est illis in scandalum. 019 PSA 106 037 Et immolaverunt filios suos et filias suas dæmoniis. 019 PSA 106 038 Et effuderunt sanguinem innocentem, sanguinem filiorum suorum et filiarum suarum, quas sacrificaverunt sculptilibus Chanaan. Et infecta est terra in sanguinibus, 019 PSA 106 039 et contaminata est in operibus eorum: et fornicati sunt in adinventionibus suis. 019 PSA 106 040 Et iratus est furore Dominus in populum suum, et abominatus est hæreditatem suam. 019 PSA 106 041 Et tradidit eos in manus gentium; et dominati sunt eorum qui oderunt eos. 019 PSA 106 042 Et tribulaverunt eos inimici eorum, et humiliati sunt sub manibus eorum; 019 PSA 106 043 sæpe liberavit eos. Ipsi autem exacerbaverunt eum in consilio suo, et humiliati sunt in iniquitatibus suis. 019 PSA 106 044 Et vidit cum tribularentur, et audivit orationem eorum. 019 PSA 106 045 Et memor fuit testamenti sui, et pœnituit eum secundum multitudinem misericordiæ suæ: 019 PSA 106 046 et dedit eos in misericordias, in conspectu omnium qui ceperant eos. 019 PSA 106 047 Salvos nos fac, Domine Deus noster, et congrega nos de nationibus: ut confiteamur nomini sancto tuo, et gloriemur in laude tua. 019 PSA 106 048 Benedictus Dominus Deus Israël, a sæculo et usque in sæculum; et dicet omnis populus: Fiat, fiat.] 019 PSA 107 001 Alleluja. [Confitemini Domino, quoniam bonus, quoniam in sæculum misericordia ejus. 019 PSA 107 002 Dicant qui redempti sunt a Domino, quos redemit de manu inimici, et de regionibus congregavit eos, 019 PSA 107 003 a solis ortu, et occasu, ab aquilone, et mari. 019 PSA 107 004 Erraverunt in solitudine, in inaquoso; viam civitatis habitaculi non invenerunt. 019 PSA 107 005 Esurientes et sitientes, anima eorum in ipsis defecit. 019 PSA 107 006 Et clamaverunt ad Dominum cum tribularentur, et de necessitatibus eorum eripuit eos; 019 PSA 107 007 et deduxit eos in viam rectam, ut irent in civitatem habitationis. 019 PSA 107 008 Confiteantur Domino misericordiæ ejus, et mirabilia ejus filiis hominum. 019 PSA 107 009 Quia satiavit animam inanem, et animam esurientem satiavit bonis. 019 PSA 107 010 Sedentes in tenebris et umbra mortis; vinctos in mendicitate et ferro. 019 PSA 107 011 Quia exacerbaverunt eloquia Dei, et consilium Altissimi irritaverunt. 019 PSA 107 012 Et humiliatum est in laboribus cor eorum; infirmati sunt, nec fuit qui adjuvaret. 019 PSA 107 013 Et clamaverunt ad Dominum cum tribularentur; et de necessitatibus eorum liberavit eos. 019 PSA 107 014 Et eduxit eos de tenebris et umbra mortis, et vincula eorum dirupit. 019 PSA 107 015 Confiteantur Domino misericordiæ ejus, et mirabilia ejus filiis hominum. 019 PSA 107 016 Quia contrivit portas æreas, et vectes ferreos confregit. 019 PSA 107 017 Suscepit eos de via iniquitatis eorum; propter injustitias enim suas humiliati sunt. 019 PSA 107 018 Omnem escam abominata est anima eorum, et appropinquaverunt usque ad portas mortis. 019 PSA 107 019 Et clamaverunt ad Dominum cum tribularentur, et de necessitatibus eorum liberavit eos. 019 PSA 107 020 Misit verbum suum, et sanavit eos, et eripuit eos de interitionibus eorum. 019 PSA 107 021 Confiteantur Domino misericordiæ ejus, et mirabilia ejus filiis hominum. 019 PSA 107 022 Et sacrificent sacrificium laudis, et annuntient opera ejus in exsultatione. 019 PSA 107 023 Qui descendunt mare in navibus, facientes operationem in aquis multis: 019 PSA 107 024 ipsi viderunt opera Domini, et mirabilia ejus in profundo. 019 PSA 107 025 Dixit, et stetit spiritus procellæ, et exaltati sunt fluctus ejus. 019 PSA 107 026 Ascendunt usque ad cælos, et descendunt usque ad abyssos; anima eorum in malis tabescebat. 019 PSA 107 027 Turbati sunt, et moti sunt sicut ebrius, et omnis sapientia eorum devorata est. 019 PSA 107 028 Et clamaverunt ad Dominum cum tribularentur; et de necessitatibus eorum eduxit eos. 019 PSA 107 029 Et statuit procellam ejus in auram, et siluerunt fluctus ejus. 019 PSA 107 030 Et lætati sunt quia siluerunt; et deduxit eos in portum voluntatis eorum. 019 PSA 107 031 Confiteantur Domino misericordiæ ejus, et mirabilia ejus filiis hominum. 019 PSA 107 032 Et exaltent eum in ecclesia plebis, et in cathedra seniorum laudent eum. 019 PSA 107 033 Posuit flumina in desertum, et exitus aquarum in sitim; 019 PSA 107 034 terram fructiferam in salsuginem, a malitia inhabitantium in ea. 019 PSA 107 035 Posuit desertum in stagna aquarum, et terram sine aqua in exitus aquarum. 019 PSA 107 036 Et collocavit illic esurientes, et constituerunt civitatem habitationis: 019 PSA 107 037 et seminaverunt agros et plantaverunt vineas, et fecerunt fructum nativitatis. 019 PSA 107 038 Et benedixit eis, et multiplicati sunt nimis; et jumenta eorum non minoravit. 019 PSA 107 039 Et pauci facti sunt et vexati sunt, a tribulatione malorum et dolore. 019 PSA 107 040 Effusa est contemptio super principes: et errare fecit eos in invio, et non in via. 019 PSA 107 041 Et adjuvit pauperem de inopia, et posuit sicut oves familias. 019 PSA 107 042 Videbunt recti, et lætabuntur; et omnis iniquitas oppilabit os suum. 019 PSA 107 043 Quis sapiens, et custodiet hæc, et intelliget misericordias Domini?] 019 PSA 108 001 Canticum Psalmi, ipsi David. [Paratum cor meum, Deus, paratum cor meum; cantabo, et psallam in gloria mea. 019 PSA 108 002 Exsurge, gloria mea; exsurge, psalterium et cithara; exsurgam diluculo. 019 PSA 108 003 Confitebor tibi in populis, Domine, et psallam tibi in nationibus: 019 PSA 108 004 quia magna est super cælos misericordia tua, et usque ad nubes veritas tua. 019 PSA 108 005 Exaltare super cælos, Deus, et super omnem terram gloria tua: 019 PSA 108 006 ut liberentur dilecti tui. Salvum fac dextera tua, et exaudi me. 019 PSA 108 007 Deus locutus est in sancto suo: Exsultabo, et dividam Sichimam; et convallem tabernaculorum dimetiar. 019 PSA 108 008 Meus est Galaad, et meus est Manasses, et Ephraim susceptio capitis mei. Juda rex meus; 019 PSA 108 009 Moab lebes spei meæ: in Idumæam extendam calceamentum meum; mihi alienigenæ amici facti sunt. 019 PSA 108 010 Quis deducet me in civitatem munitam? quis deducet me usque in Idumæam? 019 PSA 108 011 nonne tu, Deus, qui repulisti nos? et non exibis, Deus, in virtutibus nostris? 019 PSA 108 012 Da nobis auxilium de tribulatione, quia vana salus hominis. 019 PSA 108 013 In Deo faciemus virtutem; et ipse ad nihilum deducet inimicos nostros.] 019 PSA 109 001 In finem. Psalmus David. 019 PSA 109 002 [Deus, laudem meam ne tacueris, quia os peccatoris et os dolosi super me apertum est. 019 PSA 109 003 Locuti sunt adversum me lingua dolosa, et sermonibus odii circumdederunt me: et expugnaverunt me gratis. 019 PSA 109 004 Pro eo ut me diligerent, detrahebant mihi; ego autem orabam. 019 PSA 109 005 Et posuerunt adversum me mala pro bonis, et odium pro dilectione mea. 019 PSA 109 006 Constitue super eum peccatorem, et diabolus stet a dextris ejus. 019 PSA 109 007 Cum judicatur, exeat condemnatus; et oratio ejus fiat in peccatum. 019 PSA 109 008 Fiant dies ejus pauci, et episcopatum ejus accipiat alter. 019 PSA 109 009 Fiant filii ejus orphani, et uxor ejus vidua. 019 PSA 109 010 Nutantes transferantur filii ejus et mendicent, et ejiciantur de habitationibus suis. 019 PSA 109 011 Scrutetur fœnerator omnem substantiam ejus, et diripiant alieni labores ejus. 019 PSA 109 012 Non sit illi adjutor, nec sit qui misereatur pupillis ejus. 019 PSA 109 013 Fiant nati ejus in interitum; in generatione una deleatur nomen ejus. 019 PSA 109 014 In memoriam redeat iniquitas patrum ejus in conspectu Domini, et peccatum matris ejus non deleatur. 019 PSA 109 015 Fiant contra Dominum semper, et dispereat de terra memoria eorum: 019 PSA 109 016 pro eo quod non est recordatus facere misericordiam, 019 PSA 109 017 et persecutus est hominem inopem et mendicum, et compunctum corde, mortificare. 019 PSA 109 018 Et dilexit maledictionem, et veniet ei; et noluit benedictionem, et elongabitur ab eo. Et induit maledictionem sicut vestimentum; et intravit sicut aqua in interiora ejus, et sicut oleum in ossibus ejus. 019 PSA 109 019 Fiat ei sicut vestimentum quo operitur, et sicut zona qua semper præcingitur. 019 PSA 109 020 Hoc opus eorum qui detrahunt mihi apud Dominum, et qui loquuntur mala adversus animam meam. 019 PSA 109 021 Et tu, Domine, Domine, fac mecum propter nomen tuum, quia suavis est misericordia tua. 019 PSA 109 022 Libera me, quia egenus et pauper ego sum, et cor meum conturbatum est intra me. 019 PSA 109 023 Sicut umbra cum declinat ablatus sum, et excussus sum sicut locustæ. 019 PSA 109 024 Genua mea infirmata sunt a jejunio, et caro mea immutata est propter oleum. 019 PSA 109 025 Et ego factus sum opprobrium illis; viderunt me, et moverunt capita sua. 019 PSA 109 026 Adjuva me, Domine Deus meus; salvum me fac secundum misericordiam tuam. 019 PSA 109 027 Et sciant quia manus tua hæc, et tu, Domine, fecisti eam. 019 PSA 109 028 Maledicent illi, et tu benedices: qui insurgunt in me confundantur; servus autem tuus lætabitur. 019 PSA 109 029 Induantur qui detrahunt mihi pudore, et operiantur sicut diploide confusione sua. 019 PSA 109 030 Confitebor Domino nimis in ore meo, et in medio multorum laudabo eum: 019 PSA 109 031 quia astitit a dextris pauperis, ut salvam faceret a persequentibus animam meam.] 019 PSA 110 001 Psalmus David. [Dixit Dominus Domino meo: Sede a dextris meis, donec ponam inimicos tuos scabellum pedum tuorum. 019 PSA 110 002 Virgam virtutis tuæ emittet Dominus ex Sion: dominare in medio inimicorum tuorum. 019 PSA 110 003 Tecum principium in die virtutis tuæ in splendoribus sanctorum: ex utero, ante luciferum, genui te. 019 PSA 110 004 Juravit Dominus, et non pœnitebit eum: Tu es sacerdos in æternum secundum ordinem Melchisedech. 019 PSA 110 005 Dominus a dextris tuis; confregit in die iræ suæ reges. 019 PSA 110 006 Judicabit in nationibus, implebit ruinas; conquassabit capita in terra multorum. 019 PSA 110 007 De torrente in via bibet; propterea exaltabit caput.] 019 PSA 111 001 Alleluja. [Confitebor tibi, Domine, in toto corde meo, in consilio justorum, et congregatione. 019 PSA 111 002 Magna opera Domini: exquisita in omnes voluntates ejus. 019 PSA 111 003 Confessio et magnificentia opus ejus, et justitia ejus manet in sæculum sæculi. 019 PSA 111 004 Memoriam fecit mirabilium suorum, misericors et miserator Dominus. 019 PSA 111 005 Escam dedit timentibus se; memor erit in sæculum testamenti sui. 019 PSA 111 006 Virtutem operum suorum annuntiabit populo suo, 019 PSA 111 007 ut det illis hæreditatem gentium. Opera manuum ejus veritas et judicium. 019 PSA 111 008 Fidelia omnia mandata ejus, confirmata in sæculum sæculi, facta in veritate et æquitate. 019 PSA 111 009 Redemptionem misit populo suo; mandavit in æternum testamentum suum. Sanctum et terribile nomen ejus. 019 PSA 111 010 Initium sapientiæ timor Domini; intellectus bonus omnibus facientibus eum: laudatio ejus manet in sæculum sæculi.] 019 PSA 112 001 Alleluja, reversionis Aggæi et Zachariæ. [Beatus vir qui timet Dominum: in mandatis ejus volet nimis. 019 PSA 112 002 Potens in terra erit semen ejus; generatio rectorum benedicetur. 019 PSA 112 003 Gloria et divitiæ in domo ejus, et justitia ejus manet in sæculum sæculi. 019 PSA 112 004 Exortum est in tenebris lumen rectis: misericors, et miserator, et justus. 019 PSA 112 005 Jucundus homo qui miseretur et commodat; disponet sermones suos in judicio: 019 PSA 112 006 quia in æternum non commovebitur. 019 PSA 112 007 In memoria æterna erit justus; ab auditione mala non timebit. Paratum cor ejus sperare in Domino, 019 PSA 112 008 confirmatum est cor ejus; non commovebitur donec despiciat inimicos suos. 019 PSA 112 009 Dispersit, dedit pauperibus; justitia ejus manet in sæculum sæculi: cornu ejus exaltabitur in gloria. 019 PSA 112 010 Peccator videbit, et irascetur; dentibus suis fremet et tabescet: desiderium peccatorum peribit.] 019 PSA 113 001 Alleluja. [Laudate, pueri, Dominum; laudate nomen Domini. 019 PSA 113 002 Sit nomen Domini benedictum ex hoc nunc et usque in sæculum. 019 PSA 113 003 A solis ortu usque ad occasum laudabile nomen Domini. 019 PSA 113 004 Excelsus super omnes gentes Dominus, et super cælos gloria ejus. 019 PSA 113 005 Quis sicut Dominus Deus noster, qui in altis habitat, 019 PSA 113 006 et humilia respicit in cælo et in terra? 019 PSA 113 007 Suscitans a terra inopem, et de stercore erigens pauperem: 019 PSA 113 008 ut collocet eum cum principibus, cum principibus populi sui. 019 PSA 113 009 Qui habitare facit sterilem in domo, matrem filiorum lætantem.] 019 PSA 114 001 Alleluja. [In exitu Israël de Ægypto, domus Jacob de populo barbaro, 019 PSA 114 002 facta est Judæa sanctificatio ejus; Israël potestas ejus. 019 PSA 114 003 Mare vidit, et fugit; Jordanis conversus est retrorsum. 019 PSA 114 004 Montes exsultaverunt ut arietes, et colles sicut agni ovium. 019 PSA 114 005 Quid est tibi, mare, quod fugisti? et tu, Jordanis, quia conversus es retrorsum? 019 PSA 114 006 montes, exsultastis sicut arietes? et colles, sicut agni ovium? 019 PSA 114 007 A facie Domini mota est terra, a facie Dei Jacob: 019 PSA 114 008 qui convertit petram in stagna aquarum, et rupem in fontes aquarum. 019 PSA 115 001 Non nobis, Domine, non nobis, sed nomini tuo da gloriam: 019 PSA 115 002 super misericordia tua et veritate tua; nequando dicant gentes: Ubi est Deus eorum? 019 PSA 115 003 Deus autem noster in cælo; omnia quæcumque voluit fecit. 019 PSA 115 004 Simulacra gentium argentum et aurum, opera manuum hominum. 019 PSA 115 005 Os habent, et non loquentur; oculos habent, et non videbunt. 019 PSA 115 006 Aures habent, et non audient; nares habent, et non odorabunt. 019 PSA 115 007 Manus habent, et non palpabunt; pedes habent, et non ambulabunt; non clamabunt in gutture suo. 019 PSA 115 008 Similes illis fiant qui faciunt ea, et omnes qui confidunt in eis. 019 PSA 115 009 Domus Israël speravit in Domino; adjutor eorum et protector eorum est. 019 PSA 115 010 Domus Aaron speravit in Domino; adjutor eorum et protector eorum est. 019 PSA 115 011 Qui timent Dominum speraverunt in Domino; adjutor eorum et protector eorum est. 019 PSA 115 012 Dominus memor fuit nostri, et benedixit nobis. Benedixit domui Israël; benedixit domui Aaron. 019 PSA 115 013 Benedixit omnibus qui timent Dominum, pusillis cum majoribus. 019 PSA 115 014 Adjiciat Dominus super vos, super vos et super filios vestros. 019 PSA 115 015 Benedicti vos a Domino, qui fecit cælum et terram. 019 PSA 115 016 Cælum cæli Domino; terram autem dedit filiis hominum. 019 PSA 115 017 Non mortui laudabunt te, Domine, neque omnes qui descendunt in infernum: (questioned) 019 PSA 115 018 sed nos qui vivimus, benedicimus Domino, ex hoc nunc et usque in sæculum.] 019 PSA 116 001 Alleluja. [Dilexi, quoniam exaudiet Dominus vocem orationis meæ. 019 PSA 116 002 Quia inclinavit aurem suam mihi, et in diebus meis invocabo. 019 PSA 116 003 Circumdederunt me dolores mortis; et pericula inferni invenerunt me. Tribulationem et dolorem inveni, (Sheol h7585) 019 PSA 116 004 et nomen Domini invocavi: o Domine, libera animam meam. 019 PSA 116 005 Misericors Dominus et justus, et Deus noster miseretur. 019 PSA 116 006 Custodiens parvulos Dominus; humiliatus sum, et liberavit me. 019 PSA 116 007 Convertere, anima mea, in requiem tuam, quia Dominus benefecit tibi: 019 PSA 116 008 quia eripuit animam meam de morte, oculos meos a lacrimis, pedes meos a lapsu. 019 PSA 116 009 Placebo Domino in regione vivorum.] 019 PSA 116 010 Alleluja. [Credidi, propter quod locutus sum; ego autem humiliatus sum nimis. 019 PSA 116 011 Ego dixi in excessu meo: Omnis homo mendax. 019 PSA 116 012 Quid retribuam Domino pro omnibus quæ retribuit mihi? 019 PSA 116 013 Calicem salutaris accipiam, et nomen Domini invocabo. 019 PSA 116 014 Vota mea Domino reddam coram omni populo ejus. 019 PSA 116 015 Pretiosa in conspectu Domini mors sanctorum ejus. 019 PSA 116 016 O Domine, quia ego servus tuus; ego servus tuus, et filius ancillæ tuæ. Dirupisti vincula mea: 019 PSA 116 017 tibi sacrificabo hostiam laudis, et nomen Domini invocabo. 019 PSA 116 018 Vota mea Domino reddam in conspectu omnis populi ejus; 019 PSA 116 019 in atriis domus Domini, in medio tui, Jerusalem.] 019 PSA 117 001 Alleluja. [Laudate Dominum, omnes gentes; laudate eum, omnes populi. 019 PSA 117 002 Quoniam confirmata est super nos misericordia ejus, et veritas Domini manet in æternum.] 019 PSA 118 001 Alleluja. [Confitemini Domino, quoniam bonus, quoniam in sæculum misericordia ejus. 019 PSA 118 002 Dicat nunc Israël: Quoniam bonus, quoniam in sæculum misericordia ejus. 019 PSA 118 003 Dicat nunc domus Aaron: Quoniam in sæculum misericordia ejus. 019 PSA 118 004 Dicant nunc qui timent Dominum: Quoniam in sæculum misericordia ejus. 019 PSA 118 005 De tribulatione invocavi Dominum, et exaudivit me in latitudine Dominus. 019 PSA 118 006 Dominus mihi adjutor; non timebo quid faciat mihi homo. 019 PSA 118 007 Dominus mihi adjutor, et ego despiciam inimicos meos. 019 PSA 118 008 Bonum est confidere in Domino, quam confidere in homine. 019 PSA 118 009 Bonum est sperare in Domino, quam sperare in principibus. 019 PSA 118 010 Omnes gentes circuierunt me, et in nomine Domini, quia ultus sum in eos. 019 PSA 118 011 Circumdantes circumdederunt me, et in nomine Domini, quia ultus sum in eos. 019 PSA 118 012 Circumdederunt me sicut apes, et exarserunt sicut ignis in spinis: et in nomine Domini, quia ultus sum in eos. 019 PSA 118 013 Impulsus eversus sum, ut caderem, et Dominus suscepit me. 019 PSA 118 014 Fortitudo mea et laus mea Dominus, et factus est mihi in salutem. 019 PSA 118 015 Vox exsultationis et salutis in tabernaculis justorum. 019 PSA 118 016 Dextera Domini fecit virtutem; dextera Domini exaltavit me: dextera Domini fecit virtutem. 019 PSA 118 017 Non moriar, sed vivam, et narrabo opera Domini. 019 PSA 118 018 Castigans castigavit me Dominus, et morti non tradidit me. 019 PSA 118 019 Aperite mihi portas justitiæ: ingressus in eas confitebor Domino. 019 PSA 118 020 Hæc porta Domini: justi intrabunt in eam. 019 PSA 118 021 Confitebor tibi quoniam exaudisti me, et factus es mihi in salutem. 019 PSA 118 022 Lapidem quem reprobaverunt ædificantes, hic factus est in caput anguli. 019 PSA 118 023 A Domino factum est istud, et est mirabile in oculis nostris. 019 PSA 118 024 Hæc est dies quam fecit Dominus; exsultemus, et lætemur in ea. 019 PSA 118 025 O Domine, salvum me fac; o Domine, bene prosperare. 019 PSA 118 026 Benedictus qui venit in nomine Domini: benediximus vobis de domo Domini. 019 PSA 118 027 Deus Dominus, et illuxit nobis. Constituite diem solemnem in condensis, usque ad cornu altaris. 019 PSA 118 028 Deus meus es tu, et confitebor tibi; Deus meus es tu, et exaltabo te. Confitebor tibi quoniam exaudisti me, et factus es mihi in salutem. 019 PSA 118 029 Confitemini Domino, quoniam bonus, quoniam in sæculum misericordia ejus.] 019 PSA 119 001 Alleluja. [Aleph Beati immaculati in via, qui ambulant in lege Domini. 019 PSA 119 002 Beati qui scrutantur testimonia ejus; in toto corde exquirunt eum. 019 PSA 119 003 Non enim qui operantur iniquitatem in viis ejus ambulaverunt. 019 PSA 119 004 Tu mandasti mandata tua custodiri nimis. 019 PSA 119 005 Utinam dirigantur viæ meæ ad custodiendas justificationes tuas. 019 PSA 119 006 Tunc non confundar, cum perspexero in omnibus mandatis tuis. 019 PSA 119 007 Confitebor tibi in directione cordis, in eo quod didici judicia justitiæ tuæ. 019 PSA 119 008 Justificationes tuas custodiam; non me derelinquas usquequaque. 019 PSA 119 009 Beth In quo corrigit adolescentior viam suam? in custodiendo sermones tuos. 019 PSA 119 010 In toto corde meo exquisivi te; ne repellas me a mandatis tuis. 019 PSA 119 011 In corde meo abscondi eloquia tua, ut non peccem tibi. 019 PSA 119 012 Benedictus es, Domine; doce me justificationes tuas. 019 PSA 119 013 In labiis meis pronuntiavi omnia judicia oris tui. 019 PSA 119 014 In via testimoniorum tuorum delectatus sum, sicut in omnibus divitiis. 019 PSA 119 015 In mandatis tuis exercebor, et considerabo vias tuas. 019 PSA 119 016 In justificationibus tuis meditabor: non obliviscar sermones tuos. 019 PSA 119 017 Ghimel Retribue servo tuo, vivifica me, et custodiam sermones tuos. 019 PSA 119 018 Revela oculos meos, et considerabo mirabilia de lege tua. 019 PSA 119 019 Incola ego sum in terra: non abscondas a me mandata tua. 019 PSA 119 020 Concupivit anima mea desiderare justificationes tuas in omni tempore. 019 PSA 119 021 Increpasti superbos; maledicti qui declinant a mandatis tuis. 019 PSA 119 022 Aufer a me opprobrium et contemptum, quia testimonia tua exquisivi. 019 PSA 119 023 Etenim sederunt principes, et adversum me loquebantur; servus autem tuus exercebatur in justificationibus tuis. 019 PSA 119 024 Nam et testimonia tua meditatio mea est, et consilium meum justificationes tuæ. 019 PSA 119 025 Daleth Adhæsit pavimento anima mea: vivifica me secundum verbum tuum. 019 PSA 119 026 Vias meas enuntiavi, et exaudisti me; doce me justificationes tuas. 019 PSA 119 027 Viam justificationum tuarum instrue me, et exercebor in mirabilibus tuis. 019 PSA 119 028 Dormitavit anima mea præ tædio: confirma me in verbis tuis. 019 PSA 119 029 Viam iniquitatis amove a me, et de lege tua miserere mei. 019 PSA 119 030 Viam veritatis elegi; judicia tua non sum oblitus. 019 PSA 119 031 Adhæsi testimoniis tuis, Domine; noli me confundere. 019 PSA 119 032 Viam mandatorum tuorum cucurri, cum dilatasti cor meum. 019 PSA 119 033 He Legem pone mihi, Domine, viam justificationum tuarum, et exquiram eam semper. 019 PSA 119 034 Da mihi intellectum, et scrutabor legem tuam, et custodiam illam in toto corde meo. 019 PSA 119 035 Deduc me in semitam mandatorum tuorum, quia ipsam volui. 019 PSA 119 036 Inclina cor meum in testimonia tua, et non in avaritiam. 019 PSA 119 037 Averte oculos meos, ne videant vanitatem; in via tua vivifica me. 019 PSA 119 038 Statue servo tuo eloquium tuum in timore tuo. 019 PSA 119 039 Amputa opprobrium meum quod suspicatus sum, quia judicia tua jucunda. 019 PSA 119 040 Ecce concupivi mandata tua: in æquitate tua vivifica me. 019 PSA 119 041 Vau Et veniat super me misericordia tua, Domine; salutare tuum secundum eloquium tuum. 019 PSA 119 042 Et respondebo exprobrantibus mihi verbum, quia speravi in sermonibus tuis. 019 PSA 119 043 Et ne auferas de ore meo verbum veritatis usquequaque, quia in judiciis tuis supersperavi. 019 PSA 119 044 Et custodiam legem tuam semper, in sæculum et in sæculum sæculi. 019 PSA 119 045 Et ambulabam in latitudine, quia mandata tua exquisivi. 019 PSA 119 046 Et loquebar in testimoniis tuis in conspectu regum, et non confundebar. 019 PSA 119 047 Et meditabar in mandatis tuis, quæ dilexi. 019 PSA 119 048 Et levavi manus meas ad mandata tua, quæ dilexi, et exercebar in justificationibus tuis. 019 PSA 119 049 Zain Memor esto verbi tui servo tuo, in quo mihi spem dedisti. 019 PSA 119 050 Hæc me consolata est in humilitate mea, quia eloquium tuum vivificavit me. 019 PSA 119 051 Superbi inique agebant usquequaque; a lege autem tua non declinavi. 019 PSA 119 052 Memor fui judiciorum tuorum a sæculo, Domine, et consolatus sum. 019 PSA 119 053 Defectio tenuit me, pro peccatoribus derelinquentibus legem tuam. 019 PSA 119 054 Cantabiles mihi erant justificationes tuæ in loco peregrinationis meæ. 019 PSA 119 055 Memor fui nocte nominis tui, Domine, et custodivi legem tuam. 019 PSA 119 056 Hæc facta est mihi, quia justificationes tuas exquisivi. 019 PSA 119 057 Heth Portio mea, Domine, dixi custodire legem tuam. 019 PSA 119 058 Deprecatus sum faciem tuam in toto corde meo; miserere mei secundum eloquium tuum. 019 PSA 119 059 Cogitavi vias meas, et converti pedes meos in testimonia tua. 019 PSA 119 060 Paratus sum, et non sum turbatus, ut custodiam mandata tua. 019 PSA 119 061 Funes peccatorum circumplexi sunt me, et legem tuam non sum oblitus. 019 PSA 119 062 Media nocte surgebam ad confitendum tibi, super judicia justificationis tuæ. 019 PSA 119 063 Particeps ego sum omnium timentium te, et custodientium mandata tua. 019 PSA 119 064 Misericordia tua, Domine, plena est terra; justificationes tuas doce me. 019 PSA 119 065 Teth Bonitatem fecisti cum servo tuo, Domine, secundum verbum tuum. 019 PSA 119 066 Bonitatem, et disciplinam, et scientiam doce me, quia mandatis tuis credidi. 019 PSA 119 067 Priusquam humiliarer ego deliqui: propterea eloquium tuum custodivi. 019 PSA 119 068 Bonus es tu, et in bonitate tua doce me justificationes tuas. 019 PSA 119 069 Multiplicata est super me iniquitas superborum; ego autem in toto corde meo scrutabor mandata tua. 019 PSA 119 070 Coagulatum est sicut lac cor eorum; ego vero legem tuam meditatus sum. 019 PSA 119 071 Bonum mihi quia humiliasti me, ut discam justificationes tuas. 019 PSA 119 072 Bonum mihi lex oris tui, super millia auri et argenti. 019 PSA 119 073 Jod Manus tuæ fecerunt me, et plasmaverunt me: da mihi intellectum, et discam mandata tua. 019 PSA 119 074 Qui timent te videbunt me et lætabuntur, quia in verba tua supersperavi. 019 PSA 119 075 Cognovi, Domine, quia æquitas judicia tua, et in veritate tua humiliasti me. 019 PSA 119 076 Fiat misericordia tua ut consoletur me, secundum eloquium tuum servo tuo. 019 PSA 119 077 Veniant mihi miserationes tuæ, et vivam, quia lex tua meditatio mea est. 019 PSA 119 078 Confundantur superbi, quia injuste iniquitatem fecerunt in me; ego autem exercebor in mandatis tuis. 019 PSA 119 079 Convertantur mihi timentes te, et qui noverunt testimonia tua. 019 PSA 119 080 Fiat cor meum immaculatum in justificationibus tuis, ut non confundar. 019 PSA 119 081 Caph Defecit in salutare tuum anima mea, et in verbum tuum supersperavi. 019 PSA 119 082 Defecerunt oculi mei in eloquium tuum, dicentes: Quando consolaberis me? 019 PSA 119 083 Quia factus sum sicut uter in pruina; justificationes tuas non sum oblitus. 019 PSA 119 084 Quot sunt dies servi tui? quando facies de persequentibus me judicium? 019 PSA 119 085 Narraverunt mihi iniqui fabulationes, sed non ut lex tua. 019 PSA 119 086 Omnia mandata tua veritas: inique persecuti sunt me, adjuva me. 019 PSA 119 087 Paulominus consummaverunt me in terra; ego autem non dereliqui mandata tua. 019 PSA 119 088 Secundum misericordiam tuam vivifica me, et custodiam testimonia oris tui. 019 PSA 119 089 Lamed In æternum, Domine, verbum tuum permanet in cælo. 019 PSA 119 090 In generationem et generationem veritas tua; fundasti terram, et permanet. 019 PSA 119 091 Ordinatione tua perseverat dies, quoniam omnia serviunt tibi. 019 PSA 119 092 Nisi quod lex tua meditatio mea est, tunc forte periissem in humilitate mea. 019 PSA 119 093 In æternum non obliviscar justificationes tuas, quia in ipsis vivificasti me. 019 PSA 119 094 Tuus sum ego; salvum me fac: quoniam justificationes tuas exquisivi. 019 PSA 119 095 Me exspectaverunt peccatores ut perderent me; testimonia tua intellexi. 019 PSA 119 096 Omnis consummationis vidi finem, latum mandatum tuum nimis. 019 PSA 119 097 Mem Quomodo dilexi legem tuam, Domine! tota die meditatio mea est. 019 PSA 119 098 Super inimicos meos prudentem me fecisti mandato tuo, quia in æternum mihi est. 019 PSA 119 099 Super omnes docentes me intellexi, quia testimonia tua meditatio mea est. 019 PSA 119 100 Super senes intellexi, quia mandata tua quæsivi. 019 PSA 119 101 Ab omni via mala prohibui pedes meos, ut custodiam verba tua. 019 PSA 119 102 A judiciis tuis non declinavi, quia tu legem posuisti mihi. 019 PSA 119 103 Quam dulcia faucibus meis eloquia tua! super mel ori meo. 019 PSA 119 104 A mandatis tuis intellexi; propterea odivi omnem viam iniquitatis. 019 PSA 119 105 Nun Lucerna pedibus meis verbum tuum, et lumen semitis meis. 019 PSA 119 106 Juravi et statui custodire judicia justitiæ tuæ. 019 PSA 119 107 Humiliatus sum usquequaque, Domine; vivifica me secundum verbum tuum. 019 PSA 119 108 Voluntaria oris mei beneplacita fac, Domine, et judicia tua doce me. 019 PSA 119 109 Anima mea in manibus meis semper, et legem tuam non sum oblitus. 019 PSA 119 110 Posuerunt peccatores laqueum mihi, et de mandatis tuis non erravi. 019 PSA 119 111 Hæreditate acquisivi testimonia tua in æternum, quia exsultatio cordis mei sunt. 019 PSA 119 112 Inclinavi cor meum ad faciendas justificationes tuas in æternum, propter retributionem. 019 PSA 119 113 Samech Iniquos odio habui, et legem tuam dilexi. 019 PSA 119 114 Adjutor et susceptor meus es tu, et in verbum tuum supersperavi. 019 PSA 119 115 Declinate a me, maligni, et scrutabor mandata Dei mei. 019 PSA 119 116 Suscipe me secundum eloquium tuum, et vivam, et non confundas me ab exspectatione mea. 019 PSA 119 117 Adjuva me, et salvus ero, et meditabor in justificationibus tuis semper. 019 PSA 119 118 Sprevisti omnes discedentes a judiciis tuis, quia injusta cogitatio eorum. 019 PSA 119 119 Prævaricantes reputavi omnes peccatores terræ; ideo dilexi testimonia tua. 019 PSA 119 120 Confige timore tuo carnes meas; a judiciis enim tuis timui. 019 PSA 119 121 Ain Feci judicium et justitiam: non tradas me calumniantibus me. 019 PSA 119 122 Suscipe servum tuum in bonum: non calumnientur me superbi. 019 PSA 119 123 Oculi mei defecerunt in salutare tuum, et in eloquium justitiæ tuæ. 019 PSA 119 124 Fac cum servo tuo secundum misericordiam tuam, et justificationes tuas doce me. 019 PSA 119 125 Servus tuus sum ego: da mihi intellectum, ut sciam testimonia tua. 019 PSA 119 126 Tempus faciendi, Domine: dissipaverunt legem tuam. 019 PSA 119 127 Ideo dilexi mandata tua super aurum et topazion. 019 PSA 119 128 Propterea ad omnia mandata tua dirigebar; omnem viam iniquam odio habui. 019 PSA 119 129 Phe Mirabilia testimonia tua: ideo scrutata est ea anima mea. 019 PSA 119 130 Declaratio sermonum tuorum illuminat, et intellectum dat parvulis. 019 PSA 119 131 Os meum aperui, et attraxi spiritum: quia mandata tua desiderabam. 019 PSA 119 132 Aspice in me, et miserere mei, secundum judicium diligentium nomen tuum. 019 PSA 119 133 Gressus meos dirige secundum eloquium tuum, et non dominetur mei omnis injustitia. 019 PSA 119 134 Redime me a calumniis hominum ut custodiam mandata tua. 019 PSA 119 135 Faciem tuam illumina super servum tuum, et doce me justificationes tuas. 019 PSA 119 136 Exitus aquarum deduxerunt oculi mei, quia non custodierunt legem tuam. 019 PSA 119 137 Sade Justus es, Domine, et rectum judicium tuum. 019 PSA 119 138 Mandasti justitiam testimonia tua, et veritatem tuam nimis. 019 PSA 119 139 Tabescere me fecit zelus meus, quia obliti sunt verba tua inimici mei. 019 PSA 119 140 Ignitum eloquium tuum vehementer, et servus tuus dilexit illud. 019 PSA 119 141 Adolescentulus sum ego et contemptus; justificationes tuas non sum oblitus. 019 PSA 119 142 Justitia tua, justitia in æternum, et lex tua veritas. 019 PSA 119 143 Tribulatio et angustia invenerunt me; mandata tua meditatio mea est. 019 PSA 119 144 Æquitas testimonia tua in æternum: intellectum da mihi, et vivam. 019 PSA 119 145 Coph Clamavi in toto corde meo: exaudi me, Domine; justificationes tuas requiram. 019 PSA 119 146 Clamavi ad te; salvum me fac: ut custodiam mandata tua. 019 PSA 119 147 Præveni in maturitate, et clamavi: quia in verba tua supersperavi. 019 PSA 119 148 Prævenerunt oculi mei ad te diluculo, ut meditarer eloquia tua. 019 PSA 119 149 Vocem meam audi secundum misericordiam tuam, Domine, et secundum judicium tuum vivifica me. 019 PSA 119 150 Appropinquaverunt persequentes me iniquitati: a lege autem tua longe facti sunt. 019 PSA 119 151 Prope es tu, Domine, et omnes viæ tuæ veritas. 019 PSA 119 152 Initio cognovi de testimoniis tuis, quia in æternum fundasti ea. 019 PSA 119 153 Res Vide humilitatem meam, et eripe me, quia legem tuam non sum oblitus. 019 PSA 119 154 Judica judicium meum, et redime me: propter eloquium tuum vivifica me. 019 PSA 119 155 Longe a peccatoribus salus, quia justificationes tuas non exquisierunt. 019 PSA 119 156 Misericordiæ tuæ multæ, Domine; secundum judicium tuum vivifica me. 019 PSA 119 157 Multi qui persequuntur me, et tribulant me; a testimoniis tuis non declinavi. 019 PSA 119 158 Vidi prævaricantes et tabescebam, quia eloquia tua non custodierunt. 019 PSA 119 159 Vide quoniam mandata tua dilexi, Domine: in misericordia tua vivifica me. 019 PSA 119 160 Principium verborum tuorum veritas; in æternum omnia judicia justitiæ tuæ. 019 PSA 119 161 Sin Principes persecuti sunt me gratis, et a verbis tuis formidavit cor meum. 019 PSA 119 162 Lætabor ego super eloquia tua, sicut qui invenit spolia multa. 019 PSA 119 163 Iniquitatem odio habui, et abominatus sum, legem autem tuam dilexi. 019 PSA 119 164 Septies in die laudem dixi tibi, super judicia justitiæ tuæ. 019 PSA 119 165 Pax multa diligentibus legem tuam, et non est illis scandalum. 019 PSA 119 166 Exspectabam salutare tuum, Domine, et mandata tua dilexi. 019 PSA 119 167 Custodivit anima mea testimonia tua, et dilexit ea vehementer. 019 PSA 119 168 Servavi mandata tua et testimonia tua, quia omnes viæ meæ in conspectu tuo. 019 PSA 119 169 Tau Appropinquet deprecatio mea in conspectu tuo, Domine; juxta eloquium tuum da mihi intellectum. 019 PSA 119 170 Intret postulatio mea in conspectu tuo; secundum eloquium tuum eripe me. 019 PSA 119 171 Eructabunt labia mea hymnum, cum docueris me justificationes tuas. 019 PSA 119 172 Pronuntiabit lingua mea eloquium tuum, quia omnia mandata tua æquitas. 019 PSA 119 173 Fiat manus tua ut salvet me, quoniam mandata tua elegi. 019 PSA 119 174 Concupivi salutare tuum, Domine, et lex tua meditatio mea est. 019 PSA 119 175 Vivet anima mea, et laudabit te, et judicia tua adjuvabunt me. 019 PSA 119 176 Erravi sicut ovis quæ periit: quære servum tuum, quia mandata tua non sum oblitus.] 019 PSA 120 001 Canticum graduum. [Ad Dominum cum tribularer clamavi, et exaudivit me. 019 PSA 120 002 Domine, libera animam meam a labiis iniquis et a lingua dolosa. 019 PSA 120 003 Quid detur tibi, aut quid apponatur tibi ad linguam dolosam? 019 PSA 120 004 Sagittæ potentis acutæ, cum carbonibus desolatoriis. 019 PSA 120 005 Heu mihi, quia incolatus meus prolongatus est! habitavi cum habitantibus Cedar; 019 PSA 120 006 multum incola fuit anima mea. 019 PSA 120 007 Cum his qui oderunt pacem eram pacificus; cum loquebar illis, impugnabant me gratis.] 019 PSA 121 001 Canticum graduum. [Levavi oculos meos in montes, unde veniet auxilium mihi. 019 PSA 121 002 Auxilium meum a Domino, qui fecit cælum et terram. 019 PSA 121 003 Non det in commotionem pedem tuum, neque dormitet qui custodit te. 019 PSA 121 004 Ecce non dormitabit neque dormiet qui custodit Israël. 019 PSA 121 005 Dominus custodit te; Dominus protectio tua super manum dexteram tuam. 019 PSA 121 006 Per diem sol non uret te, neque luna per noctem. 019 PSA 121 007 Dominus custodit te ab omni malo; custodiat animam tuam Dominus. 019 PSA 121 008 Dominus custodiat introitum tuum et exitum tuum, ex hoc nunc et usque in sæculum.] 019 PSA 122 001 Canticum graduum. [Lætatus sum in his quæ dicta sunt mihi: In domum Domini ibimus. 019 PSA 122 002 Stantes erant pedes nostri in atriis tuis, Jerusalem. 019 PSA 122 003 Jerusalem, quæ ædificatur ut civitas, cujus participatio ejus in idipsum. 019 PSA 122 004 Illuc enim ascenderunt tribus, tribus Domini: testimonium Israël, ad confitendum nomini Domini. 019 PSA 122 005 Quia illic sederunt sedes in judicio, sedes super domum David. 019 PSA 122 006 Rogate quæ ad pacem sunt Jerusalem, et abundantia diligentibus te. 019 PSA 122 007 Fiat pax in virtute tua, et abundantia in turribus tuis. 019 PSA 122 008 Propter fratres meos et proximos meos, loquebar pacem de te. 019 PSA 122 009 Propter domum Domini Dei nostri, quæsivi bona tibi.] 019 PSA 123 001 Canticum graduum. [Ad te levavi oculos meos, qui habitas in cælis. 019 PSA 123 002 Ecce sicut oculi servorum in manibus dominorum suorum; sicut oculi ancillæ in manibus dominæ suæ: ita oculi nostri ad Dominum Deum nostrum, donec misereatur nostri. 019 PSA 123 003 Miserere nostri, Domine, miserere nostri, quia multum repleti sumus despectione; 019 PSA 123 004 quia multum repleta est anima nostra opprobrium abundantibus, et despectio superbis.] 019 PSA 124 001 Canticum graduum. [Nisi quia Dominus erat in nobis, dicat nunc Israël, 019 PSA 124 002 nisi quia Dominus erat in nobis: cum exsurgerent homines in nos, 019 PSA 124 003 forte vivos deglutissent nos; cum irasceretur furor eorum in nos, 019 PSA 124 004 forsitan aqua absorbuisset nos; 019 PSA 124 005 torrentem pertransivit anima nostra; forsitan pertransisset anima nostra aquam intolerabilem. 019 PSA 124 006 Benedictus Dominus, qui non dedit nos in captionem dentibus eorum. 019 PSA 124 007 Anima nostra sicut passer erepta est de laqueo venantium; laqueus contritus est, et nos liberati sumus. 019 PSA 124 008 Adjutorium nostrum in nomine Domini, qui fecit cælum et terram.] 019 PSA 125 001 Canticum graduum. [Qui confidunt in Domino, sicut mons Sion: non commovebitur in æternum, qui habitat 019 PSA 125 002 in Jerusalem. Montes in circuitu ejus; et Dominus in circuitu populi sui, ex hoc nunc et usque in sæculum. 019 PSA 125 003 Quia non relinquet Dominus virgam peccatorum super sortem justorum: ut non extendant justi ad iniquitatem manus suas, 019 PSA 125 004 benefac, Domine, bonis, et rectis corde. 019 PSA 125 005 Declinantes autem in obligationes, adducet Dominus cum operantibus iniquitatem. Pax super Israël!] 019 PSA 126 001 Canticum graduum. [In convertendo Dominus captivitatem Sion, facti sumus sicut consolati. 019 PSA 126 002 Tunc repletum est gaudio os nostrum, et lingua nostra exsultatione. Tunc dicent inter gentes: Magnificavit Dominus facere cum eis. 019 PSA 126 003 Magnificavit Dominus facere nobiscum; facti sumus lætantes. 019 PSA 126 004 Converte, Domine, captivitatem nostram, sicut torrens in austro. 019 PSA 126 005 Qui seminant in lacrimis, in exsultatione metent. 019 PSA 126 006 Euntes ibant et flebant, mittentes semina sua. Venientes autem venient cum exsultatione, portantes manipulos suos.] 019 PSA 127 001 Canticum graduum Salomonis. [Nisi Dominus ædificaverit domum, in vanum laboraverunt qui ædificant eam. Nisi Dominus custodierit civitatem, frustra vigilat qui custodit eam. 019 PSA 127 002 Vanum est vobis ante lucem surgere: surgite postquam sederitis, qui manducatis panem doloris. Cum dederit dilectis suis somnum, 019 PSA 127 003 ecce hæreditas Domini, filii; merces, fructus ventris. 019 PSA 127 004 Sicut sagittæ in manu potentis, ita filii excussorum. 019 PSA 127 005 Beatus vir qui implevit desiderium suum ex ipsis: non confundetur cum loquetur inimicis suis in porta.] 019 PSA 128 001 Canticum graduum. [Beati omnes qui timent Dominum, qui ambulant in viis ejus. 019 PSA 128 002 Labores manuum tuarum quia manducabis: beatus es, et bene tibi erit. 019 PSA 128 003 Uxor tua sicut vitis abundans in lateribus domus tuæ; filii tui sicut novellæ olivarum in circuitu mensæ tuæ. 019 PSA 128 004 Ecce sic benedicetur homo qui timet Dominum. 019 PSA 128 005 Benedicat tibi Dominus ex Sion, et videas bona Jerusalem omnibus diebus vitæ tuæ. 019 PSA 128 006 Et videas filios filiorum tuorum: pacem super Israël.] 019 PSA 129 001 Canticum graduum. [Sæpe expugnaverunt me a juventute mea, dicat nunc Israël; 019 PSA 129 002 sæpe expugnaverunt me a juventute mea: etenim non potuerunt mihi. 019 PSA 129 003 Supra dorsum meum fabricaverunt peccatores; prolongaverunt iniquitatem suam. 019 PSA 129 004 Dominus justus concidit cervices peccatorum. 019 PSA 129 005 Confundantur, et convertantur retrorsum omnes qui oderunt Sion. 019 PSA 129 006 Fiant sicut fœnum tectorum, quod priusquam evellatur exaruit: 019 PSA 129 007 de quo non implevit manum suam qui metit, et sinum suum qui manipulos colligit. 019 PSA 129 008 Et non dixerunt qui præteribant: Benedictio Domini super vos. Benediximus vobis in nomine Domini.] 019 PSA 130 001 Canticum graduum. [De profundis clamavi ad te, Domine; 019 PSA 130 002 Domine, exaudi vocem meam. Fiant aures tuæ intendentes in vocem deprecationis meæ. 019 PSA 130 003 Si iniquitates observaveris, Domine, Domine, quis sustinebit? 019 PSA 130 004 Quia apud te propitiatio est; et propter legem tuam sustinui te, Domine. Sustinuit anima mea in verbo ejus: 019 PSA 130 005 speravit anima mea in Domino. 019 PSA 130 006 A custodia matutina usque ad noctem, speret Israël in Domino. 019 PSA 130 007 Quia apud Dominum misericordia, et copiosa apud eum redemptio. 019 PSA 130 008 Et ipse redimet Israël ex omnibus iniquitatibus ejus.] 019 PSA 131 001 Canticum graduum David. [Domine, non est exaltatum cor meum, neque elati sunt oculi mei, neque ambulavi in magnis, neque in mirabilibus super me. 019 PSA 131 002 Si non humiliter sentiebam, sed exaltavi animam meam: sicut ablactatus est super matre sua, ita retributio in anima mea. 019 PSA 131 003 Speret Israël in Domino, ex hoc nunc et usque in sæculum.] 019 PSA 132 001 Canticum graduum. [Memento, Domine, David, et omnis mansuetudinis ejus: 019 PSA 132 002 sicut juravit Domino; votum vovit Deo Jacob: 019 PSA 132 003 Si introiero in tabernaculum domus meæ; si ascendero in lectum strati mei; 019 PSA 132 004 si dedero somnum oculis meis, et palpebris meis dormitationem, 019 PSA 132 005 et requiem temporibus meis, donec inveniam locum Domino, tabernaculum Deo Jacob. 019 PSA 132 006 Ecce audivimus eam in Ephrata; invenimus eam in campis silvæ. 019 PSA 132 007 Introibimus in tabernaculum ejus; adorabimus in loco ubi steterunt pedes ejus. 019 PSA 132 008 Surge, Domine, in requiem tuam, tu et arca sanctificationis tuæ. 019 PSA 132 009 Sacerdotes tui induantur justitiam, et sancti tui exsultent. 019 PSA 132 010 Propter David servum tuum non avertas faciem christi tui. 019 PSA 132 011 Juravit Dominus David veritatem, et non frustrabitur eam: De fructu ventris tui ponam super sedem tuam. 019 PSA 132 012 Si custodierint filii tui testamentum meum, et testimonia mea hæc quæ docebo eos, et filii eorum usque in sæculum sedebunt super sedem tuam. 019 PSA 132 013 Quoniam elegit Dominus Sion: elegit eam in habitationem sibi. 019 PSA 132 014 Hæc requies mea in sæculum sæculi; hic habitabo, quoniam elegi eam. 019 PSA 132 015 Viduam ejus benedicens benedicam; pauperes ejus saturabo panibus. 019 PSA 132 016 Sacerdotes ejus induam salutari, et sancti ejus exsultatione exsultabunt. 019 PSA 132 017 Illuc producam cornu David; paravi lucernam christo meo. 019 PSA 132 018 Inimicos ejus induam confusione; super ipsum autem efflorebit sanctificatio mea.] 019 PSA 133 001 Canticum graduum David. [Ecce quam bonum et quam jucundum, habitare fratres in unum! 019 PSA 133 002 Sicut unguentum in capite, quod descendit in barbam, barbam Aaron, quod descendit in oram vestimenti ejus; 019 PSA 133 003 sicut ros Hermon, qui descendit in montem Sion. Quoniam illic mandavit Dominus benedictionem, et vitam usque in sæculum.] 019 PSA 134 001 Canticum graduum. [Ecce nunc benedicite Dominum, omnes servi Domini: qui statis in domo Domini, in atriis domus Dei nostri. 019 PSA 134 002 In noctibus extollite manus vestras in sancta, et benedicite Dominum. 019 PSA 134 003 Benedicat te Dominus ex Sion, qui fecit cælum et terram.] 019 PSA 135 001 Alleluja. [Laudate nomen Domini; laudate, servi, Dominum: 019 PSA 135 002 qui statis in domo Domini, in atriis domus Dei nostri. 019 PSA 135 003 Laudate Dominum, quia bonus Dominus; psallite nomini ejus, quoniam suave. 019 PSA 135 004 Quoniam Jacob elegit sibi Dominus; Israël in possessionem sibi. 019 PSA 135 005 Quia ego cognovi quod magnus est Dominus, et Deus noster præ omnibus diis. 019 PSA 135 006 Omnia quæcumque voluit Dominus fecit, in cælo, in terra, in mari et in omnibus abyssis. 019 PSA 135 007 Educens nubes ab extremo terræ, fulgura in pluviam fecit; qui producit ventos de thesauris suis. 019 PSA 135 008 Qui percussit primogenita Ægypti, ab homine usque ad pecus. 019 PSA 135 009 Et misit signa et prodigia in medio tui, Ægypte: in Pharaonem, et in omnes servos ejus. 019 PSA 135 010 Qui percussit gentes multas, et occidit reges fortes: 019 PSA 135 011 Sehon, regem Amorrhæorum, et Og, regem Basan, et omnia regna Chanaan: 019 PSA 135 012 et dedit terram eorum hæreditatem, hæreditatem Israël populo suo. 019 PSA 135 013 Domine, nomen tuum in æternum; Domine, memoriale tuum in generationem et generationem. 019 PSA 135 014 Quia judicabit Dominus populum suum, et in servis suis deprecabitur. 019 PSA 135 015 Simulacra gentium argentum et aurum, opera manuum hominum. 019 PSA 135 016 Os habent, et non loquentur; oculos habent, et non videbunt. 019 PSA 135 017 Aures habent, et non audient; neque enim est spiritus in ore ipsorum. 019 PSA 135 018 Similes illis fiant qui faciunt ea, et omnes qui confidunt in eis. 019 PSA 135 019 Domus Israël, benedicite Domino; domus Aaron, benedicite Domino. 019 PSA 135 020 Domus Levi, benedicite Domino; qui timetis Dominum, benedicite Domino. 019 PSA 135 021 Benedictus Dominus ex Sion, qui habitat in Jerusalem.] 019 PSA 136 001 Alleluja. [Confitemini Domino, quoniam bonus, quoniam in æternum misericordia ejus. 019 PSA 136 002 Confitemini Deo deorum, quoniam in æternum misericordia ejus. 019 PSA 136 003 Confitemini Domino dominorum, quoniam in æternum misericordia ejus. 019 PSA 136 004 Qui facit mirabilia magna solus, quoniam in æternum misericordia ejus. 019 PSA 136 005 Qui fecit cælos in intellectu, quoniam in æternum misericordia ejus. 019 PSA 136 006 Qui firmavit terram super aquas, quoniam in æternum misericordia ejus. 019 PSA 136 007 Qui fecit luminaria magna, quoniam in æternum misericordia ejus: 019 PSA 136 008 solem in potestatem diei, quoniam in æternum misericordia ejus; 019 PSA 136 009 lunam et stellas in potestatem noctis, quoniam in æternum misericordia ejus. 019 PSA 136 010 Qui percussit Ægyptum cum primogenitis eorum, quoniam in æternum misericordia ejus. 019 PSA 136 011 Qui eduxit Israël de medio eorum, quoniam in æternum misericordia ejus, 019 PSA 136 012 in manu potenti et brachio excelso, quoniam in æternum misericordia ejus. 019 PSA 136 013 Qui divisit mare Rubrum in divisiones, quoniam in æternum misericordia ejus; 019 PSA 136 014 et eduxit Israël per medium ejus, quoniam in æternum misericordia ejus; 019 PSA 136 015 et excussit Pharaonem et virtutem ejus in mari Rubro, quoniam in æternum misericordia ejus. 019 PSA 136 016 Qui traduxit populum suum per desertum, quoniam in æternum misericordia ejus. 019 PSA 136 017 Qui percussit reges magnos, quoniam in æternum misericordia ejus; 019 PSA 136 018 et occidit reges fortes, quoniam in æternum misericordia ejus: 019 PSA 136 019 Sehon, regem Amorrhæorum, quoniam in æternum misericordia ejus; 019 PSA 136 020 et Og, regem Basan, quoniam in æternum misericordia ejus: 019 PSA 136 021 et dedit terram eorum hæreditatem, quoniam in æternum misericordia ejus; 019 PSA 136 022 hæreditatem Israël, servo suo, quoniam in æternum misericordia ejus. 019 PSA 136 023 Quia in humilitate nostra memor fuit nostri, quoniam in æternum misericordia ejus; 019 PSA 136 024 et redemit nos ab inimicis nostris, quoniam in æternum misericordia ejus. 019 PSA 136 025 Qui dat escam omni carni, quoniam in æternum misericordia ejus. 019 PSA 136 026 Confitemini Deo cæli, quoniam in æternum misericordia ejus. Confitemini Domino dominorum, quoniam in æternum misericordia ejus.] 019 PSA 137 001 Psalmus David, Jeremiæ. [Super flumina Babylonis illic sedimus et flevimus, cum recordaremur Sion. 019 PSA 137 002 In salicibus in medio ejus suspendimus organa nostra: 019 PSA 137 003 quia illic interrogaverunt nos, qui captivos duxerunt nos, verba cantionum; et qui abduxerunt nos: Hymnum cantate nobis de canticis Sion. 019 PSA 137 004 Quomodo cantabimus canticum Domini in terra aliena? 019 PSA 137 005 Si oblitus fuero tui, Jerusalem, oblivioni detur dextera mea. 019 PSA 137 006 Adhæreat lingua mea faucibus meis, si non meminero tui; si non proposuero Jerusalem in principio lætitiæ meæ. 019 PSA 137 007 Memor esto, Domine, filiorum Edom, in die Jerusalem: qui dicunt: Exinanite, exinanite usque ad fundamentum in ea. 019 PSA 137 008 Filia Babylonis misera! beatus qui retribuet tibi retributionem tuam quam retribuisti nobis. 019 PSA 137 009 Beatus qui tenebit, et allidet parvulos tuos ad petram.] 019 PSA 138 001 Ipsi David. [Confitebor tibi, Domine, in toto corde meo, quoniam audisti verba oris mei. In conspectu angelorum psallam tibi; 019 PSA 138 002 adorabo ad templum sanctum tuum, et confitebor nomini tuo: super misericordia tua et veritate tua; quoniam magnificasti super omne, nomen sanctum tuum. 019 PSA 138 003 In quacumque die invocavero te, exaudi me; multiplicabis in anima mea virtutem. 019 PSA 138 004 Confiteantur tibi, Domine, omnes reges terræ, quia audierunt omnia verba oris tui. 019 PSA 138 005 Et cantent in viis Domini, quoniam magna est gloria Domini; 019 PSA 138 006 quoniam excelsus Dominus, et humilia respicit, et alta a longe cognoscit. 019 PSA 138 007 Si ambulavero in medio tribulationis, vivificabis me; et super iram inimicorum meorum extendisti manum tuam, et salvum me fecit dextera tua. 019 PSA 138 008 Dominus retribuet pro me. Domine, misericordia tua in sæculum; opera manuum tuarum ne despicias.] 019 PSA 139 001 In finem, psalmus David. [Domine, probasti me, et cognovisti me; 019 PSA 139 002 tu cognovisti sessionem meam et resurrectionem meam. 019 PSA 139 003 Intellexisti cogitationes meas de longe; semitam meam et funiculum meum investigasti: 019 PSA 139 004 et omnes vias meas prævidisti, quia non est sermo in lingua mea. 019 PSA 139 005 Ecce, Domine, tu cognovisti omnia, novissima et antiqua. Tu formasti me, et posuisti super me manum tuam. 019 PSA 139 006 Mirabilis facta est scientia tua ex me; confortata est, et non potero ad eam. 019 PSA 139 007 Quo ibo a spiritu tuo? et quo a facie tua fugiam? 019 PSA 139 008 Si ascendero in cælum, tu illic es; si descendero in infernum, ades. (Sheol h7585) 019 PSA 139 009 Si sumpsero pennas meas diluculo, et habitavero in extremis maris, 019 PSA 139 010 etenim illuc manus tua deducet me, et tenebit me dextera tua. 019 PSA 139 011 Et dixi: Forsitan tenebræ conculcabunt me; et nox illuminatio mea in deliciis meis. 019 PSA 139 012 Quia tenebræ non obscurabuntur a te, et nox sicut dies illuminabitur: sicut tenebræ ejus, ita et lumen ejus. 019 PSA 139 013 Quia tu possedisti renes meos; suscepisti me de utero matris meæ. 019 PSA 139 014 Confitebor tibi, quia terribiliter magnificatus es; mirabilia opera tua, et anima mea cognoscit nimis. 019 PSA 139 015 Non est occultatum os meum a te, quod fecisti in occulto; et substantia mea in inferioribus terræ. 019 PSA 139 016 Imperfectum meum viderunt oculi tui, et in libro tuo omnes scribentur. Dies formabuntur, et nemo in eis. 019 PSA 139 017 Mihi autem nimis honorificati sunt amici tui, Deus; nimis confortatus est principatus eorum. 019 PSA 139 018 Dinumerabo eos, et super arenam multiplicabuntur. Exsurrexi, et adhuc sum tecum. 019 PSA 139 019 Si occideris, Deus, peccatores, viri sanguinum, declinate a me: 019 PSA 139 020 quia dicitis in cogitatione: Accipient in vanitate civitates tuas. 019 PSA 139 021 Nonne qui oderunt te, Domine, oderam, et super inimicos tuos tabescebam? 019 PSA 139 022 Perfecto odio oderam illos, et inimici facti sunt mihi. 019 PSA 139 023 Proba me, Deus, et scito cor meum; interroga me, et cognosce semitas meas. 019 PSA 139 024 Et vide si via iniquitatis in me est, et deduc me in via æterna.] 019 PSA 140 001 In finem. Psalmus David. [Eripe me, Domine, ab homine malo; a viro iniquo eripe me. 019 PSA 140 002 Qui cogitaverunt iniquitates in corde, tota die constituebant prælia. 019 PSA 140 003 Acuerunt linguas suas sicut serpentis; venenum aspidum sub labiis eorum. 019 PSA 140 004 Custodi me, Domine, de manu peccatoris, et ab hominibus iniquis eripe me. Qui cogitaverunt supplantare gressus meos: 019 PSA 140 005 absconderunt superbi laqueum mihi. Et funes extenderunt in laqueum; juxta iter, scandalum posuerunt mihi. 019 PSA 140 006 Dixi Domino: Deus meus es tu; exaudi, Domine, vocem deprecationis meæ. 019 PSA 140 007 Domine, Domine, virtus salutis meæ, obumbrasti super caput meum in die belli. 019 PSA 140 008 Ne tradas me, Domine, a desiderio meo peccatori: cogitaverunt contra me; ne derelinquas me, ne forte exaltentur. 019 PSA 140 009 Caput circuitus eorum: labor labiorum ipsorum operiet eos. 019 PSA 140 010 Cadent super eos carbones; in ignem dejicies eos: in miseriis non subsistent. 019 PSA 140 011 Vir linguosus non dirigetur in terra; virum injustum mala capient in interitu. 019 PSA 140 012 Cognovi quia faciet Dominus judicium inopis, et vindictam pauperum. 019 PSA 140 013 Verumtamen justi confitebuntur nomini tuo, et habitabunt recti cum vultu tuo.] 019 PSA 141 001 Psalmus David. [Domine, clamavi ad te: exaudi me; intende voci meæ, cum clamavero ad te. 019 PSA 141 002 Dirigatur oratio mea sicut incensum in conspectu tuo; elevatio manuum mearum sacrificium vespertinum. 019 PSA 141 003 Pone, Domine, custodiam ori meo, et ostium circumstantiæ labiis meis. 019 PSA 141 004 Non declines cor meum in verba malitiæ, ad excusandas excusationes in peccatis; cum hominibus operantibus iniquitatem, et non communicabo cum electis eorum. 019 PSA 141 005 Corripiet me justus in misericordia, et increpabit me: oleum autem peccatoris non impinguet caput meum. Quoniam adhuc et oratio mea in beneplacitis eorum: 019 PSA 141 006 absorpti sunt juncti petræ judices eorum. Audient verba mea, quoniam potuerunt. 019 PSA 141 007 Sicut crassitudo terræ erupta est super terram, dissipata sunt ossa nostra secus infernum. (Sheol h7585) 019 PSA 141 008 Quia ad te, Domine, Domine, oculi mei; in te speravi, non auferas animam meam. 019 PSA 141 009 Custodi me a laqueo quem statuerunt mihi, et a scandalis operantium iniquitatem. 019 PSA 141 010 Cadent in retiaculo ejus peccatores: singulariter sum ego, donec transeam.] 019 PSA 142 001 Intellectus David, cum esset in spelunca, oratio. [Voce mea ad Dominum clamavi, voce mea ad Dominum deprecatus sum. 019 PSA 142 002 Effundo in conspectu ejus orationem meam, et tribulationem meam ante ipsum pronuntio: 019 PSA 142 003 in deficiendo ex me spiritum meum, et tu cognovisti semitas meas. In via hac qua ambulabam absconderunt laqueum mihi. 019 PSA 142 004 Considerabam ad dexteram, et videbam, et non erat qui cognosceret me: periit fuga a me, et non est qui requirat animam meam. 019 PSA 142 005 Clamavi ad te, Domine; dixi: Tu es spes mea, portio mea in terra viventium. 019 PSA 142 006 Intende ad deprecationem meam, quia humiliatus sum nimis. Libera me a persequentibus me, quia confortati sunt super me. 019 PSA 142 007 Educ de custodia animam meam ad confitendum nomini tuo; me exspectant justi donec retribuas mihi.] 019 PSA 143 001 Psalmus David, quando persequebatur eum Absalom filius ejus. [Domine, exaudi orationem meam; auribus percipe obsecrationem meam in veritate tua; exaudi me in tua justitia. 019 PSA 143 002 Et non intres in judicium cum servo tuo, quia non justificabitur in conspectu tuo omnis vivens. 019 PSA 143 003 Quia persecutus est inimicus animam meam; humiliavit in terra vitam meam; collocavit me in obscuris, sicut mortuos sæculi. 019 PSA 143 004 Et anxiatus est super me spiritus meus; in me turbatum est cor meum. 019 PSA 143 005 Memor fui dierum antiquorum; meditatus sum in omnibus operibus tuis: in factis manuum tuarum meditabar. 019 PSA 143 006 Expandi manus meas ad te; anima mea sicut terra sine aqua tibi. 019 PSA 143 007 Velociter exaudi me, Domine; defecit spiritus meus. Non avertas faciem tuam a me, et similis ero descendentibus in lacum. 019 PSA 143 008 Auditam fac mihi mane misericordiam tuam, quia in te speravi. Notam fac mihi viam in qua ambulem, quia ad te levavi animam meam. 019 PSA 143 009 Eripe me de inimicis meis, Domine: ad te confugi. 019 PSA 143 010 Doce me facere voluntatem tuam, quia Deus meus es tu. Spiritus tuus bonus deducet me in terram rectam. 019 PSA 143 011 Propter nomen tuum, Domine, vivificabis me: in æquitate tua, educes de tribulatione animam meam, 019 PSA 143 012 et in misericordia tua disperdes inimicos meos, et perdes omnes qui tribulant animam meam, quoniam ego servus tuus sum.] 019 PSA 144 001 Psalmus David. Adversus Goliath. [Benedictus Dominus Deus meus, qui docet manus meas ad prælium, et digitos meos ad bellum. 019 PSA 144 002 Misericordia mea et refugium meum; susceptor meus et liberator meus; protector meus, et in ipso speravi, qui subdit populum meum sub me. 019 PSA 144 003 Domine, quid est homo, quia innotuisti ei? aut filius hominis, quia reputas eum? 019 PSA 144 004 Homo vanitati similis factus est; dies ejus sicut umbra prætereunt. 019 PSA 144 005 Domine, inclina cælos tuos, et descende; tange montes, et fumigabunt. 019 PSA 144 006 Fulgura coruscationem, et dissipabis eos; emitte sagittas tuas, et conturbabis eos. 019 PSA 144 007 Emitte manum tuam de alto: eripe me, et libera me de aquis multis, de manu filiorum alienorum: 019 PSA 144 008 quorum os locutum est vanitatem, et dextera eorum dextera iniquitatis. 019 PSA 144 009 Deus, canticum novum cantabo tibi; in psalterio decachordo psallam tibi. 019 PSA 144 010 Qui das salutem regibus, qui redemisti David servum tuum de gladio maligno, 019 PSA 144 011 eripe me, et erue me de manu filiorum alienorum, quorum os locutum est vanitatem, et dextera eorum dextera iniquitatis. 019 PSA 144 012 Quorum filii sicut novellæ plantationes in juventute sua; filiæ eorum compositæ, circumornatæ ut similitudo templi. 019 PSA 144 013 Promptuaria eorum plena, eructantia ex hoc in illud; oves eorum fœtosæ, abundantes in egressibus suis; 019 PSA 144 014 boves eorum crassæ. Non est ruina maceriæ, neque transitus, neque clamor in plateis eorum. 019 PSA 144 015 Beatum dixerunt populum cui hæc sunt; beatus populus cujus Dominus Deus ejus.] 019 PSA 145 001 Laudatio ipsi David. [Exaltabo te, Deus meus rex, et benedicam nomini tuo in sæculum, et in sæculum sæculi. 019 PSA 145 002 Per singulos dies benedicam tibi, et laudabo nomen tuum in sæculum, et in sæculum sæculi. 019 PSA 145 003 Magnus Dominus, et laudabilis nimis, et magnitudinis ejus non est finis. 019 PSA 145 004 Generatio et generatio laudabit opera tua, et potentiam tuam pronuntiabunt. 019 PSA 145 005 Magnificentiam gloriæ sanctitatis tuæ loquentur, et mirabilia tua narrabunt. 019 PSA 145 006 Et virtutem terribilium tuorum dicent, et magnitudinem tuam narrabunt. 019 PSA 145 007 Memoriam abundantiæ suavitatis tuæ eructabunt, et justitia tua exsultabunt. 019 PSA 145 008 Miserator et misericors Dominus: patiens, et multum misericors. 019 PSA 145 009 Suavis Dominus universis, et miserationes ejus super omnia opera ejus. 019 PSA 145 010 Confiteantur tibi, Domine, omnia opera tua, et sancti tui benedicant tibi. 019 PSA 145 011 Gloriam regni tui dicent, et potentiam tuam loquentur: 019 PSA 145 012 ut notam faciant filiis hominum potentiam tuam, et gloriam magnificentiæ regni tui. 019 PSA 145 013 Regnum tuum regnum omnium sæculorum; et dominatio tua in omni generatione et generationem. Fidelis Dominus in omnibus verbis suis, et sanctus in omnibus operibus suis. 019 PSA 145 014 Allevat Dominus omnes qui corruunt, et erigit omnes elisos. 019 PSA 145 015 Oculi omnium in te sperant, Domine, et tu das escam illorum in tempore opportuno. 019 PSA 145 016 Aperis tu manum tuam, et imples omne animal benedictione. 019 PSA 145 017 Justus Dominus in omnibus viis suis, et sanctus in omnibus operibus suis. 019 PSA 145 018 Prope est Dominus omnibus invocantibus eum, omnibus invocantibus eum in veritate. 019 PSA 145 019 Voluntatem timentium se faciet, et deprecationem eorum exaudiet, et salvos faciet eos. 019 PSA 145 020 Custodit Dominus omnes diligentes se, et omnes peccatores disperdet. 019 PSA 145 021 Laudationem Domini loquetur os meum; et benedicat omnis caro nomini sancto ejus in sæculum, et in sæculum sæculi.] 019 PSA 146 001 Alleluja, Aggæi et Zachariæ. 019 PSA 146 002 [Lauda, anima mea, Dominum. Laudabo Dominum in vita mea; psallam Deo meo quamdiu fuero. Nolite confidere in principibus, 019 PSA 146 003 in filiis hominum, in quibus non est salus. 019 PSA 146 004 Exibit spiritus ejus, et revertetur in terram suam; in illa die peribunt omnes cogitationes eorum. 019 PSA 146 005 Beatus cujus Deus Jacob adjutor ejus, spes ejus in Domino Deo ipsius: 019 PSA 146 006 qui fecit cælum et terram, mare, et omnia quæ in eis sunt. 019 PSA 146 007 Qui custodit veritatem in sæculum; facit judicium injuriam patientibus; dat escam esurientibus. Dominus solvit compeditos; 019 PSA 146 008 Dominus illuminat cæcos. Dominus erigit elisos; Dominus diligit justos. 019 PSA 146 009 Dominus custodit advenas, pupillum et viduam suscipiet, et vias peccatorum disperdet. 019 PSA 146 010 Regnabit Dominus in sæcula; Deus tuus, Sion, in generationem et generationem.] 019 PSA 147 001 Alleluja. [Laudate Dominum, quoniam bonus est psalmus; Deo nostro sit jucunda, decoraque laudatio. 019 PSA 147 002 Ædificans Jerusalem Dominus, dispersiones Israëlis congregabit: 019 PSA 147 003 qui sanat contritos corde, et alligat contritiones eorum; 019 PSA 147 004 qui numerat multitudinem stellarum, et omnibus eis nomina vocat. 019 PSA 147 005 Magnus Dominus noster, et magna virtus ejus, et sapientiæ ejus non est numerus. 019 PSA 147 006 Suscipiens mansuetos Dominus; humilians autem peccatores usque ad terram. 019 PSA 147 007 Præcinite Domino in confessione; psallite Deo nostro in cithara. 019 PSA 147 008 Qui operit cælum nubibus, et parat terræ pluviam; qui producit in montibus fœnum, et herbam servituti hominum; 019 PSA 147 009 qui dat jumentis escam ipsorum, et pullis corvorum invocantibus eum. 019 PSA 147 010 Non in fortitudine equi voluntatem habebit, nec in tibiis viri beneplacitum erit ei. 019 PSA 147 011 Beneplacitum est Domino super timentes eum, et in eis qui sperant super misericordia ejus.] 019 PSA 147 012 Alleluja. [Lauda, Jerusalem, Dominum; lauda Deum tuum, Sion. 019 PSA 147 013 Quoniam confortavit seras portarum tuarum; benedixit filiis tuis in te. 019 PSA 147 014 Qui posuit fines tuos pacem, et adipe frumenti satiat te. 019 PSA 147 015 Qui emittit eloquium suum terræ: velociter currit sermo ejus. 019 PSA 147 016 Qui dat nivem sicut lanam; nebulam sicut cinerem spargit. 019 PSA 147 017 Mittit crystallum suam sicut buccellas: ante faciem frigoris ejus quis sustinebit? 019 PSA 147 018 Emittet verbum suum, et liquefaciet ea; flabit spiritus ejus, et fluent aquæ. 019 PSA 147 019 Qui annuntiat verbum suum Jacob, justitias et judicia sua Israël. 019 PSA 147 020 Non fecit taliter omni nationi, et judicia sua non manifestavit eis. Alleluja.] 019 PSA 148 001 Alleluja. [Laudate Dominum de cælis; laudate eum in excelsis. 019 PSA 148 002 Laudate eum, omnes angeli ejus; laudate eum, omnes virtutes ejus. 019 PSA 148 003 Laudate eum, sol et luna; laudate eum, omnes stellæ et lumen. 019 PSA 148 004 Laudate eum, cæli cælorum; et aquæ omnes quæ super cælos sunt, 019 PSA 148 005 laudent nomen Domini. Quia ipse dixit, et facta sunt; ipse mandavit, et creata sunt. 019 PSA 148 006 Statuit ea in æternum, et in sæculum sæculi; præceptum posuit, et non præteribit. 019 PSA 148 007 Laudate Dominum de terra, dracones et omnes abyssi; 019 PSA 148 008 ignis, grando, nix, glacies, spiritus procellarum, quæ faciunt verbum ejus; 019 PSA 148 009 montes, et omnes colles; ligna fructifera, et omnes cedri; 019 PSA 148 010 bestiæ, et universa pecora; serpentes, et volucres pennatæ; 019 PSA 148 011 reges terræ et omnes populi; principes et omnes judices terræ; 019 PSA 148 012 juvenes et virgines; senes cum junioribus, laudent nomen Domini: 019 PSA 148 013 quia exaltatum est nomen ejus solius. 019 PSA 148 014 Confessio ejus super cælum et terram; et exaltavit cornu populi sui. Hymnus omnibus sanctis ejus; filiis Israël, populo appropinquanti sibi. Alleluja.] 019 PSA 149 001 Alleluja. [Cantate Domino canticum novum; laus ejus in ecclesia sanctorum. 019 PSA 149 002 Lætetur Israël in eo qui fecit eum, et filii Sion exsultent in rege suo. 019 PSA 149 003 Laudent nomen ejus in choro; in tympano et psalterio psallant ei. 019 PSA 149 004 Quia beneplacitum est Domino in populo suo, et exaltabit mansuetos in salutem. 019 PSA 149 005 Exsultabunt sancti in gloria; lætabuntur in cubilibus suis. 019 PSA 149 006 Exaltationes Dei in gutture eorum, et gladii ancipites in manibus eorum: 019 PSA 149 007 ad faciendam vindictam in nationibus, increpationes in populis; 019 PSA 149 008 ad alligandos reges eorum in compedibus, et nobiles eorum in manicis ferreis; 019 PSA 149 009 ut faciant in eis judicium conscriptum: gloria hæc est omnibus sanctis ejus. Alleluja.] 019 PSA 150 001 Alleluja. [Laudate Dominum in sanctis ejus; laudate eum in firmamento virtutis ejus. 019 PSA 150 002 Laudate eum in virtutibus ejus; laudate eum secundum multitudinem magnitudinis ejus. 019 PSA 150 003 Laudate eum in sono tubæ; laudate eum in psalterio et cithara. 019 PSA 150 004 Laudate eum in tympano et choro; laudate eum in chordis et organo. 019 PSA 150 005 Laudate eum in cymbalis benesonantibus; laudate eum in cymbalis jubilationis. 019 PSA 150 006 Omnis spiritus laudet Dominum! Alleluja.] # # BOOK 020 PRO Proverbs Proverbiorum 020 PRO 001 001 [Parabolæ Salomonis, filii David, regis Israël, 020 PRO 001 002 ad sciendam sapientiam et disciplinam; 020 PRO 001 003 ad intelligenda verba prudentiæ, et suscipiendam eruditionem doctrinæ, justitiam, et judicium, et æquitatem: 020 PRO 001 004 ut detur parvulis astutia, adolescenti scientia et intellectus. 020 PRO 001 005 Audiens sapiens, sapientior erit, et intelligens gubernacula possidebit. 020 PRO 001 006 Animadvertet parabolam et interpretationem, verba sapientum et ænigmata eorum. 020 PRO 001 007 Timor Domini principium sapientiæ; sapientiam atque doctrinam stulti despiciunt.] 020 PRO 001 008 [Audi, fili mi, disciplinam patris tui, et ne dimittas legem matris tuæ: 020 PRO 001 009 ut addatur gratia capiti tuo, et torques collo tuo. 020 PRO 001 010 Fili mi, si te lactaverint peccatores, ne acquiescas eis. 020 PRO 001 011 Si dixerint: Veni nobiscum, insidiemur sanguini; abscondamus tendiculas contra insontem frustra; 020 PRO 001 012 deglutiamus eum sicut infernus viventem, et integrum quasi descendentem in lacum; (Sheol h7585) 020 PRO 001 013 omnem pretiosam substantiam reperiemus; implebimus domos nostras spoliis: 020 PRO 001 014 sortem mitte nobiscum, marsupium unum sit omnium nostrum: 020 PRO 001 015 fili mi, ne ambules cum eis; prohibe pedem tuum a semitis eorum: 020 PRO 001 016 pedes enim illorum ad malum currunt, et festinant ut effundant sanguinem. 020 PRO 001 017 Frustra autem jacitur rete ante oculos pennatorum. 020 PRO 001 018 Ipsi quoque contra sanguinem suum insidiantur, et moliuntur fraudes contra animas suas. 020 PRO 001 019 Sic semitæ omnis avari: animas possidentium rapiunt.] 020 PRO 001 020 [Sapientia foris prædicat; in plateis dat vocem suam: 020 PRO 001 021 in capite turbarum clamitat; in foribus portarum urbis profert verba sua, dicens: 020 PRO 001 022 Usquequo, parvuli, diligitis infantiam, et stulti ea quæ sibi sunt noxia cupient, et imprudentes odibunt scientiam? 020 PRO 001 023 convertimini ad correptionem meam. En proferam vobis spiritum meum, et ostendam vobis verba mea. 020 PRO 001 024 Quia vocavi, et renuistis; extendi manum meam, et non fuit qui aspiceret: 020 PRO 001 025 despexistis omne consilium meum, et increpationes meas neglexistis. 020 PRO 001 026 Ego quoque in interitu vestro ridebo, et subsannabo cum vobis id quod timebatis advenerit. 020 PRO 001 027 Cum irruerit repentina calamitas, et interitus quasi tempestas ingruerit; quando venerit super vos tribulatio et angustia: 020 PRO 001 028 tunc invocabunt me, et non exaudiam; mane consurgent, et non invenient me: 020 PRO 001 029 eo quod exosam habuerint disciplinam, et timorem Domini non susceperint, 020 PRO 001 030 nec acquieverint consilio meo, et detraxerint universæ correptioni meæ. 020 PRO 001 031 Comedent igitur fructus viæ suæ, suisque consiliis saturabuntur. 020 PRO 001 032 Aversio parvulorum interficiet eos, et prosperitas stultorum perdet illos. 020 PRO 001 033 Qui autem me audierit, absque terrore requiescet, et abundantia perfruetur, timore malorum sublato.] 020 PRO 002 001 [Fili mi, si susceperis sermones meos, et mandata mea absconderis penes te: 020 PRO 002 002 ut audiat sapientiam auris tua, inclina cor tuum ad cognoscendam prudentiam. 020 PRO 002 003 Si enim sapientiam invocaveris, et inclinaveris cor tuum prudentiæ; 020 PRO 002 004 si quæsieris eam quasi pecuniam, et sicut thesauros effoderis illam: 020 PRO 002 005 tunc intelliges timorem Domini, et scientiam Dei invenies, 020 PRO 002 006 quia Dominus dat sapientiam, et ex ore ejus prudentia et scientia. 020 PRO 002 007 Custodiet rectorum salutem, et proteget gradientes simpliciter, 020 PRO 002 008 servans semitas justitiæ, et vias sanctorum custodiens. 020 PRO 002 009 Tunc intelliges justitiam, et judicium, et æquitatem, et omnem semitam bonam.] 020 PRO 002 010 [Si intraverit sapientia cor tuum, et scientia animæ tuæ placuerit, 020 PRO 002 011 consilium custodiet te, et prudentia servabit te: 020 PRO 002 012 ut eruaris a via mala, et ab homine qui perversa loquitur; 020 PRO 002 013 qui relinquunt iter rectum, et ambulant per vias tenebrosas; 020 PRO 002 014 qui lætantur cum malefecerint, et exsultant in rebus pessimis; 020 PRO 002 015 quorum viæ perversæ sunt, et infames gressus eorum. 020 PRO 002 016 Ut eruaris a muliere aliena, et ab extranea quæ mollit sermones suos, 020 PRO 002 017 et relinquit ducem pubertatis suæ, 020 PRO 002 018 et pacti Dei sui oblita est. Inclinata est enim ad mortem domus ejus, et ad inferos semitæ ipsius. (questioned) 020 PRO 002 019 Omnes qui ingrediuntur ad eam non revertentur, nec apprehendent semitas vitæ. 020 PRO 002 020 Ut ambules in via bona, et calles justorum custodias: 020 PRO 002 021 qui enim recti sunt habitabunt in terra, et simplices permanebunt in ea; 020 PRO 002 022 impii vero de terra perdentur, et qui inique agunt auferentur ex ea.] 020 PRO 003 001 [Fili mi, ne obliviscaris legis meæ, et præcepta mea cor tuum custodiat: 020 PRO 003 002 longitudinem enim dierum, et annos vitæ, et pacem, apponent tibi. 020 PRO 003 003 Misericordia et veritas te non deserant; circumda eas gutturi tuo, et describe in tabulis cordis tui: 020 PRO 003 004 et invenies gratiam, et disciplinam bonam, coram Deo et hominibus. 020 PRO 003 005 Habe fiduciam in Domino ex toto corde tuo, et ne innitaris prudentiæ tuæ. 020 PRO 003 006 In omnibus viis tuis cogita illum, et ipse diriget gressus tuos. 020 PRO 003 007 Ne sis sapiens apud temetipsum; time Deum, et recede a malo: 020 PRO 003 008 sanitas quippe erit umbilico tuo, et irrigatio ossium tuorum. 020 PRO 003 009 Honora Dominum de tua substantia, et de primitiis omnium frugum tuarum da ei: 020 PRO 003 010 et implebuntur horrea tua saturitate, et vino torcularia tua redundabunt.] 020 PRO 003 011 [Disciplinam Domini, fili mi, ne abjicias, nec deficias cum ab eo corriperis: 020 PRO 003 012 quem enim diligit Dominus, corripit, et quasi pater in filio complacet sibi. 020 PRO 003 013 Beatus homo qui invenit sapientiam, et qui affluit prudentia. 020 PRO 003 014 Melior est acquisitio ejus negotiatione argenti, et auri primi et purissimi fructus ejus. 020 PRO 003 015 Pretiosior est cunctis opibus, et omnia quæ desiderantur huic non valent comparari. 020 PRO 003 016 Longitudo dierum in dextera ejus, et in sinistra illius divitiæ et gloria. 020 PRO 003 017 Viæ ejus viæ pulchræ, et omnes semitæ illius pacificæ. 020 PRO 003 018 Lignum vitæ est his qui apprehenderint eam, et qui tenuerit eam beatus. 020 PRO 003 019 Dominus sapientia fundavit terram; stabilivit cælos prudentia. 020 PRO 003 020 Sapientia illius eruperunt abyssi, et nubes rore concrescunt.] 020 PRO 003 021 [Fili mi, ne effluant hæc ab oculis tuis. Custodi legem atque consilium, 020 PRO 003 022 et erit vita animæ tuæ, et gratia faucibus tuis. 020 PRO 003 023 Tunc ambulabis fiducialiter in via tua, et pes tuus non impinget. 020 PRO 003 024 Si dormieris, non timebis; quiesces, et suavis erit somnus tuus. 020 PRO 003 025 Ne paveas repentino terrore, et irruentes tibi potentias impiorum. 020 PRO 003 026 Dominus enim erit in latere tuo, et custodiet pedem tuum, ne capiaris.] 020 PRO 003 027 [Noli prohibere benefacere eum qui potest: si vales, et ipse benefac. 020 PRO 003 028 Ne dicas amico tuo: Vade, et revertere: cras dabo tibi: cum statim possis dare. 020 PRO 003 029 Ne moliaris amico tuo malum, cum ille in te habeat fiduciam. 020 PRO 003 030 Ne contendas adversus hominem frustra, cum ipse tibi nihil mali fecerit. 020 PRO 003 031 Ne æmuleris hominem injustum, nec imiteris vias ejus: 020 PRO 003 032 quia abominatio Domini est omnis illusor, et cum simplicibus sermocinatio ejus. 020 PRO 003 033 Egestas a Domino in domo impii; habitacula autem justorum benedicentur. 020 PRO 003 034 Ipse deludet illusores, et mansuetis dabit gratiam. 020 PRO 003 035 Gloriam sapientes possidebunt; stultorum exaltatio ignominia.] 020 PRO 004 001 [Audite, filii, disciplinam patris, et attendite ut sciatis prudentiam. 020 PRO 004 002 Donum bonum tribuam vobis: legem meam ne derelinquatis. 020 PRO 004 003 Nam et ego filius fui patris mei, tenellus et unigenitus coram matre mea. 020 PRO 004 004 Et docebat me, atque dicebat: Suscipiat verba mea cor tuum; custodi præcepta mea, et vives. 020 PRO 004 005 Posside sapientiam, posside prudentiam: ne obliviscaris, neque declines a verbis oris mei. 020 PRO 004 006 Ne dimittas eam, et custodiet te: dilige eam, et conservabit te. 020 PRO 004 007 Principium sapientiæ: posside sapientiam, et in omni possessione tua acquire prudentiam. 020 PRO 004 008 Arripe illam, et exaltabit te; glorificaberis ab ea cum eam fueris amplexatus. 020 PRO 004 009 Dabit capiti tuo augmenta gratiarum, et corona inclyta proteget te.] 020 PRO 004 010 [Audi, fili mi, et suscipe verba mea, ut multiplicentur tibi anni vitæ. 020 PRO 004 011 Viam sapientiæ monstrabo tibi; ducam te per semitas æquitatis: 020 PRO 004 012 quas cum ingressus fueris, non arctabuntur gressus tui, et currens non habebis offendiculum. 020 PRO 004 013 Tene disciplinam, ne dimittas eam; custodi illam, quia ipsa est vita tua. 020 PRO 004 014 Ne delecteris in semitis impiorum, nec tibi placeat malorum via. 020 PRO 004 015 Fuge ab ea, nec transeas per illam; declina, et desere eam. 020 PRO 004 016 Non enim dormiunt nisi malefecerint, et rapitur somnus ab eis nisi supplantaverint. 020 PRO 004 017 Comedunt panem impietatis, et vinum iniquitatis bibunt. 020 PRO 004 018 Justorum autem semita quasi lux splendens procedit, et crescit usque ad perfectam diem. 020 PRO 004 019 Via impiorum tenebrosa; nesciunt ubi corruant. 020 PRO 004 020 Fili mi, ausculta sermones meos, et ad eloquia mea inclina aurem tuam. 020 PRO 004 021 Ne recedant ab oculis tuis: custodi ea in medio cordis tui: 020 PRO 004 022 vita enim sunt invenientibus ea, et universæ carni sanitas. 020 PRO 004 023 Omni custodia serva cor tuum, quia ex ipso vita procedit. 020 PRO 004 024 Remove a te os pravum, et detrahentia labia sint procul a te. 020 PRO 004 025 Oculi tui recta videant, et palpebræ tuæ præcedant gressus tuos. 020 PRO 004 026 Dirige semitam pedibus tuis, et omnes viæ tuæ stabilientur. 020 PRO 004 027 Ne declines ad dexteram neque ad sinistram; averte pedem tuum a malo: vias enim quæ a dextris sunt novit Dominus: perversæ vero sunt quæ a sinistris sunt. Ipse autem rectos faciet cursus tuos, itinera autem tua in pace producet.] 020 PRO 005 001 [Fili mi, attende ad sapientiam meam, et prudentiæ meæ inclina aurem tuam: 020 PRO 005 002 ut custodias cogitationes, et disciplinam labia tua conservent. Ne attendas fallaciæ mulieris; 020 PRO 005 003 favus enim distillans labia meretricis, et nitidius oleo guttur ejus: 020 PRO 005 004 novissima autem illius amara quasi absinthium, et acuta quasi gladius biceps. 020 PRO 005 005 Pedes ejus descendunt in mortem, et ad inferos gressus illius penetrant. (Sheol h7585) 020 PRO 005 006 Per semitam vitæ non ambulant; vagi sunt gressus ejus et investigabiles. 020 PRO 005 007 Nunc ergo fili mi, audi me, et ne recedas a verbis oris mei. 020 PRO 005 008 Longe fac ab ea viam tuam, et ne appropinques foribus domus ejus. 020 PRO 005 009 Ne des alienis honorem tuum, et annos tuos crudeli: 020 PRO 005 010 ne forte implentur extranei viribus tuis, et labores tui sint in domo aliena, 020 PRO 005 011 et gemas in novissimis, quando consumpseris carnes tuas et corpus tuum, et dicas: 020 PRO 005 012 Cur detestatus sum disciplinam, et increpationibus non acquievit cor meum, 020 PRO 005 013 nec audivi vocem docentium me, et magistris non inclinavi aurem meam? 020 PRO 005 014 pene fui in omni malo, in medio ecclesiæ et synagogæ. 020 PRO 005 015 Bibe aquam de cisterna tua, et fluenta putei tui; 020 PRO 005 016 deriventur fontes tui foras, et in plateis aquas tuas divide. 020 PRO 005 017 Habeto eas solus, nec sint alieni participes tui. 020 PRO 005 018 Sit vena tua benedicta, et lætare cum muliere adolescentiæ tuæ. 020 PRO 005 019 Cerva carissima, et gratissimus hinnulus: ubera ejus inebrient te in omni tempore; in amore ejus delectare jugiter. 020 PRO 005 020 Quare seduceris, fili mi, ab aliena, et foveris in sinu alterius? 020 PRO 005 021 Respicit Dominus vias hominis, et omnes gressus ejus considerat. 020 PRO 005 022 Iniquitates suas capiunt impium, et funibus peccatorum suorum constringitur. 020 PRO 005 023 Ipse morietur, quia non habuit disciplinam, et in multitudine stultitiæ suæ decipietur.] 020 PRO 006 001 [Fili mi, si spoponderis pro amico tuo, defixisti apud extraneum manum tuam: 020 PRO 006 002 illaqueatus es verbis oris tui, et captus propriis sermonibus. 020 PRO 006 003 Fac ergo quod dico, fili mi, et temetipsum libera, quia incidisti in manum proximi tui. Discurre, festina, suscita amicum tuum. 020 PRO 006 004 Ne dederis somnum oculis tuis, nec dormitent palpebræ tuæ. 020 PRO 006 005 Eruere quasi damula de manu, et quasi avis de manu aucupis.] 020 PRO 006 006 [Vade ad formicam, o piger, et considera vias ejus, et disce sapientiam. 020 PRO 006 007 Quæ cum non habeat ducem, nec præceptorem, nec principem, 020 PRO 006 008 parat in æstate cibum sibi, et congregat in messe quod comedat. 020 PRO 006 009 Usquequo, piger, dormies? quando consurges e somno tuo? 020 PRO 006 010 Paululum dormies, paululum dormitabis, paululum conseres manus ut dormias; 020 PRO 006 011 et veniet tibi quasi viator egestas, et pauperies quasi vir armatus. Si vero impiger fueris, veniet ut fons messis tua, et egestas longe fugiet a te.] 020 PRO 006 012 [Homo apostata, vir inutilis, graditur ore perverso; 020 PRO 006 013 annuit oculis, terit pede, digito loquitur, 020 PRO 006 014 pravo corde machinatur malum, et omni tempore jurgia seminat. 020 PRO 006 015 Huic extemplo veniet perditio sua, et subito conteretur, nec habebit ultra medicinam.] 020 PRO 006 016 [Sex sunt quæ odit Dominus, et septimum detestatur anima ejus: 020 PRO 006 017 oculos sublimes, linguam mendacem, manus effundentes innoxium sanguinem, 020 PRO 006 018 cor machinans cogitationes pessimas, pedes veloces ad currendum in malum, 020 PRO 006 019 proferentem mendacia testem fallacem, et eum qui seminat inter fratres discordias.] 020 PRO 006 020 [Conserva, fili mi, præcepta patris tui, et ne dimittas legem matris tuæ. 020 PRO 006 021 Liga ea in corde tuo jugiter, et circumda gutturi tuo. 020 PRO 006 022 Cum ambulaveris, gradiantur tecum; cum dormieris, custodiant te: et evigilans loquere cum eis. 020 PRO 006 023 Quia mandatum lucerna est, et lex lux, et via vitæ increpatio disciplinæ: 020 PRO 006 024 ut custodiant te a muliere mala, et a blanda lingua extraneæ. 020 PRO 006 025 Non concupiscat pulchritudinem ejus cor tuum, nec capiaris nutibus illius: 020 PRO 006 026 pretium enim scorti vix est unius panis, mulier autem viri pretiosam animam capit. 020 PRO 006 027 Numquid potest homo abscondere ignem in sinu suo, ut vestimenta illius non ardeant? 020 PRO 006 028 aut ambulare super prunas, ut non comburantur plantæ ejus? 020 PRO 006 029 sic qui ingreditur ad mulierem proximi sui, non erit mundus cum tetigerit eam. 020 PRO 006 030 Non grandis est culpa cum quis furatus fuerit: furatur enim ut esurientem impleat animam; 020 PRO 006 031 deprehensus quoque reddet septuplum, et omnem substantiam domus suæ tradet. 020 PRO 006 032 Qui autem adulter est, propter cordis inopiam perdet animam suam; 020 PRO 006 033 turpitudinem et ignominiam congregat sibi, et opprobrium illius non delebitur: 020 PRO 006 034 quia zelus et furor viri non parcet in die vindictæ, 020 PRO 006 035 nec acquiescet cujusquam precibus, nec suscipiet pro redemptione dona plurima.] 020 PRO 007 001 [Fili mi, custodi sermones meos, et præcepta mea reconde tibi. Fili, 020 PRO 007 002 serva mandata mea, et vives; et legem meam quasi pupillam oculi tui: 020 PRO 007 003 liga eam in digitis tuis, scribe illam in tabulis cordis tui. 020 PRO 007 004 Dic sapientiæ: Soror mea es, et prudentiam voca amicam tuam: 020 PRO 007 005 ut custodiant te a muliere extranea, et ab aliena quæ verba sua dulcia facit. 020 PRO 007 006 De fenestra enim domus meæ per cancellos prospexi, 020 PRO 007 007 et video parvulos; considero vecordem juvenem, 020 PRO 007 008 qui transit per plateam juxta angulum et prope viam domus illius graditur: 020 PRO 007 009 in obscuro, advesperascente die, in noctis tenebris et caligine. 020 PRO 007 010 Et ecce occurrit illi mulier ornatu meretricio, præparata ad capiendas animas: garrula et vaga, 020 PRO 007 011 quietis impatiens, nec valens in domo consistere pedibus suis; 020 PRO 007 012 nunc foris, nunc in plateis, nunc juxta angulos insidians. 020 PRO 007 013 Apprehensumque deosculatur juvenem, et procaci vultu blanditur, dicens: 020 PRO 007 014 Victimas pro salute vovi; hodie reddidi vota mea: 020 PRO 007 015 idcirco egressa sum in occursum tuum, desiderans te videre, et reperi. 020 PRO 007 016 Intexui funibus lectulum meum; stravi tapetibus pictis ex Ægypto: 020 PRO 007 017 aspersi cubile meum myrrha, et aloë, et cinnamomo. 020 PRO 007 018 Veni, inebriemur uberibus, et fruamur cupitis amplexibus donec illucescat dies. 020 PRO 007 019 Non est enim vir in domo sua: abiit via longissima: 020 PRO 007 020 sacculum pecuniæ secum tulit; in die plenæ lunæ reversurus est in domum suam. 020 PRO 007 021 Irretivit eum multis sermonibus, et blanditiis labiorum protraxit illum. 020 PRO 007 022 Statim eam sequitur quasi bos ductus ad victimam, et quasi agnus lasciviens, et ignorans quod ad vincula stultus trahatur: 020 PRO 007 023 donec transfigat sagitta jecur ejus, velut si avis festinet ad laqueum, et nescit quod de periculo animæ illius agitur. 020 PRO 007 024 Nunc ergo, fili mi, audi me, et attende verbis oris mei. 020 PRO 007 025 Ne abstrahatur in viis illius mens tua, neque decipiaris semitis ejus; 020 PRO 007 026 multos enim vulneratos dejecit, et fortissimi quique interfecti sunt ab ea. 020 PRO 007 027 Viæ inferi domus ejus, penetrantes in interiora mortis.] (Sheol h7585) 020 PRO 008 001 [Numquid non sapientia clamitat, et prudentia dat vocem suam? 020 PRO 008 002 In summis excelsisque verticibus supra viam, in mediis semitis stans, 020 PRO 008 003 juxta portas civitatis, in ipsis foribus loquitur, dicens: 020 PRO 008 004 O viri, ad vos clamito, et vox mea ad filios hominum. 020 PRO 008 005 Intelligite, parvuli, astutiam, et insipientes, animadvertite. 020 PRO 008 006 Audite, quoniam de rebus magnis locutura sum, et aperientur labia mea ut recta prædicent. 020 PRO 008 007 Veritatem meditabitur guttur meum, et labia mea detestabuntur impium. 020 PRO 008 008 Justi sunt omnes sermones mei: non est in eis pravum quid, neque perversum; 020 PRO 008 009 recti sunt intelligentibus, et æqui invenientibus scientiam. 020 PRO 008 010 Accipite disciplinam meam, et non pecuniam; doctrinam magis quam aurum eligite: 020 PRO 008 011 melior est enim sapientia cunctis pretiosissimis, et omne desiderabile ei non potest comparari.] 020 PRO 008 012 [Ego sapientia, habito in consilio, et eruditis intersum cogitationibus. 020 PRO 008 013 Timor Domini odit malum: arrogantiam, et superbiam, et viam pravam, et os bilingue, detestor. 020 PRO 008 014 Meum est consilium et æquitas; mea est prudentia, mea est fortitudo. 020 PRO 008 015 Per me reges regnant, et legum conditores justa decernunt; 020 PRO 008 016 per me principes imperant, et potentes decernunt justitiam. 020 PRO 008 017 Ego diligentes me diligo, et qui mane vigilant ad me, invenient me. 020 PRO 008 018 Mecum sunt divitiæ et gloria, opes superbæ et justitia. 020 PRO 008 019 Melior est enim fructus meus auro et lapide pretioso, et genimina me argento electo. 020 PRO 008 020 In viis justitiæ ambulo, in medio semitarum judicii: 020 PRO 008 021 ut ditem diligentes me, et thesauros eorum repleam.] 020 PRO 008 022 [Dominus possedit me in initio viarum suarum antequam quidquam faceret a principio. 020 PRO 008 023 Ab æterno ordinata sum, et ex antiquis antequam terra fieret. 020 PRO 008 024 Nondum erant abyssi, et ego jam concepta eram: necdum fontes aquarum eruperant, 020 PRO 008 025 necdum montes gravi mole constiterant: ante colles ego parturiebar. 020 PRO 008 026 Adhuc terram non fecerat, et flumina, et cardines orbis terræ. 020 PRO 008 027 Quando præparabat cælos, aderam; quando certa lege et gyro vallabat abyssos; 020 PRO 008 028 quando æthera firmabat sursum, et librabat fontes aquarum; 020 PRO 008 029 quando circumdabat mari terminum suum, et legem ponebat aquis, ne transirent fines suos; quando appendebat fundamenta terræ: 020 PRO 008 030 cum eo eram, cuncta componens. Et delectabar per singulos dies, ludens coram eo omni tempore, 020 PRO 008 031 ludens in orbe terrarum; et deliciæ meæ esse cum filiis hominum. 020 PRO 008 032 Nunc ergo, filii, audite me: beati qui custodiunt vias meas. 020 PRO 008 033 Audite disciplinam, et estote sapientes, et nolite abjicere eam. 020 PRO 008 034 Beatus homo qui audit me, et qui vigilat ad fores meas quotidie, et observat ad postes ostii mei. 020 PRO 008 035 Qui me invenerit, inveniet vitam, et hauriet salutem a Domino. 020 PRO 008 036 Qui autem in me peccaverit, lædet animam suam; omnes qui me oderunt diligunt mortem.] 020 PRO 009 001 [Sapientia ædificavit sibi domum: excidit columnas septem. 020 PRO 009 002 Immolavit victimas suas, miscuit vinum, et proposuit mensam suam. 020 PRO 009 003 Misit ancillas suas ut vocarent ad arcem et ad mœnia civitatis. 020 PRO 009 004 Si quis est parvulus, veniat ad me. Et insipientibus locuta est: 020 PRO 009 005 Venite, comedite panem meum, et bibite vinum quod miscui vobis. 020 PRO 009 006 Relinquite infantiam, et vivite, et ambulate per vias prudentiæ.] 020 PRO 009 007 [Qui erudit derisorem, ipse injuriam sibi facit, et qui arguit impium, sibi maculam generat. 020 PRO 009 008 Noli arguere derisorem, ne oderit te: argue sapientem, et diliget te. 020 PRO 009 009 Da sapienti occasionem, et addetur ei sapientia; doce justum, et festinabit accipere. 020 PRO 009 010 Principium sapientiæ timor Domini, et scientia sanctorum prudentia. 020 PRO 009 011 Per me enim multiplicabuntur dies tui, et addentur tibi anni vitæ. 020 PRO 009 012 Si sapiens fueris, tibimetipsi eris; si autem illusor, solus portabis malum.] 020 PRO 009 013 [Mulier stulta et clamosa, plenaque illecebris, et nihil omnino sciens, 020 PRO 009 014 sedit in foribus domus suæ, super sellam in excelso urbis loco, 020 PRO 009 015 ut vocaret transeuntes per viam, et pergentes itinere suo: 020 PRO 009 016 Qui est parvulus declinet ad me. Et vecordi locuta est: 020 PRO 009 017 Aquæ furtivæ dulciores sunt, et panis absconditus suavior. 020 PRO 009 018 Et ignoravit quod ibi sint gigantes, et in profundis inferni convivæ ejus.] (Sheol h7585) 020 PRO 010 001 [Filius sapiens lætificat patrem, filius vero stultus mœstitia est matris suæ. 020 PRO 010 002 Nil proderunt thesauri impietatis, justitia vero liberabit a morte. 020 PRO 010 003 Non affliget Dominus fame animam justi, et insidias impiorum subvertet. 020 PRO 010 004 Egestatem operata est manus remissa; manus autem fortium divitias parat. Qui nititur mendaciis, hic pascit ventos; idem autem ipse sequitur aves volantes. 020 PRO 010 005 Qui congregat in messe, filius sapiens est; qui autem stertit æstate, filius confusionis. 020 PRO 010 006 Benedictio Domini super caput justi; os autem impiorum operit iniquitas. 020 PRO 010 007 Memoria justi cum laudibus, et nomen impiorum putrescet. 020 PRO 010 008 Sapiens corde præcepta suscipit; stultus cæditur labiis. 020 PRO 010 009 Qui ambulat simpliciter ambulat confidenter; qui autem depravat vias suas manifestus erit. 020 PRO 010 010 Qui annuit oculo dabit dolorem; et stultus labiis verberabitur.] 020 PRO 010 011 [Vena vitæ os justi, et os impiorum operit iniquitatem. 020 PRO 010 012 Odium suscitat rixas, et universa delicta operit caritas. 020 PRO 010 013 In labiis sapientis invenitur sapientia, et virga in dorso ejus qui indiget corde. 020 PRO 010 014 Sapientes abscondunt scientiam; os autem stulti confusioni proximum est. 020 PRO 010 015 Substantia divitis, urbs fortitudinis ejus; pavor pauperum egestas eorum. 020 PRO 010 016 Opus justi ad vitam, fructus autem impii ad peccatum. 020 PRO 010 017 Via vitæ custodienti disciplinam; qui autem increpationes relinquit, errat. 020 PRO 010 018 Abscondunt odium labia mendacia; qui profert contumeliam, insipiens est. 020 PRO 010 019 In multiloquio non deerit peccatum, qui autem moderatur labia sua prudentissimus est. 020 PRO 010 020 Argentum electum lingua justi; cor autem impiorum pro nihilo. 020 PRO 010 021 Labia justi erudiunt plurimos; qui autem indocti sunt in cordis egestate morientur.] 020 PRO 010 022 [Benedictio Domini divites facit, nec sociabitur eis afflictio. 020 PRO 010 023 Quasi per risum stultus operatur scelus, sapientia autem est viro prudentia. 020 PRO 010 024 Quod timet impius veniet super eum; desiderium suum justus dabitur. 020 PRO 010 025 Quasi tempestas transiens non erit impius; justus autem quasi fundamentum sempiternum. 020 PRO 010 026 Sicut acetum dentibus, et fumus oculis, sic piger his qui miserunt eum. 020 PRO 010 027 Timor Domini apponet dies, et anni impiorum breviabuntur. 020 PRO 010 028 Exspectatio justorum lætitia, spes autem impiorum peribit. 020 PRO 010 029 Fortitudo simplicis via Domini, et pavor his qui operantur malum. 020 PRO 010 030 Justus in æternum non commovebitur, impii autem non habitabunt super terram. 020 PRO 010 031 Os justi parturiet sapientiam; lingua pravorum peribit. 020 PRO 010 032 Labia justi considerant placita, et os impiorum perversa.] 020 PRO 011 001 [Statera dolosa abominatio est apud Dominum, et pondus æquum voluntas ejus. 020 PRO 011 002 Ubi fuerit superbia, ibi erit et contumelia; ubi autem est humilitas, ibi et sapientia. 020 PRO 011 003 Simplicitas justorum diriget eos, et supplantatio perversorum vastabit illos. 020 PRO 011 004 Non proderunt divitiæ in die ultionis; justitia autem liberabit a morte. 020 PRO 011 005 Justitia simplicis diriget viam ejus, et in impietate sua corruet impius. 020 PRO 011 006 Justitia rectorum liberabit eos, et in insidiis suis capientur iniqui. 020 PRO 011 007 Mortuo homine impio, nulla erit ultra spes, et exspectatio sollicitorum peribit. 020 PRO 011 008 Justus de angustia liberatus est, et tradetur impius pro eo.] 020 PRO 011 009 [Simulator ore decipit amicum suum; justi autem liberabuntur scientia. 020 PRO 011 010 In bonis justorum exsultabit civitas, et in perditione impiorum erit laudatio. 020 PRO 011 011 Benedictione justorum exaltabitur civitas, et ore impiorum subvertetur. 020 PRO 011 012 Qui despicit amicum suum indigens corde est; vir autem prudens tacebit. 020 PRO 011 013 Qui ambulat fraudulenter, revelat arcana; qui autem fidelis est animi, celat amici commissum. 020 PRO 011 014 Ubi non est gubernator, populus corruet; salus autem, ubi multa consilia. 020 PRO 011 015 Affligetur malo qui fidem facit pro extraneo; qui autem cavet laqueos securus erit. 020 PRO 011 016 Mulier gratiosa inveniet gloriam, et robusti habebunt divitias.] 020 PRO 011 017 [Benefacit animæ suæ vir misericors; qui autem crudelis est, etiam propinquos abjicit. 020 PRO 011 018 Impius facit opus instabile, seminanti autem justitiam merces fidelis. 020 PRO 011 019 Clementia præparat vitam, et sectatio malorum mortem. 020 PRO 011 020 Abominabile Domino cor pravum, et voluntas ejus in iis qui simpliciter ambulant. 020 PRO 011 021 Manus in manu non erit innocens malus; semen autem justorum salvabitur. 020 PRO 011 022 Circulus aureus in naribus suis, mulier pulchra et fatua. 020 PRO 011 023 Desiderium justorum omne bonum est; præstolatio impiorum furor. 020 PRO 011 024 Alii dividunt propria, et ditiores fiunt; alii rapiunt non sua, et semper in egestate sunt. 020 PRO 011 025 Anima quæ benedicit impinguabitur, et qui inebriat, ipse quoque inebriabitur. 020 PRO 011 026 Qui abscondit frumenta maledicetur in populis; benedictio autem super caput vendentium. 020 PRO 011 027 Bene consurgit diluculo qui quærit bona; qui autem investigator malorum est, opprimetur ab eis. 020 PRO 011 028 Qui confidit in divitiis suis corruet: justi autem quasi virens folium germinabunt. 020 PRO 011 029 Qui conturbat domum suam possidebit ventos, et qui stultus est serviet sapienti. 020 PRO 011 030 Fructus justi lignum vitæ, et qui suscipit animas sapiens est. 020 PRO 011 031 Si justus in terra recipit, quanto magis impius et peccator!] 020 PRO 012 001 [Qui diligit disciplinam diligit scientiam; qui autem odit increpationes insipiens est. 020 PRO 012 002 Qui bonus est hauriet gratiam a Domino; qui autem confidit in cogitationibus suis impie agit. 020 PRO 012 003 Non roborabitur homo ex impietate, et radix justorum non commovebitur. 020 PRO 012 004 Mulier diligens corona est viro suo; et putredo in ossibus ejus, quæ confusione res dignas gerit. 020 PRO 012 005 Cogitationes justorum judicia, et consilia impiorum fraudulenta. 020 PRO 012 006 Verba impiorum insidiantur sanguini; os justorum liberabit eos. 020 PRO 012 007 Verte impios, et non erunt; domus autem justorum permanebit. 020 PRO 012 008 Doctrina sua noscetur vir; qui autem vanus et excors est patebit contemptui. 020 PRO 012 009 Melior est pauper et sufficiens sibi quam gloriosus et indigens pane. 020 PRO 012 010 Novit justus jumentorum suorum animas; viscera autem impiorum crudelia. 020 PRO 012 011 Qui operatur terram suam satiabitur panibus; qui autem sectatur otium stultissimus est. Qui suavis est in vini demorationibus, in suis munitionibus relinquit contumeliam. 020 PRO 012 012 Desiderium impii munimentum est pessimorum; radix autem justorum proficiet.] 020 PRO 012 013 [Propter peccata labiorum ruina proximat malo; effugiet autem justus de angustia. 020 PRO 012 014 De fructu oris sui unusquisque replebitur bonis, et juxta opera manuum suarum retribuetur ei. 020 PRO 012 015 Via stulti recta in oculis ejus; qui autem sapiens est audit consilia. 020 PRO 012 016 Fatuus statim indicat iram suam; qui autem dissimulat injuriam callidus est. 020 PRO 012 017 Qui quod novit loquitur, index justitiæ est; qui autem mentitur, testis est fraudulentus. 020 PRO 012 018 Est qui promittit, et quasi gladio pungitur conscientiæ: lingua autem sapientium sanitas est. 020 PRO 012 019 Labium veritatis firmum erit in perpetuum; qui autem testis est repentinus, concinnat linguam mendacii. 020 PRO 012 020 Dolus in corde cogitantium mala; qui autem pacis ineunt consilia, sequitur eos gaudium. 020 PRO 012 021 Non contristabit justum quidquid ei acciderit: impii autem replebuntur malo. 020 PRO 012 022 Abominatio est Domino labia mendacia; qui autem fideliter agunt placent ei. 020 PRO 012 023 Homo versatus celat scientiam, et cor insipientium provocat stultitiam.] 020 PRO 012 024 [Manus fortium dominabitur; quæ autem remissa est, tributis serviet. 020 PRO 012 025 Mœror in corde viri humiliabit illum, et sermone bono lætificabitur. 020 PRO 012 026 Qui negligit damnum propter amicum, justus est; iter autem impiorum decipiet eos. 020 PRO 012 027 Non inveniet fraudulentus lucrum, et substantia hominis erit auri pretium. 020 PRO 012 028 In semita justitiæ vita; iter autem devium ducit ad mortem.] 020 PRO 013 001 [Filius sapiens doctrina patris; qui autem illusor est non audit cum arguitur. 020 PRO 013 002 De fructu oris sui homo satiabitur bonis: anima autem prævaricatorum iniqua. 020 PRO 013 003 Qui custodit os suum custodit animam suam; qui autem inconsideratus est ad loquendum, sentiet mala. 020 PRO 013 004 Vult et non vult piger; anima autem operantium impinguabitur. 020 PRO 013 005 Verbum mendax justus detestabitur; impius autem confundit, et confundetur. 020 PRO 013 006 Justitia custodit innocentis viam, impietas autem peccatorem supplantat.] 020 PRO 013 007 [Est quasi dives, cum nihil habeat, et est quasi pauper, cum in multis divitiis sit. 020 PRO 013 008 Redemptio animæ viri divitiæ suæ; qui autem pauper est, increpationem non sustinet. 020 PRO 013 009 Lux justorum lætificat: lucerna autem impiorum extinguetur. 020 PRO 013 010 Inter superbos semper jurgia sunt; qui autem agunt omnia cum consilio, reguntur sapientia. 020 PRO 013 011 Substantia festinata minuetur; quæ autem paulatim colligitur manu, multiplicabitur. 020 PRO 013 012 Spes quæ differtur affligit animam; lignum vitæ desiderium veniens.] 020 PRO 013 013 [Qui detrahit alicui rei, ipse se in futurum obligat; qui autem timet præceptum, in pace versabitur. Animæ dolosæ errant in peccatis: justi autem misericordes sunt, et miserantur. 020 PRO 013 014 Lex sapientis fons vitæ, ut declinet a ruina mortis. 020 PRO 013 015 Doctrina bona dabit gratiam; in itinere contemptorum vorago. 020 PRO 013 016 Astutus omnia agit cum consilio; qui autem fatuus est aperit stultitiam. 020 PRO 013 017 Nuntius impii cadet in malum; legatus autem fidelis, sanitas. 020 PRO 013 018 Egestas et ignominia ei qui deserit disciplinam; qui autem acquiescit arguenti glorificabitur. 020 PRO 013 019 Desiderium si compleatur delectat animam; detestantur stulti eos qui fugiunt mala. 020 PRO 013 020 Qui cum sapientibus graditur sapiens erit; amicus stultorum similis efficietur.] 020 PRO 013 021 [Peccatores persequitur malum, et justis retribuentur bona. 020 PRO 013 022 Bonus reliquit hæredes filios et nepotes, et custoditur justo substantia peccatoris. 020 PRO 013 023 Multi cibi in novalibus patrum, et aliis congregantur absque judicio. 020 PRO 013 024 Qui parcit virgæ odit filium suum; qui autem diligit illum instanter erudit. 020 PRO 013 025 Justus comedit et replet animam suam; venter autem impiorum insaturabilis.] 020 PRO 014 001 [Sapiens mulier ædificat domum suam; insipiens exstructam quoque manibus destruet. 020 PRO 014 002 Ambulans recto itinere, et timens Deum, despicitur ab eo qui infami graditur via. 020 PRO 014 003 In ore stulti virga superbiæ; labia autem sapientium custodiunt eos. 020 PRO 014 004 Ubi non sunt boves, præsepe vacuum est; ubi autem plurimæ segetes, ibi manifesta est fortitudo bovis. 020 PRO 014 005 Testis fidelis non mentitur; profert autem mendacium dolosus testis. 020 PRO 014 006 Quærit derisor sapientiam, et non invenit; doctrina prudentium facilis. 020 PRO 014 007 Vade contra virum stultum, et nescit labia prudentiæ. 020 PRO 014 008 Sapientia callidi est intelligere viam suam, et imprudentia stultorum errans. 020 PRO 014 009 Stultus illudet peccatum, et inter justos morabitur gratia. 020 PRO 014 010 Cor quod novit amaritudinem animæ suæ, in gaudio ejus non miscebitur extraneus. 020 PRO 014 011 Domus impiorum delebitur: tabernacula vero justorum germinabunt. 020 PRO 014 012 Est via quæ videtur homini justa, novissima autem ejus deducunt ad mortem. 020 PRO 014 013 Risus dolore miscebitur, et extrema gaudii luctus occupat. 020 PRO 014 014 Viis suis replebitur stultus, et super eum erit vir bonus.] 020 PRO 014 015 [Innocens credit omni verbo; astutus considerat gressus suos. Filio doloso nihil erit boni; servo autem sapienti prosperi erunt actus, et dirigetur via ejus. 020 PRO 014 016 Sapiens timet, et declinat a malo; stultus transilit, et confidit. 020 PRO 014 017 Impatiens operabitur stultitiam, et vir versutus odiosus est. 020 PRO 014 018 Possidebunt parvuli stultitiam, et exspectabunt astuti scientiam. 020 PRO 014 019 Jacebunt mali ante bonos, et impii ante portas justorum. 020 PRO 014 020 Etiam proximo suo pauper odiosus erit: amici vero divitum multi. 020 PRO 014 021 Qui despicit proximum suum peccat; qui autem miseretur pauperis beatus erit. Qui credit in Domino misericordiam diligit. 020 PRO 014 022 Errant qui operantur malum; misericordia et veritas præparant bona. 020 PRO 014 023 In omni opere erit abundantia; ubi autem verba sunt plurima, ibi frequenter egestas. 020 PRO 014 024 Corona sapientium divitiæ eorum; fatuitas stultorum imprudentia. 020 PRO 014 025 Liberat animas testis fidelis, et profert mendacia versipellis.] 020 PRO 014 026 [In timore Domini fiducia fortitudinis, et filiis ejus erit spes. 020 PRO 014 027 Timor Domini fons vitæ, ut declinent a ruina mortis. 020 PRO 014 028 In multitudine populi dignitas regis, et in paucitate plebis ignominia principis. 020 PRO 014 029 Qui patiens est multa gubernatur prudentia; qui autem impatiens est exaltat stultitiam suam. 020 PRO 014 030 Vita carnium sanitas cordis; putredo ossium invidia. 020 PRO 014 031 Qui calumniatur egentem exprobrat factori ejus; honorat autem eum qui miseretur pauperis. 020 PRO 014 032 In malitia sua expelletur impius: sperat autem justus in morte sua. 020 PRO 014 033 In corde prudentis requiescit sapientia, et indoctos quosque erudiet. 020 PRO 014 034 Justitia elevat gentem; miseros autem facit populos peccatum. 020 PRO 014 035 Acceptus est regi minister intelligens; iracundiam ejus inutilis sustinebit.] 020 PRO 015 001 [Responsio mollis frangit iram; sermo durus suscitat furorem. 020 PRO 015 002 Lingua sapientium ornat scientiam; os fatuorum ebullit stultitiam. 020 PRO 015 003 In omni loco, oculi Domini contemplantur bonos et malos. 020 PRO 015 004 Lingua placabilis lignum vitæ; quæ autem immoderata est conteret spiritum. 020 PRO 015 005 Stultus irridet disciplinam patris sui; qui autem custodit increpationes astutior fiet. In abundanti justitia virtus maxima est: cogitationes autem impiorum eradicabuntur. 020 PRO 015 006 Domus justi plurima fortitudo, et in fructibus impii conturbatio. 020 PRO 015 007 Labia sapientium disseminabunt scientiam; cor stultorum dissimile erit. 020 PRO 015 008 Victimæ impiorum abominabiles Domino; vota justorum placabilia. 020 PRO 015 009 Abominatio est Domino via impii; qui sequitur justitiam diligitur ab eo. 020 PRO 015 010 Doctrina mala deserenti viam vitæ; qui increpationes odit, morietur. 020 PRO 015 011 Infernus et perditio coram Domino; quanto magis corda filiorum hominum! (Sheol h7585) 020 PRO 015 012 Non amat pestilens eum qui se corripit, nec ad sapientes graditur.] 020 PRO 015 013 [Cor gaudens exhilarat faciem; in mœrore animi dejicitur spiritus. 020 PRO 015 014 Cor sapientis quærit doctrinam, et os stultorum pascitur imperitia. 020 PRO 015 015 Omnes dies pauperis, mali; secura mens quasi juge convivium. 020 PRO 015 016 Melius est parum cum timore Domini, quam thesauri magni et insatiabiles. 020 PRO 015 017 Melius est vocari ad olera cum caritate, quam ad vitulum saginatum cum odio. 020 PRO 015 018 Vir iracundus provocat rixas; qui patiens est mitigat suscitatas. 020 PRO 015 019 Iter pigrorum quasi sepes spinarum; via justorum absque offendiculo. 020 PRO 015 020 Filius sapiens lætificat patrem, et stultus homo despicit matrem suam. 020 PRO 015 021 Stultitia gaudium stulto, et vir prudens dirigit gressus suos. 020 PRO 015 022 Dissipantur cogitationes ubi non est consilium; ubi vero sunt plures consiliarii, confirmantur. 020 PRO 015 023 Lætatur homo in sententia oris sui, et sermo opportunus est optimus. 020 PRO 015 024 Semita vitæ super eruditum, ut declinet de inferno novissimo.] (Sheol h7585) 020 PRO 015 025 [Domum superborum demolietur Dominus, et firmos faciet terminos viduæ. 020 PRO 015 026 Abominatio Domini cogitationes malæ, et purus sermo pulcherrimus firmabitur ab eo. 020 PRO 015 027 Conturbat domum suam qui sectatur avaritiam; qui autem odit munera, vivet. Per misericordiam et fidem purgantur peccata: per timorem autem Domini declinat omnis a malo. 020 PRO 015 028 Mens justi meditatur obedientiam; os impiorum redundat malis. 020 PRO 015 029 Longe est Dominus ab impiis, et orationes justorum exaudiet. 020 PRO 015 030 Lux oculorum lætificat animam; fama bona impinguat ossa. 020 PRO 015 031 Auris quæ audit increpationes vitæ in medio sapientium commorabitur. 020 PRO 015 032 Qui abjicit disciplinam despicit animam suam; qui autem acquiescit increpationibus possessor est cordis. 020 PRO 015 033 Timor Domini disciplina sapientiæ, et gloriam præcedit humilitas.] 020 PRO 016 001 [Hominis est animam præparare, et Domini gubernare linguam. 020 PRO 016 002 Omnes viæ hominis patent oculis ejus; spirituum ponderator est Dominus. 020 PRO 016 003 Revela Domino opera tua, et dirigentur cogitationes tuæ. 020 PRO 016 004 Universa propter semetipsum operatus est Dominus; impium quoque ad diem malum. 020 PRO 016 005 Abominatio Domini est omnis arrogans; etiamsi manus ad manum fuerit, non est innocens. Initium viæ bonæ facere justitiam; accepta est autem apud Deum magis quam immolare hostias. 020 PRO 016 006 Misericordia et veritate redimitur iniquitas, et in timore Domini declinatur a malo. 020 PRO 016 007 Cum placuerint Domino viæ hominis, inimicos quoque ejus convertet ad pacem. 020 PRO 016 008 Melius est parum cum justitia quam multi fructus cum iniquitate. 020 PRO 016 009 Cor hominis disponit viam suam, sed Domini est dirigere gressus ejus.] 020 PRO 016 010 [Divinatio in labiis regis; in judicio non errabit os ejus. 020 PRO 016 011 Pondus et statera judicia Domini sunt, et opera ejus omnes lapides sacculi. 020 PRO 016 012 Abominabiles regi qui agunt impie, quoniam justitia firmatur solium. 020 PRO 016 013 Voluntas regum labia justa; qui recta loquitur diligetur. 020 PRO 016 014 Indignatio regis nuntii mortis, et vir sapiens placabit eam. 020 PRO 016 015 In hilaritate vultus regis vita, et clementia ejus quasi imber serotinus.] 020 PRO 016 016 [Posside sapientiam, quia auro melior est, et acquire prudentiam, quia pretiosior est argento. 020 PRO 016 017 Semita justorum declinat mala; custos animæ suæ servat viam suam. 020 PRO 016 018 Contritionem præcedit superbia, et ante ruinam exaltatur spiritus. 020 PRO 016 019 Melius est humiliari cum mitibus quam dividere spolia cum superbis. 020 PRO 016 020 Eruditus in verbo reperiet bona, et qui sperat in Domino beatus est. 020 PRO 016 021 Qui sapiens est corde appellabitur prudens, et qui dulcis eloquio majora percipiet. 020 PRO 016 022 Fons vitæ eruditio possidentis; doctrina stultorum fatuitas.] 020 PRO 016 023 [Cor sapientis erudiet os ejus, et labiis ejus addet gratiam. 020 PRO 016 024 Favus mellis composita verba; dulcedo animæ sanitas ossium. 020 PRO 016 025 Est via quæ videtur homini recta, et novissima ejus ducunt ad mortem. 020 PRO 016 026 Anima laborantis laborat sibi, quia compulit eum os suum. 020 PRO 016 027 Vir impius fodit malum, et in labiis ejus ignis ardescit. 020 PRO 016 028 Homo perversus suscitat lites, et verbosus separat principes. 020 PRO 016 029 Vir iniquus lactat amicum suum, et ducit eum per viam non bonam. 020 PRO 016 030 Qui attonitis oculis cogitat prava, mordens labia sua perficit malum. 020 PRO 016 031 Corona dignitatis senectus, quæ in viis justitiæ reperietur. 020 PRO 016 032 Melior est patiens viro forti, et qui dominatur animo suo expugnatore urbium. 020 PRO 016 033 Sortes mittuntur in sinum, sed a Domino temperantur.] 020 PRO 017 001 [Melior est buccella sicca cum gaudio quam domus plena victimis cum jurgio. 020 PRO 017 002 Servus sapiens dominabitur filiis stultis, et inter fratres hæreditatem dividet. 020 PRO 017 003 Sicut igne probatur argentum et aurum camino, ita corda probat Dominus. 020 PRO 017 004 Malus obedit linguæ iniquæ, et fallax obtemperat labiis mendacibus. 020 PRO 017 005 Qui despicit pauperem exprobrat factori ejus, et qui ruina lætatur alterius non erit impunitus. 020 PRO 017 006 Corona senum filii filiorum, et gloria filiorum patres eorum. 020 PRO 017 007 Non decent stultum verba composita, nec principem labium mentiens. 020 PRO 017 008 Gemma gratissima exspectatio præstolantis; quocumque se vertit, prudenter intelligit. 020 PRO 017 009 Qui celat delictum quærit amicitias; qui altero sermone repetit, separat fœderatos. 020 PRO 017 010 Plus proficit correptio apud prudentem, quam centum plagæ apud stultum. 020 PRO 017 011 Semper jurgia quærit malus: angelus autem crudelis mittetur contra eum. 020 PRO 017 012 Expedit magis ursæ occurrere raptis fœtibus, quam fatuo confidenti in stultitia sua. 020 PRO 017 013 Qui reddit mala pro bonis, non recedet malum de domo ejus. 020 PRO 017 014 Qui dimittit aquam caput est jurgiorum, et antequam patiatur contumeliam judicium deserit.] 020 PRO 017 015 [Qui justificat impium, et qui condemnat justum, abominabilis est uterque apud Deum. 020 PRO 017 016 Quid prodest stulto habere divitias, cum sapientiam emere non possit? Qui altum facit domum suam quærit ruinam, et qui evitat discere incidet in mala. 020 PRO 017 017 Omni tempore diligit qui amicus est, et frater in angustiis comprobatur. 020 PRO 017 018 Stultus homo plaudet manibus, cum spoponderit pro amico suo. 020 PRO 017 019 Qui meditatur discordias diligit rixas, et qui exaltat ostium quærit ruinam. 020 PRO 017 020 Qui perversi cordis est non inveniet bonum, et qui vertit linguam incidet in malum. 020 PRO 017 021 Natus est stultus in ignominiam suam; sed nec pater in fatuo lætabitur. 020 PRO 017 022 Animus gaudens ætatem floridam facit; spiritus tristis exsiccat ossa. 020 PRO 017 023 Munera de sinu impius accipit, ut pervertat semitas judicii. 020 PRO 017 024 In facie prudentis lucet sapientia; oculi stultorum in finibus terræ. 020 PRO 017 025 Ira patris filius stultus, et dolor matris quæ genuit eum. 020 PRO 017 026 Non est bonum damnum inferre justo, nec percutere principem qui recta judicat. 020 PRO 017 027 Qui moderatur sermones suos doctus et prudens est, et pretiosi spiritus vir eruditus. 020 PRO 017 028 Stultus quoque, si tacuerit, sapiens reputabitur, et si compresserit labia sua, intelligens.] 020 PRO 018 001 [Occasiones quærit qui vult recedere ab amico: omni tempore erit exprobrabilis. 020 PRO 018 002 Non recipit stultus verba prudentiæ, nisi ea dixeris quæ versantur in corde ejus. 020 PRO 018 003 Impius, cum in profundum venerit peccatorum, contemnit; sed sequitur eum ignominia et opprobrium. 020 PRO 018 004 Aqua profunda verba ex ore viri, et torrens redundans fons sapientiæ. 020 PRO 018 005 Accipere personam impii non est bonum, ut declines a veritate judicii.] 020 PRO 018 006 [Labia stulti miscent se rixis, et os ejus jurgia provocat. 020 PRO 018 007 Os stulti contritio ejus, et labia ipsius ruina animæ ejus. 020 PRO 018 008 Verba bilinguis quasi simplicia, et ipsa perveniunt usque ad interiora ventris. Pigrum dejicit timor; animæ autem effeminatorum esurient. 020 PRO 018 009 Qui mollis et dissolutus est in opere suo frater est sua opera dissipantis. 020 PRO 018 010 Turris fortissima nomen Domini; ad ipsum currit justus, et exaltabitur. 020 PRO 018 011 Substantia divitis urbs roboris ejus, et quasi murus validus circumdans eum. 020 PRO 018 012 Antequam conteratur, exaltatur cor hominis, et antequam glorificetur, humiliatur. 020 PRO 018 013 Qui prius respondet quam audiat, stultum se esse demonstrat, et confusione dignum. 020 PRO 018 014 Spiritus viri sustentat imbecillitatem suam; spiritum vero ad irascendum facilem quis poterit sustinere? 020 PRO 018 015 Cor prudens possidebit scientiam, et auris sapientium quærit doctrinam.] 020 PRO 018 016 [Donum hominis dilatat viam ejus, et ante principes spatium ei facit. 020 PRO 018 017 Justus prior est accusator sui: venit amicus ejus, et investigabit eum. 020 PRO 018 018 Contradictiones comprimit sors, et inter potentes quoque dijudicat. 020 PRO 018 019 Frater qui adjuvatur a fratre quasi civitas firma, et judicia quasi vectes urbium. 020 PRO 018 020 De fructu oris viri replebitur venter ejus, et genimina labiorum ipsius saturabunt eum. 020 PRO 018 021 Mors et vita in manu linguæ; qui diligunt eam comedent fructus ejus. 020 PRO 018 022 Qui invenit mulierem bonam invenit bonum, et hauriet jucunditatem a Domino. Qui expellit mulierem bonam expellit bonum; qui autem tenet adulteram stultus est et impius. 020 PRO 018 023 Cum obsecrationibus loquetur pauper, et dives effabitur rigide. 020 PRO 018 024 Vir amabilis ad societatem magis amicus erit quam frater.] 020 PRO 019 001 [Melior est pauper qui ambulat in simplicitate sua quam dives torquens labia sua, et insipiens. 020 PRO 019 002 Ubi non est scientia animæ, non est bonum, et qui festinus est pedibus offendet. 020 PRO 019 003 Stultitia hominis supplantat gressus ejus, et contra Deum fervet animo suo. 020 PRO 019 004 Divitiæ addunt amicos plurimos; a paupere autem et hi quos habuit separantur. 020 PRO 019 005 Testis falsus non erit impunitus, et qui mendacia loquitur non effugiet. 020 PRO 019 006 Multi colunt personam potentis, et amici sunt dona tribuentis. 020 PRO 019 007 Fratres hominis pauperis oderunt eum; insuper et amici procul recesserunt ab eo.] [Qui tantum verba sectatur nihil habebit; 020 PRO 019 008 qui autem possessor est mentis diligit animam suam, et custos prudentiæ inveniet bona. 020 PRO 019 009 Falsus testis non erit impunitus, et qui loquitur mendacia peribit. 020 PRO 019 010 Non decent stultum deliciæ, nec servum dominari principibus. 020 PRO 019 011 Doctrina viri per patientiam noscitur, et gloria ejus est iniqua prætergredi. 020 PRO 019 012 Sicut fremitus leonis, ita et regis ira, et sicut ros super herbam, ita et hilaritas ejus. 020 PRO 019 013 Dolor patris filius stultus, et tecta jugiter perstillantia litigiosa mulier. 020 PRO 019 014 Domus et divitiæ dantur a parentibus; a Domino autem proprie uxor prudens. 020 PRO 019 015 Pigredo immittit soporem, et anima dissoluta esuriet. 020 PRO 019 016 Qui custodit mandatum custodit animam suam; qui autem negligit viam suam mortificabitur. 020 PRO 019 017 Fœneratur Domino qui miseretur pauperis, et vicissitudinem suam reddet ei. 020 PRO 019 018 Erudi filium tuum; ne desperes: ad interfectionem autem ejus ne ponas animam tuam. 020 PRO 019 019 Qui impatiens est sustinebit damnum, et cum rapuerit, aliud apponet. 020 PRO 019 020 Audi consilium, et suscipe disciplinam, ut sis sapiens in novissimis tuis. 020 PRO 019 021 Multæ cogitationes in corde viri; voluntas autem Domini permanebit. 020 PRO 019 022 Homo indigens misericors est, et melior est pauper quam vir mendax. 020 PRO 019 023 Timor Domini ad vitam, et in plenitudine commorabitur absque visitatione pessima.] 020 PRO 019 024 [Abscondit piger manum suam sub ascella, nec ad os suum applicat eam. 020 PRO 019 025 Pestilente flagellato stultus sapientior erit; si autem corripueris sapientem, intelliget disciplinam. 020 PRO 019 026 Qui affligit patrem, et fugat matrem, ignominiosus est et infelix. 020 PRO 019 027 Non cesses, fili, audire doctrinam, nec ignores sermones scientiæ. 020 PRO 019 028 Testis iniquus deridet judicium, et os impiorum devorat iniquitatem. 020 PRO 019 029 Parata sunt derisoribus judicia, et mallei percutientes stultorum corporibus.] 020 PRO 020 001 [Luxuriosa res vinum, et tumultuosa ebrietas: quicumque his delectatur non erit sapiens. 020 PRO 020 002 Sicut rugitus leonis, ita et terror regis: qui provocat eum peccat in animam suam. 020 PRO 020 003 Honor est homini qui separat se a contentionibus; omnes autem stulti miscentur contumeliis. 020 PRO 020 004 Propter frigus piger arare noluit; mendicabit ergo æstate, et non dabitur illi. 020 PRO 020 005 Sicut aqua profunda, sic consilium in corde viri; sed homo sapiens exhauriet illud. 020 PRO 020 006 Multi homines misericordes vocantur; virum autem fidelem quis inveniet?] 020 PRO 020 007 [Justus qui ambulat in simplicitate sua beatos post se filios derelinquet. 020 PRO 020 008 Rex qui sedet in solio judicii dissipat omne malum intuitu suo. 020 PRO 020 009 Quis potest dicere: Mundum est cor meum; purus sum a peccato? 020 PRO 020 010 Pondus et pondus, mensura et mensura: utrumque abominabile est apud Deum. 020 PRO 020 011 Ex studiis suis intelligitur puer, si munda et recta sint opera ejus. 020 PRO 020 012 Aurem audientem, et oculum videntem: Dominus fecit utrumque. 020 PRO 020 013 Noli diligere somnum, ne te egestas opprimat: aperi oculos tuos, et saturare panibus. 020 PRO 020 014 Malum est, malum est, dicit omnis emptor; et cum recesserit, tunc gloriabitur. 020 PRO 020 015 Est aurum et multitudo gemmarum, et vas pretiosum labia scientiæ.] 020 PRO 020 016 [Tolle vestimentum ejus qui fidejussor extitit alieni, et pro extraneis aufer pignus ab eo. 020 PRO 020 017 Suavis est homini panis mendacii, et postea implebitur os ejus calculo. 020 PRO 020 018 Cogitationes consiliis roborantur, et gubernaculis tractanda sunt bella. 020 PRO 020 019 Ei qui revelat mysteria, et ambulat fraudulenter, et dilatat labia sua, ne commiscearis. 020 PRO 020 020 Qui maledicit patri suo et matri, extinguetur lucerna ejus in mediis tenebris: 020 PRO 020 021 hæreditas ad quam festinatur in principio, in novissimo benedictione carebit. 020 PRO 020 022 Ne dicas: Reddam malum: exspecta Dominum, et liberabit te. 020 PRO 020 023 Abominatio est apud Dominum pondus et pondus; statera dolosa non est bona. 020 PRO 020 024 A Domino diriguntur gressus viri: quis autem hominum intelligere potest viam suam? 020 PRO 020 025 Ruina est homini devorare sanctos, et post vota retractare.] 020 PRO 020 026 [Dissipat impios rex sapiens, et incurvat super eos fornicem. 020 PRO 020 027 Lucerna Domini spiraculum hominis, quæ investigat omnia secreta ventris. 020 PRO 020 028 Misericordia et veritas custodiunt regem, et roboratur clementia thronus ejus. 020 PRO 020 029 Exsultatio juvenum fortitudo eorum, et dignitas senum canities. 020 PRO 020 030 Livor vulneris absterget mala, et plagæ in secretioribus ventris.] 020 PRO 021 001 [Sicut divisiones aquarum, ita cor regis in manu Domini: quocumque voluerit, inclinabit illud. 020 PRO 021 002 Omnis via viri recta sibi videtur: appendit autem corda Dominus. 020 PRO 021 003 Facere misericordiam et judicium magis placet Domino quam victimæ. 020 PRO 021 004 Exaltatio oculorum est dilatatio cordis; lucerna impiorum peccatum. 020 PRO 021 005 Cogitationes robusti semper in abundantia; omnis autem piger semper in egestate est.] 020 PRO 021 006 [Qui congregat thesauros lingua mendacii vanus et excors est, et impingetur ad laqueos mortis. 020 PRO 021 007 Rapinæ impiorum detrahent eos, quia noluerunt facere judicium. 020 PRO 021 008 Perversa via viri aliena est; qui autem mundus est, rectum opus ejus. 020 PRO 021 009 Melius est sedere in angulo domatis, quam cum muliere litigiosa, et in domo communi. 020 PRO 021 010 Anima impii desiderat malum: non miserebitur proximo suo. 020 PRO 021 011 Mulctato pestilente, sapientior erit parvulus, et si sectetur sapientem, sumet scientiam. 020 PRO 021 012 Excogitat justus de domo impii, ut detrahat impios a malo.] 020 PRO 021 013 [Qui obturat aurem suam ad clamorem pauperis, et ipse clamabit, et non exaudietur. 020 PRO 021 014 Munus absconditum extinguit iras, et donum in sinu indignationem maximam. 020 PRO 021 015 Gaudium justo est facere judicium, et pavor operantibus iniquitatem. 020 PRO 021 016 Vir qui erraverit a via doctrinæ in cœtu gigantum commorabitur. 020 PRO 021 017 Qui diligit epulas in egestate erit; qui amat vinum et pinguia non ditabitur. 020 PRO 021 018 Pro justo datur impius, et pro rectis iniquus. 020 PRO 021 019 Melius est habitare in terra deserta quam cum muliere rixosa et iracunda. 020 PRO 021 020 Thesaurus desiderabilis, et oleum in habitaculo justi: et imprudens homo dissipabit illud. 020 PRO 021 021 Qui sequitur justitiam et misericordiam inveniet vitam, justitiam, et gloriam. 020 PRO 021 022 Civitatem fortium ascendit sapiens, et destruxit robur fiduciæ ejus. 020 PRO 021 023 Qui custodit os suum et linguam suam custodit ab angustiis animam suam. 020 PRO 021 024 Superbus et arrogans vocatur indoctus, qui in ira operatur superbiam. 020 PRO 021 025 Desideria occidunt pigrum: noluerunt enim quidquam manus ejus operari. 020 PRO 021 026 Tota die concupiscit et desiderat; qui autem justus est, tribuet, et non cessabit. 020 PRO 021 027 Hostiæ impiorum abominabiles, quia offeruntur ex scelere. 020 PRO 021 028 Testis mendax peribit; vir obediens loquetur victoriam. 020 PRO 021 029 Vir impius procaciter obfirmat vultum suum; qui autem rectus est corrigit viam suam. 020 PRO 021 030 Non est sapientia, non est prudentia, non est consilium contra Dominum. 020 PRO 021 031 Equus paratur ad diem belli; Dominus autem salutem tribuit.] 020 PRO 022 001 [Melius est nomen bonum quam divitiæ multæ; super argentum et aurum gratia bona. 020 PRO 022 002 Dives et pauper obviaverunt sibi: utriusque operator est Dominus. 020 PRO 022 003 Callidus vidit malum, et abscondit se; innocens pertransiit, et afflictus est damno. 020 PRO 022 004 Finis modestiæ timor Domini, divitiæ, et gloria, et vita. 020 PRO 022 005 Arma et gladii in via perversi; custos autem animæ suæ longe recedit ab eis. 020 PRO 022 006 Proverbium est: adolescens juxta viam suam; etiam cum senuerit, non recedet ab ea. 020 PRO 022 007 Dives pauperibus imperat, et qui accipit mutuum servus est fœnerantis. 020 PRO 022 008 Qui seminat iniquitatem metet mala, et virga iræ suæ consummabitur. 020 PRO 022 009 Qui pronus est ad misericordiam benedicetur: de panibus enim suis dedit pauperi. Victoriam et honorem acquiret qui dat munera; animam autem aufert accipientium. 020 PRO 022 010 Ejice derisorem, et exibit cum eo jurgium, cessabuntque causæ et contumeliæ. 020 PRO 022 011 Qui diligit cordis munditiam, propter gratiam labiorum suorum habebit amicum regem. 020 PRO 022 012 Oculi Domini custodiunt scientiam, et supplantantur verba iniqui. 020 PRO 022 013 Dicit piger: Leo est foris; in medio platearum occidendus sum. 020 PRO 022 014 Fovea profunda os alienæ: cui iratus est Dominus, incidet in eam. 020 PRO 022 015 Stultitia colligata est in corde pueri, et virga disciplinæ fugabit eam. 020 PRO 022 016 Qui calumniatur pauperem ut augeat divitias suas, dabit ipse ditiori, et egebit.] 020 PRO 022 017 [Inclina aurem tuam, et audi verba sapientium: appone autem cor ad doctrinam meam, 020 PRO 022 018 quæ pulchra erit tibi cum servaveris eam in ventre tuo, et redundabit in labiis tuis: 020 PRO 022 019 ut sit in Domino fiducia tua, unde et ostendi eam tibi hodie. 020 PRO 022 020 Ecce descripsi eam tibi tripliciter, in cogitationibus et scientia: 020 PRO 022 021 ut ostenderem tibi firmitatem et eloquia veritatis, respondere ex his illis qui miserunt te. 020 PRO 022 022 Non facias violentiam pauperi quia pauper est, neque conteras egenum in porta: 020 PRO 022 023 quia judicabit Dominus causam ejus, et configet eos qui confixerunt animam ejus. 020 PRO 022 024 Noli esse amicus homini iracundo, neque ambules cum viro furioso: 020 PRO 022 025 ne forte discas semitas ejus, et sumas scandalum animæ tuæ. 020 PRO 022 026 Noli esse cum his qui defigunt manus suas, et qui vades se offerunt pro debitis: 020 PRO 022 027 si enim non habes unde restituas, quid causæ est ut tollat operimentum de cubili tuo? 020 PRO 022 028 Ne transgrediaris terminos antiquos, quos posuerunt patres tui. 020 PRO 022 029 Vidisti virum velocem in opere suo? coram regibus stabit, nec erit ante ignobiles.] 020 PRO 023 001 [Quando sederis ut comedas cum principe, diligenter attende quæ apposita sunt ante faciem tuam. 020 PRO 023 002 Et statue cultrum in gutture tuo: si tamen habes in potestate animam tuam. 020 PRO 023 003 Ne desideres de cibis ejus, in quo est panis mendacii. 020 PRO 023 004 Noli laborare ut diteris, sed prudentiæ tuæ pone modum. 020 PRO 023 005 Ne erigas oculos tuos ad opes quas non potes habere, quia facient sibi pennas quasi aquilæ, et volabunt in cælum. 020 PRO 023 006 Ne comedas cum homine invido, et ne desideres cibos ejus: 020 PRO 023 007 quoniam in similitudinem arioli et conjectoris æstimat quod ignorat. Comede et bibe, dicet tibi; et mens ejus non est tecum. 020 PRO 023 008 Cibos quos comederas evomes, et perdes pulchros sermones tuos. 020 PRO 023 009 In auribus insipientium ne loquaris, qui despicient doctrinam eloquii tui. 020 PRO 023 010 Ne attingas parvulorum terminos, et agrum pupillorum ne introëas: 020 PRO 023 011 propinquus enim illorum fortis est, et ipse judicabit contra te causam illorum.] 020 PRO 023 012 [Ingrediatur ad doctrinam cor tuum, et aures tuæ ad verba scientiæ. 020 PRO 023 013 Noli subtrahere a puero disciplinam: si enim percusseris eum virga, non morietur. 020 PRO 023 014 Tu virga percuties eum, et animam ejus de inferno liberabis. (Sheol h7585) 020 PRO 023 015 Fili mi, si sapiens fuerit animus tuus, gaudebit tecum cor meum: 020 PRO 023 016 et exsultabunt renes mei, cum locuta fuerint rectum labia tua. 020 PRO 023 017 Non æmuletur cor tuum peccatores, sed in timore Domini esto tota die: 020 PRO 023 018 quia habebis spem in novissimo, et præstolatio tua non auferetur. 020 PRO 023 019 Audi, fili mi, et esto sapiens, et dirige in via animum tuum. 020 PRO 023 020 Noli esse in conviviis potatorum, nec in comessationibus eorum qui carnes ad vescendum conferunt: 020 PRO 023 021 quia vacantes potibus et dantes symbola consumentur, et vestietur pannis dormitatio. 020 PRO 023 022 Audi patrem tuum, qui genuit te, et ne contemnas cum senuerit mater tua. 020 PRO 023 023 Veritatem eme, et noli vendere sapientiam, et doctrinam, et intelligentiam. 020 PRO 023 024 Exsultat gaudio pater justi; qui sapientem genuit, lætabitur in eo. 020 PRO 023 025 Gaudeat pater tuus et mater tua, et exsultet quæ genuit te. 020 PRO 023 026 Præbe, fili mi, cor tuum mihi, et oculi tui vias meas custodiant. 020 PRO 023 027 Fovea enim profunda est meretrix, et puteus angustus aliena. 020 PRO 023 028 Insidiatur in via quasi latro, et quos incautos viderit, interficiet.] 020 PRO 023 029 [Cui væ? cujus patri væ? cui rixæ? cui foveæ? cui sine causa vulnera? cui suffusio oculorum? 020 PRO 023 030 nonne his qui commorantur in vino, et student calicibus epotandis? 020 PRO 023 031 Ne intuearis vinum quando flavescit, cum splenduerit in vitro color ejus: ingreditur blande, 020 PRO 023 032 sed in novissimo mordebit ut coluber, et sicut regulus venena diffundet. 020 PRO 023 033 Oculi tui videbunt extraneas, et cor tuum loquetur perversa. 020 PRO 023 034 Et eris sicut dormiens in medio mari, et quasi sopitus gubernator, amisso clavo. 020 PRO 023 035 Et dices: Verberaverunt me, sed non dolui; traxerunt me, et ego non sensi. Quando evigilabo, et rursus vina reperiam?] 020 PRO 024 001 [Ne æmuleris viros malos, nec desideres esse cum eis: 020 PRO 024 002 quia rapinas meditatur mens eorum, et fraudes labia eorum loquuntur. 020 PRO 024 003 Sapientia ædificabitur domus, et prudentia roborabitur. 020 PRO 024 004 In doctrina replebuntur cellaria, universa substantia pretiosa et pulcherrima. 020 PRO 024 005 Vir sapiens fortis est, et vir doctus robustus et validus: 020 PRO 024 006 quia cum dispositione initur bellum, et erit salus ubi multa consilia sunt. 020 PRO 024 007 Excelsa stulto sapientia; in porta non aperiet os suum. 020 PRO 024 008 Qui cogitat mala facere stultus vocabitur: 020 PRO 024 009 cogitatio stulti peccatum est, et abominatio hominum detractor. 020 PRO 024 010 Si desperaveris lassus in die angustiæ, imminuetur fortitudo tua.] 020 PRO 024 011 [Erue eos qui ducuntur ad mortem, et qui trahuntur ad interitum, liberare ne cesses. 020 PRO 024 012 Si dixeris: Vires non suppetunt; qui inspector est cordis ipse intelligit: et servatorem animæ tuæ nihil fallit, reddetque homini juxta opera sua. 020 PRO 024 013 Comede, fili mi, mel, quia bonum est, et favum dulcissimum gutturi tuo. 020 PRO 024 014 Sic et doctrina sapientiæ animæ tuæ: quam cum inveneris, habebis in novissimis spem, et spes tua non peribit. 020 PRO 024 015 Ne insidieris, et quæras impietatem in domo justi, neque vastes requiem ejus. 020 PRO 024 016 Septies enim cadet justus, et resurget: impii autem corruent in malum. 020 PRO 024 017 Cum ceciderit inimicus tuus ne gaudeas, et in ruina ejus ne exsultet cor tuum: 020 PRO 024 018 ne forte videat Dominus, et displiceat ei, et auferat ab eo iram suam. 020 PRO 024 019 Ne contendas cum pessimis, nec æmuleris impios: 020 PRO 024 020 quoniam non habent futurorum spem mali, et lucerna impiorum extinguetur. 020 PRO 024 021 Time Dominum, fili mi, et regem, et cum detractoribus non commiscearis: 020 PRO 024 022 quoniam repente consurget perditio eorum, et ruinam utriusque quis novit?] 020 PRO 024 023 Hæc quoque sapientibus. [Cognoscere personam in judicio non est bonum. 020 PRO 024 024 Qui dicunt impio: Justus es: maledicent eis populi, et detestabuntur eos tribus. 020 PRO 024 025 Qui arguunt eum laudabuntur, et super ipsos veniet benedictio. 020 PRO 024 026 Labia deosculabitur qui recta verba respondet. 020 PRO 024 027 Præpara foris opus tuum, et diligenter exerce agrum tuum, ut postea ædifices domum tuam. 020 PRO 024 028 Ne sis testis frustra contra proximum tuum, nec lactes quemquam labiis tuis. 020 PRO 024 029 Ne dicas: Quomodo fecit mihi, sic faciam ei; reddam unicuique secundum opus suum.] 020 PRO 024 030 [Per agrum hominis pigri transivi, et per vineam viri stulti: 020 PRO 024 031 et ecce totum repleverant urticæ, et operuerant superficiem ejus spinæ, et maceria lapidum destructa erat. 020 PRO 024 032 Quod cum vidissem, posui in corde meo, et exemplo didici disciplinam. 020 PRO 024 033 Parum, inquam, dormies, modicum dormitabis; pauxillum manus conseres ut quiescas: 020 PRO 024 034 et veniet tibi quasi cursor egestas, et mendicitas quasi vir armatus.] 020 PRO 025 001 Hæ quoque parabolæ Salomonis, quas transtulerunt viri Ezechiæ regis Juda. 020 PRO 025 002 [Gloria Dei est celare verbum, et gloria regum investigare sermonem. 020 PRO 025 003 Cælum sursum, et terra deorsum, et cor regum inscrutabile. 020 PRO 025 004 Aufer rubiginem de argento, et egredietur vas purissimum. 020 PRO 025 005 Aufer impietatem de vultu regis, et firmabitur justitia thronus ejus. 020 PRO 025 006 Ne gloriosus appareas coram rege, et in loco magnorum ne steteris. 020 PRO 025 007 Melius est enim ut dicatur tibi: Ascende huc, quam ut humilieris coram principe.] 020 PRO 025 008 [Quæ viderunt oculi tui ne proferas in jurgio cito, ne postea emendare non possis, cum dehonestaveris amicum tuum. 020 PRO 025 009 Causam tuam tracta cum amico tuo, et secretum extraneo ne reveles: 020 PRO 025 010 ne forte insultet tibi cum audierit, et exprobrare non cesset. Gratia et amicitia liberant: quas tibi serva, ne exprobrabilis fias. 020 PRO 025 011 Mala aurea in lectis argenteis, qui loquitur verbum in tempore suo. 020 PRO 025 012 Inauris aurea, et margaritum fulgens, qui arguit sapientem et aurem obedientem. 020 PRO 025 013 Sicut frigus nivis in die messis, ita legatus fidelis ei qui misit eum: animam ipsius requiescere facit. 020 PRO 025 014 Nubes, et ventus, et pluviæ non sequentes, vir gloriosus et promissa non complens. 020 PRO 025 015 Patientia lenietur princeps, et lingua mollis confringet duritiam.] 020 PRO 025 016 [Mel invenisti: comede quod sufficit tibi, ne forte satiatus evomas illud. 020 PRO 025 017 Subtrahe pedem tuum de domo proximi tui, nequando satiatus oderit te. 020 PRO 025 018 Jaculum, et gladius, et sagitta acuta, homo qui loquitur contra proximum suum falsum testimonium. 020 PRO 025 019 Dens putridus, et pes lassus, qui sperat super infideli in die angustiæ, 020 PRO 025 020 et amittit pallium in die frigoris. Acetum in nitro, qui cantat carmina cordi pessimo. Sicut tinea vestimento, et vermis ligno, ita tristitia viri nocet cordi. 020 PRO 025 021 Si esurierit inimicus tuus, ciba illum; si sitierit, da ei aquam bibere: 020 PRO 025 022 prunas enim congregabis super caput ejus, et Dominus reddet tibi. 020 PRO 025 023 Ventus aquilo dissipat pluvias, et facies tristis linguam detrahentem. 020 PRO 025 024 Melius est sedere in angulo domatis quam cum muliere litigiosa et in domo communi. 020 PRO 025 025 Aqua frigida animæ sitienti, et nuntius bonus de terra longinqua. 020 PRO 025 026 Fons turbatus pede et vena corrupta, justus cadens coram impio. 020 PRO 025 027 Sicut qui mel multum comedit non est ei bonum, sic qui scrutator est majestatis opprimetur a gloria. 020 PRO 025 028 Sicut urbs patens et absque murorum ambitu, ita vir qui non potest in loquendo cohibere spiritum suum.] 020 PRO 026 001 [Quomodo nix in æstate, et pluviæ in messe, sic indecens est stulto gloria. 020 PRO 026 002 Sicut avis ad alia transvolans, et passer quolibet vadens, sic maledictum frustra prolatum in quempiam superveniet. 020 PRO 026 003 Flagellum equo, et camus asino, et virga in dorso imprudentium. 020 PRO 026 004 Ne respondeas stulto juxta stultitiam suam, ne efficiaris ei similis. 020 PRO 026 005 Responde stulto juxta stultitiam suam, ne sibi sapiens esse videatur. 020 PRO 026 006 Claudus pedibus, et iniquitatem bibens, qui mittit verba per nuntium stultum. 020 PRO 026 007 Quomodo pulchras frustra habet claudus tibias, sic indecens est in ore stultorum parabola. 020 PRO 026 008 Sicut qui mittit lapidem in acervum Mercurii, ita qui tribuit insipienti honorem. 020 PRO 026 009 Quomodo si spina nascatur in manu temulenti, sic parabola in ore stultorum. 020 PRO 026 010 Judicium determinat causas, et qui imponit stulto silentium iras mitigat. 020 PRO 026 011 Sicut canis qui revertitur ad vomitum suum, sic imprudens qui iterat stultitiam suam. 020 PRO 026 012 Vidisti hominem sapientem sibi videri? magis illo spem habebit insipiens.] 020 PRO 026 013 [Dicit piger: Leo est in via, et leæna in itineribus. 020 PRO 026 014 Sicut ostium vertitur in cardine suo, ita piger in lectulo suo. 020 PRO 026 015 Abscondit piger manum sub ascella sua, et laborat si ad os suum eam converterit. 020 PRO 026 016 Sapientior sibi piger videtur septem viris loquentibus sententias.] 020 PRO 026 017 [Sicut qui apprehendit auribus canem, sic qui transit impatiens et commiscetur rixæ alterius. 020 PRO 026 018 Sicut noxius est qui mittit sagittas et lanceas in mortem, 020 PRO 026 019 ita vir fraudulenter nocet amico suo, et cum fuerit deprehensus dicit: Ludens feci. 020 PRO 026 020 Cum defecerint ligna extinguetur ignis, et susurrone subtracto, jurgia conquiescent. 020 PRO 026 021 Sicut carbones ad prunas, et ligna ad ignem, sic homo iracundus suscitat rixas. 020 PRO 026 022 Verba susurronis quasi simplicia, et ipsa perveniunt ad intima ventris. 020 PRO 026 023 Quomodo si argento sordido ornare velis vas fictile, sic labia tumentia cum pessimo corde sociata. 020 PRO 026 024 Labiis suis intelligitur inimicus, cum in corde tractaverit dolos. 020 PRO 026 025 Quando submiserit vocem suam, ne credideris ei, quoniam septem nequitiæ sunt in corde illius. 020 PRO 026 026 Qui operit odium fraudulenter, revelabitur malitia ejus in consilio. 020 PRO 026 027 Qui fodit foveam incidet in eam, et qui volvit lapidem revertetur ad eum. 020 PRO 026 028 Lingua fallax non amat veritatem, et os lubricum operatur ruinas.] 020 PRO 027 001 [Ne glorieris in crastinum, ignorans quid superventura pariat dies. 020 PRO 027 002 Laudet te alienus, et non os tuum; extraneus, et non labia tua. 020 PRO 027 003 Grave est saxum, et onerosa arena, sed ira stulti utroque gravior. 020 PRO 027 004 Ira non habet misericordiam nec erumpens furor, et impetum concitati ferre quis poterit? 020 PRO 027 005 Melior est manifesta correptio quam amor absconditus. 020 PRO 027 006 Meliora sunt vulnera diligentis quam fraudulenta oscula odientis. 020 PRO 027 007 Anima saturata calcabit favum, et anima esuriens etiam amarum pro dulci sumet. 020 PRO 027 008 Sicut avis transmigrans de nido suo, sic vir qui derelinquit locum suum. 020 PRO 027 009 Unguento et variis odoribus delectatur cor, et bonis amici consiliis anima dulcoratur.] 020 PRO 027 010 [Amicum tuum et amicum patris tui ne dimiseris, et domum fratris tui ne ingrediaris in die afflictionis tuæ. Melior est vicinus juxta quam frater procul. 020 PRO 027 011 Stude sapientiæ, fili mi, et lætifica cor meum, ut possis exprobranti respondere sermonem. 020 PRO 027 012 Astutus videns malum, absconditus est: parvuli transeuntes sustinuerunt dispendia. 020 PRO 027 013 Tolle vestimentum ejus qui spopondit pro extraneo, et pro alienis aufer ei pignus. 020 PRO 027 014 Qui benedicit proximo suo voce grandi, de nocte consurgens maledicenti similis erit. 020 PRO 027 015 Tecta perstillantia in die frigoris et litigiosa mulier comparantur. 020 PRO 027 016 Qui retinet eam quasi qui ventum teneat, et oleum dexteræ suæ vocabit. 020 PRO 027 017 Ferrum ferro exacuitur, et homo exacuit faciem amici sui. 020 PRO 027 018 Qui servat ficum comedet fructus ejus, et qui custos est domini sui glorificabitur. 020 PRO 027 019 Quomodo in aquis resplendent vultus prospicientium, sic corda hominum manifesta sunt prudentibus. 020 PRO 027 020 Infernus et perditio numquam implentur: similiter et oculi hominum insatiabiles. (Sheol h7585) 020 PRO 027 021 Quomodo probatur in conflatorio argentum et in fornace aurum, sic probatur homo ore laudantis. Cor iniqui inquirit mala, cor autem rectum inquirit scientiam. 020 PRO 027 022 Si contuderis stultum in pila quasi ptisanas feriente desuper pilo, non auferetur ab eo stultitia ejus.] 020 PRO 027 023 [Diligenter agnosce vultum pecoris tui, tuosque greges considera: 020 PRO 027 024 non enim habebis jugiter potestatem, sed corona tribuetur in generationem et generationem. 020 PRO 027 025 Aperta sunt prata, et apparuerunt herbæ virentes, et collecta sunt fœna de montibus. 020 PRO 027 026 Agni ad vestimentum tuum, et hædi ad agri pretium. 020 PRO 027 027 Sufficiat tibi lac caprarum in cibos tuos, et in necessaria domus tuæ, et ad victum ancillis tuis.] 020 PRO 028 001 [Fugit impius nemine persequente; justus autem, quasi leo confidens, absque terrore erit. 020 PRO 028 002 Propter peccata terræ multi principes ejus; et propter hominis sapientiam, et horum scientiam quæ dicuntur, vita ducis longior erit. 020 PRO 028 003 Vir pauper calumnians pauperes similis est imbri vehementi in quo paratur fames.] 020 PRO 028 004 [Qui derelinquunt legem laudant impium; qui custodiunt, succenduntur contra eum. 020 PRO 028 005 Viri mali non cogitant judicium; qui autem inquirunt Dominum animadvertunt omnia. 020 PRO 028 006 Melior est pauper ambulans in simplicitate sua quam dives in pravis itineribus. 020 PRO 028 007 Qui custodit legem filius sapiens est; qui autem comessatores pascit confundit patrem suum. 020 PRO 028 008 Qui coacervat divitias usuris et fœnore, liberali in pauperes congregat eas. 020 PRO 028 009 Qui declinat aures suas ne audiat legem, oratio ejus erit execrabilis. 020 PRO 028 010 Qui decipit justos in via mala, in interitu suo corruet, et simplices possidebunt bona ejus. 020 PRO 028 011 Sapiens sibi videtur vir dives; pauper autem prudens scrutabitur eum. 020 PRO 028 012 In exsultatione justorum multa gloria est; regnantibus impiis, ruinæ hominum. 020 PRO 028 013 Qui abscondit scelera sua non dirigetur; qui autem confessus fuerit et reliquerit ea, misericordiam consequetur. 020 PRO 028 014 Beatus homo qui semper est pavidus; qui vero mentis est duræ corruet in malum. 020 PRO 028 015 Leo rugiens et ursus esuriens, princeps impius super populum pauperem. 020 PRO 028 016 Dux indigens prudentia multos opprimet per calumniam; qui autem odit avaritiam, longi fient dies ejus. 020 PRO 028 017 Hominem qui calumniatur animæ sanguinem, si usque ad lacum fugerit, nemo sustinet. 020 PRO 028 018 Qui ambulat simpliciter salvus erit; qui perversis graditur viis concidet semel. 020 PRO 028 019 Qui operatur terram suam satiabitur panibus; qui autem sectatur otium replebitur egestate.] 020 PRO 028 020 [Vir fidelis multum laudabitur; qui autem festinat ditari non erit innocens. 020 PRO 028 021 Qui cognoscit in judicio faciem non bene facit; iste et pro buccella panis deserit veritatem. 020 PRO 028 022 Vir qui festinat ditari, et aliis invidet, ignorat quod egestas superveniet ei. 020 PRO 028 023 Qui corripit hominem gratiam postea inveniet apud eum, magis quam ille qui per linguæ blandimenta decipit. 020 PRO 028 024 Qui subtrahit aliquid a patre suo et a matre, et dicit hoc non esse peccatum, particeps homicidæ est. 020 PRO 028 025 Qui se jactat et dilatat, jurgia concitat; qui vero sperat in Domino sanabitur. 020 PRO 028 026 Qui confidit in corde suo stultus est; qui autem graditur sapienter, ipse salvabitur. 020 PRO 028 027 Qui dat pauperi non indigebit; qui despicit deprecantem sustinebit penuriam. 020 PRO 028 028 Cum surrexerint impii, abscondentur homines; cum illi perierint, multiplicabuntur justi.] 020 PRO 029 001 [Viro qui corripientem dura cervice contemnit, repentinus ei superveniet interitus, et eum sanitas non sequetur. 020 PRO 029 002 In multiplicatione justorum lætabitur vulgus; cum impii sumpserint principatum, gemet populus. 020 PRO 029 003 Vir qui amat sapientiam lætificat patrem suum; qui autem nutrit scorta perdet substantiam. 020 PRO 029 004 Rex justus erigit terram; vir avarus destruet eam. 020 PRO 029 005 Homo qui blandis fictisque sermonibus loquitur amico suo rete expandit gressibus ejus. 020 PRO 029 006 Peccantem virum iniquum involvet laqueus, et justus laudabit atque gaudebit. 020 PRO 029 007 Novit justus causam pauperum; impius ignorat scientiam. 020 PRO 029 008 Homines pestilentes dissipant civitatem; sapientes vero avertunt furorem. 020 PRO 029 009 Vir sapiens si cum stulto contenderit, sive irascatur, sive rideat, non inveniet requiem. 020 PRO 029 010 Viri sanguinum oderunt simplicem; justi autem quærunt animam ejus. 020 PRO 029 011 Totum spiritum suum profert stultus; sapiens differt, et reservat in posterum. 020 PRO 029 012 Princeps qui libenter audit verba mendacii, omnes ministros habet impios. 020 PRO 029 013 Pauper et creditor obviaverunt sibi: utriusque illuminator est Dominus. 020 PRO 029 014 Rex qui judicat in veritate pauperes, thronus ejus in æternum firmabitur.] 020 PRO 029 015 [Virga atque correptio tribuit sapientiam; puer autem qui dimittitur voluntati suæ confundit matrem suam. 020 PRO 029 016 In multiplicatione impiorum multiplicabuntur scelera, et justi ruinas eorum videbunt. 020 PRO 029 017 Erudi filium tuum, et refrigerabit te, et dabit delicias animæ tuæ. 020 PRO 029 018 Cum prophetia defecerit, dissipabitur populus; qui vero custodit legem beatus est. 020 PRO 029 019 Servus verbis non potest erudiri, quia quod dicis intelligit, et respondere contemnit. 020 PRO 029 020 Vidisti hominem velocem ad loquendum? stultitia magis speranda est quam illius correptio. 020 PRO 029 021 Qui delicate a pueritia nutrit servum suum postea sentiet eum contumacem.] 020 PRO 029 022 [Vir iracundus provocat rixas, et qui ad indignandum facilis est erit ad peccandum proclivior. 020 PRO 029 023 Superbum sequitur humilitas, et humilem spiritu suscipiet gloria. 020 PRO 029 024 Qui cum fure participat odit animam suam; adjurantem audit, et non indicat. 020 PRO 029 025 Qui timet hominem cito corruet; qui sperat in Domino sublevabitur. 020 PRO 029 026 Multi requirunt faciem principis, et judicium a Domino egreditur singulorum. 020 PRO 029 027 Abominantur justi virum impium, et abominantur impii eos qui in recta sunt via. Verbum custodiens filius extra perditionem erit.] 020 PRO 030 001 Verba Congregantis, filii Vomentis. Visio quam locutus est vir cum quo est Deus, et qui Deo secum morante confortatus, ait: 020 PRO 030 002 [Stultissimus sum virorum, et sapientia hominum non est mecum. 020 PRO 030 003 Non didici sapientiam, et non novi scientiam sanctorum. 020 PRO 030 004 Quis ascendit in cælum, atque descendit? quis continuit spiritum in manibus suis? quis colligavit aquas quasi in vestimento? quis suscitavit omnes terminos terræ? quod nomen est ejus, et quod nomen filii ejus, si nosti? 020 PRO 030 005 Omnis sermo Dei ignitus: clypeus est sperantibus in se. 020 PRO 030 006 Ne addas quidquam verbis illius, et arguaris, inveniarisque mendax. 020 PRO 030 007 Duo rogavi te: ne deneges mihi antequam moriar: 020 PRO 030 008 vanitatem et verba mendacia longe fac a me; mendicitatem et divitias ne dederis mihi: tribue tantum victui meo necessaria, 020 PRO 030 009 ne forte satiatus illiciar ad negandum, et dicam: Quis est Dominus? aut egestate compulsus, furer, et perjurem nomen Dei mei. 020 PRO 030 010 Ne accuses servum ad dominum suum, ne forte maledicat tibi, et corruas.] 020 PRO 030 011 [Generatio quæ patri suo maledicit, et quæ matri suæ non benedicit; 020 PRO 030 012 generatio quæ sibi munda videtur, et tamen non est lota a sordibus suis; 020 PRO 030 013 generatio cujus excelsi sunt oculi, et palpebræ ejus in alta surrectæ; 020 PRO 030 014 generatio quæ pro dentibus gladios habet, et commandit molaribus suis, ut comedat inopes de terra, et pauperes ex hominibus. 020 PRO 030 015 Sanguisugæ duæ sunt filiæ, dicentes: Affer, affer. Tria sunt insaturabilia, et quartum quod numquam dicit: Sufficit. 020 PRO 030 016 Infernus, et os vulvæ, et terra quæ non satiatur aqua: ignis vero numquam dicit: Sufficit. (Sheol h7585) 020 PRO 030 017 Oculum qui subsannat patrem, et qui despicit partum matris suæ, effodiant eum corvi de torrentibus, et comedant eum filii aquilæ!] 020 PRO 030 018 [Tria sunt difficilia mihi, et quartum penitus ignoro: 020 PRO 030 019 viam aquilæ in cælo, viam colubri super petram, viam navis in medio mari, et viam viri in adolescentia. 020 PRO 030 020 Talis est et via mulieris adulteræ, quæ comedit, et tergens os suum dicit: Non sum operata malum. 020 PRO 030 021 Per tria movetur terra, et quartum non potest sustinere: 020 PRO 030 022 per servum, cum regnaverit; per stultum, cum saturatus fuerit cibo; 020 PRO 030 023 per odiosam mulierem, cum in matrimonio fuerit assumpta; et per ancillam, cum fuerit hæres dominæ suæ.] 020 PRO 030 024 [Quatuor sunt minima terræ, et ipsa sunt sapientiora sapientibus: 020 PRO 030 025 formicæ, populus infirmus, qui præparat in messe cibum sibi; 020 PRO 030 026 lepusculus, plebs invalida, qui collocat in petra cubile suum; 020 PRO 030 027 regem locusta non habet, et egreditur universa per turmas suas; 020 PRO 030 028 stellio manibus nititur, et moratur in ædibus regis. 020 PRO 030 029 Tria sunt quæ bene gradiuntur, et quartum quod incedit feliciter: 020 PRO 030 030 leo, fortissimus bestiarum, ad nullius pavebit occursum; 020 PRO 030 031 gallus succinctus lumbos; et aries; nec est rex, qui resistat ei. 020 PRO 030 032 Est qui stultus apparuit postquam elevatus est in sublime; si enim intellexisset, ori suo imposuisset manum. 020 PRO 030 033 Qui autem fortiter premit ubera ad eliciendum lac exprimit butyrum; et qui vehementer emungit elicit sanguinem; et qui provocat iras producit discordias.] 020 PRO 031 001 Verba Lamuelis regis. Visio qua erudivit eum mater sua. 020 PRO 031 002 [Quid, dilecte mi? quid, dilecte uteri mei? quid, dilecte votorum meorum? 020 PRO 031 003 Ne dederis mulieribus substantiam tuam, et divitias tuas ad delendos reges. 020 PRO 031 004 Noli regibus, o Lamuel, noli regibus dare vinum, quia nullum secretum est ubi regnat ebrietas; 020 PRO 031 005 et ne forte bibant, et obliviscantur judiciorum, et mutent causam filiorum pauperis. 020 PRO 031 006 Date siceram mœrentibus, et vinum his qui amaro sunt animo. 020 PRO 031 007 Bibant, et obliviscantur egestatis suæ, et doloris sui non recordentur amplius. 020 PRO 031 008 Aperi os tuum muto, et causis omnium filiorum qui pertranseunt. 020 PRO 031 009 Aperi os tuum, decerne quod justum est, et judica inopem et pauperem.] 020 PRO 031 010 [Mulierem fortem quis inveniet? procul et de ultimis finibus pretium ejus. 020 PRO 031 011 Confidit in ea cor viri sui, et spoliis non indigebit. 020 PRO 031 012 Reddet ei bonum, et non malum, omnibus diebus vitæ suæ. 020 PRO 031 013 Quæsivit lanam et linum, et operata est consilia manuum suarum. 020 PRO 031 014 Facta est quasi navis institoris, de longe portans panem suum. 020 PRO 031 015 Et de nocte surrexit, deditque prædam domesticis suis, et cibaria ancillis suis. 020 PRO 031 016 Consideravit agrum, et emit eum; de fructu manuum suarum plantavit vineam. 020 PRO 031 017 Accinxit fortitudine lumbos suos, et roboravit brachium suum. 020 PRO 031 018 Gustavit, et vidit quia bona est negotiatio ejus; non extinguetur in nocte lucerna ejus. 020 PRO 031 019 Manum suam misit ad fortia, et digiti ejus apprehenderunt fusum. 020 PRO 031 020 Manum suam aperuit inopi, et palmas suas extendit ad pauperem. 020 PRO 031 021 Non timebit domui suæ a frigoribus nivis; omnes enim domestici ejus vestiti sunt duplicibus. 020 PRO 031 022 Stragulatam vestem fecit sibi; byssus et purpura indumentum ejus. 020 PRO 031 023 Nobilis in portis vir ejus, quando sederit cum senatoribus terræ. 020 PRO 031 024 Sindonem fecit, et vendidit, et cingulum tradidit Chananæo. 020 PRO 031 025 Fortitudo et decor indumentum ejus, et ridebit in die novissimo. 020 PRO 031 026 Os suum aperuit sapientiæ, et lex clementiæ in lingua ejus. 020 PRO 031 027 Consideravit semitas domus suæ, et panem otiosa non comedit. 020 PRO 031 028 Surrexerunt filii ejus, et beatissimam prædicaverunt; vir ejus, et laudavit eam. 020 PRO 031 029 Multæ filiæ congregaverunt divitias; tu supergressa es universas. 020 PRO 031 030 Fallax gratia, et vana est pulchritudo: mulier timens Dominum, ipsa laudabitur. 020 PRO 031 031 Date ei de fructu manuum suarum, et laudent eam in portis opera ejus.] # # BOOK 021 ECC Ecclesiastes Ecclesiastes 021 ECC 001 001 Verba Ecclesiastæ, filii David, regis Jerusalem. 021 ECC 001 002 [Vanitas vanitatum, dixit Ecclesiastes; vanitas vanitatum, et omnia vanitas. 021 ECC 001 003 Quid habet amplius homo de universo labore suo quo laborat sub sole?] 021 ECC 001 004 [Generatio præterit, et generatio advenit; terra autem in æternum stat. 021 ECC 001 005 Oritur sol et occidit, et ad locum suum revertitur; ibique renascens, 021 ECC 001 006 gyrat per meridiem, et flectitur ad aquilonem. Lustrans universa in circuitu pergit spiritus, et in circulos suos revertitur. 021 ECC 001 007 Omnia flumina intrant in mare, et mare non redundat; ad locum unde exeunt flumina revertuntur ut iterum fluant. 021 ECC 001 008 Cunctæ res difficiles; non potest eas homo explicare sermone. Non saturatur oculus visu, nec auris auditu impletur. 021 ECC 001 009 Quid est quod fuit? Ipsum quod futurum est. Quid est quod factum est? Ipsum quod faciendum est. 021 ECC 001 010 Nihil sub sole novum, nec valet quisquam dicere: Ecce hoc recens est: jam enim præcessit in sæculis quæ fuerunt ante nos. 021 ECC 001 011 Non est priorum memoria; sed nec eorum quidem quæ postea futura sunt erit recordatio apud eos qui futuri sunt in novissimo.] 021 ECC 001 012 [Ego Ecclesiastes fui rex Israël in Jerusalem; 021 ECC 001 013 et proposui in animo meo quærere et investigare sapienter de omnibus quæ fiunt sub sole. Hanc occupationem pessimam dedit Deus filiis hominum, ut occuparentur in ea. 021 ECC 001 014 Vidi cuncta quæ fiunt sub sole, et ecce universa vanitas et afflictio spiritus. 021 ECC 001 015 Perversi difficile corriguntur, et stultorum infinitus est numerus. 021 ECC 001 016 Locutus sum in corde meo, dicens: Ecce magnus effectus sum, et præcessi omnes sapientia qui fuerunt ante me in Jerusalem; et mens mea contemplata est multa sapienter, et didici. 021 ECC 001 017 Dedique cor meum ut scirem prudentiam atque doctrinam, erroresque et stultitiam; et agnovi quod in his quoque esset labor et afflictio spiritus: 021 ECC 001 018 eo quod in multa sapientia multa sit indignatio; et qui addit scientiam, addit et laborem.] 021 ECC 002 001 [Dixi ego in corde meo: Vadam, et affluam deliciis, et fruar bonis; et vidi quod hoc quoque esset vanitas. 021 ECC 002 002 Risum reputavi errorem, et gaudio dixi: Quid frustra deciperis? 021 ECC 002 003 Cogitavi in corde meo abstrahere a vino carnem meam, ut animam meam transferrem ad sapientiam, devitaremque stultitiam, donec viderem quid esset utile filiis hominum, quo facto opus est sub sole numero dierum vitæ suæ. 021 ECC 002 004 Magnificavi opera mea, ædificavi mihi domos, et plantavi vineas; 021 ECC 002 005 feci hortos et pomaria, et consevi ea cuncti generis arboribus; 021 ECC 002 006 et exstruxi mihi piscinas aquarum, ut irrigarem silvam lignorum germinantium. 021 ECC 002 007 Possedi servos et ancillas, multamque familiam habui: armenta quoque, et magnos ovium greges, ultra omnes qui fuerunt ante me in Jerusalem; 021 ECC 002 008 coacervavi mihi argentum et aurum, et substantias regum ac provinciarum; feci mihi cantores et cantatrices, et delicias filiorum hominum, scyphos, et urceos in ministerio ad vina fundenda; 021 ECC 002 009 et supergressus sum opibus omnes qui ante me fuerunt in Jerusalem: sapientia quoque perseveravit mecum. 021 ECC 002 010 Et omnia quæ desideraverunt oculi mei non negavi eis, nec prohibui cor meum quin omni voluptate frueretur, et oblectaret se in his quæ præparaveram; et hanc ratus sum partem meam si uterer labore meo. 021 ECC 002 011 Cumque me convertissem ad universa opera quæ fecerant manus meæ, et ad labores in quibus frustra sudaveram, vidi in omnibus vanitatem et afflictionem animi, et nihil permanere sub sole.] 021 ECC 002 012 [Transivi ad contemplandam sapientiam, erroresque, et stultitiam. (Quid est, inquam, homo, ut sequi possit regem, factorem suum?) 021 ECC 002 013 Et vidi quod tantum præcederet sapientia stultitiam, quantum differt lux a tenebris. 021 ECC 002 014 Sapientis oculi in capite ejus; stultus in tenebris ambulat: et didici quod unus utriusque esset interitus. 021 ECC 002 015 Et dixi in corde meo: Si unus et stulti et meus occasus erit, quid mihi prodest quod majorem sapientiæ dedi operam? Locutusque cum mente mea, animadverti quod hoc quoque esset vanitas. 021 ECC 002 016 Non enim erit memoria sapientis similiter ut stulti in perpetuum, et futura tempora oblivione cuncta pariter operient: moritur doctus similiter ut indoctus. 021 ECC 002 017 Et idcirco tæduit me vitæ meæ, videntem mala universa esse sub sole, et cuncta vanitatem et afflictionem spiritus.] 021 ECC 002 018 [Rursus detestatus sum omnem industriam meam, qua sub sole studiosissime laboravi, habiturus hæredem post me, 021 ECC 002 019 quem ignoro utrum sapiens an stultus futurus sit, et dominabitur in laboribus meis, quibus desudavi et sollicitus fui: et est quidquam tam vanum? 021 ECC 002 020 Unde cessavi, renuntiavitque cor meum ultra laborare sub sole. 021 ECC 002 021 Nam cum alius laboret in sapientia, et doctrina, et sollicitudine, homini otioso quæsita dimittit; et hoc ergo vanitas et magnum malum. 021 ECC 002 022 Quid enim proderit homini de universo labore suo, et afflictione spiritus, qua sub sole cruciatus est? 021 ECC 002 023 Cuncti dies ejus doloribus et ærumnis pleni sunt, nec per noctem mente requiescit. Et hoc nonne vanitas est? 021 ECC 002 024 Nonne melius est comedere et bibere, et ostendere animæ suæ bona de laboribus suis? et hoc de manu Dei est. 021 ECC 002 025 Quis ita devorabit et deliciis affluet ut ego? 021 ECC 002 026 Homini bono in conspectu suo dedit Deus sapientiam, et scientiam, et lætitiam; peccatori autem dedit afflictionem et curam superfluam, ut addat, et congreget, et tradat ei qui placuit Deo; sed et hoc vanitas est, et cassa sollicitudo mentis.] 021 ECC 003 001 [Omnia tempus habent, et suis spatiis transeunt universa sub cælo. 021 ECC 003 002 Tempus nascendi, et tempus moriendi; tempus plantandi, et tempus evellendi quod plantatum est. 021 ECC 003 003 Tempus occidendi, et tempus sanandi; tempus destruendi, et tempus ædificandi. 021 ECC 003 004 Tempus flendi, et tempus ridendi; tempus plangendi, et tempus saltandi. 021 ECC 003 005 Tempus spargendi lapides, et tempus colligendi, tempus amplexandi, et tempus longe fieri ab amplexibus. 021 ECC 003 006 Tempus acquirendi, et tempus perdendi; tempus custodiendi, et tempus abjiciendi. 021 ECC 003 007 Tempus scindendi, et tempus consuendi; tempus tacendi, et tempus loquendi. 021 ECC 003 008 Tempus dilectionis, et tempus odii; tempus belli, et tempus pacis.] 021 ECC 003 009 [Quid habet amplius homo de labore suo? 021 ECC 003 010 Vidi afflictionem quam dedit Deus filiis hominum, ut distendantur in ea. 021 ECC 003 011 Cuncta fecit bona in tempore suo, et mundum tradidit disputationi eorum, ut non inveniat homo opus quod operatus est Deus ab initio usque ad finem. 021 ECC 003 012 Et cognovi quod non esset melius nisi lætari, et facere bene in vita sua; 021 ECC 003 013 omnis enim homo qui comedit et bibit, et videt bonum de labore suo, hoc donum Dei est. 021 ECC 003 014 Didici quod omnia opera quæ fecit Deus perseverent in perpetuum; non possumus eis quidquam addere, nec auferre, quæ fecit Deus ut timeatur. 021 ECC 003 015 Quod factum est, ipsum permanet; quæ futura sunt jam fuerunt, et Deus instaurat quod abiit.] 021 ECC 003 016 [Vidi sub sole in loco judicii impietatem, et in loco justitiæ iniquitatem: 021 ECC 003 017 et dixi in corde meo: Justum et impium judicabit Deus, et tempus omnis rei tunc erit. 021 ECC 003 018 Dixi in corde meo de filiis hominum, ut probaret eos Deus, et ostenderet similes esse bestiis. 021 ECC 003 019 Idcirco unus interitus est hominis et jumentorum, et æqua utriusque conditio. Sicut moritur homo, sic et illa moriuntur. Similiter spirant omnia, et nihil habet homo jumento amplius: cuncta subjacent vanitati, 021 ECC 003 020 et omnia pergunt ad unum locum. De terra facta sunt, et in terram pariter revertuntur. 021 ECC 003 021 Quis novit si spiritus filiorum Adam ascendat sursum, et si spiritus jumentorum descendat deorsum? 021 ECC 003 022 Et deprehendi nihil esse melius quam lætari hominem in opere suo, et hanc esse partem illius. Quis enim eum adducet ut post se futura cognoscat?] 021 ECC 004 001 [Verti me ad alia, et vidi calumnias quæ sub sole geruntur, et lacrimas innocentium, et neminem consolatorem, nec posse resistere eorum violentiæ, cunctorum auxilio destitutos, 021 ECC 004 002 et laudavi magis mortuos quam viventes; 021 ECC 004 003 et feliciorem utroque judicavi qui necdum natus est, nec vidit mala quæ sub sole fiunt. 021 ECC 004 004 Rursum contemplatus sum omnes labores hominum, et industrias animadverti patere invidiæ proximi; et in hoc ergo vanitas et cura superflua est. 021 ECC 004 005 Stultus complicat manus suas, et comedit carnes suas, dicens: 021 ECC 004 006 Melior est pugillus cum requie, quam plena utraque manus cum labore et afflictione animi. 021 ECC 004 007 Considerans, reperi et aliam vanitatem sub sole. 021 ECC 004 008 Unus est, et secundum non habet, non filium, non fratrem, et tamen laborare non cessat, nec satiantur oculi ejus divitiis; nec recogitat, dicens: Cui laboro, et fraudo animam meam bonis? In hoc quoque vanitas est et afflictio pessima.] 021 ECC 004 009 [Melius est ergo duos esse simul quam unum; habent enim emolumentum societatis suæ. 021 ECC 004 010 Si unus ceciderit, ab altero fulcietur. Væ soli, quia cum ceciderit, non habet sublevantem se. 021 ECC 004 011 Et si dormierint duo, fovebuntur mutuo; unus quomodo calefiet? 021 ECC 004 012 Et si quispiam prævaluerit contra unum, duo resistunt ei; funiculus triplex difficile rumpitur. 021 ECC 004 013 Melior est puer pauper et sapiens, rege sene et stulto, qui nescit prævidere in posterum. 021 ECC 004 014 Quod de carcere catenisque interdum quis egrediatur ad regnum; et alius, natus in regno, inopia consumatur. 021 ECC 004 015 Vidi cunctos viventes qui ambulant sub sole cum adolescente secundo, qui consurget pro eo. 021 ECC 004 016 Infinitus numerus est populi omnium qui fuerunt ante eum, et qui postea futuri sunt non lætabuntur in eo; sed et hoc vanitas et afflictio spiritus.] 021 ECC 005 001 [Custodi pedem tuum ingrediens domum Dei, et appropinqua ut audias. Multo enim melior est obedientia quam stultorum victimæ, qui nesciunt quid faciunt mali.] 021 ECC 005 002 [Ne temere quid loquaris, neque cor tuum sit velox ad proferendum sermonem coram Deo. Deus enim in cælo, et tu super terram; idcirco sint pauci sermones tui. 021 ECC 005 003 Multas curas sequuntur somnia, et in multis sermonibus invenietur stultitia. 021 ECC 005 004 Si quid vovisti Deo, ne moreris reddere: displicet enim ei infidelis et stulta promissio, sed quodcumque voveris redde: 021 ECC 005 005 multoque melius est non vovere, quam post votum promissa non reddere. 021 ECC 005 006 Ne dederis os tuum ut peccare facias carnem tuam, neque dicas coram angelo: Non est providentia: ne forte iratus Deus contra sermones tuos dissipet cuncta opera manuum tuarum. 021 ECC 005 007 Ubi multa sunt somnia, plurimæ sunt vanitates, et sermones innumeri; tu vero Deum time.] 021 ECC 005 008 [Si videris calumnias egenorum, et violenta judicia, et subverti justitiam in provincia, non mireris super hoc negotio: quia excelso excelsior est alius, et super hos quoque eminentiores sunt alii; 021 ECC 005 009 et insuper universæ terræ rex imperat servienti. 021 ECC 005 010 Avarus non implebitur pecunia, et qui amat divitias fructum non capiet ex eis; et hoc ergo vanitas. 021 ECC 005 011 Ubi multæ sunt opes, multi et qui comedunt eas. Et quid prodest possessori, nisi quod cernit divitias oculis suis? 021 ECC 005 012 Dulcis est somnus operanti, sive parum sive multum comedat; saturitas autem divitis non sinit eum dormire.] 021 ECC 005 013 [Est et alia infirmitas pessima quam vidi sub sole: divitiæ conservatæ in malum domini sui. 021 ECC 005 014 Pereunt enim in afflictione pessima: generavit filium qui in summa egestate erit. 021 ECC 005 015 Sicut egressus est nudus de utero matris suæ, sic revertetur, et nihil auferet secum de labore suo. 021 ECC 005 016 Miserabilis prorsus infirmitas: quomodo venit, sic revertetur. Quid ergo prodest ei quod laboravit in ventum? 021 ECC 005 017 cunctis diebus vitæ suæ comedit in tenebris, et in curis multis, et in ærumna atque tristitia.] 021 ECC 005 018 [Hoc itaque visum est mihi bonum, ut comedat quis et bibat, et fruatur lætitia ex labore suo quo laboravit ipse sub sole, numero dierum vitæ suæ quos dedit ei Deus; et hæc est pars illius. 021 ECC 005 019 Et omni homini cui dedit Deus divitias atque substantiam, potestatemque ei tribuit ut comedat ex eis, et fruatur parte sua, et lætetur de labore suo: hoc est donum Dei. 021 ECC 005 020 Non enim satis recordabitur dierum vitæ suæ, eo quod Deus occupet deliciis cor ejus.] 021 ECC 006 001 [Est et aliud malum quod vidi sub sole, et quidem frequens apud homines: 021 ECC 006 002 vir cui dedit Deus divitias, et substantiam, et honorem, et nihil deest animæ suæ ex omnibus quæ desiderat; nec tribuit ei potestatem Deus ut comedat ex eo, sed homo extraneus vorabit illud: hoc vanitas et miseria magna est. 021 ECC 006 003 Si genuerit quispiam centum liberos, et vixerit multos annos, et plures dies ætatis habuerit, et anima illius non utatur bonis substantiæ suæ, sepulturaque careat: de hoc ergo pronuntio quod melior illo sit abortivus. 021 ECC 006 004 Frustra enim venit, et pergit ad tenebras, et oblivione delebitur nomen ejus. 021 ECC 006 005 Non vidit solem, neque cognovit distantiam boni et mali. 021 ECC 006 006 Etiam si duobus millibus annis vixerit, et non fuerit perfruitus bonis, nonne ad unum locum properant omnia? 021 ECC 006 007 Omnis labor hominis in ore ejus; sed anima ejus non implebitur. 021 ECC 006 008 Quid habet amplius sapiens a stulto? et quid pauper, nisi ut pergat illuc ubi est vita? 021 ECC 006 009 Melius est videre quod cupias, quam desiderare quod nescias. Sed et hoc vanitas est, et præsumptio spiritus. 021 ECC 006 010 Qui futurus est, jam vocatum est nomen ejus; et scitur quod homo sit, et non possit contra fortiorem se in judicio contendere. 021 ECC 006 011 Verba sunt plurima, multamque in disputando habentia vanitatem.] 021 ECC 006 012 [Quid necesse est homini majora se quærere, cum ignoret quid conducat sibi in vita sua, numero dierum peregrinationis suæ, et tempore quod velut umbra præterit? aut quis ei poterit indicare quod post eum futurum sub sole sit? 021 ECC 007 001 Melius est nomen bonum quam unguenta pretiosa, et dies mortis die nativitatis. 021 ECC 007 002 Melius est ire ad domum luctus quam ad domum convivii; in illa enim finis cunctorum admonetur hominum, et vivens cogitat quid futurum sit. 021 ECC 007 003 Melior est ira risu, quia per tristitiam vultus corrigitur animus delinquentis. 021 ECC 007 004 Cor sapientium ubi tristitia est, et cor stultorum ubi lætitia. 021 ECC 007 005 Melius est a sapiente corripi, quam stultorum adulatione decipi; 021 ECC 007 006 quia sicut sonitus spinarum ardentium sub olla, sic risus stulti. Sed et hoc vanitas. 021 ECC 007 007 Calumnia conturbat sapientem, et perdet robur cordis illius. 021 ECC 007 008 Melior est finis orationis quam principium. Melior est patiens arrogante. 021 ECC 007 009 Ne sis velox ad irascendum, quia ira in sinu stulti requiescit. 021 ECC 007 010 Ne dicas: Quid putas causæ est quod priora tempora meliora fuere quam nunc sunt? stulta enim est hujuscemodi interrogatio. 021 ECC 007 011 Utilior est sapientia cum divitiis, et magis prodest videntibus solem. 021 ECC 007 012 Sicut enim protegit sapientia, sic protegit pecunia; hoc autem plus habet eruditio et sapientia, quod vitam tribuunt possessori suo. 021 ECC 007 013 Considera opera Dei, quod nemo possit corrigere quem ille despexerit. 021 ECC 007 014 In die bona fruere bonis, et malam diem præcave; sicut enim hanc, sic et illam fecit Deus, ut non inveniat homo contra eum justas querimonias. 021 ECC 007 015 Hæc quoque vidi in diebus vanitatis meæ: justus perit in justitia sua, et impius multo vivit tempore in malitia sua. 021 ECC 007 016 Noli esse justus multum, neque plus sapias quam necesse est, ne obstupescas. 021 ECC 007 017 Ne impie agas multum, et noli esse stultus, ne moriaris in tempore non tuo. 021 ECC 007 018 Bonum est te sustentare justum: sed et ab illo ne subtrahas manum tuam; quia qui timet Deum nihil negligit. 021 ECC 007 019 Sapientia confortavit sapientem super decem principes civitatis; 021 ECC 007 020 non est enim homo justus in terra qui faciat bonum et non peccet. 021 ECC 007 021 Sed et cunctis sermonibus qui dicuntur ne accomodes cor tuum, ne forte audias servum tuum maledicentem tibi; 021 ECC 007 022 scit enim conscientia tua quia et tu crebro maledixisti aliis. 021 ECC 007 023 Cuncta tentavi in sapientia. Dixi: Sapiens efficiar: et ipsa longius recessit a me, 021 ECC 007 024 multo magis quam erat. Et alta profunditas, quis inveniet eam?] 021 ECC 007 025 [Lustravi universa animo meo, ut scirem et considerarem, et quærerem sapientiam, et rationem, et ut cognoscerem impietatem stulti, et errorem imprudentium: 021 ECC 007 026 et inveni amariorem morte mulierem, quæ laqueus venatorum est, et sagena cor ejus; vincula sunt manus illius. Qui placet Deo effugiet illam; qui autem peccator est capietur ab illa. 021 ECC 007 027 Ecce hoc inveni, dixit Ecclesiastes, unum et alterum ut invenirem rationem, 021 ECC 007 028 quam adhuc quærit anima mea, et non inveni. Virum de mille unum reperi; mulierem ex omnibus non inveni. 021 ECC 007 029 Solummodo hoc inveni, quod fecerit Deus hominem rectum, et ipse se infinitis miscuerit quæstionibus. Quis talis ut sapiens est? et quis cognovit solutionem verbi?] 021 ECC 008 001 [Sapientia hominis lucet in vultu ejus, et potentissimus faciem illius commutabit. 021 ECC 008 002 Ego os regis observo, et præcepta juramenti Dei. 021 ECC 008 003 Ne festines recedere a facie ejus, neque permaneas in opere malo: quia omne quod voluerit faciet. 021 ECC 008 004 Et sermo illius potestate plenus est, nec dicere ei quisquam potest: Quare ita facis? 021 ECC 008 005 Qui custodit præceptum non experietur quidquam mali. Tempus et responsionem cor sapientis intelligit. 021 ECC 008 006 Omni negotio tempus est, et opportunitas: et multa hominis afflictio, 021 ECC 008 007 quia ignorat præterita, et futura nullo scire potest nuntio. 021 ECC 008 008 Non est in hominis potestate prohibere spiritum, nec habet potestatem in die mortis: nec sinitur quiescere ingruente bello, neque salvabit impietas impium.] 021 ECC 008 009 [Omnia hæc consideravi, et dedi cor meum in cunctis operibus quæ fiunt sub sole. Interdum dominatur homo homini in malum suum. 021 ECC 008 010 Vidi impios sepultos, qui etiam cum adhuc viverent in loco sancto erant, et laudabantur in civitate quasi justorum operum. Sed et hoc vanitas est. 021 ECC 008 011 Etenim quia non profertur cito contra malos sententia, absque timore ullo filii hominum perpetrant mala. 021 ECC 008 012 Attamen peccator ex eo quod centies facit malum, et per patientiam sustentatur; ego cognovi quod erit bonum timentibus Deum, qui verentur faciem ejus. 021 ECC 008 013 Non sit bonum impio, nec prolongentur dies ejus, sed quasi umbra transeant qui non timent faciem Domini. 021 ECC 008 014 Est et alia vanitas quæ fit super terram: sunt justi quibus mala proveniunt quasi opera egerint impiorum: et sunt impii qui ita securi sunt quasi justorum facta habeant. Sed et hoc vanissimum judico. 021 ECC 008 015 Laudavi igitur lætitiam; quod non esset homini bonum sub sole, nisi quod comederet, et biberet, atque gauderet, et hoc solum secum auferret de labore suo, in diebus vitæ suæ quos dedit ei Deus sub sole. 021 ECC 008 016 Et apposui cor meum ut scirem sapientiam, et intelligerem distentionem quæ versatur in terra. Est homo qui diebus et noctibus somnum non capit oculis. 021 ECC 008 017 Et intellexi quod omnium operum Dei nullam possit homo invenire rationem eorum quæ fiunt sub sole; et quanto plus laboraverit ad quærendum, tanto minus inveniat: etiam si dixerit sapiens se nosse, non poterit reperire.] 021 ECC 009 001 [Omnia hæc tractavi in corde meo, ut curiose intelligerem. Sunt justi atque sapientes, et opera eorum in manu Dei; et tamen nescit homo utrum amore an odio dignus sit. 021 ECC 009 002 Sed omnia in futurum servantur incerta, eo quod universa æque eveniant justo et impio, bono et malo, mundo et immundo, immolanti victimas et sacrificia contemnenti. Sicut bonus, sic et peccator; ut perjurus, ita et ille qui verum dejerat.] 021 ECC 009 003 [Hoc est pessimum inter omnia quæ sub sole fiunt: quia eadem cunctis eveniunt. Unde et corda filiorum hominum implentur malitia et contemptu in vita sua, et post hæc ad inferos deducentur. (questioned) 021 ECC 009 004 Nemo est qui semper vivat, et qui hujus rei habeat fiduciam; melior est canis vivus leone mortuo. 021 ECC 009 005 Viventes enim sciunt se esse morituros; mortui vero nihil noverunt amplius, nec habent ultra mercedem, quia oblivioni tradita est memoria eorum. 021 ECC 009 006 Amor quoque, et odium, et invidiæ simul perierunt; nec habent partem in hoc sæculo, et in opere quod sub sole geritur. 021 ECC 009 007 Vade ergo, et comede in lætitia panem tuum, et bibe cum gaudio vinum tuum, quia Deo placent opera tua. 021 ECC 009 008 Omni tempore sint vestimenta tua candida, et oleum de capite tuo non deficiat. 021 ECC 009 009 Perfruere vita cum uxore quam diligis, cunctis diebus vitæ instabilitatis tuæ, qui dati sunt tibi sub sole omni tempore vanitatis tuæ: hæc est enim pars in vita et in labore tuo quo laboras sub sole. 021 ECC 009 010 Quodcumque facere potest manus tua, instanter operare, quia nec opus, nec ratio, nec sapientia, nec scientia erunt apud inferos, quo tu properas.] (Sheol h7585) 021 ECC 009 011 [Verti me ad aliud, et vidi sub sole nec velocium esse cursum, nec fortium bellum, nec sapientium panem, nec doctorum divitias, nec artificum gratiam; sed tempus casumque in omnibus. 021 ECC 009 012 Nescit homo finem suum; sed sicut pisces capiuntur hamo, et sicut aves laqueo comprehenduntur, sic capiuntur homines in tempore malo, cum eis extemplo supervenerit. 021 ECC 009 013 Hanc quoque sub sole vidi sapientiam, et probavi maximam: 021 ECC 009 014 civitas parva, et pauci in ea viri; venit contra eam rex magnus, et vallavit eam, exstruxitque munitiones per gyrum, et perfecta est obsidio. 021 ECC 009 015 Inventusque est in ea vir pauper et sapiens, et liberavit urbem per sapientiam suam; et nullus deinceps recordatus est hominis illius pauperis. 021 ECC 009 016 Et dicebam ego meliorem esse sapientiam fortitudine. Quomodo ergo sapientia pauperis contempta est, et verba ejus non sunt audita? 021 ECC 009 017 Verba sapientium audiuntur in silentio, plus quam clamor principis inter stultos. 021 ECC 009 018 Melior est sapientia quam arma bellica; et qui in uno peccaverit, multa bona perdet.] 021 ECC 010 001 [Muscæ morientes perdunt suavitatem unguenti. Pretiosior est sapientia et gloria, parva et ad tempus stultitia. 021 ECC 010 002 Cor sapientis in dextera ejus, et cor stulti in sinistra illius. 021 ECC 010 003 Sed et in via stultus ambulans, cum ipse insipiens sit, omnes stultos æstimat. 021 ECC 010 004 Si spiritus potestatem habentis ascenderit super te, locum tuum ne demiseris, quia curatio faciet cessare peccata maxima.] 021 ECC 010 005 [Est malum quod vidi sub sole, quasi per errorem egrediens a facie principis: 021 ECC 010 006 positum stultum in dignitate sublimi, et divites sedere deorsum. 021 ECC 010 007 Vidi servos in equis, et principes ambulantes super terram quasi servos. 021 ECC 010 008 Qui fodit foveam incidet in eam, et qui dissipat sepem mordebit eum coluber. 021 ECC 010 009 Qui transfert lapides affligetur in eis, et qui scindit ligna vulnerabitur ab eis. 021 ECC 010 010 Si retusum fuerit ferrum, et hoc non ut prius, sed hebetatum fuerit, multo labore exacuetur, et post industriam sequetur sapientia. 021 ECC 010 011 Si mordeat serpens in silentio, nihil eo minus habet qui occulte detrahit. 021 ECC 010 012 Verba oris sapientis gratia, et labia insipientis præcipitabunt eum; 021 ECC 010 013 initium verborum ejus stultitia, et novissimum oris illius error pessimus. 021 ECC 010 014 Stultus verba multiplicat. Ignorat homo quid ante se fuerit; et quid post se futurum sit, quis ei poterit indicare? 021 ECC 010 015 Labor stultorum affliget eos, qui nesciunt in urbem pergere.] 021 ECC 010 016 [Væ tibi, terra, cujus rex puer est, et cujus principes mane comedunt. 021 ECC 010 017 Beata terra cujus rex nobilis est, et cujus principes vescuntur in tempore suo, ad reficiendum, et non ad luxuriam. 021 ECC 010 018 In pigritiis humiliabitur contignatio, et in infirmitate manuum perstillabit domus. 021 ECC 010 019 In risum faciunt panem et vinum ut epulentur viventes; et pecuniæ obediunt omnia. 021 ECC 010 020 In cogitatione tua regi ne detrahas, et in secreto cubiculi tui ne maledixeris diviti: quia et aves cæli portabunt vocem tuam, et qui habet pennas annuntiabit sententiam.] 021 ECC 011 001 [Mitte panem tuum super transeuntes aquas, quia post tempora multa invenies illum. 021 ECC 011 002 Da partem septem necnon et octo, quia ignoras quid futurum sit mali super terram. 021 ECC 011 003 Si repletæ fuerint nubes, imbrem super terram effundent. Si ceciderit lignum ad austrum aut ad aquilonem, in quocumque loco ceciderit, ibi erit. 021 ECC 011 004 Qui observat ventum non seminat; et qui considerat nubes numquam metet. 021 ECC 011 005 Quomodo ignoras quæ sit via spiritus, et qua ratione compingantur ossa in ventre prægnantis, sic nescis opera Dei, qui fabricator est omnium. 021 ECC 011 006 Mane semina semen tuum, et vespere ne cesset manus tua: quia nescis quid magis oriatur, hoc aut illud; et si utrumque simul, melius erit.] 021 ECC 011 007 [Dulce lumen, et delectabile est oculis videre solem. 021 ECC 011 008 Si annis multis vixerit homo, et in his omnibus lætatus fuerit, meminisse debet tenebrosi temporis, et dierum multorum, qui cum venerint, vanitatis arguentur præterita. 021 ECC 011 009 Lætare ergo, juvenis, in adolescentia tua, et in bono sit cor tuum in diebus juventutis tuæ: et ambula in viis cordis tui, et in intuitu oculorum tuorum, et scito quod pro omnibus his adducet te Deus in judicium. 021 ECC 011 010 Aufer iram a corde tuo, et amove malitiam a carne tua: adolescentia enim et voluptas vana sunt.] 021 ECC 012 001 [Memento Creatoris tui in diebus juventutis tuæ, antequam veniat tempus afflictionis, et appropinquent anni de quibus dicas: Non mihi placent; 021 ECC 012 002 antequam tenebrescat sol, et lumen, et luna, et stellæ, et revertantur nubes post pluviam; 021 ECC 012 003 quando commovebuntur custodes domus, et nutabunt viri fortissimi, et otiosæ erunt molentes in minuto numero, et tenebrescent videntes per foramina; 021 ECC 012 004 et claudent ostia in platea, in humilitate vocis molentis, et consurgent ad vocem volucris, et obsurdescent omnes filiæ carminis: 021 ECC 012 005 excelsa quoque timebunt, et formidabunt in via. Florebit amygdalus, impinguabitur locusta, et dissipabitur capparis, quoniam ibit homo in domum æternitatis suæ, et circuibunt in platea plangentes. 021 ECC 012 006 Antequam rumpatur funiculus argenteus, et recurrat vitta aurea, et conteratur hydria super fontem, et confringatur rota super cisternam, 021 ECC 012 007 et revertatur pulvis in terram suam unde erat, et spiritus redeat ad Deum, qui dedit illum. 021 ECC 012 008 Vanitas vanitatum, dixit Ecclesiastes, et omnia vanitas.] 021 ECC 012 009 [Cumque esset sapientissimus Ecclesiastes, docuit populum, et enarravit quæ fecerat; et investigans composuit parabolas multas. 021 ECC 012 010 Quæsivit verba utilia, et conscripsit sermones rectissimos ac veritate plenos. 021 ECC 012 011 Verba sapientium sicut stimuli, et quasi clavi in altum defixi, quæ per magistrorum consilium data sunt a pastore uno. 021 ECC 012 012 His amplius, fili mi, ne requiras. Faciendi plures libros nullus est finis; frequensque meditatio, carnis afflictio est. 021 ECC 012 013 Finem loquendi pariter omnes audiamus. Deum time, et mandata ejus observa: hoc est enim omnis homo, 021 ECC 012 014 et cuncta quæ fiunt adducet Deus in judicium pro omni errato, sive bonum, sive malum illud sit.] # # BOOK 022 SOL Song of Solomon Canticum Canticorum 022 SOL 001 002 [Sponsa Osculetur me osculo oris sui; quia meliora sunt ubera tua vino, 022 SOL 001 003 fragrantia unguentis optimis. Oleum effusum nomen tuum; ideo adolescentulæ dilexerunt te. 022 SOL 001 004 Chorus Adolescentularum Trahe me, post te curremus in odorem unguentorum tuorum. Introduxit me rex in cellaria sua; exsultabimus et lætabimur in te, memores uberum tuorum super vinum. Recti diligunt te. 022 SOL 001 005 Sponsa Nigra sum, sed formosa, filiæ Jerusalem, sicut tabernacula Cedar, sicut pelles Salomonis. 022 SOL 001 006 Nolite me considerare quod fusca sim, quia decoloravit me sol. Filii matris meæ pugnaverunt contra me; posuerunt me custodem in vineis: vineam meam non custodivi. 022 SOL 001 007 Indica mihi, quem diligit anima mea, ubi pascas, ubi cubes in meridie, ne vagari incipiam post greges sodalium tuorum. 022 SOL 001 008 Sponsus Si ignoras te, o pulcherrima inter mulieres, egredere, et abi post vestigia gregum, et pasce hædos tuos juxta tabernacula pastorum. 022 SOL 001 009 Equitatui meo in curribus Pharaonis assimilavi te, amica mea. 022 SOL 001 010 Pulchræ sunt genæ tuæ sicut turturis; collum tuum sicut monilia. 022 SOL 001 011 Murenulas aureas faciemus tibi, vermiculatas argento. 022 SOL 001 012 Sponsa Dum esset rex in accubitu suo, nardus mea dedit odorem suum. 022 SOL 001 013 Fasciculus myrrhæ dilectus meus mihi; inter ubera mea commorabitur. 022 SOL 001 014 Botrus cypri dilectus meus mihi in vineis Engaddi. 022 SOL 001 015 Sponsus Ecce tu pulchra es, amica mea! ecce tu pulchra es! Oculi tui columbarum. 022 SOL 001 016 Sponsa Ecce tu pulcher es, dilecte mi, et decorus! Lectulus noster floridus. 022 SOL 001 017 Tigna domorum nostrarum cedrina, laquearia nostra cypressina.] 022 SOL 002 001 [Ego flos campi, et lilium convallium. 022 SOL 002 002 Sponsus Sicut lilium inter spinas, sic amica mea inter filias. 022 SOL 002 003 Sponsa Sicut malus inter ligna silvarum, sic dilectus meus inter filios. Sub umbra illius quem desideraveram sedi, et fructus ejus dulcis gutturi meo. 022 SOL 002 004 Introduxit me in cellam vinariam; ordinavit in me caritatem. 022 SOL 002 005 Fulcite me floribus, stipate me malis, quia amore langueo. 022 SOL 002 006 Læva ejus sub capite meo, et dextera illius amplexabitur me. 022 SOL 002 007 Sponsus Adjuro vos, filiæ Jerusalem, per capreas cervosque camporum, ne suscitetis, neque evigilare faciatis dilectam, quoadusque ipsa velit. 022 SOL 002 008 Sponsa Vox dilecti mei; ecce iste venit, saliens in montibus, transiliens colles. 022 SOL 002 009 Similis est dilectus meus capreæ, hinnuloque cervorum. En ipse stat post parietem nostrum, respiciens per fenestras, prospiciens per cancellos. 022 SOL 002 010 En dilectus meus loquitur mihi. Sponsus Surge, propera, amica mea, columba mea, formosa mea, et veni: 022 SOL 002 011 jam enim hiems transiit; imber abiit, et recessit. 022 SOL 002 012 Flores apparuerunt in terra nostra; tempus putationis advenit: vox turturis audita est in terra nostra; 022 SOL 002 013 ficus protulit grossos suos; vineæ florentes dederunt odorem suum. Surge, amica mea, speciosa mea, et veni: 022 SOL 002 014 columba mea, in foraminibus petræ, in caverna maceriæ, ostende mihi faciem tuam, sonet vox tua in auribus meis: vox enim tua dulcis, et facies tua decora. 022 SOL 002 015 Sponsa Capite nobis vulpes parvulas quæ demoliuntur vineas: nam vinea nostra floruit. 022 SOL 002 016 Dilectus meus mihi, et ego illi, qui pascitur inter lilia, 022 SOL 002 017 donec aspiret dies, et inclinentur umbræ. Revertere; similis esto, dilecte mi, capreæ, hinnuloque cervorum super montes Bether.] 022 SOL 003 001 [In lectulo meo, per noctes, quæsivi quem diligit anima mea: quæsivi illum, et non inveni. 022 SOL 003 002 Surgam, et circuibo civitatem: per vicos et plateas quæram quem diligit anima mea: quæsivi illum, et non inveni. 022 SOL 003 003 Invenerunt me vigiles qui custodiunt civitatem: Num quem diligit anima mea vidistis? 022 SOL 003 004 Paululum cum pertransissem eos, inveni quem diligit anima mea: tenui eum, nec dimittam, donec introducam illum in domum matris meæ, et in cubiculum genetricis meæ. 022 SOL 003 005 Sponsus Adjuro vos, filiæ Jerusalem, per capreas cervosque camporum, ne suscitetis, neque evigilare faciatis dilectam, donec ipsa velit. 022 SOL 003 006 Chorus Quæ est ista quæ ascendit per desertum sicut virgula fumi ex aromatibus myrrhæ, et thuris, et universi pulveris pigmentarii? 022 SOL 003 007 En lectulum Salomonis sexaginta fortes ambiunt ex fortissimis Israël, 022 SOL 003 008 omnes tenentes gladios, et ad bella doctissimi: uniuscujusque ensis super femur suum propter timores nocturnos. 022 SOL 003 009 Ferculum fecit sibi rex Salomon de lignis Libani; 022 SOL 003 010 columnas ejus fecit argenteas, reclinatorium aureum, ascensum purpureum; media caritate constravit, propter filias Jerusalem. 022 SOL 003 011 Egredimini et videte, filiæ Sion, regem Salomonem in diademate quo coronavit illum mater sua in die desponsationis illius, et in die lætitiæ cordis ejus.] 022 SOL 004 001 [Sponsus Quam pulchra es, amica mea! quam pulchra es! Oculi tui columbarum, absque eo quod intrinsecus latet. Capilli tui sicut greges caprarum quæ ascenderunt de monte Galaad. 022 SOL 004 002 Dentes tui sicut greges tonsarum quæ ascenderunt de lavacro; omnes gemellis fœtibus, et sterilis non est inter eas. 022 SOL 004 003 Sicut vitta coccinea labia tua, et eloquium tuum dulce. Sicut fragmen mali punici, ita genæ tuæ, absque eo quod intrinsecus latet. 022 SOL 004 004 Sicut turris David collum tuum, quæ ædificata est cum propugnaculis; mille clypei pendent ex ea, omnis armatura fortium. 022 SOL 004 005 Duo ubera tua sicut duo hinnuli, capreæ gemelli, qui pascuntur in liliis. 022 SOL 004 006 Donec aspiret dies, et inclinentur umbræ, vadam ad montem myrrhæ, et ad collem thuris. 022 SOL 004 007 Tota pulchra es, amica mea, et macula non est in te. 022 SOL 004 008 Veni de Libano, sponsa mea: veni de Libano, veni, coronaberis: de capite Amana, de vertice Sanir et Hermon, de cubilibus leonum, de montibus pardorum. 022 SOL 004 009 Vulnerasti cor meum, soror mea, sponsa; vulnerasti cor meum in uno oculorum tuorum, et in uno crine colli tui. 022 SOL 004 010 Quam pulchræ sunt mammæ tuæ, soror mea sponsa! pulchriora sunt ubera tua vino, et odor unguentorum tuorum super omnia aromata. 022 SOL 004 011 Favus distillans labia tua, sponsa; mel et lac sub lingua tua: et odor vestimentorum tuorum sicut odor thuris. 022 SOL 004 012 Hortus conclusus soror mea, sponsa, hortus conclusus, fons signatus. 022 SOL 004 013 Emissiones tuæ paradisus malorum punicorum, cum pomorum fructibus, cypri cum nardo. 022 SOL 004 014 Nardus et crocus, fistula et cinnamomum, cum universis lignis Libani; myrrha et aloë, cum omnibus primis unguentis. 022 SOL 004 015 Fons hortorum, puteus aquarum viventium, quæ fluunt impetu de Libano. 022 SOL 004 016 Sponsa Surge, aquilo, et veni, auster: perfla hortum meum, et fluant aromata illius. Veniat dilectus meus in hortum suum, et comedat fructum pomorum suorum. 022 SOL 005 001 Sponsus Veni in hortum meum, soror mea, sponsa; messui myrrham meam cum aromatibus meis; comedi favum cum melle meo; bibi vinum meum cum lacte meo; comedite, amici, et bibite, et inebriamini, carissimi. 022 SOL 005 002 Sponsa Ego dormio, et cor meum vigilat. Vox dilecti mei pulsantis: Sponsus Aperi mihi, soror mea, amica mea, columba mea, immaculata mea, quia caput meum plenum est rore, et cincinni mei guttis noctium. 022 SOL 005 003 Sponsa Expoliavi me tunica mea: quomodo induar illa? lavi pedes meos: quomodo inquinabo illos? 022 SOL 005 004 Dilectus meus misit manum suam per foramen, et venter meus intremuit ad tactum ejus. 022 SOL 005 005 Surrexi ut aperirem dilecto meo; manus meæ stillaverunt myrrham, et digiti mei pleni myrrha probatissima. 022 SOL 005 006 Pessulum ostii mei aperui dilecto meo, at ille declinaverat, atque transierat. Anima mea liquefacta est, ut locutus est; quæsivi, et non inveni illum; vocavi, et non respondit mihi. 022 SOL 005 007 Invenerunt me custodes qui circumeunt civitatem; percusserunt me, et vulneraverunt me. Tulerunt pallium meum mihi custodes murorum. 022 SOL 005 008 Adjuro vos, filiæ Jerusalem, si inveneritis dilectum meum, ut nuntietis ei quia amore langueo. 022 SOL 005 009 Chorus Qualis est dilectus tuus ex dilecto, o pulcherrima mulierum? qualis est dilectus tuus ex dilecto, quia sic adjurasti nos? 022 SOL 005 010 Sponsa Dilectus meus candidus et rubicundus; electus ex millibus. 022 SOL 005 011 Caput ejus aurum optimum; comæ ejus sicut elatæ palmarum, nigræ quasi corvus. 022 SOL 005 012 Oculi ejus sicut columbæ super rivulos aquarum, quæ lacte sunt lotæ, et resident juxta fluenta plenissima. 022 SOL 005 013 Genæ illius sicut areolæ aromatum, consitæ a pigmentariis. Labia ejus lilia, distillantia myrrham primam. 022 SOL 005 014 Manus illius tornatiles, aureæ, plenæ hyacinthis. Venter ejus eburneus, distinctus sapphiris. 022 SOL 005 015 Crura illius columnæ marmoreæ quæ fundatæ sunt super bases aureas. Species ejus ut Libani, electus ut cedri. 022 SOL 005 016 Guttur illius suavissimum, et totus desiderabilis. Talis est dilectus meus, et ipse est amicus meus, filiæ Jerusalem. 022 SOL 006 001 Chorus Quo abiit dilectus tuus, o pulcherrima mulierum? quo declinavit dilectus tuus? et quæremus eum tecum.] 022 SOL 006 002 [Sponsa Dilectus meus descendit in hortum suum ad areolam aromatum, ut pascatur in hortis, et lilia colligat. 022 SOL 006 003 Ego dilecto meo, et dilectus meus mihi, qui pascitur inter lilia. 022 SOL 006 004 Sponsus Pulchra es, amica mea; suavis, et decora sicut Jerusalem; terribilis ut castrorum acies ordinata. 022 SOL 006 005 Averte oculos tuos a me, quia ipsi me avolare fecerunt. Capilli tui sicut grex caprarum quæ apparuerunt de Galaad. 022 SOL 006 006 Dentes tui sicut grex ovium quæ ascenderunt de lavacro: omnes gemellis fœtibus, et sterilis non est in eis. 022 SOL 006 007 Sicut cortex mali punici, sic genæ tuæ, absque occultis tuis. 022 SOL 006 008 Sexaginta sunt reginæ, et octoginta concubinæ, et adolescentularum non est numerus. 022 SOL 006 009 Una est columba mea, perfecta mea, una est matris suæ, electa genetrici suæ. Viderunt eam filiæ, et beatissimam prædicaverunt; reginæ et concubinæ, et laudaverunt eam. 022 SOL 006 010 Quæ est ista quæ progreditur quasi aurora consurgens, pulchra ut luna, electa ut sol, terribilis ut castrorum acies ordinata? 022 SOL 006 011 Sponsa Descendi in hortum nucum, ut viderem poma convallium, et inspicerem si floruisset vinea, et germinassent mala punica. 022 SOL 006 012 Nescivi: anima mea conturbavit me, propter quadrigas Aminadab. 022 SOL 006 013 Chorus Revertere, revertere, Sulamitis! revertere, revertere ut intueamur te. Sponsa Quid videbis in Sulamite, nisi choros castrorum? 022 SOL 007 001 Chorus Quam pulchri sunt gressus tui in calceamentis, filia principis! Juncturæ femorum tuorum sicut monilia quæ fabricata sunt manu artificis. 022 SOL 007 002 Umbilicus tuus crater tornatilis, numquam indigens poculis. Venter tuus sicut acervus tritici vallatus liliis. 022 SOL 007 003 Duo ubera tua sicut duo hinnuli, gemelli capreæ. 022 SOL 007 004 Collum tuum sicut turris eburnea; oculi tui sicut piscinæ in Hesebon quæ sunt in porta filiæ multitudinis. Nasus tuus sicut turris Libani, quæ respicit contra Damascum. 022 SOL 007 005 Caput tuum ut Carmelus; et comæ capitis tui sicut purpura regis vincta canalibus. 022 SOL 007 006 Sponsus Quam pulchra es, et quam decora, carissima, in deliciis! 022 SOL 007 007 Statura tua assimilata est palmæ, et ubera tua botris. 022 SOL 007 008 Dixi: Ascendam in palmam, et apprehendam fructus ejus; et erunt ubera tua sicut botri vineæ, et odor oris tui sicut malorum. 022 SOL 007 009 Guttur tuum sicut vinum optimum, dignum dilecto meo ad potandum, labiisque et dentibus illius ad ruminandum. 022 SOL 007 010 Sponsa Ego dilecto meo, et ad me conversio ejus. 022 SOL 007 011 Veni, dilecte mi, egrediamur in agrum, commoremur in villis. 022 SOL 007 012 Mane surgamus ad vineas: videamus si floruit vinea, si flores fructus parturiunt, si floruerunt mala punica; ibi dabo tibi ubera mea. 022 SOL 007 013 Mandragoræ dederunt odorem in portis nostris omnia poma: nova et vetera, dilecte mi, servavi tibi.] 022 SOL 008 001 [Quis mihi det te fratrem meum, sugentem ubera matris meæ, ut inveniam te foris, et deosculer te, et jam me nemo despiciat? 022 SOL 008 002 Apprehendam te, et ducam in domum matris meæ: ibi me docebis, et dabo tibi poculum ex vino condito, et mustum malorum granatorum meorum. 022 SOL 008 003 Læva ejus sub capite meo, et dextera illius amplexabitur me. 022 SOL 008 004 Sponsus Adjuro vos, filiæ Jerusalem, ne suscitetis, neque evigilare faciatis dilectam, donec ipsa velit. 022 SOL 008 005 Chorus Quæ est ista quæ ascendit de deserto, deliciis affluens, innixa super dilectum suum? Sponsus Sub arbore malo suscitavi te; ibi corrupta est mater tua, ibi violata est genitrix tua. 022 SOL 008 006 Sponsa Pone me ut signaculum super cor tuum, ut signaculum super brachium tuum, quia fortis est ut mors dilectio, dura sicut infernus æmulatio: lampades ejus lampades ignis atque flammarum. (Sheol h7585) 022 SOL 008 007 Aquæ multæ non potuerunt extinguere caritatem, nec flumina obruent illam. Si dederit homo omnem substantiam domus suæ pro dilectione, quasi nihil despiciet eam. 022 SOL 008 008 Chorus Fratrum Soror nostra parva, et ubera non habet; quid faciemus sorori nostræ in die quando alloquenda est? 022 SOL 008 009 Si murus est, ædificemus super eum propugnacula argentea; si ostium est, compingamus illud tabulis cedrinis. 022 SOL 008 010 Sponsa Ego murus, et ubera mea sicut turris, ex quo facta sum coram eo, quasi pacem reperiens. 022 SOL 008 011 Chorus Fratrum Vinea fuit pacifico in ea quæ habet populos: tradidit eam custodibus; vir affert pro fructu ejus mille argenteos. 022 SOL 008 012 Sponsa Vinea mea coram me est. Mille tui pacifici, et ducenti his qui custodiunt fructus ejus. 022 SOL 008 013 Sponsus Quæ habitas in hortis, amici auscultant; fac me audire vocem tuam. 022 SOL 008 014 Sponsa Fuge, dilecte mi, et assimilare capreæ, hinnuloque cervorum super montes aromatum.] # # BOOK 023 ISA Isaiah Isaiæ 023 ISA 001 001 Visio Isaiæ, filii Amos, quam vidit super Judam et Jerusalem, in diebus Oziæ, Joathan, Achaz, et Ezechiæ, regum Juda. 023 ISA 001 002 [Audite, cæli, et auribus percipe, terra, quoniam Dominus locutus est. Filios enutrivi, et exaltavi; ipsi autem spreverunt me. 023 ISA 001 003 Cognovit bos possessorem suum, et asinus præsepe domini sui; Israël autem me non cognovit, et populus meus non intellexit. 023 ISA 001 004 Væ genti peccatrici, populo gravi iniquitate, semini nequam, filiis sceleratis! dereliquerunt Dominum; blasphemaverunt Sanctum Israël; abalienati sunt retrorsum. 023 ISA 001 005 Super quo percutiam vos ultra, addentes prævaricationem? omne caput languidum, et omne cor mœrens. 023 ISA 001 006 A planta pedis usque ad verticem, non est in eo sanitas; vulnus, et livor, et plaga tumens, non est circumligata, nec curata medicamine, neque fota oleo. 023 ISA 001 007 Terra vestra deserta; civitates vestræ succensæ igni: regionem vestram coram vobis alieni devorant, et desolabitur sicut in vastitate hostili. 023 ISA 001 008 Et derelinquetur filia Sion ut umbraculum in vinea, et sicut tugurium in cucumerario, et sicut civitas quæ vastatur. 023 ISA 001 009 Nisi Dominus exercituum reliquisset nobis semen, quasi Sodoma fuissemus, et quasi Gomorrha similes essemus. 023 ISA 001 010 Audite verbum Domini, principes Sodomorum; percipite auribus legem Dei nostri, populus Gomorrhæ. 023 ISA 001 011 Quo mihi multitudinem victimarum vestrarum? dicit Dominus. Plenus sum: holocausta arietum, et adipem pinguium, et sanguinem vitulorum et agnorum et hircorum, nolui. 023 ISA 001 012 Cum veniretis ante conspectum meum, quis quæsivit hæc de manibus vestris, ut ambularetis in atriis meis? 023 ISA 001 013 Ne offeratis ultra sacrificium frustra: incensum abominatio est mihi. Neomeniam et sabbatum, et festivitates alias, non feram; iniqui sunt cœtus vestri. 023 ISA 001 014 Calendas vestras, et solemnitates vestras odivit anima mea: facta sunt mihi molesta; laboravi sustinens. 023 ISA 001 015 Et cum extenderitis manus vestras, avertam oculos meos a vobis, et cum multiplicaveritis orationem, non exaudiam: manus enim vestræ sanguine plenæ sunt. 023 ISA 001 016 Lavamini, mundi estote; auferte malum cogitationum vestrarum ab oculis meis: quiescite agere perverse, 023 ISA 001 017 discite benefacere; quærite judicium, subvenite oppresso, judicate pupillo, defendite viduam.] 023 ISA 001 018 [Et venite, et arguite me, dicit Dominus. Si fuerint peccata vestra ut coccinum, quasi nix dealbabuntur; et si fuerint rubra quasi vermiculus, velut lana alba erunt. 023 ISA 001 019 Si volueritis, et audieritis me, bona terræ comeditis. 023 ISA 001 020 Quod si nolueritis, et me ad iracundiam provocaveritis, gladius devorabit vos, quia os Domini locutum est. 023 ISA 001 021 Quomodo facta est meretrix civitas fidelis, plena judicii? justitia habitavit in ea, nunc autem homicidæ. 023 ISA 001 022 Argentum tuum versum est in scoriam; vinum tuum mistum est aqua. 023 ISA 001 023 Principes tui infideles, socii furum. Omnes diligunt munera, sequuntur retributiones. Pupillo non judicant, et causa viduæ non ingreditur ad illos. 023 ISA 001 024 Propter hoc ait Dominus, Deus exercituum, Fortis Israël: Heu! consolabor super hostibus meis, et vindicabor de inimicis meis. 023 ISA 001 025 Et convertam manum meam ad te, et excoquam ad puram scoriam tuam, et auferam omne stannum tuum. 023 ISA 001 026 Et restituam judices tuos ut fuerunt prius, et consiliarios tuos sicut antiquitus; post hæc vocaberis civitas justi, urbs fidelis. 023 ISA 001 027 Sion in judicio redimetur, et reducent eam in justitia. 023 ISA 001 028 Et conteret scelestos, et peccatores simul; et qui dereliquerunt Dominum consumentur. 023 ISA 001 029 Confundentur enim ab idolis quibus sacrificaverunt, et erubescetis super hortis quos elegeratis, 023 ISA 001 030 cum fueritis velut quercus defluentibus foliis, et velut hortus absque aqua. 023 ISA 001 031 Et erit fortitudo vestra ut favilla stuppæ, et opus vestrum quasi scintilla, et succendetur utrumque simul, et non erit qui extinguat.] 023 ISA 002 001 Verbum quod vidit Isaias, filius Amos, super Juda et Jerusalem. 023 ISA 002 002 [Et erit in novissimis diebus: præparatus mons domus Domini in vertice montium, et elevabitur super colles; et fluent ad eum omnes gentes, 023 ISA 002 003 et ibunt populi multi, et dicent: Venite, et ascendamus ad montem Domini, et ad domum Dei Jacob; et docebit nos vias suas, et ambulabimus in semitis ejus, quia de Sion exibit lex, et verbum Domini de Jerusalem. 023 ISA 002 004 Et judicabit gentes, et arguet populos multos; et conflabunt gladios suos in vomeres, et lanceas suas in falces. Non levabit gens contra gentem gladium, nec exercebuntur ultra ad prælium. 023 ISA 002 005 Domus Jacob, venite, et ambulemus in lumine Domini.] 023 ISA 002 006 [Projecisti enim populum tuum, domum Jacob, quia repleti sunt ut olim, et augeres habuerunt ut Philisthiim, et pueris alienis adhæserunt. 023 ISA 002 007 Repleta est terra argento et auro, et non est finis thesaurorum ejus. 023 ISA 002 008 Et repleta est terra ejus equis, et innumerabiles quadrigæ ejus. Et repleta est terra ejus idolis; opus manuum suarum adoraverunt, quod fecerunt digiti eorum. 023 ISA 002 009 Et incurvavit se homo, et humiliatus est vir; ne ergo dimittas eis. 023 ISA 002 010 Ingredere in petram, et abscondere in fossa humo a facie timoris Domini, et a gloria majestatis ejus. 023 ISA 002 011 Oculi sublimes hominis humiliati sunt, et incurvabitur altitudo virorum; exaltabitur autem Dominus solus in die illa. 023 ISA 002 012 Quia dies Domini exercituum super omnem superbum, et excelsum, et super omnem arrogantem, et humiliabitur; 023 ISA 002 013 et super omnes cedros Libani sublimes et erectas, et super omnes quercus Basan, 023 ISA 002 014 et super omnes montes excelsos, et super omnes colles elevatos, 023 ISA 002 015 et super omnem turrim excelsam, et super omnem murum munitum, 023 ISA 002 016 et super omnes naves Tharsis, et super omne quod visu pulchrum est, 023 ISA 002 017 et incurvabitur sublimitas hominum, et humiliabitur altitudo virorum, et elevabitur Dominus solus in die illa; 023 ISA 002 018 et idola penitus conterentur; 023 ISA 002 019 et introibunt in speluncas petrarum, et in voragines terræ, a facie formidinis Domini et a gloria majestatis ejus, cum surrexerit percutere terram. 023 ISA 002 020 In die illa projiciet homo idola argenti sui, et simulacra auri sui, quæ fecerat sibi ut adoraret, talpas et vespertiliones. 023 ISA 002 021 Et ingreditur scissuras petrarum et in cavernas saxorum, a facie formidinis Domini, et a gloria majestatis ejus, cum surrexerit percutere terram. 023 ISA 002 022 Quiescite ergo ab homine, cujus spiritus in naribus ejus est, quia excelsus reputatus est ipse.] 023 ISA 003 001 [Ecce enim Dominator, Dominus exercituum, auferet a Jerusalem et a Juda validum et fortem, omne robur panis, et omne robor aquæ; 023 ISA 003 002 fortem, et virum bellatorem, judicem, et prophetam, et ariolum, et senem; 023 ISA 003 003 principem super quinquaginta, et honorabilem vultu et consiliarium, et sapientem de architectis, et prudentem eloquii mystici. 023 ISA 003 004 Et dabo pueros principes eorum, et effeminati dominabuntur eis; 023 ISA 003 005 et irruet populus, vir ad virum, et unusquisque ad proximum suum; tumultuabitur puer contra senem, et ignobilis contra nobilem. 023 ISA 003 006 Apprehendet enim vir fratrem suum, domesticum patris sui: Vestimentum tibi est, princeps esto noster, ruina autem hæc sub manu tua. 023 ISA 003 007 Respondebit in die illa, dicens: Non sum medicus, et in domo mea non est panis neque vestimentum: nolite constituere me principem populi. 023 ISA 003 008 Ruit enim Jerusalem, et Judas concidit, quia lingua eorum et adinventiones eorum contra Dominum, ut provocarent oculos majestatis ejus. 023 ISA 003 009 Agnitio vultus eorum respondit eis; et peccatum suum quasi Sodoma prædicaverunt, nec absconderunt. Væ animæ eorum, quoniam reddita sunt eis mala! 023 ISA 003 010 Dicite justo quoniam bene, quoniam fructum adinventionum suarum comedet. 023 ISA 003 011 Væ impio in malum! retributio enim manuum ejus fiet ei. 023 ISA 003 012 Populum meum exactores sui spoliaverunt, et mulieres dominatæ sunt eis. Popule meus, qui te beatum dicunt, ipsi te decipiunt, et viam gressuum tuorum dissipant. 023 ISA 003 013 Stat ad judicandum Dominus, et stat ad judicandos populos. 023 ISA 003 014 Dominus ad judicium veniet cum senibus populi sui, et principibus ejus; vos enim depasti estis vineam, et rapina pauperis in domo vestra. 023 ISA 003 015 Quare atteritis populum meum, et facies pauperum commolitis? dicit Dominus Deus exercituum.] 023 ISA 003 016 [Et dixit Dominus: Pro eo quod elevatæ sunt filiæ Sion, et ambulaverunt extento collo, et nutibus oculorum ibant, et plaudebant, ambulabant pedibus suis, et composito gradu incedebant; 023 ISA 003 017 decalvabit Dominus verticem filiarum Sion, et Dominus crinem earum nudabit. 023 ISA 003 018 In die illa auferet Dominus ornamentum calceamentum, 023 ISA 003 019 et lunulas, et torques, et monilia, et armillas, et mitras, 023 ISA 003 020 et discriminalia, et periscelidas, et murenulas, et olfactoriola, et inaures, 023 ISA 003 021 et annulos, et gemmas in fronte pendentes, 023 ISA 003 022 et mutatoria, et palliola, et linteamina, et acus, 023 ISA 003 023 et specula, et sindones, et vittas, et theristra. 023 ISA 003 024 Et erit pro suavi odore fœtor, et pro zona funiculus, et pro crispanti crine calvitium, et pro fascia pectorali cilicium. 023 ISA 003 025 Pulcherrimi quoque viri tui gladio cadent, et fortes tui in prælio. 023 ISA 003 026 Et mœrebunt atque lugebunt portæ ejus, et desolata in terra sedebit.] 023 ISA 004 001 [Et apprehendent septem mulieres virum unum in die illa, dicentes: Panem nostrum comedemus, et vestimentis nostris operiemur: tantummodo invocetur nomen tuum super nos; aufer opprobrium nostrum.] 023 ISA 004 002 [In die illa, erit germen Domini in magnificentia et gloria, et fructus terræ sublimis, et exsultatio his qui salvati fuerint de Israël. 023 ISA 004 003 Et erit: omnis qui relictus fuerit in Sion, et residuus in Jerusalem, Sanctus vocabitur, omnis qui scriptus est in vita in Jerusalem. 023 ISA 004 004 Si abluerit Dominus sordes filiarum Sion, et sanguinem Jerusalem laverit de medio ejus, in spiritu judicii, et spiritu ardoris. 023 ISA 004 005 Et creabit Dominus super omnem locum montis Sion, et ubi invocatus est, nubem per diem et fumum, et splendorem ignis flammantis in nocte: super omnem enim gloriam protectio. 023 ISA 004 006 Et tabernaculum erit in umbraculum, diei ab æstu, et in securitatem et absconsionem a turbine et a pluvia.] 023 ISA 005 001 [Cantabo dilecto meo canticum patruelis mei vineæ suæ. Vinea facta est dilecto meo in cornu filio olei. 023 ISA 005 002 Et sepivit eam, et lapides elegit ex illa, et plantavit eam electam; et ædificavit turrim in medio ejus, et torcular exstruxit in ea; et exspectavit ut faceret uvas, et fecit labruscas. 023 ISA 005 003 Nunc ergo, habitatores Jerusalem et viri Juda, judicate inter me et vineam meam. 023 ISA 005 004 Quid est quod debui ultra facere vineæ meæ, et non feci ei? an quod exspectavi ut faceret uvas, et fecit labruscas? 023 ISA 005 005 Et nunc ostendam vobis quid ego faciam vineæ meæ: auferam sepem ejus, et erit in direptionem; diruam maceriam ejus, et erit in conculcationem. 023 ISA 005 006 Et ponam eam desertam; non putabitur et non fodietur: et ascendent vepres et spinæ, et nubibus mandabo ne pluant super eam imbrem. 023 ISA 005 007 Vinea enim Domini exercituum domus Israël est; et vir Juda germen ejus delectabile: et exspectavi ut faceret judicium, et ecce iniquitas; et justitiam, et ecce clamor.] 023 ISA 005 008 [Væ qui conjungitis domum ad domum, et agrum agro copulatis usque ad terminum loci! Numquid habitabitis vos soli in medio terræ? 023 ISA 005 009 In auribus meis sunt hæc, dicit Dominus exercituum; nisi domus multæ desertæ fuerint, grandes et pulchræ, absque habitatore. 023 ISA 005 010 Decem enim jugera vinearum facient lagunculam unam, et triginta modii sementis facient modios tres. 023 ISA 005 011 Væ qui consurgitis mane ad ebrietatem sectandam, et potandum usque ad vesperam, ut vino æstuetis! 023 ISA 005 012 Cithara, et lyra, et tympanum, et tibia, et vinum in conviviis vestris; et opus Domini non respicitis, nec opera manuum ejus consideratis. 023 ISA 005 013 Propterea captivus ductus est populus meus, quia non habuit scientiam, et nobiles ejus interierunt fame, et multitudo ejus siti exaruit. 023 ISA 005 014 Propterea dilatavit infernus animam suam, et aperuit os suum absque ullo termino; et descendent fortes ejus, et populus ejus, et sublimes gloriosique ejus, ad eum. (Sheol h7585) 023 ISA 005 015 Et incurvabitur homo, et humiliabitur vir, et oculi sublimium deprimentur. 023 ISA 005 016 Et exaltabitur Dominus exercituum in judicio; et Deus sanctus sanctificabitur in justitia. 023 ISA 005 017 Et pascentur agni juxta ordinem suum, et deserta in ubertatem versa advenæ comedent.] 023 ISA 005 018 [Væ qui trahitis iniquitatem in funiculis vanitatis, et quasi vinculum plaustri peccatum! 023 ISA 005 019 qui dicitis: Festinet, et cito veniat opus ejus, ut videamus; et appropiet, et veniat consilium sancti Israël, et sciemus illud! 023 ISA 005 020 Væ qui dicitis malum bonum, et bonum malum; ponentes tenebras lucem, et lucem tenebras; ponentes amarum in dulce, et dulce in amarum! 023 ISA 005 021 Væ qui sapientes estis in oculis vestris, et coram vobismetipsis prudentes. 023 ISA 005 022 Væ qui potentes estis ad bibendum vinum, et viri fortes ad miscendam ebrietatem! 023 ISA 005 023 qui justificatis impium pro muneribus, et justitiam justi aufertis ab eo! 023 ISA 005 024 Propter hoc, sicut devorat stipulam lingua ignis, et calor flammæ exurit, sic radix eorum quasi favilla erit, et germen eorum ut pulvis ascendet; abjecerunt enim legem Domini exercituum, et eloquium sancti Israël blasphemaverunt. 023 ISA 005 025 Ideo iratus est furor Domini in populum suum, et extendit manum suam super eum, et percussit eum: et conturbati sunt montes, et facta sunt morticina eorum quasi stercus in medio platearum. In his omnibus non est adversus furor ejus, sed adhuc manus ejus extenta. 023 ISA 005 026 Et elevabit signum in nationibus procul, et sibilabit ad eum de finibus terræ: et ecce festinus velociter veniet. 023 ISA 005 027 Non est deficiens neque laborans in eo; non dormitabit, neque dormiet; neque solvetur cingulum renum ejus, nec rumpetur corrigia calceamenti ejus. 023 ISA 005 028 Sagittæ ejus acutæ, et omnes arcus ejus extenti. Ungulæ equorum ejus ut silex, et rotæ ejus quasi impetus tempestatis. 023 ISA 005 029 Rugitus ejus ut leonis; rugiet ut catuli leonum: et frendet, et tenebit prædam, et amplexabitur, et non erit qui eruat. 023 ISA 005 030 Et sonabit super eum in die illa sicut sonitus maris: aspiciemus in terram, et ecce tenebræ tribulationis, et lux obtenebrata est in caligine ejus.] 023 ISA 006 001 In anno quo mortuus est rex Ozias, vidi Dominum sedentem super solium excelsum et elevatum; et ea quæ sub ipso erant replebant templum. 023 ISA 006 002 Seraphim stabant super illud: sex alæ uni, et sex alæ alteri; duabus velabant faciem ejus, et duabus velabant pedes ejus, et duabus volabant. 023 ISA 006 003 Et clamabant alter ad alterum, et dicebant: [Sanctus, sanctus, sanctus Dominus, Deus exercituum; plena est omnis terra gloria ejus.] 023 ISA 006 004 Et commota sunt superliminaria cardinum a voce clamantis, et domus repleta est fumo. 023 ISA 006 005 Et dixi: [Væ mihi, quia tacui, quia vir pollutus labiis ego sum, et in medio populi polluta labia habentis ego habito, et regem Dominum exercituum vidi oculis meis.] 023 ISA 006 006 Et volavit ad me unus de seraphim, et in manu ejus calculus, quem forcipe tulerat de altari, 023 ISA 006 007 et tetigit os meum, et dixit: [Ecce tetigit hoc labia tua, et auferetur iniquitas tua, et peccatum tuum mundabitur.] 023 ISA 006 008 Et audivi vocem Domini dicentis: [Quem mittam? et quis ibit nobis?] Et dixi: [Ecce ego, mitte me.] 023 ISA 006 009 Et dixit: [Vade, et dices populo huic: Audite audientes, et nolite intelligere; et videte visionem, et nolite cognoscere. 023 ISA 006 010 Excæca cor populi hujus, et aures ejus aggrava, et oculos ejus claude: ne forte videat oculis suis, et auribus suis audiat, et corde suo intelligat, et convertatur, et sanem eum.] 023 ISA 006 011 Et dixi: [Usquequo, Domine?] Et dixit: [Donec desolentur civitates absque habitatore, et domus sine homine, et terra relinquetur deserta. 023 ISA 006 012 Et longe faciet Dominus homines, et multiplicabitur quæ derelicta fuerat in medio terræ. 023 ISA 006 013 Et adhuc in ea decimatio, et convertetur, et erit in ostensionem sicut terebinthus, et sicut quercus quæ expandit ramos suos; semen sanctum erit id quod steterit in ea.] 023 ISA 007 001 Et factum est in diebus Achaz, filii Joathan, filii Oziæ, regis Juda, ascendit Rasin, rex Syriæ, et Phacee, filius Romeliæ, rex Israël, in Jerusalem, ad præliandum contra eam: et non potuerunt 023 ISA 007 002 debellare eam. Et nuntiaverunt domui David, dicentes: Requievit Syria super Ephraim. Et commotum est cor ejus, et cor populi ejus, sicut moventur ligna silvarum a facie venti. 023 ISA 007 003 Et dixit Dominus ad Isaiam: Egredere in occursum Achaz, tu et qui derelictus est Jasub, filius tuus, ad extremum aquæductus piscinæ superioris in via agri Fullonis; 023 ISA 007 004 et dices ad eum: [Vide ut sileas; noli timere, et cor tuum ne formidet a duabus caudis titionum fumigantium istorum, in ira furoris Rasin, regis Syriæ, et filii Romeliæ; 023 ISA 007 005 eo quod consilium inierit contra te Syria in malum, Ephraim, et filius Romeliæ, dicentes: 023 ISA 007 006 Ascendamus ad Judam, et suscitemus eum, et avellamus eum ad nos, et ponamus regem in medio ejus filium Tabeel. 023 ISA 007 007 Hæc dicit Dominus Deus: Non stabit, et non erit istud; 023 ISA 007 008 sed caput Syriæ Damascus, et caput Damasci Rasin; et adhuc sexaginta et quinque anni, et desinet Ephraim esse populus; 023 ISA 007 009 et caput Ephraim Samaria, et caput Samariæ filius Romeliæ. Si non credideritis, non permanebitis.] 023 ISA 007 010 Et adjecit Dominus loqui ad Achaz, dicens: 023 ISA 007 011 Pete tibi signum a Domino Deo tuo, in profundum inferni, sive in excelsum supra. (Sheol h7585) 023 ISA 007 012 Et dixit Achaz: Non petam, et non tentabo Dominum. 023 ISA 007 013 Et dixit: [Audite ergo, domus David. Numquid parum vobis est molestos esse hominibus, quia molesti estis et Deo meo? 023 ISA 007 014 Propter hoc dabit Dominus ipse vobis signum: ecce virgo concipiet, et pariet filium, et vocabitur nomen ejus Emmanuel. 023 ISA 007 015 Butyrum et mel comedet, ut sciat reprobare malum, et eligere bonum. 023 ISA 007 016 Quia antequam sciat puer reprobare malum et eligere bonum, derelinquetur terra quam tu detestaris a facie duorum regum suorum. 023 ISA 007 017 Adducet Dominus super te, et super populum tuum, et super domum patris tui, dies qui non venerunt a diebus separationis Ephraim a Juda, cum rege Assyriorum. 023 ISA 007 018 Et erit in die illa: sibilabit Dominus muscæ quæ est in extremo fluminum Ægypti, et api quæ est in terra Assur; 023 ISA 007 019 et venient, et requiescent omnes in torrentibus vallium, et in cavernis petrarum, et in omnibus frutetis, et in universis foraminibus. 023 ISA 007 020 In die illa radet Dominus in novacula conducta in his qui trans flumen sunt, in rege Assyriorum, caput et pilos pedum, et barbam universam. 023 ISA 007 021 Et erit in die illa: nutriet homo vaccam boum, et duas oves, 023 ISA 007 022 et præ ubertate lactis comedet butyrum; butyrum enim et mel manducabit omnis qui relictus fuerit in medio terræ. 023 ISA 007 023 Et erit in die illa: omnis locus ubi fuerint mille vites, mille argenteis, in spinas et in vepres erunt. 023 ISA 007 024 Cum sagittis et arcu ingredientur illuc: vepres enim et spinæ erunt in universa terra. 023 ISA 007 025 Et omnes montes qui in sarculo sarrientur, non veniet illuc terror spinarum et veprium: et erit in pascua bovis, et in conculcationem pecoris.] 023 ISA 008 001 Et dixit Dominus ad me: Sume tibi librum grandem, et scribe in eo stylo hominis: Velociter spolia detrahe, cito prædare. 023 ISA 008 002 Et adhibui mihi testes fideles, Uriam sacerdotem, et Zachariam, filium Barachiæ: 023 ISA 008 003 et accessi ad prophetissam, et concepit, et peperit filium. Et dixit Dominus ad me: Voca nomen ejus: Accelera spolia detrahere; Festina prædari: 023 ISA 008 004 quia antequam sciat puer vocare patrem suum et matrem suam, auferetur fortitudo Damasci, et spolia Samariæ, coram rege Assyriorum. 023 ISA 008 005 Et adjecit Dominus loqui ad me adhuc, dicens: 023 ISA 008 006 [Pro eo quod abjecit populus iste aquas Siloë, quæ vadunt cum silentio, et assumpsit magis Rasin, et filium Romeliæ: 023 ISA 008 007 propter hoc ecce Dominus adducet super eos aquas fluminis fortes et multas, regem Assyriorum, et omnem gloriam ejus, et ascendet super omnes rivos ejus, et fluet super universas ripas ejus; 023 ISA 008 008 et ibit per Judam, inundans, et transiens: usque ad collum veniet. Et erit extensio alarum ejus implens latitudinem terræ tuæ, o Emmanuel! 023 ISA 008 009 Congregamini, populi, et vincimini; et audite, universæ procul terræ: confortamini, et vincimini; accingite vos, et vincimini. 023 ISA 008 010 Inite consilium, et dissipabitur; loquimini verbum, et non fiet: quia nobiscum Deus. 023 ISA 008 011 Hæc enim ait Dominus ad me: Sicut in manu forti erudivit me, ne irem in via populi hujus, dicens: 023 ISA 008 012 Non dicatis: Conjuratio; omnia enim quæ loquitur populus iste, conjuratio est: et timorem ejus ne timeatis, neque paveatis. 023 ISA 008 013 Dominum exercituum ipsum sanctificate; ipse pavor vester, et ipse terror vester: 023 ISA 008 014 et erit vobis in sanctificationem; in lapidem autem offensionis, et in petram scandali, duabus domibus Israël; in laqueum et in ruinam habitantibus Jerusalem. 023 ISA 008 015 Et offendent ex eis plurimi, et cadent, et conterentur, et irretientur, et capientur. 023 ISA 008 016 Liga testimonium, signa legem in discipulis meis. 023 ISA 008 017 Et exspectabo Dominum qui abscondit faciem suam a domo Jacob, et præstolabor eum. 023 ISA 008 018 Ecce ego et pueri mei quos dedit mihi Dominus in signum, et in portentum Israël a Domino exercituum, qui habitat in monte Sion: 023 ISA 008 019 et cum dixerint ad vos: Quærite a pythonibus et a divinis qui strident in incantationibus suis: numquid non populus a Deo suo requiret, pro vivis a mortuis? 023 ISA 008 020 ad legem magis et ad testimonium. Quod si non dixerint juxta verbum hoc, non erit eis matutina lux. 023 ISA 008 021 Et transibit per eam, corruet, et esuriet; et cum esurierit, irascetur. Et maledicet regi suo, et Deo suo, et suscipiet sursum, 023 ISA 008 022 et ad terram intuebitur; et ecce tribulatio et tenebræ, dissolutio et angustia, et caligo persequens, et non poterit avolare de angustia sua.] 023 ISA 009 001 [Primo tempore alleviata est terra Zabulon et terra Nephthali: et novissimo aggravata est via maris trans Jordanem Galilææ gentium. 023 ISA 009 002 Populus qui ambulabat in tenebris, vidit lucem magnam; habitantibus in regione umbræ mortis, lux orta est eis. 023 ISA 009 003 Multiplicasti gentem, et non magnificasti lætitiam. Lætabuntur coram te, sicut qui lætantur in messe; sicut exsultant victores capta præda, quando dividunt spolia. 023 ISA 009 004 Jugum enim oneris ejus, et virgam humeri ejus, et sceptrum exactoris ejus superasti, sicut in die Madian. 023 ISA 009 005 Quia omnis violentia prædatio cum tumultu, et vestimentum mistum sanguine, erit in combustionem, et cibus ignis. 023 ISA 009 006 Parvulus enim natus est nobis, et filius datus est nobis, et factus est principatus super humerum ejus: et vocabitur nomen ejus, Admirabilis, Consiliarius, Deus, Fortis, Pater futuri sæculi, Princeps pacis. 023 ISA 009 007 Multiplicabitur ejus imperium, et pacis non erit finis; super solium David, et super regnum ejus sedebit, ut confirmet illud et corroboret in judicio et justitia, amodo et usque in sempiternum: zelus Domini exercituum faciet hoc.] 023 ISA 009 008 [Verbum misit Dominus in Jacob, et cecidit in Israël. 023 ISA 009 009 Et sciet omnis populus Ephraim, et habitantes Samariam, in superbia et magnitudine cordis dicentes: 023 ISA 009 010 Lateres ceciderunt, sed quadris lapidibus ædificabimus; sycomoros succiderunt, sed cedros immutabimus. 023 ISA 009 011 Et elevabit Dominus hostes Rasin super eum, et inimicos ejus in tumultum vertet. 023 ISA 009 012 Syriam ab oriente, et Philisthiim ab occidente; et devorabunt Israël toto ore. In omnibus his non est aversus furor ejus, sed adhuc manus ejus extenta. 023 ISA 009 013 Et populus non est reversus ad percutientem se, et Dominum exercituum non inquisierunt. 023 ISA 009 014 Et disperdet Dominus ab Israël caput et caudam, incurvantem et refrenantem, die una. 023 ISA 009 015 Longævus et honorabilis, ipse est caput; et propheta docens mendacium, ipse est cauda. 023 ISA 009 016 Et erunt qui beatificant populum istum, seducentes; et qui beatificantur, præcipitati. 023 ISA 009 017 Propter hoc super adolescentulis ejus non lætabitur Dominus, et pupillorum ejus et viduarum non miserebitur: quia omnis hypocrita est et nequam, et universum os locutum est stultitiam; in omnibus his non est aversus furor ejus, sed adhuc manus ejus extenta. 023 ISA 009 018 Succensa est enim quasi ignis impietas: veprem et spinam vorabit, et succendetur in densitate saltus, et convolvetur superbia fumi. 023 ISA 009 019 In ira Domini exercituum conturbata est terra, et erit populus quasi esca ignis; vir fratri suo non parcet. 023 ISA 009 020 Et declinabit ad dexteram, et esuriet; et comedet ad sinistram, et non saturabitur; unusquisque carnem brachii sui vorabit: Manasses Ephraim, et Ephraim Manassen; simul ipsi contra Judam. 023 ISA 009 021 In omnibus his non est aversus furor ejus, sed adhuc manus ejus extenta.] 023 ISA 010 001 [Væ qui condunt leges iniquas, et scribentes injustitiam scripserunt, 023 ISA 010 002 ut opprimerent in judicio pauperes, et vim facerent causæ humilium populi mei; ut essent viduæ præda eorum, et pupillos diriperent. 023 ISA 010 003 Quid facietis in die visitationis, et calamitatis de longe venientis? ad cujus confugietis auxilium? et ubi derelinquetis gloriam vestram, 023 ISA 010 004 ne incurvemini sub vinculo, et cum interfectis cadatis? Super omnibus his non est aversus furor ejus, sed adhuc manus ejus extenta.] 023 ISA 010 005 [Væ Assur! virga furoris mei et baculus ipse est; in manu eorum indignatio mea. 023 ISA 010 006 Ad gentem fallacem mittam eum, et contra populum furoris mei mandabo illi, ut auferat spolia, et diripiat prædam, et ponat illum in conculcationem quasi lutum platearum. 023 ISA 010 007 Ipse autem non sic arbitrabitur, et cor ejus non ita existimabit; sed ad conterendum erit cor ejus, et ad internecionem gentium non paucarum. 023 ISA 010 008 Dicet enim: 023 ISA 010 009 Numquid non principes mei simul reges sunt? numquid non ut Charcamis, sic Calano? et ut Arphad, sic Emath? numquid non ut Damascus, sic Samaria? 023 ISA 010 010 Quomodo invenit manus mea regna idoli, sic et simulacra eorum de Jerusalem et de Samaria. 023 ISA 010 011 Numquid non sicut feci Samariæ et idolis ejus, sic faciam Jerusalem et simulacris ejus? 023 ISA 010 012 Et erit, cum impleverit Dominus cuncta opera sua in monte Sion et in Jerusalem, visitabo super fructum magnifici cordis regis Assur, et super gloriam altitudinis oculorum ejus. 023 ISA 010 013 Dixit enim: In fortitudine manus meæ feci, et in sapientia mea intellexi; et abstuli terminos populorum, et principes eorum deprædatus sum, et detraxi quasi potens in sublimi residentes. 023 ISA 010 014 Et invenit quasi nidum manus mea fortitudinem populorum; et sicut colliguntur ova quæ derelicta sunt, sic universam terram ego congregavi; et non fuit qui moveret pennam, et aperiret os, et ganniret. 023 ISA 010 015 Numquid gloriabitur securis contra eum qui secat in ea? aut exaltabitur serra contra eum a quo trahitur? Quomodo si elevetur virga contra elevantem se, et exaltetur baculus, qui utique lignum est. 023 ISA 010 016 Propter hoc mittet Dominator, Dominus exercituum, in pinguibus ejus tenuitatem; et subtus gloriam ejus succensa ardebit quasi combustio ignis. 023 ISA 010 017 Et erit lumen Israël in igne, et Sanctus ejus in flamma; et succendetur, et devorabitur spina ejus et vepres in die una. 023 ISA 010 018 Et gloria saltus ejus, et carmeli ejus, ab anima usque ad carnem consumetur; et erit terrore profugus. 023 ISA 010 019 Et reliquiæ ligni saltus ejus præ paucitate numerabuntur, et puer scribet eos.] 023 ISA 010 020 [Et erit in die illa: non adjiciet residuum Israël, et hi qui fugerint de domo Jacob, inniti super eo qui percutit eos; sed innitetur super Dominum, Sanctum Israël, in veritate. 023 ISA 010 021 Reliquiæ convertentur; reliquiæ, inquam, Jacob ad Deum fortem. 023 ISA 010 022 Si enim fuerit populus tuus, Israël, quasi arena maris, reliquiæ convertentur ex eo; consummatio abbreviata inundabit justitiam. 023 ISA 010 023 Consummationem enim et abbreviationem Dominus Deus exercituum faciet in medio omnis terræ. 023 ISA 010 024 Propter hoc, hæc dicit Dominus Deus exercituum: Noli timere, populus meus, habitator Sion, ab Assur: in virga percutiet te, et baculum suum levabit super te, in via Ægypti. 023 ISA 010 025 Adhuc enim paululum modicumque, et consummabitur indignatio et furor meus super scelus eorum. 023 ISA 010 026 Et suscitabit super eum Dominus exercituum flagellum, juxta plagam Madian in petra Oreb: et virgam suam super mare, et levabit eam in via Ægypti. 023 ISA 010 027 Et erit in die illa: auferetur onus ejus de humero tuo et jugum ejus de collo tuo, et computrescet jugum a facie olei.] 023 ISA 010 028 [Veniet in Ajath, transibit in Magron, apud Machmas commendabit vasa sua. 023 ISA 010 029 Transierunt cursim, Gaba sedes nostra; obstupuit Rama, Gabaath Saulis fugit. 023 ISA 010 030 Hinni voce tua, filia Gallim, attende Laisa, paupercula Anathoth. 023 ISA 010 031 Migravit Medemena; habitatores Gabim, confortamini. 023 ISA 010 032 Adhuc dies est ut in Nobe stetur; agitabit manum suam super montem filiæ Sion, collem Jerusalem. 023 ISA 010 033 Ecce Dominator, Dominus exercituum, confringet lagunculam in terrore; et excelsi statura succidentur, et sublimes humiliabuntur. 023 ISA 010 034 Et subvertentur condensa saltus ferro; et Libanus cum excelsis cadet.] 023 ISA 011 001 [Et egredietur virga de radice Jesse, et flos de radice ejus ascendet. 023 ISA 011 002 Et requiescet super eum spiritus Domini: spiritus sapientiæ et intellectus, spiritus consilii et fortitudinis, spiritus scientiæ et pietatis; 023 ISA 011 003 et replebit eum spiritus timoris Domini. Non secundum visionem oculorum judicabit, neque secundum auditum aurium arguet; 023 ISA 011 004 sed judicabit in justitia pauperes, et arguet in æquitate pro mansuetis terræ; et percutiet terram virga oris sui, et spiritu labiorum suorum interficiet impium. 023 ISA 011 005 Et erit justitia cingulum lumborum ejus, et fides cinctorium renum ejus. 023 ISA 011 006 Habitabit lupus cum agno, et pardus cum hædo accubabit; vitulus, et leo, et ovis, simul morabuntur, et puer parvulus minabit eos. 023 ISA 011 007 Vitulus et ursus pascentur, simul requiescent catuli eorum; et leo quasi bos comedet paleas. 023 ISA 011 008 Et delectabitur infans ab ubere super foramine aspidis; et in caverna reguli qui ablactatus fuerit manum suam mittet. 023 ISA 011 009 Non nocebunt, et non occident in universo monte sancto meo, quia repleta est terra scientia Domini, sicut aquæ maris operientes.] 023 ISA 011 010 [In die illa radix Jesse, qui stat in signum populorum, ipsum gentes deprecabuntur, et erit sepulchrum ejus gloriosum. 023 ISA 011 011 Et erit in die illa: adjiciet Dominus secundo manum suam ad possidendum residuum populi sui, quod relinquetur ab Assyriis, et ab Ægypto, et a Phetros, et ab Æthiopia, et ab Ælam, et a Sennaar, et ab Emath, et ab insulis maris. 023 ISA 011 012 Et levabit signum in nationes, et congregabit profugos Israël, et dispersos Juda colliget a quatuor plagis terræ. 023 ISA 011 013 Et auferetur zelus Ephraim, et hostes Juda peribunt; Ephraim non æmulabitur Judam, et Judas non pugnabit contra Ephraim. 023 ISA 011 014 Et volabunt in humeros Philisthiim per mare, simul prædabuntur filios orientis; Idumæa et Moab præceptum manus eorum, et filii Ammon obedientes erunt. 023 ISA 011 015 Et desolabit Dominus linguam maris Ægypti, et levabit manum suam super flumen in fortitudine spiritus sui; et percutiet eum in septem rivis, ita ut transeant per eum calceati. 023 ISA 011 016 Et erit via residuo populo meo qui relinquetur ab Assyriis, sicut fuit Israëli in die illa qua ascendit de terra Ægypti.] 023 ISA 012 001 [Et dices in die illa: Confitebor tibi, Domine, quoniam iratus es mihi; conversus est furor tuus, et consolatus es me. 023 ISA 012 002 Ecce Deus salvator meus; fiducialiter agam, et non timebo: quia fortitudo mea et laus mea Dominus, et factus est mihi in salutem. 023 ISA 012 003 Haurietis aquas in gaudio de fontibus salvatoris. 023 ISA 012 004 Et dicetis in die illa: Confitemini Domino et invocate nomen ejus; notas facite in populis adinventiones ejus; mementote quoniam excelsum est nomen ejus. 023 ISA 012 005 Cantate Domino, quoniam magnifice fecit; annuntiate hoc in universa terra. 023 ISA 012 006 Exsulta et lauda, habitatio Sion, quia magnus in medio tui Sanctus Israël.] 023 ISA 013 001 Onus Babylonis, quod vidit Isaias, filius Amos. 023 ISA 013 002 [Super montem caliginosum levate signum: exaltate vocem, levate manum, et ingrediantur portas duces. 023 ISA 013 003 Ego mandavi sanctificatis meis, et vocavi fortes meos in ira mea, exsultantes in gloria mea. 023 ISA 013 004 Vox multitudinis in montibus, quasi populorum frequentium; vox sonitus regum, gentium congregatarum. Dominus exercituum præcepit militiæ belli, 023 ISA 013 005 venientibus de terra procul, a summitate cæli; Dominus, et vasa furoris ejus, ut disperdat omnem terram. 023 ISA 013 006 Ululate, quia prope est dies Domini; quasi vastitas a Domino veniet. 023 ISA 013 007 Propter hoc omnes manus dissolventur, et omne cor hominis contabescet, 023 ISA 013 008 et conteretur. Torsiones et dolores tenebunt; quasi parturiens dolebunt: unusquisque ad proximum suum stupebit, facies combustæ vultus eorum. 023 ISA 013 009 Ecce dies Domini veniet, crudelis, et indignationis plenus, et iræ, furorisque, ad ponendam terram in solitudinem, et peccatores ejus conterendos de ea. 023 ISA 013 010 Quoniam stellæ cæli, et splendor earum, non expandent lumen suum; obtenebratus est sol in ortu suo, et luna non splendebit in lumine suo. 023 ISA 013 011 Et visitabo super orbis mala, et contra impios iniquitatem eorum; et quiescere faciam superbiam infidelium, et arrogantiam fortium humiliabo. 023 ISA 013 012 Pretiosior erit vir auro, et homo mundo obrizo. 023 ISA 013 013 Super hoc cælum turbabo; et movebitur terra de loco suo, propter indignationem Domini exercituum, et propter diem iræ furoris ejus. 023 ISA 013 014 Et erit quasi damula fugiens, et quasi ovis, et non erit qui congreget. Unusquisque ad populum suum convertetur, et singuli ad terram suam fugient. 023 ISA 013 015 Omnis qui inventus fuerit occidetur, et omnis qui supervenerit cadet in gladio; 023 ISA 013 016 infantes eorum allidentur in oculis eorum, diripientur domus eorum, et uxores eorum violabuntur. 023 ISA 013 017 Ecce ego suscitabo super eos Medos, qui argentum non quærant, nec aurum velint; 023 ISA 013 018 sed sagittis parvulos interficient, et lactantibus uteris non miserebuntur, et super filios non parcet oculus eorum. 023 ISA 013 019 Et erit Babylon illa gloriosa in regnis, inclyta superbia Chaldæorum, sicut subvertit Dominus Sodomam et Gomorrham. 023 ISA 013 020 Non habitabitur usque in finem, et non fundabitur usque ad generationem et generationem; nec ponet ibi tentoria Arabs, nec pastores requiescent ibi. 023 ISA 013 021 Sed requiescent ibi bestiæ, et replebuntur domus eorum draconibus, et habitabunt ibi struthiones, et pilosi saltabunt ibi; 023 ISA 013 022 et respondebunt ibi ululæ in ædibus ejus, et sirenes in delubris voluptatis.] 023 ISA 014 001 [Prope est ut veniat tempus ejus, et dies ejus non elongabuntur. Miserebitur enim Dominus Jacob, et eliget adhuc de Israël, et requiescere eos faciet super humum suam; adjungetur advena ad eos, et adhærebit domui Jacob. 023 ISA 014 002 Et tenebunt eos populi, et adducent eos in locum suum; et possidebit eos domus Israël super terram Domini in servos et ancillas: et erunt capientes eos qui se ceperant, et subjicient exactores suos.] 023 ISA 014 003 [Et erit in die illa: cum requiem dederit tibi Deus a labore tuo, et a concussione tua, et a servitute dura qua ante servisti, 023 ISA 014 004 sumes parabolam istam contra regem Babylonis, et dices: Quomodo cessavit exactor; quievit tributum? 023 ISA 014 005 Contrivit Dominus baculum impiorum, virgam dominantium, 023 ISA 014 006 cædentem populos in indignatione plaga insanabili, subjicientem in furore gentes, persequentem crudeliter. 023 ISA 014 007 Conquievit et siluit omnis terra, gavisa est et exsultavit; 023 ISA 014 008 abietes quoque lætatæ sunt super te, et cedri Libani: ex quo dormisti, non ascendet qui succidat nos. 023 ISA 014 009 Infernus subter conturbatus est in occursum adventus tui; suscitavit tibi gigantes. Omnes principes terræ surrexerunt de soliis suis, omnes principes nationum. (Sheol h7585) 023 ISA 014 010 Universi respondebunt, et dicent tibi: Et tu vulneratus es sicut et nos; nostri similis effectus es. 023 ISA 014 011 Detracta est ad inferos superbia tua, concidit cadaver tuum; subter te sternetur tinea, et operimentum tuum erunt vermes. (Sheol h7585) 023 ISA 014 012 Quomodo cecidisti de cælo, Lucifer, qui mane oriebaris? corruisti in terram, qui vulnerabas gentes? 023 ISA 014 013 Qui dicebas in corde tuo: In cælum conscendam, super astra Dei exaltabo solium meum; sedebo in monte testamenti, in lateribus aquilonis; 023 ISA 014 014 ascendam super altitudinem nubium, similis ero Altissimo? 023 ISA 014 015 Verumtamen ad infernum detraheris, in profundum laci. (Sheol h7585) 023 ISA 014 016 Qui te viderint, ad te inclinabuntur, teque prospicient: Numquid iste est vir qui conturbavit terram, qui concussit regna, 023 ISA 014 017 qui posuit orbem desertum, et urbes ejus destruxit, vinctis ejus non aperuit carcerem? 023 ISA 014 018 Omnes reges gentium universi dormierunt in gloria, vir in domo sua; 023 ISA 014 019 tu autem projectus es de sepulchro tuo, quasi stirps inutilis pollutus, et obvolutus cum his qui interfecti sunt gladio, et descenderunt ad fundamenta laci, quasi cadaver putridum. 023 ISA 014 020 Non habebis consortium, neque cum eis in sepultura; tu enim terram tuam disperdidisti, tu populum tuum occidisti: non vocabitur in æternum semen pessimorum. 023 ISA 014 021 Præparate filios ejus occisioni, in iniquitate patrum suorum: non consurgent, nec hæreditabunt terram, neque implebunt faciem orbis civitatum. 023 ISA 014 022 Et consurgam super eos, dicit Dominus exercituum; et perdam Babylonis nomen, et reliquias, et germen, et progeniem, dicit Dominus; 023 ISA 014 023 et ponam eam in possessionem ericii, et in paludes aquarum, et scopabo eam in scopa terens, dicit Dominus exercituum.] 023 ISA 014 024 [Juravit Dominus exercituum, dicens: Si non, ut putavi, ita erit; et quomodo mente tractavi, 023 ISA 014 025 sic eveniet: ut conteram Assyrium in terra mea, et in montibus meis conculcem eum; et auferetur ab eis jugum ejus, et onus illius ab humero eorum tolletur. 023 ISA 014 026 Hoc consilium quod cogitavi super omnem terram; et hæc est manus extenta super universas gentes. 023 ISA 014 027 Dominus enim exercituum decrevit; et quis poterit infirmare? et manus ejus extenta; et quis avertet eam?] 023 ISA 014 028 In anno quo mortuus est rex Achaz, factum est onus istud: 023 ISA 014 029 [Ne lætaris, Philisthæa omnis tu, quoniam comminuta est virga percussoris tui; de radice enim colubri egredietur regulus, et semen ejus absorbens volucrem. 023 ISA 014 030 Et pascentur primogeniti pauperum, et pauperes fiducialiter requiescent; et interire faciam in fame radicem tuam, et reliquias tuas interficiam. 023 ISA 014 031 Ulula, porta; clama civitas; prostrata est Philisthæa omnis; ab aquilone enim fumus veniet, et non est qui effugiet agmen ejus. 023 ISA 014 032 Et quid respondebitur nuntiis gentis? Quia Dominus fundavit Sion, et in ipso sperabunt pauperes populi ejus.] 023 ISA 015 001 Onus Moab. [Quia nocte vastata est Ar Moab, conticuit; quia nocte vastatus est murus Moab, conticuit. 023 ISA 015 002 Ascendit domus, et Dibon ad excelsa, in planctum super Nabo; et super Medaba, Moab ululavit; in cunctis capitibus ejus calvitium, et omnis barba radetur. 023 ISA 015 003 In triviis ejus accincti sunt sacco; super tecta ejus et in plateis ejus omnis ululatus descendit in fletum. 023 ISA 015 004 Clamabit Hesebon et Eleale, usque Jasa audita est vox eorum; super hoc expediti Moab ululabunt, anima ejus ululabit sibi. 023 ISA 015 005 Cor meum ad Moab clamabit; vectes ejus usque ad Segor, vitulam conternantem; per ascensum enim Luith flens ascendet, et in via Oronaim clamorem contritionis levabunt. 023 ISA 015 006 Aquæ enim Nemrim desertæ erunt, quia aruit herba, defecit germen, viror omnis interiit. 023 ISA 015 007 Secundum magnitudinem operis, et visitatio eorum: ad torrentem Salicum ducent eos. 023 ISA 015 008 Quoniam circuivit clamor terminum Moab; usque ad Gallim ululatus ejus, et usque ad puteum Elim clamor ejus. 023 ISA 015 009 Quia aquæ Dibon repletæ sunt sanguine; ponam enim super Dibon additamenta; his qui fugerint de Moab leonem, et reliquiis terræ.] 023 ISA 016 001 [Emitte agnum, Domine, dominatorem terræ, de petra deserti ad montem filiæ Sion. 023 ISA 016 002 Et erit: sicut avis fugiens, et pulli de nido avolantes, sic erunt filiæ Moab in transcensu Arnon. 023 ISA 016 003 Ini consilium, coge concilium; pone quasi noctem umbram tuam in meridie; absconde fugientes, et vagos ne prodas. 023 ISA 016 004 Habitabunt apud te profugi mei; Moab, esto latibulum eorum a facie vastatoris: finitus est enim pulvis, consummatus est miser, defecit qui conculcabat terram. 023 ISA 016 005 Et præparabitur in misericordia solium, et sedebit super illud in veritate in tabernaculo David, judicans et quærens judicium, et velociter reddens quod justum est. 023 ISA 016 006 Audivimus superbiam Moab: superbus est valde; superbia ejus, et arrogantia ejus, et indignatio ejus plus quam fortitudo ejus. 023 ISA 016 007 Idcirco ululabit Moab ad Moab; universus ululabit: his qui lætantur super muros cocti lateris, loquimini plagas suas. 023 ISA 016 008 Quoniam suburbana Hesebon deserta sunt, et vineam Sabama domini gentium exciderunt: flagella ejus usque ad Jazer pervenerunt, erraverunt in deserto; propagines ejus relictæ sunt, transierunt mare. 023 ISA 016 009 Super hoc plorabo in fletu Jazer vineam Sabama; inebriabo de lacrima mea, Hesebon et Eleale, quoniam super vindemiam tuam et super messem tuam vox calcantium irruit. 023 ISA 016 010 Et auferetur lætitia et exsultatio de Carmelo, et in vineis non exsultabit neque jubilabit. Vinum in torculari non calcabit qui calcare consueverat; vocem calcantium abstuli. 023 ISA 016 011 Super hoc venter meus ad Moab quasi cithara sonabit, et viscera mea ad murum cocti lateris. 023 ISA 016 012 Et erit: cum apparuerit quod laboravit Moab super excelsis suis, ingredietur ad sancta sua ut obsecret, et non valebit.] 023 ISA 016 013 Hoc verbum quod locutus est Dominus ad Moab ex tunc. 023 ISA 016 014 Et nunc locutus est Dominus, dicens: In tribus annis, quasi anni mercenarii, auferetur gloria Moab super omni populo multo, et relinquetur parvus et modicus, nequaquam multus. 023 ISA 017 001 Onus Damasci. [Ecce Damascus desinet esse civitas, et erit sicut acervus lapidum in ruina. 023 ISA 017 002 Derelictæ civitates Aroër gregibus erunt, et requiescent ibi, et non erit qui exterreat. 023 ISA 017 003 Et cessabit adjutorium ab Ephraim, et regnum a Damasco; et reliquiæ Syriæ sicut gloria filiorum Israël erunt, dicit Dominus exercituum. 023 ISA 017 004 Et erit in die illa: attenuabitur gloria Jacob, et pinguedo carnis ejus marcescet. 023 ISA 017 005 Et erit sicut congregans in messe quod restiterit, et brachium ejus spicas leget; et erit sicut quærens spicas in valle Raphaim. 023 ISA 017 006 Et relinquetur in eo sicut racemus et sicut excussio oleæ duarum vel trium olivarum in summitate rami, sive quatuor aut quinque in cacuminibus ejus fructus ejus, dicit Dominus Deus Israël. 023 ISA 017 007 In die illa inclinabitur homo ad factorem suum, et oculi ejus ad Sanctum Israël respicient; 023 ISA 017 008 et non inclinabitur ad altaria quæ fecerunt manus ejus; et quæ operati sunt digiti ejus non respiciet lucos et delubra. 023 ISA 017 009 In die illa erunt civitates fortitudinis ejus derelictæ sicut aratra, et segetes quæ derelictæ sunt a facie filiorum Israël; et eris deserta. 023 ISA 017 010 Quia oblitus es Dei salvatoris tui, et fortis adjutoris tui non es recordata: propterea plantabis plantationem fidelem, et germen alienum seminabis; 023 ISA 017 011 in die plantationis tuæ labrusca, et mane semen tuum florebit; ablata est messis in die hæreditatis, et dolebit graviter. 023 ISA 017 012 Væ multitudini populorum multorum, ut multitudo maris sonantis; et tumultus turbarum, sicut sonitus aquarum multarum. 023 ISA 017 013 Sonabunt populi sicut sonitus aquarum inundantium, et increpabit eum, et fugiet procul; et rapietur sicut pulvis montium a facie venti, et sicut turbo coram tempestate. 023 ISA 017 014 In tempore vespere, et ecce turbatio; in matutino, et non subsistet. Hæc est pars eorum qui vastaverunt nos, et sors diripientium nos.] 023 ISA 018 001 [Væ terræ cymbalo alarum, quæ est trans flumina Æthiopiæ, 023 ISA 018 002 qui mittit in mare legatos, et in vasis papyri super aquas. Ite, angeli veloces, ad gentem convulsam et dilaceratam; ad populum terribilem, post quem non est alius; ad gentem exspectantem et conculcatam, cujus diripuerunt flumina terram ejus. 023 ISA 018 003 Omnes habitatores orbis, qui moramini in terra, cum elevatum fuerit signum in montibus, videbitis, et clangorem tubæ audietis. 023 ISA 018 004 Quia hæc dicit Dominus ad me: Quiescam et considerabo in loco meo, sicut meridiana lux clara est, et sicut nubes roris in die messis. 023 ISA 018 005 Ante messem enim totus effloruit, et immatura perfectio germinabit; et præcidentur ramusculi ejus falcibus, et quæ derelicta fuerint abscindentur et excutientur. 023 ISA 018 006 Et relinquentur simul avibus montium et bestiis terræ; et æstate perpetua erunt super eum volucres, et omnes bestiæ terræ super illum hiemabunt. 023 ISA 018 007 In tempore illo deferetur munus Domino exercituum a populo divulso et dilacerato, a populo terribili, post quem non fuit alius; a gente exspectante, exspectante et conculcata, cujus diripuerunt flumina terram ejus; ad locum nominis Domini exercituum, montem Sion.] 023 ISA 019 001 Onus Ægypti. [Ecce Dominus ascendet super nubem levem, et ingredietur Ægyptum, et commovebuntur simulacra Ægypti a facie ejus, et cor Ægypti tabescet in medio ejus, 023 ISA 019 002 et concurrere faciam Ægyptios adversus Ægyptios; et pugnabit vir contra fratrem suum, et vir contra amicum suum, civitas adversus civitatem, regnum adversus regnum. 023 ISA 019 003 Et dirumpetur spiritus Ægypti in visceribus ejus, et consilium ejus præcipitabo; et interrogabunt simulacra sua, et divinos suos, et pythones, et ariolos. 023 ISA 019 004 Et tradam Ægyptum in manu dominorum crudelium, et rex fortis dominabitur eorum, ait Dominus Deus exercituum. 023 ISA 019 005 Et arescet aqua de mari, et fluvius desolabitur atque siccabitur. 023 ISA 019 006 Et deficient flumina, attenuabuntur et siccabuntur rivi aggerum, calamus et juncus marcescet. 023 ISA 019 007 Nudabitur alveus rivi a fonte suo, et omnis sementis irrigua siccabitur, arescet, et non erit. 023 ISA 019 008 Et mœrebunt piscatores, et lugebunt omnes mittentes in flumen hamum; et expandentes rete super faciem aquarum emarcescent. 023 ISA 019 009 Confundentur qui operabantur linum, pectentes et texentes subtilia. 023 ISA 019 010 Et erunt irrigua ejus flaccentia: omnes qui faciebant lacunas ad capiendos pisces. 023 ISA 019 011 Stulti principes Taneos, sapientes consiliarii Pharaonis dederunt consilium insipiens. Quomodo dicetis Pharaoni: Filius sapientium ego, filius regum antiquorum? 023 ISA 019 012 Ubi nunc sunt sapientes tui? annuntient tibi, et indicent quid cogitaverit Dominus exercituum super Ægyptum. 023 ISA 019 013 Stulti facti sunt principes Taneos, emarcuerunt principes Mempheos; deceperunt Ægyptum, angulum populorum ejus. 023 ISA 019 014 Dominus miscuit in medio ejus spiritum vertiginis; et errare fecerunt Ægyptum in omni opere suo, sicut errat ebrius et vomens. 023 ISA 019 015 Et non erit Ægypto opus quod faciat caput et caudam, incurvantem et refrenantem. 023 ISA 019 016 In die illa erit Ægyptus quasi mulieres; et stupebunt, et timebunt a facie commotionis manus Domini exercituum, quam ipse movebit super eam. 023 ISA 019 017 Et erit terra Juda Ægypto in pavorem; omnis qui illius fuerit recordatus pavebit a facie consilii Domini exercituum, quod ipse cogitavit super eam. 023 ISA 019 018 In die illa erunt quinque civitates in terra Ægypti loquentes lingua Chanaan, et jurantes per Dominum exercituum: Civitas solis vocabitur una. 023 ISA 019 019 In die illa erit altare Domini in medio terræ Ægypti, et titulus Domini juxta terminum ejus. 023 ISA 019 020 Erit in signum et in testimonium Domino exercituum in terra Ægypti; clamabunt enim ad Dominum a facie tribulationis, et mittet eis salvatorem et propugnatorem qui liberet eos. 023 ISA 019 021 Et cognoscetur Dominus ab Ægypto, et cognoscent Ægyptii Dominum in die illa; et colent eum in hostiis et in muneribus; et vota vovebunt Domino, et solvent. 023 ISA 019 022 Et percutiet Dominus Ægyptum plaga, et sanabit eam; et revertentur ad Dominum, et placabitur eis, et sanabit eos. 023 ISA 019 023 In die illa erit via de Ægypto in Assyrios; et intrabit Assyrius Ægyptum, et Ægyptius in Assyrios, et servient Ægyptii Assur. 023 ISA 019 024 In die illa erit Israël tertius Ægyptio et Assyrio; benedictio in medio terræ 023 ISA 019 025 cui benedixit Dominus exercituum, dicens: Benedictus populus meus Ægypti, et opus manuum mearum Assyrio; hæreditas autem mea Israël.] 023 ISA 020 001 In anno quo ingressus est Thathan in Azotum, cum misisset eum Sargon, rex Assyriorum, et pugnasset contra Azotum, et cepisset eam: 023 ISA 020 002 in tempore illo locutus est Dominus in manu Isaiæ, filii Amos, dicens: Vade, et solve saccum de lumbis tuis, et calceamenta tua tolle de pedibus tuis. Et fecit sic, vadens nudus et discalceatus. 023 ISA 020 003 Et dixit Dominus: [Sicut ambulavit servus meus Isaias nudus et discalceatus, trium annorum signum et portentum erit super Ægyptum et super Æthiopiam; 023 ISA 020 004 sic minabit rex Assyriorum captivitatem Ægypti, et transmigrationem Æthiopiæ, juvenum et senum, nudam et discalceatam, discoopertis natibus, ad ignominiam Ægypti. 023 ISA 020 005 Et timebunt, et confundentur ab Æthiopia spe sua, et ab Ægypto gloria sua. 023 ISA 020 006 Et dicet habitator insulæ hujus in die illa: Ecce hæc erat spes nostra, ad quos confugimus in auxilium, ut liberarent nos a facie regis Assyriorum: et quomodo effugere poterimus nos?] 023 ISA 021 001 Onus deserti maris. [Sicut turbines ab africo veniunt, de deserto venit, de terra horribili. 023 ISA 021 002 Visio dura nuntiata est mihi: qui incredulus est infideliter agit; et qui depopulator est vastat. Ascende, Ælam; obside, Mede; omnem gemitum ejus cessare feci. 023 ISA 021 003 Propterea repleti sunt lumbi mei dolore; angustia possedit me sicut angustia parturientis; corrui cum audirem, conturbatus sum cum viderem. 023 ISA 021 004 Emarcuit cor meum; tenebræ stupefecerunt me: Babylon dilecta mea posita est mihi in miraculum. 023 ISA 021 005 Pone mensam, contemplare in specula comedentes et bibentes: surgite, principes, arripite clypeum. 023 ISA 021 006 Hæc enim dixit mihi Dominus: Vade, et pone speculatorem, et quodcumque viderit annuntiet. 023 ISA 021 007 Et vidit currum duorum equitum, ascensorem asini, et ascensorem cameli; et contemplatus est diligenter multo intuitu. 023 ISA 021 008 Et clamavit leo: Super speculam Domini ego sum, stans jugiter per diem; et super custodiam meam ego sum, stans totis noctibus. 023 ISA 021 009 Ecce iste venit ascensor vir bigæ equitum; et respondit, et dixit: Cecidit, cecidit Babylon, et omnia sculptilia deorum ejus contrita sunt in terram. 023 ISA 021 010 Tritura mea et filii areæ meæ, quæ audivi a Domino exercituum, Deo Israël, annuntiavi vobis.] 023 ISA 021 011 Onus Duma. [Ad me clamat ex Seir: Custos, quid de nocte? custos, quid de nocte? 023 ISA 021 012 Dixit custos: Venit mane et nox; si quæritis, quærite; convertimini, venite.] 023 ISA 021 013 Onus in Arabia. [In saltu ad vesperam dormietis, in semitis Dedanim. 023 ISA 021 014 Occurrentes sitienti ferte aquam, qui habitatis terram austri; cum panibus occurrite fugienti. 023 ISA 021 015 A facie enim gladiorum fugerunt, a facie gladii imminentis, a facie arcus extenti, a facie gravis prælii. 023 ISA 021 016 Quoniam hæc dicit Dominus ad me: Adhuc in uno anno, quasi in anno mercenarii, et auferetur omnis gloria Cedar. 023 ISA 021 017 Et reliquiæ numeri sagittariorum fortium de filiis Cedar imminuentur; Dominus enim Deus Israël locutus est.] 023 ISA 022 001 Onus vallis Visionis. [Quidnam quoque tibi est, quia ascendisti et tu omnis in tecta? 023 ISA 022 002 Clamoris plena, urbs frequens, civitas exsultans; interfecti tui, non interfecti gladio, nec mortui in bello. 023 ISA 022 003 Cuncti principes tui fugerunt simul dureque ligati sunt; omnes qui inventi sunt vincti sunt pariter; procul fugerunt. 023 ISA 022 004 Propterea dixi: Recedite a me: amare flebo; nolite incumbere ut consolemini me super vastitate filiæ populi mei; 023 ISA 022 005 dies enim interfectionis, et conculcationis, et fletuum, Domino Deo exercituum, in valle Visionis, scrutans murum, et magnificus super montem. 023 ISA 022 006 Et Ælam sumpsit pharetram, currum hominis equitis, et parietem nudavit clypeus. 023 ISA 022 007 Et erunt electæ valles tuæ plenæ quadrigarum, et equites ponent sedes suas in porta. 023 ISA 022 008 Et revelabitur operimentum Judæ, et videbis in die illa armamentarium domus saltus. 023 ISA 022 009 Et scissuras civitatis David videbitis, quia multiplicatæ sunt; et congregastis aquas piscinæ inferioris, 023 ISA 022 010 et domos Jerusalem numerastis, et destruxistis domos ad muniendum murum. 023 ISA 022 011 Et lacum fecistis inter duos muros ad aquam piscinæ veteris; et non suspexistis ad eum qui fecerat eam, et operatorem ejus de longe non vidistis. 023 ISA 022 012 Et vocabit Dominus Deus exercituum in die illa ad fletum, et ad planctum, ad calvitium, et ad cingulum sacci; 023 ISA 022 013 et ecce gaudium et lætitia, occidere vitulos et jugulare arietes, comedere carnes, et bibere vinum: comedamus et bibamus, cras enim moriemur. 023 ISA 022 014 Et revelata est in auribus meis vox Domini exercituum: Si dimittetur iniquitas hæc vobis donec moriamini, dicit Dominus Deus exercituum.] 023 ISA 022 015 [Hæc dicit Dominus Deus exercituum: Vade, ingredere ad eum qui habitat in tabernaculo, ad Sobnam, præpositum templi, et dices ad eum: 023 ISA 022 016 Quid tu hic, aut quasi quis hic? quia excidisti tibi hic sepulchrum, excidisti in excelso memoriale diligenter, in petra tabernaculum tibi. 023 ISA 022 017 Ecce Dominus asportari te faciet, sicut asportatur gallus gallinaceus; et quasi amictum, sic sublevabit te. 023 ISA 022 018 Coronas coronabit te tribulatione; quasi pilam mittet te in terram latam et spatiosam; ibi morieris, et ibi erit currus gloriæ tuæ, ignominia domus domini tui. 023 ISA 022 019 Et expellam te de statione tua, et de ministerio tuo deponam te. 023 ISA 022 020 Et erit in die illa: vocabo servum meum Eliacim, filium Helciæ, 023 ISA 022 021 et induam illum tunica tua, et cingulo tuo confortabo eum, et potestatem tuam dabo in manu ejus; et erit quasi pater habitantibus Jerusalem et domui Juda. 023 ISA 022 022 Et dabo clavem domus David super humerum ejus; et aperiet, et non erit qui claudat; et claudet, et non erit qui aperiat. 023 ISA 022 023 Et figam illum paxillum in loco fideli, et erit in solium gloriæ domui patris ejus. 023 ISA 022 024 Et suspendent super eum omnem gloriam domus patris ejus; vasorum diversa genera, omne vas parvulum, a vasis craterarum usque ad omne vas musicorum. 023 ISA 022 025 In die illa, dicit Dominus exercituum, auferetur paxillus qui fixus fuerat in loco fideli, et frangetur, et cadet, et peribit quod pependerat in eo, quia Dominus locutus est.] 023 ISA 023 001 Onus Tyri. [Ululate, naves maris, quia vastata est domus unde venire consueverant: de terra Cethim revelatum est eis. 023 ISA 023 002 Tacete, qui habitatis in insula; negotiatores Sidonis, transfretantes mare, repleverunt te. 023 ISA 023 003 In aquis multis semen Nili; messis fluminis fruges ejus: et facta est negotiatio gentium. 023 ISA 023 004 Erubesce, Sidon; ait enim mare, fortitudo maris, dicens: Non parturivi, et non peperi, et non enutrivi juvenes, nec ad incrementum perduxi virgines. 023 ISA 023 005 Cum auditum fuerit in Ægypto, dolebunt cum audierint de Tiro. 023 ISA 023 006 Transite maria, ululate, qui habitatis in insula! 023 ISA 023 007 Numquid non vestra hæc est, quæ gloriabatur a diebus pristinis in antiquitate sua? Ducent eam pedes sui longe ad peregrinandum. 023 ISA 023 008 Quis cogitavit hoc super Tyrum quondam coronatam, cujus negotiatores principes, institores ejus inclyti terræ? 023 ISA 023 009 Dominus exercituum cogitavit hoc, ut detraheret superbiam omnis gloriæ, et ad ignominiam deduceret universos inclytos terræ. 023 ISA 023 010 Transi terram tuam quasi flumen, filia maris! non est cingulum ultra tibi. 023 ISA 023 011 Manum suam extendit super mare; conturbavit regna. Dominus mandavit adversus Chanaan, ut contereret fortes ejus; 023 ISA 023 012 et dixit: Non adjicies ultra ut glorieris, calumniam sustinens virgo filia Sidonis: in Cethim consurgens transfreta: ibi quoque non erit requies tibi. 023 ISA 023 013 Ecce terra Chaldæorum, talis populus non fuit: Assur fundavit eam; in captivitatem traduxerunt robustos ejus, suffoderunt domos ejus, posuerunt eam in ruinam. 023 ISA 023 014 Ululate, naves maris, quia devastata est fortitudo vestra.] 023 ISA 023 015 Et erit in die illa: in oblivione eris, o Tyre! septuaginta annis, sicut dies regis unius; post septuaginta autem annos erit Tyro quasi canticum meretricis: 023 ISA 023 016 [Sume citharam, circui civitatem, meretrix oblivioni tradita: bene cane, frequenta canticum, ut memoria tui sit. 023 ISA 023 017 Et erit post septuaginta annos: visitabit Dominus Tyrum, et reducet eam ad mercedes suas, et rursum fornicabitur cum universis regnis terræ super faciem terræ; 023 ISA 023 018 et erunt negotiationes ejus et mercedes ejus sanctificatæ Domino: non condentur neque reponentur, quia his qui habitaverint coram Domino erit negotiatio ejus, ut manducent in saturitatem, et vestiantur usque ad vetustatem.] 023 ISA 024 001 [Ecce Dominus dissipabit terram: et nudabit eam, et affliget faciem ejus, et disperget habitatores ejus. 023 ISA 024 002 Et erit sicut populus, sic sacerdos; et sicut servus, sic dominus ejus; sicut ancilla, sic domina ejus; sicut emens, sic ille qui vendit; sicut fœnerator, sic is qui mutuum accipit; sicut qui repetit, sic qui debet. 023 ISA 024 003 Dissipatione dissipabitur terra, et direptione prædabitur; Dominus enim locutus est verbum hoc. 023 ISA 024 004 Luxit, et defluxit terra, et infirmata est; defluxit orbis, infirmata est altitudo populi terræ. 023 ISA 024 005 Et terra infecta est ab habitatoribus suis, quia transgressi sunt leges, mutaverunt jus, dissipaverunt fœdus sempiternum. 023 ISA 024 006 Propter hoc maledictio vorabit terram, et peccabunt habitatores ejus; ideoque insanient cultores ejus, et relinquentur homines pauci. 023 ISA 024 007 Luxit vindemia, infirmata est vitis, ingemuerunt omnes qui lætabantur corde; 023 ISA 024 008 cessavit gaudium tympanorum, quievit sonitus lætantium, conticuit dulcedo citharæ. 023 ISA 024 009 Cum cantico non bibent vinum; amara erit potio bibentibus illam. 023 ISA 024 010 Attrita est civitas vanitatis, clausa est omnis domus, nullo introëunte. 023 ISA 024 011 Clamor erit super vino in plateis, deserta est omnia lætitia, translatum est gaudium terræ. 023 ISA 024 012 Relicta est in urbe solitudo, et calamitas opprimet portas. 023 ISA 024 013 Quia hæc erunt in medio terræ in medio populorum, quomodo si paucæ olivæ quæ remanserunt excutiantur ex olea et racemi, cum fuerit finita vindemia.] 023 ISA 024 014 [Hi levabunt vocem suam, atque laudabunt: cum glorificatus fuerit Dominus, hinnient de mari. 023 ISA 024 015 Propter hoc in doctrinis glorificate Dominum; in insulis maris nomen Domini Dei Israël. 023 ISA 024 016 A finibus terræ laudes audivimus, gloriam Justi. Et dixi: Secretum meum mihi, secretum meum mihi. Væ mihi! prævaricantes prævaricati sunt, et prævaricatione transgressorum prævaricati sunt. 023 ISA 024 017 Formido, et fovea, et laqueus super te, qui habitator es terræ. 023 ISA 024 018 Et erit: qui fugerit a voce formidinis cadet in foveam; et qui se explicaverit de fovea tenebitur laqueo; quia cataractæ de excelsis apertæ sunt et concutientur fundamenta terræ. 023 ISA 024 019 Confractione confringetur terra, contritione conteretur terra, commotione commovebitur terra; 023 ISA 024 020 agitatione agitabitur terra sicut ebrius, et auferetur quasi tabernaculum unius noctis; et gravabit eam iniquitas sua, et corruet, et non adjiciet ut resurgat. 023 ISA 024 021 Et erit: in die illa visitabit Dominus super militiam cæli in excelso, et super reges terræ qui sunt super terram; 023 ISA 024 022 et congregabuntur in congregatione unius fascis in lacum, et claudentur ibi in carcere, et post multos dies visitabuntur. 023 ISA 024 023 Et erubescet luna, et confundetur sol, cum regnaverit Dominus exercituum in monte Sion et in Jerusalem et in conspectu senum suorum fuerit glorificatus.] 023 ISA 025 001 [Domine, Deus meus es tu; exaltabo te, et confitebor nomini tuo: quoniam fecisti mirabilia, cogitationes antiquas fideles. Amen. 023 ISA 025 002 Quia posuisti civitatem in tumulum, urbem fortem in ruinam, domum alienorum: ut non sit civitas, et in sempiternum non ædificetur. 023 ISA 025 003 Super hoc laudabit te populus fortis; civitas gentium robustarum timebit te: 023 ISA 025 004 quia factus es fortitudo pauperi, fortitudo egeno in tribulatione sua, spes a turbine, umbraculum ab æstu; spiritus enim robustorum quasi turbo impellens parietem. 023 ISA 025 005 Sicut æstus in siti, tumultum alienorum humiliabis; et quasi calore sub nube torrente, propaginem fortium marcescere facies. 023 ISA 025 006 Et faciet Dominus exercituum omnibus populis in monte hoc convivium pinguium, convivium vindemiæ, pinguium medullatorum, vindemiæ defæcatæ. 023 ISA 025 007 Et præcipitabit in monte isto faciem vinculi colligati super omnes populos, et telam quam orditus est super omnes nationes. 023 ISA 025 008 Præcipitabit mortem in sempiternum; et auferet Dominus Deus lacrimam ab omni facie, et opprobrium populi sui auferet de universa terra: quia Dominus locutus est.] 023 ISA 025 009 [Et dicet in die illa: Ecce Deus noster iste; exspectavimus eum, et salvabit nos; iste Dominus, sustinuimus eum: exsultabimus, et lætabimur in salutari ejus. 023 ISA 025 010 Quia requiescet manus Domini in monte isto; et triturabitur Moab sub eo, sicuti teruntur paleæ in plaustro. 023 ISA 025 011 Et extendet manus suas sub eo sicut extendit natans ad natandum; et humiliabit gloriam ejus cum allisione manuum ejus. 023 ISA 025 012 Et munimenta sublimium murorum tuorum concident, et humiliabuntur, et detrahentur in terram usque ad pulverem.] 023 ISA 026 001 [In die illa cantabitur canticum istud in terra Juda: Urbs fortitudinis nostræ Sion; salvator ponetur in ea murus et antemurale. 023 ISA 026 002 Aperite portas, et ingrediatur gens justa, custodiens veritatem. 023 ISA 026 003 Vetus error abiit: servabis pacem; pacem, quia in te speravimus. 023 ISA 026 004 Sperastis in Domino in sæculis æternis; in Domino Deo forti in perpetuum. 023 ISA 026 005 Quia incurvabit habitantes in excelso; civitatem sublimem humiliabit: humiliabit eam usque ad terram, detrahet eam usque ad pulverem. 023 ISA 026 006 Conculcabit eam pes, pedes pauperis, gressus egenorum. 023 ISA 026 007 Semita justi recta est, rectus callis justi ad ambulandum. 023 ISA 026 008 Et in semita judiciorum tuorum, Domine, sustinuimus te: nomen tuum et memoriale tuum in desiderio animæ. 023 ISA 026 009 Anima mea desideravit te in nocte, sed et spiritu meo in præcordiis meis de mane vigilabo ad te. Cum feceris judicia tua in terra, justitiam discent habitatores orbis. 023 ISA 026 010 Misereamur impio, et non discet justitiam; in terra sanctorum iniqua gessit, et non videbit gloriam Domini. 023 ISA 026 011 Domine, exaltetur manus tua, et non videant; videant, et confundantur zelantes populi; et ignis hostes tuos devoret. 023 ISA 026 012 Domine, dabis pacem nobis: omnia enim opera nostra operatus es nobis. 023 ISA 026 013 Domine Deus noster, possederunt nos domini absque te; tantum in te recordemur nominis tui. 023 ISA 026 014 Morientes non vivant, gigantes non resurgant: propterea visitasti et contrivisti eos, et perdidisti omnem memoriam eorum. 023 ISA 026 015 Indulsisti genti, Domine, indulsisti genti, numquid glorificatus es? elongasti omnes terminos terræ. 023 ISA 026 016 Domine, in angustia requisierunt te, in tribulatione murmuris doctrina tua eis. 023 ISA 026 017 Sicut quæ concipit, cum appropinquaverit ad partum, dolens clamat in doloribus suis, sic facti sumus a facie tua, Domine. 023 ISA 026 018 Concepimus, et quasi parturivimus, et peperimus spiritum. Salutes non fecimus in terra; ideo non ceciderunt habitatores terræ. 023 ISA 026 019 Vivent mortui tui, interfecti mei resurgent. Expergiscimini, et laudate, qui habitatis in pulvere, quia ros lucis ros tuus, et terram gigantum detrahes in ruinam. 023 ISA 026 020 Vade, populus meus, intra in cubicula tua; claude ostia tua super te, abscondere modicum ad momentum, donec pertranseat indignatio. 023 ISA 026 021 Ecce enim Dominus egredietur de loco suo, ut visitet iniquitatem habitatoris terræ contra eum; et revelabit terra sanguinem suum, et non operiet ultra interfectos suos.] 023 ISA 027 001 [In die illa visitabit Dominus in gladio suo duro, et grandi, et forti, super Leviathan, serpentem vectem, et super Leviathan, serpentem tortuosum, et occidet cetum qui in mari est. 023 ISA 027 002 In die illa vinea meri cantabit ei. 023 ISA 027 003 Ego Dominus qui servo eam; repente propinabo ei. Ne forte visitetur contra eam, nocte et die servo eam. 023 ISA 027 004 Indignatio non est mihi. Quis dabit me spinam et veprem in prælio? gradiar super eam, succendam eam pariter. 023 ISA 027 005 An potius tenebit fortitudinem meam? faciet pacem mihi, pacem faciet mihi. 023 ISA 027 006 Qui ingrediuntur impetu ad Jacob, florebit et germinabit Israël, et implebunt faciem orbis semine. 023 ISA 027 007 Numquid juxta plagam percutientis se percussit eum? aut sicut occidit interfectos ejus, sic occisus est? 023 ISA 027 008 In mensura contra mensuram, cum abjecta fuerit, judicabis eam; meditatus est in spiritu suo duro per diem æstus. 023 ISA 027 009 Idcirco super hoc dimittetur iniquitas domui Jacob; et iste omnis fructus: ut auferatur peccatum ejus, cum posuerit omnes lapides altaris sicut lapides cineris allisos: non stabunt luci et delubra. 023 ISA 027 010 Civitas enim munita desolata erit; speciosa relinquetur, et dimittetur quasi desertum; ibi pascetur vitulus, et ibi accubabit, et consumet summitates ejus. 023 ISA 027 011 In siccitate messes illius conterentur. Mulieres venientes, et docentes eam; non est enim populus sapiens: propterea non miserebitur ejus qui fecit eum, et qui formavit eum non parcet ei. 023 ISA 027 012 Et erit: in die illa percutiet Dominus ab alveo fluminis usque ad torrentem Ægypti; et vos congregabimini unus et unus, filii Israël. 023 ISA 027 013 Et erit: in die illa clangetur in tuba magna; et venient qui perditi fuerant de terra Assyriorum, et qui ejecti erant in terra Ægypti, et adorabunt Dominum in monte sancto in Jerusalem.] 023 ISA 028 001 [Væ coronæ superbiæ, ebriis Ephraim, et flori decidenti, gloriæ exsultationis ejus, qui erant in vertice vallis pinguissimæ, errantes a vino. 023 ISA 028 002 Ecce validus et fortis Dominus sicut impetus grandinis; turbo confringens, sicut impetus aquarum multarum inundantium et emissarum super terram spatiosam. 023 ISA 028 003 Pedibus conculcabitur corona superbiæ ebriorum Ephraim. 023 ISA 028 004 Et erit flos decidens gloriæ exsultationis ejus, qui est super verticem vallis pinguium, quasi temporaneum ante maturitatem autumni, quod, cum aspexerit videns, statim ut manu tenuerit, devorabit illud. 023 ISA 028 005 In die illa erit Dominus exercituum corona gloriæ, et sertum exsultationis residuo populi sui; 023 ISA 028 006 et spiritus judicii sedenti super judicium, et fortitudo revertentibus de bello ad portam.] 023 ISA 028 007 [Verum hi quoque præ vino nescierunt, et præ ebrietate erraverunt; sacerdos et propheta nescierunt præ ebrietate; absorpti sunt a vino, erraverunt in ebrietate, nescierunt videntem, ignoraverunt judicium. 023 ISA 028 008 Omnes enim mensæ repletæ sunt vomitu sordiumque, ita ut non esset ultra locus. 023 ISA 028 009 Quem docebit scientiam? et quem intelligere faciet auditum? Ablactatos a lacte, avulsos ab uberibus. 023 ISA 028 010 Quia manda, remanda; manda, remanda; exspecta, reexspecta; exspecta, reexspecta; modicum ibi, modicum ibi. 023 ISA 028 011 In loquela enim labii, et lingua altera loquetur ad populum istum. 023 ISA 028 012 Cui dixit: Hæc est requies mea, reficite lassum; et hoc est meum refrigerium: et noluerunt audire. 023 ISA 028 013 Et erit eis verbum Domini: Manda, remanda; manda, remanda; exspecta, reexspecta; exspecta, reexspecta; modicum ibi, modicum ibi; ut vadant, et cadant retrorsum, et conterantur, et illaqueentur, et capiantur. 023 ISA 028 014 Propter hoc audite verbum Domini, viri illusores, qui dominamini super populum meum, qui est in Jerusalem. 023 ISA 028 015 Dixistis enim: Percussimus fœdus cum morte, et cum inferno fecimus pactum: flagellum inundans cum transierit, non veniet super nos quia posuimus mendacium spem nostram, et mendacio protecti sumus. (Sheol h7585) 023 ISA 028 016 Idcirco hæc dicit Dominus Deus: Ecce ego mittam in fundamentis Sion lapidem, lapidem probatum, angularem, pretiosum, in fundamento fundatum; qui crediderit, non festinet. 023 ISA 028 017 Et ponam in pondere judicium, et justitiam in mensura; et subvertet grando spem mendacii, et protectionem aquæ inundabunt. 023 ISA 028 018 Et delebitur fœdus vestrum cum morte, et pactum vestrum cum inferno non stabit: flagellum inundans cum transierit, eritis ei in conculcationem. (Sheol h7585) 023 ISA 028 019 Quandocumque pertransierit, tollet vos, quoniam in mane diluculo pertransibit in die et in nocte; et tantummodo sola vexatio intellectum dabit auditui. 023 ISA 028 020 Coangustatum est enim stratum, ita ut alter decidat; et pallium breve utrumque operire non potest. 023 ISA 028 021 Sicut enim in monte divisionum stabit Dominus; sicut in valle quæ est in Gabaon irascetur, ut faciat opus suum, alienum opus ejus: ut operetur opus suum, peregrinum est opus ejus ab eo. 023 ISA 028 022 Et nunc nolite illudere, ne forte constringantur vincula vestra; consummationem enim et abbreviationem audivi a Domino Deo exercituum, super universam terram.] 023 ISA 028 023 [Auribus percipite, et audite vocem meam: attendite, et audite eloquium meum. 023 ISA 028 024 Numquid tota die arabit arans ut serat? proscindet et sarriet humum suam? 023 ISA 028 025 Nonne cum adæquaverit faciem ejus, seret gith et cyminum sparget? et ponet triticum per ordinem, et hordeum, et milium, et viciam in finibus suis? 023 ISA 028 026 Et erudiet illum in judicio; Deus suus docebit illum. 023 ISA 028 027 Non enim in serris triturabitur gith, nec rota plaustri super cyminum circuibit; sed in virga excutietur gith, et cyminum in baculo. 023 ISA 028 028 Panis autem comminuetur; verum non in perpetuum triturans triturabit illum, neque vexabit eum rota plaustri, neque ungulis suis comminuet eum. 023 ISA 028 029 Et hoc a Domino Deo exercituum exivit, ut mirabile faceret consilium, et magnificaret justitiam.] 023 ISA 029 001 [Væ Ariel, Ariel civitas, quam expugnavit David! additus est annus ad annum: solemnitates evolutæ sunt. 023 ISA 029 002 Et circumvallabo Ariel, et erit tristis et mœrens, et erit mihi quasi Ariel. 023 ISA 029 003 Et circumdabo quasi sphæram in circuitu tuo, et jaciam contra te aggerem, et munimenta ponam in obsidionem tuam. 023 ISA 029 004 Humiliaberis, de terra loqueris, et de humo audietur eloquium tuum; et erit quasi pythonis de terra vox tua, et de humo eloquium tuum mussitabit. 023 ISA 029 005 Et erit sicut pulvis tenuis multitudo ventilantium te, et sicut favilla pertransiens multitudo eorum qui contra te prævaluerunt; 023 ISA 029 006 eritque repente confestim. A Domino exercituum visitabitur in tonitruo, et commotione terræ, et voce magna turbinis et tempestatis, et flammæ ignis devorantis. 023 ISA 029 007 Et erit sicut somnium visionis nocturnæ multitudo omnium gentium quæ dimicaverunt contra Ariel, et omnes qui militaverunt, et obsederunt, et prævaluerunt adversus eam. 023 ISA 029 008 Et sicut somniat esuriens, et comedit, cum autem fuerit expergefactus, vacua est anima ejus; et sicut somniat sitiens et bibit, et postquam fuerit expergefactus, lassus adhuc sitit, et anima ejus vacua est: sic erit multitudo omnium gentium quæ dimicaverunt contra montem Sion. 023 ISA 029 009 Obstupescite et admiramini; fluctuate et vacillate; inebriamini, et non a vino; movemini, et non ab ebrietate. 023 ISA 029 010 Quoniam miscuit vobis Dominus spiritum soporis; claudet oculos vestros: prophetas et principes vestros, qui vident visiones, operiet. 023 ISA 029 011 Et erit vobis visio omnium sicut verba libri signati, quem cum dederint scienti litteras, dicent: Lege istum: et respondebit: Non possum, signatus est enim. 023 ISA 029 012 Et dabitur liber nescienti litteras, diceturque ei: Lege; et respondebit: Nescio litteras. 023 ISA 029 013 Et dixit Dominus: Eo quod appropinquat populus iste ore suo, et labiis suis glorificat me, cor autem ejus longe est a me, et timuerunt me mandato hominum et doctrinis, 023 ISA 029 014 ideo ecce ego addam ut admirationem faciam populo huic miraculo grandi et stupendo; peribit enim sapientia a sapientibus ejus, et intellectus prudentium ejus abscondetur. 023 ISA 029 015 Væ qui profundi estis corde, ut a Domino abscondatis consilium; quorum sunt in tenebris opera, et dicunt: Quis videt nos? et quis novit nos? 023 ISA 029 016 Perversa est hæc vestra cogitatio; quasi si lutum contra figulum cogitet, et dicat opus factori suo: Non fecisti me; et figmentum dicat fictori suo: Non intelligis. 023 ISA 029 017 Nonne adhuc in modico et in brevi convertetur Libanus in carmel, et carmel in saltum reputabitur? 023 ISA 029 018 Et audient in die illa surdi verba libri, et de tenebris et caligine oculi cæcorum videbunt. 023 ISA 029 019 Et addent mites in Domino lætitiam, et pauperes homines in Sancto Israël exsultabunt; 023 ISA 029 020 quoniam defecit qui prævalebat, consummatus est illusor, et succisi sunt omnes qui vigilabant super iniquitatem, 023 ISA 029 021 qui peccare faciebant homines in verbo, et arguentem in porta supplantabant, et declinaverunt frustra a justo. 023 ISA 029 022 Propter hoc, hæc dicit Dominus ad domum Jacob, qui redemit Abraham: Non modo confundetur Jacob, nec modo vultus ejus erubescet; 023 ISA 029 023 sed cum viderit filios suos, opera manuum mearum in medio sui sanctificantes nomen meum, et sanctificabunt Sanctum Jacob, et Deum Israël prædicabunt; 023 ISA 029 024 et scient errantes spiritu intellectum, et mussitatores discent legem.] 023 ISA 030 001 [Væ filii desertores, dicit Dominus, ut faceretis consilium, et non ex me, et ordiremini telam, et non per spiritum meum, ut adderetis peccatum super peccatum; 023 ISA 030 002 qui ambulatis ut descendatis in Ægyptum, et os meum non interrogastis, sperantes auxilium in fortitudine Pharaonis, et habentes fiduciam in umbra Ægypti! 023 ISA 030 003 Et erit vobis fortitudo Pharaonis in confusionem, et fiducia umbræ Ægypti in ignominiam. 023 ISA 030 004 Erant enim in Tani principes tui, et nuntii tui usque ad Hanes pervenerunt. 023 ISA 030 005 Omnes confusi sunt super populo qui eis prodesse non potuit: non fuerunt in auxilium et in aliquam utilitatem, sed in confusionem et in opprobrium.] 023 ISA 030 006 Onus jumentorum austri. [In terra tribulationis et angustiæ leæna, et leo ex eis, vipera et regulus volans; portantes super humeros jumentorum divitias suas, et super gibbum camelorum thesauros suos, ad populum qui eis prodesse non poterit. 023 ISA 030 007 Ægyptus enim frustra et vane auxiliabitur. Ideo clamavi super hoc: Superbia tantum est, quiesce. 023 ISA 030 008 Nunc ergo ingressus, scribe ei super buxum, et in libro diligenter exara illud, et erit in die novissimo in testimonium usque in æternum. 023 ISA 030 009 Populus enim ad iracundiam provocans est: et filii mendaces, filii nolentes audire legem Dei; 023 ISA 030 010 qui dicunt videntibus: Nolite videre, et aspicientibus: Nolite aspicere nobis ea quæ recta sunt; loquimini nobis placentia: videte nobis errores. 023 ISA 030 011 Auferte a me viam; declinate a me semitam; cesset a facie nostra Sanctus Israël. 023 ISA 030 012 Propterea hæc dicit Sanctus Israël: Pro eo quod reprobastis verbum hoc, et sperastis in calumnia et in tumultu, et innixi estis super eo; 023 ISA 030 013 propterea erit vobis iniquitas hæc sicut interruptio cadens, et requisita in muro excelso, quoniam subito, dum non speratur, veniet contritio ejus. 023 ISA 030 014 Et comminuetur sicut conteritur lagena figuli contritione pervalida, et non invenietur de fragmentis ejus testa in qua portetur igniculus de incendio, aut hauriatur parum aquæ de fovea. 023 ISA 030 015 Quia hæc dicit Dominus Deus, Sanctus Israël: Si revertamini et quiescatis, salvi eritis; in silentio et in spe erit fortitudo vestra. Et noluistis, 023 ISA 030 016 et dixistis: Nequaquam, sed ad equos fugiemus: ideo fugietis; et: Super veloces ascendemus: ideo velociores erunt qui persequentur vos. 023 ISA 030 017 Mille homines a facie terroris unius; et a facie terroris quinque fugietis, donec relinquamini quasi malus navis in vertice montis, et quasi signum super collem. 023 ISA 030 018 Propterea exspectat Dominus ut misereatur vestri; et ideo exaltabitur parcens vobis, quia Deus judicii Dominus: beati omnes qui exspectant eum! 023 ISA 030 019 Populus enim Sion habitabit in Jerusalem: plorans nequaquam plorabis: miserans miserebitur tui, ad vocem clamoris tui: statim ut audierit, respondebit tibi. 023 ISA 030 020 Et dabit vobis Dominus panem arctum, et aquam brevem; et non faciet avolare a te ultra doctorem tuum; et erunt oculi tui videntes præceptorem tuum. 023 ISA 030 021 Et aures tuæ audient verbum post tergum monentis: Hæc est via; ambulate in ea, et non declinetis neque ad dexteram, neque ad sinistram. 023 ISA 030 022 Et contaminabis laminas sculptilium argenti tui, et vestimentum conflatilis auri tui, et disperges ea sicut immunditiam menstruatæ. Egredere, dices ei. 023 ISA 030 023 Et dabitur pluvia semini tuo, ubicumque seminaveris in terra, et panis frugum terræ erit uberrimus et pinguis; pascetur in possessione tua in die illo agnus spatiose, 023 ISA 030 024 et tauri tui, et pulli asinorum, qui operantur terram, commistum migma comedent sicut in area ventilatum est. 023 ISA 030 025 Et erunt super omnem montem excelsum, et super omnem collem elevatum, rivi currentium aquarum, in die interfectionis multorum, cum ceciderint turres: 023 ISA 030 026 et erit lux lunæ sicut lux solis, et lux solis erit septempliciter sicut lux septem dierum, in die qua alligaverit Dominus vulnus populi sui, et percussuram plagæ ejus sanaverit. 023 ISA 030 027 Ecce nomen Domini venit de longinquo, ardens furor ejus, et gravis ad portandum; labia ejus repleta sunt indignatione, et lingua ejus quasi ignis devorans. 023 ISA 030 028 Spiritus ejus velut torrens inundans usque ad medium colli, ad perdendas gentes in nihilum, et frenum erroris quod erat in maxillis populorum. 023 ISA 030 029 Canticum erit vobis sicut nox sanctificatæ solemnitatis, et lætitia cordis sicut qui pergit cum tibia, ut intret in montem Domini ad Fortem Israël. 023 ISA 030 030 Et auditam faciet Dominus gloriam vocis suæ, et terrorem brachii sui ostendet in comminatione furoris, et flamma ignis devorantis: allidet in turbine, et in lapide grandinis. 023 ISA 030 031 A voce enim Domini pavebit Assur virga percussus. 023 ISA 030 032 Et erit transitus virgæ fundatus, quam requiescere faciet Dominus super eum in tympanis et citharis; et in bellis præcipuis expugnabit eos. 023 ISA 030 033 Præparata est enim ab heri Topheth, a rege præparata, profunda, et dilatata. Nutrimenta ejus, ignis et ligna multa; flatus Domini sicut torrens sulphuris succendens eam.] 023 ISA 031 001 [Væ qui descendunt in Ægyptum ad auxilium, in equis sperantes, et habentes fiduciam super quadrigis, quia multæ sunt; et super equitibus, quia prævalidi nimis; et non sunt confisi super Sanctum Israël, et Dominum non requisierunt! 023 ISA 031 002 Ipse autem sapiens adduxit malum, et verba sua non abstulit; et consurget contra domum pessimorum, et contra auxilium operantium iniquitatem. 023 ISA 031 003 Ægyptus homo, et non deus; et equi eorum caro, et non spiritus; et Dominus inclinabit manum suam, et corruet auxiliator, et cadet cui præstatur auxilium, simulque omnes consumentur. 023 ISA 031 004 Quia hæc dicit Dominus ad me: Quomodo si rugiat leo et catulus leonis super prædam suam; et cum occurrerit ei multitudo pastorum, a voce eorum non formidabit, et a multitudine eorum non pavebit: sic descendet Dominus exercituum ut prælietur super montem Sion et super collem ejus. 023 ISA 031 005 Sicut aves volantes, sic proteget Dominus exercituum Jerusalem, protegens et liberans, transiens et salvans. 023 ISA 031 006 Convertimini, sicut in profundum recesseratis, filii Israël. 023 ISA 031 007 In die enim illa abjiciet vir idola argenti sui, et idola auri sui, quæ fecerunt vobis manus vestræ in peccatum. 023 ISA 031 008 Et cadet Assur in gladio non viri, et gladius non hominis vorabit eum: et fugiet non a facie gladii, et juvenes ejus vectigales erunt. 023 ISA 031 009 Et fortitudo ejus a terrore transibit, et pavebunt fugientes principes ejus, dixit Dominus: cujus ignis est in Sion et caminus ejus in Jerusalem.] 023 ISA 032 001 [Ecce in justitia regnabit rex, et principes in judicio præerunt. 023 ISA 032 002 Et erit vir sicut qui absconditur a vento, et celat se a tempestate; sicut rivi aquarum in siti, et umbra petræ prominentis in terra deserta. 023 ISA 032 003 Non caligabunt oculi videntium, et aures audientium diligenter auscultabunt. 023 ISA 032 004 Et cor stultorum intelliget scientiam, et lingua balborum velociter loquetur et plane. 023 ISA 032 005 Non vocabitur ultra is qui insipiens est, princeps, neque fraudulentus appellabitur major; 023 ISA 032 006 stultus enim fatua loquetur, et cor ejus faciet iniquitatem, ut perficiat simulationem, et loquatur ad Dominum fraudulenter, et vacuam faciat animam esurientis, et potum sitienti auferat. 023 ISA 032 007 Fraudulenti vasa pessima sunt; ipse enim cogitationes concinnavit ad perdendos mites in sermone mendacii, cum loqueretur pauper judicium. 023 ISA 032 008 Princeps vero ea quæ digna sunt principe cogitabit, et ipse super duces stabit.] 023 ISA 032 009 [Mulieres opulentæ, surgite, et audite vocem meam; filiæ confidentes, percipite auribus eloquium meum. 023 ISA 032 010 Post dies enim et annum, vos conturbabimini confidentes; consummata est enim vindemia, collectio ultra non veniet. 023 ISA 032 011 Obstupescite, opulentæ; conturbamini, confidentes: exuite vos et confundimini; accingite lumbos vestros. 023 ISA 032 012 Super ubera plangite, super regione desiderabili, super vinea fertili. 023 ISA 032 013 Super humum populi mei spinæ et vepres ascendent: quanto magis super omnes domos gaudii civitatis exultantis! 023 ISA 032 014 Domus enim dimissa est, multitudo urbis relicta est, tenebræ et palpatio factæ sunt super speluncas usque in æternum; gaudium onagrorum, pascua gregum. 023 ISA 032 015 Donec effundatur super nos spiritus de excelso, et erit desertum in carmel, et carmel in saltum reputabitur. 023 ISA 032 016 Et habitabit in solitudine judicium, et justitia in carmel sedebit. 023 ISA 032 017 Et erit opus justitiæ pax, et cultus justitiæ silentium, et securitas usque in sempiternum. 023 ISA 032 018 Et sedebit populus meus in pulchritudine pacis, et in tabernaculis fiduciæ, et in requie opulenta. 023 ISA 032 019 Grando autem in descensione saltus, et humilitate humiliabitur civitas. 023 ISA 032 020 Beati qui seminatis super omnes aquas, immittentes pedem bovis et asini.] 023 ISA 033 001 [Væ qui prædaris! nonne et ipse prædaberis? et qui spernis, nonne et ipse sperneris? Cum consummaveris deprædationem, deprædaberis; cum fatigatus desieris contemnere, contemneris. 023 ISA 033 002 Domine, miserere nostri, te enim exspectavimus; esto brachium nostrum in mane, et salus nostra in tempore tribulationis. 023 ISA 033 003 A voce angeli fugerunt populi, et ab exaltatione tua dispersæ sunt gentes. 023 ISA 033 004 Et congregabuntur spolia vestra sicut colligitur bruchus, velut cum fossæ plenæ fuerint de eo. 023 ISA 033 005 Magnificatus est Dominus, quoniam habitavit in excelso; implevit Sion judicio et justitia. 023 ISA 033 006 Et erit fides in temporibus tuis: divitiæ salutis sapientia et scientia; timor Domini ipse est thesaurus ejus. 023 ISA 033 007 Ecce videntes clamabunt foris; angeli pacis amare flebunt. 023 ISA 033 008 Dissipatæ sunt viæ, cessavit transiens per semitam: irritum factum est pactum, projecit civitates, non reputavit homines. 023 ISA 033 009 Luxit et elanguit terra; confusus est Libanus, et obsorduit: et factus est Saron sicut desertum, et concussa est Basan, et Carmelus. 023 ISA 033 010 Nunc consurgam, dicit Dominus; nunc exaltabor, nunc sublevabor. 023 ISA 033 011 Concipietis ardorem, parietis stipulam; spiritus vester ut ignis vorabit vos. 023 ISA 033 012 Et erunt populi quasi de incendio cinis; spinæ congregatæ igni comburentur. 023 ISA 033 013 Audite, qui longe estis, quæ fecerim; et cognoscite, vicini, fortitudinem meam. 023 ISA 033 014 Conterriti sunt in Sion peccatores; possedit tremor hypocritas. Quis poterit habitare de vobis cum igne devorante? quis habitabit ex vobis cum ardoribus sempiternis? 023 ISA 033 015 Qui ambulat in justitiis et loquitur veritatem, qui projicit avaritiam ex calumnia, et excutit manus suas ab omni munere, qui obturat aures suas ne audiat sanguinem, et claudit oculos suos ne videat malum. 023 ISA 033 016 Iste in excelsis habitabit; munimenta saxorum sublimitas ejus: panis ei datus est, aquæ ejus fideles sunt. 023 ISA 033 017 Regem in decore suo videbunt oculi ejus, cernent terram de longe. 023 ISA 033 018 Cor tuum meditabitur timorem: ubi est litteratus? ubi legis verba ponderans? ubi doctor parvulorum? 023 ISA 033 019 Populum impudentem non videbis, populum alti sermonis, ita ut non possis intelligere disertitudinem linguæ ejus, in quo nulla est sapientia. 023 ISA 033 020 Respice, Sion, civitatem solemnitatis nostræ: oculi tui videbunt Jerusalem, habitationem opulentam, tabernaculum quod nequaquam transferri poterit; nec auferentur clavi ejus in sempiternum, et omnes funiculi ejus non rumpentur: 023 ISA 033 021 quia solummodo ibi magnificus est Dominus noster: locus fluviorum rivi latissimi et patentes: non transibit per eum navis remigum, neque trieris magna transgredietur eum. 023 ISA 033 022 Dominus enim judex noster, Dominus legifer noster, Dominus rex noster, ipse salvabit nos. 023 ISA 033 023 Laxati sunt funiculi tui, et non prævalebunt; sic erit malus tuus ut dilatare signum non queas. Tunc dividentur spolia prædarum multarum; claudi diripient rapinam. 023 ISA 033 024 Nec dicet vicinus: Elangui; populus qui habitat in ea, auferetur ab eo iniquitas.] 023 ISA 034 001 [Accedite, gentes, et audite; et populi, attendite: audiat terra, et plenitudo ejus; orbis, et omne germen ejus. 023 ISA 034 002 Quia indignatio Domini super omnes gentes, et furor super universam militiam eorum: interfecit eos, et dedit eos in occisionem. 023 ISA 034 003 Interfecti eorum projicientur, et de cadaveribus eorum ascendet fœtor; tabescent montes a sanguine eorum. 023 ISA 034 004 Et tabescet omnis militia cælorum, et complicabuntur sicut liber cæli: et omnis militia eorum defluet, sicut defluit folium de vinea et de ficu. 023 ISA 034 005 Quoniam inebriatus est in cælo gladius meus; ecce super Idumæam descendet, et super populum interfectionis meæ, ad judicium. 023 ISA 034 006 Gladius Domini repletus est sanguine, incrassatus est adipe, de sanguine agnorum et hircorum, de sanguine medullatorum arietum: victima enim Domini in Bosra, et interfectio magna in terra Edom. 023 ISA 034 007 Et descendent unicornes cum eis, et tauri cum potentibus; inebriabitur terra eorum sanguine, et humus eorum adipe pinguium. 023 ISA 034 008 Quia dies ultionis Domini, annus retributionum judicii Sion. 023 ISA 034 009 Et convertentur torrentes ejus in picem, et humus ejus in sulphur; et erit terra ejus in picem ardentem. 023 ISA 034 010 Nocte et die non extinguetur, in sempiternum ascendet fumus ejus, a generatione in generationem desolabitur, in sæcula sæculorum non erit transiens per eam. 023 ISA 034 011 Et possidebunt illam onocrotalus et ericius; ibis et corvus habitabunt in ea: et extendetur super eam mensura, ut redigatur ad nihilum, et perpendiculum in desolationem. 023 ISA 034 012 Nobiles ejus non erunt ibi; regem potius invocabunt, et omnes principes ejus erunt in nihilum. 023 ISA 034 013 Et orientur in domibus ejus spinæ et urticæ, et paliurus in munitionibus ejus; et erit cubile draconum, et pascua struthionum. 023 ISA 034 014 Et occurrent dæmonia onocentauris, et pilosus clamabit alter ad alterum; ibi cubavit lamia, et invenit sibi requiem. 023 ISA 034 015 Ibi habuit foveam ericius, et enutrivit catulos, et circumfodit, et fovit in umbra ejus; illuc congregati sunt milvi, alter ad alterum. 023 ISA 034 016 Requirite diligenter in libro Domini, et legite: Unum ex eis non defuit, alter alterum non quæsivit; quia quod ex ore meo procedit, ille mandavit, et spiritus ejus ipse congregavit ea. 023 ISA 034 017 Et ipse misit eis sortem, et manus ejus divisit eam illis in mensuram: usque in æternum possidebunt eam; in generationem et generationem habitabunt in ea.] 023 ISA 035 001 [Lætabitur deserta et invia, et exsultabit solitudo, et florebit quasi lilium. 023 ISA 035 002 Germinans germinabit, et exsultabit lætabunda et laudans: gloria Libani data est ei, decor Carmeli et Saron; ipsi videbunt gloriam Domini, et decorem Dei nostri. 023 ISA 035 003 Confortate manus dissolutas, et genua debilia roborate. 023 ISA 035 004 Dicite pusillanimis: Confortamini, et nolite timere: ecce Deus vester ultionem adducet retributionis; Deus ipse veniet, et salvabit vos. 023 ISA 035 005 Tunc aperientur oculi cæcorum, et aures surdorum patebunt; 023 ISA 035 006 tunc saliet sicut cervus claudus, et aperta erit lingua mutorum: quia scissæ sunt in deserto aquæ, et torrentes in solitudine; 023 ISA 035 007 et quæ erat arida, erit in stagnum, et sitiens in fontes aquarum. In cubilibus, in quibus prius dracones habitabant, orietur viror calami et junci. 023 ISA 035 008 Et erit ibi semita et via, et via sancta vocabitur: non transibit per eam pollutus, et hæc erit vobis directa via, ita ut stulti non errent per eam. 023 ISA 035 009 Non erit ibi leo, et mala bestia non ascendet per eam, nec invenietur ibi; et ambulabunt qui liberati fuerint. 023 ISA 035 010 Et redempti a Domino convertentur, et venient in Sion cum laude, et lætitia sempiterna super caput eorum: gaudium et lætitiam obtinebunt, et fugiet dolor et gemitus.] 023 ISA 036 001 Et factum est in quartodecimo anno regis Ezechiæ, ascendit Sennacherib, rex Assyriorum, super omnes civitates Juda munitas, et cepit eas. 023 ISA 036 002 Et misit rex Assyriorum Rabsacen de Lachis in Jerusalem, ad regem Ezechiam in manu gravi: et stetit in aquæductu piscinæ superioris in via Agri fullonis. 023 ISA 036 003 Et egressus est ad eum Eliacim, filius Helciæ, qui erat super domum, et Sobna scriba, et Joahe filius Asaph, a commentariis. 023 ISA 036 004 Et dixit ad eos Rabsaces: Dicite Ezechiæ: Hæc dicit rex magnus, rex Assyriorum: Quæ est ista fiducia qua confidis? 023 ISA 036 005 aut quo consilio vel fortitudine rebellare disponis? super quem habes fiduciam, quia recessisti a me? 023 ISA 036 006 Ecce confidis super baculum arundineum confractum istum, super Ægyptum; cui si innixus fuerit homo, intrabit in manum ejus, et perforabit eam: sic Pharao, rex Ægypti, omnibus qui confidunt in eo. 023 ISA 036 007 Quod si responderis mihi: In Domino Deo nostro confidimus; nonne ipse est cujus abstulit Ezechias excelsa et altaria, et dixit Judæ et Jerusalem: Coram altari isto adorabitis? 023 ISA 036 008 Et nunc trade te domino meo, regi Assyriorum, et dabo tibi duo millia equorum, nec poteris ex te præbere ascensores eorum: 023 ISA 036 009 et quomodo sustinebis faciem judicis unius loci ex servis domini mei minoribus? Quod si confidis in Ægypto, in quadrigis et in equitibus, 023 ISA 036 010 et nunc numquid sine Domino ascendi ad terram istam, ut disperderem eam? Dominus dixit ad me: Ascende super terram istam, et disperde eam. 023 ISA 036 011 Et dixit Eliacim, et Sobna, et Joahe, ad Rabsacen: Loquere ad servos tuos syra lingua; intelligimus enim; ne loquaris ad nos judaice in auribus populi qui est super murum. 023 ISA 036 012 Et dixit ad eos Rabsaces: Numquid ad dominum tuum et ad te misit me dominus meus, ut loquerer omnia verba ista? et non potius ad viros qui sedent in muro, ut comedant stercora sua, et bibant urinam pedum suorum vobiscum? 023 ISA 036 013 Et stetit Rabsaces, et clamavit voce magna judaice, et dixit: Audite verba regis magni, regis Assyriorum! 023 ISA 036 014 Hæc dicit rex: Non seducat vos Ezechias, quia non poterit eruere vos. 023 ISA 036 015 Et non vobis tribuat fiduciam Ezechias super Domino, dicens: Eruens liberabit nos Dominus: non dabitur civitas ista in manu regis Assyriorum. 023 ISA 036 016 Nolite audire Ezechiam; hæc enim dicit rex Assyriorum: Facite mecum benedictionem, et egredimini ad me, et comedite unusquisque vineam suam, et unusquisque ficum suam, et bibite unusquisque aquam cisternæ suæ, 023 ISA 036 017 donec veniam, et tollam vos ad terram quæ est ut terra vestra, terram frumenti et vini, terram panum et vinearum. 023 ISA 036 018 Nec conturbet vos Ezechias, dicens: Dominus liberabit nos. Numquid liberaverunt dii gentium unusquisque terram suam de manu regis Assyriorum? 023 ISA 036 019 Ubi est deus Emath et Arphad? ubi est deus Sepharvaim? numquid liberaverunt Samariam de manu mea? 023 ISA 036 020 Quis est ex omnibus diis terrarum istarum qui eruerit terram suam de manu mea, ut eruat Dominus Jerusalem de manu mea? 023 ISA 036 021 Et siluerunt, et non responderunt ei verbum. Mandaverat enim rex, dicens: Ne respondeatis ei. 023 ISA 036 022 Et ingressus est Eliacim, filius Helciæ, qui erat super domum, et Sobna scriba, et Joahe filius Asaph, a commentariis, ad Ezechiam, scissis vestibus, et nuntiaverunt ei verba Rabsacis. 023 ISA 037 001 Et factum est, cum audisset rex Ezechias, scidit vestimenta sua, et obvolutus est sacco, et intravit in domum Domini. 023 ISA 037 002 Et misit Eliacim, qui erat super domum, et Sobnam scribam, et seniores de sacerdotibus, opertos saccis, ad Isaiam, filium Amos, prophetam, 023 ISA 037 003 et dixerunt ad eum: Hæc dicit Ezechias: Dies tribulationis, et correptionis, et blasphemiæ, dies hæc; quia venerunt filii usque ad partum, et virtus non est pariendi. 023 ISA 037 004 Si quomodo audiat Dominus Deus tuus verba Rabsacis, quem misit rex Assyriorum dominus suus ad blasphemandum Deum viventem et exprobrandum sermonibus quos audivit Dominus Deus tuus: leva ergo orationem pro reliquiis quæ repertæ sunt. 023 ISA 037 005 Et venerunt servi regis Ezechiæ ad Isaiam. 023 ISA 037 006 Et dixit ad eos Isaias: Hæc dicetis domino vestro: Hæc dicit Dominus: Ne timeas a facie verborum quæ audisti, quibus blasphemaverunt pueri regis Assyriorum me. 023 ISA 037 007 Ecce ego dabo ei spiritum, et audiet nuntium, et revertetur ad terram suam, et corruere eum faciam gladio in terra sua. 023 ISA 037 008 Reversus est autem Rabsaces, et invenit regem Assyriorum præliantem adversus Lobnam: audierat enim quia profectus esset de Lachis. 023 ISA 037 009 Et audivit de Tharaca rege Æthiopiæ, dicentes: Egressus est ut pugnet contra te. Quod cum audisset, misit nuntios ad Ezechiam, dicens: 023 ISA 037 010 Hæc dicetis Ezechiæ regi Judæ, loquentes: Non te decipiat Deus tuus in quo tu confidis, dicens: Non dabitur Jerusalem in manu regis Assyriorum. 023 ISA 037 011 Ecce tu audisti omnia quæ fecerunt reges Assyriorum omnibus terris, quas subverterunt: et tu poteris liberari? 023 ISA 037 012 Numquid eruerunt eos dii gentium quos subverterunt patres mei, Gozam, et Haram, et Reseph, et filios Eden qui erant in Thalassar? 023 ISA 037 013 Ubi est rex Emath, et rex Arphad, et rex urbis Sepharvaim, Ana, et Ava? 023 ISA 037 014 Et tulit Ezechias libros de manu nuntiorum, et legit eos, et ascendit in domum Domini, et expandit eos Ezechias coram Domino: 023 ISA 037 015 et oravit Ezechias ad Dominum, dicens: 023 ISA 037 016 Domine exercituum, Deus Israël, qui sedes super cherubim, tu es Deus solus omnium regnorum terræ: tu fecisti cælum et terram. 023 ISA 037 017 Inclina, Domine, aurem tuam, et audi; aperi, Domine, oculos tuos, et vide: et audi omnia verba Sennacherib, quæ misit ad blasphemandum Deum viventem. 023 ISA 037 018 Vere enim, Domine, desertas fecerunt reges Assyriorum terras, et regiones earum, 023 ISA 037 019 et dederunt deos earum igni: non enim erant dii, sed opera manuum hominum, lignum et lapis, et comminuerunt eos. 023 ISA 037 020 Et nunc, Domine Deus noster, salva nos de manu ejus, et cognoscant omnia regna terræ quia tu es Dominus solus. 023 ISA 037 021 Et misit Isaias, filius Amos, ad Ezechiam, dicens: Hæc dicit Dominus Deus Israël: Pro quibus rogasti me de Sennacherib, rege Assyriorum, 023 ISA 037 022 hoc est verbum quod locutus est Dominus super eum: [Despexit te et subsannavit te, virgo filia Sion; post te caput movit, filia Jerusalem. 023 ISA 037 023 Cui exprobrasti? et quem blasphemasti? et super quem exaltasti vocem, et levasti altitudinem oculorum tuorum? ad Sanctum Israël. 023 ISA 037 024 In manu servorum tuorum exprobrasti Domino, et dixisti: In multitudine quadrigarum mearum ego ascendi altitudinem montium juga Libani; et succidam excelsa cedrorum ejus, et electas abietes illius, et introibo altitudinem summitatis ejus, saltum Carmeli ejus. 023 ISA 037 025 Ego fodi, et bibi aquam, et exsiccavi vestigio pedis mei omnes rivos aggerum. 023 ISA 037 026 Numquid non audisti quæ olim fecerim ei? Ex diebus antiquis ego plasmavi illud; et nunc adduxi, et factum est in eradicationem collium compugnantium, et civitatum munitarum. 023 ISA 037 027 Habitatores earum breviata manu contremuerunt, et confusi sunt. Facti sunt sicut fœnum agri, et gramen pascuæ, et herba tectorum, quæ exaruit antequam maturesceret. 023 ISA 037 028 Habitationem tuam, et egressum tuum, et introitum tuum cognovi, et insaniam tuam contra me. 023 ISA 037 029 Cum fureres adversum me, superbia tua ascendit in aures meas. Ponam ergo circulum in naribus tuis, et frenum in labiis tuis, et reducam te in viam per quem venisti.] 023 ISA 037 030 Tibi autem hoc erit signum: comede hoc anno quæ sponte nascuntur, et in anno secundo pomis vescere; in anno autem tertio seminate et metite, et plantate vineas, et comedite fructum earum. 023 ISA 037 031 Et mittet id quod salvatum fuerit de domo Juda, et quod reliquum est, radicem deorsum, et faciet fructum sursum: 023 ISA 037 032 quia de Jerusalem exibunt reliquiæ, et salvatio de monte Sion: zelus Domini exercituum faciet istud. 023 ISA 037 033 Propterea hæc dicit Dominus de rege Assyriorum: [Non intrabit civitatem hanc, et non jaciet ibi sagittam, et non occupabit eam clypeus, et non mittet in circuitu ejus aggerem. 023 ISA 037 034 In via qua venit, per eam revertetur, et civitatem hanc non ingredietur, dicit Dominus. 023 ISA 037 035 Et protegam civitatem istam, ut salvem eam propter me, et propter David, servum meum.] 023 ISA 037 036 Egressus est autem angelus Domini, et percussit in castris Assyriorum centum octoginta quinque millia. Et surrexerunt mane, et ecce omnes cadavera mortuorum. 023 ISA 037 037 Et egressus est, et abiit, et reversus est Sennacherib, rex Assyriorum, et habitavit in Ninive. 023 ISA 037 038 Et factum est, cum adoraret in templo Nesroch deum suum, Adramelech et Sarasar, filii ejus, percusserunt eum gladio, fugeruntque in terram Ararat; et regnavit Asarhaddon, filius ejus, pro eo. 023 ISA 038 001 In diebus illis ægrotavit Ezechias usque ad mortem; et introivit ad eum Isaias, filius Amos, propheta, et dixit ei: Hæc dicit Dominus: Dispone domui tuæ, quia morieris tu, et non vives. 023 ISA 038 002 Et convertit Ezechias faciem suam ad parietem, et oravit ad Dominum, 023 ISA 038 003 et dixit: Obsecro, Domine, memento, quæso, quomodo ambulaverim coram te in veritate et in corde perfecto, et quod bonum est in oculis tuis fecerim. Et flevit Ezechias fletu magno. 023 ISA 038 004 Et factum est verbum Domini ad Isaiam, dicens: 023 ISA 038 005 Vade, et dic Ezechiæ: Hæc dicit Dominus Deus David patris tui: Audivi orationem tuam, et vidi lacrimas tuas; ecce ego adjiciam super dies tuos quindecim annos, 023 ISA 038 006 et de manu regis Assyriorum eruam te, et civitatem istam, et protegam eam. 023 ISA 038 007 Hoc autem tibi erit signum a Domino, quia faciet Dominus verbum hoc quod locutus est: 023 ISA 038 008 ecce ego reverti faciam umbram linearum per quas descenderat in horologio Achaz in sole, retrorsum decem lineis. Et reversus est sol decem lineis per gradus quos descenderat. 023 ISA 038 009 Scriptura Ezechiæ, regis Juda, cum ægrotasset et convaluisset de infirmitate sua. 023 ISA 038 010 [Ego dixi in dimidio dierum meorum: Vadam ad portas inferi; quæsivi residuum annorum meorum. (Sheol h7585) 023 ISA 038 011 Dixi: Non videbo Dominum Deum in terra viventium; non aspiciam hominem ultra, et habitatorem quietis. 023 ISA 038 012 Generatio mea ablata est, et convoluta est a me, quasi tabernaculum pastorum. Præcisa est velut a texente vita mea; dum adhuc ordirer, succidit me: de mane usque ad vesperam finies me. 023 ISA 038 013 Sperabam usque ad mane; quasi leo, sic contrivit omnia ossa mea: de mane usque ad vesperam finies me. 023 ISA 038 014 Sicut pullus hirundinis, sic clamabo; meditabor ut columba. Attenuati sunt oculi mei, suspicientes in excelsum. Domine, vim patior: responde pro me. 023 ISA 038 015 Quid dicam, aut quid respondebit mihi, cum ipse fecerit? Recogitabo tibi omnes annos meos in amaritudine animæ meæ. 023 ISA 038 016 Domine, si sic vivitur, et in talibus vita spiritus mei, corripies me, et vivificabis me. 023 ISA 038 017 Ecce in pace amaritudo mea amarissima. Tu autem eruisti animam meam ut non periret; projecisti post tergum tuum omnia peccata mea. 023 ISA 038 018 Quia non infernus confitebitur tibi, neque mors laudabit te: non exspectabunt qui descendunt in lacum veritatem tuam. (Sheol h7585) 023 ISA 038 019 Vivens, vivens ipse confitebitur tibi, sicut et ego hodie; pater filiis notam faciet veritatem tuam. 023 ISA 038 020 Domine, salvum me fac! et psalmos nostros cantabimus cunctis diebus vitæ nostræ in domo Domini.] 023 ISA 038 021 Et jussit Isaias ut tollerent massam de ficis, et cataplasmarent super vulnus, et sanaretur. 023 ISA 038 022 Et dixit Ezechias: Quod erit signum quia ascendam in domum Domini? 023 ISA 039 001 In tempore illo misit Merodach Baladan, filius Baladan, rex Babylonis, libros et munera ad Ezechiam: audierat enim quod ægrotasset et convaluisset. 023 ISA 039 002 Lætatus est autem super eis Ezechias, et ostendit eis cellam aromatum, et argenti, et auri, et odoramentorum, et unguenti optimi, et omnes apothecas supellectilis suæ, et universa quæ inventa sunt in thesauris ejus. Non fuit verbum quod non ostenderet eis Ezechias in domo sua, et in omni potestate sua. 023 ISA 039 003 Introivit autem Isaias propheta ad Ezechiam regem, et dixit ei: Quid dixerunt viri isti, et unde venerunt ad te? Et dixit Ezechias: De terra longinqua venerunt ad me, de Babylone. 023 ISA 039 004 Et dixit: Quid viderunt in domo tua? Et dixit Ezechias: Omnia quæ in domo mea sunt viderunt; non fuit res quam non ostenderim eis in thesauris meis. 023 ISA 039 005 Et dixit Isaias ad Ezechiam: Audi verbum Domini exercituum. 023 ISA 039 006 Ecce dies venient, et auferentur omnia quæ in domo tua sunt, et quæ thesaurizaverunt patres tui usque ad diem hanc, in Babylonem; non relinquetur quidquam, dicit Dominus. 023 ISA 039 007 Et de filiis tuis, qui exibunt de te, quos genueris, tollent, et erunt eunuchi in palatio regis Babylonis. 023 ISA 039 008 Et dixit Ezechias ad Isaiam: Bonum verbum Domini, quod locutus est. Et dixit: Fiat tantum pax et veritas in diebus meis! 023 ISA 040 001 [Consolamini, consolamini, popule meus, dicit Deus vester. 023 ISA 040 002 Loquimini ad cor Jerusalem, et advocate eam, quoniam completa est malitia ejus, dimissa est iniquitas illius: suscepit de manu Domini duplicia pro omnibus peccatis suis. 023 ISA 040 003 Vox clamantis in deserto: Parate viam Domini, rectas facite in solitudine semitas Dei nostri. 023 ISA 040 004 Omnis vallis exaltabitur, et omnis mons et collis humiliabitur, et erunt prava in directa, et aspera in vias planas: 023 ISA 040 005 et revelabitur gloria Domini, et videbit omnis caro pariter quod os Domini locutum est. 023 ISA 040 006 Vox dicentis: Clama. Et dixi: Quid clamabo? Omnis caro fœnum, et omnis gloria ejus quasi flos agri. 023 ISA 040 007 Exsiccatum est fœnum, et cecidit flos, quia spiritus Domini sufflavit in eo. Vere fœnum est populus: 023 ISA 040 008 exsiccatum est fœnum, et cecidit flos; verbum autem Domini nostri manet in æternum. 023 ISA 040 009 Super montem excelsum ascende, tu qui evangelizas Sion; exalta in fortitudine vocem tuam, qui evangelizas Jerusalem: exalta, noli timere. Dic civitatibus Juda: Ecce Deus vester: 023 ISA 040 010 ecce Dominus Deus in fortitudine veniet, et brachium ejus dominabitur: ecce merces ejus cum eo, et opus illius coram illo. 023 ISA 040 011 Sicut pastor gregem suum pascet, in brachio suo congregabit agnos, et in sinu suo levabit; fœtas ipse portabit. 023 ISA 040 012 Quis mensus est pugillo aquas, et cælos palmo ponderavit? quis appendit tribus digitis molem terræ, et liberavit in pondere montes, et colles in statera? 023 ISA 040 013 Quis adjuvit spiritum Domini? aut quis consiliarius ejus fuit, et ostendit illi? 023 ISA 040 014 cum quo iniit consilium, et instruxit eum, et docuit eum semitam justitiæ, et erudivit eum scientiam, et viam prudentiæ ostendit illi? 023 ISA 040 015 Ecce gentes quasi stilla situlæ, et quasi momentum stateræ reputatæ sunt; ecce insulæ quasi pulvis exiguus. 023 ISA 040 016 Et Libanus non sufficiet ad succendendum, et animalia ejus non sufficient ad holocaustum. 023 ISA 040 017 Omnes gentes quasi non sint, sic sunt coram eo, et quasi nihilum et inane reputatæ sunt ei.] 023 ISA 040 018 [Cui ergo similem fecisti Deum? aut quam imaginem ponetis ei? 023 ISA 040 019 Numquid sculptile conflavit faber? aut aurifex auro figuravit illud, et laminis argenteis argentarius? 023 ISA 040 020 Forte lignum et imputribile elegit; artifex sapiens quærit quomodo statuat simulacrum, quod non moveatur. 023 ISA 040 021 Numquid non scitis? numquid non audistis? numquid non annuntiatum est vobis ab initio? numquid non intellexistis fundamenta terræ? 023 ISA 040 022 Qui sedet super gyrum terræ, et habitatores ejus sunt quasi locustæ; qui extendit velut nihilum cælos, et expandit eos sicut tabernaculum ad inhabitandum; 023 ISA 040 023 qui dat secretorum scrutatores quasi non sint, judices terræ velut inane fecit. 023 ISA 040 024 Et quidem neque plantatus, neque satus, neque radicatus in terra truncus eorum; repente flavit in eos, et aruerunt, et turbo quasi stipulam auferet eos. 023 ISA 040 025 Et cui assimilastis me, et adæquastis? dicit Sanctus. 023 ISA 040 026 Levate in excelsum oculos vestros, et videte quis creavit hæc: qui educit in numero militiam eorum, et omnes ex nomine vocat; præ multitudine fortitudinis et roboris, virtutisque ejus, neque unum reliquum fuit. 023 ISA 040 027 Quare dicis, Jacob, et loqueris, Israël: Abscondita est via mea a Domino, et a Deo meo judicium meum transivit? 023 ISA 040 028 Numquid nescis, aut non audisti? Deus sempiternus Dominus, qui creavit terminos terræ: non deficiet, neque laborabit, nec est investigatio sapientiæ ejus. 023 ISA 040 029 Qui dat lasso virtutem, et his qui non sunt, fortitudinem et robur multiplicat. 023 ISA 040 030 Deficient pueri, et laborabunt, et juvenes in infirmitate cadent; 023 ISA 040 031 qui autem sperant in Domino mutabunt fortitudinem, assument pennas sicut aquilæ: current et non laborabunt, ambulabunt et non deficient.] 023 ISA 041 001 [Taceant ad me insulæ, et gentes mutent fortitudinem: accedant, et tunc loquantur; simul ad judicium propinquemus. 023 ISA 041 002 Quis suscitavit ab oriente Justum, vocavit eum ut sequeretur se? Dabit in conspectu ejus gentes, et reges obtinebit: dabit quasi pulverem gladio ejus, sicut stipulam vento raptam arcui ejus. 023 ISA 041 003 Persequetur eos, transibit in pace: semita in pedibus ejus non apparebit. 023 ISA 041 004 Quis hæc operatus est, et fecit, vocans generationes ab exordio? Ego Dominus: primus et novissimus ego sum. 023 ISA 041 005 Viderunt insulæ, et timuerunt; extrema terræ obstupuerunt: appropinquaverunt, et accesserunt. 023 ISA 041 006 Unusquisque proximo suo auxiliabitur, et fratri suo dicet: Confortare. 023 ISA 041 007 Confortavit faber ærarius percutiens malleo eum, qui cudebat tunc temporis, dicens: Glutino bonum est; et confortavit eum clavis, ut non moveretur.] 023 ISA 041 008 [Et tu, Israël, serve meus, Jacob quem elegi, semen Abraham amici mei: 023 ISA 041 009 in quo apprehendi te ab extremis terræ, et a longinquis ejus vocavi te, et dixi tibi: Servus meus es tu: elegi te, et non abjeci te. 023 ISA 041 010 Ne timeas, quia ego tecum sum; ne declines, quia ego Deus tuus: confortavi te, et auxiliatus sum tibi, et suscepit te dextera Justi mei. 023 ISA 041 011 Ecce confundentur et erubescent omnes qui pugnant adversum te; erunt quasi non sint, et peribunt viri qui contradicunt tibi. 023 ISA 041 012 Quæres eos, et non invenies, viros rebelles tuos; erunt quasi non sint, et veluti consumptio homines bellantes adversum te. 023 ISA 041 013 Quia ego Dominus Deus tuus, apprehendens manum tuam, dicensque tibi: Ne timeas: ego adjuvi te. 023 ISA 041 014 Noli timere, vermis Jacob, qui mortui estis ex Israël: ego auxiliatus sum tibi, dicit Dominus, et redemptor tuus Sanctus Israël. 023 ISA 041 015 Ego posui te quasi plaustrum triturans novum, habens rostra serrantia; triturabis montes, et comminues, et colles quasi pulverem pones. 023 ISA 041 016 Ventilabis eos, et ventus tollet, et turbo disperget eos; et tu exsultabis in Domino, in Sancto Israël lætaberis. 023 ISA 041 017 Egeni et pauperes quærunt aquas, et non sunt; lingua eorum siti aruit. Ego Dominus exaudiam eos, Deus Israël, non derelinquam eos. 023 ISA 041 018 Aperiam in supinis collibus flumina, et in medio camporum fontes: ponam desertum in stagna aquarum, et terram inviam in rivos aquarum. 023 ISA 041 019 Dabo in solitudinem cedrum, et spinam, et myrtum, et lignum olivæ; ponam in deserto abietem, ulmum, et buxum simul: 023 ISA 041 020 ut videant, et sciant, et recogitent, et intelligant pariter, quia manus Domini fecit hoc, et Sanctus Israël creavit illud. 023 ISA 041 021 Prope facite judicium vestrum, dicit Dominus; Afferte, si quid forte habetis, dicit rex Jacob. 023 ISA 041 022 Accedant, et nuntient nobis quæcumque ventura sunt; priora quæ fuerunt, nuntiate, et ponemus cor nostrum, et sciemus novissima eorum; et quæ ventura sunt, indicate nobis. 023 ISA 041 023 Annuntiate quæ ventura sunt in futurum, et sciemus quia dii estis vos; bene quoque aut male, si potestis, facite, et loquamur et videamus simul. 023 ISA 041 024 Ecce vos estis ex nihilo, et opus vestrum ex eo quod non est: abominatio est qui elegit vos. 023 ISA 041 025 Suscitavi ab aquilone, et veniet ab ortu solis: vocabit nomen meum, et adducet magistratus quasi lutum, et velut plastes conculcans humum. 023 ISA 041 026 Quis annuntiavit ab exordio ut sciamus, et a principio ut dicamus: Justus es? Non est neque annuntians, neque prædicens, neque audiens sermones vestros. 023 ISA 041 027 Primus ad Sion dicet: Ecce adsunt, et Jerusalem evangelistam dabo. 023 ISA 041 028 Et vidi, et non erat neque ex istis quisquam qui iniret consilium, et interrogatus responderet verbum. 023 ISA 041 029 Ecce omnes injusti, et vana opera eorum; ventus et inane simulacra eorum.] 023 ISA 042 001 [Ecce servus meus, suscipiam eum; electus meus, complacuit sibi in illo anima mea: dedi spiritum meum super eum: judicium gentibus proferet. 023 ISA 042 002 Non clamabit, neque accipiet personam, nec audietur vox ejus foris. 023 ISA 042 003 Calamum quassatum non conteret, et linum fumigans non extinguet: in veritate educet judicium. 023 ISA 042 004 Non erit tristis, neque turbulentus, donec ponat in terra judicium; et legem ejus insulæ exspectabunt. 023 ISA 042 005 Hæc dicit Dominus Deus, creans cælos, et extendens eos; formans terram, et quæ germinant ex ea; dans flatum populo qui est super eam, et spiritum calcantibus eam: 023 ISA 042 006 Ego Dominus vocavi te in justitia, et apprehendi manum tuam, et servavi te: et dedi te in fœdus populi, in lucem gentium, 023 ISA 042 007 ut aperires oculos cæcorum, et educeres de conclusione vinctum, de domo carceris sedentes in tenebris. 023 ISA 042 008 Ego Dominus, hoc est nomen meum; gloriam meam alteri non dabo, et laudem meam sculptilibus. 023 ISA 042 009 Quæ prima fuerunt, ecce venerunt; nova quoque ego annuntio: antequam oriantur, audita vobis faciam.] 023 ISA 042 010 [Cantate Domino canticum novum, laus ejus ab extremis terræ, qui descenditis in mare, et plenitudo ejus; insulæ, et habitatores earum. 023 ISA 042 011 Sublevetur desertum et civitates ejus. In domibus habitabit Cedar: laudate, habitatores petræ; de vertice montium clamabunt. 023 ISA 042 012 Ponent Domino gloriam, et laudem ejus in insulis nuntiabunt. 023 ISA 042 013 Dominus sicut fortis egredietur, sicut vir præliator suscitabit zelum; vociferabitur, et clamabit: super inimicos suos confortabitur.] 023 ISA 042 014 [Tacui semper, silui, patiens fui: sicut parturiens loquar; dissipabo, et absorbebo simul. 023 ISA 042 015 Desertos faciam montes et colles, et omne gramen eorum exsiccabo; et ponam flumina in insulas, et stagna arefaciam. 023 ISA 042 016 Et ducam cæcos in viam quam nesciunt, et in semitis quas ignoraverunt ambulare eos faciam; ponam tenebras coram eis in lucem, et prava in recta; hæc verba feci eis, et non dereliqui eos. 023 ISA 042 017 Conversi sunt retrorsum, confundantur confusione, qui confidunt in sculptili; qui dicunt conflatili: Vos dii nostri. 023 ISA 042 018 Surdi, audite, et cæci, intuemini ad videndum. 023 ISA 042 019 Quis cæcus, nisi servus meus; et surdus, nisi ad quem nuntios meos misi? quis cæcus, nisi qui venundatus est? et quis cæcus, nisi servus Domini? 023 ISA 042 020 Qui vides multa, nonne custodies? qui apertas habes aures, nonne audies? 023 ISA 042 021 Et Dominus voluit ut sanctificaret eum, et magnificaret legem, et extolleret. 023 ISA 042 022 Ipse autem populus direptus, et vastatus; laqueus juvenum omnes, et in domibus carcerum absconditi sunt; facti sunt in rapinam, nec est qui eruat; in direptionem, nec est qui dicat: Redde. 023 ISA 042 023 Quis est in vobis qui audiat hoc, attendat, et auscultet futura? 023 ISA 042 024 Quis dedit in direptionem Jacob, et Israël vastantibus? nonne Dominus ipse, cui peccavimus? Et noluerunt in viis ejus ambulare, et non audierunt legem ejus. 023 ISA 042 025 Et effudit super eum indignationem furoris sui, et forte bellum; et combussit eum in circuitu, et non cognovit; et succendit eum, et non intellexit.] 023 ISA 043 001 [Et nunc hæc dicit Dominus creans te, Jacob, et formans te, Israël: Noli timere, quia redemi te, et vocavi te nomine tuo: meus es tu. 023 ISA 043 002 Cum transieris per aquas, tecum ero, et flumina non operient te; cum ambulaveris in igne, non combureris, et flamma non ardebit in te. 023 ISA 043 003 Quia ego Dominus Deus tuus, Sanctus Israël, salvator tuus, dedi propitiationem tuam Ægyptum, Æthopiam, et Saba, pro te. 023 ISA 043 004 Ex quo honorabilis factus es in oculis meis, et gloriosus, ego dilexi te, et dabo homines pro te, et populos pro anima tua. 023 ISA 043 005 Noli timere, quia ego tecum sum; ab oriente adducam semen tuum, et ab occidente congregabo te. 023 ISA 043 006 Dicam aquiloni: Da; et austro: Noli prohibere: affer filios meos de longinquo, et filias meas ab extremis terræ. 023 ISA 043 007 Et omnem qui invocat nomen meum, in gloriam meam creavi eum, formavi eum, et feci eum. 023 ISA 043 008 Educ foras populum cæcum, et oculos habentem; surdum, et aures ei sunt. 023 ISA 043 009 Omnes gentes congregatæ sunt simul, et collectæ sunt tribus. Quis in vobis annuntiet istud, et quæ prima sunt audire nos faciet? Dent testes eorum, justificentur, et audiant, et dicant: Vere. 023 ISA 043 010 Vos testes mei, dicit Dominus, et servus meus quem elegi: ut sciatis, et credatis mihi, et intelligatis quia ego ipse sum; ante me non est formatus Deus, et post me non erit. 023 ISA 043 011 Ego sum, ego sum Dominus, et non est absque me salvator. 023 ISA 043 012 Ego annuntiavi, et salvavi; auditum feci, et non fuit in vobis alienus: vos testes mei, dicit Dominus, et ego Deus. 023 ISA 043 013 Et ab initio ego ipse, et non est qui de manu mea eruat. Operabor, et quis avertet illud?] 023 ISA 043 014 [Hæc dicit Dominus, redemptor vester, Sanctus Israël: Propter vos misi in Babylonem, et detraxi vectes universos, et Chaldæos in navibus suis gloriantes. 023 ISA 043 015 Ego Dominus, Sanctus vester, creans Israël, rex vester. 023 ISA 043 016 Hæc dicit Dominus, qui dedit in mari viam, et in aquis torrentibus semitam; 023 ISA 043 017 qui eduxit quadrigam et equum, agmen et robustum: simul obdormierunt, nec resurgent; contriti sunt quasi linum, et extincti sunt. 023 ISA 043 018 Ne memineritis priorum, et antiqua ne intueamini. 023 ISA 043 019 Ecce ego facio nova, et nunc orientur, utique cognoscetis ea: ponam in deserto viam, et in invio flumina. 023 ISA 043 020 Glorificabit me bestia agri, dracones, et struthiones: quia dedi in deserto aquas, flumina in invio, ut darem potum populo meo, electo meo. 023 ISA 043 021 Populum istum formavi mihi: laudem meam narrabit.] 023 ISA 043 022 [Non me invocasti, Jacob, nec laborasti in me, Israël. 023 ISA 043 023 Non obtulisti mihi arietem holocausti tui, et victimis tuis non glorificasti me; non te servire feci in oblatione, nec laborem tibi præbui in thure. 023 ISA 043 024 Non emisti mihi argento calamum, et adipe victimarum tuarum non inebriasti me: verumtamen servire me fecisti in peccatis tuis; præbuisti mihi laborem in iniquitatibus tuis. 023 ISA 043 025 Ego sum, ego sum ipse qui deleo iniquitates tuas propter me, et peccatorum tuorum non recordabor. 023 ISA 043 026 Reduc me in memoriam, et judicemur simul: narra si quid habes ut justificeris. 023 ISA 043 027 Pater tuus primus peccavit, et interpretes tui prævaricati sunt in me: 023 ISA 043 028 et contaminavi principes sanctos; dedi ad internecionem Jacob, et Israël in blasphemiam.] 023 ISA 044 001 [Et nunc audi, Jacob, serve meus, et Israël, quem elegi. 023 ISA 044 002 Hæc dicit Dominus faciens et formans te, ab utero auxiliator tuus: Noli timere, serve meus Jacob, et rectissime, quem elegi. 023 ISA 044 003 Effundam enim aquas super sitientem, et fluenta super aridam; effundam spiritum meum super semen tuum, et benedictionem meam super stirpem tuam: 023 ISA 044 004 et germinabunt inter herbas, quasi salices juxta præterfluentes aquas. 023 ISA 044 005 Iste dicet: Domini ego sum; et ille vocabit in nomine Jacob; et hic scribet manu sua: Domino, et in nomine Israël assimilabitur.] 023 ISA 044 006 [Hæc dicit Dominus, rex Israël, et redemptor ejus, Dominus exercituum: Ego primus, et ego novissimus, et absque me non est deus. 023 ISA 044 007 Quis similis mei? vocet, et annuntiet: et ordinem exponat mihi, ex quo constitui populum antiquum; ventura et quæ futura sunt annuntient eis. 023 ISA 044 008 Nolite timere, neque conturbemini: ex tunc audire te feci, et annuntiavi; vos estis testes mei. Numquid est Deus absque me, et formator quem ego non noverim? 023 ISA 044 009 Plastæ idoli omnes nihil sunt, et amantissima eorum non proderunt eis. Ipsi sunt testes eorum, quia non vident, neque intelligunt, ut confundantur. 023 ISA 044 010 Quis formavit deum, et sculptile conflavit ad nihil utile? 023 ISA 044 011 Ecce omnes participes ejus confundentur, fabri enim sunt ex hominibus; convenient omnes, stabunt et pavebunt, et confundentur simul. 023 ISA 044 012 Faber ferrarius lima operatus est, in prunis et in malleis formavit illud, et operatus est in brachio fortitudinis suæ; esuriet et deficiet, non bibet aquam et lassescet. 023 ISA 044 013 Artifex lignarius extendit normam, formavit illud in runcina, fecit illud in angularibus, et in circino tornavit illud, et fecit imaginem viri quasi speciosum hominem habitantem in domo; 023 ISA 044 014 succidit cedros, tulit ilicem, et quercum, quæ steterat inter ligna saltus; plantavit pinum, quam pluvia nutrivit: 023 ISA 044 015 et facta est hominibus in focum; sumpsit ex eis, et calefactus est; et succendit et coxit panes; de reliquo autem operatus est deum et adoravit; fecit sculptile, et curvatus est ante illud. 023 ISA 044 016 Medium ejus combussit igni, et de medio ejus carnes comedit; coxit pulmentum, et saturatus est, et calefactus est, et dixit: Vah! calefactus sum, vidi focum; 023 ISA 044 017 reliquum autem ejus deum fecit et sculptile sibi; curvatur ante illud, et adorat illud, et obsecrat, dicens: Libera me, quia deus meus es tu! 023 ISA 044 018 Nescierunt, neque intellexerunt; obliti enim sunt ne videant oculi eorum, et ne intelligant corde suo. 023 ISA 044 019 Non recogitant in mente sua, neque cognoscunt, neque sentiunt, ut dicant: Medietatem ejus combussi igni, et coxi super carbones ejus panes; coxi carnes et comedi, et de reliquo ejus idolum faciam? ante truncum ligni procidam? 023 ISA 044 020 Pars ejus cinis est; cor insipiens adoravit illud, et non liberabit animam suam: neque dicet: Forte mendacium est in dextera mea. 023 ISA 044 021 Memento horum Jacob, et Israël, quoniam servus meus es tu. Formavi te; servus meus es tu, Israël, ne obliviscaris mei. 023 ISA 044 022 Delevi ut nubem iniquitates tuas, et quasi nebulam peccata tua: revertere ad me, quoniam redemi te. 023 ISA 044 023 Laudate, cæli, quoniam misericordiam fecit Dominus; jubilate, extrema terræ; resonate, montes, laudationem, saltus et omne lignum ejus, quoniam redemit Dominus Jacob, et Israël gloriabitur.] 023 ISA 044 024 [Hæc dicit Dominus, redemptor tuus, et formator tuus ex utero: Ego sum Dominus, faciens omnia, extendens cælos solus, stabiliens terram, et nullus mecum; 023 ISA 044 025 irrita faciens signa divinorum, et ariolos in furorem vertens; convertens sapientes retrorsum, et scientiam eorum stultam faciens; 023 ISA 044 026 suscitans verbum servi sui, et consilium nuntiorum suorum complens; qui dico Jerusalem: Habitaberis, et civitatibus Juda: Ædificabimini, et deserta ejus suscitabo; 023 ISA 044 027 qui dico profundo: Desolare, et flumina tua arefaciam; 023 ISA 044 028 qui dico Cyro: Pastor meus es, et omnem voluntatem meam complebis; qui dico Jerusalem: Ædificaberis, et templo: Fundaberis.] 023 ISA 045 001 [Hæc dicit Dominus christo meo Cyro, cujus apprehendi dexteram, ut subjiciam ante faciem ejus gentes, et dorsa regum vertam, et aperiam coram eo januas, et portæ non claudentur: 023 ISA 045 002 Ego ante te ibo, et gloriosos terræ humiliabo; portas æreas conteram, et vectes ferreos confringam: 023 ISA 045 003 et dabo tibi thesauros absconditos, et arcana secretorum, ut scias quia ego Dominus, qui voco nomen tuum, Deus Israël, 023 ISA 045 004 propter servum meum Jacob, et Israël, electum meum; et vocavi te nomine tuo: assimilavi te, et non cognovisti me. 023 ISA 045 005 Ego Dominus, et non est amplius; extra me non est deus; accinxi te, et non cognovisti me: 023 ISA 045 006 ut sciant hi qui ab ortu solis et qui ab occidente, quoniam absque me non est: ego Dominus, et non est alter: 023 ISA 045 007 formans lucem et creans tenebras, faciens pacem et creans malum: ego Dominus faciens omnia hæc. 023 ISA 045 008 Rorate, cæli, desuper, et nubes pluant justum; aperiatur terra, et germinet Salvatorem, et justitia oriatur simul: ego Dominus creavi eum.] 023 ISA 045 009 [Væ qui contradicit fictori suo, testa de samiis terræ! Numquid dicet lutum figulo suo: Quid facis, et opus tuum absque manibus est? 023 ISA 045 010 Væ qui dicit patri: Quid generas? et mulieri: Quid parturis? 023 ISA 045 011 Hæc dicit Dominus, Sanctus Israël, plastes ejus: Ventura interrogate me; super filios meos et super opus manuum mearum mandate mihi. 023 ISA 045 012 Ego feci terram, et hominem super eam creavi ego: manus meæ tetenderunt cælos, et omni militiæ eorum mandavi. 023 ISA 045 013 Ego suscitavi eum ad justitiam, et omnes vias ejus dirigam; ipse ædificabit civitatem meam, et captivitatem meam dimittet, non in pretio neque in muneribus, dicit Dominus Deus exercituum.] 023 ISA 045 014 [Hæc dicit Dominus: Labor Ægypti, et negotiatio Æthiopiæ, et Sabaim viri sublimes ad te transibunt, et tui erunt; post te ambulabunt, vincti manicis pergent, et te adorabunt, teque deprecabuntur. Tantum in te est Deus, et non est absque te deus. 023 ISA 045 015 Vere tu es Deus absconditus, Deus Israël, salvator. 023 ISA 045 016 Confusi sunt, et erubuerunt omnes: simul abierunt in confusionem fabricatores errorum. 023 ISA 045 017 Israël salvatus est in Domino salute æterna; non confundemini, et non erubescetis usque in sæculum sæculi. 023 ISA 045 018 Quia hæc dicit Dominus creans cælos, ipse Deus formans terram et faciens eam, ipse plastes ejus; non in vanum creavit eam: ut habitaretur formavit eam: Ego Dominus, et non est alius. 023 ISA 045 019 Non in abscondito locutus sum, in loco terræ tenebroso; non dixi semini Jacob frustra: Quærite me: ego Dominus loquens justitiam, annuntians recta. 023 ISA 045 020 Congregamini, et venite, et accedite simul qui salvati estis ex gentibus: nescierunt qui levant lignum sculpturæ suæ, et rogant deum non salvantem. 023 ISA 045 021 Annuntiate, et venite, et consiliamini simul. Quis auditum fecit hoc ab initio, ex tunc prædixit illud? numquid non ego Dominus, et non est ultra deus absque me? Deus justus, et salvans non est præter me. 023 ISA 045 022 Convertimini ad me, et salvi eritis, omnes fines terræ, quia ego Deus, et non est alius. 023 ISA 045 023 In memetipso juravi; egredietur de ore meo justitiæ verbum, et non revertetur: quia mihi curvabitur omne genu, et jurabit omnis lingua. 023 ISA 045 024 Ergo in Domino, dicet, meæ sunt justitiæ et imperium; ad eum venient, et confundentur omnes qui repugnant ei. 023 ISA 045 025 In Domino justificabitur, et laudabitur omne semen Israël.] 023 ISA 046 001 [Confractus est Bel, contritus est Nabo; facta sunt simulacra eorum bestiis et jumentis, onera vestra gravi pondere usque ad lassitudinem. 023 ISA 046 002 Contabuerunt, et contrita sunt simul; non potuerunt salvare portantem, et anima eorum in captivitatem ibit. 023 ISA 046 003 Audite me, domus Jacob, et omne residuum domus Israël; qui portamini a meo utero, qui gestamini a mea vulva. 023 ISA 046 004 Usque ad senectam ego ipse, et usque ad canos ego portabo; ego feci, et ego feram; ego portabo, et salvabo. 023 ISA 046 005 Cui assimilastis me, et adæquastis, et comparastis me, et fecistis similem? 023 ISA 046 006 Qui confertis aurum de sacculo, et argentum statera ponderatis, conducentes aurificem ut faciat deum, et procidunt, et adorant. 023 ISA 046 007 Portant illum in humeris gestantes, et ponentes in loco suo, et stabit, ac de loco suo non movebitur: sed et cum clamaverint ad eum, non audiet; de tribulatione non salvabit eos. 023 ISA 046 008 Mementote istud, et confundamini; redite, prævaricatores, ad cor. 023 ISA 046 009 Recordamini prioris sæculi, quoniam ego sum Deus, et non est ultra deus, nec est similis mei. 023 ISA 046 010 Annuntians ab exordio novissimum, et ab initio quæ necdum facta sunt, dicens: Consilium meum stabit, et omnis voluntas mea fiet. 023 ISA 046 011 Vocans ab oriente avem, et de terra longinqua virum voluntatis meæ: et locutus sum, et adducam illud; creavi et faciam illud. 023 ISA 046 012 Audite me, duro corde, qui longe estis a justitia. 023 ISA 046 013 Prope feci justitiam meam, non elongabitur, et salus mea non morabitur. Dabo in Sion salutem, et in Israël gloriam meam.] 023 ISA 047 001 [Descende, sede in pulvere, virgo filia Babylon: sede in terra; non est solium filiæ Chaldæorum, quia ultra non vocaberis mollis et tenera. 023 ISA 047 002 Tolle molam, et mole farinam; denuda turpitudinem tuam; discooperi humerum, revela crura, transi flumina. 023 ISA 047 003 Revelabitur ignominia tua, et videbitur opprobrium tuum; ultionem capiam, et non resistet mihi homo. 023 ISA 047 004 Redemptor noster, Dominus exercituum nomen illius, Sanctus Israël. 023 ISA 047 005 Sede tacens, et intra in tenebras, filia Chaldæorum, quia non vocaberis ultra domina regnorum. 023 ISA 047 006 Iratus sum super populum meum: contaminavi hæreditatem meam, et dedi eos in manu tua: non posuisti eis misericordias; super senem aggravasti jugum tuum valde. 023 ISA 047 007 Et dixisti: In sempiternum ero domina. Non posuisti hæc super cor tuum, neque recordata es novissimi tui. 023 ISA 047 008 Et nunc audi hæc delicata, et habitans confidenter, quæ dicis in corde tuo: Ego sum, et non est præter me amplius; non sedebo vidua, et ignorabo sterilitatem. 023 ISA 047 009 Venient tibi duo hæc subito in die una, sterilitas et viduitas: universa venerunt super te, propter multitudinem maleficiorum tuorum, et propter duritiam incantatorum tuorum vehementem. 023 ISA 047 010 Et fiduciam habuisti in malitia tua, et dixisti: Non est qui videat me. Sapientia tua et scientia tua, hæc decepit te. Et dixisti in corde tuo: Ego sum, et præter me non est altera. 023 ISA 047 011 Veniet super te malum, et nescies ortum ejus; et irruet super te calamitas quam non poteris expiare; veniet super te repente miseria quam nescies. 023 ISA 047 012 Sta cum incantatoribus tuis et cum multitudine maleficiorum tuorum, in quibus laborasti ab adolescentia tua, si forte quod prosit tibi, aut si possis fieri fortior. 023 ISA 047 013 Defecisti in multitudine consiliorum tuorum. Stent, et salvent te augures cæli, qui contemplabantur sidera, et supputabant menses, ut ex eis annuntiarent ventura tibi. 023 ISA 047 014 Ecce facti sunt quasi stipula, ignis combussit eos; non liberabunt animam suam de manu flammæ; non sunt prunæ quibus calefiant, nec focus ut sedeant ad eum. 023 ISA 047 015 Sic facta sunt tibi in quibuscumque laboraveras: negotiatores tui ab adolescentia tua, unusquisque in via sua erraverunt; non est qui salvet te.] 023 ISA 048 001 [Audite hæc, domus Jacob, qui vocamini nomine Israël, et de aquis Juda existis; qui juratis in nomine Domini, et Dei Israël recordamini non in veritate neque in justitia. 023 ISA 048 002 De civitate enim sancta vocati sunt, et super Deum Israël constabiliti sunt: Dominus exercituum nomen ejus. 023 ISA 048 003 Priora ex tunc annuntiavi, et ex ore meo exierunt, et audita feci ea: repente operatus sum, et venerunt. 023 ISA 048 004 Scivi enim quia durus es tu, et nervus ferreus cervix tua, et frons tua ærea. 023 ISA 048 005 Prædixi tibi ex tunc; antequam venirent, indicavi tibi, ne forte diceres: Idola mea fecerunt hæc, et sculptilia mea et conflatilia mandaverunt ista. 023 ISA 048 006 Quæ audisti, vide omnia; vos autem, num annuntiastis? Audita feci tibi nova ex tunc, et conservata sunt quæ nescis. 023 ISA 048 007 Nunc creata sunt et non ex tunc; et ante diem, et non audisti ea, ne forte dicas: Ecce ego cognovi ea. 023 ISA 048 008 Neque audisti, neque cognovisti, neque ex tunc aperta est auris tua: scio enim quia prævaricans prævaricaberis, et transgressorem ex utero vocavi te. 023 ISA 048 009 Propter nomen meum longe faciam furorem meum, et laude mea infrenabo te, ne intereas. 023 ISA 048 010 Ecce excoxi te, sed non quasi argentum; elegi te in camino paupertatis. 023 ISA 048 011 Propter me, propter me faciam, ut non blasphemer; et gloriam meam alteri non dabo. 023 ISA 048 012 Audi me, Jacob, et Israël, quem ego voco: ego ipse, ego primus, et ego novissimus. 023 ISA 048 013 Manus quoque mea fundavit terram, et dextera mea mensa est cælos; ego vocabo eos, et stabunt simul. 023 ISA 048 014 Congregamini, omnes vos, et audite: quis de eis annuntiavit hæc? Dominus dilexit eum, faciet voluntatem suam in Babylone, et brachium suum in Chaldæis. 023 ISA 048 015 Ego, ego locutus sum, et vocavi eum; adduxi eum, et directa est via ejus. 023 ISA 048 016 Accedite ad me et audite hoc: non a principio in abscondito locutus sum: ex tempore antequam fieret, ibi eram: et nunc Dominus Deus misit me, et spiritus ejus. 023 ISA 048 017 Hæc dicit Dominus, redemptor tuus, Sanctus Israël: Ego Dominus Deus tuus, docens te utilia, gubernans te in via qua ambulas. 023 ISA 048 018 Utinam attendisses mandata mea: facta fuisset sicut flumen pax tua, et justitia tua sicut gurgites maris: 023 ISA 048 019 et fuisset quasi arena semen tuum, et stirps uteri tui ut lapilli ejus; non interisset et non fuisset attritum nomen ejus a facie mea. 023 ISA 048 020 Egredimini de Babylone, fugite a Chaldæis, in voce exsultationis annuntiate: auditum facite hoc, et efferte illud usque ad extrema terræ. Dicite: Redemit Dominus servum suum Jacob. 023 ISA 048 021 Non sitierunt in deserto, cum educeret eos: aquam de petra produxit eis, et scidit petram, et fluxerunt aquæ. 023 ISA 048 022 Non est pax impiis, dicit Dominus.] 023 ISA 049 001 [Audite, insulæ, et attendite, populi de longe: Dominus ab utero vocavit me; de ventre matris meæ recordatus est nominis mei. 023 ISA 049 002 Et posuit os meum quasi gladium acutum, in umbra manus suæ protexit me, et posuit me sicut sagittam electam: in pharetra sua abscondit me. 023 ISA 049 003 Et dixit mihi: Servus meus es tu Israël, quia in te gloriabor. 023 ISA 049 004 Et ego dixi: In vacuum laboravi; sine causa et vane fortitudinem meam consumpsi: ergo judicium meum cum Domino, et opus meum cum Deo meo. 023 ISA 049 005 Et nunc dicit Dominus, formans me ex utero servum sibi, ut reducam Jacob ad eum, et Israël non congregabitur; et glorificatus sum in oculis Domini, et Deus meus factus est fortitudo mea. 023 ISA 049 006 Et dixit: Parum est ut sis mihi servus ad suscitandas tribus Jacob, et fæces Israël convertendas: ecce dedi te in lucem gentium, ut sis salus mea usque ad extremum terræ. 023 ISA 049 007 Hæc dicit Dominus, redemptor Israël, Sanctus ejus, ad contemptibilem animam, ad abominatam gentem, ad servum dominorum: Reges videbunt, et consurgent principes, et adorabunt propter Dominum, quia fidelis est, et Sanctum Israël qui elegit te.] 023 ISA 049 008 [Hæc dicit Dominus: In tempore placito exaudivi te, et in die salutis auxiliatus sum tui: et servavi te, et dedi te in fœdus populi, ut suscitares terram, et possideres hæreditates dissipatas; 023 ISA 049 009 ut diceres his qui vincti sunt: Exite, et his qui in tenebris: Revelamini. Super vias pascentur, et in omnibus planis pascua eorum. 023 ISA 049 010 Non esurient neque sitient, et non percutiet eos æstus et sol, quia miserator eorum reget eos, et ad fontes aquarum potabit eos. 023 ISA 049 011 Et ponam omnes montes meos in viam, et semitæ meæ exaltabuntur. 023 ISA 049 012 Ecce isti de longe venient, et ecce illi ab aquilone et mari, et isti de terra australi. 023 ISA 049 013 Laudate, cæli, et exsulta, terra; jubilate, montes, laudem, quia consolatus est Dominus populum suum, et pauperum suorum miserebitur.] 023 ISA 049 014 [Et dixit Sion: Dereliquit me Dominus, et Dominus oblitus est mei. 023 ISA 049 015 Numquid oblivisci potest mulier infantem suum, ut non misereatur filio uteri sui? Etsi illa oblita fuerit, ego tamen non obliviscar tui. 023 ISA 049 016 Ecce in manibus meis descripsi te; muri tui coram oculis meis semper. 023 ISA 049 017 Venerunt structores tui; destruentes te et dissipantes a te exibunt. 023 ISA 049 018 Leva in circuitu oculos tuos, et vide: omnes isti congregati sunt, venerunt tibi. Vivo ego, dicit Dominus, quia omnibus his velut ornamento vestieris, et circumdabis tibi eos quasi sponsa; 023 ISA 049 019 quia deserta tua, et solitudines tuæ, et terra ruinæ tuæ, nunc angusta erunt præ habitatoribus; et longe fugabuntur qui absorbebant te. 023 ISA 049 020 Adhuc dicent in auribus tuis filii sterilitatis tuæ: Angustus est mihi locus; fac spatium mihi ut habitem. 023 ISA 049 021 Et dices in corde tuo: Quis genuit mihi istos? ego sterilis et non pariens, transmigrata, et captiva; et istos quis enutrivit? ego destituta et sola; et isti ubi erant? 023 ISA 049 022 Hæc dicit Dominus Deus: Ecce levabo ad gentes manum meam, et ad populos exaltabo signum meum: et afferent filios tuos in ulnis, et filias tuas super humeros portabunt. 023 ISA 049 023 Et erunt reges nutritii tui, et reginæ nutrices tuæ; vultu in terram demisso adorabunt te, et pulverem pedum tuorum lingent. Et scies quia ego Dominus, super quo non confundentur qui exspectant eum. 023 ISA 049 024 Numquid tolletur a forti præda? aut quod captum fuerit a robusto, salvum esse poterit? 023 ISA 049 025 Quia hæc dicit Dominus: Equidem, et captivitas a forti tolletur, et quod ablatum fuerit a robusto, salvabitur. Eos vero qui judicaverunt te, ego judicabo, et filios tuos ego salvabo. 023 ISA 049 026 Et cibabo hostes tuos carnibus suis, et quasi musto, sanguine suo inebriabuntur, et sciet omnis caro quia ego Dominus salvans te, et redemptor tuus fortis Jacob.] 023 ISA 050 001 [Hæc dicit Dominus: Quis est hic liber repudii matris vestræ, quo dimisi eam? aut quis est creditor meus, cui vendidi vos? Ecce in iniquitatibus vestris venditi estis, et in sceleribus vestris dimisi matrem vestram. 023 ISA 050 002 Quia veni, et non erat vir; vocavi, et non erat qui audiret. Numquid abbreviata et parvula facta est manus mea, ut non possim redimere? aut non est in me virtus ad liberandum? Ecce in increpatione mea desertum faciam mare, ponam flumina in siccum; computrescent pisces sine aqua, et morientur in siti. 023 ISA 050 003 Induam cælos tenebris, et saccum ponam operimentum eorum.] 023 ISA 050 004 [Dominus dedit mihi linguam eruditam, ut sciam sustentare eum qui lassus est verbo. Erigit mane, mane erigit mihi aurem, ut audiam quasi magistrum. 023 ISA 050 005 Dominus Deus aperuit mihi aurem, ego autem non contradico: retrorsum non abii. 023 ISA 050 006 Corpus meum dedi percutientibus, et genas meas vellentibus; faciem meam non averti ab increpantibus et conspuentibus in me. 023 ISA 050 007 Dominus Deus auxiliator meus, ideo non sum confusus; ideo posui faciem meam ut petram durissimam, et scio quoniam non confundar. 023 ISA 050 008 Juxta est qui justificat me; quis contradicet mihi? Stemus simul; quis est adversarius meus? accedat ad me. 023 ISA 050 009 Ecce Dominus Deus auxiliator meus; quis est qui condemnet me? Ecce omnes quasi vestimentum conterentur; tinea comedet eos. 023 ISA 050 010 Quis ex vobis timens Dominum, audiens vocem servi sui? Qui ambulavit in tenebris, et non est lumen ei, speret in nomine Domini, et innitatur super Deum suum. 023 ISA 050 011 Ecce vos omnes accendentes ignem, accincti flammis: ambulate in lumine ignis vestri, et in flammis quas succendistis; de manu mea factum est hoc vobis: in doloribus dormietis.] 023 ISA 051 001 [Audite me, qui sequimini quod justum est, et quæritis Dominum; attendite ad petram unde excisi estis, et ad cavernam laci de qua præcisi estis. 023 ISA 051 002 Attendite ad Abraham, patrem vestrum, et ad Saram, quæ peperit vos: quia unum vocavi eum, et benedixi ei, et multiplicavi eum. 023 ISA 051 003 Consolabitur ergo Dominus Sion, et consolabitur omnes ruinas ejus: et ponet desertum ejus quasi delicias, et solitudinem ejus quasi hortum Domini. Gaudium et lætitia invenietur in ea, gratiarum actio et vox laudis. 023 ISA 051 004 Attendite ad me, popule meus, et tribus mea, me audite: quia lex a me exiet, et judicium meum in lucem populorum requiescet. 023 ISA 051 005 Prope est justus meus, egressus est salvator meus, et brachia mea populos judicabunt; me insulæ exspectabunt, et brachium meum sustinebunt. 023 ISA 051 006 Levate in cælum oculos vestros, et videte sub terra deorsum: quia cæli sicut fumus liquescent, et terra sicut vestimentum atteretur, et habitatores ejus sicut hæc interibunt: salus autem mea in sempiternum erit, et justitia mea non deficiet. 023 ISA 051 007 Audite me, qui scitis justum, populus meus, lex mea in corde eorum: nolite timere opprobrium hominum, et blasphemias eorum ne metuatis: 023 ISA 051 008 sicut enim vestimentum, sic comedet eos vermis, et sicut lanam, sic devorabit eos tinea: salus autem mea in sempiternum erit, et justitia mea in generationes generationum. 023 ISA 051 009 Consurge, consurge, induere fortitudinem, brachium Domini! consurge sicut in diebus antiquis, in generationibus sæculorum. Numquid non tu percussisti superbum, vulnerasti draconem? 023 ISA 051 010 numquid non tu siccasti mare, aquam abyssi vehementis; qui posuisti profundum maris viam, ut transirent liberati? 023 ISA 051 011 Et nunc qui redempti sunt a Domino, revertentur, et venient in Sion laudantes, et lætitia sempiterna super capita eorum: gaudium et lætitiam tenebunt; fugiet dolor et gemitus. 023 ISA 051 012 Ego, ego ipse consolabor vos. Quis tu, ut timeres ab homine mortali, et a filio hominis qui quasi fœnum ita arescet? 023 ISA 051 013 Et oblitus es Domini, factoris tui, qui tetendit cælos et fundavit terram; et formidasti jugiter tota die a facie furoris ejus qui te tribulabat, et paraverat ad perdendum. Ubi nunc est furor tribulantis? 023 ISA 051 014 Cito veniet gradiens ad aperiendum; et non interficiet usque ad internecionem, nec deficiet panis ejus. 023 ISA 051 015 Ego autem sum Dominus Deus tuus, qui conturbo mare, et intumescunt fluctus ejus: Dominus exercituum nomen meum. 023 ISA 051 016 Posui verba mea in ore tuo, et in umbra manus meæ protexi te, ut plantes cælos, et fundes terram, et dicas ad Sion: Populus meus es tu.] 023 ISA 051 017 [Elevare, elevare, consurge, Jerusalem, quæ bibisti de manu Domini calicem iræ ejus; usque ad fundum calicis soporis bibisti, et potasti usque ad fæces. 023 ISA 051 018 Non est qui sustentet eam, ex omnibus filiis quos genuit; et non est qui apprehendat manum ejus, ex omnibus filiis quos enutrivit. 023 ISA 051 019 Duo sunt quæ occurrerunt tibi; quis contristabitur super te? Vastitas, et contritio, et fames, et gladius; quis consolabitur te? 023 ISA 051 020 Filii tui projecti sunt, dormierunt in capite omnium viarum sicut oryx illaqueatus, pleni indignatione Domini, increpatione Dei tui. 023 ISA 051 021 Idcirco audi hoc, paupercula, et ebria non a vino. 023 ISA 051 022 Hæc dicit dominator tuus Dominus, et Deus tuus, qui pugnabit pro populo suo: Ecce tuli de manu tua calicem soporis, fundum calicis indignationis meæ: non adjicies ut bibas illum ultra. 023 ISA 051 023 Et ponam illum in manu eorum qui te humiliaverunt, et dixerunt animæ tuæ: Incurvare, ut transeamus; et posuisti ut terram corpus tuum, et quasi viam transeuntibus.] 023 ISA 052 001 [Consurge, consurge, induere fortitudine tua, Sion! induere vestimentis gloriæ tuæ, Jerusalem, civitas Sancti, quia non adjiciet ultra ut pertranseat per te incircumcisus et immundus. 023 ISA 052 002 Excutere de pulvere, consurge; sede, Jerusalem! solve vincula colli tui, captiva filia Sion. 023 ISA 052 003 Quia hæc dicit Dominus: Gratis venundati estis, et sine argento redimemini. 023 ISA 052 004 Quia hæc dicit Dominus Deus: In Ægyptum descendit populus meus in principio, ut colonus esset ibi, et Assur absque ulla causa calumniatus est eum. 023 ISA 052 005 Et nunc quid mihi est hic, dicit Dominus, quoniam ablatus est populus meus gratis? Dominatores ejus inique agunt, dicit Dominus, et jugiter tota die nomen meum blasphematur. 023 ISA 052 006 Propter hoc sciet populus meus nomen meum in die illa: quia ego ipse qui loquebar, ecce adsum.] 023 ISA 052 007 [Quam pulchri super montes pedes annuntiantis et prædicantis pacem; annuntiantis bonum, prædicantis salutem, dicentis Sion: Regnabit Deus tuus! 023 ISA 052 008 Vox speculatorum tuorum: levaverunt vocem, simul laudabunt, quia oculo ad oculum videbunt cum converterit Dominus Sion. 023 ISA 052 009 Gaudete, et laudate simul, deserta Jerusalem, quia consolatus est Dominus populum suum; redemit Jerusalem. 023 ISA 052 010 Paravit Dominus brachium sanctum suum in oculis omnium gentium; et videbunt omnes fines terræ salutare Dei nostri. 023 ISA 052 011 Recedite, recedite; exite inde, pollutum nolite tangere; exite de medio ejus; mundamini, qui fertis vasa Domini. 023 ISA 052 012 Quoniam non in tumultu exibitis, nec in fuga properabitis; præcedet enim vos Dominus, et congregabit vos Deus Israël.] 023 ISA 052 013 [Ecce intelliget servus meus, exaltabitur et elevabitur, et sublimis erit valde. 023 ISA 052 014 Sicut obstupuerunt super te multi, sic inglorius erit inter viros aspectus ejus, et forma ejus inter filios hominum. 023 ISA 052 015 Iste asperget gentes multas; super ipsum continebunt reges os suum: quia quibus non est narratum de eo viderunt, et qui non audierunt contemplati sunt.] 023 ISA 053 001 [Quis credidit auditui nostro? et brachium Domini cui revelatum est? 023 ISA 053 002 Et ascendet sicut virgultum coram eo, et sicut radix de terra sitienti. Non est species ei, neque decor, et vidimus eum, et non erat aspectus, et desideravimus eum: 023 ISA 053 003 despectum, et novissimum virorum, virum dolorum, et scientem infirmitatem, et quasi absconditus vultus ejus et despectus, unde nec reputavimus eum. 023 ISA 053 004 Vere languores nostros ipse tulit, et dolores nostros ipse portavit; et nos putavimus eum quasi leprosum, et percussum a Deo, et humiliatum. 023 ISA 053 005 Ipse autem vulneratus est propter iniquitates nostras; attritus est propter scelera nostra: disciplina pacis nostræ super eum, et livore ejus sanati sumus. 023 ISA 053 006 Omnes nos quasi oves erravimus, unusquisque in viam suam declinavit: et posuit Dominus in eo iniquitatem omnium nostrum. 023 ISA 053 007 Oblatus est quia ipse voluit, et non aperuit os suum; sicut ovis ad occisionem ducetur, et quasi agnus coram tondente se obmutescet, et non aperiet os suum. 023 ISA 053 008 De angustia, et de judicio sublatus est. Generationem ejus quis enarrabit? quia abscissus est de terra viventium: propter scelus populi mei percussi eum. 023 ISA 053 009 Et dabit impios pro sepultura, et divitem pro morte sua, eo quod iniquitatem non fecerit, neque dolus fuerit in ore ejus. 023 ISA 053 010 Et Dominus voluit conterere eum in infirmitate. Si posuerit pro peccato animam suam, videbit semen longævum, et voluntas Domini in manu ejus dirigetur. 023 ISA 053 011 Pro eo quod laboravit anima ejus, videbit et saturabitur. In scientia sua justificabit ipse justus servus meus multos, et iniquitates eorum ipse portabit. 023 ISA 053 012 Ideo dispertiam ei plurimos, et fortium dividet spolia, pro eo quod tradidit in mortem animam suam, et cum sceleratis reputatus est, et ipse peccata multorum tulit, et pro transgressoribus rogavit.] 023 ISA 054 001 [Lauda, sterilis, quæ non paris; decanta laudem, et hinni, quæ non pariebas: quoniam multi filii desertæ magis quam ejus quæ habet virum, dicit Dominus. 023 ISA 054 002 Dilata locum tentorii tui, et pelles tabernaculorum tuorum extende: ne parcas: longos fac funiculos tuos, et clavos tuos consolida. 023 ISA 054 003 Ad dexteram enim et ad lævam penetrabis, et semen tuum gentes hæreditabit, et civitates desertas inhabitabit. 023 ISA 054 004 Noli timere, quia non confunderis, neque erubesces; non enim te pudebit, quia confusionis adolescentiæ tuæ oblivisceris, et opprobrii viduitatis tuæ non recordaberis amplius. 023 ISA 054 005 Quia dominabitur tui qui fecit te, Dominus exercituum nomen ejus, et redemptor tuus, Sanctus Israël: Deus omnis terræ vocabitur. 023 ISA 054 006 Quia et mulierem derelictam et mœrentem spiritu vocavit te Dominus, et uxorem ab adolescentia abjectam, dixit Deus tuus. 023 ISA 054 007 Ad punctum in modico dereliqui te, et in miserationibus magnis congregabo te. 023 ISA 054 008 In momento indignationis abscondi faciem meam parumper a te; et in misericordia sempiterna misertus sum tui, dixit redemptor tuus, Dominus. 023 ISA 054 009 Sicut in diebus Noë istud mihi est, cui juravi ne inducerem aquas Noë ultra super terram; sic juravi ut non irascar tibi, et non increpem te. 023 ISA 054 010 Montes enim commovebuntur, et colles contremiscent; misericordia autem mea non recedet a te, et fœdus pacis meæ non movebitur, dixit miserator tuus Dominus. 023 ISA 054 011 Paupercula, tempestate convulsa absque ulla consolatione, ecce ego sternam per ordinem lapides tuos, et fundabo te in sapphiris: 023 ISA 054 012 et ponam jaspidem propugnacula tua, et portas tuas in lapides sculptos, et omnes terminos tuos in lapides desiderabiles; 023 ISA 054 013 universos filios tuos doctos a Domino, et multitudinem pacis filiis tuis. 023 ISA 054 014 Et in justitia fundaberis: recede procul a calumnia, quia non timebis, et a pavore, quia non appropinquabit tibi. 023 ISA 054 015 Ecce accola veniet qui non erat mecum, advena quondam tuus adjungetur tibi. 023 ISA 054 016 Ecce ego creavi fabrum sufflantem in igne prunas, et proferentem vas in opus suum; et ego creavi interfectorem ad disperdendum. 023 ISA 054 017 Omne vas quod fictum est contra te, non dirigetur, et omnem linguam resistentem tibi in judicio, judicabis. Hæc est hæreditas servorum Domini, et justitia eorum apud me, dicit Dominus.] 023 ISA 055 001 [Omnes sitientes, venite ad aquas, et qui non habetis argentum, properate, emite, et comedite: venite, emite absque argento et absque ulla commutatione vinum et lac. 023 ISA 055 002 Quare appenditis argentum non in panibus, et laborem vestrum non in saturitate? Audite, audientes me, et comedite bonum, et delectabitur in crassitudine anima vestra. 023 ISA 055 003 Inclinate aurem vestram, et venite ad me; audite, et vivet anima vestra, et feriam vobiscum pactum sempiternum, misericordias David fideles. 023 ISA 055 004 Ecce testem populis dedi eum, ducem ac præceptorem gentibus. 023 ISA 055 005 Ecce gentem quam nesciebas vocabis, et gentes quæ te non cognoverunt ad te current, propter Dominum Deum tuum, et Sanctum Israël, quia glorificavit te. 023 ISA 055 006 Quærite Dominum dum inveniri potest; invocate eum dum prope est. 023 ISA 055 007 Derelinquat impius viam suam, et vir iniquus cogitationes suas, et revertatur ad Dominum, et miserebitur ejus; et ad Deum nostrum, quoniam multus est ad ignoscendum. 023 ISA 055 008 Non enim cogitationes meæ cogitationes vestræ, neque viæ vestræ viæ meæ, dicit Dominus. 023 ISA 055 009 Quia sicut exaltantur cæli a terra, sic exaltatæ sunt viæ meæ a viis vestris, et cogitationes meæ a cogitationibus vestris. 023 ISA 055 010 Et quomodo descendit imber et nix de cælo, et illuc ultra non revertitur, sed inebriat terram, et infundit eam, et germinare eam facit, et dat semen serenti, et panem comedenti: 023 ISA 055 011 sic erit verbum meum quod egredietur de ore meo; non revertetur ad me vacuum, sed faciet quæcumque volui, et prosperabitur in his ad quæ misi illud. 023 ISA 055 012 Quia in lætitia egrediemini, et in pace deducemini; montes et colles cantabunt coram vobis laudem, et omnia ligna regionis plaudent manu. 023 ISA 055 013 Pro saliunca ascendet abies, et pro urtica crescet myrtus; et erit Dominus nominatus in signum æternum quod non auferetur.] 023 ISA 056 001 [Hæc dicit Dominus: Custodite judicium, et facite justitiam, quia juxta est salus mea ut veniat, et justitia mea ut reveletur. 023 ISA 056 002 Beatus vir qui facit hoc, et filius hominis qui apprehendet istud, custodiens sabbatum ne polluat illud, custodiens manus suas ne faciat omne malum. 023 ISA 056 003 Et non dicat filius advenæ qui adhæret Domino, dicens: Separatione dividet me Dominus a populo suo; et non dicat eunuchus: Ecce ego lignum aridum. 023 ISA 056 004 Quia hæc dicit Dominus eunuchis: Qui custodierint sabbata mea, et elegerint quæ ego volui, et tenuerint fœdus meum, 023 ISA 056 005 dabo eis in domo mea et in muris meis locum, et nomen melius a filiis et filiabus: nomen sempiternum dabo eis, quod non peribit. 023 ISA 056 006 Et filios advenæ, qui adhærent Domino, ut colant eum, et diligant nomen ejus, ut sint ei in servos; omnem custodientem sabbatum ne polluat illud, et tenentem fœdus meum; 023 ISA 056 007 adducam eos in montem sanctum meum, et lætificabo eos in domo orationis meæ; holocausta eorum et victimæ eorum placebunt mihi super altari meo, quia domus mea domus orationis vocabitur cunctis populis. 023 ISA 056 008 Ait Dominus Deus, qui congregat dispersos Israël: Adhuc congregabo ad eum congregatos ejus.] 023 ISA 056 009 [Omnes bestiæ agri, venite ad devorandum, universæ bestiæ saltus. 023 ISA 056 010 Speculatores ejus cæci omnes; nescierunt universi: canes muti non valentes latrare, videntes vana, dormientes, et amantes somnia. 023 ISA 056 011 Et canes imprudentissimi nescierunt saturitatem; ipsi pastores ignoraverunt intelligentiam: omnes in viam suam declinaverunt; unusquisque ad avaritiam suam, a summo usque ad novissimum. 023 ISA 056 012 Venite, sumamus vinum, et impleamur ebrietate; et erit sicut hodie, sic et cras, et multo amplius.] 023 ISA 057 001 [Justus perit, et non est qui recogitet in corde suo; et viri misericordiæ colliguntur, quia non est qui intelligat: a facie enim malitiæ collectus est justus. 023 ISA 057 002 Veniat pax; requiescat in cubili suo qui ambulavit in directione sua. 023 ISA 057 003 Vos autem accedite huc, filii auguratricis, semen adulteri et fornicariæ. 023 ISA 057 004 Super quem lusistis? super quem dilatastis os, et ejecistis linguam? Numquid non vos filii scelesti, semen mendax, 023 ISA 057 005 qui consolamini in diis subter omne lignum frondosum, immolantes parvulos in torrentibus, subter eminentes petras? 023 ISA 057 006 In partibus torrentis pars tua; hæc est sors tua: et ipsis effudisti libamen, obtulisti sacrificium. Numquid super his non indignabor? 023 ISA 057 007 Super montem excelsum et sublimem posuisti cubile tuum, et illuc ascendisti ut immolares hostias. 023 ISA 057 008 Et post ostium, et retro postem, posuisti memoriale tuum. Quia juxta me discooperuisti, et suscepisti adulterum, dilatasti cubile tuum, et pepigisti cum eis fœdus; dilexisti stratum eorum manu aperta. 023 ISA 057 009 Et ornasti te regi unguento, et multiplicasti pigmenta tua. Misisti legatos tuos procul, et humiliata es usque ad inferos. (Sheol h7585) 023 ISA 057 010 In multitudine viæ tuæ laborasti; non dixisti: Quiescam. Vitam manus tuæ invenisti; propterea non rogasti. 023 ISA 057 011 Pro quo sollicita timuisti, quia mentita es, et mei non es recordata, neque cogitasti in corde tuo? Quia ego tacens et quasi non videns, et mei oblita es. 023 ISA 057 012 Ego annuntiabo justitiam tuam, et opera tua non proderunt tibi. 023 ISA 057 013 Cum clamaveris, liberent te congregati tui, et omnes eos auferet ventus, tollet aura.] [Qui autem fiduciam habet mei, hæreditabit terram, et possidebit montem sanctum meum. 023 ISA 057 014 Et dicam: Viam facite, præbete iter; declinate de semita, auferte offendicula de via populi mei. 023 ISA 057 015 Quia hæc dicit Excelsus, et Sublimis, habitans æternitatem, et sanctum nomen ejus: in excelso et in sancto habitans, et cum contrito et humili spiritu: ut vivificet spiritum humilium, et vivificet cor contritorum. 023 ISA 057 016 Non enim in sempiternum litigabo, neque usque ad finem irascar, quia spiritus a facie mea egredietur, et flatus ego faciam. 023 ISA 057 017 Propter iniquitatem avaritiæ ejus iratus sum, et percussi eum. Abscondi a te faciem meam, et indignatus sum; et abiit vagus in via cordis sui. 023 ISA 057 018 Vias ejus vidi, et sanavi eum; et reduxi eum, et reddidi consolationes ipsi, et lugentibus ejus. 023 ISA 057 019 Creavi fructum labiorum pacem; pacem ei qui longe est et qui prope, dixit Dominus, et sanavi eum. 023 ISA 057 020 Impii autem quasi mare fervens, quod quiescere non potest, et redundant fluctus ejus in conculcationem et lutum. 023 ISA 057 021 Non est pax impiis, dicit Dominus Deus.] 023 ISA 058 001 [Clama, ne cesses, quasi tuba exalta vocem tuam, et annuntia populo meo scelera eorum, et domui Jacob peccata eorum. 023 ISA 058 002 Me etenim de die in diem quærunt, et scire vias meas volunt, quasi gens quæ justitiam fecerit, et judicium Dei sui non dereliquerit. Rogant me judicia justitiæ; appropinquare Deo volunt. 023 ISA 058 003 Quare jejunavimus, et non aspexisti; humiliavimus animas nostras, et nescisti? Ecce in die jejunii vestri invenitur voluntas vestra, et omnes debitores vestros repetitis. 023 ISA 058 004 Ecce ad lites et contentiones jejunatis, et percutitis pugno impie. Nolite jejunare sicut usque ad hanc diem, ut audiatur in excelso clamor vester. 023 ISA 058 005 Numquid tale est jejunium quod elegi, per diem affligere hominem animam suam? numquid contorquere quasi circulum caput suum, et saccum et cinerem sternere? numquid istud vocabis jejunium, et diem acceptabilem Domino?] 023 ISA 058 006 [Nonne hoc est magis jejunium quod elegi? Dissolve colligationes impietatis, solve fasciculos deprimentes, dimitte eos qui confracti sunt liberos, et omne onus dirumpe; 023 ISA 058 007 frange esurienti panem tuum, et egenos vagosque induc in domum tuam; cum videris nudum, operi eum, et carnem tuam ne despexeris. 023 ISA 058 008 Tunc erumpet quasi mane lumen tuum; et sanitas tua citius orietur, et anteibit faciem tuam justitia tua, et gloria Domini colliget te. 023 ISA 058 009 Tunc invocabis, et Dominus exaudiet; clamabis, et dicet: Ecce adsum. Si abstuleris de medio tui catenam, et desieris extendere digitum et loqui quod non prodest; 023 ISA 058 010 cum effuderis esurienti animam tuam, et animam afflictam repleveris, orietur in tenebris lux tua, et tenebræ tuæ erunt sicut meridies. 023 ISA 058 011 Et requiem tibi dabit Dominus semper, et implebit splendoribus animam tuam, et ossa tua liberabit; et eris quasi hortus irriguus, et sicut fons aquarum cujus non deficient aquæ. 023 ISA 058 012 Et ædificabuntur in te deserta sæculorum, fundamenta generationis et generationis suscitabis; et vocaberis ædificator sepium, avertens semitas in quietem. 023 ISA 058 013 Si averteris a sabbato pedem tuum facere voluntatem tuam in die sancto meo, et vocaveris sabbatum delicatum, et sanctum Domini gloriosum, et glorificaveris eum dum non facis vias tuas, et non invenitur voluntas tua, ut loquaris sermonem: 023 ISA 058 014 tunc delectaberis super Domino, et sustollam te super altitudines terræ, et cibabo te hæreditate Jacob patris tui: os enim Domini locutum est.] 023 ISA 059 001 [Ecce non est abbreviata manus Domini, ut salvare nequeat, neque aggravata est auris ejus, ut non exaudiat. 023 ISA 059 002 Sed iniquitates vestræ diviserunt inter vos et Deum vestrum; et peccata vestra absconderunt faciem ejus a vobis, ne exaudiret. 023 ISA 059 003 Manus enim vestræ pollutæ sunt sanguine, et digiti vestri iniquitate; labia vestra locuta sunt mendacium, et lingua vestra iniquitatem fatur. 023 ISA 059 004 Non est qui invocet justitiam, neque est qui judicet vere: sed confidunt in nihilo, et loquuntur vanitates; conceperunt laborem, et pepererunt iniquitatem. 023 ISA 059 005 Ova aspidum ruperunt, et telas araneæ texuerunt. Qui comederit de ovis eorum, morietur; et quod confotum est, erumpet in regulum. 023 ISA 059 006 Telæ eorum non erunt in vestimentum, neque operientur operibus suis; opera eorum opera inutilia, et opus iniquitatis in manibus eorum. 023 ISA 059 007 Pedes eorum ad malum currunt, et festinant ut effundant sanguinem innocentem; cogitationes eorum cogitationes inutiles: vastitas et contritio in viis eorum. 023 ISA 059 008 Viam pacis nescierunt, et non est judicium in gressibus eorum; semitæ eorum incurvatæ sunt eis: omnis qui calcat in eis, ignorat pacem. 023 ISA 059 009 Propter hoc elongatum est judicium a nobis, et non apprehendet nos justitia. Exspectavimus lucem, et ecce tenebræ; splendorem, et in tenebris ambulavimus. 023 ISA 059 010 Palpavimus sicut cæci parietem, et quasi absque oculis attrectavimus: impegimus meridie quasi in tenebris; in caliginosis quasi mortui. 023 ISA 059 011 Rugiemus quasi ursi omnes, et quasi columbæ meditantes gememus: exspectavimus judicium, et non est; salutem, et elongata est a nobis. 023 ISA 059 012 Multiplicatæ sunt enim iniquitates nostræ coram te, et peccata nostra responderunt nobis, quia scelera nostra nobiscum et iniquitates nostras cognovimus. 023 ISA 059 013 Peccare et mentiri contra Dominum, et aversi sumus ne iremus post tergum Dei nostri, ut loqueremur calumniam et transgressionem; concepimus et locuti sumus de corde verba mendacii. 023 ISA 059 014 Et conversum est retrorsum judicium, et justitia longe stetit, quia corruit in platea veritas, et æquitas non potuit ingredi. 023 ISA 059 015 Et facta est veritas in oblivionem, et qui recessit a malo, prædæ patuit. Et vidit Dominus, et malum apparuit in oculis ejus, quia non est judicium. 023 ISA 059 016 Et vidit quia non est vir, et aporiatus est, quia non est qui occurrat; et salvavit sibi brachium suum, et justitia ejus ipsa confirmavit eum. 023 ISA 059 017 Indutus est justitia ut lorica, et galea salutis in capite ejus; indutus est vestimentis ultionis, et opertus est quasi pallio zeli: 023 ISA 059 018 sicut ad vindictam quasi ad retributionem indignationis hostibus suis, et vicissitudinem inimicis suis; insulis vicem reddet. 023 ISA 059 019 Et timebunt qui ab occidente nomen Domini, et qui ab ortu solis gloriam ejus, cum venerit quasi fluvius violentus quem spiritus Domini cogit; 023 ISA 059 020 et venerit Sion redemptor, et eis qui redeunt ab iniquitate in Jacob, dicit Dominus. 023 ISA 059 021 Hoc fœdus meum cum eis, dicit Dominus: spiritus meus qui est in te, et verba mea quæ posui in ore tuo, non recedent de ore tuo, et de ore seminis tui, et de ore seminis seminis tui, dicit Dominus, amodo et usque in sempiternum.] 023 ISA 060 001 [Surge, illuminare, Jerusalem, quia venit lumen tuum, et gloria Domini super te orta est. 023 ISA 060 002 Quia ecce tenebræ operient terram, et caligo populos; super te autem orietur Dominus, et gloria ejus in te videbitur. 023 ISA 060 003 Et ambulabunt gentes in lumine tuo, et reges in splendore ortus tui. 023 ISA 060 004 Leva in circuitu oculos tuos, et vide: omnes isti congregati sunt, venerunt tibi; filii tui de longe venient et filiæ tuæ de latere surgent. 023 ISA 060 005 Tunc videbis, et afflues; mirabitur et dilatabitur cor tuum: quando conversa fuerit ad te multitudo maris; fortitudo gentium venerit tibi. 023 ISA 060 006 Inundatio camelorum operiet te, dromedarii Madian et Epha; omnes de Saba venient, aurum et thus deferentes, et laudem Domino annuntiantes. 023 ISA 060 007 Omne pecus Cedar congregabitur tibi; arietes Nabaioth ministrabunt tibi: offerentur super placabili altari meo, et domum majestatis meæ glorificabo. 023 ISA 060 008 Qui sunt isti qui ut nubes volant, et quasi columbæ ad fenestras suas? 023 ISA 060 009 Me enim insulæ exspectant, et naves maris in principio, ut adducam filios tuos de longe; argentum eorum, et aurum eorum cum eis, nomini Domini Dei tui, et Sancto Israël, quia glorificavit te. 023 ISA 060 010 Et ædificabunt filii peregrinorum muros tuos, et reges eorum ministrabunt tibi; in indignatione enim mea percussi te, et in reconciliatione mea misertus sum tui. 023 ISA 060 011 Et aperientur portæ tuæ jugiter; die ac nocte non claudentur, ut afferatur ad te fortitudo gentium, et reges earum adducantur. 023 ISA 060 012 Gens enim et regnum quod non servierit tibi peribit, et gentes solitudine vastabuntur. 023 ISA 060 013 Gloria Libani ad te veniet, abies, et buxus, et pinus simul ad ornandum locum sanctificationis meæ; et locum pedum meorum glorificabo. 023 ISA 060 014 Et venient ad te curvi filii eorum qui humiliaverunt te, et adorabunt vestigia pedum tuorum omnes qui detrahebant tibi: et vocabunt te civitatem Domini, Sion Sancti Israël. 023 ISA 060 015 Pro eo quod fuisti derelicta et odio habita, et non erat qui per te transiret: ponam te in superbiam sæculorum, gaudium in generationem et generationem: 023 ISA 060 016 et suges lac gentium, et mamilla regum lactaberis; et scies quia ego Dominus salvans te, et redemptor tuus, Fortis Jacob. 023 ISA 060 017 Pro ære afferam aurum, et pro ferro afferam argentum, et pro lignis æs, et pro lapidibus ferrum: et ponam visitationem tuam pacem, et præpositos tuos justitiam. 023 ISA 060 018 Non audietur ultra iniquitas in terra tua; vastitas et contritio in terminis tuis: et occupabit salus muros tuos, et portas tuas laudatio. 023 ISA 060 019 Non erit tibi amplius sol ad lucendum per diem, nec splendor lunæ illuminabit te: sed erit tibi Dominus in lucem sempiternam, et Deus tuus in gloriam tuam. 023 ISA 060 020 Non occidet ultra sol tuus, et luna tua non minuetur, quia erit tibi Dominus in lucem sempiternam, et complebuntur dies luctus tui. 023 ISA 060 021 Populus autem tuus omnes justi; in perpetuum hæreditabunt terram: germen plantationis meæ, opus manus meæ ad glorificandum. 023 ISA 060 022 Minimus erit in mille, et parvulus in gentem fortissimam. Ego Dominus in tempore ejus subito faciam istud.] 023 ISA 061 001 [Spiritus Domini super me, eo quod unxerit Dominus me; ad annuntiandum mansuetis misit me, ut mederer contritis corde, et prædicarem captivis indulgentiam, et clausis apertionem; 023 ISA 061 002 ut prædicarem annum placabilem Domino, et diem ultionis Deo nostro; ut consolarer omnes lugentes, 023 ISA 061 003 ut ponerem lugentibus Sion, et darem eis coronam pro cinere, oleum gaudii pro luctu, pallium laudis pro spiritu mœroris; et vocabuntur in ea fortes justitiæ, plantatio Domini ad glorificandum. 023 ISA 061 004 Et ædificabunt deserta a sæculo, et ruinas antiquas erigent, et instaurabunt civitates desertas, dissipatas in generationem et generationem. 023 ISA 061 005 Et stabunt alieni, et pascent pecora vestra, et filii peregrinorum agricolæ et vinitores vestri erunt. 023 ISA 061 006 Vos autem sacerdotes Domini vocabimini: Ministri Dei nostri, dicetur vobis, fortitudinem gentium comedetis, et in gloria earum superbietis. 023 ISA 061 007 Pro confusione vestra duplici et rubore, laudabunt partem suam; propter hoc in terra sua duplicia possidebunt, lætitia sempiterna erit eis. 023 ISA 061 008 Quia ego Dominus diligens judicium, et odio habens rapinam in holocausto; et dabo opus eorum in veritate, et fœdus perpetuum feriam eis. 023 ISA 061 009 Et scient in gentibus semen eorum, et germen eorum in medio populorum; omnes qui viderint eos cognoscent illos, quia isti sunt semen cui benedixit Dominus. 023 ISA 061 010 Gaudens gaudebo in Domino, et exsultabit anima mea in Deo meo, quia induit me vestimentis salutis, et indumento justitiæ circumdedit me, quasi sponsum decoratum corona, et quasi sponsam ornatam monilibus suis. 023 ISA 061 011 Sicut enim terra profert germen suum, et sicut hortus semen suum germinat, sic Dominus Deus germinabit justitiam et laudem coram universis gentibus.] 023 ISA 062 001 [Propter Sion non tacebo, et propter Jerusalem non quiescam, donec egrediatur ut splendor justus ejus, et salvator ejus ut lampas accendatur. 023 ISA 062 002 Et videbunt gentes justum tuum, et cuncti reges inclytum tuum; et vocabitur tibi nomen novum, quod os Domini nominabit. 023 ISA 062 003 Et eris corona gloriæ in manu Domini, et diadema regni in manu Dei tui. 023 ISA 062 004 Non vocaberis ultra Derelicta, et terra tua non vocabitur amplius Desolata; sed vocaberis, Voluntas mea in ea, et terra tua Inhabitata, quia complacuit Domino in te, et terra tua inhabitabitur. 023 ISA 062 005 Habitabit enim juvenis cum virgine, et habitabunt in te filii tui; et gaudebit sponsus super sponsam, et gaudebit super te Deus tuus. 023 ISA 062 006 Super muros tuos, Jerusalem, constitui custodes; tota die et tota nocte in perpetuum non tacebunt. Qui reminiscimini Domini, ne taceatis, 023 ISA 062 007 et ne detis silentium ei, donec stabiliat et donec ponat Jerusalem laudem in terra. 023 ISA 062 008 Juravit Dominus in dextera sua, et in brachio fortitudinis suæ: Si dedero triticum tuum ultra cibum inimicis tuis; et si biberint filii alieni vinum tuum in quo laborasti. 023 ISA 062 009 Quia qui congregant illud, comedent, et laudabunt Dominum; et qui comportant illud, bibent in atriis sanctis meis. 023 ISA 062 010 Transite, transite per portas, præparate viam populo: planum facite iter, eligite lapides, et elevate signum ad populos. 023 ISA 062 011 Ecce Dominus auditum fecit in extremis terræ: Dicite filiæ Sion: Ecce Salvator tuus venit; ecce merces ejus cum eo, et opus ejus coram illo. 023 ISA 062 012 Et vocabunt eos, Populus sanctus, redempti a Domino; tu autem vocaberis, Quæsita civitas, et non Derelicta.] 023 ISA 063 001 [Quis est iste, qui venit de Edom, tinctis vestibus de Bosra? iste formosus in stola sua, gradiens in multitudine fortitudinis suæ? Ego qui loquor justitiam, et propugnator sum ad salvandum. 023 ISA 063 002 Quare ergo rubrum est indumentum tuum, et vestimenta tua sicut calcantium in torculari? 023 ISA 063 003 Torcular calcavi solus, et de gentibus non est vir mecum; calcavi eos in furore meo, et conculcavi eos in ira mea: et aspersus est sanguis eorum super vestimenta mea, et omnia indumenta mea inquinavi. 023 ISA 063 004 Dies enim ultionis in corde meo; annus redemptionis meæ venit. 023 ISA 063 005 Circumspexi, et non erat auxiliator; quæsivi, et non fuit qui adjuvaret: et salvavit mihi brachium meum, et indignatio mea ipsa auxiliata est mihi. 023 ISA 063 006 Et conculcavi populos in furore meo, et inebriavi eos in indignatione mea, et detraxi in terram virtutem eorum.] 023 ISA 063 007 [Miserationum Domini recordabor; laudem Domini super omnibus quæ reddidit nobis Dominus, et super multitudinem bonorum domui Israël, quæ largitus est eis secundum indulgentiam suam, et secundum multitudinem misericordiarum suarum. 023 ISA 063 008 Et dixit: Verumtamen populus meus est, filii non negantes; et factus est eis salvator. 023 ISA 063 009 In omni tribulatione eorum non est tribulatus, et angelus faciei ejus salvavit eos: in dilectione sua et in indulgentia sua ipse redemit eos, et portavit eos, et elevavit eos cunctis diebus sæculi. 023 ISA 063 010 Ipsi autem ad iracundiam provocaverunt, et afflixerunt spiritum Sancti ejus: et conversus est eis in inimicum, et ipse debellavit eos. 023 ISA 063 011 Et recordatus est dierum sæculi Moysi, et populi sui. Ubi est qui eduxit eos de mari cum pastoribus gregis sui? Ubi est qui posuit in medio ejus spiritum Sancti sui; 023 ISA 063 012 qui eduxit ad dexteram Moysen, brachio majestatis suæ; qui scidit aquas ante eos, ut faceret sibi nomen sempiternum; 023 ISA 063 013 qui eduxit eos per abyssos, quasi equum in deserto non impingentem? 023 ISA 063 014 Quasi animal in campo descendens, spiritus Domini ductor ejus fuit. Sic adduxisti populum tuum, ut faceres tibi nomen gloriæ. 023 ISA 063 015 Attende de cælo, et vide de habitaculo sancto tuo, et gloriæ tuæ. Ubi est zelus tuus, et fortitudo tua, multitudo viscerum tuorum et miserationum tuarum? Super me continuerunt se. 023 ISA 063 016 Tu enim pater noster: et Abraham nescivit nos, et Israël ignoravit nos: tu, Domine, pater noster, redemptor noster, a sæculo nomen tuum. 023 ISA 063 017 Quare errare nos fecisti, Domine, de viis tuis; indurasti cor nostrum ne timeremus te? Convertere propter servos tuos, tribus hæreditatis tuæ. 023 ISA 063 018 Quasi nihilum possederunt populum sanctum tuum: hostes nostri conculcaverunt sanctificationem tuam. 023 ISA 063 019 Facti sumus quasi in principio, cum non dominareris nostri, neque invocaretur nomen tuum super nos.] 023 ISA 064 001 [Utinam dirumperes cælos, et descenderes; a facie tua montes defluerent; 023 ISA 064 002 sicut exustio ignis tabescerent, aquæ arderent igni: ut notum fieret nomen tuum inimicis tuis; a facie tua gentes turbarentur. 023 ISA 064 003 Cum feceris mirabilia, non sustinebimus; descendisti, et a facie tua montes defluxerunt. 023 ISA 064 004 A sæculo non audierunt, neque auribus perceperunt; oculus non vidit, Deus, absque te, quæ præparasti exspectantibus te. 023 ISA 064 005 Occurristi lætanti, et facienti justitiam; in viis tuis recordabuntur tui. Ecce tu iratus es, et peccavimus; in ipsis fuimus semper, et salvabimur. 023 ISA 064 006 Et facti sumus ut immundus omnes nos, et quasi pannus menstruatæ universæ justitiæ nostræ; et cecidimus quasi folium universi, et iniquitates nostræ quasi ventus abstulerunt nos. 023 ISA 064 007 Non est qui invocet nomen tuum; qui consurgat, et teneat te. Abscondisti faciem tuam a nobis, et allisisti nos in manu iniquitatis nostræ. 023 ISA 064 008 Et nunc, Domine, pater noster es tu, nos vero lutum; et fictor noster tu, et opera manuum tuarum omnes nos. 023 ISA 064 009 Ne irascaris, Domine, satis, et ne ultra memineris iniquitatis nostræ; ecce, respice, populus tuus omnes nos. 023 ISA 064 010 Civitas Sancti tui facta est deserta, Sion deserta facta est, Jerusalem desolata est. 023 ISA 064 011 Domus sanctificationis nostræ et gloriæ nostræ, ubi laudaverunt te patres nostri, facta est in exustionem ignis, et omnia desiderabilia nostra versa sunt in ruinas. 023 ISA 064 012 Numquid super his continebis te, Domine; tacebis, et affliges nos vehementer?] 023 ISA 065 001 [Quæsierunt me qui ante non interrogabant; invenerunt qui non quæsierunt me. Dixi: Ecce ego, ecce ego, ad gentem quæ non invocabat nomen meum. 023 ISA 065 002 Expandi manus meas tota die ad populum incredulum, qui graditur in via non bona post cogitationes suas. 023 ISA 065 003 Populus qui ad iracundiam provocat me ante faciem meam semper; qui immolant in hortis, et sacrificant super lateres; 023 ISA 065 004 qui habitant in sepulchris, et in delubris idolorum dormiunt; qui comedunt carnem suillam, et jus profanum in vasis eorum; 023 ISA 065 005 qui dicunt: Recede a me, non appropinques mihi, quia immundus es. Isti fumus erunt in furore meo, ignis ardens tota die. 023 ISA 065 006 Ecce scriptum est coram me: Non tacebo, sed reddam, et retribuam in sinum eorum. 023 ISA 065 007 Iniquitates vestras, et iniquitates patrum vestrorum simul, dicit Dominus; qui sacrificaverunt super montes, et super colles exprobraverunt mihi; et remetiar opus eorum primum in sinu eorum. 023 ISA 065 008 Hæc dicit Dominus: Quomodo si inveniatur granum in botro, et dicatur: Ne dissipes illud, quoniam benedictio est: sic faciam propter servos meos, ut non disperdam totum. 023 ISA 065 009 Et educam de Jacob semen, et de Juda possidentem montes meos; et hæreditabunt eam electi mei, et servi mei habitabunt ibi. 023 ISA 065 010 Et erunt campestria in caulas gregum, et vallis Achor in cubile armentorum, populo meo qui requisierunt me. 023 ISA 065 011 Et vos qui dereliquistis Dominum, qui obliti estis montem sanctum meum, qui ponitis fortunæ mensam, et libatis super eam: 023 ISA 065 012 numerabo vos in gladio, et omnes in cæde corruetis: pro eo quod vocavi, et non respondistis; locutus sum, et non audistis; et faciebatis malum in oculis meis, et quæ nolui elegistis. 023 ISA 065 013 Propter hoc hæc dicit Dominus Deus: Ecce servi mei comedent, et vos esurietis; ecce servi mei bibent, et vos sitietis; 023 ISA 065 014 ecce servi mei lætabuntur, et vos confundemini; ecce servi mei laudabunt præ exsultatione cordis, et vos clamabitis præ dolore cordis, et præ contritione spiritus ululabitis, 023 ISA 065 015 et dimittetis nomen vestrum in juramentum electis meis; et interficiet te Dominus Deus, et servos suos vocabit nomine alio: 023 ISA 065 016 in quo qui benedictus est super terram benedicetur in Deo, amen, et qui jurat in terra jurabit in Deo, amen: quia oblivioni traditæ sunt angustiæ priores, et quia absconditæ sunt ab oculis meis. 023 ISA 065 017 Ecce enim ego creo cælos novos, et terram novam; et non erunt in memoria priora, et non ascendent super cor. 023 ISA 065 018 Sed gaudebitis et exsultabitis usque in sempiternum in his quæ ego creo: quia ecce ego creo Jerusalem exsultationem, et populum ejus gaudium. 023 ISA 065 019 Et exsultabo in Jerusalem, et gaudebo in populo meo, et non audietur in eo ultra vox fletus et vox clamoris. 023 ISA 065 020 Non erit ibi amplius infans dierum, et senex qui non impleat dies suos, quoniam puer centum annorum morietur, et peccator centum annorum maledictus erit. 023 ISA 065 021 Et ædificabunt domos, et habitabunt; et plantabunt vineas, et comedent fructus earum. 023 ISA 065 022 Non ædificabunt, et alius habitabit; non plantabunt, et alius comedet: secundum enim dies ligni erunt dies populi mei, et opera manuum eorum inveterabunt. 023 ISA 065 023 Electi mei non laborabunt frustra, neque generabunt in conturbatione, quia semen benedictorum Domini est, et nepotes eorum cum eis. 023 ISA 065 024 Eritque antequam clament, ego exaudiam; adhuc illis loquentibus, ego audiam. 023 ISA 065 025 Lupus et agnus pascentur simul, leo et bos comedent paleas, et serpenti pulvis panis ejus. Non nocebunt, neque occident in omni monte sancto meo, dicit Dominus.] 023 ISA 066 001 [Hæc dicit Dominus: Cælum sedes mea, terra autem scabellum pedum meorum. Quæ est ista domus quam ædificabitis mihi? et quis est iste locus quietis meæ? 023 ISA 066 002 Omnia hæc manus mea fecit, et facta sunt universa ista, dicit Dominus; ad quem autem respiciam, nisi ad pauperculum, et contritum spiritu, et trementem sermones meos? 023 ISA 066 003 Qui immolat bovem, quasi qui interficiat virum; qui mactat pecus, quasi qui excerebret canem; qui offert oblationem, quasi qui sanguinem suillum offerat; qui recordatur thuris, quasi qui benedicat idolo. Hæc omnia elegerunt in viis suis, et in abominationibus suis anima eorum delectata est. 023 ISA 066 004 Unde et ego eligam illusiones eorum, et quæ timebant adducam eis; quia vocavi, et non erat qui responderet; locutus sum, et non audierunt; feceruntque malum in oculis meis, et quæ nolui elegerunt. 023 ISA 066 005 Audite verbum Domini, qui tremitis ad verbum ejus. Dixerunt fratres vestri odientes vos, et abjicientes propter nomen meum: Glorificetur Dominus, et videbimus in lætitia vestra; ipsi autem confundentur. 023 ISA 066 006 Vox populi de civitate, vox de templo, vox Domini reddentis retributionem inimicis suis. 023 ISA 066 007 Antequam parturiret, peperit; antequam veniret partus ejus, peperit masculum. 023 ISA 066 008 Quis audivit umquam tale? et quis vidit huic simile? numquid parturiet terra in die una, aut parietur gens simul, quia parturivit et peperit Sion filios suos? 023 ISA 066 009 Numquid ego qui alios parere facio, ipse non pariam? dicit Dominus. Si ego, qui generationem ceteris tribuo, sterilis ero? ait Dominus Deus tuus. 023 ISA 066 010 Lætamini cum Jerusalem et exsultate in ea, omnes qui diligitis eam; gaudete cum ea gaudio, universi qui lugetis super eam: 023 ISA 066 011 ut sugatis et repleamini ab ubere consolationis ejus; ut mulgeatis et deliciis affluatis ab omnimoda gloria ejus. 023 ISA 066 012 Quia hæc dicit Dominus: Ecce ego declinabo super eam quasi fluvium pacis, et quasi torrentem inundantem gloriam gentium, quam sugetis: ad ubera portabimini, et super genua blandientur vobis. 023 ISA 066 013 Quomodo si cui mater blandiatur, ita ego consolabor vos, et in Jerusalem consolabimini. 023 ISA 066 014 Videbitis, et gaudebit cor vestrum, et ossa vestra quasi herba germinabunt: et cognoscetur manus Domini servis ejus, et indignabitur inimicis suis. 023 ISA 066 015 Quia ecce Dominus in igne veniet, et quasi turbo quadrigæ ejus, reddere in indignatione furorem suum et increpationem suam in flamma ignis: 023 ISA 066 016 quia in igne Dominus dijudicabit, et in gladio suo ad omnem carnem; et multiplicabuntur interfecti a Domino, 023 ISA 066 017 qui sanctificabantur et mundos se putabant in hortis post januam intrinsecus, qui comedebant carnem suillam, et abominationem et murem: simul consumentur, dicit Dominus. 023 ISA 066 018 Ego autem opera eorum et cogitationes eorum venio ut congregem, cum omnibus gentibus et linguis: et venient, et videbunt gloriam meam. 023 ISA 066 019 Et ponam in eis signum, et mittam ex eis qui salvati fuerint, ad gentes in mare, in Africam, et Lydiam, tendentes sagittam; in Italiam et Græciam, ad insulas longe, ad eos qui non audierunt de me, et non viderunt gloriam meam. Et annuntiabunt gloriam meam gentibus; 023 ISA 066 020 et adducent omnes fratres vestros de cunctis gentibus donum Domino, in equis, et in quadrigis, et in lecticis, et in mulis, et in carrucis, ad montem sanctum meum Jerusalem, dicit Dominus: quomodo si inferant filii Israël munus in vase mundo in domum Domini. 023 ISA 066 021 Et assumam ex eis in sacerdotes et Levitas, dicit Dominus. 023 ISA 066 022 Quia sicut cæli novi et terra nova, quæ ego facio stare coram me, dicit Dominus, sic stabit semen vestrum et nomen vestrum. 023 ISA 066 023 Et erit mensis ex mense, et sabbatum ex sabbato: veniet omnis caro ut adoret coram facie mea, dicit Dominus. 023 ISA 066 024 Et egredientur, et videbunt cadavera virorum qui prævaricati sunt in me; vermis eorum non morietur, et ignis eorum non extinguetur: et erunt usque ad satietatem visionis omni carni.] # # BOOK 024 JER Jeremiah Jeremiæ 024 JER 001 001 Verba Jeremiæ filii Helciæ, de sacerdotibus qui fuerunt in Anathoth, in terra Benjamin. 024 JER 001 002 Quod factum est verbum Domini ad eum in diebus Josiæ filii Amon, regis Juda, in tertiodecimo anno regni ejus. 024 JER 001 003 Et factum est in diebus Joakim filii Josiæ, regis Juda, usque ad consummationem undecimi anni Sedeciæ, filii Josiæ, regis Juda, usque ad transmigrationem Jerusalem, in mense quinto. 024 JER 001 004 Et factum est verbum Domini ad me, dicens: 024 JER 001 005 [Priusquam te formarem in utero, novi te, et antequam exires de vulva, sanctificavi te, et prophetam in gentibus dedi te.] 024 JER 001 006 Et dixi: [A, a, a, Domine Deus, ecce nescio loqui, quia puer ego sum.] 024 JER 001 007 Et dixit Dominus ad me: [Noli dicere: Puer sum: quoniam ad omnia quæ mittam te ibis, et universa quæcumque mandavero tibi loqueris. 024 JER 001 008 Ne timeas a facie eorum, quia tecum ego sum ut eruam te, dicit Dominus.] 024 JER 001 009 Et misit Dominus manum suam, et tetigit os meum, et dixit Dominus ad me: [Ecce dedi verba mea in ore tuo: 024 JER 001 010 ecce constitui te hodie super gentes et super regna, ut evellas, et destruas, et disperdas, et dissipes, et ædifices, et plantes.] 024 JER 001 011 Et factum est verbum Domini ad me, dicens: [Quid tu vides, Jeremia?] Et dixi: [Virgam vigilantem ego video.] 024 JER 001 012 Et dixit Dominus ad me: [Bene vidisti: quia vigilabo ego super verbo meo, ut faciam illud.] 024 JER 001 013 Et factum est verbum Domini secundo ad me, dicens: [Quid tu vides?] Et dixi: [Ollam succensam ego video, et faciem ejus a facie aquilonis.] 024 JER 001 014 Et dixit Dominus ad me: [Ab aquilone pandetur malum super omnes habitatores terræ: 024 JER 001 015 quia ecce ego convocabo omnes cognationes regnorum aquilonis, ait Dominus: et venient, et ponent unusquisque solium suum in introitu portarum Jerusalem, et super omnes muros ejus in circuitu, et super universas urbes Juda: 024 JER 001 016 et loquar judicia mea cum eis super omnem malitiam eorum qui dereliquerunt me, et libaverunt diis alienis, et adoraverunt opus manuum suarum. 024 JER 001 017 Tu ergo, accinge lumbos tuos, et surge, et loquere ad eos omnia quæ ego præcipio tibi. Ne formides a facie eorum, nec enim timere te faciam vultum eorum. 024 JER 001 018 Ego quippe dedi te hodie in civitatem munitam, et in columnam ferream, et in murum æreum, super omnem terram, regibus Juda, principibus ejus, et sacerdotibus, et populo terræ. 024 JER 001 019 Et bellabunt adversum te, et non prævalebunt, quia ego tecum sum, ait Dominus, ut liberem te.] 024 JER 002 001 Et factum est verbum Domini ad me, dicens: 024 JER 002 002 [Vade, et clama in auribus Jerusalem, dicens: Hæc dicit Dominus: Recordatus sum tui, miserans adolescentiam tuam, et caritatem desponsationis tuæ, quando secuta es me in deserto, in terra quæ non seminatur. 024 JER 002 003 Sanctus Israël Domino, primitiæ frugum ejus: omnes qui devorant eum delinquunt: mala venient super eos, dicit Dominus. 024 JER 002 004 Audite verbum Domini, domus Jacob, et omnes cognationes domus Israël. 024 JER 002 005 Hæc dicit Dominus: Quid invenerunt patres vestri in me iniquitatis, quia elongaverunt a me, et ambulaverunt post vanitatem, et vani facti sunt? 024 JER 002 006 Et non dixerunt: Ubi est Dominus qui ascendere nos fecit de terra Ægypti; qui traduxit nos per desertum, per terram inhabitabilem et inviam, per terram sitis, et imaginem mortis, per terram in qua non ambulavit vir, neque habitavit homo? 024 JER 002 007 Et induxi vos in terram Carmeli, ut comederetis fructum ejus et optima illius: et ingressi contaminastis terram meam, et hæreditatem meam posuistis in abominationem. 024 JER 002 008 Sacerdotes non dixerunt: Ubi est Dominus? et tenentes legem nescierunt me, et pastores prævaricati sunt in me, et prophetæ prophetaverunt in Baal, et idola secuti sunt. 024 JER 002 009 Propterea adhuc judicio contendam vobiscum, ait Dominus, et cum filiis vestris disceptabo. 024 JER 002 010 Transite ad insulas Cethim, et videte: et in Cedar mittite, et considerate vehementer: et videte si factum est hujuscemodi: 024 JER 002 011 si mutavit gens deos suos, et certe ipsi non sunt dii: populus vero meus mutavit gloriam suam in idolum. 024 JER 002 012 Obstupescite, cæli, super hoc, et portæ ejus, desolamini vehementer, dicit Dominus. 024 JER 002 013 Duo enim mala fecit populus meus: me dereliquerunt fontem aquæ vivæ, et foderunt sibi cisternas, cisternas dissipatas, quia continere non valent aquas. 024 JER 002 014 Numquid servus est Israël, aut vernaculus? quare ergo factus est in prædam? 024 JER 002 015 Super eum rugierunt leones, et dederunt vocem suam: posuerunt terram ejus in solitudinem. Civitates ejus exustæ sunt, et non est qui habitet in eis. 024 JER 002 016 Filii quoque Mempheos et Taphnes constupraverunt te usque ad verticem. 024 JER 002 017 Numquid non istud factum est tibi, quia dereliquisti Dominum Deum tuum eo tempore quo ducebat te per viam? 024 JER 002 018 Et nunc quid tibi vis in via Ægypti, ut bibas aquam turbidam? et quid tibi cum via Assyriorum, ut bibas aquam fluminis? 024 JER 002 019 Arguet te malitia tua, et aversio tua increpabit te. Scito et vide quia malum et amarum est reliquisse te Dominum Deum tuum, et non esse timorem mei apud te, dicit Dominus Deus exercituum. 024 JER 002 020 A sæculo confregisti jugum meum: rupisti vincula mea, et dixisti: Non serviam. In omni enim colle sublimi, et sub omni ligno frondoso, tu prosternebaris meretrix. 024 JER 002 021 Ego autem plantavi te vineam electam, omne semen verum: quomodo ergo conversa es mihi in pravum, vinea aliena? 024 JER 002 022 Si laveris te nitro, et multiplicaveris tibi herbam borith, maculata es in iniquitate tua coram me, dicit Dominus Deus. 024 JER 002 023 Quomodo dicis: Non sum polluta; post Baalim non ambulavi? Vide vias tuas in convalle; scito quid feceris: cursor levis explicans vias suas. 024 JER 002 024 Onager assuetus in solitudine, in desiderio animæ suæ attraxit ventum amoris sui: nullus avertet eam: omnes qui quærunt eam non deficient: in menstruis ejus invenient eam. 024 JER 002 025 Prohibe pedem tuum a nuditate, et guttur tuum a siti. Et dixisti: Desperavi: nequaquam faciam: adamavi quippe alienos, et post eos ambulabo.] 024 JER 002 026 [Quomodo confunditur fur quando deprehenditur, sic confusi sunt domus Israël, ipsi et reges eorum, principes, et sacerdotes, et prophetæ eorum, 024 JER 002 027 dicentes ligno: Pater meus es tu: et lapidi: Tu me genuisti. Verterunt ad me tergum et non faciem, et in tempore afflictionis suæ dicent: Surge, et libera nos. 024 JER 002 028 Ubi sunt dii tui quos fecisti tibi? surgant, et liberent te in tempore afflictionis tuæ: secundum numerum quippe civitatum tuarum erant dii tui, Juda. 024 JER 002 029 Quid vultis mecum judicio contendere? omnes dereliquistis me, dicit Dominus. 024 JER 002 030 Frustra percussi filios vestros: disciplinam non receperunt. Devoravit gladius vester prophetas vestros: quasi leo vastator 024 JER 002 031 generatio vestra. Videte verbum Domini: numquid solitudo factus sum Israëli, aut terra serotina? quare ergo dixit populus meus: Recessimus; non veniemus ultra ad te? 024 JER 002 032 Numquid obliviscetur virgo ornamenti sui, aut sponsa fasciæ pectoralis suæ? populus vero meus oblitus est mei diebus innumeris. 024 JER 002 033 Quid niteris bonam ostendere viam tuam ad quærendam dilectionem, quæ insuper et malitias tuas docuisti vias tuas, 024 JER 002 034 et in alis tuis inventus est sanguis animarum pauperum et innocentum? non in fossis inveni eos, sed in omnibus quæ supra memoravi. 024 JER 002 035 Et dixisti: Absque peccato et innocens ego sum, et propterea avertatur furor tuus a me. Ecce ego judicio contendam tecum, eo quod dixeris: Non peccavi. 024 JER 002 036 Quam vilis facta es nimis, iterans vias tuas! et ab Ægypto confunderis, sicut confusa es ab Assur. 024 JER 002 037 Nam et ab ista egredieris, et manus tuæ erunt super caput tuum: quoniam obtrivit Dominus confidentiam tuam, et nihil habebis prosperum in ea.] 024 JER 003 001 [Vulgo dicitur: Si dimiserit vir uxorem suam, et recedens ab eo duxerit virum alterum, numquid revertetur ad eam ultra? numquid non polluta et contaminata erit mulier illa? Tu autem fornicata es cum amatoribus multis: tamen revertere ad me, dicit Dominus, et ego suscipiam te. 024 JER 003 002 Leva oculos tuos in directum, et vide ubi non prostrata sis. In viis sedebas, exspectans eos quasi latro in solitudine: et polluisti terram in fornicationibus tuis, et in malitiis tuis. 024 JER 003 003 Quam ob rem prohibitæ sunt stillæ pluviarum, et serotinus imber non fuit. Frons mulieris meretricis facta est tibi; noluisti erubescere. 024 JER 003 004 Ergo saltem amodo voca me: Pater meus, dux virginitatis meæ tu es: 024 JER 003 005 numquid irasceris in perpetuum, aut perseverabis in finem? ecce locuta es, et fecisti mala, et potuisti.] 024 JER 003 006 Et dixit Dominus ad me in diebus Josiæ regis: [Numquid vidisti quæ fecerit aversatrix Israël? Abiit sibimet super omnem montem excelsum, et sub omni ligno frondoso, et fornicata est ibi. 024 JER 003 007 Et dixi, cum fecisset hæc omnia: Ad me revertere: et non est reversa. Et vidit prævaricatrix soror ejus Juda 024 JER 003 008 quia pro eo quod mœchata esset aversatrix Israël, dimisissem eam, et dedissem ei libellum repudii: et non timuit prævaricatrix Juda soror ejus, sed abiit, et fornicata est etiam ipsa: 024 JER 003 009 et facilitate fornicationis suæ contaminavit terram, et mœchata est cum lapide et ligno: 024 JER 003 010 et in omnibus his non est reversa ad me prævaricatrix soror ejus Juda in toto corde suo, sed in mendacio, ait Dominus.] 024 JER 003 011 Et dixit Dominus ad me: Justificavit animam suam aversatrix Israël, comparatione prævaricatricis Judæ. 024 JER 003 012 Vade, et clama sermones istos contra aquilonem, et dices: [Revertere, aversatrix Israël, ait Dominus, et non avertam faciem meam a vobis, quia sanctus ego sum, dicit Dominus, et non irascar in perpetuum. 024 JER 003 013 Verumtamen scito iniquitatem tuam, quia in Dominum Deum tuum prævaricata es, et dispersisti vias tuas alienis sub omni ligno frondoso, et vocem meam non audisti, ait Dominus. 024 JER 003 014 Convertimini, filii revertentes, dicit Dominus, quia ego vir vester: et assumam vos unum de civitate, et duos de cognatione, et introducam vos in Sion. 024 JER 003 015 Et dabo vobis pastores juxta cor meum, et pascent vos scientia et doctrina. 024 JER 003 016 Cumque multiplicati fueritis, et creveritis in terra in diebus illis, ait Dominus, non dicent ultra: Arca testamenti Domini: neque ascendet super cor, neque recordabuntur illius, nec visitabitur, nec fiet ultra. 024 JER 003 017 In tempore illo vocabunt Jerusalem solium Domini: et congregabuntur ad eam omnes gentes in nomine Domini in Jerusalem, et non ambulabunt post pravitatem cordis sui pessimi. 024 JER 003 018 In diebus illis ibit domus Juda ad domum Israël, et venient simul de terra aquilonis ad terram quam dedi patribus vestris. 024 JER 003 019 Ego autem dixi: Quomodo ponam te in filios, et tribuam tibi terram desiderabilem, hæreditatem præclaram exercituum gentium? Et dixi: Patrem vocabis me, et post me ingredi non cessabis. 024 JER 003 020 Sed quomodo si contemnat mulier amatorem suum, sic contempsit me domus Israël, dicit Dominus. 024 JER 003 021 Vox in viis audita est, ploratus et ululatus filiorum Israël: quoniam iniquam fecerunt viam suam; obliti sunt Domini Dei sui. 024 JER 003 022 Convertimini, filii revertentes, et sanabo aversiones vestras. Ecce nos venimus ad te: tu enim es Dominus Deus noster. 024 JER 003 023 Vere mendaces erant colles, et multitudo montium: vere in Domino Deo nostro salus Israël. 024 JER 003 024 Confusio comedit laborem patrum nostrorum ab adolescentia nostra: greges eorum, et armenta eorum, filios eorum, et filias eorum. 024 JER 003 025 Dormiemus in confusione nostra, et operiet nos ignominia nostra: quoniam Domino Deo nostro peccavimus nos, et patres nostri, ab adolescentia nostra usque ad diem hanc: et non audivimus vocem Domini Dei nostri.] 024 JER 004 001 [Si reverteris, Israël, ait Dominus, ad me convertere: si abstuleris offendicula tua a facie mea, non commoveberis. 024 JER 004 002 Et jurabis: Vivit Dominus in veritate, et in judicio, et in justitia: et benedicent eum gentes, ipsumque laudabunt. 024 JER 004 003 Hæc enim dicit Dominus viro Juda et Jerusalem: Novate vobis novale, et nolite serere super spinas. 024 JER 004 004 Circumcidimini Domino, et auferte præputia cordium vestrorum, viri Juda, et habitatores Jerusalem: ne forte egrediatur ut ignis indignatio mea, et succendatur, et non sit qui extinguat, propter malitiam cogitationum vestrarum.] 024 JER 004 005 [Annuntiate in Juda, et in Jerusalem auditum facite: loquimini, et canite tuba in terra, clamate fortiter, et dicite: Congregamini, et ingrediamur civitates munitas. 024 JER 004 006 Levate signum in Sion; confortamini, nolite stare: quia malum ego adduco ab aquilone, et contritionem magnam. 024 JER 004 007 Ascendit leo de cubili suo, et prædo gentium se levavit: egressus est de loco suo ut ponat terram tuam in solitudinem: civitates tuæ vastabuntur, remanentes absque habitatore. 024 JER 004 008 Super hoc accingite vos ciliciis; plangite, et ululate: quia non est aversa ira furoris Domini a nobis. 024 JER 004 009 Et erit in die illa, dicit Dominus: peribit cor regis, et cor principum, et obstupescent sacerdotes, et prophetæ consternabuntur.] 024 JER 004 010 Et dixi: [Heu! heu! heu! Domine Deus, ergone decepisti populum istum et Jerusalem, dicens: Pax erit vobis: et ecce pervenit gladius usque ad animam?] 024 JER 004 011 [In tempore illo dicetur populo huic et Jerusalem: Ventus urens in viis quæ sunt in deserto viæ filiæ populi mei, non ad ventilandum et ad purgandum. 024 JER 004 012 Spiritus plenus ex his veniet mihi, et nunc ego loquar judicia mea cum eis. 024 JER 004 013 Ecce quasi nubes ascendet, et quasi tempestas currus ejus: velociores aquilis equi illius. Væ nobis, quoniam vastati sumus. 024 JER 004 014 Lava a malitia cor tuum, Jerusalem, ut salva fias: usquequo morabuntur in te cogitationes noxiæ? 024 JER 004 015 Vox enim annuntiantis a Dan, et notum facientis idolum de monte Ephraim. 024 JER 004 016 Dicite gentibus: Ecce auditum est in Jerusalem custodes venire de terra longinqua, et dare super civitates Juda vocem suam: 024 JER 004 017 quasi custodes agrorum facti sunt super eam in gyro, quia me ad iracundiam provocavit, dicit Dominus. 024 JER 004 018 Viæ tuæ et cogitationes tuæ fecerunt hæc tibi: ista malitia tua, quia amara, quia tetigit cor tuum. 024 JER 004 019 Ventrem meum, ventrem meum doleo; sensus cordis mei turbati sunt in me. Non tacebo, quoniam vocem buccinæ audivit anima mea, clamorem prælii. 024 JER 004 020 Contritio super contritionem vocata est, et vastata est omnis terra: repente vastata sunt tabernacula mea; subito pelles meæ. 024 JER 004 021 Usquequo videbo fugientem; audiam vocem buccinæ? 024 JER 004 022 Quia stultus populus meus me non cognovit: filii insipientes sunt et vecordes: sapientes sunt ut faciant mala, bene autem facere nescierunt. 024 JER 004 023 Aspexi terram, et ecce vacua erat et nihili; et cælos, et non erat lux in eis. 024 JER 004 024 Vidi montes, et ecce movebantur: et omnes colles conturbati sunt. 024 JER 004 025 Intuitus sum, et non erat homo: et omne volatile cæli recessit. 024 JER 004 026 Aspexi, et ecce Carmelus desertus, et omnes urbes ejus destructæ sunt a facie Domini, et a facie iræ furoris ejus. 024 JER 004 027 Hæc enim dicit Dominus: Deserta erit omnis terra, sed tamen consummationem non faciam. 024 JER 004 028 Lugebit terra, et mœrebunt cæli desuper, eo quod locutus sum. Cogitavi, et non pœnituit me, nec aversus sum ab eo. 024 JER 004 029 A voce equitis et mittentis sagittam fugit omnis civitas: ingressi sunt ardua, et ascenderunt rupes: universæ urbes derelictæ sunt, et non habitat in eis homo. 024 JER 004 030 Tu autem vastata, quid facies? cum vestieris te coccino, cum ornata fueris monili aureo, et pinxeris stibio oculos tuos, frustra componeris: contempserunt te amatores tui; animam tuam quærent. 024 JER 004 031 Vocem enim quasi parturientis audivi, angustias ut puerperæ: vox filiæ Sion intermorientis, expandentisque manus suas: Væ mihi, quia defecit anima mea propter interfectos!] 024 JER 005 001 [Circuite vias Jerusalem, et aspicite, et considerate, et quærite in plateis ejus, an inveniatis virum facientem judicium, et quærentem fidem: et propitius ero ei. 024 JER 005 002 Quod si etiam: Vivit Dominus, dixerint, et hoc falso jurabunt. 024 JER 005 003 Domine, oculi tui respiciunt fidem: percussisti eos, et non doluerunt; attrivisti eos, et renuerunt accipere disciplinam: induraverunt facies suas supra petram, et noluerunt reverti. 024 JER 005 004 Ego autem dixi: Forsitan pauperes sunt et stulti, ignorantes viam Domini, judicium Dei sui. 024 JER 005 005 Ibo igitur ad optimates, et loquar eis: ipsi enim cognoverunt viam Domini, judicium Dei sui: et ecce magis hi simul confregerunt jugum; ruperunt vincula. 024 JER 005 006 Idcirco percussit eos leo de silva; lupus ad vesperam vastavit eos: pardus vigilans super civitates eorum: omnis qui egressus fuerit ex eis capietur: quia multiplicatæ sunt prævaricationes eorum; confortatæ sunt aversiones eorum. 024 JER 005 007 Super quo propitius tibi esse potero? filii tui dereliquerunt me, et jurant in his qui non sunt dii. Saturavi eos, et mœchati sunt, et in domo meretricis luxuriabantur. 024 JER 005 008 Equi amatores et emissarii facti sunt: unusquisque ad uxorem proximi sui hinniebat. 024 JER 005 009 Numquid super his non visitabo, dicit Dominus, et in gente tali non ulciscetur anima mea? 024 JER 005 010 Ascendite muros ejus, et dissipate: consummationem autem nolite facere: auferte propagines ejus, quia non sunt Domini. 024 JER 005 011 Prævaricatione enim prævaricata est in me domus Israël, et domus Juda, ait Dominus. 024 JER 005 012 Negaverunt Dominum, et dixerunt: Non est ipse: neque veniet super nos malum: gladium et famem non videbimus. 024 JER 005 013 Prophetæ fuerunt in ventum locuti, et responsum non fuit in eis: hæc ergo evenient illis. 024 JER 005 014 Hæc dicit Dominus Deus exercituum: Quia locuti estis verbum istud, ecce ego do verba mea in ore tuo in ignem, et populum istum in ligna, et vorabit eos. 024 JER 005 015 Ecce ego adducam super vos gentem de longinquo, domus Israël, ait Dominus: gentem robustam, gentem antiquam, gentem cujus ignorabis linguam, nec intelliges quid loquatur. 024 JER 005 016 Pharetra ejus quasi sepulchrum patens; universi fortes. 024 JER 005 017 Et comedet segetes tuas et panem tuum; devorabit filios tuos et filias tuas; comedet gregem tuum et armenta tua; comedet vineam tuam et ficum tuam: et conteret urbes munitas tuas, in quibus tu habes fiduciam, gladio. 024 JER 005 018 Verumtamen in diebus illis, ait Dominus, non faciam vos in consummationem. 024 JER 005 019 Quod si dixeritis: Quare fecit nobis Dominus Deus noster hæc omnia? dices ad eos: Sicut dereliquistis me, et servistis deo alieno in terra vestra, sic servietis alienis in terra non vestra. 024 JER 005 020 Annuntiate hoc domui Jacob, et auditum facite in Juda, dicentes: 024 JER 005 021 Audi, popule stulte, qui non habes cor: qui habentes oculos, non videtis; et aures, et non auditis. 024 JER 005 022 Me ergo non timebitis, ait Dominus, et a facie mea non dolebitis? qui posui arenam terminum mari, præceptum sempiternum quod non præteribit: et commovebuntur, et non poterunt; et intumescent fluctus ejus, et non transibunt illud. 024 JER 005 023 Populo autem huic factum est cor incredulum et exasperans: recesserunt, et abierunt. 024 JER 005 024 Et non dixerunt in corde suo: Metuamus Dominum Deum nostrum, qui dat nobis pluviam temporaneam et serotinam in tempore suo, plenitudinem annuæ messis custodientem nobis. 024 JER 005 025 Iniquitates vestræ declinaverunt hæc, et peccata vestra prohibuerunt bonum a vobis: 024 JER 005 026 quia inventi sunt in populo meo impii insidiantes quasi aucupes, laqueos ponentes et pedicas ad capiendos viros. 024 JER 005 027 Sicut decipula plena avibus, sic domus eorum plenæ dolo: ideo magnificati sunt et ditati. 024 JER 005 028 Incrassati sunt et impinguati, et præterierunt sermones meos pessime. Causam viduæ non judicaverunt, causam pupilli non direxerunt, et judicium pauperum non judicaverunt. 024 JER 005 029 Numquid super his non visitabo, dicit Dominus, aut super gentem hujuscemodi non ulciscetur anima mea? 024 JER 005 030 Stupor et mirabilia facta sunt in terra: 024 JER 005 031 prophetæ prophetabant mendacium, et sacerdotes applaudebant manibus suis, et populus meus dilexit talia. Quid igitur fiet in novissimo ejus?] 024 JER 006 001 [Confortamini, filii Benjamin, in medio Jerusalem: et in Thecua clangite buccina, et super Bethacarem levate vexillum, quia malum visum est ab aquilone, et contritio magna. 024 JER 006 002 Speciosæ et delicatæ assimilavi filiam Sion. 024 JER 006 003 Ad eam venient pastores et greges eorum; fixerunt in ea tentoria in circuitu: pascet unusquisque eos qui sub manu sua sunt. 024 JER 006 004 Sanctificate super eam bellum: consurgite, et ascendamus in meridie: væ nobis, quia declinavit dies; quia longiores factæ sunt umbræ vesperi! 024 JER 006 005 Surgite, et ascendamus in nocte, et dissipemus domus ejus. 024 JER 006 006 Quia hæc dicit Dominus exercituum: Cædite lignum ejus, et fundite circa Jerusalem aggerem. Hæc est civitas visitationis: omnis calumnia in medio ejus. 024 JER 006 007 Sicut frigidam fecit cisterna aquam suam, sic frigidam fecit malitiam suam. Iniquitas et vastitas audietur in ea, coram me semper infirmitas et plaga. 024 JER 006 008 Erudire, Jerusalem, ne forte recedat anima mea a te; ne forte ponam te desertam, terram inhabitabilem. 024 JER 006 009 Hæc dicit Dominus exercituum: Usque ad racemum colligent quasi in vinea reliquias Israël. Converte manum tuam quasi vindemiator ad cartallum. 024 JER 006 010 Cui loquar, et quem contestabor ut audiat? ecce incircumcisæ aures eorum, et audire non possunt: ecce verbum Domini factum est eis in opprobrium, et non suscipient illud. 024 JER 006 011 Idcirco furore Domini plenus sum; laboravi sustinens. Effunde super parvulum foris, et super consilium juvenum simul: vir enim cum muliere capietur; senex cum pleno dierum. 024 JER 006 012 Et transibunt domus eorum ad alteros, agri et uxores pariter, quia extendam manum meam super habitantes terram, dicit Dominus: 024 JER 006 013 a minore quippe usque ad majorem omnes avaritiæ student, et a propheta usque ad sacerdotem cuncti faciunt dolum. 024 JER 006 014 Et curabant contritionem filiæ populi mei cum ignominia, dicentes: Pax, pax! et non erat pax. 024 JER 006 015 Confusi sunt, quia abominationem fecerunt: quin potius confusione non sunt confusi, et erubescere nescierunt. Quam ob rem cadent inter ruentes: in tempore visitationis suæ corruent, dicit Dominus. 024 JER 006 016 Hæc dicit Dominus: State super vias, et videte, et interrogate de semitis antiquis quæ sit via bona, et ambulate in ea: et invenietis refrigerium animabus vestris. Et dixerunt: Non ambulabimus. 024 JER 006 017 Et constitui super vos speculatores: Audite vocem tubæ. Et dixerunt: Non audiemus. 024 JER 006 018 Ideo audite, gentes, et cognosce, congregatio, quanta ego faciam eis. 024 JER 006 019 Audi, terra: ecce ego adducam mala super populum istum, fructum cogitationum ejus: quia verba mea non audierunt, et legem meam projecerunt. 024 JER 006 020 Ut quid mihi thus de Saba affertis, et calamum suave olentem de terra longinqua? Holocautomata vestra non sunt accepta, et victimæ vestræ non placuerunt mihi. 024 JER 006 021 Propterea hæc dicit Dominus: Ecce ego dabo in populum istum ruinas: et ruent in eis patres et filii simul; vicinus et proximus peribunt. 024 JER 006 022 Hæc dicit Dominus: Ecce populus venit de terra aquilonis, et gens magna consurget a finibus terræ. 024 JER 006 023 Sagittam et scutum arripiet: crudelis est et non miserebitur. Vox ejus quasi mare sonabit: et super equos ascendent, præparati quasi vir ad prælium adversum te, filia Sion. 024 JER 006 024 Audivimus famam ejus; dissolutæ sunt manus nostræ: tribulatio apprehendit nos, dolores ut parturientem. 024 JER 006 025 Nolite exire ad agros, et in via ne ambuletis, quoniam gladius inimici, pavor in circuitu. 024 JER 006 026 Filia populi mei, accingere cilicio, et conspergere cinere: luctum unigeniti fac tibi, planctum amarum, quia repente veniet vastator super nos. 024 JER 006 027 Probatorem dedi te in populo meo robustum: et scies, et probabis viam eorum. 024 JER 006 028 Omnes isti principes declinantes, ambulantes fraudulenter, æs et ferrum: universi corrupti sunt. 024 JER 006 029 Defecit sufflatorium; in igne consumptum est plumbum: frustra conflavit conflator, malitiæ enim eorum non sunt consumptæ. 024 JER 006 030 Argentum reprobum vocate eos, quia Dominus projecit illos.] 024 JER 007 001 Verbum quod factum est ad Jeremiam a Domino, dicens: 024 JER 007 002 Sta in porta domus Domini, et prædica ibi verbum istud, et dic: [Audite verbum Domini, omnis Juda, qui ingredimini per portas has ut adoretis Dominum. 024 JER 007 003 Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Bonas facite vias vestras, et studia vestra, et habitabo vobiscum in loco isto. 024 JER 007 004 Nolite confidere in verbis mendacii, dicentes: Templum Domini, templum Domini, templum Domini est! 024 JER 007 005 Quoniam si bene direxeritis vias vestras, et studia vestra; si feceritis judicium inter virum et proximum ejus; 024 JER 007 006 advenæ, et pupillo, et viduæ non feceritis calumniam, nec sanguinem innocentem effuderitis in loco hoc, et post deos alienos non ambulaveritis in malum vobismetipsis: 024 JER 007 007 habitabo vobiscum in loco isto, in terra quam dedi patribus vestris a sæculo et usque in sæculum. 024 JER 007 008 Ecce vos confiditis vobis in sermonibus mendacii, qui non proderunt vobis: 024 JER 007 009 furari, occidere, adulterari, jurare mendaciter, libare Baalim, et ire post deos alienos quos ignoratis: 024 JER 007 010 et venistis, et stetistis coram me in domo hac, in qua invocatum est nomen meum, et dixistis: Liberati sumus, eo quod fecerimus omnes abominationes istas. 024 JER 007 011 Numquid ergo spelunca latronum facta est domus ista, in qua invocatum est nomen meum in oculis vestris? Ego, ego sum: ego vidi, dicit Dominus. 024 JER 007 012 Ite ad locum meum in Silo, ubi habitavit nomen meum a principio, et videte quæ fecerim ei propter malitiam populi mei Israël. 024 JER 007 013 Et nunc, quia fecistis omnia opera hæc, dicit Dominus, et locutus sum ad vos mane consurgens, et loquens, et non audistis: et vocavi vos, et non respondistis: 024 JER 007 014 faciam domui huic, in qua invocatum est nomen meum, et in qua vos habetis fiduciam, et loco quem dedi vobis et patribus vestris, sicut feci Silo: 024 JER 007 015 et projiciam vos a facie mea sicut projeci omnes fratres vestros, universum semen Ephraim. 024 JER 007 016 Tu ergo, noli orare pro populo hoc, nec assumas pro eis laudem et orationem: et non obsistas mihi, quia non exaudiam te. 024 JER 007 017 Nonne vides quid isti faciunt in civitatibus Juda, et in plateis Jerusalem? 024 JER 007 018 Filii colligunt ligna, et patres succendunt ignem, et mulieres conspergunt adipem, ut faciant placentas reginæ cæli, et libent diis alienis, et me ad iracundiam provocent. 024 JER 007 019 Numquid me ad iracundiam provocant? dicit Dominus; nonne semetipsos in confusionem vultus sui? 024 JER 007 020 Ideo hæc dicit Dominus Deus: Ecce furor meus et indignatio mea conflatur super locum istum, super viros, et super jumenta, et super lignum regionis, et super fruges terræ: et succendetur, et non extinguetur. 024 JER 007 021 Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Holocautomata vestra addite victimis vestris, et comedite carnes: 024 JER 007 022 quia non sum locutus cum patribus vestris, et non præcepi eis, in die qua eduxi eos de terra Ægypti, de verbo holocautomatum et victimarum: 024 JER 007 023 sed hoc verbum præcepi eis, dicens: Audite vocem meam, et ero vobis Deus, et vos eritis mihi populus: et ambulate in omni via quam mandavi vobis, ut bene sit vobis. 024 JER 007 024 Et non audierunt, nec inclinaverunt aurem suam: sed abierunt in voluntatibus et in pravitate cordis sui mali: factique sunt retrorsum, et non in ante, 024 JER 007 025 a die qua egressi sunt patres eorum de terra Ægypti usque ad diem hanc. Et misi ad vos omnes servos meos prophetas per diem, consurgens diluculo, et mittens: 024 JER 007 026 et non audierunt me, nec inclinaverunt aurem suam: sed induraverunt cervicem suam, et pejus operati sunt quam patres eorum.] 024 JER 007 027 Et loqueris ad eos omnia verba hæc, et non audient te: et vocabis eos, et non respondebunt tibi. 024 JER 007 028 Et dices ad eos: [Hæc est gens quæ non audivit vocem Domini Dei sui, nec recepit disciplinam; periit fides, et ablata est de ore eorum. 024 JER 007 029 Tonde capillum tuum, et projice, et sume in directum planctum: quia projecit Dominus et reliquit generationem furoris sui; 024 JER 007 030 quia fecerunt filii Juda malum in oculis meis, dicit Dominus. Posuerunt offendicula sua in domo in qua invocatum est nomen meum, ut polluerent eam: 024 JER 007 031 et ædificaverunt excelsa Topheth, quæ est in valle filii Ennom, ut incenderent filios suos et filias suas igni, quæ non præcepi, nec cogitavi in corde meo. 024 JER 007 032 Ideo ecce dies venient, dicit Dominus, et non dicetur amplius Topheth, et vallis filii Ennom, sed vallis interfectionis: et sepelient in Topheth, eo quod non sit locus. 024 JER 007 033 Et erit morticinum populi hujus in cibos volucribus cæli et bestiis terræ, et non erit qui abigat. 024 JER 007 034 Et quiescere faciam de urbibus Juda, et de plateis Jerusalem, vocem gaudii et vocem lætitiæ, vocem sponsi et vocem sponsæ: in desolationem enim erit terra.] 024 JER 008 001 [In illo tempore, ait Dominus, ejicient ossa regum Juda, et ossa principum ejus, et ossa sacerdotum, et ossa prophetarum, et ossa eorum qui habitaverunt Jerusalem, de sepulchris suis: 024 JER 008 002 et expandent ea ad solem, et lunam, et omnem militiam cæli, quæ dilexerunt, et quibus servierunt, et post quæ ambulaverunt, et quæ quæsierunt, et adoraverunt. Non colligentur, et non sepelientur: in sterquilinium super faciem terræ erunt. 024 JER 008 003 Et eligent magis mortem quam vitam, omnes qui residui fuerint de cognatione hac pessima, in universis locis quæ derelicta sunt, ad quæ ejeci eos, dicit Dominus exercituum.] 024 JER 008 004 Et dices ad eos: [Hæc dicit Dominus: Numquid qui cadit non resurget? et qui aversus est non revertetur? 024 JER 008 005 Quare ergo aversus est populus iste in Jerusalem aversione contentiosa? Apprehenderunt mendacium, et noluerunt reverti. 024 JER 008 006 Attendi, et auscultavi: nemo quod bonum est loquitur; nullus est qui agat pœnitentiam super peccato suo, dicens: Quid feci? Omnes conversi sunt ad cursum suum, quasi equus impetu vadens ad prælium. 024 JER 008 007 Milvus in cælo cognovit tempus suum: turtur, et hirundo, et ciconia custodierunt tempus adventus sui: populus autem meus non cognovit judicium Domini. 024 JER 008 008 Quomodo dicitis: Sapientes nos sumus, et lex Domini nobiscum est? vere mendacium operatus est stylus mendax scribarum! 024 JER 008 009 Confusi sunt sapientes; perterriti et capti sunt: verbum enim Domini projecerunt, et sapientia nulla est in eis. 024 JER 008 010 Propterea dabo mulieres eorum exteris, agros eorum hæredibus, quia a minimo usque ad maximum omnes avaritiam sequuntur: a propheta usque ad sacerdotem cuncti faciunt mendacium. 024 JER 008 011 Et sanabant contritionem filiæ populi mei ad ignominiam, dicentes: Pax, pax! cum non esset pax. 024 JER 008 012 Confusi sunt, quia abominationem fecerunt: quinimmo confusione non sunt confusi, et erubescere nescierunt. Idcirco cadent inter corruentes: in tempore visitationis suæ corruent, dicit Dominus. 024 JER 008 013 Congregans congregabo eos, ait Dominus. Non est uva in vitibus, et non sunt ficus in ficulnea: folium defluxit, et dedi eis quæ prætergressa sunt. 024 JER 008 014 Quare sedemus? convenite, et ingrediamur civitatem munitam, et sileamus ibi: quia Dominus Deus noster silere nos fecit, et potum dedit nobis aquam fellis: peccavimus enim Domino. 024 JER 008 015 Exspectavimus pacem, et non erat bonum: tempus medelæ, et ecce formido. 024 JER 008 016 A Dan auditus est fremitus equorum ejus; a voce hinnituum pugnatorum ejus commota est omnis terra: et venerunt, et devoraverunt terram et plenitudinem ejus; urbem et habitatores ejus. 024 JER 008 017 Quia ecce ego mittam vobis serpentes regulos, quibus non est incantatio: et mordebunt vos, ait Dominus. 024 JER 008 018 Dolor meus super dolorem, in me cor meum mœrens. 024 JER 008 019 Ecce vox clamoris filiæ populi mei de terra longinqua: Numquid Dominus non est in Sion? aut rex ejus non est in ea? Quare ergo me ad iracundiam concitaverunt in sculptilibus suis, et in vanitatibus alienis? 024 JER 008 020 Transiit messis, finita est æstas, et nos salvati non sumus. 024 JER 008 021 Super contritione filiæ populi mei contritus sum, et contristatus: stupor obtinuit me. 024 JER 008 022 Numquid resina non est in Galaad? aut medicus non est ibi? quare igitur non est obducta cicatrix filiæ populi mei?] 024 JER 009 001 [Quis dabit capiti meo aquam, et oculis meis fontem lacrimarum, et plorabo die ac nocte interfectos filiæ populi mei? 024 JER 009 002 Quis dabit me in solitudine diversorium viatorum, et derelinquam populum meum, et recedam ab eis? quia omnes adulteri sunt, cœtus prævaricatorum. 024 JER 009 003 Et extenderunt linguam suam quasi arcum mendacii et non veritatis: confortati sunt in terra, quia de malo ad malum egressi sunt, et me non cognoverunt, dicit Dominus. 024 JER 009 004 Unusquisque se a proximo suo custodiat, et in omni fratre suo non habeat fiduciam: quia omnis frater supplantans supplantabit, et omnis amicus fraudulenter incedet. 024 JER 009 005 Et vir fratrem suum deridebit, et veritatem non loquentur: docuerunt enim linguam suam loqui mendacium; ut inique agerent laboraverunt. 024 JER 009 006 Habitatio tua in medio doli: in dolo renuerunt scire me, dicit Dominus. 024 JER 009 007 Propterea hæc dicit Dominus exercituum: Ecce ego conflabo, et probabo eos: quid enim aliud faciam a facie filiæ populi mei? 024 JER 009 008 Sagitta vulnerans lingua eorum, dolum locuta est. In ore suo pacem cum amico suo loquitur, et occulte ponit ei insidias. 024 JER 009 009 Numquid super his non visitabo, dicit Dominus, aut in gente hujusmodi non ulciscetur anima mea? 024 JER 009 010 Super montes assumam fletum ac lamentum, et super speciosa deserti planctum, quoniam incensa sunt, eo quod non sit vir pertransiens, et non audierunt vocem possidentis: a volucre cæli usque ad pecora transmigraverunt et recesserunt. 024 JER 009 011 Et dabo Jerusalem in acervos arenæ, et cubilia draconum: et civitates Juda dabo in desolationem, eo quod non sit habitator. 024 JER 009 012 Quis est vir sapiens qui intelligat hoc, et ad quem verbum oris Domini fiat, ut annuntiet istud, quare perierit terra, et exusta sit quasi desertum, eo quod non sit qui pertranseat? 024 JER 009 013 Et dixit Dominus: Quia dereliquerunt legem meam quam dedi eis, et non audierunt vocem meam, et non ambulaverunt in ea, 024 JER 009 014 et abierunt post pravitatem cordis sui, et post Baalim, quod didicerunt a patribus suis: 024 JER 009 015 idcirco hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Ecce ego cibabo populum istum absinthio, et potum dabo eis aquam fellis. 024 JER 009 016 Et dispergam eos in gentibus quas non noverunt ipsi et patres eorum, et mittam post eos gladium, donec consumantur. 024 JER 009 017 Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Contemplamini, et vocate lamentatrices, et veniant: et ad eas quæ sapientes sunt mittite, et properent: 024 JER 009 018 festinent, et assumant super nos lamentum: deducant oculi nostri lacrimas, et palpebræ nostræ defluant aquis. 024 JER 009 019 Quia vox lamentationis audita est de Sion: Quomodo vastati sumus, et confusi vehementer? quia dereliquimus terram; quoniam dejecta sunt tabernacula nostra. 024 JER 009 020 Audite ergo, mulieres, verbum Domini, et assumant aures vestræ sermonem oris ejus, et docete filias vestras lamentum, et unaquæque proximam suam planctum: 024 JER 009 021 quia ascendit mors per fenestras nostras; ingressa est domos nostras, disperdere parvulos deforis, juvenes de plateis.] 024 JER 009 022 Loquere: [Hæc dicit Dominus: Et cadet morticinum hominis quasi stercus super faciem regionis, et quasi fœnum post tergum metentis, et non est qui colligat. 024 JER 009 023 Hæc dicit Dominus: Non glorietur sapiens in sapientia sua, et non glorietur fortis in fortitudine sua, et non glorietur dives in divitiis suis: 024 JER 009 024 sed in hoc glorietur, qui gloriatur, scire et nosse me, quia ego sum Dominus qui facio misericordiam, et judicium, et justitiam in terra: hæc enim placent mihi, ait Dominus. 024 JER 009 025 Ecce dies veniunt, dicit Dominus, et visitabo super omnem qui circumcisum habet præputium, 024 JER 009 026 super Ægyptum, et super Juda, et super Edom, et super filios Ammon, et super Moab; et super omnes qui attonsi sunt in comam, habitantes in deserto: quia omnes gentes habent præputium, omnis autem domus Israël incircumcisi sunt corde.] 024 JER 010 001 [Audite verbum quod locutus est Dominus super vos, domus Israël. 024 JER 010 002 Hæc dicit Dominus: Juxta vias gentium nolite discere, et a signis cæli nolite metuere, quæ timent gentes, 024 JER 010 003 quia leges populorum vanæ sunt. Quia lignum de saltu præcidit opus manus artificis in ascia: 024 JER 010 004 argento et auro decoravit illud: clavis et malleis compegit, ut non dissolvatur: 024 JER 010 005 in similitudinem palmæ fabricata sunt, et non loquentur: portata tollentur, quia incedere non valent. Nolite ergo timere ea, quia nec male possunt facere, nec bene. 024 JER 010 006 Non est similis tui, Domine: magnus es tu, et magnum nomen tuum in fortitudine. 024 JER 010 007 Quis non timebit te, o Rex gentium? tuum est enim decus: inter cunctos sapientes gentium, et in universis regnis eorum, nullus est similis tui. 024 JER 010 008 Pariter insipientes et fatui probabuntur: doctrina vanitatis eorum lignum est. 024 JER 010 009 Argentum involutum de Tharsis affertur, et aurum de Ophaz: opus artificis et manus ærarii. Hyacinthus et purpura indumentum eorum: opus artificum universa hæc. 024 JER 010 010 Dominus autem Deus verus est, ipse Deus vivens, et rex sempiternus. Ab indignatione ejus commovebitur terra, et non sustinebunt gentes comminationem ejus. 024 JER 010 011 Sic ergo dicetis eis: Dii qui cælos et terram non fecerunt, pereant de terra et de his quæ sub cælo sunt! 024 JER 010 012 Qui facit terram in fortitudine sua, præparat orbem in sapientia sua, et prudentia sua extendit cælos: 024 JER 010 013 ad vocem suam dat multitudinem aquarum in cælo, et elevat nebulas ab extremitatibus terræ: fulgura in pluviam facit, et educit ventum de thesauris suis. 024 JER 010 014 Stultus factus est omnis homo a scientia: confusus est artifex omnis in sculptili, quoniam falsum est quod conflavit, et non est spiritus in eis. 024 JER 010 015 Vana sunt, et opus risu dignum: in tempore visitationis suæ peribunt. 024 JER 010 016 Non est his similis pars Jacob: qui enim formavit omnia, ipse est, et Israël virga hæreditatis ejus: Dominus exercituum nomen illi. 024 JER 010 017 Congrega de terra confusionem tuam, quæ habitas in obsidione: 024 JER 010 018 quia hæc dicit Dominus: Ecce ego longe projiciam habitatores terræ in hac vice, et tribulabo eos ita ut inveniantur. 024 JER 010 019 Væ mihi super contritione mea: pessima plaga mea. Ego autem dixi: Plane hæc infirmitas mea est, et portabo illam. 024 JER 010 020 Tabernaculum meum vastatum est; omnes funiculi mei dirupti sunt: filii mei exierunt a me, et non subsistunt. Non est qui extendat ultra tentorium meum, et erigat pelles meas. 024 JER 010 021 Quia stulte egerunt pastores, et Dominum non quæsierunt: propterea non intellexerunt, et omnis grex eorum dispersus est. 024 JER 010 022 Vox auditionis ecce venit, et commotio magna de terra aquilonis: ut ponat civitates Juda solitudinem, et habitaculum draconum. 024 JER 010 023 Scio, Domine, quia non est hominis via ejus, nec viri est ut ambulet, et dirigat gressus suos. 024 JER 010 024 Corripe me, Domine, verumtamen in judicio, et non in furore tuo, ne forte ad nihilum redigas me. 024 JER 010 025 Effunde indignationem tuam super gentes quæ non cognoverunt te, et super provincias quæ nomen tuum non invocaverunt: quia comederunt Jacob, et devoraverunt eum, et consumpserunt illum, et decus ejus dissipaverunt.] 024 JER 011 001 Verbum quod factum est a Domino ad Jeremiam, dicens: 024 JER 011 002 [Audite verba pacti hujus, et loquimini ad viros Juda, et ad habitatores Jerusalem, 024 JER 011 003 et dices ad eos: Hæc dicit Dominus Deus Israël: Maledictus vir qui non audierit verba pacti hujus 024 JER 011 004 quod præcepi patribus vestris, in die qua eduxi eos de terra Ægypti, de fornace ferrea, dicens: Audite vocem meam, et facite omnia quæ præcipio vobis, et eritis mihi in populum, et ego ero vobis in Deum: 024 JER 011 005 ut suscitem juramentum quod juravi patribus vestris, daturum me eis terram fluentem lacte et melle, sicut est dies hæc.] Et respondi, et dixi: Amen, Domine. 024 JER 011 006 Et dixit Dominus ad me: [Vociferare omnia verba hæc in civitatibus Juda, et foris Jerusalem, dicens: Audite verba pacti hujus, et facite illa, 024 JER 011 007 quia contestans contestatus sum patres vestros, in die qua eduxi eos de terra Ægypti, usque ad diem hanc: mane consurgens contestatus sum, et dixi: Audite vocem meam. 024 JER 011 008 Et non audierunt, nec inclinaverunt aurem suam, sed abierunt, unusquisque in pravitate cordis sui mali: et induxi super eos omnia verba pacti hujus quod præcepi ut facerent, et non fecerunt.] 024 JER 011 009 Et dixit Dominus ad me: [Inventa est conjuratio in viris Juda et in habitatoribus Jerusalem. 024 JER 011 010 Reversi sunt ad iniquitates patrum suorum priores, qui noluerunt audire verba mea: et hi ergo abierunt post deos alienos, ut servirent eis: irritum fecerunt domus Israël et domus Juda pactum meum quod pepigi cum patribus eorum. 024 JER 011 011 Quam ob rem hæc dicit Dominus: Ecce ego inducam super eos mala de quibus exire non poterunt: et clamabunt ad me, et non exaudiam eos. 024 JER 011 012 Et ibunt civitates Juda et habitatores Jerusalem, et clamabunt ad deos quibus libant, et non salvabunt eos in tempore afflictionis eorum. 024 JER 011 013 Secundum numerum enim civitatum tuarum erant dii tui, Juda: et secundum numerum viarum Jerusalem, posuisti aras confusionis, aras ad libandum Baalim. 024 JER 011 014 Tu ergo noli orare pro populo hoc, et ne assumas pro eis laudem et orationem, quia non exaudiam in tempore clamoris eorum ad me, in tempore afflictionis eorum. 024 JER 011 015 Quid est, quod dilectus meus in domo mea fecit scelera multa? numquid carnes sanctæ auferent a te malitias tuas, in quibus gloriata es? 024 JER 011 016 Olivam uberem, pulchram, fructiferam, speciosam, vocavit Dominus nomen tuum: ad vocem loquelæ, grandis exarsit ignis in ea, et combusta sunt fruteta ejus. 024 JER 011 017 Et Dominus exercituum, qui plantavit te, locutus est super te malum, pro malis domus Israël, et domus Juda, quæ fecerunt sibi ad irritandum me, libantes Baalim.] 024 JER 011 018 [Tu autem, Domine, demonstrasti mihi, et cognovi: tunc ostendisti mihi studia eorum. 024 JER 011 019 Et ego quasi agnus mansuetus, qui portatur ad victimam: et non cognovi quia cogitaverunt super me consilia, dicentes: Mittamus lignum in panem ejus, et eradamus eum de terra viventium, et nomen ejus non memoretur amplius. 024 JER 011 020 Tu autem, Domine Sabaoth, qui judicas juste, et probas renes et corda, videam ultionem tuam ex eis: tibi enim revelavi causam meam. 024 JER 011 021 Propterea hæc dicit Dominus ad viros Anathoth, qui quærunt animam tuam, et dicunt: Non prophetabis in nomine Domini, et non morieris in manibus nostris: 024 JER 011 022 propterea hæc dicit Dominus exercituum: Ecce ego visitabo super eos: juvenes morientur in gladio; filii eorum et filiæ eorum morientur in fame. 024 JER 011 023 Et reliquiæ non erunt ex eis: inducam enim malum super viros Anathoth, annum visitationis eorum.] 024 JER 012 001 [Justus quidem tu es, Domine, si disputem tecum: verumtamen justa loquar ad te: Quare via impiorum prosperatur; bene est omnibus qui prævaricantur et inique agunt? 024 JER 012 002 Plantasti eos, et radicem miserunt: proficiunt, et faciunt fructum: prope es tu ori eorum, et longe a renibus eorum. 024 JER 012 003 Et tu, Domine, nosti me, vidisti me, et probasti cor meum tecum. Congrega eos quasi gregem ad victimam, et sanctifica eos in die occisionis. 024 JER 012 004 Usquequo lugebit terra, et herba omnis regionis siccabitur, propter malitiam habitantium in ea? Consumptum est animal, et volucre, quoniam dixerunt: Non videbit novissima nostra. 024 JER 012 005 Si cum peditibus currens laborasti, quomodo contendere poteris cum equis? cum autem in terra pacis securus fueris, quid facies in superbia Jordanis? 024 JER 012 006 Nam et fratres tui, et domus patris tui, etiam ipsi pugnaverunt adversum te, et clamaverunt post te plena voce: ne credas eis, cum locuti fuerint tibi bona.] 024 JER 012 007 [Reliqui domum meam; dimisi hæreditatem meam: dedi dilectam animam meam in manu inimicorum ejus. 024 JER 012 008 Facta est mihi hæreditas mea quasi leo in silva: dedit contra me vocem, ideo odivi eam. 024 JER 012 009 Numquid avis discolor hæreditas mea mihi? numquid avis tincta per totum? Venite, congregamini, omnes bestiæ terræ: properate ad devorandum. 024 JER 012 010 Pastores multi demoliti sunt vineam meam, conculcaverunt partem meam, dederunt portionem meam desiderabilem in desertum solitudinis. 024 JER 012 011 Posuerunt eam in dissipationem, luxitque super me: desolatione desolata est omnis terra, quia nullus est qui recogitet corde. 024 JER 012 012 Super omnes vias deserti venerunt vastatores, quia gladius Domini devorabit: ab extremo terræ usque ad extremum ejus, non est pax universæ carni. 024 JER 012 013 Seminaverunt triticum, et spinas messuerunt: hæreditatem acceperunt, et non eis proderit. Confundemini a fructibus vestris propter iram furoris Domini. 024 JER 012 014 Hæc dicit Dominus adversum omnes vicinos meos pessimos, qui tangunt hæreditatem quam distribui populo meo Israël: Ecce ego evellam eos de terra sua, et domum Juda evellam de medio eorum. 024 JER 012 015 Et cum evulsero eos, convertar, et miserebor eorum, et reducam eos: virum ad hæreditatem suam, et virum in terram suam. 024 JER 012 016 Et erit: si eruditi didicerint vias populi mei, ut jurent in nomine meo: Vivit Dominus! sicut docuerunt populum meum jurare in Baal, ædificabuntur in medio populi mei. 024 JER 012 017 Quod si non audierint, evellam gentem illam evulsione et perditione, ait Dominus.] 024 JER 013 001 Hæc dicit Dominus ad me: Vade, et posside tibi lumbare lineum, et pones illud super lumbos tuos, et in aquam non inferes illud. 024 JER 013 002 Et possedi lumbare juxta verbum Domini, et posui circa lumbos meos. 024 JER 013 003 Et factus est sermo Domini ad me secundo, dicens: 024 JER 013 004 Tolle lumbare quod possedisti, quod est circa lumbos tuos: et surgens vade ad Euphraten, et absconde ibi illud in foramine petræ. 024 JER 013 005 Et abii, et abscondi illud in Euphrate, sicut præceperat mihi Dominus. 024 JER 013 006 Et factum est post dies plurimos, dixit Dominus ad me: Surge, vade ad Euphraten, et tolle inde lumbare quod præcepi tibi ut absconderes illud ibi. 024 JER 013 007 Et abii ad Euphraten, et fodi, et tuli lumbare de loco ubi absconderam illud: et ecce computruerat lumbare, ita ut nulli usui aptum esset. 024 JER 013 008 Et factum est verbum Domini ad me, dicens: 024 JER 013 009 [Hæc dicit Dominus: Sic putrescere faciam superbiam Juda, et superbiam Jerusalem multam: 024 JER 013 010 populum istum pessimum qui nolunt audire verba mea, et ambulant in pravitate cordis sui, abieruntque post deos alienos ut servirent eis et adorarent eos: et erunt sicut lumbare istud, quod nulli usui aptum est. 024 JER 013 011 Sicut enim adhæret lumbare ad lumbos viri, sic agglutinavi mihi omnem domum Israël, et omnem domum Juda, dicit Dominus, ut essent mihi in populum, et in nomen, et in laudem, et in gloriam: et non audierunt.] 024 JER 013 012 Dices ergo ad eos sermonem istum: [Hæc dicit Dominus Deus Israël: Omnis laguncula implebitur vino.] Et dicent ad te: [Numquid ignoramus quia omnis laguncula implebitur vino?] 024 JER 013 013 Et dices ad eos: [Hæc dicit Dominus: Ecce ego implebo omnes habitatores terræ hujus, et reges qui sedent de stirpe David super thronum ejus, et sacerdotes, et prophetas, et omnes habitatores Jerusalem, ebrietate. 024 JER 013 014 Et dispergam eos virum a fratre suo, et patres et filios pariter, ait Dominus. Non parcam, et non concedam: neque miserebor, ut non disperdam eos. 024 JER 013 015 Audite, et auribus percipite: nolite elevari, quia Dominus locutus est. 024 JER 013 016 Date Domino Deo vestro gloriam antequam contenebrescat, et antequam offendant pedes vestri ad montes caliginosos: exspectabitis lucem, et ponet eam in umbram mortis, et in caliginem. 024 JER 013 017 Quod si hoc non audieritis, in abscondito plorabit anima mea a facie superbiæ: plorans plorabit, et deducet oculus meus lacrimam, quia captus est grex Domini. 024 JER 013 018 Dic regi et dominatrici: Humiliamini, sedete, quoniam descendit de capite vestro corona gloriæ vestræ. 024 JER 013 019 Civitates austri clausæ sunt, et non est qui aperiat: translata est omnis Juda transmigratione perfecta. 024 JER 013 020 Levate oculos vestros et videte, qui venitis ab aquilone: ubi est grex qui datus est tibi, pecus inclytum tuum? 024 JER 013 021 Quid dices cum visitaverit te? tu enim docuisti eos adversum te, et erudisti in caput tuum. Numquid non dolores apprehendent te, quasi mulierem parturientem? 024 JER 013 022 Quod si dixeris in corde tuo: Quare venerunt mihi hæc? propter multitudinem iniquitatis tuæ revelata sunt verecundiora tua, pollutæ sunt plantæ tuæ. 024 JER 013 023 Si mutare potest Æthiops pellem suam, aut pardus varietates suas, et vos poteritis benefacere, cum didiceritis malum. 024 JER 013 024 Et disseminabo eos quasi stipulam quæ vento raptatur in deserto. 024 JER 013 025 Hæc sors tua, parsque mensuræ tuæ a me, dicit Dominus, quia oblita es mei, et confisa es in mendacio. 024 JER 013 026 Unde et ego nudavi femora tua contra faciem tuam, et apparuit ignominia tua: 024 JER 013 027 adulteria tua, et hinnitus tuus, scelus fornicationis tuæ: super colles in agro vidi abominationes tuas. Væ tibi, Jerusalem! non mundaberis post me: usquequo adhuc?] 024 JER 014 001 Quod factum est verbum Domini ad Jeremiam, de sermonibus siccitatis. 024 JER 014 002 [Luxit Judæa, et portæ ejus corruerunt, et obscuratæ sunt in terra, et clamor Jerusalem ascendit. 024 JER 014 003 Majores miserunt minores suos ad aquam: venerunt ad hauriendum. Non invenerunt aquam: reportaverunt vasa sua vacua. Confusi sunt, et afflicti, et operuerunt capita sua. 024 JER 014 004 Propter terræ vastitatem, quia non venit pluvia in terram, confusi sunt agricolæ: operuerunt capita sua. 024 JER 014 005 Nam et cerva in agro peperit, et reliquit, quia non erat herba. 024 JER 014 006 Et onagri steterunt in rupibus; traxerunt ventum quasi dracones: defecerunt oculi eorum, quia non erat herba. 024 JER 014 007 Si iniquitates nostræ responderint nobis, Domine, fac propter nomen tuum: quoniam multæ sunt aversiones nostræ: tibi peccavimus. 024 JER 014 008 Exspectatio Israël, salvator ejus in tempore tribulationis, quare quasi colonus futurus es in terra, et quasi viator declinans ad manendum? 024 JER 014 009 quare futurus es velut vir vagus, ut fortis qui non potest salvare? Tu autem in nobis es, Domine, et nomen tuum invocatum est super nos: ne derelinquas nos. 024 JER 014 010 Hæc dicit Dominus populo huic, qui dilexit movere pedes suos, et non quievit, et Domino non placuit: Nunc recordabitur iniquitatum eorum, et visitabit peccata eorum. 024 JER 014 011 Et dixit Dominus ad me: Noli orare pro populo isto in bonum. 024 JER 014 012 Cum jejunaverint, non exaudiam preces eorum, et si obtulerint holocautomata et victimas, non suscipiam ea: quoniam gladio, et fame, et peste consumam eos.] 024 JER 014 013 Et dixi: [A, a, a, Domine Deus: prophetæ dicunt eis: Non videbitis gladium, et fames non erit in vobis: sed pacem veram dabit vobis in loco isto.] 024 JER 014 014 Et dicit Dominus ad me: [Falso prophetæ vaticinantur in nomine meo: non misi eos, et non præcepi eis, neque locutus sum ad eos. Visionem mendacem, et divinationem, et fraudulentiam, et seductionem cordis sui, prophetant vobis. 024 JER 014 015 Idcirco hæc dicit Dominus de prophetis qui prophetant in nomine meo, quos ego non misi, dicentes: Gladius et fames non erit in terra hac: In gladio et fame consumentur prophetæ illi. 024 JER 014 016 Et populi quibus prophetant erunt projecti in viis Jerusalem præ fame et gladio, et non erit qui sepeliat eos: ipsi et uxores eorum, filii et filiæ eorum: et effundam super eos malum suum. 024 JER 014 017 Et dices ad eos verbum istud: Deducant oculi mei lacrimam per noctem et diem, et non taceant, quoniam contritione magna contrita est virgo filia populi mei, plaga pessima vehementer. 024 JER 014 018 Si egressus fuero ad agros, ecce occisi gladio: et si introiero in civitatem, ecce attenuati fame. Propheta quoque et sacerdos abierunt in terram quam ignorabant. 024 JER 014 019 Numquid projiciens abjecisti Judam? aut Sion abominata est anima tua? quare ergo percussisti nos ita ut nulla sit sanitas? Exspectavimus pacem, et non est bonum: et tempus curationis, et ecce turbatio. 024 JER 014 020 Cognovimus, Domine, impietates nostras, iniquitates patrum nostrorum, quia peccavimus tibi. 024 JER 014 021 Ne des nos in opprobrium, propter nomen tuum, neque facias nobis contumeliam solii gloriæ tuæ: recordare, ne irritum facias fœdus tuum nobiscum. 024 JER 014 022 Numquid sunt in sculptilibus gentium qui pluant? aut cæli possunt dare imbres? nonne tu es Dominus Deus noster, quem exspectavimus? tu enim fecisti omnia hæc.] 024 JER 015 001 Et dixit Dominus ad me: [Si steterit Moyses et Samuel coram me, non est anima mea ad populum istum: ejice illos a facie mea, et egrediantur. 024 JER 015 002 Quod si dixerint ad te: Quo egrediemur? dices ad eos: Hæc dicit Dominus: Qui ad mortem, ad mortem, et qui ad gladium, ad gladium, et qui ad famem, ad famem, et qui ad captivitatem, ad captivitatem. 024 JER 015 003 Et visitabo super eos quatuor species, dicit Dominus: gladium ad occisionem, et canes ad lacerandum, et volatilia cæli et bestias terræ ad devorandum et dissipandum. 024 JER 015 004 Et dabo eos in fervorem universis regnis terræ, propter Manassen filium Ezechiæ regis Juda, super omnibus quæ fecit in Jerusalem. 024 JER 015 005 Quis enim miserebitur tui, Jerusalem, aut quis contristabitur pro te? aut quis ibit ad rogandum pro pace tua? 024 JER 015 006 Tu reliquisti me, dicit Dominus; retrorsum abiisti: et extendam manum meam super te, et interficiam te: laboravi rogans. 024 JER 015 007 Et dispergam eos ventilabro in portis terræ: interfeci et disperdidi populum meum, et tamen a viis suis non sunt reversi. 024 JER 015 008 Multiplicatæ sunt mihi viduæ ejus super arenam maris: induxi eis super matrem adolescentis vastatorem meridie: misi super civitates repente terrorem. 024 JER 015 009 Infirmata est quæ peperit septem; defecit anima ejus: occidit ei sol cum adhuc esset dies: confusa est, et erubuit: et residuos ejus in gladium dabo in conspectu inimicorum eorum, ait Dominus.] 024 JER 015 010 [Væ mihi, mater mea! quare genuisti me, virum rixæ, virum discordiæ in universa terra? Non fœneravi, nec fœneravit mihi quisquam: omnes maledicunt mihi. 024 JER 015 011 Dicit Dominus: Si non reliquiæ tuæ in bonum, si non occurri tibi in tempore afflictionis, et in tempore tribulationis adversus inimicum. 024 JER 015 012 Numquid fœderabitur ferrum ferro ab aquilone, et æs? 024 JER 015 013 Divitias tuas et thesauros tuos in direptionem dabo gratis, in omnibus peccatis tuis, et in omnibus terminis tuis. 024 JER 015 014 Et adducam inimicos tuos de terra quam nescis, quia ignis succensus est in furore meo: super vos ardebit. 024 JER 015 015 Tu scis, Domine: recordare mei, et visita me, et tuere me ab his qui persequuntur me. Noli in patientia tua suscipere me: scito quoniam sustinui propter te opprobrium. 024 JER 015 016 Inventi sunt sermones tui, et comedi eos: et factum est mihi verbum tuum in gaudium et in lætitiam cordis mei, quoniam invocatum est nomen tuum super me, Domine Deus exercituum. 024 JER 015 017 Non sedi in concilio ludentium, et gloriatus sum a facie manus tuæ: solus sedebam, quoniam comminatione replesti me. 024 JER 015 018 Quare factus est dolor meus perpetuus, et plaga mea desperabilis renuit curari? facta est mihi quasi mendacium aquarum infidelium. 024 JER 015 019 Propter hoc hæc dicit Dominus: Si converteris, convertam te, et ante faciem meam stabis: et si separaveris pretiosum a vili, quasi os meum eris: convertentur ipsi ad te, et tu non converteris ad eos. 024 JER 015 020 Et dabo te populo huic in murum æreum fortem: et bellabunt adversum te, et non prævalebunt, quia ego tecum sum ut salvem te, et eruam te, dicit Dominus: 024 JER 015 021 et liberabo te de manu pessimorum, et redimam te de manu fortium.] 024 JER 016 001 Et factum est verbum Domini ad me, dicens: 024 JER 016 002 [Non accipies uxorem, et non erunt tibi filii et filiæ in loco isto. 024 JER 016 003 Quia hæc dicit Dominus super filios et filias qui generantur in loco isto, et super matres eorum, quæ genuerunt eos, et super patres eorum, de quorum stirpe sunt nati in terra hac: 024 JER 016 004 Mortibus ægrotationum morientur: non plangentur, et non sepelientur: in sterquilinium super faciem terræ erunt, et gladio et fame consumentur: et erit cadaver eorum in escam volatilibus cæli et bestiis terræ. 024 JER 016 005 Hæc enim dicit Dominus: Ne ingrediaris domum convivii, neque vadas ad plangendum, neque consoleris eos, quia abstuli pacem meam a populo isto, dicit Dominus, misericordiam et miserationes. 024 JER 016 006 Et morientur grandes et parvi in terra ista: non sepelientur, neque plangentur, et non se incident, neque calvitium fiet pro eis. 024 JER 016 007 Et non frangent inter eos lugenti panem ad consolandum super mortuo, et non dabunt eis potum calicis ad consolandum super patre suo et matre. 024 JER 016 008 Et domum convivii non ingrediaris, ut sedeas cum eis, et comedas, et bibas. 024 JER 016 009 Quia hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Ecce ego auferam de loco isto, in oculis vestris, et in diebus vestris, vocem gaudii et vocem lætitiæ, vocem sponsi et vocem sponsæ. 024 JER 016 010 Et cum annuntiaveris populo huic omnia verba hæc, et dixerint tibi: Quare locutus est Dominus super nos omne malum grande istud? quæ iniquitas nostra, et quod peccatum nostrum, quod peccavimus Domino Deo nostro? 024 JER 016 011 dices ad eos: Quia dereliquerunt me patres vestri, ait Dominus, et abierunt post deos alienos, et servierunt eis, et adoraverunt eos, et me dereliquerunt, et legem meam non custodierunt. 024 JER 016 012 Sed et vos pejus operati estis quam patres vestri: ecce enim ambulat unusquisque post pravitatem cordis sui mali, ut me non audiat. 024 JER 016 013 Et ejiciam vos de terra hac in terram quam ignoratis, vos et patres vestri: et servietis ibi diis alienis, die ac nocte, qui non dabunt vobis requiem. 024 JER 016 014 Propterea ecce dies veniunt, dicit Dominus, et non dicetur ultra: Vivit Dominus qui eduxit filios Israël de terra Ægypti, 024 JER 016 015 sed: Vivit Dominus qui eduxit filios Israël de terra aquilonis, et de universis terris ad quas ejeci eos: et reducam eos in terram suam, quam dedi patribus eorum. 024 JER 016 016 Ecce ego mittam piscatores multos, dicit Dominus, et piscabuntur eos: et post hæc mittam eis multos venatores, et venabuntur eos de omni monte, et de omni colle, et de cavernis petrarum. 024 JER 016 017 Quia oculi mei super omnes vias eorum: non sunt absconditæ a facie mea, et non fuit occultata iniquitas eorum ab oculis meis. 024 JER 016 018 Et reddam primum duplices iniquitates et peccata eorum, quia contaminaverunt terram meam in morticinis idolorum suorum, et abominationibus suis impleverunt hæreditatem meam. 024 JER 016 019 Domine, fortitudo mea, et robur meum, et refugium meum in die tribulationis, ad te gentes venient ab extremis terræ, et dicent: Vere mendacium possederunt patres nostri, vanitatem quæ eis non profuit. 024 JER 016 020 Numquid faciet sibi homo deos, et ipsi non sunt dii? 024 JER 016 021 Idcirco ecce ego ostendam eis per vicem hanc, ostendam eis manum meam, et virtutem meam, et scient quia nomen mihi Dominus.] 024 JER 017 001 [Peccatum Juda scriptum est stylo ferreo in ungue adamantino, exaratum super latitudinem cordis eorum, et in cornibus ararum eorum. 024 JER 017 002 Cum recordati fuerint filii eorum ararum suarum, et lucorum suorum, lignorumque frondentium, in montibus excelsis, 024 JER 017 003 sacrificantes in agro: fortitudinem tuam, et omnes thesauros tuos in direptionem dabo; excelsa tua propter peccata in universis finibus tuis. 024 JER 017 004 Et relinqueris sola ab hæreditate tua, quam dedi tibi, et servire te faciam inimicis tuis in terra quam ignoras: quoniam ignem succendisti in furore meo: usque in æternum ardebit.] 024 JER 017 005 [Hæc dicit Dominus: Maledictus homo qui confidit in homine, et ponit carnem brachium suum, et a Domino recedit cor ejus. 024 JER 017 006 Erit enim quasi myricæ in deserto, et non videbit cum venerit bonum: sed habitabit in siccitate in deserto, in terra salsuginis et inhabitabili. 024 JER 017 007 Benedictus vir qui confidit in Domino, et erit Dominus fiducia ejus. 024 JER 017 008 Et erit quasi lignum quod transplantatur super aquas, quod ad humorem mittit radices suas, et non timebit cum venerit æstus: et erit folium ejus viride, et in tempore siccitatis non erit sollicitum, nec aliquando desinet facere fructum. 024 JER 017 009 Pravum est cor omnium, et inscrutabile: quis cognoscet illud? 024 JER 017 010 Ego Dominus scrutans cor, et probans renes: qui do unicuique juxta viam suam, et juxta fructum adinventionum suarum. 024 JER 017 011 Perdix fovit quæ non peperit: fecit divitias, et non in judicio: in dimidio dierum suorum derelinquet eas, et in novissimo suo erit insipiens. 024 JER 017 012 Solium gloriæ altitudinis a principio, locus sanctificationis nostræ. 024 JER 017 013 Exspectatio Israël, Domine, omnes qui te derelinquunt confundentur: recedentes a te, in terra scribentur, quoniam dereliquerunt venam aquarum viventium Dominum. 024 JER 017 014 Sana me, Domine, et sanabor: salvum me fac, et salvus ero: quoniam laus mea tu es. 024 JER 017 015 Ecce ipsi dicunt ad me: Ubi est verbum Domini? veniat: 024 JER 017 016 et ego non sum turbatus, te pastorem sequens: et diem hominis non desideravi, tu scis: quod egressum est de labiis meis, rectum in conspectu tuo fuit. 024 JER 017 017 Non sis tu mihi formidini: spes mea tu in die afflictionis. 024 JER 017 018 Confundantur qui me persequuntur, et non confundar ego: paveant illi, et non paveam ego: induc super eos diem afflictionis, et duplici contritione contere eos.] 024 JER 017 019 Hæc dicit Dominus ad me: Vade, et sta in porta filiorum populi, per quam ingrediuntur reges Juda, et egrediuntur, et in cunctis portis Jerusalem: 024 JER 017 020 et dices ad eos: [Audite verbum Domini, reges Juda, et omnis Juda, cunctique habitatores Jerusalem, qui ingredimini per portas istas. 024 JER 017 021 Hæc dicit Dominus: Custodite animas vestras, et nolite portare pondera in die sabbati, nec inferatis per portas Jerusalem: 024 JER 017 022 et nolite ejicere onera de domibus vestris in die sabbati, et omne opus non facietis: sanctificate diem sabbati, sicut præcepi patribus vestris. 024 JER 017 023 Et non audierunt, nec inclinaverunt aurem suam: sed induraverunt cervicem suam, ne audirent me, et ne acciperent disciplinam. 024 JER 017 024 Et erit: si audieritis me, dicit Dominus, ut non inferatis onera per portas civitatis hujus in die sabbati: et si sanctificaveritis diem sabbati, ne faciatis in eo omne opus: 024 JER 017 025 ingredientur per portas civitatis hujus reges et principes, sedentes super solium David, et ascendentes in curribus et equis, ipsi et principes eorum, viri Juda, et habitatores Jerusalem: et habitabitur civitas hæc in sempiternum. 024 JER 017 026 Et venient de civitatibus Juda, et de circuitu Jerusalem, et de terra Benjamin, et de campestribus, et de montuosis, et ab austro, portantes holocaustum, et victimam, et sacrificium, et thus, et inferent oblationem in domum Domini. 024 JER 017 027 Si autem non audieritis me ut sanctificetis diem sabbati, et ne portetis onus, et ne inferatis per portas Jerusalem in die sabbati, succendam ignem in portis ejus, et devorabit domos Jerusalem, et non extinguetur.] 024 JER 018 001 Verbum quod factum est ad Jeremiam a Domino, dicens: 024 JER 018 002 Surge, et descende in domum figuli, et ibi audies verba mea. 024 JER 018 003 Et descendi in domum figuli, et ecce ipse faciebat opus super rotam. 024 JER 018 004 Et dissipatum est vas quod ipse faciebat e luto manibus suis: conversusque fecit illud vas alterum, sicut placuerat in oculis ejus ut faceret. 024 JER 018 005 Et factum est verbum Domini ad me, dicens: 024 JER 018 006 [Numquid sicut figulus iste, non potero vobis facere, domus Israël? ait Dominus: ecce sicut lutum in manu figuli, sic vos in manu mea, domus Israël. 024 JER 018 007 Repente loquar adversum gentem et adversus regnum, ut eradicem, et destruam, et disperdam illud: 024 JER 018 008 si pœnitentiam egerit gens illa a malo suo quod locutus sum adversus eam, agam et ego pœnitentiam super malo quod cogitavi ut facerem ei. 024 JER 018 009 Et subito loquar de gente et de regno, ut ædificem et plantem illud. 024 JER 018 010 Si fecerit malum in oculis meis, ut non audiat vocem meam, pœnitentiam agam super bono quod locutus sum ut facerem ei. 024 JER 018 011 Nunc ergo dic viro Juda, et habitatoribus Jerusalem, dicens: Hæc dicit Dominus: Ecce ego fingo contra vos malum, et cogito contra vos cogitationem: revertatur unusquisque a via sua mala, et dirigite vias vestras et studia vestra. 024 JER 018 012 Qui dixerunt: Desperavimus: post cogitationes enim nostras ibimus, et unusquisque pravitatem cordis sui mali faciemus. 024 JER 018 013 Ideo hæc dicit Dominus: Interrogate gentes: Quis audivit talia horribilia, quæ fecit nimis virgo Israël? 024 JER 018 014 Numquid deficiet de petra agri nix Libani? aut evelli possunt aquæ erumpentes frigidæ, et defluentes? 024 JER 018 015 Quia oblitus est mei populus meus, frustra libantes, et impingentes in viis suis, in semitis sæculi, ut ambularent per eas in itinere non trito, 024 JER 018 016 ut fieret terra eorum in desolationem, et in sibilum sempiternum: omnis qui præterierit per eam obstupescet, et movebit caput suum. 024 JER 018 017 Sicut ventus urens dispergam eos coram inimico: dorsum, et non faciem, ostendam eis in die perditionis eorum.] 024 JER 018 018 Et dixerunt: [Venite, et cogitemus contra Jeremiam cogitationes: non enim peribit lex a sacerdote, neque consilium a sapiente, nec sermo a propheta: venite, et percutiamus eum lingua, et non attendamus ad universos sermones ejus.] 024 JER 018 019 [Attende, Domine, ad me, et audi vocem adversariorum meorum. 024 JER 018 020 Numquid redditur pro bono malum, quia foderunt foveam animæ meæ? Recordare quod steterim in conspectu tuo ut loquerer pro eis bonum, et averterem indignationem tuam ab eis. 024 JER 018 021 Propterea da filios eorum in famem, et deduc eos in manus gladii: fiant uxores eorum absque liberis, et viduæ: et viri earum interficiantur morte: juvenes eorum confodiantur gladio in prælio: 024 JER 018 022 audiatur clamor de domibus eorum: adduces enim super eos latronem repente, quia foderunt foveam ut caperent me, et laqueos absconderunt pedibus meis. 024 JER 018 023 Tu autem, Domine, scis omne consilium eorum adversum me in mortem: ne propitieris iniquitati eorum, et peccatum eorum a facie tua non deleatur: fiant corruentes in conspectu tuo; in tempore furoris tui abutere eis.] 024 JER 019 001 Hæc dicit Dominus: Vade, et accipe lagunculam figuli testeam a senioribus populi et a senioribus sacerdotum, 024 JER 019 002 et egredere ad vallem filii Ennom, quæ est juxta introitum portæ fictilis: et prædicabis ibi verba quæ ego loquar ad te. 024 JER 019 003 Et dices: [Audite verbum Domini, reges Juda, et habitatores Jerusalem. Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Ecce ego inducam afflictionem super locum istum, ita ut omnis qui audierit illam, tinniant aures ejus, 024 JER 019 004 eo quod dereliquerint me, et alienum fecerint locum istum, et libaverunt in eo diis alienis quos nescierunt, ipsi et patres eorum, et reges Juda: et repleverunt locum istum sanguine innocentum, 024 JER 019 005 et ædificaverunt excelsa Baalim, ad comburendos filios suos igni in holocaustum Baalim: quæ non præcepi, nec locutus sum, nec ascenderunt in cor meum. 024 JER 019 006 Propterea ecce dies veniunt, dicit Dominus, et non vocabitur amplius locus iste Topheth, et vallis filii Ennom, sed vallis occisionis. 024 JER 019 007 Et dissipabo consilium Juda et Jerusalem in loco isto, et subvertam eos gladio in conspectu inimicorum suorum, et in manu quærentium animas eorum: et dabo cadavera eorum escam volatilibus cæli et bestiis terræ. 024 JER 019 008 Et ponam civitatem hanc in stuporem, et in sibilum: omnis qui præterierit per eam obstupescet, et sibilabit super universa plaga ejus. 024 JER 019 009 Et cibabo eos carnibus filiorum suorum et carnibus filiarum suarum: et unusquisque carnem amici sui comedet in obsidione, et in angustia in qua concludent eos inimici eorum, et qui quærunt animas eorum.] 024 JER 019 010 Et conteres lagunculam in oculis virorum qui ibunt tecum, 024 JER 019 011 et dices ad eos: [Hæc dicit Dominus exercituum: Sic conteram populum istum, et civitatem istam, sicut conteritur vas figuli, quod non potest ultra instaurari: et in Topheth sepelientur, eo quod non sit alius locus ad sepeliendum. 024 JER 019 012 Sic faciam loco huic, ait Dominus, et habitatoribus ejus, et ponam civitatem istam sicut Topheth. 024 JER 019 013 Et erunt domus Jerusalem, et domus regum Juda, sicut locus Topheth, immundæ, omnes domus in quarum domatibus sacrificaverunt omni militiæ cæli, et libaverunt libamina diis alienis.] 024 JER 019 014 Venit autem Jeremias de Topheth, quo miserat eum Dominus ad prophetandum, et stetit in atrio domus Domini, et dixit ad omnem populum: 024 JER 019 015 Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Ecce ego inducam super civitatem hanc, et super omnes urbes ejus, universa mala quæ locutus sum adversum eam, quoniam induraverunt cervicem suam ut non audirent sermones meos. 024 JER 020 001 Et audivit Phassur filius Emmer, sacerdos, qui constitutus erat princeps in domo Domini, Jeremiam prophetantem sermones istos. 024 JER 020 002 Et percussit Phassur Jeremiam prophetam, et misit eum in nervum quod erat in porta Benjamin superiori, in domo Domini. 024 JER 020 003 Cumque illuxisset in crastinum, eduxit Phassur Jeremiam de nervo, et dixit ad eum Jeremias: Non Phassur vocavit Dominus nomen tuum, sed Pavorem undique. 024 JER 020 004 Quia hæc dicit Dominus: [Ecce ego dabo te in pavorem, te et omnes amicos tuos: et corruent gladio inimicorum suorum, et oculi tui videbunt: et omnem Judam dabo in manum regis Babylonis, et traducet eos in Babylonem, et percutiet eos gladio. 024 JER 020 005 Et dabo universam substantiam civitatis hujus, et omnem laborem ejus, omneque pretium, et cunctos thesauros regum Juda dabo in manu inimicorum eorum: et diripient eos, et tollent, et ducent in Babylonem. 024 JER 020 006 Tu autem, Phassur, et omnes habitatores domus tuæ, ibitis in captivitatem: et in Babylonem venies, et ibi morieris, ibique sepelieris tu, et omnes amici tui, quibus prophetasti mendacium.] 024 JER 020 007 [Seduxisti me, Domine, et seductus sum: fortior me fuisti, et invaluisti: factus sum in derisum tota die; omnes subsannant me. 024 JER 020 008 Quia jam olim loquor, vociferans iniquitatem, et vastitatem clamito: et factus est mihi sermo Domini in opprobrium, et in derisum tota die. 024 JER 020 009 Et dixi: Non recordabor ejus, neque loquar ultra in nomine illius: et factus est in corde meo quasi ignis exæstuans, claususque in ossibus meis, et defeci, ferre non sustinens. 024 JER 020 010 Audivi enim contumelias multorum, et terrorem in circuitu: Persequimini, et persequamur eum, ab omnibus viris qui erant pacifici mei, et custodientes latus meum: si quomodo decipiatur, et prævaleamus adversus eum, et consequamur ultionem ex eo. 024 JER 020 011 Dominus autem mecum est, quasi bellator fortis: idcirco qui persequuntur me cadent, et infirmi erunt: confundentur vehementer, quia non intellexerunt opprobrium sempiternum, quod numquam delebitur. 024 JER 020 012 Et tu, Domine exercituum, probator justi, qui vides renes et cor, videam, quæso, ultionem tuam ex eis: tibi enim revelavi causam meam. 024 JER 020 013 Cantate Domino, laudate Dominum, quia liberavit animam pauperis de manu malorum. 024 JER 020 014 Maledicta dies in qua natus sum! dies in qua peperit me mater mea non sit benedicta! 024 JER 020 015 Maledictus vir qui annuntiavit patri meo, dicens: Natus est tibi puer masculus, et quasi gaudio lætificavit eum! 024 JER 020 016 Sit homo ille ut sunt civitates quæ subvertit Dominus, et non pœnituit eum: audiat clamorem mane, et ululatum in tempore meridiano, 024 JER 020 017 qui non me interfecit a vulva, ut fieret mihi mater mea sepulchrum, et vulva ejus conceptus æternus! 024 JER 020 018 Quare de vulva egressus sum, ut viderem laborem et dolorem, et consumerentur in confusione dies mei?] 024 JER 021 001 Verbum quod factum est ad Jeremiam a Domino, quando misit ad eum rex Sedecias Phassur filium Melchiæ, et Sophoniam filium Maasiæ sacerdotem, dicens: 024 JER 021 002 Interroga pro nobis Dominum, quia Nabuchodonosor, rex Babylonis, præliatur adversum nos: si forte faciat Dominus nobiscum secundum omnia mirabilia sua, et recedat a nobis. 024 JER 021 003 Et dixit Jeremias ad eos: Sic dicetis Sedeciæ: 024 JER 021 004 Hæc dicit Dominus Deus Israël: Ecce ego convertam vasa belli quæ in manibus vestris sunt, et quibus vos pugnatis adversum regem Babylonis et Chaldæos qui obsident vos in circuitu murorum: et congregabo ea in medio civitatis hujus. 024 JER 021 005 Et debellabo ego vos in manu extenta, et in brachio forti, et in furore, et in indignatione, et in ira grandi. 024 JER 021 006 Et percutiam habitatores civitatis hujus: homines et bestiæ pestilentia magna morientur. 024 JER 021 007 Et post hæc, ait Dominus, dabo Sedeciam regem Juda, et servos ejus, et populum ejus, et qui derelicti sunt in civitate hac a peste, et gladio, et fame, in manu Nabuchodonosor regis Babylonis, et in manu inimicorum eorum, et in manu quærentium animam eorum: et percutiet eos in ore gladii, et non flectetur, neque parcet, nec miserebitur. 024 JER 021 008 Et ad populum hunc dices: Hæc dicit Dominus: Ecce ego do coram vobis viam vitæ, et viam mortis. 024 JER 021 009 Qui habitaverit in urbe hac morietur gladio, et fame, et peste: qui autem egressus fuerit, et transfugerit ad Chaldæos qui obsident vos, vivet, et erit ei anima sua quasi spolium. 024 JER 021 010 Posui enim faciem meam super civitatem hanc in malum, et non in bonum, ait Dominus: in manu regis Babylonis dabitur, et exuret eam igni. 024 JER 021 011 Et domui regis Juda: [Audite verba Domini, 024 JER 021 012 domus David. Hæc dicit Dominus: Judicate mane judicium, et eruite vi oppressum de manu calumniantis, ne forte egrediatur ut ignis indignatio mea, et succendatur, et non sit qui extinguat, propter malitiam studiorum vestrorum. 024 JER 021 013 Ecce ego ad te, habitatricem vallis solidæ atque campestris, ait Dominus: qui dicitis: Quis percutiet nos? et quis ingredietur domos nostras? 024 JER 021 014 Et visitabo super vos juxta fructum studiorum vestrorum, dicit Dominus: et succendam ignem in saltu ejus, et devorabit omnia in circuitu ejus.] 024 JER 022 001 Hæc dicit Dominus: Descende in domum regis Juda, et loqueris ibi verbum hoc, 024 JER 022 002 et dices: [Audi verbum Domini, rex Juda, qui sedes super solium David: tu et servi tui, et populus tuus, qui ingredimini per portas istas. 024 JER 022 003 Hæc dicit Dominus: Facite judicium et justitiam, et liberate vi oppressum de manu calumniatoris: et advenam, et pupillum, et viduam nolite contristare, neque opprimatis inique, et sanguinem innocentem ne effundatis in loco isto. 024 JER 022 004 Si enim facientes feceritis verbum istud, ingredientur per portas domus hujus reges sedentes de genere David super thronum ejus, et ascendentes currus et equos, ipsi, et servi, et populus eorum. 024 JER 022 005 Quod si non audieritis verba hæc: in memetipso juravi, dicit Dominus, quia in solitudinem erit domus hæc. 024 JER 022 006 Quia hæc dicit Dominus super domum regis Juda: Galaad, tu mihi caput Libani, si non posuero te solitudinem, urbes inhabitabiles! 024 JER 022 007 Et sanctificabo super te, interficientem virum et arma ejus: et succident electas cedros tuas, et præcipitabunt in ignem. 024 JER 022 008 Et pertransibunt gentes multæ per civitatem hanc, et dicet unusquisque proximo suo: Quare fecit Dominus sic civitati huic grandi? 024 JER 022 009 Et respondebunt: Eo quod dereliquerint pactum Domini Dei sui, et adoraverint deos alienos, et servierint eis. 024 JER 022 010 Nolite flere mortuum, neque lugeatis super eum fletu: plangite eum qui egreditur, quia non revertetur ultra, nec videbit terram nativitatis suæ. 024 JER 022 011 Quia hæc dicit Dominus ad Sellum, filium Josiæ, regem Juda, qui regnavit pro Josia patre suo, qui egressus est de loco isto: Non revertetur huc amplius, 024 JER 022 012 sed in loco ad quem transtuli eum, ibi morietur, et terram istam non videbit amplius. 024 JER 022 013 Væ qui ædificat domum suam in injustitia, et cœnacula sua non in judicio: amicum suum opprimet frustra, et mercedem ejus non reddet ei: 024 JER 022 014 qui dicit: Ædificabo mihi domum latam, et cœnacula spatiosa: qui aperit sibi fenestras et facit laquearia cedrina, pingitque sinopide. 024 JER 022 015 Numquid regnabis quoniam confers te cedro? pater tuus numquid non comedit et bibit, et fecit judicium et justitiam tunc cum bene erat ei? 024 JER 022 016 Judicavit causam pauperis et egeni in bonum suum: numquid non ideo quia cognovit me? dicit Dominus. 024 JER 022 017 Tui vero oculi et cor ad avaritiam, et ad sanguinem innocentem fundendum, et ad calumniam, et ad cursum mali operis. 024 JER 022 018 Propterea hæc dicit Dominus ad Joakim, filium Josiæ, regem Juda: Non plangent eum: Væ frater! et væ soror! non concrepabunt ei: Væ domine! et væ inclyte! 024 JER 022 019 Sepultura asini sepelietur, putrefactus et projectus extra portas Jerusalem.] 024 JER 022 020 [Ascende Libanum, et clama, et in Basan da vocem tuam: et clama ad transeuntes, quia contriti sunt omnes amatores tui. 024 JER 022 021 Locutus sum ad te in abundantia tua, et dixisti: Non audiam: hæc est via tua ab adolescentia tua, quia non audisti vocem meam. 024 JER 022 022 Omnes pastores tuos pascet ventus, et amatores tui in captivitatem ibunt: et tunc confunderis, et erubesces ab omni malitia tua. 024 JER 022 023 Quæ sedes in Libano, et nidificas in cedris, quomodo congemuisti cum venissent tibi dolores, quasi dolores parturientis? 024 JER 022 024 Vivo ego, dicit Dominus, quia si fuerit Jechonias filius Joakim regis Juda annulus in manu dextera mea, inde evellam eum, 024 JER 022 025 et dabo te in manu quærentium animam tuam, et in manu quorum tu formidas faciem, et in manu Nabuchodonosor regis Babylonis, et in manu Chaldæorum: 024 JER 022 026 et mittam te, et matrem tuam quæ genuit te, in terram alienam, in qua nati non estis, ibique moriemini. 024 JER 022 027 Et in terram ad quam ipsi levant animam suam ut revertantur illuc, non revertentur. 024 JER 022 028 Numquid vas fictile atque contritum vir iste Jechonias? numquid vas absque omni voluptate? quare abjecti sunt ipse et semen ejus, et projecti in terram quam ignoraverunt? 024 JER 022 029 Terra, terra, terra, audi sermonem Domini. 024 JER 022 030 Hæc dicit Dominus: Scribe virum istum sterilem, virum qui in diebus suis non prosperabitur: nec enim erit de semine ejus vir qui sedeat super solium David, et potestatem habeat ultra in Juda.] 024 JER 023 001 [Væ pastoribus qui disperdunt et dilacerant gregem pascuæ meæ! dicit Dominus. 024 JER 023 002 Ideo hæc dicit Dominus Deus Israël ad pastores qui pascunt populum meum: Vos dispersistis gregem meum, et ejecistis eos, et non visitastis eos: ecce ego visitabo super vos malitiam studiorum vestrorum, ait Dominus. 024 JER 023 003 Et ego congregabo reliquias gregis mei de omnibus terris ad quas ejecero eos illuc: et convertam eos ad rura sua, et crescent et multiplicabuntur. 024 JER 023 004 Et suscitabo super eos pastores, et pascent eos: non formidabunt ultra, et non pavebunt, et nullus quæretur ex numero, dicit Dominus.] 024 JER 023 005 [Ecce dies veniunt, dicit Dominus, et suscitabo David germen justum: et regnabit rex, et sapiens erit, et faciet judicium et justitiam in terra. 024 JER 023 006 In diebus illis salvabitur Juda, et Israël habitabit confidenter: et hoc est nomen quod vocabunt eum: Dominus justus noster. 024 JER 023 007 Propter hoc ecce dies veniunt, dicit Dominus, et non dicent ultra: Vivit Dominus, qui eduxit filios Israël de terra Ægypti, 024 JER 023 008 sed: Vivit Dominus, qui eduxit et adduxit semen domus Israël de terra aquilonis, et de cunctis terris ad quas ejeceram eos illuc, et habitabunt in terra sua.] 024 JER 023 009 Ad prophetas: [Contritum est cor meum in medio mei; contremuerunt omnia ossa mea: factus sum quasi vir ebrius, et quasi homo madidus a vino, a facie Domini, et a facie verborum sanctorum ejus. 024 JER 023 010 Quia adulteris repleta est terra, quia a facie maledictionis luxit terra, arefacta sunt arva deserti: factus est cursus eorum malus, et fortitudo eorum dissimilis. 024 JER 023 011 Propheta namque et sacerdos polluti sunt, et in domo mea inveni malum eorum, ait Dominus. 024 JER 023 012 Idcirco via eorum erit quasi lubricum in tenebris: impellentur enim, et corruent in ea: afferam enim super eos mala, annum visitationis eorum, ait Dominus. 024 JER 023 013 Et in prophetis Samariæ vidi fatuitatem: prophetabant in Baal, et decipiebant populum meum Israël. 024 JER 023 014 Et in prophetis Jerusalem vidi similitudinem adulterantium, et iter mendacii: et confortaverunt manus pessimorum, ut non converteretur unusquisque a malitia sua: facti sunt mihi omnes ut Sodoma, et habitatores ejus quasi Gomorrha. 024 JER 023 015 Propterea hæc dicit Dominus exercituum ad prophetas: Ecce ego cibabo eos absinthio, et potabo eos felle: a prophetis enim Jerusalem egressa est pollutio super omnem terram. 024 JER 023 016 Hæc dicit Dominus exercituum: Nolite audire verba prophetarum qui prophetant vobis, et decipiunt vos: visionem cordis sui loquuntur, non de ore Domini. 024 JER 023 017 Dicunt his qui blasphemant me: Locutus est Dominus: Pax erit vobis: et omni qui ambulat in pravitate cordis sui dixerunt: Non veniet super vos malum. 024 JER 023 018 Quis enim affuit in consilio Domini, et vidit, et audivit sermonem ejus? quis consideravit verbum illius, et audivit? 024 JER 023 019 Ecce turbo Dominicæ indignationis egredietur, et tempestas erumpens super caput impiorum veniet. 024 JER 023 020 Non revertetur furor Domini, usque dum faciat et usque dum compleat cogitationem cordis sui: in novissimis diebus intelligetis consilium ejus. 024 JER 023 021 Non mittebam prophetas, et ipsi currebant: non loquebar ad eos, et ipsi prophetabant. 024 JER 023 022 Si stetissent in consilio meo, et nota fecissent verba mea populo meo, avertissem utique eos a via sua mala, et a cogitationibus suis pessimis. 024 JER 023 023 Putasne Deus e vicino ego sum, dicit Dominus, et non Deus de longe? 024 JER 023 024 Si occultabitur vir in absconditis, et ego non videbo eum? dicit Dominus. Numquid non cælum et terram ego impleo? dicit Dominus. 024 JER 023 025 Audivi quæ dixerunt prophetæ prophetantes in nomine meo mendacium, atque dicentes: Somniavi, somniavi. 024 JER 023 026 Usquequo istud est in corde prophetarum vaticinantium mendacium, et prophetantium seductiones cordis sui? 024 JER 023 027 Qui volunt facere ut obliviscatur populus meus nominis mei, propter somnia eorum quæ narrat unusquisque ad proximum suum, sicut obliti sunt patres eorum nominis mei propter Baal? 024 JER 023 028 Propheta qui habet somnium, narret somnium: et qui habet sermonem meum, loquatur sermonem meum vere. Quid paleis ad triticum? dicit Dominus. 024 JER 023 029 Numquid non verba mea sunt quasi ignis, dicit Dominus, et quasi malleus conterens petram? 024 JER 023 030 Propterea ecce ego ad prophetas, ait Dominus, qui furantur verba mea unusquisque a proximo suo. 024 JER 023 031 Ecce ego ad prophetas, ait Dominus, qui assumunt linguas suas, et aiunt: Dicit Dominus. 024 JER 023 032 Ecce ego ad prophetas somniantes mendacium, ait Dominus, qui narraverunt ea, et seduxerunt populum meum in mendacio suo et in miraculis suis, cum ego non misissem eos, nec mandassem eis: qui nihil profuerunt populo huic, dicit Dominus. 024 JER 023 033 Si igitur interrogaverit te populus iste, vel propheta, aut sacerdos, dicens: Quod est onus Domini? dices ad eos: Vos estis onus: projiciam quippe vos, dicit Dominus. 024 JER 023 034 Et propheta, et sacerdos, et populus qui dicit: Onus Domini: visitabo super virum illum et super domum ejus. 024 JER 023 035 Hæc dicetis unusquisque ad proximum, et ad fratrem suum: Quid respondit Dominus? et quid locutus est Dominus? 024 JER 023 036 Et onus Domini ultra non memorabitur: quia onus erit unicuique sermo suus, et pervertistis verba Dei viventis, Domini exercituum, Dei nostri. 024 JER 023 037 Hæc dices ad prophetam: Quid respondit tibi Dominus? et quid locutus est Dominus? 024 JER 023 038 Si autem onus Domini dixeritis, propter hoc hæc dicit Dominus: Quia dixistis sermonem istum: Onus Domini, et misi ad vos dicens: Nolite dicere: Onus Domini: 024 JER 023 039 propterea ecce ego tollam vos portans, et derelinquam vos, et civitatem quam dedi vobis et patribus vestris, a facie mea: 024 JER 023 040 et dabo vos in opprobrium sempiternum, et in ignominiam æternam, quæ numquam oblivione delebitur.] 024 JER 024 001 Ostendit mihi Dominus: et ecce duo calathi pleni ficis, positi ante templum Domini, postquam transtulit Nabuchodonosor rex Babylonis Jechoniam filium Joakim, regem Juda, et principes ejus, et fabrum, et inclusorem, de Jerusalem, et adduxit eos in Babylonem. 024 JER 024 002 Calathus unus ficus bonas habebat nimis, ut solent ficus esse primi temporis: et calathus unus ficus habebat malas nimis, quæ comedi non poterant eo quod essent malæ. 024 JER 024 003 Et dixit Dominus ad me: Quid tu vides, Jeremia? Et dixi: Ficus, ficus bonas, bonas valde: et malas, malas valde, quæ comedi non possunt eo quod sint malæ. 024 JER 024 004 Et factum est verbum Domini ad me, dicens: 024 JER 024 005 [Hæc dicit Dominus Deus Israël: Sicut ficus hæ bonæ, sic cognoscam transmigrationem Juda, quam emisi de loco isto in terram Chaldæorum, in bonum. 024 JER 024 006 Et ponam oculos meos super eos ad placandum, et reducam eos in terram hanc: et ædificabo eos, et non destruam: et plantabo eos, et non evellam. 024 JER 024 007 Et dabo eis cor ut sciant me, quia ego sum Dominus: et erunt mihi in populum, et ego ero eis in Deum, quia revertentur ad me in toto corde suo. 024 JER 024 008 Et sicut ficus pessimæ quæ comedi non possunt eo quod sint malæ, hæc dicit Dominus: Sic dabo Sedeciam regem Juda, et principes ejus, et reliquos de Jerusalem, qui remanserunt in urbe hac, et qui habitant in terra Ægypti. 024 JER 024 009 Et dabo eos in vexationem, afflictionemque omnibus regnis terræ, in opprobrium, et in parabolam, et in proverbium, et in maledictionem in universis locis ad quæ ejeci eos. 024 JER 024 010 Et mittam in eis gladium, et famem, et pestem, donec consumantur de terra quam dedi eis et patribus eorum.] 024 JER 025 001 Verbum quod factum est ad Jeremiam, de omni populo Juda, in anno quarto Joakim filii Josiæ regis Juda (ipse est annus primus Nabuchodonosor regis Babylonis), 024 JER 025 002 quod locutus est Jeremias propheta ad omnem populum Juda, et ad universos habitatores Jerusalem, dicens: 024 JER 025 003 A tertiodecimo anno Josiæ filii Amon regis Juda, usque ad diem hanc, iste tertius et vigesimus annus, factum est verbum Domini ad me, et locutus sum ad vos, de nocte consurgens et loquens, et non audistis. 024 JER 025 004 Et misit Dominus ad vos omnes servos suos prophetas, consurgens diluculo, mittensque: et non audistis, neque inclinastis aures vestras ut audiretis, 024 JER 025 005 cum diceret: Revertimini unusquisque a via sua mala, et a pessimis cogitationibus vestris, et habitabitis in terra quam dedit Dominus vobis et patribus vestris, a sæculo et usque in sæculum: 024 JER 025 006 et nolite ire post deos alienos, ut serviatis eis, adoretisque eos: neque me ad iracundiam provocetis in operibus manuum vestrarum, et non affligam vos. 024 JER 025 007 Et non audistis me, dicit Dominus, ut me ad iracundiam provocaretis in operibus manuum vestrarum, in malum vestrum. 024 JER 025 008 Propterea hæc dicit Dominus exercituum: Pro eo quod non audistis verba mea, 024 JER 025 009 ecce ego mittam et assumam universas cognationes aquilonis, ait Dominus, et Nabuchodonosor regem Babylonis servum meum, et adducam eos super terram istam, et super habitatores ejus, et super omnes nationes quæ in circuitu illius sunt: et interficiam eos, et ponam eos in stuporem et in sibilum, et in solitudines sempiternas. 024 JER 025 010 Perdamque ex eis vocem gaudii et vocem lætitiæ, vocem sponsi et vocem sponsæ, vocem molæ et lumen lucernæ. 024 JER 025 011 Et erit universa terra hæc in solitudinem, et in stuporem: et servient omnes gentes istæ regi Babylonis septuaginta annis. 024 JER 025 012 Cumque impleti fuerint septuaginta anni, visitabo super regem Babylonis et super gentem illam, dicit Dominus, iniquitatem eorum, et super terram Chaldæorum, et ponam illam in solitudines sempiternas. 024 JER 025 013 Et adducam super terram illam omnia verba mea, quæ locutus sum contra eam, omne quod scriptum est in libro isto, quæcumque prophetavit Jeremias adversum omnes gentes: 024 JER 025 014 quia servierunt eis, cum essent gentes multæ, et reges magni: et reddam eis secundum opera eorum, et secundum facta manuum suarum. 024 JER 025 015 Quia sic dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Sume calicem vini furoris hujus de manu mea, et propinabis de illo cunctis gentibus ad quas ego mittam te. 024 JER 025 016 Et bibent, et turbabuntur et insanient a facie gladii quem ego mittam inter eos. 024 JER 025 017 Et accepi calicem de manu Domini, et propinavi cunctis gentibus ad quas misit me Dominus, 024 JER 025 018 Jerusalem, et civitatibus Juda, et regibus ejus, et principibus ejus, ut darem eos in solitudinem, et in stuporem, et in sibilum, et in maledictionem, sicut est dies ista: 024 JER 025 019 Pharaoni regi Ægypti, et servis ejus, et principibus ejus, et omni populo ejus: 024 JER 025 020 et universis generaliter: cunctis regibus terræ Ausitidis, et cunctis regibus terræ Philisthiim, et Ascaloni, et Gazæ, et Accaron, et reliquiis Azoti: 024 JER 025 021 et Idumææ, et Moab, et filiis Ammon: 024 JER 025 022 et cunctis regibus Tyri, et universis regibus Sidonis, et regibus terræ insularum qui sunt trans mare: 024 JER 025 023 et Dedan, et Thema, et Buz, et universis qui attonsi sunt in comam: 024 JER 025 024 et cunctis regibus Arabiæ, et cunctis regibus occidentis, qui habitant in deserto: 024 JER 025 025 et cunctis regibus Zambri, et cunctis regibus Elam, et cunctis regibus Medorum: 024 JER 025 026 cunctis quoque regibus aquilonis, de prope et de longe, unicuique contra fratrem suum: et omnibus regnis terræ quæ super faciem ejus sunt: et rex Sesach bibet post eos. 024 JER 025 027 Et dices ad eos: Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Bibite, et inebriamini, et vomite: et cadite, neque surgatis a facie gladii quem ego mittam inter vos. 024 JER 025 028 Cumque noluerint accipere calicem de manu tua ut bibant, dices ad eos: Hæc dicit Dominus exercituum: Bibentes bibetis: 024 JER 025 029 quia ecce in civitate in qua invocatum est nomen meum ego incipiam affligere, et vos quasi innocentes et immunes eritis? non eritis immunes: gladium enim ego voco super omnes habitatores terræ, dicit Dominus exercituum. 024 JER 025 030 Et tu prophetabis ad eos omnia verba hæc, et dices ad illos: [Dominus de excelso rugiet, et de habitaculo sancto suo dabit vocem suam: rugiens rugiet super decorem suum: celeuma quasi calcantium concinetur adversus omnes habitatores terræ. 024 JER 025 031 Pervenit sonitus usque ad extrema terræ, quia judicium Domino cum gentibus: judicatur ipse cum omni carne. Impios tradidi gladio, dicit Dominus. 024 JER 025 032 Hæc dicit Dominus exercituum: Ecce afflictio egredietur de gente in gentem, et turbo magnus egredietur a summitatibus terræ. 024 JER 025 033 Et erunt interfecti Domini in die illa, a summo terræ usque ad summum ejus: non plangentur, et non colligentur, neque sepelientur: in sterquilinium super faciem terræ jacebunt. 024 JER 025 034 Ululate, pastores, et clamate, et aspergite vos cinere, optimates gregis: quia completi sunt dies vestri ut interficiamini, et dissipationes vestræ: et cadetis quasi vasa pretiosa. 024 JER 025 035 Et peribit fuga a pastoribus, et salvatio ab optimatibus gregis. 024 JER 025 036 Vox clamoris pastorum, et ululatus optimatum gregis, quia vastavit Dominus pascua eorum: 024 JER 025 037 et conticuerunt arva pacis a facie iræ furoris Domini. 024 JER 025 038 Dereliquit quasi leo umbraculum suum, quia facta est terra eorum in desolationem a facie iræ columbæ, et a facie iræ furoris Domini.] 024 JER 026 001 In principio regni Joakim filii Josiæ regis Juda, factum est verbum istud a Domino, dicens: 024 JER 026 002 Hæc dicit Dominus: Sta in atrio domus Domini, et loqueris ad omnes civitates Juda, de quibus veniunt ut adorent in domo Domini universos sermones quos ego mandavi tibi ut loquaris ad eos: noli subtrahere verbum, 024 JER 026 003 si forte audiant, et convertantur unusquisque a via sua mala, et pœniteat me mali quod cogito facere eis propter malitiam studiorum eorum. 024 JER 026 004 Et dices ad eos: Hæc dicit Dominus: Si non audieritis me, ut ambuletis in lege mea quam dedi vobis, 024 JER 026 005 ut audiatis sermones servorum meorum prophetarum quos ego misi ad vos, de nocte consurgens, et dirigens, et non audistis: 024 JER 026 006 dabo domum istam sicut Silo, et urbem hanc dabo in maledictionem cunctis gentibus terræ. 024 JER 026 007 Et audierunt sacerdotes, et prophetæ, et omnis populus, Jeremiam loquentem verba hæc in domo Domini. 024 JER 026 008 Cumque complesset Jeremias, loquens omnia quæ præceperat ei Dominus ut loqueretur ad universum populum, apprehenderunt eum sacerdotes, et prophetæ, et omnis populus, dicens: Morte moriatur. 024 JER 026 009 Quare prophetavit in nomine Domini, dicens: Sicut Silo erit domus hæc, et urbs ista desolabitur eo quod non sit habitator? Et congregatus est omnis populus adversus Jeremiam in domo Domini. 024 JER 026 010 Et audierunt principes Juda verba hæc, et ascenderunt de domo regis in domum Domini, et sederunt in introitu portæ domus Domini novæ. 024 JER 026 011 Et locuti sunt sacerdotes et prophetæ ad principes, et ad omnem populum, dicentes: Judicium mortis est viro huic, quia prophetavit adversus civitatem istam, sicut audistis auribus vestris. 024 JER 026 012 Et ait Jeremias ad omnes principes, et ad universum populum, dicens: Dominus misit me ut prophetarem ad domum istam, et ad civitatem hanc, omnia verba quæ audistis. 024 JER 026 013 Nunc ergo bonas facite vias vestras et studia vestra, et audite vocem Domini Dei vestri, et pœnitebit Dominum mali quod locutus est adversum vos. 024 JER 026 014 Ego autem ecce in manibus vestris sum: facite mihi quod bonum et rectum est in oculis vestris. 024 JER 026 015 Verumtamen scitote et cognoscite quod, si occideritis me, sanguinem innocentem tradetis contra vosmetipsos, et contra civitatem istam, et habitatores ejus: in veritate enim misit me Dominus ad vos, ut loquerer in auribus vestris omnia verba hæc. 024 JER 026 016 Et dixerunt principes et omnis populus ad sacerdotes et ad prophetas: Non est viro huic judicium mortis, quia in nomine Domini Dei nostri locutus est ad nos. 024 JER 026 017 Surrexerunt ergo viri de senioribus terræ, et dixerunt ad omnem cœtum populi, loquentes: 024 JER 026 018 Michæas de Morasthi fuit propheta in diebus Ezechiæ regis Juda, et ait ad omnem populum Juda, dicens: [Hæc dicit Dominus exercituum: Sion quasi ager arabitur, et Jerusalem in acervum lapidum erit, et mons domus in excelsa silvarum.] 024 JER 026 019 Numquid morte condemnavit eum Ezechias rex Juda, et omnis Juda? numquid non timuerunt Dominum, et deprecati sunt faciem Domini, et pœnituit Dominum mali quod locutus fuerat adversum eos? Itaque nos facimus malum grande contra animas nostras. 024 JER 026 020 Fuit quoque vir prophetans in nomine Domini, Urias filius Semei de Cariathiarim, et prophetavit adversus civitatem istam, et adversus terram hanc, juxta omnia verba Jeremiæ. 024 JER 026 021 Et audivit rex Joakim, et omnes potentes et principes ejus, verba hæc, et quæsivit rex interficere eum: et audivit Urias, et timuit, fugitque, et ingressus est Ægyptum. 024 JER 026 022 Et misit rex Joakim viros in Ægyptum, Elnathan filium Achobor, et viros cum eo, in Ægyptum, 024 JER 026 023 et eduxerunt Uriam de Ægypto, et adduxerunt eum ad regem Joakim, et percussit eum gladio, et projecit cadaver ejus in sepulchris vulgi ignobilis. 024 JER 026 024 Igitur manus Ahicam filii Saphan fuit cum Jeremia, ut non traderetur in manus populi, et interficerent eum. 024 JER 027 001 In principio regni Joakim filii Josiæ regis Juda, factum est verbum istud ad Jeremiam a Domino, dicens: 024 JER 027 002 Hæc dicit Dominus ad me: Fac tibi vincula et catenas, et pones eas in collo tuo, 024 JER 027 003 et mittes eas ad regem Edom, et ad regem Moab, et ad regem filiorum Ammon, et ad regem Tyri, et ad regem Sidonis, in manu nuntiorum qui venerunt Jerusalem ad Sedeciam regem Juda. 024 JER 027 004 Et præcipies eis ut ad dominos suos loquantur: Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Hæc dicetis ad dominos vestros: 024 JER 027 005 Ego feci terram, et homines, et jumenta quæ sunt super faciem terræ, in fortitudine mea magna, et in brachio meo extento, et dedi eam ei qui placuit in oculis meis. 024 JER 027 006 Et nunc itaque ego dedi omnes terras istas in manu Nabuchodonosor regis Babylonis servi mei: insuper et bestias agri dedi ei, ut serviant illi: 024 JER 027 007 et servient ei omnes gentes, et filio ejus, et filio filii ejus, donec veniat tempus terræ ejus et ipsius: et servient ei gentes multæ et reges magni. 024 JER 027 008 Gens autem et regnum quod non servierit Nabuchodonosor regi Babylonis, et quicumque non curvaverit collum suum sub jugo regis Babylonis, in gladio, et in fame, et in peste visitabo super gentem illam, ait Dominus, donec consumam eos in manu ejus. 024 JER 027 009 Vos ergo nolite audire prophetas vestros, et divinos, et somniatores, et augures, et maleficos, qui dicunt vobis: Non servietis regi Babylonis: 024 JER 027 010 quia mendacium prophetant vobis, ut longe vos faciant de terra vestra, et ejiciant vos, et pereatis. 024 JER 027 011 Porro gens quæ subjecerit cervicem suam sub jugo regis Babylonis, et servierit ei, dimittam eam in terra sua, dicit Dominus, et colet eam, et habitabit in ea. 024 JER 027 012 Et ad Sedeciam regem Juda locutus sum secundum omnia verba hæc, dicens: Subjicite colla vestra sub jugo regis Babylonis, et servite ei et populo ejus, et vivetis. 024 JER 027 013 Quare moriemini, tu et populus tuus, gladio, et fame, et peste, sicut locutus est Dominus ad gentem quæ servire noluerit regi Babylonis? 024 JER 027 014 Nolite audire verba prophetarum dicentium vobis: Non servietis regi Babylonis: quia mendacium ipsi loquuntur vobis: 024 JER 027 015 quia non misi eos, ait Dominus, et ipsi prophetant in nomine meo mendaciter, ut ejiciant vos, et pereatis, tam vos quam prophetæ qui vaticinantur vobis. 024 JER 027 016 Et ad sacerdotes, et ad populum istum, locutus sum, dicens: Hæc dicit Dominus: Nolite audire verba prophetarum vestrorum, qui prophetant vobis, dicentes: Ecce vasa Domini revertentur de Babylone nunc cito: mendacium enim prophetant vobis. 024 JER 027 017 Nolite ergo audire eos: sed servite regi Babylonis, ut vivatis: quare datur hæc civitas in solitudinem? 024 JER 027 018 Et si prophetæ sunt, et est verbum Domini in eis, occurrant Domino exercituum, ut non veniant vasa quæ derelicta fuerant in domo Domini, et in domo regis Juda, et in Jerusalem, in Babylonem. 024 JER 027 019 Quia hæc dicit Dominus exercituum ad columnas, et ad mare, et ad bases, et ad reliqua vasorum quæ remanserunt in civitate hac, 024 JER 027 020 quæ non tulit Nabuchodonosor rex Babylonis cum transferret Jechoniam filium Joakim regem Juda de Jerusalem in Babylonem, et omnes optimates Juda et Jerusalem: 024 JER 027 021 quia hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël, ad vasa quæ derelicta sunt in domo Domini, et in domo regis Juda et Jerusalem: 024 JER 027 022 In Babylonem transferentur, et ibi erunt usque ad diem visitationis suæ, dicit Dominus, et afferri faciam ea, et restitui in loco isto. 024 JER 028 001 Et factum est in anno illo, in principio regni Sedeciæ regis Juda, in anno quarto, in mense quinto, dixit ad me Hananias filius Azur, propheta de Gabaon, in domo Domini, coram sacerdotibus et omni populo, dicens: 024 JER 028 002 Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Contrivi jugum regis Babylonis. 024 JER 028 003 Adhuc duo anni dierum, et ego referri faciam ad locum istum omnia vasa domus Domini, quæ tulit Nabuchodonosor rex Babylonis de loco isto, et transtulit ea in Babylonem. 024 JER 028 004 Et Jechoniam filium Joakim regem Juda, et omnem transmigrationem Juda, qui ingressi sunt in Babylonem, ego convertam ad locum istum, ait Dominus: conteram enim jugum regis Babylonis. 024 JER 028 005 Et dixit Jeremias propheta ad Hananiam prophetam, in oculis sacerdotum, et in oculis omnis populi qui stabat in domo Domini: 024 JER 028 006 et ait Jeremias propheta: Amen! sic faciat Dominus: suscitet Dominus verba tua quæ prophetasti, ut referantur vasa in domum Domini, et omnis transmigratio de Babylone ad locum istum. 024 JER 028 007 Verumtamen audi verbum hoc quod ego loquor in auribus tuis, et in auribus universi populi: 024 JER 028 008 prophetæ qui fuerunt ante me et ante te, ab initio, et prophetaverunt super terras multas et super regna magna de prælio, et de afflictione, et de fame: 024 JER 028 009 propheta qui vaticinatus est pacem, cum venerit verbum ejus, scietur propheta quem misit Dominus in veritate. 024 JER 028 010 Et tulit Hananias propheta catenam de collo Jeremiæ prophetæ, et confregit eam. 024 JER 028 011 Et ait Hananias in conspectu omnis populi, dicens: Hæc dicit Dominus: Sic confringam jugum Nabuchodonosor regis Babylonis, post duos annos dierum de collo omnium gentium. 024 JER 028 012 Et abiit Jeremias propheta in viam suam. Et factum est verbum Domini ad Jeremiam, postquam confregit Hananias propheta catenam de collo Jeremiæ prophetæ, dicens: 024 JER 028 013 Vade, et dices Hananiæ: Hæc dicit Dominus: Catenas ligneas contrivisti, et facies pro eis catenas ferreas. 024 JER 028 014 Quia hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Jugum ferreum posui super collum cunctarum gentium istarum, ut serviant Nabuchodonosor regi Babylonis, et servient ei: insuper et bestias terræ dedi ei. 024 JER 028 015 Et dixit Jeremias propheta ad Hananiam prophetam: Audi, Hanania: non misit te Dominus, et tu confidere fecisti populum istum in mendacio. 024 JER 028 016 Idcirco hæc dicit Dominus: Ecce ego mittam te a facie terræ: hoc anno morieris: adversum enim Dominum locutus es. 024 JER 028 017 Et mortuus est Hananias propheta in anno illo, mense septimo. 024 JER 029 001 Et hæc sunt verba libri quem misit Jeremias propheta de Jerusalem ad reliquias seniorum transmigrationis, et ad sacerdotes, et ad prophetas, et ad omnem populum quem traduxerat Nabuchodonosor de Jerusalem in Babylonem, 024 JER 029 002 postquam egressus est Jechonias rex, et domina, et eunuchi, et principes Juda et Jerusalem, et faber et inclusor, de Jerusalem, 024 JER 029 003 in manu Elasa filii Saphan, et Gamariæ filii Helciæ, quos misit Sedecias rex Juda ad Nabuchodonosor regem Babylonis in Babylonem, dicens: 024 JER 029 004 Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël, omni transmigrationi quam transtuli de Jerusalem in Babylonem: 024 JER 029 005 Ædificate domos, et habitate: et plantate hortos, et comedite fructum eorum. 024 JER 029 006 Accipite uxores, et generate filios et filias: et date filiis vestris uxores, et filias vestras date viris, et pariant filios et filias: et multiplicamini ibi, et nolite esse pauci numero. 024 JER 029 007 Et quærite pacem civitatis ad quam transmigrare vos feci, et orate pro ea ad Dominum, quia in pace illius erit pax vobis. 024 JER 029 008 Hæc enim dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Non vos seducant prophetæ vestri qui sunt in medio vestrum, et divini vestri, et ne attendatis ad somnia vestra quæ vos somniatis: 024 JER 029 009 quia falso ipsi prophetant vobis in nomine meo, et non misi eos, dicit Dominus. 024 JER 029 010 Quia hæc dicit Dominus: Cum cœperint impleri in Babylone septuaginta anni, visitabo vos, et suscitabo super vos verbum meum bonum, ut reducam vos ad locum istum. 024 JER 029 011 Ego enim scio cogitationes quas ego cogito super vos, ait Dominus, cogitationes pacis et non afflictionis, ut dem vobis finem et patientiam. 024 JER 029 012 Et invocabitis me, et ibitis: et orabitis me, et ego exaudiam vos. 024 JER 029 013 Quæretis me, et invenietis, cum quæsieritis me in toto corde vestro. 024 JER 029 014 Et inveniar a vobis, ait Dominus: et reducam captivitatem vestram, et congregabo vos de universis gentibus et de cunctis locis ad quæ expuli vos, dicit Dominus, et reverti vos faciam de loco ad quem transmigrare vos feci. 024 JER 029 015 Quia dixistis: Suscitavit nobis Dominus prophetas in Babylone: 024 JER 029 016 quia hæc dicit Dominus ad regem qui sedet super solium David, et ad omnem populum habitatorem urbis hujus, ad fratres vestros qui non sunt egressi vobiscum in transmigrationem: 024 JER 029 017 hæc dicit Dominus exercituum: Ecce mittam in eos gladium, et famem, et pestem: et ponam eos quasi ficus malas, quæ comedi non possunt eo quod pessimæ sint: 024 JER 029 018 et persequar eos in gladio, et in fame, et in pestilentia: et dabo eos in vexationem universis regnis terræ: in maledictionem, et in stuporem, et in sibilum, et in opprobrium cunctis gentibus ad quas ego ejeci eos, 024 JER 029 019 eo quod non audierint verba mea, dicit Dominus, quæ misit ad eos per servos meos prophetas, de nocte consurgens et mittens: et non audistis, dicit Dominus. 024 JER 029 020 Vos ergo audite verbum Domini, omnis transmigratio quam emisi de Jerusalem in Babylonem. 024 JER 029 021 Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël, ad Achab filium Coliæ, et ad Sedeciam filium Maasiæ, qui prophetant vobis in nomine meo mendaciter: Ecce ego tradam eos in manus Nabuchodonosor regis Babylonis, et percutiet eos in oculis vestris: 024 JER 029 022 et assumetur ex eis maledictio omni transmigrationi Juda quæ est in Babylone, dicentium: Ponat te Dominus sicut Sedeciam et sicut Achab, quos frixit rex Babylonis in igne: 024 JER 029 023 pro eo quod fecerint stultitiam in Israël, et mœchati sunt in uxores amicorum suorum, et locuti sunt verbum in nomine meo mendaciter, quod non mandavi eis. Ego sum judex et testis, dicit Dominus. 024 JER 029 024 Et ad Semeiam Nehelamiten dices: 024 JER 029 025 Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Pro eo quod misisti in nomine tuo libros ad omnem populum qui est in Jerusalem, et ad Sophoniam filium Maasiæ sacerdotem, et ad universos sacerdotes, dicens: 024 JER 029 026 Dominus dedit te sacerdotem pro Jojade sacerdote, ut sis dux in domo Domini, super omnem virum arreptitium et prophetantem, ut mittas eum in nervum et in carcerem: 024 JER 029 027 et nunc quare non increpasti Jeremiam Anathothiten, qui prophetat vobis? 024 JER 029 028 Quia super hoc misit in Babylonem ad nos, dicens: Longum est: ædificate domos, et habitate: et plantate hortos, et comedite fructus eorum. 024 JER 029 029 Legit ergo Sophonias sacerdos librum istum in auribus Jeremiæ prophetæ. 024 JER 029 030 Et factum est verbum Domini ad Jeremiam, dicens: 024 JER 029 031 Mitte ad omnem transmigrationem, dicens: Hæc dicit Dominus ad Semeiam Nehelamiten: Pro eo quod prophetavit vobis Semeias, et ego non misi eum, et fecit vos confidere in mendacio, 024 JER 029 032 idcirco hæc dicit Dominus: Ecce ego visitabo super Semeiam Nehelamiten, et super semen ejus: non erit ei vir sedens in medio populi hujus, et non videbit bonum quod ego faciam populo meo, ait Dominus, quia prævaricationem locutus est adversus Dominum. 024 JER 030 001 Hoc verbum quod factum est ad Jeremiam a Domino, dicens: 024 JER 030 002 Hæc dicit Dominus Deus Israël, dicens: Scribe tibi omnia verba quæ locutus sum ad te, in libro. 024 JER 030 003 Ecce enim dies veniunt, dicit Dominus, et convertam conversionem populi mei Israël et Juda, ait Dominus: et convertam eos ad terram quam dedi patribus eorum, et possidebunt eam. 024 JER 030 004 Et hæc verba quæ locutus est Dominus ad Israël et ad Judam: 024 JER 030 005 [Quoniam hæc dicit Dominus: Vocem terroris audivimus: formido, et non est pax. 024 JER 030 006 Interrogate, et videte si generat masculus: quare ergo vidi omnis viri manum super lumbum suum, quasi parturientis, et conversæ sunt universæ facies in auruginem? 024 JER 030 007 Væ! quia magna dies illa, nec est similis ejus: tempusque tribulationis est Jacob, et ex ipso salvabitur. 024 JER 030 008 Et erit in die illa, ait Dominus exercituum: conteram jugum ejus de collo tuo, et vincula ejus dirumpam, et non dominabuntur ei amplius alieni: 024 JER 030 009 sed servient Domino Deo suo, et David regi suo, quem suscitabo eis. 024 JER 030 010 Tu ergo ne timeas, serve meus Jacob, ait Dominus, neque paveas, Israël: quia ecce ego salvabo te de terra longinqua, et semen tuum de terra captivitatis eorum: et revertetur Jacob, et quiescet, et cunctis affluet bonis, et non erit quem formidet: 024 JER 030 011 quoniam tecum ego sum, ait Dominus, ut salvem te. Faciam enim consummationem in cunctis gentibus in quibus dispersi te: te autem non faciam in consummationem: sed castigabo te in judicio, ut non videaris tibi innoxius. 024 JER 030 012 Quia hæc dicit Dominus: Insanabilis fractura tua; pessima plaga tua: 024 JER 030 013 non est qui judicet judicium tuum ad alligandum: curationum utilitas non est tibi. 024 JER 030 014 Omnes amatores tui obliti sunt tui, teque non quærent: plaga enim inimici percussi te castigatione crudeli: propter multitudinem iniquitatis tuæ dura facta sunt peccata tua. 024 JER 030 015 Quid clamas super contritione tua? insanabilis est dolor tuus: propter multitudinem iniquitatis tuæ, et propter dura peccata tua, feci hæc tibi. 024 JER 030 016 Propterea omnes qui comedunt te devorabuntur, et universi hostes tui in captivitatem ducentur: et qui te vastant vastabuntur, cunctosque prædatores tuos dabo in prædam. 024 JER 030 017 Obducam enim cicatricem tibi, et a vulneribus tuis sanabo te, dicit Dominus. Quia ejectam vocaverunt te, Sion: hæc est, quæ non habebat requirentem. 024 JER 030 018 Hæc dicit Dominus: Ecce ego convertam conversionem tabernaculorum Jacob, et tectis ejus miserebor: et ædificabitur civitas in excelso suo, et templum juxta ordinem suum fundabitur: 024 JER 030 019 et egredietur de eis laus, voxque ludentium. Et multiplicabo eos, et non minuentur: et glorificabo eos, et non attenuabuntur. 024 JER 030 020 Et erunt filii ejus sicut a principio, et cœtus ejus coram me permanebit, et visitabo adversum omnes qui tribulant eum. 024 JER 030 021 Et erit dux ejus ex eo, et princeps de medio ejus producetur: et applicabo eum, et accedet ad me. Quis enim iste est qui applicet cor suum ut appropinquet mihi? ait Dominus: 024 JER 030 022 et eritis mihi in populum, et ego ero vobis in Deum. 024 JER 030 023 Ecce turbo Domini, furor egrediens, procella ruens: in capite impiorum conquiescet. 024 JER 030 024 Non avertet iram indignationis Dominus, donec faciat et compleat cogitationem cordis sui: in novissimo dierum intelligetis ea.] 024 JER 031 001 [In tempore illo, dicit Dominus, ero Deus universis cognationibus Israël, et ipsi erunt mihi in populum. 024 JER 031 002 Hæc dicit Dominus: Invenit gratiam in deserto populus qui remanserat a gladio: vadet ad requiem suam Israël. 024 JER 031 003 Longe Dominus apparuit mihi. Et in caritate perpetua dilexi te: ideo attraxi te, miserans. 024 JER 031 004 Rursumque ædificabo te, et ædificaberis, virgo Israël: adhuc ornaberis tympanis tuis, et egredieris in choro ludentium. 024 JER 031 005 Adhuc plantabis vineas in montibus Samariæ: plantabunt plantantes, et donec tempus veniat, non vindemiabunt. 024 JER 031 006 Quia erit dies in qua clamabunt custodes in monte Ephraim: Surgite, et ascendamus in Sion ad Dominum Deum nostrum. 024 JER 031 007 Quia hæc dicit Dominus: Exsultate in lætitia, Jacob, et hinnite contra caput gentium: personate, et canite, et dicite: Salva, Domine, populum tuum, reliquias Israël. 024 JER 031 008 Ecce ego adducam eos de terra aquilonis, et congregabo eos ab extremis terræ: inter quos erunt cæcus et claudus, prægnans et pariens simul, cœtus magnus revertentium huc. 024 JER 031 009 In fletu venient, et in misericordia reducam eos: et adducam eos per torrentes aquarum in via recta, et non impingent in ea, quia factus sum Israëli pater, et Ephraim primogenitus meus est. 024 JER 031 010 Audite verbum Domini, gentes, et annuntiate in insulis quæ procul sunt, et dicite: Qui dispersit Israël congregabit eum, et custodiet eum sicut pastor gregem suum. 024 JER 031 011 Redemit enim Dominus Jacob, et liberavit eum de manu potentioris. 024 JER 031 012 Et venient, et laudabunt in monte Sion: et confluent ad bona Domini, super frumento, et vino, et oleo, et fœtu pecorum et armentorum: eritque anima eorum quasi hortus irriguus, et ultra non esurient. 024 JER 031 013 Tunc lætabitur virgo in choro, juvenes et senes simul: et convertam luctum eorum in gaudium, et consolabor eos, et lætificabo a dolore suo. 024 JER 031 014 Et inebriabo animam sacerdotum pinguedine, et populus meus bonis meis adimplebitur, ait Dominus. 024 JER 031 015 Hæc dicit Dominus: Vox in excelso audita est lamentationis: luctus, et fletus Rachel plorantis filios suos, et nolentis consolari super eis, quia non sunt. 024 JER 031 016 Hæc dicit Dominus: Quiescat vox tua a ploratu, et oculi tui a lacrimis, quia est merces operi tuo, ait Dominus, et revertentur de terra inimici: 024 JER 031 017 et est spes novissimis tuis, ait Dominus, et revertentur filii ad terminos suos. 024 JER 031 018 Audiens audivi Ephraim transmigrantem: Castigasti me, et eruditus sum, quasi juvenculus indomitus: converte me, et convertar, quia tu Dominus Deus meus. 024 JER 031 019 Postquam enim convertisti me, egi pœnitentiam: et postquam ostendisti mihi, percussi femur meum. Confusus sum, et erubui, quoniam sustinui opprobrium adolescentiæ meæ. 024 JER 031 020 Si filius honorabilis mihi Ephraim, si puer delicatus! quia ex quo locutus sum de eo, adhuc recordabor ejus. Idcirco conturbata sunt viscera mea super eum: miserans miserebor ejus, ait Dominus. 024 JER 031 021 Statue tibi speculam; pone tibi amaritudines; dirige cor tuum in viam rectam in qua ambulasti: revertere, virgo Israël, revertere ad civitates tuas istas. 024 JER 031 022 Usquequo deliciis dissolveris, filia vaga? quia creavit Dominus novum super terram: femina circumdabit virum. 024 JER 031 023 Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Adhuc dicent verbum istud in terra Juda et in urbibus ejus, cum convertero captivitatem eorum: Benedicat tibi Dominus, pulchritudo justitiæ, mons sanctus: 024 JER 031 024 et habitabunt in eo Judas et omnes civitates ejus simul, agricolæ et minantes greges. 024 JER 031 025 Quia inebriavi animam lassam, et omnem animam esurientem saturavi. 024 JER 031 026 Ideo quasi de somno suscitatus sum: et vidi, et somnus meus dulcis mihi. 024 JER 031 027 Ecce dies veniunt, dicit Dominus, et seminabo domum Israël et domum Juda semine hominum et semine jumentorum. 024 JER 031 028 Et sicut vigilavi super eos ut evellerem, et demolirer, et dissiparem, et disperderem, et affligerem, sic vigilabo super eos ut ædificem et plantem, ait Dominus. 024 JER 031 029 In diebus illis non dicent ultra: Patres comederunt uvam acerbam, et dentes filiorum obstupuerunt. 024 JER 031 030 Sed unusquisque in iniquitate sua morietur: omnis homo qui comederit uvam acerbam, obstupescent dentes ejus. 024 JER 031 031 Ecce dies venient, dicit Dominus, et feriam domui Israël et domui Juda fœdus novum, 024 JER 031 032 non secundum pactum quod pepigi cum patribus eorum in die qua apprehendi manum eorum ut educerem eos de terra Ægypti, pactum quod irritum fecerunt: et ego dominatus sum eorum, dicit Dominus. 024 JER 031 033 Sed hoc erit pactum quod feriam cum domo Israël post dies illos, dicit Dominus: dabo legem meam in visceribus eorum, et in corde eorum scribam eam, et ero eis in Deum, et ipsi erunt mihi in populum: 024 JER 031 034 et non docebit ultra vir proximum suum et vir fratrem suum, dicens: Cognosce Dominum: omnes enim cognoscent me, a minimo eorum usque ad maximum, ait Dominus: quia propitiabor iniquitati eorum, et peccati eorum non memorabor amplius. 024 JER 031 035 Hæc dicit Dominus qui dat solem in lumine diei, ordinem lunæ et stellarum in lumine noctis: qui turbat mare, et sonant fluctus ejus: Dominus exercituum nomen illi: 024 JER 031 036 Si defecerint leges istæ coram me, dicit Dominus, tunc et semen Israël deficiet, ut non sit gens coram me cunctis diebus. 024 JER 031 037 Hæc dicit Dominus: Si mensurari potuerint cæli sursum, et investigari fundamenta terræ deorsum, et ego abjiciam universum semen Israël, propter omnia quæ fecerunt, dicit Dominus. 024 JER 031 038 Ecce dies veniunt, dicit Dominus, et ædificabitur civitas Domino, a turre Hananeel usque ad portam anguli. 024 JER 031 039 Et exibit ultra norma mensuræ in conspectu ejus super collem Gareb, et circuibit Goatha, 024 JER 031 040 et omnem vallem cadaverum, et cineris, et universam regionem mortis usque ad torrentem Cedron, et usque ad angulum portæ equorum orientalis, Sanctum Domini: non evelletur, et non destruetur ultra in perpetuum.] 024 JER 032 001 Verbum quod factum est ad Jeremiam a Domino, in anno decimo Sedeciæ regis Juda, ipse est annus decimusoctavus Nabuchodonosor. 024 JER 032 002 Tunc exercitus regis Babylonis obsidebat Jerusalem, et Jeremias propheta erat clausus in atrio carceris qui erat in domo regis Juda. 024 JER 032 003 Clauserat enim eum Sedecias rex Juda, dicens: Quare vaticinaris, dicens: Hæc dicit Dominus: Ecce ego dabo civitatem istam in manus regis Babylonis, et capiet eam: 024 JER 032 004 et Sedecias rex Juda non effugiet de manu Chaldæorum, sed tradetur in manus regis Babylonis: et loquetur os ejus cum ore illius, et oculi ejus oculos illius videbunt: 024 JER 032 005 et in Babylonem ducet Sedeciam, et ibi erit donec visitem eum, ait Dominus: si autem dimicaveritis adversum Chaldæos, nihil prosperum habebitis? 024 JER 032 006 Et dixit Jeremias: Factum est verbum Domini ad me, dicens: 024 JER 032 007 Ecce Hanameel filius Sellum, patruelis tuus, veniet ad te, dicens: Eme tibi agrum meum qui est in Anathoth, tibi enim competit ex propinquitate ut emas. 024 JER 032 008 Et venit ad me Hanameel filius patrui mei, secundum verbum Domini, ad vestibulum carceris, et ait ad me: Posside agrum meum qui est in Anathoth, in terra Benjamin, quia tibi competit hæreditas, et tu propinquus es ut possideas. Intellexi autem quod verbum Domini esset: 024 JER 032 009 et emi agrum ab Hanameel filio patrui mei, qui est in Anathoth, et appendi ei argentum: septem stateres, et decem argenteos. 024 JER 032 010 Et scripsi in libro, et signavi, et adhibui testes, et appendi argentum in statera. 024 JER 032 011 Et accepi librum possessionis signatum, et stipulationes, et rata, et signa forinsecus: 024 JER 032 012 et dedi librum possessionis Baruch filio Neri filii Maasiæ, in oculis Hanameel patruelis mei, in oculis testium qui scripti erant in libro emptionis, et in oculis omnium Judæorum qui sedebant in atrio carceris. 024 JER 032 013 Et præcepi Baruch coram eis, dicens: 024 JER 032 014 Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Sume libros istos, librum emptionis hunc signatum, et librum hunc qui apertus est, et pone illos in vase fictili, ut permanere possint diebus multis: 024 JER 032 015 hæc enim dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Adhuc possidebuntur domus, et agri, et vineæ in terra ista. 024 JER 032 016 Et oravi ad Dominum, postquam tradidi librum possessionis Baruch filio Neri, dicens: 024 JER 032 017 [Heu! heu! heu! Domine Deus, ecce tu fecisti cælum et terram in fortitudine tua magna, et in brachio tuo extento: non erit tibi difficile omne verbum: 024 JER 032 018 qui facis misericordiam in millibus, et reddis iniquitatem patrum in sinum filiorum eorum post eos: fortissime, magne, et potens, Dominus exercituum nomen tibi. 024 JER 032 019 Magnus consilio, et incomprehensibilis cogitatu: cujus oculi aperti sunt super omnes vias filiorum Adam, ut reddas unicuique secundum vias suas, et secundum fructum adinventionum ejus. 024 JER 032 020 Qui posuisti signa et portenta in terra Ægypti usque ad diem hanc, et in Israël, et in hominibus, et fecisti tibi nomen sicut est dies hæc. 024 JER 032 021 Et eduxisti populum tuum Israël de terra Ægypti, in signis et in portentis, et in manu robusta et in brachio extento, et in terrore magno: 024 JER 032 022 et dedisti eis terram hanc, quam jurasti patribus eorum ut dares eis, terram fluentem lacte et melle. 024 JER 032 023 Et ingressi sunt, et possederunt eam, et non obedierunt voci tuæ, et in lege tua non ambulaverunt: omnia quæ mandasti eis ut facerent non fecerunt, et evenerunt eis omnia mala hæc. 024 JER 032 024 Ecce munitiones exstructæ sunt adversum civitatem ut capiatur, et urbs data est in manus Chaldæorum qui præliantur adversus eam, a facie gladii, et famis, et pestilentiæ: et quæcumque locutus es, acciderunt, ut tu ipse cernis. 024 JER 032 025 Et tu dicis mihi, Domine Deus: Eme agrum argento, et adhibe testes, cum urbs data sit in manus Chaldæorum?] 024 JER 032 026 Et factum est verbum Domini ad Jeremiam, dicens: 024 JER 032 027 [Ecce ego Dominus Deus universæ carnis: numquid mihi difficile erit omne verbum? 024 JER 032 028 Propterea hæc dicit Dominus: Ecce ego tradam civitatem istam in manus Chaldæorum, et in manus regis Babylonis, et capient eam. 024 JER 032 029 Et venient Chaldæi præliantes adversum urbem hanc, et succendent eam igni, et comburent eam, et domos in quarum domatibus sacrificabant Baal, et libabant diis alienis libamina ad irritandum me. 024 JER 032 030 Erant enim filii Israël et filii Juda jugiter facientes malum in oculis meis ab adolescentia sua: filii Israël, qui usque nunc exacerbant me in opere manuum suarum, dicit Dominus. 024 JER 032 031 Quia in furore et in indignatione mea facta est mihi civitas hæc, a die qua ædificaverunt eam usque ad diem istam qua auferetur de conspectu meo, 024 JER 032 032 propter malitiam filiorum Israël et filiorum Juda, quam fecerunt ad iracundiam me provocantes, ipsi et reges eorum, principes eorum, et sacerdotes eorum, et prophetæ eorum, viri Juda et habitatores Jerusalem. 024 JER 032 033 Et verterunt ad me terga, et non facies, cum docerem eos diluculo et erudirem, et nollent audire, ut acciperent disciplinam. 024 JER 032 034 Et posuerunt idola sua in domo in qua invocatum est nomen meum, ut polluerent eam. 024 JER 032 035 Et ædificaverunt excelsa Baal quæ sunt in valle filii Ennom, ut initiarent filios suos et filias suas Moloch, quod non mandavi eis, nec ascendit in cor meum ut facerent abominationem hanc: et in peccatum deducerent Judam. 024 JER 032 036 Et nunc propter ista, hæc dicit Dominus Deus Israël ad civitatem hanc, de qua vos dicitis quod tradetur in manus regis Babylonis, in gladio, et in fame, et in peste: 024 JER 032 037 Ecce ego congregabo eos de universis terris ad quas ejeci eos in furore meo, et in ira mea, et in indignatione grandi: et reducam eos ad locum istum, et habitare eos faciam confidenter: 024 JER 032 038 et erunt mihi in populum, et ego ero eis in Deum. 024 JER 032 039 Et dabo eis cor unum, et viam unam, ut timeant me universis diebus, et bene sit eis, et filiis eorum post eos. 024 JER 032 040 Et feriam eis pactum sempiternum, et non desinam eis benefacere: et timorem meum dabo in corde eorum, ut non recedant a me. 024 JER 032 041 Et lætabor super eis, cum bene eis fecero: et plantabo eos in terra ista in veritate, in toto corde meo et in tota anima mea. 024 JER 032 042 Quia hæc dicit Dominus: Sicut adduxi super populum istum omne malum hoc grande, sic adducam super eos omne bonum quod ego loquor ad eos. 024 JER 032 043 Et possidebuntur agri in terra ista, de qua vos dicitis quod deserta sit, eo quod non remanserit homo et jumentum, et data sit in manus Chaldæorum. 024 JER 032 044 Agri ementur pecunia, et scribentur in libro, et imprimetur signum, et testis adhibebitur, in terra Benjamin et in circuitu Jerusalem, in civitatibus Juda, et in civitatibus montanis, et in civitatibus campestribus, et in civitatibus quæ ad austrum sunt, quia convertam captivitatem eorum, ait Dominus.] 024 JER 033 001 Et factum est verbum Domini ad Jeremiam secundo, cum adhuc clausus esset in atrio carceris, dicens: 024 JER 033 002 [Hæc dicit Dominus, qui facturus est, et formaturus illud, et paraturus: Dominus nomen ejus: 024 JER 033 003 Clama ad me, et exaudiam te, et annuntiabo tibi grandia et firma quæ nescis. 024 JER 033 004 Quia hæc dicit Dominus Deus Israël ad domos urbis hujus, et ad domos regis Juda, quæ destructæ sunt, et ad munitiones, et ad gladium 024 JER 033 005 venientium ut dimicent cum Chaldæis, et impleant eas cadaveribus hominum quos percussi in furore meo et in indignatione mea, abscondens faciem meam a civitate hac, propter omnem malitiam eorum: 024 JER 033 006 Ecce ego obducam eis cicatricem et sanitatem, et curabo eos, et revelabo illis deprecationem pacis et veritatis. 024 JER 033 007 Et convertam conversionem Juda et conversionem Jerusalem, et ædificabo eos sicut a principio. 024 JER 033 008 Et emundabo illos ab omni iniquitate sua in qua peccaverunt mihi, et propitius ero cunctis iniquitatibus eorum, in quibus dereliquerunt mihi et spreverunt me. 024 JER 033 009 Et erit mihi in nomen, et in gaudium, et in laudem, et in exsultationem cunctis gentibus terræ, quæ audierint omnia bona quæ ego facturus sum eis: et pavebunt et turbabuntur in universis bonis, et in omni pace quam ego faciam eis. 024 JER 033 010 Hæc dicit Dominus: Adhuc audietur in loco isto quem vos dicitis esse desertum, eo quod non sit homo nec jumentum in civitatibus Juda, et foris Jerusalem, quæ desolatæ sunt, absque homine, et absque habitatore, et absque pecore, 024 JER 033 011 vox gaudii et vox lætitiæ, vox sponsi et vox sponsæ, vox dicentium: Confitemini Domino exercituum, quoniam bonus Dominus, quoniam in æternum misericordia ejus: et portantium vota in domum Domini: reducam enim conversionem terræ sicut a principio, dicit Dominus. 024 JER 033 012 Hæc dicit Dominus exercituum: Adhuc erit in loco isto deserto, absque homine et absque jumento, et in cunctis civitatibus ejus, habitaculum pastorum accubantium gregum. 024 JER 033 013 In civitatibus montuosis, et in civitatibus campestribus, et in civitatibus quæ ad austrum sunt, et in terra Benjamin, et in circuitu Jerusalem, et in civitatibus Juda, adhuc transibunt greges ad manum numerantis, ait Dominus.] 024 JER 033 014 [Ecce dies veniunt, dicit Dominus, et suscitabo verbum bonum quod locutus sum ad domum Israël et ad domum Juda. 024 JER 033 015 In diebus illis et in tempore illo germinare faciam David germen justitiæ, et faciet judicium et justitiam in terra: 024 JER 033 016 in diebus illis salvabitur Juda, et Jerusalem habitabit confidenter: et hoc est nomen quod vocabunt eum: Dominus justus noster. 024 JER 033 017 Quia hæc dicit Dominus: Non interibit de David vir qui sedeat super thronum domus Israël: 024 JER 033 018 et de sacerdotibus et de Levitis non interibit vir a facie mea, qui offerat holocautomata, et incendat sacrificum, et cædat victimas omnibus diebus.] 024 JER 033 019 Et factum est verbum Domini ad Jeremiam, dicens: 024 JER 033 020 [Hæc dicit Dominus: Si irritum potest fieri pactum meum cum die, et pactum meum cum nocte, ut non sit dies et nox in tempore suo, 024 JER 033 021 et pactum meum irritum esse poterit cum David servo meo, ut non sit ex eo filius qui regnet in throno ejus, et Levitæ et sacerdotes ministri mei. 024 JER 033 022 Sicuti enumerari non possunt stellæ cæli, et metiri arena maris, sic multiplicabo semen David servi mei, et Levitas ministros meos.] 024 JER 033 023 Et factum est verbum Domini ad Jeremiam, dicens: 024 JER 033 024 [Numquid non vidisti quid populus hic locutus sit, dicens: Duæ cognationes quas elegerat Dominus abjectæ sunt? et populum meum despexerunt, eo quod non sit ultra gens coram eis. 024 JER 033 025 Hæc dicit Dominus: Si pactum meum inter diem et noctem, et leges cælo et terræ non posui, 024 JER 033 026 equidem et semen Jacob et David servi mei projiciam, ut non assumam de semine ejus principes seminis Abraham, Isaac, et Jacob: reducam enim conversionem eorum, et miserebor eis.] 024 JER 034 001 Verbum quod factum est ad Jeremiam a Domino quando Nabuchodonosor rex Babylonis, et omnis exercitus ejus, universaque regna terræ quæ erant sub potestate manus ejus, et omnes populi, bellabant contra Jerusalem, et contra omnes urbes ejus, dicens: 024 JER 034 002 Hæc dicit Dominus Deus Israël: Vade, et loquere ad Sedeciam regem Juda, et dices ad eum: Hæc dicit Dominus: Ecce ego tradam civitatem hanc in manus regis Babylonis, et succendet eam igni: 024 JER 034 003 et tu non effugies de manu ejus, sed comprehensione capieris, et in manu ejus traderis: et oculi tui oculos regis Babylonis videbunt, et os ejus cum ore tuo loquetur, et Babylonem introibis. 024 JER 034 004 Attamen audi verbum Domini, Sedecia, rex Juda: Hæc dicit Dominus ad te: Non morieris in gladio, 024 JER 034 005 sed in pace morieris: et secundum combustiones patrum tuorum, regum priorum qui fuerunt ante te, sic comburent te: et: Væ domine, plangent te: quia verbum ego locutus sum, dicit Dominus. 024 JER 034 006 Et locutus est Jeremias propheta ad Sedeciam regem Juda universa verba hæc in Jerusalem. 024 JER 034 007 Et exercitus regis Babylonis pugnabat contra Jerusalem, et contra omnes civitates Juda quæ reliquæ erant, contra Lachis et contra Azecha: hæ enim supererant de civitatibus Juda, urbes munitæ. 024 JER 034 008 Verbum quod factum est ad Jeremiam a Domino, postquam percussit rex Sedecias fœdus cum omni populo in Jerusalem, prædicans 024 JER 034 009 ut dimitteret unusquisque servum suum et unusquisque ancillam suam, Hebræum et Hebræam, liberos, et nequaquam dominarentur eis, id est, in Judæo et fratre suo. 024 JER 034 010 Audierunt ergo omnes principes et universus populus qui inierant pactum ut dimitteret unusquisque servum suum et unusquisque ancillam suam liberos, et ultra non dominarentur eis: audierunt igitur, et dimiserunt. 024 JER 034 011 Et conversi sunt deinceps: et retraxerunt servos et ancillas suas quos dimiserant liberos, et subjugaverunt in famulos et famulas. 024 JER 034 012 Et factum est verbum Domini ad Jeremiam a Domino, dicens: 024 JER 034 013 Hæc dicit Dominus Deus Israël: Ego percussi fœdus cum patribus vestris in die qua eduxi eos de terra Ægypti, de domo servitutis, dicens: 024 JER 034 014 Cum completi fuerint septem anni, dimittat unusquisque fratrem suum Hebræum, qui venditus est ei: et serviet tibi sex annis, et dimittes eum a te liberum: et non audierunt patres vestri me, nec inclinaverunt aurem suam. 024 JER 034 015 Et conversi estis vos hodie, et fecistis quod rectum est in oculis meis, ut prædicaretis libertatem unusquisque ad amicum suum: et inistis pactum in conspectu meo, in domo in qua invocatum est nomen meum super eam: 024 JER 034 016 et reversi estis, et commaculastis nomen meum, et reduxistis unusquisque servum suum et unusquisque ancillam suam quos dimiseratis ut essent liberi et suæ potestatis, et subjugastis eos ut sint vobis servi et ancillæ. 024 JER 034 017 Propterea hæc dicit Dominus: Vos non audistis me, ut prædicaretis libertatem unusquisque fratri suo et unusquisque amico suo: ecce ego prædico vobis libertatem, ait Dominus, ad gladium, ad pestem, et ad famem, et dabo vos in commotionem cunctis regnis terræ. 024 JER 034 018 Et dabo viros qui prævaricantur fœdus meum, et non observaverunt verba fœderis quibus assensi sunt in conspectu meo, vitulum quem conciderunt in duas partes, et transierunt inter divisiones ejus, 024 JER 034 019 principes Juda et principes Jerusalem, eunuchi et sacerdotes, et omnis populus terræ, qui transierunt inter divisiones vituli: 024 JER 034 020 et dabo eos in manus inimicorum suorum, et in manus quærentium animam eorum, et erit morticinum eorum in escam volatilibus cæli et bestiis terræ. 024 JER 034 021 Et Sedeciam regem Juda, et principes ejus, dabo in manus inimicorum suorum, et in manus quærentium animas eorum, et in manus exercituum regis Babylonis, qui recesserunt a vobis. 024 JER 034 022 Ecce ego præcipio, dicit Dominus, et reducam eos in civitatem hanc, et præliabuntur adversus eam, et capient eam, et incendent igni: et civitates Juda dabo in solitudinem, eo quod non sit habitator. 024 JER 035 001 Verbum quod factum est ad Jeremiam a Domino in diebus Joakim filii Josiæ regis Juda, dicens: 024 JER 035 002 Vade ad domum Rechabitarum, et loquere eis, et introduces eos in domum Domini, in unam exedram thesaurorum, et dabis eis bibere vinum. 024 JER 035 003 Et assumpsi Jezoniam filium Jeremiæ filii Habsaniæ, et fratres ejus, et omnes filios ejus, et universam domum Rechabitarum, 024 JER 035 004 et introduxi eos in domum Domini, ad gazophylacium filiorum Hanan filii Jegedeliæ hominis Dei, quod erat juxta gazophylacium principum, super thesaurum Maasiæ filii Sellum, qui erat custos vestibuli: 024 JER 035 005 et posui coram filiis domus Rechabitarum scyphos plenos vino, et calices, et dixi ad eos: Bibite vinum. 024 JER 035 006 Qui responderunt Non bibemus vinum, quia Jonadab filius Rechab, pater noster, præcepit nobis, dicens: Non bibetis vinum, vos et filii vestri, usque in sempiternum: 024 JER 035 007 et domum non ædificabitis, et sementem non seretis, et vineas non plantabitis, nec habebitis: sed in tabernaculis habitabitis cunctis diebus vestris, ut vivatis diebus multis super faciem terræ in qua vos peregrinamini. 024 JER 035 008 Obedivimus ergo voci Jonadab filii Rechab, patris nostri, in omnibus quæ præcepit nobis, ita ut non biberemus vinum cunctis diebus nostris, nos, et mulieres nostræ, filii, et filiæ nostræ, 024 JER 035 009 et non ædificaremus domos ad habitandum: et vineam, et agrum, et sementem non habuimus: 024 JER 035 010 sed habitavimus in tabernaculis, et obedientes fuimus juxta omnia quæ præcepit nobis Jonadab pater noster. 024 JER 035 011 Cum autem ascendisset Nabuchodonosor rex Babylonis ad terram nostram, diximus: Venite, et ingrediamur Jerusalem a facie exercitus Chaldæorum, et a facie exercitus Syriæ: et mansimus in Jerusalem. 024 JER 035 012 Et factum est verbum Domini ad Jeremiam, dicens: 024 JER 035 013 Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Vade, et dic viris Juda et habitatoribus Jerusalem: Numquid non recipietis disciplinam, ut obediatis verbis meis? dicit Dominus. 024 JER 035 014 Prævaluerunt sermones Jonadab filii Rechab quos præcepit filiis suis ut non biberent vinum, et non biberunt usque ad diem hanc, quia obedierunt præcepto patris sui: ego autem locutus sum ad vos, de mane consurgens et loquens, et non obedistis mihi. 024 JER 035 015 Misique ad vos omnes servos meos prophetas, consurgens diluculo mittensque, et dicens: Convertimini unusquisque a via sua pessima, et bona facite studia vestra: et nolite sequi deos alienos, neque colatis eos, et habitabitis in terra quam dedi vobis et patribus vestris: et non inclinastis aurem vestram, neque audistis me. 024 JER 035 016 Firmaverunt igitur filii Jonadab filii Rechab præceptum patris sui quod præceperat eis: populus autem iste non obedivit mihi. 024 JER 035 017 Idcirco hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Ecce ego adducam super Juda et super omnes habitatores Jerusalem universam afflictionem quam locutus sum adversum illos, eo quod locutus sum ad illos, et non audierunt; vocavi illos, et non responderunt mihi. 024 JER 035 018 Domui autem Rechabitarum dixit Jeremias: Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Pro eo quod obedistis præcepto Jonadab patris vestri, et custodistis omnia mandata ejus, et fecistis universa quæ præcepit vobis, 024 JER 035 019 propterea hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Non deficiet vir de stirpe Jonadab filii Rechab, stans in conspectu meo cunctis diebus. 024 JER 036 001 Et factum est in anno quarto Joakim filii Josiæ regis Juda, factum est verbum hoc ad Jeremiam a Domino, dicens: 024 JER 036 002 Tolle volumen libri, et scribes in eo omnia verba quæ locutus sum tibi adversum Israël et Judam, et adversum omnes gentes, a die qua locutus sum ad te ex diebus Josiæ usque ad diem hanc: 024 JER 036 003 si forte, audiente domo Juda universa mala quæ ego cogito facere eis, revertatur unusquisque a via sua pessima, et propitius ero iniquitati et peccato eorum. 024 JER 036 004 Vocavit ergo Jeremias Baruch filium Neriæ: et scripsit Baruch ex ore Jeremiæ omnes sermones Domini quos locutus est ad eum, in volumine libri: 024 JER 036 005 et præcepit Jeremias Baruch, dicens: Ego clausus sum, nec valeo ingredi domum Domini. 024 JER 036 006 Ingredere ergo tu, et lege de volumine in quo scripsisti ex ore meo verba Domini, audiente populo in domo Domini, in die jejunii: insuper et audiente universo Juda qui veniunt de civitatibus suis, leges eis, 024 JER 036 007 si forte cadat oratio eorum in conspectu Domini, et revertatur unusquisque a via sua pessima: quoniam magnus furor et indignatio est quam locutus est Dominus adversus populum hunc. 024 JER 036 008 Et fecit Baruch filius Neriæ juxta omnia quæ præceperat ei Jeremias propheta, legens ex volumine sermones Domini in domo Domini. 024 JER 036 009 Factum est autem in anno quinto Joakim filii Josiæ regis Juda, in mense nono: prædicaverunt jejunium in conspectu Domini omni populo in Jerusalem, et universæ multitudini quæ confluxerat de civitatibus Juda in Jerusalem. 024 JER 036 010 Legitque Baruch ex volumine sermones Jeremiæ in domo Domini, in gazophylacio Gamariæ filii Saphan scribæ, in vestibulo superiori, in introitu portæ novæ domus Domini, audiente omni populo. 024 JER 036 011 Cumque audisset Michæas filius Gamariæ filii Saphan omnes sermones Domini ex libro, 024 JER 036 012 descendit in domum regis, ad gazophylacium scribæ, et ecce ibi omnes principes sedebant: Elisama scriba, et Dalaias filius Semeiæ, et Elnathan filius Achobor, et Gamarias filius Saphan, et Sedecias filius Hananiæ, et universi principes: 024 JER 036 013 et nuntiavit eis Michæas omnia verba quæ audivit, legente Baruch ex volumine in auribus populi. 024 JER 036 014 Miserunt itaque omnes principes ad Baruch Judi filium Nathaniæ filii Selemiæ filii Chusi, dicentes: Volumen ex quo legisti, audiente populo, sume in manu tua, et veni. Tulit ergo Baruch filius Neriæ volumen in manu sua, et venit ad eos: 024 JER 036 015 et dixerunt ad eum: Sede, et lege hæc in auribus nostris. Et legit Baruch in auribus eorum. 024 JER 036 016 Igitur cum audissent omnia verba, obstupuerunt unusquisque ad proximum suum, et dixerunt ad Baruch: Nuntiare debemus regi omnes sermones istos. 024 JER 036 017 Et interrogaverunt eum, dicentes: Indica nobis quomodo scripsisti omnes sermones istos ex ore ejus. 024 JER 036 018 Dixit autem eis Baruch: Ex ore suo loquebatur quasi legens ad me omnes sermones istos, et ego scribebam in volumine atramento. 024 JER 036 019 Et dixerunt principes ad Baruch: Vade, et abscondere, tu et Jeremias, et nemo sciat ubi sitis. 024 JER 036 020 Et ingressi sunt ad regem in atrium: porro volumen commendaverunt in gazophylacio Elisamæ scribæ, et nuntiaverunt, audiente rege, omnes sermones. 024 JER 036 021 Misitque rex Judi ut sumeret volumen: qui tollens illud de gazophylacio Elisamæ scribæ, legit, audiente rege et universis principibus qui stabant circa regem. 024 JER 036 022 Rex autem sedebat in domo hiemali, in mense nono, et posita erat arula coram eo plena prunis. 024 JER 036 023 Cumque legisset Judi tres pagellas vel quatuor, scidit illud scalpello scribæ, et projecit in ignem qui erat super arulam, donec consumeretur omne volumen igni qui erat in arula. 024 JER 036 024 Et non timuerunt, neque sciderunt vestimenta sua, rex et omnes servi ejus qui audierunt universos sermones istos. 024 JER 036 025 Verumtamen Elnathan, et Dalaias, et Gamarias, contradixerunt regi, ne combureret librum: et non audivit eos. 024 JER 036 026 Et præcepit rex Jeremiel filio Amelech, et Saraiæ filio Ezriel, et Selemiæ filio Abdeel, ut comprehenderent Baruch scribam, et Jeremiam prophetam: abscondit autem eos Dominus. 024 JER 036 027 Et factum est verbum Domini ad Jeremiam prophetam, postquam combusserat rex volumen et sermones quos scripserat Baruch ex ore Jeremiæ, dicens: 024 JER 036 028 Rursum tolle volumen aliud, et scribe in eo omnes sermones priores qui erant in primo volumine, quod combussit Joakim rex Juda. 024 JER 036 029 Et ad Joakim regem Juda dices: Hæc dicit Dominus: Tu combussisti volumen illud, dicens: Quare scripsisti in eo annuntians: Festinus veniet rex Babylonis, et vastabit terram hanc, et cessare faciet ex illa hominem et jumentum? 024 JER 036 030 Propterea hæc dicit Dominus contra Joakim regem Juda: Non erit ex eo qui sedeat super solium David: et cadaver ejus projicietur ad æstum per diem, et ad gelu per noctem. 024 JER 036 031 Et visitabo contra eum, et contra semen ejus, et contra servos ejus, iniquitates suas: et adducam super eos, et super habitatores Jerusalem, et super viros Juda, omne malum quod locutus sum ad eos, et non audierunt. 024 JER 036 032 Jeremias autem tulit volumen aliud, et dedit illud Baruch filio Neriæ scribæ: qui scripsit in eo ex ore Jeremiæ omnes sermones libri quem combusserat Joakim rex Juda igni: et insuper additi sunt sermones multo plures quam antea fuerant. 024 JER 037 001 Et regnavit rex Sedecias filius Josiæ pro Jechonia filio Joakim, quem constituit regem Nabuchodonosor rex Babylonis in terra Juda: 024 JER 037 002 et non obedivit ipse, et servi ejus, et populus terræ, verbis Domini, quæ locutus est in manu Jeremiæ prophetæ. 024 JER 037 003 Et misit rex Sedecias Juchal filium Selemiæ, et Sophoniam filium Maasiæ, sacerdotem, ad Jeremiam prophetam, dicens: Ora pro nobis Dominum Deum nostrum. 024 JER 037 004 Jeremias autem libere ambulabat in medio populi: non enim miserant eum in custodiam carceris. 024 JER 037 005 Igitur exercitus Pharaonis egressus est de Ægypto, et audientes Chaldæi qui obsidebant Jerusalem, hujuscemodi nuntium, recesserunt ab Jerusalem. 024 JER 037 006 Et factum est verbum Domini ad Jeremiam prophetam, dicens: 024 JER 037 007 Hæc dicit Dominus Deus Israël: Sic dicetis regi Juda, qui misit vos ad me interrogandum: Ecce exercitus Pharaonis, qui egressus est vobis in auxilium, revertetur in terram suam in Ægyptum: 024 JER 037 008 et redient Chaldæi, et bellabunt contra civitatem hanc, et capient eam, et succendent eam igni. 024 JER 037 009 Hæc dicit Dominus: Nolite decipere animas vestras, dicentes: Euntes abibunt, et recedent a nobis Chaldæi: quia non abibunt. 024 JER 037 010 Sed etsi percusseritis omnem exercitum Chaldæorum qui præliantur adversum vos, et derelicti fuerint ex eis aliqui vulnerati, singuli de tentorio suo consurgent, et incendent civitatem hanc igni. 024 JER 037 011 Ergo cum recessisset exercitus Chaldæorum ab Jerusalem, propter exercitum Pharaonis, 024 JER 037 012 egressus est Jeremias de Jerusalem ut iret in terram Benjamin, et divideret ibi possessionem in conspectu civium. 024 JER 037 013 Cumque pervenisset ad portam Benjamin, erat ibi custos portæ per vices, nomine Jerias filius Selemiæ filii Hananiæ: et apprehendit Jeremiam prophetam, dicens: Ad Chaldæos profugis. 024 JER 037 014 Et respondit Jeremias: Falsum est: non fugio ad Chaldæos. Et non audivit eum, sed comprehendit Jerias Jeremiam, et adduxit eum ad principes: 024 JER 037 015 quam ob rem irati principes contra Jeremiam, cæsum eum miserunt in carcerem qui erat in domo Jonathan scribæ: ipse enim præpositus erat super carcerem. 024 JER 037 016 Itaque ingressus est Jeremias in domum laci et in ergastulum: et sedit ibi Jeremias diebus multis. 024 JER 037 017 Mittens autem Sedecias rex, tulit eum: et interrogavit eum in domo sua abscondite, et dixit: Putasne est sermo a Domino? Et dixit Jeremias: Est: et ait: In manus regis Babylonis traderis. 024 JER 037 018 Et dixit Jeremias ad regem Sedeciam: Quid peccavi tibi, et servis tuis, et populo tuo, quia misisti me in domum carceris? 024 JER 037 019 ubi sunt prophetæ vestri, qui prophetabant vobis, et dicebant: Non veniet rex Babylonis super vos, et super terram hanc? 024 JER 037 020 Nunc ergo audi, obsecro, domine mi rex: valeat deprecatio mea in conspectu tuo, et ne me remittas in domum Jonathan scribæ, ne moriar ibi. 024 JER 037 021 Præcepit ergo rex Sedecias ut traderetur Jeremias in vestibulo carceris, et daretur ei torta panis quotidie, excepto pulmento, donec consumerentur omnes panes de civitate: et mansit Jeremias in vestibulo carceris. 024 JER 038 001 Audivit autem Saphatias filius Mathan, et Gedelias filius Phassur, et Juchal filius Selemiæ, et Phassur filius Melchiæ, sermones quos Jeremias loquebatur ad omnem populum, dicens: 024 JER 038 002 Hæc dicit Dominus: Quicumque manserit in civitate hac, morietur gladio, et fame, et peste: qui autem profugerit ad Chaldæos, vivet, et erit anima ejus sospes et vivens. 024 JER 038 003 Hæc dicit Dominus: Tradendo tradetur civitas hæc in manu exercitus regis Babylonis, et capiet eam. 024 JER 038 004 Et dixerunt principes regi: Rogamus ut occidatur homo iste: de industria enim dissolvit manus virorum bellantium qui remanserunt in civitate hac, et manus universi populi, loquens ad eos juxta verba hæc: siquidem homo iste non quærit pacem populo huic, sed malum. 024 JER 038 005 Et dixit rex Sedecias: Ecce ipse in manibus vestris est: nec enim fas est regem vobis quidquam negare. 024 JER 038 006 Tulerunt ergo Jeremiam, et projecerunt eum in lacum Melchiæ filii Amelech, qui erat in vestibulo carceris: et submiserunt Jeremiam funibus in lacum, in quo non erat aqua, sed lutum: descendit itaque Jeremias in cœnum. 024 JER 038 007 Audivit autem Abdemelech Æthiops, vir eunuchus, qui erat in domo regis, quod misissent Jeremiam in lacum. Porro rex sedebat in porta Benjamin: 024 JER 038 008 et egressus est Abdemelech de domo regis, et locutus est ad regem, dicens: 024 JER 038 009 Domine mi rex, male fecerunt viri isti omnia quæcumque perpetrarunt contra Jeremiam prophetam, mittentes eum in lacum, ut moriatur ibi fame: non sunt enim panes ultra in civitate. 024 JER 038 010 Præcepit itaque rex Abdemelech Æthiopi, dicens: Tolle tecum hinc triginta viros, et leva Jeremiam prophetam de lacu, antequam moriatur. 024 JER 038 011 Assumptis ergo Abdemelech secum viris, ingressus est domum regis, quæ erat sub cellario, et tulit inde veteres pannos, et antiqua quæ computruerant, et submisit ea ad Jeremiam in lacum per funiculos. 024 JER 038 012 Dixitque Abdemelech Æthiops ad Jeremiam: Pone veteres pannos, et hæc scissa et putrida, sub cubito manuum tuarum, et super funes. Fecit ergo Jeremias sic, 024 JER 038 013 et extraxerunt Jeremiam funibus, et eduxerunt eum de lacu: mansit autem Jeremias in vestibulo carceris. 024 JER 038 014 Et misit rex Sedecias, et tulit ad se Jeremiam prophetam ad ostium tertium quod erat in domo Domini: et dixit rex ad Jeremiam: Interrogo ego te sermonem, ne abscondas a me aliquid. 024 JER 038 015 Dixit autem Jeremias ad Sedeciam: Si annuntiavero tibi, numquid non interficies me? et si consilium dedero tibi, non me audies. 024 JER 038 016 Juravit ergo rex Sedecias Jeremiæ clam, dicens: Vivit Dominus, qui fecit nobis animam hanc, si occidero te, et si tradidero te in manus virorum istorum qui quærunt animam tuam. 024 JER 038 017 Et dixit Jeremias ad Sedeciam: Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Si profectus exieris ad principes regis Babylonis, vivet anima tua, et civitas hæc non succendetur igni: et salvus eris tu, et domus tua. 024 JER 038 018 Si autem non exieris ad principes regis Babylonis, tradetur civitas hæc in manus Chaldæorum, et succendent eam igni: et tu non effugies de manu eorum. 024 JER 038 019 Et dixit rex Sedecias ad Jeremiam: Sollicitus sum propter Judæos qui transfugerunt ad Chaldæos, ne forte tradar in manus eorum, et illudant mihi. 024 JER 038 020 Respondit autem Jeremias: Non te tradent. Audi, quæso, vocem Domini, quam ego loquor ad te, et bene tibi erit, et vivet anima tua. 024 JER 038 021 Quod si nolueris egredi, iste est sermo quem ostendit mihi Dominus: 024 JER 038 022 ecce omnes mulieres quæ remanserunt in domo regis Juda educentur ad principes regis Babylonis, et ipsæ dicent: Seduxerunt te, et prævaluerunt adversum te, viri pacifici tui: demerserunt in cœno et in lubrico pedes tuos, et recesserunt a te. 024 JER 038 023 Et omnes uxores tuæ et filii tui educentur ad Chaldæos: et non effugies manus eorum, sed in manu regis Babylonis capieris, et civitatem hanc comburet igni. 024 JER 038 024 Dixit ergo Sedecias ad Jeremiam: Nullus sciat verba hæc, et non morieris. 024 JER 038 025 Si autem audierint principes quia locutus sum tecum, et venerint ad te, et dixerint tibi: Indica nobis quid locutus sis cum rege: ne celes nos, et non te interficiemus: et quid locutus est tecum rex: 024 JER 038 026 dices ad eos: Prostravi ego preces meas coram rege, ne me reduci juberet in domum Jonathan, et ibi morerer. 024 JER 038 027 Venerunt ergo omnes principes ad Jeremiam, et interrogaverunt eum, et locutus est eis juxta omnia verba quæ præceperat ei rex: et cessaverunt ab eo: nihil enim fuerat auditum. 024 JER 038 028 Mansit vero Jeremias in vestibulo carceris usque ad diem quo capta est Jerusalem: et factum est ut caperetur Jerusalem. 024 JER 039 001 Anno nono Sedeciæ regis Juda, mense decimo, venit Nabuchodonosor rex Babylonis, et omnis exercitus ejus, ad Jerusalem, et obsidebant eam. 024 JER 039 002 Undecimo autem anno Sedeciæ, mense quarto, quinta mensis, aperta est civitas: 024 JER 039 003 et ingressi sunt omnes principes regis Babylonis, et sederunt in porta media: Neregel, Sereser, Semegarnabu, Sarsachim, Rabsares, Neregel, Sereser, Rebmag, et omnes reliqui principes regis Babylonis. 024 JER 039 004 Cumque vidisset eos Sedecias rex Juda, et omnes viri bellatores, fugerunt: et egressi sunt nocte de civitate per viam horti regis, et per portam quæ erat inter duos muros, et egressi sunt ad viam deserti. 024 JER 039 005 Persecutus est autem eos exercitus Chaldæorum, et comprehenderunt Sedeciam in campo solitudinis Jerichontinæ, et captum adduxerunt ad Nabuchodonosor regem Babylonis, in Reblatha, quæ est in terra Emath: et locutus est ad eum judicia. 024 JER 039 006 Et occidit rex Babylonis filios Sedeciæ in Reblatha, in oculis ejus: et omnes nobiles Juda occidit rex Babylonis. 024 JER 039 007 Oculos quoque Sedeciæ eruit, et vinxit eum compedibus ut duceretur in Babylonem. 024 JER 039 008 Domum quoque regis et domum vulgi succenderunt Chaldæi igni, et murum Jerusalem subverterunt. 024 JER 039 009 Et reliquias populi qui remanserant in civitate, et perfugas qui transfugerant ad eum, et superfluos vulgi qui remanserant, transtulit Nabuzardan, magister militum, in Babylonem. 024 JER 039 010 Et de plebe pauperum, qui nihil penitus habebant, dimisit Nabuzardan magister militum in terra Juda, et dedit eis vineas et cisternas in die illa. 024 JER 039 011 Præceperat autem Nabuchodonosor rex Babylonis de Jeremia Nabuzardan magistro militum, dicens: 024 JER 039 012 Tolle illum, et pone super eum oculos tuos, nihilque ei mali facias: sed ut voluerit, sic facias ei. 024 JER 039 013 Misit ergo Nabuzardan princeps militiæ, et Nabusezban, et Rabsares, et Neregel, et Sereser, et Rebmag, et omnes optimates regis Babylonis, 024 JER 039 014 miserunt, et tulerunt Jeremiam de vestibulo carceris, et tradiderunt eum Godoliæ filio Ahicam filii Saphan, ut intraret in domum, et habitaret in populo. 024 JER 039 015 Ad Jeremiam autem factus fuerat sermo Domini, cum clausus esset in vestibulo carceris, dicens: 024 JER 039 016 Vade, et dic Abdemelech Æthiopi, dicens: Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Ecce ego inducam sermones meos super civitatem hanc in malum, et non in bonum, et erunt in conspectu tuo in die illa. 024 JER 039 017 Et liberabo te in die illa, ait Dominus, et non traderis in manus virorum quos tu formidas: 024 JER 039 018 sed eruens liberabo te, et gladio non cades, sed erit tibi anima tua in salutem, quia in me habuisti fiduciam, ait Dominus. 024 JER 040 001 Sermo qui factus est ad Jeremiam a Domino, postquam dimissus est a Nabuzardan magistro militiæ de Rama, quando tulit eum vinctum catenis in medio omnium qui migrabant de Jerusalem et Juda, et ducebantur in Babylonem. 024 JER 040 002 Tollens ergo princeps militiæ Jeremiam, dixit ad eum: Dominus Deus tuus locutus est malum hoc super locum istum: 024 JER 040 003 et adduxit, et fecit Dominus sicut locutus est, quia peccastis Domino, et non audistis vocem ejus: et factus est vobis sermo hic. 024 JER 040 004 Nunc ergo ecce solvi te hodie de catenis quæ sunt in manibus tuis: si placet tibi ut venias mecum in Babylonem, veni, et ponam oculos meos super te: si autem displicet tibi venire mecum in Babylonem, reside: ecce omnis terra in conspectu tuo est: quod elegeris, et quo placuerit tibi ut vadas, illuc perge: 024 JER 040 005 et mecum noli venire, sed habita apud Godoliam filium Ahicam filii Saphan, quem præposuit rex Babylonis civitatibus Juda: habita ergo cum eo in medio populi: vel quocumque placuerit tibi ut vadas, vade. Dedit quoque ei magister militiæ cibaria et munuscula, et dimisit eum. 024 JER 040 006 Venit autem Jeremias ad Godoliam filium Ahicam in Masphath, et habitavit cum eo in medio populi qui relictus fuerat in terra. 024 JER 040 007 Cumque audissent omnes principes exercitus, qui dispersi fuerant per regiones, ipsi et socii eorum, quod præfecisset rex Babylonis Godoliam filium Ahicam terræ, et quod commendasset ei viros, et mulieres, et parvulos, et de pauperibus terræ, qui non fuerant translati in Babylonem, 024 JER 040 008 venerunt ad Godoliam in Masphath, et Ismahel filius Nathaniæ, et Johanan et Jonathan filii Caree, et Sareas filius Thanehumeth, et filii Ophi, qui erant de Netophathi, et Jezonias filius Maachathi, ipsi et viri eorum. 024 JER 040 009 Et juravit eis Godolias filius Ahicam filii Saphan, et comitibus eorum, dicens: Nolite timere servire Chaldæis: habitate in terra, et servite regi Babylonis, et bene erit vobis. 024 JER 040 010 Ecce ego habito in Masphath, ut respondeam præcepto Chaldæorum qui mittuntur ad nos: vos autem colligite vindemiam, et messem, et oleum, et condite in vasis vestris, et manete in urbibus vestris quas tenetis. 024 JER 040 011 Sed et omnes Judæi qui erant in Moab, et in filiis Ammon, et in Idumæa, et in universis regionibus, audito quod dedisset rex Babylonis reliquias in Judæa, et quod præposuisset super eos Godoliam filium Ahicam filii Saphan, 024 JER 040 012 reversi sunt, inquam, omnes Judæi de universis locis ad quæ profugerant, et venerunt in terram Juda ad Godoliam in Masphath, et collegerunt vinum et messem multam nimis. 024 JER 040 013 Johanan autem filius Caree, et omnes principes exercitus qui dispersi fuerant in regionibus, venerunt ad Godoliam in Masphath, 024 JER 040 014 et dixerunt ei: Scito quod Baalis, rex filiorum Ammon, misit Ismahel filium Nathaniæ percutere animam tuam. Et non credidit eis Godolias filius Ahicam. 024 JER 040 015 Johanan autem filius Caree dixit ad Godoliam seorsum in Masphath, loquens: Ibo, et percutiam Ismahel filium Nathaniæ, nullo sciente, ne interficiat animam tuam, et dissipentur omnes Judæi qui congregati sunt ad te, et peribunt reliquiæ Juda. 024 JER 040 016 Et ait Godolias filius Ahicam ad Johanan filium Caree: Noli facere verbum hoc: falsum enim tu loqueris de Ismahel. 024 JER 041 001 Et factum est in mense septimo, venit Ismahel filius Nathaniæ filii Elisama, de semine regali, et optimates regis, et decem viri cum eo, ad Godoliam filium Ahicam, in Masphath, et comederunt ibi panes simul in Masphath. 024 JER 041 002 Surrexit autem Ismahel filius Nathaniæ, et decem viri qui cum eo erant, et percusserunt Godoliam filium Ahicam filii Saphan gladio, et interfecerunt eum quem præfecerat rex Babylonis terræ. 024 JER 041 003 Omnes quoque Judæos qui erant cum Godolia in Masphath, et Chaldæos qui reperti sunt ibi, et viros bellatores, percussit Ismahel. 024 JER 041 004 Secundo autem die postquam occiderat Godoliam, nullo adhuc sciente, 024 JER 041 005 venerunt viri de Sichem, et de Silo, et de Samaria, octoginta viri, rasi barba, et scissis vestibus, et squallentes: et munera et thus habebant in manu, ut offerrent in domo Domini. 024 JER 041 006 Egressus ergo Ismahel filius Nathaniæ in occursum eorum de Masphath, incedens et plorans ibat: cum autem occurrisset eis, dixit ad eos: Venite ad Godoliam filium Ahicam. 024 JER 041 007 Qui cum venissent ad medium civitatis, interfecit eos Ismahel filius Nathaniæ circa medium laci, ipse et viri qui erant cum eo. 024 JER 041 008 Decem autem viri reperti sunt inter eos, qui dixerunt ad Ismahel: Noli occidere nos, quia habemus thesauros in agro, frumenti, et hordei, et olei, et mellis: et cessavit, et non interfecit eos cum fratribus suis. 024 JER 041 009 Lacus autem in quem projecerat Ismahel omnia cadavera virorum quos percussit propter Godoliam, ipse est quem fecit rex Asa propter Baasa regem Israël: ipsum replevit Ismahel filius Nathaniæ occisis. 024 JER 041 010 Et captivas duxit Ismahel omnes reliquias populi qui erant in Masphath, filias regis, et universum populum qui remanserat in Masphath, quos commendaverat Nabuzardan princeps militiæ, Godoliæ filio Ahicam: et cepit eos Ismahel filius Nathaniæ, et abiit ut transiret ad filios Ammon. 024 JER 041 011 Audivit autem Johanan filius Caree, et omnes principes bellatorum qui erant cum eo, omne malum quod fecerat Ismahel filius Nathaniæ, 024 JER 041 012 et assumptis universis viris, profecti sunt ut bellarent adversum Ismahel filium Nathaniæ: et invenerunt eum ad aquas multas quæ sunt in Gabaon. 024 JER 041 013 Cumque vidisset omnis populus qui erat cum Ismahel Johanan filium Caree, et universos principes bellatorum qui erant cum eo, lætati sunt: 024 JER 041 014 et reversus est omnis populus quem ceperat Ismahel, in Masphath, reversusque abiit ad Johanan filium Caree. 024 JER 041 015 Ismahel autem filius Nathaniæ fugit cum octo viris a facie Johanan, et abiit ad filios Ammon. 024 JER 041 016 Tulit ergo Johanan filius Caree, et omnes principes bellatorum qui erant cum eo, universas reliquias vulgi quas reduxerat ab Ismahel filio Nathaniæ de Masphath, postquam percussit Godoliam filium Ahicam: fortes viros ad prælium, et mulieres, et pueros, et eunuchos, quos reduxerat de Gabaon. 024 JER 041 017 Et abierunt, et sederunt peregrinantes in Chamaam, quæ est juxta Bethlehem, ut pergerent, et introirent Ægyptum, 024 JER 041 018 a facie Chaldæorum: timebant enim eos, quia percusserat Ismahel filius Nathaniæ Godoliam filium Ahicam, quem præposuerat rex Babylonis in terra Juda. 024 JER 042 001 Et accesserunt omnes principes bellatorum, et Johanan filius Caree, et Jezonias filius Osaiæ, et reliquum vulgus, a parvo usque ad magnum, 024 JER 042 002 dixeruntque ad Jeremiam prophetam: Cadat oratio nostra in conspectu tuo, et ora pro nobis ad Dominum Deum tuum, pro universis reliquiis istis, quia derelicti sumus pauci de pluribus, sicut oculi tui nos intuentur: 024 JER 042 003 et annuntiet nobis Dominus Deus tuus viam per quam pergamus, et verbum quod faciamus. 024 JER 042 004 Dixit autem ad eos Jeremias propheta: Audivi. Ecce ego oro ad Dominum Deum vestrum secundum verba vestra: omne verbum quodcumque responderit mihi indicabo vobis, nec celabo vos quidquam. 024 JER 042 005 Et illi dixerunt ad Jeremiam: Sit Dominus inter nos testis veritatis et fidei, si non juxta omne verbum in quo miserit te Dominus Deus tuus ad nos, sic faciemus: 024 JER 042 006 sive bonum est, sive malum, voci Domini Dei nostri, ad quem mittimus te, obediemus, ut bene sit nobis cum audierimus vocem Domini Dei nostri. 024 JER 042 007 Cum autem completi essent decem dies, factum est verbum Domini ad Jeremiam, 024 JER 042 008 vocavitque Johanan filium Caree, et omnes principes bellatorum qui erant cum eo, et universum populum, a minimo usque ad magnum. 024 JER 042 009 Et dixit ad eos: Hæc dicit Dominus Deus Israël, ad quem misistis me ut prosternerem preces vestras in conspectu ejus: 024 JER 042 010 Si quiescentes manseritis in terra hac, ædificabo vos, et non destruam: plantabo, et non evellam: jam enim placatus sum super malo quod feci vobis. 024 JER 042 011 Nolite timere a facie regis Babylonis, quem vos pavidi formidatis: nolite metuere eum, dicit Dominus, quia vobiscum sum ego ut salvos vos faciam, et eruam de manu ejus: 024 JER 042 012 et dabo vobis misericordias, et miserebor vestri, et habitare vos faciam in terra vestra. 024 JER 042 013 Si autem dixeritis vos: Non habitabimus in terra ista, nec audiemus vocem Domini Dei nostri, 024 JER 042 014 dicentes: Nequaquam, sed ad terram Ægypti pergemus, ubi non videbimus bellum, et clangorem tubæ non audiemus, et famem non sustinebimus, et ibi habitabimus: 024 JER 042 015 propter hoc nunc audite verbum Domini, reliquiæ Juda: Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Si posueritis faciem vestram ut ingrediamini Ægyptum, et intraveritis ut ibi habitetis, 024 JER 042 016 gladius quem vos formidatis ibi comprehendet vos in terra Ægypti: et fames, pro qua estis solliciti, adhærebit vobis in Ægypto, et ibi moriemini. 024 JER 042 017 Omnesque viri qui posuerunt faciem suam ut ingrediantur Ægyptum, ut habitent ibi, morientur gladio, et fame, et peste: nullus de eis remanebit, nec effugiet a facie mali quod ego afferam super eos. 024 JER 042 018 Quia hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Sicut conflatus est furor meus et indignatio mea super habitatores Jerusalem, sic conflabitur indignatio mea super vos cum ingressi fueritis Ægyptum: et eritis in jusjurandum, et in stuporem, et in maledictum, et in opprobrium, et nequaquam ultra videbitis locum istum. 024 JER 042 019 Verbum Domini super vos, reliquiæ Juda: Nolite intrare Ægyptum: scientes scietis, quia obtestatus sum vos hodie, 024 JER 042 020 quia decepistis animas vestras. Vos enim misistis me ad Dominum Deum nostrum, dicentes: Ora pro nobis ad Dominum Deum nostrum, et juxta omnia quæcumque dixerit tibi Dominus Deus noster, sic annuntia nobis, et faciemus. 024 JER 042 021 Et annuntiavi vobis hodie, et non audistis vocem Domini Dei vestri super universis pro quibus misit me ad vos. 024 JER 042 022 Nunc ergo scientes scietis quia gladio, et fame, et peste moriemini in loco ad quem voluistis intrare ut habitaretis ibi. 024 JER 043 001 Factum est autem, cum complesset Jeremias loquens ad populum universos sermones Domini Dei eorum, pro quibus miserat eum Dominus Deus eorum ad illos, omnia verba hæc, 024 JER 043 002 dixit Azarias filius Osaiæ, et Johanan filius Caree, et omnes viri superbi, dicentes ad Jeremiam: Mendacium tu loqueris: non misit te Dominus Deus noster, dicens: Ne ingrediamini Ægyptum ut habitetis illuc. 024 JER 043 003 Sed Baruch filius Neriæ incitat te adversum nos, ut tradat nos in manus Chaldæorum, ut interficiat nos, et traduci faciat in Babylonem. 024 JER 043 004 Et non audivit Johanan filius Caree, et omnes principes bellatorum, et universus populus, vocem Domini, ut manerent in terra Juda. 024 JER 043 005 Sed tollens Johanan filius Caree, et universi principes bellatorum, universos reliquiarum Juda, qui reversi fuerant de cunctis gentibus ad quas fuerant ante dispersi, ut habitarent in terra Juda, 024 JER 043 006 viros, et mulieres, et parvulos, et filias regis, et omnem animam quam reliquerat Nabuzardan princeps militiæ cum Godolia filio Ahicam filii Saphan, et Jeremiam prophetam, et Baruch filium Neriæ: 024 JER 043 007 et ingressi sunt terram Ægypti, quia non obedierunt voci Domini, et venerunt usque ad Taphnis. 024 JER 043 008 Et factus est sermo Domini ad Jeremiam in Taphnis, dicens: 024 JER 043 009 Sume lapides grandes in manu tua, et abscondes eos in crypta quæ est sub muro latericio in porta domus Pharaonis in Taphnis, cernentibus viris Judæis: 024 JER 043 010 et dices ad eos: Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Ecce ego mittam et assumam Nabuchodonosor regem Babylonis, servum meum: et ponam thronum ejus super lapides istos quos abscondi, et statuet solium suum super eos: 024 JER 043 011 veniensque percutiet terram Ægypti, quos in mortem, in mortem, et quos in captivitatem, in captivitatem, et quos in gladium, in gladium: 024 JER 043 012 et succendet ignem in delubris deorum Ægypti, et comburet ea, et captivos ducet illos, et amicietur terra Ægypti sicut amicitur pastor pallio suo, et egredietur inde in pace: 024 JER 043 013 et conteret statuas domus solis quæ sunt in terra Ægypti, et delubra deorum Ægypti comburet igni. 024 JER 044 001 Verbum quod factum est per Jeremiam ad omnes Judæos qui habitabant in terra Ægypti, habitantes in Magdalo, et in Taphnis, et in Memphis, et in terra Phatures, dicens: 024 JER 044 002 Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Vos vidistis omne malum istud quod adduxi super Jerusalem, et super omnes urbes Juda: et ecce desertæ sunt hodie, et non est in eis habitator, 024 JER 044 003 propter malitiam quam fecerunt ut me ad iracundiam provocarent, et irent ut sacrificarent, et colerent deos alienos quos nesciebant, et illi, et vos, et patres vestri. 024 JER 044 004 Et misi ad vos omnes servos meos prophetas, de nocte consurgens, mittensque et dicens: Nolite facere verbum abominationis hujuscemodi, quam odivi. 024 JER 044 005 Et non audierunt, nec inclinaverunt aurem suam, ut converterentur a malis suis, et non sacrificarent diis alienis. 024 JER 044 006 Et conflata est indignatio mea et furor meus, et succensa est in civitatibus Juda, et in plateis Jerusalem: et versæ sunt in solitudinem et vastitatem secundum diem hanc. 024 JER 044 007 Et nunc hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Quare vos facitis malum grande hoc contra animas vestras, ut intereat ex vobis vir et mulier, parvulus et lactens, de medio Judæ, nec relinquatur vobis quidquam residuum: 024 JER 044 008 provocantes me in operibus manuum vestrarum, sacrificando diis alienis in terra Ægypti, in quam ingressi estis ut habitetis ibi: et dispereatis, et sitis in maledictionem et in opprobrium cunctis gentibus terræ? 024 JER 044 009 Numquid obliti estis mala patrum vestrorum, et mala regum Juda, et mala uxorum ejus, et mala vestra, et mala uxorum vestrarum, quæ fecerunt in terra Juda, et in regionibus Jerusalem? 024 JER 044 010 Non sunt mundati usque ad diem hanc: et non timuerunt, et non ambulaverunt in lege Domini, et in præceptis meis quæ dedi coram vobis et coram patribus vestris. 024 JER 044 011 Ideo hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Ecce ego ponam faciem meam in vobis in malum: et disperdam omnem Judam. 024 JER 044 012 Et assumam reliquias Judæ, qui posuerunt facies suas ut ingrederentur terram Ægypti, et habitarent ibi, et consumentur omnes in terra Ægypti: cadent in gladio, et in fame, et consumentur a minimo usque ad maximum: in gladio et in fame morientur, et erunt in jusjurandum, et in miraculum, et in maledictionem, et in opprobrium. 024 JER 044 013 Et visitabo super habitatores terræ Ægypti sicut visitavi super Jerusalem, in gladio, et fame, et peste: 024 JER 044 014 et non erit qui effugiat, et sit residuus de reliquiis Judæorum qui vadunt ut peregrinentur in terra Ægypti, et revertantur in terram Juda, ad quam ipsi elevant animas suas ut revertantur, et habitent ibi: non revertentur, nisi qui fugerint. 024 JER 044 015 Responderunt autem Jeremiæ omnes viri scientes quod sacrificarent uxores eorum diis alienis, et universæ mulieres quarum stabat multitudo grandis, et omnis populus habitantium in terra Ægypti in Phatures, dicentes: 024 JER 044 016 Sermonem quem locutus es ad nos in nomine Domini, non audiemus ex te: 024 JER 044 017 sed facientes faciemus omne verbum quod egredietur de ore nostro, ut sacrificemus reginæ cæli, et libemus ei libamina, sicut fecimus nos et patres nostri, reges nostri et principes nostri, in urbibus Juda, et in plateis Jerusalem: et saturati sumus panibus, et bene nobis erat, malumque non vidimus. 024 JER 044 018 Ex eo autem tempore quo cessavimus sacrificare reginæ cæli, et libare ei libamina, indigemus omnibus, et gladio et fame consumpti sumus. 024 JER 044 019 Quod si nos sacrificamus reginæ cæli, et libamus ei libamina, numquid sine viris nostris fecimus ei placentas ad colendum eam, et libandum ei libamina? 024 JER 044 020 Et dixit Jeremias ad omnem populum, adversum viros, et adversum mulieres, et adversum universam plebem, qui responderant ei verbum, dicens: 024 JER 044 021 Numquid non sacrificium quod sacrificastis in civitatibus Juda, et in plateis Jerusalem, vos et patres vestri, reges vestri, et principes vestri, et populus terræ, horum recordatus est Dominus, et ascendit super cor ejus? 024 JER 044 022 Et non poterat Dominus ultra portare propter malitiam studiorum vestrorum, et propter abominationes quas fecistis: et facta est terra vestra in desolationem, et in stuporem, et in maledictum, eo quod non sit habitator, sicut est dies hæc. 024 JER 044 023 Propterea quod sacrificaveritis idolis, et peccaveritis Domino, et non audieritis vocem Domini, et in lege, et in præceptis, et in testimoniis ejus non ambulaveritis, idcirco evenerunt vobis mala hæc, sicut est dies hæc. 024 JER 044 024 Dixit autem Jeremias ad omnem populum, et ad universas mulieres: Audite verbum Domini, omnis Juda qui estis in terra Ægypti. 024 JER 044 025 Hæc inquit Dominus exercituum, Deus Israël, dicens: Vos et uxores vestræ locuti estis ore vestro, et manibus vestris implestis, dicentes: Faciamus vota nostra quæ vovimus, ut sacrificemus reginæ cæli, et libemus ei libamina. Implestis vota vestra, et opere perpetrastis ea. 024 JER 044 026 Ideo audite verbum Domini, omnis Juda qui habitatis in terra Ægypti: Ecce ego juravi in nomine meo magno, ait Dominus, quia nequaquam ultra vocabitur nomen meum ex ore omnis viri Judæi, dicentis: Vivit Dominus Deus, in omni terra Ægypti. 024 JER 044 027 Ecce ego vigilabo super eos in malum, et non in bonum: et consumentur omnes viri Juda qui sunt in terra Ægypti gladio et fame, donec penitus consumantur. 024 JER 044 028 Et qui fugerint gladium, revertentur de terra Ægypti in terram Juda viri pauci: et scient omnes reliquiæ Juda, ingredientium terram Ægypti ut habitent ibi, cujus sermo compleatur, meus an illorum. 024 JER 044 029 Et hoc vobis signum, ait Dominus, quod visitem ego super vos in loco isto, ut sciatis quia vere complebuntur sermones mei contra vos in malum: 024 JER 044 030 hæc dicit Dominus: Ecce ego tradam Pharaonem Ephree regem Ægypti in manu inimicorum ejus, et in manu quærentium animam illius, sicut tradidi Sedeciam regem Juda in manu Nabuchodonosor regis Babylonis inimici sui, et quærentis animam ejus. 024 JER 045 001 Verbum quod locutus est Jeremias propheta ad Baruch filium Neriæ, cum scripsisset verba hæc in libro ex ore Jeremiæ, anno quarto Joakim filii Josiæ regis Juda, dicens: 024 JER 045 002 Hæc dicit Dominus Deus Israël ad te, Baruch: 024 JER 045 003 Dixisti: Væ misero mihi! quoniam addidit Dominus dolorem dolori meo: laboravi in gemitu meo, et requiem non inveni. 024 JER 045 004 Hæc dicit Dominus: Sic dices ad eum: Ecce quos ædificavi, ego destruo, et quos plantavi, ego evello, et universam terram hanc: 024 JER 045 005 et tu quæris tibi grandia? noli quærere, quia ecce ego adducam malum super omnem carnem, ait Dominus, et dabo tibi animam tuam in salutem in omnibus locis ad quæcumque perrexeris. 024 JER 046 001 Quod factum est verbum Domini ad Jeremiam prophetam contra gentes. 024 JER 046 002 Ad Ægyptum, adversum exercitum Pharaonis Nechao regis Ægypti, qui erat juxta fluvium Euphraten in Charcamis, quem percussit Nabuchodonosor rex Babylonis, in quarto anno Joakim filii Josiæ regis Juda. 024 JER 046 003 [Præparate scutum et clypeum, et procedite ad bellum. 024 JER 046 004 Jungite equos, et ascendite, equites: state in galeis, polite lanceas, induite vos loricis. 024 JER 046 005 Quid igitur? vidi ipsos pavidos, et terga vertentes, fortes eorum cæsos: fugerunt conciti, nec respexerunt: terror undique, ait Dominus. 024 JER 046 006 Non fugiat velox, nec salvari se putet fortis: ad aquilonem juxta flumen Euphraten victi sunt, et ruerunt. 024 JER 046 007 Quis est iste, qui quasi flumen ascendit, et veluti fluviorum intumescunt gurgites ejus? 024 JER 046 008 Ægyptus fluminis instar ascendit, et velut flumina movebuntur fluctus ejus, et dicet: Ascendens operiam terram: perdam civitatem, et habitatores ejus. 024 JER 046 009 Ascendite equos, et exsultate in curribus, et procedant fortes, Æthiopia et Libyes tenentes scutum, et Lydii arripientes et jacientes sagittas. 024 JER 046 010 Dies autem ille Domini Dei exercituum dies ultionis, ut sumat vindictam de inimicis suis: devorabit gladius, et saturabitur, et inebriabitur sanguine eorum: victima enim Domini Dei exercituum in terra aquilonis juxta flumen Euphraten. 024 JER 046 011 Ascende in Galaad, et tolle resinam, virgo filia Ægypti: frustra multiplicas medicamina: sanitas non erit tibi. 024 JER 046 012 Audierunt gentes ignominiam tuam, et ululatus tuus replevit terram: quia fortis impegit in fortem, et ambo pariter conciderunt.] 024 JER 046 013 Verbum quod locutus est Dominus ad Jeremiam prophetam, super eo quod venturus esset Nabuchodonosor rex Babylonis, et percussurus terram Ægypti: 024 JER 046 014 [Annuntiate Ægypto, et auditum facite in Magdalo, et resonet in Memphis, et in Taphnis: dicite: Sta, et præpara te, quia devorabit gladius ea quæ per circuitum tuum sunt. 024 JER 046 015 Quare computruit fortis tuus? non stetit, quoniam Dominus subvertit eum. 024 JER 046 016 Multiplicavit ruentes, ceciditque vir ad proximum suum, et dicent: Surge, et revertamur ad populum nostrum, et ad terram nativitatis nostræ, a facie gladii columbæ. 024 JER 046 017 Vocate nomen Pharaonis regis Ægypti: tumultum adduxit tempus. 024 JER 046 018 Vivo ego, inquit Rex (Dominus exercituum nomen ejus), quoniam sicut Thabor in montibus, et sicut Carmelus in mari, veniet. 024 JER 046 019 Vasa transmigrationis fac tibi, habitatrix filia Ægypti: quia Memphis in solitudinem erit, et deseretur, et inhabitabilis erit. 024 JER 046 020 Vitula elegans atque formosa Ægyptus, stimulator ab aquilone veniet ei. 024 JER 046 021 Mercenarii quoque ejus, qui versabantur in medio ejus quasi vituli saginati, versi sunt, et fugerunt simul, nec stare potuerunt: quia dies interfectionis eorum venit super eos, tempus visitationis eorum. 024 JER 046 022 Vox ejus quasi æris sonabit: quoniam cum exercitu properabunt, et cum securibus venient ei quasi cædentes ligna. 024 JER 046 023 Succiderunt saltum ejus, ait Dominus, qui supputari non potest: multiplicati sunt super locustas, et non est eis numerus. 024 JER 046 024 Confusa est filia Ægypti, et tradita in manu populi aquilonis. 024 JER 046 025 Dixit Dominus exercituum, Deus Israël: Ecce ego visitabo super tumultum Alexandriæ, et super Pharaonem, et super Ægyptum, et super deos ejus, et super reges ejus, et super Pharaonem, et super eos qui confidunt in eo: 024 JER 046 026 et dabo eos in manu quærentium animam eorum, et in manu Nabuchodonosor regis Babylonis, et in manu servorum ejus: et post hæc habitabitur sicut diebus pristinis, ait Dominus. 024 JER 046 027 Et tu ne timeas, serve meus Jacob, et ne paveas, Israël: quia ecce ego salvum te faciam de longinquo, et semen tuum de terra captivitatis tuæ: et revertetur Jacob, et requiescet, et prosperabitur, et non erit qui exterreat eum. 024 JER 046 028 Et tu noli timere, serve meus Jacob, ait Dominus, quia tecum ego sum: quia ego consumam cunctas gentes ad quas ejeci te, te vero non consumam: sed castigabo te in judicio, nec quasi innocenti parcam tibi.] 024 JER 047 001 Quod factum est verbum Domini ad Jeremiam prophetam contra Palæstinos, antequam percuteret Pharao Gazam. 024 JER 047 002 [Hæc dicit Dominus: Ecce aquæ ascendunt ab aquilone, et erunt quasi torrens inundans, et operient terram et plenitudinem ejus, urbem et habitatores ejus. Clamabunt homines, et ululabunt omnes habitatores terræ, 024 JER 047 003 a strepitu pompæ armorum, et bellatorum ejus, a commotione quadrigarum ejus, et multitudine rotarum illius. Non respexerunt patres filios manibus dissolutis, 024 JER 047 004 pro adventu diei in quo vastabuntur omnes Philisthiim, et dissipabitur Tyrus et Sidon cum omnibus reliquis auxiliis suis: depopulatus est enim Dominus Palæstinos, reliquias insulæ Cappadociæ. 024 JER 047 005 Venit calvitium super Gazam; conticuit Ascalon, et reliquiæ vallis earum: usquequo concideris? 024 JER 047 006 O mucro Domini, usquequo non quiesces? ingredere in vaginam tuam, refrigerare, et sile. 024 JER 047 007 Quomodo quiescet, cum Dominus præceperit ei adversus Ascalonem, et adversus maritimas ejus regiones, ibique condixerit illi?] 024 JER 048 001 Ad Moab. [Hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Væ super Nabo, quoniam vastata est, et confusa! capta est Cariathaim, confusa est fortis, et tremuit. 024 JER 048 002 Non est ultra exsultatio in Moab contra Hesebon: cogitaverunt malum: Venite, et disperdamus eam de gente. Ergo silens conticesces, sequeturque te gladius. 024 JER 048 003 Vox clamoris de Oronaim, vastitas et contritio magna. 024 JER 048 004 Contrita est Moab: annuntiate clamorem parvulis ejus. 024 JER 048 005 Per ascensum enim Luith plorans ascendet in fletu, quoniam in descensu Oronaim hostes ululatum contritionis audierunt. 024 JER 048 006 Fugite, salvate animas vestras, et eritis quasi myricæ in deserto: 024 JER 048 007 pro eo enim quod habuisti fiduciam in munitionibus tuis et in thesauris tuis, tu quoque capieris: et ibit Chamos in transmigrationem, sacerdotes ejus et principes ejus simul. 024 JER 048 008 Et veniet prædo ad omnem urbem, et urbs nulla salvabitur: et peribunt valles, et dissipabuntur campestria, quoniam dixit Dominus: 024 JER 048 009 Date florem Moab, quia florens egredietur: et civitates ejus desertæ erunt, et inhabitabiles. 024 JER 048 010 Maledictus qui facit opus Domini fraudulenter, et maledictus qui prohibet gladium suum a sanguine. 024 JER 048 011 Fertilis fuit Moab ab adolescentia sua, et requievit in fæcibus suis: nec transfusus est de vase in vas, et in transmigrationem non abiit: idcirco permansit gustus ejus in eo, et odor ejus non est immutatus. 024 JER 048 012 Propterea ecce dies veniunt, dicit Dominus, et mittam ei ordinatores et stratores laguncularum: et sternent eum, et vasa ejus exhaurient, et lagunculas eorum collident. 024 JER 048 013 Et confundetur Moab a Chamos sicut confusa est domus Israël a Bethel, in qua habebat fiduciam. 024 JER 048 014 Quomodo dicitis: Fortes sumus, et viri robusti ad præliandum? 024 JER 048 015 Vastata est Moab, et civitates illius succiderunt, et electi juvenes ejus descenderunt in occisionem, ait Rex: Dominus exercituum nomen ejus. 024 JER 048 016 Prope est interitus Moab ut veniat, et malum ejus velociter accurret nimis. 024 JER 048 017 Consolamini eum, omnes qui estis in circuitu ejus: et universi qui scitis nomen ejus, dicite: Quomodo confracta est virga fortis, baculus gloriosus? 024 JER 048 018 Descende de gloria, et sede in siti, habitatio filiæ Dibon, quoniam vastator Moab ascendit ad te: dissipavit munitiones tuas. 024 JER 048 019 In via sta, et prospice, habitatio Aroër: interroga fugientem, et ei qui evasit dic: Quid accidit? 024 JER 048 020 Confusus est Moab, quoniam victus est. Ululate, et clamate: annuntiate in Arnon, quoniam vastata est Moab, 024 JER 048 021 et judicium venit ad terram campestrem, super Helon, et super Jasa, et super Mephaath, 024 JER 048 022 et super Dibon, et super Nabo, et super domum Deblathaim, 024 JER 048 023 et super Cariathaim, et super Bethgamul, et super Bethmaon, 024 JER 048 024 et super Carioth, et super Bosra, et super omnes civitates terræ Moab, quæ longe et quæ prope sunt. 024 JER 048 025 Abscissum est cornu Moab, et brachium ejus contritum est, ait Dominus. 024 JER 048 026 Inebriate eum, quoniam contra Dominum erectus est: et allidet manum Moab in vomitu suo, et erit in derisum etiam ipse. 024 JER 048 027 Fuit enim in derisum tibi Israël: quasi inter fures reperisses eum: propter verba ergo tua quæ adversum illum locutus es, captivus duceris. 024 JER 048 028 Relinquite civitates, et habitate in petra, habitatores Moab: et estote quasi columba nidificans in summo ore foraminis. 024 JER 048 029 Audivimus superbiam Moab: superbus est valde: sublimitatem ejus, et arrogantiam, et superbiam, et altitudinem cordis ejus. 024 JER 048 030 Ego scio, ait Dominus, jactantiam ejus, et quod non sit juxta eam virtus ejus, nec juxta quod poterat conata sit facere. 024 JER 048 031 Ideo super Moab ejulabo, et ad Moab universam clamabo, ad viros muri fictilis lamentantes: 024 JER 048 032 de planctu Jazer plorabo tibi, vinea Sabama. Propagines tuæ transierunt mare; usque ad mare Jazer pervenerunt: super messem tuam et vindemiam tuam prædo irruit. 024 JER 048 033 Ablata est lætitia et exsultatio de Carmelo et de terra Moab, et vinum de torcularibus sustuli: nequaquam calcator uvæ solitum celeuma cantabit. 024 JER 048 034 De clamore Hesebon usque Eleale et Jasa, dederunt vocem suam; a Segor usque ad Oronaim, vitula conternante: aquæ quoque Nemrim pessimæ erunt. 024 JER 048 035 Et auferam de Moab, ait Dominus, offerentem in excelsis, et sacrificantem diis ejus. 024 JER 048 036 Propterea cor meum ad Moab quasi tibiæ resonabit, et cor meum ad viros muri fictilis dabit sonitum tibiarum: quia plus fecit quam potuit, idcirco perierunt. 024 JER 048 037 Omne enim caput calvitium, et omnis barba rasa erit: in cunctis manibus colligatio, et super omne dorsum cilicium: 024 JER 048 038 super omnia tecta Moab, et in plateis ejus, omnis planctus: quoniam contrivi Moab sicut vas inutile, ait Dominus. 024 JER 048 039 Quomodo victa est, et ululaverunt? quomodo dejecit cervicem Moab, et confusus est? eritque Moab in derisum, et in exemplum omnibus in circuitu suo. 024 JER 048 040 Hæc dicit Dominus: Ecce quasi aquila volabit, et extendet alas suas ad Moab. 024 JER 048 041 Capta est Carioth, et munitiones comprehensæ sunt: et erit cor fortium Moab in die illa sicut cor mulieris parturientis, 024 JER 048 042 et cessabit Moab esse populus, quoniam contra Dominum gloriatus est. 024 JER 048 043 Pavor, et fovea, et laqueus super te, o habitator Moab, dicit Dominus. 024 JER 048 044 Qui fugerit a facie pavoris cadet in foveam, et qui conscenderit de fovea capietur laqueo: adducam enim super Moab annum visitationis eorum, ait Dominus. 024 JER 048 045 In umbra Hesebon steterunt de laqueo fugientes, quia ignis egressus est de Hesebon, et flamma de medio Seon: et devorabit partem Moab, et verticem filiorum tumultus. 024 JER 048 046 Væ tibi, Moab: periisti, popule Chamos, quia comprehensi sunt filii tui et filiæ tuæ in captivitatem. 024 JER 048 047 Et convertam captivitatem Moab in novissimis diebus, ait Dominus.] Hucusque judicia Moab. 024 JER 049 001 Ad filios Ammon. [Hæc dicit Dominus: Numquid non filii sunt Israël, aut hæres non est ei? cur igitur hæreditate possedit Melchom Gad, et populus ejus in urbibus ejus habitavit? 024 JER 049 002 Ideo ecce dies veniunt, dicit Dominus, et auditum faciam super Rabbath filiorum Ammon fremitum prælii, et erit in tumultum dissipata, filiæque ejus igni succendentur, et possidebit Israël possessores suos, ait Dominus. 024 JER 049 003 Ulula, Hesebon, quoniam vastata est Hai; clamate, filiæ Rabbath: accingite vos ciliciis, plangite et circuite per sepes, quoniam Melchom in transmigrationem ducetur, sacerdotes ejus et principes ejus simul. 024 JER 049 004 Quid gloriaris in vallibus? defluxit vallis tua, filia delicata, quæ confidebas in thesauris tuis, et dicebas: Quis veniet ad me? 024 JER 049 005 Ecce ego inducam super te terrorem, ait Dominus Deus exercituum, ab omnibus qui sunt in circuitu tuo: et dispergemini singuli a conspectu vestro, nec erit qui congreget fugientes. 024 JER 049 006 Et post hæc reverti faciam captivos filiorum Ammon, ait Dominus.] 024 JER 049 007 Ad Idumæam. [Hæc dicit Dominus exercituum: Numquid non ultra est sapientia in Theman? periit consilium a filiis; inutilis facta est sapientia eorum. 024 JER 049 008 Fugite, et terga vertite; descendite in voraginem, habitatores Dedan: quoniam perditionem Esau adduxi super eum, tempus visitationis ejus. 024 JER 049 009 Si vindemiatores venissent super te, non reliquissent racemum: si fures in nocte rapuissent quod sufficeret sibi. 024 JER 049 010 Ego vero discooperui Esau: revelavi abscondita ejus, et celari non poterit: vastatum est semen ejus, et fratres ejus, et vicini ejus, et non erit. 024 JER 049 011 Relinque pupillos tuos: ego faciam eos vivere: et viduæ tuæ in me sperabunt. 024 JER 049 012 Quia hæc dicit Dominus: Ecce quibus non erat judicium ut biberent calicem, bibentes bibent: et tu, quasi innocens relinqueris? non eris innocens, sed bibens bibes. 024 JER 049 013 Quia per memetipsum juravi, dicit Dominus, quod in solitudinem, et in opprobrium, et in desertum, et in maledictionem erit Bosra, et omnes civitates ejus erunt in solitudines sempiternas. 024 JER 049 014 Auditum audivi a Domino, et legatus ad gentes missus est: Congregamini, et venite contra eam, et consurgamus in prælium. 024 JER 049 015 Ecce enim parvulum dedi te in gentibus, contemptibilem inter homines. 024 JER 049 016 Arrogantia tua decepit te, et superbia cordis tui, qui habitas in cavernis petræ, et apprehendere niteris altitudinem collis: cum exaltaveris quasi aquila nidum tuum, inde detraham te, dicit Dominus. 024 JER 049 017 Et erit Idumæa deserta: omnis qui transibit per eam stupebit, et sibilabit super omnes plagas ejus. 024 JER 049 018 Sicut subversa est Sodoma et Gomorrha, et vicinæ ejus, ait Dominus: non habitabit ibi vir, et non incolet eam filius hominis. 024 JER 049 019 Ecce quasi leo ascendet de superbia Jordanis ad pulchritudinem robustam, quia subito currere faciam eum ad illam. Et quis erit electus, quem præponam ei? quis enim similis mei? et quis sustinebit me? et quis est iste pastor, qui resistat vultui meo? 024 JER 049 020 Propterea audite consilium Domini quod iniit de Edom, et cogitationes ejus quas cogitavit de habitatoribus Theman: si non dejecerint eos parvuli gregis, nisi dissipaverint cum eis habitaculum eorum. 024 JER 049 021 A voce ruinæ eorum commota est terra; clamor in mari Rubro auditus est vocis ejus. 024 JER 049 022 Ecce quasi aquila ascendet, et avolabit, et expandet alas suas super Bosran: et erit cor fortium Idumææ in die illa quasi cor mulieris parturientis.] 024 JER 049 023 Ad Damascum. [Confusa est Emath et Arphad, quia auditum pessimum audierunt: turbati sunt in mari; præ sollicitudine quiescere non potuit. 024 JER 049 024 Dissoluta est Damascus, versa est in fugam: tremor apprehendit eam, angustia et dolores tenuerunt eam quasi parturientem. 024 JER 049 025 Quomodo dereliquerunt civitatem laudabilem, urbem lætitiæ? 024 JER 049 026 Ideo cadent juvenes ejus in plateis ejus, et omnes viri prælii conticescent in die illa, ait Dominus exercituum. 024 JER 049 027 Et succendam ignem in muro Damasci, et devorabit mœnia Benadad.] 024 JER 049 028 Ad Cedar, et ad regna Asor, quæ percussit Nabuchodonosor rex Babylonis. [Hæc dicit Dominus: Surgite, et ascendite ad Cedar, et vastate filios orientis. 024 JER 049 029 Tabernacula eorum, et greges eorum capient: pelles eorum, et omnia vasa eorum, et camelos eorum tollent sibi, et vocabunt super eos formidinem in circuitu. 024 JER 049 030 Fugite, abite vehementer, in voraginibus sedete, qui habitatis Asor, ait Dominus: iniit enim contra vos Nabuchodonosor rex Babylonis consilium, et cogitavit adversum vos cogitationes. 024 JER 049 031 Consurgite, et ascendite ad gentem quietam, et habitantem confidenter, ait Dominus: non ostia, nec vectes eis: soli habitant. 024 JER 049 032 Et erunt cameli eorum in direptionem, et multitudo jumentorum in prædam: et dispergam eos in omnem ventum, qui sunt attonsi in comam, et ex omni confinio eorum adducam interitum super eos, ait Dominus. 024 JER 049 033 Et erit Asor in habitaculum draconum, deserta usque in æternum: non manebit ibi vir, nec incolet eam filius hominis.] 024 JER 049 034 Quod facum est verbum Domini ad Jeremiam prophetam adversus Ælam, in principio regni Sedeciæ regis Juda, dicens: 024 JER 049 035 [Hæc dicit Dominus exercituum: Ecce ego confringam arcum Ælam, et summam fortitudinem eorum: 024 JER 049 036 et inducam super Ælam quatuor ventos a quatuor plagis cæli, et ventilabo eos in omnes ventos istos, et non erit gens ad quam non perveniant profugi Ælam. 024 JER 049 037 Et pavere faciam Ælam coram inimicis suis, et in conspectu quærentium animam eorum: et adducam super eos malum, iram furoris mei, dicit Dominus, et mittam post eos gladium donec consumam eos. 024 JER 049 038 Et ponam solium meum in Ælam, et perdam inde reges et principes, ait Dominus. 024 JER 049 039 In novissimis autem diebus reverti faciam captivos Ælam, dicit Dominus.] 024 JER 050 001 Verbum quod locutus est Dominus de Babylone et de terra Chaldæorum, in manu Jeremiæ prophetæ. 024 JER 050 002 [Annuntiate in gentibus, et auditum facite: levate signum, prædicate, et nolite celare: dicite: Capta est Babylon, confusus est Bel, victus est Merodach, confusa sunt sculptilia ejus, superata sunt idola eorum. 024 JER 050 003 Quoniam ascendit contra eam gens ab aquilone, quæ ponet terram ejus in solitudinem, et non erit qui habitet in ea ab homine usque ad pecus: et moti sunt, et abierunt. 024 JER 050 004 In diebus illis, et in tempore illo, ait Dominus, venient filii Israël ipsi et filii Juda simul: ambulantes et flentes properabunt, et Dominum Deum suum quærent: 024 JER 050 005 in Sion interrogabunt viam, huc facies eorum: venient, et apponentur ad Dominum fœdere sempiterno, quod nulla oblivione delebitur. 024 JER 050 006 Grex perditus factus est populus meus: pastores eorum seduxerunt eos, feceruntque vagari in montibus: de monte in collem transierunt; obliti sunt cubilis sui. 024 JER 050 007 Omnes qui invenerunt comederunt eos, et hostes eorum dixerunt: Non peccavimus: pro eo quod peccaverunt Domino decori justitiæ, et exspectationi patrum eorum Domino. 024 JER 050 008 Recedite de medio Babylonis, et de terra Chaldæorum egredimini, et estote quasi hædi ante gregem. 024 JER 050 009 Quoniam ecce ego suscito, et adducam in Babylonem congregationem gentium magnarum de terra aquilonis, et præparabuntur adversus eam, et inde capietur: sagitta ejus quasi viri fortis interfectoris: non revertetur vacua. 024 JER 050 010 Et erit Chaldæa in prædam: omnes vastantes eam replebuntur, ait Dominus. 024 JER 050 011 Quoniam exsultatis, et magna loquimini, diripientes hæreditatem meam: quoniam effusi estis sicut vituli super herbam, et mugistis sicut tauri: 024 JER 050 012 confusa est mater vestra nimis, et adæquata pulveri, quæ genuit vos: ecce novissima erit in gentibus, deserta, invia, et arens. 024 JER 050 013 Ab ira Domini non habitabitur, sed redigetur tota in solitudinem: omnis qui transibit per Babylonem stupebit, et sibilabit super universis plagis ejus. 024 JER 050 014 Præparamini contra Babylonem per circuitum, omnes qui tenditis arcum: debellate eam, non parcatis jaculis, quia Domino peccavit. 024 JER 050 015 Clamate adversus eam, ubique dedit manum: ceciderunt fundamenta ejus, destructi sunt muri ejus, quoniam ultio Domini est: ultionem accipite de ea: sicut fecit, facite ei. 024 JER 050 016 Disperdite satorem de Babylone, et tenentem falcem in tempore messis: a facie gladii columbæ unusquisque ad populum suum convertetur, et singuli ad terram suam fugient. 024 JER 050 017 Grex dispersus Israël: leones ejecerunt eum. Primus comedit eum rex Assur: iste novissimus exossavit eum Nabuchodonosor rex Babylonis. 024 JER 050 018 Propterea hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Ecce ego visitabo regem Babylonis et terram ejus, sicut visitavi regem Assur: 024 JER 050 019 et reducam Israël ad habitaculum suum: et pascetur Carmelum et Basan, et in monte Ephraim et Galaad saturabitur anima ejus. 024 JER 050 020 In diebus illis, et in tempore illo, ait Dominus, quæretur iniquitas Israël, et non erit, et peccatum Juda, et non invenietur: quoniam propitius ero eis quos reliquero. 024 JER 050 021 Super terram dominantium ascende, et super habitatores ejus visita: dissipa, et interfice quæ post eos sunt, ait Dominus, et fac juxta omnia quæ præcepi tibi. 024 JER 050 022 Vox belli in terra, et contritio magna. 024 JER 050 023 Quomodo confractus est et contritus malleus universæ terræ? quomodo versa est in desertum Babylon in gentibus? 024 JER 050 024 Illaqueavi te, et capta es, Babylon, et nesciebas: inventa es et apprehensa, quoniam Dominum provocasti. 024 JER 050 025 Aperuit Dominus thesaurum suum, et protulit vasa iræ suæ, quoniam opus est Domino Deo exercituum, in terra Chaldæorum. 024 JER 050 026 Venite ad eam ab extremis finibus; aperite ut exeant qui conculcent eam: tollite de via lapides, et redigite in acervos: et interficite eam, nec sit quidquam reliquum. 024 JER 050 027 Dissipate universos fortes ejus: descendant in occisionem: væ eis, quia venit dies eorum, tempus visitationis eorum! 024 JER 050 028 Vox fugientium, et eorum qui evaserunt de terra Babylonis, ut annuntient in Sion ultionem Domini Dei nostri, ultionem templi ejus. 024 JER 050 029 Annuntiate in Babylonem plurimis, omnibus qui tendunt arcum: consistite adversus eam per gyrum, et nullus evadat: reddite ei secundum opus suum: juxta omnia quæ fecit, facite illi, quia contra Dominum erecta est, adversum Sanctum Israël. 024 JER 050 030 Idcirco cadent juvenes ejus in plateis ejus, et omnes viri bellatores ejus conticescent in die illa, ait Dominus. 024 JER 050 031 Ecce ego ad te, superbe! dicit Dominus Deus exercituum: quia venit dies tuus, tempus visitationis tuæ. 024 JER 050 032 Et cadet superbus, et corruet, et non erit qui suscitet eum: et succendam ignem in urbibus ejus, et devorabit omnia in circuitu ejus. 024 JER 050 033 Hæc dicit Dominus exercituum: Calumniam sustinent filii Israël, et filii Juda simul: omnes qui ceperunt eos, tenent: nolunt dimittere eos. 024 JER 050 034 Redemptor eorum fortis, Dominus exercituum nomen ejus: judicio defendet causam eorum, ut exterreat terram, et commoveat habitatores Babylonis. 024 JER 050 035 Gladius ad Chaldæos, ait Dominus, et ad habitatores Babylonis, et ad principes, et ad sapientes ejus. 024 JER 050 036 Gladius ad divinos ejus, qui stulti erunt: gladius ad fortes illius, qui timebunt. 024 JER 050 037 Gladius ad equos ejus, et ad currus ejus, et ad omne vulgus quod est in medio ejus: et erunt quasi mulieres: gladius ad thesauros ejus, qui diripientur. 024 JER 050 038 Siccitas super aquas ejus erit, et arescent, quia terra sculptilium est, et in portentis gloriantur. 024 JER 050 039 Propterea habitabunt dracones cum faunis ficariis, et habitabunt in ea struthiones: et non inhabitabitur ultra usque in sempiternum, nec exstruetur usque ad generationem et generationem. 024 JER 050 040 Sicut subvertit Dominus Sodomam et Gomorrham, et vicinas ejus, ait Dominus, non habitabit ibi vir, et non incolet eam filius hominis. 024 JER 050 041 Ecce populus venit ab aquilone, et gens magna, et reges multi consurgent a finibus terræ. 024 JER 050 042 Arcum et scutum apprehendent: crudeles sunt, et immisericordes: vox eorum quasi mare sonabit, et super equos ascendent, sicut vir paratus ad prælium contra te, filia Babylon. 024 JER 050 043 Audivit rex Babylonis famam eorum, et dissolutæ sunt manus ejus: angustia apprehendit eum, dolor quasi parturientem. 024 JER 050 044 Ecce quasi leo ascendet, de superbia Jordanis ad pulchritudinem robustam, quia subito currere faciam eum ad illam. Et quis erit electus, quem præponam ei? quis est enim similis mei? et quis sustinebit me? et quis est iste pastor, qui resistat vultui meo? 024 JER 050 045 Propterea audite consilium Domini quod mente concepit adversum Babylonem, et cogitationes ejus quas cogitavit super terram Chaldæorum: nisi detraxerint eos parvuli gregum, nisi dissipatum fuerit cum ipsis habitaculum eorum. 024 JER 050 046 A voce captivitatis Babylonis commota est terra, et clamor inter gentes auditus est.] 024 JER 051 001 [Hæc dicit Dominus: Ecce ego suscitabo super Babylonem et super habitatores ejus, qui cor suum levaverunt contra me, quasi ventum pestilentem: 024 JER 051 002 et mittam in Babylonem ventilatores, et ventilabunt eam et demolientur terram ejus, quoniam venerunt super eam undique in die afflictionis ejus. 024 JER 051 003 Non tendat qui tendit arcum suum, et non ascendat loricatus: nolite parcere juvenibus ejus; interficite omnem militiam ejus. 024 JER 051 004 Et cadent interfecti in terra Chaldæorum, et vulnerati in regionibus ejus. 024 JER 051 005 Quoniam non fuit viduatus Israël et Juda a Deo suo, Domino exercituum, terra autem eorum repleta est delicto a Sancto Israël. 024 JER 051 006 Fugite de medio Babylonis, et salvet unusquisque animam suam: nolite tacere super iniquitatem ejus, quoniam tempus ultionis est a Domino: vicissitudinem ipse retribuet ei. 024 JER 051 007 Calix aureus Babylon in manu Domini, inebrians omnem terram: de vino ejus biberunt gentes, et ideo commotæ sunt. 024 JER 051 008 Subito cecidit Babylon, et contrita est. Ululate super eam: tollite resinam ad dolorem ejus, si forte sanetur. 024 JER 051 009 Curavimus Babylonem, et non est sanata: derelinquamus eam, et eamus unusquisque in terram suam: quoniam pervenit usque ad cælos judicium ejus, et elevatum est usque ad nubes. 024 JER 051 010 Protulit Dominus justitias nostras: venite, et narremus in Sion opus Domini Dei nostri. 024 JER 051 011 Acuite sagittas, implete pharetras: suscitavit Dominus spiritum regum Medorum: et contra Babylonem mens ejus est ut perdat eam, quoniam ultio Domini est, ultio templi sui. 024 JER 051 012 Super muros Babylonis levate signum, augete custodiam, levate custodes, præparate insidias: quia cogitavit Dominus, et fecit quæcumque locutus est contra habitatores Babylonis. 024 JER 051 013 Quæ habitas super aquas multas, locuples in thesauris: venit finis tuus, pedalis præcisionis tuæ. 024 JER 051 014 Juravit Dominus exercituum per animam suam: Quoniam replebo te hominibus quasi brucho, et super te celeuma cantabitur. 024 JER 051 015 Qui fecit terram in fortitudine sua, præparavit orbem in sapientia sua, et prudentia sua extendit cælos. 024 JER 051 016 Dante eo vocem, multiplicantur aquæ in cælo: qui levat nubes ab extremo terræ, fulgura in pluviam fecit, et produxit ventum de thesauris suis. 024 JER 051 017 Stultus factus est omnis homo a scientia; confusus est omnis conflator in sculptili: quia mendax est conflatio eorum, nec est spiritus in eis. 024 JER 051 018 Vana sunt opera, et risu digna: in tempore visitationis suæ peribunt. 024 JER 051 019 Non sicut hæc, pars Jacob, quia qui fecit omnia ipse est: et Israël sceptrum hæreditatis ejus: Dominus exercituum nomen ejus. 024 JER 051 020 Collidis tu mihi vasa belli: et ego collidam in te gentes, et disperdam in te regna: 024 JER 051 021 et collidam in te equum et equitem ejus: et collidam in te currum et ascensorem ejus: 024 JER 051 022 et collidam in te virum et mulierem: et collidam in te senem et puerum: et collidam in te juvenem et virginem: 024 JER 051 023 et collidam in te pastorem et gregem ejus: et collidam in te agricolam et jugales ejus: et collidam in te duces et magistratus: 024 JER 051 024 et reddam Babyloni, et cunctis habitatoribus Chaldææ, omne malum suum quod fecerunt in Sion, in oculis vestris, ait Dominus. 024 JER 051 025 Ecce ego ad te, mons pestifer, ait Dominus, qui corrumpis universam terram: et extendam manum meam super te, et evolvam te de petris, et dabo te in montem combustionis: 024 JER 051 026 et non tollent de te lapidem in angulum, et lapidem in fundamenta: sed perditus in æternum eris, ait Dominus. 024 JER 051 027 Levate signum in terra, clangite buccina in gentibus, sanctificate super eam gentes, annuntiate contra illam regibus Ararat, Menni, et Ascenez: numerate contra eam Taphsar, adducite equum quasi bruchum aculeatum. 024 JER 051 028 Sanctificate contra eam gentes, reges Mediæ, duces ejus, et universos magistratus ejus, cunctamque terram potestatis ejus. 024 JER 051 029 Et commovebitur terra et conturbabitur, quia evigilabit contra Babylonem cogitatio Domini, ut ponat terram Babylonis desertam et inhabitabilem. 024 JER 051 030 Cessaverunt fortes Babylonis a prælio; habitaverunt in præsidiis: devoratum est robur eorum, et facti sunt quasi mulieres: incensa sunt tabernacula ejus, contriti sunt vectes ejus. 024 JER 051 031 Currens obviam currenti veniet, et nuntius obvius nuntianti, ut annuntiet regi Babylonis quia capta est civitas ejus a summo usque ad summum. 024 JER 051 032 Et vada præoccupata sunt, et paludes incensæ sunt igni, et viri bellatores conturbati sunt. 024 JER 051 033 Quia hæc dicit Dominus exercituum, Deus Israël: Filia Babylonis quasi area, tempus trituræ ejus: adhuc modicum, et veniet tempus messionis ejus. 024 JER 051 034 Comedit me, devoravit me Nabuchodonosor rex Babylonis: reddidit me quasi vas inane, absorbuit me quasi draco, replevit ventrem suum teneritudine mea, et ejecit me. 024 JER 051 035 Iniquitas adversum me et caro mea super Babylonem, dicit habitatio Sion: et sanguis meus super habitatores Chaldææ, dicit Jerusalem. 024 JER 051 036 Propterea hæc dicit Dominus: Ecce ego judicabo causam tuam, et ulciscar ultionem tuam: et desertum faciam mare ejus, et siccabo venam ejus. 024 JER 051 037 Et erit Babylon in tumulos, habitatio draconum, stupor et sibilus, eo quod non sit habitator. 024 JER 051 038 Simul ut leones rugient; excutient comas veluti catuli leonum. 024 JER 051 039 In calore eorum ponam potus eorum, et inebriabo eos ut sopiantur, et dormiant somnum sempiternum, et non consurgant, dicit Dominus. 024 JER 051 040 Deducam eos quasi agnos ad victimam, et quasi arietes cum hædis. 024 JER 051 041 Quomodo capta est Sesach, et comprehensa est inclyta universæ terræ! quomodo facta est in stuporem Babylon inter gentes! 024 JER 051 042 Ascendit super Babylonem mare: multitudine fluctuum ejus operta est. 024 JER 051 043 Factæ sunt civitates ejus in stuporem, terra inhabitabilis et deserta, terra in qua nullus habitet, nec transeat per eam filius hominis. 024 JER 051 044 Et visitabo super Bel in Babylone, et ejiciam quod absorbuerat de ore ejus: et non confluent ad eum ultra gentes, siquidem et murus Babylonis corruet. 024 JER 051 045 Egredimini de medio ejus, populus meus, ut salvet unusquisque animam suam ab ira furoris Domini, 024 JER 051 046 et ne forte mollescat cor vestrum, et timeatis auditum qui audietur in terra: et veniet in anno auditio, et post hunc annum auditio, et iniquitas in terra, et dominator super dominatorem. 024 JER 051 047 Propterea ecce dies veniunt, et visitabo super sculptilia Babylonis, et omnis terra ejus confundetur, et universi interfecti ejus cadent in medio ejus. 024 JER 051 048 Et laudabunt super Babylonem cæli et terra, et omnia quæ in eis sunt: quia ab aquilone venient ei prædones, ait Dominus. 024 JER 051 049 Et quomodo fecit Babylon, ut caderent occisi in Israël, sic de Babylone cadent occisi in universa terra. 024 JER 051 050 Qui fugistis gladium, venite, nolite stare: recordamini procul Domini, et Jerusalem ascendat super cor vestrum. 024 JER 051 051 Confusi sumus, quoniam audivimus opprobrium: operuit ignominia facies nostras, quia venerunt alieni super sanctificationem domus Domini. 024 JER 051 052 Propterea ecce dies veniunt, ait Dominus, et visitabo super sculptilia ejus, et in omni terra ejus mugiet vulneratus. 024 JER 051 053 Si ascenderit Babylon in cælum, et firmaverit in excelso robur suum, a me venient vastatores ejus, ait Dominus. 024 JER 051 054 Vox clamoris de Babylone, et contritio magna de terra Chaldæorum: 024 JER 051 055 quoniam vastavit Dominus Babylonem, et perdidit ex ea vocem magnam: et sonabunt fluctus eorum quasi aquæ multæ; dedit sonitum vox eorum: 024 JER 051 056 quia venit super eam, id est super Babylonem, prædo, et apprehensi sunt fortes ejus, et emarcuit arcus eorum, quia fortis ultor Dominus reddens retribuet. 024 JER 051 057 Et inebriabo principes ejus, et sapientes ejus, et duces ejus, et magistratus ejus, et fortes ejus: et dormient somnum sempiternum, et non expergiscentur, ait Rex (Dominus exercituum nomen ejus). 024 JER 051 058 Hæc dicit Dominus exercituum: Murus Babylonis ille latissimus suffossione suffodietur, et portæ ejus excelsæ igni comburentur, et labores populorum ad nihilum, et gentium in ignem erunt, et disperibunt.] 024 JER 051 059 Verbum quod præcepit Jeremias propheta Saraiæ filio Neriæ filii Maasiæ, cum pergeret cum Sedecia rege in Babylonem, in anno quarto regni ejus: Saraias autem erat princeps prophetiæ. 024 JER 051 060 Et scripsit Jeremias omne malum quod venturum erat super Babylonem, in libro uno: omnia verba hæc quæ scripta sunt contra Babylonem. 024 JER 051 061 Et dixit Jeremias ad Saraiam: Cum veneris in Babylonem, et videris, et legeris omnia verba hæc, 024 JER 051 062 dices: Domine, tu locutus es contra locum istum, ut disperderes eum, ne sit qui in eo habitet, ab homine usque ad pecus, et ut sit perpetua solitudo. 024 JER 051 063 Cumque compleveris legere librum istum, ligabis ad eum lapidem, et projicies illum in medium Euphraten, 024 JER 051 064 et dices: Sic submergetur Babylon, et non consurget a facie afflictionis quam ego adduco super eam, et dissolvetur. Hucusque verba Jeremiæ. 024 JER 052 001 Filius viginti et unius anni erat Sedecias cum regnare cœpisset, et undecim annis regnavit in Jerusalem. Et nomen matris ejus Amital filia Jeremiæ de Lobna. 024 JER 052 002 Et fecit malum in oculis Domini, juxta omnia quæ fecerat Joakim, 024 JER 052 003 quoniam furor Domini erat in Jerusalem et in Juda, usquequo projiceret eos a facie sua: et recessit Sedecias a rege Babylonis. 024 JER 052 004 Factum est autem in anno nono regni ejus, in mense decimo, decima mensis, venit Nabuchodonosor rex Babylonis, ipse et omnis exercitus ejus, adversus Jerusalem: et obsederunt eam, et ædificaverunt contra eam munitiones in circuitu. 024 JER 052 005 Et fuit civitas obsessa usque ad undecimum annum regis Sedeciæ. 024 JER 052 006 Mense autem quarto, nona mensis, obtinuit fames civitatem, et non erant alimenta populo terræ. 024 JER 052 007 Et dirupta est civitas, et omnes viri bellatores ejus fugerunt, exieruntque de civitate nocte, per viam portæ quæ est inter duos muros, et ducit ad hortum regis, Chaldæis obsidentibus urbem in gyro, et abierunt per viam quæ ducit in eremum. 024 JER 052 008 Persecutus est autem Chadæorum exercitus regem, et apprehenderunt Sedeciam in deserto quod est juxta Jericho: et omnis comitatus ejus diffugit ab eo. 024 JER 052 009 Cumque comprehendissent regem, adduxerunt eum ad regem Babylonis in Reblatha, quæ est in terra Emath, et locutus est ad eum judicia. 024 JER 052 010 Et jugulavit rex Babylonis filios Sedeciæ in oculis ejus, sed et omnes principes Juda occidit in Reblatha. 024 JER 052 011 Et oculos Sedeciæ eruit, et vinxit eum compedibus, et adduxit eum rex Babylonis in Babylonem, et posuit eum in domo carceris usque ad diem mortis ejus. 024 JER 052 012 In mense autem quinto, decima mensis, ipse est annus nonusdecimus Nabuchodonosor regis Babylonis, venit Nabuzardan princeps militiæ, qui stabat coram rege Babylonis, in Jerusalem, 024 JER 052 013 et incendit domum Domini, et domum regis, et omnes domos Jerusalem: et omnem domum magnam igni combussit: 024 JER 052 014 et totum murum Jerusalem per circuitum destruxit cunctus exercitus Chaldæorum qui erat cum magistro militiæ. 024 JER 052 015 De pauperibus autem populi, et de reliquo vulgo quod remanserat in civitate, et de perfugis qui transfugerant ad regem Babylonis, et ceteros de multitudine transtulit Nabuzardan princeps militiæ. 024 JER 052 016 De pauperibus vero terræ reliquit Nabuzardan princeps militiæ vinitores et agricolas. 024 JER 052 017 Columnas quoque æreas quæ erant in domo Domini, et bases, et mare æneum quod erat in domo Domini, confregerunt Chaldæi, et tulerunt omne æs eorum in Babylonem, 024 JER 052 018 et lebetes, et creagras, et psalteria, et phialas, et mortariola, et omnia vasa ærea quæ in ministerio fuerant, tulerunt: 024 JER 052 019 et hydrias, et thymiamateria, et urceos, et pelves, et candelabra, et mortaria, et cyathos, quotquot aurea, aurea, et quotquot argentea, argentea, tulit magister militiæ: 024 JER 052 020 et columnas duas, et mare unum, et vitulos duodecim æreos qui erant sub basibus quas fecerat rex Salomon in domo Domini. Non erat pondus æris omnium horum vasorum. 024 JER 052 021 De columnis autem decem et octo cubiti altitudinis erant in columna una, et funiculus duodecim cubitorum circuibat eam: porro grossitudo ejus quatuor digitorum, et intrinsecus cava erat. 024 JER 052 022 Et capitella super utramque ærea: altitudo capitelli unius quinque cubitorum, et retiacula et malogranata super coronam in circuitu, omnia ærea: similiter columnæ secundæ, et malogranata. 024 JER 052 023 Et fuerunt malogranata nonaginta sex dependentia: et omnia malogranata centum, retiaculis circumdabantur. 024 JER 052 024 Et tulit magister militiæ Saraiam sacerdotem primum, et Sophoniam sacerdotem secundum, et tres custodes vestibuli: 024 JER 052 025 et de civitate tulit eunuchum unum, qui erat præpositus super viros bellatores: et septem viros de his qui videbant faciem regis, qui inventi sunt in civitate: et scribam principem militum, qui probabat tyrones: et sexaginta viros de populo terræ, qui inventi sunt in medio civitatis. 024 JER 052 026 Tulit autem eos Nabuzardan magister militiæ, et duxit eos ad regem Babylonis in Reblatha: 024 JER 052 027 et percussit eos rex Babylonis, et interfecit eos in Reblatha in terra Emath: et translatus est Juda de terra sua. 024 JER 052 028 Iste est populus quem transtulit Nabuchodonosor: in anno septimo, Judæos tria millia et viginti tres: 024 JER 052 029 in anno octavodecimo Nabuchodonosor, de Jerusalem animas octingentas triginta duas: 024 JER 052 030 in anno vigesimo tertio Nabuchodonosor, transtulit Nabuzardan magister militiæ animas Judæorum septingentas quadraginta quinque. Omnes ergo animæ, quatuor millia sexcentæ. 024 JER 052 031 Et factum est in trigesimo septimo anno transmigrationis Joachin regis Juda, duodecimo mense, vigesima quinta mensis, elevavit Evilmerodach rex Babylonis, ipso anno regni sui, caput Joachin regis Juda, et eduxit eum de domo carceris. 024 JER 052 032 Et locutus est cum eo bona, et posuit thronum ejus super thronos regum qui erant post se in Babylone. 024 JER 052 033 Et mutavit vestimenta carceris ejus, et comedebat panem coram eo semper cunctis diebus vitæ suæ. 024 JER 052 034 Et cibaria ejus, cibaria perpetua dabantur ei a rege Babylonis, statuta per singulos dies, usque ad diem mortis suæ, cunctis diebus vitæ ejus. # # BOOK 025 LAM Lamentations Lamentationes 025 LAM 001 001 Prologus Et factum est, postquam in captivitatem redactus est Israël, et Jerusalem deserta est, sedit Jeremias propheta flens, et planxit lamentatione hac in Jerusalem: et amaro animo suspirans et ejulans, dixit: [Aleph Quomodo sedet sola civitas plena populo! Facta est quasi vidua domina gentium; princeps provinciarum facta est sub tributo. 025 LAM 001 002 Beth Plorans ploravit in nocte, et lacrimæ ejus in maxillis ejus: non est qui consoletur eam ex omnibus caris ejus; omnes amici ejus spreverunt eam, et facti sunt ei inimici. 025 LAM 001 003 Ghimel Migravit Judas propter afflictionem, et multitudinem servitutis; habitavit inter gentes, nec invenit requiem: omnes persecutores ejus apprehenderunt eam inter angustias. 025 LAM 001 004 Daleth Viæ Sion lugent, eo quod non sint qui veniant ad solemnitatem: omnes portæ ejus destructæ, sacerdotes ejus gementes; virgines ejus squalidæ, et ipsa oppressa amaritudine. 025 LAM 001 005 He Facti sunt hostes ejus in capite; inimici ejus locupletati sunt: quia Dominus locutus est super eam propter multitudinem iniquitatum ejus. Parvuli ejus ducti sunt in captivitatem ante faciem tribulantis. 025 LAM 001 006 Vau Et egressus est a filia Sion omnis decor ejus; facti sunt principes ejus velut arietes non invenientes pascua, et abierunt absque fortitudine ante faciem subsequentis. 025 LAM 001 007 Zain Recordata est Jerusalem dierum afflictionis suæ, et prævaricationis, omnium desiderabilium suorum, quæ habuerat a diebus antiquis, cum caderet populus ejus in manu hostili, et non esset auxiliator: viderunt eam hostes, et deriserunt sabbata ejus. 025 LAM 001 008 Heth Peccatum peccavit Jerusalem, propterea instabilis facta est; omnes qui glorificabant eam spreverunt illam, quia viderunt ignominiam ejus: ipsa autem gemens conversa est retrorsum. 025 LAM 001 009 Teth Sordes ejus in pedibus ejus, nec recordata est finis sui; deposita est vehementer, non habens consolatorem. Vide, Domine, afflictionem meam, quoniam erectus est inimicus. 025 LAM 001 010 Jod Manum suam misit hostis ad omnia desiderabilia ejus, quia vidit gentes ingressas sanctuarium suum, de quibus præceperas ne intrarent in ecclesiam tuam. 025 LAM 001 011 Caph Omnis populus ejus gemens, et quærens panem; dederunt pretiosa quæque pro cibo ad refocillandam animam. Vide, Domine, et considera quoniam facta sum vilis! 025 LAM 001 012 Lamed O vos omnes qui transitis per viam, attendite, et videte si est dolor sicut dolor meus! quoniam vindemiavit me, ut locutus est Dominus, in die iræ furoris sui. 025 LAM 001 013 Mem De excelso misit ignem in ossibus meis, et erudivit me: expandit rete pedibus meis, convertit me retrorsum; posuit me desolatam, tota die mœrore confectam. 025 LAM 001 014 Nun Vigilavit jugum iniquitatum mearum; in manu ejus convolutæ sunt, et impositæ collo meo. Infirmata est virtus mea: dedit me Dominus in manu de qua non potero surgere. 025 LAM 001 015 Samech Abstulit omnes magnificos meos Dominus de medio mei; vocavit adversum me tempus ut contereret electos meos. Torcular calcavit Dominus virgini filiæ Juda. 025 LAM 001 016 Ain Idcirco ego plorans, et oculus meus deducens aquas, quia longe factus est a me consolator, convertens animam meam. Facti sunt filii mei perditi, quoniam invaluit inimicus. 025 LAM 001 017 Phe Expandit Sion manus suas; non est qui consoletur eam. Mandavit Dominus adversum Jacob in circuitu ejus hostes ejus; facta est Jerusalem quasi polluta menstruis inter eos. 025 LAM 001 018 Sade Justus est Dominus, quia os ejus ad iracundiam provocavi. Audite, obsecro, universi populi, et videte dolorem meum: virgines meæ et juvenes mei abierunt in captivitatem. 025 LAM 001 019 Coph Vocavi amicos meos, et ipsi deceperunt me; sacerdotes mei et senes mei in urbe consumpti sunt, quia quæsierunt cibum sibi ut refocillarent animam suam. 025 LAM 001 020 Res Vide, Domine, quoniam tribulor: conturbatus est venter meus, subversum est cor meum in memetipsa, quoniam amaritudine plena sum. Foris interfecit gladius, et domi mors similis est. 025 LAM 001 021 Sin Audierunt quia ingemisco ego, et non est qui consoletur me; omnes inimici mei audierunt malum meum, lætati sunt quoniam tu fecisti: adduxisti diem consolationis, et fient similes mei. 025 LAM 001 022 Thau Ingrediatur omne malum eorum coram te: et vindemia eos, sicut vindemiasti me propter omnes iniquitates meas: multi enim gemitus mei, et cor meum mœrens.] 025 LAM 002 001 [Aleph Quomodo obtexit caligine in furore suo Dominus filiam Sion; projecit de cælo in terram inclytam Israël, et non est recordatus scabelli pedum suorum in die furoris sui! 025 LAM 002 002 Beth Præcipitavit Dominus, nec pepercit omnia speciosa Jacob: destruxit in furore suo munitiones virginis Juda, et dejecit in terram; polluit regnum et principes ejus. 025 LAM 002 003 Ghimel Confregit in ira furoris sui omne cornu Israël; avertit retrorsum dexteram suam a facie inimici, et succendit in Jacob quasi ignem flammæ devorantis in gyro. 025 LAM 002 004 Daleth Tetendit arcum suum quasi inimicus, firmavit dexteram suam quasi hostis, et occidit omne quod pulchrum erat visu in tabernaculo filiæ Sion; effudit quasi ignem indignationem suam. 025 LAM 002 005 He Factus est Dominus velut inimicus, præcipitavit Israël: præcipitavit omnia mœnia ejus, dissipavit munitiones ejus, et replevit in filia Juda humiliatum et humiliatam. 025 LAM 002 006 Vau Et dissipavit quasi hortum tentorium suum; demolitus est tabernaculum suum. Oblivioni tradidit Dominus in Sion festivitatem et sabbatum; et in opprobrium, et in indignationem furoris sui, regem et sacerdotem. 025 LAM 002 007 Zain Repulit Dominus altare suum; maledixit sanctificationi suæ: tradidit in manu inimici muros turrium ejus. Vocem dederunt in domo Domini sicut in die solemni. 025 LAM 002 008 Heth Cogitavit Dominus dissipare murum filiæ Sion; tetendit funiculum suum, et non avertit manum suam a perditione: luxitque antemurale, et murus pariter dissipatus est. 025 LAM 002 009 Teth Defixæ sunt in terra portæ ejus, perdidit et contrivit vectes ejus; regem ejus et principes ejus in gentibus: non est lex, et prophetæ ejus non invenerunt visionem a Domino. 025 LAM 002 010 Jod Sederunt in terra, conticuerunt senes filiæ Sion; consperserunt cinere capita sua, accincti sunt ciliciis: abjecerunt in terram capita sua virgines Jerusalem. 025 LAM 002 011 Caph Defecerunt præ lacrimis oculi mei, conturbata sunt viscera mea; effusum est in terra jecur meum super contritione filiæ populi mei, cum deficeret parvulus et lactens in plateis oppidi. 025 LAM 002 012 Lamed Matribus suis dixerunt: Ubi est triticum et vinum? cum deficerent quasi vulnerati in plateis civitatis, cum exhalarent animas suas in sinu matrum suarum. 025 LAM 002 013 Mem Cui comparabo te, vel cui assimilabo te, filia Jerusalem? cui exæquabo te, et consolabor te, virgo, filia Sion? magna est enim velut mare contritio tua: quis medebitur tui? 025 LAM 002 014 Nun Prophetæ tui viderunt tibi falsa et stulta; nec aperiebant iniquitatem tuam, ut te ad pœnitentiam provocarent; viderunt autem tibi assumptiones falsas, et ejectiones. 025 LAM 002 015 Samech Plauserunt super te manibus omnes transeuntes per viam; sibilaverunt et moverunt caput suum super filiam Jerusalem: Hæccine est urbs, dicentes, perfecti decoris, gaudium universæ terræ? 025 LAM 002 016 Phe Aperuerunt super te os suum omnes inimici tui: sibilaverunt, et fremuerunt dentibus, et dixerunt: Devorabimus: en ista est dies quam exspectabamus; invenimus, vidimus. 025 LAM 002 017 Ain Fecit Dominus quæ cogitavit; complevit sermonem suum, quem præceperat a diebus antiquis: destruxit, et non pepercit, et lætificavit super te inimicum, et exaltavit cornu hostium tuorum. 025 LAM 002 018 Sade Clamavit cor eorum ad Dominum super muros filiæ Sion: Deduc quasi torrentem lacrimas per diem et noctem; non des requiem tibi, neque taceat pupilla oculi tui. 025 LAM 002 019 Coph Consurge, lauda in nocte, in principio vigiliarum; effunde sicut aquam cor tuum ante conspectum Domini: leva ad eum manus tuas pro anima parvulorum tuorum, qui defecerunt in fame in capite omnium compitorum. 025 LAM 002 020 Res Vide, Domine, et considera quem vindemiaveris ita. Ergone comedent mulieres fructum suum, parvulos ad mensuram palmæ? si occiditur in sanctuario Domini sacerdos et propheta? 025 LAM 002 021 Sin Jacuerunt in terra foris puer et senex; virgines meæ et juvenes mei ceciderunt in gladio: interfecisti in die furoris tui, percussisti, nec misertus es. 025 LAM 002 022 Thau Vocasti quasi ad diem solemnem, qui terrerent me de circuitu; et non fuit in die furoris Domini qui effugeret, et relinqueretur: quos educavi et enutrivi, inimicus meus consumpsit eos.] 025 LAM 003 001 [Aleph Ego vir videns paupertatem meam in virga indignationis ejus. 025 LAM 003 002 Aleph Me minavit, et adduxit in tenebras, et non in lucem. 025 LAM 003 003 Aleph Tantum in me vertit et convertit manum suam tota die. 025 LAM 003 004 Beth Vetustam fecit pellem meam et carnem meam; contrivit ossa mea. 025 LAM 003 005 Beth Ædificavit in gyro meo, et circumdedit me felle et labore. 025 LAM 003 006 Beth In tenebrosis collocavit me, quasi mortuos sempiternos. 025 LAM 003 007 Ghimel Circumædificavit adversum me, ut non egrediar; aggravavit compedem meum. 025 LAM 003 008 Ghimel Sed et cum clamavero, et rogavero, exclusit orationem meam. 025 LAM 003 009 Ghimel Conclusit vias meas lapidibus quadris; semitas meas subvertit. 025 LAM 003 010 Daleth Ursus insidians factus est mihi, leo in absconditis. 025 LAM 003 011 Daleth Semitas meas subvertit, et confregit me; posuit me desolatam. 025 LAM 003 012 Daleth Tetendit arcum suum, et posuit me quasi signum ad sagittam. 025 LAM 003 013 He Misit in renibus meis filias pharetræ suæ. 025 LAM 003 014 He Factus sum in derisum omni populo meo, canticum eorum tota die. 025 LAM 003 015 He Replevit me amaritudinibus; inebriavit me absinthio. 025 LAM 003 016 Vau Et fregit ad numerum dentes meos; cibavit me cinere. 025 LAM 003 017 Vau Et repulsa est a pace anima mea; oblitus sum bonorum. 025 LAM 003 018 Vau Et dixi: Periit finis meus, et spes mea a Domino. 025 LAM 003 019 Zain Recordare paupertatis, et transgressionis meæ, absinthii et fellis. 025 LAM 003 020 Zain Memoria memor ero, et tabescet in me anima mea. 025 LAM 003 021 Zain Hæc recolens in corde meo, ideo sperabo. 025 LAM 003 022 Heth Misericordiæ Domini, quia non sumus consumpti; quia non defecerunt miserationes ejus. 025 LAM 003 023 Heth Novi diluculo, multa est fides tua. 025 LAM 003 024 Heth Pars mea Dominus, dixit anima mea; propterea exspectabo eum. 025 LAM 003 025 Teth Bonus est Dominus sperantibus in eum, animæ quærenti illum. 025 LAM 003 026 Teth Bonum est præstolari cum silentio salutare Dei. 025 LAM 003 027 Teth Bonum est viro cum portaverit jugum ab adolescentia sua. 025 LAM 003 028 Jod Sedebit solitarius, et tacebit, quia levavit super se. 025 LAM 003 029 Jod Ponet in pulvere os suum, si forte sit spes. 025 LAM 003 030 Jod Dabit percutienti se maxillam: saturabitur opprobriis. 025 LAM 003 031 Caph Quia non repellet in sempiternum Dominus. 025 LAM 003 032 Caph Quia si abjecit, et miserebitur, secundum multitudinem misericordiarum suarum. 025 LAM 003 033 Caph Non enim humiliavit ex corde suo et abjecit filios hominum. 025 LAM 003 034 Lamed Ut conteret sub pedibus suis omnes vinctos terræ. 025 LAM 003 035 Lamed Ut declinaret judicium viri in conspectu vultus Altissimi. 025 LAM 003 036 Lamed Ut perverteret hominem in judicio suo; Dominus ignoravit. 025 LAM 003 037 Mem Quis est iste qui dixit ut fieret, Domino non jubente? 025 LAM 003 038 Mem Ex ore Altissimi non egredientur nec mala nec bona? 025 LAM 003 039 Mem Quid murmuravit homo vivens, vir pro peccatis suis? 025 LAM 003 040 Nun Scrutemur vias nostras, et quæramus, et revertamur ad Dominum. 025 LAM 003 041 Nun Levemus corda nostra cum manibus ad Dominum in cælos. 025 LAM 003 042 Nun Nos inique egimus, et ad iracundiam provocavimus; idcirco tu inexorabilis es. 025 LAM 003 043 Samech Operuisti in furore, et percussisti nos; occidisti, nec pepercisti. 025 LAM 003 044 Samech Opposuisti nubem tibi, ne transeat oratio. 025 LAM 003 045 Samech Eradicationem et abjectionem posuisti me in medio populorum. 025 LAM 003 046 Phe Aperuerunt super nos os suum omnes inimici. 025 LAM 003 047 Phe Formido et laqueus facta est nobis vaticinatio, et contritio. 025 LAM 003 048 Phe Divisiones aquarum deduxit oculus meus, in contritione filiæ populi mei. 025 LAM 003 049 Ain Oculus meus afflictus est, nec tacuit, eo quod non esset requies. 025 LAM 003 050 Ain Donec respiceret et videret Dominus de cælis. 025 LAM 003 051 Ain Oculus meus deprædatus est animam meam in cunctis filiabus urbis meæ. 025 LAM 003 052 Sade Venatione ceperunt me quasi avem inimici mei gratis. 025 LAM 003 053 Sade Lapsa est in lacum vita mea, et posuerunt lapidem super me. 025 LAM 003 054 Sade Inundaverunt aquæ super caput meum; dixi: Perii. 025 LAM 003 055 Coph Invocavi nomen tuum, Domine, de lacu novissimo. 025 LAM 003 056 Coph Vocem meam audisti; ne avertas aurem tuam a singultu meo et clamoribus. 025 LAM 003 057 Coph Appropinquasti in die quando invocavi te; dixisti: Ne timeas. 025 LAM 003 058 Res Judicasti, Domine, causam animæ meæ, redemptor vitæ meæ. 025 LAM 003 059 Res Vidisti, Domine, iniquitatem illorum adversum me: judica judicium meum. 025 LAM 003 060 Res Vidisti omnem furorem, universas cogitationes eorum adversum me. 025 LAM 003 061 Sin Audisti opprobrium eorum, Domine, omnes cogitationes eorum adversum me. 025 LAM 003 062 Sin Labia insurgentium mihi, et meditationes eorum adversum me tota die. 025 LAM 003 063 Sin Sessionem eorum et resurrectionem eorum vide; ego sum psalmus eorum. 025 LAM 003 064 Thau Redes eis vicem, Domine, juxta opera manuum suarum. 025 LAM 003 065 Thau Dabis eis scutum cordis, laborem tuum. 025 LAM 003 066 Thau Persequeris in furore, et conteres eos sub cælis, Domine.] 025 LAM 004 001 [Aleph Quomodo obscuratum est aurum, mutatus est color optimus! dispersi sunt lapides sanctuarii in capite omnium platearum! 025 LAM 004 002 Beth Filii Sion inclyti, et amicti auro primo: quomodo reputati sunt in vasa testea, opus manuum figuli! 025 LAM 004 003 Ghimel Sed et lamiæ nudaverunt mammam, lactaverunt catulos suos: filia populi mei crudelis quasi struthio in deserto. 025 LAM 004 004 Daleth Adhæsit lingua lactentis ad palatum ejus in siti; parvuli petierunt panem, et non erat qui frangeret eis. 025 LAM 004 005 He Qui vescebantur voluptuose, interierunt in viis; qui nutriebantur in croceis, amplexati sunt stercora. 025 LAM 004 006 Vau Et major effecta est iniquitas filiæ populi mei peccato Sodomorum, quæ subversa est in momento, et non ceperunt in ea manus. 025 LAM 004 007 Zain Candidiores Nazaræi ejus nive, nitidiores lacte, rubicundiores ebore antiquo, sapphiro pulchriores. 025 LAM 004 008 Heth Denigrata est super carbones facies eorum et non sunt cogniti in plateis; adhæsit cutis eorum ossibus: aruit, et facta est quasi lignum. 025 LAM 004 009 Teth Melius fuit occisis gladio quam interfectis fame, quoniam isti extabuerunt consumpti a sterilitate terræ. 025 LAM 004 010 Jod Manus mulierum misericordium coxerunt filios suos; facti sunt cibus earum in contritione filiæ populi mei. 025 LAM 004 011 Caph Complevit Dominus furorem suum, effudit iram indignationis suæ: et succendit ignem in Sion, et devoravit fundamenta ejus. 025 LAM 004 012 Lamed Non crediderunt reges terræ, et universi habitatores orbis, quoniam ingrederetur hostis et inimicus per portas Jerusalem. 025 LAM 004 013 Mem Propter peccata prophetarum ejus, et iniquitates sacerdotum ejus, qui effuderunt in medio ejus sanguinem justorum. 025 LAM 004 014 Nun Erraverunt cæci in plateis, polluti sunt in sanguine; cumque non possent, tenuerunt lacinias suas. 025 LAM 004 015 Samech Recedite polluti, clamaverunt eis; recedite, abite, nolite tangere: jurgati quippe sunt, et commoti dixerunt inter gentes: Non addet ultra ut habitet in eis. 025 LAM 004 016 Phe Facies Domini divisit eos, non addet ut respiciat eos; facies sacerdotum non erubuerunt, neque senum miserti sunt. 025 LAM 004 017 Ain Cum adhuc subsisteremus, defecerunt oculi nostri ad auxilium nostrum vanum; cum respiceremus attenti ad gentem quæ salvare non poterat. 025 LAM 004 018 Sade Lubricaverunt vestigia nostra in itinere platearum nostrarum; appropinquavit finis noster, completi sunt dies nostri, quia venit finis noster. 025 LAM 004 019 Coph Velociores fuerunt persecutores nostri aquilis cæli; super montes persecuti sunt nos, in deserto insidiati sunt nobis. 025 LAM 004 020 Res Spiritus oris nostri, christus Dominus, captus est in peccatis nostris, cui diximus: In umbra tua vivemus in gentibus. 025 LAM 004 021 Sin Gaude et lætare, filia Edom, quæ habitas in terra Hus! ad te quoque perveniet calix: inebriaberis, atque nudaberis. 025 LAM 004 022 Thau Completa est iniquitas tua, filia Sion: non addet ultra ut transmigret te. Visitavit iniquitatem tuam, filia Edom; discooperuit peccata tua.] 025 LAM 005 001 [Recordare, Domine, quid acciderit nobis; intuere et respice opprobrium nostrum. 025 LAM 005 002 Hæreditas nostra versa est ad alienos, domus nostræ ad extraneos. 025 LAM 005 003 Pupilli facti sumus absque patre, matres nostræ quasi viduæ. 025 LAM 005 004 Aquam nostram pecunia bibimus; ligna nostra pretio comparavimus. 025 LAM 005 005 Cervicibus nostris minabamur, lassis non dabatur requies. 025 LAM 005 006 Ægypto dedimus manum et Assyriis, ut saturaremur pane. 025 LAM 005 007 Patres nostri peccaverunt, et non sunt: et nos iniquitates eorum portavimus. 025 LAM 005 008 Servi dominati sunt nostri: non fuit qui redimeret de manu eorum. 025 LAM 005 009 In animabus nostris afferebamus panem nobis, a facie gladii in deserto. 025 LAM 005 010 Pellis nostra quasi clibanus exusta est, a facie tempestatum famis. 025 LAM 005 011 Mulieres in Sion humiliaverunt, et virgines in civitatibus Juda. 025 LAM 005 012 Principes manu suspensi sunt; facies senum non erubuerunt. 025 LAM 005 013 Adolescentibus impudice abusi sunt, et pueri in ligno corruerunt. 025 LAM 005 014 Senes defecerunt de portis, juvenes de choro psallentium. 025 LAM 005 015 Defecit gaudium cordis nostri; versus est in luctum chorus noster. 025 LAM 005 016 Cecidit corona capitis nostri: væ nobis, quia peccavimus! 025 LAM 005 017 Propterea mœstum factum est cor nostrum; ideo contenebrati sunt oculi nostri, 025 LAM 005 018 propter montem Sion quia disperiit; vulpes ambulaverunt in eo. 025 LAM 005 019 Tu autem, Domine, in æternum permanebis, solium tuum in generationem et generationem. 025 LAM 005 020 Quare in perpetuum oblivisceris nostri, derelinques nos in longitudine dierum? 025 LAM 005 021 Converte nos, Domine, ad te, et convertemur; innova dies nostros, sicut a principio. 025 LAM 005 022 Sed projiciens repulisti nos: iratus es contra nos vehementer.] # # BOOK 026 EZE Ezekiel Hiezechielis Prophetæ 026 EZE 001 001 Et factum est in trigesimo anno, in quarto, in quinta mensis, cum essem in medio captivorum juxta fluvium Chobar, aperti sunt cæli, et vidi visiones Dei. 026 EZE 001 002 In quinta mensis, ipse est annus quintus transmigrationis regis Joachin, 026 EZE 001 003 factum est verbum Domini ad Ezechielem filium Buzi sacerdotem, in terra Chaldæorum, secus flumen Chobar: et facta est super eum ibi manus Domini. 026 EZE 001 004 Et vidi, et ecce ventus turbinis veniebat ab aquilone, et nubes magna, et ignis involvens, et splendor in circuitu ejus: et de medio ejus, quasi species electri, id est, de medio ignis: 026 EZE 001 005 et in medio ejus similitudo quatuor animalium. Et hic aspectus eorum, similitudo hominis in eis. 026 EZE 001 006 Quatuor facies uni, et quatuor pennæ uni. 026 EZE 001 007 Pedes eorum, pedes recti, et planta pedis eorum quasi planta pedis vituli: et scintillæ quasi aspectus æris candentis. 026 EZE 001 008 Et manus hominis sub pennis eorum, in quatuor partibus: et facies et pennas per quatuor partes habebant. 026 EZE 001 009 Junctæque erant pennæ eorum alterius ad alterum: non revertebantur cum incederent, sed unumquodque ante faciem suam gradiebatur. 026 EZE 001 010 Similitudo autem vultus eorum, facies hominis et facies leonis a dextris ipsorum quatuor, facies autem bovis a sinistris ipsorum quatuor, et facies aquilæ desuper ipsorum quatuor. 026 EZE 001 011 Facies eorum et pennæ eorum extentæ desuper: duæ pennæ singulorum jungebantur, et duæ tegebant corpora eorum. 026 EZE 001 012 Et unumquodque eorum coram facie sua ambulabat: ubi erat impetus spiritus, illuc gradiebantur, nec revertebantur cum ambularent. 026 EZE 001 013 Et similitudo animalium, aspectus eorum quasi carbonum ignis ardentium, et quasi aspectus lampadarum: hæc erat visio discurrens in medio animalium, splendor ignis, et de igne fulgur egrediens. 026 EZE 001 014 Et animalia ibant et revertebantur, in similitudinem fulguris coruscantis. 026 EZE 001 015 Cumque aspicerem animalia, apparuit rota una super terram juxta animalia, habens quatuor facies. 026 EZE 001 016 Et aspectus rotarum et opus earum quasi visio maris: et una similitudo ipsarum quatuor: et aspectus earum et opera quasi sit rota in medio rotæ. 026 EZE 001 017 Per quatuor partes earum euntes ibant, et non revertebantur cum ambularent. 026 EZE 001 018 Statura quoque erat rotis, et altitudo, et horribilis aspectus: et totum corpus oculis plenum in circuitu ipsarum quatuor. 026 EZE 001 019 Cumque ambularent animalia, ambulabant pariter et rotæ juxta ea: et cum elevarentur animalia de terra, elevabantur simul et rotæ. 026 EZE 001 020 Quocumque ibat spiritus, illuc, eunte spiritu, et rotæ pariter elevabantur sequentes eum: spiritus enim vitæ erat in rotis. 026 EZE 001 021 Cum euntibus ibant, et cum stantibus stabant: et cum elevatis a terra, pariter elevabantur et rotæ sequentes ea, quia spiritus vitæ erat in rotis. 026 EZE 001 022 Et similitudo super capita animalium firmamenti, quasi aspectus crystalli horribilis, et extenti super capita eorum desuper. 026 EZE 001 023 Sub firmamento autem pennæ eorum rectæ alterius ad alterum: unumquodque duabus alis velabat corpus suum, et alterum similiter velabatur. 026 EZE 001 024 Et audiebam sonum alarum, quasi sonum aquarum multarum, quasi sonum sublimis Dei: cum ambularent, quasi sonus erat multitudinis ut sonus castrorum: cumque starent, demittebantur pennæ eorum. 026 EZE 001 025 Nam cum fieret vox super firmamentum quod erat super caput eorum, stabant, et submittebant alas suas. 026 EZE 001 026 Et super firmamentum quod erat imminens capiti eorum, quasi aspectus lapidis sapphiri similitudo throni: et super similitudinem throni similitudo quasi aspectus hominis desuper. 026 EZE 001 027 Et vidi quasi speciem electri, velut aspectum ignis, intrinsecus ejus per circuitum: a lumbis ejus et desuper, et a lumbis ejus usque deorsum, vidi quasi speciem ignis splendentis in circuitu, 026 EZE 001 028 velut aspectum arcus cum fuerit in nube in die pluviæ. Hic erat aspectus splendoris per gyrum. 026 EZE 002 001 Hæc visio similitudinis gloriæ Domini. Et vidi, et cecidi in faciem meam, et audivi vocem loquentis, et dixit ad me: Fili hominis, sta super pedes tuos, et loquar tecum. 026 EZE 002 002 Et ingressus est in me spiritus postquam locutus est mihi, et statuit me supra pedes meos: et audivi loquentem ad me, 026 EZE 002 003 et dicentem: Fili hominis, mitto ego te ad filios Israël, ad gentes apostatrices quæ recesserunt a me: ipsi et patres eorum prævaricati sunt pactum meum usque ad diem hanc: 026 EZE 002 004 et filii dura facie et indomabili corde sunt, ad quos ego mitto te. Et dices ad eos: Hæc dicit Dominus Deus: 026 EZE 002 005 si forte vel ipsi audiant, et si forte quiescant, quoniam domus exasperans est: et scient quia propheta fuerit in medio eorum. 026 EZE 002 006 Tu ergo, fili hominis, ne timeas eos, neque sermones eorum metuas, quoniam increduli et subversores sunt tecum, et cum scorpionibus habitas. Verba eorum ne timeas, et vultus eorum ne formides, quia domus exasperans est. 026 EZE 002 007 Loqueris ergo verba mea ad eos, si forte audiant, et quiescant: quoniam irritatores sunt. 026 EZE 002 008 Tu autem, fili hominis, audi quæcumque loquor ad te, et noli esse exasperans, sicut domus exasperatrix est: aperi os tuum, et comede quæcumque ego do tibi. 026 EZE 002 009 Et vidi: et ecce manus missa ad me, in qua erat involutus liber: 026 EZE 002 010 et expandit illum coram me, qui erat scriptus intus et foris: et scriptæ erant in eo lamentationes, et carmen, et væ. 026 EZE 003 001 Et dixit ad me: Fili hominis, quodcumque inveneris, comede: comede volumen istud, et vadens loquere ad filios Israël. 026 EZE 003 002 Et aperui os meum, et cibavit me volumine illo: 026 EZE 003 003 et dixit ad me: Fili hominis, venter tuus comedet, et viscera tua complebuntur volumine isto quod ego do tibi. Et comedi illud, et factum est in ore meo sicut mel dulce. 026 EZE 003 004 Et dixit ad me: Fili hominis, vade ad domum Israël, et loqueris verba mea ad eos. 026 EZE 003 005 Non enim ad populum profundi sermonis et ignotæ linguæ tu mitteris ad domum Israël: 026 EZE 003 006 neque ad populos multos profundi sermonis et ignotæ linguæ, quorum non possis audire sermones: et si ad illos mittereris, ipsi audirent te: 026 EZE 003 007 domus autem Israël nolunt audire te, quia nolunt audire me: omnis quippe domus Israël attrita fronte est, et duro corde. 026 EZE 003 008 Ecce dedi faciem tuam valentiorem faciebus eorum, et frontem tuam duriorem frontibus eorum: 026 EZE 003 009 ut adamantem et ut silicem dedi faciem tuam: ne timeas eos, neque metuas a facie eorum, quia domus exasperans est. 026 EZE 003 010 Et dixit ad me: Fili hominis, omnes sermones meos quos ego loquor ad te, assume in corde tuo, et auribus tuis audi: 026 EZE 003 011 et vade, ingredere ad transmigrationem, ad filios populi tui, et loqueris ad eos: et dices eis: Hæc dicit Dominus Deus: si forte audiant et quiescant. 026 EZE 003 012 Et assumpsit me spiritus, et audivi post me vocem commotionis magnæ: Benedicta gloria Domini de loco suo: 026 EZE 003 013 et vocem alarum animalium percutientium alteram ad alteram, et vocem rotarum sequentium animalia, et vocem commotionis magnæ. 026 EZE 003 014 Spiritus quoque levavit me, et assumpsit me: et abii amarus in indignatione spiritus mei: manus enim Domini erat mecum, confortans me. 026 EZE 003 015 Et veni ad transmigrationem, ad acervum novarum frugum, ad eos qui habitabant juxta flumen Chobar: et sedi ubi illi sedebant, et mansi ibi septem diebus mœrens in medio eorum. 026 EZE 003 016 Cum autem pertransissent septem dies, factum est verbum Domini ad me, dicens: 026 EZE 003 017 Fili hominis, speculatorem dedi te domui Israël, et audies de ore meo verbum, et annuntiabis eis ex me. 026 EZE 003 018 Si, dicente me ad impium: Morte morieris, non annuntiaveris ei, neque locutus fueris ut avertatur a via sua impia et vivat, ipse impius in iniquitate sua morietur, sanguinem autem ejus de manu tua requiram. 026 EZE 003 019 Si autem tu annuntiaveris impio, et ille non fuerit conversus ab impietate sua et a via sua impia, ipse quidem in iniquitate sua morietur: tu autem animam tuam liberasti. 026 EZE 003 020 Sed et si conversus justus a justitia sua fuerit, et fecerit iniquitatem, ponam offendiculum coram eo: ipse morietur quia non annuntiasti ei. In peccato suo morietur, et non erunt in memoria justitiæ ejus quas fecit: sanguinem vero ejus de manu tua requiram. 026 EZE 003 021 Si autem tu annuntiaveris justo ut non peccet justus, et ille non peccaverit, vivens vivet, quia annuntiasti ei, et tu animam tuam liberasti. 026 EZE 003 022 Et facta est super me manus Domini, et dixit ad me: Surgens egredere in campum, et ibi loquar tecum. 026 EZE 003 023 Et surgens egressus sum in campum: et ecce ibi gloria Domini stabat, quasi gloria quam vidi juxta fluvium Chobar: et cecidi in faciem meam. 026 EZE 003 024 Et ingressus est in me spiritus, et statuit me super pedes meos, et locutus est mihi, et dixit ad me: Ingredere, et includere in medio domus tuæ. 026 EZE 003 025 Et tu, fili hominis, ecce data sunt super te vincula, et ligabunt te in eis, et non egredieris de medio eorum. 026 EZE 003 026 Et linguam tuam adhærere faciam palato tuo, et eris mutus, nec quasi vir objurgans, quia domus exasperans est. 026 EZE 003 027 Cum autem locutus fuero tibi, aperiam os tuum, et dices ad eos: Hæc dicit Dominus Deus: Qui audit, audiat, et qui quiescit, quiescat: quia domus exasperans est. 026 EZE 004 001 Et tu, fili hominis, sume tibi laterem, et pones eum coram te, et describes in eo civitatem Jerusalem. 026 EZE 004 002 Et ordinabis adversus eam obsidionem, et ædificabis munitiones, et comportabis aggerem, et dabis contra eam castra, et pones arietes in gyro. 026 EZE 004 003 Et tu sume tibi sartaginem ferream, et pones eam in murum ferreum inter te et inter civitatem: et obfirmabis faciem tuam ad eam, et erit in obsidionem, et circumdabis eam: signum est domui Israël. 026 EZE 004 004 Et tu dormies super latus tuum sinistrum, et pones iniquitates domus Israël super eo, numero dierum quibus dormies super illud: et assumes iniquitatem eorum. 026 EZE 004 005 Ego autem dedi tibi annos iniquitatis eorum, numero dierum trecentos et nonaginta dies: et portabis iniquitatem domus Israël. 026 EZE 004 006 Et cum compleveris hæc, dormies super latus tuum dexterum secundo, et assumes iniquitatem domus Juda quadraginta diebus: diem pro anno, diem, inquam, pro anno, dedi tibi. 026 EZE 004 007 Et ad obsidionem Jerusalem convertes faciem tuam, et brachium tuum erit extentum: et prophetabis adversus eam. 026 EZE 004 008 Ecce circumdedi te vinculis: et non te convertes a latere tuo in latus aliud, donec compleas dies obsidionis tuæ. 026 EZE 004 009 Et tu, sume tibi frumentum, et hordeum, et fabam, et lentem, et milium, et viciam: et mittes ea in vas unum, et facies tibi panes numero dierum quibus dormies super latus tuum: trecentis et nonaginta diebus comedes illud. 026 EZE 004 010 Cibus autem tuus, quo vesceris, erit in pondere viginti stateres in die: a tempore usque ad tempus comedes illud. 026 EZE 004 011 Et aquam in mensura bibes, sextam partem hin: a tempore usque ad tempus bibes illud. 026 EZE 004 012 Et quasi subcinericium hordeaceum comedes illud, et stercore quod egreditur de homine operies illud in oculis eorum. 026 EZE 004 013 Et dixit Dominus: Sic comedent filii Israël panem suum pollutum inter gentes ad quas ejiciam eos. Et dixi: 026 EZE 004 014 A, a, a, Domine Deus, ecce anima mea non est polluta: et morticinum, et laceratum a bestiis non comedi ab infantia mea usque nunc, et non est ingressa in os meum omnis caro immunda. 026 EZE 004 015 Et dixit ad me: Ecce dedi tibi fimum boum pro stercoribus humanis, et facies panem tuum in eo. 026 EZE 004 016 Et dixit ad me: Fili hominis, ecce ego conteram baculum panis in Jerusalem, et comedent panem in pondere et in sollicitudine, et aquam in mensura et in angustia bibent, 026 EZE 004 017 ut deficientibus pane et aqua, corruat unusquisque ad fratrem suum, et contabescant in iniquitatibus suis. 026 EZE 005 001 Et tu, fili hominis, sume tibi gladium acutum, radentem pilos, et assumes eum et duces per caput tuum et per barbam tuam, et assumes tibi stateram ponderis et divides eos. 026 EZE 005 002 Tertiam partem igni combures in medio civitatis, juxta completionem dierum obsidionis, et assumes tertiam partem, et concides gladio in circuitu ejus: tertiam vero aliam disperges in ventum, et gladium nudabo post eos. 026 EZE 005 003 Et sumes inde parvum numerum, et ligabis eos in summitate pallii tui: 026 EZE 005 004 et ex eis rursum tolles, et projicies eos in medio ignis, et combures eos igni, et ex eo egredietur ignis in omnem domum Israël. 026 EZE 005 005 Hæc dicit Dominus Deus: Ista est Jerusalem: in medio gentium posui eam, et in circuitu ejus terras. 026 EZE 005 006 Et contempsit judicia mea, ut plus esset impia quam gentes, et præcepta mea ultra quam terræ quæ in circuitu ejus sunt: judicia enim mea projecerunt, et in præceptis meis non ambulaverunt. 026 EZE 005 007 Idcirco hæc dicit Dominus Deus: Quia superastis gentes quæ in circuitu vestro sunt, et in præceptis meis non ambulastis, et judicia mea non fecistis, et juxta judicia gentium quæ in circuitu vestro sunt non estis operati, 026 EZE 005 008 ideo hæc dicit Dominus Deus: Ecce ego ad te, et ipse ego faciam in medio tui judicia in oculis gentium: 026 EZE 005 009 et faciam in te quod non feci, et quibus similia ultra non faciam, propter omnes abominationes tuas. 026 EZE 005 010 Ideo patres comedent filios in medio tui, et filii comedent patres suos: et faciam in te judicia, et ventilabo universas reliquias tuas in omnem ventum. 026 EZE 005 011 Idcirco vivo ego, dicit Dominus Deus, nisi pro eo quod sanctum meum violasti in omnibus offensionibus tuis et in cunctis abominationibus tuis, ego quoque confringam: et non parcet oculus meus, et non miserebor. 026 EZE 005 012 Tertia pars tui peste morietur, et fame consumetur in medio tui, et tertia pars tui in gladio cadet in circuitu tuo: tertiam vero partem tuam in omnem ventum dispergam, et gladium evaginabo post eos. 026 EZE 005 013 Et complebo furorem meum, et requiescere faciam indignationem meam in eis, et consolabor: et scient quia ego Dominus locutus sum in zelo meo, cum implevero indignationem meam in eis. 026 EZE 005 014 Et dabo te in desertum, et in opprobrium gentibus quæ in circuitu tuo sunt, in conspectu omnis prætereuntis: 026 EZE 005 015 et eris opprobrium et blasphemia, exemplum et stupor in gentibus quæ in circuitu tuo sunt, cum fecero in te judicia in furore, et in indignatione, et in increpationibus iræ. 026 EZE 005 016 Ego Dominus locutus sum: quando misero sagittas famis pessimas in eos, quæ erunt mortiferæ, et quas mittam ut disperdam vos: et famem congregabo super vos, et conteram in vobis baculum panis: 026 EZE 005 017 et immittam in vos famem et bestias pessimas, usque ad internecionem: et pestilentia et sanguis transibunt per te, et gladium inducam super te. Ego Dominus locutus sum. 026 EZE 006 001 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: 026 EZE 006 002 Fili hominis, pone faciem tuam ad montes Israël, et prophetabis ad eos, 026 EZE 006 003 et dices: [Montes Israël, audite verbum Domini Dei. Hæc dicit Dominus Deus montibus et collibus, rupibus et vallibus: Ecce ego inducam super vos gladium, et disperdam excelsa vestra, 026 EZE 006 004 et demoliar aras vestras, et confringentur simulacra vestra, et dejiciam interfectos vestros ante idola vestra: 026 EZE 006 005 et dabo cadavera filiorum Israël ante faciem simulacrorum vestrorum, et dispergam ossa vestra circum aras vestras: 026 EZE 006 006 in omnibus habitationibus vestris urbes desertæ erunt, et excelsa demolientur et dissipabuntur: et interibunt aræ vestræ, et confringentur, et cessabunt idola vestra, et conterentur delubra vestra, et delebuntur opera vestra: 026 EZE 006 007 et cadet interfectus in medio vestri, et scietis quia ego sum Dominus. 026 EZE 006 008 Et relinquam in vobis eos qui fugerint gladium in gentibus, cum dispersero vos in terris: 026 EZE 006 009 et recordabuntur mei liberati vestri in gentibus ad quas captivi ducti sunt: quia contrivi cor eorum fornicans et recedens a me, et oculos eorum fornicantes post idola sua: et displicebunt sibimet super malis quæ fecerunt in universis abominationibus suis. 026 EZE 006 010 Et scient quia ego Dominus non frustra locutus sum, ut facerem eis malum hoc. 026 EZE 006 011 Hæc dicit Dominus Deus: Percute manum tuam et allide pedem tuum, et dic: Heu! ad omnes abominationes malorum domus Israël: quia gladio, fame et peste ruituri sunt. 026 EZE 006 012 Qui longe est, peste morietur: qui autem prope, gladio corruet: et qui relictus fuerit et obsessus, fame morietur: et complebo indignationem meam in eis. 026 EZE 006 013 Et scietis quia ego Dominus, cum fuerint interfecti vestri in medio idolorum vestrorum, in circuitu ararum vestrarum, in omni colle excelso, et in cunctis summitatibus montium, et subtus omne lignum nemorosum, et subtus universam quercum frondosam, locum ubi accenderunt thura redolentia universis idolis suis. 026 EZE 006 014 Et extendam manum meam super eos: et faciam terram desolatam et destitutam, a deserto Deblatha, in omnibus habitationibus eorum: et scient quia ego Dominus.] 026 EZE 007 001 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: 026 EZE 007 002 Et tu, fili hominis, hæc dicit Dominus Deus terræ Israël: [Finis venit: venit finis super quatuor plagas terræ. 026 EZE 007 003 Nunc finis super te, et immittam furorem meum in te: et judicabo te juxta vias tuas, et ponam contra te omnes abominationes tuas. 026 EZE 007 004 Et non parcet oculus meus super te, et non miserebor: sed vias tuas ponam super te, et abominationes tuæ in medio tui erunt, et scietis quia ego Dominus. 026 EZE 007 005 Hæc dicit Dominus Deus: Afflictio una, afflictio ecce venit. 026 EZE 007 006 Finis venit, venit finis: evigilavit adversum te, ecce venit. 026 EZE 007 007 Venit contritio super te, qui habitas in terra: venit tempus, prope est dies occisionis, et non gloriæ montium. 026 EZE 007 008 Nunc de propinquo effundam iram meam super te, et complebo furorem meum in te: et judicabo te juxta vias tuas, et imponam tibi omnia scelera tua, 026 EZE 007 009 et non parcet oculus meus, nec miserebor: sed vias tuas imponam tibi, et abominationes tuæ in medio tui erunt, et scietis quia ego sum Dominus percutiens. 026 EZE 007 010 Ecce dies, ecce venit: egressa est contritio, floruit virga, germinavit superbia, 026 EZE 007 011 iniquitas surrexit in virga impietatis: non ex eis, et non ex populo, neque ex sonitu eorum: et non erit requies in eis. 026 EZE 007 012 Venit tempus, appropinquavit dies: qui emit, non lætetur, et qui vendit, non lugeat: quia ira super omnem populum ejus. 026 EZE 007 013 Quia qui vendit, ad id quod vendidit non revertetur: et adhuc in viventibus vita eorum: visio enim ad omnem multitudinem ejus non regredietur, et vir in iniquitate vitæ suæ non confortabitur.] 026 EZE 007 014 [Canite tuba, præparentur omnes: et non est qui vadat ad prælium: ira enim mea super universum populum ejus. 026 EZE 007 015 Gladium foris, et pestis et fames intrinsecus: qui in agro est, gladio morietur, et qui in civitate, pestilentia et fame devorabuntur. 026 EZE 007 016 Et salvabuntur qui fugerint ex eis: et erunt in montibus quasi columbæ convallium omnes trepidi, unusquisque in iniquitate sua. 026 EZE 007 017 Omnes manus dissolventur, et omnia genua fluent aquis. 026 EZE 007 018 Et accingent se ciliciis, et operiet eos formido: et in omni facie confusio, et in universis capitibus eorum calvitium. 026 EZE 007 019 Argentum eorum foras projicietur, et aurum eorum in sterquilinium erit: argentum eorum et aurum eorum non valebit liberare eos in die furoris Domini: animam suam non saturabunt, et ventres eorum non implebuntur, quia scandalum iniquitatis eorum factum est. 026 EZE 007 020 Et ornamentum monilium suorum in superbiam posuerunt, et imagines abominationum suarum et simulacrorum fecerunt ex eo: propter hoc dedi eis illud in immunditiam. 026 EZE 007 021 Et dabo illud in manus alienorum ad diripiendum, et impiis terræ in prædam, et contaminabunt illud. 026 EZE 007 022 Et avertam faciem meam ab eis, et violabunt arcanum meum: et introibunt in illud emissarii, et contaminabunt illud. 026 EZE 007 023 Fac conclusionem, quoniam terra plena est judicio sanguinum, et civitas plena iniquitate. 026 EZE 007 024 Et adducam pessimos de gentibus, et possidebunt domos eorum: et quiescere faciam superbiam potentium, et possidebunt sanctuaria eorum. 026 EZE 007 025 Angustia superveniente, requirent pacem, et non erit. 026 EZE 007 026 Conturbatio super conturbationem veniet, et auditus super auditum: et quærent visionem de propheta, et lex peribit a sacerdote, et consilium a senioribus. 026 EZE 007 027 Rex lugebit, et princeps induetur mœrore, et manus populi terræ conturbabuntur: secundum viam eorum faciam eis, et secundum judicia eorum judicabo eos, et scient quia ego Dominus.] 026 EZE 008 001 Et factum est in anno sexto, in sexto mense, in quinta mensis, ego sedebam in domo mea, et senes Juda sedebant coram me, et cecidit ibi super me manus Domini Dei. 026 EZE 008 002 Et vidi: et ecce similitudo quasi aspectus ignis: ab aspectu lumborum ejus et deorsum, ignis: et a lumbis ejus et sursum, quasi aspectus splendoris, ut visio electri. 026 EZE 008 003 Et emissa similitudo manus apprehendit me in cincinno capitis mei, et elevavit me spiritus inter terram et cælum: et adduxit me in Jerusalem, in visione Dei, juxta ostium interius quod respiciebat ad aquilonem, ubi erat statutum idolum zeli ad provocandam æmulationem. 026 EZE 008 004 Et ecce ibi gloria Dei Israël, secundum visionem quam videram in campo. 026 EZE 008 005 Et dixit ad me: Fili hominis, leva oculos tuos ad viam aquilonis. Et levavi oculos meos ad viam aquilonis, et ecce ab aquilone portæ altaris idolum zeli in ipso introitu. 026 EZE 008 006 Et dixit ad me: Fili hominis, putasne vides tu quid isti faciunt, abominationes magnas quas domus Israël facit hic, ut procul recedam a sanctuario meo? et adhuc conversus videbis abominationes majores. 026 EZE 008 007 Et introduxit me ad ostium atrii, et vidi, et ecce foramen unum in pariete. 026 EZE 008 008 Et dixit ad me: Fili hominis, fode parietem. Et cum fodissem parietem, apparuit ostium unum. 026 EZE 008 009 Et dixit ad me: Ingredere, et vide abominationes pessimas quas isti faciunt hic. 026 EZE 008 010 Et ingressus vidi, et ecce omnis similitudo reptilium et animalium, abominatio, et universa idola domus Israël, depicta erant in pariete in circuitu per totum: 026 EZE 008 011 et septuaginta viri de senioribus domus Israël: et Jezonias filius Saphan stabat in medio eorum stantium ante picturas: et unusquisque habebat thuribulum in manu sua, et vapor nebulæ de thure consurgebat. 026 EZE 008 012 Et dixit ad me: Certe vides, fili hominis, quæ seniores domus Israël faciunt in tenebris, unusquisque in abscondito cubiculi sui: dicunt enim: Non videt Dominus nos; dereliquit Dominus terram. 026 EZE 008 013 Et dixit ad me: Adhuc conversus videbis abominationes majores, quas isti faciunt. 026 EZE 008 014 Et introduxit me per ostium portæ domus Domini quod respiciebat ad aquilonem, et ecce ibi mulieres sedebant plangentes Adonidem. 026 EZE 008 015 Et dixit ad me: Certe vidisti, fili hominis: adhuc conversus videbis abominationes majores his. 026 EZE 008 016 Et introduxit me in atrium domus Domini interius, et ecce in ostio templi Domini, inter vestibulum et altare, quasi viginti quinque viri dorsa habentes contra templum Domini, et facies ad orientem: et adorabant ad ortum solis. 026 EZE 008 017 Et dixit ad me: Certe vidisti, fili hominis: numquid leve est hoc domui Juda, ut facerent abominationes istas quas fecerunt hic, quia replentes terram iniquitate, conversi sunt ad irritandum me? et ecce applicant ramum ad nares suas. 026 EZE 008 018 Ergo et ego faciam in furore: non parcet oculus meus, nec miserebor: et cum clamaverint ad aures meas voce magna, non exaudiam eos. 026 EZE 009 001 Et clamavit in auribus meis voce magna, dicens: Appropinquaverunt visitationes urbis, et unusquisque vas interfectionis habet in manu sua. 026 EZE 009 002 Et ecce sex viri veniebant de via portæ superioris, quæ respicit ad aquilonem, et uniuscujusque vas interitus in manu ejus: vir quoque unus in medio eorum vestitus erat lineis, et atramentarium scriptoris ad renes ejus: et ingressi sunt, et steterunt juxta altare æreum. 026 EZE 009 003 Et gloria Domini Israël assumpta est de cherub, quæ erat super eum ad limen domus: et vocavit virum qui indutus erat lineis, et atramentarium scriptoris habebat in lumbis suis: 026 EZE 009 004 et dixit Dominus ad eum: Transi per mediam civitatem, in medio Jerusalem, et signa thau super frontes virorum gementium et dolentium super cunctis abominationibus quæ fiunt in medio ejus. 026 EZE 009 005 Et illis dixit, audiente me: Transite per civitatem sequentes eum, et percutite: non parcat oculus vester, neque misereamini: 026 EZE 009 006 senem, adolescentulum et virginem, parvulum et mulieres interficite usque ad internecionem: omnem autem super quem videritis thau, ne occidatis: et a sanctuario meo incipite. Cœperunt ergo a viris senioribus, qui erant ante faciem domus. 026 EZE 009 007 Et dixit ad eos: Contaminate domum, et implete atria interfectis; egredimini. Et egressi sunt, et percutiebant eos qui erant in civitate. 026 EZE 009 008 Et cæde completa, remansi ego, ruique super faciem meam, et clamans aio: Heu! heu! heu! Domine Deus: ergone disperdes omnes reliquias Israël, effundens furorem tuum super Jerusalem? 026 EZE 009 009 Et dixit ad me: Iniquitas domus Israël et Juda magna est nimis valde, et repleta est terra sanguinibus, et civitas repleta est aversione: dixerunt enim: Dereliquit Dominus terram, et Dominus non videt. 026 EZE 009 010 Igitur et meus non parcet oculus, neque miserebor: viam eorum super caput eorum reddam. 026 EZE 009 011 Et ecce vir qui erat indutus lineis, qui habebat atramentarium in dorso suo, respondit verbum, dicens: Feci sicut præcepisti mihi. 026 EZE 010 001 Et vidi: et ecce in firmamento quod erat super caput cherubim, quasi lapis sapphirus, quasi species similitudinis solii, apparuit super ea. 026 EZE 010 002 Et dixit ad virum qui indutus erat lineis, et ait: Ingredere in medio rotarum quæ sunt subtus cherubim, et imple manum tuam prunis ignis quæ sunt inter cherubim, et effunde super civitatem. Ingressusque est in conspectu meo. 026 EZE 010 003 Cherubim autem stabant a dextris domus cum ingrederetur vir, et nubes implevit atrium interius. 026 EZE 010 004 Et elevata est gloria Domini desuper cherub ad limen domus: et repleta est domus nube, et atrium repletum est splendore gloriæ Domini. 026 EZE 010 005 Et sonitus alarum cherubim audiebatur usque ad atrium exterius, quasi vox Dei omnipotentis loquentis. 026 EZE 010 006 Cumque præcepisset viro qui indutus erat lineis, dicens: Sume ignem de medio rotarum quæ sunt inter cherubim: ingressus ille stetit juxta rotam. 026 EZE 010 007 Et extendit cherub manum de medio cherubim ad ignem qui erat inter cherubim, et sumpsit, et dedit in manus ejus qui indutus erat lineis: qui accipiens egressus est. 026 EZE 010 008 Et apparuit in cherubim similitudo manus hominis subtus pennas eorum. 026 EZE 010 009 Et vidi: et ecce quatuor rotæ juxta cherubim: rota una juxta cherub unum, et rota alia juxta cherub unum: species autem rotarum erat quasi visio lapidis chrysolithi: 026 EZE 010 010 et aspectus earum similitudo una quatuor, quasi sit rota in medio rotæ. 026 EZE 010 011 Cumque ambularent, in quatuor partes gradiebantur, et non revertebantur ambulantes: sed ad locum ad quem ire declinabat quæ prima erat, sequebantur et ceteræ, nec convertebantur. 026 EZE 010 012 Et omne corpus earum, et colla, et manus, et pennæ, et circuli, plena erant oculis in circuitu quatuor rotarum. 026 EZE 010 013 Et rotas istas vocavit volubiles, audiente me. 026 EZE 010 014 Quatuor autem facies habebat unum: facies una, facies cherub, et facies secunda, facies hominis: et in tertio facies leonis, et in quarto facies aquilæ. 026 EZE 010 015 Et elevata sunt cherubim: ipsum est animal quod videram juxta fluvium Chobar. 026 EZE 010 016 Cumque ambularent cherubim, ibant pariter et rotæ juxta ea: et cum elevarent cherubim alas suas ut exaltarentur de terra, non residebant rotæ, sed et ipsæ juxta erant. 026 EZE 010 017 Stantibus illis stabant, et cum elevatis elevabantur: spiritus enim vitæ erat in eis. 026 EZE 010 018 Et egressa est gloria Domini a limine templi, et stetit super cherubim. 026 EZE 010 019 Et elevantia cherubim alas suas, exaltata sunt a terra coram me: et illis egredientibus, rotæ quoque subsecutæ sunt: et stetit in introitu portæ domus Domini orientalis, et gloria Dei Israël erat super ea. 026 EZE 010 020 Ipsum est animal quod vidi subter Deum Israël juxta fluvium Chobar, et intellexi quia cherubim essent. 026 EZE 010 021 Quatuor vultus uni, et quatuor alæ uni: et similitudo manus hominis sub alis eorum. 026 EZE 010 022 Et similitudo vultuum eorum, ipsi vultus quos videram juxta fluvium Chobar, et intuitus eorum, et impetus singulorum ante faciem suam ingredi. 026 EZE 011 001 Et elevavit me spiritus, et introduxit me ad portam domus Domini orientalem, quæ respicit ad solis ortum: et ecce in introitu portæ viginti quinque viri: et vidi in medio eorum Jezoniam filium Azur, et Pheltiam filium Banaiæ, principes populi. 026 EZE 011 002 Dixitque ad me: Fili hominis, hi sunt viri qui cogitant iniquitatem, et tractant consilium pessimum in urbe ista, 026 EZE 011 003 dicentes: Nonne dudum ædificatæ sunt domus? hæc est lebes, nos autem carnes. 026 EZE 011 004 Idcirco vaticinare de eis, vaticinare, fili hominis. 026 EZE 011 005 Et irruit in me spiritus Domini, et dixit ad me: Loquere: Hæc dicit Dominus: Sic locuti estis, domus Israël, et cogitationes cordis vestri ego novi. 026 EZE 011 006 Plurimos occidistis in urbe hac, et implestis vias ejus interfectis. 026 EZE 011 007 Propterea hæc dicit Dominus Deus: Interfecti vestri, quos posuistis in medio ejus, hi sunt carnes, et hæc est lebes: et educam vos de medio ejus. 026 EZE 011 008 Gladium metuistis, et gladium inducam super vos, ait Dominus Deus. 026 EZE 011 009 Et ejiciam vos de medio ejus, daboque vos in manu hostium, et faciam in vobis judicia. 026 EZE 011 010 Gladio cadetis: in finibus Israël judicabo vos, et scietis quia ego Dominus. 026 EZE 011 011 Hæc non erit vobis in lebetem, et vos non eritis in medio ejus in carnes: in finibus Israël judicabo vos, 026 EZE 011 012 et scietis quia ego Dominus: quia in præceptis meis non ambulastis, et judicia mea non fecistis, sed juxta judicia gentium quæ in circuitu vestro sunt estis operati. 026 EZE 011 013 Et factum est cum prophetarem, Pheltias filius Banaiæ mortuus est: et cecidi in faciem meam clamans voce magna, et dixi: Heu! heu! heu! Domine Deus, consummationem tu facis reliquiarum Israël? 026 EZE 011 014 Et factum est verbum Domini ad me, dicens: 026 EZE 011 015 Fili hominis, fratres tui, fratres tui, viri propinqui tui, et omnis domus Israël, universi quibus dixerunt habitatores Jerusalem: Longe recedite a Domino: nobis data est terra in possessionem. 026 EZE 011 016 Propterea hæc dicit Dominus Deus: Quia longe feci eos in gentibus, et quia dispersi eos in terris: ero eis in sanctificationem modicam in terris ad quas venerunt. 026 EZE 011 017 Propterea loquere: Hæc dicit Dominus Deus: Congregabo vos de populis, et adunabo de terris in quibus dispersi estis, daboque vobis humum Israël. 026 EZE 011 018 Et ingredientur illuc, et auferent omnes offensiones, cunctasque abominationes ejus de illa. 026 EZE 011 019 Et dabo eis cor unum, et spiritum novum tribuam in visceribus eorum: et auferam cor lapideum de carne eorum, et dabo eis cor carneum, 026 EZE 011 020 ut in præceptis meis ambulent, et judicia mea custodiant, faciantque ea, et sint mihi in populum, et ego sim eis in Deum. 026 EZE 011 021 Quorum cor post offendicula et abominationes suas ambulat, horum viam in capite suo ponam, dicit Dominus Deus. 026 EZE 011 022 Et elevaverunt cherubim alas suas, et rotæ cum eis, et gloria Dei Israël erat super ea: 026 EZE 011 023 et ascendit gloria Domini de medio civitatis, stetitque super montem qui est ad orientem urbis. 026 EZE 011 024 Et spiritus levavit me, adduxitque in Chaldæam ad transmigrationem, in visione, in spiritu Dei: et sublata est a me visio quam videram. 026 EZE 011 025 Et locutus sum ad transmigrationem omnia verba Domini quæ ostenderat mihi. 026 EZE 012 001 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: 026 EZE 012 002 Fili hominis, in medio domus exasperantis tu habitas: qui oculos habent ad videndum, et non vident, et aures ad audiendum, et non audiunt: quia domus exasperans est. 026 EZE 012 003 Tu ergo, fili hominis, fac tibi vasa transmigrationis, et transmigrabis per diem coram eis. Transmigrabis autem de loco tuo ad locum alterum in conspectu eorum, si forte aspiciant, quia domus exasperans est: 026 EZE 012 004 et efferes foras vasa tua quasi vasa transmigrantis per diem in conspectu eorum: tu autem egredieris vespere coram eis, sicut egreditur migrans. 026 EZE 012 005 Ante oculos eorum perfode tibi parietem, et egredieris per eum. 026 EZE 012 006 In conspectu eorum in humeris portaberis; in caligine effereris: faciem tuam velabis, et non videbis terram, quia portentum dedi te domui Israël. 026 EZE 012 007 Feci ergo sicut præceperat mihi Dominus: vasa mea protuli quasi vasa transmigrantis per diem, et vespere perfodi mihi parietem manu: et in caligine egressus sum, in humeris portatus in conspectu eorum. 026 EZE 012 008 Et factus est sermo Domini mane ad me, dicens: 026 EZE 012 009 Fili hominis, numquid non dixerunt ad te domus Israël, domus exasperans: Quid tu facis? 026 EZE 012 010 Dic ad eos: [Hæc dicit Dominus Deus: Super ducem onus istud, qui est in Jerusalem, et super omnem domum Israël, quæ est in medio eorum.] 026 EZE 012 011 Dic: [Ego portentum vestrum: quomodo feci, sic fiet illis: in transmigrationem et in captivitatem ibunt. 026 EZE 012 012 Et dux qui est in medio eorum, in humeris portabitur; in caligine egredietur: parietem perfodient, ut educant eum; facies ejus operietur, ut non videat oculo terram. 026 EZE 012 013 Et extendam rete meum super eum, et capietur in sagena mea: et adducam eum in Babylonem, in terram Chaldæorum, et ipsam non videbit: ibique morietur. 026 EZE 012 014 Et omnes qui circa eum sunt, præsidium ejus, et agmina ejus, dispergam in omnem ventum, et gladium evaginabo post eos. 026 EZE 012 015 Et scient quia ego Dominus, quando dispersero illos in gentibus, et disseminavero eos in terris. 026 EZE 012 016 Et relinquam ex eis viros paucos a gladio, et fame, et pestilentia, ut enarrent omnia scelera eorum in gentibus ad quas ingredientur, et scient quia ego Dominus.] 026 EZE 012 017 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: 026 EZE 012 018 [Fili hominis, panem tuum in conturbatione comede, sed et aquam tuam in festinatione et mœrore bibe. 026 EZE 012 019 Et dices ad populum terræ: Hæc dicit Dominus Deus ad eos qui habitant in Jerusalem, in terra Israël: Panem suum in sollicitudine comedent, et aquam suam in desolatione bibent: ut desoletur terra a multitudine sua, propter iniquitatem omnium qui habitant in ea. 026 EZE 012 020 Et civitates quæ nunc habitantur, desolatæ erunt, terraque deserta, et scietis quia ego Dominus.] 026 EZE 012 021 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: 026 EZE 012 022 [Fili hominis, quod est proverbium istud vobis in terra Israël, dicentium: In longum differentur dies, et peribit omnis visio? 026 EZE 012 023 Ideo dic ad eos: Hæc dicit Dominus Deus: Quiescere faciam proverbium istud, neque vulgo dicetur ultra in Israël: et loquere ad eos quod appropinquaverint dies, et sermo omnis visionis. 026 EZE 012 024 Non enim erit ultra omnis visio cassa, neque divinatio ambigua in medio filiorum Israël: 026 EZE 012 025 quia ego Dominus loquar, et quodcumque locutus fuero verbum, fiet, et non prolongabitur amplius: sed in diebus vestris, domus exasperans, loquar verbum, et faciam illud, dicit Dominus Deus.] 026 EZE 012 026 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: 026 EZE 012 027 [Fili hominis, ecce domus Israël dicentium: Visio quam hic videt, in dies multos et in tempora longa iste prophetat. 026 EZE 012 028 Propterea dic ad eos: Hæc dicit Dominus Deus: Non prolongabitur ultra omnis sermo meus: verbum quod locutus fuero, complebitur, dicit Dominus Deus.] 026 EZE 013 001 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: 026 EZE 013 002 Fili hominis, vaticinare ad prophetas Israël qui prophetant, et dices prophetantibus de corde suo: [Audite verbum Domini. 026 EZE 013 003 Hæc dicit Dominus Deus: Væ prophetis insipientibus, qui sequuntur spiritum suum, et nihil vident! 026 EZE 013 004 Quasi vulpes in desertis prophetæ tui, Israël, erant. 026 EZE 013 005 Non ascendistis ex adverso, neque opposuistis murum pro domo Israël, ut staretis in prælio in die Domini. 026 EZE 013 006 Vident vana, et divinant mendacium, dicentes: Ait Dominus, cum Dominus non miserit eos: et perseveraverunt confirmare sermonem. 026 EZE 013 007 Numquid non visionem cassam vidistis, et divinationem mendacem locuti estis, et dicitis: Ait Dominus, cum ego non sim locutus? 026 EZE 013 008 Propterea hæc dicit Dominus Deus: Quia locuti estis vana, et vidistis mendacium, ideo ecce ego ad vos, dicit Dominus Deus. 026 EZE 013 009 Et erit manus mea super prophetas qui vident vana, et divinant mendacium: in consilio populi mei non erunt, et in scriptura domus Israël non scribentur, nec in terram Israël ingredientur, et scietis quia ego Dominus Deus: 026 EZE 013 010 eo quod deceperint populum meum, dicentes: Pax, et non est pax: et ipse ædificabat parietem, illi autem liniebant eum luto absque paleis. 026 EZE 013 011 Dic ad eos qui liniunt absque temperatura, quod casurus sit: erit enim imber inundans, et dabo lapides prægrandes desuper irruentes, et ventum procellæ dissipantem. 026 EZE 013 012 Siquidem ecce cecidit paries: numquid non dicetur vobis: Ubi est litura quam linistis? 026 EZE 013 013 Propterea hæc dicit Dominus Deus: Et erumpere faciam spiritum tempestatum in indignatione mea, et imber inundans in furore meo erit, et lapides grandes in ira in consumptionem. 026 EZE 013 014 Et destruam parietem quem linistis absque temperamento, et adæquabo eum terræ, et revelabitur fundamentum ejus: et cadet, et consumetur in medio ejus, et scietis quia ego sum Dominus. 026 EZE 013 015 Et complebo indignationem meam in pariete, et in his qui liniunt eum absque temperamento: dicamque vobis: Non est paries, et non sunt qui liniunt eum: 026 EZE 013 016 prophetæ Israël, qui prophetant ad Jerusalem, et vident ei visionem pacis, et non est pax, ait Dominus Deus.] 026 EZE 013 017 Et tu, fili hominis, pone faciem tuam contra filias populi tui quæ prophetant de corde suo: et vaticinare super eas, 026 EZE 013 018 et dic: [Hæc dicit Dominus Deus: Væ quæ consuunt pulvillos sub omni cubito manus, et faciunt cervicalia sub capite universæ ætatis ad capiendas animas: et cum caperent animas populi mei, vivificabant animas eorum! 026 EZE 013 019 Et violabant me ad populum meum propter pugillum hordei, et fragmen panis, ut interficerent animas quæ non moriuntur, et vivificarent animas quæ non vivunt, mentientes populo meo credenti mendaciis. 026 EZE 013 020 Propter hoc hæc dicit Dominus Deus: Ecce ego ad pulvillos vestros, quibus vos capitis animas volantes: et dirumpam eos de brachiis vestris, et dimittam animas quas vos capitis, animas ad volandum. 026 EZE 013 021 Et dirumpam cervicalia vestra, et liberabo populum meum de manu vestra, neque erunt ultra in manibus vestris ad prædandum: et scietis quia ego Dominus. 026 EZE 013 022 Pro eo quod mœrere fecistis cor justi mendaciter, quem ego non contristavi, et confortastis manus impii, ut non reverteretur a via sua mala, et viveret: 026 EZE 013 023 propterea vana non videbitis, et divinationes non divinabitis amplius, et eruam populum meum de manu vestra: et scietis quia ego Dominus.] 026 EZE 014 001 Et venerunt ad me viri seniorum Israël, et sederunt coram me. 026 EZE 014 002 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: 026 EZE 014 003 Fili hominis, viri isti posuerunt immunditias suas in cordibus suis, et scandalum iniquitatis suæ statuerunt contra faciem suam: numquid interrogatus respondebo eis? 026 EZE 014 004 Propter hoc loquere eis, et dices ad eos: Hæc dicit Dominus Deus: Homo, homo de domo Israël, qui posuerit immunditias suas in corde suo, et scandalum iniquitatis suæ statuerit contra faciem suam, et venerit ad prophetam interrogans per eum me: ego Dominus respondebo ei in multitudine immunditiarum suarum, 026 EZE 014 005 ut capiatur domus Israël in corde suo, quo recesserunt a me in cunctis idolis suis. 026 EZE 014 006 Propterea dic ad domum Israël: Hæc dicit Dominus Deus: Convertimini, et recedite ab idolis vestris, et ab universis contaminationibus vestris avertite facies vestras. 026 EZE 014 007 Quia homo, homo de domo Israël, et de proselytis quicumque advena fuerit in Israël, si alienatus fuerit a me, et posuerit idola sua in corde suo, et scandalum iniquitatis suæ statuerit contra faciem suam, et venerit ad prophetam ut interroget per eum me: ego Dominus respondebo ei per me: 026 EZE 014 008 et ponam faciem meam super hominem illum, et faciam eum in exemplum et in proverbium, et disperdam eum de medio populi mei: et scietis quia ego Dominus. 026 EZE 014 009 Et propheta cum erraverit, et locutus fuerit verbum, ego Dominus decepi prophetam illum, et extendam manum meam super illum, et delebo eum de medio populi mei Israël. 026 EZE 014 010 Et portabunt iniquitatem suam: juxta iniquitatem interrogantis, sic iniquitas prophetæ erit: 026 EZE 014 011 ut non erret ultra domus Israël a me, neque polluatur in universis prævaricationibus suis: sed sint mihi in populum, et ego sim eis in Deum, ait Dominus exercituum. 026 EZE 014 012 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: 026 EZE 014 013 [Fili hominis, terra cum peccaverit mihi, ut prævaricetur prævaricans, extendam manum meam super eam, et conteram virgam panis ejus, et immittam in eam famem, et interficiam de ea hominem et jumentum. 026 EZE 014 014 Et si fuerint tres viri isti in medio ejus, Noë, Daniel, et Job, ipsi justitia sua liberabunt animas suas, ait Dominus exercituum. 026 EZE 014 015 Quod si et bestias pessimas induxero super terram ut vastem eam, et fuerit invia, eo quod non sit pertransiens propter bestias: 026 EZE 014 016 tres viri isti si fuerint in ea, vivo ego, dicit Dominus Deus, quia nec filios nec filias liberabunt, sed ipsi soli liberabuntur, terra autem desolabitur. 026 EZE 014 017 Vel si gladium induxero super terram illam, et dixero gladio: Transi per terram: et interfecero de ea hominem et jumentum, 026 EZE 014 018 et tres viri isti fuerint in medio ejus: vivo ego, dicit Dominus Deus, non liberabunt filios neque filias, sed ipsi soli liberabuntur. 026 EZE 014 019 Si autem et pestilentiam immisero super terram illam, et effudero indignationem meam super eam in sanguine, ut auferam ex ea hominem et jumentum, 026 EZE 014 020 et Noë, et Daniel, et Job fuerint in medio ejus: vivo ego, dicit Dominus Deus, quia filium et filiam non liberabunt, sed ipsi justitia sua liberabunt animas suas. 026 EZE 014 021 Quoniam hæc dicit Dominus Deus: Quod etsi quatuor judicia mea pessima, gladium, et famem, ac bestias malas, et pestilentiam, immisero in Jerusalem, ut interficiam de ea hominem et pecus, 026 EZE 014 022 tamen relinquetur in ea salvatio educentium filios et filias: ecce ipsi ingredientur ad vos, et videbitis viam eorum et adinventiones eorum, et consolabimini super malo quod induxi in Jerusalem, in omnibus quæ importavi super eam. 026 EZE 014 023 Et consolabuntur vos, cum videritis viam eorum et adinventiones eorum: et cognoscetis quod non frustra fecerim omnia quæ feci in ea, ait Dominus Deus.] 026 EZE 015 001 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: 026 EZE 015 002 [Fili hominis, quid fiet de ligno vitis, ex omnibus lignis nemorum quæ sunt inter ligna silvarum? 026 EZE 015 003 numquid tolletur de ea lignum ut fiat opus, aut fabricabitur de ea paxillus ut dependeat in eo quodcumque vas? 026 EZE 015 004 Ecce igni datum est in escam: utramque partem ejus consumpsit ignis, et medietas ejus redacta est in favillam: numquid utile erit ad opus? 026 EZE 015 005 Etiam cum esset integrum, non erat aptum ad opus: quanto magis cum illud ignis devoraverit et combusserit, nihil ex eo fiet operis? 026 EZE 015 006 Propterea hæc dicit Dominus Deus: Quomodo lignum vitis inter ligna silvarum, quod dedi igni ad devorandum, sic tradam habitatores Jerusalem. 026 EZE 015 007 Et ponam faciem meam in eos: de igne egredientur, et ignis consumet eos: et scietis quia ego Dominus, cum posuero faciem meam in eos, 026 EZE 015 008 et dedero terram inviam et desolatam, eo quod prævaricatores extiterint, dicit Dominus Deus.] 026 EZE 016 001 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: 026 EZE 016 002 Fili hominis, notas fac Jerusalem abominationes suas, 026 EZE 016 003 et dices: Hæc dicit Dominus Deus Jerusalem: Radix tua et generatio tua de terra Chanaan: pater tuus Amorrhæus, et mater tua Cethæa. 026 EZE 016 004 Et quando nata es, in die ortus tui non est præcisus umbilicus tuus, et aqua non es lota in salutem, nec sale salita, nec involuta pannis. 026 EZE 016 005 Non pepercit super te oculus, ut faceret tibi unum de his, misertus tui: sed projecta es super faciem terræ in abjectione animæ tuæ in die qua nata es. 026 EZE 016 006 Transiens autem per te, vidi te conculcari in sanguine tuo: et dixi tibi cum esses in sanguine tuo: Vive, dixi, inquam, tibi: in sanguine tuo vive. 026 EZE 016 007 Multiplicatam quasi germen agri dedi te: et multiplicata es, et grandis effecta, et ingressa es, et pervenisti ad mundum muliebrem: ubera tua intumuerunt, et pilus tuus germinavit: et eras nuda, et confusione plena. 026 EZE 016 008 Et transivi per te, et vidi te: et ecce tempus tuum, tempus amantium: et expandi amictum meum super te, et operui ignominiam tuam: et juravi tibi, et ingressus sum pactum tecum, ait Dominus Deus, et facta es mihi. 026 EZE 016 009 Et lavi te aqua, et emundavi sanguinem tuum ex te, et unxi te oleo. 026 EZE 016 010 Et vestivi te discoloribus, et calceavi te janthino, et cinxi te bysso, et indui te subtilibus: 026 EZE 016 011 et ornavi te ornamento, et dedi armillas in manibus tuis, et torquem circa collum tuum: 026 EZE 016 012 et dedi inaurem super os tuum, et circulos auribus tuis, et coronam decoris in capite tuo. 026 EZE 016 013 Et ornata es auro et argento, et vestita es bysso et polymito et multicoloribus: similam, et mel, et oleum comedisti: et decora facta es vehementer nimis, et profecisti in regnum. 026 EZE 016 014 Et egressum est nomen tuum in gentes propter speciem tuam, quia perfecta eras in decore meo quem posueram super te, dicit Dominus Deus. 026 EZE 016 015 Et habens fiduciam in pulchritudine tua, fornicata es in nomine tuo: et exposuisti fornicationem tuam omni transeunti, ut ejus fieres. 026 EZE 016 016 Et sumens de vestimentis tuis, fecisti tibi excelsa hinc inde consuta, et fornicata es super eis sicut non est factum, neque futurum est. 026 EZE 016 017 Et tulisti vasa decoris tui de auro meo atque argento meo, quæ dedi tibi, et fecisti tibi imagines masculinas, et fornicata es in eis. 026 EZE 016 018 Et sumpsisti vestimenta tua multicoloria, et operuisti illas, et oleum meum et thymiama meum posuisti coram eis. 026 EZE 016 019 Et panem meum quem dedi tibi, similam, et oleum, et mel, quibus enutrivi te, posuisti in conspectu eorum in odorem suavitatis: et factum est, ait Dominus Deus. 026 EZE 016 020 Et tulisti filios tuos et filias tuas quas generasti mihi, et immolasti eis ad devorandum. Numquid parva est fornicatio tua? 026 EZE 016 021 Immolasti filios meos, et dedisti, illos consecrans, eis. 026 EZE 016 022 Et post omnes abominationes tuas et fornicationes, non es recordata dierum adolescentiæ tuæ, quando eras nuda et confusione plena, conculcata in sanguine tuo. 026 EZE 016 023 Et accidit post omnem malitiam tuam (væ, væ tibi! ait Dominus Deus), 026 EZE 016 024 et ædificasti tibi lupanar, et fecisti tibi prostibulum in cunctis plateis. 026 EZE 016 025 Ad omne caput viæ ædificasti signum prostitutionis tuæ, et abominabilem fecisti decorem tuum: et divisisti pedes tuos omni transeunti, et multiplicasti fornicationes tuas: 026 EZE 016 026 et fornicata es cum filiis Ægypti, vicinis tuis, magnarum carnium: et multiplicasti fornicationem tuam ad irritandum me. 026 EZE 016 027 Ecce ego extendam manum meam super te, et auferam justificationem tuam, et dabo te in animas odientium te filiarum Palæstinarum, quæ erubescunt in via tua scelerata. 026 EZE 016 028 Et fornicata es in filiis Assyriorum eo quod necdum fueris expleta: et postquam fornicata es, nec sic es satiata: 026 EZE 016 029 et multiplicasti fornicationem tuam in terra Chanaan cum Chaldæis, et nec sic satiata es. 026 EZE 016 030 In quo mundabo cor tuum, ait Dominus Deus, cum facias omnia hæc opera mulieris meretricis et procacis? 026 EZE 016 031 Quia fabricasti lupanar tuum in capite omnis viæ, et excelsum tuum fecisti in omni platea: nec facta es quasi meretrix fastidio augens pretium, 026 EZE 016 032 sed quasi mulier adultera, quæ super virum suum inducit alienos. 026 EZE 016 033 Omnibus meretricibus dantur mercedes: tu autem dedisti mercedes cunctis amatoribus tuis, et dona donabas eis, ut intrarent ad te undique ad fornicandum tecum. 026 EZE 016 034 Factumque est in te contra consuetudinem mulierum in fornicationibus tuis, et post te non erit fornicatio: in eo enim quod dedisti mercedes, et mercedes non accepisti, factum est in te contrarium. 026 EZE 016 035 Propterea, meretrix, audi verbum Domini. 026 EZE 016 036 Hæc dicit Dominus Deus: Quia effusum est æs tuum et revelata est ignominia tua in fornicationibus tuis super amatores tuos, et super idola abominationum tuarum, in sanguine filiorum tuorum quos dedisti eis, 026 EZE 016 037 ecce ego congregabo omnes amatores tuos quibus commista es, et omnes quos dilexisti, cum universis quos oderas: et congregabo eos super te undique, et nudabo ignominiam tuam coram eis, et videbunt omnem turpitudinem tuam. 026 EZE 016 038 Et judicabo te judiciis adulterarum, et effundentium sanguinem: et dabo te in sanguinem furoris et zeli. 026 EZE 016 039 Et dabo te in manus eorum, et destruent lupanar tuum, et demolientur prostibulum tuum: et denudabunt te vestimentis tuis, et auferent vasa decoris tui, et derelinquent te nudam, plenamque ignominia: 026 EZE 016 040 et adducent super te multitudinem, et lapidabunt te lapidibus, et trucidabunt te gladiis suis: 026 EZE 016 041 et comburent domos tuas igni, et facient in te judicia in oculis mulierum plurimarum. Et desines fornicari, et mercedes ultra non dabis: 026 EZE 016 042 et requiescet indignatio mea in te, et auferetur zelus meus a te: et quiescam, nec irascar amplius. 026 EZE 016 043 Eo quod non fueris recordata dierum adolescentiæ tuæ, et provocasti me in omnibus his, quapropter et ego vias tuas in capite tuo dedi, ait Dominus Deus, et non feci juxta scelera tua in omnibus abominationibus tuis. 026 EZE 016 044 Ecce omnis qui dicit vulgo proverbium, in te assumet illud, dicens: Sicut mater, ita et filia ejus. 026 EZE 016 045 Filia matris tuæ es tu, quæ projecit virum suum et filios suos: et soror sororum tuarum es tu, quæ projecerunt viros suos et filios suos: mater vestra Cethæa, et pater vester Amorrhæus. 026 EZE 016 046 Et soror tua major, Samaria, ipsa et filiæ ejus, quæ habitant ad sinistram tuam: soror autem tua minor te, quæ habitat a dextris tuis, Sodoma, et filiæ ejus. 026 EZE 016 047 Sed nec in viis earum ambulasti, neque secundum scelera earum fecisti pauxillum minus: pene sceleratiora fecisti illis in omnibus viis tuis. 026 EZE 016 048 Vivo ego, dicit Dominus Deus, quia non fecit Sodoma soror tua, ipsa et filiæ ejus, sicut fecisti tu et filiæ tuæ. 026 EZE 016 049 Ecce hæc fuit iniquitas Sodomæ sororis tuæ: superbia, saturitas panis et abundantia, et otium ipsius et filiarum ejus: et manum egeno et pauperi non porrigebant: 026 EZE 016 050 et elevatæ sunt, et fecerunt abominationes coram me: et abstuli eas sicut vidisti. 026 EZE 016 051 Et Samaria dimidium peccatorum tuorum non peccavit: sed vicisti eas sceleribus tuis, et justificasti sorores tuas in omnibus abominationibus tuis quas operata es. 026 EZE 016 052 Ergo et tu porta confusionem tuam, quæ vicisti sorores tuas peccatis tuis, sceleratius agens ab eis: justificatæ sunt enim a te: ergo et tu confundere, et porta ignominiam tuam, quæ justificasti sorores tuas. 026 EZE 016 053 Et convertam restituens eas conversione Sodomorum cum filiabus suis, et conversione Samariæ et filiarum ejus, et convertam reversionem tuam in medio earum, 026 EZE 016 054 ut portes ignominiam tuam, et confundaris in omnibus quæ fecisti consolans eas. 026 EZE 016 055 Et soror tua Sodoma et filiæ ejus revertentur ad antiquitatem suam, et Samaria et filiæ ejus revertentur ad antiquitatem suam, et tu et filiæ tuæ revertemini ad antiquitatem vestram. 026 EZE 016 056 Non fuit autem Sodoma soror tua audita in ore tuo in die superbiæ tuæ, 026 EZE 016 057 antequam revelaretur malitia tua, sicut hoc tempore in opprobrium filiarum Syriæ, et cunctarum in circuitu tuo filiarum Palæstinarum quæ ambiunt te per gyrum. 026 EZE 016 058 Scelus tuum et ignominiam tuam tu portasti, ait Dominus Deus. 026 EZE 016 059 Quia hæc dicit Dominus Deus: Et faciam tibi sicut despexisti juramentum, ut irritum faceres pactum: 026 EZE 016 060 et recordabor ego pacti mei tecum in diebus adolescentiæ tuæ, et suscitabo tibi pactum sempiternum. 026 EZE 016 061 Et recordaberis viarum tuarum, et confunderis, cum receperis sorores tuas te majores cum minoribus tuis: et dabo eas tibi in filias, sed non ex pacto tuo. 026 EZE 016 062 Et suscitabo ego pactum meum tecum, et scies quia ego Dominus: 026 EZE 016 063 ut recorderis, et confundaris, et non sit tibi ultra aperire os præ confusione tua, cum placatus tibi fuero in omnibus quæ fecisti, ait Dominus Deus. 026 EZE 017 001 Et factum est verbum Domini ad me, dicens: 026 EZE 017 002 Fili hominis, propone ænigma, et narra parabolam ad domum Israël, 026 EZE 017 003 et dices: Hæc dicit Dominus Deus: Aquila grandis magnarum alarum, longo membrorum ductu, plena plumis et varietate, venit ad Libanum, et tulit medullam cedri. 026 EZE 017 004 Summitatem frondium ejus avulsit, et transportavit eam in terram Chanaan: in urbe negotiatorum posuit illam. 026 EZE 017 005 Et tulit de semine terræ, et posuit illud in terra pro semine, ut firmaret radicem super aquas multas: in superficie posuit illud. 026 EZE 017 006 Cumque germinasset, crevit in vineam latiorem, humili statura, respicientibus ramis ejus ad eam, et radices ejus sub illa erant: facta est ergo vinea, et fructificavit in palmites, et emisit propagines. 026 EZE 017 007 Et facta est aquila altera grandis, magnis alis, multisque plumis: et ecce vinea ista quasi mittens radices suas ad eam, palmites suos extendit ad illam, ut irrigaret eam de areolis germinis sui. 026 EZE 017 008 In terra bona super aquas multas plantata est, ut faciat frondes, et portet fructum, ut sit in vineam grandem. 026 EZE 017 009 Dic: Hæc dicit Dominus Deus: Ergone prosperabitur? nonne radices ejus evellet, et fructus ejus distringet, et siccabit omnes palmites germinis ejus, et arescet, et non in brachio grandi, neque in populo multo, ut evelleret eam radicitus? 026 EZE 017 010 Ecce plantata est: ergone prosperabitur? nonne, cum tetigerit eam ventus urens, siccabitur, et in areis germinis sui arescet? 026 EZE 017 011 Et factum est verbum Domini ad me, dicens: 026 EZE 017 012 Dic ad domum exasperantem: Nescitis quid ista significent? Dic: Ecce venit rex Babylonis in Jerusalem, et assumet regem et principes ejus, et adducet eos ad semetipsum in Babylonem. 026 EZE 017 013 Et tollet de semine regni, ferietque cum eo fœdus, et ab eo accipiet jusjurandum. Sed et fortes terræ tollet, 026 EZE 017 014 ut sit regnum humile, et non elevetur, sed custodiat pactum ejus, et servet illud. 026 EZE 017 015 Qui recedens ab eo misit nuntios ad Ægyptum, ut daret sibi equos et populum multum: numquid prosperabitur, vel consequetur salutem, qui fecit hæc? et qui dissolvit pactum, numquid effugiet? 026 EZE 017 016 Vivo ego, dicit Dominus Deus, quoniam in loco regis qui constituit eum regem, cujus fecit irritum juramentum, et solvit pactum quod habebat cum eo, in medio Babylonis morietur. 026 EZE 017 017 Et non in exercitu grandi, neque in populo multo, faciet contra eum Pharao prælium: in jactu aggeris, et in exstructione vallorum, ut interficiat animas multas. 026 EZE 017 018 Spreverat enim juramentum, ut solveret fœdus, et ecce dedit manum suam: et cum omnia hæc fecerit, non effugiet. 026 EZE 017 019 Propterea hæc dicit Dominus Deus: Vivo ego, quoniam juramentum quod sprevit, et fœdus quod prævaricatus est, ponam in caput ejus. 026 EZE 017 020 Et expandam super eum rete meum, et comprehendetur in sagena mea: et adducam eum in Babylonem, et judicabo eum ibi in prævaricatione qua despexit me. 026 EZE 017 021 Et omnes profugi ejus, cum universo agmine suo, gladio cadent: residui autem in omnem ventum dispergentur: et scietis quia ego Dominus locutus sum. 026 EZE 017 022 Hæc dicit Dominus Deus: Et sumam ego de medulla cedri sublimis, et ponam: de vertice ramorum ejus tenerum distringam, et plantabo super montem excelsum et eminentem. 026 EZE 017 023 In monte sublimi Israël plantabo illud, et erumpet in germen, et faciet fructum, et erit in cedrum magnam: et habitabunt sub ea omnes volucres, et universum volatile sub umbra frondium ejus nidificabit: 026 EZE 017 024 et scient omnia ligna regionis quia ego Dominus humiliavi lignum sublime, et exaltavi lignum humile; et siccavi lignum viride, et frondere feci lignum aridum. Ego Dominus locutus sum, et feci. 026 EZE 018 001 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: 026 EZE 018 002 Quid est quod inter vos parabolam vertitis in proverbium istud in terra Israël, dicentes: Patres comederunt uvam acerbam, et dentes filiorum obstupescunt? 026 EZE 018 003 Vivo ego, dicit Dominus Deus, si erit ultra vobis parabola hæc in proverbium in Israël. 026 EZE 018 004 Ecce omnes animæ meæ sunt: ut anima patris, ita et anima filii mea est: anima quæ peccaverit, ipsa morietur. 026 EZE 018 005 Et vir si fuerit justus, et fecerit judicium et justitiam, 026 EZE 018 006 in montibus non comederit, et oculos suos non levaverit ad idola domus Israël: et uxorem proximi sui non violaverit, et ad mulierem menstruatam non accesserit: 026 EZE 018 007 et hominem non contristaverit, pignus debitori reddiderit, per vim nihil rapuerit: panem suum esurienti dederit, et nudum operuerit vestimento: 026 EZE 018 008 ad usuram non commodaverit, et amplius non acceperit: ab iniquitate averterit manum suam, et judicium verum fecerit inter virum et virum: 026 EZE 018 009 in præceptis meis ambulaverit, et judicia mea custodierit, ut faciat veritatem: hic justus est; vita vivet, ait Dominus Deus. 026 EZE 018 010 Quod si genuerit filium latronem, effundentem sanguinem, et fecerit unum de istis: 026 EZE 018 011 et hæc quidem omnia non facientem, sed in montibus comedentem, et uxorem proximi sui polluentem: 026 EZE 018 012 egenum et pauperem contristantem, rapientem rapinas, pignus non reddentem, et ad idola levantem oculos suos, abominationem facientem: 026 EZE 018 013 ad usuram dantem, et amplius accipientem: numquid vivet? Non vivet: cum universa hæc detestanda fecerit, morte morietur; sanguis ejus in ipso erit. 026 EZE 018 014 Quod si genuerit filium, qui videns omnia peccata patris sui quæ fecit, timuerit, et non fecerit simile eis: 026 EZE 018 015 super montes non comederit, et oculos suos non levaverit ad idola domus Israël, et uxorem proximi sui non violaverit: 026 EZE 018 016 et virum non contristaverit, pignus non retinuerit, et rapinam non rapuerit: panem suum esurienti dederit, et nudum operuerit vestimento: 026 EZE 018 017 a pauperis injuria averterit manum suam, usuram et superabundantiam non acceperit, judicia mea fecerit, in præceptis meis ambulaverit: hic non morietur in iniquitate patris sui, sed vita vivet. 026 EZE 018 018 Pater ejus, quia calumniatus est, et vim fecit fratri, et malum operatus est in medio populi sui, ecce mortuus est in iniquitate sua. 026 EZE 018 019 Et dicitis: Quare non portavit filius iniquitatem patris? Videlicet quia filius judicium et justitiam operatus est, omnia præcepta mea custodivit, et fecit illa, vivet vita. 026 EZE 018 020 Anima quæ peccaverit, ipsa morietur: filius non portabit iniquitatem patris, et pater non portabit iniquitatem filii: justitia justi super eum erit, et impietas impii erit super eum. 026 EZE 018 021 Si autem impius egerit pœnitentiam ab omnibus peccatis suis quæ operatus est, et custodierit omnia præcepta mea, et fecerit judicium et justitiam, vita vivet, et non morietur. 026 EZE 018 022 Omnium iniquitatum ejus quas operatus est, non recordabor: in justitia sua quam operatus est, vivet. 026 EZE 018 023 Numquid voluntatis meæ est mors impii, dicit Dominus Deus, et non ut convertatur a viis suis, et vivat? 026 EZE 018 024 Si autem averterit se justus a justitia sua, et fecerit iniquitatem secundum omnes abominationes quas operari solet impius, numquid vivet? Omnes justitiæ ejus quas fecerat, non recordabuntur: in prævaricatione qua prævaricatus est, et in peccato suo quod peccavit, in ipsis morietur. 026 EZE 018 025 Et dixistis: Non est æqua via Domini! Audite ergo, domus Israël: numquid via mea non est æqua, et non magis viæ vestræ pravæ sunt? 026 EZE 018 026 Cum enim averterit se justus a justitia sua, et fecerit iniquitatem, morietur in eis: in injustitia quam operatus est morietur. 026 EZE 018 027 Et cum averterit se impius ab impietate sua quam operatus est, et fecerit judicium et justitiam, ipse animam suam vivificabit: 026 EZE 018 028 considerans enim, et avertens se ab omnibus iniquitatibus suis quas operatus est, vita vivet, et non morietur. 026 EZE 018 029 Et dicunt filii Israël: Non est æqua via Domini! Numquid viæ meæ non sunt æquæ, domus Israël, et non magis viæ vestræ pravæ? 026 EZE 018 030 Idcirco unumquemque juxta vias suas judicabo, domus Israël, ait Dominus Deus. Convertimini, et agite pœnitentiam ab omnibus iniquitatibus vestris, et non erit vobis in ruinam iniquitas. 026 EZE 018 031 Projicite a vobis omnes prævaricationes vestras in quibus prævaricati estis, et facite vobis cor novum, et spiritum novum: et quare moriemini, domus Israël? 026 EZE 018 032 Quia nolo mortem morientis, dicit Dominus Deus: revertimini, et vivite. 026 EZE 019 001 Et tu assume planctum super principes Israël, 026 EZE 019 002 et dices: [Quare mater tua leæna inter leones cubavit? in medio leunculorum enutrivit catulos suos? 026 EZE 019 003 Et eduxit unum de leunculis suis, et leo factus est: et didicit capere prædam, hominemque comedere. 026 EZE 019 004 Et audierunt de eo gentes: et non absque vulneribus suis ceperunt eum, et adduxerunt eum in catenis in terram Ægypti. 026 EZE 019 005 Quæ cum vidisset quoniam infirmata est, et periit exspectatio ejus, tulit unum de leunculis suis; leonem constituit eum. 026 EZE 019 006 Qui incedebat inter leones, et factus est leo: et didicit prædam capere, et homines devorare: 026 EZE 019 007 didicit viduas facere, et civitates earum in desertum adducere: et desolata est terra et plenitudo ejus a voce rugitus illius. 026 EZE 019 008 Et convenerunt adversus eum gentes undique de provinciis, et expanderunt super eum rete suum: in vulneribus earum captus est, 026 EZE 019 009 et miserunt eum in caveam: in catenis adduxerunt eum ad regem Babylonis, miseruntque eum in carcerem, ne audiretur vox ejus ultra super montes Israël. 026 EZE 019 010 Mater tua quasi vinea in sanguine tuo super aquam plantata est: fructus ejus et frondes ejus creverunt ex aquis multis. 026 EZE 019 011 Et factæ sunt ei virgæ solidæ in sceptra dominantium, et exaltata est statura ejus inter frondes, et vidit altitudinem suam in multitudine palmitum suorum. 026 EZE 019 012 Et evulsa est in ira, in terramque projecta, et ventus urens siccavit fructum ejus: marcuerunt et arefactæ sunt virgæ roboris ejus: ignis comedit eam. 026 EZE 019 013 Et nunc transplantata est in desertum, in terra invia et sitienti. 026 EZE 019 014 Et egressus est ignis de virga ramorum ejus, qui fructum ejus comedit: et non fuit in ea virga fortis, sceptrum dominantium.] Planctus est, et erit in planctum. 026 EZE 020 001 Et factum est in anno septimo, in quinto, in decima mensis, venerunt viri de senioribus Israël ut interrogarent Dominum, et sederunt coram me. 026 EZE 020 002 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: 026 EZE 020 003 Fili hominis, loquere senioribus Israël, et dices ad eos: Hæc dicit Dominus Deus: Numquid ad interrogandum me vos venistis? vivo ego quia non respondebo vobis, ait Dominus Deus. 026 EZE 020 004 Si judicas eos, si judicas, fili hominis, abominationes patrum eorum ostende eis. 026 EZE 020 005 Et dices ad eos: Hæc dicit Dominus Deus: In die qua elegi Israël, et levavi manum meam pro stirpe domus Jacob, et apparui eis in terra Ægypti, et levavi manum meam pro eis, dicens: Ego Dominus Deus vester: 026 EZE 020 006 in die illa levavi manum meam pro eis ut educerem eos de terra Ægypti, in terram quam provideram eis, fluentem lacte et melle, quæ est egregia inter omnes terras. 026 EZE 020 007 Et dixi ad eos: Unusquisque offensiones oculorum suorum abjiciat, et in idolis Ægypti nolite pollui: ego Dominus Deus vester. 026 EZE 020 008 Et irritaverunt me, nolueruntque me audire: unusquisque abominationes oculorum suorum non projecit, nec idola Ægypti reliquerunt. Et dixi ut effunderem indignationem meam super eos, et implerem iram meam in eis, in medio terræ Ægypti. 026 EZE 020 009 Et feci propter nomen meum, ut non violaretur coram gentibus in quarum medio erant, et inter quas apparui eis ut educerem eos de terra Ægypti. 026 EZE 020 010 Ejeci ergo eos de terra Ægypti, et eduxi eos in desertum. 026 EZE 020 011 Et dedi eis præcepta mea, et judicia mea ostendi eis, quæ faciens homo vivet in eis. 026 EZE 020 012 Insuper et sabbata mea dedi eis, ut essent signum inter me et eos, et scirent quia ego Dominus sanctificans eos. 026 EZE 020 013 Et irritaverunt me domus Israël in deserto: in præceptis meis non ambulaverunt, et judicia mea projecerunt, quæ faciens homo vivet in eis, et sabbata mea violaverunt vehementer. Dixi ergo ut effunderem furorem meum super eos in deserto, et consumerem eos: 026 EZE 020 014 et feci propter nomen meum, ne violaretur coram gentibus de quibus ejeci eos in conspectu earum. 026 EZE 020 015 Ego igitur levavi manum meam super eos in deserto, ne inducerem eos in terram quam dedi eis, fluentem lacte et melle, præcipuam terrarum omnium: 026 EZE 020 016 quia judicia mea projecerunt, et in præceptis meis non ambulaverunt, et sabbata mea violaverunt: post idola enim cor eorum gradiebatur. 026 EZE 020 017 Et pepercit oculus meus super eos, ut non interficerem eos: nec consumpsi eos in deserto. 026 EZE 020 018 Dixi autem ad filios eorum in solitudine: In præceptis patrum vestrorum nolite incedere, nec judicia eorum custodiatis, nec in idolis eorum polluamini. 026 EZE 020 019 Ego Dominus Deus vester: in præceptis meis ambulate: judicia mea custodite, et facite ea, 026 EZE 020 020 et sabbata mea sanctificate, ut sint signum inter me et vos, et sciatis quia ego sum Dominus Deus vester. 026 EZE 020 021 Et exacerbaverunt me filii: in præceptis meis non ambulaverunt, et judicia mea non custodierunt ut facerent ea, quæ cum fecerit homo, vivet in eis, et sabbata mea violaverunt. Et comminatus sum ut effunderem furorem meum super eos, et implerem iram meam in eis in deserto. 026 EZE 020 022 Averti autem manum meam, et feci propter nomen meum, ut non violaretur coram gentibus de quibus ejeci eos in oculis earum. 026 EZE 020 023 Iterum levavi manum meam in eos in solitudine, ut dispergerem illos in nationes, et ventilarem in terras, 026 EZE 020 024 eo quod judicia mea non fecissent, et præcepta mea reprobassent, et sabbata mea violassent, et post idola patrum suorum fuissent oculi eorum. 026 EZE 020 025 Ergo et ego dedi eis præcepta non bona, et judicia in quibus non vivent. 026 EZE 020 026 Et pollui eos in muneribus suis, cum offerrent omne quod aperit vulvam, propter delicta sua: et scient quia ego Dominus. 026 EZE 020 027 Quam ob rem loquere ad domum Israël, fili hominis, et dices ad eos: Hæc dicit Dominus Deus: Adhuc et in hoc blasphemaverunt me patres vestri, cum sprevissent me contemnentes, 026 EZE 020 028 et induxissem eos in terram super quam levavi manum meam ut darem eis: viderunt omnem collem excelsum, et omne lignum nemorosum, et immolaverunt ibi victimas suas, et dederunt ibi irritationem oblationis suæ, et posuerunt ibi odorem suavitatis suæ, et libaverunt libationes suas. 026 EZE 020 029 Et dixi ad eos: Quid est excelsum, ad quod vos ingredimini? et vocatum est nomen ejus Excelsum usque ad hanc diem. 026 EZE 020 030 Propterea dic ad domum Israël: Hæc dicit Dominus Deus: Certe in via patrum vestrorum vos polluimini, et post offendicula eorum vos fornicamini: 026 EZE 020 031 et in oblatione donorum vestrorum, cum traducitis filios vestros per ignem, vos polluimini in omnibus idolis vestris usque hodie: et ego respondebo vobis, domus Israël? Vivo ego, dicit Dominus Deus, quia non respondebo vobis. 026 EZE 020 032 Neque cogitatio mentis vestræ fiet, dicentium: Erimus sicut gentes et sicut cognationes terræ, ut colamus ligna et lapides. 026 EZE 020 033 Vivo ego, dicit Dominus Deus, quoniam in manu forti, et in brachio extento, et in furore effuso, regnabo super vos. 026 EZE 020 034 Et educam vos de populis, et congregabo vos de terris in quibus dispersi estis: in manu valida, et in brachio extento, et in furore effuso, regnabo super vos. 026 EZE 020 035 Et adducam vos in desertum populorum, et judicabor vobiscum ibi facie ad faciem. 026 EZE 020 036 Sicut judicio contendi adversum patres vestros in deserto terræ Ægypti, sic judicabo vos, dicit Dominus Deus. 026 EZE 020 037 Et subjiciam vos sceptro meo, et inducam vos in vinculis fœderis. 026 EZE 020 038 Et eligam de vobis transgressores et impios, et de terra incolatus eorum educam eos, et in terram Israël non ingredientur: et scietis quia ego Dominus. 026 EZE 020 039 Et vos, domus Israël, hæc dicit Dominus Deus: Singuli post idola vestra ambulate, et servite eis. Quod si et in hoc non audieritis me, et nomen meum sanctum pollueritis ultra in muneribus vestris et in idolis vestris: 026 EZE 020 040 in monte sancto meo, in monte excelso Israël, ait Dominus Deus, ibi serviet mihi omnis domus Israël: omnes, inquam, in terra in qua placebunt mihi: et ibi quæram primitias vestras, et initium decimarum vestrarum, in omnibus sanctificationibus vestris. 026 EZE 020 041 In odorem suavitatis suscipiam vos, cum eduxero vos de populis, et congregavero vos de terris in quas dispersi estis: et sanctificabor in vobis in oculis nationum. 026 EZE 020 042 Et scietis quia ego Dominus, cum induxero vos ad terram Israël, in terram pro qua levavi manum meam ut darem eam patribus vestris. 026 EZE 020 043 Et recordabimini ibi viarum vestrarum, et omnium scelerum vestrorum, quibus polluti estis in eis: et displicebitis vobis in conspectu vestro, in omnibus malitiis vestris quas fecistis. 026 EZE 020 044 Et scietis quia ego Dominus, cum benefecero vobis propter nomen meum, et non secundum vias vestras malas, neque secundum scelera vestra pessima, domus Israël, ait Dominus Deus. 026 EZE 020 045 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: 026 EZE 020 046 [Fili hominis, pone faciem tuam contra viam austri, et stilla ad africum, et propheta ad saltum agri meridiani. 026 EZE 020 047 Et dices saltui meridiano: Audi verbum Domini: Hæc dicit Dominus Deus: Ecce ego succendam in te ignem, et comburam in te omne lignum viride, et omne lignum aridum: non extinguetur flamma succensionis: et comburetur in ea omnis facies ab austro usque ad aquilonem, 026 EZE 020 048 et videbit universa caro quia ego Dominus succendi eam, nec extinguetur.] 026 EZE 020 049 Et dixi: A, a, a, Domine Deus: ipsi dicunt de me: Numquid non per parabolas loquitur iste? 026 EZE 021 001 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: 026 EZE 021 002 [Fili hominis, pone faciem tuam ad Jerusalem, et stilla ad sanctuaria, et propheta contra humum Israël. 026 EZE 021 003 Et dices terræ Israël: Hæc dicit Dominus Deus: Ecce ego ad te, et ejiciam gladium meum de vagina sua, et occidam in te justum et impium. 026 EZE 021 004 Pro eo autem quod occidi in te justum et impium, idcirco egredietur gladius meus de vagina sua ad omnem carnem, ab austro usque ad aquilonem: 026 EZE 021 005 ut sciat omnis caro quia ego Dominus, eduxi gladium meum de vagina sua irrevocabilem. 026 EZE 021 006 Et tu, fili hominis, ingemisce in contritione lumborum, et in amaritudinibus ingemisce coram eis. 026 EZE 021 007 Cumque dixerint ad te: Quare tu gemis? dices: Pro auditu: quia venit, et tabescet omne cor, et dissolventur universæ manus, et infirmabitur omnis spiritus, et per cuncta genua fluent aquæ: ecce venit, et fiet, ait Dominus Deus.] 026 EZE 021 008 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: 026 EZE 021 009 Fili hominis, propheta, et dices: Hæc dicit Dominus Deus: loquere: [Gladius, gladius exacutus est, et limatus: 026 EZE 021 010 ut cædat victimas, exacutus est: ut splendeat, limatus est: qui moves sceptrum filii mei, succidisti omne lignum. 026 EZE 021 011 Et dedi eum ad levigandum, ut teneatur manu: iste exacutus est gladius, et iste limatus est, ut sit in manu interficientis. 026 EZE 021 012 Clama et ulula, fili hominis, quia hic factus est in populo meo, hic in cunctis ducibus Israël qui fugerant: gladio traditi sunt cum populo meo: idcirco plaude super femur, 026 EZE 021 013 quia probatus est: et hoc, cum sceptrum subverterit, et non erit, dicit Dominus Deus. 026 EZE 021 014 Tu ergo, fili hominis, propheta, et percute manu ad manum: et duplicetur gladius, ac triplicetur gladius interfectorum: hic est gladius occisionis magnæ, qui obstupescere eos facit 026 EZE 021 015 et corde tabescere, et multiplicat ruinas. In omnibus portis eorum dedi conturbationem gladii acuti, et limati ad fulgendum, amicti ad cædem. 026 EZE 021 016 Exacuere, vade ad dexteram sive ad sinistram, quocumque faciei tuæ est appetitus. 026 EZE 021 017 Quin et ego plaudam manu ad manum, et implebo indignationem meam: ego Dominus locutus sum.] 026 EZE 021 018 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: 026 EZE 021 019 Et tu, fili hominis, pone tibi duas vias, ut veniat gladius regis Babylonis: de terra una egredientur ambæ: et manu capiet conjecturam; in capite viæ civitatis conjiciet. 026 EZE 021 020 Viam pones ut veniat gladius ad Rabbath filiorum Ammon, et ad Judam in Jerusalem munitissimam. 026 EZE 021 021 Stetit enim rex Babylonis in bivio, in capite duarum viarum, divinationem quærens, commiscens sagittas: interrogavit idola, exta consuluit. 026 EZE 021 022 Ad dexteram ejus facta est divinatio super Jerusalem, ut ponat arietes, ut aperiat os in cæde, ut elevet vocem in ululatu, ut ponat arietes contra portas, ut comportet aggerem, ut ædificet munitiones. 026 EZE 021 023 Eritque quasi consulens frustra oraculum in oculis eorum, et sabbatorum otium imitans: ipse autem recordabitur iniquitatis ad capiendum. 026 EZE 021 024 Idcirco hæc dicit Dominus Deus: Pro eo quod recordati estis iniquitatis vestræ, et revelastis prævaricationes vestras, et apparuerunt peccata vestra in omnibus cogitationibus vestris, pro eo, inquam, quod recordati estis, manu capiemini. 026 EZE 021 025 Tu autem, profane, impie dux Israël, cujus venit dies in tempore iniquitatis præfinita: 026 EZE 021 026 hæc dicit Dominus Deus: Aufer cidarim, tolle coronam: nonne hæc est quæ humilem sublevavit, et sublimem humiliavit? 026 EZE 021 027 Iniquitatem, iniquitatem, iniquitatem ponam eam: et hoc non factum est, donec veniret cujus est judicium, et tradam ei. 026 EZE 021 028 Et tu, fili hominis, propheta, et dic: Hæc dicit Dominus Deus ad filios Ammon, et ad opprobrium eorum: et dices: [Mucro, mucro, evaginate ad occidendum: limate ut interficias et fulgeas: 026 EZE 021 029 cum tibi viderentur vana, et divinarentur mendacia, ut dareris super colla vulneratorum impiorum, quorum venit dies in tempore iniquitatis præfinita. 026 EZE 021 030 Revertere ad vaginam tuam, in loco in quo creatus es: in terra nativitatis tuæ judicabo te. 026 EZE 021 031 Et effundam super te indignationem meam; in igne furoris mei sufflabo in te: daboque te in manus hominum insipientium, et fabricantium interitum. 026 EZE 021 032 Igni eris cibus; sanguis tuus erit in medio terræ; oblivioni traderis: quia ego Dominus locutus sum.] 026 EZE 022 001 Et factum est verbum Domini ad me, dicens: 026 EZE 022 002 Et tu, fili hominis, nonne judicas, nonne judicas civitatem sanguinum? 026 EZE 022 003 Et ostendes ei omnes abominationes suas, et dices: Hæc dicit Dominus Deus: Civitas effundens sanguinem in medio sui, ut veniat tempus ejus: et quæ fecit idola contra semetipsam, ut pollueretur. 026 EZE 022 004 In sanguine tuo, qui a te effusus est, deliquisti, et in idolis tuis, quæ fecisti, polluta es: et appropinquare fecisti dies tuos, et adduxisti tempus annorum tuorum: propterea dedi te opprobrium gentibus, et irrisionem universis terris. 026 EZE 022 005 Quæ juxta sunt, et quæ procul a te, triumphabunt de te, sordida, nobilis, grandis interitu. 026 EZE 022 006 Ecce principes Israël singuli in brachio suo fuerunt in te, ad effundendum sanguinem. 026 EZE 022 007 Patrem et matrem contumeliis affecerunt: in te advenam calumniati sunt in medio tui: pupillum et viduam contristaverunt apud te. 026 EZE 022 008 Sanctuaria mea sprevisti, et sabbata mea polluisti. 026 EZE 022 009 Viri detractores fuerunt in te ad effundendum sanguinem, et super montes comederunt in te: scelus operati sunt in medio tui. 026 EZE 022 010 Verecundiora patris discooperuerunt in te; immunditiam menstruatæ humiliaverunt in te: 026 EZE 022 011 et unusquisque in uxorem proximi sui operatus est abominationem, et socer nurum suam polluit nefarie: frater sororem suam, filiam patris sui, oppressit in te. 026 EZE 022 012 Munera acceperunt apud te ad effundendum sanguinem: usuram et superabundantiam accepisti, et avare proximos tuos calumniabaris: meique oblita es, ait Dominus Deus. 026 EZE 022 013 Ecce complosi manus meas super avaritiam tuam quam fecisti, et super sanguinem qui effusus est in medio tui. 026 EZE 022 014 Numquid sustinebit cor tuum, aut prævalebunt manus tuæ, in diebus quos ego faciam tibi? Ego Dominus locutus sum, et faciam. 026 EZE 022 015 Et dispergam te in nationes, et ventilabo te in terras, et deficere faciam immunditiam tuam a te. 026 EZE 022 016 Et possidebo te in conspectu gentium: et scies quia ego Dominus. 026 EZE 022 017 Et factum est verbum Domini ad me, dicens: 026 EZE 022 018 Fili hominis, versa est mihi domus Israël in scoriam: omnes isti æs, et stannum, et ferrum, et plumbum in medio fornacis: scoria argenti facti sunt. 026 EZE 022 019 Propterea hæc dicit Dominus Deus: Eo quod versi estis omnes in scoriam, propterea ecce ego congregabo vos in medio Jerusalem, 026 EZE 022 020 congregatione argenti, et æris, et stanni, et ferri, et plumbi, in medio fornacis, ut succendam in ea ignem ad conflandum. Sic congregabo in furore meo, et in ira mea: et requiescam, et conflabo vos. 026 EZE 022 021 Et congregabo vos, et succendam vos in igne furoris mei, et conflabimini in medio ejus. 026 EZE 022 022 Ut conflatur argentum in medio fornacis, sic eritis in medio ejus: et scietis quia ego Dominus cum effuderim indignationem meam super vos. 026 EZE 022 023 Et factum est verbum Domini ad me, dicens: 026 EZE 022 024 Fili hominis, dic ei: Tu es terra immunda, et non compluta in die furoris. 026 EZE 022 025 Conjuratio prophetarum in medio ejus: sicut leo rugiens, rapiensque prædam, animas devoraverunt: opes et pretium acceperunt: viduas ejus multiplicaverunt in medio illius. 026 EZE 022 026 Sacerdotes ejus contempserunt legem meam, et polluerunt sanctuaria mea: inter sanctum et profanum non habuerunt distantiam, et inter pollutum et mundum non intellexerunt: et a sabbatis meis averterunt oculos suos, et coinquinabar in medio eorum. 026 EZE 022 027 Principes ejus in medio illius quasi lupi rapientes prædam ad effundendum sanguinem, et ad perdendas animas, et avare ad sectanda lucra. 026 EZE 022 028 Prophetæ autem ejus liniebant eos absque temperamento, videntes vana, et divinantes eis mendacium, dicentes: Hæc dicit Dominus Deus: cum Dominus non sit locutus. 026 EZE 022 029 Populi terræ calumniabantur calumniam, et rapiebant violenter: egenum et pauperem affligebant, et advenam opprimebant calumnia absque judicio. 026 EZE 022 030 Et quæsivi de eis virum qui interponeret sepem, et staret oppositus contra me pro terra, ne dissiparem eam: et non inveni. 026 EZE 022 031 Et effudi super eos indignationem meam; in igne iræ meæ consumpsi eos: viam eorum in caput eorum reddidi, ait Dominus Deus. 026 EZE 023 001 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: 026 EZE 023 002 [Fili hominis, duæ mulieres filiæ matris unius fuerunt: 026 EZE 023 003 et fornicatæ sunt in Ægypto, in adolescentia sua fornicatæ sunt: ibi subacta sunt ubera earum, et fractæ sunt mammæ pubertatis earum. 026 EZE 023 004 Nomina autem earum, Oolla major, et Ooliba soror ejus minor: et habui eas, et pepererunt filios et filias. Porro earum nomina, Samaria Oolla, et Jerusalem Ooliba. 026 EZE 023 005 Fornicata est igitur super me Oolla, et insanivit in amatores suos, in Assyrios propinquantes, 026 EZE 023 006 vestitos hyacintho, principes et magistratus, juvenes cupidinis, universos equites, ascensores equorum. 026 EZE 023 007 Et dedit fornicationes suas super eos electos, filios Assyriorum universos: et in omnibus in quos insanivit, in immunditiis eorum polluta est. 026 EZE 023 008 Insuper et fornicationes suas, quas habuerat in Ægypto, non reliquit: nam et illi dormierunt cum ea in adolescentia ejus, et illi confregerunt ubera pubertatis ejus, et effuderunt fornicationem suam super eam. 026 EZE 023 009 Propterea tradidi eam in manus amatorum suorum, in manus filiorum Assur, super quorum insanivit libidine. 026 EZE 023 010 Ipsi discooperuerunt ignominiam ejus, filios et filias ejus tulerunt, et ipsam occiderunt gladio: et factæ sunt famosæ mulieres, et judicia perpetraverunt in ea. 026 EZE 023 011 Quod cum vidisset soror ejus Ooliba, plus quam illa insanivit libidine, et fornicationem suam super fornicationem sororis suæ: 026 EZE 023 012 ad filios Assyriorum præbuit impudenter, ducibus et magistratibus ad se venientibus, indutis veste varia, equitibus qui vectabantur equis, et adolescentibus forma cunctis egregia. 026 EZE 023 013 Et vidi quod polluta esset via una ambarum. 026 EZE 023 014 Et auxit fornicationes suas: cumque vidisset viros depictos in pariete, imagines Chaldæorum expressas coloribus, 026 EZE 023 015 et accinctos balteis renes, et tiaras tinctas in capitibus eorum, formam ducum omnium, similitudinem filiorum Babylonis, terræque Chaldæorum, in qua orti sunt, 026 EZE 023 016 insanivit super eos concupiscentia oculorum suorum, et misit nuntios ad eos in Chaldæam. 026 EZE 023 017 Cumque venissent ad eam filii Babylonis ad cubile mammarum, polluerunt eam stupris suis: et polluta est ab eis, et saturata est anima ejus ab illis. 026 EZE 023 018 Denudavit quoque fornicationes suas, et discooperuit ignominiam suam: et recessit anima mea ab ea, sicut recesserat anima mea a sorore ejus: 026 EZE 023 019 multiplicavit enim fornicationes suas, recordans dies adolescentiæ suæ, quibus fornicata est in terra Ægypti. 026 EZE 023 020 Et insanivit libidine super concubitum eorum, quorum carnes sunt ut carnes asinorum, et sicut fluxus equorum fluxus eorum. 026 EZE 023 021 Et visitasti scelus adolescentiæ tuæ, quando subacta sunt in Ægypto ubera tua, et confractæ sunt mammæ pubertatis tuæ.] 026 EZE 023 022 [Propterea, Ooliba, hæc dicit Dominus Deus: Ecce ego suscitabo omnes amatores tuos contra te, de quibus satiata est anima tua, et congregabo eos adversum te in circuitu: 026 EZE 023 023 filios Babylonis, et universos Chaldæos, nobiles, tyrannosque, et principes, omnes filios Assyriorum, juvenes forma egregia, duces et magistratus universos, principes principum, et nominatos ascensores equorum: 026 EZE 023 024 et venient super te instructi curru et rota, multitudo populorum: lorica, et clypeo, et galea armabuntur contra te undique: et dabo coram eis judicium, et judicabunt te judiciis suis. 026 EZE 023 025 Et ponam zelum meum in te, quem exercent tecum in furore: nasum tuum et aures tuas præcident, et quæ remanserint, gladio concident. Ipsi filios tuos et filias tuas capient, et novissimum tuum devorabitur igni: 026 EZE 023 026 et denudabunt te vestimentis tuis, et tollent vasa gloriæ tuæ. 026 EZE 023 027 Et requiescere faciam scelus tuum de te, et fornicationem tuam de terra Ægypti: nec levabis oculos tuos ad eos, et Ægypti non recordaberis amplius.] 026 EZE 023 028 [Quia hæc dicit Dominus Deus: Ecce ego tradam te in manus eorum quos odisti, in manus de quibus satiata est anima tua. 026 EZE 023 029 Et agent tecum in odio, et tollent omnes labores tuos, et dimittent te nudam et ignominia plenam: et revelabitur ignominia fornicationum tuarum, scelus tuum, et fornicationes tuæ. 026 EZE 023 030 Fecerunt hæc tibi, quia fornicata es post gentes inter quas polluta es in idolis earum. 026 EZE 023 031 In via sororis tuæ ambulasti, et dabo calicem ejus in manu tua. 026 EZE 023 032 Hæc dicit Dominus Deus: Calicem sororis tuæ bibes profundum et latum: eris in derisum et in subsannationem quæ est capacissima. 026 EZE 023 033 Ebrietate et dolore repleberis: calice mœroris et tristitiæ, calice sororis tuæ Samariæ. 026 EZE 023 034 Et bibes illum, et epotabis usque ad fæces: et fragmenta ejus devorabis, et ubera tua lacerabis, quia ego locutus sum, ait Dominus Deus. 026 EZE 023 035 Propterea hæc dicit Dominus Deus: Quia oblita es mei, et projecisti me post corpus tuum, tu quoque porta scelus tuum et fornicationes tuas.] 026 EZE 023 036 Et ait Dominus ad me, dicens: [Fili hominis, numquid judicas Oollam et Oolibam, et annuntias eis scelera earum? 026 EZE 023 037 Quia adulteratæ sunt, et sanguis in manibus earum, et cum idolis suis fornicatæ sunt: insuper et filios suos quos genuerunt mihi, obtulerunt eis ad devorandum. 026 EZE 023 038 Sed et hoc fecerunt mihi: polluerunt sanctuarium meum in die illa, et sabbata mea profanaverunt. 026 EZE 023 039 Cumque immolarent filios suos idolis suis, et ingrederentur sanctuarium meum in die illa ut polluerent illud, etiam hæc fecerunt in medio domus meæ. 026 EZE 023 040 Miserunt ad viros venientes de longe, ad quos nuntium miserant: itaque ecce venerunt quibus te lavisti, et circumlinisti stibio oculos tuos, et ornata es mundo muliebri. 026 EZE 023 041 Sedisti in lecto pulcherrimo, et mensa ornata est ante te: thymiama meum et unguentum meum posuisti super eam. 026 EZE 023 042 Et vox multitudinis exsultantis erat in ea: et in viris, qui de multitudine hominum adducebantur, et veniebant de deserto, posuerunt armillas in manibus eorum, et coronas speciosas in capitibus eorum. 026 EZE 023 043 Et dixi ei, quæ attrita est in adulteriis: Nunc fornicabitur in fornicatione sua etiam hæc. 026 EZE 023 044 Et ingressi sunt ad eam quasi ad mulierem meretricem: sic ingrediebantur ad Oollam et Oolibam, mulieres nefarias. 026 EZE 023 045 Viri ergo justi sunt: hi judicabunt eas judicio adulterarum, et judicio effundentium sanguinem: quia adulteræ sunt, et sanguis in manibus earum. 026 EZE 023 046 Hæc enim dicit Dominus Deus: Adduc ad eas multitudinem, et trade eas in tumultum et in rapinam. 026 EZE 023 047 Et lapidentur lapidibus populorum, et confodiantur gladiis eorum: filios et filias earum interficient, et domos earum igne succendent. 026 EZE 023 048 Et auferam scelus de terra, et discent omnes mulieres ne faciant secundum scelus earum. 026 EZE 023 049 Et dabunt scelus vestrum super vos, et peccata idolorum vestrorum portabitis: et scietis quia ego Dominus Deus.] 026 EZE 024 001 Et factum est verbum Domini ad me in anno nono, in mense decimo, decima die mensis, dicens: 026 EZE 024 002 Fili hominis, scribe tibi nomen diei hujus, in qua confirmatus est rex Babylonis adversum Jerusalem hodie. 026 EZE 024 003 Et dices per proverbium ad domum irritatricem parabolam, et loqueris ad eos: Hæc dicit Dominus Deus: Pone ollam; pone, inquam, et mitte in eam aquam. 026 EZE 024 004 Congere frusta ejus in eam, omnem partem bonam, femur et armum, electa et ossibus plena. 026 EZE 024 005 Pinguissimum pecus assume, compone quoque strues ossium sub ea: efferbuit coctio ejus, et discocta sunt ossa illius in medio ejus. 026 EZE 024 006 Propterea hæc dicit Dominus Deus: Væ civitati sanguinum, ollæ cujus rubigo in ea est, et rubigo ejus non exivit de ea! per partes et per partes suas ejice eam: non cecidit super eam sors. 026 EZE 024 007 Sanguis enim ejus in medio ejus est; super limpidissimam petram effudit illum: non effudit illum super terram, ut possit operiri pulvere. 026 EZE 024 008 Ut superinducerem indignationem meam, et vindicta ulciscerer, dedi sanguinem ejus super petram limpidissimam, ne operiretur. 026 EZE 024 009 Propterea hæc dicit Dominus Deus: Væ civitati sanguinum, cujus ego grandem faciam pyram! 026 EZE 024 010 Congere ossa, quæ igne succendam: consumentur carnes, et coquetur universa compositio, et ossa tabescent. 026 EZE 024 011 Pone quoque eam super prunas vacuam, ut incalescat, et liquefiat æs ejus, et confletur in medio ejus inquinamentum ejus, et consumatur rubigo ejus. 026 EZE 024 012 Multo labore sudatum est, et non exivit de ea nimia rubigo ejus, neque per ignem. 026 EZE 024 013 Immunditia tua execrabilis, quia mundare te volui, et non es mundata a sordibus tuis: sed nec mundaberis prius, donec quiescere faciam indignationem meam in te. 026 EZE 024 014 Ego Dominus locutus sum: veniet, et faciam: non transeam, nec parcam, nec placabor: juxta vias tuas, et juxta adinventiones tuas judicabo te, dicit Dominus. 026 EZE 024 015 Et factum est verbum Domini ad me, dicens: 026 EZE 024 016 Fili hominis, ecce ego tollo a te desiderabile oculorum tuorum in plaga: et non planges, neque plorabis, neque fluent lacrimæ tuæ. 026 EZE 024 017 Ingemisce tacens: mortuorum luctum non facies: corona tua circumligata sit tibi, et calceamenta tua erunt in pedibus tuis: nec amictu ora velabis, nec cibos lugentium comedes. 026 EZE 024 018 Locutus sum ergo ad populum mane, et mortua est uxor mea vespere: fecique mane sicut præceperat mihi. 026 EZE 024 019 Et dixit ad me populus: Quare non indicas nobis quid ista significent quæ tu facis? 026 EZE 024 020 Et dixi ad eos: Sermo Domini factus est ad me, dicens: 026 EZE 024 021 Loquere domui Israël: Hæc dicit Dominus Deus: Ecce ego polluam sanctuarium meum, superbiam imperii vestri, et desiderabile oculorum vestrorum, et super quo pavet anima vestra: filii vestri et filiæ vestræ quas reliquistis, gladio cadent. 026 EZE 024 022 Et facietis sicut feci: ora amictu non velabitis, et cibos lugentium non comedetis: 026 EZE 024 023 coronas habebitis in capitibus vestris, et calceamenta in pedibus: non plangetis, neque flebitis, sed tabescetis in iniquitatibus vestris, et unusquisque gemet ad fratrem suum. 026 EZE 024 024 Eritque Ezechiel vobis in portentum: juxta omnia quæ fecit, facietis cum venerit istud: et scietis quia ego Dominus Deus. 026 EZE 024 025 Et tu, fili hominis, ecce in die qua tollam ab eis fortitudinem eorum, et gaudium dignitatis, et desiderium oculorum eorum, super quo requiescunt animæ eorum, filios et filias eorum: 026 EZE 024 026 in die illa, cum venerit fugiens ad te ut annuntiet tibi: 026 EZE 024 027 in die, inquam illa, aperietur os tuum cum eo qui fugit, et loqueris, et non silebis ultra: erisque eis in portentum, et scietis quia ego Dominus. 026 EZE 025 001 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: 026 EZE 025 002 Fili hominis, pone faciem tuam contra filios Ammon, et prophetabis de eis. 026 EZE 025 003 Et dices filiis Ammon: [Audite verbum Domini Dei. Hæc dicit Dominus Deus: Pro eo quod dixisti: Euge, euge, super sanctuarium meum, quia pollutum est; et super terram Israël, quoniam desolata est; et super domum Juda, quoniam ducti sunt in captivitatem: 026 EZE 025 004 idcirco ego tradam te filiis orientalibus in hæreditatem: et collocabunt caulas suas in te, et ponent in te tentoria sua: ipsi comedent fruges tuas, et ipsi bibent lac tuum. 026 EZE 025 005 Daboque Rabbath in habitaculum camelorum, et filios Ammon in cubile pecorum: et scietis quia ego Dominus. 026 EZE 025 006 Quia hæc dicit Dominus Deus: Pro eo quod plausisti manu et percussisti pede, et gavisa es ex toto affectu super terram Israël, 026 EZE 025 007 idcirco ecce ego extendam manum meam super te, et tradam te in direptionem gentium, et interficiam te de populis, et perdam de terris, et conteram: et scies quia ego Dominus.] 026 EZE 025 008 [Hæc dicit Dominus Deus: Pro eo quod dixerunt Moab et Seir: Ecce sicut omnes gentes, domus Juda: 026 EZE 025 009 idcirco ecce ego aperiam humerum Moab de civitatibus, de civitatibus, inquam, ejus, et de finibus ejus, inclytas terræ Bethiesimoth, et Beelmeon, et Cariathaim, 026 EZE 025 010 filiis orientis cum filiis Ammon, et dabo eam in hæreditatem, ut non sit ultra memoria filiorum Ammon in gentibus. 026 EZE 025 011 Et in Moab faciam judicia, et scient quia ego Dominus.] 026 EZE 025 012 [Hæc dicit Dominus Deus: Pro eo quod fecit Idumæa ultionem ut se vindicaret de filiis Juda, peccavitque delinquens, et vindictam expetivit de eis: 026 EZE 025 013 idcirco hæc dicit Dominus Deus: Extendam manum meam super Idumæam, et auferam de ea hominem et jumentum, et faciam eam desertam ab austro: et qui sunt in Dedan, gladio cadent. 026 EZE 025 014 Et dabo ultionem meam super Idumæam per manum populi mei Israël: et facient in Edom juxta iram meam et furorem meum, et scient vindictam meam, dicit Dominus Deus.] 026 EZE 025 015 [Hæc dicit Dominus Deus: Pro eo quod fecerunt Palæstini vindictam, et ulti se sunt toto animo, interficientes, et implentes inimicitias veteres, 026 EZE 025 016 propterea hæc dicit Dominus Deus: Ecce ego extendam manum meam super Palæstinos, et interficiam interfectores, et perdam reliquias maritimæ regionis, 026 EZE 025 017 faciamque in eis ultiones magnas, arguens in furore: et scient quia ego Dominus, cum dedero vindictam meam super eos.] 026 EZE 026 001 Et factum est in undecimo anno, prima mensis: factus est sermo Domini ad me, dicens: 026 EZE 026 002 [Fili hominis, pro eo quod dixit Tyrus de Jerusalem: Euge, confractæ sunt portæ populorum, conversa est ad me: implebor; deserta est: 026 EZE 026 003 propterea hæc dicit Dominus Deus: Ecce ego super te, Tyre, et ascendere faciam ad te gentes multas, sicut ascendit mare fluctuans. 026 EZE 026 004 Et dissipabunt muros Tyri, et destruent turres ejus: et radam pulverem ejus de ea, et dabo eam in limpidissimam petram. 026 EZE 026 005 Siccatio sagenarum erit in medio maris, quia ego locutus sum, ait Dominus Deus: et erit in direptionem gentibus. 026 EZE 026 006 Filiæ quoque ejus quæ sunt in agro, gladio interficientur: et scient quia ego Dominus.] 026 EZE 026 007 [Quia hæc dicit Dominus Deus: Ecce ego adducam ad Tyrum Nabuchodonosor regem Babylonis ab aquilone, regem regum, cum equis, et curribus, et equitibus, et cœtu, populoque magno. 026 EZE 026 008 Filias tuas quæ sunt in agro, gladio interficiet, et circumdabit te munitionibus, et comportabit aggerem in gyro, et elevabit contra te clypeum: 026 EZE 026 009 et vineas et arietes temperabit in muros tuos, et turres tuas destruet in armatura sua. 026 EZE 026 010 Inundatione equorum ejus operiet te pulvis eorum: a sonitu equitum, et rotarum, et curruum, movebuntur muri tui, cum ingressus fuerit portas tuas quasi per introitum urbis dissipatæ. 026 EZE 026 011 Ungulis equorum suorum conculcabit omnes plateas tuas: populum tuum gladio cædet, et statuæ tuæ nobiles in terram corruent. 026 EZE 026 012 Vastabunt opes tuas, diripient negotiationes tuas, et destruent muros tuos, et domos tuas præclaras subvertent: et lapides tuos, et ligna tua, et pulverem tuum in medio aquarum ponent. 026 EZE 026 013 Et quiescere faciam multitudinem canticorum tuorum: et sonitus cithararum tuarum non audietur amplius. 026 EZE 026 014 Et dabo te in limpidissimam petram, siccatio sagenarum eris, nec ædificaberis ultra, quia ego locutus sum, ait Dominus Deus. 026 EZE 026 015 Hæc dicit Dominus Deus Tyro: Numquid non a sonitu ruinæ tuæ, et gemitu interfectorum tuorum, cum occisi fuerint in medio tui, commovebuntur insulæ? 026 EZE 026 016 Et descendent de sedibus suis omnes principes maris, et auferent exuvias suas, et vestimenta sua varia abjicient, et induentur stupore: in terra sedebunt, et attoniti super repentino casu tuo admirabuntur: 026 EZE 026 017 et assumentes super te lamentum, dicent tibi: Quomodo peristi, quæ habitas in mari, urbs inclyta, quæ fuisti fortis in mari cum habitatoribus tuis, quos formidabant universi? 026 EZE 026 018 Nunc stupebunt naves in die pavoris tui, et turbabuntur insulæ in mari, eo quod nullus egrediatur ex te. 026 EZE 026 019 Quia hæc dicit Dominus Deus: Cum dedero te urbem desolatam, sicut civitates quæ non habitantur; et adduxero super te abyssum, et operuerint te aquæ multæ; 026 EZE 026 020 et detraxero te cum his qui descendunt in lacum ad populum sempiternum; et collocavero te in terra novissima sicut solitudines veteres, cum his qui deducuntur in lacum, ut non habiteris; porro cum dedero gloriam in terra viventium: 026 EZE 026 021 in nihilum redigam te, et non eris: et requisita non invenieris ultra in sempiternum, dicit Dominus Deus.] 026 EZE 027 001 Et factum est verbum Domini ad me, dicens: 026 EZE 027 002 Tu ergo, fili hominis, assume super Tyrum lamentum: 026 EZE 027 003 et dices Tyro, quæ habitat in introitu maris, negotiationi populorum ad insulas multas: [Hæc dicit Dominus Deus: O Tyre, tu dixisti: Perfecti decoris ego sum, 026 EZE 027 004 et in corde maris sita. Finitimi tui qui te ædificaverunt, impleverunt decorem tuum: 026 EZE 027 005 abietibus de Sanir exstruxerunt te cum omnibus tabulatis maris: cedrum de Libano tulerunt ut facerent tibi malum. 026 EZE 027 006 Quercus de Basan dolaverunt in remos tuos, et transtra tua fecerunt tibi ex ebore indico, et prætoriola de insulis Italiæ. 026 EZE 027 007 Byssus varia de Ægypto texta est tibi in velum ut poneretur in malo: hyacinthus et purpura de insulis Elisa facta sunt operimentum tuum. 026 EZE 027 008 Habitatores Sidonis et Aradii fuerunt remiges tui: sapientes tui, Tyre, facti sunt gubernatores tui. 026 EZE 027 009 Senes Giblii et prudentes ejus habuerunt nautas ad ministerium variæ supellectilis tuæ: omnes naves maris, et nautæ earum, fuerunt in populo negotiationis tuæ. 026 EZE 027 010 Persæ, et Lydii, et Libyes erant in exercitu tuo viri bellatores tui: clypeum et galeam suspenderunt in te pro ornatu tuo. 026 EZE 027 011 Filii Aradii cum exercitu tuo erant super muros tuos in circuitu: sed et Pigmæi qui erant in turribus tuis, pharetras suas suspenderunt in muris tuis per gyrum: ipsi compleverunt pulchritudinem tuam. 026 EZE 027 012 Carthaginenses negotiatores tui, a multitudine cunctarum divitiarum, argento, ferro, stanno, plumboque repleverunt nundinas tuas. 026 EZE 027 013 Græcia, Thubal, et Mosoch, ipsi institores tui: mancipia, et vasa ærea advexerunt populo tuo. 026 EZE 027 014 De domo Thogorma, equos, et equites, et mulos adduxerunt ad forum tuum. 026 EZE 027 015 Filii Dedan negotiatores tui; insulæ multæ, negotiatio manus tuæ: dentes eburneos et hebeninos commutaverunt in pretio tuo. 026 EZE 027 016 Syrus negotiator tuus propter multitudinem operum tuorum: gemmam, et purpuram, et scutulata, et byssum, et sericum, et chodchod proposuerunt in mercatu tuo. 026 EZE 027 017 Juda et terra Israël, ipsi institores tui in frumento primo: balsamum, et mel, et oleum, et resinam proposuerunt in nundinis tuis. 026 EZE 027 018 Damascenus negotiator tuus in multitudine operum tuorum, in multitudine diversarum opum, in vino pingui, in lanis coloris optimi. 026 EZE 027 019 Dan, et Græcia, et Mosel, in nundinis tuis proposuerunt ferrum fabrefactum: stacte et calamus in negotiatione tua. 026 EZE 027 020 Dedan institores tui in tapetibus ad sedendum. 026 EZE 027 021 Arabia et universi principes Cedar, ipsi negotiatores manus tuæ: cum agnis, et arietibus, et hædis, venerunt ad te negotiatores tui. 026 EZE 027 022 Venditores Saba et Reema, ipsi negotiatores tui: cum universis primis aromatibus, et lapide pretioso, et auro, quod proposuerunt in mercatu tuo. 026 EZE 027 023 Haran, et Chene, et Eden, negotiatores tui; Saba, Assur, et Chelmad venditores tui. 026 EZE 027 024 Ipsi negotiatores tui multifariam, involucris hyacinthi, et polymitorum, gazarumque pretiosarum, quæ obvolutæ et astrictæ erant funibus: cedros quoque habebant in negotiationibus tuis. 026 EZE 027 025 Naves maris, principes tui in negotiatione tua: et repleta es, et glorificata nimis in corde maris.] 026 EZE 027 026 [In aquis multis adduxerunt te remiges tui: ventus auster contrivit te in corde maris. 026 EZE 027 027 Divitiæ tuæ, et thesauri tui, et multiplex instrumentum tuum: nautæ tui et gubernatores tui, qui tenebant supellectilem tuam, et populo tuo præerant: viri quoque bellatores tui, qui erant in te, cum universa multitudine tua quæ est in medio tui, cadent in corde maris in die ruinæ tuæ: 026 EZE 027 028 a sonitu clamoris gubernatorum tuorum conturbabuntur classes. 026 EZE 027 029 Et descendent de navibus suis omnes qui tenebant remum: nautæ et universi gubernatores maris in terra stabunt. 026 EZE 027 030 Et ejulabunt super te voce magna: et clamabunt amare, et superjacient pulverem capitibus suis, et cinere conspergentur. 026 EZE 027 031 Et radent super te calvitium, et accingentur ciliciis: et plorabunt te in amaritudine animæ, ploratu amarissimo. 026 EZE 027 032 Et assument super te carmen lugubre, et plangent te: Quæ est ut Tyrus, quæ obmutuit in medio maris? 026 EZE 027 033 Quæ in exitu negotiationum tuarum de mari implesti populos multos: in multitudine divitiarum tuarum, et populorum tuorum, ditasti reges terræ. 026 EZE 027 034 Nunc contrita es a mari: in profundis aquarum opes tuæ, et omnis multitudo tua quæ erat in medio tui, ceciderunt. 026 EZE 027 035 Universi habitatores insularum obstupuerunt super te, et reges earum omnes tempestate perculsi mutaverunt vultus. 026 EZE 027 036 Negotiatores populorum sibilaverunt super te: ad nihilum deducta es, et non eris usque in perpetuum.] 026 EZE 028 001 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: 026 EZE 028 002 Fili hominis, dic principi Tyri: [Hæc dicit Dominus Deus: Eo quod elevatum est cor tuum, et dixisti: Deus ego sum, et in cathedra Dei sedi in corde maris, cum sis homo, et non deus: et dedisti cor tuum quasi cor Dei: 026 EZE 028 003 ecce sapientior es tu Daniele: omne secretum non est absconditum a te: 026 EZE 028 004 in sapientia et prudentia tua fecisti tibi fortitudinem, et acquisisti aurum et argentum in thesauris tuis: 026 EZE 028 005 in multitudine sapientiæ tuæ, et in negotiatione tua multiplicasti tibi fortitudinem, et elevatum est cor tuum in robore tuo: 026 EZE 028 006 propterea hæc dicit Dominus Deus: Eo quod elevatum est cor tuum quasi cor dei, 026 EZE 028 007 idcirco ecce ego adducam super te alienos, robustissimos gentium: et nudabunt gladios suos super pulchritudinem sapientiæ tuæ, et polluent decorem tuum. 026 EZE 028 008 Interficient, et detrahent te: et morieris in interitu occisorum in corde maris. 026 EZE 028 009 Numquid dicens loqueris: Deus ego sum, coram interficientibus te, cum sis homo, et non deus, in manu occidentium te? 026 EZE 028 010 Morte incircumcisorum morieris in manu alienorum, quia ego locutus sum, ait Dominus Deus.] 026 EZE 028 011 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: Fili hominis, leva planctum super regem Tyri, 026 EZE 028 012 et dices ei: [Hæc dicit Dominus Deus: Tu signaculum similitudinis, plenus sapientia, et perfectus decore. 026 EZE 028 013 In deliciis paradisi Dei fuisti: omnis lapis pretiosus operimentum tuum, sardius, topazius, et jaspis, chrysolithus, et onyx, et beryllus, sapphirus, et carbunculus, et smaragdus: aurum, opus decoris tui: et foramina tua, in die qua conditus es, præparata sunt. 026 EZE 028 014 Tu cherub extentus, et protegens, et posui te in monte sancto Dei: in medio lapidum ignitorum ambulasti, 026 EZE 028 015 perfectus in viis tuis a die conditionis tuæ, donec inventa est iniquitas in te. 026 EZE 028 016 In multitudine negotiationis tuæ repleta sunt interiora tua iniquitate, et peccasti: et ejeci te de monte Dei, et perdidi te, o cherub protegens, de medio lapidum ignitorum. 026 EZE 028 017 Et elevatum est cor tuum in decore tuo; perdidisti sapientiam tuam in decore tuo: in terram projeci te; ante faciem regum dedi te ut cernerent te. 026 EZE 028 018 In multitudine iniquitatum tuarum, et iniquitate negotiationis tuæ, polluisti sanctificationem tuam: producam ergo ignem de medio tui, qui comedat te, et dabo te in cinerem super terram, in conspectu omnium videntium te. 026 EZE 028 019 Omnes qui viderint te in gentibus, obstupescent super te: nihili factus es, et non eris in perpetuum.] 026 EZE 028 020 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: 026 EZE 028 021 Fili hominis, pone faciem tuam contra Sidonem, et prophetabis de ea: 026 EZE 028 022 et dices: [Hæc dicit Dominus Deus: Ecce ego ad te, Sidon, et glorificabor in medio tui: et scient quia ego Dominus, cum fecero in ea judicia, et sanctificatus fuero in ea. 026 EZE 028 023 Et immittam ei pestilentiam, et sanguinem in plateis ejus: et corruent interfecti in medio ejus gladio per circuitum, et scient quia ego Dominus. 026 EZE 028 024 Et non erit ultra domui Israël offendiculum amaritudinis, et spina dolorem inferens undique per circuitum eorum qui adversantur eis: et scient quia ego Dominus Deus. 026 EZE 028 025 Hæc dicit Dominus Deus: Quando congregavero domum Israël de populis in quibus dispersi sunt, sanctificabor in eis coram gentibus: et habitabunt in terra sua, quam dedi servo meo Jacob: 026 EZE 028 026 et habitabunt in ea securi, et ædificabunt domos, et plantabunt vineas, et habitabunt confidenter, cum fecero judicia in omnibus qui adversantur eis per circuitum: et scient quia ego Dominus Deus eorum.] 026 EZE 029 001 In anno decimo, decimo mense, undecima die mensis, factum est verbum Domini ad me, dicens: 026 EZE 029 002 Fili hominis, pone faciem tuam contra Pharaonem regem Ægypti, et prophetabis de eo, et de Ægypto universa. 026 EZE 029 003 Loquere, et dices: [Hæc dicit Dominus Deus: Ecce ego ad te, Pharao rex Ægypti, draco magne, qui cubas in medio fluminum tuorum, et dicis: Meus est fluvius, et ego feci memetipsum. 026 EZE 029 004 Et ponam frenum in maxillis tuis, et agglutinabo pisces fluminum tuorum squamis tuis, et extraham te de medio fluminum tuorum, et universi pisces tui squamis tuis adhærebunt. 026 EZE 029 005 Et projiciam te in desertum, et omnes pisces fluminis tui: super faciem terræ cades; non colligeris, neque congregaberis: bestiis terræ et volatilibus cæli dedi te ad devorandum. 026 EZE 029 006 Et scient omnes habitatores Ægypti quia ego Dominus, pro eo quod fuisti baculus arundineus domui Israël: 026 EZE 029 007 quando apprehenderunt te manu, et confractus es, et lacerasti omnem humerum eorum: et innitentibus eis super te comminutus es, et dissolvisti omnes renes eorum. 026 EZE 029 008 Propterea hæc dicit Dominus Deus: Ecce ego adducam super te gladium, et interficiam de te hominem et jumentum. 026 EZE 029 009 Et erit terra Ægypti in desertum et in solitudinem: et scient quia ego Dominus, pro eo quod dixeris: Fluvius meus est, et ego feci eum. 026 EZE 029 010 Idcirco ecce ego ad te, et ad flumina tua: daboque terram Ægypti in solitudines, gladio dissipatam, a turre Syenes usque ad terminos Æthiopiæ. 026 EZE 029 011 Non pertransibit eam pes hominis, neque pes jumenti gradietur in ea, et non habitabitur quadraginta annis. 026 EZE 029 012 Daboque terram Ægypti desertam in medio terrarum desertarum, et civitates ejus in medio urbium subversarum, et erunt desolatæ quadraginta annis: et dispergam Ægyptios in nationes, et ventilabo eos in terras. 026 EZE 029 013 Quia hæc dicit Dominus Deus: Post finem quadraginta annorum congregabo Ægyptum de populis in quibus dispersi fuerant. 026 EZE 029 014 Et reducam captivitatem Ægypti, et collocabo eos in terra Phathures, in terra nativitatis suæ, et erunt ibi in regnum humile. 026 EZE 029 015 Inter cetera regna erit humillima, et non elevabitur ultra super nationes, et imminuam eos ne imperent gentibus. 026 EZE 029 016 Neque erunt ultra domui Israël in confidentia, docentes iniquitatem ut fugiant, et sequantur eos: et scient quia ego Dominus Deus.] 026 EZE 029 017 Et factum est in vigesimo et septimo anno, in primo, in una mensis: factum est verbum Domini ad me, dicens: 026 EZE 029 018 [Fili hominis, Nabuchodonosor rex Babylonis servire fecit exercitum suum servitute magna adversum Tyrum: omne caput decalvatum, et omnis humerus depilatus est: et merces non est reddita ei, neque exercitui ejus, de Tyro, pro servitute qua servivit mihi adversus eam. 026 EZE 029 019 Propterea hæc dicit Dominus Deus: Ecce ego dabo Nabuchodonosor regem Babylonis in terra Ægypti: et accipiet multitudinem ejus, et deprædabitur manubias ejus, et diripiet spolia ejus: et erit merces exercitui illius, 026 EZE 029 020 et operi quo servivit adversus eam: dedi ei terram Ægypti pro eo quod laboraverit mihi, ait Dominus Deus. 026 EZE 029 021 In die illo pullulabit cornu domui Israël, et tibi dabo apertum os in medio eorum, et scient quia ego Dominus.] 026 EZE 030 001 Et factum est verbum Domini ad me, dicens: 026 EZE 030 002 Fili hominis, propheta, et dic: [Hæc dicit Dominus Deus: Ululate: Væ, væ diei! 026 EZE 030 003 quia juxta est dies, et appropinquat dies Domini, dies nubis: tempus gentium erit. 026 EZE 030 004 Et veniet gladius in Ægyptum, et erit pavor in Æthiopia, cum ceciderint vulnerati in Ægypto, et ablata fuerit multitudo illius, et destructa fundamenta ejus. 026 EZE 030 005 Æthiopia, et Libya, et Lydi, et omne reliquum vulgus, et Chub, et filii terræ fœderis, cum eis gladio cadent. 026 EZE 030 006 Hæc dicit Dominus Deus: Et corruent fulcientes Ægyptum, et destruetur superbia imperii ejus: a turre Syenes gladio cadent in ea, ait Dominus Deus exercituum. 026 EZE 030 007 Et dissipabuntur in medio terrarum desolatarum, et urbes ejus in medio civitatum desertarum erunt: 026 EZE 030 008 et scient quia ego Dominus, cum dedero ignem in Ægypto, et attriti fuerint omnes auxiliatores ejus. 026 EZE 030 009 In die illa egredientur nuntii a facie mea in trieribus ad conterendam Æthiopiæ confidentiam: et erit pavor in eis in die Ægypti, quia absque dubio veniet. 026 EZE 030 010 Hæc dicit Dominus Deus: Cessare faciam multitudinem Ægypti in manu Nabuchodonosor regis Babylonis. 026 EZE 030 011 Ipse et populus ejus cum eo, fortissimi gentium, adducentur ad disperdendam terram: et evaginabunt gladios suos super Ægyptum, et implebunt terram interfectis. 026 EZE 030 012 Et faciam alveos fluminum aridos, et tradam terram in manus pessimorum: et dissipabo terram et plenitudinem ejus manu alienorum: ego Dominus locutus sum. 026 EZE 030 013 Hæc dicit Dominus Deus: Et disperdam simulacra, et cessare faciam idola de Memphis: et dux de terra Ægypti non erit amplius, et dabo terrorem in terra Ægypti. 026 EZE 030 014 Et disperdam terram Phathures, et dabo ignem in Taphnis, et faciam judicia in Alexandria. 026 EZE 030 015 Et effundam indignationem meam super Pelusium, robur Ægypti, et interficiam multitudinem Alexandriæ. 026 EZE 030 016 Et dabo ignem in Ægypto: quasi parturiens dolebit Pelusium, et Alexandria erit dissipata, et in Memphis angustiæ quotidianæ. 026 EZE 030 017 Juvenes Heliopoleos et Bubasti gladio cadent, et ipsæ captivæ ducentur. 026 EZE 030 018 Et in Taphnis nigrescet dies, cum contrivero ibi sceptra Ægypti, et defecerit in ea superbia potentiæ ejus: ipsam nubes operiet, filiæ autem ejus in captivitatem ducentur. 026 EZE 030 019 Et judicia faciam in Ægypto: et scient quia ego Dominus.] 026 EZE 030 020 Et factum est in undecimo anno, in primo mense, in septima mensis: factum est verbum Domini ad me, dicens: 026 EZE 030 021 [Fili hominis, brachium Pharaonis regis Ægypti confregi, et ecce non est obvolutum ut restitueretur ei sanitas, ut ligaretur pannis, et fasciaretur linteolis, ut recepto robore posset tenere gladium. 026 EZE 030 022 Propterea hæc dicit Dominus Deus: Ecce ego ad Pharaonem regem Ægypti, et comminuam brachium ejus forte, sed confractum: et dejiciam gladium de manu ejus, 026 EZE 030 023 et dispergam Ægyptum in gentibus, et ventilabo eos in terris. 026 EZE 030 024 Et confortabo brachia regis Babylonis, daboque gladium meum in manu ejus, et confringam brachia Pharaonis, et gement gemitibus interfecti coram facie ejus. 026 EZE 030 025 Et confortabo brachia regis Babylonis, et brachia Pharaonis concident: et scient quia ego Dominus, cum dedero gladium meum in manu regis Babylonis, et extenderit eum super terram Ægypti. 026 EZE 030 026 Et dispergam Ægyptum in nationes, et ventilabo eos in terras: et scient quia ego Dominus.] 026 EZE 031 001 Et factum est in anno undecimo, tertio mense, una mensis: factum est verbum Domini ad me, dicens: 026 EZE 031 002 Fili hominis, dic Pharaoni regi Ægypti et populo ejus: [Cui similis factus es in magnitudine tua? 026 EZE 031 003 ecce Assur quasi cedrus in Libano, pulcher ramis, et frondibus nemorosus, excelsusque altitudine, et inter condensas frondes elevatum est cacumen ejus. 026 EZE 031 004 Aquæ nutrierunt illum; abyssus exaltavit illum: flumina ejus manabant in circuitu radicum ejus, et rivos suos emisit ad universa ligna regionis. 026 EZE 031 005 Propterea elevata est altitudo ejus super omnia ligna regionis, et multiplicata sunt arbusta ejus, et elevati sunt rami ejus præ aquis multis. 026 EZE 031 006 Cumque extendisset umbram suam, in ramis ejus fecerunt nidos omnia volatilia cæli: et sub frondibus ejus genuerunt omnes bestiæ saltuum, et sub umbraculo illius habitabat cœtus gentium plurimarum. 026 EZE 031 007 Eratque pulcherrimus in magnitudine sua, et in dilatatione arbustorum suorum: erat enim radix illius juxta aquas multas. 026 EZE 031 008 Cedri non fuerunt altiores illo in paradiso Dei; abietes non adæquaverunt summitatem ejus, et platani non fuerunt æquæ frondibus illius: omne lignum paradisi Dei non est assimilatum illi, et pulchritudini ejus. 026 EZE 031 009 Quoniam speciosum feci eum, et multis condensisque frondibus, et æmulata sunt eum omnia ligna voluptatis quæ erant in paradiso Dei.] 026 EZE 031 010 [Propterea hæc dicit Dominus Deus: Pro eo quod sublimatus est in altitudine, et dedit summitatem suam virentem atque condensam, et elevatum est cor ejus in altitudine sua: 026 EZE 031 011 tradidi eum in manu fortissimi gentium: faciens faciet ei: juxta impietatem ejus ejeci eum. 026 EZE 031 012 Et succident eum alieni, et crudelissimi nationum, et projicient eum super montes: et in cunctis convallibus corruent rami ejus, et confringentur arbusta ejus in universis rupibus terræ: et recedent de umbraculo ejus omnes populi terræ, et relinquent eum. 026 EZE 031 013 In ruina ejus habitaverunt omnia volatilia cæli, et in ramis ejus fuerunt universæ bestiæ regionis. 026 EZE 031 014 Quam ob rem non elevabuntur in altitudine sua omnia ligna aquarum, nec ponent sublimitatem suam inter nemorosa atque frondosa, nec stabunt in sublimitate sua omnia quæ irrigantur aquis: quia omnes traditi sunt in mortem ad terram ultimam, in medio filiorum hominum, ad eos qui descendunt in lacum. 026 EZE 031 015 Hæc dicit Dominus Deus: In die quando descendit ad inferos, induxi luctum: operui eum abysso, et prohibui flumina ejus, et coërcui aquas multas: contristatus est super eum Libanus, et omnia ligna agri concussa sunt. (Sheol h7585) 026 EZE 031 016 A sonitu ruinæ ejus commovi gentes cum deducerem eum ad infernum cum his qui descendebant in lacum: et consolata sunt in terra infima omnia ligna voluptatis egregia atque præclara in Libano, universa quæ irrigabantur aquis. (Sheol h7585) 026 EZE 031 017 Nam et ipsi cum eo descendent in infernum ad interfectos gladio: et brachium uniuscujusque sedebit sub umbraculo ejus in medio nationum. (Sheol h7585) 026 EZE 031 018 Cui assimilatus es, o inclyte atque sublimis inter ligna voluptatis? ecce deductus es cum lignis voluptatis ad terram ultimam: in medio incircumcisorum dormies, cum eis qui interfecti sunt gladio: ipse est Pharao, et omnis multitudo ejus, dicit Dominus Deus.] 026 EZE 032 001 Et factum est, duodecimo anno, in mense duodecimo, in una mensis: factum est verbum Domini ad me, dicens: 026 EZE 032 002 Fili hominis, assume lamentum super Pharaonem regem Ægypti, et dices ad eum: [Leoni gentium assimilatus es, et draconi qui est in mari: et ventilabas cornu in fluminibus tuis, et conturbabas aquas pedibus tuis, et conculcabas flumina earum. 026 EZE 032 003 Propterea hæc dicit Dominus Deus: Expandam super te rete meum in multitudine populorum multorum, et extraham te in sagena mea. 026 EZE 032 004 Et projiciam te in terram; super faciem agri abjiciam te: et habitare faciam super te omnia volatilia cæli, et saturabo de te bestias universæ terræ. 026 EZE 032 005 Et dabo carnes tuas super montes, et implebo colles tuos sanie tua. 026 EZE 032 006 Et irrigabo terram fœtore sanguinis tui super montes, et valles implebuntur ex te. 026 EZE 032 007 Et operiam, cum extinctus fueris, cælum, et nigrescere faciam stellas ejus: solem nube tegam, et luna non dabit lumen suum. 026 EZE 032 008 Omnia luminaria cæli mœrere faciam super te, et dabo tenebras super terram tuam, dicit Dominus Deus, cum ceciderint vulnerati tui in medio terræ, ait Dominus Deus. 026 EZE 032 009 Et irritabo cor populorum multorum, cum induxero contritionem tuam in gentibus super terras quas nescis. 026 EZE 032 010 Et stupescere faciam super te populos multos, et reges eorum horrore nimio formidabunt super te, cum volare cœperit gladius meus super facies eorum: et obstupescent repente singuli pro anima sua in die ruinæ tuæ. 026 EZE 032 011 Quia hæc dicit Dominus Deus: Gladius regis Babylonis veniet tibi. 026 EZE 032 012 In gladiis fortium dejiciam multitudinem tuam: inexpugnabiles omnes gentes hæ, et vastabunt superbiam Ægypti, et dissipabitur multitudo ejus. 026 EZE 032 013 Et perdam omnia jumenta ejus, quæ erant super aquas plurimas: et non conturbabit eas pes hominis ultra, neque ungula jumentorum turbabit eas. 026 EZE 032 014 Tunc purissimas reddam aquas eorum, et flumina eorum quasi oleum adducam, ait Dominus Deus, 026 EZE 032 015 cum dedero terram Ægypti desolatam: deseretur autem terra a plenitudine sua quando percussero omnes habitatores ejus: et scient quia ego Dominus. 026 EZE 032 016 Planctus est, et plangent eum: filiæ gentium plangent eum: super Ægyptum et super multitudinem ejus plangent eum, ait Dominus Deus.] 026 EZE 032 017 Et factum est in duodecimo anno, in quintadecima mensis: factum est verbum Domini ad me, dicens: 026 EZE 032 018 [Fili hominis, cane lugubre super multitudinem Ægypti: et detrahe eam ipsam, et filias gentium robustarum, ad terram ultimam, cum his qui descendunt in lacum. 026 EZE 032 019 Quo pulchrior es? descende, et dormi cum incircumcisis. 026 EZE 032 020 In medio interfectorum gladio cadent; gladius datus est: attraxerunt eam et omnes populos ejus. 026 EZE 032 021 Loquentur ei potentissimi robustorum de medio inferni, qui cum auxiliatoribus ejus descenderunt, et dormierunt incircumcisi interfecti gladio. (Sheol h7585) 026 EZE 032 022 Ibi Assur, et omnis multitudo ejus: in circuitu illius sepulchra ejus, omnes interfecti, et qui ceciderunt gladio. 026 EZE 032 023 Quorum data sunt sepulchra in novissimis laci, et facta est multitudo ejus per gyrum sepulchri ejus: universi interfecti, cadentesque gladio, qui dederant quondam formidinem in terra viventium. 026 EZE 032 024 Ibi Ælam, et omnis multitudo ejus per gyrum sepulchri sui: omnes hi interfecti, ruentesque gladio, qui descenderunt incircumcisi ad terram ultimam; qui posuerunt terrorem suum in terra viventium, et portaverunt ignominiam suam cum his qui descendunt in lacum. 026 EZE 032 025 In medio interfectorum posuerunt cubile ejus in universis populis ejus: in circuitu ejus sepulchrum illius: omnes hi incircumcisi, interfectique gladio. Dederunt enim terrorem suum in terra viventium, et portaverunt ignominiam suam cum his qui descendunt in lacum: in medio interfectorum positi sunt. 026 EZE 032 026 Ibi Mosoch et Thubal, et omnis multitudo ejus: in circuitu ejus sepulchra illius: omnes hi incircumcisi, interfectique et cadentes gladio, quia dederunt formidinem suam in terra viventium. 026 EZE 032 027 Et non dormient cum fortibus, cadentibusque, et incircumcisis, qui descenderunt ad infernum cum armis suis, et posuerunt gladios suos sub capitibus suis, et fuerunt iniquitates eorum in ossibus eorum: quia terror fortium facti sunt in terra viventium. (Sheol h7585) 026 EZE 032 028 Et tu ergo in medio incircumcisorum contereris, et dormies cum interfectis gladio. 026 EZE 032 029 Ibi Idumæa, et reges ejus, et omnes duces ejus, qui dati sunt cum exercitu suo cum interfectis gladio, et qui cum incircumcisis dormierunt, et cum his qui descendunt in lacum. 026 EZE 032 030 Ibi principes aquilonis omnes, et universi venatores, qui deducti sunt cum interfectis, paventes, et in sua fortitudine confusi: qui dormierunt incircumcisi cum interfectis gladio, et portaverunt confusionem suam cum his qui descendunt in lacum. 026 EZE 032 031 Vidit eos Pharao, et consolatus est super universa multitudine sua, quæ interfecta est gladio: Pharao, et omnis exercitus ejus, ait Dominus Deus. 026 EZE 032 032 Quia dedi terrorem meum in terra viventium, et dormivit in medio incircumcisorum cum interfectis gladio: Pharao, et omnis multitudo ejus, ait Dominus Deus.] 026 EZE 033 001 Et factum est verbum Domini ad me, dicens: 026 EZE 033 002 Fili hominis, loquere ad filios populi tui, et dices ad eos: Terra, cum induxero super eam gladium, et tulerit populus terræ virum unum de novissimis suis, et constituerit eum super se speculatorem: 026 EZE 033 003 et ille viderit gladium venientem super terram, et cecinerit buccina, et annuntiaverit populo: 026 EZE 033 004 audiens autem quisquis ille est sonitum buccinæ, et non se observaverit, veneritque gladius, et tulerit eum: sanguis ipsius super caput ejus erit. 026 EZE 033 005 Sonum buccinæ audivit, et non se observavit: sanguis ejus in ipso erit. Si autem se custodierit, animam suam salvabit. 026 EZE 033 006 Quod si speculator viderit gladium venientem, et non insonuerit buccina, et populus se non custodierit, veneritque gladius, et tulerit de eis animam: ille quidem in iniquitate sua captus est; sanguinem autem ejus de manu speculatoris requiram. 026 EZE 033 007 Et tu, fili hominis, speculatorem dedi te domui Israël: audiens ergo ex ore meo sermonem, annuntiabis eis ex me. 026 EZE 033 008 Si me dicente ad impium: Impie, morte morieris: non fueris locutus ut se custodiat impius a via sua, ipse impius in iniquitate sua morietur; sanguinem autem ejus de manu tua requiram. 026 EZE 033 009 Si autem annuntiante te ad impium ut a viis suis convertatur, non fuerit conversus a via sua, ipse in iniquitate sua morietur, porro tu animam tuam liberasti. 026 EZE 033 010 Tu ergo, fili hominis, dic ad domum Israël: Sic locuti estis, dicentes: Iniquitates nostræ et peccata nostra super nos sunt, et in ipsis nos tabescimus: quomodo ergo vivere poterimus? 026 EZE 033 011 Dic ad eos: Vivo ego, dicit Dominus Deus, nolo mortem impii, sed ut convertatur impius a via sua, et vivat. Convertimini, convertimini a viis vestris pessimis, et quare moriemini, domus Israël? 026 EZE 033 012 Tu itaque, fili hominis, dic ad filios populi tui: Justitia justi non liberabit eum, in quacumque die peccaverit, et impietas impii non nocebit ei, in quacumque die conversus fuerit ab impietate sua: et justus non poterit vivere in justitia sua, in quacumque die peccaverit. 026 EZE 033 013 Etiamsi dixero justo quod vita vivat, et confisus in justitia sua fecerit iniquitatem, omnes justitiæ ejus oblivioni tradentur, et in iniquitate sua quam operatus est, in ipsa morietur. 026 EZE 033 014 Si autem dixero impio: Morte morieris: et egerit pœnitentiam a peccato suo, feceritque judicium et justitiam, 026 EZE 033 015 et pignus restituerit ille impius, rapinamque reddiderit, in mandatis vitæ ambulaverit, nec fecerit quidquam injustum: vita vivet, et non morietur. 026 EZE 033 016 Omnia peccata ejus quæ peccavit, non imputabuntur ei: judicium et justitiam fecit: vita vivet. 026 EZE 033 017 Et dixerunt filii populi tui: Non est æqui ponderis via Domini: et ipsorum via injusta est. 026 EZE 033 018 Cum enim recesserit justus a justitia sua, feceritque iniquitates, morietur in eis. 026 EZE 033 019 Et cum recesserit impius ab impietate sua, feceritque judicium et justitiam, vivet in eis. 026 EZE 033 020 Et dicitis: Non est recta via Domini. Unumquemque juxta vias suas judicabo de vobis, domus Israël. 026 EZE 033 021 Et factum est in duodecimo anno, in decimo mense, in quinta mensis transmigrationis nostræ, venit ad me qui fugerat de Jerusalem, dicens: Vastata est civitas. 026 EZE 033 022 Manus autem Domini facta fuerat ad me vespere, antequam veniret qui fugerat: aperuitque os meum donec veniret ad me mane: et aperto ore meo, non silui amplius. 026 EZE 033 023 Et factum est verbum Domini ad me, dicens: 026 EZE 033 024 Fili hominis, qui habitant in ruinosis his super humum Israël, loquentes aiunt: Unus erat Abraham, et hæreditate possedit terram: nos autem multi sumus: nobis data est terra in possessionem. 026 EZE 033 025 Idcirco dices ad eos: Hæc dicit Dominus Deus: Qui in sanguine comeditis, et oculos vestros levatis ad immunditias vestras, et sanguinem funditis, numquid terram hæreditate possidebitis? 026 EZE 033 026 stetistis in gladiis vestris, fecistis abominationes, et unusquisque uxorem proximi sui polluit: et terram hæreditate possidebitis? 026 EZE 033 027 Hæc dices ad eos: Sic dicit Dominus Deus: Vivo ego, quia qui in ruinosis habitant, gladio cadent: et qui in agro est, bestiis tradetur ad devorandum: qui autem in præsidiis et speluncis sunt, peste morientur. 026 EZE 033 028 Et dabo terram in solitudinem et in desertum, et deficiet superba fortitudo ejus: et desolabuntur montes Israël, eo quod nullus sit qui per eos transeat: 026 EZE 033 029 et scient quia ego Dominus, cum dedero terram eorum desolatam et desertam, propter universas abominationes suas quas operati sunt. 026 EZE 033 030 Et tu, fili hominis, filii populi tui, qui loquuntur de te juxta muros et in ostiis domorum, et dicunt unus ad alterum, vir ad proximum suum, loquentes: Venite, et audiamus quis sit sermo egrediens a Domino. 026 EZE 033 031 Et veniunt ad te, quasi si ingrediatur populus, et sedent coram te populus meus: et audiunt sermones tuos, et non faciunt eos: quia in canticum oris sui vertunt illos, et avaritiam suam sequitur cor eorum. 026 EZE 033 032 Et es eis quasi carmen musicum, quod suavi dulcique sono canitur: et audiunt verba tua, et non faciunt ea. 026 EZE 033 033 Et cum venerit quod prædictum est (ecce enim venit), tunc scient quod prophetes fuerit inter eos. 026 EZE 034 001 Et factum est verbum Domini ad me, dicens: 026 EZE 034 002 Fili hominis, propheta de pastoribus Israël: propheta, et dices pastoribus: [Hæc dicit Dominus Deus: Væ pastoribus Israël, qui pascebant semetipsos! nonne greges a pastoribus pascuntur? 026 EZE 034 003 Lac comedebatis, et lanis operiebamini, et quod crassum erat occidebatis: gregem autem meum non pascebatis. 026 EZE 034 004 Quod infirmum fuit non consolidastis, et quod ægrotum non sanastis: quod confractum est non alligastis, et quod abjectum est non reduxistis, et quod perierat non quæsistis: sed cum austeritate imperabatis eis, et cum potentia. 026 EZE 034 005 Et dispersæ sunt oves meæ, eo quod non esset pastor: et factæ sunt in devorationem omnium bestiarum agri, et dispersæ sunt. 026 EZE 034 006 Erraverunt greges mei in cunctis montibus, et in universo colle excelso: et super omnem faciem terræ dispersi sunt greges mei, et non erat qui requireret: non erat, inquam, qui requireret. 026 EZE 034 007 Propterea, pastores, audite verbum Domini. 026 EZE 034 008 Vivo ego, dicit Dominus Deus, quia pro eo quod facti sunt greges mei in rapinam, et oves meæ in devorationem omnium bestiarum agri, eo quod non esset pastor: neque enim quæsierunt pastores mei gregem meum, sed pascebant pastores semetipsos, et greges meos non pascebant: 026 EZE 034 009 propterea, pastores, audite verbum Domini. 026 EZE 034 010 Hæc dicit Dominus Deus: Ecce ego ipse super pastores: requiram gregem meum de manu eorum, et cessare faciam eos, ut ultra non pascant gregem, nec pascant amplius pastores semetipsos: et liberabo gregem meum de ore eorum, et non erit ultra eis in escam.] 026 EZE 034 011 [Quia hæc dicit Dominus Deus: Ecce ego ipse requiram oves meas, et visitabo eas. 026 EZE 034 012 Sicut visitat pastor gregem suum, in die quando fuerit in medio ovium suarum dissipatarum, sic visitabo oves meas, et liberabo eas de omnibus locis in quibus dispersæ fuerant in die nubis et caliginis. 026 EZE 034 013 Et educam eas de populis, et congregabo eas de terris, et inducam eas in terram suam, et pascam eas in montibus Israël, in rivis, et in cunctis sedibus terræ. 026 EZE 034 014 In pascuis uberrimis pascam eas, et in montibus excelsis Israël erunt pascua earum: ibi requiescent in herbis virentibus, et in pascuis pinguibus pascentur super montes Israël. 026 EZE 034 015 Ego pascam oves meas, et ego eas accubare faciam, dicit Dominus Deus. 026 EZE 034 016 Quod perierat requiram, et quod abjectum erat reducam, et quod confractum fuerat alligabo, et quod infirmum fuerat consolidabo, et quod pingue et forte custodiam: et pascam illas in judicio. 026 EZE 034 017 Vos autem, greges mei, hæc dicit Dominus Deus: Ecce ego judico inter pecus et pecus, arietum et hircorum. 026 EZE 034 018 Nonne satis vobis erat pascua bona depasci? insuper et reliquias pascuarum vestrarum conculcastis pedibus vestris: et cum purissimam aquam biberetis, reliquam pedibus vestris turbabatis: 026 EZE 034 019 et oves meæ his quæ conculcata pedibus vestris fuerant, pascebantur: et quæ pedes vestri turbaverant, hæc bibebant. 026 EZE 034 020 Propterea hæc dicit Dominus Deus ad vos: Ecce ego ipse judico inter pecus pingue et macilentum: 026 EZE 034 021 pro eo quod lateribus et humeris impingebatis, et cornibus vestris ventilabatis omnia infirma pecora, donec dispergerentur foras, 026 EZE 034 022 salvabo gregem meum, et non erit ultra in rapinam, et judicabo inter pecus et pecus.] 026 EZE 034 023 [Et suscitabo super eas pastorem unum qui pascat eas, servum meum David: ipse pascet eas, et ipse erit eis in pastorem. 026 EZE 034 024 Ego autem Dominus ero eis in Deum, et servus meus David princeps in medio eorum: ego Dominus locutus sum. 026 EZE 034 025 Et faciam cum eis pactum pacis, et cessare faciam bestias pessimas de terra: et qui habitant in deserto, securi dormient in saltibus. 026 EZE 034 026 Et ponam eos in circuitu collis mei benedictionem, et deducam imbrem in tempore suo: pluviæ benedictionis erunt. 026 EZE 034 027 Et dabit lignum agri fructum suum, et terra dabit germen suum, et erunt in terra sua absque timore: et scient quia ego Dominus, cum contrivero catenas jugi eorum, et eruero eos de manu imperantium sibi. 026 EZE 034 028 Et non erunt ultra in rapinam in gentibus, neque bestiæ terræ devorabunt eos: sed habitabunt confidenter absque ullo terrore. 026 EZE 034 029 Et suscitabo eis germen nominatum, et non erunt ultra imminuti fame in terra, neque portabunt ultra opprobrium gentium. 026 EZE 034 030 Et scient quia ego Dominus Deus eorum cum eis, et ipsi populus meus domus Israël, ait Dominus Deus. 026 EZE 034 031 Vos autem, greges mei, greges pascuæ meæ, homines estis: et ego Dominus Deus vester, dicit Dominus Deus.] 026 EZE 035 001 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: 026 EZE 035 002 Fili hominis, pone faciem tuam adversum montem Seir, et prophetabis de eo, et dices illi: 026 EZE 035 003 [Hæc dicit Dominus Deus: Ecce ego ad te, mons Seir: et extendam manum meam super te, et dabo te desolatum atque desertum. 026 EZE 035 004 Urbes tuas demoliar, et tu desertus eris: et scies quia ego Dominus. 026 EZE 035 005 Eo quod fueris inimicus sempiternus, et concluseris filios Israël in manus gladii in tempore afflictionis eorum, in tempore iniquitatis extremæ: 026 EZE 035 006 propterea vivo ego, dicit Dominus Deus, quoniam sanguini tradam te, et sanguis te persequetur: et cum sanguinem oderis, sanguis persequetur te. 026 EZE 035 007 Et dabo montem Seir desolatum atque desertum, et auferam de eo euntem et redeuntem. 026 EZE 035 008 Et implebo montes ejus occisorum suorum: in collibus tuis, et in vallibus tuis atque in torrentibus, interfecti gladio cadent. 026 EZE 035 009 In solitudines sempiternas tradam te, et civitates tuæ non habitabuntur: et scietis quia ego Dominus Deus. 026 EZE 035 010 Eo quod dixeris: Duæ gentes et duæ terræ meæ erunt, et hæreditate possidebo eas, cum Dominus esset ibi: 026 EZE 035 011 propterea vivo ego, dicit Dominus Deus, quia faciam juxta iram tuam, et secundum zelum tuum, quem fecisti odio habens eos: et notus efficiar per eos, cum te judicavero. 026 EZE 035 012 Et scies quia ego Dominus audivi universa opprobria tua quæ locutus es de montibus Israël, dicens: Deserti; nobis ad devorandum dati sunt. 026 EZE 035 013 Et insurrexistis super me ore vestro, et derogastis adversum me verba vestra: ego audivi. 026 EZE 035 014 Hæc dicit Dominus Deus: Lætante universa terra, in solitudinem te redigam: 026 EZE 035 015 sicuti gavisus es super hæreditatem domus Israël eo quod fuerit dissipata, sic faciam tibi: dissipatus eris, mons Seir, et Idumæa omnis: et scient quia ego Dominus.] 026 EZE 036 001 Tu autem, fili hominis, propheta super montes Israël, et dices: [Montes Israël, audite verbum Domini. 026 EZE 036 002 Hæc dicit Dominus Deus: Eo quod dixerit inimicus de vobis: Euge, altitudines sempiternæ in hæreditatem datæ sunt nobis: 026 EZE 036 003 propterea vaticinare, et dic: Hæc dicit Dominus Deus: Pro eo quod desolati estis, et conculcati per circuitum, et facti in hæreditatem reliquis gentibus, et ascendistis super labium linguæ et opprobrium populi, 026 EZE 036 004 propterea, montes Israël, audite verbum Domini Dei. Hæc dicit Dominus Deus montibus et collibus, torrentibus, vallibusque et desertis, parietinis et urbibus derelictis, quæ depopulatæ sunt et subsannatæ a reliquis gentibus per circuitum. 026 EZE 036 005 Propterea hæc dicit Dominus Deus: Quoniam in igne zeli mei locutus sum de reliquis gentibus, et de Idumæa universa, quæ dederunt terram meam sibi in hæreditatem cum gaudio, et toto corde et ex animo, et ejecerunt eam ut vastarent: 026 EZE 036 006 idcirco vaticinare super humum Israël, et dices montibus et collibus, jugis et vallibus: Hæc dicit Dominus Deus: Ecce ego in zelo meo et in furore meo locutus sum, eo quod confusionem gentium sustinueritis. 026 EZE 036 007 Idcirco hæc dicit Dominus Deus: Ego levavi manum meam, ut gentes quæ in circuitu vestro sunt, ipsæ confusionem suam portent. 026 EZE 036 008 Vos autem, montes Israël, ramos vestros germinetis, et fructum vestrum afferatis populo meo Israël: prope enim est ut veniat. 026 EZE 036 009 Quia ecce ego ad vos, et convertar ad vos: et arabimini, et accipietis sementem. 026 EZE 036 010 Et multiplicabo in vobis homines, omnemque domum Israël: et habitabuntur civitates, et ruinosa instaurabuntur. 026 EZE 036 011 Et replebo vos hominibus et jumentis, et multiplicabuntur, et crescent: et habitare vos faciam sicut a principio, bonisque donabo majoribus quam habuistis ab initio: et scietis quia ego Dominus. 026 EZE 036 012 Et adducam super vos homines, populum meum Israël, et hæreditate possidebunt te: et eris eis in hæreditatem, et non addes ultra ut absque eis sis. 026 EZE 036 013 Hæc dicit Dominus Deus: Pro eo quod dicunt de vobis: Devoratrix hominum es, et suffocans gentem tuam: 026 EZE 036 014 propterea homines non comedes amplius, et gentem tuam non necabis ultra, ait Dominus Deus. 026 EZE 036 015 Nec auditam faciam in te amplius confusionem gentium, et opprobrium populorum nequaquam portabis: et gentem tuam non amittes amplius, ait Dominus Deus.] 026 EZE 036 016 Et factum est verbum Domini ad me, dicens: 026 EZE 036 017 [Fili hominis, domus Israël habitaverunt in humo sua, et polluerunt eam in viis suis et in studiis suis: juxta immunditiam menstruatæ facta est via eorum coram me. 026 EZE 036 018 Et effudi indignationem meam super eos pro sanguine quem fuderunt super terram, et in idolis suis polluerunt eam. 026 EZE 036 019 Et dispersi eos in gentes, et ventilati sunt in terras: juxta vias eorum et adinventiones eorum judicavi eos. 026 EZE 036 020 Et ingressi sunt ad gentes ad quas introierunt: et polluerunt nomen sanctum meum, cum diceretur de eis: Populus Domini iste est, et de terra ejus egressi sunt. 026 EZE 036 021 Et peperci nomini sancto meo, quod polluerat domus Israël in gentibus ad quas ingressi sunt. 026 EZE 036 022 Idcirco dices domui Israël: Hæc dicit Dominus Deus: Non propter vos ego faciam, domus Israël, sed propter nomen sanctum meum, quod polluistis in gentibus ad quas intrastis. 026 EZE 036 023 Et sanctificabo nomen meum magnum quod pollutum est inter gentes, quod polluistis in medio earum: ut sciant gentes quia ego Dominus, ait Dominus exercituum, cum sanctificatus fuero in vobis coram eis. 026 EZE 036 024 Tollam quippe vos de gentibus, et congregabo vos de universis terris, et adducam vos in terram vestram. 026 EZE 036 025 Et effundam super vos aquam mundam, et mundabimini ab omnibus inquinamentis vestris, et ab universis idolis vestris mundabo vos. 026 EZE 036 026 Et dabo vobis cor novum, et spiritum novum ponam in medio vestri: et auferam cor lapideum de carne vestra, et dabo vobis cor carneum. 026 EZE 036 027 Et spiritum meum ponam in medio vestri: et faciam ut in præceptis meis ambuletis, et judicia mea custodiatis et operemini. 026 EZE 036 028 Et habitabitis in terra quam dedi patribus vestris: et eritis mihi in populum, et ego ero vobis in Deum. 026 EZE 036 029 Et salvabo vos ex universis inquinamentis vestris: et vocabo frumentum et multiplicabo illud, et non imponam vobis famem. 026 EZE 036 030 Et multiplicabo fructum ligni, et genimina agri, ut non portetis ultra opprobrium famis in gentibus. 026 EZE 036 031 Et recordabimini viarum vestrarum pessimarum, studiorumque non bonorum: et displicebunt vobis iniquitates vestræ et scelera vestra. 026 EZE 036 032 Non propter vos ego faciam, ait Dominus Deus, notum sit vobis: confundimini, et erubescite super viis vestris, domus Israël.] 026 EZE 036 033 [Hæc dicit Dominus Deus: In die qua mundavero vos ex omnibus iniquitatibus vestris, et inhabitari fecero urbes, et instauravero ruinosa, 026 EZE 036 034 et terra deserta fuerit exculta, quæ quondam erat desolata in oculis omnis viatoris, 026 EZE 036 035 dicent: Terra illa inculta facta est ut hortus voluptatis: et civitates desertæ, et destitutæ atque suffossæ, munitæ sederunt. 026 EZE 036 036 Et scient gentes quæcumque derelictæ fuerint in circuitu vestro, quia ego Dominus ædificavi dissipata, plantavique inculta: ego Dominus locutus sim, et fecerim. 026 EZE 036 037 Hæc dicit Dominus Deus: Adhuc in hoc invenient me domus Israël, ut faciam eis: multiplicabo eos sicut gregem hominum, 026 EZE 036 038 ut gregem sanctum, ut gregem Jerusalem in solemnitatibus ejus: sic erunt civitates desertæ, plenæ gregibus hominum: et scient quia ego Dominus.] 026 EZE 037 001 Facta est super me manus Domini, et eduxit me in spiritu Domini, et dimisit me in medio campi qui erat plenus ossibus. 026 EZE 037 002 Et circumduxit me per ea in gyro: erant autem multa valde super faciem campi, siccaque vehementer. 026 EZE 037 003 Et dixit ad me: Fili hominis, putasne vivent ossa ista? Et dixi: Domine Deus, tu nosti. 026 EZE 037 004 Et dixit ad me: Vaticinare de ossibus istis, et dices eis: Ossa arida, audite verbum Domini. 026 EZE 037 005 Hæc dicit Dominus Deus ossibus his: Ecce ego intromittam in vos spiritum, et vivetis. 026 EZE 037 006 Et dabo super vos nervos, et succrescere faciam super vos carnes, et superextendam in vobis cutem, et dabo vobis spiritum, et vivetis: et scietis quia ego Dominus. 026 EZE 037 007 Et prophetavi sicut præceperat mihi: factus est autem sonitus, prophetante me, et ecce commotio: et accesserunt ossa ad ossa, unumquodque ad juncturam suam. 026 EZE 037 008 Et vidi, et ecce super ea nervi et carnes ascenderunt, et extenta est in eis cutis desuper: et spiritum non habebant. 026 EZE 037 009 Et dixit ad me: Vaticinare ad spiritum: vaticinare, fili hominis, et dices ad spiritum: Hæc dicit Dominus Deus: A quatuor ventis veni, spiritus, et insuffla super interfectos istos, et reviviscant. 026 EZE 037 010 Et prophetavi sicut præceperat mihi: et ingressus est in ea spiritus, et vixerunt: steteruntque super pedes suos, exercitus grandis nimis valde. 026 EZE 037 011 Et dixit ad me: Fili hominis, ossa hæc universa, domus Israël est. Ipsi dicunt: Aruerunt ossa nostra, et periit spes nostra, et abscissi sumus. 026 EZE 037 012 Propterea vaticinare, et dices ad eos: Hæc dicit Dominus Deus: Ecce ego aperiam tumulos vestros, et educam vos de sepulchris vestris, populus meus, et inducam vos in terram Israël. 026 EZE 037 013 Et scietis quia ego Dominus, cum aperuero sepulchra vestra, et eduxero vos de tumulis vestris, popule meus, 026 EZE 037 014 et dedero spiritum meum in vobis, et vixeritis: et requiescere vos faciam super humum vestram, et scietis quia ego Dominus locutus sum, et feci, ait Dominus Deus. 026 EZE 037 015 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: 026 EZE 037 016 Et tu, fili hominis, sume tibi lignum unum, et scribe super illud: Judæ, et filiorum Israël sociorum ejus: et tolle lignum alterum, et scribe super illud: Joseph, ligno Ephraim, et cunctæ domui Israël sociorumque ejus. 026 EZE 037 017 Et adjunge illa unum ad alterum tibi in lignum unum: et erunt in unionem in manu tua. 026 EZE 037 018 Cum autem dixerint ad te filii populi tui, loquentes: Nonne indicas nobis quid in his tibi velis? 026 EZE 037 019 loqueris ad eos: Hæc dicit Dominus Deus: Ecce ego assumam lignum Joseph, quod est in manu Ephraim, et tribus Israël, quæ sunt ei adjunctæ, et dabo eas pariter cum ligno Juda, et faciam eas in lignum unum: et erunt unum in manu ejus. 026 EZE 037 020 Erunt autem ligna super quæ scripseris in manu tua in oculis eorum. 026 EZE 037 021 Et dices ad eos: Hæc dicit Dominus Deus: Ecce ego assumam filios Israël de medio nationum ad quas abierunt: et congregabo eos undique, et adducam eos ad humum suam. 026 EZE 037 022 Et faciam eos in gentem unam in terra in montibus Israël, et rex unus erit omnibus imperans: et non erunt ultra duæ gentes, nec dividentur amplius in duo regna, 026 EZE 037 023 neque polluentur ultra in idolis suis, et abominationibus suis, et cunctis iniquitatibus suis: et salvos eos faciam de universis sedibus in quibus peccaverunt, et emundabo eos: et erunt mihi populus, et ego ero eis Deus. 026 EZE 037 024 Et servus meus David rex super eos, et pastor unus erit omnium eorum. In judiciis meis ambulabunt, et mandata mea custodient, et facient ea: 026 EZE 037 025 et habitabunt super terram quam dedi servo meo Jacob, in qua habitaverunt patres vestri: et habitabunt super eam ipsi, et filii eorum, et filii filiorum eorum, usque in sempiternum: et David servus meus princeps eorum in perpetuum. 026 EZE 037 026 Et percutiam illis fœdus pacis: pactum sempiternum erit eis. Et fundabo eos, et multiplicabo, et dabo sanctificationem meam in medio eorum in perpetuum. 026 EZE 037 027 Et erit tabernaculum meum in eis: et ero eis Deus, et ipsi erunt mihi populus. 026 EZE 037 028 Et scient gentes quia ego Dominus sanctificator Israël, cum fuerit sanctificatio mea in medio eorum in perpetuum. 026 EZE 038 001 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: 026 EZE 038 002 Fili hominis, pone faciem tuam contra Gog, terram Magog, principem capitis Mosoch et Thubal, et vaticinare de eo. 026 EZE 038 003 Et dices ad eum: [Hæc dicit Dominus Deus: Ecce ego ad te, Gog, principem capitis Mosoch et Thubal. 026 EZE 038 004 Et circumagam te, et ponam frenum in maxillis tuis: et educam te, et omnem exercitum tuum, equos et equites vestitos loricis universos, multitudinem magnam, hastam et clypeum arripientium et gladium. 026 EZE 038 005 Persæ, Æthiopes, et Libyes cum eis, omnes scutati et galeati. 026 EZE 038 006 Gomer et universa agmina ejus, domus Thogorma, latera aquilonis, et totum robur ejus, populique multi tecum. 026 EZE 038 007 Præpara et instrue te, et omnem multitudinem tuam quæ coacervata est ad te: et esto eis in præceptum. 026 EZE 038 008 Post dies multos visitaberis: in novissimo annorum venies ad terram quæ reversa est a gladio, et congregata est de populis multis ad montes Israël, qui fuerunt deserti jugiter: hæc de populis educta est, et habitabunt in ea confidenter universi. 026 EZE 038 009 Ascendens autem quasi tempestas venies, et quasi nubes, ut operias terram: tu et omnia agmina tua, et populi multi tecum.] 026 EZE 038 010 [Hæc dicit Dominus Deus: In die illa, ascendent sermones super cor tuum, et cogitabis cogitationem pessimam: 026 EZE 038 011 et dices: Ascendam ad terram absque muro: veniam ad quiescentes habitantesque secure: hi omnes habitant sine muro; vectes et portæ non sunt eis: 026 EZE 038 012 ut diripias spolia, et invadas prædam; ut inferas manum tuam super eos qui deserti fuerant, et postea restituti, et super populum qui est congregatus ex gentibus, qui possidere cœpit et esse habitator umbilici terræ. 026 EZE 038 013 Saba, et Dedan, et negotiatores Tharsis, et omnes leones ejus, dicent tibi: Numquid ad sumenda spolia tu venis? ecce ad diripiendam prædam congregasti multitudinem tuam, ut tollas argentum et aurum, et auferas supellectilem atque substantiam, et diripias manubias infinitas. 026 EZE 038 014 Propterea vaticinare, fili hominis, et dices ad Gog: Hæc dicit Dominus Deus: Numquid non in die illo, cum habitaverit populus meus Israël confidenter, scies? 026 EZE 038 015 Et venies de loco tuo a lateribus aquilonis, tu et populi multi tecum, ascensores equorum universi: cœtus magnus, et exercitus vehemens. 026 EZE 038 016 Et ascendes super populum meum Israël quasi nubes, ut operias terram. In novissimis diebus eris, et adducam te super terram meam: ut sciant gentes me cum sanctificatus fuero in te in oculis eorum, o Gog!] 026 EZE 038 017 [Hæc dicit Dominus Deus: Tu ergo ille es, de quo locutus sum in diebus antiquis in manu servorum meorum prophetarum Israël, qui prophetaverunt in diebus illorum temporum, ut adducerem te super eos. 026 EZE 038 018 Et erit in die illa, in die adventus Gog super terram Israël, ait Dominus Deus, ascendet indignatio mea in furore meo. 026 EZE 038 019 Et in zelo meo, in igne iræ meæ locutus sum, quia in die illa erit commotio magna super terram Israël: 026 EZE 038 020 et commovebuntur a facie mea pisces maris, et volucres cæli, et bestiæ agri, et omne reptile quod movetur super humum, cunctique homines qui sunt super faciem terræ: et subvertentur montes, et cadent sepes, et omnis murus corruet in terram. 026 EZE 038 021 Et convocabo adversus eum in cunctis montibus meis gladium, ait Dominus Deus: gladius uniuscujusque in fratrem suum dirigetur. 026 EZE 038 022 Et judicabo eum peste, et sanguine, et imbre vehementi, et lapidibus immensis: ignem et sulphur pluam super eum, et super exercitum ejus, et super populos multos qui sunt cum eo. 026 EZE 038 023 Et magnificabor, et sanctificabor, et notus ero in oculis multarum gentium: et scient quia ego Dominus.] 026 EZE 039 001 Tu autem, fili hominis, vaticinare adversum Gog, et dices: [Hæc dicit Dominus Deus: Ecce ego super te, Gog, principem capitis Mosoch et Thubal. 026 EZE 039 002 Et circumagam te, et educam te, et ascendere te faciam de lateribus aquilonis, et adducam te super montes Israël. 026 EZE 039 003 Et percutiam arcum tuum in manu sinistra tua, et sagittas tuas de manu dextera tua dejiciam. 026 EZE 039 004 Super montes Israël cades tu, et omnia agmina tua, et populi tui qui sunt tecum: feris, avibus, omnique volatili et bestiis terræ dedi te ad devorandum. 026 EZE 039 005 Super faciem agri cades, quia ego locutus sum, ait Dominus Deus. 026 EZE 039 006 Et immittam ignem in Magog, et in his qui habitant in insulis confidenter: et scient quia ego Dominus. 026 EZE 039 007 Et nomen sanctum meum notum faciam in medio populi mei Israël, et non polluam nomen sanctum meum amplius: et scient gentes quia ego Dominus, Sanctus Israël. 026 EZE 039 008 Ecce venit, et factum est, ait Dominus Deus: hæc est dies de qua locutus sum. 026 EZE 039 009 Et egredientur habitatores de civitatibus Israël, et succendent et comburent arma, clypeum et hastas, arcum et sagittas, et baculos manuum et contos: et succendent ea igni septem annis. 026 EZE 039 010 Et non portabunt ligna de regionibus, neque succident de saltibus: quoniam arma succendent igni, et deprædabuntur eos quibus prædæ fuerant, et diripient vastatores suos, ait Dominus Deus.] 026 EZE 039 011 [Et erit in die illa: dabo Gog locum nominatum sepulchrum in Israël, vallem viatorum ad orientem maris, quæ obstupescere faciet prætereuntes: et sepelient ibi Gog, et omnem multitudinem ejus, et vocabitur vallis multitudinis Gog. 026 EZE 039 012 Et sepelient eos domus Israël, ut mundent terram septem mensibus. 026 EZE 039 013 Sepeliet autem eum omnis populus terræ: et erit eis nominata dies in qua glorificatus sum, ait Dominus Deus. 026 EZE 039 014 Et viros jugiter constituent lustrantes terram, qui sepeliant et requirant eos qui remanserant super faciem terræ, ut emundent eam: post menses autem septem quærere incipient. 026 EZE 039 015 Et circuibunt peragrantes terram: cumque viderint os hominis, statuent juxta illud titulum, donec sepeliant illud pollinctores in valle multitudinis Gog. 026 EZE 039 016 Nomen autem civitatis Amona: et mundabunt terram. 026 EZE 039 017 Tu ergo, fili hominis, hæc dicit Dominus Deus: Dic omni volucri, et universis avibus, cunctisque bestiis agri: Convenite, properate, concurrite undique ad victimam meam quam ego immolo vobis, victimam grandem super montes Israël, ut comedatis carnem, et bibatis sanguinem. 026 EZE 039 018 Carnes fortium comedetis, et sanguinem principum terræ bibetis: arietum, et agnorum, et hircorum, taurorumque et altilium, et pinguium omnium. 026 EZE 039 019 Et comedetis adipem in saturitatem, et bibetis sanguinem in ebrietatem, de victima quam ego immolabo vobis: 026 EZE 039 020 et saturabimini super mensam meam de equo, et equite forti, et de universis viris bellatoribus, ait Dominus Deus. 026 EZE 039 021 Et ponam gloriam meam in gentibus: et videbunt omnes gentes judicium meum quod fecerim, et manum meam quam posuerim super eos. 026 EZE 039 022 Et scient domus Israël quia ego Dominus Deus eorum, a die illa et deinceps. 026 EZE 039 023 Et scient gentes quoniam in iniquitate sua capta sit domus Israël, eo quod dereliquerint me, et absconderim faciem meam ab eis, et tradiderim eos in manus hostium, et ceciderint in gladio universi. 026 EZE 039 024 Juxta immunditiam eorum et scelus feci eis, et abscondi faciem meam ab illis.] 026 EZE 039 025 [Propterea hæc dicit Dominus Deus: Nunc reducam captivitatem Jacob, et miserebor omnis domus Israël, et assumam zelum pro nomine sancto meo. 026 EZE 039 026 Et portabunt confusionem suam, et omnem prævaricationem qua prævaricati sunt in me, cum habitaverint in terra sua confidenter, neminem formidantes: 026 EZE 039 027 et reduxero eos de populis, et congregavero de terris inimicorum suorum, et sanctificatus fuero in eis, in oculis gentium plurimarum. 026 EZE 039 028 Et scient quia ego Dominus Deus eorum, eo quod transtulerim eos in nationes, et congregaverim eos super terram suam, et non dereliquerim quemquam ex eis ibi. 026 EZE 039 029 Et non abscondam ultra faciem meam ab eis, eo quod effuderim spiritum meum super omnem domum Israël, ait Dominus Deus.] 026 EZE 040 001 In vigesimo quinto anno transmigrationis nostræ, in exordio anni, decima mensis, quartodecimo anno postquam percussa est civitas, in ipsa hac die, facta est super me manus Domini, et adduxit me illuc. 026 EZE 040 002 In visionibus Dei adduxit me in terram Israël, et dimisit me super montem excelsum nimis, super quem erat quasi ædificium civitatis vergentis ad austrum. 026 EZE 040 003 Et introduxit me illuc: et ecce vir cujus erat species quasi species æris, et funiculus lineus in manu ejus, et calamus mensuræ in manu ejus: stabat autem in porta. 026 EZE 040 004 Et locutus est ad me idem vir: Fili hominis, vide oculis tuis, et auribus tuis audi, et pone cor tuum in omnia quæ ego ostendam tibi, quia ut ostendantur tibi adductus es huc. Annuntia omnia quæ tu vides domui Israël. 026 EZE 040 005 Et ecce murus forinsecus in circuitu domus undique: et in manu viri calamus mensuræ sex cubitorum et palmo: et mensus est latitudinem ædificii calamo uno, altitudinem quoque calamo uno. 026 EZE 040 006 Et venit ad portam quæ respiciebat viam orientalem, et ascendit per gradus ejus: et mensus est limen portæ calamo uno latitudinem, id est, limen unum calamo uno in latitudine. 026 EZE 040 007 Et thalamum uno calamo in longum, et uno calamo in latum: et inter thalamos, quinque cubitos. 026 EZE 040 008 Et limen portæ, juxta vestibulum portæ intrinsecus, calamo uno. 026 EZE 040 009 Et mensus est vestibulum portæ octo cubitorum, et frontem ejus duobus cubitis: vestibulum autem portæ erat intrinsecus. 026 EZE 040 010 Porro thalami portæ ad viam orientalem, tres hinc et tres inde: mensura una trium, et mensura una frontium ex utraque parte. 026 EZE 040 011 Et mensus est latitudinem liminis portæ decem cubitorum, et longitudinem portæ tredecim cubitorum. 026 EZE 040 012 Et marginem ante thalamos, cubiti unius, et cubitus unus finis utrimque: thalami autem sex cubitorum erant hinc et inde. 026 EZE 040 013 Et mensus est portam a tecto thalami usque ad tectum ejus, latitudinem viginti quinque cubitorum, ostium contra ostium. 026 EZE 040 014 Et fecit frontes per sexaginta cubitos, et ad frontem atrium portæ undique per circuitum. 026 EZE 040 015 Et ante faciem portæ quæ pertingebat usque ad faciem vestibuli portæ interioris, quinquaginta cubitos. 026 EZE 040 016 Et fenestras obliquas in thalamis et in frontibus eorum, quæ erant intra portam undique per circuitum: similiter autem erant et in vestibulis fenestræ per gyrum intrinsecus, et ante frontes pictura palmarum. 026 EZE 040 017 Et eduxit me ad atrium exterius: et ecce gazophylacia, et pavimentum stratum lapide in atrio per circuitum: triginta gazophylacia in circuitu pavimenti. 026 EZE 040 018 Et pavimentum in fronte portarum, secundum longitudinem portarum erat inferius. 026 EZE 040 019 Et mensus est latitudinem a facie portæ inferioris usque ad frontem atrii interioris extrinsecus: centum cubitos ad orientem et ad aquilonem. 026 EZE 040 020 Portam quoque quæ respiciebat viam aquilonis atrii exterioris, mensus est tam in longitudine quam in latitudine. 026 EZE 040 021 Et thalamos ejus tres hinc et tres inde, et frontem ejus et vestibulum ejus secundum mensuram portæ prioris, quinquaginta cubitorum longitudinem ejus, et latitudinem viginti quinque cubitorum. 026 EZE 040 022 Fenestræ autem ejus, et vestibulum, et sculpturæ secundum mensuram portæ quæ respiciebat ad orientem: et septem graduum erat ascensus ejus, et vestibulum ante eam. 026 EZE 040 023 Et porta atrii interioris contra portam aquilonis et orientalem: et mensus est a porta usque ad portam centum cubitos. 026 EZE 040 024 Et eduxit me ad viam australem: et ecce porta quæ respiciebat ad austrum: et mensus est frontem ejus et vestibulum ejus juxta mensuras superiores. 026 EZE 040 025 Et fenestras ejus, et vestibula in circuitu, sicut fenestras ceteras: quinquaginta cubitorum longitudine, et latitudine viginti quinque cubitorum. 026 EZE 040 026 Et in gradibus septem ascendebatur ad eam, et vestibulum ante fores ejus: et cælatæ palmæ erant, una hinc, et altera inde, in fronte ejus. 026 EZE 040 027 Et porta atrii interioris in via australi: et mensus est a porta usque ad portam in via australi, centum cubitos. 026 EZE 040 028 Et introduxit me in atrium interius ad portam australem: et mensus est portam juxta mensuras superiores. 026 EZE 040 029 Thalamum ejus, et frontem ejus, et vestibulum ejus eisdem mensuris, et fenestras ejus, et vestibulum ejus in circuitu, quinquaginta cubitos longitudinis, et latitudinis viginti quinque cubitos. 026 EZE 040 030 Et vestibulum per gyrum longitudine viginti quinque cubitorum, et latitudine quinque cubitorum: 026 EZE 040 031 et vestibulum ejus ad atrium exterius, et palmas ejus in fronte: et octo gradus erant quibus ascendebatur per eam. 026 EZE 040 032 Et introduxit me in atrium interius, per viam orientalem: et mensus est portam secundum mensuras superiores. 026 EZE 040 033 Thalamum ejus, et frontem ejus, et vestibulum ejus, sicut supra: et fenestras ejus, et vestibula ejus in circuitu, longitudine quinquaginta cubitorum, et latitudine viginti quinque cubitorum. 026 EZE 040 034 Et vestibulum ejus, id est, atrii exterioris, et palmæ cælatæ in fronte ejus, hinc et inde: et in octo gradibus ascensus ejus. 026 EZE 040 035 Et introduxit me ad portam quæ respiciebat ad aquilonem: et mensus est secundum mensuras superiores. 026 EZE 040 036 Thalamum ejus, et frontem ejus, et vestibulum ejus, et fenestras ejus per circuitum, longitudine quinquaginta cubitorum, et latitudine viginti quinque cubitorum. 026 EZE 040 037 Et vestibulum ejus respiciebat ad atrium exterius: et cælatura palmarum in fronte ejus, hinc et inde: et in octo gradibus ascensus ejus. 026 EZE 040 038 Et per singula gazophylacia ostium in frontibus portarum: ibi lavabant holocaustum. 026 EZE 040 039 Et in vestibulo portæ, duæ mensæ hinc, et duæ mensæ inde, ut immoletur super eas holocaustum, et pro peccato et pro delicto. 026 EZE 040 040 Et ad latus exterius, quod ascendit ad ostium portæ quæ pergit ad aquilonem, duæ mensæ: et ad latus alterum, ante vestibulum portæ, duæ mensæ: 026 EZE 040 041 quatuor mensæ hinc, et quatuor mensæ inde: per latera portæ octo mensæ erant, super quas immolabant. 026 EZE 040 042 Quatuor autem mensæ ad holocaustum de lapidibus quadris exstructæ, longitudine cubiti unius et dimidii, et latitudine cubiti unius et dimidii, et altitudine cubiti unius: super quas ponant vasa in quibus immolatur holocaustum et victima. 026 EZE 040 043 Et labia earum palmi unius, reflexa intrinsecus per circuitum: super mensas autem carnes oblationis. 026 EZE 040 044 Et extra portam interiorem, gazophylacia cantorum in atrio interiori, quod erat in latere portæ respicientis ad aquilonem: et facies eorum contra viam australem: una ex latere portæ orientalis, quæ respiciebat ad viam aquilonis. 026 EZE 040 045 Et dixit ad me: Hoc est gazophylacium quod respicit viam meridianam: sacerdotum erit, qui excubant in custodiis templi. 026 EZE 040 046 Porro gazophylacium quod respicit ad viam aquilonis, sacerdotum erit, qui excubant ad ministerium altaris: isti sunt filii Sadoc, qui accedunt de filiis Levi ad Dominum ut ministrent ei. 026 EZE 040 047 Et mensus est atrium longitudine centum cubitorum, et latitudine centum cubitorum per quadrum: et altare ante faciem templi. 026 EZE 040 048 Et introduxit me in vestibulum templi: et mensus est vestibulum quinque cubitis hinc, et quinque cubitis inde: et latitudinem portæ trium cubitorum hinc, et trium cubitorum inde. 026 EZE 040 049 Longitudinem autem vestibuli viginti cubitorum, et latitudinem undecim cubitorum, et octo gradibus ascendebatur ad eam. Et columnæ erant in frontibus: una hinc, et altera inde. 026 EZE 041 001 Et introduxit me in templum, et mensus est frontes: sex cubitos latitudinis hinc, et sex cubitos latitudinis inde, latitudinem tabernaculi. 026 EZE 041 002 Et latitudo portæ decem cubitorum erat: et latera portæ, quinque cubitis hinc, et quinque cubitis inde: et mensus est longitudinem ejus quadraginta cubitorum, et latitudinem viginti cubitorum. 026 EZE 041 003 Et introgressus intrinsecus, mensus est in fronte portæ duos cubitos: et portam, sex cubitorum: et latitudinem portæ septem cubitorum. 026 EZE 041 004 Et mensus est longitudinem ejus viginti cubitorum, et latitudinem ejus viginti cubitorum, ante faciem templi. Et dixit ad me: Hoc est Sanctum sanctorum. 026 EZE 041 005 Et mensus est parietem domus sex cubitorum: et latitudinem lateris quatuor cubitorum undique per circuitum domus. 026 EZE 041 006 Latera autem, latus ad latus, bis triginta tria: et erant eminentia, quæ ingrederentur per parietem domus, in lateribus per circuitum, ut continerent, et non attingerent parietem templi. 026 EZE 041 007 Et platea erat in rotundum, ascendens sursum per cochleam, et in cœnaculum templi deferebat per gyrum: idcirco latius erat templum in superioribus: et sic de inferioribus ascendebatur ad superiora in medium. 026 EZE 041 008 Et vidi in domo altitudinem per circuitum, fundata latera ad mensuram calami sex cubitorum spatio: 026 EZE 041 009 et latitudinem per parietem lateris forinsecus quinque cubitorum: et erat interior domus in lateribus domus. 026 EZE 041 010 Et inter gazophylacia latitudinem viginti cubitorum in circuitu domus undique, 026 EZE 041 011 et ostium lateris ad orationem: ostium unum ad viam aquilonis, et ostium unum ad viam australem: et latitudinem loci ad orationem, quinque cubitorum in circuitu. 026 EZE 041 012 Et ædificium, quod erat separatum, versumque ad viam respicientem ad mare, latitudinis septuaginta cubitorum: paries autem ædificii, quinque cubitorum latitudinis per circuitum: et longitudo ejus nonaginta cubitorum. 026 EZE 041 013 Et mensus est domus longitudinem, centum cubitorum: et quod separatum erat ædificium, et parietes ejus, longitudinis centum cubitorum. 026 EZE 041 014 Latitudo autem ante faciem domus, et ejus quod erat separatum contra orientem, centum cubitorum. 026 EZE 041 015 Et mensus est longitudinem ædificii contra faciem ejus, quod erat separatum ad dorsum: ethecas ex utraque parte centum cubitorum: et templum interius, et vestibula atrii. 026 EZE 041 016 Limina, et fenestras obliquas, et ethecas in circuitu per tres partes, contra uniuscujusque limen, stratumque ligno per gyrum in circuitu: terra autem usque ad fenestras, et fenestræ clausæ super ostia. 026 EZE 041 017 Et usque ad domum interiorem, et forinsecus per omnem parietem in circuitu, intrinsecus et forinsecus, ad mensuram. 026 EZE 041 018 Et fabrefacta cherubim et palmæ: et palma inter cherub et cherub, duasque facies habebat cherub. 026 EZE 041 019 Faciem hominis juxta palmam ex hac parte, et faciem leonis juxta palmam ex alia parte: expressam per omnem domum in circuitu. 026 EZE 041 020 De terra usque ad superiora portæ, cherubim et palmæ cælatæ erant in pariete templi. 026 EZE 041 021 Limen quadrangulum, et facies sanctuarii, aspectus contra aspectum. 026 EZE 041 022 Altaris lignei trium cubitorum altitudo, et longitudo ejus duorum cubitorum: et anguli ejus, et longitudo ejus, et parietes ejus lignei. Et locutus est ad me: Hæc est mensa coram Domino. 026 EZE 041 023 Et duo ostia erant in templo et in sanctuario. 026 EZE 041 024 Et in duobus ostiis ex utraque parte bina erant ostiola quæ in se invicem plicabantur: bina enim ostia erant ex utraque parte ostiorum. 026 EZE 041 025 Et cælata erant in ipsis ostiis templi cherubim, et sculpturæ palmarum, sicut in parietibus quoque expressæ erant: quam ob rem et grossiora erant ligna in vestibuli fronte forinsecus. 026 EZE 041 026 Super quæ fenestræ obliquæ, et similitudo palmarum hinc atque inde in humerulis vestibuli, secundum latera domus, latitudinemque parietum. 026 EZE 042 001 Et eduxit me in atrium exterius, per viam ducentem ad aquilonem, et introduxit me in gazophylacium quod erat contra separatum ædificium, et contra ædem vergentem ad aquilonem. 026 EZE 042 002 In facie longitudinis, centum cubitos ostii aquilonis, et latitudinis quinquaginta cubitos, 026 EZE 042 003 contra viginti cubitos atrii interioris, et contra pavimentum stratum lapide atrii exterioris, ubi erat porticus juncta porticui triplici. 026 EZE 042 004 Et ante gazophylacia deambulatio decem cubitorum latitudinis, ad interiora respiciens viæ cubiti unius. Et ostia eorum ad aquilonem: 026 EZE 042 005 ubi erant gazophylacia in superioribus humiliora, quia supportabant porticus quæ ex illis eminebant de inferioribus, et de mediis ædificii. 026 EZE 042 006 Tristega enim erant, et non habebant columnas, sicut erant columnæ atriorum: propterea eminebant de inferioribus, et de mediis a terra cubitis quinquaginta. 026 EZE 042 007 Et peribolus exterior secundum gazophylacia, quæ erant in via atrii exterioris ante gazophylacia: longitudo ejus quinquaginta cubitorum: 026 EZE 042 008 quia longitudo erat gazophylaciorum atrii exterioris quinquaginta cubitorum, et longitudo ante faciem templi, centum cubitorum. 026 EZE 042 009 Et erat subter gazophylacia hæc introitus ab oriente, ingredientium in ea de atrio exteriori. 026 EZE 042 010 In latitudine periboli atrii quod erat contra viam orientalem, in faciem ædificii separati, et erant ante ædificium gazophylacia. 026 EZE 042 011 Et via ante faciem eorum, juxta similitudinem gazophylaciorum quæ erant in via aquilonis: secundum longitudinem eorum, sic et latitudo eorum, et omnis introitus eorum, et similitudines, et ostia eorum. 026 EZE 042 012 Secundum ostia gazophylaciorum, quæ erant in via respiciente ad notum: ostium in capite viæ, quæ via erat ante vestibulum separatum per viam orientalem ingredientibus. 026 EZE 042 013 Et dixit ad me: Gazophylacia aquilonis, et gazophylacia austri, quæ sunt ante ædificium separatum, hæc sunt gazophylacia sancta, in quibus vescuntur sacerdotes qui appropinquant ad Dominum in Sancta sanctorum: ibi ponent Sancta sanctorum et oblationem pro peccato et pro delicto: locus enim sanctus est. 026 EZE 042 014 Cum autem ingressi fuerint sacerdotes, non egredientur de sanctis in atrium exterius: et ibi reponent vestimenta sua in quibus ministrant, quia sancta sunt, vestienturque vestimentis aliis: et sic procedent ad populum. 026 EZE 042 015 Cumque complesset mensuras domus interioris, eduxit me per viam portæ quæ respiciebat ad viam orientalem: et mensus est eam undique per circuitum. 026 EZE 042 016 Mensus est autem contra ventum orientalem calamo mensuræ, quingentos calamos in calamo mensuræ per circuitum. 026 EZE 042 017 Et mensus est contra ventum aquilonis quingentos calamos in calamo mensuræ per gyrum. 026 EZE 042 018 Et ad ventum australem mensus est quingentos calamos in calamo mensuræ per circuitum. 026 EZE 042 019 Et ad ventum occidentalem mensus est quingentos calamos in calamo mensuræ. 026 EZE 042 020 Per quatuor ventos mensus est murum ejus undique per circuitum, longitudinem quingentorum cubitorum, et latitudinem quingentorum cubitorum, dividentem inter sanctuarium et vulgi locum. 026 EZE 043 001 Et duxit me ad portam quæ respiciebat ad viam orientalem. 026 EZE 043 002 Et ecce gloria Dei Israël ingrediebatur per viam orientalem: et vox erat ei quasi vox aquarum multarum, et terra splendebat a majestate ejus. 026 EZE 043 003 Et vidi visionem secundum speciem quam videram quando venit ut disperderet civitatem, et species secundum aspectum quem videram juxta fluvium Chobar: et cecidi super faciem meam. 026 EZE 043 004 Et majestas Domini ingressa est templum per viam portæ quæ respiciebat ad orientem. 026 EZE 043 005 Et elevavit me spiritus, et introduxit me in atrium interius: et ecce repleta erat gloria Domini domus. 026 EZE 043 006 Et audivi loquentem ad me de domo: et vir qui stabat juxta me 026 EZE 043 007 dixit ad me: Fili hominis, locus solii mei, et locus vestigiorum pedum meorum, ubi habito in medio filiorum Israël in æternum: et non polluent ultra domus Israël nomen sanctum meum, ipsi et reges eorum, in fornicationibus suis, et in ruinis regum suorum, et in excelsis. 026 EZE 043 008 Qui fabricati sunt limen suum juxta limen meum, et postes suos juxta postes meos, et murus erat inter me et eos: et polluerunt nomen sanctum meum in abominationibus quas fecerunt: propter quod consumpsi eos in ira mea. 026 EZE 043 009 Nunc ergo repellant procul fornicationem suam et ruinas regum suorum a me, et habitabo in medio eorum semper. 026 EZE 043 010 Tu autem, fili hominis, ostende domui Israël templum, et confundantur ab iniquitatibus suis, et metiantur fabricam, 026 EZE 043 011 et erubescant ex omnibus quæ fecerunt. Figuram domus, et fabricæ ejus, exitus et introitus, et omnem descriptionem ejus, et universa præcepta ejus, cunctumque ordinem ejus, et omnes leges ejus ostende eis, et scribes in oculis eorum, ut custodiant omnes descriptiones ejus, et præcepta illius, et faciant ea. 026 EZE 043 012 Ista est lex domus in summitate montis: omnis finis ejus in circuitu, Sanctum sanctorum est. Hæc est ergo lex domus. 026 EZE 043 013 Istæ autem mensuræ altaris in cubito verissimo, qui habebat cubitum et palmum: in sinu ejus erat cubitus, et cubitus in latitudine: et definitio ejus usque ad labium ejus, et in circuitu palmus unus: hæc quoque erat fossa altaris. 026 EZE 043 014 Et de sinu terræ usque ad crepidinem novissimam duo cubiti, et latitudo cubiti unius: et a crepidine minore usque ad crepidinem majorem quatuor cubiti, et latitudo cubiti unius. 026 EZE 043 015 Ipse autem ariel quatuor cubitorum, et ab ariel usque ad sursum cornua quatuor. 026 EZE 043 016 Et ariel duodecim cubitorum in longitudine per duodecim cubitos latitudinis, quadrangulatum æquis lateribus. 026 EZE 043 017 Et crepido quatuordecim cubitorum longitudinis per quatuordecim cubitos latitudinis in quatuor angulis ejus: et corona in circuitu ejus dimidii cubiti, et sinus ejus unius cubiti per circuitum: gradus autem ejus versi ad orientem. 026 EZE 043 018 Et dixit ad me: Fili hominis, hæc dicit Dominus Deus: Hi sunt ritus altaris, in quacumque die fuerit fabricatum, ut offeratur super illud holocaustum, et effundatur sanguis. 026 EZE 043 019 Et dabis sacerdotibus et Levitis qui sunt de semine Sadoc, qui accedunt ad me, ait Dominus Deus, ut offerant mihi vitulum de armento pro peccato. 026 EZE 043 020 Et assumens de sanguine ejus, pones super quatuor cornua ejus, et super quatuor angulos crepidinis, et super coronam in circuitu: et mundabis illud et expiabis. 026 EZE 043 021 Et tolles vitulum qui oblatus fuerit pro peccato, et combures eum in separato loco domus, extra sanctuarium. 026 EZE 043 022 Et in die secunda offeres hircum caprarum immaculatum pro peccato: et expiabunt altare sicut expiaverunt in vitulo. 026 EZE 043 023 Cumque compleveris expians illud, offeres vitulum de armento immaculatum, et arietem de grege immaculatum. 026 EZE 043 024 Et offeres eos in conspectu Domini: et mittent sacerdotes super eos sal, et offerent eos holocaustum Domino. 026 EZE 043 025 Septem diebus facies hircum pro peccato quotidie: et vitulum de armento, et arietem de pecoribus immaculatos offerent. 026 EZE 043 026 Septem diebus expiabunt altare et mundabunt illud, et implebunt manum ejus. 026 EZE 043 027 Expletis autem diebus, in die octava et ultra, facient sacerdotes super altare holocausta vestra, et quæ pro pace offerunt: et placatus ero vobis, ait Dominus Deus. 026 EZE 044 001 Et convertit me ad viam portæ sanctuarii exterioris, quæ respiciebat ad orientem: et erat clausa. 026 EZE 044 002 Et dixit Dominus ad me: Porta hæc clausa erit: non aperietur, et vir non transibit per eam, quoniam Dominus Deus Israël ingressus est per eam: eritque clausa 026 EZE 044 003 principi. Princeps ipse sedebit in ea, ut comedat panem coram Domino: per viam portæ vestibuli ingredietur, et per viam ejus egredietur. 026 EZE 044 004 Et adduxit me per viam portæ aquilonis in conspectu domus: et vidi, et ecce implevit gloria Domini domum Domini: et cecidi in faciem meam. 026 EZE 044 005 Et dixit ad me Dominus: Fili hominis, pone cor tuum, et vide oculis tuis, et auribus tuis audi omnia quæ ego loquor ad te de universis cæremoniis domus Domini, et de cunctis legibus ejus: et pones cor tuum in viis templi per omnes exitus sanctuarii. 026 EZE 044 006 Et dices ad exasperantem me domum Israël: Hæc dicit Dominus Deus: Sufficiant vobis omnia scelera vestra, domus Israël: 026 EZE 044 007 eo quod inducitis filios alienos incircumcisos corde, et incircumcisos carne, ut sint in sanctuario meo, et polluant domum meam: et offertis panes meos, adipem et sanguinem, et dissolvitis pactum meum in omnibus sceleribus vestris. 026 EZE 044 008 Et non servastis præcepta sanctuarii mei, et posuistis custodes observationum mearum in sanctuario meo vobismetipsis. 026 EZE 044 009 Hæc dicit Dominus Deus: Omnis alienigena incircumcisus corde, et incircumcisus carne, non ingredietur sanctuarium meum: omnis filius alienus qui est in medio filiorum Israël. 026 EZE 044 010 Sed et Levitæ qui longe recesserunt a me in errore filiorum Israël, et erraverunt a me post idola sua, et portaverunt iniquitatem suam, 026 EZE 044 011 erunt in sanctuario meo æditui, et janitores portarum domus, et ministri domus: ipsi mactabunt holocausta et victimas populi, et ipsi stabunt in conspectu eorum ut ministrent eis. 026 EZE 044 012 Pro eo quod ministraverunt illis in conspectu idolorum suorum, et facti sunt domui Israël in offendiculum iniquitatis: idcirco levavi manum meam super eos, ait Dominus Deus, et portabunt iniquitatem suam. 026 EZE 044 013 Et non appropinquabunt ad me ut sacerdotio fungantur mihi, neque accedent ad omne sanctuarium meum juxta Sancta sanctorum: sed portabunt confusionem suam, et scelera sua quæ fecerunt. 026 EZE 044 014 Et dabo eos janitores domus in omni ministerio ejus, et in universis quæ fient in ea. 026 EZE 044 015 Sacerdotes autem et Levitæ, filii Sadoc, qui custodierunt cæremonias sanctuarii mei, cum errarent filii Israël a me, ipsi accedent ad me ut ministrent mihi: et stabunt in conspectu meo, ut offerant mihi adipem et sanguinem, ait Dominus Deus. 026 EZE 044 016 Ipsi ingredientur sanctuarium meum, et ipsi accedent ad mensam meam, ut ministrent mihi, et custodiant cæremonias meas. 026 EZE 044 017 Cumque ingredientur portas atrii interioris, vestibus lineis induentur: nec ascendet super eos quidquam laneum, quando ministrant in portis atrii interioris et intrinsecus. 026 EZE 044 018 Vittæ lineæ erunt in capitibus eorum, et feminalia linea erunt in lumbis eorum, et non accingentur in sudore. 026 EZE 044 019 Cumque egredientur atrium exterius ad populum, exuent se vestimentis suis in quibus ministraverant, et reponent ea in gazophylacio sanctuarii: et vestient se vestimentis aliis, et non sanctificabunt populum in vestibus suis. 026 EZE 044 020 Caput autem suum non radent, neque comam nutrient: sed tondentes attondent capita sua. 026 EZE 044 021 Et vinum non bibet omnis sacerdos, quando ingressurus est atrium interius. 026 EZE 044 022 Et viduam et repudiatam non accipient uxores, sed virgines de semine domus Israël: sed et viduam quæ fuerit vidua a sacerdote, accipient. 026 EZE 044 023 Et populum meum docebunt quid sit inter sanctum et pollutum, et inter mundum et immundum ostendent eis. 026 EZE 044 024 Et cum fuerit controversia, stabunt in judiciis meis, et judicabunt: leges meas et præcepta mea in omnibus solemnitatibus meis custodient, et sabbata mea sanctificabunt. 026 EZE 044 025 Et ad mortuum hominem non ingredientur, ne polluantur, nisi ad patrem et matrem, et filium et filiam, et fratrem, et sororem quæ alterum virum non habuerit: in quibus contaminabuntur. 026 EZE 044 026 Et postquam fuerit emundatus, septem dies numerabuntur ei. 026 EZE 044 027 Et in die introitus sui in sanctuarium ad atrium interius, ut ministret mihi in sanctuario, offeret pro peccato suo, ait Dominus Deus. 026 EZE 044 028 Non erit autem eis hæreditas: ego hæreditas eorum. Et possessionem non dabitis eis in Israël: ego enim possessio eorum. 026 EZE 044 029 Victimam et pro peccato et pro delicto ipsi comedent, et omne votum in Israël ipsorum erit. 026 EZE 044 030 Et primitiva omnium primogenitorum, et omnia libamenta ex omnibus quæ offeruntur, sacerdotum erunt: et primitiva ciborum vestrorum dabitis sacerdoti, ut reponat benedictionem domui tuæ. 026 EZE 044 031 Omne morticinum, et captum a bestia, de avibus et de pecoribus, non comedent sacerdotes. 026 EZE 045 001 Cumque cœperitis terram dividere sortito, separate primitias Domino, sanctificatum de terra, longitudine viginti quinque millia, et latitudine decem millia: sanctificatum erit in omni termino ejus per circuitum. 026 EZE 045 002 Et erit ex omni parte sanctificatum quingentos per quingentos, quadrifariam per circuitum, et quinquaginta cubitis in suburbana ejus per gyrum. 026 EZE 045 003 Et a mensura ista mensurabis longitudinem viginti quinque millium, et latitudinem decem millium: et in ipso erit templum, Sanctumque sanctorum. 026 EZE 045 004 Sanctificatum de terra erit sacerdotibus ministris sanctuarii, qui accedunt ad ministerium Domini: et erit eis locus in domos, et in sanctuarium sanctitatis. 026 EZE 045 005 Viginti quinque autem millia longitudinis, et decem millia latitudinis erunt Levitis qui ministrant domui: ipsi possidebunt viginti gazophylacia. 026 EZE 045 006 Et possessionem civitatis dabitis quinque millia latitudinis, et longitudinis viginti quinque millia, secundum separationem sanctuarii, omni domui Israël. 026 EZE 045 007 Principi quoque hinc et inde in separationem sanctuarii, et in possessionem civitatis, contra faciem separationis sanctuarii, et contra faciem possessionis urbis, a latere maris usque ad mare, et a latere orientis usque ad orientem: longitudinis autem juxta unamquamque partem, a termino occidentali usque ad terminum orientalem. 026 EZE 045 008 De terra erit ei possessio in Israël, et non depopulabuntur ultra principes populum meum: sed terram dabunt domui Israël secundum tribus eorum. 026 EZE 045 009 Hæc dicit Dominus Deus: Sufficiat vobis, principes Israël: iniquitatem et rapinas intermittite, et judicium et justitiam facite: separate confinia vestra a populo meo, ait Dominus Deus. 026 EZE 045 010 Statera justa, et ephi justum, et batus justus erit vobis. 026 EZE 045 011 Ephi et batus æqualia et unius mensuræ erunt, ut capiat decimam partem cori batus, et decimam partem cori ephi: juxta mensuram cori erit æqua libratio eorum. 026 EZE 045 012 Siclus autem viginti obolos habet: porro viginti sicli, et viginti quinque sicli, et quindecim sicli, mnam faciunt. 026 EZE 045 013 Et hæ sunt primitiæ quas tolletis: sextam partem ephi de coro frumenti, et sextam partem ephi de coro hordei. 026 EZE 045 014 Mensura quoque olei, batus olei, decima pars cori est: et decem bati corum faciunt, quia decem bati implent corum. 026 EZE 045 015 Et arietem unum de grege ducentorum, de his quæ nutriunt Israël, in sacrificium, et in holocaustum, et in pacifica, ad expiandum pro eis, ait Dominus Deus. 026 EZE 045 016 Omnis populus terræ tenebitur primitiis his principi in Israël. 026 EZE 045 017 Et super principem erunt holocausta, et sacrificium, et libamina, in solemnitatibus, et in calendis, et in sabbatis, et in universis solemnitatibus domus Israël: ipse faciet pro peccato sacrificium, et holocaustum, et pacifica, ad expiandum pro domo Israël. 026 EZE 045 018 Hæc dicit Dominus Deus: In primo mense, una mensis, sumes vitulum de armento immaculatum, et expiabis sanctuarium. 026 EZE 045 019 Et tollet sacerdos de sanguine quod erit pro peccato, et ponet in postibus domus, et in quatuor angulis crepidinis altaris, et in postibus portæ atrii interioris. 026 EZE 045 020 Et sic facies in septima mensis, pro unoquoque qui ignoravit, et errore deceptus est: et expiabis pro domo. 026 EZE 045 021 In primo mense, quartadecima die mensis, erit vobis Paschæ solemnitas: septem diebus azyma comedentur. 026 EZE 045 022 Et faciet princeps in die illa, pro se et pro universo populo terræ, vitulum pro peccato. 026 EZE 045 023 Et in septem dierum solemnitate faciet holocaustum Domino, septem vitulos et septem arietes immaculatos, quotidie septem diebus: et pro peccato hircum caprarum quotidie. 026 EZE 045 024 Et sacrificium ephi per vitulum, et ephi per arietem faciet, et olei hin per singula ephi. 026 EZE 045 025 Septimo mense, quintadecima die mensis, in solemnitate, faciet sicut supra dicta sunt per septem dies, tam pro peccato quam pro holocausto, et in sacrificio, et in oleo. 026 EZE 046 001 Hæc dicit Dominus Deus: Porta atrii interioris quæ respicit ad orientem, erit clausa sex diebus in quibus opus fit: die autem sabbati aperietur, sed et in die calendarum aperietur. 026 EZE 046 002 Et intrabit princeps per viam vestibuli portæ deforis, et stabit in limine portæ: et facient sacerdotes holocaustum ejus, et pacifica ejus: et adorabit super limen portæ, et egredietur: porta autem non claudetur usque ad vesperam. 026 EZE 046 003 Et adorabit populus terræ ad ostium portæ illius in sabbatis et in calendis coram Domino. 026 EZE 046 004 Holocaustum autem hoc offeret princeps Domino: in die sabbati, sex agnos immaculatos, et arietem immaculatum, 026 EZE 046 005 et sacrificium ephi per arietem, in agnis autem sacrificium quod dederit manus ejus, et olei hin per singula ephi. 026 EZE 046 006 In die autem calendarum vitulum de armento immaculatum, et sex agni et arietes immaculati erunt. 026 EZE 046 007 Et ephi per vitulum, ephi quoque per arietem faciet sacrificium: de agnis autem sicut invenerit manus ejus, et olei hin per singula ephi. 026 EZE 046 008 Cumque ingressurus est princeps, per viam vestibuli portæ ingrediatur, et per eamdem viam exeat. 026 EZE 046 009 Et cum intrabit populus terræ in conspectu Domini in solemnitatibus, qui ingreditur per portam aquilonis ut adoret, egrediatur per viam portæ meridianæ: porro qui ingreditur per viam portæ meridianæ, egrediatur per viam portæ aquilonis. Non revertetur per viam portæ per quam ingressus est, sed e regione illius egredietur. 026 EZE 046 010 Princeps autem in medio eorum cum ingredientibus ingredietur, et cum egredientibus egredietur. 026 EZE 046 011 Et in nundinis, et in solemnitatibus, erit sacrificium ephi per vitulum, et ephi per arietem: agnis autem erit sacrificium sicut invenerit manus ejus, et olei hin per singula ephi. 026 EZE 046 012 Cum autem fecerit princeps spontaneum holocaustum, aut pacifica voluntaria Domino, aperietur ei porta quæ respicit ad orientem, et faciet holocaustum suum et pacifica sua, sicut fieri solet in die sabbati: et egredietur, claudeturque porta postquam exierit. 026 EZE 046 013 Et agnum ejusdem anni immaculatum faciet holocaustum quotidie Domino: semper mane faciet illud. 026 EZE 046 014 Et faciet sacrificium super eo cata mane mane sextam partem ephi, et de oleo tertiam partem hin, ut misceatur similæ: sacrificium Domino legitimum, juge atque perpetuum. 026 EZE 046 015 Faciet agnum, et sacrificium, et oleum cata mane mane, holocaustum sempiternum. 026 EZE 046 016 Hæc dicit Dominus Deus: Si dederit princeps donum alicui de filiis suis, hæreditas ejus filiorum suorum erit: possidebunt eam hæreditarie. 026 EZE 046 017 Si autem dederit legatum de hæreditate sua uni servorum suorum, erit illius usque ad annum remissionis, et revertetur ad principem: hæreditas autem ejus filiis ejus erit. 026 EZE 046 018 Et non accipiet princeps de hæreditate populi per violentiam, et de possessione eorum: sed de possessione sua hæreditatem dabit filiis suis, ut non dispergatur populus meus unusquisque a possessione sua. 026 EZE 046 019 Et introduxit me per ingressum qui erat ex latere portæ, in gazophylacia sanctuarii ad sacerdotes, quæ respiciebant ad aquilonem: et erat ibi locus vergens ad occidentem. 026 EZE 046 020 Et dixit ad me: Iste est locus ubi coquent sacerdotes pro peccato et pro delicto: ubi coquent sacrificium, ut non efferant in atrium exterius, et sanctificetur populus. 026 EZE 046 021 Et eduxit me in atrium exterius, et circumduxit me per quatuor angulos atrii: et ecce atriolum erat in angulo atrii, atriola singula per angulos atrii. 026 EZE 046 022 In quatuor angulis atrii atriola disposita, quadraginta cubitorum per longum, et triginta per latum: mensuræ unius quatuor erant. 026 EZE 046 023 Et paries per circuitum ambiens quatuor atriola: et culinæ fabricatæ erant subter porticus per gyrum. 026 EZE 046 024 Et dixit ad me: Hæc est domus culinarum, in qua coquent ministri domus Domini victimas populi. 026 EZE 047 001 Et convertit me ad portam domus, et ecce aquæ egrediebantur subter limen domus ad orientem: facies enim domus respiciebat ad orientem, aquæ autem descendebant in latus templi dextrum, ad meridiem altaris. 026 EZE 047 002 Et eduxit me per viam portæ aquilonis, et convertit me ad viam foras portam exteriorem, viam quæ respiciebat ad orientem: et ecce aquæ redundantes a latere dextro. 026 EZE 047 003 Cum egrederetur vir ad orientem, qui habebat funiculum in manu sua, et mensus est mille cubitos, et traduxit me per aquam usque ad talos. 026 EZE 047 004 Rursumque mensus est mille, et traduxit me per aquam usque ad genua. 026 EZE 047 005 Et mensus est mille, et traduxit me per aquam usque ad renes. Et mensus est mille, torrentem quem non potui pertransire, quoniam intumuerant aquæ profundi torrentis, qui non potest transvadari. 026 EZE 047 006 Et dixit ad me: Certe vidisti, fili hominis. Et eduxit me, et convertit ad ripam torrentis. 026 EZE 047 007 Cumque me convertissem, ecce in ripa torrentis ligna multa nimis ex utraque parte. 026 EZE 047 008 Et ait ad me: Aquæ istæ quæ egrediuntur ad tumulos sabuli orientalis, et descendunt ad plana deserti, intrabunt mare et exibunt: et sanabuntur aquæ. 026 EZE 047 009 Et omnis anima vivens quæ serpit quocumque venerit torrens, vivet: et erunt pisces multi satis, postquam venerint illuc aquæ istæ: et sanabuntur et vivent omnia ad quæ venerit torrens. 026 EZE 047 010 Et stabunt super illas piscatores: ab Engaddi usque ad Engallim siccatio sagenarum erit: plurimæ species erunt piscium ejus, sicut pisces maris magni, multitudinis nimiæ. 026 EZE 047 011 In littoribus autem ejus et in palustribus, non sanabuntur, quia in salinas dabuntur. 026 EZE 047 012 Et super torrentem orietur in ripis ejus, ex utraque parte, omne lignum pomiferum: non defluet folium ex eo, et non deficiet fructus ejus: per singulos menses afferet primitiva, quia aquæ ejus de sanctuario egredientur: et erunt fructus ejus in cibum, et folia ejus ad medicinam. 026 EZE 047 013 Hæc dicit Dominus Deus: Hic est terminus in quo possidebitis terram in duodecim tribubus Israël: quia Joseph duplicem funiculum habet. 026 EZE 047 014 Possidebitis autem eam singuli æque ut frater suus, super quam levavi manum meam ut darem patribus vestris: et cadet terra hæc vobis in possessionem. 026 EZE 047 015 Hic est autem terminus terræ: ad plagam septentrionalem, a mari magno via Hethalon, venientibus Sedada, 026 EZE 047 016 Emath, Berotha, Sabarim, quæ est inter terminum Damasci et confinium Emath, domus Tichon, quæ est juxta terminum Auran. 026 EZE 047 017 Et erit terminus a mari usque ad atrium Enon, terminus Damasci: et ab aquilone ad aquilonem, terminus Emath plaga septentrionalis. 026 EZE 047 018 Porro plaga orientalis de medio Auran, et de medio Damasci, et de medio Galaad, et de medio terræ Israël, Jordanis disterminans ad mare orientale. Metiemini etiam plagam orientalem. 026 EZE 047 019 Plaga autem australis meridiana, a Thamar usque ad aquas contradictionis Cades, et torrens usque ad mare magnum: et hæc est plaga ad meridiem australis. 026 EZE 047 020 Et plaga maris, mare magnum a confinio per directum, donec venias Emath: hæc est plaga maris. 026 EZE 047 021 Et dividetis terram istam vobis per tribus Israël: 026 EZE 047 022 et mittetis eam in hæreditatem vobis, et advenis qui accesserint ad vos, qui genuerint filios in medio vestrum: et erunt vobis sicut indigenæ inter filios Israël: vobiscum divident possessionem in medio tribuum Israël. 026 EZE 047 023 In tribu autem quacumque fuerit advena, ibi dabitis possessionem illi, ait Dominus Deus. 026 EZE 048 001 Et hæc nomina tribuum a finibus aquilonis, juxta viam Hethalon, pergentibus Emath, atrium Enan terminus Damasci ad aquilonem, juxta viam Emath: et erit ei plaga orientalis mare, Dan una. 026 EZE 048 002 Et super terminum Dan, a plaga orientali usque ad plagam maris, Aser una. 026 EZE 048 003 Et super terminum Aser, a plaga orientali usque ad plagam maris, Nephthali una. 026 EZE 048 004 Et super terminum Nephthali, a plaga orientali usque ad plagam maris, Manasse una. 026 EZE 048 005 Et super terminum Manasse, a plaga orientali usque ad plagam maris, Ephraim una. 026 EZE 048 006 Et super terminum Ephraim, a plaga orientali usque ad plagam maris, Ruben una. 026 EZE 048 007 Et super terminum Ruben, a plaga orientali usque ad plagam maris, Juda una. 026 EZE 048 008 Et super terminum Juda, a plaga orientali usque ad plagam maris, erunt primitiæ quas separabitis, viginti quinque millibus latitudinis et longitudinis, sicuti singulæ partes a plaga orientali usque ad plagam maris: et erit sanctuarium in medio ejus. 026 EZE 048 009 Primitiæ quas separabitis Domino, longitudo viginti quinque millibus, et latitudo decem millibus. 026 EZE 048 010 Hæ autem erunt primitiæ sanctuarii sacerdotum, ad aquilonem longitudinis viginti quinque millia, et ad mare latitudinis decem millia, sed et ad orientem latitudinis decem millia, et ad meridiem longitudinis viginti quinque millia: et erit sanctuarium Domini in medio ejus. 026 EZE 048 011 Sacerdotibus sanctuarium erit de filiis Sadoc, qui custodierunt cæremonias meas, et non erraverunt cum errarent filii Israël, sicut erraverunt et Levitæ. 026 EZE 048 012 Et erunt eis primitiæ de primitiis terræ Sanctum sanctorum, juxta terminum Levitarum. 026 EZE 048 013 Sed et Levitis similiter, juxta fines sacerdotum, viginti quinque millia longitudinis, et latitudinis decem millia. Omnis longitudo viginti et quinque millium, et latitudo decem millium. 026 EZE 048 014 Et non venundabunt ex eo, neque mutabunt: neque transferentur primitiæ terræ, quia sanctificatæ sunt Domino. 026 EZE 048 015 Quinque millia autem quæ supersunt in latitudine per viginti quinque millia, profana erunt urbis in habitaculum et in suburbana: et erit civitas in medio ejus. 026 EZE 048 016 Et hæ mensuræ ejus: ad plagam septentrionalem, quingenta et quatuor millia: et ad plagam meridianam, quingenta et quatuor millia: et ad plagam orientalem, quingenta et quatuor millia: et ad plagam occidentalem, quingenta et quatuor millia. 026 EZE 048 017 Erunt autem suburbana civitatis ad aquilonem, ducenta quinquaginta: et ad meridiem, ducenta quinquaginta: et ad orientem, ducenta quinquaginta: et ad mare, ducenta quinquaginta. 026 EZE 048 018 Quod autem reliquum fuerit in longitudine secundum primitias sanctuarii, decem millia in orientem, et decem millia in occidentem, erunt sicut primitiæ sanctuarii: et erunt fruges ejus in panes his qui serviunt civitati. 026 EZE 048 019 Servientes autem civitati, operabuntur ex omnibus tribubus Israël. 026 EZE 048 020 Omnes primitiæ viginti quinque millium, per viginti quinque millia in quadrum, separabuntur in primitias sanctuarii, et in possessionem civitatis. 026 EZE 048 021 Quod autem reliquum fuerit, principis erit ex omni parte primitiarum sanctuarii, et possessionis civitatis e regione viginti quinque millium primitiarum usque ad terminum orientalem: sed et ad mare, e regione viginti quinque millium, usque ad terminum maris, similiter in partibus principis erit: et erunt primitiæ sanctuarii, et sanctuarium templi, in medio ejus. 026 EZE 048 022 De possessione autem Levitarum, et de possessione civitatis in medio partium principis, erit inter terminum Juda et inter terminum Benjamin, et ad principem pertinebit. 026 EZE 048 023 Et reliquis tribubus, a plaga orientali usque ad plagam occidentalem, Benjamin una. 026 EZE 048 024 Et contra terminum Benjamin, a plaga orientali usque ad plagam occidentalem, Simeon una. 026 EZE 048 025 Et super terminum Simeonis, a plaga orientali usque ad plagam occidentalem, Issachar una. 026 EZE 048 026 Et super terminum Issachar, a plaga orientali usque ad plagam occidentalem, Zabulon una. 026 EZE 048 027 Et super terminum Zabulon, a plaga orientali usque ad plagam maris, Gad una. 026 EZE 048 028 Et super terminum Gad, ad plagam austri in meridie: et erit finis de Thamar usque ad aquas contradictionis Cades: hæreditas contra mare magnum. 026 EZE 048 029 Hæc est terra quam mittetis in sortem tribubus Israël, et hæ partitiones earum, ait Dominus Deus. 026 EZE 048 030 Et hi egressus civitatis: a plaga septentrionali, quingentos et quatuor millia mensurabis. 026 EZE 048 031 Et portæ civitatis ex nominibus tribuum Israël: portæ tres a septentrione: porta Ruben una, porta Juda una, porta Levi una. 026 EZE 048 032 Et ad plagam orientalem, quingentos et quatuor millia, et portæ tres: porta Joseph una, porta Benjamin una, porta Dan una. 026 EZE 048 033 Et ad plagam meridianam, quingentos et quatuor millia metieris, et portæ tres: porta Simeonis una, porta Issachar una, porta Zabulon una. 026 EZE 048 034 Et ad plagam occidentalem, quingentos et quatuor millia, et portæ eorum tres: porta Gad una, porta Aser una, porta Nephthali una. 026 EZE 048 035 Per circuitum, decem et octo millia: et nomen civitatis ex illa die, Dominus ibidem. # # BOOK 027 DAN Daniel Danihelis Prophetæ 027 DAN 001 001 Anno tertio regni Joakim regis Juda, venit Nabuchodonosor, rex Babylonis, in Jerusalem, et obsedit eam: 027 DAN 001 002 et tradidit Dominus in manu ejus Joakim, regem Juda, et partem vasorum domus Dei: et asportavit ea in terram Sennaar in domum dei sui, et vasa intulit in domum thesauri dei sui. 027 DAN 001 003 Et ait rex Asphenez præposito eunuchorum ut introduceret de filiis Israël, et de semine regio et tyrannorum, 027 DAN 001 004 pueros in quibus nulla esset macula, decoros forma, et eruditos omni sapientia, cautos scientia, et doctos disciplina, et qui possent stare in palatio regis, ut doceret eos litteras et linguam Chaldæorum. 027 DAN 001 005 Et constituit eis rex annonam per singulos dies de cibis suis, et de vino unde bibebat ipse, ut enutriti tribus annis, postea starent in conspectu regis. 027 DAN 001 006 Fuerunt ergo inter eos de filiis Juda, Daniel, Ananias, Misaël, et Azarias. 027 DAN 001 007 Et imposuit eis præpositus eunuchorum nomina: Danieli, Baltassar; Ananiæ, Sidrach; Misaëli, Misach; et Azariæ, Abdenago. 027 DAN 001 008 Proposuit autem Daniel in corde suo ne pollueretur de mensa regis, neque de vino potus ejus: et rogavit eunuchorum præpositum ne contaminaretur. 027 DAN 001 009 Dedit autem Deus Danieli gratiam et misericordiam in conspectu principis eunuchorum. 027 DAN 001 010 Et ait princeps eunuchorum ad Danielem: Timeo ego dominum meum regem, qui constituit vobis cibum et potum: qui si viderit vultus vestros macilentiores præ ceteris adolescentibus coævis vestris, condemnabitis caput meum regi. 027 DAN 001 011 Et dixit Daniel ad Malasar, quem constituerat princeps eunuchorum super Danielem, Ananiam, Misaëlem, et Azariam: 027 DAN 001 012 Tenta nos, obsecro, servos tuos, diebus decem, et dentur nobis legumina ad vescendum, et aqua ad bibendum: 027 DAN 001 013 et contemplare vultus nostros, et vultus puerorum, qui vescuntur cibo regio: et sicut videris, facies cum servis tuis. 027 DAN 001 014 Qui, audito sermone hujuscemodi, tentavit eos diebus decem. 027 DAN 001 015 Post dies autem decem, apparuerunt vultus eorum meliores, et corpulentiores præ omnibus pueris, qui vescebantur cibo regio. 027 DAN 001 016 Porro Malasar tollebat cibaria, et vinum potus eorum: dabatque eis legumina. 027 DAN 001 017 Pueris autem his dedit Deus scientiam et disciplinam, in omni libro et sapientia: Danieli autem intelligentiam omnium visionum et somniorum. 027 DAN 001 018 Completis itaque diebus, post quos dixerat rex ut introducerentur, introduxit eos præpositus eunuchorum in conspectu Nabuchodonosor. 027 DAN 001 019 Cumque eis locutus fuisset rex, non sunt inventi tales de universis, ut Daniel, Ananias, Misaël, et Azarias: et steterunt in conspectu regis. 027 DAN 001 020 Et omne verbum sapientiæ et intellectus, quod sciscitatus est ab eis rex, invenit in eis decuplum super cunctos ariolos et magos qui erant in universo regno ejus. 027 DAN 001 021 Fuit autem Daniel usque ad annum primum Cyri regis. 027 DAN 002 001 In anno secundo regni Nabuchodonosor, vidit Nabuchodonosor somnium, et conterritus est spiritus ejus, et somnium ejus fugit ab eo. 027 DAN 002 002 Præcepit autem rex ut convocarentur arioli, et magi, et malefici, et Chaldæi, ut indicarent regi somnia sua. Qui cum venissent, steterunt coram rege. 027 DAN 002 003 Et dixit ad eos rex: Vidi somnium, et mente confusus ignoro quid viderim. 027 DAN 002 004 Responderuntque Chaldæi regi syriace: Rex, in sempiternum vive! dic somnium servis tuis, et interpretationem ejus indicabimus. 027 DAN 002 005 Et respondens rex ait Chaldæis: Sermo recessit a me: nisi indicaveritis mihi somnium, et conjecturam ejus, peribitis vos, et domus vestræ publicabuntur. 027 DAN 002 006 Si autem somnium, et conjecturam ejus narraveritis, præmia, et dona, et honorem multum accipietis a me. Somnium igitur, et interpretationem ejus indicate mihi. 027 DAN 002 007 Responderunt secundo, atque dixerunt: Rex somnium dicat servis suis, et interpretationem illius indicabimus. 027 DAN 002 008 Respondit rex, et ait: Certe novi quod tempus redimitis, scientes quod recesserit a me sermo. 027 DAN 002 009 Si ergo somnium non indicaveritis mihi, una est de vobis sententia, quod interpretationem quoque fallacem, et deceptione plenam composueritis, ut loquamini mihi donec tempus pertranseat. Somnium itaque dicite mihi, ut sciam quod interpretationem quoque ejus veram loquamini. 027 DAN 002 010 Respondentes ergo Chaldæi coram rege, dixerunt: Non est homo super terram, qui sermonem tuum, rex, possit implere: sed neque regum quisquam magnus et potens verbum hujuscemodi sciscitatur ab omni ariolo, et mago, et Chaldæo. 027 DAN 002 011 Sermo enim, quem tu quæris, rex, gravis est: nec reperietur quisquam qui indicet illum in conspectu regis, exceptis diis, quorum non est cum hominibus conversatio. 027 DAN 002 012 Quo audito, rex, in furore et in ira magna, præcepit ut perirent omnes sapientes Babylonis. 027 DAN 002 013 Et egressa sententia, sapientes interficiebantur: quærebanturque Daniel et socii ejus, ut perirent. 027 DAN 002 014 Tunc Daniel requisivit de lege atque sententia ab Arioch principe militiæ regis, qui egressus fuerat ad interficiendos sapientes Babylonis. 027 DAN 002 015 Et interrogavit eum, qui a rege potestatem acceperat, quam ob causam tam crudelis sententia a facie regis esset egressa. Cum ergo rem indicasset Arioch Danieli, 027 DAN 002 016 Daniel ingressus rogavit regem ut tempus daret sibi ad solutionem indicandam regi. 027 DAN 002 017 Et ingressus est domum suam, Ananiæque et Misaëli et Azariæ, sociis suis, indicavit negotium, 027 DAN 002 018 ut quærerent misericordiam a facie Dei cæli super sacramento isto, et non perirent Daniel et socii ejus cum ceteris sapientibus Babylonis. 027 DAN 002 019 Tunc Danieli mysterium per visionem nocte revelatum est: et benedixit Daniel Deum cæli, 027 DAN 002 020 et locutus ait: Sit nomen Domini benedictum a sæculo et usque in sæculum: quia sapientia et fortitudo ejus sunt. 027 DAN 002 021 Et ipse mutat tempora, et ætates: transfert regna, atque constituit: dat sapientiam sapientibus, et scientiam intelligentibus disciplinam. 027 DAN 002 022 Ipse revelat profunda et abscondita, et novit in tenebris constituta: et lux cum eo est. 027 DAN 002 023 Tibi, Deus patrum nostrorum, confiteor, teque laudo, quia sapientiam et fortitudinem dedisti mihi, et nunc ostendisti mihi quæ rogavimus te, quia sermonem regis aperuisti nobis. 027 DAN 002 024 Post hæc Daniel ingressus ad Arioch, quem constituerat rex ut perderet sapientes Babylonis, sic ei locutus est: Sapientes Babylonis ne perdas: introduc me in conspectu regis, et solutionem regi narrabo. 027 DAN 002 025 Tunc Arioch festinus introduxit Danielem ad regem, et dixit ei: Inveni hominem de filiis transmigrationis Juda, qui solutionem regi annuntiet. 027 DAN 002 026 Respondit rex, et dixit Danieli, cujus nomen erat Baltassar: Putasne vere potes mihi indicare somnium, quod vidi, et interpretationem ejus? 027 DAN 002 027 Et respondens Daniel coram rege, ait: Mysterium, quod rex interrogat, sapientes, magi, arioli, et aruspices nequeunt indicare regi: 027 DAN 002 028 sed est Deus in cælo revelans mysteria, qui indicavit tibi, rex Nabuchodonosor, quæ ventura sunt in novissimis temporibus. Somnium tuum, et visiones capitis tui in cubili tuo hujuscemodi sunt. 027 DAN 002 029 Tu, rex, cogitare cœpisti in strato tuo, quid esset futurum post hæc: et qui revelat mysteria, ostendit tibi quæ ventura sunt. 027 DAN 002 030 Mihi quoque non in sapientia, quæ est in me plus quam in cunctis viventibus, sacramentum hoc revelatum est: sed ut interpretatio regi manifesta fieret, et cogitationes mentis tuæ scires. 027 DAN 002 031 Tu, rex, videbas, et ecce quasi statua una grandis: statua illa magna, et statura sublimis stabat contra te, et intuitus ejus erat terribilis. 027 DAN 002 032 Hujus statuæ caput ex auro optimo erat, pectus autem et brachia de argento, porro venter et femora ex ære, 027 DAN 002 033 tibiæ autem ferreæ: pedum quædam pars erat ferrea, quædam autem fictilis. 027 DAN 002 034 Videbas ita, donec abscissus est lapis de monte sine manibus: et percussit statuam in pedibus ejus ferreis et fictilibus, et comminuit eos. 027 DAN 002 035 Tunc contrita sunt pariter ferrum, testa, æs, argentum, et aurum, et redacta quasi in favillam æstivæ areæ, quæ rapta sunt vento, nullusque locus inventus est eis: lapis autem, qui percusserat statuam, factus est mons magnus, et implevit universam terram. 027 DAN 002 036 Hoc est somnium: interpretationem quoque ejus dicemus coram te, rex. 027 DAN 002 037 Tu rex regum es: et Deus cæli regnum, et fortitudinem, et imperium, et gloriam dedit tibi: 027 DAN 002 038 et omnia, in quibus habitant filii hominum, et bestiæ agri: volucres quoque cæli dedit in manu tua, et sub ditione tua universa constituit: tu es ergo caput aureum. 027 DAN 002 039 Et post te consurget regnum aliud minus te argenteum: et regnum tertium aliud æreum, quod imperabit universæ terræ. 027 DAN 002 040 Et regnum quartum erit velut ferrum: quomodo ferrum comminuit, et domat omnia, sic comminuet, et conteret omnia hæc. 027 DAN 002 041 Porro quia vidisti pedum, et digitorum partem testæ figuli, et partem ferream, regnum divisum erit: quod tamen de plantario ferri orietur, secundum quod vidisti ferrum mistum testæ ex luto. 027 DAN 002 042 Et digitos pedum ex parte ferreos, et ex parte fictiles: ex parte regnum erit solidum, et ex parte contritum. 027 DAN 002 043 Quod autem vidisti ferrum mistum testæ ex luto, commiscebuntur quidem humano semine, sed non adhærebunt sibi, sicut ferrum misceri non potest testæ. 027 DAN 002 044 In diebus autem regnorum illorum suscitabit Deus cæli regnum, quod in æternum non dissipabitur, et regnum ejus alteri populo non tradetur: comminuet autem, et consumet universa regna hæc, et ipsum stabit in æternum. 027 DAN 002 045 Secundum quod vidisti, quod de monte abscissus est lapis sine manibus, et comminuit testam, et ferrum, et æs, et argentum, et aurum, Deus magnus ostendit regi quæ ventura sunt postea: et verum est somnium, et fidelis interpretatio ejus. 027 DAN 002 046 Tunc rex Nabuchodonosor cecidit in faciem suam, et Danielem adoravit, et hostias, et incensum præcepit ut sacrificarent ei. 027 DAN 002 047 Loquens ergo rex, ait Danieli: Vere Deus vester Deus deorum est, et Dominus regum, et revelans mysteria: quoniam tu potuisti aperire hoc sacramentum. 027 DAN 002 048 Tunc rex Danielem in sublime extulit, et munera multa et magna dedit ei: et constituit eum principem super omnes provincias Babylonis, et præfectum magistratuum super cunctos sapientes Babylonis. 027 DAN 002 049 Daniel autem postulavit a rege, et constituit super opera provinciæ Babylonis Sidrach, Misach, et Abdenago: ipse autem Daniel erat in foribus regis. 027 DAN 003 001 Nabuchodonosor rex fecit statuam auream, altitudine cubitorum sexaginta, latitudine cubitorum sex, et statuit eam in campo Dura, provinciæ Babylonis. 027 DAN 003 002 Itaque Nabuchodonosor rex misit ad congregandos satrapas, magistratus, et judices, duces, et tyrannos, et præfectos, omnesque principes regionum, ut convenirent ad dedicationem statuæ quam erexerat Nabuchodonosor rex. 027 DAN 003 003 Tunc congregati sunt satrapæ, magistratus, et judices, duces, et tyranni, et optimates, qui erant in potestatibus constituti, et universi principes regionum, ut convenirent ad dedicationem statuæ, quam erexerat Nabuchodonosor rex. Stabant autem in conspectu statuæ, quam posuerat Nabuchodonosor rex: 027 DAN 003 004 et præco clamabat valenter: Vobis dicitur populis, tribubus, et linguis: 027 DAN 003 005 in hora qua audieritis sonitum tubæ, et fistulæ, et citharæ, sambucæ, et psalterii, et symphoniæ, et universi generis musicorum, cadentes adorate statuam auream, quam constituit Nabuchodonosor rex. 027 DAN 003 006 Si quis autem non prostratus adoraverit, eadem hora mittetur in fornacem ignis ardentis. 027 DAN 003 007 Post hæc igitur, statim ut audierunt omnes populi sonitum tubæ, fistulæ, et citharæ, sambucæ, et psalterii, et symphoniæ, et omnis generis musicorum, cadentes omnes populi, tribus, et linguæ adoraverunt statuam auream, quam constituerat Nabuchodonosor rex. 027 DAN 003 008 Statimque in ipso tempore accedentes viri Chaldæi accusaverunt Judæos: 027 DAN 003 009 dixeruntque Nabuchodonosor regi: Rex, in æternum vive! 027 DAN 003 010 tu, rex, posuisti decretum, ut omnis homo, qui audierit sonitum tubæ, fistulæ, et citharæ, sambucæ, et psalterii, et symphoniæ, et universi generis musicorum, prosternat se, et adoret statuam auream: 027 DAN 003 011 si quis autem non procidens adoraverit, mittatur in fornacem ignis ardentis. 027 DAN 003 012 Sunt ergo viri Judæi, quos constituisti super opera regionis Babylonis, Sidrach, Misach, et Abdenago: viri isti contempserunt, rex, decretum tuum: deos tuos non colunt, et statuam auream, quam erexisti, non adorant. 027 DAN 003 013 Tunc Nabuchodonosor, in furore et in ira, præcepit ut adducerentur Sidrach, Misach, et Abdenago: qui confestim adducti sunt in conspectu regis. 027 DAN 003 014 Pronuntiansque Nabuchodonosor rex, ait eis: Verene Sidrach, Misach, et Abdenago, deos meos non colitis, et statuam auream, quam constitui, non adoratis? 027 DAN 003 015 nunc ergo si estis parati, quacumque hora audieritis sonitum tubæ, fistulæ, citharæ, sambucæ, et psalterii, et symphoniæ, omnisque generis musicorum, prosternite vos, et adorate statuam, quam feci: quod si non adoraveritis, eadem hora mittemini in fornacem ignis ardentis: et quis est Deus, qui eripiet vos de manu mea? 027 DAN 003 016 Respondentes Sidrach, Misach, et Abdenago, dixerunt regi Nabuchodonosor: Non oportet nos de hac re respondere tibi. 027 DAN 003 017 Ecce enim Deus noster, quem colimus, potest eripere nos de camino ignis ardentis, et de manibus tuis, o rex, liberare. 027 DAN 003 018 Quod si noluerit, notum sit tibi, rex, quia deos tuos non colimus, et statuam auream, quam erexisti, non adoramus. 027 DAN 003 019 Tunc Nabuchodonosor repletus est furore, et aspectus faciei illius immutatus est super Sidrach, Misach, et Abdenago: et præcepit ut succenderetur fornax septuplum quam succendi consueverat. 027 DAN 003 020 Et viris fortissimis de exercitu suo jussit ut ligatis pedibus Sidrach, Misach, et Abdenago, mitterent eos in fornacem ignis ardentis. 027 DAN 003 021 Et confestim viri illi vincti, cum braccis suis, et tiaris, et calceamentis, et vestibus, missi sunt in medium fornacis ignis ardentis: 027 DAN 003 022 nam jussio regis urgebat. Fornax autem succensa erat nimis: porro viros illos, qui miserant Sidrach, Misach, et Abdenago, interfecit flamma ignis. 027 DAN 003 023 Viri autem hi tres, id est, Sidrach, Misach, et Abdenago, ceciderunt in medio camino ignis ardentis, colligati. 027 DAN 003 024 Tunc Nabuchodonosor rex obstupuit, et surrexit propere, et ait optimatibus suis: Nonne tres viros misimus in medium ignis compeditos? Qui respondentes regi, dixerunt: Vere, rex. 027 DAN 003 025 Respondit, et ait: Ecce ego video quatuor viros solutos, et ambulantes in medio ignis, et nihil corruptionis in eis est, et species quarti similis filio Dei. 027 DAN 003 026 Tunc accessit Nabuchodonosor ad ostium fornacis ignis ardentis, et ait: Sidrach, Misach, et Abdenago, servi Dei excelsi, egredimini, et venite. Statimque egressi sunt Sidrach, Misach, et Abdenago de medio ignis. 027 DAN 003 027 Et congregati satrapæ, et magistratus, et judices, et potentes regis contemplabantur viros illos, quoniam nihil potestatis habuisset ignis in corporibus eorum, et capillus capitis eorum non esset adustus, et sarabala eorum non fuissent immutata, et odor ignis non transisset per eos. 027 DAN 003 028 Et erumpens Nabuchodonosor, ait: Benedictus Deus eorum, Sidrach videlicet, Misach, et Abdenago: qui misit angelum suum, et eruit servos suos, qui crediderunt in eum: et verbum regis immutaverunt, et tradiderunt corpora sua ne servirent, et ne adorarent omnem deum, excepto Deo suo. 027 DAN 003 029 A me ergo positum est hoc decretum: ut omnis populus, tribus, et lingua, quæcumque locuta fuerit blasphemiam contra Deum Sidrach, Misach, et Abdenago, dispereat, et domus ejus vastetur: neque enim est alius deus, qui possit ita salvare. 027 DAN 003 030 Tunc rex promovit Sidrach, Misach, et Abdenago in provincia Babylonis. 027 DAN 004 001 Nabuchodonosor rex, omnibus populis, gentibus, et linguis, qui habitant in universa terra, pax vobis multiplicetur. 027 DAN 004 002 Signa, et mirabilia fecit apud me Deus excelsus. Placuit ergo mihi prædicare 027 DAN 004 003 signa ejus, quia magna sunt: et mirabilia ejus, quia fortia: et regnum ejus regnum sempiternum, et potestas ejus in generationem et generationem. 027 DAN 004 004 Ego Nabuchodonosor quietus eram in domo mea, et florens in palatio meo: 027 DAN 004 005 somnium vidi, quod perterruit me: et cogitationes meæ in strato meo, et visiones capitis mei conturbaverunt me. 027 DAN 004 006 Et per me propositum est decretum ut introducerentur in conspectu meo cuncti sapientes Babylonis, et ut solutionem somnii indicarent mihi. 027 DAN 004 007 Tunc ingrediebantur arioli, magi, Chaldæi, et aruspices, et somnium narravi in conspectu eorum: et solutionem ejus non indicaverunt mihi, 027 DAN 004 008 donec collega ingressus est in conspectu meo Daniel, cui nomen Baltassar secundum nomen dei mei, qui habet spiritum deorum sanctorum in semetipso: et somnium coram ipso locutus sum. 027 DAN 004 009 Baltassar, princeps ariolorum, quoniam ego scio quod spiritum sanctorum deorum habeas in te, et omne sacramentum non est impossibile tibi: visiones somniorum meorum, quas vidi, et solutionem earum narra. 027 DAN 004 010 Visio capitis mei in cubili meo: videbam, et ecce arbor in medio terræ, et altitudo ejus nimia. 027 DAN 004 011 Magna arbor, et fortis, et proceritas ejus contingens cælum: aspectus illius erat usque ad terminos universæ terræ. 027 DAN 004 012 Folia ejus pulcherrima, et fructus ejus nimius: et esca universorum in ea. Subter eam habitabant animalia et bestiæ, et in ramis ejus conversabantur volucres cæli: et ex ea vescebatur omnis caro. 027 DAN 004 013 Videbam in visione capitis mei super stratum meum, et ecce vigil, et sanctus, de cælo descendit. 027 DAN 004 014 Clamavit fortiter, et sic ait: Succidite arborem, et præcidite ramos ejus: excutite folia ejus, et dispergite fructus ejus: fugiant bestiæ, quæ subter eam sunt, et volucres de ramis ejus. 027 DAN 004 015 Verumtamen germen radicum ejus in terra sinite, et alligetur vinculo ferreo et æreo in herbis quæ foris sunt, et rore cæli tingatur, et cum feris pars ejus in herba terræ. 027 DAN 004 016 Cor ejus ab humano commutetur, et cor feræ detur ei: et septem tempora mutentur super eum. 027 DAN 004 017 In sententia vigilum decretum est, et sermo sanctorum, et petitio: donec cognoscant viventes quoniam dominatur Excelsus in regno hominum, et cuicumque voluerit, dabit illud, et humillimum hominem constituet super eum. 027 DAN 004 018 Hoc somnium vidi ego Nabuchodonosor rex: tu ergo Baltassar interpretationem narra festinus, quia omnes sapientes regni mei non queunt solutionem edicere mihi: tu autem potes, quia spiritus deorum sanctorum in te est. 027 DAN 004 019 Tunc Daniel, cujus nomen Baltassar, cœpit intra semetipsum tacitus cogitare quasi una hora: et cogitationes ejus conturbabant eum. Respondens autem rex, ait: Baltassar, somnium et interpretatio ejus non conturbent te. Respondit Baltassar, et dixit: Domine mi, somnium his, qui te oderunt, et interpretatio ejus hostibus tuis sit. 027 DAN 004 020 Arborem, quam vidisti sublimem atque robustam, cujus altitudo pertingit ad cælum, et aspectus illius in omnem terram; 027 DAN 004 021 et rami ejus pulcherrimi, et fructus ejus nimius, et esca omnium in ea, subter eam habitantes bestiæ agri, et in ramis ejus commorantes aves cæli: 027 DAN 004 022 tu es rex, qui magnificatus es, et invaluisti: et magnitudo tua crevit, et pervenit usque ad cælum, et potestas tua in terminos universæ terræ. 027 DAN 004 023 Quod autem vidit rex vigilem, et sanctum descendere de cælo, et dicere: Succidite arborem, et dissipate illam, attamen germen radicum ejus in terra dimittite, et vinciatur ferro et ære in herbis foris, et rore cæli conspergatur, et cum feris sit pabulum ejus, donec septem tempora mutentur super eum: 027 DAN 004 024 hæc est interpretatio sententiæ Altissimi, quæ pervenit super dominum meum regem, 027 DAN 004 025 Ejicient te ab hominibus, et cum bestiis ferisque erit habitatio tua, et fœnum ut bos comedes, et rore cæli infunderis: septem quoque tempora mutabuntur super te, donec scias quod dominetur Excelsus super regnum hominum, et cuicumque voluerit, det illud. 027 DAN 004 026 Quod autem præcepit ut relinqueretur germen radicum ejus, id est arboris: regnum tuum tibi manebit postquam cognoveris potestatem esse cælestem. 027 DAN 004 027 Quam ob rem, rex, consilium meum placeat tibi, et peccata tua eleemosynis redime, et iniquitates tuas misericordiis pauperum: forsitan ignoscet delictis tuis. 027 DAN 004 028 Omnia hæc venerunt super Nabuchodonosor regem. 027 DAN 004 029 Post finem mensium duodecim, in aula Babylonis deambulabat. 027 DAN 004 030 Responditque rex, et ait: Nonne hæc est Babylon magna, quam ego ædificavi in domum regni, in robore fortitudinis meæ, et in gloria decoris mei? 027 DAN 004 031 Cumque sermo adhuc esset in ore regis, vox de cælo ruit: Tibi dicitur, Nabuchodonosor rex: Regnum tuum transibit a te, 027 DAN 004 032 et ab hominibus ejicient te, et cum bestiis et feris erit habitatio tua: fœnum quasi bos comedes, et septem tempora mutabuntur super te, donec scias quod dominetur Excelsus in regno hominum, et cuicumque voluerit, det illud. 027 DAN 004 033 Eadem hora sermo completus est super Nabuchodonosor, et ex hominibus abjectus est, et fœnum ut bos comedit, et rore cæli corpus ejus infectum est, donec capilli ejus in similitudinem aquilarum crescerent, et ungues ejus quasi avium. 027 DAN 004 034 Igitur post finem dierum, ego Nabuchodonosor oculos meos ad cælum levavi, et sensus meus redditus est mihi: et Altissimo benedixi, et viventem in sempiternum laudavi et glorificavi: quia potestas ejus potestas sempiterna, et regnum ejus in generationem et generationem. 027 DAN 004 035 Et omnes habitatores terræ apud eum in nihilum reputati sunt: juxta voluntatem enim suam facit tam in virtutibus cæli quam in habitatoribus terræ: et non est qui resistat manui ejus, et dicat ei: Quare fecisti? 027 DAN 004 036 In ipso tempore sensus meus reversus est ad me, et ad honorem regni mei, decoremque perveni: et figura mea reversa est ad me, et optimates mei et magistratus mei requisierunt me, et in regno meo restitutus sum: et magnificentia amplior addita est mihi. 027 DAN 004 037 Nunc igitur, ego Nabuchodonosor laudo, et magnifico, et glorifico regem cæli: quia omnia opera ejus vera, et viæ ejus judicia, et gradientes in superbia potest humiliare. 027 DAN 005 001 Baltassar rex fecit grande convivium optimatibus suis mille: et unusquisque secundum suam bibebat ætatem. 027 DAN 005 002 Præcepit ergo jam temulentus ut afferrentur vasa aurea et argentea, quæ asportaverat Nabuchodonosor pater ejus de templo, quod fuit in Ierusalem, ut biberent in eis rex, et optimates ejus, uxoresque ejus, et concubinæ. 027 DAN 005 003 Tunc allata sunt vasa aurea, et argentea, quæ asportaverat de templo, quod fuerat in Ierusalem: et biberunt in eis rex, et optimates ejus, uxores et concubinæ illius. 027 DAN 005 004 Bibebant vinum, et laudabant deos suos aureos et argenteos, æreos, ferreos, ligneosque et lapideos. 027 DAN 005 005 In eadem hora apparuerunt digiti, quasi manus hominis scribentis contra candelabrum in superficie parietis aulæ regiæ: et rex aspiciebat articulos manus scribentis. 027 DAN 005 006 Tunc facies regis commutata est, et cogitationes ejus conturbabant eum: et compages renum ejus solvebantur, et genua ejus ad se invicem collidebantur. 027 DAN 005 007 Exclamavit itaque rex fortiter ut introducerent magos, Chaldæos, et aruspices. Et proloquens rex ait sapientibus Babylonis: Quicumque legerit scripturam hanc, et interpretationem ejus manifestam mihi fecerit, purpura vestietur, et torquem auream habebit in collo, et tertius in regno meo erit. 027 DAN 005 008 Tunc ingressi omnes sapientes regis non potuerunt nec scripturam legere, nec interpretationem indicare regi. 027 DAN 005 009 Unde rex Baltassar satis conturbatus est, et vultus illius immutatus est; sed et optimates ejus turbabantur. 027 DAN 005 010 Regina autem pro re, quæ acciderat regi et optimatibus ejus, domum convivii ingressa est: et proloquens ait: Rex, in æternum vive! non te conturbent cogitationes tuæ, neque facies tua immutetur. 027 DAN 005 011 Est vir in regno tuo, qui spiritum deorum sanctorum habet in se, et in diebus patris tui scientia et sapientia inventæ sunt in eo: nam et rex Nabuchodonosor pater tuus principem magorum, incantatorum, Chaldæorum, et aruspicum constituit eum, pater, inquam, tuus, o rex: 027 DAN 005 012 quia spiritus amplior, et prudentia, intelligentiaque et interpretatio somniorum, et ostensio secretorum, ac solutio ligatorum inventæ sunt in eo, hoc est in Daniele: cui rex posuit nomen Baltassar. Nunc itaque Daniel vocetur, et interpretationem narrabit. 027 DAN 005 013 Igitur introductus est Daniel coram rege: ad quem præfatus rex ait: Tu es Daniel de filiis captivitatis Judæ, quem adduxit pater meus rex de Judæa? 027 DAN 005 014 audivi de te, quoniam spiritum deorum habeas, et scientia, intelligentiaque ac sapientia ampliores inventæ sunt in te. 027 DAN 005 015 Et nunc introgressi sunt in conspectu meo sapientes magi, ut scripturam hanc legerent, et interpretationem ejus indicarent mihi: et nequiverunt sensum hujus sermonis edicere. 027 DAN 005 016 Porro ego audivi de te, quod possis obscura interpretari, et ligata dissolvere: si ergo vales scripturam legere, et interpretationem ejus indicare mihi, purpura vestieris, et torquem auream circa collum tuum habebis, et tertius in regno meo princeps eris. 027 DAN 005 017 Ad quæ respondens Daniel, ait coram rege: Munera tua sint tibi, et dona domus tuæ alteri da: scripturam autem legam tibi, rex, et interpretationem ejus ostendam tibi. 027 DAN 005 018 O rex, Deus altissimus regnum et magnificentiam, gloriam et honorem dedit Nabuchodonosor patri tuo. 027 DAN 005 019 Et propter magnificentiam, quam dederat ei, universi populi, tribus, et linguæ tremebant, et metuebant eum: quos volebat, interficiebat: et quos volebat, percutiebat: et quos volebat, exaltabat: et quos volebat, humiliabat. 027 DAN 005 020 Quando autem elevatum est cor ejus, et spiritus illius obfirmatus est ad superbiam, depositus est de solio regni sui, et gloria ejus ablata est: 027 DAN 005 021 et a filiis hominum ejectus est, sed et cor ejus cum bestiis positum est, et cum onagris erat habitatio ejus: fœnum quoque ut bos comedebat, et rore cæli corpus ejus infectum est, donec cognosceret quod potestatem haberet Altissimus in regno hominum, et quemcumque voluerit, suscitabit super illud. 027 DAN 005 022 Tu quoque, filius ejus Baltassar, non humiliasti cor tuum, cum scires hæc omnia: 027 DAN 005 023 sed adversum Dominatorem cæli elevatus es: et vasa domus ejus allata sunt coram te, et tu, et optimates tui, et uxores tuæ, et concubinæ tuæ vinum bibistis in eis: deos quoque argenteos, et aureos, et æreos, ferreos, ligneosque et lapideos, qui non vident, neque audiunt, neque sentiunt, laudasti: porro Deum, qui habet flatum tuum in manu sua, et omnes vias tuas, non glorificasti. 027 DAN 005 024 Idcirco ab eo missus est articulus manus, quæ scripsit hoc quod exaratum est. 027 DAN 005 025 Hæc est autem scriptura, quæ digesta est: Mane, Thecel, Phares. 027 DAN 005 026 Et hæc est interpretatio sermonis. Mane: numeravit Deus regnum tuum, et complevit illud. 027 DAN 005 027 Thecel: appensus es in statera, et inventus es minus habens. 027 DAN 005 028 Phares: divisum est regnum tuum, et datum est Medis, et Persis. 027 DAN 005 029 Tunc, jubente rege, indutus est Daniel purpura, et circumdata est torques aurea collo ejus: et prædicatum est de eo quod haberet potestatem tertius in regno suo. 027 DAN 005 030 Eadem nocte interfectus est Baltassar rex Chaldæus. 027 DAN 005 031 Et Darius Medus successit in regnum, annos natus sexaginta duos. 027 DAN 006 001 Placuit Dario, et constituit super regnum satrapas centum viginti ut essent in toto regno suo. 027 DAN 006 002 Et super eos principes tres, ex quibus Daniel unus erat: ut satrapæ illis redderent rationem, et rex non sustineret molestiam. 027 DAN 006 003 Igitur Daniel superabat omnes principes et satrapas, quia spiritus Dei amplior erat in illo. 027 DAN 006 004 Porro rex cogitabat constituere eum super omne regnum: unde principes, et satrapæ quærebant occasionem ut invenirent Danieli ex latere regis: nullamque causam, et suspicionem reperire potuerunt, eo quod fidelis esset, et omnis culpa, et suspicio non inveniretur in eo. 027 DAN 006 005 Dixerunt ergo viri illi: Non inveniemus Danieli huic aliquam occasionem, nisi forte in lege Dei sui. 027 DAN 006 006 Tunc principes et satrapæ surripuerunt regi, et sic locuti sunt ei: Dari rex, in æternum vive! 027 DAN 006 007 consilium inierunt omnes principes regni tui, magistratus, et satrapæ, senatores, et judices, ut decretum imperatorium exeat, et edictum: ut omnis, qui petierit aliquam petitionem a quocumque deo et homine usque ad triginta dies, nisi a te, rex, mittatur in lacum leonum. 027 DAN 006 008 Nunc itaque rex, confirma sententiam, et scribe decretum: ut non immutetur quod statutum est a Medis et Persis, nec prævaricari cuiquam liceat. 027 DAN 006 009 Porro rex Darius proposuit edictum, et statuit. 027 DAN 006 010 Quod cum Daniel comperisset, id est, constitutam legem, ingressus est domum suam: et fenestris apertis in cœnaculo suo contra Jerusalem tribus temporibus in die flectebat genua sua, et adorabat, confitebaturque coram Deo suo sicut et ante facere consueverat. 027 DAN 006 011 Viri ergo illi curiosius inquirentes invenerunt Danielem orantem, et obsecrantem Deum suum. 027 DAN 006 012 Et accedentes locuti sunt regi super edicto: Rex, numquid non constituisti ut omnis homo qui rogaret quemquam de diis et hominibus usque ad dies triginta, nisi te, rex, mitteretur in lacum leonum? Ad quos respondens rex, ait: Verus est sermo juxta decretum Medorum atque Persarum, quod prævaricari non licet. 027 DAN 006 013 Tunc respondentes dixerunt coram rege: Daniel de filiis captivitatis Juda, non curavit de lege tua, et de edicto quod constituisti: sed tribus temporibus per diem orat obsecratione sua. 027 DAN 006 014 Quod verbum cum audisset rex, satis contristatus est: et pro Daniele posuit cor ut liberaret eum, et usque ad occasum solis laborabat ut erueret illum. 027 DAN 006 015 Viri autem illi, intelligentes regem, dixerunt ei: Scito, rex, quia lex Medorum atque Persarum est ut omne decretum, quod constituerit rex, non liceat immutari. 027 DAN 006 016 Tunc rex præcepit, et adduxerunt Danielem, et miserunt eum in lacum leonum. Dixitque rex Danieli: Deus tuus, quem colis semper, ipse liberabit te. 027 DAN 006 017 Allatusque est lapis unus, et positus est super os laci: quem obsignavit rex annulo suo, et annulo optimatum suorum, ne quid fieret contra Danielem. 027 DAN 006 018 Et abiit rex in domum suam, et dormivit incœnatus, cibique non sunt allati coram eo, insuper et somnus recessit ab eo. 027 DAN 006 019 Tunc rex primo diluculo consurgens, festinus ad lacum leonum perrexit: 027 DAN 006 020 appropinquansque lacui, Danielem voce lacrimabili inclamavit, et affatus est eum: Daniel serve Dei viventis, Deus tuus, cui tu servis semper, putasne valuit te liberare a leonibus? 027 DAN 006 021 Et Daniel regi respondens ait: Rex, in æternum vive! 027 DAN 006 022 Deus meus misit angelum suum, et conclusit ora leonum, et non nocuerunt mihi: quia coram eo justitia inventa est in me: sed et coram te, rex, delictum non feci. 027 DAN 006 023 Tunc vehementer rex gavisus est super eo, et Danielem præcepit educi de lacu: eductusque est Daniel de lacu, et nulla læsio inventa est in eo, quia credidit Deo suo. 027 DAN 006 024 Jubente autem rege, adducti sunt viri illi, qui accusaverant Danielem: et in lacum leonum missi sunt, ipsi, et filii, et uxores eorum: et non pervenerunt usque ad pavimentum laci, donec arriperent eos leones, et omnia ossa eorum comminuerunt. 027 DAN 006 025 Tunc Darius rex scripsit universis populis, tribubus, et linguis habitantibus in universa terra: Pax vobis multiplicetur. 027 DAN 006 026 A me constitutum est decretum, ut in universo imperio et regno meo, tremiscant et paveant Deum Danielis: ipse est enim Deus vivens, et æternus in sæcula, et regnum ejus non dissipabitur, et potestas ejus usque in æternum. 027 DAN 006 027 Ipse liberator atque salvator, faciens signa et mirabilia in cælo et in terra: qui liberavit Danielem de lacu leonum. 027 DAN 006 028 Porro Daniel perseveravit usque ad regnum Darii, regnumque Cyri Persæ. 027 DAN 007 001 Anno primo Baltassar regis Babylonis, Daniel somnium vidit: visio autem capitis ejus in cubili suo: et somnium scribens, brevi sermone comprehendit: summatimque perstringens, ait: 027 DAN 007 002 Videbam in visione mea nocte: et ecce quatuor venti cæli pugnabant in mari magno. 027 DAN 007 003 Et quatuor bestiæ grandes ascendebant de mari diversæ inter se. 027 DAN 007 004 Prima quasi leæna, et alas habebat aquilæ: aspiciebam donec evulsæ sunt alæ ejus, et sublata est de terra, et super pedes quasi homo stetit; et cor hominis datum est ei. 027 DAN 007 005 Et ecce bestia alia similis urso in parte stetit: et tres ordines erant in ore ejus, et in dentibus ejus, et sic dicebant ei: Surge, comede carnes plurimas. 027 DAN 007 006 Post hæc aspiciebam, et ecce alia quasi pardus, et alas habebat quasi avis, quatuor super se: et quatuor capita erant in bestia, et potestas data est ei. 027 DAN 007 007 Post hæc aspiciebam in visione noctis, et ecce bestia quarta terribilis atque mirabilis, et fortis nimis: dentes ferreos habebat magnos, comedens atque comminuens, et reliqua pedibus suis conculcans: dissimilis autem erat ceteris bestiis quas videram ante eam, et habebat cornua decem. 027 DAN 007 008 Considerabam cornua, et ecce cornu aliud parvulum ortum est de medio eorum: et tria de cornibus primis evulsa sunt a facie ejus: et ecce oculi, quasi oculi hominis erant in cornu isto, et os loquens ingentia. 027 DAN 007 009 Aspiciebam donec throni positi sunt, et antiquus dierum sedit. Vestimentum ejus candidum quasi nix, et capilli capitis ejus quasi lana munda: thronus ejus flammæ ignis: rotæ ejus ignis accensus. 027 DAN 007 010 Fluvius igneus rapidusque egrediebatur a facie ejus. Millia millium ministrabant ei, et decies millies centena millia assistebant ei: judicium sedit, et libri aperti sunt. 027 DAN 007 011 Aspiciebam propter vocem sermonum grandium, quos cornu illud loquebatur: et vidi quoniam interfecta esset bestia, et perisset corpus ejus, et traditum esset ad comburendum igni: 027 DAN 007 012 aliarum quoque bestiarum ablata esset potestas, et tempora vitæ constituta essent eis usque ad tempus et tempus. 027 DAN 007 013 Aspiciebam ergo in visione noctis, et ecce cum nubibus cæli quasi filius hominis veniebat, et usque ad antiquum dierum pervenit: et in conspectu ejus obtulerunt eum. 027 DAN 007 014 Et dedit ei potestatem, et honorem, et regnum: et omnes populi, tribus, et linguæ ipsi servient: potestas ejus, potestas æterna, quæ non auferetur: et regnum ejus, quod non corrumpetur. 027 DAN 007 015 Horruit spiritus meus: ego Daniel territus sum in his, et visiones capitis mei conturbaverunt me. 027 DAN 007 016 Accessi ad unum de assistentibus, et veritatem quærebam ab eo de omnibus his. Qui dixit mihi interpretationem sermonum, et docuit me: 027 DAN 007 017 Hæ quatuor bestiæ magnæ, quatuor sunt regna, quæ consurgent de terra. 027 DAN 007 018 Suscipient autem regnum sancti Dei altissimi, et obtinebunt regnum usque in sæculum, et sæculum sæculorum. 027 DAN 007 019 Post hoc volui diligenter discere de bestia quarta, quæ erat dissimilis valde ab omnibus, et terribilis nimis: dentes et ungues ejus ferrei: comedebat, et comminuebat, et reliqua pedibus suis conculcabat: 027 DAN 007 020 et de cornibus decem, quæ habebat in capite, et de alio, quod ortum fuerat, ante quod ceciderant tria cornua: et de cornu illo, quod habebat oculos, et os loquens grandia, et majus erat ceteris. 027 DAN 007 021 Aspiciebam, et ecce cornu illud faciebat bellum adversus sanctos, et prævalebat eis, 027 DAN 007 022 donec venit antiquus dierum, et judicium dedit sanctis Excelsi, et tempus advenit, et regnum obtinuerunt sancti. 027 DAN 007 023 Et sic ait: Bestia quarta, regnum quartum erit in terra, quod majus erit omnibus regnis, et devorabit universam terram, et conculcabit, et comminuet eam. 027 DAN 007 024 Porro cornua decem ipsius regni, decem reges erunt: et alius consurget post eos, et ipse potentior erit prioribus, et tres reges humiliabit. 027 DAN 007 025 Et sermones contra Excelsum loquetur, et sanctos Altissimi conteret: et putabit quod possit mutare tempora, et leges: et tradentur in manu ejus usque ad tempus, et tempora, et dimidium temporis. 027 DAN 007 026 Et judicium sedebit, ut auferatur potentia, et conteratur, et dispereat usque in finem. 027 DAN 007 027 Regnum autem, et potestas, et magnitudo regni, quæ est subter omne cælum, detur populo sanctorum Altissimi: cujus regnum, regnum sempiternum est, et omnes reges servient ei, et obedient. 027 DAN 007 028 Hucusque finis verbi. Ego Daniel multum cogitationibus meis conturbabar, et facies mea mutata est in me: verbum autem in corde meo conservavi. 027 DAN 008 001 Anno tertio regni Baltassar regis, visio apparuit mihi. Ego Daniel, post id quod videram in principio, 027 DAN 008 002 vidi in visione mea, cum essem in Susis castro, quod est in Ælam regione: vidi autem in visione esse me super portam Ulai. 027 DAN 008 003 Et levavi oculus meos, et vidi: et ecce aries unus stabat ante paludem, habens cornua excelsa, et unum excelsius altero atque succrescens. Postea 027 DAN 008 004 vidi arietem cornibus ventilantem contra occidentem, et contra aquilonem, et contra meridiem, et omnes bestiæ non poterant resistere ei, neque liberari de manu ejus: fecitque secundum voluntatem suam, et magnificatus est. 027 DAN 008 005 Et ego intelligebam: ecce autem hircus caprarum veniebat ab occidente super faciem totius terræ, et non tangebat terram: porro hircus habebat cornu insigne inter oculos suos. 027 DAN 008 006 Et venit usque ad arietem illum cornutum, quem videram stantem ante portam, et cucurrit ad eum in impetu fortitudinis suæ. 027 DAN 008 007 Cumque appropinquasset prope arietem, efferatus est in eum, et percussit arietem: et comminuit duo cornua ejus, et non poterat aries resistere ei: cumque eum misisset in terram, conculcavit, et nemo quibat liberare arietem de manu ejus. 027 DAN 008 008 Hircus autem caprarum magnus factus est nimis: cumque crevisset, fractum est cornu magnum, et orta sunt quatuor cornua subter illud per quatuor ventos cæli. 027 DAN 008 009 De uno autem ex eis egressum est cornu unum modicum: et factum est grande contra meridiem, et contra orientem, et contra fortitudinem. 027 DAN 008 010 Et magnificatum est usque ad fortitudinem cæli: et dejecit de fortitudine, et de stellis, et conculcavit eas. 027 DAN 008 011 Et usque ad principem fortitudinis magnificatum est: et ab eo tulit juge sacrificium, et dejecit locum sanctificationis ejus. 027 DAN 008 012 Robur autem datum est ei contra juge sacrificium propter peccata: et prosternetur veritas in terra, et faciet, et prosperabitur. 027 DAN 008 013 Et audivi unum de sanctis loquentem: et dixit unus sanctus alteri nescio cui loquenti: Usquequo visio, et juge sacrificium, et peccatum desolationis quæ facta est: et sanctuarium, et fortitudo conculcabitur? 027 DAN 008 014 Et dixit ei: Usque ad vesperam et mane, dies duo millia trecenti: et mundabitur sanctuarium. 027 DAN 008 015 Factum est autem cum viderem ego Daniel visionem, et quærerem intelligentiam: ecce stetit in conspectu meo quasi species viri. 027 DAN 008 016 Et audivi vocem viri inter Ulai: et clamavit, et ait: Gabriel, fac intelligere istam visionem. 027 DAN 008 017 Et venit, et stetit juxta ubi ego stabam: cumque venisset, pavens corrui in faciem meam: et ait ad me: Intellige, fili hominis, quoniam in tempore finis complebitur visio. 027 DAN 008 018 Cumque loqueretur ad me, collapsus sum pronus in terram: et tetigit me, et statuit me in gradu meo, 027 DAN 008 019 dixitque mihi: Ego ostendam tibi quæ futura sunt in novissimo maledictionis: quoniam habet tempus finem suum. 027 DAN 008 020 Aries, quem vidisti habere cornua, rex Medorum est atque Persarum. 027 DAN 008 021 Porro hircus caprarum, rex Græcorum est; et cornu grande, quod erat inter oculos ejus, ipse est rex primus. 027 DAN 008 022 Quod autem fracto illo surrexerunt quatuor pro eo: quatuor reges de gente ejus consurgent, sed non in fortitudine ejus. 027 DAN 008 023 Et post regnum eorum, cum creverint iniquitates, consurget rex impudens facie, et intelligens propositiones; 027 DAN 008 024 et roborabitur fortitudo ejus, sed non in viribus suis: et supra quam credi potest, universa vastabit, et prosperabitur, et faciet. Et interficiet robustos, et populum sanctorum 027 DAN 008 025 secundum voluntatem suam, et dirigetur dolus in manu ejus: et cor suum magnificabit, et in copia rerum omnium occidet plurimos: et contra principem principum consurget, et sine manu conteretur. 027 DAN 008 026 Et visio vespere et mane, quæ dicta est, vera est: tu ergo visionem signa, quia post multos dies erit. 027 DAN 008 027 Et ego Daniel langui, et ægrotavi per dies: cumque surrexissem, faciebam opera regis, et stupebam ad visionem, et non erat qui interpretaretur. 027 DAN 009 001 In anno primo Darii filii Assueri de semine Medorum, qui imperavit super regnum Chaldæorum, 027 DAN 009 002 anno uno regni ejus, ego Daniel intellexi in libris numerum annorum, de quo factus est sermo Domini ad Jeremiam prophetam, ut complerentur desolationis Jerusalem septuaginta anni. 027 DAN 009 003 Et posui faciem meam ad Dominum Deum meum rogare et deprecari in jejuniis, sacco, et cinere. 027 DAN 009 004 Et oravi Dominum Deum meum, et confessus sum, et dixi: Obsecro, Domine Deus magne et terribilis, custodiens pactum, et misericordiam diligentibus te, et custodientibus mandata tua: 027 DAN 009 005 peccavimus, iniquitatem fecimus, impie egimus, et recessimus: et declinavimus a mandatis tuis ac judiciis. 027 DAN 009 006 Non obedivimus servis tuis prophetis, qui locuti sunt in nomine tuo regibus nostris, principibus nostris, patribus nostris, omnique populo terræ. 027 DAN 009 007 Tibi, Domine, justitia: nobis autem confusio faciei, sicut est hodie viro Juda, et habitatoribus Jerusalem, et omni Israël, his qui prope sunt, et his qui procul in universis terris, ad quas ejecisti eos propter iniquitates eorum, in quibus peccaverunt in te. 027 DAN 009 008 Domine, nobis confusio faciei, regibus nostris, principibus nostris, et patribus nostris, qui peccaverunt. 027 DAN 009 009 Tibi autem Domino Deo nostro misericordia et propitiatio, quia recessimus a te, 027 DAN 009 010 et non audivimus vocem Domini Dei nostri ut ambularemus in lege ejus, quam posuit nobis per servos suos prophetas. 027 DAN 009 011 Et omnis Israël prævaricati sunt legem tuam, et declinaverunt ne audirent vocem tuam: et stillavit super nos maledictio et detestatio quæ scripta est in libro Moysi servi Dei, quia peccavimus ei. 027 DAN 009 012 Et statuit sermones suos, quos locutus est super nos et super principes nostros, qui judicaverunt nos, ut superinduceret in nos magnum malum, quale numquam fuit sub omni cælo, secundum quod factum est in Jerusalem. 027 DAN 009 013 Sicut scriptum est in lege Moysi, omne malum hoc venit super nos: et non rogavimus faciem tuam, Domine Deus noster, ut reverteremur ab iniquitatibus nostris, et cogitaremus veritatem tuam. 027 DAN 009 014 Et vigilavit Dominus super malitiam, et adduxit eam super nos. Justus Dominus Deus noster in omnibus operibus suis, quæ fecit: non enim audivimus vocem ejus. 027 DAN 009 015 Et nunc Domine Deus noster, qui eduxisti populum tuum de terra Ægypti in manu forti, et fecisti tibi nomen secundum diem hanc: peccavimus, iniquitatem fecimus. 027 DAN 009 016 Domine, in omnem justitiam tuam avertatur, obsecro, ira tua et furor tuus a civitate tua Jerusalem, et monte sancto tuo. Propter peccata enim nostra, et iniquitates patrum nostrorum, Jerusalem et populus tuus in opprobrium sunt omnibus per circuitum nostrum. 027 DAN 009 017 Nunc ergo exaudi, Deus noster, orationem servi tui, et preces ejus: et ostende faciem tuam super sanctuarium tuum, quod desertum est propter temetipsum. 027 DAN 009 018 Inclina, Deus meus, aurem tuam, et audi: aperi oculos tuos, et vide desolationem nostram, et civitatem super quam invocatum est nomen tuum: neque enim in justificationibus nostris prosternimus preces ante faciem tuam, sed in miserationibus tuis multis. 027 DAN 009 019 Exaudi, Domine; placare Domine: attende et fac: ne moreris propter temetipsum, Deus meus, quia nomen tuum invocatum est super civitatem et super populum tuum. 027 DAN 009 020 Cumque adhuc loquerer, et orarem, et confiterer peccata mea, et peccata populi mei Israël, et prosternerem preces meas in conspectu Dei mei, pro monte sancto Dei mei: 027 DAN 009 021 adhuc me loquente in oratione, ecce vir Gabriel, quem videram in visione a principio, cito volans tetigit me in tempore sacrificii vespertini. 027 DAN 009 022 Et docuit me, et locutus est mihi, dixitque: Daniel, nunc egressus sum ut docerem te, et intelligeres. 027 DAN 009 023 Ab exordio precum tuarum egressus est sermo: ego autem veni ut indicarem tibi, quia vir desideriorum es: tu ergo animadverte sermonem, et intellige visionem. 027 DAN 009 024 Septuaginta hebdomades abbreviatæ sunt super populum tuum et super urbem sanctam tuam, ut consummetur prævaricatio, et finem accipiat peccatum, et deleatur iniquitas, et adducatur justitia sempiterna, et impleatur visio et prophetia, et ungatur Sanctus sanctorum. 027 DAN 009 025 Scito ergo, et animadverte: ab exitu sermonis, ut iterum ædificetur Jerusalem, usque ad christum ducem, hebdomades septem, et hebdomades sexaginta duæ erunt: et rursum ædificabitur platea, et muri in angustia temporum. 027 DAN 009 026 Et post hebdomades sexaginta duas occidetur christus: et non erit ejus populus qui eum negaturus est. Et civitatem et sanctuarium dissipabit populus cum duce venturo: et finis ejus vastitas, et post finem belli statuta desolatio. 027 DAN 009 027 Confirmabit autem pactum multis hebdomada una: et in dimidio hebdomadis deficiet hostia et sacrificium: et erit in templo abominatio desolationis: et usque ad consummationem et finem perseverabit desolatio. 027 DAN 010 001 Anno tertio Cyri regis Persarum, verbum revelatum est Danieli cognomento Baltassar, et verbum verum, et fortitudo magna: intellexitque sermonem: intelligentia enim est opus in visione. 027 DAN 010 002 In diebus illis ego Daniel lugebam trium hebdomadarum diebus: 027 DAN 010 003 panem desiderabilem non comedi, et caro et vinum non introierunt in os meum, sed neque unguento unctus sum, donec complerentur trium hebdomadarum dies. 027 DAN 010 004 Die autem vigesima et quarta mensis primi, eram juxta fluvium magnum, qui est Tigris. 027 DAN 010 005 Et levavi oculos meos, et vidi: et ecce vir unus vestitus lineis, et renes ejus accincti auro obrizo: 027 DAN 010 006 et corpus ejus quasi chrysolithus, et facies ejus velut species fulguris, et oculi ejus ut lampas ardens: et brachia ejus, et quæ deorsum sunt usque ad pedes, quasi species æris candentis: et vox sermonum ejus ut vox multitudinis. 027 DAN 010 007 Vidi autem ego Daniel solus visionem: porro viri qui erant mecum non viderunt, sed terror nimius irruit super eos, et fugerunt in absconditum. 027 DAN 010 008 Ego autem relictus solus vidi visionem grandem hanc: et non remansit in me fortitudo, sed et species mea immutata est in me, et emarcui, nec habui quidquam virium. 027 DAN 010 009 Et audivi vocem sermonum ejus: et audiens jacebam consternatus super faciem meam, et vultus meus hærebat terræ. 027 DAN 010 010 Et ecce manus tetigit me, et erexit me super genua mea, et super articulos manuum mearum. 027 DAN 010 011 Et dixit ad me: Daniel vir desideriorum, intellige verba quæ ego loquor ad te, et sta in gradu tuo: nunc enim sum missus ad te. Cumque dixisset mihi sermonem istum, steti tremens. 027 DAN 010 012 Et ait ad me: Noli metuere, Daniel: quia ex die primo, quo posuisti cor tuum ad intelligendum ut te affligeres in conspectu Dei tui, exaudita sunt verba tua: et ego veni propter sermones tuos. 027 DAN 010 013 Princeps autem regni Persarum restitit mihi viginti et uno diebus: et ecce Michaël, unus de principibus primis, venit in adjutorium meum, et ego remansi ibi juxta regem Persarum. 027 DAN 010 014 Veni autem ut docerem te quæ ventura sunt populo tuo in novissimis diebus, quoniam adhuc visio in dies. 027 DAN 010 015 Cumque loqueretur mihi hujuscemodi verbis, dejeci vultum meum ad terram, et tacui. 027 DAN 010 016 Et ecce quasi similitudo filii hominis tetigit labia mea: et aperiens os meum locutus sum, et dixi ad eum, qui stabat contra me: Domine mi, in visione tua dissolutæ sunt compages meæ, et nihil in me remansit virium. 027 DAN 010 017 Et quomodo poterit servus domini mei loqui cum domino meo? nihil enim in me remansit virium, sed et halitus meus intercluditur. 027 DAN 010 018 Rursum ergo tetigit me quasi visio hominis, et confortavit me, 027 DAN 010 019 et dixit: Noli timere, vir desideriorum: pax tibi: confortare, et esto robustus. Cumque loqueretur mecum, convalui, et dixi: Loquere, domine mi, quia confortasti me. 027 DAN 010 020 Et ait: Numquid scis quare venerim ad te? et nunc revertar ut prælier adversum principem Persarum. Cum ego egrederer, apparuit princeps Græcorum veniens. 027 DAN 010 021 Verumtamen annuntiabo tibi quod expressum est in scriptura veritatis: et nemo est adjutor meus in omnibus his, nisi Michaël princeps vester. 027 DAN 011 001 Ego autem ab anno primo Darii Medi stabam ut confortaretur et roboraretur. 027 DAN 011 002 Et nunc veritatem annuntiabo tibi. Ecce adhuc tres reges stabunt in Perside, et quartus ditabitur opibus nimiis super omnes: et cum invaluerit divitiis suis, concitabit omnes adversum regnum Græciæ. 027 DAN 011 003 Surget vero rex fortis, et dominabitur potestate multa, et faciet quod placuerit ei. 027 DAN 011 004 Et cum steterit, conteretur regnum ejus, et dividetur in quatuor ventos cæli: sed non in posteros ejus, neque secundum potentiam illius, qua dominatus est: lacerabitur enim regnum ejus etiam in externos, exceptis his. 027 DAN 011 005 Et confortabitur rex austri: et de principibus ejus prævalebit super eum, et dominabitur ditione: multa enim dominatio ejus. 027 DAN 011 006 Et post finem annorum fœderabuntur: filiaque regis austri veniet ad regem aquilonis facere amicitiam, et non obtinebit fortitudinem brachii, nec stabit semen ejus: et tradetur ipsa, et qui adduxerunt eam adolescentes ejus, et qui confortabant eam in temporibus. 027 DAN 011 007 Et stabit de germine radicum ejus plantatio: et veniet cum exercitu, et ingredietur provinciam regis aquilonis: et abutetur eis, et obtinebit. 027 DAN 011 008 Insuper et deos eorum, et sculptilia, vasa quoque pretiosa argenti et auri, captiva ducet in Ægyptum: ipse prævalebit adversus regem aquilonis. 027 DAN 011 009 Et intrabit in regnum rex austri, et revertetur ad terram suam. 027 DAN 011 010 Filii autem ejus provocabuntur, et congregabunt multitudinem exercituum plurimorum: et veniet properans, et inundans: et revertetur, et concitabitur, et congredietur cum robore ejus. 027 DAN 011 011 Et provocatus rex austri egredietur, et pugnabit adversus regem aquilonis, et præparabit multitudinem nimiam, et dabitur multitudo in manu ejus. 027 DAN 011 012 Et capiet multitudinem, et exaltabitur cor ejus, et dejiciet multa millia, sed non prævalebit. 027 DAN 011 013 Convertetur enim rex aquilonis, et præparabit multitudinem multo majorem quam prius: et in fine temporum annorumque veniet properans cum exercitu magno, et opibus nimiis. 027 DAN 011 014 Et in temporibus illis multi consurgent adversus regem austri: filii quoque prævaricatorum populi tui extollentur ut impleant visionem, et corruent. 027 DAN 011 015 Et venit rex aquilonis, et comportabit aggerem, et capiet urbes munitissimas: et brachia austri non sustinebunt, et consurgent electi ejus ad resistendum, et non erit fortitudo. 027 DAN 011 016 Et faciet veniens super eum juxta placitum suum, et non erit qui stet contra faciem ejus: et stabit in terra inclyta, et consumetur in manu ejus. 027 DAN 011 017 Et ponet faciem suam ut veniat ad tenendum universum regnum ejus, et recta faciet cum eo: et filiam feminarum dabit ei, ut evertat illud: et non stabit, nec illius erit. 027 DAN 011 018 Et convertet faciem suam ad insulas, et capiet multas: et cessare faciet principem opprobrii sui, et opprobrium ejus convertetur in eum. 027 DAN 011 019 Et convertet faciem suam ad imperium terræ suæ, et impinget, et corruet, et non invenietur. 027 DAN 011 020 Et stabit in loco ejus vilissimus, et indignus decore regio: et in paucis diebus conteretur, non in furore, nec in prælio. 027 DAN 011 021 Et stabit in loco ejus despectus, et non tribuetur ei honor regius: et veniet clam, et obtinebit regnum in fraudulentia. 027 DAN 011 022 Et brachia pugnantis expugnabuntur a facie ejus, et conterentur: insuper et dux fœderis. 027 DAN 011 023 Et post amicitias, cum eo faciet dolum: et ascendet, et superabit in modico populo. 027 DAN 011 024 Et abundantes, et uberes urbes ingredietur: et faciet quæ non fecerunt patres ejus, et patres patrum ejus: rapinas, et prædam, et divitias eorum dissipabit, et contra firmissimas cogitationes inibit: et hoc usque ad tempus. 027 DAN 011 025 Et concitabitur fortitudo ejus, et cor ejus adversum regem austri in exercitu magno: et rex austri provocabitur ad bellum multis auxiliis, et fortibus nimis: et non stabunt, quia inibunt adversus eum consilia. 027 DAN 011 026 Et comedentes panem cum eo, conterent illum, exercitusque ejus opprimetur: et cadent interfecti plurimi. 027 DAN 011 027 Duorum quoque regum cor erit ut malefaciant, et ad mensam unam mendacium loquentur: et non proficient, quia adhuc finis in aliud tempus. 027 DAN 011 028 Et revertetur in terram suam cum opibus multis: et cor ejus adversum testamentum sanctum, et faciet, et revertetur in terram suam. 027 DAN 011 029 Statuto tempore revertetur, et veniet ad austrum: et non erit priori simile novissimum. 027 DAN 011 030 Et venient super eum trieres, et Romani: et percutietur, et revertetur, et indignabitur contra testamentum sanctuarii, et faciet: reverteturque, et cogitabit adversum eos qui dereliquerunt testamentum sanctuarii. 027 DAN 011 031 Et brachia ex eo stabunt, et polluent sanctuarium fortitudinis, et auferent juge sacrificium: et dabunt abominationem in desolationem. 027 DAN 011 032 Et impii in testamentum simulabunt fraudulenter: populus autem sciens Deum suum, obtinebit, et faciet. 027 DAN 011 033 Et docti in populo docebunt plurimos: et ruent in gladio, et in flamma, et in captivitate, et in rapina dierum. 027 DAN 011 034 Cumque corruerint, sublevabuntur auxilio parvulo: et applicabuntur eis plurimi fraudulenter. 027 DAN 011 035 Et de eruditis ruent, ut conflentur, et eligantur, et dealbentur usque ad tempus præfinitum: quia adhuc aliud tempus erit. 027 DAN 011 036 Et faciet juxta voluntatem suam rex, et elevabitur, et magnificabitur adversus omnem deum: et adversus Deum deorum loquetur magnifica, et dirigetur, donec compleatur iracundia: perpetrata quippe est definitio. 027 DAN 011 037 Et Deum patrum suorum non reputabit: et erit in concupiscentiis feminarum, nec quemquam deorum curabit, quia adversum universa consurget. 027 DAN 011 038 Deum autem Maozim in loco suo venerabitur: et deum, quem ignoraverunt patres ejus, colet auro, et argento, et lapide pretioso, rebusque pretiosis. 027 DAN 011 039 Et faciet ut muniat Maozim cum deo alieno, quem cognovit, et multiplicabit gloriam, et dabit eis potestatem in multis, et terram dividet gratuito. 027 DAN 011 040 Et in tempore præfinito præliabitur adversus eum rex austri, et quasi tempestas veniet contra illum rex aquilonis in curribus, et in equitibus, et in classe magna, et ingredietur terras, et conteret, et pertransiet. 027 DAN 011 041 Et introibit in terram gloriosam, et multæ corruent: hæ autem solæ salvabuntur de manu ejus, Edom, et Moab, et principium filiorum Ammon. 027 DAN 011 042 Et mittet manum suam in terras: et terra Ægypti non effugiet. 027 DAN 011 043 Et dominabitur thesaurorum auri, et argenti, et in omnibus pretiosis Ægypti: per Libyam quoque, et Æthiopiam transibit. 027 DAN 011 044 Et fama turbabit eum ab oriente et ab aquilone: et veniet in multitudine magna ut conterat et interficiat plurimos. 027 DAN 011 045 Et figet tabernaculum suum Apadno inter maria, super montem inclytum et sanctum: et veniet usque ad summitatem ejus, et nemo auxiliabitur ei. 027 DAN 012 001 In tempore autem illo consurget Michaël princeps magnus, qui stat pro filiis populi tui: et veniet tempus quale non fuit ab eo ex quo gentes esse cœperunt usque ad tempus illud. Et in tempore illo salvabitur populus tuus, omnis qui inventus fuerit scriptus in libro. 027 DAN 012 002 Et multi de his qui dormiunt in terræ pulvere evigilabunt, alii in vitam æternam, et alii in opprobrium ut videant semper. 027 DAN 012 003 Qui autem docti fuerint, fulgebunt quasi splendor firmamenti: et qui ad justitiam erudiunt multos, quasi stellæ in perpetuas æternitates. 027 DAN 012 004 Tu autem Daniel, claude sermones, et signa librum usque ad tempus statutum: plurimi pertransibunt, et multiplex erit scientia. 027 DAN 012 005 Et vidi ego Daniel, et ecce quasi duo alii stabant: unus hinc super ripam fluminis, et alius inde ex altera ripa fluminis. 027 DAN 012 006 Et dixi viro qui erat indutus lineis, qui stabat super aquas fluminis: Usquequo finis horum mirabilium? 027 DAN 012 007 Et audivi virum qui indutus erat lineis, qui stabat super aquas fluminis, cum elevasset dexteram et sinistram suam in cælum, et jurasset per viventem in æternum, quia in tempus, et tempora, et dimidium temporis. Et cum completa fuerit dispersio manus populi sancti, complebuntur universa hæc. 027 DAN 012 008 Et ego audivi, et non intellexi. Et dixi: Domine mi, quid erit post hæc? 027 DAN 012 009 Et ait: Vade, Daniel, quia clausi sunt signatique sermones usque ad præfinitum tempus. 027 DAN 012 010 Eligentur, et dealbabuntur, et quasi ignis probabuntur multi: et impie agent impii, neque intelligent omnes impii: porro docti intelligent. 027 DAN 012 011 Et a tempore cum ablatum fuerit juge sacrificium, et posita fuerit abominatio in desolationem, dies mille ducenti nonaginta. 027 DAN 012 012 Beatus qui exspectat, et pervenit usque ad dies mille trecentos triginta quinque. 027 DAN 012 013 Tu autem vade ad præfinitum: et requiesces, et stabis in sorte tua in finem dierum. # # BOOK 028 HOS Hosea Osee Propheta 028 HOS 001 001 Verbum Domini, quod factum est ad Osee, filium Beeri, in diebus Oziæ, Joathan, Achaz, Ezechiæ, regum Juda; et in diebus Jeroboam, filii Joas, regis Israël. 028 HOS 001 002 Principium loquendi Domino in Osee. Et dixit Dominus ad Osee: Vade, sume tibi uxorem fornicationum, et fac tibi filios fornicationum, quia fornicans fornicabitur terra a Domino. 028 HOS 001 003 Et abiit, et accepit Gomer, filiam Debelaim: et concepit, et peperit ei filium. 028 HOS 001 004 Et dixit Dominus ad eum: Voca nomen ejus Jezrahel, quoniam adhuc modicum, et visitabo sanguinem Jezrahel super domum Jehu, et quiescere faciam regnum domus Israël. 028 HOS 001 005 Et in illa die conteram arcum Israël in valle Jezrahel. 028 HOS 001 006 Et concepit adhuc, et peperit filiam. Et dixit ei: Voca nomen ejus, Absque misericordia, quia non addam ultra misereri domui Israël, sed oblivione obliviscar eorum. 028 HOS 001 007 Et domui Juda miserebor, et salvabo eos in Domino Deo suo; et non salvabo eos in arcu et gladio, et in bello, et in equis, et in equitibus. 028 HOS 001 008 Et ablactavit eam quæ erat Absque misericordia. Et concepit, et peperit filium. 028 HOS 001 009 Et dixit: Voca nomen ejus, Non populus meus, quia vos non populus meus, et ego non ero vester. 028 HOS 001 010 Et erit numerus filiorum Israël quasi arena maris, quæ sine mensura est, et non numerabitur. Et erit in loco ubi dicetur eis: Non populus meus vos: dicetur eis: Filii Dei viventis. 028 HOS 001 011 Et congregabuntur filii Juda et filii Israël pariter; et ponent sibimet caput unum, et ascendent de terra, quia magnus dies Jezrahel. 028 HOS 002 001 Dicite fratribus vestris: Populus meus; et sorori vestræ: Misericordiam consecuta. 028 HOS 002 002 [Judicate matrem vestram, judicate, quoniam ipsa non uxor mea, et ego non vir ejus. Auferat fornicationes suas a facie sua, et adulteria sua de medio uberum suorum; 028 HOS 002 003 ne forte expoliem eam nudam, et statuam eam secundum diem nativitatis suæ, et ponam eam quasi solitudinem, et statuam eam velut terram inviam, et interficiam eam siti. 028 HOS 002 004 Et filiorum illius non miserebor, quoniam filii fornicationum sunt. 028 HOS 002 005 Quia fornicata est mater eorum, confusa est quæ concepit eos; quia dixit: Vadam post amatores meos, qui dant panes mihi, et aquas meas, lanam meam, et linum meum, oleum meum, et potum meum. 028 HOS 002 006 Propter hoc ecce ego sepiam viam tuam spinis, et sepiam eam maceria, et semitas suas non inveniet. 028 HOS 002 007 Et sequetur amatores suos, et non apprehendet eos; et quæret eos, et non inveniet: et dicet: Vadam, et revertar ad virum meum priorem, quia bene mihi erat tunc magis quam nunc. 028 HOS 002 008 Et hæc nescivit, quia ego dedi ei frumentum, et vinum, et oleum, et argentum multiplicavi ei, et aurum, quæ fecerunt Baal. 028 HOS 002 009 Idcirco convertar, et sumam frumentum meum in tempore suo, et vinum meum in tempore suo. Et liberabo lanam meam et linum meum, quæ operiebant ignominiam ejus. 028 HOS 002 010 Et nunc revelabo stultitiam ejus in oculis amatorum ejus; et vir non eruet eam de manu mea; 028 HOS 002 011 et cessare faciam omne gaudium ejus, solemnitatem ejus, neomeniam ejus, sabbatum ejus, et omnia festa tempora ejus. 028 HOS 002 012 Et corrumpam vineam ejus, et ficum ejus, de quibus dixit: Mercedes hæ meæ sunt, quas dederunt mihi amatores mei; et ponam eam in saltum, et comedet eam bestia agri. 028 HOS 002 013 Et visitabo super eam dies Baalim, quibus accendebat incensum, et ornabatur in aure sua, et monili suo. Et ibat post amatores suos, et mei obliviscebatur, dicit Dominus. 028 HOS 002 014 Propter hoc ecce ego lactabo eam, et ducam eam in solitudinem, et loquar ad cor ejus. 028 HOS 002 015 Et dabo ei vinitores ejus ex eodem loco, et vallem Achor, ad aperiendam spem; et canet ibi juxta dies juventutis suæ, et juxta dies ascensionis suæ de terra Ægypti. 028 HOS 002 016 Et erit in die illa, ait Dominus: vocabit me, Vir meus, et non vocabit me ultra Baali. 028 HOS 002 017 Et auferam nomina Baalim de ore ejus, et non recordabitur ultra nominis eorum. 028 HOS 002 018 Et percutiam cum eis fœdus in die illa, cum bestia agri, et cum volucre cæli, et cum reptili terræ; et arcum, et gladium, et bellum conteram de terra, et dormire eos faciam fiducialiter. 028 HOS 002 019 Et sponsabo te mihi in sempiternum; et sponsabo te mihi in justitia, et judicio, et in misericordia, et in miserationibus. 028 HOS 002 020 Et sponsabo te mihi in fide; et scies quia ego Dominus. 028 HOS 002 021 Et erit in die illa: exaudiam, dicit Dominus, exaudiam cælos, et illi exaudient terram. 028 HOS 002 022 Et terra exaudiet triticum, et vinum, et oleum, et hæc exaudient Jezrahel. 028 HOS 002 023 Et seminabo eam mihi in terra, et miserebor ejus quæ fuit Absque misericordia. Et dicam Non populo meo: Populus meus es tu; et ipse dicet: Deus meus es tu.] 028 HOS 003 001 Et dixit Dominus ad me: Adhuc vade, et dilige mulierem dilectam amico et adulteram, sicut diligit Dominus filios Israël, et ipsi respiciunt ad deos alienos, et diligunt vinacia uvarum. 028 HOS 003 002 Et fodi eam mihi quindecim argenteis, et coro hordei, et dimidio coro hordæi. 028 HOS 003 003 Et dixi ad eam: Dies multos exspectabis me; non fornicaberis, et non eris viro; sed et ego exspectabo te. 028 HOS 003 004 Quia dies multos sedebunt filii Israël sine rege, et sine principe, et sine sacrificio, et sine altari, et sine ephod, et sine theraphim. 028 HOS 003 005 Et post hæc revertentur filii Israël, et quærent Dominum Deum suum, et David regem suum: et pavebunt ad Dominum, et ad bonum ejus, in novissimo dierum. 028 HOS 004 001 [Audite verbum Domini, filii Israël, quia judicium Domino cum habitatoribus terræ: non est enim veritas, et non est misericordia, et non est scientia Dei in terra. 028 HOS 004 002 Maledictum, et mendacium, et homicidium, et furtum, et adulterium inundaverunt, et sanguis sanguinem tetigit. 028 HOS 004 003 Propter hoc lugebit terra, et infirmabitur omnis qui habitat in ea, in bestia agri, et in volucre cæli; sed et pisces maris congregabuntur. 028 HOS 004 004 Verumtamen unusquisque non judicet, et non arguatur vir: populus enim tuus sicut hi qui contradicunt sacerdoti. 028 HOS 004 005 Et corrues hodie, et corruet etiam propheta tecum. Nocte tacere feci matrem tuam. 028 HOS 004 006 Conticuit populus meus, eo quod non habuerit scientiam: quia tu scientiam repulisti, repellam te, ne sacerdotio fungaris mihi; et oblita es legis Dei tui, obliviscar filiorum tuorum et ego. 028 HOS 004 007 Secundum multitudinem eorum sic peccaverunt mihi: gloriam eorum in ignominiam commutabo. 028 HOS 004 008 Peccata populi mei comedent, et ad iniquitatem eorum sublevabunt animas eorum. 028 HOS 004 009 Et erit sicut populus, sic sacerdos; et visitabo super eum vias ejus, et cogitationes ejus reddam ei. 028 HOS 004 010 Et comedent, et non saturabuntur; fornicati sunt, et non cessaverunt: quoniam Dominum dereliquerunt in non custodiendo. 028 HOS 004 011 Fornicatio, et vinum, et ebrietas auferunt cor. 028 HOS 004 012 Populus meus in ligno suo interrogavit, et baculus ejus annuntiavit ei; spiritus enim fornicationum decepit eos, et fornicati sunt a Deo suo. 028 HOS 004 013 Super capita montium sacrificabant, et super colles ascendebant thymiama; subtus quercum, et populum, et terebinthum, quia bona erat umbra ejus; ideo fornicabuntur filiæ vestræ, et sponsæ vestræ adulteræ erunt. 028 HOS 004 014 Non visitabo super filias vestras cum fuerint fornicatæ, et super sponsas vestras cum adulteraverint, quoniam ipsi cum meretricibus conversabantur, et cum effeminatis sacrificabant; et populus non intelligens vapulabit. 028 HOS 004 015 Si fornicaris tu, Israël, non delinquat saltem Juda; et nolite ingredi in Galgala, et ne ascenderitis in Bethaven, neque juraveritis: Vivit Dominus! 028 HOS 004 016 Quoniam sicut vacca lasciviens declinavit Israël; nunc pascet eos Dominus, quasi agnum in latitudine. 028 HOS 004 017 Particeps idolorum Ephraim: dimitte eum. 028 HOS 004 018 Separatum est convivium eorum; fornicatione fornicati sunt: dilexerunt afferre ignominiam protectores ejus. 028 HOS 004 019 Ligavit eum spiritus in alis suis, et confundentur a sacrificiis suis.] 028 HOS 005 001 [Audite hoc, sacerdotes, et attendite, domus Israël, et domus regis, auscultate: quia vobis judicium est, quoniam laqueus facti estis speculationi, et rete expansum super Thabor. 028 HOS 005 002 Et victimas declinastis in profundum; et ego eruditor omnium eorum. 028 HOS 005 003 Ego scio Ephraim, et Israël non est absconditus a me: quia nunc fornicatus est Ephraim; contaminatus est Israël. 028 HOS 005 004 Non dabunt cogitationes suas ut revertantur ad Deum suum, quia spiritus fornicationum in medio eorum, et Dominum non cognoverunt. 028 HOS 005 005 Et respondebit arrogantia Israël in facie ejus, et Israël et Ephraim ruent in iniquitate sua: ruet etiam Judas cum eis. 028 HOS 005 006 In gregibus suis et in armentis suis vadent ad quærendum Dominum, et non invenient: ablatus est ab eis. 028 HOS 005 007 In Dominum prævaricati sunt, quia filios alienos genuerunt: nunc devorabit eos mensis, cum partibus suis. 028 HOS 005 008 Clangite buccina in Gabaa, tuba in Rama; ululate in Bethaven, post tergum tuum, Benjamin. 028 HOS 005 009 Ephraim in desolatione erit in die correptionis; in tribubus Israël ostendi fidem. 028 HOS 005 010 Facti sunt principes Juda quasi assumentes terminum; super eos effundam quasi aquam iram meam. 028 HOS 005 011 Calumniam patiens est Ephraim, fractus judicio, quoniam cœpit abire post sordes. 028 HOS 005 012 Et ego quasi tinea Ephraim, et quasi putredo domui Juda. 028 HOS 005 013 Et vidit Ephraim languorem suum, et Juda vinculum suum; et abiit Ephraim ad Assur, et misit ad regem ultorem: et ipse non poterit sanare vos, nec solvere poterit a vobis vinculum. 028 HOS 005 014 Quoniam ego quasi leæna Ephraim, et quasi catulus leonis domui Juda. Ego, ego capiam, et vadam; tollam, et non est qui eruat. 028 HOS 005 015 Vadens revertar ad locum meum, donec deficiatis, et quæratis faciem meam.] 028 HOS 006 001 [In tribulatione sua mane consurgent ad me: Venite, et revertamur ad Dominum, 028 HOS 006 002 quia ipse cepit, et sanabit nos; percutiet, et curabit nos. 028 HOS 006 003 Vivificabit nos post duos dies; in die tertia suscitabit nos, et vivemus in conspectu ejus. Sciemus, sequemurque ut cognoscamus Dominum: quasi diluculum præparatus est egressus ejus, et veniet quasi imber nobis temporaneus et serotinus terræ. 028 HOS 006 004 Quid faciam tibi, Ephraim? quid faciam tibi, Juda? misericordia vestra quasi nubes matutina, et quasi ros mane pertransiens. 028 HOS 006 005 Propter hoc dolavi in prophetis; occidi eos in verbis oris mei: et judicia tua quasi lux egredientur. 028 HOS 006 006 Quia misericordiam volui, et non sacrificium; et scientiam Dei plus quam holocausta. 028 HOS 006 007 Ipsi autem sicut Adam transgressi sunt pactum: ibi prævaricati sunt in me. 028 HOS 006 008 Galaad civitas operantium idolum, supplantata sanguine. 028 HOS 006 009 Et quasi fauces virorum latronum, particeps sacerdotum, in via interficientium pergentes de Sichem: quia scelus operati sunt. 028 HOS 006 010 In domo Israël vidi horrendum: ibi fornicationes Ephraim, contaminatus est Israël. 028 HOS 006 011 Sed et Juda, pone messem tibi, cum convertero captivitatem populi mei.] 028 HOS 007 001 [Cum sanare vellem Israël, revelata est iniquitas Ephraim, et malitia Samariæ, quia operati sunt mendacium; et fur ingressus est spolians, latrunculus foris. 028 HOS 007 002 Et ne forte dicant in cordibus suis, omnem malitiam eorum me recordatum, nunc circumdederunt eos adinventiones suæ: coram facie mea factæ sunt. 028 HOS 007 003 In malitia sua lætificaverunt regem, et in mendaciis suis principes. 028 HOS 007 004 Omnes adulterantes, quasi clibanus succensus a coquente; quievit paululum civitas a commistione fermenti, donec fermentaretur totum. 028 HOS 007 005 Dies regis nostri: cœperunt principes furere a vino; extendit manum suam cum illusoribus. 028 HOS 007 006 Quia applicuerunt quasi clibanum cor suum, cum insidiaretur eis; tota nocte dormivit coquens eos: mane ipse succensus quasi ignis flammæ. 028 HOS 007 007 Omnes calefacti sunt quasi clibanus, et devoraverunt judices suos: omnes reges eorum ceciderunt; non est qui clamat in eis ad me. 028 HOS 007 008 Ephraim in populis ipse commiscebatur; Ephraim factus est subcinericius panis, qui non reversatur. 028 HOS 007 009 Comederunt alieni robur ejus, et ipse nescivit; sed et cani effusi sunt in eo, et ipse ignoravit. 028 HOS 007 010 Et humiliabitur superbia Israël in facie ejus; nec reversi sunt ad Dominum Deum suum, et non quæsierunt eum in omnibus his. 028 HOS 007 011 Et factus est Ephraim quasi columba seducta non habens cor. Ægyptum invocabant; ad Assyrios abierunt. 028 HOS 007 012 Et cum profecti fuerint, expandam super eos rete meum: quasi volucrem cæli detraham eos; cædam eos secundum auditionem cœtus eorum. 028 HOS 007 013 Væ eis, quoniam recesserunt a me! vastabuntur, quia prævaricati sunt in me, et ego redemi eos, et ipsi locuti sunt contra me mendacia. 028 HOS 007 014 Et non clamaverunt ad me in corde suo, sed ululabant in cubilibus suis: super triticum et vinum ruminabant; recesserunt a me. 028 HOS 007 015 Et ego erudivi eos, et confortavi brachia eorum, et in me cogitaverunt malitiam. 028 HOS 007 016 Reversi sunt ut essent absque jugo; facti sunt quasi arcus dolosus: cadent in gladio principes eorum, a furore linguæ suæ. Ista subsannatio eorum in terra Ægypti.] 028 HOS 008 001 [In gutture tuo sit tuba quasi aquila super domum Domini, pro eo quod transgressi sunt fœdus meum, et legem meam prævaricati sunt. 028 HOS 008 002 Me invocabunt: Deus meus, cognovimus te Israël. 028 HOS 008 003 Projecit Israël bonum: inimicus persequetur eum. 028 HOS 008 004 Ipsi regnaverunt, et non ex me; principes exstiterunt, et non cognovi: argentum suum et aurum suum fecerunt sibi idola, ut interirent. 028 HOS 008 005 Projectus est vitulus tuus, Samaria; iratus est furor meus in eos. Usquequo non poterunt emundari? 028 HOS 008 006 Quia ex Israël et ipse est: artifex fecit illum, et non est deus; quoniam in aranearum telas erit vitulus Samariæ. 028 HOS 008 007 Quia ventum seminabunt, et turbinem metent: culmus stans non est in eo; germen non faciet farinam: quod etsi fecerit, alieni comedent eam. 028 HOS 008 008 Devoratus est Israël; nunc factus est in nationibus quasi vas immundum. 028 HOS 008 009 Quia ipsi ascenderunt ad Assur, onager solitarius sibi; Ephraim munera dederunt amatoribus. 028 HOS 008 010 Sed et cum mercede conduxerint nationes, nunc congregabo eos, et quiescent paulisper ab onere regis et principum. 028 HOS 008 011 Quia multiplicavit Ephraim altaria ad peccandum; factæ sunt ei aræ in delictum. 028 HOS 008 012 Scribam ei multiplices leges meas, quæ velut alienæ computatæ sunt. 028 HOS 008 013 Hostias offerent, immolabunt carnes et comedent, et Dominus non suscipiet eas: nunc recordabitur iniquitatis eorum, et visitabit peccata eorum: ipsi in Ægyptum convertentur. 028 HOS 008 014 Et oblitus est Israël factoris sui, et ædificavit delubra; et Judas multiplicavit urbes munitas; et mittam ignem in civitates ejus, et devorabit ædes illius.] 028 HOS 009 001 [Noli lætari, Israël; noli exsultare sicut populi: quia fornicatus es a Deo tuo; dilexisti mercedem super omnes areas tritici. 028 HOS 009 002 Area et torcular non pascet eos, et vinum mentietur eis: 028 HOS 009 003 non habitabunt in terra Domini. Reversus est Ephraim in Ægyptum, et in Assyriis pollutum comedit. 028 HOS 009 004 Non libabunt Domino vinum, et non placebunt ei. Sacrificia eorum quasi panis lugentium; omnes qui comedent eum, contaminabuntur: quia panis eorum animæ ipsorum: non intrabit in domum Domini. 028 HOS 009 005 Quid facietis in die solemni, in die festivitatis Domini? 028 HOS 009 006 Ecce enim profecti sunt a vastitate: Ægyptus congregabit eos; Memphis sepeliet eos: desiderabile argentum eorum urtica hæreditabit, lappa in tabernaculis eorum. 028 HOS 009 007 Venerunt dies visitationis, venerunt dies retributionis. Scitote, Israël, stultum prophetam, insanum virum spiritualem, propter multitudinem iniquitatis tuæ, et multitudinem amentiæ. 028 HOS 009 008 Speculator Ephraim cum Deo meo, propheta laqueus ruinæ factus est super omnes vias ejus; insania in domo Dei ejus. 028 HOS 009 009 Profunde peccaverunt, sicut in diebus Gabaa. Recordabitur iniquitatis eorum, et visitabit peccata eorum. 028 HOS 009 010 Quasi uvas in deserto inveni Israël, quasi prima poma ficulneæ in cacumine ejus vidi patres eorum: ipsi autem intraverunt ad Beelphegor, et abalienati sunt in confusionem, et facti sunt abominabiles sicut ea quæ dilexerunt. 028 HOS 009 011 Ephraim quasi avis avolavit; gloria eorum a partu, et ab utero, et a conceptu. 028 HOS 009 012 Quod etsi enutrierint filios suos, absque liberis eos faciam in hominibus; sed et væ eis cum recessero ab eis! 028 HOS 009 013 Ephraim, ut vidi, Tyrus erat fundata in pulchritudine; et Ephraim educet ad interfectorem filios suos. 028 HOS 009 014 Da eis, Domine. Quid dabis eis? da eis vulvam sine liberis, et ubera arentia. 028 HOS 009 015 Omnes nequitiæ eorum in Galgal, quia ibi exosos habui eos. Propter malitiam adinventionum eorum, de domo mea ejiciam eos; non addam ut diligam eos: omnes principes eorum recedentes. 028 HOS 009 016 Percussus est Ephraim; radix eorum exsiccata est: fructum nequaquam facient, quod etsi genuerint, interficiam amantissima uteri eorum. 028 HOS 009 017 Abjiciet eos Deus meus, quia non audierunt eum, et erunt vagi in nationibus.] 028 HOS 010 001 [Vitis frondosa Israël, fructus adæquatus est ei: secundum multitudinem fructus sui multiplicavit altaria, juxta ubertatem terræ suæ exuberavit simulacris. 028 HOS 010 002 Divisum est cor eorum, nunc interibunt; ipse confringet simulacra eorum, depopulabitur aras eorum. 028 HOS 010 003 Quia nunc dicent: Non est rex nobis, non enim timemus Dominum; et rex quid faciet nobis? 028 HOS 010 004 Loquimini verba visionis inutilis, et ferietis fœdus; et germinabit quasi amaritudo judicium super sulcos agri. 028 HOS 010 005 Vaccas Bethaven coluerunt habitatores Samariæ; quia luxit super eum populus ejus, et æditui ejus super eum exsultaverunt in gloria ejus, quia migravit ab eo. 028 HOS 010 006 Siquidem et ipse in Assur delatus est, munus regi ultori. Confusio Ephraim capiet, et confundetur Israël in voluntate sua. 028 HOS 010 007 Transire fecit Samaria regem suum quasi spumam super faciem aquæ. 028 HOS 010 008 Et disperdentur excelsa idoli, peccatum Israël; lappa et tribulus ascendet super aras eorum: et dicent montibus: Operite nos, et collibus: Cadite super nos. 028 HOS 010 009 Ex diebus Gabaa peccavit Israël; ibi steterunt. Non comprehendet eos in Gabaa prælium super filios iniquitatis. 028 HOS 010 010 Juxta desiderium meum corripiam eos: congregabuntur super eos populi, cum corripientur propter duas iniquitates suas. 028 HOS 010 011 Ephraim vitula docta diligere trituram, et ego transivi super pulchritudinem colli ejus: ascendam super Ephraim, arabit Judas; confringet sibi sulcos Jacob. 028 HOS 010 012 Seminate vobis in justitia, et metite in ore misericordiæ. Innovate vobis novale; tempus autem requirendi Dominum, cum venerit qui docebit vos justitiam. 028 HOS 010 013 Arastis impietatem, iniquitatem messuistis: comedistis frugem mendacii, quia confisus es in viis tuis, in multitudine fortium tuorum. 028 HOS 010 014 Consurget tumultus in populo tuo; et omnes munitiones tuæ vastabuntur, sicut vastatus est Salmana a domo ejus qui judicavit Baal in die prælii, matre super filios allisa. 028 HOS 010 015 Sic fecit vobis Bethel, a facie malitiæ nequitiarum vestrarum.] 028 HOS 011 001 [Sicut mane transiit, pertransiit rex Israël. Quia puer Israël, et dilexi eum; et ex Ægypto vocavi filium meum. 028 HOS 011 002 Vocaverunt eos, sic abierunt a facie eorum; Baalim immolabant, et simulacris sacrificabant. 028 HOS 011 003 Et ego quasi nutritius Ephraim: portabam eos in brachiis meis, et nescierunt quod curarem eos. 028 HOS 011 004 In funiculis Adam traham eos, in vinculis caritatis; et ero eis quasi exaltans jugum super maxillas eorum, et declinavi ad eum ut vesceretur. 028 HOS 011 005 Non revertetur in terram Ægypti, et Assur ipse rex ejus, quoniam noluerunt converti. 028 HOS 011 006 Cœpit gladius in civitatibus ejus, et consumet electos ejus, et comedet capita eorum. 028 HOS 011 007 Et populus meus pendebit ad reditum meum; jugum autem imponetur eis simul, quod non auferetur. 028 HOS 011 008 Quomodo dabo te, Ephraim? protegam te, Israël? Quomodo dabo te sicut Adama, ponam te ut Seboim? Conversum est in me cor meum, pariter conturbata est pœnitudo mea. 028 HOS 011 009 Non faciam furorem iræ meæ; non convertar ut disperdam Ephraim, quoniam Deus ego, et non homo; in medio tui sanctus, et non ingrediar civitatem. 028 HOS 011 010 Post Dominum ambulabunt; quasi leo rugiet, quia ipse rugiet, et formidabunt filii maris. 028 HOS 011 011 Et avolabunt quasi avis ex Ægypto, et quasi columba de terra Assyriorum: et collocabo eos in domibus suis, dicit Dominus.] 028 HOS 011 012 [Circumdedit me in negatione Ephraim, et in dolo domus Israël; Judas autem testis descendit cum Deo, et cum sanctis fidelis.] 028 HOS 012 001 [Ephraim pascit ventum, et sequitur æstum; tota die mendacium et vastitatem multiplicat: et fœdus cum Assyriis iniit, et oleum in Ægyptum ferebat. 028 HOS 012 002 Judicium ergo Domini cum Juda, et visitatio super Jacob: juxta vias ejus, et juxta adinventiones ejus reddet ei. 028 HOS 012 003 In utero supplantavit fratrem suum, et in fortitudine sua directus est cum angelo. 028 HOS 012 004 Et invaluit ad angelum, et confortatus est; flevit, et rogavit eum. In Bethel invenit eum, et ibi locutus est nobiscum. 028 HOS 012 005 Et Dominus Deus exercituum, Dominus memoriale ejus. 028 HOS 012 006 Et tu ad Deum tuum converteris; misericordiam et judicium custodi, et spera in Deo tuo semper. 028 HOS 012 007 Chanaan, in manu ejus statera dolosa, calumniam dilexit. 028 HOS 012 008 Et dixit Ephraim: Verumtamen dives effectus sum; inveni idolum mihi: omnes labores mei non invenient mihi iniquitatem quam peccavi. 028 HOS 012 009 Et ego Dominus Deus tuus ex terra Ægypti: adhuc sedere te faciam in tabernaculis, sicut in diebus festivitatis. 028 HOS 012 010 Et locutus sum super prophetas, et ego visionem multiplicavi, et in manu prophetarum assimilatus sum. 028 HOS 012 011 Si Galaad idolum, ergo frustra erant in Galgal bobus immolantes; nam et altaria eorum quasi acervi super sulcos agri. 028 HOS 012 012 Fugit Jacob in regionem Syriæ, et servivit Israël in uxorem, et in uxorem servavit. 028 HOS 012 013 In propheta autem eduxit Dominus Israël de Ægypto, et in propheta servatus est. 028 HOS 012 014 Ad iracundiam me provocavit Ephraim in amaritudinibus suis: et sanguis ejus super eum veniet, et opprobrium ejus restituet ei Dominus suus.] 028 HOS 013 001 [Loquente Ephraim, horror invasit Israël; et deliquit in Baal, et mortuus est. 028 HOS 013 002 Et nunc addiderunt ad peccandum; feceruntque sibi conflatile de argento suo quasi similitudinem idolorum: factura artificum totum est: his ipsi dicunt: Immolate homines, vitulos adorantes. 028 HOS 013 003 Idcirco erunt quasi nubes matutina, et sicut ros matutinus præteriens; sicut pulvis turbine raptus ex area, et sicut fumus de fumario. 028 HOS 013 004 Ego autem Dominus Deus tuus, ex terra Ægypti; et Deum absque me nescies, et salvator non est præter me. 028 HOS 013 005 Ego cognovi te in deserto, in terra solitudinis. 028 HOS 013 006 Juxta pascua sua adimpleti sunt et saturati sunt; et levaverunt cor suum, et obliti sunt mei. 028 HOS 013 007 Et ego ero eis quasi leæna, sicut pardus in via Assyriorum. 028 HOS 013 008 Occurram eis quasi ursa raptis catulis, et dirumpam interiora jecoris eorum, et consumam eos ibi quasi leo: bestia agri scindet eos. 028 HOS 013 009 Perditio tua, Israël: tantummodo in me auxilium tuum. 028 HOS 013 010 Ubi est rex tuus? maxime nunc salvet te in omnibus urbibus tuis; et judices tui, de quibus dixisti: Da mihi regem et principes. 028 HOS 013 011 Dabo tibi regem in furore meo, et auferam in indignatione mea. 028 HOS 013 012 Colligata est iniquitas Ephraim; absconditum peccatum ejus. 028 HOS 013 013 Dolores parturientis venient ei: ipse filius non sapiens: nunc enim non stabit in contritione filiorum. 028 HOS 013 014 De manu mortis liberabo eos; de morte redimam eos. Ero mors tua, o mors! morsus tuus ero, inferne! consolatio abscondita est ab oculis meis. (Sheol h7585) 028 HOS 013 015 Quia ipse inter fratres dividet: adducet urentem ventum Dominus de deserto ascendentem, et siccabit venas ejus, et desolabit fontem ejus: et ipse diripiet thesaurum omnis vasis desiderabilis.] 028 HOS 013 016 [Pereat Samaria, quoniam ad amaritudinem concitavit Deum suum! in gladio pereant, parvuli eorum elidantur, et fœtæ ejus discindantur!] 028 HOS 014 001 [Convertere, Israël, ad Dominum Deum tuum, quoniam corruisti in iniquitate tua. 028 HOS 014 002 Tollite vobiscum verba, et convertimini ad Dominum; et dicite ei: Omnem aufer iniquitatem, accipe bonum, et reddemus vitulos labiorum nostrorum. 028 HOS 014 003 Assur non salvabit nos: super equum non ascendemus, nec dicemus ultra, Dii nostri opera manuum nostrarum: quia ejus, qui in te est, misereberis pupilli. 028 HOS 014 004 Sanabo contritiones eorum; diligam eos spontanee: quia aversus est furor meus ab eis. 028 HOS 014 005 Ero quasi ros; Israël germinabit sicut lilium, et erumpet radix ejus ut Libani. 028 HOS 014 006 Ibunt rami ejus, et erit quasi oliva gloria ejus, et odor ejus ut Libani. 028 HOS 014 007 Convertentur sedentes in umbra ejus; vivent tritico, et germinabunt quasi vinea; memoriale ejus sicut vinum Libani. 028 HOS 014 008 Ephraim, quid mihi ultra idola? Ego exaudiam, et dirigam eum ego ut abietem virentem; ex me fructus tuus inventus est. 028 HOS 014 009 Quis sapiens, et intelliget ista? intelligens, et sciet hæc? quia rectæ viæ Domini, et justi ambulabunt in eis; prævaricatores vero corruent in eis.] # # BOOK 029 JOE Joel Joël Propheta 029 JOE 001 001 Verbum Domini, quod factum est ad Joël, filium Phatuel. 029 JOE 001 002 [Audite hoc, senes, et auribus percipite, omnes habitatores terræ: si factum est istud in diebus vestris, aut in diebus patrum vestrorum? 029 JOE 001 003 Super hoc filiis vestris narrate, et filii vestri filiis suis, et filii eorum generationi alteræ. 029 JOE 001 004 Residuum erucæ comedit locusta, et residuum locustæ comedit bruchus, et residuum bruchi comedit rubigo. 029 JOE 001 005 Expergiscimini, ebrii, et flete et ululate, omnes qui bibitis vinum in dulcedine, quoniam periit ab ore vestro. 029 JOE 001 006 Gens enim ascendit super terram meam, fortis et innumerabilis: dentes ejus ut dentes leonis, et molares ejus ut catuli leonis. 029 JOE 001 007 Posuit vineam meam in desertum, et ficum meam decorticavit; nudans spoliavit eam, et projecit: albi facti sunt rami ejus. 029 JOE 001 008 Plange quasi virgo accincta sacco super virum pubertatis suæ. 029 JOE 001 009 Periit sacrificium et libatio de domo Domini; luxerunt sacerdotes, ministri Domini. 029 JOE 001 010 Depopulata est regio, luxit humus, quoniam devastatum est triticum, confusum est vinum, elanguit oleum. 029 JOE 001 011 Confusi sunt agricolæ, ululaverunt vinitores super frumento et hordeo, quia periit messis agri. 029 JOE 001 012 Vinea confusa est, et ficus elanguit; malogranatum, et palma, et malum, et omnia ligna agri aruerunt, quia confusum est gaudium a filiis hominum. 029 JOE 001 013 Accingite vos, et plangite, sacerdotes: ululate, ministri altaris; ingredimini, cubate in sacco, ministri Dei mei, quoniam interiit de domo Dei vestri sacrificium et libatio. 029 JOE 001 014 Sanctificate jejunium, vocate cœtum, congregate senes, omnes habitatores terræ in domum Dei vestri, et clamate ad Dominum: 029 JOE 001 015 A, a, a, diei! quia prope est dies Domini, et quasi vastitas a potente veniet. 029 JOE 001 016 Numquid non coram oculis vestris alimenta perierunt de domo Dei nostri, lætitia et exsultatio? 029 JOE 001 017 Computruerunt jumenta in stercore suo, demolita sunt horrea, dissipatæ sunt apothecæ, quoniam confusum est triticum. 029 JOE 001 018 Quid ingemuit animal, mugierunt greges armenti? quia non est pascua eis; sed et greges pecorum disperierunt. 029 JOE 001 019 Ad te, Domine, clamabo, quia ignis comedit speciosa deserti, et flamma succendit omnia ligna regionis. 029 JOE 001 020 Sed et bestiæ agri, quasi area sitiens imbrem, suspexerunt ad te, quoniam exsiccati sunt fontes aquarum, et ignis devoravit speciosa deserti.] 029 JOE 002 001 [Canite tuba in Sion, ululate in monte sancto meo, conturbentur omnes habitatores terræ: quia venit dies Domini, quia prope est. 029 JOE 002 002 Dies tenebrarum et caliginis, dies nubis et turbinis; quasi mane expansum super montes populus multus et fortis: similis ei non fuit a principio, et post eum non erit usque in annos generationis et generationis. 029 JOE 002 003 Ante faciem ejus ignis vorans, et post eum exurens flamma. Quasi hortus voluptatis terra coram eo, et post eum solitudo deserti, neque est qui effugiat eum. 029 JOE 002 004 Quasi aspectus equorum, aspectus eorum; et quasi equites, sic current. 029 JOE 002 005 Sicut sonitus quadrigarum super capita montium exilient, sicut sonitus flammæ ignis devorantis stipulam, velut populus fortis præparatus ad prælium. 029 JOE 002 006 A facie ejus cruciabuntur populi; omnes vultus redigentur in ollam. 029 JOE 002 007 Sicut fortes current; quasi viri bellatores ascendent murum: viri in viis suis gradientur, et non declinabunt a semitis suis. 029 JOE 002 008 Unusquisque fratrem suum non coarctabit, singuli in calle suo ambulabunt; sed et per fenestras cadent, et non demolientur. 029 JOE 002 009 Urbem ingredientur, in muro current, domos conscendent, per fenestras intrabunt quasi fur. 029 JOE 002 010 A facie ejus contremuit terra, moti sunt cæli, sol et luna obtenebrati sunt, et stellæ retraxerunt splendorem suum. 029 JOE 002 011 Et Dominus dedit vocem suam ante faciem exercitus sui, quia multa sunt nimis castra ejus, quia fortia et facientia verbum ejus: magnus enim dies Domini, et terribilis valde, et quis sustinebit eum? 029 JOE 002 012 Nunc ergo, dicit Dominus, convertimini ad me in toto corde vestro, in jejunio, et in fletu, et in planctu. 029 JOE 002 013 Et scindite corda vestra, et non vestimenta vestra; et convertimini ad Dominum Deum vestrum, quia benignus et misericors est, patiens et multæ misericordiæ, et præstabilis super malitia. 029 JOE 002 014 Quis scit si convertatur, et ignoscat, et relinquat post se benedictionem, sacrificium et libamen Domino Deo vestro? 029 JOE 002 015 Canite tuba in Sion, sanctificate jejunium, vocate cœtum: 029 JOE 002 016 congregate populum, sanctificate ecclesiam, coadunate senes, congregate parvulos, et sugentes ubera; egrediatur sponsus de cubili suo, et sponsa de thalamo suo. 029 JOE 002 017 Inter vestibulum et altare plorabunt sacerdotes, ministri Domini, et dicent: Parce, Domine, parce populo tuo; et ne des hæreditatem tuam in opprobrium, ut dominentur eis nationes. Quare dicunt in populis: Ubi est Deus eorum?] 029 JOE 002 018 [Zelatus est Dominus terram suam, et pepercit populo suo. 029 JOE 002 019 Et respondit Dominus, et dixit populo suo: Ecce ego mittam vobis frumentum, et vinum, et oleum, et replebimini eis; et non dabo vos ultra opprobrium in gentibus. 029 JOE 002 020 Et eum qui ab aquilone est procul faciam a vobis, et expellam eum in terram inviam et desertam: faciem ejus contra mare orientale, et extremum ejus ad mare novissimum: et ascendet fœtor ejus, et ascendet putredo ejus, quia superbe egit. 029 JOE 002 021 Noli timere, terra: exsulta, et lætare, quoniam magnificavit Dominus ut faceret. 029 JOE 002 022 Nolite timere, animalia regionis, quia germinaverunt speciosa deserti; quia lignum attulit fructum suum, ficus et vinea dederunt virtutem suam. 029 JOE 002 023 Et, filii Sion, exsultate, et lætamini in Domino Deo vestro, quia dedit vobis doctorem justitiæ, et descendere faciet ad vos imbrem matutinum et serotinum, sicut in principio. 029 JOE 002 024 Et implebuntur areæ frumento, et redundabunt torcularia vino et oleo. 029 JOE 002 025 Et reddam vobis annos, quos comedit locusta, bruchus, et rubigo, et eruca: fortitudo mea magna quam misi in vos. 029 JOE 002 026 Et comedetis vescentes, et saturabimini; et laudabitis nomen Domini Dei vestri, qui fecit mirabilia vobiscum; et non confundetur populus meus in sempiternum. 029 JOE 002 027 Et scietis quia in medio Israël ego sum, et ego Dominus Deus vester, et non est amplius; et non confundetur populus meus in æternum.] 029 JOE 002 028 [Et erit post hæc: effundam spiritum meum super omnem carnem, et prophetabunt filii vestri et filiæ vestræ: senes vestri somnia somniabunt, et juvenes vestri visiones videbunt. 029 JOE 002 029 Sed et super servos meos et ancillas in diebus illis effundam spiritum meum. 029 JOE 002 030 Et dabo prodigia in cælo et in terra, sanguinem, et ignem, et vaporem fumi. 029 JOE 002 031 Sol convertetur in tenebras, et luna in sanguinem, antequam veniat dies Domini magnus et horribilis. 029 JOE 002 032 Et erit: omnis qui invocaverit nomen Domini, salvus erit: quia in monte Sion et in Jerusalem erit salvatio, sicut dixit Dominus, et in residuis quos Dominus vocaverit.] 029 JOE 003 001 [Quia ecce in diebus illis, et in tempore illo, cum convertero captivitatem Juda et Jerusalem, 029 JOE 003 002 congregabo omnes gentes, et deducam eas in vallem Josaphat; et disceptabo cum eis ibi super populo meo, et hæreditate mea Israël, quos disperserunt in nationibus, et terram meam diviserunt. 029 JOE 003 003 Et super populum meum miserunt sortem; et posuerunt puerum in prostibulo, et puellam vendiderunt pro vino ut biberent. 029 JOE 003 004 Verum quid mihi et vobis, Tyrus et Sidon, et omnis terminus Palæstinorum? numquid ultionem vos reddetis mihi? et si ulciscimini vos contra me, cito velociter reddam vicissitudinem vobis super caput vestrum. 029 JOE 003 005 Argentum enim meum et aurum tulistis, et desiderabilia mea et pulcherrima intulistis in delubra vestra. 029 JOE 003 006 Et filios Juda et filios Jerusalem vendidistis filiis Græcorum, ut longe faceretis eos de finibus suis. 029 JOE 003 007 Ecce ego suscitabo eos de loco in quo vendidistis eos, et convertam retributionem vestram in caput vestrum. 029 JOE 003 008 Et vendam filios vestros et filias vestras in manibus filiorum Juda, et venundabunt eos Sabæis, genti longinquæ, quia Dominus locutus est. 029 JOE 003 009 Clamate hoc in gentibus, sanctificate bellum, suscitate robustos: accedant, ascendant omnes viri bellatores. 029 JOE 003 010 Concidite aratra vestra in gladios, et ligones vestros in lanceas. Infirmus dicat: Quia fortis ego sum. 029 JOE 003 011 Erumpite, et venite, omnes gentes de circuitu, et congregamini; ibi occumbere faciet Dominus robustos tuos. 029 JOE 003 012 Consurgant, et ascendant gentes in vallem Josaphat, quia ibi sedebo ut judicem omnes gentes in circuitu. 029 JOE 003 013 Mittite falces, quoniam maturavit messis; venite, et descendite, quia plenum est torcular, exuberant torcularia: quia multiplicata est malitia eorum. 029 JOE 003 014 Populi, populi, in valle concisionis, quia juxta est dies Domini in valle concisionis. 029 JOE 003 015 Sol et luna obtenebrati sunt, et stellæ retraxerunt splendorem suum. 029 JOE 003 016 Et Dominus de Sion rugiet, et de Jerusalem dabit vocem suam, et movebuntur cæli et terra; et Dominus spes populi sui, et fortitudo filiorum Israël. 029 JOE 003 017 Et scietis quia ego Dominus Deus vester, habitans in Sion monte sancto meo; et erit Jerusalem sancta, et alieni non transibunt per eam amplius. 029 JOE 003 018 Et erit in die illa: stillabunt montes dulcedinem, et colles fluent lacte, et per omnes rivos Juda ibunt aquæ; et fons de domo Domini egredietur, et irrigabit torrentem spinarum. 029 JOE 003 019 Ægyptus in desolationem erit, et Idumæa in desertum perditionis, pro eo quod inique egerint in filios Juda, et effuderint sanguinem innocentem in terra sua. 029 JOE 003 020 Et Judæa in æternum habitabitur, et Jerusalem in generationem et generationem. 029 JOE 003 021 Et mundabo sanguinem eorum, quem non mundaveram; et Dominus commorabitur in Sion.] # # BOOK 030 AMO Amos Amos Propheta 030 AMO 001 001 Verba Amos, qui fuit in pastoribus de Thecue, quæ vidit super Israël in diebus Oziæ, regis Juda, et in diebus Jeroboam, filii Joas, regis Israël, ante duos annos terræmotus. 030 AMO 001 002 Et dixit: [Dominus de Sion rugiet, et de Jerusalem dabit vocem suam; et luxerunt speciosa pastorum, et exsiccatus est vertex Carmeli. 030 AMO 001 003 Hæc dicit Dominus: Super tribus sceleribus Damasci, et super quatuor non convertam eum, eo quod trituraverint in plaustris ferreis Galaad. 030 AMO 001 004 Et mittam ignem in domum Azaël, et devorabit domos Benadad. 030 AMO 001 005 Et conteram vectem Damasci: et disperdam habitatorem de campo idoli, et tenentem sceptrum de domo voluptatis: et transferetur populus Syriæ Cyrenen, dicit Dominus. 030 AMO 001 006 Hæc dicit Dominus: Super tribus sceleribus Gazæ, et super quatuor non convertam eum, eo quod transtulerint captivitatem perfectam, ut concluderent eam in Idumæa. 030 AMO 001 007 Et mittam ignem in murum Gazæ, et devorabit ædes ejus. 030 AMO 001 008 Et disperdam habitatorem de Azoto, et tenentem sceptrum de Ascalone: et convertam manum meam super Accaron, et peribunt reliqui Philisthinorum, dicit Dominus Deus. 030 AMO 001 009 Hæc dicit Dominus: Super tribus sceleribus Tyri, et super quatuor non convertam eum, eo quod concluserint captivitatem perfectam in Idumæa, et non sint recordati fœderis fratrum. 030 AMO 001 010 Et mittam ignem in murum Tyri, et devorabit ædes ejus. 030 AMO 001 011 Hæc dicit Dominus: Super tribus sceleribus Edom, et super quatuor non convertam eum, eo quod persecutus sit in gladio fratrem suum, et violaverit misericordiam ejus, et tenuerit ultra furorem suum, et indignationem suam servaverit usque in finem. 030 AMO 001 012 Mittam ignem in Theman, et devorabit ædes Bosræ. 030 AMO 001 013 Hæc dicit Dominus: Super tribus sceleribus filiorum Ammon, et super quatuor non convertam eum, eo quod dissecuerit prægnantes Galaad ad dilatandum terminum suum. 030 AMO 001 014 Et succendam ignem in muro Rabba, et devorabit ædes ejus in ululatu in die belli, et in turbine in die commotionis. 030 AMO 001 015 Et ibit Melchom in captivitatem, ipse et principes ejus simul, dicit Dominus.] 030 AMO 002 001 [Hæc dicit Dominus: Super tribus sceleribus Moab, et super quatuor non convertam eum, eo quod incenderit ossa regis Idumææ usque ad cinerem. 030 AMO 002 002 Et mittam ignem in Moab, et devorabit ædes Carioth: et morietur in sonitu Moab, in clangore tubæ. 030 AMO 002 003 Et disperdam judicem de medio ejus, et omnes principes ejus interficiam cum eo, dicit Dominus.] 030 AMO 002 004 [Hæc dicit Dominus: Super tribus sceleribus Juda, et super quatuor non convertam eum, eo quod abjecerit legem Domini et mandata ejus non custodierit: deceperant enim eos idola sua, post quæ abierant patres eorum. 030 AMO 002 005 Et mittam ignem in Juda, et devorabit ædes Jerusalem. 030 AMO 002 006 Hæc dicit Dominus: Super tribus sceleribus Israël, et super quatuor non convertam eum, pro eo quod vendiderit pro argento justum, et pauperem pro calceamentis. 030 AMO 002 007 Qui conterunt super pulverem terræ capita pauperum, et viam humilium declinant: et filius ac pater ejus ierunt ad puellam, ut violarent nomen sanctum meum. 030 AMO 002 008 Et super vestimentis pignoratis accubuerunt juxta omne altare, et vinum damnatorum bibebant in domo Dei sui. 030 AMO 002 009 Ego autem exterminavi Amorrhæum a facie eorum, cujus altitudo, cedrorum altitudo ejus, et fortis ipse quasi quercus; et contrivi fructum ejus desuper, et radices ejus subter. 030 AMO 002 010 Ego sum qui ascendere vos feci de terra Ægypti, et duxi vos in deserto quadraginta annis, ut possideretis terram Amorrhæi. 030 AMO 002 011 Et suscitavi de filiis vestris in prophetas, et de juvenibus vestris nazaræos. Numquid non ita est, filii Israël? dicit Dominus. 030 AMO 002 012 Et propinabitis nazaræis vinum, et prophetis mandabitis, dicentes: Ne prophetetis. 030 AMO 002 013 Ecce ego stridebo subter vos, sicut stridet plaustrum onustum fœno. 030 AMO 002 014 Et peribit fuga a veloce, et fortis non obtinebit virtutem suam, et robustus non salvabit animam suam: 030 AMO 002 015 et tenens arcum non stabit, et velox pedibus suis non salvabitur, et ascensor equi non salvabit animam suam: 030 AMO 002 016 et robustus corde inter fortes nudus fugiet in illa die, dicit Dominus.] 030 AMO 003 001 [Audite verbum quod locutus est Dominus super vos, filii Israël, super omnem cognationem quam eduxi de terra Ægypti, dicens: 030 AMO 003 002 Tantummodo vos cognovi ex omnibus cognationibus terræ; idcirco visitabo super vos omnes iniquitates vestras. 030 AMO 003 003 Numquid ambulabunt duo pariter, nisi convenerit eis? 030 AMO 003 004 numquid rugiet leo in saltu, nisi habuerit prædam? numquid dabit catulus leonis vocem de cubili suo, nisi aliquid apprehenderit? 030 AMO 003 005 numquid cadet avis in laqueum terræ absque aucupe? numquid auferetur laqueus de terra antequam quid ceperit? 030 AMO 003 006 si clanget tuba in civitate, et populus non expavescet? si erit malum in civitate, quod Dominus non fecerit? 030 AMO 003 007 Quia non facit Dominus Deus verbum, nisi revelaverit secretum suum ad servos suos prophetas. 030 AMO 003 008 Leo rugiet, quis non timebit? Dominus Deus locutus est, quis non prophetabit? 030 AMO 003 009 Auditum facite in ædibus Azoti, et in ædibus terræ Ægypti, et dicite: Congregamini super montes Samariæ, et videte insanias multas in medio ejus, et calumniam patientes in penetralibus ejus. 030 AMO 003 010 Et nescierunt facere rectum, dicit Dominus, thesaurizantes iniquitatem et rapinas in ædibus suis. 030 AMO 003 011 Propterea hæc dicit Dominus Deus: Tribulabitur et circuietur terra: et detrahetur ex te fortitudo tua, et diripientur ædes tuæ. 030 AMO 003 012 Hæc dicit Dominus: Quomodo si eruat pastor de ore leonis duo crura, aut extremum auriculæ, sic eruentur filii Israël, qui habitant in Samaria in plaga lectuli, et in Damasci grabato. 030 AMO 003 013 Audite, et contestamini in domo Jacob, dicit Dominus Deus exercituum; 030 AMO 003 014 quia in die cum visitare cœpero prævaricationes Israël, super eum visitabo, et super altaria Bethel; et amputabuntur cornua altaris, et cadent in terram. 030 AMO 003 015 Et percutiam domum hiemalem cum domo æstiva, et peribunt domus eburneæ, et dissipabuntur ædes multæ, dicit Dominus.] 030 AMO 004 001 [Audite verbum hoc, vaccæ pingues, quæ estis in monte Samariæ, quæ calumniam facitis egenis et confringitis pauperes; quæ dicitis dominis vestris: Afferte, et bibemus. 030 AMO 004 002 Juravit Dominus Deus in sancto suo, quia ecce dies venient super vos, et levabunt vos in contis, et reliquias vestras in ollis ferventibus. 030 AMO 004 003 Et per aperturas exibitis altera contra alteram, et projiciemini in Armon, dicit Dominus.] 030 AMO 004 004 [Venite ad Bethel, et impie agite; ad Galgalam, et multiplicate prævaricationem: et afferte mane victimas vestras, tribus diebus decimas vestras. 030 AMO 004 005 Et sacrificate de fermentato laudem, et vocate voluntarias oblationes, et annuntiate; sic enim voluistis, filii Israël, dicit Dominus Deus. 030 AMO 004 006 Unde et ego dedi vobis stuporem dentium in cunctis urbibus vestris, et indigentiam panum in omnibus locis vestris; et non estis reversi ad me, dicit Dominus. 030 AMO 004 007 Ego quoque prohibui a vobis imbrem, cum adhuc tres menses superessent usque ad messem: et plui super unam civitatem, et super alteram civitatem non plui; pars una compluta est, et pars super quam non plui, aruit. 030 AMO 004 008 Et venerunt duæ et tres civitates ad unam civitatem ut biberent aquam, et non sunt satiatæ; et non redistis ad me, dicit Dominus. 030 AMO 004 009 Percussi vos in vento urente, et in aurugine: multitudinem hortorum vestrorum et vinearum vestrarum, oliveta vestra et ficeta vestra comedit eruca: et non redistis ad me, dicit Dominus. 030 AMO 004 010 Misi in vos mortem in via Ægypti; percussi in gladio juvenes vestros, usque ad captivitatem equorum vestrorum, et ascendere feci putredinem castrorum vestrorum in nares vestras: et non redistis ad me, dicit Dominus. 030 AMO 004 011 Subverti vos sicut subvertit Deus Sodomam et Gomorrham, et facti estis quasi torris raptus ab incendio: et non redistis ad me, dicit Dominus. 030 AMO 004 012 Quapropter hæc faciam tibi, Israël: postquam autem hæc fecero tibi, præparare in occursum Dei tui, Israël. 030 AMO 004 013 Quia ecce formans montes, et creans ventum, et annuntians homini eloquium suum, faciens matutinam nebulam, et gradiens super excelsa terræ: Dominus Deus exercituum nomen ejus.] 030 AMO 005 001 [Audite verbum istud, quod ego levo super vos planctum: domus Israël cecidit, et non adjiciet ut resurgat. 030 AMO 005 002 Virgo Israël projecta est in terram suam, non est qui suscitet eam. 030 AMO 005 003 Quia hæc dicit Dominus Deus: Urbs de qua egrediebantur mille, relinquentur in ea centum; et de qua egrediebantur centum, relinquentur in ea decem in domo Israël. 030 AMO 005 004 Quia hæc dicit Dominus domui Israël: Quærite me, et vivetis. 030 AMO 005 005 Et nolite quærere Bethel, et in Galgalam nolite intrare, et in Bersabee non transibitis, quia Galgala captiva ducetur, et Bethel erit inutilis. 030 AMO 005 006 Quærite Dominum, et vivite (ne forte comburatur ut ignis domus Joseph, et devorabit, et non erit qui extinguat Bethel: 030 AMO 005 007 qui convertitis in absinthium judicium, et justitiam in terra relinquitis): 030 AMO 005 008 facientem Arcturum et Orionem, et convertentem in mane tenebras, et diem in noctem mutantem; qui vocat aquas maris, et effundit eas super faciem terræ; Dominus nomen est ejus: 030 AMO 005 009 qui subridet vastitatem super robustum, et depopulationem super potentem affert. 030 AMO 005 010 Odio habuerunt corripientem in porta, et loquentem perfecte abominati sunt. 030 AMO 005 011 Idcirco, pro eo quod diripiebatis pauperem, et prædam electam tollebatis ab eo, domos quadro lapide ædificabitis, et non habitabitis in eis; vineas plantabis amantissimas, et non bibetis vinum earum. 030 AMO 005 012 Quia cognovi multa scelera vestra, et fortia peccata vestra: hostes justi, accipientes munus, et pauperes deprimentes in porta. 030 AMO 005 013 Ideo prudens in tempore illo tacebit, quia tempus malum est. 030 AMO 005 014 Quærite bonum, et non malum, ut vivatis; et erit Dominus Deus exercituum vobiscum, sicut dixistis. 030 AMO 005 015 Odite malum et diligite bonum, et constituite in porta judicium: si forte misereatur Dominus Deus exercituum reliquiis Joseph. 030 AMO 005 016 Propterea hæc dicit Dominus Deus exercituum, dominator: In omnibus plateis planctus; et in cunctis quæ foris sunt, dicetur: Væ, væ! et vocabunt agricolam ad luctum, et ad planctum eos qui sciunt plangere. 030 AMO 005 017 Et in omnibus vineis erit planctus, quia pertransibo in medio tui, dicit Dominus.] 030 AMO 005 018 [Væ desiderantibus diem Domini! ad quid eam vobis? Dies Domini ista, tenebræ, et non lux. 030 AMO 005 019 Quomodo si fugiat vir a facie leonis, et occurrat ei ursus; et ingrediatur domum, et innitatur manu sua super parietem, et mordeat eum coluber. 030 AMO 005 020 Numquid non tenebræ dies Domini, et non lux; et caligo, et non splendor in ea? 030 AMO 005 021 Odi, et projeci festivitates vestras, et non capiam odorem cœtuum vestrorum. 030 AMO 005 022 Quod si obtuleritis mihi holocautomata, et munera vestra, non suscipiam; et vota pinguium vestrorum non respiciam. 030 AMO 005 023 Aufer a me tumultum carminum tuorum; et cantica lyræ tuæ non audiam. 030 AMO 005 024 Et revelabitur quasi aqua judicium, et justitia quasi torrens fortis. 030 AMO 005 025 Numquid hostias et sacrificium obtulistis mihi in deserto quadraginta annis, domus Israël? 030 AMO 005 026 et portastis tabernaculum Moloch vestro, et imaginem idolorum vestrorum, sidus dei vestri, quæ fecistis vobis. 030 AMO 005 027 Et migrare vos faciam trans Damascum, dicit Dominus: Deus exercituum nomen ejus.] 030 AMO 006 001 [Væ qui opulenti estis in Sion, et confiditis in monte Samariæ: optimates capita populorum, ingredientes pompatice domum Israël! 030 AMO 006 002 Transite in Chalane, et videte, et ite inde in Emath magnam, et descendite in Geth Palæstinorum, et ad optima quæque regna horum: si latior terminus eorum termino vestro est. 030 AMO 006 003 Qui separati estis in diem malum, et appropinquatis solio iniquitatis; 030 AMO 006 004 qui dormitis in lectis eburneis, et lascivitis in stratis vestris; qui comeditis agnum de grege, et vitulos de medio armenti; 030 AMO 006 005 qui canitis ad vocem psalterii, sicut David putaverunt se habere vasa cantici, 030 AMO 006 006 bibentes vinum in phialis, et optimo unguento delibuti, et nihil patiebantur super contritione Joseph. 030 AMO 006 007 Quapropter nunc migrabunt in capite transmigrantium, et auferetur factio lascivientium. 030 AMO 006 008 Juravit Dominus Deus in anima sua, dicit Dominus Deus exercituum: Detestor ego superbiam Jacob, et domos ejus odi, et tradam civitatem cum habitatoribus suis. 030 AMO 006 009 Quod si reliqui fuerint decem viri in domo una, et ipsi morientur. 030 AMO 006 010 Et tollet eum propinquus suus, et comburet eum, ut efferat ossa de domo; et dicet ei, qui in penetralibus domus est: Numquid adhuc est penes te? Et respondebit: Finis est. Et dicet ei: Tace, et non recorderis nominis Domini. 030 AMO 006 011 Quia ecce Dominus mandabit, et percutiet domum majorem ruinis, et domum minorem scissionibus. 030 AMO 006 012 Numquid currere queunt in petris equi, aut arari potest in bubalis? quoniam convertistis in amaritudinem judicium, et fructum justitiæ in absinthium. 030 AMO 006 013 Qui lætamini in nihilo; qui dicitis: Numquid non in fortitudine nostra assumpsimus nobis cornua? 030 AMO 006 014 Ecce enim suscitabo super vos, domus Israël, dicit Dominus Deus exercituum, gentem, et conteret vos ab introitu Emath usque ad torrentem deserti.] 030 AMO 007 001 Hæc ostendit mihi Dominus Deus: et ecce fictor locustæ in principio germinantium serotini imbris, et ecce serotinus post tonsionem regis. 030 AMO 007 002 Et factum est, cum consummasset comedere herbam terræ, dixi: Domine Deus, propitius esto, obsecro; quis suscitabit Jacob, quia parvulus est? 030 AMO 007 003 Misertus est Dominus super hoc: Non erit, dixit Dominus. 030 AMO 007 004 Hæc ostendit mihi Dominus Deus: et ecce vocabat judicium ad ignem Dominus Deus; et devoravit abyssum multam, et comedit simul partem. 030 AMO 007 005 Et dixi: Domine Deus, quiesce, obsecro; quis suscitabit Jacob, quia parvulus est? 030 AMO 007 006 Misertus est Dominus super hoc: Sed et istud non erit, dixit Dominus Deus. 030 AMO 007 007 Hæc ostendit mihi Dominus: et ecce Dominus stans super murum litum, et in manu ejus trulla cæmentarii. 030 AMO 007 008 Et dixit Dominus ad me: Quid tu vides, Amos? Et dixi: Trullam cæmentarii. Et dixit Dominus: [Ecce ego ponam trullam in medio populi mei Israël; non adjiciam ultra superinducere eum. 030 AMO 007 009 Et demolientur excelsa idoli, et sanctificationes Israël desolabuntur, et consurgam super domum Jeroboam in gladio.] 030 AMO 007 010 Et misit Amasias, sacerdos Bethel, ad Jeroboam, regem Israël, dicens: Rebellavit contra te Amos in medio domus Israël; non poterit terra sustinere universos sermones ejus. 030 AMO 007 011 Hæc enim dicit Amos: In gladio morietur Jeroboam, et Israël captivus migrabit de terra sua. 030 AMO 007 012 Et dixit Amasias ad Amos: Qui vides, gradere: fuge in terram Juda, et comede ibi panem, et prophetabis ibi. 030 AMO 007 013 Et in Bethel non adjicies ultra ut prophetes, quia sanctificatio regis est, et domus regni est. 030 AMO 007 014 Responditque Amos, et dixit ad Amasiam: Non sum propheta, et non sum filius prophetæ: sed armentarius ego sum vellicans sycomoros. 030 AMO 007 015 Et tulit me Dominus cum sequerer gregem, et dixit Dominus ad me: Vade, propheta ad populum meum Israël. 030 AMO 007 016 Et nunc audi verbum Domini: [Tu dicis: Non prophetabis super Israël, et non stillabis super domum idoli. 030 AMO 007 017 Propter hoc hæc dicit Dominus: Uxor tua in civitate fornicabitur, et filii tui et filiæ tuæ in gladio cadent, et humus tua funiculo metietur: et tu in terra polluta morieris, et Israël captivus migrabit de terra sua.] 030 AMO 008 001 Hæc ostendit mihi Dominus Deus: et ecce uncinus pomorum. 030 AMO 008 002 Et dixit: Quid tu vides, Amos? Et dixi: Uncinum pomorum. Et dixit Dominus ad me: [Venit finis super populum meum Israël; non adjiciam ultra ut pertranseam eum. 030 AMO 008 003 Et stridebunt cardines templi in die illa, dicit Dominus Deus: multi morientur; in omni loco projicietur silentium.] 030 AMO 008 004 [Audite hoc, qui conteritis pauperem, et deficere facitis egenos terræ, 030 AMO 008 005 dicentes: Quando transibit mensis, et venundabimus merces? et sabbatum, et aperiemus frumentum, ut imminuamus mensuram, et augeamus siclum, et supponamus stateras dolosas, 030 AMO 008 006 ut possideamus in argento egenos et pauperes pro calceamentis, et quisquilias frumenti vendamus? 030 AMO 008 007 Juravit Dominus in superbiam Jacob: Si oblitus fuero usque ad finem omnia opera eorum. 030 AMO 008 008 Numquid super isto non commovebitur terra, et lugebit omnis habitator ejus, et ascendet quasi fluvius universus, et ejicicetur, et defluet, quasi rivus Ægypti? 030 AMO 008 009 Et erit in die illa, dicit Dominus Deus: occidet sol in meridie, et tenebrescere faciam terram in die luminis: 030 AMO 008 010 et convertam festivitates vestras in luctum, et omnia cantica vestra in planctum, et inducam super omne dorsum vestrum saccum, et super omne caput calvitium: et ponam eam quasi luctum unigeniti, et novissima ejus quasi diem amarum. 030 AMO 008 011 Ecce dies veniunt, dicet Dominus, et mittam famem in terram: non famem panis, neque sitim aquæ, sed audiendi verbum Domini. 030 AMO 008 012 Et commovebuntur a mari usque ad mare, et ab aquilone usque ad orientem: circuibunt quærentes verbum Domini, et non invenient. 030 AMO 008 013 In die illa deficient virgines pulchræ et adolescentes in siti, 030 AMO 008 014 qui jurant in delicto Samariæ, et dicunt: Vivit Deus tuus, Dan, et vivit via Bersabee; et cadent, et non resurgent ultra.] 030 AMO 009 001 Vidi Dominum stantem super altare, et dixit: [Percute cardinem, et commoveantur superliminaria: avaritia enim in capite omnium, et novissimum eorum in gladio interficiam; non erit fuga eis. Fugient, et non salvabitur ex eis qui fugerit. 030 AMO 009 002 Si descenderint usque ad infernum, inde manus mea educet eos; et si ascenderint usque in cælum, inde detraham eos. (Sheol h7585) 030 AMO 009 003 Et si absconditi fuerint in vertice Carmeli, inde scrutans auferam eos; et si celaverint se ab oculis meis in profundo maris, ibi mandabo serpenti, et mordebit eos. 030 AMO 009 004 Et si abierint in captivitatem coram inimicis suis, ibi mandabo gladio, et occidet eos: et ponam oculos meos super eos in malum, et non in bonum. 030 AMO 009 005 Et Dominus Deus exercituum, qui tangit terram, et tabescet, et lugebunt omnes habitantes in ea: et ascendet sicut rivus omnis, et defluet sicut fluvius Ægypti. 030 AMO 009 006 Qui ædificat in cælo ascensionem suam, et fasciculum suum super terram fundavit; qui vocat aquas maris, et effundit eas super faciem terræ: Dominus nomen ejus. 030 AMO 009 007 Numquid non ut filii Æthiopum vos estis mihi, filii Israël? ait Dominus. Numquid non Israël ascendere feci de terra Ægypti, et Palæstinos de Cappadocia, et Syros de Cyrene?] 030 AMO 009 008 [Ecce oculi Domini Dei super regnum peccans: et conteram illud a facie terræ; verumtamen conterens non conteram domum Jacob, dicit Dominus. 030 AMO 009 009 Ecce enim mandabo ego, et concutiam in omnibus gentibus domum Israël, sicut concutitur triticum in cribro, et non cadet lapillus super terram. 030 AMO 009 010 In gladio morientur omnes peccatores populi mei, qui dicunt: Non appropinquabit, et non veniet super nos malum. 030 AMO 009 011 In die illa suscitabo tabernaculum David, quod cecidit: et reædificabo aperturas murorum ejus, et ea quæ corruerant instaurabo: et reædificabo illud sicut in diebus antiquis, 030 AMO 009 012 ut possideant reliquias Idumææ, et omnes nationes: eo quod invocatum sit nomen meum super eos, dicit Dominus faciens hæc. 030 AMO 009 013 Ecce dies veniunt, dicit Dominus, et comprehendet arator messorem, et calcator uvæ mittentem semen: et stillabunt montes dulcedinem, et omnes colli culti erunt. 030 AMO 009 014 Et convertam captivitatem populi mei Israël; et ædificabunt civitates desertas, et inhabitabunt; et plantabunt vineas, et bibent vinum earum, et facient hortos, et comedent fructus eorum. 030 AMO 009 015 Et plantabo eos super humum suam, et non evellam eos ultra de terra sua, quam dedi eis, dicit Dominus Deus tuus.] # # BOOK 031 OBA Obadiah Abdias Propheta 031 OBA 001 001 Visio Abdiæ. [Hæc dicit Dominus Deus ad Edom: Auditum audivimus a Domino, et legatum ad gentes misit: surgite, et consurgamus adversus eum in prælium. 031 OBA 001 002 Ecce parvulum dedi te in gentibus: contemptibilis tu es valde. 031 OBA 001 003 Superbia cordis tui extulit te, habitantem in scissuris petrarum, exaltantem solium tuum; qui dicis in corde tuo: Quis detrahet me in terram? 031 OBA 001 004 Si exaltatus fueris ut aquila, et si inter sidera posueris nidum tuum, inde detraham te, dicit Dominus. 031 OBA 001 005 Si fures introissent ad te, si latrones per noctem, quomodo conticuisses? nonne furati essent sufficientia sibi? Si vindemiatores introissent ad te, numquid saltem racemum reliquissent tibi? 031 OBA 001 006 Quomodo scrutati sunt Esau; investigaverunt abscondita ejus? 031 OBA 001 007 Usque ad terminum emiserunt te: omnes viri fœderis tui illuserunt tibi: invaluerunt adversum te viri pacis tuæ, qui comedunt tecum, ponent insidias subter te; non est prudentia in eo. 031 OBA 001 008 Numquid non in die illa, dicit Dominus, perdam sapientes de Idumæa, et prudentiam de monte Esau? 031 OBA 001 009 Et timebunt fortes tui a meridie, ut intereat vir de monte Esau. 031 OBA 001 010 Propter interfectionem, et propter iniquitatem in fratrem tuum Jacob, operiet te confusio, et peribis in æternum. 031 OBA 001 011 In die cum stares adversus eum, quando capiebant alieni exercitum ejus, et extranei ingrediebantur portas ejus, et super Jerusalem mittebant sortem, tu quoque eras quasi unus ex eis. 031 OBA 001 012 Et non despicies in die fratris tui, in die peregrinationis ejus: et non lætaberis super filios Juda in die perditionis eorum: et non magnificabis os tuum in die angustiæ. 031 OBA 001 013 Neque ingredieris portam populi mei in die ruinæ eorum; neque despicies et tu in malis ejus in die vastitatis illius. Et non emitteris adversus exercitum ejus in die vastitatis illius, 031 OBA 001 014 neque stabis in exitibus ut interficias eos qui fugerint, et non concludes reliquos ejus in die tribulationis. 031 OBA 001 015 Quoniam juxta est dies Domini super omnes gentes: sicut fecisti, fiet tibi; retributionem tuam convertet in caput tuum. 031 OBA 001 016 Quomodo enim bibistis super montem sanctum meum, bibent omnes gentes jugiter: et bibent, et absorbebunt, et erunt quasi non sint. 031 OBA 001 017 Et in monte Sion erit salvatio, et erit sanctus; et possidebit domus Jacob eos qui se possederant. 031 OBA 001 018 Et erit domus Jacob ignis, et domus Joseph flamma, et domus Esau stipula: et succendentur in eis, et devorabunt eos, et non erunt reliquiæ domus Esau, quia Dominus locutus est. 031 OBA 001 019 Et hæreditabunt hi, qui ad austrum sunt, montem Esau, et qui in campestribus, Philisthiim: et possidebunt regionem Ephraim et regionem Samariæ, et Benjamin possidebit Galaad. 031 OBA 001 020 Et transmigratio exercitus hujus filiorum Israël, omnia loca Chananæorum usque ad Sareptam: et transmigratio Jerusalem, quæ in Bosphoro est, possidebit civitates austri. 031 OBA 001 021 Et ascendent salvatores in montem Sion judicare montem Esau, et erit Domino regnum.] # # BOOK 032 JON Jonah Jonas Propheta 032 JON 001 001 Et factum est verbum Domini ad Jonam, filium Amathi, dicens: 032 JON 001 002 Surge, et vade in Niniven, civitatem grandem, et prædica in ea, quia ascendit malitia ejus coram me. 032 JON 001 003 Et surrexit Jonas, ut fugeret in Tharsis a facie Domini, et descendit in Joppen: et invenit navem euntem in Tharsis, et dedit naulum ejus, et descendit in eam ut iret cum eis in Tharsis a facie Domini. 032 JON 001 004 Dominus autem misit ventum magnum in mare: et facta est tempestas magna in mari, et navis periclitabatur conteri. 032 JON 001 005 Et timuerunt nautæ, et clamaverunt viri ad deum suum, et miserunt vasa quæ erant in navi, in mare, ut alleviaretur ab eis; et Jonas descendit ad interiora navis, et dormiebat sopore gravi. 032 JON 001 006 Et accessit ad eum gubernator, et dixit ei: Quid tu sopore deprimeris? surge, invoca Deum tuum, si forte recogitet Deus de nobis, et non pereamus. 032 JON 001 007 Et dixit vir ad collegam suum: Venite et mittamus sortes, et sciamus quare hoc malum sit nobis. Et miserunt sortes, et cecidit sors super Jonam. 032 JON 001 008 Et dixerunt ad eum: Indica nobis cujus causa malum istud sit nobis: quod est opus tuum? quæ terra tua, et quo vadis? vel ex quo populo es tu? 032 JON 001 009 Et dixit ad eos: Hebræus ego sum, et Dominum Deum cæli ego timeo, qui fecit mare et aridam. 032 JON 001 010 Et timuerunt viri timore magno, et dixerunt ad eum: Quid hoc fecisti? cognoverunt enim viri quod a facie Domini fugeret, quia indicaverat eis. 032 JON 001 011 Et dixerunt ad eum: Quid faciemus tibi, et cessabit mare a nobis? quia mare ibat, et intumescebat. 032 JON 001 012 Et dixit ad eos: Tollite me, et mittite in mare, et cessabit mare a vobis: scio enim ego quoniam propter me tempestas hæc grandis venit super vos. 032 JON 001 013 Et remigabant viri ut reverterentur ad aridam, et non valebant, quia mare ibat, et intumescebat super eos. 032 JON 001 014 Et clamaverunt ad Dominum, et dixerunt: Quæsumus, Domine, ne pereamus in anima viri istius, et ne des super nos sanguinem innocentem: quia tu, Domine, sicut voluisti, fecisti. 032 JON 001 015 Et tulerunt Jonam, et miserunt in mare: et stetit mare a fervore suo. 032 JON 001 016 Et timuerunt viri timore magno Dominum: et immolaverunt hostias Domino, et voverunt vota. 032 JON 001 017 Et præparavit Dominus piscem grandem ut deglutiret Jonam: et erat Jonas in ventre piscis tribus diebus et tribus noctibus. 032 JON 002 001 Et oravit Jonas ad Dominum Deum suum de ventre piscis, 032 JON 002 002 et dixit: [Clamavi de tribulatione mea ad Dominum, et exaudivit me; de ventre inferi clamavi, et exaudisti vocem meam. (Sheol h7585) 032 JON 002 003 Et projecisti me in profundum in corde maris, et flumen circumdedit me: omnes gurgites tui, et fluctus tui super me transierunt. 032 JON 002 004 Et ego dixi: Abjectus sum a conspectu oculorum tuorum; verumtamen rursus videbo templum sanctum tuum. 032 JON 002 005 Circumdederunt me aquæ usque ad animam: abyssus vallavit me, pelagus operuit caput meum. 032 JON 002 006 Ad extrema montium descendi; terræ vectes concluserunt me in æternum: et sublevabis de corruptione vitam meam, Domine Deus meus. 032 JON 002 007 Cum angustiaretur in me anima mea, Domini recordatus sum: ut veniat ad te oratio mea, ad templum sanctum tuum. 032 JON 002 008 Qui custodiunt vanitates frustra, misericordiam suam derelinquunt. 032 JON 002 009 Ego autem in voce laudis immolabo tibi: quæcumque vovi, reddam pro salute Domino.] 032 JON 002 010 Et dixit Dominus pisci, et evomuit Jonam in aridam. 032 JON 003 001 Et factum est verbum Domini ad Jonam secundo, dicens: 032 JON 003 002 Surge, et vade in Niniven, civitatem magnam, et prædica in ea prædicationem quam ego loquor ad te. 032 JON 003 003 Et surrexit Jonas, et abiit in Niniven juxta verbum Domini: et Ninive erat civitas magna, itinere trium dierum. 032 JON 003 004 Et cœpit Jonas introire in civitatem itinere diei unius: et clamavit, et dixit: Adhuc quadraginta dies, et Ninive subvertetur. 032 JON 003 005 Et crediderunt viri Ninivitæ in Deum, et prædicaverunt jejunium, et vestiti sunt saccis, a majore usque ad minorem. 032 JON 003 006 Et pervenit verbum ad regem Ninive: et surrexit de solio suo, et abjecit vestimentum suum a se, et indutus est sacco, et sedit in cinere. 032 JON 003 007 Et clamavit, et dixit in Ninive ex ore regis et principum ejus, dicens: Homines, et jumenta, et boves, et pecora non gustent quidquam: nec pascantur, et aquam non bibant. 032 JON 003 008 Et operiantur saccis homines et jumenta, et clament ad Dominum in fortitudine: et convertatur vir a via sua mala, et ab iniquitate quæ est in manibus eorum. 032 JON 003 009 Quis scit si convertatur et ignoscat Deus, et revertatur a furore iræ suæ, et non peribimus? 032 JON 003 010 Et vidit Deus opera eorum, quia conversi sunt de via sua mala: et misertus est Deus super malitiam quam locutus fuerat ut faceret eis, et non fecit. 032 JON 004 001 Et afflictus est Jonas afflictione magna, et iratus est: 032 JON 004 002 et oravit ad Dominum, et dixit: Obsecro, Domine, numquid non hoc est verbum meum cum adhuc essem in terra mea? propter hoc præoccupavi ut fugerem in Tharsis: scio enim quia tu Deus clemens et misericors es, patiens et multæ miserationis, et ignoscens super malitia. 032 JON 004 003 Et nunc, Domine, tolle, quæso, animam meam a me, quia melior est mihi mors quam vita. 032 JON 004 004 Et dixit Dominus: Putasne bene irasceris tu? 032 JON 004 005 Et egressus est Jonas de civitate, et sedit contra orientem civitatis: et fecit sibimet umbraculum ibi, et sedebat subter illud in umbra, donec videret quid accideret civitati. 032 JON 004 006 Et præparavit Dominus Deus hederam, et ascendit super caput Jonæ, ut esset umbra super caput ejus, et protegeret eum (laboraverat enim): et lætatus est Jonas super hedera lætitia magna. 032 JON 004 007 Et paravit Deus vermen ascensu diluculi in crastinum: et percussit hederam, et exaruit. 032 JON 004 008 Et cum ortus fuisset sol, præcepit Dominus vento calido et urenti: et percussit sol super caput Jonæ, et æstuabat: et petivit animæ suæ ut moreretur, et dixit: Melius est mihi mori quam vivere. 032 JON 004 009 Et dixit Dominus ad Jonam: Putasne bene irasceris tu super hedera? Et dixit: Bene irascor ego usque ad mortem. 032 JON 004 010 Et dixit Dominus: Tu doles super hederam in qua non laborasti, neque fecisti ut cresceret; quæ sub una nocte nata est, et sub una nocte periit: 032 JON 004 011 et ego non parcam Ninive, civitati magnæ, in qua sunt plus quam centum viginti millia hominum qui nesciunt quid sit inter dexteram et sinistram suam, et jumenta multa? # # BOOK 033 MIC Micah Micha Propheta 033 MIC 001 001 Verbum Domini, quod factum est ad Michæam Morasthiten, in diebus Joathan, Achaz, et Ezechiæ, regum Juda, quod vidit super Samariam et Jerusalem. 033 MIC 001 002 [Audite, populi omnes, et attendat terra, et plenitudo ejus: et sit Dominus Deus vobis in testem, Dominus de templo sancto suo. 033 MIC 001 003 Quia ecce Dominus egredietur de loco suo, et descendet, et calcabit super excelsa terræ. 033 MIC 001 004 Et consumentur montes subtus eum, et valles scindentur sicut cera a facie ignis, et sicut aquæ quæ decurrunt in præceps. 033 MIC 001 005 In scelere Jacob omne istud, et in peccatis domus Israël. Quod scelus Jacob? nonne Samaria? et quæ excelsa Judæ? nonne Jerusalem? 033 MIC 001 006 Et ponam Samariam quasi acervum lapidum in agro, cum plantatur vinea; et detraham in vallem lapides ejus, et fundamenta ejus revelabo. 033 MIC 001 007 Et omnia sculptilia ejus concidentur, et omnes mercedes ejus comburentur igne, et omnia idola ejus ponam in perditionem, quia de mercedibus meretricis congregata sunt, et usque ad mercedem meretricis revertentur. 033 MIC 001 008 Super hoc plangam, et ululabo; vadam spoliatus, et nudus; faciam planctum velut draconum, et luctum quasi struthionum: 033 MIC 001 009 quia desperata est plaga ejus, quia venit usque ad Judam; tetigit portam populi mei usque ad Jerusalem. 033 MIC 001 010 In Geth nolite annuntiare; lacrimis ne ploretis; in domo pulveris pulvere vos conspergite. 033 MIC 001 011 Et transite vobis, habitatio pulchra, confusa ignominia: non est egressa quæ habitat in exitu: planctum domus vicina accipiet ex vobis, quæ stetit sibimet. 033 MIC 001 012 Quia infirmata est in bonum, quæ habitat in amaritudinibus; quia descendit malum a Domino in portam Jerusalem. 033 MIC 001 013 Tumultus quadrigæ stuporis habitanti Lachis: principium peccati est filiæ Sion, quia in te inventa sunt scelera Israël. 033 MIC 001 014 Propterea dabit emissarios super hæreditatem Geth, domus mendacii in deceptionem regibus Israël. 033 MIC 001 015 Adhuc hæredem adducam tibi quæ habitas in Maresa; usque ad Odollam veniet gloria Israël. 033 MIC 001 016 Decalvare, et tondere super filios deliciarum tuarum; dilata calvitium tuum sicut aquila, quoniam captivi ducti sunt ex te.] 033 MIC 002 001 [Væ qui cogitatis inutile, et operamini malum in cubilibus vestris! In luce matutina faciunt illud, quoniam contra Deum est manus eorum. 033 MIC 002 002 Et concupierunt agros, et violenter tulerunt: et rapuerunt domos, et calumniabantur virum, et domum ejus: virum, et hæreditatem ejus. 033 MIC 002 003 Idcirco hæc dicit Dominus: Ecce ego cogito super familiam istam malum, unde non auferetis colla vestra, et non ambulabitis superbi: quoniam tempus pessimum est. 033 MIC 002 004 In die illa sumetur super vos parabola, et cantabitur canticum cum suavitate, dicentium: Depopulatione vastati sumus; pars populi mei commutata est: quomodo recedet a me, cum revertatur, qui regiones nostras dividat? 033 MIC 002 005 Propter hoc non erit tibi mittens funiculum sortis in cœtu Domini. 033 MIC 002 006 Ne loquamini loquentes; non stillabit super istos, non comprehendet confusio. 033 MIC 002 007 Dicit domus Jacob: Numquid abbreviatus est spiritus Domini, aut tales sunt cogitationes ejus? nonne verba mea bona sunt cum eo qui recte graditur? 033 MIC 002 008 et e contrario populus meus in adversarium consurrexit. Desuper tunica pallium sustulistis: et eos qui transibant simpliciter convertistis in bellum. 033 MIC 002 009 Mulieres populi mei ejecistis de domo deliciarum suarum; a parvulis earum tulistis laudem meam in perpetuum. 033 MIC 002 010 Surgite, et ite, quia non habetis hic requiem: propter immunditiam ejus corrumpetur putredine pessima. 033 MIC 002 011 Utinam non essem vir habens spiritum, et mendacium potius loquerer! Stillabo tibi in vinum et in ebrietatem; et erit super quem stillatur populus iste. 033 MIC 002 012 Congregatione congregabo, Jacob, totum te; in unum conducam reliquias Israël: pariter ponam illum quasi gregem in ovili, quasi pecus in medio caularum: tumultuabuntur a multitudine hominum. 033 MIC 002 013 Ascendet enim pandens iter ante eos: divident, et transibunt portam, et ingredientur per eam: et transibit rex eorum coram eis, et Dominus in capite eorum.] 033 MIC 003 001 [Et dixi: Audite, princeps Jacob, et duces domus Israël: numquid non vestrum est scire judicium, 033 MIC 003 002 qui odio habetis bonum, et diligitis malum; qui violenter tollitis pelles eorum desuper eis, et carnem eorum desuper ossibus eorum; 033 MIC 003 003 qui comederunt carnem populi mei, et pellem eorum desuper excoriaverunt, et ossa eorum confregerunt, et conciderunt sicut in lebete, et quasi carnem in medio ollæ? 033 MIC 003 004 Tunc clamabunt ad Dominum, et non exaudiet eos, et abscondet faciem suam ab eis in tempore illo, sicut nequiter egerunt in adinventionibus suis. 033 MIC 003 005 Hæc dicit Dominus super prophetas, qui seducunt populum meum: qui mordent dentibus suis, et prædicant pacem; et si quis non dederit in ore eorum quippiam, sanctificant super eum prælium. 033 MIC 003 006 Propterea nox vobis pro visione erit, et tenebræ vobis pro divinatione; et occumbet sol super prophetas, et obtenebrabitur super eos dies. 033 MIC 003 007 Et confundentur qui vident visiones, et confundentur divini; et operient omnes vultos suos, quia non est responsum Dei. 033 MIC 003 008 Verumtamen ego repletus sum fortitudine spiritus Domini, judicio, et virtute, ut annuntiem Jacob scelus suum, et Israël peccatum suum. 033 MIC 003 009 Audite hoc, principes domus Jacob, et judices domus Israël, qui abominamini judicium, et omnia recta pervertitis: 033 MIC 003 010 qui ædificatis Sion in sanguinibus, et Jerusalem in iniquitate. 033 MIC 003 011 Principes ejus in muneribus judicabant, et sacerdotes ejus in mercede docebant, et prophetæ ejus in pecunia divinabant: et super Dominum requiescebant, dicentes: Numquid non Dominus in medio nostrum? non venient super nos mala. 033 MIC 003 012 Propter hoc, causa vestri, Sion quasi ager arabitur, et Jerusalem quasi acervus lapidum erit, et mons templi in excelsa silvarum.] 033 MIC 004 001 [Et erit: in novissimo dierum erit mons domus Domini præparatus in vertice montium, et sublimis super colles: et fluent ad eum populi, 033 MIC 004 002 et properabunt gentes multæ, et dicent: Venite, ascendamus ad montem Domini, et ad domum Dei Jacob: et docebit nos de viis suis, et ibimus in semitis ejus, quia de Sion egredietur lex, et verbum Domini de Jerusalem. 033 MIC 004 003 Et judicabit inter populos multos, et corripiet gentes fortes usque in longinquum: et concident gladios suos in vomeres, et hastas suas in ligones: non sumet gens adversus gentem gladium, et non discent ultra belligerare. 033 MIC 004 004 Et sedebit vir subtus vitem suam et subtus ficum suam, et non erit qui deterreat, quia os Domini exercituum locutum est. 033 MIC 004 005 Quia omnes populi ambulabunt unusquisque in nomine dei sui; nos autem ambulabimus in nomine Domini Dei nostri, in æternum et ultra.] 033 MIC 004 006 [In die illa, dicit Dominus, congregabo claudicantem, et eam quam ejeceram colligam, et quam afflixeram: 033 MIC 004 007 et ponam claudicantem in reliquias, et eam quæ laboraverat, in gentem robustam: et regnabit Dominus super eos in monte Sion, ex hoc nunc et usque in æternum. 033 MIC 004 008 Et tu, turris gregis nebulosa filiæ Sion, usque ad te veniet, et veniet potestas prima, regnum filiæ Jerusalem. 033 MIC 004 009 Nunc quare mœrore contraheris? numquid rex non est tibi, aut consiliarius tuus periit, quia comprehendit te dolor sicut parturientem? 033 MIC 004 010 Dole et satage, filia Sion, quasi parturiens, quia nunc egredieris de civitate, et habitabis in regione, et venies usque ad Babylonem: ibi liberaberis, ibi redimet te Dominus de manu inimicorum tuorum. 033 MIC 004 011 Et nunc congregatæ sunt super te gentes multæ, quæ dicunt: Lapidetur, et aspiciat in Sion oculus noster. 033 MIC 004 012 Ipsi autem non cognoverunt cogitationes Domini, et non intellexerunt consilium ejus, quia congregavit eos quasi fœnum areæ. 033 MIC 004 013 Surge, et tritura, filia Sion, quia cornu tuum ponam ferreum, et ungulas tuas ponam æreas; et comminues populos multos, et interficies Domino rapinas eorum, et fortitudinem eorum Domino universæ terræ.] 033 MIC 005 001 [Nunc vastaberis, filia latronis. Obsidionem posuerunt super nos: in virga percutient maxillam judicis Israël.] 033 MIC 005 002 [Et tu, Bethlehem Ephrata, parvulus es in millibus Juda; ex te mihi egredietur qui sit dominator in Israël, et egressus ejus ab initio, a diebus æternitatis. 033 MIC 005 003 Propter hoc dabit eos usque ad tempus in quo parturiens pariet, et reliquiæ fratrum ejus convertentur ad filios Israël. 033 MIC 005 004 Et stabit, et pascet in fortitudine Domini, in sublimitate nominis Domini Dei sui: et convertentur, quia nunc magnificabitur usque ad terminos terræ. 033 MIC 005 005 Et erit iste pax: cum venerit Assyrius in terram nostram, et quando calcaverit domibus nostris, et suscitabimus super eum septem pastores et octo primates homines; 033 MIC 005 006 et pascent terram Assur in gladio, et terram Nemrod in lanceis ejus, et liberabit ab Assur cum venerit in terram nostram, et cum calcaverit in finibus nostris. 033 MIC 005 007 Et erunt reliquiæ Jacob in medio populorum multorum quasi ros a Domino, et quasi stillæ super herbam, quæ non exspectat virum, et non præstolatur filios hominum. 033 MIC 005 008 Et erunt reliquiæ Jacob in gentibus, in medio populorum multorum, quasi leo in jumentis silvarum, et quasi catulus leonis in gregibus pecorum, qui cum transierit, et conculcaverit, et ceperit, non est qui eruat. 033 MIC 005 009 Exaltabitur manus tua super hostes tuos, et omnes inimici tui interibunt. 033 MIC 005 010 Et erit in die illa, dicit Dominus: auferam equos tuos de medio tui, et disperdam quadrigas tuas. 033 MIC 005 011 Et perdam civitates terræ tuæ, et destruam omnes munitiones tuas: 033 MIC 005 012 et auferam maleficia de manu tua, et divinationes non erunt in te: 033 MIC 005 013 et perire faciam sculptilia tua et statuas tuas de medio tui, et non adorabis ultra opera manuum tuarum: 033 MIC 005 014 et evellam lucos tuos de medio tui, et conteram civitates tuas. 033 MIC 005 015 Et faciam, in furore et in indignatione, ultionem in omnibus gentibus quæ non audierunt.] 033 MIC 006 001 [Audite quæ Dominus loquitur: Surge, contende judicio adversum montes, et audiant colles vocem tuam. 033 MIC 006 002 Audiant montes judicium Domini, et fortia fundamenta terræ; quia judicium Domini cum populo suo, et cum Israël dijudicabitur. 033 MIC 006 003 Popule meus, quid feci tibi? aut quid molestus fui tibi? Responde mihi. 033 MIC 006 004 Quia eduxi te de terra Ægypti, et de domo servientium liberavi te, et misi ante faciem tuam Moysen, et Aaron, et Mariam. 033 MIC 006 005 Popule meus, memento, quæso, quid cogitaverit Balach, rex Moab, et quid responderit ei Balaam, filius Beor, de Setim usque ad Galgalam, ut cognosceres justitias Domini. 033 MIC 006 006 Quid dignum offeram Domino? curvabo genu Deo excelso? Numquid offeram ei holocautomata et vitulos anniculos? 033 MIC 006 007 numquid placari potest Dominus in millibus arietum, aut in multis millibus hircorum pinguium? numquid dabo primogenitum meum pro scelere meo, fructum ventris mei pro peccato animæ meæ? 033 MIC 006 008 Indicabo tibi, o homo, quid sit bonum, et quid Dominus requirat a te: utique facere judicium, et diligere misericordiam, et sollicitum ambulare cum Deo tuo. 033 MIC 006 009 Vox Domini ad civitatem clamat, et salus erit timentibus nomen tuum: audite, tribus, et quis approbabit illud? 033 MIC 006 010 Adhuc ignis in domo impii thesauri iniquitatis, et mensura minor iræ plena. 033 MIC 006 011 Numquid justificabo stateram impiam, et saccelli pondera dolosa? 033 MIC 006 012 In quibus divites ejus repleti sunt iniquitate, et habitantes in ea loquebantur mendacium, et lingua eorum fraudulenta in ore eorum. 033 MIC 006 013 Et ego ergo cœpi percutere te perditione super peccatis tuis. 033 MIC 006 014 Tu comedes, et non saturaberis, et humiliatio tua in medio tui: et apprehendes, et non salvabis, et quos salvaveris, in gladium dabo. 033 MIC 006 015 Tu seminabis, et non metes: tu calcabis olivam, et non ungeris oleo; et mustum, et non bibes vinum. 033 MIC 006 016 Et custodisti præcepta Amri, et omne opus domus Achab, et ambulasti in voluntatibus eorum: ut darem te in perditionem, et habitantes in ea in sibilum, et opprobrium populi mei portabitis.] 033 MIC 007 001 [Væ mihi, quia factus sum sicut qui colligit in autumno racemos vindemiæ! non est botrus ad comedendum, præcoquas ficus desideravit anima mea. 033 MIC 007 002 Periit sanctus de terra, et rectus in hominibus non est: omnes in sanguine insidiantur; vir fratrem suum ad mortem venatur. 033 MIC 007 003 Malum manuum suarum dicunt bonum: princeps postulat, et judex in reddendo est; et magnus locutus est desiderium animæ suæ, et conturbaverunt eam. 033 MIC 007 004 Qui optimus in eis est, quasi paliurus, et qui rectus, quasi spina de sepe. Dies speculationis tuæ, visitatio tua venit: nunc erit vastitas eorum. 033 MIC 007 005 Nolite credere amico, et nolite confidere in duce: ab ea quæ dormit in sinu tuo custodi claustra oris tui. 033 MIC 007 006 Quia filius contumeliam facit patri, et filia consurgit adversus matrem suam: nurus adversus socrum suam, et inimici hominis domestici ejus.] 033 MIC 007 007 [Ego autem ad Dominum aspiciam; exspectabo Deum, salvatorem meum: audiet me Deus meus. 033 MIC 007 008 Ne læteris, inimica mea, super me, quia cecidi: consurgam cum sedero in tenebris: Dominus lux mea est. 033 MIC 007 009 Iram Domini portabo, quoniam peccavi ei, donec causam meam judicet, et faciat judicium meum. Educet me in lucem: videbo justitiam ejus. 033 MIC 007 010 Et aspiciet inimica mea, et operietur confusione, quæ dicit ad me: Ubi est Dominus Deus tuus? Oculi mei videbunt in eam: nunc erit in conculcationem ut lutum platearum. 033 MIC 007 011 Dies, ut ædificentur maceriæ tuæ; in die illa longe fiet lex. 033 MIC 007 012 In die illa et usque ad te veniet de Assur, et usque ad civitates munitas, et a civitatibus munitis usque ad flumen, et ad mare de mari, et ad montem de monte. 033 MIC 007 013 Et terra erit in desolationem propter habitatores suos, et propter fructum cogitationum eorum.] 033 MIC 007 014 [Pasce populum tuum in virga tua, gregem hæreditatis tuæ, habitantes solos, in saltu, in medio Carmeli. Pascentur Basan et Galaad juxta dies antiquos. 033 MIC 007 015 Secundum dies egressionis tuæ de terra Ægypti, ostendam ei mirabilia. 033 MIC 007 016 Videbunt gentes, et confundentur super omni fortitudine sua. Ponent manum super os, aures eorum surdæ erunt. 033 MIC 007 017 Lingent pulverem sicut serpentes; velut reptilia terræ perturbabuntur in ædibus suis. Dominum Deum nostrum formidabunt, et timebunt te. 033 MIC 007 018 Quis, Deus, similis tui, qui aufers iniquitatem, et transis peccatum reliquiarum hæreditatis tuæ? Non immittet ultra furorem suum, quoniam volens misericordiam est. 033 MIC 007 019 Revertetur, et miserebitur nostri; deponet iniquitates nostras, et projiciet in profundum maris omnia peccata nostra. 033 MIC 007 020 Dabis veritatem Jacob, misericordiam Abraham, quæ jurasti patribus nostris a diebus antiquis.] # # BOOK 034 NAH Nahum Nahum Propheta 034 NAH 001 001 Onus Ninive. Liber visionis Nahum Elcesæi. 034 NAH 001 002 [Deus æmulator, et ulciscens Dominus: ulciscens Dominus, et habens furorem: ulciscens Dominus in hostes suos, et irascens ipse inimicis suis. 034 NAH 001 003 Dominus patiens, et magnus fortitudine, et mundans non faciet innocentem. Dominus in tempestate et turbine viæ ejus, et nebulæ pulvis pedum ejus. 034 NAH 001 004 Increpans mare, et exsiccans illud, et omnia flumina ad desertum deducens. Infirmatus est Basan et Carmelus, et flos Libani elanguit. 034 NAH 001 005 Montes commoti sunt ab eo, et colles desolati sunt: et contremuit terra a facie ejus, et orbis, et omnes habitantes in eo. 034 NAH 001 006 Ante faciem indignationis ejus quis stabit? et quis resistet in ira furoris ejus? Indignatio ejus effusa est ut ignis, et petræ dissolutæ sunt ab eo. 034 NAH 001 007 Bonus Dominus, et confortans in die tribulationis, et sciens sperantes in se. 034 NAH 001 008 Et in diluvio prætereunte consummationem faciet loci ejus, et inimicos ejus persequentur tenebræ. 034 NAH 001 009 Quid cogitatis contra Dominum? Consummationem ipse faciet: non consurget duplex tribulatio, 034 NAH 001 010 quia sicut spinæ se invicem complectuntur, sic convivium eorum pariter potantium; consumentur quasi stipula ariditate plena. 034 NAH 001 011 Ex te exibit cogitans contra Dominum malitiam, mente pertractans prævaricationem. 034 NAH 001 012 Hæc dicit Dominus: Si perfecti fuerint, et ita plures, sic quoque attondentur, et pertransibit: afflixi te, et non affligam te ultra. 034 NAH 001 013 Et nunc conteram virgam ejus de dorso tuo, et vincula tua disrumpam. 034 NAH 001 014 Et præcipiet super te Dominus; non seminabitur ex nomine tuo amplius: de domo Dei tui interficiam sculptile, et conflatile; ponam sepulchrum tuum, quia inhonoratus es. 034 NAH 001 015 Ecce super montes pedes evangelizantis, et annuntiantis pacem. Celebra, Juda, festivitates tuas, et redde vota tua, quia non adjiciet ultra ut pertranseat in te Belial: universus interiit.] 034 NAH 002 001 [Ascendit qui dispergat coram te, qui custodiat obsidionem: contemplare viam, conforta lumbos, robora virtutem valde. 034 NAH 002 002 Quia reddidit Dominus superbiam Jacob, sicut superbiam Israël; quia vastatores dissipaverunt eos, et propagines eorum corruperunt. 034 NAH 002 003 Clypeus fortium ejus ignitus, viri exercitus in coccineis; igneæ habenæ currus in die præparationis ejus, et agitatores consopiti sunt. 034 NAH 002 004 In itineribus conturbati sunt; quadrigæ collisæ sunt in plateis: aspectus eorum quasi lampades, quasi fulgura discurrentia. 034 NAH 002 005 Recordabitur fortium suorum; ruent in itineribus suis: velociter ascendent muros ejus, et præparabitur umbraculum. 034 NAH 002 006 Portæ fluviorum apertæ sunt, et templum ad solum dirutum. 034 NAH 002 007 Et miles captivus abductus est, et ancillæ ejus minabantur gementes ut columbæ, murmurantes in cordibus suis. 034 NAH 002 008 Et Ninive quasi piscina aquarum aquæ ejus; ipsi vero fugerunt. State, state! et non est qui revertatur. 034 NAH 002 009 Diripite argentum, diripite aurum: et non est finis divitiarum ex omnibus vasis desiderabilibus. 034 NAH 002 010 Dissipata est, et scissa, et dilacerata; et cor tabescens, et dissolutio geniculorum, et defectio in cunctis renibus, et facies omnium eorum sicut nigredo ollæ. 034 NAH 002 011 Ubi est habitaculum leonum, et pascua catulorum leonum, ad quam ivit leo ut ingrederetur illuc catulus leonis, et non est qui exterreat? 034 NAH 002 012 Leo cepit sufficienter catulis suis, et necavit leænis suis, et implevit præda speluncas suas, et cubile suum rapina. 034 NAH 002 013 Ecce ego ad te, dicit Dominus exercituum, et succendam usque ad fumum quadrigas tuas, et leunculos tuos comedet gladius, et exterminabo de terra prædam tuam, et non audietur ultra vox nuntiorum tuorum.] 034 NAH 003 001 [Væ civitas sanguinum, universa mendacii dilaceratione plena! non recedet a te rapina. 034 NAH 003 002 Vox flagelli, et vox impetus rotæ, et equi frementis, et quadrigæ ferventis, et equitis ascendentis, 034 NAH 003 003 et micantis gladii, et fulgurantis hastæ, et multitudinis interfectæ, et gravis ruinæ; nec est finis cadaverum, et corruent in corporibus suis. 034 NAH 003 004 Propter multitudinem fornicationum meretricis speciosæ, et gratæ, et habentis maleficia, quæ vendidit gentes in fornicationibus suis, et familias in maleficiis suis. 034 NAH 003 005 Ecce ego ad te, dicit Dominus exercituum, et revelabo pudenda tua in facie tua; et ostendam gentibus nuditatem tuam, et regnis ignominiam tuam. 034 NAH 003 006 Et projiciam super te abominationes, et contumeliis te afficiam, et ponam te in exemplum. 034 NAH 003 007 Et erit: omnis qui viderit te resiliet a te, et dicet: Vastata est Ninive. Quis commovebit super te caput? unde quæram consolatorem tibi? 034 NAH 003 008 Numquid melior es Alexandria populorum, quæ habitat in fluminibus? aquæ in circuitu ejus; cujus divitiæ, mare; aquæ, muri ejus. 034 NAH 003 009 Æthiopia fortitudo ejus, et Ægyptus, et non est finis; Africa et Libyes fuerunt in auxilio tuo. 034 NAH 003 010 Sed et ipsa in transmigrationem ducta est in captivitatem: parvuli ejus elisi sunt in capite omnium viarum, et super inclytos ejus miserunt sortem, et omnes optimates ejus confixi sunt in compedibus. 034 NAH 003 011 Et tu ergo inebriaberis, et eris despecta: et tu quæres auxilium ab inimico. 034 NAH 003 012 Omnes munitiones tuæ sicut ficus cum grossis suis: si concussæ fuerint, cadent in os comedentis. 034 NAH 003 013 Ecce populus tuus mulieres in medio tui: inimicis tuis adapertione pandentur portæ terræ tuæ, devorabit ignis vectes tuos. 034 NAH 003 014 Aquam propter obsidionem hauri tibi: exstrue munitiones tuas, intra in lutum, et calca, subigens tene laterem. 034 NAH 003 015 Ibi comedet te ignis, peribis gladio, devorabit te ut bruchus: congregare ut bruchus, multiplicare ut locusta. 034 NAH 003 016 Plures fecisti negotiationes tuas quam stellæ sint cæli; bruchus expansus est, et avolavit. 034 NAH 003 017 Custodes tui quasi locustæ, et parvuli tui quasi locustæ locustarum, quæ considunt in sepibus in die frigoris: sol ortus est, et avolaverunt, et non est cognitus locus earum ubi fuerint. 034 NAH 003 018 Dormitaverunt pastores tui, rex Assur, sepelientur principes tui: latitavit populus tuus in montibus, et non est qui congreget. 034 NAH 003 019 Non est obscura contritio tua; pessima est plaga tua. Omnes qui audierunt auditionem tuam compresserunt manum super te: quia super quem non transiit malitia tua semper?] # # BOOK 035 HAB Habakkuk Habacuc Propheta 035 HAB 001 001 Onus quod vidit Habacuc propheta. 035 HAB 001 002 [Usquequo, Domine, clamabo, et non exaudies? vociferabor ad te, vim patiens, et non salvabis? 035 HAB 001 003 Quare ostendisti mihi iniquitatem et laborem, videre prædam et injustitiam contra me? Et factum est judicium, et contradictio potentior. 035 HAB 001 004 Propter hoc lacerata est lex, et non pervenit usque ad finem judicium; quia impius prævalet adversus justum, propterea egreditur judicium perversum. 035 HAB 001 005 Aspicite in gentibus, et videte; admiramini, et obstupescite: quia opus factum est in diebus vestris, quod nemo credet cum narrabitur. 035 HAB 001 006 Quia ecce ego suscitabo Chaldæos, gentem amaram et velocem, ambulantem super latitudinem terræ, ut possideat tabernacula non sua. 035 HAB 001 007 Horribilis et terribilis est: ex semetipsa judicium et onus ejus egredietur. 035 HAB 001 008 Leviores pardis equi ejus, et velociores lupis vespertinis: et diffundentur equites ejus: equites namque ejus de longe venient; volabunt quasi aquila festinans ad comedendum. 035 HAB 001 009 Omnes ad prædam venient, facies eorum ventus urens; et congregabit quasi arenam captivitatem. 035 HAB 001 010 Et ipse de regibus triumphabit, et tyranni ridiculi ejus erunt; ipse super omnem munitionem ridebit, et comportabit aggerem, et capiet eam. 035 HAB 001 011 Tunc mutabitur spiritus, et pertransibit, et corruet: hæc est fortitudo ejus dei sui.] 035 HAB 001 012 [Numquid non tu a principio, Domine, Deus meus, sancte meus, et non moriemur? Domine, in judicium posuisti eum, et fortem, ut corriperes, fundasti eum. 035 HAB 001 013 Mundi sunt oculi tui, ne videas malum, et respicere ad iniquitatem non poteris. Quare respicis super iniqua agentes, et taces devorante impio justiorem se? 035 HAB 001 014 Et facies homines quasi pisces maris, et quasi reptile non habens principem. 035 HAB 001 015 Totum in hamo sublevavit, traxit illud in sagena sua, et congregavit in rete suum. Super hoc lætabitur, et exsultabit. 035 HAB 001 016 Propterea immolabit sagenæ suæ, et sacrificabit reti suo, quia in ipsis incrassata est pars ejus, et cibus ejus electus. 035 HAB 001 017 Propter hoc ergo expandit sagenam suam, et semper interficere gentes non parcet.] 035 HAB 002 001 [Super custodiam meam stabo, et figam gradum super munitionem: et contemplabor ut videam quid dicatur mihi, et quid respondeam ad arguentem me.] 035 HAB 002 002 Et respondit mihi Dominus, et dixit: [Scribe visum, et explana eum super tabulas, ut percurrat qui legerit eum. 035 HAB 002 003 Quia adhuc visus procul; et apparebit in finem, et non mentietur: si moram fecerit, exspecta illum, quia veniens veniet, et non tardabit. 035 HAB 002 004 Ecce qui incredulus est, non erit recta anima ejus in semetipso; justus autem in fide sua vivet. 035 HAB 002 005 Et quomodo vinum potantem decipit, sic erit vir superbus, et non decorabitur: qui dilatavit quasi infernus animam suam, et ipse quasi mors, et non adimpletur: et congregabit ad se omnes gentes, et coacervabit ad se omnes populos. (Sheol h7585) 035 HAB 002 006 Numquid non omnes isti super eum parabolam sument, et loquelam ænigmatum ejus, et dicetur: Væ ei qui multiplicat non sua? usquequo et aggravat contra se densum lutum? 035 HAB 002 007 Numquid non repente consurgent qui mordeant te, et suscitabuntur lacerantes te, et eris in rapinam eis? 035 HAB 002 008 Quia tu spoliasti gentes multas, spoliabunt te omnes qui reliqui fuerint de populis, propter sanguinem hominis, et iniquitatem terræ, civitatis, et omnium habitantium in ea. 035 HAB 002 009 Væ qui congregat avaritiam malam domui suæ, ut sit in excelso nidus ejus, et liberari se putat de manu mali! 035 HAB 002 010 Cogitasti confusionem domui tuæ; concidisti populos multos, et peccavit anima tua. 035 HAB 002 011 Quia lapis de pariete clamabit, et lignum, quod inter juncturas ædificiorum est, respondebit. 035 HAB 002 012 Væ qui ædificat civitatem in sanguinibus, et præparat urbem in iniquitate! 035 HAB 002 013 Numquid non hæc sunt a Domino exercituum? laborabunt enim populi in multo igne, et gentes in vacuum, et deficient. 035 HAB 002 014 Quia replebitur terra, ut cognoscant gloriam Domini, quasi aquæ operientes mare. 035 HAB 002 015 Væ qui potum dat amico suo mittens fel suum, et inebrians ut aspiciat nuditatem ejus! 035 HAB 002 016 Repletus es ignominia pro gloria; bibe tu quoque, et consopire. Circumdabit te calix dexteræ Domini, et vomitus ignominiæ super gloriam tuam. 035 HAB 002 017 Quia iniquitas Libani operiet te, et vastitas animalium deterrebit eos de sanguinibus hominum, et iniquitate terræ, et civitatis, et omnium habitantium in ea. 035 HAB 002 018 Quid prodest sculptile, quia sculpsit illud fictor suus, conflatile, et imaginem falsam? quia speravit in figmento fictor ejus, ut faceret simulacra muta. 035 HAB 002 019 Væ qui dicit ligno: Expergiscere; Surge, lapidi tacenti! Numquid ipse docere poterit? ecce iste coopertus est auro et argento, et omnis spiritus non est in visceribus ejus. 035 HAB 002 020 Dominus autem in templo sancto suo: sileat a facie ejus omnis terra!] 035 HAB 003 001 Oratio Habacuc prophetæ, pro ignorantiis. 035 HAB 003 002 [Domine, audivi auditionem tuam, et timui. Domine, opus tuum, in medio annorum vivifica illud; in medio annorum notum facies: cum iratus fueris, misericordiæ recordaberis. 035 HAB 003 003 Deus ab austro veniet, et Sanctus de monte Pharan: operuit cælos gloria ejus, et laudis ejus plena est terra. 035 HAB 003 004 Splendor ejus ut lux erit, cornua in manibus ejus: ibi abscondita est fortitudo ejus. 035 HAB 003 005 Ante faciem ejus ibit mors, et egredietur diabolus ante pedes ejus. 035 HAB 003 006 Stetit, et mensus est terram; aspexit, et dissolvit gentes, et contriti sunt montes sæculi: incurvati sunt colles mundi ab itineribus æternitatis ejus. 035 HAB 003 007 Pro iniquitate vidi tentoria Æthiopiæ; turbabuntur pelles terræ Madian. 035 HAB 003 008 Numquid in fluminibus iratus es, Domine? aut in fluminibus furor tuus? vel in mari indignatio tua? Qui ascendes super equos tuos, et quadrigæ tuæ salvatio. 035 HAB 003 009 Suscitans suscitabis arcum tuum, juramenta tribubus quæ locutus es; fluvios scindes terræ. 035 HAB 003 010 Viderunt te, et doluerunt montes; gurges aquarum transiit: dedit abyssus vocem suam; altitudo manus suas levavit. 035 HAB 003 011 Sol et luna steterunt in habitaculo suo: in luce sagittarum tuarum ibunt, in splendore fulgurantis hastæ tuæ. 035 HAB 003 012 In fremitu conculcabis terram; in furore obstupefacies gentes. 035 HAB 003 013 Egressus es in salutem populi tui, in salutem cum christo tuo: percussisti caput de domo impii, denudasti fundamentum ejus usque ad collum. 035 HAB 003 014 Maledixisti sceptris ejus, capiti bellatorum ejus, venientibus ut turbo ad dispergendum me: exsultatio eorum, sicut ejus qui devorat pauperem in abscondito. 035 HAB 003 015 Viam fecisti in mari equis tuis, in luto aquarum multarum. 035 HAB 003 016 Audivi, et conturbatus est venter meus; a voce contremuerunt labia mea. Ingrediatur putredo in ossibus meis, et subter me scateat: ut requiescam in die tribulationis, ut ascendam ad populum accinctum nostrum. 035 HAB 003 017 Ficus enim non florebit, et non erit germen in vineis; mentietur opus olivæ, et arva non afferent cibum: abscindetur de ovili pecus, et non erit armentum in præsepibus. 035 HAB 003 018 Ego autem in Domino gaudebo; et exsultabo in Deo Jesu meo. 035 HAB 003 019 Deus Dominus fortitudo mea, et ponet pedes meos quasi cervorum: et super excelsa mea deducet me victor in psalmis canentem.] # # BOOK 036 ZEP Zephaniah Sofonias Propheta 036 ZEP 001 001 Verbum Domini quod factum est ad Sophoniam, filium Chusi, filii Godoliæ, filii Amariæ, filii Ezeciæ, in diebus Josiæ, filii Amon, regis Judæ. 036 ZEP 001 002 [Congregans congregabo omnia a facie terræ, dicit Dominus: 036 ZEP 001 003 congregans hominem et pecus, congregans volatilia cæli et pisces maris: et ruinæ impiorum erunt, et disperdam homines a facie terræ, dicit Dominus. 036 ZEP 001 004 Et extendam manum meam super Judam et super omnes habitantes Jerusalem: et disperdam de loco hoc reliquias Baal, et nomina ædituorum cum sacerdotibus; 036 ZEP 001 005 et eos qui adorant super tecta militiam cæli, et adorant et jurant in Domino, et jurant in Melchom; 036 ZEP 001 006 et qui avertuntur de post tergum Domini, et qui non quæsierunt Dominum, nec investigaverunt eum. 036 ZEP 001 007 Silete a facie Domini Dei, quia juxta est dies Domini: quia præparavit Dominus hostiam; sanctificavit vocatos suos. 036 ZEP 001 008 Et erit: in die hostiæ Domini, visitabo super principes, et super filios regis, et super omnes qui induti sunt veste peregrina; 036 ZEP 001 009 et visitabo super omnem qui arroganter ingreditur super limen in die illa, qui complent domum Domini Dei sui iniquitate et dolo. 036 ZEP 001 010 Et erit in die illa, dicit Dominus, vox clamoris a porta piscium, et ululatus a Secunda, et contritio magna a collibus. 036 ZEP 001 011 Ululate, habitatores Pilæ: conticuit omnis populus Chanaan, disperierunt omnes involuti argento. 036 ZEP 001 012 Et erit in tempore illo: scrutabor Jerusalem in lucernis, et visitabo super viros defixos in fæcibus suis, qui dicunt in cordibus suis: Non faciet bene Dominus, et non faciet male. 036 ZEP 001 013 Et erit fortitudo eorum in direptionem, et domus eorum in desertum: et ædificabunt domos, et non habitabunt; et plantabunt vineas, et non bibent vinum earum. 036 ZEP 001 014 Juxta est dies Domini magnus: juxta est, et velox nimis. Vox diei Domini amara: tribulabitur ibi fortis. 036 ZEP 001 015 Dies iræ dies illa, dies tribulationis et angustiæ, dies calamitatis et miseriæ, dies tenebrarum et caliginis, dies nebulæ et turbinis, 036 ZEP 001 016 dies tubæ et clangoris super civitates munitas, et super angulos excelsos. 036 ZEP 001 017 Et tribulabo homines, et ambulabunt ut cæci, quia Domino peccaverunt; et effundetur sanguis eorum sicut humus, et corpora eorum sicut stercora. 036 ZEP 001 018 Sed et argentum eorum et aurum eorum non poterit liberare eos in die iræ Domini: in igne zeli ejus devorabitur omnis terra, quia consummationem cum festinatione faciet cunctis habitantibus terram.] 036 ZEP 002 001 [Convenite, congregamini, gens non amabilis, 036 ZEP 002 002 priusquam pariat jussio quasi pulverem transeuntem diem, antequam veniat super vos ira furoris Domini, antequam veniat super vos dies indignationis Domini. 036 ZEP 002 003 Quærite Dominum, omnes mansueti terræ, qui judicium ejus estis operati; quærite justum, quærite mansuetum, si quomodo abscondamini in die furoris Domini. 036 ZEP 002 004 Quia Gaza destructa erit, et Ascalon in desertum: Azotum in meridie ejicient, et Accaron eradicabitur. 036 ZEP 002 005 Væ qui habitatis funiculum maris, gens perditorum! verbum Domini super vos, Chanaan, terra Philisthinorum; et disperdam te, ita ut non sit inhabitator. 036 ZEP 002 006 Et erit funiculus maris requies pastorum, et caulæ pecorum; 036 ZEP 002 007 et erit funiculus ejus qui remanserit de domo Juda: ibi pascentur, in domibus Ascalonis ad vesperam requiescent, quia visitabit eos Dominus Deus eorum, et avertet captivitatem eorum. 036 ZEP 002 008 Audivi opprobrium Moab, et blasphemias filiorum Ammon, quæ exprobraverunt populo meo, et magnificati sunt super terminos eorum. 036 ZEP 002 009 Propterea vivo ego, dicit Dominus exercituum, Deus Israël, quia Moab ut Sodoma erit, et filii Ammon quasi Gomorrha: siccitas spinarum, et acervi salis, et desertum usque in æternum: reliquiæ populi mei diripient eos, et residui gentis meæ possidebunt illos. 036 ZEP 002 010 Hoc eis eveniet pro superbia sua, quia blasphemaverunt et magnificati sunt super populum Domini exercituum. 036 ZEP 002 011 Horribilis Dominus super eos, et attenuabit omnes deos terræ: et adorabunt eum viri de loco suo, omnes insulæ gentium. 036 ZEP 002 012 Sed et vos, Æthiopes, interfecti gladio meo eritis. 036 ZEP 002 013 Et extendet manum suam super aquilonem, et perdet Assur, et ponet speciosam in solitudinem, et in invium, et quasi desertum. 036 ZEP 002 014 Et accubabunt in medio ejus greges, omnes bestiæ gentium; et onocrotalus et ericius in liminibus ejus morabuntur: vox cantantis in fenestra, corvus in superliminari, quoniam attenuabo robur ejus. 036 ZEP 002 015 Hæc est civitas gloriosa habitans in confidentia, quæ dicebat in corde suo: Ego sum, et extra me non est alia amplius: quomodo facta est in desertum cubile bestiæ? omnis qui transit per eam sibilabit, et movebit manum suam.] 036 ZEP 003 001 [Væ provocatrix, et redempta civitas, columba! 036 ZEP 003 002 non audivit vocem, et non suscepit disciplinam; in Domino non est confisa, ad Deum suum non appropinquavit. 036 ZEP 003 003 Principes ejus in medio ejus quasi leones rugientes; judices ejus lupi vespere, non relinquebant in mane. 036 ZEP 003 004 Prophetæ ejus vesani, viri infideles; sacerdotes ejus polluerunt sanctum, injuste egerunt contra legem. 036 ZEP 003 005 Dominus justus in medio ejus non faciet iniquitatem; mane, mane judicium suum dabit in lucem, et non abscondetur; nescivit autem iniquus confusionem. 036 ZEP 003 006 Disperdidi gentes, et dissipati sunt anguli earum; desertas feci vias eorum, dum non est qui transeat; desolatæ sunt civitates eorum, non remanente viro, neque ullo habitatore. 036 ZEP 003 007 Dixi: Attamen timebis me, suscipies disciplinam; et non peribit habitaculum ejus, propter omnia in quibus visitavi eam: verumtamen diluculo surgentes corruperunt omnes cogitationes suas. 036 ZEP 003 008 Quapropter exspecta me, dicit Dominus, in die resurrectionis meæ in futurum: quia judicium meum ut congregem gentes, et colligam regna, et effundam super eos indignationem meam, omnem iram furoris mei: in igne enim zeli mei devorabitur omnis terra.] 036 ZEP 003 009 [Quia tunc reddam populis labium electum, ut invocent omnes in nomine Domini, et serviant ei humero uno. 036 ZEP 003 010 Ultra flumina Æthiopiæ, inde supplices mei; filii dispersorum meorum deferent munus mihi. 036 ZEP 003 011 In die illa non confunderis super cunctis adinventionibus tuis, quibus prævaricata es in me, quia tunc auferam de medio tui magniloquos superbiæ tuæ, et non adjicies exaltari amplius in monte sancto meo. 036 ZEP 003 012 Et derelinquam in medio tui populum pauperem et egenum: et sperabunt in nomine Domini. 036 ZEP 003 013 Reliquiæ Israël non facient iniquitatem, nec loquentur mendacium, et non invenietur in ore eorum lingua dolosa, quoniam ipsi pascentur, et accubabunt, et non erit qui exterreat. 036 ZEP 003 014 Lauda, filia Sion; jubila, Israël: lætare, et exsulta in omni corde, filia Jerusalem. 036 ZEP 003 015 Abstulit Dominus judicium tuum; avertit inimicos tuos. Rex Israël Dominus in medio tui: non timebis malum ultra. 036 ZEP 003 016 In die illa dicetur Jerusalem: Noli timere; Sion: Non dissolvantur manus tuæ. 036 ZEP 003 017 Dominus Deus tuus in medio tui fortis, ipse salvabit: gaudebit super te in lætitia, silebit in dilectione sua, exsultabit super te in laude. 036 ZEP 003 018 Nugas, qui a lege recesserant, congregabo, quia ex te erant: ut non ultra habeas super eis opprobrium. 036 ZEP 003 019 Ecce ego interficiam omnes qui afflixerunt te in tempore illo: et salvabo claudicantem, et eam quæ ejecta fuerat congregabo: et ponam eos in laudem, et in nomen, in omni terra confusionis eorum, 036 ZEP 003 020 in tempore illo quo adducam vos, et in tempore quo congregabo vos. Dabo enim vos in nomen, et in laudem omnibus populis terræ, cum convertero captivitatem vestram coram oculis vestris, dicit Dominus.] # # BOOK 037 HAG Haggai Aggæi Prophetæ 037 HAG 001 001 In anno secundo Darii regis, in mense sexto, in die una mensis, factum est verbum Domini in manu Aggæi prophetæ, ad Zorobabel, filium Salathiel, ducem Juda, et ad Jesum, filium Josedec, sacerdotem magnum, dicens: 037 HAG 001 002 Hæc ait Dominus exercituum, dicens: Populus iste dicit: Nondum venit tempus domus Domini ædificandæ. 037 HAG 001 003 Et factum est verbum Domini in manu Aggæi prophetæ, dicens: 037 HAG 001 004 [Numquid tempus vobis est ut habitetis in domibus laqueatis, et domus ista deserta? 037 HAG 001 005 Et nunc hæc dicit Dominus exercituum: Ponite corda vestra super vias vestras. 037 HAG 001 006 Seminastis multum, et intulistis parum; comedistis, et non estis satiati; bibistis, et non estis inebriati; operuistis vos, et non estis calefacti; et qui mercedes congregavit, misit eas in sacculum pertusum. 037 HAG 001 007 Hæc dicit Dominus exercituum: Ponite corda vestra super vias vestras; 037 HAG 001 008 ascendite in montem, portate ligna, et ædificate domum: et acceptabilis mihi erit, et glorificabor, dicit Dominus. 037 HAG 001 009 Respexistis ad amplius, et ecce factum est minus; et intulistis in domum, et exsufflavi illud: quam ob causam? dicit Dominus exercituum: quia domus mea deserta est, et vos festinatis unusquisque in domum suam. 037 HAG 001 010 Propter hoc super vos prohibiti sunt cæli ne darent rorem, et terra prohibita est ne daret germen suum: 037 HAG 001 011 et vocavi siccitatem super terram, et super montes, et super triticum, et super vinum, et super oleum, et quæcumque profert humus, et super homines, et super jumenta, et super omnem laborem manuum.] 037 HAG 001 012 Et audivit Zorobabel, filius Salathiel, et Jesus, filius Josedec, sacerdos magnus, et omnes reliquiæ populi, vocem Domini Dei sui, et verba Aggæi prophetæ, sicut misit eum Dominus Deus eorum ad eos, et timuit populus a facie Domini. 037 HAG 001 013 Et dixit Aggæus, nuntius Domini de nuntiis Domini, populo dicens: Ego vobiscum sum, dicit Dominus. 037 HAG 001 014 Et suscitavit Dominus spiritum Zorobabel, filii Salathiel, ducis Juda, et spiritum Jesu, filii Josedec, sacerdotis magni, et spiritum reliquorum de omni populo: et ingressi sunt, et faciebant opus in domo Domini exercituum, Dei sui. 037 HAG 001 015 In die vigesima et quarta mensis, in sexto mense, in anno secundo Darii regis. 037 HAG 002 001 In septimo mense, vigesima et prima mensis, factum est verbum Domini in manu Aggæi prophetæ, dicens: 037 HAG 002 002 Loquere ad Zorobabel, filium Salathiel, ducem Juda, et ad Jesum, filium Josedec, sacerdotem magnum, et ad reliquos populi, dicens: 037 HAG 002 003 [Quis in vobis est derelictus, qui vidit domum istam in gloria sua prima? et quid vos videtis hanc nunc? numquid non ita est, quasi non sit in oculis vestris? 037 HAG 002 004 Et nunc confortare, Zorobabel, dicit Dominus; et confortare, Jesu, fili Josedec, sacerdos magne; et confortare, omnis populus terræ, dicit Dominus exercituum: et facite (quoniam ego vobiscum sum, dicit Dominus exercituum) 037 HAG 002 005 verbum quod pepigi vobiscum cum egrederemini de terra Ægypti: et spiritus meus erit in medio vestrum: nolite timere. 037 HAG 002 006 Quia hæc dicit Dominus exercituum: Adhuc unum modicum est, et ego commovebo cælum, et terram, et mare, et aridam. 037 HAG 002 007 Et movebo omnes gentes, et veniet desideratus cunctis gentibus: et implebo domum istam gloria, dicit Dominus exercituum. 037 HAG 002 008 Meum est argentum, et meum est aurum, dicit Dominus exercituum. 037 HAG 002 009 Magna erit gloria domus istius novissimæ plus quam primæ, dicit Dominus exercituum: et in loco isto dabo pacem, dicit Dominus exercituum.] 037 HAG 002 010 In vigesima et quarta noni mensis, in anno secundo Darii regis, factum est verbum Domini ad Aggæum prophetam, dicens: 037 HAG 002 011 Hæc dicit Dominus exercituum: Interroga sacerdotes legem, dicens: 037 HAG 002 012 Si tulerit homo carnem sanctificatam in ora vestimenti sui, et tetigerit de summitate ejus panem, aut pulmentum, aut vinum, aut oleum, aut omnem cibum, numquid sanctificabitur? Respondentes autem sacerdotes, dixerunt: Non. 037 HAG 002 013 Et dixit Aggæus: Si tetigerit pollutus in anima ex omnibus his, numquid contaminabitur? Et responderunt sacerdotes, et dixerunt: Contaminabitur. 037 HAG 002 014 Et respondit Aggæus, et dixit: [Sic populus iste, et sic gens ista ante faciem meam, dicit Dominus, et sic omne opus manuum eorum: et omnia quæ obtulerunt ibi, contaminata erunt. 037 HAG 002 015 Et nunc ponite corda vestra a die hac et supra, antequam poneretur lapis super lapidem in templo Domini. 037 HAG 002 016 Cum accederetis ad acervum viginti modiorum, et fierent decem; et intraretis ad torcular, ut exprimeretis quinquaginta lagenas, et fiebant viginti. 037 HAG 002 017 Percussi vos vento urente, et aurugine, et grandine omnia opera manuum vestrarum: et non fuit in vobis qui reverteretur ad me, dicit Dominus. 037 HAG 002 018 Ponite corda vestra ex die ista, et in futurum, a die vigesima et quarta noni mensis: a die qua fundamenta jacta sunt templi Domini, ponite super cor vestrum. 037 HAG 002 019 Numquid jam semen in germine est, et adhuc vinea, et ficus, et malogranatum, et lignum olivæ non floruit? ex die ista benedicam.] 037 HAG 002 020 Et factum est verbum Domini secundo ad Aggæum in vigesima et quarta mensis, dicens: 037 HAG 002 021 Loquere ad Zorobabel ducem Juda, dicens: [Ego movebo cælum pariter et terram, 037 HAG 002 022 et subvertam solium regnorum, et conteram fortitudinem regni gentium: et subvertam quadrigam et ascensorem ejus, et descendent equi, et ascensores eorum, vir in gladio fratris sui. 037 HAG 002 023 In die illa, dicit Dominus exercituum, assumam te, Zorobabel, fili Salathiel, serve meus, dicit Dominus: et ponam te quasi signaculum, quia te elegi, dicit Dominus exercituum.] # # BOOK 038 ZEC Zechariah Zaccharias Propheta 038 ZEC 001 001 In mense octavo, in anno secundo Darii regis, factum est verbum Domini ad Zachariam filium Barachiæ filii Addo prophetam, dicens: 038 ZEC 001 002 Iratus est Dominus super patres vestros iracundia. 038 ZEC 001 003 Et dices ad eos: [Hæc dicit Dominus exercituum: Convertimini ad me, ait Dominus exercituum, et convertar ad vos, dicit Dominus exercituum. 038 ZEC 001 004 Ne sitis sicut patres vestri, ad quos clamabant prophetæ priores, dicentes: Hæc dicit Dominus exercituum: Convertimini de viis vestris malis, et de cogitationibus vestris pessimis: et non audierunt, neque attenderunt ad me, dicit Dominus. 038 ZEC 001 005 Patres vestri, ubi sunt? et prophetæ numquid in sempiternum vivent? 038 ZEC 001 006 Verumtamen verba mea, et legitima mea, quæ mandavi servis meis prophetis, numquid non comprehenderunt patres vestros, et conversi sunt, et dixerunt: Sicut cogitavit Dominus exercituum facere nobis secundum vias nostras, et secundum adinventiones nostras, fecit nobis?] 038 ZEC 001 007 In die vigesima et quarta undecimi mensis Sabath, in anno secundo Darii, factum est verbum Domini ad Zachariam filium Barachiæ filii Addo prophetam, dicens: 038 ZEC 001 008 Vidi per noctem, et ecce vir ascendens super equum rufum, et ipse stabat inter myrteta, quæ erant in profundo, et post eum equi rufi, varii, et albi. 038 ZEC 001 009 Et dixi: Quid sunt isti, domine mi? Et dixit ad me angelus qui loquebatur in me: Ego ostendam tibi quid sint hæc. 038 ZEC 001 010 Et respondit vir qui stabat inter myrteta, et dixit: Isti sunt quos misit Dominus ut perambulent terram. 038 ZEC 001 011 Et responderunt angelo Domini, qui stabat inter myrteta, et dixerunt: Perambulavimus terram, et ecce omnis terra habitatur, et quiescit. 038 ZEC 001 012 Et respondit angelus Domini, et dixit: Domine exercituum, usquequo tu non misereberis Jerusalem, et urbium Juda, quibus iratus es? iste jam septuagesimus annus est. 038 ZEC 001 013 Et respondit Dominus angelo qui loquebatur in me verba bona, verba consolatoria. 038 ZEC 001 014 Et dixit ad me angelus qui loquebatur in me: Clama, dicens: [Hæc dicit Dominus exercituum: Zelatus sum Jerusalem et Sion zelo magno, 038 ZEC 001 015 et ira magna ego irascor super gentes opulentas, quia ego iratus sum parum, ipsi vero adjuverunt in malum. 038 ZEC 001 016 Propterea hæc dicit Dominus: Revertar ad Jerusalem in misericordiis, et domus mea ædificabitur in ea, ait Dominus exercituum, et perpendiculum extendetur super Jerusalem.] 038 ZEC 001 017 Adhuc clama, dicens: [Hæc dicit Dominus exercituum: Adhuc affluent civitates meæ bonis, et consolabitur adhuc Dominus Sion, et eliget adhuc Jerusalem.] 038 ZEC 001 018 Et levavi oculos meos, et vidi, et ecce quatuor cornua. 038 ZEC 001 019 Et dixi ad angelum qui loquebatur in me: Quid sunt hæc? Et dixit ad me: Hæc sunt cornua quæ ventilaverunt Judam, et Israël, et Jerusalem. 038 ZEC 001 020 Et ostendit mihi Dominus quatuor fabros. 038 ZEC 001 021 Et dixi: Quid isti veniunt facere? Qui ait, dicens: Hæc sunt cornua quæ ventilaverunt Judam per singulos viros, et nemo eorum levavit caput suum: et venerunt isti deterrere ea, ut dejiciant cornua gentium, quæ levaverunt cornu super terram Juda ut dispergerent eam. 038 ZEC 002 001 Et levavi oculos meos, et vidi, et ecce vir, et in manu ejus funiculus mensorum. 038 ZEC 002 002 Et dixi: Quo tu vadis? Et dixit ad me: Ut metiar Jerusalem, et videam quanta sit latitudo ejus, et quanta longitudo ejus. 038 ZEC 002 003 Et ecce angelus qui loquebatur in me egrediebatur, et angelus alius egrediebatur in occursum ejus: 038 ZEC 002 004 et dixit ad eum: Curre, loquere ad puerum istum, dicens: Absque muro habitabitur Jerusalem, præ multitudine hominum et jumentorum in medio ejus. 038 ZEC 002 005 Et ego ero ei, ait Dominus, murus ignis in circuitu, et in gloria ero in medio ejus. 038 ZEC 002 006 [O, o, fugite de terra aquilonis, dicit Dominus, quoniam in quatuor ventos cæli dispersi vos, dicit Dominus. 038 ZEC 002 007 O Sion! fuge, quæ habitas apud filiam Babylonis: 038 ZEC 002 008 quia hæc dicit Dominus exercituum: Post gloriam misit me ad gentes quæ spoliaverunt vos: qui enim tetigerit vos, tangit pupillam oculi mei: 038 ZEC 002 009 quia ecce ego levo manum meam super eos, et erunt prædæ his qui serviebant sibi: et cognoscetis quia Dominus exercituum misit me. 038 ZEC 002 010 Lauda et lætare, filia Sion, quia ecce ego venio, et habitabo in medio tui, ait Dominus. 038 ZEC 002 011 Et applicabuntur gentes multæ ad Dominum in die illa, et erunt mihi in populum, et habitabo in medio tui: et scies quia Dominus exercituum misit me ad te. 038 ZEC 002 012 Et possidebit Dominus Judam partem suam in terra sanctificata, et eliget adhuc Jerusalem. 038 ZEC 002 013 Sileat omnis caro a facie Domini, quia consurrexit de habitaculo sancto suo.] 038 ZEC 003 001 Et ostendit mihi Dominus Jesum sacerdotem magnum, stantem coram angelo Domini: et Satan stabat a dextris ejus ut adversaretur ei. 038 ZEC 003 002 Et dixit Dominus ad Satan: Increpet Dominus in te, Satan! et increpet Dominus in te, qui elegit Jerusalem! numquid non iste torris est erutus de igne? 038 ZEC 003 003 Et Jesus erat indutus vestibus sordidis, et stabat ante faciem angeli. 038 ZEC 003 004 Qui respondit, et ait ad eos qui stabant coram se, dicens: Auferte vestimenta sordida ab eo. Et dixit ad eum: Ecce abstuli a te iniquitatem tuam, et indui te mutatoriis. 038 ZEC 003 005 Et dixit: Ponite cidarim mundam super caput ejus. Et posuerunt cidarim mundam super caput ejus, et induerunt eum vestibus: et angelus Domini stabat. 038 ZEC 003 006 Et contestabatur angelus Domini Jesum, dicens: 038 ZEC 003 007 [Hæc dicit Dominus exercituum: Si in viis meis ambulaveris, et custodiam meam custodieris, tu quoque judicabis domum meam, et custodies atria mea, et dabo tibi ambulantes de his qui nunc hic assistunt. 038 ZEC 003 008 Audi, Jesu sacerdos magne, tu et amici tui, qui habitant coram te, quia viri portendentes sunt: ecce enim ego adducam servum meum Orientem. 038 ZEC 003 009 Quia ecce lapis quem dedi coram Jesu: super lapidem unum septem oculi sunt: ecce ego cælabo sculpturam ejus, ait Dominus exercituum, et auferam iniquitatem terræ illius in die una. 038 ZEC 003 010 In die illa, dicit Dominus exercituum, vocabit vir amicum suum subter vitem et subter ficum.] 038 ZEC 004 001 Et reversus est angelus qui loquebatur in me, et suscitavit me quasi virum qui suscitatur de somno suo. 038 ZEC 004 002 Et dixit ad me: Quid tu vides? Et dixi: Vidi, et ecce candelabrum aureum totum, et lampas ejus super caput ipsius, et septem lucernæ ejus super illud, et septem infusoria lucernis quæ erant super caput ejus. 038 ZEC 004 003 Et duæ olivæ super illud: una a dextris lampadis, et una a sinistris ejus. 038 ZEC 004 004 Et respondi, et aio ad angelum qui loquebatur in me, dicens: Quid sunt hæc, domine mi? 038 ZEC 004 005 Et respondit angelus qui loquebatur in me, et dixit ad me: Numquid nescis quid sunt hæc? Et dixi: Non, domine mi. 038 ZEC 004 006 Et respondit, et ait ad me, dicens: Hoc est verbum Domini ad Zorobabel, dicens: Non in exercitu, nec in robore, sed in spiritu meo, dicit Dominus exercituum. 038 ZEC 004 007 Quis tu, mons magne, coram Zorobabel? In planum: et educet lapidem primarium, et exæquabit gratiam gratiæ ejus. 038 ZEC 004 008 Et factum est verbum Domini ad me, dicens: 038 ZEC 004 009 Manus Zorobabel fundaverunt domum istam, et manus ejus perficient eam: et scietis quia Dominus exercituum misit me ad vos. 038 ZEC 004 010 Quis enim despexit dies parvos? Et lætabuntur, et videbunt lapidem stanneum in manu Zorobabel. Septem isti oculi sunt Domini, qui discurrunt in universam terram. 038 ZEC 004 011 Et respondi, et dixi ad eum: Quid sunt duæ olivæ istæ, ad dexteram candelabri, et ad sinistram ejus? 038 ZEC 004 012 Et respondi secundo, et dixi ad eum: Quid sunt duæ spicæ olivarum quæ sunt juxta duo rostra aurea in quibus sunt suffusoria ex auro? 038 ZEC 004 013 Et ait ad me, dicens: Numquid nescis quid sunt hæc? Et dixi: Non, domine mi. 038 ZEC 004 014 Et dixit: Isti sunt duo filii olei, qui assistunt Dominatori universæ terræ. 038 ZEC 005 001 Et conversus sum, et levavi oculos meos, et vidi, et ecce volumen volans. 038 ZEC 005 002 Et dixit ad me: Quid tu vides? Et dixi: Ego video volumen volans: longitudo ejus viginti cubitorum, et latitudo ejus decem cubitorum. 038 ZEC 005 003 Et dixit ad me: Hæc est maledictio quæ egreditur super faciem omnis terræ: quia omnis fur, sicut ibi scriptum est, judicabitur, et omnis jurans ex hoc similiter judicabitur. 038 ZEC 005 004 Educam illud, dicit Dominus exercituum: et veniet ad domum furis, et ad domum jurantis in nomine meo mendaciter: et commorabitur in medio domus ejus, et consumet eam, et ligna ejus, et lapides ejus. 038 ZEC 005 005 Et egressus est angelus qui loquebatur in me, et dixit ad me: Leva oculos tuos, et vide quid est hoc quod egreditur. 038 ZEC 005 006 Et dixi: Quidnam est? Et ait: Hæc est amphora egrediens. Et dixit: Hæc est oculus eorum in universa terra. 038 ZEC 005 007 Et ecce talentum plumbi portabatur, et ecce mulier una sedens in medio amphoræ. 038 ZEC 005 008 Et dixit: Hæc est impietas. Et projecit eam in medio amphoræ, et misit massam plumbeam in os ejus. 038 ZEC 005 009 Et levavi oculos meos, et vidi: et ecce duæ mulieres egredientes: et spiritus in alis earum, et habebant alas quasi alas milvi, et levaverunt amphoram inter terram et cælum. 038 ZEC 005 010 Et dixi ad angelum qui loquebatur in me: Quo istæ deferunt amphoram? 038 ZEC 005 011 Et dixit ad me: Ut ædificetur ei domus in terra Sennaar, et stabiliatur, et ponatur ibi super basem suam. 038 ZEC 006 001 Et conversus sum, et levavi oculos meos, et vidi: et ecce quatuor quadrigæ egredientes de medio duorum montium: et montes, montes ærei. 038 ZEC 006 002 In quadriga prima equi rufi, et in quadriga secunda equi nigri, 038 ZEC 006 003 et in quadriga tertia equi albi, et in quadriga quarta equi varii et fortes. 038 ZEC 006 004 Et respondi, et dixi ad angelum qui loquebatur in me: Quid sunt hæc, domine mi? 038 ZEC 006 005 Et respondit angelus, et ait ad me: Isti sunt quatuor venti cæli, qui egrediuntur ut stent coram Dominatore omnis terræ. 038 ZEC 006 006 In qua erant equi nigri, egrediebantur in terram aquilonis: et albi egressi sunt post eos, et varii egressi sunt ad terram austri. 038 ZEC 006 007 Qui autem erant robustissimi, exierunt, et quærebant ire et discurrere per omnem terram. Et dixit: Ite, perambulate terram: et perambulaverunt terram. 038 ZEC 006 008 Et vocavit me, et locutus est ad me, dicens: Ecce qui egrediuntur in terram aquilonis, requiescere fecerunt spiritum meum in terra aquilonis. 038 ZEC 006 009 Et factum est verbum Domini ad me, dicens: 038 ZEC 006 010 Sume a transmigratione, ab Holdai, et a Tobia, et ab Idaia: et venies tu in die illa, et intrabis domum Josiæ filii Sophoniæ, qui venerunt de Babylone. 038 ZEC 006 011 Et sumes aurum et argentum, et facies coronas, et pones in capite Jesu filii Josedec, sacerdotis magni: 038 ZEC 006 012 et loqueris ad eum, dicens: Hæc ait Dominus exercituum, dicens: Ecce vir, Oriens nomen ejus, et subter eum orietur, et ædificabit templum Domino. 038 ZEC 006 013 Et ipse exstruet templum Domino: et ipse portabit gloriam, et sedebit, et dominabitur super solio suo: et erit sacerdos super solio suo, et consilium pacis erit inter illos duos. 038 ZEC 006 014 Et coronæ erunt Helem, et Tobiæ, et Idaiæ, et Hem filio Sophoniæ, memoriale in templo Domini. 038 ZEC 006 015 Et qui procul sunt, venient, et ædificabunt in templo Domini: et scietis quia Dominus exercituum misit me ad vos. Erit autem hoc, si auditu audieritis vocem Domini Dei vestri. 038 ZEC 007 001 Et factum est in anno quarto Darii regis, factum est verbum Domini ad Zachariam, in quarta mensis noni, qui est Casleu. 038 ZEC 007 002 Et miserunt ad domum Dei Sarasar et Rogommelech, et viri qui erant cum eo, ad deprecandam faciem Domini: 038 ZEC 007 003 ut dicerent sacerdotibus domus Domini exercituum, et prophetis, loquentes: Numquid flendum est mihi in quinto mense, vel sanctificare me debeo, sicut jam feci multis annis? 038 ZEC 007 004 Et factum est verbum Domini exercituum ad me, dicens: 038 ZEC 007 005 Loquere ad omnem populum terræ, et ad sacerdotes, dicens: Cum jejunaretis, et plangeretis in quinto et septimo per hos septuaginta annos, numquid jejunium jejunastis mihi? 038 ZEC 007 006 et cum comedistis et bibistis, numquid non vobis comedistis et vobismetipsis bibistis? 038 ZEC 007 007 numquid non sunt verba quæ locutus est Dominus in manu prophetarum priorum, cum adhuc Jerusalem habitaretur ut esset opulenta, ipsa et urbes in circuitu ejus, et ad austrum, et in campestribus habitaretur? 038 ZEC 007 008 Et factum est verbum Domini ad Zachariam, dicens: 038 ZEC 007 009 Hæc ait Dominus exercituum, dicens: Judicium verum judicate, et misericordiam et miserationes facite, unusquisque cum fratre suo. 038 ZEC 007 010 Et viduam, et pupillum, et advenam, et pauperem nolite calumniari: et malum vir fratri suo non cogitet in corde suo. 038 ZEC 007 011 Et noluerunt attendere, et averterunt scapulam recedentem, et aures suas aggravaverunt ne audirent. 038 ZEC 007 012 Et cor suum posuerunt ut adamantem, ne audirent legem, et verba quæ misit Dominus exercituum in spiritu suo per manum prophetarum priorum: et facta est indignatio magna a Domino exercituum. 038 ZEC 007 013 Et factum est sicut locutus est, et non audierunt: sic clamabunt et non exaudiam, dicit Dominus exercituum. 038 ZEC 007 014 Et dispersi eos per omnia regna quæ nesciunt: et terra desolata est ab eis, eo quod non esset transiens et revertens: et posuerunt terram desiderabilem in desertum. 038 ZEC 008 001 Et factum est verbum Domini exercituum, dicens: 038 ZEC 008 002 Hæc dicit Dominus exercituum: Zelatus sum Sion zelo magno, et indignatione magna zelatus sum eam. 038 ZEC 008 003 Hæc dicit Dominus exercituum: Reversus sum ad Sion, et habitabo in medio Jerusalem: et vocabitur Jerusalem civitas veritatis, et mons Domini exercituum mons sanctificatus. 038 ZEC 008 004 Hæc dicit Dominus exercituum: Adhuc habitabunt senes et anus in plateis Jerusalem, et viri baculus in manu ejus præ multitudine dierum. 038 ZEC 008 005 Et plateæ civitatis complebuntur infantibus et puellis, ludentibus in plateis ejus. 038 ZEC 008 006 Hæc dicit Dominus exercituum: Si videbitur difficile in oculis reliquiarum populi hujus in diebus illis, numquid in oculis meis difficile erit? dicit Dominus exercituum. 038 ZEC 008 007 Hæc dicit Dominus exercituum: Ecce ego salvabo populum meum de terra orientis et de terra occasus solis. 038 ZEC 008 008 Et adducam eos, et habitabunt in medio Jerusalem: et erunt mihi in populum, et ego ero eis in Deum, in veritate et in justitia. 038 ZEC 008 009 Hæc dicit Dominus exercituum: Confortentur manus vestræ, qui auditis in his diebus sermones istos per os prophetarum, in die qua fundata est domus Domini exercituum, ut templum ædificaretur. 038 ZEC 008 010 Siquidem ante dies illos merces hominum non erat, nec merces jumentorum erat: neque introëunti, neque exeunti erat pax præ tribulatione: et dimisi omnes homines, unumquemque contra proximum suum. 038 ZEC 008 011 Nunc autem non juxta dies priores ego faciam reliquiis populi hujus, dicit Dominus exercituum, 038 ZEC 008 012 sed semen pacis erit: vinea dabit fructum suum, et terra dabit germen suum, et cæli dabunt rorem suum: et possidere faciam reliquias populi hujus universa hæc. 038 ZEC 008 013 Et erit: sicut eratis maledictio in gentibus, domus Juda et domus Israël, sic salvabo vos, et eritis benedictio. Nolite timere; confortentur manus vestræ. 038 ZEC 008 014 Quia hæc dicit Dominus exercituum: Sicut cogitavi ut affligerem vos, cum ad iracundiam provocassent patres vestri me, dicit Dominus, 038 ZEC 008 015 et non sum misertus: sic conversus cogitavi, in diebus istis, ut benefaciam domui Juda et Jerusalem. Nolite timere. 038 ZEC 008 016 Hæc sunt ergo verba quæ facietis: loquimini veritatem unusquisque cum proximo suo: veritatem et judicium pacis judicate in portis vestris. 038 ZEC 008 017 Et unusquisque malum contra amicum suum ne cogitetis in cordibus vestris, et juramentum mendax ne diligatis: omnia enim hæc sunt quæ odi, dicit Dominus. 038 ZEC 008 018 Et factum est verbum Domini exercituum ad me, dicens: 038 ZEC 008 019 Hæc dicit Dominus exercituum: Jejunium quarti, et jejunium quinti, et jejunium septimi, et jejunium decimi erit domui Juda in gaudium et lætitiam et in solemnitates præclaras. Veritatem tantum et pacem diligite. 038 ZEC 008 020 Hæc dicit Dominus exercituum, usquequo veniant populi et habitent in civitatibus multis: 038 ZEC 008 021 et vadant habitatores, unus ad alterum, dicentes: Eamus, et deprecemur faciem Domini, et quæramus Dominum exercituum: vadam etiam ego. 038 ZEC 008 022 Et venient populi multi, et gentes robustæ, ad quærendum Dominum exercituum in Jerusalem, et deprecandam faciem Domini. 038 ZEC 008 023 Hæc dicit Dominus exercituum: In diebus illis, in quibus apprehendent decem homines ex omnibus linguis gentium, et apprehendent fimbriam viri Judæi, dicentes: Ibimus vobiscum: audivimus enim quoniam Deus vobiscum est. 038 ZEC 009 001 [Onus verbi Domini in terra Hadrach et Damasci requiei ejus, quia Domini est oculus hominis et omnium tribuum Israël. 038 ZEC 009 002 Emath quoque in terminis ejus, et Tyrus, et Sidon: assumpserunt quippe sibi sapientiam valde. 038 ZEC 009 003 Et ædificavit Tyrus munitionem suam, et coacervavit argentum quasi humum, et aurum ut lutum platearum. 038 ZEC 009 004 Ecce Dominus possidebit eam: et percutiet in mari fortitudinem ejus, et hæc igni devorabitur. 038 ZEC 009 005 Videbit Ascalon, et timebit, et Gaza, et dolebit nimis, et Accaron, quoniam confusa est spes ejus: et peribit rex de Gaza, et Ascalon non habitabitur. 038 ZEC 009 006 Et sedebit separator in Azoto, et disperdam superbiam Philisthinorum. 038 ZEC 009 007 Et auferam sanguinem ejus de ore ejus, et abominationes ejus de medio dentium ejus: et relinquetur etiam ipse Deo nostro, et erit quasi dux in Juda, et Accaron quasi Jebusæus. 038 ZEC 009 008 Et circumdabo domum meam ex his qui militant mihi euntes et revertentes: et non transibit super eos ultra exactor, quia nunc vidi in oculis meis.] 038 ZEC 009 009 [Exsulta satis, filia Sion; jubila, filia Jerusalem: ecce rex tuus veniet tibi justus, et salvator: ipse pauper, et ascendens super asinam et super pullum filium asinæ. 038 ZEC 009 010 Et disperdam quadrigam ex Ephraim, et equum de Jerusalem, et dissipabitur arcus belli: et loquetur pacem gentibus, et potestas ejus a mari usque ad mare, et a fluminibus usque ad fines terræ. 038 ZEC 009 011 Tu quoque in sanguine testamenti tui emisisti vinctos tuos de lacu in quo non est aqua. 038 ZEC 009 012 Convertimini ad munitionem, vincti spei: hodie quoque annuntians duplicia reddam tibi. 038 ZEC 009 013 Quoniam extendi mihi Judam quasi arcum: implevi Ephraim: et suscitabo filios tuos, Sion, super filios tuos, Græcia: et ponam te quasi gladium fortium. 038 ZEC 009 014 Et Dominus Deus super eos videbitur, et exibit ut fulgur jaculum ejus: et Dominus Deus in tuba canet, et vadet in turbine austri. 038 ZEC 009 015 Dominus exercituum proteget eos: et devorabunt, et subjicient lapidibus fundæ: et bibentes inebriabuntur quasi a vino, et replebuntur ut phialæ, et quasi cornua altaris. 038 ZEC 009 016 Et salvabit eos Dominus Deus eorum in die illa, ut gregem populi sui, quia lapides sancti elevabuntur super terram ejus. 038 ZEC 009 017 Quid enim bonum ejus est, et quid pulchrum ejus, nisi frumentum electorum, et vinum germinans virgines?] 038 ZEC 010 001 [Petite a Domino pluviam in tempore serotino, et Dominus faciet nives: et pluviam imbris dabit eis, singulis herbam in agro. 038 ZEC 010 002 Quia simulacra locuta sunt inutile, et divini viderunt mendacium: et somniatores locuti sunt frustra, vane consolabantur: idcirco abducti sunt quasi grex: affligentur, quia non est eis pastor. 038 ZEC 010 003 Super pastores iratus est furor meus, et super hircos visitabo: quia visitavit Dominus exercituum gregem suum, domum Juda, et posuit eos quasi equum gloriæ suæ in bello. 038 ZEC 010 004 Ex ipso angulus, ex ipso paxillus, ex ipso arcus prælii, ex ipso egredietur omnis exactor simul. 038 ZEC 010 005 Et erunt quasi fortes conculcantes lutum viarum in prælio, et bellabunt, quia Dominus cum eis: et confundentur ascensores equorum. 038 ZEC 010 006 Et confortabo domum Juda, et domum Joseph salvabo: et convertam eos, quia miserebor eorum: et erunt sicut fuerunt quando non projeceram eos: ego enim Dominus Deus eorum, et exaudiam eos. 038 ZEC 010 007 Et erunt quasi fortes Ephraim, et lætabitur cor eorum quasi a vino: et filii eorum videbunt, et lætabuntur, et exsultabit cor eorum in Domino. 038 ZEC 010 008 Sibilabo eis, et congregabo illos, quia redemi eos: et multiplicabo eos sicut ante fuerant multiplicati. 038 ZEC 010 009 Et seminabo eos in populis, et de longe recordabuntur mei: et vivent cum filiis suis, et revertentur. 038 ZEC 010 010 Et reducam eos de terra Ægypti, et de Assyriis congregabo eos, et ad terram Galaad et Libani adducam eos, et non invenietur eis locus: 038 ZEC 010 011 et transibit in maris freto, et percutiet in mari fluctus, et confundentur omnia profunda fluminis: et humiliabitur superbia Assur, et sceptrum Ægypti recedet. 038 ZEC 010 012 Confortabo eos in Domino, et in nomine ejus ambulabunt, dicit Dominus.] 038 ZEC 011 001 [Aperi, Libane, portas tuas, et comedat ignis cedros tuas. 038 ZEC 011 002 Ulula, abies, quia cecidit cedrus, quoniam magnifici vastati sunt: ululate, quercus Basan, quoniam succisus est saltus munitus. 038 ZEC 011 003 Vox ululatus pastorum, quia vastata est magnificentia eorum: vox rugitus leonum, quoniam vastata est superbia Jordanis.] 038 ZEC 011 004 Hæc dicit Dominus Deus meus: Pasce pecora occisionis, 038 ZEC 011 005 quæ qui possederant occidebant, et non dolebant, et vendebant ea, dicentes: Benedictus Dominus! divites facti sumus: et pastores eorum non parcebant eis. 038 ZEC 011 006 Et ego non parcam ultra super habitantes terram, dicit Dominus: ecce ego tradam homines, unumquemque in manu proximi sui, et in manu regis sui: et concident terram, et non eruam de manu eorum. 038 ZEC 011 007 Et pascam pecus occisionis propter hoc, o pauperes gregis! et assumpsi mihi duas virgas: unam vocavi Decorem, et alteram vocavi Funiculum: et pavi gregem. 038 ZEC 011 008 Et succidi tres pastores in mense uno, et contracta est anima mea in eis, siquidem et anima eorum variavit in me. 038 ZEC 011 009 Et dixi: Non pascam vos: quod moritur, moriatur, et quod succiditur, succidatur: et reliqui devorent unusquisque carnem proximi sui. 038 ZEC 011 010 Et tuli virgam meam quæ vocabatur Decus, et abscidi eam, ut irritum facerem fœdus meum quod percussi cum omnibus populis. 038 ZEC 011 011 Et in irritum deductum est in die illa: et cognoverunt sic pauperes gregis, qui custodiunt mihi, quia verbum Domini est. 038 ZEC 011 012 Et dixi ad eos: Si bonum est in oculis vestris, afferte mercedem meam: et si non, quiescite. Et appenderunt mercedem meam triginta argenteos. 038 ZEC 011 013 Et dixit Dominus ad me: Projice illud ad statuarium, decorum pretium quo appretiatus sum ab eis. Et tuli triginta argenteos, et projeci illos in domum Domini, ad statuarium. 038 ZEC 011 014 Et præcidi virgam meam secundam, quæ appellabatur Funiculus, ut dissolverem germanitatem inter Judam et Israël. 038 ZEC 011 015 Et dixit Dominus ad me: Adhuc sume tibi vasa pastoris stulti. 038 ZEC 011 016 Quia ecce ego suscitabo pastorem in terra, qui derelicta non visitabit, dispersum non quæret, et contritum non sanabit, et id quod stat non enutriet, et carnes pinguium comedet, et ungulas eorum dissolvet. 038 ZEC 011 017 O pastor, et idolum derelinquens gregem: gladius super brachium ejus, et super oculum dextrum ejus: brachium ejus ariditate siccabitur, et oculus dexter ejus tenebrescens obscurabitur. 038 ZEC 012 001 Onus verbi Domini super Israël. [Dicit Dominus extendens cælum, et fundans terram, et fingens spiritum hominis in eo: 038 ZEC 012 002 Ecce ego ponam Jerusalem superliminare crapulæ omnibus populis in circuitu: sed et Juda erit in obsidione contra Jerusalem. 038 ZEC 012 003 Et erit: in die illa ponam Jerusalem lapidem oneris cunctis populis: omnes qui levabunt eam concisione lacerabuntur, et colligentur adversus eam omnia regna terræ. 038 ZEC 012 004 In die illa, dicit Dominus, percutiam omnem equum in stuporem, et ascensorem ejus in amentiam: et super domum Juda aperiam oculos meos, et omnem equum populorum percutiam cæcitate. 038 ZEC 012 005 Et dicent duces Juda in corde suo: Confortentur mihi habitatores Jerusalem in Domino exercituum, Deo eorum! 038 ZEC 012 006 In die illa ponam duces Juda sicut caminum ignis in lignis, et sicut facem ignis in fœno: et devorabunt ad dexteram et ad sinistram omnes populos in circuitu, et habitabitur Jerusalem rursus in loco suo in Jerusalem. 038 ZEC 012 007 Et salvabit Dominus tabernacula Juda, sicut in principio, ut non magnifice glorietur domus David, et gloria habitantium Jerusalem contra Judam. 038 ZEC 012 008 In die illa proteget Dominus habitatores Jerusalem: et erit qui offenderit ex eis in die illa quasi David, et domus David quasi Dei, sicut angelus Domini in conspectu eorum.] 038 ZEC 012 009 [Et erit in die illa: quæram conterere omnes gentes quæ veniunt contra Jerusalem. 038 ZEC 012 010 Et effundam super domum David et super habitatores Jerusalem spiritum gratiæ et precum: et aspicient ad me quem confixerunt, et plangent eum planctu quasi super unigenitum, et dolebunt super eum, ut doleri solet in morte primogeniti. 038 ZEC 012 011 In die illa, magnus erit planctus in Jerusalem, sicut planctus Adadremmon in campo Mageddon. 038 ZEC 012 012 Et planget terra: familiæ et familiæ seorsum: familiæ domus David seorsum, et mulieres eorum seorsum: 038 ZEC 012 013 familiæ domus Nathan seorsum, et mulieres eorum seorsum: familiæ domus Levi seorsum, et mulieres eorum seorsum: familiæ Semei seorsum, et mulieres eorum seorsum: 038 ZEC 012 014 omnes familiæ reliquæ, familiæ et familiæ seorsum, et mulieres eorum seorsum.] 038 ZEC 013 001 [In die illa erit fons patens domui David et habitantibus Jerusalem, in ablutionem peccatoris et menstruatæ. 038 ZEC 013 002 Et erit in die illa, dicit Dominus exercituum: disperdam nomina idolorum de terra, et non memorabuntur ultra: et pseudoprophetas, et spiritum immundum auferam de terra. 038 ZEC 013 003 Et erit: cum prophetaverit quispiam ultra, dicent ei pater ejus et mater ejus, qui genuerunt eum: Non vives, quia mendacium locutus es in nomine Domini: et configent eum pater ejus et mater ejus, genitores ejus, cum prophetaverit. 038 ZEC 013 004 Et erit: in die illa confundentur prophetæ, unusquisque ex visione sua cum prophetaverit: nec operientur pallio saccino, ut mentiantur: 038 ZEC 013 005 sed dicet: Non sum propheta: homo agricola ego sum, quoniam Adam exemplum meum ab adolescentia mea. 038 ZEC 013 006 Et dicetur ei: Quid sunt plagæ istæ in medio manuum tuarum? Et dicet: His plagatus sum in domo eorum qui diligebant me.] 038 ZEC 013 007 Framea, suscitare super pastorem meum, et super virum cohærentem mihi, dicit Dominus exercituum: percute pastorem, et dispergentur oves: et convertam manum meam ad parvulos. 038 ZEC 013 008 Et erunt in omni terra, dicit Dominus: partes duæ in ea dispergentur, et deficient: et tertia pars relinquetur in ea. 038 ZEC 013 009 Et ducam tertiam partem per ignem, et uram eos sicut uritur argentum, et probabo eos sicut probatur aurum. Ipse vocabit nomen meum, et ego exaudiam eum. Dicam: Populus meus es: et ipse dicet: Dominus Deus meus. 038 ZEC 014 001 Ecce venient dies Domini, et dividentur spolia tua in medio tui. 038 ZEC 014 002 Et congregabo omnes gentes ad Jerusalem in prælium: et capietur civitas, et vastabuntur domus, et mulieres violabuntur: et egredietur media pars civitatis in captivitatem, et reliquum populi non auferetur ex urbe. 038 ZEC 014 003 Et egredietur Dominus, et præliabitur contra gentes illas, sicut præliatus est in die certaminis. 038 ZEC 014 004 Et stabunt pedes ejus in die illa super montem Olivarum, qui est contra Jerusalem ad orientem: et scindetur mons Olivarum ex media parte sui ad orientem et ad occidentem, prærupto grandi valde: et separabitur medium montis ad aquilonem, et medium ejus ad meridiem. 038 ZEC 014 005 Et fugietis ad vallem montium eorum, quoniam conjungetur vallis montium usque ad proximum: et fugietis sicut fugistis a facie terræmotus in diebus Oziæ regis Juda: et veniet Dominus Deus meus, omnesque sancti cum eo. 038 ZEC 014 006 Et erit in die illa: non erit lux, sed frigus et gelu. 038 ZEC 014 007 Et erit dies una quæ nota est Domino, non dies neque nox: et in tempore vesperi erit lux. 038 ZEC 014 008 Et erit in die illa: exibunt aquæ vivæ de Jerusalem: medium earum ad mare orientale, et medium earum ad mare novissimum: in æstate et in hieme erunt. 038 ZEC 014 009 Et erit Dominus rex super omnem terram: in die illa erit Dominus unus, et erit nomen ejus unum. 038 ZEC 014 010 Et revertetur omnis terra usque ad desertum, de colle Remmon ad austrum Jerusalem: et exaltabitur, et habitabit in loco suo, a porta Benjamin usque ad locum portæ prioris, et usque ad portam angulorum, et a turre Hananeel usque ad torcularia regis. 038 ZEC 014 011 Et habitabunt in ea, et anathema non erit amplius, sed sedebit Jerusalem secura. 038 ZEC 014 012 Et hæc erit plaga qua percutiet Dominus omnes gentes quæ pugnaverunt adversus Jerusalem: tabescet caro uniuscujusque stantis super pedes suos: et oculi ejus contabescent in foraminibus suis, et lingua eorum contabescet in ore suo. 038 ZEC 014 013 In die illa erit tumultus Domini magnus in eis: et apprehendet vir manum proximi sui, et conseretur manus ejus super manum proximi sui. 038 ZEC 014 014 Sed et Judas pugnabit adversus Jerusalem: et congregabuntur divitiæ omnium gentium in circuitu, aurum, et argentum, et vestes multæ satis. 038 ZEC 014 015 Et sic erit ruina equi, et muli, et cameli, et asini, et omnium jumentorum quæ fuerint in castris illis, sicut ruina hæc. 038 ZEC 014 016 Et omnes qui reliqui fuerint de universis gentibus quæ venerunt contra Jerusalem, ascendent ab anno in annum ut adorent regem, Dominum exercituum, et celebrent festivitatem tabernaculorum. 038 ZEC 014 017 Et erit: qui non ascenderit de familiis terræ ad Jerusalem ut adoret regem, Dominum exercituum, non erit super eos imber. 038 ZEC 014 018 Quod etsi familia Ægypti non ascenderit et non venerit, nec super eos erit: sed erit ruina, qua percutiet Dominus omnes gentes quæ non ascenderint ad celebrandam festivitatem tabernaculorum. 038 ZEC 014 019 Hoc erit peccatum Ægypti, et hoc peccatum omnium gentium quæ non ascenderint ad celebrandam festivitatem tabernaculorum. 038 ZEC 014 020 In die illa, erit quod super frenum equi est, sanctum Domino: et erunt lebetes in domo Domini quasi phialæ coram altari. 038 ZEC 014 021 Et erit omnis lebes in Jerusalem et in Juda sanctificatus Domino exercituum: et venient omnes immolantes, et sument ex eis, et coquent in eis: et non erit mercator ultra in domo Domini exercituum in die illo. # # BOOK 039 MAL Malachi Malachi Propheta 039 MAL 001 001 Onus verbi Domini ad Israël in manu Malachiæ. 039 MAL 001 002 Dilexi vos, dicit Dominus, et dixistis: In quo dilexisti nos? Nonne frater erat Esau Jacob? dicit Dominus: et dilexi Jacob, 039 MAL 001 003 Esau autem odio habui, et posui montes ejus in solitudinem, et hæreditatem ejus in dracones deserti. 039 MAL 001 004 Quod si dixerit Idumæa: Destructi sumus, sed revertentes ædificabimus quæ destructa sunt: hæc dicit Dominus exercituum: Isti ædificabunt, et ego destruam: et vocabuntur termini impietatis, et populus cui iratus est Dominus usque in æternum. 039 MAL 001 005 Et oculi vestri videbunt, et vos dicetis: Magnificetur Dominus super terminum Israël. 039 MAL 001 006 Filius honorat patrem, et servus dominum suum. Si ergo pater ego sum, ubi est honor meus? et si Dominus ego sum, ubi est timor meus? dicit Dominus exercituum. Ad vos, o sacerdotes, qui despicitis nomen meum, et dixistis: In quo despeximus nomen tuum? 039 MAL 001 007 Offertis super altare meum panem pollutum, et dicitis: In quo polluimus te? in eo quod dicitis: Mensa Domini despecta est. 039 MAL 001 008 Si offeratis cæcum ad immolandum, nonne malum est? et si offeratis claudum et languidum, nonne malum est? offer illud duci tuo, si placuerit ei, aut si susceperit faciem tuam, dicit Dominus exercituum. 039 MAL 001 009 Et nunc deprecamini vultum Dei ut misereatur vestri (de manu enim vestra factum est hoc), si quomodo suscipiat facies vestras, dicit Dominus exercituum. 039 MAL 001 010 Quis est in vobis qui claudat ostia, et incendat altare meum gratuito? non est mihi voluntas in vobis, dicit Dominus exercituum, et munus non suscipiam de manu vestra. 039 MAL 001 011 Ab ortu enim solis usque ad occasum, magnum est nomen meum in gentibus, et in omni loco sacrificatur: et offertur nomini meo oblatio munda, quia magnum est nomen meum in gentibus, dicit Dominus exercituum. 039 MAL 001 012 Et vos polluistis illud in eo quod dicitis: Mensa Domini contaminata est, et quod superponitur contemptibilis est, cum igne qui illud devorat. 039 MAL 001 013 Et dixistis: Ecce de labore, et exsufflastis illud, dicit Dominus exercituum: et intulistis de rapinis claudum et languidum, et intulistis munus: numquid suscipiam illud de manu vestra? dicit Dominus. 039 MAL 001 014 Maledictus dolosus qui habet in grege suo masculum, et votum faciens immolat debile Domino: quia rex magnus ego, dicit Dominus exercituum, et nomen meum horribile in gentibus. 039 MAL 002 001 Et nunc ad vos mandatum hoc, o sacerdotes. 039 MAL 002 002 Si nolueritis audire, et si nolueritis ponere super cor, ut detis gloriam nomini meo, ait Dominus exercituum, mittam in vos egestatem, et maledicam benedictionibus vestris, et maledicam illis, quoniam non posuistis super cor. 039 MAL 002 003 Ecce ego projiciam vobis brachium, et dispergam super vultum vestrum stercus solemnitatum vestrarum, et assumet vos secum. 039 MAL 002 004 Et scietis quia misi ad vos mandatum istud, ut esset pactum meum cum Levi, dicit Dominus exercituum. 039 MAL 002 005 Pactum meum fuit cum eo vitæ et pacis: et dedi ei timorem, et timuit me, et a facie nominis mei pavebat. 039 MAL 002 006 Lex veritatis fuit in ore ejus, et iniquitas non est inventa in labiis ejus: in pace et in æquitate ambulavit mecum, et multos avertit ab iniquitate. 039 MAL 002 007 Labia enim sacerdotis custodient scientiam, et legem requirent ex ore ejus, quia angelus Domini exercituum est. 039 MAL 002 008 Vos autem recessistis de via, et scandalizastis plurimos in lege: irritum fecistis pactum Levi, dicit Dominus exercituum. 039 MAL 002 009 Propter quod et ego dedi vos contemptibiles, et humiles omnibus populis, sicut non servastis vias meas, et accepistis faciem in lege. 039 MAL 002 010 Numquid non pater unus omnium nostrum? numquid non Deus unus creavit nos? quare ergo despicit unusquisque nostrum fratrem suum, violans pactum patrum nostrorum? 039 MAL 002 011 Transgressus est Juda, et abominatio facta est in Israël et in Jerusalem, quia contaminavit Juda sanctificationem Domini, quam dilexit, et habuit filiam dei alieni. 039 MAL 002 012 Disperdet Dominus virum qui fecerit hoc, magistrum et discipulum, de tabernaculis Jacob, et offerentem munus Domino exercituum. 039 MAL 002 013 Et hoc rursum fecistis: operiebatis lacrimis altare Domini, fletu et mugitu, ita ut non respiciam ultra ad sacrificium, nec accipiam placabile quid de manu vestra. 039 MAL 002 014 Et dixistis: Quam ob causam? Quia Dominus testificatus est inter te et uxorem pubertatis tuæ, quam tu despexisti: et hæc particeps tua, et uxor fœderis tui. 039 MAL 002 015 Nonne unus fecit, et residuum spiritus ejus est? et quid unus quærit, nisi semen Dei? custodite ergo spiritum vestrum, et uxorem adolescentiæ tuæ noli despicere. 039 MAL 002 016 Cum odio habueris, dimitte, dicit Dominus Deus Israël: operiet autem iniquitas vestimentum ejus, dicit Dominus exercituum. Custodite spiritum vestrum, et nolite despicere. 039 MAL 002 017 Laborare fecistis Dominum in sermonibus vestris, et dixistis: In quo eum fecimus laborare? In eo quod dicitis: Omnis qui facit malum bonus est in conspectu Domini, et tales ei placent: aut certe ubi est Deus judicii? 039 MAL 003 001 Ecce ego mitto angelum meum, et præparabit viam ante faciem meam: et statim veniet ad templum suum Dominator quem vos quæritis, et angelus testamenti quem vos vultis. Ecce venit, dicit Dominus exercituum. 039 MAL 003 002 Et quis poterit cogitare diem adventus ejus, et quis stabit ad videndum eum? ipse enim quasi ignis conflans, et quasi herba fullonum: 039 MAL 003 003 et sedebit conflans, et emundans argentum: et purgabit filios Levi, et colabit eos quasi aurum et quasi argentum, et erunt Domino offerentes sacrificia in justitia. 039 MAL 003 004 Et placebit Domino sacrificium Juda et Jerusalem, sicut dies sæculi, et sicut anni antiqui. 039 MAL 003 005 Et accedam ad vos in judicio, et ero testis velox maleficis, et adulteris, et perjuris, et qui calumniantur mercedem mercenarii, viduas et pupillos, et opprimunt peregrinum, nec timuerunt me, dicit Dominus exercituum. 039 MAL 003 006 Ego enim Dominus, et non mutor: et vos filii Jacob, non estis consumpti. 039 MAL 003 007 A diebus enim patrum vestrorum recessistis a legitimis meis, et non custodistis: revertimini ad me, et revertar ad vos, dicit Dominus exercituum. Et dixistis: In quo revertemur? 039 MAL 003 008 Si affliget homo Deum, quia vos configitis me? Et dixistis: In quo configimus te? In decimis et in primitiis. 039 MAL 003 009 Et in penuria vos maledicti estis, et me vos configitis gens tota. 039 MAL 003 010 Inferte omnem decimam in horreum, et sit cibus in domo mea: et probate me super hoc, dicit Dominus: si non aperuero vobis cataractas cæli, et effudero vobis benedictionem usque ad abundantiam: 039 MAL 003 011 et increpabo pro vobis devorantem, et non corrumpet fructum terræ vestræ, nec erit sterilis vinea in agro, dicit Dominus exercituum. 039 MAL 003 012 Et beatos vos dicent omnes gentes: eritis enim vos terra desiderabilis, dicit Dominus exercituum. 039 MAL 003 013 Invaluerunt super me verba vestra, dicit Dominus. 039 MAL 003 014 Et dixistis: Quid locuti sumus contra te? Dixistis: Vanus est qui servit Deo: et quod emolumentum quia custodivimus præcepta ejus, et quia ambulavimus tristes coram Domino exercituum? 039 MAL 003 015 Ergo nunc beatos dicimus arrogantes: siquidem ædificati sunt facientes impietatem, et tentaverunt Deum, et salvi facti sunt. 039 MAL 003 016 Tunc locuti sunt timentes Dominum, unusquisque cum proximo suo: et attendit Dominus, et audivit, et scriptus est liber monumenti coram eo timentibus Dominum, et cogitantibus nomen ejus. 039 MAL 003 017 Et erunt mihi, ait Dominus exercituum, in die qua ego facio, in peculium: et parcam eis, sicut parcit vir filio suo servienti sibi. 039 MAL 003 018 Et convertemini, et videbitis quid sit inter justum et impium, et inter servientem Deo et non servientem ei. 039 MAL 004 001 Ecce enim dies veniet succensa quasi caminus: et erunt omnes superbi et omnes facientes impietatem stipula: et inflammabit eos dies veniens, dicit Dominus exercituum, quæ non derelinquet eis radicem et germen. 039 MAL 004 002 Et orietur vobis timentibus nomen meum sol justitiæ, et sanitas in pennis ejus: et egrediemini, et salietis sicut vituli de armento. 039 MAL 004 003 Et calcabitis impios, cum fuerint cinis sub planta pedum vestrorum, in die qua ego facio, dicit Dominus exercituum. 039 MAL 004 004 Mementote legis Moysi servi mei, quam mandavi ei in Horeb ad omnem Israël, præcepta et judicia. 039 MAL 004 005 Ecce ego mittam vobis Eliam prophetam, antequam veniat dies Domini magnus et horribilis. 039 MAL 004 006 Et convertet cor patrum ad filios, et cor filiorum ad patres eorum: ne forte veniam, et percutiam terram anathemate. # # BOOK 040 MAT Matthew Mattheum 040 MAT 001 001 Liber generationis Jesu Christi filii David, filii Abraham. 040 MAT 001 002 Abraham genuit Isaac. Isaac autem genuit Jacob. Jacob autem genuit Judam, et fratres ejus. 040 MAT 001 003 Judas autem genuit Phares, et Zaram de Thamar. Phares autem genuit Esron. Esron autem genuit Aram. 040 MAT 001 004 Aram autem genuit Aminadab. Aminadab autem genuit Naasson. Naasson autem genuit Salmon. 040 MAT 001 005 Salmon autem genuit Booz de Rahab. Booz autem genuit Obed ex Ruth. Obed autem genuit Jesse. Jesse autem genuit David regem. 040 MAT 001 006 David autem rex genuit Salomonem ex ea quæ fuit Uriæ. 040 MAT 001 007 Salomon autem genuit Roboam. Roboam autem genuit Abiam. Abias autem genuit Asa. 040 MAT 001 008 Asa autem genuit Josophat. Josophat autem genuit Joram. Joram autem genuit Oziam. 040 MAT 001 009 Ozias autem genuit Joatham. Joatham autem genuit Achaz. Achaz autem genuit Ezechiam. 040 MAT 001 010 Ezechias autem genuit Manassen. Manasses autem genuit Amon. Amon autem genuit Josiam. 040 MAT 001 011 Josias autem genuit Jechoniam, et fratres ejus in transmigratione Babylonis. 040 MAT 001 012 Et post transmigrationem Babylonis: Jechonias genuit Salathiel. Salathiel autem genuit Zorobabel. 040 MAT 001 013 Zorobabel autem genuit Abiud. Abiud autem genuit Eliacim. Eliacim autem genuit Azor. 040 MAT 001 014 Azor autem genuit Sadoc. Sadoc autem genuit Achim. Achim autem genuit Eliud. 040 MAT 001 015 Eliud autem genuit Eleazar. Eleazar autem genuit Mathan. Mathan autem genuit Jacob. 040 MAT 001 016 Jacob autem genuit Joseph virum Mariæ, de qua natus est Jesus, qui vocatur Christus. 040 MAT 001 017 Omnes itaque generationes ab Abraham usque ad David, generationes quatuordecim: et a David usque ad transmigrationem Babylonis, generationes quatuordecim: et a transmigratione Babylonis usque ad Christum, generationes quatuordecim. 040 MAT 001 018 Christi autem generatio sic erat: cum esset desponsata mater ejus Maria Joseph, antequam convenirent inventa est in utero habens de Spiritu Sancto. 040 MAT 001 019 Joseph autem vir ejus cum esset justus, et nollet eam traducere, voluit occulte dimittere eam. 040 MAT 001 020 Hæc autem eo cogitante, ecce angelus Domini apparuit in somnis ei, dicens: Joseph, fili David, noli timere accipere Mariam conjugem tuam: quod enim in ea natum est, de Spiritu Sancto est. 040 MAT 001 021 Pariet autem filium: et vocabis nomen ejus Jesum: ipse enim salvum faciet populum suum a peccatis eorum. 040 MAT 001 022 Hoc autem totum factum est, ut adimpleretur quod dictum est a Domino per prophetam dicentem: 040 MAT 001 023 Ecce virgo in utero habebit, et pariet filium: et vocabunt nomen ejus Emmanuel, quod est interpretatum Nobiscum Deus. 040 MAT 001 024 Exsurgens autem Joseph a somno, fecit sicut præcepit ei angelus Domini, et accepit conjugem suam. 040 MAT 001 025 Et non cognoscebat eam donec peperit filium suum primogenitum: et vocavit nomen ejus Jesum. 040 MAT 002 001 Cum ergo natus esset Jesus in Bethlehem Juda in diebus Herodis regis, ecce magi ab oriente venerunt Jerosolymam, 040 MAT 002 002 dicentes: Ubi est qui natus est rex Judæorum? vidimus enim stellam ejus in oriente, et venimus adorare eum. 040 MAT 002 003 Audiens autem Herodes rex, turbatus est, et omnis Jerosolyma cum illo. 040 MAT 002 004 Et congregans omnes principes sacerdotum, et scribas populi, sciscitabatur ab eis ubi Christus nasceretur. 040 MAT 002 005 At illi dixerunt: In Bethlehem Judæ: sic enim scriptum est per prophetam: 040 MAT 002 006 [Et tu Bethlehem terra Juda, nequaquam minima es in principibus Juda: ex te enim exiet dux, qui regat populum meum Israël.] 040 MAT 002 007 Tunc Herodes clam vocatis magis diligenter didicit ab eis tempus stellæ, quæ apparuit eis: 040 MAT 002 008 et mittens illos in Bethlehem, dixit: Ite, et interrogate diligenter de puero: et cum inveneritis, renuntiate mihi, ut et ego veniens adorem eum. 040 MAT 002 009 Qui cum audissent regem, abierunt, et ecce stella, quam viderant in oriente, antecedebat eos, usque dum veniens staret supra, ubi erat puer. 040 MAT 002 010 Videntes autem stellam gavisi sunt gaudio magno valde. 040 MAT 002 011 Et intrantes domum, invenerunt puerum cum Maria matre ejus, et procidentes adoraverunt eum: et apertis thesauris suis obtulerunt ei munera, aurum, thus, et myrrham. 040 MAT 002 012 Et responso accepto in somnis ne redirent ad Herodem, per aliam viam reversi sunt in regionem suam. 040 MAT 002 013 Qui cum recessissent, ecce angelus Domini apparuit in somnis Joseph, dicens: Surge, et accipe puerum, et matrem ejus, et fuge in Ægyptum, et esto ibi usque dum dicam tibi. Futurum est enim ut Herodes quærat puerum ad perdendum eum. 040 MAT 002 014 Qui consurgens accepit puerum et matrem ejus nocte, et secessit in Ægyptum: 040 MAT 002 015 et erat ibi usque ad obitum Herodis: ut adimpleretur quod dictum est a Domino per prophetam dicentem: Ex Ægypto vocavi filium meum. 040 MAT 002 016 Tunc Herodes videns quoniam illusus esset a magis, iratus est valde, et mittens occidit omnes pueros, qui erant in Bethlehem, et in omnibus finibus ejus, a bimatu et infra secundum tempus, quod exquisierat a magis. 040 MAT 002 017 Tunc adimpletum est quod dictum est per Jeremiam prophetam dicentem: 040 MAT 002 018 [Vox in Rama audita est ploratus, et ululatus multus: Rachel plorans filios suos, et noluit consolari, quia non sunt.] 040 MAT 002 019 Defuncto autem Herode, ecce angelus Domini apparuit in somnis Joseph in Ægypto, 040 MAT 002 020 dicens: Surge, et accipe puerum, et matrem ejus, et vade in terram Israël: defuncti sunt enim qui quærebant animam pueri. 040 MAT 002 021 Qui consurgens, accepit puerum, et matrem ejus, et venit in terram Israël. 040 MAT 002 022 Audiens autem quod Archelaus regnaret in Judæa pro Herode patre suo, timuit illo ire: et admonitus in somnis, secessit in partes Galilææ. 040 MAT 002 023 Et veniens habitavit in civitate quæ vocatur Nazareth: ut adimpleretur quod dictum est per prophetas: Quoniam Nazaræus vocabitur. 040 MAT 003 001 In diebus autem illis venit Joannes Baptista prædicans in deserto Judææ, 040 MAT 003 002 et dicens: Pœnitentiam agite: appropinquavit enim regnum cælorum. 040 MAT 003 003 Hic est enim, qui dictus est per Isaiam prophetam dicentem: [Vox clamantis in deserto: Parate viam Domini; rectas facite semitas ejus.] 040 MAT 003 004 Ipse autem Joannes habebat vestimentum de pilis camelorum, et zonam pelliceam circa lumbos suos: esca autem ejus erat locustæ, et mel silvestre. 040 MAT 003 005 Tunc exibat ad eum Jerosolyma, et omnis Judæa, et omnis regio circa Jordanem; 040 MAT 003 006 et baptizabantur ab eo in Jordane, confitentes peccata sua. 040 MAT 003 007 Videns autem multos pharisæorum, et sadducæorum, venientes ad baptismum suum, dixit eis: Progenies viperarum, quis demonstravit vobis fugere a ventura ira? 040 MAT 003 008 Facite ergo fructum dignum pœnitentiæ. 040 MAT 003 009 Et ne velitis dicere intra vos: Patrem habemus Abraham. Dico enim vobis quoniam potens est Deus de lapidibus istis suscitare filios Abrahæ. 040 MAT 003 010 Jam enim securis ad radicem arborum posita est. Omnis ergo arbor, quæ non facit fructum bonum, excidetur, et in ignem mittetur. 040 MAT 003 011 Ego quidem baptizo vos in aqua in pœnitentiam: qui autem post me venturus est, fortior me est, cujus non sum dignus calceamenta portare: ipse vos baptizabit in Spiritu Sancto, et igni. 040 MAT 003 012 Cujus ventilabrum in manu sua: et permundabit aream suam: et congregabit triticum suum in horreum, paleas autem comburet igni inextinguibili. 040 MAT 003 013 Tunc venit Jesus a Galilæa in Jordanem ad Joannem, ut baptizaretur ab eo. 040 MAT 003 014 Joannes autem prohibebat eum, dicens: Ego a te debeo baptizari, et tu venis ad me? 040 MAT 003 015 Respondens autem Jesus, dixit ei: Sine modo: sic enim decet nos implere omnem justitiam. Tunc dimisit eum. 040 MAT 003 016 Baptizatus autem Jesus, confestim ascendit de aqua, et ecce aperti sunt ei cæli: et vidit Spiritum Dei descendentem sicut columbam, et venientem super se. 040 MAT 003 017 Et ecce vox de cælis dicens: Hic est Filius meus dilectus, in quo mihi complacui. 040 MAT 004 001 Tunc Jesus ductus est in desertum a Spiritu, ut tentaretur a diabolo. 040 MAT 004 002 Et cum jejunasset quadraginta diebus, et quadraginta noctibus, postea esuriit. 040 MAT 004 003 Et accedens tentator dixit ei: Si Filius Dei es, dic ut lapides isti panes fiant. 040 MAT 004 004 Qui respondens dixit: Scriptum est: Non in solo pane vivit homo, sed in omni verbo, quod procedit de ore Dei. 040 MAT 004 005 Tunc assumpsit eum diabolus in sanctam civitatem, et statuit eum super pinnaculum templi, 040 MAT 004 006 et dixit ei: Si Filius Dei es, mitte te deorsum. Scriptum est enim: Quia angelis suis mandavit de te, et in manibus tollent te, ne forte offendas ad lapidem pedem tuum. 040 MAT 004 007 Ait illi Jesus: Rursum scriptum est: Non tentabis Dominum Deum tuum. 040 MAT 004 008 Iterum assumpsit eum diabolus in montem excelsum valde: et ostendit ei omnia regna mundi, et gloriam eorum, 040 MAT 004 009 et dixit ei: Hæc omnia tibi dabo, si cadens adoraveris me. 040 MAT 004 010 Tunc dicit ei Jesus: Vade Satana: Scriptum est enim: Dominum Deum tuum adorabis, et illi soli servies. 040 MAT 004 011 Tunc reliquit eum diabolus: et ecce angeli accesserunt, et ministrabant ei. 040 MAT 004 012 Cum autem audisset Jesus quod Joannes traditus esset, secessit in Galilæam: 040 MAT 004 013 et, relicta civitate Nazareth, venit, et habitavit in Capharnaum maritima, in finibus Zabulon et Nephthalim: 040 MAT 004 014 ut adimpleretur quod dictum est per Isaiam prophetam: 040 MAT 004 015 [Terra Zabulon, et terra Nephthalim, via maris trans Jordanem, Galilæa gentium: 040 MAT 004 016 populus, qui sedebat in tenebris, vidit lucem magnam: et sedentibus in regione umbræ mortis, lux orta est eis.] 040 MAT 004 017 Exinde cœpit Jesus prædicare, et dicere: Pœnitentiam agite: appropinquavit enim regnum cælorum. 040 MAT 004 018 Ambulans autem Jesus juxta mare Galilææ, vidit duos fratres, Simonem, qui vocatur Petrus, et Andream fratrem ejus, mittentes rete in mare (erant enim piscatores), 040 MAT 004 019 et ait illis: Venite post me, et faciam vos fieri piscatores hominum. 040 MAT 004 020 At illi continuo relictis retibus secuti sunt eum. 040 MAT 004 021 Et procedens inde, vidit alios duos fratres, Jacobum Zebedæi, et Joannem fratrem ejus, in navi cum Zebedæo patre eorum, reficientes retia sua: et vocavit eos. 040 MAT 004 022 Illi autem statim relictis retibus et patre, secuti sunt eum. 040 MAT 004 023 Et circuibat Jesus totam Galilæam, docens in synagogis eorum, et prædicans Evangelium regni: et sanans omnem languorem, et omnem infirmitatem in populo. 040 MAT 004 024 Et abiit opinio ejus in totam Syriam, et obtulerunt ei omnes male habentes, variis languoribus, et tormentis comprehensos, et qui dæmonia habebant, et lunaticos, et paralyticos, et curavit eos: 040 MAT 004 025 et secutæ sunt eum turbæ multæ de Galilæa, et Decapoli, et de Jerosolymis, et de Judæa, et de trans Jordanem. 040 MAT 005 001 Videns autem Jesus turbas, ascendit in montem, et cum sedisset, accesserunt ad eum discipuli ejus, 040 MAT 005 002 et aperiens os suum docebat eos dicens: 040 MAT 005 003 Beati pauperes spiritu: quoniam ipsorum est regnum cælorum. 040 MAT 005 004 Beati mites: quoniam ipsi possidebunt terram. 040 MAT 005 005 Beati qui lugent: quoniam ipsi consolabuntur. 040 MAT 005 006 Beati qui esuriunt et sitiunt justitiam: quoniam ipsi saturabuntur. 040 MAT 005 007 Beati misericordes: quoniam ipsi misericordiam consequentur. 040 MAT 005 008 Beati mundo corde: quoniam ipsi Deum videbunt. 040 MAT 005 009 Beati pacifici: quoniam filii Dei vocabuntur. 040 MAT 005 010 Beati qui persecutionem patiuntur propter justitiam: quoniam ipsorum est regnum cælorum. 040 MAT 005 011 Beati estis cum maledixerint vobis, et persecuti vos fuerint, et dixerint omne malum adversum vos mentientes, propter me: 040 MAT 005 012 gaudete, et exsultate, quoniam merces vestra copiosa est in cælis. Sic enim persecuti sunt prophetas, qui fuerunt ante vos. 040 MAT 005 013 Vos estis sal terræ. Quod si sal evanuerit, in quo salietur? ad nihilum valet ultra, nisi ut mittatur foras, et conculcetur ab hominibus. 040 MAT 005 014 Vos estis lux mundi. Non potest civitas abscondi supra montem posita, 040 MAT 005 015 neque accendunt lucernam, et ponunt eam sub modio, sed super candelabrum, ut luceat omnibus qui in domo sunt. 040 MAT 005 016 Sic luceat lux vestra coram hominibus: ut videant opera vestra bona, et glorificent Patrem vestrum, qui in cælis est. 040 MAT 005 017 Nolite putare quoniam veni solvere legem aut prophetas: non veni solvere, sed adimplere. 040 MAT 005 018 Amen quippe dico vobis, donec transeat cælum et terra, jota unum aut unus apex non præteribit a lege, donec omnia fiant. 040 MAT 005 019 Qui ergo solverit unum de mandatis istis minimis, et docuerit sic homines, minimus vocabitur in regno cælorum: qui autem fecerit et docuerit, hic magnus vocabitur in regno cælorum. 040 MAT 005 020 Dico enim vobis, quia nisi abundaverit justitia vestra plus quam scribarum et pharisæorum, non intrabitis in regnum cælorum. 040 MAT 005 021 Audistis quia dictum est antiquis: Non occides: qui autem occiderit, reus erit judicio. 040 MAT 005 022 Ego autem dico vobis: quia omnis qui irascitur fratri suo, reus erit judicio. Qui autem dixerit fratri suo, raca: reus erit concilio. Qui autem dixerit, fatue: reus erit gehennæ ignis. (Geenna g1067) 040 MAT 005 023 Si ergo offers munus tuum ad altare, et ibi recordatus fueris quia frater tuus habet aliquid adversum te: 040 MAT 005 024 relinque ibi munus tuum ante altare, et vade prius reconciliari fratri tuo: et tunc veniens offeres munus tuum. 040 MAT 005 025 Esto consentiens adversario tuo cito dum es in via cum eo: ne forte tradat te adversarius judici, et judex tradat te ministro: et in carcerem mittaris. 040 MAT 005 026 Amen dico tibi, non exies inde, donec reddas novissimum quadrantem. 040 MAT 005 027 Audistis quia dictum est antiquis: Non mœchaberis. 040 MAT 005 028 Ego autem dico vobis: quia omnis qui viderit mulierem ad concupiscendum eam, jam mœchatus est eam in corde suo. 040 MAT 005 029 Quod si oculus tuus dexter scandalizat te, erue eum, et projice abs te: expedit enim tibi ut pereat unum membrorum tuorum, quam totum corpus tuum mittatur in gehennam. (Geenna g1067) 040 MAT 005 030 Et si dextra manus tua scandalizat te, abscide eam, et projice abs te: expedit enim tibi ut pereat unum membrorum tuorum, quam totum corpus tuum eat in gehennam. (Geenna g1067) 040 MAT 005 031 Dictum est autem: Quicumque dimiserit uxorem suam, det ei libellum repudii. 040 MAT 005 032 Ego autem dico vobis: quia omnis qui dimiserit uxorem suam, excepta fornicationis causa, facit eam mœchari: et qui dimissam duxerit, adulterat. 040 MAT 005 033 Iterum audistis quia dictum est antiquis: Non perjurabis: reddes autem Domino juramenta tua. 040 MAT 005 034 Ego autem dico vobis, non jurare omnino, neque per cælum, quia thronus Dei est: 040 MAT 005 035 neque per terram, quia scabellum est pedum ejus: neque per Jerosolymam, quia civitas est magni regis: 040 MAT 005 036 neque per caput tuum juraveris, quia non potes unum capillum album facere, aut nigrum. 040 MAT 005 037 Sit autem sermo vester, est, est: non, non: quod autem his abundantius est, a malo est. 040 MAT 005 038 Audistis quia dictum est: Oculum pro oculo, et dentem pro dente. 040 MAT 005 039 Ego autem dico vobis, non resistere malo: sed si quis te percusserit in dexteram maxillam tuam, præbe illi et alteram: 040 MAT 005 040 et ei, qui vult tecum judicio contendere, et tunicam tuam tollere, dimitte ei et pallium: 040 MAT 005 041 et quicumque te angariaverit mille passus, vade cum illo et alia duo. 040 MAT 005 042 Qui petit a te, da ei: et volenti mutuari a te, ne avertaris. 040 MAT 005 043 Audistis quia dictum est: Diliges proximum tuum, et odio habebis inimicum tuum. 040 MAT 005 044 Ego autem dico vobis: diligite inimicos vestros, benefacite his qui oderunt vos, et orate pro persequentibus et calumniantibus vos: 040 MAT 005 045 ut sitis filii Patris vestri, qui in cælis est: qui solem suum oriri facit super bonos et malos: et pluit super justos et injustos. 040 MAT 005 046 Si enim diligitis eos qui vos diligunt, quam mercedem habebitis? nonne et publicani hoc faciunt? 040 MAT 005 047 Et si salutaveritis fratres vestros tantum, quid amplius facitis? nonne et ethnici hoc faciunt? 040 MAT 005 048 Estote ergo vos perfecti, sicut et Pater vester cælestis perfectus est. 040 MAT 006 001 Attendite ne justitiam vestram faciatis coram hominibus, ut videamini ab eis: alioquin mercedem non habebitis apud Patrem vestrum qui in cælis est. 040 MAT 006 002 Cum ergo facis eleemosynam, noli tuba canere ante te, sicut hypocritæ faciunt in synagogis, et in vicis, ut honorificentur ab hominibus. Amen dico vobis, receperunt mercedem suam. 040 MAT 006 003 Te autem faciente eleemosynam, nesciat sinistra tua quid faciat dextera tua: 040 MAT 006 004 ut sit eleemosyna tua in abscondito, et Pater tuus, qui videt in abscondito, reddet tibi. 040 MAT 006 005 Et cum oratis, non eritis sicut hypocritæ qui amant in synagogis et in angulis platearum stantes orare, ut videantur ab hominibus: amen dico vobis, receperunt mercedem suam. 040 MAT 006 006 Tu autem cum oraveris, intra in cubiculum tuum, et clauso ostio, ora Patrem tuum in abscondito: et Pater tuus, qui videt in abscondito, reddet tibi. 040 MAT 006 007 Orantes autem, nolite multum loqui, sicut ethnici, putant enim quod in multiloquio suo exaudiantur. 040 MAT 006 008 Nolite ergo assimilari eis: scit enim Pater vester, quid opus sit vobis, antequam petatis eum. 040 MAT 006 009 Sic ergo vos orabitis: [Pater noster, qui es in cælis, sanctificetur nomen tuum. 040 MAT 006 010 Adveniat regnum tuum; fiat voluntas tua, sicut in cælo et in terra. 040 MAT 006 011 Panem nostrum supersubstantialem da nobis hodie, 040 MAT 006 012 et dimitte nobis debita nostra, sicut et nos dimittimus debitoribus nostris. 040 MAT 006 013 Et ne nos inducas in tentationem, sed libera nos a malo. Amen.] 040 MAT 006 014 Si enim dimiseritis hominibus peccata eorum: dimittet et vobis Pater vester cælestis delicta vestra. 040 MAT 006 015 Si autem non dimiseritis hominibus: nec Pater vester dimittet vobis peccata vestra. 040 MAT 006 016 Cum autem jejunatis, nolite fieri sicut hypocritæ, tristes. Exterminant enim facies suas, ut appareant hominibus jejunantes. Amen dico vobis, quia receperunt mercedem suam. 040 MAT 006 017 Tu autem, cum jejunas, unge caput tuum, et faciem tuam lava, 040 MAT 006 018 ne videaris hominibus jejunans, sed Patri tuo, qui est in abscondito: et Pater tuus, qui videt in abscondito, reddet tibi. 040 MAT 006 019 Nolite thesaurizare vobis thesauros in terra: ubi ærugo, et tinea demolitur: et ubi fures effodiunt, et furantur. 040 MAT 006 020 Thesaurizate autem vobis thesauros in cælo, ubi neque ærugo, neque tinea demolitur, et ubi fures non effodiunt, nec furantur. 040 MAT 006 021 Ubi enim est thesaurus tuus, ibi est et cor tuum. 040 MAT 006 022 Lucerna corporis tui est oculus tuus. Si oculus tuus fuerit simplex, totum corpus tuum lucidum erit. 040 MAT 006 023 Si autem oculus tuus fuerit nequam, totum corpus tuum tenebrosum erit. Si ergo lumen, quod in te est, tenebræ sunt: ipsæ tenebræ quantæ erunt? 040 MAT 006 024 Nemo potest duobus dominis servire: aut enim unum odio habebit, et alterum diliget: aut unum sustinebit, et alterum contemnet. Non potestis Deo servire et mammonæ. 040 MAT 006 025 Ideo dico vobis, ne solliciti sitis animæ vestræ quid manducetis, neque corpori vestro quid induamini. Nonne anima plus est quam esca, et corpus plus quam vestimentum? 040 MAT 006 026 Respicite volatilia cæli, quoniam non serunt, neque metunt, neque congregant in horrea: et Pater vester cælestis pascit illa. Nonne vos magis pluris estis illis? 040 MAT 006 027 Quis autem vestrum cogitans potest adjicere ad staturam suam cubitum unum? 040 MAT 006 028 Et de vestimento quid solliciti estis? Considerate lilia agri quomodo crescunt: non laborant, neque nent. 040 MAT 006 029 Dico autem vobis, quoniam nec Salomon in omni gloria sua coopertus est sicut unum ex istis. 040 MAT 006 030 Si autem fœnum agri, quod hodie est, et cras in clibanum mittitur, Deus sic vestit, quanto magis vos modicæ fidei? 040 MAT 006 031 Nolite ergo solliciti esse, dicentes: Quid manducabimus, aut quid bibemus, aut quo operiemur? 040 MAT 006 032 hæc enim omnia gentes inquirunt. Scit enim Pater vester, quia his omnibus indigetis. 040 MAT 006 033 Quærite ergo primum regnum Dei, et justitiam ejus: et hæc omnia adjicientur vobis. 040 MAT 006 034 Nolite ergo solliciti esse in crastinum. Crastinus enim dies sollicitus erit sibi ipsi: sufficit diei malitia sua. 040 MAT 007 001 Nolite judicare, ut non judicemini. 040 MAT 007 002 In quo enim judicio judicaveritis, judicabimini: et in qua mensura mensi fueritis, remetietur vobis. 040 MAT 007 003 Quid autem vides festucam in oculo fratris tui, et trabem in oculo tuo non vides? 040 MAT 007 004 aut quomodo dicis fratri tuo: Sine ejiciam festucam de oculo tuo, et ecce trabs est in oculo tuo? 040 MAT 007 005 Hypocrita, ejice primum trabem de oculo tuo, et tunc videbis ejicere festucam de oculo fratris tui. 040 MAT 007 006 Nolite dare sanctum canibus: neque mittatis margaritas vestras ante porcos, ne forte conculcent eas pedibus suis, et conversi dirumpant vos. 040 MAT 007 007 Petite, et dabitur vobis: quærite, et invenietis: pulsate, et aperietur vobis. 040 MAT 007 008 Omnis enim qui petit, accipit: et qui quærit, invenit: et pulsanti aperietur. 040 MAT 007 009 Aut quis est ex vobis homo, quem si petierit filius suus panem, numquid lapidem porriget ei? 040 MAT 007 010 aut si piscem petierit, numquid serpentem porriget ei? 040 MAT 007 011 Si ergo vos, cum sitis mali, nostis bona data dare filiis vestris: quanto magis Pater vester, qui in cælis est, dabit bona petentibus se? 040 MAT 007 012 Omnia ergo quæcumque vultis ut faciant vobis homines, et vos facite illis. Hæc est enim lex, et prophetæ. 040 MAT 007 013 Intrate per angustam portam: quia lata porta, et spatiosa via est, quæ ducit ad perditionem, et multi sunt qui intrant per eam. 040 MAT 007 014 Quam angusta porta, et arcta via est, quæ ducit ad vitam: et pauci sunt qui inveniunt eam! 040 MAT 007 015 Attendite a falsis prophetis, qui veniunt ad vos in vestimentis ovium, intrinsecus autem sunt lupi rapaces: 040 MAT 007 016 a fructibus eorum cognoscetis eos. Numquid colligunt de spinis uvas, aut de tribulis ficus? 040 MAT 007 017 Sic omnis arbor bona fructus bonos facit: mala autem arbor malos fructus facit. 040 MAT 007 018 Non potest arbor bona malos fructus facere: neque arbor mala bonos fructus facere. 040 MAT 007 019 Omnis arbor, quæ non facit fructum bonum, excidetur, et in ignem mittetur. 040 MAT 007 020 Igitur ex fructibus eorum cognoscetis eos. 040 MAT 007 021 Non omnis qui dicit mihi, Domine, Domine, intrabit in regnum cælorum: sed qui facit voluntatem Patris mei, qui in cælis est, ipse intrabit in regnum cælorum. 040 MAT 007 022 Multi dicent mihi in illa die: Domine, Domine, nonne in nomine tuo prophetavimus, et in nomine tuo dæmonia ejecimus, et in nomine tuo virtutes multas fecimus? 040 MAT 007 023 Et tunc confitebor illis: Quia numquam novi vos: discedite a me, qui operamini iniquitatem. 040 MAT 007 024 Omnis ergo qui audit verba mea hæc, et facit ea, assimilabitur viro sapienti, qui ædificavit domum suam supra petram, 040 MAT 007 025 et descendit pluvia, et venerunt flumina, et flaverunt venti, et irruerunt in domum illam, et non cecidit: fundata enim erat super petram. 040 MAT 007 026 Et omnis qui audit verba mea hæc, et non facit ea, similis erit viro stulto, qui ædificavit domum suam super arenam: 040 MAT 007 027 et descendit pluvia, et venerunt flumina, et flaverunt venti, et irruerunt in domum illam, et cecidit, et fuit ruina illius magna. 040 MAT 007 028 Et factum est: cum consummasset Jesus verba hæc, admirabantur turbæ super doctrina ejus. 040 MAT 007 029 Erat enim docens eos sicut potestatem habens, et non sicut scribæ eorum, et pharisæi. 040 MAT 008 001 Cum autem descendisset de monte, secutæ sunt eum turbæ multæ: 040 MAT 008 002 et ecce leprosus veniens, adorabat eum, dicens: Domine, si vis, potes me mundare. 040 MAT 008 003 Et extendens Jesus manum, tetigit eum, dicens: Volo: mundare. Et confestim mundata est lepra ejus. 040 MAT 008 004 Et ait illi Jesus: Vide, nemini dixeris: sed vade, ostende te sacerdoti, et offer munus, quod præcepit Moyses, in testimonium illis. 040 MAT 008 005 Cum autem introisset Capharnaum, accessit ad eum centurio, rogans eum, 040 MAT 008 006 et dicens: Domine, puer meus jacet in domo paralyticus, et male torquetur. 040 MAT 008 007 Et ait illi Jesus: Ego veniam, et curabo eum. 040 MAT 008 008 Et respondens centurio, ait: Domine, non sum dignus ut intres sub tectum meum: sed tantum dic verbo, et sanabitur puer meus. 040 MAT 008 009 Nam et ego homo sum sub potestate constitutus, habens sub me milites, et dico huic: Vade, et vadit: et alii: Veni, et venit: et servo meo: Fac hoc, et facit. 040 MAT 008 010 Audiens autem Jesus miratus est, et sequentibus se dixit: Amen dico vobis, non inveni tantam fidem in Israël. 040 MAT 008 011 Dico autem vobis, quod multi ab oriente et occidente venient, et recumbent cum Abraham, et Isaac, et Jacob in regno cælorum: 040 MAT 008 012 filii autem regni ejicientur in tenebras exteriores: ibi erit fletus et stridor dentium. 040 MAT 008 013 Et dixit Jesus centurioni: Vade, et sicut credidisti, fiat tibi. Et sanatus est puer in illa hora. 040 MAT 008 014 Et cum venisset Jesus in domum Petri, vidit socrum ejus jacentem, et febricitantem: 040 MAT 008 015 et tetigit manum ejus, et dimisit eam febris, et surrexit, et ministrabat eis. 040 MAT 008 016 Vespere autem facto, obtulerunt ei multos dæmonia habentes: et ejiciebat spiritus verbo, et omnes male habentes curavit: 040 MAT 008 017 ut adimpleretur quod dictum est per Isaiam prophetam, dicentem: [Ipse infirmitates nostras accepit: et ægrotationes nostras portavit.] 040 MAT 008 018 Videns autem Jesus turbas multas circum se, jussit ire trans fretum. 040 MAT 008 019 Et accedens unus scriba, ait illi: Magister, sequar te, quocumque ieris. 040 MAT 008 020 Et dicit ei Jesus: Vulpes foveas habent, et volucres cæli nidos; Filius autem hominis non habet ubi caput reclinet. 040 MAT 008 021 Alius autem de discipulis ejus ait illi: Domine, permitte me primum ire, et sepelire patrem meum. 040 MAT 008 022 Jesus autem ait illi: Sequere me, et dimitte mortuos sepelire mortuos suos. 040 MAT 008 023 Et ascendente eo in naviculam, secuti sunt eum discipuli ejus: 040 MAT 008 024 et ecce motus magnus factus est in mari, ita ut navicula operiretur fluctibus: ipse vero dormiebat. 040 MAT 008 025 Et accesserunt ad eum discipuli ejus, et suscitaverunt eum, dicentes: Domine, salva nos: perimus. 040 MAT 008 026 Et dicit eis Jesus: Quid timidi estis, modicæ fidei? Tunc surgens imperavit ventis, et mari, et facta est tranquillitas magna. 040 MAT 008 027 Porro homines mirati sunt, dicentes: Qualis est hic, quia venti et mare obediunt ei? 040 MAT 008 028 Et cum venisset trans fretum in regionem Gerasenorum, occurrerunt ei duo habentes dæmonia, de monumentis exeuntes, sævi nimis, ita ut nemo posset transire per viam illam. 040 MAT 008 029 Et ecce clamaverunt, dicentes: Quid nobis et tibi, Jesu fili Dei? Venisti huc ante tempus torquere nos? 040 MAT 008 030 Erat autem non longe ab illis grex multorum porcorum pascens. 040 MAT 008 031 Dæmones autem rogabant eum, dicentes: Si ejicis nos hinc, mitte nos in gregem porcorum. 040 MAT 008 032 Et ait illis: Ite. At illi exeuntes abierunt in porcos, et ecce impetu abiit totus grex per præceps in mare: et mortui sunt in aquis. 040 MAT 008 033 Pastores autem fugerunt: et venientes in civitatem, nuntiaverunt omnia, et de eis qui dæmonia habuerant. 040 MAT 008 034 Et ecce tota civitas exiit obviam Jesu: et viso eo, rogabant ut transiret a finibus eorum. 040 MAT 009 001 Et ascendens in naviculam, transfretavit, et venit in civitatem suam. 040 MAT 009 002 Et ecce offerebant ei paralyticum jacentem in lecto. Et videns Jesus fidem illorum, dixit paralytico: Confide fili, remittuntur tibi peccata tua. 040 MAT 009 003 Et ecce quidam de scribis dixerunt intra se: Hic blasphemat. 040 MAT 009 004 Et cum vidisset Jesus cogitationes eorum, dixit: Ut quid cogitatis mala in cordibus vestris? 040 MAT 009 005 Quid est facilius dicere: Dimittuntur tibi peccata tua: an dicere: Surge, et ambula? 040 MAT 009 006 Ut autem sciatis, quia Filius hominis habet potestatem in terra dimittendi peccata, tunc ait paralytico: Surge, tolle lectum tuum, et vade in domum tuam. 040 MAT 009 007 Et surrexit, et abiit in domum suam. 040 MAT 009 008 Videntes autem turbæ timuerunt, et glorificaverunt Deum, qui dedit potestatem talem hominibus. 040 MAT 009 009 Et, cum transiret inde Jesus, vidit hominem sedentem in telonio, Matthæum nomine. Et ait illi: Sequere me. Et surgens, secutus est eum. 040 MAT 009 010 Et factum est, discumbente eo in domo, ecce multi publicani et peccatores venientes, discumbebant cum Jesu, et discipulis ejus. 040 MAT 009 011 Et videntes pharisæi, dicebant discipulis ejus: Quare cum publicanis et peccatoribus manducat magister vester? 040 MAT 009 012 At Jesus audiens, ait: Non est opus valentibus medicus, sed male habentibus. 040 MAT 009 013 Euntes autem discite quid est: Misericordiam volo, et non sacrificium. Non enim veni vocare justos, sed peccatores. 040 MAT 009 014 Tunc accesserunt ad eum discipuli Joannis, dicentes: Quare nos, et pharisæi, jejunamus frequenter: discipuli autem tui non jejunant? 040 MAT 009 015 Et ait illis Jesus: Numquid possunt filii sponsi lugere, quamdiu cum illis est sponsus? Venient autem dies cum auferetur ab eis sponsus: et tunc jejunabunt. 040 MAT 009 016 Nemo autem immittit commissuram panni rudis in vestimentum vetus: tollit enim plenitudinem ejus a vestimento, et pejor scissura fit. 040 MAT 009 017 Neque mittunt vinum novum in utres veteres: alioquin rumpuntur utres, et vinum effunditur, et utres pereunt. Sed vinum novum in utres novos mittunt: et ambo conservantur. 040 MAT 009 018 Hæc illo loquente ad eos, ecce princeps unus accessit, et adorabat eum, dicens: Domine, filia mea modo defuncta est: sed veni, impone manum tuam super eam, et vivet. 040 MAT 009 019 Et surgens Jesus, sequebatur eum, et discipuli ejus. 040 MAT 009 020 Et ecce mulier, quæ sanguinis fluxum patiebatur duodecim annis, accessit retro, et tetigit fimbriam vestimenti ejus. 040 MAT 009 021 Dicebat enim intra se: Si tetigero tantum vestimentum ejus, salva ero. 040 MAT 009 022 At Jesus conversus, et videns eam, dixit: Confide, filia, fides tua te salvam fecit. Et salva facta est mulier ex illa hora. 040 MAT 009 023 Et cum venisset Jesus in domum principis, et vidisset tibicines et turbam tumultuantem, dicebat: 040 MAT 009 024 Recedite: non est enim mortua puella, sed dormit. Et deridebant eum. 040 MAT 009 025 Et cum ejecta esset turba, intravit: et tenuit manum ejus, et surrexit puella. 040 MAT 009 026 Et exiit fama hæc in universam terram illam. 040 MAT 009 027 Et transeunte inde Jesu, secuti sunt eum duo cæci, clamantes, et dicentes: Miserere nostri, fili David. 040 MAT 009 028 Cum autem venisset domum, accesserunt ad eum cæci. Et dicit eis Jesus: Creditis quia hoc possum facere vobis? Dicunt ei: Utique, Domine. 040 MAT 009 029 Tunc tetigit oculos eorum, dicens: Secundum fidem vestram, fiat vobis. 040 MAT 009 030 Et aperti sunt oculi eorum: et comminatus est illis Jesus, dicens: Videte ne quis sciat. 040 MAT 009 031 Illi autem exeuntes, diffamaverunt eum in tota terra illa. 040 MAT 009 032 Egressis autem illis, ecce obtulerunt ei hominem mutum, dæmonium habentem. 040 MAT 009 033 Et ejecto dæmonio, locutus est mutus, et miratæ sunt turbæ, dicentes: Numquam apparuit sic in Israël. 040 MAT 009 034 Pharisæi autem dicebant: In principe dæmoniorum ejicit dæmones. 040 MAT 009 035 Et circuibat Jesus omnes civitates, et castella, docens in synagogis eorum, et prædicans Evangelium regni, et curans omnem languorem, et omnem infirmitatem. 040 MAT 009 036 Videns autem turbas, misertus est eis: quia erant vexati, et jacentes sicut oves non habentes pastorem. 040 MAT 009 037 Tunc dicit discipulis suis: Messis quidem multa, operarii autem pauci. 040 MAT 009 038 Rogate ergo Dominum messis, ut mittat operarios in messem suam. 040 MAT 010 001 Et convocatis duodecim discipulis suis, dedit illis potestatem spirituum immundorum, ut ejicerent eos, et curarent omnem languorem, et omnem infirmitatem. 040 MAT 010 002 Duodecim autem Apostolorum nomina sunt hæc. Primus, Simon, qui dicitur Petrus: et Andreas frater ejus, 040 MAT 010 003 Jacobus Zebedæi, et Joannes frater ejus, Philippus, et Bartholomæus, Thomas, et Matthæus publicanus, Jacobus Alphæi, et Thaddæus, 040 MAT 010 004 Simon Chananæus, et Judas Iscariotes, qui et tradidit eum. 040 MAT 010 005 Hos duodecim misit Jesus, præcipiens eis, dicens: In viam gentium ne abieritis, et in civitates Samaritanorum ne intraveritis: 040 MAT 010 006 sed potius ite ad oves quæ perierunt domus Israël. 040 MAT 010 007 Euntes autem prædicate, dicentes: Quia appropinquavit regnum cælorum. 040 MAT 010 008 Infirmos curate, mortuos suscitate, leprosos mundate, dæmones ejicite: gratis accepistis, gratis date. 040 MAT 010 009 Nolite possidere aurum, neque argentum, neque pecuniam in zonis vestris: 040 MAT 010 010 non peram in via, neque duas tunicas, neque calceamenta, neque virgam: dignus enim est operarius cibo suo. 040 MAT 010 011 In quamcumque autem civitatem aut castellum intraveritis, interrogate, quis in ea dignus sit: et ibi manete donec exeatis. 040 MAT 010 012 Intrantes autem in domum, salutate eam, dicentes: Pax huic domui. 040 MAT 010 013 Et siquidem fuerit domus illa digna, veniet pax vestra super eam: si autem non fuerit digna, pax vestra revertetur ad vos. 040 MAT 010 014 Et quicumque non receperit vos, neque audierit sermones vestros: exeunte foras de domo, vel civitate, excutite pulverem de pedibus vestris. 040 MAT 010 015 Amen dico vobis: Tolerabilius erit terræ Sodomorum et Gomorrhæorum in die judicii, quam illi civitati. 040 MAT 010 016 Ecce ego mitto vos sicut oves in medio luporum. Estote ergo prudentes sicut serpentes, et simplices sicut columbæ. 040 MAT 010 017 Cavete autem ab hominibus. Tradent enim vos in conciliis, et in synagogis suis flagellabunt vos: 040 MAT 010 018 et ad præsides, et ad reges ducemini propter me in testimonium illis, et gentibus. 040 MAT 010 019 Cum autem tradent vos, nolite cogitare quomodo, aut quid loquamini: dabitur enim vobis in illa hora, quid loquamini: 040 MAT 010 020 non enim vos estis qui loquimini, sed Spiritus Patris vestri, qui loquitur in vobis. 040 MAT 010 021 Tradet autem frater fratrem in mortem, et pater filium: et insurgent filii in parentes, et morte eos afficient: 040 MAT 010 022 et eritis odio omnibus propter nomen meum: qui autem perseveraverit usque in finem, hic salvus erit. 040 MAT 010 023 Cum autem persequentur vos in civitate ista, fugite in aliam. Amen dico vobis, non consummabitis civitates Israël, donec veniat Filius hominis. 040 MAT 010 024 Non est discipulus super magistrum, nec servus super dominum suum: 040 MAT 010 025 sufficit discipulo ut sit sicut magister ejus, et servo, sicut dominus ejus. Si patremfamilias Beelzebub vocaverunt, quanto magis domesticos ejus? 040 MAT 010 026 Ne ergo timueritis eos. Nihil enim est opertum, quod non revelabitur: et occultum, quod non scietur. 040 MAT 010 027 Quod dico vobis in tenebris, dicite in lumine: et quod in aure auditis, prædicate super tecta. 040 MAT 010 028 Et nolite timere eos qui occidunt corpus, animam autem non possunt occidere: sed potius timete eum, qui potest et animam et corpus perdere in gehennam. (Geenna g1067) 040 MAT 010 029 Nonne duo passeres asse veneunt? et unus ex illis non cadet super terram sine Patre vestro. 040 MAT 010 030 Vestri autem capilli capitis omnes numerati sunt. 040 MAT 010 031 Nolite ergo timere: multis passeribus meliores estis vos. 040 MAT 010 032 Omnis ergo qui confitebitur me coram hominibus, confitebor et ego eum coram Patre meo, qui in cælis est. 040 MAT 010 033 Qui autem negaverit me coram hominibus, negabo et ego eum coram Patre meo, qui in cælis est. 040 MAT 010 034 Nolite arbitrari quia pacem venerim mittere in terram: non veni pacem mittere, sed gladium: 040 MAT 010 035 veni enim separare hominem adversus patrem suum, et filiam adversus matrem suam, et nurum adversus socrum suam: 040 MAT 010 036 et inimici hominis, domestici ejus. 040 MAT 010 037 Qui amat patrem aut matrem plus quam me, non est me dignus: et qui amat filium aut filiam super me, non est me dignus. 040 MAT 010 038 Et qui non accipit crucem suam, et sequitur me, non est me dignus. 040 MAT 010 039 Qui invenit animam suam, perdet illam: et qui perdiderit animam suam propter me, inveniet eam. 040 MAT 010 040 Qui recipit vos, me recipit: et qui me recipit, recipit eum qui me misit. 040 MAT 010 041 Qui recipit prophetam in nomine prophetæ, mercedem prophetæ accipiet: et qui recipit justum in nomine justi, mercedem justi accipiet. 040 MAT 010 042 Et quicumque potum dederit uni ex minimis istis calicem aquæ frigidæ tantum in nomine discipuli: amen dico vobis, non perdet mercedem suam. 040 MAT 011 001 Et factum est, cum consummasset Jesus, præcipiens duodecim discipulis suis, transiit inde ut doceret, et prædicaret in civitatibus eorum. 040 MAT 011 002 Joannes autem cum audisset in vinculis opera Christi, mittens duos de discipulis suis, 040 MAT 011 003 ait illi: Tu es, qui venturus es, an alium exspectamus? 040 MAT 011 004 Et respondens Jesus ait illis: Euntes renuntiate Joanni quæ audistis, et vidistis. 040 MAT 011 005 Cæci vident, claudi ambulant, leprosi mundantur, surdi audiunt, mortui resurgunt, pauperes evangelizantur: 040 MAT 011 006 et beatus est, qui non fuerit scandalizatus in me. 040 MAT 011 007 Illis autem abeuntibus, cœpit Jesus dicere ad turbas de Joanne: Quid existis in desertum videre? arundinem vento agitatam? 040 MAT 011 008 Sed quid existis videre? hominem mollibus vestitum? Ecce qui mollibus vestiuntur, in domibus regum sunt. 040 MAT 011 009 Sed quid existis videre? prophetam? Etiam dico vobis, et plus quam prophetam. 040 MAT 011 010 Hic est enim de quo scriptum est: Ecce ego mitto angelum meum ante faciem tuam, qui præparabit viam tuam ante te. 040 MAT 011 011 Amen dico vobis, non surrexit inter natos mulierum major Joanne Baptista: qui autem minor est in regno cælorum, major est illo. 040 MAT 011 012 A diebus autem Joannis Baptistæ usque nunc, regnum cælorum vim patitur, et violenti rapiunt illud. 040 MAT 011 013 Omnes enim prophetæ et lex usque ad Joannem prophetaverunt: 040 MAT 011 014 et si vultis recipere, ipse est Elias, qui venturus est. 040 MAT 011 015 Qui habet aures audiendi, audiat. 040 MAT 011 016 Cui autem similem æstimabo generationem istam? Similis est pueris sedentibus in foro: qui clamantes coæqualibus 040 MAT 011 017 dicunt: Cecinimus vobis, et non saltastis: lamentavimus, et non planxistis. 040 MAT 011 018 Venit enim Joannes neque manducans, neque bibens, et dicunt: Dæmonium habet. 040 MAT 011 019 Venit Filius hominis manducans, et bibens, et dicunt: Ecce homo vorax, et potator vini, publicanorum et peccatorum amicus. Et justificata est sapientia a filiis suis. 040 MAT 011 020 Tunc cœpit exprobrare civitatibus, in quibus factæ sunt plurimæ virtutes ejus, quia non egissent pœnitentiam: 040 MAT 011 021 Væ tibi Corozain, væ tibi Bethsaida: quia, si in Tyro et Sidone factæ essent virtutes quæ factæ sunt in vobis, olim in cilicio et cinere pœnitentiam egissent. 040 MAT 011 022 Verumtamen dico vobis: Tyro et Sidoni remissius erit in die judicii, quam vobis. 040 MAT 011 023 Et tu Capharnaum, numquid usque in cælum exaltaberis? usque in infernum descendes, quia si in Sodomis factæ fuissent virtutes quæ factæ sunt in te, forte mansissent usque in hanc diem. (Hadēs g86) 040 MAT 011 024 Verumtamen dico vobis, quia terræ Sodomorum remissius erit in die judicii, quam tibi. 040 MAT 011 025 In illo tempore respondens Jesus dixit: Confiteor tibi, Pater, Domine cæli et terræ, quia abscondisti hæc a sapientibus, et prudentibus, et revelasti ea parvulis. 040 MAT 011 026 Ita Pater: quoniam sic fuit placitum ante te. 040 MAT 011 027 Omnia mihi tradita sunt a Patre meo. Et nemo novit Filium, nisi Pater: neque Patrem quis novit, nisi Filius, et cui voluerit Filius revelare. 040 MAT 011 028 Venite ad me omnes qui laboratis, et onerati estis, et ego reficiam vos. 040 MAT 011 029 Tollite jugum meum super vos, et discite a me, quia mitis sum, et humilis corde: et invenietis requiem animabus vestris. 040 MAT 011 030 Jugum enim meum suave est, et onus meum leve. 040 MAT 012 001 In illo tempore abiit Jesus per sata sabbato: discipuli autem ejus esurientes cœperunt vellere spicas, et manducare. 040 MAT 012 002 Pharisæi autem videntes, dixerunt ei: Ecce discipuli tui faciunt quod non licet facere sabbatis. 040 MAT 012 003 At ille dixit eis: Non legistis quid fecerit David, quando esuriit, et qui cum eo erant: 040 MAT 012 004 quomodo intravit in domum Dei, et panes propositionis comedit, quos non licebat ei edere, neque his qui cum eo erant, nisi solis sacerdotibus? 040 MAT 012 005 aut non legistis in lege quia sabbatis sacerdotes in templo sabbatum violant, et sine crimine sunt? 040 MAT 012 006 Dico autem vobis, quia templo major est hic. 040 MAT 012 007 Si autem sciretis, quid est: Misericordiam volo, et non sacrificium: numquam condemnassetis innocentes: 040 MAT 012 008 dominus enim est Filius hominis etiam sabbati. 040 MAT 012 009 Et cum inde transisset, venit in synagogam eorum. 040 MAT 012 010 Et ecce homo manum habens aridam, et interrogabant eum, dicentes: Si licet sabbatis curare? ut accusarent eum. 040 MAT 012 011 Ipse autem dixit illis: Quis erit ex vobis homo, qui habeat ovem unam, et si ceciderit hæc sabbatis in foveam, nonne tenebit et levabit eam? 040 MAT 012 012 Quanto magis melior est homo ove? itaque licet sabbatis benefacere. 040 MAT 012 013 Tunc ait homini: Extende manum tuam. Et extendit, et restituta est sanitati sicut altera. 040 MAT 012 014 Exeuntes autem pharisæi, consilium faciebant adversus eum, quomodo perderent eum. 040 MAT 012 015 Jesus autem sciens recessit inde: et secuti sunt eum multi, et curavit eos omnes: 040 MAT 012 016 et præcepit eis ne manifestum eum facerent. 040 MAT 012 017 Ut adimpleretur quod dictum est per Isaiam prophetam, dicentem: 040 MAT 012 018 [Ecce puer meus, quem elegi, dilectus meus, in quo bene complacuit animæ meæ. Ponam spiritum meum super eum, et judicium gentibus nuntiabit. 040 MAT 012 019 Non contendet, neque clamabit, neque audiet aliquis in plateis vocem ejus: 040 MAT 012 020 arundinem quassatam non confringet, et linum fumigans non extinguet, donec ejiciat ad victoriam judicium: 040 MAT 012 021 et in nomine ejus gentes sperabunt.] 040 MAT 012 022 Tunc oblatus est ei dæmonium habens, cæcus, et mutus, et curavit eum ita ut loqueretur, et videret. 040 MAT 012 023 Et stupebant omnes turbæ, et dicebant: Numquid hic est filius David? 040 MAT 012 024 Pharisæi autem audientes, dixerunt: Hic non ejicit dæmones nisi in Beelzebub principe dæmoniorum. 040 MAT 012 025 Jesus autem sciens cogitationes eorum, dixit eis: Omne regnum divisum contra se desolabitur: et omnis civitas vel domus divisa contra se, non stabit. 040 MAT 012 026 Et si Satanas Satanam ejicit, adversus se divisus est: quomodo ergo stabit regnum ejus? 040 MAT 012 027 Et si ego in Beelzebub ejicio dæmones, filii vestri in quo ejiciunt? ideo ipsi judices vestri erunt. 040 MAT 012 028 Si autem ego in Spiritu Dei ejicio dæmones, igitur pervenit in vos regnum Dei. 040 MAT 012 029 Aut quomodo potest quisquam intrare in domum fortis, et vasa ejus diripere, nisi prius alligaverit fortem? et tunc domum illius diripiet. 040 MAT 012 030 Qui non est mecum, contra me est; et qui non congregat mihi, spargit. 040 MAT 012 031 Ideo dico vobis: Omne peccatum et blasphemia remittetur hominibus, Spiritus autem blasphemia non remittetur. 040 MAT 012 032 Et quicumque dixerit verbum contra Filium hominis, remittetur ei: qui autem dixerit contra Spiritum Sanctum, non remittetur ei, neque in hoc sæculo, neque in futuro. (aiōn g165) 040 MAT 012 033 Aut facite arborem bonam, et fructum ejus bonum: aut facite arborem malam, et fructum ejus malum: siquidem ex fructu arbor agnoscitur. 040 MAT 012 034 Progenies viperarum, quomodo potestis bona loqui, cum sitis mali? ex abundantia enim cordis os loquitur. 040 MAT 012 035 Bonus homo de bono thesauro profert bona: et malus homo de malo thesauro profert mala. 040 MAT 012 036 Dico autem vobis quoniam omne verbum otiosum, quod locuti fuerint homines, reddent rationem de eo in die judicii. 040 MAT 012 037 Ex verbis enim tuis justificaberis et ex verbis tuis condemnaberis. 040 MAT 012 038 Tunc responderunt ei quidam de scribis et pharisæis, dicentes: Magister, volumus a te signum videre. 040 MAT 012 039 Qui respondens ait illis: Generatio mala et adultera signum quærit: et signum non dabitur ei, nisi signum Jonæ prophetæ. 040 MAT 012 040 Sicut enim fuit Jonas in ventre ceti tribus diebus, et tribus noctibus, sic erit Filius hominis in corde terræ tribus diebus et tribus noctibus. 040 MAT 012 041 Viri Ninivitæ surgent in judicio cum generatione ista, et condemnabunt eam: quia pœnitentiam egerunt in prædicatione Jonæ, et ecce plus quam Jonas hic. 040 MAT 012 042 Regina austri surget in judicio cum generatione ista, et condemnabit eam: quia venit a finibus terræ audire sapientiam Salomonis, et ecce plus quam Salomon hic. 040 MAT 012 043 Cum autem immundus spiritus exierit ab homine, ambulat per loca arida, quærens requiem, et non invenit. 040 MAT 012 044 Tunc dicit: Revertar in domum meam, unde exivi. Et veniens invenit eam vacantem, scopis mundatam, et ornatam. 040 MAT 012 045 Tunc vadit, et assumit septem alios spiritus secum nequiores se, et intrantes habitant ibi: et fiunt novissima hominis illius pejora prioribus. Sic erit et generationi huic pessimæ. 040 MAT 012 046 Adhuc eo loquente ad turbas, ecce mater ejus et fratres stabant foris, quærentes loqui ei. 040 MAT 012 047 Dixit autem ei quidam: Ecce mater tua, et fratres tui foris stant quærentes te. 040 MAT 012 048 At ipse respondens dicenti sibi, ait: Quæ est mater mea, et qui sunt fratres mei? 040 MAT 012 049 Et extendens manum in discipulos suos, dixit: Ecce mater mea, et fratres mei. 040 MAT 012 050 Quicumque enim fecerit voluntatem Patris mei, qui in cælis est, ipse meus frater, et soror, et mater est. 040 MAT 013 001 In illo die exiens Jesus de domo, sedebat secus mare. 040 MAT 013 002 Et congregatæ sunt ad eum turbæ multæ, ita ut naviculam ascendens sederet: et omnis turba stabat in littore, 040 MAT 013 003 et locutus est eis multa in parabolis, dicens: Ecce exiit qui seminat, seminare. 040 MAT 013 004 Et dum seminat, quædam ceciderunt secus viam, et venerunt volucres cæli, et comederunt ea. 040 MAT 013 005 Alia autem ceciderunt in petrosa, ubi non habebant terram multam: et continuo exorta sunt, quia non habebant altitudinem terræ: 040 MAT 013 006 sole autem orto æstuaverunt; et quia non habebant radicem, aruerunt. 040 MAT 013 007 Alia autem ceciderunt in spinas: et creverunt spinæ, et suffocaverunt ea. 040 MAT 013 008 Alia autem ceciderunt in terram bonam: et dabant fructum, aliud centesimum, aliud sexagesimum, aliud trigesimum. 040 MAT 013 009 Qui habet aures audiendi, audiat. 040 MAT 013 010 Et accedentes discipuli dixerunt ei: Quare in parabolis loqueris eis? 040 MAT 013 011 Qui respondens, ait illis: Quia vobis datum est nosse mysteria regni cælorum: illis autem non est datum. 040 MAT 013 012 Qui enim habet, dabitur ei, et abundabit: qui autem non habet, et quod habet auferetur ab eo. 040 MAT 013 013 Ideo in parabolis loquor eis: quia videntes non vident, et audientes non audiunt, neque intelligunt. 040 MAT 013 014 Et adimpletur in eis prophetia Isaiæ, dicentis: [Auditu audietis, et non intelligetis: et videntes videbitis, et non videbitis. 040 MAT 013 015 Incrassatum est enim cor populi hujus, et auribus graviter audierunt, et oculos suos clauserunt: nequando videant oculis, et auribus audiant, et corde intelligant, et convertantur, et sanem eos.] 040 MAT 013 016 Vestri autem beati oculi quia vident, et aures vestræ quia audiunt. 040 MAT 013 017 Amen quippe dico vobis, quia multi prophetæ et justi cupierunt videre quæ videtis, et non viderunt: et audire quæ auditis, et non audierunt. 040 MAT 013 018 Vos ergo audite parabolam seminantis. 040 MAT 013 019 Omnis qui audit verbum regni, et non intelligit, venit malus, et rapit quod seminatum est in corde ejus: hic est qui secus viam seminatus est. 040 MAT 013 020 Qui autem super petrosa seminatus est, hic est qui verbum audit, et continuo cum gaudio accipit illud: 040 MAT 013 021 non habet autem in se radicem, sed est temporalis: facta autem tribulatione et persecutione propter verbum, continuo scandalizatur. 040 MAT 013 022 Qui autem seminatus est in spinis, hic est qui verbum audit, et sollicitudo sæculi istius, et fallacia divitiarum suffocat verbum, et sine fructu efficitur. (aiōn g165) 040 MAT 013 023 Qui vero in terram bonam seminatus est, hic est qui audit verbum, et intelligit, et fructum affert, et facit aliud quidem centesimum, aliud autem sexagesimum, aliud vero trigesimum. 040 MAT 013 024 Aliam parabolam proposuit illis, dicens: Simile factum est regnum cælorum homini, qui seminavit bonum semen in agro suo: 040 MAT 013 025 cum autem dormirent homines, venit inimicus ejus, et superseminavit zizania in medio tritici, et abiit. 040 MAT 013 026 Cum autem crevisset herba, et fructum fecisset, tunc apparuerunt et zizania. 040 MAT 013 027 Accedentes autem servi patrisfamilias, dixerunt ei: Domine, nonne bonum semen seminasti in agro tuo? unde ergo habet zizania? 040 MAT 013 028 Et ait illis: Inimicus homo hoc fecit. Servi autem dixerunt ei: Vis, imus, et colligimus ea? 040 MAT 013 029 Et ait: Non: ne forte colligentes zizania, eradicetis simul cum eis et triticum. 040 MAT 013 030 Sinite utraque crescere usque ad messem, et in tempore messis dicam messoribus: Colligite primum zizania, et alligate ea in fasciculos ad comburendum: triticum autem congregate in horreum meum. 040 MAT 013 031 Aliam parabolam proposuit eis dicens: Simile est regnum cælorum grano sinapis, quod accipiens homo seminavit in agro suo: 040 MAT 013 032 quod minimum quidem est omnibus seminibus: cum autem creverit, majus est omnibus oleribus, et fit arbor, ita ut volucres cæli veniant, et habitent in ramis ejus. 040 MAT 013 033 Aliam parabolam locutus est eis: Simile est regnum cælorum fermento, quod acceptum mulier abscondit in farinæ satis tribus, donec fermentatum est totum. 040 MAT 013 034 Hæc omnia locutus est Jesus in parabolis ad turbas: et sine parabolis non loquebatur eis: 040 MAT 013 035 ut impleretur quod dictum erat per prophetam dicentem: Aperiam in parabolis os meum; eructabo abscondita a constitutione mundi. 040 MAT 013 036 Tunc, dimissis turbis, venit in domum: et accesserunt ad eum discipuli ejus, dicentes: Edissere nobis parabolam zizaniorum agri. 040 MAT 013 037 Qui respondens ait illis: Qui seminat bonum semen, est Filius hominis. 040 MAT 013 038 Ager autem est mundus. Bonum vero semen, hi sunt filii regnum. Zizania autem, filii sunt nequam. 040 MAT 013 039 Inimicus autem, qui seminavit ea, est diabolus. Messis vero, consummatio sæculi est. Messores autem, angeli sunt. (aiōn g165) 040 MAT 013 040 Sicut ergo colliguntur zizania, et igni comburuntur: sic erit in consummatione sæculi. (aiōn g165) 040 MAT 013 041 Mittet Filius hominis angelos suos, et colligent de regno ejus omnia scandala, et eos qui faciunt iniquitatem: 040 MAT 013 042 et mittent eos in caminum ignis. Ibi erit fletus et stridor dentium. 040 MAT 013 043 Tunc justi fulgebunt sicut sol in regno Patris eorum. Qui habet aures audiendi, audiat. 040 MAT 013 044 Simile est regnum cælorum thesauro abscondito in agro: quem qui invenit homo, abscondit, et præ gaudio illius vadit, et vendit universa quæ habet, et emit agrum illum. 040 MAT 013 045 Iterum simile est regnum cælorum homini negotiatori, quærenti bonas margaritas. 040 MAT 013 046 Inventa autem una pretiosa margarita, abiit, et vendidit omnia quæ habuit, et emit eam. 040 MAT 013 047 Iterum simile est regnum cælorum sagenæ missæ in mare, et ex omni genere piscium congreganti. 040 MAT 013 048 Quam, cum impleta esset, educentes, et secus littus sedentes, elegerunt bonis in vasa, malos autem foras miserunt. 040 MAT 013 049 Sic erit in consummatione sæculi: exibunt angeli, et separabunt malos de medio justorum, (aiōn g165) 040 MAT 013 050 et mittent eos in caminum ignis: ibi erit fletus, et stridor dentium. 040 MAT 013 051 Intellexistis hæc omnia? Dicunt ei: Etiam. 040 MAT 013 052 Ait illis: Ideo omnis scriba doctus in regno cælorum, similis est homini patrifamilias, qui profert de thesauro suo nova et vetera. 040 MAT 013 053 Et factum est, cum consummasset Jesus parabolas istas, transiit inde. 040 MAT 013 054 Et veniens in patriam suam, docebat eos in synagogis eorum, ita ut mirarentur, et dicerent: Unde huic sapientia hæc, et virtutes? 040 MAT 013 055 Nonne hic est fabri filius? nonne mater ejus dicitur Maria, et fratres ejus, Jacobus, et Joseph, et Simon, et Judas? 040 MAT 013 056 et sorores ejus, nonne omnes apud nos sunt? unde ergo huic omnia ista? 040 MAT 013 057 Et scandalizabantur in eo. Jesus autem dixit eis: Non est propheta sine honore, nisi in patria sua, et in domo sua. 040 MAT 013 058 Et non fecit ibi virtutes multas propter incredulitatem illorum. 040 MAT 014 001 In illo tempore audivit Herodes tetrarcha famam Jesu: 040 MAT 014 002 et ait pueris suis: Hic est Joannes Baptista: ipse surrexit a mortuis, et ideo virtutes operantur in eo. 040 MAT 014 003 Herodes enim tenuit Joannem, et alligavit eum: et posuit in carcerem propter Herodiadem uxorem fratris sui. 040 MAT 014 004 Dicebat enim illi Joannes: Non licet tibi habere eam. 040 MAT 014 005 Et volens illum occidere, timuit populum: quia sicut prophetam eum habebant. 040 MAT 014 006 Die autem natalis Herodis saltavit filia Herodiadis in medio, et placuit Herodi: 040 MAT 014 007 unde cum juramento pollicitus est ei dare quodcumque postulasset ab eo. 040 MAT 014 008 At illa præmonita a matre sua: Da mihi, inquit, hic in disco caput Joannis Baptistæ. 040 MAT 014 009 Et contristatus est rex: propter juramentum autem, et eos qui pariter recumbebant, jussit dari. 040 MAT 014 010 Misitque et decollavit Joannem in carcere. 040 MAT 014 011 Et allatum est caput ejus in disco, et datum est puellæ, et attulit matri suæ. 040 MAT 014 012 Et accedentes discipuli ejus, tulerunt corpus ejus, et sepelierunt illud: et venientes nuntiaverunt Jesu. 040 MAT 014 013 Quod cum audisset Jesus, secessit inde in navicula, in locum desertum seorsum: et cum audissent turbæ, secutæ sunt eum pedestres de civitatibus. 040 MAT 014 014 Et exiens vidit turbam multam, et misertus est eis, et curavit languidos eorum. 040 MAT 014 015 Vespere autem facto, accesserunt ad eum discipuli ejus, dicentes: Desertus est locus, et hora jam præteriit: dimitte turbas, ut euntes in castella, emant sibi escas. 040 MAT 014 016 Jesus autem dixit eis: Non habent necesse ire: date illis vos manducare. 040 MAT 014 017 Responderunt ei: Non habemus hic nisi quinque panes et duos pisces. 040 MAT 014 018 Qui ait eis: Afferte mihi illos huc. 040 MAT 014 019 Et cum jussisset turbam discumbere super fœnum, acceptis quinque panibus et duobus piscibus, aspiciens in cælum benedixit, et fregit, et dedit discipulis panes, discipuli autem turbis. 040 MAT 014 020 Et manducaverunt omnes, et saturati sunt. Et tulerunt reliquias, duodecim cophinos fragmentorum plenos. 040 MAT 014 021 Manducantium autem fuit numerus quinque millia virorum, exceptis mulieribus et parvulis. 040 MAT 014 022 Et statim compulit Jesus discipulos ascendere in naviculam, et præcedere eum trans fretum, donec dimitteret turbas. 040 MAT 014 023 Et dimissa turba, ascendit in montem solus orare. Vespere autem facto solus erat ibi: 040 MAT 014 024 navicula autem in medio mari jactabatur fluctibus: erat enim contrarius ventus. 040 MAT 014 025 Quarta enim vigilia noctis, venit ad eos ambulans super mare. 040 MAT 014 026 Et videntes eum super mare ambulantem, turbati sunt, dicentes: Quia phantasma est. Et præ timore clamaverunt. 040 MAT 014 027 Statimque Jesus locutus est eis, dicens: Habete fiduciam: ego sum, nolite timere. 040 MAT 014 028 Respondens autem Petrus, dixit: Domine, si tu es, jube me ad te venire super aquas. 040 MAT 014 029 At ipse ait: Veni. Et descendens Petrus de navicula, ambulabat super aquam ut veniret ad Jesum. 040 MAT 014 030 Videns vero ventum validum, timuit: et cum cœpisset mergi, clamavit dicens: Domine, salvum me fac. 040 MAT 014 031 Et continuo Jesus extendens manum, apprehendit eum: et ait illi: Modicæ fidei, quare dubitasti? 040 MAT 014 032 Et cum ascendissent in naviculam, cessavit ventus. 040 MAT 014 033 Qui autem in navicula erant, venerunt, et adoraverunt eum, dicentes: Vere Filius Dei es. 040 MAT 014 034 Et cum transfretassent, venerunt in terram Genesar. 040 MAT 014 035 Et cum cognovissent eum viri loci illius, miserunt in universam regionem illam, et obtulerunt ei omnes male habentes: 040 MAT 014 036 et rogabant eum ut vel fimbriam vestimenti ejus tangerent. Et quicumque tetigerunt, salvi facti sunt. 040 MAT 015 001 Tunc accesserunt ad eum ab Jerosolymis scribæ et pharisæi, dicentes: 040 MAT 015 002 Quare discipuli tui transgrediuntur traditionem seniorum? non enim lavant manus suas cum panem manducant. 040 MAT 015 003 Ipse autem respondens ait illis: Quare et vos transgredimini mandatum Dei propter traditionem vestram? Nam Deus dixit: 040 MAT 015 004 Honora patrem, et matrem: et, Qui maledixerit patri, vel matri, morte moriatur. 040 MAT 015 005 Vos autem dicitis: Quicumque dixerit patri, vel matri: Munus, quodcumque est ex me, tibi proderit: 040 MAT 015 006 et non honorificabit patrem suum, aut matrem suam: et irritum fecistis mandatum Dei propter traditionem vestram. 040 MAT 015 007 Hypocritæ, bene prophetavit de vobis Isaias, dicens: 040 MAT 015 008 [Populus hic labiis me honorat: cor autem eorum longe est a me. 040 MAT 015 009 Sine causa autem colunt me, docentes doctrinas et mandata hominum.] 040 MAT 015 010 Et convocatis ad se turbis, dixit eis: Audite, et intelligite. 040 MAT 015 011 Non quod intrat in os, coinquinat hominem: sed quod procedit ex ore, hoc coinquinat hominem. 040 MAT 015 012 Tunc accedentes discipuli ejus, dixerunt ei: Scis quia pharisæi audito verbo hoc, scandalizati sunt? 040 MAT 015 013 At ille respondens ait: Omnis plantatio, quam non plantavit Pater meus cælestis, eradicabitur. 040 MAT 015 014 Sinite illos: cæci sunt, et duces cæcorum; cæcus autem si cæco ducatum præstet, ambo in foveam cadunt. 040 MAT 015 015 Respondens autem Petrus dixit ei: Edissere nobis parabolam istam. 040 MAT 015 016 At ille dixit: Adhuc et vos sine intellectu estis? 040 MAT 015 017 Non intelligitis quia omne quod in os intrat, in ventrem vadit, et in secessum emittitur? 040 MAT 015 018 Quæ autem procedunt de ore, de corde exeunt, et ea coinquinant hominem: 040 MAT 015 019 de corde enim exeunt cogitationes malæ, homicidia, adulteria, fornicationes, furta, falsa testimonia, blasphemiæ: 040 MAT 015 020 hæc sunt, quæ coinquinant hominem. Non lotis autem manibus manducare, non coinquinat hominem. 040 MAT 015 021 Et egressus inde Jesus secessit in partes Tyri et Sidonis. 040 MAT 015 022 Et ecce mulier chananæa a finibus illis egressa clamavit, dicens ei: Miserere mei, Domine fili David: filia mea male a dæmonio vexatur. 040 MAT 015 023 Qui non respondit ei verbum. Et accedentes discipuli ejus rogabant eum dicentes: Dimitte eam: quia clamat post nos. 040 MAT 015 024 Ipse autem respondens ait: Non sum missus nisi ad oves, quæ perierunt domus Israël. 040 MAT 015 025 At illa venit, et adoravit eum, dicens: Domine, adjuva me. 040 MAT 015 026 Qui respondens ait: Non est bonum sumere panem filiorum, et mittere canibus. 040 MAT 015 027 At illa dixit: Etiam Domine: nam et catelli edunt de micis quæ cadunt de mensa dominorum suorum. 040 MAT 015 028 Tunc respondens Jesus, ait illi: O mulier, magna est fides tua: fiat tibi sicut vis. Et sanata est filia ejus ex illa hora. 040 MAT 015 029 Et cum transisset inde Jesus, venit secus mare Galilææ: et ascendens in montem, sedebat ibi. 040 MAT 015 030 Et accesserunt ad eum turbæ multæ, habentes secum mutos, cæcos, claudos, debiles, et alios multos: et projecerunt eos ad pedes ejus, et curavit eos, 040 MAT 015 031 ita ut turbæ mirarentur, videntes mutos loquentes, claudos ambulantes, cæcos videntes: et magnificabant Deum Israël. 040 MAT 015 032 Jesus autem, convocatis discipulis suis, dixit: Misereor turbæ, quia triduo jam perseverant mecum, et non habent quod manducent: et dimittere eos jejunos nolo, ne deficiant in via. 040 MAT 015 033 Et dicunt ei discipuli: Unde ergo nobis in deserto panes tantos, ut saturemus turbam tantam? 040 MAT 015 034 Et ait illis Jesus: Quot habetis panes? At illi dixerunt: Septem, et paucos pisciculos. 040 MAT 015 035 Et præcepit turbæ ut discumberent super terram. 040 MAT 015 036 Et accipiens septem panes, et pisces, et gratias agens, fregit, et dedit discipulis suis, et discipuli dederunt populo. 040 MAT 015 037 Et comederunt omnes, et saturati sunt. Et quod superfuit de fragmentis, tulerunt septem sportas plenas. 040 MAT 015 038 Erant autem qui manducaverunt quatuor millia hominum, extra parvulos et mulieres. 040 MAT 015 039 Et, dimissa turba, ascendit in naviculam: et venit in fines Magedan. 040 MAT 016 001 Et accesserunt ad eum pharisæi et sadducæi tentantes: et rogaverunt eum ut signum de cælo ostenderet eis. 040 MAT 016 002 At ille respondens, ait illis: Facto vespere dicitis: Serenum erit, rubicundum est enim cælum. 040 MAT 016 003 Et mane: Hodie tempestas, rutilat enim triste cælum. 040 MAT 016 004 Faciem ergo cæli dijudicare nostis: signa autem temporum non potestis scire? Generatio mala et adultera signum quærit: et signum non dabitur ei, nisi signum Jonæ prophetæ. Et relictis illis, abiit. 040 MAT 016 005 Et cum venissent discipuli ejus trans fretum, obliti sunt panes accipere. 040 MAT 016 006 Qui dixit illis: Intuemini, et cavete a fermento pharisæorum et sadducæorum. 040 MAT 016 007 At illi cogitabant intra se dicentes: Quia panes non accepimus. 040 MAT 016 008 Sciens autem Jesus, dixit: Quid cogitatis intra vos modicæ fidei, quia panes non habetis? 040 MAT 016 009 Nondum intelligitis, neque recordamini quinque panum in quinque millia hominum, et quot cophinos sumpsistis? 040 MAT 016 010 neque septem panum in quatuor millia hominum, et quot sportas sumpsistis? 040 MAT 016 011 Quare non intelligitis, quia non de pane dixi vobis: Cavete a fermento pharisæorum et sadducæorum? 040 MAT 016 012 Tunc intellexerunt quia non dixerit cavendum a fermento panum, sed a doctrina pharisæorum et sadducæorum. 040 MAT 016 013 Venit autem Jesus in partes Cæsareæ Philippi: et interrogabat discipulos suos, dicens: Quem dicunt homines esse Filium hominis? 040 MAT 016 014 At illi dixerunt: Alii Joannem Baptistam, alii autem Eliam, alii vero Jeremiam, aut unum ex prophetis. 040 MAT 016 015 Dicit illis Jesus: Vos autem, quem me esse dicitis? 040 MAT 016 016 Respondens Simon Petrus dixit: Tu es Christus, Filius Dei vivi. 040 MAT 016 017 Respondens autem Jesus, dixit ei: Beatus es Simon Bar Jona: quia caro et sanguis non revelavit tibi, sed Pater meus, qui in cælis est. 040 MAT 016 018 Et ego dico tibi, quia tu es Petrus, et super hanc petram ædificabo Ecclesiam meam, et portæ inferi non prævalebunt adversus eam. (Hadēs g86) 040 MAT 016 019 Et tibi dabo claves regni cælorum. Et quodcumque ligaveris super terram, erit ligatum et in cælis: et quodcumque solveris super terram, erit solutum et in cælis. 040 MAT 016 020 Tunc præcepit discipulis suis ut nemini dicerent quia ipse esset Jesus Christus. 040 MAT 016 021 Exinde cœpit Jesus ostendere discipulis suis, quia oporteret eum ire Jerosolymam, et multa pati a senioribus, et scribis, et principibus sacerdotum, et occidi, et tertia die resurgere. 040 MAT 016 022 Et assumens eum Petrus, cœpit increpare illum dicens: Absit a te, Domine: non erit tibi hoc. 040 MAT 016 023 Qui conversus, dixit Petro: Vade post me Satana, scandalum es mihi: quia non sapis ea quæ Dei sunt, sed ea quæ hominum. 040 MAT 016 024 Tunc Jesus dixit discipulis suis: Si quis vult post me venire, abneget semetipsum, et tollat crucem suam, et sequatur me. 040 MAT 016 025 Qui enim voluerit animam suam salvam facere, perdet eam: qui autem perdiderit animam suam propter me, inveniet eam. 040 MAT 016 026 Quid enim prodest homini, si mundum universum lucretur, animæ vero suæ detrimentum patiatur? aut quam dabit homo commutationem pro anima sua? 040 MAT 016 027 Filius enim hominis venturus est in gloria Patris sui cum angelis suis: et tunc reddet unicuique secundum opera ejus. 040 MAT 016 028 Amen dico vobis, sunt quidam de hic stantibus, qui non gustabunt mortem, donec videant Filium hominis venientem in regno suo. 040 MAT 017 001 Et post dies sex assumit Jesus Petrum, et Jacobum, et Joannem fratrem ejus, et ducit illos in montem excelsum seorsum: 040 MAT 017 002 et transfiguratus est ante eos. Et resplenduit facies ejus sicut sol: vestimenta autem ejus facta sunt alba sicut nix. 040 MAT 017 003 Et ecce apparuerunt illis Moyses et Elias cum eo loquentes. 040 MAT 017 004 Respondens autem Petrus, dixit ad Jesum: Domine, bonum est nos hic esse: si vis, faciamus tria tabernacula, tibi unum, Moysi unum, et Eliæ unum. 040 MAT 017 005 Adhuc eo loquente, ecce nubes lucida obumbravit eos. Et ecce vox de nube, dicens: Hic est Filius meus dilectus, in quo mihi bene complacui: ipsum audite. 040 MAT 017 006 Et audientes discipuli ceciderunt in faciem suam, et timuerunt valde. 040 MAT 017 007 Et accessit Jesus, et tetigit eos: dixitque eis: Surgite, et nolite timere. 040 MAT 017 008 Levantes autem oculos suos, neminem viderunt, nisi solum Jesum. 040 MAT 017 009 Et descendentibus illis de monte, præcepit eis Jesus, dicens: Nemini dixeritis visionem, donec Filius hominis a mortuis resurgat. 040 MAT 017 010 Et interrogaverunt eum discipuli, dicentes: Quid ergo scribæ dicunt, quod Eliam oporteat primum venire? 040 MAT 017 011 At ille respondens, ait eis: Elias quidem venturus est, et restituet omnia. 040 MAT 017 012 Dico autem vobis, quia Elias jam venit, et non cognoverunt eum, sed fecerunt in eo quæcumque voluerunt. Sic et Filius hominis passurus est ab eis. 040 MAT 017 013 Tunc intellexerunt discipuli, quia de Joanne Baptista dixisset eis. 040 MAT 017 014 Et cum venisset ad turbam, accessit ad eum homo genibus provolutus ante eum, dicens: 040 MAT 017 015 Domine, miserere filio meo, quia lunaticus est, et male patitur: nam sæpe cadit in ignem, et crebro in aquam. 040 MAT 017 016 Et obtuli eum discipulis tuis, et non potuerunt curare eum. 040 MAT 017 017 Respondens autem Jesus, ait: O generatio incredula, et perversa, quousque ero vobiscum? usquequo patiar vos? Afferte huc illum ad me. 040 MAT 017 018 Et increpavit illum Jesus, et exiit ab eo dæmonium, et curatus est puer ex illa hora. 040 MAT 017 019 Tunc accesserunt discipuli ad Jesum secreto, et dixerunt: Quare nos non potuimus ejicere illum? 040 MAT 017 020 Dixit illis Jesus: Propter incredulitatem vestram. Amen quippe dico vobis, si habueritis fidem sicut granum sinapis, dicetis monti huic: Transi hinc illuc, et transibit, et nihil impossibile erit vobis. 040 MAT 017 021 Hoc autem genus non ejicitur nisi per orationem et jejunium. 040 MAT 017 022 Conversantibus autem eis in Galilæa, dixit illis Jesus: Filius hominis tradendus est in manus hominum: 040 MAT 017 023 et occident eum, et tertia die resurget. Et contristati sunt vehementer. 040 MAT 017 024 Et cum venissent Capharnaum, accesserunt qui didrachma accipiebant ad Petrum, et dixerunt ei: Magister vester non solvit didrachma? 040 MAT 017 025 Ait: Etiam. Et cum intrasset in domum, prævenit eum Jesus, dicens: Quid tibi videtur Simon? reges terræ a quibus accipiunt tributum vel censum? a filiis suis, an ab alienis? 040 MAT 017 026 Et ille dixit: Ab alienis. Dixit illi Jesus: Ergo liberi sunt filii. 040 MAT 017 027 Ut autem non scandalizemus eos, vade ad mare, et mitte hamum: et eum piscem, qui primus ascenderit, tolle: et aperto ore ejus, invenies staterem: illum sumens, da eis pro me et te. 040 MAT 018 001 In illa hora accesserunt discipuli ad Jesum, dicentes: Quis, putas, major est in regno cælorum? 040 MAT 018 002 Et advocans Jesus parvulum, statuit eum in medio eorum, 040 MAT 018 003 et dixit: Amen dico vobis, nisi conversi fueritis, et efficiamini sicut parvuli, non intrabitis in regnum cælorum. 040 MAT 018 004 Quicumque ergo humiliaverit se sicut parvulus iste, hic est major in regno cælorum. 040 MAT 018 005 Et qui susceperit unum parvulum talem in nomine meo, me suscipit: 040 MAT 018 006 qui autem scandalizaverit unum de pusillis istis, qui in me credunt, expedit ei ut suspendatur mola asinaria in collo ejus, et demergatur in profundum maris. 040 MAT 018 007 Væ mundo a scandalis! Necesse est enim ut veniant scandala: verumtamen væ homini illi, per quem scandalum venit. 040 MAT 018 008 Si autem manus tua, vel pes tuus scandalizat te, abscide eum, et projice abs te: bonum tibi est ad vitam ingredi debilem, vel claudum, quam duas manus vel duos pedes habentem mitti in ignem æternum. (aiōnios g166) 040 MAT 018 009 Et si oculus tuus scandalizat te, erue eum, et projice abs te: bonum tibi est cum uno oculo in vitam intrare, quam duos oculos habentem mitti in gehennam ignis. (Geenna g1067) 040 MAT 018 010 Videte ne contemnatis unum ex his pusillis: dico enim vobis, quia angeli eorum in cælis semper vident faciem Patris mei, qui in cælis est. 040 MAT 018 011 Venit enim Filius hominis salvare quod perierat. 040 MAT 018 012 Quid vobis videtur? si fuerint alicui centum oves, et erravit una ex eis: nonne relinquit nonaginta novem in montibus, et vadit quærere eam quæ erravit? 040 MAT 018 013 Et si contigerit ut inveniat eam: amen dico vobis, quia gaudet super eam magis quam super nonaginta novem, quæ non erraverunt. 040 MAT 018 014 Sic non est voluntas ante Patrem vestrum, qui in cælis est, ut pereat unus de pusillis istis. 040 MAT 018 015 Si autem peccaverit in te frater tuus, vade, et corripe eum inter te, et ipsum solum: si te audierit, lucratus eris fratrem tuum. 040 MAT 018 016 Si autem te non audierit, adhibe tecum adhuc unum, vel duos, ut in ore duorum, vel trium testium stet omne verbum. 040 MAT 018 017 Quod si non audierit eos: dic ecclesiæ. Si autem ecclesiam non audierit, sit tibi sicut ethnicus et publicanus. 040 MAT 018 018 Amen dico vobis, quæcumque alligaveritis super terram, erunt ligata et in cælo: et quæcumque solveritis super terram, erunt soluta et in cælo. 040 MAT 018 019 Iterum dico vobis, quia si duo ex vobis consenserint super terram, de omni re quamcumque petierint, fiet illis a Patre meo, qui in cælis est. 040 MAT 018 020 Ubi enim sunt duo vel tres congregati in nomine meo, ibi sum in medio eorum. 040 MAT 018 021 Tunc accedens Petrus ad eum, dixit: Domine, quoties peccabit in me frater meus, et dimittam ei? usque septies? 040 MAT 018 022 Dicit illi Jesus: Non dico tibi usque septies: sed usque septuagies septies. 040 MAT 018 023 Ideo assimilatum est regnum cælorum homini regi, qui voluit rationem ponere cum servis suis. 040 MAT 018 024 Et cum cœpisset rationem ponere, oblatus est ei unus, qui debebat ei decem millia talenta. 040 MAT 018 025 Cum autem non haberet unde redderet, jussit eum dominus ejus venundari, et uxorem ejus, et filios, et omnia quæ habebat, et reddi. 040 MAT 018 026 Procidens autem servus ille, orabat eum, dicens: Patientiam habe in me, et omnia reddam tibi. 040 MAT 018 027 Misertus autem dominus servi illius, dimisit eum, et debitum dimisit ei. 040 MAT 018 028 Egressus autem servus ille invenit unum de conservis suis, qui debebat ei centum denarios: et tenens suffocavit eum, dicens: Redde quod debes. 040 MAT 018 029 Et procidens conservus ejus, rogabat eum, dicens: Patientiam habe in me, et omnia reddam tibi. 040 MAT 018 030 Ille autem noluit: sed abiit, et misit eum in carcerem donec redderet debitum. 040 MAT 018 031 Videntes autem conservi ejus quæ fiebant, contristati sunt valde: et venerunt, et narraverunt domino suo omnia quæ facta fuerant. 040 MAT 018 032 Tunc vocavit illum dominus suus: et ait illi: Serve nequam, omne debitum dimisi tibi quoniam rogasti me: 040 MAT 018 033 nonne ergo oportuit et te misereri conservi tui, sicut et ego tui misertus sum? 040 MAT 018 034 Et iratus dominus ejus tradidit eum tortoribus, quoadusque redderet universum debitum. 040 MAT 018 035 Sic et Pater meus cælestis faciet vobis, si non remiseritis unusquisque fratri suo de cordibus vestris. 040 MAT 019 001 Et factum est, cum consummasset Jesus sermones istos, migravit a Galilæa, et venit in fines Judææ trans Jordanem, 040 MAT 019 002 et secutæ sunt eum turbæ multæ, et curavit eos ibi. 040 MAT 019 003 Et accesserunt ad eum pharisæi tentantes eum, et dicentes: Si licet homini dimittere uxorem suam, quacumque ex causa? 040 MAT 019 004 Qui respondens, ait eis: Non legistis, quia qui fecit hominem ab initio, masculum et feminam fecit eos? Et dixit: 040 MAT 019 005 Propter hoc dimittet homo patrem, et matrem, et adhærebit uxori suæ, et erunt duo in carne una. 040 MAT 019 006 Itaque jam non sunt duo, sed una caro. Quod ergo Deus conjunxit, homo non separet. 040 MAT 019 007 Dicunt illi: Quid ergo Moyses mandavit dare libellum repudii, et dimittere? 040 MAT 019 008 Ait illis: Quoniam Moyses ad duritiam cordis vestri permisit vobis dimittere uxores vestras: ab initio autem non fuit sic. 040 MAT 019 009 Dico autem vobis, quia quicumque dimiserit uxorem suam, nisi ob fornicationem, et aliam duxerit, mœchatur: et qui dimissam duxerit, mœchatur. 040 MAT 019 010 Dicunt ei discipuli ejus: Si ita est causa hominis cum uxore, non expedit nubere. 040 MAT 019 011 Qui dixit illis: Non omnes capiunt verbum istud, sed quibus datum est. 040 MAT 019 012 Sunt enim eunuchi, qui de matris utero sic nati sunt: et sunt eunuchi, qui facti sunt ab hominibus: et sunt eunuchi, qui seipsos castraverunt propter regnum cælorum. Qui potest capere capiat. 040 MAT 019 013 Tunc oblati sunt ei parvuli, ut manus eis imponeret, et oraret. Discipuli autem increpabant eos. 040 MAT 019 014 Jesus vero ait eis: Sinite parvulos, et nolite eos prohibere ad me venire: talium est enim regnum cælorum. 040 MAT 019 015 Et cum imposuisset eis manus, abiit inde. 040 MAT 019 016 Et ecce unus accedens, ait illi: Magister bone, quid boni faciam ut habeam vitam æternam? (aiōnios g166) 040 MAT 019 017 Qui dixit ei: Quid me interrogas de bono? Unus est bonus, Deus. Si autem vis ad vitam ingredi, serva mandata. 040 MAT 019 018 Dicit illi: Quæ? Jesus autem dixit: Non homicidium facies; non adulterabis; non facies furtum; non falsum testimonium dices; 040 MAT 019 019 honora patrem tuum, et matrem tuam, et diliges proximum tuum sicut teipsum. 040 MAT 019 020 Dicit illi adolescens: Omnia hæc custodivi a juventute mea: quid adhuc mihi deest? 040 MAT 019 021 Ait illi Jesus: Si vis perfectus esse, vade, vende quæ habes, et da pauperibus, et habebis thesaurum in cælo: et veni, sequere me. 040 MAT 019 022 Cum audisset autem adolescens verbum, abiit tristis: erat enim habens multas possessiones. 040 MAT 019 023 Jesus autem dixit discipulis suis: Amen dico vobis, quia dives difficile intrabit in regnum cælorum. 040 MAT 019 024 Et iterum dico vobis: Facilius est camelum per foramen acus transire, quam divitem intrare in regnum cælorum. 040 MAT 019 025 Auditis autem his, discipuli mirabantur valde, dicentes: Quis ergo poterit salvus esse? 040 MAT 019 026 Aspiciens autem Jesus, dixit illis: Apud homines hoc impossibile est: apud Deum autem omnia possibilia sunt. 040 MAT 019 027 Tunc respondens Petrus, dixit ei: Ecce nos reliquimus omnia, et secuti sumus te: quid ergo erit nobis? 040 MAT 019 028 Jesus autem dixit illis: Amen dico vobis, quod vos, qui secuti estis me, in regeneratione cum sederit Filius hominis in sede majestatis suæ, sedebitis et vos super sedes duodecim, judicantes duodecim tribus Israël. 040 MAT 019 029 Et omnis qui reliquerit domum, vel fratres, aut sorores, aut patrem, aut matrem, aut uxorem, aut filios, aut agros propter nomen meum, centuplum accipiet, et vitam æternam possidebit. (aiōnios g166) 040 MAT 019 030 Multi autem erunt primi novissimi, et novissimi primi. 040 MAT 020 001 Simile est regnum cælorum homini patrifamilias, qui exiit primo mane conducere operarios in vineam suam. 040 MAT 020 002 Conventione autem facta cum operariis ex denario diurno, misit eos in vineam suam. 040 MAT 020 003 Et egressus circa horam tertiam, vidit alios stantes in foro otiosos, 040 MAT 020 004 et dixit illis: Ite et vos in vineam meam, et quod justum fuerit dabo vobis. 040 MAT 020 005 Illi autem abierunt. Iterum autem exiit circa sextam et nonam horam: et fecit similiter. 040 MAT 020 006 Circa undecimam vero exiit, et invenit alios stantes, et dicit illis: Quid hic statis tota die otiosi? 040 MAT 020 007 Dicunt ei: Quia nemo nos conduxit. Dicit illis: Ite et vos in vineam meam. 040 MAT 020 008 Cum sero autem factum esset, dicit dominus vineæ procuratori suo: Voca operarios, et redde illis mercedem incipiens a novissimis usque ad primos. 040 MAT 020 009 Cum venissent ergo qui circa undecimam horam venerant, acceperunt singulos denarios. 040 MAT 020 010 Venientes autem et primi, arbitrati sunt quod plus essent accepturi: acceperunt autem et ipsi singulos denarios. 040 MAT 020 011 Et accipientes murmurabant adversus patremfamilias, 040 MAT 020 012 dicentes: Hi novissimi una hora fecerunt, et pares illos nobis fecisti, qui portavimus pondus diei, et æstus. 040 MAT 020 013 At ille respondens uni eorum, dixit: Amice, non facio tibi injuriam: nonne ex denario convenisti mecum? 040 MAT 020 014 Tolle quod tuum est, et vade: volo autem et huic novissimo dare sicut et tibi. 040 MAT 020 015 Aut non licet mihi quod volo, facere? an oculus tuus nequam est, quia ego bonus sum? 040 MAT 020 016 Sic erunt novissimi primi, et primi novissimi. Multi enim sunt vocati, pauci vero electi. 040 MAT 020 017 Et ascendens Jesus Jerosolymam, assumpsit duodecim discipulos secreto, et ait illis: 040 MAT 020 018 Ecce ascendimus Jerosolymam, et Filius hominis tradetur principibus sacerdotum, et scribis, et condemnabunt eum morte, 040 MAT 020 019 et tradent eum gentibus ad illudendum, et flagellandum, et crucifigendum, et tertia die resurget. 040 MAT 020 020 Tunc accessit ad eum mater filiorum Zebedæi cum filiis suis, adorans et petens aliquid ab eo. 040 MAT 020 021 Qui dixit ei: Quid vis? Ait illi: Dic ut sedeant hi duo filii mei, unus ad dexteram tuam, et unus ad sinistram in regno tuo. 040 MAT 020 022 Respondens autem Jesus, dixit: Nescitis quid petatis. Potestis bibere calicem, quem ego bibiturus sum? Dicunt ei: Possumus. 040 MAT 020 023 Ait illis: Calicem quidem meum bibetis: sedere autem ad dexteram meam vel sinistram non est meum dare vobis, sed quibus paratum est a Patre meo. 040 MAT 020 024 Et audientes decem, indignati sunt de duobus fratribus. 040 MAT 020 025 Jesus autem vocavit eos ad se, et ait: Scitis quia principes gentium dominantur eorum: et qui majores sunt, potestatem exercent in eos. 040 MAT 020 026 Non ita erit inter vos: sed quicumque voluerit inter vos major fieri, sit vester minister: 040 MAT 020 027 et qui voluerit inter vos primus esse, erit vester servus. 040 MAT 020 028 Sicut Filius hominis non venit ministrari, sed ministrare, et dare animam suam redemptionem pro multis. 040 MAT 020 029 Et egredientibus illis ab Jericho, secuta est eum turba multa, 040 MAT 020 030 et ecce duo cæci sedentes secus viam audierunt quia Jesus transiret: et clamaverunt, dicentes: Domine, miserere nostri, fili David. 040 MAT 020 031 Turba autem increpabat eos ut tacerent. At illi magis clamabant, dicentes: Domine, miserere nostri, fili David. 040 MAT 020 032 Et stetit Jesus, et vocavit eos, et ait: Quid vultis ut faciam vobis? 040 MAT 020 033 Dicunt illi: Domine, ut aperiantur oculi nostri. 040 MAT 020 034 Misertus autem eorum Jesus, tetigit oculos eorum. Et confestim viderunt, et secuti sunt eum. 040 MAT 021 001 Et cum appropinquassent Jerosolymis, et venissent Bethphage ad montem Oliveti: tunc Jesus misit duos discipulos, 040 MAT 021 002 dicens eis: Ite in castellum, quod contra vos est, et statim invenietis asinam alligatam, et pullum cum ea: solvite, et adducite mihi: 040 MAT 021 003 et si quis vobis aliquid dixerit, dicite quia Dominus his opus habet: et confestim dimittet eos. 040 MAT 021 004 Hoc autem totum factum est, ut adimpleretur quod dictum est per prophetam dicentem: 040 MAT 021 005 [Dicite filiæ Sion: Ecce rex tuus venit tibi mansuetus, sedens super asinam, et pullum filium subjugalis.] 040 MAT 021 006 Euntes autem discipuli fecerunt sicut præcepit illis Jesus. 040 MAT 021 007 Et adduxerunt asinam, et pullum: et imposuerunt super eos vestimenta sua, et eum desuper sedere fecerunt. 040 MAT 021 008 Plurima autem turba straverunt vestimenta sua in via: alii autem cædebant ramos de arboribus, et sternebant in via: 040 MAT 021 009 turbæ autem, quæ præcedebant, et quæ sequebantur, clamabant, dicentes: Hosanna filio David: benedictus, qui venit in nomine Domini: hosanna in altissimis. 040 MAT 021 010 Et cum intrasset Jerosolymam, commota est universa civitas, dicens: Quis est hic? 040 MAT 021 011 Populi autem dicebant: Hic est Jesus propheta a Nazareth Galilææ. 040 MAT 021 012 Et intravit Jesus in templum Dei, et ejiciebat omnes vendentes et ementes in templo, et mensas numulariorum, et cathedras vendentium columbas evertit: 040 MAT 021 013 et dicit eis: Scriptum est: Domus mea domus orationis vocabitur: vos autem fecistis illam speluncam latronum. 040 MAT 021 014 Et accesserunt ad eum cæci, et claudi in templo: et sanavit eos. 040 MAT 021 015 Videntes autem principes sacerdotum et scribæ mirabilia quæ fecit, et pueros clamantes in templo, et dicentes: Hosanna filio David: indignati sunt, 040 MAT 021 016 et dixerunt ei: Audis quid isti dicunt? Jesus autem dixit eis: Utique. Numquam legistis: Quia ex ore infantium et lactentium perfecisti laudem? 040 MAT 021 017 Et relictis illis, abiit foras extra civitatem in Bethaniam: ibique mansit. 040 MAT 021 018 Mane autem revertens in civitatem, esuriit. 040 MAT 021 019 Et videns fici arborem unam secus viam, venit ad eam: et nihil invenit in ea nisi folia tantum, et ait illi: Numquam ex te fructus nascatur in sempiternum. Et arefacta est continuo ficulnea. (aiōn g165) 040 MAT 021 020 Et videntes discipuli, mirati sunt, dicentes: Quomodo continuo aruit? 040 MAT 021 021 Respondens autem Jesus, ait eis: Amen dico vobis, si habueritis fidem, et non hæsitaveritis, non solum de ficulnea facietis, sed et si monti huic dixeritis: Tolle, et jacta te in mare, fiet. 040 MAT 021 022 Et omnia quæcumque petieritis in oratione credentes, accipietis. 040 MAT 021 023 Et cum venisset in templum, accesserunt ad eum docentem principes sacerdotum, et seniores populi, dicentes: In qua potestate hæc facis? et quis tibi dedit hanc potestatem? 040 MAT 021 024 Respondens Jesus dixit eis: Interrogabo vos et ego unum sermonem: quem si dixeritis mihi, et ego vobis dicam in qua potestate hæc facio. 040 MAT 021 025 Baptismus Joannis unde erat? e cælo, an ex hominibus? At illi cogitabant inter se, dicentes: 040 MAT 021 026 Si dixerimus, e cælo, dicet nobis: Quare ergo non credidistis illi? Si autem dixerimus, ex hominibus, timemus turbam: omnes enim habebant Joannem sicut prophetam. 040 MAT 021 027 Et respondentes Jesu, dixerunt: Nescimus. Ait illis et ipse: Nec ego dico vobis in qua potestate hæc facio. 040 MAT 021 028 Quid autem vobis videtur? Homo quidam habebat duos filios, et accedens ad primum, dixit: Fili, vade hodie, operare in vinea mea. 040 MAT 021 029 Ille autem respondens, ait: Nolo. Postea autem, pœnitentia motus, abiit. 040 MAT 021 030 Accedens autem ad alterum, dixit similiter. At ille respondens, ait: Eo, domine, et non ivit: 040 MAT 021 031 quis ex duobus fecit voluntatem patris? Dicunt ei: Primus. Dicit illis Jesus: Amen dico vobis, quia publicani et meretrices præcedent vos in regnum Dei. 040 MAT 021 032 Venit enim ad vos Joannes in via justitiæ, et non credidistis ei: publicani autem et meretrices crediderunt ei: vos autem videntes nec pœnitentiam habuistis postea, ut crederetis ei. 040 MAT 021 033 Aliam parabolam audite: Homo erat paterfamilias, qui plantavit vineam, et sepem circumdedit ei, et fodit in ea torcular, et ædificavit turrim, et locavit eam agricolis, et peregre profectus est. 040 MAT 021 034 Cum autem tempus fructuum appropinquasset, misit servos suos ad agricolas, ut acciperent fructus ejus. 040 MAT 021 035 Et agricolæ, apprehensis servis ejus, alium ceciderunt, alium occiderunt, alium vero lapidaverunt. 040 MAT 021 036 Iterum misit alios servos plures prioribus, et fecerunt illis similiter. 040 MAT 021 037 Novissime autem misit ad eos filium suum, dicens: Verebuntur filium meum. 040 MAT 021 038 Agricolæ autem videntes filium dixerunt intra se: Hic est hæres, venite, occidamus eum, et habebimus hæreditatem ejus. 040 MAT 021 039 Et apprehensum eum ejecerunt extra vineam, et occiderunt. 040 MAT 021 040 Cum ergo venerit dominus vineæ, quid faciet agricolis illis? 040 MAT 021 041 Aiunt illi: Malos male perdet: et vineam suam locabit aliis agricolis, qui reddant ei fructum temporibus suis. 040 MAT 021 042 Dicit illis Jesus: Numquam legistis in Scripturis: [Lapidem quem reprobaverunt ædificantes, hic factus est in caput anguli: a Domino factum est istud, et est mirabile in oculis nostris?] 040 MAT 021 043 Ideo dico vobis, quia auferetur a vobis regnum Dei, et dabitur genti facienti fructus ejus. 040 MAT 021 044 Et qui ceciderit super lapidem istum, confringetur: super quem vero ceciderit, conteret eum. 040 MAT 021 045 Et cum audissent principes sacerdotum et pharisæi parabolas ejus, cognoverunt quod de ipsis diceret. 040 MAT 021 046 Et quærentes eum tenere, timuerunt turbas: quoniam sicut prophetam eum habebant. 040 MAT 022 001 Et respondens Jesus, dixit iterum in parabolis eis, dicens: 040 MAT 022 002 Simile factum est regnum cælorum homini regi, qui fecit nuptias filio suo. 040 MAT 022 003 Et misit servos suos vocare invitatos ad nuptias, et nolebant venire. 040 MAT 022 004 Iterum misit alios servos, dicens: Dicite invitatis: Ecce prandium meum paravi, tauri mei et altilia occisa sunt, et omnia parata: venite ad nuptias. 040 MAT 022 005 Illi autem neglexerunt: et abierunt, alius in villam suam, alius vero ad negotiationem suam: 040 MAT 022 006 reliqui vero tenuerunt servos ejus, et contumeliis affectos occiderunt. 040 MAT 022 007 Rex autem cum audisset, iratus est: et missis exercitibus suis, perdidit homicidas illos, et civitatem illorum succendit. 040 MAT 022 008 Tunc ait servis suis: Nuptiæ quidem paratæ sunt, sed qui invitati erant, non fuerunt digni: 040 MAT 022 009 ite ergo ad exitus viarum, et quoscumque inveneritis, vocate ad nuptias. 040 MAT 022 010 Et egressi servi ejus in vias, congregaverunt omnes quos invenerunt, malos et bonos: et impletæ sunt nuptiæ discumbentium. 040 MAT 022 011 Intravit autem rex ut videret discumbentes, et vidit ibi hominem non vestitum veste nuptiali. 040 MAT 022 012 Et ait illi: Amice, quomodo huc intrasti non habens vestem nuptialem? At ille obmutuit. 040 MAT 022 013 Tunc dicit rex ministris: Ligatis manibus et pedibus ejus, mittite eum in tenebras exteriores: ibi erit fletus et stridor dentium. 040 MAT 022 014 Multi enim sunt vocati, pauci vero electi. 040 MAT 022 015 Tunc abeuntes pharisæi, consilium inierunt ut caperent eum in sermone. 040 MAT 022 016 Et mittunt ei discipulos suos cum Herodianis, dicentes: Magister, scimus quia verax es, et viam Dei in veritate doces, et non est tibi cura de aliquo: non enim respicis personam hominum: 040 MAT 022 017 dic ergo nobis quid tibi videtur, licet censum dare Cæsari, an non? 040 MAT 022 018 Cognita autem Jesus nequitia eorum, ait: Quid me tentatis, hypocritæ? 040 MAT 022 019 ostendite mihi numisma census. At illi obtulerunt ei denarium. 040 MAT 022 020 Et ait illis Jesus: Cujus est imago hæc, et superscriptio? 040 MAT 022 021 Dicunt ei: Cæsaris. Tunc ait illis: Reddite ergo quæ sunt Cæsaris, Cæsari: et quæ sunt Dei, Deo. 040 MAT 022 022 Et audientes mirati sunt, et relicto eo abierunt. 040 MAT 022 023 In illo die accesserunt ad eum sadducæi, qui dicunt non esse resurrectionem: et interrogaverunt eum, 040 MAT 022 024 dicentes: Magister, Moyses dixit: Si quis mortuus fuerit non habens filium, ut ducat frater ejus uxorem illius, et suscitet semen fratri suo. 040 MAT 022 025 Erant autem apud nos septem fratres: et primus, uxore ducta, defunctus est: et non habens semen, reliquit uxorem suam fratri suo. 040 MAT 022 026 Similiter secundus, et tertius usque ad septimum. 040 MAT 022 027 Novissime autem omnium et mulier defuncta est. 040 MAT 022 028 In resurrectione ergo cujus erit de septem uxor? omnes enim habuerunt eam. 040 MAT 022 029 Respondens autem Jesus, ait illis: Erratis nescientes Scripturas, neque virtutem Dei. 040 MAT 022 030 In resurrectione enim neque nubent, neque nubentur: sed erunt sicut angeli Dei in cælo. 040 MAT 022 031 De resurrectione autem mortuorum non legistis quod dictum est a Deo dicente vobis: 040 MAT 022 032 Ego sum Deus Abraham, et Deus Isaac, et Deus Jacob? Non est Deus mortuorum, sed viventium. 040 MAT 022 033 Et audientes turbæ, mirabantur in doctrina ejus. 040 MAT 022 034 Pharisæi autem audientes quod silentium imposuisset sadducæis, convenerunt in unum: 040 MAT 022 035 et interrogavit eum unus ex eis legis doctor, tentans eum: 040 MAT 022 036 Magister, quod est mandatum magnum in lege? 040 MAT 022 037 Ait illi Jesus: Diliges Dominum Deum tuum ex toto corde tuo, et in tota anima tua, et in tota mente tua. 040 MAT 022 038 Hoc est maximum, et primum mandatum. 040 MAT 022 039 Secundum autem simile est huic: Diliges proximum tuum, sicut teipsum. 040 MAT 022 040 In his duobus mandatis universa lex pendet, et prophetæ. 040 MAT 022 041 Congregatis autem pharisæis, interrogavit eos Jesus, 040 MAT 022 042 dicens: Quid vobis videtur de Christo? cujus filius est? Dicunt ei: David. 040 MAT 022 043 Ait illis: Quomodo ergo David in spiritu vocat eum Dominum, dicens: 040 MAT 022 044 Dixit Dominus Domino meo: Sede a dextris meis, donec ponam inimicos tuos scabellum pedum tuorum? 040 MAT 022 045 Si ergo David vocat eum Dominum, quomodo filius ejus est? 040 MAT 022 046 Et nemo poterat ei respondere verbum: neque ausus fuit quisquam ex illa die eum amplius interrogare. 040 MAT 023 001 Tunc Jesus locutus est ad turbas, et ad discipulos suos, 040 MAT 023 002 dicens: Super cathedram Moysi sederunt scribæ et pharisæi. 040 MAT 023 003 Omnia ergo quæcumque dixerint vobis, servate, et facite: secundum opera vero eorum nolite facere: dicunt enim, et non faciunt. 040 MAT 023 004 Alligant enim onera gravia, et importabilia, et imponunt in humeros hominum: digito autem suo nolunt ea movere. 040 MAT 023 005 Omnia vero opera sua faciunt ut videantur ab hominibus: dilatant enim phylacteria sua, et magnificant fimbrias. 040 MAT 023 006 Amant autem primos recubitus in cœnis, et primas cathedras in synagogis, 040 MAT 023 007 et salutationes in foro, et vocari ab hominibus Rabbi. 040 MAT 023 008 Vos autem nolite vocari Rabbi: unus est enim magister vester, omnes autem vos fratres estis. 040 MAT 023 009 Et patrem nolite vocare vobis super terram: unus est enim pater vester qui in cælis est. 040 MAT 023 010 Nec vocemini magistri: quia magister vester unus est, Christus. 040 MAT 023 011 Qui major est vestrum, erit minister vester. 040 MAT 023 012 Qui autem se exaltaverit, humiliabitur: et qui se humiliaverit, exaltabitur. 040 MAT 023 013 Væ autem vobis scribæ et pharisæi hypocritæ, quia clauditis regnum cælorum ante homines! vos enim non intratis, nec introëuntes sinitis intrare. 040 MAT 023 014 Væ vobis scribæ et pharisæi hypocritæ, quia comeditis domos viduarum, orationes longas orantes! propter hoc amplius accipietis judicium. 040 MAT 023 015 Væ vobis scribæ et pharisæi hypocritæ, quia circuitis mare, et aridam, ut faciatis unum proselytum, et cum fuerit factus, facitis eum filium gehennæ duplo quam vos. (Geenna g1067) 040 MAT 023 016 Væ vobis duces cæci, qui dicitis: Quicumque juraverit per templum, nihil est: qui autem juraverit in auro templi, debet. 040 MAT 023 017 Stulti et cæci: quid enim majus est? aurum, an templum, quod sanctificat aurum? 040 MAT 023 018 Et quicumque juraverit in altari, nihil est: quicumque autem juraverit in dono, quod est super illud, debet. 040 MAT 023 019 Cæci: quid enim majus est, donum, an altare, quod sanctificat donum? 040 MAT 023 020 Qui ergo jurat in altari, jurat in eo, et in omnibus quæ super illud sunt. 040 MAT 023 021 Et quicumque juraverit in templo, jurat in illo, et in eo qui habitat in ipso: 040 MAT 023 022 et qui jurat in cælo, jurat in throno Dei, et in eo qui sedet super eum. 040 MAT 023 023 Væ vobis scribæ et pharisæi hypocritæ, qui decimatis mentham, et anethum, et cyminum, et reliquistis quæ graviora sunt legis, judicium, et misericordiam, et fidem! hæc oportuit facere, et illa non omittere. 040 MAT 023 024 Duces cæci, excolantes culicem, camelum autem glutientes. 040 MAT 023 025 Væ vobis scribæ et pharisæi hypocritæ, quia mundatis quod deforis est calicis et paropsidis; intus autem pleni estis rapina et immunditia! 040 MAT 023 026 Pharisæe cæce, munda prius quod intus est calicis, et paropsidis, ut fiat id, quod deforis est, mundum. 040 MAT 023 027 Væ vobis scribæ et pharisæi hypocritæ, quia similes estis sepulchris dealbatis, quæ a foris parent hominibus speciosa, intus vero pleni sunt ossibus mortuorum, et omni spurcitia! 040 MAT 023 028 Sic et vos a foris quidem paretis hominibus justi: intus autem pleni estis hypocrisi et iniquitate. 040 MAT 023 029 Væ vobis scribæ et pharisæi hypocritæ, qui ædificatis sepulchra prophetarum, et ornatis monumenta justorum, 040 MAT 023 030 et dicitis: Si fuissemus in diebus patrum nostrorum, non essemus socii eorum in sanguine prophetarum! 040 MAT 023 031 itaque testimonio estis vobismetipsis, quia filii estis eorum, qui prophetas occiderunt. 040 MAT 023 032 Et vos implete mensuram patrum vestrorum. 040 MAT 023 033 Serpentes, genimina viperarum, quomodo fugietis a judicio gehennæ? (Geenna g1067) 040 MAT 023 034 Ideo ecce ego mitto ad vos prophetas, et sapientes, et scribas, et ex illis occidetis, et crucifigetis, et ex eis flagellabitis in synagogis vestris, et persequemini de civitate in civitatem: 040 MAT 023 035 ut veniat super vos omnis sanguis justus, qui effusus est super terram, a sanguine Abel justi usque ad sanguinem Zachariæ, filii Barachiæ, quem occidistis inter templum et altare. 040 MAT 023 036 Amen dico vobis, venient hæc omnia super generationem istam. 040 MAT 023 037 Jerusalem, Jerusalem, quæ occidis prophetas, et lapidas eos, qui ad te missi sunt, quoties volui congregare filios tuos, quemadmodum gallina congregat pullos suos sub alas, et noluisti? 040 MAT 023 038 Ecce relinquetur vobis domus vestra deserta. 040 MAT 023 039 Dico enim vobis, non me videbitis amodo, donec dicatis: Benedictus, qui venit in nomine Domini. 040 MAT 024 001 Et egressus Jesus de templo, ibat. Et accesserunt discipuli ejus, ut ostenderent ei ædificationes templi. 040 MAT 024 002 Ipse autem respondens dixit illis: Videtis hæc omnia? amen dico vobis, non relinquetur hic lapis super lapidem, qui non destruatur. 040 MAT 024 003 Sedente autem eo super montem Oliveti, accesserunt ad eum discipuli secreto, dicentes: Dic nobis, quando hæc erunt? et quod signum adventus tui, et consummationis sæculi? (aiōn g165) 040 MAT 024 004 Et respondens Jesus, dixit eis: Videte ne quis vos seducat: 040 MAT 024 005 multi enim venient in nomine meo, dicentes: Ego sum Christus: et multos seducent. 040 MAT 024 006 Audituri enim estis prælia, et opiniones præliorum. Videte ne turbemini: oportet enim hæc fieri, sed nondum est finis: 040 MAT 024 007 consurget enim gens in gentem, et regnum in regnum, et erunt pestilentiæ, et fames, et terræmotus per loca: 040 MAT 024 008 hæc autem omnia initia sunt dolorum. 040 MAT 024 009 Tunc tradent vos in tribulationem, et occident vos: et eritis odio omnibus gentibus propter nomen meum. 040 MAT 024 010 Et tunc scandalizabuntur multi, et invicem tradent, et odio habebunt invicem. 040 MAT 024 011 Et multi pseudoprophetæ surgent, et seducent multos. 040 MAT 024 012 Et quoniam abundavit iniquitas, refrigescet caritas multorum: 040 MAT 024 013 qui autem perseveraverit usque in finem, hic salvus erit. 040 MAT 024 014 Et prædicabitur hoc Evangelium regni in universo orbe, in testimonium omnibus gentibus: et tunc veniet consummatio. 040 MAT 024 015 Cum ergo videritis abominationem desolationis, quæ dicta est a Daniele propheta, stantem in loco sancto, qui legit, intelligat: 040 MAT 024 016 tunc qui in Judæa sunt, fugiant ad montes: 040 MAT 024 017 et qui in tecto, non descendat tollere aliquid de domo sua: 040 MAT 024 018 et qui in agro, non revertatur tollere tunicam suam. 040 MAT 024 019 Væ autem prægnantibus et nutrientibus in illis diebus! 040 MAT 024 020 Orate autem ut non fiat fuga vestra in hieme, vel sabbato: 040 MAT 024 021 erit enim tunc tribulatio magna, qualis non fuit ab initio mundi usque modo, neque fiet. 040 MAT 024 022 Et nisi breviati fuissent dies illi, non fieret salva omnis caro: sed propter electos breviabuntur dies illi. 040 MAT 024 023 Tunc si quis vobis dixerit: Ecce hic est Christus, aut illic: nolite credere. 040 MAT 024 024 Surgent enim pseudochristi, et pseudoprophetæ: et dabunt signa magna, et prodigia, ita ut in errorem inducantur (si fieri potest) etiam electi. 040 MAT 024 025 Ecce prædixi vobis. 040 MAT 024 026 Si ergo dixerint vobis: Ecce in deserto est, nolite exire; Ecce in penetralibus, nolite credere. 040 MAT 024 027 Sicut enim fulgur exit ab oriente, et paret usque in occidentem: ita erit et adventus Filii hominis. 040 MAT 024 028 Ubicumque fuerit corpus, illic congregabuntur et aquilæ. 040 MAT 024 029 Statim autem post tribulationem dierum illorum sol obscurabitur, et luna non dabit lumen suum, et stellæ cadent de cælo, et virtutes cælorum commovebuntur: 040 MAT 024 030 et tunc parebit signum Filii hominis in cælo: et tunc plangent omnes tribus terræ: et videbunt Filium hominis venientem in nubibus cæli cum virtute multa et majestate. 040 MAT 024 031 Et mittet angelos suos cum tuba, et voce magna: et congregabunt electos ejus a quatuor ventis, a summis cælorum usque ad terminos eorum. 040 MAT 024 032 Ab arbore autem fici discite parabolam: cum jam ramus ejus tener fuerit, et folia nata, scitis quia prope est æstas: 040 MAT 024 033 ita et vos cum videritis hæc omnia, scitote quia prope est, in januis. 040 MAT 024 034 Amen dico vobis, quia non præteribit generatio hæc, donec omnia hæc fiant. 040 MAT 024 035 Cælum et terra transibunt, verba autem mea non præteribunt. 040 MAT 024 036 De die autem illa et hora nemo scit, neque angeli cælorum, nisi solus Pater. 040 MAT 024 037 Sicut autem in diebus Noë, ita erit et adventus Filii hominis: 040 MAT 024 038 sicut enim erant in diebus ante diluvium comedentes et bibentes, nubentes et nuptum tradentes, usque ad eum diem, quo intravit Noë in arcam, 040 MAT 024 039 et non cognoverunt donec venit diluvium, et tulit omnes: ita erit et adventus Filii hominis. 040 MAT 024 040 Tunc duo erunt in agro: unus assumetur, et unus relinquetur. 040 MAT 024 041 Duæ molentes in mola: una assumetur, et una relinquetur. 040 MAT 024 042 Vigilate ergo, quia nescitis qua hora Dominus vester venturus sit. 040 MAT 024 043 Illud autem scitote, quoniam si sciret paterfamilias qua hora fur venturus esset, vigilaret utique, et non sineret perfodi domum suam. 040 MAT 024 044 Ideo et vos estote parati: quia qua nescitis hora Filius hominis venturus est. 040 MAT 024 045 Quis, putas, est fidelis servus, et prudens, quem constituit dominus suus super familiam suam ut det illis cibum in tempore? 040 MAT 024 046 Beatus ille servus, quem cum venerit dominus ejus, invenerit sic facientem. 040 MAT 024 047 Amen dico vobis, quoniam super omnia bona sua constituet eum. 040 MAT 024 048 Si autem dixerit malus servus ille in corde suo: Moram fecit dominus meus venire: 040 MAT 024 049 et cœperit percutere conservos suos, manducet autem et bibat cum ebriosis: 040 MAT 024 050 veniet dominus servi illius in die qua non sperat, et hora qua ignorat: 040 MAT 024 051 et dividet eum, partemque ejus ponet cum hypocritis: illic erit fletus et stridor dentium. 040 MAT 025 001 Tunc simile erit regnum cælorum decem virginibus: quæ accipientes lampades suas exierunt obviam sponso et sponsæ. 040 MAT 025 002 Quinque autem ex eis erant fatuæ, et quinque prudentes: 040 MAT 025 003 sed quinque fatuæ, acceptis lampadibus, non sumpserunt oleum secum: 040 MAT 025 004 prudentes vero acceperunt oleum in vasis suis cum lampadibus. 040 MAT 025 005 Moram autem faciente sponso, dormitaverunt omnes et dormierunt. 040 MAT 025 006 Media autem nocte clamor factus est: Ecce sponsus venit, exite obviam ei. 040 MAT 025 007 Tunc surrexerunt omnes virgines illæ, et ornaverunt lampades suas. 040 MAT 025 008 Fatuæ autem sapientibus dixerunt: Date nobis de oleo vestro, quia lampades nostræ extinguuntur. 040 MAT 025 009 Responderunt prudentes, dicentes: Ne forte non sufficiat nobis, et vobis, ite potius ad vendentes, et emite vobis. 040 MAT 025 010 Dum autem irent emere, venit sponsus: et quæ paratæ erant, intraverunt cum eo ad nuptias, et clausa est janua. 040 MAT 025 011 Novissime vero veniunt et reliquæ virgines, dicentes: Domine, domine, aperi nobis. 040 MAT 025 012 At ille respondens, ait: Amen dico vobis, nescio vos. 040 MAT 025 013 Vigilate itaque, quia nescitis diem, neque horam. 040 MAT 025 014 Sicut enim homo peregre proficiscens, vocavit servos suos, et tradidit illis bona sua. 040 MAT 025 015 Et uni dedit quinque talenta, alii autem duo, alii vero unum, unicuique secundum propriam virtutem: et profectus est statim. 040 MAT 025 016 Abiit autem qui quinque talenta acceperat, et operatus est in eis, et lucratus est alia quinque. 040 MAT 025 017 Similiter et qui duo acceperat, lucratus est alia duo. 040 MAT 025 018 Qui autem unum acceperat, abiens fodit in terram, et abscondit pecuniam domini sui. 040 MAT 025 019 Post multum vero temporis venit dominus servorum illorum, et posuit rationem cum eis. 040 MAT 025 020 Et accedens qui quinque talenta acceperat, obtulit alia quinque talenta, dicens: Domine, quinque talenta tradidisti mihi, ecce alia quinque superlucratus sum. 040 MAT 025 021 Ait illi dominus ejus: Euge serve bone, et fidelis: quia super pauca fuisti fidelis, super multa te constituam; intra in gaudium domini tui. 040 MAT 025 022 Accessit autem et qui duo talenta acceperat, et ait: Domine, duo talenta tradidisti mihi, ecce alia duo lucratus sum. 040 MAT 025 023 Ait illi dominus ejus: Euge serve bone, et fidelis: quia super pauca fuisti fidelis, super multa te constituam; intra in gaudium domini tui. 040 MAT 025 024 Accedens autem et qui unum talentum acceperat, ait: Domine, scio quia homo durus es; metis ubi non seminasti, et congregas ubi non sparsisti: 040 MAT 025 025 et timens abii, et abscondi talentum tuum in terra: ecce habes quod tuum est. 040 MAT 025 026 Respondens autem dominus ejus, dixit ei: Serve male, et piger, sciebas quia meto ubi non semino, et congrego ubi non sparsi: 040 MAT 025 027 oportuit ergo te committere pecuniam meam numulariis, et veniens ego recepissem utique quod meum est cum usura. 040 MAT 025 028 Tollite itaque ab eo talentum, et date ei qui habet decem talenta: 040 MAT 025 029 omni enim habenti dabitur, et abundabit: ei autem qui non habet, et quod videtur habere, auferetur ab eo. 040 MAT 025 030 Et inutilem servum ejicite in tenebras exteriores: illic erit fletus, et stridor dentium. 040 MAT 025 031 Cum autem venerit Filius hominis in majestate sua, et omnes angeli cum eo, tunc sedebit super sedem majestatis suæ: 040 MAT 025 032 et congregabuntur ante eum omnes gentes, et separabit eos ab invicem, sicut pastor segregat oves ab hædis: 040 MAT 025 033 et statuet oves quidem a dextris suis, hædos autem a sinistris. 040 MAT 025 034 Tunc dicet rex his qui a dextris ejus erunt: Venite benedicti Patris mei, possidete paratum vobis regnum a constitutione mundi: 040 MAT 025 035 esurivi enim, et dedistis mihi manducare: sitivi, et dedistis mihi bibere: hospes eram, et collegistis me: 040 MAT 025 036 nudus, et cooperuistis me: infirmus, et visitastis me: in carcere eram, et venistis ad me. 040 MAT 025 037 Tunc respondebunt ei justi, dicentes: Domine, quando te vidimus esurientem, et pavimus te: sitientem, et dedimus tibi potum? 040 MAT 025 038 quando autem te vidimus hospitem, et collegimus te: aut nudum, et cooperuimus te? 040 MAT 025 039 aut quando te vidimus infirmum, aut in carcere, et venimus ad te? 040 MAT 025 040 Et respondens rex, dicet illis: Amen dico vobis, quamdiu fecistis uni ex his fratribus meis minimis, mihi fecistis. 040 MAT 025 041 Tunc dicet et his qui a sinistris erunt: Discedite a me maledicti in ignem æternum, qui paratus est diabolo, et angelis ejus: (aiōnios g166) 040 MAT 025 042 esurivi enim, et non dedistis mihi manducare: sitivi, et non desistis mihi potum: 040 MAT 025 043 hospes eram, et non collegistis me: nudus, et non cooperuistis me: infirmus, et in carcere, et non visitastis me. 040 MAT 025 044 Tunc respondebunt ei et ipsi, dicentes: Domine, quando te vidimus esurientem, aut sitientem, aut hospitem, aut nudum, aut infirmum, aut in carcere, et non ministravimus tibi? 040 MAT 025 045 Tunc respondebit illis, dicens: Amen dico vobis: Quamdiu non fecistis uni de minoribus his, nec mihi fecistis. 040 MAT 025 046 Et ibunt hi in supplicium æternum: justi autem in vitam æternam. (aiōnios g166) 040 MAT 026 001 Et factum est: cum consummasset Jesus sermones hos omnes, dixit discipulis suis: 040 MAT 026 002 Scitis quia post biduum Pascha fiet, et Filius hominis tradetur ut crucifigatur. 040 MAT 026 003 Tunc congregati sunt principes sacerdotum, et seniores populi, in atrium principis sacerdotum, qui dicebatur Caiphas: 040 MAT 026 004 et consilium fecerunt ut Jesum dolo tenerent, et occiderent. 040 MAT 026 005 Dicebant autem: Non in die festo, ne forte tumultus fieret in populo. 040 MAT 026 006 Cum autem Jesus esset in Bethania in domo Simonis leprosi, 040 MAT 026 007 accessit ad eum mulier habens alabastrum unguenti pretiosi, et effudit super caput ipsius recumbentis. 040 MAT 026 008 Videntes autem discipuli, indignati sunt, dicentes: Ut quid perditio hæc? 040 MAT 026 009 potuit enim istud venundari multo, et dari pauperibus. 040 MAT 026 010 Sciens autem Jesus, ait illis: Quid molesti estis huic mulieri? opus enim bonum operata est in me. 040 MAT 026 011 Nam semper pauperes habetis vobiscum: me autem non semper habetis. 040 MAT 026 012 Mittens enim hæc unguentum hoc in corpus meum, ad sepeliendum me fecit. 040 MAT 026 013 Amen dico vobis, ubicumque prædicatum fuerit hoc Evangelium in toto mundo, dicetur et quod hæc fecit in memoriam ejus. 040 MAT 026 014 Tunc abiit unus de duodecim, qui dicebatur Judas Iscariotes, ad principes sacerdotum: 040 MAT 026 015 et ait illis: Quid vultis mihi dare, et ego vobis eum tradam? At illi constituerunt ei triginta argenteos. 040 MAT 026 016 Et exinde quærebat opportunitatem ut eum traderet. 040 MAT 026 017 Prima autem die azymorum accesserunt discipuli ad Jesum, dicentes: Ubi vis paremus tibi comedere Pascha? 040 MAT 026 018 At Jesus dixit: Ite in civitatem ad quemdam, et dicite ei: Magister dicit: Tempus meum prope est, apud te facio Pascha cum discipulis meis. 040 MAT 026 019 Et fecerunt discipuli sicut constituit illis Jesus, et paraverunt Pascha. 040 MAT 026 020 Vespere autem facto, discumbebat cum duodecim discipulis suis. 040 MAT 026 021 Et edentibus illis, dixit: Amen dico vobis, quia unus vestrum me traditurus est. 040 MAT 026 022 Et contristati valde, cœperunt singuli dicere: Numquid ego sum Domine? 040 MAT 026 023 At ipse respondens, ait: Qui intingit mecum manum in paropside, hic me tradet. 040 MAT 026 024 Filius quidem hominis vadit, sicut scriptum est de illo: væ autem homini illi, per quem Filius hominis tradetur! bonum erat ei, si natus non fuisset homo ille. 040 MAT 026 025 Respondens autem Judas, qui tradidit eum, dixit: Numquid ego sum Rabbi? Ait illi: Tu dixisti. 040 MAT 026 026 Cœnantibus autem eis, accepit Jesus panem, et benedixit, ac fregit, deditque discipulis suis, et ait: Accipite, et comedite: hoc est corpus meum. 040 MAT 026 027 Et accipiens calicem, gratias egit: et dedit illis, dicens: Bibite ex hoc omnes. 040 MAT 026 028 Hic est enim sanguis meus novi testamenti, qui pro multis effundetur in remissionem peccatorum. 040 MAT 026 029 Dico autem vobis: non bibam amodo de hoc genimine vitis usque in diem illum, cum illud bibam vobiscum novum in regno Patris mei. 040 MAT 026 030 Et hymno dicto, exierunt in montem Oliveti. 040 MAT 026 031 Tunc dicit illis Jesus: Omnes vos scandalum patiemini in me in ista nocte. Scriptum est enim: Percutiam pastorem, et dispergentur oves gregis. 040 MAT 026 032 Postquam autem resurrexero, præcedam vos in Galilæam. 040 MAT 026 033 Respondens autem Petrus, ait illi: Et si omnes scandalizati fuerint in te, ego numquam scandalizabor. 040 MAT 026 034 Ait illi Jesus: Amen dico tibi, quia in hac nocte, antequam gallus cantet, ter me negabis. 040 MAT 026 035 Ait illi Petrus: Etiamsi oportuerit me mori tecum, non te negabo. Similiter et omnes discipuli dixerunt. 040 MAT 026 036 Tunc venit Jesus cum illis in villam, quæ dicitur Gethsemani, et dixit discipulis suis: Sedete hic donec vadam illuc, et orem. 040 MAT 026 037 Et assumpto Petro, et duobus filiis Zebedæi, cœpit contristari et mœstus esse. 040 MAT 026 038 Tunc ait illis: Tristis est anima mea usque ad mortem: sustinete hic, et vigilate mecum. 040 MAT 026 039 Et progressus pusillum, procidit in faciem suam, orans, et dicens: Pater mi, si possibile est, transeat a me calix iste: verumtamen non sicut ego volo, sed sicut tu. 040 MAT 026 040 Et venit ad discipulos suos, et invenit eos dormientes, et dicit Petro: Sic non potuistis una hora vigilare mecum? 040 MAT 026 041 Vigilate, et orate ut non intretis in tentationem. Spiritus quidem promptus est, caro autem infirma. 040 MAT 026 042 Iterum secundo abiit, et oravit, dicens: Pater mi, si non potest hic calix transire nisi bibam illum, fiat voluntas tua. 040 MAT 026 043 Et venit iterum, et invenit eos dormientes: erant enim oculi eorum gravati. 040 MAT 026 044 Et relictis illis, iterum abiit, et oravit tertio, eumdem sermonem dicens. 040 MAT 026 045 Tunc venit ad discipulos suos, et dicit illis: Dormite jam, et requiescite: ecce appropinquavit hora, et Filius hominis tradetur in manus peccatorum. 040 MAT 026 046 Surgite, eamus: ecce appropinquavit qui me tradet. 040 MAT 026 047 Adhuc eo loquente, ecce Judas unus de duodecim venit, et cum eo turba multa cum gladiis et fustibus, missi a principibus sacerdotum, et senioribus populi. 040 MAT 026 048 Qui autem tradidit eum, dedit illis signum, dicens: Quemcumque osculatus fuero, ipse est, tenete eum. 040 MAT 026 049 Et confestim accedens ad Jesum, dixit: Ave Rabbi. Et osculatus est eum. 040 MAT 026 050 Dixitque illi Jesus: Amice, ad quid venisti? Tunc accesserunt, et manus injecerunt in Jesum, et tenuerunt eum. 040 MAT 026 051 Et ecce unus ex his qui erant cum Jesu, extendens manum, exemit gladium suum, et percutiens servum principis sacerdotum amputavit auriculam ejus. 040 MAT 026 052 Tunc ait illi Jesus: Converte gladium tuum in locum suum: omnes enim, qui acceperint gladium, gladio peribunt. 040 MAT 026 053 An putas, quia non possum rogare patrem meum, et exhibebit mihi modo plusquam duodecim legiones angelorum? 040 MAT 026 054 Quomodo ergo implebuntur Scripturæ, quia sic oportet fieri? 040 MAT 026 055 In illa hora dixit Jesus turbis: Tamquam ad latronem existis cum gladiis et fustibus comprehendere me: quotidie apud vos sedebam docens in templo, et non me tenuistis. 040 MAT 026 056 Hoc autem totum factum est, ut adimplerentur Scripturæ prophetarum. Tunc discipuli omnes, relicto eo, fugerunt. 040 MAT 026 057 At illi tenentes Jesum, duxerunt ad Caipham principem sacerdotum, ubi scribæ et seniores convenerant. 040 MAT 026 058 Petrus autem sequebatur eum a longe, usque in atrium principis sacerdotum. Et ingressus intro, sedebat cum ministris, ut videret finem. 040 MAT 026 059 Principes autem sacerdotum, et omne concilium, quærebant falsum testimonium contra Jesum, ut eum morti traderent: 040 MAT 026 060 et non invenerunt, cum multi falsi testes accessissent. Novissime autem venerunt duo falsi testes, 040 MAT 026 061 et dixerunt: Hic dixit: Possum destruere templum Dei, et post triduum reædificare illud. 040 MAT 026 062 Et surgens princeps sacerdotum, ait illi: Nihil respondes ad ea, quæ isti adversum te testificantur? 040 MAT 026 063 Jesus autem tacebat. Et princeps sacerdotum ait illi: Adjuro te per Deum vivum, ut dicas nobis si tu es Christus Filius Dei. 040 MAT 026 064 Dicit illi Jesus: Tu dixisti. Verumtamen dico vobis, amodo videbitis Filium hominis sedentem a dextris virtutis Dei, et venientem in nubibus cæli. 040 MAT 026 065 Tunc princeps sacerdotum scidit vestimenta sua, dicens: Blasphemavit: quid adhuc egemus testibus? ecce nunc audistis blasphemiam: 040 MAT 026 066 quid vobis videtur? At illi respondentes dixerunt: Reus est mortis. 040 MAT 026 067 Tunc exspuerunt in faciem ejus, et colaphis eum ceciderunt, alii autem palmas in faciem ejus dederunt, 040 MAT 026 068 dicentes: Prophetiza nobis Christe, quis est qui te percussit? 040 MAT 026 069 Petrus vero sedebat foris in atrio: et accessit ad eum una ancilla, dicens: Et tu cum Jesu Galilæo eras. 040 MAT 026 070 At ille negavit coram omnibus, dicens: Nescio quid dicis. 040 MAT 026 071 Exeunte autem illo januam, vidit eum alia ancilla, et ait his qui erant ibi: Et hic erat cum Jesu Nazareno. 040 MAT 026 072 Et iterum negavit cum juramento: Quia non novi hominem. 040 MAT 026 073 Et post pusillum accesserunt qui stabant, et dixerunt Petro: Vere et tu ex illis es: nam et loquela tua manifestum te facit. 040 MAT 026 074 Tunc cœpit detestari et jurare quia non novisset hominem. Et continuo gallus cantavit. 040 MAT 026 075 Et recordatus est Petrus verbi Jesu, quod dixerat: Priusquam gallus cantet, ter me negabis. Et egressus foras, flevit amare. 040 MAT 027 001 Mane autem facto, consilium inierunt omnes principes sacerdotum et seniores populi adversus Jesum, ut eum morti traderent. 040 MAT 027 002 Et vinctum adduxerunt eum, et tradiderunt Pontio Pilato præsidi. 040 MAT 027 003 Tunc videns Judas, qui eum tradidit, quod damnatus esset, pœnitentia ductus, retulit triginta argenteos principibus sacerdotum, et senioribus, 040 MAT 027 004 dicens: Peccavi, tradens sanguinem justum. At illi dixerunt: Quid ad nos? tu videris. 040 MAT 027 005 Et projectis argenteis in templo, recessit: et abiens laqueo se suspendit. 040 MAT 027 006 Principes autem sacerdotum, acceptis argenteis, dixerunt: Non licet eos mittere in corbonam: quia pretium sanguinis est. 040 MAT 027 007 Consilio autem inito, emerunt ex illis agrum figuli, in sepulturam peregrinorum. 040 MAT 027 008 Propter hoc vocatus est ager ille, Haceldama, hoc est, Ager sanguinis, usque in hodiernum diem. 040 MAT 027 009 Tunc impletum est quod dictum est per Jeremiam prophetam, dicentem: Et acceperunt triginta argenteos pretium appretiati, quem appretiaverunt a filiis Israël: 040 MAT 027 010 et dederunt eos in agrum figuli, sicut constituit mihi Dominus. 040 MAT 027 011 Jesus autem stetit ante præsidem, et interrogavit eum præses, dicens: Tu es rex Judæorum? Dicit illi Jesus: Tu dicis. 040 MAT 027 012 Et cum accusaretur a principibus sacerdotum et senioribus, nihil respondit. 040 MAT 027 013 Tunc dicit illi Pilatus: Non audis quanta adversum te dicunt testimonia? 040 MAT 027 014 Et non respondit ei ad ullum verbum, ita ut miraretur præses vehementer. 040 MAT 027 015 Per diem autem solemnem consueverat præses populo dimittere unum vinctum, quem voluissent: 040 MAT 027 016 habebat autem tunc vinctum insignem, qui dicebatur Barrabas. 040 MAT 027 017 Congregatis ergo illis, dixit Pilatus: Quem vultis dimittam vobis: Barabbam, an Jesum, qui dicitur Christus? 040 MAT 027 018 Sciebat enim quod per invidiam tradidissent eum. 040 MAT 027 019 Sedente autem illo pro tribunali, misit ad eum uxor ejus, dicens: Nihil tibi, et justo illi: multa enim passa sum hodie per visum propter eum. 040 MAT 027 020 Principes autem sacerdotum et seniores persuaserunt populis ut peterent Barabbam, Jesum vero perderent. 040 MAT 027 021 Respondens autem præses, ait illis: Quem vultis vobis de duobus dimitti? At illi dixerunt: Barabbam. 040 MAT 027 022 Dicit illis Pilatus: Quid igitur faciam de Jesu, qui dicitur Christus? 040 MAT 027 023 Dicunt omnes: Crucifigatur. Ait illis præses: Quid enim mali fecit? At illi magis clamabant dicentes: Crucifigatur. 040 MAT 027 024 Videns autem Pilatus quia nihil proficeret, sed magis tumultus fieret: accepta aqua, lavit manus coram populo, dicens: Innocens ego sum a sanguine justi hujus: vos videritis. 040 MAT 027 025 Et respondens universus populus, dixit: Sanguis ejus super nos, et super filios nostros. 040 MAT 027 026 Tunc dimisit illis Barabbam: Jesum autem flagellatum tradidit eis ut crucifigeretur. 040 MAT 027 027 Tunc milites præsidis suscipientes Jesum in prætorium, congregaverunt ad eum universam cohortem: 040 MAT 027 028 et exuentes eum, chlamydem coccineam circumdederunt ei, 040 MAT 027 029 et plectentes coronam de spinis, posuerunt super caput ejus, et arundinem in dextera ejus. Et genu flexo ante eum, illudebant ei, dicentes: Ave rex Judæorum. 040 MAT 027 030 Et exspuentes in eum, acceperunt arundinem, et percutiebant caput ejus. 040 MAT 027 031 Et postquam illuserunt ei, exuerunt eum chlamyde, et induerunt eum vestimentis ejus, et duxerunt eum ut crucifigerent. 040 MAT 027 032 Exeuntes autem invenerunt hominem Cyrenæum, nomine Simonem: hunc angariaverunt ut tolleret crucem ejus. 040 MAT 027 033 Et venerunt in locum qui dicitur Golgotha, quod est Calvariæ locus. 040 MAT 027 034 Et dederunt ei vinum bibere cum felle mistum. Et cum gustasset, noluit bibere. 040 MAT 027 035 Postquam autem crucifixerunt eum, diviserunt vestimenta ejus, sortem mittentes: ut impleretur quod dictum est per prophetam dicentem: Diviserunt sibi vestimenta mea, et super vestem meam miserunt sortem. 040 MAT 027 036 Et sedentes servabant eum. 040 MAT 027 037 Et imposuerunt super caput ejus causam ipsius scriptam: Hic est Jesus rex Judæorum. 040 MAT 027 038 Tunc crucifixi sunt cum eo duo latrones: unus a dextris, et unus a sinistris. 040 MAT 027 039 Prætereuntes autem blasphemabant eum moventes capita sua, 040 MAT 027 040 et dicentes: Vah! qui destruis templum Dei, et in triduo illud reædificas: salva temetipsum: si Filius Dei es, descende de cruce. 040 MAT 027 041 Similiter et principes sacerdotum illudentes cum scribis et senioribus dicebant: 040 MAT 027 042 Alios salvos fecit, seipsum non potest salvum facere: si rex Israël est, descendat nunc de cruce, et credimus ei: 040 MAT 027 043 confidit in Deo: liberet nunc, si vult eum: dixit enim: Quia Filius Dei sum. 040 MAT 027 044 Idipsum autem et latrones, qui crucifixi erant cum eo, improperabant ei. 040 MAT 027 045 A sexta autem hora tenebræ factæ sunt super universam terram usque ad horam nonam. 040 MAT 027 046 Et circa horam nonam clamavit Jesus voce magna, dicens: Eli, Eli, lamma sabacthani? hoc est: Deus meus, Deus meus, ut quid dereliquisti me? 040 MAT 027 047 Quidam autem illic stantes, et audientes, dicebant: Eliam vocat iste. 040 MAT 027 048 Et continuo currens unus ex eis, acceptam spongiam implevit aceto, et imposuit arundini, et dabat ei bibere. 040 MAT 027 049 Ceteri vero dicebant: Sine, videamus an veniat Elias liberans eum. 040 MAT 027 050 Jesus autem iterum clamans voce magna, emisit spiritum. 040 MAT 027 051 Et ecce velum templi scissum est in duas partes a summo usque deorsum: et terra mota est, et petræ scissæ sunt, 040 MAT 027 052 et monumenta aperta sunt: et multa corpora sanctorum, qui dormierant, surrexerunt. 040 MAT 027 053 Et exeuntes de monumentis post resurrectionem ejus, venerunt in sanctam civitatem, et apparuerunt multis. 040 MAT 027 054 Centurio autem, et qui cum eo erant, custodientes Jesum, viso terræmotu, et his quæ fiebant, timuerunt valde, dicentes: Vere Filius Dei erat iste. 040 MAT 027 055 Erant autem ibi mulieres multæ a longe, quæ secutæ erant Jesum a Galilæa, ministrantes ei: 040 MAT 027 056 inter quas erat Maria Magdalene, et Maria Jacobi, et Joseph mater, et mater filiorum Zebedæi. 040 MAT 027 057 Cum autem sero factum esset, venit quidam homo dives ab Arimathæa, nomine Joseph, qui et ipse discipulus erat Jesu: 040 MAT 027 058 hic accessit ad Pilatum, et petiit corpus Jesu. Tunc Pilatus jussit reddi corpus. 040 MAT 027 059 Et accepto corpore, Joseph involvit illud in sindone munda, 040 MAT 027 060 et posuit illud in monumento suo novo, quod exciderat in petra. Et advolvit saxum magnum ad ostium monumenti, et abiit. 040 MAT 027 061 Erant autem ibi Maria Magdalene, et altera Maria, sedentes contra sepulchrum. 040 MAT 027 062 Altera autem die, quæ est post Parasceven, convenerunt principes sacerdotum et pharisæi ad Pilatum, 040 MAT 027 063 dicentes: Domine, recordati sumus, quia seductor ille dixit adhuc vivens: Post tres dies resurgam. 040 MAT 027 064 Jube ergo custodiri sepulchrum usque in diem tertium: ne forte veniant discipuli ejus, et furentur eum, et dicant plebi: Surrexit a mortuis: et erit novissimus error pejor priore. 040 MAT 027 065 Ait illis Pilatus: Habetis custodiam, ite, custodite sicut scitis. 040 MAT 027 066 Illi autem abeuntes, munierunt sepulchrum, signantes lapidem, cum custodibus. 040 MAT 028 001 Vespere autem sabbati, quæ lucescit in prima sabbati, venit Maria Magdalene, et altera Maria, videre sepulchrum. 040 MAT 028 002 Et ecce terræmotus factus est magnus. Angelus enim Domini descendit de cælo: et accedens revolvit lapidem, et sedebat super eum: 040 MAT 028 003 erat autem aspectus ejus sicut fulgur: et vestimentum ejus sicut nix. 040 MAT 028 004 Præ timore autem ejus exterriti sunt custodes, et facti sunt velut mortui. 040 MAT 028 005 Respondens autem angelus dixit mulieribus: Nolite timere vos: scio enim, quod Jesum, qui crucifixus est, quæritis. 040 MAT 028 006 Non est hic: surrexit enim, sicut dixit: venite, et videte locum ubi positus erat Dominus. 040 MAT 028 007 Et cito euntes, dicite discipulis ejus quia surrexit: et ecce præcedit vos in Galilæam: ibi eum videbitis: ecce prædixi vobis. 040 MAT 028 008 Et exierunt cito de monumento cum timore et gaudio magno, currentes nuntiare discipulis ejus. 040 MAT 028 009 Et ecce Jesus occurrit illis, dicens: Avete. Illæ autem accesserunt, et tenuerunt pedes ejus, et adoraverunt eum. 040 MAT 028 010 Tunc ait illis Jesus: Nolite timere: ite, nuntiare fratribus meis ut eant in Galilæam; ibi me videbunt. 040 MAT 028 011 Quæ cum abiissent, ecce quidam de custodibus venerunt in civitatem, et nuntiaverunt principibus sacerdotum omnia quæ facta fuerant. 040 MAT 028 012 Et congregati cum senioribus consilio accepto, pecuniam copiosam dederunt militibus, 040 MAT 028 013 dicentes: Dicite quia discipuli ejus nocte venerunt, et furati sunt eum, nobis dormientibus. 040 MAT 028 014 Et si hoc auditum fuerit a præside, nos suadebimus ei, et securos vos faciemus. 040 MAT 028 015 At illi, accepta pecunia, fecerunt sicut erant edocti. Et divulgatum est verbum istud apud Judæos, usque in hodiernum diem. 040 MAT 028 016 Undecim autem discipuli abierunt in Galilæam in montem ubi constituerat illis Jesus. 040 MAT 028 017 Et videntes eum adoraverunt: quidam autem dubitaverunt. 040 MAT 028 018 Et accedens Jesus locutus est eis, dicens: Data est mihi omnis potestas in cælo et in terra: 040 MAT 028 019 euntes ergo docete omnes gentes: baptizantes eos in nomine Patris, et Filii, et Spiritus Sancti: 040 MAT 028 020 docentes eos servare omnia quæcumque mandavi vobis: et ecce ego vobiscum sum omnibus diebus, usque ad consummationem sæculi. (aiōn g165) # # BOOK 041 MAR Mark Marcum 041 MAR 001 001 Initium Evangelii Jesu Christi, Filii Dei. 041 MAR 001 002 Sicut scriptum est in Isaia propheta: [Ecce ego mitto angelum meum ante faciem tuam, qui præparabit viam tuam ante te. 041 MAR 001 003 Vox clamantis in deserto: Parate viam Domini, rectas facite semitas ejus.] 041 MAR 001 004 Fuit Joannes in deserto baptizans, et prædicans baptismum pœnitentiæ in remissionem peccatorum. 041 MAR 001 005 Et egrediebatur ad eum omnis Judææ regio, et Jerosolymitæ universi, et baptizabantur ab illo in Jordanis flumine, confitentes peccata sua. 041 MAR 001 006 Et erat Joannes vestitus pilis cameli, et zona pellicea circa lumbos ejus, et locustas et mel silvestre edebat. 041 MAR 001 007 Et prædicabat dicens: Venit fortior post me, cujus non sum dignus procumbens solvere corrigiam calceamentorum ejus. 041 MAR 001 008 Ego baptizavi vos aqua, ille vero baptizabit vos Spiritu Sancto. 041 MAR 001 009 Et factum est: in diebus illis venit Jesus a Nazareth Galilææ: et baptizatus est a Joanne in Jordane. 041 MAR 001 010 Et statim ascendens de aqua, vidit cælos apertos, et Spiritum tamquam columbam descendentem, et manentem in ipso. 041 MAR 001 011 Et vox facta est de cælis: Tu es Filius meus dilectus, in te complacui. 041 MAR 001 012 Et statim Spiritus expulit eum in desertum. 041 MAR 001 013 Et erat in deserto quadraginta diebus, et quadraginta noctibus: et tentabatur a Satana: eratque cum bestiis, et angeli ministrabant illi. 041 MAR 001 014 Postquam autem traditus est Joannes, venit Jesus in Galilæam, prædicans Evangelium regni Dei, 041 MAR 001 015 et dicens: Quoniam impletum est tempus, et appropinquavit regnum Dei: pœnitemini, et credite Evangelio. 041 MAR 001 016 Et præteriens secus mare Galilææ, vidit Simonem, et Andream fratrem ejus, mittentes retia in mare (erant enim piscatores), 041 MAR 001 017 et dixit eis Jesus: Venite post me, et faciam vos fieri piscatores hominum. 041 MAR 001 018 Et protinus relictis retibus, secuti sunt eum. 041 MAR 001 019 Et progressus inde pusillum, vidit Jacobum Zebedæi, et Joannem fratrem ejus, et ipsos componentes retia in navi: 041 MAR 001 020 et statim vocavit illos. Et relicto patre suo Zebedæo in navi cum mercenariis, secuti sunt eum. 041 MAR 001 021 Et ingrediuntur Capharnaum: et statim sabbatis ingressus in synagogam, docebat eos. 041 MAR 001 022 Et stupebant super doctrina ejus: erat enim docens eos quasi potestatem habens, et non sicut scribæ. 041 MAR 001 023 Et erat in synagoga eorum homo in spiritu immundo: et exclamavit, 041 MAR 001 024 dicens: Quid nobis et tibi, Jesu Nazarene? venisti perdere nos? scio qui sis, Sanctus Dei. 041 MAR 001 025 Et comminatus est ei Jesus, dicens: Obmutesce, et exi de homine. 041 MAR 001 026 Et discerpens eum spiritus immundus, et exclamans voce magna, exiit ab eo. 041 MAR 001 027 Et mirati sunt omnes, ita ut conquirerent inter se dicentes: Quidnam est hoc? quænam doctrina hæc nova? quia in potestate etiam spiritibus immundis imperat, et obediunt ei. 041 MAR 001 028 Et processit rumor ejus statim in omnem regionem Galilææ. 041 MAR 001 029 Et protinus egredientes de synagoga, venerunt in domum Simonis et Andreæ, cum Jacobo et Joanne. 041 MAR 001 030 Decumbebat autem socrus Simonis febricitans: et statim dicunt ei de illa. 041 MAR 001 031 Et accedens elevavit eam, apprehensa manu ejus: et continuo dimisit eam febris, et ministrabat eis. 041 MAR 001 032 Vespere autem facto cum occidisset sol, afferebant ad eum omnes male habentes, et dæmonia habentes: 041 MAR 001 033 et erat omnis civitas congregata ad januam. 041 MAR 001 034 Et curavit multos, qui vexabantur variis languoribus, et dæmonia multa ejiciebat, et non sinebat ea loqui, quoniam sciebant eum. 041 MAR 001 035 Et diluculo valde surgens, egressus abiit in desertum locum, ibique orabat. 041 MAR 001 036 Et prosecutus est eum Simon, et qui cum illo erant. 041 MAR 001 037 Et cum invenissent eum, dixerunt ei: Quia omnes quærunt te. 041 MAR 001 038 Et ait illis: Eamus in proximos vicos, et civitates, ut et ibi prædicem: ad hoc enim veni. 041 MAR 001 039 Et erat prædicans in synagogis eorum, et in omni Galilæa, et dæmonia ejiciens. 041 MAR 001 040 Et venit ad eum leprosus deprecans eum: et genu flexo dixit ei: Si vis, potes me mundare. 041 MAR 001 041 Jesus autem misertus ejus, extendit manum suam: et tangens eum, ait illi: Volo: mundare. 041 MAR 001 042 Et cum dixisset, statim discessit ab eo lepra, et mundatus est. 041 MAR 001 043 Et comminatus est ei, statimque ejecit illum, 041 MAR 001 044 et dicit ei: Vide nemini dixeris: sed vade, ostende te principi sacerdotum, et offer pro emundatione tua, quæ præcepit Moyses in testimonium illis. 041 MAR 001 045 At ille egressus cœpit prædicare, et diffamare sermonem, ita ut jam non posset manifeste introire in civitatem, sed foris in desertis locis esset, et conveniebant ad eum undique. 041 MAR 002 001 Et iterum intravit Capharnaum post dies, 041 MAR 002 002 et auditum est quod in domo esset, et convenerunt multi, ita ut non caperet neque ad januam, et loquebatur eis verbum. 041 MAR 002 003 Et venerunt ad eum ferentes paralyticum, qui a quatuor portabatur. 041 MAR 002 004 Et cum non possent offerre eum illi præ turba, nudaverunt tectum ubi erat: et patefacientes submiserunt grabatum in quo paralyticus jacebat. 041 MAR 002 005 Cum autem vidisset Jesus fidem illorum, ait paralytico: Fili, dimittuntur tibi peccata tua. 041 MAR 002 006 Erant autem illic quidam de scribis sedentes, et cogitantes in cordibus suis: 041 MAR 002 007 Quid hic sic loquitur? blasphemat. Quis potest dimittere peccata, nisi solus Deus? 041 MAR 002 008 Quo statim cognito Jesus spiritu suo, quia sic cogitarent intra se, dicit illis: Quid ista cogitatis in cordibus vestris? 041 MAR 002 009 Quid est facilius dicere paralytico: Dimittuntur tibi peccata: an dicere: Surge, tolle grabatum tuum, et ambula? 041 MAR 002 010 Ut autem sciatis quia Filius hominis habet potestatem in terra dimittendi peccata (ait paralytico), 041 MAR 002 011 tibi dico: Surge, tolle grabatum tuum, et vade in domum tuam. 041 MAR 002 012 Et statim surrexit ille: et, sublato grabato, abiit coram omnibus, ita ut mirarentur omnes, et honorificent Deum, dicentes: Quia numquam sic vidimus. 041 MAR 002 013 Et egressus est rursus ad mare, omnisque turba veniebat ad eum, et docebat eos. 041 MAR 002 014 Et cum præteriret, vidit Levi Alphæi sedentem ad telonium, et ait illi: Sequere me. Et surgens secutus est eum. 041 MAR 002 015 Et factum est, cum accumberet in domo illius, multi publicani et peccatores simul discumbebant cum Jesu et discipulis ejus: erant enim multi, qui et sequebantur eum. 041 MAR 002 016 Et scribæ et pharisæi videntes quia manducaret cum publicanis et peccatoribus, dicebant discipulis ejus: Quare cum publicanis et peccatoribus manducat et bibit Magister vester? 041 MAR 002 017 Hoc audito Jesus ait illis: Non necesse habent sani medico, sed qui male habent: non enim veni vocare justos, sed peccatores. 041 MAR 002 018 Et erant discipuli Joannis et pharisæi jejunantes: et veniunt, et dicunt illi: Quare discipuli Joannis et pharisæorum jejunant, tui autem discipuli non jejunant? 041 MAR 002 019 Et ait illis Jesus: Numquid possunt filii nuptiarum, quamdiu sponsus cum illis est, jejunare? Quanto tempore habent secum sponsum, non possunt jejunare. 041 MAR 002 020 Venient autem dies cum auferetur ab eis sponsus: et tunc jejunabunt in illis diebus. 041 MAR 002 021 Nemo assumentum panni rudis assuit vestimento veteri: alioquin aufert supplementum novum a veteri, et major scissura fit. 041 MAR 002 022 Et nemo mittit vinum novum in utres veteres: alioquin dirumpet vinum utres, et vinum effundetur, et utres peribunt: sed vinum novum in utres novos mitti debet. 041 MAR 002 023 Et factum est iterum Dominus sabbatis ambularet per sata, et discipuli ejus cœperunt progredi, et vellere spicas. 041 MAR 002 024 Pharisæi autem dicebant ei: Ecce, quid faciunt sabbatis quod non licet? 041 MAR 002 025 Et ait illis: Numquam legistis quid fecerit David, quando necessitatem habuit, et esuriit ipse, et qui cum eo erant? 041 MAR 002 026 quomodo introivit in domum Dei sub Abiathar principe sacerdotum, et panes propositionis manducavit, quos non licebat manducare, nisi sacerdotibus, et dedit eis qui cum eo erant? 041 MAR 002 027 Et dicebat eis: Sabbatum propter hominem factum est, et non homo propter sabbatum. 041 MAR 002 028 Itaque Dominus est Filius hominis, etiam sabbati. 041 MAR 003 001 Et introivit iterum in synagogam: et erat ibi homo habens manum aridam. 041 MAR 003 002 Et observabant eum, si sabbatis curaret, ut accusarent illum. 041 MAR 003 003 Et ait homini habenti manum aridam: Surge in medium. 041 MAR 003 004 Et dicit eis: Licet sabbatis benefacere, an male? animam salvam facere, an perdere? At illi tacebant. 041 MAR 003 005 Et circumspiciens eos cum ira, contristatus super cæcitate cordis eorum, dicit homini: Extende manum tuam. Et extendit, et restituta est manus illi. 041 MAR 003 006 Exeuntes autem pharisæi, statim cum Herodianis consilium faciebant adversus eum quomodo eum perderent. 041 MAR 003 007 Jesus autem cum discipulis suis secessit ad mare: et multa turba a Galilæa et Judæa secuta est eum, 041 MAR 003 008 et ab Jerosolymis, et ab Idumæa, et trans Jordanem: et qui circa Tyrum et Sidonem multitudo magna, audientes quæ faciebat, venerunt ad eum. 041 MAR 003 009 Et dicit discipulis suis ut navicula sibi deserviret propter turbam, ne comprimerent eum: 041 MAR 003 010 multos enim sanabat, ita ut irruerent in eum ut illum tangerent, quotquot habebant plagas. 041 MAR 003 011 Et spiritus immundi, cum illum videbant, procidebant ei: et clamabant, dicentes: 041 MAR 003 012 Tu es Filius Dei. Et vehementer comminabatur eis ne manifestarent illum. 041 MAR 003 013 Et ascendens in montem vocavit ad se quos voluit ipse: et venerunt ad eum. 041 MAR 003 014 Et fecit ut essent duodecim cum illo: et ut mitteret eos prædicare. 041 MAR 003 015 Et dedit illis potestatem curandi infirmitates et ejiciendi dæmonia. 041 MAR 003 016 Et imposuit Simoni nomen Petrus: 041 MAR 003 017 et Jacobum Zebedæi, et Joannem fratrem Jacobi, et imposuit eis nomina Boanerges, quod est, Filii tonitrui: 041 MAR 003 018 et Andræam, et Philippum, et Bartholomæum, et Matthæum, et Thomam, et Jacobum Alphæi, et Thaddæum, et Simonem Cananæum, 041 MAR 003 019 et Judam Iscariotem, qui et tradidit illum. 041 MAR 003 020 Et veniunt ad domum: et convenit iterum turba, ita ut non possent neque panem manducare. 041 MAR 003 021 Et cum audissent sui, exierunt tenere eum: dicebant enim: Quoniam in furorem versus est. 041 MAR 003 022 Et scribæ, qui ab Jerosolymis descenderant, dicebant: Quoniam Beelzebub habet, et quia in principe dæmoniorum ejicit dæmonia. 041 MAR 003 023 Et convocatis eis in parabolis dicebat illis: Quomodo potest Satanas Satanam ejicere? 041 MAR 003 024 Et si regnum in se dividatur, non potest regnum illud stare. 041 MAR 003 025 Et si domus super semetipsam dispertiatur, non potest domus illa stare. 041 MAR 003 026 Et si Satanas consurrexerit in semetipsum, dispertitus est, et non poterit stare, sed finem habet. 041 MAR 003 027 Nemo potest vasa fortis ingressus in domum diripere, nisi prius fortem alliget, et tunc domum ejus diripiet. 041 MAR 003 028 Amen dico vobis, quoniam omnia dimittentur filiis hominum peccata, et blasphemiæ quibus blasphemaverint: 041 MAR 003 029 qui autem blasphemaverit in Spiritum Sanctum, non habebit remissionem in æternum, sed reus erit æterni delicti. (aiōn g165, aiōnios g166) 041 MAR 003 030 Quoniam dicebant: Spiritum immundum habet. 041 MAR 003 031 Et veniunt mater ejus et fratres: et foris stantes miserunt ad eum vocantes eum, 041 MAR 003 032 et sedebat circa eum turba: et dicunt ei: Ecce mater tua et fratres tui foris quærunt te. 041 MAR 003 033 Et respondens eis, ait: Quæ est mater mea et fratres mei? 041 MAR 003 034 Et circumspiciens eos, qui in circuitu ejus sedebant, ait: Ecce mater mea et fratres mei. 041 MAR 003 035 Qui enim fecerit voluntatem Dei, hic frater meus, et soror mea, et mater est. 041 MAR 004 001 Et iterum cœpit docere ad mare: et congregata est ad eum turba multa, ita ut navim ascendens sederet in mari, et omnis turba circa mare super terram erat: 041 MAR 004 002 et docebat eos in parabolis multa, et dicebat illis in doctrina sua: 041 MAR 004 003 Audite: ecce exiit seminans ad seminandum. 041 MAR 004 004 Et dum seminat, aliud cecidit circa viam, et venerunt volucres cæli, et comederunt illud. 041 MAR 004 005 Aliud vero cecidit super petrosa, ubi non habuit terram multam: et statim exortum est, quoniam non habebat altitudinem terræ: 041 MAR 004 006 et quando exortus est sol, exæstuavit: et eo quod non habebat radicem, exaruit. 041 MAR 004 007 Et aliud cecidit in spinas: et ascenderunt spinæ, et suffocaverunt illud, et fructum non dedit. 041 MAR 004 008 Et aliud cecidit in terram bonam: et dabat fructum ascendentem et crescentem, et afferebat unum triginta, unum sexaginta, et unum centum. 041 MAR 004 009 Et dicebat: Qui habet aures audiendi, audiat. 041 MAR 004 010 Et cum esset singularis, interrogaverunt eum hi qui cum eo erant duodecim, parabolam. 041 MAR 004 011 Et dicebat eis: Vobis datum est nosse mysterium regni Dei: illis autem, qui foris sunt, in parabolis omnia fiunt: 041 MAR 004 012 ut videntes videant, et non videant: et audientes audiant, et non intelligant: nequando convertantur, et dimittantur eis peccata. 041 MAR 004 013 Et ait illis: Nescitis parabolam hanc? Et quomodo omnes parabolas cognoscetis? 041 MAR 004 014 Qui seminat, verbum seminat. 041 MAR 004 015 Hi autem sunt, qui circa viam, ubi seminatur verbum, et cum audierint, confestim venit Satanas, et aufert verbum, quod seminatum est in cordibus eorum. 041 MAR 004 016 Et hi sunt similiter, qui super petrosa seminantur: qui cum audierint verbum, statim cum gaudio accipiunt illud: 041 MAR 004 017 et non habent radicem in se, sed temporales sunt: deinde orta tribulatione et persecutione propter verbum, confestim scandalizantur. 041 MAR 004 018 Et alii sunt qui in spinas seminantur: hi sunt qui verbum audiunt, 041 MAR 004 019 et ærumnæ sæculi, et deceptio divitiarum, et circa reliqua concupiscentiæ introëuntes suffocant verbum, et sine fructu efficitur. (aiōn g165) 041 MAR 004 020 Et hi sunt qui super terram bonam seminati sunt, qui audiunt verbum, et suscipiunt, et fructificant, unum triginta, unum sexaginta, et unum centum. 041 MAR 004 021 Et dicebat illis: Numquid venit lucerna ut sub modo ponatur, aut sub lecto? nonne ut super candelabrum ponatur? 041 MAR 004 022 Non est enim aliquid absconditum, quod non manifestetur: nec factum est occultum, sed ut in palam veniat. 041 MAR 004 023 Si quis habet aures audiendi, audiat. 041 MAR 004 024 Et dicebat illis: Videte quid audiatis. In qua mensura mensi fueritis, remetietur vobis, et adjicietur vobis. 041 MAR 004 025 Qui enim habet, dabitur illi: et qui non habet, etiam quod habet auferetur ab eo. 041 MAR 004 026 Et dicebat: Sic est regnum Dei, quemadmodum si homo jaciat sementem in terram, 041 MAR 004 027 et dormiat, et exsurgat nocte et die, et semen germinet, et increscat dum nescit ille. 041 MAR 004 028 Ultro enim terra fructificat, primum herbam, deinde spicam, deinde plenum frumentum in spica. 041 MAR 004 029 Et cum produxerit fructus, statim mittit falcem, quoniam adest messis. 041 MAR 004 030 Et dicebat: Cui assimilabimus regnum Dei? aut cui parabolæ comparabimus illud? 041 MAR 004 031 Sicut granum sinapis, quod cum seminatum fuerit in terra, minus est omnibus seminibus, quæ sunt in terra: 041 MAR 004 032 et cum seminatum fuerit, ascendit, et fit majus omnibus oleribus, et facit ramos magnos, ita ut possint sub umbra ejus aves cæli habitare. 041 MAR 004 033 Et talibus multis parabolis loquebatur eis verbum, prout poterant audire: 041 MAR 004 034 sine parabola autem non loquebatur eis: seorsum autem discipulis suis disserebat omnia. 041 MAR 004 035 Et ait illis in illa die, cum sero esset factum: Transeamus contra. 041 MAR 004 036 Et dimittentes turbam, assumunt eum ita ut erat in navi: et aliæ naves erant cum illo. 041 MAR 004 037 Et facta est procella magna venti, et fluctus mittebat in navim, ita ut impleretur navis. 041 MAR 004 038 Et erat ipse in puppi super cervical dormiens: et excitant eum, et dicunt illi: Magister, non ad te pertinet, quia perimus? 041 MAR 004 039 Et exsurgens comminatus est vento, et dixit mari: Tace, obmutesce. Et cessavit ventus: et facta est tranquillitas magna. 041 MAR 004 040 Et ait illis: Quid timidi estis? necdum habetis fidem? 041 MAR 004 041 et timuerunt timore magno, et dicebant ad alterutrum: Quis, putas, est iste, quia et ventus et mare obediunt ei? 041 MAR 005 001 Et venerunt trans fretum maris in regionem Gerasenorum. 041 MAR 005 002 Et exeunti ei de navi, statim occurrit de monumentis homo in spiritu immundo, 041 MAR 005 003 qui domicilium habebat in monumentis, et neque catenis jam quisquam poterat eum ligare: 041 MAR 005 004 quoniam sæpe compedibus et catenis vinctus, dirupisset catenas, et compedes comminuisset, et nemo poterat eum domare: 041 MAR 005 005 et semper die ac nocte in monumentis, et in montibus erat, clamans, et concidens se lapidibus. 041 MAR 005 006 Videns autem Jesum a longe, cucurrit, et adoravit eum: 041 MAR 005 007 et clamans voce magna dixit: Quid mihi et tibi, Jesu Fili Dei altissimi? adjuro te per Deum, ne me torqueas. 041 MAR 005 008 Dicebat enim illi: Exi spiritus immunde ab homine. 041 MAR 005 009 Et interrogabat eum: Quod tibi nomen est? Et dicit ei: Legio mihi nomen est, quia multi sumus. 041 MAR 005 010 Et deprecabatur eum multum, ne se expelleret extra regionem. 041 MAR 005 011 Erat autem ibi circa montem grex porcorum magnus, pascens. 041 MAR 005 012 Et deprecabantur eum spiritus, dicentes: Mitte nos in porcos ut in eos introëamus. 041 MAR 005 013 Et concessit eis statim Jesus. Et exeuntes spiritus immundi introierunt in porcos: et magno impetu grex præcipitatus est in mare ad duo millia, et suffocati sunt in mari. 041 MAR 005 014 Qui autem pascebant eos, fugerunt, et nuntiaverunt in civitatem et in agros. Et egressi sunt videre quid esset factum: 041 MAR 005 015 et veniunt ad Jesum: et vident illum qui a dæmonio vexabatur, sedentem, vestitum, et sanæ mentis, et timuerunt. 041 MAR 005 016 Et narraverunt illis, qui viderant, qualiter factum esset ei qui dæmonium habuerat, et de porcis. 041 MAR 005 017 Et rogare cœperunt eum ut discederet de finibus eorum. 041 MAR 005 018 Cumque ascenderet navim, cœpit illum deprecari, qui a dæmonio vexatus fuerat, ut esset cum illo, 041 MAR 005 019 et non admisit eum, sed ait illi: Vade in domum tuam ad tuos, et annuntia illis quanta tibi Dominus fecerit, et misertus sit tui. 041 MAR 005 020 Et abiit, et cœpit prædicare in Decapoli, quanta sibi fecisset Jesus: et omnes mirabantur. 041 MAR 005 021 Et cum transcendisset Jesus in navi rursum trans fretum, convenit turba multa ad eum, et erat circa mare. 041 MAR 005 022 Et venit quidam de archisynagogis nomine Jairus, et videns eum procidit ad pedes ejus, 041 MAR 005 023 et deprecabatur eum multum, dicens: Quoniam filia mea in extremis est, veni, impone manum super eam, ut salva sit, et vivat. 041 MAR 005 024 Et abiit cum illo, et sequebatur eum turba multa, et comprimebant eum. 041 MAR 005 025 Et mulier, quæ erat in profluvio sanguinis annis duodecim, 041 MAR 005 026 et fuerat multa perpessa a compluribus medicis: et erogaverat omnia sua, nec quidquam profecerat, sed magis deterius habebat: 041 MAR 005 027 cum audisset de Jesu, venit in turba retro, et tetigit vestimentum ejus: 041 MAR 005 028 dicebat enim: Quia si vel vestimentum ejus tetigero, salva ero. 041 MAR 005 029 Et confestim siccatus est fons sanguinis ejus: et sensit corpore quia sanata esset a plaga. 041 MAR 005 030 Et statim Jesus in semetipso cognoscens virtutem quæ exierat de illo, conversus ad turbam, aiebat: Quis tetigit vestimenta mea? 041 MAR 005 031 Et dicebant ei discipuli sui: Vides turbam comprimentem te, et dicis: Quis me tetigit? 041 MAR 005 032 Et circumspiciebat videre eam, quæ hoc fecerat. 041 MAR 005 033 Mulier vero timens et tremens, sciens quod factum esset in se, venit et procidit ante eum, et dixit ei omnem veritatem. 041 MAR 005 034 Ille autem dixit ei: Filia, fides tua te salvam fecit: vade in pace, et esto sana a plaga tua. 041 MAR 005 035 Adhuc eo loquente, veniunt ab archisynagogo, dicentes: Quia filia tua mortua est: quid ultra vexas magistrum? 041 MAR 005 036 Jesus autem audito verbo quod dicebatur, ait archisynagogo: Noli timere: tantummodo crede. 041 MAR 005 037 Et non admisit quemquam se sequi nisi Petrum, et Jacobum, et Joannem fratrem Jacobi. 041 MAR 005 038 Et veniunt in domum archisynagogi, et videt tumultum, et flentes, et ejulantes multum. 041 MAR 005 039 Et ingressus, ait illis: Quid turbamini, et ploratis? puella non est mortua, sed dormit. 041 MAR 005 040 Et irridebant eum. Ipse vero ejectis omnibus assumit patrem, et matrem puellæ, et qui secum erant, et ingreditur ubi puella erat jacens. 041 MAR 005 041 Et tenens manum puellæ, ait illi: Talitha cumi, quod est interpretatum: Puella (tibi dico), surge. 041 MAR 005 042 Et confestim surrexit puella, et ambulabat: erat autem annorum duodecim: et obstupuerunt stupore magno. 041 MAR 005 043 Et præcepit illis vehementer ut nemo id sciret: et dixit dari illi manducare. 041 MAR 006 001 Et egressus inde, abiit in patriam suam: et sequebantur eum discipuli sui: 041 MAR 006 002 et facto sabbato cœpit in synagoga docere: et multi audientes admirabantur in doctrina ejus, dicentes: Unde huic hæc omnia? et quæ est sapientia, quæ data est illi, et virtutes tales, quæ per manus ejus efficiuntur? 041 MAR 006 003 Nonne hic est faber, filius Mariæ, frater Jacobi, et Joseph, et Judæ, et Simonis? nonne et sorores ejus hic nobiscum sunt? Et scandalizabantur in illo. 041 MAR 006 004 Et dicebat illis Jesus: Quia non est propheta sine honore nisi in patria sua, et in domo sua, et in cognatione sua. 041 MAR 006 005 Et non poterat ibi virtutem ullam facere, nisi paucos infirmos impositis manibus curavit: 041 MAR 006 006 et mirabatur propter incredulitatem eorum, et circuibat castella in circuitu docens. 041 MAR 006 007 Et vocavit duodecim: et cœpit eos mittere binos, et dabat illis potestatem spirituum immundorum. 041 MAR 006 008 Et præcepit eis ne quid tollerent in via, nisi virgam tantum: non peram, non panem, neque in zona æs, 041 MAR 006 009 sed calceatos sandaliis, et ne induerentur duabus tunicis. 041 MAR 006 010 Et dicebat eis: Quocumque introieritis in domum, illic manete donec exeatis inde: 041 MAR 006 011 et quicumque non receperint vos, nec audierint vos, exeuntes inde, excutite pulverem de pedibus vestris in testimonium illis. 041 MAR 006 012 Et exeuntes prædicabant ut pœnitentiam agerent: 041 MAR 006 013 et dæmonia multa ejiciebant, et ungebant oleo multos ægros, et sanabant. 041 MAR 006 014 Et audivit rex Herodes (manifestum enim factum est nomen ejus), et dicebat: Quia Joannes Baptista resurrexit a mortuis: et propterea virtutes operantur in illo. 041 MAR 006 015 Alii autem dicebant: Quia Elias est; alii vero dicebant: Quia propheta est, quasi unus ex prophetis. 041 MAR 006 016 Quo audito Herodes ait: Quem ego decollavi Joannem, hic a mortuis resurrexit. 041 MAR 006 017 Ipse enim Herodes misit, ac tenuit Joannem, et vinxit eum in carcere propter Herodiadem uxorem Philippi fratris sui, quia duxerat eam. 041 MAR 006 018 Dicebat enim Joannes Herodi: Non licet tibi habere uxorem fratris tui. 041 MAR 006 019 Herodias autem insidiabatur illi: et volebat occidere eum, nec poterat. 041 MAR 006 020 Herodes enim metuebat Joannem, sciens eum virum justum et sanctum: et custodiebat eum, et audito eo multa faciebat, et libenter eum audiebat. 041 MAR 006 021 Et cum dies opportunus accidisset, Herodes natalis sui cœnam fecit principibus, et tribunis, et primis Galilææ: 041 MAR 006 022 cumque introisset filia ipsius Herodiadis, et saltasset, et placuisset Herodi, simulque recumbentibus, rex ait puellæ: Pete a me quod vis, et dabo tibi: 041 MAR 006 023 et juravit illi: Quia quidquid petieris dabo tibi, licet dimidium regni mei. 041 MAR 006 024 Quæ cum exisset, dixit matri suæ: Quid petam? At illa dixit: Caput Joannis Baptistæ. 041 MAR 006 025 Cumque introisset statim cum festinatione ad regem, petivit dicens: Volo ut protinus des mihi in disco caput Joannis Baptistæ. 041 MAR 006 026 Et contristatus est rex: propter jusjurandum, et propter simul discumbentes, noluit eam contristare: 041 MAR 006 027 sed misso spiculatore præcepit afferri caput ejus in disco. Et decollavit eum in carcere, 041 MAR 006 028 et attulit caput ejus in disco: et dedit illud puellæ, et puella dedit matri suæ. 041 MAR 006 029 Quo audito, discipuli ejus venerunt, et tulerunt corpus ejus: et posuerunt illud in monumento. 041 MAR 006 030 Et convenientes Apostoli ad Jesum, renuntiaverunt ei omnia quæ egerant, et docuerant. 041 MAR 006 031 Et ait illis: Venite seorsum in desertum locum, et requiescite pusillum. Erant enim qui veniebant et redibant multi: et nec spatium manducandi habebant. 041 MAR 006 032 Et ascendentes in navim, abierunt in desertum locum seorsum. 041 MAR 006 033 Et viderunt eos abeuntes, et cognoverunt multi: et pedestres de omnibus civitatibus concurrerunt illuc, et prævenerunt eos. 041 MAR 006 034 Et exiens vidit turbam multam Jesus: et misertus est super eos, quia erant sicut oves non habentes pastorem, et cœpit docere multa. 041 MAR 006 035 Et cum jam hora multa fieret, accesserunt discipuli ejus, dicentes: Desertus est locus hic, et jam hora præteriit: 041 MAR 006 036 dimitte illos, ut euntes in proximas villas et vicos, emant sibi cibos, quos manducent. 041 MAR 006 037 Et respondens ait illis: Date illis vos manducare. Et dixerunt ei: Euntes emamus ducentis denariis panes, et dabimus illis manducare. 041 MAR 006 038 Et dicit eis: Quot panes habetis? ite, et videte. Et cum cognovissent, dicunt: Quinque, et duos pisces. 041 MAR 006 039 Et præcepit illis ut accumbere facerent omnes secundum contubernia super viride fœnum. 041 MAR 006 040 Et discubuerunt in partes per centenos et quinquagenos. 041 MAR 006 041 Et acceptis quinque panibus et duobus pisces, intuens in cælum, benedixit, et fregit panes, et dedit discipulis suis, ut ponerent ante eos: et duos pisces divisit omnibus. 041 MAR 006 042 Et manducaverunt omnes, et saturati sunt. 041 MAR 006 043 Et sustulerunt reliquias, fragmentorum duodecim cophinos plenos, et de piscibus. 041 MAR 006 044 Erant autem qui manducaverunt quinque millia virorum. 041 MAR 006 045 Et statim coëgit discipulos suos ascendere navim, ut præcederent eum trans fretum ad Bethsaidam, dum ipse dimitteret populum. 041 MAR 006 046 Et cum dimisisset eos, abiit in montem orare. 041 MAR 006 047 Et cum sero esset, erat navis in medio mari et ipse solus in terra. 041 MAR 006 048 Et videns eos laborantes in remigando (erat enim ventus contrarius eis) et circa quartam vigiliam noctis venit ad eos ambulans supra mare: et volebat præterire eos. 041 MAR 006 049 At illi ut viderunt eum ambulantem supra mare, putaverunt phantasma esse, et exclamaverunt. 041 MAR 006 050 Omnes enim viderunt eum, et conturbati sunt. Et statim locutus est cum eis, et dixit eis: Confidite, ego sum: nolite timere. 041 MAR 006 051 Et ascendit ad illos in navim, et cessavit ventus. Et plus magis intra se stupebant: 041 MAR 006 052 non enim intellexerunt de panibus: erat enim cor eorum obcæcatum. 041 MAR 006 053 Et cum transfretassent, venerunt in terram Genesareth, et applicuerunt. 041 MAR 006 054 Cumque egressi essent de navi, continuo cognoverunt eum: 041 MAR 006 055 et percurrentes universam regionem illam, cœperunt in grabatis eos, qui se male habebant, circumferre, ubi audiebant eum esse. 041 MAR 006 056 Et quocumque introibat, in vicos, vel in villas aut civitates, in plateis ponebant infirmos, et deprecabantur eum, ut vel fimbriam vestimenti ejus tangerent, et quotquot tangebant eum, salvi fiebant. 041 MAR 007 001 Et conveniunt ad eum pharisæi, et quidam de scribis, venientes ab Jerosolymis. 041 MAR 007 002 Et cum vidissent quosdam ex discipulis ejus communibus manibus, id est non lotis, manducare panes, vituperaverunt. 041 MAR 007 003 Pharisæi enim, et omnes Judæi, nisi crebro laverint manus, non manducant, tenentes traditionem seniorum: 041 MAR 007 004 et a foro nisi baptizentur, non comedunt: et alia multa sunt, quæ tradita sunt illis servare, baptismata calicum, et urceorum, et æramentorum, et lectorum: 041 MAR 007 005 et interrogabant eum pharisæi et scribæ: Quare discipuli tui non ambulant juxta traditionem seniorum, sed communibus manibus manducant panem? 041 MAR 007 006 At ille respondens, dixit eis: Bene prophetavit Isaias de vobis hypocritis, sicut scriptum est: [Populus hic labiis me honorat, cor autem eorum longe est a me: 041 MAR 007 007 in vanum autem me colunt, docentes doctrinas, et præcepta hominum.] 041 MAR 007 008 Relinquentes enim mandatum Dei, tenetis traditionem hominum, baptismata urceorum et calicum: et alia similia his facitis multa. 041 MAR 007 009 Et dicebat illis: Bene irritum facitis præceptum Dei, ut traditionem vestram servetis. 041 MAR 007 010 Moyses enim dixit: Honora patrem tuum, et matrem tuam. Et: Qui maledixerit patri, vel matri, morte moriatur. 041 MAR 007 011 Vos autem dicitis: Si dixerit homo patri, aut matri, Corban (quod est donum) quodcumque ex me, tibi profuerit: 041 MAR 007 012 et ultra non dimittitis eum quidquam facere patri suo, aut matri, 041 MAR 007 013 rescindentes verbum Dei per traditionem vestram, quam tradidistis: et similia hujusmodi multa facitis. 041 MAR 007 014 Et advocans iterum turbam, dicebat illis: Audite me omnes, et intelligite. 041 MAR 007 015 Nihil est extra hominem introiens in eum, quod possit eum coinquinare, sed quæ de homine procedunt illa sunt quæ communicant hominem. 041 MAR 007 016 Si quis habet aures audiendi, audiat. 041 MAR 007 017 Et cum introisset in domum a turba, interrogabant eum discipuli ejus parabolam. 041 MAR 007 018 Et ait illis: Sic et vos imprudentes estis? Non intelligitis quia omne extrinsecus introiens in hominem, non potest eum communicare: 041 MAR 007 019 quia non intrat in cor ejus, sed in ventrum vadit, et in secessum exit, purgans omnes escas? 041 MAR 007 020 Dicebat autem, quoniam quæ de homine exeunt, illa communicant hominem. 041 MAR 007 021 Ab intus enim de corde hominum malæ cogitationes procedunt, adulteria, fornicationes, homicidia, 041 MAR 007 022 furta, avaritiæ, nequitiæ, dolus, impudicitiæ, oculus malus, blasphemia, superbia, stultitia. 041 MAR 007 023 Omnia hæc mala ab intus procedunt, et communicant hominem. 041 MAR 007 024 Et inde surgens abiit in fines Tyri et Sidonis: et ingressus domum, neminem voluit scire, et non potuit latere. 041 MAR 007 025 Mulier enim statim ut audivit de eo, cujus filia habebat spiritum immundum, intravit, et procidit ad pedes ejus. 041 MAR 007 026 Erat enim mulier gentilis, Syrophœnissa genere. Et rogabat eum ut dæmonium ejiceret de filia ejus. 041 MAR 007 027 Qui dixit illi: Sine prius saturari filios: non est enim bonum sumere panem filiorum, et mittere canibus. 041 MAR 007 028 At illa respondit, et dixit illi: Utique Domine, nam et catelli comedunt sub mensa de micis puerorum. 041 MAR 007 029 Et ait illi: Propter hunc sermonem vade: exiit dæmonium a filia tua. 041 MAR 007 030 Et cum abiisset domum suam, invenit puellam jacentem supra lectum, et dæmonium exiisse. 041 MAR 007 031 Et iterum exiens de finibus Tyri, venit per Sidonem ad mare Galilææ inter medios fines Decapoleos. 041 MAR 007 032 Et adducunt ei surdum, et mutum, et deprecabantur eum, ut imponat illi manum. 041 MAR 007 033 Et apprehendens eum de turba seorsum, misit digitos suos in auriculas ejus: et exspuens, tetigit linguam ejus: 041 MAR 007 034 et suscipiens in cælum, ingemuit, et ait illi: Ephphetha, quod est, Adaperire. 041 MAR 007 035 Et statim apertæ sunt aures ejus, et solutum est vinculum linguæ ejus, et loquebatur recte. 041 MAR 007 036 Et præcepit illis ne cui dicerent. Quanto autem eis præcipiebat, tanto magis plus prædicabant: 041 MAR 007 037 et eo amplius admirabantur, dicentes: Bene omnia fecit: et surdos fecit audire, et mutos loqui. 041 MAR 008 001 In diebus illis iterum cum turba multa esset, nec haberent quod manducarent, convocatis discipulis, ait illis: 041 MAR 008 002 Misereor super turbam: quia ecce jam triduo sustinent me, nec habent quod manducent: 041 MAR 008 003 et si dimisero eos jejunos in domum suam, deficient in via: quidam enim ex eis de longe venerunt. 041 MAR 008 004 Et responderunt ei discipuli sui: Unde illos quis poterit saturare panibus in solitudine? 041 MAR 008 005 Et interrogavit eos: Quot panes habetis? Qui dixerunt: Septem. 041 MAR 008 006 Et præcepit turbæ discumbere super terram. Et accipiens septem panes, gratias agens fregit, et dabat discipulis suis ut apponerent, et apposuerunt turbæ. 041 MAR 008 007 Et habebant pisciculos paucos: et ipsos benedixit, et jussit apponi. 041 MAR 008 008 Et manducaverunt, et saturati sunt, et sustulerunt quod superaverat de fragmentis, septem sportas. 041 MAR 008 009 Erant autem qui manducaverunt, quasi quatuor millia: et dimisit eos. 041 MAR 008 010 Et statim ascendens navim cum discipulis suis, venit in partes Dalmanutha. 041 MAR 008 011 Et exierunt pharisæi, et cœperunt conquirere cum eo, quærentes ab illo signum de cælo, tentantes eum. 041 MAR 008 012 Et ingemiscens spiritu, ait: Quid generatio ista signum quærit? Amen dico vobis, si dabitur generationi isti signum. 041 MAR 008 013 Et dimittens eos, ascendit iterum navim et abiit trans fretum. 041 MAR 008 014 Et obliti sunt panes sumere: et nisi unum panem non habebant secum in navi. 041 MAR 008 015 Et præcipiebat eis, dicens: Videte, et cavete a fermento pharisæorum, et fermento Herodis. 041 MAR 008 016 Et cogitabant ad alterutrum, dicentes: quia panes non habemus. 041 MAR 008 017 Quo cognito, ait illis Jesus: Quid cogitatis, quia panes non habetis? nondum cognoscetis nec intelligitis? adhuc cæcatum habetis cor vestrum? 041 MAR 008 018 oculos habentes non videtis? et aures habentes non auditis? nec recordamini, 041 MAR 008 019 quando quinque panes fregi in quinque millia: quot cophinos fragmentorum plenos sustulistis? Dicunt ei: Duodecim. 041 MAR 008 020 Quando et septem panes in quatuor millia: quot sportas fragmentorum tulistis? Et dicunt ei: Septem. 041 MAR 008 021 Et dicebat eis: Quomodo nondum intelligitis? 041 MAR 008 022 Et veniunt Bethsaidam, et adducunt ei cæcum, et rogabant eum ut illum tangeret. 041 MAR 008 023 Et apprehensa manu cæci, eduxit eum extra vicum: et exspuens in oculos ejus impositis manibus suis, interrogavit eum si quid videret. 041 MAR 008 024 Et aspiciens, ait: Video homines velut arbores ambulantes. 041 MAR 008 025 Deinde iterum imposuit manus super oculos ejus: et cœpit videre: et restitutus est ita ut clare videret omnia. 041 MAR 008 026 Et misit illum in domum suam, dicens: Vade in domum tuam: et si in vicum introieris, nemini dixeris. 041 MAR 008 027 Et egressus est Jesus, et discipuli ejus in castella Cæsareæ Philippi: et in via interrogabat discipulos suos, dicens eis: Quem me dicunt esse homines? 041 MAR 008 028 Qui responderunt illi, dicentes: Joannem Baptistam, alii Eliam, alii vero quasi unum de prophetis. 041 MAR 008 029 Tunc dicit illis: Vos vero quem me esse dicitis? Respondens Petrus, ait ei: Tu es Christus. 041 MAR 008 030 Et comminatus est eis, ne cui dicerent de illo. 041 MAR 008 031 Et cœpit docere eos quoniam oportet Filium hominis pati multa, et reprobari a senioribus, et a summis sacerdotibus et scribis, et occidi: et post tres dies resurgere. 041 MAR 008 032 Et palam verbum loquebatur. Et apprehendens eum Petrus, cœpit increpare eum. 041 MAR 008 033 Qui conversus, et videns discipulos suos, comminatus est Petro, dicens: Vade retro me Satana, quoniam non sapis quæ Dei sunt, sed quæ sunt hominum. 041 MAR 008 034 Et convocata turba cum discipulis suis, dixit eis: Si quis vult me sequi, deneget semetipsum: et tollat crucem suam, et sequatur me. 041 MAR 008 035 Qui enim voluerit animam suam salvam facere, perdet eam: qui autem perdiderit animam suam propter me, et Evangelium, salvam faciet eam. 041 MAR 008 036 Quid enim proderit homini, si lucretur mundum totum et detrimentum animæ suæ faciat? 041 MAR 008 037 Aut quid dabit homo commutationis pro anima sua? 041 MAR 008 038 Qui enim me confusus fuerit, et verba mea in generatione ista adultera et peccatrice, et Filius hominis confundetur eum, cum venerit in gloria Patris sui cum angelis sanctis. 041 MAR 009 001 Et dicebat illis: Amen dico vobis, quia sunt quidam de hic stantibus, qui non gustabunt mortem donec videant regnum Dei veniens in virtute. 041 MAR 009 002 Et post dies sex assumit Jesus Petrum, et Jacobum, et Joannem, et ducit illos in montem excelsum seorsum solos, et transfiguratus est coram ipsis. 041 MAR 009 003 Et vestimenta ejus facta sunt splendentia, et candida nimis velut nix, qualia fullo non potest super terram candida facere. 041 MAR 009 004 Et apparuit illis Elias cum Moyse: et erant loquentes cum Jesu. 041 MAR 009 005 Et respondens Petrus, ait Jesu: Rabbi, bonum est nos hic esse: et faciamus tria tabernacula, tibi unum, et Moysi unum, et Eliæ unum. 041 MAR 009 006 Non enim sciebat quid diceret: erant enim timore exterriti. 041 MAR 009 007 Et facta est nubes obumbrans eos: et venit vox de nube, dicens: Hic est Filius meus carissimus: audite illum. 041 MAR 009 008 Et statim circumspicientes, neminem amplius viderunt, nisi Jesum tantum secum. 041 MAR 009 009 Et descendentibus illis de monte, præcepit illis ne cuiquam quæ vidissent, narrarent: nisi cum Filius hominis a mortuis resurrexerit. 041 MAR 009 010 Et verbum continuerunt apud se: conquirentes quid esset, cum a mortuis resurrexerit. 041 MAR 009 011 Et interrogabant eum, dicentes: Quid ergo dicunt pharisæi et scribæ, quia Eliam oportet venire primum? 041 MAR 009 012 Qui respondens, ait illis: Elias cum venerit primo, restituet omnia: et quomodo scriptum est in Filium hominis, ut multa patiatur et contemnatur. 041 MAR 009 013 Sed dico vobis quia et Elias venit (et fecerunt illi quæcumque voluerunt) sicut scriptum est de eo. 041 MAR 009 014 Et veniens ad discipulos suos, vidit turbam magnam circa eos, et scribas conquirentes cum illis. 041 MAR 009 015 Et confestim omnis populus videns Jesum, stupefactus est, et expaverunt, et accurrentes salutabant eum. 041 MAR 009 016 Et interrogavit eos: Quid inter vos conquiritis? 041 MAR 009 017 Et respondens unus de turba, dixit: Magister, attuli filium meum ad te habentem spiritum mutum: 041 MAR 009 018 qui ubicumque eum apprehenderit, allidit illum, et spumat, et stridet dentibus, et arescit: et dixi discipulis tuis ut ejicerent illum, et non potuerunt. 041 MAR 009 019 Qui respondens eis, dixit: O generatio incredula, quamdiu apud vos ero? quamdiu vos patiar? afferte illum ad me. 041 MAR 009 020 Et attulerunt eum. Et cum vidisset eum, statim spiritus conturbavit illum: et elisus in terram, volutabatur spumans. 041 MAR 009 021 Et interrogavit patrem ejus: Quantum temporis est ex quo ei hoc accidit? At ille ait: Ab infantia: 041 MAR 009 022 et frequenter eum in ignem, et in aquas misit ut eum perderet: sed si quid potes, adjuva nos, misertus nostri. 041 MAR 009 023 Jesus autem ait illi: Si potes credere, omnia possibilia sunt credenti. 041 MAR 009 024 Et continuo exclamans pater pueri, cum lacrimis aiebat: Credo, Domine; adjuva incredulitatem meam. 041 MAR 009 025 Et cum videret Jesus concurrentem turbam, comminatus est spiritui immundo, dicens illi: Surde et mute spiritus, ego præcipio tibi, exi ab eo: et amplius ne introëas in eum. 041 MAR 009 026 Et exclamans, et multum discerpens eum, exiit ab eo, et factus est sicut mortuus, ita ut multi dicerent: Quia mortuus est. 041 MAR 009 027 Jesus autem tenens manum ejus elevavit eum, et surrexit. 041 MAR 009 028 Et cum introisset in domum, discipuli ejus secreto interrogabant eum: Quare nos non potuimus ejicere eum? 041 MAR 009 029 Et dixit illis: Hoc genus in nullo potest exire, nisi in oratione et jejunio. 041 MAR 009 030 Et inde profecti prætergrediebantur Galilæam: nec volebat quemquam scire. 041 MAR 009 031 Docebat autem discipulos suos, et dicebat illis: Quoniam Filius hominis tradetur in manus hominum, et occident eum, et occisus tertia die resurget. 041 MAR 009 032 At illi ignorabant verbum: et timebant interrogare eum. 041 MAR 009 033 Et venerunt Capharnaum. Qui cum domi essent, interrogabat eos: Quid in via tractabatis? 041 MAR 009 034 At illi tacebant: siquidem in via inter se disputaverunt: quis eorum major esset. 041 MAR 009 035 Et residens vocavit duodecim, et ait illis: Si quis vult primus esse, erit omnium novissimus, et omnium minister. 041 MAR 009 036 Et accipiens puerum, statuit eum in medio eorum: quem cum complexus esset, ait illis: 041 MAR 009 037 Quisquis unum ex hujusmodi pueris receperit in nomine meo, me recipit: et quicumque me susceperit, non me suscipit, sed eum qui misit me. 041 MAR 009 038 Respondit illi Joannes, dicens: Magister, vidimus quemdam in nomine tuo ejicientem dæmonia, qui non sequitur nos, et prohibuimus eum. 041 MAR 009 039 Jesus autem ait: Nolite prohibere eum: nemo est enim qui faciat virtutem in nomine meo, et possit cito male loqui de me: 041 MAR 009 040 qui enim non est adversum vos, pro vobis est. 041 MAR 009 041 Quisquis enim potum dederit vobis calicem aquæ in nomine meo, quia Christi estis: amen dico vobis, non perdet mercedem suam. 041 MAR 009 042 Et quisquis scandalizaverit unum ex his pusillis credentibus in me: bonum est ei magis si circumdaretur mola asinaria collo ejus, et in mare mitteretur. 041 MAR 009 043 Et si scandalizaverit te manus tua, abscide illam: bonum est tibi debilem introire in vitam, quam duas manus habentem ire in gehennam, in ignem inextinguibilem, (Geenna g1067) 041 MAR 009 044 ubi vermis eorum non moritur, et ignis non extinguitur. 041 MAR 009 045 Et si pes tuus te scandalizat, amputa illum: bonum est tibi claudum introire in vitam æternam, quam duos pedes habentem mitti in gehennam ignis inextinguibilis, (Geenna g1067) 041 MAR 009 046 ubi vermis eorum non moritur, et ignis non extinguitur. 041 MAR 009 047 Quod si oculus tuus scandalizat te, ejice eum: bonum est tibi luscum introire in regnum Dei, quam duos oculos habentem mitti in gehennam ignis, (Geenna g1067) 041 MAR 009 048 ubi vermis eorum non moritur, et ignis non extinguitur. 041 MAR 009 049 Omnis enim igne salietur, et omnis victima sale salietur. 041 MAR 009 050 Bonum est sal: quod si sal insulsum fuerit, in quo illud condietis? Habete in vobis sal, et pacem habete inter vos. 041 MAR 010 001 Et inde exsurgens venit in fines Judææ ultra Jordanem: et conveniunt iterum turbæ ad eum: et sicut consueverat, iterum docebat illos. 041 MAR 010 002 Et accedentes pharisæi interrogabant eum: Si licet viro uxorem dimittere: tentantes eum. 041 MAR 010 003 At ille respondens, dixit eis: Quid vobis præcepit Moyses? 041 MAR 010 004 Qui dixerunt: Moyses permisit libellum repudii scribere, et dimittere. 041 MAR 010 005 Quibus respondens Jesus, ait: Ad duritiam cordis vestri scripsit vobis præceptum istud: 041 MAR 010 006 ab initio autem creaturæ masculum et feminam fecit eos Deus. 041 MAR 010 007 Propter hoc relinquet homo patrem suum et matrem, et adhærebit ad uxorem suam: 041 MAR 010 008 et erunt duo in carne una. Itaque jam non sunt duo, sed una caro. 041 MAR 010 009 Quod ergo Deus conjunxit, homo non separet. 041 MAR 010 010 Et in domo iterum discipuli ejus de eodem interrogaverunt eum. 041 MAR 010 011 Et ait illis: Quicumque dimiserit uxorem suam, et aliam duxerit, adulterium committit super eam. 041 MAR 010 012 Et si uxor dimiserit virum suum, et alii nupserit, mœchatur. 041 MAR 010 013 Et offerebant illi parvulos ut tangeret illos. Discipuli autem comminabantur offerentibus. 041 MAR 010 014 Quos cum videret Jesus, indigne tulit, et ait illis: Sinite parvulos venire ad me, et ne prohibueritis eos: talium enim est regnum Dei. 041 MAR 010 015 Amen dico vobis: Quisquis non receperit regnum Dei velut parvulus, non intrabit in illud. 041 MAR 010 016 Et complexans eos, et imponens manus super illos, benedicebat eos. 041 MAR 010 017 Et cum egressus esset in viam, procurrens quidam genu flexo ante eum, rogabat eum: Magister bone, quid faciam ut vitam æternam percipiam? (aiōnios g166) 041 MAR 010 018 Jesus autem dixit ei: Quid me dicis bonum? nemo bonus, nisi unus Deus. 041 MAR 010 019 Præcepta nosti: ne adulteres, ne occidas, ne fureris, ne falsum testimonium dixeris, ne fraudum feceris, honora patrem tuum et matrem. 041 MAR 010 020 At ille respondens, ait illi: Magister, hæc omnia observavi a juventute mea. 041 MAR 010 021 Jesus autem intuitus eum, dilexit eum, et dixit ei: Unum tibi deest: vade, quæcumque habes vende, et da pauperibus, et habebis thesaurum in cælo: et veni, sequere me. 041 MAR 010 022 Qui contristatus in verbo, abiit mœrens: erat enim habens multas possessiones. 041 MAR 010 023 Et circumspiciens Jesus, ait discipulis suis: Quam difficile qui pecunias habent, in regnum Dei introibunt! 041 MAR 010 024 Discipuli autem obstupescebant in verbis ejus. At Jesus rursus respondens ait illis: Filioli, quam difficile est, confidentes in pecuniis, in regnum Dei introire! 041 MAR 010 025 Facilius est camelum per foramen acus transire, quam divitem intrare in regnum Dei. 041 MAR 010 026 Qui magis admirabantur, dicentes ad semetipsos: Et quis potest salvus fieri? 041 MAR 010 027 Et intuens illos Jesus, ait: Apud homines impossibile est, sed non apud Deum: omnia enim possibilia sunt apud Deum. 041 MAR 010 028 Et cœpit ei Petrus dicere: Ecce nos dimisimus omnia, et secuti sumus te. 041 MAR 010 029 Respondens Jesus, ait: Amen dico vobis: Nemo est qui reliquerit domum, aut fratres, aut sorores, aut patrem, aut matrem, aut filios, aut agros propter me et propter Evangelium, 041 MAR 010 030 qui non accipiat centies tantum, nunc in tempore hoc: domos, et fratres, et sorores, et matres, et filios, et agros, cum persecutionibus, et in sæculo futuro vitam æternam. (aiōn g165, aiōnios g166) 041 MAR 010 031 Multi autem erunt primi novissimi, et novissimi primi. 041 MAR 010 032 Erant autem in via ascendentes Jerosolymam: et præcedebat illos Jesus, et stupebant: et sequentes timebant. Et assumens iterum duodecim, cœpit illis dicere quæ essent ei eventura. 041 MAR 010 033 Quia ecce ascendimus Jerosolymam, et Filius hominis tradetur principibus sacerdotum, et scribis, et senioribus, et damnabunt eum morte, et tradent eum gentibus: 041 MAR 010 034 et illudent ei, et conspuent eum, et flagellabunt eum, et interficient eum: et tertia die resurget. 041 MAR 010 035 Et accedunt ad eum Jacobus et Joannes filii Zebedæi, dicentes: Magister, volumus ut quodcumque petierimus, facias nobis. 041 MAR 010 036 At ille dixit eis: Quid vultis ut faciam vobis? 041 MAR 010 037 Et dixerunt: Da nobis ut unus ad dexteram tuam, et alius ad sinistram tuam sedeamus in gloria tua. 041 MAR 010 038 Jesus autem ait eis: Nescitis quid petatis: potestis bibere calicem, quem ego bibo, aut baptismo, quo ego baptizor, baptizari? 041 MAR 010 039 At illi dixerunt ei: Possumus. Jesus autem ait eis: Calicem quidem, quem ego bibo, bibetis; et baptismo, quo ego baptizor, baptizabimini: 041 MAR 010 040 sedere autem ad dexteram meam, vel ad sinistram, non est meum dare vobis, sed quibus paratum est. 041 MAR 010 041 Et audientes decem, cœperunt indignari de Jacobo et Joanne. 041 MAR 010 042 Jesus autem vocans eos, ait illis: Scitis quia hi, qui videntur principari gentibus, dominantur eis: et principes eorum potestatem habent ipsorum. 041 MAR 010 043 Non ita est autem in vobis, sed quicumque voluerit fieri major, erit vester minister: 041 MAR 010 044 et quicumque voluerit in vobis primus esse, erit omnium servus. 041 MAR 010 045 Nam et Filius hominis non venit ut ministraretur ei, sed ut ministraret, et daret animam suam redemptionem pro multis. 041 MAR 010 046 Et veniunt Jericho: et proficiscente eo de Jericho, et discipulis ejus, et plurima multitudine, filius Timæi Bartimæus cæcus, sedebat juxta viam mendicans. 041 MAR 010 047 Qui cum audisset quia Jesus Nazarenus est, cœpit clamare, et dicere: Jesu fili David, miserere mei. 041 MAR 010 048 Et comminabantur ei multi ut taceret. At ille multo magis clamabat: Fili David, miserere mei. 041 MAR 010 049 Et stans Jesus præcepit illum vocari. Et vocant cæcum, dicentes ei: Animæquior esto: surge, vocat te. 041 MAR 010 050 Qui projecto vestimento suo exiliens, venit ad eum. 041 MAR 010 051 Et respondens Jesus dixit illi: Quid tibi vis faciam? Cæcus autem dixit ei: Rabboni, ut videam. 041 MAR 010 052 Jesus autem ait illi: Vade, fides tua te salvum fecit. Et confestim vidit, et sequebatur eum in via. 041 MAR 011 001 Et cum appropinquarent Jerosolymæ et Bethaniæ ad montem Olivarum, mittit duos ex discipulis suis, 041 MAR 011 002 et ait illis: Ite in castellum, quod contra vos est, et statim introëuntes illuc, invenietis pullum ligatum, super quem nemo adhuc hominum sedit: solvite illum, et adducite. 041 MAR 011 003 Et si quis vobis dixerit: Quid facitis? dicite, quia Domino necessarius est: et continuo illum dimittet huc. 041 MAR 011 004 Et abeuntes invenerunt pullum ligatum ante januam foris in bivio: et solvunt eum. 041 MAR 011 005 Et quidam de illic stantibus dicebant illis: Quid facitis solventes pullum? 041 MAR 011 006 Qui dixerunt eis sicut præceperat illis Jesus, et dimiserunt eis. 041 MAR 011 007 Et duxerunt pullum ad Jesum: et imponunt illi vestimenta sua, et sedit super eum. 041 MAR 011 008 Multi autem vestimenta sua straverunt in via: alii autem frondes cædebant de arboribus, et sternebant in via. 041 MAR 011 009 Et qui præibant, et qui sequebantur, clamabant, dicentes: Hosanna: benedictus qui venit in nomine Domini: 041 MAR 011 010 benedictum quod venit regnum patris nostri David: hosanna in excelsis. 041 MAR 011 011 Et introivit Jerosolymam in templum: et circumspectis omnibus, cum jam vespera esset hora, exiit in Bethaniam cum duodecim. 041 MAR 011 012 Et alia die cum exirent a Bethania, esuriit. 041 MAR 011 013 Cumque vidisset a longe ficum habentem folia, venit si quid forte inveniret in ea: et cum venisset ad eam, nihil invenit præter folia: non enim erat tempus ficorum. 041 MAR 011 014 Et respondens dixit ei: Jam non amplius in æternum ex te fructum quisquam manducet. Et audiebant discipuli ejus. (aiōn g165) 041 MAR 011 015 Et veniunt in Jerosolymam. Et cum introisset in templum, cœpit ejicere vendentes et ementes in templo: et mensas numulariorum, et cathedras vendentium columbas evertit: 041 MAR 011 016 et non sinebat ut quisquam transferret vas per templum: 041 MAR 011 017 et docebat, dicens eis: Nonne scriptum est: Quia domus mea, domus orationis vocabitur omnibus gentibus? vos autem fecistis eam speluncam latronum. 041 MAR 011 018 Quo audito principes sacerdotum et scribæ, quærebant quomodo eum perderent: timebant enim eum, quoniam universa turba admirabatur super doctrina ejus. 041 MAR 011 019 Et cum vespera facta esset, egrediebatur de civitate. 041 MAR 011 020 Et cum mane transirent, viderunt ficum aridam factam a radicibus. 041 MAR 011 021 Et recordatus Petrus, dixit ei: Rabbi, ecce ficus, cui maledixisti, aruit. 041 MAR 011 022 Et respondens Jesus ait illis: Habete fidem Dei. 041 MAR 011 023 Amen dico vobis, quia quicumque dixerit huic monti: Tollere, et mittere in mare, et non hæsitaverit in corde suo, sed crediderit, quia quodcumque dixerit fiat, fiet ei. 041 MAR 011 024 Propterea dico vobis, omnia quæcumque orantes petitis, credite quia accipietis, et evenient vobis. 041 MAR 011 025 Et cum stabitis ad orandum, dimittite si quis habetis adversus aliquem: ut et Pater vester, qui in cælis est, dimittat vobis peccata vestra. 041 MAR 011 026 Quod si vos non dimiseritis: nec Pater vester, qui in cælis est, dimittet vobis peccata vestra. 041 MAR 011 027 Et veniunt rursus Jerosolymam. Et cum ambularet in templo, accedunt ad eum summi sacerdotes, et scribæ, et seniores: 041 MAR 011 028 et dicunt ei: In qua potestate hæc facis? et quis dedit tibi hanc potestatem ut ista facias? 041 MAR 011 029 Jesus autem respondens, ait illis: Interrogabo vos et ego unum verbum, et respondete mihi: et dicam vobis in qua potestate hæc faciam. 041 MAR 011 030 Baptismus Joannis, de cælo erat, an ex hominibus? Respondete mihi. 041 MAR 011 031 At illi cogitabant secum, dicentes: Si dixerimus: De cælo, dicet: Quare ergo non credidistis ei? 041 MAR 011 032 Si dixerimus: Ex hominibus, timemus populum: omnes enim habebant Joannem quia vere propheta esset. 041 MAR 011 033 Et respondentes dicunt Jesu: Nescimus. Et respondens Jesus ait illis: Neque ego dico vobis in qua potestate hæc faciam. 041 MAR 012 001 Et cœpit illis in parabolis loqui: Vineam pastinavit homo, et circumdedit sepem, et fodit lacum, et ædificavit turrim, et locavit eam agricolis, et peregre profectus est. 041 MAR 012 002 Et misit ad agricolas in tempore servum ut ab agricolis acciperet de fructu vineæ. 041 MAR 012 003 Qui apprehensum eum ceciderunt, et dimiserunt vacuum. 041 MAR 012 004 Et iterum misit ad illos alium servum: et illum in capite vulneraverunt, et contumeliis affecerunt. 041 MAR 012 005 Et rursum alium misit, et illum occiderunt: et plures alios: quosdam cædentes, alios vero occidentes. 041 MAR 012 006 Adhuc ergo unum habens filium carissimum, et illum misit ad eos novissimum, dicens: Quia reverebuntur filium meum. 041 MAR 012 007 Coloni autem dixerunt ad invicem: Hic est hæres: venite, occidamus eum: et nostra erit hæreditas. 041 MAR 012 008 Et apprehendentes eum, occiderunt: et ejecerunt extra vineam. 041 MAR 012 009 Quid ergo faciet dominus vineæ? Veniet, et perdet colonos, et dabit vineam aliis. 041 MAR 012 010 Nec scripturam hanc legistis: Lapidem quem reprobaverunt ædificantes, hic factus est in caput anguli: 041 MAR 012 011 a Domino factum est istud, et est mirabile in oculis nostris? 041 MAR 012 012 Et quærebant eum tenere: et timuerunt turbam: cognoverunt enim quoniam ad eos parabolam hanc dixerit. Et relicto eo abierunt. 041 MAR 012 013 Et mittunt ad eum quosdam ex pharisæis, et herodianis, ut eum caperent in verbo. 041 MAR 012 014 Qui venientes dicunt ei: Magister, scimus quia verax es, et non curas quemquam: nec enim vides in faciem hominum, sed in veritate viam Dei doces. Licet dari tributum Cæsari, an non dabimus? 041 MAR 012 015 Qui sciens versutiam illorum, ait illos: Quid me tentatis? afferte mihi denarium ut videam. 041 MAR 012 016 At illi attulerunt ei. Et ait illis: Cujus est imago hæc, et inscriptio? Dicunt ei: Cæsaris. 041 MAR 012 017 Respondens autem Jesus dixit illis: Reddite igitur quæ sunt Cæsaris, Cæsari: et quæ sunt Dei, Deo. Et mirabantur super eo. 041 MAR 012 018 Et venerunt ad eum sadducæi, qui dicunt resurrectionem non esse: et interrogabant eum, dicentes: 041 MAR 012 019 Magister, Moyses nobis scripsit, ut si cujus frater mortuus fuerit, et dimiserit uxorem, et filios non reliquerit, accipiat frater ejus uxorem ipsius, et resuscitet semen fratri suo. 041 MAR 012 020 Septem ergo fratres erant: et primus accepit uxorem, et mortuus est non relicto semine. 041 MAR 012 021 Et secundus accepit eam, et mortuus est: et nec iste reliquit semen. Et tertius similiter. 041 MAR 012 022 Et acceperunt eam similiter septem: et non reliquerunt semen. Novissima omnium defuncta est et mulier. 041 MAR 012 023 In resurrectione ergo cum resurrexerint, cujus de his erit uxor? septem enim habuerunt eam uxorem. 041 MAR 012 024 Et respondens Jesus, ait illis: Nonne ideo erratis, non scientes Scripturas, neque virtutem Dei? 041 MAR 012 025 Cum enim a mortuis resurrexerint, neque nubent, neque nubentur, sed sunt sicut angeli in cælis. 041 MAR 012 026 De mortuis autem quod resurgant, non legistis in libro Moysi, super rubum, quomodo dixerit illi Deus, inquiens: Ego sum Deus Abraham, et Deus Isaac, et Deus Jacob? 041 MAR 012 027 Non est Deus mortuorum, sed vivorum. Vos ergo multum erratis. 041 MAR 012 028 Et accessit unus de scribis, qui audierat illos conquirentes, et videns quoniam bene illis responderit, interrogavit eum quod esset primum omnium mandatum. 041 MAR 012 029 Jesus autem respondit ei: Quia primum omnium mandatum est: Audi Israël, Dominus Deus tuus, Deus unus est: 041 MAR 012 030 et diliges Dominum Deum tuum ex tota corde tuo, et ex tota anima tua, et ex tota mente tua, et ex tota virtute tua. Hoc est primum mandatum. 041 MAR 012 031 Secundum autem simile est illi: Diliges proximum tuum tamquam teipsum. Majus horum aliud mandatum non est. 041 MAR 012 032 Et ait illi scriba: Bene, Magister, in veritate dixisti, quia unus est Deus, et non est alius præter eum. 041 MAR 012 033 Et ut diligatur ex toto corde, et ex toto intellectu, et ex tota anima, et ex tota fortitudine, et diligere proximum tamquam seipsum, majus est omnibus holocautomatibus, et sacrificiis. 041 MAR 012 034 Jesus autem videns quod sapienter respondisset, dixit illi: Non es longe a regno Dei. Et nemo jam audebat eum interrogare. 041 MAR 012 035 Et respondens Jesus dicebat, docens in templo: Quomodo dicunt scribæ Christum filium esse David? 041 MAR 012 036 Ipse enim David dicit in Spiritu Sancto: Dixit Dominus Domino meo: Sede a dextris meis, donec ponam inimicos tuos scabellum pedum tuorum. 041 MAR 012 037 Ipse ergo David dicit eum Dominum, et unde est filius ejus? Et multa turba eum libenter audivit. 041 MAR 012 038 Et dicebat eis in doctrina sua: Cavete a scribis, qui volunt in stolis ambulare, et salutari in foro, 041 MAR 012 039 et in primis cathedris sedere in synagogis, et primos discubitus in cœnis: 041 MAR 012 040 qui devorant domos viduarum sub obtentu prolixæ orationis: hi accipient prolixius judicium. 041 MAR 012 041 Et sedens Jesus contra gazophylacium, aspiciebat quomodo turba jactaret æs in gazophylacium, et multi divites jactabant multa. 041 MAR 012 042 Cum venisset autem vidua una pauper, misit duo minuta, quod est quadrans, 041 MAR 012 043 et convocans discipulos suos, ait illis: Amen dico vobis, quoniam vidua hæc pauper plus omnibus misit, qui miserunt in gazophylacium. 041 MAR 012 044 Omnes enim ex eo, quod abundabat illis, miserunt: hæc vero de penuria sua omnia quæ habuit misit totum victum suum. 041 MAR 013 001 Et cum egrederetur de templo, ait illi unus ex discipulis suis: Magister, aspice quales lapides, et quales structuræ. 041 MAR 013 002 Et respondens Jesus, ait illi: Vides has omnes magnas ædificationes? Non relinquetur lapis super lapidem, qui non destruatur. 041 MAR 013 003 Et cum sederet in monte Olivarum contra templum, interrogabant eum separatim Petrus, et Jacobus, et Joannes, et Andreas: 041 MAR 013 004 Dic nobis, quando ista fient? et quod signum erit, quando hæc omnia incipient consummari? 041 MAR 013 005 Et respondens Jesus cœpit dicere illis: Videte ne quid vos seducat: 041 MAR 013 006 multi enim venient in nomine meo, dicentes quia ego sum: et multos seducent. 041 MAR 013 007 Cum audieritis autem bella, et opiniones bellorum, ne timueritis: oportet enim hæc fieri: sed nondum finis. 041 MAR 013 008 Exsurget enim gens contra gentem, et regnum super regnum, et erunt terræmotus per loca, et fames. Initium dolorum hæc. 041 MAR 013 009 Videte autem vosmetipsos. Tradent enim vos in consiliis, et in synagogis vapulabitis, et ante præsides et reges stabitis propter me, in testimonium illis. 041 MAR 013 010 Et in omnes gentes primum oportet prædicari Evangelium. 041 MAR 013 011 Et cum duxerint vos tradentes, nolite præcogitare quid loquamini: sed quod datum vobis fuerit in illa hora, id loquimini: non enim vos estis loquentes, sed Spiritus Sanctus. 041 MAR 013 012 Tradet autem frater fratrem in mortem, et pater filium: et consurgent filii in parentes, et morte afficient eos. 041 MAR 013 013 Et eritis odio omnibus propter nomen meum. Qui autem sustinuerit in finem, hic salvus erit. 041 MAR 013 014 Cum autem videritis abominationem desolationis stantem, ubi non debet, qui legit, intelligat: tunc qui in Judæa sunt, fugiant in montes: 041 MAR 013 015 et qui super tectum, ne descendat in domum, nec introëat ut tollat quid de domo sua: 041 MAR 013 016 et qui in agro erit, non revertatur retro tollere vestimentum suum. 041 MAR 013 017 Væ autem prægnantibus et nutrientibus in illis diebus. 041 MAR 013 018 Orate vero ut hieme non fiant. 041 MAR 013 019 Erunt enim dies illi tribulationes tales quales non fuerunt ab initio creaturæ, quam condidit Deus usque nunc, neque fient. 041 MAR 013 020 Et nisi breviasset Dominus dies, non fuisset salva omnis caro: sed propter electos, quos elegit, breviavit dies. 041 MAR 013 021 Et tunc si quis vobis dixerit: Ecce hic est Christus, ecce illic, ne credideritis. 041 MAR 013 022 Exsurgent enim pseudochristi et pseudoprophetæ, et dabunt signa et portenta ad seducendos, si fieri potest, etiam electos. 041 MAR 013 023 Vos ergo videte: ecce prædixi vobis omnia. 041 MAR 013 024 Sed in illis diebus, post tribulationem illam, sol contenebrabitur, et luna non dabit splendorem suum: 041 MAR 013 025 et stellæ cæli erunt decidentes, et virtutes, quæ in cælis sunt, movebuntur. 041 MAR 013 026 Et tunc videbunt Filium hominis venientem in nubibus cum virtute multa et gloria. 041 MAR 013 027 Et tunc mittet angelos suos, et congregabit electos suos a quatuor ventis, a summo terræ usque ad summum cæli. 041 MAR 013 028 A ficu autem discite parabolam. Cum jam ramus ejus tener fuerit, et nata fuerint folia, cognoscitis quia in proximo sit æstas: 041 MAR 013 029 sic et vos cum videritis hæc fieri, scitote quod in proximo sit, in ostiis. 041 MAR 013 030 Amen dico vobis, quoniam non transibit generatio hæc, donec omnia ista fiant. 041 MAR 013 031 Cælum et terra transibunt, verba autem mea non transibunt. 041 MAR 013 032 De die autem illo vel hora nemo scit, neque angeli in cælo, neque Filius, nisi Pater. 041 MAR 013 033 Videte, vigilate, et orate: nescitis enim quando tempus sit. 041 MAR 013 034 Sicut homo qui peregre profectus reliquit domum suam, et dedit servis suis potestatem cujusque operis, et janitori præcepit ut vigilet, 041 MAR 013 035 vigilate ergo (nescitis enim quando dominus domus veniat: sero, an media nocte, an galli cantu, an mane), 041 MAR 013 036 ne, cum venerit repente, inveniat vos dormientes. 041 MAR 013 037 Quod autem vobis dico, omnibus dico: Vigilate. 041 MAR 014 001 Erat autem Pascha et azyma post biduum: et quærebant summi sacerdotes et scribæ quomodo eum dolo tenerent, et occiderent. 041 MAR 014 002 Dicebant autem: Non in die festo, ne forte tumultus fieret in populo. 041 MAR 014 003 Et cum esset Bethaniæ in domo Simonis leprosi, et recumberet, venit mulier habens alabastrum unguenti nardi spicati pretiosi: et fracto alabastro, effudit super caput ejus. 041 MAR 014 004 Erant autem quidam indigne ferentes intra semetipsos, et dicentes: Ut quid perditio ista unguenti facta est? 041 MAR 014 005 poterat enim unguentum istud venundari plus quam trecentis denariis, et dari pauperibus. Et fremebant in eam. 041 MAR 014 006 Jesus autem dixit: Sinite eam, quid illi molesti estis? Bonum opus operata est in me: 041 MAR 014 007 semper enim pauperes habetis vobiscum: et cum volueritis, potestis illis benefacere: me autem non semper habetis. 041 MAR 014 008 Quod habuit hæc, fecit: prævenit ungere corpus meum in sepulturam. 041 MAR 014 009 Amen dico vobis: Ubicumque prædicatum fuerit Evangelium istud in universo mundo, et quod fecit hæc, narrabitur in memoriam ejus. 041 MAR 014 010 Et Judas Iscariotes, unus de duodecim, abiit ad summos sacerdotes, ut proderet eum illis. 041 MAR 014 011 Qui audientes gavisi sunt: et promiserunt ei pecuniam se daturos. Et quærebat quomodo illum opportune traderet. 041 MAR 014 012 Et primo die azymorum quando Pascha immolabant, dicunt ei discipuli: Quo vis eamus, et paremus tibi ut manduces Pascha? 041 MAR 014 013 Et mittit duos ex discipulis suis, et dicit eis: Ite in civitatem, et occurret vobis homo lagenam aquæ bajulans: sequimini eum, 041 MAR 014 014 et quocumque introierit, dicite domino domus, quia magister dicit: Ubi est refectio mea, ubi Pascha cum discipulis meis manducem? 041 MAR 014 015 Et ipse vobis demonstrabit cœnaculum grande, stratum: et illic parate nobis. 041 MAR 014 016 Et abierunt discipuli ejus, et venerunt in civitatem: et invenerunt sicut dixerat illis, et paraverunt Pascha. 041 MAR 014 017 Vespere autem facto, venit cum duodecim. 041 MAR 014 018 Et discumbentibus eis, et manducantibus, ait Jesus: Amen dico vobis, quia unus ex vobis tradet me, qui manducat mecum. 041 MAR 014 019 At illi cœperunt contristari, et dicere ei singulatim: Numquid ego? 041 MAR 014 020 Qui ait illis: Unus ex duodecim, qui intingit mecum manum in catino. 041 MAR 014 021 Et Filius quidem hominis vadit sicut scriptum est de eo: væ autem homini illi per quem Filius hominis tradetur! bonum erat ei, si non esset natus homo ille. 041 MAR 014 022 Et manducantibus illis, accepit Jesus panem: et benedicens fregit, et dedit eis, et ait: Sumite, hoc est corpus meum. 041 MAR 014 023 Et accepto calice, gratias agens dedit eis: et biberunt ex illo omnes. 041 MAR 014 024 Et ait illis: Hic est sanguis meus novi testamenti, qui pro multis effundetur. 041 MAR 014 025 Amen dico vobis, quia jam non bibam de hoc genimine vitis usque in diem illum, cum illud bibam novum in regno Dei. 041 MAR 014 026 Et hymno dicto exierunt in montem Olivarum. 041 MAR 014 027 Et ait eis Jesus: Omnes scandalizabimini in me in nocte ista: quia scriptum est: Percutiam pastorem, et dispergentur oves. 041 MAR 014 028 Sed postquam resurrexero, præcedam vos in Galilæam. 041 MAR 014 029 Petrus autem ait illi: Et si omnes scandalizati fuerint in te, sed non ego. 041 MAR 014 030 Et ait illi Jesus: Amen dico tibi, quia tu hodie in nocte hac, priusquam gallus vocem bis dederit, ter me es negaturus. 041 MAR 014 031 At ille amplius loquebatur: Et si oportuerit me simul commori tibi, non te negabo. Similiter autem et omnes dicebant. 041 MAR 014 032 Et veniunt in prædium, cui nomen Gethsemani. Et ait discipulis suis: Sedete hic donec orem. 041 MAR 014 033 Et assumit Petrum, et Jacobum, et Joannem secum: et cœpit pavere et tædere. 041 MAR 014 034 Et ait illis: Tristis est anima mea usque ad mortem: sustinete hic, et vigilate. 041 MAR 014 035 Et cum processisset paululum, procidit super terram, et orabat ut, si fieri posset, transiret ab eo hora. 041 MAR 014 036 Et dixit: Abba pater, omnia tibi possibilia sunt: transfer calicem hunc a me: sed non quod ego volo, sed quod tu. 041 MAR 014 037 Et venit, et invenit eos dormientes. Et ait Petro: Simon, dormis? non potuisti una hora vigilare? 041 MAR 014 038 vigilate et orate, ut non intretis in tentationem. Spiritus quidem promptus est, caro vero infirma. 041 MAR 014 039 Et iterum abiens oravit, eumdem sermonem dicens. 041 MAR 014 040 Et reversus, denuo invenit eos dormientes (erant enim oculi eorum gravati), et ignorabant quid responderent ei. 041 MAR 014 041 Et venit tertio, et ait illis: Dormite jam, et requiescite. Sufficit: venit hora: ecce Filius hominis tradetur in manus peccatorum. 041 MAR 014 042 Surgite, eamus: ecce qui me tradet, prope est. 041 MAR 014 043 Et, adhuc eo loquente, venit Judas Iscariotes unus de duodecim, et cum eo turba multa cum gladiis et lignis, a summis sacerdotibus, et scribis, et senioribus. 041 MAR 014 044 Dederat autem traditor ejus signum eis, dicens: Quemcumque osculatus fuero, ipse est, tenete eum, et ducite caute. 041 MAR 014 045 Et cum venisset, statim accedens ad eum, ait: Ave Rabbi: et osculatus est eum. 041 MAR 014 046 At illi manus injecerunt in eum, et tenuerunt eum. 041 MAR 014 047 Unus autem quidam de circumstantibus educens gladium, percussit servum summi sacerdotis, et amputavit illi auriculam. 041 MAR 014 048 Et respondens Jesus, ait illis: Tamquam ad latronem existis cum gladiis et lignis comprehendere me? 041 MAR 014 049 quotidie eram apud vos in templo docens, et non me tenuistis. Sed ut impleantur Scripturæ. 041 MAR 014 050 Tunc discipuli ejus relinquentes eum, omnes fugerunt. 041 MAR 014 051 Adolescens autem quidam sequebatur eum amictus sindone super nudo: et tenuerunt eum. 041 MAR 014 052 At ille rejecta sindone, nudus profugit ab eis. 041 MAR 014 053 Et adduxerunt Jesum ad summum sacerdotem: et convenerunt omnes sacerdotes, et scribæ, et seniores. 041 MAR 014 054 Petrus autem a longe secutus est eum usque intro in atrium summi sacerdotis: et sedebat cum ministris ad ignem, et calefaciebat se. 041 MAR 014 055 Summi vero sacerdotes et omne concilium quærebant adversus Jesum testimonium ut eum morti traderent: nec inveniebant. 041 MAR 014 056 Multi enim testimonium falsum dicebant adversus eum: et convenientia testimonia non erant. 041 MAR 014 057 Et quidam surgentes, falsum testimonium ferebant adversus eum, dicentes: 041 MAR 014 058 Quoniam nos audivimus eum dicentem: Ego dissolvam templum hoc manu factum, et per triduum aliud non manu factum ædificabo. 041 MAR 014 059 Et non erat conveniens testimonium illorum. 041 MAR 014 060 Et exsurgens summus sacerdos in medium, interrogavit Jesum, dicens: Non respondes quidquam ad ea quæ tibi objiciuntur ab his? 041 MAR 014 061 Ille autem tacebat, et nihil respondit. Rursum summus sacerdos interrogabat eum, et dixit ei: Tu es Christus Filius Dei benedicti? 041 MAR 014 062 Jesus autem dixit illi: Ego sum: et videbitis Filium hominis sedentem a dextris virtutis Dei, et venientem cum nubibus cæli. 041 MAR 014 063 Summus autem sacerdos scindens vestimenta sua, ait: Quid adhuc desideramus testes? 041 MAR 014 064 Audistis blasphemiam: quid vobis videtur? Qui omnes condemnaverunt eum esse reum mortis. 041 MAR 014 065 Et cœperunt quidam conspuere eum, et velare faciem ejus, et colaphis eum cædere, et dicere ei: Prophetiza: et ministri alapis eum cædebant. 041 MAR 014 066 Et cum esset Petrus in atrio deorsum, venit una ex ancillis summi sacerdotis: 041 MAR 014 067 et cum vidisset Petrum calefacientem se, aspiciens illum, ait: Et tu cum Jesu Nazareno eras. 041 MAR 014 068 At ille negavit, dicens: Neque scio, neque novi quid dicas. Et exiit foras ante atrium, et gallus cantavit. 041 MAR 014 069 Rursus autem cum vidisset illum ancilla, cœpit dicere circumstantibus: Quia hic ex illis est. 041 MAR 014 070 At ille iterum negavit. Et post pusillum rursus qui astabant, dicebant Petro: Vere ex illis es: nam et Galilæus es. 041 MAR 014 071 Ille autem cœpit anathematizare et jurare: Quia nescio hominem istum, quem dicitis. 041 MAR 014 072 Et statim gallus iterum cantavit. Et recordatus est Petrus verbi quod dixerat ei Jesus: Priusquam gallus cantet bis, ter me negabis. Et cœpit flere. 041 MAR 015 001 Et confestim mane consilium facientes summi sacerdotes cum senioribus, et scribis, et universo concilio, vincientes Jesum, duxerunt, et tradiderunt Pilato. 041 MAR 015 002 Et interrogavit eum Pilatus: Tu es rex Judæorum? At ille respondens, ait illi: Tu dicis. 041 MAR 015 003 Et accusabant eum summi sacerdotes in multis. 041 MAR 015 004 Pilatus autem rursum interrogavit eum, dicens: Non respondes quidquam? vide in quantis te accusant. 041 MAR 015 005 Jesus autem amplius nihil respondit, ita ut miraretur Pilatus. 041 MAR 015 006 Per diem autem festum solebat dimittere illis unum ex vinctis, quemcumque petissent. 041 MAR 015 007 Erat autem qui dicebatur Barrabas, qui cum seditiosis erat vinctus, qui in seditione fecerat homicidium. 041 MAR 015 008 Et cum ascendisset turba, cœpit rogare, sicut semper faciebat illis. 041 MAR 015 009 Pilatus autem respondit eis, et dixit: Vultis dimittam vobis regem Judæorum? 041 MAR 015 010 Sciebat enim quod per invidiam tradidissent eum summi sacerdotes. 041 MAR 015 011 Pontifices autem concitaverunt turbam, ut magis Barabbam dimitteret eis. 041 MAR 015 012 Pilatus autem iterum respondens, ait illis: Quid ergo vultis faciam regi Judæorum? 041 MAR 015 013 At illi iterum clamaverunt: Crucifige eum. 041 MAR 015 014 Pilatus vero dicebat illis: Quid enim mali fecit? At illi magis clamabant: Crucifige eum. 041 MAR 015 015 Pilatus autem volens populo satisfacere, dimisit illis Barabbam, et tradidit Jesum flagellis cæsum, ut crucifigeretur. 041 MAR 015 016 Milites autem duxerunt eum in atrium prætorii, et convocant totam cohortem, 041 MAR 015 017 et induunt eum purpura, et imponunt ei plectentes spineam coronam. 041 MAR 015 018 Et cœperunt salutare eum: Ave rex Judæorum. 041 MAR 015 019 Et percutiebant caput ejus arundine: et conspuebant eum, et ponentes genua, adorabant eum. 041 MAR 015 020 Et postquam illuserunt ei, exuerunt illum purpura, et induerunt eum vestimentis suis: et educunt illum ut crucifigerent eum. 041 MAR 015 021 Et angariaverunt prætereuntem quempiam, Simonem Cyrenæum venientem de villa, patrem Alexandri et Rufi, ut tolleret crucem ejus. 041 MAR 015 022 Et perducunt illum in Golgotha locum: quod est interpretatum Calvariæ locus. 041 MAR 015 023 Et dabant ei bibere myrrhatum vinum: et non accepit. 041 MAR 015 024 Et crucifigentes eum, diviserunt vestimenta ejus, mittentes sortem super eis, quis quid tolleret. 041 MAR 015 025 Erat autem hora tertia: et crucifixerunt eum. 041 MAR 015 026 Et erat titulus causæ ejus inscriptus: Rex Judæorum. 041 MAR 015 027 Et cum eo crucifigunt duos latrones: unum a dextris, et alium a sinistris ejus. 041 MAR 015 028 Et impleta est Scriptura, quæ dicit: Et cum iniquis reputatus est. 041 MAR 015 029 Et prætereuntes blasphemabant eum, moventes capita sua, et dicentes: Vah! qui destruis templum Dei, et in tribus diebus reædificas, 041 MAR 015 030 salvum fac temetipsum descendens de cruce. 041 MAR 015 031 Similiter et summi sacerdotes illudentes, ad alterutrum cum scribis dicebant: Alios salvos fecit; seipsum non potest salvum facere. 041 MAR 015 032 Christus rex Israël descendat nunc de cruce, ut videamus, et credamus. Et qui cum eo crucifixi erant, convitiabantur ei. 041 MAR 015 033 Et facta hora sexta, tenebræ factæ sunt per totam terram usque in horam nonam. 041 MAR 015 034 Et hora nona exclamavit Jesus voce magna, dicens: Eloi, eloi, lamma sabacthani? quod est interpretatum: Deus meus, Deus meus, ut quid dereliquisti me? 041 MAR 015 035 Et quidam de circumstantibus audientes, dicebant: Ecce Eliam vocat. 041 MAR 015 036 Currens autem unus, et implens spongiam aceto, circumponensque calamo, potum dabat ei, dicens: Sinite, videamus si veniat Elias ad deponendum eum. 041 MAR 015 037 Jesus autem emissa voce magna expiravit. 041 MAR 015 038 Et velum templi scissum est in duo, a summo usque deorsum. 041 MAR 015 039 Videns autem centurio, qui ex adverso stabat, quia sic clamans expirasset, ait: Vere hic homo Filius Dei erat. 041 MAR 015 040 Erant autem et mulieres de longe aspicientes: inter quas erat Maria Magdalene, et Maria Jacobi minoris, et Joseph mater, et Salome: 041 MAR 015 041 et cum esset in Galilæa, sequebantur eum, et ministrabant ei, et aliæ multæ, quæ simul cum eo ascenderant Jerosolymam. 041 MAR 015 042 Et cum jam sero esset factum (quia erat parasceve, quod est ante sabbatum), 041 MAR 015 043 venit Joseph ab Arimathæa nobilis decurio, qui et ipse erat exspectans regnum Dei, et audacter introivit ad Pilatum, et petiit corpus Jesu. 041 MAR 015 044 Pilatus autem mirabatur si jam obiisset. Et accersito centurione, interrogavit eum si jam mortuus esset. 041 MAR 015 045 Et cum cognovisset a centurione, donavit corpus Joseph. 041 MAR 015 046 Joseph autem mercatus sindonem, et deponens eum involvit sindone, et posuit eum in monumento quod erat excisum de petra, et advolvit lapidem ad ostium monumenti. 041 MAR 015 047 Maria autem Magdalene et Maria Joseph aspiciebant ubi poneretur. 041 MAR 016 001 Et cum transisset sabbatum, Maria Magdalene, et Maria Jacobi, et Salome emerunt aromata ut venientes ungerent Jesum. 041 MAR 016 002 Et valde mane una sabbatorum, veniunt ad monumentum, orto jam sole. 041 MAR 016 003 Et dicebant ad invicem: Quis revolvet nobis lapidem ab ostio monumenti? 041 MAR 016 004 Et respicientes viderunt revolutum lapidem. Erat quippe magnus valde. 041 MAR 016 005 Et introëuntes in monumentum viderunt juvenem sedentem in dextris, coopertum stola candida, et obstupuerunt. 041 MAR 016 006 Qui dicit illis: Nolite expavescere: Jesum quæritis Nazarenum, crucifixum: surrexit, non est hic, ecce locus ubi posuerunt eum. 041 MAR 016 007 Sed ite, dicite discipulis ejus, et Petro, quia præcedit vos in Galilæam: ibi eum videbitis, sicut dixit vobis. 041 MAR 016 008 At illæ exeuntes, fugerunt de monumento: invaserat enim eas tremor et pavor: et nemini quidquam dixerunt: timebant enim. 041 MAR 016 009 (note: The most reliable and earliest manuscripts do not include Mark 16:9-20.) Surgens autem mane prima sabbati, apparuit primo Mariæ Magdalene, de qua ejecerat septem dæmonia. 041 MAR 016 010 Illa vadens nuntiavit his, qui cum eo fuerant, lugentibus et flentibus. 041 MAR 016 011 Et illi audientes quia viveret, et visus esset ab ea, non crediderunt. 041 MAR 016 012 Post hæc autem duobus ex his ambulantibus ostensus est in alia effigie, euntibus in villam: 041 MAR 016 013 et illi euntes nuntiaverunt ceteris: nec illis crediderunt. 041 MAR 016 014 Novissime recumbentibus illis undecim apparuit: et exprobravit incredulitatem eorum et duritiam cordis: quia iis, qui viderant eum resurrexisse, non crediderunt. 041 MAR 016 015 Et dixit eis: Euntes in mundum universum prædicate Evangelium omni creaturæ. 041 MAR 016 016 Qui crediderit, et baptizatus fuerit, salvus erit: qui vero non crediderit, condemnabitur. 041 MAR 016 017 Signa autem eos qui crediderint, hæc sequentur: in nomine meo dæmonia ejicient: linguis loquentur novis: 041 MAR 016 018 serpentes tollent: et si mortiferum quid biberint, non eis nocebit: super ægros manus imponent, et bene habebunt. 041 MAR 016 019 Et Dominus quidem Jesus postquam locutus est eis, assumptus est in cælum, et sedet a dextris Dei. 041 MAR 016 020 Illi autem profecti prædicaverunt ubique, Domino cooperante, et sermonem confirmante, sequentibus signis. # # BOOK 042 LUK Luke Lucam 042 LUK 001 001 Quoniam quidem multi conati sunt ordinare narrationem, quæ in nobis completæ sunt, rerum: 042 LUK 001 002 sicut tradiderunt nobis, qui ab initio ipsi viderunt, et ministri fuerunt sermonis: 042 LUK 001 003 visum est et mihi, assecuto omnia a principio diligenter, ex ordine tibi scribere, optime Theophile, 042 LUK 001 004 ut cognoscas eorum verborum, de quibus eruditus es, veritatem. 042 LUK 001 005 Fuit in diebus Herodis, regis Judææ, sacerdos quidam nomine Zacharias de vice Abia, et uxor illius de filiabus Aaron, et nomen ejus Elisabeth. 042 LUK 001 006 Erant autem justi ambo ante Deum, incedentes in omnibus mandatis et justificationibus Domini sine querela. 042 LUK 001 007 Et non erat illis filius, eo quod esset Elisabeth sterilis, et ambo processissent in diebus suis. 042 LUK 001 008 Factum est autem, cum sacerdotio fungeretur in ordine vicis suæ ante Deum, 042 LUK 001 009 secundum consuetudinem sacerdotii, sorte exiit ut incensum poneret, ingressus in templum Domini: 042 LUK 001 010 et omnis multitudo populi erat orans foris hora incensi. 042 LUK 001 011 Apparuit autem illi angelus Domini, stans a dextris altaris incensi. 042 LUK 001 012 Et Zacharias turbatus est videns, et timor irruit super eum. 042 LUK 001 013 Ait autem ad illum angelus: Ne timeas, Zacharia, quoniam exaudita est deprecatio tua: et uxor tua Elisabeth pariet tibi filium, et vocabis nomen ejus Joannem: 042 LUK 001 014 et erit gaudium tibi, et exsultatio, et multi in nativitate ejus gaudebunt: 042 LUK 001 015 erit enim magnus coram Domino: et vinum et siceram non bibet, et Spiritu Sancto replebitur adhuc ex utero matris suæ: 042 LUK 001 016 et multos filiorum Israël convertet ad Dominum Deum ipsorum: 042 LUK 001 017 et ipse præcedet ante illum in spiritu et virtute Eliæ: ut convertat corda patrum in filios, et incredulos ad prudentiam justorum, parare Domino plebem perfectam. 042 LUK 001 018 Et dixit Zacharias ad angelum: Unde hoc sciam? ego enim sum senex, et uxor mea processit in diebus suis. 042 LUK 001 019 Et respondens angelus dixit ei: Ego sum Gabriel, qui asto ante Deum: et missus sum loqui ad te, et hæc tibi evangelizare. 042 LUK 001 020 Et ecce eris tacens, et non poteris loqui usque in diem quo hæc fiant, pro eo quod non credidisti verbis meis, quæ implebuntur in tempore suo. 042 LUK 001 021 Et erat plebs exspectans Zachariam: et mirabantur quod tardaret ipse in templo. 042 LUK 001 022 Egressus autem non poterat loqui ad illos, et cognoverunt quod visionem vidisset in templo. Et ipse erat innuens illis, et permansit mutus. 042 LUK 001 023 Et factum est, ut impleti sunt dies officii ejus, abiit in domum suam: 042 LUK 001 024 post hos autem dies concepit Elisabeth uxor ejus, et occultabat se mensibus quinque, dicens: 042 LUK 001 025 Quia sic fecit mihi Dominus in diebus, quibus respexit auferre opprobrium meum inter homines. 042 LUK 001 026 In mense autem sexto, missus est angelus Gabriel a Deo in civitatem Galilææ, cui nomen Nazareth, 042 LUK 001 027 ad virginem desponsatam viro, cui nomen erat Joseph, de domo David: et nomen virginis Maria. 042 LUK 001 028 Et ingressus angelus ad eam dixit: Ave gratia plena: Dominus tecum: benedicta tu in mulieribus. 042 LUK 001 029 Quæ cum audisset, turbata est in sermone ejus, et cogitabat qualis esset ista salutatio. 042 LUK 001 030 Et ait angelus ei: Ne timeas, Maria: invenisti enim gratiam apud Deum. 042 LUK 001 031 Ecce concipies in utero, et paries filium, et vocabis nomen ejus Jesum: 042 LUK 001 032 hic erit magnus, et Filius Altissimi vocabitur, et dabit illi Dominus Deus sedem David patris ejus: 042 LUK 001 033 et regnabit in domo Jacob in æternum, et regni ejus non erit finis. (aiōn g165) 042 LUK 001 034 Dixit autem Maria ad angelum: Quomodo fiet istud, quoniam virum non cognosco? 042 LUK 001 035 Et respondens angelus dixit ei: Spiritus Sanctus superveniet in te, et virtus Altissimi obumbrabit tibi. Ideoque et quod nascetur ex te sanctum, vocabitur Filius Dei. 042 LUK 001 036 Et ecce Elisabeth cognata tua, et ipsa concepit filium in senectute sua: et hic mensis sextus est illi, quæ vocatur sterilis: 042 LUK 001 037 quia non erit impossibile apud Deum omne verbum. 042 LUK 001 038 Dixit autem Maria: Ecce ancilla Domini: fiat mihi secundum verbum tuum. Et discessit ab illa angelus. 042 LUK 001 039 Exsurgens autem Maria in diebus illis, abiit in montana cum festinatione, in civitatem Juda: 042 LUK 001 040 et intravit in domum Zachariæ, et salutavit Elisabeth. 042 LUK 001 041 Et factum est, ut audivit salutationem Mariæ Elisabeth, exsultavit infans in utero ejus: et repleta est Spiritu Sancto Elisabeth: 042 LUK 001 042 et exclamavit voce magna, et dixit: Benedicta tu inter mulieres, et benedictus fructus ventris tui. 042 LUK 001 043 Et unde hoc mihi, ut veniat mater Domini mei ad me? 042 LUK 001 044 Ecce enim ut facta est vox salutationis tuæ in auribus meis, exsultavit in gaudio infans in utero meo. 042 LUK 001 045 Et beata, quæ credidisti, quoniam perficientur ea, quæ dicta sunt tibi a Domino. 042 LUK 001 046 Et ait Maria: [Magnificat anima mea Dominum: 042 LUK 001 047 et exsultavit spiritus meus in Deo salutari meo. 042 LUK 001 048 Quia respexit humilitatem ancillæ suæ: ecce enim ex hoc beatam me dicent omnes generationes, 042 LUK 001 049 quia fecit mihi magna qui potens est: et sanctum nomen ejus, 042 LUK 001 050 et misericordia ejus a progenie in progenies timentibus eum. 042 LUK 001 051 Fecit potentiam in brachio suo: dispersit superbos mente cordis sui. 042 LUK 001 052 Deposuit potentes de sede, et exaltavit humiles. 042 LUK 001 053 Esurientes implevit bonis: et divites dimisit inanes. 042 LUK 001 054 Suscepit Israël puerum suum, recordatus misericordiæ suæ: 042 LUK 001 055 sicut locutus est ad patres nostros, Abraham et semini ejus in sæcula.] (aiōn g165) 042 LUK 001 056 Mansit autem Maria cum illa quasi mensibus tribus: et reversa est in domum suam. 042 LUK 001 057 Elisabeth autem impletum est tempus pariendi, et peperit filium. 042 LUK 001 058 Et audierunt vicini et cognati ejus quia magnificavit Dominus misericordiam suam cum illa, et congratulabantur ei. 042 LUK 001 059 Et factum est in die octavo, venerunt circumcidere puerum, et vocabant eum nomine patris sui Zachariam. 042 LUK 001 060 Et respondens mater ejus, dixit: Nequaquam, sed vocabitur Joannes. 042 LUK 001 061 Et dixerunt ad illam: Quia nemo est in cognatione tua, qui vocetur hoc nomine. 042 LUK 001 062 Innuebant autem patri ejus, quem vellet vocari eum. 042 LUK 001 063 Et postulans pugillarem scripsit, dicens: Joannes est nomen ejus. Et mirati sunt universi. 042 LUK 001 064 Apertum est autem illico os ejus, et lingua ejus, et loquebatur benedicens Deum. 042 LUK 001 065 Et factus est timor super omnes vicinos eorum: et super omnia montana Judææ divulgabantur omnia verba hæc: 042 LUK 001 066 et posuerunt omnes qui audierant in corde suo, dicentes: Quis, putas, puer iste erit? etenim manus Domini erat cum illo. 042 LUK 001 067 Et Zacharias pater ejus repletus est Spiritu Sancto: et prophetavit, dicens: 042 LUK 001 068 [Benedictus Dominus Deus Israël, quia visitavit, et fecit redemptionem plebis suæ: 042 LUK 001 069 et erexit cornu salutis nobis in domo David pueri sui, 042 LUK 001 070 sicut locutum est per os sanctorum, qui a sæculo sunt, prophetarum ejus: (aiōn g165) 042 LUK 001 071 salutem ex inimicis nostris, et de manu omnium qui oderunt nos: 042 LUK 001 072 ad faciendam misericordiam cum patribus nostris: et memorari testamenti sui sancti: 042 LUK 001 073 jusjurandum, quod juravit ad Abraham patrem nostrum, daturum se nobis 042 LUK 001 074 ut sine timore, de manu inimicorum nostrorum liberati, serviamus illi 042 LUK 001 075 in sanctitate et justitia coram ipso, omnibus diebus nostris. 042 LUK 001 076 Et tu puer, propheta Altissimi vocaberis: præibis enim ante faciem Domini parare vias ejus, 042 LUK 001 077 ad dandam scientiam salutis plebi ejus in remissionem peccatorum eorum 042 LUK 001 078 per viscera misericordiæ Dei nostri, in quibus visitavit nos, oriens ex alto: 042 LUK 001 079 illuminare his qui in tenebris et in umbra mortis sedent: ad dirigendos pedes nostros in viam pacis.] 042 LUK 001 080 Puer autem crescebat, et confortabatur spiritu: et erat in desertis usque in diem ostensionis suæ ad Israël. 042 LUK 002 001 Factum est autem in diebus illis, exiit edictum a Cæsare Augusto ut describeretur universus orbis. 042 LUK 002 002 Hæc descriptio prima facta est a præside Syriæ Cyrino: 042 LUK 002 003 et ibant omnes ut profiterentur singuli in suam civitatem. 042 LUK 002 004 Ascendit autem et Joseph a Galilæa de civitate Nazareth in Judæam, in civitatem David, quæ vocatur Bethlehem: eo quod esset de domo et familia David, 042 LUK 002 005 ut profiteretur cum Maria desponsata sibi uxore prægnante. 042 LUK 002 006 Factum est autem, cum essent ibi, impleti sunt dies ut pareret. 042 LUK 002 007 Et peperit filium suum primogenitum, et pannis eum involvit, et reclinavit eum in præsepio: quia non erat eis locus in diversorio. 042 LUK 002 008 Et pastores erant in regione eadem vigilantes, et custodientes vigilias noctis super gregem suum. 042 LUK 002 009 Et ecce angelus Domini stetit juxta illos, et claritas Dei circumfulsit illos, et timuerunt timore magno. 042 LUK 002 010 Et dixit illis angelus: Nolite timere: ecce enim evangelizo vobis gaudium magnum, quod erit omni populo: 042 LUK 002 011 quia natus est vobis hodie Salvator, qui est Christus Dominus, in civitate David. 042 LUK 002 012 Et hoc vobis signum: invenietis infantem pannis involutum, et positum in præsepio. 042 LUK 002 013 Et subito facta est cum angelo multitudo militiæ cælestis laudantium Deum, et dicentium: 042 LUK 002 014 [Gloria in altissimis Deo, et in terra pax hominibus bonæ voluntatis.] 042 LUK 002 015 Et factum est, ut discesserunt ab eis angeli in cælum: pastores loquebantur ad invicem: Transeamus usque Bethlehem, et videamus hoc verbum, quod factum est, quod Dominus ostendit nobis. 042 LUK 002 016 Et venerunt festinantes: et invenerunt Mariam, et Joseph, et infantem positum in præsepio. 042 LUK 002 017 Videntes autem cognoverunt de verbo, quod dictum erat illis de puero hoc. 042 LUK 002 018 Et omnes qui audierunt, mirati sunt: et de his quæ dicta erant a pastoribus ad ipsos. 042 LUK 002 019 Maria autem conservabat omnia verba hæc, conferens in corde suo. 042 LUK 002 020 Et reversi sunt pastores glorificantes et laudantes Deum in omnibus quæ audierant et viderant, sicut dictum est ad illos. 042 LUK 002 021 Et postquam consummati sunt dies octo, ut circumcideretur puer, vocatum est nomen ejus Jesus, quod vocatum est ab angelo priusquam in utero conciperetur. 042 LUK 002 022 Et postquam impleti sunt dies purgationis ejus secundum legem Moysi, tulerunt illum in Jerusalem, ut sisterent eum Domino, 042 LUK 002 023 sicut scriptum est in lege Domini: Quia omne masculinum adaperiens vulvam, sanctum Domino vocabitur: 042 LUK 002 024 et ut darent hostiam secundum quod dictum est in lege Domini, par turturum, aut duos pullos columbarum. 042 LUK 002 025 Et ecce homo erat in Jerusalem, cui nomen Simeon, et homo iste justus, et timoratus, exspectans consolationem Israël: et Spiritus Sanctus erat in eo. 042 LUK 002 026 Et responsum acceperat a Spiritu Sancto, non visurum se mortem, nisi prius videret Christum Domini. 042 LUK 002 027 Et venit in spiritu in templum. Et cum inducerent puerum Jesum parentes ejus, ut facerent secundum consuetudinem legis pro eo, 042 LUK 002 028 et ipse accepit eum in ulnas suas: et benedixit Deum, et dixit: 042 LUK 002 029 [Nunc dimittis servum tuum Domine, secundum verbum tuum in pace: 042 LUK 002 030 quia viderunt oculi mei salutare tuum, 042 LUK 002 031 quod parasti ante faciem omnium populorum: 042 LUK 002 032 lumen ad revelationem gentium, et gloriam plebis tuæ Israël.] 042 LUK 002 033 Et erat pater ejus et mater mirantes super his quæ dicebantur de illo. 042 LUK 002 034 Et benedixit illis Simeon, et dixit ad Mariam matrem ejus: Ecce positus est hic in ruinam et in resurrectionem multorum in Israël, et in signum cui contradicetur: 042 LUK 002 035 et tuam ipsius animam pertransibit gladius ut revelentur ex multis cordibus cogitationes. 042 LUK 002 036 Et erat Anna prophetissa, filia Phanuel, de tribu Aser: hæc processerat in diebus multis, et vixerat cum viro suo annis septem a virginitate sua. 042 LUK 002 037 Et hæc vidua usque ad annos octoginta quatuor: quæ non discedebat de templo, jejuniis et obsecrationibus serviens nocte ac die. 042 LUK 002 038 Et hæc, ipsa hora superveniens, confitebatur Domino: et loquebatur de illo omnibus, qui exspectabant redemptionem Israël. 042 LUK 002 039 Et ut perfecerunt omnia secundum legem Domini, reversi sunt in Galilæam in civitatem suam Nazareth. 042 LUK 002 040 Puer autem crescebat, et confortabatur plenus sapientia: et gratia Dei erat in illo. 042 LUK 002 041 Et ibant parentes ejus per omnes annos in Jerusalem, in die solemni Paschæ. 042 LUK 002 042 Et cum factus esset annorum duodecim, ascendentibus illis Jerosolymam secundum consuetudinem diei festi, 042 LUK 002 043 consummatisque diebus, cum redirent, remansit puer Jesus in Jerusalem, et non cognoverunt parentes ejus. 042 LUK 002 044 Existimantes autem illum esse in comitatu, venerunt iter diei, et requirebant eum inter cognatos et notos. 042 LUK 002 045 Et non invenientes, regressi sunt in Jerusalem, requirentes eum. 042 LUK 002 046 Et factum est, post triduum invenerunt illum in templo sedentem in medio doctorum, audientem illos, et interrogantem eos. 042 LUK 002 047 Stupebant autem omnes qui eum audiebant, super prudentia et responsis ejus. 042 LUK 002 048 Et videntes admirati sunt. Et dixit mater ejus ad illum: Fili, quid fecisti nobis sic? ecce pater tuus et ego dolentes quærebamus te. 042 LUK 002 049 Et ait ad illos: Quid est quod me quærebatis? nesciebatis quia in his quæ Patris mei sunt, oportet me esse? 042 LUK 002 050 Et ipsi non intellexerunt verbum quod locutus est ad eos. 042 LUK 002 051 Et descendit cum eis, et venit Nazareth: et erat subditus illis. Et mater ejus conservabat omnia verba hæc in corde suo. 042 LUK 002 052 Et Jesus proficiebat sapientia, et ætate, et gratia apud Deum et homines. 042 LUK 003 001 Anno autem quintodecimo imperii Tiberii Cæsaris, procurante Pontio Pilato Judæam, tetrarcha autem Galiææ Herode, Philippo autem fratre ejus tetrarcha Iturææ, et Trachonitidis regionis, et Lysania Abilinæ tetrarcha, 042 LUK 003 002 sub principibus sacerdotum Anna et Caipha: factum est verbum Domini super Joannem, Zachariæ filium, in deserto. 042 LUK 003 003 Et venit in omnem regionem Jordanis, prædicans baptismum pœnitentiæ in remissionem peccatorum, 042 LUK 003 004 sicut scriptum est in libro sermonum Isaiæ prophetæ: [Vox clamantis in deserto: Parate viam Domini; rectas facite semitas ejus: 042 LUK 003 005 omnis vallis implebitur, et omnis mons, et collis humiliabitur: et erunt prava in directa, et aspera in vias planas: 042 LUK 003 006 et videbit omnis caro salutare Dei.] 042 LUK 003 007 Dicebat ergo ad turbas quæ exibant ut baptizarentur ab ipso: Genimina viperarum, quis ostendit vobis fugere a ventura ira? 042 LUK 003 008 Facite ergo fructus dignos pœnitentiæ, et ne cœperitis dicere: Patrem habemus Abraham. Dico enim vobis quia potens est Deus de lapidibus istis suscitare filios Abrahæ. 042 LUK 003 009 Jam enim securis ad radicem arborum posita est. Omnis ergo arbor non faciens fructum bonum, excidetur, et in ignem mittetur. 042 LUK 003 010 Et interrogabant eum turbæ, dicentes: Quid ergo faciemus? 042 LUK 003 011 Respondens autem dicebat illis: Qui habet duas tunicas, det non habenti: et qui habet escas, similiter faciat. 042 LUK 003 012 Venerunt autem et publicani ut baptizarentur, et dixerunt ad illum: Magister, quid faciemus? 042 LUK 003 013 At ille dixit ad eos: Nihil amplius, quam quod constitutum est vobis, faciatis. 042 LUK 003 014 Interrogabant autem eum et milites, dicentes: Quid faciemus et nos? Et ait illis: Neminem concutiatis, neque calumniam faciatis: et contenti estote stipendiis vestris. 042 LUK 003 015 Existimante autem populo, et cogitantibus omnibus in cordibus suis de Joanne, ne forte ipse esset Christus, 042 LUK 003 016 respondit Joannes, dicens omnibus: Ego quidem aqua baptizo vos: veniet autem fortior me, cujus non sum dignus solvere corrigiam calceamentorum ejus: ipse vos baptizabit in Spiritu Sancto et igni: 042 LUK 003 017 cujus ventilabrum in manu ejus, et purgabit aream suam, et congregabit triticum in horreum suum, paleas autem comburet igni inextinguibili. 042 LUK 003 018 Multa quidem et alia exhortans evangelizabat populo. 042 LUK 003 019 Herodes autem tetrarcha cum corriperetur ab illo de Herodiade uxore fratris sui, et de omnibus malis quæ fecit Herodes, 042 LUK 003 020 adjecit et hoc super omnia, et inclusit Joannem in carcere. 042 LUK 003 021 Factum est autem cum baptizaretur omnis populus, et Jesu baptizato, et orante, apertum est cælum: 042 LUK 003 022 et descendit Spiritus Sanctus corporali specie sicut columba in ipsum: et vox de cælo facta est: Tu es filius meus dilectus, in te complacui mihi. 042 LUK 003 023 Et ipse Jesus erat incipiens quasi annorum triginta, ut putabatur, filius Joseph, qui fuit Heli, qui fuit Mathat, 042 LUK 003 024 qui fuit Levi, qui fuit Melchi, qui fuit Janne, qui fuit Joseph, 042 LUK 003 025 qui fuit Mathathiæ, qui fuit Amos, qui fuit Nahum, qui fuit Hesli, qui fuit Nagge, 042 LUK 003 026 qui fuit Mahath, qui fuit Mathathiæ, qui fuit Semei, qui fuit Joseph, qui fuit Juda, 042 LUK 003 027 qui fuit Joanna, qui fuit Resa, qui fuit Zorobabel, qui fuit Salatheil, qui fuit Neri, 042 LUK 003 028 qui fuit Melchi, qui fuit Addi, qui fuit Cosan, qui fuit Elmadan, qui fuit Her, 042 LUK 003 029 qui fuit Jesu, qui fuit Eliezer, qui fuit Jorim, qui fuit Mathat, qui fuit Levi, 042 LUK 003 030 qui fuit Simeon, qui fuit Juda, qui fuit Joseph, qui fuit Jona, qui fuit Eliakim, 042 LUK 003 031 qui fuit Melea, qui fuit Menna, qui fuit Mathatha, qui fuit Natham, qui fuit David, 042 LUK 003 032 qui fuit Jesse, qui fuit Obed, qui fuit Booz, qui fuit Salmon, qui fuit Naasson, 042 LUK 003 033 qui fuit Aminadab, qui fuit Aram, qui fuit Esron, qui fuit Phares, qui fuit Judæ, 042 LUK 003 034 qui fuit Jacob, qui fuit Isaac, qui fuit Abrahæ, qui fuit Thare, qui fuit Nachor, 042 LUK 003 035 qui fuit Sarug, qui fuit Ragau, qui fuit Phaleg, qui fuit Heber, qui fuit Sale, 042 LUK 003 036 qui fuit Cainan, qui fuit Arphaxad, qui fuit Sem, qui fuit Noë, qui fuit Lamech, 042 LUK 003 037 qui fuit Methusale, qui fuit Henoch, qui fuit Jared, qui fuit Malaleel, qui fuit Cainan, 042 LUK 003 038 qui fuit Henos, qui fuit Seth, qui fuit Adam, qui fuit Dei. 042 LUK 004 001 Jesus autem plenus Spiritu Sancto regressus est a Jordane: et agebatur a Spiritu in desertum 042 LUK 004 002 diebus quadraginta, et tentabatur a diabolo. Et nihil manducavit in diebus illis: et consummatis illis esuriit. 042 LUK 004 003 Dixit autem illi diabolus: Si Filius Dei es, dic lapidi huic ut panis fiat. 042 LUK 004 004 Et respondit ad illum Jesus: Scriptum est: Quia non in solo pane vivit homo, sed in omni verbo Dei. 042 LUK 004 005 Et duxit illum diabolus in montem excelsum, et ostendit illi omnia regna orbis terræ in momento temporis, 042 LUK 004 006 et ait illi: Tibi dabo potestatem hanc universam, et gloriam illorum: quia mihi tradita sunt, et cui volo do illa. 042 LUK 004 007 Tu ergo si adoraveris coram me, erunt tua omnia. 042 LUK 004 008 Et respondens Jesus, dixit illi: Scriptum est: Dominum Deum tuum adorabis, et illi soli servies. 042 LUK 004 009 Et duxit illum in Jerusalem, et statuit eum super pinnam templi, et dixit illi: Si Filius Dei es, mitte te hinc deorsum. 042 LUK 004 010 Scriptum est enim quod angelis suis mandavit de te, ut conservent te: 042 LUK 004 011 et quia in manibus tollent te, ne forte offendas ad lapidem pedem tuum. 042 LUK 004 012 Et respondens Jesus, ait illi: Dictum est: Non tentabis Dominum Deum tuum. 042 LUK 004 013 Et consummata omni tentatione, diabolus recessit ab illo, usque ad tempus. 042 LUK 004 014 Et regressus est Jesus in virtute Spiritus in Galilæam, et fama exiit per universam regionem de illo. 042 LUK 004 015 Et ipse docebat in synagogis eorum, et magnificabatur ab omnibus. 042 LUK 004 016 Et venit Nazareth, ubi erat nutritus, et intravit secundum consuetudinem suam die sabbati in synagogam, et surrexit legere. 042 LUK 004 017 Et traditus est illi liber Isaiæ prophetæ. Et ut revolvit librum, invenit locum ubi scriptum erat: 042 LUK 004 018 Spiritus Domini super me: propter quod unxit me, evangelizare pauperibus misit me, sanare contritos corde, 042 LUK 004 019 prædicare captivis remissionem, et cæcis visum, dimittere confractos in remissionem, prædicare annum Domini acceptum et diem retributionis. 042 LUK 004 020 Et cum plicuisset librum, reddit ministro, et sedit. Et omnium in synagoga oculi erant intendentes in eum. 042 LUK 004 021 Cœpit autem dicere ad illos: Quia hodie impleta est hæc scriptura in auribus vestris. 042 LUK 004 022 Et omnes testimonium illi dabant: et mirabantur in verbis gratiæ, quæ procedebant de ore ipsius, et dicebant: Nonne hic est filius Joseph? 042 LUK 004 023 Et ait illis: Utique dicetis mihi hanc similitudinem: Medice cura teipsum: quanta audivimus facta in Capharnaum, fac et hic in patria tua. 042 LUK 004 024 Ait autem: Amen dico vobis, quia nemo propheta acceptus est in patria sua. 042 LUK 004 025 In veritate dico vobis, multæ viduæ erant in diebus Eliæ in Israël, quando clausum est cælum annis tribus et mensibus sex, cum facta esset fames magna in omni terra: 042 LUK 004 026 et ad nullam illarum missus est Elias, nisi in Sarepta Sidoniæ, ad mulierem viduam. 042 LUK 004 027 Et multi leprosi erant in Israël sub Eliseo propheta: et nemo eorum mundatus est nisi Naaman Syrus. 042 LUK 004 028 Et repleti sunt omnes in synagoga ira, hæc audientes. 042 LUK 004 029 Et surrexerunt, et ejecerunt illum extra civitatem: et duxerunt illum usque ad supercilium montis, super quem civitas illorum erat ædificata, ut præcipitarent eum. 042 LUK 004 030 Ipse autem transiens per medium illorum, ibat. 042 LUK 004 031 Et descendit in Capharnaum civitatem Galilææ, ibique docebat illos sabbatis. 042 LUK 004 032 Et stupebant in doctrina ejus, quia in potestate erat sermo ipsius. 042 LUK 004 033 Et in synagoga erat homo habens dæmonium immundum, et exclamavit voce magna, 042 LUK 004 034 dicens: Sine, quid nobis et tibi, Jesu Nazarene? venisti perdere nos? scio te quis sis, Sanctus Dei. 042 LUK 004 035 Et increpavit illum Jesus, dicens: Obmutesce, et exi ab eo. Et cum projecisset illum dæmonium in medium, exiit ab illo, nihilque illum nocuit. 042 LUK 004 036 Et factus est pavor in omnibus, et colloquebantur ad invicem, dicentes: Quod est hoc verbum, quia in potestate et virtute imperat immundis spiritibus, et exeunt? 042 LUK 004 037 Et divulgabatur fama de illo in omnem locum regionis. 042 LUK 004 038 Surgens autem Jesus de synagoga, introivit in domum Simonis. Socrus autem Simonis tenebatur magnis febribus: et rogaverunt illum pro ea. 042 LUK 004 039 Et stans super illam imperavit febri: et dimisit illam. Et continuo surgens, ministrabat illis. 042 LUK 004 040 Cum autem sol occidisset, omnes qui habebant infirmos variis languoribus, ducebant illos ad eum. At ille singulis manus imponens, curabat eos. 042 LUK 004 041 Exibant autem dæmonia a multis clamantia, et dicentia: Quia tu es Filius Dei: et increpans non sinebat ea loqui: quia sciebant ipsum esse Christum. 042 LUK 004 042 Facta autem die egressus ibat in desertum locum, et turbæ requirebant eum, et venerunt usque ad ipsum: et detinebant illum ne discederet ab eis. 042 LUK 004 043 Quibus ille ait: Quia et aliis civitatibus oportet me evangelizare regnum Dei: quia ideo missus sum. 042 LUK 004 044 Et erat prædicans in synagogis Galilææ. 042 LUK 005 001 Factum est autem, cum turbæ irruerunt in eum ut audirent verbum Dei, et ipse stabat secus stagnum Genesareth. 042 LUK 005 002 Et vidit duas naves stantes secus stagnum: piscatores autem descenderant, et lavabant retia. 042 LUK 005 003 Ascendens autem in unam navim, quæ erat Simonis, rogavit eum a terra reducere pusillum. Et sedens docebat de navicula turbas. 042 LUK 005 004 Ut cessavit autem loqui, dixit ad Simonem: Duc in altum, et laxate retia vestra in capturam. 042 LUK 005 005 Et respondens Simon, dixit illi: Præceptor, per totam noctem laborantes nihil cepimus: in verbo autem tuo laxabo rete. 042 LUK 005 006 Et cum hoc fecissent, concluserunt piscium multitudinem copiosam: rumpebatur autem rete eorum. 042 LUK 005 007 Et annuerunt sociis, qui erant in alia navi, ut venirent, et adjuvarent eos. Et venerunt, et impleverunt ambas naviculas, ita ut pene mergerentur. 042 LUK 005 008 Quod cum videret Simon Petrus, procidit ad genua Jesu, dicens: Exi a me, quia homo peccator sum, Domine. 042 LUK 005 009 Stupor enim circumdederat eum, et omnes qui cum illo erant, in captura piscium, quam ceperant: 042 LUK 005 010 similiter autem Jacobum et Joannem, filios Zebedæi, qui erant socii Simonis. Et ait ad Simonem Jesus: Noli timere: ex hoc jam homines eris capiens. 042 LUK 005 011 Et subductis ad terram navibus, relictis omnibus, secuti sunt eum. 042 LUK 005 012 Et factum est, cum esset in una civitatum, et ecce vir plenus lepra, et videns Jesum, et procidens in faciem, rogavit eum, dicens: Domine, si vis, potes me mundare. 042 LUK 005 013 Et extendens manum, tetigit eum dicens: Volo: mundare. Et confestim lepra discessit ab illo. 042 LUK 005 014 Et ipse præcepit illi ut nemini diceret: sed, Vade, ostende te sacerdoti, et offer pro emundatione tua, sicut præcepit Moyses, in testimonium illis. 042 LUK 005 015 Perambulabat autem magis sermo de illo: et conveniebant turbæ multæ ut audirent, et curarentur ab infirmitatibus suis. 042 LUK 005 016 Ipse autem secedebat in desertum, et orabat. 042 LUK 005 017 Et factum est in una dierum, et ipse sedebat docens. Et erant pharisæi sedentes, et legis doctores, qui venerant ex omni castello Galilææ, et Judææ, et Jerusalem: et virtus Domini erat ad sanandum eos. 042 LUK 005 018 Et ecce viri portantes in lecto hominem, qui erat paralyticus: et quærebant eum inferre, et ponere ante eum. 042 LUK 005 019 Et non invenientes qua parte illum inferrent præ turba, ascenderunt supra tectum, et per tegulas summiserunt eum cum lecto in medium ante Jesum. 042 LUK 005 020 Quorum fidem ut vidit, dixit: Homo, remittuntur tibi peccata tua. 042 LUK 005 021 Et cœperunt cogitare scribæ et pharisæi, dicentes: Quis est hic, qui loquitur blasphemias? quis potest dimittere peccata, nisi solus Deus? 042 LUK 005 022 Ut cognovit autem Jesus cogitationes eorum, respondens, dixit ad illos: Quid cogitatis in cordibus vestris? 042 LUK 005 023 Quid est facilius dicere: Dimittuntur tibi peccata: an dicere: Surge, et ambula? 042 LUK 005 024 Ut autem sciatis quia Filius hominis habet potestatem in terra dimittendi peccata, (ait paralytico) tibi dico, surge, tolle lectum tuum, et vade in domum tuam. 042 LUK 005 025 Et confestim consurgens coram illis, tulit lectum in quo jacebat: et abiit in domum suam, magnificans Deum. 042 LUK 005 026 Et stupor apprehendit omnes, et magnificabant Deum. Et repleti sunt timore, dicentes: Quia vidimus mirabilia hodie. 042 LUK 005 027 Et post hæc exiit, et vidit publicanum nomine Levi, sedentem ad telonium, et ait illi: Sequere me. 042 LUK 005 028 Et relictis omnibus, surgens secutus est eum. 042 LUK 005 029 Et fecit ei convivium magnum Levi in domo sua: et erat turba multa publicanorum, et aliorum qui cum illis erant discumbentes. 042 LUK 005 030 Et murmurabant pharisæi et scribæ eorum, dicentes ad discipulos ejus: Quare cum publicanis et peccatoribus manducatis et bibitis? 042 LUK 005 031 Et respondens Jesus, dixit ad illos: Non egent qui sani sunt medico, sed qui male habent. 042 LUK 005 032 Non veni vocare justos, sed peccatores ad pœnitentiam. 042 LUK 005 033 At illi dixerunt ad eum: Quare discipuli Joannis jejunant frequenter, et obsecrationes faciunt, similiter et pharisæorum: tui autem edunt et bibunt? 042 LUK 005 034 Quibus ipse ait: Numquid potestis filios sponsi, dum cum illis est sponsus, facere jejunare? 042 LUK 005 035 Venient autem dies, cum ablatus fuerit ab illis sponsus: tunc jejunabunt in illis diebus. 042 LUK 005 036 Dicebat autem et similitudinem ad illos: Quia nemo commissuram a novo vestimento immittit in vestimentum vetus: alioquin et novum rumpit, et veteri non convenit commissura a novo. 042 LUK 005 037 Et nemo mittit vinum novum in utres veteres: alioquin rumpet vinum novum utres, et ipsum effundetur, et utres peribunt: 042 LUK 005 038 sed vinum novum in utres novos mittendum est, et utraque conservantur. 042 LUK 005 039 Et nemo bibens vetus, statim vult novum: dicit enim: Vetus melius est. 042 LUK 006 001 Factum est autem in sabbato secundo, primo, cum transiret per sata, vellebant discipuli ejus spicas, et manducabant confricantes manibus. 042 LUK 006 002 Quidam autem pharisæorum, dicebant illis: Quid facitis quod non licet in sabbatis? 042 LUK 006 003 Et respondens Jesus ad eos, dixit: Nec hoc legistis quod fecit David, cum esurisset ipse, et qui cum illo erant? 042 LUK 006 004 quomodo intravit in domum Dei, et panes propositionis sumpsit, et manducavit, et dedit his qui cum ipso erant: quos non licet manducare nisi tantum sacerdotibus? 042 LUK 006 005 Et dicebat illis: Quia dominus est Filius hominis etiam sabbati. 042 LUK 006 006 Factum est autem in alio sabbato, ut intraret in synagogam, et doceret. Et erat ibi homo, et manus ejus dextra erat arida. 042 LUK 006 007 Observabant autem scribæ et pharisæi si in sabbato curaret, ut invenirent unde accusarent eum. 042 LUK 006 008 Ipse vero sciebat cogitationes eorum: et ait homini qui habebat manum aridam: Surge, et sta in medium. Et surgens stetit. 042 LUK 006 009 Ait autem ad illos Jesus: Interrogo vos si licet sabbatis benefacere, an male: animam salvam facere, an perdere? 042 LUK 006 010 Et circumspectis omnibus dixit homini: Extende manum tuam. Et extendit: et restituta est manus ejus. 042 LUK 006 011 Ipsi autem repleti sunt insipientia, et colloquebantur ad invicem, quidnam facerent Jesu. 042 LUK 006 012 Factum est autem in illis diebus, exiit in montem orare, et erat pernoctans in oratione Dei. 042 LUK 006 013 Et cum dies factus esset, vocavit discipulos suos: et elegit duodecim ex ipsis (quos et apostolos nominavit): 042 LUK 006 014 Simonem, quem cognominavit Petrum, et Andream fratrem ejus, Jacobum, et Joannem, Philippum, et Bartholomæum, 042 LUK 006 015 Matthæum, et Thomam, Jacobum Alphæi, et Simonem, qui vocatur Zelotes, 042 LUK 006 016 et Judam Jacobi, et Judam Iscariotem, qui fuit proditor. 042 LUK 006 017 Et descendens cum illis, stetit in loco campestri, et turba discipulorum ejus, et multitudo copiosa plebis ab omni Judæa, et Jerusalem, et maritima, et Tyri, et Sidonis, 042 LUK 006 018 qui venerant ut audirent eum, et sanarentur a languoribus suis. Et qui vexabantur a spiritibus immundis, curabantur. 042 LUK 006 019 Et omnis turba quærebat eum tangere: quia virtus de illo exibat, et sanabat omnes. 042 LUK 006 020 Et ipse elevatis oculis in discipulis suis, dicebat: Beati pauperes, quia vestrum est regnum Dei. 042 LUK 006 021 Beati qui nunc esuritis, quia saturabimini. Beati qui nunc fletis, quia ridebitis. 042 LUK 006 022 Beati eritis cum vos oderint homines, et cum separaverint vos, et exprobraverint, et ejicerint nomen vestrum tamquam malum propter Filium hominis. 042 LUK 006 023 Gaudete in illa die, et exsultate: ecce enim merces vestra multa est in cælo: secundum hæc enim faciebant prophetis patres eorum. 042 LUK 006 024 Verumtamen væ vobis divitibus, quia habetis consolationem vestram. 042 LUK 006 025 Væ vobis, qui saturati estis: quia esurietis. Væ vobis, qui ridetis nunc: quia lugebitis et flebitis. 042 LUK 006 026 Væ cum benedixerint vobis homines: secundum hæc enim faciebant pseudoprophetis patres eorum. 042 LUK 006 027 Sed vobis dico, qui auditis: diligite inimicos vestros, benefacite his qui oderunt vos. 042 LUK 006 028 Benedicite maledicentibus vobis, et orate pro calumniantibus vos. 042 LUK 006 029 Et qui te percutit in maxillam, præbe et alteram. Et ab eo qui aufert tibi vestimentum, etiam tunicam noli prohibere. 042 LUK 006 030 Omni autem petenti te, tribue: et qui aufert quæ tua sunt, ne repetas. 042 LUK 006 031 Et prout vultis ut faciant vobis homines, et vos facite illis similiter. 042 LUK 006 032 Et si diligitis eos qui vos diligunt, quæ vobis est gratia? nam et peccatores diligentes se diligunt. 042 LUK 006 033 Et si benefeceritis his qui vobis benefaciunt, quæ vobis est gratia? siquidem et peccatores hoc faciunt. 042 LUK 006 034 Et si mutuum dederitis his a quibus speratis recipere, quæ gratia est vobis? nam et peccatores peccatoribus fœnerantur, ut recipiant æqualia. 042 LUK 006 035 Verumtamen diligite inimicos vestros: benefacite, et mutuum date, nihil inde sperantes: et erit merces vestra multa, et eritis filii Altissimi, quia ipse benignus est super ingratos et malos. 042 LUK 006 036 Estote ergo misericordes sicut et Pater vester misericors est. 042 LUK 006 037 Nolite judicare, et non judicabimini: nolite condemnare, et non condemnabimini. Dimitte, et dimittemini. 042 LUK 006 038 Date, et dabitur vobis: mensuram bonam, et confertam, et coagitatam, et supereffluentem dabunt in sinum vestrum. Eadem quippe mensura, qua mensi fueritis, remetietur vobis. 042 LUK 006 039 Dicebat autem illis et similitudinem: Numquid potest cæcus cæcum ducere? nonne ambo in foveam cadunt? 042 LUK 006 040 Non est discipulus super magistrum: perfectus autem omnis erit, si sit sicut magister ejus. 042 LUK 006 041 Quid autem vides festucam in oculo fratris tui, trabem autem, quæ in oculo tuo est, non consideras? 042 LUK 006 042 aut quomodo potes dicere fratri tuo: Frater, sine ejiciam festucam de oculo tuo: ipse in oculo tuo trabem non videns? Hypocrita, ejice primum trabem de oculo tuo: et tunc perspicies ut educas festucam de oculo fratris tui. 042 LUK 006 043 Non est enim arbor bona, quæ facit fructus malos: neque arbor mala, faciens fructum bonum. 042 LUK 006 044 Unaquæque enim arbor de fructu suo cognoscitur. Neque enim de spinis colligunt ficus: neque de rubo vindemiant uvam. 042 LUK 006 045 Bonus homo de bono thesauro cordis sui profert bonum: et malus homo de malo thesauro profert malum. Ex abundantia enim cordis os loquitur. 042 LUK 006 046 Quid autem vocatis me Domine, Domine: et non facitis quæ dico? 042 LUK 006 047 Omnis qui venit ad me, et audit sermones meos, et facit eos, ostendam vobis cui similis sit: 042 LUK 006 048 similis est homini ædificanti domum, qui fodit in altum, et posuit fundamentum super petram: inundatione autem facta, illisum est flumen domui illi, et non potuit eam movere: fundata enim erat super petram. 042 LUK 006 049 Qui autem audit, et non facit, similis est homini ædificanti domum suam super terram sine fundamento: in quam illisus est fluvius, et continuo cecidit: et facta est ruina domus illius magna. 042 LUK 007 001 Cum autem implesset omnia verba sua in aures plebis, intravit Capharnaum. 042 LUK 007 002 Centurionis autem cujusdam servus male habens, erat moriturus: qui illi erat pretiosus. 042 LUK 007 003 Et cum audisset de Jesu, misit ad eum seniores Judæorum, rogans eum ut veniret et salvaret servum ejus. 042 LUK 007 004 At illi cum venissent ad Jesum, rogabant eum sollicite, dicentes ei: Quia dignus est ut hoc illi præstes: 042 LUK 007 005 diligit enim gentem nostram, et synagogam ipse ædificavit nobis. 042 LUK 007 006 Jesus autem ibat cum illis. Et cum jam non longe esset a domo, misit ad eum centurio amicos, dicens: Domine, noli vexari: non enim sum dignus ut sub tectum meum intres: 042 LUK 007 007 propter quod et meipsum non sum dignum arbitratus ut venirem ad te: sed dic verbo, et sanabitur puer meus. 042 LUK 007 008 Nam et ego homo sum sub potestate constitutus, habens sub me milites: et dico huic, Vade, et vadit: et alii, Veni, et venit: et servo meo, Fac hoc, et facit. 042 LUK 007 009 Quo audito Jesus miratus est: et conversus sequentibus se turbis, dixit: Amen dico vobis, nec in Israël tantam fidem inveni. 042 LUK 007 010 Et reversi, qui missi fuerant, domum, invenerunt servum, qui languerat, sanum. 042 LUK 007 011 Et factum est: deinceps ibat in civitatem quæ vocatur Naim: et ibant cum eo discipuli ejus et turba copiosa. 042 LUK 007 012 Cum autem appropinquaret portæ civitatis, ecce defunctus efferebatur filius unicus matris suæ: et hæc vidua erat: et turba civitatis multa cum illa. 042 LUK 007 013 Quam cum vidisset Dominus, misericordia motus super eam, dixit illi: Noli flere. 042 LUK 007 014 Et accessit, et tetigit loculum. (Hi autem qui portabant, steterunt.) Et ait: Adolescens, tibi dico, surge. 042 LUK 007 015 Et resedit qui erat mortuus, et cœpit loqui. Et dedit illum matri suæ. 042 LUK 007 016 Accepit autem omnes timor: et magnificabant Deum, dicentes: Quia propheta magnus surrexit in nobis: et quia Deus visitavit plebem suam. 042 LUK 007 017 Et exiit hic sermo in universam Judæam de eo, et in omnem circa regionem. 042 LUK 007 018 Et nuntiaverunt Joanni discipuli ejus de omnibus his. 042 LUK 007 019 Et convocavit duos de discipulis suis Joannes, et misit ad Jesum, dicens: Tu es qui venturus es, an alium exspectamus? 042 LUK 007 020 Cum autem venissent ad eum viri, dixerunt: Joannes Baptista misit nos ad te dicens: Tu es qui venturus es, an alium exspectamus? 042 LUK 007 021 (In ipsa autem hora multos curavit a languoribus, et plagis, et spiritibus malis, et cæcis multis donavit visum.) 042 LUK 007 022 Et respondens, dixit illis: Euntes renuntiate Joanni quæ audistis et vidistis: quia cæci vident, claudi ambulant, leprosi mundantur, surdi audiunt, mortui resurgunt, pauperes evangelizantur: 042 LUK 007 023 et beatus est quicumque non fuerit scandalizatus in me. 042 LUK 007 024 Et cum discessissent nuntii Joannis, cœpit de Joanne dicere ad turbas: Quid existis in desertum videre? arundinem vento agitatam? 042 LUK 007 025 Sed quid existis videre? hominem mollibus vestibus indutum? Ecce qui in veste pretiosa sunt et deliciis, in domibus regum sunt. 042 LUK 007 026 Sed quid existis videre? prophetam? Utique dico vobis, et plus quam prophetam: 042 LUK 007 027 hic est, de quo scriptum est: Ecce mitto angelum meum ante faciem tuam, qui præparabit viam tuam ante te. 042 LUK 007 028 Dico enim vobis: major inter natos mulierum propheta Joanne Baptista nemo est: qui autem minor est in regno Dei, major est illo. 042 LUK 007 029 Et omnis populus audiens et publicani, justificaverunt Deum, baptizati baptismo Joannis. 042 LUK 007 030 Pharisæi autem et legisperiti consilium Dei spreverunt in semetipsos, non baptizati ab eo. 042 LUK 007 031 Ait autem Dominus: Cui ergo similes dicam homines generationis hujus? et cui similes sunt? 042 LUK 007 032 Similes sunt pueris sedentibus in foro, et loquentibus ad invicem, et dicentibus: Cantavimus vobis tibiis, et non saltastis: lamentavimus, et non plorastis. 042 LUK 007 033 Venit enim Joannes Baptista, neque manducans panem, neque bibens vinum, et dicitis: Dæmonium habet. 042 LUK 007 034 Venit Filius hominis manducans, et bibens, et dicitis: Ecce homo devorator, et bibens vinum, amicus publicanorum et peccatorum. 042 LUK 007 035 Et justificata est sapientia ab omnibus filiis suis. 042 LUK 007 036 Rogabat autem illum quidam de pharisæis ut manducaret cum illo. Et ingressus domum pharisæi discubuit. 042 LUK 007 037 Et ecce mulier, quæ erat in civitate peccatrix, ut cognovit quod accubuisset in domo pharisæi, attulit alabastrum unguenti: 042 LUK 007 038 et stans retro secus pedes ejus, lacrimis cœpit rigare pedes ejus, et capillis capitis sui tergebat, et osculabatur pedes ejus, et unguento ungebat. 042 LUK 007 039 Videns autem pharisæus, qui vocaverat eum, ait intra se dicens: Hic si esset propheta, sciret utique quæ et qualis est mulier, quæ tangit eum: quia peccatrix est. 042 LUK 007 040 Et respondens Jesus, dixit ad illum: Simon, habeo tibi aliquid dicere. At ille ait: Magister, dic. 042 LUK 007 041 Duo debitores erant cuidam fœneratori: unus debebat denarios quingentos, et alius quinquaginta. 042 LUK 007 042 Non habentibus illis unde redderent, donavit utrisque. Quis ergo eum plus diligit? 042 LUK 007 043 Respondens Simon dixit: Æstimo quia is cui plus donavit. At ille dixit ei: Recte judicasti. 042 LUK 007 044 Et conversus ad mulierem, dixit Simoni: Vides hanc mulierem? Intravi in domum tuam, aquam pedibus meis non dedisti: hæc autem lacrimis rigavit pedes meos, et capillis suis tersit. 042 LUK 007 045 Osculum mihi non dedisti: hæc autem ex quo intravit, non cessavit osculari pedes meos. 042 LUK 007 046 Oleo caput meum non unxisti: hæc autem unguento unxit pedes meos. 042 LUK 007 047 Propter quod dico tibi: remittuntur ei peccata multa, quoniam dilexit multum. Cui autem minus dimittitur, minus diligit. 042 LUK 007 048 Dixit autem ad illam: Remittuntur tibi peccata. 042 LUK 007 049 Et cœperunt qui simul accumbebant, dicere intra se: Quis est hic qui etiam peccata dimittit? 042 LUK 007 050 Dixit autem ad mulierem: Fides tua te salvam fecit: vade in pace. 042 LUK 008 001 Et factum est deinceps, et ipse iter faciebat per civitates, et castella prædicans, et evangelizans regnum Dei: et duodecim cum illo, 042 LUK 008 002 et mulieres aliquæ, quæ erant curatæ a spiritibus malignis et infirmatibus: Maria, quæ vocatur Magdalene, de qua septem dæmonia exierant, 042 LUK 008 003 et Joanna uxor Chusæ procuratoris Herodis, et Susanna, et aliæ multæ, quæ ministrabant ei de facultatibus suis. 042 LUK 008 004 Cum autem turba plurima convenirent, et de civitatibus properarent ad eum, dixit per similitudinem: 042 LUK 008 005 Exiit qui seminat, seminare semen suum. Et dum seminat, aliud cecidit secus viam, et conculcatum est, et volucres cæli comederunt illud. 042 LUK 008 006 Et aliud cecidit supra petram: et natum aruit, quia non habebat humorem. 042 LUK 008 007 Et aliud cecidit inter spinas, et simul exortæ spinæ suffocaverunt illud. 042 LUK 008 008 Et aliud cecidit in terram bonam: et ortum fecit fructum centuplum. Hæc dicens clamabat: Qui habet aures audiendi, audiat. 042 LUK 008 009 Interrogabant autem eum discipuli ejus, quæ esset hæc parabola. 042 LUK 008 010 Quibus ipse dixit: Vobis datum est nosse mysterium regni Dei, ceteris autem in parabolis: ut videntes non videant, et audientes non intelligant. 042 LUK 008 011 Est autem hæc parabola: Semen est verbum Dei. 042 LUK 008 012 Qui autem secus viam, hi sunt qui audiunt: deinde venit diabolus, et tollit verbum de corde eorum, ne credentes salvi fiant. 042 LUK 008 013 Nam qui supra petram, qui cum audierint, cum gaudio suscipiunt verbum: et hi radices non habent: qui ad tempus credunt, et in tempore tentationis recedunt. 042 LUK 008 014 Quod autem in spinas cecidit: hi sunt qui audierunt, et a sollicitudinibus, et divitiis, et voluptatibus vitæ euntes, suffocantur, et non referunt fructum. 042 LUK 008 015 Quod autem in bonam terram: hi sunt qui in corde bono et optimo audientes verbum retinent, et fructum afferunt in patientia. 042 LUK 008 016 Nemo autem lucernam accendens, operit eam vase, aut subtus lectum ponit: sed supra candelabrum ponit, ut intrantes videant lumen. 042 LUK 008 017 Non est enim occultum, quod non manifestetur: nec absconditum, quod non cognoscatur, et in palam veniat. 042 LUK 008 018 Videte ergo quomodo audiatis? Qui enim habet, dabitur illi: et quicumque non habet, etiam quod putat se habere, auferetur ab illo. 042 LUK 008 019 Venerunt autem ad illum mater et fratres ejus, et non poterant adire eum præ turba. 042 LUK 008 020 Et nuntiatum est illi: Mater tua et fratres tui stant foris, volentes te videre. 042 LUK 008 021 Qui respondens, dixit ad eos: Mater mea et fratres mei hi sunt, qui verbum Dei audiunt et faciunt. 042 LUK 008 022 Factum est autem in una dierum: et ipse ascendit in naviculam, et discipuli ejus, et ait ad illos: Transfretemus trans stagnum. Et ascenderunt. 042 LUK 008 023 Et navigantibus illis, obdormivit, et descendit procella venti in stagnum, et complebantur, et periclitabantur. 042 LUK 008 024 Accedentes autem suscitaverunt eum, dicentes: Præceptor, perimus. At ille surgens, increpavit ventum, et tempestatem aquæ, et cessavit: et facta est tranquillitas. 042 LUK 008 025 Dixit autem illis: Ubi est fides vestra? Qui timentes, mirati sunt ad invicem, dicentes: Quis putas hic est, quia et ventis, et mari imperat, et obediunt ei? 042 LUK 008 026 Et navigaverunt ad regionem Gerasenorum, quæ est contra Galilæam. 042 LUK 008 027 Et cum egressus esset ad terram, occurrit illi vir quidam, qui habebat dæmonium jam temporibus multis, et vestimento non induebatur, neque in domo manebat, sed in monumentis. 042 LUK 008 028 Is, ut vidit Jesum, procidit ante illum: et exclamans voce magna, dixit: Quid mihi et tibi est, Jesu Fili Dei Altissimi? obsecro te, ne me torqueas. 042 LUK 008 029 Præcipiebat enim spiritui immundo ut exiret ab homine. Multis enim temporibus arripiebat illum, et vinciebatur catenis, et compedibus custoditus. Et ruptis vinculis agebatur a dæmonio in deserta. 042 LUK 008 030 Interrogavit autem illum Jesus, dicens: Quod tibi nomen est? At ille dixit: Legio: quia intraverant dæmonia multa in eum. 042 LUK 008 031 Et rogabant illum ne imperaret illis ut in abyssum irent. (Abyssos g12) 042 LUK 008 032 Erat autem ibi grex porcorum multorum pascentium in monte: et rogabant eum, ut permitteret eis in illos ingredi. Et permisit illis. 042 LUK 008 033 Exierunt ergo dæmonia ab homine, et intraverunt in porcos: et impetu abiit grex per præceps in stagnum, et suffocatus est. 042 LUK 008 034 Quod ut viderunt factum qui pascebant, fugerunt, et nuntiaverunt in civitatem et in villas. 042 LUK 008 035 Exierunt autem videre quod factum est, et venerunt ad Jesum, et invenerunt hominem sedentem, a quo dæmonia exierant, vestitum ac sana mente, ad pedes ejus, et timuerunt. 042 LUK 008 036 Nuntiaverunt autem illis et qui viderant, quomodo sanus factus esset a legione: 042 LUK 008 037 et rogaverunt illum omnis multitudo regionis Gerasenorum ut discederet ab ipsis: quia magno timore tenebantur. Ipse autem ascendens navim, reversus est. 042 LUK 008 038 Et rogabat illum vir, a quo dæmonia exierant, ut cum eo esset. Dimisit autem eum Jesus, dicens: 042 LUK 008 039 Redi in domum tuam, et narra quanta tibi fecit Deus. Et abiit per universam civitatem, prædicans quanta illi fecisset Jesus. 042 LUK 008 040 Factum est autem cum rediisset Jesus, excepit illum turba: erunt enim omnes exspectantes eum. 042 LUK 008 041 Et ecce venit vir, cui nomen Jairus, et ipse princeps synagogæ erat: et cecidit ad pedes Jesu, rogans eum ut intraret in domum ejus, 042 LUK 008 042 quia unica filia erat ei fere annorum duodecim, et hæc moriebatur. Et contigit, dum iret, a turba comprimebatur. 042 LUK 008 043 Et mulier quædam erat in fluxu sanguinis ab annis duodecim, quæ in medicos erogaverat omnem substantiam suam, nec ab ullo potuit curari: 042 LUK 008 044 accessit retro, et tetigit fimbriam vestimenti ejus: et confestim stetit fluxus sanguinis ejus. 042 LUK 008 045 Et ait Jesus: Quis est, qui me tetigit? Negantibus autem omnibus, dixit Petrus, et qui cum illo erant: Præceptor, turbæ te comprimunt, et affligunt, et dicis: Quis me tetigit? 042 LUK 008 046 Et dicit Jesus: Tetigit me aliquis: nam ego novi virtutem de me exiisse. 042 LUK 008 047 Videns autem mulier, quia non latuit, tremens venit, et procidit ante pedes ejus: et ob quam causam tetigerit eum, indicavit coram omni populo: et quemadmodum confestim sanata sit. 042 LUK 008 048 At ipse dixit ei: Filia, fides tua salvam te fecit: vade in pace. 042 LUK 008 049 Adhuc illo loquente, venit quidam ad principem synagogæ, dicens ei: Quia mortua est filia tua, noli vexare illum. 042 LUK 008 050 Jesus autem, audito hoc verbo, respondit patri puellæ: Noli timere, crede tantum, et salva erit. 042 LUK 008 051 Et cum venisset domum, non permisit intrare secum quemquam, nisi Petrum, et Jacobum, et Joannem, et patrem, et matrem puellæ. 042 LUK 008 052 Flebant autem omnes, et plangebant illam. At ille dixit: Nolite flere: non est mortua puella, sed dormit. 042 LUK 008 053 Et deridebant eum, scientes quod mortua esset. 042 LUK 008 054 Ipse autem tenens manum ejus clamavit, dicens: Puella, surge. 042 LUK 008 055 Et reversus est spiritus ejus, et surrexit continuo. Et jussit illi dari manducare. 042 LUK 008 056 Et stupuerunt parentes ejus, quibus præcepit ne alicui dicerent quod factum erat. 042 LUK 009 001 Convocatis autem duodecim Apostolis, dedit illis virtutem et potestatem super omnia dæmonia, et ut languores curarent. 042 LUK 009 002 Et misit illos prædicare regnum Dei, et sanare infirmos. 042 LUK 009 003 Et ait ad illos: Nihil tuleritis in via, neque virgam, neque peram, neque panem, neque pecuniam, neque duas tunicas habeatis. 042 LUK 009 004 Et in quamcumque domum intraveritis, ibi manete, et inde ne exeatis. 042 LUK 009 005 Et quicumque non receperint vos: exeuntes de civitate illa, etiam pulverem pedum vestrorum excutite in testimonium supra illos. 042 LUK 009 006 Egressi autem circuibant per castella evangelizantes, et curantes ubique. 042 LUK 009 007 Audivit autem Herodes tetrarcha omnia quæ fiebant ab eo, et hæsitabat eo quod diceretur 042 LUK 009 008 a quibusdam: Quia Joannes surrexit a mortuis: a quibusdam vero: Quia Elias apparuit: ab aliis autem: Quia propheta unus de antiquis surrexit. 042 LUK 009 009 Et ait Herodes: Joannem ego decollavi: quis est autem iste, de quo ego talia audio? Et quærebat videre eum. 042 LUK 009 010 Et reversi Apostoli, narraverunt illi quæcumque fecerunt: et assumptis illis secessit seorsum in locum desertum, qui est Bethsaidæ. 042 LUK 009 011 Quod cum cognovissent turbæ, secutæ sunt illum: et excepit eos, et loquebatur illis de regno Dei, et eos, qui cura indigebant, sanabat. 042 LUK 009 012 Dies autem cœperat declinare, et accedentes duodecim dixerunt illi: Dimitte turbas, ut euntes in castella villasque quæ circa sunt, divertant, et inveniant escas: quia hic in loco deserto sumus. 042 LUK 009 013 Ait autem ad illos: Vos date illis manducare. At illi dixerunt: Non sunt nobis plus quam quinque panes et duo pisces: nisi forte nos eamus, et emamus in omnem hanc turbam escas. 042 LUK 009 014 Erant autem fere viri quinque millia. Ait autem ad discipulos suos: Facite illos discumbere per convivia quinquagenos. 042 LUK 009 015 Et ita fecerunt: et discumbere fecerunt omnes. 042 LUK 009 016 Acceptis autem quinque panibus et duobus piscibus, respexit in cælum, et benedixit illis: et fregit, et distribuit discipulis suis, ut ponerent ante turbas. 042 LUK 009 017 Et manducaverunt omnes, et saturati sunt. Et sublatum est quod superfuit illis, fragmentorum cophini duodecim. 042 LUK 009 018 Et factum est cum solus esset orans, erant cum illo et discipuli: et interrogavit illos, dicens: Quem me dicunt esse turbæ? 042 LUK 009 019 At illi responderunt, et dixerunt: Joannem Baptistam, alii autem Eliam, alii vero quia unus propheta de prioribus surrexit. 042 LUK 009 020 Dixit autem illis: Vos autem quem me esse dicitis? Respondens Simon Petrus, dixit: Christum Dei. 042 LUK 009 021 At ille increpans illos, præcepit ne cui dicerent hoc, 042 LUK 009 022 dicens: Quia oportet Filium hominis multa pati, et reprobari a senioribus, et principibus sacerdotum, et scribis, et occidi, et tertia die resurgere. 042 LUK 009 023 Dicebat autem ad omnes: Si quis vult post me venire, abneget semetipsum, et tollat crucem suam quotidie, et sequatur me. 042 LUK 009 024 Qui enim voluerit animam suam salvam facere, perdet illam: nam qui perdiderit animam suam propter me, salvam faciet illam. 042 LUK 009 025 Quid enim proficit homo, si lucretur universum mundum, se autem ipsum perdat, et detrimentum sui faciat? 042 LUK 009 026 Nam qui me erubuerit, et meos sermones: hunc Filius hominis erubescet cum venerit in majestate sua, et Patris, et sanctorum angelorum. 042 LUK 009 027 Dico autem vobis vere: sunt aliqui hic stantes, qui non gustabunt mortem donec videant regnum Dei. 042 LUK 009 028 Factum est autem post hæc verba fere dies octo, et assumpsit Petrum, et Jacobum, et Joannem, et ascendit in montem ut oraret. 042 LUK 009 029 Et facta est, dum oraret, species vultus ejus altera: et vestitus ejus albus et refulgens. 042 LUK 009 030 Et ecce duo viri loquebantur cum illo. Erant autem Moyses et Elias, 042 LUK 009 031 visi in majestate: et dicebant excessum ejus, quem completurus erat in Jerusalem. 042 LUK 009 032 Petrus vero, et qui cum illo erant, gravati erant somno. Et evigilantes viderunt majestatem ejus, et duos viros qui stabant cum illo. 042 LUK 009 033 Et factum est cum discederent ab illo, ait Petrus ad Jesum: Præceptor, bonum est nos hic esse: et faciamus tria tabernacula, unum tibi, et unum Moysi, et unum Eliæ: nesciens quid diceret. 042 LUK 009 034 Hæc autem illo loquente, facta est nubes, et obumbravit eos: et timuerunt, intrantibus illis in nubem. 042 LUK 009 035 Et vox facta est de nube, dicens: Hic est Filius meus dilectus, ipsum audite. 042 LUK 009 036 Et dum fieret vox, inventus est Jesus solus. Et ipsi tacuerunt, et nemini dixerunt in illis diebus quidquam ex his quæ viderant. 042 LUK 009 037 Factum est autem in sequenti die, descendentibus illis de monte, occurrit illis turba multa. 042 LUK 009 038 Et ecce vir de turba exclamavit, dicens: Magister, obsecro te, respice in filium meum quia unicus est mihi: 042 LUK 009 039 et ecce spiritus apprehendit eum, et subito clamat, et elidit, et dissipat eum cum spuma, et vix discedit dilanians eum: 042 LUK 009 040 et rogavi discipulos tuos ut ejicerent illum, et non potuerunt. 042 LUK 009 041 Respondens autem Jesus, dixit: O generatio infidelis, et perversa, usquequo ero apud vos, et patiar vos? adduc huc filium tuum. 042 LUK 009 042 Et cum accederet, elisit illum dæmonium, et dissipavit. 042 LUK 009 043 Et increpavit Jesus spiritum immundum, et sanavit puerum, et reddidit illum patri ejus. 042 LUK 009 044 Stupebant autem omnes in magnitudine Dei: omnibusque mirantibus in omnibus quæ faciebat, dixit ad discipulos suos: Ponite vos in cordibus vestris sermones istos: Filius enim hominis futurum est ut tradatur in manus hominum. 042 LUK 009 045 At illi ignorabant verbum istud, et erat velatum ante eos ut non sentirent illud: et timebant eum interrogare de hoc verbo. 042 LUK 009 046 Intravit autem cogitatio in eos quis eorum major esset. 042 LUK 009 047 At Jesus videns cogitationes cordis illorum, apprehendit puerum, et statuit illum secus se, 042 LUK 009 048 et ait illis: Quicumque susceperit puerum istum in nomine meo, me recipit: et quicumque me receperit, recipit eum qui me misit. Nam qui minor est inter vos omnes, hic major est. 042 LUK 009 049 Respondens autem Joannes dixit: Præceptor, vidimus quemdam in nomine tuo ejicientem dæmonia, et prohibuimus eum: quia non sequitur nobiscum. 042 LUK 009 050 Et ait ad illum Jesus: Nolite prohibere: qui enim non est adversum vos, pro vobis est. 042 LUK 009 051 Factum est autem dum complerentur dies assumptionis ejus, et ipse faciem suam firmavit ut iret in Jerusalem. 042 LUK 009 052 Et misit nuntios ante conspectum suum: et euntes intraverunt in civitatem Samaritanorum ut parerent illi. 042 LUK 009 053 Et non receperunt eum, quia facies ejus erat euntis in Jerusalem. 042 LUK 009 054 Cum vidissent autem discipuli ejus Jacobus et Joannes, dixerunt: Domine, vis dicimus ut ignis descendat de cælo, et consumat illos? 042 LUK 009 055 Et conversus increpavit illos, dicens: Nescitis cujus spiritus estis. 042 LUK 009 056 Filius hominis non venit animas perdere, sed salvare. Et abierunt in aliud castellum. 042 LUK 009 057 Factum est autem: ambulantibus illis in via, dixit quidam ad illum: Sequar te quocumque ieris. 042 LUK 009 058 Dixit illi Jesus: Vulpes foveas habent, et volucres cæli nidos: Filius autem hominis non habet ubi caput reclinet. 042 LUK 009 059 Ait autem ad alterum: Sequere me: ille autem dixit: Domine, permitte mihi primum ire, et sepelire patrem meum. 042 LUK 009 060 Dixitque ei Jesus: Sine ut mortui sepeliant mortuos suos: tu autem vade, et annuntia regnum Dei. 042 LUK 009 061 Et ait alter: Sequar te Domine, sed permitte mihi primum renuntiare his quæ domi sunt. 042 LUK 009 062 Ait ad illum Jesus: Nemo mittens manum suam ad aratrum, et respiciens retro, aptus est regno Dei. 042 LUK 010 001 Post hæc autem designavit Dominus et alios septuaginta duos: et misit illos binos ante faciem suam in omnem civitatem et locum, quo erat ipse venturus. 042 LUK 010 002 Et dicebat illis: Messis quidem multa, operarii autem pauci. Rogate ergo dominum messis ut mittat operarios in messem suam. 042 LUK 010 003 Ite: ecce ego mitto vos sicut agnos inter lupos. 042 LUK 010 004 Nolite portare sacculum, neque peram, neque calceamenta, et neminem per viam salutaveritis. 042 LUK 010 005 In quamcumque domum intraveritis, primum dicite: Pax huic domui: 042 LUK 010 006 et si ibi fuerit filius pacis, requiescet super illum pax vestra: sin autem, ad vos revertetur. 042 LUK 010 007 In eadem autem domo manete, edentes et bibentes quæ apud illos sunt: dignus est enim operarius mercede sua. Nolite transire de domo in domum. 042 LUK 010 008 Et in quamcumque civitatem intraveritis, et susceperint vos, manducate quæ apponuntur vobis: 042 LUK 010 009 et curate infirmos, qui in illa sunt, et dicite illis: Appropinquavit in vos regnum Dei. 042 LUK 010 010 In quamcumque autem civitatem intraveritis, et non susceperint vos, exeuntes in plateas ejus, dicite: 042 LUK 010 011 Etiam pulverem, qui adhæsit nobis de civitate vestra, extergimus in vos: tamen hoc scitote, quia appropinquavit regnum Dei. 042 LUK 010 012 Dico vobis, quia Sodomis in die illa remissius erit, quam illi civitati. 042 LUK 010 013 Væ tibi Corozain! væ tibi Bethsaida! quia si in Tyro et Sidone factæ fuissent virtutes quæ factæ sunt in vobis, olim in cilicio et cinere sedentes pœniterent. 042 LUK 010 014 Verumtamen Tyro et Sidoni remissius erit in judicio, quam vobis. 042 LUK 010 015 Et tu Capharnaum, usque ad cælum exaltata, usque ad infernum demergeris. (Hadēs g86) 042 LUK 010 016 Qui vos audit, me audit: et qui vos spernit, me spernit. Qui autem me spernit, spernit eum qui misit me. 042 LUK 010 017 Reversi sunt autem septuaginta duo cum gaudio, dicentes: Domine, etiam dæmonia subjiciuntur nobis in nomine tuo. 042 LUK 010 018 Et ait illis: Videbam Satanam sicut fulgor de cælo cadentem. 042 LUK 010 019 Ecce dedi vobis potestatem calcandi supra serpentes, et scorpiones, et super omnem virtutem inimici: et nihil vobis nocebit. 042 LUK 010 020 Verumtamen in hoc nolite gaudere quia spiritus vobis subjiciuntur: gaudete autem, quod nomina vestra scripta sunt in cælis. 042 LUK 010 021 In ipsa hora exsultavit Spiritu Sancto, et dixit: Confiteor tibi Pater, Domine cæli et terræ, quod abscondisti hæc a sapientibus et prudentibus, et revelasti ea parvulis. Etiam Pater: quoniam sic placuit ante te. 042 LUK 010 022 Omnia mihi tradita sunt a Patre meo. Et nemo scit quis sit Filius, nisi Pater: et quis sit Pater, nisi Filius, et cui voluerit Filius revelare. 042 LUK 010 023 Et conversus ad discipulos suos, dixit: Beati oculi qui vident quæ vos videtis. 042 LUK 010 024 Dico enim vobis quod multi prophetæ et reges voluerunt videre quæ vos videtis, et non viderunt: et audire quæ auditis, et non audierunt. 042 LUK 010 025 Et ecce quidam legisperitus surrexit tentans illum, et dicens: Magister, quid faciendo vitam æternam possidebo? (aiōnios g166) 042 LUK 010 026 At ille dixit ad eum: In lege quid scriptum est? quomodo legis? 042 LUK 010 027 Ille respondens dixit: Diliges Dominum Deum tuum ex toto corde tuo, et ex tota anima tua, et ex omnibus virtutibus tuis, et ex omni mente tua: et proximum tuum sicut teipsum. 042 LUK 010 028 Dixitque illi: Recte respondisti: hoc fac, et vives. 042 LUK 010 029 Ille autem volens justificare seipsum, dixit ad Jesum: Et quis est meus proximus? 042 LUK 010 030 Suscipiens autem Jesus, dixit: Homo quidam descendebat ab Jerusalem in Jericho, et incidit in latrones, qui etiam despoliaverunt eum: et plagis impositis abierunt semivivo relicto. 042 LUK 010 031 Accidit autem ut sacerdos quidam descenderet eadem via: et viso illo præterivit. 042 LUK 010 032 Similiter et Levita, cum esset secus locum, et videret eum, pertransiit. 042 LUK 010 033 Samaritanus autem quidam iter faciens, venit secus eum: et videns eum, misericordia motus est. 042 LUK 010 034 Et appropians alligavit vulnera ejus, infundens oleum et vinum: et imponens illum in jumentum suum, duxit in stabulum, et curam ejus egit. 042 LUK 010 035 Et altera die protulit duos denarios, et dedit stabulario, et ait: Curam illius habe: et quodcumque supererogaveris, ego cum rediero reddam tibi. 042 LUK 010 036 Quis horum trium videtur tibi proximus fuisse illi, qui incidit in latrones? 042 LUK 010 037 At ille dixit: Qui fecit misericordiam in illum. Et ait illi Jesus: Vade, et tu fac similiter. 042 LUK 010 038 Factum est autem, dum irent, et ipse intravit in quoddam castellum: et mulier quædam, Martha nomine, excepit illum in domum suam, 042 LUK 010 039 et huic erat soror nomine Maria, quæ etiam sedens secus pedes Domini, audiebat verbum illius. 042 LUK 010 040 Martha autem satagebat circa frequens ministerium: quæ stetit, et ait: Domine, non est tibi curæ quod soror mea reliquit me solam ministrare? dic ergo illi ut me adjuvet. 042 LUK 010 041 Et respondens dixit illi Dominus: Martha, Martha, sollicita es, et turbaris erga plurima, 042 LUK 010 042 porro unum est necessarium. Maria optimam partem elegit, quæ non auferetur ab ea. 042 LUK 011 001 Et factum est: cum esset in quodam loco orans, ut cessavit, dixit unus ex discipulis ejus ad eum: Domine, doce nos orare, sicut docuit et Joannes discipulos suos. 042 LUK 011 002 Et ait illis: Cum oratis, dicite: Pater, sanctificetur nomen tuum. Adveniat regnum tuum. 042 LUK 011 003 Panem nostrum quotidianum da nobis hodie. 042 LUK 011 004 Et dimitte nobis peccata nostra, siquidem et ipsi dimittimus omni debenti nobis. Et ne nos inducas in tentationem. 042 LUK 011 005 Et ait ad illos: Quis vestrum habebit amicum, et ibit ad illum media nocte, et dicet illi: Amice, commoda mihi tres panes, 042 LUK 011 006 quoniam amicus meus venit de via ad me, et non habeo quod ponam ante illum, 042 LUK 011 007 et ille de intus respondens dicat: Noli mihi molestus esse, jam ostium clausum est, et pueri mei mecum sunt in cubili: non possum surgere, et dare tibi. 042 LUK 011 008 Et si ille perseveraverit pulsans: dico vobis, etsi non dabit illi surgens eo quod amicus ejus sit, propter improbitatem tamen ejus surget, et dabit illi quotquot habet necessarios. 042 LUK 011 009 Et ego dico vobis: Petite, et dabitur vobis; quærite, et invenietis; pulsate, et aperietur vobis. 042 LUK 011 010 Omnis enim qui petit, accipit: et qui quærit, invenit: et pulsanti aperietur. 042 LUK 011 011 Quis autem ex vobis patrem petit panem, numquid lapidem dabit illi? aut piscem, numquid pro pisce serpentem dabit illi? 042 LUK 011 012 aut si petierit ovum, numquid porriget illi scorpionem? 042 LUK 011 013 Si ergo vos, cum sitis mali, nostis bona data dare filiis vestris: quanto magis Pater vester de cælo dabit spiritum bonum petentibus se? 042 LUK 011 014 Et erat ejiciens dæmonium, et illud erat mutum. Et cum ejecisset dæmonium, locutus est mutus, et admiratæ sunt turbæ. 042 LUK 011 015 Quidam autem ex eis dixerunt: In Beelzebub principe dæmoniorum ejicit dæmonia. 042 LUK 011 016 Et alii tentantes, signum de cælo quærebant ab eo. 042 LUK 011 017 Ipse autem ut vidit cogitationes eorum, dixit eis: Omne regnum in seipsum divisum desolabitur, et domus supra domum cadet. 042 LUK 011 018 Si autem et Satanas in seipsum divisus est, quomodo stabit regnum ejus? quia dicitis in Beelzebub me ejicere dæmonia. 042 LUK 011 019 Si autem ego in Beelzebub ejicio dæmonia: filii vestri in quo ejiciunt? ideo ipsi judices vestri erunt. 042 LUK 011 020 Porro si in digito Dei ejicio dæmonia: profecto pervenit in vos regnum Dei. 042 LUK 011 021 Cum fortis armatus custodit atrium suum, in pace sunt ea quæ possidet. 042 LUK 011 022 Si autem fortior eo superveniens vicerit eum, universa arma ejus auferet, in quibus confidebat, et spolia ejus distribuet. 042 LUK 011 023 Qui non est mecum, contra me est: et qui non colligit mecum, dispergit. 042 LUK 011 024 Cum immundus spiritus exierit de homine, ambulat per loca inaquosa, quærens requiem: et non inveniens dicit: Revertar in domum meam unde exivi. 042 LUK 011 025 Et cum venerit, invenit eam scopis mundatam, et ornatam. 042 LUK 011 026 Tunc vadit, et assumit septem alios spiritus secum, nequiores se, et ingressi habitant ibi. Et fiunt novissima hominis illius pejora prioribus. 042 LUK 011 027 Factum est autem, cum hæc diceret: extollens vocem quædam mulier de turba dixit illi: Beatus venter qui te portavit, et ubera quæ suxisti. 042 LUK 011 028 At ille dixit: Quinimmo beati, qui audiunt verbum Dei et custodiunt illud. 042 LUK 011 029 Turbis autem concurrentibus cœpit dicere: Generatio hæc, generatio nequam est: signum quærit, et signum non dabitur ei, nisi signum Jonæ prophetæ. 042 LUK 011 030 Nam sicut fuit Jonas signum Ninivitis, ita erit et Filius hominis generationi isti. 042 LUK 011 031 Regina austri surget in judicio cum viris generationis hujus, et condemnabit illos: quia venit a finibus terræ audire sapientiam Salomonis: et ecce plus quam Salomon hic. 042 LUK 011 032 Viri Ninivitæ surgent in judicio cum generatione hac, et condemnabunt illam: quia pœnitentiam egerunt ad prædicationem Jonæ, et ecce plus quam Jonas hic. 042 LUK 011 033 Nemo lucernam accendit, et in abscondito ponit, neque sub modio: sed supra candelabrum, ut qui ingrediuntur, lumen videant. 042 LUK 011 034 Lucerna corporis tui est oculus tuus. Si oculus tuus fuerit simplex, totum corpus tuum lucidum erit: si autem nequam fuerit, etiam corpus tuum tenebrosum erit. 042 LUK 011 035 Vide ergo ne lumen quod in te est, tenebræ sint. 042 LUK 011 036 Si ergo corpus tuum totum lucidum fuerit, non habens aliquam partem tenebrarum, erit lucidum totum, et sicut lucerna fulgoris illuminabit te. 042 LUK 011 037 Et cum loqueretur, rogavit illum quidam pharisæus ut pranderet apud se. Et ingressus recubuit. 042 LUK 011 038 Pharisæus autem cœpit intra se reputans dicere, quare non baptizatus esset ante prandium. 042 LUK 011 039 Et ait Dominus ad illum: Nunc vos pharisæi, quod deforis est calicis et catini, mundatis: quod autem intus est vestrum, plenum est rapina et iniquitate. 042 LUK 011 040 Stulti! nonne qui fecit quod deforis est, etiam id quod deintus est fecit? 042 LUK 011 041 Verumtamen quod superest, date eleemosynam: et ecce omnia munda sunt vobis. 042 LUK 011 042 Sed væ vobis, pharisæis, quia decimatis mentham, et rutam, et omne olus, et præteritis judicium et caritatem Dei: hæc autem oportuit facere, et illa non omittere. 042 LUK 011 043 Væ vobis, pharisæis, quia diligitis primas cathedras in synagogis, et salutationes in foro. 042 LUK 011 044 Væ vobis, quia estis ut monumenta, quæ non apparent, et homines ambulantes supra, nesciunt. 042 LUK 011 045 Respondens autem quidam ex legisperitis, ait illi: Magister, hæc dicens etiam contumeliam nobis facis. 042 LUK 011 046 At ille ait: Et vobis legisperitis væ: quia oneratis homines oneribus, quæ portare non possunt, et ipsi uno digito vestro non tangitis sarcinas. 042 LUK 011 047 Væ vobis, qui ædificatis monumenta prophetarum: patres autem vestri occiderunt illos. 042 LUK 011 048 Profecto testificamini quod consentitis operibus patrum vestrorum: quoniam ipsi quidem eos occiderunt, vos autem ædificatis eorum sepulchra. 042 LUK 011 049 Propterea et sapientia Dei dixit: Mittam ad illos prophetas, et apostolos, et ex illis occident, et persequentur: 042 LUK 011 050 ut inquiratur sanguis omnium prophetarum, qui effusus est a constitutione mundi a generatione ista, 042 LUK 011 051 a sanguine Abel, usque ad sanguinem Zachariæ, qui periit inter altare et ædem. Ita dico vobis, requiretur ab hac generatione. 042 LUK 011 052 Væ vobis, legisperitis, quia tulistis clavem scientiæ: ipsi non introistis, et eos qui introibant, prohibuistis. 042 LUK 011 053 Cum autem hæc ad illos diceret, cœperunt pharisæi et legisperiti graviter insistere, et os ejus opprimere de multis, 042 LUK 011 054 insidiantes ei, et quærentes aliquid capere de ore ejus, ut accusarent eum. 042 LUK 012 001 Multis autem turbis circumstantibus, ita ut se invicem conculcarent, cœpit dicere ad discipulos suos: Attendite a fermento pharisæorum, quod est hypocrisis. 042 LUK 012 002 Nihil autem opertum est, quod non reveletur: neque absconditum, quod non sciatur. 042 LUK 012 003 Quoniam quæ in tenebris dixistis, in lumine dicentur: et quod in aurem locuti estis in cubiculis, prædicabitur in tectis. 042 LUK 012 004 Dico autem vobis amicis meis: Ne terreamini ab his qui occidunt corpus, et post hæc non habent amplius quid faciant. 042 LUK 012 005 Ostendam autem vobis quem timeatis: timete eum qui, postquam occiderit, habet potestatem mittere in gehennam: ita dico vobis, hunc timete. (Geenna g1067) 042 LUK 012 006 Nonne quinque passeres veneunt dipondio, et unus ex illis non est in oblivione coram Deo? 042 LUK 012 007 sed et capilli capitis vestri omnes numerati sunt. Nolite ergo timere: multis passeribus pluris estis vos. 042 LUK 012 008 Dico autem vobis: Omnis quicumque confessus fuerit me coram hominibus, et Filius hominis confitebitur illum coram angelis Dei: 042 LUK 012 009 qui autem negaverit me coram hominibus, negabitur coram angelis Dei. 042 LUK 012 010 Et omnis qui dicit verbum in Filium hominis, remittetur illi: ei autem qui in Spiritum Sanctum blasphemaverit, non remittetur. 042 LUK 012 011 Cum autem inducent vos in synagogas, et ad magistratus, et potestates, nolite solliciti esse qualiter, aut quid respondeatis, aut quid dicatis. 042 LUK 012 012 Spiritus enim Sanctus docebit vos in ipsa hora quid oporteat vos dicere. 042 LUK 012 013 Ait autem ei quidam de turba: Magister, dic fratri meo ut dividat mecum hæreditatem. 042 LUK 012 014 At ille dixit illi: Homo, quis me constituit judicem, aut divisorem super vos? 042 LUK 012 015 Dixitque ad illos: Videte, et cavete ab omni avaritia: quia non in abundantia cujusquam vita ejus est ex his quæ possidet. 042 LUK 012 016 Dixit autem similitudinem ad illos, dicens: Hominis cujusdam divitis uberes fructus ager attulit: 042 LUK 012 017 et cogitabat intra se dicens: Quid faciam, quia non habeo quo congregem fructus meos? 042 LUK 012 018 Et dixit: Hoc faciam: destruam horrea mea, et majora faciam: et illuc congregabo omnia quæ nata sunt mihi, et bona mea, 042 LUK 012 019 et dicam animæ meæ: Anima, habes multa bona posita in annos plurimos: requiesce, comede, bibe, epulare. 042 LUK 012 020 Dixit autem illi Deus: Stulte, hac nocte animam tuam repetunt a te: quæ autem parasti, cujus erunt? 042 LUK 012 021 Sic est qui sibi thesaurizat, et non est in Deum dives. 042 LUK 012 022 Dixitque ad discipulos suos: Ideo dico vobis, nolite solliciti esse animæ vestræ quid manducetis, neque corpori quid induamini. 042 LUK 012 023 Anima plus est quam esca, et corpus plus quam vestimentum. 042 LUK 012 024 Considerate corvos, quia non seminant, neque metunt, quibus non est cellarium, neque horreum, et Deus pascit illos. Quanto magis vos pluris estis illis? 042 LUK 012 025 Quis autem vestrum cogitando potest adjicere ad staturam suam cubitum unum? 042 LUK 012 026 Si ergo neque quod minimum est potestis, quid de ceteris solliciti estis? 042 LUK 012 027 Considerate lilia quomodo crescunt: non laborant, neque nent: dico autem vobis, nec Salomon in omni gloria sua vestiebatur sicut unum ex istis. 042 LUK 012 028 Si autem fœnum, quod hodie est in agro, et cras in clibanum mittitur, Deus sic vestit: quanto magis vos pusillæ fidei? 042 LUK 012 029 Et vos nolite quærere quid manducetis, aut quid bibatis: et nolite in sublime tolli: 042 LUK 012 030 hæc enim omnia gentes mundi quærunt. Pater autem vester scit quoniam his indigetis. 042 LUK 012 031 Verumtamen quærite primum regnum Dei, et justitiam ejus: et hæc omnia adjicientur vobis. 042 LUK 012 032 Nolite timere pusillus grex, quia complacuit Patri vestro dare vobis regnum. 042 LUK 012 033 Vendite quæ possidetis, et date eleemosynam. Facite vobis sacculos, qui non veterascunt, thesaurum non deficientem in cælis: quo fur non appropriat, neque tinea corrumpit. 042 LUK 012 034 Ubi enim thesaurus vester est, ibi et cor vestrum erit. 042 LUK 012 035 Sint lumbi vestri præcincti, et lucernæ ardentes in manibus vestris, 042 LUK 012 036 et vos similes hominibus exspectantibus dominum suum quando revertatur a nuptiis: ut, cum venerit et pulsaverit, confestim aperiant ei. 042 LUK 012 037 Beati servi illi quos, cum venerit dominus, invenerit vigilantes: amen dico vobis, quod præcinget se, et faciet illos discumbere, et transiens ministrabit illis. 042 LUK 012 038 Et si venerit in secunda vigilia, et si in tertia vigilia venerit, et ita invenerit, beati sunt servi illi. 042 LUK 012 039 Hoc autem scitote, quoniam si sciret paterfamilias, qua hora fur veniret, vigilaret utique, et non sineret perfodi domum suam. 042 LUK 012 040 Et vos estote parati: quia qua hora non putatis, Filius hominis veniet. 042 LUK 012 041 Ait autem et Petrus: Domine, ad nos dicis hanc parabolam, an et ad omnes? 042 LUK 012 042 Dixit autem Dominus: Quis, putas, est fidelis dispensator, et prudens, quem constituit dominus supra familiam suam, ut det illis in tempore tritici mensuram? 042 LUK 012 043 Beatus ille servus quem, cum venerit dominus, invenerit ita facientem. 042 LUK 012 044 Vere dico vobis, quoniam supra omnia quæ possidet, constituet illum. 042 LUK 012 045 Quod si dixerit servus ille in corde suo: Moram facit dominus meus venire: et cœperit percutere servos, et ancillas, et edere, et bibere, et inebriari: 042 LUK 012 046 veniet dominus servi illius in die qua non sperat, et hora qua nescit, et dividet eum, partemque ejus cum infidelibus ponet. 042 LUK 012 047 Ille autem servus qui cognovit voluntatem domini sui, et non præparavit, et non facit secundum voluntatem ejus, vapulabit multis: 042 LUK 012 048 qui autem non cognovit, et fecit digna plagis, vapulabit paucis. Omni autem cui multum datum est, multum quæretur ab eo: et cui commendaverunt multum, plus petent ab eo. 042 LUK 012 049 Ignem veni mittere in terram, et quid volo nisi ut accendatur? 042 LUK 012 050 Baptismo autem habeo baptizari: et quomodo coarctor usque dum perficiatur? 042 LUK 012 051 Putatis quia pacem veni dare in terram? non, dico vobis, sed separationem: 042 LUK 012 052 erunt enim ex hoc quinque in domo una divisi, tres in duos, et duo in tres 042 LUK 012 053 dividentur: pater in filium, et filius in patrem suum, mater in filiam, et filia in matrem, socrus in nurum suam, et nurus in socrum suam. 042 LUK 012 054 Dicebat autem et ad turbas: Cum videritis nubem orientem ab occasu, statim dicitis: Nimbus venit: et ita fit. 042 LUK 012 055 Et cum austrum flantem, dicitis: Quia æstus erit: et fit. 042 LUK 012 056 Hypocritæ! faciem cæli et terræ nostis probare: hoc autem tempus quomodo non probatis? 042 LUK 012 057 quid autem et a vobis ipsis non judicatis quod justum est? 042 LUK 012 058 Cum autem vadis cum adversario tuo ad principem, in via da operam liberari ab illo, ne forte trahat te ad judicem, et judex tradat te exactori, et exactor mittat te in carcerem. 042 LUK 012 059 Dico tibi, non exies inde, donec etiam novissimum minutum reddas. 042 LUK 013 001 Aderant autem quidam ipso in tempore, nuntiantes illi de Galilæis, quorum sanguinem Pilatus miscuit cum sacrificiis eorum. 042 LUK 013 002 Et respondens dixit illis: Putatis quod hi Galilæi præ omnibus Galilæis peccatores fuerint, quia talia passi sunt? 042 LUK 013 003 Non, dico vobis: sed nisi pœnitentiam habueritis, omnes similiter peribitis. 042 LUK 013 004 Sicut illi decem et octo, supra quos cecidit turris in Siloë, et occidit eos: putatis quia et ipsi debitores fuerint præter omnes homines habitantes in Jerusalem? 042 LUK 013 005 Non, dico vobis: sed si pœnitentiam non egeritis, omnes similiter peribitis. 042 LUK 013 006 Dicebat autem et hanc similitudinem: Arborem fici habebat quidam plantatam in vinea sua, et venit quærens fructum in illa, et non invenit. 042 LUK 013 007 Dixit autem ad cultorem vineæ: Ecce anni tres sunt ex quo venio quærens fructum in ficulnea hac, et non invenio: succide ergo illam: ut quid etiam terram occupat? 042 LUK 013 008 At ille respondens, dicit illi: Domine dimitte illam et hoc anno, usque dum fodiam circa illam, et mittam stercora, 042 LUK 013 009 et siquidem fecerit fructum: sin autem, in futurum succides eam. 042 LUK 013 010 Erat autem docens in synagoga eorum sabbatis. 042 LUK 013 011 Et ecce mulier, quæ habebat spiritum infirmitatis annis decem et octo: et erat inclinata, nec omnino poterat sursum respicere. 042 LUK 013 012 Quam cum videret Jesus, vocavit eam ad se, et ait illi: Mulier, dimissa es ab infirmitate tua. 042 LUK 013 013 Et imposuit illi manus, et confestim erecta est, et glorificabat Deum. 042 LUK 013 014 Respondens autem archisynagogus, indignans quia sabbato curasset Jesus, dicebat turbæ: Sex dies sunt in quibus oportet operari: in his ergo venite, et curamini, et non in die sabbati. 042 LUK 013 015 Respondens autem ad illum Dominus, dixit: Hypocritæ, unusquisque vestrum sabbato non solvit bovem suum, aut asinum a præsepio, et ducit adaquare? 042 LUK 013 016 Hanc autem filiam Abrahæ, quam alligavit Satanas, ecce decem et octo annis, non oportuit solvi a vinculo isto die sabbati? 042 LUK 013 017 Et cum hæc diceret, erubescebant omnes adversarii ejus: et omnis populus gaudebat in universis, quæ gloriose fiebant ab eo. 042 LUK 013 018 Dicebat ergo: Cui simile est regnum Dei, et cui simile æstimabo illud? 042 LUK 013 019 Simile est grano sinapis, quod acceptum homo misit in hortum suum, et crevit, et factum est in arborem magnam: et volucres cæli requieverunt in ramis ejus. 042 LUK 013 020 Et iterum dixit: Cui simile æstimabo regnum Dei? 042 LUK 013 021 Simile est fermento, quod acceptum mulier abscondit in farinæ sata tria, donec fermentaretur totum. 042 LUK 013 022 Et ibat per civitates et castella, docens, et iter faciens in Jerusalem. 042 LUK 013 023 Ait autem illi quidam: Domine, si pauci sunt, qui salvantur? Ipse autem dixit ad illos: 042 LUK 013 024 Contendite intrare per angustam portam: quia multi, dico vobis, quærent intrare, et non poterunt. 042 LUK 013 025 Cum autem intraverit paterfamilias, et clauserit ostium, incipietis foris stare, et pulsare ostium, dicentes: Domine, aperi nobis: et respondens dicet vobis: Nescio vos unde sitis: 042 LUK 013 026 tunc incipietis dicere: Manducavimus coram te, et bibimus, et in plateis nostris docuisti. 042 LUK 013 027 Et dicet vobis: Nescio vos unde sitis: discedite a me omnes operarii iniquitatis. 042 LUK 013 028 Ibi erit fletus et stridor dentium: cum videritis Abraham, et Isaac, et Jacob, et omnes prophetas in regno Dei, vos autem expelli foras. 042 LUK 013 029 Et venient ab oriente, et occidente, et aquilone, et austro, et accumbent in regno Dei. 042 LUK 013 030 Et ecce sunt novissimi qui erunt primi, et sunt primi qui erunt novissimi. 042 LUK 013 031 In ipsa die accesserunt quidam pharisæorum, dicentes illi: Exi, et vade hinc: quia Herodes vult te occidere. 042 LUK 013 032 Et ait illis: Ite, et dicite vulpi illi: Ecce ejicio dæmonia, et sanitates perficio hodie, et cras, et tertia die consummor. 042 LUK 013 033 Verumtamen oportet me hodie et cras et sequenti die ambulare: quia non capit prophetam perire extra Jerusalem. 042 LUK 013 034 Jerusalem, Jerusalem, quæ occidis prophetas, et lapidas eos qui mittuntur ad te, quoties volui congregare filios tuos quemadmodum avis nidum suum sub pennis, et noluisti? 042 LUK 013 035 Ecce relinquetur vobis domus vestra deserta. Dico autem vobis, quia non videbitis me donec veniat cum dicetis: Benedictus qui venit in nomine Domini. 042 LUK 014 001 Et factum est cum intraret Jesus in domum cujusdam principis pharisæorum sabbato manducare panem, et ipsi observabant eum. 042 LUK 014 002 Et ecce homo quidam hydropicus erat ante illum. 042 LUK 014 003 Et respondens Jesus dixit ad legisperitos et pharisæos, dicens: Si licet sabbato curare? 042 LUK 014 004 At illi tacuerunt. Ipse vero apprehensum sanavit eum, ac dimisit. 042 LUK 014 005 Et respondens ad illos dixit: Cujus vestrum asinus, aut bos in puteum cadet, et non continuo extrahet illum die sabbati? 042 LUK 014 006 Et non poterant ad hæc respondere illi. 042 LUK 014 007 Dicebat autem et ad invitatos parabolam, intendens quomodo primos accubitus eligerent, dicens ad illos: 042 LUK 014 008 Cum invitatus fueris ad nuptias, non discumbas in primo loco, ne forte honoratior te sit invitatus ab illo. 042 LUK 014 009 Et veniens is, qui te et illum vocavit, dicat tibi: Da huic locum: et tunc incipias cum rubore novissimum locum tenere. 042 LUK 014 010 Sed cum vocatus fueris, vade, recumbe in novissimo loco: ut, cum venerit qui te invitavit, dicat tibi: Amice, ascende superius. Tunc erit tibi gloria coram simul discumbentibus: 042 LUK 014 011 quia omnis, qui se exaltat, humiliabitur: et qui se humiliat, exaltabitur. 042 LUK 014 012 Dicebat autem et ei, qui invitaverat: Cum facis prandium, aut cœnam, noli vocare amicos tuos, neque fratres tuos, neque cognatos, neque vicinos divites: ne forte te et ipsi reinvitent, et fiat tibi retributio; 042 LUK 014 013 sed cum facis convivium, voca pauperes, debiles, claudos, et cæcos: 042 LUK 014 014 et beatus eris, quia non habent retribuere tibi: retribuetur enim tibi in resurrectione justorum. 042 LUK 014 015 Hæc cum audisset quidam de simul discumbentibus, dixit illi: Beatus qui manducabit panem in regno Dei. 042 LUK 014 016 At ipse dixit ei: Homo quidam fecit cœnam magnam, et vocavit multos. 042 LUK 014 017 Et misit servum suum hora cœnæ dicere invitatis ut venirent, quia jam parata sunt omnia. 042 LUK 014 018 Et cœperunt simul omnes excusare. Primus dixit ei: Villam emi, et necesse habeo exire, et videre illam: rogo te, habe me excusatum. 042 LUK 014 019 Et alter dixit: Juga boum emi quinque, et eo probare illa: rogo te, habe me excusatum. 042 LUK 014 020 Et alius dixit: Uxorem duxi, et ideo non possum venire. 042 LUK 014 021 Et reversus servus nuntiavit hæc domino suo. Tunc iratus paterfamilias, dixit servo suo: Exi cito in plateas et vicos civitatis: et pauperes, ac debiles, et cæcos, et claudos introduc huc. 042 LUK 014 022 Et ait servus: Domine, factum est ut imperasti, et adhuc locus est. 042 LUK 014 023 Et ait dominus servo: Exi in vias, et sæpes: et compelle intrare, ut impleatur domus mea. 042 LUK 014 024 Dico autem vobis quod nemo virorum illorum qui vocati sunt, gustabit cœnam meam. 042 LUK 014 025 Ibant autem turbæ multæ cum eo: et conversus dixit ad illos: 042 LUK 014 026 Si quis venit ad me, et non odit patrem suum, et matrem, et uxorem, et filios, et fratres, et sorores, adhuc autem et animam suam, non potest meus esse discipulus. 042 LUK 014 027 Et qui non bajulat crucem suam, et venit post me, non potest meus esse discipulus. 042 LUK 014 028 Quis enim ex vobis volens turrim ædificare, non prius sedens computat sumptus, qui necessarii sunt, si habeat ad perficiendum, 042 LUK 014 029 ne, posteaquam posuerit fundamentum, et non potuerit perficere, omnes qui vident, incipiant illudere ei, 042 LUK 014 030 dicentes: Quia hic homo cœpit ædificare, et non potuit consummare? 042 LUK 014 031 Aut quis rex iturus committere bellum adversus alium regem, non sedens prius cogitat, si possit cum decem millibus occurrere ei, qui cum viginti millibus venit ad se? 042 LUK 014 032 Alioquin adhuc illo longe agente, legationem mittens rogat ea quæ pacis sunt. 042 LUK 014 033 Sic ergo omnis ex vobis, qui non renuntiat omnibus quæ possidet, non potest meus esse discipulus. 042 LUK 014 034 Bonum est sal: si autem sal evanuerit, in quo condietur? 042 LUK 014 035 Neque in terram, neque in sterquilinium utile est, sed foras mittetur. Qui habet aures audiendi, audiat. 042 LUK 015 001 Erant autem appropinquantes ei publicani, et peccatores ut audirent illum. 042 LUK 015 002 Et murmurabant pharisæi, et scribæ, dicentes: Quia hic peccatores recipit, et manducat cum illis. 042 LUK 015 003 Et ait ad illos parabolam istam dicens: 042 LUK 015 004 Quis ex vobis homo, qui habet centum oves, et si perdiderit unam ex illis, nonne dimittit nonaginta novem in deserto, et vadit ad illam quæ perierat, donec inveniat eam? 042 LUK 015 005 Et cum invenerit eam, imponit in humeros suos gaudens: 042 LUK 015 006 et veniens domum convocat amicos et vicinos, dicens illis: Congratulamini mihi, quia inveni ovem meam, quæ perierat. 042 LUK 015 007 Dico vobis quod ita gaudium erit in cælo super uno peccatore pœnitentiam agente, quam super nonaginta novem justis, qui non indigent pœnitentia. 042 LUK 015 008 Aut quæ mulier habens drachmas decem, si perdiderit drachmam unam, nonne accendit lucernam, et everrit domum, et quærit diligenter, donec inveniat? 042 LUK 015 009 Et cum invenerit convocat amicas et vicinas, dicens: Congratulamini mihi, quia inveni drachmam quam perdideram. 042 LUK 015 010 Ita, dico vobis, gaudium erit coram angelis Dei super uno peccatore pœnitentiam agente. 042 LUK 015 011 Ait autem: Homo quidam habuit duos filios: 042 LUK 015 012 et dixit adolescentior ex illis patri: Pater, da mihi portionem substantiæ, quæ me contingit. Et divisit illis substantiam. 042 LUK 015 013 Et non post multos dies, congregatis omnibus, adolescentior filius peregre profectus est in regionem longinquam, et ibi dissipavit substantiam suam vivendo luxuriose. 042 LUK 015 014 Et postquam omnia consummasset, facta est fames valida in regione illa, et ipse cœpit egere. 042 LUK 015 015 Et abiit, et adhæsit uni civium regionis illius: et misit illum in villam suam ut pasceret porcos. 042 LUK 015 016 Et cupiebat implere ventrem suum de siliquis, quas porci manducabant: et nemo illi dabat. 042 LUK 015 017 In se autem reversus, dixit: Quanti mercenarii in domo patris mei abundant panibus, ego autem hic fame pereo! 042 LUK 015 018 surgam, et ibo ad patrem meum, et dicam ei: Pater, peccavi in cælum, et coram te: 042 LUK 015 019 jam non sum dignus vocari filius tuus: fac me sicut unum de mercenariis tuis. 042 LUK 015 020 Et surgens venit ad patrem suum. Cum autem adhuc longe esset, vidit illum pater ipsius, et misericordia motus est, et accurrens cecidit super collum ejus, et osculatus est eum. 042 LUK 015 021 Dixitque ei filius: Pater, peccavi in cælum, et coram te: jam non sum dignus vocari filius tuus. 042 LUK 015 022 Dixit autem pater ad servos suos: Cito proferte stolam primam, et induite illum, et date annulum in manum ejus, et calceamenta in pedes ejus: 042 LUK 015 023 et adducite vitulum saginatum, et occidite, et manducemus, et epulemur: 042 LUK 015 024 quia hic filius meus mortuus erat, et revixit: perierat, et inventus est. Et cœperunt epulari. 042 LUK 015 025 Erat autem filius ejus senior in agro: et cum veniret, et appropinquaret domui, audivit symphoniam et chorum: 042 LUK 015 026 et vocavit unum de servis, et interrogavit quid hæc essent. 042 LUK 015 027 Isque dixit illi: Frater tuus venit, et occidit pater tuus vitulum saginatum, quia salvum illum recepit. 042 LUK 015 028 Indignatus est autem, et nolebat introire. Pater ergo illius egressus, cœpit rogare illum. 042 LUK 015 029 At ille respondens, dixit patri suo: Ecce tot annis servio tibi, et numquam mandatum tuum præterivi: et numquam dedisti mihi hædum ut cum amicis meis epularer. 042 LUK 015 030 Sed postquam filius tuus hic, qui devoravit substantiam suam cum meretricibus, venit, occidisti illi vitulum saginatum. 042 LUK 015 031 At ipse dixit illi: Fili, tu semper mecum es, et omnia mea tua sunt: 042 LUK 015 032 epulari autem, et gaudere oportebat, quia frater tuus hic mortuus erat, et revixit; perierat, et inventus est. 042 LUK 016 001 Dicebat autem et ad discipulos suos: Homo quidam erat dives, qui habebat villicum: et hic diffamatus est apud illum quasi dissipasset bona ipsius. 042 LUK 016 002 Et vocavit illum, et ait illi: Quid hoc audio de te? redde rationem villicationis tuæ: jam enim non poteris villicare. 042 LUK 016 003 Ait autem villicus intra se: Quid faciam, quia dominus meus aufert a me villicationem? Fodere non valeo, mendicare erubesco. 042 LUK 016 004 Scio quid faciam, ut, cum amotus fuero a villicatione, recipiant me in domos suas. 042 LUK 016 005 Convocatis itaque singulis debitoribus domini sui, dicebat primo: Quantum debes domino meo? 042 LUK 016 006 At ille dixit: Centum cados olei. Dixitque illi: Accipe cautionem tuam: et sede cito, scribe quinquaginta. 042 LUK 016 007 Deinde alii dixit: Tu vero quantum debes? Qui ait: Centum coros tritici. Ait illi: Accipe litteras tuas, et scribe octoginta. 042 LUK 016 008 Et laudavit dominus villicum iniquitatis, quia prudenter fecisset: quia filii hujus sæculi prudentiores filiis lucis in generatione sua sunt. (aiōn g165) 042 LUK 016 009 Et ego vobis dico: facite vobis amicos de mammona iniquitatis: ut, cum defeceritis, recipiant vos in æterna tabernacula. (aiōnios g166) 042 LUK 016 010 Qui fidelis est in minimo, et in majori fidelis est: et qui in modico iniquus est, et in majori iniquus est. 042 LUK 016 011 Si ergo in iniquo mammona fideles non fuistis quod verum est, quis credet vobis? 042 LUK 016 012 Et si in alieno fideles non fuistis, quod vestrum est, quis dabit vobis? 042 LUK 016 013 Nemo servus potest duobus dominis servire: aut enim unum odiet, et alterum diliget: aut uni adhærebit, et alterum contemnet. Non potestis Deo servire et mammonæ. 042 LUK 016 014 Audiebant autem omnia hæc pharisæi, qui erant avari: et deridebant illum. 042 LUK 016 015 Et ait illis: Vos estis qui justificatis vos coram hominibus: Deus autem novit corda vestra: quia quod hominibus altum est, abominatio est ante Deum. 042 LUK 016 016 Lex et prophetæ usque ad Joannem: ex eo regnum Dei evangelizatur, et omnis in illud vim facit. 042 LUK 016 017 Facilius est autem cælum et terram præterire, quam de lege unum apicem cadere. 042 LUK 016 018 Omnis qui dimittit uxorem suam et alteram ducit, mœchatur: et qui dimissam a viro ducit, mœchatur. 042 LUK 016 019 Homo quidam erat dives, qui induebatur purpura et bysso, et epulabatur quotidie splendide. 042 LUK 016 020 Et erat quidam mendicus, nomine Lazarus, qui jacebat ad januam ejus, ulceribus plenus, 042 LUK 016 021 cupiens saturari de micis quæ cadebant de mensa divitis, et nemo illi dabat: sed et canes veniebant, et lingebant ulcera ejus. 042 LUK 016 022 Factum est autem ut moreretur mendicus, et portaretur ab angelis in sinum Abrahæ. Mortuus est autem et dives, 042 LUK 016 023 et sepultus est in inferno. Elevans autem oculos suos, cum esset in tormentis, vidit Abraham a longe, et Lazarum in sinu ejus: (Hadēs g86) 042 LUK 016 024 et ipse clamans dixit: Pater Abraham, miserere mei, et mitte Lazarum ut intingat extremum digiti sui in aquam, ut refrigeret linguam meam, quia crucior in hac flamma. 042 LUK 016 025 Et dixit illi Abraham: Fili, recordare quia recepisti bona in vita tua, et Lazarus similiter mala: nunc autem hic consolatur, tu vero cruciaris: 042 LUK 016 026 et in his omnibus inter nos et vos chaos magnum firmatum est: ut hi qui volunt hinc transire ad vos, non possint, neque inde huc transmeare. 042 LUK 016 027 Et ait: Rogo ergo te, pater, ut mittas eum in domum patris mei: 042 LUK 016 028 habeo enim quinque fratres: ut testetur illis, ne et ipsi veniant in hunc locum tormentorum. 042 LUK 016 029 Et ait illi Abraham: Habent Moysen et prophetas: audiant illos. 042 LUK 016 030 At ille dixit: Non, pater Abraham: sed si quis ex mortuis ierit ad eos, pœnitentiam agent. 042 LUK 016 031 Ait autem illi: Si Moysen et prophetas non audiunt, neque si quis ex mortuis resurrexerit, credent. 042 LUK 017 001 Et ait ad discipulos suos: Impossibile est ut non veniant scandala: væ autem illi per quem veniunt. 042 LUK 017 002 Utilius est illi si lapis molaris imponatur circa collum ejus, et projiciatur in mare quam ut scandalizet unum de pusillis istis. 042 LUK 017 003 Attendite vobis: Si peccaverit in te frater tuus, increpa illum: et si pœnitentiam egerit, dimitte illi. 042 LUK 017 004 Et si septies in die peccaverit in te, et septies in die conversus fuerit ad te, dicens: Pœnitet me, dimitte illi. 042 LUK 017 005 Et dixerunt apostoli Domino: Adauge nobis fidem. 042 LUK 017 006 Dixit autem Dominus: Si habueritis fidem sicut granum sinapis, dicetis huic arbori moro: Eradicare, et transplantare in mare, et obediet vobis. 042 LUK 017 007 Quis autem vestrum habens servum arantem aut pascentem, qui regresso de agro dicat illi: Statim transi, recumbe: 042 LUK 017 008 et non dicat ei: Para quod cœnem, et præcinge te, et ministra mihi donec manducem, et bibam, et post hæc tu manducabis, et bibes? 042 LUK 017 009 Numquid gratiam habet servo illi, quia fecit quæ ei imperaverat? 042 LUK 017 010 non puto. Sic et vos cum feceritis omnia quæ præcepta sunt vobis, dicite: Servi inutiles sumus: quod debuimus facere, fecimus. 042 LUK 017 011 Et factum est, dum iret in Jerusalem, transibat per mediam Samariam et Galilæam. 042 LUK 017 012 Et cum ingrederetur quoddam castellum, occurrerunt ei decem viri leprosi, qui steterunt a longe: 042 LUK 017 013 et levaverunt vocem, dicentes: Jesu præceptor, miserere nostri. 042 LUK 017 014 Quos ut vidit, dixit: Ite, ostendite vos sacerdotibus. Et factum est, dum irent, mundati sunt. 042 LUK 017 015 Unus autem ex illis, ut vidit quia mundatus est, regressus est, cum magna voce magnificans Deum, 042 LUK 017 016 et cecidit in faciem ante pedes ejus, gratias agens: et hic erat Samaritanus. 042 LUK 017 017 Respondens autem Jesus, dixit: Nonne decem mundati sunt? et novem ubi sunt? 042 LUK 017 018 Non est inventus qui rediret, et daret gloriam Deo, nisi hic alienigena. 042 LUK 017 019 Et ait illi: Surge, vade: quia fides tua te salvum fecit. 042 LUK 017 020 Interrogatus autem a pharisæis: Quando venit regnum Dei? respondens eis, dixit: Non venit regnum Dei cum observatione: 042 LUK 017 021 neque dicent: Ecce hic, aut ecce illic. Ecce enim regnum Dei intra vos est. 042 LUK 017 022 Et ait ad discipulos suos: Venient dies quando desideretis videre unum diem Filii hominis, et non videbitis. 042 LUK 017 023 Et dicent vobis: Ecce hic, et ecce illic. Nolite ire, neque sectemini: 042 LUK 017 024 nam, sicut fulgur coruscans de sub cælo in ea quæ sub cælo sunt, fulget: ita erit Filius hominis in die sua. 042 LUK 017 025 Primum autem oportet illum multa pati, et reprobari a generatione hac. 042 LUK 017 026 Et sicut factum est in diebus Noë, ita erit et in diebus Filii hominis: 042 LUK 017 027 edebant et bibebant: uxores ducebant et dabantur ad nuptias, usque in diem, qua intravit Noë in arcam: et venit diluvium, et perdidit omnes. 042 LUK 017 028 Similiter sicut factum est in diebus Lot: edebant et bibebant, emebant et vendebant, plantabant et ædificabant: 042 LUK 017 029 qua die autem exiit Lot a Sodomis, pluit ignem et sulphur de cælo, et omnes perdidit: 042 LUK 017 030 secundum hæc erit qua die Filius hominis revelabitur. 042 LUK 017 031 In illa hora, qui fuerit in tecto, et vasa ejus in domo, ne descendat tollere illa: et qui in agro, similiter non redeat retro. 042 LUK 017 032 Memores estote uxoris Lot. 042 LUK 017 033 Quicumque quæsierit animam suam salvam facere, perdet illam: et quicumque perdiderit illam, vivificabit eam. 042 LUK 017 034 Dico vobis: In illa nocte erunt duo in lecto uno: unus assumetur, et alter relinquetur: 042 LUK 017 035 duæ erunt molentes in unum: una assumetur, et altera relinquetur: duo in agro: unus assumetur, et alter relinquetur. 042 LUK 017 036 Respondentes dicunt illi: Ubi Domine? 042 LUK 017 037 Qui dixit illis: Ubicumque fuerit corpus, illuc congregabuntur et aquilæ. 042 LUK 018 001 Dicebat autem et parabolam ad illos, quoniam oportet semper orare et non deficere, 042 LUK 018 002 dicens: Judex quidam erat in quadam civitate, qui Deum non timebat, et hominem non reverebatur. 042 LUK 018 003 Vidua autem quædam erat in civitate illa, et veniebat ad eum, dicens: Vindica me de adversario meo. 042 LUK 018 004 Et nolebat per multum tempus. Post hæc autem dixit intra se: Etsi Deum non timeo, nec hominem revereor: 042 LUK 018 005 tamen quia molesta est mihi hæc vidua, vindicabo illam, ne in novissimo veniens sugillet me. 042 LUK 018 006 Ait autem Dominus: Audite quid judex iniquitatis dicit: 042 LUK 018 007 Deus autem non faciet vindictam electorum suorum clamantium ad se die ac nocte, et patientiam habebit in illis? 042 LUK 018 008 Dico vobis quia cito faciet vindictam illorum. Verumtamen Filius hominis veniens, putas, inveniet fidem in terra? 042 LUK 018 009 Dixit autem et ad quosdam qui in se confidebant tamquam justi, et aspernabantur ceteros, parabolam istam: 042 LUK 018 010 Duo homines ascenderunt in templum ut orarent: unus pharisæus et alter publicanus. 042 LUK 018 011 Pharisæus stans, hæc apud se orabat: Deus, gratias ago tibi, quia non sum sicut ceteri hominum: raptores, injusti, adulteri, velut etiam hic publicanus: 042 LUK 018 012 jejuno bis in sabbato, decimas do omnium quæ possideo. 042 LUK 018 013 Et publicanus a longe stans, nolebat nec oculos ad cælum levare: sed percutiebat pectus suum, dicens: Deus propitius esto mihi peccatori. 042 LUK 018 014 Dico vobis, descendit hic justificatus in domum suam ab illo: quia omnis qui se exaltat, humiliabitur, et qui se humiliat, exaltabitur. 042 LUK 018 015 Afferebant autem ad illum et infantes, ut eos tangeret. Quod cum viderent discipuli, increpabant illos. 042 LUK 018 016 Jesus autem convocans illos, dixit: Sinite pueros venire ad me, et nolite vetare eos: talium est enim regnum Dei. 042 LUK 018 017 Amen dico vobis, quicumque non acceperit regnum Dei sicut puer, non intrabit in illud. 042 LUK 018 018 Et interrogavit eum quidam princeps, dicens: Magister bone, quid faciens vitam æternam possidebo? (aiōnios g166) 042 LUK 018 019 Dixit autem ei Jesus: Quid me dicis bonum? nemo bonus nisi solus Deus. 042 LUK 018 020 Mandata nosti: non occides; non mœchaberis; non furtum facies; non falsum testimonium dices; honora patrem tuum et matrem. 042 LUK 018 021 Qui ait: Hæc omnia custodivi a juventute mea. 042 LUK 018 022 Quo audito, Jesus ait ei: Adhuc unum tibi deest: omnia quæcumque habes vende, et da pauperibus, et habebis thesaurum in cælo: et veni, sequere me. 042 LUK 018 023 His ille auditis, contristatus est: quia dives erat valde. 042 LUK 018 024 Videns autem Jesus illum tristem factum, dixit: Quam difficile, qui pecunias habent, in regnum Dei intrabunt! 042 LUK 018 025 facilius est enim camelum per foramen acus transire quam divitem intrare in regnum Dei. 042 LUK 018 026 Et dixerunt qui audiebant: Et quis potest salvus fieri? 042 LUK 018 027 Ait illis: Quæ impossibilia sunt apud homines, possibilia sunt apud Deum. 042 LUK 018 028 Ait autem Petrus: Ecce nos dimisimus omnia et secuti sumus te. 042 LUK 018 029 Qui dixit eis: Amen dico vobis, nemo est qui reliquit domum, aut parentes, aut fratres, aut uxorem, aut filios propter regnum Dei, 042 LUK 018 030 et non recipiat multo plura in hoc tempore, et in sæculo venturo vitam æternam. (aiōn g165, aiōnios g166) 042 LUK 018 031 Assumpsit autem Jesus duodecim, et ait illis: Ecce ascendimus Jerosolymam, et consummabuntur omnia quæ scripta sunt per prophetas de Filio hominis: 042 LUK 018 032 tradetur enim gentibus, et illudetur, et flagellabitur, et conspuetur: 042 LUK 018 033 et postquam flagellaverint, occident eum, et tertia die resurget. 042 LUK 018 034 Et ipsi nihil horum intellexerunt, et erat verbum istud absconditum ab eis, et non intelligebant quæ dicebantur. 042 LUK 018 035 Factum est autem, cum appropinquaret Jericho, cæcus quidam sedebat secus viam, mendicans. 042 LUK 018 036 Et cum audiret turbam prætereuntem, interrogabat quid hoc esset. 042 LUK 018 037 Dixerunt autem ei quod Jesus Nazarenus transiret. 042 LUK 018 038 Et clamavit, dicens: Jesu, fili David, miserere mei. 042 LUK 018 039 Et qui præibant, increpabant eum ut taceret. Ipse vero multo magis clamabat: Fili David, miserere mei. 042 LUK 018 040 Stans autem Jesus jussit illum adduci ad se. Et cum appropinquasset, interrogavit illum, 042 LUK 018 041 dicens: Quid tibi vis faciam? At ille dixit: Domine, ut videam. 042 LUK 018 042 Et Jesus dixit illi: Respice, fides tua te salvum fecit. 042 LUK 018 043 Et confestim vidit, et sequebatur illum magnificans Deum. Et omnis plebs ut vidit, dedit laudem Deo. 042 LUK 019 001 Et ingressus perambulabat Jericho. 042 LUK 019 002 Et ecce vir nomine Zachæus: et hic princeps erat publicanorum, et ipse dives: 042 LUK 019 003 et quærebat videre Jesum, quis esset: et non poterat præ turba, quia statura pusillus erat. 042 LUK 019 004 Et præcurrens ascendit in arborem sycomorum ut videret eum: quia inde erat transiturus. 042 LUK 019 005 Et cum venisset ad locum, suspiciens Jesus vidit illum, et dixit ad eum: Zachæe, festinans descende: quia hodie in domo tua oportet me manere. 042 LUK 019 006 Et festinans descendit, et excepit illum gaudens. 042 LUK 019 007 Et cum viderent omnes, murmurabant, dicentes quod ad hominem peccatorem divertisset. 042 LUK 019 008 Stans autem Zachæus, dixit ad Dominum: Ecce dimidium bonorum meorum, Domine, do pauperibus: et si quid aliquem defraudavi, reddo quadruplum. 042 LUK 019 009 Ait Jesus ad eum: Quia hodie salus domui huic facta est: eo quod et ipse filius sit Abrahæ. 042 LUK 019 010 Venit enim Filius hominis quærere, et salvum facere quod perierat. 042 LUK 019 011 Hæc illis audientibus adjiciens, dixit parabolam, eo quod esset prope Jerusalem: et quia existimarent quod confestim regnum Dei manifestaretur. 042 LUK 019 012 Dixit ergo: Homo quidam nobilis abiit in regionem longinquam accipere sibi regnum, et reverti. 042 LUK 019 013 Vocatis autem decem servis suis, dedit eis decem mnas, et ait ad illos: Negotiamini dum venio. 042 LUK 019 014 Cives autem ejus oderant eum: et miserunt legationem post illum, dicentes: Nolumus hunc regnare super nos. 042 LUK 019 015 Et factum est ut rediret accepto regno: et jussit vocari servos, quibus dedit pecuniam, ut sciret quantum quisque negotiatus esset. 042 LUK 019 016 Venit autem primus dicens: Domine, mna tua decem mnas acquisivit. 042 LUK 019 017 Et ait illi: Euge bone serve, quia in modico fuisti fidelis, eris potestatem habens super decem civitates. 042 LUK 019 018 Et alter venit, dicens: Domine, mna tua fecit quinque mnas. 042 LUK 019 019 Et huic ait: Et tu esto super quinque civitates. 042 LUK 019 020 Et alter venit, dicens: Domine, ecce mna tua, quam habui repositam in sudario: 042 LUK 019 021 timui enim te, quia homo austerus es: tollis quod non posuisti, et metis quod non seminasti. 042 LUK 019 022 Dicit ei: De ore tuo te judico, serve nequam. Sciebas quod ego homo austerus sum, tollens quod non posui, et metens quod non seminavi: 042 LUK 019 023 et quare non dedisti pecuniam meam ad mensam, ut ego veniens cum usuris utique exegissem illam? 042 LUK 019 024 Et astantibus dixit: Auferte ab illo mnam, et date illi qui decem mnas habet. 042 LUK 019 025 Et dixerunt ei: Domine, habet decem mnas. 042 LUK 019 026 Dico autem vobis, quia omni habenti dabitur, et abundabit: ab eo autem qui non habet, et quod habet auferetur ab eo. 042 LUK 019 027 Verumtamen inimicos meos illos, qui noluerunt me regnare super se, adducite huc: et interficite ante me. 042 LUK 019 028 Et his dictis, præcedebat ascendens Jerosolymam. 042 LUK 019 029 Et factum est, cum appropinquasset ad Bethphage et Bethaniam, ad montem qui vocatur Oliveti, misit duos discipulos suos, 042 LUK 019 030 dicens: Ite in castellum quod contra est: in quod introëuntes, invenietis pullum asinæ alligatum, cui nemo umquam hominum sedit: solvite illum, et adducite. 042 LUK 019 031 Et si quis vos interrogaverit: Quare solvitis? sic dicetis ei: Quia Dominus operam ejus desiderat. 042 LUK 019 032 Abierunt autem qui missi erant: et invenerunt, sicut dixit illis, stantem pullum. 042 LUK 019 033 Solventibus autem illis pullum, dixerunt domini ejus ad illos: Quid solvitis pullum? 042 LUK 019 034 At illi dixerunt: Quia Dominus eum necessarium habet. 042 LUK 019 035 Et duxerunt illum ad Jesum. Et jacentes vestimenta sua supra pullum, imposuerunt Jesum. 042 LUK 019 036 Eunte autem illo, substernebant vestimenta sua in via: 042 LUK 019 037 et cum appropinquaret jam ad descensum montis Oliveti, cœperunt omnes turbæ discipulorum gaudentes laudare Deum voce magna super omnibus, quas viderant, virtutibus, 042 LUK 019 038 dicentes: Benedictus, qui venit rex in nomine Domini: pax in cælo, et gloria in excelsis. 042 LUK 019 039 Et quidam pharisæorum de turbis dixerunt ad illum: Magister, increpa discipulos tuos. 042 LUK 019 040 Quibus ipse ait: Dico vobis, quia si hi tacuerint, lapides clamabunt. 042 LUK 019 041 Et ut appropinquavit, videns civitatem flevit super illam, dicens: 042 LUK 019 042 Quia si cognovisses et tu, et quidem in hac die tua, quæ ad pacem tibi: nunc autem abscondita sunt ab oculis tuis. 042 LUK 019 043 Quia venient dies in te: et circumdabunt te inimici tui vallo, et circumdabunt te: et coangustabunt te undique: 042 LUK 019 044 et ad terram prosternent te, et filios tuos, qui in te sunt, et non relinquent in te lapidem super lapidem: eo quod non cognoveris tempus visitationis tuæ. 042 LUK 019 045 Et ingressus in templum, cœpit ejicere vendentes in illo, et ementes, 042 LUK 019 046 dicens illis: Scriptum est: Quia domus mea domus orationis est: vos autem fecistis illam speluncam latronum. 042 LUK 019 047 Et erat docens quotidie in templo. Principes autem sacerdotum, et scribæ, et princeps plebis quærebant illum perdere: 042 LUK 019 048 et non inveniebant quid facerent illi. Omnis enim populus suspensus erat, audiens illum. 042 LUK 020 001 Et factum est in una dierum, docente illo populum in templo, et evangelizante, convenerunt principes sacerdotum, et scribæ cum senioribus, 042 LUK 020 002 et aiunt dicentes ad illum: Dic nobis in qua potestate hæc facis? aut quis est qui dedit tibi hanc potestatem? 042 LUK 020 003 Respondens autem Jesus, dixit ad illos: Interrogabo vos et ego unum verbum. Respondete mihi: 042 LUK 020 004 baptismus Joannis de cælo erat, an ex hominibus? 042 LUK 020 005 At illi cogitabant intra se, dicentes: Quia si dixerimus: De cælo, dicet: Quare ergo non credidistis illi? 042 LUK 020 006 Si autem dixerimus: Ex hominibus, plebs universa lapidabit nos: certi sunt enim Joannem prophetam esse. 042 LUK 020 007 Et responderunt se nescire unde esset. 042 LUK 020 008 Et Jesus ait illis: Neque ego dico vobis in qua potestate hæc facio. 042 LUK 020 009 Cœpit autem dicere ad plebem parabolam hanc: Homo plantavit vineam, et locavit eam colonis: et ipse peregre fuit multis temporibus. 042 LUK 020 010 Et in tempore misit ad cultores servum, ut de fructu vineæ darent illi. Qui cæsum dimiserunt eum inanem. 042 LUK 020 011 Et addidit alterum servum mittere. Illi autem hunc quoque cædentes, et afficientes contumelia, dimiserunt inanem. 042 LUK 020 012 Et addidit tertium mittere: qui et illum vulnerantes ejecerunt. 042 LUK 020 013 Dixit autem dominus vineæ: Quid faciam? Mittam filium meum dilectum: forsitan, cum hunc viderint, verebuntur. 042 LUK 020 014 Quem cum vidissent coloni, cogitaverunt intra se, dicentes: Hic est hæres, occidamus illum, ut nostra fiat hæreditas. 042 LUK 020 015 Et ejectum illum extra vineam, occiderunt. Quid ergo faciet illis dominus vineæ? 042 LUK 020 016 veniet, et perdet colonos istos, et dabit vineam aliis. Quo audito, dixerunt illi: Absit. 042 LUK 020 017 Ille autem aspiciens eos, ait: Quid est ergo hoc quod scriptum est: Lapidem quem reprobaverunt ædificantes, hic factus est in caput anguli? 042 LUK 020 018 Omnis qui ceciderit super illum lapidem, conquassabitur: super quem autem ceciderit, comminuet illum. 042 LUK 020 019 Et quærebant principes sacerdotum et scribæ mittere in illum manus illa hora, et timuerunt populum: cognoverunt enim quod ad ipsos dixerit similitudinem hanc. 042 LUK 020 020 Et observantes miserunt insidiatores, qui se justos simularent, ut caperent eum in sermone, ut traderent illum principatui, et potestati præsidis. 042 LUK 020 021 Et interrogaverunt eum, dicentes: Magister, scimus quia recte dicis et doces: et non accipis personam, sed viam Dei in veritate doces. 042 LUK 020 022 Licet nobis tributum dare Cæsari, an non? 042 LUK 020 023 Considerans autem dolum illorum, dixit ad eos: Quid me tentatis? 042 LUK 020 024 ostendite mihi denarium. Cujus habet imaginem et inscriptionem? Respondentes dixerunt ei: Cæsaris. 042 LUK 020 025 Et ait illis: Reddite ergo quæ sunt Cæsaris, Cæsari: et quæ sunt Dei, Deo. 042 LUK 020 026 Et non potuerunt verbum ejus reprehendere coram plebe: et mirati in responso ejus, tacuerunt. 042 LUK 020 027 Accesserunt autem quidam sadducæorum, qui negant esse resurrectionem, et interrogaverunt eum, 042 LUK 020 028 dicentes: Magister, Moyses scripsit nobis: Si frater alicujus mortuus fuerit habens uxorem, et hic sine liberis fuerit, ut accipiat eam frater ejus uxorem, et suscitet semen fratri suo. 042 LUK 020 029 Septem ergo fratres erant: et primus accepit uxorem, et mortuus est sine filiis. 042 LUK 020 030 Et sequens accepit illam, et ipse mortuus est sine filio. 042 LUK 020 031 Et tertius accepit illam. Similiter et omnes septem, et non reliquerunt semen, et mortui sunt. 042 LUK 020 032 Novissime omnium mortua est et mulier. 042 LUK 020 033 In resurrectione ergo, cujus eorum erit uxor? siquidem septem habuerunt eam uxorem. 042 LUK 020 034 Et ait illis Jesus: Filii hujus sæculi nubunt, et traduntur ad nuptias: (aiōn g165) 042 LUK 020 035 illi vero qui digni habebuntur sæculo illo, et resurrectione ex mortuis, neque nubent, neque ducent uxores: (aiōn g165) 042 LUK 020 036 neque enim ultra mori potuerunt: æquales enim angelis sunt, et filii sunt Dei, cum sint filii resurrectionis. 042 LUK 020 037 Quia vero resurgant mortui, et Moyses ostendit secus rubum, sicut dicit Dominum, Deum Abraham, et Deum Isaac, et Deum Jacob. 042 LUK 020 038 Deus autem non est mortuorum, sed vivorum: omnes enim vivunt ei. 042 LUK 020 039 Respondentes autem quidam scribarum, dixerunt ei: Magister, bene dixisti. 042 LUK 020 040 Et amplius non audebant eum quidquam interrogare. 042 LUK 020 041 Dixit autem ad illos: Quomodo dicunt Christum filium esse David? 042 LUK 020 042 et ipse David dicit in libro Psalmorum: Dixit Dominus Domino meo: sede a dextris meis, 042 LUK 020 043 donec ponam inimicos tuos scabellum pedum tuorum. 042 LUK 020 044 David ergo Dominum illum vocat: et quomodo filius ejus est? 042 LUK 020 045 Audiente autem omni populo, dixit discipulis suis: 042 LUK 020 046 Attendite a scribis, qui volunt ambulare in stolis, et amant salutationes in foro, et primas cathedras in synagogis, et primos discubitus in conviviis, 042 LUK 020 047 qui devorant domos viduarum, simulantes longam orationem: hi accipient damnationem majorem. 042 LUK 021 001 Respiciens autem, vidit eos qui mittebant munera sua in gazophylacium, divites. 042 LUK 021 002 Vidit autem et quamdam viduam pauperculam mittentem æra minuta duo. 042 LUK 021 003 Et dixit: Vere dico vobis, quia vidua hæc pauper plus quam omnes misit. 042 LUK 021 004 Nam omnes hi ex abundanti sibi miserunt in munera Dei: hæc autem ex eo quod deest illi, omnem victum suum quem habuit, misit. 042 LUK 021 005 Et quibusdam dicentibus de templo quod bonis lapidibus et donis ornatum esset, dixit: 042 LUK 021 006 Hæc quæ videtis, venient dies in quibus non relinquetur lapis super lapidem, qui non destruatur. 042 LUK 021 007 Interrogaverunt autem illum, dicentes: Præceptor, quando hæc erunt, et quod signum cum fieri incipient? 042 LUK 021 008 Qui dixit: Videte ne seducamini: multi enim venient in nomine meo, dicentes quia ego sum: et tempus appropinquavit: nolite ergo ire post eos. 042 LUK 021 009 Cum autem audieritis prælia et seditiones, nolite terreri: oportet primum hæc fieri, sed nondum statim finis. 042 LUK 021 010 Tunc dicebat illis: Surget gens contra gentem, et regnum adversus regnum. 042 LUK 021 011 Et terræmotus magni erunt per loca, et pestilentiæ, et fames, terroresque de cælo, et signa magna erunt. 042 LUK 021 012 Sed ante hæc omnia injicient vobis manus suas, et persequentur tradentes in synagogas et custodias, trahentes ad reges et præsides propter nomen meum: 042 LUK 021 013 continget autem vobis in testimonium. 042 LUK 021 014 Ponite ergo in cordibus vestris non præmeditari quemadmodum respondeatis: 042 LUK 021 015 ego enim dabo vobis os et sapientiam, cui non poterunt resistere et contradicere omnes adversarii vestri. 042 LUK 021 016 Trademini autem a parentibus, et fratribus, et cognatis, et amicis, et morte afficient ex vobis: 042 LUK 021 017 et eritis odio omnibus propter nomen meum: 042 LUK 021 018 et capillus de capite vestro non peribit. 042 LUK 021 019 In patientia vestra possidebitis animas vestras. 042 LUK 021 020 Cum autem videritis circumdari ab exercitu Jerusalem, tunc scitote quia appropinquavit desolatio ejus: 042 LUK 021 021 tunc qui in Judæa sunt, fugiant ad montes, et qui in medio ejus, discedant: et qui in regionibus, non intrent in eam, 042 LUK 021 022 quia dies ultionis hi sunt, ut impleantur omnia quæ scripta sunt. 042 LUK 021 023 Væ autem prægnantibus et nutrientibus in illis diebus! erit enim pressura magna super terram, et ira populo huic. 042 LUK 021 024 Et cadent in ore gladii, et captivi ducentur in omnes gentes, et Jerusalem calcabitur a gentibus, donec impleantur tempora nationum. 042 LUK 021 025 Et erunt signa in sole, et luna, et stellis, et in terris pressura gentium præ confusione sonitus maris, et fluctuum: 042 LUK 021 026 arescentibus hominibus præ timore, et exspectatione, quæ supervenient universo orbi: nam virtutes cælorum movebuntur: 042 LUK 021 027 et tunc videbunt Filium hominis venientem in nube cum potestate magna et majestate. 042 LUK 021 028 His autem fieri incipientibus, respicite, et levate capita vestra: quoniam appropinquat redemptio vestra. 042 LUK 021 029 Et dixit illis similitudinem: Videte ficulneam, et omnes arbores: 042 LUK 021 030 cum producunt jam ex se fructum, scitis quoniam prope est æstas. 042 LUK 021 031 Ita et vos cum videritis hæc fieri, scitote quoniam prope est regnum Dei. 042 LUK 021 032 Amen dico vobis, quia non præteribit generatio hæc, donec omnia fiant. 042 LUK 021 033 Cælum et terra transibunt: verba autem mea non transibunt. 042 LUK 021 034 Attendite autem vobis, ne forte graventur corda vestra in crapula, et ebrietate, et curis hujus vitæ, et superveniat in vos repentina dies illa: 042 LUK 021 035 tamquam laqueus enim superveniet in omnes qui sedent super faciem omnis terræ. 042 LUK 021 036 Vigilate itaque, omni tempore orantes, ut digni habeamini fugere ista omnia quæ futura sunt, et stare ante Filium hominis. 042 LUK 021 037 Erat autem diebus docens in templo: noctibus vero exiens, morabatur in monte qui vocatur Oliveti. 042 LUK 021 038 Et omnis populus manicabat ad eum in templo audire eum. 042 LUK 022 001 Appropinquabat autem dies festus azymorum, qui dicitur Pascha: 042 LUK 022 002 et quærebant principes sacerdotum, et scribæ, quomodo Jesum interficerent: timebant vero plebem. 042 LUK 022 003 Intravit autem Satanas in Judam, qui cognominabatur Iscariotes, unum de duodecim: 042 LUK 022 004 et abiit, et locutus est cum principibus sacerdotum, et magistratibus, quemadmodum illum traderet eis. 042 LUK 022 005 Et gavisi sunt, et pacti sunt pecuniam illi dare. 042 LUK 022 006 Et spopondit, et quærebat opportunitatem ut traderet illum sine turbis. 042 LUK 022 007 Venit autem dies azymorum, in qua necesse erat occidi pascha. 042 LUK 022 008 Et misit Petrum et Joannem, dicens: Euntes parate nobis pascha, ut manducemus. 042 LUK 022 009 At illi dixerunt: Ubi vis paremus? 042 LUK 022 010 Et dixit ad eos: Ecce introëuntibus vobis in civitatem occurret vobis homo quidam amphoram aquæ portans: sequimini eum in domum, in quam intrat, 042 LUK 022 011 et dicetis patrifamilias domus: Dicit tibi Magister: Ubi est diversorium, ubi pascha cum discipulis meis manducem? 042 LUK 022 012 Et ipse ostendet vobis cœnaculum magnum stratum, et ibi parate. 042 LUK 022 013 Euntes autem invenerunt sicut dixit illis, et paraverunt pascha. 042 LUK 022 014 Et cum facta esset hora, discubuit, et duodecim apostoli cum eo. 042 LUK 022 015 Et ait illis: Desiderio desideravi hoc pascha manducare vobiscum, antequam patiar. 042 LUK 022 016 Dico enim vobis, quia ex hoc non manducabo illud, donec impleatur in regno Dei. 042 LUK 022 017 Et accepto calice gratias egit, et dixit: Accipite, et dividite inter vos. 042 LUK 022 018 Dico enim vobis quod non bibam de generatione vitis donec regnum Dei veniat. 042 LUK 022 019 Et accepto pane gratias egit, et fregit, et dedit eis, dicens: Hoc est corpus meum, quod pro vobis datur: hoc facite in meam commemorationem. 042 LUK 022 020 Similiter et calicem, postquam cœnavit, dicens: Hic est calix novum testamentum in sanguine meo, qui pro vobis fundetur. 042 LUK 022 021 Verumtamen ecce manus tradentis me, mecum est in mensa. 042 LUK 022 022 Et quidem Filius hominis, secundum quod definitum est, vadit: verumtamen væ homini illi per quem tradetur. 042 LUK 022 023 Et ipsi cœperunt quærere inter se quis esset ex eis qui hoc facturus esset. 042 LUK 022 024 Facta est autem et contentio inter eos, quis eorum videretur esse major. 042 LUK 022 025 Dixit autem eis: Reges gentium dominantur eorum: et qui potestatem habent super eos, benefici vocantur. 042 LUK 022 026 Vos autem non sic: sed qui major est in vobis, fiat sicut minor: et qui præcessor est, sicut ministrator. 042 LUK 022 027 Nam quis major est, qui recumbit, an qui ministrat? nonne qui recumbit? Ego autem in medio vestrum sum, sicut qui ministrat: 042 LUK 022 028 vos autem estis, qui permansistis mecum in tentationibus meis. 042 LUK 022 029 Et ego dispono vobis sicut disposuit mihi Pater meus regnum, 042 LUK 022 030 ut edatis et bibatis super mensam meam in regno meo, et sedeatis super thronos judicantes duodecim tribus Israël. 042 LUK 022 031 Ait autem Dominus: Simon, Simon, ecce Satanas expetivit vos ut cribraret sicut triticum: 042 LUK 022 032 ego autem rogavi pro te ut non deficiat fides tua: et tu aliquando conversus, confirma fratres tuos. 042 LUK 022 033 Qui dixit ei: Domine, tecum paratus sum et in carcerem et in mortem ire. 042 LUK 022 034 At ille dixit: Dico tibi, Petre, non cantabit hodie gallus, donec ter abneges nosse me. Et dixit eis: 042 LUK 022 035 Quando misi vos sine sacculo, et pera, et calceamentis, numquid aliquid defuit vobis? 042 LUK 022 036 At illi dixerunt: Nihil. Dixit ergo eis: Sed nunc qui habet sacculum, tollat; similiter et peram: et qui non habet, vendat tunicam suam et emat gladium. 042 LUK 022 037 Dico enim vobis, quoniam adhuc hoc quod scriptum est, oportet impleri in me: Et cum iniquis deputatus est. Etenim ea quæ sunt de me finem habent. 042 LUK 022 038 At illi dixerunt: Domine, ecce duo gladii hic. At ille dixit eis: Satis est. 042 LUK 022 039 Et egressus ibat secundum consuetudinem in monte Olivarum. Secuti sunt autem illum et discipuli. 042 LUK 022 040 Et cum pervenisset ad locum, dixit illis: Orate ne intretis in tentationem. 042 LUK 022 041 Et ipse avulsus est ab eis quantum jactus est lapidis: et positis genibus orabat, 042 LUK 022 042 dicens: Pater, si vis, transfer calicem istum a me: verumtamen non mea voluntas, sed tua fiat. 042 LUK 022 043 Apparuit autem illi angelus de cælo, confortans eum. Et factus in agonia, prolixius orabat. 042 LUK 022 044 Et factus est sudor ejus sicut guttæ sanguinis decurrentis in terram. 042 LUK 022 045 Et cum surrexisset ab oratione et venisset ad discipulos suos, invenit eos dormientes præ tristitia. 042 LUK 022 046 Et ait illis: Quid dormitis? surgite, orate, ne intretis in tentationem. 042 LUK 022 047 Adhuc eo loquente, ecce turba: et qui vocabatur Judas, unus de duodecim, antecedebat eos, et appropinquavit Jesu ut oscularetur eum. 042 LUK 022 048 Jesus autem dixit illi: Juda, osculo Filium hominis tradis? 042 LUK 022 049 Videntes autem hi qui circa ipsum erant, quod futurum erat, dixerunt ei: Domine, si percutimus in gladio? 042 LUK 022 050 Et percussit unus ex illis servum principis sacerdotum, et amputavit auriculam ejus dexteram. 042 LUK 022 051 Respondens autem Jesus, ait: Sinite usque huc. Et cum tetigisset auriculam ejus, sanavit eum. 042 LUK 022 052 Dixit autem Jesus ad eos qui venerant ad se principes sacerdotum, et magistratus templi, et seniores: Quasi ad latronem existis cum gladiis et fustibus? 042 LUK 022 053 Cum quotidie vobiscum fuerim in templo, non extendistis manus in me: sed hæc est hora vestra, et potestas tenebrarum. 042 LUK 022 054 Comprehendentes autem eum, duxerunt ad domum principis sacerdotum: Petrus vero sequebatur a longe. 042 LUK 022 055 Accenso autem igne in medio atrii et circumsedentibus illis, erat Petrus in medio eorum. 042 LUK 022 056 Quem cum vidisset ancilla quædam sedentem ad lumen, et eum fuisset intuita, dixit: Et hic cum illo erat. 042 LUK 022 057 At ille negavit eum, dicens: Mulier, non novi illum. 042 LUK 022 058 Et post pusillum alius videns eum, dixit: Et tu de illis es. Petrus vero ait: O homo, non sum. 042 LUK 022 059 Et intervallo facto quasi horæ unius, alius quidam affirmabat, dicens: Vere et hic cum illo erat: nam et Galilæus est. 042 LUK 022 060 Et ait Petrus: Homo, nescio quid dicis. Et continuo, adhuc illo loquente, cantavit gallus. 042 LUK 022 061 Et conversus Dominus respexit Petrum, et recordatus est Petrus verbi Domini, sicut dixerat: Quia priusquam gallus cantet, ter me negabis. 042 LUK 022 062 Et egressus foras Petrus flevit amare. 042 LUK 022 063 Et viri qui tenebant illum, illudebant ei, cædentes. 042 LUK 022 064 Et velaverunt eum, et percutiebant faciem ejus: et interrogabant eum, dicentes: Prophetiza, quis est, qui te percussit? 042 LUK 022 065 Et alia multa blasphemantes dicebant in eum. 042 LUK 022 066 Et ut factus est dies, convenerunt seniores plebis, et principes sacerdotum, et scribæ, et duxerunt illum in concilium suum, dicentes: Si tu es Christus, dic nobis. 042 LUK 022 067 Et ait illis: Si vobis dixero, non credetis mihi: 042 LUK 022 068 si autem et interrogavero, non respondebitis mihi, neque dimittetis. 042 LUK 022 069 Ex hoc autem erit Filius hominis sedens a dextris virtutis Dei. 042 LUK 022 070 Dixerunt autem omnes: Tu ergo es Filius Dei? Qui ait: Vos dicitis, quia ego sum. 042 LUK 022 071 At illi dixerunt: Quid adhuc desideramus testimonium? ipsi enim audivimus de ore ejus. 042 LUK 023 001 Et surgens omnis multitudo eorum, duxerunt illum ad Pilatum. 042 LUK 023 002 Cœperunt autem illum accusare, dicentes: Hunc invenimus subvertentem gentem nostram, et prohibentem tributa dare Cæsari, et dicentem se Christum regem esse. 042 LUK 023 003 Pilatus autem interrogavit eum, dicens: Tu es rex Judæorum? At ille respondens ait: Tu dicis. 042 LUK 023 004 Ait autem Pilatus ad principes sacerdotum et turbas: Nihil invenio causæ in hoc homine. 042 LUK 023 005 At illi invalescebant, dicentes: Commovet populum docens per universam Judæam, incipiens a Galilæa usque huc. 042 LUK 023 006 Pilatus autem audiens Galilæam, interrogavit si homo Galilæus esset. 042 LUK 023 007 Et ut cognovit quod de Herodis potestate esset, remisit eum ad Herodem, qui et ipse Jerosolymis erat illis diebus. 042 LUK 023 008 Herodes autem viso Jesu, gavisus est valde. Erat enim cupiens ex multo tempore videre eum, eo quod audierat multa de eo, et sperabat signum aliquod videre ab eo fieri. 042 LUK 023 009 Interrogabat autem eum multis sermonibus. At ipse nihil illi respondebat. 042 LUK 023 010 Stabant autem principes sacerdotum et scribæ constanter accusantes eum. 042 LUK 023 011 Sprevit autem illum Herodes cum exercitu suo: et illusit indutum veste alba, et remisit ad Pilatum. 042 LUK 023 012 Et facti sunt amici Herodes et Pilatus in ipsa die: nam antea inimici erant ad invicem. 042 LUK 023 013 Pilatus autem, convocatis principibus sacerdotum, et magistratibus, et plebe, 042 LUK 023 014 dixit ad illos: Obtulistis mihi hunc hominem, quasi avertentem populum, et ecce ego coram vobis interrogans, nullam causam inveni in homine isto ex his in quibus eum accusatis. 042 LUK 023 015 Sed neque Herodes: nam remisi vos ad illum, et ecce nihil dignum morte actum est ei. 042 LUK 023 016 Emendatum ergo illum dimittam. 042 LUK 023 017 Necesse autem habebat dimittere eis per diem festum unum. 042 LUK 023 018 Exclamavit autem simul universa turba, dicens: Tolle hunc, et dimitte nobis Barabbam: 042 LUK 023 019 qui erat propter seditionem quamdam factam in civitate et homicidium missus in carcerem. 042 LUK 023 020 Iterum autem Pilatus locutus est ad eos, volens dimittere Jesum. 042 LUK 023 021 At illi succlamabant, dicentes: Crucifige, crucifige eum. 042 LUK 023 022 Ille autem tertio dixit ad illos: Quid enim mali fecit iste? nullam causam mortis invenio in eo: corripiam ergo illum et dimittam. 042 LUK 023 023 At illi instabant vocibus magnis postulantes ut crucifigeretur: et invalescebant voces eorum. 042 LUK 023 024 Et Pilatus adjudicavit fieri petitionem eorum. 042 LUK 023 025 Dimisit autem illis eum qui propter homicidium et seditionem missus fuerat in carcerem, quem petebant: Jesum vero tradidit voluntati eorum. 042 LUK 023 026 Et cum ducerent eum, apprehenderunt Simonem quemdam Cyrenensem venientem de villa: et imposuerunt illi crucem portare post Jesum. 042 LUK 023 027 Sequebatur autem illum multa turba populi et mulierum, quæ plangebant et lamentabantur eum. 042 LUK 023 028 Conversus autem ad illas Jesus, dixit: Filiæ Jerusalem, nolite flere super me, sed super vos ipsas flete et super filios vestros. 042 LUK 023 029 Quoniam ecce venient dies in quibus dicent: Beatæ steriles, et ventres qui non genuerunt, et ubera quæ non lactaverunt. 042 LUK 023 030 Tunc incipient dicere montibus: Cadite super nos; et collibus: Operite nos. 042 LUK 023 031 Quia si in viridi ligno hæc faciunt, in arido quid fiet? 042 LUK 023 032 Ducebantur autem et alii duo nequam cum eo, ut interficerentur. 042 LUK 023 033 Et postquam venerunt in locum qui vocatur Calvariæ, ibi crucifixerunt eum: et latrones, unum a dextris, et alterum a sinistris. 042 LUK 023 034 Jesus autem dicebat: Pater, dimitte illis: non enim sciunt quid faciunt. Dividentes vero vestimenta ejus, miserunt sortes. 042 LUK 023 035 Et stabat populus spectans, et deridebant eum principes cum eis, dicentes: Alios salvos fecit, se salvum faciat, si hic est Christus Dei electus. 042 LUK 023 036 Illudebant autem ei et milites accedentes, et acetum offerentes ei, 042 LUK 023 037 et dicentes: Si tu es rex Judæorum, salvum te fac. 042 LUK 023 038 Erat autem et superscriptio scripta super eum litteris græcis, et latinis, et hebraicis: Hic est rex Judæorum. 042 LUK 023 039 Unus autem de his, qui pendebant, latronibus, blasphemabat eum, dicens: Si tu es Christus, salvum fac temetipsum et nos. 042 LUK 023 040 Respondens autem alter increpabat eum, dicens: Neque tu times Deum, quod in eadem damnatione es. 042 LUK 023 041 Et nos quidem juste, nam digna factis recipimus: hic vero nihil mali gessit. 042 LUK 023 042 Et dicebat ad Jesum: Domine, memento mei cum veneris in regnum tuum. 042 LUK 023 043 Et dixit illi Jesus: Amen dico tibi: hodie mecum eris in paradiso. 042 LUK 023 044 Erat autem fere hora sexta, et tenebræ factæ sunt in universam terram usque ad horam nonam. 042 LUK 023 045 Et obscuratus est sol, et velum templi scissum est medium. 042 LUK 023 046 Et clamans voce magna Jesus ait: Pater, in manus tuas commendo spiritum meum. Et hæc dicens, expiravit. 042 LUK 023 047 Videns autem centurio quod factum fuerat, glorificavit Deum, dicens: Vere hic homo justus erat. 042 LUK 023 048 Et omnis turba eorum, qui simul aderant ad spectaculum istud, et videbant quæ fiebant, percutientes pectora sua revertebantur. 042 LUK 023 049 Stabant autem omnes noti ejus a longe, et mulieres, quæ secutæ eum erant a Galilæa, hæc videntes. 042 LUK 023 050 Et ecce vir nomine Joseph, qui erat decurio, vir bonus et justus: 042 LUK 023 051 hic non consenserat consilio, et actibus eorum: ab Arimathæa civitate Judææ, qui exspectabat et ipse regnum Dei: 042 LUK 023 052 hic accessit ad Pilatum et petiit corpus Jesu: 042 LUK 023 053 et depositum involvit sindone, et posuit eum in monumento exciso, in quo nondum quisquam positus fuerat. 042 LUK 023 054 Et dies erat parasceves, et sabbatum illucescebat. 042 LUK 023 055 Subsecutæ autem mulieres, quæ cum eo venerant de Galilæa, viderunt monumentum, et quemadmodum positum erat corpus ejus. 042 LUK 023 056 Et revertentes paraverunt aromata, et unguenta: et sabbato quidem siluerunt secundum mandatum. 042 LUK 024 001 Una autem sabbati valde diluculo venerunt ad monumentum, portantes quæ paraverant aromata: 042 LUK 024 002 et invenerunt lapidem revolutum a monumento. 042 LUK 024 003 Et ingressæ non invenerunt corpus Domini Jesu. 042 LUK 024 004 Et factum est, dum mente consternatæ essent de isto, ecce duo viri steterunt secus illas in veste fulgenti. 042 LUK 024 005 Cum timerent autem, et declinarent vultum in terram, dixerunt ad illas: Quid quæritis viventem cum mortuis? 042 LUK 024 006 non est hic, sed surrexit: recordamini qualiter locutus est vobis, cum adhuc in Galilæa esset, 042 LUK 024 007 dicens: Quia oportet Filium hominis tradi in manus hominum peccatorum, et crucifigi, et die tertia resurgere. 042 LUK 024 008 Et recordatæ sunt verborum ejus. 042 LUK 024 009 Et regressæ a monumento nuntiaverunt hæc omnia illis undecim, et ceteris omnibus. 042 LUK 024 010 Erat autem Maria Magdalene, et Joanna, et Maria Jacobi, et ceteræ quæ cum eis erant, quæ dicebant ad apostolos hæc. 042 LUK 024 011 Et visa sunt ante illos sicut deliramentum verba ista, et non crediderunt illis. 042 LUK 024 012 Petrus autem surgens cucurrit ad monumentum: et procumbens vidit linteamina sola posita, et abiit secum mirans quod factum fuerat. 042 LUK 024 013 Et ecce duo ex illis ibant ipsa die in castellum, quod erat in spatio stadiorum sexaginta ab Jerusalem, nomine Emmaus. 042 LUK 024 014 Et ipsi loquebantur ad invicem de his omnibus quæ acciderant. 042 LUK 024 015 Et factum est, dum fabularentur, et secum quærerent: et ipse Jesus appropinquans ibat cum illis: 042 LUK 024 016 oculi autem illorum tenebantur ne eum agnoscerent. 042 LUK 024 017 Et ait ad illos: Qui sunt hi sermones, quos confertis ad invicem ambulantes, et estis tristes? 042 LUK 024 018 Et respondens unus, cui nomen Cleophas, dixit ei: Tu solus peregrinus es in Jerusalem, et non cognovisti quæ facta sunt in illa his diebus? 042 LUK 024 019 Quibus ille dixit: Quæ? Et dixerunt: De Jesu Nazareno, qui fuit vir propheta, potens in opere et sermone coram Deo et omni populo: 042 LUK 024 020 et quomodo eum tradiderunt summi sacerdotes et principes nostri in damnationem mortis, et crucifixerunt eum: 042 LUK 024 021 nos autem sperabamus quia ipse esset redempturus Israël: et nunc super hæc omnia, tertia dies est hodie quod hæc facta sunt. 042 LUK 024 022 Sed et mulieres quædam ex nostris terruerunt nos, quæ ante lucem fuerunt ad monumentum, 042 LUK 024 023 et non invento corpore ejus, venerunt, dicentes se etiam visionem angelorum vidisse, qui dicunt eum vivere. 042 LUK 024 024 Et abierunt quidam ex nostris ad monumentum: et ita invenerunt sicut mulieres dixerunt, ipsum vero non invenerunt. 042 LUK 024 025 Et ipse dixit ad eos: O stulti, et tardi corde ad credendum in omnibus quæ locuti sunt prophetæ! 042 LUK 024 026 Nonne hæc oportuit pati Christum, et ita intrare in gloriam suam? 042 LUK 024 027 Et incipiens a Moyse, et omnibus prophetis, interpretabatur illis in omnibus scripturis quæ de ipso erant. 042 LUK 024 028 Et appropinquaverunt castello quo ibant: et ipse se finxit longius ire. 042 LUK 024 029 Et coëgerunt illum, dicentes: Mane nobiscum, quoniam advesperascit, et inclinata est jam dies. Et intravit cum illis. 042 LUK 024 030 Et factum est, dum recumberet cum eis, accepit panem, et benedixit, ac fregit, et porrigebat illis. 042 LUK 024 031 Et aperti sunt oculi eorum, et cognoverunt eum: et ipse evanuit ex oculis eorum. 042 LUK 024 032 Et dixerunt ad invicem: Nonne cor nostrum ardens erat in nobis dum loqueretur in via, et aperiret nobis Scripturas? 042 LUK 024 033 Et surgentes eadem hora regressi sunt in Jerusalem: et invenerunt congregatos undecim, et eos qui cum illis erant, 042 LUK 024 034 dicentes: Quod surrexit Dominus vere, et apparuit Simoni. 042 LUK 024 035 Et ipsi narrabant quæ gesta erant in via, et quomodo cognoverunt eum in fractione panis. 042 LUK 024 036 Dum autem hæc loquuntur, stetit Jesus in medio eorum, et dicit eis: Pax vobis: ego sum, nolite timere. 042 LUK 024 037 Conturbati vero et conterriti, existimabant se spiritum videre. 042 LUK 024 038 Et dixit eis: Quid turbati estis, et cogitationes ascendunt in corda vestra? 042 LUK 024 039 videte manus meas, et pedes, quia ego ipse sum; palpate et videte, quia spiritus carnem et ossa non habet, sicut me videtis habere. 042 LUK 024 040 Et cum hoc dixisset, ostendit eis manus et pedes. 042 LUK 024 041 Adhuc autem illis non credentibus, et mirantibus præ gaudio, dixit: Habetis hic aliquid quod manducetur? 042 LUK 024 042 At illi obtulerunt ei partem piscis assi et favum mellis. 042 LUK 024 043 Et cum manducasset coram eis, sumens reliquias dedit eis. 042 LUK 024 044 Et dixit ad eos: Hæc sunt verba quæ locutus sum ad vos cum adhuc essem vobiscum, quoniam necesse est impleri omnia quæ scripta sunt in lege Moysi, et prophetis, et Psalmis de me. 042 LUK 024 045 Tunc aperuit illis sensum ut intelligerent Scripturas, 042 LUK 024 046 et dixit eis: Quoniam sic scriptum est, et sic oportebat Christum pati, et resurgere a mortuis tertia die: 042 LUK 024 047 et prædicari in nomine ejus pœnitentiam, et remissionem peccatorum in omnes gentes, incipientibus ab Jerosolyma. 042 LUK 024 048 Vos autem testes estis horum. 042 LUK 024 049 Et ego mitto promissum Patris mei in vos; vos autem sedete in civitate, quoadusque induamini virtute ex alto. 042 LUK 024 050 Eduxit autem eos foras in Bethaniam, et elevatis manibus suis benedixit eis. 042 LUK 024 051 Et factum est, dum benediceret illis, recessit ab eis, et ferebatur in cælum. 042 LUK 024 052 Et ipsi adorantes regressi sunt in Jerusalem cum gaudio magno: 042 LUK 024 053 et erant semper in templo, laudantes et benedicentes Deum. Amen. # # BOOK 043 JOH John Iohannem 043 JOH 001 001 [In principio erat Verbum, et Verbum erat apud Deum, et Deus erat Verbum. 043 JOH 001 002 Hoc erat in principio apud Deum. 043 JOH 001 003 Omnia per ipsum facta sunt: et sine ipso factum est nihil, quod factum est. 043 JOH 001 004 In ipso vita erat, et vita erat lux hominum: 043 JOH 001 005 et lux in tenebris lucet, et tenebræ eam non comprehenderunt. 043 JOH 001 006 Fuit homo missus a Deo, cui nomen erat Joannes. 043 JOH 001 007 Hic venit in testimonium ut testimonium perhiberet de lumine, ut omnes crederent per illum. 043 JOH 001 008 Non erat ille lux, sed ut testimonium perhiberet de lumine. 043 JOH 001 009 Erat lux vera, quæ illuminat omnem hominem venientem in hunc mundum. 043 JOH 001 010 In mundo erat, et mundus per ipsum factus est, et mundus eum non cognovit. 043 JOH 001 011 In propria venit, et sui eum non receperunt. 043 JOH 001 012 Quotquot autem receperunt eum, dedit eis potestatem filios Dei fieri, his qui credunt in nomine ejus: 043 JOH 001 013 qui non ex sanguinibus, neque ex voluntate carnis, neque ex voluntate viri, sed ex Deo nati sunt. 043 JOH 001 014 Et Verbum caro factum est, et habitavit in nobis: et vidimus gloriam ejus, gloriam quasi unigeniti a Patre plenum gratiæ et veritatis. 043 JOH 001 015 Joannes testimonium perhibet de ipso, et clamat dicens: Hic erat quem dixi: Qui post me venturus est, ante me factus est: quia prior me erat. 043 JOH 001 016 Et de plenitudine ejus nos omnes accepimus, et gratiam pro gratia: 043 JOH 001 017 quia lex per Moysen data est, gratia et veritas per Jesum Christum facta est. 043 JOH 001 018 Deum nemo vidit umquam: unigenitus Filius, qui est in sinu Patris, ipse enarravit.] 043 JOH 001 019 Et hoc est testimonium Joannis, quando miserunt Judæi ab Jerosolymis sacerdotes et Levitas ad eum ut interrogarent eum: Tu quis es? 043 JOH 001 020 Et confessus est, et non negavit, et confessus est: Quia non sum ego Christus. 043 JOH 001 021 Et interrogaverunt eum: Quid ergo? Elias es tu? Et dixit: Non sum. Propheta es tu? Et respondit: Non. 043 JOH 001 022 Dixerunt ergo ei: Quis es ut responsum demus his qui miserunt nos? quid dicis de teipso? 043 JOH 001 023 Ait: Ego vox clamantis in deserto: Dirigite viam Domini, sicut dixit Isaias propheta. 043 JOH 001 024 Et qui missi fuerant, erant ex pharisæis. 043 JOH 001 025 Et interrogaverunt eum, et dixerunt ei: Quid ergo baptizas, si tu non es Christus, neque Elias, neque propheta? 043 JOH 001 026 Respondit eis Joannes, dicens: Ego baptizo in aqua: medius autem vestrum stetit, quem vos nescitis. 043 JOH 001 027 Ipse est qui post me venturus est, qui ante me factus est: cujus ego non sum dignus ut solvam ejus corrigiam calceamenti. 043 JOH 001 028 Hæc in Bethania facta sunt trans Jordanem, ubi erat Joannes baptizans. 043 JOH 001 029 Altera die vidit Joannes Jesum venientem ad se, et ait: Ecce agnus Dei, ecce qui tollit peccatum mundi. 043 JOH 001 030 Hic est de quo dixi: Post me venit vir qui ante me factus est: quia prior me erat: 043 JOH 001 031 et ego nesciebam eum, sed ut manifestetur in Israël, propterea veni ego in aqua baptizans. 043 JOH 001 032 Et testimonium perhibuit Joannes, dicens: Quia vidi Spiritum descendentem quasi columbam de cælo, et mansit super eum. 043 JOH 001 033 Et ego nesciebam eum: sed qui misit me baptizare in aqua, ille mihi dixit: Super quem videris Spiritum descendentem, et manentem super eum, hic est qui baptizat in Spiritu Sancto. 043 JOH 001 034 Et ego vidi: et testimonium perhibui quia hic est Filius Dei. 043 JOH 001 035 Altera die iterum stabat Joannes, et ex discipulis ejus duo. 043 JOH 001 036 Et respiciens Jesum ambulantem, dicit: Ecce agnus Dei. 043 JOH 001 037 Et audierunt eum duo discipuli loquentem, et secuti sunt Jesum. 043 JOH 001 038 Conversus autem Jesus, et videns eos sequentes se, dicit eis: Quid quæritis? Qui dixerunt ei: Rabbi (quod dicitur interpretatum Magister), ubi habitas? 043 JOH 001 039 Dicit eis: Venite et videte. Venerunt, et viderunt ubi maneret, et apud eum manserunt die illo: hora autem erat quasi decima. 043 JOH 001 040 Erat autem Andreas, frater Simonis Petri, unus ex duobus qui audierant a Joanne, et secuti fuerant eum. 043 JOH 001 041 Invenit hic primum fratrem suum Simonem, et dicit ei: Invenimus Messiam (quod est interpretatum Christus). 043 JOH 001 042 Et adduxit eum ad Jesum. Intuitus autem eum Jesus, dixit: Tu es Simon, filius Jona; tu vocaberis Cephas, quod interpretatur Petrus. 043 JOH 001 043 In crastinum voluit exire in Galilæam, et invenit Philippum. Et dicit ei Jesus: Sequere me. 043 JOH 001 044 Erat autem Philippus a Bethsaida, civitate Andreæ et Petri. 043 JOH 001 045 Invenit Philippus Nathanaël, et dicit ei: Quem scripsit Moyses in lege, et prophetæ, invenimus Jesum filium Joseph a Nazareth. 043 JOH 001 046 Et dixit ei Nathanaël: A Nazareth potest aliquid boni esse? Dicit ei Philippus: Veni et vide. 043 JOH 001 047 Vidit Jesus Nathanaël venientem ad se, et dicit de eo: Ecce vere Israëlita, in quo dolus non est. 043 JOH 001 048 Dicit ei Nathanaël: Unde me nosti? Respondit Jesus, et dixit ei: Priusquam te Philippus vocavit, cum esses sub ficu, vidi te. 043 JOH 001 049 Respondit ei Nathanaël, et ait: Rabbi, tu es Filius Dei, tu es rex Israël. 043 JOH 001 050 Respondit Jesus, et dixit ei: Quia dixi tibi: Vidi te sub ficu, credis; majus his videbis. 043 JOH 001 051 Et dicit ei: Amen, amen dico vobis, videbitis cælum apertum, et angelos Dei ascendentes, et descendentes supra Filium hominis. 043 JOH 002 001 Et die tertia nuptiæ factæ sunt in Cana Galilææ, et erat mater Jesu ibi. 043 JOH 002 002 Vocatus est autem et Jesus, et discipuli ejus, ad nuptias. 043 JOH 002 003 Et deficiente vino, dicit mater Jesu ad eum: Vinum non habent. 043 JOH 002 004 Et dicit ei Jesus: Quid mihi et tibi est, mulier? nondum venit hora mea. 043 JOH 002 005 Dicit mater ejus ministris: Quodcumque dixerit vobis, facite. 043 JOH 002 006 Erant autem ibi lapideæ hydriæ sex positæ secundum purificationem Judæorum, capientes singulæ metretas binas vel ternas. 043 JOH 002 007 Dicit eis Jesus: Implete hydrias aqua. Et impleverunt eas usque ad summum. 043 JOH 002 008 Et dicit eis Jesus: Haurite nunc, et ferte architriclino. Et tulerunt. 043 JOH 002 009 Ut autem gustavit architriclinus aquam vinum factam, et non sciebat unde esset, ministri autem sciebant, qui hauserant aquam: vocat sponsum architriclinus, 043 JOH 002 010 et dicit ei: Omnis homo primum bonum vinum ponit et cum inebriati fuerint, tunc id, quod deterius est. Tu autem servasti bonum vinum usque adhuc. 043 JOH 002 011 Hoc fecit initium signorum Jesus in Cana Galilææ; et manifestavit gloriam suam, et crediderunt in eum discipuli ejus. 043 JOH 002 012 Post hoc descendit Capharnaum ipse, et mater ejus, et fratres ejus, et discipuli ejus: et ibi manserunt non multis diebus. 043 JOH 002 013 Et prope erat Pascha Judæorum, et ascendit Jesus Jerosolymam: 043 JOH 002 014 et invenit in templo vendentes boves, et oves, et columbas, et numularios sedentes. 043 JOH 002 015 Et cum fecisset quasi flagellum de funiculis, omnes ejecit de templo, oves quoque, et boves, et numulariorum effudit æs, et mensas subvertit. 043 JOH 002 016 Et his qui columbas vendebant, dixit: Auferte ista hinc, et nolite facere domum patris mei, domum negotiationis. 043 JOH 002 017 Recordati sunt vero discipuli ejus quia scriptum est: Zelus domus tuæ comedit me. 043 JOH 002 018 Responderunt ergo Judæi, et dixerunt ei: Quod signum ostendis nobis, quia hæc facis? 043 JOH 002 019 Respondit Jesus, et dixit eis: Solvite templum hoc, et in tribus diebus excitabo illud. 043 JOH 002 020 Dixerunt ergo Judæi: Quadraginta et sex annis ædificatum est templum hoc, et tu in tribus diebus excitabis illud? 043 JOH 002 021 Ille autem dicebat de templo corporis sui. 043 JOH 002 022 Cum ergo resurrexisset a mortuis, recordati sunt discipuli ejus, quia hoc dicebat, et crediderunt scripturæ et sermoni quem dixit Jesus. 043 JOH 002 023 Cum autem esset Jerosolymis in Pascha in die festo, multi crediderunt in nomine ejus, videntes signa ejus, quæ faciebat. 043 JOH 002 024 Ipse autem Jesus non credebat semetipsum eis, eo quod ipse nosset omnes, 043 JOH 002 025 et quia opus ei non erat ut quis testimonium perhiberet de homine: ipse enim sciebat quid esset in homine. 043 JOH 003 001 Erat autem homo ex pharisæis, Nicodemus nomine, princeps Judæorum. 043 JOH 003 002 Hic venit ad Jesum nocte, et dixit ei: Rabbi, scimus quia a Deo venisti magister, nemo enim potest hæc signa facere, quæ tu facis, nisi fuerit Deus cum eo. 043 JOH 003 003 Respondit Jesus, et dixit ei: Amen, amen dico tibi, nisi quis renatus fuerit denuo, non potest videre regnum Dei. 043 JOH 003 004 Dicit ad eum Nicodemus: Quomodo potest homo nasci, cum sit senex? numquid potest in ventrem matris suæ iterato introire et renasci? 043 JOH 003 005 Respondit Jesus: Amen, amen dico tibi, nisi quis renatus fuerit ex aqua, et Spiritu Sancto, non potest introire in regnum Dei. 043 JOH 003 006 Quod natum est ex carne, caro est: et quod natum est ex spiritu, spiritus est. 043 JOH 003 007 Non mireris quia dixi tibi: oportet vos nasci denuo. 043 JOH 003 008 Spiritus ubi vult spirat, et vocem ejus audis, sed nescis unde veniat, aut quo vadat: sic est omnis qui natus est ex spiritu. 043 JOH 003 009 Respondit Nicodemus, et dixit ei: Quomodo possunt hæc fieri? 043 JOH 003 010 Respondit Jesus, et dixit ei: Tu es magister in Israël, et hæc ignoras? 043 JOH 003 011 amen, amen dico tibi, quia quod scimus loquimur, et quod vidimus testamur, et testimonium nostrum non accipitis. 043 JOH 003 012 Si terrena dixi vobis, et non creditis: quomodo, si dixero vobis cælestia, credetis? 043 JOH 003 013 Et nemo ascendit in cælum, nisi qui descendit de cælo, Filius hominis, qui est in cælo. 043 JOH 003 014 Et sicut Moyses exaltavit serpentem in deserto, ita exaltari oportet Filium hominis: 043 JOH 003 015 ut omnis qui credit in ipsum, non pereat, sed habeat vitam æternam. (aiōnios g166) 043 JOH 003 016 Sic enim Deus dilexit mundum, ut Filium suum unigenitum daret: ut omnis qui credit in eum, non pereat, sed habeat vitam æternam. (aiōnios g166) 043 JOH 003 017 Non enim misit Deus Filium suum in mundum, ut judicet mundum, sed ut salvetur mundus per ipsum. 043 JOH 003 018 Qui credit in eum, non judicatur; qui autem non credit, jam judicatus est: quia non credit in nomine unigeniti Filii Dei. 043 JOH 003 019 Hoc est autem judicium: quia lux venit in mundum, et dilexerunt homines magis tenebras quam lucem: erant enim eorum mala opera. 043 JOH 003 020 Omnis enim qui male agit, odit lucem, et non venit ad lucem, ut non arguantur opera ejus: 043 JOH 003 021 qui autem facit veritatem, venit ad lucem, ut manifestentur opera ejus, quia in Deo sunt facta. 043 JOH 003 022 Post hæc venit Jesus et discipuli ejus in terram Judæam: et illic demorabatur cum eis, et baptizabat. 043 JOH 003 023 Erat autem et Joannes baptizans, in Ænnon, juxta Salim: quia aquæ multæ erant illic, et veniebant et baptizabantur. 043 JOH 003 024 Nondum enim missus fuerat Joannes in carcerem. 043 JOH 003 025 Facta est autem quæstio ex discipulis Joannis cum Judæis de purificatione. 043 JOH 003 026 Et venerunt ad Joannem, et dixerunt ei: Rabbi, qui erat tecum trans Jordanem, cui tu testimonium perhibuisti, ecce hic baptizat, et omnes veniunt ad eum. 043 JOH 003 027 Respondit Joannes, et dixit: Non potest homo accipere quidquam, nisi fuerit ei datum de cælo. 043 JOH 003 028 Ipsi vos mihi testimonium perhibetis, quod dixerim: Non sum ego Christus: sed quia missus sum ante illum. 043 JOH 003 029 Qui habet sponsam, sponsus est: amicus autem sponsi, qui stat, et audit eum, gaudio gaudet propter vocem sponsi. Hoc ergo gaudium meum impletum est. 043 JOH 003 030 Illum oportet crescere, me autem minui. 043 JOH 003 031 Qui desursum venit, super omnes est. Qui est de terra, de terra est, et de terra loquitur. Qui de cælo venit, super omnes est. 043 JOH 003 032 Et quod vidit, et audivit, hoc testatur: et testimonium ejus nemo accipit. 043 JOH 003 033 Qui accepit ejus testimonium signavit, quia Deus verax est. 043 JOH 003 034 Quem enim misit Deus, verba Dei loquitur: non enim ad mensuram dat Deus spiritum. 043 JOH 003 035 Pater diligit Filium et omnia dedit in manu ejus. 043 JOH 003 036 Qui credit in Filium, habet vitam æternam; qui autem incredulus est Filio, non videbit vitam, sed ira Dei manet super eum. (aiōnios g166) 043 JOH 004 001 Ut ergo cognovit Jesus quia audierunt pharisæi quod Jesus plures discipulos facit, et baptizat, quam Joannes 043 JOH 004 002 (quamquam Jesus non baptizaret, sed discipuli ejus), 043 JOH 004 003 reliquit Judæam, et abiit iterum in Galilæam. 043 JOH 004 004 Oportebat autem eum transire per Samariam. 043 JOH 004 005 Venit ergo in civitatem Samariæ, quæ dicitur Sichar, juxta prædium quod dedit Jacob Joseph filio suo. 043 JOH 004 006 Erat autem ibi fons Jacob. Jesus ergo fatigatus ex itinere, sedebat sic supra fontem. Hora erat quasi sexta. 043 JOH 004 007 Venit mulier de Samaria haurire aquam. Dicit ei Jesus: Da mihi bibere. 043 JOH 004 008 (Discipuli enim ejus abierant in civitatem ut cibos emerent.) 043 JOH 004 009 Dicit ergo ei mulier illa Samaritana: Quomodo tu, Judæus cum sis, bibere a me poscis, quæ sum mulier Samaritana? non enim coutuntur Judæi Samaritanis. 043 JOH 004 010 Respondit Jesus, et dixit ei: Si scires donum Dei, et quis est qui dicit tibi: Da mihi bibere, tu forsitan petisses ab eo, et dedisset tibi aquam vivam. 043 JOH 004 011 Dicit ei mulier: Domine, neque in quo haurias habes, et puteus altus est: unde ergo habes aquam vivam? 043 JOH 004 012 Numquid tu major es patre nostro Jacob, qui dedit nobis puteum, et ipse ex eo bibit, et filii ejus, et pecora ejus? 043 JOH 004 013 Respondit Jesus, et dixit ei: Omnis qui bibit ex aqua hac, sitiet iterum; 043 JOH 004 014 qui autem biberit ex aqua quam ego dabo ei, non sitiet in æternum: sed aqua quam ego dabo ei, fiet in eo fons aquæ salientis in vitam æternam. (aiōn g165, aiōnios g166) 043 JOH 004 015 Dicit ad eum mulier: Domine, da mihi hanc aquam, ut non sitiam, neque veniam huc haurire. 043 JOH 004 016 Dicit ei Jesus: Vade, voca virum tuum, et veni huc. 043 JOH 004 017 Respondit mulier, et dixit: Non habeo virum. Dicit ei Jesus: Bene dixisti, quia non habeo virum; 043 JOH 004 018 quinque enim viros habuisti, et nunc, quem habes, non est tuus vir: hoc vere dixisti. 043 JOH 004 019 Dicit ei mulier: Domine, video quia propheta es tu. 043 JOH 004 020 Patres nostri in monte hoc adoraverunt, et vos dicitis, quia Jerosolymis est locus ubi adorare oportet. 043 JOH 004 021 Dicit ei Jesus: Mulier, crede mihi, quia venit hora, quando neque in monte hoc, neque in Jerosolymis adorabitis Patrem. 043 JOH 004 022 Vos adoratis quod nescitis: nos adoramus quod scimus, quia salus ex Judæis est. 043 JOH 004 023 Sed venit hora, et nunc est, quando veri adoratores adorabunt Patrem in spiritu et veritate. Nam et Pater tales quærit, qui adorent eum. 043 JOH 004 024 Spiritus est Deus: et eos qui adorant eum, in spiritu et veritate oportet adorare. 043 JOH 004 025 Dicit ei mulier: Scio quia Messias venit (qui dicitur Christus): cum ergo venerit ille, nobis annuntiabit omnia. 043 JOH 004 026 Dicit ei Jesus: Ego sum, qui loquor tecum. 043 JOH 004 027 Et continuo venerunt discipuli ejus, et mirabantur quia cum muliere loquebatur. Nemo tamen dixit: Quid quæris? aut, Quid loqueris cum ea? 043 JOH 004 028 Reliquit ergo hydriam suam mulier, et abiit in civitatem, et dicit illis hominibus: 043 JOH 004 029 Venite, et videte hominem qui dixit mihi omnia quæcumque feci: numquid ipse est Christus? 043 JOH 004 030 Exierunt ergo de civitate et veniebant ad eum. 043 JOH 004 031 Interea rogabant eum discipuli, dicentes: Rabbi, manduca. 043 JOH 004 032 Ille autem dicit eis: Ego cibum habeo manducare, quem vos nescitis. 043 JOH 004 033 Dicebant ergo discipuli ad invicem: Numquid aliquis attulit ei manducare? 043 JOH 004 034 Dicit eis Jesus: Meus cibus est ut faciam voluntatem ejus qui misit me, ut perficiam opus ejus. 043 JOH 004 035 Nonne vos dicitis quod adhuc quatuor menses sunt, et messis venit? Ecce dico vobis: levate oculos vestros, et videte regiones, quia albæ sunt jam ad messem. 043 JOH 004 036 Et qui metit, mercedem accipit, et congregat fructum in vitam æternam: ut et qui seminat, simul gaudeat, et qui metit. (aiōnios g166) 043 JOH 004 037 In hoc enim est verbum verum: quia alius est qui seminat, et alius est qui metit. 043 JOH 004 038 Ego misi vos metere quod vos non laborastis: alii laboraverunt, et vos in labores eorum introistis. 043 JOH 004 039 Ex civitate autem illa multi crediderunt in eum Samaritanorum, propter verbum mulieris testimonium perhibentis: Quia dixit mihi omnia quæcumque feci. 043 JOH 004 040 Cum venissent ergo ad illum Samaritani, rogaverunt eum ut ibi maneret. Et mansit ibi duos dies. 043 JOH 004 041 Et multo plures crediderunt in eum propter sermonem ejus. 043 JOH 004 042 Et mulieri dicebant: Quia jam non propter tuam loquelam credimus: ipsi enim audivimus, et scimus quia hic est vere Salvator mundi. 043 JOH 004 043 Post duos autem dies exiit inde, et abiit in Galilæam. 043 JOH 004 044 Ipse enim Jesus testimonium perhibuit, quia propheta in sua patria honorem non habet. 043 JOH 004 045 Cum ergo venisset in Galilæam, exceperunt eum Galilæi, cum omnia vidissent quæ fecerat Jerosolymis in die festo: et ipsi enim venerant ad diem festum. 043 JOH 004 046 Venit ergo iterum in Cana Galilææ, ubi fecit aquam vinum. Et erat quidam regulus, cujus filius infirmabatur Capharnaum. 043 JOH 004 047 Hic cum audisset quia Jesus adveniret a Judæa in Galilæam, abiit ad eum, et rogabat eum ut descenderet, et sanaret filium ejus: incipiebat enim mori. 043 JOH 004 048 Dixit ergo Jesus ad eum: Nisi signa et prodigia videritis, non creditis. 043 JOH 004 049 Dicit ad eum regulus: Domine, descende priusquam moriatur filius meus. 043 JOH 004 050 Dicit ei Jesus: Vade, filius tuus vivit. Credidit homo sermoni quem dixit ei Jesus, et ibat. 043 JOH 004 051 Jam autem eo descendente, servi occurrerunt ei, et nuntiaverunt dicentes, quia filius ejus viveret. 043 JOH 004 052 Interrogabat ergo horam ab eis in qua melius habuerit. Et dixerunt ei: Quia heri hora septima reliquit eum febris. 043 JOH 004 053 Cognovit ergo pater, quia illa hora erat in qua dixit ei Jesus: Filius tuus vivit; et credidit ipse et domus ejus tota. 043 JOH 004 054 Hoc iterum secundum signum fecit Jesus, cum venisset a Judæa in Galilæam. 043 JOH 005 001 Post hæc erat dies festus Judæorum, et ascendit Jesus Jerosolymam. 043 JOH 005 002 Est autem Jerosolymis probatica piscina, quæ cognominatur hebraice Bethsaida, quinque porticus habens. 043 JOH 005 003 In his jacebat multitudo magna languentium, cæcorum, claudorum, aridorum, exspectantium aquæ motum. 043 JOH 005 004 Angelus autem Domini descendebat secundum tempus in piscinam, et movebatur aqua. Et qui prior descendisset in piscinam post motionem aquæ, sanus fiebat a quacumque detinebatur infirmitate. 043 JOH 005 005 Erat autem quidam homo ibi triginta et octo annos habens in infirmitate sua. 043 JOH 005 006 Hunc autem cum vidisset Jesus jacentem, et cognovisset quia jam multum tempus haberet, dicit ei: Vis sanus fieri? 043 JOH 005 007 Respondit ei languidus: Domine, hominem non habeo, ut, cum turbata fuerit aqua, mittat me in piscinam: dum venio enim ego, alius ante me descendit. 043 JOH 005 008 Dicit ei Jesus: Surge, tolle grabatum tuum et ambula. 043 JOH 005 009 Et statim sanus factus est homo ille: et sustulit grabatum suum, et ambulabat. Erat autem sabbatum in die illo. 043 JOH 005 010 Dicebant ergo Judæi illi qui sanatus fuerat: Sabbatum est, non licet tibi tollere grabatum tuum. 043 JOH 005 011 Respondit eis: Qui me sanum fecit, ille mihi dixit: Tolle grabatum tuum et ambula. 043 JOH 005 012 Interrogaverunt ergo eum: Quis est ille homo qui dixit tibi: Tolle grabatum tuum et ambula? 043 JOH 005 013 Is autem qui sanus fuerat effectus, nesciebat quis esset. Jesus enim declinavit a turba constituta in loco. 043 JOH 005 014 Postea invenit eum Jesus in templo, et dixit illi: Ecce sanus factus es; jam noli peccare, ne deterius tibi aliquid contingat. 043 JOH 005 015 Abiit ille homo, et nuntiavit Judæis quia Jesus esset, qui fecit eum sanum. 043 JOH 005 016 Propterea persequebantur Judæi Jesum, quia hæc faciebat in sabbato. 043 JOH 005 017 Jesus autem respondit eis: Pater meus usque modo operatur, et ego operor. 043 JOH 005 018 Propterea ergo magis quærebant eum Judæi interficere: quia non solum solvebat sabbatum, sed et patrem suum dicebat Deum, æqualem se faciens Deo. Respondit itaque Jesus, et dixit eis: 043 JOH 005 019 Amen, amen dico vobis: non potest Filius a se facere quidquam, nisi quod viderit Patrem facientem: quæcumque enim ille fecerit, hæc et Filius similiter facit. 043 JOH 005 020 Pater enim diligit Filium, et omnia demonstrat ei quæ ipse facit: et majora his demonstrabit ei opera, ut vos miremini. 043 JOH 005 021 Sicut enim Pater suscitat mortuos, et vivificat, sic et Filius, quos vult, vivificat. 043 JOH 005 022 Neque enim Pater judicat quemquam: sed omne judicium dedit Filio, 043 JOH 005 023 ut omnes honorificent Filium, sicut honorificant Patrem; qui non honorificat Filium, non honorificat Patrem, qui misit illum. 043 JOH 005 024 Amen, amen dico vobis, quia qui verbum meum audit, et credit ei qui misit me, habet vitam æternam, et in judicium non venit, sed transiit a morte in vitam. (aiōnios g166) 043 JOH 005 025 Amen, amen dico vobis, quia venit hora, et nunc est, quando mortui audient vocem Filii Dei: et qui audierint, vivent. 043 JOH 005 026 Sicut enim Pater habet vitam in semetipso, sic dedit et Filio habere vitam in semetipso: 043 JOH 005 027 et potestatem dedit ei judicium facere, quia Filius hominis est. 043 JOH 005 028 Nolite mirari hoc, quia venit hora in qua omnes qui in monumentis sunt audient vocem Filii Dei: 043 JOH 005 029 et procedent qui bona fecerunt, in resurrectionem vitæ; qui vero mala egerunt, in resurrectionem judicii. 043 JOH 005 030 Non possum ego a meipso facere quidquam. Sicut audio, judico: et judicium meum justum est, quia non quæro voluntatem meam, sed voluntatem ejus qui misit me. 043 JOH 005 031 Si ego testimonium perhibeo de meipso, testimonium meum non est verum. 043 JOH 005 032 Alius est qui testimonium perhibet de me: et scio quia verum est testimonium, quod perhibet de me. 043 JOH 005 033 Vos misistis ad Joannem, et testimonium perhibuit veritati. 043 JOH 005 034 Ego autem non ab homine testimonium accipio: sed hæc dico ut vos salvi sitis. 043 JOH 005 035 Ille erat lucerna ardens et lucens: vos autem voluistis ad horam exsultare in luce ejus. 043 JOH 005 036 Ego autem habeo testimonium majus Joanne. Opera enim quæ dedit mihi Pater ut perficiam ea: ipsa opera, quæ ego facio, testimonium perhibent de me, quia Pater misit me: 043 JOH 005 037 et qui misit me Pater, ipse testimonium perhibuit de me: neque vocem ejus umquam audistis, neque speciem ejus vidistis: 043 JOH 005 038 et verbum ejus non habetis in vobis manens: quia quem misit ille, huic vos non creditis. 043 JOH 005 039 Scrutamini Scripturas, quia vos putatis in ipsis vitam æternam habere: et illæ sunt quæ testimonium perhibent de me: (aiōnios g166) 043 JOH 005 040 et non vultis venire ad me ut vitam habeatis. 043 JOH 005 041 Claritatem ab hominibus non accipio. 043 JOH 005 042 Sed cognovi vos, quia dilectionem Dei non habetis in vobis. 043 JOH 005 043 Ego veni in nomine Patris mei, et non accipitis me; si alius venerit in nomine suo, illum accipietis. 043 JOH 005 044 Quomodo vos potestis credere, qui gloriam ab invicem accipitis, et gloriam quæ a solo Deo est, non quæritis? 043 JOH 005 045 Nolite putare quia ego accusaturus sim vos apud Patrem: est qui accusat vos Moyses, in quo vos speratis. 043 JOH 005 046 Si enim crederetis Moysi, crederetis forsitan et mihi: de me enim ille scripsit. 043 JOH 005 047 Si autem illius litteris non creditis, quomodo verbis meis credetis? 043 JOH 006 001 Post hæc abiit Jesus trans mare Galilææ, quod est Tiberiadis: 043 JOH 006 002 et sequebatur eum multitudo magna, quia videbant signa quæ faciebat super his qui infirmabantur. 043 JOH 006 003 Subiit ergo in montem Jesus et ibi sedebat cum discipulis suis. 043 JOH 006 004 Erat autem proximum Pascha dies festus Judæorum. 043 JOH 006 005 Cum sublevasset ergo oculos Jesus, et vidisset quia multitudo maxima venit ad eum, dixit ad Philippum: Unde ememus panes, ut manducent hi? 043 JOH 006 006 Hoc autem dicebat tentans eum: ipse enim sciebat quid esset facturus. 043 JOH 006 007 Respondit ei Philippus: Ducentorum denariorum panes non sufficiunt eis, ut unusquisque modicum quid accipiat. 043 JOH 006 008 Dicit ei unus ex discipulis ejus, Andreas, frater Simonis Petri: 043 JOH 006 009 Est puer unus hic qui habet quinque panes hordeaceos et duos pisces: sed hæc quid sunt inter tantos? 043 JOH 006 010 Dixit ergo Jesus: Facite homines discumbere. Erat autem fœnum multum in loco. Discumberunt ergo viri, numero quasi quinque millia. 043 JOH 006 011 Accepit ergo Jesus panes: et cum gratias egisset, distribuit discumbentibus: similiter et ex piscibus quantum volebant. 043 JOH 006 012 Ut autem impleti sunt, dixit discipulis suis: Colligite quæ superaverunt fragmenta, ne pereant. 043 JOH 006 013 Collegerunt ergo, et impleverunt duodecim cophinos fragmentorum ex quinque panibus hordeaceis, quæ superfuerunt his qui manducaverant. 043 JOH 006 014 Illi ergo homines cum vidissent quod Jesus fecerat signum, dicebant: Quia hic est vere propheta, qui venturus est in mundum. 043 JOH 006 015 Jesus ergo cum cognovisset quia venturi essent ut raperent eum, et facerent eum regem, fugit iterum in montem ipse solus. 043 JOH 006 016 Ut autem sero factum est, descenderunt discipuli ejus ad mare. 043 JOH 006 017 Et cum ascendissent navim, venerunt trans mare in Capharnaum: et tenebræ jam factæ erant et non venerat ad eos Jesus. 043 JOH 006 018 Mare autem, vento magno flante, exsurgebat. 043 JOH 006 019 Cum remigassent ergo quasi stadia viginti quinque aut triginta, vident Jesum ambulantem supra mare, et proximum navi fieri, et timuerunt. 043 JOH 006 020 Ille autem dicit eis: Ego sum, nolite timere. 043 JOH 006 021 Voluerunt ergo accipere eum in navim et statim navis fuit ad terram, in quam ibant. 043 JOH 006 022 Altera die, turba, quæ stabat trans mare, vidit quia navicula alia non erat ibi nisi una, et quia non introisset cum discipulis suis Jesus in navim, sed soli discipuli ejus abiissent: 043 JOH 006 023 aliæ vero supervenerunt naves a Tiberiade juxta locum ubi manducaverunt panem, gratias agente Domino. 043 JOH 006 024 Cum ergo vidisset turba quia Jesus non esset ibi, neque discipuli ejus, ascenderunt in naviculas, et venerunt Capharnaum quærentes Jesum. 043 JOH 006 025 Et cum invenissent eum trans mare, dixerunt ei: Rabbi, quando huc venisti? 043 JOH 006 026 Respondit eis Jesus, et dixit: Amen, amen dico vobis: quæritis me non quia vidistis signa, sed quia manducastis ex panibus et saturati estis. 043 JOH 006 027 Operamini non cibum, qui perit, sed qui permanet in vitam æternam, quem Filius hominis dabit vobis. Hunc enim Pater signavit Deus. (aiōnios g166) 043 JOH 006 028 Dixerunt ergo ad eum: Quid faciemus ut operemur opera Dei? 043 JOH 006 029 Respondit Jesus, et dixit eis: Hoc est opus Dei, ut credatis in eum quem misit ille. 043 JOH 006 030 Dixerunt ergo ei: Quod ergo tu facis signum ut videamus et credamus tibi? quid operaris? 043 JOH 006 031 Patres nostri manducaverunt manna in deserto, sicut scriptum est: Panem de cælo dedit eis manducare. 043 JOH 006 032 Dixit ergo eis Jesus: Amen, amen dico vobis: non Moyses dedit vobis panem de cælo, sed Pater meus dat vobis panem de cælo verum. 043 JOH 006 033 Panis enim Dei est, qui de cælo descendit, et dat vitam mundo. 043 JOH 006 034 Dixerunt ergo ad eum: Domine, semper da nobis panem hunc. 043 JOH 006 035 Dixit autem eis Jesus: Ego sum panis vitæ: qui venit ad me, non esuriet, et qui credit in me, non sitiet umquam. 043 JOH 006 036 Sed dixi vobis quia et vidistis me, et non creditis. 043 JOH 006 037 Omne quod dat mihi Pater, ad me veniet: et eum qui venit ad me, non ejiciam foras: 043 JOH 006 038 quia descendi de cælo, non ut faciam voluntatem meam, sed voluntatem ejus qui misit me. 043 JOH 006 039 Hæc est autem voluntas ejus qui misit me, Patris: ut omne quod dedit mihi, non perdam ex eo, sed resuscitem illud in novissimo die. 043 JOH 006 040 Hæc est autem voluntas Patris mei, qui misit me: ut omnis qui videt Filium et credit in eum, habeat vitam æternam, et ego resuscitabo eum in novissimo die. (aiōnios g166) 043 JOH 006 041 Murmurabant ergo Judæi de illo, quia dixisset: Ego sum panis vivus, qui de cælo descendi, 043 JOH 006 042 et dicebant: Nonne hic est Jesus filius Joseph, cujus nos novimus patrem et matrem? quomodo ergo dicit hic: Quia de cælo descendi? 043 JOH 006 043 Respondit ergo Jesus, et dixit eis: Nolite murmurare in invicem: 043 JOH 006 044 nemo potest venire ad me, nisi Pater, qui misit me, traxerit eum; et ego resuscitabo eum in novissimo die. 043 JOH 006 045 Est scriptum in prophetis: Et erunt omnes docibiles Dei. Omnis qui audivit a Patre, et didicit, venit ad me. 043 JOH 006 046 Non quia Patrem vidit quisquam, nisi is, qui est a Deo, hic vidit Patrem. 043 JOH 006 047 Amen, amen dico vobis: qui credit in me, habet vitam æternam. (aiōnios g166) 043 JOH 006 048 Ego sum panis vitæ. 043 JOH 006 049 Patres vestri manducaverunt manna in deserto, et mortui sunt. 043 JOH 006 050 Hic est panis de cælo descendens: ut si quis ex ipso manducaverit, non moriatur. 043 JOH 006 051 Ego sum panis vivus, qui de cælo descendi. Si quis manducaverit ex hoc pane, vivet in æternum: et panis quem ego dabo, caro mea est pro mundi vita. (aiōn g165) 043 JOH 006 052 Litigabant ergo Judæi ad invicem, dicentes: Quomodo potest hic nobis carnem suam dare ad manducandum? 043 JOH 006 053 Dixit ergo eis Jesus: Amen, amen dico vobis: nisi manducaveritis carnem Filii hominis, et biberitis ejus sanguinem, non habebitis vitam in vobis. 043 JOH 006 054 Qui manducat meam carnem, et bibit meum sanguinem, habet vitam æternam: et ego resuscitabo eum in novissimo die. (aiōnios g166) 043 JOH 006 055 Caro enim mea vere est cibus: et sanguis meus, vere est potus; 043 JOH 006 056 qui manducat meam carnem et bibit meum sanguinem, in me manet, et ego in illo. 043 JOH 006 057 Sicut misit me vivens Pater, et ego vivo propter Patrem: et qui manducat me, et ipse vivet propter me. 043 JOH 006 058 Hic est panis qui de cælo descendit. Non sicut manducaverunt patres vestri manna, et mortui sunt. Qui manducat hunc panem, vivet in æternum. (aiōn g165) 043 JOH 006 059 Hæc dixit in synagoga docens, in Capharnaum. 043 JOH 006 060 Multi ergo audientes ex discipulis ejus, dixerunt: Durus est hic sermo, et quis potest eum audire? 043 JOH 006 061 Sciens autem Jesus apud semetipsum quia murmurarent de hoc discipuli ejus, dixit eis: Hoc vos scandalizat? 043 JOH 006 062 si ergo videritis Filium hominis ascendentem ubi erat prius? 043 JOH 006 063 Spiritus est qui vivificat: caro non prodest quidquam: verba quæ ego locutus sum vobis, spiritus et vita sunt. 043 JOH 006 064 Sed sunt quidam ex vobis qui non credunt. Sciebat enim ab initio Jesus qui essent non credentes, et quis traditurus esset eum. 043 JOH 006 065 Et dicebat: Propterea dixi vobis, quia nemo potest venire ad me, nisi fuerit ei datum a Patre meo. 043 JOH 006 066 Ex hoc multi discipulorum ejus abierunt retro: et jam non cum illo ambulabant. 043 JOH 006 067 Dixit ergo Jesus ad duodecim: Numquid et vos vultis abire? 043 JOH 006 068 Respondit ergo ei Simon Petrus: Domine, ad quem ibimus? verba vitæ æternæ habes: (aiōnios g166) 043 JOH 006 069 et nos credidimus, et cognovimus quia tu es Christus Filius Dei. 043 JOH 006 070 Respondit eis Jesus: Nonne ego vos duodecim elegi: et ex vobis unus diabolus est? 043 JOH 006 071 Dicebat autem Judam Simonis Iscariotem: hic enim erat traditurus eum, cum esset unus ex duodecim. 043 JOH 007 001 Post hæc autem ambulabat Jesus in Galilæam: non enim volebat in Judæam ambulare, quia quærebant eum Judæi interficere. 043 JOH 007 002 Erat autem in proximo dies festus Judæorum, Scenopegia. 043 JOH 007 003 Dixerunt autem ad eum fratres ejus: Transi hinc, et vade in Judæam, ut et discipuli tui videant opera tua, quæ facis. 043 JOH 007 004 Nemo quippe in occulto quid facit, et quærit ipse in palam esse: si hæc facis, manifesta teipsum mundo. 043 JOH 007 005 Neque enim fratres ejus credebant in eum. 043 JOH 007 006 Dicit ergo eis Jesus: Tempus meum nondum advenit: tempus autem vestrum semper est paratum. 043 JOH 007 007 Non potest mundus odisse vos: me autem odit, quia ego testimonium perhibeo de illo quod opera ejus mala sunt. 043 JOH 007 008 Vos ascendite ad diem festum hunc, ego autem non ascendo ad diem festum istum: quia meum tempus nondum impletum est. 043 JOH 007 009 Hæc cum dixisset, ipse mansit in Galilæa. 043 JOH 007 010 Ut autem ascenderunt fratres ejus, tunc et ipse ascendit ad diem festum non manifeste, sed quasi in occulto. 043 JOH 007 011 Judæi ergo quærebant eum in die festo, et dicebant: Ubi est ille? 043 JOH 007 012 Et murmur multum erat in turba de eo. Quidam enim dicebant: Quia bonus est. Alii autem dicebant: Non, sed seducit turbas. 043 JOH 007 013 Nemo tamen palam loquebatur de illo propter metum Judæorum. 043 JOH 007 014 Jam autem die festo mediante, ascendit Jesus in templum, et docebat. 043 JOH 007 015 Et mirabantur Judæi, dicentes: Quomodo hic litteras scit, cum non didicerit? 043 JOH 007 016 Respondit eis Jesus, et dixit: Mea doctrina non est mea, sed ejus qui misit me. 043 JOH 007 017 Si quis voluerit voluntatem ejus facere, cognoscet de doctrina, utrum ex Deo sit, an ego a meipso loquar. 043 JOH 007 018 Qui a semetipso loquitur, gloriam propriam quærit; qui autem quærit gloriam ejus qui misit eum, hic verax est, et injustitia in illo non est. 043 JOH 007 019 Nonne Moyses dedit vobis legem: et nemo ex vobis facit legem? 043 JOH 007 020 Quid me quæritis interficere? Respondit turba, et dixit: Dæmonium habes: quis te quæret interficere? 043 JOH 007 021 Respondit Jesus et dixit eis: Unum opus feci, et omnes miramini: 043 JOH 007 022 propterea Moyses dedit vobis circumcisionem (non quia ex Moyse est, sed ex patribus), et in sabbato circumciditis hominem. 043 JOH 007 023 Si circumcisionem accipit homo in sabbato, ut non solvatur lex Moysi: mihi indignamini quia totum hominem sanum feci in sabbato? 043 JOH 007 024 Nolite judicare secundum faciem, sed justum judicium judicate. 043 JOH 007 025 Dicebant ergo quidam ex Jerosolymis: Nonne hic est, quem quærunt interficere? 043 JOH 007 026 et ecce palam loquitur, et nihil ei dicunt. Numquid vere cognoverunt principes quia hic est Christus? 043 JOH 007 027 Sed hunc scimus unde sit: Christus autem cum venerit, nemo scit unde sit. 043 JOH 007 028 Clamabat ergo Jesus in templo docens, et dicens: Et me scitis, et unde sim scitis: et a meipso non veni, sed est verus qui misit me, quem vos nescitis. 043 JOH 007 029 Ego scio eum: quia ab ipso sum, et ipse me misit. 043 JOH 007 030 Quærebant ergo eum apprehendere: et nemo misit in illum manus, quia nondum venerat hora ejus. 043 JOH 007 031 De turba autem multi crediderunt in eum, et dicebant: Christus cum venerit, numquid plura signa faciet quam quæ hic facit? 043 JOH 007 032 Audierunt pharisæi turbam murmurantem de illo hæc: et miserunt principes et pharisæi ministros ut apprehenderent eum. 043 JOH 007 033 Dixit ergo eis Jesus: Adhuc modicum tempus vobiscum sum: et vado ad eum qui me misit. 043 JOH 007 034 Quæretis me, et non invenietis: et ubi ego sum, vos non potestis venire. 043 JOH 007 035 Dixerunt ergo Judæi ad semetipsos: Quo hic iturus est, quia non inveniemus eum? numquid in dispersionem gentium iturus est, et docturus gentes? 043 JOH 007 036 quis est hic sermo, quem dixit: Quæretis me, et non invenietis: et ubi sum ego, vos non potestis venire? 043 JOH 007 037 In novissimo autem die magno festivitatis stabat Jesus, et clamabat dicens: Si quis sitit, veniat ad me et bibat. 043 JOH 007 038 Qui credit in me, sicut dicit Scriptura, flumina de ventre ejus fluent aquæ vivæ. 043 JOH 007 039 Hoc autem dixit de Spiritu, quem accepturi erant credentes in eum: nondum enim erat Spiritus datus, quia Jesus nondum erat glorificatus. 043 JOH 007 040 Ex illa ergo turba cum audissent hos sermones ejus, dicebant: Hic est vere propheta. 043 JOH 007 041 Alii dicebant: Hic est Christus. Quidam autem dicebant: Numquid a Galilæa venit Christus? 043 JOH 007 042 nonne Scriptura dicit: Quia ex semine David, et de Bethlehem castello, ubi erat David, venit Christus? 043 JOH 007 043 Dissensio itaque facta est in turba propter eum. 043 JOH 007 044 Quidam autem ex ipsis volebant apprehendere eum: sed nemo misit super eum manus. 043 JOH 007 045 Venerunt ergo ministri ad pontifices et pharisæos. Et dixerunt eis illi: Quare non adduxistis illum? 043 JOH 007 046 Responderunt ministri: Numquam sic locutus est homo, sicut hic homo. 043 JOH 007 047 Responderunt ergo eis pharisæi: Numquid et vos seducti estis? 043 JOH 007 048 numquid ex principibus aliquis credidit in eum, aut ex pharisæis? 043 JOH 007 049 sed turba hæc, quæ non novit legem, maledicti sunt. 043 JOH 007 050 Dixit Nicodemus ad eos, ille qui venit ad eum nocte, qui unus erat ex ipsis: 043 JOH 007 051 Numquid lex nostra judicat hominem, nisi prius audierit ab ipso, et cognoverit quid faciat? 043 JOH 007 052 Responderunt, et dixerunt ei: Numquid et tu Galilæus es? scrutare Scripturas, et vide quia a Galilæa propheta non surgit. 043 JOH 007 053 Et reversi sunt unusquisque in domum suam. 043 JOH 008 001 Jesus autem perrexit in montem Oliveti: 043 JOH 008 002 et diluculo iterum venit in templum, et omnis populus venit ad eum, et sedens docebat eos. 043 JOH 008 003 Adducunt autem scribæ et pharisæi mulierem in adulterio deprehensam: et statuerunt eam in medio, 043 JOH 008 004 et dixerunt ei: Magister, hæc mulier modo deprehensa est in adulterio. 043 JOH 008 005 In lege autem Moyses mandavit nobis hujusmodi lapidare. Tu ergo quid dicis? 043 JOH 008 006 Hoc autem dicebant tentantes eum, ut possent accusare eum. Jesus autem inclinans se deorsum, digito scribebat in terra. 043 JOH 008 007 Cum ergo perseverarent interrogantes eum, erexit se, et dixit eis: Qui sine peccato est vestrum, primus in illam lapidem mittat. 043 JOH 008 008 Et iterum se inclinans, scribebat in terra. 043 JOH 008 009 Audientes autem unus post unum exibant, incipientes a senioribus: et remansit solus Jesus, et mulier in medio stans. 043 JOH 008 010 Erigens autem se Jesus, dixit ei: Mulier, ubi sunt qui te accusabant? nemo te condemnavit? 043 JOH 008 011 Quæ dixit: Nemo, Domine. Dixit autem Jesus: Nec ego te condemnabo: vade, et jam amplius noli peccare. 043 JOH 008 012 Iterum ergo locutus est eis Jesus, dicens: Ego sum lux mundi: qui sequitur me, non ambulat in tenebris, sed habebit lumen vitæ. 043 JOH 008 013 Dixerunt ergo ei pharisæi: Tu de teipso testimonium perhibes; testimonium tuum non est verum. 043 JOH 008 014 Respondit Jesus, et dixit eis: Et si ego testimonium perhibeo de meipso, verum est testimonium meum: quia scio unde veni et quo vado; vos autem nescitis unde venio aut quo vado. 043 JOH 008 015 Vos secundum carnem judicatis: ego non judico quemquam; 043 JOH 008 016 et si judico ego, judicium meum verum est, quia solus non sum: sed ego et qui misit me, Pater. 043 JOH 008 017 Et in lege vestra scriptum est, quia duorum hominum testimonium verum est. 043 JOH 008 018 Ego sum qui testimonium perhibeo de meipso, et testimonium perhibet de me qui misit me, Pater. 043 JOH 008 019 Dicebant ergo ei: Ubi est Pater tuus? Respondit Jesus: Neque me scitis, neque Patrem meum: si me sciretis, forsitan et Patrem meum sciretis. 043 JOH 008 020 Hæc verba locutus est Jesus in gazophylacio, docens in templo: et nemo apprehendit eum, quia necdum venerat hora ejus. 043 JOH 008 021 Dixit ergo iterum eis Jesus: Ego vado, et quæretis me, et in peccato vestro moriemini. Quo ego vado, vos non potestis venire. 043 JOH 008 022 Dicebant ergo Judæi: Numquid interficiet semetipsum, quia dixit: Quo ego vado, vos non potestis venire? 043 JOH 008 023 Et dicebat eis: Vos de deorsum estis, ego de supernis sum. Vos de mundo hoc estis, ego non sum de hoc mundo. 043 JOH 008 024 Dixi ergo vobis quia moriemini in peccatis vestris: si enim non credideritis quia ego sum, moriemini in peccato vestro. 043 JOH 008 025 Dicebant ergo ei: Tu quis es? Dixit eis Jesus: Principium, qui et loquor vobis. 043 JOH 008 026 Multa habeo de vobis loqui, et judicare; sed qui me misit, verax est; et ego quæ audivi ab eo, hæc loquor in mundo. 043 JOH 008 027 Et non cognoverunt quia Patrem ejus dicebat Deum. 043 JOH 008 028 Dixit ergo eis Jesus: Cum exaltaveritis Filium hominis, tunc cognoscetis quia ego sum, et a meipso facio nihil, sed sicut docuit me Pater, hæc loquor: 043 JOH 008 029 et qui me misit, mecum est, et non reliquit me solum: quia ego quæ placita sunt ei, facio semper. 043 JOH 008 030 Hæc illo loquente, multi crediderunt in eum. 043 JOH 008 031 Dicebat ergo Jesus ad eos, qui crediderunt ei, Judæos: Si vos manseritis in sermone meo, vere discipuli mei eritis, 043 JOH 008 032 et cognoscetis veritatem, et veritas liberabit vos. 043 JOH 008 033 Responderunt ei: Semen Abrahæ sumus, et nemini servivimus umquam: quomodo tu dicis: Liberi eritis? 043 JOH 008 034 Respondit eis Jesus: Amen, amen dico vobis: quia omnis qui facit peccatum, servus est peccati. 043 JOH 008 035 Servus autem non manet in domo in æternum: filius autem manet in æternum. (aiōn g165) 043 JOH 008 036 Si ergo vos filius liberaverit, vere liberi eritis. 043 JOH 008 037 Scio quia filii Abrahæ estis: sed quæritis me interficere, quia sermo meus non capit in vobis. 043 JOH 008 038 Ego quod vidi apud Patrem meum, loquor: et vos quæ vidistis apud patrem vestrum, facitis. 043 JOH 008 039 Responderunt, et dixerunt ei: Pater noster Abraham est. Dicit eis Jesus: Si filii Abrahæ estis, opera Abrahæ facite. 043 JOH 008 040 Nunc autem quæritis me interficere, hominem, qui veritatem vobis locutus sum, quam audivi a Deo: hoc Abraham non fecit. 043 JOH 008 041 Vos facitis opera patris vestri. Dixerunt itaque ei: Nos ex fornicatione non sumus nati: unum patrem habemus Deum. 043 JOH 008 042 Dixit ergo eis Jesus: Si Deus pater vester esset, diligeretis utique et me; ego enim ex Deo processi, et veni: neque enim a meipso veni, sed ille me misit. 043 JOH 008 043 Quare loquelam meam non cognoscitis? Quia non potestis audire sermonem meum. 043 JOH 008 044 Vos ex patre diabolo estis: et desideria patris vestri vultis facere. Ille homicida erat ab initio, et in veritate non stetit: quia non est veritas in eo: cum loquitur mendacium, ex propriis loquitur, quia mendax est, et pater ejus. 043 JOH 008 045 Ego autem si veritatem dico, non creditis mihi. 043 JOH 008 046 Quis ex vobis arguet me de peccato? si veritatem dico vobis, quare non creditis mihi? 043 JOH 008 047 Qui ex Deo est, verba Dei audit. Propterea vos non auditis, quia ex Deo non estis. 043 JOH 008 048 Responderunt ergo Judæi, et dixerunt ei: Nonne bene dicimus nos quia Samaritanus es tu, et dæmonium habes? 043 JOH 008 049 Respondit Jesus: Ego dæmonium non habeo: sed honorifico Patrem meum, et vos inhonorastis me. 043 JOH 008 050 Ego autem non quæro gloriam meam: est qui quærat, et judicet. 043 JOH 008 051 Amen, amen dico vobis: si quis sermonem meum servaverit, mortem non videbit in æternum. (aiōn g165) 043 JOH 008 052 Dixerunt ergo Judæi: Nunc cognovimus quia dæmonium habes. Abraham mortuus est, et prophetæ; et tu dicis: Si quis sermonem meum servaverit, non gustabit mortem in æternum. (aiōn g165) 043 JOH 008 053 Numquid tu major es patre nostro Abraham, qui mortuus est? et prophetæ mortui sunt. Quem teipsum facis? 043 JOH 008 054 Respondit Jesus: Si ego glorifico meipsum, gloria mea nihil est: est Pater meus, qui glorificat me, quem vos dicitis quia Deus vester est, 043 JOH 008 055 et non cognovistis eum: ego autem novi eum. Et si dixero quia non scio eum, ero similis vobis, mendax. Sed scio eum, et sermonem ejus servo. 043 JOH 008 056 Abraham pater vester exsultavit ut videret diem meum: vidit, et gavisus est. 043 JOH 008 057 Dixerunt ergo Judæi ad eum: Quinquaginta annos nondum habes, et Abraham vidisti? 043 JOH 008 058 Dixit eis Jesus: Amen, amen dico vobis, antequam Abraham fieret, ego sum. 043 JOH 008 059 Tulerunt ergo lapides, ut jacerent in eum: Jesus autem abscondit se, et exivit de templo. 043 JOH 009 001 Et præteriens Jesus vidit hominem cæcum a nativitate: 043 JOH 009 002 et interrogaverunt eum discipuli ejus: Rabbi, quis peccavit, hic, aut parentes ejus, ut cæcus nasceretur? 043 JOH 009 003 Respondit Jesus: Neque hic peccavit, neque parentes ejus: sed ut manifestentur opera Dei in illo. 043 JOH 009 004 Me oportet operari opera ejus qui misit me, donec dies est: venit nox, quando nemo potest operari: 043 JOH 009 005 quamdiu sum in mundo, lux sum mundi. 043 JOH 009 006 Hæc cum dixisset, exspuit in terram, et fecit lutum ex sputo, et linivit lutum super oculos ejus, 043 JOH 009 007 et dixit ei: Vade, lava in natatoria Siloë (quod interpretatur Missus). Abiit ergo, et lavit, et venit videns. 043 JOH 009 008 Itaque vicini, et qui viderant eum prius quia mendicus erat, dicebant: Nonne hic est qui sedebat, et mendicabat? Alii dicebant: Quia hic est. 043 JOH 009 009 Alii autem: Nequaquam, sed similis est ei. Ille vero dicebat: Quia ego sum. 043 JOH 009 010 Dicebant ergo ei: Quomodo aperti sunt tibi oculi? 043 JOH 009 011 Respondit: Ille homo qui dicitur Jesus, lutum fecit: et unxit oculos meos, et dixit mihi: Vade ad natatoria Siloë, et lava. Et abii, et lavi, et video. 043 JOH 009 012 Et dixerunt ei: Ubi est ille? Ait: Nescio. 043 JOH 009 013 Adducunt eum ad pharisæos, qui cæcus fuerat. 043 JOH 009 014 Erat autem sabbatum quando lutum fecit Jesus, et aperuit oculos ejus. 043 JOH 009 015 Iterum ergo interrogabant eum pharisæi quomodo vidisset. Ille autem dixit eis: Lutum mihi posuit super oculos, et lavi, et video. 043 JOH 009 016 Dicebant ergo ex pharisæis quidam: Non est hic homo a Deo, qui sabbatum non custodit. Alii autem dicebant: Quomodo potest homo peccator hæc signa facere? Et schisma erat inter eos. 043 JOH 009 017 Dicunt ergo cæco iterum: Tu quid dicis de illo qui aperuit oculos tuos? Ille autem dixit: Quia propheta est. 043 JOH 009 018 Non crediderunt ergo Judæi de illo, quia cæcus fuisset et vidisset, donec vocaverunt parentes ejus, qui viderat: 043 JOH 009 019 et interrogaverunt eos, dicentes: Hic est filius vester, quem vos dicitis quia cæcus natus est? quomodo ergo nunc videt? 043 JOH 009 020 Responderunt eis parentes ejus, et dixerunt: Scimus quia hic est filius noster, et quia cæcus natus est: 043 JOH 009 021 quomodo autem nunc videat, nescimus: aut quis ejus aperuit oculos, nos nescimus; ipsum interrogate: ætatem habet, ipse de se loquatur. 043 JOH 009 022 Hæc dixerunt parentes ejus, quoniam timebant Judæos: jam enim conspiraverunt Judæi, ut si quis eum confiteretur esse Christum, extra synagogam fieret. 043 JOH 009 023 Propterea parentes ejus dixerunt: Quia ætatem habet, ipsum interrogate. 043 JOH 009 024 Vocaverunt ergo rursum hominem qui fuerat cæcus, et dixerunt ei: Da gloriam Deo: nos scimus quia hic homo peccator est. 043 JOH 009 025 Dixit ergo eis ille: Si peccator est, nescio; unum scio, quia cæcus cum essem, modo video. 043 JOH 009 026 Dixerunt ergo illi: Quid fecit tibi? quomodo aperuit tibi oculos? 043 JOH 009 027 Respondit eis: Dixi vobis jam, et audistis: quod iterum vultis audire? numquid et vos vultis discipuli ejus fieri? 043 JOH 009 028 Maledixerunt ergo ei, et dixerunt: Tu discipulus illius sis: nos autem Moysi discipuli sumus. 043 JOH 009 029 Nos scimus quia Moysi locutus est Deus; hunc autem nescimus unde sit. 043 JOH 009 030 Respondit ille homo, et dixit eis: In hoc enim mirabile est quia vos nescitis unde sit, et aperuit meos oculos: 043 JOH 009 031 scimus autem quia peccatores Deus non audit: sed si quis Dei cultor est, et voluntatem ejus facit, hunc exaudit. 043 JOH 009 032 A sæculo non est auditum quia quis aperuit oculos cæci nati. (aiōn g165) 043 JOH 009 033 Nisi esset hic a Deo, non poterat facere quidquam. 043 JOH 009 034 Responderunt, et dixerunt ei: In peccatis natus es totus, et tu doces nos? Et ejecerunt eum foras. 043 JOH 009 035 Audivit Jesus quia ejecerunt eum foras: et cum invenisset eum, dixit ei: Tu credis in Filium Dei? 043 JOH 009 036 Respondit ille, et dixit: Quis est, Domine, ut credam in eum? 043 JOH 009 037 Et dixit ei Jesus: Et vidisti eum, et qui loquitur tecum, ipse est. 043 JOH 009 038 At ille ait: Credo, Domine. Et procidens adoravit eum. 043 JOH 009 039 Et dixit Jesus: In judicium ego in hunc mundum veni: ut qui non vident videant, et qui vident cæci fiant. 043 JOH 009 040 Et audierunt quidam ex pharisæis qui cum ipso erant, et dixerunt ei: Numquid et nos cæci sumus? 043 JOH 009 041 Dixit eis Jesus: Si cæci essetis, non haberetis peccatum. Nunc vero dicitis, Quia videmus: peccatum vestrum manet. 043 JOH 010 001 Amen, amen dico vobis: qui non intrat per ostium in ovile ovium, sed ascendit aliunde, ille fur est et latro. 043 JOH 010 002 Qui autem intrat per ostium, pastor est ovium. 043 JOH 010 003 Huic ostiarius aperit, et oves vocem ejus audiunt, et proprias ovas vocat nominatim, et educit eas. 043 JOH 010 004 Et cum proprias oves emiserit, ante eas vadit: et oves illum sequuntur, quia sciunt vocem ejus. 043 JOH 010 005 Alienum autem non sequuntur, sed fugiunt ab eo: quia non noverunt vocem alienorum. 043 JOH 010 006 Hoc proverbium dixit eis Jesus: illi autem non cognoverunt quid loqueretur eis. 043 JOH 010 007 Dixit ergo eis iterum Jesus: Amen, amen dico vobis, quia ego sum ostium ovium. 043 JOH 010 008 Omnes quotquot venerunt, fures sunt, et latrones, et non audierunt eos oves. 043 JOH 010 009 Ego sum ostium. Per me si quis introierit, salvabitur: et ingredietur, et egredietur, et pascua inveniet. 043 JOH 010 010 Fur non venit nisi ut furetur, et mactet, et perdat. Ego veni ut vitam habeant, et abundantius habeant. 043 JOH 010 011 Ego sum pastor bonus. Bonus pastor animam suam dat pro ovibus suis. 043 JOH 010 012 Mercenarius autem, et qui non est pastor, cujus non sunt oves propriæ, videt lupum venientem, et dimittit oves, et fugit: et lupus rapit, et dispergit oves; 043 JOH 010 013 mercenarius autem fugit, quia mercenarius est, et non pertinet ad eum de ovibus. 043 JOH 010 014 Ego sum pastor bonus: et cognosco meas, et cognoscunt me meæ. 043 JOH 010 015 Sicut novit me Pater, et ego agnosco Patrem: et animam meam pono pro ovibus meis. 043 JOH 010 016 Et alias oves habeo, quæ non sunt ex hoc ovili: et illas oportet me adducere, et vocem meam audient, et fiet unum ovile et unus pastor. 043 JOH 010 017 Propterea me diligit Pater: quia ego pono animam meam, ut iterum sumam eam. 043 JOH 010 018 Nemo tollit eam a me: sed ego pono eam a meipso, et potestatem habeo ponendi eam, et potestatem habeo iterum sumendi eam. Hoc mandatum accepi a Patre meo. 043 JOH 010 019 Dissensio iterum facta est inter Judæos propter sermones hos. 043 JOH 010 020 Dicebant autem multi ex ipsis: Dæmonium habet, et insanit: quid eum auditis? 043 JOH 010 021 Alii dicebant: Hæc verba non sunt dæmonium habentis: numquid dæmonium potest cæcorum oculos aperire? 043 JOH 010 022 Facta sunt autem Encænia in Jerosolymis, et hiems erat. 043 JOH 010 023 Et ambulabat Jesus in templo, in porticu Salomonis. 043 JOH 010 024 Circumdederunt ergo eum Judæi, et dicebant ei: Quousque animam nostram tollis? si tu es Christus, dic nobis palam. 043 JOH 010 025 Respondit eis Jesus: Loquor vobis, et non creditis: opera quæ ego facio in nomine Patris mei, hæc testimonium perhibent de me: 043 JOH 010 026 sed vos non creditis, quia non estis ex ovibus meis. 043 JOH 010 027 Oves meæ vocem meam audiunt, et ego cognosco eas, et sequuntur me: 043 JOH 010 028 et ego vitam æternam do eis, et non peribunt in æternum, et non rapiet eas quisquam de manu mea. (aiōn g165, aiōnios g166) 043 JOH 010 029 Pater meus quod dedit mihi, majus omnibus est: et nemo potest rapere de manu Patris mei. 043 JOH 010 030 Ego et Pater unum sumus. 043 JOH 010 031 Sustulerunt ergo lapides Judæi, ut lapidarent eum. 043 JOH 010 032 Respondit eis Jesus: Multa bona opera ostendi vobis ex Patre meo: propter quod eorum opus me lapidatis? 043 JOH 010 033 Responderunt ei Judæi: De bono opere non lapidamus te, sed de blasphemia; et quia tu homo cum sis, facis teipsum Deum. 043 JOH 010 034 Respondit eis Jesus: Nonne scriptum est in lege vestra, Quia ego dixi: Dii estis? 043 JOH 010 035 Si illos dixit deos, ad quos sermo Dei factus est, et non potest solvi Scriptura: 043 JOH 010 036 quem Pater sanctificavit, et misit in mundum vos dicitis: Quia blasphemas, quia dixi: Filius Dei sum? 043 JOH 010 037 Si non facio opera Patris mei, nolite credere mihi. 043 JOH 010 038 Si autem facio: etsi mihi non vultis credere, operibus credite, ut cognoscatis, et credatis quia Pater in me est, et ego in Patre. 043 JOH 010 039 Quærebant ergo eum apprehendere: et exivit de manibus eorum. 043 JOH 010 040 Et abiit iterum trans Jordanem, in eum locum ubi erat Joannes baptizans primum, et mansit illic; 043 JOH 010 041 et multi venerunt ad eum, et dicebant: Quia Joannes quidem signum fecit nullum. 043 JOH 010 042 Omnia autem quæcumque dixit Joannes de hoc, vera erant. Et multi crediderunt in eum. 043 JOH 011 001 Erat autem quidam languens Lazarus a Bethania, de castello Mariæ et Marthæ sororis ejus. 043 JOH 011 002 (Maria autem erat quæ unxit Dominum unguento, et extersit pedes ejus capillis suis: cujus frater Lazarus infirmabatur.) 043 JOH 011 003 Miserunt ergo sorores ejus ad eum dicentes: Domine, ecce quem amas infirmatur. 043 JOH 011 004 Audiens autem Jesus dixit eis: Infirmitas hæc non est ad mortem, sed pro gloria Dei, ut glorificetur Filius Dei per eam. 043 JOH 011 005 Diligebat autem Jesus Martham, et sororem ejus Mariam, et Lazarum. 043 JOH 011 006 Ut ergo audivit quia infirmabatur, tunc quidem mansit in eodem loco duobus diebus; 043 JOH 011 007 deinde post hæc dixit discipulis suis: Eamus in Judæam iterum. 043 JOH 011 008 Dicunt ei discipuli: Rabbi, nunc quærebant te Judæi lapidare, et iterum vadis illuc? 043 JOH 011 009 Respondit Jesus: Nonne duodecim sunt horæ diei? Si quis ambulaverit in die, non offendit, quia lucem hujus mundi videt: 043 JOH 011 010 si autem ambulaverit in nocte, offendit, quia lux non est in eo. 043 JOH 011 011 Hæc ait, et post hæc dixit eis: Lazarus amicus noster dormit: sed vado ut a somno excitem eum. 043 JOH 011 012 Dixerunt ergo discipuli ejus: Domine, si dormit, salvus erit. 043 JOH 011 013 Dixerat autem Jesus de morte ejus: illi autem putaverunt quia de dormitione somni diceret. 043 JOH 011 014 Tunc ergo Jesus dixit eis manifeste: Lazarus mortuus est: 043 JOH 011 015 et gaudeo propter vos, ut credatis, quoniam non eram ibi, sed eamus ad eum. 043 JOH 011 016 Dixit ergo Thomas, qui dicitur Didymus, ad condiscipulos: Eamus et nos, ut moriamur cum eo. 043 JOH 011 017 Venit itaque Jesus: et invenit eum quatuor dies jam in monumento habentem. 043 JOH 011 018 (Erat autem Bethania juxta Jerosolymam quasi stadiis quindecim.) 043 JOH 011 019 Multi autem ex Judæis venerant ad Martham et Mariam, ut consolarentur eas de fratre suo. 043 JOH 011 020 Martha ergo ut audivit quia Jesus venit, occurrit illi: Maria autem domi sedebat. 043 JOH 011 021 Dixit ergo Martha ad Jesum: Domine, si fuisses hic, frater meus non fuisset mortuus: 043 JOH 011 022 sed et nunc scio quia quæcumque poposceris a Deo, dabit tibi Deus. 043 JOH 011 023 Dicit illi Jesus: Resurget frater tuus. 043 JOH 011 024 Dicit ei Martha: Scio quia resurget in resurrectione in novissimo die. 043 JOH 011 025 Dixit ei Jesus: Ego sum resurrectio et vita: qui credit in me, etiam si mortuus fuerit, vivet: 043 JOH 011 026 et omnis qui vivit et credit in me, non morietur in æternum. Credis hoc? (aiōn g165) 043 JOH 011 027 Ait illi: Utique Domine, ego credidi quia tu es Christus, Filius Dei vivi, qui in hunc mundum venisti. 043 JOH 011 028 Et cum hæc dixisset, abiit, et vocavit Mariam sororem suam silentio, dicens: Magister adest, et vocat te. 043 JOH 011 029 Illa ut audivit, surgit cito, et venit ad eum; 043 JOH 011 030 nondum enim venerat Jesus in castellum: sed erat adhuc in illo loco, ubi occurrerat ei Martha. 043 JOH 011 031 Judæi ergo, qui erant cum ea in domo, et consolabantur eam, cum vidissent Mariam quia cito surrexit, et exiit, secuti sunt eam dicentes: Quia vadit ad monumentum, ut ploret ibi. 043 JOH 011 032 Maria ergo, cum venisset ubi erat Jesus, videns eum, cecidit ad pedes ejus, et dicit ei: Domine, si fuisses hic, non esset mortuus frater meus. 043 JOH 011 033 Jesus ergo, ut vidit eam plorantem, et Judæos, qui venerant cum ea, plorantes, infremuit spiritu, et turbavit seipsum, 043 JOH 011 034 et dixit: Ubi posuistis eum? Dicunt ei: Domine, veni, et vide. 043 JOH 011 035 Et lacrimatus est Jesus. 043 JOH 011 036 Dixerunt ergo Judæi: Ecce quomodo amabat eum. 043 JOH 011 037 Quidam autem ex ipsis dixerunt: Non poterat hic, qui aperuit oculos cæci nati, facere ut hic non moreretur? 043 JOH 011 038 Jesus ergo rursum fremens in semetipso, venit ad monumentum. Erat autem spelunca, et lapis superpositus erat ei. 043 JOH 011 039 Ait Jesus: Tollite lapidem. Dicit ei Martha, soror ejus qui mortuus fuerat: Domine, jam fœtet, quatriduanus est enim. 043 JOH 011 040 Dicit ei Jesus: Nonne dixi tibi quoniam si credideris, videbis gloriam Dei? 043 JOH 011 041 Tulerunt ergo lapidem: Jesus autem, elevatis sursum oculis, dixit: Pater, gratias ago tibi quoniam audisti me. 043 JOH 011 042 Ego autem sciebam quia semper me audis, sed propter populum qui circumstat, dixi: ut credant quia tu me misisti. 043 JOH 011 043 Hæc cum dixisset, voce magna clamavit: Lazare, veni foras. 043 JOH 011 044 Et statim prodiit qui fuerat mortuus, ligatus pedes, et manus institis, et facies illius sudario erat ligata. Dixit eis Jesus: Solvite eum et sinite abire. 043 JOH 011 045 Multi ergo ex Judæis, qui venerant ad Mariam, et Martham, et viderant quæ fecit Jesus, crediderunt in eum. 043 JOH 011 046 Quidam autem ex ipsis abierunt ad pharisæos, et dixerunt eis quæ fecit Jesus. 043 JOH 011 047 Collegerunt ergo pontifices et pharisæi concilium, et dicebant: Quid faciamus, quia hic homo multa signa facit? 043 JOH 011 048 Si dimittimus eum sic, omnes credent in eum, et venient Romani, et tollent nostrum locum, et gentem. 043 JOH 011 049 Unus autem ex ipsis, Caiphas nomine, cum esset pontifex anni illius, dixit eis: Vos nescitis quidquam, 043 JOH 011 050 nec cogitatis quia expedit vobis ut unus moriatur homo pro populo, et non tota gens pereat. 043 JOH 011 051 Hoc autem a semetipso non dixit: sed cum esset pontifex anni illius, prophetavit, quod Jesus moriturus erat pro gente, 043 JOH 011 052 et non tantum pro gente, sed ut filios Dei, qui erant dispersi, congregaret in unum. 043 JOH 011 053 Ab illo ergo die cogitaverunt ut interficerent eum. 043 JOH 011 054 Jesus ergo jam non in palam ambulabat apud Judæos, sed abiit in regionem juxta desertum, in civitatem quæ dicitur Ephrem, et ibi morabatur cum discipulis suis. 043 JOH 011 055 Proximum autem erat Pascha Judæorum, et ascenderunt multi Jerosolymam de regione ante Pascha, ut sanctificarent seipsos. 043 JOH 011 056 Quærebant ergo Jesum, et colloquebantur ad invicem, in templo stantes: Quid putatis, quia non venit ad diem festum? 043 JOH 011 057 Dederant autem pontifices et pharisæi mandatum ut si quis cognoverit ubi sit, indicet, ut apprehendant eum. 043 JOH 012 001 Jesus ergo ante sex dies Paschæ venit Bethaniam, ubi Lazarus fuerat mortuus, quem suscitavit Jesus. 043 JOH 012 002 Fecerunt autem ei cœnam ibi, et Martha ministrabat, Lazarus vero unus erat ex discumbentibus cum eo. 043 JOH 012 003 Maria ergo accepit libram unguenti nardi pistici pretiosi, et unxit pedes Jesu, et extersit pedes ejus capillis suis: et domus impleta est ex odore unguenti. 043 JOH 012 004 Dixit ergo unus ex discipulis ejus, Judas Iscariotes, qui erat eum traditurus: 043 JOH 012 005 Quare hoc unguentum non veniit trecentis denariis, et datum est egenis? 043 JOH 012 006 Dixit autem hoc, non quia de egenis pertinebat ad eum, sed quia fur erat, et loculos habens, ea quæ mittebantur, portabat. 043 JOH 012 007 Dixit ergo Jesus: Sinite illam ut in diem sepulturæ meæ servet illud. 043 JOH 012 008 Pauperes enim semper habetis vobiscum: me autem non semper habetis. 043 JOH 012 009 Cognovit ergo turba multa ex Judæis quia illic est, et venerunt, non propter Jesum tantum, sed ut Lazarum viderent, quem suscitavit a mortuis. 043 JOH 012 010 Cogitaverunt autem principes sacerdotum ut et Lazarum interficerent: 043 JOH 012 011 quia multi propter illum abibant ex Judæis, et credebant in Jesum. 043 JOH 012 012 In crastinum autem, turba multa quæ venerat ad diem festum, cum audissent quia venit Jesus Jerosolymam, 043 JOH 012 013 acceperunt ramos palmarum, et processerunt obviam ei, et clamabant: Hosanna, benedictus qui venit in nomine Domini, rex Israël. 043 JOH 012 014 Et invenit Jesus asellum, et sedit super eum, sicut scriptum est: 043 JOH 012 015 Noli timere, filia Sion: ecce rex tuus venit sedens super pullum asinæ. 043 JOH 012 016 Hæc non cognoverunt discipuli ejus primum: sed quando glorificatus est Jesus, tunc recordati sunt quia hæc erant scripta de eo, et hæc fecerunt ei. 043 JOH 012 017 Testimonium ergo perhibebat turba, quæ erat cum eo quando Lazarum vocavit de monumento, et suscitavit eum a mortuis. 043 JOH 012 018 Propterea et obviam venit ei turba: quia audierunt fecisse hoc signum. 043 JOH 012 019 Pharisæi ergo dixerunt ad semetipsos: Videtis quia nihil proficimus? ecce mundus totus post eum abiit. 043 JOH 012 020 Erant autem quidam gentiles, ex his qui ascenderant ut adorarent in die festo. 043 JOH 012 021 Hi ergo accesserunt ad Philippum, qui erat a Bethsaida Galilææ, et rogabant eum, dicentes: Domine, volumus Jesum videre. 043 JOH 012 022 Venit Philippus, et dicit Andreæ; Andreas rursum et Philippus dixerunt Jesu. 043 JOH 012 023 Jesus autem respondit eis, dicens: Venit hora, ut clarificetur Filius hominis. 043 JOH 012 024 Amen, amen dico vobis, nisi granum frumenti cadens in terram, mortuum fuerit, ipsum solum manet: si autem mortuum fuerit, multum fructum affert. 043 JOH 012 025 Qui amat animam suam, perdet eam; et qui odit animam suam in hoc mundo, in vitam æternam custodit eam. (aiōnios g166) 043 JOH 012 026 Si quis mihi ministrat, me sequatur, et ubi sum ego, illic et minister meus erit. Si quis mihi ministraverit, honorificabit eum Pater meus. 043 JOH 012 027 Nunc anima mea turbata est. Et quid dicam? Pater, salvifica me ex hac hora. Sed propterea veni in horam hanc: 043 JOH 012 028 Pater, clarifica nomen tuum. Venit ergo vox de cælo: Et clarificavi, et iterum clarificabo. 043 JOH 012 029 Turba ergo, quæ stabat, et audierat, dicebat tonitruum esse factum. Alii dicebant: Angelus ei locutus est. 043 JOH 012 030 Respondit Jesus, et dixit: Non propter me hæc vox venit, sed propter vos. 043 JOH 012 031 Nunc judicium est mundi: nunc princeps hujus mundi ejicietur foras. 043 JOH 012 032 Et ego, si exaltatus fuero a terra, omnia traham ad meipsum. 043 JOH 012 033 (Hoc autem dicebat, significans qua morte esset moriturus.) 043 JOH 012 034 Respondit ei turba: Nos audivimus ex lege, quia Christus manet in æternum: et quomodo tu dicis: Oportet exaltari Filium hominis? quis est iste Filius hominis? (aiōn g165) 043 JOH 012 035 Dixit ergo eis Jesus: Adhuc modicum, lumen in vobis est. Ambulate dum lucem habetis, ut non vos tenebræ comprehendant; et qui ambulat in tenebris, nescit quo vadat. 043 JOH 012 036 Dum lucem habetis, credite in lucem, ut filii lucis sitis. Hæc locutus est Jesus, et abiit et abscondit se ab eis. 043 JOH 012 037 Cum autem tanta signa fecisset coram eis, non credebant in eum; 043 JOH 012 038 ut sermo Isaiæ prophetæ impleretur, quem dixit: [Domine, quis credidit auditui nostro? et brachium Domini cui revelatum est?] 043 JOH 012 039 Propterea non poterant credere, quia iterum dixit Isaias: 043 JOH 012 040 [Excæcavit oculos eorum, et induravit cor eorum ut non videant oculis, et non intelligant corde, et convertantur, et sanem eos.] 043 JOH 012 041 Hæc dixit Isaias, quando vidit gloriam ejus, et locutus est de eo. 043 JOH 012 042 Verumtamen et ex principibus multi crediderunt in eum: sed propter pharisæos non confitebantur, ut e synagoga non ejicerentur. 043 JOH 012 043 Dilexerunt enim gloriam hominum magis quam gloriam Dei. 043 JOH 012 044 Jesus autem clamavit, et dixit: Qui credit in me, non credit in me, sed in eum qui misit me. 043 JOH 012 045 Et qui videt me, videt eum qui misit me. 043 JOH 012 046 Ego lux in mundum veni, ut omnis qui credit in me, in tenebris non maneat. 043 JOH 012 047 Et si quis audierit verba mea, et non custodierit, ego non judico eum; non enim veni ut judicem mundum, sed ut salvificem mundum. 043 JOH 012 048 Qui spernit me et non accipit verba mea, habet qui judicet eum. Sermo quem locutus sum, ille judicabit eum in novissimo die. 043 JOH 012 049 Quia ego ex meipso non sum locutus, sed qui misit me, Pater, ipse mihi mandatum dedit quid dicam et quid loquar. 043 JOH 012 050 Et scio quia mandatum ejus vita æterna est: quæ ergo ego loquor, sicut dixit mihi Pater, sic loquor. (aiōnios g166) 043 JOH 013 001 Ante diem festum Paschæ, sciens Jesus quia venit hora ejus ut transeat ex hoc mundo ad Patrem: cum dilexisset suos, qui erant in mundo, in finem dilexit eos. 043 JOH 013 002 Et cœna facta, cum diabolus jam misisset in cor ut traderet eum Judas Simonis Iscariotæ: 043 JOH 013 003 sciens quia omnia dedit ei Pater in manus, et quia a Deo exivit, et ad Deum vadit: 043 JOH 013 004 surgit a cœna, et ponit vestimenta sua, et cum accepisset linteum, præcinxit se. 043 JOH 013 005 Deinde mittit aquam in pelvim, et cœpit lavare pedes discipulorum, et extergere linteo, quo erat præcinctus. 043 JOH 013 006 Venit ergo ad Simonem Petrum. Et dicit ei Petrus: Domine, tu mihi lavas pedes? 043 JOH 013 007 Respondit Jesus, et dixit ei: Quod ego facio, tu nescis modo: scies autem postea. 043 JOH 013 008 Dicit ei Petrus: Non lavabis mihi pedes in æternum. Respondit ei Jesus: Si non lavero te, non habebis partem mecum. (aiōn g165) 043 JOH 013 009 Dicit ei Simon Petrus: Domine, non tantum pedes meos, sed et manus, et caput. 043 JOH 013 010 Dicit ei Jesus: Qui lotus est, non indiget nisi ut pedes lavet, sed est mundus totus. Et vos mundi estis, sed non omnes. 043 JOH 013 011 Sciebat enim quisnam esset qui traderet eum; propterea dixit: Non estis mundi omnes. 043 JOH 013 012 Postquam ergo lavit pedes eorum, et accepit vestimenta sua, cum recubuisset iterum, dixit eis: Scitis quid fecerim vobis? 043 JOH 013 013 Vos vocatis me Magister et Domine, et bene dicitis: sum etenim. 043 JOH 013 014 Si ergo ego lavi pedes vestros, Dominus et Magister, et vos debetis alter alterius lavare pedes. 043 JOH 013 015 Exemplum enim dedi vobis, ut quemadmodum ego feci vobis, ita et vos faciatis. 043 JOH 013 016 Amen, amen dico vobis: non est servus major domino suo: neque apostolus major est eo qui misit illum. 043 JOH 013 017 Si hæc scitis, beati eritis si feceritis ea. 043 JOH 013 018 Non de omnibus vobis dico: ego scio quos elegerim; sed ut adimpleatur Scriptura: Qui manducat mecum panem, levabit contra me calcaneum suum. 043 JOH 013 019 Amodo dico vobis, priusquam fiat: ut cum factum fuerit, credatis quia ego sum. 043 JOH 013 020 Amen, amen dico vobis: qui accipit si quem misero, me accipit; qui autem me accipit, accipit eum qui me misit. 043 JOH 013 021 Cum hæc dixisset Jesus, turbatus est spiritu: et protestatus est, et dixit: Amen, amen dico vobis, quia unus ex vobis tradet me. 043 JOH 013 022 Aspiciebant ergo ad invicem discipuli, hæsitantes de quo diceret. 043 JOH 013 023 Erat ergo recumbens unus ex discipulis ejus in sinu Jesu, quem diligebat Jesus. 043 JOH 013 024 Innuit ergo huic Simon Petrus, et dixit ei: Quis est, de quo dicit? 043 JOH 013 025 Itaque cum recubuisset ille supra pectus Jesu, dicit ei: Domine, quis est? 043 JOH 013 026 Respondit Jesus: Ille est cui ego intinctum panem porrexero. Et cum intinxisset panem, dedit Judæ Simonis Iscariotæ. 043 JOH 013 027 Et post buccellam, introivit in eum Satanas. Et dixit ei Jesus: Quod facis, fac citius. 043 JOH 013 028 Hoc autem nemo scivit discumbentium ad quid dixerit ei. 043 JOH 013 029 Quidam enim putabant, quia loculos habebat Judas, quod dixisset ei Jesus: Eme ea quæ opus sunt nobis ad diem festum: aut egenis ut aliquid daret. 043 JOH 013 030 Cum ergo accepisset ille buccellam, exivit continuo. Erat autem nox. 043 JOH 013 031 Cum ergo exisset, dixit Jesus: Nunc clarificatus est Filius hominis, et Deus clarificatus est in eo. 043 JOH 013 032 Si Deus clarificatus est in eo, et Deus clarificabit eum in semetipso: et continuo clarificabit eum. 043 JOH 013 033 Filioli, adhuc modicum vobiscum sum. Quæretis me; et sicut dixi Judæis, quo ego vado, vos non potestis venire: et vobis dico modo. 043 JOH 013 034 Mandatum novum do vobis: ut diligatis invicem: sicut dilexi vos, ut et vos diligatis invicem. 043 JOH 013 035 In hoc cognoscent omnes quia discipuli mei estis, si dilectionem habueritis ad invicem. 043 JOH 013 036 Dicit ei Simon Petrus: Domine, quo vadis? Respondit Jesus: Quo ego vado non potes me modo sequi: sequeris autem postea. 043 JOH 013 037 Dicit ei Petrus: Quare non possum te sequi modo? animam meam pro te ponam. 043 JOH 013 038 Respondit ei Jesus: Animam tuam pro me pones? amen, amen dico tibi: non cantabit gallus, donec ter me neges. 043 JOH 014 001 Non turbetur cor vestrum. Creditis in Deum, et in me credite. 043 JOH 014 002 In domo Patris mei mansiones multæ sunt; si quominus dixissem vobis: quia vado parare vobis locum. 043 JOH 014 003 Et si abiero, et præparavero vobis locum, iterum venio, et accipiam vos ad meipsum: ut ubi sum ego, et vos sitis. 043 JOH 014 004 Et quo ego vado scitis, et viam scitis. 043 JOH 014 005 Dicit ei Thomas: Domine, nescimus quo vadis: et quomodo possumus viam scire? 043 JOH 014 006 Dicit ei Jesus: Ego sum via, et veritas, et vita. Nemo venit ad Patrem, nisi per me. 043 JOH 014 007 Si cognovissetis me, et Patrem meum utique cognovissetis: et amodo cognoscetis eum, et vidistis eum. 043 JOH 014 008 Dicit ei Philippus: Domine, ostende nobis Patrem, et sufficit nobis. 043 JOH 014 009 Dicit ei Jesus: Tanto tempore vobiscum sum, et non cognovistis me? Philippe, qui videt me, videt et Patrem. Quomodo tu dicis: Ostende nobis Patrem? 043 JOH 014 010 Non creditis quia ego in Patre, et Pater in me est? Verba quæ ego loquor vobis, a meipso non loquor. Pater autem in me manens, ipse fecit opera. 043 JOH 014 011 Non creditis quia ego in Patre, et Pater in me est? 043 JOH 014 012 alioquin propter opera ipsa credite. Amen, amen dico vobis, qui credit in me, opera quæ ego facio, et ipse faciet, et majora horum faciet: quia ego ad Patrem vado. 043 JOH 014 013 Et quodcumque petieritis Patrem in nomine meo, hoc faciam: ut glorificetur Pater in Filio. 043 JOH 014 014 Si quid petieritis me in nomine meo, hoc faciam. 043 JOH 014 015 Si diligitis me, mandata mea servate: 043 JOH 014 016 et ego rogabo Patrem, et alium Paraclitum dabit vobis, ut maneat vobiscum in æternum, (aiōn g165) 043 JOH 014 017 Spiritum veritatis, quem mundus non potest accipere, quia non videt eum, nec scit eum: vos autem cognoscetis eum, quia apud vos manebit, et in vobis erit. 043 JOH 014 018 Non relinquam vos orphanos: veniam ad vos. 043 JOH 014 019 Adhuc modicum, et mundus me jam non videt. Vos autem videtis me: quia ego vivo, et vos vivetis. 043 JOH 014 020 In illo die vos cognoscetis quia ego sum in Patre meo, et vos in me, et ego in vobis. 043 JOH 014 021 Qui habet mandata mea, et servat ea: ille est qui diligit me. Qui autem diligit me, diligetur a Patre meo: et ego diligam eum, et manifestabo ei meipsum. 043 JOH 014 022 Dicit ei Judas, non ille Iscariotes: Domine, quid factum est, quia manifestaturus es nobis teipsum, et non mundo? 043 JOH 014 023 Respondit Jesus, et dixit ei: Si quis diligit me, sermonem meum servabit, et Pater meus diliget eum, et ad eum veniemus, et mansionem apud eum faciemus; 043 JOH 014 024 qui non diligit me, sermones meos non servat. Et sermonem, quem audistis, non est meus: sed ejus qui misit me, Patris. 043 JOH 014 025 Hæc locutus sum vobis apud vos manens. 043 JOH 014 026 Paraclitus autem Spiritus Sanctus, quem mittet Pater in nomine meo, ille vos docebit omnia, et suggeret vobis omnia quæcumque dixero vobis. 043 JOH 014 027 Pacem relinquo vobis, pacem meam do vobis: non quomodo mundus dat, ego do vobis. Non turbetur cor vestrum, neque formidet. 043 JOH 014 028 Audistis quia ego dixi vobis: Vado, et venio ad vos. Si diligeretis me, gauderetis utique, quia vado ad Patrem: quia Pater major me est. 043 JOH 014 029 Et nunc dixi vobis priusquam fiat: ut cum factum fuerit, credatis. 043 JOH 014 030 Jam non multa loquar vobiscum: venit enim princeps mundi hujus, et in me non habet quidquam. 043 JOH 014 031 Sed ut cognoscat mundus quia diligo Patrem, et sicut mandatum dedit mihi Pater, sic facio. Surgite, eamus hinc. 043 JOH 015 001 Ego sum vitis vera, et Pater meus agricola est. 043 JOH 015 002 Omnem palmitem in me non ferentem fructum, tollet eum, et omnem qui fert fructum, purgabit eum, ut fructum plus afferat. 043 JOH 015 003 Jam vos mundi estis propter sermonem quem locutus sum vobis. 043 JOH 015 004 Manete in me, et ego in vobis. Sicut palmes non potest fere fructum a semetipso, nisi manserit in vite, sic nec vos, nisi in me manseritis. 043 JOH 015 005 Ego sum vitis, vos palmites: qui manet in me, et ego in eo, hic fert fructum multum, quia sine me nihil potestis facere. 043 JOH 015 006 Si quis in me non manserit, mittetur foras sicut palmes, et arescet, et colligent eum, et in ignem mittent, et ardet. 043 JOH 015 007 Si manseritis in me, et verba mea in vobis manserint, quodcumque volueritis petetis, et fiet vobis. 043 JOH 015 008 In hoc clarificatus est Pater meus, ut fructum plurimum afferatis, et efficiamini mei discipuli. 043 JOH 015 009 Sicut dilexit me Pater, et ego dilexi vos. Manete in dilectione mea. 043 JOH 015 010 Si præcepta mea servaveritis, manebitis in dilectione mea, sicut et ego Patris mei præcepta servavi, et maneo in ejus dilectione. 043 JOH 015 011 Hæc locutus sum vobis: ut gaudium meum in vobis sit, et gaudium vestrum impleatur. 043 JOH 015 012 Hoc est præceptum meum, ut diligatis invicem, sicut dilexi vos. 043 JOH 015 013 Majorem hac dilectionem nemo habet, ut animam suam ponat qui pro amicis suis. 043 JOH 015 014 Vos amici mei estis, si feceritis quæ ego præcipio vobis. 043 JOH 015 015 Jam non dicam vos servos: quia servus nescit quid faciat dominus ejus. Vos autem dixi amicos: quia omnia quæcumque audivi a Patre meo, nota feci vobis. 043 JOH 015 016 Non vos me elegistis, sed ego elegi vos, et posui vos ut eatis, et fructum afferatis, et fructus vester maneat: ut quodcumque petieritis Patrem in nomine meo, det vobis. 043 JOH 015 017 Hæc mando vobis: ut diligatis invicem. 043 JOH 015 018 Si mundus vos odit, scitote quia me priorem vobis odio habuit. 043 JOH 015 019 Si de mundo fuissetis, mundus quod suum erat diligeret: quia vero de mundo non estis, sed ego elegi vos de mundo, propterea odit vos mundus. 043 JOH 015 020 Mementote sermonis mei, quem ego dixi vobis: non est servus major domino suo. Si me persecuti sunt, et vos persequentur; si sermonem meum servaverunt, et vestrum servabunt. 043 JOH 015 021 Sed hæc omnia facient vobis propter nomen meum: quia nesciunt eum qui misit me. 043 JOH 015 022 Si non venissem, et locutus fuissem eis, peccatum non haberent: nunc autem excusationem non habent de peccato suo. 043 JOH 015 023 Qui me odit, et Patrem meum odit. 043 JOH 015 024 Si opera non fecissem in eis quæ nemo alius fecit, peccatum non haberent: nunc autem et viderunt, et oderunt et me, et Patrem meum. 043 JOH 015 025 Sed ut adimpleatur sermo, qui in lege eorum scriptus est: Quia odio habuerunt me gratis. 043 JOH 015 026 Cum autem venerit Paraclitus, quem ego mittam vobis a Patre, Spiritum veritatis, qui a Patre procedit, ille testimonium perhibebit de me; 043 JOH 015 027 et vos testimonium perhibebitis, quia ab initio mecum estis. 043 JOH 016 001 Hæc locutus sum vobis, ut non scandalizemini. 043 JOH 016 002 Absque synagogis facient vos: sed venit hora, ut omnis qui interficit vos arbitretur obsequium se præstare Deo. 043 JOH 016 003 Et hæc facient vobis, quia non noverunt Patrem, neque me. 043 JOH 016 004 Sed hæc locutus sum vobis, ut cum venerit hora eorum, reminiscamini quia ego dixi vobis. 043 JOH 016 005 Hæc autem vobis ab initio non dixi, quia vobiscum eram. Et nunc vado ad eum qui misit me; et nemo ex vobis interrogat me: Quo vadis? 043 JOH 016 006 sed quia hæc locutus sum vobis, tristitia implevit cor vestrum. 043 JOH 016 007 Sed ego veritatem dico vobis: expedit vobis ut ego vadam: si enim non abiero, Paraclitus non veniet ad vos; si autem abiero, mittam eum ad vos. 043 JOH 016 008 Et cum venerit ille, arguet mundum de peccato, et de justitia, et de judicio. 043 JOH 016 009 De peccato quidem, quia non crediderunt in me. 043 JOH 016 010 De justitia vero, quia ad Patrem vado, et jam non videbitis me. 043 JOH 016 011 De judicio autem, quia princeps hujus mundi jam judicatus est. 043 JOH 016 012 Adhuc multa habeo vobis dicere, sed non potestis portare modo. 043 JOH 016 013 Cum autem venerit ille Spiritus veritatis, docebit vos omnem veritatem: non enim loquetur a semetipso, sed quæcumque audiet loquetur, et quæ ventura sunt annuntiabit vobis. 043 JOH 016 014 Ille me clarificabit, quia de meo accipiet, et annuntiabit vobis. 043 JOH 016 015 Omnia quæcumque habet Pater, mea sunt. Propterea dixi: quia de meo accipiet, et annuntiabit vobis. 043 JOH 016 016 Modicum, et jam non videbitis me; et iterum modicum, et videbitis me: quia vado ad Patrem. 043 JOH 016 017 Dixerunt ergo ex discipulis ejus ad invicem: Quid est hoc quod dicit nobis: Modicum, et non videbitis me; et iterum modicum, et videbitis me, et quia vado ad Patrem? 043 JOH 016 018 Dicebant ergo: Quid est hoc quod dicit: Modicum? nescimus quid loquitur. 043 JOH 016 019 Cognovit autem Jesus, quia volebant eum interrogare, et dixit eis: De hoc quæritis inter vos quia dixi: Modicum, et non videbitis me; et iterum modicum, et videbitis me. 043 JOH 016 020 Amen, amen dico vobis: quia plorabitis, et flebitis vos, mundus autem gaudebit; vos autem contristabimini, sed tristitia vestra vertetur in gaudium. 043 JOH 016 021 Mulier cum parit, tristitiam habet, quia venit hora ejus; cum autem pepererit puerum, jam non meminit pressuræ propter gaudium, quia natus est homo in mundum. 043 JOH 016 022 Et vos igitur nunc quidem tristitiam habetis, iterum autem videbo vos, et gaudebit cor vestrum: et gaudium vestrum nemo tollet a vobis. 043 JOH 016 023 Et in illo die me non rogabitis quidquam. Amen, amen dico vobis: si quid petieritis Patrem in nomine meo, dabit vobis. 043 JOH 016 024 Usque modo non petistis quidquam in nomine meo: petite, et accipietis, ut gaudium vestrum sit plenum. 043 JOH 016 025 Hæc in proverbiis locutus sum vobis. Venit hora cum jam non in proverbiis loquar vobis, sed palam de Patre annuntiabo vobis: 043 JOH 016 026 in illo die in nomine meo petetis: et non dico vobis quia ego rogabo Patrem de vobis: 043 JOH 016 027 ipse enim Pater amat vos, quia vos me amastis, et credidistis, quia ego a Deo exivi. 043 JOH 016 028 Exivi a Patre, et veni in mundum: iterum relinquo mundum, et vado ad Patrem. 043 JOH 016 029 Dicunt ei discipuli ejus: Ecce nunc palam loqueris, et proverbium nullum dicis: 043 JOH 016 030 nunc scimus quia scis omnia, et non opus est tibi ut quis te interroget: in hoc credimus quia a Deo existi. 043 JOH 016 031 Respondit eis Jesus: Modo creditis? 043 JOH 016 032 ecce venit hora, et jam venit, ut dispergamini unusquisque in propria, et me solum relinquatis: et non sum solus, quia Pater mecum est. 043 JOH 016 033 Hæc locutus sum vobis, ut in me pacem habeatis. In mundo pressuram habebitis: sed confidite, ego vici mundum. 043 JOH 017 001 Hæc locutus est Jesus: et sublevatis oculis in cælum, dixit: Pater, venit hora: clarifica Filium tuum, ut Filius tuus clarificet te: 043 JOH 017 002 sicut dedisti ei potestatem omnis carnis, ut omne, quod dedisti ei, det eis vitam æternam. (aiōnios g166) 043 JOH 017 003 Hæc est autem vita æterna: ut cognoscant te, solum Deum verum, et quem misisti Jesum Christum. (aiōnios g166) 043 JOH 017 004 Ego te clarificavi super terram: opus consummavi, quod dedisti mihi ut faciam: 043 JOH 017 005 et nunc clarifica me tu, Pater, apud temetipsum, claritate quam habui, priusquam mundus esset, apud te. 043 JOH 017 006 Manifestavi nomen tuum hominibus, quos dedisti mihi de mundo: tui erant, et mihi eos dedisti: et sermonem tuum servaverunt. 043 JOH 017 007 Nunc cognoverunt quia omnia quæ dedisti mihi, abs te sunt: 043 JOH 017 008 quia verba quæ dedisti mihi, dedi eis: et ipsi acceperunt, et cognoverunt vere quia a te exivi, et crediderunt quia tu me misisti. 043 JOH 017 009 Ego pro eis rogo; non pro mundo rogo, sed pro his quos dedisti mihi: quia tui sunt: 043 JOH 017 010 et mea omnia tua sunt, et tua mea sunt: et clarificatus sum in eis. 043 JOH 017 011 Et jam non sum in mundo, et hi in mundo sunt, et ego ad te venio. Pater sancte, serva eos in nomine tuo, quos dedisti mihi: ut sint unum, sicut et nos. 043 JOH 017 012 Cum essem cum eis, ego servabam eos in nomine tuo. Quos dedisti mihi, custodivi: et nemo ex eis periit, nisi filius perditionis, ut Scriptura impleatur. 043 JOH 017 013 Nunc autem ad te venio: et hæc loquor in mundo, ut habeant gaudium meum impletum in semetipsis. 043 JOH 017 014 Ego dedi eis sermonem tuum, et mundus eos odio habuit, quia non sunt de mundo, sicut et ego non sum de mundo. 043 JOH 017 015 Non rogo ut tollas eos de mundo, sed ut serves eos a malo. 043 JOH 017 016 De mundo non sunt, sicut et ego non sum de mundo. 043 JOH 017 017 Sanctifica eos in veritate. Sermo tuus veritas est. 043 JOH 017 018 Sicut tu me misisti in mundum, et ego misi eos in mundum: 043 JOH 017 019 et pro eis ego sanctifico meipsum: ut sint et ipsi sanctificati in veritate. 043 JOH 017 020 Non pro eis autem rogo tantum, sed et pro eis qui credituri sunt per verbum eorum in me: 043 JOH 017 021 ut omnes unum sint, sicut tu Pater in me, et ego in te, ut et ipsi in nobis unum sint: ut credat mundus, quia tu me misisti. 043 JOH 017 022 Et ego claritatem, quam dedisti mihi, dedi eis: ut sint unum, sicut et nos unum sumus. 043 JOH 017 023 Ego in eis, et tu in me: ut sint consummati in unum: et cognoscat mundus quia tu me misisti, et dilexisti eos, sicut et me dilexisti. 043 JOH 017 024 Pater, quos dedisti mihi, volo ut ubi sum ego, et illi sint mecum: ut videant claritatem meam, quam dedisti mihi: quia dilexisti me ante constitutionem mundi. 043 JOH 017 025 Pater juste, mundus te non cognovit, ego autem te cognovi: et hi cognoverunt, quia tu me misisti. 043 JOH 017 026 Et notum feci eis nomen tuum, et notum faciam: ut dilectio, qua dilexisti me, in ipsis sit, et ego in ipsis. 043 JOH 018 001 Hæc cum dixisset Jesus, egressus est cum discipulis suis trans torrentem Cedron, ubi erat hortus, in quem introivit ipse, et discipuli ejus. 043 JOH 018 002 Sciebat autem et Judas, qui tradebat eum, locum: quia frequenter Jesus convenerat illuc cum discipulis suis. 043 JOH 018 003 Judas ergo cum accepisset cohortem, et a pontificibus et pharisæis ministros, venit illuc cum laternis, et facibus, et armis. 043 JOH 018 004 Jesus itaque sciens omnia quæ ventura erant super eum, processit, et dixit eis: Quem quæritis? 043 JOH 018 005 Responderunt ei: Jesum Nazarenum. Dicit eis Jesus: Ego sum. Stabat autem et Judas, qui tradebat eum, cum ipsis. 043 JOH 018 006 Ut ergo dixit eis: Ego sum: abierunt retrorsum, et ceciderunt in terram. 043 JOH 018 007 Iterum ergo interrogavit eos: Quem quæritis? Illi autem dixerunt: Jesum Nazarenum. 043 JOH 018 008 Respondit Jesus: Dixi vobis, quia ego sum: si ergo me quæritis, sinite hos abire. 043 JOH 018 009 Ut impleretur sermo, quem dixit: Quia quos dedisti mihi, non perdidi ex eis quemquam. 043 JOH 018 010 Simon ergo Petrus habens gladium eduxit eum: et percussit pontificis servum, et abscidit auriculam ejus dexteram. Erat autem nomen servo Malchus. 043 JOH 018 011 Dixit ergo Jesus Petro: Mitte gladium tuum in vaginam. Calicem, quem dedit mihi Pater, non bibam illum? 043 JOH 018 012 Cohors ergo, et tribunus, et ministri Judæorum comprehenderunt Jesum, et ligaverunt eum. 043 JOH 018 013 Et adduxerunt eum ad Annam primum: erat enim socer Caiphæ, qui erat pontifex anni illius. 043 JOH 018 014 Erat autem Caiphas, qui consilium dederat Judæis: Quia expedit unum hominem mori pro populo. 043 JOH 018 015 Sequebatur autem Jesum Simon Petrus, et alius discipulus. Discipulus autem ille erat notus pontifici, et introivit cum Jesu in atrium pontificis. 043 JOH 018 016 Petrus autem stabat ad ostium foris. Exivit ergo discipulus alius, qui erat notus pontifici, et dixit ostiariæ: et introduxit Petrum. 043 JOH 018 017 Dicit ergo Petro ancilla ostiaria: Numquid et tu ex discipulis es hominis istius? Dicit ille: Non sum. 043 JOH 018 018 Stabant autem servi et ministri ad prunas, quia frigus erat, et calefaciebant se: erat autem cum eis et Petrus stans, et calefaciens se. 043 JOH 018 019 Pontifex ergo interrogavit Jesum de discipulis suis, et de doctrina ejus. 043 JOH 018 020 Respondit ei Jesus: Ego palam locutus sum mundo: ego semper docui in synagoga, et in templo, quo omnes Judæi conveniunt, et in occulto locutus sum nihil. 043 JOH 018 021 Quid me interrogas? interroga eos qui audierunt quid locutus sim ipsis: ecce hi sciunt quæ dixerim ego. 043 JOH 018 022 Hæc autem cum dixisset, unus assistens ministrorum dedit alapam Jesu, dicens: Sic respondes pontifici? 043 JOH 018 023 Respondit ei Jesus: Si male locutus sum, testimonium perhibe de malo: si autem bene, quid me cædis? 043 JOH 018 024 Et misit eum Annas ligatum ad Caipham pontificem. 043 JOH 018 025 Erat autem Simon Petrus stans, et calefaciens se. Dixerunt ergo ei: Numquid et tu ex discipulis ejus es? Negavit ille, et dixit: Non sum. 043 JOH 018 026 Dicit ei unus ex servis pontificis, cognatus ejus, cujus abscidit Petrus auriculam: Nonne ego te vidi in horto cum illo? 043 JOH 018 027 Iterum ergo negavit Petrus: et statim gallus cantavit. 043 JOH 018 028 Adducunt ergo Jesum a Caipha in prætorium. Erat autem mane: et ipsi non introierunt in prætorium, ut non contaminarentur, sed ut manducarent Pascha. 043 JOH 018 029 Exivit ergo Pilatus ad eos foras, et dixit: Quam accusationem affertis adversus hominem hunc? 043 JOH 018 030 Responderunt, et dixerunt ei: Si non esset hic malefactor, non tibi tradidissemus eum. 043 JOH 018 031 Dixit ergo eis Pilatus: Accipite eum vos, et secundum legem vestram judicate eum. Dixerunt ergo ei Judæi: Nobis non licet interficere quemquam. 043 JOH 018 032 Ut sermo Jesu impleretur, quem dixit, significans qua morte esset moriturus. 043 JOH 018 033 Introivit ergo iterum in prætorium Pilatus: et vocavit Jesum, et dixit ei: Tu es rex Judæorum? 043 JOH 018 034 Respondit Jesus: A temetipso hoc dicis, an alii dixerunt tibi de me? 043 JOH 018 035 Respondit Pilatus: Numquid ego Judæus sum? gens tua et pontifices tradiderunt te mihi: quid fecisti? 043 JOH 018 036 Respondit Jesus: Regnum meum non est de hoc mundo. Si ex hoc mundo esset regnum meum, ministri mei utique decertarent ut non traderer Judæis: nunc autem regnum meum non est hinc. 043 JOH 018 037 Dixit itaque ei Pilatus: Ergo rex es tu? Respondit Jesus: Tu dicis quia rex sum ego. Ego in hoc natus sum, et ad hoc veni in mundum, ut testimonium perhibeam veritati: omnis qui est ex veritate, audit vocem meam. 043 JOH 018 038 Dicit ei Pilatus: Quid est veritas? Et cum hoc dixisset, iterum exivit ad Judæos, et dicit eis: Ego nullam invenio in eo causam. 043 JOH 018 039 Est autem consuetudo vobis ut unum dimittam vobis in Pascha: vultis ergo dimittam vobis regem Judæorum? 043 JOH 018 040 Clamaverunt ergo rursum omnes, dicentes: Non hunc, sed Barabbam. Erat autem Barabbas latro. 043 JOH 019 001 Tunc ergo apprehendit Pilatus Jesum, et flagellavit. 043 JOH 019 002 Et milites plectentes coronam de spinis, imposuerunt capiti ejus: et veste purpurea circumdederunt eum. 043 JOH 019 003 Et veniebant ad eum, et dicebant: Ave, rex Judæorum: et dabant ei alapas. 043 JOH 019 004 Exivit ergo iterum Pilatus foras, et dicit eis: Ecce adduco vobis eum foras, ut cognoscatis quia nullam invenio in eo causam. 043 JOH 019 005 (Exivit ergo Jesus portans coronam spineam, et purpureum vestimentum.) Et dicit eis: Ecce homo. 043 JOH 019 006 Cum ergo vidissent eum pontifices et ministri, clamabant, dicentes: Crucifige, crucifige eum. Dicit eis Pilatus: Accipite eum vos, et crucifigite: ego enim non invenio in eo causam. 043 JOH 019 007 Responderunt ei Judæi: Nos legem habemus, et secundum legem debet mori, quia Filium Dei se fecit. 043 JOH 019 008 Cum ergo audisset Pilatus hunc sermonem, magis timuit. 043 JOH 019 009 Et ingressus est prætorium iterum: et dixit ad Jesum: Unde es tu? Jesus autem responsum non dedit ei. 043 JOH 019 010 Dicit ergo ei Pilatus: Mihi non loqueris? nescis quia potestatem habeo crucifigere te, et potestatem habeo dimittere te? 043 JOH 019 011 Respondit Jesus: Non haberes potestatem adversum me ullam, nisi tibi datum esset desuper. Propterea qui me tradidit tibi, majus peccatum habet. 043 JOH 019 012 Et exinde quærebat Pilatus dimittere eum. Judæi autem clamabant dicentes: Si hunc dimittis, non es amicus Cæsaris. Omnis enim qui se regem facit, contradicit Cæsari. 043 JOH 019 013 Pilatus autem cum audisset hos sermones, adduxit foras Jesum: et sedit pro tribunali, in loco qui dicitur Lithostrotos, hebraice autem Gabbatha. 043 JOH 019 014 Erat autem parasceve Paschæ, hora quasi sexta, et dicit Judæis: Ecce rex vester. 043 JOH 019 015 Illi autem clamabant: Tolle, tolle, crucifige eum. Dicit eis Pilatus: Regem vestrum crucifigam? Responderunt pontifices: Non habemus regem, nisi Cæsarem. 043 JOH 019 016 Tunc ergo tradidit eis illum ut crucifigeretur. Susceperunt autem Jesum, et eduxerunt. 043 JOH 019 017 Et bajulans sibi crucem exivit in eum, qui dicitur Calvariæ locum, hebraice autem Golgotha: 043 JOH 019 018 ubi crucifixerunt eum, et cum eo alios duos hinc et hinc, medium autem Jesum. 043 JOH 019 019 Scripsit autem et titulum Pilatus, et posuit super crucem. Erat autem scriptum: Jesus Nazarenus, Rex Judæorum. 043 JOH 019 020 Hunc ergo titulum multi Judæorum legerunt: quia prope civitatem erat locus, ubi crucifixus est Jesus, et erat scriptum hebraice, græce, et latine. 043 JOH 019 021 Dicebant ergo Pilato pontifices Judæorum: Noli scribere: Rex Judæorum: sed quia ipse dixit: Rex sum Judæorum. 043 JOH 019 022 Respondit Pilatus: Quod scripsi, scripsi. 043 JOH 019 023 Milites ergo cum crucifixissent eum, acceperunt vestimenta ejus (et fecerunt quatuor partes, unicuique militi partem) et tunicam. Erat autem tunica inconsutilis, desuper contexta per totum. 043 JOH 019 024 Dixerunt ergo ad invicem: Non scindamus eam, sed sortiamur de illa cujus sit. Ut Scriptura impleretur, dicens: Partiti sunt vestimenta mea sibi: et in vestem meam miserunt sortem. Et milites quidem hæc fecerunt. 043 JOH 019 025 Stabant autem juxta crucem Jesu mater ejus, et soror matris ejus, Maria Cleophæ, et Maria Magdalene. 043 JOH 019 026 Cum vidisset ergo Jesus matrem, et discipulum stantem, quem diligebat, dicit matri suæ: Mulier, ecce filius tuus. 043 JOH 019 027 Deinde dicit discipulo: Ecce mater tua. Et ex illa hora accepit eam discipulus in sua. 043 JOH 019 028 Postea sciens Jesus quia omnia consummata sunt, ut consummaretur Scriptura, dixit: Sitio. 043 JOH 019 029 Vas ergo erat positum aceto plenum. Illi autem spongiam plenam aceto, hyssopo circumponentes, obtulerunt ori ejus. 043 JOH 019 030 Cum ergo accepisset Jesus acetum, dixit: Consummatum est. Et inclinato capite tradidit spiritum. 043 JOH 019 031 Judæi ergo (quoniam parasceve erat) ut non remanerent in cruce corpora sabbato (erat enim magnus dies ille sabbati), rogaverunt Pilatum ut frangerentur eorum crura, et tollerentur. 043 JOH 019 032 Venerunt ergo milites: et primi quidem fregerunt crura, et alterius, qui crucifixus est cum eo. 043 JOH 019 033 Ad Jesum autem cum venissent, ut viderunt eum jam mortuum, non fregerunt ejus crura, 043 JOH 019 034 sed unus militum lancea latus ejus aperuit, et continuo exivit sanguis et aqua. 043 JOH 019 035 Et qui vidit, testimonium perhibuit: et verum est testimonium ejus. Et ille scit quia vera dicit: ut et vos credatis. 043 JOH 019 036 Facta sunt enim hæc ut Scriptura impleretur: Os non comminuetis ex eo. 043 JOH 019 037 Et iterum alia Scriptura dicit: Videbunt in quem transfixerunt. 043 JOH 019 038 Post hæc autem rogavit Pilatum Joseph ab Arimathæa (eo quod esset discipulus Jesu, occultus autem propter metum Judæorum), ut tolleret corpus Jesu. Et permisit Pilatus. Venit ergo, et tulit corpus Jesu. 043 JOH 019 039 Venit autem et Nicodemus, qui venerat ad Jesum nocte primum, ferens mixturam myrrhæ et aloës, quasi libras centum. 043 JOH 019 040 Acceperunt ergo corpus Jesu, et ligaverunt illud linteis cum aromatibus, sicut mos est Judæis sepelire. 043 JOH 019 041 Erat autem in loco, ubi crucifixus est, hortus: et in horto monumentum novum, in quo nondum quisquam positus erat. 043 JOH 019 042 Ibi ergo propter parasceven Judæorum, quia juxta erat monumentum, posuerunt Jesum. 043 JOH 020 001 Una autem sabbati, Maria Magdalene venit mane, cum adhuc tenebræ essent, ad monumentum: et vidit lapidem sublatum a monumento. 043 JOH 020 002 Cucurrit ergo, et venit ad Simonem Petrum, et ad alium discipulum, quem amabat Jesus, et dicit illis: Tulerunt Dominum de monumento, et nescimus ubi posuerunt eum. 043 JOH 020 003 Exiit ergo Petrus, et ille alius discipulus, et venerunt ad monumentum. 043 JOH 020 004 Currebant autem duo simul, et ille alius discipulus præcucurrit citius Petro, et venit primus ad monumentum. 043 JOH 020 005 Et cum se inclinasset, vidit posita linteamina: non tamen introivit. 043 JOH 020 006 Venit ergo Simon Petrus sequens eum, et introivit in monumentum, et vidit linteamina posita, 043 JOH 020 007 et sudarium, quod fuerat super caput ejus, non cum linteaminibus positum, sed separatim involutum in unum locum. 043 JOH 020 008 Tunc ergo introivit et ille discipulus qui venerat primus ad monumentum: et vidit, et credidit: 043 JOH 020 009 nondum enim sciebant Scripturam, quia oportebat eum a mortuis resurgere. 043 JOH 020 010 Abierunt ergo iterum discipuli ad semetipsos. 043 JOH 020 011 Maria autem stabat ad monumentum foris, plorans. Dum ergo fleret, inclinavit se, et prospexit in monumentum: 043 JOH 020 012 et vidit duos angelos in albis sedentes, unum ad caput, et unum ad pedes, ubi positum fuerat corpus Jesu. 043 JOH 020 013 Dicunt ei illi: Mulier, quid ploras? Dicit eis: Quia tulerunt Dominum meum: et nescio ubi posuerunt eum. 043 JOH 020 014 Hæc cum dixisset, conversa est retrorsum, et vidit Jesum stantem: et non sciebat quia Jesus est. 043 JOH 020 015 Dicit ei Jesus: Mulier, quid ploras? quem quæris? Illa existimans quia hortulanus esset, dicit ei: Domine, si tu sustulisti eum, dicito mihi ubi posuisti eum, et ego eum tollam. 043 JOH 020 016 Dicit ei Jesus: Maria. Conversa illa, dicit ei: Rabboni (quod dicitur Magister). 043 JOH 020 017 Dicit ei Jesus: Noli me tangere, nondum enim ascendi ad Patrem meum: vade autem ad fratres meos, et dic eis: Ascendo ad Patrem meum, et Patrem vestrum, Deum meum, et Deum vestrum. 043 JOH 020 018 Venit Maria Magdalene annuntians discipulis: Quia vidi Dominum, et hæc dixit mihi. 043 JOH 020 019 Cum ergo sero esset die illo, una sabbatorum, et fores essent clausæ, ubi erant discipuli congregati propter metum Judæorum: venit Jesus, et stetit in medio, et dixit eis: Pax vobis. 043 JOH 020 020 Et cum hoc dixisset, ostendit eis manus et latus. Gavisi sunt ergo discipuli, viso Domino. 043 JOH 020 021 Dixit ergo eis iterum: Pax vobis. Sicut misit me Pater, et ego mitto vos. 043 JOH 020 022 Hæc cum dixisset, insufflavit, et dixit eis: Accipite Spiritum Sanctum: 043 JOH 020 023 quorum remiseritis peccata, remittuntur eis: et quorum retinueritis, retenta sunt. 043 JOH 020 024 Thomas autem unus ex duodecim, qui dicitur Didymus, non erat cum eis quando venit Jesus. 043 JOH 020 025 Dixerunt ergo ei alii discipuli: Vidimus Dominum. Ille autem dixit eis: Nisi videro in manibus ejus fixuram clavorum, et mittam digitum meum in locum clavorum, et mittam manum meam in latus ejus, non credam. 043 JOH 020 026 Et post dies octo, iterum erant discipuli ejus intus, et Thomas cum eis. Venit Jesus januis clausis, et stetit in medio, et dixit: Pax vobis. 043 JOH 020 027 Deinde dicit Thomæ: Infer digitum tuum huc, et vide manus meas, et affer manum tuam, et mitte in latus meum: et noli esse incredulus, sed fidelis. 043 JOH 020 028 Respondit Thomas, et dixit ei: Dominus meus et Deus meus. 043 JOH 020 029 Dixit ei Jesus: Quia vidisti me, Thoma, credidisti: beati qui non viderunt, et crediderunt. 043 JOH 020 030 Multa quidem et alia signa fecit Jesus in conspectu discipulorum suorum, quæ non sunt scripta in libro hoc. 043 JOH 020 031 Hæc autem scripta sunt ut credatis, quia Jesus est Christus Filius Dei: et ut credentes, vitam habeatis in nomine ejus. 043 JOH 021 001 Postea manifestavit se iterum Jesus discipulis ad mare Tiberiadis. Manifestavit autem sic: 043 JOH 021 002 erant simul Simon Petrus, et Thomas, qui dicitur Didymus, et Nathanaël, qui erat a Cana Galilææ, et filii Zebedæi, et alii ex discipulis ejus duo. 043 JOH 021 003 Dicit eis Simon Petrus: Vado piscari. Dicunt ei: Venimus et nos tecum. Et exierunt, et ascenderunt in navim: et illa nocte nihil prendiderunt. 043 JOH 021 004 Mane autem facto stetit Jesus in littore: non tamen cognoverunt discipuli quia Jesus est. 043 JOH 021 005 Dixit ergo eis Jesus: Pueri, numquid pulmentarium habetis? Responderunt ei: Non. 043 JOH 021 006 Dicit eis: Mittite in dexteram navigii rete, et invenietis. Miserunt ergo: et jam non valebant illud trahere præ multitudine piscium. 043 JOH 021 007 Dixit ergo discipulus ille, quem diligebat Jesus, Petro: Dominus est. Simon Petrus cum audisset quia Dominus est, tunica succinxit se (erat enim nudus) et misit se in mare. 043 JOH 021 008 Alii autem discipuli navigio venerunt (non enim longe erant a terra, sed quasi cubitis ducentis), trahentes rete piscium. 043 JOH 021 009 Ut ergo descenderunt in terram, viderunt prunas positas, et piscem superpositum, et panem. 043 JOH 021 010 Dicit eis Jesus: Afferte de piscibus, quos prendidistis nunc. 043 JOH 021 011 Ascendit Simon Petrus et traxit rete in terram, plenum magnis piscibus centum quinquaginta tribus. Et cum tanti essent, non est scissum rete. 043 JOH 021 012 Dicit eis Jesus: Venite, prandete. Et nemo audebat discumbentium interrogare eum: Tu quis es? scientes, quia Dominus est. 043 JOH 021 013 Et venit Jesus, et accipit panem, et dat eis, et piscem similiter. 043 JOH 021 014 Hoc jam tertio manifestatus est Jesus discipulis suis cum resurrexisset a mortuis. 043 JOH 021 015 Cum ergo prandissent, dicit Simoni Petro Jesus: Simon Joannis, diligis me plus his? Dicit ei: Etiam Domine, tu scis quia amo te. Dicit ei: Pasce agnos meos. 043 JOH 021 016 Dicit ei iterum: Simon Joannis, diligis me? Ait illi: Etiam Domine, tu scis quia amo te. Dicit ei: Pasce agnos meos. 043 JOH 021 017 Dicit ei tertio: Simon Joannis, amas me? Contristatus est Petrus, quia dixit ei tertio: Amas me? et dixit ei: Domine, tu omnia nosti, tu scis quia amo te. Dixit ei: Pasce oves meas. 043 JOH 021 018 Amen, amen dico tibi: cum esses junior, cingebas te, et ambulabas ubi volebas: cum autem senueris, extendes manus tuas, et alius te cinget, et ducet quo tu non vis. 043 JOH 021 019 Hoc autem dixit significans qua morte clarificaturus esset Deum. Et cum hoc dixisset, dicit ei: Sequere me. 043 JOH 021 020 Conversus Petrus vidit illum discipulum, quem diligebat Jesus, sequentem, qui et recubuit in cœna super pectus ejus, et dixit: Domine, quis est qui tradet te? 043 JOH 021 021 Hunc ergo cum vidisset Petrus, dixit Jesu: Domine, hic autem quid? 043 JOH 021 022 Dicit ei Jesus: Sic eum volo manere donec veniam, quid ad te? tu me sequere. 043 JOH 021 023 Exiit ergo sermo iste inter fratres quia discipulus ille non moritur. Et non dixit ei Jesus: Non moritur, sed: Sic eum volo manere donec veniam, quid ad te? 043 JOH 021 024 Hic est discipulus ille qui testimonium perhibet de his, et scripsit hæc: et scimus quia verum est testimonium ejus. 043 JOH 021 025 Sunt autem et alia multa quæ fecit Jesus: quæ si scribantur per singula, nec ipsum arbitror mundum capere posse eos, qui scribendi sunt, libros. # # BOOK 044 ACT Acts Actuum Apostolorum 044 ACT 001 001 Primum quidem sermonem feci de omnibus, o Theophile, quæ cœpit Jesus facere et docere 044 ACT 001 002 usque in diem qua præcipiens Apostolis per Spiritum Sanctum, quos elegit, assumptus est: 044 ACT 001 003 quibus et præbuit seipsum vivum post passionem suam in multis argumentis, per dies quadraginta apparens eis, et loquens de regno Dei. 044 ACT 001 004 Et convescens, præcepit eis ab Jerosolymis ne discederent, sed exspectarent promissionem Patris, quam audistis (inquit) per os meum: 044 ACT 001 005 quia Joannes quidem baptizavit aqua, vos autem baptizabimini Spiritu Sancto non post multos hos dies. 044 ACT 001 006 Igitur qui convenerant, interrogabant eum, dicentes: Domine, si in tempore hoc restitues regnum Israël? 044 ACT 001 007 Dixit autem eis: Non est vestrum nosse tempora vel momenta quæ Pater posuit in sua potestate: 044 ACT 001 008 sed accipietis virtutem supervenientis Spiritus Sancti in vos, et eritis mihi testes in Jerusalem, et in omni Judæa, et Samaria, et usque ad ultimum terræ. 044 ACT 001 009 Et cum hæc dixisset, videntibus illis, elevatus est: et nubes suscepit eum ab oculis eorum. 044 ACT 001 010 Cumque intuerentur in cælum euntem illum, ecce duo viri astiterunt juxta illos in vestibus albis, 044 ACT 001 011 qui et dixerunt: Viri Galilæi, quid statis aspicientes in cælum? Hic Jesus, qui assumptus est a vobis in cælum, sic veniet quemadmodum vidistis eum euntem in cælum. 044 ACT 001 012 Tunc reversi sunt Jerosolymam a monte qui vocatur Oliveti, qui est juxta Jerusalem, sabbati habens iter. 044 ACT 001 013 Et cum introissent in cœnaculum, ascenderunt ubi manebant Petrus, et Joannes, Jacobus, et Andreas, Philippus, et Thomas, Bartholomæus, et Matthæus, Jacobus Alphæi, et Simon Zelotes, et Judas Jacobi. 044 ACT 001 014 Hi omnes erant perseverantes unanimiter in oratione cum mulieribus, et Maria matre Jesu, et fratribus ejus. 044 ACT 001 015 In diebus illis, exsurgens Petrus in medio fratrum, dixit (erat autem turba hominum simul, fere centum viginti): 044 ACT 001 016 Viri fratres, oportet impleri Scripturam quam prædixit Spiritus Sanctus per os David de Juda, qui fuit dux eorum qui comprehenderunt Jesum: 044 ACT 001 017 qui connumeratus erat in nobis, et sortitus est sortem ministerii hujus. 044 ACT 001 018 Et hic quidem possedit agrum de mercede iniquitatis, et suspensus crepuit medius: et diffusa sunt omnia viscera ejus. 044 ACT 001 019 Et notum factum est omnibus habitantibus Jerusalem, ita ut appellaretur ager ille, lingua eorum, Haceldama, hoc est, ager sanguinis. 044 ACT 001 020 Scriptum est enim in libro Psalmorum: Fiat commoratio eorum deserta, et non sit qui inhabitet in ea: et episcopatum ejus accipiat alter. 044 ACT 001 021 Oportet ergo ex his viris qui nobiscum sunt congregati in omni tempore quo intravit et exivit inter nos Dominus Jesus, 044 ACT 001 022 incipiens a baptismate Joannis usque in diem qua assumptus est a nobis, testem resurrectionis ejus nobiscum fieri unum ex istis. 044 ACT 001 023 Et statuerunt duos, Joseph, qui vocabatur Barsabas, qui cognominatus est Justus, et Mathiam. 044 ACT 001 024 Et orantes dixerunt: Tu Domine, qui corda nosti omnium, ostende quem elegeris ex his duobus unum, 044 ACT 001 025 accipere locum ministerii hujus et apostolatus, de quo prævaricatus est Judas ut abiret in locum suum. 044 ACT 001 026 Et dederunt sortes eis, et cecidit sors super Mathiam: et annumeratus est cum undecim Apostolis. 044 ACT 002 001 Et cum complerentur dies Pentecostes, erant omnes pariter in eodem loco: 044 ACT 002 002 et factus est repente de cælo sonus, tamquam advenientis spiritus vehementis, et replevit totam domum ubi erant sedentes. 044 ACT 002 003 Et apparuerunt illis dispertitæ linguæ tamquam ignis, seditque supra singulos eorum: 044 ACT 002 004 et repleti sunt omnes Spiritu Sancto, et cœperunt loqui variis linguis, prout Spiritus Sanctus dabat eloqui illis. 044 ACT 002 005 Erant autem in Jerusalem habitantes Judæi, viri religiosi ex omni natione quæ sub cælo est. 044 ACT 002 006 Facta autem hac voce, convenit multitudo, et mente confusa est, quoniam audiebat unusquisque lingua sua illos loquentes. 044 ACT 002 007 Stupebant autem omnes, et mirabantur, dicentes: Nonne ecce omnes isti qui loquuntur, Galilæi sunt? 044 ACT 002 008 et quomodo nos audivimus unusquisque linguam nostram in qua nati sumus? 044 ACT 002 009 Parthi, et Medi, et Ælamitæ, et qui habitant Mespotamiam, Judæam, et Cappadociam, Pontum, et Asiam, 044 ACT 002 010 Phrygiam, et Pamphyliam, Ægyptum, et partes Libyæ quæ est circa Cyrenen: et advenæ Romani, 044 ACT 002 011 Judæi quoque, et Proselyti, Cretes, et Arabes: audivimus eos loquentes nostris linguis magnalia Dei. 044 ACT 002 012 Stupebant autem omnes, et mirabantur ad invicem, dicentes: Quidnam vult hoc esse? 044 ACT 002 013 Alii autem irridentes dicebant: Quia musto pleni sunt isti. 044 ACT 002 014 Stans autem Petrus cum undecim, levavit vocem suam, et locutus est eis: Viri Judæi, et qui habitatis Jerusalem universi, hoc vobis notum sit, et auribus percipite verba mea. 044 ACT 002 015 Non enim, sicut vos æstimatis, hi ebrii sunt, cum sit hora diei tertia: 044 ACT 002 016 sed hoc est quod dictum est per prophetam Joël: 044 ACT 002 017 [Et erit in novissimis diebus, dicit Dominus, effundam de Spiritu meo super omnem carnem: et prophetabunt filii vestri et filiæ vestræ, et juvenes vestri visiones videbunt, et seniores vestri somnia somniabunt. 044 ACT 002 018 Et quidem super servos meos, et super ancillas meas, in diebus illis effundam de Spiritu meo, et prophetabunt: 044 ACT 002 019 et dabo prodigia in cælo sursum, et signa in terra deorsum, sanguinem, et ignem, et vaporem fumi: 044 ACT 002 020 sol convertetur in tenebras, et luna in sanguinem, antequam veniat dies Domini magnus et manifestus. 044 ACT 002 021 Et erit: omnis quicumque invocaverit nomen Domini, salvus erit.] 044 ACT 002 022 Viri Israëlitæ, audite verba hæc: Jesum Nazarenum, virum approbatum a Deo in vobis, virtutibus, et prodigiis, et signis, quæ fecit Deus per illum in medio vestri, sicut et vos scitis: 044 ACT 002 023 hunc, definito consilio et præscientia Dei traditum, per manus iniquorum affligentes interemistis: 044 ACT 002 024 quem Deus suscitavit, solutis doloribus inferni, juxta quod impossibile erat teneri illum ab eo. (questioned) 044 ACT 002 025 David enim dicit in eum: [Providebam Dominum in conspectu meo semper: quoniam a dextris est mihi, ne commovear: 044 ACT 002 026 propter hoc lætatum est cor meum, et exsultavit lingua mea, insuper et caro mea requiescet in spe: 044 ACT 002 027 quoniam non derelinques animam meam in inferno, nec dabis sanctum tuum videre corruptionem. (Hadēs g86) 044 ACT 002 028 Notas mihi fecisti vias vitæ: et replebis me jucunditate cum facie tua.] 044 ACT 002 029 Viri fratres, liceat audenter dicere ad vos de patriarcha David, quoniam defunctus est, et sepultus: et sepulchrum ejus est apud nos usque in hodiernum diem. 044 ACT 002 030 Propheta igitur cum esset, et sciret quia jurejurando jurasset illi Deus de fructu lumbi ejus sedere super sedem ejus: 044 ACT 002 031 providens locutus est de resurrectione Christi, quia neque derelictus est in inferno, neque caro ejus vidit corruptionem. (Hadēs g86) 044 ACT 002 032 Hunc Jesum resuscitavit Deus, cujus omnes nos testes sumus. 044 ACT 002 033 Dextera igitur Dei exaltatus, et promissione Spiritus Sancti accepta a Patre, effudit hunc, quem vos videtis et auditis. 044 ACT 002 034 Non enim David ascendit in cælum: dixit autem ipse: [Dixit Dominus Domino meo: Sede a dextris meis, 044 ACT 002 035 donec ponam inimicos tuos scabellum pedum tuorum.] 044 ACT 002 036 Certissime sciat ergo omnis domus Israël, quia et Dominum eum et Christum fecit Deus hunc Jesum, quem vos crucifixistis. 044 ACT 002 037 His autem auditis, compuncti sunt corde, et dixerunt ad Petrum et ad reliquos Apostolos: Quid faciemus, viri fratres? 044 ACT 002 038 Petrus vero ad illos: Pœnitentiam, inquit, agite, et baptizetur unusquisque vestrum in nomine Jesu Christi in remissionem peccatorum vestrorum: et accipietis donum Spiritus Sancti. 044 ACT 002 039 Vobis enim est repromissio, et filiis vestris, et omnibus qui longe sunt, quoscumque advocaverit Dominus Deus noster. 044 ACT 002 040 Aliis etiam verbis plurimis testificatus est, et exhortabatur eos, dicens: Salvamini a generatione ista prava. 044 ACT 002 041 Qui ergo receperunt sermonem ejus, baptizati sunt: et appositæ sunt in die illa animæ circiter tria millia. 044 ACT 002 042 Erant autem perseverantes in doctrina Apostolorum, et communicatione fractionis panis, et orationibus. 044 ACT 002 043 Fiebat autem omni animæ timor: multa quoque prodigia et signa per Apostolos in Jerusalem fiebant, et metus erat magnus in universis. 044 ACT 002 044 Omnes etiam qui credebant, erant pariter, et habebant omnia communia. 044 ACT 002 045 Possessiones et substantias vendebant, et dividebant illa omnibus, prout cuique opus erat. 044 ACT 002 046 Quotidie quoque perdurantes unanimiter in templo, et frangentes circa domos panem, sumebant cibum cum exsultatione et simplicitate cordis, 044 ACT 002 047 collaudantes Deum et habentes gratiam ad omnem plebem. Dominus autem augebat qui salvi fierent quotidie in idipsum. 044 ACT 003 001 Petrus autem et Joannes ascendebant in templum ad horam orationis nonam. 044 ACT 003 002 Et quidam vir, qui erat claudus ex utero matris suæ, bajulabatur: quem ponebant quotidie ad portam templi, quæ dicitur Speciosa, ut peteret eleemosynam ab introëuntibus in templum. 044 ACT 003 003 Is cum vidisset Petrum et Joannem incipientes introire in templum, rogabat ut eleemosynam acciperet. 044 ACT 003 004 Intuens autem in eum Petrus cum Joanne, dixit: Respice in nos. 044 ACT 003 005 At ille intendebat in eos, sperans se aliquid accepturum ab eis. 044 ACT 003 006 Petrus autem dixit: Argentum et aurum non est mihi: quod autem habeo, hoc tibi do: in nomine Jesu Christi Nazareni surge, et ambula. 044 ACT 003 007 Et apprehensa manu ejus dextera, allevavit eum, et protinus consolidatæ sunt bases ejus et plantæ. 044 ACT 003 008 Et exiliens stetit, et ambulabat: et intravit cum illis in templum ambulans, et exiliens, et laudans Deum. 044 ACT 003 009 Et vidit omnis populus eum ambulantem et laudantem Deum. 044 ACT 003 010 Cognoscebant autem illum, quod ipse erat qui ad eleemosynam sedebat ad Speciosam portam templi: et impleti sunt stupore et extasi in eo quod contigerat illi. 044 ACT 003 011 Cum teneret autem Petrum et Joannem, cucurrit omnis populus ad eos ad porticum quæ appellatur Salomonis, stupentes. 044 ACT 003 012 Videns autem Petrus, respondit ad populum: Viri Israëlitæ, quid miramini in hoc, aut nos quid intuemini, quasi nostra virtute aut potestate fecerimus hunc ambulare? 044 ACT 003 013 Deus Abraham, et Deus Isaac, et Deus Jacob, Deus patrum nostrorum glorificavit filium suum Jesum, quem vos quidem tradidistis, et negastis ante faciem Pilati, judicante illo dimitti. 044 ACT 003 014 Vos autem sanctum et justum negastis, et petistis virum homicidam donari vobis: 044 ACT 003 015 auctorem vero vitæ interfecistis, quem Deus suscitavit a mortuis, cujus nos testes sumus. 044 ACT 003 016 Et in fide nominis ejus, hunc quem vos vidistis et nostis, confirmavit nomen ejus: et fides, quæ per eum est, dedit integram sanitatem istam in conspectu omnium vestrum. 044 ACT 003 017 Et nunc, fratres, scio quia per ignorantiam fecistis, sicut et principes vestri. 044 ACT 003 018 Deus autem, quæ prænuntiavit per os omnium prophetarum, pati Christum suum, sic implevit. 044 ACT 003 019 Pœnitemini igitur et convertimini, ut deleantur peccata vestra: 044 ACT 003 020 ut cum venerint tempora refrigerii a conspectu Domini, et miserit eum qui prædicatus est vobis, Jesum Christum, 044 ACT 003 021 quem oportet quidem cælum suscipere usque in tempora restitutionis omnium quæ locutus est Deus per os sanctorum suorum a sæculo prophetarum. (aiōn g165) 044 ACT 003 022 Moyses quidem dixit: Quoniam prophetam suscitabit vobis Dominus Deus vester de fratribus vestris, tamquam me: ipsum audietis juxta omnia quæcumque locutus fuerit vobis. 044 ACT 003 023 Erit autem: omnis anima quæ non audierit prophetam illum, exterminabitur de plebe. 044 ACT 003 024 Et omnes prophetæ, a Samuel et deinceps, qui locuti sunt, annuntiaverunt dies istos. 044 ACT 003 025 Vos estis filii prophetarum, et testamenti quod disposuit Deus ad patres nostros, dicens ad Abraham: Et in semine tuo benedicentur omnes familiæ terræ. 044 ACT 003 026 Vobis primum Deus suscitans filium suum, misit eum benedicentem vobis: ut convertat se unusquisque a nequitia sua. 044 ACT 004 001 Loquentibus autem illis ad populum, supervenerunt sacerdotes, et magistratus templi, et sadducæi, 044 ACT 004 002 dolentes quod docerent populum, et annuntiarent in Jesu resurrectionem ex mortuis: 044 ACT 004 003 et injecerunt in eos manus, et posuerunt eos in custodiam in crastinum: erat enim jam vespera. 044 ACT 004 004 Multi autem eorum qui audierant verbum, crediderunt: et factus est numerus virorum quinque millia. 044 ACT 004 005 Factum est autem in crastinum, ut congregarentur principes eorum, et seniores, et scribæ, in Jerusalem: 044 ACT 004 006 et Annas princeps sacerdotum, et Caiphas, et Joannes, et Alexander, et quotquot erant de genere sacerdotali. 044 ACT 004 007 Et statuentes eos in medio, interrogabant: In qua virtute, aut in quo nomine fecistis hoc vos? 044 ACT 004 008 Tunc repletus Spiritu Sancto Petrus, dixit ad eos: Principes populi, et seniores, audite: 044 ACT 004 009 si nos hodie dijudicamur in benefacto hominis infirmi, in quo iste salvus factus est, 044 ACT 004 010 notum sit omnibus vobis, et omni plebi Israël, quia in nomine Domini nostri Jesu Christi Nazareni, quem vos crucifixistis, quem Deus suscitavit a mortuis, in hoc iste astat coram vobis sanus. 044 ACT 004 011 Hic est lapis qui reprobatus est a vobis ædificantibus, qui factus est in caput anguli: 044 ACT 004 012 et non est in alio aliquo salus. Nec enim aliud nomen est sub cælo datum hominibus, in quo oporteat nos salvos fieri. 044 ACT 004 013 Videntes autem Petri constantiam, et Joannis, comperto quod homines essent sine litteris, et idiotæ, admirabantur, et cognoscebant eos quoniam cum Jesu fuerant: 044 ACT 004 014 hominem quoque videntes stantem cum eis, qui curatus fuerat, nihil poterant contradicere. 044 ACT 004 015 Jusserunt autem eos foras extra concilium secedere: et conferebant ad invicem, 044 ACT 004 016 dicentes: Quid faciemus hominibus istis? quoniam quidem notum signum factum est per eos omnibus habitantibus Jerusalem: manifestum est, et non possumus negare. 044 ACT 004 017 Sed ne amplius divulgetur in populum, comminemur eis ne ultra loquantur in nomine hoc ulli hominum. 044 ACT 004 018 Et vocantes eos, denuntiaverunt ne omnino loquerentur neque docerent in nomine Jesu. 044 ACT 004 019 Petrus vero et Joannes respondentes, dixerunt ad eos: Si justum est in conspectu Dei vos potius audire quam Deum, judicate. 044 ACT 004 020 Non enim possumus quæ vidimus et audivimus non loqui. 044 ACT 004 021 At illi comminantes dimiserunt eos, non invenientes quomodo punirent eos propter populum: quia omnes clarificabant id quod factum fuerat in eo quod acciderat. 044 ACT 004 022 Annorum enim erat amplius quadraginta homo, in quo factum fuerat signum istud sanitatis. 044 ACT 004 023 Dimissi autem venerunt ad suos, et annuntiaverunt eis quanta ad eos principes sacerdotum et seniores dixissent. 044 ACT 004 024 Qui cum audissent, unanimiter levaverunt vocem ad Deum, et dixerunt: Domine, tu es qui fecisti cælum et terram, mare et omnia quæ in eis sunt: 044 ACT 004 025 qui Spiritu Sancto per os patris nostri David pueri tui dixisti: [Quare fremuerunt gentes, et populi meditati sunt inania? 044 ACT 004 026 Astiterunt reges terræ, et principes convenerunt in unum adversus Dominum, et adversus Christum ejus.] 044 ACT 004 027 Convenerunt enim vere in civitate ista adversus sanctum puerum tuum Jesum, quem unxisti, Herodes et Pontius Pilatus, cum gentibus et populis Israël, 044 ACT 004 028 facere quæ manus tua et consilium tuum decreverunt fieri. 044 ACT 004 029 Et nunc, Domine, respice in minas eorum, et da servis tuis cum omni fiducia loqui verbum tuum, 044 ACT 004 030 in eo quod manum tuam extendas ad sanitates, et signa, et prodigia fieri per nomen sancti filii tui Jesu. 044 ACT 004 031 Et cum orassent, motus est locus in quo erant congregati: et repleti sunt omnes Spiritu Sancto, et loquebantur verbum Dei cum fiducia. 044 ACT 004 032 Multitudinis autem credentium erat cor unum et anima una: nec quisquam eorum quæ possidebat, aliquid suum esse dicebat, sed erant illis omnia communia. 044 ACT 004 033 Et virtute magna reddebant Apostoli testimonium resurrectionis Jesu Christi Domini nostri: et gratia magna erat in omnibus illis. 044 ACT 004 034 Neque enim quisquam egens erat inter illos. Quotquot enim possessores agrorum aut domorum erant, vendentes afferebant pretia eorum quæ vendebant, 044 ACT 004 035 et ponebant ante pedes Apostolorum. Dividebatur autem singulis prout cuique opus erat. 044 ACT 004 036 Joseph autem, qui cognominatus est Barnabas ab Apostolis (quod est interpretatum, Filius consolationis), Levites, Cyprius genere, 044 ACT 004 037 cum haberet agrum, vendidit eum, et attulit pretium, et posuit ante pedes Apostolorum. 044 ACT 005 001 Vir autem quidam nomine Ananias, cum Saphira uxore suo vendidit agrum, 044 ACT 005 002 et fraudavit de pretio agri, conscia uxore sua: et afferens partem quamdam, ad pedes Apostolorum posuit. 044 ACT 005 003 Dixit autem Petrus: Anania, cur tentavit Satanas cor tuum, mentiri te Spiritui Sancto, et fraudare de pretio agri? 044 ACT 005 004 nonne manens tibi manebat, et venundatum in tua erat potestate? quare posuisti in corde tuo hanc rem? non es mentitus hominibus, sed Deo. 044 ACT 005 005 Audiens autem Ananias hæc verba, cecidit, et expiravit. Et factus est timor magnus super omnes qui audierunt. 044 ACT 005 006 Surgentes autem juvenes amoverunt eum, et efferentes sepelierunt. 044 ACT 005 007 Factum est autem quasi horarum trium spatium, et uxor ipsius, nesciens quod factum fuerat, introivit. 044 ACT 005 008 Dixit autem ei Petrus: Dic mihi mulier, si tanti agrum vendidistis? At illa dixit: Etiam tanti. 044 ACT 005 009 Petrus autem ad eam: Quid utique convenit vobis tentare Spiritum Domini? Ecce pedes eorum qui sepelierunt virum tuum ad ostium, et efferent te. 044 ACT 005 010 Confestim cecidit ante pedes ejus, et expiravit. Intrantes autem juvenes invenerunt illam mortuam: et extulerunt, et sepelierunt ad virum suum. 044 ACT 005 011 Et factus est timor magnus in universa ecclesia, et in omnes qui audierunt hæc. 044 ACT 005 012 Per manus autem Apostolorum fiebant signa et prodigia multa in plebe. Et erant unanimiter omnes in porticu Salomonis. 044 ACT 005 013 Ceterorum autem nemo audebat se conjungere illis: sed magnificabat eos populus. 044 ACT 005 014 Magis autem augebatur credentium in Domino multitudo virorum ac mulierum, 044 ACT 005 015 ita ut in plateas ejicerent infirmos, et ponerent in lectulis et grabatis, ut, veniente Petro, saltem umbra illius obumbraret quemquam illorum, et liberarentur ab infirmitatibus suis. 044 ACT 005 016 Concurrebat autem et multitudo vicinarum civitatum Jerusalem, afferentes ægros, et vexatos a spiritibus immundis: qui curabantur omnes. 044 ACT 005 017 Exsurgens autem princeps sacerdotum, et omnes qui cum illo erant (quæ est hæresis sadducæorum), repleti sunt zelo: 044 ACT 005 018 et injecerunt manus in Apostolos, et posuerunt eos in custodia publica. 044 ACT 005 019 Angelus autem Domini per noctem aperiens januas carceris, et educens eos, dixit: 044 ACT 005 020 Ite, et stantes loquimini in templo plebi omnia verba vitæ hujus. 044 ACT 005 021 Qui cum audissent, intraverunt diluculo in templum, et docebant. Adveniens autem princeps sacerdotum, et qui cum eo erant, convocaverunt concilium, et omnes seniores filiorum Israël: et miserunt ad carcerem ut adducerentur. 044 ACT 005 022 Cum autem venissent ministri, et aperto carcere non invenissent illos, reversi nuntiaverunt, 044 ACT 005 023 dicentes: Carcerem quidem invenimus clausum cum omni diligentia, et custodes stantes ante januas: aperientes autem neminem intus invenimus. 044 ACT 005 024 Ut autem audierunt hos sermones magistratus templi et principes sacerdotum, ambigebant de illis quidnam fieret. 044 ACT 005 025 Adveniens autem quidam, nuntiavit eis: Quia ecce viri quos posuistis in carcerem, sunt in templo, stantes et docentes populum. 044 ACT 005 026 Tunc abiit magistratus cum ministris, et adduxit illos sine vi: timebant enim populum ne lapidarentur. 044 ACT 005 027 Et cum adduxissent illos, statuerunt in concilio: et interrogavit eos princeps sacerdotum, 044 ACT 005 028 dicens: Præcipiendo præcepimus vobis ne doceretis in nomine isto, et ecce replestis Jerusalem doctrina vestra: et vultis inducere super nos sanguinem hominis istius. 044 ACT 005 029 Respondens autem Petrus et Apostoli, dixerunt: Obedire oportet Deo magis quam hominibus. 044 ACT 005 030 Deus patrum nostrorum suscitavit Jesum, quem vos interemistis, suspendentes in ligno. 044 ACT 005 031 Hunc principem et salvatorem Deus exaltavit dextera sua ad dandam pœnitentiam Israëli, et remissionem peccatorum: 044 ACT 005 032 et nos sumus testes horum verborum, et Spiritus Sanctus, quem dedit Deus omnibus obedientibus sibi. 044 ACT 005 033 Hæc cum audissent, dissecabantur, et cogitabant interficere illos. 044 ACT 005 034 Surgens autem quidam in concilio pharisæus, nomine Gamaliel, legis doctor, honorabilis universæ plebi, jussit foras ad breve homines fieri, 044 ACT 005 035 dixitque ad illos: Viri Israëlitæ, attendite vobis super hominibus istis quid acturi sitis. 044 ACT 005 036 Ante hos enim dies extitit Theodas, dicens se esse aliquem, cui consensit numerus virorum circiter quadringentorum: qui occisus est, et omnes qui credebant ei, dissipati sunt, et redacti ad nihilum. 044 ACT 005 037 Post hunc extitit Judas Galilæus in diebus professionis, et avertit populum post se: et ipse periit, et omnes quotquot consenserunt ei, dispersi sunt. 044 ACT 005 038 Et nunc itaque dico vobis, discedite ab hominibus istis, et sinite illos: quoniam si est ex hominibus consilium hoc aut opus, dissolvetur: 044 ACT 005 039 si vero ex Deo est, non poteritis dissolvere illud, ne forte et Deo repugnare inveniamini. Consenserunt autem illi. 044 ACT 005 040 Et convocantes Apostolos, cæsis denuntiaverunt ne omnino loquerentur in nomine Jesu, et dimiserunt eos. 044 ACT 005 041 Et illi quidem ibant gaudentes a conspectu concilii, quoniam digni habiti sunt pro nomine Jesu contumeliam pati. 044 ACT 005 042 Omni autem die non cessabant in templo et circa domos, docentes et evangelizantes Christum Jesum. 044 ACT 006 001 In diebus illis, crescente numero discipulorum, factum est murmur Græcorum adversus Hebræos, eo quod despicerentur in ministerio quotidiano viduæ eorum. 044 ACT 006 002 Convocantes autem duodecim multitudinem discipulorum, dixerunt: Non est æquum nos derelinquere verbum Dei, et ministrare mensis. 044 ACT 006 003 Considerate ergo, fratres, viros ex vobis boni testimonii septem, plenos Spiritu Sancto et sapientia, quos constituamus super hoc opus. 044 ACT 006 004 Nos vero orationi et ministerio verbi instantes erimus. 044 ACT 006 005 Et placuit sermo coram omni multitudine. Et elegerunt Stephanum, virum plenum fide et Spiritu Sancto, et Philippum, et Prochorum, et Nicanorem, et Timonem, et Parmenam, et Nicolaum advenam Antiochenum. 044 ACT 006 006 Hos statuerunt ante conspectum Apostolorum: et orantes imposuerunt eis manus. 044 ACT 006 007 Et verbum Domini crescebat, et multiplicabatur numerus discipulorum in Jerusalem valde: multa etiam turba sacerdotum obediebat fidei. 044 ACT 006 008 Stephanus autem plenus gratia et fortitudine, faciebat prodigia et signa magna in populo. 044 ACT 006 009 Surrexerunt autem quidam de synagoga quæ appellatur Libertinorum, et Cyrenensium, et Alexandrinorum, et eorum qui erant a Cilicia, et Asia, disputantes cum Stephano: 044 ACT 006 010 et non poterant resistere sapientiæ, et Spiritui qui loquebatur. 044 ACT 006 011 Tunc summiserunt viros, qui dicerent se audivisse eum dicentem verba blasphemiæ in Moysen et in Deum. 044 ACT 006 012 Commoverunt itaque plebem, et seniores, et scribas: et concurrentes rapuerunt eum, et adduxerunt in concilium, 044 ACT 006 013 et statuerunt falsos testes, qui dicerent: Homo iste non cessat loqui verba adversus locum sanctum, et legem: 044 ACT 006 014 audivimus enim eum dicentem quoniam Jesus Nazarenus hic destruet locum istum, et mutabit traditiones quas tradidit nobis Moyses. 044 ACT 006 015 Et intuentes eum omnes qui sedebant in concilio, viderunt faciem ejus tamquam faciem angeli. 044 ACT 007 001 Dixit autem princeps sacerdotum: Si hæc ita se habent? 044 ACT 007 002 Qui ait: Viri fratres et patres, audite: Deus gloriæ apparuit patri nostro Abrahæ cum esset in Mesopotamia, priusquam moraretur in Charan, 044 ACT 007 003 et dixit ad illum: Exi de terra tua, et de cognatione tua, et veni in terram quam monstravero tibi. 044 ACT 007 004 Tunc exiit de terra Chaldæorum, et habitavit in Charan. Et inde, postquam mortuus est pater ejus, transtulit illum in terram istam, in qua nunc vos habitatis. 044 ACT 007 005 Et non dedit illi hæreditatem in ea, nec passum pedis: sed repromisit dare illi eam in possessionem, et semini ejus post ipsum, cum non haberet filium. 044 ACT 007 006 Locutus est autem ei Deus: Quia erit semen ejus accola in terra aliena, et servituti eos subjicient, et male tractabunt eos annis quadringentis: 044 ACT 007 007 et gentem cui servierint, judicabo ego, dixit Dominus: et post hæc exibunt, et servient mihi in loco isto. 044 ACT 007 008 Et dedit illi testamentum circumcisionis: et sic genuit Isaac, et circumcidit eum die octavo: et Isaac, Jacob: et Jacob, duodecim patriarchas. 044 ACT 007 009 Et patriarchæ æmulantes, Joseph vendiderunt in Ægyptum: et erat Deus cum eo, 044 ACT 007 010 et eripuit eum ex omnibus tribulationibus ejus, et dedit ei gratiam et sapientiam in conspectu pharaonis regis Ægypti: et constituit eum præpositum super Ægyptum, et super omnem domum suam. 044 ACT 007 011 Venit autem fames in universam Ægyptum et Chanaan, et tribulatio magna: et non inveniebant cibos patres nostri. 044 ACT 007 012 Cum audisset autem Jacob esse frumentum in Ægypto, misit patres nostros primum: 044 ACT 007 013 et in secundo cognitus est Joseph a fratribus suis, et manifestatum est Pharaoni genus ejus. 044 ACT 007 014 Mittens autem Joseph, accersivit Jacob patrem suum et omnem cognationem suam, in animabus septuaginta quinque. 044 ACT 007 015 Et descendit Jacob in Ægyptum: et defunctus est ipse, et patres nostri. 044 ACT 007 016 Et translati sunt in Sichem, et positi sunt in sepulchro, quod emit Abraham pretio argenti a filiis Hemor filii Sichem. 044 ACT 007 017 Cum autem appropinquaret tempus promissionis quam confessus erat Deus Abrahæ, crevit populus, et multiplicatus est in Ægypto, 044 ACT 007 018 quoadusque surrexit alius rex in Ægypto, qui non sciebat Joseph. 044 ACT 007 019 Hic circumveniens genus nostrum, afflixit patres nostros ut exponerent infantes suos, ne vivificarentur. 044 ACT 007 020 Eodem tempore natus est Moyses, et fuit gratus Deo: qui nutritus est tribus mensibus in domo patris sui. 044 ACT 007 021 Exposito autem illo, sustulit eum filia Pharaonis, et nutrivit eum sibi in filium. 044 ACT 007 022 Et eruditus est Moyses omni sapientia Ægyptiorum, et erat potens in verbis et in operibus suis. 044 ACT 007 023 Cum autem impleretur ei quadraginta annorum tempus, ascendit in cor ejus ut visitaret fratres suos filios Israël. 044 ACT 007 024 Et cum vidisset quemdam injuriam patientem, vindicavit illum, et fecit ultionem ei qui injuriam sustinebat, percusso Ægyptio. 044 ACT 007 025 Existimabat autem intelligere fratres, quoniam Deus per manum ipsius daret salutem illis: at illi non intellexerunt. 044 ACT 007 026 Sequenti vero die apparuit illis litigantibus: et reconciliabat eos in pace, dicens: Viri, fratres estis: ut quid nocetis alterutrum? 044 ACT 007 027 Qui autem injuriam faciebat proximo, repulit eum, dicens: Quis te constituit principem et judicem super nos? 044 ACT 007 028 Numquid interficere me tu vis, quemadmodum interfecisti heri Ægyptium? 044 ACT 007 029 Fugit autem Moyses in verbo isto: et factus est advena in terra Madian, ubi generavit filios duos. 044 ACT 007 030 Et expletis annis quadraginta, apparuit illi in deserto montis Sina angelus in igne flammæ rubi. 044 ACT 007 031 Moyses autem videns, admiratus est visum. Et accedente illo ut consideraret, facta est ad eum vox Domini, dicens: 044 ACT 007 032 Ego sum Deus patrum tuorum, Deus Abraham, Deus Isaac, et Deus Jacob. Tremefactus autem Moyses, non audebat considerare. 044 ACT 007 033 Dixit autem illi Dominus: Solve calceamentum pedum tuorum: locus enim in quo stas, terra sancta est. 044 ACT 007 034 Videns vidi afflictionem populi mei qui est in Ægypto, et gemitum eorum audivi, et descendi liberare eos. Et nunc veni, et mittam te in Ægyptum. 044 ACT 007 035 Hunc Moysen, quem negaverunt, dicentes: Quis te constituit principem et judicem? hunc Deus principem et redemptorem misit, cum manu angeli qui apparuit illi in rubo. 044 ACT 007 036 Hic eduxit illos faciens prodigia et signa in terra Ægypti, et in rubro mari, et in deserto annis quadraginta. 044 ACT 007 037 Hic est Moyses, qui dixit filiis Israël: Prophetam suscitabit vobis Deus de fratribus vestris, tamquam me: ipsum audietis. 044 ACT 007 038 Hic est qui fuit in ecclesia in solitudine cum angelo, qui loquebatur ei in monte Sina, et cum patribus nostris: qui accepit verba vitæ dare nobis. 044 ACT 007 039 Cui noluerunt obedire patres nostri: sed repulerunt, et aversi sunt cordibus suis in Ægyptum, 044 ACT 007 040 dicentes ad Aaron: Fac nobis deos qui præcedant nos: Moyses enim hic, qui eduxit nos de terra Ægypti, nescimus quid factum sit ei. 044 ACT 007 041 Et vitulum fecerunt in diebus illis, et obtulerunt hostiam simulacro, et lætabantur in operibus manuum suarum. 044 ACT 007 042 Convertit autem Deus, et tradidit eos servire militiæ cæli, sicut scriptum est in libro prophetarum: [Numquid victimas et hostias obtulistis mihi annis quadraginta in deserto, domus Israël? 044 ACT 007 043 Et suscepistis tabernaculum Moloch, et sidus dei vestri Rempham, figuras quas fecistis adorare eas: et transferam vos trans Babylonem.] 044 ACT 007 044 Tabernaculum testimonii fuit cum patribus nostris in deserto, sicut disposuit illis Deus loquens ad Moysen, ut faceret illud secundum formam quam viderat. 044 ACT 007 045 Quod et induxerunt, suscipientes patres nostri cum Jesu in possessionem gentium quas expulit Deus a facie patrum nostrorum, usque in diebus David, 044 ACT 007 046 qui invenit gratiam ante Deum, et petiit ut inveniret tabernaculum Deo Jacob. 044 ACT 007 047 Salomon autem ædificavit illi domum. 044 ACT 007 048 Sed non Excelsus in manufactis habitat, sicut propheta dicit: 044 ACT 007 049 [Cælum mihi sedes est: terra autem scabellum pedum meorum. Quam domum ædificabitis mihi? dicit Dominus: aut quis locus requietionis meæ est? 044 ACT 007 050 Nonne manus mea fecit hæc omnia?] 044 ACT 007 051 Dura cervice, et incircumcisis cordibus et auribus, vos semper Spiritui Sancto resistitis: sicut patres vestri, ita et vos. 044 ACT 007 052 Quem prophetarum non sunt persecuti patres vestri? et occiderunt eos qui prænuntiabant de adventu Justi, cujus vos nunc proditores et homicidæ fuistis: 044 ACT 007 053 qui accepistis legem in dispositione angelorum, et non custodistis. 044 ACT 007 054 Audientes autem hæc, dissecabantur cordibus suis, et stridebant dentibus in eum. 044 ACT 007 055 Cum autem esset plenus Spiritu Sancto, intendens in cælum, vidit gloriam Dei, et Jesum stantem a dextris Dei. 044 ACT 007 056 Et ait: Ecce video cælos apertos, et Filium hominis stantem a dextris Dei. 044 ACT 007 057 Exclamantes autem voce magna continuerunt aures suas, et impetum fecerunt unanimiter in eum. 044 ACT 007 058 Et ejicientes eum extra civitatem, lapidabant: et testes deposuerunt vestimenta sua secus pedes adolescentis qui vocabatur Saulus. 044 ACT 007 059 Et lapidabant Stephanum invocantem, et dicentem: Domine Jesu, suscipe spiritum meum. 044 ACT 007 060 Positis autem genibus, clamavit voce magna, dicens: Domine, ne statuas illis hoc peccatum. Et cum hoc dixisset, obdormivit in Domino. 044 ACT 008 001 Saulus autem erat consentiens neci ejus. Facta est autem in illa die persecutio magna in ecclesia quæ erat Jerosolymis, et omnes dispersi sunt per regiones Judææ et Samariæ præter Apostolos. 044 ACT 008 002 Curaverunt autem Stephanum viri timorati, et fecerunt planctum magnum super eum. 044 ACT 008 003 Saulus autem devastabat ecclesiam per domos intrans, et trahens viros ac mulieres, tradebat in custodiam. 044 ACT 008 004 Igitur qui dispersi erant pertransibant, evangelizantes verbum Dei. 044 ACT 008 005 Philippus autem descendens in civitatem Samariæ, prædicabant illis Christum. 044 ACT 008 006 Intendebant autem turbæ his quæ a Philippo dicebantur, unanimiter audientes, et videntes signa quæ faciebat. 044 ACT 008 007 Multi enim eorum qui habebant spiritus immundos, clamantes voce magna exibant. Multi autem paralytici et claudi curati sunt. 044 ACT 008 008 Factum est ergo gaudium magnum in illa civitate. 044 ACT 008 009 Vir autem quidam nomine Simon, qui ante fuerat in civitate magus, seducens gentem Samariæ, dicens se esse aliquem magnum: 044 ACT 008 010 cui auscultabant omnes a minimo usque ad maximum, dicentes: Hic est virtus Dei, quæ vocatur magna. 044 ACT 008 011 Attendebant autem eum: propter quod multo tempore magiis suis dementasset eos. 044 ACT 008 012 Cum vero credidissent Philippo evangelizanti de regno Dei, in nomine Jesu Christi baptizabantur viri ac mulieres. 044 ACT 008 013 Tunc Simon et ipse credidit: et cum baptizatus esset, adhærebat Philippo. Videns etiam signa et virtutes maximas fieri, stupens admirabatur. 044 ACT 008 014 Cum autem audissent Apostoli qui erant Jerosolymis, quod recepisset Samaria verbum Dei, miserunt ad eos Petrum et Joannem. 044 ACT 008 015 Qui cum venissent, oraverunt pro ipsis ut acciperent Spiritum Sanctum: 044 ACT 008 016 nondum enim in quemquam illorum venerat, sed baptizati tantum erant in nomine Domini Jesu. 044 ACT 008 017 Tunc imponebant manus super illos, et accipiebant Spiritum Sanctum. 044 ACT 008 018 Cum vidisset autem Simon quia per impositionem manus Apostolorum daretur Spiritus Sanctus, obtulit eis pecuniam, 044 ACT 008 019 dicens: Date et mihi hanc potestatem, ut cuicumque imposuero manus, accipiat Spiritum Sanctum. Petrus autem dixit ad eum: 044 ACT 008 020 Pecunia tua tecum sit in perditionem: quoniam donum Dei existimasti pecunia possideri. 044 ACT 008 021 Non est tibi pars neque sors in sermone isto: cor enim tuum non est rectum coram Deo. 044 ACT 008 022 Pœnitentiam itaque age ab hac nequitia tua: et roga Deum, si forte remittatur tibi hæc cogitatio cordis tui. 044 ACT 008 023 In felle enim amaritudinis, et obligatione iniquitatis, video te esse. 044 ACT 008 024 Respondens autem Simon, dixit: Precamini vos pro me ad Dominum, ut nihil veniat super me horum quæ dixistis. 044 ACT 008 025 Et illi quidem testificati, et locuti verbum Domini, redibant Jerosolymam, et multis regionibus Samaritanorum evangelizabant. 044 ACT 008 026 Angelus autem Domini locutus est ad Philippum, dicens: Surge, et vade contra meridianum, ad viam quæ descendit ab Jerusalem in Gazam: hæc est deserta. 044 ACT 008 027 Et surgens abiit. Et ecce vir Æthiops, eunuchus, potens Candacis reginæ Æthiopum, qui erat super omnes gazas ejus, venerat adorare in Jerusalem: 044 ACT 008 028 et revertebatur sedens super currum suum, legensque Isaiam prophetam. 044 ACT 008 029 Dixit autem Spiritus Philippo: Accede, et adjunge te ad currum istum. 044 ACT 008 030 Accurrens autem Philippus, audivit eum legentem Isaiam prophetam, et dixit: Putasne intelligis quæ legis? 044 ACT 008 031 Qui ait: Et quomodo possum, si non aliquis ostenderit mihi? Rogavitque Philippum ut ascenderet, et sederet secum. 044 ACT 008 032 Locus autem Scripturæ quem legebat, erat hic: [Tamquam ovis ad occisionem ductus est: et sicut agnus coram tondente se, sine voce, sic non aperuit os suum. 044 ACT 008 033 In humilitate judicium ejus sublatum est. Generationem ejus quis enarrabit? quoniam tolletur de terra vita ejus.] 044 ACT 008 034 Respondens autem eunuchus Philippo, dixit: Obsecro te, de quo propheta dicit hoc? de se, an de alio aliquo? 044 ACT 008 035 Aperiens autem Philippus os suum, et incipiens a Scriptura ista, evangelizavit illi Jesum. 044 ACT 008 036 Et dum irent per viam, venerunt ad quamdam aquam: et ait eunuchus: Ecce aqua: quid prohibet me baptizari? 044 ACT 008 037 Dixit autem Philippus: Si credis ex toto corde, licet. Et respondens ait: Credo Filium Dei esse Jesum Christum. 044 ACT 008 038 Et jussit stare currum: et descenderunt uterque in aquam, Philippus et eunuchus, et baptizavit eum. 044 ACT 008 039 Cum autem ascendissent de aqua, Spiritus Domini rapuit Philippum, et amplius non vidit eum eunuchus. Ibat autem per viam suam gaudens. 044 ACT 008 040 Philippus autem inventus est in Azoto, et pertransiens evangelizabat civitatibus cunctis, donec veniret Cæsaream. 044 ACT 009 001 Saulus autem adhuc spirans minarum et cædis in discipulos Domini, accessit ad principem sacerdotum, 044 ACT 009 002 et petiit ab eo epistolas in Damascum ad synagogas: ut si quos invenisset hujus viæ viros ac mulieres, vinctos perduceret in Jerusalem. 044 ACT 009 003 Et cum iter faceret, contigit ut appropinquaret Damasco: et subito circumfulsit eum lux de cælo. 044 ACT 009 004 Et cadens in terram audivit vocem dicentem sibi: Saule, Saule, quid me persequeris? 044 ACT 009 005 Qui dixit: Quis es, domine? Et ille: Ego sum Jesus, quem tu persequeris: durum est tibi contra stimulum calcitrare. 044 ACT 009 006 Et tremens ac stupens dixit: Domine, quid me vis facere? Et Dominus ad eum: Surge, et ingredere civitatem, et ibi dicetur tibi quid te oporteat facere. 044 ACT 009 007 Viri autem illi qui comitabantur cum eo, stabant stupefacti, audientes quidem vocem, neminem autem videntes. 044 ACT 009 008 Surrexit autem Saulus de terra, apertisque oculis nihil videbat. Ad manus autem illum trahentes, introduxerunt Damascum. 044 ACT 009 009 Et erat ibi tribus diebus non videns, et non manducavit, neque bibit. 044 ACT 009 010 Erat autem quidam discipulus Damasci, nomine Ananias: et dixit ad illum in visu Dominus: Anania. At ille ait: Ecce ego, Domine. 044 ACT 009 011 Et Dominus ad eum: Surge, et vade in vicum qui vocatur Rectus: et quære in domo Judæ Saulum nomine Tarsensem: ecce enim orat. 044 ACT 009 012 (Et vidit virum Ananiam nomine, introëuntem, et imponentem sibi manus ut visum recipiat.) 044 ACT 009 013 Respondit autem Ananias: Domine, audivi a multis de viro hoc, quanta mala fecerit sanctis tuis in Jerusalem: 044 ACT 009 014 et hic habet potestatem a principibus sacerdotum alligandi omnes qui invocant nomen tuum. 044 ACT 009 015 Dixit autem ad eum Dominus: Vade, quoniam vas electionis est mihi iste, ut portet nomen meum coram gentibus, et regibus, et filiis Israël. 044 ACT 009 016 Ego enim ostendam illi quanta oporteat eum pro nomine meo pati. 044 ACT 009 017 Et abiit Ananias, et introivit in domum: et imponens ei manus, dixit: Saule frater, Dominus misit me Jesus, qui apparuit tibi in via qua veniebas, ut videas, et implearis Spiritu Sancto. 044 ACT 009 018 Et confestim ceciderunt ab oculis ejus tamquam squamæ, et visum recepit: et surgens baptizatus est. 044 ACT 009 019 Et cum accepisset cibum, confortatus est. Fuit autem cum discipulis qui erant Damasci per dies aliquot. 044 ACT 009 020 Et continuo in synagogis prædicabat Jesum, quoniam hic est Filius Dei. 044 ACT 009 021 Stupebant autem omnes qui audiebant, et dicebant: Nonne hic est qui expugnabat in Jerusalem eos qui invocabant nomen istud: et huc ad hoc venit, ut vinctos illos duceret ad principes sacerdotum? 044 ACT 009 022 Saulus autem multo magis convalescebat, et confundebat Judæos qui habitabant Damasci, affirmans quoniam hic est Christus. 044 ACT 009 023 Cum autem implerentur dies multi, consilium fecerunt in unum Judæi ut eum interficerent. 044 ACT 009 024 Notæ autem factæ sunt Saulo insidiæ eorum. Custodiebant autem et portas die ac nocte, ut eum interficerent. 044 ACT 009 025 Accipientes autem eum discipuli nocte, per murum dimiserunt eum, submittentes in sporta. 044 ACT 009 026 Cum autem venisset in Jerusalem, tentabat se jungere discipulis, et omnes timebant eum, non credentes quod esset discipulus. 044 ACT 009 027 Barnabas autem apprehensum illum duxit ad Apostolos: et narravit illis quomodo in via vidisset Dominum, et quia locutus est ei, et quomodo in Damasco fiducialiter egerit in nomine Jesu. 044 ACT 009 028 Et erat cum illis intrans et exiens in Jerusalem, et fiducialiter agens in nomine Domini. 044 ACT 009 029 Loquebatur quoque gentibus, et disputabat cum Græcis: illi autem quærebant occidere eum. 044 ACT 009 030 Quod cum cognovissent fratres, deduxerunt eum Cæsaream, et dimiserunt Tarsum. 044 ACT 009 031 Ecclesia quidem per totam Judæam, et Galilæam, et Samariam habebat pacem, et ædificabatur ambulans in timore Domini, et consolatione Sancti Spiritus replebatur. 044 ACT 009 032 Factum est autem, ut Petrus dum pertransiret universos, deveniret ad sanctos qui habitabant Lyddæ. 044 ACT 009 033 Invenit autem ibi hominem quemdam, nomine Æneam, ab annis octo jacentem in grabato, qui erat paralyticus. 044 ACT 009 034 Et ait illi Petrus: Ænea, sanat te Dominus Jesus Christus: surge, et sterne tibi. Et continuo surrexit. 044 ACT 009 035 Et viderunt eum omnes qui habitabant Lyddæ et Saronæ: qui conversi sunt ad Dominum. 044 ACT 009 036 In Joppe autem fuit quædam discipula, nomine Tabitha, quæ interpretata dicitur Dorcas. Hæc erat plena operibus bonis et eleemosynis quas faciebat. 044 ACT 009 037 Factum est autem in diebus illis ut infirmata moreretur. Quam cum lavissent, posuerunt eam in cœnaculo. 044 ACT 009 038 Cum autem prope esset Lydda ad Joppen, discipuli, audientes quia Petrus esset in ea, miserunt duos viros ad eum, rogantes: Ne pigriteris venire ad nos. 044 ACT 009 039 Exsurgens autem Petrus, venit cum illis. Et cum advenisset, duxerunt illum in cœnaculum: et circumsteterunt illum omnes viduæ flentes, et ostendentes ei tunicas et vestes quas faciebat illis Dorcas. 044 ACT 009 040 Ejectis autem omnibus foras, Petrus ponens genua oravit: et conversus ad corpus, dixit: Tabitha, surge. At illa aperuit oculos suos: et viso Petro, resedit. 044 ACT 009 041 Dans autem illi manum, erexit eam. Et cum vocasset sanctos et viduas, assignavit eam vivam. 044 ACT 009 042 Notum autem factum est per universam Joppen: et crediderunt multi in Domino. 044 ACT 009 043 Factum est autem ut dies multos moraretur in Joppe, apud Simonem quemdam coriarium. 044 ACT 010 001 Vir autem quidam erat in Cæsarea, nomine Cornelius, centurio cohortis quæ dicitur Italica, 044 ACT 010 002 religiosus, ac timens Deum cum omni domo sua, faciens eleemosynas multas plebi, et deprecans Deum semper. 044 ACT 010 003 Is vidit in visu manifeste, quasi hora diei nona, angelum Dei introëuntem ad se, et dicentem sibi: Corneli. 044 ACT 010 004 At ille intuens eum, timore correptus, dixit: Quid est, domine? Dixit autem illi: Orationes tuæ et eleemosynæ tuæ ascenderunt in memoriam in conspectu Dei. 044 ACT 010 005 Et nunc mitte viros in Joppen, et accersi Simonem quemdam, qui cognominatur Petrus: 044 ACT 010 006 hic hospitatur apud Simonem quemdam coriarium, cujus est domus juxta mare: hic dicet tibi quid te oporteat facere. 044 ACT 010 007 Et cum discessisset angelus qui loquebatur illi, vocavit duos domesticos suos, et militem metuentem Dominum ex his qui illi parebant. 044 ACT 010 008 Quibus cum narrasset omnia, misit illos in Joppen. 044 ACT 010 009 Postera autem die, iter illis facientibus, et appropinquantibus civitati, ascendit Petrus in superiora ut oraret circa horam sextam. 044 ACT 010 010 Et cum esuriret, voluit gustare. Parantibus autem illis, cecidit super eum mentis excessus: 044 ACT 010 011 et vidit cælum apertum, et descendens vas quoddam, velut linteum magnum, quatuor initiis submitti de cælo in terram, 044 ACT 010 012 in quo erant omnia quadrupedia, et serpentia terræ, et volatilia cæli. 044 ACT 010 013 Et facta est vox ad eum: Surge, Petre: occide, et manduca. 044 ACT 010 014 Ait autem Petrus: Absit Domine, quia numquam manducavi omne commune et immundum. 044 ACT 010 015 Et vox iterum secundo ad eum: Quod Deus purificavit, tu commune ne dixeris. 044 ACT 010 016 Hoc autem factum est per ter: et statim receptum est vas in cælum. 044 ACT 010 017 Et dum intra se hæsitaret Petrus quidnam esset visio quam vidisset, ecce viri qui missi erant a Cornelio, inquirentes domum Simonis astiterunt ad januam. 044 ACT 010 018 Et cum vocassent, interrogabant, si Simon qui cognominatur Petrus illic haberet hospitium. 044 ACT 010 019 Petro autem cogitante de visione, dixit Spiritus ei: Ecce viri tres quærunt te. 044 ACT 010 020 Surge itaque, descende, et vade cum eis nihil dubitans: quia ego misi illos. 044 ACT 010 021 Descendens autem Petrus ad viros, dixit: Ecce ego sum, quem quæritis: quæ causa est, propter quam venistis? 044 ACT 010 022 Qui dixerunt: Cornelius centurio, vir justus et timens Deum, et testimonium habens ab universa gente Judæorum, responsum accepit ab angelo sancto accersire te in domum suam, et audire verba abs te. 044 ACT 010 023 Introducens ergo eos, recepit hospitio. Sequenti autem die, surgens profectus est cum illis, et quidam ex fratribus ab Joppe comitati sunt eum. 044 ACT 010 024 Altera autem die introivit Cæsaream. Cornelius vero exspectabat illos, convocatis cognatis suis et necessariis amicis. 044 ACT 010 025 Et factum est cum introisset Petrus, obvius venit ei Cornelius, et procidens ad pedes ejus adoravit. 044 ACT 010 026 Petrus vero elevavit eum, dicens: Surge: et ego ipse homo sum. 044 ACT 010 027 Et loquens cum illo intravit, et invenit multos qui convenerant: 044 ACT 010 028 dixitque ad illos: Vos scitis quomodo abominatum sit viro Judæo conjungi aut accedere ad alienigenam: sed mihi ostendit Deus neminem communem aut immundum dicere hominem. 044 ACT 010 029 Propter quod sine dubitatione veni accersitus. Interrogo ergo, quam ob causam accersistis me? 044 ACT 010 030 Et Cornelius ait: A nudiusquarta die usque ad hanc horam, orans eram hora nona in domo mea, et ecce vir stetit ante me in veste candida, et ait: 044 ACT 010 031 Corneli, exaudita est oratio tua, et eleemosynæ tuæ commemoratæ sunt in conspectu Dei. 044 ACT 010 032 Mitte ergo in Joppen, et accersi Simonem qui cognominatur Petrus: hic hospitatur in domo Simonis coriarii juxta mare. 044 ACT 010 033 Confestim ergo misi ad te: et tu benefecisti veniendo. Nunc ergo omnes nos in conspectu tuo adsumus audire omnia quæcumque tibi præcepta sunt a Domino. 044 ACT 010 034 Aperiens autem Petrus os suum, dixit: In veritate comperi quia non est personarum acceptor Deus; 044 ACT 010 035 sed in omni gente qui timet eum, et operatur justitiam, acceptus est illi. 044 ACT 010 036 Verbum misit Deus filiis Israël, annuntians pacem per Jesum Christum (hic est omnium Dominus). 044 ACT 010 037 Vos scitis quod factum est verbum per universam Judæam: incipiens enim a Galilæa post baptismum quod prædicavit Joannes, 044 ACT 010 038 Jesum a Nazareth: quomodo unxit eum Deus Spiritu Sancto, et virtute, qui pertransiit benefaciendo, et sanando omnes oppressos a diabolo, quoniam Deus erat cum illo. 044 ACT 010 039 Et nos testes sumus omnium quæ fecit in regione Judæorum, et Jerusalem, quem occiderunt suspendentes in ligno. 044 ACT 010 040 Hunc Deus suscitavit tertia die, et dedit eum manifestum fieri, 044 ACT 010 041 non omni populo, sed testibus præordinatis a Deo: nobis, qui manducavimus et bibimus cum illo postquam resurrexit a mortuis. 044 ACT 010 042 Et præcepit nobis prædicare populo, et testificari, quia ipse est qui constitutus est a Deo judex vivorum et mortuorum. 044 ACT 010 043 Huic omnes prophetæ testimonium perhibent remissionem peccatorum accipere per nomen ejus omnes qui credunt in eum. 044 ACT 010 044 Adhuc loquente Petro verba hæc, cecidit Spiritus Sanctus super omnes qui audiebant verbum. 044 ACT 010 045 Et obstupuerunt ex circumcisione fideles qui venerant cum Petro, quia et in nationes gratia Spiritus Sancti effusa est. 044 ACT 010 046 Audiebant enim illos loquentes linguis, et magnificantes Deum. 044 ACT 010 047 Tunc respondit Petrus: Numquid aquam quis prohibere potest ut non baptizentur hi qui Spiritum Sanctum acceperunt sicut et nos? 044 ACT 010 048 Et jussit eos baptizari in nomine Domini Jesu Christi. Tunc rogaverunt eum ut maneret apud eos aliquot diebus. 044 ACT 011 001 Audierunt autem Apostoli et fratres qui erant in Judæa, quoniam et gentes receperunt verbum Dei. 044 ACT 011 002 Cum autem ascendisset Petrus Jerosolymam, disceptabant adversus illum qui erant ex circumcisione, 044 ACT 011 003 dicentes: Quare introisti ad viros præputium habentes, et manducasti cum illis? 044 ACT 011 004 Incipiens autem Petrus exponebat illis ordinem, dicens: 044 ACT 011 005 Ego eram in civitate Joppe orans, et vidi in excessu mentis visionem, descendens vas quoddam velut linteum magnum quatuor initiis summitti de cælo, et venit usque ad me. 044 ACT 011 006 In quod intuens considerabam, et vidi quadrupedia terræ, et bestias, et reptilia, et volatilia cæli. 044 ACT 011 007 Audivi autem et vocem dicentem mihi: Surge, Petre: occide, et manduca. 044 ACT 011 008 Dixi autem: Nequaquam Domine: quia commune aut immundum numquam introivit in os meum. 044 ACT 011 009 Respondit autem vox secundo de cælo: Quæ Deus mundavit, tu ne commune dixeris. 044 ACT 011 010 Hoc autem factum est per ter: et recepta sunt omnia rursum in cælum. 044 ACT 011 011 Et ecce viri tres confestim astiterunt in domo in qua eram, missi a Cæsarea ad me. 044 ACT 011 012 Dixit autem Spiritus mihi ut irem cum illis, nihil hæsitans. Venerunt autem mecum et sex fratres isti, et ingressi sumus in domum viri. 044 ACT 011 013 Narravit autem nobis quomodo vidisset angelum in domo sua, stantem et dicentem sibi: Mitte in Joppen, et accersi Simonem qui cognominatur Petrus, 044 ACT 011 014 qui loquetur tibi verba in quibus salvus eris tu, et universa domus tua. 044 ACT 011 015 Cum autem cœpissem loqui, cecidit Spiritus Sanctus super eos, sicut et in nos in initio. 044 ACT 011 016 Recordatus sum autem verbi Domini, sicut dicebat: Joannes quidem baptizavit aqua, vos autem baptizabimini Spiritu Sancto. 044 ACT 011 017 Si ergo eamdem gratiam dedit illis Deus, sicut et nobis qui credidimus in Dominum Jesum Christum: ego quis eram, qui possem prohibere Deum? 044 ACT 011 018 His auditis, tacuerunt: et glorificaverunt Deum, dicentes: Ergo et gentibus pœnitentiam dedit Deus ad vitam. 044 ACT 011 019 Et illi quidem qui dispersi fuerant a tribulatione quæ facta fuerat sub Stephano, perambulaverunt usque Phœnicen, et Cyprum, et Antiochiam, nemini loquentes verbum, nisi solis Judæis. 044 ACT 011 020 Erant autem quidam ex eis viri Cyprii et Cyrenæi, qui cum introissent Antiochiam, loquebantur et ad Græcos, annuntiantes Dominum Jesum. 044 ACT 011 021 Et erat manus Domini cum eis: multusque numerus credentium conversus est ad Dominum. 044 ACT 011 022 Pervenit autem sermo ad aures ecclesiæ quæ erat Jerosolymis super istis: et miserunt Barnabam usque ad Antiochiam. 044 ACT 011 023 Qui cum pervenisset, et vidisset gratiam Dei, gavisus est: et hortabatur omnes in proposito cordis permanere in Domino: 044 ACT 011 024 quia erat vir bonus, et plenus Spiritu Sancto, et fide. Et apposita est multa turba Domino. 044 ACT 011 025 Profectus est autem Barnabas Tarsum, ut quæreret Saulum: quem cum invenisset, perduxit Antiochiam. 044 ACT 011 026 Et annum totum conversati sunt ibi in ecclesia: et docuerunt turbam multam, ita ut cognominarentur primum Antiochiæ discipuli, christiani. 044 ACT 011 027 In his autem diebus supervenerunt ab Jerosolymis prophetæ Antiochiam: 044 ACT 011 028 et surgens unus ex eis nomine Agabus, significabat per spiritum famem magnam futuram in universo orbe terrarum, quæ facta est sub Claudio. 044 ACT 011 029 Discipuli autem, prout quis habebat, proposuerunt singuli in ministerium mittere habitantibus in Judæa fratribus: 044 ACT 011 030 quod et fecerunt, mittentes ad seniores per manus Barnabæ et Sauli. 044 ACT 012 001 Eodem autem tempore misit Herodes rex manus, ut affligeret quosdam de ecclesia. 044 ACT 012 002 Occidit autem Jacobum fratrem Joannis gladio. 044 ACT 012 003 Videns autem quia placeret Judæis, apposuit ut apprehenderet et Petrum. Erant autem dies Azymorum. 044 ACT 012 004 Quem cum apprehendisset, misit in carcerem, tradens quatuor quaternionibus militum custodiendum, volens post Pascha producere eum populo. 044 ACT 012 005 Et Petrus quidem servabatur in carcere. Oratio autem fiebant sine intermissione ab ecclesia ad Deum pro eo. 044 ACT 012 006 Cum autem producturus eum esset Herodes, in ipsa nocte erat Petrus dormiens inter duos milites, vinctus catenis duabus: et custodes ante ostium custodiebant carcerem. 044 ACT 012 007 Et ecce angelus Domini astitit, et lumen refulsit in habitaculo: percussoque latere Petri, excitavit eum, dicens: Surge velociter. Et ceciderunt catenæ de manibus ejus. 044 ACT 012 008 Dixit autem angelus ad eum: Præcingere, et calcea te caligas tuas. Et fecit sic. Et dixit illi: Circumda tibi vestimentum tuum, et sequere me. 044 ACT 012 009 Et exiens sequebatur eum, et nesciebat quia verum est, quod fiebat per angelum: existimabat autem se visum videre. 044 ACT 012 010 Transeuntes autem primam et secundam custodiam, venerunt ad portam ferream, quæ ducit ad civitatem: quæ ultro aperta est eis. Et exeuntes processerunt vicum unum: et continuo discessit angelus ab eo. 044 ACT 012 011 Et Petrus ad se reversus, dixit: Nunc scio vere quia misit Dominus angelum suum, et eripuit me de manu Herodis, et de omni exspectatione plebis Judæorum. 044 ACT 012 012 Consideransque venit ad domum Mariæ matris Joannis, qui cognominatus est Marcus, ubi erant multi congregati, et orantes. 044 ACT 012 013 Pulsante autem eo ostium januæ, processit puella ad audiendum, nomine Rhode. 044 ACT 012 014 Et ut cognovit vocem Petri, præ gaudio non aperuit januam, sed intro currens nuntiavit stare Petrum ante januam. 044 ACT 012 015 At illi dixerunt ad eam: Insanis. Illa autem affirmabat sic se habere. Illi autem dicebant: Angelus ejus est. 044 ACT 012 016 Petrus autem perseverabat pulsans. Cum autem aperuissent, viderunt eum, et obstupuerunt. 044 ACT 012 017 Annuens autem eis manu ut tacerent, narravit quomodo Dominus eduxisset eum de carcere, dixitque: Nuntiate Jacobo et fratribus hæc. Et egressus abiit in alium locum. 044 ACT 012 018 Facta autem die, erat non parva turbatio inter milites, quidnam factum esset de Petro. 044 ACT 012 019 Herodes autem cum requisisset eum et non invenisset, inquisitione facta de custodibus, jussit eos duci: descendensque a Judæa in Cæsaream, ibi commoratus est. 044 ACT 012 020 Erat autem iratus Tyriis et Sidoniis. At illi unanimes venerunt ad eum, et persuaso Blasto, qui erat super cubiculum regis, postulabant pacem, eo quod alerentur regiones eorum ab illo. 044 ACT 012 021 Statuto autem die Herodes vestitus veste regia sedit pro tribunali, et concionabatur ad eos. 044 ACT 012 022 Populus autem acclamabat: Dei voces, et non hominis. 044 ACT 012 023 Confestim autem percussit eum angelus Domini, eo quod non dedisset honorem Deo: et consumptus a vermibus, expiravit. 044 ACT 012 024 Verbum autem Domini crescebat, et multiplicabatur. 044 ACT 012 025 Barnabas autem et Saulus reversi sunt ab Jerosolymis expleto ministerio assumpto Joanne, qui cognominatus est Marcus. 044 ACT 013 001 Erant autem in ecclesia quæ erat Antiochiæ, prophetæ et doctores, in quibus Barnabas, et Simon qui vocabatur Niger, et Lucius Cyrenensis, et Manahen, qui erat Herodis Tetrarchæ collactaneus, et Saulus. 044 ACT 013 002 Ministrantibus autem illis Domino, et jejunantibus, dixit illis Spiritus Sanctus: Segregate mihi Saulum et Barnabam in opus ad quod assumpsi eos. 044 ACT 013 003 Tunc jejunantes et orantes, imponentesque eis manus, dimiserunt illos. 044 ACT 013 004 Et ipsi quidem missi a Spiritu Sancto abierunt Seleuciam: et inde navigaverunt Cyprum. 044 ACT 013 005 Et cum venissent Salaminam, prædicabant verbum Dei in synagogis Judæorum. Habebant autem et Joannem in ministerio. 044 ACT 013 006 Et cum perambulassent universam insulam usque Paphum, invenerunt quemdam virum magum pseudoprophetam, Judæum, cui nomen erat Barjesu, 044 ACT 013 007 qui erat cum proconsule Sergio Paulo viro prudente. Hic, accersitis Barnaba et Saulo, desiderabat audire verbum Dei. 044 ACT 013 008 Resistebat autem illis Elymas magus (sic enim interpretatur nomen ejus), quærens avertere proconsulem a fide. 044 ACT 013 009 Saulus autem, qui et Paulus, repletus Spiritu Sancto, intuens in eum, 044 ACT 013 010 dixit: O plene omni dolo et omni fallacia, fili diaboli, inimice omnis justitiæ, non desinis subvertere vias Domini rectas. 044 ACT 013 011 Et nunc ecce manus Domini super te, et eris cæcus, non videns solem usque ad tempus. Et confestim cecidit in eum caligo et tenebræ: et circuiens quærebat qui ei manum daret. 044 ACT 013 012 Tunc proconsul cum vidisset factum, credidit admirans super doctrina Domini. 044 ACT 013 013 Et cum a Papho navigassent Paulus et qui cum eo erant, venerunt Pergen Pamphyliæ. Joannes autem discedens ab eis, reversus est Jerosolymam. 044 ACT 013 014 Illi vero pertranseuntes Pergen, venerunt Antiochiam Pisidiæ: et ingressi synagogam die sabbatorum, sederunt. 044 ACT 013 015 Post lectionem autem legis et prophetarum, miserunt principes synagogæ ad eos, dicentes: Viri fratres, si quis est in vobis sermo exhortationis ad plebem, dicite. 044 ACT 013 016 Surgens autem Paulus, et manu silentium indicens, ait: Viri Israëlitæ, et qui timetis Deum, audite: 044 ACT 013 017 Deus plebis Israël elegit patres nostros, et plebem exaltavit cum essent incolæ in terra Ægypti, et in brachio excelso eduxit eos ex ea, 044 ACT 013 018 et per quadraginta annorum tempus mores eorum sustinuit in deserto. 044 ACT 013 019 Et destruens gentes septem in terra Chanaan, sorte distribuit eis terram eorum, 044 ACT 013 020 quasi post quadringentos et quinquaginta annos: et post hæc dedit judices, usque ad Samuel prophetam. 044 ACT 013 021 Et exinde postulaverunt regem: et dedit illis Deus Saul filium Cis, virum de tribu Benjamin, annis quadraginta: 044 ACT 013 022 et amoto illo, suscitavit illis David regem: cui testimonium perhibens, dixit: Inveni David filium Jesse, virum secundum cor meum, qui faciet omnes voluntates meas. 044 ACT 013 023 Hujus Deus ex semine secundum promissionem eduxit Israël salvatorem Jesum, 044 ACT 013 024 prædicante Joanne ante faciem adventus ejus baptismum pœnitentiæ omni populo Israël. 044 ACT 013 025 Cum impleret autem Joannes cursum suum, dicebat: Quem me arbitramini esse, non sum ego: sed ecce venit post me, cujus non sum dignus calceamenta pedum solvere. 044 ACT 013 026 Viri fratres, filii generis Abraham, et qui in vobis timent Deum, vobis verbum salutis hujus missum est. 044 ACT 013 027 Qui enim habitabant Jerusalem, et principes ejus hunc ignorantes, et voces prophetarum quæ per omne sabbatum leguntur, judicantes impleverunt, 044 ACT 013 028 et nullam causam mortis invenientes in eo, petierunt a Pilato ut interficerent eum. 044 ACT 013 029 Cumque consummassent omnia quæ de eo scripta erant, deponentes eum de ligno, posuerunt eum in monumento. 044 ACT 013 030 Deus vero suscitavit eum a mortuis tertia die: qui visus est per dies multos his 044 ACT 013 031 qui simul ascenderant cum eo de Galilæa in Jerusalem: qui usque nunc sunt testes ejus ad plebem. 044 ACT 013 032 Et nos vobis annuntiamus eam, quæ ad patres nostros repromissio facta est: 044 ACT 013 033 quoniam hanc Deus adimplevit filiis nostris resuscitans Jesum, sicut et in psalmo secundo scriptum est: Filius meus es tu, ego hodie genui te. 044 ACT 013 034 Quod autem suscitavit eum a mortuis, amplius jam non reversurum in corruptionem, ita dixit: Quia dabo vobis sancta David fidelia. 044 ACT 013 035 Ideoque et alias dicit: Non dabis sanctum tuum videre corruptionem. 044 ACT 013 036 David enim in sua generatione cum administrasset, voluntati Dei dormivit: et appositus est ad patres suos, et vidit corruptionem. 044 ACT 013 037 Quem vero Deus suscitavit a mortuis, non vidit corruptionem. 044 ACT 013 038 Notum igitur sit vobis, viri fratres, quia per hunc vobis remissio peccatorum annuntiatur, et ab omnibus quibus non potuistis in lege Moysi justificari, 044 ACT 013 039 in hoc omnis qui credit, justificatur. 044 ACT 013 040 Videte ergo ne superveniat vobis quod dictum est in prophetis: 044 ACT 013 041 [Videte contemptores, et admiramini, et disperdimini: quia opus operor ego in diebus vestris, opus quod non credetis, si quis enarraverit vobis.] 044 ACT 013 042 Exeuntibus autem illis rogabant ut sequenti sabbato loquerentur sibi verba hæc. 044 ACT 013 043 Cumque dimissa esset synagoga, secuti sunt multi Judæorum, et colentium advenarum, Paulum et Barnabam: qui loquentes suadebant eis ut permanerent in gratia Dei. 044 ACT 013 044 Sequenti vero sabbato pene universa civitas convenit audire verbum Dei. 044 ACT 013 045 Videntes autem turbas Judæi, repleti sunt zelo, et contradicebant his quæ a Paulo dicebantur, blasphemantes. 044 ACT 013 046 Tunc constanter Paulus et Barnabas dixerunt: Vobis oportebat primum loqui verbum Dei: sed quoniam repellitis illud, et indignos vos judicatis æternæ vitæ, ecce convertimur ad gentes. (aiōnios g166) 044 ACT 013 047 Sic enim præcepit nobis Dominus: Posui te in lucem gentium, ut sis in salutem usque ad extremum terræ. 044 ACT 013 048 Audientes autem gentes, gavisæ sunt, et glorificabant verbum Domini: et crediderunt quotquot erant præordinati ad vitam æternam. (aiōnios g166) 044 ACT 013 049 Disseminabatur autem verbum Domini per universam regionem. 044 ACT 013 050 Judæi autem concitaverunt mulieres religiosas et honestas, et primos civitatis, et excitaverunt persecutionem in Paulum et Barnabam: et ejecerunt eos de finibus suis. 044 ACT 013 051 At illi excusso pulvere pedum in eos, venerunt Iconium. 044 ACT 013 052 Discipuli quoque replebantur gaudio, et Spiritu Sancto. 044 ACT 014 001 Factum est autem Iconii, ut simul introirent in synagogam Judæorum, et loquerentur, ita ut crederet Judæorum et Græcorum copiosa multitudo. 044 ACT 014 002 Qui vero increduli fuerunt Judæi, suscitaverunt et ad iracundiam concitaverunt animas gentium adversus fratres. 044 ACT 014 003 Multo igitur tempore demorati sunt, fiducialiter agentes in Domino, testimonium perhibente verbo gratiæ suæ, dante signa et prodigia fieri per manus eorum. 044 ACT 014 004 Divisa est autem multitudo civitatis: et quidam quidem erant cum Judæis, quidam vero cum Apostolis. 044 ACT 014 005 Cum autem factus esset impetus gentilium et Judæorum cum principibus suis, ut contumeliis afficerent, et lapidarent eos, 044 ACT 014 006 intelligentes confugerunt ad civitates Lycaoniæ Lystram et Derben, et universam in circuitu regionem, 044 ACT 014 007 et ibi evangelizantes erant. 044 ACT 014 008 Et quidam vir Lystris infirmus pedibus sedebat, claudus ex utero matris suæ, qui numquam ambulaverat. 044 ACT 014 009 Hic audivit Paulum loquentem. Qui intuitus eum, et videns quia fidem haberet ut salvus fieret, 044 ACT 014 010 dixit magna voce: Surge super pedes tuos rectus. Et exilivit, et ambulabat. 044 ACT 014 011 Turbæ autem cum vidissent quod fecerat Paulus, levaverunt vocem suam lycaonice, dicentes: Dii similes facti hominibus descenderunt ad nos. 044 ACT 014 012 Et vocabant Barnabam Jovem, Paulum vero Mercurium: quoniam ipse erat dux verbi. 044 ACT 014 013 Sacerdos quoque Jovis, qui erat ante civitatem, tauros et coronas ante januas afferens, cum populis volebat sacrificare. 044 ACT 014 014 Quod ubi audierunt Apostoli, Barnabas et Paulus, conscissis tunicis suis exilierunt in turbas, clamantes 044 ACT 014 015 et dicentes: Viri, quid hæc facitis? et nos mortales sumus, similes vobis homines, annuntiantes vobis ab his vanis converti ad Deum vivum, qui fecit cælum, et terram, et mare, et omnia quæ in eis sunt: 044 ACT 014 016 qui in præteritis generationibus dimisit omnes gentes ingredi vias suas. 044 ACT 014 017 Et quidem non sine testimonio semetipsum reliquit benefaciens de cælo, dans pluvias et tempora fructifera, implens cibo et lætitia corda nostra. 044 ACT 014 018 Et hæc dicentes, vix sedaverunt turbas ne sibi immolarent. 044 ACT 014 019 Supervenerunt autem quidam ab Antiochia et Iconio Judæi: et persuasis turbis, lapidantesque Paulum, traxerunt extra civitatem, existimantes eum mortuum esse. 044 ACT 014 020 Circumdantibus autem eum discipulis, surgens intravit civitatem, et postera die profectus est cum Barnaba in Derben. 044 ACT 014 021 Cumque evangelizassent civitati illi, et docuissent multos, reversi sunt Lystram, et Iconium, et Antiochiam, 044 ACT 014 022 confirmantes animas discipulorum, exhortantesque ut permanerent in fide: et quoniam per multas tribulationes oportet nos intrare in regnum Dei. 044 ACT 014 023 Et cum constituissent illis per singulas ecclesias presbyteros, et orassent cum jejunationibus, commendaverunt eos Domino, in quem crediderunt. 044 ACT 014 024 Transeuntesque Pisidiam, venerunt in Pamphyliam, 044 ACT 014 025 et loquentes verbum Domini in Perge, descenderunt in Attaliam: 044 ACT 014 026 et inde navigaverunt Antiochiam, unde erant traditi gratiæ Dei in opus quod compleverunt. 044 ACT 014 027 Cum autem venissent, et congregassent ecclesiam, retulerunt quanta fecisset Deus cum illis, et quia aperuisset gentibus ostium fidei. 044 ACT 014 028 Morati sunt autem tempus non modicum cum discipulis. 044 ACT 015 001 Et quidam descendentes de Judæa docebant fratres: Quia nisi circumcidamini secundum morem Moysi, non potestis salvari. 044 ACT 015 002 Facta ergo seditione non minima Paulo et Barnabæ adversus illos, statuerunt ut ascenderent Paulus et Barnabas, et quidam alii ex aliis ad Apostolos et presbyteros in Jerusalem super hac quæstione. 044 ACT 015 003 Illi ergo deducti ab ecclesia pertransibant Phœnicen et Samariam, narrantes conversionem gentium: et faciebant gaudium magnum omnibus fratribus. 044 ACT 015 004 Cum autem venissent Jerosolymam, suscepti sunt ab ecclesia, et ab Apostolis et senioribus, annuntiantes quanta Deus fecisset cum illis. 044 ACT 015 005 Surrexerunt autem quidam de hæresi pharisæorum, qui crediderunt, dicentes quia oportet circumcidi eos, præcipere quoque servare legem Moysi. 044 ACT 015 006 Conveneruntque Apostoli et seniores videre de verbo hoc. 044 ACT 015 007 Cum autem magna conquisitio fieret, surgens Petrus dixit ad eos: Viri fratres, vos scitis quoniam ab antiquis diebus Deus in nobis elegit, per os meum audire gentes verbum Evangelii et credere. 044 ACT 015 008 Et qui novit corda Deus, testimonium perhibuit, dans illis Spiritum Sanctum, sicut et nobis, 044 ACT 015 009 et nihil discrevit inter nos et illos, fide purificans corda eorum. 044 ACT 015 010 Nunc ergo quid tentatis Deum, imponere jugum super cervices discipulorum quod neque patres nostri, neque nos portare potuimus? 044 ACT 015 011 sed per gratiam Domini Jesu Christi credimus salvari, quemadmodum et illi. 044 ACT 015 012 Tacuit autem omnis multitudo: et audiebant Barnabam et Paulum narrantes quanta Deus fecisset signa et prodigia in gentibus per eos. 044 ACT 015 013 Et postquam tacuerunt, respondit Jacobus, dicens: Viri fratres, audite me. 044 ACT 015 014 Simon narravit quemadmodum primum Deus visitavit sumere ex gentibus populum nomini suo. 044 ACT 015 015 Et huic concordant verba prophetarum: sicut scriptum est: 044 ACT 015 016 [Post hæc revertar, et reædificabo tabernaculum David quod decidit: et diruta ejus reædificabo, et erigam illud: 044 ACT 015 017 ut requirant ceteri hominum Dominum, et omnes gentes super quas invocatum est nomen meum, dicit Dominus faciens hæc. 044 ACT 015 018 Notum a sæculo est Domino opus suum.] (aiōn g165) 044 ACT 015 019 Propter quod ego judico non inquietari eos qui ex gentibus convertuntur ad Deum, 044 ACT 015 020 sed scribere ad eos ut abstineant se a contaminationibus simulacrorum, et fornicatione, et suffocatis, et sanguine. 044 ACT 015 021 Moyses enim a temporibus antiquis habet in singulis civitatibus qui eum prædicent in synagogis, ubi per omne sabbatum legitur. 044 ACT 015 022 Tunc placuit Apostolis et senioribus cum omni ecclesia eligere viros ex eis, et mittere Antiochiam cum Paulo et Barnaba: Judam, qui cognominabatur Barsabas, et Silam, viros primos in fratribus: 044 ACT 015 023 scribentes per manus eorum: Apostoli et seniores fratres, his qui sunt Antiochiæ, et Syriæ, et Ciliciæ, fratribus ex gentibus, salutem. 044 ACT 015 024 Quoniam audivimus quia quidam ex nobis exeuntes, turbaverunt vos verbis, evertentes animas vestras, quibus non mandavimus, 044 ACT 015 025 placuit nobis collectis in unum eligere viros, et mittere ad vos cum carissimis nostris Barnaba et Paulo, 044 ACT 015 026 hominibus qui tradiderunt animas suas pro nomine Domini nostri Jesu Christi. 044 ACT 015 027 Misimus ergo Judam et Silam, qui et ipsi vobis verbis referent eadem. 044 ACT 015 028 Visum est enim Spiritui Sancto et nobis nihil ultra imponere vobis oneris quam hæc necessaria: 044 ACT 015 029 ut abstineatis vos ab immolatis simulacrorum, et sanguine, et suffocato, et fornicatione: a quibus custodientes vos, bene agetis. Valete. 044 ACT 015 030 Illi ergo dimissi, descenderunt Antiochiam: et congregata multitudine tradiderunt epistolam. 044 ACT 015 031 Quam cum legissent, gavisi sunt super consolatione. 044 ACT 015 032 Judas autem et Silas, et ipsi cum essent prophetæ, verbo plurimo consolati sunt fratres, et confirmaverunt. 044 ACT 015 033 Facto autem ibi aliquanto tempore, dimissi sunt cum pace a fratribus ad eos qui miserant illos. 044 ACT 015 034 Visum est autem Silæ ibi remanere: Judas autem solus abiit Jerusalem. 044 ACT 015 035 Paulus autem et Barnabas demorabantur Antiochiæ, docentes et evangelizantes cum aliis pluribus verbum Domini. 044 ACT 015 036 Post aliquot autem dies, dixit ad Barnabam Paulus: Revertentes visitemus fratres per universas civitates in quibus prædicavimus verbum Domini, quomodo se habeant. 044 ACT 015 037 Barnabas autem volebat secum assumere et Joannem, qui cognominabatur Marcus. 044 ACT 015 038 Paulus autem rogabat eum (ut qui discessisset ab eis de Pamphylia, et non isset cum eis in opus) non debere recipi. 044 ACT 015 039 Facta est autem dissensio, ita ut discederent ab invicem, et Barnabas quidem, assumpto Marco, navigaret Cyprum. 044 ACT 015 040 Paulus vero, electo Sila, profectus est, traditus gratiæ Dei a fratribus. 044 ACT 015 041 Perambulabat autem Syriam et Ciliciam, confirmans ecclesias: præcipiens custodire præcepta Apostolorum et seniorum. 044 ACT 016 001 Pervenit autem Derben et Lystram. Et ecce discipulus quidam erat ibi nomine Timotheus, filius mulieris Judææ fidelis, patre gentili. 044 ACT 016 002 Huic testimonium bonum reddebant qui in Lystris erant et Iconio fratres. 044 ACT 016 003 Hunc voluit Paulus secum proficisci: et assumens circumcidit eum propter Judæos qui erant in illis locis. Sciebant enim omnes quod pater ejus erat gentilis. 044 ACT 016 004 Cum autem pertransirent civitates, tradebant eis custodiri dogmata quæ erant decreta ab Apostolis et senioribus qui erant Jerosolymis. 044 ACT 016 005 Et ecclesiæ quidem confirmabantur fide, et abundabunt numero quotidie. 044 ACT 016 006 Transeuntes autem Phrygiam et Galatiæ regionem, vetati sunt a Spiritu Sancto loqui verbum Dei in Asia. 044 ACT 016 007 Cum venissent autem in Mysiam, tentabant ire in Bithyniam: et non permisit eos Spiritus Jesu. 044 ACT 016 008 Cum autem pertransissent Mysiam, descenderunt Troadem: 044 ACT 016 009 et visio per noctem Paulo ostensa est: vir Macedo quidam erat stans et deprecans eum, et dicens: Transiens in Macedoniam, adjuva nos. 044 ACT 016 010 Ut autem visum vidit, statim quæsivimus proficisci in Macedoniam, certi facti quod vocasset nos Deus evangelizare eis. 044 ACT 016 011 Navigantes autem a Troade, recto cursu venimus Samothraciam, et sequenti die Neapolim: 044 ACT 016 012 et inde Philippos, quæ est prima partis Macedoniæ civitas, colonia. Eramus autem in hac urbe diebus aliquot, conferentes. 044 ACT 016 013 Die autem sabbatorum egressi sumus foras portam juxta flumen, ubi videbatur oratio esse: et sedentes loquebamur mulieribus quæ convenerant. 044 ACT 016 014 Et quædam mulier nomine Lydia, purpuraria civitatis Thyatirenorum, colens Deum, audivit: cujus Dominus aperuit cor intendere his quæ dicebantur a Paulo. 044 ACT 016 015 Cum autem baptizata esset, et domus ejus, deprecata est, dicens: Si judicastis me fidelem Domino esse, introite in domum meam, et manete. Et coëgit nos. 044 ACT 016 016 Factum est autem euntibus nobis ad orationem, puellam quamdam habentem spiritum pythonem obviare nobis, quæ quæstum magnum præstabat dominis suis divinando. 044 ACT 016 017 Hæc subsecuta Paulum et nos, clamabat dicens: Isti homines servi Dei excelsi sunt, qui annuntiant vobis viam salutis. 044 ACT 016 018 Hoc autem faciebat multis diebus. Dolens autem Paulus, et conversus, spiritui dixit: Præcipio tibi in nomine Jesu Christi exire ab ea. Et exiit eadem hora. 044 ACT 016 019 Videntes autem domini ejus quia exivit spes quæstus eorum, apprehendentes Paulum et Silam, perduxerunt in forum ad principes: 044 ACT 016 020 et offerentes eos magistratibus, dixerunt: Hi homines conturbant civitatem nostram, cum sint Judæi: 044 ACT 016 021 et annuntiant morem quem non licet nobis suscipere neque facere, cum simus Romani. 044 ACT 016 022 Et cucurrit plebs adversus eos: et magistratus, scissis tunicis eorum, jusserunt eos virgis cædi. 044 ACT 016 023 Et cum multas plagas eis imposuissent, miserunt eos in carcerem, præcipientes custodi ut diligenter custodiret eos. 044 ACT 016 024 Qui cum tale præceptum accepisset, misit eos in interiorem carcerem, et pedes eorum strinxit ligno. 044 ACT 016 025 Media autem nocte Paulus et Silas orantes, laudabant Deum: et audiebant eos qui in custodia erant. 044 ACT 016 026 Subito vero terræmotus factus est magnus, ita ut moverentur fundamenta carceris. Et statim aperta sunt omnia ostia: et universorum vincula soluta sunt. 044 ACT 016 027 Expergefactus autem custos carceris, et videns januas apertas carceris, evaginato gladio volebat se interficere, æstimans fugisse vinctos. 044 ACT 016 028 Clamavit autem Paulus voce magna, dicens: Nihil tibi mali feceris: universi enim hic sumus. 044 ACT 016 029 Petitoque lumine, introgressus est: et tremefactus procidit Paulo et Silæ ad pedes: 044 ACT 016 030 et producens eos foras, ait: Domini, quid me oportet facere, ut salvus fiam? 044 ACT 016 031 At illi dixerunt: Crede in Dominum Jesum, et salvus eris tu, et domus tua. 044 ACT 016 032 Et locuti sunt ei verbum Domini cum omnibus qui erant in domo ejus. 044 ACT 016 033 Et tollens eos in illa hora noctis, lavit plagas eorum: et baptizatus est ipse, et omnis domus ejus continuo. 044 ACT 016 034 Cumque perduxisset eos in domum suam, apposuit eis mensam, et lætatus est cum omni domo sua credens Deo. 044 ACT 016 035 Et cum dies factus esset, miserunt magistratus lictores, dicentes: Dimitte homines illos. 044 ACT 016 036 Nuntiavit autem custos carceris verba hæc Paulo: Quia miserunt magistratus ut dimittamini: nunc igitur exeuntes, ite in pace. 044 ACT 016 037 Paulus autem dixit eis: Cæsos nos publice, indemnatos homines Romanos, miserunt in carcerem: et nunc occulte nos ejiciunt? Non ita: sed veniant, 044 ACT 016 038 et ipsi nos ejiciant. Nuntiaverunt autem magistratibus lictores verba hæc. Timueruntque audito quod Romani essent: 044 ACT 016 039 et venientes deprecati sunt eos, et educentes rogabant ut egrederentur de urbe. 044 ACT 016 040 Exeuntes autem de carcere, introierunt ad Lydiam: et visis fratribus consolati sunt eos, et profecti sunt. 044 ACT 017 001 Cum autem perambulassent Amphipolim et Apolloniam, venerunt Thessalonicam, ubi erat synagoga Judæorum. 044 ACT 017 002 Secundum consuetudinem autem Paulus introivit ad eos, et per sabbata tria disserebat eis de Scripturis, 044 ACT 017 003 adaperiens et insinuans quia Christum oportuit pati, et resurgere a mortuis: et quia hic est Jesus Christus, quem ego annuntio vobis. 044 ACT 017 004 Et quidam ex eis crediderunt et adjuncti sunt Paulo et Silæ: et de colentibus gentilibusque multitudo magna, et mulieres nobiles non paucæ. 044 ACT 017 005 Zelantes autem Judæi, assumentesque de vulgo viros quosdam malos, et turba facta, concitaverunt civitatem: et assistentes domui Jasonis quærebant eos producere in populum. 044 ACT 017 006 Et cum non invenissent eos, trahebant Jasonem et quosdam fratres ad principes civitatis, clamantes: Quoniam hi qui urbem concitant, et huc venerunt, 044 ACT 017 007 quos suscepit Jason, et hi omnes contra decreta Cæsaris faciunt, regem alium dicentes esse, Jesum. 044 ACT 017 008 Concitaverunt autem plebem et principes civitatis audientes hæc. 044 ACT 017 009 Et accepta satisfactione a Jasone et a ceteris, dimiserunt eos. 044 ACT 017 010 Fratres vero confestim per noctem dimiserunt Paulum et Silam in Berœam. Qui cum venissent, in synagogam Judæorum introierunt. 044 ACT 017 011 Hi autem erant nobiliores eorum qui sunt Thessalonicæ, qui susceperunt verbum cum omni aviditate, quotidie scrutantes Scripturas, si hæc ita se haberent. 044 ACT 017 012 Et multi quidem crediderunt ex eis, et mulierum gentilium honestarum, et viri non pauci. 044 ACT 017 013 Cum autem cognovissent in Thessalonica Judæi quia et Berœæ prædicatum est a Paulo verbum Dei, venerunt et illuc commoventes, et turbantes multitudinem. 044 ACT 017 014 Statimque tunc Paulum dimiserunt fratres, ut iret usque ad mare: Silas autem et Timotheus remanserunt ibi. 044 ACT 017 015 Qui autem deducebant Paulum, perduxerunt eum usque Athenas, et accepto mandato ab eo ad Silam et Timotheum ut quam celeriter venirent ad illum, profecti sunt. 044 ACT 017 016 Paulus autem cum Athenis eos exspectaret, incitabatur spiritus ejus in ipso, videns idololatriæ deditam civitatem. 044 ACT 017 017 Disputabat igitur in synagoga cum Judæis et colentibus, et in foro, per omnes dies ad eos qui aderant. 044 ACT 017 018 Quidam autem epicurei et stoici philosophi disserebant cum eo, et quidam dicebant: Quid vult seminiverbius hic dicere? Alii vero: Novorum dæmoniorum videtur annuntiator esse: quia Jesum et resurrectionem annuntiabat eis. 044 ACT 017 019 Et apprehensum eum ad Areopagum duxerunt, dicentes: Possumus scire quæ est hæc nova, quæ a te dicitur, doctrina? 044 ACT 017 020 nova enim quædam infers auribus nostris: volumus ergo scire quidnam velint hæc esse. 044 ACT 017 021 (Athenienses autem omnes, et advenæ hospites, ad nihil aliud vacabant nisi aut dicere aut audire aliquid novi.) 044 ACT 017 022 Stans autem Paulus in medio Areopagi, ait: Viri Athenienses, per omnia quasi superstitiosiores vos video. 044 ACT 017 023 Præteriens enim, et videns simulacra vestra, inveni et aram in qua scriptum erat: Ignoto Deo. Quod ergo ignorantes colitis, hoc ego annuntio vobis. 044 ACT 017 024 Deus, qui fecit mundum, et omnia quæ in eo sunt, hic cæli et terræ cum sit Dominus, non in manufactis templis habitat, 044 ACT 017 025 nec manibus humanis colitur indigens aliquo, cum ipse det omnibus vitam, et inspirationem, et omnia: 044 ACT 017 026 fecitque ex uno omne genus hominum inhabitare super universam faciem terræ, definiens statuta tempora, et terminos habitationis eorum, 044 ACT 017 027 quærere Deum si forte attrectent eum, aut inveniant, quamvis non longe sit ab unoquoque nostrum. 044 ACT 017 028 In ipso enim vivimus, et movemur, et sumus: sicut et quidam vestrorum poëtarum dixerunt: Ipsius enim et genus sumus. 044 ACT 017 029 Genus ergo cum simus Dei, non debemus æstimare auro, aut argento, aut lapidi, sculpturæ artis, et cogitationis hominis, divinum esse simile. 044 ACT 017 030 Et tempora quidem hujus ignorantiæ despiciens Deus, nunc annuntiat hominibus ut omnes ubique pœnitentiam agant, 044 ACT 017 031 eo quod statuit diem in quo judicaturus est orbem in æquitate, in viro in quo statuit, fidem præbens omnibus, suscitans eum a mortuis. 044 ACT 017 032 Cum audissent autem resurrectionem mortuorum, quidam quidem irridebant, quidam vero dixerunt: Audiemus te de hoc iterum. 044 ACT 017 033 Sic Paulus exivit de medio eorum. 044 ACT 017 034 Quidam vero viri adhærentes ei, crediderunt: in quibus et Dionysius Areopagita, et mulier nomine Damaris, et alii cum eis. 044 ACT 018 001 Post hæc egressus ab Athenis, venit Corinthum: 044 ACT 018 002 et inveniens quemdam Judæum nomine Aquilam, Ponticum genere, qui nuper venerat ab Italia, et Priscillam uxorem ejus (eo quod præcepisset Claudius discedere omnes Judæos a Roma), accessit ad eos. 044 ACT 018 003 Et quia ejusdem erat artis, manebat apud eos, et operabatur. (Erant autem scenofactoriæ artis.) 044 ACT 018 004 Et disputabat in synagoga per omne sabbatum, interponens nomen Domini Jesu: suadebatque Judæis et Græcis. 044 ACT 018 005 Cum venissent autem de Macedonia Silas et Timotheus, instabat verbo Paulus, testificans Judæis esse Christum Jesum. 044 ACT 018 006 Contradicentibus autem eis, et blasphemantibus, excutiens vestimenta sua, dixit ad eos: Sanguis vester super caput vestrum: mundus ego: ex hoc ad gentes vadam. 044 ACT 018 007 Et migrans inde, intravit in domum cujusdam, nomine Titi Justi, colentis Deum, cujus domus erat conjuncta synagogæ. 044 ACT 018 008 Crispus autem archisynagogus credidit Domino cum omni domo sua: et multi Corinthiorum audientes credebant, et baptizabantur. 044 ACT 018 009 Dixit autem Dominus nocte per visionem Paulo: Noli timere, sed loquere, et ne taceas: 044 ACT 018 010 propter quod ego sum tecum, et nemo apponetur tibi ut noceat te: quoniam populus est mihi multus in hac civitate. 044 ACT 018 011 Sedit autem ibi annum et sex menses, docens apud eos verbum Dei. 044 ACT 018 012 Gallione autem proconsule Achaiæ, insurrexerunt uno animo Judæi in Paulum, et adduxerunt eum ad tribunal, 044 ACT 018 013 dicentes: Quia contra legem hic persuadet hominibus colere Deum. 044 ACT 018 014 Incipiente autem Paulo aperire os, dixit Gallio ad Judæos: Si quidem esset iniquum aliquid aut facinus pessimum, o viri Judæi, recte vos sustinerem. 044 ACT 018 015 Si vero quæstiones sunt de verbo, et nominibus, et lege vestra, vos ipsi videritis: judex ego horum nolo esse. 044 ACT 018 016 Et minavit eos a tribunali. 044 ACT 018 017 Apprehendentes autem omnes Sosthenem principem synagogæ, percutiebant eum ante tribunal: et nihil eorum Gallioni curæ erat. 044 ACT 018 018 Paulus vero cum adhuc sustinuisset dies multos fratribus valefaciens, navigavit in Syriam (et cum eo Priscilla et Aquila), qui sibi totonderat in Cenchris caput: habebat enim votum. 044 ACT 018 019 Devenitque Ephesum, et illos ibi reliquit. Ipse vero ingressus synagogam, disputabat cum Judæis. 044 ACT 018 020 Rogantibus autem eis ut ampliori tempore maneret, non consensit, 044 ACT 018 021 sed valefaciens, et dicens: Iterum revertar ad vos, Deo volente: profectus est ab Epheso. 044 ACT 018 022 Et descendens Cæsaream, ascendit, et salutavit ecclesiam, et descendit Antiochiam. 044 ACT 018 023 Et facto ibi aliquanto tempore profectus est, perambulans ex ordine Galaticam regionem, et Phrygiam, confirmans omnes discipulos. 044 ACT 018 024 Judæus autem quidam, Apollo nomine, Alexandrinus genere, vir eloquens, devenit Ephesum, potens in scripturis. 044 ACT 018 025 Hic erat edoctus viam Domini: et fervens spiritu loquebatur, et docebat diligenter ea quæ sunt Jesu, sciens tantum baptisma Joannis. 044 ACT 018 026 Hic ergo cœpit fiducialiter agere in synagoga. Quem cum audissent Priscilla et Aquila, assumpserunt eum, et diligentius exposuerunt ei viam Domini. 044 ACT 018 027 Cum autem vellet ire Achaiam, exhortati fratres, scripserunt discipulis ut susciperent eum. Qui cum venisset, contulit multum his qui crediderant. 044 ACT 018 028 Vehementer enim Judæos revincebat publice, ostendens per Scripturas esse Christum Jesum. 044 ACT 019 001 Factum est autem cum Apollo esset Corinthi, ut Paulus peragratis superioribus partibus veniret Ephesum, et inveniret quosdam discipulos: 044 ACT 019 002 dixitque ad eos: Si Spiritum Sanctum accepistis credentes? At illi dixerunt ad eum: Sed neque si Spiritus Sanctus est, audivimus. 044 ACT 019 003 Ille vero ait: In quo ergo baptizati estis? Qui dixerunt: In Joannis baptismate. 044 ACT 019 004 Dixit autem Paulus: Joannes baptizavit baptismo pœnitentiæ populum, dicens in eum qui venturus esset post ipsum ut crederent, hoc est, in Jesum. 044 ACT 019 005 His auditis, baptizati sunt in nomine Domini Jesu. 044 ACT 019 006 Et cum imposuisset illis manus Paulus, venit Spiritus Sanctus super eos, et loquebantur linguis, et prophetabant. 044 ACT 019 007 Erant autem omnes viri fere duodecim. 044 ACT 019 008 Introgressus autem synagogam, cum fiducia loquebatur per tres menses, disputans et suadens de regno Dei. 044 ACT 019 009 Cum autem quidam indurarentur, et non crederent, maledicentes viam Domini coram multitudine, discedens ab eis, segregavit discipulos, quotidie disputans in schola tyranni cujusdam. 044 ACT 019 010 Hoc autem factum est per biennium, ita ut omnes qui habitabant in Asia audirent verbum Domini, Judæi atque gentiles. 044 ACT 019 011 Virtutesque non quaslibet faciebat Deus per manum Pauli, 044 ACT 019 012 ita ut etiam super languidos deferrentur a corpore ejus sudaria et semicinctia, et recedebant ab eis languores, et spiritus nequam egrediebantur. 044 ACT 019 013 Tentaverunt autem quidam et de circumeuntibus Judæis exorcistis invocare super eos qui habebant spiritus malos nomen Domini Jesu, dicentes: Adjuro vos per Jesum, quem Paulus prædicat. 044 ACT 019 014 Erant autem quidam Judæi, Scevæ principis sacerdotum septem filii, qui hoc faciebant. 044 ACT 019 015 Respondens autem spiritus nequam dixit eis: Jesum novi, et Paulum scio: vos autem qui estis? 044 ACT 019 016 Et insiliens in eos homo, in quo erat dæmonium pessimum, et dominatus amborum, invaluit contra eos, ita ut nudi et vulnerati effugerent de domo illa. 044 ACT 019 017 Hoc autem notum factum est omnibus Judæis, atque gentilibus qui habitabant Ephesi: et cecidit timor super omnes illos, et magnificabatur nomen Domini Jesu. 044 ACT 019 018 Multique credentium veniebant, confitentes et annuntiantes actus suos. 044 ACT 019 019 Multi autem ex eis, qui fuerant curiosa sectati, contulerunt libros, et combusserunt coram omnibus: et computatis pretiis illorum, invenerunt pecuniam denariorum quinquaginta millium. 044 ACT 019 020 Ita fortiter crescebat verbum Dei, et confirmabatur. 044 ACT 019 021 His autem expletis, proposuit Paulus in Spiritu, transita Macedonia et Achaia, ire Jerosolymam, dicens: Quoniam postquam fuero ibi, oportet me et Romam videre. 044 ACT 019 022 Mittens autem in Macedoniam duos ex ministrantibus sibi, Timotheum et Erastum, ipse remansit ad tempus in Asia. 044 ACT 019 023 Facta est autem illo tempore turbatio non minima de via Domini. 044 ACT 019 024 Demetrius enim quidam nomine, argentarius, faciens ædes argenteas Dianæ, præstabat artificibus non modicum quæstum: 044 ACT 019 025 quos convocans, et eos qui hujusmodi erant opifices, dixit: Viri, scitis quia de hoc artificio est nobis acquisitio: 044 ACT 019 026 et videtis et auditis quia non solum Ephesi, sed pene totius Asiæ, Paulus hic suadens avertit multam turbam, dicens: Quoniam non sunt dii, qui manibus fiunt. 044 ACT 019 027 Non solum autem hæc periclitabitur nobis pars in redargutionem venire, sed et magnæ Dianæ templum in nihilum reputabitur, sed et destrui incipiet majestas ejus, quam tota Asia et orbis colit. 044 ACT 019 028 His auditis, repleti sunt ira, et exclamaverunt dicentes: Magna Diana Ephesiorum. 044 ACT 019 029 Et impleta est civitas confusione, et impetum fecerunt uno animo in theatrum, rapto Gajo et Aristarcho Macedonibus, comitibus Pauli. 044 ACT 019 030 Paulo autem volente intrare in populum, non permiserunt discipuli. 044 ACT 019 031 Quidam autem et de Asiæ principibus, qui erant amici ejus, miserunt ad eum rogantes ne se daret in theatrum: 044 ACT 019 032 alii autem aliud clamabant. Erat enim ecclesia confusa: et plures nesciebant qua ex causa convenissent. 044 ACT 019 033 De turba autem detraxerunt Alexandrum, propellentibus eum Judæis. Alexander autem manu silentio postulato, volebat reddere rationem populo. 044 ACT 019 034 Quem ut cognoverunt Judæum esse, vox facta una est omnium, quasi per horas duas clamantium: Magna Diana Ephesiorum. 044 ACT 019 035 Et cum sedasset scriba turbas, dixit: Viri Ephesii, quis enim est hominum, qui nesciat Ephesiorum civitatem cultricem esse magnæ Dianæ, Jovisque prolis? 044 ACT 019 036 Cum ergo his contradici non possit, oportet vos sedatos esse, et nihil temere agere. 044 ACT 019 037 Adduxistis enim homines istos, neque sacrilegos, neque blasphemantes deam vestram. 044 ACT 019 038 Quod si Demetrius et qui cum eo sunt artifices, habent adversus aliquem causam, conventus forenses aguntur, et proconsules sunt: accusent invicem. 044 ACT 019 039 Si quid autem alterius rei quæritis, in legitima ecclesia poterit absolvi. 044 ACT 019 040 Nam et periclitamur argui seditionis hodiernæ, cum nullus obnoxius sit de quo possimus reddere rationem concursus istius. 044 ACT 019 041 Et cum hæc dixisset, dimisit ecclesiam. 044 ACT 020 001 Postquam autem cessavit tumultus, vocatis Paulus discipulis, et exhortatus eos, valedixit, et profectus est ut iret in Macedoniam. 044 ACT 020 002 Cum autem perambulasset partes illas, et exhortatus eos fuisset multo sermone, venit ad Græciam: 044 ACT 020 003 ubi cum fecisset menses tres, factæ sunt illi insidiæ a Judæis navigaturo in Syriam: habuitque consilium ut reverteretur per Macedoniam. 044 ACT 020 004 Comitatus est autem eum Sopater Pyrrhi Berœensis, Thessalonicensium vero Aristarchus, et Secundus, et Gajus Derbeus, et Timotheus: Asiani vero Tychicus et Trophimus. 044 ACT 020 005 Hi cum præcessissent, sustinuerunt nos Troade: 044 ACT 020 006 nos vero navigavimus post dies azymorum a Philippis, et venimus ad eos Troadem in diebus quinque, ubi demorati sumus diebus septem. 044 ACT 020 007 Una autem sabbati cum convenissemus ad frangendum panem, Paulus disputabat cum eis profecturus in crastinum, protraxitque sermonem usque in mediam noctem. 044 ACT 020 008 Erant autem lampades copiosæ in cœnaculo, ubi eramus congregati. 044 ACT 020 009 Sedens autem quidam adolescens nomine Eutychus super fenestram, cum mergeretur somno gravi, disputante diu Paulo, ductus somno cecidit de tertio cœnaculo deorsum, et sublatus est mortuus. 044 ACT 020 010 Ad quem cum descendisset Paulus, incubuit super eum: et complexus dixit: Nolite turbari, anima enim ipsius in ipso est. 044 ACT 020 011 Ascendens autem, frangensque panem, et gustans, satisque allocutus usque in lucem, sic profectus est. 044 ACT 020 012 Adduxerunt autem puerum viventem, et consolati sunt non minime. 044 ACT 020 013 Nos autem ascendentes navem, navigavimus in Asson, inde suscepturi Paulum: sic enim disposuerat ipse per terram iter facturus. 044 ACT 020 014 Cum autem convenisset nos in Asson, assumpto eo, venimus Mitylenen. 044 ACT 020 015 Et inde navigantes, sequenti die venimus contra Chium, et alia applicuimus Samum, et sequenti die venimus Miletum. 044 ACT 020 016 Proposuerat enim Paulus transnavigare Ephesum, ne qua mora illi fieret in Asia. Festinabat enim, si possibile sibi esset, ut diem Pentecostes faceret Jerosolymis. 044 ACT 020 017 A Mileto autem mittens Ephesum, vocavit majores natu ecclesiæ. 044 ACT 020 018 Qui cum venissent ad eum, et simul essent, dixit eis: Vos scitis a prima die qua ingressus sum in Asiam, qualiter vobiscum per omne tempus fuerim, 044 ACT 020 019 serviens Domino cum omni humilitate, et lacrimis, et tentationibus, quæ mihi acciderunt ex insidiis Judæorum: 044 ACT 020 020 quomodo nihil subtraxerim utilium, quominus annuntiarem vobis et docerem vos, publice et per domos, 044 ACT 020 021 testificans Judæis atque gentilibus in Deum pœnitentiam, et fidem in Dominum nostrum Jesum Christum. 044 ACT 020 022 Et nunc ecce alligatus ego spiritu, vado in Jerusalem: quæ in ea ventura sint mihi, ignorans: 044 ACT 020 023 nisi quod Spiritus Sanctus per omnes civitates mihi protestatur, dicens quoniam vincula et tribulationes Jerosolymis me manent. 044 ACT 020 024 Sed nihil horum vereor: nec facio animam meam pretiosiorem quam me, dummodo consummem cursum meum, et ministerium verbi quod accepi a Domino Jesu, testificari Evangelium gratiæ Dei. 044 ACT 020 025 Et nunc ecce ego scio quia amplius non videbitis faciem meam vos omnes, per quos transivi prædicans regnum Dei. 044 ACT 020 026 Quapropter contestor vos hodierna die, quia mundus sum a sanguine omnium. 044 ACT 020 027 Non enim subterfugi, quominus annuntiarem omne consilium Dei vobis. 044 ACT 020 028 Attendite vobis, et universo gregi, in quo vos Spiritus Sanctus posuit episcopos regere ecclesiam Dei, quam acquisivit sanguine suo. 044 ACT 020 029 Ego scio quoniam intrabunt post discessionem meam lupi rapaces in vos, non parcentes gregi. 044 ACT 020 030 Et ex vobisipsis exsurgent viri loquentes perversa, ut abducant discipulos post se. 044 ACT 020 031 Propter quod vigilate, memoria retinentes quoniam per triennium nocte et die non cessavi, cum lacrimis monens unumquemque vestrum. 044 ACT 020 032 Et nunc commendo vos Deo, et verbo gratiæ ipsius, qui potens est ædificare, et dare hæreditatem in sanctificatis omnibus. 044 ACT 020 033 Argentum, et aurum, aut vestem nullius concupivi, sicut 044 ACT 020 034 ipsi scitis: quoniam ad ea quæ mihi opus erant, et his qui mecum sunt, ministraverunt manus istæ. 044 ACT 020 035 Omnia ostendi vobis, quoniam sic laborantes, oportet suscipere infirmos ac meminisse verbi Domini Jesu: quoniam ipse dixit: Beatius est magis dare, quam accipere. 044 ACT 020 036 Et cum hæc dixisset, positis genibus suis oravit cum omnibus illis. 044 ACT 020 037 Magnus autem fletus factus est omnium: et procumbentes super collum Pauli, osculabantur eum, 044 ACT 020 038 dolentes maxime in verbo quod dixerat, quoniam amplius faciem ejus non essent visuri. Et deducebant eum ad navem. 044 ACT 021 001 Cum autem factum esset ut navigaremus abstracti ab eis, recto cursu venimus Coum, et sequenti die Rhodum, et inde Pataram. 044 ACT 021 002 Et cum invenissemus navem transfretantem in Phœnicen, ascendentes navigavimus. 044 ACT 021 003 Cum apparuissemus autem Cypro, relinquentes eam ad sinistram, navigavimus in Syriam, et venimus Tyrum: ibi enim navis expositura erat onus. 044 ACT 021 004 Inventis autem discipulis, mansimus ibi diebus septem: qui Paulo dicebant per Spiritum ne ascenderet Jerosolymam. 044 ACT 021 005 Et expletis diebus, profecti ibamus, deducentibus nos omnibus cum uxoribus et filiis usque foras civitatem: et positis genibus in littore, oravimus. 044 ACT 021 006 Et cum valefecissemus invicem, ascendimus navem: illi autem redierunt in sua. 044 ACT 021 007 Nos vero navigatione expleta a Tyro descendimus Ptolemaidam: et salutatis fratribus, mansimus die una apud illos. 044 ACT 021 008 Alia autem die profecti, venimus Cæsaream. Et intrantes domum Philippi evangelistæ, qui erat unus de septem, mansimus apud eum. 044 ACT 021 009 Huic autem erant quatuor filiæ virgines prophetantes. 044 ACT 021 010 Et cum moraremur per dies aliquot, supervenit quidam a Judæa propheta, nomine Agabus. 044 ACT 021 011 Is cum venisset ad nos, tulit zonam Pauli: et alligans sibi pedes et manus, dixit: Hæc dicit Spiritus Sanctus: Virum, cujus est zona hæc, sic alligabunt in Jerusalem Judæi, et tradent in manus gentium. 044 ACT 021 012 Quod cum audissemus, rogabamus nos, et qui loci illius erant, ne ascenderet Jerosolymam. 044 ACT 021 013 Tunc respondit Paulus, et dixit: Quid facitis flentes, et affligentes cor meum? Ego enim non solum alligari, sed et mori in Jerusalem paratus sum propter nomen Domini Jesu. 044 ACT 021 014 Et cum ei suadere non possemus, quievimus, dicentes: Domini voluntas fiat. 044 ACT 021 015 Post dies autem istos, præparati ascendebamus in Jerusalem. 044 ACT 021 016 Venerunt autem et ex discipulis a Cæsarea nobiscum, adducentes secum apud quem hospitaremur Mnasonem quemdam Cyprium, antiquum discipulum. 044 ACT 021 017 Et cum venissemus Jerosolymam, libenter exceperunt nos fratres. 044 ACT 021 018 Sequenti autem die introibat Paulus nobiscum ad Jacobum, omnesque collecti sunt seniores. 044 ACT 021 019 Quos cum salutasset, narrabat per singula quæ Deus fecisset in gentibus per ministerium ipsius. 044 ACT 021 020 At illi cum audissent, magnificabant Deum, dixeruntque ei: Vides, frater, quot millia sunt in Judæis qui crediderunt, et omnes æmulatores sunt legis. 044 ACT 021 021 Audierunt autem de te quia discessionem doceas a Moyse eorum qui per gentes sunt Judæorum, dicens non debere eos circumcidere filios suos, neque secundum consuetudinem ingredi. 044 ACT 021 022 Quid ergo est? utique oportet convenire multitudinem: audient enim te supervenisse. 044 ACT 021 023 Hoc ergo fac quod tibi dicimus. Sunt nobis viri quatuor, votum habentes super se. 044 ACT 021 024 His assumptis, sanctifica te cum illis, et impende in illis ut radant capita: et scient omnes quia quæ de te audierunt, falsa sunt, sed ambulas et ipse custodiens legem. 044 ACT 021 025 De his autem qui crediderunt ex gentibus, nos scripsimus judicantes ut abstineant se ab idolis immolato, et sanguine, et suffocato, et fornicatione. 044 ACT 021 026 Tunc Paulus, assumptis viris, postera die purificatus cum illis intravit in templum, annuntians expletionem dierum purificationis, donec offerretur pro unoquoque eorum oblatio. 044 ACT 021 027 Dum autem septem dies consummarentur, hi qui de Asia erant Judæi, cum vidissent eum in templo, concitaverunt omnem populum, et injecerunt ei manus, clamantes: 044 ACT 021 028 Viri Israëlitæ, adjuvate: hic est homo qui adversus populum, et legem, et locum hunc, omnes ubique docens, insuper et gentiles induxit in templum, et violavit sanctum locum istum. 044 ACT 021 029 Viderant enim Trophimum Ephesium in civitate cum ipso, quem æstimaverunt quoniam in templum introduxisset Paulus. 044 ACT 021 030 Commotaque est civitas tota, et facta est concursio populi. Et apprehendentes Paulum, trahebant eum extra templum: et statim clausæ sunt januæ. 044 ACT 021 031 Quærentibus autem eum occidere, nuntiatum est tribuno cohortis quia tota confunditur Jerusalem. 044 ACT 021 032 Qui statim, assumptis militibus et centurionibus, decurrit ad illos. Qui cum vidissent tribunum et milites, cessaverunt percutere Paulum. 044 ACT 021 033 Tunc accedens tribunus apprehendit eum, et jussit eum alligari catenis duabus: et interrogabat quis esset, et quid fecisset. 044 ACT 021 034 Alii autem aliud clamabant in turba. Et cum non posset certum cognoscere præ tumultu, jussit duci eum in castra. 044 ACT 021 035 Et cum venisset ad gradus, contigit ut portaretur a militibus propter vim populi. 044 ACT 021 036 Sequebatur enim multitudo populi, clamans: Tolle eum. 044 ACT 021 037 Et cum cœpisset induci in castra Paulus, dicit tribuno: Si licet mihi loqui aliquid ad te? Qui dixit: Græce nosti? 044 ACT 021 038 nonne tu es Ægyptius, qui ante hos dies tumultum concitasti, et eduxisti in desertum quatuor millia virorum sicariorum? 044 ACT 021 039 Et dixit ad eum Paulus: Ego homo sum quidem Judæus a Tarso Ciliciæ, non ignotæ civitatis municeps. Rogo autem te, permitte mihi loqui ad populum. 044 ACT 021 040 Et cum ille permisisset, Paulus stans in gradibus annuit manu ad plebem, et magno silentio facto, allocutus est lingua hebræa, dicens: 044 ACT 022 001 Viri fratres, et patres, audite quam ad vos nunc reddo rationem. 044 ACT 022 002 Cum audissent autem quia hebræa lingua loqueretur ad illos, magis præstiterunt silentium. 044 ACT 022 003 Et dicit: Ego sum vir Judæus, natus in Tarso Ciliciæ, nutritus autem in ista civitate, secus pedes Gamaliel eruditus juxta veritatem paternæ legis, æmulator legis, sicut et vos omnes estis hodie: 044 ACT 022 004 qui hanc viam persecutus sum usque ad mortem, alligans et tradens in custodias viros ac mulieres, 044 ACT 022 005 sicut princeps sacerdotum mihi testimonium reddit, et omnes majores natu: a quibus et epistolas accipiens, ad fratres Damascum pergebam, ut adducerem inde vinctos in Jerusalem ut punirentur. 044 ACT 022 006 Factum est autem, eunte me, et appropinquante Damasco media die, subito de cælo circumfulsit me lux copiosa: 044 ACT 022 007 et decidens in terram, audivi vocem dicentem mihi: Saule, Saule, quid me persequeris? 044 ACT 022 008 Ego autem respondi: Quis es, domine? Dixitque ad me: Ego sum Jesus Nazarenus, quem tu persequeris. 044 ACT 022 009 Et qui mecum erant, lumen quidem viderunt, vocem autem non audierunt ejus qui loquebatur mecum. 044 ACT 022 010 Et dixi: Quid faciam, domine? Dominus autem dixit ad me: Surgens vade Damascum: et ibi tibi dicetur de omnibus quæ te oporteat facere. 044 ACT 022 011 Et cum non viderem præ claritate luminis illius, ad manum deductus a comitibus, veni Damascum. 044 ACT 022 012 Ananias autem quidam vir secundum legem, testimonium habens ab omnibus cohabitantibus Judæis, 044 ACT 022 013 veniens ad me et astans, dixit mihi: Saule frater, respice. Et ego eadem hora respexi in eum. 044 ACT 022 014 At ille dixit: Deus patrum nostrorum præordinavit te, ut cognosceres voluntatem ejus, et videres justum, et audires vocem ex ore ejus: 044 ACT 022 015 quia eris testis illius ad omnes homines eorum quæ vidisti et audisti. 044 ACT 022 016 Et nunc quid moraris? Exsurge, et baptizare, et ablue peccata tua, invocato nomine ipsius. 044 ACT 022 017 Factum est autem revertenti mihi in Jerusalem, et oranti in templo, fieri me in stupore mentis, 044 ACT 022 018 et videre illum dicentem mihi: Festina, et exi velociter ex Jerusalem: quoniam non recipient testimonium tuum de me. 044 ACT 022 019 Et ego dixi: Domine, ipsi sciunt quia ego eram concludens in carcerem, et cædens per synagogas eos qui credebant in te: 044 ACT 022 020 et cum funderetur sanguis Stephani testis tui, ego astabam, et consentiebam, et custodiebam vestimenta interficientium illum. 044 ACT 022 021 Et dixit ad me: Vade, quoniam ego in nationes longe mittam te. 044 ACT 022 022 Audiebant autem eum usque ad hoc verbum, et levaverunt vocem suam, dicentes: Tolle de terra hujusmodi: non enim fas est eum vivere. 044 ACT 022 023 Vociferantibus autem eis, et projicientibus vestimenta sua, et pulverem jactantibus in aërem, 044 ACT 022 024 jussit tribunus induci eum in castra, et flagellis cædi, et torqueri eum, ut sciret propter quam causam sic acclamarent ei. 044 ACT 022 025 Et cum astrinxissent eum loris, dicit astanti sibi centurioni Paulus: Si hominem Romanum et indemnatum licet vobis flagellare? 044 ACT 022 026 Quo audito, centurio accessit ad tribunum, et nuntiavit ei, dicens: Quid acturus es? hic enim homo civis Romanus est. 044 ACT 022 027 Accedens autem tribunus, dixit illi: Dic mihi si tu Romanus es? At ille dixit: Etiam. 044 ACT 022 028 Et respondit tribunus: Ego multa summa civilitatem hanc consecutus sum. Et Paulus ait: Ego autem et natus sum. 044 ACT 022 029 Protinus ergo discesserunt ab illo qui eum torturi erant. Tribunus quoque timuit postquam rescivit, quia civis Romanus esset, et quia alligasset eum. 044 ACT 022 030 Postera autem die volens scire diligentius qua ex causa accusaretur a Judæis, solvit eum, et jussit sacerdotes convenire, et omne concilium: et producens Paulum, statuit inter illos. 044 ACT 023 001 Intendens autem in concilium Paulus, ait: Viri fratres, ego omni conscientia bona conversatus sum ante Deum usque in hodiernum diem. 044 ACT 023 002 Princeps autem sacerdotum Ananias præcepit astantibus sibi percutere os ejus. 044 ACT 023 003 Tunc Paulus dixit ad eum: Percutiet te Deus, paries dealbate. Et tu sedens judicas me secundum legem, et contra legem jubes me percuti? 044 ACT 023 004 Et qui astabant dixerunt: Summum sacerdotem Dei maledicis. 044 ACT 023 005 Dixit autem Paulus: Nesciebam, fratres, quia princeps est sacerdotum. Scriptum est enim: Principem populi tui non maledices. 044 ACT 023 006 Sciens autem Paulus quia una pars esset sadducæorum, et altera pharisæorum, exclamavit in concilio: Viri fratres, ego pharisæus sum, filius pharisæorum: de spe et resurrectione mortuorum ego judicor. 044 ACT 023 007 Et cum hæc dixisset, facta est dissensio inter pharisæos et sadducæos, et soluta est multitudo. 044 ACT 023 008 Sadducæi enim dicunt non esse resurrectionem, neque angelum, neque spiritum: pharisæi autem utraque confitentur. 044 ACT 023 009 Factus est autem clamor magnus. Et surgentes quidam pharisæorum, pugnabant, dicentes: Nihil mali invenimus in homine isto: quid si spiritus locutus est ei, aut angelus? 044 ACT 023 010 Et cum magna dissensio facta esset, timens tribunus ne discerperetur Paulus ab ipsis, jussit milites descendere, et rapere eum de medio eorum, ac deducere eum in castra. 044 ACT 023 011 Sequenti autem nocte assistens ei Dominus, ait: Constans esto: sicut enim testificatus es de me in Jerusalem, sic te oportet et Romæ testificari. 044 ACT 023 012 Facta autem die collegerunt se quidam ex Judæis, et devoverunt, se dicentes neque manducaturos, neque bibituros donec occiderent Paulum. 044 ACT 023 013 Erant autem plus quam quadraginta viri qui hanc conjurationem fecerant: 044 ACT 023 014 qui accesserunt ad principes sacerdotum et seniores, et dixerunt: Devotione devovimus nos nihil gustaturos, donec occidamus Paulum. 044 ACT 023 015 Nunc ergo vos notum facite tribuno cum concilio, ut producat illum ad vos, tamquam aliquid certius cognituri de eo. Nos vero priusquam appropiet, parati sumus interficere illum. 044 ACT 023 016 Quod cum audisset filius sororis Pauli insidias, venit, et intravit in castra, nuntiavitque Paulo. 044 ACT 023 017 Vocans autem Paulus ad se unum ex centurionibus, ait: Adolescentem hunc perduc ad tribunum, habet enim aliquid indicare illi. 044 ACT 023 018 Et ille quidem assumens eum duxit ad tribunum, et ait: Vinctus Paulus rogavit me hunc adolescentem perducere ad te, habentem aliquid loqui tibi. 044 ACT 023 019 Apprehendens autem tribunus manum illius, secessit cum eo seorsum, et interrogavit illum: Quid est quod habes indicare mihi? 044 ACT 023 020 Ille autem dixit: Judæis convenit rogare te ut crastina die producas Paulum in concilium, quasi aliquid certius inquisituri sint de illo: 044 ACT 023 021 tu vero ne credideris illis: insidiantur enim ei ex eis viri amplius quam quadraginta, qui se devoverunt non manducare, neque bibere donec interficiant eum: et nunc parati sunt, exspectantes promissum tuum. 044 ACT 023 022 Tribunus igitur dimisit adolescentem, præcipiens ne cui loqueretur quoniam hæc nota sibi fecisset. 044 ACT 023 023 Et vocatis duobus centurionibus, dixit illis: Parate milites ducentos ut eant usque Cæsaream, et equites septuaginta, et lancearios ducentos a tertia hora noctis, 044 ACT 023 024 et jumenta præparate ut imponentes Paulum, salvum perducerent ad Felicem præsidem. 044 ACT 023 025 (Timuit enim ne forte raperent eum Judæi, et occiderent, et ipse postea calumniam sustineret, tamquam accepturus pecuniam.) 044 ACT 023 026 Scribens epistolam continentem hæc: Claudius Lysias optimo præsidi Felici, salutem. 044 ACT 023 027 Virum hunc comprehensum a Judæis, et incipientem interfici ab eis, superveniens cum exercitu eripui, cognito quia Romanus est. 044 ACT 023 028 Volensque scire causam quam objiciebant illi, deduxi eum in concilium eorum. 044 ACT 023 029 Quem inveni accusari de quæstionibus legis ipsorum, nihil vero dignum morte aut vinculis habentem criminis. 044 ACT 023 030 Et cum mihi perlatum esset de insidiis quas paraverant illi, misi eum ad te, denuntians et accusatoribus ut dicant apud te. Vale. 044 ACT 023 031 Milites ergo secundum præceptum sibi assumentes Paulum, duxerunt per noctem in Antipatridem. 044 ACT 023 032 Et postera die dimissis equitibus ut cum eo irent, reversi sunt ad castra. 044 ACT 023 033 Qui cum venissent Cæsaream, et tradidissent epistolam præsidi, statuerunt ante illum et Paulum. 044 ACT 023 034 Cum legisset autem, et interrogasset de qua provincia esset, et cognoscens quia de Cilicia: 044 ACT 023 035 Audiam te, inquit, cum accusatores tui venerint. Jussitque in prætorio Herodis custodiri eum. 044 ACT 024 001 Post quinque autem dies descendit princeps sacerdotum Ananias, cum senioribus quibusdam, et Tertullo quodam oratore, qui adierunt præsidem adversus Paulum. 044 ACT 024 002 Et citato Paulo cœpit accusare Tertullus, dicens: Cum in multa pace agamus per te, et multa corrigantur per tuam providentiam, 044 ACT 024 003 semper et ubique suscipimus, optime Felix, cum omni gratiarum actione. 044 ACT 024 004 Ne diutius autem te protraham, oro, breviter audias nos pro tua clementia. 044 ACT 024 005 Invenimus hunc hominem pestiferum, et concitantem seditiones omnibus Judæis in universo orbe, et auctorem seditionis sectæ Nazarenorum: 044 ACT 024 006 qui etiam templum violare conatus est, quem et apprehensum voluimus secundum legem nostram judicare. 044 ACT 024 007 Superveniens autem tribunus Lysias, cum vi magna eripuit eum de manibus nostris, 044 ACT 024 008 jubens accusatores ejus ad te venire: a quo poteris ipse judicans, de omnibus istis cognoscere, de quibus nos accusamus eum. 044 ACT 024 009 Adjecerunt autem et Judæi, dicentes hæc ita se habere. 044 ACT 024 010 Respondit autem Paulus (annuente sibi præside dicere): Ex multis annis te esse judicem genti huic sciens, bono animo pro me satisfaciam. 044 ACT 024 011 Potes enim cognoscere quia non plus sunt mihi dies quam duodecim, ex quo ascendi adorare in Jerusalem: 044 ACT 024 012 et neque in templo invenerunt me cum aliquo disputantem, aut concursum facientem turbæ, neque in synagogis, neque in civitate: 044 ACT 024 013 neque probare possunt tibi de quibus nunc me accusant. 044 ACT 024 014 Confiteor autem hoc tibi, quod secundum sectam quam dicunt hæresim, sic deservio Patri et Deo meo, credens omnibus quæ in lege et prophetis scripta sunt: 044 ACT 024 015 spem habens in Deum, quam et hi ipsi exspectant, resurrectionem futuram justorum et iniquorum. 044 ACT 024 016 In hoc et ipse studeo sine offendiculo conscientiam habere ad Deum et ad homines semper. 044 ACT 024 017 Post annos autem plures eleemosynas facturus in gentem meam, veni, et oblationes, et vota, 044 ACT 024 018 in quibus invenerunt me purificatum in templo: non cum turba, neque cum tumultu. 044 ACT 024 019 Quidam autem ex Asia Judæi, quos oportebat apud te præsto esse, et accusare si quid haberent adversum me: 044 ACT 024 020 aut hi ipsi dicant si quid invenerunt in me iniquitatis cum stem in concilio, 044 ACT 024 021 nisi de una hac solummodo voce qua clamavi inter eos stans: Quoniam de resurrectione mortuorum ego judicor hodie a vobis. 044 ACT 024 022 Distulit autem illos Felix, certissime sciens de via hac, dicens: Cum tribunus Lysias descenderit, audiam vos. 044 ACT 024 023 Jussitque centurioni custodire eum, et habere requiem, nec quemquam de suis prohibere ministrare ei. 044 ACT 024 024 Post aliquot autem dies veniens Felix cum Drusilla uxore sua, quæ erat Judæa, vocavit Paulum, et audivit ab eo fidem quæ est in Christum Jesum. 044 ACT 024 025 Disputante autem illo de justitia, et castitate, et de judicio futuro, tremefactus Felix, respondit: Quod nunc attinet, vade: tempore autem opportuno accersam te: 044 ACT 024 026 simul et sperans quod pecunia ei daretur a Paulo, propter quod et frequenter accersens eum, loquebatur cum eo. 044 ACT 024 027 Biennio autem expleto, accepit successorem Felix Portium Festum. Volens autem gratiam præstare Judæis Felix, reliquit Paulum vinctum. 044 ACT 025 001 Festus ergo cum venisset in provinciam, post triduum ascendit Jerosolymam a Cæsarea. 044 ACT 025 002 Adieruntque eum principes sacerdotum et primi Judæorum adversus Paulum: et rogabant eum, 044 ACT 025 003 postulantes gratiam adversus eum, ut juberet perduci eum in Jerusalem, insidias tendentes ut interficerent eum in via. 044 ACT 025 004 Festus autem respondit servari Paulum in Cæsarea: se autem maturius profecturum. 044 ACT 025 005 Qui ergo in vobis, ait, potentes sunt, descendentes simul, si quod est in viro crimen, accusent eum. 044 ACT 025 006 Demoratus autem inter eos dies non amplius quam octo aut decem, descendit Cæsaream, et altera die sedit pro tribunali, et jussit Paulum adduci. 044 ACT 025 007 Qui cum perductus esset, circumsteterunt eum, qui ab Jerosolyma descenderant Judæi, multas et graves causas objicientes, quas non poterant probare: 044 ACT 025 008 Paulo rationem reddente: Quoniam neque in legem Judæorum, neque in templum, neque in Cæsarem quidquam peccavi. 044 ACT 025 009 Festus autem volens gratiam præstare Judæis, respondens Paulo, dixit: Vis Jerosolymam ascendere, et ibi de his judicari apud me? 044 ACT 025 010 Dixit autem Paulus: Ad tribunal Cæsaris sto: ibi me oportet judicari: Judæis non nocui, sicut tu melius nosti. 044 ACT 025 011 Si enim nocui, aut dignum morte aliquid feci, non recuso mori: si vero nihil est eorum quæ hi accusant me, nemo potest me illis donare. Cæsarem appello. 044 ACT 025 012 Tunc Festus cum concilio locutus, respondit: Cæsarem appellasti? ad Cæsarem ibis. 044 ACT 025 013 Et cum dies aliquot transacti essent, Agrippa rex et Bernice descenderunt Cæsaream ad salutandum Festum. 044 ACT 025 014 Et cum dies plures ibi demorarentur, Festus regi indicavit de Paulo, dicens: Vir quidam est derelictus a Felice vinctus, 044 ACT 025 015 de quo cum essem Jerosolymis, adierunt me principes sacerdotum et seniores Judæorum, postulantes adversus illum damnationem. 044 ACT 025 016 Ad quos respondi: Quia non est Romanis consuetudo damnare aliquem hominem priusquam is qui accusatur præsentes habeat accusatores, locumque defendendi accipiat ad abluenda crimina. 044 ACT 025 017 Cum ergo huc convenissent sine ulla dilatione, sequenti die sedens pro tribunali, jussi adduci virum. 044 ACT 025 018 De quo, cum stetissent accusatores, nullam causam deferebant, de quibus ego suspicabar malum. 044 ACT 025 019 Quæstiones vero quasdam de sua superstitione habebant adversus eum, et de quodam Jesu defuncto, quem affirmabat Paulus vivere. 044 ACT 025 020 Hæsitans autem ego de hujusmodi quæstione, dicebam si vellet ire Jerosolymam, et ibi judicari de istis. 044 ACT 025 021 Paulo autem appellante ut servaretur ad Augusti cognitionem, jussi servari eum, donec mittam eum ad Cæsarem. 044 ACT 025 022 Agrippa autem dixit ad Festum: Volebam et ipse hominem audire. Cras, inquit, audies eum. 044 ACT 025 023 Altera autem die cum venisset Agrippa et Bernice cum multa ambitione, et introissent in auditorium cum tribunis et viris principalibus civitatis, jubente Festo, adductus est Paulus. 044 ACT 025 024 Et dicit Festus: Agrippa rex, et omnes qui simul adestis nobiscum viri, videtis hunc de quo omnis multitudo Judæorum interpellavit me Jerosolymis, petentes et acclamantes non oportere eum vivere amplius. 044 ACT 025 025 Ego vere comperi nihil dignum morte eum admisisse. Ipso autem hoc appellante ad Augustum, judicavi mittere. 044 ACT 025 026 De quo quid certum scribam domino, non habeo. Propter quod produxi eum ad vos, et maxime ad te, rex Agrippa, ut interrogatione facta habeam quid scribam. 044 ACT 025 027 Sine ratione enim mihi videtur mittere vinctum, et causas ejus non significare. 044 ACT 026 001 Agrippa vero ad Paulum ait: Permittitur tibi loqui pro temetipso. Tunc Paulus extenta manu cœpit rationem reddere: 044 ACT 026 002 De omnibus quibus accusor a Judæis, rex Agrippa, æstimo me beatum apud te cum sim defensurus me hodie, 044 ACT 026 003 maxime te sciente omnia, et quæ apud Judæos sunt consuetudines et quæstiones: propter quod obsecro patienter me audias. 044 ACT 026 004 Et quidem vitam meam a juventute, quæ ab initio fuit in gente mea in Jerosolymis, noverunt omnes Judæi: 044 ACT 026 005 præscientes me ab initio (si velint testimonium perhibere) quoniam secundum certissimam sectam nostræ religionis vixi pharisæus. 044 ACT 026 006 Et nunc, in spe quæ ad patres nostros repromissionis facta est a Deo, sto judicio subjectus: 044 ACT 026 007 in quam duodecim tribus nostræ nocte ac die deservientes, sperant devenire. De qua spe accusor a Judæis, rex. 044 ACT 026 008 Quid incredibile judicatur apud vos, si Deus mortuos suscitat? 044 ACT 026 009 Et ego quidem existimaveram me adversus nomen Jesu Nazareni debere multa contraria agere, 044 ACT 026 010 quod et feci Jerosolymis, et multos sanctorum ego in carceribus inclusi, a principibus sacerdotum potestate accepta: et cum occiderentur, detuli sententiam. 044 ACT 026 011 Et per omnes synagogas frequenter puniens eos, compellebam blasphemare: et amplius insaniens in eos, persequebar usque in exteras civitates. 044 ACT 026 012 In quibus dum irem Damascum cum potestate et permissu principum sacerdotum, 044 ACT 026 013 die media in via vidi, rex, de cælo supra splendorem solis circumfulsisse me lumen, et eos qui mecum simul erant. 044 ACT 026 014 Omnesque nos cum decidissemus in terram, audivi vocem loquentem mihi hebraica lingua: Saule, Saule, quid me persequeris? durum est tibi contra stimulum calcitrare. 044 ACT 026 015 Ego autem dixi: Quis es, domine? Dominus autem dixit: Ego sum Jesus, quem tu persequeris. 044 ACT 026 016 Sed exsurge, et sta super pedes tuos: ad hoc enim apparui tibi, ut constituam te ministrum, et testem eorum quæ vidisti, et eorum quibus apparebo tibi, 044 ACT 026 017 eripiens te de populo et gentibus, in quas nunc ego mitto te, 044 ACT 026 018 aperire oculos eorum, ut convertantur a tenebris ad lucem, et de potestate Satanæ ad Deum, ut accipiant remissionem peccatorum, et sortem inter sanctos, per fidem quæ est in me. 044 ACT 026 019 Unde, rex Agrippa, non fui incredulus cælesti visioni: 044 ACT 026 020 sed his qui sunt Damasci primum, et Jerosolymis, et in omnem regionem Judææ, et gentibus, annuntiabam, ut pœnitentiam agerent, et converterentur ad Deum, digna pœnitentiæ opera facientes. 044 ACT 026 021 Hac ex causa me Judæi, cum essem in templo, comprehensum tentabant interficere. 044 ACT 026 022 Auxilio autem adjutus Dei usque in hodiernum diem, sto, testificans minori atque majori, nihil extra dicens quam ea quæ prophetæ locuti sunt futura esse, et Moyses, 044 ACT 026 023 si passibilis Christus, si primus ex resurrectione mortuorum, lumen annuntiaturus est populo et gentibus. 044 ACT 026 024 Hæc loquente eo, et rationem reddente, Festus magna voce dixit: Insanis, Paule: multæ te litteræ ad insaniam convertunt. 044 ACT 026 025 Et Paulus: Non insanio, inquit, optime Feste, sed veritatis et sobrietatis verba loquor. 044 ACT 026 026 Scit enim de his rex, ad quem et constanter loquor: latere enim eum nihil horum arbitror. Neque enim in angulo quidquam horum gestum est. 044 ACT 026 027 Credis, rex Agrippa, prophetis? Scio quia credis. 044 ACT 026 028 Agrippa autem ad Paulum: In modico suades me christianum fieri. 044 ACT 026 029 Et Paulus: Opto apud Deum, et in modico et in magno, non tantum te, sed etiam omnes qui audiunt hodie fieri tales, qualis et ego sum, exceptis vinculis his. 044 ACT 026 030 Et exsurrexit rex, et præses, et Bernice, et qui assidebant eis. 044 ACT 026 031 Et cum secessissent, loquebantur ad invicem, dicentes: Quia nihil morte aut vinculis dignum quid fecit homo iste. 044 ACT 026 032 Agrippa autem Festo dixit: Dimitti poterat homo hic, si non appellasset Cæsarem. 044 ACT 027 001 Ut autem judicatum est navigare eum in Italiam, et tradi Paulum cum reliquis custodiis centurioni nomine Julio cohortis Augustæ, 044 ACT 027 002 ascendentes navem Adrumetinam, incipientes navigare circa Asiæ loca, sustulimus, perseverante nobiscum Aristarcho Macedone Thessalonicensi. 044 ACT 027 003 Sequenti autem die devenimus Sidonem. Humane autem tractans Julius Paulum, permisit ad amicos ire, et curam sui agere. 044 ACT 027 004 Et inde cum sustulissemus, subnavigavimus Cyprum, propterea quod essent venti contrarii. 044 ACT 027 005 Et pelagus Ciliciæ et Pamphyliæ navigantes, venimus Lystram, quæ est Lyciæ: 044 ACT 027 006 et ibi inveniens centurio navem Alexandrinam navigantem in Italiam, transposuit nos in eam. 044 ACT 027 007 Et cum multis diebus tarde navigaremus, et vix devenissemus contra Gnidum, prohibente nos vento, adnavigavimus Cretæ juxta Salmonem: 044 ACT 027 008 et vix juxta navigantes, venimus in locum quemdam qui vocatur Boniportus, cui juxta erat civitas Thalassa. 044 ACT 027 009 Multo autem tempore peracto, et cum jam non esset tuta navigatio eo quod et jejunium jam præteriisset, consolabatur eos Paulus, 044 ACT 027 010 dicens eis: Viri, video quoniam cum injuria et multo damno non solum oneris, et navis, sed etiam animarum nostrarum incipit esse navigatio. 044 ACT 027 011 Centurio autem gubernatori et nauclero magis credebat, quam his quæ a Paulo dicebantur. 044 ACT 027 012 Et cum aptus portus non esset ad hiemandum, plurimi statuerunt consilium navigare inde, si quomodo possent, devenientes Phœnicen hiemare, portum Cretæ respicientem ad Africum et ad Corum. 044 ACT 027 013 Aspirante autem austro, æstimantes propositum se tenere, cum sustulissent de Asson, legebant Cretam. 044 ACT 027 014 Non post multum autem misit se contra ipsam ventus typhonicus, qui vocatur Euroaquilo. 044 ACT 027 015 Cumque arrepta esset navis, et non posset conari in ventum, data nave flatibus, ferebamur. 044 ACT 027 016 In insulam autem quamdam decurrentes, quæ vocatur Cauda, potuimus vix obtinere scapham. 044 ACT 027 017 Qua sublata, adjutoriis utebantur, accingentes navem, timentes ne in Syrtim inciderent, summisso vase sic ferebantur. 044 ACT 027 018 Valida autem nobis tempestate jactatis, sequenti die jactum fecerunt: 044 ACT 027 019 et tertia die suis manibus armamenta navis projecerunt. 044 ACT 027 020 Neque autem sole, neque sideribus apparentibus per plures dies, et tempestate non exigua imminente, jam ablata erat spes omnis salutis nostræ. 044 ACT 027 021 Et cum multa jejunatio fuisset, tunc stans Paulus in medio eorum, dixit: Oportebat quidem, o viri, audito me, non tollere a Creta, lucrique facere injuriam hanc et jacturam. 044 ACT 027 022 Et nunc suadeo vobis bono animo esse: amissio enim nullius animæ erit ex vobis, præterquam navis. 044 ACT 027 023 Astitit enim mihi hac nocte angelus Dei, cujus sum ego, et cui deservio, 044 ACT 027 024 dicens: Ne timeas, Paule: Cæsari te oportet assistere: et ecce donavit tibi Deus omnes qui navigant tecum. 044 ACT 027 025 Propter quod bono animo estote, viri: credo enim Deo quia sic erit, quemadmodum dictum est mihi. 044 ACT 027 026 In insulam autem quamdam oportet nos devenire. 044 ACT 027 027 Sed posteaquam quartadecima nox supervenit, navigantibus nobis in Adria circa mediam noctem, suspicabantur nautæ apparere sibi aliquam regionem. 044 ACT 027 028 Qui et summittentes bolidem, invenerunt passus viginti: et pusillum inde separati, invenerunt passus quindecim. 044 ACT 027 029 Timentes autem ne in aspera loca incideremus, de puppi mittentes anchoras quatuor, optabant diem fieri. 044 ACT 027 030 Nautis vero quærentibus fugere de navi, cum misissent scapham in mare, sub obtentu quasi inciperent a prora anchoras extendere, 044 ACT 027 031 dixit Paulus centurioni et militibus: Nisi hi in navi manserint, vos salvi fieri non potestis. 044 ACT 027 032 Tunc absciderunt milites funes scaphæ, et passi sunt eam excidere. 044 ACT 027 033 Et cum lux inciperet fieri, rogabat Paulus omnes sumere cibum, dicens: Quartadecima die hodie exspectantes jejuni permanetis, nihil accipientes. 044 ACT 027 034 Propter quod rogo vos accipere cibum pro salute vestra: quia nullius vestrum capillus de capite peribit. 044 ACT 027 035 Et cum hæc dixisset, sumens panem, gratias egit Deo in conspectu omnium: et cum fregisset, cœpit manducare. 044 ACT 027 036 Animæquiores autem facti omnes, et ipsi sumpserunt cibum. 044 ACT 027 037 Eramus vero universæ animæ in navi ducentæ septuaginta sex. 044 ACT 027 038 Et satiati cibo alleviabant navem, jactantes triticum in mare. 044 ACT 027 039 Cum autem dies factus esset, terram non agnoscebant: sinum vero quemdam considerabant habentem littus, in quem cogitabant si possent ejicere navem. 044 ACT 027 040 Et cum anchoras sustulissent, committebant se mari, simul laxantes juncturas gubernaculorum: et levato artemone secundum auræ flatum, tendebant ad littus. 044 ACT 027 041 Et cum incidissemus in locum dithalassum, impegerunt navem: et prora quidem fixa manebat immobilis, puppis vero solvebatur a vi maris. 044 ACT 027 042 Militum autem consilium fuit ut custodias occiderent, ne quis cum enatasset, effugeret. 044 ACT 027 043 Centurio autem volens servare Paulum, prohibuit fieri: jussitque eos qui possent natare, emittere se primos, et evadere, et ad terram exire: 044 ACT 027 044 et ceteros, alios in tabulis ferebant, quosdam super ea quæ de navi erant. Et sic factum est, ut omnes animæ evaderent ad terram. 044 ACT 028 001 Et cum evasissemus, tunc cognovimus quia Melita insula vocabatur. Barbari vero præstabant non modicam humanitatem nobis. 044 ACT 028 002 Accensa enim pyra, reficiebant nos omnes propter imbrem qui imminebat, et frigus. 044 ACT 028 003 Cum congregasset autem Paulus sarmentorum aliquantam multitudinem, et imposuisset super ignem, vipera a calore cum processisset, invasit manum ejus. 044 ACT 028 004 Ut vero viderunt barbari pendentem bestiam de manu ejus, ad invicem dicebant: Utique homicida est homo hic, qui cum evaserit de mari, ultio non sinit eum vivere. 044 ACT 028 005 Et ille quidem excutiens bestiam in ignem, nihil mali passus est. 044 ACT 028 006 At illi existimabant eum in tumorem convertendum, et subito casurum et mori. Diu autem illis exspectantibus, et videntibus nihil mali in eo fieri, convertentes se, dicebant eum esse deum. 044 ACT 028 007 In locis autem illis erant prædia principis insulæ, nomine Publii, qui nos suscipiens, triduo benigne exhibuit. 044 ACT 028 008 Contigit autem patrem Publii febribus et dysenteria vexatum jacere. Ad quem Paulus intravit: et cum orasset, et imposuisset ei manus, salvavit eum. 044 ACT 028 009 Quo facto, omnes qui in insula habebant infirmitates, accedebant, et curabantur: 044 ACT 028 010 qui etiam multis honoribus nos honoraverunt, et navigantibus imposuerunt quæ necessaria erant. 044 ACT 028 011 Post menses autem tres navigavimus in navi Alexandrina, quæ in insula hiemaverat, cui erat insigne Castorum. 044 ACT 028 012 Et cum venissemus Syracusam, mansimus ibi triduo. 044 ACT 028 013 Inde circumlegentes devenimus Rhegium: et post unum diem, flante austro, secunda die venimus Puteolos: 044 ACT 028 014 ubi inventis fratribus rogati sumus manere apud eos dies septem: et sic venimus Romam. 044 ACT 028 015 Et inde cum audissent fratres, occurrerunt nobis usque ad Appii forum, ac tres Tabernas. Quos cum vidisset Paulus, gratias agens Deo, accepit fiduciam. 044 ACT 028 016 Cum autem venissemus Romam, permissum est Paulo manere sibimet cum custodiente se milite. 044 ACT 028 017 Post tertium autem diem convocavit primos Judæorum. Cumque convenissent, dicebat eis: Ego, viri fratres, nihil adversus plebem faciens, aut morem paternum, vinctus ab Jerosolymis traditus sum in manus Romanorum, 044 ACT 028 018 qui cum interrogationem de me habuissent, voluerunt me dimittere, eo quod nulla esset causa mortis in me. 044 ACT 028 019 Contradicentibus autem Judæis, coactus sum appellare Cæsarem, non quasi gentem meam habens aliquid accusare. 044 ACT 028 020 Propter hanc igitur causam rogavi vos videre, et alloqui. Propter spem enim Israël catena hac circumdatus sum. 044 ACT 028 021 At illi dixerunt ad eum: Nos neque litteras accepimus de te a Judæa, neque adveniens aliquis fratrum nuntiavit, aut locutus est quid de te malum. 044 ACT 028 022 Rogamus autem a te audire quæ sentis: nam de secta hac notum est nobis quia ubique ei contradicitur. 044 ACT 028 023 Cum constituissent autem illi diem, venerunt ad eum in hospitium plurimi, quibus exponebat testificans regnum Dei, suadensque eis de Jesu ex lege Moysi et prophetis a mane usque ad vesperam. 044 ACT 028 024 Et quidam credebant his quæ dicebantur: quidam vero non credebant. 044 ACT 028 025 Cumque invicem non essent consentientes, discedebant, dicente Paulo unum verbum: Quia bene Spiritus Sanctus locutus est per Isaiam prophetam ad patres nostros, 044 ACT 028 026 dicens: Vade ad populum istum, et dic ad eos: [Aure audietis, et non intelligetis, et videntes videbitis, et non perspicietis. 044 ACT 028 027 Incrassatum est enim cor populi hujus, et auribus graviter audierunt, et oculos suos compresserunt: ne forte videant oculis, et auribus audiant, et corde intelligant, et convertantur, et sanem eos.] 044 ACT 028 028 Notum ergo sit vobis, quoniam gentibus missum est hoc salutare Dei, et ipsi audient. 044 ACT 028 029 Et cum hæc dixisset, exierunt ab eo Judæi, multam habentes inter se quæstionem. 044 ACT 028 030 Mansit autem biennio toto in suo conducto: et suscipiebat omnes qui ingrediebantur ad eum, 044 ACT 028 031 prædicans regnum Dei, et docens quæ sunt de Domino Jesu Christo cum omni fiducia, sine prohibitione. # # BOOK 045 ROM Romans Romanos 045 ROM 001 001 Paulus, servus Jesu Christi, vocatus Apostolus, segregatus in Evangelium Dei, 045 ROM 001 002 quod ante promiserat per prophetas suos in Scripturis sanctis 045 ROM 001 003 de Filio suo, qui factus est ei ex semine David secundum carnem, 045 ROM 001 004 qui prædestinatus est Filius Dei in virtute secundum spiritum sanctificationis ex resurrectione mortuorum Jesu Christi Domini nostri: 045 ROM 001 005 per quem accepimus gratiam, et apostolatum ad obediendum fidei in omnibus gentibus pro nomine ejus, 045 ROM 001 006 in quibus estis et vos vocati Jesu Christi: 045 ROM 001 007 omnibus qui sunt Romæ, dilectis Dei, vocatis sanctis. Gratia vobis, et pax a Deo Patre nostro, et Domino Jesu Christo. 045 ROM 001 008 Primum quidem gratias ago Deo meo per Jesum Christum pro omnibus vobis: quia fides vestra annuntiatur in universo mundo. 045 ROM 001 009 Testis enim mihi est Deus, cui servio in spiritu meo in Evangelio Filii ejus, quod sine intermissione memoriam vestri facio 045 ROM 001 010 semper in orationibus meis: obsecrans, si quomodo tandem aliquando prosperum iter habeam in voluntate Dei veniendi ad vos. 045 ROM 001 011 Desidero enim videre vos, ut aliquid impertiar vobis gratiæ spiritualis ad confirmandos vos: 045 ROM 001 012 id est, simul consolari in vobis per eam quæ invicem est, fidem vestram atque meam. 045 ROM 001 013 Nolo autem vos ignorare fratres: quia sæpe proposui venire ad vos (et prohibitus sum usque adhuc) ut aliquem fructum habeam et in vobis, sicut et in ceteris gentibus. 045 ROM 001 014 Græcis ac barbaris, sapientibus, et insipientibus debitor sum: 045 ROM 001 015 ita (quod in me) promptum est et vobis, qui Romæ estis, evangelizare. 045 ROM 001 016 Non enim erubesco Evangelium. Virtus enim Dei est in salutem omni credenti, Judæo primum, et Græco. 045 ROM 001 017 Justitia enim Dei in eo revelatur ex fide in fidem: sicut scriptum est: Justus autem ex fide vivit. 045 ROM 001 018 Revelatur enim ira Dei de cælo super omnem impietatem, et injustitiam hominum eorum, qui veritatem Dei in injustitia detinent: 045 ROM 001 019 quia quod notum est Dei, manifestum est in illis. Deus enim illis manifestavit. 045 ROM 001 020 Invisibilia enim ipsius, a creatura mundi, per ea quæ facta sunt, intellecta, conspiciuntur: sempiterna quoque ejus virtus, et divinitas: ita ut sint inexcusabiles. (aïdios g126) 045 ROM 001 021 Quia cum cognovissent Deum, non sicut Deum glorificaverunt, aut gratias egerunt: sed evanuerunt in cogitationibus suis, et obscuratum est insipiens cor eorum: 045 ROM 001 022 dicentes enim se esse sapientes, stulti facti sunt. 045 ROM 001 023 Et mutaverunt gloriam incorruptibilis Dei in similitudinem imaginis corruptibilis hominis, et volucrum, et quadrupedum, et serpentium. 045 ROM 001 024 Propter quod tradidit illos Deus in desideria cordis eorum, in immunditiam, ut contumeliis afficiant corpora sua in semetipsis: 045 ROM 001 025 qui commutaverunt veritatem Dei in mendacium: et coluerunt, et servierunt creaturæ potius quam Creatori, qui est benedictus in sæcula. Amen. (aiōn g165) 045 ROM 001 026 Propterea tradidit illos Deus in passiones ignominiæ: nam feminæ eorum immutaverunt naturalem usum in eum usum qui est contra naturam. 045 ROM 001 027 Similiter autem et masculi, relicto naturali usu feminæ, exarserunt in desideriis suis in invicem, masculi in masculos turpitudinem operantes, et mercedem, quam oportuit, erroris sui in semetipsis recipientes. 045 ROM 001 028 Et sicut non probaverunt Deum habere in notitia, tradidit illos Deus in reprobum sensum, ut faciant ea quæ non conveniunt, 045 ROM 001 029 repletos omni iniquitate, malitia, fornicatione, avaritia, nequitia, plenos invidia, homicidio, contentione, dolo, malignitate: susurrones, 045 ROM 001 030 detractores, Deo odibiles, contumeliosos, superbos, elatos, inventores malorum, parentibus non obedientes, 045 ROM 001 031 insipientes, incompositos, sine affectione, absque fœdere, sine misericordia. 045 ROM 001 032 Qui cum justitiam Dei cognovissent, non intellexerunt quoniam qui talia agunt, digni sunt morte: et non solum qui ea faciunt, sed etiam qui consentiunt facientibus. 045 ROM 002 001 Propter quod inexcusabilis es, o homo omnis qui judicas. In quo enim judicas alterum, teipsum condemnas: eadem enim agis quæ judicas. 045 ROM 002 002 Scimus enim quoniam judicium Dei est secundum veritatem in eos qui talia agunt. 045 ROM 002 003 Existimas autem hoc, o homo, qui judicas eos qui talia agunt, et facis ea, quia tu effugies judicium Dei? 045 ROM 002 004 an divitias bonitatis ejus, et patientiæ, et longanimitatis contemnis? ignoras quoniam benignitas Dei ad pœnitentiam te adducit? 045 ROM 002 005 Secundum autem duritiam tuam, et impœnitens cor, thesaurizas tibi iram in die iræ, et revelationis justi judicii Dei, 045 ROM 002 006 qui reddet unicuique secundum opera ejus: 045 ROM 002 007 iis quidem qui secundum patientiam boni operis, gloriam, et honorem, et incorruptionem quærunt, vitam æternam: (aiōnios g166) 045 ROM 002 008 iis autem qui sunt ex contentione, et qui non acquiescunt veritati, credunt autem iniquitati, ira et indignatio. 045 ROM 002 009 Tribulatio et angustia in omnem animam hominis operantis malum, Judæi primum, et Græci: 045 ROM 002 010 gloria autem, et honor, et pax omni operanti bonum, Judæo primum, et Græco: 045 ROM 002 011 non enim est acceptio personarum apud Deum. 045 ROM 002 012 Quicumque enim sine lege peccaverunt, sine lege peribunt: et quicumque in lege peccaverunt, per legem judicabuntur. 045 ROM 002 013 Non enim auditores legis justi sunt apud Deum, sed factores legis justificabuntur. 045 ROM 002 014 Cum autem gentes, quæ legem non habent, naturaliter ea, quæ legis sunt, faciunt, ejusmodi legem non habentes, ipsi sibi sunt lex: 045 ROM 002 015 qui ostendunt opus legis scriptum in cordibus suis, testimonium reddente illis conscientia ipsorum, et inter se invicem cogitationibus accusantibus, aut etiam defendentibus, 045 ROM 002 016 in die, cum judicabit Deus occulta hominum, secundum Evangelium meum per Jesum Christum. 045 ROM 002 017 Si autem tu Judæus cognominaris, et requiescis in lege, et gloriaris in Deo, 045 ROM 002 018 et nosti voluntatem ejus, et probas utiliora, instructus per legem, 045 ROM 002 019 confidis teipsum esse ducem cæcorum, lumen eorum qui in tenebris sunt, 045 ROM 002 020 eruditorem insipientium, magistrum infantium, habentem formam scientiæ, et veritatis in lege. 045 ROM 002 021 Qui ergo alium doces, teipsum non doces: qui prædicas non furandum, furaris: 045 ROM 002 022 qui dicis non mœchandum, mœcharis: qui abominaris idola, sacrilegium facis: 045 ROM 002 023 qui in lege gloriaris, per prævaricationem legis Deum inhonoras. 045 ROM 002 024 (Nomen enim Dei per vos blasphematur inter gentes, sicut scriptum est.) 045 ROM 002 025 Circumcisio quidem prodest, si legem observes: si autem prævaricator legis sis, circumcisio tua præputium facta est. 045 ROM 002 026 Si igitur præputium justitias legis custodiat, nonne præputium illius in circumcisionem reputabitur? 045 ROM 002 027 et judicabit id quod ex natura est præputium, legem consummans, te, qui per litteram et circumcisionem prævaricator legis es? 045 ROM 002 028 Non enim qui in manifesto, Judæus est: neque quæ in manifesto, in carne, est circumcisio: 045 ROM 002 029 sed qui in abscondito, Judæus est: et circumcisio cordis in spiritu, non littera: cujus laus non ex hominibus, sed ex Deo est. 045 ROM 003 001 Quid ergo amplius Judæo est? aut quæ utilitas circumcisionis? 045 ROM 003 002 Multum per omnem modum. Primum quidem quia credita sunt illis eloquia Dei. 045 ROM 003 003 Quid enim si quidam illorum non crediderunt? numquid incredulitas illorum fidem Dei evacuabit? Absit. 045 ROM 003 004 Est autem Deus verax: omnis autem homo mendax, sicut scriptum est: [Ut justificeris in sermonibus tuis: et vincas cum judicaris.] 045 ROM 003 005 Si autem iniquitas nostra justitiam Dei commendat, quid dicemus? Numquid iniquus est Deus, qui infert iram? 045 ROM 003 006 secundum hominem dico. Absit. Alioquin quomodo judicabit Deus hunc mundum? 045 ROM 003 007 Si enim veritas Dei in meo mendacio abundavit in gloriam ipsius: quid adhuc et ego tamquam peccator judicor? 045 ROM 003 008 et non (sicut blasphemamur, et sicut aiunt quidam nos dicere) faciamus mala ut veniant bona: quorum damnatio justa est. 045 ROM 003 009 Quid ergo? præcellimus eos? Nequaquam. Causati enim sumus Judæos et Græcos omnes sub peccato esse, 045 ROM 003 010 sicut scriptum est: [Quia non est justus quisquam: 045 ROM 003 011 non est intelligens, non est requirens Deum. 045 ROM 003 012 Omnes declinaverunt, simul inutiles facti sunt: non est qui faciat bonum, non est usque ad unum. 045 ROM 003 013 Sepulchrum patens est guttur eorum, linguis suis dolose agebant: venenum aspidum sub labiis eorum: 045 ROM 003 014 quorum os maledictione, et amaritudine plenum est: 045 ROM 003 015 veloces pedes eorum ad effundendum sanguinem: 045 ROM 003 016 contritio et infelicitas in viis eorum: 045 ROM 003 017 et viam pacis non cognoverunt: 045 ROM 003 018 non est timor Dei ante oculos eorum.] 045 ROM 003 019 Scimus autem quoniam quæcumque lex loquitur, iis, qui in lege sunt, loquitur: ut omne os obstruatur, et subditus fiat omnis mundus Deo: 045 ROM 003 020 quia ex operibus legis non justificabitur omnis caro coram illo. Per legem enim cognitio peccati. 045 ROM 003 021 Nunc autem sine lege justitia Dei manifestata est: testificata a lege et prophetis. 045 ROM 003 022 Justitia autem Dei per fidem Jesu Christi in omnes et super omnes qui credunt in eum: non enim est distinctio: 045 ROM 003 023 omnes enim peccaverunt, et egent gloria Dei. 045 ROM 003 024 Justificati gratis per gratiam ipsius, per redemptionem quæ est in Christo Jesu, 045 ROM 003 025 quem proposuit Deus propitiationem per fidem in sanguine ipsius, ad ostensionem justitiæ suæ propter remissionem præcedentium delictorum 045 ROM 003 026 in sustentatione Dei, ad ostensionem justitiæ ejus in hoc tempore: ut sit ipse justus, et justificans eum, qui est ex fide Jesu Christi. 045 ROM 003 027 Ubi est ergo gloriatio tua? Exclusa est. Per quam legem? Factorum? Non: sed per legem fidei. 045 ROM 003 028 Arbitramur enim justificari hominem per fidem sine operibus legis. 045 ROM 003 029 An Judæorum Deus tantum? nonne et gentium? Immo et gentium: 045 ROM 003 030 quoniam quidem unus est Deus, qui justificat circumcisionem ex fide, et præputium per fidem. 045 ROM 003 031 Legem ergo destruimus per fidem? Absit: sed legem statuimus. 045 ROM 004 001 Quid ergo dicemus invenisse Abraham patrem nostrum secundum carnem? 045 ROM 004 002 Si enim Abraham ex operibus justificatus est, habet gloriam, sed non apud Deum. 045 ROM 004 003 Quid enim dicit Scriptura? Credidit Abraham Deo, et reputatam est illi ad justitiam. 045 ROM 004 004 Ei autem qui operatur, merces non imputatur secundum gratiam, sed secundum debitum. 045 ROM 004 005 Ei vero qui non operatur, credenti autem in eum, qui justificat impium, reputatur fides ejus ad justitiam secundum propositum gratiæ Dei. 045 ROM 004 006 Sicut et David dicit beatitudinem hominis, cui Deus accepto fert justitiam sine operibus: 045 ROM 004 007 [Beati, quorum remissæ sunt iniquitates, et quorum tecta sunt peccata. 045 ROM 004 008 Beatus vir, cui non imputavit Dominus peccatum.] 045 ROM 004 009 Beatitudo ergo hæc in circumcisione tantum manet, an etiam in præputio? Dicimus enim quia reputata est Abrahæ fides ad justitiam. 045 ROM 004 010 Quomodo ergo reputata est? in circumcisione, an in præputio? Non in circumcisione, sed in præputio. 045 ROM 004 011 Et signum accepit circumcisionis, signaculum justitiæ fidei, quæ est in præputio: ut sit pater omnium credentium per præputium, ut reputetur et illis ad justitiam: 045 ROM 004 012 et sit pater circumcisionis non iis tantum, qui sunt ex circumcisione, sed et iis qui sectantur vestigia fidei, quæ est in præputio patris nostri Abrahæ. 045 ROM 004 013 Non enim per legem promissio Abrahæ, aut semini ejus ut hæres esset mundi: sed per justitiam fidei. 045 ROM 004 014 Si enim qui ex lege, hæredes sunt: exinanita est fides, abolita est promissio. 045 ROM 004 015 Lex enim iram operatur. Ubi enim non est lex, nec prævaricatio. 045 ROM 004 016 Ideo ex fide, ut secundum gratiam firma sit promissio omni semini, non ei qui ex lege est solum, sed et ei qui ex fide est Abrahæ, qui pater est omnium nostrum 045 ROM 004 017 (sicut scriptum est: Quia patrem multarum gentium posui te) ante Deum, cui credidit, qui vivificat mortuos, et vocat ea quæ non sunt, tamquam ea quæ sunt: 045 ROM 004 018 qui contra spem in spem credidit, ut fieret pater multarum gentium secundum quod dictum est ei: Sic erit semen tuum. 045 ROM 004 019 Et non infirmatus est fide, nec consideravit corpus suum emortuum, cum jam fere centum esset annorum, et emortuam vulvam Saræ. 045 ROM 004 020 In repromissione etiam Dei non hæsitavit diffidentia, sed confortatus est fide, dans gloriam Deo: 045 ROM 004 021 plenissime sciens, quia quæcumque promisit, potens est et facere. 045 ROM 004 022 Ideo et reputatum est illi ad justitiam. 045 ROM 004 023 Non est autem scriptum tantum propter ipsum quia reputatum est illi ad justitiam: 045 ROM 004 024 sed et propter nos, quibus reputabitur credentibus in eum, qui suscitavit Jesum Christum Dominum nostrum a mortuis, 045 ROM 004 025 qui traditus est propter delicta nostra, et resurrexit propter justificationem nostram. 045 ROM 005 001 Justificati ergo ex fide, pacem habeamus ad Deum per Dominum nostrum Jesum Christum: 045 ROM 005 002 per quem et habemus accessum per fidem in gratiam istam, in qua stamus, et gloriamur in spe gloriæ filiorum Dei. 045 ROM 005 003 Non solum autem, sed et gloriamur in tribulationibus: scientes quod tribulatio patientiam operatur: 045 ROM 005 004 patientia autem probationem, probatio vero spem, 045 ROM 005 005 spes autem non confundit: quia caritas Dei diffusa est in cordibus nostris per Spiritum Sanctum, qui datus est nobis. 045 ROM 005 006 Ut quid enim Christus, cum adhuc infirmi essemus, secundum tempus, pro impiis mortuus est? 045 ROM 005 007 vix enim pro justo quis moritur: nam pro bono forsitan quis audeat mori. 045 ROM 005 008 Commendat autem caritatem suam Deus in nobis: quoniam cum adhuc peccatores essemus, secundum tempus, 045 ROM 005 009 Christus pro nobis mortuus est: multo igitur magis nunc justificati in sanguine ipsius, salvi erimus ab ira per ipsum. 045 ROM 005 010 Si enim cum inimici essemus, reconciliati sumus Deo per mortem filii ejus: multo magis reconciliati, salvi erimus in vita ipsius. 045 ROM 005 011 Non solum autem: sed et gloriamur in Deo per Dominum nostrum Jesum Christum, per quem nunc reconciliationem accepimus. 045 ROM 005 012 Propterea sicut per unum hominem peccatum in hunc mundum intravit, et per peccatum mors, et ita in omnes homines mors pertransiit, in quo omnes peccaverunt. 045 ROM 005 013 Usque ad legem enim peccatum erat in mundo: peccatum autem non imputabatur, cum lex non esset. 045 ROM 005 014 Sed regnavit mors ab Adam usque ad Moysen etiam in eos qui non peccaverunt in similitudinem prævaricationis Adæ, qui est forma futuri. 045 ROM 005 015 Sed non sicut delictum, ita et donum: si enim unius delicto multi mortui sunt: multo magis gratia Dei et donum in gratia unius hominis Jesu Christi in plures abundavit. 045 ROM 005 016 Et non sicut per unum peccatum, ita et donum. Nam judicium quidem ex uno in condemnationem: gratia autem ex multis delictis in justificationem. 045 ROM 005 017 Si enim unius delicto mors regnavit per unum: multo magis abundantiam gratiæ, et donationis, et justitiæ accipientes, in vita regnabunt per unum Jesum Christum. 045 ROM 005 018 Igitur sicut per unius delictum in omnes homines in condemnationem: sic et per unius justitiam in omnes homines in justificationem vitæ. 045 ROM 005 019 Sicut enim per inobedientiam unius hominis, peccatores constituti sunt multi: ita et per unius obeditionem, justi constituentur multi. 045 ROM 005 020 Lex autem subintravit ut abundaret delictum. Ubi autem abundavit delictum, superabundavit gratia: 045 ROM 005 021 ut sicut regnavit peccatum in mortem: ita et gratia regnet per justitiam in vitam æternam, per Jesum Christum Dominum nostrum. (aiōnios g166) 045 ROM 006 001 Quid ergo dicemus? permanebimus in peccato ut gratia abundet? 045 ROM 006 002 Absit. Qui enim mortui sumus peccato, quomodo adhuc vivemus in illo? 045 ROM 006 003 an ignoratis quia quicumque baptizati sumus in Christo Jesu, in morte ipsius baptizati sumus? 045 ROM 006 004 Consepulti enim sumus cum illo per baptismum in mortem: ut quomodo Christus surrexit a mortuis per gloriam Patris, ita et nos in novitate vitæ ambulemus. 045 ROM 006 005 Si enim complantati facti sumus similitudini mortis ejus: simul et resurrectionis erimus. 045 ROM 006 006 Hoc scientes, quia vetus homo noster simul crucifixus est, ut destruatur corpus peccati, et ultra non serviamus peccato. 045 ROM 006 007 Qui enim mortuus est, justificatus est a peccato. 045 ROM 006 008 Si autem mortui sumus cum Christo, credimus quia simul etiam vivemus cum Christo, 045 ROM 006 009 scientes quod Christus resurgens ex mortuis jam non moritur: mors illi ultra non dominabitur. 045 ROM 006 010 Quod enim mortuus est peccato, mortuus est semel: quod autem vivit, vivit Deo. 045 ROM 006 011 Ita et vos existimate vos mortuos quidem esse peccato, viventes autem Deo, in Christo Jesu Domino nostro. 045 ROM 006 012 Non ergo regnet peccatum in vestro mortali corpore ut obediatis concupiscentiis ejus. 045 ROM 006 013 Sed neque exhibeatis membra vestra arma iniquitatis peccato: sed exhibete vos Deo, tamquam ex mortuis viventes: et membra vestra arma justitiæ Deo. 045 ROM 006 014 Peccatum enim vobis non dominabitur: non enim sub lege estis, sed sub gratia. 045 ROM 006 015 Quid ergo? peccabimus, quoniam non sumus sub lege, sed sub gratia? Absit. 045 ROM 006 016 Nescitis quoniam cui exhibetis vos servos ad obediendum, servi estis ejus, cui obeditis, sive peccati ad mortem, sive obeditionis ad justitiam? 045 ROM 006 017 Gratias autem Deo quod fuistis servi peccati, obedistis autem ex corde in eam formam doctrinæ, in quam traditi estis. 045 ROM 006 018 Liberati autem a peccato, servi facti estis justitiæ. 045 ROM 006 019 Humanum dico, propter infirmitatem carnis vestræ: sicut enim exhibuistis membra vestra servire immunditiæ, et iniquitati ad iniquitatem, ita nunc exhibete membra vestra servire justitiæ in sanctificationem. 045 ROM 006 020 Cum enim servi essetis peccati, liberi fuistis justitiæ. 045 ROM 006 021 Quem ergo fructum habuistis tunc in illis, in quibus nunc erubescitis? nam finis illorum mors est. 045 ROM 006 022 Nunc vero liberati a peccato, servi autem facti Deo, habetis fructum vestrum in sanctificationem, finem vero vitam æternam. (aiōnios g166) 045 ROM 006 023 Stipendia enim peccati, mors. Gratia autem Dei, vita æterna, in Christo Jesu Domino nostro. (aiōnios g166) 045 ROM 007 001 An ignoratis, fratres (scientibus enim legem loquor), quia lex in homine dominatur quanto tempore vivit? 045 ROM 007 002 Nam quæ sub viro est mulier, vivente viro, alligata est legi: si autem mortuus fuerit vir ejus, soluta est a lege viri. 045 ROM 007 003 Igitur, vivente viro, vocabitur adultera si fuerit cum alio viro: si autem mortuus fuerit vir ejus, liberata est a lege viri, ut non sit adultera si fuerit cum alio viro. 045 ROM 007 004 Itaque fratres mei, et vos mortificati estis legi per corpus Christi: ut sitis alterius, qui ex mortuis resurrexit, ut fructificemus Deo. 045 ROM 007 005 Cum enim essemus in carne, passiones peccatorum, quæ per legem erant, operabantur in membris nostris, ut fructificarent morti. 045 ROM 007 006 Nunc autem soluti sumus a lege mortis, in qua detinebamur, ita ut serviamus in novitate spiritus, et non in vetustate litteræ. 045 ROM 007 007 Quid ergo dicemus? lex peccatum est? Absit. Sed peccatum non cognovi, nisi per legem: nam concupiscentiam nesciebam, nisi lex diceret: Non concupisces. 045 ROM 007 008 Occasione autem accepta, peccatum per mandatum operatum est in me omnem concupiscentiam. Sine lege enim peccatum mortuum erat. 045 ROM 007 009 Ego autem vivebam sine lege aliquando: sed cum venisset mandatum, peccatum revixit. 045 ROM 007 010 Ego autem mortuus sum: et inventum est mihi mandatum, quod erat ad vitam, hoc esse ad mortem. 045 ROM 007 011 Nam peccatum occasione accepta per mandatum, seduxit me, et per illud occidit. 045 ROM 007 012 Itaque lex quidem sancta, et mandatum sanctum, et justum, et bonum. 045 ROM 007 013 Quod ergo bonum est, mihi factum est mors? Absit. Sed peccatum, ut appareat peccatum, per bonum operatum est mihi mortem: ut fiat supra modum peccans peccatum per mandatum. 045 ROM 007 014 Scimus enim quia lex spiritualis est: ego autem carnalis sum, venundatus sub peccato. 045 ROM 007 015 Quod enim operor, non intelligo: non enim quod volo bonum, hoc ago: sed quod odi malum, illud facio. 045 ROM 007 016 Si autem quod nolo, illud facio: consentio legi, quoniam bona est. 045 ROM 007 017 Nunc autem jam non ego operor illud, sed quod habitat in me peccatum. 045 ROM 007 018 Scio enim quia non habitat in me, hoc est in carne mea, bonum. Nam velle, adjacet mihi: perficere autem bonum, non invenio. 045 ROM 007 019 Non enim quod volo bonum, hoc facio: sed quod nolo malum, hoc ago. 045 ROM 007 020 Si autem quod nolo, illud facio: jam non ego operor illud, sed quod habitat in me, peccatum. 045 ROM 007 021 Invenio igitur legem, volenti mihi facere bonum, quoniam mihi malum adjacet: 045 ROM 007 022 condelector enim legi Dei secundum interiorem hominem: 045 ROM 007 023 video autem aliam legem in membris meis, repugnantem legi mentis meæ, et captivantem me in lege peccati, quæ est in membris meis. 045 ROM 007 024 Infelix ego homo, quis me liberabit de corpore mortis hujus? 045 ROM 007 025 gratia Dei per Jesum Christum Dominum nostrum. Igitur ego ipse mente servio legi Dei: carne autem, legi peccati. 045 ROM 008 001 Nihil ergo nunc damnationis est iis qui sunt in Christo Jesu: qui non secundum carnem ambulant. 045 ROM 008 002 Lex enim spiritus vitæ in Christo Jesu liberavit me a lege peccati et mortis. 045 ROM 008 003 Nam quod impossibile erat legi, in quo infirmabatur per carnem: Deus Filium suum mittens in similitudinem carnis peccati et de peccato, damnavit peccatum in carne, 045 ROM 008 004 ut justificatio legis impleretur in nobis, qui non secundum carnem ambulamus, sed secundum spiritum. 045 ROM 008 005 Qui enim secundum carnem sunt, quæ carnis sunt, sapiunt: qui vero secundum spiritum sunt, quæ sunt spiritus, sentiunt. 045 ROM 008 006 Nam prudentia carnis, mors est: prudentia autem spiritus, vita et pax: 045 ROM 008 007 quoniam sapientia carnis inimica est Deo: legi enim Dei non est subjecta, nec enim potest. 045 ROM 008 008 Qui autem in carne sunt, Deo placere non possunt. 045 ROM 008 009 Vos autem in carne non estis, sed in spiritu: si tamen Spiritus Dei habitat in vobis. Si quis autem Spiritum Christi non habet, hic non est ejus. 045 ROM 008 010 Si autem Christus in vobis est, corpus quidem mortuum est propter peccatum, spiritus vero vivit propter justificationem. 045 ROM 008 011 Quod si Spiritus ejus, qui suscitavit Jesum a mortuis, habitat in vobis: qui suscitavit Jesum Christum a mortuis, vivificabit et mortalia corpora vestra, propter inhabitantem Spiritum ejus in vobis. 045 ROM 008 012 Ergo fratres, debitores sumus non carni, ut secundum carnem vivamus. 045 ROM 008 013 Si enim secundum carnem vixeritis, moriemini: si autem spiritu facta carnis mortificaveritis, vivetis. 045 ROM 008 014 Quicumque enim Spiritu Dei aguntur, ii sunt filii Dei. 045 ROM 008 015 Non enim accepistis spiritum servitutis iterum in timore, sed accepistis spiritum adoptionis filiorum, in quo clamamus: Abba (Pater). 045 ROM 008 016 Ipse enim Spiritus testimonium reddit spiritui nostro quod sumus filii Dei. 045 ROM 008 017 Si autem filii, et hæredes: hæredes, quidem Dei, cohæredes autem Christi: si tamen compatimur ut et conglorificemur. 045 ROM 008 018 Existimo enim quod non sunt condignæ passiones hujus temporis ad futuram gloriam, quæ revelabitur in nobis. 045 ROM 008 019 Nam exspectatio creaturæ revelationem filiorum Dei exspectat. 045 ROM 008 020 Vanitati enim creatura subjecta est non volens, sed propter eum, qui subjecit eam in spe: 045 ROM 008 021 quia et ipsa creatura liberabitur a servitute corruptionis in libertatem gloriæ filiorum Dei. 045 ROM 008 022 Scimus enim quod omnis creatura ingemiscit, et parturit usque adhuc. 045 ROM 008 023 Non solum autem illa, sed et nos ipsi primitias spiritus habentes: et ipsi intra nos gemimus adoptionem filiorum Dei exspectantes, redemptionem corporis nostri. 045 ROM 008 024 Spe enim salvi facti sumus. Spes autem, quæ videtur, non est spes: nam quod videt quis, quid sperat? 045 ROM 008 025 Si autem quod non videmus, speramus: per patientiam exspectamus. 045 ROM 008 026 Similiter autem et Spiritus adjuvat infirmitatem nostram: nam quid oremus, sicut oportet, nescimus: sed ipse Spiritus postulat pro nobis gemitibus inenarrabilibus. 045 ROM 008 027 Qui autem scrutatur corda, scit quid desideret Spiritus: quia secundum Deum postulat pro sanctis. 045 ROM 008 028 Scimus autem quoniam diligentibus Deum omnia cooperantur in bonum, iis qui secundum propositum vocati sunt sancti. 045 ROM 008 029 Nam quos præscivit, et prædestinavit conformes fieri imaginis Filii sui, ut sit ipse primogenitus in multis fratribus. 045 ROM 008 030 Quos autem prædestinavit, hos et vocavit: et quos vocavit, hos et justificavit: quos autem justificavit, illos et glorificavit. 045 ROM 008 031 Quid ergo dicemus ad hæc? si Deus pro nobis, qui contra nos? 045 ROM 008 032 Qui etiam proprio Filio suo non pepercit, sed pro nobis omnibus tradidit illum: quomodo non etiam cum illo omnia nobis donavit? 045 ROM 008 033 Quis accusabit adversus electos Dei? Deus qui justificat, 045 ROM 008 034 quis est qui condemnet? Christus Jesus, qui mortuus est, immo qui et resurrexit, qui est ad dexteram Dei, qui etiam interpellat pro nobis. 045 ROM 008 035 Quis ergo nos separabit a caritate Christi? tribulatio? an angustia? an fames? an nuditas? an periculum? an persecutio? an gladius? 045 ROM 008 036 (Sicut scriptum est: [Quia propter te mortificamur tota die: æstimati sumus sicut oves occisionis.)] 045 ROM 008 037 Sed in his omnibus superamus propter eum qui dilexit nos. 045 ROM 008 038 Certus sum enim quia neque mors, neque vita, neque angeli, neque principatus, neque virtutes, neque instantia, neque futura, neque fortitudo, 045 ROM 008 039 neque altitudo, neque profundum, neque creatura alia poterit nos separare a caritate Dei, quæ est in Christo Jesu Domino nostro. 045 ROM 009 001 Veritatem dico in Christo, non mentior: testimonium mihi perhibente conscientia mea in Spiritu Sancto: 045 ROM 009 002 quoniam tristitia mihi magna est, et continuus dolor cordi meo. 045 ROM 009 003 Optabam enim ego ipse anathema esse a Christo pro fratribus meis, qui sunt cognati mei secundum carnem, 045 ROM 009 004 qui sunt Israëlitæ, quorum adoptio est filiorum, et gloria, et testamentum, et legislatio, et obsequium, et promissa: 045 ROM 009 005 quorum patres, et ex quibus est Christus secundum carnem, qui est super omnia Deus benedictus in sæcula. Amen. (aiōn g165) 045 ROM 009 006 Non autem quod exciderit verbum Dei. Non enim omnes qui ex Israël sunt, ii sunt Israëlitæ: 045 ROM 009 007 neque qui semen sunt Abrahæ, omnes filii: sed in Isaac vocabitur tibi semen: 045 ROM 009 008 id est, non qui filii carnis, hi filii Dei: sed qui filii sunt promissionis, æstimantur in semine. 045 ROM 009 009 Promissionis enim verbum hoc est: Secundum hoc tempus veniam: et erit Saræ filius. 045 ROM 009 010 Non solum autem illa: sed et Rebecca ex uno concubitu habens, Isaac patris nostri. 045 ROM 009 011 Cum enim nondum nati fuissent, aut aliquid boni egissent, aut mali (ut secundum electionem propositum Dei maneret), 045 ROM 009 012 non ex operibus, sed ex vocante dictum est ei quia major serviet minori, 045 ROM 009 013 sicut scriptum est: Jacob dilexi, Esau autem odio habui. 045 ROM 009 014 Quid ergo dicemus? numquid iniquitas apud Deum? Absit. 045 ROM 009 015 Moysi enim dicit: Miserebor cujus misereor: et misericordiam præstabo cujus miserebor. 045 ROM 009 016 Igitur non volentis, neque currentis, sed miserentis est Dei. 045 ROM 009 017 Dicit enim Scriptura Pharaoni: Quia in hoc ipsum excitavi te, ut ostendam in te virtutem meam: et ut annuntietur nomen meum in universa terra. 045 ROM 009 018 Ergo cujus vult miseretur, et quem vult indurat. 045 ROM 009 019 Dicis itaque mihi: Quid adhuc queritur? voluntati enim ejus quis resistit? 045 ROM 009 020 O homo, tu quis es, qui respondeas Deo? numquid dicit figmentum ei qui se finxit: Quid me fecisti sic? 045 ROM 009 021 an non habet potestatem figulus luti ex eadem massa facere aliud quidem vas in honorem, aliud vero in contumeliam? 045 ROM 009 022 Quod si Deus volens ostendere iram, et notum facere potentiam suam, sustinuit in multa patientia vasa iræ, apta in interitum, 045 ROM 009 023 ut ostenderet divitias gloriæ suæ in vasa misericordiæ, quæ præparavit in gloriam. 045 ROM 009 024 Quos et vocavit nos non solum ex Judæis, sed etiam in gentibus, 045 ROM 009 025 sicut in Osee dicit: Vocabo non plebem meam, plebem meam: et non dilectam, dilectam: et non misericordiam consecutam, misericordiam consecutam. 045 ROM 009 026 Et erit: in loco, ubi dictum est eis: Non plebs mea vos: ibi vocabuntur filii Dei vivi. 045 ROM 009 027 Isaias autem clamat pro Israël: Si fuerit numerus filiorum Israël tamquam arena maris, reliquiæ salvæ fient. 045 ROM 009 028 Verbum enim consummans, et abbrevians in æquitate: quia verbum breviatum faciet Dominus super terram: 045 ROM 009 029 et sicut prædixit Isaias: Nisi Dominus Sabaoth reliquisset nobis semen, sicut Sodoma facti essemus, et sicut Gomorrha similes fuissemus. 045 ROM 009 030 Quid ergo dicemus? Quod gentes, quæ non sectabantur justitiam, apprehenderunt justitiam: justitiam autem, quæ ex fide est. 045 ROM 009 031 Israël vero sectando legem justitiæ, in legem justitiæ non pervenit. 045 ROM 009 032 Quare? Quia non ex fide, sed quasi ex operibus: offenderunt enim in lapidem offensionis, 045 ROM 009 033 sicut scriptum est: Ecce pono in Sion lapidem offensionis, et petram scandali: et omnis qui credit in eum, non confundetur. 045 ROM 010 001 Fratres, voluntas quidem cordis mei, et obsecratio ad Deum, fit pro illis in salutem. 045 ROM 010 002 Testimonium enim perhibeo illis quod æmulationem Dei habent, sed non secundum scientiam. 045 ROM 010 003 Ignorantes enim justitiam Dei, et suam quærentes statuere, justitiæ Dei non sunt subjecti. 045 ROM 010 004 Finis enim legis, Christus, ad justitiam omni credenti. 045 ROM 010 005 Moyses enim scripsit, quoniam justitiam, quæ ex lege est, qui fecerit homo, vivet in ea. 045 ROM 010 006 Quæ autem ex fide est justitia, sic dicit: Ne dixeris in corde tuo: Quis ascendet in cælum? id est, Christum deducere: 045 ROM 010 007 aut, Quis descendet in abyssum? hoc est, Christum a mortuis revocare. (Abyssos g12) 045 ROM 010 008 Sed quid dicit Scriptura? Prope est verbum in ore tuo, et in corde tuo: hoc est verbum fidei, quod prædicamus. 045 ROM 010 009 Quia si confitearis in ore tuo Dominum Jesum, et in corde tuo credideris quod Deus illum suscitavit a mortuis, salvus eris. 045 ROM 010 010 Corde enim creditur ad justitiam: ore autem confessio fit ad salutem. 045 ROM 010 011 Dicit enim Scriptura: Omnis qui credit in illum, non confundetur. 045 ROM 010 012 Non enim est distinctio Judæi et Græci: nam idem Dominus omnium, dives in omnes qui invocant illum. 045 ROM 010 013 Omnis enim quicumque invocaverit nomen Domini, salvus erit. 045 ROM 010 014 Quomodo ergo invocabunt, in quem non crediderunt? aut quomodo credent ei, quem non audierunt? quomodo autem audient sine prædicante? 045 ROM 010 015 quomodo vero prædicabunt nisi mittantur? sicut scriptum est: Quam speciosi pedes evangelizantium pacem, evangelizantium bona! 045 ROM 010 016 Sed non omnes obediunt Evangelio. Isaias enim dicit: Domine, quis credidit auditui nostro? 045 ROM 010 017 Ergo fides ex auditu, auditus autem per verbum Christi. 045 ROM 010 018 Sed dico: Numquid non audierunt? Et quidem in omnem terram exivit sonus eorum, et in fines orbis terræ verba eorum. 045 ROM 010 019 Sed dico: Numquid Israël non cognovit? Primus Moyses dicit: Ego ad æmulationem vos adducam in non gentem: in gentem insipientem, in iram vos mittam. 045 ROM 010 020 Isaias autem audet, et dicit: Inventus sum a non quærentibus me: palam apparui iis qui me non interrogabant. 045 ROM 010 021 Ad Israël autem dicit: Tota die expandi manus meas ad populum non credentem, et contradicentem. 045 ROM 011 001 Dico ergo: Numquid Deus repulit populum suum? Absit. Nam et ego Israëlita sum ex semine Abraham, de tribu Benjamin: 045 ROM 011 002 non repulit Deus plebem suam, quam præscivit. An nescitis in Elia quid dicit Scriptura? quemadmodum interpellat Deum adversum Israël: 045 ROM 011 003 Domine, prophetas tuos occiderunt, altaria tua suffoderunt: et ego relictus sum solus, et quærunt animam meam. 045 ROM 011 004 Sed quid dicit illi divinum responsum? Reliqui mihi septem millia virorum, qui non curvaverunt genua ante Baal. 045 ROM 011 005 Sic ergo et in hoc tempore reliquiæ secundum electionem gratiæ salvæ factæ sunt. 045 ROM 011 006 Si autem gratia, jam non ex operibus: alioquin gratia jam non est gratia. 045 ROM 011 007 Quid ergo? Quod quærebat Israël, hoc non est consecutus: electio autem consecuta est: ceteri vero excæcati sunt: 045 ROM 011 008 sicut scriptum est: Dedit illis Deus spiritum compunctionis: oculos ut non videant, et aures ut non audiant, usque in hodiernum diem. 045 ROM 011 009 Et David dicit: Fiat mensa eorum in laqueum, et in captionem, et in scandalum, et in retributionem illis. 045 ROM 011 010 Obscurentur oculi eorum ne videant: et dorsum eorum semper incurva. 045 ROM 011 011 Dico ergo: Numquid sic offenderunt ut caderent? Absit. Sed illorum delicto, salus est gentibus ut illos æmulentur. 045 ROM 011 012 Quod si delictum illorum divitiæ sunt mundi, et diminutio eorum divitiæ gentium: quanto magis plenitudo eorum? 045 ROM 011 013 Vobis enim dico gentibus: Quamdiu quidem ego sum gentium Apostolus, ministerium meum honorificabo, 045 ROM 011 014 si quomodo ad æmulandum provocem carnem meam, et salvos faciam aliquos ex illis. 045 ROM 011 015 Si enim amissio eorum, reconciliatio est mundi: quæ assumptio, nisi vita ex mortuis? 045 ROM 011 016 Quod si delibatio sancta est, et massa: et si radix sancta, et rami. 045 ROM 011 017 Quod si aliqui ex ramis fracti sunt, tu autem cum oleaster esses, insertus es in illis, et socius radicis, et pinguedinis olivæ factus es, 045 ROM 011 018 noli gloriari adversus ramos. Quod si gloriaris: non tu radicem portas, sed radix te. 045 ROM 011 019 Dices ergo: Fracti sunt rami ut ego inserar. 045 ROM 011 020 Bene: propter incredulitatem fracti sunt. Tu autem fide stas: noli altum sapere, sed time. 045 ROM 011 021 Si enim Deus naturalibus ramis non pepercit: ne forte nec tibi parcat. 045 ROM 011 022 Vide ergo bonitatem, et severitatem Dei: in eos quidem qui ceciderunt, severitatem: in te autem bonitatem Dei, si permanseris in bonitate, alioquin et tu excideris. 045 ROM 011 023 Sed et illi, si non permanserint in incredulitate, inserentur: potens est enim Deus iterum inserere illos. 045 ROM 011 024 Nam si tu ex naturali excisus es oleastro, et contra naturam insertus es in bonam olivam: quanto magis ii qui secundum naturam inserentur suæ olivæ? 045 ROM 011 025 Nolo enim vos ignorare, fratres, mysterium hoc (ut non sitis vobis ipsis sapientes), quia cæcitas ex parte contigit in Israël, donec plenitudo gentium intraret, 045 ROM 011 026 et sic omnis Israël salvus fieret, sicut scriptum est: Veniet ex Sion, qui eripiat, et avertat impietatem a Jacob. 045 ROM 011 027 Et hoc illis a me testamentum: cum abstulero peccata eorum. 045 ROM 011 028 Secundum Evangelium quidem, inimici propter vos: secundum electionem autem, carissimi propter patres. 045 ROM 011 029 Sine pœnitentia enim sunt dona et vocatio Dei. 045 ROM 011 030 Sicut enim aliquando et vos non credidistis Deo, nunc autem misericordiam consecuti estis propter incredulitatem illorum: 045 ROM 011 031 ita et isti nunc non crediderunt in vestram misericordiam: ut et ipsi misericordiam consequantur. 045 ROM 011 032 Conclusit enim Deus omnia in incredulitate, ut omnium misereatur. (eleēsē g1653) 045 ROM 011 033 O altitudo divitiarum sapientiæ, et scientiæ Dei: quam incomprehensibilia sunt judicia ejus, et investigabiles viæ ejus! 045 ROM 011 034 Quis enim cognovit sensum Domini? aut quis consiliarius ejus fuit? 045 ROM 011 035 aut quis prior dedit illi, et retribuetur ei? 045 ROM 011 036 Quoniam ex ipso, et per ipsum, et in ipso sunt omnia: ipsi gloria in sæcula. Amen. (aiōn g165) 045 ROM 012 001 Obsecro itaque vos fratres per misericordiam Dei, ut exhibeatis corpora vestra hostiam viventem, sanctam, Deo placentem, rationabile obsequium vestrum. 045 ROM 012 002 Et nolite conformari huic sæculo, sed reformamini in novitate sensus vestri: ut probetis quæ sit voluntas Dei bona, et beneplacens, et perfecta. (aiōn g165) 045 ROM 012 003 Dico enim per gratiam quæ data est mihi, omnibus qui sunt inter vos, non plus sapere quam oportet sapere, sed sapere ad sobrietatem: et unicuique sicut Deus divisit mensuram fidei. 045 ROM 012 004 Sicut enim in uno corpore multa membra habemus, omnia autem membra non eumdem actum habent: 045 ROM 012 005 ita multi unum corpus sumus in Christo, singuli autem alter alterius membra. 045 ROM 012 006 Habentes autem donationes secundum gratiam, quæ data est nobis, differentes: sive prophetiam secundum rationem fidei, 045 ROM 012 007 sive ministerium in ministrando, sive qui docet in doctrina, 045 ROM 012 008 qui exhortatur in exhortando, qui tribuit in simplicitate, qui præest in sollicitudine, qui miseretur in hilaritate. 045 ROM 012 009 Dilectio sine simulatione: odientes malum, adhærentes bono: 045 ROM 012 010 caritate fraternitatis invicem diligentes: honore invicem prævenientes: 045 ROM 012 011 sollicitudine non pigri: spiritu ferventes: Domino servientes: 045 ROM 012 012 spe gaudentes: in tribulatione patientes: orationi instantes: 045 ROM 012 013 necessitatibus sanctorum communicantes: hospitalitatem sectantes. 045 ROM 012 014 Benedicite persequentibus vos: benedicite, et nolite maledicere. 045 ROM 012 015 Gaudere cum gaudentibus, flere cum flentibus: 045 ROM 012 016 idipsum invicem sentientes: non alta sapientes, sed humilibus consentientes. Nolite esse prudentes apud vosmetipsos: 045 ROM 012 017 nulli malum pro malo reddentes: providentes bona non tantum coram Deo, sed etiam coram omnibus hominibus. 045 ROM 012 018 Si fieri potest, quod ex vobis est, cum omnibus hominibus pacem habentes: 045 ROM 012 019 non vosmetipsos defendentes carissimi, sed date locum iræ. Scriptum est enim: Mihi vindicta: ego retribuam, dicit Dominus. 045 ROM 012 020 Sed si esurierit inimicus tuus, ciba illum: si sitit, potum da illi: hoc enim faciens, carbones ignis congeres super caput ejus. 045 ROM 012 021 Noli vinci a malo, sed vince in bono malum. 045 ROM 013 001 Omnis anima potestatibus sublimioribus subdita sit: non est enim potestas nisi a Deo: quæ autem sunt, a Deo ordinatæ sunt. 045 ROM 013 002 Itaque qui resistit potestati, Dei ordinationi resistit. Qui autem resistunt, ipsi sibi damnationem acquirunt: 045 ROM 013 003 nam principes non sunt timori boni operis, sed mali. Vis autem non timere potestatem? Bonum fac: et habebis laudem ex illa: 045 ROM 013 004 Dei enim minister est tibi in bonum. Si autem malum feceris, time: non enim sine causa gladium portat. Dei enim minister est: vindex in iram ei qui malum agit. 045 ROM 013 005 Ideo necessitate subditi estote non solum propter iram, sed etiam propter conscientiam. 045 ROM 013 006 Ideo enim et tributa præstatis: ministri enim Dei sunt, in hoc ipsum servientes. 045 ROM 013 007 Reddite ergo omnibus debita: cui tribulatum, tributum: cui vectigal, vectigal: cui timorem, timorem: cui honorem, honorem. 045 ROM 013 008 Nemini quidquam debeatis, nisi ut invicem diligatis: qui enim diligit proximum, legem implevit. 045 ROM 013 009 Nam: Non adultabis: non occides: non furaberis: non falsum testimonium dices: non concupisces: et si quod est aliud mandatum, in hoc verbo instauratur: diliges proximum tuum sicut teipsum. 045 ROM 013 010 Dilectio proximi malum non operatur. Plenitudo ergo legis est dilectio. 045 ROM 013 011 Et hoc scientes tempus: quia hora est jam nos de somno surgere. Nunc enim propior est nostra salus, quam cum credidimus. 045 ROM 013 012 Nox præcessit, dies autem appropinquavit. Abjiciamus ergo opera tenebrarum, et induamur arma lucis. 045 ROM 013 013 Sicut in die honeste ambulemus: non in comessationibus, et ebrietatibus, non in cubilibus, et impudicitiis, non in contentione, et æmulatione: 045 ROM 013 014 sed induimini Dominum Jesum Christum, et carnis curam ne feceritis in desideriis. 045 ROM 014 001 Infirmum autem in fide assumite, non in disceptationibus cogitationum. 045 ROM 014 002 Alius enim credit se manducare omnia: qui autem infirmus est, olus manducet. 045 ROM 014 003 Is qui manducat, non manducantem non spernat: et qui non manducat, manducantem non judicet: Deus enim illum assumpsit. 045 ROM 014 004 Tu quis es, qui judicas alienum servum? domino suo stat, aut cadit: stabit autem: potens est enim Deus statuere illum. 045 ROM 014 005 Nam alius judicat diem inter diem: alius autem judicat omnem diem: unusquisque in suo sensu abundet. 045 ROM 014 006 Qui sapit diem, Domino sapit, et qui manducat, Domino manducat: gratias enim agit Deo. Et qui non manducat, Domino non manducat, et gratias agit Deo. 045 ROM 014 007 Nemo enim nostrum sibi vivit, et nemo sibi moritur. 045 ROM 014 008 Sive enim vivemus, Domino vivimus: sive morimur, Domino morimur. Sive ergo vivimus, sive morimur, Domini sumus. 045 ROM 014 009 In hoc enim Christus mortuus est, et resurrexit: ut et mortuorum et vivorum dominetur. 045 ROM 014 010 Tu autem quid judicas fratrem tuum? aut tu quare spernis fratrem tuum? omnes enim stabimus ante tribunal Christi. 045 ROM 014 011 Scriptum est enim: Vivo ego, dicit Dominus, quoniam mihi flectetur omne genu: et omnis lingua confitebitur Deo. 045 ROM 014 012 Itaque unusquisque nostrum pro se rationem reddet Deo. 045 ROM 014 013 Non ergo amplius invicem judicemus: sed hoc judicate magis, ne ponatis offendiculum fratri, vel scandalum. 045 ROM 014 014 Scio, et confido in Domino Jesu, quia nihil commune per ipsum, nisi ei qui existimat quid commune esset, illi commune est. 045 ROM 014 015 Si enim propter cibum frater tuus contristatur, jam non secundum caritatem ambulas. Noli cibo tuo illum perdere, pro quo Christus mortuus est. 045 ROM 014 016 Non ergo blasphemetur bonum nostrum. 045 ROM 014 017 Non est enim regnum Dei esca et potus: sed justitia, et pax, et gaudium in Spiritu Sancto: 045 ROM 014 018 qui enim in hoc servit Christo, placet Deo, et probatus est hominibus. 045 ROM 014 019 Itaque quæ pacis sunt, sectemur: et quæ ædificationis sunt, in invicem custodiamus. 045 ROM 014 020 Noli propter escam destruere opus Dei, omnia quidem sunt munda: sed malum est homini, qui per offendiculum manducat. 045 ROM 014 021 Bonum est non manducare carnem, et non bibere vinum, neque in quo frater tuus offenditur, aut scandalizatur, aut infirmatur. 045 ROM 014 022 Tu fidem habes? penes temetipsum habe coram Deo. Beatus qui non judicat semetipsum in eo quod probat. 045 ROM 014 023 Qui autem discernit, si manducaverit, damnatus est: quia non ex fide. Omne autem, quod non est ex fide, peccatum est. 045 ROM 015 001 Debemus autem nos firmiores imbecillitates infirmorum sustinere, et non nobis placere. 045 ROM 015 002 Unusquisque vestrum proximo suo placeat in bonum, ad ædificationem. 045 ROM 015 003 Etenim Christus non sibi placuit, sed sicut scriptum est: Improperia improperantium tibi ceciderunt super me. 045 ROM 015 004 Quæcumque enim scripta sunt, ad nostram doctrinam scripta sunt: ut per patientiam, et consolationem Scripturarum, spem habeamus. 045 ROM 015 005 Deus autem patientiæ et solatii det vobis idipsum sapere in alterutrum secundum Jesum Christum: 045 ROM 015 006 ut unanimes, uno ore honorificetis Deum et patrem Domini nostri Jesu Christi. 045 ROM 015 007 Propter quod suscipite invicem, sicut et Christus suscepit vos in honorem Dei. 045 ROM 015 008 Dico enim Christum Jesum ministrum fuisse circumcisionis propter veritatem Dei, ad confirmandas promissiones patrum: 045 ROM 015 009 gentes autem super misericordia honorare Deum, sicut scriptum est: Propterea confitebor tibi in gentibus, Domine, et nomini tuo cantabo. 045 ROM 015 010 Et iterum dicit: Lætamini gentes cum plebe ejus. 045 ROM 015 011 Et iterum: Laudate omnes gentes Dominum: et magnificate eum omnes populi. 045 ROM 015 012 Et rursus Isaias ait: Erit radix Jesse, et qui exsurget regere gentes, in eum gentes sperabunt. 045 ROM 015 013 Deus autem spei repleat vos omni gaudio, et pace in credendo: ut abundetis in spe, et virtute Spiritus Sancti. 045 ROM 015 014 Certus sum autem fratres mei et ego ipse de vobis, quoniam et ipsi pleni estis dilectione, repleti omni scientia, ita ut possitis alterutrum monere. 045 ROM 015 015 Audacius autem scripsi vobis fratres ex parte, tamquam in memoriam vos reducens: propter gratiam, quæ data est mihi a Deo, 045 ROM 015 016 ut sim minister Christi Jesu in gentibus: sanctificans Evangelium Dei, ut fiat oblatio gentium accepta, et sanctificata in Spiritu Sancto. 045 ROM 015 017 Habeo igitur gloriam in Christo Jesu ad Deum. 045 ROM 015 018 Non enim audeo aliquid loqui eorum, quæ per me non efficit Christus in obedientiam gentium, verbo et factis: 045 ROM 015 019 in virtute signorum, et prodigiorum, in virtute Spiritus Sancti: ita ut ab Jerusalem per circuitum usque ad Illyricum repleverim Evangelium Christi. 045 ROM 015 020 Sic autem prædicavi Evangelium hoc, non ubi nominatus est Christus, ne super alienum fundamentum ædificarem: 045 ROM 015 021 sed sicut scriptum est: Quibus non est annuntiatum de eo, videbunt: et qui non audierunt, intelligent. 045 ROM 015 022 Propter quod et impediebar plurimum venire ad vos, et prohibitus sum usque adhuc. 045 ROM 015 023 Nunc vero ulterius locum non habens in his regionibus, cupiditatem autem habens veniendi ad vos ex multis jam præcedentibus annis: 045 ROM 015 024 cum in Hispaniam proficisci cœpero, spero quod præteriens videam vos, et a vobis deducar illuc, si vobis primum ex parte fruitus fuero. 045 ROM 015 025 Nunc igitur proficiscar in Jerusalem ministrare sanctis. 045 ROM 015 026 Probaverunt enim Macedonia et Achaia collationem aliquam facere in pauperes sanctorum, qui sunt in Jerusalem. 045 ROM 015 027 Placuit enim eis: et debitores sunt eorum. Nam si spiritualium eorum participes facti sunt gentiles, debent et in carnalibus ministrare illis. 045 ROM 015 028 Hoc igitur cum consummavero, et assignavero eis fructum hunc, per vos proficiscar in Hispaniam. 045 ROM 015 029 Scio autem quoniam veniens ad vos, in abundantia benedictionis Evangelii Christi veniam. 045 ROM 015 030 Obsecro ergo vos fratres per Dominum nostrum Jesum Christum, et per caritatem Sancti Spiritus, ut adjuvetis me in orationibus vestris pro me ad Deum, 045 ROM 015 031 ut liberer ab infidelibus, qui sunt in Judæa, et obsequii mei oblatio accepta fiat in Jerusalem sanctis, 045 ROM 015 032 ut veniam ad vos in gaudio per voluntatem Dei, et refrigerer vobiscum. 045 ROM 015 033 Deus autem pacis sit cum omnibus vobis. Amen. 045 ROM 016 001 Commendo autem vobis Phœben sororem nostram, quæ est in ministerio ecclesiæ, quæ est in Cenchris: 045 ROM 016 002 ut eam suscipiatis in Domino digne sanctis: et assistatis ei in quocumque negotio vestri indiguerit: etenim ipsa quoque astitit multis, et mihi ipsi. 045 ROM 016 003 Salutate Priscam et Aquilam, adjutores meos in Christo Jesu 045 ROM 016 004 (qui pro anima mea suas cervices supposuerunt: quibus non solus ego gratias ago, sed et cunctæ ecclesiæ gentium), 045 ROM 016 005 et domesticam ecclesiam eorum. Salutate Epænetum dilectum mihi, qui est primitivus Asiæ in Christo. 045 ROM 016 006 Salutate Mariam, quæ multum laboravit in vobis. 045 ROM 016 007 Salutate Andronicum et Juniam, cognatos, et concaptivos meos: qui sunt nobiles in Apostolis, qui et ante me fuerunt in Christo. 045 ROM 016 008 Salutate Ampliatum dilectissimum mihi in Domino. 045 ROM 016 009 Salutate Urbanum adjutorem nostrum in Christo Jesu, et Stachyn dilectum meum. 045 ROM 016 010 Salutate Apellen probum in Christo. 045 ROM 016 011 Salutate eos qui sunt ex Aristoboli domo. Salutate Herodionem cognatum meum. Salutate eos qui sunt ex Narcisi domo, qui sunt in Domino. 045 ROM 016 012 Salutate Tryphænam et Tryphosam, quæ laborant in Domino. Salutate Persidem carissimam, quæ multum laboravit in Domino. 045 ROM 016 013 Salutate Rufum electum in Domino, et matrem ejus, et meam. 045 ROM 016 014 Salutate Asyncritum, Phlegontem, Hermam, Patrobam, Hermen, et qui cum eis sunt, fratres. 045 ROM 016 015 Salutate Philologum et Juliam, Nereum, et sororem ejus, et Olympiadem, et omnes qui cum eis sunt, sanctos. 045 ROM 016 016 Salutate invicem in osculo sancto. Salutant vos omnes ecclesiæ Christi. 045 ROM 016 017 Rogo autem vos fratres, ut observetis eos qui dissensiones et offendicula, præter doctrinam, quam vos didicistis, faciunt, et declinate ab illis. 045 ROM 016 018 Hujuscemodi enim Christo Domino nostro non serviunt, sed suo ventri: et per dulces sermones et benedictiones seducunt corda innocentium. 045 ROM 016 019 Vestra enim obedientia in omnem locum divulgata est. Gaudeo igitur in vobis. Sed volo vos sapientes esse in bono, et simplices in malo. 045 ROM 016 020 Deus autem pacis conterat Satanam sub pedibus vestris velociter. Gratia Domini nostri Jesu Christi vobiscum. 045 ROM 016 021 Salutat vos Timotheus adjutor meus, et Lucius, et Jason, et Sosipater cognati mei. 045 ROM 016 022 Saluto vos ego Tertius, qui scripsi epistolam, in Domino. 045 ROM 016 023 Salutat vos Cajus hospes meus, et universa ecclesia. Salutat vos Erastus arcarius civitatis, et Quartus, frater. 045 ROM 016 024 Gratia Domini nostri Jesu Christi cum omnibus vobis. Amen. 045 ROM 016 025 Ei autem, qui potens est vos confirmare juxta Evangelium meum, et prædicationem Jesu Christi, secundum revelationem mysterii temporibus æternis taciti (aiōnios g166) 045 ROM 016 026 (quod nunc patefactum est per Scripturas prophetarum secundum præceptum æterni Dei, ad obeditionem fidei), in cunctis gentibus cogniti, (aiōnios g166) 045 ROM 016 027 soli sapienti Deo, per Jesum Christum, cui honor et gloria in sæcula sæculorum. Amen. (aiōn g165) # # BOOK 046 1CO 1 Corinthians Corinthios I 046 1CO 001 001 Paulus vocatus Apostolus Jesu Christi per voluntatem Dei, et Sosthenes frater, 046 1CO 001 002 ecclesiæ Dei, quæ est Corinthi, sanctificatis in Christo Jesu, vocatis sanctis, cum omnibus qui invocant nomen Domini nostri Jesu Christi, in omni loco ipsorum et nostro. 046 1CO 001 003 Gratia vobis, et pax a Deo Patre nostro, et Domino Jesu Christo. 046 1CO 001 004 Gratias ago Deo meo semper pro vobis in gratia Dei, quæ data est vobis in Christo Jesu: 046 1CO 001 005 quod in omnibus divites facti estis in illo, in omni verbo, et in omni scientia. 046 1CO 001 006 Sicut testimonium Christi confirmatum est in vobis: 046 1CO 001 007 ita ut nihil vobis desit in ulla gratia, exspectantibus revelationem Domini nostri Jesu Christi, 046 1CO 001 008 qui et confirmabit vos usque in finem sine crimine, in die adventus Domini nostri Jesu Christi. 046 1CO 001 009 Fidelis Deus: per quem vocati estis in societatem filii ejus Jesu Christi Domini nostri. 046 1CO 001 010 Obsecro autem vos fratres per nomen Domini nostri Jesu Christi: ut idipsum dicatis omnes, et non sint in vobis schismata: sitis autem perfecti in eodem sensu, et in eadem sententia. 046 1CO 001 011 Significatum est enim mihi de vobis fratres mei ab iis, qui sunt Chloës, quia contentiones sunt inter vos. 046 1CO 001 012 Hoc autem dico, quod unusquisque vestrum dicit: Ego quidem sum Pauli: ego autem Apollo: ego vero Cephæ: ego autem Christi. 046 1CO 001 013 Divisus est Christus? numquid Paulus crucifixus est pro vobis? aut in nomine Pauli baptizati estis? 046 1CO 001 014 Gratias ago Deo, quod neminem vestrum baptizavi, nisi Crispum et Caium: 046 1CO 001 015 ne quis dicat quod in nomine meo baptizati estis. 046 1CO 001 016 Baptizavi autem et Stephanæ domum: ceterum nescio si quem alium baptizaverim. 046 1CO 001 017 Non enim misit me Christus baptizare, sed evangelizare: non in sapientia verbi, ut non evacuetur crux Christi. 046 1CO 001 018 Verbum enim crucis pereuntibus quidem stultitia est: iis autem qui salvi fiunt, id est nobis, Dei virtus est. 046 1CO 001 019 Scriptum est enim: Perdam sapientiam sapientium, et prudentiam prudentium reprobabo. 046 1CO 001 020 Ubi sapiens? ubi scriba? ubi conquisitor hujus sæculi? Nonne stultam fecit Deus sapientiam hujus mundi? (aiōn g165) 046 1CO 001 021 Nam quia in Dei sapientia non cognovit mundus per sapientiam Deum: placuit Deo per stultitiam prædicationis salvos facere credentes. 046 1CO 001 022 Quoniam et Judæi signa petunt, et Græci sapientiam quærunt: 046 1CO 001 023 nos autem prædicamus Christum crucifixum: Judæis quidem scandalum, gentibus autem stultitiam, 046 1CO 001 024 ipsis autem vocatis Judæis, atque Græcis Christum Dei virtutem, et Dei sapientia: 046 1CO 001 025 quia quod stultum est Dei, sapientius est hominibus: et quod infirmum est Dei, fortius est hominibus. 046 1CO 001 026 Videte enim vocationem vestram, fratres, quia non multi sapientes secundum carnem, non multi potentes, non multi nobiles: 046 1CO 001 027 sed quæ stulta sunt mundi elegit Deus, ut confundat sapientes: et infirma mundi elegit Deus, ut confundat fortia: 046 1CO 001 028 et ignobilia mundi, et contemptibilia elegit Deus, et ea quæ non sunt, ut ea quæ sunt destrueret: 046 1CO 001 029 ut non glorietur omnis caro in conspectu ejus. 046 1CO 001 030 Ex ipso autem vos estis in Christo Jesu, qui factus est nobis sapientia a Deo, et justitia, et sanctificatio, et redemptio: 046 1CO 001 031 ut quemadmodum scriptum est: Qui gloriatur, in Domino glorietur. 046 1CO 002 001 Et ego, cum venissem ad vos, fratres, veni non in sublimitate sermonis, aut sapientiæ, annuntians vobis testimonium Christi. 046 1CO 002 002 Non enim judicavi me scire aliquid inter vos, nisi Jesum Christum, et hunc crucifixum. 046 1CO 002 003 Et ego in infirmitate, et timore, et tremore multo fui apud vos: 046 1CO 002 004 et sermo meus, et prædicatio mea non in persuasibilibus humanæ sapientiæ verbis, sed in ostensione spiritus et virtutis: 046 1CO 002 005 ut fides vestra non sit in sapientia hominum, sed in virtute Dei. 046 1CO 002 006 Sapientiam autem loquimur inter perfectos: sapientiam vero non hujus sæculi, neque principum hujus sæculi, qui destruuntur: (aiōn g165) 046 1CO 002 007 sed loquimur Dei sapientiam in mysterio, quæ abscondita est, quam prædestinavit Deus ante sæcula in gloriam nostram, (aiōn g165) 046 1CO 002 008 quam nemo principum hujus sæculi cognovit: si enim cognovissent, numquam Dominum gloriæ crucifixissent. (aiōn g165) 046 1CO 002 009 Sed sicut scriptum est: Quod oculus non vidit, nec auris audivit, nec in cor hominis ascendit, quæ præparavit Deus iis qui diligunt illum: 046 1CO 002 010 nobis autem revelavit Deus per Spiritum suum: Spiritus enim omnia scrutatur, etiam profunda Dei. 046 1CO 002 011 Quis enim hominum scit quæ sunt hominis, nisi spiritus hominis, qui in ipso est? ita et quæ Dei sunt, nemo cognovit, nisi Spiritus Dei. 046 1CO 002 012 Nos autem non spiritum hujus mundi accepimus, sed Spiritum qui ex Deo est, ut sciamus quæ a Deo donata sunt nobis: 046 1CO 002 013 quæ et loquimur non in doctis humanæ sapientiæ verbis, sed in doctrina Spiritus, spiritualibus spiritualia comparantes. 046 1CO 002 014 Animalis autem homo non percipit ea quæ sunt Spiritus Dei: stultitia enim est illi, et non potest intelligere: quia spiritualiter examinatur. 046 1CO 002 015 Spiritualis autem judicat omnia: et ipse a nemine judicatur. 046 1CO 002 016 Quis enim cognovit sensum Domini, qui instruat eum? nos autem sensum Christi habemus. 046 1CO 003 001 Et ego, fratres, non potui vobis loqui quasi spiritualibus, sed quasi carnalibus. Tamquam parvulis in Christo, 046 1CO 003 002 lac vobis potum dedi, non escam: nondum enim poteratis: sed nec nunc quidem potestis: adhuc enim carnales estis. 046 1CO 003 003 Cum enim sit inter vos zelus, et contentio: nonne carnales estis, et secundum hominem ambulatis? 046 1CO 003 004 Cum enim quis dicat: Ego quidem sum Pauli; alius autem: Ego Apollo: nonne homines estis? Quid igitur est Apollo? quid vero Paulus? 046 1CO 003 005 ministri ejus, cui credidistis, ut unicuique sicut Dominus dedit. 046 1CO 003 006 Ego plantavi, Apollo rigavit: sed Deus incrementum dedit. 046 1CO 003 007 Itaque neque qui plantat est aliquid, neque qui rigat: sed qui incrementum dat, Deus. 046 1CO 003 008 Qui autem plantat, et qui rigat, unum sunt. Unusquisque autem propriam mercedem accipiet, secundum suum laborem. 046 1CO 003 009 Dei enim sumus adjutores: Dei agricultura estis, Dei ædificatio estis. 046 1CO 003 010 Secundum gratiam Dei, quæ data est mihi, ut sapiens architectus fundamentum posui: alius autem superædificat. Unusquisque autem videat quomodo superædificet. 046 1CO 003 011 Fundamentum enim aliud nemo potest ponere præter id quod positum est, quod est Christus Jesus. 046 1CO 003 012 Si quis autem superædificat super fundamentum hoc, aurum, argentum, lapides pretiosos, ligna, fœnum, stipulam, 046 1CO 003 013 uniuscujusque opus manifestum erit: dies enim Domini declarabit, quia in igne revelabitur: et uniuscujusque opus quale sit, ignis probabit. 046 1CO 003 014 Si cujus opus manserit quod superædificavit, mercedem accipiet. 046 1CO 003 015 Si cujus opus arserit, detrimentum patietur: ipse autem salvus erit, sic tamen quasi per ignem. 046 1CO 003 016 Nescitis quia templum Dei estis, et Spiritus Dei habitat in vobis? 046 1CO 003 017 Si quis autem templum Dei violaverit, disperdet illum Deus. Templum enim Dei sanctum est, quod estis vos. 046 1CO 003 018 Nemo se seducat: si quis videtur inter vos sapiens esse in hoc sæculo, stultus fiat ut sit sapiens. (aiōn g165) 046 1CO 003 019 Sapientia enim hujus mundi, stultitia est apud Deum. Scriptum est enim: Comprehendam sapientes in astutia eorum. 046 1CO 003 020 Et iterum: Dominus novit cogitationes sapientium quoniam vanæ sunt. 046 1CO 003 021 Nemo itaque glorietur in hominibus. 046 1CO 003 022 Omnia enim vestra sunt, sive Paulus, sive Apollo, sive Cephas, sive mundus, sive vita, sive mors, sive præsentia, sive futura: omnia enim vestra sunt: 046 1CO 003 023 vos autem Christi: Christus autem Dei. 046 1CO 004 001 Sic nos existimet homo ut ministros Christi, et dispensatores mysteriorum Dei. 046 1CO 004 002 Hic jam quæritur inter dispensatores ut fidelis quis inveniatur. 046 1CO 004 003 Mihi autem pro minimo est ut a vobis judicer, aut ab humano die: sed neque meipsum judico. 046 1CO 004 004 Nihil enim mihi conscius sum, sed non in hoc justificatus sum: qui autem judicat me, Dominus est. 046 1CO 004 005 Itaque nolite ante tempus judicare, quoadusque veniat Dominus: qui et illuminabit abscondita tenebrarum, et manifestabit consilia cordium: et tunc laus erit unicuique a Deo. 046 1CO 004 006 Hæc autem, fratres, transfiguravi in me et Apollo, propter vos: ut in nobis discatis, ne supra quam scriptum est, unus adversus alterum infletur pro alio. 046 1CO 004 007 Quis enim te discernit? quid autem habes quod non accepisti? si autem accepisti, quid gloriaris quasi non acceperis? 046 1CO 004 008 Jam saturati estis, jam divites facti estis: sine nobis regnatis: et utinam regnetis, ut et nos vobiscum regnemus. 046 1CO 004 009 Puto enim quod Deus nos Apostolos novissimos ostendit, tamquam morti destinatos: quia spectaculum facti sumus mundo, et angelis, et hominibus. 046 1CO 004 010 Nos stulti propter Christum, vos autem prudentes in Christo: nos infirmi, vos autem fortes: vos nobiles, nos autem ignobiles. 046 1CO 004 011 Usque in hanc horam et esurimus, et sitimus, et nudi sumus, et colaphis cædimur, et instabiles sumus, 046 1CO 004 012 et laboramus operantes manibus nostris: maledicimur, et benedicimus: persecutionem patimur, et sustinemus: 046 1CO 004 013 blasphemamur, et obsecramus: tamquam purgamenta hujus mundi facti sumus, omnium peripsema usque adhuc. 046 1CO 004 014 Non ut confundam vos, hæc scribo, sed ut filios meos carissimos moneo. 046 1CO 004 015 Nam si decem millia pædagogorum habeatis in Christo, sed non multos patres. Nam in Christo Jesu per Evangelium ego vos genui. 046 1CO 004 016 Rogo ergo vos, imitatores mei estote, sicut et ego Christi. 046 1CO 004 017 Ideo misi ad vos Timotheum, qui est filius meus carissimus, et fidelis in Domino: qui vos commonefaciet vias meas, quæ sunt in Christo Jesu, sicut ubique in omni ecclesia doceo. 046 1CO 004 018 Tamquam non venturus sim ad vos, sic inflati sunt quidam. 046 1CO 004 019 Veniam autem ad vos cito, si Dominus voluerit: et cognoscam non sermonem eorum qui inflati sunt, sed virtutem. 046 1CO 004 020 Non enim in sermone est regnum Dei, sed in virtute. 046 1CO 004 021 Quid vultis? in virga veniam ad vos, an in caritate, et spiritu mansuetudinis? 046 1CO 005 001 Omnino auditur inter vos fornicatio, et talis fornicatio, qualis nec inter gentes, ita ut uxorem patris sui aliquis habeat. 046 1CO 005 002 Et vos inflati estis: et non magis luctum habuistis ut tollatur de medio vestrum qui hoc opus fecit. 046 1CO 005 003 Ego quidem absens corpore, præsens autem spiritu, jam judicavi ut præsens eum, qui sic operatus est, 046 1CO 005 004 in nomine Domini nostri Jesu Christi, congregatis vobis et meo spiritu, cum virtute Domini nostri Jesu, 046 1CO 005 005 tradere hujusmodi Satanæ in interitum carnis, ut spiritus salvus sit in die Domini nostri Jesu Christi. 046 1CO 005 006 Non est bona gloriatio vestra. Nescitis quia modicum fermentum totam massam corrumpit? 046 1CO 005 007 Expurgate vetus fermentum, ut sitis nova conspersio, sicut estis azymi. Etenim Pascha nostrum immolatus est Christus. 046 1CO 005 008 Itaque epulemur: non in fermento veteri, neque in fermento malitiæ et nequitiæ: sed in azymis sinceritatis et veritatis. 046 1CO 005 009 Scripsi in epistola: Ne commisceamini fornicariis: 046 1CO 005 010 non utique fornicariis hujus mundi, aut avaris, aut rapacibus, aut idolis servientibus: alioquin debueratis de hoc mundo exiisse. 046 1CO 005 011 Nunc autem scripsi vobis non commisceri: si is qui frater nominatur, est fornicator, aut avarus, aut idolis serviens, aut maledicus, aut ebriosus, aut rapax, cum ejusmodi nec cibum sumere. 046 1CO 005 012 Quid enim mihi de iis qui foris sunt, judicare? nonne de iis qui intus sunt, vos judicatis? 046 1CO 005 013 nam eos qui foris sunt, Deus judicabit. Auferte malum ex vobis ipsis. 046 1CO 006 001 Audet aliquis vestrum habens negotium adversus alterum, judicari apud iniquos, et non apud sanctos? 046 1CO 006 002 an nescitis quoniam sancti de hoc mundo judicabunt? et si in vobis judicabitur mundus, indigni estis qui de minimis judicetis? 046 1CO 006 003 Nescitis quoniam angelos judicabimus? quanto magis sæcularia? 046 1CO 006 004 Sæcularia igitur judicia si habueritis: contemptibiles, qui sunt in ecclesia, illos constituite ad judicandum. 046 1CO 006 005 Ad verecundiam vestram dico. Sic non est inter vos sapiens quisquam, qui possit judicare inter fratrem suum? 046 1CO 006 006 Sed frater cum fratre judicio contendit: et hoc apud infideles? 046 1CO 006 007 Jam quidem omnino delictum est in vobis, quod judicia habetis inter vos. Quare non magis injuriam accipitis? quare non magis fraudem patimini? 046 1CO 006 008 Sed vos injuriam facitis, et fraudatis: et hoc fratribus. 046 1CO 006 009 An nescitis quia iniqui regnum Dei non possidebunt? Nolite errare: neque fornicarii, neque idolis servientes, neque adulteri, 046 1CO 006 010 neque molles, neque masculorum concubitores, neque fures, neque avari, neque ebriosi, neque maledici, neque rapaces regnum Dei possidebunt. 046 1CO 006 011 Et hæc quidam fuistis: sed abluti estis, sed sanctificati estis, sed justificati estis in nomine Domini nostri Jesu Christi, et in Spiritu Dei nostri. 046 1CO 006 012 Omnia mihi licent, sed non omnia expediunt: omnia mihi licent, sed ego sub nullis redigar potestate. 046 1CO 006 013 Esca ventri, et venter escis: Deus autem et hunc et has destruet: corpus autem non fornicationi, sed Domino: et Dominus corpori. 046 1CO 006 014 Deus vero et Dominum suscitavit: et nos suscitabit per virtutem suam. 046 1CO 006 015 Nescitis quoniam corpora vestra membra sunt Christi? Tollens ergo membra Christi, faciam membra meretricis? Absit. 046 1CO 006 016 An nescitis quoniam qui adhæret meretrici, unum corpus efficitur? Erunt enim (inquit) duo in carne una. 046 1CO 006 017 Qui autem adhæret Domino, unus spiritus est. 046 1CO 006 018 Fugite fornicationem. Omne peccatum, quodcumque fecerit homo, extra corpus est: qui autem fornicatur, in corpus suum peccat. 046 1CO 006 019 An nescitis quoniam membra vestra, templum sunt Spiritus Sancti, qui in vobis est, quem habetis a Deo, et non estis vestri? 046 1CO 006 020 Empti enim estis pretio magno. Glorificate, et portate Deum in corpore vestro. 046 1CO 007 001 De quibus autem scripsistis mihi: Bonum est homini mulierem non tangere: 046 1CO 007 002 propter fornicationem autem unusquisque suam uxorem habeat, et unaquæque suum virum habeat. 046 1CO 007 003 Uxori vir debitum reddat: similiter autem et uxor viro. 046 1CO 007 004 Mulier sui corporis potestatem non habet, sed vir. Similiter autem et vir sui corporis potestatem non habet, sed mulier. 046 1CO 007 005 Nolite fraudare invicem, nisi forte ex consensu ad tempus, ut vacetis orationi: et iterum revertimini in idipsum, ne tentet vos Satanas propter incontinentiam vestram. 046 1CO 007 006 Hoc autem dico secundum indulgentiam, non secundum imperium. 046 1CO 007 007 Volo enim omnes vos esse sicut meipsum: sed unusquisque proprium donum habet ex Deo: alius quidem sic, alius vero sic. 046 1CO 007 008 Dico autem non nuptis, et viduis: bonum est illis si sic permaneant, sicut et ego. 046 1CO 007 009 Quod si non se continent, nubant. Melius est enim nubere, quam uri. 046 1CO 007 010 Iis autem qui matrimonio juncti sunt, præcipio non ego, sed Dominus, uxorem a viro non discedere: 046 1CO 007 011 quod si discesserit, manere innuptam, aut viro suo reconciliari. Et vir uxorem non dimittat. 046 1CO 007 012 Nam ceteris ego dico, non Dominus. Si quis frater uxorem habet infidelem, et hæc consentit habitare cum illo, non dimittat illam. 046 1CO 007 013 Et si qua mulier fidelis habet virum infidelem, et hic consentit habitare cum illa, non dimittat virum: 046 1CO 007 014 sanctificatus est enim vir infidelis per mulierem fidelem, et sanctificata est mulier infidelis per virum fidelem: alioquin filii vestri immundi essent, nunc autem sancti sunt. 046 1CO 007 015 Quod si infidelis discedit, discedat: non enim servituti subjectus est frater, aut soror in hujusmodi: in pace autem vocavit nos Deus. 046 1CO 007 016 Unde enim scis mulier, si virum salvum facies? aut unde scis vir, si mulierem salvam facies? 046 1CO 007 017 Nisi unicuique sicut divisit Dominus, unumquemque sicut vocavit Deus, ita ambulet, et sicut in omnibus ecclesiis doceo. 046 1CO 007 018 Circumcisus aliquis vocatus est? non adducat præputium. In præputio aliquis vocatus est? non circumcidatur. 046 1CO 007 019 Circumcisio nihil est, et præputium nihil est: sed observatio mandatorum Dei. 046 1CO 007 020 Unusquisque in qua vocatione vocatus est, in ea permaneat. 046 1CO 007 021 Servus vocatus es? non sit tibi curæ: sed et si potes fieri liber, magis utere. 046 1CO 007 022 Qui enim in Domino vocatus est servus, libertus est Domini: similiter qui liber vocatus est, servus est Christi. 046 1CO 007 023 Pretio empti estis: nolite fieri servi hominum. 046 1CO 007 024 Unusquisque in quo vocatus est, fratres, in hoc permaneat apud Deum. 046 1CO 007 025 De virginibus autem præceptum Domini non habeo: consilium autem do, tamquam misericordiam consecutus a Domino, ut sim fidelis. 046 1CO 007 026 Existimo ergo hoc bonum esse propter instantem necessitatem, quoniam bonum est homini sic esse. 046 1CO 007 027 Alligatus es uxori? noli quærere solutionem. Solutus es ab uxore? noli quærere uxorem. 046 1CO 007 028 Si autem acceperis uxorem, non peccasti. Et si nupserit virgo, non peccavit: tribulationem tamen carnis habebunt hujusmodi. Ego autem vobis parco. 046 1CO 007 029 Hoc itaque dico, fratres: tempus breve est: reliquum est, ut et qui habent uxores, tamquam non habentes sint: 046 1CO 007 030 et qui flent, tamquam non flentes: et qui gaudent, tamquam non gaudentes: et qui emunt, tamquam non possidentes: 046 1CO 007 031 et qui utuntur hoc mundo, tamquam non utantur: præterit enim figura hujus mundi. 046 1CO 007 032 Volo autem vos sine sollicitudine esse. Qui sine uxore est, sollicitus est quæ Domini sunt, quomodo placeat Deo. 046 1CO 007 033 Qui autem cum uxore est, sollicitus est quæ sunt mundi, quomodo placeat uxori, et divisus est. 046 1CO 007 034 Et mulier innupta, et virgo, cogitat quæ Domini sunt, ut sit sancta corpore, et spiritu. Quæ autem nupta est, cogitat quæ sunt mundi, quomodo placeat viro. 046 1CO 007 035 Porro hoc ad utilitatem vestram dico: non ut laqueum vobis injiciam, sed ad id, quod honestum est, et quod facultatem præbeat sine impedimento Dominum obsecrandi. 046 1CO 007 036 Si quis autem turpem se videri existimat super virgine sua, quod sit superadulta, et ita oportet fieri: quod vult faciat: non peccat, si nubat. 046 1CO 007 037 Nam qui statuit in corde suo firmus, non habens necessitatem, potestatem autem habens suæ voluntatis, et hoc judicavit in corde suo, servare virginem suam, bene facit. 046 1CO 007 038 Igitur et qui matrimonio jungit virginem suam, bene facit: et qui non jungit, melius facit. 046 1CO 007 039 Mulier alligata est legi quanto tempore vir ejus vivit, quod si dormierit vir ejus, liberata est: cui vult nubat, tantum in Domino. 046 1CO 007 040 Beatior autem erit si sic permanserit secundum meum consilium: puto autem quod et ego Spiritum Dei habeam. 046 1CO 008 001 De iis autem quæ idolis sacrificantur, scimus quia omnes scientiam habemus. Scientia inflat, caritas vero ædificat. 046 1CO 008 002 Si quis autem se existimat scire aliquid, nondum cognovit quemadmodum oporteat eum scire. 046 1CO 008 003 Si quis autem diligit Deum, hic cognitus est ab eo. 046 1CO 008 004 De escis autem quæ idolis immolantur, scimus quia nihil est idolum in mundo, et quod nullus est Deus, nisi unus. 046 1CO 008 005 Nam etsi sunt qui dicantur dii sive in cælo, sive in terra (siquidem sunt dii multi, et domini multi): 046 1CO 008 006 nobis tamen unus est Deus, Pater, ex quo omnia, et nos in illum: et unus Dominus Jesus Christus, per quem omnia, et nos per ipsum. 046 1CO 008 007 Sed non in omnibus est scientia. Quidam autem cum conscientia usque nunc idoli, quasi idolothytum manducant: et conscientia ipsorum cum sit infirma, polluitur. 046 1CO 008 008 Esca autem nos non commendat Deo. Neque enim si manducaverimus, abundabimus: neque si non manducaverimus, deficiemus. 046 1CO 008 009 Videte autem ne forte hæc licentia vestra offendiculum fiat infirmis. 046 1CO 008 010 Si enim quis viderit eum, qui habet scientiam, in idolio recumbentem: nonne conscientia ejus, cum sit infirma, ædificabitur ad manducandum idolothyta? 046 1CO 008 011 Et peribit infirmus in tua scientia, frater, propter quem Christus mortuus est? 046 1CO 008 012 Sic autem peccantes in fratres, et percutientes conscientiam eorum infirmam, in Christum peccatis. 046 1CO 008 013 Quapropter si esca scandalizat fratrem meum, non manducabo carnem in æternum, ne fratrem meum scandalizem. (aiōn g165) 046 1CO 009 001 Non sum liber? non sum Apostolus? nonne Christum Jesum Dominum nostrum vidi? nonne opus meum vos estis in Domino? 046 1CO 009 002 Et si aliis non sum Apostolus, sed tamen vobis sum: nam signaculum apostolatus mei vos estis in Domino. 046 1CO 009 003 Mea defensio apud eos qui me interrogant, hæc est: 046 1CO 009 004 Numquid non habemus potestatem manducandi et bibendi? 046 1CO 009 005 numquid non habemus potestatem mulierem sororem circumducendi sicut et ceteri Apostoli, et fratres Domini, et Cephas? 046 1CO 009 006 aut ego solus, et Barnabas, non habemus potestatem hoc operandi? 046 1CO 009 007 Quis militat suis stipendiis umquam? quis plantat vineam, et de fructu ejus non edit? quis pascit gregem, et de lacte gregis non manducat? 046 1CO 009 008 Numquid secundum hominem hæc dico? an et lex hæc non dicit? 046 1CO 009 009 Scriptum est enim in lege Moysi: Non alligabis os bovi trituranti. Numquid de bobus cura est Deo? 046 1CO 009 010 an propter nos utique hoc dicit? Nam propter nos scripta sunt: quoniam debet in spe qui arat, arare: et qui triturat, in spe fructus percipiendi. 046 1CO 009 011 Si nos vobis spiritualia seminavimus, magnum est si nos carnalia vestra metamus? 046 1CO 009 012 Si alii potestatis vestræ participes sunt, quare non potius nos? Sed non usi sumus hac potestate: sed omnia sustinemus, ne quod offendiculum demus Evangelio Christi. 046 1CO 009 013 Nescitis quoniam qui in sacrario operantur quæ de sacrario sunt, edunt: et qui altari deserviunt, cum altari participant? 046 1CO 009 014 Ita et Dominus ordinavit iis qui Evangelium annuntiant, de Evangelio vivere. 046 1CO 009 015 Ego autem nullo horum usus sum. Non autem scripsi hæc ut ita fiant in me: bonum est enim mihi magis mori, quam ut gloriam meam quis evacuet. 046 1CO 009 016 Nam si evangelizavero, non est mihi gloria: necessitas enim mihi incumbit: væ enim mihi est, si non evangelizavero. 046 1CO 009 017 Si enim volens hoc ago, mercedem habeo: si autem invitus, dispensatio mihi credita est. 046 1CO 009 018 Quæ est ergo merces mea? ut Evangelium prædicans, sine sumptu ponam Evangelium, ut non abutar potestate mea in Evangelio. 046 1CO 009 019 Nam cum liber essem ex omnibus, omnium me servum feci, ut plures lucrifacerem. 046 1CO 009 020 Et factus sum Judæis tamquam Judæus, ut Judæos lucrarer: 046 1CO 009 021 iis qui sub lege sunt, quasi sub lege essem (cum ipse non essem sub lege) ut eos qui sub lege erant, lucrifacerem: iis qui sine lege erant, tamquam sine lege essem (cum sine lege Dei non essem: sed in lege essem Christi) ut lucrifacerem eos qui sine lege erant. 046 1CO 009 022 Factus sum infirmis infirmus, ut infirmos lucrifacerem. Omnibus omnia factus sum, ut omnes facerem salvos. 046 1CO 009 023 Omnia autem facio propter Evangelium: ut particeps ejus efficiar. 046 1CO 009 024 Nescitis quod ii qui in stadio currunt, omnes quidem currunt, sed unus accipit bravium? Sic currite ut comprehendatis. 046 1CO 009 025 Omnis autem qui in agone contendit, ab omnibus se abstinet, et illi quidem ut corruptibilem coronam accipiant: nos autem incorruptam. 046 1CO 009 026 Ego igitur sic curro, non quasi in incertum: sic pugno, non quasi aërem verberans: 046 1CO 009 027 sed castigo corpus meum, et in servitutem redigo: ne forte cum aliis prædicaverim, ipse reprobus efficiar. 046 1CO 010 001 Nolo enim vos ignorare fratres, quoniam patres nostri omnes sub nube fuerunt, et omnes mare transierunt, 046 1CO 010 002 et omnes in Moyse baptizati sunt in nube, et in mari: 046 1CO 010 003 et omnes eamdem escam spiritalem manducaverunt, 046 1CO 010 004 et omnes eumdem potum spiritalem biberunt (bibebant autem de spiritali, consequente eos, petra: petra autem erat Christus): 046 1CO 010 005 sed non in pluribus eorum beneplacitum est Deo: nam prostrati sunt in deserto. 046 1CO 010 006 Hæc autem in figura facta sunt nostri, ut non simus concupiscentes malorum, sicut et illi concupierunt. 046 1CO 010 007 Neque idololatræ efficiamini, sicut quidam ex ipsis: quemadmodum scriptum est: Sedit populus manducare, et bibere, et surrexerunt ludere. 046 1CO 010 008 Neque fornicemur, sicut quidam ex ipsis fornicati sunt, et ceciderunt una die viginti tria millia. 046 1CO 010 009 Neque tentemus Christum, sicut quidam eorum tentaverunt, et a serpentibus perierunt. 046 1CO 010 010 Neque murmuraveritis, sicut quidam eorum murmuraverunt, et perierunt ab exterminatore. 046 1CO 010 011 Hæc autem omnia in figura contingebant illis: scripta sunt autem ad correptionem nostram, in quos fines sæculorum devenerunt. (aiōn g165) 046 1CO 010 012 Itaque qui se existimat stare, videat ne cadat. 046 1CO 010 013 Tentatio vos non apprehendat nisi humana: fidelis autem Deus est, qui non patietur vos tentari supra id quod potestis, sed faciet etiam cum tentatione proventum ut possitis sustinere. 046 1CO 010 014 Propter quod, carissimi mihi, fugite ab idolorum cultura: 046 1CO 010 015 ut prudentibus loquor, vos ipsi judicate quod dico. 046 1CO 010 016 Calix benedictionis, cui benedicimus, nonne communicatio sanguinis Christi est? et panis quem frangimus, nonne participatio corporis Domini est? 046 1CO 010 017 Quoniam unus panis, unum corpus multi sumus, omnes qui de uno pane participamus. 046 1CO 010 018 Videte Israël secundum carnem: nonne qui edunt hostias, participes sunt altaris? 046 1CO 010 019 Quid ergo? dico quod idolis immolatum sit aliquid? aut quod idolum, sit aliquid? 046 1CO 010 020 Sed quæ immolant gentes, dæmoniis immolant, et non Deo. Nolo autem vos socios fieri dæmoniorum: 046 1CO 010 021 non potestis calicem Domini bibere, et calicem dæmoniorum; non potestis mensæ Domini participes esse, et mensæ dæmoniorum. 046 1CO 010 022 An æmulamur Dominum? numquid fortiores illo sumus? Omnia mihi licent, sed non omnia expediunt. 046 1CO 010 023 Omnia mihi licent, sed non omnia ædificat. 046 1CO 010 024 Nemo quod suum est quærat, sed quod alterius. 046 1CO 010 025 Omne quod in macello venit, manducate, nihil interrogantes propter conscientiam. 046 1CO 010 026 Domini est terra, et plenitudo ejus. 046 1CO 010 027 Si quis vocat vos infidelium, et vultis ire: omne quod vobis apponitur, manducate, nihil interrogantes propter conscientiam. 046 1CO 010 028 Si quis autem dixerit: Hoc immolatum est idolis: nolite manducare propter illum qui indicavit, et propter conscientiam: 046 1CO 010 029 conscientiam autem dico non tuam, sed alterius. Ut quid enim libertas mea judicatur ab aliena conscientia? 046 1CO 010 030 Si ego cum gratia participo, quid blasphemor pro eo quod gratias ago? 046 1CO 010 031 Sive ergo manducatis, sive bibitis, sive aliud quid facitis: omnia in gloriam Dei facite. 046 1CO 010 032 Sine offensione estote Judæis, et gentibus, et ecclesiæ Dei: 046 1CO 010 033 sicut et ego per omnia omnibus placeo, non quærens quod mihi utile est, sed quod multis: ut salvi fiant. 046 1CO 011 001 Imitatores mei estote, sicut et ego Christi. 046 1CO 011 002 Laudo autem vos fratres quod per omnia mei memores estis: et sicut tradidi vobis, præcepta mea tenetis. 046 1CO 011 003 Volo autem vos scire quod omnis viri caput, Christus est: caput autem mulieris, vir: caput vero Christi, Deus. 046 1CO 011 004 Omnis vir orans, aut prophetans velato capite, deturpat caput suum. 046 1CO 011 005 Omnis autem mulier orans, aut prophetans non velato capite, deturpat caput suum: unum enim est ac si decalvetur. 046 1CO 011 006 Nam si non velatur mulier, tondeatur. Si vero turpe est mulieri tonderi, aut decalvari, velet caput suum. 046 1CO 011 007 Vir quidem non debet velare caput suum: quoniam imago et gloria Dei est, mulier autem gloria viri est. 046 1CO 011 008 Non enim vir ex muliere est, sed mulier ex viro. 046 1CO 011 009 Etenim non est creatus vir propter mulierem, sed mulier propter virum. 046 1CO 011 010 Ideo debet mulier potestatem habere supra caput propter angelos. 046 1CO 011 011 Verumtamen neque vir sine muliere: neque mulier sine viro in Domino. 046 1CO 011 012 Nam sicut mulier de viro, ita et vir per mulierem: omnia autem ex Deo. 046 1CO 011 013 Vos ipsi judicate: decet mulierem non velatam orare Deum? 046 1CO 011 014 Nec ipsa natura docet vos, quod vir quidem si comam nutriat, ignominia est illi: 046 1CO 011 015 mulier vero si comam nutriat, gloria est illi: quoniam capilli pro velamine ei dati sunt. 046 1CO 011 016 Si quis autem videtur contentiosus esse: nos talem consuetudinem non habemus, neque ecclesia Dei. 046 1CO 011 017 Hoc autem præcipio: non laudans quod non in melius, sed in deterius convenitis. 046 1CO 011 018 Primum quidem convenientibus vobis in ecclesiam, audio scissuras esse inter vos, et ex parte credo. 046 1CO 011 019 Nam oportet et hæreses esse, ut et qui probati sunt, manifesti fiant in vobis. 046 1CO 011 020 Convenientibus ergo vobis in unum, jam non est Dominicam cœnam manducare. 046 1CO 011 021 Unusquisque enim suam cœnam præsumit ad manducandum, et alius quidem esurit, alius autem ebrius est. 046 1CO 011 022 Numquid domos non habetis ad manducandum, et bibendum? aut ecclesiam Dei contemnitis, et confunditis eos qui non habent? Quid dicam vobis? laudo vos? in hoc non laudo. 046 1CO 011 023 Ego enim accepi a Domino quod et tradidi vobis, quoniam Dominus Jesus in qua nocte tradebatur, accepit panem, 046 1CO 011 024 et gratias agens fregit, et dixit: Accipite, et manducate: hoc est corpus meum, quod pro vobis tradetur: hoc facite in meam commemorationem. 046 1CO 011 025 Similiter et calicem, postquam cœnavit, dicens: Hic calix novum testamentum est in meo sanguine: hoc facite quotiescumque bibetis, in meam commemorationem. 046 1CO 011 026 Quotiescumque enim manducabitis panem hunc, et calicem bibetis, mortem Domini annuntiabitis donec veniat. 046 1CO 011 027 Itaque quicumque manducaverit panem hunc, vel biberit calicem Domini indigne, reus erit corporis et sanguinis Domini. 046 1CO 011 028 Probet autem seipsum homo: et sic de pane illo edat, et de calice bibat. 046 1CO 011 029 Qui enim manducat et bibit indigne, judicium sibi manducat et bibit, non dijudicans corpus Domini. 046 1CO 011 030 Ideo inter vos multi infirmi et imbecilles, et dormiunt multi. 046 1CO 011 031 Quod si nosmetipsos dijudicaremus, non utique judicaremur. 046 1CO 011 032 Dum judicamur autem, a Domino corripimur, ut non cum hoc mundo damnemur. 046 1CO 011 033 Itaque fratres mei, cum convenitis ad manducandum, invicem exspectate. 046 1CO 011 034 Si quis esurit, domi manducet, ut non in judicium conveniatis. Cetera autem, cum venero, disponam. 046 1CO 012 001 De spiritualibus autem, nolo vos ignorare fratres. 046 1CO 012 002 Scitis quoniam cum gentes essetis, ad simulacra muta prout ducebamini euntes. 046 1CO 012 003 Ideo notum vobis facio, quod nemo in Spiritu Dei loquens, dicit anathema Jesu. Et nemo potest dicere, Dominus Jesus, nisi in Spiritu Sancto. 046 1CO 012 004 Divisiones vero gratiarum sunt, idem autem Spiritus: 046 1CO 012 005 et divisiones ministrationum sunt, idem autem Dominus: 046 1CO 012 006 et divisiones operationum sunt, idem vero Deus qui operatur omnia in omnibus. 046 1CO 012 007 Unicuique autem datur manifestatio Spiritus ad utilitatem. 046 1CO 012 008 Alii quidem per Spiritum datur sermo sapientiæ: alii autem sermo scientiæ secundum eumdem Spiritum: 046 1CO 012 009 alteri fides in eodem Spiritu: alii gratia sanitatum in uno Spiritu: 046 1CO 012 010 alii operatio virtutum, alii prophetia, alii discretio spirituum, alii genera linguarum, alii interpretatio sermonum. 046 1CO 012 011 Hæc autem omnia operantur unus atque idem Spiritus, dividens singulis prout vult. 046 1CO 012 012 Sicut enim corpus unum est, et membra habet multa, omnia autem membra corporis cum sint multa, unum tamen corpus sunt: ita et Christus. 046 1CO 012 013 Etenim in uno Spiritu omnes nos in unum corpus baptizati sumus, sive Judæi, sive gentiles, sive servi, sive liberi: et omnes in uno Spiritu potati sumus. 046 1CO 012 014 Nam et corpus non est unum membrum, sed multa. 046 1CO 012 015 Si dixerit pes: Quoniam non sum manus, non sum de corpore: num ideo non est de corpore? 046 1CO 012 016 Et si dixerit auris: Quoniam non sum oculus, non sum de corpore: num ideo est de corpore? 046 1CO 012 017 Si totum corpus oculus: ubi auditus? Si totum auditus: ubi odoratus? 046 1CO 012 018 Nunc autem posuit Deus membra, unumquodque eorum in corpore sicut voluit. 046 1CO 012 019 Quod si essent omnia unum membrum, ubi corpus? 046 1CO 012 020 Nunc autem multa quidem membra, unum autem corpus. 046 1CO 012 021 Non potest autem oculus dicere manui: Opera tua non indigeo: aut iterum caput pedibus: Non estis mihi necessarii. 046 1CO 012 022 Sed multo magis quæ videntur membra corporis infirmiora esse, necessariora sunt: 046 1CO 012 023 et quæ putamus ignobiliora membra esse corporis, his honorem abundantiorem circumdamus: et quæ inhonesta sunt nostra, abundantiorem honestatem habent. 046 1CO 012 024 Honesta autem nostra nullius egent: sed Deus temperavit corpus, ei cui deerat, abundantiorem tribuendo honorem, 046 1CO 012 025 ut non sit schisma in corpore, sed idipsum pro invicem sollicita sint membra. 046 1CO 012 026 Et si quid patitur unum membrum, compatiuntur omnia membra: sive gloriatur unum membrum, congaudent omnia membra. 046 1CO 012 027 Vos autem estis corpus Christi, et membra de membro. 046 1CO 012 028 Et quosdam quidem posuit Deus in ecclesia primum apostolos, secundo prophetas, exinde doctores, deinde virtutes, exinde gratias curationum, opitulationes, gubernationes, genera linguarum, interpretationes sermonum. 046 1CO 012 029 Numquid omnes apostoli? numquid omnes prophetæ? numquid omnes doctores? 046 1CO 012 030 numquid omnes virtutes? numquid omnes gratiam habent curationum? numquid omnes linguis loquuntur? numquid omnes interpretantur? 046 1CO 012 031 Æmulamini autem charismata meliora. Et adhuc excellentiorem viam vobis demonstro. 046 1CO 013 001 Si linguis hominum loquar, et angelorum, caritatem autem non habeam, factus sum velut æs sonans, aut cymbalum tinniens. 046 1CO 013 002 Et si habuero prophetiam, et noverim mysteria omnia, et omnem scientiam: et si habuero omnem fidem ita ut montes transferam, caritatem autem non habuero, nihil sum. 046 1CO 013 003 Et si distribuero in cibos pauperum omnes facultates meas, et si tradidero corpus meum ita ut ardeam, caritatem autem non habuero, nihil mihi prodest. 046 1CO 013 004 Caritas patiens est, benigna est. Caritas non æmulatur, non agit perperam, non inflatur, 046 1CO 013 005 non est ambitiosa, non quærit quæ sua sunt, non irritatur, non cogitat malum, 046 1CO 013 006 non gaudet super iniquitate, congaudet autem veritati: 046 1CO 013 007 omnia suffert, omnia credit, omnia sperat, omnia sustinet. 046 1CO 013 008 Caritas numquam excidit: sive prophetiæ evacuabuntur, sive linguæ cessabunt, sive scientia destruetur. 046 1CO 013 009 Ex parte enim cognoscimus, et ex parte prophetamus. 046 1CO 013 010 Cum autem venerit quod perfectum est, evacuabitur quod ex parte est. 046 1CO 013 011 Cum essem parvulus, loquebar ut parvulus, sapiebam ut parvulus, cogitabam ut parvulus. Quando autem factus sum vir, evacuavi quæ erant parvuli. 046 1CO 013 012 Videmus nunc per speculum in ænigmate: tunc autem facie ad faciem. Nunc cognosco ex parte: tunc autem cognoscam sicut et cognitus sum. 046 1CO 013 013 Nunc autem manent fides, spes, caritas, tria hæc: major autem horum est caritas. 046 1CO 014 001 Sectamini caritatem, æmulamini spiritualia: magis autem ut prophetetis. 046 1CO 014 002 Qui enim loquitur lingua, non hominibus loquitur, sed Deo: nemo enim audit. Spiritu autem loquitur mysteria. 046 1CO 014 003 Nam qui prophetat, hominibus loquitur ad ædificationem, et exhortationem, et consolationem. 046 1CO 014 004 Qui loquitur lingua, semetipsum ædificat: qui autem prophetat, ecclesiam Dei ædificat. 046 1CO 014 005 Volo autem omnes vos loqui linguis: magis autem prophetare. Nam major est qui prophetat, quam qui loquitur linguis; nisi forte interpretetur ut ecclesia ædificationem accipiat. 046 1CO 014 006 Nunc autem, fratres, si venero ad vos linguis loquens: quid vobis prodero, nisi vobis loquar aut in revelatione, aut in scientia, aut in prophetia, aut in doctrina? 046 1CO 014 007 Tamen quæ sine anima sunt vocem dantia, sive tibia, sive cithara; nisi distinctionem sonituum dederint, quomodo scietur id quod canitur, aut quod citharizatur? 046 1CO 014 008 Etenim si incertam vocem det tuba, quis parabit se ad bellum? 046 1CO 014 009 Ita et vos per linguam nisi manifestum sermonem dederitis: quomodo scietur id quod dicitur? eritis enim in aëra loquentes. 046 1CO 014 010 Tam multa, ut puta genera linguarum sunt in hoc mundo: et nihil sine voce est. 046 1CO 014 011 Si ergo nesciero virtutem vocis, ero ei, cui loquor, barbarus: et qui loquitur, mihi barbarus. 046 1CO 014 012 Sic et vos, quoniam æmulatores estis spirituum, ad ædificationem ecclesiæ quærite ut abundetis. 046 1CO 014 013 Et ideo qui loquitur lingua, oret ut interpretetur. 046 1CO 014 014 Nam si orem lingua, spiritus meus orat, mens autem mea sine fructu est. 046 1CO 014 015 Quid ergo est? Orabo spiritu, orabo et mente: psallam spiritu, psallam et mente. 046 1CO 014 016 Ceterum si benedixeris spiritu, qui supplet locum idiotæ, quomodo dicet: Amen, super tuam benedictionem? quoniam quid dicas, nescit. 046 1CO 014 017 Nam tu quidem bene gratias agis, sed alter non ædificatur. 046 1CO 014 018 Gratias ago Deo meo, quod omnium vestrum lingua loquor. 046 1CO 014 019 Sed in ecclesia volo quinque verba sensu meo loqui, ut et alios instruam: quam decem millia verborum in lingua. 046 1CO 014 020 Fratres, nolite pueri effici sensibus, sed malitia parvuli estote: sensibus autem perfecti estote. 046 1CO 014 021 In lege scriptum est: Quoniam in aliis linguis et labiis aliis loquar populo huic: et nec sic exaudient me, dicit Dominus. 046 1CO 014 022 Itaque linguæ in signum sunt non fidelibus, sed infidelibus: prophetiæ autem non infidelibus, sed fidelibus. 046 1CO 014 023 Si ergo conveniat universa ecclesia in unum, et omnes linguis loquantur, intrent autem idiotæ, aut infideles: nonne dicent quod insanitis? 046 1CO 014 024 Si autem omnes prophetent, intret autem quis infidelis, vel idiota, convincitur ab omnibus, dijudicatur ab omnibus: 046 1CO 014 025 occulta cordis ejus manifesta fiunt: et ita cadens in faciem adorabit Deum, pronuntians quod vere Deus in vobis sit. 046 1CO 014 026 Quid ergo est, fratres? Cum convenitis, unusquisque vestrum psalmum habet, doctrinam habet, apocalypsim habet, linguam habet, interpretationem habet: omnia ad ædificationem fiant. 046 1CO 014 027 Sive lingua quis loquitur, secundum duos, aut ut multum tres, et per partes, et unus interpretatur. 046 1CO 014 028 Si autem non fuerit interpres, taceat in ecclesia: sibi autem loquatur, et Deo. 046 1CO 014 029 Prophetæ autem duo, aut tres dicant, et ceteri dijudicent. 046 1CO 014 030 Quod si alii revelatum fuerit sedenti, prior taceat. 046 1CO 014 031 Potestis enim omnes per singulos prophetare: ut omnes discant, et omnes exhortentur: 046 1CO 014 032 et spiritus prophetarum prophetis subjecti sunt. 046 1CO 014 033 Non enim est dissensionis Deus, sed pacis: sicut et in omnibus ecclesiis sanctorum doceo. 046 1CO 014 034 Mulieres in ecclesiis taceant, non enim permittitur eis loqui, sed subditas esse, sicut et lex dicit. 046 1CO 014 035 Si quid autem volunt discere, domi viros suos interrogent. Turpe est enim mulieri loqui in ecclesia. 046 1CO 014 036 An a vobis verbum Dei processit? aut in vos solos pervenit? 046 1CO 014 037 Si quis videtur propheta esse, aut spiritualis, cognoscat quæ scribo vobis, quia Domini sunt mandata. 046 1CO 014 038 Si quis autem ignorat, ignorabitur. 046 1CO 014 039 Itaque fratres æmulamini prophetare: et loqui linguis nolite prohibere. 046 1CO 014 040 Omnia autem honeste, et secundum ordinem fiant. 046 1CO 015 001 Notum autem vobis facio, fratres, Evangelium, quod prædicavi vobis, quod et accepistis, in quo et statis, 046 1CO 015 002 per quod et salvamini: qua ratione prædicaverim vobis, si tenetis, nisi frustra credidistis. 046 1CO 015 003 Tradidi enim vobis in primis quod et accepi: quoniam Christus mortuus est pro peccatis nostris secundum Scripturas: 046 1CO 015 004 et quia sepultus est, et quia resurrexit tertia die secundum Scripturas: 046 1CO 015 005 et quia visus est Cephæ, et post hoc undecim: 046 1CO 015 006 deinde visus est plus quam quingentis fratribus simul: ex quibus multi manent usque adhuc, quidam autem dormierunt: 046 1CO 015 007 deinde visus est Jacobo, deinde Apostolis omnibus: 046 1CO 015 008 novissime autem omnium tamquam abortivo, visus est et mihi. 046 1CO 015 009 Ego enim sum minimus Apostolorum, qui non sum dignus vocari Apostolus, quoniam persecutus sum ecclesiam Dei. 046 1CO 015 010 Gratia autem Dei sum id quod sum, et gratia ejus in me vacua non fuit, sed abundantius illis omnibus laboravi: non ego autem, sed gratia Dei mecum: 046 1CO 015 011 sive enim ego, sive illi: sic prædicamus, et sic credidistis. 046 1CO 015 012 Si autem Christus prædicatur quod resurrexit a mortuis, quomodo quidam dicunt in vobis, quoniam resurrectio mortuorum non est? 046 1CO 015 013 Si autem resurrectio mortuorum non est: neque Christus resurrexit. 046 1CO 015 014 Si autem Christus non resurrexit, inanis est ergo prædicatio nostra, inanis est et fides vestra: 046 1CO 015 015 invenimur autem et falsi testes Dei: quoniam testimonium diximus adversus Deum quod suscitaverit Christum, quem non suscitavit, si mortui non resurgunt. 046 1CO 015 016 Nam si mortui non resurgunt, neque Christus resurrexit. 046 1CO 015 017 Quod si Christus non resurrexit, vana est fides vestra: adhuc enim estis in peccatis vestris. 046 1CO 015 018 Ergo et qui dormierunt in Christo, perierunt. 046 1CO 015 019 Si in hac vita tantum in Christo sperantes sumus, miserabiliores sumus omnibus hominibus. 046 1CO 015 020 Nunc autem Christus resurrexit a mortuis primitiæ dormientium, 046 1CO 015 021 quoniam quidem per hominem mors, et per hominem resurrectio mortuorum. 046 1CO 015 022 Et sicut in Adam omnes moriuntur, ita et in Christo omnes vivificabuntur. 046 1CO 015 023 Unusquisque autem in suo ordine, primitiæ Christus: deinde ii qui sunt Christi, qui in adventu ejus crediderunt. 046 1CO 015 024 Deinde finis: cum tradiderit regnum Deo et Patri, cum evacuaverit omnem principatum, et potestatem, et virtutem. 046 1CO 015 025 Oportet autem illum regnare donec ponat omnes inimicos sub pedibus ejus. 046 1CO 015 026 Novissima autem inimica destruetur mors: omnia enim subjecit pedibus ejus. Cum autem dicat: 046 1CO 015 027 Omnia subjecta sunt ei, sine dubio præter eum qui subjecit ei omnia. 046 1CO 015 028 Cum autem subjecta fuerint illi omnia: tunc et ipse Filius subjectus erit ei, qui subjecit sibi omnia, ut sit Deus omnia in omnibus. 046 1CO 015 029 Alioquin quid facient qui baptizantur pro mortuis, si omnino mortui non resurgunt? ut quid et baptizantur pro illis? 046 1CO 015 030 ut quid et nos periclitamur omni hora? 046 1CO 015 031 Quotidie morior per vestram gloriam, fratres, quam habeo in Christo Jesu Domino nostro. 046 1CO 015 032 Si secundum hominem ad bestias pugnavi Ephesi, quid mihi prodest, si mortui non resurgunt? Manducemus, et bibamus, cras enim moriemur. 046 1CO 015 033 Nolite seduci: corrumpunt mores bonos colloquia mala. 046 1CO 015 034 Evigilate justi, et nolite peccare: ignorantiam enim Dei quidam habent, ad reverentiam vobis loquor. 046 1CO 015 035 Sed dicet aliquis: Quomodo resurgunt mortui? qualive corpore venient? 046 1CO 015 036 Insipiens, tu quod seminas non vivificatur, nisi prius moriatur: 046 1CO 015 037 et quod seminas, non corpus, quod futurum est, seminas, sed nudum granum, ut puta tritici, aut alicujus ceterorum. 046 1CO 015 038 Deus autem dat illi corpus sicut vult: ut unicuique seminum proprium corpus. 046 1CO 015 039 Non omnis caro, eadem caro: sed alia quidem hominum, alia vero pecorum, alia volucrum, alia autem piscium. 046 1CO 015 040 Et corpora cælestia, et corpora terrestria: sed alia quidem cælestium gloria, alia autem terrestrium. 046 1CO 015 041 Alia claritas solis, alia claritas lunæ, et alia claritas stellarum. Stella enim a stella differt in claritate: 046 1CO 015 042 sic et resurrectio mortuorum. Seminatur in corruptione, surget in incorruptione. 046 1CO 015 043 Seminatur in ignobilitate, surget in gloria: seminatur in infirmitate, surget in virtute: 046 1CO 015 044 seminatur corpus animale, surget corpus spiritale. Si est corpus animale, est et spiritale, sicut scriptum est: 046 1CO 015 045 Factus est primus homo Adam in animam viventem, novissimus Adam in spiritum vivificantem. 046 1CO 015 046 Sed non prius quod spiritale est, sed quod animale: deinde quod spiritale. 046 1CO 015 047 Primus homo de terra, terrenus: secundus homo de cælo, cælestis. 046 1CO 015 048 Qualis terrenus, tales et terreni: et qualis cælestis, tales et cælestes. 046 1CO 015 049 Igitur, sicut portavimus imaginem terreni, portemus et imaginem cælestis. 046 1CO 015 050 Hoc autem dico, fratres: quia caro et sanguis regnum Dei possidere non possunt: neque corruptio incorruptelam possidebit. 046 1CO 015 051 Ecce mysterium vobis dico: omnes quidem resurgemus, sed non omnes immutabimur. 046 1CO 015 052 In momento, in ictu oculi, in novissima tuba: canet enim tuba, et mortui resurgent incorrupti: et nos immutabimur. 046 1CO 015 053 Oportet enim corruptibile hoc induere incorruptionem: et mortale hoc induere immortalitatem. 046 1CO 015 054 Cum autem mortale hoc induerit immortalitatem, tunc fiet sermo, qui scriptus est: Absorpta est mors in victoria. 046 1CO 015 055 Ubi est mors victoria tua? ubi est mors stimulus tuus? (Hadēs g86) 046 1CO 015 056 Stimulus autem mortis peccatum est: virtus vero peccati lex. 046 1CO 015 057 Deo autem gratias, qui dedit nobis victoriam per Dominum nostrum Jesum Christum. 046 1CO 015 058 Itaque fratres mei dilecti, stabiles estote, et immobiles: abundantes in opere Domini semper, scientes quod labor vester non est inanis in Domino. 046 1CO 016 001 De collectis autem, quæ fiunt in sanctos, sicut ordinavi ecclesiis Galatiæ, ita et vos facite. 046 1CO 016 002 Per unam sabbati unusquisque vestrum apud se seponat, recondens quod ei bene placuerit: ut non, cum venero, tunc collectæ fiant. 046 1CO 016 003 Cum autem præsens fuero, quos probaveritis per epistolas, hos mittam perferre gratiam vestram in Jerusalem. 046 1CO 016 004 Quod si dignum fuerit ut et ego eam, mecum ibunt. 046 1CO 016 005 Veniam autem ad vos, cum Macedoniam pertransiero: nam Macedoniam pertransibo. 046 1CO 016 006 Apud vos autem forsitan manebo, vel etiam hiemabo: ut vos me deducatis quocumque iero. 046 1CO 016 007 Nolo enim vos modo in transitu videre, spero enim me aliquantulum temporis manere apud vos, si Dominus permiserit. 046 1CO 016 008 Permanebo autem Ephesi usque ad Pentecosten. 046 1CO 016 009 Ostium enim mihi apertum est magnum, et evidens: et adversarii multi. 046 1CO 016 010 Si autem venerit Timotheus, videte ut sine timore sit apud vos: opus enim Domini operatur, sicut et ego. 046 1CO 016 011 Ne quis ergo illum spernat: deducite autem illum in pace, ut veniat ad me: exspecto enim illum cum fratribus. 046 1CO 016 012 De Apollo autem fratre vobis notum facio, quoniam multum rogavi eum ut veniret ad vos cum fratribus: et utique non fuit voluntas ut nunc veniret: veniet autem, cum ei vacuum fuerit. 046 1CO 016 013 Vigilate, state in fide, viriliter agite, et confortamini. 046 1CO 016 014 Omnia vestra in caritate fiant. 046 1CO 016 015 Obsecro autem vos fratres, nostis domum Stephanæ, et Fortunati, et Achaici: quoniam sunt primitiæ Achaiæ, et in ministerium sanctorum ordinaverunt seipsos: 046 1CO 016 016 ut et vos subditi sitis ejusmodi, et omni cooperanti, et laboranti. 046 1CO 016 017 Gaudeo autem in præsentia Stephanæ, et Fortunati, et Achaici: quoniam id, quod vobis deerat, ipsi suppleverunt: 046 1CO 016 018 refecerunt enim et meum spiritum, et vestrum. Cognoscite ergo qui hujusmodi sunt. 046 1CO 016 019 Salutant vos ecclesiæ Asiæ. Salutant vos in Domino multum, Aquila et Priscilla cum domestica sua ecclesia: apud quos et hospitor. 046 1CO 016 020 Salutant vos omnes fratres. Salutate invicem in osculo sancto. 046 1CO 016 021 Salutatio, mea manu Pauli. 046 1CO 016 022 Si quis non amat Dominum nostrum Jesum Christum, sit anathema, Maran Atha. 046 1CO 016 023 Gratia Domini nostri Jesu Christi vobiscum. 046 1CO 016 024 Caritas mea cum omnibus vobis in Christo Jesu. Amen. # # BOOK 047 2CO 2 Corinthians Corinthios Ii 047 2CO 001 001 Paulus, Apostolus Jesu Christi per voluntatem Dei, et Timotheus frater, ecclesiæ Dei, quæ est Corinthi cum omnibus sanctis, qui sunt in universa Achaia. 047 2CO 001 002 Gratia vobis, et pax a Deo Patre nostro, et Domino Jesu Christo. 047 2CO 001 003 Benedictus Deus et Pater Domini nostri Jesu Christi, Pater misericordiarum, et Deus totius consolationis, 047 2CO 001 004 qui consolatur nos in omni tribulatione nostra: ut possimus et ipsi consolari eos qui in omni pressura sunt, per exhortationem, qua exhortamur et ipsi a Deo. 047 2CO 001 005 Quoniam sicut abundant passiones Christi in nobis: ita et per Christum abundat consolatio nostra. 047 2CO 001 006 Sive autem tribulamur pro vestra exhortatione et salute, sive consolamur pro vestra consolatione, sive exhortamur pro vestra exhortatione et salute, quæ operatur tolerantiam earumdem passionum, quas et nos patimur: 047 2CO 001 007 ut spes nostra firma sit pro vobis: scientes quod sicut socii passionum estis, sic eritis et consolationis. 047 2CO 001 008 Non enim volumus ignorare vos, fratres, de tribulatione nostra, quæ facta est in Asia, quoniam supra modum gravati sumus supra virtutem, ita ut tæderet nos etiam vivere. 047 2CO 001 009 Sed ipsi in nobismetipsis responsum mortis habuimus, ut non simus fidentes in nobis, sed in Deo, qui suscitat mortuos: 047 2CO 001 010 qui de tantis periculis nos eripuit, et eruit: in quem speramus quoniam et adhuc eripiet, 047 2CO 001 011 adjuvantibus et vobis in oratione pro nobis: ut ex multorum personis, ejus quæ in nobis est donationis, per multos gratiæ agantur pro nobis. 047 2CO 001 012 Nam gloria nostra hæc est: testimonium conscientiæ nostræ, quod in simplicitate cordis et sinceritate Dei, et non in sapientia carnali, sed in gratia Dei, conversati sumus in hoc mundo: abundantius autem ad vos. 047 2CO 001 013 Non enim alia scribimus vobis, quam quæ legistis, et cognovistis. Spero autem quod usque in finem cognoscetis, 047 2CO 001 014 sicut et cognovistis nos ex parte, quod gloria vestra sumus, sicut et vos nostra, in die Domini nostri Jesu Christi. 047 2CO 001 015 Et hac confidentia volui prius venire ad vos, ut secundum gratiam haberetis: 047 2CO 001 016 et per vos transire in Macedoniam, et iterum a Macedonia venire ad vos, et a vobis deduci in Judæam. 047 2CO 001 017 Cum ergo hoc voluissem, numquid levitate usus sum? aut quæ cogito, secundum carnem cogito, ut sit apud me Est et Non? 047 2CO 001 018 Fidelis autem Deus, quia sermo noster, qui fuit apud vos, non est in illo Est et Non. 047 2CO 001 019 Dei enim Filius Jesus Christus, qui in vobis per nos prædicatus est, per me, et Silvanum, et Timotheum, non fuit Est et Non, sed Est in illo fuit. 047 2CO 001 020 Quotquot enim promissiones Dei sunt, in illo Est: ideo et per ipsum Amen Deo ad gloriam nostram. 047 2CO 001 021 Qui autem confirmat nos vobiscum in Christo, et qui unxit nos Deus: 047 2CO 001 022 qui et signavit nos, et dedit pignus Spiritus in cordibus nostris. 047 2CO 001 023 Ego autem testem Deum invoco in animam meam, quod parcens vobis, non veni ultra Corinthum: 047 2CO 001 024 non quia dominamur fidei vestæ, sed adjutores sumus gaudii vestri: nam fide statis. 047 2CO 002 001 Statui autem hoc ipsum apud me, ne iterum in tristitia venirem ad vos. 047 2CO 002 002 Si enim ego contristo vos: et quis est, qui me lætificet, nisi qui contristatur ex me? 047 2CO 002 003 Et hoc ipsum scripsi vobis, ut non cum venero, tristitiam super tristitiam habeam, de quibus oportuerat me gaudere: confidens in omnibus vobis, quia meum gaudium, omnium vestrum est. 047 2CO 002 004 Nam ex multa tribulatione et angustia cordis scripsi vobis per multas lacrimas: non ut contristemini, sed ut sciatis, quam caritatem habeam abundantius in vobis. 047 2CO 002 005 Si quis autem contristavit, non me contristavit: sed ex parte, ut non onerem omnes vos. 047 2CO 002 006 Sufficit illi, qui ejusmodi est, objurgatio hæc, quæ fit a pluribus: 047 2CO 002 007 ita ut e contrario magis donetis, et consolemini, ne forte abundantiori tristitia absorbeatur qui ejusmodi est. 047 2CO 002 008 Propter quod obsecro vos, ut confirmetis in illum caritatem. 047 2CO 002 009 Ideo enim et scripsi, ut cognoscam experimentum vestrum, an in omnibus obedientes sitis. 047 2CO 002 010 Cui autem aliquid donastis, et ego: nam et ego quod donavi, si quid donavi, propter vos in persona Christi, 047 2CO 002 011 ut non circumveniamur a Satana: non enim ignoramus cogitationes ejus. 047 2CO 002 012 Cum venissem autem Troadem propter Evangelium Christi, et ostium mihi apertum esset in Domino, 047 2CO 002 013 non habui requiem spiritui meo, eo quod non invenerim Titum fratrem meum, sed valefaciens eis, profectus sum in Macedoniam. 047 2CO 002 014 Deo autem gratias, qui semper triumphat nos in Christo Jesu, et odorem notitiæ suæ manifestat per nos in omni loco: 047 2CO 002 015 quia Christi bonus odor sumus Deo in iis qui salvi fiunt, et in iis qui pereunt: 047 2CO 002 016 aliis quidem odor mortis in mortem: aliis autem odor vitæ in vitam. Et ad hæc quis tam idoneus? 047 2CO 002 017 non enim sumus sicut plurimi, adulterantes verbum Dei, sed ex sinceritate, sed sicut ex Deo, coram Deo, in Christo loquimur. 047 2CO 003 001 Incipimus iterum nosmetipsos commendare? aut numquid egemus (sicut quidam) commendatitiis epistolis ad vos, aut ex vobis? 047 2CO 003 002 Epistola nostra vos estis, scripta in cordibus nostris, quæ scitur, et legitur ab omnibus hominibus: 047 2CO 003 003 manifestati quod epistola estis Christi, ministrata a nobis, et scripta non atramento, sed Spiritu Dei vivi: non in tabulis lapideis, sed in tabulis cordis carnalibus. 047 2CO 003 004 Fiduciam autem talem habemus per Christum ad Deum: 047 2CO 003 005 non quod sufficientes simus cogitare aliquid a nobis, quasi ex nobis: sed sufficientia nostra ex Deo est: 047 2CO 003 006 qui et idoneos nos fecit ministros novi testamenti: non littera, sed Spiritu: littera enim occidit, Spiritus autem vivificat. 047 2CO 003 007 Quod si ministratio mortis litteris deformata in lapidibus fuit in gloria, ita ut non possent intendere filii Israël in faciem Moysi propter gloriam vultus ejus, quæ evacuatur: 047 2CO 003 008 quomodo non magis ministratio Spiritus erit in gloria? 047 2CO 003 009 Nam si ministratio damnationis gloria est: multo magis abundat ministerium justitiæ in gloria. 047 2CO 003 010 Nam nec glorificatum est, quod claruit in hac parte, propter excellentem gloriam. 047 2CO 003 011 Si enim quod evacuatur, per gloriam est: multo magis quod manet, in gloria est. 047 2CO 003 012 Habentes igitur talem spem, multa fiducia utimur: 047 2CO 003 013 et non sicut Moyses ponebat velamen super faciem suam, ut non intenderent filii Israël in faciem ejus, quod evacuatur, 047 2CO 003 014 sed obtusi sunt sensus eorum. Usque in hodiernum enim diem, idipsum velamen in lectione veteris testamenti manet non revelatum (quoniam in Christo evacuatur), 047 2CO 003 015 sed usque in hodiernum diem, cum legitur Moyses, velamen positum est super cor eorum. 047 2CO 003 016 Cum autem conversus fuerit ad Dominum, auferetur velamen. 047 2CO 003 017 Dominus autem Spiritus est: ubi autem Spiritus Domini, ibi libertas. 047 2CO 003 018 Nos vero omnes, revelata facie gloriam Domini speculantes, in eamdem imaginem transformamur a claritate in claritatem, tamquam a Domini Spiritu. 047 2CO 004 001 Ideo habentes administrationem, juxta quod misericordiam consecuti sumus, non deficimus, 047 2CO 004 002 sed abdicamus occulta dedecoris, non ambulantes in astutia, neque adulterantes verbum Dei, sed in manifestatione veritatis commendantes nosmetipsos ad omnem conscientiam hominum coram Deo. 047 2CO 004 003 Quod si etiam opertum est Evangelium nostrum, in iis, qui pereunt, est opertum: 047 2CO 004 004 in quibus Deus hujus sæculi excæcavit mentes infidelium, ut non fulgeat illis illuminatio Evangelii gloriæ Christi, qui est imago Dei. (aiōn g165) 047 2CO 004 005 Non enim nosmetipsos prædicamus, sed Jesum Christum Dominum nostrum: nos autem servos vestros per Jesum: 047 2CO 004 006 quoniam Deus, qui dixit de tenebris lucem splendescere, ipse illuxit in cordibus nostris ad illuminationem scientiæ claritatis Dei, in facie Christi Jesu. 047 2CO 004 007 Habemus autem thesaurum istum in vasis fictilibus: ut sublimitas sit virtutis Dei, et non ex nobis. 047 2CO 004 008 In omnibus tribulationem patimur, sed non angustiamur: aporiamur, sed non destituimur: 047 2CO 004 009 persecutionem patimur, sed non derelinquimur: dejicimur, sed non perimus: 047 2CO 004 010 semper mortificationem Jesu in corpore nostro circumferentes, ut et vita Jesu manifestetur in corporibus nostris. 047 2CO 004 011 Semper enim nos, qui vivimus, in mortem tradimur propter Jesum: ut et vita Jesu manifestetur in carne nostra mortali. 047 2CO 004 012 Ergo mors in nobis operatur, vita autem in vobis. 047 2CO 004 013 Habentes autem eumdem spiritum fidei, sicut scriptum est: Credidi, propter quod locutus sum: et nos credimus, propter quod et loquimur: 047 2CO 004 014 scientes quoniam qui suscitavit Jesum, et nos cum Jesu suscitabit, et constituet vobiscum. 047 2CO 004 015 Omnia enim propter vos: ut gratia abundans, per multos in gratiarum actione, abundet in gloriam Dei. 047 2CO 004 016 Propter quod non deficimus: sed licet is, qui foris est, noster homo corrumpatur, tamen is, qui intus est, renovatur de die in diem. 047 2CO 004 017 Id enim, quod in præsenti est momentaneum et leve tribulationis nostræ, supra modum in sublimitate æternum gloriæ pondus operatur in nobis, (aiōnios g166) 047 2CO 004 018 non contemplantibus nobis quæ videntur, sed quæ non videntur. Quæ enim videntur, temporalia sunt: quæ autem non videntur, æterna sunt. (aiōnios g166) 047 2CO 005 001 Scimus enim quoniam si terrestris domus nostra hujus habitationis dissolvatur, quod ædificationem ex Deo habemus, domum non manufactam, æternam in cælis. (aiōnios g166) 047 2CO 005 002 Nam et in hoc ingemiscimus, habitationem nostram, quæ de cælo est, superindui cupientes: 047 2CO 005 003 si tamen vestiti, non nudi inveniamur. 047 2CO 005 004 Nam et qui sumus in hoc tabernaculo, ingemiscimus gravati: eo quod nolumus expoliari, sed supervestiri, ut absorbeatur quod mortale est, a vita. 047 2CO 005 005 Qui autem efficit nos in hoc ipsum, Deus, qui dedit nobis pignus Spiritus. 047 2CO 005 006 Audentes igitur semper, scientes quoniam dum sumus in corpore, peregrinamur a Domino 047 2CO 005 007 (per fidem enim ambulamus, et non per speciem): 047 2CO 005 008 audemus autem, et bonam voluntatem habemus magis peregrinari a corpore, et præsentes esse ad Dominum. 047 2CO 005 009 Et ideo contendimus, sive absentes, sive præsentes, placere illi. 047 2CO 005 010 Omnes enim nos manifestari oportet ante tribunal Christi, ut referat unusquisque propria corporis, prout gessit, sive bonum, sive malum. 047 2CO 005 011 Scientes ergo timorem Domini, hominibus suademus, Deo autem manifesti sumus. Spero autem et in conscientiis vestris manifestos nos esse. 047 2CO 005 012 Non iterum commendamus nos vobis, sed occasionem damus vobis gloriandi pro nobis: ut habeatis ad eos qui in facie gloriantur, et non in corde. 047 2CO 005 013 Sive enim mente excedimus Deo: sive sobrii sumus, vobis. 047 2CO 005 014 Caritas enim Christi urget nos: æstimantes hoc, quoniam si unus pro omnibus mortuus est, ergo omnes mortui sunt: 047 2CO 005 015 et pro omnibus mortuus est Christus: ut, et qui vivunt, jam non sibi vivant, sed ei qui pro ipsis mortuus est et resurrexit. 047 2CO 005 016 Itaque nos ex hoc neminem novimus secundum carnem. Et si cognovimus secundum carnem Christum, sed nunc jam non novimus. 047 2CO 005 017 Si qua ergo in Christo nova creatura, vetera transierunt: ecce facta sunt omnia nova. 047 2CO 005 018 Omnia autem ex Deo, qui nos reconciliavit sibi per Christum: et dedit nobis ministerium reconciliationis, 047 2CO 005 019 quoniam quidem Deus erat in Christo mundum reconcilians sibi, non reputans illis delicta ipsorum, et posuit in nobis verbum reconciliationis. 047 2CO 005 020 Pro Christo ergo legatione fungimur, tamquam Deo exhortante per nos. Obsecramus pro Christo, reconciliamini Deo. 047 2CO 005 021 Eum, qui non noverat peccatum, pro nobis peccatum fecit, ut nos efficeremur justitia Dei in ipso. 047 2CO 006 001 Adjuvantes autem exhortamur ne in vacuum gratiam Dei recipiatis. 047 2CO 006 002 Ait enim: Tempore accepto exaudivi te, et in die salutis adjuvi te. Ecce nunc tempus acceptabile, ecce nunc dies salutis. 047 2CO 006 003 Nemini dantes ullam offensionem, ut non vituperetur ministerium nostrum: 047 2CO 006 004 sed in omnibus exhibeamus nosmetipsos sicut Dei ministros in multa patientia, in tribulationibus, in necessitatibus, in angustiis, 047 2CO 006 005 in plagis, in carceribus, in seditionibus, in laboribus, in vigiliis, in jejuniis, 047 2CO 006 006 in castitate, in scientia, in longanimitate, in suavitate, in Spiritu Sancto, in caritate non ficta, 047 2CO 006 007 in verbo veritatis, in virtute Dei, per arma justitiæ a dextris et a sinistris, 047 2CO 006 008 per gloriam, et ignobilitatem, per infamiam, et bonam famam: ut seductores, et veraces, sicut qui ignoti, et cogniti: 047 2CO 006 009 quasi morientes, et ecce vivimus: ut castigati, et non mortificati: 047 2CO 006 010 quasi tristes, semper autem gaudentes: sicut egentes, multos autem locupletantes: tamquam nihil habentes, et omnia possidentes. 047 2CO 006 011 Os nostrum patet ad vos, o Corinthii; cor nostrum dilatatum est. 047 2CO 006 012 Non angustiamini in nobis: angustiamini autem in visceribus vestris: 047 2CO 006 013 eamdem autem habentes remunerationem, tamquam filiis dico, dilatamini et vos. 047 2CO 006 014 Nolite jugum ducere cum infidelibus. Quæ enim participatio justitiæ cum iniquitate? aut quæ societas luci ad tenebras? 047 2CO 006 015 quæ autem conventio Christi ad Belial? aut quæ pars fideli cum infideli? 047 2CO 006 016 qui autem consensus templo Dei cum idolis? vos enim estis templum Dei vivi, sicut dicit Deus: [Quoniam inhabitabo in illis, et inambulabo inter eos, et ero illorum Deus, et ipsi erunt mihi populus. 047 2CO 006 017 Propter quod exite de medio eorum, et separamini, dicit Dominus, et immundum ne tetigeritis: 047 2CO 006 018 et ego recipiam vos: et ero vobis in patrem, et vos eritis mihi in filios et filias, dicit Dominus omnipotens.] 047 2CO 007 001 Has ergo habentes promissiones, carissimi, mundemus nos ab omni inquinamento carnis et spiritus, perficientes sanctificationem in timore Dei. 047 2CO 007 002 Capite nos. Neminem læsimus, neminem corrupimus, neminem circumvenimus. 047 2CO 007 003 Non ad condemnationem vestram dico: prædiximus enim quod in cordibus nostris estis ad commoriendum et ad convivendum. 047 2CO 007 004 Multa mihi fiducia est apud vos, multa mihi gloriatio pro vobis: repletus sum consolatione; superabundo gaudio in omni tribulatione nostra. 047 2CO 007 005 Nam et cum venissemus in Macedoniam, nullam requiem habuit caro nostra, sed omnem tribulationem passi sumus: foris pugnæ, intus timores. 047 2CO 007 006 Sed qui consolatur humiles, consolatus est nos Deus in adventu Titi. 047 2CO 007 007 Non solum autem in adventu ejus, sed etiam in consolatione, qua consolatus est in vobis, referens nobis vestrum desiderium, vestrum fletum, vestram æmulationem pro me, ita ut magis gauderem. 047 2CO 007 008 Quoniam etsi contristavi vos in epistola, non me pœnitet: etsi pœniteret, videns quod epistola illa (etsi ad horam) vos contristavit, 047 2CO 007 009 nunc gaudeo: non quia contristati estis, sed quia contristati estis ad pœnitentiam. Contristati enim estis ad Deum, ut in nullo detrimentum patiamini ex nobis. 047 2CO 007 010 Quæ enim secundum Deum tristitia est, pœnitentiam in salutem stabilem operatur: sæculi autem tristitia mortem operatur. 047 2CO 007 011 Ecce enim hoc ipsum, secundum Deum contristari vos, quantam in vobis operatur sollicitudinem: sed defensionem, sed indignationem, sed timorem, sed desiderium, sed æmulationem, sed vindictam: in omnibus exhibuistis vos incontaminatos esse negotio. 047 2CO 007 012 Igitur, etsi scripsi vobis, non propter eum qui fecit injuriam, nec propter eum qui passus est: sed ad manifestandam sollicitudinem nostram, quam habemus pro vobis 047 2CO 007 013 coram Deo: ideo consolati sumus. In consolatione autem nostra, abundantius magis gavisi sumus super gaudio Titi, quia refectus est spiritus ejus ab omnibus vobis: 047 2CO 007 014 et si quid apud illum de vobis gloriatus sum, non sum confusus: sed sicut omnia vobis in veritate locuti sumus, ita et gloriatio nostra, quæ fuit ad Titum, veritas facta est, 047 2CO 007 015 et viscera ejus abundantius in vobis sunt, reminiscentis omnium vestrum obedientiam: quomodo cum timore et tremore excepistis illum. 047 2CO 007 016 Gaudeo quod in omnibus confido in vobis. 047 2CO 008 001 Notam autem facimus vobis, fratres, gratiam Dei, quæ data est in ecclesiis Macedoniæ: 047 2CO 008 002 quod in multo experimento tribulationis abundantia gaudii ipsorum fuit, et altissima paupertas eorum, abundavit in divitias simplicitatis eorum: 047 2CO 008 003 quia secundum virtutem testimonium illis reddo, et supra virtutem voluntarii fuerunt, 047 2CO 008 004 cum multa exhortatione obsecrantes nos gratiam, et communicationem ministerii, quod fit in sanctos. 047 2CO 008 005 Et non sicut speravimus, sed semetipsos dederunt primum Domino, deinde nobis per voluntatem Dei, 047 2CO 008 006 ita ut rogaremus Titum, ut quemadmodum cœpit, ita et perficiat in vobis etiam gratiam istam. 047 2CO 008 007 Sed sicut in omnibus abundatis fide, et sermone, et scientia, et omni sollicitudine, insuper et caritate vestra in nos, ut et in hac gratia abundetis. 047 2CO 008 008 Non quasi imperans dico: sed per aliorum sollicitudinem, etiam vestræ caritatis ingenium bonum comprobans. 047 2CO 008 009 Scitis enim gratiam Domini nostri Jesu Christi, quoniam propter vos egenus factus est, cum esset dives, ut illius inopia vos divites essetis. 047 2CO 008 010 Et consilium in hoc do: hoc enim vobis utile est, qui non solum facere, sed et velle cœpistis ab anno priore: 047 2CO 008 011 nunc vero et facto perficite: ut quemadmodum promptus est animus voluntatis, ita sit et perficiendi ex eo quod habetis. 047 2CO 008 012 Si enim voluntas prompta est, secundum id quod habet, accepta est, non secundum id quod non habet. 047 2CO 008 013 Non enim ut aliis sit remissio, vobis autem tribulatio, sed ex æqualitate. 047 2CO 008 014 In præsenti tempore vestra abundantia illorum inopiam suppleat: ut et illorum abundantia vestræ inopiæ sit supplementum, ut fiat æqualitas, sicut scriptum est: 047 2CO 008 015 Qui multum, non abundavit: et qui modicum, non minoravit. 047 2CO 008 016 Gratias autem Deo, qui dedit eamdem sollicitudinem pro vobis in corde Titi, 047 2CO 008 017 quoniam exhortationem quidem suscepit: sed cum sollicitior esset, sua voluntate profectus est ad vos. 047 2CO 008 018 Misimus etiam cum illo fratrem, cujus laus est in Evangelio per omnes ecclesias: 047 2CO 008 019 non solum autem, sed et ordinatus est ab ecclesiis comes peregrinationis nostræ in hanc gratiam, quæ ministratur a nobis ad Domini gloriam, et destinatam voluntatem nostram: 047 2CO 008 020 devitantes hoc, ne quis nos vituperet in hac plenitudine, quæ ministratur a nobis. 047 2CO 008 021 Providemus enim bona non solum coram Deo, sed etiam coram hominibus. 047 2CO 008 022 Misimus autem cum illis et fratrem nostrum, quem probavimus in multis sæpe sollicitum esse: nunc autem multo sollicitiorem, confidentia multa in vos, 047 2CO 008 023 sive pro Tito, qui est socius meus, et in vos adjutor, sive fratres nostri, Apostoli ecclesiarum, gloria Christi. 047 2CO 008 024 Ostensionem ergo, quæ est caritatis vestræ, et nostræ gloriæ pro vobis, in illos ostendite in faciem ecclesiarum. 047 2CO 009 001 Nam de ministerio, quod fit in sanctos ex abundanti est mihi scribere vobis. 047 2CO 009 002 Scio enim promptum animum vestrum: pro quo de vobis glorior apud Macedones. Quoniam et Achaia parata est ab anno præterito, et vestra æmulatio provocavit plurimos. 047 2CO 009 003 Misi autem fratres: ut ne quod gloriamur de vobis, evacuetur in hac parte, ut (quemadmodum dixi) parati sitis: 047 2CO 009 004 ne cum venerint Macedones mecum, et invenerint vos imparatos, erubescamus nos (ut non dicamus vos) in hac substantia. 047 2CO 009 005 Necessarium ergo existimavi rogare fratres, ut præveniant ad vos, et præparent repromissam benedictionem hanc paratam esse sic, quasi benedictionem, non tamquam avaritiam. 047 2CO 009 006 Hoc autem dico: qui parce seminat, parce et metet: et qui seminat in benedictionibus, de benedictionibus et metet. 047 2CO 009 007 Unusquisque, prout destinavit in corde suo, non ex tristitia, aut ex necessitate: hilarem enim datorem diligit Deus. 047 2CO 009 008 Potens est autem Deus omnem gratiam abundare facere in vobis: ut in omnibus semper omnem sufficientiam habentes, abundetis in omne opus bonum, 047 2CO 009 009 sicut scriptum est: Dispersit, dedit pauperibus: justitia ejus manet in sæculum sæculi. (aiōn g165) 047 2CO 009 010 Qui autem administrat semen seminanti: et panem ad manducandum præstabit, et multiplicabit semen vestrum, et augebit incrementa frugum justitiæ vestræ: 047 2CO 009 011 ut in omnibus locupletati abundetis in omnem simplicitatem, quæ operatur per nos gratiarum actionem Deo. 047 2CO 009 012 Quoniam ministerium hujus officii non solum supplet ea quæ desunt sanctis, sed etiam abundat per multas gratiarum actiones in Domino, 047 2CO 009 013 per probationem ministerii hujus, glorificantes Deum in obedientia confessionis vestræ, in Evangelium Christi, et simplicitate communicationis in illos, et in omnes, 047 2CO 009 014 et in ipsorum obsecratione pro vobis, desiderantium vos propter eminentem gratiam Dei in vobis. 047 2CO 009 015 Gratias Deo super inenarrabili dono ejus. 047 2CO 010 001 Ipse autem ego Paulus obsecro vos per mansuetudinem et modestiam Christi, qui in facie quidem humilis sum inter vos, absens autem confido in vos. 047 2CO 010 002 Rogo autem vos ne præsens audeam per eam confidentiam, qua existimor audere in quosdam, qui arbitrantur nos tamquam secundum carnem ambulemus. 047 2CO 010 003 In carne enim ambulantes, non secundum carnem militamus. 047 2CO 010 004 Nam arma militiæ nostræ non carnalia sunt, sed potentia Deo ad destructionem munitionum, consilia destruentes, 047 2CO 010 005 et omnem altitudinem extollentem se adversus scientiam Dei, et in captivitatem redigentes omnem intellectum in obsequium Christi, 047 2CO 010 006 et in promptu habentes ulcisci omnem inobedientiam, cum impleta fuerit vestra obedientia. 047 2CO 010 007 Quæ secundum faciem sunt, videte. Si quis confidit sibi Christi se esse, hoc cogitet iterum apud se: quia sicut ipse Christi est, ita et nos. 047 2CO 010 008 Nam etsi amplius aliquid gloriatus fuero de potestate nostra, quam dedit nobis Dominus in ædificationem, et non in destructionem vestram, non erubescam. 047 2CO 010 009 Ut autem non existimer tamquam terrere vos per epistolas: 047 2CO 010 010 quoniam quidem epistolæ, inquiunt, graves sunt et fortes: præsentia autem corporis infirma, et sermo contemptibilis: 047 2CO 010 011 hoc cogitet qui ejusmodi est, quia quales sumus verbo per epistolas absentes, tales et præsentes in facto. 047 2CO 010 012 Non enim audemus inserere, aut comparare nos quibusdam, qui seipsos commendant: sed ipsi in nobis nosmetipsos metientes, et comparantes nosmetipsos nobis. 047 2CO 010 013 Nos autem non in immensum gloriabimur, sed secundum mensuram regulæ, qua mensus est nobis Deus, mensuram pertingendi usque ad vos. 047 2CO 010 014 Non enim quasi non pertingentes ad vos, superextendimus nos: usque ad vos enim pervenimus in Evangelio Christi. 047 2CO 010 015 Non in immensum gloriantes in alienis laboribus: spem autem habentes crescentis fidei vestræ, in vobis magnificari secundum regulam nostram in abundantiam, 047 2CO 010 016 etiam in illa, quæ ultra vos sunt, evangelizare, non in aliena regula in iis quæ præparata sunt gloriari. 047 2CO 010 017 Qui autem gloriatur, in Domino glorietur. 047 2CO 010 018 Non enim qui seipsum commendat, ille probatus est: sed quem Deus commendat. 047 2CO 011 001 Utinam sustineretis modicum quid insipientiæ meæ, sed et supportare me: 047 2CO 011 002 æmulor enim vos Dei æmulatione. Despondi enim vos uni viro, virginem castam exhibere Christo. 047 2CO 011 003 Timeo autem ne sicut serpens Hevam seduxit astutia sua, ita corrumpantur sensus vestri, et excidant a simplicitate, quæ est in Christo. 047 2CO 011 004 Nam si is qui venit, alium Christum prædicat, quem non prædicavimus, aut alium spiritum accipitis, quem non accepistis: aut aliud Evangelium, quod non recepistis: recte pateremini. 047 2CO 011 005 Existimo enim nihil me minus fecisse a magnis Apostolis. 047 2CO 011 006 Nam etsi imperitus sermone, sed non scientia, in omnibus autem manifestati sumus vobis. 047 2CO 011 007 Aut numquid peccatum feci, meipsum humilians, ut vos exaltemini? quoniam gratis Evangelium Dei evangelizavi vobis? 047 2CO 011 008 Alias ecclesias expoliavi, accipiens stipendium ad ministerium vestrum. 047 2CO 011 009 Et cum essem apud vos, et egerem, nulli onerosus fui: nam quod mihi deerat, suppleverunt fratres, qui venerunt a Macedonia: et in omnibus sine onere me vobis servavi, et servabo. 047 2CO 011 010 Est veritas Christi in me, quoniam hæc gloriatio non infringetur in me in regionibus Achaiæ. 047 2CO 011 011 Quare? quia non diligo vos? Deus scit. 047 2CO 011 012 Quod autem facio, et faciam: ut amputem occasionem eorum qui volunt occasionem, ut in quo gloriantur, inveniantur sicut et nos. 047 2CO 011 013 Nam ejusmodi pseudoapostoli sunt operarii subdoli, transfigurantes se in apostolos Christi. 047 2CO 011 014 Et non mirum: ipse enim Satanas transfigurat se in angelum lucis. 047 2CO 011 015 Non est ergo magnum, si ministri ejus transfigurentur velut ministri justitiæ: quorum finis erit secundum opera ipsorum. 047 2CO 011 016 Iterum dico (ne quis me putet insipientem esse, alioquin velut insipientem accipite me, ut et ego modicum quid glorier), 047 2CO 011 017 quod loquor, non loquor secundum Deum, sed quasi in insipientia, in hac substantia gloriæ. 047 2CO 011 018 Quoniam multi gloriantur secundum carnem: et ego gloriabor. 047 2CO 011 019 Libenter enim suffertis insipientes, cum sitis ipsi sapientes. 047 2CO 011 020 Sustinetis enim si quis vos in servitutem redigit, si quis devorat, si quis accipit, si quis extollitur, si quis in faciem vos cædit. 047 2CO 011 021 Secundum ignobilitatem dico, quasi nos infirmi fuerimus in hac parte. In quo quis audet (in insipientia dico) audeo et ego: 047 2CO 011 022 Hebræi sunt, et ego: Israëlitæ sunt, et ego: semen Abrahæ sunt, et ego. 047 2CO 011 023 Ministri Christi sunt (ut minus sapiens dico), plus ego: in laboribus plurimis, in carceribus abundantius, in plagis supra modum, in mortibus frequenter. 047 2CO 011 024 A Judæis quinquies, quadragenas, una minus, accepi. 047 2CO 011 025 Ter virgis cæsus sum, semel lapidatus sum: ter naufragium feci, nocte et die in profundo maris fui, 047 2CO 011 026 in itineribus sæpe, periculis fluminum, periculis latronum, periculis ex genere, periculis ex gentibus, periculis in civitate, periculis in solitudine, periculis in mari, periculis in falsis fratribus: 047 2CO 011 027 in labore et ærumna, in vigiliis multis, in fame et siti, in jejuniis multis, in frigore et nuditate, 047 2CO 011 028 præter illa quæ extrinsecus sunt, instantia mea quotidiana, sollicitudo omnium ecclesiarum. 047 2CO 011 029 Quis infirmatur, et ego non infirmor? quis scandalizatur, et ego non uror? 047 2CO 011 030 Si gloriari oportet, quæ infirmitatis meæ sunt, gloriabor. 047 2CO 011 031 Deus et Pater Domini nostri Jesu Christi, qui est benedictus in sæcula, scit quod non mentior. (aiōn g165) 047 2CO 011 032 Damasci præpositus gentis Aretæ regis custodiebat civitatem Damascenorum ut me comprehenderet: 047 2CO 011 033 et per fenestram in sporta dimissus sum per murum, et sic effugi manus ejus. 047 2CO 012 001 Si gloriari oportet (non expedit quidem), veniam autem ad visiones et revelationes Domini. 047 2CO 012 002 Scio hominem in Christo ante annos quatuordecim, sive in corpore nescio, sive extra corpus nescio, Deus scit, raptum hujusmodi usque ad tertium cælum. 047 2CO 012 003 Et scio hujusmodi hominem sive in corpore, sive extra corpus nescio, Deus scit: 047 2CO 012 004 quoniam raptus est in paradisum: et audivit arcana verba, quæ non licet homini loqui. 047 2CO 012 005 Pro hujusmodi gloriabor: pro me autem nihil gloriabor nisi in infirmitatibus meis. 047 2CO 012 006 Nam etsi voluero gloriari, non ero insipiens: veritatem enim dicam: parco autem, ne quis me existimet supra id quod videt in me, aut aliquid audit ex me. 047 2CO 012 007 Et ne magnitudo revelationum extollat me, datus est mihi stimulus carnis meæ angelus Satanæ, qui me colaphizet. 047 2CO 012 008 Propter quod ter Dominum rogavi ut discederet a me: 047 2CO 012 009 et dixit mihi: Sufficit tibi gratia mea: nam virtus in infirmitate perficitur. Libenter igitur gloriabor in infirmitatibus meis, ut inhabitet in me virtus Christi. 047 2CO 012 010 Propter quod placeo mihi in infirmitatibus meis, in contumeliis, in necessitatibus, in persecutionibus, in angustiis pro Christo: cum enim infirmor, tunc potens sum. 047 2CO 012 011 Factus sum insipiens, vos me coëgistis. Ego enim a vobis debui commendari: nihil enim minus fui ab iis, qui sunt supra modum Apostoli: tametsi nihil sum: 047 2CO 012 012 signa tamen apostolatus mei facta sunt super vos in omni patientia, in signis, et prodigiis, et virtutibus. 047 2CO 012 013 Quid est enim, quod minus habuistis præ ceteris ecclesiis, nisi quod ego ipse non gravavi vos? donate mihi hanc injuriam. 047 2CO 012 014 Ecce tertio hoc paratus sum venire ad vos: et non ero gravis vobis. Non enim quæro quæ vestra sunt, sed vos. Nec enim debent filii parentibus thesaurizare, sed parentes filiis. 047 2CO 012 015 Ego autem libentissime impendam, et super impendar ipse pro animabus vestris: licet plus vos diligens, minus diligar. 047 2CO 012 016 Sed esto: ego vos non gravavi: sed cum essem astutus, dolo vos cepi. 047 2CO 012 017 Numquid per aliquem eorum, quod misi ad vos, circumveni vos? 047 2CO 012 018 Rogavi Titum, et misi cum illo fratrem. Numquid Titus vos circumvenit? nonne eodem spiritu ambulavimus? nonne iisdem vestigiis? 047 2CO 012 019 Olim putatis quod excusemus nos apud vos? coram Deo in Christo loquimur: omnia autem, carissimi, propter ædificationem vestram. 047 2CO 012 020 Timeo enim ne forte cum venero, non quales volo, inveniam vos: et ego inveniar a vobis, qualem non vultis: ne forte contentiones, æmulationes, animositates, dissensiones, detractiones, susurrationes, inflationes, seditiones sint inter vos: 047 2CO 012 021 ne iterum cum venero, humiliet me Deus apud vos, et lugeam multos ex iis qui ante peccaverunt, et non egerunt pœnitentiam super immunditia, et fornicatione, et impudicitia, quam gesserunt. 047 2CO 013 001 Ecce tertio hoc venio ad vos: in ore duorum vel trium testium stabit omne verbum. 047 2CO 013 002 Prædixi, et prædico, ut præsens, et nunc absens iis qui ante peccaverunt, et ceteris omnibus, quoniam si venero iterum, non parcam. 047 2CO 013 003 An experimentum quæritis ejus, qui in me loquitur Christus, qui in vobis non infirmatur, sed potens est in vobis? 047 2CO 013 004 Nam etsi crucifixus est ex infirmitate: sed vivit ex virtute Dei. Nam et nos infirmi sumus in illo: sed vivemus cum eo ex virtute Dei in vobis. 047 2CO 013 005 Vosmetipsos tentate si estis in fide: ipsi vos probate. An non cognoscitis vosmetipsos quia Christus Jesus in vobis est? nisi forte reprobi estis. 047 2CO 013 006 Spero autem quod cognoscetis, quia nos non sumus reprobi. 047 2CO 013 007 Oramus autem Deum ut nihil mali faciatis, non ut nos probati appareamus, sed ut vos quod bonum est faciatis: nos autem ut reprobi simus. 047 2CO 013 008 Non enim possumus aliquid adversus veritatem, sed pro veritate. 047 2CO 013 009 Gaudemus enim, quoniam nos infirmi sumus, vos autem potentes estis. Hoc et oramus, vestram consummationem. 047 2CO 013 010 Ideo hæc absens scribo, ut non præsens durius agam secundum potestatem, quam Dominus dedit mihi in ædificationem, et non in destructionem. 047 2CO 013 011 De cetero, fratres, gaudete, perfecti estote, exhortamini, idem sapite, pacem habete, et Deus pacis et dilectionis erit vobiscum. 047 2CO 013 012 Salutate invicem in osculo sancto. 047 2CO 013 013 Salutant vos omnes sancti. 047 2CO 013 014 Gratia Domini nostri Jesu Christi, et caritas Dei, et communicatio Sancti Spiritus sit cum omnibus vobis. Amen. # # BOOK 048 GAL Galatians Galatas 048 GAL 001 001 Paulus, Apostolus non ab hominibus, neque per hominem, sed per Jesum Christum, et Deum Patrem, qui suscitavit eum a mortuis: 048 GAL 001 002 et qui mecum sunt omnes fratres, ecclesiis Galatiæ. 048 GAL 001 003 Gratia vobis, et pax a Deo Patre, et Domino nostro Jesu Christo, 048 GAL 001 004 qui dedit semetipsum pro peccatis nostris, ut eriperet nos de præsenti sæculo nequam, secundum voluntatem Dei et Patris nostri, (aiōn g165) 048 GAL 001 005 cui est gloria in sæcula sæculorum. Amen. (aiōn g165) 048 GAL 001 006 Miror quod sic tam cito transferimini ab eo qui vos vocavit in gratiam Christi in aliud Evangelium: 048 GAL 001 007 quod non est aliud, nisi sunt aliqui qui vos conturbant, et volunt convertere Evangelium Christi. 048 GAL 001 008 Sed licet nos aut angelus de cælo evangelizet vobis præterquam quod evangelizavimus vobis, anathema sit. 048 GAL 001 009 Sicut prædiximus, et nunc iterum dico: si quis vobis evangelizaverit præter id quod accepistis, anathema sit. 048 GAL 001 010 Modo enim hominibus suadeo, an Deo? an quæro hominibus placere? si adhuc hominibus placerem, Christi servus non essem. 048 GAL 001 011 Notum enim vobis facio, fratres, Evangelium, quod evangelizatum est a me, quia non est secundum hominem: 048 GAL 001 012 neque enim ego ab homine accepi illud, neque didici, sed per revelationem Jesu Christi. 048 GAL 001 013 Audistis enim conversationem meam aliquando in Judaismo: quoniam supra modum persequebar Ecclesiam Dei, et expugnabam illam, 048 GAL 001 014 et proficiebam in Judaismo supra multos coætaneos meos in genere meo, abundantius æmulator existens paternarum mearum traditionum. 048 GAL 001 015 Cum autem placuit ei, qui me segregavit ex utero matris meæ, et vocavit per gratiam suam, 048 GAL 001 016 ut revelaret Filium suum in me, ut evangelizarem illum in gentibus: continuo non acquievi carni et sanguini, 048 GAL 001 017 neque veni Jerosolymam ad antecessores meos Apostolos: sed abii in Arabiam, et iterum reversus sum Damascum: 048 GAL 001 018 deinde post annos tres veni Jerosolymam videre Petrum, et mansi apud eum diebus quindecim: 048 GAL 001 019 alium autem Apostolorum vidi neminem, nisi Jacobum fratrem Domini. 048 GAL 001 020 Quæ autem scribo vobis, ecce coram Deo, quia non mentior. 048 GAL 001 021 Deinde veni in partes Syriæ, et Ciliciæ. 048 GAL 001 022 Eram autem ignotus facie ecclesiis Judææ, quæ erant in Christo: 048 GAL 001 023 tantum autem auditum habebant quoniam qui persequebatur nos aliquando, nunc evangelizat fidem, quam aliquando expugnabat: 048 GAL 001 024 et in me clarificabant Deum. 048 GAL 002 001 Deinde post annos quatuordecim, iterum ascendi Jerosolymam cum Barnaba, assumpto et Tito. 048 GAL 002 002 Ascendi autem secundum revelationem: et contuli cum illis Evangelium, quod prædico in gentibus, seorsum autem iis qui videbantur aliquid esse: ne forte in vacuum currerem, aut cucurrissem. 048 GAL 002 003 Sed neque Titus, qui mecum erat, cum esset gentilis, compulsus est circumcidi: 048 GAL 002 004 sed propter subintroductos falsos fratres, qui subintroierunt explorare libertatem nostram, quam habemus in Christo Jesu, ut nos in servitutem redigerent. 048 GAL 002 005 Quibus neque ad horam cessimus subjectione, ut veritas Evangelii permaneat apud vos: 048 GAL 002 006 ab iis autem, qui videbantur esse aliquid (quales aliquando fuerint, nihil mea interest: Deus personam hominis non accipit): mihi enim qui videbantur esse aliquid, nihil contulerunt. 048 GAL 002 007 Sed e contra cum vidissent quod creditum est mihi Evangelium præputii, sicut et Petro circumcisionis 048 GAL 002 008 (qui enim operatus est Petro in apostolatum circumcisionis, operatus est et mihi inter gentes): 048 GAL 002 009 et cum cognovissent gratiam, quæ data est mihi, Jacobus, et Cephas, et Joannes, qui videbantur columnæ esse, dextras dederunt mihi, et Barnabæ societatis: ut nos in gentes, ipsi autem in circumcisionem: 048 GAL 002 010 tantum ut pauperum memores essemus, quod etiam sollicitus fui hoc ipsum facere. 048 GAL 002 011 Cum autem venisset Cephas Antiochiam, in faciem ei restiti, quia reprehensibilis erat. 048 GAL 002 012 Prius enim quam venirent quidam a Jacobo, cum gentibus edebat: cum autem venissent, subtrahebat, et segregabat se, timens eos qui ex circumcisione erant. 048 GAL 002 013 Et simulationi ejus consenserunt ceteri Judæi, ita ut et Barnabas duceretur ab eis in illam simulationem. 048 GAL 002 014 Sed cum vidissem quod non recte ambularent ad veritatem Evangelii, dixi Cephæ coram omnibus: Si tu, cum Judæus sis, gentiliter vivis, et non judaice: quomodo gentes cogis judaizare? 048 GAL 002 015 Nos natura Judæi, et non ex gentibus peccatores. 048 GAL 002 016 Scientes autem quod non justificatur homo ex operibus legis, nisi per fidem Jesu Christi: et nos in Christo Jesu credimus, ut justificemur ex fide Christi, et non ex operibus legis: propter quod ex operibus legis non justificabitur omnis caro. 048 GAL 002 017 Quod si quærentes justificari in Christo, inventi sumus et ipsi peccatores, numquid Christus peccati minister est? Absit. 048 GAL 002 018 Si enim quæ destruxi, iterum hæc ædifico: prævaricatorem me constituo. 048 GAL 002 019 Ego enim per legem, legi mortuus sum, ut Deo vivam: Christo confixus sum cruci. 048 GAL 002 020 Vivo autem, jam non ego: vivit vero in me Christus. Quod autem nunc vivo in carne: in fide vivo Filii Dei, qui dilexit me, et tradidit semetipsum pro me. 048 GAL 002 021 Non abjicio gratiam Dei. Si enim per legem justitia, ergo gratis Christus mortuus est. 048 GAL 003 001 O insensati Galatæ, quis vos fascinavit non obedire veritati, ante quorum oculos Jesus Christus præscriptus est, in vobis crucifixus? 048 GAL 003 002 Hoc solum a vobis volo discere: ex operibus legis Spiritum accepistis, an ex auditu fidei? 048 GAL 003 003 sic stulti estis, ut cum Spiritu cœperitis, nunc carne consummemini? 048 GAL 003 004 tanta passi estis sine causa? si tamen sine causa. 048 GAL 003 005 Qui ergo tribuit vobis Spiritum, et operatur virtutes in vobis: ex operibus legis, an ex auditu fidei? 048 GAL 003 006 Sicut scriptum est: Abraham credidit Deo, et reputatum est illi ad justitiam: 048 GAL 003 007 cognoscite ergo quia qui ex fide sunt, ii sunt filii Abrahæ. 048 GAL 003 008 Providens autem Scriptura quia ex fide justificat gentes Deus, prænuntiavit Abrahæ: Quia benedicentur in te omnes gentes. 048 GAL 003 009 Igitur qui ex fide sunt, benedicentur cum fideli Abraham. 048 GAL 003 010 Quicumque enim ex operibus legis sunt, sub maledicto sunt. Scriptum est enim: Maledictus omnis qui non permanserit in omnibus quæ scripta sunt in libro legis ut faciat ea. 048 GAL 003 011 Quoniam autem in lege nemo justificatur apud Deum, manifestum est: quia justus ex fide vivit. 048 GAL 003 012 Lex autem non est ex fide, sed: Qui fecerit ea, vivet in illis. 048 GAL 003 013 Christus nos redemit de maledicto legis, factus pro nobis maledictum: quia scriptum est: Maledictus omnis qui pendet in ligno: 048 GAL 003 014 ut in gentibus benedictio Abrahæ fieret in Christo Jesu, ut pollicitationem Spiritus accipiamus per fidem. 048 GAL 003 015 Fratres (secundum hominem dico) tamen hominis confirmatum testamentum nemo spernit, aut superordinat. 048 GAL 003 016 Abrahæ dictæ sunt promissiones, et semini ejus. Non dicit: Et seminibus, quasi in multis: sed quasi in uno: Et semini tuo, qui est Christus. 048 GAL 003 017 Hoc autem dico, testamentum confirmatum a Deo: quæ post quadringentos et triginta annos facta est lex, non irritum facit ad evacuandam promissionem. 048 GAL 003 018 Nam si ex lege hæreditas, jam non ex promissione. Abrahæ autem per repromissionem donavit Deus. 048 GAL 003 019 Quid igitur lex? Propter transgressiones posita est donec veniret semen, cui promiserat, ordinata per angelos in manu mediatoris. 048 GAL 003 020 Mediator autem unius non est: Deus autem unus est. 048 GAL 003 021 Lex ergo adversus promissa Dei? Absit. Si enim data esset lex, quæ posset vivificare, vere ex lege esset justitia. 048 GAL 003 022 Sed conclusit Scriptura omnia sub peccato, ut promissio ex fide Jesu Christi daretur credentibus. 048 GAL 003 023 Prius autem quam veniret fides, sub lege custodiebamur conclusi in eam fidem quæ revelanda erat. 048 GAL 003 024 Itaque lex pædagogus noster fuit in Christo, ut ex fide justificemur. 048 GAL 003 025 At ubi venit fides, jam non sumus sub pædagogo. 048 GAL 003 026 Omnes enim filii Dei estis per fidem, quæ est in Christo Jesu. 048 GAL 003 027 Quicumque enim in Christo baptizati estis, Christum induistis. 048 GAL 003 028 Non est Judæus, neque Græcus: non est servus, neque liber: non est masculus, neque femina. Omnes enim vos unum estis in Christo Jesu. 048 GAL 003 029 Si autem vos Christi, ergo semen Abrahæ estis, secundum promissionem hæredes. 048 GAL 004 001 Dico autem: quanto tempore hæres parvulus est, nihil differt a servo, cum sit dominus omnium: 048 GAL 004 002 sed sub tutoribus et actoribus est usque ad præfinitum tempus a patre: 048 GAL 004 003 ita et nos cum essemus parvuli, sub elementis mundi eramus servientes. 048 GAL 004 004 At ubi venit plenitudo temporis, misit Deus Filium suum factum ex muliere, factum sub lege, 048 GAL 004 005 ut eos, qui sub lege erant, redimeret, ut adoptionem filiorum reciperemus. 048 GAL 004 006 Quoniam autem estis filii, misit Deus Spiritum Filii sui in corda vestra, clamantem: Abba, Pater. 048 GAL 004 007 Itaque jam non est servus, sed filius: quod si filius, et hæres per Deum. 048 GAL 004 008 Sed tunc quidem ignorantes Deum, iis, qui natura non sunt dii, serviebatis. 048 GAL 004 009 Nunc autem cum cognoveritis Deum, immo cogniti sitis a Deo: quomodo convertimini iterum ad infirma et egena elementa, quibus denuo servire vultis? 048 GAL 004 010 Dies observatis, et menses, et tempora, et annos. 048 GAL 004 011 Timeo vos, ne forte sine causa laboraverim in vobis. 048 GAL 004 012 Estote sicut ego, quia et ego sicut vos: fratres, obsecro vos. Nihil me læsistis. 048 GAL 004 013 Scitis autem quia per infirmitatem carnis evangelizavi vobis jampridem: et tentationem vestram in carne mea 048 GAL 004 014 non sprevistis, neque respuistis: sed sicut angelum Dei excepistis me, sicut Christum Jesum. 048 GAL 004 015 Ubi est ergo beatitudo vestra? testimonium enim perhibeo vobis, quia, si fieri posset, oculos vestros eruissetis, et dedissetis mihi. 048 GAL 004 016 Ergo inimicus vobis factus sum, verum dicens vobis? 048 GAL 004 017 Æmulantur vos non bene: sed excludere vos volunt, ut illos æmulemini. 048 GAL 004 018 Bonum autem æmulamini in bono semper: et non tantum cum præsens sum apud vos. 048 GAL 004 019 Filioli mei, quos iterum parturio, donec formetur Christus in vobis: 048 GAL 004 020 vellem autem esse apud vos modo, et mutare vocem meam: quoniam confundor in vobis. 048 GAL 004 021 Dicite mihi qui sub lege vultis esse: legem non legistis? 048 GAL 004 022 Scriptum est enim: Quoniam Abraham duos filios habuit: unum de ancilla, et unum de libera. 048 GAL 004 023 Sed qui de ancilla, secundum carnem natus est: qui autem de libera, per repromissionem: 048 GAL 004 024 quæ sunt per allegoriam dicta. Hæc enim sunt duo testamenta. Unum quidem in monte Sina, in servitutem generans, quæ est Agar: 048 GAL 004 025 Sina enim mons est in Arabia, qui conjunctus est ei quæ nunc est Jerusalem, et servit cum filiis suis. 048 GAL 004 026 Illa autem, quæ sursum est Jerusalem, libera est, quæ est mater nostra. 048 GAL 004 027 Scriptum est enim: [Lætare, sterilis, quæ non paris; erumpe et clama, quæ non parturis: quia multi filii desertæ, magis quam ejus quæ habet virum.] 048 GAL 004 028 Nos autem, fratres, secundum Isaac promissionis filii sumus. 048 GAL 004 029 Sed quomodo tunc is, qui secundum carnem natus fuerat, persequebatur eum qui secundum spiritum: ita et nunc. 048 GAL 004 030 Sed quid dicit Scriptura? Ejice ancillam, et filium ejus: non enim hæres erit filius ancillæ cum filio liberæ. 048 GAL 004 031 Itaque, fratres, non sumus ancillæ filii, sed liberæ: qua libertate Christus nos liberavit. 048 GAL 005 001 State, et nolite iterum jugo servitutis contineri. 048 GAL 005 002 Ecce ego Paulus dico vobis: quoniam si circumcidamini, Christus vobis nihil proderit. 048 GAL 005 003 Testificor autem rursus omni homini circumcidenti se, quoniam debitor est universæ legis faciendæ. 048 GAL 005 004 Evacuati estis a Christo, qui in lege justificamini: a gratia excidistis. 048 GAL 005 005 Nos enim spiritu ex fide, spem justitiæ exspectamus. 048 GAL 005 006 Nam in Christo Jesu neque circumcisio aliquid valet, neque præputium: sed fides, quæ per caritatem operatur. 048 GAL 005 007 Currebatis bene: quis vos impedivit veritati non obedire? 048 GAL 005 008 persuasio hæc non est ex eo, qui vocat vos. 048 GAL 005 009 Modicum fermentum totam massam corrumpit. 048 GAL 005 010 Ego confido in vobis in Domino, quod nihil aliud sapietis: qui autem conturbat vos, portabit judicium, quicumque est ille. 048 GAL 005 011 Ego autem, fratres, si circumcisionem adhuc prædico: quid adhuc persecutionem patior? ergo evacuatum est scandalum crucis. 048 GAL 005 012 Utinam et abscindantur qui vos conturbant. 048 GAL 005 013 Vos enim in libertatem vocati estis, fratres: tantum ne libertatem in occasionem detis carnis, sed per caritatem Spiritus servite invicem. 048 GAL 005 014 Omnis enim lex in uno sermone impletur: Diliges proximum tuum sicut teipsum. 048 GAL 005 015 Quod si invicem mordetis, et comeditis: videte ne ab invicem consumamini. 048 GAL 005 016 Dico autem: Spiritu ambulate, et desideria carnis non perficietis. 048 GAL 005 017 Caro enim concupiscit adversus spiritum, spiritus autem adversus carnem: hæc enim sibi invicem adversantur, ut non quæcumque vultis, illa faciatis. 048 GAL 005 018 Quod si Spiritu ducimini, non estis sub lege. 048 GAL 005 019 Manifesta sunt autem opera carnis, quæ sunt fornicatio, immunditia, impudicitia, luxuria, 048 GAL 005 020 idolorum servitus, veneficia, inimicitiæ, contentiones, æmulationes, iræ, rixæ, dissensiones, sectæ, 048 GAL 005 021 invidiæ, homicidia, ebrietates, comessationes, et his similia, quæ prædico vobis, sicut prædixi: quoniam qui talia agunt, regnum Dei non consequentur. 048 GAL 005 022 Fructus autem Spiritus est caritas, gaudium, pax, patientia, benignitas, bonitas, longanimitas, 048 GAL 005 023 mansuetudo, fides, modestia, continentia, castitas. Adversus hujusmodi non est lex. 048 GAL 005 024 Qui autem sunt Christi, carnem suam crucifixerunt cum vitiis et concupiscentiis. 048 GAL 005 025 Si Spiritu vivimus, Spiritu et ambulemus. 048 GAL 005 026 Non efficiamur inanis gloriæ cupidi, invicem provocantes, invicem invidentes. 048 GAL 006 001 Fratres, etsi præoccupatus fuerit homo in aliquo delicto, vos, qui spirituales estis, hujusmodi instruite in spiritu lenitatis, considerans teipsum, ne et tu tenteris. 048 GAL 006 002 Alter alterius onera portate, et sic adimplebitis legem Christi. 048 GAL 006 003 Nam si quis existimat se aliquid esse, cum nihil sit, ipse se seducit. 048 GAL 006 004 Opus autem suum probet unusquisque, et sic in semetipso tantum gloriam habebit, et non in altero. 048 GAL 006 005 Unusquisque enim onus suum portabit. 048 GAL 006 006 Communicet autem is qui catechizatur verbo, ei qui se catechizat, in omnibus bonis. 048 GAL 006 007 Nolite errare: Deus non irridetur. Quæ enim seminaverit homo, hæc et metet. 048 GAL 006 008 Quoniam qui seminat in carne sua, de carne et metet corruptionem: qui autem seminat in spiritu, de spiritu metet vitam æternam. (aiōnios g166) 048 GAL 006 009 Bonum autem facientes, non deficiamus: tempore enim suo metemus non deficientes. 048 GAL 006 010 Ergo dum tempus habemus, operemur bonum ad omnes, maxime autem ad domesticos fidei. 048 GAL 006 011 Videte qualibus litteris scripsi vobis mea manu. 048 GAL 006 012 Quicumque enim volunt placere in carne, hi cogunt vos circumcidi, tantum ut crucis Christi persecutionem non patiantur. 048 GAL 006 013 Neque enim qui circumciduntur, legem custodiunt: sed volunt vos circumcidi, ut in carne vestra glorientur. 048 GAL 006 014 Mihi autem absit gloriari, nisi in cruce Domini nostri Jesu Christi: per quem mihi mundus crucifixus est, et ego mundo. 048 GAL 006 015 In Christo enim Jesu neque circumcisio aliquid valet, neque præputium, sed nova creatura. 048 GAL 006 016 Et quicumque hanc regulam secuti fuerint, pax super illos, et misericordia, et super Israël Dei. 048 GAL 006 017 De cetero, nemo mihi molestus sit: ego enim stigmata Domini Jesu in corpore meo porto. 048 GAL 006 018 Gratia Domini nostri Jesu Christi cum spiritu vestro, fratres. Amen. # # BOOK 049 EPH Ephesians Ephesios 049 EPH 001 001 Paulus Apostolus Jesu Christi per voluntatem Dei, omnibus sanctis qui sunt Ephesi, et fidelibus in Christo Jesu. 049 EPH 001 002 Gratia vobis, et pax a Deo Patre nostro, et Domino Jesu Christo. 049 EPH 001 003 Benedictus Deus et Pater Domini nostri Jesu Christi, qui benedixit nos in omni benedictione spirituali in cælestibus in Christo, 049 EPH 001 004 sicut elegit nos in ipso ante mundi constitutionem, ut essemus sancti et immaculati in conspectu ejus in caritate. 049 EPH 001 005 Qui prædestinavit nos in adoptionem filiorum per Jesum Christum in ipsum: secundum propositum voluntatis suæ, 049 EPH 001 006 in laudem gloriæ gratiæ suæ, in qua gratificavit nos in dilecto Filio suo. 049 EPH 001 007 In quo habemus redemptionem per sanguinem ejus, remissionem peccatorum secundum divitias gratiæ ejus, 049 EPH 001 008 quæ superabundavit in nobis in omni sapientia et prudentia: 049 EPH 001 009 ut notum faceret nobis sacramentum voluntatis suæ, secundum beneplacitum ejus, quod proposuit in eo, 049 EPH 001 010 in dispensatione plenitudinis temporum, instaurare omnia in Christo, quæ in cælis et quæ in terra sunt, in ipso; 049 EPH 001 011 in quo etiam et nos sorte vocati sumus prædestinati secundum propositum ejus qui operatur omnia secundum consilium voluntatis suæ: 049 EPH 001 012 ut simus in laudem gloriæ ejus nos, qui ante speravimus in Christo; 049 EPH 001 013 in quo et vos, cum audissetis verbum veritatis, Evangelium salutis vestræ, in quo et credentes signati estis Spiritu promissionis Sancto, 049 EPH 001 014 qui est pignus hæreditatis nostræ, in redemptionem acquisitionis, in laudem gloriæ ipsius. 049 EPH 001 015 Propterea et ego audiens fidem vestram, quæ est in Domino Jesu, et dilectionem in omnes sanctos, 049 EPH 001 016 non cesso gratias agens pro vobis, memoriam vestri faciens in orationibus meis: 049 EPH 001 017 ut Deus Domini nostri Jesu Christi, Pater gloriæ, det vobis spiritum sapientiæ et revelationis in agnitione ejus, 049 EPH 001 018 illuminatos oculos cordis vestri, ut sciatis quæ sit spes vocationis ejus, et quæ divitiæ gloriæ hæreditatis ejus in sanctis, 049 EPH 001 019 et quæ sit supereminens magnitudo virtutis ejus in nos, qui credimus secundum operationem potentiæ virtutis ejus, 049 EPH 001 020 quam operatus est in Christo, suscitans illum a mortuis, et constituens ad dexteram suam in cælestibus: 049 EPH 001 021 supra omnem principatum, et potestatem, et virtutem, et dominationem, et omne nomen, quod nominatur non solum in hoc sæculo, sed etiam in futuro. (aiōn g165) 049 EPH 001 022 Et omnia subjecit sub pedibus ejus: et ipsum dedit caput supra omnem ecclesiam, 049 EPH 001 023 quæ est corpus ipsius, et plenitudo ejus, qui omnia in omnibus adimpletur. 049 EPH 002 001 Et vos, cum essetis mortui delictis et peccatis vestris, 049 EPH 002 002 in quibus aliquando ambulastis secundum sæculum mundi hujus, secundum principem potestatis aëris hujus, spiritus, qui nunc operatur in filios diffidentiæ, (aiōn g165) 049 EPH 002 003 in quibus et nos omnes aliquando conversati sumus in desideriis carnis nostræ, facientes voluntatem carnis et cogitationum, et eramus natura filii iræ, sicut et ceteri: 049 EPH 002 004 Deus autem, qui dives est in misericordia, propter nimiam caritatem suam, qua dilexit nos, 049 EPH 002 005 et cum essemus mortui peccatis, convivificavit nos in Christo (cujus gratia estis salvati), 049 EPH 002 006 et conresuscitavit, et consedere fecit in cælestibus in Christo Jesu: 049 EPH 002 007 ut ostenderet in sæculis supervenientibus abundantes divitias gratiæ suæ, in bonitate super nos in Christo Jesu. (aiōn g165) 049 EPH 002 008 Gratia enim estis salvati per fidem, et hoc non ex vobis: Dei enim donum est: 049 EPH 002 009 non ex operibus, ut ne quis glorietur. 049 EPH 002 010 Ipsius enim sumus factura, creati in Christo Jesu in operibus bonis, quæ præparavit Deus ut in illis ambulemus. 049 EPH 002 011 Propter quod memores estote quod aliquando vos gentes in carne, qui dicimini præputium ab ea quæ dicitur circumcisio in carne, manu facta: 049 EPH 002 012 quia eratis illo in tempore sine Christo, alienati a conversatione Israël, et hospites testamentorum, promissionis spem non habentes, et sine Deo in hoc mundo. 049 EPH 002 013 Nunc autem in Christo Jesu, vos, qui aliquando eratis longe, facti estis prope in sanguine Christi. 049 EPH 002 014 Ipse enim est pax nostra, qui fecit utraque unum, et medium parietem maceriæ solvens, inimicitias in carne sua, 049 EPH 002 015 legem mandatorum decretis evacuans, ut duos condat in semetipso in unum novum hominem, faciens pacem: 049 EPH 002 016 et reconciliet ambos in uno corpore, Deo per crucem, interficiens inimicitias in semetipso. 049 EPH 002 017 Et veniens evangelizavit pacem vobis, qui longe fuistis, et pacem iis, qui prope. 049 EPH 002 018 Quoniam per ipsum habemus accessum ambo in uno Spiritu ad Patrem. 049 EPH 002 019 Ergo jam non estis hospites, et advenæ: sed estis cives sanctorum, et domestici Dei, 049 EPH 002 020 superædificati super fundamentum apostolorum, et prophetarum, ipso summo angulari lapide Christo Jesu: 049 EPH 002 021 in quo omnis ædificatio constructa crescit in templum sanctum in Domino, 049 EPH 002 022 in quo et vos coædificamini in habitaculum Dei in Spiritu. 049 EPH 003 001 Hujus rei gratia, ego Paulus vinctus Christi Jesu, pro vobis gentibus, 049 EPH 003 002 si tamen audistis dispensationem gratiæ Dei, quæ data est mihi in vobis: 049 EPH 003 003 quoniam secundum revelationem notum mihi factum est sacramentum, sicut supra scripsi in brevi, 049 EPH 003 004 prout potestis legentes intelligere prudentiam meam in mysterio Christi: 049 EPH 003 005 quod aliis generationibus non est agnitum filiis hominum, sicuti nunc revelatum est sanctis apostolis ejus et prophetis in Spiritu, 049 EPH 003 006 gentes esse cohæredes, et concorporales, et comparticipes promissionis ejus in Christo Jesu per Evangelium: 049 EPH 003 007 cujus factus sum minister secundum donum gratiæ Dei, quæ data est mihi secundum operationem virtutis ejus. 049 EPH 003 008 Mihi omnium sanctorum minimo data est gratia hæc, in gentibus evangelizare investigabiles divitias Christi, 049 EPH 003 009 et illuminare omnes, quæ sit dispensatio sacramenti absconditi a sæculis in Deo, qui omnia creavit: (aiōn g165) 049 EPH 003 010 ut innotescat principatibus et potestatibus in cælestibus per Ecclesiam, multiformis sapientia Dei, 049 EPH 003 011 secundum præfinitionem sæculorum, quam fecit in Christo Jesu Domino nostro: (aiōn g165) 049 EPH 003 012 in quo habemus fiduciam, et accessum in confidentia per fidem ejus. 049 EPH 003 013 Propter quod peto ne deficiatis in tribulationibus meis pro vobis: quæ est gloria vestra. 049 EPH 003 014 Hujus rei gratia flecto genua mea ad Patrem Domini nostri Jesu Christi, 049 EPH 003 015 ex quo omnis paternitas in cælis et in terra nominatur, 049 EPH 003 016 ut det vobis secundum divitias gloriæ suæ, virtute corroborari per Spiritum ejus in interiorem hominem, 049 EPH 003 017 Christum habitare per fidem in cordibus vestris: in caritate radicati, et fundati, 049 EPH 003 018 ut possitis comprehendere cum omnibus sanctis, quæ sit latitudo, et longitudo, et sublimitas, et profundum: 049 EPH 003 019 scire etiam supereminentem scientiæ caritatem Christi, ut impleamini in omnem plenitudinem Dei. 049 EPH 003 020 Ei autem, qui potens est omnia facere superabundanter quam petimus aut intelligimus, secundum virtutem, quæ operatur in nobis: 049 EPH 003 021 ipsi gloria in Ecclesia, et in Christo Jesu, in omnes generationes sæculi sæculorum. Amen. (aiōn g165) 049 EPH 004 001 Obsecro itaque vos ego vinctus in Domino, ut digne ambuletis vocatione, qua vocati estis, 049 EPH 004 002 cum omni humilitate, et mansuetudine, cum patientia, supportantes invicem in caritate, 049 EPH 004 003 solliciti servare unitatem Spiritus in vinculo pacis. 049 EPH 004 004 Unum corpus, et unus Spiritus, sicut vocati estis in una spe vocationis vestræ. 049 EPH 004 005 Unus Dominus, una fides, unum baptisma. 049 EPH 004 006 Unus Deus et Pater omnium, qui est super omnes, et per omnia, et in omnibus nobis. 049 EPH 004 007 Unicuique autem nostrum data est gratia secundum mensuram donationis Christi. 049 EPH 004 008 Propter quod dicit: Ascendens in altum, captivam duxit captivitatem: dedit dona hominibus. 049 EPH 004 009 Quod autem ascendit, quid est, nisi quia et descendit primum in inferiores partes terræ? 049 EPH 004 010 Qui descendit, ipse est et qui ascendit super omnes cælos, ut impleret omnia. 049 EPH 004 011 Et ipse dedit quosdam quidem apostolos, quosdam autem prophetas, alios vero evangelistas, alios autem pastores et doctores, 049 EPH 004 012 ad consummationem sanctorum in opus ministerii, in ædificationem corporis Christi: 049 EPH 004 013 donec occurramus omnes in unitatem fidei, et agnitionis Filii Dei, in virum perfectum, in mensuram ætatis plenitudinis Christi: 049 EPH 004 014 ut jam non simus parvuli fluctuantes, et circumferamur omni vento doctrinæ in nequitia hominum, in astutia ad circumventionem erroris. 049 EPH 004 015 Veritatem autem facientes in caritate, crescamus in illo per omnia, qui est caput Christus: 049 EPH 004 016 ex quo totum corpus compactum et connexum per omnem juncturam subministrationis, secundum operationem in mensuram uniuscujusque membri, augmentum corporis facit in ædificationem sui in caritate. 049 EPH 004 017 Hoc igitur dico, et testificor in Domino, ut jam non ambuletis, sicut et gentes ambulant in vanitate sensus sui, 049 EPH 004 018 tenebris obscuratum habentes intellectum, alienati a vita Dei per ignorantiam, quæ est in illis, propter cæcitatem cordis ipsorum, 049 EPH 004 019 qui desperantes, semetipsos tradiderunt impudicitiæ, in operationem immunditiæ omnis in avaritiam. 049 EPH 004 020 Vos autem non ita didicistis Christum, 049 EPH 004 021 si tamen illum audistis, et in ipso edocti estis, sicut est veritas in Jesu, 049 EPH 004 022 deponere vos secundum pristinam conversationem veterem hominem, qui corrumpitur secundum desideria erroris. 049 EPH 004 023 Renovamini autem spiritu mentis vestræ, 049 EPH 004 024 et induite novum hominem, qui secundum Deum creatus est in justitia, et sanctitate veritatis. 049 EPH 004 025 Propter quod deponentes mendacium, loquimini veritatem unusquisque cum proximo suo: quoniam sumus invicem membra. 049 EPH 004 026 Irascimini, et nolite peccare: sol non occidat super iracundiam vestram. 049 EPH 004 027 Nolite locum dare diabolo: 049 EPH 004 028 qui furabatur, jam non furetur: magis autem laboret, operando manibus suis, quod bonum est, ut habeat unde tribuat necessitatem patienti. 049 EPH 004 029 Omnis sermo malus ex ore vestro non procedat: sed si quis bonus ad ædificationem fidei ut det gratiam audientibus. 049 EPH 004 030 Et nolite contristare Spiritum Sanctum Dei: in quo signati estis in diem redemptionis. 049 EPH 004 031 Omnis amaritudo, et ira, et indignatio, et clamor, et blasphemia tollatur a vobis cum omni malitia. 049 EPH 004 032 Estote autem invicem benigni, misericordes, donantes invicem sicut et Deus in Christo donavit vobis. 049 EPH 005 001 Estote ergo imitatores Dei, sicut filii carissimi, 049 EPH 005 002 et ambulate in dilectione, sicut et Christus dilexit nos, et tradidit semetipsum pro nobis, oblationem et hostiam Deo in odorem suavitatis. 049 EPH 005 003 Fornicatio autem, et omnis immunditia, aut avaritia, nec nominetur in vobis, sicut decet sanctos: 049 EPH 005 004 aut turpitudo, aut stultiloquium, aut scurrilitas, quæ ad rem non pertinet: sed magis gratiarum actio. 049 EPH 005 005 Hoc enim scitote intelligentes: quod omnis fornicator, aut immundus, aut avarus, quod est idolorum servitus, non habet hæreditatem in regno Christi et Dei. 049 EPH 005 006 Nemo vos seducat inanibus verbis: propter hæc enim venit ira Dei in filios diffidentiæ. 049 EPH 005 007 Nolite ergo effici participes eorum. 049 EPH 005 008 Eratis enim aliquando tenebræ: nunc autem lux in Domino. Ut filii lucis ambulate: 049 EPH 005 009 fructus enim lucis est in omni bonitate, et justitia, et veritate: 049 EPH 005 010 probantes quid sit beneplacitum Deo: 049 EPH 005 011 et nolite communicare operibus infructuosis tenebrarum, magis autem redarguite. 049 EPH 005 012 Quæ enim in occulto fiunt ab ipsis, turpe est et dicere. 049 EPH 005 013 Omnia autem, quæ arguuntur, a lumine manifestantur: omne enim, quod manifestatur, lumen est. 049 EPH 005 014 Propter quod dicit: Surge qui dormis, et exsurge a mortuis, et illuminabit te Christus. 049 EPH 005 015 Videte itaque, fratres, quomodo caute ambuletis: non quasi insipientes, 049 EPH 005 016 sed ut sapientes: redimentes tempus, quoniam dies mali sunt. 049 EPH 005 017 Propterea nolite fieri imprudentes, sed intelligentes quæ sit voluntas Dei. 049 EPH 005 018 Et nolite inebriari vino, in quo est luxuria, sed implemini Spiritu Sancto, 049 EPH 005 019 loquentes vobismetipsis in psalmis, et hymnis, et canticis spiritualibus, cantantes et psallentes in cordibus vestris Domino, 049 EPH 005 020 gratias agentes semper pro omnibus in nomine Domini nostri Jesu Christi Deo et Patri, 049 EPH 005 021 subjecti invicem in timore Christi. 049 EPH 005 022 Mulieres viris suis subditæ sint, sicut Domino: 049 EPH 005 023 quoniam vir caput est mulieris, sicut Christus caput est Ecclesiæ: ipse, salvator corporis ejus. 049 EPH 005 024 Sed sicut Ecclesia subjecta est Christo, ita et mulieres viris suis in omnibus. 049 EPH 005 025 Viri, diligite uxores vestras, sicut et Christus dilexit Ecclesiam, et seipsum tradidit pro ea, 049 EPH 005 026 ut illam sanctificaret, mundans lavacro aquæ in verbo vitæ, 049 EPH 005 027 ut exhiberet ipse sibi gloriosam Ecclesiam, non habentem maculam, aut rugam, aut aliquid hujusmodi, sed ut sit sancta et immaculata. 049 EPH 005 028 Ita et viri debent diligere uxores suas ut corpora sua. Qui suam uxorem diligit, seipsum diligit. 049 EPH 005 029 Nemo enim umquam carnem suam odio habuit: sed nutrit et fovet eam, sicut et Christus Ecclesiam: 049 EPH 005 030 quia membra sumus corporis ejus, de carne ejus et de ossibus ejus. 049 EPH 005 031 Propter hoc relinquet homo patrem et matrem suam, et adhærebit uxori suæ, et erunt duo in carne una. 049 EPH 005 032 Sacramentum hoc magnum est, ego autem dico in Christo et in Ecclesia. 049 EPH 005 033 Verumtamen et vos singuli, unusquisque uxorem suam sicut seipsum diligat: uxor autem timeat virum suum. 049 EPH 006 001 Filii, obedite parentibus vestris in Domino: hoc enim justum est. 049 EPH 006 002 Honora patrem tuum, et matrem tuam, quod est mandatum primum in promissione: 049 EPH 006 003 ut bene sit tibi, et sis longævus super terram. 049 EPH 006 004 Et vos patres, nolite ad iracundiam provocare filios vestros: sed educate illos in disciplina et correptione Domini. 049 EPH 006 005 Servi, obedite dominis carnalibus cum timore et tremore, in simplicitate cordis vestri, sicut Christo: 049 EPH 006 006 non ad oculum servientes, quasi hominibus placentes, sed ut servi Christi, facientes voluntatem Dei ex animo, 049 EPH 006 007 cum bona voluntate servientes, sicut Domino, et non hominibus: 049 EPH 006 008 scientes quoniam unusquisque quodcumque fecerit bonum, hoc recipiet a Domino, sive servus, sive liber. 049 EPH 006 009 Et vos domini, eadem facite illis, remittentes minas: scientes quia et illorum et vester Dominus est in cælis: et personarum acceptio non est apud eum. 049 EPH 006 010 De cetero, fratres, confortamini in Domino, et in potentia virtutis ejus. 049 EPH 006 011 Induite vos armaturam Dei, ut possitis stare adversus insidias diaboli: 049 EPH 006 012 quoniam non est nobis colluctatio adversus carnem et sanguinem, sed adversus principes, et potestates, adversus mundi rectores tenebrarum harum, contra spiritualia nequitiæ, in cælestibus. (aiōn g165) 049 EPH 006 013 Propterea accipite armaturam Dei, ut possitis resistere in die malo, et in omnibus perfecti stare. 049 EPH 006 014 State ergo succincti lumbos vestros in veritate, et induti loricam justitiæ, 049 EPH 006 015 et calceati pedes in præparatione Evangelii pacis, 049 EPH 006 016 in omnibus sumentes scutum fidei, in quo possitis omnia tela nequissimi ignea extinguere: 049 EPH 006 017 et galeam salutis assumite, et gladium spiritus (quod est verbum Dei), 049 EPH 006 018 per omnem orationem et obsecrationem orantes omni tempore in spiritu: et in ipso vigilantes in omni instantia et obsecratione pro omnibus sanctis: 049 EPH 006 019 et pro me, ut detur mihi sermo in apertione oris mei cum fiducia, notum facere mysterium Evangelii: 049 EPH 006 020 pro quo legatione fungor in catena, ita ut in ipso audeam, prout oportet me loqui. 049 EPH 006 021 Ut autem et vos sciatis quæ circa me sunt, quid agam, omnia vobis nota faciet Tychicus, carissimus frater, et fidelis minister in Domino: 049 EPH 006 022 quem misi ad vos in hoc ipsum, ut cognoscatis quæ circa nos sunt, et consoletur corda vestra. 049 EPH 006 023 Pax fratribus, et caritas cum fide a Deo Patre et Domino Jesu Christo. 049 EPH 006 024 Gratia cum omnibus qui diligunt Dominum nostrum Jesum Christum in incorruptione. Amen. # # BOOK 050 PHI Philippians Philippenses 050 PHI 001 001 Paulus et Timotheus, servi Jesu Christi, omnibus sanctis in Christo Jesu, qui sunt Philippis, cum episcopis et diaconibus. 050 PHI 001 002 Gratia vobis, et pax a Deo Patre nostro, et Domino Jesu Christo. 050 PHI 001 003 Gratias ago Deo meo in omni memoria vestri, 050 PHI 001 004 semper in cunctis orationibus meis pro omnibus vobis, cum gaudio deprecationem faciens, 050 PHI 001 005 super communicatione vestra in Evangelio Christi a prima die usque nunc. 050 PHI 001 006 Confidens hoc ipsum, quia qui cœpit in vobis opus bonum, perficiet usque in diem Christi Jesu: 050 PHI 001 007 sicut est mihi justum hoc sentire pro omnibus vobis: eo quod habeam vos in corde, et in vinculis meis, et in defensione, et confirmatione Evangelii, socios gaudii mei omnes vos esse. 050 PHI 001 008 Testis enim mihi est Deus, quomodo cupiam omnes vos in visceribus Jesu Christi. 050 PHI 001 009 Et hoc oro, ut caritas vestra magis ac magis abundet in scientia, et in omni sensu: 050 PHI 001 010 ut probetis potiora, ut sitis sinceri, et sine offensa in diem Christi, 050 PHI 001 011 repleti fructu justitiæ per Jesum Christum, in gloriam et laudem Dei. 050 PHI 001 012 Scire autem vos volo fratres, quia quæ circa me sunt, magis ad profectum venerunt Evangelii: 050 PHI 001 013 ita ut vincula mea manifesta fierent in Christo in omni prætorio, et in ceteris omnibus, 050 PHI 001 014 et plures e fratribus in Domino confidentes vinculis meis, abundantius auderent sine timore verbum Dei loqui. 050 PHI 001 015 Quidam quidem et propter invidiam et contentionem: quidam autem et propter bonam voluntatem Christum prædicant: 050 PHI 001 016 quidam ex caritate, scientes quoniam in defensionem Evangelii positus sum. 050 PHI 001 017 Quidam autem ex contentione Christum annuntiant non sincere, existimantes pressuram se suscitare vinculis meis. 050 PHI 001 018 Quid enim? Dum omni modo sive per occasionem, sive per veritatem, Christus annuntietur: et in hoc gaudeo, sed et gaudebo. 050 PHI 001 019 Scio enim quia hoc mihi proveniet ad salutem, per vestram orationem, et subministrationem Spiritus Jesu Christi, 050 PHI 001 020 secundum exspectationem et spem meam, quia in nullo confundar: sed in omni fiducia sicut semper, et nunc magnificabitur Christus in corpore meo, sive per vitam, sive per mortem. 050 PHI 001 021 Mihi enim vivere Christus est, et mori lucrum. 050 PHI 001 022 Quod si vivere in carne, hic mihi fructus operis est, et quid eligam ignoro. 050 PHI 001 023 Coarctor autem e duobus: desiderium habens dissolvi, et esse cum Christo, multo magis melius: 050 PHI 001 024 permanere autem in carne, necessarium propter vos. 050 PHI 001 025 Et hoc confidens scio quia manebo, et permanebo omnibus vobis ad profectum vestrum, et gaudium fidei: 050 PHI 001 026 ut gratulatio vestra abundet in Christo Jesu in me, per meum adventum iterum ad vos. 050 PHI 001 027 Tantum digne Evangelio Christi conversamini: ut sive cum venero, et videro vos, sive absens audiam de vobis, quia statis in uno spiritu unanimes, collaborantes fidei Evangelii: 050 PHI 001 028 et in nullo terreamini ab adversariis: quæ illis est causa perditionis, vobis autem salutis, et hoc a Deo: 050 PHI 001 029 quia vobis donatum est pro Christo, non solum ut in eum credatis, sed ut etiam pro illo patiamini: 050 PHI 001 030 idem certamen habentes, quale et vidistis in me, et nunc audistis de me. 050 PHI 002 001 Si qua ergo consolatio in Christo, si quod solatium caritatis, si qua societas spiritus, si qua viscera miserationis: 050 PHI 002 002 implete gaudium meum ut idem sapiatis, eamdem caritatem habentes, unanimes, idipsum sentientes, 050 PHI 002 003 nihil per contentionem, neque per inanem gloriam: sed in humilitate superiores sibi invicem arbitrantes, 050 PHI 002 004 non quæ sua sunt singuli considerantes, sed ea quæ aliorum. 050 PHI 002 005 Hoc enim sentite in vobis, quod et in Christo Jesu: 050 PHI 002 006 qui cum in forma Dei esset, non rapinam arbitratus est esse se æqualem Deo: 050 PHI 002 007 sed semetipsum exinanivit, formam servi accipiens, in similitudinem hominum factus, et habitu inventus ut homo. 050 PHI 002 008 Humiliavit semetipsum factus obediens usque ad mortem, mortem autem crucis. 050 PHI 002 009 Propter quod et Deus exaltavit illum, et donavit illi nomen, quod est super omne nomen: 050 PHI 002 010 ut in nomine Jesu omne genu flectatur cælestium, terrestrium et infernorum, 050 PHI 002 011 et omnis lingua confiteatur, quia Dominus Jesus Christus in gloria est Dei Patris. 050 PHI 002 012 Itaque carissimi mei (sicut semper obedistis), non ut in præsentia mei tantum, sed multo magis nunc in absentia mea, cum metu et tremore vestram salutem operamini. 050 PHI 002 013 Deus est enim, qui operatur in vobis et velle, et perficere pro bona voluntate. 050 PHI 002 014 Omnia autem facite sine murmurationibus et hæsitationibus: 050 PHI 002 015 ut sitis sine querela, et simplices filii Dei, sine reprehensione in medio nationis pravæ et perversæ: inter quos lucetis sicut luminaria in mundo, 050 PHI 002 016 verbum vitæ continentes ad gloriam meam in die Christi, quia non in vacuum cucurri, neque in vacuum laboravi. 050 PHI 002 017 Sed et si immolor supra sacrificium, et obsequium fidei vestræ, gaudeo, et congratulor omnibus vobis. 050 PHI 002 018 Idipsum autem et vos gaudete, et congratulamini mihi. 050 PHI 002 019 Spero autem in Domino Jesu, Timotheum me cito mittere ad vos: ut et ego bono animo sim, cognitis quæ circa vos sunt. 050 PHI 002 020 Neminem enim habeo tam unanimem, qui sincera affectione pro vobis sollicitus sit. 050 PHI 002 021 Omnes enim quæ sua sunt quærunt, non quæ sunt Jesu Christi. 050 PHI 002 022 Experimentum autem ejus cognoscite, quia sicut patri filius, mecum servivit in Evangelio. 050 PHI 002 023 Hunc igitur spero me mittere ad vos, mox ut videro quæ circa me sunt. 050 PHI 002 024 Confido autem in Domino quoniam et ipse veniam ad vos cito. 050 PHI 002 025 Necessarium autem existimavi Epaphroditum fratrem, et cooperatorem, et commilitonem meum, vestrum autem apostolum, et ministrum necessitatis meæ, mittere ad vos: 050 PHI 002 026 quoniam quidem omnes vos desiderabat: et mœstus erat, propterea quod audieratis illum infirmatum. 050 PHI 002 027 Nam et infirmatus est usque ad mortem: sed Deus misertus est ejus: non solum autem ejus, verum etiam et mei, ne tristitiam super tristitiam haberem. 050 PHI 002 028 Festinantius ergo misi illum, ut viso eo iterum gaudeatis, et ego sine tristitia sim. 050 PHI 002 029 Excipite itaque illum cum omni gaudio in Domino, et ejusmodi cum honore habetote; 050 PHI 002 030 quoniam propter opus Christi usque ad mortem accessit, tradens animam suam ut impleret id quod ex vobis deerat erga meum obsequium. 050 PHI 003 001 De cetero, fratres mei, gaudete in Domino. Eadem vobis scribere, mihi quidem non pigrum, vobis autem necessarium. 050 PHI 003 002 Videte canes, videte malos operarios, videte concisionem. 050 PHI 003 003 Nos enim sumus circumcisio, qui spiritu servimus Deo, et gloriamur in Christo Jesu, et non in carne fiduciam habentes, 050 PHI 003 004 quamquam ego habeam confidentiam et in carne. Si quis alius videtur confidere in carne, ego magis, 050 PHI 003 005 circumcisus octavo die, ex genere Israël, de tribu Benjamin, Hebræus ex Hebræis, secundum legem pharisæus, 050 PHI 003 006 secundum æmulationem persequens Ecclesiam Dei, secundum justitiam, quæ in lege est, conversatus sine querela. 050 PHI 003 007 Sed quæ mihi fuerunt lucra, hæc arbitratus sum propter Christum detrimenta. 050 PHI 003 008 Verumtamen existimo omnia detrimentum esse propter eminentem scientiam Jesu Christi Domini mei: propter quem omnia detrimentum feci, et arbitror ut stercora, ut Christum lucrifaciam, 050 PHI 003 009 et inveniar in illo non habens meam justitiam, quæ ex lege est, sed illam, quæ ex fide est Christi Jesu: quæ ex Deo est justitia in fide, 050 PHI 003 010 ad cognoscendum illum, et virtutem resurrectionis ejus, et societatem passionum illius: configuratus morti ejus: 050 PHI 003 011 si quo modo occurram ad resurrectionem, quæ est ex mortuis: 050 PHI 003 012 non quod jam acceperim, aut jam perfectus sim: sequor autem, si quomodo comprehendam in quo et comprehensus sum a Christo Jesu. 050 PHI 003 013 Fratres, ego me non arbitror comprehendisse. Unum autem, quæ quidem retro sunt obliviscens, ad ea vero quæ sunt priora, extendens meipsum, 050 PHI 003 014 ad destinatum persequor, ad bravium supernæ vocationis Dei in Christo Jesu. 050 PHI 003 015 Quicumque ergo perfecti sumus, hoc sentiamus: et si quid aliter sapitis, et hoc vobis Deus revelabit. 050 PHI 003 016 Verumtamen ad quod pervenimus ut idem sapiamus, et in eadem permaneamus regula. 050 PHI 003 017 Imitatores mei estote, fratres, et observate eos qui ita ambulant, sicut habetis formam nostram. 050 PHI 003 018 Multi enim ambulant, quos sæpe dicebam vobis (nunc autem et flens dico) inimicos crucis Christi: 050 PHI 003 019 quorum finis interitus: quorum Deus venter est: et gloria in confusione ipsorum, qui terrena sapiunt. 050 PHI 003 020 Nostra autem conversatio in cælis est: unde etiam Salvatorem exspectamus Dominum nostrum Jesum Christum, 050 PHI 003 021 qui reformabit corpus humilitatis nostræ, configuratum corpori claritatis suæ, secundum operationem, qua etiam possit subjicere sibi omnia. 050 PHI 004 001 Itaque fratres mei carissimi, et desideratissimi, gaudium meum, et corona mea: sic state in Domino, carissimi. 050 PHI 004 002 Evodiam rogo, et Syntychen deprecor, idipsum sapere in Domino. 050 PHI 004 003 Etiam rogo et te, germane compar, adjuva illas, quæ mecum laboraverunt in Evangelio cum Clemente, et ceteris adjutoribus meis, quorum nomina sunt in libro vitæ. 050 PHI 004 004 Gaudete in Domino semper: iterum dico gaudete. 050 PHI 004 005 Modestia vestra nota sit omnibus hominibus: Dominus prope est. 050 PHI 004 006 Nihil solliciti sitis: sed in omni oratione, et obsecratione, cum gratiarum actione petitiones vestræ innotescant apud Deum. 050 PHI 004 007 Et pax Dei, quæ exuperat omnem sensum, custodiat corda vestra, et intelligentias vestras in Christo Jesu. 050 PHI 004 008 De cetero fratres, quæcumque sunt vera, quæcumque pudica, quæcumque justa, quæcumque sancta, quæcumque amabilia, quæcumque bonæ famæ, siqua virtus, siqua laus disciplinæ, hæc cogitate. 050 PHI 004 009 Quæ et didicistis, et accepistis, et audistis, et vidistis in me, hæc agite: et Deus pacis erit vobiscum. 050 PHI 004 010 Gavisus sum autem in Domino vehementer, quoniam tandem aliquando refloruistis pro me sentire, sicut et sentiebatis: occupati autem eratis. 050 PHI 004 011 Non quasi propter penuriam dico: ego enim didici, in quibus sum, sufficiens esse. 050 PHI 004 012 Scio et humiliari, scio et abundare (ubique et in omnibus institutus sum): et satiari, et esurire, et abundare, et penuriam pati. 050 PHI 004 013 Omnia possum in eo qui me confortat. 050 PHI 004 014 Verumtamen bene fecistis, communicantes tribulationi meæ. 050 PHI 004 015 Scitis autem et vos Philippenses, quod in principio Evangelii, quando profectus sum a Macedonia, nulla mihi ecclesia communicavit in ratione dati et accepti, nisi vos soli: 050 PHI 004 016 quia et Thessalonicam semel et bis in usum mihi misistis. 050 PHI 004 017 Non quia quæro datum, sed requiro fructum abundantem in ratione vestra. 050 PHI 004 018 Habeo autem omnia, et abundo: repletus sum, acceptis ab Epaphrodito quæ misistis odorem suavitatis, hostiam acceptam, placentem Deo. 050 PHI 004 019 Deus autem meus impleat omne desiderium vestrum secundum divitias suas in gloria in Christo Jesu. 050 PHI 004 020 Deo autem et Patri nostro gloria in sæcula sæculorum. Amen. (aiōn g165) 050 PHI 004 021 Salutate omnem sanctum in Christo Jesu. 050 PHI 004 022 Salutant vos, qui mecum sunt, fratres. Salutant vos omnes sancti, maxime autem qui de Cæsaris domo sunt. 050 PHI 004 023 Gratia Domini nostri Jesu Christi cum spiritu vestro. Amen. # # BOOK 051 COL Colossians Colossenes 051 COL 001 001 Paulus Apostolus Jesu Christi per voluntatem Dei, et Timotheus frater: 051 COL 001 002 eis, qui sunt Colossis, sanctis, et fidelibus fratribus in Christo Jesu. 051 COL 001 003 Gratia vobis, et pax a Deo Patre nostro, et Domino Jesu Christo. Gratias agimus Deo, et Patri Domini nostri Jesu Christi semper pro vobis orantes: 051 COL 001 004 audientes fidem vestram in Christo Jesu, et dilectionem quam habetis in sanctos omnes 051 COL 001 005 propter spem, quæ reposita est vobis in cælis: quam audistis in verbo veritatis Evangelii: 051 COL 001 006 quod pervenit ad vos, sicut et in universo mundo est, et fructificat, et crescit sicut in vobis, ex ea die, qua audistis, et cognovistis gratiam Dei in veritate, 051 COL 001 007 sicut didicistis ab Epaphra carissimo conservo nostro, qui est fidelis pro vobis minister Christi Jesu, 051 COL 001 008 qui etiam manifestavit nobis dilectionem vestram in spiritu. 051 COL 001 009 Ideo et nos ex qua die audivimus, non cessamus pro vobis orantes, et postulantes ut impleamini agnitione voluntatis ejus, in omni sapientia et intellectu spiritali: 051 COL 001 010 ut ambuletis digne Deo per omnia placentes: in omni opere bono fructificantes, et crescentes in scientia Dei: 051 COL 001 011 in omni virtute confortati secundum potentiam claritatis ejus, in omni patientia et longanimitate cum gaudio, 051 COL 001 012 gratias agentes Deo Patri, qui dignos nos fecit in partem sortis sanctorum in lumine: 051 COL 001 013 qui eripuit nos de potestate tenebrarum, et transtulit in regnum filii dilectionis suæ, 051 COL 001 014 in quo habemus redemptionem per sanguinem ejus, remissionem peccatorum: 051 COL 001 015 qui est imago Dei invisibilis, primogenitus omnis creaturæ: 051 COL 001 016 quoniam in ipso condita sunt universa in cælis, et in terra, visibilia, et invisibilia, sive throni, sive dominationes, sive principatus, sive potestates: omnia per ipsum et in ipso creata sunt: 051 COL 001 017 et ipse est ante omnes, et omnia in ipso constant. 051 COL 001 018 Et ipse est caput corporis Ecclesiæ, qui est principium, primogenitus ex mortuis: ut sit in omnibus ipse primatum tenens: 051 COL 001 019 quia in ipso complacuit, omnem plenitudinem inhabitare: 051 COL 001 020 et per eum reconciliare omnia in ipsum, pacificans per sanguinem crucis ejus, sive quæ in terris, sive quæ in cælis sunt. 051 COL 001 021 Et vos cum essetis aliquando alienati, et inimici sensu in operibus malis: 051 COL 001 022 nunc autem reconciliavit in corpore carnis ejus per mortem, exhibere vos sanctos, et immaculatos, et irreprehensibiles coram ipso: 051 COL 001 023 si tamen permanetis in fide fundati, et stabiles, et immobiles a spe Evangelii, quod audistis, quod prædicatum est in universa creatura, quæ sub cælo est, cujus factus sum ego Paulus minister. 051 COL 001 024 Qui nunc gaudeo in passionibus pro vobis, et adimpleo ea quæ desunt passionem Christi, in carne mea pro corpore ejus, quod est Ecclesia: 051 COL 001 025 cujus factus sum ego minister secundum dispensationem Dei, quæ data est mihi in vos, ut impleam verbum Dei: 051 COL 001 026 mysterium, quod absconditum fuit a sæculis, et generationibus, nunc autem manifestatum est sanctis ejus, (aiōn g165) 051 COL 001 027 quibus voluit Deus notas facere divitias gloriæ sacramenti hujus in gentibus, quod est Christus, in vobis spes gloriæ, 051 COL 001 028 quem nos annuntiamus, corripientes omnem hominem, et docentes omnem hominem, in omni sapientia, ut exhibeamus omnem hominem perfectum in Christo Jesu: 051 COL 001 029 in quo et laboro, certando secundum operationem ejus, quam operatur in me in virtute. 051 COL 002 001 Volo enim vos scire qualem sollicitudinem habeam pro vobis, et pro iis qui sunt Laodiciæ, et quicumque non viderunt faciem meam in carne: 051 COL 002 002 ut consolentur corda ipsorum, instructi in caritate, et in omnes divitias plenitudinis intellectus, in agnitionem mysterii Dei Patris et Christi Jesu: 051 COL 002 003 in quo sunt omnes thesauri sapientiæ et scientiæ absconditi. 051 COL 002 004 Hoc autem dico, ut nemo vos decipiat in sublimitate sermonum. 051 COL 002 005 Nam etsi corpore absens sum, sed spiritu vobiscum sum: gaudens, et videns ordinem vestrum, et firmamentum ejus, quæ in Christo est, fidei vestræ. 051 COL 002 006 Sicut ergo accepistis Jesum Christum Dominum, in ipso ambulate, 051 COL 002 007 radicati, et superædificati in ipso, et confirmati fide, sicut et didicistis, abundantes in illo in gratiarum actione. 051 COL 002 008 Videte ne quis vos decipiat per philosophiam, et inanem fallaciam secundum traditionem hominum, secundum elementa mundi, et non secundum Christum: 051 COL 002 009 quia in ipso inhabitat omnis plenitudo divinitatis corporaliter: 051 COL 002 010 et estis in illo repleti, qui est caput omnis principatus et potestatis: 051 COL 002 011 in quo et circumcisi estis circumcisione non manu facta in expoliatione corporis carnis, sed in circumcisione Christi: 051 COL 002 012 consepulti ei in baptismo, in quo et resurrexistis per fidem operationis Dei, qui suscitavit illum a mortuis. 051 COL 002 013 Et vos cum mortui essetis in delictis, et præputio carnis vestræ, convivificavit cum illo, donans vobis omnia delicta: 051 COL 002 014 delens quod adversus nos erat chirographum decreti, quod erat contrarium nobis, et ipsum tulit de medio, affigens illud cruci: 051 COL 002 015 et expolians principatus, et potestates traduxit confidenter, palam triumphans illos in semetipso. 051 COL 002 016 Nemo ergo vos judicet in cibo, aut in potu, aut in parte diei festi, aut neomeniæ, aut sabbatorum: 051 COL 002 017 quæ sunt umbra futurorum: corpus autem Christi. 051 COL 002 018 Nemo vos seducat, volens in humilitate, et religione angelorum, quæ non vidit ambulans, frustra inflatus sensu carnis suæ, 051 COL 002 019 et non tenens caput, ex quo totum corpus per nexus, et conjunctiones subministratum, et constructum crescit in augmentum Dei. 051 COL 002 020 Si ergo mortui estis cum Christo ab elementis hujus mundi: quid adhuc tamquam viventes in mundo decernitis? 051 COL 002 021 Ne tetigeritis, neque gustaveritis, neque contrectaveritis: 051 COL 002 022 quæ sunt omnia in interitum ipso usu, secundum præcepta et doctrinas hominum: 051 COL 002 023 quæ sunt rationem quidem habentia sapientiæ in superstitione, et humilitate, et non ad parcendum corpori, non in honore aliquo ad saturitatem carnis. 051 COL 003 001 Igitur, si consurrexistis cum Christo: quæ sursum sunt quærite, ubi Christus est in dextera Dei sedens: 051 COL 003 002 quæ sursum sunt sapite, non quæ super terram. 051 COL 003 003 Mortui enim estis, et vita vestra est abscondita cum Christo in Deo. 051 COL 003 004 Cum Christus apparuerit, vita vestra: tunc et vos apparebitis cum ipso in gloria. 051 COL 003 005 Mortificate ergo membra vestra, quæ sunt super terram: fornicationem, immunditiam, libidinem, concupiscentiam malam, et avaritiam, quæ est simulacrorum servitus: 051 COL 003 006 propter quæ venit ira Dei super filios incredulitatis: 051 COL 003 007 in quibus et vos ambulastis aliquando, cum viveretis in illis. 051 COL 003 008 Nunc autem deponite et vos omnia: iram, indignationem, malitiam, blasphemiam, turpem sermonem de ore vestro. 051 COL 003 009 Nolite mentiri invicem, expoliantes vos veterem hominem cum actibus suis, 051 COL 003 010 et induentes novum eum, qui renovatur in agnitionem secundum imaginem ejus qui creavit illum: 051 COL 003 011 ubi non est gentilis et Judæus, circumcisio et præputium, Barbarus et Scytha, servus et liber: sed omnia, et in omnibus Christus. 051 COL 003 012 Induite vos ergo, sicut electi Dei, sancti, et dilecti, viscera misericordiæ, benignitatem, humilitatem, modestiam, patientiam: 051 COL 003 013 supportantes invicem, et donantes vobismetipsis si quis adversus aliquem habet querelam: sicut et Dominus donavit vobis, ita et vos. 051 COL 003 014 Super omnia autem hæc, caritatem habete, quod est vinculum perfectionis: 051 COL 003 015 et pax Christi exsultet in cordibus vestris, in qua et vocati estis in uno corpore: et grati estote. 051 COL 003 016 Verbum Christi habitet in vobis abundanter, in omni sapientia, docentes, et commonentes vosmetipsos, psalmis, hymnis, et canticis spiritualibus, in gratia cantantes in cordibus vestris Deo. 051 COL 003 017 Omne, quodcumque facitis in verbo aut in opere, omnia in nomine Domini Jesu Christi, gratias agentes Deo et Patri per ipsum. 051 COL 003 018 Mulieres, subditæ estote viris, sicut oportet, in Domino. 051 COL 003 019 Viri, diligite uxores vestras, et nolite amari esse ad illas. 051 COL 003 020 Filii, obedite parentibus per omnia: hoc enim placitum est in Domino. 051 COL 003 021 Patres, nolite ad indignationem provocare filios vestros, ut non pusillo animo fiant. 051 COL 003 022 Servi, obedite per omnia dominis carnalibus, non ad oculum servientes, quasi hominibus placentes, sed in simplicitate cordis, timentes Deum. 051 COL 003 023 Quodcumque facitis, ex animo operamini sicut Domino, et non hominibus: 051 COL 003 024 scientes quod a Domino accipietis retributionem hæreditatis. Domino Christo servite. 051 COL 003 025 Qui enim injuriam facit, recipiet id quod inique gessit: et non est personarum acceptio apud Deum. 051 COL 004 001 Domini, quod justum est et æquum, servis præstate: scientes quod et vos Dominum habetis in cælo. 051 COL 004 002 Orationi instate, vigilantes in ea in gratiarum actione: 051 COL 004 003 orantes simul et pro nobis, ut Deus aperiat nobis ostium sermonis ad loquendum mysterium Christi (propter quod etiam vinctus sum), 051 COL 004 004 ut manifestem illud ita ut oportet me loqui. 051 COL 004 005 In sapientia ambulate ad eos, qui foris sunt: tempus redimentes. 051 COL 004 006 Sermo vester semper in gratia sale sit conditus, ut sciatis quomodo oporteat vos unicuique respondere. 051 COL 004 007 Quæ circa me sunt, omnia vobis nota faciet Tychicus, carissimus frater, et fidelis minister, et conservus in Domino: 051 COL 004 008 quem misi ad vos ad hoc ipsum, ut cognoscat quæ circa vos sunt, et consoletur corda vestra, 051 COL 004 009 cum Onesimo carissimo, et fideli fratre, qui ex vobis est. Omnia, quæ hic aguntur, nota facient vobis. 051 COL 004 010 Salutat vos Aristarchus concaptivus meus, et Marcus consobrinus Barnabæ, de quo accepistis mandata: si venerit ad vos, excipite illum: 051 COL 004 011 et Jesus, qui dicitur Justus: qui sunt ex circumcisione: hi soli sunt adjutores mei in regno Dei, qui mihi fuerunt solatio. 051 COL 004 012 Salutat vos Epaphras, qui ex vobis est, servus Christi Jesu, semper sollicitus pro vobis in orationibus, ut stetis perfecti, et pleni in omni voluntate Dei. 051 COL 004 013 Testimonium enim illi perhibeo quod habet multum laborem pro vobis, et pro iis qui sunt Laodiciæ, et qui Hierapoli. 051 COL 004 014 Salutat vos Lucas, medicus carissimus, et Demas. 051 COL 004 015 Salutate fratres, qui sunt Laodiciæ, et Nympham, et quæ in domo ejus est, ecclesiam. 051 COL 004 016 Et cum lecta fuerit apud vos epistola hæc, facite ut et in Laodicensium ecclesia legatur: et eam, quæ Laodicensium est, vos legatis. 051 COL 004 017 Et dicite Archippo: Vide ministerium, quod accepisti in Domino, ut illud impleas. 051 COL 004 018 Salutatio, mea manu Pauli. Memores estote vinculorum meorum. Gratia vobiscum. Amen. # # BOOK 052 1TH 1 Thessalonians Thessalonicenses I 052 1TH 001 001 Paulus, et Silvanus, et Timotheus ecclesiæ Thessalonicensium in Deo Patre, et Domino Jesu Christo. 052 1TH 001 002 Gratia vobis, et pax. Gratias agimus Deo semper pro omnibus vobis, memoriam vestri facientes in orationibus nostris sine intermissione, 052 1TH 001 003 memores operis fidei vestræ, et laboris, et caritatis, et sustinentiæ spei Domini nostri Jesu Christi, ante Deum et Patrem nostrum: 052 1TH 001 004 scientes, fratres dilecti a Deo, electionem vestram: 052 1TH 001 005 quia Evangelium nostrum non fuit ad vos in sermone tantum, sed et in virtute, et in Spiritu Sancto, et in plenitudine multa, sicut scitis quales fuerimus in vobis propter vos. 052 1TH 001 006 Et vos imitatores nostri facti estis, et Domini, excipientes verbum in tribulatione multa, cum gaudio Spiritus Sancti: 052 1TH 001 007 ita ut facti sitis forma omnibus credentibus in Macedonia, et in Achaia. 052 1TH 001 008 A vobis enim diffamatus est sermo Domini, non solum in Macedonia, et in Achaia, sed et in omni loco fides vestra, quæ est ad Deum, profecta est ita ut non sit nobis necesse quidquam loqui. 052 1TH 001 009 Ipsi enim de nobis annuntiant qualem introitum habuerimus ad vos: et quomodo conversi estis ad Deum a simulacris, servire Deo vivo, et vero, 052 1TH 001 010 et exspectare Filium ejus de cælis (quem suscitavit a mortuis) Jesum, qui eripuit nos ab ira ventura. 052 1TH 002 001 Nam ipsi scitis, fratres, introitum nostrum ad vos, quia non inanis fuit: 052 1TH 002 002 sed ante passi, et contumeliis affecti (sicut scitis) in Philippis, fiduciam habuimus in Deo nostro, loqui ad vos Evangelium Dei in multa sollicitudine. 052 1TH 002 003 Exhortatio enim nostra non de errore, neque de immunditia, neque in dolo, 052 1TH 002 004 sed sicut probati sumus a Deo ut crederetur nobis Evangelium: ita loquimur non quasi hominibus placentes, sed Deo, qui probat corda nostra. 052 1TH 002 005 Neque enim aliquando fuimus in sermone adulationis, sicut scitis: neque in occasione avaritiæ: Deus testis est: 052 1TH 002 006 nec quærentes ab hominibus gloriam, neque a vobis, neque ab aliis. 052 1TH 002 007 Cum possemus vobis oneri esse ut Christi apostoli: sed facti sumus parvuli in medio vestrum, tamquam si nutrix foveat filios suos. 052 1TH 002 008 Ita desiderantes vos, cupide volebamus tradere vobis non solum Evangelium Dei, sed etiam animas nostras: quoniam carissimi nobis facti estis. 052 1TH 002 009 Memores enim estis, fratres, laboris nostri, et fatigationis: nocte ac die operantes, ne quem vestrum gravaremus, prædicavimus in vobis Evangelium Dei. 052 1TH 002 010 Vos testes estis, et Deus, quam sancte, et juste, et sine querela, vobis, qui credidistis, fuimus: 052 1TH 002 011 sicut scitis, qualiter unumquemque vestrum (sicut pater filios suos) 052 1TH 002 012 deprecantes vos, et consolantes, testificati sumus, ut ambularetis digne Deo, qui vocavit vos in suum regnum et gloriam. 052 1TH 002 013 Ideo et nos gratias agimus Deo sine intermissione: quoniam cum accepissetis a nobis verbum auditus Dei, accepistis illud, non ut verbum hominum, sed (sicut est vere) verbum Dei, qui operatur in vobis, qui credidistis: 052 1TH 002 014 vos enim imitatores facti estis, fratres, ecclesiarum Dei, quæ sunt in Judæa in Christo Jesu: quia eadem passi estis et vos a contribulibus vestris, sicut et ipsi a Judæis: 052 1TH 002 015 qui et Dominum occiderunt Jesum, et prophetas, et nos persecuti sunt, et Deo non placent, et omnibus hominibus adversantur, 052 1TH 002 016 prohibentes nos gentibus loqui ut salvæ fiant, ut impleant peccata sua semper: pervenit enim ira Dei super illos usque in finem. 052 1TH 002 017 Nos autem fratres desolati a vobis ad tempus horæ, aspectu, non corde, abundantius festinavimus faciem vestram videre cum multo desiderio: 052 1TH 002 018 quoniam voluimus venire ad vos, ego quidem Paulus, et semel, et iterum: sed impedivit nos Satanas. 052 1TH 002 019 Quæ est enim nostra spes aut gaudium, aut corona gloriæ? nonne vos ante Dominum nostrum Jesum Christum estis in adventu ejus? 052 1TH 002 020 vos enim estis gloria nostra et gaudium. 052 1TH 003 001 Propter quod non sustinentes amplius, placuit nobis remanere Athenis, solis: 052 1TH 003 002 et misimus Timotheum fratrem nostrum, et ministrum Dei in Evangelio Christi, ad confirmandos vos, et exhortandos pro fide vestra: 052 1TH 003 003 ut nemo moveatur in tribulationibus istis: ipsi enim scitis quod in hoc positi sumus. 052 1TH 003 004 Nam et cum apud vos essemus, prædicebamus vobis passuros nos tribulationes, sicut et factum est, et scitis. 052 1TH 003 005 Propterea et ego amplius non sustinens, misi ad cognoscendam fidem vestram: ne forte tentaverit vos is qui tentat, et inanis fiat labor noster. 052 1TH 003 006 Nunc autem veniente Timotheo ad nos a vobis, et annuntiante nobis fidem et caritatem vestram, et quia memoriam nostri habetis bonam semper, desiderantes nos videre, sicut et nos quoque vos: 052 1TH 003 007 ideo consolati sumus, fratres, in vobis in omni necessitate et tribulatione nostra, per fidem vestram, 052 1TH 003 008 quoniam nunc vivimus, si vos statis in Domino. 052 1TH 003 009 Quam enim gratiarum actionem possumus Deo retribuere pro vobis in omni gaudio, quo gaudemus propter vos ante Deum nostrum, 052 1TH 003 010 nocte ac die abundantius orantes, ut videamus faciem vestram, et compleamus ea quæ desunt fidei vestræ? 052 1TH 003 011 Ipse autem Deus, et Pater noster, et Dominus noster Jesus Christus, dirigat viam nostram ad vos. 052 1TH 003 012 Vos autem Dominus multiplicet, et abundare faciat caritatem vestram in invicem, et in omnes, quemadmodum et nos in vobis: 052 1TH 003 013 ad confirmanda corda vestra sine querela in sanctitate, ante Deum et Patrem nostrum, in adventu Domini nostri Jesu Christi cum omnibus sanctis ejus. Amen. 052 1TH 004 001 De cetero ergo, fratres, rogamus vos et obsecramus in Domino Jesu, ut quemadmodum accepistis a nobis quomodo oporteat vos ambulare, et placere Deo, sic et ambuletis ut abundetis magis. 052 1TH 004 002 Scitis enim quæ præcepta dederim vobis per Dominum Jesum. 052 1TH 004 003 Hæc est enim voluntas Dei, sanctificatio vestra: ut abstineatis vos a fornicatione, 052 1TH 004 004 ut sciat unusquisque vestrum vas suum possidere in sanctificatione, et honore: 052 1TH 004 005 non in passione desiderii, sicut et gentes, quæ ignorant Deum: 052 1TH 004 006 et ne quis supergrediatur, neque circumveniat in negotio fratrem suum: quoniam vindex est Dominus de his omnibus, sicut prædiximus vobis, et testificati sumus. 052 1TH 004 007 Non enim vocavit nos Deus in immunditiam, sed in sanctificationem. 052 1TH 004 008 Itaque qui hæc spernit, non hominem spernit, sed Deum: qui etiam dedit Spiritum suum Sanctum in nobis. 052 1TH 004 009 De caritate autem fraternitatis non necesse habemus scribere vobis: ipsi enim vos a Deo didicistis ut diligatis invicem. 052 1TH 004 010 Etenim illud facitis in omnes fratres in universa Macedonia. Rogamus autem vos, fratres, ut abundetis magis, 052 1TH 004 011 et opera detis ut quieti sitis, et ut vestrum negotium agatis, et operemini manibus vestris, sicut præcepimus vobis: 052 1TH 004 012 et ut honeste ambuletis ad eos qui foris sunt: et nullius aliquid desideretis. 052 1TH 004 013 Nolumus autem vos ignorare fratres de dormientibus, ut non contristemini sicut et ceteri, qui spem non habent. 052 1TH 004 014 Si enim credimus quod Jesus mortuus est, et resurrexit: ita et Deus eos qui dormierunt per Jesum, adducet cum eo. 052 1TH 004 015 Hoc enim vobis dicimus in verbo Domini, quia nos, qui vivimus, qui residui sumus in adventum Domini, non præveniemus eos qui dormierunt. 052 1TH 004 016 Quoniam ipse Dominus in jussu, et in voce archangeli, et in tuba Dei descendet de cælo: et mortui, qui in Christo sunt, resurgent primi. 052 1TH 004 017 Deinde nos, qui vivimus, qui relinquimur, simul rapiemur cum illis in nubibus obviam Christo in aëra, et sic semper cum Domino erimus. 052 1TH 004 018 Itaque consolamini invicem in verbis istis. 052 1TH 005 001 De temporibus autem, et momentis, fratres, non indigetis ut scribamus vobis. 052 1TH 005 002 Ipsi enim diligenter scitis quia dies Domini, sicut fur in nocte, ita veniet: 052 1TH 005 003 cum enim dixerint: Pax et securitas: tunc repentinus eis superveniet interitus, sicut dolor in utero habenti, et non effugient. 052 1TH 005 004 Vos autem, fratres, non estis in tenebris, ut vos dies illa tamquam fur comprehendat: 052 1TH 005 005 omnes enim vos filii lucis estis, et filii diei: non sumus noctis, neque tenebrarum. 052 1TH 005 006 Igitur non dormiamus sicut et ceteri, sed vigilemus, et sobrii simus. 052 1TH 005 007 Qui enim dormiunt, nocte dormiunt: et qui ebrii sunt, nocte ebrii sunt. 052 1TH 005 008 Nos autem, qui diei sumus, sobrii simus, induti loricam fidei et caritatis, et galeam spem salutis: 052 1TH 005 009 quoniam non posuit nos Deus in iram, sed in acquisitionem salutis per Dominum nostrum Jesum Christum, 052 1TH 005 010 qui mortuus est pro nobis: ut sive vigilemus, sive dormiamus, simul cum illo vivamus. 052 1TH 005 011 Propter quod consolamini invicem, et ædificate alterutrum, sicut et facitis. 052 1TH 005 012 Rogamus autem vos, fratres, ut noveritis eos qui laborant inter vos, et præsunt vobis in Domino, et monent vos, 052 1TH 005 013 ut habeatis illos abundantius in caritate propter opus illorum: pacem habete cum eis. 052 1TH 005 014 Rogamus autem vos, fratres, corripite inquietos, consolamini pusillanimes, suscipite infirmos, patientes estote ad omnes. 052 1TH 005 015 Videte ne quis malum pro malo alicui reddat: sed semper quod bonum est sectamini in invicem, et in omnes. 052 1TH 005 016 Semper gaudete. 052 1TH 005 017 Sine intermissione orate. 052 1TH 005 018 In omnibus gratias agite: hæc est enim voluntas Dei in Christo Jesu in omnibus vobis. 052 1TH 005 019 Spiritum nolite extinguere. 052 1TH 005 020 Prophetias nolite spernere. 052 1TH 005 021 Omnia autem probate: quod bonum est tenete. 052 1TH 005 022 Ab omni specie mala abstinete vos. 052 1TH 005 023 Ipse autem Deus pacis sanctificet vos per omnia: ut integer spiritus vester, et anima, et corpus sine querela in adventu Domini nostri Jesu Christi servetur. 052 1TH 005 024 Fidelis est, qui vocavit vos: qui etiam faciet. 052 1TH 005 025 Fratres, orate pro nobis. 052 1TH 005 026 Salutate fratres omnes in osculo sancto. 052 1TH 005 027 Adjuro vos per Dominum ut legatur epistola hæc omnibus sanctis fratribus. 052 1TH 005 028 Gratia Domini nostri Jesu Christi vobiscum. Amen. # # BOOK 053 2TH 2 Thessalonians Thessalonicenses Ii 053 2TH 001 001 Paulus, et Sylvanus, et Timotheus, ecclesiæ Thessalonicensium in Deo Patre nostro, et Domino Jesu Christo. 053 2TH 001 002 Gratia vobis, et pax a Deo Patre nostro, et Domino Jesu Christo. 053 2TH 001 003 Gratias agere debemus semper Deo pro vobis, fratres, ita ut dignum est, quoniam supercrescit fides vestra, et abundat caritas uniuscujusque vestrum in invicem: 053 2TH 001 004 ita ut et nos ipsi in vobis gloriemur in ecclesiis Dei, pro patientia vestra, et fide, et in omnibus persecutionibus vestris, et tribulationibus, quas sustinetis 053 2TH 001 005 in exemplum justi judicii Dei, ut digni habeamini in regno Dei, pro quo et patimini. 053 2TH 001 006 Si tamen justum est apud Deum retribuere tribulationem iis qui vos tribulant: 053 2TH 001 007 et vobis, qui tribulamini, requiem nobiscum in revelatione Domini Jesu de cælo cum angelis virtutis ejus, 053 2TH 001 008 in flamma ignis dantis vindictam iis qui non noverunt Deum, et qui non obediunt Evangelio Domini nostri Jesu Christi, 053 2TH 001 009 qui pœnas dabunt in interitu æternas a facie Domini, et a gloria virtutis ejus: (aiōnios g166) 053 2TH 001 010 cum venerit glorificari in sanctis suis, et admirabilis fieri in omnibus, qui crediderunt, quia creditum est testimonium nostrum super vos in die illo. 053 2TH 001 011 In quo etiam oramus semper pro vobis: ut dignetur vos vocatione sua Deus noster, et impleat omnem voluntatem bonitatis, et opus fidei in virtute, 053 2TH 001 012 ut clarificetur nomen Domini nostri Jesu Christi in vobis, et vos in illo secundum gratiam Dei nostri, et Domini Jesu Christi. 053 2TH 002 001 Rogamus autem vos, fratres, per adventum Domini nostri Jesu Christi, et nostræ congregationis in ipsum: 053 2TH 002 002 ut non cito moveamini a vestro sensu, neque terreamini, neque per spiritum, neque per sermonem, neque per epistolam tamquam per nos missam, quasi instet dies Domini. 053 2TH 002 003 Ne quis vos seducat ullo modo: quoniam nisi venerit discessio primum, et revelatus fuerit homo peccati filius perditionis, 053 2TH 002 004 qui adversatur, et extollitur supra omne, quod dicitur Deus, aut quod colitur, ita ut in templo Dei sedeat ostendens se tamquam sit Deus. 053 2TH 002 005 Non retinetis quod cum adhuc essem apud vos, hæc dicebam vobis? 053 2TH 002 006 et nunc quid detineat scitis, ut reveletur in suo tempore. 053 2TH 002 007 Nam mysterium jam operatur iniquitatis: tantum ut qui tenet nunc, teneat, donec de medio fiat. 053 2TH 002 008 Et tunc revelabitur ille iniquus, quem Dominus Jesus interficiet spiritu oris sui, et destruet illustratione adventus sui eum: 053 2TH 002 009 cujus est adventus secundum operationem Satanæ in omni virtute, et signis, et prodigiis mendacibus, 053 2TH 002 010 et in omni seductione iniquitatis iis qui pereunt: eo quod caritatem veritatis non receperunt ut salvi fierent. 053 2TH 002 011 Ideo mittet illis Deus operationem erroris ut credant mendacio, 053 2TH 002 012 ut judicentur omnes qui non crediderunt veritati, sed consenserunt iniquitati. 053 2TH 002 013 Nos autem debemus gratias agere Deo semper pro vobis, fratres dilecti a Deo, quod elegerit vos Deus primitias in salutem in sanctificatione spiritus, et in fide veritatis: 053 2TH 002 014 in qua et vocavit vos per Evangelium nostrum in acquisitionem gloriæ Domini nostri Jesu Christi. 053 2TH 002 015 Itaque fratres, state: et tenete traditiones, quas didicistis, sive per sermonem, sive per epistolam nostram. 053 2TH 002 016 Ipse autem Dominus noster Jesus Christus, et Deus et Pater noster, qui dilexit nos, et dedit consolationem æternam, et spem bonam in gratia, (aiōnios g166) 053 2TH 002 017 exhortetur corda vestra, et confirmet in omni opere et sermone bono. 053 2TH 003 001 De cetero fratres, orate pro nobis ut sermo Dei currat, et clarificetur, sicut et apud vos: 053 2TH 003 002 et ut liberemur ab importunis, et malis hominibus: non enim omnium est fides. 053 2TH 003 003 Fidelis autem Deus est, qui confirmabit vos, et custodiet a malo. 053 2TH 003 004 Confidimus autem de vobis, in Domino, quoniam quæ præcepimus, et facitis, et facietis. 053 2TH 003 005 Dominus autem dirigat corda vestra in caritate Dei, et patientia Christi. 053 2TH 003 006 Denuntiamus autem vobis, fratres, in nomine Domini nostri Jesu Christi, ut subtrahatis vos ab omni fratre ambulante inordinate, et non secundum traditionem, quam acceperunt a nobis. 053 2TH 003 007 Ipsi enim scitis quemadmodum oporteat imitari nos: quoniam non inquieti fuimus inter vos: 053 2TH 003 008 neque gratis panem manducavimus ab aliquo, sed in labore, et in fatigatione, nocte et die operantes, ne quem vestrum gravaremus. 053 2TH 003 009 Non quasi non habuerimus potestatem, sed ut nosmetipsos formam daremus vobis ad imitandum nos. 053 2TH 003 010 Nam et cum essemus apud vos, hoc denuntiabamus vobis: quoniam si quis non vult operari, nec manducet. 053 2TH 003 011 Audivimus enim inter vos quosdam ambulare inquiete, nihil operantes, sed curiose agentes. 053 2TH 003 012 Iis autem, qui ejusmodi sunt, denuntiemus, et obsecramus in Domino Jesu Christo, ut cum silentio operantes, suum panem manducent. 053 2TH 003 013 Vos autem, fratres, nolite deficere benefacientes. 053 2TH 003 014 Quod si quis non obedit verbo nostro per epistolam, hunc notate, et ne commisceamini cum illo ut confundatur: 053 2TH 003 015 et nolite quasi inimicum existimare, sed corripite ut fratrem. 053 2TH 003 016 Ipse autem Dominus pacis det vobis pacem sempiternam in omni loco. Dominus sit cum omnibus vobis. 053 2TH 003 017 Salutatio, mea manu Pauli: quod est signum in omni epistola, ita scribo. 053 2TH 003 018 Gratia Domini nostri Jesu Christi cum omnibus vobis. Amen. # # BOOK 054 1TI 1 Timothy Timotheum I 054 1TI 001 001 Paulus Apostolus Jesu Christi secundum imperium Dei Salvatoris nostri, et Christi Jesu spei nostræ, 054 1TI 001 002 Timotheo dilecto filio in fide. Gratia, misericordia, et pax a Deo Patre, et Christo Jesu Domino nostro. 054 1TI 001 003 Sicut rogavi te ut remaneres Ephesi cum irem in Macedoniam, ut denuntiares quibusdam ne aliter docerent, 054 1TI 001 004 neque intenderent fabulis, et genealogiis interminatis: quæ quæstiones præstant magis quam ædificationem Dei, quæ est in fide. 054 1TI 001 005 Finis autem præcepti est caritas de corde puro, et conscientia bona, et fide non ficta. 054 1TI 001 006 A quibus quidam aberrantes, conversi sunt in vaniloquium, 054 1TI 001 007 volentes esse legis doctores, non intelligentes neque quæ loquuntur, neque de quibus affirmant. 054 1TI 001 008 Scimus autem quia bona est lex si quis ea legitime utatur: 054 1TI 001 009 sciens hoc quia lex justo non est posita, sed injustis, et non subditis, impiis, et peccatoribus, sceleratis, et contaminatis, parricidis, et matricidis, homicidis, 054 1TI 001 010 fornicariis, masculorum concubitoribus, plagiariis, mendacibus, et perjuris, et si quid aliud sanæ doctrinæ adversatur, 054 1TI 001 011 quæ est secundum Evangelium gloriæ beati Dei, quod creditum est mihi. 054 1TI 001 012 Gratias ago ei, qui me confortavit, Christo Jesu Domino nostro, quia fidelem me existimavit, ponens in ministerio: 054 1TI 001 013 qui prius blasphemus fui, et persecutor, et contumeliosus: sed misericordiam Dei consecutus sum, quia ignorans feci in incredulitate. 054 1TI 001 014 Superabundavit autem gratia Domini nostri cum fide, et dilectione, quæ est in Christo Jesu. 054 1TI 001 015 Fidelis sermo, et omni acceptione dignus: quod Christus Jesus venit in hunc mundum peccatores salvos facere, quorum primus ego sum. 054 1TI 001 016 Sed ideo misericordiam consecutus sum: ut in me primo ostenderet Christus Jesus omnem patientiam ad informationem eorum, qui credituri sunt illi, in vitam æternam. (aiōnios g166) 054 1TI 001 017 Regi autem sæculorum immortali, invisibili, soli Deo honor et gloria in sæcula sæculorum. Amen. (aiōn g165) 054 1TI 001 018 Hoc præceptum commendo tibi, fili Timothee, secundum præcedentes in te prophetias, ut milites in illis bonam militiam, 054 1TI 001 019 habens fidem, et bonam conscientiam, quam quidam repellentes, circa fidem naufragaverunt: 054 1TI 001 020 ex quibus est Hymenæus, et Alexander: quos tradidi Satanæ, ut discant non blasphemare. 054 1TI 002 001 Obsecro igitur primum omnium fieri obsecrationes, orationes, postulationes, gratiarum actiones, pro omnibus hominibus: 054 1TI 002 002 pro regibus, et omnibus qui in sublimitate sunt, ut quietam et tranquillam vitam agamus in omni pietate, et castitate: 054 1TI 002 003 hoc enim bonum est, et acceptum coram Salvatore nostro Deo, 054 1TI 002 004 qui omnes homines vult salvos fieri, et ad agnitionem veritatis venire. 054 1TI 002 005 Unus enim Deus, unus et mediator Dei et hominum homo Christus Jesus: 054 1TI 002 006 qui dedit redemptionem semetipsum pro omnibus, testimonium temporibus suis: 054 1TI 002 007 in quo positus sum ego prædicator, et Apostolus (veritatem dico, non mentior) doctor gentium in fide, et veritate. 054 1TI 002 008 Volo ergo viros orare in omni loco, levantes puras manus sine ira et disceptatione. 054 1TI 002 009 Similiter et mulieres in habitu ornato, cum verecundia et sobrietate ornantes se, et non in tortis crinibus, aut auro, aut margaritas, vel veste pretiosa: 054 1TI 002 010 sed quod decet mulieres, promittentes pietatem per opera bona. 054 1TI 002 011 Mulier in silentio discat cum omni subjectione. 054 1TI 002 012 Docere autem mulieri non permitto, neque dominari in virum: sed esse in silentio. 054 1TI 002 013 Adam enim primus formatus est: deinde Heva: 054 1TI 002 014 et Adam non est seductus: mulier autem seducta in prævaricatione fuit. 054 1TI 002 015 Salvabitur autem per filiorum generationem, si permanserit in fide, et dilectione, et sanctificatione cum sobrietate. 054 1TI 003 001 Fidelis sermo: si quis episcopatum desiderat, bonum opus desiderat. 054 1TI 003 002 Oportet ergo episcopum irreprehensibilem esse, unius uxoris virum, sobrium, prudentem, ornatum, pudicum, hospitalem, doctorem, 054 1TI 003 003 non vinolentum, non percussorem, sed modestum: non litigiosum, non cupidum, sed 054 1TI 003 004 suæ domui bene præpositum: filios habentem subditos cum omni castitate. 054 1TI 003 005 Si quis autem domui suæ præesse nescit, quomodo ecclesiæ Dei diligentiam habebit? 054 1TI 003 006 Non neophytum: ne in superbiam elatus, in judicium incidat diaboli. 054 1TI 003 007 Oportet autem illum et testimonium habere bonum ab iis qui foris sunt, ut non in opprobrium incidat, et in laqueum diaboli. 054 1TI 003 008 Diaconos similiter pudicos, non bilingues, non multo vino deditos, non turpe lucrum sectantes: 054 1TI 003 009 habentes mysterium fidei in conscientia pura. 054 1TI 003 010 Et hi autem probentur primum: et sic ministrent, nullum crimen habentes. 054 1TI 003 011 Mulieres similiter pudicas, non detrahentes, sobrias, fideles in omnibus. 054 1TI 003 012 Diaconi sint unius uxoris viri, qui filiis suis bene præsint, et suis domibus. 054 1TI 003 013 Qui enim bene ministraverint, gradum bonum sibi acquirent, et multam fiduciam in fide, quæ est in Christo Jesu. 054 1TI 003 014 Hæc tibi scribo, sperans me ad te venire cito: 054 1TI 003 015 si autem tardavero, ut scias quomodo oporteat te in domo Dei conversari, quæ est ecclesia Dei vivi, columna et firmamentum veritatis. 054 1TI 003 016 Et manifeste magnum est pietatis sacramentum, quod manifestatum est in carne, justificatum est in spiritu, apparuit angelis, prædicatum est gentibus, creditum est in mundo, assumptum est in gloria. 054 1TI 004 001 Spiritus autem manifeste dicit, quia in novissimis temporibus discedent quidam a fide, attendentes spiritibus erroris, et doctrinis dæmoniorum, 054 1TI 004 002 in hypocrisi loquentium mendacium, et cauteriatam habentium suam conscientiam, 054 1TI 004 003 prohibentium nubere, abstinere a cibis, quod Deus creavit ad percipiendum cum gratiarum actione fidelibus, et iis qui cognoverunt veritatem. 054 1TI 004 004 Quia omnis creatura Dei bona est, et nihil rejiciendum quod cum gratiarum actione percipitur: 054 1TI 004 005 sanctificatur enim per verbum Dei, et orationem. 054 1TI 004 006 Hæc proponens fratribus, bonus eris minister Christi Jesu enutritus verbis fidei, et bonæ doctrinæ, quam assecutus es. 054 1TI 004 007 Ineptas autem, et aniles fabulas devita: exerce autem teipsum ad pietatem. 054 1TI 004 008 Nam corporalis exercitatio, ad modicum utilis est: pietas autem ad omnia utilis est, promissionem habens vitæ, quæ nunc est, et futuræ. 054 1TI 004 009 Fidelis sermo, et omni acceptione dignus. 054 1TI 004 010 In hoc enim laboramus, et maledicimur, quia speramus in Deum vivum, qui est Salvator omnium hominum, maxime fidelium. 054 1TI 004 011 Præcipe hæc, et doce. 054 1TI 004 012 Nemo adolescentiam tuam contemnat: sed exemplum esto fidelium in verbo, in conversatione, in caritate, in fide, in castitate. 054 1TI 004 013 Dum venio, attende lectioni, exhortationi, et doctrinæ. 054 1TI 004 014 Noli negligere gratiam, quæ in te est, quæ data est tibi per prophetiam, cum impositione manuum presbyterii. 054 1TI 004 015 Hæc meditare, in his esto: ut profectus tuus manifestus sit omnibus. 054 1TI 004 016 Attende tibi, et doctrinæ: insta in illis. Hoc enim faciens, et teipsum salvum facies, et eos qui te audiunt. 054 1TI 005 001 Seniorem ne increpaveris, sed obsecra ut patrem: juvenes, ut fratres: 054 1TI 005 002 anus, ut matres: juvenculas, ut sorores in omni castitate: 054 1TI 005 003 viduas honora, quæ vere viduæ sunt. 054 1TI 005 004 Si qua autem vidua filios, aut nepotes habet: discat primum domum suam regere, et mutuam vicem reddere parentibus: hoc enim acceptum est coram Deo. 054 1TI 005 005 Quæ autem vere vidua est, et desolata, speret in Deum, et instet obsecrationibus, et orationibus nocte ac die. 054 1TI 005 006 Nam quæ in deliciis est, vivens mortua est. 054 1TI 005 007 Et hoc præcipe, ut irreprehensibiles sint. 054 1TI 005 008 Si quis autem suorum, et maxime domesticorum, curam non habet, fidem negavit, et est infideli deterior. 054 1TI 005 009 Vidua eligatur non minus sexaginta annorum, quæ fuerit unius viri uxor, 054 1TI 005 010 in operibus bonis testimonium habens, si filios educavit, si hospitio recepit, si sanctorum pedes lavit, si tribulationem patientibus subministravit, si omne opus bonum subsecuta est. 054 1TI 005 011 Adolescentiores autem viduas devita: cum enim luxuriatæ fuerint in Christo, nubere volunt: 054 1TI 005 012 habentes damnationem, quia primam fidem irritam fecerunt; 054 1TI 005 013 simul autem et otiosæ discunt circuire domos: non solum otiosæ, sed et verbosæ, et curiosæ, loquentes quæ non oportet. 054 1TI 005 014 Volo ergo juniores nubere, filios procreare, matresfamilias esse, nullam occasionem dare adversario maledicti gratia. 054 1TI 005 015 Jam enim quædam conversæ sunt retro Satanam. 054 1TI 005 016 Si quis fidelis habet viduas, subministret illis, et non gravetur ecclesia: ut iis quæ vere viduæ sunt, sufficiat. 054 1TI 005 017 Qui bene præsunt presbyteri, duplici honore digni habeantur: maxime qui laborant in verbo et doctrina. 054 1TI 005 018 Dicit enim Scriptura: Non alligabis os bovi trituranti. Et: Dignus est operarius mercede sua. 054 1TI 005 019 Adversus presbyterum accusationem noli recipere, nisi sub duobus aut tribus testibus. 054 1TI 005 020 Peccantes coram omnibus argue: ut et ceteri timorem habeant. 054 1TI 005 021 Testor coram Deo et Christo Jesu, et electis angelis, ut hæc custodias sine præjudicio, nihil faciens in alteram partem declinando. 054 1TI 005 022 Manus cito nemini imposueris, neque communicaveris peccatis alienis. Teipsum castum custodi. 054 1TI 005 023 Noli adhuc aquam bibere, sed modico vino utere propter stomachum tuum, et frequentes tuas infirmitates. 054 1TI 005 024 Quorumdam hominum peccata manifesta sunt, præcedentia ad judicium: quosdam autem et subsequuntur. 054 1TI 005 025 Similiter et facta bona, manifesta sunt: et quæ aliter se habent, abscondi non possunt. 054 1TI 006 001 Quicumque sunt sub jugo servi, dominos suos omni honore dignos arbitrentur, ne nomen Domini et doctrina blasphemetur. 054 1TI 006 002 Qui autem fideles habent dominos, non contemnant, quia fratres sunt: sed magis serviant, quia fideles sunt et dilecti, qui beneficii participes sunt. Hæc doce, et exhortare. 054 1TI 006 003 Si quis aliter docet, et non acquiescit sanis sermonibus Domini nostri Jesu Christi, et ei, quæ secundum pietatem est, doctrinæ: 054 1TI 006 004 superbus est, nihil sciens, sed languens circa quæstiones, et pugnas verborum: ex quibus oriuntur invidiæ, contentiones, blasphemiæ, suspiciones malæ, 054 1TI 006 005 conflictationes hominum mente corruptorum, et qui veritate privati sunt, existimantium quæstum esse pietatem. 054 1TI 006 006 Est autem quæstus magnus pietas cum sufficientia. 054 1TI 006 007 Nihil enim intulimus in hunc mundum: haud dubium quod nec auferre quid possumus. 054 1TI 006 008 Habentes autem alimenta, et quibus tegamur, his contenti simus. 054 1TI 006 009 Nam qui volunt divites fieri, incidunt in tentationem, et in laqueum diaboli, et desideria multa inutilia, et nociva, quæ mergunt homines in interitum et perditionem. 054 1TI 006 010 Radix enim omnium malorum est cupiditas: quam quidam appetentes erraverunt a fide, et inseruerunt se doloribus multis. 054 1TI 006 011 Tu autem, o homo Dei, hæc fuge: sectare vero justitiam, pietatem, fidem, caritatem, patientiam, mansuetudinem. 054 1TI 006 012 Certa bonum certamen fidei, apprehende vitam æternam, in qua vocatus es, et confessus bonam confessionem coram multis testibus. (aiōnios g166) 054 1TI 006 013 Præcipio tibi coram Deo, qui vivificat omnia, et Christo Jesu, qui testimonium reddidit sub Pontio Pilato, bonam confessionem, 054 1TI 006 014 ut serves mandatum sine macula, irreprehensibile usque in adventum Domini nostri Jesu Christi, 054 1TI 006 015 quem suis temporibus ostendet beatus et solus potens, Rex regum, et Dominus dominantium: 054 1TI 006 016 qui solus habet immortalitatem, et lucem inhabitat inaccessibilem: quem nullus hominum vidit, sed nec videre potest: cui honor, et imperium sempiternum. Amen. (aiōnios g166) 054 1TI 006 017 Divitibus hujus sæculi præcipe non sublime sapere, neque sperare in incerto divitiarum, sed in Deo vivo (qui præstat nobis omnia abunde ad fruendum) (aiōn g165) 054 1TI 006 018 bene agere, divites fieri in bonis operibus, facile tribuere, communicare, 054 1TI 006 019 thesaurizare sibi fundamentum bonum in futurum, ut apprehendant veram vitam. (aiōnios g166) 054 1TI 006 020 O Timothee, depositum custodi, devitans profanas vocum novitates, et oppositiones falsi nominis scientiæ, 054 1TI 006 021 quam quidam promittentes, circa fidem exciderunt. Gratia tecum. Amen. # # BOOK 055 2TI 2 Timothy Timotheum Ii 055 2TI 001 001 Paulus Apostolus Jesu Christi per voluntatem Dei, secundum promissionem vitæ, quæ est in Christo Jesu, 055 2TI 001 002 Timotheo carissimo filio: gratia, misericordia, pax a Deo Patre, et Christo Jesu Domino nostro. 055 2TI 001 003 Gratias ago Deo, cui servio a progenitoribus in conscientia pura, quod sine intermissione habeam tui memoriam in orationibus meis, nocte ac die 055 2TI 001 004 desiderans te videre, memor lacrimarum tuarum, ut gaudio implear, 055 2TI 001 005 recordationem accipiens ejus fidei, quæ est in te non ficta, quæ et habitavit primum in avia tua Loide, et matre tua Eunice, certus sum autem quod et in te. 055 2TI 001 006 Propter quam causam admoneo te ut resuscites gratiam Dei, quæ est in te per impositionem manuum mearum. 055 2TI 001 007 Non enim dedit nobis Deus spiritum timoris: sed virtutis, et dilectionis, et sobrietatis. 055 2TI 001 008 Noli itaque erubescere testimonium Domini nostri, neque me vinctum ejus: sed collabora Evangelio secundum virtutem Dei: 055 2TI 001 009 qui nos liberavit, et vocavit vocatione sua sancta, non secundum opera nostra, sed secundum propositum suum, et gratiam, quæ data est nobis in Christo Jesu ante tempora sæcularia. (aiōnios g166) 055 2TI 001 010 Manifestata est autem nunc per illuminationem Salvatoris nostri Jesu Christi, qui destruxit quidem mortem, illuminavit autem vitam, et incorruptionem per Evangelium: 055 2TI 001 011 in quo positus sum ego prædicator, et Apostolus, et magister gentium. 055 2TI 001 012 Ob quam causam etiam hæc patior, sed non confundor. Scio enim cui credidi, et certus sum quia potens est depositum meum servare in illum diem. 055 2TI 001 013 Formam habe sanorum verborum, quæ a me audisti in fide, et in dilectione in Christo Jesu. 055 2TI 001 014 Bonum depositum custodi per Spiritum Sanctum, qui habitat in nobis. 055 2TI 001 015 Scis hoc, quod aversi sunt a me omnes, qui in Asia sunt, ex quibus est Phigellus, et Hermogenes. 055 2TI 001 016 Det misericordiam Dominus Onesiphori domui: quia sæpe me refrigeravit, et catenam meam non erubuit: 055 2TI 001 017 sed cum Romam venisset, sollicite me quæsivit, et invenit. 055 2TI 001 018 Det illi Dominus invenire misericordiam a Domino in illa die. Et quanta Ephesi ministravit mihi, tu melius nosti. 055 2TI 002 001 Tu ergo fili mi, confortare in gratia, quæ est in Christo Jesu: 055 2TI 002 002 et quæ audisti a me per multos testes, hæc commenda fidelibus hominibus, qui idonei erant et alios docere. 055 2TI 002 003 Labora sicut bonus miles Christi Jesu. 055 2TI 002 004 Nemo militans Deo implicat se negotiis sæcularibus: ut ei placeat, cui se probavit. 055 2TI 002 005 Nam et qui certat in agone, non coronatur nisi legitime certaverit. 055 2TI 002 006 Laborantem agricolam oportet primum de fructibus percipere. 055 2TI 002 007 Intellige quæ dico: dabit enim tibi Dominus in omnibus intellectum. 055 2TI 002 008 Memor esto Dominum Jesum Christum resurrexisse a mortuis ex semine David, secundum Evangelium meum, 055 2TI 002 009 in quo laboro usque ad vincula, quasi male operans: sed verbum Dei non est alligatum. 055 2TI 002 010 Ideo omnia sustineo propter electos, ut et ipsi salutem consequantur, quæ est in Christo Jesu, cum gloria cælesti. (aiōnios g166) 055 2TI 002 011 Fidelis sermo: nam si commortui sumus, et convivemus: 055 2TI 002 012 si sustinebimus, et conregnabimus: si negaverimus, et ille negabit nos: 055 2TI 002 013 si non credimus, ille fidelis permanet, negare seipsum non potest. 055 2TI 002 014 Hæc commone, testificans coram Domino. Noli contendere verbis: ad nihil enim utile est, nisi ad subversionem audientium. 055 2TI 002 015 Sollicite cura teipsum probabilem exhibere Deo, operarium inconfusibilem, recte tractantem verbum veritatis. 055 2TI 002 016 Profana autem et vaniloquia devita: multum enim proficiunt ad impietatem: 055 2TI 002 017 et sermo eorum ut cancer serpit: ex quibus est Hymenæus et Philetus, 055 2TI 002 018 qui a veritate exciderunt, dicentes resurrectionem esse jam factam, et subverterunt quorumdam fidem. 055 2TI 002 019 Sed firmum fundamentum Dei stat, habens signaculum hoc: cognovit Dominus qui sunt ejus, et discedat ab iniquitate omnis qui nominat nomen Domini. 055 2TI 002 020 In magna autem domo non solum sunt vasa aurea, et argentea, sed et lignea, et fictilia: et quædam quidem in honorem, quædam autem in contumeliam. 055 2TI 002 021 Si quis ergo emundaverit se ab istis, erit vas in honorem sanctificatum, et utile Domino ad omne opus bonum paratum. 055 2TI 002 022 Juvenilia autem desideria fuge, sectare vero justitiam, fidem, spem, caritatem, et pacem cum iis qui invocant Dominum de corde puro. 055 2TI 002 023 Stultas autem et sine disciplina quæstiones devita: sciens quia generant lites. 055 2TI 002 024 Servum autem Domini non oportet litigare: sed mansuetum esse ad omnes, docibilem, patientem, 055 2TI 002 025 cum modestia corripientem eos qui resistunt veritati, nequando Deus det illis pœnitentiam ad cognoscendam veritatem, 055 2TI 002 026 et resipiscant a diaboli laqueis, a quo captivi tenentur ad ipsius voluntatem. 055 2TI 003 001 Hoc autem scito, quod in novissimis diebus instabunt tempora periculosa: 055 2TI 003 002 erunt homines seipsos amantes, cupidi, elati, superbi, blasphemi, parentibus non obedientes, ingrati, scelesti, 055 2TI 003 003 sine affectione, sine pace, criminatores, incontinentes, immites, sine benignitate, 055 2TI 003 004 proditores, protervi, tumidi, et voluptatum amatores magis quam Dei: 055 2TI 003 005 habentes speciem quidem pietatis, virtutem autem ejus abnegantes. Et hos devita: 055 2TI 003 006 ex his enim sunt qui penetrant domos, et captivas ducunt mulierculas oneratas peccatis, quæ ducuntur variis desideriis: 055 2TI 003 007 semper discentes, et numquam ad scientiam veritatis pervenientes. 055 2TI 003 008 Quemadmodum autem Jannes et Mambres restiterunt Moysi: ita et hi resistunt veritati, homines corrupti mente, reprobi circa fidem; 055 2TI 003 009 sed ultra non proficient: insipientia enim eorum manifesta erit omnibus, sicut et illorum fuit. 055 2TI 003 010 Tu autem assecutus es meam doctrinam, institutionem, propositum, fidem, longanimitatem, dilectionem, patientiam, 055 2TI 003 011 persecutiones, passiones: qualia mihi facta sunt Antiochiæ, Iconii, et Lystris: quales persecutiones sustinui, et ex omnibus eripuit me Dominus. 055 2TI 003 012 Et omnes, qui pie volunt vivere in Christo Jesu, persecutionem patientur. 055 2TI 003 013 Mali autem homines et seductores proficient in pejus, errantes, et in errorem mittentes. 055 2TI 003 014 Tu vero permane in iis quæ didicisti, et credita sunt tibi: sciens a quo didiceris: 055 2TI 003 015 et quia ab infantia sacras litteras nosti, quæ te possunt instruere ad salutem, per fidem quæ est in Christo Jesu. 055 2TI 003 016 Omnis Scriptura divinitus inspirata utilis est ad docendum, ad arguendum, ad corripiendum, et erudiendum in justitia: 055 2TI 003 017 ut perfectus sit homo Dei, ad omne opus bonum instructus. 055 2TI 004 001 Testificor coram Deo, et Jesu Christo, qui judicaturus est vivos et mortuos, per adventum ipsius, et regnum ejus: 055 2TI 004 002 prædica verbum, insta opportune, importune: argue, obsecra, increpa in omni patientia, et doctrina. 055 2TI 004 003 Erit enim tempus, cum sanam doctrinam non sustinebunt, sed ad sua desideria coacervabunt sibi magistros, prurientes auribus, 055 2TI 004 004 et a veritate quidem auditum avertent, ad fabulas autem convertentur. 055 2TI 004 005 Tu vero vigila, in omnibus labora, opus fac evangelistæ, ministerium tuum imple. Sobrius esto. 055 2TI 004 006 Ego enim jam delibor, et tempus resolutionis meæ instat. 055 2TI 004 007 Bonum certamen certavi, cursum consummavi, fidem servavi. 055 2TI 004 008 In reliquo reposita est mihi corona justitiæ, quam reddet mihi Dominus in illa die, justus judex: non solum autem mihi, sed et iis, qui diligunt adventum ejus. 055 2TI 004 009 Festina ad me venire cito. 055 2TI 004 010 Demas enim me reliquit, diligens hoc sæculum, et abiit Thessalonicam: Crescens in Galatiam, Titus in Dalmatiam. (aiōn g165) 055 2TI 004 011 Lucas est mecum solus. Marcum assume, et adduc tecum: est enim mihi utilis in ministerium. 055 2TI 004 012 Tychicum autem misi Ephesum. 055 2TI 004 013 Penulam, quam reliqui Troade apud Carpum, veniens affer tecum, et libros, maxime autem membranas. 055 2TI 004 014 Alexander ærarius multa mala mihi ostendit: reddet illi Dominus secundum opera ejus: 055 2TI 004 015 quem et tu devita: valde enim restitit verbis nostris. 055 2TI 004 016 In prima mea defensione nemo mihi affuit, sed omnes me dereliquerunt: non illis imputetur. 055 2TI 004 017 Dominus autem mihi astitit, et confortavit me, ut per me prædicatio impleatur, et audiant omnes gentes: et liberatus sum de ore leonis. 055 2TI 004 018 Liberavit me Dominus ab omni opere malo: et salvum faciet in regnum suum cæleste, cui gloria in sæcula sæculorum. Amen. (aiōn g165) 055 2TI 004 019 Saluta Priscam, et Aquilam, et Onesiphori domum. 055 2TI 004 020 Erastus remansit Corinthi. Trophimum autem reliqui infirmum Mileti. 055 2TI 004 021 Festina ante hiemem venire. Salutant te Eubulus, et Pudens, et Linus, et Claudia, et fratres omnes. 055 2TI 004 022 Dominus Jesus Christus cum spiritu tuo. Gratia vobiscum. Amen. # # BOOK 056 TIT Titus Titum 056 TIT 001 001 Paulus servus Dei, Apostolus autem Jesu Christi secundum fidem electorum Dei, et agnitionem veritatis, quæ secundum pietatem est 056 TIT 001 002 in spem vitæ æternæ, quam promisit qui non mentitur, Deus, ante tempora sæcularia: (aiōnios g166) 056 TIT 001 003 manifestavit autem temporibus suis verbum suum in prædicatione, quæ credita est mihi secundum præceptum Salvatoris nostri Dei: 056 TIT 001 004 Tito dilecto filio secundum communem fidem, gratia, et pax a Deo Patre, et Christo Jesu Salvatore nostro. 056 TIT 001 005 Hujus rei gratia reliqui te Cretæ, ut ea quæ desunt, corrigas, et constituas per civitates presbyteros, sicut et ego disposui tibi, 056 TIT 001 006 si quis sine crimine est, unius uxoris vir, filios habens fideles, non in accusatione luxuriæ, aut non subditos. 056 TIT 001 007 Oportet enim episcopum sine crimine esse, sicut Dei dispensatorem: non superbum, non iracundum, non vinolentum, non percussorem, non turpis lucri cupidum: 056 TIT 001 008 sed hospitalem, benignum, sobrium, justum, sanctum, continentem, 056 TIT 001 009 amplectentem eum, qui secundum doctrinam est, fidelem sermonem: ut potens sit exhortari in doctrina sana, et eos qui contradicunt, arguere. 056 TIT 001 010 Sunt enim multi etiam inobedientes, vaniloqui, et seductores: maxime qui de circumcisione sunt: 056 TIT 001 011 quos oportet redargui: qui universas domos subvertunt, docentes quæ non oportet, turpis lucri gratia. 056 TIT 001 012 Dixit quidam ex illis, proprius ipsorum propheta: Cretenses semper mendaces, malæ bestiæ, ventres pigri. 056 TIT 001 013 Testimonium hoc verum est. Quam ob causam increpa illos dure, ut sani sint in fide, 056 TIT 001 014 non intendentes judaicis fabulis, et mandatis hominum, aversantium se a veritate. 056 TIT 001 015 Omnia munda mundis: coinquinatis autem et infidelibus, nihil est mundum, sed inquinatæ sunt eorum et mens et conscientia. 056 TIT 001 016 Confitentur se nosse Deum, factis autem negant: cum sint abominati, et incredibiles, et ad omne opus bonum reprobi. 056 TIT 002 001 Tu autem loquere quæ decent sanam doctrinam: 056 TIT 002 002 senes ut sobrii sint, pudici, prudentes, sani in fide, in dilectione, in patientia: 056 TIT 002 003 anus similiter in habitu sancto, non criminatrices, non multo vino servientes, bene docentes: 056 TIT 002 004 ut prudentiam doceant adolescentulas, ut viros suos ament, filios suos diligant, 056 TIT 002 005 prudentes, castas, sobrias, domus curam habentes, benignas, subditas viris suis, ut non blasphemetur verbum Dei. 056 TIT 002 006 Juvenes similiter hortare ut sobrii sint. 056 TIT 002 007 In omnibus teipsum præbe exemplum bonorum operum, in doctrina, in integritate, in gravitate, 056 TIT 002 008 verbum sanum, irreprehensibile: ut is qui ex adverso est, vereatur, nihil habens malum dicere de nobis. 056 TIT 002 009 Servos dominis suis subditos esse, in omnibus placentes, non contradicentes, 056 TIT 002 010 non fraudantes, sed in omnibus fidem bonam ostendentes: ut doctrinam Salvatoris nostri Dei ornent in omnibus. 056 TIT 002 011 Apparuit enim gratia Dei Salvatoris nostri omnibus hominibus, 056 TIT 002 012 erudiens nos, ut abnegantes impietatem, et sæcularia desideria, sobrie, et juste, et pie vivamus in hoc sæculo, (aiōn g165) 056 TIT 002 013 exspectantes beatam spem, et adventum gloriæ magni Dei, et Salvatoris nostri Jesu Christi: 056 TIT 002 014 qui dedit semetipsum pro nobis, ut nos redimeret ab omni iniquitate, et mundaret sibi populum acceptabilem, sectatorem bonorum operum. 056 TIT 002 015 Hæc loquere, et exhortare, et argue cum omni imperio. Nemo te contemnat. 056 TIT 003 001 Admone illos principibus, et potestatibus subditos esse, dicto obedire, ad omne opus bonum paratos esse: 056 TIT 003 002 neminem blasphemare, non litigiosos esse, sed modestos, omnem ostendentes mansuetudinem ad omnes homines. 056 TIT 003 003 Eramus enim aliquando et nos insipientes, increduli, errantes, servientes desideriis, et voluptatibus variis, in malitia et invidia agentes, odibiles, odientes invicem. 056 TIT 003 004 Cum autem benignitas et humanitas apparuit Salvatoris nostri Dei, 056 TIT 003 005 non ex operibus justitiæ, quæ fecimus nos, sed secundum suam misericordiam salvos nos fecit per lavacrum regenerationis et renovationis Spiritus Sancti, 056 TIT 003 006 quem effudit in nos abunde per Jesum Christum Salvatorem nostrum: 056 TIT 003 007 ut justificati gratia ipsius, hæredes simus secundum spem vitæ æternæ. (aiōnios g166) 056 TIT 003 008 Fidelis sermo est: et de his volo te confirmare: ut curent bonis operibus præesse qui credunt Deo. Hæc sunt bona, et utilia hominibus. 056 TIT 003 009 Stultas autem quæstiones, et genealogias, et contentiones, et pugnas legis devita: sunt enim inutiles, et vanæ. 056 TIT 003 010 Hæreticum hominem post unam et secundam correptionem devita: 056 TIT 003 011 sciens quia subversus est, qui ejusmodi est, et delinquit, cum sit proprio judicio condemnatus. 056 TIT 003 012 Cum misero ad te Artemam, aut Tychicum, festina ad me venire Nicopolim: ibi enim statui hiemare. 056 TIT 003 013 Zenam legisperitum et Apollo sollicite præmitte, ut nihil illis desit. 056 TIT 003 014 Discant autem et nostri bonis operibus præesse ad usus necessarios: ut non sint infructuosi. 056 TIT 003 015 Salutant te qui mecum sunt omnes: saluta eos qui nos amant in fide. Gratia Dei cum omnibus vobis. Amen. # # BOOK 057 PHM Philemon Philemonem 057 PHM 001 001 Paulus vinctus Christi Jesu, et Timotheus frater, Philemoni dilecto, et adjutori nostro, 057 PHM 001 002 et Appiæ sorori carissimæ, et Archippo commilitoni nostro, et ecclesiæ, quæ in domo tua est. 057 PHM 001 003 Gratia vobis, et pax a Deo Patre nostro, et Domino Jesu Christo. 057 PHM 001 004 Gratias ago Deo meo, semper memoriam tui faciens in orationibus meis, 057 PHM 001 005 audiens caritatem tuam, et fidem, quam habes in Domino Jesu, et in omnes sanctos: 057 PHM 001 006 ut communicatio fidei tuæ evidens fiat in agnitione omnis operis boni, quod est in vobis in Christo Jesu. 057 PHM 001 007 Gaudium enim magnum habui, et consolationem in caritate tua: quia viscera sanctorum requieverunt per te, frater. 057 PHM 001 008 Propter quod multam fiduciam habens in Christo Jesu imperandi tibi quod ad rem pertinet: 057 PHM 001 009 propter caritatem magis obsecro, cum sis talis, ut Paulus senex, nunc autem et vinctus Jesu Christi: 057 PHM 001 010 obsecro te pro meo filio, quem genui in vinculis, Onesimo, 057 PHM 001 011 qui tibi aliquando inutilis fuit, nunc autem et mihi et tibi utilis, 057 PHM 001 012 quem remisi tibi. Tu autem illum, ut mea viscera, suscipe: 057 PHM 001 013 quem ego volueram mecum detinere, ut pro te mihi ministraret in vinculis Evangelii: 057 PHM 001 014 sine consilio autem tuo nihil volui facere, uti ne velut ex necessitate bonum tuum esset, sed voluntarium. 057 PHM 001 015 Forsitan enim ideo discessit ad horam a te, ut æternum illum reciperes: (aiōnios g166) 057 PHM 001 016 jam non ut servum, sed pro servo carissimum fratrem, maxime mihi: quanto autem magis tibi et in carne, et in Domino? 057 PHM 001 017 Si ergo habes me socium, suscipe illum sicut me: 057 PHM 001 018 si autem aliquid nocuit tibi, aut debet, hoc mihi imputa. 057 PHM 001 019 Ego Paulus scripsi mea manu: ego reddam, ut non dicam tibi, quod et teipsum mihi debes: 057 PHM 001 020 ita, frater. Ego te fruar in Domino: refice viscera mea in Domino. 057 PHM 001 021 Confidens in obedientia tua scripsi tibi: sciens quoniam et super id, quod dico, facies. 057 PHM 001 022 Simul autem et para mihi hospitium: nam spero per orationes vestras donari me vobis. 057 PHM 001 023 Salutat te Epaphras concaptivus meus in Christo Jesu, 057 PHM 001 024 Marcus, Aristarchus, Demas, et Lucas, adjutores mei. 057 PHM 001 025 Gratia Domini nostri Jesu Christi cum spiritu vestro. Amen. # # BOOK 058 HEB Hebrews Hebræos 058 HEB 001 001 Multifariam, multisque modis olim Deus loquens patribus in prophetis: 058 HEB 001 002 novissime, diebus istis locutus est nobis in Filio, quem constituit hæredem universorum, per quem fecit et sæcula: (aiōn g165) 058 HEB 001 003 qui cum sit splendor gloriæ, et figura substantiæ ejus, portansque omnia verbo virtutis suæ, purgationem peccatorum faciens, sedet ad dexteram majestatis in excelsis: 058 HEB 001 004 tanto melior angelis effectus, quanto differentius præ illis nomen hæreditavit. 058 HEB 001 005 Cui enim dixit aliquando angelorum: Filius meus es tu, ego hodie genui te? Et rursum: Ego ero illi in patrem, et ipse erit mihi in filium? 058 HEB 001 006 Et cum iterum introducit primogenitum in orbem terræ, dicit: Et adorent eum omnes angeli Dei. 058 HEB 001 007 Et ad angelos quidem dicit: Qui facit angelos suos spiritus, et ministros suos flammam ignis. 058 HEB 001 008 Ad Filium autem: Thronus tuus Deus in sæculum sæculi: virga æquitatis, virga regni tui. (aiōn g165) 058 HEB 001 009 Dilexisti justitiam, et odisti iniquitatem: propterea unxit te Deus, Deus tuus, oleo exultationis præ participibus tuis. 058 HEB 001 010 Et: Tu in principio, Domine, terram fundasti: et opera manuum tuarum sunt cæli. 058 HEB 001 011 Ipsi peribunt, tu autem permanebis, et omnes ut vestimentum veterascent: 058 HEB 001 012 et velut amictum mutabis eos, et mutabuntur: tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient. 058 HEB 001 013 Ad quem autem angelorum dixit aliquando: Sede a dextris meis, quoadusque ponam inimicos tuos scabellum pedum tuorum? 058 HEB 001 014 Nonne omnes sunt administratorii spiritus, in ministerium missi propter eos, qui hæreditatem capient salutis? 058 HEB 002 001 Propterea abundantius oportet observare nos ea quæ audivimus, ne forte pereffluamus. 058 HEB 002 002 Si enim qui per angelos dictus est sermo, factus est firmus, et omnis prævaricatio, et inobedientia accepit justam mercedis retributionem: 058 HEB 002 003 quomodo nos effugiemus si tantam neglexerimus salutem? quæ cum initium accepisset enarrari per Dominum ab eis, qui audierunt, in nos confirmata est, 058 HEB 002 004 contestante Deo signis et portentis, et variis virtutibus, et Spiritus Sancti distributionibus secundum suam voluntatem. 058 HEB 002 005 Non enim angelis subjecit Deus orbem terræ futurum, de quo loquimur. 058 HEB 002 006 Testatus est autem in quodam loco quis, dicens: Quid est homo quod memor es ejus, aut filius hominis quoniam visitas eum? 058 HEB 002 007 Minuisti eum paulo minus ab angelis: gloria et honore coronasti eum: et constituisti eum super opera manuum tuarum. 058 HEB 002 008 Omnia subjecisti sub pedibus ejus. In eo enim quod omnia ei subjecit, nihil dimisit non subjectum ei. Nunc autem necdum videmus omnia subjecta ei. 058 HEB 002 009 Eum autem, qui modico quam angeli minoratus est, videmus Jesum propter passionem mortis, gloria et honore coronatum: ut, gratia Dei, pro omnibus gustaret mortem. 058 HEB 002 010 Decebat enim eum, propter quem omnia, et per quem omnia, qui multos filios in gloriam adduxerat, auctorem salutis eorum per passionem consummare. 058 HEB 002 011 Qui enim sanctificat, et qui sanctificantur, ex uno omnes. Propter quam causam non confunditur fratres eos vocare, dicens: 058 HEB 002 012 Nuntiabo nomen tuum fratribus meis: in medio ecclesiæ laudabo te. 058 HEB 002 013 Et iterum: Ego ero fidens in eum. Et iterum: Ecce ego, et pueri mei, quos dedit mihi Deus. 058 HEB 002 014 Quia ergo pueri communicaverunt carni, et sanguini, et ipse similiter participavit eisdem: ut per mortem destrueret eum qui habebat mortis imperium, id est, diabolum: 058 HEB 002 015 et liberaret eos qui timore mortis per totam vitam obnoxii erant servituti. 058 HEB 002 016 Nusquam enim angelos apprehendit, sed semen Abrahæ apprehendit. 058 HEB 002 017 Unde debuit per omnia fratribus similari, ut misericors fieret, et fidelis pontifex ad Deum, ut repropitiaret delicta populi. 058 HEB 002 018 In eo enim, in quo passus est ipse et tentatus, potens est et eis, qui tentantur, auxiliari. 058 HEB 003 001 Unde, fratres sancti, vocationis cælestis participes, considerate Apostolum, et pontificem confessionis nostræ Jesum: 058 HEB 003 002 qui fidelis est ei, qui fecit illum, sicut et Moyses in omni domo ejus. 058 HEB 003 003 Amplioris enim gloriæ iste præ Moyse dignus est habitus, quanto ampliorem honorem habet domus, qui fabricavit illam. 058 HEB 003 004 Omnis namque domus fabricatur ab aliquo: qui autem omnia creavit, Deus est. 058 HEB 003 005 Et Moyses quidem fidelis erat in tota domo ejus tamquam famulus, in testimonium eorum, quæ dicenda erant: 058 HEB 003 006 Christus vero tamquam filius in domo sua: quæ domus sumus nos, si fiduciam, et gloriam spei usque ad finem, firmam retineamus. 058 HEB 003 007 Quapropter sicut dicit Spiritus Sanctus: Hodie si vocem ejus audieritis, 058 HEB 003 008 nolite obdurare corda vestra, sicut in exacerbatione secundum diem tentationis in deserto, 058 HEB 003 009 ubi tentaverunt me patres vestri: probaverunt, et viderunt opera mea 058 HEB 003 010 quadraginta annis: propter quod infensus fui generationi huic, et dixi: Semper errant corde. Ipsi autem non cognoverunt vias meas, 058 HEB 003 011 sicut juravi in ira mea: Si introibunt in requiem meam. 058 HEB 003 012 Videte fratres, ne forte sit in aliquo vestrum cor malum incredulitatis, discedendi a Deo vivo: 058 HEB 003 013 sed adhortamini vosmetipsos per singulos dies, donec hodie cognominatur, ut non obduretur quis ex vobis fallacia peccati. 058 HEB 003 014 Participes enim Christi effecti sumus, si tamen initium substantiæ ejus usque ad finem firmum retineamus. 058 HEB 003 015 Dum dicitur: Hodie si vocem ejus audieritis, nolite obdurare corda vestra, quemadmodum in illa exacerbatione. 058 HEB 003 016 Quidam enim audientes exacerbaverunt: sed non universi qui profecti sunt ex Ægypto per Moysen. 058 HEB 003 017 Quibus autem infensus est quadraginta annis? nonne illis qui peccaverunt, quorum cadavera prostrata sunt in deserto? 058 HEB 003 018 Quibus autem juravit non introire in requiem ipsius, nisi illis qui increduli fuerunt? 058 HEB 003 019 Et videmus, quia non potuerunt introire propter incredulitatem. 058 HEB 004 001 Timeamus ergo ne forte relicta pollicitatione introëundi in requiem ejus, existimetur aliquis ex vobis deesse. 058 HEB 004 002 Etenim et nobis nuntiatum est, quemadmodum et illis: sed non profuit illis sermo auditus, non admistus fidei ex iis quæ audierunt. 058 HEB 004 003 Ingrediemur enim in requiem, qui credidimus: quemadmodum dixit: Sicut juravi in ira mea: Si introibunt in requiem meam: et quidem operibus ab institutione mundi perfectis. 058 HEB 004 004 Dixit enim in quodam loco de die septima sic: Et requievit Deus die septima ab omnibus operibus suis. 058 HEB 004 005 Et in isto rursum: Si introibunt in requiem meam. 058 HEB 004 006 Quoniam ergo superest introire quosdam in illam, et ii, quibus prioribus annuntiatum est, non introierunt propter incredulitatem: 058 HEB 004 007 iterum terminat diem quemdam, Hodie, in David dicendo, post tantum temporis, sicut supra dictum est: Hodie si vocem ejus audieritis, nolite obdurare corda vestra. 058 HEB 004 008 Nam si eis Jesus requiem præstitisset, numquam de alia loqueretur, posthac, die. 058 HEB 004 009 Itaque relinquitur sabbatismus populo Dei. 058 HEB 004 010 Qui enim ingressus est in requiem ejus, etiam ipse requievit ab operibus suis, sicut a suis Deus. 058 HEB 004 011 Festinemus ergo ingredi in illam requiem: ut ne in idipsum quis incidat incredulitatis exemplum. 058 HEB 004 012 Vivus est enim sermo Dei, et efficax et penetrabilior omni gladio ancipiti: et pertingens usque ad divisionem animæ ac spiritus: compagum quoque ac medullarum, et discretor cogitationum et intentionum cordis. 058 HEB 004 013 Et non est ulla creatura invisibilis in conspectu ejus: omnia autem nuda et aperta sunt oculis ejus, ad quem nobis sermo. 058 HEB 004 014 Habentes ergo pontificem magnum qui penetravit cælos, Jesum Filium Dei, teneamus confessionem. 058 HEB 004 015 Non enim habemus pontificem qui non possit compati infirmitatibus nostris: tentatum autem per omnia pro similitudine absque peccato. 058 HEB 004 016 Adeamus ergo cum fiducia ad thronum gratiæ: ut misericordiam consequamur, et gratiam inveniamus in auxilio opportuno. 058 HEB 005 001 Omnis namque pontifex ex hominibus assumptus, pro hominibus constituitur in iis quæ sunt ad Deum, ut offerat dona, et sacrificia pro peccatis: 058 HEB 005 002 qui condolere possit iis qui ignorant et errant: quoniam et ipse circumdatus est infirmitate: 058 HEB 005 003 et propterea debet, quemadmodum pro populo, ita etiam et pro semetipso offerre pro peccatis. 058 HEB 005 004 Nec quisquam sumit sibi honorem, sed qui vocatur a Deo, tamquam Aaron. 058 HEB 005 005 Sic et Christus non semetipsum clarificavit ut pontifex fieret: sed qui locutus est ad eum: Filius meus es tu, ego hodie genui te. 058 HEB 005 006 Quemadmodum et in alio loco dicit: Tu es sacerdos in æternum, secundum ordinem Melchisedech. (aiōn g165) 058 HEB 005 007 Qui in diebus carnis suæ preces, supplicationesque ad eum qui possit illum salvum facere a morte cum clamore valido, et lacrimis offerens, exauditus est pro sua reverentia. 058 HEB 005 008 Et quidem cum esset Filius Dei, didicit ex iis, quæ passus est, obedientiam: 058 HEB 005 009 et consummatus, factus est omnibus obtemperantibus sibi, causa salutis æternæ, (aiōnios g166) 058 HEB 005 010 appellatus a Deo pontifex juxta ordinem Melchisedech. 058 HEB 005 011 De quo nobis grandis sermo, et ininterpretabilis ad dicendum: quoniam imbecilles facti estis ad audiendum. 058 HEB 005 012 Etenim cum deberetis magistri esse propter tempus, rursum indigetis ut vos doceamini quæ sint elementa exordii sermonum Dei: et facti estis quibus lacte opus sit, non solido cibo. 058 HEB 005 013 Omnis enim, qui lactis est particeps, expers est sermonis justitiæ: parvulus enim est. 058 HEB 005 014 Perfectorum autem est solidus cibus: eorum, qui pro consuetudine exercitatos habent sensus ad discretionem boni ac mali. 058 HEB 006 001 Quapropter intermittentes inchoationis Christi sermonem, ad perfectiora feramur, non rursum jacientes fundamentum pœnitentiæ ab operibus mortuis, et fidei ad Deum, 058 HEB 006 002 baptismatum doctrinæ, impositionis quoque manuum, ac resurrectionis mortuorum, et judicii æterni. (aiōnios g166) 058 HEB 006 003 Et hoc faciemus, si quidem permiserit Deus. 058 HEB 006 004 Impossibile est enim eos qui semel sunt illuminati, gustaverunt etiam donum cæleste, et participes facti sunt Spiritus Sancti, 058 HEB 006 005 gustaverunt nihilominus bonum Dei verbum, virtutesque sæculi venturi, (aiōn g165) 058 HEB 006 006 et prolapsi sunt; rursus renovari ad pœnitentiam, rursum crucifigentes sibimetipsis Filium Dei, et ostentui habentes. 058 HEB 006 007 Terra enim sæpe venientem super se bibens imbrem, et generans herbam opportunam illis, a quibus colitur, accipit benedictionem a Deo: 058 HEB 006 008 proferens autem spinas ac tribulos, reproba est, et maledicto proxima: cujus consummatio in combustionem. 058 HEB 006 009 Confidimus autem de vobis dilectissimi meliora, et viciniora saluti: tametsi ita loquimur. 058 HEB 006 010 Non enim injustus Deus, ut obliviscatur operis vestri, et dilectionis, quam ostendistis in nomine ipsius, qui ministrastis sanctis, et ministratis. 058 HEB 006 011 Cupimus autem unumquemque vestrum eamdem ostentare sollicitudinem ad expletionem spei usque in finem: 058 HEB 006 012 ut non segnes efficiamini, verum imitatores eorum, qui fide, et patientia hæreditabunt promissiones. 058 HEB 006 013 Abrahæ namque promittens Deus, quoniam neminem habuit, per quem juraret, majorem, juravit per semetipsum, 058 HEB 006 014 dicens: Nisi benedicens benedicam te, et multiplicans multiplicabo te. 058 HEB 006 015 Et sic longanimiter ferens, adeptus est repromissionem. 058 HEB 006 016 Homines enim per majorem sui jurant: et omnis controversiæ eorum finis, ad confirmationem, est juramentum. 058 HEB 006 017 In quo abundantius volens Deus ostendere pollicitationis hæredibus, immobilitatem consilii sui, interposuit jusjurandum: 058 HEB 006 018 ut per duas res immobiles, quibus impossibile est mentiri Deum, fortissimum solatium habeamus, qui confugimus ad tenendam propositam spem, 058 HEB 006 019 quam sicut anchoram habemus animæ tutam ac firmam, et incedentem usque ad interiora velaminis, 058 HEB 006 020 ubi præcursor pro nobis introivit Jesus, secundum ordinem Melchisedech pontifex factus in æternum. (aiōn g165) 058 HEB 007 001 Hic enim Melchisedech, rex Salem, sacerdos Dei summi, qui obviavit Abrahæ regresso a cæde regum, et benedixit ei: 058 HEB 007 002 cui et decimas omnium divisit Abraham: primum quidem qui interpretatur rex justitiæ: deinde autem et rex Salem, quod est, rex pacis, 058 HEB 007 003 sine patre, sine matre, sine genealogia, neque initium dierum, neque finem vitæ habens, assimilatus autem Filio Dei, manet sacerdos in perpetuum. 058 HEB 007 004 Intuemini autem quantus sit hic, cui et decimas dedit de præcipuis Abraham patriarcha. 058 HEB 007 005 Et quidem de filiis Levi sacerdotium accipientes, mandatum habent decimas sumere a populo secundum legem, id est, a fratribus suis: quamquam et ipsi exierint de lumbis Abrahæ. 058 HEB 007 006 Cujus autem generatio non annumeratur in eis, decimas sumpsit ab Abraham, et hunc, qui habebat repromissiones, benedixit. 058 HEB 007 007 Sine ulla autem contradictione, quod minus est, a meliore benedicitur. 058 HEB 007 008 Et hic quidem, decimas morientes homines accipiunt: ibi autem contestatur, quia vivit. 058 HEB 007 009 Et (ut ita dictum sit) per Abraham, et Levi, qui decimas accepit, decimatus est: 058 HEB 007 010 adhuc enim in lumbis patris erat, quando obviavit ei Melchisedech. 058 HEB 007 011 Si ergo consummatio per sacerdotium Leviticum erat (populus enim sub ipso legem accepit) quid adhuc necessarium fuit secundum ordinem Melchisedech, alium surgere sacerdotem, et non secundum ordinem Aaron dici? 058 HEB 007 012 Translato enim sacerdotio, necesse est ut et legis translatio fiat. 058 HEB 007 013 In quo enim hæc dicuntur, de alia tribu est, de qua nullus altari præsto fuit. 058 HEB 007 014 Manifestum est enim quod ex Juda ortus sit Dominus noster: in qua tribu nihil de sacerdotibus Moyses locutus est. 058 HEB 007 015 Et amplius adhuc manifestum est: si secundum similitudinem Melchisedech exsurgat alius sacerdos, 058 HEB 007 016 qui non secundum legem mandati carnalis factus est, sed secundum virtutem vitæ insolubilis. 058 HEB 007 017 Contestatur enim: Quoniam tu es sacerdos in æternum, secundum ordinem Melchisedech. (aiōn g165) 058 HEB 007 018 Reprobatio quidem fit præcedentis mandati, propter infirmitatem ejus, et inutilitatem: 058 HEB 007 019 nihil enim ad perfectum adduxit lex: introductio vero melioris spei, per quam proximamus ad Deum. 058 HEB 007 020 Et quantum est non sine jurejurando (alii quidem sine jurejurando sacerdotes facti sunt, 058 HEB 007 021 hic autem cum jurejurando per eum, qui dixit ad illum: Juravit Dominus, et non pœnitebit eum: tu es sacerdos in æternum): (aiōn g165) 058 HEB 007 022 in tantum melioris testamenti sponsor factus est Jesus. 058 HEB 007 023 Et alii quidem plures facti sunt sacerdotes, idcirco quod morte prohiberentur permanere: 058 HEB 007 024 hic autem eo quod maneat in æternum, sempiternum habet sacerdotium. (aiōn g165) 058 HEB 007 025 Unde et salvare in perpetuum potest accedentes per semetipsum ad Deum: semper vivens ad interpellandum pro nobis. 058 HEB 007 026 Talis enim decebat ut nobis esset pontifex, sanctus, innocens, impollutus, segregatus a peccatoribus, et excelsior cælis factus: 058 HEB 007 027 qui non habet necessitatem quotidie, quemadmodum sacerdotes, prius pro suis delictis hostias offerre, deinde pro populi: hoc enim fecit semel, seipsum offerendo. 058 HEB 007 028 Lex enim homines constituit sacerdotes infirmitatem habentes: sermo autem jurisjurandi, qui post legem est, Filium in æternum perfectum. (aiōn g165) 058 HEB 008 001 Capitulum autem super ea quæ dicuntur: Talem habemus pontificem, qui consedit in dextera sedis magnitudinis in cælis, 058 HEB 008 002 sanctorum minister, et tabernaculi veri, quod fixit Dominus, et non homo. 058 HEB 008 003 Omnis enim pontifex ad offerendum munera, et hostias constituitur: unde necesse est et hunc habere aliquid, quod offerat. 058 HEB 008 004 Si ergo esset super terram, nec esset sacerdos: cum essent qui offerent secundum legem munera, 058 HEB 008 005 qui exemplari, et umbræ deserviunt cælestium. Sicut responsum est Moysi, cum consummaret tabernaculum: Vide (inquit) omnia facito secundum exemplar, quod tibi ostensum est in monte. 058 HEB 008 006 Nunc autem melius sortitus est ministerium, quanto et melioris testamenti mediator est, quod in melioribus repromissionibus sancitum est. 058 HEB 008 007 Nam si illud prius culpa vacasset, non utique secundi locus inquireretur. 058 HEB 008 008 Vituperans enim eos dicit: Ecce dies venient, dicit Dominus: et consummabo super domum Israël, et super domum Juda, testamentum novum, 058 HEB 008 009 non secundum testamentum quod feci patribus eorum in die qua apprehendi manum eorum ut educerem illos de terra Ægypti: quoniam ipsi non permanserunt in testamento meo: et ego neglexi eos, dicit Dominus. 058 HEB 008 010 Quia hoc est testamentum quod disponam domui Israël post dies illos, dicit Dominus: dando leges meas in mentem eorum, et in corde eorum superscribam eas: et ero eis in Deum, et ipsi erunt mihi in populum: 058 HEB 008 011 et non docebit unusquisque proximum suum, et unusquisque fratrem suum, dicens: Cognosce Dominum: quoniam omnes scient me a minore usque ad majorem eorum: 058 HEB 008 012 quia propitius ero iniquitatibus eorum, et peccatorum eorum jam non memorabor. 058 HEB 008 013 Dicendo autem novum: veteravit prius. Quod autem antiquatur, et senescit, prope interitum est. 058 HEB 009 001 Habuit quidem et prius justificationes culturæ, et Sanctum sæculare. 058 HEB 009 002 Tabernaculum enim factum est primum, in quo erant candelabra, et mensa, et propositio panum, quæ dicitur Sancta. 058 HEB 009 003 Post velamentum autem secundum, tabernaculum, quod dicitur Sancta sanctorum: 058 HEB 009 004 aureum habens thuribulum, et arcam testamenti circumtectam ex omni parte auro, in qua urna aurea habens manna, et virga Aaron, quæ fronduerat, et tabulæ testamenti, 058 HEB 009 005 superque eam erant cherubim gloriæ obumbrantia propitiatorium: de quibus non est modo dicendum per singula. 058 HEB 009 006 His vero ita compositis, in priori quidem tabernaculo semper introibant sacerdotes, sacrificiorum officia consummantes: 058 HEB 009 007 in secundo autem semel in anno solus pontifex non sine sanguine, quem offert pro sua et populi ignorantia: 058 HEB 009 008 hoc significante Spiritu Sancto, nondum propalatam esse sanctorum viam, adhuc priore tabernaculo habente statum: 058 HEB 009 009 quæ parabola est temporis instantis: juxta quam munera, et hostiæ offeruntur, quæ non possunt juxta conscientiam perfectum facere servientem, solummodo in cibis, et in potibus, 058 HEB 009 010 et variis baptismatibus, et justitiis carnis usque ad tempus correctionis impositis. 058 HEB 009 011 Christus autem assistens pontifex futurorum bonorum, per amplius et perfectius tabernaculum, non manufactum, id est, non hujus creationis: 058 HEB 009 012 neque per sanguinem hircorum aut vitulorum, sed per proprium sanguinem introivit semel in Sancta, æterna redemptione inventa. (aiōnios g166) 058 HEB 009 013 Si enim sanguis hircorum et taurorum, et cinis vitulæ aspersus inquinatos sanctificat ad emundationem carnis: 058 HEB 009 014 quanto magis sanguis Christi, qui per Spiritum Sanctum semetipsum obtulit immaculatum Deo, emundabit conscientiam nostram ab operibus mortuis, ad serviendum Deo viventi? (aiōnios g166) 058 HEB 009 015 Et ideo novi testamenti mediator est: ut morte intercedente, in redemptionem earum prævaricationum, quæ erant sub priori testamento, repromissionem accipiant qui vocati sunt æternæ hæreditatis. (aiōnios g166) 058 HEB 009 016 Ubi enim testamentum est, mors necesse est intercedat testatoris. 058 HEB 009 017 Testamentum enim in mortuis confirmatum est: alioquin nondum valet, dum vivit qui testatus est. 058 HEB 009 018 Unde nec primum quidem sine sanguine dedicatum est. 058 HEB 009 019 Lecto enim omni mandato legis a Moyse universo populo, accipiens sanguinem vitulorum et hircorum cum aqua, et lana coccinea, et hyssopo, ipsum quoque librum, et omnem populum aspersit, 058 HEB 009 020 dicens: Hic sanguis testamenti, quod mandavit ad vos Deus. 058 HEB 009 021 Etiam tabernaculum et omnia vasa ministerii sanguine similiter aspersit. 058 HEB 009 022 Et omnia pene in sanguine secundum legem mundantur: et sine sanguinis effusione non fit remissio. 058 HEB 009 023 Necesse est ergo exemplaria quidem cælestium his mundari: ipsa autem cælestia melioribus hostiis quam istis. 058 HEB 009 024 Non enim in manufacta Sancta Jesus introivit exemplaria verorum: sed in ipsum cælum, ut appareat nunc vultui Dei pro nobis: 058 HEB 009 025 neque ut sæpe offerat semetipsum, quemadmodum pontifex intrat in Sancta per singulos annos in sanguine alieno: 058 HEB 009 026 alioquin oportebat eum frequenter pati ab origine mundi: nunc autem semel in consummatione sæculorum, ad destitutionem peccati, per hostiam suam apparuit. (aiōn g165) 058 HEB 009 027 Et quemadmodum statutum est hominibus semel mori, post hoc autem judicium: 058 HEB 009 028 sic et Christus semel oblatus est ad multorum exhaurienda peccata: secundo sine peccato apparebit exspectantibus se, in salutem. 058 HEB 010 001 Umbram enim habens lex futurorum bonorum, non ipsam imaginem rerum: per singulos annos, eisdem ipsis hostiis quas offerunt indesinenter, numquam potest accedentes perfectos facere: 058 HEB 010 002 alioquin cessassent offerri: ideo quod nullam haberent ultra conscientiam peccati, cultores semel mundati: 058 HEB 010 003 sed in ipsis commemoratio peccatorum per singulos annos fit. 058 HEB 010 004 Impossibile enim est sanguine taurorum et hircorum auferri peccata. 058 HEB 010 005 Ideo ingrediens mundum dicit: Hostiam et oblationem noluisti: corpus autem aptasti mihi: 058 HEB 010 006 holocautomata pro peccato non tibi placuerunt. 058 HEB 010 007 Tunc dixi: Ecce venio: in capite libri scriptum est de me: Ut faciam, Deus, voluntatem tuam. 058 HEB 010 008 Superius dicens: Quia hostias, et oblationes, et holocautomata pro peccato noluisti, nec placita sunt tibi, quæ secundum legem offeruntur, 058 HEB 010 009 tunc dixi: Ecce venio, ut faciam, Deus, voluntatem tuam: aufert primum, ut sequens statuat. 058 HEB 010 010 In qua voluntate sanctificati sumus per oblationem corporis Jesu Christi semel. 058 HEB 010 011 Et omnis quidem sacerdos præsto est quotidie ministrans, et easdem sæpe offerens hostias, quæ numquam possunt auferre peccata: 058 HEB 010 012 hic autem unam pro peccatis offerens hostiam, in sempiternum sedet in dextera Dei, 058 HEB 010 013 de cetero exspectans donec ponantur inimici ejus scabellum pedum ejus. 058 HEB 010 014 Una enim oblatione, consummavit in sempiternum sanctificatos. 058 HEB 010 015 Contestatur autem nos et Spiritus Sanctus. Postquam enim dixit: 058 HEB 010 016 Hoc autem testamentum, quod testabor ad illos post dies illos, dicit Dominus, dando leges meas in cordibus eorum, et in mentibus eorum superscribam eas: 058 HEB 010 017 et peccatorum, et iniquitatum eorum jam non recordabor amplius. 058 HEB 010 018 Ubi autem horum remissio: jam non est oblatio pro peccato. 058 HEB 010 019 Habentes itaque, fratres, fiduciam in introitu sanctorum in sanguine Christi, 058 HEB 010 020 quam initiavit nobis viam novam, et viventem per velamen, id est, carnem suam, 058 HEB 010 021 et sacerdotem magnum super domum Dei: 058 HEB 010 022 accedamus cum vero corde in plenitudine fidei, aspersi corda a conscientia mala, et abluti corpus aqua munda, 058 HEB 010 023 teneamus spei nostræ confessionem indeclinabilem (fidelis enim est qui repromisit), 058 HEB 010 024 et consideremus invicem in provocationem caritatis, et bonorum operum: 058 HEB 010 025 non deserentes collectionem nostram, sicut consuetudinis est quibusdam, sed consolantes, et tanto magis quanto videritis appropinquantem diem. 058 HEB 010 026 Voluntarie enim peccantibus nobis post acceptam notitiam veritatis, jam non relinquitur pro peccatis hostia, 058 HEB 010 027 terribilis autem quædam exspectatio judicii, et ignis æmulatio, quæ consumptura est adversarios. 058 HEB 010 028 Irritam quis faciens legem Moysi, sine ulla miseratione duobus vel tribus testibus moritur: 058 HEB 010 029 quanto magis putatis deteriora mereri supplicia qui Filium Dei conculcaverit, et sanguinem testamenti pollutum duxerit, in quo sanctificatus est, et spiritui gratiæ contumeliam fecerit? 058 HEB 010 030 Scimus enim qui dixit: Mihi vindicta, et ego retribuam. Et iterum: Quia judicabit Dominus populum suum. 058 HEB 010 031 Horrendum est incidere in manus Dei viventis. 058 HEB 010 032 Rememoramini autem pristinos dies, in quibus illuminati, magnum certamen sustinuistis passionum: 058 HEB 010 033 et in altero quidem opprobriis et tribulationibus spectaculum facti: in altero autem socii taliter conversantium effecti. 058 HEB 010 034 Nam et vinctis compassi estis, et rapinam bonorum vestrorum cum gaudio suscepistis, cognoscentes vos habere meliorem et manentem substantiam. 058 HEB 010 035 Nolite itaque amittere confidentiam vestram, quæ magnam habet remunerationem. 058 HEB 010 036 Patientia enim vobis necessaria est: ut voluntatem Dei facientes, reportetis promissionem. 058 HEB 010 037 Adhuc enim modicum aliquantulum, qui venturus est, veniet, et non tardabit. 058 HEB 010 038 Justus autem meus ex fide vivit: quod si subtraxerit se, non placebit animæ meæ. 058 HEB 010 039 Nos autem non sumus subtractionis filii in perditionem, sed fidei in acquisitionem animæ. 058 HEB 011 001 Est autem fides sperandarum substantia rerum, argumentum non apparentium. 058 HEB 011 002 In hac enim testimonium consecuti sunt senes. 058 HEB 011 003 Fide intelligimus aptata esse sæcula verbo Dei: ut ex invisibilibus visibilia fierent. (aiōn g165) 058 HEB 011 004 Fide plurimam hostiam Abel, quam Cain, obtulit Deo, per quam testimonium consecutus est esse justus, testimonium perhibente muneribus ejus Deo, et per illam defunctus adhuc loquitur. 058 HEB 011 005 Fide Henoch translatus est ne videret mortem, et non inveniebatur, quia transtulit illum Deus: ante translationem enim testimonium habuit placuisse Deo. 058 HEB 011 006 Sine fide autem impossibile est placere Deo. Credere enim oportet accedentem ad Deum quia est, et inquirentibus se remunerator sit. 058 HEB 011 007 Fide Noë responso accepto de iis quæ adhuc non videbantur, metuens aptavit arcam in salutem domus suæ, per quam damnavit mundum: et justitiæ, quæ per fidem est, hæres est institutus. 058 HEB 011 008 Fide qui vocatur Abraham obedivit in locum exire, quem accepturus erat in hæreditatem: et exiit, nesciens quo iret. 058 HEB 011 009 Fide demoratus est in terra repromissionis, tamquam in aliena, in casulis habitando cum Isaac et Jacob cohæredibus repromissionis ejusdem. 058 HEB 011 010 Exspectabat enim fundamenta habentem civitatem: cujus artifex et conditor Deus. 058 HEB 011 011 Fide et ipsa Sara sterilis virtutem in conceptionem seminis accepit, etiam præter tempus ætatis: quoniam fidelem credidit esse eum qui repromiserat. 058 HEB 011 012 Propter quod et ab uno orti sunt (et hoc emortuo) tamquam sidera cæli in multitudinem, et sicut arena, quæ est ad oram maris, innumerabilis. 058 HEB 011 013 Juxta fidem defuncti sunt omnes isti, non acceptis repromissionibus, sed a longe eas aspicientes, et salutantes, et confitentes quia peregrini et hospites sunt super terram. 058 HEB 011 014 Qui enim hæc dicunt, significant se patriam inquirere. 058 HEB 011 015 Et si quidem ipsius meminissent de qua exierunt, habebant utique tempus revertendi: 058 HEB 011 016 nunc autem meliorem appetunt, id est, cælestem. Ideo non confunditur Deus vocari Deus eorum: paravit enim illis civitatem. 058 HEB 011 017 Fide obtulit Abraham Isaac, cum tentaretur, et unigenitum offerebat, qui susceperat repromissiones: 058 HEB 011 018 ad quem dictum est: Quia in Isaac vocabitur tibi semen: 058 HEB 011 019 arbitrans quia et a mortuis suscitare potens est Deus: unde eum et in parabolam accepit. 058 HEB 011 020 Fide et de futuris benedixit Isaac Jacob et Esau. 058 HEB 011 021 Fide Jacob, moriens, singulos filiorum Joseph benedixit: et adoravit fastigium virgæ ejus. 058 HEB 011 022 Fide Joseph, moriens, de profectione filiorum Israël memoratus est, et de ossibus suis mandavit. 058 HEB 011 023 Fide Moyses, natus, occultatus est mensibus tribus a parentibus suis, eo quod vidissent elegantem infantem, et non timuerunt regis edictum. 058 HEB 011 024 Fide Moyses grandis factus negavit se esse filium filiæ Pharaonis, 058 HEB 011 025 magis eligens affligi cum populo Dei, quam temporalis peccati habere jucunditatem, 058 HEB 011 026 majores divitias æstimans thesauro Ægyptiorum, improperium Christi: aspiciebat enim in remunerationem. 058 HEB 011 027 Fide reliquit Ægyptum, non veritus animositatem regis: invisibilem enim tamquam videns sustinuit. 058 HEB 011 028 Fide celebravit Pascha, et sanguinis effusionem: ne qui vastabat primitiva, tangeret eos. 058 HEB 011 029 Fide transierunt mare Rubrum tamquam per aridam terram: quod experti Ægyptii, devorati sunt. 058 HEB 011 030 Fide muri Jericho corruerunt, circuitu dierum septem. 058 HEB 011 031 Fide Rahab meretrix non periit cum incredulis, excipiens exploratores cum pace. 058 HEB 011 032 Et quid adhuc dicam? deficiet enim me tempus enarrantem de Gedeon, Barac, Samson, Jephte, David, Samuel, et prophetis: 058 HEB 011 033 qui per fidem vicerunt regna, operati sunt justitiam, adepti sunt repromissiones, obturaverunt ora leonum, 058 HEB 011 034 extinxerunt impetum ignis, effugerunt aciem gladii, convaluerunt de infirmitate, fortes facti sunt in bello, castra verterunt exterorum: 058 HEB 011 035 acceperunt mulieres de resurrectione mortuos suos: alii autem distenti sunt non suscipientes redemptionem ut meliorem invenirent resurrectionem. 058 HEB 011 036 Alii vero ludibria, et verbera experti, insuper et vincula, et carceres: 058 HEB 011 037 lapidati sunt, secti sunt, tentati sunt, in occisione gladii mortui sunt, circuierunt in melotis, in pellibus caprinis, egentes, angustiati, afflicti: 058 HEB 011 038 quibus dignus non erat mundus: in solitudinibus errantes, in montibus, in speluncis, et in cavernis terræ. 058 HEB 011 039 Et hi omnes testimonio fidei probati, non acceperunt repromissionem, 058 HEB 011 040 Deo pro nobis melius aliquid providente, ut non sine nobis consummarentur. 058 HEB 012 001 Ideoque et nos tantam habentes impositam nubem testium, deponentes omne pondus, et circumstans nos peccatum, per patientiam curramus ad propositum nobis certamen: 058 HEB 012 002 aspicientes in auctorem fidei, et consummatorem Jesum, qui proposito sibi gaudio sustinuit crucem, confusione contempta, atque in dextera sedis Dei sedet. 058 HEB 012 003 Recogitate enim eum qui talem sustinuit a peccatoribus adversum semetipsum contradictionem: ut ne fatigemini, animis vestris deficientes. 058 HEB 012 004 Nondum enim usque ad sanguinem restitistis, adversus peccatum repugnantes: 058 HEB 012 005 et obliti estis consolationis, quæ vobis tamquam filiis loquitur, dicens: Fili mi, noli negligere disciplinam Domini: neque fatigeris dum ab eo argueris. 058 HEB 012 006 Quem enim diligit Dominus, castigat: flagellat autem omnem filium, quem recipit. 058 HEB 012 007 In disciplina perseverate. Tamquam filiis vobis offert se Deus: quis enim filius, quem non corripit pater? 058 HEB 012 008 quod si extra disciplinam estis, cujus participes facti sunt omnes: ergo adulteri, et non filii estis. 058 HEB 012 009 Deinde patres quidem carnis nostræ, eruditores habuimus, et reverebamur eos, non multo magis obtemperabimus Patri spirituum, et vivemus? 058 HEB 012 010 Et illi quidem in tempore paucorum dierum, secundum voluntatem suam erudiebant nos: hic autem ad id quod utile est in recipiendo sanctificationem ejus. 058 HEB 012 011 Omnis autem disciplina in præsenti quidem videtur non esse gaudii, sed mœroris: postea autem fructum pacatissimum exercitatis per eam, reddet justitiæ. 058 HEB 012 012 Propter quod remissas manus, et soluta genua erigite, 058 HEB 012 013 et gressus rectos facite pedibus vestris: ut non claudicans quis erret, magis autem sanetur. 058 HEB 012 014 Pacem sequimini cum omnibus, et sanctimoniam, sine qua nemo videbit Deum: 058 HEB 012 015 contemplantes nequis desit gratiæ Dei: ne qua radix amaritudinis sursum germinans impediat, et per illam inquinentur multi. 058 HEB 012 016 Ne quis fornicator, aut profanus ut Esau: qui propter unam escam vendidit primitiva sua: 058 HEB 012 017 scitote enim quoniam et postea cupiens hæreditare benedictionem, reprobatus est: non enim invenit pœnitentiæ locum, quamquam cum lacrimis inquisisset eam. 058 HEB 012 018 Non enim accessistis ad tractabilem montem, et accensibilem ignem, et turbinem, et caliginem, et procellam, 058 HEB 012 019 et tubæ sonum, et vocem verborum, quam qui audierunt, excusaverunt se, ne eis fieret verbum. 058 HEB 012 020 Non enim portabant quod dicebatur: Et si bestia tetigerit montem, lapidabitur. 058 HEB 012 021 Et ita terribile erat quod videbatur. Moyses dixit: Exterritus sum, et tremebundus. 058 HEB 012 022 Sed accessistis ad Sion montem, et civitatem Dei viventis, Jerusalem cælestem, et multorum millium angelorum frequentiam, 058 HEB 012 023 et ecclesiam primitivorum, qui conscripti sunt in cælis, et judicem omnium Deum, et spiritus justorum perfectorum, 058 HEB 012 024 et testamenti novi mediatorem Jesum, et sanguinis aspersionem melius loquentem quam Abel. 058 HEB 012 025 Videte ne recusetis loquentem. Si enim illi non effugerunt, recusantes eum, qui super terram loquebatur: multo magis nos, qui de cælis loquentem nobis avertimus. 058 HEB 012 026 Cujus vox movit terram tunc: nunc autem repromittit, dicens: Adhuc semel, et ego movebo non solum terram, sed et cælum. 058 HEB 012 027 Quod autem, Adhuc semel, dicit: declarat mobilium translationem tamquam factorum, ut maneant ea quæ sunt immobilia. 058 HEB 012 028 Itaque regnum immobile suscipientes, habemus gratiam: per quam serviamus placentes Deo, cum metu et reverentia. 058 HEB 012 029 Etenim Deus noster ignis consumens est. 058 HEB 013 001 Caritas fraternitatis maneat in vobis, 058 HEB 013 002 et hospitalitatem nolite oblivisci: per hanc enim latuerunt quidam, angelis hospitio receptis. 058 HEB 013 003 Mementote vinctorum, tamquam simul vincti: et laborantium, tamquam et ipsi in corpore morantes. 058 HEB 013 004 Honorabile connubium in omnibus, et thorus immaculatus. Fornicatores enim, et adulteros judicabit Deus. 058 HEB 013 005 Sint mores sine avaritia, contenti præsentibus: ipse enim dixit: Non te deseram, neque derelinquam: 058 HEB 013 006 ita ut confidenter dicamus: Dominus mihi adjutor: non timebo quid faciat mihi homo. 058 HEB 013 007 Mementote præpositorum vestrorum, qui vobis locuti sunt verbum Dei: quorum intuentes exitum conversationis, imitamini fidem. 058 HEB 013 008 Jesus Christus heri, et hodie: ipse et in sæcula. (aiōn g165) 058 HEB 013 009 Doctrinis variis et peregrinis nolite abduci. Optimum est enim gratia stabilire cor, non escis: quæ non profuerunt ambulantibus in eis. 058 HEB 013 010 Habemus altare, de quo edere non habent potestatem, qui tabernaculo deserviunt. 058 HEB 013 011 Quorum enim animalium infertur sanguis pro peccato in Sancta per pontificem, horum corpora cremantur extra castra. 058 HEB 013 012 Propter quod et Jesus, ut sanctificaret per suum sanguinem populum, extra portam passus est. 058 HEB 013 013 Exeamus igitur ad eum extra castra, improperium ejus portantes. 058 HEB 013 014 Non enim habemus hic manentem civitatem, sed futuram inquirimus. 058 HEB 013 015 Per ipsum ergo offeramus hostiam laudis semper Deo, id est, fructum labiorum confitentium nomini ejus. 058 HEB 013 016 Beneficentiæ autem et communionis nolite oblivisci: talibus enim hostiis promeretur Deus. 058 HEB 013 017 Obedite præpositis vestris, et subjacete eis. Ipsi enim pervigilant quasi rationem pro animabus vestris reddituri, ut cum gaudio hoc faciant, et non gementes: hoc enim non expedit vobis. 058 HEB 013 018 Orate pro nobis: confidimus enim quia bonam conscientiam habemus in omnibus bene volentes conversari. 058 HEB 013 019 Amplius autem deprecor vos hoc facere, quo celerius restituar vobis. 058 HEB 013 020 Deus autem pacis, qui eduxit de mortuis pastorem magnum ovium, in sanguine testamenti æterni, Dominum nostrum Jesum Christum, (aiōnios g166) 058 HEB 013 021 aptet vos in omni bono, ut faciatis ejus voluntatem: faciens in vobis quod placeat coram se per Jesum Christum: cui est gloria in sæcula sæculorum. Amen. (aiōn g165) 058 HEB 013 022 Rogo autem vos fratres, ut sufferatis verbum solatii. Etenim perpaucis scripsi vobis. 058 HEB 013 023 Cognoscite fratrem nostrum Timotheum dimissum: cum quo (si celerius venerit) videbo vos. 058 HEB 013 024 Salutate omnes præpositos vestros, et omnes sanctos. Salutant vos de Italia fratres. 058 HEB 013 025 Gratia cum omnibus vobis. Amen. # # BOOK 059 JAM James Iacobi 059 JAM 001 001 Jacobus, Dei et Domini nostri Jesu Christi servus, duodecim tribubus, quæ sunt in dispersione, salutem. 059 JAM 001 002 Omne gaudium existimate fratres mei, cum in tentationes varias incideritis: 059 JAM 001 003 scientes quod probatio fidei vestræ patientiam operatur. 059 JAM 001 004 Patientia autem opus perfectum habet: ut sitis perfecti et integri in nullo deficientes. 059 JAM 001 005 Si quis autem vestrum indiget sapientia, postulet a Deo, qui dat omnibus affluenter, et non improperat: et dabitur ei. 059 JAM 001 006 Postulet autem in fide nihil hæsitans: qui enim hæsitat, similis est fluctui maris, qui a vento movetur et circumfertur: 059 JAM 001 007 non ergo æstimet homo ille quod accipiat aliquid a Domino. 059 JAM 001 008 Vir duplex animo inconstans est in omnibus viis suis. 059 JAM 001 009 Glorietur autem frater humilis in exaltatione sua: 059 JAM 001 010 dives autem in humilitate sua, quoniam sicut flos fœni transibit; 059 JAM 001 011 exortus est enim sol cum ardore, et arefecit fœnum, et flos ejus decidit, et decor vultus ejus deperiit: ita et dives in itineribus suis marcescet. 059 JAM 001 012 Beatus vir qui suffert tentationem: quoniam cum probatus fuerit, accipiet coronam vitæ, quam repromisit Deus diligentibus se. 059 JAM 001 013 Nemo cum tentatur, dicat quoniam a Deo tentatur: Deus enim intentator malorum est: ipse autem neminem tentat. 059 JAM 001 014 Unusquisque vero tentatur a concupiscentia sua abstractus, et illectus. 059 JAM 001 015 Deinde concupiscentia cum conceperit, parit peccatum: peccatum vero cum consummatum fuerit, generat mortem. 059 JAM 001 016 Nolite itaque errare, fratres mei dilectissimi. 059 JAM 001 017 Omne datum optimum, et omne donum perfectum desursum est, descendens a Patre luminum, apud quem non est transmutatio, nec vicissitudinis obumbratio. 059 JAM 001 018 Voluntarie enim genuit nos verbo veritatis, ut simus initium aliquod creaturæ ejus. 059 JAM 001 019 Scitis, fratres mei dilectissimi. Sit autem omnis homo velox ad audiendum: tardus autem ad loquendum, et tardus ad iram. 059 JAM 001 020 Ira enim viri justitiam Dei non operatur. 059 JAM 001 021 Propter quod abjicientes omnem immunditiam, et abundantiam malitiæ, in mansuetudine suscipite insitum verbum, quod potest salvare animas vestras. 059 JAM 001 022 Estote autem factores verbi, et non auditores tantum: fallentes vosmetipsos. 059 JAM 001 023 Quia si quis auditor est verbi, et non factor, hic comparabitur viro consideranti vultum nativitatis suæ in speculo: 059 JAM 001 024 consideravit enim se, et abiit, et statim oblitus est qualis fuerit. 059 JAM 001 025 Qui autem perspexerit in legem perfectam libertatis, et permanserit in ea, non auditor obliviosus factus, sed factor operis: hic beatus in facto suo erit. 059 JAM 001 026 Si quis autem putat se religiosum esse, non refrenans linguam suam, sed seducens cor suum, hujus vana est religio. 059 JAM 001 027 Religio munda et immaculata apud Deum et Patrem, hæc est: visitare pupillos et viduas in tribulatione eorum, et immaculatum se custodire ab hoc sæculo. 059 JAM 002 001 Fratres mei, nolite in personarum acceptione habere fidem Domini nostri Jesu Christi gloriæ. 059 JAM 002 002 Etenim si introierit in conventum vestrum vir aureum annulum habens in veste candida, introierit autem et pauper in sordido habitu, 059 JAM 002 003 et intendatis in eum qui indutus est veste præclara, et dixeritis ei: Tu sede hic bene: pauperi autem dicatis: Tu sta illic; aut sede sub scabello pedum meorum: 059 JAM 002 004 nonne judicatis apud vosmetipsos, et facti estis judices cogitationum iniquarum? 059 JAM 002 005 Audite, fratres mei dilectissimi: nonne Deus elegit pauperes in hoc mundo, divites in fide, et hæredes regni, quod repromisit Deus diligentibus se? 059 JAM 002 006 vos autem exhonorastis pauperem. Nonne divites per potentiam opprimunt vos, et ipsi trahunt vos ad judicia? 059 JAM 002 007 nonne ipsi blasphemant bonum nomen, quod invocatum est super vos? 059 JAM 002 008 Si tamen legem perficitis regalem secundum Scripturas: Diliges proximum tuum sicut teipsum: bene facitis: 059 JAM 002 009 si autem personas accipitis, peccatum operamini, redarguti a lege quasi transgressores. 059 JAM 002 010 Quicumque autem totam legem servaverit, offendat autem in uno, factus est omnium reus. 059 JAM 002 011 Qui enim dixit: Non mœchaberis, dixit et: Non occides. Quod si non mœchaberis, occides autem, factus es transgressor legis. 059 JAM 002 012 Sic loquimini, et sic facite sicut per legem libertatis incipientes judicari. 059 JAM 002 013 Judicium enim sine misericordia illi qui non fecit misericordiam: superexaltat autem misericordia judicium. 059 JAM 002 014 Quid proderit, fratres mei, si fidem quis dicat se habere, opera autem non habeat? numquid poterit fides salvare eum? 059 JAM 002 015 Si autem frater et soror nudi sint, et indigeant victu quotidiano, 059 JAM 002 016 dicat autem aliquis ex vobis illis: Ite in pace, calefacimini et saturamini: non dederitis autem eis quæ necessaria sunt corpori, quid proderit? 059 JAM 002 017 Sic et fides, si non habeat opera, mortua est in semetipsa. 059 JAM 002 018 Sed dicet quis: Tu fidem habes, et ego opera habeo: ostende mihi fidem tuam sine operibus: et ego ostendam tibi ex operibus fidem meam. 059 JAM 002 019 Tu credis quoniam unus est Deus: bene facis: et dæmones credunt, et contremiscunt. 059 JAM 002 020 Vis autem scire, o homo inanis, quoniam fides sine operibus mortua est? 059 JAM 002 021 Abraham pater noster nonne ex operibus justificatus est, offerens Isaac filium suum super altare? 059 JAM 002 022 Vides quoniam fides cooperabatur operibus illius: et ex operibus fides consummata est? 059 JAM 002 023 Et suppleta est Scriptura, dicens: Credidit Abraham Deo, et reputatum est illi ad justitiam, et amicus Dei appellatus est. 059 JAM 002 024 Videtis quoniam ex operibus justificatur homo, et non ex fide tantum? 059 JAM 002 025 Similiter et Rahab meretrix, nonne ex operibus justificata est, suscipiens nuntios, et alia via ejiciens? 059 JAM 002 026 Sicut enim corpus sine spiritu mortuum est, ita et fides sine operibus mortua est. 059 JAM 003 001 Nolite plures magistri fieri fratres mei, scientes quoniam majus judicium sumitis. 059 JAM 003 002 In multis enim offendimus omnes. Si quis in verbo non offendit, hic perfectus est vir: potest etiam freno circumducere totum corpus. 059 JAM 003 003 Si autem equis frena in ora mittimus ad consentiendum nobis, et omne corpus illorum circumferimus. 059 JAM 003 004 Ecce et naves, cum magnæ sint, et a ventis validis minentur, circumferuntur a modico gubernaculo ubi impetus dirigentis voluerit. 059 JAM 003 005 Ita et lingua modicum quidem membrum est, et magna exaltat. Ecce quantus ignis quam magnam silvam incendit! 059 JAM 003 006 Et lingua ignis est, universitas iniquitatis. Lingua constituitur in membris nostris, quæ maculat totum corpus, et inflammat rotam nativitatis nostræ inflammata a gehenna. (Geenna g1067) 059 JAM 003 007 Omnis enim natura bestiarum, et volucrum, et serpentium, et ceterorum domantur, et domita sunt a natura humana: 059 JAM 003 008 linguam autem nullus hominum domare potest: inquietum malum, plena veneno mortifero. 059 JAM 003 009 In ipsa benedicimus Deum et Patrem: et in ipsa maledicimus homines, qui ad similitudinem Dei facti sunt. 059 JAM 003 010 Ex ipso ore procedit benedictio et maledictio. Non oportet, fratres mei, hæc ita fieri. 059 JAM 003 011 Numquid fons de eodem foramine emanat dulcem et amaram aquam? 059 JAM 003 012 Numquid potest, fratres mei, ficus uvas facere, aut vitis ficus? Sic neque salsa dulcem potest facere aquam. 059 JAM 003 013 Quis sapiens et disciplinatus inter vos? Ostendat ex bona conversatione operationem suam in mansuetudine sapientiæ. 059 JAM 003 014 Quod si zelum amarum habetis, et contentiones sint in cordibus vestris: nolite gloriari, et mendaces esse adversus veritatem: 059 JAM 003 015 non est enim ista sapientia desursum descendens: sed terrena, animalis, diabolica. 059 JAM 003 016 Ubi enim zelus et contentio, ibi inconstantia et omne opus pravum. 059 JAM 003 017 Quæ autem desursum est sapientia, primum quidem pudica est, deinde pacifica, modesta, suadibilis, bonus consentiens, plena misericordia et fructibus bonis, non judicans, sine simulatione. 059 JAM 003 018 Fructus autem justitiæ, in pace seminatur, facientibus pacem. 059 JAM 004 001 Unde bella et lites in vobis? nonne hinc: ex concupiscentiis vestris, quæ militant in membris vestris? 059 JAM 004 002 concupiscitis, et non habetis: occiditis, et zelatis: et non potestis adipisci: litigatis, et belligeratis, et non habetis, propter quod non postulatis. 059 JAM 004 003 Petitis, et non accipitis: eo quod male petatis: ut in concupiscentiis vestris insumatis. 059 JAM 004 004 Adulteri, nescitis quia amicitia hujus mundi inimica est Dei? quicumque ergo voluerit amicus esse sæculi hujus, inimicus Dei constituitur. 059 JAM 004 005 An putatis quia inaniter Scriptura dicat: Ad invidiam concupiscit spiritus qui habitat in vobis? 059 JAM 004 006 majorem autem dat gratiam. Propter quod dicit: Deus superbis resistit, humilibus autem dat gratiam. 059 JAM 004 007 Subditi ergo estote Deo, resistite autem diabolo, et fugiet a vobis. 059 JAM 004 008 Appropinquate Deo, et appropinquabit vobis. Emundate manus, peccatores: et purificate corda, duplices animo. 059 JAM 004 009 Miseri estote, et lugete, et plorate: risus vester in luctum convertatur, et gaudium in mœrorem. 059 JAM 004 010 Humiliamini in conspectu Domini, et exaltabit vos. 059 JAM 004 011 Nolite detrahere alterutrum fratres. Qui detrahit fratri, aut qui judicat fratrem suum, detrahit legi, et judicat legem. Si autem judicas legem, non es factor legis, sed judex. 059 JAM 004 012 Unus est legislator et judex, qui potest perdere et liberare. 059 JAM 004 013 Tu autem quis es, qui judicas proximum? Ecce nunc qui dicitis: Hodie, aut crastino ibimus in illam civitatem, et faciemus ibi quidem annum, et mercabimur, et lucrum faciemus: 059 JAM 004 014 qui ignoratis quid erit in crastino. 059 JAM 004 015 Quæ est enim vita vestra? vapor est ad modicum parens, et deinceps exterminabitur; pro eo ut dicatis: Si Dominus voluerit. Et: Si vixerimus, faciemus hoc, aut illud. 059 JAM 004 016 Nunc autem exsultatis in superbiis vestris. Omnis exsultatio talis, maligna est. 059 JAM 004 017 Scienti igitur bonum facere, et non facienti, peccatum est illi. 059 JAM 005 001 Agite nunc divites, plorate ululantes in miseriis vestris, quæ advenient vobis. 059 JAM 005 002 Divitiæ vestræ putrefactæ sunt, et vestimenta vestra a tineis comesta sunt. 059 JAM 005 003 Aurum et argentum vestrum æruginavit: et ærugo eorum in testimonium vobis erit, et manducabit carnes vestras sicut ignis. Thesaurizastis vobis iram in novissimis diebus. 059 JAM 005 004 Ecce merces operariorum, qui messuerunt regiones vestras, quæ fraudata est a vobis, clamat: et clamor eorum in aures Domini sabbaoth introivit. 059 JAM 005 005 Epulati estis super terram, et in luxuriis enutristis corda vestra in die occisionis. 059 JAM 005 006 Addixistis, et occidistis justum, et non resistit vobis. 059 JAM 005 007 Patientes igitur estote, fratres, usque ad adventum Domini. Ecce agricola exspectat pretiosum fructum terræ, patienter ferens donec accipiat temporaneum et serotinum. 059 JAM 005 008 Patientes igitur estote et vos, et confirmate corda vestra: quoniam adventus Domini appropinquavit. 059 JAM 005 009 Nolite ingemiscere, fratres, in alterutrum, ut non judicemini. Ecce judex ante januam assistit. 059 JAM 005 010 Exemplum accipite, fratres, exitus mali, laboris, et patientiæ, prophetas qui locuti sunt in nomine Domini. 059 JAM 005 011 Ecce beatificamus eos qui sustinuerunt. Sufferentiam Job audistis, et finem Domini vidistis, quoniam misericors Dominus est, et miserator. 059 JAM 005 012 Ante omnia autem, fratres mei, nolite jurare, neque per cælum, neque per terram, neque aliud quodcumque juramentum. Sit autem sermo vester: Est, est: Non, non: ut non sub judicio decidatis. 059 JAM 005 013 Tristatur aliquis vestrum? oret. Æquo animo est? psallat. 059 JAM 005 014 Infirmatur quis in vobis? inducat presbyteros ecclesiæ, et orent super eum, ungentes eum oleo in nomine Domini: 059 JAM 005 015 et oratio fidei salvabit infirmum, et alleviabit eum Dominus: et si in peccatis sit, remittentur ei. 059 JAM 005 016 Confitemini ergo alterutrum peccata vestra, et orate pro invicem ut salvemini: multum enim valet deprecatio justi assidua. 059 JAM 005 017 Elias homo erat similis nobis passibilis: et oratione oravit ut non plueret super terram, et non pluit annos tres, et menses sex. 059 JAM 005 018 Et rursum oravit: et cælum dedit pluviam, et terra dedit fructum suum. 059 JAM 005 019 Fratres mei, si quis ex vobis erraverit a veritate, et converterit quis eum: 059 JAM 005 020 scire debet quoniam qui converti fecerit peccatorem ab errore viæ suæ, salvabit animam ejus a morte, et operiet multitudinem peccatorum. # # BOOK 060 1PE 1 Peter Petri I 060 1PE 001 001 Petrus Apostolus Jesu Christi, electis advenis dispersionis Ponti, Galatiæ, Cappadociæ, Asiæ, et Bithyniæ, 060 1PE 001 002 secundum præscientiam Dei Patris, in sanctificationem Spiritus, in obedientiam, et aspersionem sanguinis Jesu Christi. Gratia vobis, et pax multiplicetur. 060 1PE 001 003 Benedictus Deus et Pater Domini nostri Jesu Christi, qui secundum misericordiam suam magnam regeneravit nos in spem vivam, per resurrectionem Jesu Christi ex mortuis, 060 1PE 001 004 in hæreditatem incorruptibilem, et incontaminatam, et immarcescibilem, conservatam in cælis in vobis, 060 1PE 001 005 qui in virtute Dei custodimini per fidem in salutem, paratam revelari in tempore novissimo. 060 1PE 001 006 In quo exsultabis, modicum nunc si oportet contristari in variis tentationibus: 060 1PE 001 007 ut probatio vestræ fidei multo pretiosior auro (quod per ignem probatur) inveniatur in laudem, et gloriam, et honorem in revelatione Jesu Christi: 060 1PE 001 008 quem cum non videritis, diligitis: in quem nunc quoque non videntes creditis: credentes autem exsultabitis lætitia inenarrabili, et glorificata: 060 1PE 001 009 reportantes finem fidei vestræ, salutem animarum. 060 1PE 001 010 De qua salute exquisierunt, atque scrutati sunt prophetæ, qui de futura in vobis gratia prophetaverunt: 060 1PE 001 011 scrutantes in quod vel quale tempus significaret in eis Spiritus Christi: prænuntians eas quæ in Christo sunt passiones, et posteriores glorias: 060 1PE 001 012 quibus revelatum est quia non sibimetipsis, vobis autem ministrabant ea quæ nunc nuntiata sunt vobis per eos qui evangelizaverunt vobis, Spiritu Sancto misso de cælo, in quem desiderant angeli prospicere. 060 1PE 001 013 Propter quod succincti lumbos mentis vestræ, sobrii, perfecte sperate in eam, quæ offertur vobis, gratiam, in revelationem Jesu Christi: 060 1PE 001 014 quasi filii obedientiæ, non configurati prioribus ignorantiæ vestræ desideriis: 060 1PE 001 015 sed secundum eum qui vocavit vos, Sanctum: et ipsi in omni conversatione sancti sitis: 060 1PE 001 016 quoniam scriptum est: Sancti eritis, quoniam ego sanctus sum. 060 1PE 001 017 Et si patrem invocatis eum, qui sine acceptione personarum judicat secundum uniuscujusque opus, in timore incolatus vestri tempore conversamini. 060 1PE 001 018 Scientes quod non corruptibilibus, auro vel argento, redempti estis de vana vestra conversatione paternæ traditionis: 060 1PE 001 019 sed pretioso sanguine quasi agni immaculati Christi, et incontaminati: 060 1PE 001 020 præcogniti quidem ante mundi constitutionem, manifestati autem novissimis temporibus propter vos, 060 1PE 001 021 qui per ipsum fideles estis in Deo, qui suscitavit eum a mortuis, et dedit ei gloriam, ut fides vestra et spes esset in Deo: 060 1PE 001 022 animas vestras castificantes in obedientia caritatis, in fraternitatis amore, simplici ex corde invicem diligite attentius: 060 1PE 001 023 renati non ex semine corruptibili, sed incorruptibili per verbum Dei vivi, et permanentis in æternum: (aiōn g165) 060 1PE 001 024 quia omnis caro ut fœnum: et omnis gloria ejus tamquam flos fœni: exaruit fœnum, et flos ejus decidit. 060 1PE 001 025 Verbum autem Domini manet in æternum: hoc est autem verbum, quod evangelizatum est in vos. (aiōn g165) 060 1PE 002 001 Deponentes igitur omnem malitiam, et omnem dolum, et simulationes, et invidias, et omnes detractiones, 060 1PE 002 002 sicut modo geniti infantes, rationabile, sine dolo lac concupiscite: ut in eo crescatis in salutem: 060 1PE 002 003 si tamen gustastis quoniam dulcis est Dominus. 060 1PE 002 004 Ad quem accedentes lapidem vivum, ab hominibus quidem reprobatum, a Deo autem electum, et honorificatum: 060 1PE 002 005 et ipsi tamquam lapides vivi superædificamini, domus spiritualis, sacerdotium sanctum, offerre spirituales hostias, acceptabiles Deo per Jesum Christum. 060 1PE 002 006 Propter quod continet Scriptura: Ecce pono in Sion lapidem summum angularem, electum, pretiosum: et qui crediderit in eum, non confundetur. 060 1PE 002 007 Vobis igitur honor credentibus: non credentibus autem lapis, quem reprobaverunt ædificantes: hic factus est in caput anguli, 060 1PE 002 008 et lapis offensionis, et petra scandali, his qui offendunt verbo, nec credunt in quo et positi sunt. 060 1PE 002 009 Vos autem genus electum, regale sacerdotium, gens sancta, populus acquisitionis: ut virtutes annuntietis ejus qui de tenebris vos vocavit in admirabile lumen suum. 060 1PE 002 010 Qui aliquando non populus, nunc autem populus Dei: qui non consecuti misericordiam, nunc autem misericordiam consecuti. 060 1PE 002 011 Carissimi, obsecro vos tamquam advenas et peregrinos abstinere vos a carnalibus desideriis, quæ militant adversus animam, 060 1PE 002 012 conversationem vestram inter gentes habentes bonam: ut in eo quod detrectant de vobis tamquam de malefactoribus, ex bonis operibus vos considerantes, glorificent Deum in die visitationis. 060 1PE 002 013 Subjecti igitur estote omni humanæ creaturæ propter Deum: sive regi quasi præcellenti: 060 1PE 002 014 sive ducibus tamquam ab eo missis ad vindictam malefactorum, laudem vero bonorum: 060 1PE 002 015 quia sic est voluntas Dei, ut benefacientes obmutescere faciatis imprudentium hominum ignorantiam: 060 1PE 002 016 quasi liberi, et non quasi velamen habentes malitiæ libertatem, sed sicut servi Dei. 060 1PE 002 017 Omnes honorate: fraternitatem diligite: Deum timete: regem honorificate. 060 1PE 002 018 Servi, subditi estote in omni timore dominis, non tantum bonis et modestis, sed etiam dyscolis. 060 1PE 002 019 Hæc est enim gratia, si propter Dei conscientiam sustinet quis tristitias, patiens injuste. 060 1PE 002 020 Quæ enim est gloria, si peccantes, et colaphizati suffertis? sed si bene facientes patienter sustinetis, hæc est gratia apud Deum. 060 1PE 002 021 In hoc enim vocati estis: quia et Christus passus est pro nobis, vobis relinquens exemplum ut sequamini vestigia ejus: 060 1PE 002 022 qui peccatum non fecit, nec inventus est dolus in ore ejus: 060 1PE 002 023 qui cum malediceretur, non maledicebat: cum pateretur, non comminabatur: tradebat autem judicanti se injuste: 060 1PE 002 024 qui peccata nostra ipse pertulit in corpore suo super lignum; ut peccatis mortui, justitiæ vivamus: cujus livore sanati estis. 060 1PE 002 025 Eratis enim sicut oves errantes, sed conversi estis nunc ad pastorem, et episcopum animarum vestrarum. 060 1PE 003 001 Similiter et mulieres subditæ sint viris suis: ut etsi qui non credunt verbo, per mulierem conversationem sine verbo lucrifiant: 060 1PE 003 002 considerantes in timore castam conversationem vestram. 060 1PE 003 003 Quarum non sit extrinsecus capillatura, aut circumdatio auri, aut indumenti vestimentorum cultus: 060 1PE 003 004 sed qui absconditus est cordis homo, in incorruptibilitate quieti, et modesti spiritus, qui est in conspectu Dei locuples. 060 1PE 003 005 Sic enim aliquando et sanctæ mulieres, sperantes in Deo, ornabant se, subjectæ propriis viris. 060 1PE 003 006 Sicut Sara obediebat Abrahæ, dominum eum vocans: cujus estis filiæ benefacientes, et non pertimentes ullam perturbationem. 060 1PE 003 007 Viri similiter cohabitantes secundum scientiam, quasi infirmiori vasculo muliebri impartientes honorem, tamquam et cohæredibus gratiæ vitæ: ut non impediantur orationes vestræ. 060 1PE 003 008 In fine autem omnes unanimes, compatientes fraternitatis amatores, misericordes, modesti, humiles: 060 1PE 003 009 non reddentes malum pro malo, nec maledictum pro maledicto, sed e contrario benedicentes: quia in hoc vocati estis, ut benedictionem hæreditate possideatis. 060 1PE 003 010 Qui enim vult vitam diligere, et dies videre bonos, coërceat linguam suam a malo, et labia ejus ne loquantur dolum. 060 1PE 003 011 Declinet a malo, et faciat bonum: inquirat pacem, et sequatur eam: 060 1PE 003 012 quia oculi Domini super justos, et aures ejus in preces eorum: vultus autem Domini super facientes mala. 060 1PE 003 013 Et quis est qui vobis noceat, si boni æmulatores fueritis? 060 1PE 003 014 Sed et si quid patimini propter justitiam, beati. Timorem autem eorum ne timueritis, et non conturbemini. 060 1PE 003 015 Dominum autem Christum sanctificate in cordibus vestris, parati semper ad satisfactionem omni poscenti vos rationem de ea, quæ in vobis est, spe. 060 1PE 003 016 Sed cum modestia, et timore, conscientiam habentes bonam: ut in eo, quod detrahunt vobis, confundantur, qui calumniantur vestram bonam in Christo conversationem. 060 1PE 003 017 Melius est enim benefacientes (si voluntas Dei velit) pati, quam malefacientes. 060 1PE 003 018 Quia et Christus semel pro peccatis nostris mortuus est, justus pro injustis, ut nos offerret Deo, mortificatus quidem carne, vivificatus autem spiritu. 060 1PE 003 019 In quo et his, qui in carcere erant, spiritibus veniens prædicavit: 060 1PE 003 020 qui increduli fuerant aliquando, quando exspectabant Dei patientiam in diebus Noë, cum fabricaretur arca: in qua pauci, id est octo animæ, salvæ factæ sunt per aquam. 060 1PE 003 021 Quod et vos nunc similis formæ salvos fecit baptisma: non carnis depositio sordium, sed conscientiæ bonæ interrogatio in Deum per resurrectionem Jesu Christi. 060 1PE 003 022 Qui est in dextera Dei, deglutiens mortem ut vitæ æternæ hæredes efficeremur: profectus in cælum subjectis sibi angelis, et potestatibus, et virtutibus. 060 1PE 004 001 Christo igitur passo in carne, et vos eadem cogitatione armamini: quia qui passus est in carne, desiit a peccatis: 060 1PE 004 002 ut jam non desideriis hominum, sed voluntati Dei, quod reliquum est in carne vivat temporis. 060 1PE 004 003 Sufficit enim præteritum tempus ad voluntatem gentium consummandam his qui ambulaverunt in luxuriis, desideriis, vinolentiis, comessationibus, potationibus, et illicitis idolorum cultibus. 060 1PE 004 004 In quo admirantur non concurrentibus vobis in eamdem luxuriæ confusionem, blasphemantes. 060 1PE 004 005 Qui reddent rationem ei qui paratus est judicare vivos et mortuos. 060 1PE 004 006 Propter hoc enim et mortuis evangelizatum est: ut judicentur quidem secundum homines in carne, vivant autem secundum Deum in spiritu. 060 1PE 004 007 Omnium autem finis appropinquavit. Estote itaque prudentes, et vigilate in orationibus. 060 1PE 004 008 Ante omnia autem, mutuam in vobismetipsis caritatem continuam habentes: quia caritas operit multitudinem peccatorum. 060 1PE 004 009 Hospitales invicem sine murmuratione. 060 1PE 004 010 Unusquisque, sicut accepit gratiam, in alterutrum illam administrantes, sicut boni dispensatores multiformis gratiæ Dei. 060 1PE 004 011 Si quis loquitur, quasi sermones Dei: si quis ministrat, tamquam ex virtute, quam administrat Deus: ut in omnibus honorificetur Deus per Jesum Christum: cui est gloria et imperium in sæcula sæculorum. Amen. (aiōn g165) 060 1PE 004 012 Carissimi, nolite peregrinari in fervore, qui ad tentationem vobis fit, quasi novi aliquid vobis contingat: 060 1PE 004 013 sed communicantes Christi passionibus gaudete, ut et in revelatione gloriæ ejus gaudeatis exsultantes. 060 1PE 004 014 Si exprobramini in nomine Christi, beati eritis: quoniam quod est honoris, gloriæ, et virtutis Dei, et qui est ejus Spiritus, super vos requiescit. 060 1PE 004 015 Nemo autem vestrum patiatur ut homicida, aut fur, aut maledicus, aut alienorum appetitor. 060 1PE 004 016 Si autem ut christianus, non erubescat: glorificet autem Deum in isto nomine: 060 1PE 004 017 quoniam tempus est ut incipiat judicium a domo Dei. Si autem primum a nobis, quis finis eorum, qui non credunt Dei Evangelio? 060 1PE 004 018 et si justus vix salvabitur, impius et peccator ubi parebunt? 060 1PE 004 019 Itaque et hi, qui patiuntur secundum voluntatem Dei, fideli Creatori commendent animas suas in benefactis. 060 1PE 005 001 Seniores ergo, qui in vobis sunt, obsecro, consenior et testis Christi passionum: qui et ejus, quæ in futuro revelanda est, gloriæ communicator: 060 1PE 005 002 pascite qui in vobis est gregem Dei, providentes non coacte, sed spontanee secundum Deum: neque turpis lucri gratia, sed voluntarie: 060 1PE 005 003 neque ut dominantes in cleris, sed forma facti gregis ex animo. 060 1PE 005 004 Et cum apparuerit princeps pastorum, percipietis immarcescibilem gloriæ coronam. 060 1PE 005 005 Similiter adolescentes subditi estote senioribus. Omnes autem invicem humilitatem insinuate, quia Deus superbis resistit, humilibus autem dat gratiam. 060 1PE 005 006 Humiliamini igitur sub potenti manu Dei, ut vos exaltet in tempore visitationis: 060 1PE 005 007 omnem sollicitudinem vestram projicientes in eum, quoniam ipsi cura est de vobis. 060 1PE 005 008 Sobrii estote, et vigilate: quia adversarius vester diabolus tamquam leo rugiens circuit, quærens quem devoret: 060 1PE 005 009 cui resistite fortes in fide: scientes eamdem passionem ei quæ in mundo est vestræ fraternitati fieri. 060 1PE 005 010 Deus autem omnis gratiæ, qui vocavit nos in æternam suam gloriam in Christo Jesu, modicum passos ipse perficiet, confirmabit, solidabitque. (aiōnios g166) 060 1PE 005 011 Ipsi gloria, et imperium in sæcula sæculorum. Amen. (aiōn g165) 060 1PE 005 012 Per Silvanum fidelem fratrem vobis, ut arbitror, breviter scripsi: obsecrans et contestans, hanc esse veram gratiam Dei, in qua statis. 060 1PE 005 013 Salutat vos ecclesia quæ est in Babylone coëlecta, et Marcus filius meus. 060 1PE 005 014 Salutate invicem in osculo sancto. Gratia vobis omnibus qui estis in Christo Jesu. Amen. # # BOOK 061 2PE 2 Peter Petri Ii 061 2PE 001 001 Simon Petrus, servus et apostolus Jesu Christi, iis qui coæqualem nobiscum sortiti sunt fidem in justitia Dei nostri, et Salvatoris Jesu Christi. 061 2PE 001 002 Gratia vobis, et pax adimpleatur in cognitione Dei, et Christi Jesu Domini nostri: 061 2PE 001 003 Quomodo omnia nobis divinæ virtutis suæ, quæ ad vitam et pietatem donata sunt, per cognitionem ejus, qui vocavit nos propria gloria, et virtute, 061 2PE 001 004 per quem maxima, et pretiosa nobis promissa donavit: ut per hæc efficiamini divinæ consortes naturæ: fugientes ejus, quæ in mundo est, concupiscentiæ corruptionem. 061 2PE 001 005 Vos autem curam omnem subinferentes, ministrate in fide vestra virtutem, in virtute autem scientiam, 061 2PE 001 006 in scientia autem abstinentiam, in abstinentia autem patientiam, in patientia autem pietatem, 061 2PE 001 007 in pietate autem amorem fraternitatis, in amore autem fraternitatis caritatem. 061 2PE 001 008 Hæc enim si vobiscum adsint, et superent, non vacuos nec sine fructu vos constituent in Domini nostri Jesu Christi cognitione. 061 2PE 001 009 Cui enim non præsto sunt hæc, cæcus est, et manu tentans, oblivionem accipiens purgationis veterum suorum delictorum. 061 2PE 001 010 Quapropter fratres, magis satagite ut per bona opera certam vestram vocationem, et electionem faciatis: hæc enim facientes, non peccabitis aliquando. 061 2PE 001 011 Sic enim abundanter ministrabitur vobis introitus in æternum regnum Domini nostri et Salvatoris Jesu Christi. (aiōnios g166) 061 2PE 001 012 Propter quod incipiam vos semper commonere de his: et quidem scientes et confirmatos vos in præsenti veritate. 061 2PE 001 013 Justum autem arbitror quamdiu sum in hoc tabernaculo, suscitare vos in commonitione: 061 2PE 001 014 certus quod velox est depositio tabernaculi mei secundum quod et Dominus noster Jesus Christus significavit mihi. 061 2PE 001 015 Dabo autem operam et frequenter habere vos post obitum meum, ut horum memoriam faciatis. 061 2PE 001 016 Non enim doctas fabulas secuti notam fecimus vobis Domini nostri Jesu Christi virtutem et præsentiam: sed speculatores facti illius magnitudinis. 061 2PE 001 017 Accipiens enim a Deo Patre honorem et gloriam, voce delapsa ad eum hujuscemodi a magnifica gloria: Hic est Filius meus dilectus, in quo mihi complacui, ipsum audite. 061 2PE 001 018 Et hanc vocem nos audivimus de cælo allatam, cum essemus cum ipso in monte sancto. 061 2PE 001 019 Et habemus firmiorem propheticum sermonem: cui benefacitis attendentes quasi lucernæ lucenti in caliginoso loco donec dies elucescat, et lucifer oriatur in cordibus vestris: 061 2PE 001 020 hoc primum intelligentes quod omnis prophetia Scripturæ propria interpretatione non fit. 061 2PE 001 021 Non enim voluntate humana allata est aliquando prophetia: sed Spiritu Sancto inspirati, locuti sunt sancti Dei homines. 061 2PE 002 001 Fuerunt vero et pseudoprophetæ in populo, sicut et in vobis erunt magistri mendaces, qui introducent sectas perditionis: et eum qui emit eos, Dominum negant, superducentes sibi celerem perditionem. 061 2PE 002 002 Et multi sequentur eorum luxurias, per quos via veritatis blasphemabitur: 061 2PE 002 003 et in avaritia fictis verbis de vobis negotiabuntur: quibus judicium jam olim non cessat: et perditio eorum non dormitat. 061 2PE 002 004 Si enim Deus angelis peccantibus non pepercit, sed rudentibus inferni detractos in tartarum tradidit cruciandos, in judicium reservari. (Tartaroō g5020) 061 2PE 002 005 Et originali mundo non pepercit, sed octavum Noë justitiæ præconem custodivit, diluvium mundo impiorum inducens. 061 2PE 002 006 Et civitates Sodomorum et Gomorrhæorum in cinerem redigens, eversione damnavit: exemplum eorum, qui impie acturi sunt, ponens: 061 2PE 002 007 et justum Lot oppressum a nefandorum injuria, ac luxuriosa conversatione eripuit: 061 2PE 002 008 aspectu enim, et auditu justus erat: habitans apud eos, qui de die in diem animam justam iniquis operibus cruciabant. 061 2PE 002 009 Novit Dominus pios de tentatione eripere: iniquos vero in diem judicii reservare cruciandos. 061 2PE 002 010 Magis autem eos, qui post carnem in concupiscentia immunditiæ ambulant, dominationemque contemnunt, audaces, sibi placentes, sectas non metuunt introducere blasphemantes: 061 2PE 002 011 ubi angeli fortitudine, et virtute cum sint majores, non portant adversum se execrabile judicium. 061 2PE 002 012 Hi vero velut irrationabilia pecora, naturaliter in captionem, et in perniciem in his quæ ignorant blasphemantes in corruptione sua peribunt, 061 2PE 002 013 percipientes mercedem injustitiæ, voluptatem existimantes diei delicias: coinquinationes, et maculæ deliciis affluentes, in conviviis suis luxuriantes vobiscum, 061 2PE 002 014 oculos habentes plenos adulterii, et incessabilis delicti. Pellicientes animas instabiles, cor exercitatum avaritia habentes, maledictionis filii: 061 2PE 002 015 derelinquentes rectam viam erraverunt, secuti viam Balaam ex Bosor, qui mercedem iniquitatis amavit: 061 2PE 002 016 correptionem vero habuit suæ vesaniæ: subjugale mutum animal, hominis voce loquens, prohibuit prophetæ insipientiam. 061 2PE 002 017 Hi sunt fontes sine aqua, et nebulæ turbinibus exagitatæ, quibus caligo tenebrarum reservatur. 061 2PE 002 018 Superba enim vanitatis loquentes, pelliciunt in desideriis carnis luxuriæ eos, qui paululum effugiunt, qui in errore conversantur: 061 2PE 002 019 libertatem illis promittentes, cum ipsi servi sint corruptionem: a quo enim quis superatus est, hujus et servus est. 061 2PE 002 020 Si enim refugientes coinquinationes mundi in cognitione Domini nostri, et Salvatoris Jesu Christi, his rursus implicati superantur: facta sunt eis posteriora deteriora prioribus. 061 2PE 002 021 Melius enim erat illis non cognoscere viam justitiæ, quam post agnitionem, retrorsum converti ab eo, quod illis traditum est, sancto mandato. 061 2PE 002 022 Contigit enim eis illud veri proverbii: Canis reversus ad suum vomitum: et, Sus lota in volutabro luti. 061 2PE 003 001 Hanc ecce vobis, carissimi, secundam scribo epistolam, in quibus vestram excito in commonitione sinceram mentem: 061 2PE 003 002 ut memores sitis eorum, quæ prædixi, verborum, a sanctis prophetis et apostolorum vestrorum, præceptorum Domini et Salvatoris. 061 2PE 003 003 Hoc primum scientes, quod venient in novissimis diebus in deceptione illusores, juxta proprias concupiscentias ambulantes, 061 2PE 003 004 dicentes: Ubi est promissio, aut adventus ejus? ex quo enim patres dormierunt, omnia sic perseverant ab initio creaturæ. 061 2PE 003 005 Latet enim eos hoc volentes, quod cæli erant prius, et terra de aqua, et per aquam consistens Dei verbo: 061 2PE 003 006 per quæ, ille tunc mundus aqua inundatus, periit. 061 2PE 003 007 Cæli autem, qui nunc sunt, et terra eodem verbo repositi sunt, igni reservati in diem judicii, et perditionis impiorum hominum. 061 2PE 003 008 Unum vero hoc non lateat vos, carissimi, quia unus dies apud Dominum sicut mille anni, et mille anni sicut dies unus. 061 2PE 003 009 Non tardat Dominus promissionem suam, sicut quidam existimant: sed patienter agit propter vos, nolens aliquos perire, sed omnes ad pœnitentiam reverti. 061 2PE 003 010 Adveniet autem dies Domini ut fur: in quo cæli magno impetu transient, elementa vero calore solventur, terra autem et quæ in ipsa sunt opera, exurentur. 061 2PE 003 011 Cum igitur hæc omnia dissolvenda sunt, quales oportet vos esse in sanctis conversationibus, et pietatibus, 061 2PE 003 012 exspectantes, et properantes in adventum diei Domini, per quem cæli ardentes solventur, et elementa ignis ardore tabescent? 061 2PE 003 013 Novos vero cælos, et novam terram secundum promissa ipsius exspectamus, in quibus justitia habitat. 061 2PE 003 014 Propter quod, carissimi, hæc exspectantes, satagite immaculati, et inviolati ei inveniri in pace: 061 2PE 003 015 et Domini nostri longanimitatem, salutem arbitremini: sicut et carissimus frater noster Paulus secundum datam sibi sapientiam scripsit vobis, 061 2PE 003 016 sicut et omnibus epistolis, loquens in eis de his in quibus sunt quædam difficilia intellectu, quæ indocti et instabiles depravant, sicut et ceteras Scripturas, ad suam ipsorum perditionem. 061 2PE 003 017 Vos igitur fratres, præscientes custodite, ne insipientium errore traducti excidatis a propria firmitate: 061 2PE 003 018 crescite vero in gratia, et in cognitione Domini nostri, et Salvatoris Jesu Christi. Ipsi gloria et nunc, et in diem æternitatis. Amen. (aiōn g165) # # BOOK 062 1JO 1 John Iohannis I 062 1JO 001 001 Quod fuit ab initio, quod audivimus, quod vidimus oculis nostris, quod perspeximus, et manus nostræ contrectaverunt de verbo vitæ: 062 1JO 001 002 et vita manifestata est, et vidimus, et testamur, et annuntiamus vobis vitam æternam, quæ erat apud Patrem, et apparuit nobis: (aiōnios g166) 062 1JO 001 003 quod vidimus et audivimus, annuntiamus vobis, ut et vos societatem habeatis nobiscum, et societas nostra sit cum Patre, et cum Filio ejus Jesu Christo. 062 1JO 001 004 Et hæc scribimus vobis ut gaudeatis, et gaudium vestrum sit plenum. 062 1JO 001 005 Et hæc est annuntiatio, quam audivimus ab eo, et annuntiamus vobis: quoniam Deus lux est, et tenebræ in eo non sunt ullæ. 062 1JO 001 006 Si dixerimus quoniam societatem habemus cum eo, et in tenebris ambulamus, mentimur, et veritatem non facimus. 062 1JO 001 007 Si autem in luce ambulamus sicut et ipse est in luce, societatem habemus ad invicem, et sanguis Jesu Christi, Filii ejus, emundat nos ab omni peccato. 062 1JO 001 008 Si dixerimus quoniam peccatum non habemus, ipsi nos seducimus, et veritas in nobis non est. 062 1JO 001 009 Si confiteamur peccata nostra: fidelis est, et justus, ut remittat nobis peccata nostra, et emundet nos ab omni iniquitate. 062 1JO 001 010 Si dixerimus quoniam non peccavimus, mendacem facimus eum, et verbum ejus non est in nobis. 062 1JO 002 001 Filioli mei, hæc scribo vobis, ut non peccetis. Sed et si quis peccaverit, advocatum habemus apud Patrem, Jesum Christum justum: 062 1JO 002 002 et ipse est propitiatio pro peccatis nostris: non pro nostris autem tantum, sed etiam pro totius mundi. 062 1JO 002 003 Et in hoc scimus quoniam cognovimus eum, si mandata ejus observemus. 062 1JO 002 004 Qui dicit se nosse eum, et mandata ejus non custodit, mendax est, et in hoc veritas non est. 062 1JO 002 005 Qui autem servat verbum ejus, vere in hoc caritas Dei perfecta est: et in hoc scimus quoniam in ipso sumus. 062 1JO 002 006 Qui dicit se in ipso manere, debet, sicut ille ambulavit, et ipse ambulare. 062 1JO 002 007 Carissimi, non mandatum novum scribo vobis, sed mandatum vetus, quod habuistis ab initio. Mandatum vetus est verbum, quod audistis. 062 1JO 002 008 Iterum mandatum novum scribo vobis, quod verum est et in ipso, et in vobis: quia tenebræ transierunt, et verum lumen jam lucet. 062 1JO 002 009 Qui dicit se in luce esse, et fratrem suum odit, in tenebris est usque adhuc. 062 1JO 002 010 Qui diligit fratrem suum, in lumine manet, et scandalum in eo non est. 062 1JO 002 011 Qui autem odit fratrem suum, in tenebris est, et in tenebris ambulat, et nescit quo eat: quia tenebræ obcæcaverunt oculos ejus. 062 1JO 002 012 Scribo vobis, filioli, quoniam remittuntur vobis peccata propter nomen ejus. 062 1JO 002 013 Scribo vobis, patres, quoniam cognovistis eum, qui ab initio est. Scribo vobis, adolescentes, quoniam vicistis malignum. 062 1JO 002 014 Scribo vobis, infantes, quoniam cognovistis patrem. Scribo vobis juvenes, quoniam fortes estis, et verbum Dei manet in vobis, et vicistis malignum. 062 1JO 002 015 Nolite diligere mundum, neque ea quæ in mundo sunt. Si quis diligit mundum, non est caritas Patris in eo: 062 1JO 002 016 quoniam omne quod est in mundo, concupiscentia carnis est, et concupiscentia oculorum, et superbia vitæ: quæ non est ex Patre, sed ex mundo est. 062 1JO 002 017 Et mundus transit, et concupiscentia ejus: qui autem facit voluntatem Dei manet in æternum. (aiōn g165) 062 1JO 002 018 Filioli, novissima hora est: et sicut audistis quia antichristus venit, et nunc antichristi multi facti sunt; unde scimus, quia novissima hora est. 062 1JO 002 019 Ex nobis prodierunt, sed non erant ex nobis, nam, si fuissent ex nobis, permansissent utique nobiscum: sed ut manifesti sint quoniam non sunt omnes ex nobis. 062 1JO 002 020 Sed vos unctionem habetis a Sancto, et nostis omnia. 062 1JO 002 021 Non scripsi vobis quasi ignorantibus veritatem, sed quasi scientibus eam: et quoniam omne mendacium ex veritate non est. 062 1JO 002 022 Quis est mendax, nisi is qui negat quoniam Jesus est Christus? Hic est antichristus, qui negat Patrem, et Filium. 062 1JO 002 023 Omnis qui negat Filium, nec Patrem habet: qui confitetur Filium, et Patrem habet. 062 1JO 002 024 Vos quod audistis ab initio, in vobis permaneat: si in vobis permanserit quod audistis ab initio, et vos in Filio et Patre manebitis. 062 1JO 002 025 Et hæc est repromissio, quam ipse pollicitus est nobis, vitam æternam. (aiōnios g166) 062 1JO 002 026 Hæc scripsi vobis de his, qui seducant vos. 062 1JO 002 027 Et vos unctionem, quam accepistis ab eo, maneat in vobis. Et non necesse habetis ut aliquis doceat vos: sed sicut unctio ejus docet vos de omnibus, et verum est, et non est mendacium. Et sicut docuit vos: manete in eo. 062 1JO 002 028 Et nunc, filioli, manete in eo: ut cum apparuerit, habeamus fiduciam, et non confundamur ab eo in adventu ejus. 062 1JO 002 029 Si scitis quoniam justus est, scitote quoniam et omnis, qui facit justitiam, ex ipso natus est. 062 1JO 003 001 Videte qualem caritatem dedit nobis Pater, ut filii Dei nominemur et simus. Propter hoc mundus non novit nos: quia non novit eum. 062 1JO 003 002 Carissimi, nunc filii Dei sumus: et nondum apparuit quid erimus. Scimus quoniam cum apparuerit, similes ei erimus: quoniam videbimus eum sicuti est. 062 1JO 003 003 Et omnis qui habet hanc spem in eo, sanctificat se, sicut et ille sanctus est. 062 1JO 003 004 Omnis qui facit peccatum, et iniquitatem facit: et peccatum est iniquitas. 062 1JO 003 005 Et scitis quia ille apparuit ut peccata nostra tolleret: et peccatum in eo non est. 062 1JO 003 006 Omnis qui in eo manet, non peccat: et omnis qui peccat, non vidit eum, nec cognovit eum. 062 1JO 003 007 Filioli, nemo vos seducat. Qui facit justitiam, justus est, sicut et ille justus est. 062 1JO 003 008 Qui facit peccatum, ex diabolo est: quoniam ab initio diabolus peccat. In hoc apparuit Filius Dei, ut dissolvat opera diaboli. 062 1JO 003 009 Omnis qui natus est ex Deo, peccatum non facit: quoniam semen ipsius in eo manet, et non potest peccare, quoniam ex Deo natus est. 062 1JO 003 010 In hoc manifesti sunt filii Dei, et filii diaboli. Omnis qui non est justus, non est ex Deo, et qui non diligit fratrem suum: 062 1JO 003 011 quoniam hæc est annuntiatio, quam audistis ab initio, ut diligatis alterutrum. 062 1JO 003 012 Non sicut Cain, qui ex maligno erat, et occidit fratrem suum. Et propter quid occidit eum? Quoniam opera ejus maligna erant: fratris autem ejus, justa. 062 1JO 003 013 Nolite mirari, fratres, si odit vos mundus. 062 1JO 003 014 Nos scimus quoniam translati sumus de morte ad vitam, quoniam diligimus fratres. Qui non diligit, manet in morte: 062 1JO 003 015 omnis qui odit fratrem suum, homicida est. Et scitis quoniam omnis homicida non habet vitam æternam in semetipso manentem. (aiōnios g166) 062 1JO 003 016 In hoc cognovimus caritatem Dei, quoniam ille animam suam pro nobis posuit: et nos debemus pro fratribus animas ponere. 062 1JO 003 017 Qui habuerit substantiam hujus mundi, et viderit fratrem suum necessitatem habere, et clauserit viscera sua ab eo: quomodo caritas Dei manet in eo? 062 1JO 003 018 Filioli mei, non diligamus verbo neque lingua, sed opere et veritate: 062 1JO 003 019 in hoc cognoscimus quoniam ex veritate sumus: et in conspectu ejus suadebimus corda nostra. 062 1JO 003 020 Quoniam si reprehenderit nos cor nostrum: major est Deus corde nostro, et novit omnia. 062 1JO 003 021 Carissimi, si cor nostrum non reprehenderit nos, fiduciam habemus ad Deum: 062 1JO 003 022 et quidquid petierimus, accipiemus ab eo: quoniam mandata ejus custodimus, et ea, quæ sunt placita coram eo, facimus. 062 1JO 003 023 Et hoc est mandatum ejus: ut credamus in nomine Filii ejus Jesu Christi: et diligamus alterutrum, sicut dedit mandatum nobis. 062 1JO 003 024 Et qui servat mandata ejus, in illo manet, et ipse in eo: et in hoc scimus quoniam manet in nobis, de Spiritu quem dedit nobis. 062 1JO 004 001 Carissimi, nolite omni spiritui credere, sed probate spiritus si ex Deo sint: quoniam multi pseudoprophetæ exierunt in mundum. 062 1JO 004 002 In hoc cognoscitur Spiritus Dei: omnis spiritus qui confitetur Jesum Christum in carne venisse, ex Deo est: 062 1JO 004 003 et omnis spiritus qui solvit Jesum, ex Deo non est, et hic est antichristus, de quo audistis quoniam venit, et nunc jam in mundo est. 062 1JO 004 004 Vos ex Deo estis filioli, et vicistis eum, quoniam major est qui in vobis est, quam qui in mundo. 062 1JO 004 005 Ipsi de mundo sunt: ideo de mundo loquuntur, et mundus eos audit. 062 1JO 004 006 Nos ex Deo sumus. Qui novit Deum, audit nos; qui non est ex Deo, non audit nos: in hoc cognoscimus Spiritum veritatis, et spiritum erroris. 062 1JO 004 007 Carissimi, diligamus nos invicem: quia caritas ex Deo est. Et omnis qui diligit, ex Deo natus est, et cognoscit Deum. 062 1JO 004 008 Qui non diligit, non novit Deum: quoniam Deus caritas est. 062 1JO 004 009 In hoc apparuit caritas Dei in nobis, quoniam Filium suum unigenitum misit Deus in mundum, ut vivamus per eum. 062 1JO 004 010 In hoc est caritas: non quasi nos dilexerimus Deum, sed quoniam ipse prior dilexit nos, et misit Filium suum propitiationem pro peccatis nostris. 062 1JO 004 011 Carissimi, si sic Deus dilexit nos: et nos debemus alterutrum diligere. 062 1JO 004 012 Deum nemo vidit umquam. Si diligamus invicem, Deus in nobis manet, et caritas ejus in nobis perfecta est. 062 1JO 004 013 In hoc cognoscimus quoniam in eo manemus, et ipse in nobis: quoniam de Spiritu suo dedit nobis. 062 1JO 004 014 Et nos vidimus, et testificamur quoniam Pater misit Filium suum Salvatorem mundi. 062 1JO 004 015 Quisquis confessus fuerit quoniam Jesus est Filius Dei, Deus in eo manet, et ipse in Deo. 062 1JO 004 016 Et nos cognovimus, et credidimus caritati, quam habet Deus in nobis. Deus caritas est: et qui manet in caritate, in Deo manet, et Deus in eo. 062 1JO 004 017 In hoc perfecta est caritas Dei nobiscum, ut fiduciam habeamus in die judicii: quia sicut ille est, et nos sumus in hoc mundo. 062 1JO 004 018 Timor non est in caritate: sed perfecta caritas foras mittit timorem, quoniam timor pœnam habet: qui autem timet, non est perfectus in caritate. 062 1JO 004 019 Nos ergo diligamus Deum, quoniam Deus prior dilexit nos. 062 1JO 004 020 Si quis dixerit: Quoniam diligo Deum, et fratrem suum oderit, mendax est. Qui enim non diligit fratrem suum quem vidit, Deum, quem non vidit, quomodo potest diligere? 062 1JO 004 021 Et hoc mandatum habemus a Deo: ut qui diligit Deum, diligat et fratrem suum. 062 1JO 005 001 Omnis qui credit quoniam Jesus est Christus, ex Deo natus est. Et omnis qui diligit eum qui genuit, diligit et eum qui natus est ex eo. 062 1JO 005 002 In hoc cognoscimus quoniam diligamus natos Dei, cum Deum diligamus, et mandata ejus faciamus. 062 1JO 005 003 Hæc est enim caritas Dei, ut mandata ejus custodiamus: et mandata ejus gravia non sunt. 062 1JO 005 004 Quoniam omne quod natum est ex Deo, vincit mundum: et hæc est victoria, quæ vincit mundum, fides nostra. 062 1JO 005 005 Quis est, qui vincit mundum, nisi qui credit quoniam Jesus est Filius Dei? 062 1JO 005 006 Hic est, qui venit per aquam et sanguinem, Jesus Christus: non in aqua solum, sed in aqua et sanguine. Et Spiritus est, qui testificatur quoniam Christus est veritas. 062 1JO 005 007 Quoniam tres sunt, qui testimonium dant in cælo: Pater, Verbum, et Spiritus Sanctus: et hi tres unum sunt. 062 1JO 005 008 Et tres sunt, qui testimonium dant in terra: spiritus, et aqua, et sanguis: et hi tres unum sunt. 062 1JO 005 009 Si testimonium hominum accipimus, testimonium Dei majus est: quoniam hoc est testimonium Dei, quod majus est, quoniam testificatus est de Filio suo. 062 1JO 005 010 Qui credit in Filium Dei, habet testimonium Dei in se. Qui non credit Filio, mendacem facit eum: quia non credit in testimonium quod testificatus est Deus de Filio suo. 062 1JO 005 011 Et hoc est testimonium, quoniam vitam æternam dedit nobis Deus: et hæc vita in Filio ejus est. (aiōnios g166) 062 1JO 005 012 Qui habet Filium, habet vitam: qui non habet Filium, vitam non habet. 062 1JO 005 013 Hæc scribo vobis ut sciatis quoniam vitam habetis æternam, qui creditis in nomine Filii Dei. (aiōnios g166) 062 1JO 005 014 Et hæc est fiducia, quam habemus ad eum: quia quodcumque petierimus, secundum voluntatem ejus, audit nos. 062 1JO 005 015 Et scimus quia audit nos quidquid petierimus: scimus quoniam habemus petitiones quas postulamus ab eo. 062 1JO 005 016 Qui scit fratrem suum peccare peccatum non ad mortem, petat, et dabitur ei vita peccanti non ad mortem. Est peccatum ad mortem: non pro illo dico ut roget quis. 062 1JO 005 017 Omnis iniquitas, peccatum est: et est peccatum ad mortem. 062 1JO 005 018 Scimus quia omnis qui natus est ex Deo, non peccat: sed generatio Dei conservat eum, et malignus non tangit eum. 062 1JO 005 019 Scimus quoniam ex Deo sumus: et mundus totus in maligno positus est. 062 1JO 005 020 Et scimus quoniam Filius Dei venit, et dedit nobis sensum ut cognoscamus verum Deum, et simus in vero Filio ejus. Hic est verus Deus, et vita æterna. (aiōnios g166) 062 1JO 005 021 Filioli, custodite vos a simulacris. Amen. # # BOOK 063 2JO 2 John Iohannis Ii 063 2JO 001 001 Senior Electæ dominæ, et natis ejus, quos ego diligo in veritate, et non ego solus, sed et omnes qui cognoverunt veritatem, 063 2JO 001 002 propter veritatem, quæ permanet in nobis, et nobiscum erit in æternum. (aiōn g165) 063 2JO 001 003 Sit vobiscum gratia, misericordia, pax a Deo Patre, et a Christo Jesu Filio Patris in veritate, et caritate. 063 2JO 001 004 Gavisus sum valde, quoniam inveni de filiis tuis ambulantes in veritate, sicut mandatum accepimus a Patre. 063 2JO 001 005 Et nunc rogo te domina, non tamquam mandatum novum scribens tibi, sed quod habuimus ab initio, ut diligamus alterutrum. 063 2JO 001 006 Et hæc est caritas, ut ambulemus secundum mandata ejus. Hoc est enim mandatum, ut quemadmodum audistis ab initio, in eo ambuletis. 063 2JO 001 007 Quoniam multi seductores exierunt in mundum, qui non confitentur Jesum Christum venisse in carnem: hic est seductor, et antichristus. 063 2JO 001 008 Videte vosmetipsos, ne perdatis quæ operati estis: sed ut mercedem plenam accipiatis. 063 2JO 001 009 Omnis qui recedit, et non permanet in doctrina Christi, Deum non habet: qui permanet in doctrina, hic et Patrem et Filium habet. 063 2JO 001 010 Si quis venit ad vos, et hanc doctrinam non affert, nolite recipere eum in domum, nec Ave ei dixeritis. 063 2JO 001 011 Qui enim dicit illi Ave, communicat operibus ejus malignis. 063 2JO 001 012 Plura habens vobis scribere, nolui per cartam et atramentum: spero enim me futurum apud vos, et os ad os loqui: ut gaudium vestrum plenum sit. 063 2JO 001 013 Salutant te filii sororis tuæ Electæ. # # BOOK 064 3JO 3 John Iohannis Iii 064 3JO 001 001 Senior Gajo carissimo, quem ego diligo in veritate. 064 3JO 001 002 Carissime, de omnibus orationem facio prospere te ingredi, et valere sicut prospere agit anima tua. 064 3JO 001 003 Gavisus sum valde venientibus fratribus, et testimonium perhibentibus veritati tuæ, sicut tu in veritate ambulas. 064 3JO 001 004 Majorem horum non habeo gratiam, quam ut audiam filios meos in veritate ambulare. 064 3JO 001 005 Carissime, fideliter facis quidquid operaris in fratres, et hoc in peregrinos, 064 3JO 001 006 qui testimonium reddiderunt caritati tuæ in conspectu ecclesiæ: quos, benefaciens, deduces digne Deo. 064 3JO 001 007 Pro nomine enim ejus profecti sunt, nihil accipientes a gentibus. 064 3JO 001 008 Nos ergo debemus suscipere hujusmodi, ut cooperatores simus veritatis. 064 3JO 001 009 Scripsissem forsitan ecclesiæ: sed is qui amat primatum gerere in eis, Diotrephes, non recipit nos: 064 3JO 001 010 propter hoc si venero, commonebo ejus opera, quæ facit, verbis malignis garriens in nos: et quasi non ei ista sufficiant, neque ipse suscipit fratres: et eos qui suscipiunt, prohibet, et de ecclesia ejicit. 064 3JO 001 011 Carissime, noli imitari malum, sed quod bonum est. Qui benefacit, ex Deo est: qui malefacit, non vidit Deum. 064 3JO 001 012 Demetrio testimonium redditur ab omnibus, et ab ipsa veritate, sed et nos testimonium perhibemus: et nosti quoniam testimonium nostrum verum est. 064 3JO 001 013 Multa habui tibi scribere: sed nolui per atramentum et calamum scribere tibi. 064 3JO 001 014 Spero autem protinus te videre, et os ad os loquemur. Pax tibi. Salutant te amici. Saluta amicos nominatim. # # BOOK 065 JUD Jude Iudæ 065 JUD 001 001 Judas Jesu Christi servus, frater autem Jacobi, his qui sunt in Deo Patre dilectis, et Christo Jesu conservatis, et vocatis. 065 JUD 001 002 Misericordia vobis, et pax, et caritas adimpleatur. 065 JUD 001 003 Carissimi, omnem sollicitudinem faciens scribendi vobis de communi vestra salute, necesse habui scribere vobis: deprecans supercertari semel traditæ sanctis fidei. 065 JUD 001 004 Subintroierunt enim quidam homines (qui olim præscripti sunt in hoc judicium) impii, Dei nostri gratiam transferentes in luxuriam, et solum Dominatorem, et Dominum nostrum Jesum Christum negantes. 065 JUD 001 005 Commonere autem vos volo, scientes semel omnia, quoniam Jesus populum de terra Ægypti salvans, secundo eos, qui non crediderunt, perdidit: 065 JUD 001 006 angelos vero, qui non servaverunt suum principatum, sed dereliquerunt suum domicilium, in judicium magni diei, vinculis æternis sub caligine reservavit. (aïdios g126) 065 JUD 001 007 Sicut Sodoma, et Gomorrha, et finitimæ civitates simili modo exfornicatæ, et abeuntes post carnem alteram, factæ sunt exemplum, ignis æterni pœnam sustinentes. (aiōnios g166) 065 JUD 001 008 Similiter et hi carnem quidem maculant, dominationem autem spernunt, majestatem autem blasphemant. 065 JUD 001 009 Cum Michaël Archangelus cum diabolo disputans altercaretur de Moysi corpore, non est ausus judicium inferre blasphemiæ: sed dixit: Imperet tibi Dominus. 065 JUD 001 010 Hi autem quæcumque quidem ignorant, blasphemant: quæcumque autem naturaliter, tamquam muta animalia, norunt, in his corrumpuntur. 065 JUD 001 011 Væ illis, quia in via Cain abierunt, et errore Balaam mercede effusi sunt, et in contradictione Core perierunt! 065 JUD 001 012 Hi sunt in epulis suis maculæ, convivantes sine timore, semetipsos pascentes, nubes sine aqua, quæ a ventis circumferentur, arbores autumnales, infructuosæ, bis mortuæ, eradicatæ, 065 JUD 001 013 fluctus feri maris, despumantes suas confusiones, sidera errantia: quibus procella tenebrarum servata est in æternum. (aiōn g165) 065 JUD 001 014 Prophetavit autem et de his septimus ab Adam Enoch, dicens: Ecce venit Dominus in sanctis millibus suis 065 JUD 001 015 facere judicium contra omnes, et arguere omnes impios de omnibus operibus impietatis eorum, quibus impie egerunt, et de omnibus duris, quæ locuti sunt contra Deum peccatores impii. 065 JUD 001 016 Hi sunt murmuratores querulosi, secundum desideria sua ambulantes, et os eorum loquitur superba, mirantes personas quæstus causa. 065 JUD 001 017 Vos autem carissimi, memores estote verborum, quæ prædicta sunt ab apostolis Domini nostri Jesu Christi, 065 JUD 001 018 qui dicebant vobis, quoniam in novissimo tempore venient illusores, secundum desideria sua ambulantes in impietatibus. 065 JUD 001 019 Hi sunt, qui segregant semetipsos, animales, Spiritum non habentes. 065 JUD 001 020 Vos autem carissimi superædificantes vosmetipsos sanctissimæ vestræ fidei, in Spiritu Sancto orantes, 065 JUD 001 021 vosmetipsos in dilectione Dei servate, exspectantes misericordiam Domini nostri Jesu Christi in vitam æternam. (aiōnios g166) 065 JUD 001 022 Et hos quidem arguite judicatos: 065 JUD 001 023 illos vero salvate, de igne rapientes. Aliis autem miseremini in timore: odientes et eam, quæ carnalis est, maculatam tunicam. 065 JUD 001 024 Ei autem qui potens est vos conservare sine peccato et constituere ante conspectum gloriæ suæ immaculatos in exsultatione in adventu Domini nostri Jesu Christi, 065 JUD 001 025 soli Deo Salvatori nostro, per Jesum Christum Dominum nostrum, gloria et magnificentia, imperium et potestas ante omne sæculum, et nunc, et in omnia sæcula sæculorum. Amen. (aiōn g165) # # BOOK 066 REV Revelation Apocalypsis 066 REV 001 001 Apocalypsis Jesu Christi, quam dedit illi Deus palam facere servis suis, quæ oportet fieri cito: et significavit, mittens per angelum suum servo suo Joanni, 066 REV 001 002 qui testimonium perhibuit verbo Dei, et testimonium Jesu Christi, quæcumque vidit. 066 REV 001 003 Beatus qui legit, et audit verba prophetiæ hujus, et servat ea, quæ in ea scripta sunt: tempus enim prope est. 066 REV 001 004 Joannes septem ecclesiis, quæ sunt in Asia. Gratia vobis, et pax ab eo, qui est, et qui erat, et qui venturus est: et a septem spiritibus qui in conspectu throni ejus sunt: 066 REV 001 005 et a Jesu Christo, qui est testis fidelis, primogenitus mortuorum, et princeps regum terræ, qui dilexit nos, et lavit nos a peccatis nostris in sanguine suo, 066 REV 001 006 et fecit nos regnum, et sacerdotes Deo et Patri suo: ipsi gloria et imperium in sæcula sæculorum. Amen. (aiōn g165) 066 REV 001 007 Ecce venit cum nubibus, et videbit eum omnis oculus, et qui eum pupugerunt. Et plangent se super eum omnes tribus terræ. Etiam: amen. 066 REV 001 008 Ego sum alpha et omega, principium et finis, dicit Dominus Deus: qui est, et qui erat, et qui venturus est, omnipotens. 066 REV 001 009 Ego Joannes frater vester, et particeps in tribulatione, et regno, et patientia in Christo Jesu: fui in insula, quæ appellatur Patmos, propter verbum Dei, et testimonium Jesu: 066 REV 001 010 fui in spiritu in dominica die, et audivi post me vocem magnam tamquam tubæ, 066 REV 001 011 dicentis: Quod vides, scribe in libro: et mitte septem ecclesiis, quæ sunt in Asia, Epheso, et Smyrnæ, et Pergamo, et Thyatiræ, et Sardis, et Philadelphiæ, et Laodiciæ. 066 REV 001 012 Et conversus sum ut viderem vocem, quæ loquebatur mecum: et conversus vidi septem candelabra aurea: 066 REV 001 013 et in medio septem candelabrorum aureorum, similem Filio hominis vestitum podere, et præcinctum ad mamillas zona aurea: 066 REV 001 014 caput autem ejus, et capilli erant candidi tamquam lana alba, et tamquam nix, et oculi ejus tamquam flamma ignis: 066 REV 001 015 et pedes ejus similes auricalco, sicut in camino ardenti, et vox illius tamquam vox aquarum multarum: 066 REV 001 016 et habebat in dextera sua stellas septem: et de ore ejus gladius utraque parte acutus exibat: et facies ejus sicut sol lucet in virtute sua. 066 REV 001 017 Et cum vidissem eum, cecidi ad pedes ejus tamquam mortuus. Et posuit dexteram suam super me, dicens: Noli timere: ego sum primus, et novissimus, 066 REV 001 018 et vivus, et fui mortuus, et ecce sum vivens in sæcula sæculorum: et habeo claves mortis, et inferni. (aiōn g165, Hadēs g86) 066 REV 001 019 Scribe ergo quæ vidisti, et quæ sunt, et quæ oportet fieri post hæc. 066 REV 001 020 Sacramentum septem stellarum, quas vidisti in dextera mea, et septem candelabra aurea: septem stellæ, angeli sunt septem ecclesiarum: et candelabra septem, septem ecclesiæ sunt. 066 REV 002 001 Angelo Ephesi ecclesiæ scribe: Hæc dicit, qui tenet septem stellas in dextera sua, qui ambulat in medio septem candelabrorum aureorum: 066 REV 002 002 Scio opera tua, et laborem, et patientiam tuam, et quia non potes sustinere malos: et tentasti eos, qui se dicunt apostolos esse, et non sunt: et invenisti eos mendaces: 066 REV 002 003 et patientiam habes, et sustinuisti propter nomen meum, et non defecisti. 066 REV 002 004 Sed habeo adversum te, quod caritatem tuam primam reliquisti. 066 REV 002 005 Memor esto itaque unde excideris: et age pœnitentiam, et prima opera fac: sin autem, venio tibi, et movebo candelabrum tuum de loco suo, nisi pœnitentiam egeris. 066 REV 002 006 Sed hoc habes, quia odisti facta Nicolaitarum, quæ et ego odi. 066 REV 002 007 Qui habet aurem, audiat quid Spiritus dicat ecclesiis: Vincenti dabo edere de ligno vitæ, quod est in paradiso Dei mei. 066 REV 002 008 Et angelo Smyrnæ ecclesiæ scribe: Hæc dicit primus, et novissimus, qui fuit mortuus, et vivit: 066 REV 002 009 Scio tribulationem tuam, et paupertatem tuam, sed dives es: et blasphemaris ab his, qui se dicunt Judæos esse, et non sunt, sed sunt synagoga Satanæ. 066 REV 002 010 Nihil horum timeas quæ passurus es. Ecce missurus est diabolus aliquos ex vobis in carcerem ut tentemini: et habebitis tribulationem diebus decem. Esto fidelis usque ad mortem, et dabo tibi coronam vitæ. 066 REV 002 011 Qui habet aurem, audiat quid Spiritus dicat ecclesiis: Qui vicerit, non lædetur a morte secunda. 066 REV 002 012 Et angelo Pergami ecclesiæ scribe: Hæc dicit qui habet rhomphæam utraque parte acutam: 066 REV 002 013 Scio ubi habitas, ubi sedes est Satanæ: et tenes nomen meum, et non negasti fidem meam. Et in diebus illis Antipas testis meus fidelis, qui occisus est apud vos ubi Satanas habitat. 066 REV 002 014 Sed habeo adversus te pauca: quia habes illic tenentes doctrinam Balaam, qui docebat Balac mittere scandalum coram filiis Israël, edere, et fornicari: 066 REV 002 015 ita habes et tu tenentes doctrinam Nicolaitarum. 066 REV 002 016 Similiter pœnitentiam age: si quominus veniam tibi cito, et pugnabo cum illis in gladio oris mei. 066 REV 002 017 Qui habet aurem, audiat quid Spiritus dicat ecclesiis: Vincenti dabo manna absconditum, et dabo illi calculum candidum: et in calculo nomen novum scriptum, quod nemo scit, nisi qui accipit. 066 REV 002 018 Et angelo Thyatiræ ecclesiæ scribe: Hæc dicit Filius Dei, qui habet oculos tamquam flammam ignis, et pedes ejus similes auricalco: 066 REV 002 019 Novi opera tua, et fidem, et caritatem tuam, et ministerium, et patientiam tuam, et opera tua novissima plura prioribus. 066 REV 002 020 Sed habeo adversus te pauca: quia permittis mulierem Jezabel, quæ se dicit propheten, docere, et seducere servos meos, fornicari, et manducare de idolothytis. 066 REV 002 021 Et dedi illi tempus ut pœnitentiam ageret: et non vult pœnitere a fornicatione sua. 066 REV 002 022 Ecce mittam eam in lectum: et qui mœchantur cum ea, in tribulatione maxima erunt, nisi pœnitentiam ab operibus suis egerint. 066 REV 002 023 Et filios ejus interficiam in morte, et scient omnes ecclesiæ, quia ego sum scrutans renes, et corda: et dabo unicuique vestrum secundum opera sua. Vobis autem dico, 066 REV 002 024 et ceteris qui Thyatiræ estis: quicumque non habent doctrinam hanc, et qui non cognoverunt altitudines Satanæ, quemadmodum dicunt, non mittam super vos aliud pondus: 066 REV 002 025 tamen id quod habetis, tenete donec veniam. 066 REV 002 026 Et qui vicerit, et custodierit usque in finem opera mea, dabo illi potestatem super gentes, 066 REV 002 027 et reget eas in virga ferrea, et tamquam vas figuli confringentur, 066 REV 002 028 sicut et ego accepi a Patre meo: et dabo illi stellam matutinam. 066 REV 002 029 Qui habet aurem, audiat quid Spiritus dicat ecclesiis. 066 REV 003 001 Et angelo ecclesiæ Sardis scribe: Hæc dicit qui habet septem spiritus Dei, et septem stellas: Scio opera tua, quia nomen habes quod vivas, et mortuus es. 066 REV 003 002 Esto vigilans, et confirma cetera, quæ moritura erant. Non enim invenio opera tua plena coram Deo meo. 066 REV 003 003 In mente ergo habe qualiter acceperis, et audieris, et serva, et pœnitentiam age. Si ergo non vigilaveris, veniam ad te tamquam fur et nescies qua hora veniam ad te. 066 REV 003 004 Sed habes pauca nomina in Sardis qui non inquinaverunt vestimenta sua: et ambulabunt mecum in albis, quia digni sunt. 066 REV 003 005 Qui vicerit, sic vestietur vestimentis albis, et non delebo nomen ejus de libro vitæ, et confitebor nomen ejus coram Patre meo, et coram angelis ejus. 066 REV 003 006 Qui habet aurem, audiat quid Spiritus dicat ecclesiis. 066 REV 003 007 Et angelo Philadelphiæ ecclesiæ scribe: Hæc dicit Sanctus et Verus, qui habet clavem David: qui aperit, et nemo claudit: claudit, et nemo aperit: 066 REV 003 008 Scio opera tua. Ecce dedi coram te ostium apertum, quod nemo potest claudere: quia modicam habes virtutem, et servasti verbum meum, et non negasti nomen meum. 066 REV 003 009 Ecce dabo de synagoga Satanæ, qui dicunt se Judæos esse, et non sunt, sed mentiuntur: ecce faciam illos ut veniant, et adorent ante pedes tuos: et scient quia ego dilexi te, 066 REV 003 010 quoniam servasti verbum patientiæ meæ, et ego servabo te ab hora tentationis, quæ ventura est in orbem universum tentare habitantes in terra. 066 REV 003 011 Ecce venio cito: tene quod habes, ut nemo accipiat coronam tuam. 066 REV 003 012 Qui vicerit, faciam illum columnam in templo Dei mei, et foras non egredietur amplius: et scribam super eum nomen Dei mei, et nomen civitatis Dei mei novæ Jerusalem, quæ descendit de cælo a Deo meo, et nomen meum novum. 066 REV 003 013 Qui habet aurem, audiat quid Spiritus dicat ecclesiis. 066 REV 003 014 Et angelo Laodiciæ ecclesiæ scribe: Hæc dicit: Amen, testis fidelis et verus, qui est principium creaturæ Dei. 066 REV 003 015 Scio opera tua: quia neque frigidus es, neque calidus: utinam frigidus esses, aut calidus: 066 REV 003 016 sed quia tepidus es, et nec frigidus, nec calidus, incipiam te evomere ex ore meo: 066 REV 003 017 quia dicis: Quod dives sum, et locupletatus, et nullius egeo: et nescis quia tu es miser, et miserabilis, et pauper, et cæcus, et nudus. 066 REV 003 018 Suadeo tibi emere a me aurum ignitum probatum, ut locuples fias, et vestimentis albis induaris, et non appareat confusio nuditatis tuæ, et collyrio inunge oculos tuos ut videas. 066 REV 003 019 Ego quos amo, arguo, et castigo. Æmulare ergo, et pœnitentiam age. 066 REV 003 020 Ecce sto ad ostium, et pulso: si quis audierit vocem meam, et aperuerit mihi januam, intrabo ad illum, et cœnabo cum illo, et ipse mecum. 066 REV 003 021 Qui vicerit, dabo ei sedere mecum in throno meo: sicut et ego vici, et sedi cum Patre meo in throno ejus. 066 REV 003 022 Qui habet aurem, audiat quid Spiritus dicat ecclesiis. 066 REV 004 001 Post hæc vidi: et ecce ostium apertum in cælo, et vox prima, quam audivi tamquam tubæ loquentis mecum, dicens: Ascende huc, et ostendam tibi quæ oportet fieri post hæc. 066 REV 004 002 Et statim fui in spiritu: et ecce sedes posita erat in cælo, et supra sedem sedens. 066 REV 004 003 Et qui sedebat similis erat aspectui lapidis jaspidis, et sardinis: et iris erat in circuitu sedis similis visioni smaragdinæ. 066 REV 004 004 Et in circuitu sedis sedilia viginti quatuor: et super thronos viginti quatuor seniores sedentes, circumamicti vestimentis albis, et in capitibus eorum coronæ aureæ. 066 REV 004 005 Et de throno procedebant fulgura, et voces, et tonitrua: et septem lampades ardentes ante thronum, qui sunt septem spiritus Dei. 066 REV 004 006 Et in conspectu sedis tamquam mare vitreum simile crystallo: et in medio sedis, et in circuitu sedis quatuor animalia plena oculis ante et retro. 066 REV 004 007 Et animal primum simile leoni, et secundum animal simile vitulo, et tertium animal habens faciem quasi hominis, et quartum animal simile aquilæ volanti. 066 REV 004 008 Et quatuor animalia, singula eorum habebant alas senas: et in circuitu, et intus plena sunt oculis: et requiem non habebant die ac nocte, dicentia: Sanctus, Sanctus, Sanctus Dominus Deus omnipotens, qui erat, et qui est, et qui venturus est. 066 REV 004 009 Et cum darent illa animalia gloriam, et honorem, et benedictionem sedenti super thronum, viventi in sæcula sæculorum, (aiōn g165) 066 REV 004 010 procidebant viginti quatuor seniores ante sedentem in throno, et adorabant viventem in sæcula sæculorum, et mittebant coronas suas ante thronum, dicentes: (aiōn g165) 066 REV 004 011 Dignus es Domine Deus noster accipere gloriam, et honorem, et virtutem: quia tu creasti omnia, et propter voluntatem tuam erant, et creata sunt. 066 REV 005 001 Et vidi in dextera sedentis supra thronum, librum scriptum intus et foris, signatum sigillis septem. 066 REV 005 002 Et vidi angelum fortem, prædicantem voce magna: Quis est dignus aperire librum, et solvere signacula ejus? 066 REV 005 003 Et nemo poterat neque in cælo, neque in terra, neque subtus terram aperire librum, neque respicere illum. 066 REV 005 004 Et ego flebam multum, quoniam nemo dignus inventus est aperire librum, nec videre eum. 066 REV 005 005 Et unus de senioribus dixit mihi: Ne fleveris: ecce vicit leo de tribu Juda, radix David, aperire librum, et solvere septem signacula ejus. 066 REV 005 006 Et vidi: et ecce in medio throni et quatuor animalium, et in medio seniorum, Agnum stantem tamquam occisum, habentem cornua septem, et oculos septem: qui sunt septem spiritus Dei, missi in omnem terram. 066 REV 005 007 Et venit: et accepit de dextera sedentis in throno librum. 066 REV 005 008 Et cum aperuisset librum, quatuor animalia, et viginti quatuor seniores ceciderunt coram Agno, habentes singuli citharas, et phialas aureas plenas odoramentorum, quæ sunt orationes sanctorum: 066 REV 005 009 et cantabant canticum novum, dicentes: Dignus es, Domine, accipere librum, et aperire signacula ejus: quoniam occisus es, et redemisti nos Deo in sanguine tuo ex omni tribu, et lingua, et populo, et natione: 066 REV 005 010 et fecisti nos Deo nostro regnum, et sacerdotes: et regnabimus super terram. 066 REV 005 011 Et vidi, et audivi vocem angelorum multorum in circuitu throni, et animalium, et seniorum: et erat numerus eorum millia millium, 066 REV 005 012 dicentium voce magna: Dignus est Agnus, qui occisus est, accipere virtutem, et divinitatem, et sapientiam, et fortitudinem, et honorem, et gloriam, et benedictionem. 066 REV 005 013 Et omnem creaturam, quæ in cælo est, et super terram, et sub terra, et quæ sunt in mari, et quæ in eo: omnes audivi dicentes: Sedenti in throno, et Agno, benedictio et honor, et gloria, et potestas in sæcula sæculorum. (aiōn g165) 066 REV 005 014 Et quatuor animalia dicebant: Amen. Et viginti quatuor seniores ceciderunt in facies suas: et adoraverunt viventem in sæcula sæculorum. 066 REV 006 001 Et vidi quod aperuisset Agnus unum de septem sigillis, et audivi unum de quatuor animalibus, dicens tamquam vocem tonitrui: Veni, et vide. 066 REV 006 002 Et vidi: et ecce equus albus, et qui sedebat super illum, habebat arcum, et data est ei corona, et exivit vincens ut vinceret. 066 REV 006 003 Et cum aperuisset sigillum secundum, audivi secundum animal, dicens: Veni, et vide. 066 REV 006 004 Et exivit alius equus rufus: et qui sedebat super illum, datum est ei ut sumeret pacem de terra, et ut invicem se interficiant, et datus est ei gladius magnus. 066 REV 006 005 Et cum aperuisset sigillum tertium, audivi tertium animal, dicens: Veni, et vide. Et ecce equus niger: et qui sedebat super illum, habebat stateram in manu sua. 066 REV 006 006 Et audivi tamquam vocem in medio quatuor animalium dicentium: Bilibris tritici denario et tres bilibres hordei denario, et vinum, et oleum ne læseris. 066 REV 006 007 Et cum aperuisset sigillum quartum, audivi vocem quarti animalis dicentis: Veni, et vide. 066 REV 006 008 Et ecce equus pallidus: et qui sedebat super eum, nomen illi Mors, et infernus sequebatur eum, et data est illi potestas super quatuor partes terræ, interficere gladio, fame, et morte, et bestiis terræ. (Hadēs g86) 066 REV 006 009 Et cum aperuisset sigillum quintum, vidi subtus altare animas interfectorum propter verbum Dei, et propter testimonium, quod habebant: 066 REV 006 010 et clamabant voce magna, dicentes: Usquequo Domine (sanctus et verus), non judicas, et non vindicas sanguinem nostrum de iis qui habitant in terra? 066 REV 006 011 Et datæ sunt illis singulæ stolæ albæ: et dictum est illis ut requiescerent adhuc tempus modicum donec compleantur conservi eorum, et fratres eorum, qui interficiendi sunt sicut et illi. 066 REV 006 012 Et vidi cum aperuisset sigillum sextum: et ecce terræmotus magnus factus est, et sol factus est niger tamquam saccus cilicinus: et luna tota facta est sicut sanguis: 066 REV 006 013 et stellæ de cælo ceciderunt super terram, sicut ficus emittit grossos suos cum a vento magno movetur: 066 REV 006 014 et cælum recessit sicut liber involutus: et omnis mons, et insulæ de locis suis motæ sunt: 066 REV 006 015 et reges terræ, et principes, et tribuni, et divites, et fortes, et omnis servus, et liber absconderunt se in speluncis, et in petris montium: 066 REV 006 016 et dicunt montibus, et petris: Cadite super nos, et abscondite nos a facie sedentis super thronum, et ab ira Agni: 066 REV 006 017 quoniam venit dies magnus iræ ipsorum: et quis poterit stare? 066 REV 007 001 Post hæc vidi quatuor angelos stantes super quatuor angulos terræ, tenentes quatuor ventos terræ, ne flarent super terram, neque super mare, neque in ullam arborem. 066 REV 007 002 Et vidi alterum angelum ascendentem ab ortu solis, habentem signum Dei vivi: et clamavit voce magna quatuor angelis, quibus datum est nocere terræ et mari, 066 REV 007 003 dicens: Nolite nocere terræ, et mari, neque arboribus, quoadusque signemus servos Dei nostri in frontibus eorum. 066 REV 007 004 Et audivi numerum signatorum, centum quadraginta quatuor millia signati, ex omni tribu filiorum Israël. 066 REV 007 005 Ex tribu Juda duodecim millia signati: ex tribu Ruben duodecim millia signati: ex tribu Gad duodecim millia signati: 066 REV 007 006 ex tribu Aser duodecim millia signati: ex tribu Nephthali duodecim millia signati: ex tribu Manasse duodecim millia signati: 066 REV 007 007 ex tribu Simeon duodecim millia signati: ex tribu Levi duodecim millia signati: ex tribu Issachar duodecim millia signati: 066 REV 007 008 ex tribu Zabulon duodecim millia signati: ex tribu Joseph duodecim millia signati: ex tribu Benjamin duodecim millia signati. 066 REV 007 009 Post hæc vidi turbam magnam, quam dinumerare nemo poterat, ex omnibus gentibus, et tribubus, et populis, et linguis: stantes ante thronum, et in conspectu Agni, amicti stolis albis, et palmæ in manibus eorum: 066 REV 007 010 et clamabant voce magna, dicentes: Salus Deo nostro, qui sedet super thronum, et Agno. 066 REV 007 011 Et omnes angeli stabant in circuitu throni, et seniorum, et quatuor animalium: et ceciderunt in conspectu throni in facies suas, et adoraverunt Deum, 066 REV 007 012 dicentes: Amen. Benedictio, et claritas, et sapientia, et gratiarum actio, honor, et virtus, et fortitudo Deo nostro in sæcula sæculorum. Amen. (aiōn g165) 066 REV 007 013 Et respondit unus de senioribus et dixit mihi: Hi, qui amicti sunt stolis albis, qui sunt? et unde venerunt? 066 REV 007 014 Et dixi illi: Domine mi, tu scis. Et dixit mihi: Hi sunt, qui venerunt de tribulatione magna, et laverunt stolas suas, et dealbaverunt eas in sanguine Agni. 066 REV 007 015 Ideo sunt ante thronum Dei, et serviunt ei die ac nocte in templo ejus: et qui sedet in throno, habitabit super illos: 066 REV 007 016 non esurient, neque sitient amplius, nec cadet super illos sol, neque ullus æstus: 066 REV 007 017 quoniam Agnus, qui in medio throni est, reget illos et deducet eos ad vitæ fontes aquarum, et absterget Deus omnem lacrimam ab oculis eorum. 066 REV 008 001 Et cum aperuisset sigillum septimum, factum est silentium in cælo, quasi media hora. 066 REV 008 002 Et vidi septem angelos stantes in conspectu Dei: et datæ sunt illis septem tubæ. 066 REV 008 003 Et alius angelus venit, et stetit ante altare habens thuribulum aureum: et data sunt illi incensa multa, ut daret de orationibus sanctorum omnium super altare aureum, quod est ante thronum Dei. 066 REV 008 004 Et ascendit fumus incensorum de orationibus sanctorum de manu angeli coram Deo. 066 REV 008 005 Et accepit angelus thuribulum, et implevit illud de igne altaris, et misit in terram: et facta sunt tonitrua, et voces, et fulgura, et terræmotus magnus. 066 REV 008 006 Et septem angeli, qui habebant septem tubas, præparaverunt se ut tuba canerent. 066 REV 008 007 Et primus angelus tuba cecinit, et facta est grando, et ignis, mista in sanguine, et missum est in terram, et tertia pars terræ combusta est, et tertia pars arborum concremata est, et omne fœnum viride combustum est. 066 REV 008 008 Et secundus angelus tuba cecinit: et tamquam mons magnus igne ardens missus est in mare, et facta est tertia pars maris sanguis, 066 REV 008 009 et mortua est tertia pars creaturæ eorum, quæ habebant animas in mari, et tertia pars navium interiit. 066 REV 008 010 Et tertius angelus tuba cecinit: et cecidit de cælo stella magna, ardens tamquam facula, et cecidit in tertiam partem fluminum, et in fontes aquarum: 066 REV 008 011 et nomen stellæ dicitur Absinthium, et facta est tertia pars aquarum in absinthium; et multi hominum mortui sunt de aquis, quia amaræ factæ sunt. 066 REV 008 012 Et quartus angelus tuba cecinit: et percussa est tertia pars solis, et tertia pars lunæ, et tertia pars stellarum, ita ut obscuraretur tertia pars eorum, et diei non luceret pars tertia, et noctis similiter. 066 REV 008 013 Et vidi, et audivi vocem unius aquilæ volantis per medium cæli dicentis voce magna: Væ, væ, væ habitantibus in terra de ceteris vocibus trium angelorum, qui erant tuba canituri. 066 REV 009 001 Et quintus angelus tuba cecinit: et vidi stellam de cælo cecidisse in terram, et data est ei clavis putei abyssi. (Abyssos g12) 066 REV 009 002 Et aperuit puteum abyssi: et ascendit fumus putei, sicut fumus fornacis magnæ: et obscuratus est sol, et aër de fumo putei: (Abyssos g12) 066 REV 009 003 et de fumo putei exierunt locustæ in terram, et data est illis potestas, sicut habent potestatem scorpiones terræ: 066 REV 009 004 et præceptum est illis ne læderent fœnum terræ, neque omne viride, neque omnem arborem: nisi tantum homines, qui non habent signum Dei in frontibus suis: 066 REV 009 005 et datum est illis ne occiderent eos: sed ut cruciarent mensibus quinque: et cruciatus eorum, ut cruciatus scorpii cum percutit hominem. 066 REV 009 006 Et in diebus illis quærent homines mortem, et non invenient eam: et desiderabunt mori, et fugiet mors ab eis. 066 REV 009 007 Et similitudines locustarum, similes equis paratis in prælium: et super capita earum tamquam coronæ similes auro: et facies earum tamquam facies hominum. 066 REV 009 008 Et habebant capillos sicut capillos mulierum. Et dentes earum, sicut dentes leonum erant: 066 REV 009 009 et habebant loricas sicut loricas ferreas, et vox alarum earum sicut vox curruum equorum multorum currentium in bellum: 066 REV 009 010 et habebant caudas similes scorpionum, et aculei erant in caudis earum: et potestas earum nocere hominibus mensibus quinque: 066 REV 009 011 et habebant super se regem angelum abyssi cui nomen hebraice Abaddon, græce autem Apollyon, latine habens nomen Exterminans. (Abyssos g12) 066 REV 009 012 Væ unum abiit, et ecce veniunt adhuc duo væ post hæc. 066 REV 009 013 Et sextus angelus tuba cecinit: et audivi vocem unam ex quatuor cornibus altaris aurei, quod est ante oculos Dei, 066 REV 009 014 dicentem sexto angelo, qui habebat tubam: Solve quatuor angelos, qui alligati sunt in flumine magno Euphrate. 066 REV 009 015 Et soluti sunt quatuor angeli, qui parati erant in horam, et diem, et mensem, et annum, ut occiderent tertiam partem hominum. 066 REV 009 016 Et numerus equestris exercitus vicies millies dena millia. Et audivi numerum eorum. 066 REV 009 017 Et ita vidi equos in visione: et qui sedebant super eos, habebant loricas igneas, et hyacinthinas, et sulphureas, et capita equorum erant tamquam capita leonum: et de ore eorum procedit ignis, et fumus, et sulphur. 066 REV 009 018 Et ab his tribus plagis occisa est tertia pars hominum de igne, et de fumo, et sulphure, quæ procedebant de ore ipsorum. 066 REV 009 019 Potestas enim equorum in ore eorum est, et in caudis eorum, nam caudæ eorum similes serpentibus, habentes capita: et in his nocent. 066 REV 009 020 Et ceteri homines, qui non sunt occisi in his plagis, neque pœnitentiam egerunt de operibus manuum suarum, ut non adorarent dæmonia, et simulacra aurea, et argentea, et ærea, et lapidea, et lignea, quæ neque videre possunt, neque audire, neque ambulare, 066 REV 009 021 et non egerunt pœnitentiam ab homicidiis suis, neque a veneficiis suis, neque a fornicatione sua, neque a furtis suis. 066 REV 010 001 Et vidi alium angelum fortem descendentem de cælo amictum nube, et iris in capite ejus, et facies ejus erat ut sol, et pedes ejus tamquam columnæ ignis: 066 REV 010 002 et habebat in manu sua libellum apertum: et posuit pedem suum dextrum super mare, sinistrum autem super terram: 066 REV 010 003 et clamavit voce magna, quemadmodum cum leo rugit. Et cum clamasset, locuta sunt septem tonitrua voces suas. 066 REV 010 004 Et cum locuta fuissent septem tonitrua voces suas, ego scripturus eram: et audivi vocem de cælo dicentem mihi: Signa quæ locuta sunt septem tonitrua: et noli ea scribere. 066 REV 010 005 Et angelus, quem vidi stantem super mare et super terram, levavit manum suam ad cælum: 066 REV 010 006 et juravit per viventem in sæcula sæculorum, qui creavit cælum, et ea quæ in eo sunt: et terram, et ea quæ in ea sunt: et mare, et ea quæ in eo sunt: Quia tempus non erit amplius: (aiōn g165) 066 REV 010 007 sed in diebus vocis septimi angeli, cum cœperit tuba canere, consummabitur mysterium Dei sicut evangelizavit per servos suos prophetas. 066 REV 010 008 Et audivi vocem de cælo iterum loquentem mecum, et dicentem: Vade, et accipe librum apertum de manu angeli stantis super mare, et super terram. 066 REV 010 009 Et abii ad angelum, dicens ei, ut daret mihi librum. Et dixit mihi: Accipe librum, et devora illum: et faciet amaricari ventrem tuum, sed in ore tuo erit dulce tamquam mel. 066 REV 010 010 Et accepi librum de manu angeli, et devoravi illum: et erat in ore meo tamquam mel dulce, et cum devorassem eum, amaricatus est venter meus: 066 REV 010 011 et dixit mihi: Oportet te iterum prophetare gentibus, et populis, et linguis, et regibus multis. 066 REV 011 001 Et datus est mihi calamus similis virgæ, et dictum est mihi: Surge, et metire templum Dei, et altare, et adorantes in eo: 066 REV 011 002 atrium autem, quod est foris templum, ejice foras, et ne metiaris illud: quoniam datum est gentibus, et civitatem sanctam calcabunt mensibus quadraginta duobus: 066 REV 011 003 et dabo duobus testibus meis, et prophetabunt diebus mille ducentis sexaginta, amicti saccis. 066 REV 011 004 Hi sunt duæ olivæ et duo candelabra in conspectu Domini terræ stantes. 066 REV 011 005 Et si quis voluerit eos nocere, ignis exiet de ore eorum, et devorabit inimicos eorum: et si quis voluerit eos lædere, sic oportet eum occidi. 066 REV 011 006 Hi habent potestatem claudendi cælum, ne pluat diebus prophetiæ ipsorum: et potestatem habent super aquas convertendi eas in sanguinem, et percutere terram omni plaga quotiescumque voluerint. 066 REV 011 007 Et cum finierint testimonium suum, bestia, quæ ascendit de abysso, faciet adversum eos bellum, et vincet illos, et occidet eos. (Abyssos g12) 066 REV 011 008 Et corpora eorum jacebunt in plateis civitatis magnæ, quæ vocatur spiritualiter Sodoma, et Ægyptus, ubi et Dominus eorum crucifixus est. 066 REV 011 009 Et videbunt de tribubus, et populis, et linguis, et gentibus corpora eorum per tres dies et dimidium: et corpora eorum non sinent poni in monumentis: 066 REV 011 010 et inhabitantes terram gaudebunt super illos, et jucundabuntur: et munera mittent invicem, quoniam hi duo prophetæ cruciaverunt eos, qui habitabant super terram. 066 REV 011 011 Et post dies tres et dimidium, spiritus vitæ a Deo intravit in eos. Et steterunt super pedes suos, et timor magnus cecidit super eos qui viderunt eos. 066 REV 011 012 Et audierunt vocem magnam de cælo, dicentem eis: Ascendite huc. Et ascenderunt in cælum in nube: et viderunt illos inimici eorum. 066 REV 011 013 Et in illa hora factus est terræmotus magnus, et decima pars civitatis cecidit: et occisa sunt in terræmotu nomina hominum septem millia: et reliqui in timorem sunt missi, et dederunt gloriam Deo cæli. 066 REV 011 014 Væ secundum abiit: et ecce væ tertium veniet cito. 066 REV 011 015 Et septimus angelus tuba cecinit: et factæ sunt voces magnæ in cælo dicentes: Factum est regnum hujus mundi, Domini nostri et Christi ejus, et regnabit in sæcula sæculorum. Amen. (aiōn g165) 066 REV 011 016 Et viginti quatuor seniores, qui in conspectu Dei sedent in sedibus suis, ceciderunt in facies suas, et adoraverunt Deum, dicentes: 066 REV 011 017 Gratias agimus tibi, Domine Deus omnipotens, qui es, et qui eras, et qui venturus es: quia accepisti virtutem tuam magnam, et regnasti. 066 REV 011 018 Et iratæ sunt gentes, et advenit ira tua et tempus mortuorum judicari, et reddere mercedem servis tuis prophetis, et sanctis, et timentibus nomen tuum pusillis et magnis, et exterminandi eos qui corruperunt terram. 066 REV 011 019 Et apertum est templum Dei in cælo: et visa est arca testamenti ejus in templo ejus, et facta sunt fulgura, et voces, et terræmotus, et grando magna. 066 REV 012 001 Et signum magnum apparuit in cælo: mulier amicta sole, et luna sub pedibus ejus, et in capite ejus corona stellarum duodecim: 066 REV 012 002 et in utero habens, clamabat parturiens, et cruciabatur ut pariat. 066 REV 012 003 Et visum est aliud signum in cælo: et ecce draco magnus rufus habens capita septem, et cornua decem: et in capitibus ejus diademata septem, 066 REV 012 004 et cauda ejus trahebat tertiam partem stellarum cæli, et misit eas in terram: et draco stetit ante mulierem, quæ erat paritura, ut cum peperisset, filium ejus devoraret. 066 REV 012 005 Et peperit filium masculum, qui recturus erat omnes gentes in virga ferrea: et raptus est filius ejus ad Deum, et ad thronum ejus, 066 REV 012 006 et mulier fugit in solitudinem ubi habebat locum paratum a Deo, ut ibi pascant eam diebus mille ducentis sexaginta. 066 REV 012 007 Et factum est prælium magnum in cælo: Michaël et angeli ejus præliabantur cum dracone, et draco pugnabat, et angeli ejus: 066 REV 012 008 et non valuerunt, neque locus inventus est eorum amplius in cælo. 066 REV 012 009 Et projectus est draco ille magnus, serpens antiquus, qui vocatur diabolus, et Satanas, qui seducit universum orbem: et projectus est in terram, et angeli ejus cum illo missi sunt. 066 REV 012 010 Et audivi vocem magnam in cælo dicentem: Nunc facta est salus, et virtus, et regnum Dei nostri, et potestas Christi ejus: quia projectus est accusator fratrum nostrorum, qui accusabat illos ante conspectum Dei nostri die ac nocte. 066 REV 012 011 Et ipsi vicerunt eum propter sanguinem Agni, et propter verbum testimonii sui, et non dilexerunt animas suas usque ad mortem. 066 REV 012 012 Propterea lætamini cæli, et qui habitatis in eis. Væ terræ, et mari, quia descendit diabolus ad vos habens iram magnam, sciens quod modicum tempus habet. 066 REV 012 013 Et postquam vidit draco quod projectus esset in terram, persecutus est mulierem, quæ peperit masculum: 066 REV 012 014 et datæ sunt mulieri alæ duæ aquilæ magnæ ut volaret in desertum in locum suum, ubi alitur per tempus et tempora, et dimidium temporis a facie serpentis. 066 REV 012 015 Et misit serpens ex ore suo post mulierem, aquam tamquam flumen, ut eam faceret trahi a flumine. 066 REV 012 016 Et adjuvit terra mulierem, et aperuit terra os suum, et absorbuit flumen, quod misit draco de ore suo. 066 REV 012 017 Et iratus est draco in mulierem: et abiit facere prælium cum reliquis de semine ejus, qui custodiunt mandata Dei, et habent testimonium Jesu Christi. 066 REV 013 001 Et stetit supra arenam maris. Et vidi de mari bestiam ascendentem habentem capita septem, et cornua decem, et super cornua ejus decem diademata, et super capita ejus nomina blasphemiæ. 066 REV 013 002 Et bestia, quam vidi, similis erat pardo, et pedes ejus sicut pedes ursi, et os ejus sicut os leonis. Et dedit illi draco virtutem suam, et potestatem magnam. 066 REV 013 003 Et vidi unum de capitibus suis quasi occisum in mortem: et plaga mortis ejus curata est. Et admirata est universa terra post bestiam. 066 REV 013 004 Et adoraverunt draconem, qui dedit potestatem bestiæ: et adoraverunt bestiam, dicentes: Quis similis bestiæ? et quis poterit pugnare cum ea? 066 REV 013 005 Et datum est ei os loquens magna et blasphemias: et data est ei potestas facere menses quadraginta duos. 066 REV 013 006 Et aperuit os suum in blasphemias ad Deum, blasphemare nomen ejus, et tabernaculum ejus, et eos qui in cælo habitant. 066 REV 013 007 Et est datum illi bellum facere cum sanctis, et vincere eos. Et data est illi potestas in omnem tribum, et populum, et linguam, et gentem, 066 REV 013 008 et adoraverunt eam omnes, qui inhabitant terram: quorum non sunt scripta nomina in libro vitæ Agni, qui occisus est ab origine mundi. 066 REV 013 009 Si quis habet aurem, audiat. 066 REV 013 010 Qui in captivitatem duxerit, in captivitatem vadet: qui in gladio occiderit, oportet eum gladio occidi. Hic est patientia, et fides sanctorum. 066 REV 013 011 Et vidi aliam bestiam ascendentem de terra, et habebat cornua duo similia Agni, et loquebatur sicut draco. 066 REV 013 012 Et potestatem prioris bestiæ omnem faciebat in conspectu ejus: et fecit terram, et habitantes in ea, adorare bestiam primam, cujus curata est plaga mortis. 066 REV 013 013 Et fecit signa magna, ut etiam ignem faceret de cælo descendere in terram in conspectu hominum. 066 REV 013 014 Et seduxit habitantes in terra propter signa, quæ data sunt illi facere in conspectu bestiæ, dicens habitantibus in terra, ut faciant imaginem bestiæ, quæ habet plagam gladii, et vixit. 066 REV 013 015 Et datum est illi ut daret spiritum imagini bestiæ, et ut loquatur imago bestiæ: et faciat ut quicumque non adoraverint imaginem bestiæ, occidantur. 066 REV 013 016 Et faciet omnes pusillos, et magnos, et divites, et pauperes, et liberos, et servos habere caracterem in dextera manu sua, aut in frontibus suis: 066 REV 013 017 et nequis possit emere, aut vendere, nisi qui habet caracterem, aut nomen bestiæ, aut numerum nominis ejus. 066 REV 013 018 Hic sapientia est. Qui habet intellectum, computet numerum bestiæ. Numerus enim hominis est: et numerus ejus sexcenti sexaginta sex. 066 REV 014 001 Et vidi: et ecce Agnus stabat supra montem Sion, et cum eo centum quadraginta quatuor millia, habentes nomen ejus, et nomen Patris ejus scriptum in frontibus suis. 066 REV 014 002 Et audivi vocem de cælo, tamquam vocem aquarum multarum, et tamquam vocem tonitrui magni: et vocem, quam audivi, sicut citharœdorum citharizantium in citharis suis. 066 REV 014 003 Et cantabant quasi canticum novum ante sedem, et ante quatuor animalia, et seniores: et nemo poterat dicere canticum, nisi illa centum quadraginta quatuor millia, qui empti sunt de terra. 066 REV 014 004 Hi sunt, qui cum mulieribus non sunt coinquinati: virgines enim sunt. Hi sequuntur Agnum quocumque ierit. Hi empti sunt ex hominibus primitiæ Deo, et Agno: 066 REV 014 005 et in ore eorum non est inventum mendacium: sine macula enim sunt ante thronum Dei. 066 REV 014 006 Et vidi alterum angelum volantem per medium cæli, habentem Evangelium æternum, ut evangelizaret sedentibus super terram, et super omnem gentem, et tribum, et linguam, et populum: (aiōnios g166) 066 REV 014 007 dicens magna voce: Timete Dominum, et date illi honorem, quia venit hora judicii ejus: et adorate eum, qui fecit cælum, et terram, mare, et fontes aquarum. 066 REV 014 008 Et alius angelus secutus est dicens: Cecidit, cecidit Babylon illa magna: quæ a vino iræ fornicationis suæ potavit omnes gentes. 066 REV 014 009 Et tertius angelus secutus est illos, dicens voce magna: Si quis adoraverit bestiam, et imaginem ejus, et acceperit caracterem in fronte sua, aut in manu sua: 066 REV 014 010 et hic bibet de vino iræ Dei, quod mistum est mero in calice iræ ipsius, et cruciabitur igne, et sulphure in conspectu angelorum sanctorum, et ante conspectum Agni: 066 REV 014 011 et fumus tormentorum eorum ascendet in sæcula sæculorum: nec habent requiem die ac nocte, qui adoraverunt bestiam, et imaginem ejus, et si quis acceperit caracterem nominis ejus. (aiōn g165) 066 REV 014 012 Hic patientia sanctorum est, qui custodiunt mandata Dei, et fidem Jesu. 066 REV 014 013 Et audivi vocem de cælo, dicentem mihi: Scribe: Beati mortui qui in Domino moriuntur. Amodo jam dicit Spiritus, ut requiescant a laboribus suis: opera enim illorum sequuntur illos. 066 REV 014 014 Et vidi: et ecce nubem candidam, et super nubem sedentem similem Filio hominis, habentem in capite suo coronam auream, et in manu sua falcem acutam. 066 REV 014 015 Et alius angelus exivit de templo, clamans voce magna ad sedentem super nubem: Mitte falcem tuam, et mete, quia venit hora ut metatur, quoniam aruit messis terræ. 066 REV 014 016 Et misit qui sedebat super nubem, falcem suam in terram, et demessa est terra. 066 REV 014 017 Et alius angelus exivit de templo, quod est in cælo, habens et ipse falcem acutam. 066 REV 014 018 Et alius angelus exivit de altari, qui habebat potestatem supra ignem: et clamavit voce magna ad eum qui habebat falcem acutam, dicens: Mitte falcem tuam acutam, et vindemia botros vineæ terræ: quoniam maturæ sunt uvæ ejus. 066 REV 014 019 Et misit angelus falcem suam acutam in terram, et vindemiavit vineam terræ, et misit in lacum iræ Dei magnum: 066 REV 014 020 et calcatus est lacus extra civitatem, et exivit sanguis de lacu usque ad frenos equorum per stadia mille sexcenta. 066 REV 015 001 Et vidi aliud signum in cælo magnum et mirabile, angelos septem, habentes plagas septem novissimas: quoniam in illis consummata est ira Dei. 066 REV 015 002 Et vidi tamquam mare vitreum mistum igne, et eos, qui vicerunt bestiam, et imaginem ejus, et numerum nominis ejus, stantes super mare vitreum, habentes citharas Dei: 066 REV 015 003 et cantantes canticum Moysi servi Dei, et canticum Agni, dicentes: Magna et mirabilia sunt opera tua, Domine Deus omnipotens: justæ et veræ sunt viæ tuæ, Rex sæculorum. 066 REV 015 004 Quis non timebit te, Domine, et magnificabit nomen tuum? quia solus pius es: quoniam omnes gentes venient, et adorabunt in conspectu tuo, quoniam judicia tua manifesta sunt. 066 REV 015 005 Et post hæc vidi: et ecce apertum est templum tabernaculi testimonii in cælo, 066 REV 015 006 et exierunt septem angeli habentes septem plagas de templo, vestiti lino mundo et candido, et præcincti circa pectora zonis aureis. 066 REV 015 007 Et unum de quatuor animalibus dedit septem angelis septem phialas aureas, plenas iracundiæ Dei viventis in sæcula sæculorum. (aiōn g165) 066 REV 015 008 Et impletum est templum fumo a majestate Dei, et de virtute ejus: et nemo poterat introire in templum, donec consummarentur septem plagæ septem angelorum. 066 REV 016 001 Et audivi vocem magnam de templo, dicentem septem angelis: Ite, et effundite septem phialas iræ Dei in terram. 066 REV 016 002 Et abiit primus, et effudit phialam suam in terram, et factum est vulnus sævum et pessimum in homines, qui habebant caracterem bestiæ, et in eos qui adoraverunt imaginem ejus. 066 REV 016 003 Et secundus angelus effudit phialam suam in mare, et factus est sanguis tamquam mortui: et omnis anima vivens mortua est in mari. 066 REV 016 004 Et tertius effudit phialam suam super flumina, et super fontes aquarum, et factus est sanguis. 066 REV 016 005 Et audivi angelum aquarum dicentem: Justus es, Domine, qui es, et qui eras sanctus, qui hæc judicasti: 066 REV 016 006 quia sanguinem sanctorum et prophetarum effuderunt, et sanguinem eis dedisti bibere: digni enim sunt. 066 REV 016 007 Et audivi alterum ab altari dicentem: Etiam Domine Deus omnipotens, vera et justa judicia tua. 066 REV 016 008 Et quartus angelus effudit phialam suam in solem, et datum est illi æstu affligere homines, et igni: 066 REV 016 009 et æstuaverunt homines æstu magno, et blasphemaverunt nomen Dei habentis potestatem super has plagas, neque egerunt pœnitentiam ut darent illi gloriam. 066 REV 016 010 Et quintus angelus effudit phialam suam super sedem bestiæ: et factum est regnum ejus tenebrosum, et commanducaverunt linguas suas præ dolore: 066 REV 016 011 et blasphemaverunt Deum cæli præ doloribus, et vulneribus suis, et non egerunt pœnitentiam ex operibus suis. 066 REV 016 012 Et sextus angelus effudit phialam suam in flumen illud magnum Euphraten: et siccavit aquam ejus, ut præpararetur via regibus ab ortu solis. 066 REV 016 013 Et vidi de ore draconis, et de ore bestiæ, et de ore pseudoprophetæ spiritus tres immundos in modum ranarum. 066 REV 016 014 Sunt enim spiritus dæmoniorum facientes signa, et procedunt ad reges totius terræ congregare illos in prælium ad diem magnum omnipotentis Dei. 066 REV 016 015 Ecce venio sicut fur. Beatus qui vigilat, et custodit vestimenta sua, ne nudus ambulet, et videant turpitudinem ejus. 066 REV 016 016 Et congregabit illos in locum qui vocatur hebraice Armagedon. 066 REV 016 017 Et septimus angelus effudit phialam suam in aërem, et exivit vox magna de templo a throno, dicens: Factum est. 066 REV 016 018 Et facta sunt fulgura, et voces, et tonitrua, et terræmotus factus est magnus, qualis numquam fuit ex quo homines fuerunt super terram: talis terræmotus, sic magnus. 066 REV 016 019 Et facta est civitas magna in tres partes: et civitates gentium ceciderunt. Et Babylon magna venit in memoriam ante Deum, dare illi calicem vini indignationis iræ ejus. 066 REV 016 020 Et omnis insula fugit, et montes non sunt inventi. 066 REV 016 021 Et grando magna sicut talentum descendit de cælo in homines: et blasphemaverunt Deum homines propter plagam grandinis: quoniam magna facta est vehementer. 066 REV 017 001 Et venit unus de septem angelis, qui habebant septem phialas, et locutus est mecum, dicens: Veni, ostendam tibi damnationem meretricis magnæ, quæ sedet super aquas multas, 066 REV 017 002 cum qua fornicati sunt reges terræ, et inebriati sunt qui inhabitant terram de vino prostitutionis ejus. 066 REV 017 003 Et abstulit me in spiritu in desertum. Et vidi mulierem sedentem super bestiam coccineam, plenam nominibus blasphemiæ, habentem capita septem, et cornua decem. 066 REV 017 004 Et mulier erat circumdata purpura, et coccino, et inaurata auro, et lapide pretioso, et margaritis, habens poculum aureum in manu sua, plenum abominatione, et immunditia fornicationis ejus. 066 REV 017 005 Et in fronte ejus nomen scriptum: Mysterium: Babylon magna, mater fornicationum, et abominationum terræ. 066 REV 017 006 Et vidi mulierem ebriam de sanguine sanctorum, et de sanguine martyrum Jesu. Et miratus sum cum vidissem illam admiratione magna. 066 REV 017 007 Et dixit mihi angelus: Quare miraris? ego dicam tibi sacramentum mulieris, et bestiæ, quæ portat eam, quæ habet capita septem, et cornua decem. 066 REV 017 008 Bestia, quam vidisti, fuit, et non est, et ascensura est de abysso, et in interitum ibit: et mirabuntur inhabitantes terram (quorum non sunt scripta nomina in libro vitæ a constitutione mundi) videntes bestiam, quæ erat, et non est. (Abyssos g12) 066 REV 017 009 Et hic est sensus, qui habet sapientiam. Septem capita, septem montes sunt, super quos mulier sedet, et reges septem sunt. 066 REV 017 010 Quinque ceciderunt, unus est, et alius nondum venit: et cum venerit, oportet illum breve tempus manere. 066 REV 017 011 Et bestia, quæ erat, et non est: et ipsa octava est: et de septem est, et in interitum vadit. 066 REV 017 012 Et decem cornua, quæ vidisti, decem reges sunt: qui regnum nondum acceperunt, sed potestatem tamquam reges una hora accipient post bestiam. 066 REV 017 013 Hi unum consilium habent, et virtutem, et potestatem suam bestiæ tradent. 066 REV 017 014 Hi cum Agno pugnabunt, et Agnus vincet illos: quoniam Dominus dominorum est, et Rex regum, et qui cum illo sunt, vocati, electi, et fideles. 066 REV 017 015 Et dixit mihi: Aquæ, quas vidisti ubi meretrix sedet, populi sunt, et gentes, et linguæ. 066 REV 017 016 Et decem cornua, quæ vidisti in bestia: hi odient fornicariam, et desolatam facient illam, et nudam, et carnes ejus manducabunt, et ipsam igni concremabunt. 066 REV 017 017 Deus enim dedit in corda eorum ut faciant quod placitum est illi: ut dent regnum suum bestiæ donec consummentur verba Dei. 066 REV 017 018 Et mulier, quam vidisti, est civitas magna, quæ habet regnum super reges terræ. 066 REV 018 001 Et post hæc vidi alium angelum descendentem de cælo, habentem potestatem magnam: et terra illuminata est a gloria ejus. 066 REV 018 002 Et exclamavit in fortitudine, dicens: Cecidit, cecidit Babylon magna: et facta est habitatio dæmoniorum, et custodia omnis spiritus immundi, et custodia omnis volucris immundæ, et odibilis: 066 REV 018 003 quia de vino iræ fornicationis ejus biberunt omnes gentes: et reges terræ cum illa fornicati sunt: et mercatores terræ de virtute deliciarum ejus divites facti sunt. 066 REV 018 004 Et audivi aliam vocem de cælo, dicentem: Exite de illa populus meus: ut ne participes sitis delictorum ejus, et de plagis ejus non accipiatis. 066 REV 018 005 Quoniam pervenerunt peccata ejus usque ad cælum, et recordatus est Dominus iniquitatum ejus. 066 REV 018 006 Reddite illi sicut et ipsa reddidit vobis: et duplicate duplicia secundum opera ejus: in poculo, quo miscuit, miscete illi duplum. 066 REV 018 007 Quantum glorificavit se, et in deliciis fuit, tantum date illi tormentum et luctum: quia in corde suo dicit: Sedeo regina: et vidua non sum, et luctum non videbo. 066 REV 018 008 Ideo in una die venient plagæ ejus, mors, et luctus, et fames, et igne comburetur: quia fortis est Deus, qui judicabit illam. 066 REV 018 009 Et flebunt, et plangent se super illam reges terræ, qui cum illa fornicati sunt, et in deliciis vixerunt, cum viderint fumum incendii ejus: 066 REV 018 010 longe stantes propter timorem tormentorum ejus, dicentes: Væ, væ civitas illa magna Babylon, civitas illa fortis: quoniam una hora venit judicium tuum. 066 REV 018 011 Et negotiatores terræ flebunt, et lugebunt super illam: quoniam merces eorum nemo emet amplius: 066 REV 018 012 merces auri, et argenti, et lapidis pretiosi, et margaritæ, et byssi, et purpuræ, et serici, et cocci (et omne lignum thyinum, et omnia vasa eboris, et omnia vasa de lapide pretioso, et æramento, et ferro, et marmore, 066 REV 018 013 et cinnamomum) et odoramentorum, et unguenti, et thuris, et vini, et olei, et similæ, et tritici, et jumentorum, et ovium, et equorum, et rhedarum, et mancipiorum, et animarum hominum. 066 REV 018 014 Et poma desiderii animæ tuæ discesserunt a te, et omnia pinguia et præclara perierunt a te, et amplius illa jam non invenient. 066 REV 018 015 Mercatores horum, qui divites facti sunt, ab ea longe stabunt propter timorem tormentorum ejus, flentes, ac lugentes, 066 REV 018 016 et dicentes: Væ, væ civitas illa magna, quæ amicta erat bysso, et purpura, et cocco, et deaurata erat auro, et lapide pretioso, et margaritis: 066 REV 018 017 quoniam una hora destitutæ sunt tantæ divitiæ, et omnis gubernator, et omnis qui in lacum navigat, et nautæ, et qui in mari operantur, longe steterunt, 066 REV 018 018 et clamaverunt videntes locum incendii ejus, dicentes: Quæ similis civitati huic magnæ? 066 REV 018 019 et miserunt pulverem super capita sua, et clamaverunt flentes, et lugentes, dicentes: Væ, væ civitas illa magna, in qua divites facti sunt omnes, qui habebant naves in mari de pretiis ejus: quoniam una hora desolata est. 066 REV 018 020 Exsulta super eam cælum, et sancti apostoli, et prophetæ: quoniam judicavit Deus judicium vestrum de illa. 066 REV 018 021 Et sustulit unus angelus fortis lapidem quasi molarem magnum, et misit in mare, dicens: Hoc impetu mittetur Babylon civitas illa magna, et ultra jam non invenietur. 066 REV 018 022 Et vox citharœdorum, et musicorum, et tibia canentium, et tuba non audietur in te amplius: et omnis artifex omnis artis non invenietur in te amplius: et vox molæ non audietur in te amplius: 066 REV 018 023 et lux lucernæ non lucebit in te amplius: et vox sponsi et sponsæ non audietur adhuc in te: quia mercatores tui erant principes terræ, quia in veneficiis tuis erraverunt omnes gentes. 066 REV 018 024 Et in ea sanguis prophetarum et sanctorum inventus est: et omnium qui interfecti sunt in terra. 066 REV 019 001 Post hæc audivi quasi vocem turbarum multarum in cælo dicentium: Alleluja: salus, et gloria, et virtus Deo nostro est: 066 REV 019 002 quia vera et justa judicia sunt ejus, qui judicavit de meretrice magna, quæ corrupit terram in prostitutione sua, et vindicavit sanguinem servorum suorum de manibus ejus. 066 REV 019 003 Et iterum dixerunt: Alleluja. Et fumus ejus ascendit in sæcula sæculorum. (aiōn g165) 066 REV 019 004 Et ceciderunt seniores viginti quatuor, et quatuor animalia, et adoraverunt Deum sedentem super thronum, dicentes: Amen: alleluja. 066 REV 019 005 Et vox de throno exivit, dicens: Laudem dicite Deo nostro omnes servi ejus: et qui timetis eum pusilli et magni. 066 REV 019 006 Et audivi quasi vocem turbæ magnæ, et sicut vocem aquarum multarum, et sicut vocem tonitruorum magnorum, dicentium: Alleluja: quoniam regnavit Dominus Deus noster omnipotens. 066 REV 019 007 Gaudeamus, et exsultemus: et demus gloriam ei: quia venerunt nuptiæ Agni, et uxor ejus præparavit se. 066 REV 019 008 Et datum est illi ut cooperiat se byssino splendenti et candido. Byssinum enim justificationes sunt sanctorum. 066 REV 019 009 Et dixit mihi: Scribe: Beati qui ad cœnam nuptiarum Agni vocati sunt; et dixit mihi: Hæc verba Dei vera sunt. 066 REV 019 010 Et cecidi ante pedes ejus, ut adorarem eum. Et dicit mihi: Vide ne feceris: conservus tuus sum, et fratrum tuorum habentium testimonium Jesu. Deum adora. Testimonium enim Jesu est spiritus prophetiæ. 066 REV 019 011 Et vidi cælum apertum, et ecce equus albus, et qui sedebat super eum, vocabatur Fidelis, et Verax, et cum justitia judicat et pugnat. 066 REV 019 012 Oculi autem ejus sicut flamma ignis, et in capite ejus diademata multa, habens nomen scriptum, quod nemo novit nisi ipse. 066 REV 019 013 Et vestitus erat veste aspersa sanguine: et vocatur nomen ejus: Verbum Dei. 066 REV 019 014 Et exercitus qui sunt in cælo, sequebantur eum in equis albis, vestiti byssino albo et mundo. 066 REV 019 015 Et de ore ejus procedit gladius ex utraque parte acutus, ut in ipso percutiat gentes. Et ipse reget eas in virga ferrea: et ipse calcat torcular vini furoris iræ Dei omnipotentis. 066 REV 019 016 Et habet in vestimento et in femore suo scriptum: Rex regum et Dominus dominantium. 066 REV 019 017 Et vidi unum angelum stantem in sole, et clamavit voce magna, dicens omnibus avibus, quæ volabant per medium cæli: Venite, et congregamini ad cœnam magnam Dei: 066 REV 019 018 ut manducetis carnes regum, et carnes tribunorum, et carnes fortium, et carnes equorum, et sedentium in ipsis, et carnes omnium liberorum, et servorum, et pusillorum et magnorum. 066 REV 019 019 Et vidi bestiam, et reges terræ, et exercitus eorum congregatos ad faciendum prælium cum illo, qui sedebat in equo, et cum exercitu ejus. 066 REV 019 020 Et apprehensa est bestia, et cum ea pseudopropheta: qui fecit signa coram ipso, quibus seduxit eos, qui acceperunt caracterem bestiæ, et qui adoraverunt imaginem ejus. Vivi missi sunt hi duo in stagnum ignis ardentis sulphure: (Limnē Pyr g3041 g4442) 066 REV 019 021 et ceteri occisi sunt in gladio sedentis super equum, qui procedit de ore ipsius: et omnes aves saturatæ sunt carnibus eorum. 066 REV 020 001 Et vidi angelum descendentem de cælo, habentem clavem abyssi, et catenam magnam in manu sua. (Abyssos g12) 066 REV 020 002 Et apprehendit draconem, serpentem antiquum, qui est diabolus, et Satanas, et ligavit eum per annos mille: 066 REV 020 003 et misit eum in abyssum, et clausit, et signavit super illum ut non seducat amplius gentes, donec consummentur mille anni: et post hæc oportet illum solvi modico tempore. (Abyssos g12) 066 REV 020 004 Et vidi sedes, et sederunt super eas, et judicium datum est illis: et animas decollatorum propter testimonium Jesu, et propter verbum Dei, et qui non adoraverunt bestiam, neque imaginem ejus, nec acceperunt caracterem ejus in frontibus, aut in manibus suis, et vixerunt, et regnaverunt cum Christo mille annis. 066 REV 020 005 Ceteri mortuorum non vixerunt, donec consummentur mille anni. Hæc est resurrectio prima. 066 REV 020 006 Beatus, et sanctus, qui habet partem in resurrectione prima: in his secunda mors non habet potestatem: sed erunt sacerdotes Dei et Christi, et regnabunt cum illo mille annis. 066 REV 020 007 Et cum consummati fuerint mille anni, solvetur Satanas de carcere suo, 066 REV 020 008 et exibit, et seducet gentes, quæ sunt super quatuor angulos terræ, Gog, et Magog, et congregabit eos in prælium, quorum numerus est sicut arena maris. 066 REV 020 009 Et ascenderunt super latitudinem terræ, et circuierunt castra sanctorum, et civitatem dilectam. Et descendit ignis a Deo de cælo, et devoravit eos: 066 REV 020 010 et diabolus, qui seducebat eos, missus est in stagnum ignis, et sulphuris, ubi et bestia et pseudopropheta cruciabuntur die ac nocte in sæcula sæculorum. (aiōn g165, Limnē Pyr g3041 g4442) 066 REV 020 011 Et vidi thronum magnum candidum, et sedentem super eum, a cujus conspectu fugit terra, et cælum, et locus non est inventus eis. 066 REV 020 012 Et vidi mortuos, magnos et pusillos, stantes in conspectu throni, et libri aperti sunt: et alius liber apertus est, qui est vitæ: et judicati sunt mortui ex his, quæ scripta erant in libris, secundum opera ipsorum: 066 REV 020 013 et dedit mare mortuos, qui in eo erant: et mors et infernus dederunt mortuos suos, qui in ipsis erant: et judicatum est de singulis secundum opera ipsorum. (Hadēs g86) 066 REV 020 014 Et infernus et mors missi sunt in stagnum ignis. Hæc est mors secunda. (Hadēs g86, Limnē Pyr g3041 g4442) 066 REV 020 015 Et qui non inventus est in libro vitæ scriptus, missus est in stagnum ignis. (Limnē Pyr g3041 g4442) 066 REV 021 001 Et vidi cælum novum et terram novam. Primum enim cælum, et prima terra abiit, et mare jam non est. 066 REV 021 002 Et ego Joannes vidi sanctam civitatem Jerusalem novam descendentem de cælo a Deo, paratam sicut sponsam ornatam viro suo. 066 REV 021 003 Et audivi vocem magnam de throno dicentem: Ecce tabernaculum Dei cum hominibus, et habitabit cum eis. Et ipsi populus ejus erunt, et ipse Deus cum eis erit eorum Deus: 066 REV 021 004 et absterget Deus omnem lacrimam ab oculis eorum: et mors ultra non erit, neque luctus, neque clamor, neque dolor erit ultra, quia prima abierunt. 066 REV 021 005 Et dixit qui sedebat in throno: Ecce nova facio omnia. Et dixit mihi: Scribe, quia hæc verba fidelissima sunt, et vera. 066 REV 021 006 Et dixit mihi: Factum est: ego sum alpha et omega, initium et finis. Ego sitienti dabo de fonte aquæ vitæ, gratis. 066 REV 021 007 Qui vicerit, possidebit hæc: et ero illi Deus, et ille erit mihi filius. 066 REV 021 008 Timidis autem, et incredulis, et execratis, et homicidis, et fornicatoribus, et veneficis, et idolatris, et omnibus mendacibus, pars illorum erit in stagno ardenti igne et sulphure: quod est mors secunda. (Limnē Pyr g3041 g4442) 066 REV 021 009 Et venit unus de septem angelis habentibus phialas plenas septem plagis novissimis, et locutus est mecum, dicens: Veni, et ostendam tibi sponsam, uxorem Agni. 066 REV 021 010 Et sustulit me in spiritu in montem magnum et altum, et ostendit mihi civitatem sanctam Jerusalem descendentem de cælo a Deo, 066 REV 021 011 habentem claritatem Dei: et lumen ejus simile lapidi pretioso tamquam lapidi jaspidis, sicut crystallum. 066 REV 021 012 Et habebat murum magnum, et altum, habentem portas duodecim: et in portis angelos duodecim, et nomina inscripta, quæ sunt nomina duodecim tribuum filiorum Israël: 066 REV 021 013 ab oriente portæ tres, et ab aquilone portæ tres, et ab austro portæ tres, et ab occasu portæ tres. 066 REV 021 014 Et murus civitatis habens fundamenta duodecim, et in ipsis duodecim nomina duodecim apostolorum Agni. 066 REV 021 015 Et qui loquebatur mecum, habebat mensuram arundineam auream, ut metiretur civitatem, et portas ejus, et murum. 066 REV 021 016 Et civitas in quadro posita est, et longitudo ejus tanta est quanta et latitudo: et mensus est civitatem de arundine aurea per stadia duodecim millia: et longitudo, et altitudo, et latitudo ejus æqualia sunt. 066 REV 021 017 Et mensus est murum ejus centum quadraginta quatuor cubitorum, mensura hominis, quæ est angeli. 066 REV 021 018 Et erat structura muri ejus ex lapide jaspide: ipsa vero civitas aurum mundum simile vitro mundo. 066 REV 021 019 Et fundamenta muri civitatis omni lapide pretioso ornata. Fundamentum primum, jaspis: secundum, sapphirus: tertium, calcedonius: quartum, smaragdus: 066 REV 021 020 quintum, sardonyx: sextum, sardius: septimum, chrysolithus: octavum, beryllus: nonum, topazius: decimum, chrysoprasus: undecimum, hyacinthus: duodecimum, amethystus. 066 REV 021 021 Et duodecim portæ, duodecim margaritæ sunt, per singulas: et singulæ portæ erant ex singulis margaritis: et platea civitatis aurum mundum, tamquam vitrum perlucidum. 066 REV 021 022 Et templum non vidi in ea: Dominus enim Deus omnipotens templum illius est, et Agnus. 066 REV 021 023 Et civitas non eget sole neque luna ut luceant in ea, nam claritas Dei illuminavit eam, et lucerna ejus est Agnus. 066 REV 021 024 Et ambulabunt gentes in lumine ejus: et reges terræ afferent gloriam suam et honorem in illam. 066 REV 021 025 Et portæ ejus non claudentur per diem: nox enim non erit illic. 066 REV 021 026 Et afferent gloriam et honorem gentium in illam. 066 REV 021 027 Non intrabit in eam aliquod coinquinatum, aut abominationem faciens et mendacium, nisi qui scripti sunt in libro vitæ Agni. 066 REV 022 001 Et ostendit mihi fluvium aquæ vitæ, splendidum tamquam crystallum, procedentem de sede Dei et Agni. 066 REV 022 002 In medio plateæ ejus, et ex utraque parte fluminis, lignum vitæ, afferens fructus duodecim per menses singulos, reddens fructum suum et folia ligni ad sanitatem gentium. 066 REV 022 003 Et omne maledictum non erit amplius: sed sedes Dei et Agni in illa erunt, et servi ejus servient illi. 066 REV 022 004 Et videbunt faciem ejus: et nomen ejus in frontibus eorum. 066 REV 022 005 Et nox ultra non erit: et non egebunt lumine lucernæ, neque lumine solis, quoniam Dominus Deus illuminabit illos, et regnabunt in sæcula sæculorum. (aiōn g165) 066 REV 022 006 Et dixit mihi: Hæc verba fidelissima sunt, et vera. Et Dominus Deus spirituum prophetarum misit angelum suum ostendere servis suis quæ oportet fieri cito. 066 REV 022 007 Et ecce venio velociter. Beatus, qui custodit verba prophetiæ libri hujus. 066 REV 022 008 Et ego Joannes, qui audivi, et vidi hæc. Et postquam audissem, et vidissem, cecidi ut adorarem ante pedes angeli, qui mihi hæc ostendebat: 066 REV 022 009 et dixit mihi: Vide ne feceris: conservus enim tuus sum, et fratrum tuorum prophetarum, et eorum qui servant verba prophetiæ libri hujus: Deum adora. 066 REV 022 010 Et dicit mihi: Ne signaveris verba prophetiæ libri hujus: tempus enim prope est. 066 REV 022 011 Qui nocet, noceat adhuc: et qui in sordibus est, sordescat adhuc: et qui justus est, justificetur adhuc: et sanctus, sanctificetur adhuc. 066 REV 022 012 Ecce venio cito, et merces mea mecum est, reddere unicuique secundum opera sua. 066 REV 022 013 Ego sum alpha et omega, primus et novissimus, principium et finis. 066 REV 022 014 Beati, qui lavant stolas suas in sanguine Agni: ut sit potestas eorum in ligno vitæ, et per portas intrent in civitatem. 066 REV 022 015 Foris canes, et venefici, et impudici, et homicidæ, et idolis servientes, et omnis qui amat et facit mendacium. 066 REV 022 016 Ego Jesus misi angelum meum testificari vobis hæc in ecclesiis. Ego sum radix, et genus David, stella splendida et matutina. 066 REV 022 017 Et spiritus, et sponsa dicunt: Veni. Et qui audit, dicat: Veni. Et qui sitit, veniat: et qui vult, accipiat aquam vitæ, gratis. 066 REV 022 018 Contestor enim omni audienti verba prophetiæ libri hujus: si quis apposuerit ad hæc, apponet Deus super illum plagas scriptas in libro isto. 066 REV 022 019 Et si quis diminuerit de verbis libri prophetiæ hujus, auferet Deus partem ejus de libro vitæ, et de civitate sancta, et de his quæ scripta sunt in libro isto: 066 REV 022 020 dicit qui testimonium perhibet istorum. Etiam venio cito: amen. Veni, Domine Jesu. 066 REV 022 021 Gratia Domini nostri Jesu Christi cum omnibus vobis. Amen.