## Aionian Bible ## File Name: Holy-Bible---Latin---Vulgata-Sistina---Source-Edition.SWORD.txt ## File Usage: Holy-Bible---Latin---Vulgata-Sistina ## File Created: 04/03/2021 16:08:15 ## File Purpose: Supporting resource for the Aionian Bible project ## File Location: http://resources.AionianBible.org ## Publisher Name: Nainoia Inc ## Publisher Contact: http://www.AionianBible.org/Publisher ## Publisher Mission: http://www.AionianBible.org/Preface ## Publisher Website: http://NAINOIA-INC.signedon.net ## Publisher Facebook: https://www.Facebook.com/AionianBible ## Source URL: http://crosswire.org/ftpmirror/pub/sword/packages/rawzip/VulgSistine.zip ## Source Date: 01/17/2014 03:43:49 ## Source Text: unaltered below ## [ Testament 1 Heading ] Genesis 0:0
Genesis 1:0 Genesis 1:1 In principio creavit Deus caelum, et terram. Genesis 1:2 Terra autem erat inanis et vacua, et tenebrae erant super faciem abyssi: et Spiritus Domini ferebatur super aquas. Genesis 1:3 Dixitque Deus: Fiat lux. Et facta est lux. Genesis 1:4 Et vidit Deus lucem quod esset bona: et divisit lucem a tenebris. Genesis 1:5 Appellavitque lucem Diem, et tenebras Noctem: factumque est vespere et mane, dies unus. Genesis 1:6 Dixit quoque Deus: Fiat firmamentum in medio aquarum: et dividat aquas ab aquis. Genesis 1:7 Et fecit Deus firmamentum, divisitque aquas, quae erant sub firmamento, ab his, quae erant super firmamentum. Et factum est ita. Genesis 1:8 Vocavitque Deus firmamentum, Caelum: et factum est vespere et mane, dies secundus. Genesis 1:9 Dixit vero Deus: Congregentur aquae, quae sub caelo sunt, in locum unum: et appareat arida. Et factum est ita. Genesis 1:10 Et vocavit Deus aridam, Terram, congregationesque aquarum appellavit Maria. Et vidit Deus quod esset bonum. Genesis 1:11 Et ait: Germinet terra herbam virentem, et facientem semen, et lignum pomiferum faciens fructum iuxta genus suum, cuius semen in semetipso sit super terram. Et factum est ita. Genesis 1:12 Et protulit terra herbam virentem, et facientem semen iuxta genus suum, lignumque faciens fructum, et habens unumquodque sementem secundum speciem suam. Et vidit Deus quod esset bonum. Genesis 1:13 Et factum est vespere et mane, dies tertius. Genesis 1:14 Dixit autem Deus: Fiant luminaria in firmamento caeli, et dividant diem ac noctem, et sint in signa et tempora, et dies et annos: Genesis 1:15 ut luceant in firmamento caeli, et illuminent terram. Et factum est ita. Genesis 1:16 Fecitque Deus duo luminaria magna: luminare maius, ut praeesset diei: et luminare minus, ut praeesset nocti: et stellas. Genesis 1:17 Et posuit eas in firmamento caeli, ut lucerent super terram, Genesis 1:18 et praeessent diei ac nocti, et dividerent lucem ac tenebras. Et vidit Deus quod esset bonum. Genesis 1:19 Et factum est vespere et mane, dies quartus. Genesis 1:20 Dixit etiam Deus: Producant aquae reptile animae viventis, et volatile super terram sub firmamento caeli. Genesis 1:21 Creavitque Deus Cete grandia, et omnem animam viventem atque motabilem, quam produxerant aquae in species suas, et omne volatile secundum genus suum. Et vidit Deus quod esset bonum. Genesis 1:22 Benedixitque eis, dicens: Crescite, et multiplicamini, et replete aquas maris: avesque multiplicentur super terram. Genesis 1:23 Et factum est vespere et mane, dies quintus. Genesis 1:24 Dixit quoque Deus: Producat terra animam viventem in genere suo, iumenta, et reptilia, et bestias terrae secundum species suas. Factumque est ita. Genesis 1:25 Et fecit Deus bestias terrae iuxta species suas, et iumenta, et omne reptile terrae in genere suo. Et vidit Deus quod esset bonum, Genesis 1:26 et ait: Faciamus Hominem ad imaginem, et similitudinem nostram: et praesit piscibus maris, et volatilibus caeli, et bestiis, universaeque terrae, omnique reptili, quod movetur in terra. Genesis 1:27 Et creavit Deus hominem ad imaginem et similitudinem suam: ad imaginem Dei creavit illum, masculum et feminam creavit eos. Genesis 1:28 Benedixitque illis Deus, et ait: Crescite et multiplicamini, et replete terram, et subiicite eam, et dominamini piscibus maris, et volatilibus caeli, et universis animantibus, quae moventur super terram. Genesis 1:29 Dixitque Deus: Ecce dedi vobis omnem herbam afferentem semen super terram, et universa ligna quae habent in semetipsis sementem generis sui, ut sint vobis in escam: Genesis 1:30 et cunctis animantibus terrae, omnique volucri caeli, et universis quae moventur in terra, et in quibus est anima vivens, ut habeant ad vescendum. Et factum est ita. Genesis 1:31 Viditque Deus cuncta quae fecerat: et erant valde bona. Et factum est vespere et mane, dies sextus. Genesis 2:0 Genesis 2:1 Igitur perfecti sunt caeli et terra, et omnis ornatus eorum. Genesis 2:2 Complevitque Deus die septimo opus suum quod fecerat: et requievit die septimo ab universo opere quod patrarat. Genesis 2:3 Et benedixit diei septimo; et sanctificavit illum: quia in ipso cessaverat ab omni opere suo quod creavit Deus ut faceret. Genesis 2:4 Istae sunt generationes caeli et terrae, quando creata sunt, in die quo fecit Dominus Deus caelum et terram: Genesis 2:5 Et omne virgultum agri antequam oriretur in terra, omnemque herbam regionis priusquam germinaret: non enim pluerat Dominus Deus super terram, et homo non erat qui operaretur terram: Genesis 2:6 Sed fons ascendebat e terra, irrigans universam superficiem terrae. Genesis 2:7 Formavit igitur Dominus Deus hominem de limo terrae, et inspiravit in faciem eius spiraculum vitae, et factus est homo in animam viventem. Genesis 2:8 Plantaverat autem Dominus Deus Paradisum voluptatis a principio: in quo posuit hominem quem formaverat. Genesis 2:9 Produxitque Dominus Deus de humo omne lignum pulchrum visu, et ad vescendum suave: lignum etiam vitae in medio paradisi, lignumque scientiae boni et mali. Genesis 2:10 Et fluvius egrediebatur de loco voluptatis ad irrigandum paradisum, qui inde dividitur in quattuor capita. Genesis 2:11 Nomen uni Phison: ipse est qui circuit omnem terram Hevilath, ubi nascitur aurum: Genesis 2:12 et aurum terrae illius optimum est: ibique invenitur bdellium, et lapis onychinus. Genesis 2:13 Et nomen fluvii secundi Gehon: ipse est qui circumit omnem terram Aethiopiae. Genesis 2:14 Nomen vero fluminis tertii, Tigris: ipse vadit contra Assyrios. Fluvius autem quartus, ipse est Euphrates. Genesis 2:15 Tulit ergo Dominus Deus hominem, et posuit eum in paradisum voluptatis, ut operaretur, et custodiret illum: Genesis 2:16 Praecepitque ei dicens: Ex omni ligno paradisi comede: Genesis 2:17 De ligno autem scientiae boni et mali ne comedas. in quocumque enim die comederis ex eo, morte morieris. Genesis 2:18 Dixit quoque Dominus Deus: Non est bonum esse hominem solum: faciamus ei adiutorium simile sibi. Genesis 2:19 Formatis igitur, Dominus Deus, de humo cunctis animantibus terrae, et universis volatilibus caeli, adduxit ea ad Adam, ut videret quid vocaret ea: omne enim quod vocavit Adam animae viventis, ipsum est nomen eius. Genesis 2:20 Appellavitque Adam nominibus suis cuncta animantia, et universa volatilia caeli, et omnes bestias terrae: Adae vero non inveniebatur adiutor similis eius. Genesis 2:21 Immisit ergo Dominus Deus soporem in Adam: cumque obdormisset, tulit unam de costis eius, et replevit carnem pro ea. Genesis 2:22 Et aedificavit Dominus Deus costam, quam tulerat de Adam, in mulierem: et adduxit eam ad Adam. Genesis 2:23 Dixitque Adam: Hoc nunc, os ex ossibus meis, et caro de carne mea: haec vocabitur Virago, quoniam de viro sumpta est. Genesis 2:24 Quamobrem relinquet homo patrem suum, et matrem, et adhaerebit uxori suae: et erunt duo in carne una. Genesis 2:25 Erat autem uterque nudus, Adam scilicet et uxor eius: et non erubescebant. Genesis 3:0 Genesis 3:1 Sed et serpens erat callidior cunctis animantibus terrae quae fecerat Dominus Deus. Qui dixit ad mulierem: Cur praecepit vobis Deus ut non comederetis ex omni ligno paradisi? Genesis 3:2 Cui respondit mulier: De fructu lignorum, quae sunt in paradiso, vescimur: Genesis 3:3 de fructu vero ligni, quod est in medio paradisi, praecepit nobis Deus ne comederemus: et ne tangeremus illud, ne forte moriamur. Genesis 3:4 Dixit autem serpens ad mulierem: Nequaquam morte moriemini. Genesis 3:5 Scit enim Deus quod in quocumque die comederitis ex eo, aperientur oculi vestri: et eritis sicut dii, scientes bonum et malum. Genesis 3:6 Vidit igitur mulier quod bonum esset lignum ad vescendum, et pulchrum oculis, aspectuque delectabile: et tulit de fructu illius, et comedit: deditque viro suo, qui comedit. Genesis 3:7 Et aperti sunt oculi amborum: cumque cognovissent se esse nudos, consuerunt folia ficus, et fecerunt sibi perizomata. Genesis 3:8 Et cum audissent vocem Domini Dei deambulantis in paradiso ad auram post meridiem, abscondit se Adam et uxor eius a facie Domini Dei in medio ligni paradisi. Genesis 3:9 Vocavitque Dominus Deus Adam, et dixit ei: Ubi es? Genesis 3:10 Qui ait: Vocem tuam audivi in paradiso: et timui, eo quod nudus essem, et abscondi me. Genesis 3:11 Cui dixit Dominus: Quis enim indicavit tibi quod nudus esses, nisi quod ex ligno de quo praeceperam tibi ne comederes, comedisti? Genesis 3:12 Dixitque Adam: Mulier, quam dedisti mihi sociam, dedit mihi de ligno, et comedi. Genesis 3:13 Et dixit Dominus Deus ad mulierem: Quare hoc fecisti? Quae respondit: Serpens decepit me, et comedi. Genesis 3:14 Et ait Dominus Deus ad serpentem: Quia fecisti hoc, maledictus es inter omnia animantia, et bestias terrae: super pectus tuum gradieris, et terram comedes cunctis diebus vitae tuae. Genesis 3:15 Inimicitias ponam inter te et mulierem, et semen tuum et semen illius: ipsa conteret caput tuum, et tu insidiaberis calcaneo eius. Genesis 3:16 Mulieri quoque dixit: Multiplicabo aerumnas tuas, et conceptus tuos: in dolore paries filios, et sub viri potestate eris, et ipse dominabitur tui. Genesis 3:17 Adae vero dixit: Quia audisti vocem uxoris tuae, et comedisti de ligno, ex quo, praeceperam tibi, ne comederes, maledicta terra in opere tuo: in laboribus comedes ex ea cunctis diebus vitae tuae. Genesis 3:18 Spinas et tribulos germinabit tibi, et comedes herbas terrae. Genesis 3:19 In sudore vultus tui vesceris pane tuo, donec revertaris in terram de qua sumptus es: quia pulvis es, et in pulverem reverteris. Genesis 3:20 Et vocavit Adam nomen uxoris suae, Heva: eo quod mater esset cunctorum viventium. Genesis 3:21 Fecit quoque Dominus Deus Adae et uxori eius tunicas pelliceas, et induit eos: Genesis 3:22 Et ait: Ecce Adam quasi unus ex nobis factus est, sciens bonum et malum: nunc ergo ne forte mittat manum suam, et sumat etiam de ligno vitae, et comedat, et vivat in aeternum. Genesis 3:23 Emisit eum Dominus Deus de paradiso voluptatis, ut operaretur terram de qua sumptus est. Genesis 3:24 Eiecitque Adam: et collocavit ante paradisum voluptatis Cherubim, et flammeum gladium, atque versatilem, ad custodiendam viam ligni vitae. Genesis 4:0 Genesis 4:1 Adam vero cognovit uxorem suam Hevam: quae concepit et peperit Cain, dicens: Possedi hominem per Deum. Genesis 4:2 Rursumque peperit fratrem eius Abel. Fuit autem Abel pastor ovium, et Cain agricola. Genesis 4:3 Factum est autem post multos dies ut offerret Cain de fructibus terrae munera Domino. Genesis 4:4 Abel quoque obtulit de primogenitis gregis sui, et de adipibus eorum: et respexit Dominus ad Abel, et ad munera eius. Genesis 4:5 Ad Cain autem, et ad munera illius non respexit: iratusque est Cain vehementer, et concidit vultus eius. Genesis 4:6 Dixitque Dominus ad eum: Quare iratus es? et cur concidit facies tua? Genesis 4:7 Nonne si bene egeris, recipies: sin autem male, statim in foribus peccatum tuum aderit? sed sub te erit appetitus eius, et tu dominaberis illius. Genesis 4:8 Dixitque Cain ad Abel fratrem suum: Egrediamur foras. Cumque essent in agro, consurrexit Cain adversus fratrem suum Abel, et interfecit eum. Genesis 4:9 Et ait Dominus ad Cain: Ubi est Abel frater tuus? Qui respondit: Nescio: Numquid custos fratris mei sum ego? Genesis 4:10 Dixitque ad eum: Quid fecisti? vox sanguinis fratris tui clamat ad me de terra. Genesis 4:11 Nunc igitur maledictus eris super terram, quae aperuit os suum, et suscepit sanguinem fratris tui de manu tua. Genesis 4:12 Cum operatus fueris eam, non dabit tibi fructus suos: vagus et profugus eris super terram. Genesis 4:13 Dixitque Cain ad Dominum: Maior est iniquitas mea, quam ut veniam merear. Genesis 4:14 Ecce eiicis me hodie a facie terrae, et a facie tua abscondar, et ero vagus et profugus in terra: omnis igitur qui invenerit me, occidet me. Genesis 4:15 Dixitque ei Dominus: Nequaquam ita fiet: sed omnis qui occiderit Cain, septuplum punietur. Posuitque Dominus in Cain signum, ut non interficeret eum omnis qui invenisset eum. Genesis 4:16 Egressusque Cain a facie Domini, habitavit profugus in terra ad orientalem plagam Eden. Genesis 4:17 Cognovit autem Cain uxorem suam, quae concepit, et peperit Henoch: et aedificavit civitatem, vocavitque nomen eius ex nomine filii sui, Henoch. Genesis 4:18 Porro Henoch genuit Irad, et Irad genuit Maviael, et Maviael genuit Mathusael, et Mathusael genuit Lamech. Genesis 4:19 Qui accepit duas uxores, nomen uni Ada, et nomen alteri Sella. Genesis 4:20 Genuitque Ada Iabel, qui fuit pater habitantium in tentoriis, atque pastorum. Genesis 4:21 Et nomen fratris eius Iubal: ipse fuit pater canentium cithara et organo. Genesis 4:22 Sella quoque genuit Tubalcain, qui fuit malleator et faber in cuncta opera aeris et ferri. Soror vero Tubalcain, Noema. Genesis 4:23 Dixitque Lamech uxoribus suis Adae et Sellae: Audite vocem meam uxores Lamech, auscultate sermonem meum: quoniam occidi virum in vulnus meum, et adolescentulum in livorem meum. Genesis 4:24 Septuplum ultio dabitur de Cain: de Lamech vero septuagies septies. Genesis 4:25 Cognovit quoque adhuc Adam uxorem suam: et peperit filium, vocavitque nomen eius Seth, dicens: Posuit mihi Deus semen aliud pro Abel, quem occidit Cain. Genesis 4:26 Sed et Seth natus est filius, quem vocavit Enos: iste coepit invocare nomen Domini. Genesis 5:0 Genesis 5:1 Hic est liber generationis Adam. In die, qua creavit Deus hominem, ad similitudinem Dei fecit illum. Genesis 5:2 Masculum et feminam creavit eos, et benedixit illis: et vocavit nomen eorum Adam, in die quo creati sunt. Genesis 5:3 Vixit autem Adam centum triginta annis: et genuit filium ad imaginem et similitudinem suam, vocavitque nomen eius Seth. Genesis 5:4 Et facti sunt dies Adam, postquam genuit Seth, octingenti anni: genuitque filios et filias. Genesis 5:5 Et factum est omne tempus quod vixit Adam, anni nongenti triginta, et mortuus est. Genesis 5:6 Vixit quoque Seth centum quinque annis, et genuit Enos. Genesis 5:7 Vixitque Seth postquam genuit Enos, octingentis septem annis, genuitque filios et filias. Genesis 5:8 Et facti sunt omnes dies Seth nongentorum duodecim annorum, et mortuus est. Genesis 5:9 Vixit vero Enos nonaginta annis, et genuit Cainan. Genesis 5:10 Post cuius ortum vixit octingentis quindecim annis, et genuit filios, et filias. Genesis 5:11 Factique sunt omnes dies Enos nongenti quinque anni, et mortuus est. Genesis 5:12 Vixit quoque Cainan septuaginta annis, et genuit Malaleel. Genesis 5:13 Et vixit Cainan, postquam genuit Malaleel, octingentis quadraginta annis, genuitque filios et filias. Genesis 5:14 Et facti sunt omnes dies Cainan nongenti decem anni, et mortuus est. Genesis 5:15 Vixit autem Malaleel sexaginta quinque annis, et genuit Iared. Genesis 5:16 Et vixit Malaleel postquam genuit Iared, octingentis triginta annis: et genuit filios et filias. Genesis 5:17 Et facti sunt omnes dies Malaleel octingenti nonaginta quinque anni, et mortuus est. Genesis 5:18 Vixitque Iared centum sexaginta duobus annis, et genuit Henoch. Genesis 5:19 Et vixit Iared, postquam genuit Henoch, octingentis annis, et genuit filios et filias. Genesis 5:20 Et facti sunt omnes dies Iared nongenti sexaginta duo anni, et mortuus est. Genesis 5:21 Porro Henoch vixit sexaginta quinque annis, et genuit Mathusalam. Genesis 5:22 Et vixit Henoch postquam genuit Mathusalam, trecentis annis, et genuit filios et filias. Genesis 5:23 Et facti sunt omnes dies Henoch trecenti sexaginta quinque anni. Genesis 5:24 Ambulavitque cum Deo, et non apparuit: quia tulit eum Deus. Genesis 5:25 Vixit quoque Mathusala centum octoginta septem annis, et genuit Lamech. Genesis 5:26 Et vixit Mathusala, postquam genuit Lamech, septingentis octoginta duobus annis, et genuit filios et filias. Genesis 5:27 Et facti sunt omnes dies Mathusala nongenti sexaginta novem anni, et mortuus est. Genesis 5:28 Vixit autem Lamech centum octoginta duobus annis, et genuit filium: Genesis 5:29 vocavitque nomen eius Noe, dicens: Iste consolabitur nos ab operibus et laboribus manuum nostrarum in terra, cui maledixit Dominus. Genesis 5:30 Vixitque Lamech, postquam genuit Noe, quingentis nonaginta quinque annis, et genuit filios et filias. Genesis 5:31 Et facti sunt omnes dies Lamech, septingenti septuaginta septem anni, et mortuus est. Noe vero cum quingentorum esset annorum, genuit Sem, Cham, et Iapheth. Genesis 6:0 Genesis 6:1 Cumque coepissent homines multiplicari super terram, et filias procreassent, Genesis 6:2 Videntes filii Dei filias hominum quod essent pulchrae, acceperunt sibi uxores ex omnibus, quas elegerant. Genesis 6:3 Dixitque Deus: Non permanebit spiritus meus in homine in aeternum, quia caro est: eruntque dies illius centum viginti annorum. Genesis 6:4 Gigantes autem erant super terram in diebus illis. postquam enim ingressi sunt filii Dei ad filias hominum, illaeque genuerunt, isti sunt potentes a saeculo viri famosi. Genesis 6:5 Videns autem Deus quod multa malitia hominum esset in terra, et cuncta cogitatio cordis intenta esset ad malum omni tempore, Genesis 6:6 poenituit eum quod hominum fecisset in terra. Et tactus dolore cordis intrinsecus, Genesis 6:7 Delebo, inquit, hominem, quem creavi, a facie terrae, ab homine usque ad animantia, a reptili usque ad volucres caeli. poenitet enim me fecisse eos. Genesis 6:8 Noe vero invenit gratiam coram Domino. Genesis 6:9 Hae sunt generationes Noe: Noe vir iustus atque perfectus fuit in generationibus suis, cum Deo ambulavit. Genesis 6:10 Et genuit tres filios, Sem, Cham et Iapheth. Genesis 6:11 Corrupta est autem terra coram Deo, et repleta est iniquitate. Genesis 6:12 Cumque vidisset Deus terram esse corruptam, (omnis quippe caro corruperat viam suam super terram) Genesis 6:13 dixit ad Noe: Finis universae carnis venit coram me: repleta est terra iniquitate a facie eorum, et ego disperdam eos cum terra. Genesis 6:14 Fac tibi arcam de lignis laevigatis: mansiunculas in arca facies, et bitumine linies intrinsecus, et extrinsecus. Genesis 6:15 Et sic facies eam: Trecentorum cubitorum erit longitudo arcae, quinquaginta cubitorum latitudo, et triginta cubitorum altitudo illius. Genesis 6:16 Fenestram in arca facies, et in cubito consummabis summitatem eius: ostium autem arcae pones ex latere: deorsum, coenacula, et tristega facies in ea. Genesis 6:17 Ecce ego adducam aquas diluvii super terram, ut interficiam omnem carnem, in qua spiritus vitae est subter caelum: et Universa quae in terra sunt, consumentur. Genesis 6:18 Ponamque foedus meum tecum: et ingredieris arcam tu et filii tui, uxor tua, et uxores filiorum tuorum tecum. Genesis 6:19 Et ex cunctis animantibus universae carnis bina induces in arcam, ut vivant tecum: masculini sexus et feminini. Genesis 6:20 De volucribus iuxta genus suum, et de iumentis in genere suo, et ex omni reptili terrae secundum genus suum: bina de omnibus ingredientur tecum, ut possint vivere. Genesis 6:21 Tolles igitur tecum ex omnibus escis, quae mandi possunt, et comportabis apud te: et erunt tam tibi, quam illis in cibum. Genesis 6:22 Fecit igitur Noe omnia, quae praeceperat illi Deus. Genesis 7:0 Genesis 7:1 Dixitque Dominus ad eum: Ingredere tu, et omnis domus tua in arcam: te enim vidi iustum coram me in generatione hac. Genesis 7:2 Ex omnibus animantibus mundis tolle septena et septena, masculum et feminam: de animantibus vero immundis duo et duo, masculum et feminam. Genesis 7:3 Sed et de volatilibus caeli septena et septena, masculum et feminam: ut salvetur semen super faciem universae terrae. Genesis 7:4 Adhuc enim, et post dies septem ego pluam super terram quadraginta diebus et quadraginta noctibus: et delebo omnem substantiam, quam feci, de superficie terrae. Genesis 7:5 Fecit ergo Noe omnia, quae mandaverat ei Dominus. Genesis 7:6 Eratque sexcentorum annorum quando diluvii aquae inundaverunt super terram. Genesis 7:7 Et ingressus est Noe et filii eius, uxor eius et uxores filiorum eius cum eo in arcam propter aquas diluvii. Genesis 7:8 De animantibus quoque mundis et immundis, et de volucribus, et ex omni, quod movetur super terram, Genesis 7:9 duo et duo ingressa sunt ad Noe in arcam, masculus et femina, sicut praeceperat Dominus Noe. Genesis 7:10 Cumque transissent septem dies, aquae diluvii inundaverunt super terram. Genesis 7:11 Anno sexcentesimo vitae Noe, mense secundo, septimodecimo die mensis, rupti sunt omnes fontes abyssi magnae, et cataractae caeli apertae sunt: Genesis 7:12 et facta est pluvia super terram quadraginta diebus et quadraginta noctibus. Genesis 7:13 In articulo diei illius ingressus est Noe, et Sem, et Cham, et Iapheth filii eius: uxor illius, et uxores filiorum eius cum eis in arcam: Genesis 7:14 ipsi et omne animal secundum genus suum, universaque iumenta in genere suo, et omne quod movetur super terram in genere suo, cunctumque volatile secundum genus suum, universae aves, omnesque volucres Genesis 7:15 ingressae sunt ad Noe in arcam, bina et bina ex omni carne, in qua erat spiritus vitae. Genesis 7:16 Et quae ingressa sunt, masculus et femina ex omni carne introierunt, sicut praeceperat ei Deus: et inclusit eum Dominus deforis. Genesis 7:17 Factumque est diluvium quadraginta diebus super terram: et multiplicatae sunt aquae, et elevaverunt arcam in sublime a terra. Genesis 7:18 Vehementer enim inundaverunt: et omnia repleverunt in superficie terrae: porro arca ferebatur super aquas. Genesis 7:19 Et aquae praevaluerunt nimis super terram: opertique sunt omnes montes excelsi sub universo caelo. Genesis 7:20 Quindecim cubitis altior fuit aqua super montes, quos operuerat. Genesis 7:21 Consumptaque est omnis caro quae movebatur super terram, volucrum, bestiarum, omniumque reptilium, quae reptant super terram: animantiumque omnium universi homines, Genesis 7:22 et cuncta, in quibus spiraculum vitae est in terra, mortua sunt. Genesis 7:23 Et delevit omnem substantiam, quae erat super terram, ab homine usque ad pecus, tam reptile quam volucres caeli: deleta sunt de terra: remansit autem solus Noe, et qui cum eo erant in arca. Genesis 7:24 Obtinueruntque aquae terram centum quinquaginta diebus. Genesis 8:0 Genesis 8:1 Recordatus autem Deus Noe, cunctorumque animantium, et omnium iumentorum, quae erant cum eo in arca, adduxit spiritum super terram, et imminutae sunt aquae. Genesis 8:2 Et clausi sunt fontes abyssi, et cataractae caeli: et prohibitae sunt pluviae de caelo. Genesis 8:3 Reversaeque sunt aquae de terra euntes et redeuntes: et coeperunt minui post centum quinquaginta dies. Genesis 8:4 Requievitque arca mense septimo, vigesimo septimo die mensis super montes Armeniae. Genesis 8:5 At vero aquae ibant et decrescebant usque ad decimum mensem: decimo enim mense, primo die mensis, apparuerunt cacumina montium. Genesis 8:6 Cumque transissent quadraginta dies, aperiens Noe fenestram arcae, quam fecerat, dimisit corvum: Genesis 8:7 qui egrediebatur, et non revertebatur, donec siccarentur aquae super terram. Genesis 8:8 Emisit quoque columbam post eum, ut videret si iam cessassent aquae super faciem terrae. Genesis 8:9 Quae cum non invenisset ubi requiesceret pes eius, reversa est ad eum in arcam: aquae enim erant super universam terram: extenditque manum suam, et apprehensam intulit in arcam. Genesis 8:10 Expectatis autem ultra septem diebus aliis, rursum dimisit columbam ex arca. Genesis 8:11 At illa venit ad eum ad vesperam, portans ramum olivae virentibus foliis in ore suo. intellexit ergo Noe quod cessassent aquae super terram. Genesis 8:12 Expectavitque nihilominus septem alios dies: et emisit columbam, quae non est reversa ultra ad eum. Genesis 8:13 Igitur sexcentesimo primo anno, primo mense, prima die mensis imminutae sunt aquae super terram: et aperiens Noe tectum arcae, aspexit, viditque quod exiccata esset superficies terrae. Genesis 8:14 Mense secundo, septimo et vigesimo die mensis arefacta est terra. Genesis 8:15 Locutus est autem Deus ad Noe, dicens: Genesis 8:16 Egredere de arca, tu et uxor tua, filii tui et uxores filiorum tuorum tecum. Genesis 8:17 Cuncta animantia, quae sunt apud te, ex omni carne, tam in volatilibus quam in bestiis et universis reptilibus, quae reptant super terram, educ tecum, et ingredimini super terram: crescite et multiplicamini super eam. Genesis 8:18 Egressus est ergo Noe, et filii eius: uxor illius, et uxores filiorum eius cum eo. Genesis 8:19 Sed et omnia animantia, iumenta, et reptilia quae reptant super terram secundum genus suum, egressa sunt de arca. Genesis 8:20 Aedificavit autem Noe altare Domino: et tollens de cunctis pecoribus et volucribus mundis, obtulit holocausta super altare. Genesis 8:21 Odoratusque est Dominus odorem suavitatis, et ait: Nequaquam ultra maledicam terrae propter homines: sensus enim et cogitatio humani cordis in malum prona sunt ab adolescentia sua: non igitur ultra percutiam omnem animam viventem sicut feci. Genesis 8:22 Cunctis diebus terrae, sementis et messis, frigus et aestus, aestas et hiems, nox et dies non requiescent. Genesis 9:0 Genesis 9:1 Benedixitque Deus Noe et filiis eius. Et dixit ad eos: Crescite, et multiplicamini, et replete terram. Genesis 9:2 Et terror vester ac tremor sit super cuncta animalia terrae, et super omnes volucres caeli, cum universis quae moventur super terram: omnes pisces maris manui vestrae traditi sunt. Genesis 9:3 Et omne, quod movetur et vivit, erit vobis in cibum: quasi olera virentia tradidi vobis omnia. Genesis 9:4 Excepto, quod carnem cum sanguine non comedetis. Genesis 9:5 Sanguinem enim animarum vestrarum requiram de manu cunctarum bestiarum: et de manu hominis, de manu viri, et de manu fratris eius requiram animam hominis. Genesis 9:6 Quicumque effuderit humanum sanguinem, fundetur sanguis illius: ad imaginem quippe Dei factus est homo. Genesis 9:7 Vos autem crescite et multiplicamini, et ingredimini super terram, et implete eam. Genesis 9:8 Haec quoque dixit Deus ad Noe, et ad filios eius cum eo: Genesis 9:9 Ecce ego statuam pactum meum vobiscum, et cum semine vestro post vos: Genesis 9:10 et ad omnem animam viventem, quae est vobiscum, tam in volucribus quam in iumentis et pecudibus terrae cunctis, quae egressa sunt de arca, et universis bestiis terrae. Genesis 9:11 Statuam pactum meum vobiscum, et nequaquam ultra interficietur omnis caro aquis diluvii, neque erit deinceps diluvium dissipans terram. Genesis 9:12 Dixitque Deus: Hoc signum foederis quod do inter me et vos, et ad omnem animam viventem, quae est vobiscum in generationes sempiternas: Genesis 9:13 Arcum meum ponam in nubibus, et erit signum foederis inter me, et inter terram. Genesis 9:14 Cumque obduxero nubibus caelum, apparebit arcus meus in nubibus: Genesis 9:15 et recordabor foederis mei vobiscum, et cum omni anima vivente quae carnem vegetat: et non erunt ultra aquae diluvii ad delendum universam carnem. Genesis 9:16 Eritque arcus meus in nubibus, et videbo illum, et recordabor foederis sempiterni quod pactum est inter Deum et omnem animam viventem universae carnis quae est super terram. Genesis 9:17 Dixitque Deus ad Noe: Hoc est signum foederis, quod constitui inter me et omnem carnem super terram. Genesis 9:18 Erant ergo filii Noe, qui egressi sunt de arca, Sem, Cham, et Iapheth: porro Cham ipse est pater Chanaan. Genesis 9:19 Tres isti filii sunt Noe: et ab his disseminatum est omne genus hominum super universam terram. Genesis 9:20 Coepitque Noe vir agricola exercere terram, et plantavit vineam. Genesis 9:21 Bibensque vinum inebriatus est, et nudatus in tabernaculo suo. Genesis 9:22 Quod cum vidisset Cham pater Chanaan, verenda scilicet patris sui nudata, nunciavit duobus fratribus suis foras. Genesis 9:23 At vero Sem et Iapheth pallium imposuerunt humeris suis, et incedentes retrorsum, operuerunt verenda patris sui: faciesque eorum aversae erant, et patris virilia non viderunt. Genesis 9:24 Evigilans autem Noe ex vino, cum didicisset quae fecerat ei filius suus minor, Genesis 9:25 ait: Maledictus Chanaan, servus servorum erit fratribus suis. Genesis 9:26 Dixitque: Benedictus Dominus Deus Sem, sit Chanaan servus eius. Genesis 9:27 Dilatet Deus Iapheth, et habitet in tabernaculis Sem, sitque Chanaan servus eius. Genesis 9:28 Vixit autem Noe post diluvium trecentis quinquaginta annis. Genesis 9:29 Et impleti sunt omnes dies eius nongentorum quinquaginta annorum: et mortuus est. Genesis 10:0 Genesis 10:1 Hae sunt generationes filiorum Noe, Sem, Cham, et Iapheth: natique sunt eis filii post diluvium. Genesis 10:2 Filii Iapheth: Gomer, et Magog, et Madai, et Iavan, et Thubal, et Mosoch, et Thiras. Genesis 10:3 Porro filii Gomer: Ascenez et Riphath et Thogorma. Genesis 10:4 Filii autem Iavan: Elisa et Tharsis, Cetthim et Dodanim. Genesis 10:5 Ab his divisae sunt insulae gentium in regionibus suis, unusquisque secundum linguam suam et familias suas in nationibus suis. Genesis 10:6 Filii autem Cham: Chus, et Mesraim, et Phuth, et Chanaan. Genesis 10:7 Filii autem Chus: Saba, et Hevila, et Sabatha, et Regma, et Sabatacha. Filii Regma: Saba, et Dadan. Genesis 10:8 Porro Chus genuit Nemrod: ipse coepit esse potens in terra, Genesis 10:9 et erat robustus venator coram Domino. Ob hoc exivit proverbium: Quasi Nemrod robustus venator coram Domino. Genesis 10:10 Fuit autem principium regni eius Babylon, et Arach, et Achad, et Chalanne, in terra Sennaar. Genesis 10:11 De terra illa egressus est Assur, et aedificavit Niniven, et plateas civitatis, et Chale. Genesis 10:12 Resen quoque inter Niniven et Chale: haec est civitas magna. Genesis 10:13 At vero Mesraim genuit Ludim, et Anamim, et Laabim, et Nephthuim, Genesis 10:14 et Phetrusim, et Chasluim: de quibus egressi sunt Philisthiim et Caphtorim. Genesis 10:15 Chanaan autem genuit Sidonem primogenitum suum, Hethaeum, Genesis 10:16 et Iebusaeum, et Amorrhaeum, et Gergesaeum, Genesis 10:17 et Hevaeum, et Aracaeum: Sinaeum, Genesis 10:18 et Aradium, Samaraeum et Amathaeum: et per hos disseminati sunt populi Chananaeorum. Genesis 10:19 Factique sunt termini Chanaan venientibus a Sidone Geraram usque ad Gazam, donec ingrediaris Sodomam et Gomorrham, et Adamam, et Seboim usque Lasa. Genesis 10:20 Hi sunt filii Cham in cognationibus, et linguis, et generationibus, terrisque et gentibus suis. Genesis 10:21 De Sem quoque nati sunt, patre omnium filiorum Heber, fratre Iapheth maiore. Genesis 10:22 Filii Sem: Aelam et Assur, et Arphaxad, et Lud, et Aram. Genesis 10:23 Filii Aram: Us, et Hul, et Gether, et Mes. Genesis 10:24 At vero Arphaxad genuit Sale, de quo ortus est Heber. Genesis 10:25 Natique sunt Heber filii duo: nomen uni Phaleg, eo quod in diebus eius divisa sit terra: et nomen fratris eius Iectan. Genesis 10:26 Qui Iectan genuit Elmodad, et Saleph, et Asarmoth, Iare, Genesis 10:27 et Aduram, et Uzal, et Decla, Genesis 10:28 et Ebal, et Abimael, Saba, Genesis 10:29 et Ophir, et Hevila, et Iobab. omnes isti, filii Iectan. Genesis 10:30 Et facta est habitatio eorum de Messa pergentibus usque Sephar montem orientalem. Genesis 10:31 Isti sunt filii Sem secundum cognationes et linguas, et regiones in gentibus suis. Genesis 10:32 Hae familiae Noe iuxta populos et nationes suas. Ab his divisae sunt gentes in terra post diluvium. Genesis 11:0 Genesis 11:1 Erat autem terra labii unius, et sermonum eorumdem. Genesis 11:2 Cumque proficiscerentur de oriente, invenerunt campum in terra Sennaar, et habitaverunt in eo. Genesis 11:3 Dixitque alter ad proximum suum: Venite, faciamus lateres, et coquamus eos igni. Habueruntque lateres pro saxis, et bitumen pro caemento: Genesis 11:4 et dixerunt: Venite, faciamus nobis civitatem et turrim, cuius culmen pertingat ad caelum: et celebremus nomen nostrum antequam dividamur in universas terras. Genesis 11:5 Descendit autem Dominus ut videret civitatem et turrim, quam aedificabant filii Adam, Genesis 11:6 et dixit: Ecce, unus est populus, et unum est labium omnibus: coeperuntque hoc facere, nec desistent a cogitationibus suis, donec eas opere compleant. Genesis 11:7 Venite igitur, descendamus, et confundamus ibi linguam eorum, ut non audiat unusquisque vocem proximi sui. Genesis 11:8 Atque ita divisit eos Dominus ex illo loco in universas terras, et cessaverunt aedificare civitatem. Genesis 11:9 Et idcirco vocatum est nomen eius Babel, quia ibi confusum est labium universae terrae: et inde dispersit eos Dominus super faciem cunctarum regionum. Genesis 11:10 Hae sunt generationes Sem: Sem erat centum annorum quando genuit Arphaxad, biennio post diluvium. Genesis 11:11 Vixitque Sem postquam genuit Arphaxad, quingentis annis: et genuit filios et filias. Genesis 11:12 Porro Arphaxad vixit triginta quinque annis, et genuit Sale. Genesis 11:13 Vixitque Arphaxad postquam genuit Sale, trecentis tribus annis: et genuit filios et filias. Genesis 11:14 Sale quoque vixit triginta annis, et genuit Heber. Genesis 11:15 Vixitque Sale postquam genuit Heber, quadringentis tribus annis: et genuit filios et filias. Genesis 11:16 Vixit autem Heber triginta quattuor annis, et genuit Phaleg. Genesis 11:17 Et vixit Heber postquam genuit Phaleg, quadringentis triginta annis: et genuit filios et filias. Genesis 11:18 Vixit quoque Phaleg triginta annis, et genuit Reu. Genesis 11:19 Vixitque Phaleg postquam genuit Reu, ducentis novem annis, et genuit filios et filias. Genesis 11:20 Vixit autem Reu triginta duobus annis, et genuit Sarug. Genesis 11:21 Vixit quoque Reu postquam genuit Sarug, ducentis septem annis: et genuit filios et filias. Genesis 11:22 Vixit vero Sarug triginta annis, et genuit Nachor. Genesis 11:23 Vixitque Sarug postquam genuit Nachor, ducentis annis: et genuit filios et filias. Genesis 11:24 Vixit autem Nachor viginti novem annis, et genuit Thare. Genesis 11:25 Vixitque Nachor postquam genuit Thare, centum decem et novem annis: et genuit filios et filias. Genesis 11:26 Vixitque Thare septuaginta annis, et genuit Abram et Nachor, et Aran. Genesis 11:27 Hae sunt autem generationes Thare: Thare genuit Abram, Nachor, et Aran. Porro Aran genuit Lot. Genesis 11:28 Mortuusque est Aran ante Thare patrem suum, in terra nativitatis suae in Ur Chaldaeorum. Genesis 11:29 Duxerunt autem Abram et Nachor uxores: nomen uxoris Abram, Sarai: et nomen uxoris Nachor, Melcha filia Aran patris Melchae, et patris Ieschae. Genesis 11:30 Erat autem Sarai sterilis, nec habebat liberos. Genesis 11:31 Tulit itaque Thare Abram filium suum, et Lot filium Aran, filium filii sui, et Sarai nurum suam, uxorem Abram filii sui, et eduxit eos de Ur Chaldaeorum, ut irent in terram Chanaan: veneruntque usque Haran, et habitaverunt ibi. Genesis 11:32 Et facti sunt dies Thare ducentorum quinque annorum, et mortuus est in Haran. Genesis 12:0 Genesis 12:1 Dixit autem Dominus ad Abram: Egredere de terra tua, et de cognatione tua, et de domo patris tui, et veni in terram, quam monstravero tibi. Genesis 12:2 Faciamque te in gentem magnam, et benedicam tibi, et magnificabo nomen tuum, erisque benedictus. Genesis 12:3 Benedicam benedicentibus tibi, et maledicam maledicentibus tibi, atque IN TE benedicentur universae cognationes terrae. Genesis 12:4 Egressus est itaque Abram sicut praeceperat ei Dominus, et ivit cum eo Lot: septuaginta quinque annorum erat Abram cum egrederetur de Haran. Genesis 12:5 Tulitque Sarai uxorem suam, et Lot filium fratris sui, universamque substantiam quam possederant, et animas quas fecerant in Haran: et egressi sunt ut irent in terram Chanaan. Cumque venissent in eam, Genesis 12:6 pertransivit Abram terram usque ad locum Sichem, et usque ad convallem illustrem: Chananaeus autem tunc erat in terra. Genesis 12:7 Apparuit autem Dominus Abram, et dixit ei: Semini tuo dabo terram hanc. Qui aedificavit ibi altare Domino, qui apparuerat ei. Genesis 12:8 Et inde transgrediens ad montem, qui erat contra orientem Bethel, tetendit ibi tabernaculum suum, ab occidente habens Bethel, et ab oriente Hai: aedificavit quoque ibi altare Domino, et invocavit nomen eius. Genesis 12:9 Perrexitque Abram vadens, et ultra progrediens ad meridiem. Genesis 12:10 Facta est autem fames in terra: descenditque Abram in Aegyptum, ut peregrinaretur ibi: praevaluerat enim fames in terra. Genesis 12:11 Cumque prope esset ut ingrederetur Aegyptum, dixit Sarai uxori suae: Novi quod pulchra sis mulier: Genesis 12:12 et quod cum viderint te Aegyptii, dicturi sunt: Uxor illius est: et interficient me, et te reservabunt. Genesis 12:13 Dic ergo, obsecro te, quod soror mea sis: ut bene sit mihi propter te, et vivat anima mea ob gratiam tui. Genesis 12:14 Cum itaque ingressus esset Abram Aegyptum, viderunt Aegyptii mulierem quod esset pulchra nimis. Genesis 12:15 Et nunciaverunt principes Pharaoni, et laudaverunt eam apud illum: et sublata est mulier in domum Pharaonis. Genesis 12:16 Abram vero bene usi sunt propter illam: Fueruntque ei oves et boves, et asini, et servi et famulae, et asinae et cameli. Genesis 12:17 Flagellavit autem Dominus Pharaonem plagis maximis, et domum eius propter Sarai uxorem Abram. Genesis 12:18 Vocavitque Pharao Abram, et dixit ei: Quidnam est hoc quod fecisti mihi? quare non indicasti quod uxor tua esset? Genesis 12:19 Quam ob causam dixisti esse sororem tuam, ut tollerem eam mihi in uxorem? Nunc igitur ecce coniux tua, accipe eam, et vade. Genesis 12:20 Praecepitque Pharao super Abram viris: et deduxerunt eum, et uxorem illius, et omnia quae habebat. Genesis 13:0 Genesis 13:1 Ascendit ergo Abram de Aegypto, ipse et uxor eius, et omnia quae habebat, et Lot cum eo ad australem plagam. Genesis 13:2 Erat autem dives valde in possessione auri et argenti. Genesis 13:3 Reversusque est per iter, quo venerat, a meridie in Bethel usque ad locum ubi prius fixerat tabernaculum inter Bethel et Hai: Genesis 13:4 in loco altaris quod fecerat prius, et invocavit ibi nomen Domini. Genesis 13:5 Sed et Lot qui erat cum Abram, fuerunt greges ovium, et armenta, et tabernacula. Genesis 13:6 Nec poterat eos capere terra, ut habitarent simul: erat quippe substantia eorum multa, et nequibant habitare communiter. Genesis 13:7 Unde et facta est rixa inter pastores gregum Abram et Lot. Eo autem tempore Chananaeus et Pherezaeus habitabant in terra illa. Genesis 13:8 Dixit ergo Abram ad Lot: Ne quaeso sit iurgium inter me et te, et inter pastores meos, et pastores tuos: fratres enim sumus. Genesis 13:9 Ecce universa terra coram te est: recede a me, obsecro: si ad sinistram ieris, ego dexteram tenebo: si tu dexteram elegeris, ego ad sinistram pergam. Genesis 13:10 Elevatis itaque Lot oculis, vidit omnem circa regionem Iordanis, quae universa irrigabatur antequam subverteret Dominus Sodomam et Gomorrham, sicut paradisus Domini, et sicut Aegyptus venientibus in Segor. Genesis 13:11 Elegitque sibi Lot regionem circa Iordanem, et recessit ab Oriente: divisique sunt alterutrum a fratre suo. Genesis 13:12 Abram habitavit in terra Chanaan: Lot vero moratus est in oppidis, quae erant circa Iordanem, et habitavit in Sodomis. Genesis 13:13 Homines autem Sodomitae pessimi erant, et peccatores coram Domino nimis. Genesis 13:14 Dixitque Dominus ad Abram, postquam divisus est ab eo Lot: Leva oculos tuos in directum, et vide a loco, in quo nunc es, ad aquilonem et meridiem, ad orientem et occidentem. Genesis 13:15 Omnem terram, quam conspicis, tibi dabo, et semini tuo usque in sempiternum. Genesis 13:16 Faciamque semen tuum sicut pulverem terrae: si quis potest hominum numerare pulverem terrae, semen quoque tuum numerare poterit. Genesis 13:17 Surge ergo, et perambula terram in longitudine, et in latitudine sua: quia tibi daturus sum eam. Genesis 13:18 Movens igitur tabernaculum suum Abram, venit et habitavit iuxta convallem Mambre, quae est in Hebron: aedificavitque ibi altare Domino. Genesis 14:0 Genesis 14:1 Factum est autem in illo tempore, ut Amraphel rex Sennaar, et Arioch rex Ponti, et Chodorlahomor rex Elamitarum, et Thadal rex Gentium Genesis 14:2 inirent bellum contra Bara regem Sodomorum, et contra Bersa regem Gomorrhae, et contra Sennaab regem Adamae, et contra Semeber regem Seboim, contraque regem Balae, ipsa est Segor. Genesis 14:3 Omnes hi convenerunt in vallem Silvestrem, quae nunc est mare salis. Genesis 14:4 Duodecim enim annis servierunt Chodorlahomor, et tertiodecimo anno recesserunt ab eo. Genesis 14:5 Igitur quartodecimo anno venit Chodorlahomor, et reges qui erant cum eo: percusseruntque Raphaim in Astaroth et Carnaim, et Zuzim cum eis, et Emim in Save Cariathaim, Genesis 14:6 et Chorraeos in montibus Seir, usque ad Campestria Pharan, quae est in solitudine. Genesis 14:7 Reversique sunt, et venerunt usque ad fontem Misphat, ipsa est Cades: et percusserunt omnem regionem Amalecitarum, et Amorrhaeum, qui habitabat in Asasonthamar. Genesis 14:8 Et egressi sunt rex Sodomorum, et rex Gomorrhae, rexque Adamae, et rex Seboim, necnon et rex Balae, quae est Segor: et direxerunt aciem contra eos in valle Silvestri: Genesis 14:9 scilicet adversus Chodorlahomor regem Elamitarum, et Thadal regem gentium, et Amraphel regem Sennaar, et Arioch regem Ponti: quattuor reges adversus quinque. Genesis 14:10 Vallis autem Silvestris habebat puteos multos bituminis. Itaque rex Sodomorum, et rex Gomorrhae, terga verterunt, cecideruntque ibi: et qui remanserant, fugerunt ad montem. Genesis 14:11 Tulerunt autem omnem substantiam Sodomorum et Gomorrhae, et universa quae ad cibum pertinent, et abierunt: Genesis 14:12 necnon et Lot et substantiam eius, filium fratris Abram, qui habitabat in Sodomis. Genesis 14:13 Et ecce unus, qui evaserat, nunciavit Abram Hebraeo, qui habitabat in convalle Mambre Amorrhaei fratris Escol, et fratris Aner: hi enim pepigerant foedus cum Abram. Genesis 14:14 Quod cum audisset Abram, captum videlicet Lot fratrem suum, numeravit expeditos vernaculos suos trecentos decem, et octo: et persecutus est eos usque Dan. Genesis 14:15 Et divisis sociis, irruit super eos nocte: percussitque eos, et persecutus est eos usque Hoba, et Phoenicem, quae est ad laevam Damasci. Genesis 14:16 Reduxitque omnem substantiam, et Lot fratrem suum cum substantia illius, mulieres quoque et populum. Genesis 14:17 Egressus est autem rex Sodomorum in occursum eius postquam reversus est a caede Chodorlahomor, et regum qui cum eo erant in valle Save, quae est vallis regis. Genesis 14:18 At vero Melchisedech rex Salem, proferens panem et vinum, erat enim Sacerdos Dei altissimi, Genesis 14:19 benedixit ei, et ait: Benedictus Abram Deo excelso, qui creavit caelum et terram: Genesis 14:20 et benedictus Deus excelsus, quo protegente, hostes in manibus tuis sunt. Et dedit ei decimas ex omnibus. Genesis 14:21 Dixit autem rex Sodomorum ad Abram: Da mihi animas, cetera tolle tibi. Genesis 14:22 Qui respondit ei: Levo manum meam ad Dominum Deum excelsum possessorem caeli et terrae, Genesis 14:23 quod a filo subtegminis usque ad corigiam caligae, non accipiam ex omnibus quae tua sunt, ne dicas: Ego ditavi Abram: Genesis 14:24 exceptis his, quae comederunt iuvenes, et partibus virorum, qui venerunt mecum, Aner, Eschol, et Mambre: isti accipient partes suas. Genesis 15:0 Genesis 15:1 His itaque transactis, factus est sermo Domini ad Abram per visionem dicens: Noli timere Abram, ego protector tuus sum, et merces tua magna nimis. Genesis 15:2 Dixitque Abram: Domine Deus, quid dabis mihi? ego vadam absque liberis: et filius procuratoris domus meae iste Damascus Eliezer. Genesis 15:3 Addiditque Abram: Mihi autem non dedisti semen: et ecce vernaculus meus, heres meus erit. Genesis 15:4 Statimque sermo Domini factus est ad eum, dicens: Non erit hic heres tuus: sed qui egredietur de utero tuo, ipsum habebis heredem. Genesis 15:5 Eduxitque eum foras, et ait illi: Suspice caelum, et numera stellas, si potes. Et dixit ei: Sic erit semen tuum. Genesis 15:6 Credidit Abram Deo, et reputatum est illi ad iustitiam. Genesis 15:7 Dixitque ad eum: Ego Dominus qui eduxi te de Ur Chaldaeorum ut darem tibi terram istam, et possideres eam. Genesis 15:8 At ille ait: Domine Deus, unde scire possum, quod possessurus sim eam? Genesis 15:9 Et respondens Dominus: Sume, inquit, mihi vaccam triennem, et capram trimam, et arietem annorum trium, turturem quoque, et columbam. Genesis 15:10 Qui tollens universa haec, divisit ea per medium, et utrasque partes contra se altrinsecus posuit: aves autem non divisit. Genesis 15:11 Descenderuntque volucres super cadavera, et abigebat eas Abram. Genesis 15:12 Cumque sol occumberet, sopor irruit super Abram, et horror magnus et tenebrosus invasit eum. Genesis 15:13 Dictumque est ad eum: Scito praenoscens quod peregrinum futurum sit semen tuum in terra non sua, et subiicient eos servituti, et affligent quadringentis annis. Genesis 15:14 Verumtamen gentem, cui servituri sunt, ego iudicabo: et post haec egredientur cum magna substantia. Genesis 15:15 Tu autem ibis ad patres tuos in pace, sepultus in senectute bona. Genesis 15:16 Generatione autem quarta revertentur huc: necdum enim completae sunt iniquitates Amorrhaeorum usque ad praesens tempus. Genesis 15:17 Cum ergo occubuisset sol, facta est caligo tenebrosa, et apparuit clibanus fumans, et lampas ignis transiens inter divisiones illas. Genesis 15:18 In illo die pepigit Dominus foedus cum Abram, dicens: Semini tuo dabo terram hanc a fluvio Aegypti usque ad fluvium magnum Euphraten, Genesis 15:19 Cinaeos, et Cenezaeos, Cedmonaeos, Genesis 15:20 et Hethaeos, et Pherezaeos, Raphaim quoque, Genesis 15:21 et Amorrhaeos, et Chananaeos, et Gergesaeos, et Iebusaeos. Genesis 16:0 Genesis 16:1 Igitur Sarai, uxor Abram, non genuerat sibi liberos: sed habens ancillam Aegyptiam nomine Agar, Genesis 16:2 dixit marito suo: Ecce, conclusit me Dominus, ne parerem: ingredere ad ancillam meam, si forte saltem ex illa suscipiam filios. Cumque ille acquiesceret deprecanti, Genesis 16:3 tulit Agar Aegyptiam ancillam suam post annos decem quam habitare coeperant in terra Chanaan: et dedit eam viro suo uxorem. Genesis 16:4 Qui ingressus est ad eam. At illa concepisse se videns, despexit dominam suam. Genesis 16:5 Dixitque Sarai ad Abram: Inique agis contra me: ego dedi ancillam meam in sinum tuum, quae videns quod conceperit, despectui me habet. iudicet Dominus inter me, et te. Genesis 16:6 Cui respondens Abram: Ecce, ait, ancilla tua in manu tua est, utere ea ut libet. Affligente igitur eam Sarai, fugam iniit. Genesis 16:7 Cumque invenisset eam angelus Domini iuxta fontem aquae in solitudine, quae est in via Sur in deserto, Genesis 16:8 dixit ad illam: Agar ancilla Sarai, unde venis? et quo vadis? quae respondit: A facie Sarai dominae meae ego fugio. Genesis 16:9 Dixitque ei angelus Domini: Revertere ad dominam tuam, et humiliare sub manu illius. Genesis 16:10 Et rursum: Multiplicans, inquit, multiplicabo semen tuum, et non numerabitur prae multitudine. Genesis 16:11 Ac deinceps: Ecce, ait, concepisti, et paries filium: vocabisque nomen eius Ismael, eo quod audierit Dominus afflictionem tuam. Genesis 16:12 Hic erit ferus homo: manus eius contra omnes, et manus omnium contra eum: et e regione universorum fratrum suorum figet tabernacula. Genesis 16:13 Vocavit autem nomen Domini qui loquebatur ad eam: Tu Deus qui vidisti me. Dixit enim: Profecto hic vidi posteriora videntis me. Genesis 16:14 Propterea appellavit puteum illum, Puteum viventis et videntis me. Ipse est inter Cades et Barad. Genesis 16:15 Peperitque Agar Abrae filium: qui vocavit nomen eius Ismael. Genesis 16:16 Octoginta et sex annorum erat Abram quando peperit ei Agar Ismaelem. Genesis 17:0 Genesis 17:1 Postquam vero nonaginta et novem annorum esse coeperat, apparuit ei Dominus: dixitque ad eum: Ego Deus omnipotens: ambula coram me, et esto perfectus. Genesis 17:2 Ponamque foedus meum inter me et te, et multiplicabo te vehementer nimis. Genesis 17:3 Cecidit Abram pronus in faciem. Genesis 17:4 Dixitque ei Deus: Ego sum, et pactum meum tecum, erisque pater multarum gentium. Genesis 17:5 Nec ultra vocabitur nomen tuum Abram: sed appellaberis Abraham: quia patrem multarum gentium constitui te. Genesis 17:6 Faciamque te crescere vehementissime, et ponam te in gentibus, regesque ex te egredientur. Genesis 17:7 Et statuam pactum meum inter me et te, et inter semen tuum post te in generationibus suis foedere sempiterno: ut sim Deus tuus, et seminis tui post te. Genesis 17:8 Daboque tibi et semini tuo terram peregrinationis tuae, omnem terram Chanaan in possessionem aeternam, eroque Deus eorum. Genesis 17:9 Dixit iterum Deus ad Abraham: Et tu ergo custodies pactum meum, et semen tuum post te in generationibus suis. Genesis 17:10 Hoc est pactum meum quod observabitis inter me et vos, et semen tuum post te: Circumcidetur ex vobis omne masculinum: Genesis 17:11 et circumcidetis carnem praeputii vestri, ut sit in signum foederis inter me et vos. Genesis 17:12 Infans octo dierum circumcidetur in vobis, omne masculinum in generationibus vestris: tam vernaculus, quam emptitius circumcidetur, et quicumque non fuerit de stirpe vestra: Genesis 17:13 eritque pactum meum in carne vestra in foedus aeternum. Genesis 17:14 Masculus, cuius praeputii caro circumcisa non fuerit, delebitur anima illa de populo suo: quia pactum meum irritum fecit. Genesis 17:15 Dixit quoque Deus ad Abraham: Sarai uxorem tuam non vocabis Sarai, sed Saram. Genesis 17:16 Et benedicam ei, et ex illa dabo tibi filium cui benedicturus sum, eritque in nationes, et reges populorum orientur ex eo. Genesis 17:17 Cecidit Abraham in faciem suam, et risit, dicens in corde suo: Putasne centenario nascetur filius? et Sara nonagenaria pariet? Genesis 17:18 Dixitque ad Deum: Utinam Ismael vivat coram te. Genesis 17:19 Et ait Deus ad Abraham: Sara uxor tua pariet tibi filium, vocabisque nomen eius Isaac, et constituam pactum meum illi in foedus sempiternum, et semini eius post eum. Genesis 17:20 Super Ismael quoque exaudivi te. ecce, benedicam ei, et augebo, et multiplicabo eum valde: duodecim duces generabit, et faciam illum in gentem magnam. Genesis 17:21 Pactum vero meum statuam ad Isaac, quem pariet tibi Sara tempore isto in anno altero. Genesis 17:22 Cumque finitus esset sermo loquentis cum eo, ascendit Deus ad Abraham. Genesis 17:23 Tulit autem Abraham Ismael filium suum, et omnes vernaculos domus suae, universosque quos emerat, cunctos mares ex omnibus viris domus suae: et circumcidit carnem praeputii eorum statim in ipsa die, sicut praeceperat ei Deus. Genesis 17:24 Abraham nonaginta et novem erat annorum quando circumcidit carnem praeputii sui. Genesis 17:25 Et Ismael filius suus tredecim annos impleverat tempore circumcisionis suae. Genesis 17:26 Eadem die circumcisus est Abraham et Ismael filius eius. Genesis 17:27 Et omnes viri domus illius, tam vernaculi, quam emptitii et alienigenae pariter circumcisi sunt. Genesis 18:0 Genesis 18:1 Apparuit autem ei Dominus in convalle Mambre sedenti in ostio tabernaculi sui in ipso fervore diei. Genesis 18:2 Cumque elevasset oculos, apparuerunt ei tres viri stantes prope eum: quos cum vidisset, cucurrit in occursum eorum de ostio tabernaculi sui, et adoravit in terram. Genesis 18:3 Et dixit: Domine, si inveni gratiam in oculis tuis, ne transeas servum tuum: Genesis 18:4 sed afferam pauxillum aquae, et laventur pedes vestri, et requiescite sub arbore. Genesis 18:5 Ponamque buccellam panis, et confortetur cor vestrum, postea transibitis: idcirco enim declinastis ad servum vestrum. Qui dixerunt: Fac ut locutus es. Genesis 18:6 Festinavit Abraham in tabernaculum ad Saram, dixitque ei: Accelera, tria sata similae commisce, et fac subcinericios panes. Genesis 18:7 Ipse vero ad armentum cucurrit, et tulit inde vitulum tenerrimum et optimum, deditque puero: qui festinavit, et coxit illum. Genesis 18:8 Tulit quoque butyrum et lac, et vitulum quem coxerat, et posuit coram eis: ipse vero stabat iuxta eos sub arbore. Genesis 18:9 Cumque comedissent, dixerunt ad eum: Ubi est Sara uxor tua? ille respondit: Ecce in tabernaculo est. Genesis 18:10 Cui dixit: Revertens veniam ad te tempore isto, vita comite, et habebit filium Sara uxor tua. Quo audito, Sara risit post ostium tabernaculi. Genesis 18:11 Erant autem ambo senes, provectaeque aetatis, et desierant Sarae fieri muliebria. Genesis 18:12 Quae risit occulte dicens: Postquam consenui, et dominus meus vetulus est, voluptati operam dabo? Genesis 18:13 Dixit autem Dominus ad Abraham: Quare risit Sara, dicens: Num vere paritura sum anus? Genesis 18:14 Numquid Deo quidquam est difficile? iuxta condictum revertar ad te hoc eodem tempore, vita comite, et habebit Sara filium. Genesis 18:15 Negavit Sara, dicens: Non risi, timore perterrita. Dominus autem: Non est, inquit, ita: sed risisti. Genesis 18:16 Cum ergo surrexissent inde viri, direxerunt oculos contra Sodomam: et Abraham simul gradiebatur, deducens eos. Genesis 18:17 Dixitque Dominus: Num celare potero Abraham quae gesturus sum: Genesis 18:18 cum futurus sit in gentem magnam, ac robustissimam, et BENEDICENDAe sint in illo omnes nationes terrae? Genesis 18:19 Scio enim quod praecepturus sit filiis suis, et domui suae post se ut custodiant viam Domini, et faciant iudicium et iustitiam: ut adducat Dominus propter Abraham omnia quae locutus est ad eum. Genesis 18:20 Dixit itaque Dominus: Clamor Sodomorum et Gomorrhaeorum multiplicatus est, et peccatum eorum aggravatum est nimis. Genesis 18:21 Descendam, et videbo utrum clamorem qui venit ad me, opere compleverint: an non est ita, ut sciam. Genesis 18:22 Converteruntque se inde, et abierunt Sodomam: Abraham vero adhuc stabat coram Domino. Genesis 18:23 Et appropinquans ait: Numquid perdes iustum cum impio? Genesis 18:24 Si fuerint quinquaginta iusti in civitate, peribunt simul? et non parces loco illi propter quinquaginta iustos, si fuerint in eo? Genesis 18:25 Absit a te, ut rem hanc facias, et occidas iustum cum impio, fiatque iustus sicut impius, non est hoc tuum: qui iudicas omnem terram, nequaquam facies iudicium hoc. Genesis 18:26 Dixitque Dominus ad eum: Si invenero Sodomis quinquaginta iustos in medio civitatis, dimittam omni loco propter eos. Genesis 18:27 Respondensque Abraham, ait: Quia semel coepi, loquar ad Dominum meum, cum sim pulvis et cinis. Genesis 18:28 Quid si minus quinquaginta iustis quinque fuerint? delebis, quia quadraginta quinque, universam urbem? Et ait: Non delebo, si invenero ibi quadraginta quinque. Genesis 18:29 Rursumque locutus est ad eum: Sin autem quadraginta ibi inventi fuerint, quid facies? Ait: Non percutiam propter quadraginta. Genesis 18:30 Ne quaeso, inquit, indigneris Domine, si loquar: Quid si ibi inventi fuerint triginta? Respondit: Non faciam, si invenero ibi triginta. Genesis 18:31 Quia semel, ait, coepi loquar ad Dominum meum: Quid si ibi inventi fuerint viginti? Ait: Non interficiam propter viginti. Genesis 18:32 Obsecro, inquit, ne irascaris Domine, si loquar adhuc semel: Quid si inventi fuerint ibi decem? Et dixit: Non delebo propter decem. Genesis 18:33 Abiitque Dominus, postquam cessavit loqui ad Abraham: et ille reversus est in locum suum. Genesis 19:0 Genesis 19:1 Veneruntque duo Angeli Sodomam vespere, et sedente Lot in foribus civitatis. Qui cum vidisset eos, surrexit, et ivit obviam eis: adoravitque pronus in terram, Genesis 19:2 et dixit: Obsecro, domini, declinate in domum pueri vestri, et manete ibi: lavate pedes vestros, et mane proficiscemini in viam vestram. Qui dixerunt: Minime, sed in platea manebimus. Genesis 19:3 Compulit illos oppido ut diverterent ad eum: ingressisque domum illius fecit convivium, et coxit azyma: et comederunt. Genesis 19:4 Prius autem quam irent cubitum, viri civitatis vallaverunt domum a puero usque ad senem, omnis populus simul. Genesis 19:5 Vocaveruntque Lot, et dixerunt ei: Ubi sunt viri qui introierunt ad te nocte? educ illos huc, ut cognoscamus eos. Genesis 19:6 Egressus ad eos Lot, post tergum occludens ostium, ait: Genesis 19:7 Nolite, quaeso, fratres mei, nolite malum hoc facere. Genesis 19:8 Habeo duas filias, quae necdum cognoverunt virum: educam eas ad vos, et abutimini eis sicut vobis placuerit, dummodo viris istis nihil mali faciatis, quia ingressi sunt sub umbra culminis mei. Genesis 19:9 At illi dixerunt: Recede illuc. Et rursus: Ingressus es, inquiunt, ut advena; numquid ut iudices? te ergo ipsum magis quam hos affligemus. Vimque faciebant Lot vehementissime: iamque prope erat ut effringerent fores. Genesis 19:10 Et ecce miserunt manum viri, et introduxerunt ad se Lot, clauseruntque ostium: Genesis 19:11 et eos, qui foris erant, percusserunt caecitate a minimo usque ad maximum, ita ut ostium invenire non possent. Genesis 19:12 Dixerunt autem ad Lot: Habes hic quempiam tuorum? generum, aut filios, aut filias, omnes, qui tui sunt, educ de urbe hac: Genesis 19:13 delebimus enim locum istum, eo quod increverit clamor eorum coram Domino, qui misit nos ut perdamus illos. Genesis 19:14 Egressus itaque Lot, locutus est ad generos suos qui accepturi erant filias eius, et dixit: Surgite, et egredimini de loco isto: quia delebit Dominus civitatem hanc. Et visus est eis quasi ludens loqui. Genesis 19:15 Cumque esset mane, cogebant eum Angeli, dicentes: Surge, tolle uxorem tuam, et duas filias quas habes: ne et tu pariter pereas in scelere civitatis. Genesis 19:16 Dissimulante illo, apprehenderunt manum eius, et manum uxoris, ac duarum filiarum eius, eo quod parceret Dominus illi. Genesis 19:17 Eduxeruntque eum, et posuerunt extra civitatem: ibique locuti sunt ad eum, dicentes: Salva animam tuam: noli respicere post tergum, nec stes in omni circa regione: sed in monte salvum te fac, ne et tu simul pereas. Genesis 19:18 Dixitque Lot ad eos: Quaeso Domine mi, Genesis 19:19 quia invenit servus tuus gratiam coram te, et magnificasti misericordiam tuam quam fecisti mecum, ut salvares animam meam, nec possum in monte salvari, ne forte apprehendat me malum, et moriar: Genesis 19:20 Est civitas haec iuxta, ad quam possum fugere, parva, et salvabor in ea: numquid non modica est, et vivet anima mea? Genesis 19:21 Dixitque ad eum: Ecce etiam in hoc suscepi preces tuas, ut non subvertam urbem pro qua locutus es. Genesis 19:22 Festina, et salvare ibi: quia non potero facere quidquam donec ingrediaris illuc. Idcirco vocatum est nomen urbis illius Segor. Genesis 19:23 Sol egressus est super terram, et Lot ingressus est Segor. Genesis 19:24 Igitur Dominus pluit super Sodomam et Gomorrham sulphur et ignem a Domino de caelo: Genesis 19:25 et subvertit civitates has, et omnem circa regionem, universos habitatores urbium, et cuncta terrae virentia. Genesis 19:26 Respiciensque uxor eius post se, versa est in statuam salis. Genesis 19:27 Abraham autem consurgens mane, ubi steterat prius cum Domino, Genesis 19:28 intuitus est Sodomam et Gomorrham, et universam terram regionis illius: viditque ascendentem favillam de terra quasi fornacis fumum. Genesis 19:29 Cum autem subverteret Deus civitates regionis illius, recordatus Abrahae, liberavit Lot de subversione urbium in quibus habitaverat. Genesis 19:30 Ascenditque Lot de Segor, et mansit in monte, duae quoque filiae eius cum eo (timuerat enim manere in Segor) et mansit in spelunca ipse, et duae filiae eius cum eo. Genesis 19:31 Dixitque maior ad minorem: Pater noster senex est, et nullus virorum remansit in terra qui possit ingredi ad nos iuxta morem universae terrae. Genesis 19:32 Veni, inebriemus eum vino, dormiamusque cum eo, ut servare possimus ex patre nostro semen. Genesis 19:33 Dederunt itaque patri suo bibere vinum nocte illa: Et ingressa est maior, dormivitque cum patre: at ille non sensit, nec quando accubuit filia, nec quando surrexit. Genesis 19:34 Altera quoque die dixit maior ad minorem: Ecce dormivi heri cum patre meo, demus ei bibere vinum etiam hac nocte, et dormies cum eo, ut salvemus semen de patre nostro. Genesis 19:35 Dederunt etiam et illa nocte patri suo bibere vinum, ingressaque minor filia, dormivit cum eo: et ne tunc quidem sensit quando concubuerit, vel quando illa surrexerit. Genesis 19:36 Conceperunt ergo duae filiae Lot de patre suo. Genesis 19:37 Peperitque maior filium, et vocavit nomen eius Moab: ipse est pater Moabitarum usque in praesentem diem. Genesis 19:38 Minor quoque peperit filium, et vocavit nomen eius Ammon, idest filius populi mei: ipse est pater Ammonitarum usque hodie. Genesis 20:0 Genesis 20:1 Profectus inde Abraham in terram australem, habitavit inter Cades, et Sur: et peregrinatus est in Geraris. Genesis 20:2 Dixitque de Sara uxore suo, Soror mea est. Misit ergo Abimelech rex Gerarae, et tulit eam. Genesis 20:3 Venit autem Deus ad Abimelech per somnium nocte, et ait illi: En morieris propter mulierem, quam tulisti: habet enim virum. Genesis 20:4 Abimelech vero non tetigerat eam, et ait: Domine, num gentem ignorantem et iustam interficies? Genesis 20:5 Nonne ipse dixit mihi: Soror mea est: et ipsa ait: Frater meus est? in simplicitate cordis mei, et munditia manuum mearum feci hoc. Genesis 20:6 Dixitque ad eum Deus: Et ego scio quod simplici corde feceris: et ideo custodivi te ne peccares in me, et non dimisi ut tangeres eam. Genesis 20:7 Nunc ergo redde viro suo uxorem, et orabit pro te; quia propheta est, et vives: si autem nolueris reddere, scito quod morte morieris tu, et omnia quae tua sunt. Genesis 20:8 Statimque de nocte consurgens Abimelech, vocavit omnes servos suos: et locutus est universa verba haec in auribus eorum, timueruntque omnes viri valde. Genesis 20:9 Vocavit autem Abimelech etiam Abraham, et dixit ei: Quid fecisti nobis? quid peccavimus in te, quia induxisti super me et super regnum meum peccatum grande? quae non debuisti facere, fecisti nobis. Genesis 20:10 Rursumque expostulans, ait: Quid vidisti, ut hoc faceres? Genesis 20:11 Respondit Abraham: Cogitavi mecum, dicens: Forsitan non est timor Dei in loco isto: et interficient me propter uxorem meam: Genesis 20:12 alias autem et vere soror mea est, filia patris mei, et non filia matris meae, et duxi eam in uxorem. Genesis 20:13 Postquam autem eduxit me Deus de domo patris mei, dixi ad eam: Hanc misericordiam facies mecum: In omni loco, ad quem ingrediemur, dices quod frater tuus sim. Genesis 20:14 Tulit igitur Abimelech oves et boves, et servos et ancillas, et dedit Abraham: reddiditque illi Saram uxorem suam, Genesis 20:15 et ait: Terra coram vobis est, ubicumque tibi placuerit habita. Genesis 20:16 Sarae autem dixit: Ecce mille argenteos dedi fratri tuo, hoc erit tibi in velamen oculorum ad omnes qui tecum sunt, et quocumque perrexeris: memento te deprehensam. Genesis 20:17 Orante autem Abraham, sanavit Deus Abimelech et uxorem, ancillasque eius, et pepererunt: Genesis 20:18 concluserat enim Dominus omnem vulvam domus Abimelech propter Saram uxorem Abrahae. Genesis 21:0 Genesis 21:1 Visitavit autem Dominus Saram, sicut promiserat: et implevit quae locutus est. Genesis 21:2 Concepitque et peperit filium in senectute sua, tempore quo praedixerat ei Deus. Genesis 21:3 Vocavitque Abraham nomen filii sui, quem genuit ei Sara, Isaac: Genesis 21:4 et circumcidit eum octavo die, sicut praeceperat ei Deus, Genesis 21:5 cum centum esset annorum: hac quippe aetate patris, natus est Isaac. Genesis 21:6 Dixitque Sara: Risum fecit mihi Deus: quicumque audierit, corridebit mihi. Genesis 21:7 Rursumque ait: Quis auditurus crederet Abraham quod Sara lactaret filium, quem peperit ei iam seni? Genesis 21:8 Crevit igitur puer, et ablactatus est: fecitque Abraham grande convivium in die ablactationis eius. Genesis 21:9 Cumque vidisset Sara filium Agar Aegyptiae ludentem cum Isaac filio suo, dixit ad Abraham: Genesis 21:10 Eiice ancillam hanc, et filium eius: non enim erit heres filius ancillae cum filio meo Isaac. Genesis 21:11 Dure accepit hoc Abraham pro filio suo. Genesis 21:12 Cui dixit Deus: Non tibi videatur asperum super puero, et super ancilla tua: omnia quae dixerit tibi Sara, audi vocem eius: quia in Isaac vocabitur tibi semen. Genesis 21:13 Sed et filium ancillae faciam in gentem magnam, quia semen tuum est. Genesis 21:14 Surrexit itaque Abraham mane, et tollens panem et utrem aquae, imposuit scapulae eius, tradiditque puerum, et dimisit eam. Quae cum abiisset, errabat in solitudine Bersabee. Genesis 21:15 Cumque consumpta esset aqua in utre, abiecit puerum subter unam arborem, quae ibi erat. Genesis 21:16 Et abiit, seditque e regione procul quantum potest arcus iacere. dixit enim: Non videbo morientem puerum: et sedens contra, levavit vocem suam et flevit. Genesis 21:17 Exaudivit autem Deus vocem pueri: vocavitque Angelus Dei Agar de caelo, dicens: Quid agis Agar? noli timere: exaudivit enim Deus vocem pueri de loco in quo est. Genesis 21:18 Surge, tolle puerum, et tene manum illius: quia in gentem magnam faciam eum. Genesis 21:19 Aperuitque oculos eius Deus: quae videns puteum aquae, abiit, et implevit utrem, deditque puero bibere. Genesis 21:20 Et fuit cum eo: qui crevit, et moratus est in solitudine, factusque est iuvenis sagittarius. Genesis 21:21 Habitavitque in deserto Pharan, et accepit illi mater sua uxorem de terra Aegypti. Genesis 21:22 Eodem tempore dixit Abimelech, et Phicol princeps exercitus eius ad Abraham: Deus tecum est in universis quae agis. Genesis 21:23 Iura ergo per Deum, ne noceas mihi, et posteris meis, stirpique meae: sed iuxta misericordiam, quam feci tibi, facies mihi, et terrae in qua versatus es advena. Genesis 21:24 Dixitque Abraham: Ego iurabo. Genesis 21:25 Et increpavit Abimelech propter puteum aquae quem vi abstulerunt servi eius. Genesis 21:26 Responditque Abimelech: Nescivi quis fecerit hanc rem: sed et tu non indicasti mihi, et ego non audivi praeter hodie. Genesis 21:27 Tulit itaque Abraham oves et boves, et dedit Abimelech: percusseruntque ambo foedus. Genesis 21:28 Et statuit Abraham septem agnas gregis seorsum. Genesis 21:29 Cui dixit Abimelech: Quid sibi volunt septem agnae istae, quas stare fecisti seorsum? Genesis 21:30 At ille: Septem, inquit, agnas accipies de manu mea: ut sint mihi in testimonium, quoniam ego fodi puteum istum. Genesis 21:31 Idcirco vocatus est locus ille Bersabee: quia ibi uterque iuravit. Genesis 21:32 Et inierunt foedus pro puteo iuramenti. Genesis 21:33 Surrexit autem Abimelech, et Phicol princeps exercitus eius, reversique sunt in terram Palaestinorum. Abraham vero plantavit nemus in Bersabee, et invocavit ibi nomen Domini Dei aeterni. Genesis 21:34 Et fuit colonus terrae Palaestinorum diebus multis. Genesis 22:0 Genesis 22:1 Quae postquam gesta sunt, tentavit Deus Abraham, et dixit ad eum: Abraham, Abraham. At ille respondit: Adsum. Genesis 22:2 Ait illi: Tolle filium tuum unigenitum, quem diligis, Isaac, et vade in terram visionis: atque ibi offeres eum in holocaustum super unum montium quem monstravero tibi. Genesis 22:3 Igitur Abraham de nocte consurgens, stravit asinum suum: ducens secum duos iuvenes, et Isaac filium suum: cumque concidisset ligna in holocaustum, abiit ad locum quem praeceperat ei Deus. Genesis 22:4 Die autem tertio, elevatis oculis, vidit locum procul: Genesis 22:5 dixitque ad pueros suos: Expectate hic cum asino: ego autem et puer illuc usque properantes, postquam adoraverimus, revertemur ad vos. Genesis 22:6 Tulit quoque ligna holocausti, et imposuit super Isaac filium suum: ipse vero portabat in manibus ignem et gladium. Cumque duo pergerent simul, Genesis 22:7 dixit Isaac patri suo: Pater mi. At ille respondit: Quid vis fili? Ecce, inquit, ignis et ligna: ubi est victima holocausti? Genesis 22:8 Dixit autem Abraham: Deus providebit sibi victimam holocausti, fili mi. Pergebant ergo pariter: Genesis 22:9 et venerunt ad locum quem ostenderat ei Deus, in quo aedificavit altare, et desuper ligna composuit: cumque alligasset Isaac filium suum, posuit eum in altare super struem lignorum. Genesis 22:10 Extenditque manum, et arripuit gladium, ut immolaret filium suum. Genesis 22:11 Et ecce Angelus Domini de caelo clamavit, dicens: Abraham, Abraham. Qui respondit: Adsum. Genesis 22:12 Dixitque ei: Non extendas manum tuam super puerum, neque facias illi quidquam: nunc cognovi quod timeas Dominum, et non pepercisti unigenito filio tuo propter me. Genesis 22:13 Levavit Abraham oculos suos, viditque post tergum arietem inter vepres haerentem cornibus, quem assumens obtulit holocaustum pro filio. Genesis 22:14 Appellavitque nomen loci illius, Dominus videt. Unde usque hodie dicitur: In monte Dominus videbit. Genesis 22:15 Vocavit autem Angelus Domini Abraham secundo de caelo, dicens: Genesis 22:16 Per memetipsum iuravi, dicit Dominus: quia fecisti hanc rem, et non pepercisti filio tuo unigenito propter me: Genesis 22:17 benedicam tibi, et multiplicabo semen tuum sicut stellas caeli, et velut arenam quae est in littore maris: possidebit semen tuum portas inimicorum suorum, Genesis 22:18 et BENEDICENTUR in semine tuo omnes gentes terrae, quia obedisti voci meae. Genesis 22:19 Reversus est Abraham ad pueros suos, abieruntque Bersabee simul, et habitavit ibi. Genesis 22:20 His itaque gestis, nunciatum est Abrahae quod Melcha quoque genuisset filios Nachor fratri suo, Genesis 22:21 Hus primogenitum, et Buz fratrem eius, et Camuel patrem Syrorum, Genesis 22:22 et Cased, et Azau, Pheldas quoque et Iedlaph, Genesis 22:23 ac Bathuel, de quo nata est Rebecca: octo istos genuit Melcha, Nachor fratri Abrahae. Genesis 22:24 Concubina vero illius, nomine Roma, peperit Tabee, et Gaham, et Thahas, et Maacha. Genesis 23:0 Genesis 23:1 Vixit autem Sara centum vigintiseptem annis. Genesis 23:2 Et mortua est in civitate Arbee, quae est Hebron, in terra Chanaan: venitque Abraham ut plangeret, et fleret eam. Genesis 23:3 Cumque surrexisset ab officio funeris, locutus est ad filios Heth, dicens: Genesis 23:4 Advena sum et peregrinus apud vos: date mihi ius sepulchri vobiscum, ut sepeliam mortuum meum. Genesis 23:5 Responderunt filii Heth, dicentes: Genesis 23:6 Audi nos domine, princeps Dei es apud nos: in electis sepulchris nostris sepeli mortuum tuum: nullusque te prohibere poterit quin in monumento eius sepelias mortuum tuum. Genesis 23:7 Surrexit Abraham, et adoravit populum terrae, filios videlicet Heth: Genesis 23:8 dixitque ad eos: Si placet animae vestrae ut sepeliam mortuum meum, audite me, et intercedite pro me apud Ephron filium Seor: Genesis 23:9 ut det mihi speluncam duplicem, quam habet in extrema parte agri sui: pecunia digna tradat eam mihi coram vobis in possessionem sepulchri. Genesis 23:10 Habitabat autem Ephron in medio filiorum Heth. Responditque Ephron ad Abraham cunctis audientibus qui ingrediebantur portam civitatis illius, dicens: Genesis 23:11 Nequaquam ita fiat, domine mi, sed tu magis ausculta quod loquor: Agrum trado tibi, et speluncam, quae in eo est, praesentibus filiis populi mei, sepeli mortuum tuum. Genesis 23:12 Adoravit Abraham coram populo terrae. Genesis 23:13 Et locutus est ad Ephron circumstante plebe eius: Quaeso, ut audias me: Dabo pecuniam pro agro: suscipe eam, et sic sepeliam mortuum meum in agro. Genesis 23:14 Responditque Ephron: Genesis 23:15 Domine mi, audi me: Terra, quam postulas, quadringentos siclos argenti valet: istud est pretium inter me et te: sed quantum est hoc? sepeli mortuum tuum. Genesis 23:16 Quod cum audisset Abraham, appendit pecuniam, quam Ephron postulaverat, audientibus filiis Heth, quadringentos siclos argenti probatae monetae publicae. Genesis 23:17 Confirmatusque est ager quondam Ephronis, in quo erat spelunca duplex, respiciens Mambre, tam ipse, quam spelunca, et omnes arbores eius in cunctis terminis eius per circuitum, Genesis 23:18 Abrahae in possessionem, videntibus filiis Heth, et cunctis qui intrabant portam civitatis illius. Genesis 23:19 Atque ita sepelivit Abraham Saram uxorem suam in spelunca agri duplici, quae respiciebat Mambre. Haec est Hebron in terra Chanaan. Genesis 23:20 Et confirmatus est ager, et antrum, quod erat in eo, Abrahae in possessionem monumenti a filiis Heth. Genesis 24:0 Genesis 24:1 Erat autem Abraham senex, dierumque multorum: et Dominus in cunctis benedixerat ei. Genesis 24:2 Dixitque ad servum seniorem domus suae, qui praeerat omnibus quae habebat: Pone manum tuam subter femur meum, Genesis 24:3 ut adiurem te per Dominum, Deum caeli et terrae, ut non accipias uxorem filio meo de filiabus Chananaeorum, inter quos habito: Genesis 24:4 sed ad terram et cognationem meam proficiscaris, et inde accipias uxorem filio meo Isaac. Genesis 24:5 Respondit servus: Si noluerit mulier venire mecum in terram hanc, numquid reducere debeo filium tuum ad locum, de quo egressus es? Genesis 24:6 Dixitque Abraham: Cave nequando reducas filium meum illuc. Genesis 24:7 Dominus Deus caeli, qui tulit me de domo patris mei, et de terra nativitatis meae, qui locutus est mihi, et iuravit mihi, dicens: Semini tuo dabo terram hanc: ipse mittet Angelum suum coram te, et accipies inde uxorem filio meo: Genesis 24:8 sin autem mulier noluerit sequi te, non teneberis iuramento: filium meum tantum ne reducas illuc. Genesis 24:9 Posuit ergo servus manum sub femore Abraham domini sui, et iuravit illi super sermone hoc. Genesis 24:10 Tulitque decem camelos de grege domini sui, et abiit, ex omnibus bonis eius portans secum, profectusque perrexit in Mesopotamiam ad urbem Nachor. Genesis 24:11 Cumque camelos fecisset accumbere extra oppidum iuxta puteum aquae vespere, tempore quo solent mulieres egredi ad hauriendam aquam, dixit: Genesis 24:12 Domine Deus domini mei Abraham, occurre, obsecro, mihi hodie, et fac misericordiam cum domino meo Abraham. Genesis 24:13 Ecce ego sto prope fontem aquae, et filiae habitatorum huius civitatis egredientur ad hauriendam aquam. Genesis 24:14 Igitur puella, cui ego dixero: Inclina hydriam tuam ut bibam: et illa responderit, Bibe, quin et camelis tuis dabo potum: ipsa est, quam praeparasti servo tuo Isaac: et per hoc intelligam quod feceris misericordiam cum domino meo. Genesis 24:15 Necdum intra se verba compleverat, et ecce Rebecca egrediebatur, filia Bathuel, filii Melchae uxoris Nachor fratris Abraham, habens hydriam in scapula sua: Genesis 24:16 puella decora nimis, virgoque pulcherrima, et incognita viro: descenderat autem ad fontem, et impleverat hydriam, ac revertebatur. Genesis 24:17 Occurritque ei servus, et ait: Pauxillum aquae mihi ad bibendum praebe de hydria tua. Genesis 24:18 Quae respondit: Bibe domine mi. celeriterque deposuit hydriam super ulnam suam, et dedit ei potum. Genesis 24:19 Cumque ille bibisset, adiecit: Quin et camelis tuis hauriam aquam, donec cuncti bibant. Genesis 24:20 Effundensque hydriam in canalibus, recurrit ad puteum ut hauriret aquam: et haustam omnibus camelis dedit. Genesis 24:21 Ipse autem contemplabatur eam tacitus, scire volens utrum prosperum iter suum fecisset Deus, an non. Genesis 24:22 Postquam autem biberunt cameli, protulit vir inaures aureas, appendentes siclos duos, et armillas totidem pondo siclorum decem. Genesis 24:23 Dixitque ad eam: Cuius es filia? indica mihi: est in domo patris tui locus ad manendum? Genesis 24:24 Quae respondit: Filia sum Bathuelis, filii Nachor, quem peperit ei Melcha.. Genesis 24:25 Et addidit, dicens: Palearum quoque et foeni plurimum est apud nos, et locus spatiosus ad manendum. Genesis 24:26 Inclinavit se homo, et adoravit Dominum, Genesis 24:27 dicens: Benedictus Dominus Deus domini mei Abraham, qui non abstulit misericordiam et veritatem suam a domino meo, et recto itinere me perduxit in domum fratris domini mei. Genesis 24:28 Cucurrit itaque puella, et nunciavit in domum matris suae omnia quae audierat. Genesis 24:29 Habebat autem Rebecca fratrem nomine Laban, qui festinus egressus est ad hominem, ubi erat fons. Genesis 24:30 Cumque vidisset inaures et armillas in manibus sororis suae, et audisset cuncta verba referentis: Haec locutus est mihi homo: venit ad virum, qui stabat iuxta camelos, et prope fontem aquae: Genesis 24:31 dixitque ad eum: Ingredere, benedicte Domini: cur foris stas? praeparavi domum, et locum camelis. Genesis 24:32 Et introduxit eum in hospitium: ac destravit camelos, deditque paleas et foenum, et aquam ad lavandos pedes eius, et virorum qui venerant cum eo. Genesis 24:33 Et appositus est in conspectu eius panis. Qui ait: Non comedam, donec loquar sermones meos. Respondit ei: Loquere. Genesis 24:34 At ille: Servus, inquit, Abraham sum: Genesis 24:35 et Dominus benedixit domino meo valde, magnificatusque est: et dedit ei oves et boves, argentum et aurum, servos et ancillas, camelos et asinos. Genesis 24:36 Et peperit Sara uxor domini mei filium domino meo in senectute sua, deditque illi omnia quae habuerat. Genesis 24:37 Et adiuravit me dominus meus, dicens: Non accipies uxorem filio meo de filiabus Chananaeorum, in quorum terra habito: Genesis 24:38 sed ad domum patris mei perges, et de cognatione mea accipies uxorem filio meo: Genesis 24:39 ego vero respondi domino meo: Quid si noluerit venire mecum mulier? Genesis 24:40 Dominus, ait, in cuius conspectu ambulo, mittet angelum suum tecum, et diriget viam tuam: accipiesque uxorem filio meo de cognatione mea, et de domo patris mei. Genesis 24:41 Innocens eris a maledictione mea, cum veneris ad propinquos meos, et non dederit tibi. Genesis 24:42 Veni ergo hodie ad fontem aquae, et dixi: Domine Deus domini mei Abraham, si direxisti viam meam, in qua nunc ambulo, Genesis 24:43 ecce sto iuxta fontem aquae, et virgo, quae egredietur ad hauriendam aquam, audierit a me: Da mihi pauxillum aquae ad bibendum de hydria tua: Genesis 24:44 et dixerit mihi: Et tu bibe, et camelis tuis hauriam: ipsa est mulier quam praeparavit Dominus filio domini mei. Genesis 24:45 Dumque haec tacitus mecum volverem, apparuit Rebecca veniens cum hydria, quam portabat in scapula: descenditque ad fontem, et hausit aquam. Et aio ad eam: Da mihi paululum bibere. Genesis 24:46 Quae festinans deposuit hydriam de humero, et dixit mihi: Et tu bibe, et camelis tuis tribuam potum. Bibi, et adaquavit camelos. Genesis 24:47 Interrogavique eam, et dixi: Cuius es filia? Quae respondit: Filia Bathuelis sum, filii Nachor, quem peperit ei Melcha. Suspendi itaque inaures ad ornandam faciem eius, et armillas posui in manibus eius. Genesis 24:48 Pronusque adoravi Dominum, benedicens Domino Deo domini mei Abraham, qui perduxit me recto itinere, ut sumerem filiam fratris domini mei filio eius. Genesis 24:49 Quamobrem si facitis misericordiam et veritatem cum domino meo, indicate mihi: sin autem aliud placet, et hoc dicite mihi, ut vadam ad dextram, sive ad sinistram. Genesis 24:50 Responderuntque Laban et Bathuel: A Domino egressus est sermo: non possumus extra placitum eius quidquam aliud loqui tecum. Genesis 24:51 En Rebecca coram te est, tolle eam, et proficiscere, et sit uxor filii domini tui, sicut locutus est Dominus. Genesis 24:52 Quod cum audisset puer Abraham, procidens adoravit in terra Dominum. Genesis 24:53 Prolatisque vasis argenteis, et aureis, ac vestibus, dedit ea Rebeccae pro munere: fratribus quoque eius, et matri dona obtulit. Genesis 24:54 Inito convivio, vescentes pariter et bibentes manserunt ibi. Surgens autem mane, locutus est puer: Dimitte me, ut vadam ad dominum meum. Genesis 24:55 Responderuntque fratres eius, et mater: Maneat puella saltem decem dies apud nos, et postea proficiscetur. Genesis 24:56 Nolite, ait, me retinere, quia Dominus direxit viam meam: dimittite me ut pergam ad dominum meum. Genesis 24:57 Et dixerunt: Vocemus puellam, et quaeramus ipsius voluntatem. Genesis 24:58 Cumque vocata venisset, sciscitati sunt: Vis ire cum homine isto? Quae ait: Vadam. Genesis 24:59 Dimiserunt ergo eam, et nutricem illius, servumque Abraham, et comites eius, Genesis 24:60 imprecantes prospera sorori suae, atque dicentes: Soror nostra es, crescas in mille millia, et possideat semen tuum portas inimicorum suorum. Genesis 24:61 Igitur Rebecca, et puellae illius, ascensis camelis, secutae sunt virum: qui festinus revertebatur ad dominum suum: Genesis 24:62 eo autem tempore deambulabat Isaac per viam quae ducit ad Puteum, cuius nomen est Viventis, et videntis: habitabat enim in terra australi: Genesis 24:63 et egressus fuerat ad meditandum in agro, inclinata iam die: cumque elevasset oculos, vidit camelos venientes procul. Genesis 24:64 Rebecca quoque, conspecto Isaac, descendit de camelo, Genesis 24:65 et ait ad puerum: Quis est ille homo qui venit per agrum in occursum nobis? Dixitque ei: Ipse est dominus meus. At illa tollens cito pallium suum, operuit se. Genesis 24:66 Servus autem cuncta, quae gesserat, narravit domino suo Isaac. Genesis 24:67 Qui introduxit eam in tabernaculum Sarae matris suae, et accepit eam uxorem: et in tantum dilexit eam, ut dolorem, qui ex morte matris eius acciderat, temperaret. Genesis 25:0 Genesis 25:1 Abraham vero aliam duxit uxorem nomine Ceturam: Genesis 25:2 quae peperit ei Zamran et Iecsan, et Madan, et Madian, et Iesboc, et Sue. Genesis 25:3 Iecsan quoque genuit Saba, et Dadan. Filii Dadan fuerunt Assurim, et Latusim, et Loomin. Genesis 25:4 At vero ex Madian ortus est Epha, et Opher, et Henoch, et Abida, et Eldaa: omnes hi filii Ceturae. Genesis 25:5 Deditque Abraham cuncta quae possederat, Isaac: Genesis 25:6 filiis autem concubinarum largitus est munera, et separavit eos ab Isaac filio suo, dum adhuc ipse viveret, ad plagam orientalem. Genesis 25:7 Fuerunt autem dies vitae Abrahae, centum septuaginta quinque anni. Genesis 25:8 Et deficiens mortuus est in senectute bona, provectaeque aetatis, et plenus dierum: congregatusque est ad populum suum. Genesis 25:9 Et sepelierunt eum Isaac et Ismael filii sui in spelunca duplici, quae sita est in agro Ephron filii Seor Hethaei, e regione Mambre, Genesis 25:10 quam emerat a filiis Heth: ibi sepultus est ipse, et Sara uxor eius. Genesis 25:11 Et post obitum illius benedixit Deus Isaac filio eius, qui habitabat iuxta puteum nomine Viventis et videntis. Genesis 25:12 Hae sunt generationes Ismael filii Abrahae, quem peperit ei Agar Aegyptia, famula Sarae: et Genesis 25:13 haec nomina filiorum eius in vocabulis et generationibus suis. Primogenitus Ismaelis Nabaioth, deinde Cedar, et Adbeel, et Mabsam, Genesis 25:14 Masma quoque, et Duma, et Massa, Genesis 25:15 Hadar, et Thema, et Itur, et Naphis, et Cedma. Genesis 25:16 Isti sunt filii Ismaelis: et haec nomina per castella et oppida eorum, duodecim principes tribuum suarum. Genesis 25:17 Et facti sunt anni vitae Ismaelis centum triginta septem, deficiensque mortuus est, et appositus ad populum suum. Genesis 25:18 Habitavit autem ab Hevila usque Sur, quae respicit Aegyptum introeuntibus Assyrios. coram cunctis fratribus suis obiit. Genesis 25:19 Hae quoque sunt generationes Isaac filii Abraham: Abraham genuit Isaac: Genesis 25:20 qui cum quadraginta esset annorum, duxit uxorem Rebeccam filiam Bathuelis Syri de Mesopotamia, sororem Laban. Genesis 25:21 Deprecatusque est Isaac Dominum pro uxore sua, eo quod esset sterilis: qui exaudivit eum, et dedit conceptum Rebeccae. Genesis 25:22 Sed collidebantur in utero eius parvuli; quae ait: Si sic mihi futurum erat, quid necesse fuit concipere? Perrexitque ut consuleret Dominum. Genesis 25:23 Qui respondens, ait: Duae gentes sunt in utero tuo, et duo populi ex ventre tuo dividentur, populusque populum superabit, et maior serviet minori. Genesis 25:24 Iam tempus pariendi advenerat, et ecce gemini in utero eius reperti sunt. Genesis 25:25 Qui prior egressus est, rufus erat, et totus in morem pellis hispidus: vocatumque est nomen eius Esau. Protinus alter egrediens, plantam fratris tenebat manu: et idcirco appellavit eum Iacob. Genesis 25:26 Sexagenarius erat Isaac quando nati sunt ei parvuli. Genesis 25:27 Quibus adultis, factus est Esau vir gnarus venandi, et homo agricola: Iacob autem vir simplex habitabat in tabernaculis. Genesis 25:28 Isaac amabat Esau, eo quod de venationibus illius vesceretur: et Rebecca diligebat Iacob. Genesis 25:29 Coxit autem Iacob pulmentum: ad quem cum venisset Esau de agro lassus, Genesis 25:30 ait: Da mihi de coctione hac rufa, quia oppido lassus sum. Quam ob causam vocatum est nomen eius Edom. Genesis 25:31 Cui dixit Iacob: Vende mihi primogenita tua. Genesis 25:32 Ille respondit: En morior, quid mihi proderunt primogenita? Genesis 25:33 Ait Iacob: Iura ergo mihi. Iuravit ei Esau, et vendidit primogenita. Genesis 25:34 Et sic accepto pane et lentis edulio, comedit, et bibit, et abiit; parvipendens quod primogenita vendidisset. Genesis 26:0 Genesis 26:1 Orta autem fame super terram post eam sterilitatem, quae acciderat in diebus Abraham, abiit Isaac ad Abimelech regem Palaestinorum in Gerara. Genesis 26:2 Apparuitque ei Dominus, et ait: Ne descendas in Aegyptum, sed quiesce in terra, quam dixero tibi. Genesis 26:3 Et peregrinare in ea, eroque tecum, et benedicam tibi: tibi enim et semini tuo dabo universas regiones has, complens iuramentum quod spopondi Abraham patri tuo. Genesis 26:4 Et multiplicabo semen tuum sicut stellas caeli: daboque posteris tuis universas regiones has: et BENEDICENTUR in semine tuo omnes gentes terrae, Genesis 26:5 eo quod obedierit Abraham voci meae, et custodierit praecepta et mandata mea, et ceremonias legesque servaverit. Genesis 26:6 Mansit itaque Isaac in Geraris. Genesis 26:7 Qui cum interrogaretur a viris loci illius super uxore sua, respondit: Soror mea est. timuerat enim confiteri quod sibi esset sociata coniugio, reputans ne forte interficerent eum propter illius pulchritudinem. Genesis 26:8 Cumque pertransissent dies plurimi, et ibidem moraretur, prospiciens Abimelech rex Palaestinorum per fenestram, vidit eum iocantem cum Rebecca uxore sua. Genesis 26:9 Et accersito eo, ait: Perspicuum est quod uxor tua sit: cur mentitus es eam sororem tuam esse? Respondit: Timui ne morerer propter eam. Genesis 26:10 Dixitque Abimelech: Quare imposuisti nobis? potuit coire quispiam de populo cum uxore tua, et induxeras super nos grande peccatum. Praecepitque omni populo, dicens: Genesis 26:11 Qui tetigerit hominis huius uxorem, morte morietur. Genesis 26:12 Sevit autem Isaac in terra illa, et invenit in ipso anno centuplum: benedixitque ei Dominus. Genesis 26:13 Et locupletatus est homo, et ibat proficiens atque succrescens, donec magnus vehementer effectus est: Genesis 26:14 habuitque possessiones ovium et armentorum, et familiae plurimum. Ob hoc invidentes ei Palaestini, Genesis 26:15 omnes puteos, quos foderant servi patris illius Abraham, illo tempore obstruxerunt, implentes humo: Genesis 26:16 in tantum, ut ipse Abimelech diceret ad Isaac: Recede a nobis, quoniam potentior nobis factus es valde. Genesis 26:17 Et ille discedens, ut veniret ad torrentem Gerarae, habitaretque ibi: Genesis 26:18 rursum fodit alios puteos, quos foderant servi patris sui Abraham, et quos, illo mortuo, olim obstruxerant Philisthiim: appellavitque eos eisdem nominibus quibus ante pater vocaverat. Genesis 26:19 Foderuntque in Torrente, et repererunt aquam vivam. Genesis 26:20 Sed et ibi iurgium fuit pastorum Gerarae adversus pastores Isaac, dicentium: Nostra est aqua. quam ob rem nomen putei ex eo, quod acciderat, vocavit Calumniam. Genesis 26:21 Foderunt autem et alium: et pro illo quoque rixati sunt, appellavitque eum, Inimicitias. Genesis 26:22 Profectus inde fodit alium puteum, pro quo non contenderunt: itaque vocavit nomen eius, Latitudo, dicens: Nunc dilatavit nos Dominus, et fecit crescere super terram. Genesis 26:23 Ascendit autem ex illo loco in Bersabee, Genesis 26:24 ubi apparuit ei Dominus in ipsa nocte, dicens: Ego sum Deus Abraham patris tui, noli timere, quia ego tecum sum: benedicam tibi, et multiplicabo semen tuum propter servum meum Abraham. Genesis 26:25 Itaque aedificavit ibi altare: et invocato nomine Domini, extendit tabernaculum: praecepitque servis suis ut foderent puteum. Genesis 26:26 Ad quem locum cum venissent de Geraris Abimelech, et Ochozath amicus illius, et Phicol dux militum, Genesis 26:27 locutus est eis Isaac: Quid venistis ad me hominem quem odistis, et expulistis a vobis? Genesis 26:28 Qui responderunt: Vidimus tecum esse Dominum, et idcirco nos diximus: Sit iuramentum inter nos, et ineamus foedus, Genesis 26:29 ut non facias nobis quidquam mali, sicut et nos nihil tuorum attigimus, nec fecimus quod te laederet: sed cum pace dimisimus auctum benedictione Domini. Genesis 26:30 Fecit ergo eis convivium, et post cibum et potum Genesis 26:31 surgentes mane, iuraverunt sibi mutuo: dimisitque eos Isaac pacifice in locum suum. Genesis 26:32 Ecce autem venerunt in ipso die servi Isaac annunciantes ei de puteo, quem foderant, atque dicentes: Invenimus aquam. Genesis 26:33 Unde appellavit eum, Abundantiam: et nomen urbi impositum est Bersabee, usque in praesentem diem. Genesis 26:34 Esau vero quadragenarius duxit uxores duas, Iudith filiam Beeri Hethaei, et Basemath filiam Elon eiusdem loci: Genesis 26:35 quae ambae offenderant animum Isaac et Rebeccae. Genesis 27:0 Genesis 27:1 Senuit autem Isaac, et caligaverunt oculi eius, et videre non poterat: vocavitque Esau filium suum maiorem, et dixit ei: Fili mi? Qui respondit: Adsum. Genesis 27:2 Cui pater: Vides, inquit, quod senuerim, et ignorem diem mortis meae. Genesis 27:3 Sume arma tua, pharetram, et arcum, et egredere foras: cumque venatu aliquid apprehenderis, Genesis 27:4 fac mihi inde pulmentum sicut velle me nosti, et affer ut comedam: et benedicat tibi anima mea antequam moriar. Genesis 27:5 Quod cum audisset Rebecca, et ille abiisset in agrum ut iussionem patris impleret, Genesis 27:6 dixit filio suo Iacob: Audivi patrem tuum loquentem cum Esau fratre tuo, et dicentem ei: Genesis 27:7 Affer mihi de venatione tua, et fac cibos ut comedam, et benedicam tibi coram Domino antequam moriar. Genesis 27:8 Nunc ergo fili mi, acquiesce consiliis meis: Genesis 27:9 et pergens ad gregem, affer mihi duos hoedos optimos, ut faciam ex eis escas patri tuo, quibus libenter vescitur: Genesis 27:10 quas cum intuleris, et comederit, benedicat tibi priusquam moriatur. Genesis 27:11 Cui ille respondit: Nosti quod Esau frater meus homo pilosus sit, et ego lenis: Genesis 27:12 si attrectaverit me pater meus, et senserit, timeo ne putet me sibi voluisse illudere, et inducat super me maledictionem pro benedictione. Genesis 27:13 Ad quem mater: In me sit, ait, ista maledictio, fili mi: tantum audi vocem meam, et pergens affer quae dixi. Genesis 27:14 Abiit, et attulit, deditque matri. Paravit illa cibos, sicut velle noverat patrem illius. Genesis 27:15 Et vestibus Esau valde bonis, quas apud se habebat domi, induit eum: Genesis 27:16 pelliculasque hoedorum circumdedit manibus, et colli nuda protexit. Genesis 27:17 Deditque pulmentum, et panes, quos coxerat, tradidit. Genesis 27:18 Quibus illatis, dixit: Pater mi? At ille respondit: Audio. Quis es tu fili mi? Genesis 27:19 Dixitque Iacob: Ego sum primogenitus tuus Esau: feci sicut praecepisti mihi: surge, sede, et comede de venatione mea, ut benedicat mihi anima tua. Genesis 27:20 Rursumque Isaac ad filium suum: Quo modo, inquit, tam cito invenire potuisti, fili mi? Qui respondit: Voluntas Dei fuit ut cito occurreret mihi quod volebam: Genesis 27:21 Dixitque Isaac: Accede ad me, ut tangam te fili mi, et probem utrum tu sis filius meus Esau, an non. Genesis 27:22 Accessit ille ad patrem, et palpato eo, dixit Isaac: Vox quidem, vox Iacob est: sed manus, manus sunt Esau. Genesis 27:23 Et non cognovit eum, quia pilosae manus similitudinem maioris expresserant. Benedicens ergo illi, Genesis 27:24 ait: Tu es filius meus Esau? Respondit: Ego sum. Genesis 27:25 At ille: Affer mihi, inquit, cibos de venatione tua, fili mi, ut benedicat tibi anima mea. Quos cum oblatos comedisset, obtulit ei etiam vinum. quo hausto, Genesis 27:26 dixit ad eum: Accede ad me, et da mihi osculum, fili mi. Genesis 27:27 Accessit, et osculatus est eum. Statimque ut sensit vestimentorum illius fragrantiam, benedicens illi, ait: Ecce odor filii mei sicut odor agri pleni, cui benedixit Dominus. Genesis 27:28 Det tibi Deus de rore caeli, et de pinguedine terrae abundantiam frumenti et vini. Genesis 27:29 Et serviant tibi populi, et adorent te tribus: esto dominus fratrum tuorum, et incurventur ante te filii matris tuae. qui maledixerit tibi, sit ille maledictus: et qui benedixerit tibi, benedictionibus repleatur. Genesis 27:30 Vix Isaac sermonem impleverat: et egresso Iacob foras, venit Esau, Genesis 27:31 coctosque de venatione cibos intulit patri, dicens: Surge pater mi, et comede de venatione filii tui: ut benedicat mihi anima tua. Genesis 27:32 Dixitque illi Isaac: Quis enim es tu? Qui respondit: Ego sum filius tuus primogenitus Esau. Genesis 27:33 Expavit Isaac stupore vehementi: et ultra quam credi potest, admirans, ait: Quis igitur ille est qui dudum captam venationem attulit mihi, et comedi ex omnibus priusquam tu venires? benedixique ei, et erit benedictus. Genesis 27:34 Auditis Esau sermonibus patris, irrugiit clamore magno: et consternatus, ait: Benedic etiam et mihi, pater mi. Genesis 27:35 Qui ait: Venit germanus tuus fraudulenter, et accepit benedictionem tuam. Genesis 27:36 At ille subiunxit: Iuste vocatum est nomen eius Iacob: supplantavit enim me en altera vice: primogenita mea ante tulit, et nunc secundo surripuit benedictionem meam. Rursumque ad patrem: Numquid non reservasti, ait, et mihi benedictionem? Genesis 27:37 Respondit Isaac: Dominum tuum illum constitui, et omnes fratres eius servituti illius subiugavi: frumento et vino stabilivi eum, et tibi post haec, fili mi, ultra quid faciam? Genesis 27:38 Cui Esau: Num unam, inquit, tantum benedictionem habes, pater? mihi quoque obsecro ut benedicas. Cumque eiulatu magno fleret, Genesis 27:39 motus Isaac, dixit ad eum: In pinguedine terrae, et in rore caeli desuper Genesis 27:40 erit benedictio tua. Vives in gladio, et fratri tuo servies: tempusque veniet, cum excutias, et solvas iugum eius de cervicibus tuis. Genesis 27:41 Oderat ergo semper Esau Iacob pro benedictione qua benedixerat ei pater: dixitque in corde suo: Venient dies luctus patris mei, et occidam Iacob fratrem meum. Genesis 27:42 Nunciata sunt haec Rebeccae: quae mittens et vocans Iacob filium suum, dixit ad eum: Ecce Esau frater tuus minatur ut occidat te. Genesis 27:43 Nunc ergo, fili mi, audi vocem meam, et consurgens fuge ad Laban fratrem meum in Haran: Genesis 27:44 habitabisque cum eo dies paucos, donec requiescat furor fratris tui, Genesis 27:45 et cesset indignatio eius, obliviscaturque eorum quae fecisti in eum: postea mittam, et adducam te inde huc. cur utroque orbabor filio in uno die? Genesis 27:46 Dixitque Rebecca ad Isaac: Taedet me vitae meae propter filias Heth: si acceperit Iacob uxorem de stirpe huius terrae, nolo vivere. Genesis 28:0 Genesis 28:1 Vocavit itaque Isaac Iacob, et benedixit eum, praecepitque ei dicens: Noli accipere coniugem de genere Chanaan: Genesis 28:2 sed vade, et proficiscere in Mesopotamiam Syriae, ad domum Bathuel patris matris tuae, et accipe tibi inde uxorem de filiabus Laban avunculi tui. Genesis 28:3 Deus autem omnipotens benedicat tibi, et crescere te faciat, atque multiplicet: ut sis in turbas populorum. Genesis 28:4 Et det tibi benedictiones Abrahae, et semini tuo post te: ut possideas terram peregrinationis tuae, quam pollicitus est avo tuo. Genesis 28:5 Cumque dimisisset eum Isaac, profectus pervenit in Mesopotamiam Syriae ad Laban filium Bathuel Syri, fratrem Rebeccae matris suae. Genesis 28:6 Videns autem Esau quod benedixisset pater suus Iacob, et misisset eum in Mesopotamiam Syriae, ut inde uxorem duceret; et quod post benedictionem praecepisset ei, dicens: Non accipies uxorem de filiabus Chanaan: Genesis 28:7 quodque obediens Iacob parentibus suis isset in Syriam: Genesis 28:8 probans quoque quod non libenter aspiceret filias Chanaan pater suus: Genesis 28:9 ivit ad Ismaelem, et duxit uxorem absque iis, quas prius habebat, Maheleth filiam Ismael filii Abraham, sororem Nabaioth. Genesis 28:10 Igitur egressus Iacob de Bersabee, pergebat Haran. Genesis 28:11 Cumque venisset ad quemdam locum, et vellet in eo requiescere post solis occubitum, tulit de lapidibus qui iacebant, et supponens capiti suo, dormivit in eodem loco. Genesis 28:12 Viditque in somnis scalam stantem super terram, et cacumen illius tangens caelum: Angelos quoque Dei ascendentes et descendentes per eam, Genesis 28:13 et Dominum innixum scalae dicentem sibi: Ego sum Dominus Deus Abraham patris tui, et Deus Isaac: Terram, in qua dormis, tibi dabo et semini tuo. Genesis 28:14 Eritque semen tuum quasi pulvis terrae: dilataberis ad Orientem, et Occidentem, et Septentrionem, et Meridiem: et BENEDICENTUR IN TE et in semine tuo cunctae tribus terrae. Genesis 28:15 Et ero custos tuus quocumque perrexeris, et reducam te in terram hanc: nec dimittam nisi complevero universa quae dixi. Genesis 28:16 Cumque evigilasset Iacob de somno, ait: Vere Dominus est in loco isto, et ego nesciebam. Genesis 28:17 Pavensque: Quam terribilis est, inquit, locus iste! non est hic aliud nisi domus Dei, et porta caeli. Genesis 28:18 Surgens ergo Iacob mane, tulit lapidem quem supposuerat capiti suo, et erexit in titulum, fundens oleum desuper. Genesis 28:19 Appellavitque nomen urbis Bethel, quae prius Luza vocabatur. Genesis 28:20 Vovit etiam votum, dicens: Si fuerit Dominus mecum, et custodierit me in via, per quam ego ambulo, et dederit mihi panem ad vescendum, et vestimentum ad induendum, Genesis 28:21 reversusque fuero prospere ad domum patris mei: erit mihi Dominus in Deum, Genesis 28:22 et lapis iste, quem erexi in titulum, vocabitur Domus Dei: cunctorumque quae dederis mihi, decimas offeram tibi. Genesis 29:0 Genesis 29:1 Profectus ergo Iacob venit in terram Orientalem. Genesis 29:2 Et vidit puteum in agro, tres quoque greges ovium accubantes iuxta eum: nam ex illo adaquabantur pecora, et os eius grandi lapide claudebatur. Genesis 29:3 Morisque erat ut cunctis ovibus congregatis devolverent lapidem, et refectis gregibus rursum super os putei ponerent. Genesis 29:4 Dixitque ad pastores: Fratres, unde estis? Qui responderunt: De Haran. Genesis 29:5 Quos interrogans, Numquid, ait, nostis Laban filium Nachor? Dixerunt: Novimus. Genesis 29:6 Sanusne est? inquit: Valet, inquiunt: et ecce Rachel filia eius venit cum grege suo. Genesis 29:7 Dixitque Iacob: Adhuc multum diei superest, nec est tempus ut reducantur ad caulas greges: date ante potum ovibus, et sic eas ad pastum reducite. Genesis 29:8 Qui responderunt: Non possumus, donec omnia pecora congregentur, et amoveamus lapidem de ore putei, ut adaquemus greges. Genesis 29:9 Adhuc loquebantur, et ecce Rachel veniebat cum ovibus patris sui: nam gregem ipsa pascebat. Genesis 29:10 Quam cum vidisset Iacob, et sciret consobrinam suam, ovesque Laban avunculi sui: amovit lapidem quo puteus claudebatur. Genesis 29:11 Et adaquato grege, osculatus est eam: et elevata voce flevit, Genesis 29:12 et indicavit ei quod frater esset patris sui, et filius Rebeccae: at illa festinans nunciavit patri suo. Genesis 29:13 Qui cum audisset venisse Iacob filium sororis suae, occurrit obviam ei: complexusque eum, et in oscula ruens, duxit in domum suam. Auditis autem causis itineris, Genesis 29:14 respondit: Os meum es, et caro mea. Et postquam impleti sunt dies mensis unius, Genesis 29:15 dixit ei: Num quia frater meus es, gratis servies mihi? dic quid mercedis accipias. Genesis 29:16 Habebat vero duas filias, nomen maioris Lia: minor vero appellabatur Rachel. Genesis 29:17 Sed Lia lippis erat oculis: Rachel decora facie, et venusto aspectu. Genesis 29:18 Quam diligens Iacob, ait: Serviam tibi pro Rachel filia tua minore, septem annis. Genesis 29:19 Respondit Laban: Melius est ut tibi eam dem quam alteri viro, mane apud me. Genesis 29:20 Servivit ergo Iacob pro Rachel septem annis: et videbantur illi pauci dies prae amoris magnitudine. Genesis 29:21 Dixitque ad Laban: Da mihi uxorem meam: quia iam tempus impletum est, ut ingrediar ad illam. Genesis 29:22 Qui vocatis multis amicorum turbis ad convivium, fecit nuptias. Genesis 29:23 Et vespere Liam filiam suam introduxit ad eum, Genesis 29:24 dans ancillam filiae, Zelpham nomine. Ad quam cum ex more Iacob fuisset ingressus, facto mane vidit Lian: Genesis 29:25 et dixit ad socerum suum: Quid est quod facere voluisti? nonne pro Rachel servivi tibi? quare imposuisti mihi? Genesis 29:26 Respondit Laban: Non est in loco nostro consuetudinis, ut minores ante tradamus ad nuptias. Genesis 29:27 Imple hebdomadam dierum huius copulae: et hanc quoque dabo tibi pro opere quo serviturus es mihi septem annis aliis. Genesis 29:28 Acquievit placito: et hebdomada transacta, Rachel duxit uxorem: Genesis 29:29 cui pater servam Balam tradiderat. Genesis 29:30 Tandemque potitus optatis nuptiis, amorem sequentis priori praetulit, serviens apud eum septem annis aliis. Genesis 29:31 Videns autem Dominus quod despiceret Liam, aperuit vulvam eius, sorore sterili permanente. Genesis 29:32 Quae conceptum genuit filium, vocavitque nomen eius Ruben, dicens: Vidit Dominus humilitatem meam, nunc amabit me vir meus. Genesis 29:33 Rursumque concepit et peperit filium, et ait: Quoniam audivit me Dominus haberi contemptui, dedit etiam istum mihi. vocavitque nomen eius Simeon. Genesis 29:34 Concepitque tertio, et genuit alium filium: dixitque: Nunc quoque copulabitur mihi maritus meus, eo quod pepererim ei tres filios: et idcirco appellavit nomen eius, Levi. Genesis 29:35 Quarto concepit, et peperit filium, et ait: Modo confitebor Domino. et ob hoc vocavit eum, Iudam: cessavitque parere. Genesis 30:0 Genesis 30:1 Cernens autem Rachel quod infecunda esset, invidit sorori suae, et ait marito suo: Da mihi liberos, alioquin moriar. Genesis 30:2 Cui iratus respondit Iacob: Num pro Deo ego sum, qui privavit te fructu ventris tui? Genesis 30:3 At illa: Habeo, inquit, famulam Balam: ingredere ad illam, ut pariat super genua mea, et habeam ex illa filios. Genesis 30:4 Deditque illi Balam in coniugium: quae, Genesis 30:5 ingresso ad se viro, concepit, et peperit filium. Genesis 30:6 Dixitque Rachel: Iudicavit mihi Dominus, et exaudivit vocem meam, dans mihi filium. et idcirco appellavit nomen eius, Dan. Genesis 30:7 Rursumque Bala concipiens, peperit alterum, Genesis 30:8 pro quo ait Rachel: Comparavit me Dominus cum sorore mea, et invalui: vocavitque eum, Nephthali. Genesis 30:9 Sentiens Lia quod parere desiisset, Zelpham ancillam suam marito tradidit. Genesis 30:10 Qua post conceptum edente filium, Genesis 30:11 dixit: Feliciter. et idcirco vocavit nomen eius, Gad. Genesis 30:12 Peperit quoque Zelpha alterum. Genesis 30:13 Dixitque Lia: Hoc pro beatitudine mea: Beatam quippe me dicent mulieres. propterea appellavit eum, Aser. Genesis 30:14 Egressus autem Ruben tempore messis triticeae in agrum, reperit mandragoras: quas matri Liae detulit. Dixitque Rachel: Da mihi partem de mandragoris filii tui. Genesis 30:15 Illa respondit: Parumne tibi videtur quod praeripueris maritum mihi, nisi etiam mandragoras filii mei tuleris? Ait Rachel: Dormiat tecum hac nocte pro mandragoris filii tui. Genesis 30:16 Redeuntique ad vesperam Iacob de agro, egressa est in occursum eius Lia, et ait: Ad me, inquit, intrabis: quia mercede conduxi te pro mandragoris filii mei. Dormivitque cum ea nocte illa. Genesis 30:17 Et exaudivit Deus preces eius: concepitque et peperit filium quintum, Genesis 30:18 et ait: Dedit Deus mercedem mihi, quia dedi ancillam meam viro meo. appellavitque nomen eius, Issachar. Genesis 30:19 Rursum Lia concipiens, peperit sextum filium, Genesis 30:20 et ait: Dotavit me Deus dote bona: etiam hac vice mecum erit maritus meus, eo quod genuerim ei sex filios: et idcirco appellavit nomen eius, Zabulon. Genesis 30:21 Post quem peperit filiam, nomine Dinam. Genesis 30:22 Recordatus quoque Dominus Rachelis, exaudivit eam, et aperuit vulvam eius. Genesis 30:23 Quae concepit, et peperit filium, dicens: Abstulit Deus opprobrium meum. Genesis 30:24 Et vocavit nomen eius, Ioseph, dicens: Addat mihi Dominus filium alterum. Genesis 30:25 Nato autem Ioseph, dixit Iacob socero suo: Dimitte me ut revertar in patriam meam, et ad terram meam. Genesis 30:26 Da mihi uxores, et liberos meos, pro quibus servivi tibi, ut abeam: tu vero nosti servitutem qua servivi tibi. Genesis 30:27 Ait illi Laban: Inveniam gratiam in conspectu tuo: experimento didici, quia benedixerit mihi Deus propter te: Genesis 30:28 constitue mercedem tuam quam dem tibi. Genesis 30:29 At ille respondit: Tu nosti quo modo servierim tibi, et quanta in manibus meis fuerit possessio tua. Genesis 30:30 Modicum habuisti antequam venirem ad te, et nunc dives effectus es: benedixitque tibi Deus ad introitum meum. iustum est igitur ut aliquando provideam etiam domui meae. Genesis 30:31 Dixitque Laban: Quid tibi dabo? At ille ait: Nihil volo: sed si feceris quod postulo, iterum pascam, et custodiam pecora tua. Genesis 30:32 Gyra omnes greges tuos, et separa cunctas oves varias, et sparso vellere; quodcumque furvum, et maculosum, variumque fuerit, tam in ovibus quam in capris, erit merces mea. Genesis 30:33 Respondebitque mihi cras iustitia mea, quando placiti tempus advenerit coram te: et omnia quae non fuerint varia, et maculosa, et furva, tam in ovibus quam in capris, furti me argues. Genesis 30:34 Dixitque Laban: Gratum habeo quod petis. Genesis 30:35 Et separavit in die illa capras, et oves, et hircos, et arietes varios, atque maculosos: cunctum autem gregem unicolorem, id est albi, et nigri velleris, tradidit in manu filiorum suorum. Genesis 30:36 Et posuit spatium itineris trium dierum inter se et generum, qui pascebat reliquos greges eius. Genesis 30:37 Tollens ergo Iacob virgas populeas virides, et amygdalinas, et ex platanis, ex parte decorticavit eas: detractisque corticibus, in his, quae spoliata fuerant, candor apparuit: illa vero quae integra fuerant, viridia permanserunt: atque in hunc modum color effectus est varius. Genesis 30:38 Posuitque eas in canalibus, ubi effundebatur aqua: ut cum venissent greges ad bibendum, ante oculos haberent virgas, et in aspectu earum conciperent. Genesis 30:39 Factumque est ut in ipso calore coitus, oves intuerentur virgas, et parerent maculosa, et varia, et diverso colore respersa. Genesis 30:40 Divisitque gregem Iacob, et posuit virgas in canalibus ante oculos arietum: erant autem alba et nigra quaeque, Laban: cetera vero, Iacob, separatis inter se gregibus. Genesis 30:41 Igitur quando primo tempore ascendebantur oves, ponebat Iacob virgas in canalibus aquarum ante oculos arietum et ovium, ut in earum contemplatione conciperent: Genesis 30:42 quando vero serotina admissura erat, et conceptus extremus, non ponebat eas. Factaque sunt ea quae erant serotina, Laban: et quae primi temporis, Iacob. Genesis 30:43 Ditatusque est homo ultra modum, et habuit greges multos, ancillas et servos, camelos et asinos. Genesis 31:0 Genesis 31:1 Postquam autem audivit verba filiorum Laban dicentium: Tulit Iacob omnia quae fuerunt patris nostri, et de illius facultate ditatus, factus est inclytus: Genesis 31:2 animadvertit quoque faciem Laban, quod non esset erga se sicut heri et nudiustertius, Genesis 31:3 maxime dicente sibi Domino: Revertere in terram patrum tuorum, et ad generationem tuam, eroque tecum. Genesis 31:4 Misit, et vocavit Rachel et Liam in agrum, ubi pascebat greges, Genesis 31:5 dixitque eis: Video faciem patris vestri quod non sit erga me sicut heri, et nudiustertius: Deus autem patris mei fuit mecum. Genesis 31:6 Et ipsae nostis quod totis viribus meis servierim patri vestro. Genesis 31:7 Sed et pater vester circumvenit me, et mutavit mercedem meam decem vicibus: et tamen non dimisit eum Deus ut noceret mihi. Genesis 31:8 Si quando dixit: Variae erunt mercedes tuae: pariebant omnes oves varios foetus. quando vero econtrario ait: Alba quaeque accipies pro mercede: omnes greges alba pepererunt. Genesis 31:9 Tulitque Deus substantiam patris vestri, et dedit mihi. Genesis 31:10 Postquam enim conceptus ovium tempus advenerat, levavi oculos meos, et vidi in somnis ascendentes mares super feminas, varios et maculosos, et diversorum colorum. Genesis 31:11 Dixitque angelus Dei ad me in somnis: Iacob? Et ego respondi: Adsum. Genesis 31:12 Qui ait: Leva oculos tuos, et vide universos masculos ascendentes super feminas, varios, maculosos, atque respersos. Vidi enim omnia quae fecit tibi Laban. Genesis 31:13 Ego sum Deus Bethel, ubi unxisti lapidem, et votum vovisti mihi. Nunc ergo surge, et egredere de terra hac, revertens in terram nativitatis tuae. Genesis 31:14 Responderuntque Rachel et Lia: Numquid habemus residui quidquam in facultatibus, et hereditate domus patris nostri? Genesis 31:15 Nonne quasi alienas reputavit nos, et vendidit, comeditque pretium nostrum? Genesis 31:16 Sed Deus tulit opes patris nostri, et eas tradidit nobis, ac filiis nostris: unde omnia quae praecepit tibi Deus, fac. Genesis 31:17 Surrexit itaque Iacob, et impositis liberis, ac coniugibus suis super camelos, abiit. Genesis 31:18 Tulitque omnem substantiam suam, et greges, et quidquid in Mesopotamia acquisierat, pergens ad Isaac patrem suum in terram Chanaan. Genesis 31:19 Eo tempore ierat Laban ad tondendas oves, et Rachel furata est idola patris sui. Genesis 31:20 Noluitque Iacob confiteri socero suo quod fugeret. Genesis 31:21 Cumque abiisset tam ipse quam omnia quae iuris sui erant, et amne transmisso pergeret contra montem Galaad, Genesis 31:22 nunciatum est Laban die tertio quod fugeret Iacob. Genesis 31:23 Qui, assumptis fratribus suis, persecutus est eum diebus septem: et comprehendit eum in Monte Galaad. Genesis 31:24 Viditque in somnis dicentem sibi Deum: Cave ne quidquam aspere loquaris contra Iacob. Genesis 31:25 Iamque Iacob extenderat in monte tabernaculum: cumque ille consecutus fuisset eum cum fratribus suis, in eodem Monte Galaad fixit tentorium. Genesis 31:26 Et dixit ad Iacob: Quare ita egisti, ut clam me abigeres filias meas quasi captivas gladio? Genesis 31:27 Cur ignorante me fugere voluisti, nec indicare mihi, ut prosequerer te cum gaudio, et canticis, et tympanis, et citharis? Genesis 31:28 Non es passus ut oscularer filios meos et filias: stulte operatus es: et nunc quidem Genesis 31:29 valet manus mea reddere tibi malum: sed Deus patris tui heri dixit mihi: Cave ne loquaris contra Iacob quidquam durius. Genesis 31:30 Esto, ad tuos ire cupiebas, et desiderio erat tibi domus patris tui: cur furatus es deos meos? Genesis 31:31 Respondit Iacob: Quod inscio te profectus sum, timui ne violenter auferres filias tuas. Genesis 31:32 Quod autem furti me arguis: apud quemcumque inveneris deos tuos, necetur coram fratribus nostris. scrutare, quidquid tuorum apud me inveneris, et aufer. haec dicens, ignorabat quod Rachel furata esset idola. Genesis 31:33 Ingressus itaque Laban tabernaculum Iacob et Liae, et utriusque famulae, non invenit. Cumque intrasset tentorium Rachelis, Genesis 31:34 illa festinans abscondit idola subter stramenta cameli, et sedit desuper: scrutantique omne tentorium, et nihil invenienti, Genesis 31:35 ait: Ne irascatur dominus meus quod coram te assurgere nequeo: quia iuxta consuetudinem feminarum nunc accidit mihi. sic delusa solicitudo quaerentis est. Genesis 31:36 Tumensque Iacob, cum iurgio ait: Quam ob culpam meam, et ob quod peccatum meum sic exarsisti post me, Genesis 31:37 et scrutatus es omnem supellectilem meam? Quid invenisti de cuncta substantia domus tuae? pone hic coram fratribus meis, et fratribus tuis, et iudicent inter me, et te. Genesis 31:38 Idcirco viginti annis fui tecum? oves tuae et caprae steriles non fuerunt, arietes gregis tui non comedi: Genesis 31:39 nec captum a bestia ostendi tibi, ego damnum omne reddebam: quidquid furto peribat, a me exigebas: Genesis 31:40 die noctuque aestu urebar, et gelu, fugiebatque somnus ab oculis meis. Genesis 31:41 Sicque per viginti annos in domo tua servivi tibi, quattuordecim pro filiabus, et sex pro gregibus tuis: immutasti quoque mercedem meam decem vicibus. Genesis 31:42 Nisi Deus patris mei Abraham, et timor Isaac affuisset mihi, forsitan modo nudum me dimisisses: afflictionem meam et laborem manuum mearum respexit Deus, et arguit te heri. Genesis 31:43 Respondit ei Laban: Filiae meae et filii, et greges tui, et omnia quae cernis, mea sunt: quid possum facere filiis et nepotibus meis? Genesis 31:44 Veni ergo, et ineamus foedus: ut sit in testimonium inter me et te. Genesis 31:45 Tulit itaque Iacob lapidem, et erexit illum in titulum: Genesis 31:46 dixitque fratribus suis: Afferte lapides. Qui congregantes fecerunt tumulum, comederuntque super eum: Genesis 31:47 quem vocavit Laban Tumulum testis: et Iacob, Acervum testimonii, uterque iuxta proprietatem linguae suae. Genesis 31:48 Dixitque Laban: Tumulus iste erit testis inter me et te hodie, et idcirco appellatum est nomen eius Galaad, id est, Tumulus testis. Genesis 31:49 Intueatur et iudicet Dominus inter nos quando recesserimus a nobis, Genesis 31:50 si afflixeris filias meas, et si introduxeris alias uxores super eas: nullus sermonis nostri testis est absque Deo, qui praesens respicit. Genesis 31:51 Dixitque rursus ad Iacob: En tumulus hic, et lapis quem erexi inter me et te, Genesis 31:52 testis erit: tumulus, inquam, iste et lapis sint in testimonium, si aut ego transiero illum pergens ad te, aut tu praeterieris, malum mihi cogitans. Genesis 31:53 Deus Abraham, et Deus Nachor iudicet inter nos, Deus patris eorum. Iuravit ergo Iacob per timorem patris sui Isaac: Genesis 31:54 immolatisque victimis in monte, vocavit fratres suos ut ederent panem. Qui cum comedissent, manserunt ibi. Genesis 31:55 Laban vero de nocte consurgens, osculatus est filios, et filias suas, et benedixit illis: reversusque est in locum suum. Genesis 32:0 Genesis 32:1 Iacob autem abiit in itinere quod coeperat: fueruntque ei obviam Angeli Dei. Genesis 32:2 Quos cum vidisset, ait: Castra Dei sunt haec. et appellavit nomen loci illius Mahanaim, id est, Castra. Genesis 32:3 Misit autem et nuncios ante se ad Esau fratrem suum in terram Seir, in regionem Edom: Genesis 32:4 praecepitque eis, dicens: Sic loquimini domino meo Esau: Haec dicit frater tuus Iacob: Apud Laban peregrinatus sum, et fui usque in praesentem diem. Genesis 32:5 Habeo boves, et asinos, et oves, et servos, et ancillas: mittoque nunc legationem ad dominum meum, ut inveniam gratiam in conspectu tuo. Genesis 32:6 Reversique sunt nuncii ad Iacob, dicentes: Venimus ad Esau fratrem tuum, et ecce properat tibi in occursum cum quadringentis viris. Genesis 32:7 Timuit Iacob valde: et perterritus divisit populum qui secum erat, greges quoque et oves et boves, et camelos in duas turmas, Genesis 32:8 dicens: Si venerit Esau ad unam turmam, et percusserit eam, alia turma, quae relicta est, salvabitur. Genesis 32:9 Dixitque Iacob: Deus patris mei Abraham, et Deus patris mei Isaac: Domine qui dixisti mihi: Revertere in terram tuam, et in locum nativitatis tuae, et benefaciam tibi: Genesis 32:10 minor sum cunctis miserationibus tuis, et veritate tua quam explevisti servo tuo. In baculo meo transivi Iordanem istum: et nunc cum duabus turmis regredior. Genesis 32:11 Erue me de manu fratris mei Esau, quia valde eum timeo: ne forte veniens percutiat matrem cum filiis. Genesis 32:12 Tu locutus es quod benefaceres mihi, et dilatares semen meum sicut arenam maris, quae prae multitudine numerari non potest. Genesis 32:13 Cumque dormisset ibi nocte illa, separavit de his quae habebat, munera Esau fratri suo, Genesis 32:14 capras ducentas, hircos viginti, oves ducentas, et arietes viginti, Genesis 32:15 camelos foetas cum pullis suis triginta, vaccas quadraginta, et tauros viginti, asinas viginti, et pullos earum decem. Genesis 32:16 Et misit per manus servorum suorum singulos seorsum greges, dixitque pueris suis: Antecedite me, et sit spatium inter gregem et gregem. Genesis 32:17 Et praecepit priori, dicens: Si obvium habueris fratrem meum Esau, et interrogaverit te, Cuius es? aut, Quo vadis? aut, Cuius sunt ista quae sequeris? Genesis 32:18 respondebis: Servi tui Iacob, munera misit domino suo Esau: ipse quoque post nos venit. Genesis 32:19 Similiter dedit mandata secundo, et tertio, et cunctis qui sequebantur greges, dicens: Iisdem verbis loquimini ad Esau, cum inveneritis eum. Genesis 32:20 Et addetis: Ipse quoque servus tuus Iacob iter nostrum insequitur: dixit enim: Placabo illum muneribus quae praecedunt, et postea videbo illum, forsitan propitiabitur mihi. Genesis 32:21 Praecesserunt itaque munera ante eum, ipse vero mansit nocte illa in castris. Genesis 32:22 Cumque mature surrexisset, tulit duas uxores suas, et totidem famulas cum undecim filiis, et transivit vadum Iaboc. Genesis 32:23 Traductisque omnibus quae ad se pertinebant, Genesis 32:24 mansit solus: et ecce vir luctabatur cum eo usque mane. Genesis 32:25 Qui cum videret quod eum superare non posset, tetigit nervum femoris eius, et statim emarcuit. Genesis 32:26 Dixitque ad eum: Dimitte me, iam enim ascendit aurora. Respondit: Non dimittam te, nisi benedixeris mihi. Genesis 32:27 Ait ergo: Quod nomen est tibi? Respondit: Iacob. Genesis 32:28 At ille, Nequaquam, inquit, Iacob appellabitur nomen tuum, sed Israel: quoniam si contra Deum fortis fuisti, quanto magis contra homines praevalebis? Genesis 32:29 Interrogavit eum Iacob: Dic mihi, quo appellaris nomine? Respondit: Cur quaeris nomen meum? Et benedixit ei in eodem loco. Genesis 32:30 Vocavitque Iacob nomen loci illius Phanuel, dicens: Vidi Dominum facie ad faciem, et salva facta est anima mea. Genesis 32:31 Ortusque est ei statim sol, postquam transgressus est Phanuel: ipse vero claudicabat pede. Genesis 32:32 Quam ob causam non comedunt nervum filii Israel, qui emarcuit in femore Iacob, usque in praesentem diem: eo quod tetigerit nervum femoris eius, et obstupuerit. Genesis 33:0 Genesis 33:1 Elevans autem Iacob oculos suos, vidit venientem Esau, et cum eo quadringentos viros: divisitque filios Liae et Rachel, ambarumque famularum: Genesis 33:2 et posuit utramque ancillam, et liberos earum in principio: Liam vero, et filios eius in secundo loco: Rachel autem, et Ioseph novissimos. Genesis 33:3 Et ipse progrediens adoravit pronus in terram septies, donec appropinquaret frater eius. Genesis 33:4 Currens itaque Esau obviam fratri suo, amplexatus est eum: stringensque collum eius, et osculans flevit. Genesis 33:5 Levatisque oculis, vidit mulieres et parvulos earum, et ait: Quid sibi volunt isti? et si ad te pertinent? Respondit: Parvuli sunt, quos donavit mihi Deus servo tuo. Genesis 33:6 Et appropinquantes ancillae et filii earum, incurvati sunt. Genesis 33:7 Accessit quoque Lia cum pueris suis: et cum similiter adorassent, extremi Ioseph et Rachel adoraverunt. Genesis 33:8 Dixitque Esau: Quaenam sunt istae turmae quas obviam habui? Respondit: Ut invenirem gratiam coram domino meo. Genesis 33:9 At ille ait: Habeo plurima, frater mi, sint tua tibi. Genesis 33:10 Dixitque Iacob: Noli ita, obsecro: sed si inveni gratiam in oculis tuis, accipe munusculum de manibus meis: sic enim vidi faciem tuam, quasi viderim vultum Dei: esto mihi propitius, Genesis 33:11 et suscipe benedictionem quam attuli tibi, et quam donavit mihi Deus tribuens omnia. Vix fratre compellente, suscipiens, Genesis 33:12 ait: Gradiamur simul, eroque socius itineris tui. Genesis 33:13 Dixitque Iacob: Nosti domine mi quod parvulos habeam teneros, et oves, et boves foetas mecum: quas si plus in ambulando fecero laborare, morientur una die cuncti greges. Genesis 33:14 Praecedat dominus meus ante servum suum: et ego sequar paulatim vestigia eius, sicut videro parvulos meos posse, donec veniam ad dominum meum in Seir. Genesis 33:15 Respondit Esau: Oro te, ut de populo qui mecum est, saltem socri remaneant viae tuae. Non est, inquit, necesse: hoc uno tantum indigeo, ut inveniam gratiam in conspectu tuo domine mi. Genesis 33:16 Reversus est itaque illo die Esau itinere quo venerat in Seir. Genesis 33:17 Et Iacob venit in Socoth: ubi aedificata domo et fixis tentoriis appellavit nomen loci illius Socoth, id est, tabernacula. Genesis 33:18 Transivitque in Salem urbem Sichimorum, quae est in terra Chanaan, postquam reversus est de Mesopotamia Syriae: et habitavit iuxta oppidum. Genesis 33:19 Emitque partem agri in qua fixerat tabernacula, a filiis Hemor patris Sichem centum agnis. Genesis 33:20 Et erecto ibi altari, invocavit super illud fortissimum Deum Israel. Genesis 34:0 Genesis 34:1 Egressa est autem Dina filia Liae ut videret mulieres regionis illius. Genesis 34:2 Quam cum vidisset Sichem filius Hemor Hevaei, princeps terrae illius, adamavit eam: et rapuit, et dormivit cum illa, vi opprimens virginem. Genesis 34:3 Et conglutinata est anima eius cum ea, tristemque delinivit blanditiis. Genesis 34:4 Et pergens ad Hemor patrem suum, Accipe, inquit, mihi puellam hanc coniugem. Genesis 34:5 Quod cum audisset Iacob, absentibus filiis, et in pastu pecorum occupatis, siluit donec redirent. Genesis 34:6 Egresso autem Hemor patre Sichem ut loqueretur ad Iacob, Genesis 34:7 ecce filii eius veniebant de agro: auditoque quod acciderat, irati sunt valde, eo quod foedam rem operatus esset in Israel et, violata filia Iacob, rem illicitam perpetrasset. Genesis 34:8 Locutus est itaque Hemor ad eos: Sichem filii mei adhaesit anima filiae vestrae: date eam illi uxorem: Genesis 34:9 et iungamus vicissim connubia: filias vestras tradite nobis, et filias nostras accipite. Genesis 34:10 Et habitate nobiscum: terra in potestate vestra est, exercete, negotiamini, et possidete eam. Genesis 34:11 Sed et Sichem ad patrem et ad fratres eius ait: Inveniam gratiam coram vobis: et quaecumque statueritis, dabo: Genesis 34:12 augete dotem, et munera postulate, et libenter tribuam quod petieritis: tantum date mihi puellam hanc uxorem. Genesis 34:13 Responderunt filii Iacob Sichem et patri eius in dolo, saevientes ob stuprum sororis: Genesis 34:14 Non possumus facere quod petitis, nec dare sororem nostram homini incircumciso: quod illicitum et nefarium est apud nos. Genesis 34:15 Sed in hoc valebimus foederari, si volueritis esse similes nostri, et circumcidatur in vobis omnis masculini sexus; Genesis 34:16 tunc dabimus et accipiemus mutuo filias vestras, ac nostras: et habitabimus vobiscum, erimusque unus populus: Genesis 34:17 si autem circumcidi nolueritis, tollemus filiam nostram, et recedemus. Genesis 34:18 Placuit oblatio eorum Hemor, et Sichem filio eius: Genesis 34:19 nec distulit adolescens quin statim quod petebatur expleret: amabat enim puellam valde, et ipse erat inclytus in omni domo patris sui. Genesis 34:20 Ingressique portam urbis, locuti sunt ad populum: Genesis 34:21 Viri isti pacifici sunt, et volunt habitare nobiscum: negotientur in terra, et exerceant eam, quae spatiosa et lata cultoribus indiget: filias eorum accipiemus uxores, et nostras illis dabimus. Genesis 34:22 Unum est quo differtur tantum bonum: Si circumcidamus masculos nostros, ritum gentis imitantes. Genesis 34:23 Et substantia eorum, et pecora, et cuncta quae possident, nostra erunt: tantum in hoc acquiescamus, et habitantes simul, unum efficiamus populum. Genesis 34:24 Assensique sunt omnes, circumcisis cunctis maribus. Genesis 34:25 Et ecce, die tertio quando gravissimus vulnerum dolor est: arreptis, duo filii Iacob, Simeon et Levi fratres Dinae, gladiis, ingressi sunt urbem confidenter: interfectisque omnibus masculis, Genesis 34:26 Hemor et Sichem pariter necaverunt, tollentes Dinam de domo Sichem sororem suam. Genesis 34:27 Quibus egressis, irruerunt super occisos ceteri filii Iacob: et depopulati sunt urbem in ultionem stupri. Genesis 34:28 Oves eorum, et armenta, et asinos, cunctaque vastantes quae in domibus et in agris erant, Genesis 34:29 parvulos quoque eorum et uxores duxerunt captivas. Genesis 34:30 Quibus patratis audacter, Iacob dixit ad Simeon et Levi: Turbastis me, et odiosum fecistis me Chananaeis, et Pherezaeis habitatoribus terrae huius. nos pauci sumus: illi congregati percutient me, et delebor ego, et domus mea. Genesis 34:31 Responderunt: Numquid ut scorto abuti debuere sorore nostra? Genesis 35:0 Genesis 35:1 Interea locutus est Deus ad Iacob: Surge, et ascende Bethel, et habita ibi, facque altare Deo qui apparuit tibi quando fugiebas Esau fratrem tuum. Genesis 35:2 Iacob vero convocata omni domo sua, ait: Abiicite deos alienos qui in medio vestri sunt, et mundamini, ac mutate vestimenta vestra. Genesis 35:3 Surgite, et ascendamus in Bethel, ut faciamus ibi altare Deo: qui exaudivit me in die tribulationis meae, et socius fuit itineris mei. Genesis 35:4 Dederunt ergo ei omnes deos alienos quos habebant, et inaures quae erant in auribus eorum: at ille infodit eas subter terebinthum, quae est post urbem Sichem. Genesis 35:5 Cumque profecti essent, terror Dei invasit omnes per circuitum civitates, et non sunt ausi persequi recedentes. Genesis 35:6 Venit igitur Iacob Luzam, quae est in terra Chanaan, cognomento Bethel: ipse et omnis populus cum eo. Genesis 35:7 Aedificavitque ibi altare, et appellavit nomen loci illius, Domus Dei: ibi enim apparuit ei Deus cum fugeret fratrem suum. Genesis 35:8 Eodem tempore mortua est Debora nutrix Rebeccae, et sepulta est ad radices Bethel subter quercum: vocatumque est nomen loci illius, Quercus fletus. Genesis 35:9 Apparuit autem iterum Deus Iacob postquam reversus est de Mesopotamia Syriae, benedixitque ei, Genesis 35:10 dicens: Non vocaberis ultra Iacob, sed Israel erit nomen tuum. Et appellavit eum Israel, Genesis 35:11 dixitque ei: Ego Deus omnipotens, cresce, et multiplicare: gentes, et populi nationum ex te erunt, reges de lumbis tuis egredientur. Genesis 35:12 Terramque quam dedi Abraham et Isaac, dabo tibi et semini tuo post te. Genesis 35:13 Et recessit ab eo. Genesis 35:14 Ille vero erexit titulum lapideum in loco quo locutus fuerat ei Deus: libans super eum libamina, et effundens oleum: Genesis 35:15 vocansque nomen loci illius, Bethel. Genesis 35:16 Egressus autem inde, venit verno tempore ad terram quae ducit Ephratam: in qua cum parturiret Rachel, Genesis 35:17 ob difficultatem partus periclitari coepit. Dixitque ei obstetrix: Noli timere, quia et hunc habebis filium. Genesis 35:18 Egrediente autem anima prae dolore, et imminente iam morte, vocavit nomen filii sui Benomi, id est filius doloris mei: pater vero appellavit eum Beniamin, id est filius dextrae. Genesis 35:19 Mortua est ergo Rachel, et sepulta est in via quae ducit Ephratam, haec est Bethlehem. Genesis 35:20 Erexitque Iacob titulum super sepulchrum eius: hic est titulus monumenti Rachel, usque in praesentem diem. Genesis 35:21 Egressus inde, fixit tabernaculum trans Turrem gregis. Genesis 35:22 Cumque habitaret in illa regione, abiit Ruben, et dormivit cum Bala concubina patris sui: quod illum minime latuit. Erant autem filii Iacob duodecim. Genesis 35:23 Filii Liae: primogenitus Ruben, et Simeon, et Levi, et Iudas, et Issachar, et Zabulon. Genesis 35:24 Filii Rachel: Ioseph et Beniamin. Genesis 35:25 Filii Balae ancillae Rachelis: Dan et Nephthali. Genesis 35:26 Filii Zelphae ancillae Liae: Gad et Aser: hi sunt filii Iacob, qui nati sunt ei in Mesopotamia Syriae. Genesis 35:27 Venit etiam ad Isaac patrem suum in Mambre, Civitatem Arbee, haec est Hebron: in qua peregrinatus est Abraham et Isaac. Genesis 35:28 Et completi sunt dies Isaac centum octoginta annorum. Genesis 35:29 Consumptusque aetate mortuus est: et appositus est populo suo senex et plenus dierum: et sepelierunt eum Esau et Iacob filii sui. Genesis 36:0 Genesis 36:1 Hae sunt autem generationes Esau, ipse est Edom. Genesis 36:2 Esau accepit uxores de filiabus Chanaan: Ada filiam Elon Hethaei, et Oolibama filiam Anae filiae Sebeon Hevaei: Genesis 36:3 Basemath quoque filiam Ismael sororem Nabaioth. Genesis 36:4 Peperit autem Ada, Eliphaz: Basemath genuit Rahuel: Genesis 36:5 Oolibama genuit Iehus et Ihelon et Core. hi filii Esau qui nati sunt ei in terra Chanaan. Genesis 36:6 Tulit autem Esau uxores suas et filios et filias, et omnem animam domus suae, et substantiam, et pecora, et cuncta quae habere poterat in terra Chanaan: et abiit in alteram regionem, recessitque a fratre suo Iacob. Genesis 36:7 Divites enim erant valde, et simul habitare non poterant: nec sustinebat eos terra peregrinationis eorum prae multitudine gregum. Genesis 36:8 Habitavitque Esau in monte Seir, ipse est Edom. Genesis 36:9 Hae autem sunt generationes Esau patris Edom in monte Seir, Genesis 36:10 et haec nomina filiorum eius: Eliphaz filius Ada uxoris Esau: Rahuel quoque filius Basemath uxoris eius. Genesis 36:11 Fueruntque Eliphaz filii: Theman, Omar, Sepho, et Gatham, et Cenez. Genesis 36:12 Erat autem Thamna, concubina Eliphaz filii Esau: quae peperit ei Amalech. hi sunt filii Ada uxoris Esau. Genesis 36:13 Filii autem Rahuel: Nahath et Zara, Samma et Meza. hi filii Basemath uxoris Esau. Genesis 36:14 Isti quoque erant filii Oolibama filiae Anae filiae Sebeon, uxoris Esau, quos genuit ei Iehus et Ihelon et Core. Genesis 36:15 Hi duces filiorum Esau: Filii Eliphaz primogeniti Esau: dux Theman, dux Omra, dux Sepho, dux Cenez, Genesis 36:16 dux Core, dux Gathan, dux Amalech. hi filii Eliphaz in terra Edom, et hi filii Ada. Genesis 36:17 Hi quoque filii Rahuel filii Esau: dux Nahath, dux Zara, dux Samma, dux Meza. hi autem duces Rahuel in terra Edom: isti filii Basemath uxoris Esau. Genesis 36:18 Hi autem filii Oolibama uxoris Esau: dux Iehus, dux Ihelon, dux Core. hi duces Oolibama filiae Anae uxoris Esau. Genesis 36:19 Isti sunt filii Esau, et hi duces eorum: ipse est Edom. Genesis 36:20 Isti sunt filii Seir Horraei, habitatores terrae: Lotan, et Sobal, et Sebeon, et Ana, Genesis 36:21 et Dison, et Eser, et Disan. hi duces Horraei, filii Seir in Terra Edom. Genesis 36:22 Facti sunt autem filii Lotan: Hori et Heman. erat autem soror Lotan, Thamna. Genesis 36:23 Et isti filii Sobal: Alvan et Manahat et Ebal, et Sepho et Onam. Genesis 36:24 Et hi filii Sebeon: Aia et Ana. Iste est Ana qui invenit aquas calidas in solitudine, cum pasceret asinas Sebeon patris sui: Genesis 36:25 habuitque filium Dison, et filiam Oolibama. Genesis 36:26 Et isti filii Dison: Hamdan, et Eseban, et Iethram, et Charan. Genesis 36:27 Hi quoque filii Eser: Balaan, et Zavan, et Acan. Genesis 36:28 Habuit autem filios Disan: Hus, et Aram. Genesis 36:29 Hi duces Horraeorum: dux Lotan, dux Sobal, dux Sebeon, dux Ana, Genesis 36:30 dux Dison, dux Eser, dux Disan: isti duces Horraeorum qui imperaverunt in Terra Seir. Genesis 36:31 Reges autem qui regnaverunt in Terra Edom antequam haberent regem filii Israel, fuerunt hi: Genesis 36:32 Bela filius Beor, nomenque urbis eius Denaba. Genesis 36:33 Mortuus est autem Bela, et regnavit pro eo Iobab filius Zarae de Bosra. Genesis 36:34 Cumque mortuus esset Iobab, regnavit pro eo Husam de terra Themanorum. Genesis 36:35 Hoc quoque mortuo, regnavit pro eo Adad filius Badad, qui percussit Madian in regione Moab: et nomen urbis eius Avith. Genesis 36:36 Cumque mortuus esset Adad, regnavit pro eo Semla de Masreca. Genesis 36:37 Hoc quoque mortuo regnavit pro eo Saul de fluvio Rohoboth. Genesis 36:38 Cumque et hic obiisset, successit in regnum Balanan filius Achobor. Genesis 36:39 Isto quoque mortuo regnavit pro eo Adar, nomenque urbis eius Phau: et appellabatur uxor eius Meetabel, filia Matred filiae Mezaab. Genesis 36:40 Haec ergo nomina ducum Esau in cognationibus, et locis, et vocabulis suis: dux Thamna, dux Alva, dux Ietheth, Genesis 36:41 dux Oolibama, dux Ela, dux Phinon, Genesis 36:42 dux Cenez, dux Theman, dux Mabsar, Genesis 36:43 dux Magdiel, dux Hiram: hi duces Edom habitantes in terra imperii sui, ipse est Esau pater Idumaeorum. Genesis 37:0 Genesis 37:1 Habitavit autem Iacob in terra Chanaan, in qua pater suus peregrinatus est. Genesis 37:2 Et hae sunt generationes eius: Ioseph cum sedecim esset annorum, pascebat gregem cum fratribus suis adhuc puer: et erat cum filiis Balae et Zelphae uxorum patris sui: accusavitque fratres suos apud patrem crimine pessimo. Genesis 37:3 Israel autem diligebat Ioseph super omnes filios, eo quod in senectute genuisset eum: fecitque ei tunicam polymitam. Genesis 37:4 Videntes autem fratres eius quod a patre plus cunctis filiis amaretur, oderant eum, nec poterant ei quidquam pacifice loqui. Genesis 37:5 Accidit quoque ut visum somnium referret fratribus suis: quae causa maioris odii seminarium fuit. Genesis 37:6 Dixitque ad eos: Audite somnium meum quod vidi: Genesis 37:7 Putabam nos ligare manipulos in agro: et quasi consurgere manipulum meum, et stare, vestrosque manipulos circumstantes adorare manipulum meum. Genesis 37:8 Responderunt fratres eius: Numquid rex noster eris? aut subiiciemur ditioni tuae? Haec ergo causa somniorum atque sermonum, invidiae et odii fomitem ministravit. Genesis 37:9 Aliud quoque vidit somnium, quod narrans fratribus, ait: Vidi per somnium, quasi solem, et lunam, et stellas undecim adorare me. Genesis 37:10 Quod cum patri suo, et fratribus retulisset, increpavit eum pater suus, et dixit: Quid sibi vult hoc somnium quod vidisti? num ego et mater tua, et fratres tui adorabimus te super terram? Genesis 37:11 Invidebant ei igitur fratres sui: pater vero rem tacitus considerabat. Genesis 37:12 Cumque fratres illius in pascendis gregibus patris morarentur in Sichem, Genesis 37:13 dixit ad eum Israel: Fratres tui pascunt oves in Sichimis: veni, mittam te ad eos. Quo respondente, Genesis 37:14 Praesto sum, ait ei: Vade, et vide si cuncta prospera sint erga fratres tuos, et pecora: et renuncia mihi quid agatur. Missus de Valle Hebron, venit in Sichem: Genesis 37:15 invenitque eum vir errantem in agro, et interrogavit quid quaereret. Genesis 37:16 At ille respondit: Fratres meos quaero, indica mihi ubi pascant greges. Genesis 37:17 Dixitque ei vir: Recesserunt de loco isto: audivi autem eos dicentes: Eamus in Dothain. Perrexit itaque Ioseph post fratres suos, et invenit eos in Dothain. Genesis 37:18 Qui cum vidissent eum procul, antequam accederet ad eos, cogitaverunt illum occidere: Genesis 37:19 et mutuo loquebantur: Ecce somniator venit: Genesis 37:20 venite, occidamus eum, et mittamus in cisternam veterem: dicemusque: Fera pessima devoravit eum: et tunc apparebit quid illi prosint somnia sua. Genesis 37:21 Audiens autem hoc Ruben, nitebatur liberare eum de manibus eorum, et dicebat: Genesis 37:22 Non interficiatis animam eius, nec effundatis sanguinem: sed proiicite eum in cisternam hanc, quae est in solitudine, manusque vestras servate innoxias: hoc autem dicebat, volens eripere eum de manibus eorum, et reddere patri suo. Genesis 37:23 Confestim igitur ut pervenit ad fratres suos, nudaverunt eum tunica talari, et polymita: Genesis 37:24 miseruntque eum in cisternam veterem, quae non habebat aquam. Genesis 37:25 Et sedentes ut comederent panem, viderunt Ismaelitas viatores venire de Galaad, et camelos eorum portantes aromata, et resinam, et stacten in Aegyptum. Genesis 37:26 Dixit ergo Iudas fratribus suis: Quid nobis prodest si occiderimus fratrem nostrum, et celaverimus sanguinem ipsius? Genesis 37:27 Melius est ut venundetur Ismaelitis, et manus nostrae non polluantur: frater enim, et caro nostra est. Acquieverunt fratres sermonibus illius. Genesis 37:28 Et praetereuntibus Madianitis negotiatoribus, extrahentes eum de cisterna, vendiderunt eum Ismaelitis, viginti argenteis: qui duxerunt eum in Aegyptum. Genesis 37:29 Reversusque Ruben ad cisternam, non invenit puerum: Genesis 37:30 et scissis vestibus pergens ad fratres suos, ait: Puer non comparet, et ego quo ibo? Genesis 37:31 Tulerunt autem tunicam eius, et in sanguinem hoedi, quem occiderant, tinxerunt: Genesis 37:32 mittentes qui ferrent ad patrem, et dicerent: Hanc invenimus: vide utrum tunica filii tui sit, an non. Genesis 37:33 Quam cum agnovisset pater, ait: Tunica filii mei est, fera pessima comedit eum, bestia devoravit Ioseph. Genesis 37:34 Scissisque vestibus, indutus est cilicio, lugens filium suum multo tempore. Genesis 37:35 Congregatis autem cunctis liberis eius ut lenirent dolorem patris, noluit consolationem accipere, sed ait: Descendam ad filium meum lugens in infernum. Et illo perseverante in fletu, Genesis 37:36 Madianitae vendiderunt Ioseph in Aegypto Phutiphari eunucho Pharaonis magistro militum. Genesis 38:0 Genesis 38:1 Eodem tempore descendens Iudas a fratribus suis, divertit ad Virum Odollamitem, nomine Hiram. Genesis 38:2 Viditque ibi filiam hominis Chananaei, vocabulo Sue: et accepta uxore, ingressus est ad eam. Genesis 38:3 Quae concepit, et peperit filium, et vocavit nomen eius Her. Genesis 38:4 Rursumque concepto foetu, natum filium vocavit Onan. Genesis 38:5 Tertium quoque peperit: quem appellavit Sela. quo nato, parere ultra cessavit. Genesis 38:6 Dedit autem Iudas uxorem primogenito suo Her, nomine Thamar. Genesis 38:7 Fuit quoque Her primogenitus Iudae, nequam in conspectu Domini: et ab eo occisus est. Genesis 38:8 Dixit ergo Iudas ad Onan filium suum: Ingredere uxorem fratris tui, et sociare illi, ut suscites semen fratri tuo. Genesis 38:9 Ille sciens non sibi nasci filios, introiens ad uxorem fratris sui, semen fundebat in terram, ne liberi fratris nomine nascerentur. Genesis 38:10 Et idcirco percussit eum Dominus, eo quod rem detestabilem faceret. Genesis 38:11 Quam ob rem dixit Iudas Thamar nurui suae: Esto vidua in domo patris tui, donec crescat Sela filius meus: timebat enim ne et ipse moreretur, sicut fratres eius. Quae abiit, et habitavit in domo patris sui. Genesis 38:12 Evolutis autem multis diebus, mortua est Sue uxor Iudae: qui post luctum consolatione suscepta, ascendebat ad tonsores ovium suarum, ipse et Hiras opilio gregis Odollamites, in Thamnas. Genesis 38:13 Nunciatumque est Thamar quod socer illius ascenderet in Thamnas ad tondendas oves. Genesis 38:14 Quae, depositis viduitatis vestibus, assumpsit theristrum: et mutato habitu, sedit in bivio itineris, quod ducit Thamnam: eo quod crevisset Sela, et non eum accepisset maritum. Genesis 38:15 Quam cum vidisset Iudas, suspicatus est esse meretricem: operuerat enim vultum suum, ne agnosceretur. Genesis 38:16 Ingrediensque ad eam, ait: Dimitte me ut coeam tecum: nesciebat enim quod nurus sua esset. Qua respondente: Quid dabis mihi ut fruaris concubitu meo? Genesis 38:17 dixit: Mittam tibi hoedum de gregibus. Rursumque illa dicente: Patiar quod vis, si dederis mihi arrhabonem, donec mittas quod polliceris. Genesis 38:18 Ait Iudas: Quid tibi vis pro arrhabone dari? Respondit: Annulum tuum, et armillam, et baculum quem manu tenes. Ad unum igitur coitum mulier concepit, Genesis 38:19 et surgens abiit: depositoque habitu, quem sumpserat, induta est viduitatis vestibus. Genesis 38:20 Misit autem Iudas hoedum per pastorem suum Odollamitem, ut reciperet pignus quod dederat mulieri: qui cum non invenisset eam, Genesis 38:21 interrogavit homines loci illius: Ubi est mulier quae sedebat in bivio? Respondentibus cunctis: Non fuit in loco ista meretrix. Genesis 38:22 Reversus est ad Iudam, et dixit ei: Non inveni eam: sed et homines loci illius dixerunt mihi, numquam sedisse ibi scortum. Genesis 38:23 Ait Iudas: Habeat sibi, certe mendacii arguere nos non potest, ego misi hoedum quem promiseram: et tu non invenisti eam. Genesis 38:24 Ecce autem post tres menses nunciaverunt Iudae, dicentes: Fornicata est Thamar nurus tua, et videtur uterus illius intumescere. Dixitque Iudas: Producite eam ut comburatur. Genesis 38:25 Quae cum duceretur ad poenam, misit ad socerum suum, dicens: De viro, cuius haec sunt, concepi: cognosce cuius sit annulus, et armilla, et baculus. Genesis 38:26 Qui, agnitis muneribus, ait: Iustior me est: quia non tradidi eam Sela filio meo. Attamen ultra non cognovit eam. Genesis 38:27 Instante autem partu, apparuerunt gemini in utero: atque in ipsa effusione infantium unus protulit manum, in qua obstetrix ligavit coccinum, dicens: Genesis 38:28 Iste egredietur prior. Genesis 38:29 Illo vero retrahente manum, egressus est alter: dixitque mulier: Quare divisa est propter te maceria? et ob hanc causam vocavit nomen eius Phares. Genesis 38:30 Postea egressus est frater eius, in cuius manu erat coccinum: quem appellavit Zara. Genesis 39:0 Genesis 39:1 Igitur Ioseph ductus est in Aegyptum, emitque eum Phutiphar eunuchus Pharaonis, princeps exercitus sui, vir Aegyptius, de manu Ismaelitarum, a quibus perductus erat. Genesis 39:2 Fuitque Dominus cum eo, et erat vir in cunctis prospere agens: habitavitque in domo domini sui, Genesis 39:3 qui optime noverat Dominum esse cum eo, et omnia, quae gerebat, ab eo dirigi in manu illius. Genesis 39:4 Invenitque Ioseph gratiam coram domino suo, et ministrabat ei, a quo praepositus omnibus gubernabat creditam sibi domum, et universa quae ei tradita fuerant: Genesis 39:5 benedixitque Dominus domui Aegyptii propter Ioseph, et multiplicavit tam in aedibus quam in agris cunctam eius substantiam: Genesis 39:6 nec quidquam aliud noverat, nisi panem quo vescebatur. Erat autem Ioseph pulchra facie, et decorus aspectu. Genesis 39:7 Post multos itaque dies iniecit domina sua oculos suos in Ioseph, et ait: Dormi mecum. Genesis 39:8 Qui nequaquam acquiescens operi nefario, dixit ad eam: Ecce dominus meus, omnibus mihi traditis, ignorat quid habeat in domo sua: Genesis 39:9 nec quidquam est quod non in mea sit potestate, vel non tradiderit mihi, praeter te, quae uxor eius es: quo modo ergo possum hoc malum facere, et peccare in Dominum meum? Genesis 39:10 Huiuscemodi verbis per singulos dies et mulier molesta erat adolescenti: et ille recusabat stuprum. Genesis 39:11 Accidit autem quadam die ut intraret Ioseph domum, et operis quippiam absque arbitris faceret: Genesis 39:12 et illa, apprehensa lacinia vestimenti eius, diceret: Dormi mecum. Qui relicto in manu eius pallio fugit, et egressus est foras. Genesis 39:13 Cumque vidisset mulier vestem in manibus suis, et se esse contemptam, Genesis 39:14 vocavit ad se homines domus suae, et ait ad eos: En introduxit virum Hebraeum, ut illuderet nobis: ingressus est ad me, ut coiret mecum: cumque ego succlamassem, Genesis 39:15 et audisset vocem meam, reliquit pallium quod tenebam, et fugit foras. Genesis 39:16 In argumentum ergo fidei retentum pallium ostendit marito revertenti domum, Genesis 39:17 et ait: Ingressus est ad me servus Hebraeus quem adduxisti ut illuderet mihi: Genesis 39:18 cumque audisset me clamare, reliquit pallium quod tenebam, et fugit foras. Genesis 39:19 His auditis dominus, et nimium credulus verbis coniugis, iratus est valde: Genesis 39:20 tradiditque Ioseph in carcerem, ubi vincti regis custodiebantur, et erat ibi clausus. Genesis 39:21 Fuit autem Dominus cum Ioseph, et misertus illius dedit ei gratiam in conspectu principis carceris. Genesis 39:22 Qui tradidit in manu illius universos vinctos qui in custodia tenebantur: et quidquid fiebat, sub ipso erat. Genesis 39:23 Nec noverat aliquid, cunctis ei creditis: Dominus enim erat cum illo, et omnia opera eius dirigebat. Genesis 40:0 Genesis 40:1 His itaque gestis, accidit ut peccarent duo eunuchi, pincerna regis Aegypti, et pistor, domino suo. Genesis 40:2 Iratusque contra eos Pharao (nam alter pincernis praeerat, alter pistoribus) Genesis 40:3 misit eos in carcerem principis militum, in quo erat vinctus et Ioseph. Genesis 40:4 At custos carceris tradidit eos Ioseph, qui et ministrabat eis: aliquantulum temporis fluxerat, et illi in custodia tenebantur. Genesis 40:5 Videruntque ambo somnium nocte una iuxta interpretationem congruam sibi: Genesis 40:6 ad quos cum introisset Ioseph mane, et vidisset eos tristes, Genesis 40:7 sciscitatus est eos, dicens: Cur tristior est hodie solito facies vestra? Genesis 40:8 Qui responderunt: Somnium vidimus, et non est qui interpretetur nobis. Dixitque ad eos Ioseph: Numquid non Dei est interpretatio? referte mihi quid videritis. Genesis 40:9 Narravit prior, praepositus pincernarum, somnium suum: Videbam coram me vitem, Genesis 40:10 in qua erant tres propagines, crescere paulatim in gemmas, et post flores uvas maturescere: Genesis 40:11 calicemque Pharaonis in manu mea: tuli ergo uvas, et expressi in calicem quem tenebam, et tradidi poculum Pharaoni. Genesis 40:12 Respondit Ioseph: Haec est interpretatio somnii: Tres propagines, tres adhuc dies sunt: Genesis 40:13 post quos recordabitur Pharao ministerii tui, et restituet te in gradum pristinum: dabisque ei calicem iuxta officium tuum, sicut ante facere consueveras. Genesis 40:14 Tantum memento mei, cum bene tibi fuerit, et facias mecum misericordiam: ut suggeras Pharaoni ut educat me de isto carcere: Genesis 40:15 quia furtim sublatus sum de terra Hebraeorum, et hic innocens in lacum missus sum. Genesis 40:16 Videns pistorum magister quod prudenter somnium dissolvisset, ait: Et ego vidi somnium, Quod tria canistra farinae haberem super caput meum: Genesis 40:17 et in uno canistro quod erat excelsius, portare me omnes cibos qui fiunt arte pistoria, avesque comedere ex eo. Genesis 40:18 Respondit Ioseph: Haec est interpretatio somnii: Tria canistra, tres adhuc dies sunt: Genesis 40:19 post quos auferet Pharao caput tuum, ac suspendet te in cruce, et lacerabunt volucres carnes tuas. Genesis 40:20 Exinde dies tertius natalitius Pharaonis erat: qui faciens grande convivium pueris suis, recordatus est inter epulas magistri pincernarum, et pistorum principis. Genesis 40:21 Restituitque alterum in locum suum, ut porrigeret ei poculum: Genesis 40:22 alterum suspendit in patibulo, ut coniectoris veritas probaretur. Genesis 40:23 Et tamen succedentibus prosperis, praepositus pincernarum oblitus est interpretis sui. Genesis 41:0 Genesis 41:1 Post duos annos vidit Pharao somnium. Putabat se stare super fluvium, Genesis 41:2 de quo ascendebant septem boves, pulchrae et crassae nimis: et pascebantur in locis palustribus. Genesis 41:3 Aliae quoque septem emergebant de flumine, foedae, confectaeque macie: et pascebantur in ipsa amnis ripa in locis virentibus: Genesis 41:4 devoraveruntque eas, quarum mira species, et habitudo corporum erat. Expergefactus Pharao, Genesis 41:5 rursum dormivit, et vidit alterum somnium: Septem spicae pullulabant in culmo uno plenae atque formosae: Genesis 41:6 aliae quoque totidem spicae tenues, et percussae uredine oriebantur, Genesis 41:7 devorantes omnium priorum pulchritudinem. Evigilans Pharao post quietem, Genesis 41:8 et facto mane, pavore perterritus, misit ad omnes coniectores Aegypti, cunctosque sapientes: et accersitis narravit somnium, nec erat qui interpretaretur. Genesis 41:9 Tunc demum reminiscens pincernarum magister, ait: Confiteor peccatum meum: Genesis 41:10 Iratus rex servis suis, me et magistrum pistorum retrudi iussit in carcerem principis militum: Genesis 41:11 ubi una nocte uterque vidimus somnium praesagium futurorum. Genesis 41:12 Erat ibi puer Hebraeus, eiusdem ducis militum famulus: cui narrantes somnia, Genesis 41:13 audivimus quidquid postea rei probavit eventus. ego enim redditus sum officio meo: et ille suspensus est in cruce. Genesis 41:14 Protinus ad regis imperium eductum de carcere Ioseph totonderunt: ac veste mutata, obtulerunt ei. Genesis 41:15 Cui ille ait: Vidi somnia, nec est qui edisserat: quae audivi te sapientissime coniicere. Genesis 41:16 Respondit Ioseph: Absque me Deus respondebit prospera Pharaoni. Genesis 41:17 Narravit ergo Pharao quod viderat: Putabam me stare super ripam fluminis, Genesis 41:18 et septem boves de amne conscendere, pulchras nimis, et obesis carnibus: quae in pastu paludis virecta carpebant. Genesis 41:19 et ecce, has sequebantur aliae septem boves in tantum deformes et macilentae, ut numquam tales in terra Aegypti viderim: Genesis 41:20 quae, devoratis et consumptis prioribus, Genesis 41:21 nullum saturitatis dedere vestigium: sed simili macie et squalore torpebant. Evigilans, rursus sopore depressus, Genesis 41:22 vidi somnium: Septem spicae pullulabant in culmo uno plenae atque pulcherrimae. Genesis 41:23 Aliae quoque septem tenues et percussae uredine, oriebantur e stipula: Genesis 41:24 quae priorum pulchritudinem devoraverunt. Narravi coniectoribus somnium, et nemo est qui edisserat. Genesis 41:25 Respondit Ioseph: Somnium regis unum est: quae facturus est Deus, ostendit Pharaoni. Genesis 41:26 Septem boves pulchrae, et septem spicae plenae: septem hubertatis anni sunt: eandemque vim somnii comprehendunt. Genesis 41:27 Septem quoque boves tenues atque macilentae, quae ascenderunt post eas, et septem spicae tenues, et vento urente percussae, septem anni venturae sunt famis. Genesis 41:28 Qui hoc ordine complebuntur: Genesis 41:29 Ecce septem anni venient fertilitatis magnae in universa terra Aegypti: Genesis 41:30 quos sequentur septem anni alii tantae sterilitatis, ut oblivioni tradatur cuncta retro abundantia: consumptura est enim fames omnem terram, Genesis 41:31 et ubertatis magnitudinem perditura est inopiae magnitudo. Genesis 41:32 Quod autem vidisti secundo ad eandem rem pertinens somnium: firmitatis indicium est, eo quod fiat sermo Dei, et velocius impleatur. Genesis 41:33 Nunc ergo provideat rex virum sapientem et industrium, et praeficiat eum Terrae Aegypti: Genesis 41:34 Qui constituat praepositos per cunctas regiones: et quintam partem fructuum per septem annos fertilitatis, Genesis 41:35 qui iam nunc futuri sunt, congreget in horrea: et omne frumentum sub Pharaonis potestate condatur, serveturque in urbibus. Genesis 41:36 Et praeparetur futurae septem annorum fami, quae oppressura est Aegyptum, et non consumetur terra inopia. Genesis 41:37 Placuit Pharaoni consilium et cunctis ministris eius: Genesis 41:38 locutusque est ad eos: Num invenire poterimus talem virum, qui spiritu Dei plenus sit? Genesis 41:39 Dixit ergo ad Ioseph: Quia ostendit tibi Deus omnia quae locutus es, numquid sapientiorem et consimilem tui invenire potero? Genesis 41:40 Tu eris super domum meam, et ad tui oris imperium cunctus populus obediet: uno tantum regni solio te praecedam. Genesis 41:41 Dixitque rursus Pharao ad Ioseph: Ecce, constitui te super universam terram Aegypti. Genesis 41:42 Tulitque annulum de manu sua, et dedit eum in manu eius: vestivitque eum stola byssina, et collo torquem auream circumposuit. Genesis 41:43 Fecitque eum ascendere super currum suum secundum, clamante praecone, ut omnes coram eo genu flecterent, et praepositum esse scirent universae Terrae Aegypti. Genesis 41:44 Dixit quoque rex Aegypti ad Ioseph: Ego sum Pharao: absque tuo imperio non movebit quisquam manum aut pedem in omni terra Aegypti. Genesis 41:45 Vertitque nomen eius, et vocavit eum lingua Aegyptiaca, Salvatorem mundi. Deditque illi uxorem Aseneth filiam Phutipharis sacerdotis Heliopoleos. Egressus est itaque Ioseph ad terram Aegypti Genesis 41:46 (Triginta autem annorum erat quando stetit in conspectu regis Pharaonis) et circuivit omnes regiones Aegypti. Genesis 41:47 Venitque fertilitas septem annorum: et in manipulos redactae segetes congregatae sunt in horrea Aegypti. Genesis 41:48 Omnis etiam frugum abundantia in singulis urbibus condita est. Genesis 41:49 Tantaque fuit abundantia tritici, ut arenae maris coaequaretur, et copia mensuram excederet. Genesis 41:50 Natique sunt Ioseph filii duo antequam veniret fames: quos peperit ei Aseneth filia Phutipharis sacerdotis Heliopoleos. Genesis 41:51 Vocavitque nomen primogeniti, Manasses, dicens: Oblivisci me fecit Deus omnium laborum meorum, et domus patris mei. Genesis 41:52 Nomen quoque secundi appellavit Ephraim, dicens: Crescere me fecit Deus in terra paupertatis meae. Genesis 41:53 Igitur transactis septem hubertatis annis, qui fuerant in Aegypto: Genesis 41:54 coeperunt venire septem anni inopiae: quos praedixerat Ioseph: et in universo orbe fames praevaluit, in cuncta autem terra Aegypti panis erat. Genesis 41:55 Qua esuriente, clamavit populus ad Pharaonem, alimenta petens. Quibus ille respondit: Ite ad Ioseph: et quidquid ipse vobis dixerit, facite. Genesis 41:56 Crescebat autem quotidie fames in omni terra: aperuitque Ioseph universa horrea, et vendebat Aegyptiis: nam et illos oppresserat fames. Genesis 41:57 Omnesque provinciae veniebant in Aegyptum, ut emerent escas, et malum inopiae temperarent. Genesis 42:0 Genesis 42:1 Audiens autem Iacob quod alimenta venderentur in Aegypto, dixit filiis suis: Quare negligitis? Genesis 42:2 audivi quod triticum venundetur in Aegypto: descendite, et emite nobis necessaria, ut possimus vivere, et non consumamur inopia. Genesis 42:3 Descendentes igitur fratres Ioseph decem, ut emerent frumenta in Aegypto, Genesis 42:4 Beniamin domi retento a Iacob, qui dixerat fratribus eius: Ne forte in itinere quidquam patiatur mali: Genesis 42:5 ingressi sunt terram Aegypti cum aliis qui pergebant ad emendum. Erat autem fames in terra Chanaan. Genesis 42:6 Et Ioseph erat princeps in terra Aegypti, atque ad eius nutum frumenta populis vendebantur. Cumque adorassent eum fratres sui, Genesis 42:7 et agnovisset eos, quasi ad alienos durius loquebatur, interrogans eos: Unde venistis? Qui responderunt: De terra Chanaan, ut emamus victui necessaria. Genesis 42:8 Et tamen fratres ipse cognoscens, non est cognitus ab eis. Genesis 42:9 Recordatusque somniorum, quae aliquando viderat, ait ad eos: Exploratores estis: ut videatis infirmiora terrae venistis. Genesis 42:10 Qui dixerunt: Non est ita, domine, sed servi tui venerunt ut emerent cibos. Genesis 42:11 Omnes filii unius viri sumus: pacifici venimus, nec quidquam famuli tui machinantur mali. Genesis 42:12 Quibus ille respondit: Aliter est: immunita terrae huius considerare venistis. Genesis 42:13 At illi: Duodecim, inquiunt, servi tui, fratres sumus, filii viri unius in terra Chanaan: minimus cum patre nostro est, alius non est super. Genesis 42:14 Hoc est, ait, quod locutus sum: Exploratores estis. Genesis 42:15 Iam nunc experimentum vestri capiam: per salutem Pharaonis non egrediemini hinc, donec veniat frater vester minimus. Genesis 42:16 Mittite ex vobis unum, et adducat eum: vos autem eritis in vinculis, donec probentur quae dixistis utrum vera an falsa sint: alioquin per salutem Pharaonis exploratores estis. Genesis 42:17 Tradidit ergo illos custodiae tribus diebus. Genesis 42:18 Die autem tertio eductis de carcere, ait: Facite quae dixi, et vivetis: Deum enim timeo. Genesis 42:19 Si pacifici estis, frater vester unus ligetur in carcere: vos autem abite, et ferte frumenta quae emistis, in domos vestras, Genesis 42:20 et fratrem vestrum minimum ad me adducite, ut possim vestros probare sermones, et non moriamini. Fecerunt ut dixerat, Genesis 42:21 et locuti sunt ad invicem: Merito haec patimur, quia peccavimus in fratrem nostrum, videntes angustiam animae illius, dum deprecaretur nos, et non audivimus: idcirco venit super nos ista tribulatio. Genesis 42:22 E quibus unus Ruben, ait: Numquid non dixi vobis: Nolite peccare in puerum: et non audistis me? en sanguis eius exquiritur. Genesis 42:23 Nesciebant autem quod intelligeret Ioseph: eo quod per interpretem loqueretur ad eos. Genesis 42:24 Avertitque se parumper, et flevit: et reversus locutus est ad eos. Genesis 42:25 Tollensque Simeon, et ligans illis praesentibus, iussit ministris ut implerent eorum saccos tritico, et reponerent pecunias singulorum in sacculis suis, datis supra cibariis in viam: qui fecerunt ita. Genesis 42:26 At illi portantes frumenta in asinis suis, profecti sunt. Genesis 42:27 Apertoque unus sacco, ut daret iumento pabulum in diversorio, contemplatus pecuniam in ore sacculi, Genesis 42:28 dixit fratribus suis: Reddita est mihi pecunia, en habetur in sacco. Et obstupefacti, turbatique mutuo dixerunt: Quidnam est hoc quod fecit nobis Deus? Genesis 42:29 Veneruntque ad Iacob patrem suum in terram Chanaan, et narraverunt ei omnia quae accidissent sibi, dicentes: Genesis 42:30 Locutus est nobis dominus terrae dure, et putavit nos exploratores esse provinciae. Genesis 42:31 Cui respondimus: Pacifici sumus, nec ullas molimur insidias. Genesis 42:32 Duodecim fratres uno patre geniti sumus: unus non est super, minimus cum patre nostro est in terra Chanaan. Genesis 42:33 Qui ait nobis: Sic probabo quod pacifici sitis: Fratrem vestrum unum dimittite apud me, et cibaria domibus vestris necessaria sumite, et abite, Genesis 42:34 fratremque vestrum minimum adducite ad me, ut sciam quod non sitis exploratores: et istum, qui tenetur in vinculis, recipere possitis: ac deinceps quae vultis, emendi habeatis licentiam. Genesis 42:35 His dictis, cum frumenta effunderent, singuli repererunt in ore saccorum ligatas pecunias, exterritisque simul omnibus, Genesis 42:36 dixit pater Iacob: Absque liberis me esse fecistis, Ioseph non est super, Simeon tenetur in vinculis, et Beniamin auferetis: in me haec omnia mala reciderunt. Genesis 42:37 Cui respondit Ruben: Duos filios meos interfice, si non reduxero illum tibi: trade illum in manu mea, et ego eum tibi restituam. Genesis 42:38 At ille: Non descendet, inquit, filius meus vobiscum: frater eius mortuus est, et ipse solus remansit: si quid ei adversi acciderit in terra ad quam pergitis, deducetis canos meos cum dolore ad inferos. Genesis 43:0 Genesis 43:1 Interim fames omnem terram vehementer premebat. Genesis 43:2 Consumptisque cibis quos ex Aegypto detulerant, dixit Iacob ad filios suos: Revertimini, et emite nobis pauxillum escarum. Genesis 43:3 Respondit Iudas: Denunciavit nobis vir ille sub attestatione iurisiurandi, dicens: Non videbitis faciem meam, nisi fratrem vestrum minimum adduxeritis vobiscum. Genesis 43:4 Si ergo vis eum mittere nobiscum, pergemus pariter, et ememus tibi necessaria: Genesis 43:5 sin autem non vis, non ibimus: vir enim, ut saepe diximus, denunciavit nobis, dicens: Non videbitis faciem meam absque fratre vestro minimo. Genesis 43:6 Dixit eis Israel: In meam hoc fecistis miseriam, ut indicaretis ei et alium habere vos fratrem. Genesis 43:7 At illi responderunt: Interrogavit nos homo per ordinem nostram progeniem: si pater viveret: si haberemus fratrem: et nos respondimus ei consequenter iuxta id quod fuerat sciscitatus: numquid scire poteramus quod dicturus esset: Adducite fratrem vestrum vobiscum? Genesis 43:8 Iudas quoque dixit patri suo: Mitte puerum mecum, ut proficiscamur, et possimus vivere: ne moriamur nos et parvuli nostri. Genesis 43:9 Ego suscipio puerum: de manu mea require illum. nisi reduxero, et reddidero eum tibi, ero peccati reus in te omni tempore. Genesis 43:10 Si non intercessisset dilatio, iam vice alter venissemus. Genesis 43:11 Igitur Israel pater eorum dixit ad eos: Si sic necesse est, facite quod vultis: sumite de optimis terrae frugibus in vasis vestris, et deferte viro munera, modicum resinae, et mellis, et storacis, stactes, et terebinthi, et amygdalarum. Genesis 43:12 Pecuniam quoque duplicem ferte vobiscum: et illam, quam invenistis in sacculis, reportate, ne forte errore factum sit: Genesis 43:13 sed et fratrem vestrum tollite, et ite ad virum. Genesis 43:14 Deus autem meus omnipotens faciat vobis eum placabilem: et remittat vobiscum fratrem vestrum quem tenet in vinculis, et hunc Beniamin: ego autem quasi orbatus absque liberis ero. Genesis 43:15 Tulerunt ergo viri munera, et pecuniam duplicem, et Beniamin: descenderuntque in Aegyptum, et steterunt coram Ioseph. Genesis 43:16 Quos cum ille vidisset, et Beniamin simul, praecepit dispensatori domus suae, dicens: Introduc viros domum, et occide victimas, et instrue convivium: quoniam mecum sunt comesturi meridie. Genesis 43:17 Fecit ille sicut fuerat imperatum, et introduxit viros domum. Genesis 43:18 Ibique exterriti, dixerunt mutuo: Propter pecuniam, quam retulimus prius in saccis nostris, introducti sumus: ut devolvat in nos calumniam, et violenter subiiciat servituti et nos, et asinos nostros. Genesis 43:19 Quamobrem in ipsis foribus accedentes ad dispensatorem domus Genesis 43:20 locuti sunt: Oramus domine ut audias nos. Iam ante descendimus ut emeremus escas: Genesis 43:21 quibus emptis, cum venissemus ad diversorium, aperuimus saccos nostros, et invenimus pecuniam in ore saccorum: quam nunc eodem pondere reportavimus. Genesis 43:22 Sed et aliud attulimus argentum, ut emamus quae nobis necessaria sunt: non est in nostra conscientia quis posuerit eam in marsupiis nostris. Genesis 43:23 At ille respondit: Pax vobiscum, nolite timere: Deus vester, et Deus patris vestri dedit vobis thesauros in saccis vestris. nam pecuniam, quam dedistis mihi, probatam ego habeo. Eduxitque ad eos Simeon. Genesis 43:24 Et introductis domum, attulit aquam, et laverunt pedes suos, deditque pabulum asinis eorum. Genesis 43:25 Illi vero parabant munera, donec ingrederetur Ioseph meridie: audierant enim quod ibi comesturi essent panem. Genesis 43:26 Igitur ingressus est Ioseph domum suam, obtuleruntque ei munera, tenentes in manibus suis: et adoraverunt proni in terram. Genesis 43:27 At ille, clementer resalutatis eis, interrogavit eos, dicens: Sanusne est pater vester senex, de quo dixeratis mihi? Adhuc vivit? Genesis 43:28 Qui responderunt: Sospes est servus tuus pater noster, adhuc vivit. Et incurvati, adoraverunt eum. Genesis 43:29 Attollens autem Ioseph oculos, vidit Beniamin fratrem suum uterinum, et ait: Iste est frater vester parvulus, de quo dixeratis mihi? Et rursum: Deus, inquit, misereatur tui, fili mi. Genesis 43:30 Festinavitque quia commota fuerant viscera eius super fratre suo, et erumpebant lacrymae: et introiens cubiculum flevit. Genesis 43:31 Rursumque lota facie egressus, continuit se, et ait: Ponite panes. Genesis 43:32 Quibus appositis, seorsum Ioseph, et seorsum fratribus, Aegyptiis quoque qui vescebantur simul, seorsum (illicitum est enim Aegyptiis comedere cum Hebraeis, et profanum putant huiuscemodi convivium) Genesis 43:33 sederunt coram eo, primogenitus iuxta primogenita sua, et minimus iuxta aetatem suam. Et mirabantur nimis, Genesis 43:34 sumptis partibus quas ab eo acceperant: maiorque pars venit Beniamin, ita ut quinque partibus excederet. Biberuntque et inebriati sunt cum eo. Genesis 44:0 Genesis 44:1 Praecepit autem Ioseph dispensatori domus suae, dicens: Imple saccos eorum frumento, quantum possunt capere: et pone pecuniam singulorum in summitate sacci. Genesis 44:2 Scyphum autem meum argenteum, et pretium quod dedit tritici, pone in ore sacci iunioris. factumque est ita. Genesis 44:3 Et orto mane, dimissi sunt cum asinis suis. Genesis 44:4 Iamque urbem exierant, et processerant paululum: tunc Ioseph accersito dispensatore domus, Surge, inquit, et persequere viros: et apprehensis dicito: Quare reddidistis malum pro bono? Genesis 44:5 Scyphus, quem furati estis, ipse est in quo bibit dominus meus, et in quo augurari solet: pessimam rem fecistis. Genesis 44:6 Fecit ille ut iusserat. Et apprehensis per ordinem locutus est. Genesis 44:7 Qui responderunt: Quare sic loquitur dominus noster, ut servi tui tantum flagitii commiserint? Genesis 44:8 Pecuniam, quam invenimus in summitate saccorum, reportavimus ad te de terra Chanaan: et quo modo consequens est ut furati simus de domo domini tui aurum vel argentum? Genesis 44:9 Apud quemcumque fuerit inventum servorum tuorum quod quaeris, moriatur, et nos erimus servi domini nostri. Genesis 44:10 Qui dixit eis: Fiat iuxta vestram sententiam: apud quemcumque fuerit inventus, ipse sit servus meus, vos autem eritis innoxii. Genesis 44:11 Itaque festinato deponentes in terram saccos, aperuerunt singuli. Genesis 44:12 Quos scrutatus, incipiens a maiore usque ad minimum, invenit scyphum in sacco Beniamin. Genesis 44:13 At illi, scissis vestibus, oneratisque rursum asinis, reversi sunt in oppidum. Genesis 44:14 Primusque Iudas cum fratribus ingressus est ad Ioseph (necdum enim de loco abierat) omnesque ante eum pariter in terram corruerunt. Genesis 44:15 Quibus ille ait: Cur sic agere voluistis? an ignoratis quod non sit similis mei in augurandi scientia? Genesis 44:16 Cui Iudas: Quid respondebimus, inquit, domino meo? vel quid loquemur aut iuste poterimus obtendere? Deus invenit iniquitatem servorum tuorum: en omnes servi sumus domini mei, et nos, et apud quem inventus est scyphus. Genesis 44:17 Responditque Ioseph: Absit a me ut sic agam: qui furatus est scyphum, ipse sit servus meus: vos autem abite liberi ad patrem vestrum. Genesis 44:18 Accedens autem propius Iudas, confidenter ait: Oro domini mi, loquatur servus tuus verbum in auribus tuis, et ne irascaris famulo tuo: tu es enim post Pharaonem Genesis 44:19 dominus meus. Interrogasti prius servos tuos: Habetis patrem, aut fratrem? Genesis 44:20 et nos respondimus tibi domino meo: Est nobis pater senex, et puer parvulus, qui in senectute illius natus est; cuius uterinus frater mortuus est: et ipsum solum habet mater sua, pater vero tenere diliget eum. Genesis 44:21 Dixistique servis tuis: Adducite eum ad me, et ponam oculos meos super illum. Genesis 44:22 Suggessimus domino meo: Non potest puer relinquere patrem suum: si enim illum dimiserit, morietur. Genesis 44:23 Et dixisti servis tuis: Nisi venerit frater vester minimus vobiscum, non videbitis amplius faciem meam. Genesis 44:24 Cum ergo ascendissemus ad famulum tuum patrem nostrum, narravimus ei omnia quae locutus est dominus meus. Genesis 44:25 Et dixit pater noster: Revertimini, et emite nobis parum tritici. Genesis 44:26 Cui diximus: Ire non possumus: si frater noster minimus descenderit nobiscum, proficiscemur simul: alioquin illo absente, non audemus videre faciem viri. Genesis 44:27 Ad quae ille respondit: Vos scitis quod duos genuerit mihi uxor mea. Genesis 44:28 Egressus est unus, et dixistis: Bestia devoravit eum: et hucusque non comparet. Genesis 44:29 Si tuleritis et istum, et aliquid ei in via contigerit, deducetis canos meos cum moerore ad inferos. Genesis 44:30 Igitur si intravero ad servum tuum patrem nostrum, et puer defuerit, (cum anima illius ex huius anima dependeat) Genesis 44:31 videritque eum non esse nobiscum, morietur, et deducent famuli tui canos eius cum dolore ad inferos. Genesis 44:32 Ego proprie servus tuus sim qui in meam hunc recepi fidem, et spopondi dicens: Nisi reduxero eum, peccati reus ero in patrem meum omni tempore. Genesis 44:33 Manebo itaque servus tuus pro puero in ministerio domini mei, et puer ascendat cum fratribus suis. Genesis 44:34 Non enim possum redire ad patrem meum, absente puero: ne calamitatis, quae oppressura est patrem meum, testis assistam. Genesis 45:0 Genesis 45:1 Non se poterat ultra cohibere Ioseph multis coram astantibus: unde praecepit ut egrederentur cuncti foras, et nullus interesset alienus agnitioni mutuae. Genesis 45:2 Elevavitque vocem cum fletu: quam audierunt Aegyptii, omnisque domus Pharaonis. Genesis 45:3 Et dixit fratribus suis: Ego sum Ioseph: adhuc pater meus vivit? Non poterant respondere fratres nimio terrore perterriti. Genesis 45:4 Ad quos ille clementer: Accedite, inquit, ad me. Et cum accessissent prope, Ego sum, ait, Ioseph, frater vester, quem vendidistis in Aegyptum. Genesis 45:5 Nolite pavere, neque vobis durum esse videatur quod vendidistis me in his regionibus: pro salute enim vestra misit me Deus ante vos in Aegyptum. Genesis 45:6 Biennium est enim quod coepit fames esse in terra: et adhuc quinque anni restant, quibus nec arari poterit nec meti. Genesis 45:7 Praemisitque me Deus ut reservemini super terram, et escas ad vivendum habere possitis. Genesis 45:8 Non vestro consilio, sed Dei voluntate huc missum sum: qui fecit me quasi patrem Pharaonis, et dominum universae domus eius, ac principem in omni terra Aegypti. Genesis 45:9 Festinate, et ascendite ad patrem meum, et dicetis ei: Haec mandat filius tuus Ioseph: Deus fecit me dominum universae terrae Aegypti: descende ad me, ne moreris, Genesis 45:10 et habitabis in terra Gessen: erisque iuxta me tu, et filii tui, et filii filiorum tuorum, oves tuae, et armenta tua, et universa quae possides. Genesis 45:11 Ibique te pascam (adhuc enim quinque anni residui sunt famis) ne et tu pereas, et domus tua, et omnia quae possides. Genesis 45:12 En oculi vestri, et oculi fratris mei Beniamin vident quod os meum loquatur ad vos. Genesis 45:13 Nunciate patri meo universam gloriam meam, et cuncta quae vidistis in Aegypto: festinate, et adducite eum ad me. Genesis 45:14 Cumque amplexatus recidisset in collum Beniamin fratris sui, flevit: illo quoque similiter flente super collum eius. Genesis 45:15 Osculatusque est Ioseph omnes fratres suos, et ploravit super singulos: post quae ausi sunt loqui ad eum. Genesis 45:16 Auditumque est, et celebri sermone vulgatum in aula regis: Venerunt fratres Ioseph: et gavisus est Pharao, atque omnis familia eius. Genesis 45:17 Dixitque ad Ioseph ut imperaret fratribus suis, dicens: Onerantes iumenta, ite in terram Chanaan, Genesis 45:18 et tollite inde patrem vestrum et cognationem, et venite ad me: et ego dabo vobis omnia bona Aegypti, ut comedatis medullam terrae. Genesis 45:19 Praecipe etiam ut tollant plaustra de terra Aegypti, ad subvectionem parvulorum suorum ac coniugum: et dicito: Tollite patrem vestrum, et properate quantocyus venientes. Genesis 45:20 Nec demittatis quidquam de supellectili vestra: quia omnes opes Aegypti, vestrae erunt. Genesis 45:21 Feceruntque filii Israel ut eis mandatum fuerat. Quibus dedit Ioseph plaustra, secundum Pharaonis imperium: et cibaria in itinere. Genesis 45:22 Singulis quoque proferri iussit binas stolas: Beniamin vero dedit trecentos argenteos cum quinque stolis optimis: Genesis 45:23 tantumdem pecuniae et vestium mittens patri suo, addens et asinos decem, qui subveherent ex omnibus divitiis Aegypti: et totidem asinas, triticum in itinere, panesque portantes. Genesis 45:24 Dimisit ergo fratres suos, et proficiscentibus ait: Ne irascamini in via. Genesis 45:25 Qui ascendentes ex Aegypto, venerunt in terram Chanaan ad patrem suum Iacob. Genesis 45:26 Et nunciaverunt ei, dicentes: Ioseph filius tuus vivit: et ipse dominatur in omni terra Aegypti. Quo audito Iacob, quasi de gravi somno evigilans, tamen non credebat eis. Genesis 45:27 Illi econtra referebant omnem ordinem rei. Cumque vidisset plaustra, et universa quae miserat, revixit spiritus eius, Genesis 45:28 et ait: Sufficit mihi si adhuc Ioseph filius meus vivit: vadam, et videbo illum antequam moriar. Genesis 46:0 Genesis 46:1 Profectusque Israel cum omnibus quae habebat, venit ad Puteum iuramenti. et mactatis ibi victimis Deo patris sui Isaac, Genesis 46:2 audivit eum per visionem nocte vocantem se, et dicentem sibi: Iacob, Iacob. Cui respondit: Ecce adsum. Genesis 46:3 Ait illi Deus: Ego sum fortissimus Deus patris tui: noli timere, descende in Aegyptum, quia in gentem magnam faciam te ibi. Genesis 46:4 Ego descendam tecum illuc, et ego inde adducam te revertentem: Ioseph quoque ponet manus suas super oculos tuos. Genesis 46:5 Surrexit autem Iacob a Puteo iuramenti: tuleruntque eum filii cum parvulis et uxoribus suis in plaustris quae miserat Pharao ad portandum senem, Genesis 46:6 et omnia quae possederat in Terra Chanaan: venitque in Aegyptum cum omni semine suo, Genesis 46:7 filii eius, et nepotes, filiae, et cuncta simul progenies. Genesis 46:8 Haec sunt autem nomina filiorum Israel, qui ingressi sunt in Aegyptum, ipse cum liberis suis. Primogenitus Ruben. Genesis 46:9 Filii Ruben: Henoch et Phallu et Hesron et Charmi. Genesis 46:10 Filii Simeon: Iamuel et Iamin et Ahod, et Iachin et Sohar, et Saul filius Chanaanitidis. Genesis 46:11 Filii Levi: Gerson et Caath et Merari. Genesis 46:12 Filii Iuda: Her et Onan et Sela et Phares et Zara. mortui sunt autem Her et Onan in terra Chanaan. Natique sunt filii Phares: Hesron et Hamul. Genesis 46:13 Filii Issachar: Thola et Phua et Iob et Semron. Genesis 46:14 Filii Zabulon: Sared et Elon et Iahelel. Genesis 46:15 Hi filii Lia quos genuit in Mesopotamia Syriae cum Dina filia sua. omnes animae filiorum eius et filiarum, triginta tres. Genesis 46:16 Filii Gad: Sephion et Haggi et Suni et Esebon et Heri et Arodi et Areli. Genesis 46:17 Filii Aser: Iamne et Iesua et Iessui et Beria, Sara quoque soror eorum. Filii Beria: Heber et Melchiel. Genesis 46:18 hi filii Zelphae, quam dedit Laban Liae filiae suae. et hos genuit Iacob sedecim animas. Genesis 46:19 Filii Rachel uxoris Iacob: Ioseph et Beniamin. Genesis 46:20 Natique sunt Ioseph filii in Terra Aegypti, quos genuit ei Aseneth filia Phutipharis sacerdotis Heliopoleos: Manasses et Ephraim. Genesis 46:21 Filii Beniamin: Bela et Bechor et Asbel et Gera et Naaman et Echi et Ros et Mophim et Ophim et Ared. Genesis 46:22 hi filii Rachel quos genuit Iacob: omnes animae, quattuordecim. Genesis 46:23 Filii Dan: Husim. Genesis 46:24 Filii Nephthali: Iasiel et Guni et Ieser et Sallem. Genesis 46:25 Hi filii Balae, quam dedit Laban Racheli filiae suae: et hos genuit Iacob: omnes animae, septem. Genesis 46:26 Cunctae animae, quae ingressae sunt cum Iacob in Aegyptum, et egressae sunt de femore illius, absque uxoribus filiorum eius, sexaginta sex. Genesis 46:27 Filii autem Ioseph, qui nati sunt ei in terra Aegypti, animae duae. Omnes animae domus Iacob, quae ingressae sunt in Aegyptum, fuere septuaginta. Genesis 46:28 Misit autem Iudam ante se ad Ioseph, ut nunciaret ei, et occurreret in Gessen. Genesis 46:29 Quo cum pervenisset, iuncto Ioseph curro suo, ascendit obviam patri suo ad eumdem locum: vidensque eum, irruit super collum eius, et inter amplexus flevit. Genesis 46:30 Dixitque pater ad Ioseph: Iam laetus moriar, quia vidi faciem tuam, et superstitem te relinquo. Genesis 46:31 At ille locutus est ad fratres suos, et ad omnem domum patris sui: Ascendam, et nunciabo Pharaoni dicamque ei: Fratres mei, et domus patris mei, qui erant in Terra Chanaan, venerunt ad me: Genesis 46:32 et sunt viri pastores ovium, curamque habent alendorum gregum: pecora sua, et armenta, et omnia quae habere potuerunt, adduxerunt secum. Genesis 46:33 Cumque vocaverit vos, et dixerit: Quod est opus vestrum? Genesis 46:34 Respondebitis: Viri pastores sumus servi tui, ab infantia nostra usque in praesens, et nos et patres nostri. Haec autem dicetis, ut habitare possitis in Terra Gessen: quia detestantur Aegyptii omnes pastores ovium. Genesis 47:0 Genesis 47:1 Ingressus ergo Ioseph nunciavit Pharaoni, dicens: Pater meus et fratres, oves eorum et armenta, et cuncta quae possident, venerunt de Terra Chanaan: et ecce consistunt in Terra Gessen. Genesis 47:2 Extremos quoque fratrum suorum quinque viros constituit coram rege: Genesis 47:3 quos ille interrogavit: Quid habetis operis? Responderunt: Pastores ovium sumus servi tui, et nos, et patres nostri. Genesis 47:4 Ad peregrinandum in terram tuam venimus: quoniam non est herba gregibus servorum tuorum, ingravescente fame in terra Chanaan: petimusque ut esse nos iubeas servos tuos in Terra Gessen. Genesis 47:5 Dixit itaque rex ad Ioseph: Pater tuus et fratres tui venerunt ad te. Genesis 47:6 Terra Aegypti in conspectu tuo est: in optimo loco fac eos habitare, et trade eis Terram Gessen. Quod si nosti in eis esse viros industrios, constitue illos magistros pecorum meorum. Genesis 47:7 Post haec introduxit Ioseph patrem suum ad Regem, et statuit eum coram eo: qui benedicens illi, Genesis 47:8 et interrogatus ab eo: Quot sunt dies annorum vitae tuae? Genesis 47:9 Respondit: Dies peregrinationis meae centum triginta annorum sunt, parvi et mali, et non pervenerunt usque ad dies patrum meorum quibus peregrinati sunt. Genesis 47:10 Et benedicto rege, egressus est foras. Genesis 47:11 Ioseph vero patri et fratribus suis dedit possessionem in Aegypto in optimo terrae loco, Ramesses, ut praeceperat Pharao. Genesis 47:12 Et alebat eos, omnemque domum patris sui, praebens cibaria singulis. Genesis 47:13 In toto enim orbe panis deerat, et oppresserat fames terram, maxime Aegypti et Chanaan. Genesis 47:14 E quibus omnem pecuniam congregavit pro venditione frumenti, et intulit eam in aerarium regis. Genesis 47:15 Cumque defecisset emptoribus pretium, venit cuncta Aegyptus ad Ioseph, dicens: Da nobis panes: quare morimur coram te, deficiente pecunia? Genesis 47:16 Quibus ille respondit: Adducite pecora vestra, et dabo vobis pro eis cibos, si pretium non habetis. Genesis 47:17 Quae cum adduxissent, dedit eis alimenta pro equis, et ovibus, et bobus, et asinis: sustentavitque eos illo anno pro commutatione pecorum. Genesis 47:18 Venerunt quoque anno secundo, et dixerunt ei: Non celamus domino nostro quod deficiente pecunia, pecora simul defecerunt: nec clam te est, quod absque corporibus et terra nihil habeamus. Genesis 47:19 Cur ergo moriemur te vidente? et nos et terra nostra tui erimus: eme nos in servitutem regiam, et praebe semina, ne pereunte cultore redigatur terra in solitudinem. Genesis 47:20 Emit igitur Ioseph omnem Terram Aegypti, vendentibus singulis possessiones suas prae magnitudine famis. Subiecitque eam Pharaoni, Genesis 47:21 et cunctos populos eius a novissimis terminis Aegypti usque ad extremos fines eius, Genesis 47:22 praeter terram sacerdotum, quae a rege tradita fuerat eis: quibus et statuta cibaria ex horreis publicis praebebantur, et idcirco non sunt compulsi vendere possessiones suas. Genesis 47:23 Dixit ergo Ioseph ad populos: En ut cernitis, et vos et terram vestram Pharao possidet: accipite semina, et serite agros, Genesis 47:24 ut fruges habere possitis. Quintam partem regi dabitis: quattuor reliquas permitto vobis in sementem, et in cibum familiis et liberis vestris. Genesis 47:25 Qui responderunt: Salus nostra in manu tua est: respiciat nos tantum dominus noster, et laeti serviemus regi. Genesis 47:26 Ex eo tempore usque in praesentem diem in universa terra Aegypti regibus quinta pars solvitur, et factum est quasi in legem, absque terra sacerdotali, quae libera ab hac conditione fuit. Genesis 47:27 Habitavit ergo Israel in Aegypto, idest, in Terra Gessen, et possedit eam: auctusque est, et multiplicatus nimis. Genesis 47:28 Et vixit in ea decem et septem annis: factique sunt omnes dies vitae illius centum quadraginta septem annorum. Genesis 47:29 Cumque appropinquare cerneret diem mortis suae, vocavit filium suum Ioseph, et dixit ad eum: Si inveni gratiam in conspectu tuo, pone manum tuam sub femore meo: et facies mihi misericordiam et veritatem, ut non sepelias me in Aegypto: Genesis 47:30 sed dormiam cum patribus meis, et auferas me de terra hac, condasque in sepulchro maiorum meorum. Cui respondit Ioseph: Ego faciam quod iussisti. Genesis 47:31 Et ille: Iura ergo, inquit, mihi. Quo iurante, adoravit Israel Deum, conversus ad lectuli caput. Genesis 48:0 Genesis 48:1 His itaque transactis, nunciatum est Ioseph quod aegrotaret pater suus: qui, assumptis duobus filiis Manasse et Ephraim, ire perrexit. Genesis 48:2 Dictumque est seni: Ecce filius tuus Ioseph venit ad te. Qui confortatus sedit in lectulo. Genesis 48:3 Et ingresso ad se Ioseph ait: Deus omnipotens apparuit mihi in Luza, quae est in Terra Chanaan: benedixitque mihi, Genesis 48:4 et ait: Ego te augebo et multiplicabo, et faciam te in turbas populorum: daboque tibi terram hanc, et semini tuo post te in possessionem sempiternam. Genesis 48:5 Duo ergo filii tui, qui nati sunt tibi in Terra Aegypti, antequam huc venirem ad te, mei erunt: Ephraim et Manasses, sicut Ruben et Simeon reputabuntur mihi. Genesis 48:6 Reliquos autem quos genueris post eos, tui erunt, et nomine fratrum suorum vocabuntur in possessionibus suis. Genesis 48:7 Mihi enim, quando veniebam de Mesopotamia, mortua est Rachel in terra Chanaan in ipso itinere, eratque vernum tempus: et ingrediebar Ephratam, et sepelivi eam iuxta viam Ephratae, quae alio nomine appellatur Bethlehem. Genesis 48:8 Videns autem filios eius dixit ad eum: Qui sunt isti? Genesis 48:9 Respondit: Filii mei sunt, quos donavit mihi Deus in hoc loco. Adduc, inquit, eos ad me, ut benedicam illis. Genesis 48:10 Oculi enim Israel caligabant prae nimia senectute, et clare videre non poterat. Applicitosque ad se, deosculatus et circumplexus eos, Genesis 48:11 dixit ad filium suum: Non sum fraudatus aspectu tuo: insuper ostendit mihi Deus semen tuum. Genesis 48:12 Cumque tulisset eos Ioseph de gremio patris, adoravit pronus in terram. Genesis 48:13 Et posuit Ephraim ad dexteram suam, id est, ad sinistram Israel: Manassen vero in sinistra sua, ad dexteram scilicet patris, applicuitque ambos ad eum. Genesis 48:14 Qui extendens manum dexteram, posuit super caput Ephraim minoris fratris: sinistram autem super caput Manasse qui maior natu erat, commutans manus. Genesis 48:15 Benedixitque Iacob filiis Ioseph, et ait: Deus, in cuius conspectu ambulaverunt patres mei Abraham, et Isaac, Deus qui pascit me ab adolescentia mea usque in praesentem diem: Genesis 48:16 Angelus, qui eruit me de cunctis malis, benedicat pueris istis: et invocetur super eos nomen meum, nomina quoque patrum meorum Abraham, et Isaac, et crescant in multitudinem super terram. Genesis 48:17 Videns autem Ioseph quod posuisset pater suus dexteram manum super caput Ephraim, graviter accepit: et apprehensam manum patris levare conatus est de capite Ephraim, et transferre super caput Manasse. Genesis 48:18 Dixitque ad patrem: Non ita convenit, pater: quia hic est primogenitus, pone dexteram tuam super caput eius. Genesis 48:19 Qui renuens, ait: Scio fili mi, scio: et iste quidem erit in populos, et multiplicabitur: sed frater eius minor, maior erit illo: et semen illius crescet in gentes. Genesis 48:20 Benedixitque eis in tempore illo, dicens: In te benedicetur Israel, atque dicetur: Faciat tibi Deus sicut Ephraim, et sicut Manasse. Constituitque Ephraim ante Manassen. Genesis 48:21 Et ait ad Ioseph filium suum: En ego morior, et erit Deus vobiscum, reducetque vos ad terram patrum vestrorum. Genesis 48:22 Do tibi partem unam extra fratres tuos, quam tuli de manu Amorrhaei in gladio et arcu meo. Genesis 49:0 Genesis 49:1 Vocavit autem Iacob filios suos, et ait eis: Congregamini, ut annunciem quae ventura sunt vobis in diebus novissimis. Genesis 49:2 Congregamini, et audite filii Iacob, audite Israel patrem vestrum: Genesis 49:3 Ruben primogenitus meus, tu fortitudo mea, et principium doloris mei: prior in donis, maior in imperio. Genesis 49:4 Effusus es sicut aqua, non crescas: quia ascendisti cubile patris tui, et maculasti stratum eius. Genesis 49:5 Simeon et Levi fratres: vasa iniquitatis bellantia. Genesis 49:6 In consilium eorum non veniat anima mea, et in coetu illorum non sit gloria mea: quia in furore suo occiderunt virum, et in voluntate sua suffoderunt murum. Genesis 49:7 Maledictus furor eorum, quia pertinax: et indignatio eorum, quia dura: dividam eos in Iacob, et dispergam eos in Israel. Genesis 49:8 Iuda, te laudabunt fratres tui: manus tua in cervicibus inimicorum tuorum, adorabunt te filii patris tui. Genesis 49:9 Catulus leonis Iuda: ad praedam fili mi ascendisti: requiescens accubuisti ut leo, et quasi leaena, quis suscitabit eum? Genesis 49:10 NON AUFERETUR sceptrum de Iuda, et dux de femore eius, donec veniat qui mittendus est, et ipse erit expectatio gentium. Genesis 49:11 Ligans ad vineam pullum suum, et ad vitem, o fili mi, asinam suam. Lavabit in vino stolam suam, et in sanguine uvae pallium suum. Genesis 49:12 Pulchriores sunt oculi eius vino, et dentes eius lacte candidiores. Genesis 49:13 Zabulon in littore maris habitabit, et in statione navium pertingens usque ad Sidonem. Genesis 49:14 Issachar asinus fortis accubans inter terminos. Genesis 49:15 Vidit requiem quod esset bona: et terram quod optima: et supposuit humerum suum ad portandum, factusque est tributis serviens. Genesis 49:16 Dan iudicabit populum suum sicut et alia tribus in Israel. Genesis 49:17 Fiat Dan coluber in via, cerastes in semita, mordens ungulas equi, ut cadat ascensor eius retro. Genesis 49:18 SALUTARE tuum expectabo Domine. Genesis 49:19 Gad, accinctus praeliabatur ante eum: et ipse accingetur retrorsum. Genesis 49:20 Aser, pinguis panis eius, et praebebit delicias regibus. Genesis 49:21 Nephthali, cervus emissus, et dans eloquia pulchritudinis. Genesis 49:22 Filius accrescens Ioseph, filius accrescens et decorus aspectu: filiae discurrerunt super murum. Genesis 49:23 Sed exasperaverunt eum, et iurgati sunt, invideruntque illi habentes iacula. Genesis 49:24 Sedit in forti arcus eius, et dissoluta sunt vincula brachiorum et manuum illius per manus potentis Iacob: inde pastor egressus est lapis Israel. Genesis 49:25 Deus patris tui erit adiutor tuus, et omnipotens benedicet tibi benedictionibus caeli desuper, benedictionibus abyssi iacentis deorsum, benedictionibus huberum et vulvae. Genesis 49:26 Benedictiones patris tui confortatae sunt benedictionibus patrum eius: donec veniret desiderium collium aeternorum: fiant in capite Ioseph, et in vertice Nazaraei inter fratres suos. Genesis 49:27 Beniamin lupus rapax, mane comedat praedam, et vespere dividet spolia. Genesis 49:28 Omnes hi in tribubus Israel duodecim: haec locutus est eis pater suus, benedixitque singulis benedictionibus propriis. Genesis 49:29 Et praecepit eis, dicens: Ego congregor ad populum meum: sepelite me cum patribus meis in spelunca duplici quae est in agro Ephron Hethaei, Genesis 49:30 contra Mambre in Terra Chanaan, quam emit Abraham cum agro ab Ephron Hethaeo in possessionem sepulchri. Genesis 49:31 Ibi sepelierunt eum, et Saram uxorem eius: ibi sepultus est Isaac cum Rebecca coniuge sua: ibi et Lia condita iacet. Genesis 49:32 Finitisque mandatis quibus filios instruebat, collegit pedes suos super lectulum, et obiit: appositusque est ad populum suum. Genesis 50:0 Genesis 50:1 Quod cernens Ioseph, ruit super faciem patris flens et deosculans eum. Genesis 50:2 Praecepitque servis suis medicis ut aromatibus condirent patrem. Genesis 50:3 Quibus iussa explentibus, transierunt quadraginta dies: iste quippe mos erat cadaverum conditorum. flevitque eum Aegyptus septuaginta diebus. Genesis 50:4 Et expleto planctus tempore, locutus est Ioseph ad familiam Pharaonis: Si inveni gratiam in conspectu vestro, loquimini in auribus Pharaonis: Genesis 50:5 eo quod pater meus adiuraverit me, dicens: En morior, in sepulchro meo quod fodi mihi in terra Chanaan, sepelies me. Ascendam igitur, et sepeliam patrem meum, ac revertar. Genesis 50:6 Dixitque ei Pharao: Ascende et sepeli patrem tuum sicut adiuratus es. Genesis 50:7 Quo ascendente, ierunt cum eo omnes senes domus Pharaonis, cunctique maiores natu Terrae Aegypti: Genesis 50:8 domus Ioseph cum fratribus suis, absque parvulis et gregibus, atque armentis quae dereliquerunt in Terra Gessen. Genesis 50:9 Habuit quoque in comitatu currus et equites: et facta est turba non modica. Genesis 50:10 Veneruntque ad Aream Arad, quae sita est trans Iordanem: ubi celebrantes exequias planctu magno atque vehementi, impleverunt septem dies. Genesis 50:11 Quod cum vidissent habitatores Terrae Chanaan, dixerunt: Planctus magnus est iste Aegyptiis. Et idcirco vocatum est nomen loci illius, Planctus Aegypti. Genesis 50:12 Fecerunt ergo filii Iacob sicut praeceperat eis: Genesis 50:13 Et portantes eum in Terram Chanaan, sepelierunt eum in spelunca duplici, quam emerat Abraham cum agro in possessionem sepulchri ab Ephron Hethaeo contra faciem Mambre. Genesis 50:14 Reversusque est Ioseph in Aegyptum cum fratribus suis, et omni comitatu, sepulto patre. Genesis 50:15 Quo mortuo, timentes fratres eius, et mutuo colloquentes: Ne forte memor sit iniuriae quam passus est, et reddat nobis omne malum quod fecimus, Genesis 50:16 mandaverunt ei dicentes: Pater tuus praecepit nobis antequam moreretur, Genesis 50:17 ut haec tibi verbis illius diceremus: Obsecro ut obliviscaris sceleris fratrum tuorum, et peccati atque malitiae quam exercuerunt in te: nos quoque oramus ut servo Dei patri tuo dimittas iniquitatem hanc. Quibus auditis flevit Ioseph. Genesis 50:18 Veneruntque ad eum fratres sui: et proni adorantes in terram dixerunt: Servi tui sumus. Genesis 50:19 Quibus ille respondit: Nolite timere: num Dei possumus resistere voluntati? Genesis 50:20 Vos cogitastis de me malum: sed Deus vertit illud in bonum, ut exaltaret me, sicut in praesentiarum cernitis, et salvos faceret multos populos. Genesis 50:21 Nolite timere: ego pascam vos et parvulos vestros. consolatusque est eos, et blande ac leniter est locutus. Genesis 50:22 Et habitavit in Aegypto cum omni domo patris sui: vixitque centum decem annis. Et vidit Ephraim filios usque ad tertiam generationem. Filii quoque Machir filii Manasse nati sunt in genibus Ioseph. Genesis 50:23 Quibus transactis, locutus est fratribus suis: Post mortem meam Deus visitabit vos, et ascendere vos faciet de terra ista ad terram quam iuravit Abraham, Isaac, et Iacob. Genesis 50:24 Cumque adiurasset eos atque dixisset: Deus visitabit vos: asportate ossa mea vobiscum de loco isto: Genesis 50:25 mortuus est, expletis centum decem vitae suae annis. Et conditus aromatibus, repositus est in loculo in Aegypto.
Exodus 0:0
Exodus 1:0 Exodus 1:1 Haec sunt nomina filiorum Israel qui ingressi sunt in Aegyptum cum Iacob: singuli cum domibus suis introierunt: Exodus 1:2 Ruben, Simeon, Levi, Iudas, Exodus 1:3 Issachar, Zabulon et Beniamin, Exodus 1:4 Dan, et Nephthali, Gad, et Aser. Exodus 1:5 Erant igitur omnes animae eorum qui egressi sunt de femore Iacob, septuaginta: Ioseph autem in Aegypto erat. Exodus 1:6 Quo mortuo, et universis fratribus eius, omnique cognatione sua, Exodus 1:7 filii Israel creverunt, et quasi germinantes multiplicati sunt: ac roborati nimis, impleverunt terram. Exodus 1:8 Surrexit interea rex novus super Aegyptum, qui ignorabat Ioseph: Exodus 1:9 et ait ad populum suum: Ecce, populus filiorum Israel multus, et fortior nobis est. Exodus 1:10 Venite, sapienter opprimamus eum, ne forte multiplicetur: et si ingruerit contra nos bellum, addatur inimicis nostris, expugnatisque nobis egrediatur de terra. Exodus 1:11 Praeposuit itaque eis magistros operum, ut affligerent eos oneribus: aedificaveruntque urbes tabernaculorum Pharaoni, Phithom, et Ramesses. Exodus 1:12 Quantoque opprimebant eos, tanto magis multiplicabantur, et crescebant: Exodus 1:13 oderantque filios Israel Aegyptii, et affligebant illudentes eis: Exodus 1:14 atque ad amaritudinem perducebant vitam eorum operibus duris luti, et lateris, omnique famulatu, quo in terrae operibus premebantur. Exodus 1:15 Dixit autem Rex Aegypti obstetricibus Hebraeorum: quarum una vocabatur Sephora, altera Phua, Exodus 1:16 praecipiens eis: Quando obstetricabitis Hebraeas, et partus tempus advenerit: si masculus fuerit, interficite eum: si femina, reservate. Exodus 1:17 Timuerunt autem obstetrices Deum, et non fecerunt iuxta praeceptum regis Aegypti, sed conservabant mares. Exodus 1:18 Quibus accersitis ad se, rex ait: Quidnam est hoc quod facere voluistis, ut pueros servaretis? Exodus 1:19 Quae responderunt: Non sunt Hebreae sicut Aegyptiae mulieres: ipsae enim obstetricandi habent scientiam, et priusquam veniamus ad eas, pariunt. Exodus 1:20 Bene ergo fecit Deus obstetricibus: et crevit populus, confortatusque est nimis. Exodus 1:21 Et quia timuerunt obstetrices Deum, aedificavit eis domos. Exodus 1:22 Praecepit ergo Pharao omni populo suo, dicens: Quidquid masculini sexus natum fuerit, in flumen proiicite: quidquid feminini, reservate. Exodus 2:0 Exodus 2:1 Egressus est post haec vir de domo Levi: et accepit uxorem stirpis suae. Exodus 2:2 quae concepit, et peperit filium: et videns eum elegantem, abscondit tribus mensibus. Exodus 2:3 Cumque iam celare non posset, sumpsit fiscellam scirpeam, et linivit eam bitumine ac pice: posuitque intus infantulum, et exposuit eum in carecto ripae fluminis, Exodus 2:4 stante procul sorore eius, et considerante eventum rei. Exodus 2:5 Ecce autem descendebat filia Pharaonis ut lavaretur in flumine: et puellae eius gradiebantur per crepidinem alvei. Quae cum vidisset fiscellam in papyrione, misit unam e famulabus suis: et allatam Exodus 2:6 aperiens, cernensque in ea parvulum vagientem, miserta eius, ait: De infantibus Hebraeorum est hic. Exodus 2:7 Cui soror pueri: Vis, inquit, ut vadam, et vocem tibi mulierem Hebraeam, quae nutrire possit infantulum? Exodus 2:8 Respondit: Vade. Perrexit puella et vocavit matrem suam. Exodus 2:9 Ad quam locuta filia Pharaonis: Accipe, ait, puerum istum, et nutri mihi: ego dabo tibi mercedem tuam. Suscepit mulier, et nutrivit puerum: adultumque tradidit filiae Pharaonis. Exodus 2:10 Quem illa adoptavit in locum filii, vocavitque nomen eius Moyses, dicens: Quia de aqua tuli eum. Exodus 2:11 In diebus illis postquam creverat Moyses, egressus est ad fratres suos: viditque afflictionem eorum, et virum Aegyptium percutientem quemdam de Hebraeis fratribus suis. Exodus 2:12 Cumque circumspexisset huc atque illuc, et nullum adesse vidisset, percussum Aegyptium abscondit sabulo. Exodus 2:13 Et egressus die altero conspexit duos Hebraeos rixantes: dixitque ei qui faciebat iniuriam: Quare percutis proximum tuum? Exodus 2:14 Qui respondit: Quis constituit te principem et iudicem super nos? num occidere me tu vis, sicut heri occidisti Aegyptium? Timuit Moyses, et ait: Quomodo palam factum est verbum istud? Exodus 2:15 Audivitque Pharao sermonem hunc, et quaerebat occidere Moysen: qui fugiens de conspectu eius, moratus est in Terra Madian, et sedit iuxta puteum. Exodus 2:16 Erant autem sacerdoti Madian septem filiae, quae venerant ad hauriendam aquam: et impletis canalibus adaquare cupiebant greges patris sui. Exodus 2:17 Supervenere pastores, et eiecerunt eas: surrexitque Moyses, et defensis puellis, adaquavit oves earum. Exodus 2:18 Quae cum revertissent ad Raguel patrem suum, dixit ad eas: Cur velocius venistis solito? Exodus 2:19 Responderunt: Vir Aegyptius liberavit nos de manu pastorum: insuper et hausit aquam nobiscum, potumque dedit ovibus. Exodus 2:20 At ille: Ubi est? inquit, Quare dimisistis hominem? vocate eum ut comedat panem. Exodus 2:21 Iuravit ergo Moyses quod habitaret cum eo. Accepitque Sephoram filiam eius uxorem: Exodus 2:22 quae peperit ei filium, quem vocavit Gersam, dicens: Advena fui in terra aliena. Alterum vero peperit, quem vocavit Eliezer, dicens: Deus enim patris mei adiutor meus et eripuit me de manu Pharaonis. Exodus 2:23 Post multum vero tempore mortuus est rex Aegypti: et ingemiscentes filii Israel, propter opera vociferati sunt: ascenditque clamor eorum ad Deum ab operibus. Exodus 2:24 Et audivit gemitum eorum, ac recordatus est foederis quod pepigit cum Abraham, Isaac, et Iacob. Exodus 2:25 Et respexit Dominus filios Israel et liberavit eos. Exodus 3:0 Exodus 3:1 Moyses autem pascebat oves Iethro soceri sui sacerdotis Madian: cumque minasset gregem ad interiora deserti, venit ad montem Dei Horeb. Exodus 3:2 Apparuitque ei Dominus in flamma ignis de medio rubi: et videbat quod rubus ardebat, et non combureretur. Exodus 3:3 Dixit ergo Moyses: Vadam, et videbo visionem hanc magnam, quare non comburatur rubus. Exodus 3:4 Cernens autem Dominus quod pergeret ad videndum, vocavit eum de medio rubi, et ait: Moyses, Moyses. Qui respondit: Adsum. Exodus 3:5 At ille: Ne appropies, inquit, huc: solve calceamentum de pedibus tuis: locus enim, in quo stas, terra sancta est. Exodus 3:6 Et ait: Ego sum Deus patris tui, Deus Abraham, Deus Isaac, et Deus Iacob. Abscondit Moyses faciem suam: non enim audebat aspicere contra Deum. Exodus 3:7 Cui ait Dominus: Vidi afflictionem populi mei in Aegypto, et clamorem eius audivi propter duritiam eorum qui praesunt operibus: Exodus 3:8 et sciens dolorem eius, descendi ut liberem eum de manibus Aegyptiorum, et educam de terra illa in terram bonam, et spatiosam, in terram quae fluit lacte et melle, ad loca Chananaei, et Hethaei, et Amorrhaei, et Pherezaei, et Hevaei, et Iebusaei. Exodus 3:9 Clamor ergo filiorum Israel venit ad me: vidique afflictionem eorum, qua ab Aegyptiis opprimuntur. Exodus 3:10 Sed veni, et mittam te ad Pharaonem, ut educas populum meum, filios Israel de Aegypto. Exodus 3:11 Dixitque Moyses ad Deum: Quis sum ego ut vadam ad Pharaonem, et educam filios Israel de Aegypto? Exodus 3:12 Qui dixit ei: Ego ero tecum: et hoc habebis signum, quod miserim te: Cum eduxeris populum meum de Aegypto, immolabis Deo super montem istum. Exodus 3:13 Ait Moyses ad Deum: Ecce ego vadam ad filios Israel, et dicam eis: Deus patrum vestrorum misit me ad vos. Si dixerint mihi: Quod est nomen eius? quid dicam eis? Exodus 3:14 Dixit Dominus ad Moysen: EGO SUM QUI SUM. Ait: Sic dices filiis Israel: QUI EST, misit me ad vos. Exodus 3:15 Dixitque iterum Deus ad Moysen: Haec dices filiis Israel: Dominus Deus patrum vestrorum, Deus Abraham, Deus Isaac, et Deus Iacob misit me ad vos: hoc nomen mihi est in aeternum, et hoc memoriale meum in generatione et generationem. Exodus 3:16 Vade, et congrega seniores Israel, et dices ad eos: Dominus Deus patrum vestrorum apparuit mihi, Deus Abraham, Deus Isaac, et Deus Iacob, dicens: Visitans visitavi vos, et vidi omnia quae acciderunt vobis in Aegypto: Exodus 3:17 Et dixi ut educam vos de afflictione Aegypti in terram Chananaei et Hethaei et Amorrhaei et Pherezaei et Hevaei et Iebusaei, ad terram fluentem lacte et melle. Exodus 3:18 Et audient vocem tuam: ingredierisque tu, et seniores Israel ad regem Aegypti, et dices ad eum: Dominus Deus Hebraeorum vocavit nos: ibimus viam trium dierum in solitudinem, ut immolemus Domino Deo nostro. Exodus 3:19 Sed ego scio quod non dimittet vos rex Aegypti ut eatis nisi per manum validam. Exodus 3:20 Extendamque manum meam, et percutiam Aegyptum in cunctis mirabilibus meis, quae facturus sum in medio eorum: post haec dimittet vos. Exodus 3:21 Daboque gratiam populo huic coram Aegyptiis: et cum egrediemini, non exibitis vacui: Exodus 3:22 sed postulabit mulier a vicina sua, et ab hospita sua, vasa argentea et aurea, ac vestes: ponetisque eas super filios et filias vestras, et spoliabitis Aegyptum. Exodus 4:0 Exodus 4:1 Respondens Moyses, ait: Non credent mihi, neque audient vocem meam, sed dicent: Non apparuit tibi Dominus. Exodus 4:2 Dixit ergo ad eum: Quid est quod tenes in manu tua? Respondit: Virga. Exodus 4:3 Dixitque Dominus: Proiice eam in terram. Proiecit, et versa est in colubrum, ita ut fugeret Moyses. Exodus 4:4 Dixitque Dominus: Extende manum tuam, et apprehende caudam eius. Extendit, et tenuit, reversaque est in virgam. Exodus 4:5 Ut credant, inquit, quod apparuerit tibi Dominus Deus patrum suorum, Deus Abraham, Deus Isaac, et Deus Iacob. Exodus 4:6 Dixitque Dominus rursum: Mitte manum tuam in sinum tuum. Quam cum misisset in sinum, protulit leprosam instar nivis. Exodus 4:7 Retrahe, ait, manum tuam in sinum tuum. Retraxit, et protulit iterum, et erat similis carni reliquae. Exodus 4:8 Si non crediderint, inquit, tibi, neque audierint sermonem signi prioris, credent verbo signi sequentis. Exodus 4:9 Quod si nec duobus quidem his signis crediderint, neque audierint vocem tuam: sume aquam fluminis, et effunde eam super aridam, et quidquid hauseris de fluvio, vertetur in sanguinem. Exodus 4:10 Ait Moyses: Obsecro Domine, non sum eloquens ab heri, et nudiustertius: et ex quo locutus es ad servum tuum, impeditioris et tardioris linguae sum. Exodus 4:11 Dixit Dominus ad eum: Quis fecit os hominis? aut quis fabricatus est mutum et surdum, videntem et caecum? nonne ego? Exodus 4:12 Perge igitur, et ego ero in ore tuo: doceboque te quid loquaris. Exodus 4:13 At ille: Obsecro Domine, inquit, mitte quem missurus es. Exodus 4:14 Iratus Dominus in Moysen, ait: Aaron frater tuus levites, scio quod eloquens sit: ecce ipse egredietur in occursum tuum, vidensque te laetabitur corde. Exodus 4:15 Loquere ad eum, et pone verba mea in ore eius: et ego ero in ore tuo, et in ore illius, et ostendam vobis quid agere debeatis. Exodus 4:16 ipse loquetur pro te ad populum, et erit os tuum: tu autem eris ei in his quae ad Deum pertinent. Exodus 4:17 Virgam quoque hanc sume in manu tua, in qua facturus es signa. Exodus 4:18 Abiit Moyses, et reversus est ad Iethro socerum suum, dixitque ei: Vadam et revertar ad fratres meos in Aegyptum, ut videam si adhuc vivant. Cui ait Iethro: Vade in pace. Exodus 4:19 Dixit ergo Dominus ad Moysen in Madian: Vade, et revertere in Aegyptum: mortui sunt enim omnes qui quaerebant animam tuam. Exodus 4:20 Tulit ergo Moyses uxorem suam, et filios suos, et imposuit eos super asinum, reversusque est in Aegyptum, portans virgam Dei in manu sua. Exodus 4:21 Dixitque ei Dominus revertenti in Aegyptum: Vide ut omnia ostenta quae posui in manu tua, facias coram Pharaone: ego indurabo cor eius, et non dimittet populum. Exodus 4:22 Dicesque ad eum: Haec dicit Dominus: Filius meus primogenitus Israel. Exodus 4:23 Dixi tibi: Dimitte filium meum ut serviat mihi; et noluisti dimittere eum: ecce ego interficiam filium tuum primogenitum. Exodus 4:24 Cumque esset in itinere, in diversorio occurrit ei Dominus, et volebat occidere eum. Exodus 4:25 Tulit idcirco Sephora acutissimam petram, et circumcidit praeputium filii sui, tetigitque pedes eius, et ait: Sponsus sanguinum tu mihi es. Exodus 4:26 Et dimisit eum postquam dixerat: Sponsus sanguinum tu mihi es ob circumcisionem. Exodus 4:27 Dixit autem Dominus ad Aaron: Vade in occursum Moysi in desertum. Qui perrexit obviam ei in Montem Dei, et osculatus est eum. Exodus 4:28 Narravitque Moyses Aaron omnia verba Domini pro quibus miserat eum, et signa quae mandaverat. Exodus 4:29 Veneruntque simul, et congregaverunt cunctos seniores filiorum Israel. Exodus 4:30 Locutusque est Aaron omnia verba quae dixerat Dominus ad Moysen: et fecit signa coram populo, Exodus 4:31 et credidit populus. Audieruntque quod visitasset Dominus filios Israel, et respexisset afflictionem illorum: et proni adoraverunt. Exodus 5:0 Exodus 5:1 Post haec ingressi sunt Moyses et Aaron, et dixerunt Pharaoni: Haec dicit Dominus Deus Israel: Dimitte populum meum ut sacrificet mihi in deserto. Exodus 5:2 At ille respondit: Quis est Dominus, ut audiam vocem eius, et dimittam Israel? nescio Dominum, et Israel non dimittam. Exodus 5:3 Dixeruntque: Deus Hebraeorum vocavit nos, ut eamus viam trium dierum in solitudinem, et sacrificemus Domino Deo nostro: ne forte accidat nobis pestis aut gladius. Exodus 5:4 Ait ad eos rex Aegypti: Quare Moyses et Aaron solicitatis populum ab operibus suis? ite ad onera vestra. Exodus 5:5 Dixitque Pharao: Multus est populus terrae: videtis quod turba succreverit: quanto magis si dederitis eis requiem ab operibus? Exodus 5:6 Praecepit ergo in die illo praefectis operum et exactoribus populi, dicens: Exodus 5:7 Nequaquam ultra dabitis paleas populo ad conficiendos lateres, sicut prius: sed ipsi vadant, et colligant stipulas. Exodus 5:8 Et mensuram laterum, quam prius faciebant, imponetis super eos, nec minuetis quidquam: vacant enim, et idcirco vociferantur, dicentes: Eamus, et sacrificemus Deo nostro. Exodus 5:9 Opprimantur operibus, et expleant ea: ut non acquiescant verbis mendacibus. Exodus 5:10 Igitur egressi praefecti operum et exactores, ad populum dixerunt: Sic dicit Pharao: Non do vobis paleas: Exodus 5:11 ite, et colligite sicubi invenire poteritis, nec minuetur quidquam de opere vestro. Exodus 5:12 Dispersusque est populus per omnem Terram Aegypti ad colligendas paleas. Exodus 5:13 Praefecti quoque operum instabant, dicentes: Complete opus vestrum quotidie, ut prius facere solebatis quando dabantur vobis paleae. Exodus 5:14 Flagellatique sunt qui praeerant operibus filiorum Israel, ab exactoribus Pharaonis, dicentibus: Quare non implestis mensuram laterum sicut prius, nec heri, nec hodie? Exodus 5:15 Veneruntque praepositi filiorum Israel, et vociferati sunt ad Pharaonem dicentes: Cur ita agis contra servos tuos? Exodus 5:16 Paleae non dantur nobis, et lateres similiter imperantur: en famuli tui flagellis caedimur, et iniuste agitur contra populum tuum. Exodus 5:17 Qui ait: Vacatis otio, et idcirco dicitis: Eamus, et sacrificemus Domino. Exodus 5:18 Ite ergo, et operamini: paleae non dabuntur vobis, et reddetis consuetum numerum laterum. Exodus 5:19 Videbantque se praepositi filiorum Israel in malum, eo quod diceretur eis: Non minuetur quidquam de lateribus per singulos dies. Exodus 5:20 Occurreruntque Moysi et Aaron, qui stabant ex adverso, egredientibus a Pharaone: Exodus 5:21 et dixerunt ad eos: Videat Dominus et iudicet, quoniam foetere fecistis odorem nostrum coram Pharaone et servis eius, et praebuistis ei gladium, ut occideret nos. Exodus 5:22 Reversusque est Moyses ad Dominum, et ait: Domine, cur afflixisti populum istum? quare misisti me? Exodus 5:23 Ex eo enim quo ingressus sum ad Pharaonem ut loquerer in nomine tuo, afflixit populum tuum: et non liberasti eos. Exodus 6:0 Exodus 6:1 Dixitque Dominus ad Moysen: Nunc videbis quae facturus sum Pharaoni: per manum enim fortem dimittet eos, et in manu robusta eiiciet illos de terra sua. Exodus 6:2 Locutusque est Dominus ad Moysen dicens: Ego Dominus Exodus 6:3 qui apparui Abraham, Isaac, et Iacob in Deo omnipotente: et nomen meum ADONAI non indicavi eis. Exodus 6:4 Pepigique foedus cum eis, ut darem eis Terram Chanaan, terram peregrinationis eorum, in qua fuerunt advenae. Exodus 6:5 Ego audivi gemitum filiorum Israel, quo Aegyptii oppresserunt eos: et recordatus sum pacti mei. Exodus 6:6 Ideo dic filiis Israel: Ego Dominus qui educam vos de ergastulo Aegyptiorum, et eruam de servitute: ac redimam in brachio excelso, et iudiciis magnis. Exodus 6:7 Et assumam vos mihi in populum, et ero vester Deus: et scietis quod ego sum Dominus Deus vester qui eduxerim vos de ergastulo Aegyptiorum: Exodus 6:8 et induxerim in terram, super quam levavi manum meam ut darem eam Abraham, Isaac, et Iacob: daboque illam possidendam vobis, ego Dominus. Exodus 6:9 Narravit ergo Moyses omnia filiis Israel: qui non acquieverunt ei propter angustiam spiritus, et opus durissimum. Exodus 6:10 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Exodus 6:11 Ingredere, et loquere ad Pharaonem regem Aegypti, ut dimittat filios Israel de terra sua. Exodus 6:12 Respondit Moyses coram Domino: Ecce filii Israel non audiunt me: et quo modo audiet Pharao, praesertim cum incircumcisus sim labiis? Exodus 6:13 Locutusque est Dominus ad Moysen et Aaron, et dedit mandatum ad filios Israel, et ad Pharaonem regem Aegypti ut educerent filios Israel de terra Aegypti. Exodus 6:14 Isti sunt principes domorum per familias suas. Filii Ruben primogeniti Israelis: Henoch et Phallu, Hesron et Charmi. Exodus 6:15 hae cognationes Ruben. Filii Simeon: Iamuel et Iamin, et Ahod, et Iachin, et Soar, et Saul filius Chananitidis: hae progenies Simeon. Exodus 6:16 Et haec nomina filiorum Levi per cognationes suas: Gerson et Caath et Merari. Anni autem vitae Levi fuerunt centum triginta septem. Exodus 6:17 Filii Gerson: Lobni et Semei, per cognationes suas. Exodus 6:18 Filii Caath: Amram, et Isaar, et Hebron et Oziel. anni quoque vitae Caath, centum triginta tres. Exodus 6:19 Filii Merari: Moholi et Musi. hae cognationes Levi per familias suas. Exodus 6:20 Accepit autem Amram uxorem Iochabed patruelem suam: quae peperit ei Aaron et Moysen. Fueruntque anni vitae Amram, centum triginta septem. Exodus 6:21 Filii quoque Isaar: Core, et Nepheg, et Zechri. Exodus 6:22 Filii quoque Oziel: Misael, et Elisaphan et Zethri. Exodus 6:23 Accepit autem Aaron uxorem Elisabeth filiam Aminadab, sororem Nahason, quae peperit ei Nadab, et Abiu, et Eleazar, et Ithamar. Exodus 6:24 Filii quoque Core: Aser, et Elcana, et Abiasaph. hae sunt cognationes Coritarum. Exodus 6:25 At vero Eleazar filius Aaron accepit uxorem de filiabus Phutiel: quae peperit ei Phinees. hi sunt principes familiarum Leviticarum per cognationes suas. Exodus 6:26 Iste est Aaron et Moyses, quibus praecepit Dominus ut educerent filios Israel de Terra Aegypti per turmas suas. Exodus 6:27 Hi sunt, qui loquuntur ad Pharaonem regem Aegypti, ut educant filios Israel de Aegypto: iste est Moyses et Aaron, Exodus 6:28 in die qua locutus est Dominus ad Moysen, in Terra Aegypti. Exodus 6:29 Et locutus est Dominus ad Moysen, dicens: Ego Dominus: loquere ad Pharaonem regem Aegypti, omnia quae loquor tibi. Exodus 6:30 Et ait Moyses coram Domino: En incircumcisus labiis sum, quo modo audiet me Pharao? Exodus 7:0 Exodus 7:1 Dixitque Dominus ad Moysen: Ecce constitui te Deum Pharaonis: et Aaron frater tuus erit propheta tuus. Exodus 7:2 Tu loqueris ei omnia quae mando tibi: et ille loquetur ad Pharaonem, ut dimittat filios Israel de terra sua. Exodus 7:3 Sed ego indurabo cor eius, et multiplicabo signa et ostenta mea in Terra Aegypti, Exodus 7:4 et non audiet vos: immittamque manum meam super Aegyptum, et educam exercitum et populum meum filios Israel de Terra Aegypti per iudicia maxima. Exodus 7:5 Et scient Aegyptii quia ego sum Dominus qui extenderim manum meam super Aegyptum, et eduxerim filios Israel de medio eorum. Exodus 7:6 Fecit itaque Moyses et Aaron sicut praeceperat Dominus: ita egerunt. Exodus 7:7 Erat autem Moyses octoginta annorum, et Aaron octoginta trium, quando locuti sunt ad Pharaonem. Exodus 7:8 Dixitque Dominus ad Moysen et Aaron: Exodus 7:9 Cum dixerit vobis Pharao, Ostendite signa: dices ad Aaron: Tolle virgam tuam, et proiice eam coram Pharaone, ac vertatur in colubrum. Exodus 7:10 Ingressi itaque Moyses et Aaron ad Pharaonem, fecerunt sicut praeceperat Dominus. tulitque Aaron virgam coram Pharaone et servis eius, quae versa est in colubrum. Exodus 7:11 Vocavit autem Pharao sapientes et maleficos: et fecerunt etiam ipsi per incantationes Aegyptiacas et arcana quaedam similiter. Exodus 7:12 Proieceruntque singuli virgas suas, quae versae sunt in dracones: sed devoravit virga Aaron virgas eorum. Exodus 7:13 Induratumque est cor Pharaonis, et non audivit eos, sicut praeceperat Dominus. Exodus 7:14 Dixit autem Dominus ad Moysen: Ingravatum est cor Pharaonis, non vult dimittere populum. Exodus 7:15 Vade ad eum mane, ecce egredietur ad aquas: et stabis in occursum eius super ripam fluminis: et virgam, quae conversa est in draconem, tolles in manu tua. Exodus 7:16 Dicesque ad eum: Dominus Deus Hebraeorum misit me ad te, dicens: Dimitte populum meum ut sacrificet mihi in deserto: et usque ad praesens audire noluisti. Exodus 7:17 Haec igitur dicit Dominus: In hoc scies quod sim Dominus: ecce percutiam virga, quae in manu mea est, aquam fluminis, et vertetur in sanguinem. Exodus 7:18 Pisces quoque, qui sunt in fluvio, morientur, et computrescent aquae, et affligentur Aegyptii bibentes aquam fluminis. Exodus 7:19 Dixit quoque Dominus ad Moysen: Dic ad Aaron, Tolle virgam tuam, et extende manum tuam super aquas Aegypti, et super fluvios eorum, et rivos ac paludes, et omnes lacus aquarum, ut vertantur in sanguinem: et sit cruor in omni Terra Aegypti, tam in ligneis vasis quam in saxeis. Exodus 7:20 Feceruntque Moyses et Aaron sicut praeceperat Dominus: et elevans virgam percussit aquam fluminis coram Pharaone et servis eius: quae versa est in sanguinem. Exodus 7:21 Et pisces, qui erant in flumine, mortui sunt: computruitque fluvius, et non poterant Aegyptii bibere aquam fluminis, et fuit sanguis in tota Terra Aegypti. Exodus 7:22 Feceruntque similiter malefici Aegyptiorum incantationibus suis: et induratum est cor Pharaonis, nec audivit eos, sicut praeceperat Dominus. Exodus 7:23 Avertitque se, et ingressus est domum suam, nec apposuit cor etiam hac vice. Exodus 7:24 Foderunt autem omnes Aegyptii per circuitum fluminis aquam ut biberent: non enim poterant bibere de aqua fluminis. Exodus 7:25 Impletique sunt septem dies, postquam percussit Dominus fluvium. Exodus 8:0 Exodus 8:1 Dixit quoque Dominus ad Moysen: Ingredere ad Pharaonem, et dices ad eum: Haec dicit Dominus: Dimitte populum meum, ut sacrificet mihi: Exodus 8:2 si autem nolueris dimittere, ecce ego percutiam omnes terminos tuos ranis. Exodus 8:3 Et ebulliet fluvius ranas: quae ascendent, et ingredientur domum tuam, et cubiculum lectuli tui, et super stratum tuum, et in domos servorum tuorum, et in populum tuum, et in furnos tuos, et in reliquias ciborum tuorum: Exodus 8:4 et ad te, et ad populum tuum, et ad omnes servos tuos intrabunt ranae. Exodus 8:5 Dixitque Dominus ad Moysen: Dic ad Aaron: Extende manum tuam super fluvios ac super rivos et paludes, et educ ranas super Terram Aegypti. Exodus 8:6 Et extendit Aaron manum super aquas Aegypti, et ascenderunt ranae, operueruntque Terram Aegypti. Exodus 8:7 Fecerunt autem et malefici per incantationes suas similiter, eduxeruntque ranas super Terram Aegypti. Exodus 8:8 Vocavit autem Pharao Moysen et Aaron, et dixit eis: Orate Dominum ut auferat ranas a me et a populo meo: et dimittam populum ut sacrificet Domino. Exodus 8:9 Dixitque Moyses ad Pharaonem: Constitue mihi quando deprecer pro te, et pro servis tuis, et pro populo tuo, ut abigantur ranae a te et a domo tua et a servis tuis et a populo tuo: et tantum in flumine remaneant. Exodus 8:10 Qui respondit: Cras. At ille: Iuxta, inquit, verbum tuum faciam: ut scias quoniam non est sicut Dominus Deus noster. Exodus 8:11 Et recedent ranae a te, et a domo tua, et a servis tuis, et a populo tuo: et tantum in flumine remanebunt. Exodus 8:12 Egressique sunt Moyses et Aaron a Pharaone: et clamavit Moyses ad Dominum pro sponsione ranarum quam condixerat Pharaoni. Exodus 8:13 Fecitque Dominus iuxta verbum Moysi: et mortuae sunt ranae de domibus, et de villis, et de agris. Exodus 8:14 Congregaveruntque eas in immensos aggeres, et computruit terra. Exodus 8:15 Videns autem Pharao quod data esset requies, ingravavit cor suum, et non audivit eos, sicut praeceperat Dominus. Exodus 8:16 Dixitque Dominus ad Moysen: Loquere ad Aaron: Extende virgam tuam, et percute pulverem terrae: et sint ciniphes in universa Terra Aegypti. Exodus 8:17 Feceruntque ita. Et extendit Aaron manum, virgam tenens: percussitque pulverem terrae, et facti sunt sciniphes in hominibus, et in iumentis: omnis pulvis terrae versus est in sciniphes per totam Terram Aegypti. Exodus 8:18 Feceruntque similiter malefici incantationibus suis, ut educerent sciniphes, et non potuerunt: erantque sciniphes tam in hominibus quam in iumentis. Exodus 8:19 Et dixerunt malefici ad Pharaonem: Digitus Dei est hic. induratumque est cor Pharaonis, et non audivit eos sicut praeceperat Dominus. Exodus 8:20 Dixit quoque Dominus ad Moysen: Consurge diluculo, et sta coram Pharaone: egredietur enim ad aquas: et dices ad eum: Haec dicit Dominus: Dimitte populum meum ut sacrificet mihi. Exodus 8:21 Quod si non dimiseris eum, ecce ego immittam in te, et in servos tuos, et in populum tuum, et in domos tuas omne genus muscarum: et implebuntur domus Aegyptiorum muscis diversi generis, et universa terra in qua fuerint. Exodus 8:22 Faciamque mirabilem in die illa Terram Gessen, in qua populus meus est, ut non sint ibi muscae: et scias quoniam ego Dominus in medio terrae. Exodus 8:23 Ponamque divisionem inter populum meum, et populum tuum: cras erit signum istud. Exodus 8:24 Fecitque Dominus ita. Et venit musca gravissima in domos Pharaonis et servorum eius, et in omnem Terram Aegypti: corruptaque est terra ab huiuscemodi muscis. Exodus 8:25 Vocavitque Pharao Moysen et Aaron, et ait eis: Ite et sacrificate Deo vestro in terra hac. Exodus 8:26 Et ait Moyses: Non potest ita fieri: abominationes enim Aegyptiorum immolabimus Domino Deo nostro? quod si mactaverimus ea quae colunt Aegyptii coram eis, lapidibus nos obruent. Exodus 8:27 Viam trium dierum pergemus in solitudinem: et sacrificabimus Domino Deo nostro, sicut praecepit nobis. Exodus 8:28 Dixitque Pharao: Ego dimittam vos ut sacrificetis Domino Deo vestro in deserto: verumtamen longius ne abeatis, rogate pro me. Exodus 8:29 At ait Moyses: Egressus a te, orabo Dominum: et recedet musca a Pharaone, et a servis suis, et a populo eius cras: verumtamen noli ultra fallere, ut non dimittas populum sacrificare Domino. Exodus 8:30 Egressusque Moyses a Pharaone, oravit Dominum. Exodus 8:31 Qui fecit iuxta verbum illius: et abstulit muscas a Pharaone, et a servis suis, et a populo eius: non superfuit ne una quidem. Exodus 8:32 Et ingravatum est cor Pharaonis, ita ut nec hac quidem vice dimitteret populum. Exodus 9:0 Exodus 9:1 Dixit autem Dominus ad Moysen: Ingredere ad Pharaonem, et loquere ad eum: Haec dicit Dominus Deus Hebraeorum: Dimitte populum meum ut sacrificet mihi. Exodus 9:2 Quod si adhuc renuis, et retines eos: Exodus 9:3 ecce manus mea erit super agros tuos: et super equos, et asinos, et camelos, et oves, et boves, pestis valde gravis. Exodus 9:4 Et faciet Dominus mirabile inter possessiones Israel, et possessiones Aegyptiorum, ut nihil omnino pereat ex eis quae pertinent ad filios Israel. Exodus 9:5 Constituitque Dominus tempus, dicens: Cras faciet Dominus verbum istud in terra. Exodus 9:6 Fecit ergo Dominus verbum hoc altera die: mortuaque sunt omnia animantia Aegyptiorum: de animalibus vero filiorum Israel nihil omnino periit. Exodus 9:7 Et misit Pharao ad videndum: nec erat quidquam mortuum de his quae possidebat Israel. Ingravatumque est cor Pharaonis, et non dimisit populum. Exodus 9:8 Et dixit Dominus ad Moysen, et Aaron: Tollite plenas manus cineris de camino, et spargat illum Moyses in caelum coram Pharaone. Exodus 9:9 Sitque pulvis super omnem Terram Aegypti: erunt enim in hominibus, et iumentis ulcera, et vesicae turgentes in universa terra Aegypti. Exodus 9:10 Tuleruntque cinerem de camino, et steterunt coram Pharaone, et sparsit illum Moyses in caelum: factaque sunt ulcera vesicarum turgentium in hominibus, et iumentis: Exodus 9:11 nec poterant malefici stare coram Moyse propter ulcera quae in illis erant, et in omni Terra Aegypti: Exodus 9:12 Induravitque Dominus cor Pharaonis, et non audivit eos, sicut locutus est Dominus ad Moysen. Exodus 9:13 Dixitque Dominus ad Moysen: Mane consurge, et sta coram Pharaone, et dices ad eum: Haec dicit Dominus Deus Hebraeorum: Dimitte populum meum ut sacrificet mihi. Exodus 9:14 Quia in hac vice mittam omnes plagas meas super cor tuum, et super servos tuos, et super populum tuum: ut scias quod non sit similis mei in omni terra. Exodus 9:15 Nunc enim extendens manum percutiam te, et populum tuum peste, peribisque de terra. Exodus 9:16 Idcirco autem posui te, ut ostendam in te fortitudinem meam, et narretur nomen meum in omni terra. Exodus 9:17 Adhuc retines populum meum: et non vis dimittere eum? Exodus 9:18 En pluam cras hac ipsa hora grandinem multam nimis, qualis non fuit in Aegypto a die qua fundata est, usque in praesens tempus. Exodus 9:19 Mitte ergo iam nunc, et congrega iumenta tua, et omnia quae habes in agro: homines enim, et iumenta, et universa quae inventa fuerint foris, nec congregata de agris, cecideritque super ea grando, morientur. Exodus 9:20 Qui timuit verbum Domini de servis Pharaonis, facit confugere servos suos, et iumenta in domos: Exodus 9:21 qui autem neglexit sermonem Domini, dimisit servos suos, et iumenta in agris. Exodus 9:22 Et dixit Dominus ad Moysen: Extende manum tuam in caelum, ut fiat grando in universa Terra Aegypti super homines, et super iumenta, et super omnem herbam agri in Terra Aegypti. Exodus 9:23 Extenditque Moyses virgam in caelum, et Dominus dedit tonitrua, et grandinem, ac discurrentia fulgura super terram: pluitque Dominus grandinem super Terram Aegypti. Exodus 9:24 Et grando et ignis mista pariter ferebantur: tantaeque fuit magnitudinis, quanta ante numquam apparuit in universa Terra Aegypti ex quo gens illa condita est. Exodus 9:25 Et percussit grando in omni Terra Aegypti cuncta quae fuerunt in agris, ab homine usque ad iumentum: cunctamque herbam agri percussit grando, et omne lignum regionis confregit. Exodus 9:26 Tantum in Terra Gessen, ubi erant filii Israel, grando non cecidit. Exodus 9:27 Misitque Pharao, et vocavit Moysen et Aaron, dicens ad eos: Peccavi etiam nunc: Dominus iustus: et ego et populus meus, impii. Exodus 9:28 Orate Dominum ut desinant tonitrua Dei, et grando: ut dimittam vos, et nequaquam hic ultra maneatis. Exodus 9:29 Ait Moyses: Cum egressus fuero de urbe, extendam palmas meas ad Dominum, et cessabunt tonitrua, et grando non erit: ut scias quia Domini est terra: Exodus 9:30 novi autem quod et tu, et servi tui necdum timeatis Dominum Deum. Exodus 9:31 Linum ergo, et hordeum laesum est, eo quod hordeum esset virens, et linum iam folliculos germinaret: Exodus 9:32 triticum autem, et far non sunt laesa, quia serotina erant. Exodus 9:33 Egressusque Moyses a Pharaone ex urbe, tetendit manus ad Dominum: et cessaverunt tonitrua et grando, nec ultra stillavit pluvia super terram. Exodus 9:34 Videns autem Pharao quod cessasset pluvia, et grando et tonitrua, auxit peccatum: Exodus 9:35 et ingravatum est cor eius, et servorum illius, et induratum nimis: nec dimisit filios Israel, sicut praeceperat Dominus per manum Moysi. Exodus 10:0 Exodus 10:1 Et dixit Dominus ad Moysen: Ingredere ad Pharaonem: ego enim induravi cor eius, et servorum illius: ut faciam signa mea haec in eo, Exodus 10:2 et narres in auribus filii tui, et nepotum tuorum, quoties contriverim Aegyptios, et signa mea fecerim in eis: et sciatis quia ego Dominus. Exodus 10:3 Introierunt ergo Moyses et Aaron ad Pharaonem, et dixerunt ei: Haec dicit Dominus Deus Hebraeorum: Usquequo non vis subiici mihi? dimitte populum meum, ut sacrificet mihi. Exodus 10:4 Sin autem resistis, et non vis dimittere eum: ecce ego inducam cras locustam in fines tuos: Exodus 10:5 quae operiet superficiem terrae, ne quidquam eius appareat, sed comedatur quod residuum fuerit grandini. corrodet enim omnia ligna quae germinant in agris. Exodus 10:6 Et implebunt domos tuas, et servorum tuorum, et omnium Aegyptiorum: quantam non viderunt patres tui, et avi, ex quo orti sunt super terram, usque in praesentem diem. Avertitque se, et egressus est a Pharaone. Exodus 10:7 Dixerunt autem servi Pharaonis ad eum: Usquequo patiemur hoc scandalum: dimitte homines, ut sacrificent Domino Deo suo. nonne vides quod perierit Aegyptus? Exodus 10:8 Revocaveruntque Moysen, et Aaron ad Pharaonem: qui dixit eis: Ite, sacrificate Domino Deo vestro: quinam sunt qui ituri sunt? Exodus 10:9 Ait Moyses: Cum parvulis nostris, et senioribus pergemus, cum filiis et filiabus, cum ovibus et armentis: est enim sollemnitas Domini Dei nostri. Exodus 10:10 Et respondit Pharao: Sic Dominus sit vobiscum, quo modo ego dimittam vos, et parvulos vestros, cui dubium est quod pessime cogitetis? Exodus 10:11 Non fiet ita, sed ite tantum viri, et sacrificate Domino: hoc enim et ipsi petistis. Statimque eiecti sunt de conspectu Pharaonis. Exodus 10:12 Dixit autem Dominus ad Moysen: Extende manum tuam super Terram Aegypti ad locustam, ut ascendat super eam, et devoret omnem herbam quae residua fuerit grandini. Exodus 10:13 Et extendit Moyses virgam super terram Aegypti: et Dominus induxit ventum urentem tota die illa, et nocte: et mane facto, ventus urens levavit locustas. Exodus 10:14 Quae ascenderunt super universam Terram Aegypti: et sederunt in cunctis finibus Aegyptiorum innumerabiles, quales ante illud tempus non fuerant, nec postea futurae sunt. Exodus 10:15 Operueruntque universam superficiem terrae, vastantes omnia. Devorata est igitur herba terrae, et quidquid pomorum in arboribus fuit, quae grando dimiserat: nihilque omnino virens relictum est in lignis, et in herbis terrae, in cuncta Aegypto. Exodus 10:16 Quam ob rem festinus Pharao vocavit Moysen et Aaron, et dixit eis: Peccavi in Dominum Deum vestrum, et in vos. Exodus 10:17 Sed nunc dimittite peccatum mihi etiam hac vice, et rogate Dominum Deum vestrum, ut auferat a me mortem istam. Exodus 10:18 Egressusque Moyses de conspectu Pharaonis, oravit Dominum. Exodus 10:19 Qui flare fecit ventum ab occidente vehementissimum, et arreptam locustam proiecit in Mare rubrum: non remansit ne una quidem in cunctis finibus Aegypti. Exodus 10:20 Et induravit Dominus cor Pharaonis, nec dimisit filios Israel. Exodus 10:21 Dixit autem Dominus ad Moysen: Extende manum tuam in caelum: et sint tenebrae super Terram Aegypti tam densae, ut palpari queant. Exodus 10:22 Extenditque Moyses manum in caelum: et factae sunt tenebrae horribiles in universa Terra Aegypti tribus diebus. Exodus 10:23 Nemo vidit fratrem suum, nec movit se de loco in quo erat: ubicumque autem habitabant filii Israel, lux erat. Exodus 10:24 Vocavitque Pharao Moysen et Aaron, et dixit eis: Ite, sacrificate Domino: oves tantum vestrae, et armenta remaneant, parvuli vestri eant vobiscum. Exodus 10:25 Ait Moyses: Hostias quoque et holocausta dabis nobis, quae offeramus Domino Deo nostro. Exodus 10:26 Cuncti greges pergent nobiscum: non remanebit ex eis ungula: quae necessaria sunt in cultum Domini Dei nostri: praesertim cum ignoremus quid debeat immolari, donec ad ipsum locum perveniamus. Exodus 10:27 Induravit autem Dominus cor Pharaonis, et noluit dimittere eos. Exodus 10:28 Dixitque Pharao ad Moysen: Recede a me, et cave ne ultra videas faciem meam: quocumque die apparueris mihi, morieris. Exodus 10:29 Respondit Moyses: Ita fiet ut locutus es, non videbo ultra faciem tuam. Exodus 11:0 Exodus 11:1 Et dixit Dominus ad Moysen: Adhuc una plaga tangam Pharaonem et Aegyptum, et post haec dimittet vos, et exire compellet. Exodus 11:2 Dices ergo omni plebi ut postulet vir ab amico suo, et mulier a vicina sua vasa argentea et aurea. Exodus 11:3 Dabit autem Dominus gratiam populo suo coram Aegyptiis. Fuitque Moyses vir magnus valde in Terra Aegypti coram servis Pharaonis, et omni populo. Exodus 11:4 Et ait: Haec dicit Dominus: Media nocte ingrediar in Aegyptum: Exodus 11:5 et morietur omne primogenitum in Terra Aegyptiorum, a primogenito Pharaonis qui sedet in solio eius, usque ad primogenitum ancillae quae est ad molam, et omnia primogenita iumentorum. Exodus 11:6 Eritque clamor magnus in universa Terra Aegypti, qualis nec ante fuit, nec postea futurus est. Exodus 11:7 Apud omnes autem filios Israel non mutiet canis ab homine usque ad pecus: ut sciatis quanto miraculo dividat Dominus Aegyptios et Israel. Exodus 11:8 Descendentque omnes servi tui isti ad me, et adorabunt me, dicentes: Egredere tu, et omnis populus qui subiectus est tibi: post haec egrediemur. Exodus 11:9 Et exivit a Pharaone iratus nimis. Dixit autem Dominus ad Moysen: Non audiet vos Pharao ut multa signa fiant in Terra Aegypti. Exodus 11:10 Moyses autem et Aaron fecerunt omnia signa et ostenta quae scripta sunt, coram Pharaone. Et induravit Dominus cor Pharaonis, nec dimisit filios Israel de terra sua. Exodus 12:0 Exodus 12:1 Dixit quoque Dominus ad Moysen, et Aaron in Terra Aegypti: Exodus 12:2 Mensis iste, vobis principium mensium: primus erit in mensibus anni. Exodus 12:3 Loquimini ad universum coetum filiorum Israel, et dicite eis: Decima die mensis huius tollat unusquisque agnum per familias et domos suas. Exodus 12:4 Sin autem minor est numerus ut sufficere possit ad vescendum agnum, assumet vicinum suum qui iunctus est domui suae, iuxta numerum animarum quae sufficere possunt ad esum agni. Exodus 12:5 Erit autem agnus absque macula, masculus, anniculus: iuxta quem ritum tolletis et hoedum. Exodus 12:6 Et servabitis eum usque ad quartam decimam diem mensis huius: immolabitque eum universa multitudo filiorum Israel ad vesperam. Exodus 12:7 Et sument de sanguine eius, ac ponent super utrumque postem, et in superliminaribus domorum, in quibus comedent illum. Exodus 12:8 Et edent carnes nocte illa assas igni, et azymos panes cum lactucis agrestibus. Exodus 12:9 Non comedetis ex eo crudum quid, nec coctum aqua, sed assum tantum igni: caput cum pedibus eius et intestinis vorabitis. Exodus 12:10 Nec remanebit quidquam ex eo usque mane. si quid residuum fuerit, igne comburetis. Exodus 12:11 Sic autem comedetis illum: Renes vestros accingetis, et calceamenta habebitis in pedibus, tenentes baculos in manibus, et comedetis festinanter: est enim Phase (idest, transitus) Domini. Exodus 12:12 Et transibo per Terram Aegypti nocte illa, percutiamque omne primogenitum in Terra Aegypti ab homine usque ad pecus: et in cunctis diis Aegypti faciam iudicia, ego Dominus. Exodus 12:13 Erit autem sanguis vobis in signum in aedibus in quibus eritis: et videbo sanguinem, et transibo vos: nec erit in vobis plaga disperdens quando percussero Terram Aegypti. Exodus 12:14 Habebitis autem hunc diem in monumentum: et celebrabitis eam sollemnem Domino in generationibus vestris cultu sempiterno. Exodus 12:15 Septem diebus azyma comedetis: in die primo non erit fermentum in domibus vestris: quicumque comederit fermentatum, peribit anima illa de Israel, a primo die usque ad diem septimum. Exodus 12:16 Dies prima erit sancta atque sollemnis, et dies septima eadem festivitate venerabilis: nihil operis facietis in eis, exceptis his, quae ad vescendum pertinent. Exodus 12:17 Et observabitis azyma: in eadem enim ipsa die educam exercitum vestrum de Terra Aegypti, et custodietis diem istum in generationes vestras ritu perpetuo. Exodus 12:18 Primo mense, quartadecima die mensis ad vesperam comedetis azyma usque ad diem vigesimam primam eiusdem mensis ad vesperam. Exodus 12:19 Septem diebus fermentatum non invenietur in domibus vestris: qui comederit fermentatum, peribit anima eius de coetu Israel, tam de advenis quam de indigenis terrae. Exodus 12:20 Omne fermentatum non comedetis: in cunctis habitaculis vestris edetis azyma. Exodus 12:21 Vocavit autem Moyses omnes seniores filiorum Israel, et dixit ad eos: Ite tollentes animal per familias vestras, et immolate Phase. Exodus 12:22 Fasciculumque hyssopi tingite in sanguine qui est in limine, et aspergite ex eo superliminare, et utrumque postem: nullus vestrum egrediatur ostium domus suae usque mane. Exodus 12:23 Transibit enim Dominus percutiens Aegyptios: cumque viderit sanguinem in superliminari, et in utroque poste, transcendet ostium domus, et non sinet percussorem ingredi domos vestras et laedere. Exodus 12:24 Custodi verbum istud legitimum tibi et filiis tuis usque in aeternum. Exodus 12:25 Cumque introieritis terram, quam Dominus daturus est vobis ut pollicitus est, observabitis ceremonias istas. Exodus 12:26 Et cum dixerint vobis filii vestri: Quae est ista religio? Exodus 12:27 dicetis eis: Victima transitus Domini est, quando transivit super domos filiorum Israel in Aegypto percutiens Aegyptios, et domos nostras liberans. Incurvatusque populus adoravit. Exodus 12:28 Et egressi filii Israel fecerunt sicut praeceperat Dominus Moysi et Aaron. Exodus 12:29 Factum est autem in noctis medio, percussit Dominus omne primogenitum in Terra Aegypti, a primogenito Pharaonis, qui in solio eius sedebat, usque ad primogenitum captivae quae erat in carcere, et omne primogenitum iumentorum. Exodus 12:30 Surrexitque Pharao nocte, et omnes servi eius, cunctaque Aegyptus: et ortus est clamor magnus in Aegypto: neque enim erat domus in qua non iaceret mortuus. Exodus 12:31 Vocatisque Pharao, Moyse, et Aaron nocte, ait: Surgite et egredimini a populo meo, vos et filii Israel: ite, immolate Domino sicut dicitis. Exodus 12:32 Oves vestras et armenta assumite ut petieratis, et abeuntes benedicite mihi. Exodus 12:33 Urgebantque Aegyptii populum de terra exire velociter, dicentes: Omnes moriemur. Exodus 12:34 Tulit igitur populus conspersam farinam antequam fermentaretur: et ligans in palliis, posuit super humeros suos. Exodus 12:35 Feceruntque filii Israel sicut praeceperat Dominus Moysi: et petierunt ab Aegyptiis vasa argentea et aurea, vestemque plurimam. Exodus 12:36 Dominus autem dedit gratiam populo coram Aegyptiis ut commodarent eis: et spoliaverunt Aegyptios. Exodus 12:37 Profectique sunt filii Israel de Ramesse in Socoth, sexcenta fere millia peditum virorum, absque parvulis et mulieribus. Exodus 12:38 Sed et vulgus promiscuum innumerabile ascendit cum eis, oves et armenta et animantia diversi generis multa nimis. Exodus 12:39 Coxeruntque farinam, quam dudum de Aegypto conspersam tulerant: et fecerunt subcinericios panes azymos: neque enim poterat fermentari cogentibus exire Aegyptiis, et nullam facere sinentibus moram: nec pulmenti quidquam occurrerat praeparare. Exodus 12:40 Habitatio autem filiorum Israel qua manserunt in Aegypto, fuit quadringentorum triginta annorum. Exodus 12:41 Quibus expletis, eadem die egressus est omnis exercitus Domini de Terra Aegypti. Exodus 12:42 Nox ista est observabilis Domini, quando eduxit eos de Terra Aegypti: hanc observare debent omnes filii Israel in generationibus suis. Exodus 12:43 Dixitque Dominus ad Moysen et Aaron: Haec est religio Phase: Omnis alienigena non comedet ex eo. Exodus 12:44 Omnis autem servus emptitius circumcidetur, et sic comedet. Exodus 12:45 Advena et mercenarius non edent ex eo. Exodus 12:46 In una domo comedetur, nec efferetis de carnibus eius foras, nec os illius confringetis. Exodus 12:47 Omnis coetus filiorum Israel faciet illud. Exodus 12:48 Quod si quis peregrinorum in vestram voluerit transire coloniam, et facere Phase Domini, circumcidetur prius omne masculinum eius, et tunc rite celebrabit: eritque sicut indigena terrae: si quis autem circumcisus non fuerit, non vescetur ex eo. Exodus 12:49 Eadem lex erit indigenae et colono qui peregrinatur apud vos. Exodus 12:50 Feceruntque omnes filii Israel sicut praeceperat Dominus Moysi et Aaron. Exodus 12:51 Et eadem die eduxit Dominus filios Israel de terra Aegypti per turmas suas. Exodus 13:0 Exodus 13:1 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Exodus 13:2 Sanctifica mihi omne primogenitum quod aperit vulvam in filiis Israel, tam de hominibus quam de iumentis: mea sunt enim omnia. Exodus 13:3 Et ait Moyses ad populum: Mementote diei huius in qua egressi estis de Aegypto et de domo servitutis, quoniam in manu forti eduxit vos Dominus de loco isto: ut non comedatis fermentatum panem. Exodus 13:4 Hodie egredimini mense novarum frugum. Exodus 13:5 Cumque introduxerit te Dominus in Terram Chananaei et Hethaei et Amorrhaei et Hevaei et Iebusaei, quam iuravit patribus tuis ut daret tibi, terram fluentem lacte et melle, celebrabis hunc morem sacrorum mense isto. Exodus 13:6 Septem diebus vesceris azymis: et in die septimo erit sollemnitas Domini. Exodus 13:7 Azyma comedes septem diebus: non apparebit apud te aliquid fermentatum, nec in cunctis finibus tuis. Exodus 13:8 Narrabisque filio tuo in die illo, dicens: Hoc est quod fecit mihi Dominus quando egressus sum de Aegypto. Exodus 13:9 Et erit quasi signum in manu tua, et quasi monumentum ante oculos tuos: et ut lex Domini semper sit in ore tuo, in manu enim forti eduxit te Dominus de Aegypto. Exodus 13:10 Custodies huiuscemodi cultum statuto tempore a diebus in dies. Exodus 13:11 Cumque introduxerit te Dominus in Terram Chananaei, sicut iuravit tibi et patribus tuis, et dederit tibi eam: Exodus 13:12 separabis omne quod aperit vulvam Domino, et quod primitivum est in pecoribus tuis: quidquid habueris masculini sexus, consecrabis Domino. Exodus 13:13 Primogenitum asini mutabis ove: quod si non redemeris, interficies. Omne autem primogenitum hominis de filiis tuis, pretio redimes. Exodus 13:14 Cumque interrogaverit te filius tuus cras, dicens: Quid est hoc? respondebis ei: In manu forti eduxit nos Dominus de terra Aegypti, de domo servitutis. Exodus 13:15 Nam cum induratus esset Pharao, et nollet nos dimittere, occidit Dominus omne primogenitum in Terra Aegypti a primogenito hominis usque ad primogenitum iumentorum: idcirco immolo Domino omne quod aperit vulvam masculini sexus, et omnia primogenita filiorum meorum redimo. Exodus 13:16 Erit igitur quasi signum in manu tua, et quasi appensum quid, ob recordationem, ante oculos tuos: eo quod in manu forti eduxit nos Dominus de Aegypto. Exodus 13:17 Igitur cum emisisset Pharao populum, non eos duxit Dominus per viam Terrae Philisthiim quae vicina est: reputans ne forte poeniteret eum, si vidisset adversum se bella consurgere, et reverteretur in Aegyptum. Exodus 13:18 Sed circumduxit per viam deserti, quae est iuxta Mare rubrum: et armati ascenderunt filii Israel de Terra Aegypti. Exodus 13:19 Tulit quoque Moyses ossa Ioseph secum: eo quod adiurasset filios Israel, dicens: Visitabit vos Deus, efferte ossa mea hinc vobiscum. Exodus 13:20 Profectique de Socoth castrametati sunt in Etham in extremis finibus solitudinis. Exodus 13:21 Dominus autem praecedebat eos ad ostendendam viam per diem in columna nubis, et per noctem in columna ignis: ut dux esset itineris utroque tempore. Exodus 13:22 Numquam defuit columna nubis per diem, nec columna ignis per noctem, coram populo. Exodus 14:0 Exodus 14:1 Locutus est autem Dominus ad Moysen, dicens: Exodus 14:2 Loquere filiis Israel: Reversi castrametentur e regione Phihahiroth quae est inter Magdalum et mare contra Beelsephon: in conspectu eius castra ponetis super mare. Exodus 14:3 Dicturusque est Pharao super filiis Israel: Coartati sunt in terra, conclusit eos desertum. Exodus 14:4 Et indurabo cor eius, ac persequetur vos: et glorificabor in Pharaone, et in omni exercitu eius. scientque Aegyptii quia ego sum Dominus. Feceruntque ita. Exodus 14:5 Et nunciatum est regi Aegyptiorum quod fugisset populus: immutatumque est cor Pharaonis et servorum eius super populum, et dixerunt: Quid voluimus facere ut dimitteremus Israel, ne serviret nobis? Exodus 14:6 Iunxit ergo currum, et omnem populum suum assumpsit secum. Exodus 14:7 Tulitque sexcentos currus electos, et quidquid in Aegypto curruum fuit: et duces totius exercitus. Exodus 14:8 Induravitque Dominus cor Pharaonis regis Aegypti, et persecutus est filios Israel: at illi egressi sunt in manu excelsa. Exodus 14:9 Cumque persequerentur Aegyptii vestigia praecedentium, repererunt eos in castris super mare: omnis equitatus et currus Pharaonis, et universus exercitus erant in Phihahiroth contra Beelsephon. Exodus 14:10 Cumque appropinquasset Pharao, levantes filii Israel oculos, viderunt Aegyptios post se: et timuerunt valde: clamaveruntque ad Dominum, Exodus 14:11 et dixerunt ad Moysen: Forsitan non erant sepulchra in Aegypto, ideo tulisti nos ut moreremur in solitudine: quid hoc facere voluisti, ut educeres nos ex Aegypto? Exodus 14:12 Nonne iste est sermo, quem loquebamur ad te in Aegypto, dicentes: Recede a nobis, ut serviamus Aegyptiis? multo enim melius erat servire eis, quam mori in solitudine. Exodus 14:13 Et ait Moyses ad populum: Nolite timere: state, et videte magnalia Domini quae facturus est hodie: Aegyptios enim, quos nunc videtis, nequaquam ultra videbitis usque in sempiternum. Exodus 14:14 Dominus pugnabit pro vobis, et vos tacebitis. Exodus 14:15 Dixitque Dominus ad Moysen: Quid clamas ad me? Loquere filiis Israel ut proficiscantur. Exodus 14:16 Tu autem eleva virgam tuam, et extende manum tuam super mare, et divide illud: ut gradiantur filii Israel in medio mari per siccum. Exodus 14:17 Ego autem indurabo cor Aegyptiorum ut persequantur vos: et glorificabor in Pharaone, et in omni exercitu eius, et in curribus et in equitibus illius. Exodus 14:18 Et scient Aegyptii quia ego sum Dominus cum glorificatus fuero in Pharaone, et in curribus atque in equitibus eius. Exodus 14:19 Tollensque se angelus Domini, qui praecedebat castra Israel, abiit post eos: et cum eo pariter columna nubis, priora dimittens, post tergum Exodus 14:20 stetit, inter castra Aegyptiorum et castra Israel: et erat nubes tenebrosa, et illuminans noctem, ita ut ad se invicem toto noctis tempore accedere non valerent. Exodus 14:21 Cumque extendisset Moyses manum super mare, abstulit illud Dominus flante vento vehementi et urente tota nocte, et vertit in siccum: divisaque est aqua. Exodus 14:22 Et ingressi sunt filii Israel per medium sicci maris: erat enim aqua quasi murus a dextra eorum et laeva. Exodus 14:23 Persequentesque Aegyptii ingressi sunt post eos, et omnis equitatus Pharaonis, currus eius et equites per medium maris. Exodus 14:24 Iamque advenerat vigilia matutina, et ecce respiciens Dominus super castra Aegyptiorum per columnam ignis et nubis, interfecit exercitum eorum: Exodus 14:25 et subvertit rotas curruum, ferebanturque in profundum. Dixerunt ergo Aegyptii: Fugiamus Israelem: Dominus enim pugnat pro eis contra nos. Exodus 14:26 Et ait Dominus ad Moysen: Extende manum tuam super mare, ut revertantur aquae ad Aegyptios super currus et equites eorum. Exodus 14:27 Cumque extendisset Moyses manum contra mare, reversum est primo diluculo ad priorem locum: fugientibusque Aegyptiis occurrerunt aquae, et involvit eos Dominus in mediis fluctibus. Exodus 14:28 Reversaeque sunt aquae, et operuerunt currus et equites cuncti exercitus Pharaonis, qui sequentes ingressi fuerant mare: nec unus quidem superfuit ex eis. Exodus 14:29 Filii autem Israel perrexerunt per medium sicci maris, et aquae eis erant quasi pro muro a dextris et a sinistris: Exodus 14:30 liberavitque Dominus in die illa Israel de manu Aegyptiorum. Exodus 14:31 Et viderunt Aegyptios mortuos super littus maris, et manum magnam quam exercuerat Dominus contra eos: timuitque populus Dominum, et crediderunt Domino, et Moysi servo eius. Exodus 15:0 Exodus 15:1 Tunc cecinit Moyses et filii Israel carmen hoc Domino, et dixerunt: Cantemus Domino: gloriose enim magnificatus est, equum et ascensorem deiecit in mare. Exodus 15:2 Fortitudo mea, et laus mea Dominus, et factus est mihi in salutem: iste Deus meus, et glorificabo eum: Deus patris mei, et exaltabo eum. Exodus 15:3 Dominus quasi vir pugnator, omnipotens nomen eius. Exodus 15:4 Currus Pharaonis et exercitum eius proiecit in mare: electi principes eius submersi sunt in Mari rubro. Exodus 15:5 Abyssi operuerunt eos, descenderunt in profundum quasi lapis. Exodus 15:6 Dextera tua Domine magnificata est in fortitudine: dextera tua, Domine, percussit inimicum. Exodus 15:7 Et in multitudine gloriae tuae deposuisti adversarios tuos: misisti iram tuam, quae devoravit eos sicut stipulam. Exodus 15:8 Et in spiritu furoris tui congregatae sunt aquae: stetit unda fluens, congregata sunt abyssi in medio mari. Exodus 15:9 Dixit inimicus: Persequar et comprehendam, dividam spolia, implebitur anima mea: evaginabo gladium meum, interficiet eos manus mea. Exodus 15:10 Flavit spiritus tuus, et operuit eos mare: submersi sunt quasi plumbum in aquis vehementibus. Exodus 15:11 Quis similis tui in fortibus Domine? quis similis tui, magnificus in sanctitate, terribilis atque laudabilis, faciens mirabilia? Exodus 15:12 Extendisti manum tuam, et devoravit eos terra. Exodus 15:13 Dux fuisti in misericordia tua populo quem redemisti: et portasti eum in fortitudine tua, ad habitaculum sanctum tuum. Exodus 15:14 Ascenderunt populi, et irati sunt: dolores obtinuerunt habitatores Philisthiim. Exodus 15:15 Tunc conturbati sunt principes Edom, robustos Moab obtinuit tremor: obriguerunt omnes habitatores Chanaan. Exodus 15:16 Irruat super eos formido et pavor, in magnitudine brachii tui: fiant immobiles quasi lapis, donec pertranseat populus tuus Domine, donec pertranseat populus tuus iste, quem possedisti. Exodus 15:17 Introduces eos, et plantabis in monte hereditatis tuae, firmissimo habitaculo tuo quod operatus es Domine: sanctuarium tuum Domine, quod firmaverunt manus tuae. Exodus 15:18 Dominus regnabit in aeternum et ultra. Exodus 15:19 Ingressus est enim eques Pharao cum curribus et equitibus eius in mare: et reduxit super eos Dominus aquas maris: filii autem Israel ambulaverunt per siccum in medio eius. Exodus 15:20 Sumpsit ergo Maria prophetissa, soror Aaron, tympanum in manu sua: egressaeque sunt omnes mulieres post eam cum tympanis et choris, Exodus 15:21 quibus praecinebat, dicens: Cantemus Domino, gloriose enim magnificatus est, equum et ascensorem eius deiecit in mare. Exodus 15:22 Tulit autem Moyses Israel de mari rubro, et egressi sunt in desertum Sur: ambulaveruntque tribus diebus per solitudinem, et non inveniebant aquam. Exodus 15:23 Et venerunt in Mara, nec poterant bibere aquas de Mara, eo quod essent amarae: unde et congruum loco nomen imposuit, vocans illum Mara, id est, amaritudinem. Exodus 15:24 Et murmuravit populus contra Moysen, dicens: Quid bibemus? Exodus 15:25 At ille clamavit ad Dominum. qui ostendit ei lignum: quod cum misisset in aquas, in dulcedinem versae sunt. ibi constituit ei praecepta, atque iudicia, et ibi tentavit eum, Exodus 15:26 dicens: Si audieris vocem Domini Dei tui, et quod rectum est coram eo feceris, et obedieris mandatis eius, custodierisque omnia praecepta illius, cunctum languorem, quem posui in Aegypto, non inducam super te: ego enim sum Dominus Deus sanator tuus. Exodus 15:27 Venerunt autem in Elim filii Israel, ubi erant duodecim fontes aquarum, et septuaginta palmae: et castrametati sunt iuxta aquas. Exodus 16:0 Exodus 16:1 Profectique sunt de Elim, et venit omnis multitudo filiorum Israel in desertum Sin, quod est inter Elim et Sinai: quintodecimo die mensis secundi, postquam egressi sunt de terra Aegypti. Exodus 16:2 Et murmuravit omnis congregatio filiorum Israel contra Moysen et Aaron in solitudine. Exodus 16:3 Dixeruntque filii Israel ad eos: Utinam mortui essemus per manum Domini in Terra Aegypti, quando sedebamus super ollas carnium, et comedebamus panem in saturitate: cur induxistis nos in desertum istud, ut occideretis omnem multitudinem fame? Exodus 16:4 Dixit autem Dominus ad Moysen: Ecce, ego pluam vobis panes de caelo: egrediatur populus, et colligat quae sufficiunt per singulos dies: ut tentem eum utrum ambulet in lege mea, an non. Exodus 16:5 Die autem sexto parent quod inferant: et sit duplum quam colligere solebant per singulos dies. Exodus 16:6 Dixeruntque Moyses et Aaron ad omnes filios Israel: Vespere scietis quod Dominus eduxerit vos de terra Aegypti: Exodus 16:7 et mane videbitis gloriam Domini: audivi enim murmur vestrum contra Dominum: nos vero quid sumus, quia mussitastis contra nos? Exodus 16:8 Et ait Moyses: Dabit vobis Dominus vespere carnes edere, et mane panes in saturitate: eo quod audierit murmurationes vestras quibus murmurati estis contra eum, nos enim quid sumus? nec contra nos est murmur vestrum, sed contra Dominum. Exodus 16:9 Dixit quoque Moyses ad Aaron: Dic universae congregationi filiorum Israel: Accedite coram Domino: audivit enim murmur vestrum. Exodus 16:10 Cumque loqueretur Aaron ad omnem coetum filiorum Israel, respexerunt ad solitudinem: et ecce gloria Domini apparuit in nube. Exodus 16:11 Locutus est autem Dominus ad Moysen, dicens: Exodus 16:12 Audivi murmurationes filiorum Israel, loquere ad eos: Vespere comedetis carnes, et mane saturabimini panibus: scietisque quod ego sum Dominus Deus vester. Exodus 16:13 Factum est ergo vespere, et ascendens coturnix, cooperuit castra: mane quoque ros iacuit per circuitum castrorum. Exodus 16:14 Cumque operuisset superficiem terrae, apparuit in solitudine minutum, et quasi pilo tusum in similitudinem pruinae super terram. Exodus 16:15 Quod cum vidissent filii Israel, dixerunt ad invicem: Manhu? quod significat: Quid est hoc? ignorabant enim quid esset. Quibus ait Moyses: Iste est panis, quem Dominus dedit vobis ad vescendum. Exodus 16:16 Hic est sermo, quem praecepit Dominus: Colligat unusquisque ex eo quantum sufficit ad vescendum: gomor per singula capita, iuxta numerum animarum vestrarum quae habitant in tabernaculo sic tolletis. Exodus 16:17 Feceruntque ita filii Israel: et collegerunt, alius plus, alius minus. Exodus 16:18 Et mensi sunt ad mensuram gomor: nec qui plus collegerat, habuit amplius: nec qui minus paraverat, reperit minus: sed singuli iuxta id quod edere poterant, congregaverunt. Exodus 16:19 Dixitque Moyses ad eos: Nullus relinquat ex eo in mane. Exodus 16:20 Qui non audierunt eum, sed dimiserunt quidam ex eis usque mane, et scatere coepit vermibus, atque computruit. et iratus est contra eos Moyses. Exodus 16:21 Colligebant autem mane singuli, quantum sufficere poterat ad vescendum: cumque incaluisset sol, liquefiebat. Exodus 16:22 In die autem sexta collegerunt cibos duplices, id est, duo gomor per singulos homines: venerunt autem omnes principes multitudinis, et narraverunt Moysi. Exodus 16:23 Qui ait eis: Hoc est quod locutus est Dominus: Requies sabbati sanctificata est Domino cras. quodcumque operandum est, facite: et quae coquenda sunt coquite: quidquid autem reliquum fuerit, reponite usque in mane. Exodus 16:24 Feceruntque ita ut praeceperat Moyses, et non computruit, neque vermis inventus est in eo. Exodus 16:25 Dixitque Moyses: Comedite illud hodie, quia sabbatum est Domini: non invenietur hodie in agro. Exodus 16:26 Sex diebus colligite: in die autem septimo sabbatum est Domini, idcirco non invenietur. Exodus 16:27 Venitque septima dies: et egressi de populo ut colligerent, non invenerunt. Exodus 16:28 Dixit autem Dominus ad Moysen: Usquequo non vultis custodire mandata mea, et legem meam? Exodus 16:29 Videte quod Dominus dederit vobis sabbatum, et propter hoc die sexta tribuit vobis cibos duplices: maneat unusquisque apud semetipsum: nullus egrediatur de loco suo die septimo. Exodus 16:30 Et sabbatizavit populus die septimo. Exodus 16:31 Appellavitque domus Israel nomen eius Man: quod erat quasi semen coriandri album, gustusque eius quasi similae cum melle. Exodus 16:32 Dixit autem Moyses: Iste est sermo, quem praecepit Dominus: Imple gomor ex eo, et custodiatur in futuras retro generationes: ut noverint panem, quo alui vos in solitudine, quando educti estis de Terra Aegypti. Exodus 16:33 Dixitque Moyses ad Aaron: Sume vas unum, et mitte ibi Man, quantum potest capere gomor: et repone coram Domino ad servandum in generationes vestras: Exodus 16:34 sicut praecepit Dominus Moysi. Posuitque illud Aaron in tabernaculo reservandum. Exodus 16:35 Filii autem Israel comederunt Man quadraginta annis, donec venirent in terram habitabilem: hoc cibo aliti sunt, usquequo tangerent fines terrae Chanaan. Exodus 16:36 Gomor autem decima pars est ephi. Exodus 17:0 Exodus 17:1 Igitur profecta omnis multitudo filiorum Israel de deserto Sin per mansiones suas, iuxta sermonem Domini, castrametati sunt in Raphidim, ubi non erat aqua ad bibendum populo. Exodus 17:2 Qui iurgatus contra Moysen, ait: Da nobis aquam, ut bibamus. Quibus respondit Moyses: Quid iurgamini contra me? cur tentatis Dominum? Exodus 17:3 Sitivit ergo ibi populus prae aquae penuria, et murmuravit contra Moysen, dicens: Cur fecisti nos exire de Aegypto, ut occideres nos, et liberos nostros, ac iumenta siti? Exodus 17:4 Clamavit autem Moyses ad Dominum, dicens: Quid faciam populo huic? adhuc paululum, et lapidabit me. Exodus 17:5 Et ait Dominus ad Moysen: Antecede populum, et sume tecum de senioribus Israel: et virgam qua percussisti fluvium, tolle in manu tua, et vade. Exodus 17:6 En ego stabo ibi coram te, supra petram Horeb: percutiesque petram, et exibit ex ea aqua, ut bibat populus. Fecit Moyses ita coram senioribus Israel: Exodus 17:7 et vocavit nomen loci illius, Tentatio, propter iurgium filiorum Israel, et quia tentaverunt Dominum, dicentes: Est ne Dominus in nobis, an non? Exodus 17:8 Venit autem Amalec, et pugnabat contra Israel in Raphidim. Exodus 17:9 Dixitque Moyses ad Iosue: Elige viros: et egressus, pugna contra Amalec: cras ego stabo in vertice collis, habens virgam Dei in manu mea. Exodus 17:10 Fecit Iosue ut locutus erat Moyses, et pugnavit contra Amalec: Moyses autem et Aaron, et Hur ascenderunt super verticem collis. Exodus 17:11 Cumque levaret Moyses manus, vincebat Israel: sin autem paululum remisisset, superabat Amalec. Exodus 17:12 Manus autem Moysi erant graves: sumentes igitur lapidem, posuerunt subter eum, in quo sedit: Aaron autem et Hur sustentabant manus eius ex utraque parte. Et factum est ut manus illius non lassarentur usque ad occasum solis. Exodus 17:13 Fugavitque Iosue Amalec, et populum eius in ore gladii. Exodus 17:14 Dixit autem Dominus ad Moysen: Scribe hoc ob monumentum in libro, et trade auribus Iosue: delebo enim memoriam Amalec sub caelo. Exodus 17:15 Aedificavitque Moyses altare: et vocavit nomen eius, Dominus exaltatio mea, dicens: Exodus 17:16 Quia manus solii Domini, et bellum Domini erit contra Amalec, a generatione in generationem. Exodus 18:0 Exodus 18:1 Cumque audisset Iethro, sacerdos Madian, cognatus Moysi, omnia quae fecerat Deus Moysi, et Israeli populo suo, et quod eduxisset Dominus Israel de Aegypto: Exodus 18:2 tulit Sephoram uxorem Moysi quam remiserat: Exodus 18:3 et duos filios eius, quorum unus vocabatur Gersam, dicente patre: Advena fui in terra aliena. Exodus 18:4 Alter vero Eliezer: Deus enim, ait, patris mei adiutor meus, et eruit me de gladio Pharaonis. Exodus 18:5 Venit ergo Iethro cognatus Moysi, et filii eius, et uxor eius ad Moysen in desertum, ubi erat castrametatus iuxta montem Dei. Exodus 18:6 Et mandavit Moysi, dicens: Ego Iethro cognatus tuus venio ad te, et uxor tua, et duo filii cum ea. Exodus 18:7 Qui egressus in occursum cognati sui, adoravit, et osculatus est eum: salutaveruntque se mutuo verbis pacificis. Cumque intrasset tabernaculum, Exodus 18:8 narravit Moyses cognato suo cuncta quae fecerat Dominus Pharaoni, et Aegyptiis propter Israel: universumque laborem, qui accidisset eis in itinere, et quod liberaverat eos Dominus. Exodus 18:9 Laetatusque est Iethro super omnibus bonis, quae fecerat Dominus Israeli, eo quod eruisset eum de manu Aegyptiorum, Exodus 18:10 et ait: Benedictus Dominus, qui liberavit vos de manu Aegyptiorum, et de manu Pharaonis, qui eruit populum suum de manu Aegypti. Exodus 18:11 Nunc cognovi, quia magnus Dominus super omnes deos: eo quod superbe egerint contra illos. Exodus 18:12 Obtulit ergo Iethro cognatus Moysi holocausta et hostias Domino: veneruntque Aaron et omnes seniores Israel, ut comederent panem cum eo coram Deo. Exodus 18:13 Altera autem die sedit Moyses ut iudicaret populum, qui assistebat Moysi a mane usque ad vesperam. Exodus 18:14 Quod cum vidisset cognatus eius, omnia scilicet quae agebat in populo, ait: Quid est hoc quod facis in plebe? cur solus sedes, et omnis populus praestolatur de mane usque ad vesperam? Exodus 18:15 Cui respondit Moyses: Venit ad me populus quaerens sententiam Dei. Exodus 18:16 Cumque acciderit eis aliqua disceptatio, veniunt ad me ut iudicem inter eos, et ostendam praecepta Dei, et leges eius. Exodus 18:17 At ille: Non bonam, inquit, rem facis: Exodus 18:18 stulto labore consumeris et tu, et populus iste qui tecum est: ultra vires tuas est negotium, solus illud non poteris sustinere. Exodus 18:19 Sed audi verba mea atque consilia, et erit Dominus tecum. Esto tu populo in his quae ad Deum pertinent, ut referas quae dicuntur ad eum: Exodus 18:20 ostendasque populo ceremonias et ritum colendi, viamque per quam ingredi debeant, et opus quod facere debeant. Exodus 18:21 Provide autem de omni plebe viros sapientes, et timentes Deum, in quibus sit veritas, et qui oderint avaritiam, et constitue ex eis tribunos, et centuriones, et quinquagenarios, et decanos Exodus 18:22 qui iudicent populum omni tempore: quidquid autem maius fuerit, referant ad te, et ipsi minora tantummodo iudicent: leviusque sit tibi, partito in alios onere. Exodus 18:23 Si hoc feceris, implebis imperium Dei, et praecepta eius poteris sustentare: et omnis hic populus revertetur ad loca sua cum pace. Exodus 18:24 Quibus auditis, Moyses fecit omnia quae ille suggesserat. Exodus 18:25 Et electis viris strenuis de cuncto Israel, constituit eos principes populi, tribunos, et centuriones, et quinquagenarios, et decanos. Exodus 18:26 Qui iudicabant plebem omni tempore: quidquid autem gravius erat, referebant ad eum, faciliora tantummodo iudicantes. Exodus 18:27 Dimisitque cognatum suum: qui reversus abiit in terram suam. Exodus 19:0 Exodus 19:1 Mense tertio egressionis Israel de Terra Aegypti, in die hac venerunt in solitudinem Sinai. Exodus 19:2 Nam profecti de Raphidim, et pervenientes usque in desertum Sinai, castrametati sunt in eodem loco, ibique Israel fixit tentoria e regione montis. Exodus 19:3 Moyses autem ascendit ad Deum, vocavitque eum Dominus de monte, et ait: Haec dices domui Iacob, et annunciabis filiis Israel: Exodus 19:4 Vos ipsi vidistis, quae fecerim Aegyptiis, quo modo portaverim vos super alas aquilarum, et assumpserim mihi. Exodus 19:5 Si ergo audieritis vocem meam, et custodieritis pactum meum, eritis mihi in peculium de cunctis populis: mea est enim omnis terra. Exodus 19:6 Et vos eritis mihi in regnum sacerdotale, et gens sancta. haec sunt verba quae loqueris ad filios Israel. Exodus 19:7 Venit Moyses: et convocatis maioribus natu populi, exposuit omnes sermones quos mandaverat Dominus. Exodus 19:8 Responditque omnis populus simul: Cuncta quae locutus est Dominus, faciemus. Cumque retulisset Moyses verba populi ad Dominum, Exodus 19:9 ait ei Dominus: Iam nunc veniam ad te in caligine nubis, ut audiat me populus loquentem ad te, et credat tibi in perpetuum. Nunciavit ergo Moyses verba populi ad Dominum. Exodus 19:10 Qui dixit ei: Vade ad populum, et sanctifica illos hodie, et cras, laventque vestimenta sua. Exodus 19:11 Et sint parati in diem tertium: in die enim tertia descendet Dominus coram omni plebe super montem Sinai. Exodus 19:12 Constituesque terminos populo per circuitum, et dices ad eos: Cavete ne ascendatis in montem, nec tangatis fines illius: omnis qui tetigerit montem, morte morietur. Exodus 19:13 Manus non tanget eum, sed lapidibus opprimetur, aut confodietur iaculis: sive iumentum fuerit, sive homo, non vivet. cum coeperit clangere buccina, tunc ascendant in montem. Exodus 19:14 Descenditque Moyses de monte ad populum, et sanctificavit eum. Cumque lavissent vestimenta sua, Exodus 19:15 ait ad eos: Estote parati in diem tertium, et ne appropinquetis uxoribus vestris. Exodus 19:16 Iamque advenerat tertius dies, et mane inclaruerat: et ecce coeperunt audiri tonitrua, ac micare fulgura, et nubes densissima operire montem, clangorque buccinae vehementius perstrepebat: et timuit populus qui erat in castris. Exodus 19:17 Cumque eduxisset eos Moyses in occursum Dei de loco castrorum, steterunt ad radices montis. Exodus 19:18 Totus autem mons Sinai fumabat: eo quod descendisset Dominus Deus super eum in igne, et ascenderet fumus ex eo quasi de fornace: eratque omnis mons terribilis. Exodus 19:19 Et sonitus buccinae paulatim crescebat in maius, et prolixius tendebatur: Moyses loquebatur, et Deus respondebat ei. Exodus 19:20 Descenditque Dominus super montem Sinai in ipso montis vertice, et vocavit Moysen in cacumen eius. Quo cum ascendisset, Exodus 19:21 dixit ad eum: Descende, et contestare populum: ne forte velit transcendere terminos ad videndum Dominum, et pereat ex eis plurima multitudo. Exodus 19:22 Sacerdotes quoque qui accedunt ad Dominum, sanctificentur, ne percutiat eos. Exodus 19:23 Dixitque Moyses ad Dominum: Non poterit vulgus ascendere in montem Sinai: tu enim testificatus es, et iussisti, dicens: Pone terminos circa montem, et sanctifica illum. Exodus 19:24 Cui ait Dominus: Vade, descende: ascendesque tu, et Aaron tecum: sacerdotes autem et populus ne transeant terminos, nec ascendant ad Dominum, ne forte interficiat illos. Exodus 19:25 Descenditque Moyses ad populum, et omnia narravit eis. Exodus 20:0 Exodus 20:1 Locutusque est Dominus cunctos sermones hos: Exodus 20:2 Ego sum Dominus Deus tuus, qui eduxi te de Terra Aegypti, de domo servitutis. Exodus 20:3 Non habebis deos alienos coram me. Exodus 20:4 Non facies tibi sculptile, neque omnem similitudinem quae est in caelo desuper, et quae in terra deorsum, nec eorum quae sunt in aquis sub terra. Exodus 20:5 Non adorabis ea, neque coles: ego sum Dominus Deus tuus fortis, zelotes, visitans iniquitatem patrum in filios, in tertiam et quartam generationem eorum qui oderunt me: Exodus 20:6 et faciens misericordiam in millia his qui diligunt me, et custodiunt praecepta mea. Exodus 20:7 Non assumes nomen Domini Dei tui in vanum. nec enim habebit insontem Dominus eum qui assumpserit nomen Domini Dei sui frustra. Exodus 20:8 Memento ut diem sabbati sanctifices. Exodus 20:9 Sex diebus operaberis, et facies omnia opera tua. Exodus 20:10 Septimo autem die sabbatum Domini Dei tui est: non facies omne opus in eo, tu, et filius tuus et filia tua, servus tuus et ancilla tua, iumentum tuum, et advena qui est intra portas tuas. Exodus 20:11 Sex enim diebus fecit Dominus caelum et terram, et mare, et omnia quae in eis sunt, et requievit in die septimo, idcirco benedixit Dominus diei sabbati, et sanctificavit eum. Exodus 20:12 Honora patrem tuum et matrem tuam, ut sis longaevus super terram, quam Dominus Deus tuus dabit tibi. Exodus 20:13 Non occides. Exodus 20:14 Non moechaberis. Exodus 20:15 Non furtum facies. Exodus 20:16 Non loqueris contra proximum tuum falsum testimonium. Exodus 20:17 Non concupisces domum proximi tui: nec desiderabis uxorem eius, non servum, non ancillam, non bovem, non asinum, nec omnia quae illius sunt. Exodus 20:18 Cunctus autem populus videbat voces et lampades, et sonitum buccinae, montemque fumantem: et perterriti ac pavore concussi, steterunt procul, Exodus 20:19 dicentes Moysi: Loquere tu nobis, et audiemus: non loquatur nobis Dominus, ne forte moriamur. Exodus 20:20 Et ait Moyses ad populum: Nolite timere: ut enim probaret vos venit Deus, et ut terror illius esset in vobis, et non peccaretis. Exodus 20:21 Stetitque populus de longe. Moyses autem accessit ad caliginem in qua erat Deus. Exodus 20:22 Dixit praeterea Dominus ad Moysen: Haec dices filiis Israel: Vos vidistis quod de caelo locutus sim vobis. Exodus 20:23 Non facietis deos argenteos, nec deos aureos facietis vobis. Exodus 20:24 Altare de terra facietis mihi, et offeretis super eo holocausta et pacifica vestra, oves vestras et boves in omni loco in quo memoria fuerit nominis mei: veniam ad te, et benedicam tibi. Exodus 20:25 Quod si altare lapideum feceris mihi, non aedificabis illud de sectis lapidibus: si enim levaveris cultrum super eum, polluetur. Exodus 20:26 Non ascendes per gradus ad altare meum, ne reveletur turpitudo tua. Exodus 21:0 Exodus 21:1 Haec sunt iudicia quae propones eis. Exodus 21:2 Si emeris servum Hebraeum, sex annis serviet tibi: in septimo egredietur liber gratis. Exodus 21:3 Cum quali veste intraverit, cum tali exeat: si habens uxorem, et uxor egredietur simul. Exodus 21:4 Sin autem dominus dederit illi uxorem, et pepererit filios et filias: mulier et liberi eius erunt domini sui, ipse vero exibit cum vestitu suo. Exodus 21:5 Quod si dixerit servus: Diligo dominum meum et uxorem ac liberos, non egrediar liber: Exodus 21:6 offeret eum dominus diis, et applicabitur ad ostium et postes, perforabitque aurem eius subula: et erit ei servus in saeculum. Exodus 21:7 Si quis vendiderit filiam suam in famulam, non egredietur sicut ancillae exire consueverunt. Exodus 21:8 Si displicuerit oculis domini sui cui tradita fuerat, dimittet eam: populo autem alieno vendendi non habebit potestatem, si spreverit eam. Exodus 21:9 Sin autem filio suo desponderit eam, iuxta morem filiarum faciet illi. Exodus 21:10 Quod si alteram ei acceperit, providebit puellae nuptias, et vestimenta, et pretium pudicitiae non negabit. Exodus 21:11 Si tria ista non fecerit, egredietur gratis absque pecunia. Exodus 21:12 Qui percusserit hominem volens occidere, morte moriatur. Exodus 21:13 Qui autem non est insidiatus, sed Deus illum tradidit in manus eius: constituam tibi locum in quem fugere debeat. Exodus 21:14 Si quis per industriam occiderit proximum suum, et per insidias: ab altari meo evelles eum, ut moriatur. Exodus 21:15 Qui percusserit patrem suum aut matrem, morte moriatur. Exodus 21:16 Qui furatus fuerit hominem, et vendiderit eum, convictus noxae, morte moriatur. Exodus 21:17 Qui maledixerit patri suo, vel matri, morte moriatur. Exodus 21:18 Si rixati fuerint viri, et percusserit alter proximum suum lapide vel pugno, et ille mortuus non fuerit, sed iacuerit in lectulo: Exodus 21:19 si surrexerit, et ambulaverit foris super baculum suum, innocens erit qui percusserit, ita tamen ut operas eius, et impensas in medicos restituat. Exodus 21:20 Qui percusserit servum suum, vel ancillam virga, et mortui fuerint in manibus eius, criminis reus erit. Exodus 21:21 Sin autem uno die vel duobus supervixerit, non subiacebit poenae, quia pecunia illius est. Exodus 21:22 Si rixati fuerint viri, et percusserit quis mulierem praegnantem, et abortivum quidem fecerit, sed ipsa vixerit: subiacebit damno quantum maritus mulieris expetierit, et arbitri iudicaverint. Exodus 21:23 Sin autem mors eius fuerit subsecuta, reddet animam pro anima, Exodus 21:24 oculum pro oculo, dentem pro dente, manum pro manu, pedem pro pede, Exodus 21:25 adustionem pro adustione, vulnus pro vulnere, livorem pro livore. Exodus 21:26 Si percusserit quispiam oculum servi sui aut ancillae, et luscos eos fecerit, dimittet eos liberos pro oculo quem eruit. Exodus 21:27 Dentem quoque si excusserit servo vel ancillae suae, similiter dimittet eos liberos. Exodus 21:28 Si bos cornu percusserit virum aut mulierem, et mortui fuerint, lapidibus obruetur: et non comedentur carnes eius, dominus quoque bovis innocens erit. Exodus 21:29 Quod si bos cornupeta fuerit ab heri et nudiustertius, et contestati sunt dominum eius, nec recluserit eum, occideritque virum aut mulierem: et bos lapidibus obruetur, et dominum eius occident. Exodus 21:30 Quod si pretium fuerit ei impositum, dabit pro anima sua quidquid fuerit postulatus. Exodus 21:31 Filium quoque et filiam si cornu percusserit, simili sententiae subiacebit. Exodus 21:32 Si servum, ancillamque invaserit, triginta siclos argenti domino dabit, bos vero lapidibus opprimetur. Exodus 21:33 Si quis aperuerit cisternam, et foderit, et non operuerit eam, cecideritque bos aut asinus in eam, Exodus 21:34 reddet dominus cisternae pretium iumentorum: quod autem mortuum est, ipsius erit. Exodus 21:35 Si bos alienus bovem alterius vulneraverit, et ille mortuus fuerit: vendent bovem vivum, et divident pretium, cadaver autem mortui inter se dispertient. Exodus 21:36 Sin autem sciebat quod bos cornupeta esset ab heri et nudiustertius, et non custodivit eum dominus suus: reddet bovem pro bove, et cadaver integrum accipiet. Exodus 22:0 Exodus 22:1 Si quis furatus fuerit bovem, aut ovem, et occiderit vel vendiderit: quinque boves pro uno bove restituet, et quattuor oves pro una ove. Exodus 22:2 Si effringens fur domum sive suffodiens fuerit inventus, et accepto vulnere mortuus fuerit: percussor non erit reus sanguinis. Exodus 22:3 Quod si orto sole hoc fecerit, homicidium perpetravit, et ipse morietur. Si non habuerit quod pro furto reddat, ipse venundabitur. Exodus 22:4 si inventum fuerit apud eum quod furatus est, vivens, sive bos, sive asinus, sive ovis: duplum restituet. Exodus 22:5 Si laeserit quispiam agrum vel vineam, et dimiserit iumentum suum ut depascatur aliena: quidquid optimum habuerit in agro suo, vel in vinea, pro damni aestimatione restituet. Exodus 22:6 Si egressus ignis invenerit spicas, et comprehenderit acervos frugum, sive stantes segetes in agris, reddet damnum qui ignem succenderit. Exodus 22:7 Si quis commendaverit amico pecuniam, aut vas in custodiam, et ab eo, qui susceperat, furto ablata fuerint: si invenitur fur, duplum reddet: Exodus 22:8 si latet fur, dominus domus applicabitur ad deos, et iurabit quod non extenderit manum in rem proximi sui, Exodus 22:9 ad perpetrandam fraudem, tam in bove, quam in asino, et ove ac vestimento, et quidquid damnum inferre potest: ad deos utriusque causa perveniet: et si illi iudicaverit, duplum restituet proximo suo. Exodus 22:10 Si quis commendaverit proximo suo asinum, bovem, ovem, et omne iumentum ad custodiam, et mortuum fuerit, aut debilitatum, vel captum ab hostibus, nullusque hoc viderit: Exodus 22:11 iusiurandum erit in medio, quod non extenderit manum ad rem proximi sui: suscipietque dominus iuramentum, et ille reddere non cogetur. Exodus 22:12 Quod si furto ablatum fuerit, restituet damnum domino. Exodus 22:13 Si comestum a bestia, deferat ad eum quod occisum est, et non restituet. Exodus 22:14 Qui a proximo suo quidquam horum mutuo postulaverit, et debilitatum aut mortuum fuerit domino non praesente, reddere compelletur. Exodus 22:15 Quod si impraesentiarum dominus fuerit, non restituet, maxime si conductum venerat pro mercede operis sui. Exodus 22:16 Si seduxerit quis virginem necdum desponsatam, dormieritque cum ea: dotabit eam, et habebit eam uxorem. Exodus 22:17 Si pater virginis dare noluerit, reddet pecuniam iuxta modum dotis, quam virgines accipere consueverunt. Exodus 22:18 Maleficos non patieris vivere. Exodus 22:19 Qui coierit cum iumento, morte moriatur. Exodus 22:20 Qui immolat diis, occidetur, praeterquam Domino soli. Exodus 22:21 Advenam non contristabis, neque affliges eum: advenae enim et ipsi fuistis in Terra Aegypti. Exodus 22:22 Viduae et pupillo non nocebitis. Exodus 22:23 Si laeseritis eos, vociferabuntur ad me, et ego audiam clamorem eorum: Exodus 22:24 et indignabitur furor meus, percutiamque vos gladio, et erunt uxores vestrae viduae, et filii vestri pupilli. Exodus 22:25 Si pecuniam mutuam dederis populo meo pauperi qui habitat tecum, non urgebis eum quasi exactor, nec usuris opprimes. Exodus 22:26 Si pignus a proximo tuo acceperis vestimentum, ante solis occasum reddes ei. Exodus 22:27 Ipsum enim est solum, quo operitur, indumentum carnis eius, nec habet aliud in quo dormiat: si clamaverit ad me, exaudiam eum, quia misericors sum. Exodus 22:28 Diis non detrahes, et principi populi tui non maledices. Exodus 22:29 Decimas tuas et primitias tuas non tardabis reddere, primogenitum filiorum tuorum dabis mihi. Exodus 22:30 De bobus quoque, et ovibus similiter facies: septem diebus sit cum matre sua, die octava reddes illum mihi. Exodus 22:31 Viri sancti eritis mihi: carnem, quae a bestiis fuerit praegustata, non comedetis, sed proiicietis canibus. Exodus 23:0 Exodus 23:1 Non suscipies vocem mendacii: nec iunges manum tuam ut pro impio dicas falsum testimonium. Exodus 23:2 Non sequeris turbam ad faciendum malum: nec in iudicio, plurimorum acquiesces sententiae, ut a vero devies. Exodus 23:3 Pauperis quoque non misereberis in iudicio. Exodus 23:4 Si occurreris bovi inimici tui, aut asino erranti, reduc ad eum. Exodus 23:5 Si videris asinum odientis te iacere sub onere, non pertransibis, sed sublevabis cum eo. Exodus 23:6 Non declinabis in iudicium pauperis. Exodus 23:7 Mendacium fugies. Insontem et iustum non occides: quia aversor impium. Exodus 23:8 Nec accipies munera, quae etiam excaecant prudentes, et subvertunt verba iustorum. Exodus 23:9 Peregrino molestus non eris. scitis enim advenarum animas: quia et ipsi peregrini fuistis in Terra Aegypti. Exodus 23:10 Sex annis seminabis terram tuam, et congregabis fruges eius. Exodus 23:11 Anno autem septimo dimittes eam, et requiescere facies, ut comedant pauperes populi tui: et quidquid reliquum fuerit, edant bestiae agri: ita facies in vinea et in oliveto tuo. Exodus 23:12 Sex diebus operaberis: septimo die cessabis, ut requiescat bos et asinus tuus: et refrigeretur filius ancillae tuae, et advena. Exodus 23:13 Omnia quae dixi vobis, custodite. Et per nomen externorum deorum non iurabitis, neque audietur ex ore vestro. Exodus 23:14 Tribus vicibus per singulos annos mihi festa celebrabitis. Exodus 23:15 Sollemnitatem azymorum custodies. Septem diebus comedes azyma, sicut praecepi tibi, tempore mensis novorum, quando egressus es de Aegypto: non apparebis in conspectu meo vacuus. Exodus 23:16 Et sollemnitatem messis primitivorum operis tui, quaecumque seminaveris in agro. sollemnitatem quoque in exitu anni, quando congregaveris omnes fruges tuas de agro. Exodus 23:17 Ter in anno apparebit omne masculinum tuum coram Domino Deo tuo. Exodus 23:18 Non immolabis super fermento sanguinem victimae tuae, nec remanebit adeps sollemnitatis meae usque mane. Exodus 23:19 Primitias frugum terrae tuae deferes in domum Domini Dei tui. Non coques hoedum in lacte matris suae. Exodus 23:20 Ecce ego mittam Angelum meum, qui praecedat te, et custodiat in via, et introducat in locum quem praeparavi. Exodus 23:21 Observa eum, et audi vocem eius, nec contemnendum putes: quia non dimittet cum peccaveris, et est nomen meum in illo. Exodus 23:22 Quod si audieris vocem eius, et feceris omnia quae loquor, inimicus ero inimicis tuis, et affligam affligentes te. Exodus 23:23 Praecedetque te Angelus meus, et introducet te ad Amorrhaeum, et Hethaeum, et Pherezaeum, Chananaeumque, et Hevaeum, et Iebusaeum, quos ego conteram. Exodus 23:24 Non adorabis deos eorum, nec coles eos: non facies opera eorum, sed destrues eos, et confringes statuas eorum. Exodus 23:25 Servietisque Domino Deo vestro, ut benedicam panibus tuis et aquis, et auferam infirmitatem de medio tui. Exodus 23:26 Non erit infoecunda, nec sterilis in terra tua: numerum dierum tuorum implebo. Exodus 23:27 Terrorem meum mittam in praecursum tuum, et occidam omnem populum, ad quem ingredieris: cunctorumque inimicorum tuorum coram te terga vertam: Exodus 23:28 emittens crabrones prius, qui fugabunt Hevaeum, et Chananaeum, et Hethaeum, antequam introeas. Exodus 23:29 Non eiiciam eos a facie tua anno uno: ne terra in solitudinem redigatur, et crescant contra te bestiae. Exodus 23:30 Paulatim expellam eos de conspectu tuo, donec augearis, et possideas Terram. Exodus 23:31 Ponam autem terminos tuos a Mari rubro usque ad Mare Palaestinorum, et a deserto usque ad fluvium: tradam in manibus vestris habitatores Terrae, et eiiciam eos de conspectu vestro. Exodus 23:32 Non inibis cum eis foedus, nec cum diis eorum. Exodus 23:33 Non habitent in terra tua, ne forte peccare te faciant in me, si servieris diis eorum: quod tibi certe erit in scandalum. Exodus 24:0 Exodus 24:1 Moysi quoque dixit: Ascende ad Dominum tu, et Aaron, Nadab, et Abiu, et septuaginta senes ex Israel, et adorabitis procul. Exodus 24:2 Solusque Moyses ascendet ad Dominum, et illi non appropinquabunt: nec populus ascendet cum eo. Exodus 24:3 Venit ergo Moyses et narravit plebi omnia verba Domini, atque iudicia: responditque omnis populus una voce: Omnia verba Domini, quae locutus est, faciemus. Exodus 24:4 Scripsit autem Moyses universos sermones Domini: et mane consurgens aedificavit altare ad radices montis, et duodecim titulos per duodecim tribus Israel. Exodus 24:5 Misitque iuvenes de filiis Israel, et obtulerunt holocausta, immolaveruntque victimas pacificas Domino, vitulos duodecim. Exodus 24:6 Tulit itaque Moyses dimidiam partem sanguinis, et misit in crateras: partem autem residuam fudit super altare. Exodus 24:7 Assumensque volumen foederis, legit audiente populo: qui dixerunt: Omnia quae locutus est Dominus, faciemus, et erimus obedientes. Exodus 24:8 Ille vero sumptum sanguinem respersit in populum, et ait: Hic est sanguis foederis quod pepigit Dominus vobiscum super cunctis sermonibus his. Exodus 24:9 Ascenderuntque Moyses et Aaron, Nadab et Abiu, et septuaginta de senioribus Israel: Exodus 24:10 et viderunt Deum Israel: et sub pedibus eius quasi opus lapidis sapphirini, et quasi caelum, cum serenum est. Exodus 24:11 Nec super eos qui procul recesserant de filiis Israel, misit manum suam, videruntque Deum, et comederunt, ac biberunt. Exodus 24:12 Dixit autem Dominus ad Moysen: Ascende ad me in montem, et esto ibi: daboque tibi tabulas lapideas, et legem ac mandata quae scripsi: ut doceas eos. Exodus 24:13 Surrexerunt Moyses et Iosue minister eius: ascendensque Moyses in montem Dei, Exodus 24:14 senioribus ait: Expectate hic donec revertamur ad vos. Habetis Aaron et Hur vobiscum: si quid natum fuerit quaestionis, referetis ad eos. Exodus 24:15 Cumque ascendisset Moyses, operuit nubes montem, Exodus 24:16 et habitavit gloria Domini super Sinai, tegens illum nube sex diebus: septimo autem die vocavit eum de medio caliginis. Exodus 24:17 Erat autem species gloriae Domini, quasi ignis ardens super verticem montis in conspectu filiorum Israel. Exodus 24:18 Ingressusque Moyses medium nebulae, ascendit in montem: et fuit ibi quadraginta diebus, et quadraginta noctibus. Exodus 25:0 Exodus 25:1 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Exodus 25:2 Loquere filiis Israel ut tollant mihi primitias ab omni homine qui offert ultroneus, accipietis eas. Exodus 25:3 Haec sunt autem quae accipere debeatis: Aurum, et argentum, et aes, Exodus 25:4 hyacinthum et purpuram, coccumque bis tinctum, et byssum, pilos caprarum, Exodus 25:5 et pelles arietum rubricatas, pellesque ianthinas, et ligna setim: Exodus 25:6 oleum ad luminaria concinnanda: aromata in unguentum, et thymiamata boni odoris: Exodus 25:7 lapides onychinos, et gemmas ad ornandum ephod, ac rationale. Exodus 25:8 Facientque mihi sanctuarium, et habitabo in medio eorum: Exodus 25:9 iuxta omnem similitudinem tabernaculi quod ostendam tibi, et omnium vasorum in cultum eius: sicque facietis illud: Exodus 25:10 Arcam de lignis setim compingite, cuius longitudo habeat duos et semis cubitos: latitudo, cubitum et dimidium: altitudo, cubitum similiter ac semissem. Exodus 25:11 Et deaurabis eam auro mundissimo intus et foris: faciesque supra, coronam auream per circuitum: Exodus 25:12 et quattuor circulos aureos, quos pones per quattuor arcae angulos: duo circuli sint in latere uno, et duo in altero. Exodus 25:13 Facies quoque vectes de lignis setim, et operies eos auro. Exodus 25:14 Inducesque per circulos qui sunt in arcae lateribus, ut portetur in eis: Exodus 25:15 qui semper erunt in circulis, nec umquam extrahentur ab eis. Exodus 25:16 Ponesque in arca testificationem quam dabo tibi. Exodus 25:17 Facies et propitiatorium de auro mundissimo: duos cubitos et dimidium tenebit longitudo eius, et cubitum ac semissem latitudo. Exodus 25:18 Duos quoque Cherubim aureos, et productiles facies, ex utraque parte oraculi. Exodus 25:19 Cherub unus sit in latere uno, et alter in altero. Exodus 25:20 Utrumque latus propitiatorii tegant expandentes alas, et operientes oraculum, respiciantque se mutuo versis vultibus in propitiatorium quo operienda est arca, Exodus 25:21 in qua pones testimonium quod dabo tibi. Exodus 25:22 Inde praecipiam, et loquar ad te supra propitiatorium, ac de medio duorum Cherubim, qui erunt super arcam testimonii, cuncta quae mandabo per te filiis Israel. Exodus 25:23 Facies et mensam de lignis setim, habentem duos cubitos longitudinis, et in latitudine cubitum, et in altitudine cubitum et semissem. Exodus 25:24 Et inaurabis eam auro purissimo: faciesque illi labrum aureum per circuitum, Exodus 25:25 et ipsi labro coronam interrasilem altam quattuor digitis: et super illam, alteram coronam aureolam. Exodus 25:26 Quattuor quoque circulos aureos praeparabis, et pones eis in quattuor angulis eiusdem mensae per singulos pedes. Exodus 25:27 Subter coronam erunt circuli aurei, ut mittantur vectes per eos, et possit mensa portari. Exodus 25:28 Ipsos quoque vectes facies de lignis setim, et circumdabis auro ad subvehendam mensam. Exodus 25:29 Parabis et acetabula, ac phialas, thuribula, et cyathos, in quibus offerenda sunt libamina, ex auro purissimo. Exodus 25:30 Et pones super mensam panes propositionis in conspectu meo semper. Exodus 25:31 Facies et candelabrum ductile de auro mundissimo, hastile eius, et calamos, scyphos, et sphaerulas, ac lilia ex ipso procedentia. Exodus 25:32 Sex calami egredientur de lateribus, tres ex uno latere, et tres ex altero. Exodus 25:33 Tres scyphi quasi in nucis modum per calamos singulos, sphaerulaque simul, et lilia: et tres similiter scyphi instar nucis in calamo altero, sphaerulaque simul et lilia. hoc erit opus sex calamorum, qui producendi sunt de hastili: Exodus 25:34 in ipso autem candelabro erunt quattuor scyphi in nucis modum, sphaerulaeque per singulos, et lilia. Exodus 25:35 Sphaerulae sub duobus calamis per tria loca, qui simul sex fiunt procedentes de hastili uno. Exodus 25:36 Et sphaerulae igitur et calami ex ipso erunt, universa ductilia de auro purissimo. Exodus 25:37 Facies et lucernas septem, et pones eas super candelabrum, ut luceant ex adverso. Exodus 25:38 Emunctoria quoque, et ubi quae emuncta sunt extinguantur, fiant auro purissimo. Exodus 25:39 Omne pondus candelabri cum universis vasis suis habebit talentum auri purissimi. Exodus 25:40 Inspice, et fac secundum exemplar quod tibi in monte monstratum est. Exodus 26:0 Exodus 26:1 Tabernaculum vero ita facies: Decem cortinas de bysso retorta, et hyacintho, ac purpura, coccoque bis tincto, variatas opere plumario facies. Exodus 26:2 Longitudo cortinae unius habebit vigintiocto cubitos: latitudo, quattuor cubitorum erit. unius mensurae fient universa tentoria. Exodus 26:3 Quinque cortinae sibi iungentur mutuo, et aliae quinque nexu simili cohaerebunt. Exodus 26:4 Ansulas hyacinthinas in lateribus ac summitatibus facies cortinarum, ut possint invicem copulari. Exodus 26:5 Quinquagenas ansulas cortina habebit in utraque parte, ita insertas, ut ansa contra ansam veniat, et altera alteri possit adaptari. Exodus 26:6 Facies et quinquaginta circulos aureos quibus cortinarum vela iungenda sunt, ut unum tabernaculum fiat. Exodus 26:7 Facies et saga cilicina undecim, ad operiendum tectum tabernaculi. Exodus 26:8 Longitudo sagi unius habebit triginta cubitos: et latitudo, quattuor: aequa erit mensura sagorum omnium. Exodus 26:9 E quibus quinque iunges seorsum, et sex sibi mutuo copulabis, ita ut sextum sagum in fronte tecti duplices. Exodus 26:10 Facies et quinquaginta ansas in ora sagi unius, ut coniungi cum altero queat: et quinquaginta ansas in ora sagi alterius, ut cum altero copuletur. Exodus 26:11 Facies et quinquaginta fibulas aeneas, quibus iungantur ansae, ut unum ex omnibus operimentum fiat. Exodus 26:12 Quod autem superfuerit in sagis quae parantur tecto, id est unum sagum quod amplius est, ex medietate eius operies posteriora tabernaculi. Exodus 26:13 Et cubitus ex una parte pendebit, et alter ex altera qui plus est in sagorum longitudine, utrumque latus tabernaculi protegens. Exodus 26:14 Facies et operimentum aliud tecto de pellibus arietum rubricatis: et super hoc rursum aliud operimentum de ianthinis pellibus. Exodus 26:15 Facies et tabulas stantes tabernaculi de lignis setim, Exodus 26:16 quae singulae denos cubitos in longitudine habeant, et in latitudine singulos ac semissem. Exodus 26:17 In lateribus tabulae, duae incastraturae fient, quibus tabula alteri tabulae connectatur: atque in hunc modum cunctae tabulae parabuntur. Exodus 26:18 Quarum viginti erunt in latere meridiano quod vergit ad Austrum. Exodus 26:19 Quibus quadraginta bases argenteas fundes, ut binae bases singulis tabulis per duos angulos subiiciantur. Exodus 26:20 In latere quoque secundo tabernaculi quod vergit ad Aquilonem, viginti tabulae erunt, Exodus 26:21 quadraginta habentes bases argenteas. binae bases singulis tabulis supponentur. Exodus 26:22 Ad occidentalem vero plagam tabernaculi facies sex tabulas, Exodus 26:23 et rursum alias duas quae in angulis erigantur post tergum tabernaculi. Exodus 26:24 Eruntque coniunctae a deorsum usque sursum, et una omnes compago retinebit. Duabus quoque tabulis quae in angulis ponendae sunt, similis iunctura servabitur. Exodus 26:25 Et erunt simul tabulae octo, bases earum argenteae sedecim, duabus basibus per unam tabulam supputatis. Exodus 26:26 Facies et vectes de lignis setim quinque ad continendas tabulas in uno latere tabernaculi, Exodus 26:27 et quinque alios in altero, et eiusdem numeri ad occidentalem plagam: Exodus 26:28 qui mittentur per medias tabulas a summo usque ad summum. Exodus 26:29 Ipsas quoque tabulas deaurabis, et fundes in eis annulos aureos per quos vectes tabulata contineant: quos operies laminis aureis. Exodus 26:30 Et eriges tabernaculum iuxta exemplar quod tibi in Monte monstratum est. Exodus 26:31 Facies et velum de hyacintho, et purpura, coccoque bis tincto, et bysso retorta, opere plumario et pulchra varietate contextum: Exodus 26:32 quod appendes ante quattuor columnas de lignis setim, quae ipsae quidem deauratae erunt, et habebunt capita aurea, sed bases argenteas. Exodus 26:33 Inseretur autem velum per circulos, intra quod pones arcam testimonii, quo et Sanctuarium, et Sanctuarii sanctuaria dividentur. Exodus 26:34 Pones et propitiatorium super arcam testimonii in Sancta sanctorum: Exodus 26:35 mensamque extra velum: et contra mensam candelabrum in latere tabernaculi meridiano: mensa enim stabit in parte Aquilonis. Exodus 26:36 Facies et tentorium in introitu tabernaculi de hyacintho, et purpura, coccoque bis tincto, et bysso retorta, opere plumarii. Exodus 26:37 Et quinque columnas deaurabis lignorum setim, ante quas ducetur tentorium: quarum erunt capita aurea, et bases aeneae. Exodus 27:0 Exodus 27:1 Facies et altare de lignis setim, quod habebit quinque cubitus in longitudine, et totidem in latitudine, idest quadrum, et tres cubitos in altitudine. Exodus 27:2 Cornua autem per quattuor angulos ex ipso erunt: et operies illud aere. Exodus 27:3 Faciesque in usus eius lebetes ad suscipiendos cineres, et forcipes atque fuscinulas, et ignium receptacula. omnia vasa ex aere fabricabis. Exodus 27:4 Craticulamque in modum retis aeneam: per cuius quattuor angulos erunt quattuor annuli aenei, Exodus 27:5 quos pones subter arulam altaris: eritque craticula usque ad altaris medium. Exodus 27:6 Facies et vectes altaris de lignis setim duos, quos operies laminis aeneis: Exodus 27:7 et induces per circulos, eruntque ex utroque latere altaris ad portandum. Exodus 27:8 Non solidum, sed inane et cavum intrinsecus facies illud, sicut tibi in Monte monstratum est. Exodus 27:9 Facies et atrium tabernaculi, in cuius australi plaga contra meridiem erunt tentoria de bysso retorta: centum cubitos unum latus tenebit in longitudine. Exodus 27:10 Et columnas viginti cum basibus totidem aeneis, quae capita cum caelaturis suis habebunt argentea. Exodus 27:11 Similiter et in latere aquilonis per longum erunt tentoria centum cubitorum, columnae viginti, et bases aeneae eiusdem numeri, et capita earum cum caelaturis suis argentea. Exodus 27:12 In latitudine vero atrii, quod respicit ad occidentem, erunt tentoria per quinquaginta cubitos, et columnae decem, basesque totidem. Exodus 27:13 In ea quoque atrii latitudine, quae respicit ad orientem, quinquaginta cubiti erunt. Exodus 27:14 in quibus quindecim cubitorum tentoria lateri uno deputabuntur, columnaeque tres et bases totidem: Exodus 27:15 et in latere altero erunt tentoria cubitos obtinentia quindecim, columnae tres, et bases totidem. Exodus 27:16 In introitu vero atrii fiet tentorium cubitorum viginti ex hyacintho et purpura, coccoque bis tincto, et bysso retorta, opere plumarii: columnas habebit quattuor, cum basibus totidem. Exodus 27:17 Omnes columnae atrii per circuitum vestitae erunt argenteis laminis, capitibus argenteis, et basibus aeneis. Exodus 27:18 In longitudine occupabit atrium cubitos centum, in latitudine quinquaginta, altitudo quinque cubitorum erit. fietque de bysso retorta, et habebit bases aeneas. Exodus 27:19 Cuncta vasa tabernaculi in omnes usus et ceremonias, tam paxillos eius quam atrii, ex aere facies. Exodus 27:20 Praecipe filiis Israel ut afferant tibi oleum de arboribus olivarum purissimum, piloque contusum: ut ardeat lucerna semper Exodus 27:21 in tabernaculo testimonii, extra velum quod oppansum est testimonio. Et collocabunt eam Aaron et filii eius, ut usque mane luceat coram Domino. Perpetuus erit cultus per successiones eorum coram filiis Israel. Exodus 28:0 Exodus 28:1 Applica quoque ad te Aaron fratrem tuum cum filiis suis de medio filiorum Israel, ut sacerdotio fungantur mihi: Aaron, Nadab, et Abiu, Eleazar, et Ithamar. Exodus 28:2 Faciesque vestem sanctam Aaron fratri tuo in gloriam et decorem. Exodus 28:3 Et loqueris cunctis sapientibus corde, quos replevi spiritu prudentiae, ut faciant vestes Aaron, in quibus sanctificatus ministret mihi. Exodus 28:4 Haec autem erunt vestimenta quae faciet: Rationale, et superhumerale, tunicam et lineam strictam, cidarim et balteum. Facient vestimenta sancta fratri tuo Aaron et filiis eius, ut sacerdotio fungantur mihi. Exodus 28:5 Accipientque aurum, et hyacinthum, et purpuram, coccumque bis tinctum, et byssum. Exodus 28:6 Facient autem superhumerale de auro et hyacintho et purpura, coccoque bis tincto, et bysso retorta, opere polymito. Exodus 28:7 Duas oras iunctas habebit in utroque latere summitatum, ut in unum redeant. Exodus 28:8 Ipsa quoque textura et cuncta operis varietas erit ex auro et hyacintho, et purpura, coccoque bis tincto, et bysso retorta. Exodus 28:9 Sumesque duos lapides onychinos, et sculpes in eis nomina filiorum Israel: Exodus 28:10 sex nomina in lapide uno, et sex reliqua in altero, iuxta ordinem nativitatis eorum. Exodus 28:11 Opere sculptoris et caelatura gemmarii, sculpes eos nominibus filiorum Israel, inclusos auro atque circumdatos: Exodus 28:12 et pones in utroque latere superhumeralis, memoriale filiis Israel. Portabitque Aaron nomina eorum coram Domino super utrumque humerum, ob recordationem. Exodus 28:13 Facies et uncinos ex auro, Exodus 28:14 et duas catenulas auri purissimi sibi invicem cohaerentes, quas inseres uncinis. Exodus 28:15 Rationale quoque iudicii facies opere polymito iuxta texturam superhumeralis ex auro, hyacintho, et purpura, coccoque bis tincto, et bysso retorta. Exodus 28:16 Quadrangulum erit et duplex: mensuram palmi habebit tam in longitudine quam in latitudine. Exodus 28:17 Ponesque in eo quattuor ordines lapidum: in primo versu erit lapis sardius, et topazius, et smaragdus: Exodus 28:18 in secundo carbunculus, sapphirus, et iaspis: Exodus 28:19 in tertio ligurius, achates, et amethystus: Exodus 28:20 in quarto chrysolithus, onychinus, et beryllus. inclusi auro erunt per ordines suos. Exodus 28:21 Habebuntque nomina filiorum Israel: duodecim nominibus caelabuntur, singuli lapides nominibus singulorum per duodecim tribus. Exodus 28:22 Facies in rationali catenas sibi invicem cohaerentes ex auro purissimo: Exodus 28:23 et duos annulos aureos, quos pones in utraque rationalis summitate: Exodus 28:24 catenasque aureas iunges annulis, qui sunt in marginibus eius: Exodus 28:25 et ipsarum catenarum extrema duobus copulabis uncinis in utroque latere superhumeralis quod rationale respicit. Exodus 28:26 Facies et duos annulos aureos, quos pones in summitatibus rationalis, in oris, quae e regione sunt superhumeralis, et posteriora eius aspiciunt. Exodus 28:27 Nec non et alios duos annulos aureos, qui ponendi sunt in utroque latere superhumeralis deorsum, quod respicit contra faciem iuncturae inferioris, ut aptari possit cum superhumerali, Exodus 28:28 et stringatur rationale annulis suis cum annulis superhumeralis vitta hyacinthina, ut maneat iunctura fabrefacta, et a seinvicem rationale et superhumerale nequeant separari. Exodus 28:29 Portabitque Aaron nomina filiorum Israel in rationali iudicii super pectus suum, quando ingredietur Sanctuarium, memoriale coram Domino in aeternum. Exodus 28:30 Pones autem in rationali iudicii Doctrinam et Veritatem, quae erunt in pectore Aaron, quando ingredietur coram Domino: et gestabit iudicium filiorum Israel in pectore suo, in conspectu Domini semper. Exodus 28:31 Facies et tunicam superhumeralis totam hyacinthinam, Exodus 28:32 in cuius medio supra erit capitium, et ora per gyrum eius textilis, sicut fieri solet in extremis vestium partibus, ne facile rumpatur. Exodus 28:33 Deorsum vero, ad pedes eiusdem tunicae, per circuitum, quasi mala punica facies, ex hyacintho, et purpura, et cocco bis tincto, mistis in medio tintinnabulis, Exodus 28:34 ita ut tintinnabulum sit aureum et malum punicum: rursumque tintinnabulum aliud aureum et malum punicum. Exodus 28:35 Et vestietur ea Aaron in officio ministerii, ut audiatur sonitus quando ingreditur et egreditur Sanctuarium in conspectu Domini, et non moriatur. Exodus 28:36 Facies et laminam de auro purissimo: in qua sculpes opere caelatoris, Sanctum Domino. Exodus 28:37 Ligabisque eam vitta hyacinthina, et erit super tiaram, Exodus 28:38 imminens fronti pontificis. Portabitque Aaron iniquitates eorum, quae obtulerunt et sanctificaverunt filii Israel, in cunctis muneribus et donariis suis. Erit autem lamina semper in fronte eius, ut placatus sit ei Dominus. Exodus 28:39 Stringesque tunicam bysso, et tiaram byssinam facies, et balteum opere plumarii. Exodus 28:40 Porro filiis Aaron tunicas lineas parabis et balteos ac tiaras in gloriam et decorem: Exodus 28:41 vestiesque his omnibus Aaron fratrem tuum et filios eius cum eo. Et cunctorum consecrabis manus, sanctificabisque illos, ut sacerdotio fungantur mihi. Exodus 28:42 Facies et feminalia linea, ut operiant carnem turpitudinis suae, a renibus usque ad femora: Exodus 28:43 et utentur eis Aaron et filii eius quando ingredientur tabernaculum testimonii, vel quando appropinquant ad altare ut ministrent in sanctuario, ne iniquitatis rei moriantur. Legitimum sempiternum erit Aaron, et semini eius post eum. Exodus 29:0 Exodus 29:1 Sed et hoc facies, ut mihi in sacerdotio consecrentur. Tolle vitulum de armento, et arietes duos immaculatos, Exodus 29:2 panesque azymos, et crustulam absque fermento, quae conspersa sit oleo, lagana quoque azyma oleo lita: de simila triticea cuncta facies. Exodus 29:3 Et posita in canistro offeres: vitulum autem et duos arietes. Exodus 29:4 Et Aaron, ac filios eius applicabis ad ostium tabernaculi testimonii. Cumque laveris patrem cum filiis suis aqua, Exodus 29:5 indues Aaron vestimentis suis, id est, linea et tunica, et superhumerali et rationali, quod constringes balteo. Exodus 29:6 Et pones tiaram in capite eius, et laminam sanctam super tiaram, Exodus 29:7 et oleum unctionis fundes super caput eius: atque hoc ritu consecrabitur. Exodus 29:8 Filios quoque illius applicabis, et indues tunicis lineis, cingesque balteo, Exodus 29:9 Aaron scilicet et liberos eius, et impones eis mitras: eruntque sacerdotes mihi religione perpetua. Postquam initiaveris manus eorum, Exodus 29:10 applicabis et vitulum coram tabernaculo testimonii. Imponentque Aaron et filii eius manus super caput illius, Exodus 29:11 et mactabis eum in conspectu Domini, iuxta ostium tabernaculi testimonii. Exodus 29:12 Sumptumque de sanguine vituli, pones super cornua altaris digito tuo, reliquum autem sanguinem fundes iuxta basim eius. Exodus 29:13 Sumes et adipem totum qui operit intestina, et reticulum iecoris, ac duos renes, et adipem qui super eos est, et offeres incensum super altare: Exodus 29:14 carnes vero vituli et corium et fimum combures foris extra castra, eo quod pro peccato sit. Exodus 29:15 Unum quoque arietem sumes, super cuius caput ponent Aaron et filii eius manus. Exodus 29:16 Quem cum mactaveris, tolles de sanguine eius, et fundes circa altare. Exodus 29:17 ipsum autem arietem secabis in frustra. lotaque intestina eius ac pedes pones super concisas carnes, et super caput illius. Exodus 29:18 Et offeres totum arietem in incensum super altare: oblatio est Domino, odor suavissimus victimae Domini. Exodus 29:19 Tolles quoque arietem alterum, super cuius caput Aaron et filii eius ponent manus. Exodus 29:20 Quem cum immolaveris, sumes de sanguine eius, et pones super extremum auriculae dextrae Aaron et filiorum eius, et super pollices manus eorum ac pedis dextri, fundesque sanguinem super altare per circuitum. Exodus 29:21 Cumque tuleris de sanguine qui est super altare, et de oleo unctionis, asperges Aaron et vestes eius, filios et vestimenta eorum. Consecratisque ipsis et vestibus, Exodus 29:22 tolles adipem de ariete, et caudam et arvinam, quae operit vitalia, ac reticulum iecoris, et duos renes, atque adipem, qui super eos est, armumque dextrum, eo quod sit aries consecrationis: Exodus 29:23 tortamque panis unius, crustulam conspersam oleo, laganum de canistro azymorum, quod positum est in conspectu Domini: Exodus 29:24 ponesque omnia super manus Aaron et filiorum eius, et sanctificabis eos elevans coram Domino. Exodus 29:25 Suscipiesque universa de manibus eorum: et incendes super altare in holocaustum, odorem suavissimum in conspectu Domini, quia oblatio eius est. Exodus 29:26 Sumes quoque pectusculum de ariete, quo initiatus est Aaron, sanctificabisque illud elevatum coram Domino, et cedet in partem tuam. Exodus 29:27 Sanctificabisque et pectusculum consecratum, et armum quem de ariete separasti, Exodus 29:28 quo initiatus est Aaron et filii eius, cedentque in partem Aaron et filiorum eius iure perpetuo a filiis Israel: quia primitiva sunt et initia de victimis eorum pacificis quae offerunt Domino. Exodus 29:29 Vestem autem sanctam, qua utetur Aaron, habebunt filii eius post eum, ut ungantur in ea, et consecrantur manus eorum. Exodus 29:30 Septem diebus utetur illa qui pontifex pro eo fuerit constitutus de filiis eius, et qui ingredietur tabernaculum testimonii ut ministret in Sanctuario. Exodus 29:31 Arietem autem consecrationis tolles, et coques carnes eius in loco sancto: Exodus 29:32 quibus vescetur Aaron et filii eius. Panes quoque, qui sunt in canistro, in vestibulo tabernaculi testimonii comedent, Exodus 29:33 ut sit placabile sacrificium, et sanctificentur offerentium manus. Alienigena non vescetur ex eis, quia sancti sunt. Exodus 29:34 Quod si remanserit de carnibus consecratis, sive de panibus usque mane, combures reliquias igni: non comedentur, quia sanctificata sunt. Exodus 29:35 Omnia, quae praecepi tibi, facies super Aaron et filiis eius. Septem diebus consecrabis manus eorum: Exodus 29:36 et vitulum pro peccato offeres per singulos dies ad expiandum. Mundabisque altare cum immolaveris expiationis hostiam, et unges illud in sanctificationem. Exodus 29:37 Septem diebus expiabis altare, et sanctificabis, et erit Sanctum sanctorum. omnis, qui tetigerit illud, sanctificabitur. Exodus 29:38 Hoc est quod facies in altari: Agnos anniculos duos per singulos dies iugiter, Exodus 29:39 unum agnum mane, et alterum vespere, Exodus 29:40 decimam partem similae conspersae oleo tuso, quod habeat mensuram quartam partem hin, et vinum ad libandum eiusdem mensurae in agno uno. Exodus 29:41 Alterum vero agnum offeres ad vesperam iuxta ritum matutinae oblationis, et iuxta ea quae diximus, in odorem suavitatis: Exodus 29:42 sacrificium est Domino, oblatione perpetua in generationes vestras, ad ostium tabernaculi testimonii coram Domino, ubi constituam ut loquar ad te. Exodus 29:43 Ibique praecipiam filiis Israel, et sanctificabitur altare in gloria mea. Exodus 29:44 Sanctificabo et tabernaculum testimonii cum altari, et Aaron cum filiis suis, ut sacerdotio fungantur mihi. Exodus 29:45 Et habitabo in medio filiorum Israel, eroque eis Deus, Exodus 29:46 et scient quia ego Dominus Deus eorum, qui eduxi eos de Terra Aegypti, ut manerem inter illos, ego Dominus Deus ipsorum. Exodus 30:0 Exodus 30:1 Facies quoque altare ad adolendum thymiama, de lignis setim, Exodus 30:2 habens cubitum longitudinis, et alterum latitudinis, id est, quadrangulum, et duos cubitos in altitudine. Cornua ex ipso procedent. Exodus 30:3 Vestiesque illud auro purissimo, tam craticulam eius, quam parietes per circuitum, et cornua. Faciesque ei coronam aureolam per gyrum, Exodus 30:4 et duos annulos aureos sub corona per singula latera, ut mittantur in eos vectes, et altare portetur. Exodus 30:5 Ipsos quoque vectes facies de lignis setim, et inaurabis. Exodus 30:6 Ponesque altare contra velum, quod ante arcum pendet testimonii coram propitiatorio quo tegitur testimonium, ubi loquar tibi. Exodus 30:7 Et adolebit incensum super eo Aaron, suave fragrans, mane. Quando componet lucernas, incendet illud: Exodus 30:8 et quando collocabit eas ad vesperum, uret thymiama sempiternum coram Domino in generationes vestras. Exodus 30:9 Non offeretis super eo thymiama compositionis alterius, nec oblationem, et victimam, nec libabitis libamina. Exodus 30:10 Et deprecabitur Aaron super cornua eius semel per annum, in sanguine quod oblatum est pro peccato, et placabit super eo in generationibus vestris. Sanctum sanctorum erit Domino. Exodus 30:11 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Exodus 30:12 Quando tuleris summam filiorum Israel iuxta numerum, dabunt singuli pretium pro animabus suis Domino, et non erit plaga in eis, cum fuerint recensiti. Exodus 30:13 Hoc autem dabit omnis qui transit ad nomen, dimidium sicli iuxta mensuram templi. Siclus viginti obolos habet. Media pars sicli offeretur Domino. Exodus 30:14 Qui habetur in numero, a viginti annis et supra, dabit pretium. Exodus 30:15 Dives non addet ad medium sicli, et pauper nihil minuet. Exodus 30:16 Susceptamque pecuniam, quae collata est a filiis Israel, trades in usus tabernaculi testimonii, ut sit monumentum eorum coram Domino, et propitietur animabus eorum. Exodus 30:17 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Exodus 30:18 Facies et labrum aeneum cum basi sua ad lavandum: ponesque illud inter tabernaculum testimonii et altare. Et missa aqua, Exodus 30:19 lavabunt in ea Aaron, et filii eius manus suas ac pedes, Exodus 30:20 quando ingressuri sunt tabernaculum testimonii, et quando accessuri sunt ad altare, ut offerant in eo thymiama Domino, Exodus 30:21 ne forte moriantur. legitimum sempiternum erit ipsi, et semini eius per successiones. Exodus 30:22 Locutusque est Dominus ad Moysen, Exodus 30:23 dicens: Sume tibi aromata, primae myrrhae et electae quingentos siclos, et cinnamomi medium, id est, ducentos quinquaginta siclos, calami similiter ducentos quinquaginta, Exodus 30:24 casiae autem quingentos siclos in pondere sanctuarii, olei de olivetis mensuram hin: Exodus 30:25 faciesque unctionis oleum sanctum, unguentum compositum opere unguentarii, Exodus 30:26 et unges ex eo tabernaculum testimonii, et arcam testamenti, Exodus 30:27 mensamque cum vasis suis, et candelabrum, et utensilia eius, altaria thymiamatis, Exodus 30:28 et holocausti, et universam supellectilem quae ad cultum eorum pertinet. Exodus 30:29 Sanctificabisque omnia, et erunt Sancta sanctorum: qui tetigerit ea, sanctificabitur. Exodus 30:30 Aaron et filios eius unges, sanctificabisque eos, ut sacerdotio fungantur mihi. Exodus 30:31 Filiis quoque Israel dices: Hoc oleum unctionis sanctum erit mihi in generationes vestras. Exodus 30:32 Caro hominis non ungetur ex eo, et iuxta compositionem eius non facietis aliud, quia sanctificatum est, et sanctum erit vobis. Exodus 30:33 Homo quicumque tale composuerit, et dederit ex eo, alieno, exterminabitur de populo suo. Exodus 30:34 Dixitque Dominus ad Moysen: Sume tibi aromata, stacten et onycha, galbanum boni odoris, et thus lucidissimum, aequalis ponderis erunt omnia: Exodus 30:35 faciesque thymiama compositum opere unguentarii, mistum diligenter, et purum, et sanctificatione dignissimum. Exodus 30:36 Cumque in tenuissimum pulverem universa contuderis, pones ex eo coram tabernaculo testimonii, in quo loco apparebo tibi. Sanctum sanctorum erit vobis thymiama. Exodus 30:37 Talem compositionem non facietis in usus vestros, quia sanctum est Domino. Exodus 30:38 Homo quicumque fecerit simile, ut odore illius perfruatur, peribit de populis suis. Exodus 31:0 Exodus 31:1 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Exodus 31:2 Ecce, vocavi ex nomine Beseleel filium Uri filii Hur de tribu Iuda, Exodus 31:3 et implevi spiritu Dei, sapientia, et intelligentia, et scientia in omni opere, Exodus 31:4 ad excogitandum quidquid fabrefieri potest ex auro, et argento, et aere, Exodus 31:5 marmore, et gemmis, et diversitate lignorum. Exodus 31:6 Dedique ei socium Ooliab filium Achisamech de tribu Dan. Et in corde omnis eruditi posui sapientiam: ut faciant cuncta quae praecepi tibi, Exodus 31:7 tabernaculum foederis, et arcam testimonii, et propitiatorium, quod super eam est, et cuncta vasa tabernaculi, Exodus 31:8 mensamque et vasa eius, candelabrum purissimum cum vasis suis, et altaris thymiamatis, Exodus 31:9 et holocausti, et omnia vasa eorum, labium cum basi sua, Exodus 31:10 vestes sanctas in ministerio Aaron sacerdoti, et filiis eius, ut fungantur officio suo in sacris. Exodus 31:11 oleum unctionis, et thymiama aromathum in Sanctuario, omnia quae praecepi tibi, facient. Exodus 31:12 Et locutus est Dominus ad Moysen, dicens: Exodus 31:13 Loquere filiis Israel, et dices ad eos: Videte ut sabbatum meum custodiatis: quia signum est inter me et vos in generationibus vestris: ut sciatis quia ego Dominus, qui sanctifico vos. Exodus 31:14 Custodite sabbatum meum. sanctum est enim vobis: qui polluerit illud, morte morietur: qui fecerit in eo opus, peribit anima illius de medio populi sui. Exodus 31:15 Sex diebus facietis opus: in die septimo sabbatum est, requies sancta Domino. omnis qui fecerit opus in hac die, morietur. Exodus 31:16 Custodiant filii Israel Sabbatum, et celebrent illud in generationibus suis. Pactum est sempiternum Exodus 31:17 inter me et filios Israel, signumque perpetuum. sex enim diebus fecit Dominus caelum et terram, et in septimo ab opere cessavit. Exodus 31:18 Deditque Dominus Moysi, completis huiuscemodi sermonibus in monte Sinai, duas tabulas testimonii lapideas, scriptas digito Dei. Exodus 32:0 Exodus 32:1 Videns autem populus quod moram faceret descendendi de monte Moyses, congregatus adversus Aaron, dixit: Surge, fac nobis deos, qui nos praecedant: Moysi enim huic viro, qui nos eduxit de Terra Aegypti, ignoramus quid acciderit. Exodus 32:2 Dixitque ad eos Aaron: Tollite inaures aureas de uxorum, filiorumque et filiarum vestrarum auribus, et afferte ad me. Exodus 32:3 Fecitque populus quae iusserat, deferens inaures ad Aaron. Exodus 32:4 Quas cum ille accepisset, formavit opere fusorio, et fecit ex eis vitulum conflatilem. dixeruntque: Hi sunt dii tui Israel, qui te eduxerunt de terra Aegypti. Exodus 32:5 Quod cum vidisset Aaron, aedificavit altare coram eo, et praeconis voce clamavit dicens: Cras sollemnitas Domini est. Exodus 32:6 Surgentesque mane, obtulerunt holocausta, et hostias pacificas, et sedit populus manducare, et bibere, et surrexerunt ludere. Exodus 32:7 Locutus est autem Dominus ad Moysen, dicens: Vade, descende: peccavit populus tuus, quem eduxisti de Terra Aegypti. Exodus 32:8 Recesserunt cito de via, quam ostendisti eis: feceruntque sibi vitulum conflatilem, et adoraverunt, atque immolantes ei hostias, dixerunt: Isti sunt dii tui Israel, qui te eduxerunt de Terra Aegypti. Exodus 32:9 Rursumque ait Dominus ad Moysen: Cerno quod populus iste durae cervicis sit: Exodus 32:10 dimitte me, ut irascatur furor meus contra eos, et deleam eos, faciamque te in gentem magnam. Exodus 32:11 Moyses autem orabat Dominum Deum suum, dicens: Cur, Domine, irascitur furor tuus contra populum tuum, quem eduxisti de Terra Aegypti, in fortitudine magna, et in manu robusta? Exodus 32:12 Ne quaeso dicant Aegyptii: Callide eduxit eos, ut interficeret in montibus, et deleret e terra: quiescat ira tua, et esto placabilis super nequitia populi tui. Exodus 32:13 Recordare Abraham, Isaac, et Israel servorum tuorum, quibus iurasti per temetipsum, dicens: Multiplicabo semen vestrum sicut stellas caeli: et universam terram hanc, de qua locutus sum, dabo semini vestro, et possidebitis eam semper. Exodus 32:14 Placatusque est Dominus ne faceret malum quod locutus fuerat adversus populum suum. Exodus 32:15 Et reversus est Moyses de monte, portans duas tabulas testimonii in manu sua, scriptas ex utraque parte, Exodus 32:16 et factas opere Domini: scriptura quoque Dei erat sculpta in tabulis. Exodus 32:17 Audiens autem Iosue tumultum populi vociferantis, dixit ad Moysen: Ululatus pugnae auditur in castris. Exodus 32:18 Qui respondit: Non est clamor adhortantium ad pugnam, neque vociferatio compellentium ad fugam: sed vocem cantantium ego audio. Exodus 32:19 Cumque appropinquasset ad castra, vidit vitulum, et choros: iratusque valde, proiecit de manu tabulas, et confregit eas ad radicem montis: Exodus 32:20 arripiensque vitulum quem fecerant, combussit, et contrivit usque ad pulverem, quem sparsit in aquam, et dedit ex eo potum filiis Israel. Exodus 32:21 Dixitque ad Aaron: Quid tibi fecit hic populus, ut induceres super eum peccatum maximum? Exodus 32:22 Cui ille respondit: Ne indignetur dominus meus: tu enim nosti populum istum, quod pronus sit ad malum: Exodus 32:23 dixerunt mihi: Fac nobis deos, qui nos praecedant: huic enim Moysi, qui nos eduxit de Terra Aegypti, nescimus quid acciderit. Exodus 32:24 Quibus ego dixi: Quis vestrum habet aurum? Tulerunt, et dederunt mihi: et proieci illud in ignem, egressusque est hic vitulus. Exodus 32:25 Videns ergo Moyses populum quod esset nudatus, (spoliaverat enim eum Aaron propter ignominiam sordis, et inter hostes nudum constituerat) Exodus 32:26 et stans in porta castrorum, ait: Si quis est Domini, iungatur mihi. Congregatique sunt ad eum omnes filii Levi: Exodus 32:27 quibus ait: Haec dicit Dominus Deus Israel: Ponat vir gladium super femur suum: ite, et redite de porta usque ad portam per medium castrorum, et occidat unusquisque fratrem, et amicum, et proximum suum. Exodus 32:28 Feceruntque filii Levi iuxta sermonem Moysi, cecideruntque in die illa quasi triginta tria millia hominum. Exodus 32:29 Et ait Moyses: Consecrastis manus vestras hodie Domino, unusquisque in filio, et in fratre suo, ut detur vobis benedictio. Exodus 32:30 Facto autem altero die, locutus est Moyses ad populum: Peccastis peccatum maximum: ascendam ad Dominum, si quo modo quivero eum deprecari pro scelere vestro. Exodus 32:31 Reversusque ad Dominum, ait: Obsecro, peccavit populus iste peccatum maximum, feceruntque sibi deos aureos: aut dimitte eis hanc noxam, Exodus 32:32 aut si non facis, dele me de libro tuo quem scripsisti. Exodus 32:33 Cui respondit Dominus: Qui peccaverit mihi, delebo eum de libro meo: Exodus 32:34 tu autem vade, et duc populum istum quo locutus sum tibi: angelus meus praecedet te. Ego autem in die ultionis visitabo et hoc peccatum eorum. Exodus 32:35 Percussit ergo Dominus populum pro reatu vituli, quem fecerat Aaron. Exodus 33:0 Exodus 33:1 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Vade, ascende de loco isto tu, et populus tuus quem eduxisti de Terra Aegypti, in terram quam iuravi Abraham, Isaac, et Iacob, dicens: Semini tuo dabo eam: Exodus 33:2 et mittam praecursorem tui angelum, ut eiiciam Chananaeum, et Amorrhaeum, et Hethaeum, et Pherezaeum, et Hevaeum, et Iebusaeum, Exodus 33:3 et intres in terram fluentem lacte et melle. Non enim ascendam tecum, quia populus durae cervicis est: ne forte disperdam te in via. Exodus 33:4 Audiensque populus sermonem hunc pessimum, luxit: et nullus ex more indutus est cultu suo. Exodus 33:5 Dixitque Dominus ad Moysen: Loquere filiis Israel: Populus durae cervicis es, semel ascendam in medio tui, et delebo te. Iam nunc depone ornatum tuum, ut sciam quid faciam tibi. Exodus 33:6 Deposuerunt ergo filii Israel ornatum suum a monte Horeb. Exodus 33:7 Moyses quoque tollens tabernaculum, tetendit extra castra procul, vocavitque nomen eius, Tabernaculum foederis. Et omnis populus, qui habebat aliquam quaestionem, egrediebatur ad Tabernaculum foederis, extra castra. Exodus 33:8 Cumque egrederetur Moyses ad tabernaculum, surgebat universa plebs, et stabat unusquisque in ostio papilionis sui, aspiciebantque tergum Moysi, donec ingrederetur tentorium. Exodus 33:9 Ingresso autem illo tabernaculum foederis, descendebat columna nubis, et stabat ad ostium, loquebaturque cum Moyse, Exodus 33:10 cernentibus universis quod columna nubis staret ad ostium Tabernaculi. Stabantque ipsi, et adorabant per fores tabernaculorum suorum. Exodus 33:11 Loquebatur autem Dominus ad Moysen facie ad faciem, sicut solet loqui homo ad amicum suum. Cumque ille reverteretur in castra, minister eius Iosue filius Nun, puer, non recedebat de Tabernaculo. Exodus 33:12 Dixit autem Moyses ad Dominum: Praecipis ut educam populum istum: et non indicas mihi quem missurus es mecum, praesertim cum dixeris: Novi te ex nomine, et invenisti gratiam coram me. Exodus 33:13 Si ergo inveni gratiam in conspectu tuo, ostende mihi faciem tuam, ut sciam te, et inveniam gratiam ante oculos tuos: respice populum tuum gentem hanc. Exodus 33:14 Dixitque Dominus: Facies mea praecedet te, et requiem dabo tibi. Exodus 33:15 Et ait Moyses: Si non tu ipse praecedas, ne educas nos de loco isto. Exodus 33:16 In quo enim scire poterimus ego et populus tuus invenisse nos gratiam in conspectu tuo, nisi ambulaveris nobiscum, ut glorificemur ab omnibus populis qui habitant super terram? Exodus 33:17 Dixit autem Dominus ad Moysen: Et verbum istud, quod locutus es, faciam: invenisti enim gratiam coram me, et teipsum novi ex nomine. Exodus 33:18 Qui ait: Ostende mihi gloriam tuam. Exodus 33:19 Respondit: Ego ostendam omne bonum tibi, et vocabo in nomine Domini coram te: et miserebor cui voluero, et clemens ero in quem mihi placuerit. Exodus 33:20 Rursumque ait: Non poteris videre faciem meam: non enim videbit me homo, et vivet. Exodus 33:21 Et iterum: Ecce, inquit, est locus apud me, et stabis supra petram. Exodus 33:22 Cumque transibit gloria mea, ponam te in foramine petrae, et protegam dextera mea, donec transeam: Exodus 33:23 tollamque manum meam, et videbis posteriora mea: faciem autem meam videre non poteris. Exodus 34:0 Exodus 34:1 Ac deinceps: Praecide, ait, tibi duas tabulas lapideas instar priorum, et scribam super eas verba, quae habuerunt tabulae, quas fregisti. Exodus 34:2 Esto paratus mane, ut ascendas statim in montem Sinai, stabisque mecum super verticem montis. Exodus 34:3 Nullus ascendat tecum, nec videatur quispiam per totum montem: boves quoque et oves non pascantur econtra. Exodus 34:4 Excidit ergo duas tabulas lapideas, quales antea fuerant: et de nocte consurgens ascendit in montem Sinai, sicut praeceperat ei Dominus, portans secum tabulas. Exodus 34:5 Cumque descendisset Dominus per nubem, stetit Moyses cum eo, invocans nomen Domini. Exodus 34:6 Quo transeunte coram eo, ait: Dominator Domine Deus, misericors et clemens, patiens et multae miserationis, ac verax, Exodus 34:7 qui custodis misericordiam in millia: qui aufers iniquitatem, et scelera, atque peccata, nullusque apud te per se innocens est. Qui reddis iniquitatem patrum filiis, ac nepotibus in tertiam et quartam progeniem. Exodus 34:8 Festinusque Moyses, curvatus est pronus in terram, et adorans Exodus 34:9 ait: Si inveni gratiam in conspectu tuo Domine, obsecro ut gradiaris nobiscum (populus enim durae cervicis est) et auferas iniquitates nostras atque peccata, nosque possideas. Exodus 34:10 Respondit Dominus: Ego inibo pactum videntibus cunctis, signa faciam quae numquam visa sunt super terram, nec in ullis gentibus: ut cernat populus iste, in cuius es medio, opus Domini terribile quod facturus sum. Exodus 34:11 Observa cuncta quae hodie mando tibi: ego ipse eiiciam ante faciem tuam Amorrhaeum, et Chananaeum, et Hethaeum, Pherezaeum quoque, et Hevaeum, et Iebusaeum. Exodus 34:12 Cave ne umquam cum habitatoribus terrae illius iungas amicitias, quae sint tibi in ruinam: Exodus 34:13 sed aras eorum destrue, confringe statuas, lucosque succide: Exodus 34:14 noli adorare deum alienum. Dominus zelotes nomen eius, Deus est aemulator. Exodus 34:15 Ne ineas pactum cum hominibus illarum regionum: ne, cum fornicati fuerint cum diis suis, et adoraverint simulachra eorum, vocet te quispiam ut comedas de immolatis. Exodus 34:16 Nec uxorem de filiabus eorum accipies filiis tuis: ne, postquam ipsae fuerint fornicatae, fornicari faciant et filios tuos in deos suos. Exodus 34:17 Deos conflatiles non facies tibi. Exodus 34:18 Sollemnitatem azymorum custodies. Septem diebus vesceris azymis, sicut praecepi tibi, in tempore mensis novorum: mense enim verni temporis egressus es de Aegypto. Exodus 34:19 Omne, quod aperit vulvam generis masculini, meum erit. De cunctis animantibus tam de bobus, quam de ovibus, meum erit. Exodus 34:20 Primogenitum asini redimes ove: sin autem nec pretium pro eo dederis, occidetur. Primogenitum filiorum tuorum redimes: nec apparebis in conspectu meo vacuus. Exodus 34:21 Sex diebus operaberis, die septimo cessabis arare, et metere. Exodus 34:22 Sollemnitatem hebdomadarum facies tibi in primitiis frugum messis tuae triticeae, et sollemnitatem, quando redeunte anni tempore cuncta conduntur. Exodus 34:23 Tribus temporibus anni apparebit omne masculinum tuum in conspectu omnipotentis Domini Dei Israel. Exodus 34:24 Cum enim tulero gentes a facie tua, et dilatavero terminos tuos, nullus insidiabitur terrae tuae, ascendente te, et apparente in conspectu Domini Dei tui ter in anno. Exodus 34:25 Non immolabis super fermento sanguinem hostiae meae: neque residebit mane de victima sollemnitatis Phase. Exodus 34:26 Primitias frugum terrae tuae offeres in domo Domini Dei tui. Non coques hoedum in lacte matris suae. Exodus 34:27 Dixitque Dominus ad Moysen: Scribe tibi verba haec, quibus et tecum et cum Israel pepigi foedus. Exodus 34:28 Fuit ergo ibi cum Domino quadraginta dies et quadraginta noctes: panem non comedit, et aquam non bibit, et scripsit in tabulis verba foederis decem. Exodus 34:29 Cumque descenderet Moyses de monte Sinai, tenebat duas tabulas testimonii, et ignorabat quod cornuta esset facies sua ex consortio sermonis Domini. Exodus 34:30 Videntes autem Aaron et filii Israel cornutam Moysi faciem, timuerunt prope accedere. Exodus 34:31 Vocatique ab eo, reversi sunt tam Aaron, quam principes synagogae. Et postquam locutus est ad eos, Exodus 34:32 venerunt ad eum etiam omnes filii Israel: quibus praecepit cuncta quae audierat a Domino in monte Sinai. Exodus 34:33 Impletisque sermonibus, posuit velamen super faciem suam. Exodus 34:34 Quod ingressus ad Dominum, et loquens cum eo, auferebat donec exiret, et tunc loquebatur ad filios Israel omnia quae sibi fuerant imperata. Exodus 34:35 Qui videbant faciem egredientis Moysi esse cornutam, sed operiebat ille rursus faciem suam, si quando loquebatur ad eos. Exodus 35:0 Exodus 35:1 Igitur congregata omni turba filiorum Israel, dixit ad eos: Haec sunt quae iussit Dominus fieri. Exodus 35:2 Sex diebus facietis opus: septimus dies erit vobis sanctus, sabbatum, et requies Domini: qui fecerit opus in eo, occidetur. Exodus 35:3 Non succendetis ignem in omnibus habitaculis vestris per diem sabbati. Exodus 35:4 Et ait Moyses ad omnem catervam filiorum Israel: Iste est sermo quem praecepit Dominus, dicens: Exodus 35:5 Separate apud vos primitias Domino. Omnis voluntarius et prono animo offerat eas Domino: aurum et argentum, et aes, Exodus 35:6 hyacinthum et purpuram, coccumque bis tinctum, et byssum, pilos caprarum, Exodus 35:7 pellesque arietum rubricatas, et ianthinas, ligna setim, Exodus 35:8 et oleum ad luminaria concinnanda, et ut conficiatur unguentum, et thymiama suavissimum, Exodus 35:9 lapides onychinos, et gemmas ad ornatum superhumeralis et rationalis. Exodus 35:10 Quisque vestrum sapiens est, veniat, et faciat quod Dominus imperavit: Exodus 35:11 Tabernaculum scilicet, et tectum eius, atque operimentum, annulos, et tabulata cum vectibus, paxillos et bases: Exodus 35:12 Arcam et vectes, propitiatorium, et velum, quod ante illud oppanditur: Exodus 35:13 Mensam cum vectibus et vasis, et propositionis panibus: Exodus 35:14 Candelabrum ad luminaria sustentanda, vasa illius et lucernas, et oleum ad nutrimenta ignium: Exodus 35:15 Altare thymiamatis, et vectes, et oleum unctionis et thymiama ex aromatibus: Tentorium ad ostium tabernaculi: Exodus 35:16 Altare holocausti, et craticulam eius aeneam cum vectibus et vasis suis: labrum et bases eius: Exodus 35:17 Cortinas atrii cum columnis et basibus, tentorium in foribus vestibuli, Exodus 35:18 paxillos tabernaculi et atrii cum funiculis suis: Exodus 35:19 Vestimenta, quorum usus est in ministerio sanctuarii, vestes Aaron pontificis ac filiorum eius, ut sacerdotio fungantur mihi. Exodus 35:20 Egressaque omnis multitudo filiorum Israel de conspectu Moysi, Exodus 35:21 obtulerunt mente promptissima atque devota primitias Domino, ad faciendum opus tabernaculi testimonii. Quidquid ad cultum et ad vestes sanctas necessarium erat, Exodus 35:22 viri cum mulieribus praebuerunt, armillas et inaures, annulos et dextralia: omne vas aureum in donaria Domini separatum est. Exodus 35:23 Si quis habebat hyacinthum, et purpuram, coccumque bis tinctum, byssum et pilos caprarum, pelles arietum rubricatas, et hyacinthinas, Exodus 35:24 argenti, aerisque metalla obtulerunt Domino, lignaque setim in varios usus. Exodus 35:25 Sed et mulieres doctae, quae neverant, dederunt hyacinthum, purpuram, et vermiculum, ac byssum, Exodus 35:26 et pilos caprarum, sponte propria cuncta tribuentes. Exodus 35:27 Principes vero obtulerunt lapides onychinos, et gemmas ad superhumerale et rationale, Exodus 35:28 aromataque et oleum ad luminaria concinnanda, et ad praeparandum unguentum, ac thymiama odoris suavissimi componendum. Exodus 35:29 Omnes viri et mulieres mente devota obtulerunt donaria, ut fierent opera quae iusserat Dominus per manum Moysi. Cuncti filii Israel voluntaria Domino dedicaverunt. Exodus 35:30 Dixitque Moyses ad filios Israel: Ecce, vocavit Dominus ex nomine Beseleel filium Uri filii Hur de tribu Iuda. Exodus 35:31 Implevitque eum spiritu Dei, sapientia et intelligentia, et scientia et omni doctrina Exodus 35:32 ad excogitandum, et faciendum opus in auro et argento, et aere, Exodus 35:33 sculpendisque lapidibus, et opere carpentario. quidquid fabre adinveniri potest, Exodus 35:34 dedit in corde eius: Ooliab quoque filium Achisamech de tribu Dan: Exodus 35:35 ambos erudivit sapientia, ut faciant opera abietarii, polymitarii, ac plumarii de hyacintho ac purpura, coccoque bis tincto, et bysso, et texant omnia, ac nova quaeque reperiant. Exodus 36:0 Exodus 36:1 Fecit ergo Beseleel, et Ooliab, et omnis vir sapiens, quibus dedit Dominus sapientiam et intellectum, ut scirent fabre operari quae in usus Sanctuarii necessaria sunt, et quae praecepit Dominus. Exodus 36:2 Cumque vocasset eos Moyses, et omnem eruditum virum, cui dederat Dominus sapientiam, et qui sponte sua obtulerant se ad faciendum opus, Exodus 36:3 tradidit eis universa donaria filiorum Israel. Qui cum instarent operi, quotidie mane vota populus offerebat. Exodus 36:4 Unde artifices venire compulsi, Exodus 36:5 dixerunt Moysi: Plus offert populus quam necessarium est. Exodus 36:6 Iussit ergo Moyses praeconis voce cantari: Nec vir nec mulier quidquam offerat ultra in opere Sanctuarii. Sicque cessatum est a muneribus offerendis, Exodus 36:7 eo quod oblata sufficerent et superabundarent. Exodus 36:8 Feceruntque omnes corde sapientes ad explendum opus tabernaculi, cortinas decem de bysso retorta, et hyacintho, et purpura, coccoque bis tincto, opere vario, et arte polymita: Exodus 36:9 quarum una habebat in longitudine vigintiocto cubitos, et in latitudine quattuor. una mensura erat omnium cortinarum. Exodus 36:10 Coniunxitque cortinas quinque, alteram alteri, et alias quinque sibi invicem copulavit. Exodus 36:11 Fecit et ansas hyacinthinas in ora cortinae unius ex utroque latere, et in ora cortinae alterius similiter, Exodus 36:12 ut contra se invicem venirent ansae, et mutuo iungerentur. Exodus 36:13 unde et quinquaginta fudit circulos aureos, qui morderent cortinarum ansas, et fieret unum tabernaculum. Exodus 36:14 Fecit et saga undecim de pilis caprarum ad operiendum tectum tabernaculi: Exodus 36:15 unum sagum in longitudine habebat cubitos triginta, et in latitudine cubitos quattuor: unius mensurae erant omnia saga: Exodus 36:16 quorum quinque iunxit seorsum, et sex alia separatim. Exodus 36:17 Fecitque ansas quinquaginta in ora sagi unius, et quinquaginta in ora sagi alterius, ut sibi invicem iungerentur. Exodus 36:18 Et fibulas aeneas quinquaginta, quibus necteretur tectum, ut unum pallium ex omnibus sagis fieret. Exodus 36:19 Fecit et opertorium tabernaculi de pellibus arietum rubricatis: aliudque desuper velamentum de pellibus ianthinis. Exodus 36:20 Fecit et tabulas tabernaculi de lignis setim stantes. Exodus 36:21 Decem cubitorum erat longitudo tabulae unius: et unum ac semis cubitum latitudo retinebat. Exodus 36:22 Binae incastraturae erant per singulas tabulas, ut altera alteri iungeretur. Sic fecit in omnibus tabernaculi tabulis. Exodus 36:23 E quibus viginti ad plagam meridianam erant contra Austrum, Exodus 36:24 cum quadraginta basibus argenteis. Duae bases sub una tabula ponebantur ex utraque parte angulorum, ubi incastraturae laterum in angulis terminantur. Exodus 36:25 Ad plagam quoque tabernaculi, quae respicit ad Aquilonem, fecit viginti tabulas, Exodus 36:26 cum quadraginta basibus argenteis, duas bases per singulas tabulas. Exodus 36:27 Contra Occidentem vero, idest, ad eam partem tabernaculi, quae mare respicit, fecit sex tabulas, Exodus 36:28 et duas alias per singulos angulos tabernaculi retro: Exodus 36:29 quae iunctae erant a deorsum usque sursum, et in unam compaginem pariter ferebantur. Ita fecit ex utraque parte per angulos: Exodus 36:30 ut octo essent simul tabulae, et haberent bases argenteas sedecim, binas scilicet bases sub singulis tabulis. Exodus 36:31 Fecit et vectes de lignis setim, quinque ad continendas tabulas unius lateris tabernaculi, Exodus 36:32 et quinque alios ad alterius lateris coaptandas tabulas: et extra hos, quinque alios vectes ad occidentalem plagam tabernaculi contra mare. Exodus 36:33 Fecit quoque vectem alium, qui per medias tabulas ab angulo usque ad angulum perveniret. Exodus 36:34 Ipsa autem tabulata deauravit, fusis basibus earum argenteis. Et circulos eorum fecit aureos, per quos vectes induci possent: quos et ipsos laminis aureis operuit. Exodus 36:35 Fecit et velum de hyacintho, et purpura, vermiculo, ac bysso retorta, opere polymitario, varium atque distinctum: Exodus 36:36 et quattuor columnas de lignis setim, quas cum capitibus deauravit, fusis basibus earum argenteis. Exodus 36:37 Fecit et tentorium in introitu tabernaculi ex hyacintho, purpura, vermiculo, byssoque retorta, opere plumarii: Exodus 36:38 et columnas quinque cum capitibus suis, quas operuit auro, basesque earum fudit aeneas. Exodus 37:0 Exodus 37:1 Fecit autem Beseleel et arcam de lignis setim, habentem duos semis cubitos in longitudine, et cubitum ac semissem in latitudine, altitudo quoque unius cubiti fuit et dimidii: vestivitque eam auro purissimo intus ac foris. Exodus 37:2 Et fecit illi coronam auream per gyrum, Exodus 37:3 conflans quattuor annulos aureos per quattuor angulos eius: duos annulos in latere uno, et duos in altero. Exodus 37:4 Vectes quoque fecit de lignis setim, quos vestivit auro, Exodus 37:5 et quos misit in annulos, qui erant in lateribus arcae ad portandum eam. Exodus 37:6 Fecit et propitiatorium, idest, oraculum, de auro mundissimo, duorum cubitorum et dimidii in longitudine, et cubiti ac semis in latitudine. Exodus 37:7 Duos etiam Cherubim ex auro ductili, quos posuit ex utraque parte propitiatorii: Exodus 37:8 Cherub unum in summitate unius partis, et Cherub alterum in summitate partis alterius: duos Cherubim in singulis summitatibus propitiatorii, Exodus 37:9 extendentes alas, et tegentes propitiatorium, seque mutuo et illud respicientes. Exodus 37:10 Fecit et mensam de lignis setim in longitudine duorum cubitorum, et in latitudine unius cubiti, quae habebat in altitudine cubitum ac semissem. Exodus 37:11 circumdeditque eam auro mundissimo, et fecit illi labrum aureum per gyrum, Exodus 37:12 ipsique labro coronam auream interrasilem quattuor digitorum, et super eamdem, alteram coronam auream. Exodus 37:13 Fudit et quattuor circulos aureos, quos posuit in quattuor angulis per singulos pedes mensae Exodus 37:14 contra coronam: misitque in eos vectes, ut possit mensa portari. Exodus 37:15 Ipsos quoque vectes fecit de lignis setim, et circumdedit eos auro. Exodus 37:16 Et vasa ad diversos usus mensae, acetabula, phialas, et cyathos, et thuribula, ex auro puro, in quibus offerenda sunt libamina. Exodus 37:17 Fecit et candelabrum ductile de auro mundissimo. De cuius vecte calami, scyphi, sphaerulaeque ac lilia procedebant: Exodus 37:18 sex in utroque latere, tres calami ex parte una, et tres ex altera: Exodus 37:19 tres scyphi in nucis modum per calamos singulos, sphaerulaeque simul et lilia: et tres scyphi instar nucis in calamo altero, sphaerulaeque simul et lilia. Aequum erat opus sex calamorum, qui procedebant de stipite candelabri. Exodus 37:20 In ipso autem vecte erant quattuor scyphi in nucis modum, sphaerulaeque per singulos simul et lilia: Exodus 37:21 et sphaerulae sub duobus calamis per loca tria, qui simul sex fiunt calami procedentes de vecte uno. Exodus 37:22 et sphaerulae igitur, et calami ex ipso erant, universa ductilia ex auro purissimo. Exodus 37:23 Fecit et lucernas septem cum emunctoriis suis, et vasa ubi ea quae emuncta sunt, extinguantur, de auro mundissimo. Exodus 37:24 Talentum auri appendebat candelabrum cum omnibus vasis suis. Exodus 37:25 Fecit et altare thymiamatis de lignis setim, per quadrum singulos habens cubitos, et in altitudine duos: e cuius angulis procedebant cornua. Exodus 37:26 Vestivitque illud auro purissimo cum craticula ac parietibus et cornibus. Exodus 37:27 Fecitque ei coronam aureolam per gyrum, et duos annulos aureos sub corona per singula latera, ut mittantur in eos vectes, et possit altare portari. Exodus 37:28 Ipsos autem vectes fecit de lignis setim, et operuit laminis aureis. Exodus 37:29 Composuit et oleum ad sanctificationis unguentum, et thymiama de aromatibus mundissimis opere pigmentarii. Exodus 38:0 Exodus 38:1 Fecit et altare holocausti de lignis setim, quinque cubitorum per quadrum, et trium in altitudine: Exodus 38:2 cuius cornua de angulis procedebant, operuitque illum laminis aeneis. Exodus 38:3 Et in usus eius paravit ex aere vasa diversa, lebetes, forcipes, fuscinulas, uncinos, et ignium receptacula. Exodus 38:4 Craticulamque eius in modum retis fecit aeneam, et subter eam in altaris medio arulam, Exodus 38:5 fusis quattuor annulis per totidem retiaculi summitates, ad immittendos vectes ad portandum: Exodus 38:6 quos et ipsos fecit de lignis setim, et operuit laminis aeneis: Exodus 38:7 induxitque in circulos, qui in lateribus altaris eminebant. Ipsum autem altare non erat solidum, sed cavum ex tabulatis, et intus vacuum. Exodus 38:8 Fecit et labrum aeneum cum basi sua de speculis mulierum, quae excubabant in ostio tabernaculi. Exodus 38:9 Fecit et atrium, in cuius australi plaga erant tentoria de bysso retorta, cubitorum centum, Exodus 38:10 columnae aeneae viginti cum basibus suis, capita columnarum, et tota operis caelatura, argentea. Exodus 38:11 Aeque ad septentrionalem plagam tentoria, columnae, basesque et capita columnarum eiusdem mensurae, et operis ac metalli, erant. Exodus 38:12 In ea vero plaga, quae ad Occidentem respicit, fuerunt tentoria cubitorum quinquaginta, columnae decem cum basibus suis aeneae, et capita columnarum, et tota operis caelatura, argentea. Exodus 38:13 Porro contra orientem quinquaginta cubitorum paravit tentoria: Exodus 38:14 e quibus, quindecim cubitos columnarum trium, cum basibus suis unum tenebant latus: Exodus 38:15 et in parte altera (quia inter utraque introitum tabernaculi fecit) quindecim aeque cubitorum erant tentoria, columnaeque tres, et bases totidem. Exodus 38:16 Cuncta atrii tentoria byssus retorta texuerat. Exodus 38:17 Bases columnarum fuere aeneae, capita autem earum cum cunctis caelaturis suis argentea: sed et ipsas columnas atrii vestivit argento. Exodus 38:18 Et in introitu eius opere plumario fecit tentorium ex hyacintho, purpura, vermiculo, ac bysso retorta, quod habebat viginti cubitos in longitudine, altitudo vero quinque cubitorum erat iuxta mensuram, quam cuncta atrii tentoria habebant. Exodus 38:19 Columnae autem in ingressu fuere quattuor cum basibus aeneis, capitaque earum et caelaturae argenteae. Exodus 38:20 Paxillos quoque tabernaculi et atrii per gyrum fecit aeneos. Exodus 38:21 Haec sunt instrumenta tabernaculi testimonii, quae enumerata sunt iuxta praeceptum Moysi in ceremoniis Levitarum per manum Ithamar filii Aaron sacerdotis: Exodus 38:22 quae Beseleel filius Uri filii Hur de tribu Iuda, Domino per Moysen iubente, compleverat, Exodus 38:23 iuncto sibi socio Ooliab filio Achisamech de tribu Dan: qui et ipse artifex lignorum egregius fuit, et polymitarius atque plumarius ex hyacintho, purpura, vermiculo, et bysso. Exodus 38:24 Omne aurum quod expensum est in opere Sanctuarii, et quod oblatum est in donariis, viginti novem talentorum fuit, et septingentorum triginta siclorum ad mensuram Sanctuarii. Exodus 38:25 Oblatum est autem ab his qui transierunt ad numerum a viginti annis et supra, de sexcentis tribus millibus, et quingentis quinquaginta, armatorum. Exodus 38:26 Fuerunt praeterea centum talenta argenti, e quibus conflatae sunt bases Sanctuarii, et introitus ubi velum pendet. Exodus 38:27 Centum bases factae sunt de talentis centum, singulis talentis per bases singulas supputatis. Exodus 38:28 De mille autem septingentis, et septuaginta quinque fecit capita columnarum, quas et ipsas vestivit argento. Exodus 38:29 Aeris quoque oblata sunt talenta septuaginta duo millia, et quadringenti supra sicli, Exodus 38:30 ex quibus fusae sunt bases in introitu tabernaculi testimonii, et altare aeneum cum craticula sua, omniaque vasa, quae ad usum eius pertinent, Exodus 38:31 et bases atrii tam in circuitu quam in ingressu eius, et paxilli tabernaculi atque atrii, per gyrum. Exodus 39:0 Exodus 39:1 De hyacintho vero et purpura, vermiculo ac bysso fecit vestes, quibus indueretur Aaron quando ministrabat in sanctis, sicut praecepit Dominus Moysi. Exodus 39:2 Fecit igitur superhumerale de auro, hyacintho, et purpura, coccoque bis tincto, et bysso retorta, Exodus 39:3 opere polymitario, inciditque bracteas aureas, et extenuavit in fila, ut possent torqueri cum priorum colorum subtegmine, Exodus 39:4 duasque oras sibi invicem copulatas in utroque latere summitatum, Exodus 39:5 et balteum ex eisdem coloribus, sicut praeceperat Dominus Moysi. Exodus 39:6 Paravit et duos lapides onychinos, astrictos et inclusos auro, et sculptos arte gemmaria, nominibus filiorum Israel: Exodus 39:7 posuitque eos in lateribus superhumeralis in monimentum filiorum Israel, sicut praeceperat Dominus Moysi. Exodus 39:8 Fecit et rationale opere polymito iuxta opus superhumeralis, ex auro, hyacintho, purpura, coccoque bis tincto, et bysso retorta: Exodus 39:9 quadrangulum, duplex, mensurae palmi. Exodus 39:10 Et posuit in eo gemmarum ordines quattuor. In primo versu erat sardius, topazius, smaragdus. Exodus 39:11 In secundo, carbunculus, sapphirus, et iaspis. Exodus 39:12 In tertio, ligurius, achates, et amethystus. Exodus 39:13 In quarto, chrysolithus, onychinus, et beryllus, circumdati et inclusi auro per ordines suos. Exodus 39:14 Ipsique lapides duodecim, sculpti erant nominibus duodecim tribuum Israel, singuli per nomina singulorum. Exodus 39:15 Fecerunt in rationali et catenulas sibi invicem cohaerentes, de auro purissimo: Exodus 39:16 et duos uncinos, totidemque annulos aureos. Porro annulos posuerunt in utroque latere rationalis, Exodus 39:17 e quibus penderent duae catenae aureae, quas inseruerunt uncinis, qui in superhumeralis angulis eminebant. Exodus 39:18 Haec et ante et retro ita conveniebant sibi, ut superhumerale et rationale mutuo necterentur, Exodus 39:19 stricta ad balteum et annulis fortius copulata, quos iungebat vitta hyacinthina, ne laxa fluerent, et a se invicem moverentur, sicut praecepit Dominus Moysi. Exodus 39:20 Feceruntque quoque tunicam superhumeralis totam hyacinthinam, Exodus 39:21 et capitium in superiori parte contra medium, oramque per gyrum capitii textilem: Exodus 39:22 deorsum autem ad pedes mala punica ex hyacintho, purpura, vermiculo, ac bysso retorta: Exodus 39:23 et tintinnabula de auro purissimo, quae posuerunt inter malogranata in extrema parte tunicae per gyrum: Exodus 39:24 tintinnabulum autem aureum, et malum punicum, quibus ornatus incedebat pontifex quando ministerio fungebatur, sicut praeceperat Dominus Moysi. Exodus 39:25 Fecerunt et tunicas byssinas opere textili Aaron et filiis eius: Exodus 39:26 et mitras cum coronulis suis ex bysso: Exodus 39:27 feminalia quoque linea, byssina: Exodus 39:28 cingulum vero de bysso retorta, hyacintho, purpura, ac vermiculo distinctum arte plumaria, sicut praeceperat Dominus Moysi. Exodus 39:29 Fecerunt et laminam sacrae venerationis de auro purissimo, scripseruntque in ea opere gemmario, Sanctum Domini: Exodus 39:30 et strinxerunt eam cum mitra vitta hyacinthina, sicut praeceperat Dominus Moysi. Exodus 39:31 Perfectum est igitur omne opus tabernaculi et tecti testimonii: feceruntque filii Israel cuncta quae praeceperat Dominus Moysi. Exodus 39:32 Et obtulerunt tabernaculum et tectum et universam supellectilem, annulos, tabulas, vectes, columnas ac bases, Exodus 39:33 opertorium de pellibus arietum rubricatis, et aliud operimentum de hyacinthinis pellibus, Exodus 39:34 velum: arcam, vectes, propitiatorium, Exodus 39:35 mensam cum vasis suis et propositionis panibus: Exodus 39:36 candelabrum, lucernas, et utensilia earum cum oleo: Exodus 39:37 altare aureum, et unguentum, et thymiama ex aromatibus: Exodus 39:38 et tentorium in introitu tabernaculi: Exodus 39:39 altare aeneum, retiaculum, vectes, et vasa eius omnia: labrum cum basi sua: tentoria atrii, et columnas cum basibus suis: Exodus 39:40 tentorium in introitu atrii, funiculosque illius et paxillos. Nihil ex vasis defuit, quae in ministerium tabernaculi, et in tectum foederis iussa sunt fieri. Exodus 39:41 Vestes quoque, quibus sacerdotes utuntur in Sanctuario, Aaron scilicet et filii eius, Exodus 39:42 obtulerunt filii Israel, sicut praeceperat Dominus. Exodus 39:43 Quae postquam Moyses cuncta vidit completa, benedixit eis. Exodus 40:0 Exodus 40:1 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Exodus 40:2 Mense primo, prima die mensis, eriges tabernaculum testimonii, Exodus 40:3 et pones in eo arcam, dimittesque ante illam velum: Exodus 40:4 et illata mensa, pones super eam quae rite praecepta sunt. Candelabrum stabit cum lucernis suis, Exodus 40:5 et altare aureum in quo adoletur incensum, coram arca testimonii. Tentorium in introitu tabernaculi testimonii pones, Exodus 40:6 et ante illud altare holocausti: Exodus 40:7 labrum inter altare et tabernaculum, quod implebis aqua. Exodus 40:8 Circumdabisque atrium tentoriis, et ingressum eius. Exodus 40:9 Et assumpto unctionis oleo unges tabernaculum cum vasis suis, ut sanctificentur: Exodus 40:10 altare holocausti et omnia vasa eius: Exodus 40:11 labrum cum basi sua: omnia unctionis oleo consecrabis, ut sint Sancta sanctorum. Exodus 40:12 Applicabisque Aaron et filios eius ad fores tabernaculi testimonii, et lotos aqua Exodus 40:13 indues sanctis vestibus, ut ministrent mihi, et unctio eorum in sacerdotium sempiternum proficiat. Exodus 40:14 Fecitque Moyses omnia quae praeceperat Dominus. Exodus 40:15 Igitur mense primo anni secundi, prima die mensis, collocatum est tabernaculum. Exodus 40:16 Erexitque Moyses illud, et posuit tabulas ac bases et vectes, statuitque columnas, Exodus 40:17 et expandit tectum super tabernaculum, imposito desuper operimento, sicut Dominus imperaverat. Exodus 40:18 Posuit et testimonium in arca, subditis infra vectibus, et oraculum desuper. Exodus 40:19 Cumque intulisset arcam in tabernaculum, appendit ante eam velum ut expleret Domini iussionem. Exodus 40:20 Posuit et mensam in tabernaculo testimonii ad plagam Septentrionalem extra velum, Exodus 40:21 ordinatis coram propositionis panibus, sicut praeceperat Dominus Moysi. Exodus 40:22 Posuit et candelabrum in tabernaculo testimonii e regione mensae in parte australi, Exodus 40:23 locatis per ordinem lucernis, iuxta praeceptum Domini. Exodus 40:24 Posuit et altare aureum sub tecto testimonii contra velum, Exodus 40:25 et adolevit super eo incensum aromatum, sicut iusserat Dominus Moysi. Exodus 40:26 Posuit et tentorium in introitu tabernaculi testimonii, Exodus 40:27 et altare holocausti in vestibulo testimonii, offerens in eo holocaustum, et sacrificia, ut Dominus imperaverat. Exodus 40:28 Labrum quoque statuit inter tabernaculum testimonii et altare, implens illud aqua. Exodus 40:29 Laveruntque Moyses et Aaron, ac filii eius manus suas et pedes, Exodus 40:30 cum ingrederentur tectum foederis, et accederent ad altare, sicut praeceperat Dominus Moysi. Exodus 40:31 Erexit et atrium per gyrum tabernaculi et altaris, ducto in introitu eius tentorio. Postquam omnia perfecta sunt, Exodus 40:32 operuit nubes tabernaculum testimonii, et gloria Domini implevit illud. Exodus 40:33 Nec poterat Moyses ingredi tectum foederis, nube operiente omnia, et maiestate Domini coruscante, quia cuncta nubes operuerat. Exodus 40:34 Si quando nubes tabernaculum deserebat, proficiscebantur filii Israel per turmas suas: Exodus 40:35 si pendebat desuper, manebant in eodem loco. Exodus 40:36 Nubes quippe Domini incubabat per diem tabernaculo, et ignis in nocte, videntibus cunctis populis Israel per cunctas mansiones suas.
Leviticus 0:0
Leviticus 1:0 Leviticus 1:1 Vocavit autem Dominus Moysen et locutus est ei de tabernaculo testimonii, dicens: Leviticus 1:2 Loquere filiis Israel, et dices ad eos: Homo, qui obtulerit ex vobis hostiam Domino de pecoribus, id est, de bobus et ovibus offerens victimas, Leviticus 1:3 si holocaustum fuerit eius oblatio, ac de armento; masculum immaculatum offeret ad ostium tabernaculi testimonii, ad placandum sibi Dominum: Leviticus 1:4 ponetque manus super caput hostiae, et acceptabilis erit, atque in expiationem eius proficiens. Leviticus 1:5 immolabitque vitulum coram Domino, et offerent filii Aaron sacerdotis sanguinem eius, fundentes per altaris circuitum, quod est ante ostium tabernaculi. Leviticus 1:6 detractaque pelle hostiae, artus in frusta concident, Leviticus 1:7 et subiicient in altari ignem, strue lignorum ante composita: Leviticus 1:8 et membra quae sunt caesa, desuper ordinantes, caput videlicet, et cuncta quae adhaerent iecori, Leviticus 1:9 intestinis et pedibus lotis aqua: adolebitque ea sacerdos super altare in holocaustum et suavem odorem Domino. Leviticus 1:10 Quod si de pecoribus oblatio est, de ovibus sive de capris holocaustum agnum anniculum, et absque macula offeret: Leviticus 1:11 immolabitque ad latus altaris, quod respicit ad Aquilonem, coram Domino: sanguinem vero illius fundent super altare filii Aaron per circuitum: Leviticus 1:12 dividentque membra, caput, et omnia quae adhaerent iecori: et ponent super ligna, quibus subiiciendus est ignis: Leviticus 1:13 intestina vero et pedes lavabunt aqua. Et oblata omnia adolebit sacerdos super altare in holocaustum et odorem suavissimum Domino. Leviticus 1:14 Si autem de avibus, holocausti oblatio fuerit Domino, de turturibus, aut pullis columbae, Leviticus 1:15 offeret eam sacerdos ad altare: et retorto ad collum capite, ac rupto vulneris loco, decurrere faciet sanguinem super crepidinem altaris: Leviticus 1:16 vesiculam vero gutturis, et plumas proiiciet prope altare ad orientalem plagam, in loco in quo cineres effundi solent, Leviticus 1:17 confringetque ascellas eius, et non secabit, neque ferro dividet eam, et adolebit super altare, lignis igne supposito. Holocaustum est et oblatio suavissimi odoris Domino. Leviticus 2:0 Leviticus 2:1 Anima cum obtulerit oblationem sacrificii Domino, simila erit eius oblatio. fundetque super eam oleum, et ponet thus, Leviticus 2:2 ac deferet ad filios Aaron sacerdotis: quorum unus tollet pugillum plenum similae et olei, ac totum thus, et ponet memoriale super altare in odorem suavissimum Domino. Leviticus 2:3 quod autem reliquum fuerit de sacrificio, erit Aaron et filiorum eius, Sanctum sanctorum de oblationibus Domini. Leviticus 2:4 Cum autem obtuleris sacrificium coctum in clibano: de simila, panes scilicet absque fermento, conspersos oleo, et lagana azyma oleo lita. Leviticus 2:5 Si oblatio tua fuerit de sartagine, similae conspersae oleo et absque fermento, Leviticus 2:6 divides eam minutatim, et fundes super eam oleum. Leviticus 2:7 Sin autem de craticula fuerit sacrificium, aeque simila oleo conspergetur: Leviticus 2:8 quam offerens Domino, trades manibus sacerdotis. Leviticus 2:9 Qui cum obtulerit eam, tollet memoriale de sacrificio, et adolebit super altare in odorem suavitatis Domino, Leviticus 2:10 quidquid autem reliquum est, erit Aaron, et filiorum eius, Sanctum sanctorum de oblationibus Domini. Leviticus 2:11 Omnis oblatio, quae offeretur Domino, absque fermento fiet, nec quidquam fermenti aut mellis adolebitur in sacrificio Domini. Leviticus 2:12 Primitias tantum eorum offeretis ac munera: super altare vero non imponentur in odorem suavitatis. Leviticus 2:13 Quidquid obtuleris sacrificii, sale condies, nec auferes sal foederis Dei tui de sacrificio tuo. In omni oblatione offeres sal. Leviticus 2:14 Si autem obtuleris munus primarum frugum tuarum Domino de spicis adhuc virentibus, torrebis eas igni, et confringes in morem farris, et sic offeres primitias tuas Domino, Leviticus 2:15 fundens super ea oleum, et tus imponens, quia oblatio Domini est. Leviticus 2:16 de qua adolebit sacerdos in memoriam muneris partem farris fracti, et olei, ac totum tus. Leviticus 3:0 Leviticus 3:1 Quod si hostia pacificorum fuerit eius oblatio, et de bobus voluerit offerre, marem sive feminam, immaculata offeret coram Domino. Leviticus 3:2 Ponetque manum super caput victimae suae, quae immolabitur in introitu tabernaculi testimonii, fundentque filii Aaron sacerdotis, sanguinem per altaris circuitum. Leviticus 3:3 Et offerent de hostia pacificorum in oblationem Domino, adipem qui operit vitalia, et quidquid pinguedinis est intrinsecus: Leviticus 3:4 duos renes cum adipe quo teguntur ilia, et reticulum iecoris cum renunculis. Leviticus 3:5 adolebuntque ea super altare in holocaustum, lignis igne supposito: in oblationem suavissimi odoris Domino. Leviticus 3:6 Si vero de ovibus fuerit eius oblatio et pacificorum hostia, sive masculum obtulerit, sive feminam, immaculata erunt. Leviticus 3:7 Si agnum obtulerit coram Domino, Leviticus 3:8 ponet manum suam super caput victimae suae: quae immolabitur in vestibulo tabernaculi testimonii: fundentque filii Aaron sanguinem eius per circuitum altaris. Leviticus 3:9 Et offerent de pacificorum hostia sacrificium Domino: adipem et caudam totam Leviticus 3:10 cum renibus, et pinguedinem quae operit ventrem atque universa vitalia, et utrumque renunculum cum adipe qui est iuxta ilia, reticulumque iecoris cum renunculis. Leviticus 3:11 et adolebit ea sacerdos super altare in pabulum ignis et oblationis Domini. Leviticus 3:12 si capra fuerit eius oblatio, et obtulerit eam Domino, Leviticus 3:13 ponet manum suam super caput eius: immolabitque eam in introitu tabernaculi testimonii. Et fundent filii Aaron sanguinem eius per altaris circuitum. Leviticus 3:14 Tollentque ex ea in pastum ignis dominici, adipem qui operit ventrem, et qui tegit universa vitalia: Leviticus 3:15 duos renunculos cum reticulo, quod est super eos iuxta ilia, et arvinam iecoris cum renunculis: Leviticus 3:16 adolebitque ea super altare sacerdos in alimoniam ignis, et suavissimi odoris. Omnis adeps, Domini erit Leviticus 3:17 iure perpetuo in generationibus, et cunctis habitaculis vestris: nec sanguinem nec adipem omnino comedetis. Leviticus 4:0 Leviticus 4:1 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Leviticus 4:2 Loquere filiis Israel: Anima cum peccaverit per ignorantiam, et de universis mandatis Domini, quae praecepit ut non fierent, quippiam fecerit: Leviticus 4:3 si sacerdos, qui unctus est, peccaverit, delinquere faciens populum, offeret pro peccato suo vitulum immaculatum Domino: Leviticus 4:4 et adducet illum ad ostium tabernaculi testimonii coram Domino, ponetque manum super caput eius, et immolabit eum Domino. Leviticus 4:5 Hauriet quoque de sanguine vituli, inferens illum in tabernaculum testimonii. Leviticus 4:6 Cumque intinxerit digitum in sanguinem, asperget eum septies coram Domino contra velum Sanctuarii. Leviticus 4:7 ponetque de eodem sanguine super cornua altaris thymiamatis gratissimi Domino, quod est in tabernaculo testimonii. omnem autem reliquum sanguinem fundet in basim altaris holocausti in introitu tabernaculi. Leviticus 4:8 Et adipem vituli offeret pro peccato, tam eum qui vitalia operit quam omnia quae intrinsecus sunt: Leviticus 4:9 duos renunculos et reticulum quod est super eos iuxta ilia, et adipem iecoris cum renunculis, Leviticus 4:10 sicut offertur de vitulo hostiae pacificorum: et adolebit ea super altare holocausti. Leviticus 4:11 Pellem vero et omnes carnes cum capite et pedibus et intestinis et fimo, Leviticus 4:12 et reliquo corpore efferet extra castra in locum mundum, ubi cineres effundi solent: incendetque ea super lignorum struem, quae in loco effusorum cinerum cremabuntur. Leviticus 4:13 Quod si omnis turba Israel ignoraverit, et per imperitiam fecerit quod contra mandatum Domini est, Leviticus 4:14 et postea intellexerit peccatum suum, offeret pro peccato suo vitulum, adducetque eum ad ostium tabernaculi. Leviticus 4:15 Et ponent seniores populi manus super caput eius coram Domino. Immolatoque vitulo in conspectu Domini, Leviticus 4:16 inferet sacerdos, qui unctus est, de sanguine eius in tabernaculum testimonii, Leviticus 4:17 tincto digito aspergens septies contra velum. Leviticus 4:18 ponetque de eodem sanguine in cornibus altaris, quod est coram Domino in tabernaculo testimonii: reliquum autem sanguinem fundet iuxta basim altaris holocaustorum, quod est in ostio tabernaculi testimonii. Leviticus 4:19 Omnemque eius adipem tollet, et adolebit super altare: Leviticus 4:20 sic faciens et de hoc vitulo quo modo fecit et prius: et rogante pro eis sacerdote, propitius erit eis Dominus. Leviticus 4:21 Ipsum autem vitulum efferet extra castra, atque comburet sicut et priorem vitulum: quia est pro peccato multitudinis. Leviticus 4:22 Si peccaverit princeps, et fecerit unum e pluribus per ignorantiam, quod Domini lege prohibetur: Leviticus 4:23 et postea intellexerit peccatum suum, offeret hostiam Domino, hircum de capris immaculatum. Leviticus 4:24 Ponetque manum suam super caput eius: cumque immolaverit eum loco ubi solet mactari holocaustum coram Domino, quia pro peccato est, Leviticus 4:25 tinget sacerdos digitum in sanguine hostiae pro peccato, tangens cornua altaris holocausti, et reliquum fundens ad basim eius. Leviticus 4:26 Adipem vero adolebit supra, sicut in victimis pacificorum fieri solet: rogabitque pro eo sacerdos, et pro peccato eius, et dimittetur ei. Leviticus 4:27 Quod si peccaverit anima per ignorantiam, de populo terrae, ut faciat quidquam de his, quae Domini lege prohibentur, atque delinquat, Leviticus 4:28 et cognoverit peccatum suum, offeret capram immaculatam. Leviticus 4:29 Ponetque manus super caput hostiae quae pro peccato est, et immolabit eam in loco holocausti. Leviticus 4:30 Tolletque sacerdos de sanguine in digito suo: et tangens cornua altaris holocausti, reliquum fundet ad basim eius. Leviticus 4:31 Omnem autem adipem auferens, sicut auferri solet de victimis pacificorum, adolebit super altare in odorem suavitatis Domino: rogabitque pro eo, et dimittetur ei. Leviticus 4:32 Sin autem de pecoribus obtulerit victimam pro peccato, ovem scilicet immaculatam; Leviticus 4:33 ponet manum super caput eius, et immolabit eam in loco ubi solent caedi holocaustorum hostiae. Leviticus 4:34 Sumetque sacerdos de sanguine eius digito suo, et tangens cornua altaris holocausti, reliquum fundet ad basim eius. Leviticus 4:35 Omnem quoque adipem auferens, sicut auferri solet adeps arietis, qui immolatur pro pacificis: cremabit super altare in incensum Domini: rogabitque pro eo, et pro peccato eius, et dimittetur ei. Leviticus 5:0 Leviticus 5:1 Si peccaverit anima, et audierit vocem iurantis, testisque fuerit quod aut ipse vidit, aut conscius est: nisi indicaverit, portabit iniquitatem suam. Leviticus 5:2 Anima, quae tetigerit aliquid immundum, sive quod occisum a bestia est, aut per se mortuum, aut quodlibet aliud reptile: et oblita fuerit immunditiae suae, rea est, et deliquit: Leviticus 5:3 et si tetigerit quidquam de immunditia hominis iuxta omnem impuritatem, qua pollui solet, oblitaque cognoverit postea, subiacebit delicto. Leviticus 5:4 Anima, quae iuraverit, et protulerit labiis suis ut vel male quid faceret, vel bene, et idipsum iuramento et sermone firmaverit, oblitaque postea intellexerit delictum suum, Leviticus 5:5 agat poenitentiam pro peccato, Leviticus 5:6 et offerat de gregibus agnam sive capram, orabitque pro ea sacerdos et pro peccato eius: Leviticus 5:7 sin autem non potuerit offerre pecus, offerat duos turtures, vel duos pullos columbarum Domino, unum pro peccato, et alterum in holocaustum, Leviticus 5:8 dabitque eos sacerdoti: qui primum offerens pro peccato, retorquebit caput eius ad pennulas, ita ut collo adhaereat, et non penitus abrumpatur. Leviticus 5:9 Et asperget de sanguine eius parietem altaris. quidquid autem reliquum fuerit, faciet distillare ad fundamentum eius, quia pro peccato est. Leviticus 5:10 Alterum vero adolebit in holocaustum, ut fieri solet: rogabitque pro eo sacerdos et pro peccato eius, et dimittetur ei. Leviticus 5:11 Quod si non quiverit manus eius duos offerre turtures, aut duos pullos columbarum, offeret pro peccato suo similae partem ephi decimam. non mittet in eam oleum, nec turis aliquid imponet, quia pro peccato est. Leviticus 5:12 tradetque eam sacerdoti: qui plenum ex ea pugillum hauriens, cremabit super altare in monimentum eius qui obtulerit, Leviticus 5:13 rogans pro illo et expians, reliquam vero partem ipse habebit in munere. Leviticus 5:14 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Leviticus 5:15 Anima si praevaricans ceremonias, per errorem in his, quae Domino sunt sanctificata, peccaverit, offeret pro delicto suo arietem immaculatum de gregibus, qui emi potest duobus siclis, iuxta pondus Sanctuarii: Leviticus 5:16 ipsumque quod intulit damni restituet, et quintam partem ponet supra, tradens sacerdoti, qui rogabit pro eo offerens arietem, et dimittetur ei. Leviticus 5:17 Anima si peccaverit per ignorantiam, feceritque unum ex his quae Domini lege prohibentur, et peccati rea intellexerit iniquitatem suam, Leviticus 5:18 offeret arietem immaculatum de gregibus sacerdoti, iuxta mensuram, aestimationemque peccati: qui orabit pro eo, quia nesciens fecerit: et dimittetur ei, Leviticus 5:19 quia per errorem deliquit in Dominum. Leviticus 6:0 Leviticus 6:1 Locutus est Dominus ad Moysen, dicens: Leviticus 6:2 Anima quae peccaverit, et contempto Domino, negaverit proximo suo depositum quod fidei eius creditum fuerat, vel vi aliquid extorserit, aut calumniam fecerit, Leviticus 6:3 sive rem perditam invenerit, et inficians insuper peieraverit, et quodlibet aliud ex pluribus fecerit, in quibus solent peccare homines, Leviticus 6:4 convicta delicti, reddet Leviticus 6:5 omnia quae per fraudem voluit obtinere, integra, et quintam insuper partem domino cui damnum intulerat. Leviticus 6:6 Pro peccato autem suo offeret arietem immaculatum de grege, et dabit eum sacerdoti, iuxta aestimationem, mensuramque delicti: Leviticus 6:7 qui rogabit pro eo coram Domino, et dimittetur illi pro singulis quae faciendo peccavit. Leviticus 6:8 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Leviticus 6:9 Praecipe Aaron et filiis eius: Haec est lex holocausti: Cremabitur in altari tota nocte usque mane: ignis in eodem altari erit. Leviticus 6:10 vestietur tunica sacerdos et feminalibus lineis: tolletque cineres, quos vorans ignis exussit, et ponens iuxta altare, Leviticus 6:11 spoliabitur prioribus vestimentis, indutusque aliis, efferret eos extra castra, et in loco mundissimo usque ad favillam consumi faciet. Leviticus 6:12 Ignis autem in altari semper ardebit, quem nutriet sacerdos subiiciens ligna mane per singulos dies, et imposito holocausto, desuper adolebit adipes pacificorum. Leviticus 6:13 Ignis est iste perpetuus, qui numquam deficiet in altari. Leviticus 6:14 Haec est lex sacrificii et libamentorum, quae offerent filii Aaron coram Domino, et coram altari. Leviticus 6:15 Tollet sacerdos pugillum similae, quae conspersa est oleo, et totum tus, quod super similam positum est: adolebitque illud in altari in monimentum odoris suavissimi Domino: Leviticus 6:16 reliquam autem partem similae comedet Aaron cum filiis suis, absque fermento: et comedet in loco Sanctuarii tabernaculi. Leviticus 6:17 Ideo autem non fermentabitur, quia pars eius in Domini offertur incensum. Sanctum sanctorum erit, sicut pro peccato atque delicto. Leviticus 6:18 Mares tantum stirpis Aaron comedent illud. Legitimum ac sempiternum erit in generationibus vestris de sacrificiis Domini. omnis, qui tetigerit illa, sanctificabitur. Leviticus 6:19 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Leviticus 6:20 Haec est oblatio Aaron, et filiorum eius, quam offerre debent Domino in die unctionis suae. Decimam partem ephi offerent similae in sacrificio sempiterno, medium eius mane, et medium eius vespere: Leviticus 6:21 quae in sartagine oleo conspersa frigetur. Offeret autem eam calidam in odorem suavissimum Domino Leviticus 6:22 sacerdos, qui iure patri successerit, et tota cremabitur in altari. Leviticus 6:23 Omne enim sacrificium sacerdotum igne consumetur, nec quisquam comedet ex eo. Leviticus 6:24 Locutus est autem Dominus ad Moysen, dicens : Leviticus 6:25 Loquere Aaron et filiis eius: Ista est lex hostiae pro peccato: In loco ubi offertur holocaustum, immolabitur coram Domino. Sanctum sanctorum est. Leviticus 6:26 Sacerdos qui offert, comedet eam in loco sancto, in atrio tabernaculi. Leviticus 6:27 Quidquid tetigerit carnes eius, sanctificabitur. Si de sanguine illius vestis fuerit aspersa, lavabitur in loco sancto. Leviticus 6:28 Vas autem fictile, in quo cocta est, confringetur. quod si vas aeneum fuerit, defricabitur, et lavabitur aqua. Leviticus 6:29 Omnis masculus de genere sacerdotali vescetur de carnibus eius, quia Sanctum sanctorum est. Leviticus 6:30 Hostia enim quae caeditur pro peccato, cuius sanguis infertur in tabernaculum testimonii ad expiandum in Sanctuario, non comedetur, sed comburetur igni. Leviticus 7:0 Leviticus 7:1 Haec quoque lex hostiae pro delicto, Sancta sanctorum est: Leviticus 7:2 idcirco ubi immolabitur holocaustum, mactabitur et victima pro delicto: sanguis eius per gyrum altaris fundetur. Leviticus 7:3 Offerent ex ea caudam et adipem qui operit vitalia: Leviticus 7:4 Duos renunculos, et pinguedinem quae iuxta ilia est, reticulumque iecoris cum renunculis. Leviticus 7:5 et adolebit ea sacerdos super altare: incensum est Domini pro delicto. Leviticus 7:6 Omnis masculus de sacerdotali genere, in loco sancto vescetur his carnibus, quia Sanctum sanctorum est. Leviticus 7:7 Sicut pro peccato offertur hostia, ita et pro delicto: utriusque hostiae lex una erit: ad sacerdotem, qui eam obtulerit, pertinebit. Leviticus 7:8 Sacerdos qui offert holocausti victimam, habebit pellem eius. Leviticus 7:9 Et omne sacrificium similae, quod coquitur in clibano, et quidquid in craticula, vel in sartagine praeparatur, eius erit sacerdotis a quo offertur: Leviticus 7:10 sive oleo conspersa, sive arida fuerint, cunctis filiis Aaron mensura aequa per singulos dividentur. Leviticus 7:11 Haec est lex hostiae pacificorum quae offertur Domino. Leviticus 7:12 Si pro gratiarum actione oblatio fuerit, offerent panes absque fermento conspersos oleo, et lagana azyma uncta oleo, coctamque similam, et collyridas olei admistione conspersas: Leviticus 7:13 panes quoque fermentatos cum hostia gratiarum, quae immolatur pro pacificis: Leviticus 7:14 ex quibus unus pro primitiis offeretur Domino, et erit sacerdotis qui fundet hostiae sanguinem. Leviticus 7:15 cuius carnes eadem comedentur die, nec remanebit ex eis quidquam usque mane. Leviticus 7:16 Si voto, vel sponte quispiam obtulerit hostiam, eadem similiter edetur die: sed et si quid in crastinum remanserit, vesci licitum est: Leviticus 7:17 quidquid autem tertius invenerit dies, ignis absumet. Leviticus 7:18 si quis de carnibus victimae pacificorum die tertio comederit, irrita fiet oblatio, nec proderit offerenti: quin potius quaecumque anima tali se edulio contaminaverit, praevaricationis rea erit. Leviticus 7:19 Caro, quae aliquod tetigerit immundum, non comedetur, sed comburetur igni: qui fuerit mundus, vescetur ex ea. Leviticus 7:20 Anima polluta quae ederit de carnibus hostiae pacificorum, quae oblata est Domino, peribit de populis suis. Leviticus 7:21 Et quae tetigerit immunditiam hominis, vel iumenti, sive omnis rei, quae polluere potest, et comederit de huiuscemodi carnibus, interibit de populis suis. Leviticus 7:22 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Leviticus 7:23 Loquere filiis Israel: Adipem ovis, et bovis, et caprae non comedetis. Leviticus 7:24 Adipem cadaveris morticini, et eius animalis, quod a bestia captum est, habebitis in varios usus. Leviticus 7:25 Si quis adipem, qui offerri debet in incensum Domini, comederit, peribit de populo suo. Leviticus 7:26 Sanguinem quoque omnis animalis non sumetis in cibo, tam de avibus quam de pecoribus. Leviticus 7:27 Omnis anima, quae ederit sanguinem, peribit de populis suis. Leviticus 7:28 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Leviticus 7:29 Loquere filiis Israel, dicens: Qui offert victimam pacificorum Domino, offerat simul et sacrificium, id est, libamenta eius. Leviticus 7:30 tenebit manibus adipem hostiae, et pectusculum: cumque ambo oblata Domino consecraverit, tradet sacerdoti, Leviticus 7:31 qui adolebit adipem super altare, pectusculum autem erit Aaron, et filiorum eius. Leviticus 7:32 armus quoque dexter de pacificorum hostiis cedet in primitias sacerdotis. Leviticus 7:33 Qui obtulerit sanguinem et adipem, filiorum Aaron, ipse habebit et armum dextrum in portione sua. Leviticus 7:34 Pectusculum enim elevationis, et armum separationis tuli a filiis Israel de hostiis eorum pacificis, et dedi Aaron sacerdoti, et filiis eius lege perpetua, ab omni populo Israel. Leviticus 7:35 Haec est unctio Aaron et filiorum eius in ceremoniis Domini die qua obtulit eos Moyses, ut sacerdotio fungerentur, Leviticus 7:36 et quae praecepit eis dari Dominus a filiis Israel religione perpetua in generationibus suis. Leviticus 7:37 Ista est lex holocausti, et sacrificii pro peccato atque delicto, et pro consecratione et pacificorum victimis: Leviticus 7:38 quam constituit Dominus Moysi in monte Sinai, quando mandabit filiis Israel ut offerrent oblationes suas Domino in deserto Sinai. Leviticus 8:0 Leviticus 8:1 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Leviticus 8:2 Tolle Aaron cum filiis suis, vestes eorum, et unctionis oleum, vitulum pro peccato, duos arietes, canistrum cum azymis, Leviticus 8:3 et congregabis omnem coetum ad ostium tabernaculi. Leviticus 8:4 Fecit Moyses ut Dominus imperaverat. Congregataque omni turba ante fores tabernaculi, Leviticus 8:5 ait: Iste est sermo, quem iussit Dominus fieri. Leviticus 8:6 Statimque obtulit Aaron et filios eius. Cumque lavisset eos, Leviticus 8:7 vestivit pontificem subucula linea, accingens eum balteo, et induens eum tunica hyacinthina, et desuper humerale imposuit, Leviticus 8:8 quod astringens cingulo aptavit rationali, in quo erat Doctrina et Veritas. Leviticus 8:9 Cidari quoque texit caput: et super eam, contra frontem, posuit laminam auream consecratam in sanctificatione, sicut praeceperat ei Dominus. Leviticus 8:10 Tulit et unctionis oleum, quo linivit tabernaculum cum omni supellectili sua. Leviticus 8:11 Cumque sanctificans aspersisset altare septem vicibus, unxit illud, et omnia vasa eius, labrumque cum basi sua sanctificavit oleo. Leviticus 8:12 Quod fundens super caput Aaron, unxit eum, et consecravit: Leviticus 8:13 filios quoque eius oblatos vestivit tunicis lineis, et cinxit balteis, imposuitque mitras, ut iusserat Dominus. Leviticus 8:14 Obtulit et vitulum pro peccato. cumque super caput eius posuisset Aaron, et filii eius manus suas, Leviticus 8:15 immolavit eum: hauriens sanguinem, et tincto digito, tetigit cornua altaris per gyrum. quo expiato et sanctificato, fudit reliquum sanguinem ad fundamenta eius. Leviticus 8:16 Adipem vero qui erat super vitalia, et reticulum iecoris, duosque renunculos, cum arvinulis suis adolevit super altare: Leviticus 8:17 vitulum cum pelle, et carnibus, et fimo, cremans extra castra, sicut praeceperat Dominus. Leviticus 8:18 Obtulit et arietem in holocaustum: super cuius caput cum imposuissent Aaron et filii eius manus suas, Leviticus 8:19 immolavit eum, et fudit sanguinem eius per circuitum altaris. Leviticus 8:20 Ipsumque arietem in frusta concidens, caput eius, et artus, et adipem adolevit igni, Leviticus 8:21 lotis prius intestinis et pedibus. totumque simul arietem incendit super altare, eo quod esset holocaustum suavissimi odoris Domino, sicut praeceperat ei. Leviticus 8:22 Obtulit et arietem secundum, in consecratione sacerdotum: posueruntque super caput eius Aaron et filii eius manus suas. Leviticus 8:23 quem cum immolasset Moyses, sumens de sanguine eius, tetigit extremum auriculae dextrae Aaron, et pollicem manus eius dextrae, similiter et pedis. Leviticus 8:24 Obtulit et filios Aaron. cumque de sanguine arietis immolati tetigisset extremum auriculae singulorum dextrae, et pollices manus ac pedis dextri, reliquum fudit super altare per circuitum: Leviticus 8:25 adipem vero, et caudam, omnemque pinguedinem quae operit intestina, reticulumque iecoris, et duos renes cum adipibus suis, et armo dextro separavit. Leviticus 8:26 Tollens autem de canistro azymorum, quod erat coram Domino, panem absque fermento, et collyridam conspersam oleo, laganumque posuit super adipes, et armum dextrum, Leviticus 8:27 tradens simul omnia Aaron et filiis eius. Qui postquam levaverunt ea coram Domino, Leviticus 8:28 rursum suscepta de manibus eorum, adolevit super altare holocausti, eo quod consecrationis esset oblatio, in odorem suavitatis, sacrificii Domini. Leviticus 8:29 Tulitque pectusculum elevans illud coram Domino, de ariete consecrationis in partem suam, sicut praeceperat ei Dominus. Leviticus 8:30 Assumensque unguentum, et sanguinem qui erat in altari, aspersit super Aaron et vestimenta eius, et super filios illius ac vestes eorum. Leviticus 8:31 Cumque sanctificasset eos in vestitu suo, praecepit eis, dicens: Coquite carnes ante fores tabernaculi, et ibi comedite eas. panes quoque consecrationis edite, qui positi sunt in canistro, sicut praecepit mihi Dominus, dicens: Aaron et filii eius comedent eos: Leviticus 8:32 quidquid autem reliquum fuerit de carne et panibus, ignis absumet. Leviticus 8:33 De ostio quoque tabernaculi non exibitis septem diebus, usque ad diem quo complebitur tempus consecrationis vestrae. septem enim diebus finitur consecratio: Leviticus 8:34 sicut et impraesentiarum factum est, ut ritus sacrificii compleretur. Leviticus 8:35 Die ac nocte manebitis in tabernaculo observantes custodias Domini, ne moriamini: sic enim mihi praeceptum est. Leviticus 8:36 Feceruntque Aaron et filii eius cuncta quae locutus est Dominus per manum Moysi. Leviticus 9:0 Leviticus 9:1 Facto autem octavo die, vocavit Moyses Aaron et filios eius, ac maiores natu Israel, dixitque ad Aaron: Leviticus 9:2 Tolle de armento vitulum pro peccato, et arietem in holocaustum, utrumque immaculatum, et offer illos coram Domino. Leviticus 9:3 Et ad filios Israel loqueris: Tollite hircum pro peccato, et vitulum, atque agnum anniculum, et sine macula in holocaustum, Leviticus 9:4 bovem et arietem pro pacificis: et immolate eos coram Domino, in sacrificio singulorum similam conspersam oleo offerentes. hodie enim Dominus apparebit vobis. Leviticus 9:5 Tulerunt ergo cuncta quae iusserat Moyses ad ostium tabernaculi: ubi cum omnis multitudo astaret, Leviticus 9:6 ait Moyses: Iste est sermo, quem praecepit Dominus: facite, et apparebit vobis gloria eius. Leviticus 9:7 Et dixit ad Aaron: Accede ad altare, et immola pro peccato tuo: offer holocaustum, et deprecare pro te et pro populo. cumque mactaveris hostiam populi, ora pro eo, sicut praecepit Dominus. Leviticus 9:8 Statimque Aaron accedens ad altare, immolavit vitulum pro peccato suo: Leviticus 9:9 cuius sanguinem obtulerunt ei filii sui: in quo tingens digitum, tetigit cornua altaris, et fudit residuum ad basim eius. Leviticus 9:10 Adipemque et renunculos, ac reticulum iecoris, quae sunt pro peccato, adolevit super altare, sicut praeceperat Dominus Moysi: Leviticus 9:11 carnes vero et pellem eius extra castra combussit igni. Leviticus 9:12 Immolavit et holocausti victimam: obtuleruntque ei filii sui sanguinem eius, quem fudit per altaris circuitum. Leviticus 9:13 ipsam etiam hostiam in frusta concisam, cum capite et membris singulis obtulerunt. quae omnia super altare cremavit igni, Leviticus 9:14 lotis aqua prius intestinis et pedibus. Leviticus 9:15 Et pro peccato populi offerens, mactavit hircum: expiatoque altari, Leviticus 9:16 fecit holocaustum, Leviticus 9:17 addens in sacrificio libamenta, quae pariter offeruntur, et adolens ea super altare, absque ceremoniis holocausti matutini. Leviticus 9:18 Immolavit et bovem atque arietem, hostias pacificas populi: obtuleruntque ei filii sui sanguinem, quem fudit super altare in circuitum. Leviticus 9:19 Adipem autem bovis, et caudam arietis, renunculosque cum adipibus suis, et reticulum iecoris Leviticus 9:20 posuerunt super pectora. cumque cremati essent adipes super altare, Leviticus 9:21 pectora eorum, et armos dextros separavit Aaron, elevans coram Domino, sicut praeceperat Moyses. Leviticus 9:22 Et extendens manum ad populum, benedixit ei. Sicque completis hostiis pro peccato, et holocaustis, et pacificis, descendit. Leviticus 9:23 Ingressi autem Moyses et Aaron in tabernaculum testimonii, et deinceps egressi benedixerunt populo. Apparuitque gloria Domini omni multitudini: Leviticus 9:24 et ecce egressus ignis a Domino, devoravit holocaustum, et adipes qui erant super altare. Quod cum vidissent turbae, laudaverunt Dominum, ruentes in facies suas. Leviticus 10:0 Leviticus 10:1 Arreptisque Nadab, et Abiu filii Aaron thuribulis, posuerunt ignem, et incensum desuper, offerentes coram Domino ignem alienum: quod eis praeceptum non erat. Leviticus 10:2 Egressusque ignis a Domino, devoravit eos, et mortui sunt coram Domino. Leviticus 10:3 Dixitque Moyses ad Aaron: Hoc est quod locutus est Dominus: Sanctificabor in iis, qui appropinquant mihi, et in conspectu omnis populi glorificabor. Quod audiens tacuit Aaron. Leviticus 10:4 Vocatis autem Moyses Misaele, et Elisaphan filiis Oziel, patrui Aaron, ait ad eos: Ite et tollite fratres vestros de conspectu Sanctuarii, et asportate extra castra. Leviticus 10:5 Confestimque pergentes, tulerunt eos sicut iacebant, vestitos lineis tunicis, et eiecerunt foras, ut sibi fuerat imperatum. Leviticus 10:6 Locutusque est Moyses ad Aaron, et ad Eleazar, et Ithamar filios eius: Capita vestra nolite nudare, et vestimenta nolite scindere, ne forte moriamini, et super omnem coetum oriatur indignatio. Fratres vestri, et omnis domus Israel plangant incendium quod Dominus suscitavit: Leviticus 10:7 vos autem non egrediemini fores tabernaculi, alioquin peribitis: oleum quippe sanctae unctionis est super vos. Qui fecerunt omnia iuxta praeceptum Moysi. Leviticus 10:8 Dixitque Dominus ad Aaron: Leviticus 10:9 Vinum, et omne quod inebriare potest, non bibetis tu et filii tui, quando intrabitis in tabernaculum testimonii, ne moriamini: quia praeceptum sempiternum est in generationes vestras. Leviticus 10:10 Et ut habeatis scientiam discernendi inter sanctum et profanum, inter pollutum et mundum: Leviticus 10:11 doceatisque filios Israel omnia legitima mea quae locutus est Dominus ad eos per manum Moysi. Leviticus 10:12 Locutusque est Moyses ad Aaron, et ad Eleazar, et Ithamar filios eius, qui erant residui: Tollite sacrificium, quod remansit de oblatione Domini, et comedite illud absque fermento iuxta altare, quia Sanctum sanctorum est. Leviticus 10:13 Comedetis autem in loco sancto: quod datum est tibi et filiis tuis de oblationibus Domini, sicut praeceptum est mihi. Leviticus 10:14 Pectusculum quoque quod oblatum est, et armum qui separatus est, edetis in loco mundissimo tu et filii tui, et filiae tuae tecum. tibi enim ac liberis tuis reposita sunt de hostiis salutaribus filiorum Israel: Leviticus 10:15 eo quod armum et pectus, et adipes qui cremantur in altari, elevaverunt coram Domino, et pertineant ad te, et ad filios tuos lege perpetua, sicut praecepit Dominus. Leviticus 10:16 Inter haec, hircum, qui oblatus fuerat pro peccato, cum quaereret Moyses, exustum reperit: iratusque contra Eleazar et Ithamar filios Aaron, qui remanserant, ait: Leviticus 10:17 Cur non comedistis hostiam pro peccato in loco sancto, quae Sancta sanctorum est, et data vobis ut portetis iniquitatem multitudinis, et rogetis pro ea in conspectu Domini, Leviticus 10:18 praesertim cum de sanguine illius non sit illatum intra sancta, et comedere debueratis eam in Sanctuario, sicut praeceptum est mihi? Leviticus 10:19 Respondit Aaron: Oblata est hodie victima pro peccato, et holocaustum coram Domino: mihi autem accidit quod vides. quomodo potui comedere eam, aut placere Domino in ceremoniis mente lugubri? Leviticus 10:20 Quod cum audisset Moyses, recepit satisfactionem. Leviticus 11:0 Leviticus 11:1 Locutusque est Dominus ad Moysen et Aaron, dicens: Leviticus 11:2 Dicite filiis Israel: Haec sunt animalia quae comedere debetis de cunctis animantibus terrae: Leviticus 11:3 Omne quod habet divisam ungulam, et ruminat in pecoribus, comedetis. Leviticus 11:4 Quidquid autem ruminat quidem, et habet ungulam, sed non dividit eam, sicut camelus et cetera, non comedetis illud, et inter immunda reputabitis. Leviticus 11:5 Choerogryllus qui ruminat, ungulamque non dividit, immundus est. Leviticus 11:6 Lepus quoque: nam et ipse ruminat, sed ungulam non dividit. Leviticus 11:7 Et sus: qui cum ungulam dividat, non ruminat. Leviticus 11:8 horum carnibus non vescemini, nec cadavera contingetis, quia immunda sunt vobis. Leviticus 11:9 Haec sunt quae gignuntur in aquis, et vesci licitum est. Omne quod habet pinnulas et squamas, tam in mari quam in fluminibus et stagnis, comedetis. Leviticus 11:10 Quidquid autem pinnulas et squamas non habet eorum quae in aquis moventur et vivunt, abominabile vobis, Leviticus 11:11 execrandumque erit, carnes eorum non comedetis, et morticina vitabitis. Leviticus 11:12 Cuncta quae non habent pinnulas et squamas in aquis, polluta erunt. Leviticus 11:13 Haec sunt quae de avibus comedere non debetis, et vitanda sunt vobis: Aquilam, et gryphem, et haliaeetum, Leviticus 11:14 et milvum ac vulturem iuxta genus suum. Leviticus 11:15 et omne corvini generis in similitudinem suam, Leviticus 11:16 struthionem, et noctuam, et larum, et accipitrem iuxta genus suum: Leviticus 11:17 bubonem, et mergulum, et ibin, Leviticus 11:18 et cygnum, et onocrotalum, et porphyrionem, Leviticus 11:19 herodionem, et charadrion iuxta genus suum, upupam quoque, et vespertilionem. Leviticus 11:20 Omne de volucribus quod graditur super quattuor pedes, abominabile erit vobis. Leviticus 11:21 Quidquid autem ambulat quidem super quattuor pedes, sed habet longiora retro crura, per quae salit super terram, Leviticus 11:22 comedere debetis, ut est bruchus in genere suo, et attacus atque ophiomachus, ac locusta, singula iuxta genus suum. Leviticus 11:23 Quidquid autem ex volucribus quattuor tantum habet pedes, execrabile erit vobis: Leviticus 11:24 et quicumque morticina eorum tetigerit, polluetur, et erit immundus usque ad vesperum: Leviticus 11:25 et si necesse fuerit ut portet quippiam horum mortuum, lavabit vestimenta sua, et immundus erit usque ad occasum solis. Leviticus 11:26 Omne animal quod habet quidem ungulam, sed non dividit eam, nec ruminat, immundum erit: et quidquid tetigerit illud, contaminabitur. Leviticus 11:27 Quod ambulat super manus ex cunctis animantibus, quae incedunt quadrupedia, immundum erit: qui tetigerit morticina eorum, polluetur usque ad vesperum. Leviticus 11:28 Et qui portaverit huiuscemodi cadavera, lavabit vestimenta sua, et immundus erit usque ad vesperum: quia omnia haec immunda sunt vobis. Leviticus 11:29 Haec quoque inter polluta reputabuntur de his, quae moventur in terra, mustela et mus et crocodilus, singula iuxta genus suum, Leviticus 11:30 mygale, et chamaeleon, et stellio, et lacerta, et talpa: Leviticus 11:31 omnia haec immunda sunt. Qui tetigerit morticina eorum, immundus erit usque ad vesperum: Leviticus 11:32 et super quod ceciderit quidquam de morticinis eorum, polluetur tam vas ligneum et vestimentum, quam pelles et cilicia: et in quocumque fit opus, tingentur aqua, et polluta erunt usque ad vesperum, et sic postea mundabuntur. Leviticus 11:33 Vas autem fictile, in quod horum quidquam intro cecidit, polluetur, et idcirco frangendum est. Leviticus 11:34 Omnis cibus, quem comedetis, si fusa fuerit super eum aqua, immundus erit: et omne liquens quod bibitur de universo vase, immundum erit. Leviticus 11:35 Et quidquid de morticinis huiuscemodi ceciderit super illud, immundum erit: sive clibani, sive chytropodes, destruentur, et immundi erunt. Leviticus 11:36 Fontes vero et cisternae, et omnis aquarum congregatio munda erit. Qui morticinum eorum tetigerit, polluetur. Leviticus 11:37 Si ceciderit super sementem, non polluet eam. Leviticus 11:38 Si autem quispiam aqua sementem perfuderit, et postea morticinis tacta fuerit, illico polluetur. Leviticus 11:39 Si mortuum fuerit animal, quod licet vobis comedere, qui cadaver eius tetigerit, immundus erit usque ad vesperum: Leviticus 11:40 et qui comederit ex eo quippiam, sive portaverit; lavabit vestimenta sua, et immundus erit usque ad vesperum. Leviticus 11:41 Omne quod reptat super terram, abominabile erit, nec assumetur in cibum. Leviticus 11:42 Quidquid super pectus quadrupes graditur, et multos habet pedes, sive per humum trahitur, non comedetis, quia abominabile est. Leviticus 11:43 Nolite contaminare animas vestras, nec tangatis quidquam eorum, ne immundi sitis. Leviticus 11:44 Ego enim sum Dominus Deus vester: sancti estote, quia ego sanctus sum. Ne polluatis animas vestras in omni reptili quod movetur super terram. Leviticus 11:45 Ego enim sum Dominus, qui eduxi vos de Terra Aegypti, ut essem vobis in Deum. Sancti eritis, quia ego sanctus sum. Leviticus 11:46 Ista est lex animantium ac volucrum, et omnis animae viventis, quae movetur in aqua, et reptat in terra, Leviticus 11:47 ut differentias noveritis mundi, et immundi, et sciatis quid comedere et quid respuere debeatis. Leviticus 12:0 Leviticus 12:1 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Leviticus 12:2 Loquere filiis Israel, et dices ad eos: Mulier, si suscepto semine pepererit masculum, immunda erit septem diebus iuxta dies separationis menstruae. Leviticus 12:3 Et die octavo circumcidetur infantulus: Leviticus 12:4 ipsa vero triginta tribus diebus manebit in sanguine purificationis suae. Omne sanctum non tanget, nec ingredietur in Sanctuarium, donec impleantur dies purificationis suae. Leviticus 12:5 Sin autem feminam pepererit, immunda erit duabus hebdomadibus iuxta ritum fluxus menstrui, et sexaginta sex diebus manebit in sanguine purificationis suae. Leviticus 12:6 Cumque expleti fuerint dies purificationis suae, pro filio, sive pro filia, deferet agnum anniculum in holocaustum, et pullum columbae sive turturem pro peccato, ad ostium tabernaculi testimonii, et tradet sacerdoti Leviticus 12:7 qui offeret illa coram Domino, et orabit pro ea, et sic mundabitur a profluvio sanguinis sui. ista est lex parientis masculum aut feminam. Leviticus 12:8 Quod si non invenerit manus eius, nec potuerit offerre agnum, sumet duos turtures vel duos pullos columbarum, unum in holocaustum, et alterum pro peccato. orabitque pro ea sacerdos, et sic mundabitur. Leviticus 13:0 Leviticus 13:1 Locutusque est Dominus ad Moysen, et Aaron, dicens: Leviticus 13:2 Homo, in cuius cute et carne ortus fuerit diversus color sive pustula, aut quasi lucens quippiam, id est plaga leprae, adducetur ad Aaron sacerdotem, vel ad unum quemlibet filiorum eius. Leviticus 13:3 Qui cum viderit lepram in cute, et pilos in album mutatos colorem. ipsamque speciem leprae humiliorem cute et carne reliqua; plaga leprae est, et ad arbitrium eius separabitur. Leviticus 13:4 Sin autem lucens candor fuerit in cute, nec humilior carne reliqua, et pili coloris pristini, recludet eum sacerdos septem diebus, Leviticus 13:5 et considerabit die septimo: et siquidem lepra ultra non creverit, nec transierit in cute priores terminos, rursum recludet eum septem diebus aliis. Leviticus 13:6 Et die septimo contemplabitur: si obscurior fuerit lepra, et non creverit in cute, mundabit eum, quia scabies est: lavabitque homo vestimenta sua, et mundus erit. Leviticus 13:7 Quod si postquam a sacerdote visus est, et redditus munditiae, iterum lepra creverit; adducetur ad eum, Leviticus 13:8 et immunditiae condemnabitur. Leviticus 13:9 Plaga leprae si fuerit in homine, adducetur ad sacerdotem, Leviticus 13:10 et videbit eum. Cumque color albus in cute fuerit, et capillorum mutaverit aspectum, ipsa quoque caro viva apparuerit: Leviticus 13:11 lepra vetustissima iudicabitur, atque inolita cuti. Contaminabit itaque eum sacerdos, et non recludet, quia perspicuae immunditiae est. Leviticus 13:12 Sin autem effloruerit discurrens lepra in cute, et operuerit omnem carnem a capite usque ad pedes, quidquid sub aspectum oculorum cadit, Leviticus 13:13 considerabit eum sacerdos, et teneri lepra mundissima iudicabit: eo quod omnis in candorem versa sit, et idcirco homo mundus erit. Leviticus 13:14 Quando vero caro vivens in eo apparuerit, Leviticus 13:15 tunc sacerdotis iudicio polluetur, et inter immundos reputabitur. caro enim viva si lepra aspergitur, immunda est. Leviticus 13:16 Quod si rursum versa fuerit in alborem, et totum hominem operuerit, Leviticus 13:17 considerabit eum sacerdos, et mundum esse decernet. Leviticus 13:18 Caro autem et cutis in qua ulcus natum est et sanatum, Leviticus 13:19 et in loco hulceris cicatrix alba apparuerit, sive subrufa, adducetur homo ad sacerdotem: Leviticus 13:20 qui cum viderit locum leprae humiliorem carne reliqua, et pilos versos in candorem, contaminabit eum: plaga enim leprae orta est in hulcere. Leviticus 13:21 Quod si pilus coloris est pristini, et cicatrix subobscura, et vicina carne non est humilior, recludet eum septem diebus. Leviticus 13:22 et si quidem creverit, adiudicabit eum leprae. Leviticus 13:23 sin autem steterit in loco suo, hulceris est cicatrix, et homo mundus erit. Leviticus 13:24 Caro autem et cutis, quam ignis exusserit, et sanata albam sive rufam habuerit cicatricem, Leviticus 13:25 considerabit eam sacerdos, et ecce versa est in alborem, et locus eius reliqua cute est humilior: contaminabit eum, quia plaga leprae in cicatrice orta est. Leviticus 13:26 Quod si pilorum color non fuerit immutatus, nec humilior plaga carne reliqua, et ipsa leprae species fuerit subobscura, recludet eum septem diebus, Leviticus 13:27 et die septimo contemplabitur: si creverit in cute lepra, contaminabit eum. Leviticus 13:28 sin autem in loco suo candor steterit non satis clarus, plaga combustionis est, et idcirco mundabitur, quia cicatrix est combusturae. Leviticus 13:29 Vir, sive mulier, in cuius capite vel barba germinaverit lepra, videbit eos sacerdos. Leviticus 13:30 et si quidem humilior fuerit locus carne reliqua, et capillus flavus, solitoque subtilior; contaminabit eos, quia lepra capitis ac barbae est. Leviticus 13:31 Sin autem viderit locum maculae aequalem vicinae carni, et capillum nigrum: recludet eum septem diebus, Leviticus 13:32 et die septimo intuebitur. Si non creverit macula, et capillus sui coloris est, et locus plagae carni reliquae aequalis: Leviticus 13:33 radetur homo absque loco maculae, et includetur septem diebus aliis. Leviticus 13:34 Si die septimo visa fuerit stetisse plaga in loco suo, nec humilior carne reliqua, mundabit eum, lotisque vestibus suis mundus erit. Leviticus 13:35 Sin autem post emundationem rursus creverit macula in cute, Leviticus 13:36 non quaeret amplius utrum capillus in flavum colorem sit commutatus, quia aperte immundus est. Leviticus 13:37 Porro si steterit macula, et capilli nigri fuerint, noverit hominem sanatum esse, et confidenter eum pronunciet mundum. Leviticus 13:38 Vir, sive mulier, in cuius cute candor apparuerit, Leviticus 13:39 intuebitur eos sacerdos. si deprehenderit subobscurum alborem lucere in cute, sciat non esse lepram, sed maculam coloris candidi, et hominem mundum. Leviticus 13:40 Vir, de cuius capite capilli fluunt, calvus et mundus est: Leviticus 13:41 et si a fronte ceciderint pili, recalvaster et mundus est. Leviticus 13:42 Sin autem in calvitio sive in recalvatione albus vel rufus color fuerit exortus, Leviticus 13:43 et hoc sacerdos viderit, condemnabit eum haud dubiae leprae, quae orta est in calvitio. Leviticus 13:44 Quicumque ergo maculatus fuerit lepra, et separatus est ad arbitrium sacerdotis, Leviticus 13:45 habebit vestimenta dissuta, caput nudum, os veste contectum, contaminatum ac sordidum se clamabit. Leviticus 13:46 Omni tempore quo leprosus est, et immundus, solus habitabit extra castra. Leviticus 13:47 Vestis lanea sive linea, quae lepram habuerit Leviticus 13:48 in stamine atque subtegmine, aut certe pellis, vel quidquid ex pelle confectum est, Leviticus 13:49 si alba vel rufa macula fuerit infecta, lepra reputabitur, ostendeturque sacerdoti. Leviticus 13:50 qui consideratam recludet septem diebus: Leviticus 13:51 et die septimo rursus aspiciens si deprehenderit crevisse, lepra perseverans est: pollutum iudicabit vestimentum, et omne in quo fuerit inventa: Leviticus 13:52 et idcirco comburetur flammis. Leviticus 13:53 Quod si eam viderit non crevisse, Leviticus 13:54 praecipiet, et lavabunt id, in quo lepra est, recludetque illud septem diebus aliis. Leviticus 13:55 Et cum viderit faciem quidem pristinam non reversam, nec tamen crevisse lepram, immundum iudicabit, et igne comburet, eo quod infusa sit in superficie vestimenti vel per totum, lepra. Leviticus 13:56 Sin autem obscurior fuerit locus leprae, postquam vestis est lota, abrumpet eum, et a solido dividet. Leviticus 13:57 Quod si ultra apparuerit in his locis, quae prius immaculata erant, lepra volatilis et vaga: debet igne comburi. Leviticus 13:58 si cessaverit, lavabit aqua ea, quae pura sunt, secundo, et munda erunt. Leviticus 13:59 Ista est lex leprae vestimenti lanei et linei, staminis, atque subtegminis, omnisque supellectilis pelliceae, quomodo mundari debeat, vel contaminari. Leviticus 14:0 Leviticus 14:1 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Leviticus 14:2 Hic est ritus leprosi, quando mundandus est: Adducetur ad sacerdotem: Leviticus 14:3 qui egressus de castris, cum invenerit lepram esse mundatam, Leviticus 14:4 praecipiet ei, qui purificatur, ut offerat duos passeres vivos pro se, quibus vesci licitum est, et lignum cedrinum, vermiculumque et hyssopum. Leviticus 14:5 et unum ex passeribus immolari iubebit in vase fictili super aquas viventes: Leviticus 14:6 alium autem vivum cum ligno cedrino, et cocco et hyssopo, tinget in sanguine passeris immolati, Leviticus 14:7 quo asperget illum, qui mundandus est, septies, ut iure purgetur: et dimittet passerem vivum, ut in agrum avolet. Leviticus 14:8 Cumque laverit homo vestimenta sua, radet omnes pilos corporis, et lavabitur aqua: purificatusque ingredietur castra, ita dumtaxat ut maneat extra tabernaculum suum septem diebus, Leviticus 14:9 et die septimo radet capillos capitis, barbamque et supercilia, ac totius corporis pilos. Et lotis rursum vestibus et corpore, Leviticus 14:10 die octavo assumet duos agnos immaculatos, et ovem anniculam absque macula, et tres decimas similae in sacrificium, quae conspersa sit oleo, et seorsum olei sextarium. Leviticus 14:11 Cumque sacerdos purificans hominem, statuerit eum, et haec omnia coram Domino in ostio tabernaculi testimonii, Leviticus 14:12 tollet agnum, et offeret eum pro delicto, oleique sextarium. et oblatis ante Dominum omnibus, Leviticus 14:13 immolabit agnum, ubi solet immolari hostia pro peccato, et holocaustum, id est, in loco sancto. Sicut enim pro peccato, ita et pro delicto ad sacerdotem pertinet hostia: Sancta sanctorum est. Leviticus 14:14 Assumensque sacerdos de sanguine hostiae, quae immolata est pro delicto, ponet super extremum auriculae dextrae eius qui mundatur, et super pollices manus dextrae et pedis: Leviticus 14:15 et de olei sextario mittet in manum suam sinistram, Leviticus 14:16 tingetque digitum dextrum in eo, et asperget coram Domino septies. Leviticus 14:17 quod autem reliquum est olei in laeva manu, fundet super extremum auriculae dextrae eius qui mundatur, et super pollices manus ac pedis dextri, et super sanguinem qui effusus est pro delicto, Leviticus 14:18 et super caput eius. Leviticus 14:19 Rogabitque pro eo coram Domino, et faciet sacrificium pro peccato. tunc immolabit holocaustum, Leviticus 14:20 et ponet illud in altari cum libamentis suis, et homo rite mundabitur. Leviticus 14:21 Quod si pauper est, et non potest manus eius invenire quae dicta sunt, pro delicto assumet agnum ad oblationem, ut roget pro eo sacerdos, decimamque partem similae conspersae oleo in sacrificium, et olei sextarium, Leviticus 14:22 duosque turtures sive duos pullos columbae, quorum unus sit pro peccato, et alter in holocaustum: Leviticus 14:23 offeretque ea die octavo purificationis suae sacerdoti, ad ostium tabernaculi testimonii coram Domino. Leviticus 14:24 qui suscipiens agnum pro delicto et sextarium olei, levabit simul: Leviticus 14:25 immolatoque agno, de sanguine eius ponet super extremum auriculae dextrae illius qui mundatur, et super pollices manus eius ac pedis dextri: Leviticus 14:26 olei vero partem mittet in manum suam sinistram, Leviticus 14:27 in quo tingens digitum dextrae manus asperget septies coram Domino: Leviticus 14:28 tangetque extremum dextrae auriculae illius qui mundatur, et pollices manus ac pedis dextri in loco sanguinis qui effusus est pro delicto: Leviticus 14:29 reliquam autem partem olei, quae est in sinistra manu, mittet super caput purificati, ut placet pro eo Dominum: Leviticus 14:30 et turturem sive pullum columbae offeret, Leviticus 14:31 unum pro delicto, et alterum in holocaustum cum libamentis suis. Leviticus 14:32 Hoc est sacrificium leprosi, qui habere non potest omnia in emundationem sui. Leviticus 14:33 Locutusque est Dominus ad Moysen et Aaron, dicens: Leviticus 14:34 Cum ingressi fueritis Terram Chanaan, quam ego dabo vobis in possessionem, si fuerit plaga leprae in aedibus, Leviticus 14:35 ibit cuius est domus, nuncians sacerdoti, et dicet: Quasi plaga leprae videtur mihi esse in domo mea. Leviticus 14:36 At ille praecipiet ut efferant universa de domo, priusquam ingrediatur eam, et videat utrum leprosa sit, ne immunda fiant omnia quae in domo sunt. Intrabitque postea ut consideret lepram domus: Leviticus 14:37 et cum viderit in parietibus illius quasi valliculas pallore sive rubore deformes, et humiliores superficie reliqua, Leviticus 14:38 egredietur ostium domus, et statim claudet illam septem diebus. Leviticus 14:39 Reversusque die septimo, considerabit eam. si invenerit crevisse lepram, Leviticus 14:40 iubebit erui lapides in quibus lepra est, et proiici eos extra civitatem in locum immundum: Leviticus 14:41 domum autem ipsam radi intrinsecus per circuitum, et spargi pulverem rasurae extra urbem in locum immundum, Leviticus 14:42 lapidesque alios reponi pro his qui ablati fuerint, et luto alio liniri domum. Leviticus 14:43 Sin autem postquam eruti sunt lapides, et pulvis elatus, et alia terra lita, Leviticus 14:44 ingressus sacerdos viderit reversam lepram, et parietes respersos maculis, lepra est perseverans, et immunda domus: Leviticus 14:45 quam statim destruent, et lapides eius ac ligna, atque universum pulverem proiicient extra oppidum in locum immundum. Leviticus 14:46 Qui intraverit domum quando clausa est, immundus erit usque ad vesperum: Leviticus 14:47 et qui dormierit in ea, et comederit quippiam, lavabit vestimenta sua. Leviticus 14:48 Quod si introiens sacerdos viderit lepram non crevisse in domo, postquam denuo lita fuerit, purificabit eam reddita sanitate: Leviticus 14:49 et in purificatione eius sumet duos passeres, lignumque cedrinum, et vermiculum atque hyssopum: Leviticus 14:50 et immolato uno passere in vase fictili super aquas vivas, Leviticus 14:51 tollet lignum cedrinum, et hyssopum, et coccum et passerem vivum, et tinget omnia in sanguine passeris immolati, atque in aquis viventibus, et asperget domum septies, Leviticus 14:52 purificabitque eam tam in sanguine passeris quam in aquis viventibus, et in passere vivo, lignoque cedrino et hyssopo atque vermiculo. Leviticus 14:53 Cumque dimiserit passerem avolare in agrum libere, orabit pro domo, et iure mundabitur. Leviticus 14:54 Ista est lex omnis leprae et percussurae, Leviticus 14:55 leprae vestium et domorum, Leviticus 14:56 cicatricis et erumpentium papularum, lucentis maculae, et in varias species, coloribus immutatis, Leviticus 14:57 ut possit sciri quo tempore mundum quid, vel immundum sit. Leviticus 15:0 Leviticus 15:1 Locutusque est Dominus ad Moysen et Aaron, dicens: Leviticus 15:2 Loquimini filiis Israel, et dicite eis: Vir, qui patitur fluxum seminis, immundus erit. Leviticus 15:3 Et tunc iudicabitur huic vitio subiacere, cum per singula momenta adhaeserit carni eius, atque concreverit foedus humor. Leviticus 15:4 Omne stratum, in quo dormierit, immundum erit, et ubicumque sederit. Leviticus 15:5 Si quis hominum tetigerit lectum eius, lavabit vestimenta sua: et ipse lotus aqua, immundus erit usque ad vesperum. Leviticus 15:6 Si sederit ubi ille sederat, et ipse lavabit vestimenta sua: et lotus aqua, immundus erit usque ad vesperum. Leviticus 15:7 Qui tetigerit carnem eius, lavabit vestimenta sua: et ipse lotus aqua, immundus erit usque ad vesperum. Leviticus 15:8 Si salivam huiuscemodi homo iecerit super eum qui mundus est, lavabit vestimenta sua: et lotus aqua, immundus erit usque ad vesperum. Leviticus 15:9 Sagma, super quod sederit, immundum erit: Leviticus 15:10 et quidquid sub eo fuerit, qui fluxum seminis patitur, pollutum erit usque ad vesperum. Qui portaverit horum aliquid, lavabit vestimenta sua: et ipse lotus aqua, immundus erit usque ad vesperum. Leviticus 15:11 Omnis, quem tetigerit qui talis est, non lotis ante manibus, lavabit vestimenta sua: et lotus aqua, immundus erit usque ad vesperum. Leviticus 15:12 Vas fictile quod tetigerit, confringetur: vas autem ligneum lavabitur aqua. Leviticus 15:13 Si sanatus fuerit qui huiuscemodi sustinet passionem, numerabit septem dies post emundationem sui, et lotis vestibus et toto corpore in aquis viventibus, erit mundus. Leviticus 15:14 Die autem octavo sumet duos turtures, aut duos pullos columbae, et veniet in conspectum Domini ad ostium tabernaculi testimonii, dabitque eos sacerdoti. Leviticus 15:15 qui faciet unum pro peccato, et alterum in holocaustum: rogabitque pro eo coram Domino, ut emundetur a fluxi seminis sui. Leviticus 15:16 Vir de quo egreditur semen coitus, lavabit aqua omne corpus suum: et immundus erit usque ad vesperum. Leviticus 15:17 Vestem et pellem, quam habuerit, lavabit aqua, et immunda erit usque ad vesperum. Leviticus 15:18 Mulier, cum qua coierit, lavabitur aqua, et immunda erit usque ad vesperum. Leviticus 15:19 Mulier, quae redeunte mense patitur fluxum sanguinis, septem diebus separabitur. Leviticus 15:20 Omnis qui tetigerit eam, immundus erit usque ad vesperum: Leviticus 15:21 et in quo dormierit vel sederit diebus separationis suae, polluetur. Leviticus 15:22 Qui tetigerit lectum eius, lavabit vestimenta sua: et ipse lotus aqua, immundus erit usque ad vesperum. Leviticus 15:23 Omne vas, super quod illa sederit, quisquis attigerit, lavabit vestimenta sua: et ipse lotus aqua, pollutus erit usque ad vesperum. Leviticus 15:24 Si coierit cum ea vir tempore sanguinis menstrualis, immundus erit septem diebus: et omne stratum, in quo dormierit, polluetur. Leviticus 15:25 Mulier, quae patitur multis diebus fluxum sanguinis non in tempore menstruali, vel quae post menstruum sanguinem fluere non cessat, quamdiu subiacet huic passioni, immunda erit quasi sit in tempore menstruo. Leviticus 15:26 omne stratum, in quo dormierit, et vas in quo sederit, pollutum erit. Leviticus 15:27 quicumque tetigerit eam, lavabit vestimenta sua: et ipse lotus aqua, immundus erit usque ad vesperam. Leviticus 15:28 Si steterit sanguis, et fluere cessaverit, numerabit septem dies purificationis suae: Leviticus 15:29 et die octavo offeret pro se sacerdoti duos turtures, aut duos pullos columbarum ad ostium tabernaculi testimonii: Leviticus 15:30 qui unum faciet pro peccato, et alterum in holocaustum, rogabitque pro ea coram Domino, et pro fluxu immunditiae eius. Leviticus 15:31 Docebitis ergo filios Israel ut caveant immunditias, et non moriantur in sordibus suis, cum polluerint tabernaculum meum quod est inter eos. Leviticus 15:32 Ista est lex eius, qui patitur fluxum seminis, et qui polluitur coitu, Leviticus 15:33 et quae menstruis temporibus separatur, vel quae iugi fluit sanguine, et hominis, qui dormierit cum ea. Leviticus 16:0 Leviticus 16:1 Locutusque est Dominus ad Moysen post mortem duorum filiorum Aaron, quando offerentes ignem alienum interfecti sunt: Leviticus 16:2 et praecepit ei, dicens: Loquere ad Aaron fratrem tuum, ne omni tempore ingrediatur Sanctuarium, quod est intra velum coram propitiatorio quo tegitur arca, ut non moriatur (quia in nube apparebo super oraculum) Leviticus 16:3 nisi haec ante fecerit: Vitulum pro peccato offeret, et arietem in holocaustum. Leviticus 16:4 Tunica linea vestietur, feminalibus lineis verenda celabit: accingetur zona linea, cidarim lineam imponet capiti: haec enim vestimenta sunt sancta: quibus cunctis, cum lotus fuerit, induetur. Leviticus 16:5 Suscipietque ab universa multitudine filiorum Israel duos hircos pro peccato, et unum arietem in holocaustum. Leviticus 16:6 Cumque obtulerit vitulum, et oraverit pro se et pro domo sua, Leviticus 16:7 duos hircos stare faciet coram Domino in ostio tabernaculi testimonii: Leviticus 16:8 mittensque super utrumque sortem, unam Domino, alteram capro emissario: Leviticus 16:9 cuius exierit sors Domino, offeret illum pro peccato: Leviticus 16:10 cuius autem in caprum emissarium, statuet eum vivum coram Domino, ut fundat preces super eo, et emittat eum in solitudinem. Leviticus 16:11 His rite celebratis, offeret vitulum et rogans pro se et pro domo sua, immolabit eum: Leviticus 16:12 assumptoque thuribulo, quod de prunis altaris impleverit, et hauriens manu compositum thymiama in incensum, ultra velum intrabit in Sancta: Leviticus 16:13 ut positis super ignem aromatibus, nebula eorum et vapor operiat oraculum, quod est supra testimonium, et non moriatur. Leviticus 16:14 Tollet quoque de sanguine vituli, et asperget digito septies contra propitiatorium ad orientem. Leviticus 16:15 Cumque mactaverit hircum pro peccato populi, inferet sanguinem eius intra velum, sicut praeceptum est de sanguine vituli, ut aspergat e regione oraculi, Leviticus 16:16 et expiet Sanctuarium ab immunditiis filiorum Israel, et a praevaricationibus eorum, cunctisque peccatis. Iuxta hunc ritum faciet tabernaculo testimonii, quod fixum est inter eos in medio sordium habitationis eorum. Leviticus 16:17 Nullus hominum sit in tabernaculo quando pontifex Sanctuarium ingreditur, ut roget pro se et pro domo sua, et pro universo coetu Israel donec egrediatur. Leviticus 16:18 Cum autem exierit ad altare quod coram Domino est, oret pro se, et sumptum sanguinem vituli atque hirci fundat super cornua eius per gyrum: Leviticus 16:19 aspergensque digito septies, expiet, et sanctificet illud ab immunditiis filiorum Israel. Leviticus 16:20 Postquam emundaverit Sanctuarium, et tabernaculum, et altare, tunc offerat hircum viventem: Leviticus 16:21 et posita utraque manu super caput eius, confiteatur omnes iniquitates filiorum Israel, et universa delicta atque peccata eorum: quae imprecans capiti eius, emittet illum per hominem paratum, in desertum. Leviticus 16:22 Cumque portaverit hircus omnes iniquitates eorum in terram solitariam, et dimissus fuerit in deserto, Leviticus 16:23 revertetur Aaron in tabernaculum testimonii, et depositis vestibus, quibus prius indutus erat cum intraret Sanctuarium, relictisque ibi, Leviticus 16:24 lavabit carnem suam in loco sancto, indueturque vestibus suis. Et postquam egressus obtulerit holocaustum suum ac plebis, rogabit tam pro se quam pro populo: Leviticus 16:25 et adipem, qui oblatus est pro peccatis, adolebit super altare. Leviticus 16:26 ille vero, qui dimiserit caprum emissarium, lavabit vestimenta sua et corpus aqua, et sic ingredietur in castra. Leviticus 16:27 Vitulum autem et hircum, qui pro peccato fuerant immolati, et quorum sanguis illatus est in Sanctuarium ut expiatio compleretur, asportabunt foras castra, et comburent igni tam pelles quam carnes eorum ac fimum: Leviticus 16:28 et quicumque combusserit ea, lavabit vestimenta sua, et carnem aqua, et sic ingredietur in castra. Leviticus 16:29 Eritque vobis hoc legitimum sempiternum: Mense septimo, decima die mensis affligetis animas vestras, nullumque opus facietis, sive indigena, sive advena qui peregrinatur inter vos. Leviticus 16:30 In hac die expiatio erit vestri, atque mundatio ab omnibus peccatis vestris: coram Domino mundabimini. Leviticus 16:31 sabbatum enim requietionis est, et affligetis animas vestras religione perpetua. Leviticus 16:32 Expiabit autem sacerdos, qui unctus fuerit, et cuius manus initiatae sunt ut sacerdotio fungatur pro patre suo: indueturque stola linea et vestibus sanctis, Leviticus 16:33 et expiabit Sanctuarium et tabernaculum testimonii atque altare, sacerdotes quoque et universum populum. Leviticus 16:34 Eritque vobis hoc legitimum sempiternum, ut oretis pro filiis Israel, et pro cunctis peccatis eorum semel in anno. Fecit igitur sicut praeceperat Dominus Moysi. Leviticus 17:0 Leviticus 17:1 Et locutus est Dominus ad Moysen, dicens: Leviticus 17:2 Loquere Aaron et filiis eius, et cunctis filiis Israel, dicens ad eos: Iste est sermo quem mandavit Dominus, dicens: Leviticus 17:3 Homo quilibet de domo Israel, si occiderit bovem aut ovem, sive capram in castris vel extra castra, Leviticus 17:4 et non obtulerit ad ostium tabernaculi oblationem Domino, sanguinis reus erit: quasi si sanguinem fuderit, sic peribit de medio populi sui. Leviticus 17:5 Ideo sacerdoti offerre debent filii Israel hostias suas, quas occident in agro, ut sanctificentur Domino ante ostium tabernaculi testimonii, et immolent eas hostias pacificas Domino. Leviticus 17:6 Fundetque sacerdos sanguinem super altare Domini ad ostium tabernaculi testimonii, et adolebit adipem in odorem suavitatis Domino: Leviticus 17:7 et nequaquam ultra immolabunt hostias suas daemonibus, cum quibus fornicati sunt. Legitimum sempiternum erit illis et posteris eorum. Leviticus 17:8 Et ad ipsos dices: Homo de domo Israel, et de advenis, qui peregrinantur apud vos, qui obtulerit holocaustum sive victimam, Leviticus 17:9 et ad ostium tabernaculi testimonii non adduxerit eam, ut offeratur Domino, interibit de populo suo. Leviticus 17:10 Homo quilibet de domo Israel, et de advenis qui peregrinantur inter vos, si comederit sanguinem, obfirmabo faciem meam contra animam illius, et disperdam eam de populo suo, Leviticus 17:11 quia anima carnis in sanguine est: et ego dedi illum vobis, ut super altare in eo expietis pro animabus vestris, et sanguis pro animae piaculo sit. Leviticus 17:12 Idcirco dixi filiis Israel: Omnis anima ex vobis non comedet sanguinem, nec ex advenis, qui peregrinantur apud vos. Leviticus 17:13 Homo quicumque de filiis Israel, et de advenis, qui peregrinantur apud vos, si venatione, atque aucupio ceperit feram vel avem, quibus vesci licitum est, fundat sanguinem eius, et operiat illum terra. Leviticus 17:14 Anima enim omnis carnis in sanguine est: unde dixi filiis Israel: Sanguinem universae carnis non comedetis, quia anima carnis in sanguine est: et quicumque comederit illum, interibit. Leviticus 17:15 Anima, quae comederit morticinum, vel captum a bestia, tam de indigenis, quam de advenis, lavabit vestimenta sua et semetipsum aqua, et contaminatus erit usque ad vesperum: et hoc ordine mundus fiet. Leviticus 17:16 Quod si non laverit vestimenta sua et corpus, portabit iniquitatem suam. Leviticus 18:0 Leviticus 18:1 Locutus est Dominus ad Moysen, dicens: Leviticus 18:2 Loquere filiis Israel, et dices ad eos: Ego Dominus Deus vester: Leviticus 18:3 iuxta consuetudinem Terrae Aegypti, in qua habitastis, non facietis: et iuxta morem Regionis Chanaan, ad quam ego introducturus sum vos, non agetis, nec in legitimis eorum ambulabitis. Leviticus 18:4 Facietis iudicia mea, et praecepta mea servabitis, et ambulabitis in eis. ego Dominus Deus vester. Leviticus 18:5 Custodite leges meas atque iudicia, quae faciens homo, vivet in eis. Ego Dominus. Leviticus 18:6 Omnis homo ad proximam sanguinis sui non accedet, ut revelet turpitudinem eius. Ego Dominus. Leviticus 18:7 Turpitudinem patris tui et turpitudinem matris tuae non discooperies: mater tua est. non revelabis turpitudinem eius. Leviticus 18:8 Turpitudinem uxoris patris tui non discooperies: turpitudo enim patris tui est. Leviticus 18:9 Turpitudinem sororis tuae ex patre, sive ex matre, quae domi vel foris genita est, non revelabis. Leviticus 18:10 Turpitudinem filiae filii tui vel neptis ex filia non revelabis: quia turpitudo tua est. Leviticus 18:11 Turpitudinem filiae uxoris patris tui, quam peperit patri tuo, et est soror tua, non revelabis. Leviticus 18:12 Turpitudinem sororis patris tui non discooperies: quia caro est patris tui. Leviticus 18:13 Turpitudinem sororis matris tuae non revelabis, eo quod caro sit matris tuae. Leviticus 18:14 Turpitudinem patrui tui non revelabis, nec accedes ad uxorem eius, quae tibi affinitate coniungitur. Leviticus 18:15 Turpitudinem nurus tuae non revelabis, quia uxor filii tui est, nec discooperies ignominiam eius. Leviticus 18:16 Turpitudinem uxoris fratris tui non revelabis: quia turpitudo fratris tui est. Leviticus 18:17 Turpitudinem uxoris tuae et filiae eius non revelabis. Filiam filii eius, et filiam filiae illius non sumes, ut reveles ignominiam eius: quia caro illius sunt, et talis coitus incestus est. Leviticus 18:18 Sororem uxoris tuae in pellicatum illius non accipies, nec revelabis turpitudinem eius adhuc illa vivente. Leviticus 18:19 Ad mulierem, quae patitur menstrua, non accedes, nec revelabis foeditatem eius. Leviticus 18:20 Cum uxore proximi tui non coibis, nec seminis commixtione maculaberis. Leviticus 18:21 De semine tuo non dabis ut consecretur idolo Moloch, nec pollues nomen Dei tui. Ego Dominus. Leviticus 18:22 Cum masculo non commiscearis coitu femineo, quia abominatio est. Leviticus 18:23 Cum omni pecore non coibis, nec maculaberis cum eo. Mulier non succumbet iumento, nec miscebitur ei: quia scelus est. Leviticus 18:24 Nec polluamini in omnibus his, quibus contaminatae sunt universae gentes, quas ego eiiciam ante conspectum vestrum, Leviticus 18:25 et quibus polluta est terra: cuius ego scelera visitabo, ut evomat habitatores suos. Leviticus 18:26 Custodite legitima mea atque iudicia, et non faciatis ex omnibus abominationibus istis, tam indigena quam colonus qui peregrinantur apud vos. Leviticus 18:27 Omnes enim execrationes istas fecerunt accolae terrae qui fuerunt ante vos, et polluerunt eam. Leviticus 18:28 Cavete ergo ne et vos similiter evomat, cum paria feceritis, sicut evomuit gentem, quae fuit ante vos. Leviticus 18:29 Omnis anima, quae fecerit de abominationibus his quippiam, peribit de medio populi sui. Leviticus 18:30 Custodite mandata mea. Nolite facere quae fecerunt hi qui fuerunt ante vos, et ne polluamini in eis. Ego Dominus Deus vester. Leviticus 19:0 Leviticus 19:1 Locutus est Dominus ad Moysen, dicens: Leviticus 19:2 Loquere ad omnem coetum filiorum Israel, et dices ad eos: Sancti estote, quia ego sanctus sum, Dominus Deus vester. Leviticus 19:3 Unusquisque patrem suum, et matrem suam timeat. Sabbata mea custodite. Ego Dominus Deus vester. Leviticus 19:4 Nolite converti ad idola, nec deos conflatiles faciatis vobis. Ego Dominus Deus vester. Leviticus 19:5 Si immolaveritis hostiam pacificorum Domino ut sit placabilis, Leviticus 19:6 eo die quo fuerit immolata, comedetis eam, et die altero: quidquid autem residuum fuerit in diem tertium, igne comburetis. Leviticus 19:7 Si quis post biduum comederit ex ea, profanus erit, et impietatis reus: Leviticus 19:8 portabitque iniquitatem suam, quia sanctum Domini polluit, et peribit anima illa de populo suo. Leviticus 19:9 Cumque messueris segetes terrae tuae, non tondebis usque ad solum superficiem terrae: nec remanentes spicas colliges. Leviticus 19:10 Neque in vinea tua racemos et grana decidentia congregabis, sed pauperibus et peregrinis carpenda dimittes. ego Dominus Deus vester. Leviticus 19:11 Non facietis furtum. Non mentiemini, nec decipiet unusquisque proximum suum. Leviticus 19:12 Non periurabis in nomine meo, nec pollues nomen Dei tui. ego Dominus. Leviticus 19:13 Non facies calumniam proximo tuo, nec vi opprimes eum. Non morabitur opus mercenarii tui apud te usque mane. Leviticus 19:14 Non maledices surdo, nec coram caeco pones offendiculum: sed timebis Dominum Deum tuum, quia ego sum Dominus. Leviticus 19:15 Non facies quod iniquum est, nec iniuste iudicabis. Non consideres personam pauperis, nec honores vultum potentis. Iuste iudica proximo tuo. Leviticus 19:16 Non eris criminator, nec susurro in populo. Non stabis contra sanguinem proximi tui. ego Dominus. Leviticus 19:17 Non oderis fratrem tuum in corde tuo, sed publice argue eum, ne habeas super illo peccatum. Leviticus 19:18 Non quaeras ultionem, nec memor eris iniuriae civium tuorum. Diliges amicum tuum sicut teipsum. ego Dominus. Leviticus 19:19 Leges meas custodite. Iumentum tuum non facies coire cum alterius generis animantibus. Agrum tuum non seres diverso semine. Veste, quae ex duobus texta est, non indueris. Leviticus 19:20 Homo si dormierit cum muliere coitu seminis, quae sit ancilla etiam nobilis, et tamen pretio non redempta, nec libertate donata: vapulabunt ambo, et non morientur, quia non fuit libera. Leviticus 19:21 pro delicto autem suo offeret Domino ad ostium tabernaculi testimonii arietem: Leviticus 19:22 orabitque pro eo sacerdos, et pro peccato eius coram Domino, et repropitiabitur ei, dimitteturque peccatum. Leviticus 19:23 Quando ingressi fueritis terram, et plantaveritis in ea ligna pomifera, auferetis praeputia eorum: poma, quae germinant, immunda erunt vobis, nec edetis ex eis. Leviticus 19:24 Quarto autem anno omnis fructus eorum sanctificabitur laudabilis Domino. Leviticus 19:25 Quinto autem anno comedetis fructus, congregantes poma quae proferunt. ego Dominus Deus vester. Leviticus 19:26 Non comedetis cum sanguine. Non augurabimini, nec observabitis somnia. Leviticus 19:27 Neque in rotundum attondebitis comam: nec radetis barbam. Leviticus 19:28 Et super mortuo non incidetis carnem vestram, neque figuras aliquas, aut stigmata facietis vobis. ego Dominus. Leviticus 19:29 Ne prostituas filiam tuam, ne contaminetur terra, et impleatur piaculo. Leviticus 19:30 Sabbata mea custodite, et Sanctuarium meum metuite. ego Dominus. Leviticus 19:31 Non declinetis ad magos, nec ab ariolis aliquid sciscitemini, ut polluamini per eos. ego Dominus Deus vester. Leviticus 19:32 Coram cano capite consurge, et honora personam senis: et time Dominum Deum tuum. ego sum Dominus. Leviticus 19:33 Si habitaverit advena in terra vestra, et moratus fuerit inter vos, non exprobretis ei: Leviticus 19:34 sed sit inter vos quasi indigena: et diligetis eum quasi vosmetipsos: fuistis enim et vos advenae in Terra Aegypti. ego Dominus Deus vester. Leviticus 19:35 Nolite facere iniquum aliquid in iudicio, in regula, in pondere, in mensura. Leviticus 19:36 Statera iusta, et aequa sint pondera, iustus modius, aequusque sextarius. ego Dominus Deus vester, qui eduxi vos de Terra Aegypti. Leviticus 19:37 Custodite omnia praecepta mea, et universa iudicia, et facite ea. ego Dominus. Leviticus 20:0 Leviticus 20:1 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Leviticus 20:2 Haec loqueris filiis Israel: Homo de filiis Israel, et de advenis, qui habitant in Israel, si quis dederit de semine suo idolo Moloch, morte moriatur: populus terrae lapidabit eum. Leviticus 20:3 Et ego ponam faciem meam contra illum: succidamque eum de medio populi sui, eo quod dederit de semine suo Moloch, et contaminaverit Sanctuarium meum, ac polluerit nomen sanctum meum. Leviticus 20:4 Quod si negligens populus terrae, et quasi parvipendens imperium meum, dimiserit hominem qui dedit de semine suo Moloch, nec voluerit eum occidere: Leviticus 20:5 ponam faciem meam super hominem illum, et super cognationem eius, succidamque et ipsum, et omnes qui consenserunt ei ut fornicarentur cum Moloch, de medio populi sui. Leviticus 20:6 Anima, quae declinaverit ad magos et ariolos, et fornicata fuerit cum eis, ponam faciem meam contra eam, et interficiam illam de medio populi sui. Leviticus 20:7 Sanctificamini et estote sancti, quia ego sum Dominus Deus vester. Leviticus 20:8 Custodite praecepta mea, et facite ea: Ego Dominus qui sanctifico vos. Leviticus 20:9 Qui maledixerit patri suo, aut matri, morte moriatur: sanguis eius sit super eum. Leviticus 20:10 Si moechatus quis fuerit cum uxore alterius, et adulterium perpetraverit cum coniuge proximi sui, morte moriantur et moechus et adultera. Leviticus 20:11 Qui dormierit cum noverca sua, et revelaverit ignominiam patris sui, morte moriantur ambo: sanguis eorum sit super eos. Leviticus 20:12 Si quis dormierit cum nuru sua, uterque moriatur, quia scelus operati sunt: sanguis eorum sit super eos. Leviticus 20:13 Qui dormierit cum masculo coitu femineo, uterque operatus est nefas, morte moriantur: sit sanguis eorum super eos. Leviticus 20:14 Qui supra uxorem filiam, duxerit matrem eius, scelus operatus est: vivus ardebit cum eis, nec permanebit tantum nefas in medio vestri. Leviticus 20:15 Qui cum iumento et pecore coierit, morte moriatur: pecus quoque occidite. Leviticus 20:16 Mulier, quae succubuerit cuilibet iumento, simul interficietur cum eo: sanguis eorum sit super eos. Leviticus 20:17 Qui acceperit sororem suam filiam patris sui, vel filiam matris suae, et viderit turpitudinem eius, illaque conspexerit fratris ignominiam: nefariam rem operati sunt: occidentur in conspectu populi sui, eo quod turpitudinem suam mutuo revelaverint, et portabunt iniquitatem suam. Leviticus 20:18 Qui coierit cum muliere in fluxu menstruo, et revelaverit turpitudinem eius, ipsaque aperuerit fontem sanguinis sui, interficientur ambo de medio populi sui. Leviticus 20:19 Turpitudinem materterae, et amitae tuae non discooperies: qui hoc fecerit, ignominiam carnis suae nudavit, portabunt ambo iniquitatem suam. Leviticus 20:20 Qui coierit cum uxore patrui, vel avunculi sui, et revelaverit ignominiam cognationis suae, portabunt ambo peccatum suum: absque liberis morientur. Leviticus 20:21 Qui duxerit uxorem fratris sui, rem facit illicitam, turpitudinem fratris sui revelavit: absque liberis erunt. Leviticus 20:22 Custodite leges meas, atque iudicia, et facite ea: ne et vos evomat terra quam intraturi estis et habitaturi. Leviticus 20:23 Nolite ambulare in legitimis nationum, quas ego expulsurus sum ante vos. Omnia enim haec fecerunt, et abominatus sum eas. Leviticus 20:24 Vobis autem loquor: Possidete terram eorum, quam dabo vobis in hereditatem, terram fluentem lacte et melle. ego Dominus Deus vester, qui separavi vos a ceteris populis. Leviticus 20:25 Separate ergo et vos iumentum mundum ab immundo, et avem mundam ab immunda: ne polluatis animas vestras in pecore, et avibus, et cunctis quae moventur in terra, et quae vobis ostendi esse polluta. Leviticus 20:26 Eritis mihi sancti, quia sanctus sum ego Dominus, et separavi vos a ceteris populis, ut essetis mei. Leviticus 20:27 Vir, sive mulier, in quibus pythonicus, vel divinationis fuerit spiritus, morte moriantur. lapidibus obruent eos: sanguis eorum sit super illos. Leviticus 21:0 Leviticus 21:1 Dixit quoque Dominus ad Moysen: Loquere ad sacerdotes filios Aaron, et dices ad eos: Ne contaminetur sacerdos in mortibus civium suorum, Leviticus 21:2 nisi tantum in consanguineis, ac propinquis, id est, super patre et matre, et filio, et filia, fratre quoque, Leviticus 21:3 et sorore virgine quae non est nupta viro: Leviticus 21:4 sed nec in principe populi sui contaminabitur. Leviticus 21:5 Non radent sacerdotes caput, nec barbam, neque in carnibus suis facient incisuras. Leviticus 21:6 Sancti erunt Deo suo, et non polluent nomen eius: incensum enim Domini, et panes Dei sui offerunt, et ideo sancti erunt. Leviticus 21:7 Scortum et vile prostibulum non ducent uxorem, nec eam, quae repudiata est a marito: quia consecrati sunt Deo suo, Leviticus 21:8 et panes propositionis offerunt. Sint ergo sancti, quia et ego sanctus sum, Dominus, qui sanctifico eos. Leviticus 21:9 Sacerdotis filia si deprehensa fuerit in stupro, et violaverit nomen patris sui, flammis exuretur. Leviticus 21:10 Pontifex, id est, sacerdos maximus inter fratres suos, super cuius caput fusum est unctionis oleum, et cuius manus in sacerdotio consecratae sunt, vestitusque est sanctis vestibus, caput suum non discooperiet, vestimenta non scindet: Leviticus 21:11 et ad omnem mortuum non ingredietur omnino. super patre quoque suo, et matre non contaminabitur. Leviticus 21:12 Nec egredietur de sanctis, ne polluat Sanctuarium Domini, quia oleum sanctae unctionis Dei sui super eum est. ego Dominus. Leviticus 21:13 Virginem ducet uxorem: Leviticus 21:14 Viduam autem et repudiatam, et sordidam, atque meretricem non accipiet, sed puellam de populo suo: Leviticus 21:15 ne commisceat stirpem generis sui vulgo gentis suae: quia ego Dominus qui sanctifico eum. Leviticus 21:16 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Leviticus 21:17 Loquere ad Aaron: Homo de semine tuo per familias qui habuerit maculam, non offeret panes Deo suo, Leviticus 21:18 nec accedet ad ministerium eius: si caecus fuerit, si claudus, si vel parvo vel grandi, vel torto naso, Leviticus 21:19 si fracto pede, si manu, Leviticus 21:20 si gibbus, si lippus, si albuginem habens in oculo, si iugem scabiem, si impetiginem in corpore, vel herniosus. Leviticus 21:21 Omnis qui habuerit maculam de semine Aaron sacerdotis, non accedet offerre hostias Domino, nec panes Deo suo: Leviticus 21:22 vescetur tamen panibus, qui offeruntur in Sanctuario, Leviticus 21:23 ita dumtaxat, ut intra velum non ingrediatur, nec accedat ad altare, qui maculam habet, et contaminare non debet Sanctuarium meum. Ego Dominus qui sanctifico eos. Leviticus 21:24 Locutus est ergo Moyses ad Aaron, et ad filios eius, et ad omnem Israel cuncta quae fuerant sibi imperata. Leviticus 22:0 Leviticus 22:1 Locutus quoque est Dominus ad Moysen, dicens: Leviticus 22:2 Loquere ad Aaron et ad filios eius, ut caveant ab his quae consecrata sunt filiorum Israel, et non contaminent nomen sanctificatorum mihi, quae ipsi offerunt. ego Dominus. Leviticus 22:3 Dic ad eos, et ad posteros eorum: Omnis homo, qui accesserit de stirpe vestra ad ea quae consecrata sunt, et quae obtulerunt filii Israel Domino, in quo est immunditia, peribit coram Domino. ego sum Dominus. Leviticus 22:4 Homo de semine Aaron, qui fuerit leprosus, aut patiens fluxum seminis, non vescetur de his quae sanctificata sunt mihi donec sanetur. Qui tetigerit immundum super mortuo, et ex quo egreditur semen quasi coitus, Leviticus 22:5 et qui tangit reptile, et quodlibet immundum, cuius tactus est sordidus, Leviticus 22:6 immundus erit usque ad vesperum, et non vescetur his quae sanctificata sunt: sed cum laverit carnem suam aqua, Leviticus 22:7 et occubuerit sol, tunc mundatus vescetur de sanctificatis, quia cibus illius est. Leviticus 22:8 Morticinum et captum a bestia non comedent, nec polluentur in eis. ego sum Dominus. Leviticus 22:9 Custodiant praecepta mea, ut non subiaceant peccato, et moriantur in Sanctuario, cum polluerint illud. ego Dominus qui sanctifico eos. Leviticus 22:10 Omnis alienigena non comedet de sanctificatis, inquilinus sacerdotis, et mercenarius non vescentur ex eis. Leviticus 22:11 Quem autem sacerdos emerit, et qui vernaculus domus eius fuerit, his comedent ex eis. Leviticus 22:12 Si filia sacerdotis cuilibet ex populo nupta fuerit: de his quae sanctificata sunt, et de primitiis non vescetur. Leviticus 22:13 sin autem vidua, vel repudiata, et absque liberis reversa fuerit ad domum patris sui: sicut puella consueverat, aletur cibis patris sui. Omnis alienigena comedendi ex eis non habet potestatem. Leviticus 22:14 Qui comederit de sanctificatis per ignorantiam, addet quintam partem cum eo quod comedit, et dabit sacerdoti in Sanctuarium. Leviticus 22:15 Nec contaminabunt sanctificata filiorum Israel, quae offerunt Domino: Leviticus 22:16 ne forte sustineant iniquitatem delicti sui, cum sanctificata comederint. ego Dominus qui sanctifico eos. Leviticus 22:17 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Leviticus 22:18 Loquere ad Aaron et filios eius et ad omnes filios Israel, dicesque ad eos: Homo de domo Israel, et de advenis qui habitant apud vos, qui obtulerit oblationem suam, vel vota solvens, vel sponte offerens, quidquid illud obtulerit in holocaustum Domini, Leviticus 22:19 ut offeratur per vos, masculus immaculatus erit ex bobus, et ovibus, et ex capris: Leviticus 22:20 si maculam habuerit, non offeretis, neque erit acceptabile. Leviticus 22:21 Homo qui obtulerit victimam pacificorum Domino, vel vota solvens, vel sponte offerens, tam de bobus quam de ovibus, immaculatum offeret, ut acceptabile sit: omnis macula non erit in eo. Leviticus 22:22 Si caecum fuerit, si fractum, si cicatricem habens, si papulas, aut scabiem, aut impetiginem: non offeretis ea Domino, nec adolebitis ex eis super altare Domini. Leviticus 22:23 Bovem et ovem, aure et cauda amputatis, voluntarie offerre potes, votum autem ex eis solvi non potest. Leviticus 22:24 Omne animal, quod vel contritis vel tonsis, vel sectis ablatisque testiculis est, non offeretis Domino, et in terra vestra hoc omnino ne faciatis. Leviticus 22:25 De manu alienigenae non offeretis panes Deo vestro, et quidquid aliud dare voluerit: quia corrupta, et maculata sunt omnia: non suscipietis ea. Leviticus 22:26 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Leviticus 22:27 Bos, ovis, et capra cum genita fuerint, septem diebus erunt sub ubere matris suae: die autem octavo, et deinceps offerri poterunt Domino. Leviticus 22:28 Sive illa bos, sive ovis, non immolabuntur una die cum foetibus suis. Leviticus 22:29 Si immolaveritis hostiam pro gratiarum actione Domino, ut possit esse placabilis, Leviticus 22:30 eodem die comedetis eam, non remanebit quidquam in mane alterius diei. ego Dominus. Leviticus 22:31 Custodite mandata mea, et facite ea. ego Dominus. Leviticus 22:32 Ne polluatis nomen meum sanctum, ut sanctificer in medio filiorum Israel. Ego Dominus qui sanctifico vos, Leviticus 22:33 et eduxi de Terra Aegypti, ut essem vobis in Deum. ego Dominus. Leviticus 23:0 Leviticus 23:1 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Leviticus 23:2 Loquere filiis Israel, et dices ad eos: Hae sunt feriae Domini, quas vocabitis sanctas. Leviticus 23:3 Sex diebus facietis opus: dies septimus, quia sabbati requies est, vocabitur sanctus. omne opus non facietis in eo. sabbatum Domini est in cunctis habitationibus vestris. Leviticus 23:4 Hae sunt ergo feriae Domini sanctae, quas celebrare debetis temporibus suis. Leviticus 23:5 Mense primo, quartadecima die mensis ad vesperum, Phase Domini est: Leviticus 23:6 et quintadecima die mensis huius, sollemnitas azymorum Domini est. Septem diebus azyma comedetis. Leviticus 23:7 dies primus erit vobis celeberrimus, sanctusque: omne opus servile non facietis in eo: Leviticus 23:8 sed offeretis sacrificium in igne Domino septem diebus. dies autem septimus erit celebrior et sanctior: nullumque servile opus facietis in eo. Leviticus 23:9 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Leviticus 23:10 Loquere filiis Israel, et dices ad eos: Cum ingressi fueritis terram, quam ego dabo vobis, et messueritis segetem, feretis manipulos spicarum, primitias messis vestrae ad sacerdotem: Leviticus 23:11 qui elevabit fasciculum coram Domino, ut acceptabile sit pro vobis, altero die Sabbati, et sanctificabit illum. Leviticus 23:12 Atque in eodem die quo manipulus consecratur, caedetur agnus immaculatus anniculus in holocaustum Domini. Leviticus 23:13 Et libamenta offerentur cum eo, duae decimae similae conspersae oleo in incensum Domini, odoremque suavissimum: liba quoque vini, quarta pars hin. Leviticus 23:14 Panem, et polentam, et pultes non comedetis ex segete, usque ad diem qua offeratis ex ea Deo vestro. Praeceptum est sempiternum in generationibus, cunctisque habitaculis vestris. Leviticus 23:15 Numerabitis ergo ab altero die Sabbati, in quo obtulistis manipulum primitiarum, septem hebdomadas plenas, Leviticus 23:16 usque ad alteram diem expletionis hebdomadae septimae, id est quinquaginta dies: et sic offeretis sacrificium novum Domino Leviticus 23:17 ex omnibus habitaculis vestris, panes primitiarum duos de duabus decimis similae fermentatae, quos coquetis in primitias Domini. Leviticus 23:18 Offeretisque cum panibus septem agnos immaculatos anniculos, et vitulum de armento unum, et arietes duos, et erunt in holocaustum cum libamentis suis, in odorem suavissimum Domini. Leviticus 23:19 Facietis et hircum pro peccato, duosque agnos anniculos hostias pacificorum. Leviticus 23:20 Cumque elevaverit eos sacerdos cum panibus primitiarum coram Domino, cedent in usum eius. Leviticus 23:21 Et vocabitis hunc diem celeberrimum, atque sanctissimum: omne opus servile non facietis in eo. Legitimum sempiternum erit in cunctis habitaculis, et generationibus vestris. Leviticus 23:22 Postquam autem messueritis segetem terrae vestrae, nec secabitis eam usque ad solum: nec remanentes spicas colligetis, sed pauperibus et peregrinis dimittetis eas. Ego sum Dominus Deus vester. Leviticus 23:23 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Leviticus 23:24 Loquere filiis Israel: Mense septimo, prima die mensis, erit vobis sabbatum, memoriale, clangentibus tubis, et vocabitur sanctum: Leviticus 23:25 omne opus servile non facietis in eo, et offeretis holocaustum Domino. Leviticus 23:26 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Leviticus 23:27 Decimo die mensis huius septimi, dies expiationum erit celeberrimus, et vocabitur sanctus: affligetisque animas vestras in eo, et offeretis holocaustum Domino. Leviticus 23:28 Omne opus servile non facietis in tempore diei huius: quia dies propitiationis est, ut propitietur vobis Dominus Deus vester. Leviticus 23:29 Omnis anima, quae afflicta non fuerit die hac, peribit de populis suis: Leviticus 23:30 et quae operis quippiam fecerit, delebo eam de populo suo. Leviticus 23:31 Nihil ergo operis facietis in eo: legitimum sempiternum erit vobis in cunctis generationibus, et habitationibus vestris. Leviticus 23:32 sabbatum requietionis est, et affligetis animas vestras die nono mensis: A vespera usque ad vesperam celebrabitis sabbata vestra. Leviticus 23:33 Et locutus est Dominus ad Moysen, dicens: Leviticus 23:34 Loquere filiis Israel: A quintodecimo die mensis huius septimi, erunt feriae tabernaculorum septem diebus Domino. Leviticus 23:35 Dies primus vocabitur celeberrimus atque sanctissimus: omne opus servile non facietis in eo. Leviticus 23:36 Et septem diebus offeretis holocausta Domino. dies quoque octavus erit celeberrimus atque sanctissimus, et offeretis holocaustum Domino: est enim coetus atque collectae: omne opus servile non facietis in eo. Leviticus 23:37 Hae sunt feriae Domini, quas vocabitis celeberrimas atque sanctissimas, offeretisque in eis oblationes Domino, holocausta et libamenta iuxta ritum uniuscuiusque diei: Leviticus 23:38 exceptis sabbatis Domini, donisque vestris, et quae offeretis ex voto, vel quae sponte tribuetis Domino. Leviticus 23:39 A quintodecimo ergo die mensis septimi, quando congregaveritis omnes fructus terrae vestrae, celebrabitis ferias Domini septem diebus. die primo et die octavo erit sabbatum, id est requies. Leviticus 23:40 Sumetisque vobis die primo fructus arboris pulcherrimae, spatulasque palmarum, et ramos ligni densarum frondium, et salices de torrente, et laetabimini coram Domino Deo vestro. Leviticus 23:41 celebrabitisque sollemnitatem eius septem diebus per annum. legitimum sempiternum erit in generationibus vestris. Mense septimo festa celebrabitis, Leviticus 23:42 et habitabitis in umbraculis septem diebus. omnis, qui de genere est Israel, manebit in tabernaculis: Leviticus 23:43 ut discant posteri vestri quod in tabernaculis habitare fecerim filios Israel, cum educerem eos de Terra Aegypti. ego Dominus Deus vester. Leviticus 23:44 Locutusque est Moyses super sollemnitatibus Domini ad filios Israel. Leviticus 24:0 Leviticus 24:1 Et locutus est Dominus ad Moysen, dicens: Leviticus 24:2 Praecipe filiis Israel, ut afferant tibi oleum de olivis purissimum, ac lucidum, ad concinnandas lucernas iugiter, Leviticus 24:3 extra velum testimonii in tabernaculo foederis. Ponetque eas Aaron a vespere usque ad mane coram Domino, cultu rituque perpetuo in generationibus vestris. Leviticus 24:4 Super candelabrum mundissimum ponentur semper in conspectu Domini. Leviticus 24:5 Accipies quoque similam, et coques ex ea duodecim panes, qui singuli habebunt duas decimas: Leviticus 24:6 quorum senos altrinsecus super mensam purissimam coram Domino statues: Leviticus 24:7 et pones super eos thus lucidissimum, ut sit panis in monimentum oblationis Domini. Leviticus 24:8 Per singula sabbata mutabuntur coram Domino suscepti a filiis Israel foedere sempiterno: Leviticus 24:9 eruntque Aaron et filiorum eius, ut comedant eos in loco sancto: quia Sanctum sanctorum est de sacrificiis Domini iure perpetuo. Leviticus 24:10 Ecce autem egressus filius mulieris Israelitidis, quem pepererat de viro Aegyptio inter filios Israel, iurgatus est in castris cum viro Israelita. Leviticus 24:11 Cumque blasphemasset nomen, et maledixisset ei, adductus est ad Moysen. (Vocabatur autem mater eius Salumith, filia Dabri de tribu Dan.) Leviticus 24:12 Miseruntque eum in carcerem, donec nossent quid iuberet Dominus. Leviticus 24:13 Qui locutus est ad Moysen, Leviticus 24:14 dicens: Educ blasphemum extra castra, et ponant omnes qui audierunt, manus suas super caput eius, et lapidet eum populus universus. Leviticus 24:15 Et ad filios Israel loqueris: Homo, qui maledixerit Deo suo, portabit peccatum suum: Leviticus 24:16 et qui blasphemaverit nomen Domini, morte moriatur: lapidibus opprimet eum omnis multitudo populi, sive ille civis, sive peregrinus fuerit. Qui blasphemaverit nomen Domini, morte moriatur. Leviticus 24:17 Qui percusserit, et occiderit hominem, morte moriatur. Leviticus 24:18 Qui percusserit animal, reddet vicarium, id est animam pro anima. Leviticus 24:19 Qui irrogaverit maculam cuilibet civium suorum: sicut fecit, sic fiet ei: Leviticus 24:20 fracturam pro fractura, oculum pro oculo, dentem pro dente restituet. qualem inflixerit maculam, talem sustinere cogetur. Leviticus 24:21 Qui percusserit iumentum, reddet aliud. Qui percusserit hominem, punietur. Leviticus 24:22 Aequum iudicium sit inter vos, sive peregrinus, sive civis peccaverit: quia ego sum Dominus Deus vester. Leviticus 24:23 Locutusque est Moyses ad filios Israel: et eduxerunt eum, qui blasphemaverat, extra castra, ac lapidibus oppresserunt. Feceruntque filii Israel sicut praeceperat Dominus Moysi. Leviticus 25:0 Leviticus 25:1 Locutusque est Dominus ad Moysen in monte Sinai, dicens: Leviticus 25:2 Loquere filiis Israel, et dices ad eos: Quando ingressi fueritis terram quam ego dabo vobis, sabbatizes sabbatum Domini. Leviticus 25:3 Sex annis seres agrum tuum, et sex annis putabis vineam tuam, colligesque fructus eius: Leviticus 25:4 septimo autem anno sabbatum erit terrae, requietionis Domini: agrum non seres, et vineam non putabis. Leviticus 25:5 Quae sponte gignet humus, non metes: et uvas primitiarum tuarum non colliges quasi vindemiam: annus enim requietionis terrae est: Leviticus 25:6 sed erunt vobis in cibum, tibi et servo tuo, ancillae et mercenario tuo, et advenae qui peregrinatur apud te: Leviticus 25:7 iumentis tuis et pecoribus omnia quae nascuntur, praebebunt cibum. Leviticus 25:8 Numerabis quoque tibi septem hebdomadas annorum, id est, septies septem, quae simul faciunt annos quadraginta novem: Leviticus 25:9 et clanges buccina mense septimo, decima die mensis, propitiationis tempore, in universa terra vestra. Leviticus 25:10 Sanctificabisque annum quinquagesimum, et vocabis remissionem cunctis habitatoribus terrae tuae: ipse est enim iubilaeus. Revertetur homo ad possessionem suam, et unusquisque rediet ad familiam pristinam: Leviticus 25:11 quia iubilaeus est et quinquagesimus annus. Non seretis, neque metetis sponte in agro nascentia, et primitias vindemiae non colligetis, Leviticus 25:12 ob sanctificationem iubilaei, sed statim oblata comedetis. Leviticus 25:13 Anno iubilaei redient omnes ad possessiones suas. Leviticus 25:14 quando vendes quippiam civi tuo, vel emes ab eo, ne contristes fratrem tuum, sed iuxta numerum annorum iubilei emes ab eo, Leviticus 25:15 et iuxta supputationem frugum vendet tibi. Leviticus 25:16 Quanto plures anni remanserint post iubilaeum, tanto crescet et pretium: et quanto minus temporis numeraveris, tanto minoris et emptio constabit. tempus enim frugum vendet tibi. Leviticus 25:17 Nolite affligere contribules vestros, sed timeat unusquisque Deum suum, quia ego Dominus Deus vester. Leviticus 25:18 Facite praecepta mea, et iudicia custodite, et implete ea, ut habitare possitis in terra absque ullo pavore, Leviticus 25:19 et gignat vobis humus fructus suos, quibus vescamini usque ad saturitatem, nullius impetum formidantes. Leviticus 25:20 Quod si dixeritis: Quid comedemus anno septimo, si non severimus, neque collegerimus fruges nostras? Leviticus 25:21 Dabo benedictionem meam vobis anno sexto, et faciet fructus trium annorum: Leviticus 25:22 seretisque anno octavo, et comedetis veteres fruges usque ad nonum annum: donec nova nascantur, edetis vetera. Leviticus 25:23 Terra quoque non vendetur in perpetuum: quia mea est, et vos advenae et coloni mei estis. Leviticus 25:24 unde cuncta regio possessionis vestrae sub redemptionis conditione vendetur. Leviticus 25:25 Si attenuatus frater tuus vendiderit possessiunculam suam, et voluerit propinquus eius, potest redimere quod ille vendiderat. Leviticus 25:26 sin autem non habuerit proximum, et ipse pretium ad redimendum potuerit invenire: Leviticus 25:27 computabuntur fructus ex eo tempore quo vendidit: et quod reliquum est, reddet emptori, sicque recipiet possessionem suam. Leviticus 25:28 quod si non invenerit manus eius ut reddat pretium, habebit emptor quod emerat, usque ad annum iubileum. In ipso enim omnis venditio redibit ad dominum, et ad possessorem pristinum. Leviticus 25:29 Qui vendiderit domum intra urbis muros, habebit licentiam redimendi, donec unus impleatur annus. Leviticus 25:30 si non redemerit, et anni circulus fuerit evolutus, emptor possidebit eam, et posteri eius in perpetuum, et redimi non poterit, etiam in iubileo. Leviticus 25:31 Sin autem in villa domus, quae muros non habet, agrorum iure vendetur. si ante redempta non fuerit, in iubileo revertetur ad dominum. Leviticus 25:32 Aedes Levitarum, quae in urbibus sunt, semper possunt redimi: Leviticus 25:33 si redemptae non fuerint, in iubileo revertentur ad dominos, quia domus urbium Levitarum pro possessionibus sunt inter filios Israel. Leviticus 25:34 Suburbana autem eorum non veneant, quia possessio sempiterna est. Leviticus 25:35 Si attenuatus fuerit frater tuus, et infirmus manu, et susceperis eum quasi advenam, et peregrinum, et vixerit tecum, Leviticus 25:36 ne accipias usuras ab eo, nec amplius quam dedisti. Time Deum tuum, ut vivere possit frater tuus apud te. Leviticus 25:37 Pecuniam tuam non dabis ei ad usuram, et frugum superabundantiam non exiges. Leviticus 25:38 Ego Dominus Deus vester, qui eduxi vos de Terra Aegypti, ut darem vobis Terram Chanaan, et essem vester Deus. Leviticus 25:39 Si paupertate compulsus vendiderit se tibi frater tuus, non eum opprimes servitute famulorum, Leviticus 25:40 sed quasi mercenarius et colonus erit: usque ad annum iubileum operabitur apud te, Leviticus 25:41 et postea egredietur cum liberis suis, et revertetur ad cognationem ad possessionem patrum suorum. Leviticus 25:42 mei enim servi sunt, et ego eduxi eos de Terra Aegypti. non veneant conditione servorum: Leviticus 25:43 ne affligas eum per potentiam, sed metuito Deum tuum. Leviticus 25:44 Servus et ancilla sint vobis de nationibus quae in circuitu vestro sunt. Leviticus 25:45 Et de advenis qui peregrinantur apud vos, vel qui ex his nati fuerint in terra vestra, hos habebitis famulos: Leviticus 25:46 et hereditario iure transmittetis ad posteros, ac possidebitis in aeternum. fratres autem vestros filios Israel ne opprimatis per potentiam. Leviticus 25:47 Si invaluerit apud vos manus advenae atque peregrini, et attenuatus frater tuus vendiderit se ei, aut cuiquam de stirpe eius: Leviticus 25:48 post venditionem potest redimi. Qui voluerit ex fratribus suis, redimet eum, Leviticus 25:49 et patruus, et patruelis, et consanguineus, et affinis. Sin autem et ipse potuerit, redimet se, Leviticus 25:50 supputatis dumtaxat annis a tempore venditionis suae usque in annum iubileum: et pecunia, qua venditus fuerat, iuxta annorum numerum et rationem mercenarii supputata. Leviticus 25:51 Si plures fuerint anni qui remanent usque ad iubileum, secundum hos reddet et pretium. Leviticus 25:52 si pauci, ponet rationem cum eo iuxta annorum numerum, et reddet emptori quod reliquum est annorum, Leviticus 25:53 quibus ante servivit mercedibus imputatis: non affliget eum violenter in conspectu tuo. Leviticus 25:54 Quod si per haec redimi non potuerit, anno iubileo egredietur cum liberis suis. Leviticus 25:55 Mei enim sunt servi, filii Israel, quos eduxi de Terra Aegypti. Leviticus 26:0 Leviticus 26:1 Ego Dominus Deus vester: Non facietis vobis idolum et sculptile, nec titulos erigetis, nec insignem lapidem ponetis in terra vestra, ut adoretis eum. ego enim sum Dominus Deus vester. Leviticus 26:2 Custodite sabbata mea, et pavete ad Sanctuarium meum. ego Dominus. Leviticus 26:3 Si in praeceptis meis ambulaveritis, et mandata mea custodieritis, et feceritis ea, dabo vobis pluvias temporibus suis, Leviticus 26:4 et terra gignet germen suum, et pomis arbores replebuntur. Leviticus 26:5 Apprehendet messium tritura vindemiam, et vindemia occupabit sementem: et comedetis panem vestrum in saturitate, et absque pavore habitabitis in terra vestra. Leviticus 26:6 Dabo pacem in finibus vestris: dormietis, et non erit qui exterreat. Auferam malas bestias: et gladius non transibit terminos vestros. Leviticus 26:7 Persequemini inimicos vestros, et corruent coram vobis. Leviticus 26:8 persequentur quinque de vestris centum alienos, et centum de vobis decem millia: cadent inimici vestri gladio in conspectu vestro. Leviticus 26:9 Respiciam vos, et crescere faciam: multiplicabimini, et firmabo pactum meum vobiscum. Leviticus 26:10 Comedetis vetustissima veterum, et vetera novis supervenientibus proiicietis. Leviticus 26:11 Ponam tabernaculum meum in medio vestri, et non abiiciet vos anima mea. Leviticus 26:12 Ambulabo inter vos, et ero Deus vester, vosque eritis populus meus. Leviticus 26:13 Ego Dominus Deus vester: qui eduxi vos de Terra Aegyptiorum, ne serviretis eis, et qui confregi catenas cervicum vestrarum, ut incederetis erecti. Leviticus 26:14 Quod si non audieritis me, nec feceritis omnia mandata mea, Leviticus 26:15 si spreveritis leges meas, et iudicia mea contempseritis, ut non faciatis ea quae a me constituta sunt, et ad irritum perducatis pactum meum: Leviticus 26:16 ego quoque haec faciam vobis: Visitabo vos velociter in egestate, et ardore, qui conficiat oculos vestros, et consumat animas vestras. Frustra seretis sementem, quae ab hostibus devorabitur. Leviticus 26:17 Ponam faciem meam contra vos, et corruetis coram hostibus vestris, et subiiciemini his qui oderunt vos. fugietis, nemine persequente. Leviticus 26:18 Sin autem nec sic obedieritis mihi, addam correptiones vestras septuplum propter peccata vestra, Leviticus 26:19 et conteram superbiam duritiae vestrae. Daboque vobis caelum desuper sicut ferrum, et terram aeneam. Leviticus 26:20 Consumetur incassum labor vester, non proferet terra germen, nec arbores poma praebebunt. Leviticus 26:21 Si ambulaveritis ex adverso mihi, nec volueritis audire me, addam plagas vestras in septuplum propter peccata vestra: Leviticus 26:22 immittamque in vos bestias agri, quae consumant vos, et pecora vestra, et ad paucitatem cuncta redigant, desertaeque fiant viae vestrae. Leviticus 26:23 Quod si nec sic volueritis recipere disciplinam, sed ambulaveritis ex adverso mihi: Leviticus 26:24 ego quoque contra vos adversus incedam, et percutiam vos septies propter peccata vestra. Leviticus 26:25 inducamque super vos gladium ultorem foederis mei. Cumque confugeritis in urbes, mittam pestilentiam in medio vestri, et trademini in manibus hostium, Leviticus 26:26 postquam confregero baculum panis vestri: ita ut decem mulieres in uno clibano coquant panes, et reddant eos ad pondus: et comedetis, et non saturabimini. Leviticus 26:27 Sin autem nec per haec audieritis me, sed ambulaveritis contra me: Leviticus 26:28 et ego incedam adversus vos in furore contrario, et corripiam vos septem plagis propter peccata vestra, Leviticus 26:29 ita ut comedatis carnes filiorum vestrorum et filiarum vestrarum. Leviticus 26:30 destruam excelsa vestra, et simulachra confringam. Cadetis inter ruinas idolorum vestrorum, et abominabitur vos anima mea, Leviticus 26:31 in tantum ut urbes vestras redigam in solitudinem, et deserta faciam Sanctuaria vestra, nec recipiam ultra odorem suavissimum. Leviticus 26:32 Disperdamque terram vestram, et stupebunt super ea inimici vestri, cum habitatores illius fuerint. Leviticus 26:33 Vos autem dispergam in Gentes, et evaginabo post vos gladium, eritque terra vestra deserta, et civitates vestrae dirutae. Leviticus 26:34 Tunc placebunt terrae sabbata sua cunctis diebus solitudinis suae: quando fueritis Leviticus 26:35 in terra hostili, sabbatizabit, et requiescet in sabbatis solitudinis suae, eo quod non requieverit in sabbatis vestris quando habitabatis in ea. Leviticus 26:36 Et qui de vobis remanserint, dabo pavorem in cordibus eorum in regionibus hostium, terrebit eos sonitus folii volantis, et ita fugient quasi gladium: cadent, nullo persequente, Leviticus 26:37 et corruent singuli super fratres suos quasi bella fugientes, nemo vestrum inimicis audebit resistere. Leviticus 26:38 peribitis inter Gentes, et hostilis vos terra consumet. Leviticus 26:39 Quod si et de iis aliqui remanserint, tabescent in iniquitatibus suis, in terra inimicorum suorum, et propter peccata patrum suorum et sua affligentur: Leviticus 26:40 donec confiteantur iniquitates suas, et maiorum suorum, quibus praevaricati sunt in me, et ambulaverunt ex adverso mihi. Leviticus 26:41 Ambulabo igitur et ego contra eos, et inducam illos in terram hostilem, donec erubescat incircumcisa mens eorum: tunc orabunt pro impietatibus suis. Leviticus 26:42 Et recordabor foederis mei quod pepigi cum Iacob, et Isaac, et Abraham. Terrae quoque memor ero: Leviticus 26:43 quae cum relicta fuerit ab eis, complacebit sibi in sabbatis suis, patiens solitudinem propter illos. Ipsi vero rogabunt pro peccatis suis, eo quod abiecerint iudicia mea, et leges meas despexerint. Leviticus 26:44 Attamen etiam cum essent in terra hostili, non penitus abieci eos, neque sic despexi ut consumerentur, et irritum facerent pactum meum cum eis. Ego enim sum Dominus Deus eorum, Leviticus 26:45 et recordabor foederis mei pristini, quando eduxi eos de Terra Aegypti in conspectu Gentium, ut essem Deus eorum. ego Dominus Deus. Haec sunt iudicia atque praecepta et leges, quas dedit Dominus inter se et inter filios Israel in monte Sinai per manum Moysi. Leviticus 27:0 Leviticus 27:1 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Leviticus 27:2 Loquere filiis Israel, et dices ad eos: Homo qui votum fecerit, et spoponderit Deo animam suam, sub aestimatione dabit pretium. Leviticus 27:3 Si fuerit masculus a vigesimo anno usque ad sexagesimum annum, dabit quinquaginta siclos argenti ad mensuram Sanctuarii: Leviticus 27:4 si mulier, triginta. Leviticus 27:5 A quinto autem anno usque ad vigesimum, masculus dabit viginti siclos: femina decem. Leviticus 27:6 Ab uno mense usque ad annum quintum, pro masculo dabuntur quinque sicli: pro femina, tres. Leviticus 27:7 Sexagenarius et ultra masculus dabit quindecim siclos: femina decem. Leviticus 27:8 Si pauper fuerit, et aestimationem reddere non valebit, stabit coram sacerdote: et quantum ille aestimaverit, et viderit eum posse reddere, tantum dabit. Leviticus 27:9 Animal autem, quod immolari potest Domino, si quis voverit, sanctum erit, Leviticus 27:10 et mutari non poterit, id est, nec melius malo, nec peius bono. quod si mutaverit: et ipsum quod mutatum est, et illud pro quo mutatum est, consecratum erit Domino. Leviticus 27:11 Animal immundum, quod immolari Domino non potest, si quis voverit, adducetur ante sacerdotem. Leviticus 27:12 qui diiudicans utrum bonum an malum sit, statuet pretium. Leviticus 27:13 quod si dare voluerit is, qui offert, addet supra aestimationem quintam partem. Leviticus 27:14 Homo si voverit domum suam, et sanctificaverit Domino, considerabit eam sacerdos utrum bona an mala sit, et iuxta pretium, quod ab eo fuerit constitutum, venundabitur: Leviticus 27:15 sin autem ille qui voverat, voluerit redimere eam, dabit quintam partem aestimationis supra, et habebit domum. Leviticus 27:16 Quod si agrum possessionis suae voverit, et consecraverit Domino: iuxta mensuram sementis aestimabitur pretium. si triginta modiis hordei seritur terra, quinquaginta siclis venundetur argenti. Leviticus 27:17 Si statim ab anno incipientis iubilei voverit agrum, quanto valere potest, tanto aestimabitur. Leviticus 27:18 sin autem post aliquantum temporis: supputabit sacerdos pecuniam iuxta annorum, qui reliqui sunt, numerum usque ad iubileum, et detrahetur ex pretio. Leviticus 27:19 Quod si voluerit redimere agrum ille, qui voverat, addet quintam partem aestimatae pecuniae, et possidebit eum. Leviticus 27:20 Sin autem noluerit redimere, sed alteri cuilibet fuerit venundatus, ultra eum qui voverat redimere non poterit: Leviticus 27:21 quia cum iubilei venerit dies, sanctificatus erit Domino, et possessio consecrata ad ius pertinet sacerdotum. Leviticus 27:22 Si ager emptus est, et non de possessione maiorum sanctificatus fuerit Domino, Leviticus 27:23 supputabit sacerdos iuxta annorum numerum usque ad iubileum, pretium: et dabit ille qui voverat eum, Domino. Leviticus 27:24 in iubileo autem revertetur ad priorem dominum, qui vendiderat eum, et habuerat in sorte possessionis suae. Leviticus 27:25 Omnis aestimatio siclo sanctuarii ponderabitur. Siclus viginti obolos habet. Leviticus 27:26 Primogenita, quae ad Deum pertinent, nemo sanctificare poterit et vovere: sive bos, sive ovis fuerit, Domini sunt. Leviticus 27:27 Quod si immundum est animal, redimet qui obtulit, iuxta aestimationem suam, et addet quintam partem pretii: si redimere noluerit, vendetur alteri quantumcumque ante fuerit aestimatum. Leviticus 27:28 Omne, quod Domino consecratur, sive homo fuerit, sive animal, sive ager, non veniet, nec redimi poterit. Quidquid semel fuerit consecratum, sanctum sanctorum erit Domino. Leviticus 27:29 Et omnis consecratio, quae offertur ab homine, non redimetur, sed morte morietur. Leviticus 27:30 Omnes decimae terrae, sive de frugibus, sive de pomis arborum, Domini sunt, et illi sanctificantur. Leviticus 27:31 Si quis autem voluerit redimere decimas suas, addet quintam partem earum. Leviticus 27:32 Omnium decimarum bovis et ovis et caprae, quae sub pastoris virga transeunt, quidquid decimum venerit, sanctificabitur Domino. Leviticus 27:33 Non eligetur nec bonum nec malum, nec altero commutabitur. si quis mutaverit: et quod mutatum est, et pro quo mutatum est, sanctificabitur Domino, et non redimetur. Leviticus 27:34 Haec sunt praecepta, quae mandavit Dominus Moysi ad filios Israel in monte Sinai.
Numbers 0:0
Numbers 1:0 Numbers 1:1 Locutusque est Dominus ad Moysen in deserto Sinai in tabernaculo foederis, prima die mensis secundi, anno altero egressionis eorum ex Aegypto, dicens: Numbers 1:2 Tollite summam universae congregationis filiorum Israel per cognationes et domos suas, et nomina singulorum, quidquid sexus est masculini Numbers 1:3 a vigesimo anno et supra, omnium virorum fortium ex Israel, et numerabitis eos per turmas suas, tu et Aaron. Numbers 1:4 Eruntque vobiscum principes tribuum ac domorum in cognationibus suis, Numbers 1:5 quorum ista sunt nomina: De Ruben, Elisur filius Sedeur. Numbers 1:6 de Simeon, Salamiel filius Surisaddai. Numbers 1:7 de Iuda, Nahasson, filius Aminadab. Numbers 1:8 de Issachar, Nathanael filius Suar. Numbers 1:9 de Zabulon, Eliab filius Helon. Numbers 1:10 Filiorum autem Ioseph, de Ephraim, Elisama filius Ammiud. de Manasse, Gamaliel filius Phadasseur. Numbers 1:11 De Beniamin, Abidan filius Gedeonis. Numbers 1:12 de Dan, Ahiezer filius Ammisaddai. Numbers 1:13 de Aser, Phegiel filius Ochran. Numbers 1:14 de Gad, Eliasaph filius Duel. Numbers 1:15 de Nephthali, Ahira filius Enan. Numbers 1:16 Hi nobilissimi principes multitudinis per tribus et cognationes suas, et capita exercitus Israel: Numbers 1:17 quos tulerunt Moyses et Aaron cum omni vulgi multitudine: Numbers 1:18 et congregaverunt primo die mensis secundi, recensentes eos per cognationes, et domos, ac familias, et capita, et nomina singulorum a vigesimo anno et supra, Numbers 1:19 sicut praeceperat Dominus Moysi. Numeratique sunt in deserto Sinai. Numbers 1:20 De Ruben primogenito Israelis per generationes et familias ac domos suas, et nomina capitum singulorum, omne quod sexus est masculini a vigesimo anno et supra, procedentium ad bellum, Numbers 1:21 quadraginta sex millia quingenti. Numbers 1:22 De filiis Simeon per generationes et familias ac domos cognationum suarum recensiti sunt per nomina et capita singulorum, omne quod sexus est masculini a vigesimo anno et supra, procedentium ad bellum, Numbers 1:23 quinquaginta novem millia trecenti. Numbers 1:24 De filiis Gad per generationes et familias ac domos cognationum suarum recensiti sunt per nomina singulorum a viginti annis et supra, omnes qui ad bella procederent, Numbers 1:25 quadragintaquinque millia sexcenti quinquaginta. Numbers 1:26 De filiis Iuda per generationes et familias ac domos cognationum suarum, per nomina singulorum a vigesimo anno et supra, omnes qui poterant ad bella procedere, Numbers 1:27 recensiti sunt septuaginta quattuor millia sexcenti. Numbers 1:28 De filiis Issachar, per generationes et familias ac domos cognationum suarum, per nomina singulorum a vigesimo anno et supra, omnes qui ad bella procederent, Numbers 1:29 recensiti sunt quinquaginta quattuor millia quadringenti. Numbers 1:30 De filiis Zabulon per generationes et familias, ac domos cognationum suarum recensiti sunt per nomina singulorum a vigesimo anno et supra, omnes qui poterant ad bella procedere, Numbers 1:31 quinquaginta septem millia quadringenti. Numbers 1:32 De filiis Ioseph, filiorum Ephraim per generationes, et familias, ac domos cognationum suarum recensiti sunt per nomina singulorum a vigesimo anno et supra, omnes qui poterant ad bella procedere, Numbers 1:33 quadraginta millia quingenti. Numbers 1:34 Porro filiorum Manasse per generationes et familias ac domos cognationum suarum recensiti sunt per nomina singulorum a viginti annis et supra, omnes qui poterant ad bella procedere, Numbers 1:35 triginta duo millia ducenti. Numbers 1:36 De filiis Beniamin per generationes et familias ac domos cognationum suarum recensiti sunt nominibus singulorum a vigesimo anno et supra, omnes qui poterant ad bella procedere, Numbers 1:37 triginta quinque millia quadringenti. Numbers 1:38 De filiis Dan per generationes, et familias ac domos cognationum suarum recensiti sunt nominibus singulorum a vigesimo anno et supra, omnes qui poterant ad bella procedere, Numbers 1:39 sexaginta duo millia septingenti. Numbers 1:40 De filiis Aser per generationes et familias ac domos cognationum suarum recensiti sunt per nomina singulorum a vigesimo anno et supra, omnes qui poterant ad bella procedere, Numbers 1:41 quadraginta millia et mille quingenti. Numbers 1:42 De filiis Nephthali per generationes et familias ac domos cognationum suarum recensiti sunt nominibus singulorum a vigesimo anno et supra, omnes qui poterant ad bella procedere, Numbers 1:43 quinquaginta tria millia quadringenti. Numbers 1:44 Hi sunt, quos numeraverunt Moyses et Aaron, et duodecim principes Israel, singulos per domos cognationum suarum. Numbers 1:45 Fueruntque omnis numerus filiorum Israel per domos et familias suas a vigesimo anno et supra, qui poterant ad bella procedere, Numbers 1:46 sexcenta tria millia virorum quingenti quinquaginta. Numbers 1:47 Levitae autem in tribu familiarum suarum non sunt numerati cum eis. Numbers 1:48 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Numbers 1:49 Tribum Levi noli numerare, neque pones summam eorum cum filiis Israel: Numbers 1:50 sed constitue eos super tabernaculum testimonii et cuncta vasa eius, et quidquid ad ceremonias pertinet. Ipsi portabunt tabernaculum et omnia utensilia eius: et erunt in ministerio, ac per gyrum tabernaculi metabuntur. Numbers 1:51 Cum proficiscendum fuerit, deponent Levitae tabernaculum: cum castrametanda, erigent. quisquis externorum accesserit, occidetur. Numbers 1:52 Metabuntur autem castra filii Israel unusquisque per turmas et cuneos atque exercitum suum. Numbers 1:53 Porro Levitae per gyrum tabernaculi figent tentoria, ne fiat indignatio super multitudinem filiorum Israel, et excubabunt in custodiis tabernaculi testimonii. Numbers 1:54 Fecerunt ergo filii Israel iuxta omnia quae praeceperat Dominus Moysi. Numbers 2:0 Numbers 2:1 Locutusque est Dominus ad Moysen et Aaron dicens: Numbers 2:2 Singuli per turmas, signa, atque vexilla, et domos cognationum suarum castrametabuntur filiorum Israel, per gyrum tabernaculi foederis. Numbers 2:3 Ad Orientem Iudas figet tentoria per turmas exercitus sui: eritque princeps filiorum eius Nahasson filius Aminadab. Numbers 2:4 et omnis de stirpe eius summa pugnantium, septuaginta quattuor millia sexcenti. Numbers 2:5 Iuxta eum castrametati sunt de tribu Issachar, quorum princeps fuit Nathanael filius Suar. Numbers 2:6 et omnis numerus pugnatorum eius quinquaginta quattuor millia quadringenti. Numbers 2:7 In tribu Zabulon princeps fuit Eliab filius Helon. Numbers 2:8 Omnisque de stirpe eius exercitus pugnatorum, quinquaginta septem millia quadringenti. Numbers 2:9 Universi qui in castris Iudae annumerati sunt, fuerunt centum octoginta sex millia quadringenti: et per turmas suas primi egredientur. Numbers 2:10 In castris filiorum Ruben ad meridianam plagam erit princeps Elisur filius Sedeur: Numbers 2:11 et cunctus exercitus pugnatorum eius qui numerati sunt, quadraginta sex millia quingenti. Numbers 2:12 Iuxta eum castrametati sunt de tribu Simeon: quorum princeps fuit Salamiel filius Surisaddai. Numbers 2:13 et cunctus exercitus pugnatorum eius, qui numerati sunt, quinquaginta novem millia trecenti. Numbers 2:14 In tribu Gad princeps fuit Eliasaph filius Duel. Numbers 2:15 et cunctus exercitus pugnatorum eius, qui numerati sunt, quadraginta quinque millia sexcenti quinquaginta. Numbers 2:16 Omnes qui recensiti sunt in castris Ruben, centum quinquaginta millia et mille quadringenti quinquaginta per turmas suas: in secundo loco proficiscentur. Numbers 2:17 Levabitur autem tabernaculum testimonii per officia Levitarum et turmas eorum. quomodo erigetur, ita et deponetur. Singuli per loca et ordines suos proficiscentur. Numbers 2:18 Ad occidentalem plagam erunt castra filiorum Ephraim, quorum princeps fuit Elisama filius Ammiud. Numbers 2:19 cunctus exercitus pugnatorum eius, qui numerati sunt, quadraginta millia quingenti. Numbers 2:20 Et cum eis tribus filiorum Manasse, quorum princeps fuit Gamaliel filius Phadassur. Numbers 2:21 cunctusque exercitus pugnatorum eius, qui numerati sunt, triginta duo millia ducenti. Numbers 2:22 In tribu filiorum Beniamin princeps fuit Abidan filius Gedeonis. Numbers 2:23 et cunctus exercitus pugnatorum eius, qui recensiti sunt, triginta quinque millia quadringenti. Numbers 2:24 Omnes qui numerati sunt in castris Ephraim, centum octo millia centum per turmas suas: tertii proficiscentur. Numbers 2:25 Ad Aquilonis partem castrametati sunt filii Dan: quorum princeps fuit Ahiezer filius Ammisaddai. Numbers 2:26 cunctus exercitus pugnatorum eius, qui numerati sunt, sexaginta duo millia septingenti. Numbers 2:27 Iuxta eum fixere tentoria de tribu Aser: quorum princeps fuit Phegiel filius Ochran. Numbers 2:28 cunctus exercitus pugnatorum eius, qui numerati sunt, quadraginta millia et mille quingenti. Numbers 2:29 De tribu filiorum Nephthali princeps fuit Ahira filius Enan. Numbers 2:30 cunctus exercitus pugnatorum eius, quinquaginta tria millia quadringenti. Numbers 2:31 Omnes, qui numerati sunt in castris Dan, fuerunt centum quinquaginta septem millia sexcenti: et novissimi proficiscentur. Numbers 2:32 Hic numerus filiorum Israel, per domos cognationum suarum et turmas divisi exercitus, sexcenta tria millia quingenti quinquaginta. Numbers 2:33 Levitae autem non sunt numerati inter filios Israel: sic enim praeceperat Dominus Moysi. Numbers 2:34 Feceruntque filii Israel iuxta omnia quae mandaverat Dominus. Castrametati sunt per turmas suas, et profecti per familias ac domos patrum suorum. Numbers 3:0 Numbers 3:1 Hae sunt generationes Aaron et Moysi in die qua locutus est Dominus ad Moysen in monte Sinai. Numbers 3:2 Et haec nomina filiorum Aaron: primogenitus eius Nadab, deinde Abiu, et Eleazar, et Ithamar. Numbers 3:3 Haec nomina filiorum Aaron sacerdotum qui uncti sunt, et quorum repletae et consecratae manus ut sacerdotio fungerentur. Numbers 3:4 Mortui sunt enim Nadab et Abiu cum offerrent ignem alienum in conspectu Domini in deserto Sinai, absque liberis: functique sunt sacerdotio Eleazar et Ithamar coram Aaron patre suo. Numbers 3:5 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Numbers 3:6 Applica tribum Levi, et fac stare in conspectu Aaron sacerdotis ut ministrent ei, et excubent, Numbers 3:7 et observent quidquid ad cultum pertinet multitudinis coram tabernaculo testimonii, Numbers 3:8 et custodiant vasa tabernaculi, servientes in ministerio eius. Numbers 3:9 Dabisque dono Levitas Numbers 3:10 Aaron et filiis eius, quibus traditi sunt a filiis Israel. Aaron autem et filios eius constitues super cultum sacerdotii. Externus, qui ad ministrandum accesserit, morietur. Numbers 3:11 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Numbers 3:12 Ego tuli Levitas a filiis Israel pro omni primogenito, qui aperit vulvam in filiis Israel, eruntque Levitae mei. Numbers 3:13 Meum est enim omne primogenitum: ex quo percussi primogenitos in Terra Aegypti: sanctificavi mihi quidquid primum nascitur in Israel ab homine usque ad pecus, mei sunt: ego Dominus. Numbers 3:14 Locutusque est Dominus ad Moysen in deserto Sinai, dicens: Numbers 3:15 Numera filios Levi per domos patrum suorum et familias, omnem masculum ab uno mense, et supra. Numbers 3:16 Numeravit Moyses, ut praeceperat Dominus, Numbers 3:17 et inventi sunt filii Levi per nomina sua, Gerson et Caath et Merari. Numbers 3:18 Filii Gerson: Lebni et Semei. Numbers 3:19 Filii Caath: Amram et Iesaar, Hebron et Oziel. Numbers 3:20 Filii Merari: Moholi et Musi. Numbers 3:21 De Gerson fuere familiae duae, Lebnitica, et Semeitica: Numbers 3:22 quarum numeratus est populus sexus masculini ab uno mense et supra, septem millia quingenti. Numbers 3:23 Hi post tabernaculum metabuntur ad Occidentem Numbers 3:24 sub principe Eliasaph filio Lael. Numbers 3:25 Et habebunt excubias in tabernaculo foederis, Numbers 3:26 ipsum tabernaculum et operimentum eius, tentorium quod trahitur ante fores tecti foederis, et cortinas atrii: tentorium quoque quod appenditur in introitu atrii tabernaculi, et quidquid ad ritum altaris pertinet, funes tabernaculi et omnia utensilia eius. Numbers 3:27 Cognatio Caath habebit populos Amramitas et Iesaaritas et Hebronitas et Ozielitas. Hae sunt familiae Caathitarum recensitae per nomina sua: Numbers 3:28 omnes generis masculini ab uno mense et supra, octo millia sexcenti habebunt excubias Sanctuarii, Numbers 3:29 et castrametabuntur ad meridianam plagam. Numbers 3:30 Princepsque eorum erit Elisaphan filius Oziel: Numbers 3:31 et custodient arcam, mensamque et candelabrum, altaria et vasa Sanctuarii, in quibus ministratur, et velum, cunctamque huiuscemodi supellectilem. Numbers 3:32 Princeps autem principum Levitarum Eleazar filius Aaron sacerdotis, erit super excubitores custodiae Sanctuarii. Numbers 3:33 At vero de Merari erunt populi Moholitae et Musitae recensiti per nomina sua: Numbers 3:34 omnes generis masculini ab uno mense et supra, sex millia ducenti. Numbers 3:35 Princeps eorum Suriel filius Abihaiel: in plaga septentrionali castrametabuntur. Numbers 3:36 Erunt sub custodia eorum tabulae tabernaculi et vectes, et columnae ac bases earum, et omnia quae ad cultum huiuscemodi pertinent: Numbers 3:37 columnaeque atrii per circuitum cum basibus suis, et paxilli cum funibus. Numbers 3:38 Castrametabuntur ante tabernaculum foederis, idest ad orientalem plagam, Moyses et Aaron cum filiis suis, habentes custodiam Sanctuarii in medio filiorum Israel. quisquis alienus accesserit, morietur. Numbers 3:39 Omnes Levitae, quos numeraverunt Moyses et Aaron iuxta praeceptum Domini per familias suas in genere masculino a mense uno et supra, fuerunt viginti duo millia. Numbers 3:40 Et ait Dominus ad Moysen: Numera primogenitos sexus masculini de filiis Israel ab uno mense et supra, et habebis summam eorum. Numbers 3:41 Tollesque Levitas mihi pro omni primogenito filiorum Israel, ego sum Dominus: et pecora eorum pro universis primogenitis pecorum filiorum Israel. Numbers 3:42 Recensuit Moyses, sicut praeceperat Dominus, primogenitos filiorum Israel. Numbers 3:43 et fuerunt masculi per nomina sua, a mense uno et supra, viginti duo millia ducenti septuaginta tres. Numbers 3:44 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Numbers 3:45 Tolle Levitas pro primogenitis filiorum Israel, et pecora Levitarum pro pecoribus eorum, eruntque Levitae mei. ego sum Dominus. Numbers 3:46 In pretio autem ducentorum septuaginta trium, qui excedunt numerum Levitarum de primogenitis filiorum Israel, Numbers 3:47 accipies quinque siclos per singula capita ad mensuram Sanctuarii. Siclus habet viginti obolos. Numbers 3:48 Dabisque pecuniam Aaron et filiis eius pretium eorum qui supra sunt. Numbers 3:49 Tulit igitur Moyses pecuniam eorum, qui fuerant amplius, et quos redemerat a Levitis Numbers 3:50 pro primogenitis filiorum Israel, mille trecentorum sexagintaquinque siclorum iuxta pondus Sanctuarii, Numbers 3:51 et dedit eam Aaron et filiis eius iuxta verbum quod praeceperat sibi Dominus. Numbers 4:0 Numbers 4:1 Locutusque est Dominus ad Moysen et Aaron, dicens: Numbers 4:2 Tolle summam filiorum Caath de medio Levitarum per domos et familias suas, Numbers 4:3 a trigesimo anno et supra, usque ad quinquagesimum annum, omnium qui ingrediuntur ut stent et ministrent in tabernaculo foederis. Numbers 4:4 Hic est cultus filiorum Caath: Tabernaculum foederis, et Sanctum sanctorum Numbers 4:5 ingredientur Aaron et filii eius, quando movenda sunt castra, et deponent velum quod pendet ante fores, involventque eo arcam testimonii, Numbers 4:6 et operient rursum velamen ianthinarum pellium, extendentque desuper pallium totum hyacinthinum, et inducent vectes. Numbers 4:7 Mensam quoque propositionis involvent hyacinthino pallio, et ponent cum ea thuribula et mortariola, cyathos et crateras ad liba fundenda: panes semper in ea erunt: Numbers 4:8 extendentque desuper pallium coccineum, quod rursum operient velamento ianthinarum pellium, et inducent vectes. Numbers 4:9 Sument et pallium hyacinthinum quo operient candelabrum cum lucernis et forcipibus suis et emunctoriis et cunctis vasis olei, quae ad concinnandas lucernas necessaria sunt: Numbers 4:10 et super omnia ponent operimentum ianthinarum pellium, et inducent vectes. Numbers 4:11 Nec non et altare aureum involvent hyacinthino vestimento, et extendent desuper operimentum ianthinarum pellium, inducentque vectes. Numbers 4:12 Omnia vasa, quibus ministratur in Sanctuario, involvent hyacinthino pallio, et extendent desuper operimentum ianthinarum pellium, inducentque vectes. Numbers 4:13 Sed et altare mundabunt cinere, et involvent illud purpureo vestimento, Numbers 4:14 ponentque cum eo omnia vasa, quibus in ministerio eius utuntur, id est, ignium receptacula, fuscinulas ac tridentes, uncinos et batilla. Cuncta vasa altaris operient simul velamine ianthinarum pellium, et inducent vectes. Numbers 4:15 Cumque involverint Aaron et filii eius Sanctuarium et omnia vasa eius in commotione castrorum, tunc intrabunt filii Caath ut portent involuta: et non tangent vasa Sanctuarii, ne moriantur. Ista sunt onera filiorum Caath in tabernaculo foederis: Numbers 4:16 super quos erit Eleazar filius Aaron sacerdotis, ad cuius curam pertinet oleum ad concinnandas lucernas, et compositionis incensum, et sacrificium, quod semper offertur, et oleum unctionis, et quidquid ad cultum tabernaculi pertinet, omniumque vasorum, quae in Sanctuario sunt. Numbers 4:17 Locutusque est Dominus ad Moysen, et Aaron, dicens: Numbers 4:18 Nolite perdere populum Caath de medio Levitarum: Numbers 4:19 sed hoc facite eis, ut vivant, et non moriantur, si tetigerint Sancta sanctorum. Aaron et filii eius intrabunt, ipsique disponent opera singulorum, et divident quid portare quis debeat. Numbers 4:20 Alii nulla curiositate videant quae sunt in Sanctuario priusquam involvantur, alioquin morientur. Numbers 4:21 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Numbers 4:22 Tolle summam etiam filiorum Gerson per domos ac familias et cognationes suas, Numbers 4:23 a triginta annis et supra, usque ad annos quinquaginta. Numera omnes qui ingrediuntur et ministrant in tabernaculo foederis. Numbers 4:24 Hoc est officium familiae Gersonitarum, Numbers 4:25 ut portent cortinas tabernaculi et tectum foederis operimentum aliud, et super omnia velamen ianthinum tentoriumque quod pendet in introitu tabernaculi foederis, Numbers 4:26 cortinas atrii, et velum in introitu quod est ante tabernaculum. Omnia quae ad altare pertinent funiculos, et vasa ministerii, Numbers 4:27 iubente Aaron et filiis eius, portabunt filii Gerson: et scient singuli cui debeant oneri mancipari. Numbers 4:28 Hic est cultus familiae Gersonitarum in tabernaculo foederis, eruntque sub manu Ithamar filii Aaron sacerdotis. Numbers 4:29 Filios quoque Merari per familias et domos patrum suorum recensebis Numbers 4:30 a triginta annis et supra, usque ad annos quinquaginta, omnes qui ingrediuntur ad officium ministerii sui et cultum foederis testimonii. Numbers 4:31 Haec sunt onera eorum: Portabunt tabulas tabernaculi et vectes eius, columnas ac bases earum, Numbers 4:32 columnas quoque atrii per circuitum cum basibus et paxillis et funibus suis. Omnia vasa et supellectilem ad numerum accipient, sicque portabunt. Numbers 4:33 Hoc est officium familiae Meraritarum et ministerium in tabernaculo foederis: eruntque sub manu Ithamar filii Aaron sacerdotis. Numbers 4:34 Recensuerunt igitur Moyses et Aaron et principes synagogae filios Caath per cognationes et domos patrum suorum Numbers 4:35 a triginta annis et supra, usque ad annum quinquagesimum, omnes qui ingrediuntur ad ministerium tabernaculi foederis: Numbers 4:36 et inventi sunt duo millia septingenti quinquaginta. Numbers 4:37 Hic est numerus populi Caath qui intrant tabernaculum foederis: hos numeravit Moyses et Aaron iuxta sermonem Domini per manum Moysi. Numbers 4:38 Numerati sunt et filii Gerson per cognationes et domos patrum suorum, Numbers 4:39 a triginta annos et supra, usque ad quinquagesimum annum, omnes qui ingrediuntur ut ministrent in tabernaculo foederis: Numbers 4:40 et inventi sunt duo millia sexcenti triginta. Numbers 4:41 Hic est populus Gersonitarum, quos numeraverunt Moyses et Aaron iuxta verbum Domini. Numbers 4:42 Numerati sunt et filii Merari per cognationes et domos patrum suorum Numbers 4:43 a triginta annis et supra, usque ad annum quinquagesimum, omnes qui ingrediuntur ad explendos ritus tabernaculi foederis: Numbers 4:44 et inventi sunt tria millia ducenti. Numbers 4:45 hic est numerus filiorum Merari, quos recensuerunt Moyses et Aaron iuxta imperium Domini per manum Moysi. Numbers 4:46 Omnes qui recensiti sunt de Levitis, et quos fecit ad nomen Moyses et Aaron, et principes Israel per cognationes et domos patrum suorum Numbers 4:47 a triginta annis et supra, usque ad annum quinquagesimum, ingredientes ad ministerium tabernaculi, et onera portanda, Numbers 4:48 fuerunt simul octo millia quingenti octoginta. Numbers 4:49 Iuxta verbum Domini recensuit eos Moyses, unumquemque iuxta officium et onera sua, sicut praeceperat ei Dominus. Numbers 5:0 Numbers 5:1 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Numbers 5:2 Praecipe filiis Israel, ut eiiciant de castris omnem leprosum, et qui semine fluit, pollutusque est super mortuo: Numbers 5:3 tam masculum quam feminam eiicite de castris, ne contaminent ea cum habitaverint vobiscum. Numbers 5:4 Feceruntque ita filii Israel, et eiecerunt eos extra castra, sicut locutus erat Dominus Moysi. Numbers 5:5 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Numbers 5:6 Loquere ad filios Israel: Vir, sive mulier, cum fecerint ex omnibus peccatis, quae solent hominibus accidere, et per negligentiam transgressi fuerint mandatum Domini, atque deliquerint, Numbers 5:7 confitebuntur peccatum suum, et reddent ipsum caput, quintamque partem desuper ei, in quem peccaverint. Numbers 5:8 Sin autem non fuerit qui recipiat, dabunt Domino, et erit sacerdotis, excepto ariete, qui offertur pro expiatione, ut sit placabilis hostia. Numbers 5:9 Omnes quoque primitiae, quas offerunt filii Israel, ad sacerdotem pertinent: Numbers 5:10 et quidquid in Sanctuarium offertur a singulis, et traditur manibus sacerdotis, ipsius erit. Numbers 5:11 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Numbers 5:12 Loquere ad filios Israel, et dices ad eos: Vir, cuius uxor erraverit, maritumque contemnens Numbers 5:13 dormierit cum altero viro, et hoc maritus deprehendere non quiverit, sed latet adulterium, et testibus argui non potest, quia non est inventa in stupro: Numbers 5:14 si spiritus zelotypiae concitaverit virum contra uxorem suam, quae vel polluta est, vel falsa suspicione appetitur, Numbers 5:15 adducet eam ad sacerdotem, et offeret oblationem pro illa decimam partem sati farinae hordeaceae: non fundet super eam oleum, nec imponet thus: quia sacrificium zelotypiae est, et oblatio investigans adulterium. Numbers 5:16 Offeret igitur eam sacerdos, et statuet coram Domino. Numbers 5:17 assumetque aquam sanctam in vase fictili, et pauxillum terrae de pavimento tabernaculi mittet in eam. Numbers 5:18 Cumque steterit mulier in conspectu Domini, discooperiet caput eius, et ponet super manus illius sacrificium recordationis, et oblationem zelotypiae: ipse autem tenebit aquas amarissimas, in quibus cum execratione maledicta congessit. Numbers 5:19 adiurabitque eam, et dicet: Si non dormivit vir alienus tecum, et si non polluta es deserto mariti thoro, non te nocebunt aquae istae amarissimae, in quas maledicta congessi. Numbers 5:20 Sin autem declinasti a viro tuo, atque polluta es, et concubuisti cum altero viro: Numbers 5:21 his maledictionibus subiacebis: Det te Dominus in maledictionem, exemplumque cunctorum in populo suo: putrescere faciat femur tuum, et tumens uterus tuus disrumpatur. Numbers 5:22 ingrediantur aquae maledictae in ventrem tuum, et utero tumescente putrescat femur. Et respondebit mulier, Amen, amen. Numbers 5:23 Scribetque sacerdos in libello ista maledicta, et delebit ea aquis amarissimis, in quas maledicta congessit, Numbers 5:24 et dabit ei bibere. Quas cum exhauserit, Numbers 5:25 tollet sacerdos de manu eius sacrificium zelotypiae, et elevabit illud coram Domino, imponetque illud super altare: ita dumtaxat ut prius, Numbers 5:26 pugillum sacrificii tollat de eo, quod offertur, et incendat super altare: et sic potum det mulieri aquas amarissimas. Numbers 5:27 Quas cum biberit, si polluta est, et contempto viro adulterii rea, pertransibunt eam aquae maledictionis, et inflato ventre computrescet femur: eritque mulier in maledictionem, et in exemplum omni populo. Numbers 5:28 Quod si polluta non fuerit, erit innoxia, et faciet liberos. Numbers 5:29 Ista est lex zelotypiae. Si declinaverit mulier a viro suo, et si polluta fuerit, Numbers 5:30 maritusque zelotypiae spiritu concitatus adduxerit eam in conspectu Domini, et fecerit ei sacerdos iuxta omnia quae scripta sunt: Numbers 5:31 maritus absque culpa erit, et illa recipiet iniquitatem suam. Numbers 6:0 Numbers 6:1 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Numbers 6:2 Loquere ad filios Israel, et dices ad eos: Vir, sive mulier, cum fecerint votum ut sanctificentur, et se voluerint Domino consecrare: Numbers 6:3 a vino, et omni, quod inebriare potest, abstinebunt. Acetum ex vino, et ex qualibet alia potione, et quidquid de uva exprimitur, non bibent: uvas recentes siccasque non comedent Numbers 6:4 cunctis diebus quibus ex voto Domino consecrantur: quidquid ex vinea esse potest, ab uva passa usque ad acinum non comedent. Numbers 6:5 Omni tempore separationis suae novacula non transibit per caput eius usque ad completum diem, quo Domino consecratur. Sanctus erit, crescente caesarie capitis eius. Numbers 6:6 Omni tempore consecrationis suae super mortuum non ingredietur, Numbers 6:7 nec super patris quidem et matris et fratris sororisque funere contaminabitur, quia consecratio Dei sui super caput eius est. Numbers 6:8 Omnibus diebus separationis suae sanctus erit Domino. Numbers 6:9 Sin autem mortuus fuerit subito quispiam coram eo, polluetur caput consecrationis eius: quod radet illico in eadem die purgationis suae, et rursum septima. Numbers 6:10 in octava autem die offeret duos turtures, vel duos pullos columbae sacerdoti in introitu foederis testimonii. Numbers 6:11 facietque sacerdos unum pro peccato, et alterum in holocaustum, et deprecabitur pro eo, quia peccavit super mortuo: sanctificabitque caput eius in die illo: Numbers 6:12 et consecrabit Domino dies separationis illius, offerens agnum anniculum pro peccato: ita tamen ut dies priores irriti fiant, quoniam polluta est sanctificatio eius. Numbers 6:13 Ista est lex consecrationis. Cum dies, quos ex voto decreverat, complebuntur: adducet eum ad ostium tabernaculi foederis, Numbers 6:14 et offeret oblationes eius Domino, agnum anniculum immaculatum in holocaustum, et ovem anniculam immaculatam pro peccato, et arietem immaculatum, hostiam pacificam, Numbers 6:15 canistrum quoque panum azymorum qui conspersi sint oleo, et lagana absque fermento uncta oleo, ac libamina singulorum: Numbers 6:16 quae offeret sacerdos coram Domino, et faciet tam pro peccato, quam in holocaustum. Numbers 6:17 Arietem vero immolabit hostiam pacificam Domino, offerens simul canistrum azymorum, et libamenta quae ex more debentur. Numbers 6:18 Tunc radetur nazaraeus ante ostium tabernaculi foederis caesarie consecrationis suae: tolletque capillos eius, et ponet super ignem, qui est suppositus sacrificio pacificorum. Numbers 6:19 Et armum coctum arietis, tortamque absque fermento unam de canistro, et laganum azymum unum, et tradet in manus nazaraei, postquam rasum fuerit caput eius. Numbers 6:20 Susceptaque rursum ab eo, elevabit in conspectu Domini: et sanctificata sacerdotis erunt, sicut pectusculum, quod separari iussum est, et femur. post haec, potest bibere nazaraeus vinum. Numbers 6:21 Ista est lex nazaraei, cum voverit oblationem suam Domino tempore consecrationis suae, exceptis his, quae invenerit manus eius. iuxta quod mente devoverat, ita faciet ad perfectionem sanctificationis suae. Numbers 6:22 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Numbers 6:23 Loquere Aaron et filiis eius: Sic benedicetis filiis Israel, et dicetis eis: Numbers 6:24 Benedicat tibi Dominus, et custodiat te. Numbers 6:25 Ostendat Dominus faciem suam tibi, et misereatur tui. Numbers 6:26 Convertat Dominus vultum suum ad te, et det tibi pacem. Numbers 6:27 Invocabuntque nomen meum super filios Israel, et ego benedicam eis. Numbers 7:0 Numbers 7:1 Factum est autem in die qua complevit Moyses tabernaculum, et erexit illud: unxitque et sanctificavit cum omnibus vasis suis, altare similiter et omnia vasa eius. Numbers 7:2 Obtulerunt principes Israel et capita familiarum, qui erant per singulas tribus, praefecti eorum, qui numerati fuerant, Numbers 7:3 munera coram Domino sex plaustra tecta cum duodecim bobus. Unum plaustrum obtulere duo duces, et unum bovem singuli, obtuleruntque ea in conspectu tabernaculi. Numbers 7:4 Ait autem Dominus ad Moysen: Numbers 7:5 Suscipe ab eis ut serviant in ministerio tabernaculi, et trades ea Levitis iuxta ordinem ministerii sui. Numbers 7:6 Itaque cum suscepisset Moyses plaustra et boves, tradidit eos Levitis. Numbers 7:7 Duo plaustra et quattuor boves dedit filiis Gerson, iuxta id quod habebant necessarium. Numbers 7:8 quattuor alia plaustra, et octo boves dedit filiis Merari secundum officia et cultum suum, sub manu Ithamar filii Aaron sacerdotis. Numbers 7:9 filiis autem Caath non dedit plaustra et boves: quia in Sanctuario serviunt, et onera propriis portant humeris. Numbers 7:10 Igitur obtulerunt duces in dedicationem altaris, die qua unctum est, oblationem suam ante altare. Numbers 7:11 Dixitque Dominus ad Moysen: Singuli duces per singulos dies offerant munera in dedicationem altaris. Numbers 7:12 Primo die obtulit oblationem suam Nahasson filius Aminadab de tribu Iuda: Numbers 7:13 fueruntque in ea acetabulum argenteum pondo centum triginta siclorum, phiala argentea habens septuaginta siclos iuxta pondus Sanctuarii, utrumque plenum simila conspersa oleo in sacrificium: Numbers 7:14 mortariolum ex decem siclis aureis plenum incenso: Numbers 7:15 bovem de armento, et arietem, et agnum anniculum in holocaustum: Numbers 7:16 hircumque pro peccato: Numbers 7:17 et in sacrificio pacificorum boves duos, arietes quinque, hircos quinque, agnos anniculos quinque. haec est oblatio Nahasson filii Aminadab. Numbers 7:18 Secundo die obtulit Nathanael filius Suar, dux de tribu Issachar, Numbers 7:19 acetabulum argenteum appendens centum triginta siclos, phialam argenteam habentem septuaginta siclos, iuxta pondus Sanctuarii, utrumque plenum simila conspersa oleo in sacrificium: Numbers 7:20 mortariolum aureum habens decem siclos plenum incenso: Numbers 7:21 bovem de armento, et arietem, et agnum anniculum in holocaustum: Numbers 7:22 hircumque pro peccato: Numbers 7:23 et in sacrificio pacificorum boves duos, arietes quinque, hircos quinque, agnos anniculos quinque. haec fuit oblatio Nathanael filii Suar. Numbers 7:24 Tertio die princeps filiorum Zabulon Eliab filius Helon, Numbers 7:25 obtulit acetabulum argenteum appendens centum triginta siclos, phialam argenteam habentem septuaginta siclos ad pondus Sanctuarii, utrumque plenum similia conspersa oleo in sacrificium: Numbers 7:26 mortariolum aureum appendens decem siclos plenum incenso: Numbers 7:27 bovem de armento, et arietem, et agnum anniculum in holocaustum: Numbers 7:28 hircumque pro peccato: Numbers 7:29 et in sacrificio pacificorum boves duos, arietes quinque, hircos quinque, agnos anniculos quinque. haec est oblatio Eliab filii Helon. Numbers 7:30 Die quarto princeps filiorum Ruben, Elisur filius Sedeur, Numbers 7:31 obtulit acetabulum argenteum appendens centum triginta siclos, phialam argenteam habentem septuaginta siclos ad pondus Sanctuarii, utrumque plenum simila conspersa oleo in sacrificum: Numbers 7:32 mortariolum aureum appendens decem siclos plenum incenso: Numbers 7:33 bovem de armento, et arietem, et agnum anniculum in holocaustum: Numbers 7:34 hircumque pro peccato: Numbers 7:35 et in hostias pacificorum boves duos, arietes quinque, hircos quinque, agnos anniculos quinque. haec fuit oblatio Elisur filii Sedeur. Numbers 7:36 Die quinto princeps filiorum Simeon Salamiel filius Surisaddai Numbers 7:37 obtulit acetabulum argenteum appendens centum triginta siclos, phialam argenteam habentem septuaginta siclos ad pondus Sanctuarii, utrumque plenum simila conspersa oleo in sacrificum: Numbers 7:38 mortariolum aureum appendens decem siclos plenum incenso: Numbers 7:39 bovem de armento, et arietem, et agnum anniculum in holocaustum: Numbers 7:40 hircumque pro peccato: Numbers 7:41 et in hostias pacificorum boves duos, arietes quinque, hircos quinque, agnos anniculos quinque. haec fuit oblatio Salamiel filii Surisaddai. Numbers 7:42 Die sexto princeps filiorum Gad, Eliasaph filius Duel Numbers 7:43 obtulit acetabulum argenteum appendens centum triginta siclos, phialam argenteam habentem septuaginta siclos ad pondus Sanctuarii, utrumque plenum simila conspersa oleo in sacrificum: Numbers 7:44 mortariolum aureum appendens decem siclos plenum incenso: Numbers 7:45 bovem de armento, et arietem, et agnum anniculum in holocaustum: Numbers 7:46 hircumque pro peccato: Numbers 7:47 et in hostias pacificorum boves duos, arietes quinque, hircos quinque, agnos anniculos quinque. haec fuit oblatio Eliasaph filii Duel. Numbers 7:48 Die septimo princeps filiorum Ephraim, Elisama filius Ammiud Numbers 7:49 obtulit acetabulum argenteum appendens centum triginta siclos, phialam argenteam habentem septuaginta siclos ad pondus Sanctuarii, utrumque plenum simila conspersa oleo in sacrificum: Numbers 7:50 mortariolum aureum appendens decem siclos plenum incenso: Numbers 7:51 bovem de armento, et arietem, et agnum anniculum in holocaustum: Numbers 7:52 hircumque pro peccato: Numbers 7:53 et in hostias pacificorum, boves duos, arietes quinque, hircos quinque, agnos anniculos quinque. haec fuit oblatio Elisama filii Ammiud. Numbers 7:54 Die octavo, princeps filiorum Manasse, Gamaliel filius Phadassur, Numbers 7:55 obtulit acetabulum argenteum appendens centum triginta siclos, phialam argenteam habentem septuaginta siclos ad pondus Sanctuarii, utrumque plenum simila conspersa oleo in sacrificum: Numbers 7:56 mortariolum aureum appendens decem siclos, plenum incenso: Numbers 7:57 bovem de armento, et arietem, et agnum anniculum in holocaustum: Numbers 7:58 hircumque pro peccato: Numbers 7:59 et in hostias pacificorum boves duos, arietes quinque, hircos quinque, agnos anniculos quinque. haec fuit oblatio Gamaliel filii Phadassur. Numbers 7:60 Die nono princeps filiorum Beniamin, Abidan filius Gedeonis, Numbers 7:61 obtulit acetabulum argenteum appendens centum triginta siclos, phialam argenteam habentem septuaginta siclos ad pondus Sanctuarii, utrumque plenum simila conspersa oleo in sacrificum: Numbers 7:62 et mortariolum aureum appendens decem siclos plenum incenso: Numbers 7:63 bovem de armento, et arietem, et agnum anniculum in holocaustum: Numbers 7:64 hircumque pro peccato: Numbers 7:65 et in hostias pacificorum boves duos, arietes quinque, hircos quinque, agnos anniculos quinque. haec fuit oblatio Abidan filii Gedeonis. Numbers 7:66 Die decimo princeps filiorum Dan, Ahiezer filius Ammisaddai Numbers 7:67 obtulit acetabulum argenteum appendens centum triginta siclos, phialam argenteam habentem septuaginta siclos, ad pondus Sanctuarii, utrumque plenum simila conspersa oleo in sacrificum: Numbers 7:68 mortariolum aureum appendens decem siclos plenum incenso: Numbers 7:69 bovem de armento, et arietem, et agnum anniculum in holocaustum: Numbers 7:70 hircumque pro peccato: Numbers 7:71 et in hostias pacificorum boves duos, arietes quinque, hircos quinque, agnos anniculos quinque. haec fuit oblatio Ahiezer filii Ammisaddai. Numbers 7:72 Die undecimo princeps filiorum Aser, Phegiel filius Ochran Numbers 7:73 obtulit acetabulum argenteum appendens centum triginta siclos, phialam argenteam habentem septuaginta siclos ad pondus Sanctuarii, utrumque plenum simila conspersa oleo in sacrificum: Numbers 7:74 mortariolum aureum appendens decem siclos plenum incenso: Numbers 7:75 bovem de armento, et arietem, et agnum anniculum in holocaustum: Numbers 7:76 hircumque pro peccato: Numbers 7:77 et in hostias pacificorum boves duos, arietes quinque, hircos quinque, agnos anniculos quinque. haec fuit oblatio Phegiel filii Ochran. Numbers 7:78 Die duodecimo princeps filiorum Nephthali, Ahira filius Enan Numbers 7:79 obtulit acetabulum argenteum appendens centum triginta siclos, phialam argenteam habentem septuaginta siclos ad pondus Sanctuarii, utrumque plenum simila oleo conspersa in sacrificum: Numbers 7:80 mortariolum aureum appendens decem siclos, plenum incenso: Numbers 7:81 bovem de armento, et arietem, et agnum anniculum in holocaustum: Numbers 7:82 hircumque pro peccato: Numbers 7:83 et in hostias pacificorum boves duos, arietes quinque, hircos quinque, agnos anniculos quinque. haec fuit oblatio Ahira filii Enan. Numbers 7:84 Haec in dedicationem altaris oblata sunt a principibus Israel, in die qua consecratum est. acetabula argentea duodecim: phialae argenteae duodecim: mortariola aurea duodecim: Numbers 7:85 ita ut centum triginta siclos argenti haberet unum acetabulum, et septuaginta siclos haberet una phiala: id est, in commune vasorum omnium ex argento sicli duo millia quadringenti, pondere Sanctuarii. Numbers 7:86 mortariola aurea duodecim plena incenso denos siclos appendentia pondere Sanctuarii: id est, simul auri sicli centum viginti: Numbers 7:87 boves de armento in holocaustum duodecim, arietes duodecim, agni anniculi duodecim, et libamenta eorum: hirci duodecim pro peccato. Numbers 7:88 In hostias pacificorum, boves viginti quattuor, arietes sexaginta, hirci sexaginta, agni anniculi sexaginta. Haec oblata sunt in dedicationem altaris, quando unctum est. Numbers 7:89 Cumque ingrederetur Moyses tabernaculum foederis, ut consuleret oraculum, audiebat vocem loquentis ad se de propitiatorio quod erat super arcam testimonii inter duos Cherubim, unde et loquebatur ei. Numbers 8:0 Numbers 8:1 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Numbers 8:2 Loquere Aaron, et dices ad eum: Cum posueris septem lucernas, candelabrum in australi parte erigatur. Hoc igitur praecipe ut lucernae contra borean e regione respiciant ad mensam panum propositionis, contra eam partem, quam candelabrum respicit, lucere debebunt. Numbers 8:3 Fecitque Aaron, et imposuit lucernas super candelabrum, ut praeceperat Dominus Moysi. Numbers 8:4 Haec autem erat factura candelabri, ex auro ductili, tam medius stipes, quam cuncta quae ex utroque calamorum latere nascebantur: iuxta exemplum quod ostendit Dominus Moysi, ita operatus est candelabrum. Numbers 8:5 Et locutus est Dominus ad Moysen, dicens: Numbers 8:6 Tolle Levitas de medio filiorum Israel, et purificabis eos Numbers 8:7 iuxta hunc ritum: Aspergantur aqua lustrationis, et radant omnes pilos carnis suae. Cumque laverint vestimenta sua, et mundati fuerint, Numbers 8:8 tollent bovem de armentis, et libamentum eius similam oleo conspersam: bovem autem alterum de armento tu accipies pro peccato: Numbers 8:9 et applicabis Levitas coram tabernaculo foederis, convocata omni multitudine filiorum Israel. Numbers 8:10 Cumque Levitae fuerint coram Domino, ponent filii Israel manus suas super eos. Numbers 8:11 et offeret Aaron Levitas, munus in conspectu Domini a filiis Israel, ut serviant in ministerio eius. Numbers 8:12 Levitae quoque ponent manus suas super capita boum, e quibus unum facies pro peccato, et alterum in holocaustum Domini, ut depreceris pro eis. Numbers 8:13 Statuesque Levitas in conspectu Aaron et filiorum eius, et consecrabis oblatos Domino, Numbers 8:14 ac separabis de medio filiorum Israel, ut sint mei. Numbers 8:15 et postea ingrediantur tabernaculum foederis, ut serviant mihi. Sicque purificabis et consecrabis eos in oblationem Domini: quoniam dono donati sunt mihi a filiis Israel. Numbers 8:16 Pro primogenitis quae aperiunt omnem vulvam in Israel, accepi eos. Numbers 8:17 Mea sunt enim omnia primogenita filiorum Israel, tam ex hominibus quam ex iumentis. Ex die quo percussi omne primogenitum in Terra Aegypti, sanctificavi eos mihi: Numbers 8:18 et tuli Levitas pro cunctis primogenitis filiorum Israel: Numbers 8:19 tradidique eos dono Aaron et filiis eius de medio populi, ut serviant mihi pro Israel in tabernaculo foederis, et orent pro eis ne sit in populo plaga, si ausi fuerint accedere ad Sanctuarium. Numbers 8:20 Feceruntque Moyses et Aaron et omnis multitudo filiorum Israel super Levitas quae praeceperat Dominus Moysi: Numbers 8:21 purificatique sunt, et laverunt vestimenta sua. Elevavitque eos Aaron in conspectu Domini, et oravit pro eis, Numbers 8:22 ut purificati ingrederentur ad officia sua in tabernaculum foederis coram Aaron et filiis eius. Sicut praeceperat Dominus Moysi de Levitis, ita factum est. Numbers 8:23 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Numbers 8:24 Haec est lex Levitarum, A viginti quinque annis et supra, ingredientur ut ministrent in tabernaculo foederis. Numbers 8:25 Cumque quinquagesimum annum aetatis impleverint, servire cessabunt: Numbers 8:26 eruntque ministri fratrum suorum in tabernaculo foederis, ut custodiant quae sibi fuerunt commendata, opera autem ipsa non faciant. Sic dispones Levitis in custodiis suis. Numbers 9:0 Numbers 9:1 Locutus est Dominus ad Moysen in deserto Sinai anno secundo, postquam egressi sunt de Terra Aegypti, mense primo dicens: Numbers 9:2 Faciant filii Israel Phase in tempore suo, Numbers 9:3 quartadecima die mensis huius ad vesperam, iuxta omnes ceremonias et iustificationes eius. Numbers 9:4 Praecepitque Moyses filiis Israel ut facerent Phase. Numbers 9:5 Qui fecerunt tempore suo: quartadecima die mensis ad vesperam in monte Sinai. Iuxta omnia quae mandaverat Dominus Moysi, fecerunt filii Israel. Numbers 9:6 Ecce autem quidam immundi super anima hominis, qui non poterant facere Phase in die illo, accedentes ad Moysen et Aaron, Numbers 9:7 dixerunt eis: Immundi sumus super anima hominis. quare fraudamur ut non valeamus oblationem offerre Domino in tempore suo inter filios Israel? Numbers 9:8 Quibus respondit Moyses: State ut consulam quid praecipiat Dominus de vobis. Numbers 9:9 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Numbers 9:10 Loquere filiis Israel: Homo qui fuerit immundus super anima, sive in via procul in gente vestra, faciat Phase Domino Numbers 9:11 in mense secundo, quartadecima die mensis ad vesperam: cum azymis et lactucis agrestibus comedent illud: Numbers 9:12 non relinquent ex eo quippiam usque mane, et os eius non confringent, omnem ritum Phase observabunt. Numbers 9:13 Si quis autem et mundus est, et in itinere non fuit, et tamen non fecit Phase, exterminabitur anima illa de populis suis, quia sacrificium Domino non obtulit tempore suo: peccatum suum ipse portabit. Numbers 9:14 Peregrinus quoque et advena si fuerint apud vos, facient Phase Domino iuxta ceremonias et iustificationes eius. Praeceptum idem erit apud vos tam advenae quam indigenae. Numbers 9:15 Igitur die qua erectum est tabernaculum, operuit illud nubes. A vespere autem super tentorium erat quasi species ignis usque mane. Numbers 9:16 sic fiebat iugiter: per diem operiebat illud nubes, et per noctem quasi species ignis. Numbers 9:17 Cumque ablata fuisset nubes, quae tabernaculum protegebat, tunc proficiscebantur filii Israel: et in loco ubi stetisset nubes, ibi castrametabantur. Numbers 9:18 Ad imperium Domini proficiscebantur, et ad imperium illius figebant tabernaculum. Cunctis diebus quibus stabat nubes super tabernaculum, manebant in eodem loco: Numbers 9:19 et si evenisset ut multo tempore maneret super illud, erant filii Israel in excubiis Domini, et non proficiscebantur Numbers 9:20 quot diebus fuisset nubes super tabernaculum. Ad imperium Domini erigebant tentoria, et ad imperium illius deponebant. Numbers 9:21 Si fuisset nubes a vespere usque mane, et statim diluculo tabernaculum reliquisset, proficiscebantur: et, si post diem et noctem recessisset, dissipabant tentoria. Numbers 9:22 Si vero biduo aut uno mense vel longiori tempore fuisset super tabernaculum, manebant filii Israel in eodem loco, et non proficiscebantur: statim autem ut recessisset, movebant castra. Numbers 9:23 Per verbum Domini figebant tentoria, et per verbum illius proficiscebantur: erantque in excubiis Domini iuxta imperium eius per manum Moysi. Numbers 10:0 Numbers 10:1 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Numbers 10:2 Fac tibi duas tubas argenteas ductiles, quibus convocare possis multitudinem quando movenda sunt castra. Numbers 10:3 Cumque increpueris tubis, congregabitur ad te omnis turba ad ostium tabernaculi foederis. Numbers 10:4 Si semel clangueris, venient ad te principes, et capita multitudinis Israel. Numbers 10:5 Si autem prolixior atque concisus clangor increpuerit, movebunt castra primi qui sunt ad orientalem plagam. Numbers 10:6 In secundo autem sonitu et pari ululatu tubae, levabunt tentoria qui habitant ad meridiem. et iuxta hunc modum reliqui facient, ululantibus tubis in profectionem. Numbers 10:7 Quando autem congregandus est populus, simplex tubarum clangor erit, et non concise ululabunt. Numbers 10:8 Filii autem Aaron sacerdotis clangent tubis: eritque hoc legitimum sempiternum in generationibus vestris. Numbers 10:9 Si exieritis ad bellum de terra vestra contra hostes qui dimicant adversum vos, clangetis ululantibus tubis, et erit recordatio vestri coram Domino Deo vestro, ut eruamini de manibus inimicorum vestrorum. Numbers 10:10 Si quando habebitis epulum, et dies festos, et calendas, canetis tubis super holocaustis, et pacificis victimis, ut sint vobis in recordationem Dei vestri. ego Dominus Deus vester. Numbers 10:11 Anno secundo, mense secundo, vigesima die mensis elevata est nubes de tabernaculo foederis: Numbers 10:12 profectique sunt filii Israel per turmas suas de deserto Sinai, et recubuit nubes in solitudine Pharan. Numbers 10:13 Moveruntque castra primi iuxta imperium Domini per manum Moysi. Numbers 10:14 Filii Iuda per turmas suas: quorum princeps erat Nahasson filius Aminadab. Numbers 10:15 In tribu filiorum Issachar fuit princeps Nathanael filius Suar. Numbers 10:16 In tribu Zabulon erat princeps Eliab filius Helon. Numbers 10:17 Depositumque est tabernaculum, quod portantes egressi sunt filii Gerson et Merari. Numbers 10:18 Profectique sunt et filii Ruben, per turmas et ordinem suum: quorum princeps erat Helisur filius Sedeur. Numbers 10:19 In tribu autem filiorum Simeon, princeps fuit Salamiel filius Surisaddai. Numbers 10:20 Porro in tribu Gad erat princeps Eliasaph filius Duel. Numbers 10:21 Profectique sunt et Caathitae portantes Sanctuarium. Tamdiu tabernaculum portabatur, donec venirent ad erectionis locum. Numbers 10:22 Moverunt castra et filii Ephraim per turmas suas, in quorum exercitu princeps erat Elisama filius Ammiud. Numbers 10:23 In tribu autem filiorum Manasse princeps fuit Gamaliel filius Phadasseur. Numbers 10:24 et in tribu Beniamin erat dux Abidan filius Gedeonis. Numbers 10:25 Novissimi castrorum omnium profecti sunt filii Dan per turmas suas, in quorum exercitu princeps fuit Ahiezer filius Ammisaddai. Numbers 10:26 In tribu autem filiorum Aser erat princeps Phegiel filius Ochran. Numbers 10:27 Et in tribu filiorum Nephthali princeps fuit Ahira filius Enan. Numbers 10:28 Haec sunt castra, et profectiones filiorum Israel per turmas suas quando egrediebantur. Numbers 10:29 Dixitque Moyses Hobab filio Raguel Madianitae, cognato suo: Proficiscimur ad locum, quem Dominus daturus est nobis: veni nobiscum, ut benefaciamus tibi: quia Dominus bona promisit Israeli. Numbers 10:30 Cui ille respondit: Non vadam tecum, sed revertar in terram meam, in qua natus sum. Numbers 10:31 Et ille: Noli, inquit, nos relinquere: tu enim nosti in quibus locis per desertum castra ponere debeamus, et eris ductor noster. Numbers 10:32 Cumque nobiscum veneris, quidquid optimum fuerit ex opibus, quas nobis traditurus est Dominus, dabimus tibi. Numbers 10:33 Profecti sunt ergo de Monte Domini viam trium dierum, arcaque foederis Domini praecedebat eos, per dies tres providens castrorum locum. Numbers 10:34 Nubes quoque Domini super eos erat per diem cum incederent. Numbers 10:35 Cumque elevaretur arca, dicebat Moyses: Surge Domine, et dissipentur inimici tui, et fugiant qui oderunt te, a facie tua. Numbers 10:36 Cum autem deponeretur, aiebat: Revertere Domine, ad multitudinem exercitus Israel. Numbers 11:0 Numbers 11:1 Interea ortum est murmur populi, quasi dolentium pro labore, contra Dominum. Quod cum audisset Dominus, iratus est. Et accensus in eos ignis Domini devoravit extremam castrorum partem. Numbers 11:2 Cumque clamasset populus ad Moysen, oravit Moyses ad Dominum, et absorptus est ignis. Numbers 11:3 Vocavitque nomen loci illius, Incensio: eo quod incensus fuisset contra eos ignis Domini. Numbers 11:4 Vulgus quippe promiscuum, quod ascenderat cum eis, flagravit desiderio, sedens et flens, iunctis sibi pariter filiis Israel, et ait: Quis dabit nobis ad vescendum carnes? Numbers 11:5 Recordamur piscium quos comedebamus in Aegypto gratis: in mentem nobis veniunt cucumeres, et pepones, porrique, et cepe, et allia. Numbers 11:6 Anima nostra arida est, nihil aliud respiciunt oculi nostri nisi Man. Numbers 11:7 Erat autem Man quasi semen coriandri, coloris bdellii. Numbers 11:8 Circuibatque populus, et colligens illud, frangebat mola, sive terebat in mortario, coquens in olla, et faciens ex eo tortulas saporis quasi panis oleati. Numbers 11:9 Cumque descenderet nocte super castra ros, descendebat pariter et Man. Numbers 11:10 Audivit ergo Moyses flentem populum per familias, singulos per ostia tentorii sui. Iratusque est furor Domini valde: sed et Moysi intoleranda res visa est. Numbers 11:11 et ait ad Dominum: Cur afflixisti servum tuum? quare non invenio gratiam coram te? et cur imposuisti pondus universi populi huius super me? Numbers 11:12 Numquid ego concepi omnem hanc multitudinem, vel genui eam, ut dicas mihi: Porta eos in sinu tuo sicut portare solet nutrix infantulum, et defer in terram, pro qua iurasti patribus eorum? Numbers 11:13 Unde mihi carnes ut dem tantae multitudini? flent contra me, dicentes: Da nobis carnes ut comedamus. Numbers 11:14 Non possum solus sustinere omnem hunc populum, quia gravis est mihi. Numbers 11:15 Sin aliter tibi videtur, obsecro ut interficias me, et inveniam gratiam in oculis tuis, ne tantis afficiar malis. Numbers 11:16 Et dixit Dominus ad Moysen: Congrega mihi septuaginta viros de senibus Israel, quos tu nosti quod senes populi sint ac magistri: et duces eos ad ostium tabernaculi foederis, faciesque ibi stare tecum, Numbers 11:17 ut descendam et loquar tibi: et auferam de spiritu tuo, tradamque eis, ut sustentent tecum onus populi, et non tu solus graveris. Numbers 11:18 Populo quoque dices: Sanctificamini: cras comedetis carnes. ego enim audivi vos dicere: Quis dabit nobis escas carnium? bene nobis erat in Aegypto. Ut det vobis Dominus carnes, et comedatis: Numbers 11:19 non uno die, nec duobus, vel quinque aut decem, nec viginti quidem, Numbers 11:20 sed usque ad mensem dierum, donec exeat per nares vestras, et vertatur in nauseam, eo quod repuleritis Dominum, qui in medio vestri est, et fleveritis coram eo, dicentes: Quare egressi sumus ex Aegypto? Numbers 11:21 Et ait Moyses ad Dominum: Sexcenta millia peditum huius populi sunt. et tu dicis: Dabo eis esum carnium mense integro? Numbers 11:22 Numquid ovium et boum multitudo caedetur, ut possit sufficere ad cibum? vel omnes pisces maris in unum congregabuntur, ut eos satient? Numbers 11:23 Cui respondit Dominus: Numquid manus Domini invalida est? Iam nunc videbis utrum meus sermo opere compleatur. Numbers 11:24 Venit igitur Moyses, et narravit populo verba Domini, congregans septuaginta viros de senibus Israel, quos stare fecit circa tabernaculum. Numbers 11:25 Descenditque Dominus per nubem, et locutus est ad eum, auferens de spiritu qui erat in Moyse, et dans septuaginta viris. Cumque requievisset in eis Spiritus, prophetaverunt, nec ultra cessaverunt. Numbers 11:26 Remanserat autem in castris duo viri, quorum unus vocabatur Eldad, et alter Medad, super quos requievit Spiritus. nam et ipsi descripti fuerant, et non exierant ad tabernaculum. Numbers 11:27 Cumque prophetarent in castris, cucurrit puer, et nunciavit Moysi, dicens: Eldad et Medad prophetant in castris. Numbers 11:28 Statim Iosue filius Nun, minister Moysi, et electus e pluribus, ait: Domine mi Moyses prohibe eos. Numbers 11:29 At ille: Quid, inquit, aemularis pro me? quis tribuat ut omnis populus prophetet, et det eis Dominus Spiritum suum? Numbers 11:30 Reversusque est Moyses, et maiores natu Israel in castra. Numbers 11:31 Ventus autem egrediens a Domino arreptas trans mare coturnices detulit, et demisit in castra itinere quantum uno die confici potest, ex omni parte castrorum per circuitum, volabantque in aere duobus cubitis altitudine super terram. Numbers 11:32 Surgens ergo populus toto die illo, et nocte, ac die altero, congregavit coturnicum multitudinem, qui parum, decem coros: et siccaverunt eas per gyrum castrorum. Numbers 11:33 Adhuc carnes erant in dentibus eorum, nec defecerat huiuscemodi cibus: et ecce furor Domini concitatus in populum, percussit eum plaga magna nimis. Numbers 11:34 Vocatusque est ille locus, Sepulchra concupiscentiae: ibi enim sepelierunt populum qui desideraverat. Egressi autem de Sepulchris concupiscentiae, venerunt in Haseroth, et manserunt ibi. Numbers 12:0 Numbers 12:1 Locutaque est Maria et Aaron contra Moysen propter uxorem eius Aethiopissam, Numbers 12:2 et dixerunt: Num per solum Moysen locutus est Dominus? nonne et nobis similiter est locutus? Quod cum audisset Dominus iratus est, Numbers 12:3 (Erat enim Moyses vir mitissimus super omnes homines qui morabantur in terra) Numbers 12:4 statim locutus est Dominus ad eum, et ad Aaron et Mariam: Egredimini vos tantum tres ad tabernaculum foederis. Cumque fuissent egressi, Numbers 12:5 descendit Dominus in columna nubis, et stetit in introitu tabernaculi vocans Aaron et Mariam. Qui cum issent, Numbers 12:6 dixit ad eos: Audite sermones meos: si quis fuerit inter vos propheta Domini, in visione apparebo ei, vel per somnium loquar ad illum. Numbers 12:7 At non talis servus meus Moyses, qui in omni domo mea fidelissimus est: Numbers 12:8 ore enim ad os loquor ei: et palam, et non per aenigmata et figuras Dominum videt. Quare ergo non timuistis detrahere servo meo Moysi? Numbers 12:9 Iratusque contra eos, abiit: Numbers 12:10 nubes quoque recessit quae erat super tabernaculum: et ecce Maria apparuit candens lepra quasi nix. Cumque respexisset eam Aaron, et vidisset perfusam lepra, Numbers 12:11 ait ad Moysen: Obsecro domine mi, ne imponas nobis hoc peccatum quod stulte commisimus, Numbers 12:12 ne fiat haec quasi mortua, et ut abortivum quod proiicitur de vulva matris suae. ecce iam medium carnis eius devoratum est a lepra. Numbers 12:13 Clamavitque Moyses ad Dominum, dicens: Deus, obsecro, sana eam. Numbers 12:14 Cui respondit Dominus: Si pater eius spuisset in faciem illius, nonne debuerat saltem septem diebus rubore suffundi? Separetur septem diebus extra castra, et postea revocabitur. Numbers 12:15 Exclusa est itaque Maria extra castra septem diebus: et populus non est motus de loco illo, donec revocata est Maria. Numbers 13:0 Numbers 13:1 Profectusque est populus de Haseroth fixis tentoriis in deserto Pharan. Numbers 13:2 ibique locutus est Dominus ad Moysen, dicens: Numbers 13:3 Mitte viros, qui considerent Terram Chanaan, quam daturus sum filiis Israel, singulos de singulis tribubus, ex principibus. Numbers 13:4 Fecit Moyses quod Dominus imperaverat, de deserto Pharan mittens principes viros, quorum ista sunt nomina. Numbers 13:5 De tribu Ruben, Sammua filium Zechur. Numbers 13:6 De tribu Simeon, Saphat filium Huri. Numbers 13:7 De tribu Iuda, Caleb filium Iephone. Numbers 13:8 De tribu Issachar, Igal filium Ioseph. Numbers 13:9 De tribu Ephraim, Osee filium Nun. Numbers 13:10 De tribu Beniamin, Phalti filium Raphu. Numbers 13:11 De tribu Zabulon, Geddiel filium Sodi. Numbers 13:12 De tribu Ioseph, sceptri Manasse, Gaddi filium Susi. Numbers 13:13 De tribu Dan, Ammiel filium Gemalli. Numbers 13:14 De tribu Aser, Sthur filium Michael. Numbers 13:15 De tribu Nephthali, Nahabi filium Vapsi. Numbers 13:16 De tribu Gad, Guel filium Machi. Numbers 13:17 haec sunt nomina virorum, quos misit Moyses ad considerandam Terram: vocavitque Osee filium Nun, Iosue. Numbers 13:18 misit ergo eos Moyses ad considerandam Terram Chanaan, et dixit ad eos: Ascendite per meridianam plagam. Cumque veneritis ad montes, Numbers 13:19 considerate Terram, qualis sit: et populum qui habitator est eius, utrum fortis sit an infirmus: si pauci numero an plures: Numbers 13:20 ipsa terra, bona an mala: urbes quales, muratae an absque muris: Numbers 13:21 humus, pinguis an sterilis, nemorosa an absque arboribus. Confortamini, et afferte nobis de fructibus Terrae. Erat autem tempus quando iam praecoquae uvae vesci possunt. Numbers 13:22 Cumque ascendissent, exploraverunt Terram a deserto Sin, usque Rohob intrantibus Emath. Numbers 13:23 Ascenderuntque ad meridiem, et venerunt in Hebron, ubi erant Achiman et Sisai et Tholmai filii Enac. nam Hebron septem annis ante Tanim urbem Aegypti condita est. Numbers 13:24 Pergentesque usque ad Torrentem botri, absciderunt palmitem cum uva sua, quem portaverunt in vecte duo viri. De malis quoque granatis et de ficis loci illius tulerunt: Numbers 13:25 qui appellatus est Nehelescol, id est Torrens botri, eo quod botrum portassent inde filii Israel. Numbers 13:26 Reversique exploratores Terrae post quadraginta dies, omni regione circuita, Numbers 13:27 venerunt ad Moysen et Aaron et ad omnem coetum filiorum Israel in desertum Pharan, quod est in Cades. Locutique eis et omni multitudini ostenderunt fructus Terrae: Numbers 13:28 et narraverunt, dicentes: Venimus in Terram, ad quam misisti nos, quae revera fluit lacte et melle, ut ex his fructibus cognosci potest: Numbers 13:29 sed cultores fortissimos habet, et urbes grandes atque muratas. Stirpem Enac vidimus ibi. Numbers 13:30 Amalec habitat in meridie, Hethaeus et Iebusaeus et Amorrhaeus in montanis: Chananaeus vero moratur iuxta mare et circa fluenta Iordanis. Numbers 13:31 Inter haec Caleb compescens murmur populi, qui oriebatur contra Moysen, ait: Ascendamus, et possideamus Terram, quoniam poterimus obtinere eam. Numbers 13:32 Alii vero, qui fuerant cum eo, dicebant: Nequaquam ad hunc populum valemus ascendere, quia fortior nobis est. Numbers 13:33 Detraxeruntque Terrae, quam inspexerant, apud filios Israel, dicentes: Terra, quam lustravimus, devorat habitatores suos: populus, quem aspeximus, procerae staturae est. Numbers 13:34 Ibi vidimus monstra quaedam filiorum Enac de genere giganteo: quibus comparati, quasi locustae videbamur. Numbers 14:0 Numbers 14:1 Igitur vociferans omnis turba flevit nocte illa, Numbers 14:2 et murmurati sunt contra Moysen et Aaron cuncti filii Israel, dicentes: Numbers 14:3 Utinam mortui essemus in Aegypto: et in hac vasta solitudine utinam pereamus, et non inducat nos Dominus in Terram istam, ne cadamus gladio, et uxores ac liberi nostri ducantur captivi. Nonne melius est reverti in Aegyptum? Numbers 14:4 Dixeruntque alter ad alterum: Constituamus nobis ducem, et revertamur in Aegyptum. Numbers 14:5 Quo audito Moyses et Aaron ceciderunt proni in terram coram omni multitudine filiorum Israel. Numbers 14:6 At vero Iosue filius Nun, et Caleb filius Iephone, qui et ipsi lustraverant terram, sciderunt vestimenta sua, Numbers 14:7 et ad omnem multitudinem filiorum Israel locuti sunt: Terra, quam circuivimus, valde bona est. Numbers 14:8 si propitius fuerit Dominus, inducet nos in eam, et tradet humum lacte et melle manantem. Numbers 14:9 Nolite rebelles esse contra Dominum: neque timeatis populum terrae huius, quia sicut panem ita eos possumus devorare. recessit ab eis omne praesidium: Dominus nobiscum est, nolite metuere. Numbers 14:10 Cumque clamaret omnis multitudo, et lapidibus eos vellet opprimere, apparuit gloria Domini super tectum foederis cunctis videntibus filiis Israel. Numbers 14:11 Et dixit Dominus ad Moysen: Usquequo detrahet mihi populus iste? Quousque non credent mihi in omnibus signis, quae feci coram eis? Numbers 14:12 Feriam igitur eos pestilentia, atque consumam: te autem faciam principem super gentem magnam, et fortiorem quam haec est. Numbers 14:13 Et ait Moyses ad Dominum: Ut audiant Aegyptii, de quorum medio eduxisti populum istum, Numbers 14:14 et habitatores Terrae huius, qui audierunt quod tu Domine in populo isto sis, et facie videaris ad faciem, et nubes tua protegat illos, et in columna nubis praecedas eos per diem, et in columna ignis per noctem: Numbers 14:15 quod occideris tantam multitudinem quasi unum hominem, et dicant: Numbers 14:16 Non poterat introducere populum in Terram, pro qua iuraverat: idcirco occidit eos in solitudine. Numbers 14:17 Magnificetur ergo fortitudo Domini sicut iurasti, dicens: Numbers 14:18 Dominus patiens et multae misericordiae, auferens iniquitatem et scelera, nullumque innoxium derelinquens, qui visitas peccata patrum in filios in tertiam et quartam generationem. Numbers 14:19 Dimitte, obsecro, peccatum populi tui huius secundum magnitudinem misericordiae tuae, sicut propitius fuisti egredientibus de Aegypto usque ad locum istum. Numbers 14:20 Dixitque Dominus: Dimisi iuxta verbum tuum. Numbers 14:21 Vivo ego: et implebitur gloria Domini universa terra. Numbers 14:22 Attamen omnes homines qui viderunt maiestatem meam, et signa quae feci in Aegypto et in solitudine, et tentaverunt me iam per decem vices, nec obedierunt voci meae, Numbers 14:23 non videbunt Terram pro qua iuravi patribus eorum, nec quisquam ex illis qui detraxit mihi, intuebitur eam. Numbers 14:24 Servum meum Caleb, qui plenus alio spiritu secutus est me, inducam in Terram hanc, quam circuivit: et semen eius possidebit eam. Numbers 14:25 Quoniam Amalecites et Chananaeus habitant in vallibus. Cras movete castra, et revertimini in solitudinem per viam Maris rubri. Numbers 14:26 Locutusque est Dominus ad Moysen et Aaron, dicens: Numbers 14:27 Usquequo multitudo haec pessima murmurat contra me? querelas filiorum Israel audivi. Numbers 14:28 Dic ergo eis: Vivo ego, ait Dominus: sicut locuti estis audiente me, sic faciam vobis. Numbers 14:29 In solitudine hac iacebunt cadavera vestra. Omnes qui numerati estis a viginti annis et supra, et murmurastis contra me, Numbers 14:30 non intrabitis Terram, super quam levavi manum meam ut habitare vos facerem, praeter Caleb filium Iephone, et Iosue filium Nun. Numbers 14:31 Parvulos autem vestros, de quibus dixistis quod praedae hostibus forent, introducam: ut videant Terram, quae vobis displicuit. Numbers 14:32 Vestra cadavera iacebunt in solitudine. Numbers 14:33 Filii vestri erunt vagi in deserto annis quadraginta, et portabunt fornicationem vestram, donec consumantur cadavera patrum in deserto, Numbers 14:34 iuxta numerum quadraginta dierum, quibus considerastis Terram: annus pro die imputabitur. Et quadraginta annis recipietis iniquitates vestras, et scietis ultionem meam: Numbers 14:35 quoniam sicut locutus sum, ita faciam omni multitudini huic pessimae, quae consurrexit adversum me: in solitudine hac deficiet, et morietur. Numbers 14:36 Igitur omnes viri, quos miserat Moyses ad contemplandam Terram, et qui reversi murmurare fecerant contra eum omnem multitudinem, detrahentes Terrae quod esset mala, Numbers 14:37 mortui sunt atque percussi in conspectu Domini. Numbers 14:38 Iosue autem filius Nun, et Caleb filius Iephone vixerunt ex omnibus, qui perrexerant ad considerandam Terram. Numbers 14:39 Locutusque est Moyses universa verba haec ad omnes filios Israel, et luxit populus nimis. Numbers 14:40 Et ecce mane primo surgentes ascenderunt verticem montis, atque dixerunt: Parati sumus ascendere ad locum, de quo Dominus locutus est: quia peccavimus. Numbers 14:41 Quibus Moyses: Cur, inquit, transgredimini verbum Domini, quod vobis non cedet in prosperum? Numbers 14:42 Nolite ascendere: non enim est Dominus vobiscum: ne corruatis coram inimicis vestris. Numbers 14:43 Amalecites et Chananaeus ante vos sunt, quorum gladio corruetis, eo quod nolueritis acquiescere Domino, nec erit Dominus vobiscum. Numbers 14:44 At illi contenebrati ascenderunt in verticem montis. Arca autem testamenti Domini et Moyses non recesserunt de castris. Numbers 14:45 Descenditque Amalecites et Chananaeus, qui habitabat in monte: et percutiens eos atque concidens, persecutus est eos usque Horma. Numbers 15:0 Numbers 15:1 Locutus est Dominus ad Moysen, dicens: Numbers 15:2 Loquere ad filios Israel, et dices ad eos: Cum ingressi fueritis Terram habitationis vestrae, quam ego dabo vobis, Numbers 15:3 et feceritis oblationem Domino in holocaustum, aut victimam pacificam, vota solventes, vel sponte offerentes munera, aut in sollemnitatibus vestris adolentes odorem suavitatis Domino, de bobus sive de ovibus: Numbers 15:4 offeret quicumque immolaverit victimam, sacrificium similae, decimam partem ephi, conspersam oleo, quod mensuram habebit quartam partem hin: Numbers 15:5 et vinum ad liba fundenda eiusdem mensurae dabit in holocaustum sive in victimam. Per agnos singulos Numbers 15:6 et arietes erit sacrificium similae duarum decimarum, quae conspersa sit oleo tertiae partis hin: Numbers 15:7 et vinum ad libamentum tertiae partis eiusdem mensurae offeret in odorem suavitatis Domino. Numbers 15:8 Quando vero de bobus feceris holocaustum aut hostiam, ut impleas votum vel pacificas victimas, Numbers 15:9 dabis per singulos boves similae tres decimas conspersae oleo, quod habeat medium mensurae hin: Numbers 15:10 et vinum ad liba fundenda eiusdem mensurae in oblationem suavissimi odoris Domino. Numbers 15:11 Sic facies Numbers 15:12 per singulos boves et arietis et agnos et hoedos. Numbers 15:13 Tam indigenae quam peregrini Numbers 15:14 eodem ritu offerent sacrificia. Numbers 15:15 Unum praeceptum erit atque iudicium tam vobis quam advenis terrae. Numbers 15:16 Locutus est Dominus ad Moysen, dicens: Numbers 15:17 Loquere filiis Israel, et dices ad eos: Numbers 15:18 Cum veneritis in terram, quam dabo vobis, Numbers 15:19 et comederitis de panibus regionis illius, separabitis primitias Domino Numbers 15:20 de cibis vestris. Sicut de areis primitias separabitis, Numbers 15:21 ita et de pulmentis dabitis primitiva Domino. Numbers 15:22 Quod si per ignorantiam praeterieritis quidquam horum, quae locutus est Dominus ad Moysen, Numbers 15:23 et mandavit per eum ad vos, a die qua coepit iubere et ultra, Numbers 15:24 oblitaque fuerit facere multitudo: offeret vitulum de armento, holocaustum in odorem suavissimum Domino, et sacrificum eius ac liba, ut ceremoniae postulant, hircumque pro peccato: Numbers 15:25 et rogabit sacerdos pro omni multitudine filiorum Israel: et dimittetur eis, quoniam non sponte peccaverunt, nihilominus offerentes incensum Domino pro se et pro peccato atque errore suo: Numbers 15:26 et dimittetur universae plebi filiorum Israel, et advenis, qui peregrinantur inter eos: quoniam culpa est omnis populi per ignorantiam. Numbers 15:27 Quod si anima una nesciens peccaverit, offeret capram anniculam pro peccato suo: Numbers 15:28 et deprecabitur pro ea sacerdos, quod inscia peccaverit coram Domino: impetrabitque ei veniam, et dimittetur illi. Numbers 15:29 Tam indigenis quam advenis una lex erit omnium, qui peccaverint ignorantes. Numbers 15:30 Anima vero, quae per superbiam aliquid commiserit, sive civis sit ille, sive peregrinus, (quoniam adversus Dominum rebellis fuit) peribit de populo suo: Numbers 15:31 verbum enim Domini contempsit, et praeceptum illius fecit irritum: idcirco delebitur, et portabit iniquitatem suam. Numbers 15:32 Factum est autem, cum essent filii Israel in solitudine, et invenissent hominem colligentem ligna in die Sabbati, Numbers 15:33 obtulerunt eum Moysi et Aaron et universae multitudini. Numbers 15:34 Qui recluserunt eum in carcerem, nescientes quid super eo facere deberent. Numbers 15:35 Dixitque Dominus ad Moysen: Morte moriatur homo iste, obruat eum lapidibus omnis turba extra castra. Numbers 15:36 Cumque eduxissent eum foras, obruerunt eum lapidibus, et mortuus est, sicut praeceperat Dominus. Numbers 15:37 Dixit quoque Dominus ad Moysen: Numbers 15:38 Loquere filiis Israel, et dices ad eos ut faciant sibi fimbrias per angulos palliorum, ponentes in eis vittas hyacinthinas: Numbers 15:39 quas cum viderint, recordentur omnium mandatorum Domini, nec sequantur cogitationes suas et oculos per res varias fornicantes, Numbers 15:40 sed magis memores praeceptorum Domini faciant ea, sintque sancti Deo suo. Numbers 15:41 Ego Dominus Deus vester, qui eduxi vos de Terra Aegypti, ut essem Deus vester. Numbers 16:0 Numbers 16:1 Ecce autem Core filius Isaar, filii Caath, filii Levi, et Dathan atque Abiron filii Eliab, Hon quoque filius Pheleth de filiis Ruben, Numbers 16:2 surrexerunt contra Moysen, aliique filiorum Israel ducenti quinquaginta viri proceres synagogae, et qui tempore concilii per nomina vocabantur. Numbers 16:3 Cumque stetissent adversum Moysen et Aaron, dixerunt: Sufficiat vobis, quia omnis multitudo sanctorum est, et in ipsis est Dominus: Cur elevamini super populum Domini? Numbers 16:4 Quod cum audisset Moyses, cecidit pronus in faciem: Numbers 16:5 locutusque ad Core et ad omnem multitudinem: Mane, inquit, notum faciet Dominus qui ad se pertineant, et sanctos applicabit sibi: et quos elegerit, appropinquabunt ei. Numbers 16:6 Hoc igitur facite: Tollat unusquisque thuribula sua, tu Core, et omne concilium tuum: Numbers 16:7 et hausto cras igne, ponite desuper thymiama coram Domino: et quemcumque elegerit, ipse erit sanctus: multum erigimini filii Levi. Numbers 16:8 Dixitque rursum ad Core: Audite filii Levi: Numbers 16:9 Num parum vobis est quod separavit vos Deus Israel ab omni populo, et iunxit sibi, ut serviretis ei in cultu tabernaculi, et staretis coram frequentia populi, et ministraretis ei? Numbers 16:10 idcirco ad se fecit accedere te et omnes fratres tuos filios Levi, ut vobis etiam sacerdotium vindicetis, Numbers 16:11 et omnis globus tuus stet contra Dominum? quis est enim Aaron ut murmuretis contra eum? Numbers 16:12 Misit ergo Moyses ut vocaret Dathan et Abiron filios Eliab. Qui responderunt: Non venimus. Numbers 16:13 numquid parum est tibi quod eduxisti nos de terra, quae lacte et melle manabat, ut occideres in deserto, nisi et dominatus fueris nostri? Numbers 16:14 Revera induxisti nos in terram, quae fluit rivis lactis et mellis, et dedisti nobis possessiones agrorum et vinearum. an et oculos nostros vis eruere? non venimus. Numbers 16:15 Iratusque Moyses valde, ait ad Dominum: Ne respicias sacrificia eorum: tu scis quod nec asellum quidem umquam acceperim ab eis, nec afflixerim quempiam eorum. Numbers 16:16 Dixitque ad Core: Tu, et omnis congregatio tua, state seorsum coram Domino, et Aaron die crastino separatim. Numbers 16:17 Tollite singuli thuribula vestra, et ponite super ea incensum, offerentes Domino ducenta quinquaginta thuribula: Aaron quoque teneat thuribulum suum. Numbers 16:18 Quod cum fecissent, stantibus Moyses et Aaron, Numbers 16:19 et coacervassent adversum eos omnem multitudinem ad ostium tabernaculi, apparuit cunctis gloria Domini. Numbers 16:20 Locutusque Dominus ad Moysen et Aaron, ait: Numbers 16:21 Separamini de medio congregationis huius, ut eos repente disperdam. Numbers 16:22 Qui ceciderunt proni in faciem, atque dixerunt: Fortissime Deus spirituum universae carnis, num uno peccante, contra omnes ira tua desaeviet? Numbers 16:23 Et ait Dominus ad Moysen: Numbers 16:24 Praecipe universo populo ut separetur a tabernaculis Core, et Dathan et Abiron. Numbers 16:25 Surrexitque Moyses, et abiit ad Dathan et Abiron: et sequentibus eum senioribus Israel, Numbers 16:26 dixit ad turbam: Recedite a tabernaculis hominum impiorum, et nolite tangere quae ad eos pertinent, ne involvamini in peccatis eorum. Numbers 16:27 Cumque recessissent a tentoriis eorum per circuitum, Dathan et Abiron egressi stabant in introitu papilionum suorum cum uxoribus et liberis, omnique frequentia. Numbers 16:28 Et ait Moyses: In hoc scietis, quod Dominus miserit me ut facerem universa quae cernitis, et non ex proprio ea corde protulerim: Numbers 16:29 Si consueta hominum morte interierint, et visitaverit eos plaga, qua et ceteri visitari solent, non misit me Dominus: Numbers 16:30 sin autem novam rem fecerit Dominus, ut aperiens terra os suum deglutiat eos et omnia quae ad illos pertinent, descenderintque viventes in infernum, scietis quod blasphemaverint Dominum. Numbers 16:31 Confestim igitur ut cessavit loqui, dirupta est terra sub pedibus eorum: Numbers 16:32 et aperiens os suum, devoravit illos cum tabernaculis suis et universa substantia eorum. Numbers 16:33 descenderuntque vivi in infernum operti humo, et perierunt de medio multitudinis. Numbers 16:34 At vero omnis Israel, qui stabat per gyrum, fugit a clamore pereuntium, dicens: Ne forte et nos terra deglutiat. Numbers 16:35 Sed et ignis egressus a Domino, interfecit ducentos quinquaginta viros, qui offerebant incensum. Numbers 16:36 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Numbers 16:37 Praecipe Eleazaro filio Aaron sacerdotis ut tollat thuribula quae iacent in incendio, et ignem huc illucque dispergat: quoniam sanctificata sunt Numbers 16:38 in mortibus peccatorum: producatque ea in laminas, et affigat altari, eo quod oblatum sit in eis incensum Domino, et sanctificata sint, ut cernant ea pro signo et monimento filii Israel. Numbers 16:39 Tulit ergo Eleazar sacerdos thuribula aenea, in quibus obtulerant hi quos incendium devoravit, et produxit ea in laminas, affigens altari: Numbers 16:40 ut haberent postea filii Israel, quibus commonerentur ne quis accedat alienigena, et qui non est de semine Aaron ad offerendum incensum Domino, ne patiatur sicut passus est Core, et omnis congregatio eius, loquente Domino ad Moysen. Numbers 16:41 Murmuravit autem omnis multitudo filiorum Israel sequenti die contra Moysen et Aaron, dicens: Vos interfecistis populum Domini. Numbers 16:42 Cumque oriretur seditio, et tumultus incresceret, Numbers 16:43 Moyses et Aaron fugerunt ad tabernaculum foederis. Quod, postquam ingressi sunt, operuit nubes, et apparuit gloria Domini. Numbers 16:44 Dixitque Dominus ad Moysen: Numbers 16:45 Recedite de medio huius multitudinis, etiam nunc delebo eos. Cumque iacerent in terra, Numbers 16:46 dixit Moyses ad Aaron: Tolle thuribulum, et hausto igne de altari, mitte incensum desuper, pergens cito ad populum ut roges pro eis: iam enim egressa est ira a Domino, et plaga desaevit. Numbers 16:47 Quod cum fecisset Aaron, et cucurrisset ad mediam multitudinem, quam iam vastabat incendium, obtulit thymiama: Numbers 16:48 et stans inter mortuos ac viventes, pro populo deprecatus est, et plaga cessavit. Numbers 16:49 Fuerunt autem qui percussi sunt, quattuordecim millia hominum, et septingenti, absque his qui perierant in seditione Core. Numbers 16:50 Reversusque est Aaron ad Moysen ad ostium tabernaculi foederis postquam quievit interitus. Numbers 17:0 Numbers 17:1 Et locutus est Dominus ad Moysen, dicens: Numbers 17:2 Loquere ad filios Israel, et accipe ab eis virgas singulas per cognationes suas, a cunctis principibus tribuum, virgas duodecim, et uniuscuiusque nomen superscribes virgae suae. Numbers 17:3 nomen autem Aaron erit in tribu Levi, et una virga cunctas eorum familias continebit: Numbers 17:4 ponesque eas in tabernaculo foederis coram testimonio, ubi loquar ad te. Numbers 17:5 quem ex his elegero, germinabit virga eius: et cohibebo a me querimonias filiorum Israel, quibus contra vos murmurant. Numbers 17:6 Locutusque est Moyses ad filios Israel: et dederunt ei omnes principes virgas per singulas tribus: fueruntque virgae duodecim absque virga Aaron. Numbers 17:7 Quas cum posuisset Moyses coram Domino in tabernaculo testimonii: Numbers 17:8 sequenti die regressus invenit germinasse virgam Aaron in domo Levi: et turgentibus gemmis eruperant flores, qui, foliis dilatatis, in amygdalas deformati sunt. Numbers 17:9 Protulit ergo Moyses omnes virgas de conspectu Domini ad cunctos filios Israel: videruntque et receperunt singuli virgas suas. Numbers 17:10 Dixitque Dominus ad Moysen: Refer virgam Aaron in tabernaculum testimonii, ut servetur ibi in signum rebellium filiorum Israel, et quiescant querelae eorum a me, ne moriantur. Numbers 17:11 Fecitque Moyses sicut praeceperat Dominus. Numbers 17:12 Dixerunt autem filii Israel ad Moysen: Ecce consumpti sumus, omnes peribimus. Numbers 17:13 quicumque accedit ad tabernaculum Domini, moritur. num usque ad internecionem cuncti delendi sumus? Numbers 18:0 Numbers 18:1 Dixitque Dominus ad Aaron: Tu, et filii tui, et domus patris tui tecum portabitis iniquitatem Sanctuarii: et tu et filii tui simul sustinebitis peccata sacerdotii vestri. Numbers 18:2 sed et fratres tuos de tribu Levi, et sceptrum patris tui sume tecum, praestoque sint, et ministrent tibi: tu autem et filii tui ministrabitis in tabernaculo testimonii. Numbers 18:3 Excubabuntque Levitae ad praecepta tua, et ad cuncta opera tabernaculi: ita dumtaxat, ut ad vasa Sanctuarii et ad altare non accedant, ne et illi moriantur, et vos pereatis simul. Numbers 18:4 sint autem tecum, et excubent in custodiis tabernaculi, et in omnibus ceremoniis eius. Alienigena non miscebitur vobis. Numbers 18:5 Excubate in custodia Sanctuarii, et in ministerio altaris: ne oriatur indignatio super filios Israel. Numbers 18:6 Ego dedi vobis fratres vestros Levitas de medio filiorum Israel, et tradidi donum Domino, ut serviant in ministeriis tabernaculi eius. Numbers 18:7 Tu autem et filii tui custodite sacerdotium vestrum: et omnia quae ad cultum altaris pertinent, et intra velum sunt, per sacerdotes administrabuntur. si quis externus accesserit, occidetur. Numbers 18:8 Locutusque est Dominus ad Aaron: Ecce dedi tibi custodiam primitiarum mearum. Omnia quae sanctificantur a filiis Israel, tradidi tibi et filiis tuis pro officio sacerdotali legitima sempiterna. Numbers 18:9 Haec ergo accipies de his, quae sanctificantur et oblata sunt Domino. Omnis oblatio, et sacrificium, et quidquid pro peccato atque delicto redditur mihi, et cedit in Sancta sanctorum, tuum erit, et filiorum tuorum. Numbers 18:10 In Sanctuario comedes illud: mares tantum edent ex eo, quia consecratum est tibi. Numbers 18:11 Primitias autem, quas voverint et obtulerint filii Israel, tibi dedi, et filiis tuis, ac filiabus tuis iure perpetuo. qui mundus est in domo tua, vescetur eis. Numbers 18:12 Omnem medullam olei, et vini, ac frumenti, quidquid offerunt primitiarum Domino, tibi dedi. Numbers 18:13 Universa frugum initia, quae gignit humus, et Domino deportantur, cedent in usus tuos: qui mundus est in domo tua, vescetur eis. Numbers 18:14 Omne quod ex voto reddiderint filii Israel, tuum erit. Numbers 18:15 Quidquid primum erumpit e vulva cunctae carnis, quam offerunt Domino, sive ex hominibus, sive de pecoribus fuerit, tui iuris erit: ita dumtaxat, ut pro hominis primogenito pretium accipias, et omne animal quod immundum est, redimi facias, Numbers 18:16 cuius redemptio erit post unum mensem, siclis argenti quinque, pondere Sanctuarii. Siclus viginti obolos habet. Numbers 18:17 Primogenitum autem bovis et ovis et caprae non facies redimi, quia sanctificata sunt Domino. sanguinem tantum eorum fundes super altare, et adipes adolebis in suavissimum odorem Domino. Numbers 18:18 Carnes vero in usum tuum cedent, sicut pectusculum consecratum, et armus dexter, tua erunt. Numbers 18:19 Omnes primitias Sanctuarii, quas offerunt filii Israel Domino, tibi dedi et filiis, ac filiabus tuis iure perpetuo. Pactum salis est sempiternum coram Domino, tibi ac filiis tuis. Numbers 18:20 Dixitque Dominus ad Aaron: In terra eorum nihil possidebitis, nec habebitis partem inter eos: ego pars et hereditas tua in medio filiorum Israel. Numbers 18:21 Filiis autem Levi dedi omnes decimas Israelis in possessionem pro ministerio quo serviunt mihi in tabernaculo foederis: Numbers 18:22 ut non accedant ultra filii Israel ad tabernaculum, nec committant peccatum mortiferum, Numbers 18:23 solis filiis Levi mihi in tabernaculo servientibus, et portantibus peccata populi. legitimum sempiternum erit in generationibus vestris. Nihil aliud possidebunt, Numbers 18:24 decimarum oblatione contenti, quas in usus eorum et necessaria separavi. Numbers 18:25 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Numbers 18:26 Praecipe Levitis, atque denuncia: Cum acceperitis a filiis Israel decimas, quas dedi vobis, primitias earum offerte Domino, id est, decimam partem decimae, Numbers 18:27 ut reputetur vobis in oblationem primitivorum, tam de areis quam de torcularibus: Numbers 18:28 et universis quorum accipitis primitias, offerte Domino, et date ea Aaron sacerdoti. Numbers 18:29 Omnia quae offeretis ex decimis, et in donaria Domini separabitis, optima et electa erunt cuncta. Numbers 18:30 Dicesque ad eos: Si praeclara et meliora quaeque obtuleritis ex decimis, reputabitur vobis quasi de area et torculari dederitis primitias: Numbers 18:31 et comedetis eas in omnibus locis vestris, tam vos quam familiae vestrae: quia pretium est pro ministerio, quo servitis in tabernaculo testimonii. Numbers 18:32 Et non peccabitis super hoc, egregia vobis et pinguia reservantes ne polluatis oblationes filiorum Israel, et moriamini. Numbers 19:0 Numbers 19:1 Locutusque est Dominus ad Moysen et Aaron, dicens: Numbers 19:2 Ista est religio victimae, quam constituit Dominus. Praecipe filiis Israel, ut adducant ad te vaccam rufam aetatis integrae, in qua nulla sit macula, nec portaverit iugum: Numbers 19:3 tradetisque eam Eleazaro sacerdoti. qui eductam extra castra, immolabit in conspectu omnium: Numbers 19:4 et tingens digitum in sanguine eius, asperget contra fores tabernaculi septem vicibus, Numbers 19:5 comburetque eam cunctis videntibus, tam pelle et carnibus eius quam sanguine et fimo flammae traditis. Numbers 19:6 Lignum quoque cedrinum, et hyssopum, coccumque bis tinctum sacerdos mittet in flammam, quae vaccam vorat. Numbers 19:7 Et tunc demum, lotis vestibus et corpore suo, ingredietur in castra, commaculatusque erit usque ad vesperum. Numbers 19:8 Sed et ille, qui combusserit eam, lavabit vestimenta sua, et corpus, et immundus erit usque ad vesperum. Numbers 19:9 Colliget autem vir mundus cineres vaccae, et effundet eos extra castra in loco purissimo, ut sint multitudini filiorum Israel in custodiam, et in aquam aspersionis: quia pro peccato vacca combusta est. Numbers 19:10 Cumque laverit qui vaccae portaverat cineres, vestimenta sua, immundus erit usque ad vesperum. Habebunt hoc filii Israel et advenae, qui habitant inter eos, sanctum iure perpetuo. Numbers 19:11 Qui tetigerit cadaver hominis, et propter hoc septem diebus fuerit immundus: Numbers 19:12 aspergetur ex hac aqua die tertio et septimo, et sic mundabitur. Si die tertio aspersus non fuerit, septimo non poterit emundari. Numbers 19:13 Omnis qui tetigerit humanae animae morticinum, et aspersus hac commistione non fuerit, polluet tabernaculum Domini, et peribit ex Israel: quia aqua expiationis non est aspersus, immundus erit, et manebit spurcitia eius super eum. Numbers 19:14 Ista est lex hominis qui moritur in tabernaculo: Omnes qui ingrediuntur tentorium illius, et universa vasa quae ibi sunt, polluta erunt septem diebus. Numbers 19:15 Vas, quod non habuerit operculum, nec ligaturam desuper, immundum erit. Numbers 19:16 Si quis in agro tetigerit cadaver occisi hominis, aut per se mortui, sive os illius, vel sepulchrum, immundus erit septem diebus. Numbers 19:17 Tollentque de cineribus combustionis atque peccati, et mittent aquas vivas super eos in vas. Numbers 19:18 in quibus cum homo mundus tinxerit hyssopum, asperget ex eo omne tentorium, et cunctam supellectilem, et homines huiuscemodi contagione pollutos: Numbers 19:19 atque hoc modo mundus lustrabit immundum tertio et septimo die. expiatusque die septimo, lavabit et se et vestimenta sua, et immundus erit usque ad vesperum. Numbers 19:20 Si quis hoc ritu non fuerit expiatus, peribit anima illius de medio Ecclesiae: quia sanctuarium Domini polluit, et non est aqua lustrationis aspersus. Numbers 19:21 erit hoc praeceptum legitimum sempiternum. Ipse quoque qui aspergit aquas, lavabit vestimenta sua: Omnis qui tetigerit aquas expiationis, immundus erit usque ad vesperum. Numbers 19:22 Quidquid tetigerit immundus, immundum faciet: et anima, quae horum quippiam tetigerit, immunda erit usque ad vesperum. Numbers 20:0 Numbers 20:1 Veneruntque filii Israel, et omnis multitudo in desertum Sin, mense primo: et mansit populus in Cades. Mortuaque est ibi Maria, et sepulta in eodem loco. Numbers 20:2 Cumque indigeret aqua populus, convenerunt adversum Moysen et Aaron: Numbers 20:3 et versi in seditionem, dixerunt: Utinam periissemus inter fratres nostros coram Domino. Numbers 20:4 Cur eduxistis Ecclesiam Domini in solitudinem, ut et nos et nostra iumenta moriamur? Numbers 20:5 Quare nos fecistis ascendere de Aegypto, et adduxistis in locum istum pessimum, qui seri non potest, qui nec ficum gignit, nec vineas, nec malogranata, insuper et aquam non habet ad bibendum? Numbers 20:6 Ingressusque Moyses et Aaron, dimissa multitudine, in tabernaculum foederis, corruerunt proni in terram, clamaveruntque ad Dominum, atque dixerunt: Domine Deus audi clamorem huius populi, et aperi eis thesaurum tuum fontem aquae vivae, ut satiati, cesset murmuratio eorum. Et apparuit gloria Domini super eos. Numbers 20:7 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Numbers 20:8 Tolle virgam, et congrega populum, tu et Aaron frater tuus, et loquimini ad petram coram eis, et illa dabit aquas. Cumque eduxeris aquam de petra, bibet omnis multitudo et iumenta eius. Numbers 20:9 Tulit igitur Moyses virgam, quae erat in conspectu Domini, sicut praeceperat ei, Numbers 20:10 congregata multitudine ante petram, dixitque eis: Audite rebelles et increduli: Num de petra hac vobis aquam poterimus eiicere? Numbers 20:11 Cumque elevasset Moyses manum, percutiens virga bis silicem, egressae sunt aquae largissimae, ita ut populus biberet et iumenta. Numbers 20:12 Dixitque Dominus ad Moysen et Aaron: Quia non credidistis mihi, ut sanctificaretis me coram filiis Israel, non introducetis hos populos in terram, quam dabo eis. Numbers 20:13 Haec est aqua contradictionis, ubi iurgati sunt filii Israel contra Dominum, et sanctificatus est in eis. Numbers 20:14 Misit interea nuncios Moyses de Cades ad regem Edom, qui dicerent: Haec mandat frater tuus Israel: Nosti omnem laborem qui apprehendit nos, Numbers 20:15 quo modo descenderint patres nostri in Aegyptum, et habitaverimus ibi multo tempore, afflixerintque nos Aegyptii, et patres nostros: Numbers 20:16 et quo modo clamaverimus ad Dominum, et exaudierit nos, miseritque angelum, qui eduxerit nos de Aegypto. Ecce in urbe Cades, quae est in extremis finibus tuis, positi, Numbers 20:17 obsecramus ut nobis transire liceat per terram tuam. Non ibimus per agros, nec per vineas, non bibemus aquas de puteis tuis, sed gradiemur via publica, nec ad dexteram nec ad sinistram declinantes, donec transeamus terminos tuos. Numbers 20:18 Cui respondit Edom: Non transibis per me, alioquin armatus occurram tibi. Numbers 20:19 Dixeruntque filii Israel: Per tritam gradiemur viam: et si biberimus aquas tuas nos et pecora nostra, dabimus quod iustum est: nulla erit in pretio difficultas, tantum velociter transeamus. Numbers 20:20 At ille respondit: Non transibitis. Statimque egressus est obvius, cum infinita multitudo, et manu forti, Numbers 20:21 nec voluit acquiescere deprecanti, ut concederet transitum per fines suos. quam ob rem divertit ab eo Israel. Numbers 20:22 Cumque castra movissent de Cades, venerunt in montem Hor, qui est in finibus terrae Edom: Numbers 20:23 ubi locutus est Dominus ad Moysen: Numbers 20:24 Pergat, inquit, Aaron ad populos suos: non enim intrabit Terram, quam dedi filiis Israel, eo quod incredulus fuerit ori meo, ad Aquas contradictionis. Numbers 20:25 Tolle Aaron et filium eius cum eo, et duces eos in montem Hor. Numbers 20:26 Cumque nudaveris patrem veste sua, indues ea Eleazarum filium eius: Aaron colligetur, et morietur ibi. Numbers 20:27 Fecit Moyses ut praeceperat Dominus: et ascenderunt in montem Hor coram omni multitudine. Numbers 20:28 Cumque Aaron spoliasset vestibus suis, induit eis Eleazarum filium eius. Numbers 20:29 Illo mortuo in montis supercilio, descendit cum Eleazaro. Numbers 20:30 Omnis autem multitudo videns occubuisse Aaron, flevit super eo triginta diebus per cunctas familias suas. Numbers 21:0 Numbers 21:1 Quod cum audisset Chananaeus rex Arad, qui habitabat ad meridiem, venisse scilicet Israel per exploratorum viam, pugnavit contra illum, et victor existens, duxit ex eo praedam. Numbers 21:2 At Israel voto se Domino obligans, ait: Si tradideris populum istum in manu mea, delebo urbes eius. Numbers 21:3 Exaudivitque Dominus preces Israel, et tradidit Chananaeum, quem ille interfecit subversis urbibus eius: et vocavit nomen loci illius Horma, id est, anathema. Numbers 21:4 Profecti sunt autem et de monte Hor, per viam, quae ducit ad Mare rubrum, ut circumirent terram Edom. Et taedere coepit populum itineris ac laboris: Numbers 21:5 locutusque contra Deum et Moysen, ait: Cur eduxisti nos de Aegypto, ut moreremur in solitudine? Deest panis, non sunt aquae: anima nostra iam nauseat super cibo isto levissimo. Numbers 21:6 Quamobrem misit Dominus in populum ignitos serpentes, ad quorum plagas et mortes plurimorum, Numbers 21:7 venerunt ad Moysen, atque dixerunt: Peccavimus, quia locuti sumus contra Dominum et te: ora ut tollat a nobis serpentes. Oravitque Moyses pro populo, Numbers 21:8 et locutus est Dominus ad eum: Fac serpentem aeneum, et pone eum pro signo: qui percussus aspexerit eum, vivet. Numbers 21:9 Fecit ergo Moyses SERPENTEM AeNEUM, et posuit eum pro signo: quem cum percussi aspicerent, sanabantur. Numbers 21:10 Profectique filii Israel castrametati sunt in Oboth. Numbers 21:11 Unde egressi fixere tentoria in Ieabarim, in solitudine, quae respicit Moab contra orientalem plagam. Numbers 21:12 Et inde moventes, venerunt ad Torrentem Zared. Numbers 21:13 Quem relinquentes castrametati sunt contra Arnon, quae est in deserto, et prominet in finibus Amorrhaei. siquidem Arnon terminus est Moab, dividens Moabitas et Amorrhaeos. Numbers 21:14 Unde dicitur in libro bellorum Domini: Sicut fecit in Mari rubro, sic faciet in torrentibus Arnon. Numbers 21:15 Scopuli torrentium inclinati sunt, ut requiescerent in Arnon, et recumberent in finibus Moabitarum. Numbers 21:16 Ex eo loco apparuit puteus, super quo locutus est Dominus ad Moysen: Congrega populum, et dabo ei aquam. Numbers 21:17 Tunc cecinit Israel carmen istud: Ascendat puteus. Concinebant: Numbers 21:18 Puteus, quem foderunt principes, et paraverunt duces multitudinis in datore legis, et in baculis suis. Profectique sunt de solitudine, Matthana. Numbers 21:19 De Matthana in Nahaliel: de Nahaliel, in Bamoth. Numbers 21:20 Bamoth, vallis est in regione Moab, in vertice Phasga, quod respicit contra desertum. Numbers 21:21 Misit autem Israel nuncios ad Sehon regem Amorrhaeorum, dicens: Numbers 21:22 Obsecro ut transire mihi liceat per terram tuam: non declinabimus in agros et vineas, non bibemus aquas ex puteis, via regia gradiemur, donec transeamus terminos tuos. Numbers 21:23 Qui concedere noluit ut transiret Israel per fines suos: quin potius exercitu congregato, egressus est obviam in desertum, et venit in Iasa, pugnavitque contra eum. Numbers 21:24 A quo percussus est in ore gladii, et possessa est terra eius ab Arnon usque Ieboc, et filios Ammon: quia forti praesidio tenebantur termini Ammonitarum. Numbers 21:25 Tulit ergo Israel omnes civitates eius, et habitavit in urbibus Amorrhaei, in Hesebon scilicet, et viculis eius. Numbers 21:26 Urbs Hesebon fuit Sehon regis Amorrhaei, qui pugnavit contra regem Moab: et tulit omnem terram, quae ditionis illius fuerat, usque Arnon. Numbers 21:27 Idcirco dicitur in Proverbio: Venite in Hesebon, aedificetur, et construatur civitas Sehon: Numbers 21:28 Ignis egressus est de Hesebon, flamma de oppido Sehon, et devoravit Ar Moabitarum, et habitatores excelsorum Arnon. Numbers 21:29 Vae tibi Moab, peristi popule Chamos. Dedit filios eius in fugam, et filias in captivitatem regi Amorrhaeorum Sehon. Numbers 21:30 Iugum ipsorum disperiit ad Hesebon usque Dibon, lassi pervenerunt in Nophe, et usque Medaba. Numbers 21:31 Habitavit itaque Israel in Terra Amorrhaei. Numbers 21:32 Misitque Moyses qui explorarent Iazer: cuius ceperunt viculos, et possederunt habitatores. Numbers 21:33 Verteruntque se, et ascenderunt per viam Basan, et occurrit eis Og rex Basan cum omni populo suo, pugnaturus in Edrai. Numbers 21:34 Dixitque Dominus ad Moysen: Ne timeas eum, quia in manu tua tradidi illum, et omnem populum, ac terram eius: faciesque illi sicut fecisti Sehon regi Amorrhaeorum habitatori Hesebon. Numbers 21:35 Percusserunt igitur et hunc cum filiis suis, universumque populum eius usque ad internecionem, et possederunt terram illius. Numbers 22:0 Numbers 22:1 Profectique castrametati sunt in campestribus Moab, ubi trans Iordanem Iericho sita est. Numbers 22:2 Videns autem Balac filius Sephor omnia quae fecerat Israel Amorrhaeo, Numbers 22:3 et quod pertimuissent eum Moabitae, et impetum eius ferre non possent, Numbers 22:4 dixit ad maiores natu Madian: Ita delebit hic populus omnes, qui in nostris finibus commorantur, quo modo solet bos herbas usque ad radices carpere. Ipse autem erat eo tempore rex in Moab. Numbers 22:5 Misit ergo nuncios ad Balaam filium Beor ariolum, qui habitabat super flumen terrae filiorum Ammon, ut vocarent eum, et dicerent: Ecce egressus est populus ex Aegypto, qui operuit superficiem terrae, sedens contra me. Numbers 22:6 Veni igitur, et maledic populo huic, quia fortior me est: siquo modo possim percutere et eiicere eum de terra mea. novi enim quod benedictus sit cui benedixeris, et maledictus in quem maledicta congesseris. Numbers 22:7 Perrexeruntque seniores Moab, et maiores natu Madian, habentes divinationis pretium in manibus. Cumque venissent ad Balaam, et narrassent ei omnia verba Balac: Numbers 22:8 ille respondit: Manete hic nocte, et respondebo quidquid mihi dixerit Dominus. Manentibus autem illis apud Balaam, venit Deus, et ait ad eum: Numbers 22:9 Quid sibi volunt homines isti apud te? Numbers 22:10 Respondit: Balac filius Sephor rex Moabitarum misit ad me, Numbers 22:11 dicens: Ecce populus qui egressus est de Aegypto, operuit superficiem terrae: veni, et maledic ei, siquo modo possim pugnans abigere eum. Numbers 22:12 Dixitque Deus ad Balaam: Noli ire cum eis, neque maledicas populo: quia benedictus est. Numbers 22:13 Qui mane consurgens dixit ad principes: Ite in terram vestram, quia prohibuit me Dominus venire vobiscum. Numbers 22:14 Reversi principes dixerunt ad Balac: Noluit Balaam venire nobiscum. Numbers 22:15 Rursum ille multo plures et nobiliores quam ante miserat, misit. Numbers 22:16 Qui cum venissent ad Balaam, dixerunt: Sic dicit Balac filius Sephor: Ne cuncteris venire ad me: Numbers 22:17 paratus sum honorare te, et quidquid volueris dabo tibi: veni, et maledic populo isti. Numbers 22:18 Respondit Balaam: Si dederit mihi Balac plenam domum argenti et auri, non potero immutare verbum Domini Dei mei, ut vel plus, vel minus loquar. Numbers 22:19 Obsecro ut hic maneatis etiam hac nocte, et scire queam quid mihi rursum respondeat Dominus. Numbers 22:20 Venit ergo Deus ad Balaam nocte, et ait ei: Si vocare te venerint homines isti, surge, et vade cum eis: ita dumtaxat, ut quod tibi praecepero, facias. Numbers 22:21 Surrexit Balaam mane, et strata asina sua profectus est cum eis. Numbers 22:22 Et iratus est Deus. Stetitque angelus Domini in via contra Balaam, qui insidebat asinae, et duos pueros habebat secum. Numbers 22:23 Cernens asina angelum stantem in via, evaginato gladio, avertit se de itinere, et ibat per agrum. Quam cum verberaret Balaam, et vellet ad semitam reducere, Numbers 22:24 stetit angelus in angustiis duarum maceriarum, quibus vineae cingebantur. Numbers 22:25 Quem videns asina, iunxit se parieti, et attrivit sedentis pedem. At ille iterum verberabat eam: Numbers 22:26 et nihilominus angelus ad locum angustum transiens, ubi nec ad dexteram, nec ad sinistram poterat deviare, obvius stetit. Numbers 22:27 Cumque vidisset asina stantem angelum, concidit sub pedibus sedentis. qui iratus, vehementius caedebat fuste latera eius. Numbers 22:28 Aperuitque Dominus os asinae, et locuta est: Quid feci tibi? cur percutis me? ecce iam tertio? Numbers 22:29 Respondit Balaam: Quia commeruisti, et illusisti mihi: utinam haberem gladium, ut te percuterem. Numbers 22:30 Dixit asina: Nonne animal tuum sum, cui semper sedere consuevisti usque in praesentem diem? dic quid simile umquam fecerim tibi. At ille ait: Numquam. Numbers 22:31 Protinus aperuit Dominus oculos Balaam, et vidit angelum stantem in via evaginato gladio, adoravitque eum pronus in terram. Numbers 22:32 Cui angelus: Cur, inquit, tertio verberas asinam tuam? Ego veni ut adversarer tibi, quia perversa est via tua, mihique contraria: Numbers 22:33 et nisi asina declinasset de via, dans locum resistenti, te occidissem, et illa viveret. Numbers 22:34 Dixit Balaam: Peccavi, nesciens quod tu stares contra me: et nunc si displicet tibi ut vadam, revertar. Numbers 22:35 Ait angelus: Vade cum istis, et cave ne aliud quam praecepero tibi loquaris. Ivit igitur cum principibus. Numbers 22:36 Quod cum audisset Balac, egressus est in occursum eius in oppido Moabitarum, quod situm est in extremis finibus Arnon. Numbers 22:37 Dixitque ad Balaam: Misi nuncios ut vocarent te, cur non statim venisti ad me? an quia mercedem adventui tuo reddere nequeo? Numbers 22:38 Cui ille respondit: Ecce adsum: numquid loqui potero aliud, nisi quod Deus posuerit in ore meo? Numbers 22:39 Perrexerunt ergo simul, et venerunt in urbem, quae in extremis regni eius finibus erat. Numbers 22:40 Cumque occidisset Balac boves et oves, misit ad Balaam, et principes qui cum eo erant, munera. Numbers 22:41 Mane autem facto duxit eum ad excelsa Baal, et intuitus est extremam partem populi. Numbers 23:0 Numbers 23:1 Dixitque Balaam ad Balac: Aedifica mihi hic septem aras, et para totidem vitulos, eiusdemque numeri arietes. Numbers 23:2 Cumque fecisset iuxta sermonem Balaam, imposuerunt simul vitulum et arietem super aram. Numbers 23:3 Dixitque Balaam ad Balac: Sta paulisper iuxta holocaustum tuum, donec vadam, si forte occurrat mihi Dominus, et quodcumque imperaverit, loquar tibi. Numbers 23:4 Cumque abiisset velociter, occurrit illi Deus. Locutusque ad eum Balaam: Septem, inquit, aras erexi, et imposui vitulum et arietem desuper. Numbers 23:5 Dominus autem posuit verbum in ore eius, et ait: Revertere ad Balac, et haec loqueris. Numbers 23:6 Reversus invenit stantem Balac iuxta holocaustum suum, et omnes principes Moabitarum: Numbers 23:7 assumptaque parabola sua, dixit: De Aram adduxit me Balac rex Moabitarum, de montibus Orientis: Veni, inquit, et maledic Iacob: propera, et detestare Israel. Numbers 23:8 Quo modo maledicam, cui non maledixit Deus? Qua ratione detester, quem Dominus non detestatur? Numbers 23:9 De summis silicibus videbo eum, et de collibus considerabo illum. Populus solus habitabit, et inter gentes non reputabitur. Numbers 23:10 Quis dinumerare possit pulverem Iacob, et nosse numerum stirpis Israel? Moriatur anima mea morte iustorum, et fiant novissima mea horum similia. Numbers 23:11 Dixitque Balac ad Balaam: Quid est hoc quod agis? Ut malediceres inimicis meis vocavi te: et tu econtrario benedicis eis. Numbers 23:12 Cui ille respondit: Num aliud possum loqui, nisi quod iusserit Dominus? Numbers 23:13 Dixit ergo Balac: Veni mecum in alterum locum unde partem Israel videas, et totum videre non possis, inde maledicito ei. Numbers 23:14 Cumque duxisset eum in locum sublimem, super verticem montis Phasga, aedificavit Balaam septem aras, et impositis supra vitulis atque arietibus, Numbers 23:15 dixit ad Balac: Sta hic iuxta holocaustum tuum, donec ego obvius pergam. Numbers 23:16 Cui cum Dominus occurrisset, posuissetque verbum in ore eius, ait: Revertere ad Balac, et haec loqueris ei. Numbers 23:17 Reversus invenit eum stantem iuxta holocaustum suum, et principes Moabitarum cum eo. Ad quem Balac: Quid, inquit, locutus est Dominus? Numbers 23:18 At ille assumpta parabola sua, ait: Sta Balac, et ausculta, audi fili Sephor: Numbers 23:19 Non est Deus quasi homo, ut mentiatur: nec ut filius hominis, ut mutetur. Dixit ergo, et non faciet? locutus est, et non implebit? Numbers 23:20 Ad benedicendum adductus sum, benedictionem prohibere non valeo. Numbers 23:21 Non est idolum in Iacob, nec videtur simulacrum in Israel. Dominus Deus eius cum eo est, et clangor victoriae regis in illo. Numbers 23:22 Deus eduxit illum de Aegypto, cuius fortitudo similis est rhinocerotis. Numbers 23:23 Non est augurium in Iacob, nec divinatio in Israel. Temporibus suis dicetur Iacob et Israeli quid operatus sit Deus. Numbers 23:24 Ecce populus ut leaena consurget, et quasi leo erigetur: non accubabit donec devoret praedam, et occisorum sanguinem bibat. Numbers 23:25 Dixitque Balac ad Balaam: Nec maledicas ei, nec benedicas. Numbers 23:26 Et ille ait: Nonne dixi tibi quod quidquid mihi Deus imperaret, hoc facerem? Numbers 23:27 Et ait Balac ad eum: Veni, et ducam te ad alium locum: si forte placeat Deo ut inde maledicas eis. Numbers 23:28 Cumque duxisset eum super verticem montis Phogor, qui respicit solitudinem, Numbers 23:29 dixit ei Balaam: Aedifica mihi hic septem aras, et para totidem vitulos, eiusdemque numeri arietes. Numbers 23:30 Fecit Balac ut Balaam dixerat: imposuitque vitulos et arietes per singulas aras. Numbers 24:0 Numbers 24:1 Cumque vidisset Balaam quod placeret Domino ut benediceret Israeli, nequaquam abiit ut ante perrexerat, ut augurium quaereret: sed dirigens contra desertum vultum suum, Numbers 24:2 et elevans oculos, vidit Israel in tentoriis commorantem per tribus suas: et irruente in se spiritu Dei, Numbers 24:3 assumpta parabola ait: Dixit Balaam filius Beor: dixit homo, cuius obturatus est oculus: Numbers 24:4 dixit auditor sermonum Dei, qui visionem Omnipotentis intuitus est, qui cadit, et sic aperiuntur oculi eius: Numbers 24:5 Quam pulchra tabernacula tua Iacob, et tentoria tua Israel! Numbers 24:6 ut valles nemorosae, ut horti iuxta fluvios irrigui, ut tabernacula quae fixit Dominus, quasi cedri prope aquas. Numbers 24:7 Fluet aqua de situla eius, et semen illius erit in aquas multas. Tolletur propter Agag, rex eius, et auferetur regnum illius. Numbers 24:8 Deus eduxit illum de Aegypto, cuius fortitudo similis est rhinocerotis. Devorabunt gentes hostes illius, ossaque eorum confringent, et perforabunt sagittis. Numbers 24:9 Accubans dormivit ut leo, et quasi leaena, quam suscitare nullus audebit. Qui benedixerit tibi, erit et ipse benedictus: qui maledixerit, in maledictione reputabitur. Numbers 24:10 Iratusque Balac contra Balaam, complosis manibus ait: Ad maledicendum inimicis meis vocavi te, quibus econtrario tertio benedixisti: Numbers 24:11 revertere ad locum tuum. Decreveram quidem magnifice honorare te, sed Dominus privavit te honore disposito. Numbers 24:12 Respondit Balaam ad Balac: Nonne nunciis tuis, quos misisti ad me, dixi: Numbers 24:13 Si dederit mihi Balac: plenam domum argenti et auri, non potero praeterire sermonem Domini Dei mei, ut vel boni quid, vel mali proferam ex corde meo: sed quidquid Dominus dixerit, hoc loquar? Numbers 24:14 Verumtamen pergens ad populum meum, dabo consilium, quid populus tuus populo huic faciat extremo tempore. Numbers 24:15 Sumpta igitur parabola, rursum ait: Dixit Balaam filius Beor: dixit homo, cuius obturatus est oculus: Numbers 24:16 dixit auditor sermonum Dei, qui novit doctrinam Altissimi, et visiones Omnipotentis videt, qui cadens apertos habet oculos. Numbers 24:17 Videbo eum, sed non modo: intuebor illum, sed non prope. ORIETUR STELLA ex Iacob, et consurget virga de Israel: et percutiet duces Moab, vastabitque omnes filios Seth. Numbers 24:18 Et erit Idumaea possessio eius: hereditas Seir cedet inimicis suis: Israel vero fortiter aget. Numbers 24:19 De Iacob erit qui dominetur. et perdat reliquias civitatis. Numbers 24:20 Cumque vidisset Amalec, assumens parabolam, ait: Principium Gentium Amalec, cuius extrema perdentur. Numbers 24:21 Vidit quoque Cinaeum: et assumpta parabola, ait: Robustum quidem est habitaculum tuum: sed si in petra posueris nidum tuum, Numbers 24:22 et fueris electus de stirpe Cin, quamdiu poteris permanere? Assur enim capiet te. Numbers 24:23 Assumptaque parabola iterum locutus est: Heu, quis victurus est, quando ista faciet Deus? Numbers 24:24 Venient in trieribus de Italia, superabunt Assyrios, vastabuntque Hebraeos, et ad extremum etiam ipsi peribunt. Numbers 24:25 Surrexitque Balaam, et reversus est in locum suum: Balac quoque via, qua venerat, rediit. Numbers 25:0 Numbers 25:1 Morabatur autem eo tempore Israel in Setim, et fornicatus est populus cum filiabus Moab, Numbers 25:2 quae vocaverunt eos ad sacrificia sua. At ille comederunt et adoraverunt deos earum. Numbers 25:3 Initiatusque est Israel Beelphegor: et iratus Dominus, Numbers 25:4 ait ad Moysen: Tolle cunctos principes populi, et suspende eos contra solem in patibulis: ut avertatur furor meus ab Israel. Numbers 25:5 Dixitque Moyses ad Iudices Israel: Occidat unusquisque proximos suos, qui initiati sunt Beelphegor. Numbers 25:6 Et ecce unus de filiis Israel intravit coram fratribus suis ad scortum Madianitidem, vidente Moyse, et omni turba filiorum Israel, qui flebant ante fores tabernaculi. Numbers 25:7 Quod cum vidisset Phinees filius Eleazari filii Aaron sacerdotis, surrexit de medio multitudinis, et arrepto pugione, Numbers 25:8 ingressus est post virum Israelitem in lupanar, et perfodit ambos simul, virum scilicet et mulierem in locis genitalibus. Cessavitque plaga a filiis Israel: Numbers 25:9 et occisi sunt vigintiquattuor millia hominum. Numbers 25:10 Dixitque Dominus ad Moysen: Numbers 25:11 Phinees filius Eleazari filii Aaron sacerdotis avertit iram meam a filiis Israel: quia zelo meo commotus est contra eos, ut non ipse delerem filios Israel in zelo meo. Numbers 25:12 idcirco loquere ad eum: Ecce do ei pacem foederis mei, Numbers 25:13 et erit tam ipsi quam semini eius pactum sacerdotii sempiternum, quia zelatus est pro Deo suo, et expiavit scelus filiorum Israel. Numbers 25:14 Erat autem nomen viri Israelitae, qui occisus est cum Madianitide, Zambri filius Salu, dux de cognatione et tribu Simeonis. Numbers 25:15 Porro mulier Madianitis, quae pariter interfecta est, vocabatur Cozbi filia Sur principis nobilissimi Madianitarum. Numbers 25:16 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Numbers 25:17 Hostes vos sentiant Madianitae, et percutite eos: Numbers 25:18 quia et ipsi hostiliter egerunt contra vos, et decepere insidiis per idolum Phogor, et Cozbi filiam ducis Madian sororem suam, quae percussa est in die plagae pro sacrilegio Phogor. Numbers 26:0 Numbers 26:1 Postquam noxiorum sanguis effusus est, dixit Dominus ad Moysen et Eleazarum filium Aaron sacerdotem: Numbers 26:2 Numerate omnem summam filiorum Israel a viginti annis et supra, per domos et cognationes suas, cunctos, qui possunt ad bella procedere. Numbers 26:3 Locuti sunt itaque Moyses et Eleazar sacerdos, in campestribus Moab super Iordanem contra Iericho, ad eos, qui erant Numbers 26:4 a viginti annis et supra, sicut Dominus imperaverat, quorum iste est numerus: Numbers 26:5 Ruben primogenitus Israel. huius filius, Henoch, a quo familia Henochitarum: et Phallu, a quo familia Phalluitarum: Numbers 26:6 et Hesron, a quo familia Hesronitarum: et Charmi, a quo familia Charmitarum. Numbers 26:7 hae sunt familiae de stirpe Ruben: quarum numerus inventus est quadraginta tria millia, et septingenti triginta. Numbers 26:8 Filius Phallu, Eliab. Numbers 26:9 huius filii, Namuel et Dathan et Abiron. isti sunt Dathan et Abiron principes populi, qui surrexerunt contra Moysen et Aaron in seditione Core, quando adversus Dominum rebellaverunt: Numbers 26:10 et aperiens terra os suum devoravit Core, morientibus plurimis, quando combussit ignis ducentos quinquaginta viros. Et factum est grande miraculum, Numbers 26:11 ut, Core pereunte, filii illius non perirent. Numbers 26:12 Filii Simeon per cognationes suas: Namuel, ab hoc familia Namuelitarum: et Iamin, ab hoc familia Iaminitarum: Iachin, ab hoc familia Iachinitarum: Numbers 26:13 Zare, ab hoc familia Zareitarum: Saul, ab hoc familia Saulitarum. Numbers 26:14 hae sunt familiae de stirpe Simeon, quarum omnis numerus fuit viginti duo millia ducenti. Numbers 26:15 Filii Gad per cognationes suas: Sephon, ab hoc familia Sephonitarum: Aggi, ab hoc familia Aggitarum: Suni, ab hoc familia Sunitarum: Numbers 26:16 Ozni, ab hoc familia Oznitarum: Her, ab hoc familia Heritarum: Numbers 26:17 Arod, ab hoc familia Aroditarum: Ariel, ab hoc familia Arielitarum. Numbers 26:18 istae sunt familiae Gad, quarum omnis numerus fuit quadraginta millia quingenti. Numbers 26:19 Filii Iuda, Her et Onan, qui ambo mortui sunt in Terra Chanaan. Numbers 26:20 Fueruntque filii Iuda, per cognationes suas: Sela, a quo familia Selaitarum: Phares, a quo familia Pharesitarum: Zare, a quo familia Zareitarum. Numbers 26:21 Porro filii Phares: Hesron, a quo familia Hesronitarum: et Hamul, a quo familia Hamulitarum. Numbers 26:22 Istae sunt familiae Iuda, quarum omnis numerus fuit septuaginta sex millia quingenti. Numbers 26:23 Filii Issachar, per cognationes suas: Thola, a quo familia Tholaitarum: Phua, a quo familia Phuaitarum: Numbers 26:24 Iasub, a quo familia Iasubitarum: Semran, a quo familia Semranitarum. Numbers 26:25 hae sunt cognationes Issachar, quarum numerus fuit sexaginta quattuor millia trecenti. Numbers 26:26 Filii Zabulon per cognationes suas: Sared, a quo familia Sareditarum: Elon, a quo familia Elonitarum: Ialel, a quo familia Ialelitarum. Numbers 26:27 hae sunt cognationes Zabulon, quarum numerus fuit sexaginta millia quingenti. Numbers 26:28 Filii Ioseph per cognationes suas, Manasse et Ephraim. Numbers 26:29 De Manasse ortus est Machir, a quo familia Machiritarum. Machir genuit Galaad, a quo familia Galaaditarum. Numbers 26:30 Galaad habuit filios: Iezer, a quo familia Iezeritarum: et Helec, a quo familia Helecitarum: Numbers 26:31 et Asriel, a quo familia Asrielitarum: et Sechem, a quo familia Sechemitarum: Numbers 26:32 et Semida, a quo familia Semidaitarum: et Hepher, a quo familia Hepheritarum. Numbers 26:33 Fuit autem Hepher pater Salphaad, qui filios non habebat, sed tantum filias, quarum ista sunt nomina: Maala, et Noa, et Hegla, et Melcha, et Thersa. Numbers 26:34 hae sunt familiae Manasse, et numerus earum, quinquaginta duo millia septingenti. Numbers 26:35 Filii autem Ephraim per cognationes suas fuerunt hi: Suthala, a quo familia Suthalaitarum: Becher, a quo familia Becheritarum: Thehen, a quo familia Thehenitarum. Numbers 26:36 porro filius Suthala fuit Heran, a quo familia Heranitarum. Numbers 26:37 hae sunt cognationes filiorum Ephraim, quarum numerus fuit triginta duo millia quingenti. Numbers 26:38 Isti sunt filii Ioseph per familias suas. Filii Beniamin in cognationibus suis: Bela, a quo familia Belaitarum: Asbel, a quo familia Asbelitarum: Ahiram, a quo familia Ahiramitarum: Numbers 26:39 Supham, a quo familia Suphamitarum: Hupham, a quo familia Huphamitarum. Numbers 26:40 Filii Bela: Hered, et Noeman. De Hered, familia Hereditarum: de Noeman, familia Noemanitarum. Numbers 26:41 hi sunt filii Beniamin per cognationes suas, quorum numerus fuit quadragintaquinque millia sexcenti. Numbers 26:42 Filii Dan per cognationes suas: Suham, a quo familia Suhamitarum. hae sunt cognationes Dan per familias suas. Numbers 26:43 omnes fuere Suhamitae, quorum numerus erat sexaginta quattuor millia quadringenti. Numbers 26:44 Filii Aser per cognationes suas: Iemna, a quo familia Iemnaitarum: Iessui, a quo familia Iessuitarum: Brie, a quo familia Brieitarum. Numbers 26:45 Filii Brie: Heber, a quo familia Heberitarum: et Melchiel, a quo familia Melchielitarum. Numbers 26:46 Nomen autem filiae Aser, fuit Sara. Numbers 26:47 hae cognationes filiorum Aser, et numerus eorum quinquaginta tria millia quadringenti. Numbers 26:48 Filii Nephthali per cognationes suas: Iesiel, a quo familia Iesielitarum: Guni, a quo familia Gunitarum: Numbers 26:49 Ieser, a quo familia Ieseritarum: Sellem, a quo familia Sellemitarum. Numbers 26:50 hae sunt cognationes filiorum Nephthali per familias suas: quorum numerus quadraginta quinque millia quadringenti. Numbers 26:51 Ista est summa filiorum Israel, qui recensiti sunt, sexcenta millia, et mille septingenti triginta. Numbers 26:52 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Numbers 26:53 Istis dividetur terra iuxta numerum vocabulorum in possessiones suas. Numbers 26:54 Pluribus maiorem partem dabis, et paucioribus minorem: singulis, sicut nunc recensiti sunt, tradetur possessio: Numbers 26:55 ita dumtaxat ut sors Terram tribubus dividat et familiis. Numbers 26:56 Quidquid sorte contigerit, hoc vel plures accipiant, vel pauciores. Numbers 26:57 Hic quoque est numerus filiorum Levi per familias suas: Gerson, a quo familia Gersonitarum: Caath, a quo familia Caathitarum: Merari, a quo familia Meraritarum. Numbers 26:58 hae sunt familiae Levi: Familia Lobni, familia Hebroni, familia Moholi, familia Musi, familia Core. At vero Caath genuit Amram: Numbers 26:59 qui habuit uxorem Iochabed filiam Levi, quae nata est ei in Aegypto. haec genuit Amram viro suo filios, Aaron et Moysen, et Mariam sororem eorum: Numbers 26:60 De Aaron orti sunt Nadab et Abiu, et Eleazar et Ithamar: Numbers 26:61 quorum Nadab et Abiu mortui sunt, cum obtulissent ignem alienum coram Domino. Numbers 26:62 Fueruntque omnes, qui numerati sunt, viginti tria millia generis masculini ab uno mense et supra: qui non sunt recensiti inter filios Israel, nec eis cum ceteris data possessio est. Numbers 26:63 Hic est numerus filiorum Israel, qui descripti sunt a Moyse et Eleazaro sacerdote, in campestribus Moab supra Iordanem contra Iericho. Numbers 26:64 inter quos nullus fuit eorum, qui ante numerati sunt a Moyse et Aaron in deserto Sinai: Numbers 26:65 Praedixerat enim Dominus quod omnes morerentur in solitudine. Nullusque remansit ex eis, nisi Caleb filius Iephone, et Iosue filius Nun. Numbers 27:0 Numbers 27:1 Accesserunt autem filiae Salphaad, filii Hepher, filii Galaad, filii Machir, filii Manasse, qui fuit filius Ioseph: quarum sunt nomina, Maala, et Noa, et Hegla, et Melcha, et Thersa. Numbers 27:2 Steteruntque coram Moyse et Eleazaro sacerdote, et cunctis principibus populi ad ostium tabernaculi foederis, atque dixerunt: Numbers 27:3 Pater noster mortuus est in deserto, nec fuit in seditione, quae concitata est contra Dominum sub Core, sed in peccato suo mortuus est: hic non habet mares filios. Cur tollitur nomen illius de familia sua, quia non habuit filium? Date nobis possessionem inter cognatos patris nostri. Numbers 27:4 Retulitque Moyses causam earum ad iudicium Domini. Numbers 27:5 Qui dixit ad eum: Numbers 27:6 Iustam rem postulant filiae Salphaad: da eis possessionem inter cognatos patris sui, et ei in hereditatem succedant. Numbers 27:7 Ad filios autem Israel loqueris haec: Numbers 27:8 Homo cum mortuus fuerit absque filio, ad filiam eius transibit hereditas. Numbers 27:9 si filiam non habuerit, habebit successores fratres suos. Numbers 27:10 quod si et fratres non fuerint, dabitis hereditatem fratribus patris eius. Numbers 27:11 sin autem nec patruos habuerit, dabitur hereditas his, qui ei proximi sunt. eritque hoc filiis Israel sanctum lege perpetua, sicut praecepit Dominus Moysi. Numbers 27:12 Dixit quoque Dominus ad Moysen: Ascende in montem istum Abarim, et contemplare inde Terram, quam daturus sum filiis Israel. Numbers 27:13 cumque videris eam, ibis et tu ad populum tuum, sicut ivit frater tuus Aaron: Numbers 27:14 quia offendistis me in deserto Sin in contradictione multitudinis, nec sanctificare me voluistis coram ea super aquas. hae sunt aquae contradictionis in Cades deserti Sin. Numbers 27:15 Cui respondit Moyses: Numbers 27:16 Provideat Dominus Deus spirituum omnis carnis, hominem, qui sit super multitudinem hanc: Numbers 27:17 et possit exire et intrare ante eos, et educere eos vel introducere: ne sit populus Domini sicut oves absque pastore. Numbers 27:18 Dixitque Dominus ad eum: Tolle Iosue filium Nun virum in quo est Spiritus Dei, et pone manum tuam super eum. Numbers 27:19 Qui stabit coram Eleazaro sacerdote et omni multitudine: Numbers 27:20 et dabis ei praecepta cunctis videntibus, et partem gloriae tuae, ut audiat eum omnis synagoga filiorum Israel. Numbers 27:21 Pro hoc, siquid agendum erit, Eleazar sacerdos consulet Dominum. Ad verbum eius egredietur et ingredietur ipse, et omnes filii Israel cum eo, et cetera multitudo. Numbers 27:22 Fecit Moyses ut praeceperat Dominus. Cumque tulisset Iosue, statuit eum coram Eleazaro sacerdote et omni frequentia populi. Numbers 27:23 Et impositis capiti eius manibus, cuncta replicavit quae mandaverat Dominus. Numbers 28:0 Numbers 28:1 Dixit quoque Dominus ad Moysen: Numbers 28:2 Praecipe filiis Israel, et dices ad eos: Oblationem meam et panes, et incensum odoris suavissimi offerte per tempora sua. Numbers 28:3 Haec sunt sacrificia quae offerre debetis: Agnos anniculos immaculatos duos quotidie in holocaustum sempiternum: Numbers 28:4 unum offeretis mane, et alterum ad vesperum: Numbers 28:5 decimam partem ephi similae, quae conspersa sit oleo purissimo, et habeat quartam partem hin. Numbers 28:6 holocaustum iuge est quod obtulistis in monte Sinai in odorem suavissimum incensi Domini. Numbers 28:7 et libabitis vini quartam partem hin per agnos singulos in Sanctuario Domini. Numbers 28:8 Alterumque agnum similiter offeretis ad vesperam iuxta omnem ritum sacrificii matutini, et libamentorum eius, oblationem suavissimi odoris Domino. Numbers 28:9 Die autem sabbati offeretis duos agnos anniculos immaculatos, et duas decimas similae oleo conspersae in sacrificio, et liba Numbers 28:10 quae rite funduntur per singula sabbata in holocaustum sempiternum. Numbers 28:11 In calendis autem offeretis holocaustum Domino, vitulos de armento duos, arietem unum, agnos anniculos septem immaculatos, Numbers 28:12 et tres decimas similae oleo conspersae in sacrificio per singulos vitulos: et duas decimas similae oleo conspersae per singulos arietes: Numbers 28:13 et decimam decimae similae ex oleo in sacrificio per agnos singulos. holocaustum suavissimi odoris atque incensi est Domino. Numbers 28:14 Libamenta autem vini, quae per singulas fundenda sunt victimas, ista erunt: media pars hin per singulos vitulos, tertia per arietem, quarta per agnum. hoc erit holocaustum per omnes menses, qui sibi anno vertente succedunt. Numbers 28:15 Hircus quoque offeretur Domino pro peccatis in holocaustum sempiternum cum libamentis suis. Numbers 28:16 Mense autem primo, quartadecima die mensis Phase Domini erit, Numbers 28:17 et quintadecima die sollemnitas: septem diebus vescentur azymis. Numbers 28:18 Quarum dies prima venerabilis et sancta erit: omne opus servile non facietis in ea. Numbers 28:19 Offeretisque incensum holocaustum Domino, vitulos de armento duos, arietem unum, agnos anniculos immaculatos septem: Numbers 28:20 et sacrificia singulorum ex simila quae conspersa sit oleo, tres decimas per singulos vitulos, et duas decimas per arietem, Numbers 28:21 et decimam decimae per agnos singulos, id est, per septem agnos. Numbers 28:22 Et hircum pro peccato unum, ut expietur pro vobis, Numbers 28:23 praeter holocaustum matutinum quod semper offeretis. Numbers 28:24 Ita facietis per singulos dies septem dierum in fomitem ignis, et in odorem suavissimum Domino, qui surget de holocausto, et de libationibus singulorum. Numbers 28:25 Dies quoque septimus celeberrimus et sanctus erit vobis: omne opus servile non facietis in eo. Numbers 28:26 Dies etiam primitivorum quando offeretis novas fruges Domino, expletis hebdomadibus, venerabilis et sancta erit: omne opus servile non facietis in ea. Numbers 28:27 Offeretisque holocaustum in odorem suavissimum Domino, vitulos de armento duos, arietem unum, et agnos anniculos immaculatos septem: Numbers 28:28 atque in sacrificiis eorum similae oleo conspersae tres decimas per singulos vitulos, per arietes duas, Numbers 28:29 per agnos decimam decimae, qui simul sunt agni septem. hircum quoque Numbers 28:30 qui mactatur pro expiatione: praeter holocaustum sempiternum et liba eius. Numbers 28:31 Immaculata offeretis omnia cum libationibus suis. Numbers 29:0 Numbers 29:1 Mensis etiam septimi prima dies venerabilis et sancta erit vobis. omne opus servile non facietis in ea, quia dies clangoris est et tubarum. Numbers 29:2 Offeretisque holocaustum in odorem suavissimum Domino, vitulum de armento unum, arietem unum, et agnos anniculos immaculatos septem: Numbers 29:3 et in sacrificiis eorum similae oleo conspersae tres decimas per singulos vitulos, duas decimas per arietem, Numbers 29:4 unam decimam per agnum, qui simul sunt agni septem: Numbers 29:5 et hircum pro peccato, qui offertur in expiationem populi, Numbers 29:6 praeter holocaustum calendarum cum sacrificiis suis, et holocaustum sempiternum cum libationibus solitis. eisdem ceremoniis offeretis in odorem suavissimum incensum Domino. Numbers 29:7 Decima quoque dies mensis huius septimi erit vobis sancta atque venerabilis, et affligetis animas vestras: omne opus servile non facietis in ea. Numbers 29:8 Offeretisque holocaustum Domino in odorem suavissimum, vitulum de armento unum, arietem unum, agnos anniculos immaculatos septem: Numbers 29:9 et in sacrificiis eorum similae oleo conspersae tres decimas per singulos vitulos, duas decimas per arietem, Numbers 29:10 decimam decimae per agnos singulos, qui sunt simul agni septem: Numbers 29:11 et hircum pro peccato, absque his quae offerri pro delicto solent in expiationem, et holocaustum sempiternum, cum sacrificio et libaminibus eorum. Numbers 29:12 Quintadecima vero die mensis septimi, quae vobis sancta erit atque venerabilis, omne opus servile non facietis in ea, sed celebrabitis sollemnitatem Domino septem diebus. Numbers 29:13 offeretisque holocaustum in odorem suavissimum Domino, vitulos de armento tredecim, arietes duos, agnos anniculos immaculatos quattuordecim: Numbers 29:14 et in libamentis eorum similae oleo conspersae tres decimas per vitulos singulos, qui sunt simul vituli tredecim: et duas decimas arieti uno, id est, simul arietibus duobus, Numbers 29:15 et decimam decimae agnis singulis, qui sunt simul agni quattuordecim: Numbers 29:16 et hircum pro peccato, absque holocausto sempiterno, et sacrificio, et libamine eius. Numbers 29:17 In die altero offeretis vitulos de armento duodecim, arietes duos, agnos anniculos immaculatos quattuordecim: Numbers 29:18 sacrificiaque et libamina singulorum per vitulos et arietes et agnos rite celebrabitis: Numbers 29:19 et hircum pro peccato, absque holocausto sempiterno, sacrificioque et libamine eius. Numbers 29:20 Die tertio offeretis vitulos undecim, arietes duos, agnos anniculos immaculatos quattuordecim: Numbers 29:21 sacrificiaque et libamina singulorum per vitulos et arietes et agnos rite celebrabitis: Numbers 29:22 et hircum pro peccato, absque holocausto sempiterno, sacrificioque et libamine eius. Numbers 29:23 Die quarto offeretis vitulos decem, arietes duos, agnos anniculos immaculatos quattuordecim: Numbers 29:24 sacrificiaque et libamina singulorum per vitulos et arietes et agnos rite celebrabitis: Numbers 29:25 et hircum pro peccato, absque holocausto sempiterno, sacrificioque eius et libamine. Numbers 29:26 Die quinto offeretis vitulos novem, arietes duos, agnos anniculos immaculatos quattuordecim: Numbers 29:27 sacrificiaque et libamina singulorum per vitulos et arietes et agnos rite celebrabitis: Numbers 29:28 et hircum pro peccato, absque holocausto sempiterno, sacrificioque eius et libamine. Numbers 29:29 Die sexto offeretis vitulos octo, arietes duos, agnos anniculos immaculatos quattuordecim: Numbers 29:30 sacrificiaque et libamina singulorum per vitulos et arietes et agnos rite celebrabitis: Numbers 29:31 et hircum pro peccato, absque holocausto sempiterno, sacrificioque eius et libamine. Numbers 29:32 Die septimo offeretis vitulos septem, et arietes duos, agnos anniculos immaculatos quattuordecim: Numbers 29:33 sacrificiaque et libamina singulorum per vitulos et arietes et agnos rite celebrabitis: Numbers 29:34 et hircum pro peccato, absque holocausto sempiterno, sacrificioque eius et libamine. Numbers 29:35 Die octavo, qui est celeberrimus, omne opus servile non facietis, Numbers 29:36 offerentes holocaustum in odorem suavissimum Domino, vitulum unum, arietem unum, agnos anniculos immaculatos septem: Numbers 29:37 sacrificiaque et libamina singulorum per vitulos et arietes et agnos rite celebrabitis: Numbers 29:38 et hircum pro peccato, absque holocausto sempiterno, sacrificioque eius et libamine. Numbers 29:39 Haec offeretis Domino in sollemnitatibus vestris: praeter vota et oblationes spontaneas in holocausto, in sacrificio, in libamine, et in hostiis pacificis. Numbers 30:0 Numbers 30:1 Narravitque Moyses filiis Israel omnia quae ei Dominus imperarat: Numbers 30:2 et locutus est ad principes tribuum filiorum Israel: Iste est sermo quem praecepit Dominus: Numbers 30:3 Si quis virorum votum Domino voverit, aut se constrinxerit iuramento: non faciet irritum verbum suum, sed omne quod promisit, implebit. Numbers 30:4 Mulier si quippiam voverit, et se constrinxerit iuramento, quae est in domo patris sui, et in aetate adhuc puellari: si cognoverit pater votum quod pollicita est, et iuramentum quo obligavit animam suam, et tacuerit, voti rea erit: Numbers 30:5 quidquid pollicita est et iuravit, opere complebit. Numbers 30:6 sin autem statim ut audierit, contradixerit pater: et vota et iuramenta eius irrita erunt, nec obnoxia tenebitur sponsioni, eo quod contradixerit pater. Numbers 30:7 Si maritum habuerit, et voverit aliquid, et semel de ore eius verbum egrediens animam eius obligaverit iuramento: Numbers 30:8 quo die audierit vir, et non contradixerit, voti rea erit, reddetque quodcumque promiserat. Numbers 30:9 sin autem audiens statim contradixerit, et irritas fecerit pollicitationes eius, verbaque quibus obstrinxerat animam suam: propitius erit ei Dominus. Numbers 30:10 Vidua et repudiata quidquid voverint, reddent. Numbers 30:11 Uxor in domo viri Numbers 30:14 Si voverit, et iuramento se constrinxerit, ut per ieiunium, vel ceterarum rerum abstinentiam affligat animam suam, in arbitrio viri erit ut faciat, sive non faciat. Numbers 30:15 quod si audiens vir tacuerit, et in alteram diem distulerit sententiam: quidquid voverat atque promiserat, reddet: quia statim ut audivit, tacuit. Numbers 30:16 sin autem contradixerit postquam rescivit, portabit ipse iniquitatem eius. Numbers 30:17 Istae sunt leges, quas constituit Dominus Moysi inter virum et uxorem, inter patrem et filiam, quae in puellari adhuc aetate est, vel quae manet in parentis domo. Numbers 31:0 Numbers 31:1 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Numbers 31:2 Ulciscere prius filios Israel de Madianitis, et sic colligeris ad populum tuum. Numbers 31:3 Statimque Moyses, Armate, inquit, ex vobis viros ad pugnam, qui possint ultionem Domini expetere de Madianitis. Numbers 31:4 mille viri de singulis tribubus eligantur ex Israel qui mittantur ad bellum. Numbers 31:5 Dederuntque millenos de singulis tribubus, id est, duodecim millia expeditorum ad pugnam: Numbers 31:6 quos misit Moyses cum Phinees filio Eleazari sacerdotis, vasaque sancta, et tubas ad clangendum tradidit ei. Numbers 31:7 Cumque pugnassent contra Madianitas atque vicissent, omnes mares occiderunt, Numbers 31:8 et reges eorum Evi, et Recem, et Sur, et Hur, et Rebe, quinque principes gentis: Balaam quoque filium Beor interfecerunt gladio. Numbers 31:9 Ceperuntque mulieres eorum, et parvulos, omniaque pecora, et cunctam supellectilem: quidquid habere potuerant depopulati sunt: Numbers 31:10 tam urbes quam viculos et castella flamma consumpsit. Numbers 31:11 Et tulerunt praedam, et universa quae ceperant tam ex hominibus quam ex iumentis, Numbers 31:12 et adduxerunt ad Moysen, et Eleazarum sacerdotem, et ad omnem multitudinem filiorum Israel. reliqua autem utensilia portaverunt ad castra in campestribus Moab iuxta Iordanem contra Iericho. Numbers 31:13 Egressi sunt autem Moyses, et Eleazar sacerdos, et omnes principes synagogae in occursum eorum extra castra. Numbers 31:14 Iratusque Moyses principibus exercitus, tribunis, et centurionibus qui venerant de bello, Numbers 31:15 ait: Cur feminas reservastis? Numbers 31:16 Nonne istae sunt, quae deceperunt filios Israel ad suggestionem Balaam, et praevaricari vos fecerunt in Dominum super peccato Phogor, unde et percussus est populus? Numbers 31:17 Ergo cunctos interficite quidquid est generis masculinis, etiam in parvulis: et mulieres, quae noverunt viros in coitu, iugulate: Numbers 31:18 puellas autem et omnes feminas virgines reservate vobis: Numbers 31:19 et manete extra castra septem diebus. Qui occiderit hominem, vel occisum tetigerit, lustrabitur die tertio et septimo. Numbers 31:20 Et de omni praeda, sive vestimentum fuerit, sive vas, et aliquid in utensilia praeparatum, de caprarum pellibus, et pilis, et ligno expiabitur. Numbers 31:21 Eleazar quoque sacerdos ad viros exercitus, qui pugnaverunt, sic locutus est: Hoc est praeceptum legis, quod mandavit Dominus Moysi: Numbers 31:22 Aurum, et argentum, et aes, et ferrum, et plumbum, et stannum, Numbers 31:23 et omne, quod potest transire per flammas, igne purgabitur. quidquid autem ignem non potest sustinere, aqua expiationis sanctificabitur: Numbers 31:24 et lavabitis vestimenta vestra die septimo, et purificati postea castra intrabitis. Numbers 31:25 Dixit quoque Dominus ad Moysen: Numbers 31:26 Tollite summam eorum, quae capta sunt ab homine usque ad pecus, tu et Eleazar sacerdos et principes vulgi: Numbers 31:27 dividesque ex aequo praedam inter eos, qui pugnaverunt egressique sunt ad bellum, et inter omnem reliquam multitudinem. Numbers 31:28 et separabis partem Domino ab his, qui pugnaverunt et fuerunt in bello, unam animam de quingentis tam ex hominibus quam ex bobus et asinis et ovibus, Numbers 31:29 et dabis eam Eleazaro sacerdoti, quia primitiae Domini sunt. Numbers 31:30 Ex media quoque parte filiorum Israel accipies quinquagesimum caput hominum, et boum, et asinorum, et ovium, cunctorum animantium, et dabis ea Levitis, qui excubant in custodiis tabernaculi Domini. Numbers 31:31 Feceruntque Moyses, et Eleazar, sicut praeceperat Dominus. Numbers 31:32 Fuit autem praeda, quam exercitus ceperat, ovium sexcenta septuaginta quinque millia, Numbers 31:33 boum septuaginta duo millia, Numbers 31:34 asinorum sexaginta millia et mille: Numbers 31:35 animae hominum sexus feminei, quae non cognoverant viros, triginta duo millia. Numbers 31:36 Dataque est media pars his, qui in praelio fuerant, ovium trecenta triginta septem millia quingentae: Numbers 31:37 e quibus in partem Domini supputatae sunt oves sexcentae septuaginta quinque. Numbers 31:38 Et de bobus triginta sex millibus, boves septuaginta et duo: Numbers 31:39 de asinis triginta millibus quingentis, asini sexaginta unus: Numbers 31:40 de animabus hominum sedecim millibus, cesserunt in partem Domini triginta duae animae. Numbers 31:41 Tradiditque Moyses numerum primitiarum Domini Eleazaro sacerdoti, sicut fuerat ei imperatum, Numbers 31:42 ex media parte filiorum Israel, quam separaverat his, qui in praelio fuerant. Numbers 31:43 De media vero parte, quae contigerat reliquae multitudini, id est, de ovibus trecentis triginta septem millibus quingentis, Numbers 31:44 et de bobus triginta sex millibus, Numbers 31:45 et de asinis triginta millibus quingentis, Numbers 31:46 et de hominibus sedecim millibus, Numbers 31:47 tulit Moyses quinquagesimum caput, et dedit Levitis, qui excubabant in tabernaculo Domini, sicut praeceperat Dominus. Numbers 31:48 Cumque accessissent principes exercitus ad Moysen, et tribuni, centurionesque dixerunt: Numbers 31:49 Nos servi tui recensuimus numerum pugnatorum, quos habuimus sub manu nostra: et ne unus quidem defuit. Numbers 31:50 Ob hanc causam offerimus in donariis Domini singuli quod in praeda auri potuimus invenire, periscelides et armillas, annulos et dextralia, ac muraenulas, ut depreceris pro nobis Dominum. Numbers 31:51 Susceperuntque Moyses, et Eleazar sacerdos omne aurum in diversis speciebus, Numbers 31:52 pondo sedecim millia, septingentos quinquaginta siclos a tribunis et centurionibus. Numbers 31:53 Unusquisque enim quod in praeda rapuerat, suum erat. Numbers 31:54 Et susceptum intulerunt in tabernaculum testimonii, in monimentum filiorum Israel coram Domino. Numbers 32:0 Numbers 32:1 Filii autem Ruben et Gad habebant pecora multa, et erat illis in iumentis infinita substantia. Cumque vidissent Iazer, et Galaad aptas animalibus alendis terras, Numbers 32:2 venerunt ad Moysen, et ad Elezarum sacerdotem, et principes multitudinis, atque dixerunt: Numbers 32:3 Ataroth, et Dibon, et Iazer, et Nemra, Hesebon, et Eleale, et Saba, et Nebo, et Beon, Numbers 32:4 terra, quam percussit Dominus in conspectu filiorum Israel, regio uberrima est ad pastum animalium: et nos servi tui habemus iumenta plurima: Numbers 32:5 precamurque si invenimus gratiam coram te, ut des nobis famulis tuis eam in possessionem, nec facias nos transire Iordanem. Numbers 32:6 Quibus respondit Moyses: Numquid fratres vestri ibunt ad pugnam, et vos hic sedebitis? Numbers 32:7 Cur subvertitis mentes filiorum Israel, ne transire audeant in locum, quem eis daturus est Dominus? Numbers 32:8 nonne ita egerunt patres vestri, quando misi de Cadesbarne ad explorandam Terram? Numbers 32:9 Cumque venissent usque ad Vallem botri, lustrata omni regione, subverterunt cor filiorum Israel, ut non intrarent fines, quos eis Dominus dedit. Numbers 32:10 Qui iratus iuravit, dicens: Numbers 32:11 Si videbunt homines isti, qui ascenderunt ex Aegypto a viginti annis et supra, Terram, quam sub iuramento pollicitus sum Abraham, Isaac, et Iacob: et noluerunt sequi me, Numbers 32:12 praeter Caleb filium Iephone Cenezaeum, et Iosue filium Nun: isti impleverunt voluntatem meam. Numbers 32:13 Iratusque Dominus adversum Israel, circumduxit eum per desertum quadraginta annis, donec consumeretur universa generatio, quae fecerat malum in conspectu eius. Numbers 32:14 Et ecce, inquit, vos surrexistis pro patribus vestris, incrementa, et alumni hominum peccatorum, ut augeretis furorem Domini contra Israel. Numbers 32:15 Quod si nolueritis sequi eum, in solitudine populum derelinquet, et vos causa eritis necis omnium. Numbers 32:16 At illi prope accedentes, dixerunt: Caulas ovium fabricabimus, et stabula iumentorum, parvulis quoque nostris urbes munitas: Numbers 32:17 nos autem ipsi armati et accincti pergemus ad praelium ante filios Israel, donec introducamus eos ad loca sua. Parvuli nostri, et quidquid habere possumus, erunt in urbibus muratis, propter habitatorum insidias. Numbers 32:18 Non revertemur in domos nostras, usque dum possideant filii Israel hereditatem suam: Numbers 32:19 nec quidquam quaeremus trans Iordanem, quia iam habemus nostram possessionem in orientali eius plaga. Numbers 32:20 Quibus Moyses ait: Si facitis quod promittitis, expediti pergite coram Domino ad pugnam: Numbers 32:21 et omnis vir bellator armatus Iordanem transeat, donec subvertat Dominus inimicos suos, Numbers 32:22 et subiiciatur ei omnis Terra: tunc eritis inculpabiles apud Dominum et apud Israel, et obtinebitis regiones, quas vultis coram Domino. Numbers 32:23 Sin autem quod dicitis, non feceritis, nulli dubium est quin peccetis in Deum: et scitote quoniam peccatum vestrum apprehendet vos. Numbers 32:24 Aedificate ergo urbes parvulis vestris, et caulas, et stabula ovibus ac iumentis: et quod polliciti estis implete. Numbers 32:25 Dixeruntque filii Gad et Ruben ad Moysen: Servi tui sumus, faciemus quod iubet dominus noster. Numbers 32:26 Parvulos nostros, et mulieres, et pecora, ac iumenta relinquemus in urbibus Galaad: Numbers 32:27 nos autem famuli tui omnes expediti pergemus ad bellum, sicut tu domine loqueris. Numbers 32:28 Praecepit ergo Moyses Eleazaro sacerdoti, et Iosue filio Nun, et principibus familiarum per tribus Israel, et dixit ad eos: Numbers 32:29 Si transierint filii Gad, et filii Ruben vobiscum Iordanem omnes armati ad bellum coram Domino, et vobis fuerit Terra subiecta: date eis Galaad in possessionem. Numbers 32:30 Sin autem noluerint transire armati vobiscum in Terram Chanaan, inter vos habitandi accipiant loca. Numbers 32:31 Responderuntque filii Gad, et filii Ruben: Sicut locutus est Dominus servis suis, ita faciemus: Numbers 32:32 ipsi armati pergemus coram Domino in Terram Chanaan, et possessionem iam suscepisse nos confitemur trans Iordanem. Numbers 32:33 Dedit itaque Moyses filiis Gad et Ruben, et dimidiae tribui Manasse filii Ioseph regnum Sehon regis Amorrhaei, et regnum Og regis Basan, et terram eorum cum urbibus suis per circuitum. Numbers 32:34 Igitur extruxerunt filii Gad, Dibon, et Ataroth, et Aroer, Numbers 32:35 et Roth, et Sophan, et Iazer, et Iegbaa, Numbers 32:36 et Bethnemra, et Betharan, urbes munitas, et caulas pecoribus suis. Numbers 32:37 Filii vero Ruben aedificaverunt Hesebon, et Eleale, et Cariathaim, Numbers 32:38 et Nabo, et Baalmeon versis nominibus, Sabama quoque: imponentes vocabula urbibus, quas extruxerunt. Numbers 32:39 Porro filii Machir filii Manasse perrexerunt in Galaad, et vastaverunt eam interfecto Amorrhaeo habitatore eius. Numbers 32:40 Dedit ergo Moyses Terram Galaad Machir filio Manasse, qui habitavit in ea. Numbers 32:41 Iair autem filius Manasse abiit et occupavit vicos eius, quos appellavit Havoth Iair, id est, Villas Iair. Numbers 32:42 Nobe quoque perrexit, et apprehendit Chanath cum viculis suis: vocavitque eam ex nomine suo Nobe. Numbers 33:0 Numbers 33:1 Hae sunt mansiones filiorum Israel, qui egressi sunt de Aegypto per turmas suas in manu Moysi et Aaron, Numbers 33:2 quas descripsit Moyses iuxta castrorum loca, quae Domini iussione mutabant. Numbers 33:3 Profecti igitur de Ramesse mense primo, quintadecima die mensis primi, fecerunt altera die Phase filii Israel in manu excelsa videntibus cunctis Aegyptiis, Numbers 33:4 et sepelientibus primogenitos, quos percusserat Dominus (nam et in diis eorum exercuerat ultionem) Numbers 33:5 castrametati sunt in Soccoth. Numbers 33:6 Et de Soccoth venerunt in Etham, quae est in extremis finibus solitudinis. Numbers 33:7 Inde egressi venerunt contra Phihahiroth, quae respicit Beelsephon, et castrametati sunt ante Magdalum. Numbers 33:8 Profectique de Phihahiroth, transierunt per medium mare in solitudinem: et ambulantes tribus diebus per desertum Etham, castrametati sunt in Mara. Numbers 33:9 Profectique de Mara venerunt in Elim, ubi erant duodecim fontes aquarum, et palmae septuaginta: ibique castrametati sunt. Numbers 33:10 Sed et inde egressi, fixerunt tentoria super Mare rubrum. Profectique de Mari rubro, Numbers 33:11 castrametati sunt in deserto Sin. Numbers 33:12 Unde egressi, venerunt in Daphca. Numbers 33:13 Profectique de Daphca, castrametati sunt in Alus. Numbers 33:14 Egressique de Alus, in Raphidim fixere tentoria, ubi populo defuit aqua ad bibendum. Numbers 33:15 Profectique de Raphidim, castrametati sunt in deserto Sinai. Numbers 33:16 Sed et de solitudine Sinai egressi, venerunt ad sepulchra concupiscentiae. Numbers 33:17 Profectique de sepulchris concupiscentiae, castrametati sunt in Haseroth. Numbers 33:18 Et de Haseroth venerunt in Rethma. Numbers 33:19 Profectique de Rethma, castrametati sunt in Remmomphares. Numbers 33:20 Unde egressi venerunt in Lebna. Numbers 33:21 De Lebna castrametati sunt in Ressa. Numbers 33:22 Egressique de Ressa, venerunt in Ceelatha. Numbers 33:23 Unde profecti castrametati sunt in monte Sepher. Numbers 33:24 Egressi de monte Sepher, venerunt in Arada. Numbers 33:25 Inde proficiscentes, castrametati sunt in Maceloth. Numbers 33:26 Profectique de Maceloth, venerunt in Thahath. Numbers 33:27 De Thahath castrametati sunt in Thare. Numbers 33:28 Unde egressi, fixere tentoria in Methca. Numbers 33:29 Et de Methca castrametati sunt in Hesmona. Numbers 33:30 Profectique de Hesmona, venerunt in Moseroth. Numbers 33:31 Et de Moseroth castrametati sunt in Beneiaacan. Numbers 33:32 Profectique de Beneiaacan, venerunt in montem Gadgad. Numbers 33:33 Unde profecti, castrametati sunt in Ietebatha. Numbers 33:34 Et de Ietebatha venerunt in Hebrona. Numbers 33:35 Egressique de Hebrona, castrametati sunt in Asiongaber. Numbers 33:36 Inde profecti, venerunt in desertum Sin, haec est Cades. Numbers 33:37 Egressique de Cades, castrametati sunt in monte Hor, in extremis finibus Terrae Edom. Numbers 33:38 Ascenditque Aaron sacerdos in montem Hor iubente Domino: et ibi mortuus est anno quadragesimo egressionis filiorum Israel ex Aegypto, mense quinto, prima die mensis, Numbers 33:39 cum esset annorum centum viginti trium. Numbers 33:40 Audivitque Chananaeus rex Arad, qui habitabat ad meridiem, in Terram Chanaan venisse filios Israel. Numbers 33:41 Et profecti de monte Hor, castrametati sunt in Salmona. Numbers 33:42 Unde egressi, venerunt in Phunon. Numbers 33:43 Profectique de Phunon, castrametati sunt in Oboth. Numbers 33:44 Et de Oboth, venerunt in Ieabarim, quae est in finibus Moabitarum. Numbers 33:45 Profectique de Ieabarim, fixere tentoria in Dibongad. Numbers 33:46 Unde egressi, castrametati sunt in Helmondeblathaim. Numbers 33:47 Egressique de Helmondeblathaim, venerunt ad montes Abarim contra Nabo. Numbers 33:48 Profectique de montibus Abarim, transierunt ad campestria Moab, supra Iordanem contra Iericho. Numbers 33:49 Ibique castrametati sunt de Bethsimoth usque ad Abelsatim in planioribus locis Moabitarum, Numbers 33:50 ubi locutus est Dominus ad Moysen: Numbers 33:51 Praecipe filiis Israel, et dic ad eos: Quando transieritis Iordanem, intrantes Terram Chanaan, Numbers 33:52 disperdite cunctos habitatores Terrae illius: confringite titulos, et statuas comminuite, atque omnia excelsa vastate, Numbers 33:53 mundantes terram, et habitantes in ea. ego enim dedi vobis illam in possessionem, Numbers 33:54 quam dividetis vobis sorte. Pluribus dabitis latiorem, et paucioribus angustiorem. Singulis ut sors ceciderit, ita tribuetur hereditas. Per tribus et familias possessio dividetur. Numbers 33:55 Sin autem nolueritis interficere habitatores Terrae: qui remanserint, erunt vobis quasi clavi in oculis, et lanceae in lateribus, et adversabuntur vobis in Terra habitationis vestrae: Numbers 33:56 et quidquid illis cogitaveram facere, vobis faciam. Numbers 34:0 Numbers 34:1 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens: Numbers 34:2 Praecipe filiis Israel, et dices ad eos: Cum ingressi fueritis Terram Chanaan, et in possessionem vobis sorte ceciderit, his finibus terminabitur. Numbers 34:3 Pars meridiana incipiet a solitudine Sin, quae est iuxta Edom: et habebit terminos contra Orientem mare salsissimum. Numbers 34:4 qui circuibunt australem plagam per ascensum Scorpionis, ita ut transeant in Senna, et perveniant ad meridiem usque ad Cadesbarne, unde egredientur confinia ad villam nomine Adar, et tendent usque ad Asemona. Numbers 34:5 ibitque per gyrum terminus ab Asemona usque ad Torrentem Aegypti, et maris magni littore finietur. Numbers 34:6 Plaga autem occidentalis a mari magno incipiet, et ipso fine claudetur. Numbers 34:7 Porro ad septentrionalem plagam a mari magno termini incipient, pervenientes usque ad montem altissimum, Numbers 34:8 a quo venient in Emath usque ad terminos Sedada: Numbers 34:9 ibuntque confinia usque ad Zephrona, et villam Enan. hi erunt termini in parte Aquilonis. Numbers 34:10 Inde metabuntur fines contra orientalem plagam de villa Enan usque Sephama, Numbers 34:11 et de Sephama descendent termini in Reblatha contra fontem Daphnim: inde pervenient contra Orientem ad mare Cenereth, Numbers 34:12 et tendent usque ad Iordanem, et ad ultimum salsissimo claudentur mari. Hanc habebitis Terram per fines suos in circuitu. Numbers 34:13 Praecepitque Moyses filiis Israel, dicens: Haec erit Terra, quam possidebitis sorte, et quam iussit Dominus dari novem tribubus, et dimidiae tribui. Numbers 34:14 Tribus enim filiorum Ruben per familias suas, et tribus filiorum Gad iuxta cognationum numerum, media quoque tribus Manasse, Numbers 34:15 id est, duae semis tribus, acceperunt partem suam trans Iordanem contra Iericho ad orientalem plagam. Numbers 34:16 Et ait Dominus ad Moysen: Numbers 34:17 Haec sunt nomina virorum, qui Terram vobis divident, Eleazar sacerdos, et Iosue filius Nun, Numbers 34:18 et singuli principes de tribubus singulis, Numbers 34:19 quorum ista sunt vocabula: De tribu Iuda, Caleb filius Iephone. Numbers 34:20 De tribu Simeon, Samuel filius Ammiud. Numbers 34:21 De tribu Beniamin, Elidad filius Chaselon. Numbers 34:22 De tribu filiorum Dan, Bocci filius Iogli. Numbers 34:23 Filiorum Ioseph de tribu Manasse, Haniel filius Ephod. Numbers 34:24 De tribu Ephraim, Camuel filius Sephthan. Numbers 34:25 De tribu Zabulon, Elisaphan filius Pharnach. Numbers 34:26 De tribu Issachar, dux Phaltiel filius Ozan. Numbers 34:27 De tribu Aser, Ahiud filius Salomi. Numbers 34:28 De tribu Nephthali, Phedael filius Ammiud. Numbers 34:29 Hi sunt, quibus praeceperat Dominus ut dividerent filiis Israel Terram Chanaan. Numbers 35:0 Numbers 35:1 Haec quoque locutus est Dominus ad Moysen in campestribus Moab supra Iordanem, contra Iericho: Numbers 35:2 Praecipe filiis Israel ut dent Levitis de possessionibus suis Numbers 35:3 urbes ad habitandum, et suburbana earum per circuitum: ut ipsi in oppidis maneant, et suburbana sint pecoribus ac iumentis: Numbers 35:4 quae a muris civitatum forinsecus, per circuitum, mille passuum spatio tendentur. Numbers 35:5 contra Orientem duo millia erunt cubiti, et contra Meridiem similiter erunt duo millia: ad mare quoque, quod respicit ad Occidentem, eadem mensura erit, et septentrionalis plaga aequali termino finietur. eruntque urbes in medio, et foris suburbana. Numbers 35:6 De ipsis autem oppidis, quae Levitis dabitis, sex erunt in fugitivorum auxilia separata, ut fugiat ad ea qui fuderit sanguinem: et exceptis his, alia quadraginta duo oppida, Numbers 35:7 id est, simul quadraginta octo cum suburbanis suis. Numbers 35:8 Ipsaeque urbes, quae dabuntur de possessionibus filiorum Israel, ab his, qui plus habent, plures auferentur: et qui minus, pauciores. singuli iuxta mensuram hereditatis suae dabunt oppida Levitis. Numbers 35:9 Ait Dominus ad Moysen: Numbers 35:10 Loquere filiis Israel, et dices ad eos: Quando transgressi fueritis Iordanem in Terram Chanaan, Numbers 35:11 decernite quae urbes esse debeant in praesidia fugitivorum, qui nolentes sanguinem fuderint: Numbers 35:12 in quibus cum fuerit profugus, cognatus occisi non poterit eum occidere, donec stet in conspectu multitudinis, et causa illius iudicetur. Numbers 35:13 De ipsis autem urbibus, quae ad fugitivorum subsidia separantur, Numbers 35:14 tres erunt trans Iordanem, et tres in Terra Chanaan, Numbers 35:15 tam filiis Israel quam advenis atque peregrinis, ut confugiat ad eas qui nolens sanguinem fuderit. Numbers 35:16 Si quis ferro percusserit, et mortuus fuerit qui percussus est: reus erit homicidii, et ipse morietur. Numbers 35:17 Si lapidem iecerit, et ictus occubuerit: similiter punietur. Numbers 35:18 Si ligno percussus interierit: percussoris sanguine vindicabitur. Numbers 35:19 Propinquus occisi, homicidam interficiet, statim ut apprehenderit eum. Numbers 35:20 Si per odium quis hominem impulerit, vel iecerit quippiam in eum per insidias: Numbers 35:21 aut cum esset inimicus, manu percusserit, et ille mortuus fuerit: percussor, homicidii reus erit. cognatus occisi statim ut invenerit eum, iugulabit. Numbers 35:22 Quod si fortuitu, et absque odio, Numbers 35:23 et inimicitiis quidquam horum fecerit, Numbers 35:24 et hoc audiente populo fuerit comprobatum, atque inter percussorem et propinquum sanguinis quaestio ventilata: Numbers 35:25 liberabitur innocens de ultoris manu, et reducetur per sententiam in urbem, ad quam confugerat, manebitque ibi, donec sacerdos magnus, qui oleo sancto unctus est, moriatur. Numbers 35:26 Si interfector extra fines urbium, quae exulibus deputatae sunt, Numbers 35:27 fuerit inventus, et percussus ab eo qui ultor est sanguinis: absque noxa erit qui eum occiderit. Numbers 35:28 debuerat enim profugus usque ad mortem Pontificis in urbe residere. postquam autem ille obierit, homicida revertetur in terram suam. Numbers 35:29 Haec sempiterna erunt, et legitima in cunctis habitationibus vestris. Numbers 35:30 Homicida sub testibus punietur: ad unius testimonium nullus condemnabitur. Numbers 35:31 Non accipietis pretium ab eo, qui reus est sanguinis, statim et ipse morietur. Numbers 35:32 Exules et profugi ante mortem Pontificis nullo modo in urbes suas reverti poterunt: Numbers 35:33 ne polluatis terram habitationis vestrae, quae insontium cruore maculatur: nec aliter expiari potest, nisi per eius sanguinem, qui alterius sanguinem fuderit. Numbers 35:34 Atque ita emundabitur vestra possessio, me commorante vobiscum. ego enim sum Dominus qui habito inter filios Israel. Numbers 36:0 Numbers 36:1 Accesserunt autem et principes familiarum Galaad filii Machir, filii Manasse de stirpe filiorum Ioseph: locutique sunt Moysi coram principibus Israel, atque dixerunt: Numbers 36:2 Tibi domino nostro praecepit Dominus ut Terram sorte divideres filiis Israel, et ut filiabus Salphaad fratris nostri dares possessionem debitam patri: Numbers 36:3 quas si alterius tribus homines uxores acceperint, sequetur possessio sua, et translata ad aliam tribum de nostra hereditate minuetur. Numbers 36:4 atque ita fiet, ut cum iubilaeus, id est quinquagesimus annus remissionis advenerit, confundatur sortium distributio, et aliorum possessio ad alios transeat. Numbers 36:5 Respondit Moyses filiis Israel, et Domino praecipiente, ait: Recte tribus filiorum Ioseph locuta est. Numbers 36:6 et haec lex super filiabus Salphaad a Domino promulgata est: Nubant quibus volunt, tantum ut suae tribus hominibus: Numbers 36:7 ne commisceatur possessio filiorum Israel de tribu in tribum. Omnes enim viri ducent uxores de tribu et cognatione sua: Numbers 36:8 et cunctae feminae de eadem tribu maritos accipient: ut hereditas permaneat in familiis, Numbers 36:9 nec sibi misceantur tribus, sed ita maneant Numbers 36:10 ut a Domino separatae sunt. Feceruntque filiae Salphaad ut fuerat imperatum: Numbers 36:11 et nupserunt Maala, et Thersa, et Hegla, et Melcha, et Noa filiis patrui sui Numbers 36:12 de familia Manasse, qui fuit filius Ioseph: et possessio, quae illis fuerat attributa, mansit in tribu et familia patris earum. Numbers 36:13 Haec sunt mandata atque iudicia, quae mandavit Dominus per manum Moysi ad filios Israel, in campestribus Moab supra Iordanem contra Iericho.
Deuteronomy 0:0
Deuteronomy 1:0 Deuteronomy 1:1 Haec sunt verba, quae locutus est Moyses ad omnem Israel trans Iordanem in solitudine campestri, contra Mare rubrum, inter Pharan et Thophel et Laban et Haseroth, ubi auri est plurimum: Deuteronomy 1:2 undecim diebus de Horeb per viam montis Seir usque ad Cadesbarne. Deuteronomy 1:3 Quadragesimo anno, undecimo mense, prima die mensis locutus est Moyses ad filios Israel omnia quae praeceperat illi Dominus ut diceret eis: Deuteronomy 1:4 postquam percussit Sehon regem Amorrhaeorum, qui habitavit in Hesebon: et Og regem Basan, qui mansit in Astaroth, et in Edrai, Deuteronomy 1:5 trans Iordanem in Terra Moab. Coepitque Moyses explanare legem, et dicere: Deuteronomy 1:6 Dominus Deus noster locutus est ad nos in Horeb, dicens: Sufficit vobis quod in hoc monte mansistis: Deuteronomy 1:7 revertimini, et venite ad montem Amorrhaeorum, et ad cetera quae ei proxima sunt campestria atque montana et humiliora loca contra Meridiem, et iuxta littus maris, Terram Chananaeorum, et Libani usque ad flumen magnum Euphraten. Deuteronomy 1:8 En, inquit, tradidi vobis: ingredimini et possidete eam, super qua iuravit Dominus patribus vestris Abraham, Isaac, et Iacob, ut daret illam eis, et semini eorum post eos. Deuteronomy 1:9 Dixique vobis illo in tempore: Deuteronomy 1:10 Non possum solus sustinere vos: quia Dominus Deus vester multiplicavit vos, et estis hodie sicut stellae caeli, plurimi. Deuteronomy 1:11 (Dominus Deus patrum vestrorum addat ad hunc numerum multa millia, et benedicat vobis sicut locutus est.) Deuteronomy 1:12 Non valeo solus negotia vestra sustinere, et pondus ac iurgia. Deuteronomy 1:13 Date ex vobis viros sapientes et gnaros, et quorum conversatio sit probata in tribubus vestris, ut ponam eos vobis principes. Deuteronomy 1:14 Tunc respondistis mihi: Bona res est, quam vis facere. Deuteronomy 1:15 Tulique de tribubus vestris viros sapientes et nobiles, et constitui eos principes, tribunos, et centuriones, et quinquagenarios ac decanos, qui docerent vos singula. Deuteronomy 1:16 Praecepique eis, dicens: Audite illos, et quod iustum est iudicate: sive civis sit ille, sive peregrinus. Deuteronomy 1:17 Nulla erit distantia personarum, ita parvum audietis ut magnum: nec accipietis cuiusquam personam, quia Dei iudicium est. Quod si difficile vobis visum aliquid fuerit, referte ad me, et ego audiam. Deuteronomy 1:18 Praecepique omnia quae facere deberetis. Deuteronomy 1:19 Profecti autem de Horeb, transivimus per eremum terribilem et maximam solitudinem, quam vidistis, per viam montis Amorrhaei, sicut praeceperat Dominus Deus noster nobis. Cumque venissemus in Cadesbarne, Deuteronomy 1:20 dixi vobis: Venistis ad montem Amorrhaei, quem Dominus Deus noster daturus est nobis. Deuteronomy 1:21 Vide Terram, quam Dominus Deus tuus dat tibi: ascende et posside eam, sicut locutus est Dominus Deus noster patribus tuis: noli timere, nec quidquam paveas. Deuteronomy 1:22 Et accessistis ad me omnes, atque dixistis: Mittamus viros qui considerent Terram: et renuncient per quod iter debeamus ascendere, et ad quas pergere civitates. Deuteronomy 1:23 Cumque mihi sermo placuisset, misi ex vobis duodecim viros, singulos de tribubus suis. Deuteronomy 1:24 Qui cum perrexissent, et ascendissent in montana, venerunt usque ad Vallem botri: et considerata terra, Deuteronomy 1:25 sumentes de fructibus eius, ut ostenderent ubertatem, attulerunt ad nos, atque dixerunt: Bona est terra, quam Dominus Deus noster daturus est nobis. Deuteronomy 1:26 Et noluistis ascendere, sed increduli ad sermonem Domini Dei nostri Deuteronomy 1:27 murmurastis in tabernaculis vestris, atque dixistis: Odit nos Dominus, et idcirco eduxit nos de Terra Aegypti, ut traderet nos in manu Amorrhaei, atque deleret. Deuteronomy 1:28 Quo ascendemus? nuncii terruerunt cor nostrum, dicentes: Maxima multitudo est, et nobis statura procerior: urbes magnae, et ad caelum usque munitae: filios Enacim vidimus ibi. Deuteronomy 1:29 Et dixi vobis: Nolite metuere, nec timeatis eos: Deuteronomy 1:30 Dominus Deus, qui ductor est vester, pro vobis ipse pugnabit, sicut fecit in Aegypto cunctis videntibus. Deuteronomy 1:31 Et in solitudine (ipsi vidistis) portavit te Dominus Deus tuus, ut solet homo gestare parvulum filium suum, in omni via, per quam ambulastis, donec veniretis ad locum istum. Deuteronomy 1:32 Et nec sic quidem credidistis Domino Deo vestro, Deuteronomy 1:33 qui praecessit vos in via, et metatus est locum, in quo tentoria figere deberetis, nocte ostendens vobis iter per ignem, et die per columnam nubis. Deuteronomy 1:34 Cumque audisset Dominus vocem sermonum vestrorum, iratus iuravit et ait: Deuteronomy 1:35 Non videbit quispiam de hominibus generationis huius pessimae Terram bonam, quam sub iuramento pollicitus sum patribus vestris: Deuteronomy 1:36 praeter Caleb filium Iephone. ipse enim videbit eam, et ipsi dabo Terram, quam calcavit, et filiis eius, quia secutus est Dominum. Deuteronomy 1:37 Nec miranda indignatio in populum, cum mihi quoque iratus Dominus propter vos dixerit: Nec tu ingredieris illuc: Deuteronomy 1:38 sed Iosue filius Nun minister tuus, ipse intrabit pro te. hunc exhortare et robora, et ipse sorte Terram dividet Israeli. Deuteronomy 1:39 Parvuli vestri, de quibus dixistis quod captivi ducerentur, et filii qui hodie boni ac mali ignorant distantiam, ipsi ingredientur: et ipsis dabo Terram, et possidebunt eam. Deuteronomy 1:40 Vos autem revertimini et abite in solitudinem per viam Maris rubri. Deuteronomy 1:41 Et respondistis mihi: Peccavimus Domino: ascendemus et pugnabimus, sicut praecepit Dominus Deus noster. Cumque instructi armis pergeretis in montem, Deuteronomy 1:42 ait mihi Dominus: Dic ad eos: Nolite ascendere, neque pugnetis, non enim sum vobiscum: ne cadatis coram inimicis vestris. Deuteronomy 1:43 Locutus sum, et non audistis: sed adversantes imperio Domini, et tumentes superbia ascendistis in montem. Deuteronomy 1:44 Itaque egressus Amorrhaeus, qui habitabat in montibus, et obviam veniens persecutus est vos, sicut solent apes persequi: et cecidit de Seir usque Horma. Deuteronomy 1:45 Cumque reversi ploraretis coram Domino, non audivit vos, nec voci vestrae voluit acquiescere. Deuteronomy 1:46 Sedistis ergo in Cadesbarne multo tempore. Deuteronomy 2:0 Deuteronomy 2:1 Profectique inde venimus in solitudinem, quae ducit ad Mare rubrum, sicut mihi dixerat Dominus: et circuivimus montem Seir longo tempore. Deuteronomy 2:2 Dixitque Dominus ad me: Deuteronomy 2:3 Sufficit vobis circuire montem istum: ite contra Aquilonem: Deuteronomy 2:4 et populo praecipe, dicens: Transibitis per terminos fratrum vestrorum filiorum Esau, qui habitant in Seir, et timebunt vos. Deuteronomy 2:5 Videte ergo diligenter ne moveamini contra eos. neque enim dabo vobis de terra eorum quantum potest unius pedis calcare vestigium, quia in possessionem Esau dedi montem Seir. Deuteronomy 2:6 Cibos emetis ab eis pecunia, et comedetis: aquam emptam haurietis, et bibetis. Deuteronomy 2:7 Dominus Deus tuus benedixit tibi in omni opere manuum tuarum: novit iter tuum, quomodo transieris solitudinem hanc magnam, per quadraginta annos habitans tecum Dominus Deus tuus, et nihil tibi defuit. Deuteronomy 2:8 Cumque transissemus fratres nostros filios Esau, qui habitabant in Seir, per viam campestrem de Elath, et de Asiongaber, venimus ad iter, quod ducit in desertum Moab. Deuteronomy 2:9 Dixitque Dominus ad me: Non pugnes contra Moabitas, nec ineas adversus eos praelium: non enim dabo tibi quidquam de terra eorum, quia filiis Loth tradidi Ar in possessionem. Deuteronomy 2:10 Emim primi fuerunt habitatores eius, populus magnus, et validus, et tam excelsus ut de Enacim stirpe, Deuteronomy 2:11 quasi gigantes crederentur, et essent similes filiorum Enacim. Denique Moabitae appellant eos Emim. Deuteronomy 2:12 In Seir autem prius habitaverunt Horrhaei: quibus expulsis atque deletis, habitaverunt filii Esau, sicut fecit Israel in terra possessionis suae, quam dedit illi Dominus. Deuteronomy 2:13 Surgentes ergo ut transiremus Torrentem Zared, venimus ad eum. Deuteronomy 2:14 Tempus autem, quo ambulavimus de Cadesbarne usque ad transitum torrentis Zared, triginta et octo annorum fuit: donec consumeretur omnis generatio hominum bellatorum de castris, sicut iuraverat Dominus: Deuteronomy 2:15 cuius manus fuit adversum eos, ut interirent de castrorum medio. Deuteronomy 2:16 Postquam autem universi ceciderunt pugnatores, Deuteronomy 2:17 locutus est Dominus ad me, dicens: Deuteronomy 2:18 Tu transibis hodie terminos Moab, urbem nomine Ar: Deuteronomy 2:19 et accedens in vicina filiorum Ammon, cave ne pugnes contra eos, nec movearis ad praelium: non enim dabo tibi de terra filiorum Ammon, quia filiis Loth dedi eam in possessionem. Deuteronomy 2:20 Terra gigantum reputata est: et in ipsa olim habitaverunt gigantes, quos Ammonitae vocant Zomzommim, Deuteronomy 2:21 populus magnus, et procerae longitudinis, sicut Enacim, quos delevit Dominus a facie eorum: et fecit illos habitare pro eis, Deuteronomy 2:22 sicut fecerat filiis Esau, qui habitant in Seir, delens Horrhaeos, et terram eorum illis tradens, quam possident usque in praesens. Deuteronomy 2:23 Hevaeos quoque, qui habitabant in Haserim usque Gazan, Cappadoces expulerunt: qui egressi de Cappadocia deleverunt eos, et habitaverunt pro illis. Deuteronomy 2:24 Surgite, et transite torrentem Arnon: ecce tradidi in manu tua Sehon regem Hesebon Amorrhaeum, et terram eius incipe possidere, et committe adversus eum praelium. Deuteronomy 2:25 Hodie incipiam mittere terrorem atque formidinem tuam in populos, qui habitant sub omni caelo: ut audito nomine tuo paveant, et in morem parturientium contremiscant, et dolore teneantur. Deuteronomy 2:26 Misi ergo nuncios de solitudine Cademoth ad Sehon regem Hesebon verbis pacificis, dicens: Deuteronomy 2:27 Transibimus per terram tuam, publica gradiemur via: non declinabimus neque ad dexteram, neque ad sinistram. Deuteronomy 2:28 Alimenta pretio vende nobis, ut vescamur: aquam pecunia tribue, et sic bibemus. Tantum est ut nobis concedas transitum, Deuteronomy 2:29 sicut fecerunt filii Esau, qui habitant in Seir, et Moabitae, qui morantur in Ar: donec veniamus ad Iordanem, et transeamus ad Terram, quam Dominus Deus noster daturus est nobis. Deuteronomy 2:30 Noluitque Sehon rex Hesebon dare nobis transitum: quia induraverat Dominus Deus tuus spiritum eius, et obfirmaverat cor illius, ut traderetur in manus tuas, sicut nunc vides. Deuteronomy 2:31 Dixitque Dominus ad me: Ecce coepi tibi tradere Sehon, et terram eius, incipe possidere eam. Deuteronomy 2:32 Egressusque est Sehon obviam nobis cum omni populo suo ad praelium in Iasa. Deuteronomy 2:33 Et tradidit eum Dominus Deus noster nobis: percussimusque eum cum filiis suis et omni populo suo. Deuteronomy 2:34 Cunctasque urbes in tempore illo cepimus, interfectis habitatoribus earum, viris ac mulieribus et parvulis. non reliquimus in eis quidquam. Deuteronomy 2:35 Absque iumentis, quae in partem venere praedantium: et spoliis urbium, quas cepimus Deuteronomy 2:36 ab Aroer, quae est super ripam torrentis Arnon, oppido quod in valle situm est, usque Galaad. Non fuit vicus et civitas, quae nostras effugeret manus: omnes tradidit Dominus Deus noster nobis. Deuteronomy 2:37 Absque terra filiorum Ammon, ad quam non accessimus: et cunctis quae adiacent torrenti Ieboc, et urbibus montanis, universisque locis, a quibus nos prohibuit Dominus Deus noster. Deuteronomy 3:0 Deuteronomy 3:1 Itaque conversi ascendimus per iter Basan: egressusque est Og rex Basan in occursum nobis cum populo suo ad bellandum in Edrai. Deuteronomy 3:2 Dixitque Dominus ad me: Ne timeas eum: quia in manu tua traditus est cum omni populo ac terra sua: faciesque ei sicut fecisti Sehon regi Amorrhaeorum, qui habitavit in Hesebon. Deuteronomy 3:3 Tradidit ergo Dominus Deus noster in manibus nostris etiam Og regem Basan, et universum populum eius: percussimusque eos usque ad internecionem, Deuteronomy 3:4 vastantes cunctas civitates illius uno tempore. non fuit oppidum, quod nos effugeret: sexaginta urbes, omnem regionem Argob regni Og in Basan. Deuteronomy 3:5 Cunctae urbes erant munitae muris altissimis, portisque et vectibus, absque oppidis innumeris, quae non habebant muros. Deuteronomy 3:6 Et delevimus eos, sicut feceramus Sehon regi Hesebon, disperdentes omnem civitatem, virosque ac mulieres et parvulos: Deuteronomy 3:7 iumenta autem et spolia urbium diripuimus. Deuteronomy 3:8 Tulimusque illo in tempore terram de manu duorum regum Amorrhaeorum, qui erant trans Iordanem: a torrente Arnon usque ad montem Hernon, Deuteronomy 3:9 quem Sidonii Sarion vocant, et Amorrhaei Sanir: Deuteronomy 3:10 omnes civitates, quae sitae sunt in planitie, et universam Terram Galaad et Basan usque ad Selcha, et Edrai civitates regni Og in Basan. Deuteronomy 3:11 Solus quippe Og rex Basan restiterat de stirpe gigantum. Monstratur lectus eius ferreus, qui est in Rabbath filiorum Ammon, novem cubitos habens longitudinis, et quattuor latitudinis ad mensuram cubiti virilis manus. Deuteronomy 3:12 Terramque possedimus tempore illo ab Aroer, quae est super ripam torrentis Arnon, usque ad mediam partem montis Galaad: et civitates illius dedi Ruben et Gad. Deuteronomy 3:13 Reliquam autem partem Galaad, et omnem Basan regni Og, tradidi mediae tribui Manasse, omnem regionem Argob: cunctaque Basan vocatur Terra gigantum. Deuteronomy 3:14 Iair filius Manasse possedit omnem regionem Argob usque ad terminos Gessuri, et Machati. Vocavitque ex nomine suo Basan, Havoth Iair, id est, Villas Iair, usque in praesentem diem. Deuteronomy 3:15 Machir quoque dedi Galaad. Deuteronomy 3:16 Et tribubus Ruben et Gad dedi de Terra Galaad usque ad Torrentem Arnon medium torrentis, et confinium usque ad torrentem Ieboc, qui est terminus filiorum Ammon: Deuteronomy 3:17 et planitiem solitudinis, atque Iordanem, et terminos Cenereth usque ad mare deserti, quod est salsissimum, ad radices montis Phasga contra orientem. Deuteronomy 3:18 Praecepique vobis in tempore illo, dicens: Dominus Deus vester dat vobis terram hanc in hereditatem: expediti praecedite fratres vestros filios Israel omnes viri robusti: Deuteronomy 3:19 absque uxoribus, et parvulis atque iumentis. Novi enim quod plura habeatis pecora, et in urbibus remanere debebunt, quas tradidi vobis, Deuteronomy 3:20 donec requiem tribuat Dominus fratribus vestris, sicut vobis tribuit: et possideant ipsi etiam Terram, quam daturus est eis trans Iordanem: tunc revertetur unusquisque in possessionem suam, quam dedi vobis. Deuteronomy 3:21 Iosue quoque in tempore illo praecepi, dicens: Oculi tui viderunt quae fecit Dominus Deus vester duobus his regibus: sic faciet omnibus regnis, ad quae transiturus es. Deuteronomy 3:22 Ne timeas eos: Dominus enim Deus vester pugnabit pro vobis. Deuteronomy 3:23 Precatusque sum Dominum in tempore illo, dicens: Deuteronomy 3:24 Domine Deus tu coepisti ostendere servo tuo magnitudinem tuam, manumque fortissimam. neque enim est alius Deus vel in caelo, vel in terra, qui possit facere opera tua, et comparari fortitudini tuae. Deuteronomy 3:25 Transibo igitur, et videbo Terram hanc optimam trans Iordanem, et montem istum egregium, et Libanum. Deuteronomy 3:26 Iratusque est Dominus mihi propter vos, nec exaudivit me, sed dixit mihi: Sufficit tibi: nequaquam ultra loquaris de hac re ad me. Deuteronomy 3:27 Ascende cacumen Phasgae, et oculos tuos circumfer ad occidentem, et ad aquilonem, austrumque et orientem, et aspice. nec enim transibis Iordanem istum. Deuteronomy 3:28 Praecipe Iosue, et corrobora eum atque conforta: quia ipse praecedet populum istum, et dividet eis Terram, quam visurus es. Deuteronomy 3:29 Mansimusque in valle contra fanum Phogor. Deuteronomy 4:0 Deuteronomy 4:1 Et nunc Israel audi praecepta et iudicia, quae ego doceo te: ut faciens ea, vivas, et ingrediens possideas Terram, quam Dominus Deus patrum vestrorum daturus est vobis. Deuteronomy 4:2 Non addetis ad verbum, quod vobis loquor, nec auferetis ex eo: custodite mandata Domini Dei vestri quae ego praecipio vobis. Deuteronomy 4:3 Oculi vestri viderunt omnia quae fecit Dominus contra Beelphegor, quomodo contriverit omnes cultores eius de medio vestri. Deuteronomy 4:4 Vos autem qui adhaeretis Domino Deo vestro, vivitis universi usque in praesentem diem. Deuteronomy 4:5 Scitis quod docuerim vos praecepta atque iustitias, sicut mandavit mihi Dominus Deus meus: sic facietis ea in Terra, quam possessuri estis: Deuteronomy 4:6 et observabitis et implebitis opere. Haec est enim vestra sapientia, et intellectus coram populis, ut audientes universi praecepta haec, dicant: En populus sapiens et intelligens, gens magna. Deuteronomy 4:7 Nec est alia natio tam grandis, quae habeat deos appropinquantes sibi, sicut Deus noster adest cunctis obsecrationibus nostris. Deuteronomy 4:8 Quae est enim alia gens sic inclyta ut habeat ceremonias, iustaque iudicia, et universam legem, quam ego proponam hodie ante oculos vestros? Deuteronomy 4:9 Custodi igitur temetipsum, et animam tuam solicite. Ne obliviscaris verborum, quae viderunt oculi tui, et ne excidant de corde tuo cunctis diebus vitae tuae. Docebis ea filios ac nepotes tuos, Deuteronomy 4:10 a die in quo stetisti coram Domino Deo tuo in Horeb, quando Dominus locutus est mihi dicens: Congrega ad me populum, ut audiant sermones meos, et discant timere me omni tempore quo vivunt in terra, doceantque filios suos. Deuteronomy 4:11 Et accessistis ad radices montis, qui ardebat usque ad caelum: erantque in eo tenebrae, et nubes, et caligo. Deuteronomy 4:12 Locutusque est Dominus ad vos de medio ignis. Vocem verborum eius audistis, et formam penitus non vidistis. Deuteronomy 4:13 Et ostendit vobis pactum suum, quod praecepit ut faceretis, et decem verba, quae scripsit in duabus tabulis lapideis. Deuteronomy 4:14 Mihique mandavit in illo tempore ut docerem vos ceremonias et iudicia, quae facere deberetis in Terra, quam possessuri estis. Deuteronomy 4:15 Custodite igitur solicite animas vestras. Non vidistis aliquam similitudinem in die, qua locutus est vobis Dominus in Horeb de medio ignis: Deuteronomy 4:16 ne forte decepti faciatis vobis sculptam similitudinem, aut imaginem masculi vel feminae, Deuteronomy 4:17 similitudinem omnium iumentorum, quae sunt super terram, vel avium sub caelo volantium, Deuteronomy 4:18 atque reptilium, quae moventur in terra, sive piscium qui sub terra morantur in aquis: Deuteronomy 4:19 ne forte elevatis oculis ad caelum, videas Solem et Lunam, et omnia astra caeli, et errore deceptus adores ea et colas quae creavit Dominus Deus tuus in ministerium cunctis gentibus, quae sub caelo sunt. Deuteronomy 4:20 Vos autem tulit Dominus, et eduxit de fornace ferrea Aegypti, ut haberet populum hereditarium, sicut est in praesenti die. Deuteronomy 4:21 Iratusque est Dominus contra me propter sermones vestros, et iuravit ut non transirem Iordanem, nec ingrederer Terram optimam, quam daturus est vobis. Deuteronomy 4:22 Ecce moriar in hac humo, non transibo Iordanem: vos transibitis, et possidebitis terram egregiam. Deuteronomy 4:23 Cave ne quando obliviscaris pacti Domini Dei tui, quod pepigit tecum: et facias tibi sculptam similitudinem eorum, quae fieri Dominus prohibuit: Deuteronomy 4:24 quia Dominus Deus tuus ignis consumens est, Deus aemulator. Deuteronomy 4:25 Si genueritis filios ac nepotes, et morati fueritis in Terra, deceptique feceritis vobis aliquam similitudinem, patrantes malum coram Domino Deo vestro, ut eum ad iracundiam provocetis: Deuteronomy 4:26 testes invoco hodie caelum et terram, cito perituros vos esse de Terra, quam transito Iordane possessuri estis. non habitabitis in ea longo tempore, sed delebit vos Dominus, Deuteronomy 4:27 atque disperget in omnes gentes, et remanebitis pauci in nationibus, ad quas vos ducturus est Dominus. Deuteronomy 4:28 ibique servietis diis, qui hominum manu fabricati sunt, ligno et lapidi qui non vident, nec audiunt, nec comedunt, nec odorant. Deuteronomy 4:29 Cumque quaesieris ibi Dominum Deum tuum, invenies eum: si tamen toto corde quaesieris, et tota tribulatione animae tuae. Deuteronomy 4:30 Postquam te invenerint omnia quae praedicta sunt, novissimo autem tempore reverteris ad Dominum Deum tuum, et audies vocem eius. Deuteronomy 4:31 Quia Deus misericors Dominus Deus tuus est: non dimittet te, nec omnino delebit, neque obliviscetur pacti, in quo iuravit patribus tuis. Deuteronomy 4:32 Interroga de diebus antiquis, qui fuerunt ante te ex die quo creavit Deus hominem super terram, a summo caelo usque ad summum eius, si facta est aliquando huiuscemodi res, aut umquam cognitum est, Deuteronomy 4:33 ut audiret populus vocem Dei loquentis de medio ignis, sicut tu audisti, et vidisti: Deuteronomy 4:34 si fecit Deus ut ingrederetur, et tolleret sibi Gentem de medio nationum, per tentationes, signa, atque portenta, per pugnam, et robustam manum, extentumque brachium, et horribiles visiones iuxta omnia, quae fecit pro vobis Dominus Deus vester in Aegypto, videntibus oculis tuis: Deuteronomy 4:35 ut scires quoniam Dominus ipse est Deus, et non est alius praeter eum. Deuteronomy 4:36 De caelo te fecit audire vocem suam, ut doceret te, et in terra ostendit tibi ignem suum maximum, et audisti verba illius de medio ignis, Deuteronomy 4:37 quia dilexit patres tuos, et elegit semen eorum post eos. Eduxitque te praecedens in virtute sua magna ex Aegypto, Deuteronomy 4:38 ut deleret nationes maximas et fortiores te in introitu tuo: et introduceret te, daretque tibi terram earum in possessionem, sicut cernis in praesenti die. Deuteronomy 4:39 Scito ergo hodie, et cogitato in corde tuo quod Dominus ipse est Deus in caelo sursum, et in terra deorsum, et non sit alius. Deuteronomy 4:40 Custodi praecepta eius atque mandata, quae ego praecipio tibi: ut bene sit tibi, et filiis tuis post te, et permaneas multo tempore super Terram, quam Dominus Deus tuus daturus est tibi. Deuteronomy 4:41 Tunc separavit Moyses tres civitates trans Iordanem ad Orientalem plagam, Deuteronomy 4:42 ut confugiat ad eas qui occiderit nolens proximum suum, nec sibi fuerit inimicus ante unum et alterum diem, et ad harum aliquam urbium possit evadere: Deuteronomy 4:43 Bosor in solitudine, quae sita est in terra campestri de tribu Ruben: et Ramoth in Galaad, quae est in tribu Gad: et Golan in Basan, quae est in tribu Manasse. Deuteronomy 4:44 Ista est lex, quam proposuit Moyses coram filiis Israel, Deuteronomy 4:45 et haec testimonia et ceremoniae atque iudicia, quae locutus est ad filios Israel, quando egressi sunt de Aegypto, Deuteronomy 4:46 trans Iordanem in valle contra fanum Phogor in terra Sehon regis Amorrhaei, qui habitavit in Hesebon, quem percussit Moyses. Filii quoque Israel egressi ex Aegypto Deuteronomy 4:47 possederunt terram eius, et terram Og regis Basan, duorum regum Amorrhaeorum, qui erant trans Iordanem ad solis ortum: Deuteronomy 4:48 Ab Aroer, quae sita est super ripam torrentis Arnon, usque ad montem Sion, qui est et Hermon, Deuteronomy 4:49 omnem planitiem trans Iordanem ad Orientalem plagam, usque ad mare solitudinis, et usque ad radices montis Phasga. Deuteronomy 5:0 Deuteronomy 5:1 Vocavitque Moyses omnem Israelem, et dixit ad eum: Audi Israel ceremonias atque iudicia, quae ego loquor in auribus vestris hodie: discite ea, et opere complete. Deuteronomy 5:2 Dominus Deus noster pepigit nobiscum foedus in Horeb. Deuteronomy 5:3 Non cum patribus nostris iniit pactum, sed nobiscum qui in praesentiarum sumus, et vivimus. Deuteronomy 5:4 Facie ad faciem locutus est nobis in monte de medio ignis. Deuteronomy 5:5 Ego sequester et medius fui inter Dominum et vos in tempore illo, ut annunciarem vobis verba eius. timuistis enim ignem, et non ascendistis in montem, et ait: Deuteronomy 5:6 Ego Dominus Deus tuus, qui eduxi te de Terra Aegypti de domo servitutis. Deuteronomy 5:7 Non habebis deos alienos in conspectu meo. Deuteronomy 5:8 Non facies tibi sculptile, nec similitudinem omnium, quae in caelo sunt desuper, et quae in terra deorsum, et quae versantur in aquis sub terra. Deuteronomy 5:9 Non adorabis ea, et non coles. Ego enim sum Dominus Deus tuus: Deus aemulator, reddens iniquitatem patrum super filios in tertiam et quartam generationem his qui oderunt me, Deuteronomy 5:10 et faciens misericordiam in multa millia diligentibus me, et custodientibus praecepta mea. Deuteronomy 5:11 Non usurpabis nomen Domini Dei tui frustra: quia non erit impunitus qui super re vana nomen eius assumpserit. Deuteronomy 5:12 Observa diem Sabbati, ut sanctifices eum, sicut praecepit tibi Dominus Deus tuus. Deuteronomy 5:13 Sex diebus operaberis, et facies omnia opera tua. Deuteronomy 5:14 Septimus dies Sabbati est, id est, requies Domini Dei tui. Non facies in eo quidquam operis tu, et filius tuus, et filia, servus et ancilla, et bos, et asinus, et omne iumentum tuum, et peregrinus qui est intra portas tuas: ut requiescat servus tuus, et ancilla tua, sicut et tu. Deuteronomy 5:15 Memento quod et ipse servieris in Aegypto, et eduxerit te inde Dominus Deus tuus in manu forti, et brachio extento. Idcirco praecepit tibi ut observares diem Sabbati. Deuteronomy 5:16 Honora patrem tuum et matrem, sicut praecepit tibi Dominus Deus tuus, ut longo vivas tempore, et bene sit tibi in Terra, quam Dominus Deus tuus daturus est tibi. Deuteronomy 5:17 Non occides. Deuteronomy 5:18 Neque moechaberis. Deuteronomy 5:19 Furtumque non facies. Deuteronomy 5:20 Nec loqueris contra proximum tuum falsum testimonium. Deuteronomy 5:21 Non concupisces uxorem proximi tui: non domum, non agrum, non servum, non ancillam, non bovem, non asinum, et universa quae illius sunt. Deuteronomy 5:22 Haec verba locutus est Dominus ad omnem multitudinem vestram in monte de medio ignis et nubis, et caliginis, voce magna, nihil addens amplius: et scripsit ea in duabus tabulis lapideis, quas tradidit mihi. Deuteronomy 5:23 Vos autem postquam audistis vocem de medio tenebrarum, et montem ardere vidistis, accessistis ad me omnes principes tribuum et maiores natu, atque dixistis: Deuteronomy 5:24 Ecce ostendit nobis Dominus Deus noster maiestatem et magnitudinem suam. vocem enim eius audivimus de medio ignis, et probavimus hodie quod loquente Deo cum homine, vixerit homo. Deuteronomy 5:25 Cur ergo moriemur, et devorabit nos ignis hic maximus? Si enim audierimus ultra vocem Domini Dei nostri, moriemur. Deuteronomy 5:26 Quid est omnis caro, ut audiat vocem Dei viventis, qui de medio ignis loquitur sicut nos audivimus, et possit vivere? Deuteronomy 5:27 Tu magis accede: et audi cuncta quae dixerit Dominus Deus noster tibi: loquerisque ad nos, et nos audientes faciemus ea. Deuteronomy 5:28 Quod cum audisset Dominus, ait ad me: Audivi vocem verborum populi huius quae locuti sunt tibi: bene omnia sunt locuti. Deuteronomy 5:29 Quis det talem eos habere mentem, ut timeant me, et custodiant universa mandata mea in omni tempore, ut bene sit eis et filiis eorum in sempiternum? Deuteronomy 5:30 Vade et dic eis: Revertimini in tentoria vestra. Deuteronomy 5:31 Tu vero hic sta mecum, et loquar tibi omnia mandata mea, et ceremonias atque iudicia: quae docebis eos, ut faciant ea in Terra, quam dabo illis in possessionem. Deuteronomy 5:32 Custodite igitur et facite quae praecepit Dominus Deus vobis: non declinabitis neque ad dexteram, neque ad sinistram: Deuteronomy 5:33 sed per viam, quam praecepit Dominus Deus vester, ambulabitis, ut vivatis, et bene sit vobis, et protelentur dies in terra possessionis vestrae. Deuteronomy 6:0 Deuteronomy 6:1 Haec sunt praecepta, et ceremoniae, atque iudicia, quae mandavit Dominus Deus vester ut docerem vos, et faciatis ea in Terra, ad quam transgredimini possidendam: Deuteronomy 6:2 ut timeas Dominum Deum tuum, et custodias omnia mandata et praecepta eius, quae ego praecipio tibi, et filiis, ac nepotibus tuis, cunctis diebus vitae tuae, ut prolongentur dies tui. Deuteronomy 6:3 Audi Israel, et observa ut facias quae praecepit tibi Dominus, et bene sit tibi, et multipliceris amplius, sicut pollicitus est Dominus Deus patrum tuorum tibi terram lacte et melle manantem. Deuteronomy 6:4 Audi Israel, Dominus Deus noster, Deus unus est. Deuteronomy 6:5 Diliges Dominum Deum tuum ex toto corde tuo, et ex tota anima tua, et ex tota fortitudine tua. Deuteronomy 6:6 Eruntque verba haec, quae ego praecipio tibi hodie, in corde tuo: Deuteronomy 6:7 et narrabis ea filiis tuis, et meditaberis in eis sedens in domo tua, et ambulans in itinere, dormiens atque consurgens. Deuteronomy 6:8 Et ligabis ea quasi signum in manu tua, eruntque et movebuntur inter oculos tuos, Deuteronomy 6:9 scribesque ea in limine, et ostiis domus tuae. Deuteronomy 6:10 Cumque introduxerit te Dominus Deus tuus in Terram, pro qua iuravit patribus tuis Abraham, Isaac, et Iacob: et dederit tibi civitates magnas et optimas, quas non aedificasti, Deuteronomy 6:11 domos plenas cunctarum opum, quas non extruxisti, cisternas, quas non fodisti, vineta et oliveta, quae non plantasti, Deuteronomy 6:12 et comederis, et saturatus fueris: Deuteronomy 6:13 cave diligenter ne obliviscaris Domini, qui eduxit te de Terra Aegypti, de domo servitutis. Dominum Deum tuum timebis, et illi soli servies, ac per nomen illius iurabis. Deuteronomy 6:14 Non ibitis post deos alienos cunctarum Gentium, quae in circuitu vestro sunt: Deuteronomy 6:15 quoniam Deus aemulator Dominus Deus tuus in medio tui: nequando irascatur furor Domini Dei tui contra te, et auferat te de superficie terrae. Deuteronomy 6:16 Non tentabis Dominum Deum tuum, sicut tentasti in loco tentationis. Deuteronomy 6:17 Custodi praecepta Domini Dei tui, ac testimonia et ceremonias, quas praecepit tibi: Deuteronomy 6:18 et fac quod placitum est et bonum in conspectu Domini, ut bene sit tibi: et ingressus possideas terram optimam, de qua iuravit Dominus patribus tuis, Deuteronomy 6:19 ut deleret omnes inimicos tuos coram te, sicut locutus est. Deuteronomy 6:20 Cumque interrogaverit te filius tuus cras, dicens: Quid sibi volunt testimonia haec, et ceremoniae, atque iudicia, quae praecepit Dominus Deus noster nobis? Deuteronomy 6:21 dices ei: Servi eramus Pharaonis in Aegypto, et eduxit nos Dominus de Aegypto in manu forti: Deuteronomy 6:22 fecitque signa atque prodigia magna et pessima in Aegypto contra Pharaonem, et omnem domum illius in conspectu nostro, Deuteronomy 6:23 et eduxit nos inde, ut introductis daret Terram, super qua iuravit patribus nostris. Deuteronomy 6:24 Praecepitque nobis Dominus ut faciamus omnia legitima haec, et timeamus Dominum Deum nostrum, ut bene sit nobis cunctis diebus vitae nostrae, sicut est hodie. Deuteronomy 6:25 Eritque nostri misericors, si custodierimus et fecerimus omnia praecepta eius coram Domino Deo nostro, sicut mandavit nobis. Deuteronomy 7:0 Deuteronomy 7:1 Cum introduxerit te Dominus Deus tuus in terram, quam possessurus ingredieris, et deleverit Gentes multas coram te, Hethaeum, et Gergezaeum, et Amorrhaeum, Chananaeum, et Pherezaeum, et Hevaeum, et Iebusaeum, septem gentes multo maioris numeri quam tu es, et robustiores te: Deuteronomy 7:2 tradideritque eas Dominus Deus tuus tibi, percuties eas usque ad internecionem. Non inibis cum eis foedus, nec misereberis earum, Deuteronomy 7:3 neque sociabis cum eis coniugia. Filiam tuam non dabis filio eius, nec filiam illius accipies filio tuo: Deuteronomy 7:4 quia seducet filium tuum, ne sequatur me, et ut magis serviat diis alienis. irasceturque furor Domini, et delebit te cito. Deuteronomy 7:5 Quin potius haec facietis eis: Aras eorum subvertite, et confringite statuas, lucosque succidite, et sculptilia comburite. Deuteronomy 7:6 Quia populus sanctus es Domino Deo tuo. Te elegit Dominus Deus tuus, ut sis ei populus peculiaris de cunctis populis, qui sunt super terram. Deuteronomy 7:7 Non quia cunctas gentes numero vincebatis, vobis iunctus est Dominus, et elegit vos, cum omnibus sitis populis pauciores: Deuteronomy 7:8 sed quia dilexit vos Dominus, et custodivit iuramentum, quod iuravit patribus vestris: eduxitque vos in manu forti, et redemit de domo servitutis, de manu Pharaonis regis Aegypti. Deuteronomy 7:9 Et scies quia Dominus Deus tuus, ipse est Deus fortis et fidelis, custodiens pactum et misericordiam diligentibus se, et his qui custodiunt praecepta eius in mille generationes: Deuteronomy 7:10 et reddens odientibus se statim, ita ut disperdat eos, et ultra non differat, protinus eis restituens quod merentur. Deuteronomy 7:11 Custodi ergo praecepta et ceremonias atque iudicia, quae ego mando tibi hodie ut facias. Deuteronomy 7:12 Si postquam audieris haec iudicia, custodieris ea et feceris, custodiet et Dominus Deus tuus pactum tibi, et misericordiam quam iuravit patribus tuis: Deuteronomy 7:13 et diliget te ac multiplicabit, benedicetque fructui ventris tui, et fructui terrae tuae, frumento tuo, atque vindemiae, oleo, et armentis, gregibus ovium tuarum super Terram, pro qua iuravit patribus tuis ut daret eam tibi. Deuteronomy 7:14 Benedictus eris inter omnes populos. Non erit apud te sterilis utriusque sexus, tam in hominibus quam in gregibus tuis. Deuteronomy 7:15 Auferet Dominus a te omnem languorem: et infirmitates Aegypti pessimas, quas novisti, non inferet tibi, sed cunctis hostibus tuis. Deuteronomy 7:16 Devorabis omnes populos, quos Dominus Deus tuus daturus est tibi. Non parcet eis oculus tuus, nec servies diis eorum, ne sint in ruinam tui. Deuteronomy 7:17 Si dixeris in corde tuo: Plures sunt gentes istae quam ego, quo modo potero delere eas? Deuteronomy 7:18 noli metuere, sed recordare quae fecerit Dominus Deus tuus Pharaoni, et cunctis Aegyptiis, Deuteronomy 7:19 plagas maximas, quas viderunt oculi tui, et signa atque portenta, manumque robustam, et extentum brachium, ut educeret te Dominus Deus tuus. sic faciet cunctis populis, quos metuis. Deuteronomy 7:20 Insuper et crabrones mittet Dominus Deus tuus in eos, donec deleat omnes atque disperdat qui te fugerint, et latere potuerint. Deuteronomy 7:21 Non timebis eos, quia Dominus Deus tuus in medio tui est, Deus magnus et terribilis: Deuteronomy 7:22 ipse consumet nationes has in conspectu tuo paulatim atque per partes. Non poteris eas delere pariter: ne forte multiplicentur contra te bestiae terrae. Deuteronomy 7:23 Dabitque eos Dominus Deus tuus in conspectu tuo: et interficiet illos donec penitus deleantur. Deuteronomy 7:24 Tradetque reges eorum in manus tuas, et disperdes nomina eorum sub caelo: nullus poterit resistere tibi, donec conteras eos. Deuteronomy 7:25 Sculptilia eorum igne combures: non concupisces argentum et aurum, de quibus facta sunt, neque assumes ex eis tibi quidquam, ne offendas, propterea quia abominatio est Domini tui. Deuteronomy 7:26 Nec inferes quippiam ex idolo in domum tuam, ne fias anathema, sicut et illud est. Quasi spurcitiam detestaberis, et velut inquinamentum ac sordes abominationi habebis, quia anathema est. Deuteronomy 8:0 Deuteronomy 8:1 Omne mandatum, quod ego praecipio tibi hodie, attende diligenter ut facias: ut possitis vivere, et multiplicemini, ingressique possideatis Terram, pro qua iuravit Dominus patribus vestris. Deuteronomy 8:2 Et recordaberis cuncti itineris, per quod adduxit te Dominus Deus tuus quadraginta annis per desertum, ut affligeret te, atque tentaret, et nota fierent quae in tuo animo versabantur, utrum custodires mandata illius, an non. Deuteronomy 8:3 Afflixit te penuria, et dedit tibi cibum Manna, quod ignorabas tu et patres tui: ut ostenderet tibi quod non in solo pane vivat homo, sed in omni verbo quod egreditur de ore Dei. Deuteronomy 8:4 Vestimentum tuum, quo operiebaris, nequaquam vetustate defecit, et pes tuus non est subtritus, en quadragesimus annus est. Deuteronomy 8:5 Ut recogites in corde tuo, quia sicut erudit filium suum homo, sic Dominus Deus tuus erudivit te, Deuteronomy 8:6 ut custodias mandata Domini Dei tui, et ambules in viis eius, et timeas eum. Deuteronomy 8:7 Dominus enim Deus tuus introducet te in terram bonam, terram rivorum aquarumque et fontium: in cuius campis et montibus erumpunt fluviorum abyssi: Deuteronomy 8:8 terram frumenti, hordei, ac vinearum, in qua ficus, et malogranata, et oliveta nascuntur: terram olei ac mellis. Deuteronomy 8:9 Ubi absque ulla penuria comedes panem tuum, et rerum omnium abundantia perfrueris: cuius lapides ferrum sunt, et de montibus eius aeris metalla fodiuntur: Deuteronomy 8:10 ut cum comederis, et satiatus fueris, benedicas Domino Deo tuo pro terra optima, quam dedit tibi. Deuteronomy 8:11 Observa, et cave nequando obliviscaris Domini Dei tui, et negligas mandata eius atque iudicia et ceremonias, quas ego praecipio tibi hodie: Deuteronomy 8:12 ne postquam comederis et satiatus fueris, domos pulchras aedificaveris, et habitaveris in eis, Deuteronomy 8:13 habuerisque armenta boum et ovium greges, argenti et auri, cunctarumque rerum copiam, Deuteronomy 8:14 elevetur cor tuum, et non reminiscaris Domini Dei tui, qui eduxit te de Terra Aegypti, de domo servitutis: Deuteronomy 8:15 et ductor tuus fuit in solitudine magna atque terribili, in qua erat serpens flatu adurens, et scorpio ac dipsas, et nullae omnino aquae: qui eduxit rivos de petra durissima, Deuteronomy 8:16 et cibavit te Manna in solitudine, quod nescierunt patres tui. Et postquam afflixit ac probavit, ad extremum misertus est tui, Deuteronomy 8:17 ne diceres in corde tuo: Fortitudo mea, et robur manus meae, haec mihi omnia praestiterunt. Deuteronomy 8:18 Sed recorderis Domini Dei tui, quod ipse vires tibi praebuerit, ut impleret pactum suum super quo iuravit patribus tuis, sicut praesens indicat dies. Deuteronomy 8:19 Sin autem oblitus Domini Dei tui, secutus fueris deos alienos, coluerisque illos et adoraveris: ecce nunc praedico tibi quod omnino dispereas. Deuteronomy 8:20 Sicut Gentes, quas delevit Dominus in introitu tuo, ita et vos peribitis, si inobedientes fueritis voci Domini Dei vestri. Deuteronomy 9:0 Deuteronomy 9:1 Audi Israel: Tu transgredieris hodie Iordanem, ut possideas nationes maximas et fortiores te, civitates ingentes, et ad caelum usque muratas, Deuteronomy 9:2 populum magnum atque sublimem, filios Enacim, quos ipse vidisti, et audisti, quibus nullus potest ex adverso resistere. Deuteronomy 9:3 Scies ergo hodie quod Dominus Deus tuus ipse transibit ante te, ignis devorans atque consumens, qui conterat eos et deleat atque disperdat ante faciem tuam velociter, sicut locutus est tibi. Deuteronomy 9:4 Ne dicas in corde tuo, cum deleverit eos Dominus Deus tuus in conspectu tuo: Propter iustitiam meam introduxit me Dominus ut terram hanc possiderem, cum propter impietates suas istae deletae sint nationes. Deuteronomy 9:5 Neque enim propter iustitias tuas, et aequitatem cordis tui ingredieris ut possideas terras earum: sed quia illae egerunt impie, introeunte te deletae sunt: et ut compleret verbum suum Dominus, quod sub iuramento pollicitus est patribus tuis Abraham, Isaac, et Iacob. Deuteronomy 9:6 scito ergo quod non propter iustitias tuas Dominus Deus tuus dederit tibi terram hanc optimam in possessionem, cum durissimae cervicis sis populus. Deuteronomy 9:7 Memento, et ne obliviscaris quomodo ad iracundiam provocaveris Dominum Deum tuum in solitudine. Ex eo die, quo egressus es ex Aegypto usque ad locum istum, semper adversum Dominum contendisti. Deuteronomy 9:8 Nam et in Horeb provocasti eum, et iratus delere te voluit, Deuteronomy 9:9 quando ascendi in montem, ut acciperem tabulas lapideas, pacti quod pepigit vobiscum Deus: et perseveravi in monte quadraginta diebus ac noctibus, panem non comedens, et aquam non bibens. Deuteronomy 9:10 Deditque mihi Dominus duas tabulas lapideas scriptas digito Dei, et continentes omnia verba quae vobis locutus est in monte de medio ignis, quando concio populi congregata est. Deuteronomy 9:11 Cumque transissent quadraginta dies, et totidem noctes, dedit mihi Dominus duas tabulas lapideas, tabulas foederis, Deuteronomy 9:12 dixitque mihi: Surge, et descende hinc cito: quia populus tuus, quem eduxisti de Aegypto, deseruerunt velociter viam, quam demonstrasti eis, feceruntque sibi conflatile. Deuteronomy 9:13 Rursumque ait Dominus ad me: Cerno quod populus iste durae cervicis sit: Deuteronomy 9:14 dimitte me ut conteram eum, et deleam nomen eius de sub caelo, et constituam te super Gentem, quae hac maior et fortior sit. Deuteronomy 9:15 Cumque de monte ardente descenderem, et duas tabulas foederis utraque tenerem manu, Deuteronomy 9:16 vidissemque vos peccasse Domino Deo vestro, et fecisse vobis vitulum conflatilem, ac deseruisse velociter viam eius, quam vobis ostenderat: Deuteronomy 9:17 proieci tabulas de manibus meis, confregique eas in conspectu vestro. Deuteronomy 9:18 Et procidi ante Dominum sicut prius, quadraginta diebus et noctibus panem non comedens, et aquam non bibens propter omnia peccata vestra quae gessistis contra Dominum, et eum ad iracundiam provocastis: Deuteronomy 9:19 timui enim indignationem et iram illius, qua adversum vos concitatus, delere vos voluit. Et exaudivit me Dominus etiam hac vice. Deuteronomy 9:20 Adversum Aaron quoque vehementer iratus, voluit eum conterere, et pro illo similiter deprecatus sum. Deuteronomy 9:21 Peccatum autem vestrum quod feceratis, id est vitulum, arripiens, igne combussi, et in frusta comminuens, omninoque in pulverem redigens, proieci in torrentem, qui de monte descendit. Deuteronomy 9:22 In incendio quoque et in tentatione, et in Sepulchris concupiscentiae provocastis Dominum: Deuteronomy 9:23 et quando misit vos de Cadesbarne, dicens: Ascendite, et possidete Terram, quam dedi vobis, et contempsistis imperium Domini Dei vestri, et non credidistis ei, neque vocem eius audire voluistis: Deuteronomy 9:24 sed semper fuistis rebelles a die qua nosse vos coepi. Deuteronomy 9:25 Et iacui coram Domino quadraginta diebus ac noctibus, quibus eum suppliciter deprecabar, ne deleret vos ut fuerat comminatus: Deuteronomy 9:26 et orans dixi: Domine Deus, ne disperdas populum tuum, et hereditatem tuam, quam redemisti in magnitudine tua, quos eduxisti de Aegypto in manu forti. Deuteronomy 9:27 Recordare servorum tuorum Abraham, Isaac, et Iacob: ne aspicias duritiam populi huius, et impietatem atque peccatum: Deuteronomy 9:28 ne forte dicant habitatores terrae, de qua eduxisti nos: Non poterat Dominus introducere eos in Terram, quam pollicitus est eis, et oderat illos: idcirco eduxit, ut interficeret eos in solitudine. Deuteronomy 9:29 qui sunt populus tuus et hereditas tua, quos eduxisti in fortitudine tua magna, et in brachio tuo extento. Deuteronomy 10:0 Deuteronomy 10:1 In tempore illo dixit Dominus ad me: Dola tibi duas tabulas lapideas, sicut priores fuerunt, et ascende ad me in montem: faciesque arcam ligneam, Deuteronomy 10:2 et scribam in tabulis verba quae fuerunt in his, qui ante confregisti, ponesque eas in arca. Deuteronomy 10:3 Feci igitur arcam de lignis setim. Cumque dolassem duas tabulas lapideas instar priorum, ascendi in montem, habens eas in manibus. Deuteronomy 10:4 Scripsitque in tabulis iuxta id, quod prius scripserat, verba decem, quae locutus est Dominus ad vos in monte de medio ignis, quando populus congregatus est: et dedit eas mihi. Deuteronomy 10:5 Reversusque de monte, descendi, et posui tabulas in arcam, quam feceram, quae hucusque ibi sunt, sicut mihi praecepit Dominus. Deuteronomy 10:6 Filii autem Israel moverunt castra ex Beroth filiorum Iacan in Mosera, ubi Aaron mortuus ac sepultus est, pro quo, sacerdotio functus est Eleazar filius eius. Deuteronomy 10:7 Inde venerunt in Gadgad: de quo loco profecti, castrametati sunt in Ietebatha, in Terra aquarum atque torrentium. Deuteronomy 10:8 Eo tempore separavit tribum Levi, ut portaret arcam foederis Domini, et staret coram eo in ministerio, ac benediceret in nomine illius usque in praesentem diem. Deuteronomy 10:9 Quam ob rem non habuit Levi partem, neque possessionem cum fratribus suis: quia ipse Dominus possessio eius est, sicut promisit ei Dominus Deus tuus. Deuteronomy 10:10 Ego autem steti in monte, sicut prius, quadraginta diebus ac noctibus: exaudivitque me Dominus etiam hac vice, et te perdere noluit. Deuteronomy 10:11 Dixitque mihi: Vade, et praecede populum, ut ingrediatur, et possideat Terram, quam iuravi patribus eorum ut traderem eis. Deuteronomy 10:12 Et nunc Israel, quid Dominus Deus tuus petit a te, nisi ut timeas Dominum Deum tuum, et ambules in viis eius, et diligas eum, ac servias Domino Deo tuo in toto corde tuo, et in tota anima tua: Deuteronomy 10:13 custodiasque mandata Domini, et ceremonias eius, quas ego hodie praecipio tibi, ut bene sit tibi? Deuteronomy 10:14 En Domini Dei tui caelum est, et caelum caeli, terra et omnia, quae in ea sunt: Deuteronomy 10:15 et tamen patribus tuis conglutinatus est Dominus, et amavit eos, elegitque semen eorum post eos, id est vos, de cunctis Gentibus, sicut hodie comprobatur. Deuteronomy 10:16 Circumcidite igitur praeputium cordis vestri, et cervicem vestram ne induretis amplius: Deuteronomy 10:17 quia Dominus Deus vester ipse est Deus deorum, et Dominus dominantium, Deus magnus et potens, et terribilis, qui personam non accipit, nec munera. Deuteronomy 10:18 Facit iudicium pupillo et viduae, amat peregrinum, et dat ei victum atque vestitum. Deuteronomy 10:19 et vos ergo amate peregrinos, quia et ipsi fuistis advenae in Terra Aegypti. Deuteronomy 10:20 Dominum Deum tuum timebis, et ei soli servies: ipsi adhaerebis, iurabisque in nomine illius. Deuteronomy 10:21 Ipse est laus tua, et Deus tuus, qui fecit tibi haec magnalia et terribilia, quae viderunt oculi tui. Deuteronomy 10:22 In septuaginta animabus descenderunt patres tui in Aegyptum: et ecce nunc multiplicavit te Dominus Deus tuus sicut astra caeli. Deuteronomy 11:0 Deuteronomy 11:1 Ama itaque Dominum Deum tuum, et observa praecepta eius et ceremonias, iudicia atque mandata omni tempore. Deuteronomy 11:2 Cognoscite hodie quae ignorant filii vestri, qui non viderunt disciplinam Domini Dei vestri, magnalia eius et robustam manum, extentumque brachium, Deuteronomy 11:3 signa et opera quae fecit in medio Aegypti Pharaoni regi, et universae terrae eius, Deuteronomy 11:4 omnique exercitui Aegyptiorum, et equis ac curribus: quo modo operuerint eos aquae maris rubri, cum vos persequerentur, et deleverit eos Dominus usque in praesentem diem: Deuteronomy 11:5 vobisque quae fecerit in solitudine donec veniretis ad hunc locum: Deuteronomy 11:6 et Dathan atque Abiron filiis Eliab, qui fuit filius Ruben: quos aperto ore suo terra absorbuit cum domibus et tabernaculis, et universa substantia eorum, quam habebant in medio Israel. Deuteronomy 11:7 Oculi vestri viderunt opera Domini magna quae fecit, Deuteronomy 11:8 ut custodiatis universa mandata illius, quae ego hodie praecipio vobis, et possitis introire, et possidere Terram, ad quam ingredimini, Deuteronomy 11:9 multoque in ea vivatis tempore: quam sub iuramento pollicitus est Dominus patribus vestris, et semini eorum, lacte et melle manantem. Deuteronomy 11:10 Terra enim, ad quam ingredieris possidendam, non est sicut Terra Aegypti, de qua existi, ubi iacto semine in hortorum morem aquae ducuntur irriguae: Deuteronomy 11:11 sed montuosa est et campestris, de caelo expectans pluvias. Deuteronomy 11:12 quam Dominus Deus tuus semper invisit, et oculi illius in ea sunt a principio anni usque ad finem eius. Deuteronomy 11:13 Si ergo obedieritis mandatis meis, quae ego hodie praecipio vobis, ut diligatis Dominum Deum vestrum, et serviatis ei in toto corde vestro, et in tota anima vestra: Deuteronomy 11:14 dabit pluviam terrae vestrae temporaneam et serotinam, ut colligatis frumentum, et vinum, et oleum, Deuteronomy 11:15 foenumque ex agris ad pascenda iumenta, et ut ipsi comedatis ac saturemini. Deuteronomy 11:16 Cavete ne forte decipiatur cor vestrum, et recedatis a Domino, serviatisque diis alienis, et adoretis eos: Deuteronomy 11:17 iratusque Dominus claudat caelum, et pluviae non descendant, nec terra det germen suum, pereatisque velociter de Terra optima, quam Dominus daturus est vobis. Deuteronomy 11:18 Ponite haec verba mea in cordibus et in animis vestris, et suspendite ea pro signo in manibus, et inter oculos vestros collocate. Deuteronomy 11:19 Docete filios vestros ut illa meditentur, quando sederis in domo tua, et ambulaveris in via, et accubueris atque surrexeris. Deuteronomy 11:20 Scribes ea super postes et ianuas domus tuae: Deuteronomy 11:21 ut multiplicentur dies tui, et filiorum tuorum in Terra, quam iuravit Dominus patribus tuis, ut daret eis quamdiu caelum imminet terrae. Deuteronomy 11:22 Si enim custodieritis mandata quae ego praecipio vobis, et feceritis ea, ut diligatis Dominum Deum vestrum, et ambuletis in omnibus viis eius, adhaerentes ei, Deuteronomy 11:23 disperdet Dominus omnes gentes istas ante faciem vestram, et possidebitis eas, quae maiores et fortiores vobis sunt. Deuteronomy 11:24 Omnis locus, quem calcaverit pes vester, vester erit. A deserto, et a Libano, a flumine magno Euphrate usque ad mare occidentale erunt termini vestri. Deuteronomy 11:25 Nullus stabit contra vos: terrorem vestrum et formidinem dabit Dominus Deus vester super omnem terram quam calcaturi estis, sicut locutus est vobis. Deuteronomy 11:26 En propono in conspectu vestro hodie benedictionem et maledictionem: Deuteronomy 11:27 benedictionem, si obedieritis mandatis Domini Dei vestri, quae ego hodie praecipio vobis: Deuteronomy 11:28 maledictionem, si non obedieritis mandatis Domini Dei vestri, sed recesseritis de via, quam ego nunc ostendo vobis, et ambulaveritis post deos alienos, quos ignoratis. Deuteronomy 11:29 Cum vero introduxerit te Dominus Deus tuus in Terram, ad quam pergis habitandam, pones benedictionem super montem Garizim, maledictionem super montem Hebal: Deuteronomy 11:30 qui sunt trans Iordanem post viam, quae vergit ad solis occubitum in Terra Chananaei, qui habitat in campestribus contra Galgalam, quae est iuxta vallem tendentem et intrantem procul. Deuteronomy 11:31 Vos enim transibitis Iordanem, ut possideatis Terram, quam Dominus Deus vester daturus est vobis, ut habeatis et possideatis illam. Deuteronomy 11:32 Videte ergo ut impleatis ceremonias atque iudicia, quae ego hodie ponam in conspectu vestro. Deuteronomy 12:0 Deuteronomy 12:1 Haec sunt praecepta atque iudicia, quae facere debetis in Terra, quam Dominus Deus patrum tuorum daturus est tibi, ut possideas eam cunctis diebus, quibus super humum gradieris. Deuteronomy 12:2 Subvertite omnia loca, in quibus coluerunt gentes, quas possessuri estis, deos suos super montes excelsos, et colles, et subter omne lignum frondosum. Deuteronomy 12:3 Dissipate aras earum, et confringite statuas, lucos igne comburite, et idola comminuite: disperdite nomina earum de locis illis. Deuteronomy 12:4 Non facietis ita Domino Deo vestro: Deuteronomy 12:5 sed ad locum, quem elegerit Dominus Deus vester de cunctis tribubus vestris, ut ponat nomen suum ibi, et habitet in eo, venietis: Deuteronomy 12:6 et offeretis in loco illo holocausta et victimas vestras, decimas et primitias manuum vestrarum, et vota atque donaria, primogenita boum et ovium. Deuteronomy 12:7 Et comedetis ibi in conspectu Domini Dei vestri: ac laetabimini in cunctis, ad quae miseritis manum vos et domus vestrae, in quibus benedixerit vobis Dominus Deus vester. Deuteronomy 12:8 Non facietis ibi quae nos hic facimus hodie, singuli quod sibi rectum videtur. Deuteronomy 12:9 Neque enim usque in praesens tempus venistis ad requiem, et possessionem, quam Dominus Deus vester daturus est vobis. Deuteronomy 12:10 Transibitis Iordanem, et habitabitis in Terra, quam Dominus Deus vester daturus est vobis, ut requiescatis a cunctis hostibus per circuitum: et absque ullo timore habitetis Deuteronomy 12:11 in loco, quem elegerit Dominus Deus vester, ut sit nomen eius in eo. illuc omnia, quae praecipio, conferetis, holocausta, et hostias, ac decimas, et primitias manuum vestrarum: et quidquid praecipuum est in muneribus, quae vovistis Domino. Deuteronomy 12:12 Ibi epulabimini coram Domino Deo vestro, vos et filii ac filiae vestrae, famuli et famulae atque Levites, qui in urbibus vestris commorantur. neque enim habet aliam partem et possessionem inter vos. Deuteronomy 12:13 Cave ne offeras holocausta tua in omni loco, quem videris: Deuteronomy 12:14 sed in eo, quem elegerit Dominus, in una tribuum tuarum offeres hostias, et facies quaecumque praecipio tibi. Deuteronomy 12:15 Si autem comedere volueris, et te esus carnium delectaverit, occide, comede iuxta benedictionem Domini Dei tui, quam dedit tibi in urbibus tuis: sive immundum fuerit, hoc est, maculatum et debile: sive mundum, hoc est, integrum et sine macula, quod offerri licet, sicut capream et cervum, comedes, Deuteronomy 12:16 absque esu dumtaxat sanguinis, quem super terram quasi aquam effundes. Deuteronomy 12:17 Non poteris comedere in oppidis tuis decimam frumenti, et vini, et olei tui, primogenita armentorum et pecorum, et omnia quae voveris, et sponte offerre volueris, et primitias manuum tuarum: Deuteronomy 12:18 sed coram Domino Deo tuo comedes ea in loco, quem elegerit Dominus Deus tuus, tu et filius tuus et filia tua, et servus et famula, atque Levites, qui manet in urbibus tuis: et laetaberis et reficieris coram Domino Deo tuo in cunctis, ad quae extenderis manum tuam. Deuteronomy 12:19 Cave ne derelinquas Levitem in omni tempore quo versaris in terra. Deuteronomy 12:20 Quando dilataverit Dominus Deus tuus terminos tuos, sicut locutus est tibi, et volueris vesci carnibus, quas desiderat anima tua: Deuteronomy 12:21 locus autem, quem elegerit Dominus Deus tuus ut sit nomen eius ibi, si procul fuerit, occides de armentis et pecoribus, quae habueris, sicut praecepi tibi, et comedes in oppidis tuis, ut tibi placet. Deuteronomy 12:22 Sicut comeditur caprea et cervus, ita vesceris eis: et mundus et immundus in commune vescentur. Deuteronomy 12:23 Hoc solum cave, ne sanguinem comedas. sanguis enim eorum pro anima est: et idcirco non debes animam comedere cum carnibus: Deuteronomy 12:24 sed super terram fundes quasi aquam, Deuteronomy 12:25 ut bene sit tibi et filiis tuis post te, cum feceris quod placet in conspectu Domini. Deuteronomy 12:26 Quae autem sanctificaveris, et voveris Domino, tolles, et venies ad locum, quem elegerit Dominus: Deuteronomy 12:27 et offeres oblationes tuas carnem et sanguinem super altare Domini Dei tui: sanguinem hostiarum fundes in altari: carnibus autem ipse vesceris. Deuteronomy 12:28 Observa et audi omnia quae ego praecipio tibi, ut bene sit tibi et filiis tuis post te in sempiternum, cum feceris quod bonum est et placitum in conspectu Domini Dei tui. Deuteronomy 12:29 Quando disperdiderit Dominus Deus tuus ante faciem tuam gentes, ad quas ingredieris possidendas, et possederis eas, atque habitaveris in terra earum: Deuteronomy 12:30 cave ne imiteris eas, postquam te fuerint introeunte subversae, et requiras ceremonias earum, dicens: Sicut coluerunt gentes istae deos suos, ita et ego colam. Deuteronomy 12:31 Non facies similiter Domino Deo tuo. Omnes enim abominationes, quas aversatur Dominus, fecerunt diis suis, offerentes filios et filias, et comburentes igni. Deuteronomy 12:32 Quod praecipio tibi, hoc tantum facito Domino: nec addas quidquam, nec minuas. Deuteronomy 13:0 Deuteronomy 13:1 Si surrexerit in medio tui prophetes, aut qui somnium vidisse se dicat, et praedixerit signum atque portentum, Deuteronomy 13:2 et evenerit quod locutus est, et dixerit tibi: Eamus, et sequamur deos alienos quos ignoras, et serviamus eis: Deuteronomy 13:3 non audies verba prophetae illius aut somniatoris: quia tentat vos Dominus Deus vester, ut palam fiat utrum diligatis eum an non, in toto corde, et in tota anima vestra. Deuteronomy 13:4 Dominum Deum vestrum sequimini, et ipsum timete, et mandata illius custodite, et audite vocem eius: ipsi servietis, et ipsi adhaerebitis. Deuteronomy 13:5 Propheta autem ille aut fictor somniorum interficietur: quia locutus est ut vos averteret a Domino Deo vestro, qui eduxit vos de Terra Aegypti, et redemit vos de domo servitutis: ut errare te faceret de via, quam tibi praecepit Dominus Deus tuus: et auferes malum de medio tui. Deuteronomy 13:6 Si tibi voluerit persuadere frater tuus filius matris tuae, aut filius tuus vel filia, sive uxor quae est in sinu tuo, aut amicus, quem diligis ut animam tuam, clam dicens: Eamus, et serviamus diis alienis, quos ignoras tu, et patres tui, Deuteronomy 13:7 cunctarum in circuitu gentium, quae iuxta vel procul sunt, ab initio usque ad finem terrae, Deuteronomy 13:8 non acquiescas ei, nec audias, neque parcat ei oculus tuus ut miserearis et occultes eum, Deuteronomy 13:9 sed statim interficies. sit primum manus tua super eum, et post te omnis populus mittat manum. Deuteronomy 13:10 Lapidibus obrutus necabitur: quia voluit te abstrahere a Domino Deo tuo, qui eduxit te de Terra Aegypti de domo servitutis: Deuteronomy 13:11 ut omnis Israel audiens timeat, et nequaquam ultra faciat quippiam huius rei simile. Deuteronomy 13:12 Si audieris in una urbium tuarum, quas Dominus Deus tuus dabit tibi ad habitandum, dicentes aliquos: Deuteronomy 13:13 Egressi sunt filii Belial de medio tui, et averterunt habitatores urbis suae, atque dixerunt: Eamus, et serviamus diis alienis quos ignoratis: Deuteronomy 13:14 quare solicite et diligenter, rei veritate perspecta, si inveneris certum esse quod dicitur, et abominationem hanc opere perpetratam, Deuteronomy 13:15 statim percuties habitatores urbis illius in ore gladii, et delebis eam ac omnia quae in illa sunt, usque ad pecora. Deuteronomy 13:16 quidquid etiam supellectilis fuerit, congregabis in medio platearum eius, et cum ipsa civitate succendes, ita ut universa consumas Domino Deo tuo, et sit tumulus sempiternus. non aedificabitur amplius, Deuteronomy 13:17 et non adhaerebit de illo anathemate quidquam in manu tua: ut avertatur Dominus ab ira furoris sui, et misereatur tui, multiplicetque te sicut iuravit patribus tuis, Deuteronomy 13:18 quando audieris vocem Domini Dei tui, custodiens omnia praecepta eius, quae ego praecipio tibi hodie, ut facias quod placitum est in conspectu Domini Dei tui. Deuteronomy 14:0 Deuteronomy 14:1 Filii estote Domini Dei vestri: non vos incidetis, nec facietis calvitium super mortuo. Deuteronomy 14:2 quoniam populus sanctus es Domino Deo tuo: et te elegit ut sis ei in populum peculiarem de cunctis gentibus, quae sunt super terram. Deuteronomy 14:3 Ne comedatis quae immunda sunt. Deuteronomy 14:4 Hoc est animal, quod comedere debetis, Bovem, et ovem, et capram, Deuteronomy 14:5 cervum et capream, bubalum, tragelaphum, pygargum, orygem, camelopardalum. Deuteronomy 14:6 Omne animal quod in duas partes findit ungulam, et ruminat, comedetis. Deuteronomy 14:7 De his autem, quae ruminant, et ungulam non findunt, comedere non debetis, ut camelum, leporem, choerogryllum: haec quia ruminant, et non dividunt ungulam, immunda erunt vobis. Deuteronomy 14:8 Sus quoque quoniam dividat ungulam, et non ruminat, immunda erit. carnibus eorum non vescemini, et cadavera non tangetis. Deuteronomy 14:9 Haec comedetis ex omnibus quae morantur in aquis: Quae habent pinnulas et squamas, comedite: Deuteronomy 14:10 quae absque pinnulis et squamis sunt, ne comedatis, quia immunda sunt. Deuteronomy 14:11 Omnes aves mundas comedite. Deuteronomy 14:12 Immundas ne comedatis: aquilam scilicet, et gryphem, et haliaeetum, Deuteronomy 14:13 ixion, et vulturem ac milvum iuxta genus suum: Deuteronomy 14:14 et omne corvini generis, Deuteronomy 14:15 et struthionem, ac noctuam, et larum, atque accipitrem iuxta genus suum: Deuteronomy 14:16 herodium ac cygnum, et ibin, Deuteronomy 14:17 ac mergulum, porphyrionem, et nycticoracem, Deuteronomy 14:18 onocrotalum, et charadrium, singula in genere suo: upupam quoque et vespertilionem. Deuteronomy 14:19 Et omne quod reptat et pennulas habet, immundum erit, et non comedetur. Deuteronomy 14:20 Omne quod mundum est, comedite. Deuteronomy 14:21 Quidquid autem morticinum est, ne vescamini ex eo. Peregrino, qui intra portas tuas est, da ut comedat, aut vende ei: quia tu populus sanctus Domini Dei tui es. Non coques hoedum in lacte matris suae. Deuteronomy 14:22 Decimam partem separabis de cunctis fructibus tuis qui nascuntur in terra per annos singulos, Deuteronomy 14:23 et comedes in conspectu Domini Dei tui in loco, quem elegerit, ut in eo nomen illius invocetur, decimam frumenti tui, et vini, et olei, et primogenita de armentis et ovibus tuis: ut discas timere Dominum Deum tuum omni tempore. Deuteronomy 14:24 Cum autem longior fuerit via, et locus quem elegerit Dominus Deus tuus, tibique benedixerit, nec potueris ad eum haec cuncta portare, Deuteronomy 14:25 vendes omnia, et in pretium rediges, portabisque manu tua, et proficisceris ad locum, quem elegerit Dominus Deus tuus: Deuteronomy 14:26 et emes ex eadem pecunia quidquid tibi placuerit, sive ex armentis, sive ex ovibus, vinum quoque et siceram, et omne quod desiderat anima tua: et comedes coram Domino Deo tuo, et epulaberis tu et domus tua: Deuteronomy 14:27 et Levites qui intra portas tuas est, cave ne derelinquas eum, quia non habet aliam partem in possessione tua. Deuteronomy 14:28 Anno tertio separabis aliam decimam ex omnibus quae nascuntur tibi eo tempore: et repones intra ianuas tuas. Deuteronomy 14:29 Venietque Levites qui aliam non habet partem nec possessionem tecum, et peregrinus ac pupillus et vidua, qui intra portas tuas sunt, et comedent et saturabuntur: ut benedicat tibi Dominus Deus tuus in cunctis operibus manuum tuarum quae feceris. Deuteronomy 15:0 Deuteronomy 15:1 Septimo anno facies remissionem, Deuteronomy 15:2 quae hoc ordine celebrabitur. Cui debetur aliquid ab amico vel proximo ac fratre suo, repetere non poterit, quia annus remissionis est Domini. Deuteronomy 15:3 A peregrino et advena exiges: civem et propinquum repetendi non habebis potestatem. Deuteronomy 15:4 Et omnino indigens et mendicus non erit inter vos: ut benedicat tibi Dominus Deus tuus in terra, quam traditurus est tibi in possessionem. Deuteronomy 15:5 Si tamen audieris vocem Domini Dei tui, et custodieris universa quae iussit, et quae ego hodie praecipio tibi, benedicet tibi, ut pollicitus est. Deuteronomy 15:6 Foenerabis gentibus multis, et ipse a nullo accipies mutuum. Dominaberis nationibus plurimis, et tui nemo dominabitur. Deuteronomy 15:7 Si unus de fratribus tuis, qui morantur intra portas civitatis tuae in terra, quam Dominus Deus tuus daturus est tibi, ad paupertatem devenerit: non obdurabis cor tuum, nec contrahes manum, Deuteronomy 15:8 sed aperies eam pauperi, et dabis mutuum, quo eum indigere perspexeris. Deuteronomy 15:9 Cave ne forte subrepat tibi impia cogitatio, et dicas in corde tuo: Appropinquat septimus annus remissionis; et avertas oculos tuos a paupere fratre tuo, nolens ei quod postulat mutuum commodare: ne clamet contra te ad Dominum, et fiat tibi in peccatum. Deuteronomy 15:10 Sed dabis ei: nec ages quippiam callide in eius necessitatibus sublevandis: ut benedicat tibi Dominus Deus tuus in omni tempore, et in cunctis ad quae manum miseris. Deuteronomy 15:11 Non deerunt pauperes in terra habitationis tuae: idcirco ego praecipio tibi ut aperias manum fratri tuo egeno et pauperi, qui tecum versatur in terra. Deuteronomy 15:12 Cum tibi venditus fuerit frater tuus Hebraeus, aut Hebraea, et sex annis servierit tibi, in septimo anno dimittes eum liberum: Deuteronomy 15:13 et quem libertate donaveris, nequaquam vacuum abire patieris: Deuteronomy 15:14 sed dabis viaticum de gregibus, et de area, et torculari tuo, quibus Dominus Deus tuus benedixerit tibi. Deuteronomy 15:15 Memento quod et ipse servieris in Terra Aegypti, et liberaverit te Dominus Deus tuus, et idcirco ego nunc praecipio tibi. Deuteronomy 15:16 Sin autem dixerit: Nolo egredi: eo quod diligat te, et domum tuam, et bene sibi apud te esse sentiat: Deuteronomy 15:17 assumes subulam, et perforabis aurem eius in ianua domus tuae, et serviet tibi usque in aeternum. ancillae quoque similiter facies. Deuteronomy 15:18 Non avertas ab eis oculos tuos, quando dimiseris eos liberos: quoniam iuxta mercedem mercenarii per sex annos servivit tibi: ut benedicat tibi Dominus Deus tuus in cunctis operibus quae agis. Deuteronomy 15:19 De primogenitis, quae nascuntur in armentis, et in ovibus tuis, quidquid est sexus masculini, sanctificabis Domino Deo tuo. Non operaberis in primogenito bovis, et non tondebis primogenita ovium. Deuteronomy 15:20 In conspectu Domini Dei tui comedes ea per annos singulos in loco, quem elegerit Dominus, tu et domus tua. Deuteronomy 15:21 Sin autem habuerit maculam, vel claudum fuerit, vel caecum, aut in aliqua parte deforme vel debile, non immolabitur Domino Deo tuo. Deuteronomy 15:22 sed intra portas urbis tuae comedes illud: tam mundus quam immundus similiter vescentur eis quasi caprea, et cervo. Deuteronomy 15:23 Hoc solum observabis, ut sanguinem eorum non comedas, sed effundes in terram quasi aquam. Deuteronomy 16:0 Deuteronomy 16:1 Observa mensem novarum frugum, et verni primum temporis, ut facias Phase Domino Deo tuo: quoniam in isto mense eduxit te Dominus Deus tuus de Aegypto nocte. Deuteronomy 16:2 Immolabisque Phase Domino Deo tuo de ovibus, et de bobus in loco, quem elegerit Dominus Deus tuus, ut habitet nomen eius ibi. Deuteronomy 16:3 Non comedes in eo panem fermentatum: Septem diebus comedes absque fermento, afflictionis panem, quoniam in pavore egressus es de Aegypto: ut memineris diei egressionis tuae de Aegypto, omnibus diebus vitae tuae. Deuteronomy 16:4 Non apparebit fermentatum in omnibus terminis tuis septem diebus, et non remanebit de carnibus eius quod immolatum est vespere in die primo usque mane. Deuteronomy 16:5 Non poteris immolare Phase in qualibet urbium tuarum, quas Dominus Deus tuus daturus est tibi; Deuteronomy 16:6 sed in loco, quem elegerit Dominus Deus tuus, ut habitet nomen eius ibi: immolabis Phase vespere ad solis occasum, quando egressus es de Aegypto. Deuteronomy 16:7 Et coques, et comedes in loco, quem elegerit Dominus Deus tuus, maneque consurgens vades in tabernacula tua. Deuteronomy 16:8 Sex diebus comedes azyma: et in die septima, quia collecta est Domini Dei tui, non facies opus. Deuteronomy 16:9 Septem hebdomadas numerabis tibi ab ea die qua falcem in segetem miseris. Deuteronomy 16:10 et celebraris diem festum hebdomadarum Domino Deo tuo, oblationem spontaneam manus tuae, quam offeres iuxta benedictionem Domini Dei tui: Deuteronomy 16:11 et epulaberis coram Domino Deo tuo, tu, filius tuus, et filia tua, servus tuus, et ancilla tua, et Levites qui est intra portas tuas, advena ac pupillus et vidua, qui morantur vobiscum: in loco quem elegerit Dominus Deus tuus, ut habitet nomen eius ibi: Deuteronomy 16:12 et recordaberis quoniam servus fueris in Aegypto: custodiesque ac facies quae praecepta sunt. Deuteronomy 16:13 Sollemnitatem quoque tabernaculorum celebrabis per septem dies, quando collegeris de area et torculari fruges tuas: Deuteronomy 16:14 et epulaberis in festivitate tua, tu, filius tuus, et filia, servus tuus et ancilla, Levites quoque et advena, pupillus et vidua qui intra portas tuas sunt. Deuteronomy 16:15 Septem diebus Domino Deo tuo festa celebrabis in loco quem elegerit Dominus: benedicetque tibi Dominus Deus tuus in cunctis frugibus tuis, et in omni opere manuum tuarum, erisque in laetitia. Deuteronomy 16:16 Tribus vicibus per annum apparebit omne masculinum tuum in conspectu Domini Dei tui in loco quem elegerit: in sollemnitate azymorum, in sollemnitate hebdomadarum, et in sollemnitate tabernaculorum. Non apparebit ante Dominum vacuus: Deuteronomy 16:17 sed offeret unusquisque secundum quod habuerit iuxta benedictionem Domini Dei sui, quam dederit ei. Deuteronomy 16:18 Iudices et magistros constitues in omnibus portis tuis, quas Dominus Deus tuus dederit tibi, per singulas tribus tuas: ut iudicent populum iusto iudicio, Deuteronomy 16:19 nec in alteram partem declinent. Non accipies personam, nec munera: quia munera excaecant oculos sapientum, et mutant verba iustorum. Deuteronomy 16:20 Iuste quod iustum est persequeris: ut vivas et possideas Terram, quam Dominus Deus tuus dederit tibi. Deuteronomy 16:21 Non plantabis lucum, et omnem arborem iuxta altare Domini Dei tui. Deuteronomy 16:22 Nec facies tibi statuam: neque constituas quae odit Dominus Deus tuus. Deuteronomy 17:0 Deuteronomy 17:1 Non immolabis Domino Deo tuo ovem, et bovem, in quo est macula, aut quippiam vitii: quia abominatio est Domino Deo tuo. Deuteronomy 17:2 Cum reperti fuerint apud te intra unam portarum tuarum, quas Dominus Deus tuus dabit tibi, vir aut mulier qui faciant malum in conspectu Domini Dei tui, et transgrediantur pactum illius, Deuteronomy 17:3 ut vadant et servant diis alienis, et adorent eos, solem et lunam, et omnem militiam caeli, quae non praecepi: Deuteronomy 17:4 et hoc tibi fuerit nunciatum, audiensque inquisieris diligenter, et verum esse repereris, et abominatio facta est in Israel: Deuteronomy 17:5 educes virum ac mulierem, qui rem sceleratissimam perpetrarunt, ad portas civitatis tuae, et lapidibus obruentur. Deuteronomy 17:6 In ore duorum, aut trium testium peribit qui interficietur. Nemo occidatur, uno contra se dicente testimonium. Deuteronomy 17:7 Manus testium prima interficiet eum, et manus reliqui populi extrema mittetur: ut auferas malum de medio tui. Deuteronomy 17:8 Si difficile et ambiguum apud te iudicium esse perspexeris inter sanguinem et sanguinem, causam et causam, lepram et non lepram: et iudicum inter portas tuas videris verba variari: surge, et ascende ad locum, quem elegerit Dominus Deus tuus. Deuteronomy 17:9 Veniesque ad sacerdotes Levitici generis, et ad iudicem, qui fuerit illo tempore: quaeresque ab eis, qui indicabunt tibi iudicii veritatem. Deuteronomy 17:10 Et facies quodcumque dixerint qui praesunt loco, quem elegerit Dominus, et docuerint te Deuteronomy 17:11 iuxta legem eius; sequerisque sententiam eorum. nec declinabis ad dexteram neque ad sinistram. Deuteronomy 17:12 Qui autem superbierit, nolens obedire sacerdotis imperio, qui eo tempore ministrat Domino Deo tuo, ex decreto iudicis, morietur homo ille, et auferes malum de Israel: Deuteronomy 17:13 cunctusque populus audiens timebit, ut nullus deinceps intumescat superbia. Deuteronomy 17:14 Cum ingressus fueris Terram, quam Dominus Deus tuus dabit tibi, et possederis eam, habitaverisque in illa, et dixeris: Constituam super me regem, sicut habent omnes per circuitum nationes: Deuteronomy 17:15 eum constitues, quem Dominus Deus tuus elegerit de numero fratrum tuorum. Non poteris alterius gentis hominem regem facere, qui non sit frater tuus. Deuteronomy 17:16 Cumque fuerit constitutus, non multiplicabit sibi equos, nec reducet populum in Aegyptum, equitatus numero sublevatus, praesertim cum Dominus praeceperit vobis ut nequaquam amplius per eamdem viam revertamini. Deuteronomy 17:17 Non habebit uxores plurimas, quae alliciant animum eius, neque argenti et auri immensa pondera. Deuteronomy 17:18 Postquam autem sederit in solio regni sui, describet sibi Deuteronomium legis huius in volumine accipiens exemplar a sacerdotibus Leviticae tribus, Deuteronomy 17:19 et habebit secum, legetque illud omnibus diebus vitae suae, ut discat timere Dominum Deum suum, et custodire verba et ceremonias eius, quae in lege praecepta sunt. Deuteronomy 17:20 Nec elevetur cor eius in superbiam super fratres suos, neque declinet in partem dexteram vel sinistram, ut longo tempore regnet ipse, et filii eius super Israel. Deuteronomy 18:0 Deuteronomy 18:1 Non habebunt sacerdotes et Levitae, et omnes qui de eadem tribu sunt, partem et hereditatem cum reliquo populo Israel, quia sacrificia Domini, et oblationes eius comedent, Deuteronomy 18:2 et nihil aliud accipient de possessione fratrum suorum: Dominus enim ipse est hereditas eorum, sicut locutus est illis. Deuteronomy 18:3 Hoc erit iudicium sacerdotum a populo, et ab his qui offerunt victimas: sive bovem, sive ovem immolaverint, dabunt sacerdoti armum ac ventriculum: Deuteronomy 18:4 primitias frumenti, vini, et olei, et lanarum partem ex ovium tonsione. Deuteronomy 18:5 Ipsum enim elegit Dominus Deus tuus de cunctis tribubus tuis, ut stet, et ministret nomini Domini ipse, et filii eius in sempiternum. Deuteronomy 18:6 Si exierit Levites ex una urbium tuarum ex omni Israel in qua habitat, et voluerit venire, desiderans locum quem elegerit Dominus, Deuteronomy 18:7 ministrabit in nomine Domini Dei sui, sicut omnes fratres eius Levitae, qui stabunt eo tempore coram Domino. Deuteronomy 18:8 Partem ciborum eamdem accipiet, quam et ceteri: excepto eo, quod in urbe sua ex paterna ei successione debetur. Deuteronomy 18:9 Quando ingressus fueris Terram, quam Dominus Deus tuus dabit tibi, cave ne imitari velis abominationes illarum gentium. Deuteronomy 18:10 nec inveniatur in te qui lustret filium suum, aut filiam, ducens per ignem: aut qui ariolos sciscitetur, et observet somnia atque auguria, non sit maleficus, Deuteronomy 18:11 nec incantator, nec qui pythones consulat, nec divinos, aut quaerat a mortuis veritatem. Deuteronomy 18:12 omnia enim haec abominatur Dominus, et propter istiusmodi scelera delebit eos in introitu tuo. Deuteronomy 18:13 perfectus eris, et absque macula cum Domino Deo tuo. Deuteronomy 18:14 Gentes istae, quarum possidebis terram, augures et divinos audiunt: tu autem a Domino Deo tuo aliter institutus es. Deuteronomy 18:15 PROPHETAM de gente tua et de fratribus tuis sicut me, suscitabit tibi Dominus Deus tuus: ipsum audies, Deuteronomy 18:16 ut petisti a Domino Deo tuo in Horeb, quando concio congregata est, atque dixisti: Ultra non audiam vocem Domini Dei mei, et ignem hunc maximum amplius non videbo, ne moriar. Deuteronomy 18:17 Et ait Dominus mihi: Bene omnia sunt locuti. Deuteronomy 18:18 Prophetam suscitabo eis de medio fratrum suorum similem tui: et ponam verba mea in ore eius, loqueturque ad eos omnia quae praecepero illi. Deuteronomy 18:19 qui autem verba eius, quae loquetur in nomine meo, audire noluerit, ego ultor existam. Deuteronomy 18:20 Propheta autem qui arrogantia depravatus voluerit loqui in nomine meo, quae ego non praecepi illi ut diceret, aut ex nomine alienorum deorum, interficietur. Deuteronomy 18:21 Quod si tacita cogitatione responderis: Quo modo possum intelligere verbum, quod Dominus non est locutus? Deuteronomy 18:22 hoc habebis signum: Quod in nomine Domini propheta ille praedixerit, et non evenerit: hoc Dominus non est locutus, sed per tumorem animi sui propheta confinxit: et idcirco non timebis eum. Deuteronomy 19:0 Deuteronomy 19:1 Cum disperdiderit Dominus Deus tuus gentes, quarum tibi traditurus est terram, et possederis eam, habitaverisque in urbibus eius et in aedibus: Deuteronomy 19:2 tres civitates separabis tibi in medio Terrae, quam Dominus Deus tuus dabit tibi in possessionem, Deuteronomy 19:3 sternens diligenter viam: et in tres aequaliter partes totam Terrae tuae provinciam divides: ut habeat e vicino qui propter homicidium profugus est, quo possit evadere. Deuteronomy 19:4 Haec erit lex homicidae fugientis, cuius vita servanda est: Qui percusserit proximum suum nesciens, et qui heri et nudiustertius nullum contra eum odium habuisse comprobatur: Deuteronomy 19:5 sed abiisse cum eo simpliciter in silvam ad ligna caedenda, et in succisione lignorum securis fugerit manu, ferrumque lapsum de manubrio amicum eius percusserit, et occiderit: hic ad unam supradictarum urbium confugiet, et vivet: Deuteronomy 19:6 ne forsitan proximus eius, cuius effusus est sanguis, dolore stimulatus, persequatur, et apprehendat eum si longior via fuerit, et percutiat animam eius, qui non est reus mortis: quia nullum contra eum, qui occisus est, odium prius habuisse monstratur. Deuteronomy 19:7 Idcirco praecipio tibi, ut tres civitates aequalis inter se spatii dividas. Deuteronomy 19:8 Cum autem dilataverit Dominus Deus tuus terminos tuos, sicut iuravit patribus tuis, et dederit tibi cunctam Terram, quam eis pollicitus est Deuteronomy 19:9 (si tamen custodieris mandata eius, et feceris quae hodie praecipio tibi, ut diligas Dominum Deum tuum, et ambules in viis eius omni tempore) addes tibi tres alias civitates, et supradictarum trium urbium numerum duplicabis: Deuteronomy 19:10 ut non effundatur sanguis innoxius in medio Terrae, quam Dominus Deus tuus dabit tibi possidendam, ne sis sanguinis reus. Deuteronomy 19:11 Si quis autem odio habens proximum suum, insidiatus fuerit vitae eius, surgensque percusserit illum, et mortuus fuerit, fugeritque ad unam de supradictis urbibus, Deuteronomy 19:12 mittent seniores civitatis illius, et arripient eum de loco effugii, tradentque in manu proximi, cuius sanguis effusus est, et morietur. Deuteronomy 19:13 Non miseraberis eius, et auferes innoxium sanguinem de Israel, ut bene sit tibi. Deuteronomy 19:14 Non assumes, et transferes terminos proximi tui, quos fixerunt priores in possessione tua, quam Dominus Deus tuus dabit tibi in Terra, quam acceperis possidendam. Deuteronomy 19:15 Non stabit testis unus contra aliquem, quidquid illud peccati, et facinoris fuerit: sed in ore duorum aut trium testium stabit omne verbum. Deuteronomy 19:16 Si steterit testis mendax contra hominem, accusans eum praevaricationis, Deuteronomy 19:17 stabunt ambo, quorum causa est, ante Dominum in conspectu sacerdotum et iudicum qui fuerint in diebus illis. Deuteronomy 19:18 Cumque diligentissime perscrutantes, invenerint falsum testem dixisse contra fratrem suum mendacium: Deuteronomy 19:19 reddent ei sicut fratri suo facere cogitavit, et auferes malum de medio tui: Deuteronomy 19:20 ut audientes ceteri timorem habeant, et nequaquam talia audeant facere. Deuteronomy 19:21 Non misereberis eius, sed animam pro anima, oculum pro oculo, dentem pro dente, manum pro manu, pedem pro pede exiges. Deuteronomy 20:0 Deuteronomy 20:1 Si exieris ad bellum contra hostes tuos, et videris equitatus et currus, et maiorem quam tu habeas adversarii exercitus multitudinem, non timebis eos: quia Dominus Deus tuus tecum est, qui eduxit te de Terra Aegypti. Deuteronomy 20:2 Appropinquante autem iam praelio, stabit sacerdos ante aciem, et sic loquetur ad populum: Deuteronomy 20:3 Audi Israel, vos hodie contra inimicos vestros pugnam committitis, non pertimescat cor vestrum, nolite metuere, nolite cedere, nec formidetis eos: Deuteronomy 20:4 quia Dominus Deus vester in medio vestri est, et pro vobis contra adversarios dimicabit, ut eruat vos de periculo. Deuteronomy 20:5 Duces quoque per singulas turmas audiente exercitu proclamabunt: Quis est homo, qui aedificavit domum novam, et non dedicavit eam? vadat, et revertatur in domum suam, ne forte moriatur in bello, et alius dedicet eam. Deuteronomy 20:6 Quis est homo qui plantavit vineam, et necdum fecit eam esse communem, de qua vesci omnibus liceat? vadat, et revertatur in domum suam: ne forte moriatur in bello, et alius homo eius fungatur officio. Deuteronomy 20:7 Quis est homo, qui despondit uxorem, et non accepit eam? vadat, et revertatur in domum suam, ne forte moriatur in bello, et alius homo accipiat eam. Deuteronomy 20:8 His dictis addent reliqua, et loquentur ad populum: Quis est homo formidolosus, et corde pavido? vadat, et revertatur in domum suam, ne pavere faciat corda fratrum suorum, sicut ipse timore perterritus est. Deuteronomy 20:9 Cumque siluerint duces exercitus, et finem loquendi fecerint, unusquisque suos ad bellandum cuneos praeparabit. Deuteronomy 20:10 Si quando accesseris ad expugnandam civitatem, offeres ei primum pacem. Deuteronomy 20:11 Si receperit, et aperuerit tibi portas, cunctus populus, qui in ea est, salvabitur, et serviet tibi sub tributo. Deuteronomy 20:12 Sin autem foedus inire noluerit, et coeperit contra te bellum, oppugnabis eam. Deuteronomy 20:13 Cumque tradiderit Dominus Deus tuus illam in manu tua, percuties omne, quod in ea generis masculini est, in ore gladii, Deuteronomy 20:14 absque mulieribus et infantibus, iumentis et ceteris, quae in civitate sunt. Omnem praedam exercitui divides, et comedes de spoliis hostium tuorum, quae Dominus Deus tuus dederit tibi. Deuteronomy 20:15 Sic facies cunctis civitatibus, quae a te procul valde sunt, et non sunt de his urbibus, quas in possessionem accepturus es. Deuteronomy 20:16 De his autem civitatibus, quae dabuntur tibi, nullum omnino permittes vivere: Deuteronomy 20:17 sed interficies in ore gladii, Hethaeum videlicet, et Amorrhaeum, et Chananaeum, Pherezaeum, et Hevaeum, et Iebusaeum, sicut praecepit tibi Dominus Deus tuus: Deuteronomy 20:18 ne forte doceant vos facere cunctas abominationes, quas ipsi operati sunt diis suis: et peccetis in Dominum Deum vestrum. Deuteronomy 20:19 Quando obsederis civitatem multo tempore, et munitionibus circumdederis ut expugnes eam, non succides arbores, de quibus vesci potest, nec securibus per circuitum debes vastare regionem: quoniam lignum est, et non homo, nec potest bellantium contra te augere numerum. Deuteronomy 20:20 Si qua autem ligna non sunt pomifera, sed agrestia, et in ceteros apta usus, succide, et instrue machinas, donec capias civitatem, quae contra te dimicat. Deuteronomy 21:0 Deuteronomy 21:1 Quando inventum fuerit in terra, quam Dominus Deus tuus daturus est tibi, hominis cadaver occisi, et ignorabitur caedis reus, Deuteronomy 21:2 egredientur maiores natu, et iudices tui, et metientur a loco cadaveris singularum per circuitum spatia civitatum: Deuteronomy 21:3 et quam viciniorem ceteris esse perspexerint, seniores civitatis illius tollent vitulam de armento, quae non traxit iugum, nec terram scidit vomere, Deuteronomy 21:4 et ducent eam ad vallem asperam atque saxosam, quae numquam arata est, nec sementem recepit: et caedent in ea cervices vitulae: Deuteronomy 21:5 accedentque sacerdotes filii Levi, quos elegerit Dominus Deus tuus ut ministrent ei, et benedicant in nomine eius, et ad verbum eorum omne negotium, et quidquid mundum, vel immundum est, iudicetur. Deuteronomy 21:6 Et venient maiores natu civitatis illius ad interfectum, lavabuntque manus suas super vitulam, quae in valle percussa est, Deuteronomy 21:7 et dicent: Manus nostrae non effuderunt sanguinem hunc, nec oculi viderunt. Deuteronomy 21:8 propitius esto populo tuo Israel, quem redemisti Domine, et ne reputes sanguinem innocentem in medio populi tui Israel. Et auferetur ab eis reatus sanguinis: Deuteronomy 21:9 tu autem alienus eris ab innocentis cruore, qui fusus est, cum feceris quod praecepit Dominus. Deuteronomy 21:10 Si egressus fueris ad pugnam contra inimicos tuos, et tradiderit eos Dominus Deus tuus in manu tua, captivosque duxeris, Deuteronomy 21:11 et videris in numero captivorum mulierem pulchram, et adamaveris eam, voluerisque habere uxorem, Deuteronomy 21:12 introduces eam in domum tuam: quae radet caesariem, et circumcidet ungues, Deuteronomy 21:13 et deponet vestem, in qua capta est: sedensque in domo tua, flebit patrem et matrem suam uno mense: et postea intrabis ad eam, dormiesque cum illa, et erit uxor tua. Deuteronomy 21:14 Si autem postea non sederit animo tuo, dimittes eam liberam, nec vendere poteris pecunia, nec opprimere per potentiam: quia humiliasti eam. Deuteronomy 21:15 Si habuerit homo uxores duas, unam dilectam, et alteram odiosam, genueritque ex eis liberos, et fuerit filius odiosae primogenitus, Deuteronomy 21:16 volueritque substantiam inter filios suos dividere: non poterit filium dilectae facere primogenitum, et praeferre filio odiosae, Deuteronomy 21:17 sed filium odiosae agnoscet primogenitum, dabitque ei de his quae habuerit cuncta duplicia: iste est enim principium liberorum eius, et huic debentur primogenita. Deuteronomy 21:18 Si genuerit homo filium contumacem et protervum, qui non audierit patris aut matris imperium, et coercitus obedire contempserit: Deuteronomy 21:19 apprehendent eum, et ducent ad seniores civitatis illius, et ad portam iudicii, Deuteronomy 21:20 dicentque ad eos: Filius noster iste protervus et contumax est, monita nostra audire contemnit, comessationibus vacat, et luxuriae atque conviviis: Deuteronomy 21:21 lapidibus eum obruet populus civitatis: et morietur, ut auferatis malum de medio vestri, et universus Israel audiens pertimescat. Deuteronomy 21:22 Quando peccaverit homo quod morte plectendum est, et adiudicatus morti appensus fuerit in patibulo: Deuteronomy 21:23 non permanebit cadaver eius in ligno, sed in eadem die sepelietur: quia maledictus a Deo est qui pendet in ligno: et nequaquam contaminabis Terram tuam, quam Dominus Deus tuus dederit tibi in possessionem. Deuteronomy 22:0 Deuteronomy 22:1 Non videbis bovem fratris tui, aut ovem errantem, et praeteribis: sed reduces fratri tuo, Deuteronomy 22:2 etiamsi non est propinquus frater tuus, nec nosti eum: duces in domum tuam, et erunt apud te quamdiu quaerat ea frater tuus, et recipiat. Deuteronomy 22:3 Similiter facies de asino, et de vestimento, et de omni re fratris tui, quae perierit: si inveneris eam, ne negligas quasi alienam. Deuteronomy 22:4 Si videris asinum fratris tui aut bovem cecidisse in via, non despicies, sed sublevabis cum eo. Deuteronomy 22:5 Non induetur mulier veste virili, nec vir utetur veste feminea: abominabilis enim apud Deum est qui facit haec. Deuteronomy 22:6 Si ambulans per viam, in arbore vel in terra nidum avis inveneris, et matrem pullis vel ovis desuper incubantem: non tenebis eam cum filiis, Deuteronomy 22:7 sed abire patieris, captos tenens filios: ut bene sit tibi, et longo vivas tempore. Deuteronomy 22:8 Cum aedificaveris domum novam, facies murum tecti per circuitum: ne effundatur sanguis in domo tua, et sis reus labente illo, et in praeceps ruente. Deuteronomy 22:9 Non seres vineam tuam altero semine: ne et sementis quam sevisti, et quae nascuntur ex vinea, pariter sanctificentur. Deuteronomy 22:10 Non arabis in bove simul et asino. Deuteronomy 22:11 Non indueris vestimento, quod ex lana linoque contextum est. Deuteronomy 22:12 Funiculos in fimbriis facies per quattuor angulos pallii tui, quo operieris. Deuteronomy 22:13 Si duxerit vir uxorem, et postea odio habuerit eam, Deuteronomy 22:14 quaesieritque occasiones quibus dimittat eam, obiiciens ei nomen pessimum, et dixerit: Uxorem hanc accepi, et ingressus ad eam non inveni virginem: Deuteronomy 22:15 tollent eam pater et mater eius, et ferent secum signa virginitatis eius ad seniores urbis qui in porta sunt: Deuteronomy 22:16 et dicet pater: Filiam meam dedi huic uxorem: quam quia odit, Deuteronomy 22:17 imponit ei nomen pessimum, ut dicat: Non inveni filiam tuam virginem: et ecce haec sunt signa virginitatis filiae meae. expandent vestimentum coram senioribus civitatis: Deuteronomy 22:18 apprehendentque senes urbis illius virum, et verberabunt illum, Deuteronomy 22:19 condemnantes insuper centum siclis argenti, quos dabit patri puellae, quoniam diffamavit nomen pessimum super virginem Israel: habebitque eam uxorem, et non poterit dimittere eam omnibus diebus vitae suae. Deuteronomy 22:20 Quod si verum est quod obiicit, et non est in puella inventa virginitas: Deuteronomy 22:21 eiicient eam extra fores domus patris sui, et lapidibus obruent viri civitatis illius, et morietur: quoniam fecit nefas in Israel, ut fornicaretur in domo patris sui: et auferes malum de medio tui. Deuteronomy 22:22 Si dormierit vir cum uxore alterius, uterque morietur, id est, adulter et adultera: et auferes malum de Israel. Deuteronomy 22:23 Si puellam virginem desponderit vir, et invenerit eam aliquis in civitate, et concubuerit cum ea, Deuteronomy 22:24 educes utrumque ad portam civitatis illius, et lapidibus obruentur: puella, quia non clamavit, cum esset in civitate: vir, quia humiliavit uxorem proximi sui. et auferes malum de medio tui. Deuteronomy 22:25 Sin autem in agro repererit vir puellam, quae desponsata est, et apprehendens concubuerit cum ea, ipse morietur solus: Deuteronomy 22:26 puella nihil patietur, nec est rea mortis: quoniam sicut latro consurgit contra fratrem suum, et occidit animam eius, ita et puella perpessa est. Deuteronomy 22:27 sola erat in agro: clamavit, et nullus affuit qui liberaret eam. Deuteronomy 22:28 Si invenerit vir puellam virginem, quae non habet sponsum, et apprehendens concubuerit cum illa, et res ad iudicium venerit: Deuteronomy 22:29 dabit qui dormivit cum ea, patri puellae quinquaginta siclos argenti, et habebit eam uxorem, quia humiliavit illam: non poterit dimittere eam cunctis diebus vitae suae. Deuteronomy 22:30 Non accipiet homo uxorem patris sui, nec revelabit operimentum eius. Deuteronomy 23:0 Deuteronomy 23:1 Non intravit eunuchus attritis vel amputatis testiculis et abscisso veretro, ecclesiam Domini. Deuteronomy 23:2 Non ingredietur mamzer, hoc est, de scorto natus, in ecclesiam Domini, usque ad decimam generationem. Deuteronomy 23:3 Ammonites et Moabites etiam post decimam generationem non intrabunt ecclesiam Domini, in aeternum: Deuteronomy 23:4 quia noluerunt vobis occurrere cum pane et aqua in via quando egressi estis de Aegypto: et quia conduxerunt contra te Balaam filium Beor de Mesopotamia Syriae, ut malediceret tibi: Deuteronomy 23:5 et noluit Dominus Deus tuus audire Balaam, vertitque maledictionem eius in benedictionem tuam, eo quod diligeret te. Deuteronomy 23:6 Non facies cum eis pacem, nec quaeras eis bona cunctis diebus vitae tuae in sempiternum. Deuteronomy 23:7 Non abominaberis Idumaeum, quia frater tuus est: nec Aegyptium, quia advena fuisti in terra eius. Deuteronomy 23:8 Qui nati fuerint ex eis, tertia generatione intrabunt in ecclesiam Domini. Deuteronomy 23:9 Quando egressus fueris adversus hostes tuos in pugnam, custodies te ab omni re mala. Deuteronomy 23:10 Si fuerit inter vos homo, qui nocturno pollutus sit somnio, egredietur extra castra, Deuteronomy 23:11 et non revertetur, priusquam ad vesperam lavetur aqua: et post solis occasum regredietur in castra. Deuteronomy 23:12 Habebis locum extra castra, ad quem egrediaris ad requisita naturae, Deuteronomy 23:13 gerens paxillum in balteo. cumque sederis, fodies per circuitum, et egesta humo operies Deuteronomy 23:14 quo revelatus es (Dominus enim Deus tuus ambulat in medio castrorum, ut eruat te, et tradat tibi inimicos tuos) et sint castra tua sancta, et nihil in eis appareat foeditatis ne derelinquat te. Deuteronomy 23:15 Non trades servum Domino suo, qui ad te confugerit. Deuteronomy 23:16 habitabit tecum in loco, qui ei placuerit, et in una urbium tuarum requiescet: ne contristes eum. Deuteronomy 23:17 Non erit meretrix de filiabus Israel, nec scortator de filiis Israel. Deuteronomy 23:18 Non offeres mercedem prostibuli, nec pretium canis in domo Domini Dei tui, quidquid illud est quod voveris: quia abominatio est utrumque apud Dominum Deum tuum. Deuteronomy 23:19 Non foenerabis fratri tuo ad usuram pecuniam, nec fruges, nec quamlibet aliam rem: Deuteronomy 23:20 sed alieno. Fratri autem tuo absque usura id, quo indiget, commodabis: ut benedicat tibi Dominus Deus tuus in omni opere tuo in Terra, ad quam ingredieris possidendam. Deuteronomy 23:21 Cum votum voveris Domino Deo tuo, non tardabis reddere: quia requiret illud Dominus Deus tuus. et si moratus fueris, reputabitur tibi in peccatum. Deuteronomy 23:22 Si nolueris polliceri, absque peccato eris. Deuteronomy 23:23 Quod autem semel egressum est de labiis tuis, observabis, et facies sicut promisisti Domino Deo tuo, et propria voluntate et ore tuo locutus es. Deuteronomy 23:24 Ingressus vineam proximi tui, comede uvas quantum tibi placuerit: foras autem ne efferas tecum. Deuteronomy 23:25 Si intraveris in segetem amici tui, franges spicas, et manu conteres: falce autem non metes. Deuteronomy 24:0 Deuteronomy 24:1 Si acceperit homo uxorem, et habuerit eam, et non invenerit gratiam ante oculos eius propter aliquam foeditatem: scribet libellum repudii, et dabit in manu illius, et dimittet eam de domo sua. Deuteronomy 24:2 Cumque egressa alterum maritum duxerit, Deuteronomy 24:3 et ille quoque oderit eam, dederitque ei libellum repudii, et dimiserit de domo sua, vel certe mortuus fuerit: Deuteronomy 24:4 non poterit prior maritus recipere eam in uxorem: quia polluta est, et abominabilis facta est coram Domino: ne peccare facias Terram tuam, quam Dominus Deus tuus tradiderit tibi possidendam. Deuteronomy 24:5 Cum acceperit homo nuper uxorem, non procedet ad bellum, nec ei quippiam necessitatis iniungetur publicae, sed vacabit absque culpa domui suae, ut uno anno laetetur cum uxore sua. Deuteronomy 24:6 Non accipies loco pignoris inferiorem, et superiorem molam: quia animam suam apposuit tibi. Deuteronomy 24:7 Si deprehensus fuerit homo solicitans fratrem suum de filiis Israel, et vendito eo acceperit pretium, interficietur, et auferes malum de medio tui. Deuteronomy 24:8 Observa diligenter ne incurras plagam leprae, sed facies quaecumque docuerint te sacerdotes Levitici generis iuxta id, quod praecepi eis, et imple solicite. Deuteronomy 24:9 Mementote quae fecerit Dominus Deus vester Mariae in via cum egrederemini de Aegypto. Deuteronomy 24:10 Cum repetes a proximo tuo rem aliquam, quam debet tibi, non ingredieris domum eius ut pignus auferas: Deuteronomy 24:11 sed stabis foris, et ille tibi proferet quod habuerit. Deuteronomy 24:12 sin autem pauper est, non pernoctabit apud te pignus, Deuteronomy 24:13 sed statim reddes ei ante solis occasum: ut dormiens in vestimento suo, benedicat tibi, et habeas iustitiam coram Domino Deo tuo. Deuteronomy 24:14 Non negabis mercedem indigentis, et pauperis fratris tui, sive advenae, qui tecum moratur in terra, et intra portas tuas est: Deuteronomy 24:15 sed eadem die reddes ei pretium laboris sui ante solis occasum, quia pauper est, et ex eo sustentat animam suam: ne clamet contra te ad Dominum, et reputetur tibi in peccatum. Deuteronomy 24:16 Non occidentur patres pro filiis, nec filii pro patribus, sed unusquisque pro peccato suo morietur. Deuteronomy 24:17 Non pervertes iudicium advenae et pupilli, nec auferes pignoris loco viduae vestimentum. Deuteronomy 24:18 Memento quod servieris in Aegypto, et eruerit te Dominus Deus tuus inde. Idcirco praecipio tibi ut facias hanc rem. Deuteronomy 24:19 Quando messueris segetem in agro tuo, et oblitus manipulum reliqueris, non reverteris ut tollas illum: sed advenam, et pupillum, et viduam auferre patieris, ut benedicat tibi Dominus Deus tuus in omni opere manuum tuarum. Deuteronomy 24:20 Si fruges collegeris olivarum, quidquid remanserit in arboribus, non reverteris ut colligas: sed relinques advenae, pupillo, ac viduae. Deuteronomy 24:21 Si vindemiaveris vineam tuam, non colliges remanentes racemos, sed cedent in usus advenae, pupilli, ac viduae. Deuteronomy 24:22 Memento quod et tu servieris in Aegypto, et idcirco praecipio tibi ut facias hanc rem. Deuteronomy 25:0 Deuteronomy 25:1 Si fuerit causa inter aliquos, et interpellaverint iudices: quem iustum esse perspexerint, illi iustitiae palmam dabunt: quem impium, condemnabunt impietatis. Deuteronomy 25:2 Sin autem eum, qui peccavit, dignum viderint plagis: prosternent, et coram se facient verberari. Pro mensura peccati erit et plagarum modus: Deuteronomy 25:3 ita dumtaxat, ut quadragenarium numerum non excedant: ne foede laceratus ante oculos tuos abeat frater tuus. Deuteronomy 25:4 Non ligabis os bovis terentis in area fruges tuas. Deuteronomy 25:5 Quando habitaverint fratres simul, et unus ex eis absque liberis mortuus fuerit, uxor defuncti non nubet alteri: sed accipiet eam frater eius, et suscitabit semen fratris sui: Deuteronomy 25:6 et primogenitum ex ea filium nomine illius appellabit, ut non deleatur nomen eius ex Israel. Deuteronomy 25:7 Sin autem noluerit accipere uxorem fratris sui, quae ei lege debetur, perget mulier ad portam civitatis, et interpellabit maiores natu, dicetque: Non vult frater viri mei suscitare semen fratris sui in Israel: nec me in coniugium sumere. Deuteronomy 25:8 Statimque accersiri eum facient, et interrogabunt. Si responderit: Nolo eam uxorem accipere: Deuteronomy 25:9 accedet mulier ad eum coram senioribus, et tollet calceamentum de pede eius, spuetque in faciem illius, et dicet: Sic fiet homini, qui non aedificat domum fratris sui. Deuteronomy 25:10 Et vocabitur nomen illius in Israel, Domus discalceati. Deuteronomy 25:11 Si habuerint inter se iurgium viri duo, et unus contra alterum rixari coeperit, volensque uxor alterius eruere virum suum de manu fortioris, miseritque manum, et apprehenderit verenda eius: Deuteronomy 25:12 abscindes manum illius, nec flecteris super eam ulla misericordia. Deuteronomy 25:13 Non habebis in sacculo diversa pondera, maius et minus: Deuteronomy 25:14 nec erit in domo tua modius maior et minor. Deuteronomy 25:15 pondus habebis iustum et verum, et modius aequalis et verus erit tibi: ut multo vivas tempore super Terram, quam Dominus Deus tuus dederit tibi. Deuteronomy 25:16 abominatur enim Dominus tuus eum, qui facit haec, et aversatur omnem iniustitiam. Deuteronomy 25:17 Memento quae fecerit tibi Amalec in via quando egrediebaris ex Aegypto: Deuteronomy 25:18 quomodo occurrerit tibi: et extremos agminis tui, qui lassi residebant, ceciderit, quando tu eras fame et labore confectus, et non timuerit Deum. Deuteronomy 25:19 Cum ergo Dominus Deus tuus dederit tibi requiem, et subiecerit cunctas per circuitum nationes in Terra, quam tibi pollicitus est: delebis nomen eius sub caelo. Cave ne obliviscaris. Deuteronomy 26:0 Deuteronomy 26:1 Cumque intraveris Terram, quam Dominus Deus tuus tibi daturus est possidendam, et obtinueris eam, atque habitaveris in ea: Deuteronomy 26:2 tolles de cunctis frugibus tuis primitias, et pones in cartallo, pergesque ad locum, quem Dominus Deus tuus elegerit, ut ibi invocetur nomen eius: Deuteronomy 26:3 accedesque ad sacerdotem, qui fuerit in diebus illis, et dices ad eum: Profiteor hodie coram Domino Deo tuo, quod ingressus sum in Terram, pro qua iuravit patribus nostris, ut daret eam nobis. Deuteronomy 26:4 Suscipiensque sacerdos cartallum de manu eius, ponet ante altare Domini Dei tui: Deuteronomy 26:5 et loqueris in conspectu Domini Dei tui: Syrus persequebatur patrem meum, qui descendit in Aegyptum, et ibi peregrinatus est in paucissimo numero: crevitque in gentem magnam ac robustam et infinitae multitudinis. Deuteronomy 26:6 Afflixeruntque nos Aegyptii, et persecuti sunt imponentes onera gravissima: Deuteronomy 26:7 et clamavimus ad Dominum Deum patrum nostrorum: qui exaudivit nos, et respexit humilitatem nostram, et laborem, atque angustiam: Deuteronomy 26:8 et eduxit nos de Aegypto in manu forti, et brachio extento, in ingenti pavore, in signis atque portentis: Deuteronomy 26:9 et introduxit ad locum istum, et tradidit nobis Terram lacte et melle manantem. Deuteronomy 26:10 Et idcirco nunc offero primitias frugum Terrae, quam Dominus dedit mihi. Et dimittes eas in conspectu Domini Dei tui, et adorato Domino Deo tuo. Deuteronomy 26:11 Epulaberis in omnibus bonis, quae Dominus Deus tuus dederit tibi, et domui tuae, tu et Levites, et advena qui tecum est. Deuteronomy 26:12 Quando compleveris decimam cunctarum frugum tuarum, anno decimarum tertio dabis Levitae, et advenae, et pupillo et viduae, ut comedant intra portas tuas, et saturentur. Deuteronomy 26:13 loquerisque in conspectu Domini Deo tui: Abstuli quod sanctificatum est de domo mea, et dedi illud Levitae et advenae, et pupillo ac viduae, sicut iussisti mihi: non praeterivi mandata tua, nec sum oblitus imperii tui. Deuteronomy 26:14 Non comedi ex eis in luctu meo, nec separavi ea in qualibet immunditia, nec expendi ex his quidquam in re funebri. Obedivi voci Domini Dei mei, et feci omnia sicut praecepisti mihi. Deuteronomy 26:15 Respice de sanctuario tuo, et de excelso caelorum habitaculo, et benedic populo tuo Israel, et Terrae, quam dedisti nobis, sicut iurasti patribus nostris, terrae lacte et melle mananti. Deuteronomy 26:16 Hodie Dominus Deus tuus praecepit tibi ut facias mandata haec atque iudicia: ut custodias et impleas ex toto corde tuo, et ex tota anima tua. Deuteronomy 26:17 Dominum elegisti hodie, ut sit tibi Deus, et ambules in viis eius, ut custodias ceremonias illius, et mandata atque iudicia, et obedias eius imperio. Deuteronomy 26:18 En Dominus elegit te hodie ut sis ei populus peculiaris, sicut locutus est tibi, et custodias omnia praecepta illius: Deuteronomy 26:19 et faciat te excelsiorem cunctis gentibus quas creavit, in laudem, et nomen, et gloriam suam: ut sis populus sanctus Domini Dei tui, sicut locutus est. Deuteronomy 27:0 Deuteronomy 27:1 Praecepit autem Moyses et seniores Israel, populo dicentes: Custodite omne mandatum quod praecipio vobis hodie. Deuteronomy 27:2 Cumque transieritis Iordanem in Terram, quam Dominus Deus tuus dabit tibi, eriges ingentes lapides, et calce levigabis eos, Deuteronomy 27:3 ut possis in eis scribere omnia verba legis huius, Iordane transmisso: ut introeas Terram, quam Dominus Deus tuus dabit tibi, terram lacte et melle manantem, sicut iuravit patribus tuis. Deuteronomy 27:4 Quando ergo transieritis Iordanem, erigite lapides, quos ego hodie praecipio vobis in monte Hebal, et levigabis eos calce: Deuteronomy 27:5 et aedificabis ibi altare Domino Deo tuo de lapidibus, quos ferrum non tetigit, Deuteronomy 27:6 et de saxis informibus et impolitis: et offeres super eo holocausta Domino Deo tuo, Deuteronomy 27:7 et immolabis hostias pacificas, comedesque ibi, et epulaberis coram Domino Deo tuo. Deuteronomy 27:8 Et scribes super lapides omnia verba legis huius plane et lucide. Deuteronomy 27:9 Dixeruntque Moyses et sacerdotes Levitici generis ad omnem Israelem: Attende, et audi Israel: Hodie factus es populus Domini Dei tui: Deuteronomy 27:10 audies vocem eius, et facies mandata atque iustitias, quas ego praecipio tibi. Deuteronomy 27:11 Praecepitque Moyses populo in die illo, dicens: Deuteronomy 27:12 Hi stabunt ad benedicendum populo super montem Garizim, Iordane transmisso: Simeon, Levi, Iudas, Issachar, Ioseph, et Beniamin. Deuteronomy 27:13 Et e regione isti stabunt ad maledicendum in monte Hebal: Ruben, Gad, et Aser, et Zabulon, Dan et Nephthali. Deuteronomy 27:14 Et pronunciabunt Levitae, dicentque ad omnes viros Israel excelsa voce: Deuteronomy 27:15 Maledictus homo, qui facit sculptile et conflatile, abominationem Domini, opus manuum artificum, ponetque illud in abscondito. et respondebit omnis populus, et dicet: Amen. Deuteronomy 27:16 Maledictus qui non honorat patrem suum, et matrem. et dicet omnis populus: Amen. Deuteronomy 27:17 Maledictus qui transfert terminos proximi sui. et dicet omnis populus: Amen. Deuteronomy 27:18 Maledictus qui errare facit caecum in itinere. et dicet omnis populus: Amen. Deuteronomy 27:19 Maledictus qui pervertit iudicium advenae, pupilli et viduae. et dicet omnis populus: Amen. Deuteronomy 27:20 Maledictus qui dormit cum uxore patris sui, et revelat operimentum lectuli eius. et dicet omnis populus: Amen. Deuteronomy 27:21 Maledictus qui dormit cum omni iumento. et dicet omnis populus: Amen. Deuteronomy 27:22 Maledictus qui dormit cum sorore sua, filia patris sui, vel matris suae. et dicet omnis populus: Amen. Deuteronomy 27:23 Maledictus qui dormit cum socru sua. et dicet omnis populus: Amen. Deuteronomy 27:24 Maledictus qui clam percusserit proximum suum. et dicet omnis populus: Amen. Deuteronomy 27:25 Maledictus qui accipit munera, ut percutiat animam sanguinis innocentis. et dicet omnis populus: Amen. Deuteronomy 27:26 Maledictus qui non permanet in sermonibus legis huius, nec eos opere perficit. et dicet omnis populus: Amen. Deuteronomy 28:0 Deuteronomy 28:1 Si autem audieris vocem Domini Dei tui, ut facias atque custodias omnia mandata eius, quae ego praecipio tibi hodie, faciet te Dominus Deus tuus excelsiorem cunctis gentibus, quae versantur in terra. Deuteronomy 28:2 Venientque super te universae benedictiones istae, et apprehendent te: si tamen praecepta eius audieris. Deuteronomy 28:3 Benedictus tu in civitate, et benedictus in agro. Deuteronomy 28:4 Benedictus fructus ventris tui, et fructus terrae tuae, fructusque iumentorum tuorum, greges armentorum tuorum, et caulae ovium tuarum. Deuteronomy 28:5 Benedicta horrea tua, et benedictae reliquiae tuae. Deuteronomy 28:6 Benedictus eris tu ingrediens et egrediens. Deuteronomy 28:7 Dabit Dominus inimicos tuos, qui consurgunt adversum te, corruentes in conspectu tuo: per unam viam venient contra te, et per septem fugient a facie tua. Deuteronomy 28:8 Emittet Dominus benedictionem super cellaria tua, et super omnia opera manuum tuarum: benedicetque tibi in terra, quam acceperis. Deuteronomy 28:9 Suscitabit te Dominus sibi in populum sanctum, sicut iuravit tibi: si custodieris mandata Domini Dei tui, et ambulaveris in viis eius. Deuteronomy 28:10 Videbuntque omnes terrarum populi quod nomen Domini invocatum sit super te, et timebunt te. Deuteronomy 28:11 Abundare te faciet Dominus omnibus bonis, fructu uteri tui, et fructu iumentorum tuorum, fructu terrae tuae, quam iuravit Dominus patribus tuis ut daret tibi. Deuteronomy 28:12 Aperiet Dominus thesaurum suum optimum, caelum, ut tribuat pluviam terrae tuae in tempore suo: benedicetque cunctis operibus manuum tuarum. Et foenerabis gentibus multis, et ipse a nullo foenus accipies. Deuteronomy 28:13 Constituet te Dominus in caput, et non in caudam: et eris semper supra, et non subter: si tamen audieris mandata Domini Dei tui quae ego praecipio tibi hodie, et custodieris et feceris, Deuteronomy 28:14 ac non declinaveris ab eis nec ad dexteram, nec ad sinistram, nec secutus fueris deos alienos, neque colueris eos. Deuteronomy 28:15 Quod si audire nolueris vocem Domini Dei tui, ut custodias, et facias omnia mandata eius et ceremonias, quas ego praecipio tibi hodie, venient super te omnes maledictiones istae, et apprehendent te. Deuteronomy 28:16 Maledictus eris in civitate, maledictus in agro. Deuteronomy 28:17 Maledictum horreum tuum, et maledictae reliquiae tuae. Deuteronomy 28:18 Maledictus fructus ventris tui, et fructus terrae tuae, armenta boum tuorum, et greges ovium tuarum. Deuteronomy 28:19 Maledictus eris ingrediens, et maledictus egrediens. Deuteronomy 28:20 Mittet Dominus super te famem et esuriem, et increpationem in omnia opera tua, quae tu facies: donec conterat te, et perdat velociter, propter adinventiones tuas pessimas in quibus reliquisti me. Deuteronomy 28:21 Adiungat tibi Dominus pestilentiam, donec consumat te de terra, ad quam ingredieris possidendam. Deuteronomy 28:22 Percutiat te Dominus egestate, febri et frigore, ardore et aestu, et aere corrupto ac rubigine, et persequatur donec pereas. Deuteronomy 28:23 Sit caelum, quod supra te est, aeneum: et terra, quam calcas, ferrea. Deuteronomy 28:24 Det Dominus imbrem terrae tuae pulverem, et de caelo descendat super te cinis, donec conteraris. Deuteronomy 28:25 Tradat te Dominus corruentem ante hostes tuos. per unam viam egrediaris contra eos, et per septem fugias, et dispergaris per omnia regna terrae. Deuteronomy 28:26 sitque cadaver tuum in escam cunctis volatilibus caeli, et bestiis terrae, et non sit qui abigat. Deuteronomy 28:27 Percutiat te Dominus ulcere Aegypti, et partem corporis, per quam stercora egeruntur, scabie quoque et prurigine: ita ut curari nequeas. Deuteronomy 28:28 Percutiat te Dominus amentia et caecitate ac furore mentis, Deuteronomy 28:29 et palpes in meridie sicut palpare solet caecus in tenebris, et non dirigas vias tuas. Omnique tempore calumniam sustineas, et opprimaris violentia, nec habeas qui liberet te. Deuteronomy 28:30 Uxorem accipias, et alius dormiat cum ea. Domum aedifices, et non habites in ea. Plantes vineam, et non vindemies eam. Deuteronomy 28:31 Bos tuus immoletur coram te, et non comedas ex eo. Asinus tuus rapiatur in conspectu tuo, et non reddatur tibi. Oves tuae dentur inimicis tuis, et non sit qui te adiuvet. Deuteronomy 28:32 Filii tui et filiae tuae tradantur alteri populo, videntibus oculis tuis, et deficientibus ad conspectum eorum tota die, et non sit fortitudo in manu tua. Deuteronomy 28:33 Fructus terrae tuae, et omnes labores tuos comedat populus, quem ignoras: et sis semper calumniam sustinens, et oppressus cunctis diebus, Deuteronomy 28:34 et stupens ad terrorem eorum quae videbunt oculi tui. Deuteronomy 28:35 Percutiat te Dominus ulcere pessimo in genibus et in suris, sanarique non possis a planta pedis usque ad verticem tuum. Deuteronomy 28:36 Ducet te Dominus, et regem tuum, quem constitueris super te, in gentem, quam ignoras tu et patres tui: et servies ibi diis alienis, ligno et lapidi. Deuteronomy 28:37 Et eris perditus in proverbium ac fabulam omnibus populis, ad quos te introduxerit Dominus. Deuteronomy 28:38 Sementem multam iacies in terram, et modicum congregabis: quia locustae devorabunt omnia. Deuteronomy 28:39 Vineam plantabis, et fodies: et vinum non bibes, nec colliges ex ea quippiam: quoniam vastabitur vermibus. Deuteronomy 28:40 Olivas habebis in omnibus terminis tuis, et non ungeris oleo: quia defluent, et deperibunt. Deuteronomy 28:41 Filios generabis et filias, et non frueris eis: quoniam ducentur in captivitatem. Deuteronomy 28:42 Omnes arbores tuas et fruges terrae tuae rubigo consumet. Deuteronomy 28:43 Advena, qui tecum versatur in terra, ascendet super te, eritque sublimior: tu autem descendes, et eris inferior. Deuteronomy 28:44 Ipse foenerabit tibi, et tu non foenerabis ei. Ipse erit in caput, et tu eris in caudam. Deuteronomy 28:45 Et venient super te omnes maledictiones istae, et persequentes apprehendent te, donec intereas: quia non audisti vocem Domini Dei tui, nec servasti mandata eius et ceremonias, quas praecepit tibi. Deuteronomy 28:46 Et erunt in te signa atque prodigia, et in semine tuo usque in sempiternum: Deuteronomy 28:47 eo quod non servieris Domino Deo tuo in gaudio, cordisque laetitia, propter rerum omnium abundantiam: Deuteronomy 28:48 servies inimico tuo, quem immittet tibi Dominus, in fame, et siti, et nuditate, et omni penuria: et ponet iugum ferreum super cervicem tuam, donec te conterat. Deuteronomy 28:49 Adducet Dominus super te Gentem de longinquo, et de extremis terrae finibus in similitudinem aquilae volantis cum impetu: cuius linguam intelligere non possis: Deuteronomy 28:50 Gentem procacissimam, quae non deferat seni, nec misereatur parvuli, Deuteronomy 28:51 et devoret fructum iumentorum tuorum, ac fruges Terrae tuae: donec intereas, et non relinquat tibi triticum, vinum, et oleum, armenta boum, et greges ovium: donec te disperdat, Deuteronomy 28:52 et conterat in cunctis urbibus tuis, et destruantur muri tui firmi atque sublimes, in quibus habebas fiduciam in omni Terra tua. Obsideberis intra portas tuas in omni Terra tua, quam dabit tibi Dominus Deus tuus: Deuteronomy 28:53 et comedes fructum uteri tui, et carnes filiorum tuorum et filiarum tuarum, quas dederit tibi Dominus Deus tuus, in angustia et vastitate qua opprimet te hostis tuus. Deuteronomy 28:54 Homo delicatus in te, et luxuriosus valde, invidebit fratri suo, et uxori, quae cubat in sinu suo, Deuteronomy 28:55 ne det eis de carnibus filiorum suorum, quas comedet: eo quod nihil aliud habeat in obsidione et penuria, qua vastaverint te inimici tui intra omnes portas tuas. Deuteronomy 28:56 Tenera mulier et delicata, quae super terram ingredi non valebat, nec pedis vestigium figere propter mollitiem et teneritudinem nimiam, invidebit viro suo, qui cubat in sinu eius, super filii et filiae carnibus, Deuteronomy 28:57 et illuvie secundinarum, quae egrediuntur de medio feminum eius, et super liberis qui eadem hora nati sunt. comedent enim eos clam propter rerum omnium penuriam in obsidione et vastitate, qua opprimet te inimicus tuus intra portas tuas. Deuteronomy 28:58 Nisi custodieris, et feceris omnia verba legis huius, quae scripta sunt in hoc volumine, et timueris nomen eius gloriosum et terribile, hoc est, Dominum Deum tuum: Deuteronomy 28:59 augebit Dominus plagas tuas, et plagas seminis tui, plagas magnas et perseverantes, infirmitates pessimas et perpetuas. Deuteronomy 28:60 et convertet in te omnes afflictiones Aegypti, quas timuisti, et adhaerebunt tibi: Deuteronomy 28:61 Insuper et universos languores, et plagas, quae non sunt scriptae in volumine legis huius, inducet Dominus super te, donec te conterat: Deuteronomy 28:62 et remanebitis pauci numero, qui prius eratis sicut astra caeli prae multitudine, quoniam non audisti vocem Domini Dei tui. Deuteronomy 28:63 Et sicut ante laetatus est Dominus super vos, bene vobis faciens, vosque multiplicans: sic laetabitur disperdens vos atque subvertens, ut auferamini de Terra, ad quam ingredieris possidendam. Deuteronomy 28:64 Disperget te Dominus in omnes populos a summitate terrae usque ad terminos eius: et servies ibi diis alienis, quos et tu ignoras et patres tui, lignis et lapidibus. Deuteronomy 28:65 In gentibus quoque illis non quiesces, neque erit requies vestigio pedis tui. Dabit enim tibi Dominus ibi cor pavidum, et deficientes oculos, et animam consumptam moerore: Deuteronomy 28:66 Et erit vita tua quasi pendens ante te. Timebis nocte et die, et non credes vitae tuae. Deuteronomy 28:67 Mane dices: Quis mihi det vesperum? et vespere: Quis mihi det mane? propter cordis tui formidinem, qua terreberis, et propter ea, quae tuis videbis oculis. Deuteronomy 28:68 Reducet te Dominus classibus in Aegyptum per viam, de qua dixit tibi ut eam amplius non videres. Ibi venderis inimicis tuis in servos et ancillas, et non erit qui emat. Deuteronomy 29:0 Deuteronomy 29:1 Haec sunt verba foederis quod praecepit Dominus Moysi ut feriret cum filiis Israel in Terra Moab: praeter illud foedus, quod cum eis pepigit in Horeb. Deuteronomy 29:2 Vocavitque Moyses omnem Israel, et dixit ad eos: Vos vidistis universa, quae fecit Dominus coram vobis in Terra Aegypti Pharaoni, et omnibus servis eius, universaeque terrae illius, Deuteronomy 29:3 tentationes magnas, quas viderunt oculi tui, signa illa, portentaque ingentia, Deuteronomy 29:4 et non dedit vobis Dominus cor intelligens, et oculos videntes, et aures quae possunt audire, usque in praesentem diem. Deuteronomy 29:5 Adduxit vos quadraginta annis per desertum: non sunt attrita vestimenta vestra, nec calceamenta pedum vestrorum vetustate consumpta sunt. Deuteronomy 29:6 Panem non comedistis, vinum et siceram non bibistis: ut sciretis quia ipsa est Dominus Deus vester. Deuteronomy 29:7 Et venistis ad hunc locum: egressusque est Sehon rex Hesebon, et Og rex Basan, occurrentes nobis ad pugnam. Et percussimus eos, Deuteronomy 29:8 et tulimus terram eorum, ac tradidimus possidendam Ruben et Gad, et dimidiae tribui Manasse. Deuteronomy 29:9 Custodite ergo verba pacti huius, et implete ea: ut intelligatis universa quae facitis. Deuteronomy 29:10 Vos statis hodie cuncti coram Domino Deo vestro, principes vestri, et tribus, ac maiores natu, atque doctores, omnis populus Israel, Deuteronomy 29:11 liberi et uxores vestrae, et advenae qui tecum morantur in castris, exceptis lignorum caesoribus, et his, qui comportant aquas: Deuteronomy 29:12 ut transeas in foedere Domini Dei tui, et in iureiurando quod hodie Dominus Deus tuus percutit tecum: Deuteronomy 29:13 ut suscitet te sibi in populum, et ipse sit Deus tuus sicut locutus est tibi, et sicut iuravit patribus tuis, Abraham, Isaac, et Iacob. Deuteronomy 29:14 Nec vobis solis ego hoc foedus ferio, et haec iuramenta confirmo, Deuteronomy 29:15 sed cunctis praesentibus et absentibus. Deuteronomy 29:16 Vos enim nostis quo modo habitaverimus in Terra Aegypti, et quo modo transierimus per medium nationum, quas transeuntes Deuteronomy 29:17 vidistis abominationes et sordes, id est, idola eorum, lignum et lapidem, argentum et aurum, quae colebant. Deuteronomy 29:18 Ne forte sit inter vos vir aut mulier, familia aut tribus, cuius cor aversum est hodie a Domino Deo nostro: ut vadat et serviat diis illarum Gentium: et sit inter vos radix germinans fel et amaritudinem. Deuteronomy 29:19 Cumque audierit verba iuramenti huius, benedicat sibi in corde suo, dicens: Pax erit mihi, et ambulabo in pravitate cordis mei: et assumat ebria sitientem, Deuteronomy 29:20 et Dominus non ignoscat ei: sed tunc quammaxime furor eius fumet, et zelus contra hominem illum, et sedeant super eum omnia maledicta, quae scripta sunt in hoc volumine: et deleat Dominus nomen eius sub caelo, Deuteronomy 29:21 et consumat eum in perditionem ex omnibus tribubus Israel, iuxta maledictiones, quae in Libro legis huius ac foederis continentur. Deuteronomy 29:22 Dicetque sequens generatio, et filii qui nascentur deinceps, et peregrini, qui de longe venerint, videntes plagas Terrae illius, et infirmitates, quibus eam afflixerit Dominus, Deuteronomy 29:23 sulphure, et salis ardore comburens, ita ut ultra non seratur, nec virens quippiam germinet, in exemplum subversionis Sodomae et Gomorrhae, Adamae et Seboim, quas subvertit Dominus in ira et furore suo. Deuteronomy 29:24 Et dicent omnes Gentes: Quare sic fecit Dominus Terrae huic? quae est haec ira furoris eius immensa? Deuteronomy 29:25 Et respondebunt: Quia dereliquerunt pactum Domini, quod pepigit cum patribus eorum, quando eduxit eos de Terra Aegypti: Deuteronomy 29:26 et servierunt diis alienis, et adoraverunt eos, quos nesciebant, et quibus non fuerant attributi: Deuteronomy 29:27 idcirco iratus est furor Domini contra Terram istam, ut induceret super eam omnia maledicta, quae in hoc volumine scripta sunt: Deuteronomy 29:28 et eiecit eos de terra sua in ira et in furore, et in indignatione maxima, proiecitque in terram alienam, sicut hodie comprobatur. Deuteronomy 29:29 Abscondita, Domino Deo nostro: quae manifesta sunt, nobis et filiis nostris usque in sempiternum, ut faciamus universa verba legis huius. Deuteronomy 30:0 Deuteronomy 30:1 Cum ergo venerint super te omnes sermones isti, benedictio, sive maledictio, quam proposui in conspectu tuo: et ductus poenitudine cordis tui in universis gentibus, in quas disperserit te Dominus Deus tuus, Deuteronomy 30:2 et reversus fueris ad eum, et obedieris eius imperiis, sicut ego hodie praecipio tibi, cum filiis tuis, in toto corde tuo, et in tota anima tua: Deuteronomy 30:3 reducet te Dominus Deus tuus de captivitate tua, ac miserebitur tui, et rursum congregabit te de cunctis populis, in quos te ante dispersit. Deuteronomy 30:4 Si ad cardines caeli fueris dissipatus, inde te retrahet Dominus Deus tuus, Deuteronomy 30:5 et assumet, atque introducet in Terram, quam possederunt patres tui, et obtinebis eam: et benedicens tibi, maioris numeri te esse faciat quam fuerint patres tui. Deuteronomy 30:6 Circumcidet Dominus Deus tuus cor tuum, et cor seminis tui: ut diligas Dominum Deum tuum in toto corde tuo, et in tota anima tua, ut possis vivere. Deuteronomy 30:7 Omnes autem maledictiones has convertet super inimicos tuos, et eos, qui oderunt te et persequuntur. Deuteronomy 30:8 Tu autem reverteris, et audies vocem Domini Dei tui: faciesque universa mandata quae ego praecipio tibi hodie: Deuteronomy 30:9 et abundare te faciet Dominus Deus tuus in cunctis operibus manuum tuarum, in sobole uteri tui, et in fructu iumentorum tuorum, in ubertate terrae tuae, et in rerum omnium largitate. Revertetur enim Dominus, ut gaudeat super te in omnibus bonis, sicut gavisus est in patribus tuis: Deuteronomy 30:10 si tamen audieris vocem Domini Dei tui, et custodieris praecepta eius et ceremonias, quae in hac lege conscripta sunt: et revertaris ad Dominum Deum tuum in toto corde tuo, et in tota anima tua. Deuteronomy 30:11 Mandatum hoc, quod ego praecipio tibi hodie, non supra te est, neque procul positum, Deuteronomy 30:12 nec in caelo situm, ut possis dicere: Quis nostrum valet ad caelum ascendere, ut deferat illud ad nos, et audiamus atque opere compleamus? Deuteronomy 30:13 Neque trans mare positum: ut causeris, et dicas: Quis ex nobis poterit transfretare mare, et illud ad nos usque deferre: ut possimus audire, et facere quod praeceptum est? Deuteronomy 30:14 Sed iuxta te est sermo valde, in ore tuo, et in corde tuo, ut facias illum. Deuteronomy 30:15 Considera quod hodie proposuerim in conspectu tuo vitam et bonum, et econtrario mortem et malum: Deuteronomy 30:16 ut diligas Dominum Deum tuum, et ambules in viis eius, et custodias mandata illius ac ceremonias atque iudicia: et vivas, atque multiplicet te, benedicatque tibi in Terra, ad quam ingredieris possidendam. Deuteronomy 30:17 Si autem aversum fuerit cor tuum, et audire nolueris, atque errore deceptus adoraveris deos alienos, et servieris eis: Deuteronomy 30:18 praedico tibi hodie quod pereas, et parvo tempore moreris in Terra, ad quam, Iordane transmisso, ingredieris possidendam. Deuteronomy 30:19 Testes invoco hodie caelum et terram, quod proposuerim vobis vitam et mortem, benedictionem et maledictionem. Elige ergo vitam, ut et tu vivas, et semen tuum: Deuteronomy 30:20 et diligas Dominum Deum tuum, atque obedias voci eius, et illi adhaereas (ipse est enim vita tua, et longitudo dierum tuorum) ut habites in Terra, pro qua iuravit Dominus patribus tuis, Abraham, Isaac, et Iacob, ut daret eam illis. Deuteronomy 31:0 Deuteronomy 31:1 Abiit itaque Moyses, et locutus est omnia verba haec ad universum Israel, Deuteronomy 31:2 et dixit ad eos: Centum viginti annorum sum hodie, non possum ultra egredi, et ingredi, praesertim cum et Dominus dixerit mihi: Non transibis Iordanem istum. Deuteronomy 31:3 Dominus ergo Deus tuus transibit ante te: ipse delebit omnes gentes has in conspectu tuo, et possidebis eas: et Iosue iste transibit ante te, sicut locutus est Dominus. Deuteronomy 31:4 Facietque Dominus eis sicut fecit Sehon et Og regibus Amorrhaeorum, et terrae eorum, delebitque eos. Deuteronomy 31:5 Cum ergo et hos tradiderit vobis, similiter facietis eis sicut praecepi vobis. Deuteronomy 31:6 Viriliter agite, et confortamini: nolite timere, nec paveatis conspectum eorum: quia Dominus Deus tuus ipse est ductor tuus, et non dimittet, nec derelinquet te. Deuteronomy 31:7 Vocavitque Moyses Iosue, et dixit ei coram omni Israel: Confortare, et esto robustus: tu enim introduces populum istum in Terram, quam daturum se patribus eorum iuravit Dominus, et tu eam sorte divides. Deuteronomy 31:8 Et Dominus qui ductor est vester, ipse erit tecum: non dimittet, nec derelinquet te: noli timere, nec paveas. Deuteronomy 31:9 Scripsit itaque Moyses legem hanc, et tradidit eam sacerdotibus filiis Levi, qui portabant arcam foederis Domini, et cunctis senioribus Israel. Deuteronomy 31:10 Praecepitque eis, dicens: Post septem annos, anno remissionis, in sollemnitate tabernaculorum, Deuteronomy 31:11 convenientibus cunctis ex Israel, ut appareant in conspectu Domini Dei tui in loco, quem elegerit Dominus, leges verba legis huius coram omni Israel, audientibus eis, Deuteronomy 31:12 et in unum omni populo congregato, tam viris quam mulieribus, parvulis, et advenis, qui sunt intra portas tuas: ut audientes discant, et timeant Dominum Deum vestrum, et custodiant, impleantque omnes sermones legis huius. Deuteronomy 31:13 filii quoque eorum qui nunc ignorant; ut audire possint, et timeant Dominum Deum suum cunctis diebus quibus versantur in Terra, ad quam vos, Iordane transmisso, pergitis obtinendam. Deuteronomy 31:14 Et ait Dominus ad Moysen: Ecce prope sunt dies mortis tuae: voca Iosue, et state in tabernaculo testimonii, ut praecipiam ei. Abierunt ergo Moyses et Iosue, et steterunt in tabernaculo testimonii: Deuteronomy 31:15 apparuitque Dominus ibi in columna nubis, quae stetit in introitu tabernaculi. Deuteronomy 31:16 Dixitque Dominus ad Moysen: Ecce tu dormies cum patribus tuis, et populus iste consurgens fornicabitur post deos alienos in Terra, ad quam ingreditur ut habitet in ea: ibi derelinquet me, et irritum faciet foedus, quod pepigi cum eo. Deuteronomy 31:17 Et irascetur furor meus contra eum in die illo: et derelinquam eum, et abscondam faciem meam ab eo, et erit in devorationem: invenient eum omnia mala et afflictiones, ita ut dicat in illo die: Vere quia non est Deus mecum, invenerunt me haec mala. Deuteronomy 31:18 Ego autem abscondam, et celabo faciem meam in die illo propter omnia mala, quae fecit, quia secutus est deos alienos. Deuteronomy 31:19 Nunc itaque scribite vobis canticum istud, et docete filios Israel: ut memoriter teneant, et ore decantent, et sit mihi carmen istud pro testimonio inter filios Israel. Deuteronomy 31:20 Introducam enim eum in Terram, pro qua iuravi patribus eius, lacte et melle manantem. Cumque comederint, et saturati, crassique fuerint, avertentur ad deos alienos, et servient eis: detrahentque mihi, et irritum facient pactum meum. Deuteronomy 31:21 Postquam invenerint eum mala multa et afflictiones, respondebit ei canticum istud pro testimonio, quod nulla delebit oblivio ex ore seminis sui. Scio enim cogitationes eius, quae facturus sit hodie, antequam introducam eum in Terram, quam ei pollicitus sum. Deuteronomy 31:22 Scripsit ergo Moyses canticum, et docuit filios Israel. Deuteronomy 31:23 Praecepitque Dominus Iosue filio Nun, et ait: Confortare, et esto robustus: tu enim introduces filios Israel in Terram, quam pollicitus sum, et ego ero tecum. Deuteronomy 31:24 Postquam ergo scripsit Moyses verba legis huius in volumine, atque complevit: Deuteronomy 31:25 praecepit Levitis, qui portabant arcam foederis Domini, dicens: Deuteronomy 31:26 Tollite librum istum, et ponite eum in latere arcae foederis Domini Dei vestri: ut sit ibi contra te in testimonium. Deuteronomy 31:27 Ego enim scio contentionem tuam, et cervicem tuam durissimam. Adhuc vivente me et ingrediente vobiscum, semper contentiose egistis contra Dominum: quanto magis cum mortuus fuero? Deuteronomy 31:28 Congregate ad me omnes maiores natu per tribus vestras, atque doctores, et loquar audientibus eis sermones istos, et invocabo contra eos caelum et terram. Deuteronomy 31:29 Novi enim quod post mortem meam inique agetis, et declinabitis cito de via, quam praecepi vobis: et occurrent vobis mala in extremo tempore, quando feceritis malum in conspectu Domini, ut irritetis eum per opera manuum vestrarum. Deuteronomy 31:30 Locutus est ergo Moyses, audiente universo coetu Israel, verba carminis huius, et ad finem usque complevit. Deuteronomy 32:0 Deuteronomy 32:1 Audite caeli quae loquor, audiat terra verba oris mei. Deuteronomy 32:2 Concrescat ut pluvia doctrina mea, fluat ut ros eloquium meum, quasi imber super herbam, et quasi stillae super gramina. Deuteronomy 32:3 Quia nomen Domini invocabo: date magnificentiam Deo nostro. Deuteronomy 32:4 Dei perfecta sunt opera, et omnes viae eius iudicia: Deus fidelis, et absque ulla iniquitate, iustus et rectus. Deuteronomy 32:5 Peccaverunt ei, et non filii eius in sordibus: generatio prava atque perversa. Deuteronomy 32:6 Haeccine reddis Domino popule stulte et insipiens? numquid non ipse est pater tuus, qui possedit te, et fecit, et creavit te? Deuteronomy 32:7 Memento dierum antiquorum, cogita generationes singulas: interroga patrem tuum, et annunciabit tibi: maiores tuos, et dicent tibi. Deuteronomy 32:8 Quando dividebat Altissimus gentes: quando separabat filios Adam, constituit terminos populorum iuxta numerum filiorum Israel. Deuteronomy 32:9 Pars autem Domini, populus eius: Iacob funiculus hereditatis eius. Deuteronomy 32:10 Invenit eum in terra deserta, in loco horroris, et vastae solitudinis: circumduxit eum, et docuit: et custodivit quasi pupillam oculi sui. Deuteronomy 32:11 Sicut aquila provocans ad volandum pullos suos, et super eos volitans, expandit alas suas, et assumpsit eum, atque portavit in humeris suis. Deuteronomy 32:12 Dominus solus dux eius fuit: et non erat cum eo Deus alienus. Deuteronomy 32:13 Constituit eum super excelsam terram: ut comederet fructus agrorum, ut sugeret mel de petra, oleumque de saxo durissimo. Deuteronomy 32:14 Butyrum de armento, et lac de ovibus cum adipe agnorum, et arietum filiorum Basan: et hircos cum medulla tritici, et sanguinem uvae biberet meracissimum. Deuteronomy 32:15 Incrassatus est dilectus, et recalcitravit: incrassatus, impinguatus, dilatatus, dereliquit Deum factorem suum, et recessit a Deo salutari suo. Deuteronomy 32:16 Provocaverunt eum in diis alienis, et in abominationibus ad iracundiam concitaverunt. Deuteronomy 32:17 Immolaverunt daemoniis et non Deo, diis, quos ignorabant: novi recentesque venerunt, quos non coluerunt patres eorum. Deuteronomy 32:18 Deum, qui te genuit dereliquisti, et oblitus es Domini creatoris tui. Deuteronomy 32:19 Vidit Dominus, et ad iracundiam concitatus est: quia provocaverunt eum filii sui et filiae. Deuteronomy 32:20 Et ait: Abscondam faciem meam ab eis, et considerabo novissima eorum: generatio enim perversa est, et infideles filii. Deuteronomy 32:21 Ipsi me provocaverunt in eo, qui non erat Deus, et irritaverunt in vanitatibus suis: et ego provocabo eos in eo, qui non est populus, et in gente stulta irritabo illos. Deuteronomy 32:22 Ignis succensus est in furore meo, et ardebit usque ad inferni novissima: devorabitque terram cum germine suo, et montium fundamenta comburet. Deuteronomy 32:23 Congregabo super eos mala, et sagittas meas complebo in eis. Deuteronomy 32:24 Consumentur fame, et devorabunt eos aves morsu amarissimo: dentes bestiarum immittam in eos, cum furore trahentium super terram, atque serpentium. Deuteronomy 32:25 Foris vastabit eos gladius, et intus pavor, iuvenem simul ac virginem, lactentem cum homine sene. Deuteronomy 32:26 Dixi: Ubinam sunt? cessare faciam ex hominibus memoriam eorum. Deuteronomy 32:27 Sed propter iram inimicorum distuli: ne forte superbirent hostes eorum, et dicerent: Manus nostra excelsa, et non Dominus, fecit haec omnia. Deuteronomy 32:28 Gens absque consilio est, et sine prudentia. Deuteronomy 32:29 Utinam saperent, et intelligerent, ac novissima providerent. Deuteronomy 32:30 Quo modo persequebatur unus mille, et duo fugabant decem millia? nonne ideo, quia Deus suus vendidit eos, et Dominus conclusit illos? Deuteronomy 32:31 Non enim est Deus noster ut dii eorum: et inimici nostri sunt iudices. Deuteronomy 32:32 De vinea Sodomorum, vinea eorum, et de suburbanis Gomorrhae: uva eorum uva fellis, et botri amarissimi. Deuteronomy 32:33 Fel draconum vinum eorum, et venenum aspidum insanabile. Deuteronomy 32:34 Nonne haec condita sunt apud me, et signata in thesauris meis? Deuteronomy 32:35 Mea est ultio, et ego retribuam eis in tempore, ut labatur pes eorum: iuxta est dies perditionis, et adesse festinant tempora. Deuteronomy 32:36 Iudicabit Dominus populum suum, et in servis suis miserebitur: videbit quod infirmata sit manus, et clausi quoque defecerunt, residuique consumpti sunt. Deuteronomy 32:37 Et dicet: Ubi sunt dii eorum, in quibus habebant fiduciam? Deuteronomy 32:38 De quorum victimis comedebant adipes, et bibebant vinum libaminum: surgant, et opitulentur vobis, et in necessitate vos protegant. Deuteronomy 32:39 Videte quod ego sim solus, et non sit alius Deus praeter me: ego occido, et ego vivere facio: percutiam, et ego sanabo, et non est qui de manu mea possit eruere. Deuteronomy 32:40 Levabo ad caelum manum meam, et dicam: Vivo ego in aeternum. Deuteronomy 32:41 Si acuero ut fulgur gladium meum, et arripuerit iudicium manus mea: reddam ultionem hostibus meis, et his qui oderunt me retribuam. Deuteronomy 32:42 Inebriabo sagittas meas sanguine, et gladius meus devorabit carnes, de cruore occisorum, et de captivitate, nudati inimicorum capitis. Deuteronomy 32:43 Laudate gentes populum eius, quia sanguinem servorum suorum ulciscetur: et vindictam retribuet in hostes eorum, et propitius erit terrae populi sui. Deuteronomy 32:44 Venit ergo Moyses, et locutus est omnia verba cantici huius in auribus populi, ipse et Iosue filius Nun. Deuteronomy 32:45 Complevitque omnes sermones istos, loquens ad universum Israel. Deuteronomy 32:46 et dixit ad eos: Ponite corda vestra in omnia verba, quae ego testificor vobis hodie: ut mandetis ea filiis vestris custodire et facere, et implere universa quae scripta sunt legis huius: Deuteronomy 32:47 quia non incassum praecepta sunt vobis, sed ut singuli in eis viverent: quae facientes longo perseveretis tempore in Terra, ad quam, Iordane transmisso, ingredimini possidendam. Deuteronomy 32:48 Locutusque est Dominus ad Moysen in eadem die, dicens: Deuteronomy 32:49 Ascende in montem istum Abarim, id est, transitum, in montem Nebo, qui est in Terra Moab contra Iericho: et vide Terram Chanaan, quam ego tradam filiis Israel obtinendam, et morere in monte. Deuteronomy 32:50 Quem conscendens iungeris populis tuis, sicut mortuus est Aaron frater tuus in monte Hor, et appositus populis suis: Deuteronomy 32:51 quia praevaricati estis contra me in medio filiorum Israel ad Aquas contradictionis in Cades deserti Sin: et non sanctificastis me inter filios Israel. Deuteronomy 32:52 Econtra videbis terram, et non ingredieris in eam, quam ego dabo filiis Israel. Deuteronomy 33:0 Deuteronomy 33:1 Haec est benedictio, qua benedixit Moyses, homo Dei, filiis Israel ante mortem suam. Deuteronomy 33:2 Et ait: Dominus de Sinai venit, et de Seir ortus est nobis: apparuit de monte Pharan, et cum eo sanctorum millia. In dextera eius ignea lex. Deuteronomy 33:3 Dilexit populos, omnes sancti in manu illius sunt: et qui appropinquant pedibus eius, accipient de doctrina illius. Deuteronomy 33:4 Legem praecepit nobis Moyses, hereditatem multitudinis Iacob. Deuteronomy 33:5 Erit apud rectissimum rex, congregatis principibus populi cum tribubus Israel. Deuteronomy 33:6 Vivat Ruben, et non moriatur, et sit parvus in numero. Deuteronomy 33:7 Haec est Iudae benedictio: Audi Domine vocem Iudae, et ad populum suum introduc eum: manus eius pugnabunt pro eo, et adiutor illius contra adversarios eius erit. Deuteronomy 33:8 Levi quoque ait: Perfectio tua, et doctrina tua viro sancto tuo, quem probasti in tentatione, et iudicasti ad Aquas contradictionis. Deuteronomy 33:9 Qui dixit patri suo, et matri suae: Nescio vos; et fratribus suis: Ignoro vos: et nescierunt filios suos. Hi custodierunt eloquium tuum, et pactum tuum servaverunt, Deuteronomy 33:10 iudicia tua o Iacob, et legem tuam o Israel: ponent thymiama in furore tuo, et holocaustum super altare tuum. Deuteronomy 33:11 Benedic Domine fortitudini eius, et opera manuum illius suscipe. Percute dorsa inimicorum eius: et qui oderunt eum, non consurgant. Deuteronomy 33:12 Et Beniamin ait: Amantissimus Domini habitabit confidenter in eo: quasi in thalamo tota die morabitur, et inter humeros illius requiescet. Deuteronomy 33:13 Ioseph quoque ait: De benedictione Domini terra eius, de pomis caeli, et rore, atque abysso subiacente. Deuteronomy 33:14 De pomis fructuum solis ac lunae. Deuteronomy 33:15 de vertice antiquorum montium, de pomis collium aeternorum: Deuteronomy 33:16 et de frugibus terrae, et de plenitudine eius. Benedictio illius, qui apparuit in rubo, veniat super caput Ioseph, et super verticem nazaraei inter fratres suos. Deuteronomy 33:17 Quasi primogeniti tauri pulchritudo eius, cornua rhinocerotis cornua illius: in ipsis ventilabit Gentes usque ad terminos terrae. hae sunt multitudines Ephraim: et haec millia Manasse. Deuteronomy 33:18 Et Zabulon ait: Laetare Zabulon in exitu tuo, et Issachar in tabernaculis tuis. Deuteronomy 33:19 Populos vocabunt ad montem: ibi immolabunt victimas iustitiae. Qui inundationem maris quasi lac sugent, et thesauros absconditos arenarum. Deuteronomy 33:20 Et Gad ait: Benedictus in latitudine Gad: quasi leo requievit, cepitque brachium et verticem. Deuteronomy 33:21 Et vidit principatum suum, quod in parte sua doctor esset repositus: qui fuit cum principibus populi, et fecit iustitias Domini, et iudicium suum cum Israel. Deuteronomy 33:22 Dan quoque ait: Dan catulus leonis, fluet largiter de Basan. Deuteronomy 33:23 Et Nephthali dixit: Nephthali abundantia perfruetur, et plenus erit benedictionibus Domini: mare et meridiem possidebit. Deuteronomy 33:24 Aser quoque ait: Benedictus in filiis Aser, sit placens fratribus suis, et tingat in oleo pedem suum. Deuteronomy 33:25 Ferrum et aes calceamentum eius. Sicut dies iuventutis tuae, ita et senectus tua. Deuteronomy 33:26 Non est Deus alius ut Deus rectissimi: ascensor caeli auxiliator tuus. Magnificentia eius discurrunt nubes, Deuteronomy 33:27 habitaculum eius sursum, et subter brachia sempiterna: eiiciet a facie tua inimicum, dicetque: Conterere. Deuteronomy 33:28 Habitabit Israel confidenter, et solus. Oculus Iacob in terra frumenti et vini, caelique caligabunt rore. Deuteronomy 33:29 Beatus es tu Israel: quis similis tui popule, qui salvaris in Domino? scutum auxilii tui, et gladius gloriae tuae: negabunt te inimici tui, et tu eorum colla calcabis. Deuteronomy 34:0 Deuteronomy 34:1 Ascendit ergo Moyses de campestribus Moab super montem Nebo, in verticem Phasga contra Iericho: ostenditque ei Dominus omnem Terram Galaad usque Dan, Deuteronomy 34:2 et universum Nephthali, terramque Ephraim et Manasse, et omnem terram usque ad mare novissimum, Deuteronomy 34:3 et australem partem, et latitudinem campi Iericho civitatis palmarum usque Segor. Deuteronomy 34:4 Dixitque Dominus ad eum: Haec est terra, pro qua iuravi Abraham, Isaac, et Iacob, dicens: Semini tuo dabo eam. Vidisti eam oculis tuis, et non transibis ad illam. Deuteronomy 34:5 Mortuusque est ibi Moyses servus Domini, in terra Moab, iubente Domino: Deuteronomy 34:6 et sepelivit eum in valle Terrae Moab contra Phogor: et non cognovit homo sepulchrum eius usque in praesentem diem. Deuteronomy 34:7 Moyses centum et viginti annorum erat quando mortuus est: non caligavit oculus eius, nec dentes illius moti sunt. Deuteronomy 34:8 Fleveruntque eum filii Israel in campestribus Moab triginta diebus: et completi sunt dies planctus lugentium Moysen. Deuteronomy 34:9 Iosue vero filius Nun repletus est Spiritu sapientiae, quia Moyses posuit super eum manus suas. Et obedierunt ei filii Israel, feceruntque sicut praecepit Dominus Moysi. Deuteronomy 34:10 Et non surrexit ultra propheta in Israel sicut Moyses, quem nosset Dominus facie ad faciem, Deuteronomy 34:11 in omnibus signis atque portentis, quae misit per eum, ut faceret in Terra Aegypti Pharaoni, et omnibus servis eius, universaeque terrae illius, Deuteronomy 34:12 et cunctam manum robustam, magnaque mirabilia, quae fecit Moyses coram universo Israel.
Joshua 0:0
Joshua 1:0 Joshua 1:1 Et factum est post mortem Moysi servi Domini, ut loqueretur Dominus ad Iosue filium Nun, ministrum Moysi, et diceret ei: Joshua 1:2 Moyses servus meus mortuus est: surge. et transi Iordanem istum tu et omnis populus tecum, in Terram, quam ego dabo filiis Israel. Joshua 1:3 Omnem locum, quem calcaverit vestigium pedis vestri, vobis tradam, sicut locutus sum Moysi. Joshua 1:4 A deserto et Libano usque ad fluvium magnum Euphraten, omnis terra Hethaeorum usque ad mare magnum contra solis occasum erit terminus vester. Joshua 1:5 Nullus poterit vobis resistere cunctis diebus vitae tuae: sicut fui cum Moyse, ita ero tecum: non dimittam, nec derelinquam te. Joshua 1:6 Confortare, et esto robustus: tu enim sorte divides populo huic Terram, pro qua iuravi patribus tuis, ut traderem eam illis. Joshua 1:7 Confortare igitur, et esto robustus valde: ut custodias, et facias omnem legem, quam praecepit tibi Moyses servus meus: ne declines ab ea ad dexteram vel ad sinistram, ut intelligas cuncta quae agis. Joshua 1:8 Non recedat volumen legis huius ab ore tuo: sed meditaberis in eo diebus ac noctibus, ut custodias et facias omnia quae scripta sunt in eo: tunc diriges viam tuam, et intelliges eam. Joshua 1:9 Ecce praecipio tibi, confortare, et esto robustus. Noli metuere, et noli timere: quoniam tecum est Dominus Deus tuus in omnibus ad quaecumque perrexeris. Joshua 1:10 Praecepitque Iosue principibus populi, dicens: Transite per medium castrorum, et imperate populo, ac dicite: Joshua 1:11 Praeparate vobis cibaria: quoniam post diem tertium transibitis Iordanem, et intrabitis ad possidendam Terram, quam Dominus Deus vester daturus est vobis. Joshua 1:12 Rubenitis quoque et Gaditis, et dimidiae tribui Manasse ait: Joshua 1:13 Mementote sermonis, quem praecepit vobis Moyses famulus Domini, dicens: Dominus Deus vester dedit vobis requiem, et omnem Terram. Joshua 1:14 Uxores vestrae, et filii, ac iumenta manebunt in Terra, quam tradidit vobis Moyses trans Iordanem: vos autem transite armati ante fratres vestros, omnes fortes manu, et pugnate pro eis, Joshua 1:15 donec det Dominus requiem fratribus vestris sicut et vobis dedit, et possideant ipsi quoque Terram, quam Dominus Deus vester daturus est eis: et sic revertimini in Terram possessionis vestrae, et habitabitis in ea, quam vobis dedit Moyses famulus Domini trans Iordanem contra solis ortum. Joshua 1:16 Responderuntque ad Iosue, atque dixerunt: Omnia, quae praecepisti nobis, faciemus: et quocumque miseris, ibimus. Joshua 1:17 Sicut obedivimus in cunctis Moysi, ita obediemus et tibi: tantum sit Dominus Deus tuus tecum, sicut fuit cum Moyse. Joshua 1:18 Qui contradixerit ori tuo, et non obedierit cunctis sermonibus, quos praeceperis ei, moriatur. tu tantum confortare, et viriliter age. Joshua 2:0 Joshua 2:1 Misit igitur Iosue filius Nun de Setim duos viros exploratores in abscondito: et dixit eis: Ite, et considerate Terram, urbemque Iericho. Qui pergentes ingressi sunt domum mulieris meretricis, nomine Rahab, et quieverunt apud eam. Joshua 2:2 Nunciatumque est regi Iericho, et dictum: Ecce viri ingressi sunt huc per noctem de filiis Israel, ut explorarent Terram. Joshua 2:3 Misitque rex Iericho ad Rahab dicens: Educ viros, qui venerunt ad te, et ingressi sunt domum tuam: exploratores quippe sunt, et omnem Terram considerare venerunt. Joshua 2:4 Tollensque mulier viros, abscondit, et ait: Fateor, venerunt ad me, sed nesciebam unde essent: Joshua 2:5 cumque porta clauderetur in tenebris, et illi pariter exierunt, nescio quo abierunt: persequimini cito, et comprehendetis eos. Joshua 2:6 Ipsa autem fecit ascendere viros in solarium domus suae, operuitque eos stipula lini, quae ibi erat. Joshua 2:7 Hi autem, qui missi fuerant, secuti sunt eos per viam, quae ducit ad vadum Iordanis: illisque egressis statim porta clausa est. Joshua 2:8 Necdum obdormierant qui latebant, et ecce mulier ascendit ad eos, et ait: Joshua 2:9 Novi quod Dominus tradiderit vobis Terram: etenim irruit in nos terror vester, et elanguerunt omnes habitatores Terrae. Joshua 2:10 Audivimus quod siccaverit Dominus aquas Maris rubri ad vestrum introitum, quando egressi estis ex Aegypto: et quae feceritis duobus Amorrhaeorum regibus, qui erant trans Iordanem: Sehon et Og, quos interfecistis. Joshua 2:11 Et haec audientes pertimuimus, et elanguit cor nostrum, nec remansit in nobis spiritus ad introitum vestrum: Dominus enim Deus vester ipse est Deus in caelo sursum, et in terra deorsum. Joshua 2:12 Nunc ergo iurate mihi per Dominum, ut quomodo ego misericordiam feci vobiscum, ita et vos faciatis cum domo patris mei: detisque mihi verum signum, Joshua 2:13 ut salvetis patrem meum et matrem, et fratres ac sorores meas, et omnia quae illorum sunt, et eruatis animas nostras a morte. Joshua 2:14 Qui responderunt ei: Anima nostra sit pro vobis in mortem, si tamen non prodideris nos. cumque tradiderit nobis Dominus terram, faciemus in te misericordiam et veritatem. Joshua 2:15 Demisit ergo eos per funem de fenestra: domus enim eius haerebat muro. Joshua 2:16 Dixitque ad eos: Ad montana conscendite, ne forte occurrant vobis revertentes: ibique latitate tribus diebus, donec redeant, et sic ibitis per viam vestram. Joshua 2:17 Qui dixerunt ad eam: Innoxii erimus a iuramento hoc, quo adiurasti nos: Joshua 2:18 si ingredientibus nobis Terram, signum non fuerit funiculus iste coccineus, et ligaveris eum in fenestra, per quam demisisti nos: et patrem tuum ac matrem, fratresque et omnem cognationem tuam congregaveris in domum tuam. Joshua 2:19 Qui ostium domus tuae egressus fuerit, sanguis ipsius erit in caput eius, et nos erimus alieni. Cunctorum autem sanguis, qui tecum in domo fuerint, redundabit in caput nostrum, si eos aliquis tetigerit. Joshua 2:20 Quod si nos prodere volueris, et sermonem istum proferre in medium, erimus mundi ab hoc iuramento, quo adiurasti nos. Joshua 2:21 Et illa respondit: Sicut locuti estis, ita fiat. dimittensque eos ut pergerent, appendit funiculum coccineum in fenestra. Joshua 2:22 Illi vero ambulantes pervenerunt ad montana, et manserunt ibi tres dies, donec reverterentur qui fuerant persecuti: quaerentes enim per omnem viam, non repererunt eos. Joshua 2:23 Quibus urbem ingressis, reversi sunt, et descenderunt exploratores de monte: et, transmisso Iordane, venerunt ad Iosue filium Nun, narraveruntque ei omnia quae acciderant sibi, Joshua 2:24 atque dixerunt: Tradidit Dominus omnem terram hanc in manus nostras, et timore prostrati sunt cuncti habitatores eius. Joshua 3:0 Joshua 3:1 Igitur Iosue de nocte consurgens movit castra: egredientesque de Setim, venerunt ad Iordanem ipse, et omnes filii Israel, et morati sunt ibi per tres dies. Joshua 3:2 Quibus evolutis, transierunt praecones per castrorum medium, Joshua 3:3 et clamare coeperunt: Quando videritis arcam foederis Domini Dei vestri, et sacerdotes stirpis Leviticae portantes eam, vos quoque consurgite, et sequimini praecedentes: Joshua 3:4 sitque inter vos et arcam spatium cubitorum duum millium: ut procul videre possitis, et nosse per quam viam ingrediamini: quia prius non ambulastis per eam: et cavete ne appropinquetis ad arcam. Joshua 3:5 Dixitque Iosue ad populum: Sanctificamini: cras enim faciet Dominus inter vos mirabilia. Joshua 3:6 Et ait ad sacerdotes: Tollite arcam foederis, et praecedite populum. Qui iussa complentes, tulerunt, et ambulaverunt ante eos. Joshua 3:7 Dixitque Dominus ad Iosue: Hodie incipiam exaltare te coram omni Israel: ut sciant quod sicut cum Moyse fui, ita et tecum sim. Joshua 3:8 Tu autem praecipe sacerdotibus, qui portant arcam foederis, et dic eis: Cum ingressi fueritis partem aquae Iordanis, state in ea. Joshua 3:9 Dixitque Iosue ad filios Israel: Accedite huc, et audite verbum Domini Dei vestri. Joshua 3:10 Et rursum: In hoc, inquit, scietis quod Dominus Deus vivens in medio vestri est, et disperdet in conspectu vestro Chananaeum et Hethaeum, Hevaeum et Pherezaeum, Gergesaeum quoque et Iebusaeum, et Amorrhaeum. Joshua 3:11 Ecce, arca foederis Domini omnis terrae antecedet vos per Iordanem. Joshua 3:12 Parate duodecim viros de tribubus Israel, singulos per singulas tribus. Joshua 3:13 Et cum posuerint vestigia pedum suorum sacerdotes qui portant arcam Domini Dei universae terrae in aquis Iordanis, aquae, quae inferiores sunt, decurrent atque deficient: quae autem desuper veniunt, in una mole consistent. Joshua 3:14 Igitur egressus est populus de tabernaculis suis, ut transiret Iordanem: et sacerdotes, qui portabant arcam foederis, pergebant ante eum. Joshua 3:15 Ingressisque eis Iordanem, et pedibus eorum in parte aquae tinctis (Iordanis autem ripas alvei sui tempore messis impleverat) Joshua 3:16 steterunt aquae descendentes in loco uno, et ad instar montis intumescentes apparebant procul ab urbe, quae vocatur Adom usque ad locum Sarthan: quae autem inferiores erant, in Mare solitudinis (quod nunc vocatur mortuum) descenderunt, usquequo omnino deficerent. Joshua 3:17 Populus autem incedebat contra Iordanem: et sacerdotes qui portabant arcam foederis Domini, stabant super siccam humum in medio Iordanis accincti, omnisque populus per arentem alveum transibat. Joshua 4:0 Joshua 4:1 Quibus transgressis, dixit Dominus ad Iosue: Joshua 4:2 Elige duodecim viros singulos per singulas tribus: Joshua 4:3 et praecipe eis ut tollant de medio Iordanis alveo, ubi steterunt pedes sacerdotum, duodecim durissimos lapides, quos ponetis in loco castrorum, ubi fixeritis hac nocte tentoria. Joshua 4:4 Vocavitque Iosue duodecim viros, quos elegerat de filiis Israel, singulos de singulis tribubus, Joshua 4:5 et ait ad eos: Ite ante arcam Domini Dei vestri ad Iordanis medium, et portate inde singuli singulos lapides in humeris vestris, iuxta numerum filiorum Israel, Joshua 4:6 ut sit signum inter vos: et quando interrogaverint vos filii vestri cras, dicentes: Quid sibi volunt isti lapides? Joshua 4:7 respondebitis eis: Defecerunt aquae Iordanis ante arcam foederis Domini, cum transiret eum: idcirco positi sunt lapides isti in monimentum filiorum Israel usque in aeternum. Joshua 4:8 Fecerunt ergo filii Israel sicut praecepit eis Iosue, portantes de medio Iordanis alveo duodecim lapides, ut Dominus ei imperarat, iuxta numerum filiorum Israel, usque ad locum, in quo castrametati sunt, ibique posuerunt eos. Joshua 4:9 Alios quoque duodecim lapides posuit Iosue in medio Iordanis alveo, ubi steterunt sacerdotes, qui portabant arcam foederis Domini: et sunt ibi usque in praesentem diem. Joshua 4:10 Sacerdotes autem, qui portabant arcam, stabant in Iordanis medio, donec omnia complerentur, quae Iosue, ut loqueretur ad populum, praeceperat Dominus, et dixerat ei Moyses. Festinavitque populus, et transiit. Joshua 4:11 Cumque transissent omnes, transivit et arca Domini, sacerdotesque pergebant ante populum. Joshua 4:12 Filii quoque Ruben, et Gad, et dimidia tribus Manasse, armati praecedebant fratres suos filios Israel, sicut eis praeceperat Moyses: Joshua 4:13 et quadraginta pugnatorum millia per turmas, et cuneos, incedebant per plana atque campestria urbis Iericho. Joshua 4:14 In die illo magnificavit Dominus Iosue coram omni Israel, ut timerent eum, sicut timuerant Moysen, adhuc viveret. Joshua 4:15 Dixitque ad eum: Joshua 4:16 Praecipe sacerdotibus, qui portant arcam foederis, ut ascendant de Iordane. Joshua 4:17 Qui praecepit eis, dicens: Ascendite de Iordane. Joshua 4:18 Cumque ascendissent portantes arcam foederis Domini, et siccam humum calcare coepissent, reversae sunt aquae in alveum suum, et fluebant sicut ante consueverant. Joshua 4:19 Populus autem ascendit de Iordane, decimo die mensis primi, et castrametati sunt in Galgalis contra Orientalem plagam urbis Iericho. Joshua 4:20 Duodecim quoque lapides, quos de Iordanis alveo sumpserant, posuit Iosue in Galgalis, Joshua 4:21 et dixit ad filios Israel: Quando interrogaverint filii vestri cras patres suos, et dixerint eis: Quid sibi volunt lapides isti? Joshua 4:22 docebitis eos, atque dicetis: Per arentem alveum transivit Israel Iordanem istum, Joshua 4:23 siccante Domino Deo nostro aquas eius in conspectu vestro, donec transiretis: Joshua 4:24 sicut fecerat prius in mari rubro, quod siccavit donec transiremus: Joshua 4:25 ut discant omnes terrarum populi fortissimam Domini manum, ut et vos timeatis Dominum Deum vestrum omni tempore. Joshua 5:0 Joshua 5:1 Postquam ergo audierunt omnes reges Amorrhaeorum, qui habitabant trans Iordanem ad Occidentalem plagam, et cuncti reges Chanaan, qui propinqua possidebant magni maris loca, quod siccasset Dominus fluenta Iordanis coram filiis Israel donec transirent, dissolutum est cor eorum, et non remansit in eis spiritus, timentium introitum filiorum Israel. Joshua 5:2 Eo tempore ait Dominus ad Iosue: Fac tibi cultros lapideos, et circumcide secundo filios Israel. Joshua 5:3 Fecit quod iusserat Dominus, et circumcidit filios Israel in colle praeputiorum. Joshua 5:4 Haec autem causa est secundae circumcisionis: Omnis populus, qui egressus est de Aegypto generis masculini, universi bellatores viri, mortui sunt in deserto per longissimos viae circuitus, Joshua 5:5 qui omnes circumcisi erant. Populus autem qui natus est in deserto, Joshua 5:6 per quadraginta annos itineris latissimae solitudinis incircumcisus fuit: donec consumerentur qui non audierant vocem Domini, et quibus ante iuraverat ut non ostenderet eis terram lacte et melle manantem. Joshua 5:7 Horum filii in locum successerunt patrum, et circumcisi sunt a Iosue: quia sicut nati fuerant, in praeputio erant, nec eos in via aliquis circumciderat. Joshua 5:8 Postquam autem omnes circumcisi sunt, manserunt in eodem castrorum loco, donec sanarentur. Joshua 5:9 Dixitque Dominus ad Iosue: Hodie abstuli opprobrium Aegypti a vobis. Vocatumque est nomen loci illius Galgala, usque in praesentem diem. Joshua 5:10 Manseruntque filii Israel in Galgalis, et fecerunt Phase, quartadecima die mensis ad vesperum in campestribus Iericho: Joshua 5:11 et comederunt de frugibus Terrae die altero, azymos panes, et polentam eiusdem anni. Joshua 5:12 Defecitque manna postquam comederunt de frugibus Terrae, nec usi sunt ultra cibo illo filii Israel, sed comederunt de frugibus praesentis anni Terrae Chanaan. Joshua 5:13 Cum autem esset Iosue in agro urbis Iericho, levavit oculos, et vidit virum stantem contra se, evaginatum tenentem gladium, perrexitque ad eum, et ait: Noster es, an adversariorum? Joshua 5:14 Qui respondit: Nequaquam: sed sum princeps exercitus Domini, et nunc venio. Joshua 5:15 Cecidit Iosue pronus in terram. Et adorans ait: Quid dominus meus loquitur ad servum suum? Joshua 5:16 Solve, inquit, calceamentum tuum de pedibus tuis: locus enim, in quo stas, sanctus est. Fecitque Iosue ut sibi fuerat imperatum. Joshua 6:0 Joshua 6:1 Iericho autem clausa erat atque munita, timore filiorum Israel, et nullus egredi audebat aut ingredi. Joshua 6:2 Dixitque Dominus ad Iosue: Ecce dedi in manus tuas Iericho, et regem eius, omnesque fortes viros. Joshua 6:3 Circuite urbem cuncti bellatores semel per diem: sic facietis sex diebus. Joshua 6:4 Septimo autem die sacerdotes tollent septem buccinas, quarum usus est in iubilaeo, et praecedant arcam foederis: septiesque circuibitis civitatem, et sacerdotes clangent buccinis. Joshua 6:5 Cumque insonuerit vox tubae longior atque concisior, et in auribus vestris increpuerit, conclamabit omnis populus vociferatione maxima, et muri funditus corruent civitatis, ingredienturque singuli per locum contra quem steterint. Joshua 6:6 Vocavit ergo Iosue filius Nun sacerdotes, et dixit ad eos: Tollite arcam foederis: et septem alii sacerdotes tollant septem iubilaeorum buccinas, et incedant ante arcam Domini. Joshua 6:7 Ad populum quoque ait: Ite, et circuite civitatem, armati, praecedentes arcam Domini. Joshua 6:8 Cumque Iosue verba finisset, et septem sacerdotes septem buccinis clangerent ante arcam foederis Domini, Joshua 6:9 omnisque praecederet armatus exercitus, reliquum vulgus arcam sequebatur, ac buccinis omnia concrepabant. Joshua 6:10 Praeceperat autem Iosue populo, dicens: Non clamabitis, nec audietur vox vestra, neque ullus sermo ex ore vestro egredietur: donec veniat dies in quo dicam vobis: Clamate, et vociferamini. Joshua 6:11 Circuivit ergo arca Domini civitatem semel per diem, et reversa in castra, mansit ibi. Joshua 6:12 Igitur Iosue de nocte consurgente, tulerunt sacerdotes arcam Domini, Joshua 6:13 et septem ex eis septem buccinas, quarum in iubileo usus est: praecedebantque arcam Domini ambulantes atque clangentes: et armatus populus ibat ante eos, vulgus autem reliquum sequebatur arcam, et buccinis personabat. Joshua 6:14 Circuieruntque civitatem secundo die semel, et reversi sunt in castra. Sic fecerunt sex diebus. Joshua 6:15 Dies autem septimo, diluculo consurgentes, circuierunt urbem, sicut dispositum erat, septies. Joshua 6:16 Cumque septimo circuitu clangerent buccinis sacerdotes, dixit Iosue ad omnem Israel: Vociferamini: tradidit enim vobis Dominus civitatem: Joshua 6:17 sitque civitas haec anathema: et omnia quae in ea sunt, Domino. sola Rahab meretrix vivat cum universis, qui cum ea in domo sunt: abscondit enim nuncios quos direximus. Joshua 6:18 Vos autem cavete ne de his, quae praecepta sunt, quippiam contingatis, et sitis praevaricationis rei, et omnia castra Israel sub peccato sint atque turbentur. Joshua 6:19 Quidquid autem auri aut argenti fuerit, et vasorum aeneorum ac ferri, Domino consecretur, repositum in thesauris eius. Joshua 6:20 Igitur omni populo vociferante, et clangentibus tubis, postquam in aures multitudinis vox sonitusque increpuit, muri illico corruerunt: et ascendit unusquisque per locum, qui contra se erat: ceperuntque civitatem, Joshua 6:21 et interfecerunt omnia quae erant in ea, a viro usque ad mulierem, ab infante usque ad senem. Boves quoque et oves et asinos in ore gladii percusserunt. Joshua 6:22 Duobus autem viris, qui exploratores missi fuerant, dixit Iosue: Ingredimini domum mulieris meretricis, et producite eam, et omnia quae illius sunt, sicut illi iuramento firmastis. Joshua 6:23 Ingressique iuvenes, eduxerunt Rahab, et parentes eius, fratres quoque, et cunctam supellectilem ac cognationem illius, et extra castra Israel manere fecerunt. Joshua 6:24 Urbem autem, et omnia, quae inventa sunt in ea, succenderunt; absque auro et argento, et vasis aeneis, ac ferro, quae in aerarium Domini consecrarunt. Joshua 6:25 Rahab vero meretricem, et domum patris eius, et omnia quae habebat, fecit Iosue vivere, et habitaverunt in medio Israel usque in praesentem diem: eo quod absconderit nuncios, quos miserat ut explorarent Iericho. In tempore illo, imprecatus est Iosue, dicens: Joshua 6:26 Maledictus vir coram Domino, qui suscitaverit et aedificaverit civitatem Iericho. In primogenito suo fundamenta illius iaciat, et in novissimo liberorum ponat portas eius. Joshua 6:27 Fuit ergo Dominus cum Iosue, et nomen eius vulgatum est in omni terra. Joshua 7:0 Joshua 7:1 Filii autem Israel praevaricati sunt mandatum, et usurpaverunt de anathemate. Nam Achan filius Charmi, filii Zabdi, filii Zare de tribu Iuda, tulit aliquid de anathemate: iratusque est Dominus contra filios Israel. Joshua 7:2 Cumque mitteret Iosue de Iericho viros contra Hai, quae est iuxta Bethaven, ad Orientalem plagam oppidi Bethel, dixit eis: Ascendite, et explorate Terram. Qui praecepta complentes exploraverunt Hai. Joshua 7:3 Et reversi dixerunt ei: Non ascendat omnis populus, sed duo vel tria millia virorum pergant, et deleant civitatem: quare omnis populus frustra vexabitur contra hostes paucissimos? Joshua 7:4 Ascenderunt ergo tria millia pugnatorum. Qui statim terga vertentes, Joshua 7:5 percussi sunt a viris urbis Hai, et corruerunt ex eis triginta et sex homines: persecutique sunt eos adversarii de porta usque ad Sabarim, et ceciderunt per prona fugientes: pertimuitque cor populi, et ad instar aquae liquefactum est. Joshua 7:6 Iosue vero scidit vestimenta sua, et pronus cecidit in terram coram arca Domini usque ad vesperam, tam ipse quam omnes senes Israel: miseruntque pulverem super capita sua, Joshua 7:7 et dixit Iosue: Heu Domine Deus, quid voluisti traducere populum istum Iordanem fluvium, ut traderes nos in manus Amorrhaei, et perderes? utinam ut coepimus, mansissemus trans Iordanem. Joshua 7:8 Mi Domine Deus quid dicam, videns Israelem hostibus suis terga vertentem? Joshua 7:9 Audient Chananaei, et omnes habitatores Terrae, et pariter conglobati circumdabunt nos, atque delebunt nomen nostrum de terra: et quid facies magno nomini tuo? Joshua 7:10 Dixitque Dominus ad Iosue: Surge, cur iaces pronus in terra? Joshua 7:11 Peccavit Israel, et praevaricatus est pactum meum: tuleruntque de anathemate, et furati sunt atque mentiti, et absconderunt inter vasa sua. Joshua 7:12 Nec poterit Israel stare ante hostes suos, eosque fugiet: quia pollutus est anathemate. non ero ultra vobiscum, donec conteratis eum, qui huius sceleris reus est. Joshua 7:13 Surge, sanctifica populum, et dic eis: Sanctificamini in crastinum: haec enim dicit Dominus Deus Israel: Anathema in medio tui est Israel: non poteris stare coram hostibus tuis, donec deleatur ex te qui hoc contaminatus est scelere. Joshua 7:14 Accedetisque mane singuli per tribus vestras: et quamcumque tribum sors invenerit, accedet per cognationes suas, et cognatio per domos, domusque per viros. Joshua 7:15 Et quicumque ille in hoc facinore fuerit deprehensus, comburetur igni cum omni substantia sua: quoniam praevaricatus est pactum Domini, et fecit nefas in Israel. Joshua 7:16 Surgens itaque Iosue mane, applicuit Israel per tribus suas, et inventa est tribus Iuda. Joshua 7:17 Quae cum iuxta familias suas esset oblata, inventa est familia Zare. Illam quoque per domos offerens, reperit Zabdi: Joshua 7:18 cuius domum in singulos dividens viros, invenit Achan filium Charmi, filii Zabdi: filii Zare de tribu Iuda. Joshua 7:19 Et ait Iosue ad Achan: Fili mi, da gloriam Domino Deo Israel, et confitere, atque indica mihi quid feceris, ne abscondas. Joshua 7:20 Responditque Achan Iosue, et dixit ei: Vere ego peccavi Domino Deo Israel, et sic et sic feci. Joshua 7:21 vidi enim inter spolia pallium coccineum valde bonum, et ducentos siclos argenti, regulamque auream quinquaginta siclorum: et concupiscens abstuli, et abscondi in terra contra medium tabernaculi mei, argentumque fossa humo operui. Joshua 7:22 Misit ergo Iosue ministros: qui currentes ad tabernaculum illius, repererunt cuncta abscondita in eodem loco, et argentum simul. Joshua 7:23 Auferentesque de tentorio tulerunt ea ad Iosue, et ad omnes filios Israel, proieceruntque ante Dominum. Joshua 7:24 Tollens itaque Iosue Achan filium Zare, argentumque et pallium, et auream regulam, filios quoque et filias eius, boves et asinos, et oves, ipsumque tabernaculum, et cunctam supellectilem: (et omnis Israel cum eo) duxerunt eos ad Vallem Achor: Joshua 7:25 ubi dixit Iosue: Quia turbasti nos, exturbet te Dominus in die hac. Lapidavitque eum omnis Israel: et cuncta quae illius erant, igne consumpta sunt. Joshua 7:26 Congregaveruntque super eum acervum magnum lapidum, qui permanet usque in praesentem diem. Et aversus est furor Domini ab eis. Vocatumque est nomen loci illius, Vallis Achor, usque hodie. Joshua 8:0 Joshua 8:1 Dixit autem Dominus ad Iosue: Ne timeas, neque formides: tolle tecum omnem multitudinem pugnatorum, et consurgens ascende in oppidum Hai. ecce tradidi in manum tuam regem eius, et populum, urbemque et terram. Joshua 8:2 Faciesque urbi Hai, et regi eius, sicut fecisti Iericho, et regi illius: praedam vero, et omnia animantia diripietis vobis: pone insidias urbi post eam. Joshua 8:3 Surrexitque Iosue, et omnis exercitus bellatorum cum eo, ut ascenderent in Hai: et electa triginta millia virorum fortium misit nocte, Joshua 8:4 praecepitque eis, dicens: Ponite insidias post civitatem, nec longius recedatis: et eritis omnes parati. Joshua 8:5 ego autem, et reliqua multitudo, quae mecum est, ascendemus ex adverso contra urbem. Cumque exierint contra nos, sicut ante fecimus, fugiemus, et terga vertemus: Joshua 8:6 donec persequentes ab urbe longius protrahantur: putabunt enim nos fugere sicut prius. Joshua 8:7 Nobis ergo fugientibus, et illis persequentibus, consurgetis de insidiis, et vastabitis civitatem: tradetque eam Dominus Deus vester in manus vestras. Joshua 8:8 Cumque ceperitis, succendite eam, et sic omnia facietis, ut iussi. Joshua 8:9 Dimisitque eos, et perrexerunt ad locum insidiarum, sederuntque inter Bethel, et Hai, ad Occidentalem plagam urbis Hai: Iosue autem nocte illa in medio mansit populi, Joshua 8:10 surgensque diluculo recensuit socios, et ascendit cum senioribus in fronte exercitus, vallatus auxilio pugnatorum. Joshua 8:11 Cumque venissent, et ascendissent ex adverso civitatis, steterunt ad Septentrionalem urbis plagam, inter quam et eos erat vallis media. Joshua 8:12 Quinque autem millia viros elegerat, et posuerat in insidiis inter Bethel et Hai ex occidentali parte eiusdem civitatis: Joshua 8:13 omnis vero reliquus exercitus ad aquilonem aciem dirigebat, ita ut novissimi illius multitudinis Occidentalem plagam urbis attingerent. Abiit ergo Iosue nocte illa, et stetit in vallis medio. Joshua 8:14 Quod cum vidisset rex Hai, festinavit mane, et egressus est cum omni exercitu civitatis, direxitque aciem contra desertum, ignorans quod post tergum laterent insidiae. Joshua 8:15 Iosue vero, et omnis Israel cesserunt loco, simulantes metum, et fugientes per solitudinis viam. Joshua 8:16 At illi vociferantes pariter, et se mutuo cohortantes, persecuti sunt eos. Cumque recessissent a civitate, Joshua 8:17 et ne unus quidem in urbe Hai et Bethel remansisset qui non persequeretur Israel (sicut eruperant aperta oppida relinquentes,) Joshua 8:18 dixit Dominus ad Iosue: Leva clypeum, qui in manu tua est, contra urbem Hai, quoniam tibi tradam eam. Joshua 8:19 Cumque elevasset clypeum ex adverso civitatis, insidiae, quae latebant, surrexerunt confestim: et pergentes ad civitatem, ceperunt, et succenderunt eam. Joshua 8:20 Viri autem civitatis, qui persequebantur Iosue, respicientes et videntes fumum urbis ad caelum usque conscendere, non potuerunt ultra huc illucque diffugere: praesertim cum hi, qui simulaverant fugam, et tendebant ad solitudinem, contra persequentes fortissime restitissent. Joshua 8:21 Vidensque Iosue et omnis Israel quod capta esset civitas, et fumus urbis ascenderet, reversus percussit viros Hai. Joshua 8:22 Siquidem et illi qui ceperant et succenderant civitatem, egressi ex urbe contra suos, medios hostium ferire coeperunt. Cum ergo ex utraque parte adversarii caederentur, ita ut nullus de tanta multitudine salvaretur, Joshua 8:23 regem quoque urbis Hai apprehenderunt viventem, et obtulerunt Iosue. Joshua 8:24 Igitur omnibus interfectis, qui Israelem ad deserta tendentem fuerant persecuti, et in eodem loco gladio corruentibus, reversi filii Israel percusserunt civitatem. Joshua 8:25 Erant autem qui in eodem die conciderant a viro usque ad mulierem, duodecim millia hominum, omnes urbis Hai. Joshua 8:26 Iosue vero non contraxit manum, quam in sublime porrexerat, tenens clypeum donec interficerentur omnes habitatores Hai. Joshua 8:27 Iumenta autem et praedam civitatis diviserunt sibi filii Israel, sicut praeceperat Dominus Iosue. Joshua 8:28 Qui succendit urbem, et fecit eam tumulum sempiternum: Joshua 8:29 regem quoque eius suspendit in patibulo usque ad vesperam et solis occasum. Praecepitque Iosue, et deposuerunt cadaver eius de cruce: proieceruntque in ipso introitu civitatis, congesto super eum magno acervo lapidum, qui permanet usque in praesentem diem. Joshua 8:30 Tunc aedificavit Iosue altare Domino Deo Israel in monte Hebal: Joshua 8:31 sicut praeceperat Moyses famulus Domini filiis Israel, et scriptum est in volumine legis Moysi: Altare vero de lapidibus impolitis, quos ferrum non tetigit: et obtulit super eo holocausta Domino, immolavitque pacificas victimas. Joshua 8:32 Et scripsit super lapides Deuteronomium legis Moysi, quod ille digesserat coram filiis Israel. Joshua 8:33 Omnis autem populus, et omnes maiores natu, ducesque ac iudices stabant ex utraque parte arcae, in conspectu sacerdotum qui portabant arcam foederis Domini, ut advena ita et indigena. Media pars eorum iuxta montem Garizim, et media iuxta montem Hebal, sicut praeceperat Moyses famulus Domini. Et primum quidem benedixit populo Israel. Joshua 8:34 Post haec legit omnia verba benedictionis et maledictionis, et cuncta quae scripta erant in legis volumine. Joshua 8:35 Nihil ex his, quae Moyses iusserat, reliquit intactum, sed universa replicavit coram omni multitudine Israel, mulieribus ac parvulis et advenis, qui inter eos morabantur. Joshua 9:0 Joshua 9:1 Quibus auditis, cuncti reges trans Iordanem, qui versabantur in montanis et campestribus, in maritimis ac littore magni maris, hi quoque qui habitabant iuxta Libanum, Hethaeus et Amorrhaeus, Chananaeus, Pherezaeus, et Hevaeus, et Iebusaeus Joshua 9:2 congregati sunt pariter, ut pugnarent contra Iosue et Israel uno animo, eademque sententia. Joshua 9:3 At hi, qui habitabant in Gabaon, audientes cuncta quae fecerat Iosue, Iericho et Hai: Joshua 9:4 callide cogitantes tulerunt sibi cibaria, saccos veteres asinis imponentes, et utres vinarios scissos atque consutos, Joshua 9:5 calceamentaque perantiqua quae ad indicium vetustatis pittaciis consuta erant, induti veteribus vestimentis: panes quoque, quos portabant ob viaticum, duri erant, et in frustra comminuti: Joshua 9:6 perrexeruntque ad Iosue, qui tunc morabatur in castris Galgalae, et dixerunt ei, atque simul omni Israeli: De terra longinqua venimus, pacem vobiscum facere cupientes. Responderuntque viri Israel ad eos, atque dixerunt: Joshua 9:7 Ne forte in terra, quae nobis sorte debetur, habitetis, et non possimus foedus inire vobiscum. Joshua 9:8 At illi ad Iosue, Servi, inquiunt, tui sumus. Quibus Iosue ait: Qui nam estis vos? aut unde venistis? Joshua 9:9 Responderunt: De terra longinqua valde venerunt servi tui in nomine Domini Dei tui. Audivimus enim famam potentiae eius, cuncta quae fecit in Aegypto, Joshua 9:10 et duobus regibus Amorrhaeorum qui fuerunt trans Iordanem, Sehon regi Hesebon, et Og regi Basan, qui erant in Astaroth: Joshua 9:11 dixeruntque nobis seniores, et omnes habitatores Terrae nostrae: Tollite in manibus cibaria ob longissimam viam, et occurrite eis, et dicite: Servi vestri sumus, foedus inite nobiscum. Joshua 9:12 En, panes quando egressi sumus de domibus nostris, ut veniremus ad vos, calidos sumpsimus, nunc sicci facti sunt, et vetustate nimia comminuti. Joshua 9:13 utres vini novos implevimus, nunc rupti sunt et soluti. vestes et calceamenta quibus induimur, et quae habemus in pedibus, ob longitudinem longioris viae trita sunt, et pene consumpta. Joshua 9:14 Susceperunt igitur de cibariis eorum, et os Domini non interrogaverunt. Joshua 9:15 Fecitque Iosue cum eis pacem, et inito foedere pollicitus est quod non occiderentur: principes quoque multitudinis iuraverunt eis. Joshua 9:16 Post dies autem tres initi foederis, audierunt quod in vicino habitarent, et inter eos futuri essent. Joshua 9:17 Moveruntque castra filii Israel, et venerunt in civitates eorum die tertio, quarum haec vocabula sunt, Gabaon, et Caphira, et Beroth, et Cariathiarim. Joshua 9:18 Et non percusserunt eos, eo quod iurassent eis principes multitudinis in nomine Domini Dei Israel. Murmuravit itaque omne vulgus contra principes. Joshua 9:19 Qui responderunt eis: Iuravimus illis in nomine Domini Dei Israel, et idcirco non possumus eos contingere. Joshua 9:20 Sed hoc faciemus eis: Reserventur quidem ut vivant, ne contra nos ira Domini concitetur, si peieraverimus: Joshua 9:21 sed sic vivant, ut in usus universae multitudinis ligna caedant, aquasque comportent. Quibus haec loquentibus: Joshua 9:22 vocavit Gabaonitas Iosue, et dixit eis: Cur nos decipere fraude voluistis, ut diceretis: Procul valde habitamus a vobis, cum in medio nostri sitis? Joshua 9:23 Itaque sub maledictione eritis, et non deficiet de stirpe vestra ligna caedens, aquasque comportans in domum Dei mei. Joshua 9:24 Qui responderunt: Nunciatum est nobis servis tuis, quod promisisset Dominus Deus tuus Moysi servo suo ut traderet vobis omnem Terram, et disperderet cunctos habitatores eius. Timuimus igitur valde, et providimus animabus nostris, vestro terrore compulsi, et hoc consilium inivimus. Joshua 9:25 Nunc autem in manu tua sumus: quod tibi bonum et rectum videtur, fac nobis. Joshua 9:26 Fecit ergo Iosue ut dixerat, et liberavit eos de manu filiorum Israel, ut non occiderentur. Joshua 9:27 Decrevitque in illo die eos esse in ministerio cuncti populi, et altaris Domini, caedentes ligna, et aquas comportantes, usque in praesens tempus, in loco, quem Dominus elegisset. Joshua 10:0 Joshua 10:1 Quae cum audisset Adonisedec rex Ierusalem, quod scilicet cepisset Iosue Hai, et subvertisset eam (sicut enim fecerat Iericho et regi eius, sic fecit Hai, et regi illius) et quod transfugissent Gabaonitae ad Israel, et essent foederati eorum, Joshua 10:2 timuit valde. Urbs enim magna erat Gabaon, et una civitatum regalium, et maior oppido Hai, omnesque bellatores eius fortissimi. Joshua 10:3 Misit ergo Adonisedec rex Ierusalem ad Oham regem Hebron, et ad Pharam regem Ierimoth, ad Iaphia quoque regem Lachis, et ad Dabir regem Eglon, dicens: Joshua 10:4 Ad me ascendite, et ferte praesidium, ut expugnemus Gabaon, quare transfugerit ad Iosue, et ad filios Israel. Joshua 10:5 Congregati igitur ascenderunt quinque reges Amorrhaeorum: rex Ierusalem, rex Hebron, rex Ierimoth, rex Lachis, rex Eglon, simul cum exercitibus suis, et castrametati sunt circa Gabaon, oppugnantes eam. Joshua 10:6 Habitatores autem Gabaon urbis obsessae miserunt ad Iosue, qui tunc morabatur in castris apud Galgalam, et dixerunt ei: Ne retrahas manus tuas ab auxilio servorum tuorum: ascende cito, et libera nos, ferque praesidium: convenerunt enim adversum nos omnes reges Amorrhaeorum, qui habitant in montanis. Joshua 10:7 Ascenditque Iosue de Galgalis, et omnis exercitus bellatorum cum eo, viri fortissimi. Joshua 10:8 Dixitque Dominus ad Iosue: Ne timeas eos: in manus enim tuas tradidi illos: nullus ex eis tibi resistere poterit. Joshua 10:9 Irruit itaque Iosue super eos repente, tota nocte ascendens de Galgalis: Joshua 10:10 Et conturbavit eos Dominus a facie Israel: contrivitque plaga magna in Gabaon, ac persecutus est eos per viam ascensus Beth horon, et percussit usque Azeca et Maceda. Joshua 10:11 Cumque fugerent filios Israel, et essent in descensu Beth horon, Dominus misit super eos lapides magnos de caelo usque ad Azeca: et mortui sunt multo plures lapidibus grandinis, quam quos gladio percusserant filii Israel. Joshua 10:12 Tunc locutus est Iosue Domino in die, qua tradidit Amorrhaeum in conspectu filiorum Israel, dixitque coram eis: Sol contra Gabaon ne movearis, et Luna contra vallem Aialon. Joshua 10:13 Steteruntque Sol et Luna, donec ulcisceretur se gens de inimicis suis. Nonne scriptum est hoc in libro iustorum? Stetit itaque Sol in medio caeli, et non festinavit occumbere spatio unius diei. Joshua 10:14 Non fuit antea nec postea tam longa dies, obediente Domino voci hominis, et pugnante pro Israel. Joshua 10:15 Reversusque est Iosue cum omni Israel in castra Galgalae. Joshua 10:16 Fugerant enim quinque reges, et se absconderant in spelunca urbis Maceda. Joshua 10:17 Nunciatumque est Iosue quod inventi essent quinque reges latentes in spelunca urbis Maceda. Joshua 10:18 Qui praecepit sociis, et ait: Volvite saxa ingentia ad os speluncae, et ponite viros industrios, qui clausos custodiant: Joshua 10:19 vos autem nolite stare, sed persequimini hostes, et extremos quosque fugientium caedite: nec dimittatis eos urbium suarum intrare praesidia, quos tradidit Dominus Deus in manus vestras. Joshua 10:20 Caesis ergo adversariis plaga magna, et usque ad internecionem pene consumptis, hi, qui Israel effugere potuerunt, ingressi sunt civitates munitas. Joshua 10:21 Reversusque est omnis exercitus ad Iosue in Maceda, ubi tunc erant castra, sani et integro numero: nullusque contra filios Israel mutire ausus est. Joshua 10:22 Praecepitque Iosue, dicens: Aperite os speluncae, et adducite ad me quinque reges, qui in ea latitant. Joshua 10:23 Feceruntque ministri ut sibi fuerat imperatum: et eduxerunt ad eum quinque reges de spelunca, regem Ierusalem, regem Hebron, regem Ierimoth, regem Lachis, regem Eglon. Joshua 10:24 Cumque adducti essent ad eum, vocavit omnes viros Israel, et ait ad principes exercitus qui secum erant: Ite, et ponite pedes super colla regum istorum. Qui cum perrexissent, et subiectorum colla pedibus calcarent, Joshua 10:25 rursum ait ad eos: Nolite timere, nec paveatis, confortamini et estote robusti: sic enim faciet Dominus cunctis hostibus vestris, adversum quos dimicatis. Joshua 10:26 Percussitque Iosue, et interfecit eos, atque suspendit super quinque stipites: fueruntque suspensi usque ad vesperum. Joshua 10:27 Cumque occumberet sol, praecepit sociis ut deponerent eos de patibulis. Qui depositos proiecerunt in speluncam, in qua latuerant, et posuerunt super os eius saxa ingentia, quae permanent usque in praesens. Joshua 10:28 Eodem quoque die Macedam cepit Iosue, et percussit eam in ore gladii, regemque illius interfecit, et omnes habitatores eius: non dimisit in ea saltem parvas reliquias. Fecitque regi Maceda, sicut fecerat regi Iericho. Joshua 10:29 Transivit autem cum omni Israel de Maceda in Lebna, et pugnabat contra eam: Joshua 10:30 quam tradidit Dominus cum rege suo in manus Israel: percusseruntque urbem in ore gladii, et omnes habitatores eius. non dimiserunt in ea ullas reliquias. Feceruntque regi Lebna, sicut fecerant regi Iericho. Joshua 10:31 De Lebna transivit in Lachis cum omni Israel: et exercitu per gyrum disposito oppugnabat eam. Joshua 10:32 Tradiditque Dominus Lachis in manus Israel, et cepit eam die altero, atque percussit in ore gladii, omnemque animam quae fuerat in ea, sicut fecerat Lebna. Joshua 10:33 Eo tempore ascendit Horam rex Gazer, ut auxiliaretur Lachis: quem percussit Iosue cum omni populo eius usque ad internecionem. Joshua 10:34 Transivitque de Lachis in Eglon, et circumdedit, Joshua 10:35 atque expugnavit eam eadem die: percussitque in ore gladii omnes animas, quae erant in ea iuxta omnia quae fecerat Lachis. Joshua 10:36 Ascendit quoque cum omni Israel de Eglon in Hebron, et pugnavit contra eam: Joshua 10:37 cepit eam, et percussit in ore gladii, regem quoque eius, et omnia oppida regionis illius, universasque animas, quae in ea fuerant commoratae: non reliquit in ea ullas reliquias: sicut fecerat Eglon, sic fecit et Hebron, cuncta quae in ea reperit consumens gladio. Joshua 10:38 Inde reversus in Dabir, Joshua 10:39 cepit eam atque vastavit: regem quoque eius atque omnia per circuitum oppida percussit in ore gladii: non dimisit in ea ullas reliquias: sicut fecerat Hebron et Lebna et regibus earum, sic fecit Dabir et regi illius. Joshua 10:40 Percussit itaque Iosue omnem Terram montanam et meridianam atque campestrem, et Asedoth cum regibus suis: non dimisit in ea ullas reliquias, sed omne quod spirare poterat interfecit, sicut praeceperat ei Dominus Deus Israel, Joshua 10:41 a Cadesbarne usque Gazam. Omnem Terram Gessen usque Gabaon, Joshua 10:42 universosque reges, et regiones eorum uno impetu cepit atque vastavit: Dominus enim Deus Israel pugnavit pro eo. Joshua 10:43 reversusque est cum omni Israel ad locum castrorum in Galgala. Joshua 11:0 Joshua 11:1 Quae cum audisset Iabin rex Asor, misit ad Iobab regem Madon, et ad regem Semeron, atque ad regem Achsaph: Joshua 11:2 ad reges quoque Aquilonis, qui habitabant in montanis et in planitie contra meridiem Ceneroth, in campestribus quoque et regionibus Dor iuxta mare: Joshua 11:3 Chananaeum quoque ab Oriente et Occidente, et Amorrhaeum atque Hethaeum ac Pherezaeum et Iebusaeum in montanis: Hevaeum quoque qui habitabat ad radices Hermon in Terra Maspha. Joshua 11:4 Egressique sunt omnes cum turmis suis, populus multus nimis sicut arena, quae est in littore maris, equi quoque et currus immensae multitudinis. Joshua 11:5 Conveneruntque omnes reges isti in unum ad Aquas Merom, ut pugnarent contra Israel. Joshua 11:6 Dixitque Dominus ad Iosue: Ne timeas eos: cras enim hac eadem hora ego tradam omnes istos vulnerandos in conspectu Israel: equos eorum subnervabis, et currus igne combures. Joshua 11:7 Venitque Iosue, et omnis exercitus cum eo adversus illos ad Aquas Merom subito, et irruerunt super eos, Joshua 11:8 tradiditque illos Dominus in manus Israel. Qui percusserunt eos, et persecuti sunt usque ad Sidonem magnam, et Aquas Maserephoth, campumque Masphe, qui est ad Orientalem illius partem. Itaque percussit omnes, ut nullas dimitteret ex eis reliquias: Joshua 11:9 fecitque sicut praeceperat ei Dominus, equos eorum subnervavit, currusque combussit igni. Joshua 11:10 Reversusque statim cepit Asor: et regem eius percussit gladio. Asor enim antiquitus inter omnia regna haec principatum tenebat. Joshua 11:11 Percussitque omnes animas, quae ibidem morabantur: non dimisit in ea ullas reliquias, sed usque ad internecionem universa vastavit, ipsamque urbem peremit incendio. Joshua 11:12 Et omnes per circuitum civitates, reges quoque earum cepit, percussit atque delevit, sicut praeceperat ei Moyses famulus Domini. Joshua 11:13 Absque urbibus, quae erant in collibus, et in tumulis sitae, ceteras succendit Israel: unam tantum Asor munitissimam flamma consumpsit. Joshua 11:14 Omnemque praedam istarum urbium ac iumenta diviserunt sibi filii Israel, cunctis hominibus interfectis. Joshua 11:15 Sicut praeceperat Dominus Moysi servo suo, ita praecepit Moyses Iosue, et ille universa complevit: non praeteriit de universis mandatis, nec unum quidem verbum quod iusserat Dominus Moysi. Joshua 11:16 Cepit itaque Iosue omnem Terram montanam, et meridianam, terramque Gessen, et planitiem, et Occidentalem plagam, montemque Israel, et campestria eius: Joshua 11:17 et partem montis, quae ascendit Seir usque Baalgad per planitiem Libani subter montem Hermon: omnes reges eorum cepit, percussit, et occidit. Joshua 11:18 Multo tempore pugnavit Iosue contra reges istos. Joshua 11:19 Non fuit civitas quae se non traderet filiis Israel, praeter Hevaeum, qui habitabat in Gabaon: omnes enim bellando cepit. Joshua 11:20 Domini enim sententia fuerat, ut indurarentur corda eorum, et pugnarent contra Israel, et caderent, et non mererentur ullam clementiam, ac perirent, sicut praeceperat Dominus Moysi. Joshua 11:21 In illo tempore venit Iosue, et interfecit Enacim de montanis, Hebron, et Dabir, et Anab, et de omni monte Iuda et Israel, urbesque eorum delevit. Joshua 11:22 Non reliquit ullum de stirpe Enacim, in Terra filiorum Israel: absque civitatibus Gaza, et Geth, et Azoto, in quibus solum relicti sunt. Joshua 11:23 Cepit ergo Iosue omnem Terram, sicut locutus est Dominus ad Moysen, et tradidit eam in possessionem filiis Israel secundum partes et tribus suas. quievitque Terra a praeliis. Joshua 12:0 Joshua 12:1 Hi sunt reges, quos percusserunt filii Israel, et possederunt Terram eorum trans Iordanem ad solis ortum, a torrente Arnon usque ad montem Hermon, et omnem Orientalem plagam, quae respicit solitudinem. Joshua 12:2 Sehon rex Amorrhaeorum, qui habitavit in Hesebon, dominatus est ab Aroer, quae sita est super ripam torrentis Arnon, et mediae partis in valle, dimidiaeque Galaad, usque ad torrentem Ieboc, qui est terminus filiorum Ammon. Joshua 12:3 et a solitudine usque ad Mare Ceneroth contra Orientem, et usque ad Mare deserti, quod est mare salsissimum, ad Orientalem plagam per viam quae ducit Bethsimoth: et ab australi parte, quae subiacet Asedoth, Phasga. Joshua 12:4 Terminus Og regis Basan, de reliquiis Raphaim, qui habitavit in Astaroth, et in Edrai, et dominatus est in monte Hermon, et in Salecha, atque in universa Basan, usque ad terminos Joshua 12:5 Gessuri, et Machati, et dimidiae partis Galaad: terminos Sehon regis Hesebon. Joshua 12:6 Moyses famulus Domini, et filii Israel percusserunt eos, tradiditque Terram eorum Moyses in possessionem Rubenitis, et Gaditis, et dimidiae tribui Manasse. Joshua 12:7 Hi sunt reges Terrae, quos percussit Iosue et filii Israel trans Iordanem ad Occidentalem plagam, a Baalgad in campo Libani, usque ad montem, cuius pars ascendit in Seir: tradiditque eam Iosue in possessionem tribubus Israel, singulis partes suas, Joshua 12:8 tam in montanis quam in planis atque campestribus. In Aseroth, et in solitudine, ac in meridie Hethaeus fuit et Amorrhaeus, Chananaeus et Pherezaeus, Hevaeus et Iebusaeus. Joshua 12:9 Rex Iericho unus: rex Hai, quae est ex latere Bethel, unus: Joshua 12:10 rex Ierusalem unus, rex Hebron unus, Joshua 12:11 rex Ierimoth unus, rex Lachis unus, Joshua 12:12 rex Eglon unus, rex Gazer unus, Joshua 12:13 rex Dabir unus, rex Gader unus, Joshua 12:14 rex Herma unus, rex Hered unus, Joshua 12:15 rex Lebna unus, rex Adullam unus, Joshua 12:16 rex Maceda unus, rex Bethel unus, Joshua 12:17 rex Taphua unus, rex Opher unus, Joshua 12:18 rex Aphec unus, rex Saron unus, Joshua 12:19 rex Madon unus, rex Asor unus, Joshua 12:20 rex Semeron unus, rex Achsaph unus, Joshua 12:21 rex Thenac unus, rex Mageddo unus, Joshua 12:22 rex Cades unus, rex Iachanan Carmeli unus, Joshua 12:23 rex Dor, et provinciae Dor unus, rex Gentium Galgal unus, Joshua 12:24 rex Thersa unus: omnes reges triginta unus. Joshua 13:0 Joshua 13:1 Iosue senex, provectaeque aetatis erat, et dixit Dominus ad eum: Senuisti, et longaevus es, terraque latissima derelicta est, quae necdum sorte divisa est: Joshua 13:2 omnis videlicet Galilaea, Philisthiim, et universa Gessuri. Joshua 13:3 A fluvio turbido, qui irrigat Aegyptum, usque ad terminos Accaron contra Aquilonem: Terra Chanaan, quae in quinque regulos Philisthiim dividitur, Gazaeos, et Azotios, Ascalonitas, Gethaeos, et Accaronitas. Joshua 13:4 Ad meridiem vero sunt Hevaei, omnis Terra Chanaan, et Maara Sidoniorum usque Apheca et terminos Amorrhaei, Joshua 13:5 eiusque confinia. Libani quoque regio contra Orientem a Baalgad sub monte Hermon, donec ingrediaris Emath. Joshua 13:6 Omnium qui habitant in monte a Libano usque ad Aquas Maserephoth, universique Sidonii. Ego sum qui delebo eos a facie filiorum Israel. Veniat ergo in partem hereditatis Israel, sicut praecepi tibi. Joshua 13:7 Et nunc divide terram in possessionem novem tribubus, et dimidiae tribui Manasse, Joshua 13:8 cum qua Ruben et Gad possederunt terram, quam tradidit eis Moyses famulus Domini trans fluenta Iordanis, ad orientalem plagam. Joshua 13:9 Ab Aroer, quae sita est in ripa torrentis Arnon, et in vallis medio, universaque campestria Medaba, usque Dibon. Joshua 13:10 et cunctas civitates Sehon, regis Amorrhaei, qui regnavit in Hesebon usque ad terminos filiorum Ammon. Joshua 13:11 et Galaad, ac terminum Gessuri et Machati, et omnem montem Hermon, et universam Basan, usque ad Salecha, Joshua 13:12 omne regnum Og in Basan, qui regnavit in Astaroth et Edrai, ipse fuit de reliquiis Raphaim: percussitque eos Moyses, atque delevit. Joshua 13:13 Nolueruntque disperdere filii Israel Gessuri et Machati: et habitaverunt in medio Israel usque in praesentem diem. Joshua 13:14 Tribui autem Levi non dedit possessionem: sed sacrificia et victimae Domini Dei Israel, ipsa est eius hereditas, sicut locutus est illi. Joshua 13:15 Dedit ergo Moyses possessionem tribui filiorum Ruben iuxta cognationes suas. Joshua 13:16 Fuitque terminus eorum ab Aroer, quae sita est in ripa torrentis Arnon, et in valle eiusdem torrentis media: universam planitiem, quae ducit Medaba, Joshua 13:17 et Hesebon, cunctosque viculos earum, qui sunt in campestribus: Dibon quoque, et Bamothbaal, et oppidum Baalmaon, Joshua 13:18 et Iassa, et Cedimoth, et Mephaath, Joshua 13:19 et Cariathaim, et Sabama, et Sarathasar in monte convallis. Joshua 13:20 Bethphogor et Asedoth, Phasga et Bethiesimoth, Joshua 13:21 et omnes urbes campestres, universaque regna Sehon regis Amorrhaei, qui regnavit in Hesebon, quem percussit Moyses cum principibus Madian: Hevaeum, et Recem, et Sur, et Hur, et Rebe duces Sehon habitatores Terrae. Joshua 13:22 Et Balaam filium Beor ariolum occiderunt filii Israel gladio cum ceteris interfectis. Joshua 13:23 Factusque est terminus filiorum Ruben Iordanis fluvius. Haec est possessio Rubenitarum per cognationes suas urbium et viculorum. Joshua 13:24 Deditque Moyses tribui Gad et filiis eius per cognationes suas possessionem, cuius haec divisio est. Joshua 13:25 Terminus Iaser, et omnes civitates Galaad, et dimidiam partem terrae filiorum Ammon, usque ad Aroer, quae est contra Rabba. Joshua 13:26 et ab Hesebon usque Ramoth, Masphe et Betonim: et a Manaim usque ad terminos Dabir. Joshua 13:27 in valle quoque Betharan, et Bethnemra, et Socoth, et Saphon reliquam partem regni Sehon regis Hesebon: huius quoque finis, Iordanis est usque ad extremam partem maris Cenereth trans Iordanem ad orientalem plagam. Joshua 13:28 haec est possessio filiorum Gad per familias suas, civitates, et villae earum. Joshua 13:29 Dedit et dimidiae tribui Manasse, filiisque eius iuxta cognationes suas possessionem, Joshua 13:30 cuius hoc principium est: a Manaim universam Basan, et cuncta regna Og regis Basan, omnesque vicos Iair, qui sunt in Basan, sexaginta oppida. Joshua 13:31 et dimidiam partem Galaad, et Astaroth, et Edrai urbes regni Og in Basan: filiis Machir, filii Manasse, dimidiae parti filiorum Machir iuxta cognationes suas. Joshua 13:32 Hanc possessionem divisit Moyses in campestribus Moab trans Iordanem contra Iericho ad Orientalem plagam. Joshua 13:33 Tribui autem Levi non dedit possessionem: quoniam Dominus Deus Israel ipse est possessio eius, ut locutus est illi. Joshua 14:0 Joshua 14:1 Hoc est, quod possederunt filii Israel in Terra Chanaan, quam dederunt eis Eleazar sacerdos, et Iosue filius Nun, et principes familiarum per tribus Israel: Joshua 14:2 sorte omnia dividentes, sicut praeceperat Dominus in manu Moysi, novem tribubus, et dimidiae tribui. Joshua 14:3 Duabus enim tribubus, et dimidiae dederat Moyses trans Iordanem possessionem: absque Levitis, qui nihil terrae acceperunt inter fratres suos: Joshua 14:4 sed in eorum successerunt locum filii Ioseph in duas divisi tribus, Manasse et Ephraim: nec acceperunt Levitae aliam in Terra partem, nisi urbes ad habitandum, et suburbana earum ad alenda iumenta et pecora sua. Joshua 14:5 Sicut praeceperat Dominus Moysi, ita fecerunt filii Israel, et diviserunt Terram. Joshua 14:6 Accesserunt itaque filii Iuda ad Iosue in Galgala, locutusque est ad eum Caleb filius Iephone Cenezaeus: Nosti quid locutus sit Dominus ad Moysen hominem Dei de me et te in Cadesbarne. Joshua 14:7 Quadraginta annorum eram quando misit me Moyses famulus Domini de Cadesbarne, ut considerarem Terram, nunciavique ei quod mihi verum videbatur. Joshua 14:8 Fratres autem mei, qui ascenderant mecum, dissolverunt cor populi: et nihilominus ego secutus sum Dominum Deum meum. Joshua 14:9 Iuravitque Moyses in die illo, dicens: Terra, quam calcavit pes tuus, erit possessio tua, et filiorum tuorum in aeternum: quia secutus es Dominum Deum meum. Joshua 14:10 Concessit ergo Dominus vitam mihi, sicut pollicitus est usque in praesentem diem. Quadraginta et quinque anni sunt, ex quo locutus est Dominus verbum istud ad Moysen, quando ambulabat Israel per solitudinem: hodie octoginta quinque annorum sum Joshua 14:11 sic valens, ut eo valebam tempore quando ad explorandum missus sum: illius in me temporis fortitudo usque hodie perseverat, tam ad bellandum quam ad gradiendum. Joshua 14:12 Da ergo mihi montem istum, quem pollicitus est Dominus, te quoque audiente, in quo Enacim sunt, et urbes magnae atque munitae: si forte sit Dominus mecum, et potuero delere eos: sicut promisit mihi. Joshua 14:13 Benedixitque ei Iosue: et tradidit ei Hebron in possessionem. Joshua 14:14 atque ex eo fuit Hebron Caleb filio Iephone Cenezaeo usque in praesentem diem: quia secutus est Dominum Deum Israel. Joshua 14:15 Nomen Hebron ante vocabatur Cariath Arbe: Adam maximus ibi inter Enacim situs est: et Terra cessavit a praeliis. Joshua 15:0 Joshua 15:1 Igitur sors filiorum Iudae per cognationes suas ista fuit: A termino Edom, usque ad desertum Sin contra Meridiem, et usque ad extremam partem australis plagae. Joshua 15:2 initium eius a summitate maris salsissimi, et a lingua eius, quae respicit Meridiem. Joshua 15:3 Egrediturque contra Ascensum Scorpionis, et pertransit in Sina: ascenditque in Cadesbarne, et pervenit in Esron, ascendens ad Addar, et circuiens Carcaa, Joshua 15:4 atque inde pertransiens in Asemona, et perveniens ad Torrentem Aegypti: eruntque termini eius mare magnum. hic erit finis meridianae plagae. Joshua 15:5 Ab Oriente vero erit initium, mare salsissimum usque ad extrema Iordanis: et ea quae respiciunt ad Aquilonem a lingua maris usque ad eumdem Iordanis fluvium. Joshua 15:6 ascenditque terminus in Beth hagla, et transit ab Aquilone in Beth Araba: ascendens ad lapidem Boen filii Ruben. Joshua 15:7 et tendens usque ad terminos Debera de Valle Achor, contra Aquilonem respiciens Galgala, quae est ex adverso Ascensionis Adommim, ab australi parte torrentis: transitque aquas, quae vocantur Fons solis: et erunt exitus eius ad Fontem rogel. Joshua 15:8 ascenditque per convallem filii Ennom ex latere Iebusaei ad Meridiem, haec est Ierusalem: et inde se erigens ad verticem montis, qui est contra Geennom ad Occidentem in summitate Vallis Raphaim contra Aquilonem. Joshua 15:9 pertransitque a vertice montis usque ad fontem aquae Nephtoa: et pervenit usque ad vicos montis Ephron: inclinaturque in Baala, quae est Cariathiarim, id est, urbs silvarum. Joshua 15:10 et circuit de Baala contra Occidentem, usque ad montem Seir: transitque iuxta latus montis Iarim ad Aquilonem in Cheslon: et descendit in Bethsames, transitque in Thamna. Joshua 15:11 et pervenit contra Aquilonem partis Accaron ex latere: inclinaturque Sechrona, et transit montem Baala: pervenitque in Iebneel, et magni maris contra occidentem fine concluditur. Joshua 15:12 hi sunt termini filiorum Iuda per circuitum in cognationibus suis. Joshua 15:13 Caleb vero filio Iephone dedit partem in medio filiorum Iuda, sicut praeceperat ei Dominus: Cariath Arbe patris Enac, ipsa est Hebron. Joshua 15:14 Delevitque ex ea Caleb tres filios Enac, Sesai et Ahiman et Tholmai de stirpe Enac. Joshua 15:15 Atque inde conscendens venit ad habitatores Dabir, quae prius vocabatur Cariath Sepher, id est, civitas litterarum. Joshua 15:16 Dixitque Caleb: Qui percusserit Cariath Sepher, et ceperit eam, dabo ei Axam filiam meam uxorem. Joshua 15:17 Cepitque eam Othoniel filius Cenez frater Caleb iunior: deditque ei Axam filiam suam uxorem. Joshua 15:18 Quae, cum pergerent simul, suasa est a viro suo ut peteret a patre suo agrum, suspiravitque ut sedebat in asino. Cui Caleb: Quid habes, inquit? Joshua 15:19 At illa respondit: Da mihi benedictionem: Terram australem et arentem dedisti mihi, iunge et irriguam. Dedit itaque ei Caleb irriguum superius et inferius. Joshua 15:20 Haec est possessio tribus filiorum Iuda per cognationes suas. Joshua 15:21 Erantque civitates ab extremis partibus filiorum Iuda iuxta terminos Edom a Meridie: Cabseel et Eder et Iagur, Joshua 15:22 et Cyna et Dimona et Adada, Joshua 15:23 et Cades, et Asor, et Iethnam, Joshua 15:24 Ziph et Telem et Baloth, Joshua 15:25 Asor nova et Carioth, Hesron, haec est Asor. Joshua 15:26 Amam, Sama, et Molada, Joshua 15:27 et Asergadda et Hassemon et Bethphelet, Joshua 15:28 et Hasersual et Bersabee et Baziothia, Joshua 15:29 et Baala et Im et Esem, Joshua 15:30 et Eltholad et Cesil et Harma, Joshua 15:31 et Siceleg et Medemena et Sensenna, Joshua 15:32 Lebaoth et Selim et Aen et Remon. omnes civitates vigintinovem, et villae earum. Joshua 15:33 In campestribus vero: Estaol et Sarea et Asena, Joshua 15:34 et Zanoe et Aengannim et Taphua et Enaim, Joshua 15:35 et Ierimoth et Adullam, Socho et Azeca, Joshua 15:36 et Saraim et Adithaim et Gedera et Gederothaim: urbes quattuordecim, et villae earum. Joshua 15:37 Sanan et Hadassa et Magdalgad, Joshua 15:38 Delean et Masepha et Iecthel, Joshua 15:39 Lachis et Bascath et Eglon, Joshua 15:40 Chebbon et Leheman et Cethlis Joshua 15:41 et Gideroth et Bethdagon et Naama et Maceda: civitates sedecim, et villae earum. Joshua 15:42 Labana et Ether et Asan, Joshua 15:43 Iephtha et Esna et Nesib, Joshua 15:44 et Ceila et Achzib et Maresa: civitates novem, et villae earum. Joshua 15:45 Accaron cum vicis et villulis suis. Joshua 15:46 Ab Accaron usque ad mare: omnia quae vergunt ad Azotum et viculos eius. Joshua 15:47 Azotus cum vicis et villulis suis. Gaza cum vicis et villulis suis, usque ad torrentem Aegypti, et mare magnum terminus eius. Joshua 15:48 Et in monte: Samir et Iether et Socoth Joshua 15:49 et Danna et Cariathsenna, haec est Dabir: Joshua 15:50 Anab et Istemo et Anim, Joshua 15:51 Gosen et Olon et Gilo: civitates undecim et villae earum. Joshua 15:52 Arab et Ruma et Esaan, Joshua 15:53 et Ianum et Beththaphua et Apheca, Joshua 15:54 Athmatha et Cariath Arbe, haec est Hebron, et Sior: civitates novem, et villae earum. Joshua 15:55 Maon et Carmel et Ziph et Iota, Joshua 15:56 Iezrael et Iucadam et Zanoe, Joshua 15:57 Accain Gabaa et Thamna: civitates decem, et villae earum. Joshua 15:58 Halhul, et Besur, et Gedor, Joshua 15:59 Mareth, et Bethanoth, et Eltecon: civitates sex et villae earum. Joshua 15:60 Cariathbaal, haec est Cariathiarim urbs silvarum, et Arebba: civitates duae, et villae earum. Joshua 15:61 In deserto Betharaba, Meddin, et Sachacha Joshua 15:62 et Nebsan, et civitas salis, et Engaddi: civitates sex, et villae earum. Joshua 15:63 Iebusaeum autem habitatorem Ierusalem non potuerunt filii Iuda delere: habitavitque Iebusaeus cum filiis Iuda in Ierusalem usque in praesentem diem. Joshua 16:0 Joshua 16:1 Cecidit quoque sors filiorum Ioseph ab Iordane contra Iericho et aquas eius ab Oriente: solitudo quae ascendit de Iericho ad montem Bethel: Joshua 16:2 et egreditur de Bethel Luzam: transitque terminum Archi, Ataroth. Joshua 16:3 et descendit ad Occidentem iuxta terminum Iephleti, usque ad terminos Beth horon inferioris, et Gazer: finiunturque regiones eius mari magno: Joshua 16:4 possederuntque filii Ioseph Manasses et Ephraim. Joshua 16:5 Et factus est terminus filiorum Ephraim per cognationes suas: et possessio eorum contra Orientem Ataroth addar usque Beth horon superiorem. Joshua 16:6 Egrediunturque confinia in mare: Machmethath vero Aquilonem respicit, et circuit terminos contra Orientem in Thanathselo: et pertransit ab Oriente Ianoe. Joshua 16:7 descenditque de Ianoe in Ataroth et Naaratha: et pervenit in Iericho, egrediturque ad Iordanem. Joshua 16:8 De Taphua pertransit contra mare in Vallem arundineti, suntque egressus eius in mare salsissimum. haec est possessio tribus filiorum Ephraim per familias suas. Joshua 16:9 Urbesque separatae sunt filiis Ephraim in medio possessionis filiorum Manasse, et villae earum. Joshua 16:10 Et non interfecerunt filii Ephraim Chananaeum, qui habitabat in Gazer: habitavitque Chananaeus in medio Ephraim usque in diem hanc tributarius. Joshua 17:0 Joshua 17:1 Cecidit autem sors tribui Manasse: (ipse enim est primogenitus Ioseph) Machir primogenito Manasse patri Galaad, qui fuit vir pugnator, habuitque possessionem Galaad et Basan: Joshua 17:2 et reliquis filiorum Manasse iuxta familias suas, filiis Abiezer, et filiis Helec, et filiis Esriel, et filiis Sechem, et filiis Hepher, et filiis Semida. isti sunt filii Manasse filii Ioseph, mares, per cognationes suas. Joshua 17:3 Salphaad vero filio Hepher filii Galaad filii Machir filii Manasse non erant filii, sed solae filiae: quarum ista sunt nomina, Maala et Noa et Hegla et Melcha et Thersa. Joshua 17:4 Veneruntque in conspectu Eleazari sacerdotis, et Iosue filii Nun, et principum dicentes: Dominus praecepit per manum Moysi, ut daretur nobis possessio in medio fratrum nostrorum. Deditque eis iuxta imperium Domini possessionem in medio fratrum patris earum. Joshua 17:5 Et ceciderunt funiculi Manasse, decem, absque Terra Galaad et Basan trans Iordanem. Joshua 17:6 Filiae enim Manasse possederunt hereditatem in medio filiorum eius. Terra autem Galaad cecidit in sortem filiorum Manasse qui reliqui erant. Joshua 17:7 Fuitque terminus Manasse ab Aser, Machmathath quae respicit Sichem: et egreditur ad dexteram iuxta habitatores Fontis Taphuae. Joshua 17:8 Etenim in sorte Manasse ceciderat Terra Taphuae, quae est iuxta terminos Manasse filiorum Ephraim. Joshua 17:9 Descenditque terminus Vallis arundineti in meridiem torrentis civitatum Ephraim, quae in medio sunt urbium Manasse: terminus Manasse ab Aquilone torrentis, et exitus eius pergit ad mare: Joshua 17:10 ita ut possessio Ephraim sit ab Austro, et ab Aquilone Manasse, et utramque claudat mare, et coniungantur sibi in tribu Aser ab Aquilone, et in tribu Issachar ab Oriente. Joshua 17:11 Fuitque hereditas Manasse in Issachar et in Aser, Bethsan et viculi eius, et Ieblaam cum viculis suis, et habitatores Dor cum oppidis suis, habitatores quoque Endor cum viculis suis: similiterque habitatores Thenac cum viculis suis, et habitatores Mageddo cum viculis suis, et tertia pars urbis Nopheth. Joshua 17:12 Nec potuerunt filii Manasse has civitates subvertere, sed coepit Chananaeus habitare in terra ipsa. Joshua 17:13 Postquam autem convaluerunt filii Israel, subiecerunt Chananaeos, et fecerunt sibi tributarios, nec interfecerunt eos. Joshua 17:14 Locutique sunt filii Ioseph ad Iosue, et dixerunt: Quare dedisti mihi possessionem sortis et funiculi unius, cum sim tantae multitudinis, et benedixerit mihi Dominus? Joshua 17:15 Ad quos Iosue ait: Si populus multus es, ascende in silvam, et succide tibi spatia in Terra Pherezaei et Raphaim: quia angusta est tibi possessio montis Ephraim. Joshua 17:16 Cui responderunt filii Ioseph: Non poterimus ad montana conscendere, cum ferreis curribus utantur Chananaei, qui habitant in terra campestri, in qua sitae sunt Bethsan cum viculis suis, et Iezrael mediam possidens vallem. Joshua 17:17 Dixitque Iosue ad domum Ioseph, Ephraim et Manasse: Populus multus es, et magnae fortitudinis, non habebis sortem unam, Joshua 17:18 sed transibis ad montem, et succides tibi, atque purgabis ad habitandum spatia: et poteris ultra procedere cum subverteris Chananaeum, quem dicis ferreos habere currus, et esse fortissimum. Joshua 18:0 Joshua 18:1 Congregatique sunt omnes filii Israel in Silo, ibique fixerunt tabernaculum testimonii, et fuit eis Terra subiecta. Joshua 18:2 Remanserunt autem filiorum Israel septem tribus, quae necdum acceperant possessiones suas. Joshua 18:3 Ad quos Iosue ait: Usquequo marcetis ignavia, et non intratis ad possidendam Terram, quam Dominus Deus patrum vestrorum dedit vobis? Joshua 18:4 Eligite de singulis tribubus ternos viros, ut mittam eos, et pergant atque circumeant Terram, et describant eam iuxta numerum uniuscuiusque multitudinis: referantque ad me quod descripserint. Joshua 18:5 Dividite vobis Terram in septem partes: Iudas sit in terminis suis ab australi plaga, et domus Ioseph ab Aquilone. Joshua 18:6 mediam inter hos Terram in septem partes describite: et huc venietis ad me, ut coram Domino Deo vestro mittam vobis hic sortem: Joshua 18:7 quia non est inter vos pars Levitarum, sed sacerdotium Domini est eorum hereditas. Gad autem et Ruben, et dimidia tribus Manasse iam acceperant possessiones suas trans Iordanem ad Orientalem plagam: quas dedit eis Moyses famulus Domini. Joshua 18:8 Cumque surrexissent viri, ut pergerent ad describendam terram, praecepit eis Iosue, dicens: Circuite Terram, et describite eam, ac revertimini ad me: ut hic coram Domino, in Silo, mittam vobis sortem. Joshua 18:9 Itaque perrexerunt: et lustrantes eam, in septem partes diviserunt, scribentes in volumine. Reversique sunt ad Iosue in castra Silo. Joshua 18:10 Qui misit sortes coram Domino in Silo, divisitque Terram filiis Israel in septem partes. Joshua 18:11 Et ascendit sors prima filiorum Beniamin per familias suas, ut possiderent Terram inter filios Iuda et filios Ioseph. Joshua 18:12 Fuitque terminus eorum contra Aquilonem a Iordane: pergens iuxta latus Iericho septentrionalis plagae, et inde contra Occidentem ad montana conscendens, et perveniens ad solitudinem Bethaven, Joshua 18:13 atque pertransiens iuxta Luzam ad Meridiem, ipsa est Bethel: descenditque in Ataroth addar in montem, qui est ad Meridiem Beth horon inferioris: Joshua 18:14 Et inclinatur circuiens contra mare ad Meridiem montis qui respicit Beth horon contra Africum: suntque exitus eius in Cariath baal, quae vocatur et Cariathiarim, urbem filiorum Iuda. haec est plaga contra mare, ad Occidentem. Joshua 18:15 A Meridie autem ex parte Cariathiarim egreditur terminus contra mare, et pervenit usque ad fontem aquarum Nephtoa. Joshua 18:16 Descenditque in partem montis, qui respicit Vallem filiorum Ennom: et est contra septentrionalem plagam in extrema parte Vallis Raphaim. Descenditque in Geennom (id est, Vallem Ennom) iuxta latus Iebusaei ad Austrum: et pervenit ad Fontem rogel, Joshua 18:17 transiens ad Aquilonem, et egrediens ad Ensemes, id est fontem solis: Joshua 18:18 et pertransit usque ad tumulos, qui sunt e regione Ascensus Adommim: descenditque ad Abenboen, id est, lapidem Boen filii Ruben: et pertransit ex latere Aquilonis ad campestria: descenditque in planitiem, Joshua 18:19 et praetergreditur contra Aquilonem Beth hagla: suntque exitus eius contra linguam maris salsissimi ab Aquilone in fine Iordanis ad australem plagam: Joshua 18:20 qui est terminus illius ab Oriente. haec est possessio filiorum Beniamin per terminos suos in circuitu, et familias suas. Joshua 18:21 Fueruntque civitates eius, Iericho et Beth hagla et Vallis Casis, Joshua 18:22 Beth Araba et Samaraim et Bethel Joshua 18:23 et Avim et Aphara et Ophera, Joshua 18:24 villa Emona et Ophni et Gabee: civitates duodecim, et villae earum. Joshua 18:25 Gabaon et Rama et Beroth, Joshua 18:26 et Mesphe et Caphara, et Amosa Joshua 18:27 et Recem, Iarephel et Tharela, Joshua 18:28 et Sela, Eleph, et Iebus, quae est Ierusalem, Gabaath et Cariath: civitates quattuordecim, et villae earum. Haec est possessio filiorum Beniamin iuxta familias suas. Joshua 19:0 Joshua 19:1 Et egressa est sors secunda filiorum Simeon per cognationes suas: fuitque hereditas Joshua 19:2 eorum in medio possessionis filiorum Iuda: Bersabee et Sabee et Molada Joshua 19:3 et Hasersual, Bala et Asem Joshua 19:4 et Eltholad, Bethul et Harma Joshua 19:5 et Siceleg et Bethmarchaboth et Hasersusa Joshua 19:6 et Bethlebaoth et Sarohen: civitates tredecim, et villae earum. Joshua 19:7 Ain et Remmon et Athar et Asan: civitates quattuor, et villae earum: Joshua 19:8 omnes viculi per circuitum urbium istarum usque ad Baalath Beer Ramath contra australem plagam. Haec est hereditas filiorum Simeon iuxta cognationes suas, Joshua 19:9 in possessione et funiculo filiorum Iuda: quia maior erat. et idcirco filii Simeon possederunt in medio hereditatis eorum. Joshua 19:10 Ceciditque sors tertia filiorum Zabulon per cognationes suas: factus est terminus possessionis eorum usque Sarid. Joshua 19:11 Ascenditque de Mari et Medalaa, et pervenit in Debbaseth, usque ad torrentem qui est contra Ieconam. Joshua 19:12 Et revertitur de Sared contra Orientem in fines Ceseleththabor: et egreditur ad Dabereth, ascenditque contra Iaphie. Joshua 19:13 Et inde pertransit usque ad orientalem plagam Gethhepher et Thacasin: et egreditur in Remmon, Amthar et Noa. Joshua 19:14 Et circuit ad Aquilonem Hanathon: suntque egressus eius Vallis Iephthael, Joshua 19:15 et Cateth et Naalol et Semeron et Iedala et Bethlehem: civitates duodecim, et villae earum. Joshua 19:16 Haec est hereditas tribus filiorum Zabulon per cognationes suas, urbes et viculi earum. Joshua 19:17 Issachar egressa est sors quarta per cognationes suas. Joshua 19:18 fuitque eius hereditas Iezrael et Casaloth et Sunem Joshua 19:19 et Hapharaim et Seon, et Anaharath Joshua 19:20 et Rabboth et Cesion, Abes, Joshua 19:21 et Rameth, et Engannim, et Enhadda et Bethpheses. Joshua 19:22 Et pervenit terminus eius usque Thabor et Sehesima et Bethsames: eruntque exitus eius Iordanis: civitates sedecim, et villae earum. Joshua 19:23 Haec est possessio filiorum Issachar per cognationes suas, urbes, et viculi earum. Joshua 19:24 Ceciditque sors quinta tribui filiorum Aser per cognationes suas: Joshua 19:25 fuitque terminus eorum Halcath et Chali et Beten et Axaph Joshua 19:26 et Elmelech et Amaad et Messal: et pervenit usque ad Carmelum maris et Sihor et Labanath. Joshua 19:27 Ac revertitur contra orientem Bethdagon: et pertransit usque Zabulon et Vallem Iephthael contra Aquilonem in Bethemec et Nehiel. Egrediturque ad laevam Cabul, Joshua 19:28 et Abran et Rohob et Hamon et Cana, usque ad Sidonem magnam. Joshua 19:29 revertiturque in Horma usque ad civitatem munitissimam Tyrum, et usque Hosa: eruntque exitus eius in mare de funiculo Achziba: Joshua 19:30 et Amma et Aphec et Rohob. civitates viginti duae, et villae earum. Joshua 19:31 Haec est possessio filiorum Aser per cognationes suas, urbesque et viculi earum. Joshua 19:32 Filiorum Nephthali sexta sors cecidit per familias suas: Joshua 19:33 et coepit terminus de Heleph et Elon in Saananim, et Adami, quae est Neceb, et Iebnael usque Lecum: et egressus eorum usque ad Iordanem: Joshua 19:34 revertiturque terminus contra Occidentem in Azanotthabor, atque inde egreditur in Hucuca, et pertransit in Zabulon contra Meridiem, et in Aser contra Occidentem, et in Iuda ad Iordanem contra ortum solis. Joshua 19:35 civitates munitissimae, Assedim, Ser, et Emath, et Reccath et Cenereth, Joshua 19:36 et Edema et Arama, Asor Joshua 19:37 et Cedes et Edrai, Enhasor Joshua 19:38 et Ieron et Magdalel, Horem et Bethanath et Bethsames: civitates decem et novem, et villae earum. Joshua 19:39 Haec est possessio tribus filiorum Nephthali per cognationes suas, urbes et viculi earum. Joshua 19:40 Tribui filiorum Dan per familias suas egressa est sors septima: Joshua 19:41 et fuit terminus possessionis eius Sara et Esthaol, et Hirsemes, id est civitas solis. Joshua 19:42 Selebin et Aialon et Iethela, Joshua 19:43 Elon et Themna et Acron, Joshua 19:44 Elthece, Gebbethon et Balaath, Joshua 19:45 et Iud et Bane et Barach et Gethremmon: Joshua 19:46 et Meiarcon et Arecon, cum termino qui respicit Ioppen, Joshua 19:47 et ipso fine concluditur. Ascenderuntque filii Dan, et pugnaverunt contra Lesem, ceperuntque eam: et percusserunt eam in ore gladii, et possederunt, et habitaverunt in ea, vocantes nomen eius Lesem Dan, ex nomine Dan patris sui. Joshua 19:48 Haec est possessio tribus filiorum Dan, per cognationes suas, urbes et viculi earum. Joshua 19:49 Cumque complesset sorte dividere Terram singulis per tribus suas, dederunt filii Israel possessionem Iosue filio Nun in medio sui, Joshua 19:50 iuxta praeceptum Domini, urbem quam postulavit, Thamnath Saraa in monte Ephraim: et aedificavit civitatem, habitavitque in ea. Joshua 19:51 Hae sunt possessiones, quas sorte diviserunt Eleazar sacerdos, et Iosue filius Nun, et principes familiarum, ac tribuum filiorum Israel in Silo, coram Domino ad ostium tabernaculi testimonii, partitique sunt Terram. Joshua 20:0 Joshua 20:1 Et locutus est Dominus ad Iosue, dicens: Loquere filiis Israel, et dic eis: Joshua 20:2 Separate urbes fugitivorum, de quibus locutus sum ad vos per manum Moysi; Joshua 20:3 ut confugiat ad eas quicumque animam percusserit nescius: et possit evadere iram proximi, qui ultor est sanguinis: Joshua 20:4 cum ad unam harum confugerit civitatum, stabit ante portam civitatis, et loquetur senioribus urbis illius ea, quae se comprobent innocentem: sicque suscipient eum, et dabunt ei locum ad habitandum. Joshua 20:5 Cumque ultor sanguinis eum fuerit persecutus, non tradent in manus eius: quia ignorans percussit proximum eius, nec ante biduum, triduumve eius probatur inimicus. Joshua 20:6 Et habitabit in civitate illa, donec stet ante iudicium causam reddens facti sui, et moriatur sacerdos magnus, qui fuerit in illo tempore: tunc revertetur homicida, et ingredietur civitatem et domum suam de qua fugerat. Joshua 20:7 Decreveruntque Cedes in Galilaea montis Nephthali, et Sichem in monte Ephraim, et Cariatharbe, ipsa est Hebron in monte Iuda. Joshua 20:8 Et trans Iordanem contra Orientalem plagam Iericho, statuerunt Bosor, quae sita est in campestri solitudine de tribu Ruben, et Ramoth in Galaad de tribu Gad, et Gaulon in Basan de tribu Manasse. Joshua 20:9 Hae civitates constitutae sunt cunctis filiis Israel, et advenis, qui habitabant inter eos: ut fugeret ad eas qui animam nescius percussisset, et non moreretur in manu proximi, effusum sanguinem vindicare cupientis, donec staret ante populum expositurus causam suam. Joshua 21:0 Joshua 21:1 Accesseruntque principes familiarum Levi ad Eleazarum sacerdotem, et Iosue filium Nun, et ad duces cognationum per singulas tribus filiorum Israel: Joshua 21:2 locutique sunt ad eos in Silo Terrae Chanaan, atque dixerunt: Dominus praecepit per manum Moysi, ut darentur nobis urbes ad habitandum, et suburbana earum ad alenda iumenta. Joshua 21:3 Dederuntque filii Israel de possessionibus suis iuxta imperium Domini, civitates et suburbana earum. Joshua 21:4 Egressaque est sors in familiam Caath filiorum Aaron sacerdotis de tribubus Iuda, et Simeon, et Beniamin, civitates tredecim: Joshua 21:5 Et reliquis filiorum Caath, id est Levitis, qui superfuerant de tribubus Ephraim, et Dan, et dimidia tribu Manasse, civitates decem. Joshua 21:6 Porro filii Gerson egressa est sors, ut acciperent de tribubus Issachar et Aser et Nephthali, dimidiaque tribu Manasse in Basan civitates numero tredecim. Joshua 21:7 Et filiis Merari per cognationes suas de tribubus Ruben et Gad et Zabulon urbes duodecim. Joshua 21:8 Dederuntque filii Israel Levitis civitates et suburbana earum, sicut praecepit Dominus per manum Moysi, singulis sorte tribuentes. Joshua 21:9 De tribubus filiorum Iuda et Simeon dedit Iosue civitates: quarum ista sunt nomina, Joshua 21:10 filiis Aaron per familias Caath Levitici generis (prima enim sors illis egressa est) Joshua 21:11 Cariatharbe patris Enac, quae vocatur Hebron, in monte Iuda, et suburbana eius per circuitum. Joshua 21:12 Agros vero, et villas eius dederat Caleb filio Iephone ad possidendum. Joshua 21:13 Dedit ergo filiis Aaron sacerdotis Hebron confugii civitatem, ac suburbana eius: et Lobnam cum suburbanis suis: Joshua 21:14 et Iether, et Esthemo, Joshua 21:15 et Holon, et Dabir, Joshua 21:16 et Ain, et Ieta, et Bethsames, cum suburbanis suis: civitates novem de tribubus, ut dictum est, duabus. Joshua 21:17 De tribu autem filiorum Beniamin, Gabaon, et Gabae, Joshua 21:18 et Anathoth et Almon, cum suburbanis suis: civitates quattuor. Joshua 21:19 Omnes simul civitates filiorum Aaron sacerdotis, tredecim, cum suburbanis suis. Joshua 21:20 Reliquis vero per familias filiorum Caath Levitici generis haec est data possessio. Joshua 21:21 De tribu Ephraim urbes confugii, Sichem cum suburbanis suis in monte Ephraim, et Gazer Joshua 21:22 et Cibsaim et Beth horon, cum suburbanis suis, civitates quattuor. Joshua 21:23 De tribu quoque Dan, Eltheco et Gabathon, Joshua 21:24 et Aialon et Gethremmon, cum suburbanis suis, civitates quattuor. Joshua 21:25 Porro de dimidia tribu Manasse, Thanach et Gethremmon, cum suburbanis suis civitates duae. Joshua 21:26 Omnes civitates decem, et suburbana earum, datae sunt filiis Caath inferioris gradus. Joshua 21:27 Filiis quoque Gerson Levitici generis dedit de dimidia tribu Manasse confugii civitates, Gaulon in Basan, et Bosram, cum suburbanis suis, civitates duas. Joshua 21:28 Porro de tribu Issachar, Cesion, et Dabereth, Joshua 21:29 et Iaramoth, et Engannim, cum suburbanis suis, civitates quattuor. Joshua 21:30 De tribu autem Aser, Masal et Abdon, Joshua 21:31 et Helcath, et Rohob, cum suburbanis suis, civitates quattuor. Joshua 21:32 De tribu quoque Nephthali civitates confugii, Cedes in Galilaea, et Hammoth Dor, et Carthan, cum suburbanis suis, civitates tres. Joshua 21:33 Omnes urbes familiarum Gerson, tredecim, cum suburbanis suis. Joshua 21:34 Filiis autem Merari Levitis inferioris gradus per familias suas data est de tribu Zabulon, Iecnam et Cartha Joshua 21:35 et Damna et Naalol, civitates quattuor cum suburbanis suis. Joshua 21:36 De tribu Ruben ultra Iordanem contra Iericho civitates refugii, Bosor in solitudine, Misor et Iaser et Iethson et Mephaath, civitates quattuor cum suburbanis suis. Joshua 21:37 De tribu Gad civitates confugii, Ramoth in Galaad, et Manaim et Hesebon et Iazer, civitates quattuor cum suburbanis suis. Joshua 21:38 Omnes urbes filiorum Merari per familias et cognationes suas, duodecim. Joshua 21:39 Itaque civitates universae Levitarum in medio possessionis filiorum Israel fuerunt quadraginta octo Joshua 21:40 cum suburbanis suis, singulae per familias distributae. Joshua 21:41 Deditque Dominus Deus Israeli omnem Terram, quam traditurum se patribus eorum iuraverat: et possederunt illam, atque habitaverunt in ea. Joshua 21:42 Dataque est ab eo pax in omnes per circuitum nationes: nullusque eis hostium resistere ausus est, sed cuncti in eorum ditionem redacti sunt. Joshua 21:43 Ne unum quidem verbum, quod illis praestiturum se esse promiserat, irritum fuit, sed rebus expleta sunt omnia. Joshua 22:0 Joshua 22:1 Eodem tempore vocavit Iosue Rubenitas, et Gaditas, et dimidiam tribum Manasse, Joshua 22:2 dixitque ad eos: Fecistis omnia quae praecepit vobis Moyses famulus Domini: mihi quoque in omnibus obedistis, Joshua 22:3 nec reliquistis fratres vestros longo tempore, usque in praesentem diem, custodientes imperium Domini Dei vestri. Joshua 22:4 Quia igitur dedit Dominus Deus vester fratribus vestris quietem et pacem, sicut pollicitus est: revertimini, et ite in tabernacula vestra, et in terram possessionis, quam tradidit vobis Moyses famulus Domini trans Iordanem: Joshua 22:5 ita dumtaxat, ut custodiatis attente, et opere compleatis mandatum et legem quam praecepit vobis Moyses famulus Domini, ut diligatis Dominum Deum vestrum, et ambuletis in omnibus viis eius, et observetis mandata illius, adhaereatisque ei, ac serviatis in omni corde, et in omni anima vestra. Joshua 22:6 Benedixitque eis Iosue, et dimisit eos. Qui reversi sunt in tabernacula sua. Joshua 22:7 Dimidiae autem tribui Manasse possessionem Moyses dederat in Basan: et idcirco mediae, quae superfuit, dedit Iosue sortem inter ceteros fratres suos trans Iordanem ad Occidentalem plagam. Cumque dimitteret eos in tabernacula sua, et benedixisset eis, Joshua 22:8 dixit ad eos: In multa substantia atque divitiis revertimini ad sedes vestras, cum argento et auro, aere ac ferro, et veste multiplici: dividite praedam hostium cum fratribus vestris. Joshua 22:9 Reversique sunt, et abierunt filii Ruben, et filii Gad, et dimidia tribus Manasse, a filiis Israel de Silo, quae sita est in Chanaan, ut intrarent Galaad Terram possessionis suae, quam obtinuerant iuxta imperium Domini in manu Moysi. Joshua 22:10 Cumque venissent ad tumulos Iordanis in Terram Chanaan, aedificaverunt iuxta Iordanem altare infinitae magnitudinis. Joshua 22:11 Quod cum audissent filii Israel, et ad eos certi nuncii detulissent aedificasse filios Ruben, et Gad, et dimidiae tribus Manasse, altare in Terra Chanaan, super Iordanis tumulos, contra filios Israel: Joshua 22:12 convenerunt omnes in Silo, ut ascenderent, et dimicarent contra eos. Joshua 22:13 Et interim miserunt ad illos in Terram Galaad Phinees filium Eleazari sacerdotem, Joshua 22:14 et decem principes cum eo, singulos de singulis tribubus. Joshua 22:15 Qui venerunt ad filios Ruben, et Gad, et dimidiae tribus Manasse in Terram Galaad, dixeruntque ad eos: Joshua 22:16 Haec mandat omnis populus Domini: Quae est ista transgressio? Cur reliquistis Dominum Deum Israel, aedificantes altare sacrilegum, et a cultu illius recedentes? Joshua 22:17 An parum vobis est quod peccastis in Beelphegor, et usque in praesentem diem macula huius sceleris in nobis permanet? multi enim de populo corruerunt. Joshua 22:18 Et vos hodie reliquistis Dominum, et cras in universum Israel ira eius desaeviet. Joshua 22:19 Quod si putatis immundam esse terram possessionis vestrae, transite ad Terram, in qua tabernaculum Domini est, et habitate inter nos: tantum ut a Domino, et a nostro consortio non recedatis, aedificato altari praeter altare Domini Dei nostri. Joshua 22:20 Nonne Achan filius Zare praeteriit mandatum Domini, et super omnem populum Israel ira eius incubuit? Et ille erat unus homo, atque utinam solum periisset in scelere suo. Joshua 22:21 Responderuntque filii Ruben et Gad, et dimidia tribus Manasse principibus legationis Israel: Joshua 22:22 Fortissimus Deus Dominus, ipse novit, et Israel simul intelliget: si praevaricationis animo, hoc altare construximus, non custodiat nos, sed puniat nos in praesenti: Joshua 22:23 et si ea mente fecimus ut holocausta, et sacrificium, et pacificas victimas super eo imponeremus, ipse quaerat et iudicet: Joshua 22:24 et non ea magis cogitatione atque tractatu, ut diceremus: Cras dicent filii vestri filiis nostris: Quid vobis et Domino Deo Israel? Joshua 22:25 terminum posuit Dominus inter nos et vos, o filii Ruben, et filii Gad, Iordanem fluvium: et idcirco partem non habetis in Domino. Et per hanc occasionem avertent filii vestri filios nostros a timore Domini. Putavimus itaque melius, Joshua 22:26 et diximus: Extruamus nobis altare, non in holocausta, neque ad victimas offerendas, Joshua 22:27 sed in testimonium inter nos et vos, et sobolem nostram vestramque progeniem, ut serviamus Domino, et iuris nostri sit offerre et holocausta, et victimas, et pacificas hostias: et nequaquam dicant cras filii vestri filiis nostris: Non est vobis pars in Domino. Joshua 22:28 Quod si voluerint dicere, respondebunt eis: Ecce altare Domini, quod fecerunt patres nostri, non in holocausta, neque in sacrificium, sed in testimonium nostrum ac vestrum. Joshua 22:29 Absit a nobis hoc scelus ut recedamus a Domino, et eius vestigia relinquamus, extructo altari ad holocausta, et sacrificia, et victimas offerendas, praeter altare Domini Dei nostri, quod extructum est ante tabernaculum eius. Joshua 22:30 Quibus auditis, Phinees sacerdos, et principes legationis Israel, qui erant cum eo, placati sunt: et verba filiorum Ruben, et Gad, et dimidiae tribus Manasse, libentissime susceperunt. Joshua 22:31 Dixtque Phinees filius Eleazari sacerdos ad eos: Nunc scimus quod nobiscum sit Dominus, quoniam alieni estis a praevaricatione hac, et liberastis filios Israel de manu Domini. Joshua 22:32 Reversusque est cum principibus a filiis Ruben et Gad de Terra Galaad, finium Chanaan ad filios Israel, et retulit eis. Joshua 22:33 Placuitque sermo cunctis audientibus. Et laudaverunt Deum filii Israel, et nequaquam ultra dixerunt, ut ascenderent contra eos, atque pugnarent, et delerent Terram possessionis eorum. Joshua 22:34 Vocaveruntque filii Ruben, et filii Gad altare, quod extruxerant, Testimonium nostrum, quod Dominus ipse sit Deus. Joshua 23:0 Joshua 23:1 Evoluto autem multo tempore, postquam pacem dederat Dominus Israeli, subiectis in gyro nationibus universis, et Iosue iam longaevo, et persenilis aetatis: Joshua 23:2 vocavit Iosue omnem Israelem, maioresque natu, et principes ac duces, et magistros, dixitque ad eos: Ego senui, et progressioris aetatis sum: Joshua 23:3 vosque cernitis omnia, quae fecerit Dominus Deus vester cunctis per circuitum nationibus, quo modo pro vobis ipse pugnaverit: Joshua 23:4 et nunc quia vobis sorte divisit omnem Terram, ab Orientali parte Iordanis usque ad mare magnum, multaeque adhuc supersunt nationes: Joshua 23:5 Dominus Deus vester disperdet eas et auferet a facie vestra, et possidebitis Terram, sicut vobis pollicitus est. Joshua 23:6 tantum confortamini, et estote soliciti, ut custodiatis cuncta quae scripta sunt in volumine legis Moysi: et non declinetis ab eis neque ad dexteram neque ad sinistram: Joshua 23:7 ne postquam intraveritis ad Gentes, quae inter vos futurae sunt, iuretis in nomine deorum earum, et serviatis eis, et adoretis illos: Joshua 23:8 sed adhaereatis Domino Deo vestro: quod fecistis usque in diem hanc. Joshua 23:9 Et tunc auferet Dominus Deus in conspectu vestro gentes magnas et robustissimas, et nullus vobis resistere poterit. Joshua 23:10 Unus e vobis persequetur hostium mille viros: quia Dominus Deus vester pro vobis ipse pugnabit, sicut pollicitus est. Joshua 23:11 Hoc tantum diligentissime praecavete, ut diligatis Dominum Deum vestrum. Joshua 23:12 Quod si volueritis gentium harum, quae inter vos habitant, erroribus adhaerere, et cum eis miscere connubia, atque amicitias copulare: Joshua 23:13 iam nunc scitote quod Dominus Deus vester non eas deleat ante faciem vestram, sed sint vobis in foveam ac laqueum, et offendiculum ex latere vestro, et sudes in oculis vestris, donec vos auferat atque disperdat de Terra hac optima, quam tradidit vobis. Joshua 23:14 En ego hodie ingredior viam universae terrae, et toto animo cognoscetis quod de omnibus verbis, quae se Dominus praestiturum vobis esse pollicitus est, unum non praeterierit incassum. Joshua 23:15 Sicut ergo implevit opere quod promisit, et prospera cuncta venerunt: sic adducet super vos quidquid malorum comminatus est, donec vos auferat atque disperdat de Terra hac optima, quam tradidit vobis, Joshua 23:16 eo quod praeterieritis pactum Domini Dei vestri, quod pepigit vobiscum, et servieritis diis alienis, ad adoraveritis eos: cito atque velociter consurget in vos furor Domini, et auferemini ab hac Terra optima, quam tradidit vobis. Joshua 24:0 Joshua 24:1 Congregavitque Iosue omnes tribus Israel in Sichem, et vocavit maiores natu, ac principes, et iudices, et magistros: steteruntque in conspectu Domini: Joshua 24:2 et ad populum sic locutus est: Haec dicit Dominus Deus Israel: Trans fluvium habitaverunt patres vestri ab initio, Thare pater Abraham, et Nachor: servieruntque diis alienis. Joshua 24:3 Tuli ergo patrem vestrum Abraham de Mesopotamiae finibus: et adduxi eum in Terram Chanaan: multiplicavique semen eius, Joshua 24:4 et dedi ei Isaac: illique rursum dedi Iacob et Esau. E quibus, Esau dedi montem Seir ad possidendum: Iacob vero, et filii eius descenderunt in Aegyptum. Joshua 24:5 Misique Moysen et Aaron, et percussi Aegyptum multis signis atque portentis. Joshua 24:6 Eduxique vos et patres vestros de Aegypto, et venistis ad mare: persecutique sunt Aegyptii patres vestros cum curribus et equitatu, usque ad Mare rubrum. Joshua 24:7 Clamaverunt autem ad Dominum filii Israel: qui posuit tenebras inter vos et Aegyptios, et adduxit super eos mare, et operuit eos. Viderunt oculi vestri cuncta quae in Aegypto fecerim, et habitastis in solitudine multo tempore: Joshua 24:8 et introduxi vos in Terram Amorrhaei, qui habitabat trans Iordanem. Cumque pugnarent contra vos, tradidi eos in manus vestras, et possedistis Terram eorum, atque interfecistis eos. Joshua 24:9 Surrexit autem Balac filius Sephor rex Moab, et pugnavit contra Israelem. Misitque et vocavit Balaam filium Beor, ut malediceret vobis: Joshua 24:10 et ego nolui audire eum, sed econtrario per illum benedixi vobis, et liberavi vos de manu eius. Joshua 24:11 Transistisque Iordanem, et venistis ad Iericho. Pugnaveruntque contra vos viri civitatis eius, Amorrhaeus, et Pherezaeus, et Chananaeus, et Hethaeus, et Gergezaeus, et Hevaeus, et Iebusaeus: et tradidi illos in manus vestras. Joshua 24:12 Misique ante vos crabrones: et eieci eos de locis suis, duos reges Amorrhaeorum, non in gladio nec in arcu tuo. Joshua 24:13 Dedique vobis Terram, in qua non laborastis, et urbes quas non aedificastis, ut habitaretis in eis: vineas et oliveta, quae non plantastis. Joshua 24:14 Nunc ergo timete Dominum, et servite ei perfecto corde atque verissimo: et auferte deos, quibus servierunt patres vestri in Mesopotamia et in Aegypto, ac servite Domino. Joshua 24:15 Sin autem malum vobis videtur ut Domino serviatis, optio vobis datur: eligite hodie quod placet, cui servire potissimum debeatis, utrum diis, quibus servierunt patres vestri in Mesopotamia, an diis Amorrhaeorum, in quorum Terra habitatis: ego autem et domus mea serviemus Domino. Joshua 24:16 Responditque populus, et ait: Absit a nobis ut relinquamus Dominum, et serviamus diis alienis. Joshua 24:17 Dominus Deus noster ipse eduxit nos, et patres nostros de Terra Aegypti, de domo servitutis: fecitque videntibus nobis signa ingentia, et custodivit nos in omni via, per quam ambulavimus, et in cunctis populis, per quos transivimus. Joshua 24:18 Et eiecit universas gentes, Amorrhaeum habitatorem Terrae, quam nos intravimus. Serviemus igitur Domino, quia ipse est Deus noster. Joshua 24:19 Dixitque Iosue ad populum: Non poteritis servire Domino: Deus enim sanctus, et fortis aemulator est, nec ignoscet sceleribus vestris atque peccatis. Joshua 24:20 Si dimiseritis Dominum, et servieritis diis alienis, convertet se, et affliget vos, atque subvertet postquam vobis praestiterit bona. Joshua 24:21 Dixitque populus ad Iosue: Nequaquam ita ut loqueris, erit, sed Domino serviemus. Joshua 24:22 Et Iosue ad populum, Testes, inquit, vos estis, quia ipsi elegeritis vobis Dominum ut serviatis ei. Responderuntque: Testes. Joshua 24:23 Nunc ergo, ait, auferte deos alienos de medio vestri, et inclinate corda vestra ad Dominum Deum Israel. Joshua 24:24 Dixitque populus ad Iosue: Domino Deo nostro serviemus, et obedientes erimus praeceptis eius. Joshua 24:25 Percussit ergo Iosue in die illo foedus, et proposuit populo praecepta atque iudicia in Sichem. Joshua 24:26 Scripsit quoque omnia verba haec in volumine legis Domini: et tulit lapidem pergrandem, posuitque eum subter quercum, quae erat in Sanctuario Domini: Joshua 24:27 et dixit ad omnem populum: En lapis iste erit vobis in testimonium quod audieritis omnia verba Domini, quae locutus est vobis: ne forte postea negare velitis, et mentiri Domino Deo vestro. Joshua 24:28 Dimisitque populum, singulos in possessionem suam. Joshua 24:29 Et post haec mortuus est Iosue filius Nun servus Domini, centum et decem annorum: Joshua 24:30 sepelieruntque eum in finibus possessionis suae in Thamnathsare, quae est sita in monte Ephraim, a Septentrionali parte montis Gaas. Joshua 24:31 Servivitque Israel Domino cunctis diebus Iosue et seniorum, qui longo vixerunt tempore post Iosue, et qui noverunt omnia opera Domini quae fecerat in Israel. Joshua 24:32 Ossa quoque Ioseph, quae tulerant filii Israel de Aegypto, sepelierunt in Sichem, in parte agri, quem emerat Iacob a filiis Hemor patris Sichem, centum novellis ovibus, et fuit in possessionem filiorum Ioseph. Joshua 24:33 Eleazar quoque filius Aaron mortuus est: et sepelierunt eum in Gabaath Phinees filii eius, quae data est ei in monte Ephraim.
Judges 0:0
Judges 1:0 Judges 1:1 Post mortem Iosue consuluerunt filii Israel Dominum, dicentes: Quis ascendet ante nos contra Chananaeum, et erit dux belli? Judges 1:2 Dixitque Dominus: Iudas ascendet: ecce tradidi Terram in manus eius. Judges 1:3 Et ait Iudas Simeoni fratri suo: Ascende mecum in sortem meam, et pugna contra Chananaeum, ut et ego pergam tecum in sortem tuam. Et abiit cum eo Simeon. Judges 1:4 Ascenditque Iudas, et tradidit Dominus Chananaeum, ac Pherezaeum in manus eorum: et percusserunt in Bezec decem millia virorum. Judges 1:5 Inveneruntque Adonibezec in Bezec, et pugnaverunt contra eum, ac percusserunt Chananaeum, et Pherezaeum. Judges 1:6 Fugit autem Adonibezec: quem persecuti comprehenderunt, caesis summitatibus manuum eius ac pedum. Judges 1:7 Dixitque Adonibezec: Septuaginta reges amputatis manuum ac pedum summitatibus colligebant sub mensa mea ciborum reliquias: sicut feci, ita reddidit mihi Deus. Adduxeruntque eum in Ierusalem, et ibi mortuus est. Judges 1:8 Oppugnantes ergo filii Iuda Ierusalem, ceperunt eam, et percusserunt in ore gladii, tradentes cunctam incendio civitatem. Judges 1:9 Et postea descendentes pugnaverunt contra Chananaeum, qui habitabat in montanis, et ad meridiem, in campestribus. Judges 1:10 Pergensque Iudas contra Chananaeum, qui habitabat in Hebron, (cuius nomen fuit antiquitus Cariatharbe) percussit Sesai, et Ahiman, et Tholmai: Judges 1:11 atque inde profectus abiit ad habitatores Dabir, cuius nomen vetus erat Cariath Sepher, id est, civitas litterarum. Judges 1:12 Dixitque Caleb: Qui percusserit Cariath Sepher, et vastaverit eam, dabo ei Axam filiam meam uxorem. Judges 1:13 Cumque cepisset eam Othoniel filius Cenez frater Caleb minor, dedit ei Axam filiam suam coniugem. Judges 1:14 Quam pergentem in itinere monuit vir suus ut peteret a patre suo agrum. Quae cum suspirasset sedens in asino, dixit ei Caleb: Quid habes? Judges 1:15 At illa respondit: Da mihi benedictionem, quia terram arentem dedisti mihi: da et irriguam aquis. Dedit ergo ei Caleb irriguum superius, et irriguum inferius. Judges 1:16 Filii autem Cinaei cognati Moysi ascenderunt de civitate palmarum, cum filiis Iuda in desertum sortis eius, quod est ad meridiem Arad, et habitaverunt cum eo. Judges 1:17 Abiit autem Iudas cum Simeone fratre suo, et percusserunt simul Chananaeum qui habitabat in Sephaath, et interfecerunt eum. Vocatumque est nomen urbis, Horma, id est, anathema. Judges 1:18 Cepitque Iudas Gazam cum finibus suis, et Ascalonem, atque Accaron cum terminis suis. Judges 1:19 Fuitque Dominus cum Iuda, et montana possedit: nec potuit delere habitatores vallis, quia falcatis curribus abundabant. Judges 1:20 Dederuntque Caleb Hebron, sicut dixerat Moyses, qui delevit ex ea tres filios Enac. Judges 1:21 Iebusaeum autem habitatorem Ierusalem non deleverunt filii Beniamin: habitavitque Iebusaeus cum filiis Beniamin in Ierusalem, usque in praesentem diem. Judges 1:22 Domus quoque Ioseph ascendit in Bethel, fuitque Dominus cum eis. Judges 1:23 Nam cum obsiderent urbem, quae prius Luza vocabatur, Judges 1:24 viderunt hominem egredientem de civitate, dixeruntque ad eum: Ostende nobis introitum civitatis, et faciemus tecum misericordiam. Judges 1:25 Qui cum ostendisset eis, percusserunt urbem in ore gladii: hominem autem illum, et omnem cognationem eius dimiserunt. Judges 1:26 Qui dimissus, abiit in Terram Hethim, et aedificavit ibi civitatem, vocavitque eam Luzam: quae ita appellatur usque in praesentem diem. Judges 1:27 Manasses quoque non delevit Bethsan, et Thanac cum viculis suis, et habitatores Dor, et Ieblaam, et Mageddo cum viculis suis, coepitque Chananaeus habitare cum eis. Judges 1:28 Postquam autem confortatus est Israel, fecit eos tributarios, et delere noluit. Judges 1:29 Ephraim etiam non interfecit Chananaeum, qui habitabat in Gazer, sed habitavit cum eo. Judges 1:30 Zabulon non delevit habitatores Cetron, et Naalon: sed habitavit Chananaeus in medio eius, factusque est ei tributarius. Judges 1:31 Aser quoque non delevit habitatores Accho, et Sidonis, Ahalab, et Achazib, et Helba, et Aphec, et Rohob: Judges 1:32 habitavitque in medio Chananaei habitatoris illius terrae, nec interfecit eum. Judges 1:33 Nephthali quoque non delevit habitatores Bethsames, et Bethanath: et habitavit inter Chananaeum habitatorem Terrae, fueruntque ei Bethsamitae et Bethanitae tributarii. Judges 1:34 Arctavitque Amorrhaeus filios Dan in monte, nec dedit eis locum ut ad planiora descenderent: Judges 1:35 habitavitque in monte Hares, quod interpretatur testatio, in Aialon et Salebim. Et aggravata est manus domus Ioseph, factusque est ei tributarius. Judges 1:36 Fuit autem terminus Amorrhaei ab Ascensu Scorpionis, petra, et superiora loca. Judges 2:0 Judges 2:1 Ascenditque Angelus Domini de Galgalis ad Locum flentium, et ait: Eduxi vos de Aegypto, et introduxi in Terram, pro qua iuravi patribus vestris: et pollicitus sum ut non facerem irritum pactum meum vobiscum in sempiternum: Judges 2:2 ita dumtaxat ut non feriretis foedus cum habitatoribus Terrae huius, sed aras eorum subverteretis: et noluistis audire vocem meam: cur hoc fecistis? Judges 2:3 Quam ob rem nolui delere eos a facie vestra: ut habeatis hostes, et dii eorum sint vobis in ruinam. Judges 2:4 Cumque loqueretur Angelus Domini haec verba ad omnes filios Israel: elevaverunt ipsi vocem suam, et fleverunt. Judges 2:5 Et vocatum est nomen loci illius: Locus flentium, sive lacrymarum: immolaveruntque ibi hostias Domini. Judges 2:6 Dimisit ergo Iosue populum, et abierunt filii Israel unusquisque in possessionem suam, ut obtinerent eam: Judges 2:7 servieruntque Domino cunctis diebus eius, et seniorum, qui longo post eum vixerunt tempore, et noverant omnia opera Domini, quae fecerat cum Israel. Judges 2:8 Mortuus est autem Iosue filius Nun, famulus Domini, centum et decem annorum, Judges 2:9 et sepelierunt eum in finibus possessionis suae in Thamnathsare in monte Ephraim, a Septentrionali plaga montis Gaas. Judges 2:10 Omnisque illa generatio congregata est ad patres suos: et surrexerunt alii, qui non noverant Dominum, et opera quae fecerat cum Israel. Judges 2:11 Feceruntque filii Israel malum in conspectu Domini, et servierunt Baalim. Judges 2:12 Ac dimiserunt Dominum Deum patrum suorum, qui eduxerat eos de Terra Aegypti: et secuti sunt deos alienos, deosque populorum, qui habitabant in circuitu eorum, et adoraverunt eos: et ad iracundiam concitaverunt Dominum, Judges 2:13 dimittentes eum, et servientes Baal et Astaroth. Judges 2:14 Iratusque Dominus contra Israel, tradidit eos in manus diripientium: qui ceperunt eos, et vendiderunt hostibus, qui habitabant per gyrum: nec potuerunt resistere adversariis suis: Judges 2:15 sed quocumque pergere voluissent, manus Domini super eos erat, sicut locutus est, et iuravit eis: et vehementer afflicti sunt. Judges 2:16 Suscitavitque Dominus iudices, qui liberarent eos de vastantium manibus: sed nec eos audire voluerunt, Judges 2:17 fornicantes cum diis alienis, et adorantes eos. Cito deseruerunt viam, per quam ingressi fuerant patres eorum: et audientes mandata Domini, omnia fecere contraria. Judges 2:18 Cumque Dominus iudices suscitaret, in diebus eorum flectebatur misericordia, et audiebat afflictorum gemitus, et liberabat eos de caede vastantium. Judges 2:19 Postquam autem mortuus esset iudex, revertebantur, et multo faciebant peiora quam fecerant patres eorum, sequentes deos alienos, servientes eis, et adorantes illos. Non dimiserunt adinventiones suas, et viam durissimam, per quam ambulare consueverunt. Judges 2:20 Iratusque est furor Domini in Israel, et ait: Quia irritum fecit gens ista pactum meum, quod pepigeram cum patribus eorum, et vocem meam audire contempsit: Judges 2:21 et ego non delebo gentes, quas dimisit Iosue, et mortuus est: Judges 2:22 ut in ipsis experiar Israel, utrum custodiant viam Domini, et ambulent in ea, sicut custodierunt patres eorum, an non. Judges 2:23 Dimisit ergo Dominus omnes nationes has, et cito subvertere noluit, nec tradidit in manus Iosue. Judges 3:0 Judges 3:1 Hae sunt gentes, quas Dominus dereliquit, ut erudiret in eis Israelem, et omnes, qui non noverant bella Chananaeorum: Judges 3:2 ut postea discerent filii eorum certare cum hostibus, et habere consuetudinem praeliandi: Judges 3:3 quinque satrapas Philisthinorum, omnemque Chananaeum, et Sidonium, atque Hevaeum, qui habitabat in monte Libano, de monte Baal Hermon usque ad introitum Emath. Judges 3:4 Dimisitque eos, ut in ipsis experiretur Israelem, utrum audiret mandata Domini quae praeceperat patribus eorum per manum Moysi, an non. Judges 3:5 Itaque filii Israel habitaverunt in medio Chananaei, et Hethaei, et Amorrhaei, et Pherezaei, et Hevaei, et Iebusaei: Judges 3:6 et duxerunt uxores filias eorum, ipsique filias suas filiis eorum tradiderunt, et servierunt diis eorum. Judges 3:7 Feceruntque malum in conspectu Domini, et obliti sunt Dei sui, servientes Baalim et Astaroth. Judges 3:8 Iratusque contra Israel Dominus, tradidit eos in manus Chusan Rasathaim regis Mesopotamiae, servieruntque ei octo annis. Judges 3:9 Et clamaverunt ad Dominum: qui suscitavit eis salvatorem, et liberavit eos, Othoniel videlicet filium Cenez, fratrem Caleb minorem: Judges 3:10 fuitque in eo Spiritus Domini, et iudicavit Israel. Egressusque est ad pugnam, et tradidit Dominus in manus eius Chusan Rasathaim regem Syriae, et oppressit eum. Judges 3:11 Quievitque terra quadraginta annis, et mortuus est Othoniel filius Cenez. Judges 3:12 Addiderunt autem filii Israel facere malum in conspectu Domini: qui confortavit adversum eos Eglon regem Moab: quia fecerunt malum in conspectu eius. Judges 3:13 Et copulavit ei filios Ammon, et Amalec: abiitque et percussit Israel, atque possedit Urbem palmarum. Judges 3:14 Servieruntque filii Israel Eglon regi Moab decem et octo annis: Judges 3:15 et postea clamaverunt ad Dominum: qui suscitavit eis salvatorem vocabulo Aod, filium Gera, filii Iemini, qui utraque manu pro dextera utebatur. Miseruntque filii Israel per illum munera Eglon regi Moab. Judges 3:16 Qui fecit sibi gladium ancipitem, habentem in medio capulum longitudinis palmae manus, et accinctus est eo subter sagum in dextro femore. Judges 3:17 Obtulitque munera Eglon regi Moab. Erat autem Eglon crassus nimis. Judges 3:18 Cumque obtulisset ei munera, prosecutus est socios, qui cum eo venerant. Judges 3:19 Et reversus de Galgalis, ubi erant idola, dixit ad Regem: Verbum secretum habeo ad te o Rex. Et ille imperavit silentium: egressisque omnibus, qui circa eum erant, Judges 3:20 ingressus est Aod ad eum: sedebat autem in aestivo coenaculo solus, dixitque: Verbum Dei habeo ad te. Qui statim surrexit de throno. Judges 3:21 Extenditque Aod sinistram manum, et tulit sicam de dextro femore suo, infixitque eam in ventrem eius Judges 3:22 tam valide, ut capulus sequeretur ferrum in vulnere, ac pinguissimo adipe stringeretur. Nec eduxit gladium, sed ita ut percusserat, reliquit in corpore: statimque per secreta naturae alvi stercora proruperunt. Judges 3:23 Aod autem clausis diligentissime ostiis coenaculi, et obfirmatis sera, Judges 3:24 per posticum egressus est. Servique regis ingressi viderunt clausas fores coenaculi, atque dixerunt: Forsitan purgat alvum in aestivo coenaculo. Judges 3:25 Expectantesque diu donec erubescerent, et videntes quod nullus aperiret, tulerunt clavem: et aperientes invenerunt dominum suum in terra iacentem mortuum. Judges 3:26 Aod autem, dum illi turbarentur, effugit, et pertransiit Locum idolorum, unde reversus fuerat. Venitque in Seirath: Judges 3:27 et statim insonuit buccina in monte Ephraim: descenderuntque cum eo filii Israel, ipso in fronte gradiente. Judges 3:28 Qui dixit ad eos: Sequimini me: tradidit enim Dominus inimicos nostros Moabitas in manus nostras. Descenderuntque post eum, et occupaverunt vada Iordanis quae transmittunt in Moab: et non dimiserunt transire quemquam: Judges 3:29 sed percusserunt Moabitas in tempore illo, circiter decem millia, omnes robustos et fortes viros. nullus eorum evadere potuit. Judges 3:30 Humiliatusque est Moab in die illo sub manu Israel: et quievit Terra octoginta annis. Judges 3:31 Post hunc fuit Samgar filius Anath, qui percussit de Philisthiim sexcentos viros vomere: et ipse quoque defendit Israel. Judges 4:0 Judges 4:1 Addideruntque filii Israel facere malum in conspectu Domini post mortem Aod, Judges 4:2 et tradidit illos Dominus in manus Iabin regis Chanaan, qui regnavit in Asor: habuitque ducem exercitus sui nomine Sisaram, ipse autem habitabat in Haroseth gentium. Judges 4:3 Clamaveruntque filii Israel ad Dominum: nongentos enim habebat falcatos currus, et per viginti annos vehementer oppresserat eos. Judges 4:4 Erat autem Debbora prophetis uxor Lapidoth, quae iudicabat populum in illo tempore. Judges 4:5 Et sedebat sub palma, quae nomine illius vocabatur, inter Rama et Bethel in monte Ephraim: ascendebantque ad eam filii Israel in omne iudicium. Judges 4:6 Quae misit et vocavit Barac filium Abinoem de Cedes Nephthali: dixitque ad eum: Praecepit tibi Dominus Deus Israel, vade, et duc exercitum in montem Thabor, tollesque tecum decem millia pugnatorum de filiis Nephthali, et de filiis Zabulon: Judges 4:7 ego autem adducam ad te in loco torrentis Cison, Sisaram principem exercitus Iabin, et currus eius, atque omnem multitudinem, et tradam eos in manu tua. Judges 4:8 Dixitque ad eam Barac: Si venis mecum, vadam: si nolueris venire mecum, non pergam. Judges 4:9 Quae dixit ad eum: Ibo quidem tecum, sed in hac vice victoria non reputabitur tibi, quia in manu mulieris tradetur Sisara. Surrexit itaque Debbora, et perrexit cum Barac in Cedes. Judges 4:10 Qui, accitis Zabulon et Nephthali, ascendit cum decem millibus pugnatorum, habens Debboram in comitatu suo. Judges 4:11 Haber autem Cinaeus recesserat quondam a ceteris Cinaeis fratribus suis filiis Hobab, cognati Moysi: et tetenderat tabernacula usque ad vallem, quae vocatur Sennim, et erat iuxta Cedes. Judges 4:12 Nunciatumque est Sisarae quod ascendisset Barac filius Abinoem, in montem Thabor: Judges 4:13 et congregavit nongentos falcatos currus, et omnem exercitum de Haroseth gentium ad torrentem Cison. Judges 4:14 Dixitque Debbora ad Barac: Surge, haec est enim dies, in qua tradidit Dominus Sisaram in manus tuas: en ipse ductor est tuus. Descendit itaque Barac de monte Thabor, et decem millia pugnatorum cum eo. Judges 4:15 Perterruitque Dominus Sisaram, et omnes currus eius, universamque multitudinem in ore gladii ad conspectum Barac: in tantum, ut Sisara de curru desiliens, pedibus fugeret, Judges 4:16 et Barac persequeretur fugientes currus, et exercitum usque ad Haroseth gentium, et omnis hostium multitudo usque ad internecionem caderet. Judges 4:17 Sisara autem fugiens pervenit ad tentorium Iahel uxoris Haber Cinaei. Erat autem pax inter Iabin regem Asor, et domum Haber Cinaei. Judges 4:18 Egressa igitur Iahel in occursum Sisarae, dixit ad eum: Intra ad me domine mi: intra, ne timeas. Qui ingressus tabernaculum eius, et opertus ab ea pallio, Judges 4:19 dixit ad eam: Da mihi, obsecro, paululum aquae, quia sitio valde. Quae aperuit utrem lactis, et dedit ei bibere, et operuit illum. Judges 4:20 Dixitque Sisara ad eam: Sta ante ostium tabernaculi: et cum venerit aliquis interrogans te, et dicens: Numquid hic est aliquis? Respondebis: Nullus est. Judges 4:21 Tulit itaque Iahel uxor Haber clavum tabernaculi, assumens pariter et malleum: et ingressa abscondite, et cum silentio posuit supra tempus capitis eius clavum, percussumque malleo defixit in cerebrum usque ad terram: qui soporem morti socians defecit, et mortuus est. Judges 4:22 Et ecce Barac sequens Sisaram veniebat: egressaque Iahel in occursum eius, et dixit ei: Veni, et ostendam tibi virum, quem quaeris. Qui cum intrasset ad eam, vidit Sisaram iacentem mortuum, et clavum infixum in tempore eius. Judges 4:23 Humiliavit ergo Deus in die illo Iabin regem Chanaan coram filiis Israel: Judges 4:24 qui crescebant quotidie, et forti manu opprimebant Iabin regem Chanaan, donec delerent eum. Judges 5:0 Judges 5:1 Cecineruntque Debbora et Barac filius Abinoem in illo die, dicentes: Judges 5:2 Qui sponte obtulistis de Israel animas vestras ad periculum, benedicite Domino. Judges 5:3 Audite reges, auribus percipite principes: Ego sum, ego sum quae Domino canam, psallam Domino Deo Israel. Judges 5:4 Domine cum exires de Seir, et transires per regiones Edom, terra mota est, caelique ac nubes distillaverunt aquis. Judges 5:5 Montes fluxerunt a facie Domini, et Sinai a facie Domini Dei Israel. Judges 5:6 In diebus Samgar filii Anath, in diebus Iahel quieverunt semitae: et qui ingrediebantur per eas, ambulaverunt per calles devios. Judges 5:7 Cessaverunt fortes in Israel, et quieverunt: donec surgeret Debbora, surgeret mater in Israel. Judges 5:8 Nova bella elegit Dominus, et portas hostium ipse subvertit: clypeus et hasta si apparuerint in quadraginta millibus Israel. Judges 5:9 Cor meum diligit principes Israel: qui propria voluntate obtulistis vos discrimini, benedicite Domino. Judges 5:10 Qui ascenditis super nitentes asinos, et sedetis in iudicio, et ambulatis in via, loquimini. Judges 5:11 Ubi collisi sunt currus, et hostium suffocatus est exercitus, ibi narrentur iustitiae Domini et clementia in fortes Israel: tunc descendit populus Domini ad portas, et obtinuit principatum. Judges 5:12 Surge, surge Debbora, surge, surge, et loquere canticum: surge Barac, et apprehende captivos tuos fili Abinoem. Judges 5:13 Salvatae sunt reliquiae populi, Dominus in fortibus dimicavit. Judges 5:14 Ex Ephraim delevit eos in Amalec, et post eum ex Beniamin in populos tuos o Amalec: de Machir principes descenderunt, et de Zabulon qui exercitum ducerent ad bellandum. Judges 5:15 Duces Issachar fuere cum Debbora, et Barac vestigia sunt secuti, qui quasi in praeceps ac barathrum se discrimini dedit: diviso contra se Ruben, magnanimorum reperta est contentio. Judges 5:16 Quare habitas inter duos terminos, ut audias sibilos gregum? diviso contra se Ruben, magnanimorum reperta est contentio. Judges 5:17 Galaad trans Iordanem quiescebat, et Dan vacabat navibus: Aser habitabat in littore maris, et in portubus morabatur. Judges 5:18 Zabulon vero et Nephthali obtulerunt animas suas morti in regione Merome. Judges 5:19 Venerunt reges et pugnaverunt, pugnaverunt reges Chanaan in Thanach iuxta aquas Mageddo, et tamen nihil tulere praedantes. Judges 5:20 De caelo dimicatum est contra eos: stellae manentes in ordine et cursu suo, adversus Sisaram pugnaverunt. Judges 5:21 Torrens Cison traxit cadavera eorum, torrens Cadumim, torrens Cison: conculca anima mea robustos. Judges 5:22 Ungulae equorum ceciderunt, fugientibus impetu, et per praeceps ruentibus fortissimis hostium. Judges 5:23 Maledicite terrae Meroz, dixit Angelus Domini: maledicite habitatoribus eius, quia non venerunt ad auxilium Domini, in adiutorium fortissimorum eius. Judges 5:24 Benedicta inter mulieres Iahel uxor Haber Cinaei, et benedicatur in tabernaculo suo. Judges 5:25 Aquam petenti lac dedit, et in phiala principum obtulit butyrum. Judges 5:26 Sinistram manum misit ad clavum, et dexteram ad fabrorum malleos, percussitque Sisaram quaerens in capite vulneri locum, et tempus valide perforans. Judges 5:27 Inter pedes eius ruit: defecit, et mortuus est: volvebatur ante pedes eius, et iacebat exanimis et miserabilis. Judges 5:28 Per fenestram respiciens, ululabat mater eius: et de coenaculo loquebatur: Cur moratur regredi currus eius? quare tardaverunt pedes quadrigarum illius? Judges 5:29 Una sapientior ceteris uxoribus eius, haec socrui verba respondit: Judges 5:30 Forsitan nunc dividit spolia, et pulcherrima feminarum eligitur ei: vestes diversorum colorum Sisarae traduntur in praedam, et supellex varia ad ornanda colla congeritur. Judges 5:31 Sic pereant omnes inimici tui Domine: qui autem diligunt te, sicut Sol in ortu suo splendet, ita rutilent. Judges 5:32 Quievitque Terra per quadraginta annos. Judges 6:0 Judges 6:1 Fecerunt autem filii Israel malum in conspectu Domini: qui tradidit illos in manu Madian septem annis, Judges 6:2 et oppressi sunt valde ab eis. Feceruntque sibi antra et speluncas in montibus, et munitissima ad repugnandum loca. Judges 6:3 Cumque sevisset Israel, ascendebat Madian et Amalec, ceterique Orientalium nationum: Judges 6:4 et apud eos figentes tentoria, sicut erant in herbis cuncta vastabant usque ad introitum Gazae: nihilque omnino ad vitam pertinens relinquebant in Israel, non oves, non boves, non asinos. Judges 6:5 Ipsi enim et universi greges eorum veniebant cum tabernaculis suis, et instar locustarum universa complebant, innumera multitudo hominum, et camelorum, quidquid tetigerant devastantes. Judges 6:6 Humiliatusque est Israel valde in conspectu Madian. Judges 6:7 Et clamavit ad Dominum postulans auxilium contra Madianitas. Judges 6:8 Qui misit ad eos virum prophetam, et locutus est: Haec dicit Dominus Deus Israel: Ego vos feci conscendere de Aegypto, et eduxi vos de domo servitutis, Judges 6:9 et liberavi de manu Aegyptiorum, et omnium inimicorum, qui affligebant vos: eiecique eos ad introitum vestrum, et tradidi vobis Terram eorum. Judges 6:10 Et dixi: Ego Dominus Deus vester, ne timeatis deos Amorrhaeorum, in quorum terra habitatis. Et noluistis audire vocem meam. Judges 6:11 Venit autem Angelus Domini, et sedit sub quercu, quae erat in Ephra, et pertinebat ad Ioas patrem familiae Ezri. Cumque Gedeon filius eius excuteret atque purgaret frumenta in torculari, ut fugeret Madian, Judges 6:12 apparuit ei Angelus Domini, et ait: Dominus tecum virorum fortissime. Judges 6:13 Dixitque ei Gedeon: Obsecro mi Domine, si Dominus nobiscum est, cur apprehenderunt nos haec omnia? ubi sunt mirabilia eius, quae narraverunt patres nostri, atque dixerunt: De Aegypto eduxit nos Dominus? Nunc autem dereliquit nos Dominus et tradidit in manus Madian. Judges 6:14 Respexitque ad eum Dominus, et ait: Vade in hac fortitudine tua, et liberabis Israel de manu Madian: scito quod miserim te. Judges 6:15 Qui respondens ait: Obsecro, mi Domine, in quo liberabo Israel? ecce familia mea infima est in Manasse, et ego minimus in domo patris mei. Judges 6:16 Dixitque ei Dominus: Ego ero tecum: et percuties Madian quasi unum virum. Judges 6:17 Et ille, Si inveni, inquit, gratiam coram te, da mihi signum quod tu sis qui loquaris ad me. Judges 6:18 Nec recedas hinc, donec revertar ad te, portans sacrificium, et offerens tibi. Qui respondit: Ego praestolabor adventum tuum. Judges 6:19 Ingressus est itaque Gedeon, et coxit hoedum, et de farinae modio azymos panes: carnesque ponens in canistro, et ius carnium mittens in ollam, tulit omnia sub quercu, et obtulit ei. Judges 6:20 Cui dixit Angelus Domini: Tolle carnes et azymos panes, et pone supra petram illam, et ius desuper funde. Cumque fecisset ita, Judges 6:21 extendit Angelus Domini summitatem virgae, quam tenebat in manu, et tetigit carnes et panes azymos: ascenditque ignis de petra, et carnes, azymosque panes consumpsit: Angelus autem Domini evanuit ex oculis eius. Judges 6:22 Vidensque Gedeon quod esset Angelus Domini, ait: Heu mi Domine Deus: quia vidi Angelum Domini facie ad faciem. Judges 6:23 Dixitque ei Dominus: Pax tecum: ne timeas, non morieris. Judges 6:24 Aedificavit ergo ibi Gedeon altare Domino, vocavitque illud, Domini pax, usque in praesentem diem. Cumque adhuc esset in Ephra, quae est familiae Ezri, Judges 6:25 nocte illa dixit Dominus ad eum: Tolle taurum patris tui, et alterum taurum annorum septem, destruesque aram Baal, quae est patris tui: et nemus, quod circa aram est, succide: Judges 6:26 et aedificabis altare Domino Deo tuo in summitate petrae huius, super quam ante sacrificium posuisti: tollesque taurum secundum, et offeres holocaustum super struem lignorum, quae de nemore succideris. Judges 6:27 Assumptis ergo Gedeon decem viris de servis suis, fecit sicut praeceperat ei Dominus. Timens autem domum patris sui, et homines illius civitatis, per diem noluit id facere, sed omnia nocte complevit. Judges 6:28 Cumque surrexissent viri oppidi eius mane, viderunt destructam aram Baal, lucumque succisum, et taurum alterum impositum super altare, quod tunc aedificatum erat. Judges 6:29 Dixeruntque ad invicem: Quis hoc fecit? Cumque perquirerent auctorem facti, dictum est: Gedeon filius Ioas fecit haec omnia. Judges 6:30 Et dixerunt ad Ioas: Produc filium tuum huc, ut moriatur: quia destruxit aram Baal, et succidit nemus. Judges 6:31 Quibus ille respondit: Numquid ultores estis Baal, ut pugnetis pro eo? qui adversarius est eius, moriatur antequam lux crastina veniat: si Deus est, vindicet se de eo, qui suffodit aram eius. Judges 6:32 Ex illo die vocatus est Gedeon, Ierobaal, eo quod dixisset Ioas: Ulciscatur se de eo Baal, qui suffodit aram eius. Judges 6:33 Igitur omnis Madian, et Amalec, et Orientales populi congregati sunt simul. et transeuntes Iordanem, castrametati sunt in valle Iezrael. Judges 6:34 Spiritus autem Domini induit Gedeon, qui clangens buccina convocavit domum Abiezer, ut sequeretur se. Judges 6:35 Misitque nuncios in universum Manassen, qui et ipse secutus est eum: et alios nuncios in Aser et Zabulon et Nephthali, qui occurrerunt ei. Judges 6:36 Dixitque Gedeon ad Dominum: Si salvum facis per manum meam Israel, sicut locutus es, Judges 6:37 ponam hoc vellus lanae in area: si ros in solo vellere fuerit, et in omni terra siccitas, sciam quod per manum meam, sicut locutus es, liberabis Israel. Judges 6:38 Factumque est ita. Et de nocte consurgens expresso vellere, concham rore implevit. Judges 6:39 Dixitque rursus ad Dominum: Ne irascatur furor tuus contra me si adhuc semel tentavero, signum quaerens in vellere. Oro ut solum vellus siccum sit, et omnis terra rore madens. Judges 6:40 Fecitque Dominus nocte illa ut postulaverat: et fuit siccitas in solo vellere, et ros in omni terra. Judges 7:0 Judges 7:1 Igitur Ierobaal qui et Gedeon, de nocte consurgens, et omnis populus cum eo, venit ad fontem qui vocatur Harad. erant autem castra Madian in valle ad Septentrionalem plagam collis excelsi. Judges 7:2 Dixitque Dominus ad Gedeon: Multus tecum est populus, nec tradetur Madian in manus eius: ne glorietur contra me Israel, et dicat: Meis viribus liberatus sum. Judges 7:3 Loquere ad populum, et cunctis audientibus praedica: Qui formidolosus et timidus est, revertatur. Recesseruntque de monte Galaad, et reversi sunt. Ex populo viginti duo millia virorum, et tantum decem millia remanserunt. Judges 7:4 Dixitque Dominus ad Gedeon: Adhuc populus multus est, duc eos ad aquas, et ibi probabo illos: et de quo dixero tibi ut tecum vadat, ipse pergat: quem ire prohibuero, revertatur. Judges 7:5 Cumque descendisset populus ad aquas, dixit Dominus ad Gedeon: Qui lingua lambuerint aquas, sicut solent canes lambere, separabis eos seorsum: qui autem curvatis genibus biberint, in altera parte erunt. Judges 7:6 Fuit itaque numerus eorum qui manu ad os proiiciente, lambuerunt aquas, trecenti viri: omnis autem reliqua multitudo flexo poplite biberat. Judges 7:7 Et ait Dominus ad Gedeon: In trecentis viris qui lambuerunt aquas, liberabo vos, et tradam in manu tua Madian: omnis autem reliqua multitudo revertatur in locum suum. Judges 7:8 Sumptis itaque pro numero cibariis et tubis, omnem reliquam multitudinem abire praecepit ad tabernacula sua: et ipse cum trecentis viris se certamini dedit. Castra autem Madian erant subter in valle. Judges 7:9 Eadem nocte dixit Dominus ad eum: Surge, et descende in castra: quia tradidi eos in manu tua. Judges 7:10 sin autem solus ire formidas, descendat tecum Phara puer tuus. Judges 7:11 Et cum audieris quid loquantur, tunc confortabuntur manus tuae, et securior ad hostium castra descendes. Descendit ergo ipse et Phara puer eius in partem castrorum, ubi erant armatorum vigiliae. Judges 7:12 Madian autem et Amalec, et omnes Orientales populi fusi iacebant in valle, ut locustarum multitudo: cameli quoque innumerabiles erant, sicut arena quae iacet in littore maris. Judges 7:13 Cumque venisset Gedeon, narrabat aliquis somnium proximo suo: et in hunc modum referebat quod viderat: Vidi somnium, et videbatur mihi quasi subcinericius panis ex hordeo volvi, et in castra Madian descendere: cumque pervenisset ad tabernaculum, percussit illud, atque subvertit, et terrae funditus coaequavit. Judges 7:14 Respondit is, cui loquebatur: Non est hoc aliud, nisi gladius Gedeonis filii Ioas viri Israelitae: tradidit enim Dominus in manus eius Madian, et omnia castra eius. Judges 7:15 Cumque audisset Gedeon somnium, et interpretationem eius, adoravit: et reversus est ad castra Israel, et ait: Surgite, tradidit enim Dominus in manus nostras castra Madian. Judges 7:16 Divisitque trecentos viros in tres partes, et dedit tubas in manibus eorum, lagenasque vacuas ac lampades in medio lagenarum. Judges 7:17 Et dixit ad eos: Quod me facere videritis, hoc facite: ingrediar partem castrorum, et quod fecero sectamini. Judges 7:18 Quando personuerit tuba in manu mea, vos quoque per castrorum circuitum clangite, et conclamate, Domino et Gedeoni. Judges 7:19 Ingressusque est Gedeon, et trecenti viri qui erant cum eo in partem castrorum, incipientibus vigiliis noctis mediae, et custodibus suscitatis, coeperunt buccinis clangere, et complodere inter se lagenas. Judges 7:20 Cumque per gyrum castrorum in tribus personarent locis, et hydrias confregissent, tenuerunt sinistris manibus lampades, et dextris sonantes tubas, clamaveruntque: Gladius Domini et Gedeonis: Judges 7:21 stantes singuli in loco suo per circuitum castrorum hostilium. Omnia itaque castra turbata sunt, et vociferantes, ululantesque fugerunt: Judges 7:22 et nihilominus insistebant trecenti viri buccinis personantes. Immisitque Dominus gladium omnibus castris, et mutua se caede truncabant, Judges 7:23 fugientes usque ad Bethseca, et crepidinem Abelmehula in Tabbath. Conclamantes autem viri Israel de Nephthali, et Aser, et omni Manasse persequebantur Madian. Judges 7:24 Misitque Gedeon nuncios in omnem montem Ephraim, dicens: Descendite in occursum Madian, et occupate aquas usque Bethbera atque Iordanem. Clamavitque omnis Ephraim, et praeoccupavit aquas atque Iordanem usque Bethbera. Judges 7:25 Apprehensosque duos viros Madian, Oreb, et Zeb, interfecit Oreb in Petra Oreb, Zeb vero in Torculari Zeb. Et persecuti sunt Madian, capita Oreb et Zeb portantes ad Gedeon trans fluenta Iordanis. Judges 8:0 Judges 8:1 Dixeruntque ad eum viri Ephraim: Quid est hoc quod facere voluisti, ut nos non vocares, cum ad pugnam pergeres contra Madian? iurgantes fortiter, et prope vim inferentes. Judges 8:2 Quibus ille respondit: Quod enim tale facere potui, quale vos fecistis? nonne melior est racemus Ephraim, vindemiis Abiezer? Judges 8:3 In manus vestras Dominus tradidit principes Madian, Oreb, et Zeb: quid tale facere potui, quale vos fecistis? Quod cum locutus esset, requievit spiritus eorum, quo tumebant contra eum. Judges 8:4 Cumque venisset Gedeon ad Iordanem, transivit eum cum trecentis viris, qui secum erant: et prae lassitudine, fugientes persequi non poterant. Judges 8:5 Dixitque ad viros Soccoth: Date, obsecro, panes populo, qui mecum est, quia valde defecerunt: ut possimus persequi Zebee, et Salmana reges Madian. Judges 8:6 Responderunt principes Soccoth: Forsitan palmae manuum Zebee et Salmana in manu tua sunt, et idcirco postulas ut demus exercitui tuo panes. Judges 8:7 Quibus ille ait: Cum ergo tradiderit Dominus Zebee et Salmana in manus meas, conteram carnes vestras cum spinis, tribulisque deserti. Judges 8:8 Et inde conscendens, venit in Phanuel: locutusque est ad viros loci illius similia. Cui et illi responderunt, sicut responderant viri Soccoth. Judges 8:9 Dixit itaque et eis: Cum reversus fuero victor in pace, destruam turrim hanc. Judges 8:10 Zebee autem et Salmana requiescebant cum omni exercitu suo. Quindecim enim millia viri remanserant ex omnibus turmis Orientalium populorum, caesis centum viginti millibus bellatorum educentium gladium. Judges 8:11 Ascendensque Gedeon per viam eorum, qui in tabernaculis morabantur, ad Orientalem partem Nobe, et Iegbaa, percussit castra hostium, qui securi erant, et nihil adversi suspicabantur. Judges 8:12 Fugeruntque Zebee et Salmana, quos persequens Gedeon comprehendit, turbato omni exercitu eorum. Judges 8:13 Revertensque de bello ante solis ortum, Judges 8:14 apprehendit puerum de viris Soccoth: interrogavitque eum nomina principum et seniorum Soccoth, et descripsit septuaginta septem viros. Judges 8:15 Venitque ad Soccoth, et dixit eis: En Zebee, et Salmana super quibus exprobrastis mihi, dicentes: Forsitan manus Zebee et Salmana in manibus tuis sunt, et idcirco postulas ut demus viris qui lassi sunt, et defecerunt panes. Judges 8:16 Tulit ergo seniores civitatis et spinas deserti ac tribulos, et contrivit cum eis, atque comminuit viros Soccoth. Judges 8:17 Turrim quoque Phanuel subvertit, occisis habitatoribus civitatis. Judges 8:18 Dixitque ad Zebee et Salmana: Quales fuerunt viri, quos occidistis in Thabor? Qui responderunt: Similes tui, et unus ex eis quasi filius regis. Judges 8:19 Quibus ille respondit: Fratres mei fuerunt, filii matris meae. vivit Dominus, quia si servassetis eos, non vos occiderem. Judges 8:20 Dixitque Iether primogenito suo: Surge, et interfice eos. Qui non eduxit gladium: timebat enim, quia adhuc puer erat. Judges 8:21 Dixeruntque Zebee et Salmana: Tu surge, et irrue in nos: quia iuxta aetatem robur est hominis. Surrexit Gedeon, et interfecit Zebee et Salmana: et tulit ornamenta ac bullas, quibus colla regalium camelorum decorari solent. Judges 8:22 Dixeruntque omnes viri Israel ad Gedeon: Dominare nostri tu, et filius tuus, et filius filii tui: quia liberasti nos de manu Madian. Judges 8:23 Quibus ille ait: Non dominabor vestri, nec dominabitur in vos filius meus, sed dominabitur vobis Dominus. Judges 8:24 Dixitque ad eos: Unam petitionem postulo a vobis: Date mihi inaures ex praeda vestra. Inaures enim aureas Ismaelitae habere consueverant. Judges 8:25 Qui responderunt: Libentissime dabimus. Expandentesque super terram pallium, proiecerunt in eo inaures de praeda: Judges 8:26 et fuit pondus postulatarum inaurium, mille septingenti auri sicli, absque ornamentis, et monilibus, et veste purpurea, quibus reges Madian uti soliti erant, et praeter torques aureas camelorum. Judges 8:27 Fecitque ex eo Gedeon Ephod, et posuit illud in civitate sua Ephra. Fornicatusque est omnis Israel in eo, et factum est Gedeoni et omni domui eius in ruinam. Judges 8:28 Humiliatus est autem Madian coram filiis Israel, nec potuerunt ultra cervices elevare: sed quievit terra per quadraginta annos, quibus Gedeon praefuit. Judges 8:29 Abiit itaque Ierobaal filius Ioas, et habitavit in domo sua: Judges 8:30 habuitque septuaginta filios, qui egressi sunt de femore eius: eo quod plures haberet uxores. Judges 8:31 Concubina autem illius, quam habebat in Sichem, genuit ei filium nomine Abimelech. Judges 8:32 Mortuusque est Gedeon filius Ioas in senectute bona, et sepultus est in sepulchro Ioas patris sui in Ephra de familia Ezri. Judges 8:33 Postquam autem mortuus est Gedeon, aversi sunt filii Israel, et fornicati sunt cum Baalim. Percusseruntque cum Baal foedus, ut esset eis in deum: Judges 8:34 nec recordati sunt Domini Dei sui, qui eruit eos de manibus inimicorum suorum omnium per circuitum: Judges 8:35 nec fecerunt misericordiam cum domo Ierobaal Gedeon iuxta omnia bona, quae fecerat Israeli. Judges 9:0 Judges 9:1 Abiit autem Abimelech filius Ierobaal in Sichem ad fratres matris suae, et locutus est ad eos, et ad omnem cognationem domus patris matris suae, dicens: Judges 9:2 Loquimini ad omnes viros Sichem: Quid vobis est melius, ut dominentur vestri septuaginta viri omnes filii Ierobaal, an ut dominetur unus vir? simulque considerate quod os vestrum, et caro vestra sum. Judges 9:3 Locutique sunt fratres matris eius de eo ad omnes viros Sichem universos sermones istos, et inclinaverunt cor eorum post Abimelech, dicentes: Frater noster est. Judges 9:4 Dederuntque illi septuaginta pondo argenti de fano Baalberit. Qui conduxit sibi ex eo viros inopes et vagos, secutique sunt eum. Judges 9:5 Et venit in domum patris sui in Ephra, et occidit fratres suos filios Ierobaal septuaginta viros, super lapidem unum: remansitque Ioatham filius Ierobaal minimus, et absconditus est. Judges 9:6 Congregati sunt autem omnes viri Sichem, et universae familiae urbis Mello: abieruntque et constituerunt regem Abimelech iuxta quercum, quae stabat in Sichem. Judges 9:7 Quod cum nunciatum esset Ioatham, ivit, et stetit in vertice montis Garizim: elevataque voce, clamavit, et dixit: Audite me viri Sichem, ita ut audiat vos Deus. Judges 9:8 Ierunt ligna, ut ungerent super se regem: dixeruntque olivae: Impera nobis. Judges 9:9 Quae respondit: Numquid possum deserere pinguedinem meam, qua et dii utuntur, et homines, et venire ut inter ligna promovear? Judges 9:10 Dixeruntque ligna ad arborem ficum: Veni, et super nos regnum accipe. Judges 9:11 Quae respondit eis: Numquid possum deserere dulcedinem meam, fructusque suavissimos, et ire ut inter cetera ligna promovear? Judges 9:12 Locutaque sunt ligna ad vitem: Veni, et impera nobis. Judges 9:13 Quae respondit eis: Numquid possum deserere vinum meum, quod laetificat Deum et homines, et inter ligna cetera promoveri? Judges 9:14 Dixeruntque omnia ligna ad rhamnum: Veni, et impera super nos. Judges 9:15 Quae respondit eis: Si vere me regem vobis constituitis, venite, et sub umbra mea requiescite. si autem non vultis, egrediatur ignis de rhamno, et devoret cedros Libani. Judges 9:16 Nunc igitur, si recte, et absque peccato constituistis super vos regem Abimelech, et bene egistis cum Ierobaal, et cum domo eius, et reddidistis vicem beneficiis eius, qui pugnavit pro vobis, Judges 9:17 et animam suam dedit periculis, ut erueret vos de manu Madian, Judges 9:18 qui nunc surrexistis contra domum patris mei, et interfecistis filios eius septuaginta viros super unum lapidem, et constituistis regem Abimelech filium ancillae eius super habitatores Sichem, eo quod frater vester sit: Judges 9:19 si ergo recte, et absque vitio egistis cum Ierobaal, et domo eius, hodie laetemini in Abimelech, et ille laetetur in vobis. Judges 9:20 Sin autem perverse: egrediatur ignis ex eo, et consumat habitatores Sichem, et oppidum Mello: egrediaturque ignis de viris Sichem, et de oppido Mello, et devoret Abimelech. Judges 9:21 Quae cum dixisset, fugit, et abiit in Bera: habitavitque ibi ob metum Abimelech fratris sui. Judges 9:22 Regnavit itaque Abimelech super Israel tribus annis. Judges 9:23 Misitque Dominus spiritum pessimum inter Abimelech et habitatores Sichem: qui coeperunt eum detestari, Judges 9:24 et scelus interfectionis septuaginta filiorum Ierobaal, et effusionem sanguinis eorum conferre in Abimelech fratrem suum, et in ceteros Sichimorum principes, qui eum adiuverant. Judges 9:25 Posueruntque insidias adversus eum in summitate montium: et dum illius praestolabantur adventum, exercebant latrocinia, agentes praedas de praetereuntibus. nunciatumque est Abimelech. Judges 9:26 Venit autem Gaal filius Obed cum fratribus suis, et transivit in Sichimam. Ad cuius adventum erecti habitatores Sichem, Judges 9:27 egressi sunt in agros, vastantes vineas, uvasque calcantes: et factis cantantium choris, ingressi sunt fanum dei sui, et inter epulas et pocula maledicebant Abimelech, Judges 9:28 clamante Gaal filio Obed: Quis est Abimelech, et quae est Sichem, ut serviamus ei? numquid non est filius Ierobaal, et constituit principem Zebul servum suum super viros Emor patris Sichem? Cur ergo serviemus ei? Judges 9:29 utinam daret aliquis populum istum sub manu mea, ut auferrem de medio Abimelech. Dictumque est Abimelech: Congrega exercitus multitudinem, et veni. Judges 9:30 Zebul enim princeps civitatis auditis sermonibus Gaal filii Obed, iratus est valde, Judges 9:31 et misit clam ad Abimelech nuncios, dicens: Ecce, Gaal filius Obed venit in Sichimam cum fratribus suis, et oppugnat adversum te civitatem. Judges 9:32 Surge itaque nocte cum populo, qui tecum est, et latita in agro: Judges 9:33 et primo mane oriente sole, irrue super civitatem. illo autem egrediente adversum te cum populo suo, fac ei quod potueris. Judges 9:34 Surrexit itaque Abimelech cum omni exercitu suo nocte, et tetendit insidias iuxta Sichimam in quattuor locis. Judges 9:35 Egressusque est Gaal filius Obed, et stetit in introitu portae civitatis. Surrexit autem Abimelech, et omnis exercitus cum eo de insidiarum loco. Judges 9:36 Cumque vidisset populum Gaal, dixit ad Zebul: Ecce de montibus multitudo descendit. Cui ille respondit: Umbras montium vides quasi capita hominum, et hoc errore deciperis. Judges 9:37 Rursumque Gaal ait: Ecce populus de umbilico terrae descendit, et unus cuneus venit per viam quae respicit quercum. Judges 9:38 Cui dixit Zebul: Ubi est nunc os tuum, quo loquebaris? Quis est Abimelech ut serviamus ei? Nonne hic populus est, quem despiciebas? Egredere, et pugna contra eum. Judges 9:39 Abiit ergo Gaal, spectante Sichimorum populo, et pugnavit contra Abimelech, Judges 9:40 qui persecutus est eum fugientem, et in urbem compulit: cecideruntque ex parte eius plurimi, usque ad portam civitatis: Judges 9:41 et Abimelech sedit in Ruma: Zebul autem, Gaal, et socios eius expulit de urbe, nec in ea passus est commorari. Judges 9:42 Sequenti ergo die egressus est populus in campum. Quod cum nunciatum esset Abimelech, Judges 9:43 tulit exercitum suum, et divisit in tres turmas, tendens insidias in agris. Vidensque quod egrederetur populus de civitate, surrexit, et irruit in eos Judges 9:44 cum cuneo suo, oppugnans, et obsidens civitatem: duae autem turmae palantes per campum adversarios persequebantur. Judges 9:45 Porro Abimelech omni die illo oppugnabat urbem: quam cepit, interfectis habitatoribus eius, ipsaque destructa, ita ut sal in ea dispergeret. Judges 9:46 Quod cum audissent qui habitabant in turre Sichimorum, ingressi sunt fanum dei sui Berith, ubi foedus cum eo pepigerant, et ex eo locus nomen acceperat, qui erat munitus valde. Judges 9:47 Abimelech quoque audiens viros turris Sichimorum pariter conglobatos, Judges 9:48 ascendit in montem Selmon cum omni populo suo: et arrepta securi, praecidit arboris ramum, impositumque ferens humero, dixit ad socios: Quod me videtis facere, cito facite. Judges 9:49 Igitur certatim ramos de arboribus praecidentes, sequebantur ducem. Qui circumdantes praesidium, succenderunt: atque ita factum est, ut fumo et igne mille homines necarentur, viri pariter et mulieres, habitatorum turris Sichem. Judges 9:50 Abimelech autem inde proficiscens venit ad oppidum Thebes, quod circumdans obsidebat exercitu. Judges 9:51 Erat autem turris excelsa in media civitate, ad quam confugerant simul viri ac mulieres, et omnes principes civitatis, clausa firmissime ianua, et super turris tectum stantes per propugnacula. Judges 9:52 Accedensque Abimelech iuxta turrim, pugnabat fortiter: et appropinquans ostio, ignem supponere nitebatur: Judges 9:53 et ecce una mulier fragmen molae desuper iaciens, illisit capiti Abimelech, et confregit cerebrum eius. Judges 9:54 Qui vocavit cito armigerum suum, et ait ad eum: Evagina gladium tuum, et percute me: ne forte dicatur quod a femina interfectus sim. Qui iussa perficiens, interfecit eum. Judges 9:55 Illoque mortuo, omnes qui cum eo erant de Israel, reversi sunt in sedes suas: Judges 9:56 et reddidit Deus malum, quod fecerat Abimelech contra patrem suum, interfectis septuaginta fratribus suis. Judges 9:57 Sichimitis quoque quod operati erant, retributum est, et venit super eos maledictio Ioatham filii Ierobaal. Judges 10:0 Judges 10:1 Post Abimelech surrexit dux in Israel Thola filius Phua patrui Abimelech, vir de Issachar, qui habitavit in Samir montis Ephraim: Judges 10:2 et iudicavit Israelem viginti et tribus annis, mortuusque est, ac sepultus in Samir. Judges 10:3 Huic successit Iair Galaadites, qui iudicavit Israel per viginti et duos annos, Judges 10:4 habens triginta filios sedentes super triginta pullos asinarum, et principes triginta civitatum, quae ex nomine eius sunt appellatae Avoth Iair, id est, oppida Iair, usque in praesentem diem in Terra Galaad. Judges 10:5 Mortuusque est Iair; ac sepultus in loco, cui est vocabulum Camon. Judges 10:6 Filii autem Israel peccatis veteribus iungentes nova, fecerunt malum in conspectu Domini, et servierunt idolis, Baalim et Astaroth, et diis Syriae ac Sidonis et Moab et filiorum Ammon et Philisthiim: dimiseruntque Dominum, et non coluerunt eum. Judges 10:7 Contra quos Dominus iratus, tradidit eos in manus Philisthiim et filiorum Ammon. Judges 10:8 Afflictique sunt, et vehementer oppressi per annos decem et octo, omnes qui habitabant trans Iordanem in Terra Amorrhaei, quae est in Galaad: Judges 10:9 in tantum, ut filii Ammon, Iordane transmisso, vastarent Iudam et Beniamin et Ephraim: afflictusque est Israel nimis. Judges 10:10 Et clamantes ad Dominum, dixerunt: Peccavimus tibi, quia dereliquimus Dominum Deum nostrum, et servivimus Baalim. Judges 10:11 Quibus locutus est Dominus: Numquid non Aegyptii et Amorrhaei, filiique Ammon et Philisthiim, Judges 10:12 Sidonii quoque et Amalec et Chanaan oppresserunt vos, et clamastis ad me, et erui vos de manu eorum? Judges 10:13 Et tamen reliquistis me, et coluistis deos alienos: idcirco non addam ut ultra vos liberem: Judges 10:14 ite, et invocate deos quos elegistis: ipsi vos liberent in tempore angustiae. Judges 10:15 Dixeruntque filii Israel ad Dominum: Peccavimus, redde tu nobis quidquid tibi placet: tantum nunc libera nos. Judges 10:16 Quae dicentes, omnia de finibus suis alienorum deorum idola proiecerunt, et servierunt Domino Deo: qui doluit super miseriis eorum. Judges 10:17 Itaque filii Ammon conclamantes in Galaad fixere tentoria: contra quos congregati filii Israel, in Maspha castrametati sunt. Judges 10:18 Dixeruntque principes Galaad singuli ad proximos suos: Qui primus ex nobis contra filios Ammon coeperit dimicare, erit dux populi Galaad. Judges 11:0 Judges 11:1 Fuit itaque illo in tempore Iephte Galaadites vir fortissimus atque pugnator, filius mulieris meretricis, qui natus est de Galaad. Judges 11:2 Habuit autem Galaad uxorem, de qua suscepit filios: qui postquam creverant, eiecerunt Iephte, dicentes: Heres in domo patris nostri esse non poteris, quia de altera matre natus es. Judges 11:3 Quos ille fugiens atque devitans, habitavit in Terra Tob: congregatique sunt ad eum viri inopes, et latrocinantes, et quasi principem sequebantur. Judges 11:4 In illis diebus pugnabant filii Ammon contra Israel. Judges 11:5 Quibus acriter instantibus perrexerunt maiores natu de Galaad, ut tollerent in auxilium sui Iephte de Terra Tob: Judges 11:6 dixeruntque ad eum: Veni et esto princeps noster, et pugna contra filios Ammon. Judges 11:7 Quibus ille respondit: Nonne vos estis, qui odistis me, et eiecistis de domo patris mei, et nunc venistis ad me necessitate compulsi? Judges 11:8 Dixeruntque principes Galaad ad Iephte: Ob hanc igitur causam nunc ad te venimus, ut proficiscaris nobiscum, et pugnes contra filios Ammon, sisque dux omnium qui habitant in Galaad. Judges 11:9 Iephte quoque dixit eis: Si vere venistis ad me, ut pugnem pro vobis contra filios Ammon, tradideritque eos Dominus in manus meas, ego ero vester princeps? Judges 11:10 Qui responderunt ei: Dominus, qui haec audit, ipse mediator ac testis est quod nostra promissa faciemus. Judges 11:11 Abiit itaque Iephte cum principibus Galaad, fecitque eum omnis populus principem sui. Locutusque est Iephte omnes sermones suos coram Domino in Maspha. Judges 11:12 Et misit nuncios ad regem filiorum Ammon, qui ex persona sua dicerent: Quid mihi et tibi est, quia venisti contra me, ut vastares terram meam? Judges 11:13 Quibus ille respondit: Quia tulit Israel terram meam, quando ascendit de Aegypto a finibus Arnon usque Ieboc atque Iordanem: nunc ergo cum pace redde mihi eam. Judges 11:14 Per quos rursum mandavit Iephte, et imperavit eis ut dicerent regi Ammon: Judges 11:15 Haec dicit Iephte: Non tulit Israel Terram Moab, nec Terram filiorum Ammon: Judges 11:16 sed quando de Aegypto conscenderunt, ambulavit per solitudinem usque ad Mare rubrum, et venit in Cades. Judges 11:17 Misitque nuncios ad regem Edom, dicens: Dimitte me ut transeam per terram tuam. Qui noluit acquiescere precibus eius. Misit quoque ad regem Moab, qui et ipse transitum praebere contempsit. Mansit itaque in Cades, Judges 11:18 et circuivit ex latere Terram Edom, et Terram Moab: venitque contra Orientalem plagam Terrae Moab, et castrametatus est trans Arnon: nec voluit intrare terminos Moab: Arnon quippe confinium est Terrae Moab. Judges 11:19 Misit itaque Israel nuncios ad Sehon regem Amorrhaeorum, qui habitabat in Hesebon, et dixerunt ei: Dimitte ut transeam per terram tuam usque ad fluvium. Judges 11:20 Qui et ipse Israel verba despiciens, non dimisit eum transire per terminos suos: sed infinita multitudine congregata egressus est contra eum in Iasa, et fortiter resistebat. Judges 11:21 Tradiditque eum Dominus in manus Israel cum omni exercitu suo, qui percussit eum, et possedit omnem Terram Amorrhaei habitatoris regionis illius, Judges 11:22 et universos fines eius de Arnon usque Iaboc, et de solitudine usque ad Iordanem. Judges 11:23 Dominus ergo Deus Israel subvertit Amorrhaeum, pugnante contra illum populo suo Israel, et tu nunc vis possidere terram eius? Judges 11:24 Nonne ea quae possidet Chamos Deus tuus, tibi iure debentur? Quae autem Dominus Deus noster victor obtinuit, in nostram cedent possessionem: Judges 11:25 nisi forte melior es Balac filio Sephor rege Moab: aut docere potes, quod iurgatus sit contra Israel, et pugnaverit contra eum, Judges 11:26 quando habitavit in Hesebon, et viculis eius, et in Aroer, et villis illius, vel in cunctis civitatibus iuxta Iordanem, per trecentos annos. Quare tanto tempore nihil super hac repetitione tentastis? Judges 11:27 Igitur non ego pecco in te, sed tu contra me male agis, indicens mihi bella non iusta. Iudicet Dominus arbiter huius diei inter Israel, et inter filios Ammon. Judges 11:28 Noluitque acquiescere rex filiorum Ammon verbis Iephte, quae per nuncios mandaverat. Judges 11:29 Factus est ergo super Iephte Spiritus Domini, et circuiens Galaad, et Manasse, Maspha quoque Galaad, et inde transiens ad filios Ammon, Judges 11:30 votum vovit Domino, dicens: Si tradideris filios Ammon in manus meas, Judges 11:31 quicumque primus fuerit egressus de foribus domus meae, mihique occurrerit revertenti cum pace a filiis Ammon, eum holocaustum offeram Domino. Judges 11:32 Transivitque Iephte ad filios Ammon, ut pugnaret contra eos: quos tradidit Dominus in manus eius. Judges 11:33 Percussitque ab Aroer usque dum venias in Mennith, viginti civitates, et usque ad Abel, quae est vineis consita, plaga magna nimis. humiliatique sunt filii Ammon a filiis Israel. Judges 11:34 Revertente autem Iephte in Maspha domum suam, occurrit ei unigenita filia sua cum tympanis et choris. non enim habebat alios liberos. Judges 11:35 Qua visa, scidit vestimenta sua, et ait: Heu me filia mea decepisti me, et ipsa decepta es: aperui enim os meum ad Dominum, et aliud facere non potero. Judges 11:36 Cui illa respondit: Pater mi, si aperuisti os tuum ad Dominum, fac mihi quodcumque pollicitus es, concessa tibi ultione atque victoria de hostibus tuis. Judges 11:37 Dixitque ad patrem: Hoc solum mihi praesta quod deprecor: Dimitte me ut duobus mensibus circumeam montes, et plangam virginitatem meam cum sodalibus meis. Judges 11:38 Cui ille respondit: Vade. Et dimisit eam duobus mensibus. Cumque abiisset cum sociis ac sodalibus suis, flebat virginitatem suam in montibus. Judges 11:39 Expletisque duobus mensibus, reversa est ad patrem suum, et fecit ei sicut voverat, quae ignorabat virum. Exinde mos increbruit in Israel, et consuetudo servata est: Judges 11:40 ut post anni circulum conveniant in unum filiae Israel, et plangant filiam Iephte Galaaditae diebus quattuor. Judges 12:0 Judges 12:1 Ecce autem in Ephraim orta est seditio. nam transeuntes contra aquilonem, dixerunt ad Iephte: Quare vadens ad pugnam contra filios Ammon, vocare nos noluisti, ut pergeremus tecum? Igitur incendemus domum tuam. Judges 12:2 Quibus ille respondit: Disceptatio erat mihi et populo meo contra filios Ammon vehemens: vocavique vos, ut praeberetis mihi auxilium, et facere noluistis. Judges 12:3 Quod cernens posui animam meam in manibus meis, transivique ad filios Ammon, et tradidit eos Dominus in manus meas. Quid commerui, ut adversum me consurgatis in praelium? Judges 12:4 Vocatis itaque ad se cunctis viris Galaad, pugnabat contra Ephraim: percusseruntque viri Galaad Ephraim, quia dixerat: Fugitivus est Galaad de Ephraim, et habitat in medio Ephraim et Manasse. Judges 12:5 Occupaveruntque Galaaditae vada Iordanis, per quae Ephraim reversurus erat. Cumque venisset ad ea de Ephraim numero, fugiens, atque dixisset: Obsecro ut me transire permittatis: dicebant ei Galaaditae: Numquid Ephrathaeus es? quo dicente: Non sum: Judges 12:6 interrogabant eum: Dic ergo Scibboleth, quod interpretatur Spica. Qui respondebat, Sibboleth: eadem littera spicam exprimere non valens. Statimque apprehensum iugulabant in ipso Iordanis transitu. Et ceciderunt in illo tempore de Ephraim quadraginta duo millia. Judges 12:7 Iudicavit itaque Iephte Galaadites Israel sex annis: et mortuus est, ac sepultus in civitate sua Galaad. Judges 12:8 Post hunc iudicavit Israel Abesan de Bethlehem: Judges 12:9 qui habuit triginta filios, et totidem filias, quas emittens foras, maritis dedit, et eiusdem numeri filiis suis accepit uxores, introducens in domum suam. Qui septem annis iudicavit Israel. Judges 12:10 mortuusque est, ac sepultus in Bethlehem. Judges 12:11 Cui successit Ahialon Zabulonites: et iudicavit Israel decem annis: Judges 12:12 mortuusque est, ac sepultus in Zabulon. Judges 12:13 Post hunc iudicavit Israel Abdon, filius Elel Pharathonites: Judges 12:14 qui habuit quadraginta filios, et triginta ex eis nepotes, ascendentes super septuaginta pullos asinarum, et iudicavit Israel octo annis: Judges 12:15 mortuusque est, ac sepultus in Pharathon terrae Ephraim, in monte Amalec. Judges 13:0 Judges 13:1 Rursumque filii Israel fecerunt malum in conspectu Domini: qui tradidit eos in manus Philisthinorum quadraginta annis. Judges 13:2 Erat autem quidam vir de Saraa, et de stirpe Dan, nomine Manue, habens uxorem sterilem. Judges 13:3 Cui apparuit Angelus Domini, et dixit ad eam: Sterilis es et absque liberis: sed concipies et paries filium: Judges 13:4 Cave ergo ne bibas vinum ac siceram, nec immundum quidquam comedas: Judges 13:5 quia paries filium, cuius non tanget caput novacula: erit enim nazaraeus Dei ab infantia sua, et ex matris utero, et ipse incipiet liberare Israel de manu Philisthinorum. Judges 13:6 Quae cum venisset ad maritum suum, dixit ei: Vir Dei venit ad me, habens vultum angelicum, terribilis nimis. Quem cum interrogassem, quis esset, et unde venisset, et quo nomine vocaretur, noluit mihi dicere: Judges 13:7 sed hoc respondit: Ecce concipies et paries filium: cave ne vinum bibas, nec siceram, et ne aliquo vescaris immundo: erit enim puer nazaraeus Dei ab infantia sua, et ex utero matris suae usque ad diem mortis suae. Judges 13:8 Oravit itaque Manue Dominum, et ait: Obsecro Domine, ut vir Dei, quem misisti, veniat iterum, et doceat nos quid debeamus facere de puero, qui nasciturus est. Judges 13:9 Exaudivitque Dominus deprecantem Manue, et apparuit rursum Angelus Dei uxori eius sedenti in agro. Manue autem maritus eius non erat cum ea. Quae cum vidisset Angelum, Judges 13:10 festinavit, et cucurrit ad virum suum: nunciavitque ei, dicens: Ecce apparuit mihi vir, quem ante videram. Judges 13:11 Qui surrexit, et secutus est uxorem suam: veniensque ad virum, dixit ei: Tu es qui locutus es mulieri? Et ille respondit: Ego sum. Judges 13:12 Cui Manue: Quando, inquit, sermo tuus fuerit expletus, quid vis ut faciat puer? aut a quo se observare debebit? Judges 13:13 Dixitque Angelus Domini ad Manue: Ab omnibus, quae locutus sum uxori tuae, abstineat se: Judges 13:14 et quidquid ex vinea nascitur, non comedat: vinum et siceram non bibat, nullo vescatur immundo: et quod ei praecepi, impleat atque custodiat. Judges 13:15 Dixitque Manue ad Angelum Domini: Obsecro te ut acquiescas precibus meis, et faciamus tibi hoedum de capris. Judges 13:16 Cui respondit Angelus: Si me cogis, non comedam panes tuos: si autem vis holocaustum facere, offer illud Domino. Et nesciebat Manue quod Angelus Domini esset. Judges 13:17 Dixitque ad eum: Quod est tibi nomen, ut, si sermo tuus fuerit expletus, honoremus te? Judges 13:18 Cui ille respondit: Cur quaeris nomen meum, quod est mirabile? Judges 13:19 Tulit itaque Manue hoedum de capris, et libamenta, et posuit super petram, offerens Domino, qui facit mirabilia: ipse autem et uxor eius intuebantur. Judges 13:20 Cumque ascenderet flamma altaris in caelum, Angelus Domini pariter in flamma ascendit. Quod cum vidissent Manue et uxor eius, proni ceciderunt in terram, Judges 13:21 et ultra eis non apparuit Angelus Domini. Statimque intellexit Manue, Angelum Domini esse, Judges 13:22 et dixit ad uxorem suam: Morte moriemur, quia vidimus Dominum. Judges 13:23 Cui respondit mulier: Si Dominus nos vellet occidere, de manibus nostris holocaustum et libamenta non suscepisset, nec ostendisset nobis haec omnia neque ea, quae sunt ventura, dixisset. Judges 13:24 Peperit itaque filium, et vocavit nomen eius Samson. Crevitque puer, et benedixit ei Dominus. Judges 13:25 Coepitque Spiritus Domini esse cum eo in castris Dan inter Saraa et Esthaol. Judges 14:0 Judges 14:1 Descendit ergo Samson in Thamnatha. vidensque ibi mulierem de filiabus Philisthiim, Judges 14:2 ascendit, et nunciavit patri suo, et matri suae, dicens: Vidi mulierem in Thamnatha de filiabus Philisthinorum: quam quaeso ut mihi accipiatis uxorem. Judges 14:3 Cui dixerunt pater et mater sua: Numquid non est mulier in filiabus fratrum tuorum, et in omni populo tuo, quia vis accipere uxorem de Philisthiim, qui incircumcisi sunt? Dixitque Samson ad patrem suum: Hanc mihi accipe: quia placuit oculis meis. Judges 14:4 Parentes autem eius nesciebant quod res a Domino fieret, et quaereret occasionem contra Philisthiim. eo enim tempore Philisthiim dominabantur Israeli. Judges 14:5 Descendit itaque Samson cum patre suo et matre in Thamnatha. Cumque venissent ad vineas oppidi, apparuit catulus leonis saevus, et rugiens, et occurrit ei. Judges 14:6 Irruit autem Spiritus Domini in Samson, et dilaceravit leonem, quasi hoedum in frustra discerpens, nihil omnino habens in manu: et hoc patri et matri noluit indicare. Judges 14:7 Descenditque et locutus est mulieri, quae placuerat oculis eius. Judges 14:8 Et post aliquot dies revertens ut acciperet eam, declinavit ut videret cadaver leonis, et ecce examen apum in ore leonis erat ac favus mellis. Judges 14:9 Quem cum sumpsisset in manibus, comedebat in via: veniensque ad patrem suum et matrem, dedit eis partem, qui et ipsi comederunt: nec tamen eis voluit indicare quod mel de corpore leonis assumpserat. Judges 14:10 Descendit itaque pater eius ad mulierem, et fecit filio suo Samson convivium. sic enim iuvenes facere consueverant. Judges 14:11 Cum ergo cives loci illius vidissent eum, dederunt ei sodales triginta qui essent cum eo. Judges 14:12 Quibus locutus est Samson: Proponam vobis problema: quod si solveritis mihi intra septem dies convivii, dabo vobis triginta sindones, et totidem tunicas: Judges 14:13 sin autem non potueritis solvere, vos dabitis mihi triginta sindones, et eiusdem numeri tunicas. Qui responderunt ei: Propone problema, ut audiamus. Judges 14:14 Dixitque eis: De comedente exivit cibus, et de forti egressa est dulcedo. nec potuerunt per tres dies propositionem solvere. Judges 14:15 Cumque adesset dies septimus, dixerunt ad uxorem Samson: Blandire viro tuo, et suade ei ut indicet tibi quid significet problema. quod si facere nolueris, incendemus te, et domum patris tui. an idcirco vocastis nos ad nuptias ut spoliaretis? Judges 14:16 Quae fundebat apud Samson lacrymas, et quaerebatur dicens: Odisti me, et non diligis: idcirco problema, quod proposuisti filiis populi mei, non vis mihi exponere. At ille respondit: Patri meo et matri nolui dicere: et tibi indicare potero? Judges 14:17 Septem igitur diebus convivii flebat ante eum: tandemque die septimo cum ei esset molesta, exposuit. Quae statim indicavit civibus suis. Judges 14:18 Et illi dixerunt ei die septimo ante solis occubitum: Quid dulcius melle, et quid fortius leone? Qui ait ad eos: Si non arassetis in vitula mea, non invenissetis propositionem meam. Judges 14:19 Irruit itaque in eum Spiritus Domini, descenditque Ascalonem, et percussit ibi triginta viros. quorum ablatas vestes dedit iis, qui problema solverant. Iratusque nimis ascendit in domum patris sui: Judges 14:20 uxor autem eius accepit maritum unum de amicis eius et pronubis. Judges 15:0 Judges 15:1 Post aliquantulum autem temporis, cum dies triticeae messis instarent, venit Samson, invisere volens uxorem suam, et attulit ei hoedum de capris. Cumque cubiculum eius solito vellet intrare, prohibuit eum pater illius, dicens: Judges 15:2 Putavi quod odisses eam, et ideo tradidi illam amico tuo: sed habet sororem, quae iunior et pulchrior illa est, sit tibi pro ea uxor. Judges 15:3 Cui Samson respondit: Ab hac die non erit culpa in me contra Philisthaeos: faciam enim vobis mala. Judges 15:4 Perrexitque et cepit trecentas vulpes, caudasque earum iunxit ad caudas, et faces ligavit in medio: Judges 15:5 quas igne succendens, dimisit, ut huc illucque discurrerent. Quae statim perrexerunt in segetes Philisthinorum. Quibus succensis, et comportatae iam fruges, et adhuc stantes in stipula, concrematae sunt, in tantum, ut vineas quoque et oliveta flamma consumeret. Judges 15:6 Dixeruntque Philisthiim: Quis fecit hanc rem? Quibus dictum est: Samson gener Thamnathaei: quia tulit uxorem eius, et alteri tradidit, haec operatus est. Ascenderuntque Philisthiim: et combusserunt tam mulierem quam patrem eius. Judges 15:7 Quibus ait Samson: Licet haec feceritis, tamen adhuc ex vobis expetam ultionem, et tunc quiescam. Judges 15:8 Percussitque eos ingenti plaga, ita ut stupentes suram femori imponerent. Et descendens habitavit in spelunca petrae Etam. Judges 15:9 Igitur ascendentes Philisthiim in Terram Iuda castrametati sunt in loco, qui postea vocatus est Lechi, id est, maxilla, ubi eorum fusus est exercitus. Judges 15:10 Dixeruntque ad eos de tribu Iuda: Cur ascendistis adversum nos? Qui responderunt: Ut ligemus Samson, venimus, et reddamus ei quae in nos operatus est. Judges 15:11 Descenderunt ergo tria millia virorum de Iuda, ad specum silicis Etam, dixeruntque ad Samson: Nescis quod Philisthiim imperent nobis? quare hoc facere voluisti? Quibus ille ait: Sicut fecerunt mihi, sic feci eis. Judges 15:12 Ligare, inquiunt, te venimus, et tradere in manus Philisthinorum. Quibus Samson, Iurate, ait, et spondete mihi quod non occidatis me. Judges 15:13 Dixerunt: Non te occidemus, sed vinctum trademus. Ligaveruntque eum duobus novis funibus, et tulerunt eum de petra Etam. Judges 15:14 Qui cum venisset ad locum Maxillae, et Philisthiim vociferantes occurrissent ei, irruit Spiritus Domini in eum: et sicut solent ad odorem ignis ligna consumi, ita vincula quibus ligatus erat, dissipata sunt et soluta. Judges 15:15 Inventamque maxillam, id est, mandibulam asini, quae iacebat, arripiens, interfecit in ea mille viros, Judges 15:16 et ait: In maxilla asini, in mandibula pulli asinarum delevi eos, et percussi mille viros. Judges 15:17 Cumque haec verba canens complesset, proiecit mandibulam de manu, et vocavit nomen loci illius Ramathlechi, quod interpretatur elevatio maxillae. Judges 15:18 Sitiensque valde, clamavit ad Dominum, et ait: Tu dedisti in manu servi tui salutem hanc maximam atque victoriam: en siti morior, incidamque in manus incircumcisorum. Judges 15:19 Aperuit itaque Dominus molarem dentem in maxilla asini, et egressae sunt ex eo aquae. Quibus haustis, refocillavit spiritum, et vires recepit. Idcirco appellatum est nomen loci illius, Fons invocantis de maxilla, usque in praesentem diem. Judges 15:20 Iudicavitque Israel in diebus Philisthiim viginti annis. Judges 16:0 Judges 16:1 Abiit quoque in Gazam, et vidit ibi mulierem meretricem, ingressusque est ad eam. Judges 16:2 Quod cum audissent Philisthiim, et percrebruisset apud eos, intrasse urbem Samson, circumdederunt eum, positis in porta civitatis custodibus: et ibi tota nocte cum silentio praestolantes, ut facto mane exeuntem occiderent. Judges 16:3 Dormivit autem Samson usque ad medium noctem: et inde consurgens apprehendit ambas portae fores cum postibus suis, et sera, impositasque humeris suis portavit ad verticem montis, qui respicit Hebron. Judges 16:4 Post haec amavit mulierem, quae habitabat in Valle Sorec, et vocabatur Dalila. Judges 16:5 Veneruntque ad eam principes Philisthinorum, atque dixerunt: Decipe eum, et disce ab illo, in quo habeat tantam fortitudinem, et quo modo eum superare valeamus, et vinctum affligere. quod si feceris, dabimus tibi singuli mille et centum argenteos. Judges 16:6 Locuta est ergo Dalila ad Samson: Dic mihi, obsecro, in quo sit tua maxima fortitudo, et quid sit quo ligatus erumpere nequeas? Judges 16:7 Cui respondit Samson: Si septem nerviceis funibus necdum siccis, et adhuc humentibus ligatus fuero, infirmus ero ut ceteri homines. Judges 16:8 Attuleruntque ad eam satrapae Philisthinorum septem funes, ut dixerat: quibus vinxit eam, Judges 16:9 latentibus apud se insidiis, et in cubiculo finem rei expectantibus, clamavitque ad eum: Philisthiim super te Samson. Qui rupit vincula, quo modo si rumpat quis filum de stupa tortum sputamine, cum odorem ignis acceperit: et non est cognitum in quo esset fortitudo eius. Judges 16:10 Dixitque ad eum Dalila: Ecce illusisti mihi, et falsum locutus es: saltem nunc indica mihi quo ligari debeas. Judges 16:11 Cui ille respondit: Si ligatus fuero novis funibus, qui numquam fuerunt in opere, infirmus ero, et aliorum hominum similis. Judges 16:12 Quibus rursum Dalila vinxit eum, et clamavit: Philisthiim super te Samson, in cubiculo insidiis praeparatis. Qui ita rupit vincula quasi fila telarum. Judges 16:13 Dixitque Dalila rursum ad eum: Usquequo decipis me, et falsum loqueris? ostende quo vinciri debeas. Cui respondit Samson: Si septem crines capitis mei cum licio plexueris, et clavum his circumligatum terrae fixeris, infirmus ero. Judges 16:14 Quod cum fecisset Dalila, dixit ad eum: Philisthiim super te Samson. Qui consurgens de somno extraxit clavum cum crinibus et licio. Judges 16:15 Dixitque ad eum Dalila: Quo modo dicis quod amas me, cum animus tuus non sit mecum? Per tres vices mentitus es mihi, et noluisti dicere in quo sit maxima fortitudo tua. Judges 16:16 Cumque molesta esset ei, et per multos dies iugiter adhaereret, spatium ad quietem non tribuens, defecit anima eius, et ad mortem usque lassata est. Judges 16:17 Tunc aperiens veritatem rei, dixit ad eam: Ferrum numquam ascendit super caput meum, quia nazaraeus, id est, consecratus Deo sum de utero matris meae: si rasum fuerit caput meum, recedet a me fortitudo mea, et deficiam, eroque sicut ceteri homines. Judges 16:18 Vidensque illa quod confessus ei esset omnem animum suum, misit ad principes Philisthinorum ac mandavit: Ascende adhuc semel, quia nunc mihi aperuit cor suum. Qui ascenderunt assumpta pecunia, quam promiserant. Judges 16:19 At illa dormire eum fecit super genua sua, et in sinu suo reclinare caput. Vocavitque tonsorem, et rasit septem crines eius, et coepit abigere eum, et a se repellere: statim enim ab eo fortitudo discessit: Judges 16:20 dixitque: Philisthiim super te Samson. Qui de somno consurgens, dixit in animo suo: Egrediar sicut ante feci, et me excutiam, nesciens quod recessisset ab eo Dominus. Judges 16:21 Quem cum apprehendissent Philisthiim, statim eruerunt oculos eius, et duxerunt Gazam vinctum catenis, et clausum in carcere molere fecerunt. Judges 16:22 Iamque capilli eius renasci coeperunt, Judges 16:23 et principes Philisthinorum convenerunt in unum ut immolarent hostias magnificas Dagon deo suo, et epularentur, dicentes: Tradidit Deus noster inimicum nostrum Samson in manus nostras. Judges 16:24 Quod etiam populus videns, laudabat deum suum, eademque dicebat: Tradidit Deus noster adversarium nostrum in manus nostras, qui delevit terram nostram, et occidit plurimos. Judges 16:25 Laetantesque per convivia, sumptis iam epulis, praeceperunt ut vocaretur Samson, et ante eos luderet. Qui adductus de carcere ludebat ante eos, feceruntque eum stare inter duas columnas. Judges 16:26 Qui dixit puero regenti gressus suos: Dimitte me, ut tangam columnas, quibus omnis imminet domus, et recliner super eas, et paululum requiescam. Judges 16:27 Domus autem erat plena virorum ac mulierum, et erant ibi omnes principes Philisthinorum, ac de tecto et solario circiter tria millia utriusque sexus spectantes ludentem Samson. Judges 16:28 At ille invocato Domino ait: Domine Deus, memento mei, et redde mihi nunc fortitudinem pristinam Deus meus, ut ulciscar me de hostibus meis, et pro amissione duorum luminum unam ultionem recipiam. Judges 16:29 Et apprehendens ambas columnas, quibus innitebatur domus, alteramque earum dextera, et alteram laeva tenens, Judges 16:30 ait: Moriatur anima mea cum Philisthiim. concussisque fortiter columnis, cecidit domus super omnes principes, et ceteram multitudinem, quae ibi erat: multoque plures interfecit moriens, quam ante vivus occiderat. Judges 16:31 Descendentes autem fratres eius et universa cognatio tulerunt corpus eius, et sepelierunt inter Saraa et Esthaol in sepulchro patris sui Manue: iudicavitque Israel viginti annis. Judges 17:0 Judges 17:1 Fuitque eo tempore vir quidam de monte Ephraim nomine Michas, Judges 17:2 qui dixit matri suae: Mille et centum argenteos, quos separaveras tibi, et super quibus me audiente iuraveras, ecce ego habeo, et apud me sunt. Cui illa respondit: Benedictus filius meus a Domino. Judges 17:3 Consecravi enim et vovi hoc argentum Domino, ut de manu mea suscipiat filius meus, et faciat sculptile atque conflatile: et nunc trado illud tibi. Judges 17:4 Reddidit igitur eos matri suae: quae tulit ducentos argenteos, et dedit eos argentario, ut faceret ex eis sculptile atque conflatile, quod fuit in domo Michae. Judges 17:5 Qui aediculam quoque in ea Deo separavit, et fecit ephod, et theraphim, id est, vestem sacerdotalem, et idola: implevitque unius filiorum suorum manum, et factus est ei sacerdos. Judges 17:6 In diebus illis non erat rex in Israel, sed unusquisque quod sibi rectum videbatur, hoc faciebat. Judges 17:7 Fuit quoque alter adolescens de Bethlehem Iuda, ex cognatione eius: eratque ipse Levites, et habitabat ibi. Judges 17:8 Egressusque de civitate Bethlehem, peregrinari voluit ubicumque sibi commodum reperisset. Cumque venisset in montem Ephraim, iter faciens, et declinasset parumper in domum Michae, Judges 17:9 interrogatus est ab eo unde venisset. Qui respondit: Levita sum de Bethlehem Iuda, et vado ut habitem ubi potuero, et utile mihi esse perspexero. Judges 17:10 Dixitque Michas: Mane apud me, et esto mihi parens ac sacerdos: daboque tibi per annos singulos decem argenteos, ac vestem duplicem, et quae ad victum sunt necessaria. Judges 17:11 Acquievit, et mansit apud hominem, fuitque illi quasi unus de filiis. Judges 17:12 implevitque Michas manum eius, et habuit puerum sacerdotem apud se, Judges 17:13 Nunc scio, dicens, quod benefaciet mihi Deus habenti Levitici generis sacerdotem. Judges 18:0 Judges 18:1 In diebus illis necdum erat rex in Israel, et tribus Dan quaerebat possessionem sibi, ut habitaret in ea: usque ad illum enim diem inter ceteras tribus sortem non acceperat. Judges 18:2 Miserunt ergo filii Dan, stirpis et familiae suae quinque viros fortissimos de Saraa et Esthaol, ut explorarent terram, et diligenter inspicerent: dixeruntque eis: Ite, et considerate terram. Qui cum pergentes venissent in montem Ephraim, et intrassent domum Michae, requieverunt ibi: Judges 18:3 et agnoscentes vocem adolescentis Levitae, utentesque illius diversorio, dixerunt ad eum: Quis te huc adducit? quid hic agis? quam ob causam huc venire voluisti? Judges 18:4 Qui respondit eis: Haec, et haec praestitit mihi Michas, et me mercede conduxit ut sim ei sacerdos. Judges 18:5 Rogaverunt autem eum ut consuleret Dominum, ut scire possent an prospero itinere pergerent, et res haberet effectum. Judges 18:6 Qui respondit eis: Ite in pace: Dominus respicit viam vestram, et iter quo pergitis. Judges 18:7 Euntes igitur quinque viri venerunt Lais: videruntque populum habitantem in ea absque ullo timore, iuxta consuetudinem Sidoniorum, securum et quietum, nullo ei penitus resistente, magnarumque opum, et procul a Sidone atque a cunctis hominibus separatum. Judges 18:8 Reversi itaque ad fratres suos in Saraa et Esthaol, et quid egissent sciscitantibus responderunt: Judges 18:9 Surgite, ascendamus ad eos: vidimus enim terram valde opulentam et uberem: nolite negligere, nolite cessare. eamus, et possideamus eam, nullus erit labor. Judges 18:10 Intrabimus ad securos, in regionem latissimam, tradetque nobis Dominus locum, in quo nullius rei est penuria eorum, quae gignuntur in terra. Judges 18:11 Profecti igitur sunt de cognatione Dan, id est, de Saraa et Esthaol sexcenti viri accincti armis bellicis, Judges 18:12 ascendentesque manserunt in Cariathiarim Iudae: qui locus ex eo tempore Castrorum Dan, nomen accepit, et est post tergum Cariathiarim. Judges 18:13 Inde transierunt in montem Ephraim. Cumque venissent ad domum Michae, Judges 18:14 dixerunt quinque viri, qui prius missi fuerant ad considerandam Terram Lais, ceteris fratribus suis: Nostis quod in domibus istis sit ephod, et theraphim, et sculptile, atque conflatile: videte quid vobis placeat. Judges 18:15 Et cum paululum declinassent, ingressi sunt domum adolescentis Levitae, qui erat in domo Michae: salutaveruntque eum verbis pacificis. Judges 18:16 Sexcenti autem viri ita ut erant armati, stabant ante ostium. Judges 18:17 At illi, qui ingressi fuerant domum iuvenis, sculptile, et ephod, et theraphim, atque conflatile tollere nitebantur, et sacerdos stabat ante ostium, sexcentis viris fortissimis haud procul expectantibus. Judges 18:18 Tulerunt igitur qui intraverant sculptile, ephod, et idola, atque conflatile. Quibus dixit sacerdos: Quid facitis? Judges 18:19 Cui responderunt: Tace, et pone digitum super os tuum: venique nobiscum, ut habeamus te patrem, ac sacerdotem. Quid tibi melius est, ut sis sacerdos in domo unius viri, an in una tribu et familia in Israel? Judges 18:20 Quod cum audisset, acquievit sermonibus eorum, et tulit ephod, et idola, ac sculptile, et profectus est cum eis. Judges 18:21 Qui cum pergerent, et ante se ire fecissent parvulos ac iumenta, et omne quod erat pretiosum, Judges 18:22 et iam a domo Michae essent procul, viri qui habitabant in aedibus Michae conclamantes secuti sunt, Judges 18:23 et post tergum clamare coeperunt. Qui cum respexissent, dixerunt ad Micham: Quid tibi vis? cur clamas? Judges 18:24 Qui respondit: Deos meos, quos mihi feci, tulistis, et sacerdotem, et omnia quae habeo, et dicitis: Quid tibi est? Judges 18:25 Dixeruntque ei filii Dan: Cave ne ultra loquaris ad nos, et veniant ad te viri animo concitati, et ipse cum omni domo tua pereas. Judges 18:26 Et sic coepto itinere perrexerunt. Videns autem Michas, quod fortiores se essent, reversus est in domum suam. Judges 18:27 Sexcenti autem viri tulerunt sacerdotem, et quae supra diximus: veneruntque in Lais ad populum quiescentem atque securum, et percusserunt eos in ore gladii: urbemque incendio tradiderunt, Judges 18:28 nullo penitus ferente praesidium, eo quod procul habitarent a Sidone, et cum nullo hominum haberent quidquam societatis ac negotii. Erat autem civitas sita in regione Rohob: quam rursum extruentes habitaverunt in ea, Judges 18:29 vocato nomine civitatis Dan iuxta vocabulum patris sui, quem genuerat Israel, quae prius Lais dicebatur. Judges 18:30 Posueruntque sibi sculptile, et Ionathan filium Gersam filii Moysi, ac filios eius sacerdotes in tribu Dan, usque ad diem captivitatis suae. Judges 18:31 Mansitque apud eos idolum Michae omni tempore, quo fuit domus Dei in Silo. in diebus illis nec erat rex in Israel. Judges 19:0 Judges 19:1 Fuit quidam vir Levites habitans in latere montis Ephraim, qui accepit uxorem de Bethlehem Iuda: Judges 19:2 quae reliquit eum, et reversa est in domum patris sui in Bethlehem, mansitque apud eum quattuor mensibus. Judges 19:3 Secutusque est eam vir suus, volens reconciliari ei, atque blandiri, et secum reducere, habens in comitatu puerum et duos asinos: quae suscepit eum, et introduxit in domum patris sui. Quod cum audisset socer eius, eumque vidisset, occurrit ei laetus, Judges 19:4 et amplexatus est hominem. Mansitque gener in domo soceri tribus diebus, comedens cum eo et bibens familiariter. Judges 19:5 Die autem quarto de nocte consurgens, proficisci voluit. Quem tenuit socer, et ait ad eum: Gusta prius pusillum panis, et conforta stomachum, et sic proficisceris. Judges 19:6 Sederuntque simul, ac comederunt et biberunt. Dixitque pater puellae ad generum suum: Quaeso te ut hodie hic maneas, pariterque laetemur. Judges 19:7 At ille consurgens, coepit velle proficisci. Et nihilominus obnixe eum socer tenuit, et apud se fecit manere. Judges 19:8 Mane autem facto, parabat Levites iter. Cui socer rursum: Oro te, inquit, ut paululum cibi capias, et assumptis viribus, donec increscat dies, postea proficiscaris. Comederunt ergo simul. Judges 19:9 Surrexitque adolescens, ut pergeret cum uxore sua et puero. Cui rursum locutus est socer: Considera quod dies ad occasum declivior sit, et propinquat ad vesperum: mane apud me etiam hodie, et duc laetum diem, et cras proficisceris ut vadas in domum tuam. Judges 19:10 Noluit gener acquiescere sermonibus eius: sed statim perrexit, et venit contra Iebus, quae altero nomine vocatur Ierusalem, ducens secum duos asinos onustos, et concubinam. Judges 19:11 Iamque aderant iuxta Iebus, et dies mutabatur in noctem: dixitque puer ad dominum suum: Veni, obsecro, declinemus ad urbem Iebusaeorum, et maneamus in ea. Judges 19:12 Cui respondit dominus: Non ingrediar oppidum gentis alienae, quae non est de filiis Israel, sed transibo usque Gabaa: Judges 19:13 et cum illuc pervenero, manebimus in ea, aut certe in urbe Rama. Judges 19:14 Transierunt ergo Iebus, et coeptum carpebant iter, occubuitque eis sol iuxta Gabaa, quae est in tribu Beniamin: Judges 19:15 diverteruntque ad eam, ut manerent ibi. Quo cum intrassent, sedebant in platea civitatis, et nullus eos recipere voluit hospitio. Judges 19:16 Et ecce, apparuit homo senex, revertens de agro et de opere suo vesperi, qui et ipse de monte erat Ephraim, et peregrinus habitabat in Gabaa. homines autem regionis illius erant filii Iemini. Judges 19:17 Elevatisque oculis, vidit senex sedentem hominem cum sarcinulis suis in platea civitatis: et dixit ad eum: Unde venis? et quo vadis? Judges 19:18 Qui respondit ei: Profecti sumus de Bethlehem Iuda, et pergimus ad locum nostrum, qui est in latere montis Ephraim, unde ieramus in Bethlehem: et nunc vadimus ad domum Dei, nullusque sub tectum suum nos vult recipere, Judges 19:19 habentes paleas et foenum in asinorum pabulum, et panem ac vinum in meos et ancillae tuae usus, et pueri, qui mecum est: nulla re indigemus nisi hospitio. Judges 19:20 Cui respondit senex: Pax tecum sit, ego praebebo omnia quae necessaria sunt: tantum, quaeso, ne in platea maneas. Judges 19:21 Introduxitque eum in domum suam, et pabulum asinis praebuit: ac postquam laverunt pedes suos, recepit eos in convivium. Judges 19:22 Illis epulantibus, et post laborem itineris, cibo et potu reficientibus corpora, venerunt viri civitatis illius, filii Belial, (id est, absque iugo) et circumdantes domum senis, fores pulsare coeperunt, clamantes ad dominum domus, atque dicentes: Educ virum, qui ingressus est domum tuam, ut abutamur eo. Judges 19:23 Egressusque est ad eos senex, et ait: Nolite fratres, nolite facere malum hoc: quia ingressus est homo hospitium meum, et cessate ab hac stultitia: Judges 19:24 habeo filiam virginem, et hic homo habet concubinam, educam eas ad vos, ut humilietis eas, et vestram libidinem compleatis: tantum, obsecro, ne scelus hoc contra naturam operemini in virum. Judges 19:25 Nolebant acquiescere sermonibus illius. quod cernens homo, eduxit ad eos concubinam suam, et eis tradidit illudendam: qua cum tota nocte abusi essent, dimiserunt eam mane. Judges 19:26 At mulier, recedentibus tenebris, venit ad ostium domus, ubi manebat dominus suus, et ibi corruit. Judges 19:27 Mane facto, surrexit homo, et aperuit ostium, ut coeptam expleret viam: et ecce concubina eius iacebat ante ostium sparsis in limine manibus. Judges 19:28 Cui ille, putans eam quiescere, loquebatur: Surge, et ambulemus. Qua nihil respondente, intelligens quod erat mortua; tulit eam, et imposuit asino, reversusque est in domum suam. Judges 19:29 Quam cum esset ingressus, arripuit gladium, et cadaver uxoris cum ossibus suis in duodecim partes ac frustra concidens, misit in omnes terminos Israel. Judges 19:30 Quod cum vidissent singuli, conclamabant. Numquam res talis facta est in Israel ex eo die, quo ascenderunt patres nostri de Aegypto, usque in praesens tempus: ferte sententiam, et in commune decernite quid facto opus sit. Judges 20:0 Judges 20:1 Egressi itaque sunt omnes filii Israel, et pariter congregati, quasi vir unus, de Dan, usque Bersabee, et Terra Galaad ad Dominum in Maspha: Judges 20:2 Omnesque anguli populorum, et cunctae tribus Israel in ecclesiam populi Dei convenerunt quadringenta millia peditum pugnatorum. Judges 20:3 (Nec latuit filios Beniamin quod ascendissent filii Israel in Maspha.) Interrogatusque Levita, maritus mulieris interfectae, quomodo tantum scelus perpetratum esset, Judges 20:4 respondit: Veni in Gabaa Beniamin cum uxore mea, illucque diverti: Judges 20:5 et ecce homines civitatis illius circumdederunt nocte domum, in qua manebam, volentes me occidere, et uxorem meam incredibili furore libidinis vexantes, denique mortua est. Judges 20:6 Quam arreptam, in frustra concidi, misique partes in omnes terminos possessionis vestrae: quia numquam tantum nefas, et tam grande piaculum factum est in Israel. Judges 20:7 Adestis omnes filii Israel, decernite quid facere debeatis. Judges 20:8 Stansque omnis populus, quasi unius hominis sermone respondit: Non recedemus in tabernacula nostra, nec suam quisquam intrabit domum: Judges 20:9 sed hoc contra Gabaa in commune faciamus. Judges 20:10 Decem viri eligantur e centum ex omnibus tribubus Israel, et centum de mille, et mille de decem millibus, ut comportent exercitui cibaria, et possimus pugnare contra Gabaa Beniamin, et reddere ei pro scelere, quod meretur. Judges 20:11 Convenitque universus Israel ad civitatem, quasi homo unus eadem mente, unoque consilio. Judges 20:12 et miserunt nuncios ad omnem tribum Beniamin, qui dicerent: Cur tantum nefas in vobis repertum est? Judges 20:13 Tradite homines de Gabaa, qui hoc flagitium perpetrarunt, ut moriantur, et auferatur malum de Israel. Qui noluerunt fratrum suorum filiorum Israel audire mandatum: Judges 20:14 sed ex cunctis urbibus, quae sortis suae erant, convenerunt in Gabaa, ut illis ferrent auxilium, et contra universum populum Israel dimicarent. Judges 20:15 Inventique sunt viginti quinque millia de Beniamin educentium gladium, praeter habitatores Gabaa, Judges 20:16 qui septingenti erant viri fortissimi, ita sinistra ut dextra proeliantes: et sic fundis lapides ad certum iacientes, ut capillum quoque possent percutere, et nequaquam in alteram partem ictus lapidis deferretur. Judges 20:17 Virorum quoque Israel, absque filiis Beniamin, inventa sunt quadringenta millia educentium gladium, et paratorum ad pugnam. Judges 20:18 Qui surgentes venerunt in domum Dei, hoc est, in Silo: consulueruntque Dominum, atque dixerunt: Quis erit in exercitu nostro princeps certaminis contra filios Beniamin? Quibus respondit Dominus: Iudas sit dux vester. Judges 20:19 Statimque filii Israel surgentes mane, castrametati sunt iuxta Gabaa: Judges 20:20 et inde procedentes ad pugnam contra Beniamin, urbem oppugnare coeperunt. Judges 20:21 Egressique filii Beniamin de Gabaa, occiderunt de filiis Israel die illo viginti duo millia virorum. Judges 20:22 Rursum filii Israel et fortitudine et numero confidentes, in eodem loco, in quo prius certaverant, aciem direxerunt: Judges 20:23 ita tamen ut prius ascenderent et flerent coram Domino usque ad noctem: consulerentque eum, et dicerent: Debeo ultra procedere ad dimicandum contra filios Beniamin fratres meos, an non? Quibus ille respondit: Ascendite ad eos, et inite certamen. Judges 20:24 Cumque filii Israel altera die contra filios Beniamin ad proelium processissent, Judges 20:25 eruperunt filii Beniamin de portis Gabaa: et occurrentes eis tanta in illos caede bacchati sunt, ut decem et octo millia virorum educentium gladium prosternerent. Judges 20:26 Quamobrem omnes filii Israel venerunt in domum Dei, et sedentes flebant coram Domino: ieiunaveruntque die illo usque ad vesperam, et obtulerunt ei holocausta, atque pacificas victimas, Judges 20:27 et super statu suo interrogaverunt. Eo tempore ibi erat arca foederis Domini, Judges 20:28 et Phinees filius Eleazari filii Aaron praepositus domus. Consuluerunt igitur Dominum, atque dixerunt: Exire ultra debemus ad pugnam contra filios Beniamin fratres nostros, an quiescere? Quibus ait Dominus: Ascendite, cras enim tradam eos in manus vestras. Judges 20:29 Posueruntque filii Israel insidias per circuitum urbis Gabaa: Judges 20:30 et tertia vice, sicut semel et bis, contra Beniamin exercitum produxerunt. Judges 20:31 Sed et filii Beniamin audacter eruperunt de civitate, et fugientes adversarios longius persecuti sunt, ita ut vulnerarent ex eis sicut primo die et secundo, et caederent per duas semitas vertentes terga, quarum una ferebatur in Bethel, et altera in Gabaa, atque prosternerent triginta circiter viros: Judges 20:32 putaverunt enim solito eos more cedere. Qui fugam arte simulantes inierunt consilium ut abstraherent eos de civitate, et quasi fugientes ad supradictas semitas perducerent. Judges 20:33 Omnes itaque filii Israel surgentes de sedibus suis, tetenderunt aciem in loco, qui vocatur Baalthamar. Insidiae quoque, quae circa urbem erant, paulatim se aperire coeperunt, Judges 20:34 et ab Occidentali urbis parte procedere. Sed et alia decem millia virorum de universo Israel, habitatores urbis ad certamina provocabant. Ingravatumque est bellum contra filios Beniamin: et non intellexerunt quod ex omni parte illis instaret interitus. Judges 20:35 Percussitque eos Dominus in conspectu filiorum Israel, et interfecerunt ex eis in illo die viginti quinque millia, et centum viros, omnes bellatores et educentes gladium. Judges 20:36 Filii autem Beniamin cum se inferiores esse vidissent, coeperunt fugere. Quod cernentes filii Israel, dederunt eis ad fugiendum locum, ut ad praeparatas insidias devenirent, quas iuxta urbem posuerant. Judges 20:37 Qui cum repente de latibulis surrexissent, et Beniamin terga caedentibus daret, ingressi sunt civitatem, et percusserunt eam in ore gladii. Judges 20:38 Signum autem dederant filii Israel his, quos in insidiis collocaverant, ut postquam urbem cepissent, ignem accenderent: ut ascendente in altum fumo, captam urbem demonstrarent. Judges 20:39 Quod cum cernerent filii Israel in ipso certamine positi (putaverunt enim filii Beniamin eos fugere, et instantius persequebantur, caesis de exercitu eorum triginta viris.) Judges 20:40 et viderunt quasi columnam fumi de civitate conscendere. Beniamin quoque aspiciens retro, cum captam cerneret civitatem, et flammas in sublime ferri: Judges 20:41 qui prius simulaverant fugam, versa facie fortius resistebant. Quod cum vidissent filii Beniamin, in fugam versi sunt, Judges 20:42 et ad viam deserti ire coeperunt, illuc quoque eos adversariis persequentibus. sed et hi, qui urbem succenderant, occurrerunt eis. Judges 20:43 Atque ita factum est, ut ex utraque parte ab hostibus caederentur, nec erat ulla requies morientium. Ceciderunt, atque prostrati sunt ad Orientalem plagam urbis Gabaa. Judges 20:44 Fuerunt autem qui in eodem loco interfecti sunt, decem et octo millia virorum, omnes robustissimi pugnatores. Judges 20:45 Quod cum vidissent, qui remanserant de Beniamin, fugerunt in solitudinem: et pergebant ad Petram, cuius vocabulum est Remmon. In illa quoque fuga palantes, et in diversa tendentes, occiderunt quinque millia virorum. Et cum ultra tenderent, persecuti sunt eos, et interfecerunt etiam alia duo millia. Judges 20:46 Et sic factum est, ut omnes qui ceciderant de Beniamin in diversis locis essent vigintiquinque millia, pugnatores ad bella promptissimi. Judges 20:47 Remanserunt itaque de omni numero Beniamin, qui evadere, et fugere in solitudinem potuerunt, sexcenti viri: sederuntque in Petra Remmon mensibus quattuor. Judges 20:48 Regressi autem filii Israel, omnes reliquias civitatis a viris usque ad iumenta gladio percusserunt, cunctasque urbes et viculos Beniamin vorax flamma consumpsit. Judges 21:0 Judges 21:1 Iuraverunt quoque filii Israel in Maspha et dixerunt: Nullus nostrum dabit filiis Beniamin de filiabus suis uxorem. Judges 21:2 Veneruntque omnes ad domum Dei in Silo, et in conspectu eius sedentes usque ad vesperam, levaverunt vocem, et magno ululatu coeperunt flere, dicentes: Judges 21:3 Quare Domine Deus Israel factum est hoc malum in populo tuo, ut hodie una tribus auferretur ex nobis? Judges 21:4 Altera autem die diluculo consurgentes, extruxerunt altare: obtuleruntque ibi holocausta, et pacificas victimas, et dixerunt: Judges 21:5 Quis non ascendit in exercitu Domini de universis tribubus Israel? Grandi enim iuramento se constrinxerant, cum essent in Maspha, interfici eos qui defuissent. Judges 21:6 Ductique poenitentia filii Israel super fratre suo Beniamin, coeperunt dicere: Ablata est tribus una de Israel, Judges 21:7 unde uxores accipient? omnes enim in commune iuravimus, non daturos nos his filias nostras. Judges 21:8 Idcirco dixerunt: Quis est de universis tribubus Israel, qui non ascendit ad Dominum in Maspha? Et ecce inventi sunt habitatores Iabes Galaad in illo exercitu non fuisse. Judges 21:9 (Eo quoque tempore cum essent in Silo, nullus ex eis ibi repertus est.) Judges 21:10 Miserunt itaque decem millia viros robustissimos, et praeceperunt eis: Ite, et percutite habitatores Iabes Galaad in ore gladii, tam uxores quam parvulos eorum. Judges 21:11 Et hoc erit quod observare debebitis: Omne generis masculini, et mulieres, quae cognoverunt viros, interficite, virgines autem reservate. Judges 21:12 Inventaeque sunt de Iabes Galaad quadringentae virgines, quae nescierunt viri thorum, et adduxerunt eas ad castra in Silo, in Terram Chanaan. Judges 21:13 Miseruntque nuncios ad filios Beniamin, qui erant in Petra Remmon, et praeceperunt eis, ut eas susciperent in pace. Judges 21:14 Veneruntque filii Beniamin in illo tempore, et datae sunt eis uxores de filiabus Iabes Galaad: alias autem non repererunt, quas simili modo traderent. Judges 21:15 Universusque Israel valde doluit, et egit poenitentiam super interfectione unius tribus ex Israel. Judges 21:16 Dixeruntque maiores natu: Quid faciemus reliquis, qui non acceperunt uxores? omnes in Beniamin feminae conciderunt, Judges 21:17 et magna nobis cura, ingentique studio providendum est, ne una tribus deleatur ex Israel. Judges 21:18 Filias enim nostras eis dare non possumus, constricti iuramento et maledictione, qua diximus: Maledictus qui dederit de filiabus suis uxorem Beniamin. Judges 21:19 Ceperuntque consilium, atque dixerunt: Ecce sollemnitas Domini est in Silo anniversaria, quae sita est ad Septentrionem urbis Bethel, et ad Orientalem plagam viae, quae de Bethel tendit ad Sichimam, et ad Meridiem oppidi Lebona. Judges 21:20 Praeceperuntque filiis Beniamin, atque dixerunt: Ite, ad latitate in vineis. Judges 21:21 Cumque videritis filias Silo ad ducendos choros ex more procedere, exite repente de vineis, et rapite ex eis singuli uxores singulas, et pergite in Terram Beniamin. Judges 21:22 Cumque venerint patres earum, ac fratres, et adversum vos queri coeperint, atque iurgari, dicemus eis: Miseremini eorum: non enim rapuerunt eas iure bellantium atque victorum, sed rogantibus ut acciperent, non dedistis, et a vestra parte peccatum est. Judges 21:23 Feceruntque filii Beniamin, ut sibi fuerat imperatum: et iuxta numerum suum rapuerunt sibi de his, quae ducebant choros, uxores singulas: abieruntque in possessionem suam aedificantes urbes, et habitantes in eis. Judges 21:24 Filii quoque Israel reversi sunt per tribus, et familias in tabernacula sua. In diebus illis nec erat rex in Israel: sed unusquisque quod sibi rectum videbatur, hoc faciebat.
Ruth 0:0
Ruth 1:0 Ruth 1:1 In diebus unius iudicis, quando iudices praeerant, facta est fames in Terra. Abiitque homo de Bethlehem Iuda, ut peregrinaretur in regione Moabitide cum uxore sua, ac duobus liberis. Ruth 1:2 ipse vocabatur Elimelech, et uxor eius Noemi: et duo filii, alter Mahalon, et alter Chelion, Ephrathaei de Bethlehem Iuda. Ingressique regionem Moabitidem, morabantur ibi. Ruth 1:3 Et mortuus est Elimelech maritus Noemi: remansitque ipsa cum filiis. Ruth 1:4 Qui acceperunt uxores Moabitidas, quarum una vocabatur Orpha, altera vero Ruth. Manseruntque ibi decem annis, Ruth 1:5 et ambo mortui sunt, Mahalon videlicet et Chelion: remansitque mulier orbata duobus liberis ac marito. Ruth 1:6 Et surrexit ut in patriam pergeret cum utraque nuru sua de regione Moabitide: audierat enim quod respexisset Dominus populum suum, et dedisset eis escas. Ruth 1:7 Egressa est itaque de loco peregrinationis suae, cum utraque nuru: et iam in via revertendi posita in Terram Iuda, Ruth 1:8 dixit ad eas: Ite in domum matris vestrae, faciat vobiscum Dominus misericordiam, sicut fecistis cum mortuis et mecum. Ruth 1:9 Det vobis invenire requiem in domibus virorum, quos sortiturae estis. Et osculata est eas. Quae elevata voce flere coeperunt, Ruth 1:10 et dicere: Tecum pergemus ad populum tuum. Ruth 1:11 Quibus illa respondit: Revertimini filiae mi, cur venitis mecum? num ultra habebo filios in utero meo, ut viros ex me sperare possitis? Ruth 1:12 Revertimini filiae mi, et abite: iam enim senectute confecta sum, nec apta vinculo coniugali. etiam si possem hac nocte concipere, et parere filios, Ruth 1:13 si eos expectare velitis donec crescant, et annos pubertatis impleant, ante eritis vetulae quam nubatis. Nolite, quaeso, filiae mi: quia vestra angustia magis me premit, et egressa est manus Domini contra me. Ruth 1:14 Elevata igitur voce, rursum flere coeperunt, Orpha osculata est socrum, ac reversa est: Ruth adhaesit socrui suae. Ruth 1:15 cui dixit Noemi: En reversa est cognata tua ad populum suum, et ad deos suos, vade cum ea. Ruth 1:16 Quae respondit: Ne adverseris mihi ut relinquam te et abeam: quocumque enim perrexeris, pergam: et ubi morata fueris, et ego pariter morabor. Populus tuus populus meus, et Deus tuus Deus meus. Ruth 1:17 Quae te terra morientem susceperit, in ea moriar: ibique locum accipiam sepulturae. Haec mihi faciat Deus, et haec addat, si non sola mors me et te separaverit. Ruth 1:18 Videns ergo Noemi, quod obstinato animo Ruth decrevisset secum pergere, adversari noluit, nec ad suos ultra reditum persuadere: Ruth 1:19 profectaeque sunt simul, et venerunt in Bethlehem. Quibus urbem ingressis, velox apud cunctos fama percrebruit: dicebantque mulieres: Haec est illa Noemi. Ruth 1:20 Quibus ait: Ne vocetis me Noemi (id est, pulchram) sed vocate me Mara (id est, amaram) quia amaritudine valde replevit me Omnipotens. Ruth 1:21 Egressa sum plena, et vacuam reduxit me Dominus. Cur ergo vocatis me Noemi, quam Dominus humiliavit, et afflixit Omnipotens? Ruth 1:22 Venit ergo Noemi cum Ruth Moabitide nuru sua, de terra peregrinationis suae: ac reversa est in Bethlehem, quando primum hordea metebantur. Ruth 2:0 Ruth 2:1 Erat autem viro Elimelech consanguineus, homo potens, et magnarum opum, nomine Booz. Ruth 2:2 Dixitque Ruth Moabitis ad socrum suam: Si iubes, vadam in agrum, et colligam spicas quae fugerint manus metentium, ubicumque clementis in me patris familias reperero gratiam. Cui illa respondit: Vade filia mi. Ruth 2:3 Abiit itaque et colligebat spicas post terga metentium. Accidit autem ut ager ille haberet dominum nomine Booz, qui erat de cognatione Elimelech. Ruth 2:4 Et ecce, ipse veniebat de Bethlehem, dixitque messoribus: Dominus vobiscum. Qui responderunt ei: Benedicat tibi Dominus. Ruth 2:5 Dixitque Booz iuveni, qui messoribus praeerat: Cuius est haec puella? Ruth 2:6 Cui respondit: Haec est Moabitis, quae venit cum Noemi, de regione Moabitide, Ruth 2:7 et rogavit ut spicas colligeret remanentes, sequens messorum vestigia: et de mane usque nunc stat in agro, et ne ad momentum quidem domum reversa est. Ruth 2:8 Et ait Booz ad Ruth: Audi filia, ne vadas in alterum agrum ad colligendum, nec recedas ab hoc loco: sed iungere puellis meis, Ruth 2:9 et ubi messuerint, sequere. Mandavi enim pueris meis, ut nemo molestus sit tibi: sed etiam si sitieris, vade ad sarcinulas, et bibe aquas, de quibus et pueri bibunt. Ruth 2:10 Quae cadens in faciem suam et adorans super terram, dixit ad eum: Unde mihi hoc, ut invenirem gratiam ante oculos tuos, et nosse me dignareris peregrinam mulierem? Ruth 2:11 Cui ille respondit: Nunciata sunt mihi omnia, quae feceris socrui tuae post mortem viri tui: et quod reliqueris parentes tuos, et terram in qua nata es, et veneris ad populum, quem antea nesciebas. Ruth 2:12 Reddat tibi Dominus pro opere tuo, et plenam mercedem recipias a Domino Deo Israel, ad quem venisti, et sub cuius confugisti alas. Ruth 2:13 Quae ait: Inveni gratiam apud oculos tuos domine mi, qui consolatus es me, et locutus es ad cor ancillae tuae, quae non sum similis unius puellarum tuarum. Ruth 2:14 Dixitque ad eam Booz: Quando hora vescendi fuerit, veni huc, et comede panem, et intinge buccellam tuam in aceto. Sedit itaque ad messorum latus, et congessit polentam sibi, comeditque et saturata est, et tulit reliquias. Ruth 2:15 Atque inde surrexit, ut spicas ex more colligeret. Praecepit autem Booz pueris suis, dicens: Etiamsi vobiscum metere voluerit, ne prohibeatis eam: Ruth 2:16 et de vestris quoque manipulis proiicite de industria, et remanere permittite, ut absque rubore colligat, et colligentem nemo corripiat. Ruth 2:17 Collegit ergo in agro usque ad vesperam: et quae collegerat virga caedens et excutiens, invenit hordei quasi ephi mensuram, id est, tres modios. Ruth 2:18 Quos portans reversa est in civitatem, et ostendit socrui suae: insuper protulit, et dedit ei de reliquiis cibi sui, quo saturata fuerat. Ruth 2:19 Dixitque ei socrus sua: Ubi hodie collegisti, et ubi fecisti opus? sit benedictus qui misertus est tui. Indicavitque ei apud quem fuisset operata: et nomen dixit viri, quod Booz vocaretur. Ruth 2:20 Cui respondit Noemi: Benedictus sit a Domino: quoniam eamdem gratiam, quam praebuerat vivis, servavit et mortuis. Rursumque ait: Propinquus noster est homo. Ruth 2:21 Et Ruth, Hoc quoque, inquit, praecepit mihi, ut tamdiu messoribus eius iungerer, donec omnes segetes meterentur. Ruth 2:22 Cui dixit socrus: Melius est, filia mi, ut cum puellis eius exeas ad metendum, ne in alieno agro quispiam resistat tibi. Ruth 2:23 Iuncta est itaque puellis Booz: et tamdiu cum eis messuit, donec hordea et triticum in horreis conderentur. Ruth 3:0 Ruth 3:1 Postquam autem reversa est ad socrum suam, audivit ab ea: Filia mi, quaeram tibi requiem, et providebo ut bene sit tibi. Ruth 3:2 Booz iste, cuius puellis in agro iuncta es, propinquus noster est, et hac nocte aream hordei ventilat. Ruth 3:3 Lavare igitur, et ungere, et induere cultioribus vestimentis, et descende in aream. non te videat homo, donec esum potumque finierit. Ruth 3:4 Quando autem ierit ad dormiendum, nota locum in quo dormiat: veniesque et discooperies pallium, quo operitur a parte pedum, et proiicies te, et ibi iacebis: ipse autem dicet tibi quid agere debeas. Ruth 3:5 Quae respondit: Quidquid praeceperis, faciam. Ruth 3:6 Descenditque in aream, et fecit omnia, quae sibi imperaverat socrus. Ruth 3:7 Cumque comedisset Booz, et bibisset, et factus esset hilarior, issetque ad dormiendum iuxta acervum manipulorum, venit abscondite, et discooperto pallio a pedibus eius, se proiecit. Ruth 3:8 Et ecce, nocte iam media expavit homo, et conturbatus est: viditque mulierem iacentem ad pedes suos, Ruth 3:9 et ait illi: Quae es? Illaque respondit: Ego sum Ruth ancilla tua: expande pallium tuum super famulam tuam, quia propinquus es. Ruth 3:10 Et ille, Benedicta, inquit, es a Domino filia, et priorem misericordiam posteriore superasti: quia non est secuta iuvenes pauperes, sive divites. Ruth 3:11 Noli ergo metuere, sed quidquid dixeris mihi, faciam tibi. Scit enim omnis populus, qui habitat intra portas urbis meae, mulierem te esse virtutis. Ruth 3:12 Nec abnuo me propinquum, sed est alius me propinquior. Ruth 3:13 Quiesce hac nocte: et facto mane, si te voluerit propinquitatis iure retinere, bene res acta est: sin autem ille noluerit, ego te absque ulla dubitatione suscipiam, vivit Dominus. dormi usque mane. Ruth 3:14 Dormivit itaque ad pedes eius, usque ad noctis abscessum. Surrexit itaque antequam homines se cognoscerent mutuo, et dixit Booz: Cave ne quis noverit quod huc veneris. Ruth 3:15 Et rursum, Expande, inquit, pallium tuum, quo operiris, et tene utraque manu. Qua extendente, et tenente, mensus est sex modios hordei, et posuit super eam. Quae portans ingressa est civitatem, Ruth 3:16 et venit ad socrum suam. Quae dixit ei: Quid egisti filia? Narravitque ei omnia, quae sibi fecisset homo. Ruth 3:17 Et ait: Ecce sex modios hordei dedit mihi, et ait: Nolo vacuam te reverti ad socrum tuam. Ruth 3:18 Dixitque Noemi: Expecta filia donec videamus quem res exitum habeat. neque enim cessabit homo nisi compleverit quod locutus est. Ruth 4:0 Ruth 4:1 Ascendit ergo Booz ad portam, et sedit ibi. Cumque vidisset propinquum praeterire, de quo prius sermo habitus est, dixit ad eum: Declina paulisper, et sede hic: vocans eum nomine suo. Qui divertit, et sedit. Ruth 4:2 Tollens autem Booz decem viros de senioribus civitatis, dixit ad eos: Sedete hic. Ruth 4:3 Quibus sedentibus, locutus est ad propinquum: Partem agri fratris nostri Elimelech vendet Noemi, quae reversa est de regione Moabitide: Ruth 4:4 quod audire te volui, et tibi dicere coram cunctis sedentibus, et maioribus natu de populo meo. Si vis possidere iure propinquitatis: eme, et posside. Sin autem displicet tibi, hoc ipsum indica mihi, ut sciam quid facere debeam. nullus enim est propinquus, excepto te, qui prior es: et me, qui secundus sum. At ille respondit: Ego agrum emam. Ruth 4:5 Cui dixit Booz: Quando emeris agrum de manu mulieris, Ruth quoque Moabitidem, quae uxor defuncti fuit, debes accipere: ut suscites nomen propinqui tui in hereditate sua. Ruth 4:6 Qui respondit: Cedo iuri propinquitatis: neque enim posteritatem familiae meae delere debeo. tu meo utere privilegio, quo me libenter carere profiteor. Ruth 4:7 Hic autem erat mos antiquitus in Israel inter propinquos, ut si quando alter alteri suo iuri cedebat: ut esset firma concessio, solvebat homo calceamentum suum, et dabat proximo suo. hoc erat testimonium cessionis in Israel. Ruth 4:8 Dixit ergo propinquo suo Booz: Tolle calceamentum tuum. Quod statim solvit de pede suo. Ruth 4:9 At ille maioribus natu, et universo populo, Testes vos, inquit, estis hodie, quod possederim omnis quae fuerunt Elimelech; et Chelion, et Mahalon, tradente Noemi: Ruth 4:10 et Ruth Moabitidem, uxorem Mahalon, in coniugium sumpserim, ut suscitem nomen defuncti in hereditate sua, ne vocabulum eius de familia sua ac fratribus et populo deleatur. Vos, inquam, huius rei testes estis. Ruth 4:11 Respondit omnis populus, qui erat in porta, et maiores natu: Nos testes sumus: faciat Dominus hanc mulierem, quae ingreditur domum tuam, sicut Rachel, et Liam, quae aedificaverunt domum Israel: ut sit exemplum virtutis in Ephratha, et habeat celebre nomen in Bethlehem: Ruth 4:12 fiatque domus tua, sicut domus Phares, quem Thamar peperit Iudae, de semine quod tibi dederit Dominus ex hac puella. Ruth 4:13 Tulit itaque Booz Ruth, et accepit uxorem: ingressusque est ad eam, et dedit illi Dominus ut conciperet, et pareret filium. Ruth 4:14 Dixeruntque mulieres ad Noemi: Benedictus Dominus, qui non est passus ut deficeret successor familiae tuae, et vocaretur nomen eius in Israel. Ruth 4:15 Et habeas qui consoletur animam tuam, et enutriat senectutem. de nuru enim tua natus est, qui te diliget: et multo tibi melior est, quam si septem haberes filios. Ruth 4:16 Susceptumque Noemi puerum posuit in sinu suo, et nutricis ac gerulae fungebatur officio. Ruth 4:17 Vicinae autem mulieris congratulantes ei, et dicentes: Natus est filius Noemi: vocaverunt nomen eius Obed: hic est pater Isai, patris David. Ruth 4:18 Hae sunt generationes Phares: Phares genuit Esron, Ruth 4:19 Esron genuit Aram, Aram genuit Aminadab, Ruth 4:20 Aminadab genuit Nahasson, Nahasson genuit Salmon, Ruth 4:21 Salmon genuit Booz, Booz genuit Obed, Ruth 4:22 Obed genuit Isai, Isai genuit David.
I Samuel 0:0
I Samuel 1:0 I Samuel 1:1 Fuit vir unus de Ramathaimsophim, de monte Ephraim, et nomen eius Elcana, filius Ieroham, filii Eliu, filii Thohu, filii Suph, Ephrathaeus: I Samuel 1:2 et habuit duas uxores, nomen uni Anna, et nomen secundae Phenenna. Fueruntque Phenennae filii: Annae autem non erant liberi. I Samuel 1:3 Et ascendebat vir ille de civitate sua statutis diebus, ut adoraret et sacrificaret Domino exercituum in Silo. Erant autem ibi duo filii Heli, Ophni et Phinees, sacerdotes Domini. I Samuel 1:4 Venit ergo dies, et immolavit Elcana, deditque Phenennae uxori suae, et cunctis filiis eius, et filiabus partes: I Samuel 1:5 Annae autem dedit partem unam tristis, quia Annam diligebat. Dominus autem concluserat vulvam eius. I Samuel 1:6 Affligebat quoque eam aemula eius, et vehementer angebat, in tantum, ut exprobraret quod Dominus conclusisset vulvam eius: I Samuel 1:7 sicque faciebat per singulos annos, cum redeunte tempore ascenderent ad templum Domini: et sic provocabat eam. porro illa flebat, et non capiebat cibum. I Samuel 1:8 Dixit ergo ei Elcana vir suus: Anna, cur fles? et quare non comedis? et quam ob rem affligitur cor tuum? numquid non ego melior tibi sum, quam decem filii? I Samuel 1:9 Surrexit autem Anna postquam comederat, et biberat in Silo. Et Heli sacerdote sedente super Sellam ante postes domus Domini, I Samuel 1:10 cum esset Anna amaro animo, oravit ad Dominum, flens largiter, I Samuel 1:11 et votum vovit, dicens: Domine exercituum, si respiciens videris afflictionem famulae tuae, et recordatus mei fueris, nec oblitus ancillae tuae, dederisque servae tuae sexum virilem: dabo eum Domino omnibus diebus vitae eius, et novacula non ascendet super caput eius. I Samuel 1:12 Factum est autem, cum illa multiplicaret preces coram Domino, ut Heli observaret os eius. I Samuel 1:13 Porro Anna loquebatur in corde suo, tantumque labia illius movebantur, et vox penitus non audiebatur. Aestimavit ergo eam Heli temulentam, I Samuel 1:14 dixitque ei: Usquequo ebria eris? digere paulisper vinum, quo mades. I Samuel 1:15 Respondens Anna, Nequaquam, inquit, domine mi: nam mulier infelix nimis ego sum, vinumque et omne quod inebriare potest, non bibi, sed effudi animam meam in conspectu Domini. I Samuel 1:16 Ne reputes ancillam tuam quasi unam de filiabus Belial: quia ex multitudine doloris, et moeroris mei locuta sum usque in praesens. I Samuel 1:17 Tunc Heli ait ei: Vade in pace: et Deus Israel det tibi petitionem tuam, quam rogasti eum. I Samuel 1:18 Et illa dixit: Utinam inveniat ancilla tua gratiam in oculis tuis. Et abiit mulier in viam suam, et comedit, vultusque illius non sunt amplius in diversa mutati. I Samuel 1:19 Et surrexerunt mane, et adoraverunt coram Domino: reversique sunt, et venerunt in domum suam in Ramatha. Cognovit autem Elcana Annam uxorem suam: et recordatus est eius Dominus. I Samuel 1:20 Et factum est post circulum dierum, concepit Anna, et peperit filium, vocavitque nomen eius Samuel: eo quod a Domino postulasset eum. I Samuel 1:21 Ascendit autem vir eius Elcana, et omnis domus eius, ut immolaret Domino hostiam sollemnem, et votum suum, I Samuel 1:22 et Anna non ascendit: dixit enim viro suo: Non vadam, donec ablactetur infans, et ducam eum, ut appareat ante conspectum Domini, et maneat ibi iugiter. I Samuel 1:23 Et ait ei Elcana vir suus: Fac quod bonum tibi videtur, et mane donec ablactes eum: precorque ut impleat Dominus verbum suum. Mansit ergo mulier, et lactavit filium suum, donec amoveret eum a lacte. I Samuel 1:24 Et adduxit eum secum, postquam ablactaverat, in vitulis tribus, et tribus modiis farinae, et amphora vini, et adduxit eum ad domum Domini in Silo. Puer autem erat adhuc infantulus: I Samuel 1:25 et immolaverunt vitulum, et obtulerunt puerum Heli. I Samuel 1:26 Et ait Anna: Obsecro mi domine, vivit anima tua domine: ego sum illa mulier, quae steti coram te hic orans Dominum. I Samuel 1:27 Pro puero isto oravi, et dedit mihi Dominus petitionem meam, quam postulavi eum. I Samuel 1:28 Idcirco et ego commodavi eum Domino cunctis diebus, quibus fuerit commodatus Domino. Et adoraverunt ibi Dominum. Et oravit Anna, et ait: I Samuel 2:0 I Samuel 2:1 Exultavit cor meum in Domino, et exaltatum est cornu meum in Deo meo: dilatatum est os meum super inimicos meos: quia laetata sum in salutari tuo. I Samuel 2:2 Non est sanctus, ut est Dominus: neque enim est alius extra te, et non est fortis sicut Deus noster. I Samuel 2:3 Nolite multiplicare loqui sublimia, gloriantes: recedant vetera de ore vestro: quia Deus scientiarum, Dominus est, et ipsi praeparantur cogitationes. I Samuel 2:4 Arcus fortium superatus est, et infirmi accincti sunt robore. I Samuel 2:5 Repleti prius, pro panibus se locaverunt: et famelici saturati sunt, donec sterilis peperit plurimos: et quae multos habebat filios, infirmata est. I Samuel 2:6 Dominus mortificat et vivificat, deducit ad inferos et reducit. I Samuel 2:7 Dominus pauperem facit et ditat, humiliat et sublevat. I Samuel 2:8 Suscitat de pulvere egenum, et de stercore elevat pauperem: ut sedeat cum principibus, et solium gloriae teneat. Domini enim sunt cardines terrae, et posuit super eos orbem. I Samuel 2:9 Pedes sanctorum suorum servabit, et impii in tenebris conticescent: quia non in fortitudine sua roborabitur vir. I Samuel 2:10 Dominum formidabunt adversarii eius: et super ipsos in caelis tonabit: Dominus iudicabit fines Terrae, et dabit imperium regi suo, et sublimabit cornu Christi sui. I Samuel 2:11 Et abiit Elcana in Ramatha, in domum suam: puer autem erat minister in conspectu Domini ante faciem Heli sacerdotis. I Samuel 2:12 Porro filii Heli, filii Belial, nescientes Dominum, I Samuel 2:13 neque officium sacerdotum ad populum: sed quicumque immolasset victimam, veniebat puer sacerdotis, dum coquerentur carnes, et habebat fuscinulam tridentem in manu sua, I Samuel 2:14 et mittebat eam in lebetem, vel in caldariam, aut in ollam, sive in cacabum: et omne, quod levabat fuscinula, tollebat sacerdos sibi. sic faciebant universo Israeli venientium in Silo. I Samuel 2:15 Etiam antequam adolerent adipem, veniebat puer sacerdotis, et dicebat immolanti: Da mihi carnem, ut coquam sacerdoti: non enim accipiam a te carnem coctam, sed crudam. I Samuel 2:16 Dicebatque illi immolans: Incendatur primum iuxta morem hodie adeps, et tolle tibi quantumcumque desiderat anima tua. Qui respondens aiebat ei: Nequaquam: nunc enim dabis, alioquin tollam vi. I Samuel 2:17 Erat ergo peccatum puerorum grande nimis coram Domino: quia retrahebant homines a sacrificio Domini. I Samuel 2:18 Samuel autem ministrabat ante faciem Domini, puer accinctus ephod lineo. I Samuel 2:19 Et tunicam parvam faciebat ei mater sua, quam afferebat statutis diebus, ascendens cum viro suo, ut immolaret hostiam sollemnem. I Samuel 2:20 Et benedixit Heli Elcanae et uxori eius: dixitque ei: Reddat tibi Dominus semen de muliere hac, pro foenore quod commodasti Domino. Et abierunt in locum suum. I Samuel 2:21 Visitavit ergo Dominus Annam, et concepit, et peperit tres filios, et duas filias: et magnificatus est puer Samuel apud Dominum. I Samuel 2:22 Heli autem erat senex valde, et audivit omnia quae faciebant filii sui universo Israeli: et quomodo dormiebant cum mulieribus quae observabant ad ostium tabernaculi: I Samuel 2:23 et dixit eis: Quare facitis res huiuscemodi, quas ego audio, res pessimas, ab omni populo? I Samuel 2:24 Nolite filii mei: non enim est bona fama, quam ego audio, ut transgredi faciatis populum Domini. I Samuel 2:25 Si peccaverit vir in virum, placari ei potest Deus: si autem in Dominum peccaverit vir, quis orabit pro eo? Et non audierunt vocem patris sui: quia voluit Dominus occidere eos. I Samuel 2:26 Puer autem Samuel proficiebat, atque crescebat, et placebat tam Deo quam hominibus. I Samuel 2:27 Venit autem vir Dei ad Heli, et ait ad eum: Haec dicit Dominus: Numquid non aperte revelatus sum domui patris tui, cum essent in Aegypto in domo Pharaonis? I Samuel 2:28 Et elegi eum ex omnibus tribubus Israel mihi in sacerdotem, ut ascenderet ad altare meum, et adoleret mihi incensum, et portaret ephod coram me: et dedi domui patris tui omnia de sacrificiis filiorum Israel. I Samuel 2:29 Quare calce abiecistis victimam meam, et munera mea quae praecepi ut offerrentur in templo: et magis honorasti filios tuos quam me, ut comederetis primitias omnis sacrificii Israel populi mei? I Samuel 2:30 Propterea ait Dominus Deus Israel: Loquens locutus sum, ut domus tua, et domus patris tui ministraret in conspectu meo, usque in sempiternum. Nunc autem dicit Dominus: Absit hoc a me: sed quicumque honorificaverit me, glorificabo eum: qui autem contemnunt me, erunt ignobiles. I Samuel 2:31 Ecce dies veniunt: et praecidam brachium tuum, et brachium domus patris tui, ut non sit senex in domo tua. I Samuel 2:32 Et videbis aemulum tuum in templo, in universis prosperis Israel: et non erit senex in domo tua omnibus diebus. I Samuel 2:33 Verumtamen non auferam penitus virum ex te ab altari meo: sed ut deficiant oculi tui, et tabescat anima tua: et pars magna domus tuae morietur cum ad virilem aetatem venerit. I Samuel 2:34 Hoc autem erit tibi signum, quod venturum est duobus filiis tuis, Ophni et Phinees: In die uno morientur ambo. I Samuel 2:35 Et suscitabo mihi sacerdotem fidelem, qui iuxta cor meum, et animam meam faciet: et aedificabo ei domum fidelem, et ambulabit coram Christo meo cunctis diebus. I Samuel 2:36 Futurum est autem, ut quicumque remanserit in domo tua, veniat ut oretur pro eo, et offerat nummum argenteum, et tortam panis, dicatque: Dimitte me obsecro ad unam partem sacerdotalem, ut comedam buccellam panis. I Samuel 3:0 I Samuel 3:1 Puer autem Samuel ministrabat Domino coram Heli, et sermo Domini erat pretiosus in diebus illis, non erat visio manifesta. I Samuel 3:2 Factum est ergo in die quadam, Heli iacebat in loco suo, et oculi eius caligaverant, nec poterat videre: I Samuel 3:3 lucernam Dei antequam extingueretur, Samuel autem dormiebat in templo Domini, ubi erat arca Dei. I Samuel 3:4 Et vocavit Dominus Samuel. Qui respondens, ait: Ecce ego. I Samuel 3:5 Et cucurrit ad Heli, et dixit: Ecce ego: vocasti enim me. Qui dixit: Non vocavi: revertere, et dormi. Et abiit, et dormivit. I Samuel 3:6 Et adiecit Dominus rursum vocare Samuelem. Consurgensque Samuel, abiit ad Heli, et dixit: Ecce ego: quia vocasti me. Qui respondit: Non vocavi te fili mi: revertere et dormi. I Samuel 3:7 Porro Samuel necdum sciebat Dominum, neque revelatus fuerat ei sermo Domini. I Samuel 3:8 Et adiecit Dominus, et vocavit adhuc Samuelem tertio. Qui consurgens abiit ad Heli, I Samuel 3:9 et ait: Ecce ego: quia vocasti me. Intellexit ergo Heli quia Dominus vocaret puerum: et ait ad Samuelem: Vade, et dormi: et si deinceps vocaverit te, dices: Loquere Domine, quia audit servus tuus. Abiit ergo Samuel, et dormivit in loco suo. I Samuel 3:10 Et venit Dominus, et stetit: et vocavit, sicut vocaverat secundo, Samuel, Samuel. Et ait Samuel: Loquere Domine, quia audit servus tuus. I Samuel 3:11 Et dixit Dominus ad Samuelem: Ecce ego facio verbum in Israel: quod quicumque audierit, tinnient ambae aures eius. I Samuel 3:12 In die illa suscitabo adversum Heli omnia quae locutus sum super domum eius: incipiam, et complebo. I Samuel 3:13 Praedixi enim ei quod iudicaturus essem domum eius in aeternum, propter iniquitatem, eo quod noverat indigne agere filios suos, et non corripuerit eos. I Samuel 3:14 Idcirco iuravi Domui Heli quod non expietur iniquitas domus eius victimis et muneribus usque in aeternum. I Samuel 3:15 Dormivit autem Samuel usque mane, aperuitque ostia domus Domini. Et Samuel timebat indicare visionem Heli. I Samuel 3:16 Vocavit ergo Heli Samuelem, et dixit: Samuel fili mi? Qui respondens, ait: Praesto sum. I Samuel 3:17 Et interrogavit eum: Quis est sermo, quem locutus est Dominus ad te? oro te ne celaveris me. haec faciat tibi Deus, et haec addat, si absconderis a me sermonem ex omnibus verbis, quae dicta sunt tibi. I Samuel 3:18 Indicavit itaque ei Samuel universos sermones, et non abscondit ab eo. Et ille respondit: Dominus est: quod bonum est in oculis suis faciat. I Samuel 3:19 Crevit autem Samuel, et Dominus erat cum eo, et non cecidit ex omnibus verbis eius in terram. I Samuel 3:20 Et cognovit universus Israel a Dan, usque Bersabee, quod fidelis Samuel propheta esset Domini. I Samuel 3:21 Et addidit Dominus ut appareret in Silo, quoniam revelatus fuerat Dominus Samueli in Silo, iuxta verbum Domini. Et evenit sermo Samuelis universo Israeli. I Samuel 4:0 I Samuel 4:1 Et factum est in diebus illis, convenerunt Philisthiim in pugnam: egressus est namque Israel obviam Philisthiim in praelium, et castrametatus est iuxta Lapidem adiutorii. Porro Philisthiim venerunt in Aphec, I Samuel 4:2 et instruxerunt aciem contra Israel. Inito autem certamine, terga vertit Israel Philisthaeis: et caesa sunt in illo certamine passim per agros, quasi quattuor millia virorum. I Samuel 4:3 Et reversus est populus ad castra: dixeruntque maiores natu de Israel: Quare percussit nos Dominus hodie coram Philisthiim? Afferamus ad nos de Silo arcam foederis Domini, et veniat in medium nostri, ut salvet nos de manu inimicorum nostrorum. I Samuel 4:4 Misit ergo populus in Silo, et tulerunt inde arcam foederis Domini exercituum sedentis super Cherubim: erantque duo filii Heli cum arca foederis Domini, Ophni et Phinees. I Samuel 4:5 Cumque venisset arca foederis Domini in castra, vociferatus est omnis Israel clamore grandi, et personuit terra. I Samuel 4:6 Et audierunt Philisthiim vocem clamoris, dixeruntque: Quaenam est haec vox clamoris magni in castris Hebraeorum? Et cognoverunt quod arca Domini venisset in castra. I Samuel 4:7 Timueruntque Philisthiim, dicentes: Venit Deus in castra. Et ingemuerunt, dicentes: I Samuel 4:8 Vae nobis: non enim fuit tanta exultatio heri et nudiustertius: vae nobis. Quis nos salvabit de manu Deorum sublimium istorum? hi sunt Dii, qui percusserunt Aegyptum omni plaga, in deserto. I Samuel 4:9 Confortamini, et estote viri, Philisthiim: ne serviatis Hebraeis, sicut et illi servierunt nobis: confortamini, et bellate. I Samuel 4:10 Pugnaverunt ergo Philisthiim, et caesus est Israel, et fugit unusquisque in tabernaculum suum: et facta est plaga magna nimis: et ceciderunt de Israel triginta millia peditum. I Samuel 4:11 Et arca Dei capta est: duo quoque filii Heli mortui sunt, Ophni et Phinees. I Samuel 4:12 Currens autem vir de Beniamin ex acie, venit in Silo in die illa, scissa veste, et conspersus pulvere caput. I Samuel 4:13 Cumque ille venisset, Heli sedebat super sellam contra viam spectans. Erat enim cor eius pavens pro arca Dei. Vir autem ille postquam ingressus est, nunciavit urbi: et ululavit omnis civitas. I Samuel 4:14 Et audivit Heli sonitum clamoris, dixitque: Quis est hic sonitus tumultus huius? At ille festinavit, et venit, et nunciavit Heli. I Samuel 4:15 Heli autem erat nonaginta et octo annorum, et oculi eius caligaverant, et videre non poterat. I Samuel 4:16 Et dixit ad Heli: Ego sum qui veni de praelio, et ego qui de acie fugi hodie. Cui ille ait: Quid actum est fili mi? I Samuel 4:17 Respondens autem ille, qui nunciabat, Fugit, inquit, Israel coram Philisthiim, et ruina magna facta est in populo: insuper et duo filii tui mortui sunt, Ophni et Phinees: et arca Dei capta est. I Samuel 4:18 Cumque ille nominasset arcam Dei, cecidit de sella retrorsum iuxta ostium, et fractis cervicibus mortuus est. Senex enim erat vir et grandaevus: et ipse iudicavit Israel quadraginta annis. I Samuel 4:19 Nurus autem eius, uxor Phinees, praegnans erat, vicinaque partui: et audito nuncio quod capta esset arca Dei, et mortuus esset socer suus, et vir suus, incurvavit se et peperit: irruerant enim in eam dolores subiti. I Samuel 4:20 In ipso autem momento mortis eius, dixerunt ei quae stabant circa eam: Ne timeas, quia filium peperisti. Quae non respondit eis, neque animadvertit. I Samuel 4:21 Et vocabit puerum, Ichabod, dicens: Translata est gloria de Israel, pro socero suo et pro viro suo; I Samuel 4:22 et ait: Translata est gloria ab Israel, eo quod capta esset arca Dei. I Samuel 5:0 I Samuel 5:1 Philisthiim autem tulerunt arcam Dei, et asportaverunt eam a Lapide adiutorii in Azotum. I Samuel 5:2 Tuleruntque Philisthiim arcam Dei, et intulerunt eam in templum Dagon, et statuerunt eam iuxta Dagon. I Samuel 5:3 Cumque surrexissent diluculo Azotii altera die, ecce Dagon iacebat pronus in terra ante arcam Domini: et tulerunt Dagon, et restituerunt eum in locum suum. I Samuel 5:4 Rursumque mane die altera consurgentes, invenerunt Dagon iacentem super faciem suam in terra coram arca Domini: caput autem Dagon, et duae palmae manuum eius abscissae erant super limen: I Samuel 5:5 porro Dagon solus truncus remanserat in loco suo. Propter hanc causam non calcant sacerdotes Dagon, et omnes qui ingrediuntur templum eius, super limen Dagon in Azoto, usque in hodiernum diem. I Samuel 5:6 Aggravata est autem manus Domini super Azotios, et demolitus est eos: et percussit in secretiori parte natium Azotum, et fines eius. Et ebullierunt villae et agri in medio regionis illius, et nati sunt mures, et facta est confusio mortis magnae in civitate. I Samuel 5:7 Videntes autem viri Azotii huiuscemodi plagam, dixerunt: Non maneat arca Dei Israel apud nos: quoniam dura est manus eius super nos, et super Dagon deum nostrum. I Samuel 5:8 Et mittentes congregaverunt omnes satrapas Philisthinorum ad se, et dixerunt: Quid faciemus de arca Dei Israel? Responderuntque Gethaei: Circumducatur arca Dei Israel. Et circumduxerunt arcam Dei Israel. I Samuel 5:9 Illis autem circumducentibus eam, fiebat manus Domini per singulas civitates interfectionis magnae nimis: et percutiebat viros uniuscuiusque urbis, a parvo usque ad maiorem, et computrescebant prominentes extales eorum. Inieruntque Gethaei consilium, et fecerunt sibi sedes pelliceas. I Samuel 5:10 Miserunt ergo arcam Dei in Accaron. Cumque venisset arca Dei in Accaron, exclamaverunt Accaronitae, dicentes: Adduxerunt ad nos arcam Dei Israel, ut interficiat nos et populum nostrum. I Samuel 5:11 Miserunt itaque et congregaverunt omnes satrapas Philisthinorum: qui dixerunt: Dimittite arcam Dei Israel, et revertatur in locum suum, et non interficiat nos cum populo nostro. I Samuel 5:12 Fiebat enim pavor mortis in singulis urbibus, et gravissima valde manus Dei. viri quoque, qui mortui non fuerant, percutiebantur in secretiori parte natium: et ascendebat ululatus uniuscuiusque civitatis in caelum. I Samuel 6:0 I Samuel 6:1 Fuit ergo arca Domini in regione Philisthinorum septem mensibus. I Samuel 6:2 Et vocaverunt Philisthiim sacerdotes et divinos, dicentes: Quid faciemus de arca Domini? indicate nobis quomodo remittamus eam in locum suum. Qui dixerunt: I Samuel 6:3 Si remittitis arcam Dei Israel, nolite dimittere eam vacuam, sed quod debetis, reddite ei pro peccato, et tunc curabimini: et scietis quare non recedat manus eius a vobis. I Samuel 6:4 Qui dixerunt: Quid est quod pro delicto reddere debeamus ei? Responderuntque illi: I Samuel 6:5 Iuxta numerum provinciarum Philisthinorum quinque anos aureos facietis, et quinque mures aureos: quia plaga una fuit omnibus vobis, et satrapis vestris. Facietisque similitudines anorum vestrorum, et similitudines murium, qui demoliti sunt terram. et dabitis Deo Israel gloriam: si forte relevet manum suam a vobis, et a diis vestris, et a terra vestra. I Samuel 6:6 Quare aggravatis corda vestra, sicut aggravavit Aegyptus, et Pharao cor suum? nonne postquam percussus est, tunc dimisit eos, et abierunt? I Samuel 6:7 Nunc ergo arripite et facite plaustrum novum unum: et duas vaccas foetas, quibus non est impositum iugum, iungite in plaustro, et recludite vitulos earum domi. I Samuel 6:8 Tolletisque arcam Domini, et ponetis in plaustro, et vasa aurea, quae exolvistis ei pro delicto, ponetis in capsellam ad latus eius: et dimittite eam ut vadat. I Samuel 6:9 Et aspicietis: et si quidem per viam finium suorum ascenderit contra Bethsames, ipse fecit nobis hoc malum grande: si autem, minime: sciemus quia nequaquam manus eius tetigit nos, sed casu accidit. I Samuel 6:10 Fecerunt ergo illi hoc modo: et tollentes duas vaccas, quae lactabant vitulos, iunxerunt ad plaustrum, vitulosque earum concluserunt domi. I Samuel 6:11 Et posuerunt arcam Dei super plaustrum, et capsellam, quae habebat mures aureos et similitudines anorum. I Samuel 6:12 Ibant autem in directum vaccae per viam, quae ducit Bethsames, et itinere uno gradiebantur, pergentes et mugientes: et non declinabant neque ad dextram neque ad sinistram: sed et satrapae Philisthiim sequebantur usque ad terminos Bethsames. I Samuel 6:13 Porro Bethsamitae metebant triticum in valle: et elevantes oculos suos, viderunt arcam, et gavisi sunt cum vidissent. I Samuel 6:14 Et plaustrum venit in agrum Iosue Bethsamitae, et stetit ibi. Erat autem ibi lapis magnus, et conciderunt ligna plaustri, vaccasque imposuerunt super ea holocaustum Domino. I Samuel 6:15 Levitae autem deposuerunt arcam Dei, et capsellam, quae erat iuxta eam, in qua erant vasa aurea, et posuerunt super lapidem grandem. Viri autem Bethsamitae obtulerunt holocausta, et immolaverunt victimas in die illa Domino. I Samuel 6:16 Et quinque satrapae Philisthinorum viderunt, et reversi sunt in Accaron in die illa. I Samuel 6:17 Hi sunt autem ani aurei, quos reddiderunt Philisthiim pro delicto, Domino: Azotus unum, Gaza unum, Ascalon unum, Geth unum, Accaron unum: I Samuel 6:18 et mures aureos secundum numerum urbium Philisthiim, quinque provinciarum, ab urbe murata, usque ad villam, quae erat absque muro, et usque ad Abelmagnum, super quem posuerunt arcam Domini, quae erat usque in illum diem in agro Iosue Bethsamitis. I Samuel 6:19 Percussit autem de viris Bethsamitibus, eo quod vidissent arcam Domini: et percussit de populo septuaginta viros, et quinquaginta millia plebis. Luxitque populus, eo quod Dominus percussisset plebem plaga magna. I Samuel 6:20 Et dixerunt viri Bethsamitae: Quis poterit stare in conspectu Domini Dei sancti huius? et ad quem ascendet a nobis? I Samuel 6:21 Miseruntque nuncios ad habitatores Cariathiarim, dicentes: Reduxerunt Philisthiim arcam Domini, descendite, et reducite eam ad vos. I Samuel 7:0 I Samuel 7:1 Venerunt ergo viri Cariathiarim, et reduxerunt arcam Domini, et intulerunt eam in domum Abinadab in Gabaa: Eleazarum autem filium eius sanctificaverunt, ut custodiret arcam Domini. I Samuel 7:2 Et factum est, ex qua die mansit arca Domini in Cariathiarim, multiplicati sunt dies (erat quippe iam annus vigesimus) et requievit omnis domus Israel post Dominum. I Samuel 7:3 Ait autem Samuel ad universam domum Israel, dicens: Si in toto corde vestro revertimini ad Dominum, auferte deos alienos de medio vestri, Baalim et Astaroth: et praeparate corda vestra Domino, et servite ei soli, et eruet vos de manu Philisthiim. I Samuel 7:4 Abstulerunt ergo filii Israel Baalim et Astaroth, et servierunt Domino soli. I Samuel 7:5 Dixit autem Samuel: Congregate universum Israel in Masphath, ut orem pro vobis Dominum. I Samuel 7:6 Et convenerunt in Masphath: hauseruntque aquam, et effuderunt in conspectu Domini, et ieiunaverunt in die illa, atque dixerunt ibi: Peccavimus Domino. Iudicavitque Samuel filios Israel in Masphath. I Samuel 7:7 Et audierunt Philisthiim quod congregati essent filii Israel in Masphath, et ascenderunt satrapae Philisthinorum ad Israel. Quod cum audissent filii Israel, timuerunt a facie Philisthinorum. I Samuel 7:8 Dixeruntque ad Samuelem: Ne cesses pro nobis clamare ad Dominum Deum nostrum, ut salvet nos de manu Philisthinorum. I Samuel 7:9 Tulit autem Samuel agnum lactentem unum, et obtulit illum holocaustum integrum Domino: et clamavit Samuel ad Dominum pro Israel, et exaudivit eum Dominus. I Samuel 7:10 Factum est autem, cum Samuel offerret holocaustum, Philisthiim iniere proelium contra Israel: intonuit autem Dominus fragore magno in die illa super Philisthiim, et exterruit eos, et caesi sunt a filiis Israel. I Samuel 7:11 Egressique viri Israel de Masphath persecuti sunt Philisthaeos, et percusserunt eos usque ad locum, qui erat subter Bethchar. I Samuel 7:12 Tulit autem Samuel lapidem unum, et posuit eum inter Masphath et inter Sen: et vocavit nomen loci illius, Lapis adiutorii. Dixitque: Hucusque auxiliatus est nobis Dominus. I Samuel 7:13 Et humiliati sunt Philisthiim, nec apposuerunt ultra ut venirent in terminos Israel. Facta est itaque manus Domini super Philisthaeos, cunctis diebus Samuelis. I Samuel 7:14 Et redditae sunt urbes, quas tulerant Philisthiim ab Israel, Israeli, ab Accaron usque Geth, et terminos suos: liberavitque Israel de manu Philisthinorum, eratque pax inter Israel et Amorrhaeum. I Samuel 7:15 Iudicabat quoque Samuel Israelem cunctis diebus vitae suae: I Samuel 7:16 et ibat per singulos annos circuiens Bethel et Galgala et Masphath, et iudicabat Israelem in supradictis locis. I Samuel 7:17 Revertebaturque in Ramatha: ibi enim erat domus eius, et ibi iudicabat Israelem: aedificavit etiam ibi altare Domino. I Samuel 8:0 I Samuel 8:1 Factum est autem cum senuisset Samuel, posuit filios suos iudices Israel. I Samuel 8:2 Fuitque nomen filii eius primogeniti Ioel: et nomen secundi Abia, iudicum in Bersabee. I Samuel 8:3 Et non ambulaverunt filii illius in viis eius: sed declinaverunt post avaritiam, acceperuntque munera, et perverterunt iudicium. I Samuel 8:4 Congregati ergo universi maiores natu Israel, venerunt ad Samuelem in Ramatha. I Samuel 8:5 Dixeruntque ei: Ecce tu senuisti, et filii tui non ambulant in viis tuis: constitue nobis regem, ut iudicet nos, sicut et universae habent nationes. I Samuel 8:6 Displicuit sermo in oculis Samuelis, eo quod dixissent: Da nobis regem, ut iudicet nos. Et oravit Samuel ad Dominum. I Samuel 8:7 Dixit autem Dominus ad Samuelem: Audi vocem populi in omnibus quae loquuntur tibi. non enim te abiecerunt, sed me, ne regnem super eos. I Samuel 8:8 Iuxta omnia opera sua, quae fecerunt a die qua eduxi eos de Aegypto usque ad diem hanc: sicut dereliquerunt me, et servierunt diis alienis, sic faciunt etiam tibi. I Samuel 8:9 Nunc ergo vocem eorum audi: verumtamen contestare eos, et praedic eis ius regis, qui regnaturus est super eos. I Samuel 8:10 Dixit itaque Samuel omnia verba Domini ad populum, qui petierat a se regem, I Samuel 8:11 et ait: Hoc erit ius regis, qui imperaturus est vobis: filios vestros tollet, et ponet in curribus suis, facietque sibi equites et praecursores quadrigarum suarum, I Samuel 8:12 et constituet sibi tribunos, et centuriones, et aratores agrorum suorum, et messores segetum, et fabros armorum et curruum suorum. I Samuel 8:13 Filias quoque vestras faciet sibi unguentarias, et focarias, et panificas. I Samuel 8:14 Agros quoque vestros, et vineas, et oliveta optima tollet, et dabit servis suis. I Samuel 8:15 Sed et segetes vestras, et vinearum reditus addecimabit, ut det eunuchis et famulis suis. I Samuel 8:16 Servos etiam vestros, et ancillas, et iuvenes optimos, et asinos, auferet, et ponet in opere suo. I Samuel 8:17 Greges quoque vestros addecimabit, vosque eritis ei servi. I Samuel 8:18 Et clamabitis in die illa a facie regis vestri, quem elegistis vobis: et non exaudiet vos Dominus in die illa, quia petistis vobis regem. I Samuel 8:19 Noluit autem populus audire vocem Samuelis, sed dixerunt: Nequaquam: rex enim erit super nos, I Samuel 8:20 et erimus nos quoque sicut omnes gentes: et iudicabit nos rex noster, et egredietur ante nos, et pugnabit bella nostra pro nobis. I Samuel 8:21 Et audivit Samuel omnia verba populi, et locutus est ea in auribus Domini. I Samuel 8:22 Dixit autem Dominus ad Samuelem: Audi vocem eorum, et constitue super eos regem. Et ait Samuel ad viros Israel: Vadat unusquisque in civitatem suam. I Samuel 9:0 I Samuel 9:1 Et erat vir de Beniamin nomine Cis, filius Abiel, filii Seor, filii Bechorath, filii Aphia, filii viri Iemini, fortis robore. I Samuel 9:2 Et erat ei filius vocabulo Saul, electus et bonus: et non erat vir de filiis Israel melior illo. ab humero et sursum eminebat super omnem populum. I Samuel 9:3 Perierant autem asinae Cis patris Saul: et dixit Cis ad Saul filium suum: Tolle tecum unum de pueris, et consurgens vade, et quaere asinas. Qui cum transissent per montem Ephraim, I Samuel 9:4 et per terram Salisa, et non invenissent, transierunt etiam per Terram Salim, et non erant: sed et per Terram Iemini, et minime repererunt. I Samuel 9:5 Cum autem venissent in Terram Suph, dixit Saul ad puerum, qui erat cum eo: Veni et revertamur, ne forte dimiserit pater meus asinas, et solicitus sit pro nobis. I Samuel 9:6 Qui ait ei: Ecce vir Dei est in civitate hac, vir nobilis: omne, quod loquitur, sine ambiguitate venit. nunc ergo eamus illuc, si forte indicet nobis de via nostra, propter quam venimus. I Samuel 9:7 Dixitque Saul ad puerum suum: Ecce ibimus: quid feremus ad virum Dei? panis defecit in sitachiis nostris: et sportulam non habemus, ut demus homini Dei, nec quidquam aliud. I Samuel 9:8 Rursum puer respondit Sauli, et ait: Ecce inventa est in manu mea, quarta pars stateris argenti, demus homini Dei, ut indicet nobis viam nostram. I Samuel 9:9 (Olim in Israel sic loquebatur unusquisque vadens consulere Deum: Venite, et eamus ad Videntem. Qui enim Propheta dicitur hodie, vocabatur olim Videns.) I Samuel 9:10 Et dixit Saul ad puerum suum: Optimus sermo tuus, Veni, eamus. Et ierunt in civitatem, in qua erat vir Dei. I Samuel 9:11 Cumque ascenderent clivum civitatis, invenerunt puellas egredientes ad hauriendam aquam, et dixerunt eis: Num hic est Videns? I Samuel 9:12 Quae respondentes, dixerunt illis: Hic est: ecce ante te, festina nunc: hodie enim venit in civitatem, quia sacrificium est hodie populi in excelso. I Samuel 9:13 Ingredientes urbem, statim invenietis eum antequam ascendat excelsum ad vescendum. neque enim comesurus est populus donec ille veniat: quia ipse benedicit hostiae, et deinceps comedunt qui vocati sunt. Nunc ergo conscendite, quia hodie reperietis eum. I Samuel 9:14 Et ascenderunt in civitatem. Cumque illi ambularent in medio urbis, apparuit Samuel egrediens obviam eis, ut ascenderet in excelsum. I Samuel 9:15 Dominus autem revelaverat auriculam Samuelis ante unam diem quam veniret Saul, dicens: I Samuel 9:16 Hac ipsa hora, quae nunc est, cras mittam virum ad te de Terra Beniamin, et unges eum ducem super populum meum Israel: et salvabit populum meum de manu Philisthinorum: quia respexi populum meum, venit enim clamor eorum ad me. I Samuel 9:17 Cumque aspexisset Samuel Saulem, Dominus dixit ei: Ecce, vir, quem dixeram tibi, iste dominabitur populo meo. I Samuel 9:18 Accessit autem Saul ad Samuelem in medio portae, et ait: Indica, oro, mihi, ubi est domus Videntis. I Samuel 9:19 Et respondit Samuel Sauli dicens: Ego sum Videns. ascende ante me in excelsum, ut comedatis mecum hodie, et dimittam te mane: et omnia, quae sunt in corde tuo, indicabo tibi. I Samuel 9:20 Et de asinis, quas nudiustertius perdidisti, ne solicitus sis, quia inventae sunt. Et cuius erunt optima quaeque Israel? nonne tibi et omni domui patris tui? I Samuel 9:21 Respondens autem Saul, ait: Numquid non filius Iemini ego sum de minima tribu Israel, et cognatio mea novissima inter omnes familias de tribu Beniamin? quare ergo locutus es mihi sermonem istum? I Samuel 9:22 Assumens itaque Samuel Saulem, et puerum eius, introduxit eos in triclinium, et dedit eis locum in capite eorum, qui fuerant invitati. erant enim quasi triginta viri. I Samuel 9:23 Dixitque Samuel coco: Da partem, quam dedi tibi, et praecepi ut reponeres seorsum apud te. I Samuel 9:24 Levavit autem cocus armum, et posuit ante Saul. Dixitque Samuel: Ecce quod remansit, pone ante te, et comede: quia de industria servatum est tibi, quando populum vocavi. Et comedit Saul cum Samuele in die illa. I Samuel 9:25 Et descenderunt de excelso in oppidum, et locutus est cum Saule in solario: stravitque Saul in solario, et dormivit. I Samuel 9:26 Cumque mane surrexissent, et iam elucesceret, vocavit Samuel Saulem in solario, dicens: Surge, ut dimittam te. Et surrexit Saul: egressique sunt ambo, ipse videlicet, et Samuel. I Samuel 9:27 Cumque descenderent in extrema parte civitatis, Samuel dixit ad Saul: Dic puero ut antecedat nos, et transeat: tu autem subsiste paulisper, ut indicem tibi verbum Domini. I Samuel 10:0 I Samuel 10:1 Tulit autem Samuel lenticulam olei, et effudit super caput eius, et deosculatus est eum, et ait: Ecce, unxit te Dominus super hereditatem suam in principem, et liberabis populum suum de manibus inimicorum eius, qui in circuitu eius sunt. Et hoc tibi signum, quia unxit te Deus in principem. I Samuel 10:2 Cum abieris hodie a me, invenies duos viros iuxta sepulchrum Rachel in finibus Beniamin, in Meridie, dicentque tibi: Inventae sunt asinae, ad quas ieras perquirendas: et intermissis pater tuus asinis, solicitus est pro vobis, et dicit: Quid faciam de filio meo? I Samuel 10:3 Cumque abieris inde, et ultra transieris, et veneris ad quercum Thabor, invenient te ibi tres viri ascendentes ad Deum in Bethel, unus portans tres hoedos, et alius tres tortas panis, et alius portans lagenam vini. I Samuel 10:4 Cumque te salutaverint, dabunt tibi duos panes, et accipies de manu eorum. I Samuel 10:5 Post haec venies in collem Dei, ubi est statio Philisthinorum: et cum ingressus fueris ibi urbem, obvium habebis gregem prophetarum descendentium de excelso, et ante eos psalterium et tympanum, et tibiam, et citharam, ipsosque prophetantes. I Samuel 10:6 Et insiliet in te Spiritus Domini, et prophetabis cum eis, et mutaberis in virum alium. I Samuel 10:7 Quando ergo evenerint signa haec omnia tibi, fac quaecumque invenerit manus tua, quia Dominus tecum est. I Samuel 10:8 Et descendes ante me in Galgala, (ego quippe descendam ad te) ut offeras oblationem, et immoles victimas pacificas: septem diebus expectabis, donec veniam ad te, et ostendam tibi quid facias. I Samuel 10:9 Itaque cum avertisset humerum suum ut abiret a Samuele, immutavit ei Deus cor aliud, et venerunt omnia signa haec in die illa. I Samuel 10:10 Veneruntque ad praedictum collem, et ecce cuneus prophetarum obvius ei: et insiluit super eum Spiritus Domini, et prophetavit in medio eorum. I Samuel 10:11 Videntes autem omnes qui noverant eum heri et nudiustertius, quod esset cum prophetis, et prophetaret, dixerunt ad invicem: Quaenam res accidit filio Cis? num et Saul inter prophetas? I Samuel 10:12 Responditque alius ad alterum, dicens: Et quis pater eius? propterea versum est in proverbium: Num et Saul inter prophetas? I Samuel 10:13 Cessavit autem prophetare, et venit ad excelsum. I Samuel 10:14 Dixitque patruus Saul ad eum, et ad puerum eius: Quo abistis? Qui responderunt: Quaerere asinas: quas cum non reperissemus, venimus ad Samuelem. I Samuel 10:15 Et dixit ei patruus suus: Indica mihi quid dixerit tibi Samuel. I Samuel 10:16 Et ait Saul ad patruum suum: Indicavit nobis quia inventae essent asinae. De sermone autem regni non indicavit ei quem locutus fuerat ei Samuel. I Samuel 10:17 Et convocavit Samuel populum ad Dominum in Maspha: I Samuel 10:18 et ait ad filios Israel: Haec dicit Dominus Deus Israel: Ego eduxi Israel de Aegypto, et erui vos de manu Aegyptiorum, et de manu omnium regum qui affligebant vos. I Samuel 10:19 Vos autem hodie proiecistis Deum vestrum, qui solus salvavit vos de universis malis et tribulationibus vestris: et dixistis: Nequaquam: sed regem constitue super nos. Nunc ergo state coram Domino per tribus vestras, et per familias. I Samuel 10:20 Et applicuit Samuel omnes tribus Israel, et cecidit sors tribus Beniamin. I Samuel 10:21 Et applicuit tribum Beniamin et cognationes eius, et cecidit cognatio Metri, et pervenit usque ad Saul filium Cis. Quaesierunt ergo eum, et non est inventus. I Samuel 10:22 Et consuluerunt post haec Dominum utrumnam venturus esset illuc. Responditque Dominus: Ecce absconditus est domi. I Samuel 10:23 Cucurrerunt itaque et tulerunt eum inde: stetitque in medio populi, et altior fuit universo populo ab humero et sursum. I Samuel 10:24 Et ait Samuel ad omnem populum: Certe videtis quem elegit Dominus, quoniam non sit similis illi in omni populo. Et clamavit omnis populus, et ait: Vivat rex. I Samuel 10:25 Locutus est autem Samuel ad populum legem regni, et scripsit in libro, et reposuit coram Domino: et dimisit Samuel omnem populum, singulos in domum suam. I Samuel 10:26 Sed et Saul abiit in domum suam in Gabaa: et abiit cum eo pars exercitus, quorum tetigerat Deus corda. I Samuel 10:27 Filii vero Belial dixerunt: Num salvare nos poterit iste? Et despexerunt eum, et non attulerunt ei munera: ille vero dissimulabat se audire. I Samuel 11:0 I Samuel 11:1 Et factum est quasi post mensem, ascendit Naas Ammonites, et pugnare coepit adversum Iabes Galaad. Dixeruntque omnes viri Iabes ad Naas: Habeto nos foederatos, et serviemus tibi. I Samuel 11:2 Et respondit ad eos Naas Ammonites: In hoc feriam vobiscum foedus, ut eruam omnium vestrum oculos dextros, ponamque vos opprobrium in universo Israel. I Samuel 11:3 Et dixerunt ad eum seniores Iabes: Concede nobis septem dies, ut mittamus nuncios ad universos terminos Israel: et si non fuerit qui defendat nos, egrediemur ad te. I Samuel 11:4 Venerunt ergo nuncii in Gabaa Saulis: et locuti sunt verba haec, audiente populo: et levavit omnis populus vocem suam, et flevit. I Samuel 11:5 Et ecce Saul veniebat, sequens boves de agro, et ait: Quid habet populus quod plorat? Et narraverunt ei verba virorum Iabes. I Samuel 11:6 Et insilivit Spiritus Domini in Saul, cum audisset verba haec, et iratus est furor eius nimis. I Samuel 11:7 Et assumens utrumque bovem, concidit in frustra, misitque in omnes terminos Israel per manum nunciorum, dicens: Quicumque non exierit, et secutus fuerit Saul et Samuel, sic fiet bobus eius. Invasit ergo timor Domini populum, et egressi sunt quasi vir unus. I Samuel 11:8 Et recensuit eos in Bezech: fueruntque filiorum Israel trecenta millia: virorum autem Iuda triginta millia. I Samuel 11:9 Et dixerunt nunciis qui venerant: Sic dicetis viris, qui sunt in Iabes Galaad: Cras erit vobis salus, cum incaluerit sol. Venerunt ergo nuncii, et annunciaverunt viris Iabes: qui laetati sunt. I Samuel 11:10 Et dixerunt: Mane exibimus ad vos: et facietis nobis omne quod placuerit vobis. I Samuel 11:11 Et factum est, cum dies crastinus venisset, constituit Saul populum in tres partes: et ingressus est media castra in vigilia matutina, et percussit Ammon usque dum incalesceret dies: reliqui autem dispersi sunt, ita ut non relinquerentur in eis duo pariter. I Samuel 11:12 Et ait populus ad Samuelem: Quis est iste qui dixit: Saul num regnabit super nos? Date viros, et interficiemus eos. I Samuel 11:13 Et ait Saul: Non occidetur quisquam in die hac, quia hodie fecit Dominus salutem in Israel. I Samuel 11:14 Dixit autem Samuel ad populum: Venite, et eamus in Galgala, et innovemus ibi regnum. I Samuel 11:15 Et perrexit omnis populus in Galgala, et fecerunt ibi regem Saul coram Domino in Galgala, et immolaverunt ibi victimas pacificas coram Domino. Et laetatus est ibi Saul, et cuncti viri Israel nimis. I Samuel 12:0 I Samuel 12:1 Dixit autem Samuel ad universum Israel: Ecce audivi vocem vestram iuxta omnia quae locuti estis ad me, et constitui super vos regem. I Samuel 12:2 Et nunc rex graditur ante vos: ego autem senui, et incanui: porro filii mei vobiscum sunt: itaque conversatus coram vobis ab adolescentia mea usque ad hanc diem, ecce praesto sum. I Samuel 12:3 Loquimini de me coram Domino, et coram Christo eius, utrum bovem cuiusquam tulerim, aut asinum: si quempiam calumniatus sum, si oppressi aliquem, si de manu cuiusquam munus accepi: et contemnam illud hodie, restituamque vobis. I Samuel 12:4 Et dixerunt: Non es calumniatus nos, neque oppressisti, neque tulisti de manu alicuius quippiam. I Samuel 12:5 Dixitque ad eos: Testis est Dominus adversum vos, et testis Christus eius in die hac, quia non inveneritis in manu mea quippiam. Et dixerunt: Testis. I Samuel 12:6 Et ait Samuel ad populum: Dominus qui fecit Moysen et Aaron, et eduxit patres nostros de Terra Aegypti, adest. I Samuel 12:7 Nunc ergo state, ut iudicio contendam adversum vos coram Domino de omnibus misericordiis Domini, quas fecit vobiscum et cum patribus vestris: I Samuel 12:8 quo modo Iacob ingressus est in Aegyptum, et clamaverunt patres vestri ad Dominum: et misit Dominus Moysen et Aaron, et eduxit patres vestros de Aegypto: et collocavit eos in loco hoc. I Samuel 12:9 Qui obliti sunt Domini Dei sui, et tradidit eos in manu Sisarae magistri militiae Hasor, et in manu Philisthinorum, et in manu regis Moab, et pugnaverunt adversum eos. I Samuel 12:10 Postea autem clamaverunt ad Dominum, et dixerunt: Peccavimus, quia dereliquimus Dominum, et servivimus Baalim et Astaroth: nunc ergo erue nos de manu inimicorum nostrorum, et serviemus tibi. I Samuel 12:11 Et misit Dominus Ierobaal, et Badan, et Samson, et Barac, et Iephte, et Samuel, et eruit vos de manu inimicorum vestrorum per circuitum, et habitastis confidenter. I Samuel 12:12 Videntes autem quod Naas rex filiorum Ammon venisset adversum vos, dixistis mihi: Nequaquam, sed rex imperabit nobis: cum Dominus Deus vester regnaret in vobis. I Samuel 12:13 Nunc ergo praesto est rex vester, quem elegistis et petistis: ecce dedit vobis Dominus regem. I Samuel 12:14 Si timueritis Dominum, et servieritis ei, et audieritis vocem eius, et non exasperaveritis os Domini: eritis et vos, et rex qui imperat vobis, sequentes Dominum Deum vestrum. I Samuel 12:15 si autem non audieritis vocem Domini, sed exasperaveritis sermones eius, erit manus Domini super vos, sicut et super patres vestros. I Samuel 12:16 Sed et nunc state, et videte rem istam grandem quam facturus est Dominus in conspectu vestro. I Samuel 12:17 Numquid non messis tritici est hodie? invocabo Dominum, et dabit voces et pluvias: et scietis, et videbitis quia grande malum feceritis vobis in conspectu Domini, petentes super vos regem. I Samuel 12:18 Et clamavit Samuel ad Dominum, et dedit Dominus voces et pluvias in illa die. I Samuel 12:19 Et timuit omnis populus nimis Dominum et Samuelem, et dixit universus populus ad Samuelem: Ora pro servis tuis ad Dominum Deum tuum, ut non moriamur. addidimus enim universis peccatis nostris malum, ut peteremus nobis regem. I Samuel 12:20 Dixit autem Samuel ad populum: Nolite timere, vos fecistis universum malum hoc: verumtamen nolite recedere a tergo Domini, sed servite Domino in omni corde vestro. I Samuel 12:21 Et nolite declinare post vana, quae non proderunt vobis, neque eruent vos, quia vana sunt. I Samuel 12:22 Et non derelinquet Dominus populum suum propter nomen suum magnum: quia iuravit Dominus facere vos sibi populum. I Samuel 12:23 Absit autem a me hoc peccatum in Domino, ut cessem orare pro vobis, et docebo vos viam bonam et rectam. I Samuel 12:24 Igitur timete Dominum, et servite ei in veritate, et ex toto corde vestro. vidistis enim magnifica quae in vobis gesserit. I Samuel 12:25 Quod si perseveraveritis in malitia: et vos et rex vester pariter peribitis. I Samuel 13:0 I Samuel 13:1 Filius unius anni erat Saul cum regnare coepisset, duobus autem annis regnavit super Israel. I Samuel 13:2 Et elegit sibi Saul tria millia de Israel: et erant cum Saul duo millia in Machmas, et in monte Bethel: mille autem cum Ionatha in Gabaa Beniamin. porro ceterum populum remisit unumquemque in tabernacula sua. I Samuel 13:3 Et percussit Ionathas stationem Philisthinorum, quae erat in Gabaa. Quod cum audissent Philisthiim, Saul cecinit buccina in omni terra, dicens: Audiant Hebraei. I Samuel 13:4 Et universus Israel audivit huiuscemodi famam: Percussit Saul stationem Philisthinorum: et erexit se Israel adversus Philisthiim. Clamavit ergo populus post Saul in Galgala. I Samuel 13:5 Et Philisthiim congregati sunt ad proeliandum contra Israel, triginta millia curruum, et sex millia equitum, et reliquum vulgus, sicut arena quae est in littore maris plurima. Et ascendentes castrametati sunt in Machmas ad Orientem Bethaven. I Samuel 13:6 Quod cum vidissent viri Israel se in arcto positos, (afflictus enim erat populus) absconderunt se in speluncis, et in abditis, in petris quoque, et in antris, et in cisternis. I Samuel 13:7 Hebraei autem transierunt Iordanem in Terram Gad et Galaad. Cumque adhuc esset Saul in Galgala, universus populus perterritus est, qui sequebatur eum. I Samuel 13:8 Et expectavit septem diebus iuxta placitum Samuelis, et non venit Samuel in Galgala, dilapsusque est populus ab eo. I Samuel 13:9 Ait ergo Saul: Afferte mihi holocaustum, et pacifica. Et obtulit holocaustum. I Samuel 13:10 Cumque complesset offerens holocaustum, ecce Samuel veniebat: et egressus est Saul obviam ei ut salutaret eum. I Samuel 13:11 Locutusque est ad eum Samuel: Quid fecisti? Respondit Saul: Quia vidi quod populus dilaberetur a me, et tu non veneras iuxta placitos dies, porro Philisthiim congregati fuerant in Machmas, I Samuel 13:12 dixi: Nunc descendent Philisthiim ad me in Galgala, et faciem Domini non placavi. Necessitate compulsus, obtuli holocaustum. I Samuel 13:13 Dixitque Samuel ad Saul: Stulte egisti, nec custodisti mandata Domini Dei tui, quae praecepit tibi. Quod si non fecisses, iam nunc praeparasset Dominus regnum tuum super Israel in sempiternum, I Samuel 13:14 sed nequaquam regnum tuum ultra consurget. Quaesivit Dominus sibi virum iuxta cor suum: et praecepit ei Dominus ut esset dux super populum suum, eo quod non servaveris quae praecepit Dominus. I Samuel 13:15 Surrexit autem Samuel, et ascendit de Galgalis in Gabaa Beniamin. Et reliqui populi ascenderunt post Saul obviam populo, qui expugnabant eos venientes de Galgala in Gabaa, in colle Beniamin. Et recensuit Saul populum, qui inventi fuerant cum eo, quasi sexcentos viros. I Samuel 13:16 Et Saul et Ionathas filius eius, populusque qui inventus fuerat cum eis, erat in Gabaa Beniamin: porro Philisthiim consederant in Machmas. I Samuel 13:17 Et egressi sunt ad praedandum de castris Philisthinorum tres cunei. Unus cuneus pergebat contra viam Ephra ad Terram Sual. I Samuel 13:18 porro alius ingrediebatur per viam Beth horon. tertius autem verterat se ad iter termini in terra Sabaa imminentis valli Seboim contra desertum. I Samuel 13:19 Porro faber ferrarius non inveniebatur in omni Terra Israel. caverant enim Philisthiim, ne forte facerent Hebraei gladium aut lanceam. I Samuel 13:20 Descendebat ergo omnis Israel ad Philisthiim, ut exacueret unusquisque vomerem suum, et ligonem et securim et sarculum. I Samuel 13:21 Retusae itaque erant acies vomerum, et ligonum, et tridentum, et securium, usque ad stimulum corrigendum. I Samuel 13:22 Cumque venisset dies proelii, non est inventus ensis et lancea in manu totius populi, qui erat cum Saule et Ionatha, excepto Saul et Ionatha filio eius. I Samuel 13:23 Egressa est autem statio Philisthiim, ut transcenderet in Machmas. I Samuel 14:0 I Samuel 14:1 Et accidit quadam die ut diceret Ionathas filius Saul ad adolescentem armigerum suum: Veni, et transeamus ad stationem Philisthinorum, quae est trans locum illum. Patri autem suo hoc ipsum non indicavit. I Samuel 14:2 Porro Saul morabatur in extrema parte Gabaa sub malogranato, quae erat in agro Gabaa: et erat populus cum eo quasi sexcentorum virorum. I Samuel 14:3 Et Achias filius Achitob fratris Ichabod filii Phinees, qui ortus fuerat ex Heli sacerdote Domini in Silo, portabat ephod. Sed et populus ignorabat quo isset Ionathas. I Samuel 14:4 Erant autem inter ascensus, per quos nitebatur Ionathas transire ad stationem Philisthinorum, eminentes petrae ex utraque parte, et quasi in modum dentium scopuli hinc et inde praerupti, nomen uni Boses, et nomen alteri Sene: I Samuel 14:5 unus scopulus prominens ad Aquilonem ex adverso Machmas, et alter ad Meridiem contra Gabaa. I Samuel 14:6 Dixit autem Ionathas ad adolescentem armigerum suum: Veni, transeamus ad stationem incircumcisorum horum, si forte faciat Dominus pro nobis: quia non est Domino difficile salvare, vel in multis, vel in paucis. I Samuel 14:7 Dixitque ei armiger suus: Fac omnia, quae placent animo tuo: perge quo cupis, et ero tecum ubicumque volueris. I Samuel 14:8 Et ait Ionathas: Ecce nos transimus ad viros istos. Cumque apparuerimus eis, I Samuel 14:9 si taliter locuti fuerint ad nos, manete donec veniamus ad vos: stemus in loco nostro, nec ascendamus ad eos. I Samuel 14:10 Si autem dixerint: Ascendite ad nos: ascendamus, quia tradidit eos Dominus in manibus nostris, hoc erit nobis signum. I Samuel 14:11 Apparuit igitur uterque stationi Philisthinorum: dixeruntque Philisthiim: En Hebraei egrediuntur de cavernis, in quibus absconditi fuerant. I Samuel 14:12 Et locuti sunt viri de statione ad Ionathan, et ad armigerum eius, dixeruntque: Ascendite ad nos, et ostendemus vobis rem. Et ait Ionathas ad armigerum suum: Ascendamus, sequere me: tradidit enim Dominus eos in manus Israel. I Samuel 14:13 Ascendit autem Ionathas manibus et pedibus reptans, et armiger eius post eum. Itaque alii cadebant ante Ionathan, alios armiger eius interficiebat sequens eum. I Samuel 14:14 Et facta est plaga prima, qua percussit Ionathas et armiger eius, quasi viginti virorum in media parte iugeris, quam par boum in die arare consuevit. I Samuel 14:15 Et factum est miraculum in castris, et per agros: sed et omnis populus stationis eorum, qui ierant ad praedandum, obstupuit, et conturbata sunt castra: et accidit quasi miraculum a Deo. I Samuel 14:16 Et respexerunt speculatores Saul, qui erant in Gabaa Beniamin, et ecce multitudo prostrata, et huc illucque diffugiens. I Samuel 14:17 Et ait Saul populo, qui erat cum eo: Requirite, et videte quis abierit ex nobis. Cumque requisissent, repertum est non adesse Ionathan, et armigerum eius. I Samuel 14:18 Et ait Saul ad Achiam: Applica arcam Dei. (Erat enim ibi arca Dei in die illa cum filiis Israel.) I Samuel 14:19 Cumque loqueretur Saul ad sacerdotem, tumultus magnus exortus est in castris Philisthinorum: crescebatque paulatim, et clarius resonabat. Et ait Saul ad sacerdotem: Contrahe manum tuam. I Samuel 14:20 Conclamavit ergo Saul, et omnis populus, qui erat cum eo, et venerunt usque ad locum certaminis: et ecce versus fuerat gladius uniuscuiusque ad proximum suum, et caedes magna nimis. I Samuel 14:21 Sed et Hebraei qui fuerant cum Philisthiim heri et nudiustertius, ascenderantque cum eis in castris, reversi sunt ut essent cum Israel, qui erant cum Saul et Ionatha. I Samuel 14:22 Omnes quoque Israelitae, qui se absconderant in monte Ephraim, audientes quod fugissent Philisthaei, sociaverunt se cum suis in praelio. Et erant cum Saul, quasi decem millia virorum. I Samuel 14:23 Et salvavit Dominus in die illa Israel. pugna autem pervenit usque ad Bethaven. I Samuel 14:24 Et viri Israel sociati sunt sibi in die illa: adiuravit autem Saul populum, dicens: Maledictus vir, qui comederit panem usque ad vesperam, donec ulciscar de inimicis meis. Et non manducavit universus populus panem: I Samuel 14:25 omneque terrae vulgus venit in saltum, in quo erat mel super faciem agri. I Samuel 14:26 Ingressus est itaque populus saltum, et apparuit fluens mel, nullusque applicuit manum ad os suum. timebat enim populus iuramentum. I Samuel 14:27 Porro Ionathas non audierat cum adiuraret pater eius populum: extenditque summitatem virgae, quam habebat in manu, et intinxit in favum mellis: et convertit manum suam ad os suum, et illuminati sunt oculi eius. I Samuel 14:28 Respondensque unus de populo, ait: Iureiurando constrinxit pater tuus populum, dicens: Maledictus vir, qui comederit panem hodie. (defecerat autem populus) I Samuel 14:29 Dixitque Ionathas: Turbavit pater meus terram: vidistis ipsi quia illuminati sunt oculi mei, eo quod gustaverim paululum de melle isto: I Samuel 14:30 quanto magis si comedisset populus de praeda inimicorum suorum, quam reperit? nonne maior plaga facta fuisset in Philisthiim? I Samuel 14:31 Percusserunt ergo in die illa Philisthaeos a Machmis usque in Aialon. Defatigatus est autem populus nimis: I Samuel 14:32 et versus ad praedam tulit oves, et boves, et vitulos, et mactaverunt in terra: comeditque populus cum sanguine. I Samuel 14:33 Nunciaverunt autem Sauli dicentes quod populus peccasset Domino, comedens cum sanguine. Qui ait: Praevaricati estis: volvite ad me iam nunc saxum grande. I Samuel 14:34 Et dixit Saul: Dispergimini in vulgus, et dicite eis ut adducat ad me unusquisque bovem suum et arietem, et occidite super istud, et vescimini, et non peccabitis Domino comedentes cum sanguine. Adduxit itaque omnis populus unusquisque bovem in manu sua usque ad noctem: et occiderunt ibi. I Samuel 14:35 Aedificavit autem Saul altare Domino; tuncque primum coepit aedificare altare Domino. I Samuel 14:36 Et dixit Saul: Irruamus super Philisthaeos nocte, et vastemus eos usquedum illucescat mane, nec relinquamus ex eis virum. Dixitque populus: Omne quod bonum videtur in oculis tuis, fac. Et ait sacerdos: Accedamus huc ad Deum. I Samuel 14:37 Et consuluit Saul Dominum: Num persequar Philisthiim? si trades eos in manus Israel? Et non respondit ei in die illa. I Samuel 14:38 Dixitque Saul: Applicate huc universos angulos populi: et scitote, et videte per quem acciderit peccatum hoc hodie. I Samuel 14:39 Vivit Dominus salvator Israel, quia si per Ionathan filium meum factum est, absque retractione morietur. Ad quod nullus contradixit ei de omni populo. I Samuel 14:40 Et ait ad universum Israel: Separamini vos in partem unam, et ego cum Ionatha filio meo ero in parte altera. Responditque populus ad Saul: Quod bonum videtur in oculis tuis, fac. I Samuel 14:41 Et dixit Saul ad Dominum Deum Israel: Domine Deus Israel da indicium: quid est quod non responderis servo tuo hodie? Si in me, aut in Ionatha filio meo est iniquitas haec, da ostensionem: aut si haec iniquitas est in populo tuo, da sanctitatem. Et deprehensus est Ionathas et Saul, populus autem exivit. I Samuel 14:42 Et ait Saul: Mittite sortem inter me, et inter Ionathan filium meum. Et captus est Ionathas. I Samuel 14:43 Dixit autem Saul ad Ionathan: Indica mihi quid feceris. Et indicavit ei Ionathas, et ait: Gustans gustavi in summitate virgae, quae erat in manu mea, paululum mellis, et ecce ego morior. I Samuel 14:44 Et ait Saul: Haec faciat mihi Deus, et haec addat, quia morte morieris Ionatha. I Samuel 14:45 Dixitque populus ad Saul: Ergone Ionathas morietur, qui fecit salutem hanc magnam in Israel? hoc nefas est: vivit Dominus, si ceciderit capillus de capite eius in terram, quia cum Deo operatus est hodie. Liberavit ergo populus Ionathan, ut non moreretur. I Samuel 14:46 Recessitque Saul, nec persecutus est Philisthiim: porro Philisthiim abierunt in loca sua. I Samuel 14:47 Et Saul, confirmato regno super Israel, pugnabat per circuitum adversum omnes inimicos eius, contra Moab, et filios Ammon, et Edom, et reges Soba, et Philisthaeos: et quocumque se verterat, superabat. I Samuel 14:48 Congregatoque exercitu, percussit Amalec, et eruit Israel de manu vastatorum eius. I Samuel 14:49 Fuerunt autem filii Saul, Ionathas et Iessui, et Melchisua: et nomina duarum filiarum eius, nomen primogenitae Merob, et nomen minoris Michol. I Samuel 14:50 Et nomen uxoris Saul, Achinoam filia Achimaas: et nomen principis militiae eius Abner, filius Ner, patruelis Saul. I Samuel 14:51 Porro Cis fuit pater Saul, et Ner pater Abner, filius Abiel. I Samuel 14:52 Erat autem bellum potens adversum Philisthaeos omnibus diebus Saul. Nam quemcumque viderat Saul virum fortem, et aptum ad praelium, sociabat eum sibi. I Samuel 15:0 I Samuel 15:1 Et dixit Samuel ad Saul: Me misit Dominus, ut ungerem te in regem super populum eius Israel: nunc ergo audi vocem Domini: I Samuel 15:2 Haec dicit Dominus exercituum: Recensui quaecumque fecit Amalec Israeli: quomodo restitit ei in via cum ascenderet de Aegypto. I Samuel 15:3 Nunc ergo vade, et percute Amalec, et demolire universa eius: non parcas ei, et non concupiscas ex rebus ipsius aliquid: sed interfice a viro usque ad mulierem, et parvulum atque lactentem, bovem et ovem, camelum et asinum. I Samuel 15:4 Praecepit itaque Saul populo, et recensuit eos quasi agnos: ducenta millia peditum, et decem millia virorum Iuda. I Samuel 15:5 Cumque venisset Saul usque ad civitatem Amalec, tetendit insidias in torrente. I Samuel 15:6 Dixitque Saul Cinaeo: Abite, recedite, atque descendite ab Amalec: ne forte involvam te cum eo. tu enim fecisti misericordiam cum omnibus filiis Israel, cum ascenderent de Aegypto. Et recessit Cinaeus de medio Amalec. I Samuel 15:7 Percussitque Saul Amalec ab Hevila, donec venias ad Sur, quae est e regione Aegypti. I Samuel 15:8 Et apprehendit Agag regem Amalec vivum: omne autem vulgus interfecit in ore gladii. I Samuel 15:9 Et pepercit Saul, et populus Agag, et optimis gregibus ovium et armentorum, et vestibus et arietibus, et universis, quae pulchra erant, nec voluerunt disperdere ea: quidquid vero vile fuit et reprobum, hoc demoliti sunt. I Samuel 15:10 Factum est autem verbum Domini ad Samuel, dicens: I Samuel 15:11 Poenitet me quod constituerim Saul regem: quia dereliquit me, et verba mea opere non implevit. Contristatusque est Samuel, et clamavit ad Dominum tota nocte. I Samuel 15:12 Cumque de nocte surrexisset Samuel, ut iret ad Saul mane, nunciatum est Samueli, eo quod venisset Saul in Carmelum, et erexisset sibi fornicem triumphalem, et reversus transisset, descendissetque in Galgala. Venit ergo Samuel ad Saul, et Saul offerebat holocaustum Domino de initiis praedarum quae attulerat ex Amalec. I Samuel 15:13 Et cum venisset Samuel ad Saul, dixit ei Saul: Benedictus tu Domino, implevi verbum Domini. I Samuel 15:14 Dixitque Samuel: Et quae est haec vox gregum, quae resonat in auribus meis, et armentorum, quam ego audio? I Samuel 15:15 Et ait Saul: De Amalec adduxerunt ea: pepercit enim populus melioribus ovibus et armentis ut immolarentur Domino Deo tuo, reliqua vero occidimus. I Samuel 15:16 Ait autem Samuel ad Saul: Sine me, et indicabo tibi quae locutus sit Dominus ad me nocte. Dixitque ei: Loquere. I Samuel 15:17 Et ait Samuel: Nonne cum parvulus esses in oculis tuis, caput in tribubus Israel factus es? unxitque te Dominus in regem super Israel, I Samuel 15:18 et misit te Dominus in viam, et ait: Vade, et interfice peccatores Amalec, et pugnabis contra eos usque ad internecionem eorum. I Samuel 15:19 Quare ergo non audisti vocem Domini: sed versus ad praedam es, et fecisti malum in oculis Domini? I Samuel 15:20 Et ait Saul ad Samuelem: Immo audivi vocem Domini, et ambulavi in via per quam misit me Dominus, et adduxi Agag regem Amalec, et Amalec interfeci. I Samuel 15:21 Tulit autem de praeda populus oves et boves, primitias eorum quae caesa sunt, ut immolet Domino Deo suo in Galgalis. I Samuel 15:22 Et ait Samuel: Numquid vult Dominus holocausta et victimas, et non potius ut obediatur voci eius? MELIOR est enim obedientia quam victimae: et auscultare magis quam offerre adipem arietum. I Samuel 15:23 quoniam quasi peccatum ariolandi est, repugnare: et quasi scelus idololatriae, nolle acquiescere. Pro eo ergo quod abiecisti sermonem Domini, abiecit te Dominus ne sis rex. I Samuel 15:24 Dixitque Saul ad Samuelem: Peccavi, quia praevaricatus sum sermonem Domini, et verba tua, timens populum, et obediens voci eorum. I Samuel 15:25 Sed nunc porta, quaeso, peccatum meum, et revertere mecum, ut adorem Dominum. I Samuel 15:26 Et ait Samuel ad Saul: Non revertar tecum, quia proiecisti sermonem Domini, et proiecit te Dominus ne sis rex super Israel. I Samuel 15:27 Et conversus est Samuel ut abiret: ille autem apprehendit summitatem pallii eius, quae et scissa est. I Samuel 15:28 Et ait ad eum Samuel: Scidit Dominus regnum Israel a te hodie, et tradidit illud proximo tuo meliori te. I Samuel 15:29 Porro Triumphator in Israel non parcet, et poenitudine non flectetur: neque enim homo est ut agat poenitentiam. I Samuel 15:30 At ille ait: Peccavi: sed nunc honora me coram senioribus populi mei, et coram Israel, et revertere mecum, ut adorem Dominum Deum tuum. I Samuel 15:31 Reversus ergo Samuel secutus est Saulem: et adoravit Saul Dominum. I Samuel 15:32 Dixitque Samuel: Adducite ad me Agag regem Amalec. Et oblatus est ei Agag pinguissimus, et tremens. Et dixit Samuel Agag: Siccine separat amara mors? I Samuel 15:33 Et ait: Sicut fecit absque liberis mulieres gladius tuus, sic absque liberis erit inter mulieres mater tua. Et in frustra concidit eum Samuel coram Domino in Galgalis. I Samuel 15:34 Abiit autem Samuel in Ramatha: Saul vero ascendit in domum suam in Gabaa I Samuel 15:35 Et non vidit Samuel ultra Saul usque ad diem mortis suae: verumtamen lugebat Samuel Saulem, quoniam Dominum poenitebat quod constituisset eum regem super Israel. I Samuel 16:0 I Samuel 16:1 Dixitque Dominus ad Samuelem: Usquequo tu luges Saul, cum ego proiecerim eum ne regnet super Israel? imple cornu tuum oleo, et veni, ut mittam te ad Isai Bethlehemitem: providi enim in filiis eius mihi regem. I Samuel 16:2 Et ait Samuel: Quo modo vadam? audiet enim Saul, et interficiet me. Et ait Dominus: Vitulum de armento tolles in manu tua, et dices: Ad immolandum Domino veni. I Samuel 16:3 Et vocabis Isai ad victimam, et ego ostendam tibi quid facias, et unges quemcumque monstravero tibi. I Samuel 16:4 Fecit ergo Samuel, sicut locutus est ei Dominus. Venitque in Bethlehem, et admirati sunt seniores civitatis, occurrentes ei, dixeruntque: Pacificusne est ingressus tuus? I Samuel 16:5 Et ait: Pacificus: ad immolandum Domino veni, sanctificamini, et venite mecum ut immolem. Sanctificavit ergo Isai et filios eius, et vocavit eos ad sacrificium. I Samuel 16:6 Cumque ingressi essent, vidit Eliab, et ait: Num coram Domino est Christus eius? I Samuel 16:7 Et dixit Dominus ad Samuelem: Ne respicias vultum eius, neque altitudinem staturae eius: quoniam abieci eum, nec iuxta intuitum hominis ego iudico: homo enim videt ea quae apparent, Dominus autem intuetur cor. I Samuel 16:8 Et vocavit Isai Abinadab, et adduxit eum coram Samuele. Qui dixit: Nec hunc elegit Dominus. I Samuel 16:9 Adduxit autem Isai Samma, de quo ait: Etiam hunc non elegit Dominus. I Samuel 16:10 Adduxit itaque Isai septem filios suos coram Samuele: et ait Samuel ad Isai: Non elegit Dominus ex istis. I Samuel 16:11 Dixitque Samuel ad Isai: Numquid iam completi sunt filii? Qui respondit: Adhuc reliquus est parvulus, et pascit oves. Et ait Samuel ad Isai: Mitte, et adduc eum: nec enim discumbemus prius quam huc ille veniat. I Samuel 16:12 Misit ergo, et adduxit eum. Erat autem rufus, et pulcher aspectu, decoraque facie. et ait Dominus: Surge, et unge eum, ipse est enim. I Samuel 16:13 Tulit ergo Samuel cornu olei, et unxit eum in medio fratrum eius: et directus est Spiritus Domini a die illa in David, et deinceps: surgensque Samuel abiit in Ramatha. I Samuel 16:14 Spiritus autem Domini recessit a Saul et exagitabat eum spiritus nequam, a Domino. I Samuel 16:15 Dixeruntque servi Saul ad eum: Ecce spiritus Dei malus exagitat te. I Samuel 16:16 Iubeat dominus noster, et servi tui, qui coram te sunt, quaerent hominem scientem psallere cithara, ut quando arripuerit te spiritus Domini malus, psallat manu sua, et levius feras. I Samuel 16:17 Et ait Saul ad servos suos: Providete ergo mihi aliquem bene psallentem, et adducite eum ad me. I Samuel 16:18 Et respondens unus de pueris, ait: Ecce vidi filium Isai Bethlehemitem scientem psallere, et fortissimum robore, et virum bellicosum, et prudentem in verbis, et virum pulchrum: et Dominus est cum eo. I Samuel 16:19 Misit ergo Saul nuncios ad Isai, dicens: Mitte ad me David filium tuum, qui est in pascuis. I Samuel 16:20 Tulit itaque Isai asinum plenum panibus, et lagenam vini, et hoedum de capris unum, et misit per manum David filii sui Sauli. I Samuel 16:21 Et venit David ad Saul, et stetit coram eo: at ille dilexit eum nimis, et factus est eius armiger. I Samuel 16:22 Misitque Saul ad Isai, dicens: Stet David in conspectu meo: invenit enim gratiam in oculis meis. I Samuel 16:23 Igitur quandocumque spiritus Domini malus arripiebat Saul, David tollebat citharam, et percutiebat manu sua, et refocillabatur Saul, et levius habebat. recedebat enim ab eo spiritus malus. I Samuel 17:0 I Samuel 17:1 Congregantes autem Philisthiim agmina sua in praelium, convenerunt in Socho Iudae: et castrametati sunt inter Socho et Azeca in finibus Dommim. I Samuel 17:2 Porro Saul et filii Israel congregati venerunt in Vallem terebinthi, et direxerunt aciem ad pugnandum contra Philisthiim. I Samuel 17:3 Et Philisthiim stabant super montem ex parte hac, et Israel stabat supra montem ex altera parte: vallisque erat inter eos. I Samuel 17:4 Et egressus est vir spurius de castris Philisthinorum nomine Goliath, de Geth, altitudinis sex cubitorum et palmi: I Samuel 17:5 et cassis aerea super caput eius, et lorica hamata induebatur. porro pondus loricae eius, quinque millia siclorum aeris erat: I Samuel 17:6 et ocreas aereas habebat in cruribus: et clypeus aereus tegebat humeros eius. I Samuel 17:7 hastile autem hastae eius erat quasi liciatorium texentium. ipsum autem ferrum hastae eius sexcentos siclos habebat ferri: et armiger eius antecedebat eum. I Samuel 17:8 Stansque clamabat adversum phalangas Israel, et dicebat eis: Quare venistis parati ad praelium? Numquid ego non sum Philisthaeus, et vos servi Saul? Eligite ex vobis virum, et descendat ad singulare certamen. I Samuel 17:9 si quiverit pugnare mecum, et percusserit me, erimus vobis servi: si autem ego praevaluero, et percussero eum, vos servi eritis, et servietis nobis. I Samuel 17:10 Et aiebat Philisthaeus: Ego exprobravi agminibus Israel hodie: Date mihi virum, et ineat mecum singulare certamen. I Samuel 17:11 Audiens autem Saul, et omnes Israelitae sermones Philisthaei huiuscemodi, stupebant, et metuebant nimis. I Samuel 17:12 David autem erat filius viri Ephrathaei, de quo supra dictum est, de Bethlehem Iuda, cui nomen erat Isai, qui habebat octo filios, et erat vir in diebus Saul senex, et grandaevus inter viros. I Samuel 17:13 Abierunt autem tres filii eius maiores post Saul in praelium: et nomina trium filiorum eius, qui perrexerunt ad bellum, Eliab primogenitus, et secundus Abinadab, tertius quoque Samma. I Samuel 17:14 David autem erat minimus. Tribus ergo maioribus secutis Saulem, I Samuel 17:15 abiit David, et reversus est a Saul, ut pasceret gregem patris sui in Bethlehem. I Samuel 17:16 Procedebat vero Philisthaeus mane et vespere, et stabat quadraginta diebus. I Samuel 17:17 Dixit autem Isai ad David filium suum: Accipe fratribus tuis ephi polentae, et decem panes istos, et curre in castra ad fratres tuos, I Samuel 17:18 et decem formellas casei has deferes ad tribunum: et fratres tuos visitabis, si recte agant: et cum quibus ordinati sunt, disce. I Samuel 17:19 Saul autem, et illi, et omnes filii Israel, in Valle terebinthi pugnabant adversum Philisthiim. I Samuel 17:20 Surrexit itaque David mane, et commendavit gregem custodi: et onustus abiit, sicut praeceperat ei Isai. Et venit ad locum Magala, et ad exercitum, qui egressus ad pugnam vociferatus erat in certamine. I Samuel 17:21 Direxerat enim aciem Israel, sed et Philisthiim ex adverso fuerant praeparati. I Samuel 17:22 Derelinquens ergo David vasa, quae attulerat, sub manu custodis ad sarcinas, cucurrit ad locum certaminis, et interrogabat si omnia recte agerentur erga fratres suos. I Samuel 17:23 Cumque adhuc ille loqueretur eis, apparuit vir ille spurius ascendens, Goliath nomine, Philisthaeus, de Geth, de castris Philisthinorum: et loquente eo haec eadem verba audivit David. I Samuel 17:24 Omnes autem Israelitae, cum vidissent virum, fugerunt a facie eius, timentes eum valde. I Samuel 17:25 Et dixit unus quispiam de Israel: Num vidistis virum hunc, qui ascendit? ad exprobrandum enim Israeli ascendit. Virum ergo, qui percusserit eum, ditabit rex divitiis magnis, et filiam suam dabit ei, et domum patris eius faciet absque tributo in Israel. I Samuel 17:26 Et ait David ad viros, qui stabant secum, dicens: Quid dabitur viro, qui percusserit Philisthaeum hunc, et tulerit opprobrium de Israel? quis enim est hic Philisthaeus incircumcisus, qui exprobravit acies Dei viventis? I Samuel 17:27 Referebat autem ei populus eumdem sermonem, dicens: Haec dabuntur viro, qui percusserit eum. I Samuel 17:28 Quod cum audisset Eliab frater eius maior, loquente eo cum aliis, iratus est contra David, et ait: Quare venisti, et quare dereliquisti pauculas oves illas in deserto? ego novi superbiam tuam, et nequitiam cordis tui: quia ut videres praelium, descendisti. I Samuel 17:29 Et dixit David: Quid feci? numquid non verbum est? I Samuel 17:30 Et declinavit paululum ab eo ad alium: dixitque eundem sermonem. Et respondit ei populus verbum sicut prius. I Samuel 17:31 Audita sunt autem verba, quae locutus est David, et annunciata in conspectu Saul. I Samuel 17:32 Ad quem cum fuisset adductus, locutus est ei: Non concidat cor cuiusquam in eo: ego servus tuus vadam, et pugnabo adversus Philisthaeum. I Samuel 17:33 Et ait Saul ad David: Non vales resistere Philisthaeo isti, nec pugnare adversus eum: quia puer es, hic autem vir bellator est ab adolescentia sua. I Samuel 17:34 Dixitque David ad Saul: Pascebat servus tuus patris sui gregem, et veniebat leo, vel ursus, et tollebat arietem de medio gregis: I Samuel 17:35 et persequebar eos, et percutiebam, eruebamque de ore eorum: et illi consurgebant adversum me, et apprehendebam mentum eorum, et suffocabam, interficiebamque eos. I Samuel 17:36 Nam et leonem, et ursum interfeci ego servus tuus: erit igitur et Philisthaeus hic incircumcisus, quasi unus ex eis. Nunc vadam, et auferam opprobrium populi: quoniam quis est iste Philisthaeus incircumcisus, qui ausus est maledicere exercitui Dei viventis? I Samuel 17:37 Et ait David: Dominus qui eripuit me de manu leonis, et de manu ursi, ipse me liberabit de manu Philisthaei huius. Dixit autem Saul ad David: Vade, et Dominus tecum sit. I Samuel 17:38 Et induit Saul David vestimentis suis, et imposuit galeam aeream super caput eius, et vestivit eum lorica. I Samuel 17:39 Accinctus ergo David gladio eius super vestem suam, coepit tentare si armatus posset incedere: non enim habebat consuetudinem. Dixitque David ad Saul: Non possum sic incedere, quia non usum habeo. Et deposuit ea, I Samuel 17:40 et tulit baculum suum, quem semper habebat in manibus: et elegit sibi quinque limpidissimos lapides de torrente, et misit eos in peram pastoralem, quam habebat secum, et fundam manu tulit: et processit adversum Philisthaeum. I Samuel 17:41 ibat autem Philisthaeus incedens, et appropinquans adversum David, et armiger eius ante eum. I Samuel 17:42 Cumque inspexisset Philisthaeus, et vidisset David, despexit eum. Erat autem adolescens: rufus, et pulcher aspectu. I Samuel 17:43 Et dixit Philisthaeus ad David: Numquid ego canis sum, quod tu venis ad me cum baculo? Et maledixit Philisthaeus David in diis suis: I Samuel 17:44 dixitque ad David: Veni ad me, et dabo carnes tuas volatilibus caeli et bestiis terrae. I Samuel 17:45 Dixit autem David ad Philisthaeum: Tu venis ad me cum gladio, et hasta, et clypeo: ego autem venio ad te in nomine Domini exercituum, Dei agminum Israel, quibus exprobrasti I Samuel 17:46 hodie, et dabit te Dominus in manu mea, et percutiam te, et auferam caput tuum a te: et dabo cadavera castrorum Philisthiim hodie volatilibus caeli, et bestiis terrae: ut sciat omnis terra quia est Deus in Israel. I Samuel 17:47 Et noverit universa ecclesia haec, quia non in gladio, nec in hasta salvat Dominus: ipsius enim est bellum, et tradet vos in manus nostras. I Samuel 17:48 Cum ergo surrexisset Philisthaeus, et veniret, et appropinquaret contra David, festinavit David, et cucurrit ad pugnam ex adverso Philisthaei. I Samuel 17:49 Et misit manum suam in peram, tulitque unum lapidem, et funda iecit, et circumducens percussit Philisthaeum in fronte: et infixus est lapis in fronte eius, et cecidit in faciem suam super terram. I Samuel 17:50 Praevaluitque David adversum Philisthaeum in funda et lapide, percussumque Philisthaeum interfecit. Cumque gladium non haberet in manu David, I Samuel 17:51 cucurrit, et stetit super Philisthaeum, et tulit gladium eius, et eduxit eum de vagina sua: et interfecit eum, praeciditque caput eius. Videntes autem Philisthiim, quod mortuus esset fortissimus eorum, fugerunt. I Samuel 17:52 Et consurgentes viri Israel et Iuda vociferati sunt, et persecuti sunt Philisthaeos usque dum venirent in vallem, et usque ad portas Accaron, cecideruntque vulnerati de Philisthiim in via Saraim, usque ad Geth, et usque ad Accaron. I Samuel 17:53 Et revertentes filii Israel postquam persecuti fuerant Philisthaeos, invaserunt castra eorum. I Samuel 17:54 Assumens autem David caput Philisthaei, attulit illud in Ierusalem: arma vero eius posuit in tabernaculo suo. I Samuel 17:55 Eo autem tempore, quo viderat Saul David egredientem contra Philisthaeum, ait ad Abner principem militiae: De qua stirpe descendit hic adolescens? Dixitque Abner: Vivit anima tua, rex, si novi. I Samuel 17:56 Et ait rex: Interroga tu, cuius filius sit iste puer. I Samuel 17:57 Cumque regressus esset David, percusso Philisthaeo, tulit eum Abner, et introduxit coram Saule, caput Philisthaei habentem in manu. I Samuel 17:58 Et ait ad eum Saul: De qua progenie es o adolescens? Dixitque David: Filius servi tui Isai Bethlehemitae ego sum. I Samuel 18:0 I Samuel 18:1 Et factum est cum complesset loqui ad Saul: anima Ionathae conglutinata est animae David, et dilexit eum Ionathas quasi animam suam. I Samuel 18:2 Tulitque eum Saul in die illa, et non concessit ei ut reverteretur in domum patris sui. I Samuel 18:3 Inierunt autem David et Ionathas foedus: diligebat enim eum quasi animam suam. I Samuel 18:4 Nam expoliavit se Ionathas tunica, qua erat indutus, et dedit eam David, et reliqua vestimenta sua usque ad gladium et arcum suum, et usque ad balteum. I Samuel 18:5 Egrediebatur quoque David ad omnia quaecumque misisset eum Saul, et prudenter se agebat: posuitque eum Saul super viros belli, et acceptus erat in oculis universi populi, maximeque in conspectu famulorum Saul. I Samuel 18:6 Porro cum reverteretur percusso Philisthaeo David, et ferret caput eius in Ierusalem egressae sunt mulieres de universis urbibus Israel, cantantes, chorosque ducentes in occursum Saul regis, in tympanis laetitiae, et in sistris. I Samuel 18:7 Et praecinebant mulieres ludentes, atque dicentes: Percussit Saul mille, et David decem millia. I Samuel 18:8 Iratus est autem Saul nimis, et displicuit in oculis eius sermo iste: dixitque: Dederunt David decem millia, et mihi mille dederunt: quid ei superest, nisi solum regnum? I Samuel 18:9 Non rectis ergo oculis Saul aspiciebat David a die illa, et deinceps. I Samuel 18:10 Post diem autem alteram, invasit spiritus Dei malus Saul, et prophetabat in medio domus suae: David autem psallebat manu sua, sicut per singulos dies. tenebatque Saul lanceam, I Samuel 18:11 et misit eam, putans quod configere posset David cum pariete: et declinavit David a facie eius secundo. I Samuel 18:12 Et timuit Saul David, eo quod Dominus esset cum eo, et a se recessisset. I Samuel 18:13 Amovit ergo eum Saul a se, et fecit eum tribunum super mille viros: et egrediebatur, et intrabat in conspectu populi. I Samuel 18:14 In omnibus quoque viis suis David prudenter agebat, et Dominus erat cum eo. I Samuel 18:15 Vidit itaque Saul quod prudens esset nimis, et coepit cavere eum. I Samuel 18:16 Omnis autem Israel et Iuda diligebat David: ipse enim ingrediebatur et egrediebatur ante eos. I Samuel 18:17 Dixitque Saul ad David: Ecce filia mea maior Merob, ipsam dabo tibi uxorem: tantummodo esto vir fortis, et praeliare bella Domini. Saul autem reputabat, dicens: Non sit manus mea in eo, sed sit super eum manus Philisthinorum. I Samuel 18:18 Ait autem David ad Saul: Quis ego sum, aut quae est vita mea, aut cognatio patris mei in Israel, ut fiam gener regis? I Samuel 18:19 Factum est autem tempus cum deberet dari Merob filia Saul David, data est Hadrieli Molathitae uxor. I Samuel 18:20 Dilexit autem David Michol filiam Saul alteram. Et nunciatum est Saul, et placuit ei. I Samuel 18:21 Dixitque Saul: Dabo eam illi, ut fiat ei in scandalum, et sit super eum manus Philisthinorum. Dixitque Saul ad David: In duabus rebus gener meus eris hodie. I Samuel 18:22 Et mandavit Saul servis suis: Loquimini ad David clam me, dicentes: Ecce places regi, et omnes servi eius diligunt te. Nunc ergo esto gener regis. I Samuel 18:23 Et locuti sunt servi Saul in auribus David omnia verba haec. Et ait David: Num parum videtur vobis, generum esse regis? Ego autem sum vir pauper et tenuis. I Samuel 18:24 Et renunciaverunt servi Saul, dicentes: Huiuscemodi verba locutus est David. I Samuel 18:25 Dixit autem Saul: Sic loquimini ad David: Non habet rex sponsalia necesse, nisi tantum centum praeputia Philisthinorum, ut fiat ultio de inimicis regis. Porro Saul cogitabat tradere David in manus Philisthinorum. I Samuel 18:26 Cumque renunciassent servi eius David verba, quae dixerat Saul, placuit sermo in oculis David, ut fieret gener regis. I Samuel 18:27 Et post paucos dies surgens David, abiit cum viris, qui sub eo erant. Et percussit ex Philisthiim ducentos viros, et attulit eorum praeputia, et annumeravit ea regi, ut esset gener eius. Dedit itaque Saul ei Michol filiam suam uxorem. I Samuel 18:28 Et vidit Saul, et intellexit quod Dominus esset cum David. Michol autem filia Saul diligebat eum. I Samuel 18:29 Et Saul magis coepit timere David: factusque est Saul inimicus David cunctis diebus. I Samuel 18:30 Et egressi sunt principes Philisthinorum. a principio autem egressionis eorum, prudentius se gerebat David quam omnes servi Saul, et celebre factum est nomen eius nimis. I Samuel 19:0 I Samuel 19:1 Locutus est autem Saul ad Ionathan filium suum, et ad omnes servos suos, ut occiderent David. Porro Ionathas filius Saul diligebat David valde. I Samuel 19:2 Et indicavit Ionathas David, dicens: Quaerit Saul pater meus occidere te: quapropter observa te, quaeso, mane, et manebis clam, et absconderis. I Samuel 19:3 Ego autem egrediens stabo iuxta patrem meum, in agro ubicumque fuerit: et ego loquar de te ad patrem meum: et quodcumque videro, nunciabo tibi. I Samuel 19:4 Locutus est ergo Ionathas de David bona ad Saul patrem suum: dixitque ad eum: Ne pecces rex in servum tuum David, quia non peccavit tibi, et opera eius bona sunt tibi valde. I Samuel 19:5 Et posuit animam suam in manu sua, et percussit Philisthaeum, et fecit Dominus salutem magnam universo Israeli: vidisti, et laetatus es. Quare ergo peccas in sanguine innoxio, interficiens David, qui est absque culpa? I Samuel 19:6 Quod cum audisset Saul, placatus voce Ionathae, iuravit: Vivit Dominus, quia non occidetur. I Samuel 19:7 Vocavit itaque Ionathas David, et indicavit ei omnia verba haec: et introduxit Ionathas David ad Saul, et fuit ante eum, sicut fuerat heri et nudiustertius. I Samuel 19:8 Motum est autem rursum bellum: et egressus David, pugnavit adversum Philisthiim: percussitque eos plaga magna, et fugerunt a facie eius. I Samuel 19:9 Et factus est spiritus Domini malus in Saul. sedebat autem in domo sua, et tenebat lanceam: porro David psallebat manu sua. I Samuel 19:10 Nisusque est Saul configere David lancea in pariete, et declinavit David a facie Saul: lancea autem casso vulnere perlata est in parietem, et David fugit, et salvatus est nocte illa. I Samuel 19:11 Misit ergo Saul satellites suos in domum David, ut custodirent eum, et interficeretur mane. Quod cum annunciasset David Michol uxor sua, dicens: Nisi salvaveris te nocte hac, cras morieris: I Samuel 19:12 deposuit eum per fenestram. porro ille abiit et aufugit, atque salvatus est. I Samuel 19:13 Tulit autem Michol statuam, et posuit eam super lectum, et pellem pilosam caprarum posuit ad caput eius, et operuit eam vestimentis. I Samuel 19:14 Misit autem Saul apparitores, qui raperent David: et responsum est quod aegrotaret. I Samuel 19:15 Rursumque misit Saul nuncios ut viderent David, dicens: Afferte eum ad me in lecto, ut occidatur. I Samuel 19:16 Cumque venissent nuncii, inventum est simulacrum super lectum, et pellis caprarum ad caput eius. I Samuel 19:17 Dixitque Saul ad Michol: Quare sic illusisti mihi, et dimisisti inimicum meum ut fugeret? Et respondit Michol ad Saul: Quia ipse locutus est mihi: Dimitte me, alioquin interficiam te. I Samuel 19:18 David autem fugiens salvatus est, et venit ad Samuel in Ramatha, et nunciavit ei omnia quae fecerat sibi Saul: et abierunt ipse et Samuel, et morati sunt in Naioth. I Samuel 19:19 Nunciatum est autem Sauli a dicentibus: Ecce David in Naioth in Ramatha. I Samuel 19:20 Misit ergo Saul lictores, ut raperent David: qui cum vidissent cuneum prophetarum vaticinantium, et Samuelem stantem super eos, factus est etiam Spiritus Domini in illis, et prophetare coeperunt etiam ipsi. I Samuel 19:21 Quod cum nunciatum esset Sauli, misit et alios nuncios: prophetaverunt autem et illi. Et rursum misit Saul tertios nuncios: qui et ipsi prophetaverunt. Et iratus iracundia Saul, I Samuel 19:22 abiit etiam ipse in Ramatha, et venit usque ad cisternam magnam, quae est in Socho, et interrogavit, et dixit: In quo loco sunt Samuel et David? Dictumque est ei: Ecce in Naioth sunt in Ramatha. I Samuel 19:23 Et abiit in Naioth in Ramatha, et factus est etiam super eum Spiritus Domini, et ambulabat ingrediens, et prophetabat usque dum veniret in Naioth in Ramatha. I Samuel 19:24 Et expoliavit etiam ipse se vestimentis suis, et prophetavit cum ceteris coram Samuele, et cecinit nudus tota die illa et nocte. Unde et exivit proverbium: Num et Saul inter prophetas? I Samuel 20:0 I Samuel 20:1 Fugit autem David de Naioth, quae est in Ramatha, veniensque locutus est coram Ionatha: Quid feci? quae est iniquitas mea, et quod peccatum meum in patrem tuum, quia quaerit animam meam? I Samuel 20:2 Qui dixit ei: Absit, non morieris: neque enim faciet pater meus quidquam grande vel parvum, nisi prius indicaverit mihi: hunc ergo celavit me pater meus sermonem tantummodo? nequaquam erit istud. I Samuel 20:3 Et iuravit rursum Davidi. Et ille ait: Scit profecto pater tuus quia inveni gratiam in oculis tuis, et dicet: Nesciat hoc Ionathas, ne forte tristetur. Quinimmo vivit Dominus, et vivit anima tua, quia uno tantum (ut ita dicam) gradu, ego morsque dividimur. I Samuel 20:4 Et ait Ionathas ad David: Quodcumque dixerit mihi anima tua, faciam tibi. I Samuel 20:5 Dixit autem David ad Ionathan: Ecce calendae sunt crastino, et ego ex more sedere soleo iuxta regem ad vescendum: dimitte ergo me ut abscondar in agro usque ad vesperam diei tertiae. I Samuel 20:6 Si respiciens requisierit me pater tuus, respondebis ei: Rogavit me David, ut iret celeriter in Bethlehem civitatem suam: quia victimae sollemnes ibi sunt universis contribulibus suis. I Samuel 20:7 Si dixerit, Bene: pax erit servo tuo. si autem fuerit iratus, scito quia completa est malitia eius. I Samuel 20:8 Fac ergo misericordiam in servum tuum: quia foedus Domini me famulum tuum tecum inire fecisti. si autem est iniquitas aliqua in me, tu me interfice, et ad patrem tuum ne introducas me. I Samuel 20:9 Et ait Ionathas: Absit hoc a me: neque enim fieri potest, ut si certe cognovero completam esse patris mei malitiam contra te, non annunciem tibi. I Samuel 20:10 Responditque David ad Ionathan: Quis renunciabit mihi, si quid forte responderit tibi pater tuus dure de me? I Samuel 20:11 Et ait Ionathas ad David: Veni, et egrediamur foras in agrum. Cumque exissent ambo in agrum, I Samuel 20:12 ait Ionathas ad David: Domine Deus Israel, si investigavero sententiam patris mei crastino vel perendie: et aliquid boni fuerit super David, et non statim misero ad te, et notum tibi fecero, I Samuel 20:13 haec faciat Dominus Ionathae, et haec addat. Si autem perseveraverit patris mei malitia adversum te, revelabo aurem tuam, et dimittam te, ut vadas in pace, et sit Dominus tecum, sicut fuit cum patre meo. I Samuel 20:14 Et si vixero, facies mihi misericordiam Domini: si vero mortuus fuero, I Samuel 20:15 non auferes misericordiam tuam a domo mea usque in sempiternum, quando eradicaverit Dominus inimicos David, unumquemque de terra: auferat Ionathan de domo sua, et requirat Dominus de manu inimicorum David. I Samuel 20:16 Pepigit ergo Ionathas foedus cum domo David: et requisivit Dominus de manu inimicorum David. I Samuel 20:17 Et addidit Ionathas deierare David, eo quod diligeret illum: sicut enim animam suam, ita diligebat eum. I Samuel 20:18 Dixitque ad eum Ionathas: Cras calendae sunt, et requireris: I Samuel 20:19 requiretur enim sessio tua usque perendie. Descendes ergo festinus, et venies in locum ubi celandus es in die qua operari licet, et sedebis iuxta lapidem, cui nomen est Ezel. I Samuel 20:20 Et ego tres sagittas mittam iuxta eum, et iaciam quasi exercens me ad signum. I Samuel 20:21 Mittam quoque et puerum, dicens ei: Vade, et affer mihi sagittas. I Samuel 20:22 Si dixero puero: Ecce sagittae intra te sunt, tolle eas: tu veni ad me, quia pax tibi est, et nihil est mali, vivit Dominus. Si autem sic locutus fuero puero: Ecce sagittae citra te sunt: vade in pace, quia dimisit te Dominus. I Samuel 20:23 De verbo autem quod locuti sumus ego et tu, sit Dominus inter me et te usque in sempiternum. I Samuel 20:24 Absconditus est ergo David in agro, et venerunt calendae, et sedit rex ad comedendum panem. I Samuel 20:25 Cumque sedisset rex super cathedram suam (secundum consuetudinem) quae erat iuxta parietem, surrexit Ionathas, et sedit Abner ex latere Saul, vacuusque apparuit locus David. I Samuel 20:26 Et non est locutus Saul quidquam in die illa: cogitabat enim quod forte evenisset ei, ut non esset mundus, nec purificatus. I Samuel 20:27 Cumque illuxisset dies secunda post calendas, rursus apparuit vacuus locus David. Dixitque Saul ad Ionathan filium suum: Cur non venit filius Isai nec heri, nec hodie ad vescendum? I Samuel 20:28 Responditque Ionathas Sauli: Rogavit me obnixe, ut iret in Bethlehem, I Samuel 20:29 et ait: Dimitte me, quoniam sacrificium sollemne est in civitate, unus de fratribus meis accersivit me: nunc ergo si inveni gratiam in oculis tuis, vadam cito, et videbo fratres meos. Ob hanc causam non venit ad mensam regis. I Samuel 20:30 Iratus autem Saul adversum Ionathan, dixit ei: Fili mulieris virum ultro rapientis, numquid ignoro quia diligis filium Isai in confusionem tuam, et in confusionem ignominiosae matris tuae? I Samuel 20:31 Omnibus enim diebus, quibus filius Isai vixerit super terram, non stabilieris tu, neque regnum tuum. Itaque iam nunc mitte, et adduc eum ad me: quia filius mortis est. I Samuel 20:32 Respondens autem Ionathas Sauli patri suo, ait: Quare morietur? quid fecit? I Samuel 20:33 Et arripuit Saul lanceam ut percuteret eum. Et intellexit Ionathas quod definitum esset a patre suo, ut interficeret David. I Samuel 20:34 Surrexit ergo Ionathas a mensa in ira furoris, et non comedit in die calendarum secunda panem. Contristatus est enim super David, eo quod confudisset eum pater suus. I Samuel 20:35 Cumque illuxisset mane, venit Ionathas in agrum iuxta placitum David, et puer parvulus cum eo, I Samuel 20:36 et ait ad puerum suum: Vade, et affer mihi sagittas, quas ego iacio. Cumque puer cucurrisset, iecit aliam sagittam trans puerum. I Samuel 20:37 Venit itaque puer ad locum iaculi, quod miserat Ionathas: et clamavit Ionathas post tergum pueri, et ait: Ecce ibi est sagitta porro ultra te. I Samuel 20:38 Clamavitque iterum Ionathas post tergum pueri, dicens: Festina velociter, ne steteris. Collegit autem puer Ionathae sagittas, et attulit ad dominum suum: I Samuel 20:39 et quid ageretur, penitus ignorabat: tantummodo enim Ionathas et David rem noverant. I Samuel 20:40 Dedit ergo Ionathas arma sua puero, et dixit ei: Vade, et defer in civitatem. I Samuel 20:41 Cumque abiisset puer, surrexit David de loco, qui vergebat ad Austrum, et cadens pronus in terram, adoravit tertio: et osculantes se alterutrum, fleverunt pariter, David autem amplius. I Samuel 20:42 Dixit ergo Ionathas ad David: Vade in pace: quaecumque iuravimus ambo in nomine Domini, dicentes: Dominus sit inter me et te, et inter semen tuum et semen meum usque in sempiternum. I Samuel 20:43 Et surrexit David, et abiit: sed et Ionathas ingressus est civitatem. I Samuel 21:0 I Samuel 21:1 Venit autem David in Nobe ad Achimelech sacerdotem: et obstupuit Achimelech, eo quod venisset David. Et dixit ei: Quare tu solus, et nullus est tecum? I Samuel 21:2 Et ait David ad Achimelech sacerdotem: Rex praecepit mihi sermonem, et dixit: Nemo sciat rem, propter quam missus es a me, et cuiusmodi praecepta tibi dederim: nam et pueris condixi in illum et illum locum. I Samuel 21:3 Nunc ergo siquid habes ad manum, vel quinque panes, da mihi, aut quidquid inveneris. I Samuel 21:4 Et respondens sacerdos ad David, ait illi: Non habeo laicos panes ad manum, sed tantum panem sanctum: si mundi sunt pueri, maxime a mulieribus? I Samuel 21:5 Et respondit David sacerdoti, et dixit ei: Equidem, si de mulieribus agitur: continuimus nos ab heri et nudiustertius, quando egrediebamur, et fuerunt vasa puerorum sancta. porro via haec polluta est, sed et ipsa hodie sanctificabitur in vasis. I Samuel 21:6 Dedit ergo ei sacerdos sanctificatum panem. neque enim erat ibi panis, nisi tantum panes propositionis, qui sublati fuerant a facie Domini, ut ponerentur panes calidi. I Samuel 21:7 Erat autem ibi vir quidam de servis Saul, in die illa, intus in tabernaculo Domini: et nomen eius Doeg Idumaeus, potentissimus pastorum Saul. I Samuel 21:8 Dixit autem David ad Achimelech: Si habes hic ad manum hastam, aut gladium? quia gladium meum, et arma mea non tuli mecum. sermo enim regis urgebat. I Samuel 21:9 Et dixit sacerdos: Ecce hic gladius Goliath Philisthaei, quem percussisti in Valle terebinthi, est involutus pallio post ephod: si istum vis tollere, tolle. neque enim hic est alius absque eo. Et ait David: Non est huic alter similis, da mihi eum. I Samuel 21:10 Surrexit itaque David, et fugit in die illa a facie Saul: et venit ad Achis regem Geth: I Samuel 21:11 dixeruntque servi Achis ad eum cum vidissent David: Numquid non iste est David rex terrae? nonne huic cantabant per choros, dicentes: Percussit Saul mille, et David decem millia? I Samuel 21:12 Posuit autem David sermones istos in corde suo, et extimuit valde a facie Achis regis Geth. I Samuel 21:13 Et immutavit os suum coram eis, et collabebatur inter manus eorum: et impingebat in ostia portae, defluebantque salivae eius in barbam. I Samuel 21:14 Et ait Achis ad servos suos: Vidistis hominem insanum: quare adduxistis eum ad me? I Samuel 21:15 An desunt nobis furiosi, quod introduxistis istum, ut fureret me praesente? hiccine ingredietur domum meam? I Samuel 22:0 I Samuel 22:1 Abiit ergo David inde, et fugit in speluncam Odollam. Quod cum audissent fratres eius, et omnis domus patris eius, descenderunt ad eum illuc. I Samuel 22:2 Et convenerunt ad eum omnes, qui erant in angustia constituti, et oppressi aere alieno, et amaro animo: et factus est eorum princeps, fueruntque cum eo quasi quadringenti viri. I Samuel 22:3 Et profectus est David inde in Maspha, quae est Moab: et dixit ad regem Moab: Maneat, oro, pater meus et mater mea vobiscum, donec sciam quid faciat mihi Deus. I Samuel 22:4 Et reliquit eos ante faciem regis Moab: manseruntque apud eum cunctis diebus, quibus David fuit in praesidio. I Samuel 22:5 Dixitque Gad propheta ad David: Noli manere in praesidio, proficiscere, et vade in Terram Iuda. Et profectus est David, et venit in saltum Haret. I Samuel 22:6 Et audivit Saul quod apparuisset David, et viri qui erant cum eo. Saul autem cum maneret in Gabaa, et esset in nemore, quod est in Rama, hastam manu tenens, cunctique servi eius circumstarent eum, I Samuel 22:7 ait ad servos suos qui assistebant ei: Audite me nunc filii Iemini: numquid omnibus vobis dabit filius Isai agros et vineas, et universos vos faciet tribunos, et centuriones: I Samuel 22:8 quoniam coniurastis omnes adversum me, et non est qui mihi renunciet, maxime cum et filius meus foedus inierit cum filio Isai? Non est qui vicem meam doleat ex vobis, nec qui annunciet mihi: eo quod suscitaverit filius meus servum meum adversum me, insidiantem mihi usque hodie. I Samuel 22:9 Respondens autem Doeg Idumaeus, qui assistebat, et erat primus inter servos Saul, Vidi, inquit, filium Isai in Nobe apud Achimelech filium Achitob sacerdotem. I Samuel 22:10 Qui consuluit pro eo Dominum, et cibaria dedit ei: sed et gladium Goliath Philisthaei dedit illi. I Samuel 22:11 Misit ergo rex ad accersendum Achimelech sacerdotem filium Achitob, et omnem domum patris eius, sacerdotum, qui erant in Nobe, qui universi venerunt ad regem. I Samuel 22:12 Et ait Saul ad Achimelech: Audi fili Achitob. Qui respondit: Praesto sum Domine. I Samuel 22:13 Dixitque ad eum Saul: Quare coniurastis adversum me, tu et filius Isai, et dedisti ei panes et gladium, et consuluisti pro eo Dominum, ut consurgeret adversum me, insidiator usque hodie permanens? I Samuel 22:14 Respondensque Achimelech regi, ait: Et quis in omnibus servis tuis, sicut David fidelis, et gener regis, et pergens ad imperium tuum, et gloriosus in domo tua? I Samuel 22:15 Num hodie coepi pro eo consulere Dominum? absit hoc a me: ne suspicetur rex adversus servum suum rem huiuscemodi, in universa domo patris mei: non enim scivit servus tuus quidquam super hoc negotio, vel modicum vel grande. I Samuel 22:16 Dixitque rex: Morte morieris Achimelech, tu, et omnis domus patris tui. I Samuel 22:17 Et ait rex emissariis qui circumstabant eum: Convertimini, et interficite sacerdotes Domini: nam manus eorum cum David est: scientes quod fugisset, et non indicaverunt mihi. Noluerunt autem servi regis extendere manus suas in sacerdotes Domini. I Samuel 22:18 Et ait rex ad Doeg: Convertere tu, et irrue in sacerdotes. Conversusque Doeg Idumaeus, irruit in sacerdotes, et trucidavit in die illa octogintaquinque viros vestitos ephod lineo. I Samuel 22:19 Nobe autem civitatem sacerdotum percussit in ore gladii, viros et mulieres, et parvulos, et lactentes, bovemque et asinum, et ovem in ore gladii. I Samuel 22:20 Evadens autem unus filius Achimelech, filii Achitob, cuius nomen erat Abiathar, fugit ad David, I Samuel 22:21 et annunciavit ei quod occidisset Saul sacerdotes Domini. I Samuel 22:22 Et ait David ad Abiathar: Sciebam in die illa, quod cum ibi esset Doeg Idumaeus, proculdubio annunciaret Sauli: ego sum reus omnium animarum patris tui. I Samuel 22:23 Mane mecum, ne timeas: si quis quaesierit animam meam, quaeret et animam tuam, mecumque servaberis. I Samuel 23:0 I Samuel 23:1 Et annunciaverunt David, dicentes: Ecce Philisthiim oppugnant Ceilam, et diripiunt areas. I Samuel 23:2 Consuluit ergo David Dominum, dicens: Num vadam, et percutiam Philisthaeos istos? Et ait Dominus ad David: Vade, et percuties Philisthaeos, et Ceilam salvabis. I Samuel 23:3 Et dixerunt viri, qui erant cum David, ad eum: Ecce nos hic in Iudaea consistentes timemus: quanto magis si ierimus in Ceilam adversum agmina Philisthinorum? I Samuel 23:4 Rursum ergo David consuluit Dominum. Qui respondens, ait ei: Surge, et vade in Ceilam: ego enim tradam Philisthaeos in manu tua. I Samuel 23:5 Abiit ergo David, et viri eius in Ceilam, et pugnavit adversum Philisthaeos, et abegit iumenta eorum, et percussit eos plaga magna: et salvavit David habitatores Ceilae. I Samuel 23:6 Porro eo tempore, quo fugiebat Abiathar filius Achimelech ad David in Ceilam, ephod secum habens descenderat. I Samuel 23:7 Nunciatum est autem Sauli quod venisset David in Ceilam: et ait Saul: Tradidit eum Dominus in manus meas, conclususque est introgressus urbem, in qua portae et serae sunt. I Samuel 23:8 Et praecepit Saul omni populo ut ad pugnam descenderet in Ceilam: et obsideret David, et viros eius. I Samuel 23:9 Quod cum David rescisset quia praepararet ei Saul clam malum, dixit ad Abiathar sacerdotem: Applica ephod. I Samuel 23:10 Et ait David: Domine Deus Israel, audivit famam servus tuus, quod disponat Saul venire in Ceilam, ut evertat urbem propter me: I Samuel 23:11 Si tradent me viri Ceilae in manus eius? et si descendet Saul, sicut audivit servus tuus? Domine Deus Israel indica servo tuo. Et ait Dominus: Descendet. I Samuel 23:12 Dixitque David: Si tradent me viri Ceilae, et viros qui sunt mecum, in manus Saul? et dixit Dominus: Tradent. I Samuel 23:13 Surrexit ergo David et viri eius quasi sexcenti, et egressi de Ceila, huc atque illuc vagabantur incerti: nunciatumque est Sauli quod fugisset David de Ceila, et salvatus esset: quam ob rem dissimulavit exire. I Samuel 23:14 Morabatur autem David in deserto in locis firmissimis, mansitque in monte solitudinis Ziph, in monte opaco: quaerebat eum tamen Saul cunctis diebus: et non tradidit eum Dominus in manus eius. I Samuel 23:15 Et vidit David quod egressus esset Saul ut quaereret animam eius. Porro David erat in deserto Ziph in silva. I Samuel 23:16 Et surrexit Ionathas filius Saul, et abiit ad David in silvam, et confortavit manus eius in Deo: dixitque ei: I Samuel 23:17 Ne timeas: neque enim inveniet te manus Saul patris mei, et tu regnabis super Israel, et ego ero tibi secundus, sed et Saul pater meus scit hoc. I Samuel 23:18 Percussit ergo uterque foedus coram Domino: mansitque David in silva: Ionathas autem reversus est in domum suam. I Samuel 23:19 Ascenderunt autem Ziphaei ad Saul in Gabaa, dicentes: Nonne ecce David latitat apud nos in locis tutissimis silvae, in Colle Hachila, quae est ad dexteram deserti? I Samuel 23:20 Nunc ergo, sicut desideravit anima tua ut descenderes, descende: nostrum autem erit ut tradamus eum in manus regis. I Samuel 23:21 Dixitque Saul: Benedicti vos a Domino, quia doluistis vicem meam. I Samuel 23:22 Abite ergo, oro, et diligentius praeparate, et curiosius agite, et considerate locum ubi sit pes eius, vel quis viderit eum ibi, recogitat enim de me, quod callide insidier ei. I Samuel 23:23 Considerate et videte omnia latibula eius, in quibus absconditur: et revertimini ad me ad rem certam, ut vadam vobiscum. quod si etiam in terram se obstruxerit, perscrutabor eum in cunctis millibus Iuda. I Samuel 23:24 At illi surgentes abierunt in Ziph ante Saul: David autem et viri eius erant in deserto Maon, in campestribus ad dexteram Iesimon. I Samuel 23:25 Ivit ergo Saul et socii eius ad quaerendum eum: et nunciatum est David, statimque descendit ad petram, et versabatur in deserto Maon. quod cum audisset Saul, persecutus est David in deserto Maon. I Samuel 23:26 Et ibat Saul ad latus montis ex parte una: David autem et viri eius erant in latere montis ex parte altera: porro David desperabat se posse evadere a facie Saul: itaque Saul, et viri eius in modum coronae cingebant David, et viros eius, ut caperent eos. I Samuel 23:27 Et nuncius venit ad Saul, dicens: Festina, et veni, quoniam infuderunt se Philisthiim super terram. I Samuel 23:28 Reversus est ergo Saul desistens persequi David, et perrexit in occursum Philisthinorum. propter hoc vocaverunt locum illum, Petram dividentem. I Samuel 24:0 I Samuel 24:1 Ascendit ergo David inde: et habitavit in locis tutissimis Engaddi. I Samuel 24:2 Cumque reversus esset Saul, postquam persecutus est Philisthaeos, nunciaverunt ei, dicentes: Ecce, David in deserto est Engaddi. I Samuel 24:3 Assumens ergo Saul tria millia electorum virorum ex omni Israel, perrexit ad investigandum David et viros eius, etiam super abruptissimas petras, quae solis ibicibus perviae sunt. I Samuel 24:4 Et venit ad caulas ovium, quae se offerebant vianti. eratque ibi spelunca, quam ingressus est Saul, ut purgaret ventrem: porro David et viri eius in interiore parte speluncae latebant. I Samuel 24:5 Et dixerunt servi David ad eum: Ecce dies, de qua locutus est Dominus ad te: Ego tradam tibi inimicum tuum, ut facias ei sicut placuerit in oculis tuis. Surrexit ergo David, et praecidit oram chlamydis Saul silenter. I Samuel 24:6 Post haec percussit cor suum David, eo quod abscidisset oram chlamydis Saul. I Samuel 24:7 Dixitque ad viros suos: Propitius sit mihi Dominus, ne faciam hanc rem domino meo, christo Domini, ut mittam manum meam in eum, quia christus Domini est. Vivit dominus, quia nisi Dominus percusserit eum, aut dies eius venerit ut moriatur, aut descendens in proelium perierit, propitius mihi sit Dominus, ut non mittam manu meam in Christum Domini. I Samuel 24:8 Et confregit David viros suos sermonibus, et non permisit eos ut consurgerent in Saul: porro Saul exurgens de spelunca, pergebat coepto itinere. I Samuel 24:9 Surrexit autem David post eum: et egressus de spelunca, clamavit post tergum Saul, dicens: Domine mi rex. Et respexit Saul post se: et inclinans se David pronus in terram, adoravit, I Samuel 24:10 dixitque ad Saul: Quare audis verba hominum loquentium, David quaerit malum adversum te? I Samuel 24:11 Ecce hodie viderunt oculi tui quod tradiderit te Dominus in manu mea in spelunca: et cogitavi ut occiderem te, sed pepercit tibi oculus meus. dixi enim: Non extendam manum meam in dominum meum, quia christus Domini est. I Samuel 24:12 Quin potius pater mi, vide, et cognosce oram chlamydis tuae in manu mea: quoniam cum praescinderem summitatem chlamydis tuae, nolui extendere manum meam in te. animadverte, et vide, quoniam non est in manu mea malum, neque iniquitas, neque peccavi in te: tu autem insidiaris animae meae ut auferas eam. I Samuel 24:13 Iudicet Dominus inter me et te, et ulciscatur me Dominus ex te: manus autem mea non sit in te. I Samuel 24:14 Sicut et in proverbio antiquo dicitur: AB IMPIIS egredietur impietas: manus ergo mea non sit in te. I Samuel 24:15 Quem persequeris, rex Israel? quem persequeris? canem mortuum persequeris, et pulicem unum. I Samuel 24:16 Sit Dominus iudex, et iudicet inter me et te: et videat, et iudicet causam meam, et eruat me de manu tua. I Samuel 24:17 Cum autem complesset David loquens sermones huiuscemodi ad Saul, dixit Saul: Numquid vox haec tua est fili mi David? Et levavit Saul vocem suam, et flevit: I Samuel 24:18 dixitque ad David: Iustior tu es quam ego: tu enim tribuisti mihi bona: ego autem reddidi tibi mala. I Samuel 24:19 Et tu indicasti hodie quae feceris mihi bona: quomodo tradiderit me Dominus in manum tuam, et non occideris me. I Samuel 24:20 Quis enim cum invenerit inimicum suum, dimittet eum in via bona? Sed Dominus reddat tibi vicissitudinem hanc pro eo quod hodie operatus es in me. I Samuel 24:21 Et nunc quia scio quod certissime regnaturus sis, et habiturus in manu tua regnum Israel: I Samuel 24:22 iura mihi in Domino, ne deleas semen meum post me, neque auferas nomen meum de domo patris mei. I Samuel 24:23 Et iuravit David Sauli. Abiit ergo Saul in domum suam: et David, et viri eius ascenderunt ad tutiora loca. I Samuel 25:0 I Samuel 25:1 Mortuus est autem Samuel, et congregatus est universus Israel, et planxerunt eum, et sepelierunt eum in domo sua in Ramatha. Consurgensque David descendit in desertum Pharan. I Samuel 25:2 Erat autem vir quispiam in solitudine Maon, et possessio eius in Carmelo, et homo ille magnus nimis: erantque ei oves tria millia, et mille caprae: et accidit ut tonderetur grex eius in Carmelo. I Samuel 25:3 Nomen autem viri illius erat Nabal: et nomen uxoris eius Abigail. eratque mulier illa prudentissima et speciosa: porro vir eius durus, et pessimus, et malitiosus: erat autem de genere Caleb. I Samuel 25:4 Cum ergo audisset David in deserto quod tonderet Nabal gregem suum, I Samuel 25:5 misit decem iuvenes, et dixit eis: Ascendite in Carmelum, et venietis ad Nabal, et salutabitis eum ex nomine meo pacifice. I Samuel 25:6 Et dicetis: Sit fratribus meis, et tibi pax, et domui tuae pax, et omnibus, quaecumque habes, sit pax. Ex multis annis salvos faciens tuos, et omnia tua. I Samuel 25:7 Audivi quod tonderent pastores tui, qui erant nobiscum in deserto: numquam eis molesti fuimus, nec aliquando defuit quidquam eis de grege, omni tempore quo fuerunt nobiscum in Carmelo. I Samuel 25:8 Interroga pueros tuos, et indicabunt tibi. Nunc ergo inveniant pueri tui gratiam in oculis tuis: in die enim bona venimus. quodcumque invenerit manus tua, da servis tuis, et filio tuo David. I Samuel 25:9 Cumque venissent pueri David, locuti sunt ad Nabal omnia verba haec ex nomine David: et siluerunt. I Samuel 25:10 Respondens autem Nabal pueris David, ait: Quis est David? et quis est filius Isai? hodie increverunt servi qui fugiunt dominos suos. I Samuel 25:11 Tollam ergo panes meos, et aquas meas, et carnes pecorum, quae occidi tonsoribus meis, et dabo viris quos nescio unde sint? I Samuel 25:12 Regressi sunt itaque pueri David per viam suam, et reversi venerunt, et annunciaverunt ei omnia verba quae dixerat. I Samuel 25:13 Tunc ait David pueris suis: Accingatur unusquisque gladio suo. Et accincti sunt singuli gladiis suis, accinctusque est et David ense suo: et secuti sunt David quasi quadringenti viri: porro ducenti remanserunt ad sarcinas. I Samuel 25:14 Abigail autem uxori Nabal nunciavit unus de pueris suis, dicens: Ecce David misit nuncios de deserto, ut benedicerent domino nostro: et aversatus est eos. I Samuel 25:15 homines isti, boni satis fuerant nobis, et non molesti: nec quidquam aliquando periit omni tempore, quo fuimus conversati cum eis in deserto: I Samuel 25:16 pro muro erant nobis tam in nocte quam in die, omnibus diebus quibus pavimus apud eos greges. I Samuel 25:17 Quam ob rem considera, et recogita quid facias: quoniam completa est malitia adversum virum tuum, et adversum domum tuam, et ipse est filius Belial, ita ut nemo possit ei loqui. I Samuel 25:18 Festinavit igitur Abigail, et tulit ducentos panes, et duos utres vini, et quinque arietes coctos, et quinque sata polentae, et centum ligaturas uvae passae, et ducentas massas caricarum, et posuit super asinos: I Samuel 25:19 dixitque pueris suis: Praecedite me: ecce, ego post tergum sequar vos: viro autem suo Nabal non indicavit. I Samuel 25:20 Cum ergo ascendisset asinum, et descenderet ad radices montis, David et viri eius descendebant in occursum eius: quibus et illa occurrit. I Samuel 25:21 Et ait David: Vere frustra servavi omnia quae huius erant in deserto, et non periit quidquam de cunctis quae ad eum pertinebant: et reddidit mihi malum pro bono. I Samuel 25:22 Haec faciat Deus inimicis David, et haec addat, si reliquero de omnibus quae ad ipsum pertinent usque mane, mingentem ad parietem. I Samuel 25:23 Cum autem vidisset Abigail David, festinavit, et descendit de asino, et procidit coram David super faciem suam, et adoravit super terram, I Samuel 25:24 et cecidit ad pedes eius, et dixit: In me sit, domine mi, haec iniquitas: loquatur, obsecro, ancilla tua in auribus tuis: et audi verba famulae tuae. I Samuel 25:25 Ne ponat, oro, dominus meus rex cor suum super virum istum iniquum Nabal: quoniam secundum nomen suum stultus est, et stultitia est cum eo: ego autem ancilla tua non vidi pueros tuos, domine mi, quos misisti. I Samuel 25:26 Nunc ergo domine mi, vivit Dominus, et vivit anima tua, qui prohibuit te ne venires in sanguinem, et salvavit manum tuam tibi: et nunc fiant sicut Nabal inimici tui, et qui quaerunt domino meo malum. I Samuel 25:27 Quapropter suscipe benedictionem hanc, quam attulit ancilla tua tibi domino meo: et da pueris qui sequuntur te dominum meum. I Samuel 25:28 Aufer iniquitatem famulae tuae: faciens enim faciet Dominus tibi domino meo domum fidelem, quia praelia Domini, domine mi, tu praeliaris: malitia ergo non inveniatur in te omnibus diebus vitae tuae. I Samuel 25:29 Si enim surrexerit aliquando homo persequens te, et quaerens animam tuam, erit anima domini mei custodita quasi in fasciculo viventium, apud Dominum Deum tuum: porro inimicorum tuorum anima rotabitur, quasi in impetu et circulo fundae. I Samuel 25:30 Cum ergo fecerit Dominus tibi domino meo omnia quae locutus est bona de te, et constituerit te ducem super Israel, I Samuel 25:31 non erit tibi hoc in singultum, et in scrupulum cordis domino meo, quod effuderis sanguinem innoxium, aut ipse te ultus fueris: et cum benefecerit Dominus domino meo, recordaberis ancillae tuae. I Samuel 25:32 Et ait David ad Abigail: Benedictus Dominus Deus Israel, qui misit hodie te in occursum meum, et benedictum eloquium tuum, I Samuel 25:33 et benedicta tu, quae prohibuisti me hodie ne irem ad sanguinem, et ulciscerer me manu mea. I Samuel 25:34 Alioquin vivit Dominus Deus Israel qui prohibuit me ne malum facerem tibi: nisi cito venisses in occursum mihi, non remansisset Nabal usque ad lucem matutinam, mingens ad parietem. I Samuel 25:35 Suscepit ergo David de manu eius omnia quae attulerat ei, dixitque ei: Vade pacifice in domum tuam, ecce audivi vocem tuam, et honoravi faciem tuam. I Samuel 25:36 Venit autem Abigail ad Nabal: et ecce erat ei convivium in domo eius, quasi convivium regis, et cor Nabal iucundum: erat enim ebrius nimis: et non indicavit ei verbum pusillum aut grande usque mane. I Samuel 25:37 Diluculo autem cum digessisset vinum Nabal, indicavit ei uxor sua verba haec, et emortuum est cor eius intrinsecus, et factus est quasi lapis. I Samuel 25:38 Cumque pertransissent decem dies, percussit Dominus Nabal, et mortuus est. I Samuel 25:39 Quod cum audisset David mortuum Nabal, ait: Benedictus Dominus, qui iudicavit causam opprobrii mei de manu Nabal, et servum suum custodivit a malo, et malitiam Nabal reddidit Dominus in caput eius. Misit ergo David, et locutus est ad Abigail, ut sumeret eam sibi in uxorem. I Samuel 25:40 Et venerunt pueri David ad Abigail in Carmelum, et locuti sunt ad eam, dicentes: David misit nos ad te, ut accipiat te sibi in uxorem. I Samuel 25:41 Quae consurgens adoravit prona in terram, et ait: Ecce famula tua sit in ancillam, ut lavet pedes servorum domini mei. I Samuel 25:42 Et festinavit, et surrexit Abigail, et ascendit super asinum, et quinque puellae ierunt cum ea, pedissequae eius, et secuta est nuncios David: et facta est illi uxor. I Samuel 25:43 Sed et Achinoam accepit David de Iezrael: et fuit utraque uxor eius. I Samuel 25:44 Saul autem dedit Michol filiam suam uxorem David Phalti, filio Lais, qui erat de Gallim. I Samuel 26:0 I Samuel 26:1 Et venerunt Ziphaei ad Saul in Gabaa, dicentes: Ecce, David absconditus est in colle Hachila, quae est ex adverso solitudinis. I Samuel 26:2 Et surrexit Saul, et descendit in desertum Ziph, et cum eo tria millia virorum de electis Israel, ut quaereret David in deserto Ziph. I Samuel 26:3 Et castrametatus est Saul in Gabaa Hachila, quae erat ex adverso solitudinis in via: David autem habitabat in deserto. Videns autem quod venisset Saul post se in desertum, I Samuel 26:4 misit exploratores, et didicit quod illuc venisset certissime. I Samuel 26:5 Et surrexit David clam, et venit ad locum ubi erat Saul: cumque vidisset locum, in quo dormiebat Saul, et Abner filius Ner, princeps militiae eius, et Saulem dormientem in tentorio, et reliquum vulgus per circuitum eius, I Samuel 26:6 ait David ad Achimelech Hethaeum, et Abisai filium Sarviae, fratrem Ioab, dicens: Quis descendet mecum ad Saul in castra? Dixitque Abisai: Ego descendam tecum. I Samuel 26:7 Venerunt ergo David, et Abisai ad populum nocte, et invenerunt Saul iacentem et dormientem in tentorio, et hastam fixam in terra ad caput eius: Abner autem et populum dormientes in circuitu eius. I Samuel 26:8 Dixitque Abisai ad David: Conclusit Deus inimicum tuum hodie in manus tuas: nunc ergo perfodiam eum lancea in terra, semel, et secundo opus non erit. I Samuel 26:9 Et dixit David ad Abisai: Ne interficias eum: quis enim extendet manum suam in christum Domini, et innocens erit? I Samuel 26:10 Et dixit David: Vivit Dominus, quia nisi Dominus percusserit eum, aut dies eius venerit ut moriatur, aut in praelium descendens perierit: I Samuel 26:11 propitius sit mihi Dominus ne extendam manum meam in christum Domini. nunc igitur tolle hastam, quae est ad caput eius, et scyphum aquae, et abeamus. I Samuel 26:12 Tulit igitur David hastam, et scyphum aquae, qui erat ad caput Saul, et abierunt: et non erat quisquam, qui videret, et intelligeret, et evigilaret, sed omnes dormiebant, quia sopor Domini irruerat super eos. I Samuel 26:13 Cumque transisset David ex adverso, et stetisset in vertice montis de longe, et esset grande intervallum inter eos, I Samuel 26:14 clamavit David ad populum, et ad Abner filium Ner, dicens: Nonne respondebis, Abner? Et respondens Abner, ait: Quis es tu, qui clamas, et inquietas regem? I Samuel 26:15 Et ait David ad Abner: Numquid non vir tu es? et quis alius similis tui in Israel? quare ergo non custodisti dominum tuum regem? ingressus est enim unus de turba ut interficeret regem, dominum tuum. I Samuel 26:16 Non est bonum hoc, quod fecisti: vivit Dominus, quoniam filii mortis estis vos, qui non custodistis dominum vestrum, christum Domini. nunc ergo vide ubi sit hasta regis, et ubi sit scyphus aquae, qui erat ad caput eius. I Samuel 26:17 Cognovit autem Saul vocem David, et dixit: Numquid vox haec tua, fili mi David? Et ait David: Vox mea, domine mi rex. I Samuel 26:18 Et ait: Quam ob causam dominus meus persequitur servum suum? Quid feci? aut quod est malum in manu mea? I Samuel 26:19 Nunc ergo audi, oro, domine mi rex, verba servi tui: si Dominus incitat te adversum me, odoretur sacrificium: si autem filii hominum, maledicti sunt in conspectu Domini: qui eiecerunt me hodie, ut non habitem in hereditate Domini, dicentes: Vade, servi diis alienis. I Samuel 26:20 Et nunc non effundatur sanguis meus in terram coram Domino: quia egressus est rex Israel ut quaerat pulicem unum, sicut persequitur perdix in montibus. I Samuel 26:21 Et ait Saul: Peccavi, revertere fili mi David: nequaquam enim ultra tibi malefaciam, eo quod pretiosa fuerit anima mea in oculis tuis hodie: apparet enim quod stulte egerim, et ignoraverim multa nimis. I Samuel 26:22 Et respondens David, ait: Ecce hasta regis: transeat unus de pueris regis, et tollat eam. I Samuel 26:23 Dominus autem retribuet unicuique secundum iustitiam suam, et fidem: tradidit enim te Dominus hodie in manum meam, et nolui extendere manum meam in christum Domini. I Samuel 26:24 Et sicut magnificata est anima tua hodie in oculis meis, sic magnificetur anima mea in oculis Domini, et liberet me de omni angustia. I Samuel 26:25 Ait ergo Saul ad David: Benedictus tu fili mi David: et quidem faciens facies, et potens poteris. Abiit autem David in viam suam, et Saul reversus est in locum suum. I Samuel 27:0 I Samuel 27:1 Et ait David in corde suo: Aliquando incidam una die in manus Saul: nonne melius est ut fugiam, et salver in Terra Philisthinorum, ut desperet Saul, cessetque me quaerere in cunctis finibus Israel? fugiam ergo manus eius. I Samuel 27:2 Et surrexit David, et abiit ipse, et sexcenti viri cum eo, ad Achis filium Maoch regem Geth. I Samuel 27:3 Et habitavit David cum Achis in Geth, ipse et viri eius; et domus eius; et David, et duae uxores eius, Achinoam Iezrahelitis, et Abigail uxor Nabal Carmeli. I Samuel 27:4 Et nunciatum est Sauli quod fugisset David in Geth, et non addidit ultra quaerere eum. I Samuel 27:5 Dixit autem David ad Achis: Si inveni gratiam in oculis tuis, detur mihi locus in una urbium regionis huius, ut habitem ibi: cur enim manet servus tuus in civitate regis tecum? I Samuel 27:6 Dedit itaque ei Achis in die illa Siceleg: propter quam causam facta est Siceleg regum Iuda, usque in diem hanc. I Samuel 27:7 Fuit autem numerus dierum, quibus habitavit David in regione Philisthinorum, quattuor mensium. I Samuel 27:8 Et ascendit David, et viri eius, et agebant praedas de Gessuri, et de Gerzi, et de Amalecitis: hi enim pagi habitabantur in terra antiquitus, euntibus Sur usque ad Terram Aegypti. I Samuel 27:9 Et percutiebat David omnem terram, nec relinquebat viventem virum et mulierem: tollensque oves, et boves, et asinos, et camelos, et vestes, revertebatur, et veniebat ad Achis. I Samuel 27:10 Dicebat autem ei Achis: In quem irruisti hodie? Respondebat David: Contra meridiem Iudae, et contra meridiem Ierameel, et contra meridiem Ceni. I Samuel 27:11 Virum et mulierem non vivificabat David, nec adducebat in Geth, dicens: Ne forte loquantur adversum nos: Haec fecit David: et hoc erat decretum illi omnibus diebus quibus habitavit in regione Philisthinorum. I Samuel 27:12 Credidit ergo Achis David, dicens: Multa mala operatus est contra populum suum Israel: erit igitur mihi servus sempiternus. I Samuel 28:0 I Samuel 28:1 Factum est autem in diebus illis, congregaverunt Philisthiim agmina sua, ut praepararentur ad bellum contra Israel: dixitque Achis ad David: Sciens nunc scito, quoniam mecum egredieris in castris tu, et viri tui. I Samuel 28:2 Dixitque David ad Achis: Nunc scies quae facturus est servus tuus. Et ait Achis ad David: Et ego custodem capitis mei ponam te cunctis diebus. I Samuel 28:3 Samuel autem mortuus est, planxitque eum omnis Israel, et sepelierunt eum in Ramatha urbe sua. Et Saul abstulit magos, et hariolos de terra. et interfecit eos qui pythones habebant in ventre. I Samuel 28:4 Congregatique sunt Philisthiim, et venerunt, et castrametati sunt in Sunam: congregavit autem et Saul universum Israel, et venit in Gelboe. I Samuel 28:5 Et vidit Saul castra Philisthiim, et timuit, et expavit cor eius nimis. I Samuel 28:6 Consuluitque Dominum, et non respondit ei neque per somnia, neque per sacerdotes, neque per prophetas. I Samuel 28:7 Dixitque Saul servis suis: Quaerite mihi mulierem habentem pythonem, et vadam ad eam, et sciscitabor per illam. Et dixerunt servi eius ad eum: Est mulier pythonem habens in Endor. I Samuel 28:8 Mutavit ergo habitum suum, vestitusque est aliis vestimentis, et abiit ipse, et duo viri cum eo, veneruntque ad mulierem nocte, et ait illi: Divina mihi in pythone, et suscita mihi quem dixero tibi. I Samuel 28:9 Et ait mulier ad eum: Ecce, tu nosti quanta fecerit Saul, et quo modo eraserit magos et hariolos de terra: quare ergo insidiaris animae meae, ut occidar? I Samuel 28:10 Et iuravit ei Saul in Domino, dicens: Vivit Dominus, quia non eveniet tibi quidquam mali propter hanc rem. I Samuel 28:11 Dixitque ei mulier: Quem suscitabo tibi? Qui ait: Samuelem mihi suscita. I Samuel 28:12 Cum autem vidisset mulier Samuelem, exclamavit voce magna, et dixit ad Saul: Quare imposuisti mihi? Tu es enim Saul. I Samuel 28:13 Dixitque ei rex: Noli timere: quid vidisti? Et ait mulier ad Saul: Deos vidi ascendentes de terra. I Samuel 28:14 Dixitque ei: Qualis est forma eius? Quae ait: Vir senex ascendit, et ipse amictus est pallio. Et intellexit Saul quod Samuel esset, et inclinavit se super faciem suam in terra, et adoravit. I Samuel 28:15 Dixit autem Samuel ad Saul: Quare inquietasti me ut suscitarer? Et ait Saul: Coarctor nimis: siquidem Philisthiim pugnant adversum me, et Deus recessit a me, et exaudire me noluit neque in manu prophetarum, neque per somnia: vocavi ergo te, ut ostenderes mihi quid faciam. I Samuel 28:16 Et ait Samuel: Quid interrogas me, cum Dominus recesserit a te, et transierit ad aemulum tuum? I Samuel 28:17 Faciet enim tibi Dominus sicut locutus est in manu mea, et scindet regnum tuum de manu tua, et dabit illud proximo tuo David: I Samuel 28:18 quia non obedisti voci Domini, neque fecisti iram furoris eius in Amalec. idcirco quod pateris, fecit tibi Dominus hodie. I Samuel 28:19 Et dabit Dominus etiam Israel tecum in manus Philisthiim: cras autem tu et filii tui mecum eritis: sed et castra Israel tradet Dominus in manus Philisthiim. I Samuel 28:20 Statimque Saul cecidit porrectus in terram: extimuerat enim verba Samuelis, et robur non erat in eo, quia non comederat panem tota die illa. I Samuel 28:21 Ingressa est itaque mulier illa ad Saul, (conturbatus enim erat valde) dixitque ad eum: Ecce obedivit ancilla tua voci tuae, et posui animam meam in manu tua: et audivi sermones tuos, quos locutus es ad me. I Samuel 28:22 Nunc igitur audi et tu vocem ancillae tuae, et ponam coram te buccellam panis, ut comedens convalescas, et possis iter agere. I Samuel 28:23 Qui renuit, et ait: Non comedam. Coegerunt autem eum servi sui et mulier, et tandem audita voce eorum surrexit de terra, et sedit super lectum. I Samuel 28:24 Mulier autem illa habebat vitulum pascualem in domo, et festinavit, et occidit eum: tollensque farinam, miscuit eam, et coxit azyma, I Samuel 28:25 et posuit ante Saul et ante servos eius. Qui cum comedissent, surrexerunt, et ambulaverunt per totam noctem illam. I Samuel 29:0 I Samuel 29:1 Congregata sunt ergo Philisthiim universa agmina in Aphec: sed et Israel castrametatus est super fontem, qui erat in Iezrahel. I Samuel 29:2 Et satrapae quidem Philisthiim incedebant in centuriis et millibus: David autem et viri eius erant in novissimo agmine cum Achis. I Samuel 29:3 Dixeruntque principes Philisthiim ad Achis: Quid sibi volunt Hebraei isti? Et ait Achis ad principes Philisthiim: Num ignoratis David, qui fuit servus Saul regis Israel, et est apud me multis diebus, vel annis, et non inveni in eo quidquam ex die qua transfugit ad me, usque ad diem hanc? I Samuel 29:4 Irati sunt autem adversus eum principes Philisthiim, et dixerunt ei: Revertatur vir iste, et sedeat in loco suo, in quo constituisti eum, et non descendat nobiscum in praelium, ne fiat nobis adversarius, cum praeliari coeperimus: quomodo enim aliter poterit placare dominum suum, nisi in capitibus nostris? I Samuel 29:5 Nonne iste est David, cui cantabant in choris, dicentes: Percussit Saul in millibus suis, et David in decem millibus suis? I Samuel 29:6 Vocavit ergo Achis David, et ait ei: Vivit Dominus, quia rectus es tu, et bonus in conspectu meo: et exitus tuus, et introitus tuus mecum est in castris: et non inveni in te quidquam mali ex die qua venisti ad me, usque in diem hanc: sed satrapis non places. I Samuel 29:7 Revertere ergo, et vade in pace, et non offendas oculos satraparum Philisthiim. I Samuel 29:8 Dixitque David ad Achis: Quid enim feci, et quid invenisti in me servo tuo a die qua fui in conspectu tuo usque in diem hanc, ut non veniam, et pugnem contra inimicos domini mei regis? I Samuel 29:9 Respondens autem Achis, locutus est ad David: Scio quia bonus es tu in oculis meis, sicut Angelus Dei: sed principes Philisthinorum dixerunt: Non ascendet nobiscum in praelium. I Samuel 29:10 Igitur consurge mane tu, et servi domini tui, qui venerunt tecum: et cum de nocte surrexeritis, et coeperit dilucescere, pergite. I Samuel 29:11 Surrexit itaque de nocte David ipse et viri eius, ut proficiscerentur mane, et reverterentur ad Terram Philisthiim: Philisthiim autem ascenderunt in Iezrahel. I Samuel 30:0 I Samuel 30:1 Cumque venissent David et viri eius in Siceleg die tertia, Amalecitae impetum fecerant ex parte australi in Siceleg, et percusserant Siceleg, et succenderant eam igni. I Samuel 30:2 Et captivas duxerant mulieres ex ea, a minimo usque ad magnum: et non interfecerant quemquam, sed secum duxerant, et pergebant itinere suo. I Samuel 30:3 Cum ergo venissent David et viri eius ad civitatem, et invenissent eam succensam igni, et uxores suas, et filios suos, et filias ductas esse captivas, I Samuel 30:4 levaverunt David et populus qui erat cum eo voces suas, et planxerunt donec deficerent in eis lacrymae. I Samuel 30:5 Siquidem et duae uxores David captivae ductae fuerant, Achinoam Iezrahelites, et Abigail uxor Nabal Carmeli. I Samuel 30:6 Et contristatus est David valde: volebat enim eum populus lapidare, quia amara erat anima uniuscuiusque viri super filiis suis et filiabus: confortatus est autem David in Domino Deo suo. I Samuel 30:7 Et ait ad Abiathar sacerdotem filium Achimelech: Applica ad me ephod. Et applicavit Abiathar ephod ad David, I Samuel 30:8 et consuluit David Dominum, dicens: Persequar latrunculos hos, et comprehendam eos, an non? Dixitque ei Dominus: Persequere: absque dubio enim comprehendes eos, et excuties praedam. I Samuel 30:9 Abiit ergo David ipse, et sexcenti viri qui erant cum eo, et venerunt usque ad Torrentem Besor: et lassi quidam substiterunt. I Samuel 30:10 Persecutus est autem David ipse, et quadringenti viri: substiterant enim ducenti, qui lassi transire non poterant Torrentem Besor. I Samuel 30:11 Et invenerunt virum Aegyptium in agro, et adduxerunt eum ad David: dederuntque ei panem ut comederet, et biberet aquam, I Samuel 30:12 sed et fragmen massae caricarum, et duas ligaturas uvae passae. Quae cum comedisset, reversus est spiritus eius, et refocillatus est: non enim comederat panem, neque biberat aquam, tribus diebus et tribus noctibus. I Samuel 30:13 Dixit itaque ei David: Cuius es tu? vel unde? et quo pergis? Qui ait: Puer Aegyptius ego sum, servus viri Amalecitae: dereliquit autem me dominus meus, quia aegrotare coepi nudiustertius. I Samuel 30:14 Siquidem nos erupimus ad australem plagam Cerethi, et contra Iudam, et ad meridiem Caleb, et Siceleg succendimus igni. I Samuel 30:15 Dixitque ei David: Potes me ducere ad cuneum istum? Qui ait: Iura mihi per Deum, quod non occidas me, et non tradas me in manus domini mei, et ego ducam te ad cuneum istum. Et iuravit ei David. I Samuel 30:16 Qui cum duxisset eum, ecce illi discumbebant super faciem universae terrae comedentes et bibentes, et quasi festum celebrantes diem, pro cuncta praeda, et spoliis quae ceperant de Terra Philisthiim, et de Terra Iuda. I Samuel 30:17 Et percussit eos David a vespere usque ad vesperam alterius diei, et non evasit ex eis quisquam, nisi quadringenti viri adolescentes, qui ascenderant camelos, et fugerant. I Samuel 30:18 Eruit ergo David omnia, quae tulerant Amalecitae, et duas uxores suas eruit. I Samuel 30:19 Nec defuit quisquam a parvo usque ad magnum, tam de filiis quam de filiabus, et de spoliis, et quaecumque rapuerant, omnia reduxit David. I Samuel 30:20 Et tulit universos greges et armenta, et minavit ante faciem suam: dixeruntque: Haec est praeda David. I Samuel 30:21 Venit autem David ad ducentos viros, qui lassi substiterant, nec sequi potuerant David, et residere eos iusserat in Torrente Besor: qui egressi sunt obviam David, et populo qui erat cum eo. Accedens autem David ad populum, salutavit eos pacifice. I Samuel 30:22 Respondensque omnis vir pessimus, et iniquus de viris, qui ierant cum David, dixit: Quia non venerunt nobiscum, non dabimus eis quidquam de praeda, quam eruimus: sed sufficiat unicuique uxor sua et filii: quos cum acceperint, recedant. I Samuel 30:23 Dixit autem David: Non sic facietis fratres mei de his, quae tradidit nobis Dominus, et custodivit nos, et dedit latrunculos, qui eruperant adversum nos, in manus nostras: I Samuel 30:24 nec audiet vos quisquam super sermone hoc. aequa enim pars erit descendentis ad praelium, et remanentis ad sarcinas, et similiter divident. I Samuel 30:25 Et factum est hoc ex die illa, et deinceps constitutum et praefinitum, et quasi lex in Israel usque in diem hanc. I Samuel 30:26 Venit ergo David in Siceleg, et misit dona de praeda senioribus Iuda proximis suis, dicens: Accipite benedictionem de praeda hostium Domini: I Samuel 30:27 His, qui erant in Bethel, et qui in Ramoth ad Meridiem, et qui in Geter, I Samuel 30:28 et qui in Aroer, et qui in Sephamoth, et qui in Esthamo, I Samuel 30:29 et qui in Rachal, et qui in urbibus Ierameel, et qui in urbibus Ceni, I Samuel 30:30 et qui in Harama, et qui in lacu Asan, et qui in Athach, I Samuel 30:31 et qui in Hebron, et reliquis qui erant in his locis, in quibus commoratus fuerat David ipse, et viri eius. I Samuel 31:0 I Samuel 31:1 Philisthiim autem pugnabant adversum Israel: et fugerunt viri Israel ante faciem Philisthiim, et ceciderunt interfecti in monte Gelboe. I Samuel 31:2 Irrueruntque Philisthiim in Saul, et in filios eius, et percusserunt Ionathan, et Abinadab, et Melchisua filios Saul, I Samuel 31:3 totumque pondus praelii versum est in Saul: et consecuti sunt eum viri sagittarii, et vulneratus est vehementer a sagittariis. I Samuel 31:4 Dixitque Saul ad armigerum suum: Evagina gladium tuum, et percute me: ne forte veniant incircumcisi isti, et interficiant me, illudentes mihi. Et noluit armiger eius: fuerat enim nimio terrore perterritus. arripuit itaque Saul gladium suum, et irruit super eum. I Samuel 31:5 Quod cum vidisset armiger eius, videlicet quod mortuus esset Saul, irruit etiam ipse super gladium suum, et mortuus est cum eo. I Samuel 31:6 Mortuus est ergo Saul, et tres filii eius, et armiger illius, et universi viri eius in die illa pariter. I Samuel 31:7 Videntes autem filii Israel, qui erant trans vallem, et trans Iordanem, quod fugissent viri Israelitae, et quod mortuus esset Saul, et filii eius, reliquerunt civitates suas, et fugerunt: veneruntque Philisthiim, et habitaverunt ibi. I Samuel 31:8 Facta autem die altera, venerunt Philisthiim, ut spoliarent interfectos, et invenerunt Saul et tres filios eius iacentes in monte Gelboe. I Samuel 31:9 Et praeciderunt caput Saul, et spoliaverunt eum armis: et miserunt in Terram Philisthinorum per circuitum, ut annunciaretur in templo idolorum, et in populis. I Samuel 31:10 Et posuerunt arma eius in templo Astaroth, corpus vero eius suspenderunt in muro Bethsan. I Samuel 31:11 Quod cum audissent habitatores Iabes Galaad, quaecumque fecerant Philisthiim Saul, I Samuel 31:12 surrexerunt omnes viri fortissimi, et ambulaverunt tota nocte, et tulerunt cadaver Saul, et cadavera filiorum eius de muro Bethsan: veneruntque Iabes Galaad, et combusserunt ea ibi igni: I Samuel 31:13 et tulerunt ossa eorum, et sepelierunt in nemore Iabes, et ieiunaverunt septem diebus.
II Samuel 0:0
II Samuel 1:0 II Samuel 1:1 Factum est autem, postquam mortuus est Saul, ut David reverteretur a caede Amalec, et maneret in Siceleg duos dies. II Samuel 1:2 In die autem tertia apparuit homo veniens de castris Saul veste conscissa, et pulvere conspersus caput. et ut venit ad David, cecidit super faciem suam, et adoravit. II Samuel 1:3 Dixitque ad eum David: Unde venis? Qui ait ad eum: De castris Israel fugi. II Samuel 1:4 Et dixit ad eum David: Quod est verbum quod factum est? indica mihi. Qui ait: Fugit populus ex praelio, et multi corruentes e populo mortui sunt: sed et Saul et Ionathas filius eius interierunt. II Samuel 1:5 Dixitque David ad adolescentem, qui nunciabat ei: Unde scis quia mortuus est Saul, et Ionathas filius eius? II Samuel 1:6 Et ait adolescens, qui nunciabat ei: Casu veni in montem Gelboe, et Saul incumbebat super hastam suam: porro currus et equites appropinquabant ei, II Samuel 1:7 et conversus post tergum suum, vidensque me vocavit. Cui cum respondissem: Adsum: II Samuel 1:8 dixit mihi: Quisnam es tu? Et aio ad eum: Amalecites ego sum. II Samuel 1:9 Et locutus est mihi: Sta super me, et interfice me: quoniam tenent me angustiae, et adhuc tota anima mea in me est. II Samuel 1:10 Stansque super eum, occidi illum: sciebam enim quod vivere non poterat post ruinam: et tuli diadema quod erat in capite eius, et armillam de brachio illius, et attuli ad te dominum meum huc. II Samuel 1:11 Apprehendens autem David vestimenta sua scidit, omnesque viri, qui erant cum eo, II Samuel 1:12 et planxerunt, et fleverunt, et ieiunaverunt usque ad vesperam super Saul, et super Ionathan filium eius, et super populum Domini, et super domum Israel, eo quod corruissent gladio. II Samuel 1:13 Dixitque David ad iuvenem qui nunciaverat ei: Unde es tu? Qui respondit: Filius hominis advenae Amalecitae ego sum. II Samuel 1:14 Et ait ad eum David: Quare non timuisti mittere manum tuam ut occideres christum Domini? II Samuel 1:15 Vocansque David unum de pueris suis, ait: Accedens irrue in eum. Qui percussit illum, et mortuus est. II Samuel 1:16 Et ait ad eum David: Sanguis tuus super caput tuum: os enim tuum locutum est adversum te, dicens: Ego interfeci christum Domini. II Samuel 1:17 Planxit autem David planctum huiuscemodi super Saul, et super Ionathan filium eius, II Samuel 1:18 (et praecepit ut docerent filios Iuda arcum, sicut scriptum est in Libro iustorum.) Et ait: Considera Israel pro his, qui mortui sunt super excelsa tua vulnerati. II Samuel 1:19 Inclyti, Israel, super montes tuos interfecti sunt: quo modo ceciderunt fortes? II Samuel 1:20 Nolite annunciare in Geth, neque annuncietis in compitis Ascalonis: ne forte laetentur filiae Philisthiim, ne exultent filiae incircumcisorum. II Samuel 1:21 Montes Gelboe, nec ros, nec pluvia veniant super vos, neque sint agri primitiarum: quia ibi abiectus est clypeus fortium, clypeus Saul, quasi non esset unctus oleo. II Samuel 1:22 A sanguine interfectorum, ab adipe fortium, sagitta Ionathae numquam rediit retrorsum, et gladius Saul non est reversus inanis. II Samuel 1:23 Saul et Ionathas amabiles, et decori in vita sua, in morte quoque non sunt divisi: aquilis velociores, leonibus fortiores. II Samuel 1:24 Filiae Israel super Saul flete, qui vestiebat vos coccino in deliciis, qui praebebat ornamenta aurea cultui vestro. II Samuel 1:25 Quo modo ceciderunt fortes in praelio? Ionathas in excelsis tuis occisus est? II Samuel 1:26 Doleo super te frater mi Ionatha decore nimis, et amabilis super amorem mulierum. Sicut mater unicum amat filium suum, ita ego te diligebam. II Samuel 1:27 Quo modo ceciderunt robusti, et perierunt arma bellica? II Samuel 2:0 II Samuel 2:1 Igitur post haec consuluit David Dominum, dicens: Num ascendam in unam de civitatibus Iuda? Et ait Dominus ad eum: Ascende. Dixitque David: Quo ascendam? Et respondit ei: In Hebron. II Samuel 2:2 Ascendit ergo David, et duae uxores eius, Achinoam Iezraelites, et Abigail uxor Nabal Carmeli: II Samuel 2:3 sed et viros, qui erant cum eo, duxit David singulos cum domo sua: et manserunt in oppidis Hebron. II Samuel 2:4 Veneruntque viri Iuda, et unxerunt ibi David, ut regnaret super domum Iuda. Et nunciatum est David, quod viri Iabes Galaad sepelissent Saul. II Samuel 2:5 Misit ergo David nuncios ad viros Iabes Galaad, dixitque ad eos: Benedicti vos a Domino, qui fecistis misericordiam hanc cum domino vestro Saul, et sepelistis eum. II Samuel 2:6 Et nunc retribuet vobis quidem Dominus misericordiam et veritatem: sed et ego reddam gratiam, eo quod fecistis verbum istud. II Samuel 2:7 Confortentur manus vestrae, et estote filii fortitudinis: licet enim mortuus sit dominus vester Saul, tamen me unxit domus Iuda in regem sibi. II Samuel 2:8 Abner autem filius Ner princeps exercitus Saul tulit Isboseth filium Saul, et circumduxit eum per castra, II Samuel 2:9 regemque constituit super Galaad, et super Gessuri, et super Iezrael, et super Ephraim, et super Beniamin, et super Israel universum. II Samuel 2:10 Quadraginta annorum erat Isboseth filius Saul cum regnare coepisset super Israel, et duobus annis regnavit: sola autem domus Iuda sequebatur David. II Samuel 2:11 Et fuit numerus dierum, quos commoratus est David, imperans in Hebron super domum Iuda, septem annorum, et sex mensium. II Samuel 2:12 Egressusque est Abner filius Ner, et pueri Isboseth filii Saul de castris in Gabaon. II Samuel 2:13 Porro Ioab filius Sarviae, et pueri David egressi sunt, et occurrerunt eis iuxta piscinam Gabaon. Et cum in unum convenissent, e regione sederunt: hi in una parte piscinae, et illi ex altera. II Samuel 2:14 Dixitque Abner ad Ioab: Surgant pueri, et ludant coram nobis. Et respondit Ioab: Surgant. II Samuel 2:15 Surrexerunt ergo, et transierunt numero duodecim de Beniamin, ex parte Isboseth filii Saul, et duodecim de pueris David. II Samuel 2:16 Apprehensoque unusquisque capite comparis sui, defixit gladium in latus contrarii, et ceciderunt simul: vocatumque est nomen loci illius: Ager robustorum, in Gabaon. II Samuel 2:17 Et ortum est bellum durum satis in die illa: fugatusque est Abner, et viri Israel a pueris David. II Samuel 2:18 Erant autem ibi tres filii Sarviae, Ioab, et Abisai, et Asael: porro Asael cursor velocissimus fuit, quasi unus de capreis, quae morantur in silvis. II Samuel 2:19 Persequebatur autem Asael Abner, et non declinavit ad dextram neque ad sinistram omittens persequi Abner. II Samuel 2:20 Respexit itaque Abner post tergum suum, et ait: Tune es Asael? Qui respondit: Ego sum. II Samuel 2:21 Dixitque ei Abner: Vade ad dexteram, sive ad sinistram, et apprehende unum de adolescentibus, et tolle tibi spolia eius. Noluit autem Asael omittere quin urgeret eum. II Samuel 2:22 Rursumque locutus est Abner ad Asael: recede, et noli me sequi, ne compellar confodere te in terram, et levare non potero faciem meam ad Ioab fratrem tuum. II Samuel 2:23 Qui audire contempsit, et noluit declinare: percussit ergo eum Abner aversa hasta in inguine, et transfodit, et mortuus est in eodem loco: omnesque qui transibant per locum illum, in quo ceciderat Asael, et mortuus erat, subsistebant. II Samuel 2:24 Persequentibus autem Ioab, et Abisai fugientem Abner, sol occubuit: et venerunt usque ad Collem aquae ductus, qui est ex adverso vallis et itineris deserti in Gabaon. II Samuel 2:25 Congregatique sunt filii Beniamin ad Abner: et conglobati in unum cuneum, steterunt in summitate tumuli unius. II Samuel 2:26 Et exclamavit Abner ad Ioab, et ait: Num usque ad internecionem tuus mucro desaeviet? an ignoras quod periculosa sit desperatio? usquequo non dicis populo ut omittat persequi fratres suos? II Samuel 2:27 et ait Ioab: Vivit Dominus, si locutus fuisses, mane recessisset populus persequens fratrem suum. II Samuel 2:28 Insonuit ergo Ioab buccina, et stetit omnis exercitus, nec persecuti sunt ultra Israel, neque iniere certamen. II Samuel 2:29 Abner autem et viri eius abierunt per campestria, tota nocte illa: et transierunt Iordanem, et lustrata omni Beth horon, venerunt ad castra. II Samuel 2:30 Porro Ioab reversus, omisso Abner, congregavit omnem populum: et defuerunt de pueris David decem et novem viri, excepto Asaele. II Samuel 2:31 Servi autem David percusserunt de Beniamin, et de viris, qui erant cum Abner trecentos sexaginta, qui et mortui sunt. II Samuel 2:32 Tuleruntque Asael, et sepelierunt eum in sepulchro patris sui in Bethlehem: et ambulaverunt tota nocte Ioab et viri qui erant cum eo, et in ipso crepusculo pervenerunt in Hebron. II Samuel 3:0 II Samuel 3:1 Facta est ergo longa concertatio inter domum David, et inter domum Saulis: David proficiscens, et semper seipso robustior, domus autem Saul decrescens quotidie. II Samuel 3:2 Natique sunt filii David in Hebron: fuitque primogenitus eius Amnon de Achinoam Iezraelitide. II Samuel 3:3 Et post eum Cheleab de Abigail uxore Nabal Carmeli: porro tertius Absalom filius Maacha filiae Tholmai regis Gessur. II Samuel 3:4 Quartus autem Adonias, filius Haggith: et quintus Saphathia, filius Abital. II Samuel 3:5 Sextus quoque Iethraam de Egla uxore David. hi nati sunt David in Hebron. II Samuel 3:6 Cum ergo esset praelium inter domum Saul et domum David, Abner filius Ner regebat domum Saul. II Samuel 3:7 Fuerat autem Sauli concubina nomine Respha, filia Aia. Dixitque Isboseth ad Abner: II Samuel 3:8 Quare ingressus es ad concubinam patris mei? Qui iratus nimis propter verba Isboseth, ait: Numquid caput canis ego sum adversum Iudam hodie, qui fecerim misericordiam super domum Saul patris tui, et super fratres et proximos eius, et non tradidi te in manus David, et tu requisisti in me quod argueres pro muliere hodie? II Samuel 3:9 Haec faciat Deus Abner, et haec addat ei, nisi quomodo iuravit Dominus David, sic faciam cum eo, II Samuel 3:10 ut transferatur regnum de domo Saul, et elevetur thronus David super Israel, et super Iudam, a Dan usque Bersabee. II Samuel 3:11 Et non potuit respondere ei quidquam, quia metuebat illum. II Samuel 3:12 Misit ergo Abner nuncios ad David pro se dicentes: Cuius est terra? Et ut loquerentur: Fac mecum amicitias, et erit manus mea tecum, et reducam ad te universum Israel. II Samuel 3:13 Qui ait: Optime: ego faciam tecum amicitias: sed unam rem peto a te, dicens: Non videbis faciem meam antequam adduxeris Michol filiam Saul: et sic venies, et videbis me. II Samuel 3:14 Misit autem David nuncios ad Isboseth filium Saul, dicens: Redde uxorem meam Michol, quam despondi mihi centum praeputiis Philisthiim. II Samuel 3:15 Misit ergo Isboseth, et tulit eam a viro suo Phaltiel, filio Lais. II Samuel 3:16 Sequebaturque eam vir suus, plorans usque Bahurim: et dixit ad eum Abner: Vade, et revertere. Qui reversus est. II Samuel 3:17 Sermonem quoque intulit Abner ad seniores Israel, dicens: Tam heri quam nudiustertius quaerebatis David ut regnaret super vos. II Samuel 3:18 Nunc ergo facite: quoniam Dominus locutus est ad David, dicens: In manu servi mei David salvabo populum meum Israel de manu Philisthiim, et omnium inimicorum eius. II Samuel 3:19 Locutus est autem Abner etiam ad Beniamin. Et abiit ut loqueretur ad David in Hebron omnia quae placuerant Israeli, et universo Beniamin. II Samuel 3:20 Venitque ad David in Hebron cum viginti viris: et fecit David Abner, et viri eius qui venerant cum eo, convivium. II Samuel 3:21 Et dixit Abner ad David: Surgam, ut congregem ad te dominum meum regem omnem Israel, et ineam tecum foedus, et imperes omnibus, sicut desiderat anima tua. Cum ergo deduxisset David Abner, et ille isset in pace, II Samuel 3:22 statim pueri David, et Ioab venerunt, caesis latronibus, cum praeda magna nimis: Abner autem non erat cum David in Hebron, quia iam dimiserat eum, et profectus fuerat in pace. II Samuel 3:23 Et Ioab, et omnis exercitus, qui erant cum eo, postea venerunt: nunciatum est itaque Ioab a narrantibus: Venit Abner filius Ner ad regem, et dimisit eum, et abiit in pace. II Samuel 3:24 Et ingressus est Ioab ad regem, et ait: Quid fecisti? Ecce venit Abner ad te: quare dimisisti eum, et abiit et recessit? II Samuel 3:25 ignoras Abner filium Ner, quoniam ad hoc venit ad te ut deciperet te, et sciret exitum tuum, et introitum tuum, et nosset omnia quae agis? II Samuel 3:26 Egressus itaque Ioab a David, misit nuncios post Abner, et reduxit eum a cisterna Sira, ignorante David. II Samuel 3:27 Cumque rediisset Abner in Hebron, seorsum adduxit eum Ioab ad medium portae, ut loqueretur ei, in dolo: et percussit illum ibi in inguine, et mortuus est in ultionem sanguinis Asael fratris eius. II Samuel 3:28 Quod cum audisset David rem iam gestam, ait: Mundus ego sum, et regnum meum apud Deum usque in sempiternum a sanguine Abner filii Ner, II Samuel 3:29 et veniat super caput Ioab, et super omnem domum patris eius: nec deficiat de domo Ioab fluxum seminis sustinens, et leprosus, et tenens fusum, et cadens gladio, et indigens pane. II Samuel 3:30 Igitur Ioab et Abisai frater eius interfecerunt Abner, eo quod occidisset Asael fratrem eorum in Gabaon in praelio. II Samuel 3:31 Dixit autem David ad Ioab, et ad omnem populum, qui erat cum eo: Scindite vestimenta vestra, et accingimini saccis, et plangite ante exequias Abner. porro rex David sequebatur feretrum. II Samuel 3:32 Cumque sepelissent Abner in Hebron, levavit rex David vocem suam, et flevit super tumulum Abner: flevit autem et omnis populus. II Samuel 3:33 Plangensque rex et lugens Abner, ait: Nequaquam ut mori solent ignavi, mortuus est Abner. II Samuel 3:34 Manus tuae ligatae non sunt, et pedes tui non sunt compedibus aggravati: sed sicut solent cadere coram filiis iniquitatis, sic corruisti. Congeminansque omnis populus flevit super eum. II Samuel 3:35 Cumque venisset universa multitudo cibum capere cum David, clara adhuc die iuravit David, dicens: Haec faciat mihi Deus, et haec addat, si ante occasum solis gustavero panem vel aliud quidquam. II Samuel 3:36 Omnisque populus audivit, et placuerunt eis cuncta quae fecit rex in conspectu totius populi. II Samuel 3:37 et cognovit omne vulgus, et universus Israel in die illa quoniam non actum fuisset a rege ut occideretur Abner filius Ner. II Samuel 3:38 Dixit quoque rex ad servos suos: Num ignoratis quoniam princeps et maximus cecidit hodie in Israel? II Samuel 3:39 Ego autem adhuc delicatus, et unctus rex: porro viri isti filii Sarviae duri sunt mihi: retribuat Dominus facienti malum iuxta malitiam suam. II Samuel 4:0 II Samuel 4:1 Audivit autem Isboseth filius Saul quod cecidisset Abner in Hebron: et dissolutae sunt manus eius, omnisque Israel perturbatus est. II Samuel 4:2 Duo autem viri principes latronum erant filio Saul, nomen uni Baana, et nomen alteri Rechab, filii Remmon Berothitae de filiis Beniamin: siquidem et Beroth reputata est in Beniamin. II Samuel 4:3 et fugerunt Berothitae in Gethaim, fueruntque ibi advenae usque ad tempus illud. II Samuel 4:4 Erat autem Ionathae filio Saul filius debilis pedibus: quinquennis enim fuit, quando venit nuncius de Saul et Ionatha ex Iezrahel. tollens itaque eum nutrix sua, fugit: cumque festinaret ut fugeret, cecidit, et claudus effectus est: habuitque vocabulum Miphiboseth. II Samuel 4:5 Venientes igitur filii Remmon Berothitae, Rechab et Baana, ingressi sunt fervente die domum Isboseth: qui dormiebat super stratum suum meridie. Et ostiaria domus purgans triticum, obdormivit. II Samuel 4:6 Ingressi sunt autem domum latenter assumentes spicas tritici, et percusserunt eum in inguine Rechab et Baana frater eius, et fugerunt. II Samuel 4:7 Cum autem ingressi fuissent domum, ille dormiebat super lectum suum in conclavi, et percutientes interfecerunt eum: sublatoque capite eius, abierunt per viam deserti tota nocte, II Samuel 4:8 et attulerunt caput Isboseth ad David in Hebron: dixeruntque ad regem: Ecce caput Isboseth filii Saul inimici tui, qui quaerebat animam tuam: et dedit Dominus domino meo regi ultionem hodie de Saul, et de semine eius. II Samuel 4:9 Respondens autem David Rechab, et Baana fratri eius, filiis Remmon Berothitae, dixit ad eos: Vivit Dominus, qui eruit animam meam de omni angustia, II Samuel 4:10 quoniam eum, qui annunciaverat mihi, et dixerat: Mortuus est Saul: qui putabat se prospera nunciare, tenui, et occidi eum in Siceleg, cui oportebat mercedem dare pro nuncio. II Samuel 4:11 Quanto magis nunc cum homines impii interfecerunt virum innoxium in domo sua, super lectum suum, non quaeram sanguinem eius de manu vestra, et auferam vos de terra? II Samuel 4:12 Praecepit itaque David pueris suis, et interfecerunt eos: praecidentesque manus et pedes eorum, suspenderunt eos super piscinam in Hebron: caput autem Isboseth tulerunt, et sepelierunt in sepulchro Abner in Hebron. II Samuel 5:0 II Samuel 5:1 Et venerunt universae tribus Israel ad David in Hebron, dicentes: Ecce nos, os tuum, et caro tua sumus. II Samuel 5:2 Sed et heri et nudiustertius cum esset Saul rex super nos, tu eras educens et reducens Israel: dixit autem Dominus ad te: Tu pasces populum meum Israel, et tu eris dux super Israel. II Samuel 5:3 Venerunt quoque et seniores Israel ad regem in Hebron, et percussit cum eis rex David foedus in Hebron coram Domino: unxeruntque David in regem super Israel. II Samuel 5:4 Filius triginta annorum erat David, cum regnare coepisset, et quadraginta annis regnavit. II Samuel 5:5 In Hebron regnavit super Iudam septem annis et sex mensibus: in Ierusalem autem regnavit triginta tribus annis super omnem Israel et Iudam. II Samuel 5:6 Et abiit rex, et omnes viri qui erant cum eo, in Ierusalem, ad Iebusaeum habitatorem terrae: dictumque est David ab eis: Non ingredieris huc, nisi abstuleris caecos et claudos dicentes: Non ingredietur David huc. II Samuel 5:7 Cepit autem David arcem Sion, haec est civitas David. II Samuel 5:8 Proposuerat enim David in die illa praemium, qui percussisset Iebusaeum, et tetigisset domatum fistulas, et abstulisset caecos et claudos odientes animam David. idcirco dicitur in proverbio: Caecus et claudus non intrabunt in templum. II Samuel 5:9 Habitavit autem David in arce, et vocavit eam, Civitatem David: et aedificavit per gyrum a Mello et intrinsecus. II Samuel 5:10 Et ingrediebatur proficiens atque succrescens, et Dominus Deus exercituum erat cum eo. II Samuel 5:11 Misit quoque Hiram rex Tyri nuncios ad David, et ligna cedrina, et artifices lignorum, artificesque lapidum ad parietes: et aedificaverunt domum David. II Samuel 5:12 Et cognovit David quoniam confirmasset eum Dominus regem super Israel, et quoniam exaltasset regnum eius super populum suum Israel. II Samuel 5:13 Accepit ergo David adhuc concubinas et uxores de Ierusalem, postquam venerat de Hebron: natique sunt David et alii filii et filiae: II Samuel 5:14 et haec nomina eorum, qui nati sunt ei in Ierusalem, Samua, et Sobab, et Nathan, et Salomon, II Samuel 5:15 et Iebahar, et Elisua, et Nepheg, II Samuel 5:16 et Iaphia, et Elisama, et Elioda, et Eliphaleth. II Samuel 5:17 Audierunt ergo Philisthiim quod unxissent David in regem super Israel: et ascenderunt universi ut quaererent David: quod cum audisset David, descendit in praesidium. II Samuel 5:18 Philisthiim autem venientes diffusi sunt in Valle Raphaim. II Samuel 5:19 et consuluit David Dominum, dicens: Si ascendam ad Philisthiim? et si dabis eos in manu mea? Et dixit Dominus ad David: Ascende, quia tradens dabo Philisthiim in manu tua. II Samuel 5:20 Venit ergo David in Baal Pharasim. et percussit eos ibi, et dixit: Divisit Dominus inimicos meos coram me, sicut dividuntur aquae. Propterea vocatum est nomen loci illius, Baal Pharasim. II Samuel 5:21 Et reliquerunt ibi sculptilia sua: quae tulit David, et viri eius. II Samuel 5:22 Et addiderunt adhuc Philisthiim ut ascenderent, et diffusi sunt in Valle Raphaim. II Samuel 5:23 Consuluit autem David Dominum: Si ascendam contra Philisthaeos, et tradas eos in manus meas? Qui respondit: Non ascendas contra eos, sed gyra post tergum eorum, et venies ad eos ex adverso pyrorum. II Samuel 5:24 Et cum audieris sonitum gradientis in cacumine pyrorum, tunc inibis praelium: quia tunc egredietur Dominus ante faciem tuam, ut percutiat castra Philisthiim. II Samuel 5:25 Fecit itaque David sicut praeceperat ei Dominus, et percussit Philisthiim de Gabaa, usque dum venias Gezer. II Samuel 6:0 II Samuel 6:1 Congregavit autem rursum David omnes electos ex Israel triginta millia. II Samuel 6:2 Surrexitque David, et abiit, et universus populus, qui erat cum eo de viris Iuda, ut adducerent arcam Dei, super quam invocatum est nomen Domini exercituum, sedentis in cherubim super eam. II Samuel 6:3 Et imposuerunt arcam Dei super plaustrum novum: tuleruntque eam de domo Abinadab, qui erat in Gabaa: Oza autem, et Ahio filii Abinadab, minabant plaustrum novum. II Samuel 6:4 Cumque tulissent eam de domo Abinadab, qui erat in Gabaa, custodiens arcam Dei Ahio praecedebat arcam. II Samuel 6:5 David autem, et omnis Israel ludebant coram Domino in omnibus lignis fabrefactis, et citharis et lyris et tympanis et sistris et cymbalis. II Samuel 6:6 Postquam autem venerunt ad Aream Nachor, extendit Oza manum ad arcam Dei, et tenuit eam: quoniam calcitrabant boves, et declinaverunt eam. II Samuel 6:7 Iratusque est indignatione Dominus contra Ozam, et percussit eum super temeritate: qui mortuus est ibi iuxta arcam Dei. II Samuel 6:8 Contristatus est autem David, eo quod percussisset Dominus Ozam, et vocatum est nomen loci illius: Percussio Ozae usque in diem hanc. II Samuel 6:9 Et extimuit David Dominum in die illa, dicens: Quo modo ingredietur ad me arca Domini? II Samuel 6:10 Et noluit divertere ad se arcam Domini in civitatem David: sed divertit eam in domum Obededom Gethaei. II Samuel 6:11 Et habitavit arca Domini in domo Obededom Gethaei tribus mensibus: et benedixit Dominus Obededom, et omnem domum eius. II Samuel 6:12 Nunciatumque est regi David quod benedixisset Dominus Obededom, et omnia eius propter arcam Dei. Dixitque David: Ibo, et reducam arcam cum benedictione in domum meam. Abiit ergo David, et adduxit arcam Dei de domo Obededom in civitatem David cum gaudio: et erant cum David septem chori, et victima vituli. II Samuel 6:13 Cumque transcendissent qui portabant arcam Domini sex passus, immolabat bovem et ovem et arietem, II Samuel 6:14 et David percutiebat in organis armigatis, et saltabat totis viribus ante Dominum. porro David erat accinctus ephod lineo. II Samuel 6:15 Et David, et omnis domus Israel ducebant arcam testamenti Domini, in iubilo, et in clangore buccinae. II Samuel 6:16 Cumque intrasset arca Domini in civitatem David, Michol filia Saul prospiciens per fenestram, vidit regem David subsilientem, atque saltantem coram Domino: et despexit eum in corde suo. II Samuel 6:17 Et introduxerunt arcam Domini, et imposuerunt eam in loco suo in medio tabernaculi, quod tetenderat ei David: et obtulit David holocausta, et pacifica coram Domino. II Samuel 6:18 Cumque complesset offerens holocausta et pacifica, benedixit populo in nomine Domini exercituum. II Samuel 6:19 Et partitus est universae multitudini Israel tam viro quam mulieri singulis collyridam panis unam, et assaturam bubalae carnis unam, et similam frixam oleo: et abiit omnis populus, unusquisque in domum suam. II Samuel 6:20 Reversusque est David ut benediceret domui suae: et egressa Michol filia Saul in occursum David, ait: Quam gloriosus fuit hodie rex Israel discooperiens se ante ancillas servorum suorum, et nudatus est, quasi si nudetur unus de scurris. II Samuel 6:21 Dixitque David ad Michol: Vivit Dominus, quia ludam, Ante Dominum, qui elegit me potius quam patrem tuum, et quam omnem domum eius, et praecepit mihi ut essem dux super populum Domini in Israel, II Samuel 6:22 et ludam, et vilior fiam plus quam factus sum: et ero humilis in oculis meis: et cum ancillis, de quibus locuta es, gloriosior apparebo. II Samuel 6:23 Igitur Michol filiae Saul non est natus filius usque in diem mortis suae. II Samuel 7:0 II Samuel 7:1 Factum est autem cum sedisset rex in domo sua, et Dominus dedisset ei requiem undique ab universis inimicis suis, II Samuel 7:2 dixit ad Nathan prophetam: Videsne quod ego habitem in domo cedrina, et arca Dei posita sit in medio pellium? II Samuel 7:3 Dixitque Nathan ad regem: Omne quod est in corde tuo, vade fac: quia Dominus tecum est. II Samuel 7:4 Factum est autem in illa nocte: et ecce sermo Domini ad Nathan, dicens: II Samuel 7:5 Vade, et loquere ad servum meum David: Haec dicit Dominus: Numquid tu aedificabis mihi domum ad habitandum? II Samuel 7:6 Neque enim habitavi in domo ex die illa, qua eduxi filios Israel de Terra Aegypti, usque in diem hanc: sed ambulabam in tabernaculo, et in tentorio. II Samuel 7:7 Per cuncta loca, quae transivi cum omnibus filiis Israel, numquid loquens locutus sum ad unam de tribubus Israel, cui praecepi ut pasceret populum meum Israel, dicens: Quare non aedificastis mihi domum cedrinam? II Samuel 7:8 Et nunc haec dices servo meo David: Haec dicit Dominus exercituum: Ego tuli te de pascuis sequentem greges, ut esses dux super populum meum Israel: II Samuel 7:9 et fui tecum in omnibus ubicumque ambulasti, et interfeci universos inimicos tuos a facie tua: fecique tibi nomen grande, iuxta nomen magnorum, qui sunt in terra. II Samuel 7:10 Et ponam locum populo meo Israel, et plantabo eum, et habitabit sub eo, et non turbabitur amplius: nec addent filii iniquitatis ut affligant eum sicut prius, II Samuel 7:11 ex die qua constitui iudices super populum meum Israel: et requiem dabo tibi ab omnibus inimicis tuis. praedicitque tibi Dominus, quod domum faciat tibi Dominus. II Samuel 7:12 Cumque completi fuerint dies tui, et dormieris cum patribus tuis, suscitabo semen tuum post te, quod egredietur de utero tuo, et firmabo regnum eius. II Samuel 7:13 ipse aedificabit domum nomini meo, et stabiliam thronum regni eius usque in sempiternum. II Samuel 7:14 Ego ero ei in patrem, et ipse erit mihi in filium: qui si inique aliquid gesserit, arguam eum in virga virorum, et in plagis filiorum hominum. II Samuel 7:15 Misericordiam autem meam non auferam ab eo, sicut abstuli a Saul, quem amovi a facie mea. II Samuel 7:16 Et fidelis erit domus tua, et regnum tuum usque in aeternum ante faciem tuam, et thronus tuus erit firmus iugiter. II Samuel 7:17 Secundum omnia verba haec, et iuxta universam visionem istam, sic locutus est Nathan ad David. II Samuel 7:18 Ingressus est autem rex David, et sedit coram Domino, et dixit: Quis ego sum Domine Deus, et quae domus mea, quia adduxisti me hucusque? II Samuel 7:19 Sed et hoc parum visum est in conspectu tuo Domine Deus, nisi loquereris etiam de domo servi tui in longinquum: ista est enim lex Adam, Domine Deus. II Samuel 7:20 Quid ergo addere poterit adhuc David, ut loquatur ad te? tu enim scis servum tuum Domine Deus. II Samuel 7:21 Propter verbum tuum, et secundum cor tuum fecisti omnia magnalia haec, ita ut notum faceres servo tuo. II Samuel 7:22 Idcirco magnificatus es Domine Deus, quia non est similis tui, neque est Deus extra te, in omnibus quae audivimus auribus nostris. II Samuel 7:23 Quae est autem, ut populus tuus Israel, gens in terra, propter quam ivit Deus, ut redimeret eam sibi in populum, et poneret sibi nomen, faceretque eis magnalia, et horribilia super terram, a facie populi tui, quem redemisti tibi ex Aegypto, gentem, et deum eius. II Samuel 7:24 Firmasti enim tibi populum tuum Israel in populum sempiternum: et tu Domine Deus factus es eis in Deum. II Samuel 7:25 Nunc ergo Domine Deus verbum, quod locutus es super servum tuum, et super domum eius, suscita in sempiternum: et fac sicut locutus es, II Samuel 7:26 ut magnificetur nomen tuum usque in sempiternum, atque dicatur: Dominus exercituum, Deus super Israel. Et domus servi tui David erit stabilita coram Domino, II Samuel 7:27 quia tu Domine exercituum Deus Israel revelasti aurem servi tui, dicens: Domum aedificabo tibi: propterea invenit servus tuus cor suum ut oraret te oratione hac. II Samuel 7:28 Nunc ergo Domine Deus, tu es Deus, et verba tua erunt vera: locutus es enim ad servum tuum bona haec. II Samuel 7:29 Incipe ergo, et benedic domui servi tui, ut sit in sempiternum coram te: quia tu Domine Deus locutus es, et benedictione tua benedicetur domus servi tui in sempiternum. II Samuel 8:0 II Samuel 8:1 Factum est autem post haec percussit David Philisthiim, et humiliavit eos, et tulit David Frenum tributi de manu Philisthiim. II Samuel 8:2 Et percussit Moab, et mensus est eos funiculo, coaequans terrae: mensus est autem duos funiculos, unum ad occidendum, et unum ad vivificandum: factusque est Moab David serviens sub tributo. II Samuel 8:3 Et percussit David Adarezer filium Rohob regem Soba, quando profectus est ut dominaretur super flumen Euphraten. II Samuel 8:4 Et captis David ex parte eius mille septingentis equitibus, et viginti millibus peditum, subnervavit omnes iugales curruum: dereliquit autem ex eis centum currus. II Samuel 8:5 Venit quoque Syria Damasci, ut praesidium ferret Adarezer regi Soba: et percussit David de Syria viginti duo millia virorum. II Samuel 8:6 Et posuit David praesidium in Syria Damasci: factaque est Syria David serviens sub tributo: servavitque Dominus David in omnibus ad quaecumque profectus est. II Samuel 8:7 Et tulit David arma aurea, quae habebant servi Adarezer, et detulit ea in Ierusalem. II Samuel 8:8 Et de Bete, et de Beroth, civitatibus Adarezer tulit rex David aes multum nimis, de quo fecit Salomon omnia vasa aurea in templo: et mare aeneum, et columnas et altare. II Samuel 8:9 Audivit autem Thou rex Emath, quod percussisset David omne robur Adarezer, II Samuel 8:10 et misit Thou Ioram filium suum ad regem David, ut salutaret eum congratulans, et gratias ageret: eo quod expugnasset Adarezer, et percussisset eum. Hostis quippe erat Thou Adarezer, et in manu eius erant vasa aurea, et vasa argentea, et vasa aerea: II Samuel 8:11 quae et ipsa sanctificavit rex David Domino cum argento et auro, quae sanctificaverat de universis gentibus, quas subegerat, II Samuel 8:12 de Syria, et Moab, et filiis Ammon, et Philisthiim, et Amalec, et de manubiis Adarezer filii Rohob regis Soba. II Samuel 8:13 Fecit quoque sibi David nomen cum reverteretur capta Syria in Valle Salinarum, caesis decem et octo millibus et in Gebelem ad viginti tria millia: II Samuel 8:14 et posuit in Idumaea custodes, statuitque praesidium: et facta est universa Idumaea serviens David. et servavit Dominus David in omnibus ad quaecumque profectus est. II Samuel 8:15 Et regnavit David super omnem Israel: faciebat quoque David iudicium et iustitiam omni populo suo. II Samuel 8:16 Ioab autem filius Sarviae erat super exercitum: porro Iosaphat filius Ahilud erat a commentariis: II Samuel 8:17 et Sadoc filius Achitob, et Achimelech filius Abiathar, erant sacerdotes: et Saraias, scriba: II Samuel 8:18 Banaias autem filius Ioiadae super cerethi et phelethi: filii autem David sacerdotes erant. II Samuel 9:0 II Samuel 9:1 Et dixit David: Putasne est aliquis qui remanserit de domo Saul, ut faciam cum eo misericordiam propter Ionathan? II Samuel 9:2 Erat autem de domo Saul, servus nomine Siba: quem cum vocasset rex ad se, dixit ei: Tune es Siba? Et ille respondit: Ego sum servus tuus. II Samuel 9:3 Et ait rex: Numquid superest aliquis de domo Saul. ut faciam cum eo misericordiam Dei? Dixitque Siba regi: Superest filius Ionathae, debilis pedibus. II Samuel 9:4 Ubi, inquit, est? Et Siba ad regem, Ecce, ait, in domo est Machir filii Ammiel in Lodabar. II Samuel 9:5 Misit ergo rex David, et tulit eum de domo Machir filii Ammiel de Lodabar. II Samuel 9:6 Cum autem venisset Miphiboseth filius Ionathae filii Saul ad David, corruit in faciem suam, et adoravit. Dixitque David: Miphiboseth? Qui respondit: Adsum servus tuus. II Samuel 9:7 Et ait ei David: Ne timeas, quia faciens faciam in te misericordiam propter Ionathan patrem tuum, et restituam tibi omnes agros Saul patris tui, et tu comedes panem in mensa mea semper. II Samuel 9:8 Qui adorans eum, dixit: Quis ego sum servus tuus, quoniam respexisti super canem mortuum similem mei? II Samuel 9:9 Vocavit itaque rex Sibam puerum Saul, et dixit ei: Omnia quaecumque fuerunt Saul, et universam domum eius, dedi filio domini tui. II Samuel 9:10 Operare igitur ei terram tu, et filii tui, et servi tui: et inferes filio domini tui cibos ut alatur: Miphiboseth autem filius domini tui comedet semper panem super mensam meam. Erant autem Sibae quindecim filii, et viginti servi. II Samuel 9:11 Dixitque Siba ad regem: Sicut iussisti domine mi rex servo tuo, sic faciet servus tuus: et Miphiboseth comedet super mensam tuam, quasi unus de filiis regis. II Samuel 9:12 Habebat autem Miphiboseth filium parvulum nomine Micha: omnis vero cognatio domus Sibae serviebat Miphiboseth. II Samuel 9:13 Porro Miphiboseth habitabat in Ierusalem: quia de mensa regis iugiter vescebatur: et erat claudus utroque pede. II Samuel 10:0 II Samuel 10:1 Factum est autem post haec, ut moreretur rex filiorum Ammon, et regnavit Hanon filius eius pro eo. II Samuel 10:2 Dixitque David: Faciam misericordiam cum Hanon filio Naas, sicut fecit pater eius mecum misericordiam. Misit ergo David, consolans eum per servos suos super patris interitu. Cum autem venissent servi David in terram filiorum Ammon, II Samuel 10:3 dixerunt principes filiorum Ammon ad Hanon dominum suum: Putas quod propter honorem patris tui miserit David ad te consolatores, et non ideo ut investigaret, et exploraret civitatem, et everteret eam, misit David servos suos ad te? II Samuel 10:4 Tulit itaque Hanon servos David, rasitque dimidiam partem barbae eorum, et praescidit vestes eorum medias usque ad nates, et dimisit eos. II Samuel 10:5 Quod cum nunciatum esset David, misit in occursum eorum: erant enim viri confusi turpiter valde, et mandavit eis David: Manete in Iericho, donec crescat barba vestra, et tunc revertimini. II Samuel 10:6 Videntes autem filii Ammon quod iniuriam fecissent David, miserunt, et conduxerunt mercede Syrum Rohob, et Syrum Soba, viginti millia peditum, et a rege Maacha mille viros, et ab Istob duodecim millia virorum. II Samuel 10:7 Quod cum audisset David, misit Ioab et omnem exercitum bellatorum. II Samuel 10:8 Egressi sunt ergo filii Ammon, et direxerunt aciem ante ipsum introitum portae: Syrus autem Soba, et Rohob, et Istob, et Maacha seorsum erant in campo. II Samuel 10:9 Videns igitur Ioab quod praeparatum esset adversum se praelium, et ex adverso et post tergum, elegit ex omnibus electis Israel, et instruxit aciem contra Syrum: II Samuel 10:10 reliquam autem partem populi tradidit Abisai fratri suo, qui direxit aciem adversus filios Ammon. II Samuel 10:11 Et ait Ioab: Si praevaluerint adversum me Syri, eris mihi in adiutorium: si autem filii Ammon praevaluerint adversum te, auxiliabor tibi. II Samuel 10:12 Esto vir fortis, et pugnemus pro populo nostro, et civitate Dei nostri: Dominus autem faciet quod bonum est in conspectu suo. II Samuel 10:13 Iniit itaque Ioab et populus qui erat cum eo, certamen contra Syros: qui statim fugerunt a facie eius. II Samuel 10:14 Filii autem Ammon videntes quia fugissent Syri, fugerunt et ipsi a facie Abisai, et ingressi sunt civitatem: reversusque est Ioab a filiis Ammon, et venit Ierusalem. II Samuel 10:15 Videntes igitur filii Ammon, quoniam Syrus expavit, et quoniam corruissent coram Israel, congregati sunt pariter. II Samuel 10:16 Misitque Adarezer, et eduxit Syros, qui erant trans fluvium, et adduxit eorum exercitum: Sobach autem, magister militiae Adarezer, erat princeps eorum. II Samuel 10:17 Quod cum nunciatum esset David, contraxit omnem Israelem, et transivit Iordanem, venitque in Helam: et direxerunt aciem Syri ex adverso David, et pugnaverunt contra eum. II Samuel 10:18 Fugeruntque Syri a facie Israel, et occidit David de Syris septingentos currus, et quadraginta millia equitum: et Sobach principem militiae percussit: qui statim mortuus est. II Samuel 10:19 Videntes autem universi reges, qui erant in praesidio Adarezer, se victos esse ab Israel, expaverunt et fugerunt quinquaginta et octo millia coram Israel. Et fecerunt pacem cum Israel: et servierunt eis, timueruntque Syri auxilium praebere filiis Ammon. II Samuel 11:0 II Samuel 11:1 Factum est autem, vertente anno, eo tempore quo solent reges ad bella procedere, misit David Ioab, et servos suos cum eo, et universum Israel, et vastaverunt filios Ammon, et obsederunt Rabba: David autem remansit in Ierusalem. II Samuel 11:2 Dum haec agerentur, accidit ut surgeret David de strato suo post meridiem, et deambularet in solario domus regiae: viditque mulierem se lavantem, ex adverso super solarium suum: erat autem mulier pulchra valde. II Samuel 11:3 Misit ergo rex, et requisivit quae esset mulier. Nunciatumque est ei quod ipsa esset Bethsabee filia Eliam, uxor Uriae Hethaei. II Samuel 11:4 Missis itaque David nunciis, tulit eam. quae cum ingressa esset ad illum, dormivit cum ea: statimque sanctificata est ab immunditia sua: II Samuel 11:5 et reversa est domum suam concepto foetu. Mittensque nunciavit David, et ait: Concepi. II Samuel 11:6 Misit autem David ad Ioab, dicens: Mitte ad me Uriam Hethaeum. Misitque Ioab Uriam ad David. II Samuel 11:7 Et venit Urias ad David. Quaesivitque David quam recte ageret Ioab, et populus, et quomodo administraretur bellum. II Samuel 11:8 et dixit David ad Uriam: Vade in domum tuam, et lava pedes tuos. Et egressus est Urias de domo regis, secutusque est eum cibus regius. II Samuel 11:9 Dormivit autem Urias ante portam domus regiae cum aliis servis domini sui, et non descendit ad domum suam. II Samuel 11:10 Nunciatumque est David a dicentibus: Non ivit Urias in domum suam. Et ait David ad Uriam: Numquid non de via venisti? quare non descendisti in domum tuam? II Samuel 11:11 Et ait Urias ad David: Arca Dei et Israel et Iuda habitant in papilionibus, et dominus meus Ioab, et servi domini mei super faciem terrae manent: et ego ingrediar domum meam, ut comedam et bibam, et dormiam cum uxore mea? per salutem tuam, et per salutem animae tuae non faciam rem hanc. II Samuel 11:12 Ait ergo David ad Uriam: Mane hic etiam hodie, et cras dimittam te. Mansit Urias in Ierusalem in die illa et altera: II Samuel 11:13 et vocavit eum David ut comederet coram se et biberet, et inebriavit eum: qui egressus vespere, dormivit in stratu suo cum servis domini sui, et in domum suam non descendit. II Samuel 11:14 Factum est ergo mane, et scripsit David epistolam ad Ioab: misitque per manum Uriae, II Samuel 11:15 scribens in epistola: Ponite Uriam ex adverso belli, ubi fortissimum est praelium: et derelinquite eum, ut percussus intereat. II Samuel 11:16 Igitur cum Ioab obsideret urbem, posuit Uriam in loco ubi sciebat viros esse fortissimos. II Samuel 11:17 Egressique viri de civitate, bellabant adversum Ioab, et ceciderunt de populo servorum David, et mortuus est etiam Urias Hethaeus. II Samuel 11:18 Misit itaque Ioab, et nunciavit David omnia verba praelii: II Samuel 11:19 praecepitque nuncio, dicens: Cum compleveris universos sermones belli ad regem, II Samuel 11:20 si eum videris indignari, et dixerit: Quare accessistis ad murum, ut praeliaremini? an ignorabatis quod multa desuper ex muro tela mittantur? II Samuel 11:21 Quis percussit Abimelech filium Ierobaal? nonne mulier misit super eum fragmen molae de muro, et interfecit eum in Thebes? quare iuxta murum accessistis? dices: Etiam servus tuus Urias Hethaeus occubuit. II Samuel 11:22 Abiit ergo nuncius, et venit, et narravit David omnia quae ei praeceperat Ioab. II Samuel 11:23 Et dixit nuncius ad David: Praevaluerunt adversum nos viri, et egressi sunt ad nos in agrum: nos autem facto impetu persecuti eos sumus usque ad portam civitatis. II Samuel 11:24 Et direxerunt iacula sagittarii ad servos tuos ex muro desuper: mortuique sunt de servis regis, quinetiam servus tuus Urias Hethaeus mortuus est. II Samuel 11:25 Et dixit David ad nuncium: Haec dices Ioab: Non te frangat ista res: varius enim eventus est belli, et nunc hunc, et nunc illum consumit gladius: conforta bellatores tuos adversus urbem, ut destruas eam, et exhortare eos. II Samuel 11:26 Audivit autem uxor Uriae, quod mortuus esset Urias vir suus, et planxit eum. II Samuel 11:27 Transactoque luctu misit David, et introduxit eam in domum suam, et facta est ei uxor, peperitque ei filium: et displicuit verbum hoc, quod fecerat David, coram Domino. II Samuel 12:0 II Samuel 12:1 Misit ergo Dominus Nathan ad David: qui cum venisset ad eum, dixit ei: Duo viri erant in civitate una, unus dives, et alter pauper. II Samuel 12:2 Dives habebat oves, et boves plurimos valde. II Samuel 12:3 Pauper autem nihil habebat omnino, praeter ovem unam parvulam, quam emerat et nutrierat, et quae creverat apud eum cum filiis eius simul, de pane illius comedens, et de calice eius bibens, et in sinu illius dormiens: eratque illi sicut filia. II Samuel 12:4 Cum autem peregrinus quidam venisset ad divitem, parcens ille sumere de ovibus et de bobus suis, ut exhiberet convivium peregrino illi, qui venerat ad se, tulit ovem viri pauperis, et praeparavit cibos homini qui venerat ad se. II Samuel 12:5 Iratus autem indignatione David adversus hominem illum nimis, dixit ad Nathan: Vivit Dominus, quoniam filius mortis est vir qui fecit hoc. II Samuel 12:6 Ovem reddet in quadruplum, eo quod fecerit verbum istud, et non pepercerit. II Samuel 12:7 Dixit autem Nathan ad David: Tu es ille vir. Haec dicit Dominus Deus Israel: Ego unxi te in regem super Israel, et ego erui te de manu Saul, II Samuel 12:8 et dedi tibi domum domini tui, et uxores domini tui in sinu tuo, dedique tibi domum Israel et Iuda: et si parva sunt ista, adiiciam tibi multo maiora. II Samuel 12:9 Quare ergo contempsisti verbum Domini ut faceres malum in conspectu meo? Uriam Hethaeum percussisti gladio, et uxorem illius accepisti in uxorem tibi, et interfecisti eum gladio filiorum Ammon. II Samuel 12:10 Quam ob rem non recedet gladius de domo tua usque in sempiternum, eo quod despexeris me, et tuleris uxorem Uriae Hethaei, ut esset uxor tua. II Samuel 12:11 Itaque haec dicit Dominus: Ecce, ego suscitabo super te malum de domo tua, et tollam uxores tuas in oculis tuis, et dabo proximo tuo, et dormiet cum uxoribus tuis in oculis Solis huius. II Samuel 12:12 Tu enim fecisti abscondite: ego autem faciam verbum istud in conspectu omnis Israel, et in conspectu Solis. II Samuel 12:13 Et dixit David ad Nathan: Peccavi Domino. Dixitque Nathan ad David: Dominus quoque transtulit peccatum tuum: non morieris. II Samuel 12:14 Verumtamen, quoniam blasphemare fecisti inimicos Domini, propter verbum hoc, filius, qui natus est tibi, morte morietur. II Samuel 12:15 Et reversus est Nathan in domum suam. Percussit quoque Dominus parvulum, quem pepererat uxor Uriae David, et desperatus est. II Samuel 12:16 Deprecatusque est David Dominum pro parvulo: et ieiunavit David ieiunio, et ingressus seorsum, iacuit super terram. II Samuel 12:17 Venerunt autem seniores domus eius, cogentes eum ut surgeret de terra: qui noluit, nec comedit cum eis cibum. II Samuel 12:18 Accidit autem die septima ut moreretur infans: timueruntque servi David nunciare ei quod mortuus esset parvulus. dixerunt enim: Ecce cum parvulus adhuc viveret, loquebamur ad eum, et non audiebat vocem nostram: quanto magis si dixerimus: Mortuus est puer, se affliget? II Samuel 12:19 Cum ergo David audisset servos suos mussitantes, intellexit quod mortuus esset infantulus: dixitque ad servos suos: Num mortuus est puer? Qui responderunt ei: Mortuus est. II Samuel 12:20 Surrexit ergo David de terra: et lotus unctusque est: cumque mutasset vestem, ingressus est domum Domini: et adoravit, et venit in domum suam, petivitque ut ponerent ei panem, et comedit. II Samuel 12:21 Dixerunt autem ei servi sui: Quis est sermo, quem fecisti? propter infantem, cum adhuc viveret, ieiunasti et flebas: mortuo autem puero, surrexisti, et comedisti panem. II Samuel 12:22 Qui ait: Propter infantem, dum adhuc viveret, ieiunavi et flevi: dicebam enim: Quis scit si forte donet eum mihi Dominus, et vivat infans? II Samuel 12:23 Nunc autem quia mortuus est, quare ieiuno? Numquid potero revocare eum amplius? ego vadam magis ad eum: ille vero non revertetur ad me. II Samuel 12:24 Et consolatus est David Bethsabee uxorem suam, ingressusque ad eam, dormivit cum ea: quae genuit filium, et vocavit nomen eius Salomon, et Dominus dilexit eum. II Samuel 12:25 Misitque in manu Nathan prophetae, et vocavit nomen eius, Amabilis Domino, eo quod diligeret eum Dominus. II Samuel 12:26 Igitur pugnabat Ioab contra Rabbath filiorum Ammon, et expugnabat urbem regiam. II Samuel 12:27 Misitque Ioab nuncios ad David, dicens: Dimicavi adversum Rabbath, et capienda est Urbs aquarum. II Samuel 12:28 Nunc igitur congrega reliquam partem populi, et obside civitatem, et cape eam: ne, cum a me vastata fuerit urbs, nomini meo ascribatur victoria. II Samuel 12:29 Congregavit itaque David omnem populum, et profectus est adversum Rabbath: cumque dimicasset, cepit eam. II Samuel 12:30 Et tulit diadema regis eorum de capite eius, pondo auri talentum, habens gemmas pretiosissimas, et impositum est super caput David. Sed et praedam civitatis asportavit multam valde: II Samuel 12:31 populum quoque eius adducens serravit, et circumegit super eos ferrata carpenta: divisitque cultris, et traduxit in typo laterum: sic fecit universis civitatibus filiorum Ammon: et reversus est David, et omnis exercitus in Ierusalem. II Samuel 13:0 II Samuel 13:1 Factum est autem post haec, ut Absalom filii David sororem speciosissimam, vocabulo Thamar, adamaret Amnon filius David, II Samuel 13:2 et deperiret in eam valde, ita ut propter amorem eius aegrotaret: quia cum esset virgo, difficile ei videbatur ut quippiam inhoneste ageret cum ea. II Samuel 13:3 Erat autem Amnon amicus, nomine Ionadab filius Semmaa fratris David, vir prudens valde. II Samuel 13:4 Qui dixit ad eum: Quare sic attenuaris macie fili regis per singulos dies? cur non indicas mihi? Dixitque ei Amnon: Thamar sororem fratris mei Absalom amo. II Samuel 13:5 Cui respondit Ionadab: Cuba super lectum tuum, et languorem simula: cumque venerit pater tuus ut visitet te, dic ei: Veniat, oro, Thamar soror mea, ut det mihi cibum, et faciat pulmentum, ut comedam de manu eius. II Samuel 13:6 Accubuit itaque Amnon, et quasi aegrotare coepit: cumque venisset rex ad visitandum eum, ait Amnon ad regem: Veniat, obsecro, Thamar soror mea, ut faciat in oculis meis duas sorbitiunculas, et cibum capiam de manu eius. II Samuel 13:7 Misit ergo David ad Thamar domum, dicens: Veni in domum Amnon fratris tui, et fac ei pulmentum. II Samuel 13:8 Venitque Thamar in domum Amnon fratris sui: ille autem iacebat: quae tollens farinam commiscuit: et liquefaciens, in oculis eius coxit sorbitiunculas. II Samuel 13:9 Tollensque quod coxerat, effudit, et posuit coram eo, et noluit comedere: dixitque Amnon: Eiicite universos a me. Cumque eiecissent omnes, II Samuel 13:10 dixit Amnon ad Thamar: Infer cibum in conclave, ut vescar de manu tua. Tulit ergo Thamar sorbitiunculas, quas fecerat, et intulit ad Amnon fratrem suum in conclavi. II Samuel 13:11 Cumque obtulisset ei cibum, apprehendit eam, et ait: Veni, cuba mecum soror mea. II Samuel 13:12 Quae respondit ei: Noli frater mi, noli opprimere me, neque enim hoc fas est in Israel: noli facere stultitiam hanc. II Samuel 13:13 Ego enim ferre non potero opprobrium meum, et tu eris quasi unus de insipientibus in Israel: quin potius loquere ad regem, et non negabit me tibi. II Samuel 13:14 Noluit autem acquiescere precibus eius, sed praevalens viribus oppressit eam, et cubavit cum ea. II Samuel 13:15 Et exosam eam habuit Amnon odio magno nimis: ita ut maius esset odium, quo oderat eam, amore quo ante dilexerat. Dixitque ei Amnon: Surge, et vade. II Samuel 13:16 Quae respondit ei: Maius est hoc malum, quod nunc agis adversum me, quam quod ante fecisti, expellens me. Et noluit audire eam: II Samuel 13:17 sed vocato puero, qui ministrabat ei, dixit: Eiice hanc a me foras, et claude ostium post eam. II Samuel 13:18 Quae induta erat talari tunica: huiuscemodi enim filiae regis virgines vestibus utebantur. Eiecit itaque eam minister illius foras: clausitque fores post eam. II Samuel 13:19 Quae aspergens cinerem capiti suo, scissa talari tunica, impositisque manibus super caput suum, ibat ingrediens, et clamans. II Samuel 13:20 Dixit autem ei Absalom frater suus: Numquid Amnon frater tuus concubuit tecum? sed nunc soror tace, frater tuus est: neque affligas cor tuum pro hac re. Mansit itaque Thamar contabescens in domo Absalom fratris sui. II Samuel 13:21 Cum autem audisset rex David verba haec, contristatus est valde, et noluit contristare spiritum Amnon filii sui, quoniam diligebat eum, quia primogenitus erat ei. II Samuel 13:22 Porro non est locutus Absalom ad Amnon nec malum, nec bonum: oderat enim Absalom Amnon, eo quod violasset Thamar sororem suam. II Samuel 13:23 Factum est autem post tempus biennii, ut tonderentur oves Absalom in Baalhasor, quae est iuxta Ephraim: et vocavit Absalom omnes filios regis, II Samuel 13:24 venitque ad regem, et ait ad eum: Ecce tondentur oves servi tui: veniat, oro, rex cum servis suis ad servum suum. II Samuel 13:25 Dixitque rex ad Absalom: Noli fili mi, noli rogare ut veniamus omnes, et gravemus te. Cum autem cogeret eum, et noluisset ire, benedixit ei. II Samuel 13:26 Et ait Absalom: Si non vis venire, veniat, obsecro, nobiscum saltem Amnon frater meus. Dixitque ad eum rex: Non est necesse ut vadat tecum. II Samuel 13:27 Coegit itaque Absalom eum, et dimisit cum eo Amnon et universos filios regis. Feceratque Absalom convivium quasi convivium regis. II Samuel 13:28 Praeceperat autem Absalom pueris suis, dicens: Observate cum temulentus fuerit Amnon vino, et dixero vobis: Percutite eum, et interficite, nolite timere: ego enim sum qui praecipio vobis: roboramini, et estote viri fortes. II Samuel 13:29 Fecerunt ergo pueri Absalom adversum Amnon, sicut praeceperat eis Absalom. Surgentesque omnes filii regis ascenderunt singuli mulas suas, et fugerunt. II Samuel 13:30 Cumque adhuc pergerent in itinere, fama pervenit ad David, dicens: Percussit Absalom omnes filios regis, et non remansit ex eis saltem unus. II Samuel 13:31 Surrexit itaque rex, et scidit vestimenta sua: et cecidit super terram, et omnes servi illius, qui assistebant ei, sciderunt vestimenta sua. II Samuel 13:32 Respondens autem Ionadab filius Semmaa fratris David, dixit: Ne aestimet dominus meus rex, quod omnes pueri filii regis occisi sint: Amnon solus mortuus est, quoniam in ore Absalom erat positus ex die qua oppressit Thamar sororem eius. II Samuel 13:33 Nunc ergo ne ponat dominus meus rex super cor suum verbum istud, dicens: Omnes filii regis occisi sunt: quoniam Amnon solus mortuus est. II Samuel 13:34 Fugit autem Absalom: et elevavit puer speculator oculos suos, et aspexit: et ecce populus multus veniebat per iter devium ex latere montis. II Samuel 13:35 Dixit autem Ionadab ad regem: Ecce filii regis adsunt: iuxta verbum servi tui sic factum est. II Samuel 13:36 Cumque cessasset loqui, apparuerunt et filii regis: et intrantes levaverunt vocem suam, et fleverunt: sed et rex et omnes servi eius fleverunt ploratu magno nimis. II Samuel 13:37 Porro Absalom fugiens, abiit ad Tholomai filium Ammiud regem Gessur. Luxit ergo David filium suum multis diebus. II Samuel 13:38 Absalom autem cum fugisset, et venisset in Gessur, fuit ibi tribus annis. II Samuel 13:39 Cessavitque rex David persequi Absalom, eo quod consolatus esset super Amnon interitu. II Samuel 14:0 II Samuel 14:1 Intelligens autem Ioab filius Sarviae, quod cor regis versum esset ad Absalom, II Samuel 14:2 misit Thecuam, et tulit inde mulierem sapientem: dixitque ad eam: Lugere te simula, et induere veste lugubri, et ne ungaris oleo, ut sis quasi mulier iam plurimo tempore lugens mortuum: II Samuel 14:3 et ingredieris ad regem, et loqueris ad eum sermones huiuscemodi. Posuit autem Ioab verba in ore eius. II Samuel 14:4 Itaque cum ingressa fuisset mulier Thecuitis ad regem, cecidit coram eo super terram, et adoravit, et dixit: Serva me rex. II Samuel 14:5 Et ait ad eam rex: Quid causae habes? Quae respondit: Heu, mulier vidua ego sum: mortuus est enim vir meus. II Samuel 14:6 Et ancillae tuae erant duo filii: qui rixati sunt adversum se in agro, nullusque erat, qui eos prohibere posset: et percussit alter alterum, et interfecit eum. II Samuel 14:7 Et ecce consurgens universa cognatio adversum ancillam tuam, dicit: Trade eum, qui percussit fratrem suum, ut occidamus eum pro anima fratris sui, quem interfecit, et deleamus heredem: et quaerunt extinguere scintillam meam, quae relicta est, ut non supersit viro meo nomen, et reliquiae super terram. II Samuel 14:8 Et ait rex ad mulierem: Vade in domum tuam, et ego iubebo pro te. II Samuel 14:9 Dixitque mulier Thecuitis ad regem: In me, domine mi rex, sit iniquitas, et in domum patris mei: rex autem et thronus eius sit innocens. II Samuel 14:10 Et ait rex: Qui contradixerit tibi, adduc eum ad me, et ultra non addet ut tangat te. II Samuel 14:11 Quae ait: Recordetur rex Domini Dei sui, ut non multiplicentur proximi sanguinis ad ulciscendum, et nequaquam interficiant filium meum. Qui ait: Vivit Dominus, quia non cadet de capillis filii tui super terram. II Samuel 14:12 Dixit ergo mulier: Loquatur ancilla tua ad dominum meum regem verbum. Et ait: Loquere. II Samuel 14:13 Dixitque mulier: Quare cogitasti huiuscemodi rem contra populum Dei, et locutus est rex verbum istud, ut peccet, et non reducat eiectum suum? II Samuel 14:14 Omnes morimur, et quasi aquae dilabimur in terram, quae non revertuntur: nec vult Deus perire animam, sed retractat cogitans ne penitus pereat qui abiectus est. II Samuel 14:15 Nunc igitur veni, ut loquar ad dominum meum regem verbum hoc, praesente populo. Et dixit ancilla tua: Loquar ad regem, si quo modo faciat rex verbum ancillae suae. II Samuel 14:16 Et audivit rex, ut liberaret ancillam suam de manu omnium, qui volebant de hereditate Dei delere me, et filium meum simul. II Samuel 14:17 Dicat ergo ancilla tua, ut fiat verbum domini mei regis sicut sacrificium. Sicut enim Angelus Dei, sic est Dominus meus rex, ut nec benedictione, nec maledictione moveatur: unde et Dominus Deus tuus est tecum. II Samuel 14:18 Et respondens rex, dixit ad mulierem: Ne abscondas a me verbum, quod te interrogo. Dixitque ei mulier: Loquere domine mi rex. II Samuel 14:19 Et ait rex: Numquid manus Ioab tecum est in omnibus istis? Respondit mulier, et ait: Per salutem animae tuae, domine mi rex, nec ad sinistram, nec ad dexteram est ex omnibus his, quae locutus est dominus meus rex: servus enim tuus Ioab, ipse praecepit mihi, et ipse posuit in os ancillae tuae omnia verba haec. II Samuel 14:20 Ut verterem figuram sermonis huius, servus tuus Ioab praecepit istud: tu autem domine mi rex, sapiens es, sicut habet sapientiam Angelus Dei, ut intelligas omnia super terram. II Samuel 14:21 Et ait rex ad Ioab: Ecce placatus feci verbum tuum: vade ergo, et revoca puerum Absalom. II Samuel 14:22 Cadensque Ioab super faciem suam in terram, adoravit, et benedixit regi: et dixit Ioab: Hodie intellexit servus tuus, quia inveni gratiam in oculis tuis, domine mi rex: fecisti enim sermonem servi tui. II Samuel 14:23 Surrexit ergo Ioab et abiit in Gessur, et adduxit Absalom in Ierusalem. II Samuel 14:24 Dixit autem rex: Revertatur in domum suam, et faciem meam non videat. Reversus est itaque Absalom in domum suam, et faciem regis non vidit. II Samuel 14:25 Porro sicut Absalom, vir non erat pulcher in omni Israel, et decorus nimis: a vestigio pedis usque ad verticem non erat in eo ulla macula. II Samuel 14:26 Et quando tondebat capillum (semel autem in anno tondebatur, quia gravabat eum caesaries) ponderabat capillos capitis sui ducentis siclis, pondere publico. II Samuel 14:27 Nati sunt autem Absalom filii tres: et filia una nomine Thamar, elegantis formae. II Samuel 14:28 Mansitque Absalom in Ierusalem duobus annis, et faciem regis non vidit. II Samuel 14:29 Misit itaque ad Ioab, ut mitteret eum ad regem: qui noluit venire ad eum. Cumque secundo misisset, et ille noluisset venire ad eum, II Samuel 14:30 dixit servis suis: Scitis agrum Ioab iuxta agrum meum, habentem messem hordei: ite igitur, et succendite eum igni. Succenderunt ergo servi Absalom segetem igni. Et venientes servi Ioab, scissis vestibus suis, dixerunt: Succenderunt servi Absalom partem agri igni. II Samuel 14:31 Surrexitque Ioab, et venit ad Absalom in domum eius, et dixit: Quare succenderunt servi tui segetem meam igni? II Samuel 14:32 Et respondit Absalom ad Ioab: Misi ad te obsecrans ut venires ad me, et mitterem te ad regem, et diceres ei: Quare veni de Gessur? melius mihi erat ibi esse: obsecro ergo ut videam faciem regis: quod si memor est iniquitatis meae, interficiat me. II Samuel 14:33 Ingressus itaque Ioab ad regem, nunciavit ei omnia: vocatusque est Absalom, et intravit ad regem, et adoravit super faciem terrae coram eo: osculatusque est rex Absalom. II Samuel 15:0 II Samuel 15:1 Igitur post haec fecit sibi Absalom currus, et equites, et quinquaginta viros, qui praecederent eum. II Samuel 15:2 Et mane consurgens Absalom, stabat iuxta introitum portae in via, et omnem virum, qui habebat negotium ut veniret ad regis iudicium, vocabat Absalom ad se, et dicebat: De qua civitate es tu? Qui respondens aiebat: Ex una tribu Israel ego sum servus tuus. II Samuel 15:3 Respondebatque ei Absalom: Videntur mihi sermones tui boni et iusti. Sed non est qui te audiat constitutus a rege. dicebatque Absalom: II Samuel 15:4 Quis me constituat iudicem super terram, ut ad me veniant omnes, qui habent negotium, et iuste iudicem? II Samuel 15:5 Sed et cum accederet ad eum homo ut salutaret illum, extendebat manum suam, et apprehendens, osculabatur eum. II Samuel 15:6 Faciebatque hoc omni Israel venienti ad iudicium, ut audiretur a rege, et solicitabat corda virorum Israel. II Samuel 15:7 Post quattuor autem annos, dixit Absalom ad regem David: Vadam, et reddam vota mea quae vovi Domino in Hebron. II Samuel 15:8 Vovens enim vovit servus tuus, cum esset in Gessur Syriae, dicens: Si reduxerit me Dominus in Ierusalem, sacrificabo Domino. II Samuel 15:9 Dixitque ei rex David: Vade in pace. Et surrexit, et abiit in Hebron. II Samuel 15:10 Misit autem Absalom exploratores in universas tribus Israel, dicens: Statim ut audieritis clangorem buccinae, dicite: Regnabit Absalom in Hebron. II Samuel 15:11 Porro cum Absalom ierunt ducenti viri de Ierusalem vocati, euntes simplici corde, et causam penitus ignorantes. II Samuel 15:12 Accersivit quoque Absalom Achitophel Gilonitem consiliarium David, de civitate sua Gilo. Cumque immolaret victimas, facta est coniuratio valida, populusque concurrens augebatur cum Absalom. II Samuel 15:13 Venit igitur nuncius ad David, dicens: Toto corde universus Israel sequitur Absalom. II Samuel 15:14 Et ait David servis suis, qui erant cum eo in Ierusalem: Surgite, fugiamus: neque enim erit nobis effugium a facie Absalom: festinate egredi, ne forte veniens occupet nos, et impleat super nos ruinam, et percutiat civitatem in ore gladii. II Samuel 15:15 Dixeruntque servi regis ad eum: omnia quaecumque praeceperit dominus noster rex, libenter exequemur servi tui. II Samuel 15:16 Egressus est ergo rex, et universa domus eius pedibus suis: et reliquit rex decem mulieres concubinas ad custodiendam domum. II Samuel 15:17 Egressusque rex et omnis Israel pedibus suis, stetit procul a domo: II Samuel 15:18 et universi servi eius ambulabant iuxta eum, et legiones Cerethi, et Phelethi, et omnes Gethaei, pugnatores validi, sexcenti viri qui secuti eum fuerant de Geth pedites, praecedebant regem. II Samuel 15:19 Dixit autem rex ad Ethai Gethaeum: Cur venis nobiscum? revertere, et habita cum rege, quia peregrinus es, et egressus es de loco tuo. II Samuel 15:20 Heri venisti, et hodie compelleris nobiscum egredi? ego autem vadam quo iturus sum: revertere, et reduc tecum fratres tuos, et Dominus faciet tecum misericordiam, et veritatem, quia ostendisti gratiam et fidem. II Samuel 15:21 Et respondit Ethai regi, dicens: Vivit Dominus, et vivit dominus meus rex: quoniam in quocumque loco fueris domine mi rex, sive in morte, sive in vita, ibi erit servus tuus. II Samuel 15:22 Et ait David Ethai: Veni, et transi. Et transivit Ethai Gethaeus, et omnes viri, qui cum eo erant, et reliqua multitudo. II Samuel 15:23 Omnesque flebant voce magna, et universus populus transibat: rex quoque transgrediebatur Torrentem Cedron, et cunctus populus incedebat contra viam olivae, quae respicit ad desertum. II Samuel 15:24 Venit autem et Sadoc sacerdos, et universi Levitae cum eo, portantes arcam foederis Dei, et deposuerunt arcam Dei: et ascendit Abiathar, donec expletus esset omnis populus, qui egressus fuerat de civitate. II Samuel 15:25 Et dixit rex ad Sadoc: Reporta arcam Dei in urbem: si invenero gratiam in oculis Domini, reducet me, et ostendet mihi eam, et tabernaculum suum. II Samuel 15:26 Si autem dixerit mihi: Non places: praesto sum, faciat quod bonum est coram se. II Samuel 15:27 Et dixit rex ad Sadoc sacerdotem: O videns revertere in civitatem in pace: et Achimaas filius tuus, et Ionathas filius Abiathar duo filii vestri, sint vobiscum. II Samuel 15:28 Ecce ego abscondar in campestribus deserti, donec veniat sermo a vobis indicans mihi. II Samuel 15:29 Reportaverunt ergo Sadoc, et Abiathar arcam Dei in Ierusalem: et manserunt ibi. II Samuel 15:30 Porro David ascendebat Clivum olivarum, scandens et flens, nudis pedibus incedens, et operto capite, sed et omnis populus, qui erat cum eo, operto capite ascendebat plorans. II Samuel 15:31 Nunciatum est autem David quod et Achitophel esset in coniuratione cum Absalom, dixitque David: Infatua, quaeso, Domine consilium Achitophel. II Samuel 15:32 Cumque ascenderet David summitatem montis, in quo adoraturus erat Dominum, ecce occurrit ei Chusai Arachites, scissa veste, et terra pleno capite. II Samuel 15:33 Et dixit ei David: Si veneris mecum, eris mihi oneri: II Samuel 15:34 si autem in civitatem revertaris, et dixeris Absalom: Servus tuus sum, rex: patere me vivere sicut fui servus patris tui, sic ero servus tuus: dissipabis consilium Achitophel. II Samuel 15:35 Habes autem tecum Sadoc, et Abiathar sacerdotes: et omne verbum quodcumque audieris de domo regis, indicabis Sadoc, et Abiathar sacerdotibus. II Samuel 15:36 Sunt enim cum eis duo filii eorum Achimaas filius Sadoc, et Ionathas filius Abiathar: et mittetis per eos ad me omne verbum quod audieritis. II Samuel 15:37 Veniente ergo Chusai amico David in civitatem, Absalom quoque ingressus est Ierusalem. II Samuel 16:0 II Samuel 16:1 Cumque David transisset paululum montis verticem, apparuit Siba puer Miphiboseth in occursum eius, cum duobus asinis, qui onerati erant ducentis panibus, et centum alligaturis uvae passae, et centum massis palatharum, et duobus utribus vini. II Samuel 16:2 Et dixit rex Sibae. Quid sibi volunt haec? Responditque Siba: Domine mi rex, asini pro domesticis regis sunt, ut sedeant: panes et palathae ad vescendum pueris tuis: vinum autem ut bibat siquis defecerit in deserto. II Samuel 16:3 Et ait rex: Ubi est filius domini tui? Responditque Siba regi: Remansit in Ierusalem, dicens: Hodie restituet mihi domus Israel regnum patris mei. II Samuel 16:4 Et ait rex Sibae: Tua sint omnia quae fuerunt Miphiboseth. Dixitque Siba: Oro ut inveniam gratiam coram te, domine mi rex. II Samuel 16:5 Venit ergo rex David usque Bahurim: et ecce egrediebatur inde vir de cognatione domus Saul, nomine Semei, filius Gera, procedebatque egrediens, et maledicebat, II Samuel 16:6 mittebatque lapides contra David, et contra universos servos regis David: omnis autem populus, et universi bellatores a dextro, et a sinistro latere regis incedebant. II Samuel 16:7 Ita autem loquebatur Semei cum malediceret regi: Egredere, egredere vir sanguinum, et vir Belial. II Samuel 16:8 Reddidit tibi Dominus universum sanguinem domus Saul: quoniam invasisti regnum pro eo, et dedit Dominus regnum in manu Absalom filii tui, et ecce premunt te mala tua, quoniam vir sanguinum es. II Samuel 16:9 Dixit autem Abisai filius Sarviae, regi: Quare maledicit canis hic moriturus domino meo regi? vadam, et amputabo caput eius. II Samuel 16:10 Et ait rex: Quid mihi et vobis est filii Sarviae? dimittite eum, ut maledicat: Dominus enim praecepit ei ut malediceret David: et quis est qui audeat dicere, quare sic fecerit? II Samuel 16:11 Et ait rex Abisai, et universis servis suis: Ecce filius meus, qui egressus est de utero meo, quaerit animam meam: quanto magis hic filius Iemini? dimittite eum ut maledicat iuxta praeceptum Domini: II Samuel 16:12 si forte respiciat Dominus afflictionem meam, et reddat mihi Dominus bonum pro maledictione hac hodierna. II Samuel 16:13 Ambulabat itaque David et socii eius per viam cum eo. Semei autem per iugum montis ex latere, contra illum gradiebatur, maledicens, et mittens lapides adversum eum, terramque spargens. II Samuel 16:14 Venit itaque rex, et universus populus cum eo lassus, et refocillati sunt ibi. II Samuel 16:15 Absalom autem et omnis populus eius ingressi sunt Ierusalem, sed et Achitophel cum eo. II Samuel 16:16 Cum autem venisset Chusai Arachites amicus David ad Absalom, locutus est ad eum: Salve rex, salve rex. II Samuel 16:17 Ad quem Absalom, Haec est, inquit, gratia tua ad amicum tuum? quare non ivisti cum amico tuo? II Samuel 16:18 Responditque Chusai ad Absalom: Nequaquam: quia illius ero, quem elegit Dominus, et omnis hic populus, et universus Israel, et cum eo manebo. II Samuel 16:19 Sed ut et hoc inferam, cui ego serviturus sum? nonne filio regis? sicut parui patri tuo, ita parebo et tibi. II Samuel 16:20 Dixit autem Absalom ad Achitophel: Inite consilium quid agere debeamus. II Samuel 16:21 Et ait Achitophel ad Absalom: Ingredere ad concubinas patris tui, quas dimisit ad custodiendam domum: ut cum audierit omnis Israel quod foedaveris patrem tuum, roborentur tecum manus eorum. II Samuel 16:22 Tetenderunt ergo Absalom tabernaculum in solario, ingressusque est ad concubinas patris sui coram universo Israel. II Samuel 16:23 Consilium autem Achitophel, quod dabat in diebus illis, quasi siquis consuleret Deum: sic erat omne consilium Achitophel, et cum esset cum David, et cum esset cum Absalom. II Samuel 17:0 II Samuel 17:1 Dixit ergo Achitophel ad Absalom: Eligam mihi duodecim millia virorum, et consurgens persequar David hac nocte. II Samuel 17:2 Et irruens super eum (quippe qui lassus est, et solutis manibus) percutiam eum: cumque fugerit omnis populus, qui cum eo est, percutiam regem desolatum. II Samuel 17:3 Et reducam universum populum, quomodo unus homo reverti solet: unum enim virum tu quaeris: et omnis populus erit in pace. II Samuel 17:4 Placuitque sermo eius Absalom, et cunctis maioribus natu Israel. II Samuel 17:5 Ait autem Absalom: Vocate Chusai Arachiten, et audiamus quid etiam ipse dicat. II Samuel 17:6 Cumque venisset Chusai ad Absalom, ait Absalom ad eum: Huiuscemodi sermonem locutus est Achitophel: facere debemus an non? quod das consilium? II Samuel 17:7 Et dixit Chusai ad Absalom: Non est bonum consilium, quod dedit Achitophel hac vice. II Samuel 17:8 Et rursum intulit Chusai: Tu nosti patrem tuum, et viros, qui cum eo sunt, esse fortissimos et amaro animo, veluti si ursa raptis catulis in saltu saeviat: sed et pater tuus vir bellator est, nec morabitur cum populo. II Samuel 17:9 Forsitan nunc latitat in foveis, aut in uno, quo voluerit, loco: et cum ceciderit unus quilibet in principio, audiet quicumque audierit, et dicet: Facta est plaga in populo qui sequebatur Absalom. II Samuel 17:10 Et fortissimus quisque, cuius cor est quasi leonis, pavore solvetur: scit enim omnis populus Israel fortem esse patrem tuum, et robustos omnes qui cum eo sunt. II Samuel 17:11 Sed hoc mihi videtur rectum esse consilium: Congregetur ad te universus Israel, a Dan usque Bersabee, quasi arena maris innumerabilis: et tu eris in medio eorum. II Samuel 17:12 Et irruemus super eum in quocumque loco inventus fuerit: et operiemus eum, sicut cadere solet ros super terram: et non relinquemus de viris, qui cum eo sunt, ne unum quidem. II Samuel 17:13 Quod si urbem aliquam fuerit ingressus, circumdabit omnis Israel civitati illi funes, et trahemus eam in torrentem, ut non reperiatur ne calculus quidem ex ea. II Samuel 17:14 Dixitque Absalom, et omnes viri Israel: Melius est consilium Chusai Arachitae, consilio Achitophel: Domini autem nutu dissipatum est consilium Achitophel utile, ut induceret Dominus super Absalom malum. II Samuel 17:15 Et ait Chusai Sadoc, et Abiathar sacerdotibus: Hoc et hoc modo consilium dedit Achitophel Absalom, et senioribus Israel: et ego tale et tale dedi consilium. II Samuel 17:16 Nunc ergo mittite cito, et nunciate David, dicentes: Ne moreris nocte hac in campestribus deserti, sed absque dilatione transgredere: ne forte absorbeatur rex, et omnis populus qui cum eo est. II Samuel 17:17 Ionathas autem et Achimaas stabant iuxta Fontem rogel: abiit ancilla et nunciavit eis: et illi profecti sunt, ut referrent ad regem David nuncium: non enim poterant videri, aut introire civitatem. II Samuel 17:18 Vidit autem eos quidam puer, et indicavit Absalom: illi vero concito gradu ingressi sunt domum cuiusdam viri in Bahurim, qui habebat puteum in vestibulo suo, et descenderunt in eum. II Samuel 17:19 Tulit autem mulier, et expandit velamen super os putei, quasi siccans ptisanas: et sic latuit res. II Samuel 17:20 Cumque venissent servi Absalom in domum, ad mulierem dixerunt: Ubi est Achimaas et Ionathas? Et respondit eis mulier: Transierunt festinanter, gustata paululum aqua. At hi qui quaerebant, cum non reperissent, reversi sunt in Ierusalem. II Samuel 17:21 Cumque abiissent, ascenderunt illi de puteo, et pergentes nunciaverunt regi David, et dixerunt: Surgite, et transite cito fluvium: quoniam huiuscemodi dedit consilium contra vos Achitophel. II Samuel 17:22 Surrexit ergo David, et omnis populus qui cum eo erat, et transierunt Iordanem, donec dilucesceret: et ne unus quidem residuus fuit, qui non transisset fluvium. II Samuel 17:23 Porro Achitophel videns quod non fuisset factum consilium suum, stravit asinum suum, surrexitque et abiit in domum suam et in civitatem suam: et disposita domo sua, suspendio interiit, et sepultus est in sepulchro patris sui. II Samuel 17:24 David autem venit in Castra, et Absalom transivit Iordanem, ipse et omnes viri Israel cum eo. II Samuel 17:25 Amasam vero constituit Absalom pro Ioab super exercitum: Amasa autem erat filius viri, qui vocabatur Ietra de Iesraeli, qui ingressus est ad Abigail filiam Naas, sororem Sarviae, quae fuit mater Ioab. II Samuel 17:26 Et castrametatus est Israel cum Absalom in Terra Galaad. II Samuel 17:27 Cumque venisset David in Castra, Sobi filius Naas de Rabbath filiorum Ammon, et Machir filius Ammihel de Lodabar, et Berzellai Galaadites de Rogelim, II Samuel 17:28 obtulerunt ei stratoria, et tapetia, et vasa fictilia, frumentum, et hordeum, et farinam, et polentam, et fabam, et lentem, et frixum cicer, II Samuel 17:29 et mel, et butyrum, oves, et pingues vitulos. dederuntque David, et populo, qui cum eo erat, ad vescendum: suspicati enim sunt, populum fame, et siti fatigari in deserto. II Samuel 18:0 II Samuel 18:1 Igitur considerato David populo suo constituit super eos tribunos et centuriones, II Samuel 18:2 et dedit populi tertiam partem sub manu Ioab, et tertiam partem sub manu Abisai filii Sarviae fratris Ioab, et tertiam partem sub manu Ethai, qui erat de Geth, dixitque rex ad populum: Egrediar et ego vobiscum. II Samuel 18:3 Et respondit populus: Non exibis: sive enim fugerimus, non magnopere ad eos de nobis pertinebit: sive media pars ceciderit e nobis, non satis curabunt: quia tu unus pro decem millibus computaris: melius est igitur ut sis nobis in urbe praesidio. II Samuel 18:4 Ad quos rex ait: Quod vobis videtur rectum, hoc faciam. Stetit ergo rex iuxta portam: egrediebaturque populus per turmas suas centeni, et milleni. II Samuel 18:5 Et praecepit rex Ioab, et Abisai, et Ethai, dicens: Servate mihi puerum Absalom. Et omnis populus audiebat praecipientem regem cunctis principibus pro Absalom. II Samuel 18:6 Itaque egressus est populus in campum contra Israel, et factum est praelium in saltu Ephraim. II Samuel 18:7 Et caesus est ibi populus Israel ab exercitu David, factaque est plaga magna in die illa, viginti millium. II Samuel 18:8 Fuit autem ibi praelium dispersum super faciem omnis terrae, et multo plures erant, quos saltus consumpserat de populo, quam hi, quos voraverat gladius in die illa. II Samuel 18:9 Accidit autem ut occurreret Absalom servis David, sedens mulo: cumque ingressus fuisset mulus subter condensam quercum et magnam, adhaesit caput eius quercui: et illo suspenso inter caelum et terram, mulus, cui insederat, pertransivit. II Samuel 18:10 Vidit autem hoc quispiam, et nunciavit Ioab, dicens: Vidi Absalom pendere de quercu. II Samuel 18:11 Et ait Ioab viro, qui nunciaverat ei: Si vidisti, quare non confodisti eum cum terra, et ego dedissem tibi decem argenti siclos, et unum balteum? II Samuel 18:12 Qui dixit ad Ioab: Si appenderes in manibus meis mille argenteos, nequaquam mitterem manum meam in filium regis: audientibus enim nobis praecepit rex tibi, et Abisai, et Ethai, dicens: Custodite mihi puerum Absalom. II Samuel 18:13 Sed et si fecissem contra animam meam audacter, nequaquam hoc regem latere potuisset, et tu stares ex adverso? II Samuel 18:14 Et ait Ioab: Non sicut tu vis, sed aggrediar eum coram te. Tulit ergo tres lanceas in manu sua, et infixit eas in corde Absalom: cumque adhuc palpitaret haerens in quercu, II Samuel 18:15 cucurrerunt decem iuvenes armigeri Ioab, et percutientes interfecerunt eum. II Samuel 18:16 Cecinit autem Ioab buccina, et retinuit populum, ne persequeretur fugientem Israel, volens parcere multitudini. II Samuel 18:17 Et tulerunt Absalom, et proiecerunt eum in saltu, in foveam grandem, et comportaverunt super eum acervum lapidum magnum nimis: omnis autem Israel fugit in tabernacula sua. II Samuel 18:18 Porro Absalom erexerat sibi, cum adhuc viveret, titulum qui est in Valle regis: dixerat enim: Non habeo filium, et hoc erit monimentum nominis mei. Vocavitque titulum nomine suo, et appellatur Manus Absalom, usque ad hanc diem. II Samuel 18:19 Achimaas autem filius Sadoc, ait: Curram, et nunciabo regi, quia iudicium fecerit ei Dominus de manu inimicorum eius. II Samuel 18:20 Ad quem Ioab dixit: Non eris nuncius in hac die, sed nunciabis in alia: hodie nolo te nunciare, filius enim regis est mortuus. II Samuel 18:21 Et ait Ioab Chusi: Vade, et nuncia regi quae vidisti. Adoravit Chusi Ioab, et cucurrit. II Samuel 18:22 Rursus autem Achimaas filius Sadoc dixit ad Ioab: Quid impedit si etiam ego curram post Chusi? Dixitque ei Ioab: Quid vis currere fili mi? Veni huc! non eris boni nuncii baiulus. II Samuel 18:23 Qui respondit: Quid enim si cucurrero? Et ait ei: Curre. Currens ergo Achimaas per viam compendii, transivit Chusi. II Samuel 18:24 David autem sedebat inter duas portas: speculator vero, qui erat in fastigio portae super murum, elevans oculos, vidit hominem currentem solum. II Samuel 18:25 Et exclamans indicavit regi: dixitque rex: Si solus est, bonus est nuncius in ore eius. Properante autem illo, et accedente propius, II Samuel 18:26 vidit speculator hominem alterum currentem, et vociferans in culmine, ait: Apparet mihi alter homo currens solus. Dixitque rex: Et iste bonus est nuncius. II Samuel 18:27 Speculator autem: Contemplor, ait, cursum prioris, quasi cursum Achimaas filii Sadoc. Et ait rex: Vir bonus est: et nuncium portans bonum, venit. II Samuel 18:28 Clamans autem Achimaas, dixit ad regem: Salve rex. Et adorans regem coram eo pronus in terram, ait: Benedictus Dominus Deus tuus, qui conclusit homines qui levaverunt manus suas contra dominum meum regem. II Samuel 18:29 Et ait rex: Estne pax puero Absalom? Dixitque Achimaas: Vidi tumultum magnum, cum mitteret Ioab servus tuus, o rex, me servum tuum: nescio aliud. II Samuel 18:30 Ad quem rex: Transi, ait, et sta hic. Cumque ille transisset, et staret, II Samuel 18:31 apparuit Chusi: et veniens ait: Bonum apporto nuncium, domine mi rex: iudicavit enim pro te Dominus hodie de manu omnium qui surrexerunt contra te. II Samuel 18:32 Dixit autem rex ad Chusi: Estne pax puero Absalom? Cui respondens Chusi, Fiant, inquit, sicut puer, inimici domini mei regis, et universi qui consurgunt adversus eum in malum. II Samuel 18:33 Contristatus itaque rex, ascendit coenaculum portae, et flevit. Et sic loquebatur, vadens: Fili mi Absalom, Absalom fili mi: quis mihi tribuat ut ego moriar pro te, Absalom fili mi, fili mi Absalom? II Samuel 19:0 II Samuel 19:1 Nunciatum est autem Ioab quod rex fleret et lugeret filium suum: II Samuel 19:2 et versa est victoria in luctum in die illa omni populo: audivit enim populus in die illa dici: Dolet rex super filio suo. II Samuel 19:3 Et declinavit populus in die illa ingredi civitatem, quomodo declinare solet populus versus et fugiens de praelio. II Samuel 19:4 Porro rex operuit caput suum, et clamabat voce magna: Fili mi Absalom, Absalom fili mi. II Samuel 19:5 Ingressus ergo Ioab ad regem in domum, dixit: Confudisti hodie vultus omnium servorum tuorum, qui salvam fecerunt animam tuam, et animam filiorum tuorum, et filiarum tuarum, et animam uxorum tuarum, et animam concubinarum tuarum. II Samuel 19:6 Diligis odientes te, et odio habes diligentes te: et ostendisti hodie quia non curas de ducibus tuis, et de servis tuis: et vere cognovi modo, quia si Absalom viveret, et omnes nos occubuissemus, tunc placeret tibi. II Samuel 19:7 Nunc igitur surge, et procede, et alloquens satisfac servis tuis: iuro enim tibi per Dominum, quod si non exieris, ne unus quidem remansurus sit tecum nocte hac: et peius erit hoc tibi, quam omnia mala, quae venerunt super te ab adolescentia tua usque in praesens. II Samuel 19:8 Surrexit ergo rex et sedit in porta: et omni populo nunciatum est quod rex sederet in porta: venitque universa multitudo coram rege: Israel autem fugit in tabernacula sua. II Samuel 19:9 Omnis quoque populus certabat in cunctis tribubus Israel, dicens: Rex liberavit nos de manu inimicorum nostrorum, ipse salvavit nos de manu Philisthinorum: et nunc fugit de terra propter Absalom. II Samuel 19:10 Absalom autem, quem unximus super nos, mortuus est in bello: usquequo siletis, et non reducitis regem? Et consilium totius Israel venit ad regem. II Samuel 19:11 Rex vero David misit ad Sadoc et Abiathar sacerdotes, dicens: Loquimini ad maiores natu Iuda, dicentes: Cur venitis novissimi ad reducendum regem in domum suam? (Sermo autem omnis Israel pervenerat ad regem in domo eius.) quia dixerat rex: Haec dicetis ad populum Iuda: II Samuel 19:12 Fratres mei vos, os meum, et caro mea vos, quare novissimi reducitis regem? II Samuel 19:13 Et Amasae dicite: Nonne os meum, et caro mea es? Haec faciat mihi Deus, et haec addat, si non magister militiae fueris coram me omni tempore pro Ioab. II Samuel 19:14 Et inclinavit cor omnium virorum Iuda, quasi viri unius: miseruntque ad regem, dicentes: Revertere tu, et omnes servi tui. II Samuel 19:15 Et reversus est rex: et venit usque ad Iordanem, et omnis Iuda venit usque in Galgalam ut occurreret regi, et traduceret eum Iordanem. II Samuel 19:16 Festinavit autem Semei filius Gera filii Iemini de Bahurim, et descendit cum viris Iuda in occursum regis David II Samuel 19:17 cum mille viris de Beniamin, et Siba puer de domo Saul: et quindecim filii eius, ac viginti servi erant cum eo: et irrumpentes Iordanem, ante regem II Samuel 19:18 transierunt vada, ut traducerent domum regis, et facerent iuxta iussionem eius: Semei autem filius Gera prostratus coram rege, cum iam transisset Iordanem, II Samuel 19:19 dixit ad eum: Ne reputes mihi domine mi iniquitatem, neque memineris iniuriarum servi tui in die qua egressus es domine mi rex de Ierusalem, neque ponas rex in corde tuo. II Samuel 19:20 Agnosco enim servus tuus peccatum meum: et idcirco hodie primus veni de omni domo Ioseph, descendique in occursum domini mei regis. II Samuel 19:21 Respondens vero Abisai filius Sarviae, dixit: Numquid pro his verbis non occidetur Semei, quia maledixit christo Domini? II Samuel 19:22 Et ait David: Quid mihi, et vobis filii Sarviae? cur efficimini mihi hodie in satan? ergone hodie interficietur vir in Israel? an ignoro hodie me factum regem super Israel? II Samuel 19:23 Et ait rex Semei: Non morieris. Iuravitque ei. II Samuel 19:24 Miphiboseth quoque filius Saul descendit in occursum regis illotis pedibus, et intonsa barba: vestesque suas non laverat a die qua egressus fuerat rex, usque ad diem reversionis eius in pace. II Samuel 19:25 Cumque Ierusalem occurrisset regi, dixit ei rex: Quare non venisti mecum Miphiboseth? II Samuel 19:26 Et respondens ait: Domine mi rex, servus meus contempsit me: dixique ei ego famulus tuus ut sterneret mihi asinum, et ascendens abirem cum rege: claudus enim sum servus tuus. II Samuel 19:27 Insuper et accusavit me servum tuum ad te dominum meum regem: tu autem domine mi rex, sicut angelus Dei es, fac quod placitum est tibi. II Samuel 19:28 Neque enim fuit domus patris mei, nisi morti obnoxia domino meo regi: tu autem posuisti me servum tuum inter convivas mensae tuae: quid ergo habeo iustae querelae? aut quid possum ultra vociferari ad regem? II Samuel 19:29 Ait ergo ei rex: Quid ultra loqueris? fixum est quod locutus sum: tu, et Siba dividite possessiones. II Samuel 19:30 Responditque Miphiboseth regi: Etiam cuncta accipiat, postquam reversus est dominus meus rex pacifice in domum suam. II Samuel 19:31 Berzellai quoque Galaadites, descendens de Rogelim, traduxit regem Iordanem, paratus etiam ultra fluvium prosequi eum. II Samuel 19:32 Erat autem Berzellai Galaadites senex valde, id est octogenarius, et ipse praebuit alimenta regi, cum moraretur in Castris: fuit quippe vir dives nimis. II Samuel 19:33 Dixit itaque rex ad Berzellai: Veni mecum, ut requiescas securus mecum in Ierusalem. II Samuel 19:34 Et ait Berzellai ad regem: Quot sunt dies annorum vitae meae, ut ascendam cum rege in Ierusalem? II Samuel 19:35 Octogenarius sum hodie: numquid vigent sensus mei ad discernendum suave, aut amarum? aut delectare potest servum tuum cibus aut potus? vel audire possum ultra vocem cantorum, atque cantatricum? quare servus tuus sit oneri domino meo regi? II Samuel 19:36 Paululum procedam famulus tuus ab Iordane tecum: non indigeo hac vicissitudine, II Samuel 19:37 sed obsecro ut revertar servus tuus, et moriar in civitate mea, et sepeliar iuxta sepulchrum patris mei, et matris meae. Est autem servus tuus Chamaam, ipse vadat tecum, domine mi rex, et fac ei quidquid tibi bonum videtur. II Samuel 19:38 Dixit itaque ei rex: Mecum transeat Chamaam, et ego faciam ei quidquid tibi placuerit, et omne, quod petieris a me, impetrabis. II Samuel 19:39 Cumque transisset universus populus et rex Iordanem, osculatus est rex Berzellai, et benedixit ei: et ille reversus est in locum suum. II Samuel 19:40 Transivit ergo rex in Galgalam, et Chamaam cum eo. omnis autem populus Iuda traduxerat regem, et media tantum pars adfuerat de populo Israel. II Samuel 19:41 Itaque omnes viri Israel concurrentes ad regem dixerunt ei: Quare te furati sunt fratres nostri viri Iuda, et traduxerunt regem et domum eius Iordanem, omnesque viros David cum eo? II Samuel 19:42 Et respondit omnis vir Iuda ad viros Israel: Quia mihi propior est rex: cur irasceris super hac re? numquid comedimus aliquid ex rege, aut munera nobis data sunt? II Samuel 19:43 Et respondit vir Israel ad viros Iuda, et ait: Decem partibus maior ego sum apud regem, magisque ad me pertinet David quam ad te: cur fecisti mihi iniuriam, et non mihi nunciatum est priori, ut reducerem regem meum? Durius autem responderunt viri Iuda viris Israel. II Samuel 20:0 II Samuel 20:1 Accidit quoque ut ibi esset vir Belial, nomine Seba, filius Bochri, vir Iemineus: et cecinit buccina, et ait: Non est nobis pars in David, neque hereditas in filio Isai: revertere in tabernacula tua Israel. II Samuel 20:2 Et separatus est omnis Israel a David, secutusque est Seba filium Bochri: viri autem Iuda adhaeserunt regi suo a Iordane usque Ierusalem. II Samuel 20:3 Cumque venisset rex in domum suam in Ierusalem, tulit decem mulieres concubinas, quas dereliquerat ad custodiendam domum, et tradidit eas in custodiam, alimenta eis praebens: et non est ingressus ad eas, sed erant clausae usque in diem mortis suae in viduitate viventes. II Samuel 20:4 Dixit autem rex Amasae: Convoca mihi omnes viros Iuda in diem tertium, et tu adesto praesens. II Samuel 20:5 Abiit ergo Amasa ut convocaret Iudam, et moratus est extra placitum quod ei constituerat rex. II Samuel 20:6 Ait autem David ad Abisai: Nunc magis afflicturus est nos Seba filius Bochri quam Absalom: tolle igitur servos domini tui, et persequere eum, ne forte inveniat civitates munitas, et effugiat nos. II Samuel 20:7 Egressi sunt ergo cum eo viri Ioab, Cerethi quoque et Phelethi: et omnes robusti exierunt de Ierusalem ad persequendum Seba filium Bochri. II Samuel 20:8 Cumque illi essent iuxta lapidem grandem, qui est in Gabaon, Amasa veniens occurrit eis. Porro Ioab vestitus erat tunica stricta ad mensuram habitus sui, et desuper accinctus gladio dependente usque ad ilia, in vagina, qui fabricatus levi motu egredi poterat, et percutere. II Samuel 20:9 Dixit itaque Ioab ad Amasam: Salve mi frater. Et tenuit manu dextera mentum Amasae, quasi osculans eum. II Samuel 20:10 Porro Amasa non observavit gladium, quem habebat Ioab, qui percussit eum in latere, et effudit intestina eius in terram, nec secundum vulnus apposuit. Ioab autem, et Abisai frater eius persecuti sunt Seba filium Bochri. II Samuel 20:11 Interea quidam viri, cum stetissent iuxta cadaver Amasae, de sociis Ioab, dixerunt: Ecce qui esse voluit pro Ioab comes David. II Samuel 20:12 Amasa autem conspersus sanguine, iacebat in media via. Vidit hoc quidam vir quod subsisteret omnis populus ad videndum eum, et amovit Amasam de via in agrum, operuitque eum vestimento, ne subsisterent transeuntes propter eum. II Samuel 20:13 Amoto ergo illo de via, transibat omnis vir sequens Ioab ad persequendum Seba filium Bochri. II Samuel 20:14 Porro ille transierat per omnes tribus Israel usque in Abelam, et Bethmaacha: omnesque viri electi congregati fuerant ad eum. II Samuel 20:15 Venerunt itaque et oppugnabant eum in Abela, et in Bethmaacha, et circumdederunt munitionibus civitatem, et obsessa est urbs: omnis autem turba, quae erat cum Ioab, moliebatur destruere muros. II Samuel 20:16 Et exclamavit mulier sapiens de civitate: Audite, audite, dicite Ioab: Appropinqua huc, et loquar tecum. II Samuel 20:17 Qui cum accessisset ad eam, ait illi: Tu es Ioab? Et ille respondit: Ego. Ad quem sic locuta est: Audi sermones ancillae tuae. Qui respondit: Audio. II Samuel 20:18 Rursumque illa, Sermo, inquit, dicebatur in veteri proverbio: Qui interrogant, interrogent in Abela: et sic proficiebant. II Samuel 20:19 Nonne ego sum quae respondeo veritatem in Israel, et tu quaeris subvertere civitatem, et evertere matrem in Israel? Quare praecipitas hereditatem Domini? II Samuel 20:20 Respondensque Ioab, ait: Absit, absit hoc a me: non praecipito, neque demolior. II Samuel 20:21 Non sic se habet res, sed homo de monte Ephraim Seba, filius Bochri cognomine, levavit manum suam contra regem David: tradite illum solum, et recedemus a civitate. Et ait mulier ad Ioab: Ecce caput eius mittetur ad te per murum. II Samuel 20:22 Ingressa est ergo ad omnem populum, et locuta est eis sapienter: qui abscissum caput Sebae filii Bochri proiecerunt ad Ioab. et ille cecinit tuba, et recesserunt ab urbe, unusquisque in tabernacula sua: Ioab autem reversus est Ierusalem ad regem. II Samuel 20:23 Fuit ergo Ioab super omnem exercitum Israel: Banaias autem filius Ioiadae super Cerethaeos et Phelethaeos. II Samuel 20:24 Aduram vero super tributa: porro Iosaphat filius Ahilud, a commentariis. II Samuel 20:25 Siva autem, scriba: Sadoc vero et Abiathar, sacerdotes. II Samuel 20:26 Ira autem Iairites erat sacerdos David. II Samuel 21:0 II Samuel 21:1 Facta est quoque fames in diebus David tribus annis iugiter: et consuluit David oraculum Domini. Dixitque Dominus: Propter Saul, et domum eius sanguinum, quia occidit Gabaonitas. II Samuel 21:2 Vocatis ergo Gabaonitis rex, dixit ad eos. (Porro Gabaonitae non erant de filiis Israel, sed reliquiae Amorrhaeorum: filii quippe Israel iuraverant eis, et voluit Saul percutere eos zelo, quasi pro filiis Israel et Iuda.) II Samuel 21:3 Dixit ergo David ad Gabaonitas: Quid faciam vobis? et quod erit vestri piaculum, ut benedicatis hereditati Domini? II Samuel 21:4 Dixeruntque ei Gabaonitae: Non est nobis super argento et auro quaestio, sed contra Saul, et contra domum eius: neque volumus ut interficiatur homo de Israel. Ad quos rex ait: Quid ergo vultis ut faciam vobis? II Samuel 21:5 Qui dixerunt regi: Virum, qui attrivit nos et oppressit inique, ita delere debemus, ut ne unus quidem residuus sit de stirpe eius in cunctis finibus Israel. II Samuel 21:6 Dentur nobis septem viri de filiis eius, ut crucifigamus eos Domino in Gabaa Saul, quondam electi Domini. Et ait rex: Ego dabo. II Samuel 21:7 Pepercitque rex Miphiboseth filio Ionathae filii Saul, propter iusiurandum Domini, quod fuerat inter David et inter Ionathan filium Saul. II Samuel 21:8 Tulit itaque rex duos filios Respha filiae Aia, quos peperit Sauli, Armoni, et Miphiboseth: et quinque filios Michol filiae Saul, quos genuerat Hadrieli filio Berzellai, qui fuit de Molathi, II Samuel 21:9 et dedit eos in manus Gabaonitarum: qui crucifixerunt eos in monte coram Domino: et ceciderunt hi septem simul occisi in diebus messis primis, incipiente messione hordei. II Samuel 21:10 Tollens autem Respha filia Aia, cilicium substravit sibi supra petram ab initio messis, donec stillaret aqua super eos de caelo: et non dimisit aves lacerare eos per diem, neque bestias per noctem. II Samuel 21:11 Et nunciata sunt David quae fecerat Respha, filia Aia, concubina Saul. II Samuel 21:12 Et abiit David, et tulit ossa Saul, et ossa Ionathae filii eius a viris Iabes Galaad, qui furati fuerant ea de platea Bethsan, in qua suspenderant eos Philisthiim cum interfecissent Saul in Gelboe: II Samuel 21:13 et asportavit inde ossa Saul, et ossa Ionathae filii eius: et colligentes ossa eorum, qui affixi fuerant, II Samuel 21:14 sepelierunt ea cum ossibus Saul et Ionathae filii eius in Terra Beniamin, in latere, in sepulchro Cis patris eius: feceruntque omnia, quae praeceperat rex, et repropitiatus est Deus terrae post haec. II Samuel 21:15 Factum est autem rursum praelium Philisthinorum adversum Israel, et descendit David, et servi eius cum eo, et pugnabant contra Philisthiim. Deficiente autem David, II Samuel 21:16 Iesbibenob, qui fuit de genere arapha, cuius ferrum hastae trecentas uncias appendebat, et accinctus erat ense novo, nisus est percutere David. II Samuel 21:17 Praesidioque ei fuit Abisai filius Sarviae, et percussum Philisthaeum interfecit. Tunc iuraverunt viri David, dicentes: Iam non egredieris nobiscum in bellum, ne extinguas lucernam Israel. II Samuel 21:18 Secundum quoque bellum fuit in Gob contra Philisthaeos: tunc percussit Sobochai de Husati, Saph de stirpe arapha de genere gigantum. II Samuel 21:19 Tertium quoque fuit bellum in Gob contra Philisthaeos, in quo percussit Adeodatus filius Saltus polymitarius Bethlehemites Goliath Gethaeum, cuius hastile hastae erat quasi liciatorium texentium. II Samuel 21:20 Quartum bellum fuit in Geth: in quo vir fuit excelsus, qui senos in manibus pedibusque habebat digitos, id est viginti quattuor, et erat de origine arapha. II Samuel 21:21 Et blasphemavit Israel: percussit autem eum Ionathan filius Samaa fratris David. II Samuel 21:22 Hi quattuor nati sunt de arapha in Geth, et ceciderunt in manu David, et servorum eius. II Samuel 22:0 II Samuel 22:1 Locutus est autem David Domino verba carminis huius, in die qua liberavit eum Dominus de manu omnium inimicorum suorum, et de manu Saul. II Samuel 22:2 et ait: Dominus petra mea, et robur meum, et salvator meus. II Samuel 22:3 Deus fortis meus sperabo in eum: scutum meum, et cornu salutis meae: elevator meus, et refugium meum: salvator meus, de iniquitate liberabis me. II Samuel 22:4 Laudabilem invocabo Dominum: et ab inimicis meis salvus ero. II Samuel 22:5 Quia circumdederunt me contritiones mortis: torrentes Belial terruerunt me. II Samuel 22:6 Funes inferni circumdederunt me: praevenerunt me laquei mortis. II Samuel 22:7 In tribulatione mea invocabo Dominum, et ad Deum meum clamabo: et exaudiet de templo sancto suo vocem meam, et clamor meus veniet ad aures eius. II Samuel 22:8 Commota est et contremuit terra: fundamenta montium concussa sunt, et conquassata, quoniam iratus est eis. II Samuel 22:9 Ascendit fumus de naribus eius, et ignis de ore eius vorabit: carbones succensi sunt ab eo. II Samuel 22:10 Inclinavit caelos, et descendit: et caligo sub pedibus eius. II Samuel 22:11 Et ascendit super cherubim, et volavit: et lapsus est super pennas venti. II Samuel 22:12 Posuit tenebras in circuitu suo latibulum: cribrans aquas de nubibus caelorum. II Samuel 22:13 Prae fulgore in conspectu eius, succensi sunt carbones ignis. II Samuel 22:14 Tonabit de caelo Dominus: et excelsus dabit vocem suam. II Samuel 22:15 Misit sagittas et dissipavit eos: fulgur, et consumpsit eos. II Samuel 22:16 Et apparuerunt effusiones maris, et revelata sunt fundamenta orbis ab increpatione Domini, ab inspiratione spiritus furoris eius. II Samuel 22:17 Misit de coelo, et assumpsit me: et extraxit me de aquis multis. II Samuel 22:18 Liberavit me ab inimico meo potentissimo, et ab his qui oderant me: quoniam robustiores me erant. II Samuel 22:19 Praevenit me in die afflictionis meae, et factus est Dominus firmamentum meum. II Samuel 22:20 Et eduxit me in latitudinem: liberavit me, quia complacui ei. II Samuel 22:21 Retribuet mihi Dominus secundum iustitiam meam: et secundum munditiam manuum mearum reddet mihi. II Samuel 22:22 Quia custodivi vias Domini, et non egi impie, a Deo meo. II Samuel 22:23 Omnia enim iudicia eius in conspectu meo: et praecepta eius non amovi a me. II Samuel 22:24 Et ero perfectus cum eo: et custodiam me ab iniquitate mea. II Samuel 22:25 Et restituet mihi Dominus secundum iustitiam meam: et secundum munditiam manuum mearum, in conspectu oculorum suorum. II Samuel 22:26 Cum sancto sanctus eris: et cum robusto perfectus. II Samuel 22:27 Cum electo electus eris: et cum perverso perverteris. II Samuel 22:28 Et populum pauperem salvum facies: oculisque tuis excelsos humiliabis. II Samuel 22:29 Quia tu lucerna mea Domine: et tu Domine illuminabis tenebras meas. II Samuel 22:30 In te enim curram accinctus: in Deo meo transiliam murum. II Samuel 22:31 Deus, immaculata via eius, eloquium Domini igne examinatum: scutum est omnium sperantium in se. II Samuel 22:32 Quis est Deus praeter Dominum: et quis fortis praeter Deum nostrum? II Samuel 22:33 Deus qui accinxit me fortitudine: et complanavit perfectam viam meam. II Samuel 22:34 Coaequans pedes meos cervis, et super excelsa mea statuens me. II Samuel 22:35 Docens manus meas ad praelium, et componens quasi arcum aereum brachia mea. II Samuel 22:36 Dedisti mihi clypeum salutis tuae: et mansuetudo mea multiplicavit me. II Samuel 22:37 Dilatabis gressus meos subtus me: et non deficient tali mei. II Samuel 22:38 Persequar inimicos meos, et conteram: et non convertar donec consumam eos. II Samuel 22:39 Consumam eos et confringam, ut non consurgant: cadent sub pedibus meis. II Samuel 22:40 Accinxisti me fortitudine ad praelium: incurvasti resistentes mihi subtus me. II Samuel 22:41 Inimicos meos dedisti mihi dorsum: odientes me, et disperdam eos. II Samuel 22:42 Clamabunt, et non erit qui salvet, ad Dominum, et non exaudiet eos. II Samuel 22:43 Delebo eos ut pulverem terrae: quasi lutum platearum comminuam eos atque confringam. II Samuel 22:44 Salvabis me a contradictionibus populi mei: custodies me in caput Gentium: populus, quem ignoro, serviet mihi. II Samuel 22:45 Filii alieni resistent mihi, auditu auris obedient mihi. II Samuel 22:46 Filii alieni defluxerunt, et contrahentur in angustiis suis. II Samuel 22:47 Vivit Dominus, et benedictus Deus meus: et exaltabitur Deus fortis salutis meae. II Samuel 22:48 Deus qui das vindictas mihi, et deiicis populos sub me. II Samuel 22:49 Qui educis me ab inimicis meis, et a resistentibus mihi elevas me: a viro iniquo liberabis me: II Samuel 22:50 Propterea confitebor tibi Domine in gentibus: et nomini tuo cantabo. II Samuel 22:51 Magnificans salutes regis sui, et faciens misericordiam christo suo David, et semini eius in sempiternum. II Samuel 23:0 II Samuel 23:1 Haec autem sunt verba novissima, quae dixit David. Dixit David filius Isai: Dixit vir, cui constitutum est de christo Dei Iacob, egregius psaltes Israel: II Samuel 23:2 Spiritus Domini locutus est per me, et sermo eius per linguam meam. II Samuel 23:3 Dixit Deus Israel mihi, locutus est Fortis Israel, Dominator hominum, iustus dominator in timore Dei. II Samuel 23:4 Sicut lux aurorae, oriente sole, mane absque nubibus rutilat, et sicut pluviis germinat herba de terra. II Samuel 23:5 Nec tanta est domus mea apud Deum, ut pactum aeternum iniret mecum firmum in omnibus atque munitum. Cuncta enim salus mea, et omnis voluntas: nec est quidquam ex ea quod non germinet. II Samuel 23:6 Praevaricatores autem quasi spinae evellentur universi: quae non tolluntur manibus. II Samuel 23:7 Et si quis tangere voluerit eas, armabitur ferro et ligno lanceato, igneque succensae comburentur, usque ad nihilum. II Samuel 23:8 Haec nomina fortium David. David sedens in cathedra sapientissimus princeps inter tres, ipse est quasi tenerrimus ligni vermiculus, qui octingentos interfecit impetu uno. II Samuel 23:9 Post hunc, Eleazar filius patrui eius Ahohites inter tres fortes, qui erant cum David quando exprobraverunt Philisthiim, et congregati sunt illuc in praelium. II Samuel 23:10 Cumque ascendissent viri Israel, ipse stetit et percussit Philisthaeos donec deficeret manus eius, et obrigesceret cum gladio: fecitque Dominus salutem magnam in die illa: et populus, qui fugerat, reversus est ad caesorum spolia detrahenda. II Samuel 23:11 Et post hunc, Semma filius Age de Arari. et congregati sunt Philisthiim in statione: erat quippe ibi ager lente plenus. Cumque fugisset populus a facie Philisthiim, II Samuel 23:12 stetit ille in medio agri, et tuitus est eum, percussitque Philisthaeos: et fecit Dominus salutem magnam. II Samuel 23:13 Necnon et ante descenderant tres qui erant principes inter triginta, et venerant tempore messis ad David in speluncam Odollam: castra autem Philisthinorum erant posita in Valle gigantum. II Samuel 23:14 Et David erat in praesidio: porro statio Philisthinorum tunc erat in Bethlehem. II Samuel 23:15 Desideravit ergo David, aquam de lacu et ait: O si quis mihi daret potum aquae de cisterna, quae est in Bethlehem iuxta portam! II Samuel 23:16 Irruperunt ergo tres fortes castra Philisthinorum, et hauserunt aquam de cisterna Bethlehem, quae erat iuxta portam, et attulerunt ad David: at ille noluit bibere, sed libavit eam Domino, II Samuel 23:17 dicens: Propitius sit mihi Dominus, ne faciam hoc: num sanguinem hominum istorum, qui profecti sunt, et animarum periculum bibam? Noluit ergo bibere. Haec fecerunt tres robustissimi. II Samuel 23:18 Abisai quoque frater Ioab filius Sarviae, princeps erat de tribus: ipse est qui levavit hastam suam contra trecentos, quos interfecit, nominatus in tribus, II Samuel 23:19 et inter tres nobilior, eratque eorum princeps, sed usque ad tres primos non pervenerat. II Samuel 23:20 Et Banaias filius Ioiadae viri fortissimi, magnorum operum, de Cabseel: ipse percussit duos leones Moab, et ipse descendit, et percussit leonem in media cisterna in diebus nivis. II Samuel 23:21 Ipse quoque interfecit virum Aegyptium, virum dignum spectaculo, habentem in manu hastam: itaque cum descendisset ad eum in virga, vi extorsit hastam de manu Aegyptii, et interfecit eum hasta sua. II Samuel 23:22 haec fecit Banaias filius Ioiadae. II Samuel 23:23 Et ipse nominatus inter tres robustos, qui erant inter triginta nobiliores: verumtamen usque ad tres non pervenerat: fecitque eum sibi David auricularium, a secreto. II Samuel 23:24 Asael frater Ioab inter triginta, Elehanan filius patrui eius de Bethlehem, II Samuel 23:25 Semma de Harodi, Elica de Harodi, II Samuel 23:26 Heles de Phalti, Hira filius Acces de Thecua, II Samuel 23:27 Abiezer de Anathoth, Mobonnai de Husati, II Samuel 23:28 Selmon Ahohites, Maharai Netophathites, II Samuel 23:29 Heled filius Baana, et ipse Netophathites, Ithai filius Ribai de Gabaath filiorum Beniamin, II Samuel 23:30 Banaia Pharathonites, Heddai de Torrente Gaas, II Samuel 23:31 Abialbon Arbathites, Azmaveth de Beromi, II Samuel 23:32 Eliaba de Salaboni. Filii Iassen, Ionathan, II Samuel 23:33 Semma de Orodi, Aiam filius Sarar Arorites, II Samuel 23:34 Eliphelet filius Aasbai filii Machati, Eliam filius Achitophel Gelonites, II Samuel 23:35 Hesrai de Carmelo, Pharai de Arbi, II Samuel 23:36 Igaal filius Nathan de Soba, Bonni de Gadi, II Samuel 23:37 Selec de Ammoni, Naharai Berothites armiger Ioab filii Sarviae, II Samuel 23:38 Ira Iethrites, Gareb et ipse Iethrites, II Samuel 23:39 Urias Hethaeus. Omnes triginta septem. II Samuel 24:0 II Samuel 24:1 Et addidit furor Domini irasci contra Israel, commovitque David in eis dicentem: Vade, numera Israel et Iudam. II Samuel 24:2 Dixitque rex ad Ioab principem exercitus sui: Perambula omnes tribus Israel a Dan usque Bersabee, et numerate populum, ut sciam numerum eius. II Samuel 24:3 Dixitque Ioab regi: Adaugeat Dominus Deus tuus ad populum tuum, quantus nunc est, iterumque centuplicet in conspectu domini mei regis: sed quid sibi dominus meus rex vult in re huiuscemodi? II Samuel 24:4 Obtinuit autem sermo regis verba Ioab, et principum exercitus: egressusque est Ioab, et princeps militum a facie regis, ut numerarent populum Israel. II Samuel 24:5 Cumque pertransissent Iordanem, venerunt in Aroer ad dexteram urbis, quae est in Valle Gad: II Samuel 24:6 et per Iazer transierunt in Galaad, et in terram inferiorem Hadsi, et venerunt in Dan silvestria. Circumeuntesque iuxta Sidonem, II Samuel 24:7 transierunt prope moenia Tyri, et omnem terram Hevaei et Chananaei, veneruntque ad meridiem Iuda in Bersabee: II Samuel 24:8 et lustrata universa terra, affuerunt post novem menses et viginti dies in Ierusalem. II Samuel 24:9 Dedit ergo Ioab numerum descriptionis populi regi, et inventa sunt de Israel octingenta millia virorum fortium, qui educerent gladium: et de Iuda quingenta millia pugnatorum. II Samuel 24:10 Percussit autem cor David eum, postquam numeratus est populus: et dixit David ad Dominum: Peccavi valde in hoc facto: sed precor Domine, ut transferas iniquitatem servi tui, quia stulte egi nimis. II Samuel 24:11 Surrexit itaque David mane, et sermo Domini factus est ad Gad prophetam et Videntem David, dicens: II Samuel 24:12 Vade, et loquere ad David: Haec dicit Dominus: Trium tibi datur optio, elige unum quod volueris ex his, ut faciam tibi. II Samuel 24:13 Cumque venisset Gad ad David, nunciavit ei, dicens: Aut septem annis veniet tibi fames in terra tua: aut tribus mensibus fugies adversarios tuos, et ille te persequentur: aut certe tribus diebus erit pestilentia in terra tua. Nunc ergo delibera, et vide quem respondeam ei, qui me misit, sermonem. II Samuel 24:14 Dixit autem David ad Gad: Coarctor nimis: sed melius est ut incidam in manus Domini (multae enim misericordiae eius sunt) quam in manus hominum. II Samuel 24:15 Immisitque Dominus pestilentiam in Israel, de mane usque ad tempus constitutum, et mortui sunt ex populo a Dan usque ad Bersabee septuaginta millia virorum. II Samuel 24:16 Cumque extendisset manum suam Angelus Domini super Ierusalem ut disperderet eam, misertus est Dominus super afflictionem, et ait Angelo percutienti populum: Sufficit: nunc contine manum tuam. erat autem Angelus Domini iuxta aream Areuna Iebusaei. II Samuel 24:17 Dixitque David ad Dominum cum vidisset Angelum caedentem populum: Ego sum qui peccavi, ego inique egi: isti qui oves sunt, quid fecerunt? vertatur, obsecro, manus tua contra me, et contra domum patris mei. II Samuel 24:18 Venit autem Gad ad David in die illa, et dixit ei: Ascende, et constitue altare Domino in area Areuna Iebusaei. II Samuel 24:19 Et ascendit David iuxta sermonem Gad, quem praeceperat ei Dominus. II Samuel 24:20 Conspiciensque Areuna, animadvertit regem et servos eius transire ad se: II Samuel 24:21 et egressus adoravit regem prono vultu in terram, et ait: Quid causae est ut veniat dominus meus rex ad servum suum? Cui David ait: Ut emam a te aream, et aedificem altare Domino, et cesset interfectio quae grassatur in populo. II Samuel 24:22 Et ait Areuna ad David: Accipiat, et offerat dominus meus rex, sicut placet ei: habes boves in holocaustum, et plaustrum, et iuga boum in usum lignorum. II Samuel 24:23 Omnia dedit Areuna regi: dixitque Areuna ad regem: Dominus Deus tuus suscipiat votum tuum. II Samuel 24:24 Cui respondens rex, ait: Nequaquam ut vis, sed emam pretio a te, et non offeram Domino Deo meo holocausta gratuita. Emit ergo David aream, et boves, argenti siclis quinquaginta: II Samuel 24:25 et aedificavit ibi David altare Domino, et obtulit holocausta et pacifica: et propitiatus est Dominus terrae, et cohibita est plaga ab Israel.
I Kings 0:0
I Kings 1:0 I Kings 1:1 Et rex David senuerat, habebatque aetatis plurimos dies: cumque operiretur vestibus, non calefiebat. I Kings 1:2 Dixerunt ergo ei servi sui: Quaeramus domino nostro regi adolescentulam virginem, et stet coram rege, et foveat eum, dormiatque in sinu suo, et calefaciat dominum nostrum regem. I Kings 1:3 Quaesierunt igitur adolescentulam speciosam in omnibus finibus Israel, et invenerunt Abisag Sunamitidem, et adduxerunt eam ad regem. I Kings 1:4 Erat autem puella pulchra nimis, dormiebatque cum rege, et ministrabat ei, rex vero non cognovit eam. I Kings 1:5 Adonias autem filius Haggith elevabatur, dicens: Ego regnabo. Fecitque sibi currus et equites, et quinquaginta viros, qui currerent ante eum. I Kings 1:6 Nec corripuit eum pater suus aliquando, dicens: Quare hoc fecisti? Erat autem et ipse pulcher valde, secundus natu post Absalom. I Kings 1:7 Et sermo ei cum Ioab filio Sarviae, et cum Abiathar sacerdote, qui adiuvabant partes Adoniae. I Kings 1:8 Sadoc vero sacerdos, et Banaias filius Ioiadae, et Nathan propheta, et Semei, et Cerethi et Phelethi, et robur exercitus David non erat cum Adonia. I Kings 1:9 Immolatis ergo Adonias arietibus et vitulis, et universis pinguibus iuxta Lapidem zoheleth, qui erat vicinus Fonti rogel, vocavit universos fratres suos filios regis, et omnes viros Iuda servos regis. I Kings 1:10 Nathan autem prophetam, et Banaiam, et robustos quosque, et Salomonem fratrem suum non vocavit. I Kings 1:11 Dixit itaque Nathan ad Bethsabee matrem Salomonis: Num audisti, quod regnaverit Adonias filius Haggith, et dominus noster David hoc ignorat? I Kings 1:12 Nunc ergo veni, accipe consilium a me, et salva animam tuam, filiique tui Salomonis. I Kings 1:13 Vade, et ingredere ad regem David, et dic ei: Nonne tu domine mi rex iurasti mihi ancillae tuae, dicens: Salomon filius tuus regnabit post me, et ipse sedebit in solio meo? quare ergo regnat Adonias? I Kings 1:14 Et adhuc ibi te loquente cum rege, ego veniam post te, et complebo sermones tuos. I Kings 1:15 Ingressa est itaque Bethsabee ad regem in cubiculo: rex autem senuerat nimis, et Abisag Sunamitis ministrabat ei. I Kings 1:16 inclinavit se Bethsabee, et adoravit regem. Ad quam rex, Quid tibi, inquit, vis? I Kings 1:17 Quae respondens, ait: Domine mi, tu iurasti per Dominum Deum tuum ancillae tuae, Salomon filius tuus regnabit post me, et ipse sedebit in solio meo. I Kings 1:18 Et ecce nunc Adonias regnat, te, domine mi rex, ignorante. I Kings 1:19 Mactavit boves, et pinguia quaeque, et arietes plurimos, et vocavit omnes filios regis, Abiathar quoque sacerdotem, et Ioab principem militiae: Salomonem autem servum tuum non vocavit. I Kings 1:20 Verumtamen domine mi rex, in te oculi respiciunt totius Israel, ut indices eis, quis sedere debeat in solio tuo domine mi rex post te. I Kings 1:21 Eritque cum dormierit dominus meus rex cum patribus suis, erimus ego et filius meus Salomon peccatores. I Kings 1:22 Adhuc illa loquente cum rege, Nathan propheta venit. I Kings 1:23 Et nunciaverunt regi, dicentes: Adest Nathan propheta. Cumque introisset in conspectu regis, et adorasset eum pronus in terram, I Kings 1:24 dixit Nathan: Domine mi rex, tu dixisti: Adonias regnet post me, et ipse sedeat super thronum meum? I Kings 1:25 Quia descendit hodie, et immolavit boves, et pinguia, et arietes plurimos, et vocavit universos filios regis et principes exercitus, Abiathar quoque sacerdotem: illisque vescentibus, et bibentibus coram eo, et dicentibus: Vivat rex Adonias: I Kings 1:26 Me servum tuum, et Sadoc sacerdotem, et Banaiam filium Ioiadae, et Salomonem famulum tuum non vocavit. I Kings 1:27 Numquid a domino meo rege exivit hoc verbum, et mihi non indicasti servo tuo quis sessurus esset super thronum domini mei regis post eum? I Kings 1:28 Et respondit rex David, dicens: Vocate ad me Bethsabee. Quae cum fuisset ingressa coram rege, et stetisset ante eum, I Kings 1:29 iuravit rex, et ait: Vivit Dominus, qui eruit animam meam de omni angustia, I Kings 1:30 quia sicut iuravi tibi per Dominum Deum Israel, dicens: Salomon filius tuus regnabit post me, et ipse sedebit super solium meum pro me: sic faciam hodie. I Kings 1:31 Summissoque Bethsabee in terram vultu, adoravit regem, dicens: Vivat dominus meus David in aeternum. I Kings 1:32 Dixit quoque rex David: Vocate mihi Sadoc sacerdotem, et Nathan prophetam, et Banaiam filium Ioiadae. Qui cum ingressi fuissent coram rege, I Kings 1:33 dixit ad eos: Tollite vobiscum servos domini vestri, et imponite Salomonem filium meum super mulam meam: et ducite eum in Gihon. I Kings 1:34 et ungat eum ibi Sadoc sacerdos, et Nathan propheta in regem super Israel: et canetis buccina, atque dicetis: Vivat rex Salomon. I Kings 1:35 Et ascendetis post eum, et venietis, et sedebit super solium meum, et ipse regnabit pro me: illique praecipiam ut sit dux super Israel, et super Iudam. I Kings 1:36 Et respondit Banaias filius Ioiadae, regi, dicens: Amen: sic loquatur Dominus Deus domini mei regis. I Kings 1:37 Quomodo fuit Dominus cum domino meo rege, sic sit cum Salomone, et sublimius faciat solium eius a solio domini mei regis David. I Kings 1:38 Descendit ergo Sadoc sacerdos, et Nathan propheta, et Banaias filius Ioiadae, et Cerethi, et Phelethi: et imposuerunt Salomonem super mulam regis David, et adduxerunt eum in Gihon. I Kings 1:39 Sumpsitque Sadoc sacerdos cornu olei de tabernaculo, et unxit Salomonem: et cecinerunt buccina, et dixit omnis populus: Vivat rex Salomon. I Kings 1:40 Et ascendit universa multitudo post eum, et populus canentium tibiis, et laetantium gaudio magno, et insonuit terra a clamore eorum. I Kings 1:41 Audivit autem Adonias, et omnes, qui invitati fuerant ab eo, iamque convivium finitum erat: sed et Ioab, audita voce tubae, ait: Quid sibi vult clamor civitatis tumultuantis? I Kings 1:42 Adhuc illo loquente, Ionathas filius Abiathar sacerdotis venit: cui dixit Adonias: Ingredere, quia vir fortis es, et bona nuncians. I Kings 1:43 Responditque Ionathas Adoniae: Nequaquam: Dominus enim noster rex David regem constituit Salomonem: I Kings 1:44 misitque cum eo Sadoc sacerdotem, et Nathan prophetam, et Banaiam filium Ioiadae, et Cerethi, et Phelethi, et imposuerunt eum super mulam regis. I Kings 1:45 Unxeruntque eum Sadoc sacerdos, et Nathan propheta regem in Gihon: et ascenderunt inde laetantes, et insonuit civitas: haec est vox, quam audistis. I Kings 1:46 Sed et Salomon sedet super solium regni. I Kings 1:47 Et ingressi servi regis benedixerunt domino nostro regi David, dicentes: Amplificet Deus nomen Salomonis super nomen tuum, et magnificet thronus eius super thronum tuum. Et adoravit rex in lectulo suo: I Kings 1:48 et locutus est: Benedictus Dominus Deus Israel, qui dedit hodie sedentem in solio meo, videntibus oculis meis. I Kings 1:49 Territi sunt ergo, et surrexerunt omnes, qui invitati fuerant ab Adonia, et ivit unusquisque in viam suam. I Kings 1:50 Adonias autem timens Salomonem, surrexit, et abiit in tabernaculum Domini, tenuitque cornu altaris. I Kings 1:51 Et nunciaverunt Salomoni, dicentes: Ecce Adonias timens regem Salomonem, tenuit cornu altaris, dicens: Iuret mihi rex Salomon hodie, quod non interficiat servum suum gladio. I Kings 1:52 Dixitque Salomon: Si fuerit vir bonus, non cadet ne unus quidem capillus eius in terram: sin autem malum inventum fuerit in eo, morietur. I Kings 1:53 Misit ergo rex Salomon, et eduxit eum ab altari: et ingressus adoravit regem Salomonem: dixitque ei Salomon: Vade in domum tuam. I Kings 2:0 I Kings 2:1 Appropinquaverunt autem dies David ut moreretur, praecepitque Salomoni filio suo, dicens: I Kings 2:2 Ego ingredior viam universae terrae: confortare, et esto vir. I Kings 2:3 Et observa ut custodias mandata Domini Dei tui, ut ambules in viis eius, ut custodias ceremonias eius, et praecepta eius, et iudicia, et testimonia, sicut scriptum est in lege Moysi: ut intelligas universa quae facis, et quocumque te verteris: I Kings 2:4 ut confirmet Dominus sermones suos, quos locutus est de me, dicens: Si custodierint filii tui vias meas, et ambulaverint coram me in veritate, in omni corde suo, et in omni anima sua, non auferetur tibi vir de solio Israel. I Kings 2:5 Tu quoque nosti quae fecerit mihi Ioab filius Sarviae, quae fecerit duobus principibus exercitus Israel, Abner filio Ner, et Amasae filio Iether: quos occidit, et effudit sanguinem belli in pace, et posuit cruorem praelii in balteo suo, qui erat circa lumbos eius, et in calceamento suo, quod erat in pedibus eius. I Kings 2:6 Facies ergo iuxta sapientiam tuam, et non deduces canitiem eius pacifice ad inferos. I Kings 2:7 Sed et filiis Berzellai Galaaditis reddes gratiam, eruntque comedentes in mensa tua: occurrerunt enim mihi quando fugiebam a facie Absalom fratris tui. I Kings 2:8 Habes quoque apud te Semei filium Gera filii Iemini de Bahurim, qui maledixit mihi maledictione pessima, quando ibam ad Castra: sed quia descendit mihi in occursum cum transirem Iordanem, et iuravi ei per Dominum, dicens: Non te interficiam gladio: I Kings 2:9 tu noli pati eum esse innoxium. Vir autem sapiens es, ut scias quae facies ei, deducesque canos eius cum sanguine ad inferos. I Kings 2:10 Dormivit igitur David cum patribus suis, et sepultus est in civitate David. I Kings 2:11 Dies autem, quibus regnavit David super Israel, quadraginta anni sunt: in Hebron regnavit septem annis: in Ierusalem, triginta tribus. I Kings 2:12 Salomon autem sedit super thronum David patris sui, et firmatum est regnum eius nimis. I Kings 2:13 Et ingressus est Adonias filius Haggith ad Bethsabee matrem Salomonis. Quae dixit ei: Pacificusne est ingressus tuus? Qui respondit: Pacificus. I Kings 2:14 Addiditque: Sermo mihi est ad te. Cui ait: Loquere. Et ille: I Kings 2:15 Tu, inquit, nosti, quia meum erat regnum, et me praeposuerat omnis Israel sibi in regem: sed translatum est regnum, et factum est fratris mei: a Domino enim constitutum est ei. I Kings 2:16 Nunc ergo petitionem unam precor a te; ne confundas faciem meam. Quae dixit ad eum: Loquere. I Kings 2:17 Et ille ait: Precor ut dicas Salomoni regi (neque enim negare tibi quidquam potest) ut det mihi Abisag Sunamitidem uxorem. I Kings 2:18 Et ait Bethsabee: Bene, ego loquar pro te regi. I Kings 2:19 Venit ergo Bethsabee ad regem Salomonem, ut loqueretur ei pro Adonia: et surrexit rex in occursum eius, adoravitque eam, et sedit super thronum suum: positusque est thronus matri regis, quae sedit ad dexteram eius. I Kings 2:20 Dixitque ei: Petitionem unam parvulam ego deprecor a te, ne confundas faciem meam. Et dixit ei rex: Pete mater mea: neque enim fas est ut avertam faciem tuam. I Kings 2:21 Quae ait: Detur Abisag Sunamitis Adoniae fratri tuo uxor. I Kings 2:22 Responditque rex Salomon, et dixit matri suae: Quare postulas Abisag Sunamitidem Adoniae? postula ei et regnum: ipse est enim frater meus maior me, et habet Abiathar sacerdotem, et Ioab filium Sarviae. I Kings 2:23 Iuravit itaque rex Salomon per Dominum, dicens: Haec faciat mihi Deus, et haec addat, quia contra animam suam locutus est Adonias verbum hoc. I Kings 2:24 Et nunc vivit Dominus, qui firmavit me, et collocavit me super solium David patris mei, et qui fecit mihi domum, sicut locutus est, quia hodie occidetur Adonias. I Kings 2:25 Misitque rex Salomon per manum Banaiae filii Ioiadae, qui interfecit eum, et mortuus est. I Kings 2:26 Abiathar quoque sacerdoti dixit rex: Vade in Anathoth ad agrum tuum, equidem vir mortis es: sed hodie te non interficiam, quia portasti arcam Domini Dei coram David patre meo, et sustinuisti laborem in omnibus, in quibus laboravit pater meus. I Kings 2:27 Eiecit ergo Salomon Abiathar, ut non esset sacerdos Domini, ut impleretur sermo Domini, quem locutus est super domum Heli in Silo. I Kings 2:28 Venit autem nuncius ad Salomonem, quod Ioab declinasset post Adoniam, et post Salomonem non declinasset: fugit ergo Ioab in tabernaculum Domini, et apprehendit cornu altaris. I Kings 2:29 Nunciatumque est regi Salomoni quod fugisset Ioab in tabernaculum Domini, et esset iuxta altare: misitque Salomon Banaiam filium Ioiadae, dicens: Vade, interfice eum. I Kings 2:30 Et venit Banaias ad tabernaculum Domini, et dixit ei: Haec dicit rex: Egredere. Qui ait: Non egrediar, sed hic moriar. Renunciavit Banaias regi sermonem, dicens: Haec locutus est Ioab, et haec respondit mihi. I Kings 2:31 Dixitque ei rex: Fac sicut locutus est: et interfice eum, et sepeli, et amovebis sanguinem innocentem, qui effusus est a Ioab, a me, et a domo patris mei. I Kings 2:32 Et reddet Dominus sanguinem eius super caput eius quia interfecit duos viros iustos, melioresque se: et occidit eos gladio, patre meo David ignorante, Abner filium Ner principem militiae Israel, et Amasam filium Iether principem exercitus Iuda: I Kings 2:33 et revertetur sanguis illorum in caput Ioab, et in caput seminis eius in sempiternum. David autem et semini eius, et domui, et throno illius sit pax usque in aeternum a Domino. I Kings 2:34 Ascendit itaque Banaias filius Ioiadae, et aggressus eum interfecit: sepultusque est in domo sua in deserto. I Kings 2:35 Et constituit rex Banaiam filium Ioiadae pro eo super exercitum, et Sadoc sacerdotem posuit pro Abiathar. I Kings 2:36 Misit quoque rex, et vocavit Semei, dixitque ei: Aedifica tibi domum in Ierusalem, et habita ibi: et non egredieris inde huc atque illuc. I Kings 2:37 Quacumque autem die egressus fueris, et transieris Torrentem Cedron, scito te interficiendum: sanguis tuus erit super caput tuum. I Kings 2:38 Dixitque Semei regi: Bonus sermo. sicut locutus est dominus meus rex, sic faciet servus tuus. Habitavit itaque Semei in Ierusalem diebus multis. I Kings 2:39 Factum est autem post annos tres ut fugerent servi Semei ad Achis filium Maacha regem Geth: nunciatumque est Semei quod servi eius issent in Geth. I Kings 2:40 Et surrexit Semei, et stravit asinum suum: ivitque ad Achis in Geth ad requirendum servos suos, et adduxit eos de Geth. I Kings 2:41 Nunciatum est autem Salomoni quod isset Semei in Geth de Ierusalem, et rediisset. I Kings 2:42 Et mittens vocavit eum, dixitque illi: Nonne testificatus sum tibi per Dominum, et praedixi tibi: Quacumque die egressus, fueris huc et illuc, scito te esse moriturum? Et respondisti mihi: Bonus sermo, quem audivi. I Kings 2:43 Quare ergo non custodisti iusiurandum Domini, et praeceptum quod praeceperam tibi? I Kings 2:44 Dixitque rex ad Semei: Tu nosti omne malum, cuius tibi conscium est cor tuum, quod fecisti David patri meo: reddidit Dominus malitiam tuam in caput tuum. I Kings 2:45 Et rex Salomon benedictus, et thronus David erit stabilis coram Domino usque in sempiternum. I Kings 2:46 Iussit itaque rex Banaiae filio Ioiadae: qui aggressus, percussit eum, et mortuus est. I Kings 3:0 I Kings 3:1 Confirmatum est igitur regnum in manu Salomonis, et affinitate coniunctus est Pharaoni regi Aegypti: accepit namque filiam eius, et adduxit in civitatem David, donec compleret aedificans domum suam, et domum Domini, et murum Ierusalem per circuitum. I Kings 3:2 Attamen populus immolabat in excelsis: non enim aedificatum erat templum nomini Domini usque in diem illum. I Kings 3:3 Dilexit autem Salomon Dominum, ambulans in praeceptis David patris sui, excepto quod in excelsis immolabat, et accendebat thymiama. I Kings 3:4 Abiit itaque in Gabaon, ut immolaret ibi: illud quippe erat excelsum maximum: mille hostias in holocaustum obtulit Salomon super altare illud in Gabaon. I Kings 3:5 Apparuit autem Dominus Salomoni per somnium nocte, dicens: Postula quod vis ut dem tibi. I Kings 3:6 Et ait Salomon: Tu fecisti cum servo tuo David patre meo misericordiam magnam, sicut ambulavit in conspectu tuo in veritate, et iustitia, et recto corde tecum: custodisti ei misericordiam tuam grandem, et dedisti ei filium sedentem super thronum eius, sicut est hodie. I Kings 3:7 Et nunc Domine Deus, tu regnare fecisti servum tuum pro David patre meo: ego autem sum puer parvulus, et ignorans egressum, et introitum meum. I Kings 3:8 Et servus tuus in medio est populi, quem elegisti, populi infiniti, qui numerari et supputari non potest prae multitudine. I Kings 3:9 Dabis ergo servo tuo cor docile, ut populum tuum iudicare possit, et discernere inter bonum et malum. quis enim poterit iudicare populum istum, populum tuum hunc multum? I Kings 3:10 Placuit ergo sermo coram Domino, quod Salomon postulasset huiuscemodi rem. I Kings 3:11 Et dixit Dominus Salomoni: Quia postulasti verbum hoc, et non petisti tibi dies multos, nec divitias, aut animas inimicorum tuorum, sed postulasti tibi sapientiam ad discernendum iudicium: I Kings 3:12 ecce feci tibi secundum sermones tuos, et dedi tibi cor sapiens et intelligens, in tantum ut nullus ante te similis tui fuerit, nec post te surrecturus sit. I Kings 3:13 Sed et haec, quae non postulasti, dedi tibi: divitias scilicet, et gloriam, ut nemo fuerit similis tui in regibus cunctis retro diebus. I Kings 3:14 Si autem ambulaveris in viis meis, et custodieris praecepta mea, et mandata mea, sicut ambulavit pater tuus, longos faciam dies tuos. I Kings 3:15 Igitur evigilavit Salomon, et intellexit quod esset somnium: cumque venisset Ierusalem, stetit coram arca foederis Domini, et obtulit holocausta, et fecit victimas pacificas, et grande convivium universis famulis suis. I Kings 3:16 Tunc venerunt duae mulieres meretrices ad regem, steteruntque coram eo, I Kings 3:17 quarum una ait: Obsecro, mi Domine: ego et mulier haec habitabamus in domo una, et peperi apud eam in cubiculo. I Kings 3:18 Tertia autem die postquam ego peperi, peperit et haec: et eramus simul, nullusque alius nobiscum in domo, exceptis nobis duabus. I Kings 3:19 Mortuus est autem filius mulieris huius nocte. dormiens quippe oppressit eum. I Kings 3:20 Et consurgens intempestae noctis silentio, tulit filium meum de latere meo ancillae tuae dormientis, et collocavit in sinu suo: suum autem filium, qui erat mortuus, posuit in sinu meo. I Kings 3:21 Cumque surrexissem mane ut darem lac filio meo, apparuit mortuus: quem diligentius intuens clara luce, deprehendi non esse meum quem genueram. I Kings 3:22 Responditque altera mulier: Non est ita ut dicis, sed filius tuus mortuus est, meus autem vivit. Econtrario illa dicebat: Mentiris: filius quippe meus vivit, et filius tuus mortuus est. Atque in hunc modum contendebant coram rege. I Kings 3:23 Tunc rex ait: Haec dicit, Filius meus vivit, et filius tuus mortuus est. Et ista respondit, Non, sed filius tuus mortuus est, meus autem vivit. I Kings 3:24 Dixit ergo rex: Afferte mihi gladium. Cumque attulissent gladium coram rege, I Kings 3:25 Dividite, inquit, infantem vivum in duas partes, et date dimidiam partem uni, et dimidiam partem alteri. I Kings 3:26 Dixit autem mulier, cuius filius erat vivus, ad regem: (commota sunt quippe viscera eius super filio suo) Obsecro domine, date illi infantem vivum, et nolite interficere eum. Econtrario illa dicebat: Nec mihi, nec tibi sit, sed dividatur. I Kings 3:27 Respondit rex, et ait: Date huic infantem vivum, et non occidatur: haec est enim mater eius. I Kings 3:28 Audivit itaque omnis Israel iudicium quod iudicasset rex, et timuerunt regem, videntes sapientiam Dei esse in eo ad faciendum iudicium. I Kings 4:0 I Kings 4:1 Erat autem rex Salomon regnans super omnem Israel: I Kings 4:2 et hi principes quos habebat: Azarias filius Sadoc sacerdotis: I Kings 4:3 Elihoreph, et Ahia filii Sisa scribae: Iosaphat filius Ahilud a commentariis: I Kings 4:4 Banaias filius Ioiadae super exercitum: Sadoc autem, et Abiathar sacerdotes. I Kings 4:5 Azarias filius Nathan super eos qui assistebant regi: Zabud filius Nathan sacerdos, amicus regis: I Kings 4:6 et Ahisar praepositus domus: et Adoniram filius Abda super tributa. I Kings 4:7 Habebat autem Salomon duodecim praefectos super omnem Israel, qui praebebant annonam regi et domui eius: per singulos enim menses in anno, singuli necessaria ministrabant. I Kings 4:8 Et haec nomina eorum: Benhur, in monte Ephraim. I Kings 4:9 Bendecar, in Macces, et in Salebim, et in Bethsames, et in Elon, et in Bethanan. I Kings 4:10 Bethhesed in Aruboth: ipsius erat Socho, et omnis terra Epher. I Kings 4:11 Benabinadab, cuius omnis Nephath Dor, Tapheth filiam Salomonis habebat uxorem. I Kings 4:12 Bana filius Ahilud regebat Thanac et Mageddo, et universam Bethsan, quae est iuxta Sarthana subter Iezrael, a Bethsan usque Abelmehula e regione Iecmaan. I Kings 4:13 Bengaber in Ramoth Galaad: habebat Avothiair filii Manasse in Galaad, ipse praeerat in omni regione Argob, quae est in Basan, sexaginta civitatibus magnis atque muratis, quae habebant seras aereas. I Kings 4:14 Ahinadab filius Addo praeerat in Manaim. I Kings 4:15 Achimaas in Nephthali: sed et ipse habebat Basemath filiam Salomonis in coniugio. I Kings 4:16 Baana filius Husi, in Aser, et in Baloth. I Kings 4:17 Iosaphat filius Pharue, in Issachar. I Kings 4:18 Semei filius Ela, in Beniamin. I Kings 4:19 Gaber filius Uri, in terra Galaad, in terra Sehon regis Amorrhaei et Og regis Basan, super omnia quae erant in illa terra. I Kings 4:20 Iuda et Israel innumerabiles, sicut arena maris in multitudine: comedentes, et bibentes, atque laetantes. I Kings 4:21 Salomon autem erat in ditione sua, habens omnia regna secum a flumine terrae Philisthiim usque ad terminum Aegypti: offerentium sibi munera, et servientium ei cunctis diebus vitae eius. I Kings 4:22 Erat autem cibus Salomonis per dies singulos triginta cori similae, et sexaginta cori farinae, I Kings 4:23 decem boves pingues, et viginti boves pascuales, et centum arietes, excepta venatione cervorum, caprearum, atque bubalorum, et avium altilium. I Kings 4:24 Ipse enim obtinebat omnem regionem, quae erat trans flumen, quasi a Thaphsa usque ad Gazan, et cunctos reges illarum regionum: et habebat pacem ex omni parte in circuitu. I Kings 4:25 Habitabatque Iuda, et Israel absque timore ullo, unusquisque sub vite sua, et sub ficu sua, a Dan usque Bersabee cunctis diebus Salomonis. I Kings 4:26 Et habebat Salomon quadraginta millia praesepia equorum currulium, et duodecim millia equestrium. I Kings 4:27 Nutriebantque eos supradicti regis praefecti: sed et necessaria mensae regis Salomonis cum ingenti cura praebebant in tempore suo. I Kings 4:28 Hordeum quoque, et paleas equorum, et iumentorum deferebant in locum ubi erat rex, iuxta constitutum sibi. I Kings 4:29 Dedit quoque Deus sapientiam Salomoni et prudentiam multam nimis, et latitudinem cordis quasi arenam, quae est in littore maris. I Kings 4:30 Et praecedebat sapientia Salomonis sapientiam omnium Orientalium et Aegyptiorum, I Kings 4:31 et erat sapientior cunctis hominibus: sapientior Ethan Ezrahitae, et Heman, et Chalcol, et Dorda filiis Mahol: et erat nominatus in universis gentibus per circuitum. I Kings 4:32 Locutus est quoque Salomon tria millia parabolas: et fuerunt carmina eius quinque millia. I Kings 4:33 Et disputavit super lignis a cedro, quae est in Libano, usque ad hyssopum, quae egreditur de pariete: et disseruit de iumentis, et volucribus, et reptilibus, et piscibus. I Kings 4:34 Et veniebant de cunctis populis ad audiendam sapientiam Salomonis, et ab universis regibus terrae, qui audiebant sapientiam eius. I Kings 5:0 I Kings 5:1 Misit quoque Hiram rex Tyri servos suos ad Salomonem: audivit enim quod ipsum unxissent regem pro patre eius: quia amicus fuerat Hiram David omni tempore. I Kings 5:2 Misit autem Salomon ad Hiram, dicens: I Kings 5:3 Tu scis voluntatem David patris mei, et quia non potuerit aedificare domum nomini Domini Dei sui propter bella imminentia per circuitum, donec daret Dominus eos sub vestigio pedum eius. I Kings 5:4 Nunc autem requiem dedit Dominus Deus meus mihi per circuitum: et non est satan, neque occursus malus. I Kings 5:5 Quamobrem cogito aedificare templum nomini Domini Dei mei, sicut locutus est Dominus David patri meo, dicens: Filius tuus, quem dabo pro te super solium tuum, ipse aedificabit domum nomini meo. I Kings 5:6 Praecipe igitur ut praecidant mihi servi tui cedros de Libano, et servi mei sint cum servis tuis: mercedem autem servorum tuorum dabo tibi quamcumque petieris: scis enim quomodo non est in populo meo vir qui noverit ligna caedere sicut Sidonii. I Kings 5:7 Cum ergo audisset Hiram verba Salomonis, laetatus est valde, et ait: Benedictus Dominus Deus hodie, qui dedit David filium sapientissimum super populum hunc plurimum. I Kings 5:8 Et misit Hiram ad Salomonem, dicens: Audivi quaecumque mandasti mihi: ego faciam omnem voluntatem tuam in lignis cedrinis et abiegnis. I Kings 5:9 Servi mei deponent ea de Libano ad mare: et ego componam ea in ratibus in mari usque ad locum, quem significaveris mihi; et applicabo ea ibi, et tu tolles ea: praebebisque necessaria mihi, ut detur cibus domui meae. I Kings 5:10 Itaque Hiram dabat Salomoni ligna cedrina, et ligna abiegna, iuxta omnem voluntatem eius. I Kings 5:11 Salomon autem praebebat Hiram coros tritici, viginti millia, in cibum domui eius, et viginti coros purissimi olei: haec tribuebat Salomon Hiram per singulos annos. I Kings 5:12 Dedit quoque Dominus sapientiam Salomoni, sicut locutus est ei: et erat pax inter Hiram et Salomonem, et percusserunt ambo foedus. I Kings 5:13 Elegitque rex Salomon operarios de omni Israel, et erat indictio triginta millia virorum. I Kings 5:14 Mittebatque eos in Libanum, decem millia per menses singulos vicissim, ita ut duobus mensibus essent in domibus suis: et Adoniram erat super huiuscemodi indictione. I Kings 5:15 Fueruntque Salomoni septuaginta millia eorum qui onera portabant, et octoginta millia latomorum in monte: I Kings 5:16 absque praepositis qui praeerant singulis operibus, numero trium millium, et trecentorum praecipientium populo et his qui faciebant opus. I Kings 5:17 Praecepitque rex, ut tollerent lapides grandes, lapides pretiosos in fundamentum templi, et quadrarent eos: I Kings 5:18 quos dolaverunt caementarii Salomonis, et caementarii Hiram: porro Giblii praeparaverunt ligna et lapides ad aedificandam domum. I Kings 6:0 I Kings 6:1 Factum est ergo quadringentesimo et octogesimo anno egressionis filiorum Israel de Terra Aegypti, in anno quarto, mense Zio, (ipse est mensis secundus) regni Salomonis super Israel, aedificari coepit domus Domino. I Kings 6:2 Domus autem, quam aedificabat rex Salomon Domino, habebat sexaginta cubitos in longitudine, et viginti cubitos in latitudine, et triginta cubitos in altitudine. I Kings 6:3 Et porticus erat ante templum viginti cubitorum longitudinis, iuxta mensuram latitudinis templi: et habebat decem cubitos latitudinis ante faciem templi. I Kings 6:4 Fecitque in templo fenestras obliquas. I Kings 6:5 Et aedificavit super parietem templi tabulata per gyrum, in parietibus domus per circuitum templi et oraculi, et fecit latera in circuitu. I Kings 6:6 Tabulatum, quod subter erat, quinque cubitos habebat latitudinis, et medium tabulatum sex cubitorum latitudinis, et tertium tabulatum septem habens cubitos latitudinis. Trabes autem posuit in domo per circuitum forinsecus, ut non haererent muris templi. I Kings 6:7 Domus autem cum aedificaretur, de lapidibus dolatis atque perfectis aedificata est: et malleus, et securis, et omne ferramentum non sunt audita in domo cum aedificaretur. I Kings 6:8 Ostium lateris medii in pariete erat domus dextrae: et per cochleam ascendebant in medium coenaculum, et a medio in tertium. I Kings 6:9 Et aedificavit domum, et consummavit eam: texit quoque domum laquearibus cedrinis. I Kings 6:10 Et aedificavit tabulatum super omnem domum quinque cubitis altitudinis, et operuit domum lignis cedrinis. I Kings 6:11 Et factus est sermo Domini ad Salomonem, dicens: I Kings 6:12 Domus haec, quam aedificas, si ambulaveris in praeceptis meis, et iudicia mea feceris, et custodieris omnia mandata mea, gradiens per ea: firmabo sermonem meum tibi, quem locutus sum ad David patrem tuum. I Kings 6:13 Et habitabo in medio filiorum Israel, et non derelinquam populum meum Israel. I Kings 6:14 Igitur aedificavit Salomon domum, et consummavit eam. I Kings 6:15 Et aedificavit parietes domus intrinsecus, tabulatis cedrinis, a pavimento domus usque ad summitatem parietum, et usque ad laquearia, operuit lignis cedrinis intrinsecus: et texit pavimentum domus tabulis abiegnis. I Kings 6:16 Aedificavitque viginti cubitorum ad posteriorem partem templi tabulata cedrina, a pavimento usque ad superiora: et fecit interiorem domum oraculi in sanctum Sanctorum. I Kings 6:17 Porro quadraginta cubitorum erat ipsum templum pro foribus oraculi. I Kings 6:18 Et cedro omnis domus intrinsecus vestiebatur, habens tornaturas, et iuncturas suas fabrefactas et caelaturas eminentes: omnia cedrinis tabulis vestiebantur: nec omnino lapis apparere poterat in pariete. I Kings 6:19 Oraculum autem in medio domus, in interiori parte fecerat, ut poneret ibi arcam foederis Domini. I Kings 6:20 Porro oraculum habebat viginti cubitos longitudinis, et viginti cubitos latitudinis, et viginti cubitos altitudinis: et operuit illud atque vestivit auro purissimo. sed et altare vestivit cedro. I Kings 6:21 Domum quoque ante oraculum operuit auro purissimo, et affixit laminas clavis aureis. I Kings 6:22 Nihilque erat in templo quod non auro tegeretur: sed et totum altare oraculi texit auro. I Kings 6:23 Et fecit in oraculo duos cherubim de lignis olivarum, decem cubitorum altitudinis. I Kings 6:24 Quinque cubitorum ala cherub una, et quinque cubitorum ala cherub altera: id est, decem cubitos habentes, a summitate alae unius usque ad alae alterius summitatem. I Kings 6:25 Decem quoque cubitorum erat cherub secundus: in mensura pari, et opus unum erat in duobus cherubim, I Kings 6:26 id est, altitudinem habebat unus cherub decem cubitorum, et similiter cherub secundus. I Kings 6:27 Posuitque cherubim in medio templi interioris: extendebant autem alas suas cherubim, et tangebat ala una parietem, et ala cherub secundi tangebat parietem alterum: alae autem alterae in media parte templi se invicem contingebant. I Kings 6:28 Texit quoque cherubim auro. I Kings 6:29 Et omnes parietes templi per circuitum sculpsit variis caelaturis et torno: et fecit in eis cherubim, et palmas, et picturas varias, quasi prominentes de pariete, et egredientes. I Kings 6:30 Sed et pavimentum domus texit auro intrinsecus et extrinsecus. I Kings 6:31 Et in ingressu oraculi fecit ostiola de lignis olivarum, postesque angulorum quinque. I Kings 6:32 Et duo ostia de lignis olivarum: et sculpsit in eis picturam cherubim, et palmarum species, et anaglypha valde prominentia: et texit ea auro: et operuit tam cherubim quam palmas, et cetera, auro. I Kings 6:33 Fecitque in introitu templi postes de lignis olivarum quadrangulatos: I Kings 6:34 et duo ostia de lignis abiegnis altrinsecus: et utrumque ostium duplex erat, et se invicem tenens aperiebatur. I Kings 6:35 Et sculpsit cherubim, et palmas, et caelaturas valde eminentes: operuitque omnia laminis aureis opere quadro ad regulam. I Kings 6:36 Et aedificavit atrium interius tribus ordinibus lapidum politorum, et uno ordine lignorum cedri. I Kings 6:37 Anno quarto fundata est domus Domini in mense Zio: I Kings 6:38 et in anno undecimo, mense Bul (ipse est mensis octavus) perfecta est domus in omni opere suo, et in universis utensilibus suis: aedificavitque eam annis septem. I Kings 7:0 I Kings 7:1 Domum autem suam aedificavit Salomon tredecim annis, et ad perfectum usque perduxit. I Kings 7:2 Aedificavit quoque domum saltus Libani centum cubitorum longitudinis, et quinquaginta cubitorum latitudinis, et triginta cubitorum altitudinis: et quattuor deambulacra inter columnas cedrinas: ligna quippe cedrina exciderat in columnas. I Kings 7:3 Et tabulatis cedrinis vestivit totam cameram, quae quadragintaquinque columnis sustentabatur. Unus autem ordo habebat columnas quindecim I Kings 7:4 contra se invicem positas, I Kings 7:5 et e regione se respicientes, aequali spatio inter columnas, et super columnas quadrangulata ligna in cunctis aequalia. I Kings 7:6 Et porticum columnarum fecit quinquaginta cubitorum longitudinis, et triginta cubitorum latitudinis: et alteram porticum in facie maioris porticus: et columnas, et epistylia super columnas. I Kings 7:7 Porticum quoque solii, in qua tribunal est, fecit: et texit lignis cedrinis a pavimento usque ad summitatem. I Kings 7:8 Et domuncula, in qua sedebatur ad iudicandum, erat in media porticu, simili opere. Domum quoque fecit filiae Pharaonis (quam uxorem duxerat Salomon) tali opere, quali et hanc porticum. I Kings 7:9 Omnia lapidibus pretiosis, qui ad normam quandam atque mensuram tam intrinsecus quam extrinsecus serrati erant: a fundamento usque ad summitatem parietum, et intrinsecus usque ad atrium maius. I Kings 7:10 Fundamenta autem de lapidibus pretiosis, lapidibus magnis decem sive octo cubitorum. I Kings 7:11 Et desuper lapides pretiosi aequalis mensurae secti erant, similiterque de cedro. I Kings 7:12 Et atrium maius rotundum trium ordinum de lapidibus sectis, et unius ordinis de dolata cedro: necnon et in atrio domus Domini interiori, et in porticu domus. I Kings 7:13 Misit quoque rex Salomon, et tulit Hiram de Tyro, I Kings 7:14 filium mulieris viduae de tribu Nephthali, patre Tyrio, artificem aerarium, et plenum sapientia, et intelligentia, et doctrina ad faciendum omne opus ex aere. Qui cum venisset ad regem Salomonem, fecit omne opus eius. I Kings 7:15 Et finxit duas columnas aereas, decem et octo cubitorum altitudinis columnam unam: et linea duodecim cubitorum ambiebat columnam utramque. I Kings 7:16 Duo quoque capitella fecit, quae ponerentur super capita columnarum, fusilia ex aere: quinque cubitorum altitudinis capitellum unum, et quinque cubitorum altitudinis capitellum alterum: I Kings 7:17 et quasi in modum retis, et catenarum sibi invicem miro opere contextarum. Utrumque capitellum columnarum fusile erat: septena versuum retiacula in capitello uno, et septena retiacula in capitello altero. I Kings 7:18 Et perfecit columnas, et duos ordines per circuitum retiaculorum singulorum, ut tegerent capitella, quae erant super summitatem, malogranatorum: eodem modo fecit et capitello secundo. I Kings 7:19 Capitella autem, quae erant super capita columnarum, quasi opere lilii fabricata erant in porticu quattuor cubitorum. I Kings 7:20 Et rursum alia capitella in summitate columnarum desuper iuxta mensuram columnae contra retiacula: malogranatorum autem ducenti ordines erant in circuitu capitelli secundi. I Kings 7:21 Et statuit duas columnas in porticu templi: cumque statuisset columnam dexteram, vocavit eam nomine Iachin: similiter erexit columnam secundam: et vocavit nomen eius Booz. I Kings 7:22 Et super capita columnarum opus in modum lilii posuit: perfectumque est opus columnarum. I Kings 7:23 Fecit quoque mare fusile decem cubitorum a labio usque ad labium, rotundum in circuitu: quinque cubitorum altitudo eius, et resticula triginta cubitorum cingebat illud per circuitum. I Kings 7:24 Et sculptura subter labium circuibat illud decem cubitis ambiens mare: duo ordines sculpturarum histriatarum erant fusiles. I Kings 7:25 Et stabant super duodecim boves, e quibus tres respiciebant ad Aquilonem, et tres ad Occidentem, et tres ad Meridiem, et tres ad Orientem, et mare super eos desuper erat: quorum posteriora universa intrinsecus latitabant. I Kings 7:26 Grossitudo autem luteris, trium unciarum erat: labiumque eius, quasi labium calicis, et folium repandi lilii: duo millia batos capiebat et tria millia metretas. I Kings 7:27 Et fecit decem bases aeneas, quattuor cubitorum longitudinis bases singulas, et quattuor cubitorum latitudinis, et trium cubitorum altitudinis. I Kings 7:28 Et ipsum opus basium, interrasile erat: et sculpturae inter iuncturas. I Kings 7:29 Et inter coronulas et plectas, leones et boves et cherubim: et in iuncturis similiter desuper: et subter leones, et boves quasi lora ex aere dependentia. I Kings 7:30 Et quattuor rotae per bases singulas, et axes aerei: et per quattuor partes quasi humeruli subter luterem fusiles, contra se invicem respectantes. I Kings 7:31 Os quoque luteris intrinsecus erat in capitis summitate: et quod forinsecus apparebat, unius cubiti erat totum rotundum, pariterque habebat unum cubitum et dimidium: in angulis autem columnarum variae caelaturae erant: et media intercolumnia, quadrata non rotunda. I Kings 7:32 Quattuor quoque rotae, quae per quattuor angulos basis erant, cohaerebant sibi subter basim: una rota habebat altitudinis cubitum et semis. I Kings 7:33 Tales autem rotae erant quales solent in curru fieri: et axes earum, et radii, et canthi, et modioli, omnia fusilia. I Kings 7:34 Nam et humeruli illi quattuor per singulos angulos basis unius, ex ipsa basi fusiles et coniuncti erant. I Kings 7:35 In summitate autem basis erat quaedam rotunditas unius et dimidii cubiti, ita fabrefacta, ut luter desuper posset imponi, habens caelaturas suas, variasque sculpturas ex semetipsa. I Kings 7:36 Sculpsit quoque in tabulatis illis, quae erant ex aere, et in angulis, cherubim, et leones, et palmas, quasi in similitudinem hominis stantis, ut non caelata, sed apposita per circuitum viderentur. I Kings 7:37 In hunc modum fecit decem bases, fusura una, et mensura, sculpturaque consimili. I Kings 7:38 Fecit quoque decem luteres aeneos: quadraginta batos capiebat luter unus, eratque quattuor cubitorum: singulos quoque luteres per singulas, id est, decem bases, posuit. I Kings 7:39 Et constituit decem bases, quinque ad dexteram partem templi, et quinque ad sinistram: mare autem posuit ad dexteram partem templi contra Orientem ad Meridiem. I Kings 7:40 Fecit ergo Hiram lebetes, et scutras, et amulas, et perfecit omne opus regis Salomonis in templo Domini. I Kings 7:41 Columnas duas, et funiculos capitellorum super capitella columnarum duos: et retiacula duo, ut operirent duos funiculos, qui erant super capita columnarum. I Kings 7:42 Et malogranata quadringenta in duobus retiaculis: duos versus malogranatorum in retiaculis singulis, ad operiendos funiculos capitellorum, qui erant super capita columnarum. I Kings 7:43 Et bases decem, et luteres decem super bases. I Kings 7:44 Et mare unum, et boves duodecim subter mare. I Kings 7:45 Et lebetes, et scutras, et amulas. omnia vasa, quae fecit Hiram regi Salomoni in domo Domini, de auricalco erant. I Kings 7:46 In campestri regione Iordanis fudit ea rex in argillosa terra, inter Sochoth et Sarthan. I Kings 7:47 Et posuit Salomon omnia vasa: propter multitudinem autem nimiam non erat pondus aeris. I Kings 7:48 Fecitque Salomon omnia vasa in domo Domini: altare aureum, et mensam, super quam ponerentur panes propositionis, auream: I Kings 7:49 et candelabra aurea, quinque ad dexteram, et quinque ad sinistram contra oraculum ex auro puro: et quasi lilii flores, et lucernas desuper aureas: et forcipes aureos, I Kings 7:50 et hydrias, et fuscinulas, et phialas, et mortariola, et thuribula, de auro purissimo: et cardines ostiorum domus interioris Sancti sanctorum, et ostiorum domus templi, ex auro erant. I Kings 7:51 Et perfecit omne opus quod faciebat Salomon in domo Domini, et intulit quae sanctificaverat David pater suus, argentum et aurum, et vasa, reposuitque in thesauris domus Domini. I Kings 8:0 I Kings 8:1 Tunc congregati sunt omnes maiores natu Israel cum principibus tribuum, et duces familiarum filiorum Israel ad regem Salomonem in Ierusalem: ut deferrent arcam foederis Domini, de civitate David, id est, de Sion. I Kings 8:2 Convenitque ad regem Salomonem universus Israel in mense Bethanim, in sollemni die, ipse est mensis septimus. I Kings 8:3 Veneruntque cuncti senes de Israel, et tulerunt arcam sacerdotes, I Kings 8:4 et portaverunt arcam Domini, et tabernaculum foederis, et omnia vasa Sanctuarii, quae erant in tabernaculo: et ferebant ea sacerdotes et Levitae. I Kings 8:5 Rex autem Salomon, et omnis multitudo Israel, quae convenerat ad eum, gradiebatur cum illo ante arcam, et immolabant oves et boves absque aestimatione et numero. I Kings 8:6 Et intulerunt sacerdotes arcam foederis Domini in locum suum, in oraculum templi, in Sanctum sanctorum subter alas cherubim. I Kings 8:7 Siquidem cherubim expandebant alas super locum arcae, et protegebant arcam, et vectes eius desuper. I Kings 8:8 Cumque eminerent vectes, et apparerent summitates eorum foris Sanctuarium ante oraculum, non apparebant ultra extrinsecus, qui et fuerunt ibi usque in praesentem diem. I Kings 8:9 In arca autem non erat aliud nisi duae tabulae lapideae, quas posuerat in ea Moyses in Horeb, quando pepigit Dominus foedus cum filiis Israel, cum egrederentur de Terra Aegypti. I Kings 8:10 Factum est autem, cum exissent sacerdotes de Sanctuario, nebula implevit domum Domini, I Kings 8:11 et non poterant sacerdotes stare et ministrare propter nebulam: impleverat enim gloria Domini domum Domini. I Kings 8:12 Tunc ait Salomon: Dominus dixit ut habitaret in nebula. I Kings 8:13 Aedificans aedificavi domum in habitaculum tuum, firmissimum solium tuum in sempiternum. I Kings 8:14 Convertitque rex faciem suam, et benedixit omni ecclesiae Israel: omnia enim ecclesia Israel stabat. I Kings 8:15 Et ait Salomon: Benedictus Dominus Deus Israel, qui locutus est ore suo ad David patrem meum, et in manibus eius perfecit, dicens: I Kings 8:16 A die, qua eduxi populum meum Israel de Aegypto, non elegi civitatem de universis tribubus Israel, ut aedificaretur domus, et esset nomen meum ibi: sed elegi David ut esset super populum meum Israel. I Kings 8:17 Voluitque David pater meus aedificare domum nomini Domini Dei Israel: I Kings 8:18 et ait Dominus ad David patrem meum: Quod cogitasti in corde tuo aedificare domum nomini meo, bene fecisti, hoc ipsum mente tractans. I Kings 8:19 Verumtamen tu non aedificabis mihi domum, sed filius tuus, qui egredietur de renibus tuis, ipse aedificabit domum nomini meo. I Kings 8:20 Confirmavit Dominus sermonem suum, quem locutus est: stetique pro David patre meo, et sedi super thronum Israel, sicut locutus est Dominus: et aedificavi domum nomini Domini Dei Israel. I Kings 8:21 Et constitui ibi locum arcae, in qua foedus Domini est, quod percussit cum patribus nostris, quando egressi sunt de Terra Aegypti. I Kings 8:22 Stetit autem Salomon ante altare Domini in conspectu ecclesiae Israel, et expandit manus suas in caelum, I Kings 8:23 et ait: Domine Deus Israel, non est similis tui Deus in caelo desuper, et super terram deorsum: qui custodis pactum et misericordiam servis tuis, qui ambulant coram te in toto corde suo. I Kings 8:24 Qui custodisti servo tuo David patri meo quae locutus es ei: ore locutus es, et manibus perfecisti, ut haec dies probat. I Kings 8:25 Nunc igitur Domine Deus Israel, conserva famulo tuo David patri meo quae locutus es ei, dicens: Non auferetur de te vir coram me, qui sedeat super thronum Israel: ita tamen si custodierint filii tui viam suam, ut ambulent coram me sicut tu ambulasti in conspectu meo. I Kings 8:26 Et nunc Domine Deus Israel firmentur verba tua, quae locutus es servo tuo David patri meo. I Kings 8:27 Ergone putandum est quod vere Deus habitet super terram? si enim caelum, et caeli caelorum te capere non possunt, quanto magis domus haec, quam aedificavi? I Kings 8:28 Sed respice ad orationem servi tui, et ad preces eius Domine Deus meus: audi hymnum et orationem, quam servus tuus orat coram te hodie: I Kings 8:29 ut sint oculi tui aperti super domum hanc nocte ac die: super domum, de qua dixisti: Erit nomen meum ibi: ut exaudias orationem, quam orat in loco isto ad te servus tuus. I Kings 8:30 Ut exaudias deprecationem servi tui et populi tui Israel, quodcumque oraverint in loco isto, et exaudies in loco habitaculi tui in caelo, et cum exaudieris, propitius eris. I Kings 8:31 Si peccaverit homo in proximum suum, et habuerit aliquod iuramentum, quo teneatur astrictus; et venerit propter iuramentum coram altari tuo in domum tuam, I Kings 8:32 tu exaudies in caelo: et facies, et iudicabis servos tuos, condemnans impium, et reddens viam suam super caput eius, iustificansque iustum, et retribuens ei secundum iustitiam suam. I Kings 8:33 Si fugerit populus tuus Israel inimicos suos (quia peccaturus est tibi) et agentes poenitentiam, et confitentes nomini tuo, venerint, et oraverint, et deprecati te fuerint in domo hac; I Kings 8:34 exaudi in caelo, et dimitte peccatum populi tui Israel, et reduces eos in terram, quam dedisti patribus eorum. I Kings 8:35 Si clausum fuerit caelum, et non pluerit propter peccata eorum, et orantes in loco isto, poenitentiam egerint nomini tuo, et a peccatis suis conversi fuerint propter afflictionem suam: I Kings 8:36 exaudi eos in caelo, et dimitte peccata servorum tuorum, et populi tui Israel: et ostende eis viam bonam per quam ambulent, et da pluviam super terram tuam, quam dedisti populo tuo in possessionem. I Kings 8:37 Fames si oborta fuerit in terra, aut pestilentia, aut corruptus aer, aut aerugo, aut locusta, vel rubigo, et afflixerit eum inimicus eius portas obsidens, omnis plaga, universa infirmitas, I Kings 8:38 cuncta devotatio, et imprecatio, quae acciderit omni homini de populo tuo Israel: si quis cognoverit plagam cordis sui, et expanderit manus suas in domo hac, I Kings 8:39 tu exaudies in caelo in loco habitationis tuae, et repropitiaberis, et facies ut des unicuique secundum omnes vias suas, sicut videris cor eius (quia tu nosti solus cor omnium filiorum hominum) I Kings 8:40 ut timeant te cunctis diebus, quibus vivunt super faciem terrae, quam dedisti patribus nostris. I Kings 8:41 Insuper et alienigena, qui non est de populo tuo Israel, cum venerit de terra longinqua propter nomen tuum (audietur enim nomen tuum magnum, et manus tua fortis, et brachium tuum I Kings 8:42 extentum ubique) cum venerit ergo, et oraverit in hoc loco, I Kings 8:43 tu exaudies in caelo, in firmamento habitaculi tui et facies omnia, pro quibus invocaverit te alienigena: ut discant universi populi terrarum nomen tuum timere, sicut populus tuus Israel, et probent quia nomen tuum invocatum est super domum hanc, quam aedificavi. I Kings 8:44 Si egressus fuerit populus tuus ad bellum contra inimicos suos, per viam, quocumque miseris eos, orabunt te contra viam civitatis, quam elegisti, et contra domum, quam aedificavi nomini tuo, I Kings 8:45 et exaudies in caelo orationes eorum, et preces eorum, et facies iudicium eorum. I Kings 8:46 Quod si peccaverint tibi (non est enim homo qui non peccet) et iratus tradideris eos inimicis suis, et captivi ducti fuerint in terram inimicorum longe vel prope, I Kings 8:47 et egerint poenitentiam in corde suo in loco captivitatis, et conversi deprecati te fuerint in captivitate sua, dicentes: Peccavimus, inique egimus, impie gessimus: I Kings 8:48 et reversi fuerint ad te in universo corde suo, et tota anima sua in terra inimicorum suorum, ad quam captivi ducti fuerint: et oraverint te contra viam terrae suae, quam dedisti patribus eorum, et civitatis quam elegisti, et templi quod aedificavi nomini tuo: I Kings 8:49 exaudies in caelo, in firmamento solii tui orationes eorum, et preces eorum, et facies iudicium eorum: I Kings 8:50 et propitiaberis populo tuo qui peccavit tibi, et omnibus iniquitatibus eorum, quibus praevaricati sunt in te: et dabis misericordiam coram eis, qui eos captivos habuerint, ut misereantur eis. I Kings 8:51 Populus enim tuus est, et hereditas tua, quos eduxisti de Terra Aegypti, de medio fornacis ferreae. I Kings 8:52 Ut sint oculi tui aperti ad deprecationem servi tui, et populi tui Israel, et exaudias eos in universis pro quibus invocaverint te. I Kings 8:53 Tu enim separasti eos tibi in hereditatem de universis populis terrae, sicut locutus es per Moysen servum tuum, quando eduxisti patres nostros de Aegypto Domine Deus. I Kings 8:54 Factum est autem, cum complesset Salomon orans Dominum omnem orationem, et deprecationem hanc, surrexit de conspectu altaris Domini: utrumque enim genu in terram fixerat, et manus expanderat in caelum. I Kings 8:55 Stetit ergo, et benedixit omni ecclesiae Israel voce magna, dicens: I Kings 8:56 Benedictus Dominus, qui dedit requiem populo suo Israel, iuxta omnia quae locutus est: non cecidit ne unus quidem sermo ex omnibus bonis, quae locutus est per Moysen servum suum. I Kings 8:57 Sit Dominus Deus noster nobiscum, sicut fuit cum patribus nostris, non derelinquens nos, neque proiiciens. I Kings 8:58 Sed inclinet corda nostra ad se, ut ambulemus in universis viis eius, et custodiamus mandata eius, et ceremonias eius, et iudicia quaecumque mandavit patribus nostris. I Kings 8:59 Et sint sermones mei isti, quibus deprecatus sum coram Domino, appropinquantes Domino Deo nostro die ac nocte, ut faciat iudicium servo suo, et populo suo Israel per singulos dies: I Kings 8:60 et sciant omnes populi terrae, quia Dominus ipse est Deus, et non est ultra absque eo. I Kings 8:61 Sit quoque cor nostrum perfectum cum Domino Deo nostro, ut ambulemus in decretis eius, et custodiamus mandata eius, sicut et hodie. I Kings 8:62 Igitur rex, et omnis Israel cum eo, immolabant victimas coram Domino. I Kings 8:63 Mactavitque Salomon hostias pacificas, quas immolavit Domino, boum viginti duo millia, et ovium centum viginti millia: et dedicaverunt templum Domini rex, et filii Israel. I Kings 8:64 In die illa sanctificavit rex medium atrii, quod erat ante domum Domini: fecit quippe holocaustum ibi, et sacrificium, et adipem pacificorum: quoniam altare aereum, quod erat coram Domino, minus erat, et capere non poterat holocaustum, et sacrificium, et adipem pacificorum. I Kings 8:65 Fecit ergo Salomon in tempore illo festivitatem celebrem, et omnis Israel cum eo, multitudo magna ab introitu Emath usque ad Rivum Aegypti, coram Domino Deo nostro, septem diebus et septem diebus, id est, quattuordecim diebus. I Kings 8:66 Et in die octava dimisit populos: qui benedicentes regi, profecti sunt in tabernacula sua laetantes, et alacri corde super omnibus bonis, quae fecerat Dominus David servo suo, et Israel populo suo. I Kings 9:0 I Kings 9:1 Factum est autem cum perfecisset Salomon aedificium domus Domini, et aedificium regis, et omne quod optaverat et voluerat facere, I Kings 9:2 apparuit ei Dominus secundo sicut apparuerat ei in Gabaon. I Kings 9:3 Dixitque Dominus ad eum: Exaudivi orationem tuam et deprecationem tuam, quam deprecatus es coram me: sanctificavi domum hanc, quam aedificasti, ut ponerem nomen meum ibi in sempiternum, et erunt oculi mei et cor meum ibi cunctis diebus. I Kings 9:4 Tu quoque si ambulaveris coram me, sicut ambulavit pater tuus, in simplicitate cordis, et in aequitate: et feceris omnia, quae praecepi tibi, et legitima mea et iudicia mea servaveris, I Kings 9:5 ponam thronum regni tui super Israel in sempiternum, sicut locutus sum David patri tuo, dicens: Non auferetur vir de genere tuo de solio Israel. I Kings 9:6 Si autem aversione aversi fueritis vos et filii vestri, non sequentes me, nec custodientes mandata mea, et ceremonias meas, quas proposui vobis, sed abieritis et colueritis deos alienos, et adoraveritis eos: I Kings 9:7 auferam Israel de superficie terrae, quam dedi eis: et templum quod sanctificavi nomini meo, proiiciam a conspectu meo, eritque Israel in proverbium, et in fabulam cunctis populis. I Kings 9:8 Et domus haec erit in exemplum: omnis, qui transierit per eam, stupebit, et sibilabit, et dicet: Quare fecit Dominus sic terrae huic, et domui huic? I Kings 9:9 Et respondebunt: Quia dereliquerunt Dominum Deum suum, qui eduxit patres eorum de Terra Aegypti, et secuti sunt deos alienos, et adoraverunt eos, et coluerunt eos: idcirco induxit Dominus super eos omne malum hoc. I Kings 9:10 Expletis autem annis viginti postquam aedificaverat Salomon duas domos, id est domum Domini, et domum regis, I Kings 9:11 (Hiram rege Tyri praebente Salomoni ligna cedrina et abiegna, et aurum iuxta omne quod opus habuerat) tunc dedit Salomon Hiram viginti oppida in Terra Galilaeae. I Kings 9:12 Et egressus est Hiram de Tyro, ut videret oppida, quae dederat ei Salomon, et non placuerunt ei, I Kings 9:13 et ait: Haecine sunt civitates, quas dedisti mihi, frater? Et appellavit eas Terram chabul, usque in diem hanc. I Kings 9:14 Misit quoque Hiram ad regem Salomonem centum viginti talenta auri. I Kings 9:15 Haec est summa expensarum, quam obtulit rex Salomon ad aedificandam domum Domini et domum suam, et Mello, et murum Ierusalem, et Heser, et Mageddo et Gazer. I Kings 9:16 Pharao rex Aegypti ascendit, et cepit Gazar, succenditque eam igni: et Chananaeum, qui habitabat in civitate, interfecit, et dedit eam in dotem filiae suae uxori Salomonis. I Kings 9:17 Aedificavit ergo Salomon Gazer, et Bethoron inferiorem, I Kings 9:18 et Balaath, et Palmiram in Terra solitudinis. I Kings 9:19 Et omnes vicos, qui ad se pertinebant, et erant absque muro, munivit, et civitates curruum et civitates equitum, et quodcumque ei placuit ut aedificaret in Ierusalem, et in Libano, et in omni terra potestatis suae. I Kings 9:20 Universum populum, qui remanserat de Amorrhaeis, et Hethaeis, et Pherezaeis, et Hevaeis, et Iebusaeis, qui non sunt de filiis Israel: I Kings 9:21 horum filios, qui remanserant in terra, quos scilicet non potuerant filii Israel exterminare: fecit Salomon tributarios, usque in diem hanc. I Kings 9:22 De filiis autem Israel non constituit Salomon servire quemquam, sed erant viri bellatores, et ministri eius, et principes, et duces, et praefecti curruum et equorum. I Kings 9:23 Erant autem principes super omnia opera Salomonis praepositi quingenti quinquaginta, qui habebant subiectum populum, et statutis operibus imperabant. I Kings 9:24 Filia autem Pharaonis ascendit de civitate David in domum suam, quam aedificaverat ei Salomon: tunc aedificavit Mello. I Kings 9:25 Offerebat quoque Salomon tribus vicibus per annos singulos holocausta, et pacificas victimas super altare, quod aedificaverat Domino, et adolebat thymiama coram Domino: perfectumque est templum. I Kings 9:26 Classem quoque fecit rex Salomon in Asiongaber, quae est iuxta Ailath in littore Maris rubri, in Terra Idumaeae. I Kings 9:27 Misitque Hiram in classe illa servos suos viros nauticos et gnaros maris, cum servis Salomonis. I Kings 9:28 Qui cum venissent in Ophir, sumptum inde aurum quadringentorum viginti talentorum, detulerunt ad regem Salomonem. I Kings 10:0 I Kings 10:1 Sed et Regina Saba, audita fama Salomonis in nomine Domini, venit tentare eum in aenigmatibus. I Kings 10:2 Et ingressa Ierusalem multo cum comitatu, et divitiis, camelis portantibus aromata, et aurum infinitum nimis, et gemmas pretiosas, venit ad regem Salomonem, et locuta est ei universa quae habebat in corde suo. I Kings 10:3 Et docuit eam Salomon omnia verba, quae proposuerat: non fuit sermo, qui regem posset latere, et non responderet ei. I Kings 10:4 Videns autem regina Saba omnem sapientiam Salomonis, et domum, quam aedificaverat, I Kings 10:5 et cibos mensae eius, et habitacula servorum, et ordines ministrantium, vestesque eorum, et pincernas, et holocausta, quae offerebat in domo Domini: non habebat ultra spiritum. I Kings 10:6 dixitque ad regem: Verus est sermo, quem audivi in terra mea I Kings 10:7 super sermonibus tuis, et super sapientia tua: et non credebam narrantibus mihi, donec ipsa veni, et vidi oculis meis, et probavi quod media pars mihi nunciata non fuerit: maior est sapientia et opera tua, quam rumor, quem audivi. I Kings 10:8 Beati viri tui, et beati servi tui, qui stant coram te semper, et audiunt sapientiam tuam. I Kings 10:9 Sit Dominus Deus tuus benedictus, cui complacuisti, et posuit te super thronum Israel, eo quod dilexerit Dominus Israel in sempiternum, et constituit te regem, ut faceres iudicium et iustitiam. I Kings 10:10 Dedit ergo regi centum viginti talenta auri, et aromata multa nimis, et gemmas pretiosas: non sunt allata ultra aromata tam multa, quam ea quae dedit regina Saba regi Salomoni. I Kings 10:11 (Sed et classis Hiram, quae portabat aurum de Ophir, attulit ex Ophir ligna thyina multa nimis, et gemmas pretiosas. I Kings 10:12 Fecitque rex de lignis thyinis fulcra domus Domini, et domus regiae, et citharas lyrasque cantoribus: non sunt allata huiuscemodi ligna thyina, neque visa usque in praesentem diem.) I Kings 10:13 Rex autem Salomon dedit reginae Saba omnia quae voluit, et petivit ab eo: exceptis his, quae ultro obtulerat ei munere regio. Quae reversa est, et abiit in terram suam cum servis suis. I Kings 10:14 Erat autem pondus auri, quod afferebatur Salomoni per annos singulos, sexcentorum sexaginta sex talentorum auri: I Kings 10:15 excepto eo, quod afferebant viri, qui super vectigalia erant, et negotiatores, universique scruta vendentes, et omnes reges Arabiae, ducesque terrae. I Kings 10:16 Fecit quoque rex Salomon ducenta scuta de auro purissimo, sexcentos auri siclos dedit in laminas scuti unius. I Kings 10:17 Et trecentas peltas ex auro probato: trecentae minae auri unam peltam vestiebant: posuitque eas rex in domo saltus Libani. I Kings 10:18 Fecit etiam rex Salomon thronum de ebore grandem: et vestivit eum auro fulvo nimis, I Kings 10:19 qui habebat sex gradus: et summitas throni rotunda erat in parte posteriori: et duae manus hinc atque inde tenentes sedile: et duo leones stabant iuxta manus singulas. I Kings 10:20 Et duodecim leunculi stantes super sex gradus hinc atque inde: non est factum tale opus in universis regnis. I Kings 10:21 Sed et omnia vasa, quibus potabat rex Salomon, erant aurea: et universa supellex domus saltus Libani de auro purissimo: non erat argentum, nec alicuius pretii putabatur in diebus Salomonis, I Kings 10:22 quia classis regis per mare cum classe Hiram semel per tres annos ibat in Tharsis, deferens inde aurum, et argentum, et dentes elephantorum, et simias, et pavos. I Kings 10:23 Magnificatus est ergo rex Salomon super omnes reges terrae divitiis, et sapientia. I Kings 10:24 Et universa terra desiderabat vultum Salomonis, ut audiret sapientiam eius, quam dederat Deus in corde eius. I Kings 10:25 Et singuli deferebant ei munera, vasa argentea et aurea, vestes et arma bellica, aromata quoque, et equos et mulos per annos singulos. I Kings 10:26 Congregavitque Salomon currus et equites, et facti sunt ei mille quadringenti currus, et duodecim millia equitum: et disposuit eos per civitates munitas, et cum rege in Ierusalem. I Kings 10:27 Fecitque ut tanta esset abundantia argenti in Ierusalem, quanta et lapidum: et cedrorum praebuit multitudinem quasi sycomoros, quae nascuntur in campestribus. I Kings 10:28 Et educebantur equi Salomoni de Aegypto, et de Coa. Negotiatores enim regis emebant de Coa, et statuto pretio perducebant. I Kings 10:29 Egrediebatur autem quadriga ex Aegypto sexcentis siclis argenti, et equus centum quinquaginta. Atque in hunc modum cuncti reges Hethaeorum et Syriae equos venundabant. I Kings 11:0 I Kings 11:1 Rex autem Salomon adamavit mulieres alienigenas multas, filiam quoque Pharaonis, et Moabitidas, et Ammonitidas, Idumaeas, et Sidonias, et Cethaeas: I Kings 11:2 de gentibus, super quibus dixit Dominus filiis Israel: Non ingrediemini ad eas, neque de illis ingredientur ad vestras: certissime enim avertent corda vestra ut sequamini deos earum. His itaque copulatus est Salomon ardentissimo amore. I Kings 11:3 Fueruntque ei uxores quasi reginae septingentae, et concubinae trecentae: et averterunt mulieres cor eius. I Kings 11:4 Cumque iam esset senex, depravatum est cor eius per mulieres, ut sequeretur deos alienos: nec erat cor eius perfectum cum Domino Deo suo, sicut cor David patris eius. I Kings 11:5 Sed colebat Salomon Astarthen deam Sidoniorum, et Chamos Deus Moabitarum, et Moloch idolum Ammonitarum. I Kings 11:6 Fecitque Salomon quod non placuerat coram Domino, et non adimplevit ut sequeretur Dominum, sicut David pater eius. I Kings 11:7 Tunc aedificavit Salomon fanum Chamos, idolo Moab, in monte qui est contra Ierusalem, et Moloch idolo filiorum Ammon. I Kings 11:8 Atque in hunc modum fecit universis uxoribus suis alienigenis, quae adolebant thura, et immolabant diis suis. I Kings 11:9 Igitur iratus est Dominus Salomoni, quod aversa esset mens eius a Domino Deo Israel, qui apparuerat ei secundo, I Kings 11:10 et praeceperat de verbo hoc ne sequeretur deos alienos, et non custodivit quae mandavit ei Dominus. I Kings 11:11 Dixit itaque Dominus Salomoni: Quia habuisti hoc apud te, et non custodisti pactum meum, et praecepta mea, quae mandavi tibi, disrumpens scindam regnum tuum, et dabo illud servo tuo. I Kings 11:12 Verumtamen in diebus tuis non faciam propter David patrem tuum: de manu filii tui scindam illud, I Kings 11:13 nec totum regnum auferam, sed tribum unam dabo filio tuo propter David servum meum, et Ierusalem quam elegi. I Kings 11:14 Suscitavit autem Dominus adversarium Salomoni Adad Idumaeum de semine regio, qui erat in Edom. I Kings 11:15 Cum enim esset David in Idumaea, et ascendisset Ioab princeps militiae ad sepeliendum eos, qui fuerant interfecti, et occidisset omnem masculinum in Idumaea I Kings 11:16 (sex enim mensibus ibi moratus est Ioab, et omnis Israel, donec interimeret omne masculinum in Idumaea) I Kings 11:17 fugit Adad ipse, et viri Idumaei de servis patris eius cum eo, ut ingrederetur Aegyptum: erat autem Adad puer parvulus. I Kings 11:18 Cumque surrexissent de Madian, venerunt in Pharan, tuleruntque secum viros de Pharan, et introierunt Aegyptum ad Pharaonem regem Aegypti: qui dedit ei domum, et cibos constituit, et terram delegavit. I Kings 11:19 Et invenit Adad gratiam coram Pharaone valde, in tantum ut daret ei uxorem, sororem uxoris suae germanam Taphnes reginae. I Kings 11:20 Genuitque ei soror Taphnes Genubath filium, et nutrivit eum Taphnes in domo Pharaonis: eratque Genubath habitans apud Pharaonem cum filiis eius. I Kings 11:21 Cumque audisset Adad in Aegypto, dormisse David cum patribus suis, et mortuum esse Ioab principem militiae, dixit Pharaoni: Dimitte me, ut vadam in terram meam. I Kings 11:22 Dixitque ei Pharao: Qua enim re apud me indiges, ut quaeras ire ad terram tuam? At ille respondit: Nulla: sed obsecro te ut dimittas me. I Kings 11:23 Suscitavit quoque ei Deus adversarium Razon filium Eliada, qui fugerat Adarezer regem Soba dominum suum: I Kings 11:24 et congregavit contra eum viros, et factus est princeps latronum cum interficeret eos David: abieruntque Damascum, et habitaverunt ibi, et constituerunt eum regem in Damasco, I Kings 11:25 eratque adversarius Israeli cunctis diebus Salomonis: et hoc est malum Adad, et odium contra Israel, regnavitque in Syria. I Kings 11:26 Ieroboam quoque filius Nabat, Ephrathaeus, de Sareda, servus Salomonis, cuius mater erat nomine Sarva, mulier vidua: levavit manum contra regem. I Kings 11:27 Et haec est causa rebellionis adversus eum, quia Salomon aedificavit Mello, et coaequavit voraginem civitatis David patris sui. I Kings 11:28 Erat autem Ieroboam vir fortis et potens: vidensque Salomon adolescentem bonae indolis et industrium, constituerat eum praefectum super tributa universae domus Ioseph. I Kings 11:29 Factum est igitur in tempore illo, ut Ieroboam egrederetur de Ierusalem, et inveniret eum Ahias Silonites propheta in via, opertus pallio novo: erant autem duo tantum in agro. I Kings 11:30 Apprehendensque Ahias pallium suum novum, quo coopertus erat, scidit in duodecim partes. I Kings 11:31 Et ait ad Ieroboam: Tolle tibi decem scissuras: haec enim dicit Dominus Deus Israel: Ecce ego scindam regnum de manu Salomonis, et dabo tibi decem tribus. I Kings 11:32 Porro una tribus remanebit ei propter servum meum David, et Ierusalem civitatem, quam elegi ex omnibus tribubus Israel: I Kings 11:33 eo quod dereliquerit me, et adoraverit Astarthen deam Sidoniorum, et Chamos deum Moab, et Moloch deum filiorum Ammon: et non ambulaverit in viis meis, ut faceret iustitiam coram me, et praecepta mea, et iudicia sicut David pater eius. I Kings 11:34 Nec auferam omne regnum de manu eius, sed ducem ponam eum cunctis diebus vitae suae, propter David servum meum, quem elegi, qui custodivit mandata mea et praecepta mea. I Kings 11:35 Auferam autem regnum de manu filii eius, et dabo tibi decem tribus: I Kings 11:36 filio autem eius dabo tribum unam, ut remaneat lucerna David servo meo cunctis diebus coram me in Ierusalem civitate, quam elegi ut esset nomen meum ibi. I Kings 11:37 Te autem assumam, et regnabis super omnia, quae desiderat anima tua, erisque rex super Israel. I Kings 11:38 Si igitur audieris omnia, quae praecepero tibi, et ambulaveris in viis meis, et feceris quod rectum est coram me, custodiens mandata mea et praecepta mea, sicut fecit David servus meus: ero tecum, et aedificabo tibi domum fidelem, quomodo aedificavi David domum, et tradam tibi Israel: I Kings 11:39 et affligam semen David super hoc, verumtamen non cunctis diebus. I Kings 11:40 Voluit ergo Salomon interficere Ieroboam: qui surrexit, et aufugit in Aegyptum ad Sesac regem Aegypti, et fuit in Aegypto usque ad mortem Salomonis. I Kings 11:41 Reliquum autem verborum Salomonis, et omnia quae fecit, et sapientia eius: ecce universa scripta sunt in Libro verborum dierum Salomonis. I Kings 11:42 Dies autem, quos regnavit Salomon in Ierusalem super omnem Israel, quadraginta anni sunt. I Kings 11:43 Dormivitque Salomon cum patribus suis, et sepultus est in Civitate David patris sui, regnavitque Roboam filius eius pro eo. I Kings 12:0 I Kings 12:1 Venit autem Roboam in Sichem: illuc enim congregatus erat omnis Israel ad constituendum eum regem. I Kings 12:2 At vero Ieroboam filius Nabat, cum adhuc esset in Aegypto profugus a facie regis Salomonis, audita morte eius, reversus est de Aegypto. I Kings 12:3 Miseruntque et vocaverunt eum: venit ergo Ieroboam, et omnis multitudo Israel, et locuti sunt ad Roboam, dicentes: I Kings 12:4 Pater tuus durissimum iugum imposuit nobis: tu itaque nunc imminue paululum de imperio patris tui durissimo, et de iugo gravissimo, quod imposuit nobis, et serviemus tibi. I Kings 12:5 Qui ait eis: Ite usque ad tertium diem, et revertimini ad me. Cumque abiisset populus, I Kings 12:6 iniit consilium rex Roboam cum senioribus, qui assistebant coram Salomone patre eius, cum adhuc viveret, et ait: Quod datis mihi consilium, ut respondeam populo huic? I Kings 12:7 Qui dixerunt ei: Si hodie obedieris populo huic, et servieris, et petitioni eorum cesseris, locutusque fueris ad eos verba lenia, erunt tibi servi cunctis diebus. I Kings 12:8 Qui dereliquit consilium senum, quod dederant ei, et adhibuit adolescentes, qui nutriti fuerant cum eo, et assistebant illi, I Kings 12:9 dixitque ad eos: Quod mihi datis consilium, ut respondeam populo huic, qui dixerunt mihi: Levius fac iugum quod imposuit pater tuus super nos? I Kings 12:10 Et dixerunt ei iuvenes qui nutriti fuerant cum eo: Sic loqueris populo huic, qui locuti sunt ad te, dicentes: Pater tuus aggravavit iugum nostrum, tu releva nos. Minimus digitus meus grossior est dorso patris mei. I Kings 12:11 Et nunc pater meus posuit super vos iugum grave, ego autem addam super iugum vestrum: pater meus cecidit vos flagellis, ego autem caedam vos scorpionibus I Kings 12:12 Venit ergo Ieroboam, et omnis populus ad Roboam die tertia, sicut locutus fuerat rex, dicens: Revertimini ad me die tertia. I Kings 12:13 Responditque rex populo dura, derelicto consilio seniorum, quod ei dederant, I Kings 12:14 et locutus est eis secundum consilium iuvenum, dicens: Pater meus aggravavit iugum vestrum, ego autem addam iugo vestro: pater meus cecidit vos flagellis, ego autem caedam vos scorpionibus. I Kings 12:15 Et non acquievit rex populo: quoniam aversatus fuerat eum Dominus, ut suscitaret verbum suum, quod locutus fuerat in manu Ahiae Silonitae, ad Ieroboam filium Nabat. I Kings 12:16 Videns itaque populus quod noluisset eos audire rex, respondit ei dicens: Quae nobis pars in David? vel quae hereditas in filio Isai? Vade in tabernacula tua Israel, nunc vide domum tuam David. Et abiit Israel in tabernacula sua. I Kings 12:17 Super filios autem Israel, quicumque habitabant in civitatibus Iuda, regnavit Roboam. I Kings 12:18 Misit ergo rex Roboam Aduram, qui erat super tributa: et lapidavit eum omnis Israel, et mortuus est. Porro rex Roboam festinus ascendit currum, et fugit in Ierusalem: I Kings 12:19 recessitque Israel a domo David, usque in praesentem diem. I Kings 12:20 Factum est autem cum audisset omnis Israel, quod reversus esset Ieroboam, miserunt, et vocaverunt eum congregato coetu, et constituerunt eum regem super omnem Israel, nec secutus est quisquam domum David praeter tribum Iuda solam. I Kings 12:21 Venit autem Roboam Ierusalem, et congregavit universam domum Iuda, et tribum Beniamin, centum octoginta millia electorum virorum et bellatorum, ut pugnarent contra domum Israel, et reducerent regnum Roboam filio Salomonis. I Kings 12:22 Factus est autem sermo Domini ad Semeiam virum Dei, dicens: I Kings 12:23 Loquere ad Roboam filium Salomonis regem Iuda, et ad omnem domum Iuda, et Beniamin, et reliquos de populo, dicens: I Kings 12:24 Haec dicit Dominus: Non ascendetis, neque bellabitis contra fratres vestros filios Israel: revertatur vir in domum suam, a me enim factum est verbum hoc. Audierunt sermonem Domini, et reversi sunt de itinere sicut eis praeceperat Dominus. I Kings 12:25 Aedificavit autem Ieroboam Sichem in monte Ephraim, et habitavit ibi: et egressus inde aedificavit Phanuel. I Kings 12:26 Dixitque Ieroboam in corde suo: Nunc revertetur regnum ad domum David, I Kings 12:27 si ascenderit populus iste ut faciat sacrificia in domo Domini in Ierusalem: et convertetur cor populi huius ad dominum suum Roboam regem Iuda, interficientque me, et revertentur ad eum. I Kings 12:28 Et excogitato consilio fecit duos vitulos aureos, et dixit eis: Nolite ultra ascendere in Ierusalem: Ecce dii tui Israel, qui te eduxerunt de Terra Aegypti. I Kings 12:29 Posuitque unum in Bethel, et alterum in Dan: I Kings 12:30 et factum est verbum hoc in peccatum: ibat enim populus ad adorandum vitulum usque in Dan. I Kings 12:31 Et fecit fana in excelsis, et sacerdotes de extremis populi, qui non erant de filiis Levi. I Kings 12:32 Constituitque diem sollemnem in mense octavo, quintadecima die mensis, in similitudinem sollemnitatis, quae celebrabatur in Iuda. Et ascendens altare, similiter fecit in Bethel, ut immolaret vitulis, quos fabricatus fuerat: constituitque in Bethel sacerdotes excelsorum, quae fecerat. I Kings 12:33 Et ascendit super altare quod extruxerat in Bethel, quintadecima die mensis octavi, quem finxerat de corde suo: et fecit sollemnitatem filiis Israel, et ascendit super altare, ut adoleret incensum. I Kings 13:0 I Kings 13:1 Et ecce vir Dei venit de Iuda in sermone Domini in Bethel, Ieroboam stante super altare, et thus iaciente. I Kings 13:2 Et exclamavit contra altare in sermone Domini, et ait: Altare, altare, haec dicit Dominus: Ecce filius nascetur domui David, Iosias nomine, et immolabit super te sacerdotes excelsorum, qui nunc in te thura succendunt, et ossa hominum super te incendet. I Kings 13:3 Deditque in illa die signum, dicens: Hoc erit signum quod locutus est Dominus: Ecce altare scindetur, et effundetur cinis qui in eo est. I Kings 13:4 Cumque audisset rex sermonem hominis Dei, quem inclamaverat contra altare in Bethel, extendit manum suam de altari, dicens: Apprehendite eum. Et exaruit manus eius, quam extenderat contra eum: nec valuit retrahere eam ad se. I Kings 13:5 Altare quoque scissum est, et effusus est cinis de altari, iuxta signum quod praedixerat vir Dei in sermone Domini. I Kings 13:6 Et ait rex ad virum Dei: Deprecare faciem Domini Dei tui, et ora pro me, ut restituatur manus mea mihi. Oravitque vir Dei faciem Domini, et reversa est manus regis ad eum, et facta est sicut prius fuerat. I Kings 13:7 Locutus est autem rex ad virum Dei: Veni mecum domum ut prandeas, et dabo tibi munera. I Kings 13:8 Responditque vir Dei ad regem: Si dederis mihi mediam partem domus tuae, non veniam tecum, nec comedam panem, neque bibam aquam in loco isto: I Kings 13:9 sic enim mandatum est mihi in sermone Domini praecipientis: Non comedes panem, neque bibes aquam, nec reverteris per viam qua venisti. I Kings 13:10 Abiit ergo per aliam viam, et non est reversus per iter, quo venerat in Bethel. I Kings 13:11 Prophetes autem quidam senex habitabat in Bethel, ad quem venerunt filii sui, et narraverunt ei omnia opera, quae fecerat vir Dei illa die in Bethel: et verba quae locutus fuerat ad regem, narraverunt patri suo. I Kings 13:12 Et dixit eis pater eorum: Per quam viam abiit? Ostenderunt ei filii sui viam, per quam abierat vir Dei, qui venerat de Iuda. I Kings 13:13 Et ait filiis suis: Sternite mihi asinum. Qui cum stravissent, ascendit, I Kings 13:14 et abiit post virum Dei, et invenit eum sedentem subtus terebinthum: et ait illi: Tune es vir Dei qui venisti de Iuda? Respondit ille: Ego sum. I Kings 13:15 Dixitque ad eum: Veni mecum domum, ut comedas panem. I Kings 13:16 Qui ait: Non possum reverti, neque venire tecum, nec comedam panem, neque bibam aquam in loco isto: I Kings 13:17 quia locutus est Dominus ad me in sermone Domini, dicens: Non comedes panem, et non bibes aquam ibi, nec reverteris per viam, qua ieris. I Kings 13:18 Qui ait illi: Et ego propheta sum similis tui: et angelus locutus est mihi in sermone Domini, dicens: Reduc eum tecum in domum tuam, ut comedat panem, et bibat aquam. Fefellit eum, I Kings 13:19 et reduxit secum: comedit ergo panem in domo eius, et bibit aquam. I Kings 13:20 Cumque sederent ad mensam, factus est sermo Domini ad prophetam, qui reduxerat eum. I Kings 13:21 Et exclamavit ad virum Dei, qui venerat de Iuda, dicens: Haec dicit Dominus: Quia non obediens fuisti ori Domini, et non custodisti mandatum, quod praecepit tibi Dominus Deus tuus, I Kings 13:22 et reversus es, et comedisti panem, et bibisti aquam in loco in quo praecepit tibi ne comederes panem, neque biberes aquam, non inferetur cadaver tuum in sepulchrum patrum tuorum. I Kings 13:23 Cumque comedisset et bibisset, stravit asinum suum propheta, quem reduxerat. I Kings 13:24 Qui cum abiisset, invenit eum leo in via, et occidit, et erat cadaver eius proiectum in itinere: asinus autem stabat iuxta illum, et leo stabat iuxta cadaver. I Kings 13:25 Et ecce, viri transeuntes viderunt cadaver proiectum in via, et leonem stantem iuxta cadaver. Et venerunt et divulgaverunt in civitate, in qua prophetes ille senex habitabat. I Kings 13:26 Quod cum audisset propheta ille, qui reduxerat eum de via, ait: Vir Dei est, qui inobediens fuit ori Domini, et tradidit eum Dominus leoni, et confregit eum, et occidit iuxta verbum Domini, quod locutus est ei. I Kings 13:27 Dixitque ad filios suos: Sternite mihi asinum. Qui cum stravissent, I Kings 13:28 et ille abiisset, invenit cadaver eius proiectum in via, et asinum et leonem stantes iuxta cadaver: non comedit leo de cadavere, nec laesit asinum. I Kings 13:29 Tulit ergo prophetes cadaver viri Dei, et posuit illud super asinum, et reversus intulit in civitatem prophetae senis ut plangeret eum. I Kings 13:30 Et posuit cadaver eius in sepulchro suo: et planxerunt eum: Heu heu mi frater. I Kings 13:31 Cumque planxissent eum, dixit ad filios suos: Cum mortuus fuero, sepelite me in sepulchro, in quo vir Dei sepultus est: iuxta ossa eius ponite ossa mea. I Kings 13:32 Profecto enim veniet sermo, quem praedixit in sermone Domini contra altare quod est in Bethel, et contra omnia phana excelsorum, quae sunt in urbibus Samariae. I Kings 13:33 Post verba haec non est reversus Ieroboam de via sua pessima, sed econtrario fecit de novissimis populi sacerdotes excelsorum: quicumque volebat, implebat manum suam, et fiebat sacerdos excelsorum. I Kings 13:34 Et propter hanc causam peccavit domus Ieroboam, et eversa est, et deleta de superficie terrae. I Kings 14:0 I Kings 14:1 In tempore illo aegrotavit Abia filius Ieroboam. I Kings 14:2 Dixitque Ieroboam uxori suae: Surge, et commuta habitum, ne cognoscaris quod sis uxor Ieroboam: et vade in Silo, ubi est Ahias propheta, qui locutus est mihi, quod regnaturus essem super populum hunc. I Kings 14:3 Tolle quoque in manu tua decem panes, et crustulam, et vas mellis, et vade ad illum: ipse enim indicabit tibi quid eventurum sit puero huic. I Kings 14:4 Fecit ut dixerat, uxor Ieroboam: et consurgens abiit in Silo, et venit in domum Ahiae: at ille non poterat videre, quia caligaverant oculi eius prae senectute. I Kings 14:5 Dixit autem Dominus ad Ahiam: Ecce uxor Ieroboam ingreditur ut consulat te super filio suo qui aegrotat. haec et haec loqueris ei. Cum ergo illa intraret, et dissimularet se esse quae erat, I Kings 14:6 audivit Ahias sonitum pedum eius introeuntis per ostium, et ait: Ingredere uxor Ieroboam: quare aliam te esse simulas? ego autem missus sum ad te durus nuncius. I Kings 14:7 Vade, et dic Ieroboam: Haec dicit Dominus Deus Israel: Quia exaltavi te de medio populi, et dedi te ducem super populum meum Israel: I Kings 14:8 et scidi regnum domus David, et dedi illud tibi, et non fuisti sicut servus meus David, qui custodivit mandata mea, et secutus est me in toto corde suo, faciens quod placitum esset in conspectu meo: I Kings 14:9 sed operatus es mala super omnes, qui fuerunt ante te, et fecisti tibi deos alienos et conflatiles, ut me ad iracundiam provocares, me autem proiecisti post corpus tuum: I Kings 14:10 idcirco ecce ego inducam mala super domum Ieroboam, et percutiam de Ieroboam mingentem ad parietem, et clausum, et novissimum in Israel: et mundabo reliquias domus Ieroboam, sicut mundari solet fimus usque ad purum. I Kings 14:11 Qui mortui fuerint de Ieroboam in civitate, comedent eos canes: qui autem mortui fuerint in agro, vorabunt eos aves caeli: quia Dominus locutus est. I Kings 14:12 Tu igitur surge, et vade in domum tuam: et in ipso introitu pedum tuorum in urbem, morietur puer, I Kings 14:13 et planget eum omnis Israel, et sepeliet: iste enim solus inferetur de Ieroboam in sepulchrum, quia inventus est super eo sermo bonus a Domino Deo Israel, in domo Ieroboam. I Kings 14:14 Constituet autem sibi Dominus regem super Israel, qui percutiet domum Ieroboam in hac die, et in hoc tempore: I Kings 14:15 et percutiet Dominus Deus Israel, sicut moveri solet arundo in aqua: et evellet Israel de terra bona hac, quam dedit patribus eorum, et ventilabit eos trans Flumen: quia fecerunt sibi lucos, ut irritarent Dominum. I Kings 14:16 Et tradet Dominus Israel propter peccata Ieroboam, qui peccavit, et peccare fecit Israel. I Kings 14:17 Surrexit itaque uxor Ieroboam, et abiit, et venit in Thersa: cumque illa ingrederetur limen domus, puer mortuus est, I Kings 14:18 et sepelierunt eum. Et planxit eum omnis Israel iuxta sermonem Domini, quem locutus est in manu servi sui Ahiae prophetae. I Kings 14:19 Reliqua autem verborum Ieroboam, quomodo pugnaverit, et quomodo regnaverit, ecce scripta sunt in Libro verborum dierum regum Israel. I Kings 14:20 Dies autem, quibus regnavit Ieroboam, viginti duo anni sunt: et dormivit cum patribus suis: regnavitque Nadab filius eius pro eo. I Kings 14:21 Porro Roboam filius Salomonis regnavit in Iuda. Quadraginta et unius anni erat Roboam, cum regnare coepisset: decem et septem annos regnavit in Ierusalem civitate, quam elegit Dominus ut poneret nomen suum ibi, ex omnibus tribubus Israel. Nomen autem matris eius Naama Ammanitis. I Kings 14:22 Et fecit Iudas malum coram Domino, et irritaverunt eum super omnibus, quae fecerant patres eorum in peccatis suis, quae peccaverunt. I Kings 14:23 Aedificaverunt enim et ipsi sibi aras, et statuas, et lucos super omnem collem excelsum, et subter omnem arborem frondosam: I Kings 14:24 sed et effeminati fuerunt in terra, feceruntque omnes abominationes gentium, quas attrivit Dominus ante faciem filiorum Israel. I Kings 14:25 In quinto autem anno regni Roboam, ascendit Sesac rex Aegypti in Ierusalem, I Kings 14:26 et tulit thesauros domus Domini, et thesauros regios, et universa diripuit: scuta quoque aurea, quae fecerat Salomon: I Kings 14:27 pro quibus fecit rex Roboam scuta aerea, et tradidit ea in manum ducum scutariorum, et eorum qui excubabant ante ostium domus regis. I Kings 14:28 Cumque ingrederetur rex in domum Domini, portabant ea qui praeeundi habebant officium: et postea reportabant ad armamentarium scutariorum. I Kings 14:29 Reliqua autem sermonum Roboam, et omnia quae fecit, ecce scripta sunt in Libro sermonum dierum regum Iuda. I Kings 14:30 Fuitque bellum inter Roboam et Ieroboam cunctis diebus. I Kings 14:31 Dormivitque Roboam cum patribus suis, et sepultus est cum eis in civitate David: nomen autem matris eius Naama Ammanitis: et regnavit Abiam filius eius pro eo. I Kings 15:0 I Kings 15:1 Igitur in octavo decimo anno regni Ieroboam filii Nabat, regnavit Abias super Iudam. I Kings 15:2 Tribus annis regnavit in Ierusalem: nomen matris eius Maacha filia Abessalom. I Kings 15:3 Ambulavitque in omnibus peccatis patris sui, quae fecerat ante eum: nec erat cor eius perfectum cum Domino Deo suo, sicut cor David patris eius. I Kings 15:4 Sed propter David dedit ei Dominus Deus suus lucernam in Ierusalem, ut suscitaret filium eius post eum, et statueret Ierusalem: I Kings 15:5 eo quod fecisset David rectum in oculis Domini, et non declinasset ab omnibus, quae praeceperat ei cunctis diebus vitae suae, excepto sermone Uriae Hethaei. I Kings 15:6 Attamen bellum fuit inter Roboam, et Ieroboam omni tempore vitae eius. I Kings 15:7 Reliqua autem sermonum Abiae, et omnia quae fecit, nonne haec scripta sunt in Libro verborum dierum regum Iuda? Fuitque praelium inter Abiam et inter Ieroboam. I Kings 15:8 Et dormivit Abias cum patribus suis, et sepelierunt eum in civitate David: regnavitque Asa filius eius pro eo. I Kings 15:9 In anno ergo vigesimo Ieroboam regis Israel regnavit Asa rex Iuda, I Kings 15:10 et quadraginta et uno anno regnavit in Ierusalem. Nomen matris eius Maacha, filia Abessalom. I Kings 15:11 Et fecit Asa rectum ante conspectum Domini, sicut David pater eius: I Kings 15:12 et abstulit effeminatos de terra, purgavitque universas sordes idolorum, quae fecerant patres eius. I Kings 15:13 Insuper et Maacham matrem suam amovit, ne esset princeps in sacris Priapi, et in luco eius, quem consecraverat: subvertitque specum eius, et confregit simulacrum turpissimum, et combussit in Torrente Cedron: I Kings 15:14 excelsa autem non abstulit. Verumtamen cor Asa perfectum erat cum Domino cunctis diebus suis: I Kings 15:15 et intulit ea, quae sanctificaverat pater suus, et voverat, in domum Domini, argentum et aurum, et vasa. I Kings 15:16 Bellum autem erat inter Asa, et Baasa regem Israel cunctis diebus eorum. I Kings 15:17 Ascendit quoque Baasa rex Israel in Iudam, et aedificavit Rama, ut non posset quispiam egredi vel ingredi de parte Asa regis Iuda. I Kings 15:18 Tollens itaque Asa omne argentum, et aurum, quod remanserat in thesauris domus Domini, et in thesauris domus regiae, et dedit illud in manus servorum suorum: et misit ad Benadad filium Tabremon filii Hezion, regem Syriae, qui habitabat in Damasco, dicens: I Kings 15:19 Foedus est inter me et te, et inter patrem meum et patrem tuum: ideo misi tibi munera, argentum et aurum: et peto ut venias, et irritum facias foedus, quod habes cum Baasa rege Israel, et recedat a me. I Kings 15:20 Acquiescens Benadad regi Asa, misit principes exercitus sui in civitates Israel, et percusserunt Ahion, et Dan, et Abeldomum Maacha, et universam Cenneroth, omnem scilicet Terram Nephthali. I Kings 15:21 Quod cum audisset Baasa, intermisit aedificare Rama, et reversus est in Thersa. I Kings 15:22 Rex autem Asa nuncium misit in omnem Iudam dicens: Nemo sit excusatus. et tulerunt lapides de Rama, et ligna eius, quibus aedificaverat Baasa, et extruxit de eis rex Asa Gabaa Beniamin, et Maspha. I Kings 15:23 Reliqua autem omnium sermonum Asa, et universae fortitudines eius, et cuncta quae fecit, et civitates, quas extruxit, nonne haec scripta sunt in Libro verborum dierum regum Iuda? Verumtamen in tempore senectutis suae doluit pedes. I Kings 15:24 Et dormivit cum patribus suis, et sepultus est cum eis in Civitate David patris sui. Regnavitque Iosaphat filius eius pro eo. I Kings 15:25 Nadab vero filius Ieroboam regnavit super Israel anno secundo Asa regis Iuda: regnavitque super Israel duobus annis. I Kings 15:26 Et fecit quod malum est in conspectu Domini, et ambulavit in viis patris sui, et in peccatis eius, quibus peccare fecit Israel. I Kings 15:27 Insidiatus est autem ei Baasa filius Ahiae de domo Issachar, et percussit eum in Gebbethon, quae est urbs Philisthinorum: siquidem Nadab et omnis Israel obsidebant Gebbethon. I Kings 15:28 Interfecit ergo illum Baasa in anno tertio Asa regis Iuda, et regnavit pro eo. I Kings 15:29 Cumque regnasset, percussit omnem domum Ieroboam: non dimisit ne unam quidem animam de semine eius, donec deleret eum iuxta verbum Domini, quod locutus fuerat in manu servi sui Ahiae Silonitis, I Kings 15:30 propter peccata Ieroboam, quae peccaverat, et quibus peccare fecerat Israel: et propter delictum, quo irritaverat Dominum Deum Israel. I Kings 15:31 Reliqua autem sermonum Nadab, et omnia quae operatus est, nonne haec scripta sunt in Libro verborum dierum regum Israel? I Kings 15:32 Fuitque bellum inter Asa, et Baasa regem Israel cunctis diebus eorum. I Kings 15:33 Anno tertio Asa regis Iuda regnavit Baasa filius Ahiae, super omnem Israel in Thersa vigintiquattuor annis. I Kings 15:34 Et fecit malum coram Domino, ambulavitque in viis Ieroboam, et in peccatis eius, quibus peccare fecit Israel. I Kings 16:0 I Kings 16:1 Factus est autem sermo Domini ad Iehu filium Hanani contra Baasa, dicens: I Kings 16:2 Pro eo quod exaltavi te de pulvere, et posui te ducem super populum meum Israel, tu autem ambulasti in via Ieroboam, et peccare fecisti populum meum Israel, ut me irritares in peccatis eorum: I Kings 16:3 ecce, ego demetam posteriora Baasa, et posteriora domus eius: et faciam domum tuam sicut domum Ieroboam filii Nabat. I Kings 16:4 Qui mortuus fuerit de Baasa in civitate, comedent eum canes: et qui mortuus fuerit ex eo in regione, comedent eum volucres caeli. I Kings 16:5 Reliqua autem sermonum Baasa, et quaecumque fecit, et praelia eius, nonne haec scripta sunt in Libro verborum dierum regum Israel? I Kings 16:6 Dormivit ergo Baasa cum patribus suis, sepultusque est in Thersa: et regnavit Ela filius eius pro eo. I Kings 16:7 Cum autem in manu Iehu filii Hanani prophetae verbum Domini factum esset contra Baasa, et contra domum eius, et contra omne malum, quod fecerat coram Domino, ad irritandum eum in operibus manuum suarum, ut fieret sicut domus Ieroboam: ob hanc causam occidit eum, hoc est, Iehu filium Hanani, prophetam. I Kings 16:8 Anno vigesimo sexto Asa regis Iuda, regnavit Ela filius Baasa super Israel in Thersa duobus annis. I Kings 16:9 Et rebellavit contra eum servus suus Zambri, dux mediae partis equitum: erat autem Ela in Thersa bibens, et temulentus in domo Arsa praefecti Thersa. I Kings 16:10 Irruens ergo Zambri, percussit, et occidit eum anno vigesimo septimo Asa regis Iuda, et regnavit pro eo. I Kings 16:11 Cumque regnasset, et sedisset super solium eius, percussit omnem domum Baasa, et non dereliquit ex ea mingentem ad parietem, et propinquos et amicos eius. I Kings 16:12 Delevitque Zambri omnem domum Baasa, iuxta verbum Domini, quod locutus fuerat ad Baasa in manu Iehu prophetae, I Kings 16:13 propter universa peccata Baasa, et peccata Ela filii eius, qui peccaverunt, et peccare fecerunt Israel provocantes Dominum Deum Israel in vanitatibus suis. I Kings 16:14 Reliqua autem sermonum Ela, et omnia quae fecit, nonne haec scripta sunt in Libro verborum dierum regum Israel? I Kings 16:15 Anno vigesimo septimo Asa regis Iuda, regnavit Zambri septem diebus in Thersa: porro exercitus obsidebat Gebbethon urbem Philisthinorum. I Kings 16:16 Cumque audisset rebellasse Zambri, et occidisse regem, fecit sibi regem omnis Israel Amri, qui erat princeps militiae super Israel in die illa in castris. I Kings 16:17 Ascendit ergo Amri, et omnis Israel cum eo de Gebbethon, et obsidebant Thersa. I Kings 16:18 Videns autem Zambri quod expugnanda esset civitas, ingressus est palatium, et succendit se cum domo regia: et mortuus est I Kings 16:19 in peccatis suis, quae peccaverat faciens malum coram Domino, et ambulans in via Ieroboam, et in peccato eius, quo fecit peccare Israel. I Kings 16:20 Reliqua autem sermonum Zambri, et insidiarum eius, et tyrannidis, nonne haec scripta sunt in Libro verborum dierum regum Israel? I Kings 16:21 Tunc divisus est populus Israel in duas partes: media pars populi sequebatur Thebni filium Gineth, ut constitueret eum regem: et media pars Amri. I Kings 16:22 Praevaluit autem populus, qui erat cum Amri, populo qui sequebatur Thebni filium Gineth: mortuusque est Thebni, et regnavit Amri. I Kings 16:23 Anno trigesimo primo Asa regis Iuda regnavit Amri super Israel, duodecim annis: in Thersa regnavit sex annis. I Kings 16:24 Emitque montem Samariae a Somer duobus talentis argenti: et aedificavit eum, et vocavit nomen civitatis, quam extruxerat, nomine Semer Domini montis Samariae. I Kings 16:25 Fecit autem Amri malum in conspectu Domini, et operatus est nequiter super omnes, qui fuerunt ante eum. I Kings 16:26 Ambulavitque in omni via Ieroboam filii Nabat, et in peccatis eius quibus peccare fecerat Israel: ut irritaret Dominum Deum Israel in vanitatibus suis. I Kings 16:27 Reliqua autem sermonum Amri, et praelia eius, quae gessit, nonne haec scripta sunt in Libro verborum dierum regum Israel? I Kings 16:28 Dormivitque Amri cum patribus suis, et sepultus est in Samaria: regnavitque Achab filius eius pro eo. I Kings 16:29 Achab vero filius Amri regnavit super Israel anno trigesimo octavo Asa regis Iuda. Et regnavit Achab filius Amri super Israel in Samaria viginti et duobus annis. I Kings 16:30 Et fecit Achab filius Amri malum in conspectu Domini super omnes, qui fuerunt ante eum. I Kings 16:31 Nec suffecit ei ut ambularet in peccatis Ieroboam, filii Nabat: insuper duxit uxorem Iezabel filiam Ethbaal regis Sidoniorum. Et abiit, et servivit Baal, et adoravit eum. I Kings 16:32 Et posuit aram Baal in templo Baal, quod aedificaverat in Samaria, I Kings 16:33 et plantavit lucum: et addidit Achab in opere suo, irritans Dominum Deum Israel super omnes reges Israel, qui fuerunt ante eum. I Kings 16:34 In diebus eius aedificavit Hiel de Bethel, Iericho: in Abiram primitivo suo fundavit eam, et in Segub novissimo suo posuit portas eius: iuxta verbum Domini, quod locutus fuerat in manu Iosue filii Nun. I Kings 17:0 I Kings 17:1 Et dixit Elias Thesbites de habitatoribus Galaad ad Achab: Vivit Dominus Deus Israel, in cuius conspectu sto, si erit annis his ros et pluvia, nisi iuxta oris mei verba. I Kings 17:2 Et factum est verbum Domini ad eum, dicens: I Kings 17:3 Recede hinc, et vade contra Orientem, et abscondere in Torrente carith, qui est contra Iordanem, I Kings 17:4 et ibi de torrente bibes: corvisque praecepi ut pascant te ibi. I Kings 17:5 Abiit ergo, et fecit iuxta verbum Domini: cumque abiisset, sedit in Torrente carith, qui est contra Iordanem. I Kings 17:6 Corvi quoque deferebant ei panem et carnes mane, similiter panem et carnes vesperi, et bibebat de torrente. I Kings 17:7 Post dies autem siccatus est torrens: non enim pluerat super terram. I Kings 17:8 Factus est ergo sermo Domini ad eum, dicens: I Kings 17:9 Surge, et vade in Sarephta Sidoniorum, et manebis ibi: praecepi enim ibi mulieri viduae ut pascat te. I Kings 17:10 Surrexit, et abiit in Sarephta. Cumque venisset ad portam civitatis, apparuit ei mulier vidua colligens ligna, et vocavit eam, dixitque ei: Da mihi paululum aquae in vase, ut bibam. I Kings 17:11 Cumque illa pergeret ut afferret, clamavit post tergum eius, dicens: Affer mihi, obsecro, et buccellam panis in manu tua. I Kings 17:12 Quae respondit: Vivit Dominus Deus tuus, quia non habeo panem, nisi quantum pugillus capere potest farinae in hydria, et paululum olei in lecytho: en colligo duo ligna ut ingrediar et faciam illum mihi et filio meo, ut comedamus, et moriamur. I Kings 17:13 Ad quam Elias ait: Noli timere, sed vade, et fac sicut dixisti: verumtamen mihi primum fac de ipsa farinula subcinericium panem parvulum, et affer ad me: tibi autem et filio tuo facies postea. I Kings 17:14 Haec autem dicit Dominus Deus Israel: Hydria farinae non deficiet, nec lecythus olei minuetur usque ad diem, in qua Dominus daturus est pluviam super faciem terrae. I Kings 17:15 Quae abiit, et fecit iuxta verbum Eliae: et comedit ipse, et illa, et domus eius: et ex illa die I Kings 17:16 hydria farinae non defecit, et lecythus olei non est imminutus, iuxta verbum Domini, quod locutus fuerat in manu Eliae. I Kings 17:17 Factum est autem post haec, aegrotavit filius mulieris matris familias, et erat languor fortissimus ita ut non remaneret in eo halitus. I Kings 17:18 Dixit ergo ad Eliam: Quid mihi et tibi vir Dei? ingressus es ad me, ut rememorarentur iniquitates meae, et interficeres filium meum? I Kings 17:19 Et ait ad eam Elias: Da mihi filium tuum. Tulitque eum de sinu eius, et portavit in caenaculum ubi ipse manebat, et posuit super lectulum suum. I Kings 17:20 Et clamavit ad Dominum, et dixit: Domine Deus meus, etiam ne viduam, apud quam ego utcumque sustentor, afflixisti ut interficeres filium eius? I Kings 17:21 Et expandit se, atque mensus est super puerum tribus vicibus, et clamavit ad Dominum, et ait: Domine Deus meus, revertatur obsecro anima pueri huius in viscera eius. I Kings 17:22 Et exaudivit Dominus vocem Eliae: et reversa est anima pueri intra eum, et revixit. I Kings 17:23 Tulitque Elias puerum, et deposuit eum de caenaculo in inferiorem domum, et tradidit matri suae, et ait illi: En vivit filius tuus. I Kings 17:24 Dixitque mulier ad Eliam: Nunc, in isto cognovi quoniam vir Dei es tu, et verbum Domini in ore tuo verum est. I Kings 18:0 I Kings 18:1 Post dies multos factum est verbum Domini ad Eliam, in anno tertio dicens: Vade, et ostende te Achab, ut dem pluviam super faciem terrae. I Kings 18:2 Ivit ergo Elias, ut ostenderet se Achab: erat autem fames vehemens in Samaria. I Kings 18:3 Vocavitque Achab Abdiam dispensatorem domus suae: Abdias autem timebat Dominum valde. I Kings 18:4 Nam cum interficeret Iezabel prophetas Domini, tulit ille centum prophetas, et abscondit eos quinquagenos et quinquagenos in speluncis, et pavit eos pane et aqua. I Kings 18:5 Dixit ergo Achab ad Abdiam: Vade in terram ad universos fontes aquarum, et in cunctas valles, si forte possimus invenire herbam, et salvare equos et mulos, et non penitus iumenta intereant. I Kings 18:6 Diviseruntque sibi regiones, ut circuirent eas: Achab ibat per viam unam, et Abdias per viam alteram seorsum. I Kings 18:7 Cumque esset Abdias in via, Elias occurrit ei: qui cum cognovisset eum, cecidit super faciem suam, et ait: Non tu es, domine mi, Elias? I Kings 18:8 Cui ille respondit: Ego. Vade, et dic domino tuo: Adest Elias. I Kings 18:9 Et ille, Quid peccavi, inquit, quoniam tradis me servum tuum in manu Achab, ut interficiat me? I Kings 18:10 Vivit Dominus Deus tuus, quia non est gens aut regnum, quo non miserit dominus meus te requirens: et respondentibus cunctis: Non est hic: adiuravit regna singula et gentes, eo quod minime reperireris. I Kings 18:11 Et nunc tu dicis mihi: Vade, et dic domino tuo: Adest Elias. I Kings 18:12 Cumque recessero a te, Spiritus Domini asportabit te in locum, quem ego ignoro: et ingressus nunciabo Achab, et non inveniens te, interficiet me: servus autem tuus timet Dominum ab infantia sua. I Kings 18:13 Numquid non indicatum est tibi domino meo, quid fecerim cum interficeret Iezabel prophetas Domini, quod absconderim de prophetis Domini centum viros, quinquagenos et quinquagenos in speluncis, et paverim eos pane et aqua? I Kings 18:14 Et nunc tu dicis: Vade, et dic domino tuo: Adest Elias: ut interficiat me? I Kings 18:15 Et dixit Elias: Vivit Dominus exercituum, ante cuius vultum sto, quia hodie apparebo ei. I Kings 18:16 Abiit ergo Abdias in occursum Achab, et indicavit ei: venitque Achab in occursum Eliae. I Kings 18:17 Et cum vidisset eum, ait: Tune es ille, qui conturbas Israel? I Kings 18:18 Et ille ait: Non ego turbavi Israel, sed tu, et domus patris tui, qui dereliquistis mandata Domini, et secuti estis Baalim. I Kings 18:19 Verumtamen nunc mitte, et congrega ad me universum Israel in monte Carmeli, et prophetas Baal quadringentos quinquaginta, prophetasque lucorum quadringentos, qui comedunt de mensa Iezabel. I Kings 18:20 Misit Achab ad omnes filios Israel, et congregavit prophetas in monte Carmeli. I Kings 18:21 Accedens autem Elias ad omnem populum, ait: Usquequo claudicatis in duas partes? si Dominus est Deus, sequimini eum: si autem Baal, sequimini illum. Et non respondit ei populus verbum. I Kings 18:22 Et ait rursus Elias ad populum: Ego remansi propheta Domini solus: prophetae autem Baal quadringenti et quinquaginta viri sunt. I Kings 18:23 Dentur nobis duo boves, et illi eligant sibi bovem unum, et in frusta caedentes ponant super ligna, ignem autem non supponant: et ego faciam bovem alterum, et imponam super ligna, ignem autem non supponam. I Kings 18:24 Invocate nomina deorum vestrorum, et ego invocabo nomen Domini mei: et Deus qui exaudierit per ignem, ipse sit Deus. Respondens omnis populus ait: Optima propositio. I Kings 18:25 Dixit ergo Elias prophetis Baal: Eligite vobis bovem unum, et facite primi, quia vos plures estis: et invocate nomina deorum vestrorum, ignemque non supponatis. I Kings 18:26 Qui cum tulissent bovem, quem dederat eis, fecerunt: et invocabant nomen Baal de mane usque ad meridiem, dicentes: Baal exaudi nos. Et non erat vox, nec qui responderet: transiliebantque altare quod fecerant. I Kings 18:27 Cumque esset iam meridies, illudebat illis Elias, dicens: Clamate voce maiore: Deus enim est, et forsitan loquitur, aut in diversorio est, aut in itinere, aut certe dormit, ut excitetur. I Kings 18:28 Clamabant ergo voce magna, et incidebant se iuxta ritum suum cultris et lanceolis, donec perfunderentur sanguine. I Kings 18:29 Postquam autem transiit meridies, et illis prophetantibus venerat tempus, quo sacrificium offerri solet, nec audiebatur vox, nec aliquis respondebat, nec attendebat orantes: I Kings 18:30 dixit Elias omni populo: Venite ad me. Et accedente ad se populo, curavit altare Domini, quod destructum fuerat. I Kings 18:31 Et tulit duodecim lapides iuxta numerum tribuum filiorum Iacob, ad quem factus est sermo Domini, dicens: Israel erit nomen tuum. I Kings 18:32 Et aedificavit de lapidibus altare in nomine Domini: fecitque aquaeductum, quasi per duas aratiunculas in circuitu altaris, I Kings 18:33 et composuit ligna: divisitque per membra bovem, et posuit super ligna, I Kings 18:34 et ait: Implete quattuor hydrias aqua, et fundite super holocaustum, et super ligna. Rursumque dixit: Etiam secundo hoc facite. Qui cum fecissent secundo, ait: Etiam tertio idipsum facite. Feceruntque tertio, I Kings 18:35 et currebant aquae circum altare, et fossa aquaeductus repleta est. I Kings 18:36 Cumque iam tempus esset ut offerretur holocaustum, accedens Elias propheta, ait: Domine Deus Abraham, et Isaac, et Israel, ostende hodie quia tu es Deus Israel, et ego servus tuus, et iuxta praeceptum tuum feci omnia verba haec. I Kings 18:37 Exaudi me Domine, exaudi me: ut discat populus iste, quia tu es Dominus Deus, et tu convertisti cor eorum iterum. I Kings 18:38 Cecidit autem ignis Domini, et voravit holocaustum, et ligna, et lapides, pulverem quoque, et aquam, quae erat in aquaeductu lambens. I Kings 18:39 Quod cum vidisset omnis populus, cecidit in faciem suam, et ait: Dominus ipse est Deus, Dominus ipse est Deus. I Kings 18:40 Dixitque Elias ad eos: Apprehendite prophetas Baal, et ne unus quidem effugiat ex eis. Quos cum apprehendissent, duxit eos Elias ad Torrentem cison, et interfecit eos ibi. I Kings 18:41 Et ait Elias ad Achab: Ascende, comede, et bibe: quia sonus multae pluviae est. I Kings 18:42 Ascendit Achab ut comederet et biberet: Elias autem ascendit in verticem Carmeli, et pronus in terram posuit faciem suam inter genua sua, I Kings 18:43 et dixit ad puerum suum: Ascende, et prospice contra mare. Qui cum ascendisset, et contemplatus esset, ait: Non est quidquam. Et rursum ait illi: Revertere septem vicibus. I Kings 18:44 In septima autem vice, Ecce nubecula parva quasi vestigium hominis ascendebat de mari. Qui ait: Ascende, et dic Achab: Iunge currum tuum et descende, ne occupet te pluvia. I Kings 18:45 Cumque se verteret huc atque illuc, ecce caeli contenebrati sunt, et nubes, et ventus, et facta est pluvia grandis. Ascendens itaque Achab abiit in Iezrahel: I Kings 18:46 et manus Domini facta est super Eliam, accinctisque lumbis currebat ante Achab, donec veniret in Iezrahel. I Kings 19:0 I Kings 19:1 Nunciavit autem Achab Iezabel omnia quae fecerat Elias, et quo modo occidisset universos prophetas gladio. I Kings 19:2 Misitque Iezabel nuncium ad Eliam, dicens: Haec mihi faciant dii, et haec addant, nisi hac hora cras posuero animam tuam sicut animam unius ex illis. I Kings 19:3 Timuit ergo Elias, et surgens abiit quocumque eum ferebat voluntas: venitque in Bersabee Iuda, et dimisit ibi puerum suum, I Kings 19:4 et perrexit in desertum, viam unius diei. Cumque venisset, et sederet subter unam iuniperum, petivit animae suae ut moreretur, et ait: Sufficit mihi Domine, tolle animam meam: neque enim melior sum, quam patres mei. I Kings 19:5 Proiecitque se, et obdormivit in umbra iuniperi: et ecce Angelus Domini tetigit eum, et dixit illi: Surge, et comede. I Kings 19:6 Respexit, et ecce ad caput suum subcinericius panis, et vas aquae: comedit ergo, et bibit, et rursum obdormivit. I Kings 19:7 Reversusque est Angelus Domini secundo, et tetigit eum, dixitque illi: Surge, comede: grandis enim tibi restat via. I Kings 19:8 Qui cum surrexisset, comedit et bibit, et ambulavit in fortitudine cibi illius quadraginta diebus, et quadraginta noctibus, usque ad montem Dei Horeb. I Kings 19:9 Cumque venisset illuc, mansit in spelunca: et ecce sermo Domini ad eum, dixitque illi: Quid hic agis Elia? I Kings 19:10 At ille respondit: Zelo zelatus sum pro Domino Deo exercituum, quia dereliquerunt pactum tuum filii Israel: altaria tua destruxerunt, prophetas tuos occiderunt gladio, derelictus sum ego solus, et quaerunt animam meam ut auferant eam. I Kings 19:11 Et ait ei: Egredere, et sta in monte coram Domino: et ecce Dominus transit, et spiritus grandis et fortis subvertens montes, et conterens petras ante Dominum: non in spiritu Dominus, et post spiritum commotio: non in commotione Dominus, I Kings 19:12 et post commotionem ignis: non in igne Dominus, et post ignem sibilus aurae tenuis. I Kings 19:13 Quod cum audisset Elias, operuit vultum suum pallio, et egressus stetit in ostio speluncae, et ecce vox ad eum dicens: Quid hic agis Elia? Et ille respondit: I Kings 19:14 Zelo zelatus sum pro Domino Deo exercituum: quia dereliquerunt pactum tuum filii Israel: altaria tua destruxerunt, prophetas tuos occiderunt gladio, derelictus sum ego solus, et quaerunt animam meam ut auferant eam. I Kings 19:15 Et ait Dominus ad eum: Vade, et revertere in viam tuam per desertum in Damascum: cumque perveneris illuc, unges Hazael regem super Syriam, I Kings 19:16 et Iehu filium Namsi unges regem super Israel: Eliseum autem filium Saphat, qui est de Abelmeula, unges prophetam pro te. I Kings 19:17 Et erit, quicumque fugerit gladium Hazael, occidet eum Iehu: et quicumque fugerit gladium Iehu, interficiet eum Eliseus. I Kings 19:18 Et derelinquam mihi in Israel septem millia virorum, quorum genua non sunt incurvata ante Baal, et omne os, quod non adoravit eum osculans manum. I Kings 19:19 Profectus ergo inde Elias, reperit Eliseum filium Saphat, arantem in duodecim iugis boum. et ipse in duodecim iugis boum arantibus unus erat: cumque venisset Elias ad eum, misit pallium suum super illum. I Kings 19:20 Qui statim relictis bobus cucurrit post Eliam, et ait: Osculer, oro, patrem meum, et matrem meam, et sic sequar te. Dixitque ei: Vade, et revertere: quod enim meum erat, feci tibi. I Kings 19:21 Reversus autem ab eo, tulit par boum, et mactavit illud, et in aratro boum coxit carnes, et dedit populo, et comederunt: consurgensque abiit, et secutus est Eliam, et ministrabat ei. I Kings 20:0 I Kings 20:1 Porro Benadad rex Syriae, congregavit omnem exercitum suum, et triginta duos reges secum, et equos, et currus: et ascendens pugnabat contra Samariam, et obsidebat eam. I Kings 20:2 Mittensque nuncios ad Achab regem Israel in civitatem, I Kings 20:3 ait: Haec dicit Benadad: Argentum tuum, et aurum tuum meum est: et uxores tuae, et filii tui optimi, mei sunt. I Kings 20:4 Responditque rex Israel: Iuxta verbum tuum, domine mi rex, tuus sum ego, et omnia mea. I Kings 20:5 Revertentesque nuncii, dixerunt: Haec dicit Benadad, qui misit nos ad te: Argentum tuum, et aurum tuum, et uxores tuas, et filios tuos dabis mihi. I Kings 20:6 Cras igitur hac eadem hora mittam servos meos ad te, et scrutabuntur domum tuam, et domum servorum tuorum: et omne, quod eis placuerit, ponent in manibus suis, et auferent. I Kings 20:7 Vocavit autem rex Israel omnes seniores terrae, et ait: Animadvertite, et videte quoniam insidietur nobis. misit enim ad me pro uxoribus meis, et filiis, et pro argento et auro: et non abnui. I Kings 20:8 Dixeruntque omnes maiores natu, et universus populus ad eum: Non audias, neque acquiescas illi. I Kings 20:9 Respondit itaque nunciis Benadad: Dicite domino meo regi: Omnia propter quae misisti ad me servum tuum in initio, faciam: hanc autem rem facere non possum. I Kings 20:10 Reversique nuncii retulerunt ei. Qui remisit, et ait: Haec faciant mihi dii, et haec addant, si suffecerit pulvis Samariae pugillis omnis populi, qui sequitur me. I Kings 20:11 Et respondens rex Israel, ait: Dicite ei: Ne glorietur accinctus aeque ut discinctus. I Kings 20:12 Factum est autem, cum audisset Benadad verbum istud, bibebat ipse et reges in umbraculis, et ait servis suis: Circumdate civitatem. Et circumdederunt eam. I Kings 20:13 Et ecce propheta unus accedens ad Achab regem Israel, ait ei: Haec dicit Dominus: Certe vidisti omnem multitudinem hanc nimiam? ecce, ego tradam eam in manu tua hodie: ut scias, quia ego sum Dominus. I Kings 20:14 Et ait Achab: Per quem? Dixitque ei: Haec dicit Dominus: Per pedissequos principum provinciarum. Et ait: Quis incipiet praeliari? Et ille dixit: Tu. I Kings 20:15 Recensuit ergo pueros principum provinciarum, et reperit numerum ducentorum triginta duorum: et recensuit post eos populum, omnes filios Israel, septem millia. I Kings 20:16 et egressi sunt meridie. Benadad autem bibebat temulentus in umbraculo suo, et reges triginta duo cum eo, qui ad auxilium eius venerant. I Kings 20:17 Egressi sunt autem pueri principum provinciarum in prima fronte. Misit itaque Benadad. Qui nunciaverunt ei, dicentes: Viri egressi sunt de Samaria. I Kings 20:18 Et ille ait: Sive pro pace veniunt, apprehendite eos vivos: sive ut praelientur, vivos eos capite. I Kings 20:19 Egressi sunt ergo pueri principum provinciarum, ac reliquus exercitus sequebatur: I Kings 20:20 et percussit unusquisque virum, qui contra se veniebat: fugeruntque Syri, et persecutus est eos Israel. Fugit quoque Benadad rex Syriae in equo cum equitibus suis. I Kings 20:21 Necnon egressus rex Israel percussit equos et currus, et percussit Syriam plaga magna. I Kings 20:22 (Accedens autem propheta ad regem Israel, dixit ei: Vade, et confortare, et scito, et vide quid facias: sequenti enim anno rex Syriae ascendet contra te.) I Kings 20:23 Servi vero regis Syriae dixerunt ei: Dii montium sunt dii eorum, ideo superaverunt nos: sed melius est ut pugnemus contra eos in campestribus, et obtinebimus eos. I Kings 20:24 Tu ergo verbum hoc fac: Amove reges singulos ab exercitu tuo, et pone principes pro eis: I Kings 20:25 et instaura numerum militum, qui ceciderunt de tuis, et equos secundum equos pristinos, et currus secundum currus, quos ante habuisti: et pugnabimus contra eos in campestribus, et videbis quod obtinebimus eos. Credidit consilio eorum, et fecit ita. I Kings 20:26 Igitur postquam annus transierat, recensuit Benadad Syros, et ascendit in Aphec ut pugnaret contra Israel. I Kings 20:27 Porro filii Israel recensiti sunt, et acceptis cibariis profecti ex adverso, castraque metati sunt contra eos, quasi duo parvi greges caprarum: Syri autem repleverunt terram. I Kings 20:28 (Et accedens unus vir Dei, dixit ad regem Israel: Haec dicit Dominus: Quia dixerunt Syri: Deus montium est dominus, et non est Deus Vallium: dabo omnem multitudinem hanc grandem in manu tua, et scietis quia ego sum Dominus.) I Kings 20:29 Dirigebantque septem diebus ex adverso hi, atque illi acies, septima autem die commissum est bellum: percusseruntque filii Israel de Syris centum millia peditum in die una. I Kings 20:30 Fugerunt autem qui remanserant in Aphec, in civitatem: et cecidit murus super viginti septem millia hominum, qui remanserant. Porro Benadad fugiens ingressus est civitatem, in cubiculum quod erat intra cubiculum. I Kings 20:31 dixeruntque ei servi sui: Ecce, audivimus quod reges domus Israel clementes sint: ponamus itaque saccos in lumbis nostris, et funiculos in capitibus nostris, et egrediamur ad regem Israel: forsitan salvabit animas nostras. I Kings 20:32 Accinxerunt saccis lumbos suos, et posuerunt funiculos in capitibus suis, veneruntque ad regem Israel, et dixerunt ei: Servus tuus Benadad dicit: Vivat, oro te, anima mea. Et ille ait: Si adhuc vivit, frater meus est. I Kings 20:33 Quod acceperunt viri pro omine: et festinantes rapuerunt verbum ex ore eius, atque dixerunt: Frater tuus Benadad. Et dixit eis: Ite, et adducite eum ad me. Egressus est ergo ad eum Benadad, et levavit eum in currum suum. I Kings 20:34 Qui dixit ei: Civitates, quas tulit pater meus a patre tuo, reddam: et plateas fac tibi in Damasco, sicut fecit pater meus in Samaria, et ego foederatus recedam a te. Pepigit ergo foedus, et dimisit eum. I Kings 20:35 Tunc vir quidam de filiis prophetarum dixit ad socium suum in sermone Domini: Percute me. At ille noluit percutere. I Kings 20:36 Cui ait: Quia noluisti audire vocem Domini, ecce recedes a me, et percutiet te leo. Cumque paululum recessisset ab eo, invenit eum leo, atque percussit. I Kings 20:37 Sed alterum inveniens virum, dixit ad eum: Percute me. Qui percussit eum, et vulneravit. I Kings 20:38 Abiit ergo propheta, et occurrit regi in via, et mutavit aspersione pulveris os et oculos suos. I Kings 20:39 Cumque rex transisset, clamavit ad regem, et ait: Servus tuus egressus est ad praeliandum cominus: cumque fugisset vir unus, adduxit eum quidam ad me, et ait: Custodi virum istum: qui si lapsus fuerit, erit anima tua pro anima eius, aut talentum argenti appendes. I Kings 20:40 Dum autem ego turbatus huc illucque me verterem, subito non comparuit. Et ait rex Israel ad eum: Hoc est iudicium tuum, quod ipse decrevisti. I Kings 20:41 At ille statim abstersit pulverem de facie sua, et cognovit eum rex Israel, quod esset de prophetis. I Kings 20:42 Qui ait ad eum: Haec dicit Dominus: Quia dimisisti virum dignum morte de manu tua, erit anima tua pro anima eius, et populus tuus pro populo eius. I Kings 20:43 Reversus est igitur rex Israel in domum suam, audire contemnens, et furibundus venit in Samariam. I Kings 21:0 I Kings 21:1 Post verba autem haec, tempore illo vinea erat Naboth Iezrahelitae, quae erat in Iezrahel, iuxta palatium Achab regis Samariae. I Kings 21:2 Locutus est ergo Achab ad Naboth, dicens: Da mihi vineam tuam, ut faciam mihi hortum olerum, quia vicina est, et prope domum meam, daboque tibi pro ea vineam meliorem: aut si commodius tibi putas, argenti pretium, quanto digna est. I Kings 21:3 Cui respondit Naboth: Propitius sit mihi Dominus, ne dem hereditatem patrum meorum tibi. I Kings 21:4 Venit ergo Achab in domum suam indignans, et frendens super verbo, quod locutus fuerat ad eum Naboth Iezrahelites, dicens: Non dabo tibi hereditatem patrum meorum. Et proiiciens se in lectulum suum, avertit faciem suam ad parietem, et non comedit panem. I Kings 21:5 Ingressa est autem ad eum Iezabel uxor sua, dixitque ei: Quid est hoc, unde anima tua contristata est? et quare non comedis panem? I Kings 21:6 Qui respondit ei: Locutus sum Naboth Iezrahelitae, et dixi ei: Da mihi vineam tuam, accepta pecunia: aut, si tibi placet, dabo tibi vineam meliorem pro ea. Et ille ait: Non dabo tibi vineam meam. I Kings 21:7 Dixit ergo ad eum Iezabel uxor eius: Grandis auctoritatis es, et bene regis regnum Israel. Surge, et comede panem, et aequo animo esto, ego dabo tibi vineam Naboth Iezrahelitae. I Kings 21:8 Scripsit itaque litteras ex nomine Achab, et signavit eas annulo eius, et misit ad maiores natu, et optimates, qui erant in civitate eius, et habitabant cum Naboth. I Kings 21:9 Litterarum autem haec erat sententia: Praedicate ieiunium, et sedere facite Naboth inter primos populi, I Kings 21:10 et submittite duos viros filios Belial contra eum, et falsum testimonium dicant: Benedixit Deum et regem: et educite eum, et lapidate, sicque moriatur. I Kings 21:11 Fecerunt ergo cives eius maiores natu et optimates, qui habitabant cum eo in urbe, sicut praeceperat eis Iezabel, et sicut scriptum erat in litteris quas miserat ad eos: I Kings 21:12 praedicaverunt ieiunium, et sedere fecerunt Naboth inter primos populi. I Kings 21:13 Et adductis duobus viris filiis diaboli, fecerunt eos sedere contra eum: at illi, scilicet ut viri diabolici, dixerunt contra eum testimonium coram multitudine: Benedixit Naboth Deum et regem: quam ob rem eduxerunt eum extra civitatem, et lapidibus interfecerunt. I Kings 21:14 Miseruntque ad Iezabel, dicentes: Lapidatus est Naboth, et mortuus est. I Kings 21:15 Factum est autem, cum audisset Iezabel lapidatum Naboth, et mortuum, locuta est ad Achab: Surge, et posside vineam Naboth Iezrahelitae, qui noluit tibi acquiescere, et dare eam accepta pecunia: non enim vivit Naboth, sed mortuus est. I Kings 21:16 Quod cum audisset Achab, mortuum videlicet Naboth, surrexit, et descendebat in vineam Naboth Iezrahelitae, ut possideret eam. I Kings 21:17 Factum est igitur sermo Domini ad Eliam Thesbiten, dicens: I Kings 21:18 Surge, et descende in occursum Achab regis Israel, qui est in Samaria: ecce ad vineam Naboth descendit, ut possideat eam: I Kings 21:19 et loqueris ad eum, dicens: Haec dicit Dominus: Occidisti, insuper et possedisti. Et post haec addes: Haec dicit Dominus: In loco hoc, in quo linxerunt canes sanguinem Naboth, lambent quoque sanguinem tuum. I Kings 21:20 Et ait Achab ad Eliam: Num invenisti me inimicum tibi? Qui dixit: Inveni, eo quod venundatus sis, ut faceres malum in conspectu Domini. I Kings 21:21 Ecce ego inducam super te malum, et demetam posteriora tua, et interficiam de Achab mingentem ad parietem, et clausum et ultimum in Israel. I Kings 21:22 Et dabo domum tuam sicut domum Ieroboam filii Nabat, et sicut domum Baasa filii Ahia: quia egisti, ut me ad iracundiam provocares, et peccare fecisti Israel. I Kings 21:23 Sed et de Iezabel locutus est Dominus, dicens: Canes comedent Iezabel in agro Iezrahel. I Kings 21:24 Si mortuus fuerit Achab in civitate, comedent eum canes: si autem mortuus fuerit in agro, comedent eum volucres caeli. I Kings 21:25 Igitur non fuit alter talis sicut Achab, qui venundatus est ut faceret malum in conspectu Domini: concitavit enim eum Iezabel uxor sua, I Kings 21:26 et abominabilis factus est, in tantum ut sequeretur idola, quae fecerant Amorrhaei, quos consumpsit Dominus a facie filiorum Israel. I Kings 21:27 Itaque cum audisset Achab sermones istos, scidit vestimenta sua, et operuit cilicio carnem suam, ieiunavitque et dormivit in sacco, et ambulavit demisso capite. I Kings 21:28 Et factus est sermo Domini ad Eliam Thesbiten, dicens: I Kings 21:29 Nonne vidisti humiliatum Achab coram me? quia igitur humiliatus est mei causa, non inducam malum in diebus eius, sed in diebus filii sui inferam malum domui eius. I Kings 22:0 I Kings 22:1 Transierunt igitur tres anni absque bello inter Syriam et Israel. I Kings 22:2 In anno autem tertio, descendit Iosaphat rex Iuda ad regem Israel. I Kings 22:3 (Dixitque rex Israel ad servos suos: Ignoratis quod nostra sit Ramoth Galaad, et negligimus tollere eam de manu regis Syriae?) I Kings 22:4 Et ait ad Iosaphat: Veniesne mecum ad praeliandum in Ramoth Galaad? I Kings 22:5 Dixitque Iosaphat ad regem Israel: Sicut ego sum, ita et tu: populus meus, et populus tuus unum sunt: et equites mei, equites tui. Dixitque Iosaphat ad regem Israel: Quaere, oro te, hodie sermonem Domini. I Kings 22:6 Congregavit ergo rex Israel prophetas, quadringentos circiter viros, et ait ad eos: Ire debeo in Ramoth Galaad ad bellandum, an quiescere? Qui responderunt: Ascende, et dabit eam Dominus in manu regis. I Kings 22:7 Dixit autem Iosaphat: Non est hic propheta Domini quispiam, ut interrogemus per eum? I Kings 22:8 Et ait rex Israel ad Iosaphat: Remansit vir unus, per quem possumus interrogare Dominum: sed ego odi eum, quia non prophetat mihi bonum, sed malum, Michaeas filius Iemla. Cui Iosaphat ait: Ne loquaris ita rex. I Kings 22:9 Vocavit ergo rex Israel eunuchum quendam, et dixit ei: Festina adducere Michaeam filium Iemla. I Kings 22:10 Rex autem Israel, et Iosaphat rex Iuda sedebant unusquisque in solio suo vestiti cultu regio, in area iuxta ostium portae Samariae, et universi prophetae prophetabant in conspectu eorum. I Kings 22:11 Fecit quoque sibi Sedecias filius Chanaana cornua ferrea, et ait: Haec dicit Dominus: His ventilabis Syriam, donec deleas eam. I Kings 22:12 Omnesque prophetae similiter prophetabant, dicentes: Ascende in Ramoth Galaad, et vade prospere, et tradet Dominus in manus regis. I Kings 22:13 Nuncius vero, qui ierat ut vocaret Michaeam, locutus est ad eum, dicens: Ecce sermones prophetarum ore uno regi bona praedicunt: sit ergo sermo tuus similis eorum, et loquere bona. I Kings 22:14 Cui Michaeas ait: Vivit Dominus, quia quodcumque dixerit mihi Dominus, hoc loquar. I Kings 22:15 Venit itaque ad regem, et ait illi rex: Michaea, ire debemus in Ramoth Galaad ad praeliandum, an cessare? Cui ille respondit: Ascende, et vade prospere, et tradet eum Dominus in manus regis. I Kings 22:16 Dixit autem rex ad eum: Iterum atque iterum adiuro te, ut non loquaris mihi nisi quod verum est, in nomine Domini. I Kings 22:17 Et ille ait: Vidi cunctum Israel dispersum in montibus, quasi oves non habentes pastorem. et ait Dominus: Non habent isti dominum: revertatur unusquisque in domum suam in pace. I Kings 22:18 (Dixit ergo rex Israel ad Iosaphat: Numquid non dixi tibi, quia non prophetat mihi bonum, sed semper malum?) I Kings 22:19 Ille vero addens, ait: Propterea audi sermonem Domini: Vidi Dominum sedentem super solium suum, et omnem exercitum caeli assistentem ei a dextris et a sinistris: I Kings 22:20 et ait Dominus: Quis decipiet Achab regem Israel, ut ascendat, et cadat in Ramoth Galaad? Et dixit unus verba huiuscemodi, et alius aliter. I Kings 22:21 Egressus est autem spiritus, et stetit coram Domino, et ait: Ego decipiam illum. Cui locutus est Dominus: In quo? I Kings 22:22 Et ille ait: Egrediar, et ero spiritus mendax in ore omnium prophetarum eius. Et dixit Dominus: Decipies, et praevalebis: egredere, et fac ita. I Kings 22:23 Nunc igitur ecce dedit Dominus spiritum mendacii in ore omnium prophetarum tuorum, qui hic sunt, et Dominus locutus est contra te malum. I Kings 22:24 Accessit autem Sedecias filius Chanaana, et percussit Michaeam in maxillam, et dixit: Me ne ergo dimisit Spiritus Domini, et locutus est tibi? I Kings 22:25 Et ait Michaeas: Visurus es in die illa, quando ingredieris cubiculum, intra cubiculum ut abscondaris. I Kings 22:26 Et ait rex Israel: Tollite Michaeam, et maneat apud Amon principem civitatis, et apud Ioas filium Amelech, I Kings 22:27 et dicite eis: Haec dicit rex: Mittite virum istum in carcerem, et sustentate eum pane tribulationis, et aqua angustiae, donec revertar in pace. I Kings 22:28 Dixitque Michaeas: Si reversus fueris in pace, non est locutus in me Dominus. Et ait: Audite populi omnes. I Kings 22:29 Ascendit itaque rex Israel, et Iosaphat rex Iuda in Ramoth Galaad. I Kings 22:30 Dixit itaque rex Israel ad Iosaphat: Sume arma, et ingredere praelium, et induere vestibus tuis. porro rex Israel mutavit habitum suum, et ingressus est bellum. I Kings 22:31 Rex autem Syriae praeceperat principibus curruum triginta duobus, dicens: Non pugnabitis contra minorem, et maiorem quempiam, nisi contra regem Israel, solum. I Kings 22:32 Cum ergo vidissent principes curruum Iosaphat, suspicati sunt quod ipse esset rex Israel, et impetu facto pugnabant contra eum: et exclamavit Iosaphat. I Kings 22:33 Intellexeruntque principes curruum quod non esset rex Israel, et cessaverunt ab eo. I Kings 22:34 Vir autem quidam tetendit arcum, in incertum sagittam dirigens, et casu percussit regem Israel inter pulmonem et stomachum. At ille dixit aurigae suo: Verte manum tuam, et eiice me de exercitu, quia graviter vulneratus sum. I Kings 22:35 Commissum est ergo praelium in die illa, et rex Israel stabat in curru suo contra Syros, et mortuus est vespere: fluebat autem sanguis plagae in sinum currus, I Kings 22:36 et praeco insonuit in universo exercitu antequam sol occumberet, dicens: Unusquisque revertatur in civitatem, et in terram suam. I Kings 22:37 Mortuus est autem rex, et perlatus est in Samariam: sepelieruntque regem in Samaria, I Kings 22:38 et laverunt currum eius in piscina Samariae, et linxerunt canes sanguinem eius, et habenas laverunt, iuxta verbum Domini quod locutus fuerat. I Kings 22:39 Reliqua autem sermonum Achab, et universa quae fecit, et domus eburnea, quam aedificavit, cunctarumque urbium quas extruxit, nonne haec scripta sunt in Libro sermonum dierum regum Israel? I Kings 22:40 Dormivit ergo Achab cum patribus suis, et regnavit Ochozias filius eius pro eo. I Kings 22:41 Iosaphat vero filius Asa regnare coeperat super Iudam anno quarto Achab regis Israel. I Kings 22:42 Triginta quinque annorum erat cum regnare coepisset, et vigintiquinque annis regnavit in Ierusalem: nomen matris eius Azuba filia Salai. I Kings 22:43 Et ambulavit in omni via Asa patris sui, et non declinavit ex ea: fecitque quod rectum erat in conspectu Domini. I Kings 22:44 Verumtamen excelsa non abstulit: adhuc enim populus sacrificabat, et adolebat incensum in excelsis. I Kings 22:45 Pacemque habuit Iosaphat cum rege Israel. I Kings 22:46 Reliqua autem verborum Iosaphat, et opera eius, quae gessit, et praelia, nonne haec scripta sunt in Libro verborum dierum regum Iuda? I Kings 22:47 Sed et reliquias effeminatorum, qui remanserant in diebus Asa patris eius, abstulit de terra. I Kings 22:48 Nec erat tunc rex constitutus in Edom. I Kings 22:49 Rex vero Iosaphat fecerat classes in mari, quae navigarent in Ophir propter aurum: et ire non potuerunt, quia confractae sunt in Asiongaber. I Kings 22:50 Tunc ait Ochozias filius Achab ad Iosaphat: Vadant servi mei cum servis tuis in navibus. Et noluit Iosaphat. I Kings 22:51 Dormivitque Iosaphat cum patribus suis, et sepultus est cum eis in Civitate David patris sui: regnavitque Ioram filius eius pro eo. I Kings 22:52 Ochozias autem filius Achab regnare coeperat super Israel in Samaria, anno septimodecimo Iosaphat regis Iuda, regnavitque super Israel duobus annis. I Kings 22:53 Et fecit malum in conspectu Domini, et ambulavit in via patris sui et matris suae, et in via Ieroboam filii Nabat, qui peccare fecit Israel. I Kings 22:54 Servivit quoque Baal, et adoravit eum, et irritavit Dominum Deum Israel, iuxta omnia quae fecerat pater eius.
II Kings 0:0
II Kings 1:0 II Kings 1:1 Praevaricatus est autem Moab in Israel, postquam mortuus est Achab. II Kings 1:2 Ceciditque Ochozias per cancellos coenaculi sui, quod habebat in Samaria, et aegrotavit: misitque nuncios, dicens ad eos: Ite, consulite Beelzebub deum Accaron, utrum vivere queam de infirmitate mea hac. II Kings 1:3 Angelus autem Domini locutus est ad Eliam Thesbiten, dicens: Surge, et ascende in occursum nunciorum regis Samariae, et dices ad eos: Numquid non est Deus in Israel, ut eatis ad consulendum Beelzebub deum Accaron? II Kings 1:4 Quam ob rem haec dicit Dominus: De lectulo, super quem ascendisti, non descendes, sed morte morieris. Et abiit Elias. II Kings 1:5 Reversique sunt nuncii ad Ochoziam. Qui dixit eis: Quare reversi estis? II Kings 1:6 At illi responderunt ei: Vir occurrit nobis, et dixit ad nos: Ite, et revertimini ad regem, qui misit vos, et dicetis ei: Haec dicit Dominus: Numquid, quia non erat Deus in Israel, mittis ut consulatur Beelzebub deus Accaron? Idcirco de lectulo, super quem ascendisti, non descendes, sed morte morieris. II Kings 1:7 Qui dixit eis: Cuius figurae et habitus est vir ille, qui occurrit vobis, et locutus est verba haec? II Kings 1:8 At illi dixerunt: Vir pilosus, et zona pellicea accinctus renibus. Qui ait: Elias Thesbites est. II Kings 1:9 Misitque ad eum quinquagenarium principem, et quinquaginta qui erant sub eo. Qui ascendit ad eum: sedentique in vertice montis, ait: Homo Dei, rex praecepit ut descendas. II Kings 1:10 Respondensque Elias, dixit quinquagenario: Si homo Dei sum, descendat ignis de caelo, et devoret te, et quinquaginta tuos. Descendit itaque ignis de caelo, et devoravit eum, et quinquaginta qui erant cum eo. II Kings 1:11 Rursumque misit ad eum principem quinquagenarium alterum, et quinquaginta cum eo. Qui locutus est illi: Homo Dei, haec dicit rex: Festina, descende. II Kings 1:12 Respondens Elias ait: Si homo Dei ego sum, descendat ignis de caelo, et devoret te, et quinquaginta tuos. Descendit ergo ignis de caelo, et devoravit illum, et quinquaginta eius. II Kings 1:13 Iterum misit principem quinquagenarium tertium, et quinquaginta qui erant cum eo. Qui cum venisset, curvavit genua contra Eliam, et precatus est eum, et ait: Homo Dei, noli despicere animam meam, et animas servorum tuorum qui mecum sunt. II Kings 1:14 Ecce descendit ignis de caelo, et devoravit duos principes quinquagenarios primos, et quinquagenos, qui cum eis erant: sed nunc obsecro ut miserearis animae meae. II Kings 1:15 Locutus est autem Angelus Domini ad Eliam, dicens: Descende cum eo, ne timeas. Surrexit igitur, et descendit cum eo ad regem, II Kings 1:16 et locutus est ei: Haec dicit Dominus: Quia misisti nuncios ad consulendum Beelzebub deum Accaron, quasi non esset Deus in Israel, a quo posses interrogare sermonem, ideo de lectulo, super quem ascendisti, non descendes, sed morte morieris. II Kings 1:17 Mortuus est ergo iuxta sermonem Domini, quem locutus est Elias, et regnavit Ioram frater eius pro eo, anno secundo Ioram filii Iosaphat regis Iudae: non enim habebat filium. II Kings 1:18 Reliqua autem verborum Ochoziae, quae operatus est, nonne haec scripta sunt in Libro sermonum dierum regum Israel? II Kings 2:0 II Kings 2:1 Factum est autem, cum levare vellet Dominus Eliam per turbinem in caelum, ibant Elias et Eliseus de Galgalis. II Kings 2:2 Dixitque Elias ad Eliseum: Sede hic, quia Dominus misit me usque in Bethel. Cui ait Eliseus: Vivit Dominus, et vivit anima tua, quia non derelinquam te. Cumque descendissent Bethel, II Kings 2:3 egressi sunt filii prophetarum, qui erant in Bethel, ad Eliseum, et dixerunt ei: Numquid nosti, quia hodie Dominus tollet dominum tuum a te? Qui respondit: Et ego novi: silete. II Kings 2:4 Dixit autem Elias ad Eliseum: Sede hic, quia Dominus misit me in Iericho. Et ille ait: Vivit Dominus, et vivit anima tua, quia non derelinquam te. Cumque venissent Iericho, II Kings 2:5 accesserunt filii prophetarum, qui erant in Iericho, ad Eliseum, et dixerunt ei: Numquid nosti quia Dominus hodie tollet dominum tuum a te? Et ait: Et ego novi: silete. II Kings 2:6 Dixit autem ei Elias: Sede hic, quia Dominus misit me usque ad Iordanem. Qui ait: Vivit Dominus, et vivit anima tua, quia non derelinquam te. Ierunt igitur ambo pariter, II Kings 2:7 et quinquaginta viri de filiis prophetarum secuti sunt eos, qui et steterunt econtra, longe: illi autem ambo stabant super Iordanem. II Kings 2:8 Tulitque Elias pallium suum, et involvit illud, et percussit aquas, quae divisae sunt in utramque partem, et transierunt ambo per siccum. II Kings 2:9 Cumque transissent, Elias dixit ad Eliseum: Postula quod vis ut faciam tibi, antequam tollar a te. Dixitque Eliseus: Obsecro ut fiat in me duplex spiritus tuus. II Kings 2:10 Qui respondit: Rem difficilem postulasti: attamen si videris me, quando tollar a te, erit tibi quod petisti: si autem non videris, non erit. II Kings 2:11 Cumque pergerent, et incedentes sermocinarentur, ecce currus igneus, et equi ignei diviserunt utrumque: et ascendit Elias per turbinem in caelum, II Kings 2:12 Eliseus autem videbat, et clamabat: Pater mi, pater mi, currus Israel, et auriga eius. Et non vidit eum amplius: apprehenditque vestimenta sua, et scidit illa in duas partes. II Kings 2:13 Et levavit pallium Eliae, quod ceciderat ei: reversusque stetit super ripam Iordanis, II Kings 2:14 et pallio Eliae, quod ceciderat ei, percussit aquas, et non sunt divisae. et dixit: Ubi est Deus Eliae etiam nunc? Percussitque aquas, et divisae sunt huc, atque illuc, et transiit Eliseus. II Kings 2:15 Videntes autem filii prophetarum, qui erant in Iericho econtra, dixerunt: Requievit spiritus Eliae super Eliseum. Et venientes in occursum eius, adoraverunt eum proni in terram, II Kings 2:16 dixeruntque illi: Ecce, cum servis tuis sunt quinquaginta viri fortes, qui possunt ire, et quaerere dominum tuum, ne forte tulerit eum Spiritus Domini, et proiecerit eum in unum montium, aut in unam vallium. Qui ait: Nolite mittere. II Kings 2:17 Coegeruntque eum, donec acquiesceret, et diceret: Mittite. Et miserunt quinquaginta viros: qui cum quaesissent tribus diebus, non invenerunt. II Kings 2:18 Et reversi sunt ad eum: at ille habitabat in Iericho, et dixit eis: Numquid non dixi vobis: Nolite mittere? II Kings 2:19 Dixerunt quoque viri civitatis ad Eliseum: Ecce habitatio civitatis huius optima est, sicut tu ipse domine perspicis: sed aquae pessimae sunt, et terra sterilis. II Kings 2:20 At ille ait: Afferte mihi vas novum, et mittite in illud sal. Quod cum attulissent, II Kings 2:21 egressus ad fontem aquarum, misit in illum sal, et ait: Haec dicit Dominus: Sanavi aquas has, et non erit ultra in eis mors, neque sterilitas. II Kings 2:22 Sanatae sunt ergo aquae usque in diem hanc, iuxta verbum Elisei, quod locutus est. II Kings 2:23 Ascendit autem inde in Bethel: cumque ascenderet per viam, pueri parvi egressi sunt de civitate, et illudebant ei, dicentes: Ascende calve, ascende calve. II Kings 2:24 Qui cum respexisset, vidit eos, et maledixit eis in nomine Domini: egressique sunt duo ursi de saltu, et laceraverunt ex eis quadraginta duos pueros. II Kings 2:25 Abiit autem inde in montem Carmeli, et inde reversus est in Samariam. II Kings 3:0 II Kings 3:1 Ioram vero filius Achab regnavit super Israel in Samaria anno decimo octavo Iosaphat regis Iudae. Regnavitque duodecim annis. II Kings 3:2 Et fecit malum coram Domino, sed non sicut pater suus et mater: tulit enim statuas Baal, quas fecerat pater eius. II Kings 3:3 Verumtamen in peccatis Ieroboam filii Nabat, qui peccare fecit Israel, adhaesit, nec recessit ab eis. II Kings 3:4 Porro Mesa rex Moab, nutriebat pecora multa, et solvebat regi Israel centum millia agnorum, et centum millia arietum cum velleribus suis. II Kings 3:5 Cumque mortuus fuisset Achab, praevaricatus est foedus, quod habebat cum rege Israel. II Kings 3:6 Egressus est igitur rex Ioram in die illa de Samaria, et recensuit universum Israel. II Kings 3:7 Misitque ad Iosaphat regem Iuda, dicens: Rex Moab recessit a me, veni mecum contra eum ad praelium. Qui respondit: Ascendam: qui meus est, tuus est: populus meus, populus tuus: et equi mei, equi tui. II Kings 3:8 Dixitque: Per quam viam ascendemus? At ille respondit: Per desertum Idumaeae. II Kings 3:9 Perrexerunt igitur rex Israel, et rex Iuda, et rex Edom, et circuierunt per viam septem dierum, nec erat aqua exercitui, et iumentis, quae sequebantur eos. II Kings 3:10 Dixitque rex Israel: Heu heu heu, congregavit nos Dominus tres reges, ut traderet in manus Moab. II Kings 3:11 Et ait Iosaphat: Est ne hic propheta Domini, ut deprecemur Dominum per eum? Et respondit unus de servis regis Israel: Est hic Eliseus filius Saphat, qui fundebat aquam super manus Eliae. II Kings 3:12 Et ait Iosaphat: Est apud eum sermo Domini. Descenditque ad eum rex Israel, et Iosaphat rex Iuda, et rex Edom. II Kings 3:13 Dixit autem Eliseus ad regem Israel: Quid mihi et tibi est? vade ad prophetas patris tui, et matris tuae. Et ait illi rex Israel: Quare congregavit Dominus tres reges hos, ut traderet eos in manus Moab? II Kings 3:14 Dixitque ad eum Eliseus: Vivit Dominus exercituum, in cuius conspectu sto, quod si non vultum Iosaphat regis Iudae erubescerem, non attendissem quidem te, nec respexissem. II Kings 3:15 Nunc autem adducite mihi psaltem. Cumque caneret psaltes, facta est super eum manus Domini, et ait: II Kings 3:16 Haec dicit Dominus: Facite alveum torrentis huius fossas, et fossas. II Kings 3:17 Haec enim dicit Dominus: Non videbitis ventum, neque pluviam: et alveus iste replebitur aquis, et bibetis vos, et familiae vestrae, et iumenta vestra. II Kings 3:18 Parumque est hoc in conspectu Domini: insuper tradet etiam Moab in manus vestras. II Kings 3:19 Et percutietis omnem civitatem munitam, et omnem urbem electam, et universum lignum fructiferum succidetis, cunctosque fontes aquarum obturabitis, et omnem agrum egregium operietis lapidibus. II Kings 3:20 Factum est igitur mane, quando sacrificium offerri solet, et ecce, aquae veniebant per viam Edom, et repleta est terra aquis. II Kings 3:21 Universi autem Moabitae audientes quod ascendissent reges ut pugnarent adversum eos, convocaverunt omnes qui accincti erant balteo desuper, et steterunt in terminis. II Kings 3:22 Primoque mane surgentes, et orto iam sole ex adverso aquarum, viderunt Moabitae econtra aquas rubras quasi sanguinem, II Kings 3:23 dixeruntque: Sanguis gladii est: pugnaverunt reges contra se, et caesi sunt mutuo: nunc perge ad praedam Moab. II Kings 3:24 Perrexeruntque in castra Israel: porro consurgens Israel, percussit Moab: at illi fugerunt coram eis. Venerunt igitur qui vicerant, et percusserunt Moab, II Kings 3:25 et civitates destruxerunt: et omnem agrum optimum, mittentes singuli lapides, repleverunt: et universos fontes aquarum obturaverunt: et omnia ligna fructifera succiderunt, ita ut muri tantum fictiles remanerent: et circumdata est civitas a fundibulariis, et magna ex parte percussa. II Kings 3:26 Quod cum vidisset rex Moab, praevaluisse scilicet hostes, tulit secum septingentos viros educentes gladios, ut irrumperent ad regem Edom: et non potuerunt. II Kings 3:27 Arripiensque filium suum primogenitum, qui regnaturus erat pro eo, obtulit holocaustum super murum: et facta est indignatio magna in Israel, statimque recesserunt ab eo, et reversi sunt in terram suam. II Kings 4:0 II Kings 4:1 Mulier autem quaedam de uxoribus prophetarum clamabat ad Eliseum, dicens: Servus tuus vir meus mortuus est, et tu nosti quia servus tuus fuit timens Deum: et ecce creditor venit ut tollat duos filios meos ad serviendum sibi. II Kings 4:2 Cui dixit Eliseus: Quid vis ut faciam tibi? Dic mihi, quid habes in domo tua? At illa respondit: Non habeo ancilla tua quidquam in domo mea, nisi parum olei, quo ungar. II Kings 4:3 Cui ait: Vade, pete mutuo ab omnibus vicinis tuis vasa vacua non pauca. II Kings 4:4 Et ingredere, et claude ostium tuum, cum intrinsecus fueris tu, et filii tui: et mitte inde in omnia vasa haec: et cum plena fuerint, tolles. II Kings 4:5 Ivit itaque mulier, et clausit ostium super se, et super filios suos: illi offerebant vasa, et illa infundebat. II Kings 4:6 Cumque plena fuissent vasa, dixit ad filium suum: Affer mihi adhuc vas. Et ille respondit: Non habeo. Stetitque oleum. II Kings 4:7 Venit autem illa, et indicavit homini Dei. Et ille, Vade, inquit, vende oleum, et redde creditori tuo: tu autem, et filii tui vivite de reliquo. II Kings 4:8 Facta est autem quaedam dies, et transibat Eliseus per Sunam: erat autem ibi mulier magna, quae tenuit eum ut comederet panem: cumque frequenter inde transiret, divertebat ad eam ut comederet panem. II Kings 4:9 Quae dixit ad virum suum: Animadverto quod vir Dei sanctus est iste, qui transit per nos frequenter. II Kings 4:10 Faciamus ergo ei coenaculum parvum, et ponamus ei in eo lectulum, et mensam, et sellam, et candelabrum, ut cum venerit ad nos, maneat ibi. II Kings 4:11 Facta est ergo dies quaedam, et veniens divertit in coenaculum, et requievit ibi. II Kings 4:12 Dixitque ad Giezi puerum suum: Voca Sunamitidem istam. Qui cum vocasset eam, et illa stetisset coram eo, II Kings 4:13 dixit ad puerum suum: Loquere ad eam: Ecce, sedule in omnibus ministrasti nobis, quid vis ut faciam tibi? numquid habes negotium, et vis ut loquar regi, sive principi militiae? Quae respondit: In medio populi mei habito. II Kings 4:14 Et ait: Quid ergo vult ut faciam ei? Dixitque Giezi: Ne quaeras: filium enim non habet, et vir eius senex est. II Kings 4:15 Praecepit itaque ut vocaret eam: quae cum vocata fuisset, et stetisset ante ostium, II Kings 4:16 dixit ad eam: In tempore isto, et in hac eadem hora, si vita comes fuerit, habebis in utero filium. At illa respondit: Noli quaeso, domine mi, vir Dei, noli mentiri ancillae tuae. II Kings 4:17 Et concepit mulier, et peperit filium in tempore, et in hora eadem, qua dixerat Eliseus. II Kings 4:18 Crevit autem puer. Et cum esset quaedam dies, et egressus isset ad patrem suum, ad messores, II Kings 4:19 ait patri suo: Caput meum doleo, caput meum doleo. At ille dixit puero: Tolle, et duc eum ad matrem suam. II Kings 4:20 Qui cum tulisset, et duxisset eum ad matrem suam, posuit eum illa super genua sua usque ad meridiem, et mortuus est. II Kings 4:21 Ascendit autem, et collocavit eum super lectulum hominis Dei, et clausit ostium: et egressa, II Kings 4:22 vocavit virum suum, et ait: Mitte mecum, obsecro, unum de pueris, et asinam, ut excurram usque ad hominem Dei, et revertar. II Kings 4:23 Qui ait illi: Quam ob causam vadis ad eum? hodie non sunt Calendae, neque Sabbatum. Quae respondit: Vadam: II Kings 4:24 Stravitque asinam, et praecepit puero: Mina, et propera, ne mihi moram facias in eundo: et hoc age quod praecipio tibi. II Kings 4:25 Profecta est igitur, et venit ad virum Dei in montem Carmeli: cumque vidisset eam vir Dei econtra, ait ad Giezi puerum suum: Ecce Sunamitis illa. II Kings 4:26 Vade ergo in occursum eius, et dic ei: Recte ne agitur circa te, et circa virum tuum, et circa filium tuum? Quae respondit: Recte. II Kings 4:27 Cumque venisset ad virum Dei in montem, apprehendit pedes eius: et accessit Giezi ut amoveret eam. Et ait homo Dei: Dimitte illam: anima enim eius in amaritudine est, et Dominus celavit, et non indicavit mihi. II Kings 4:28 Quae dixit illi: Numquid petivi filium a Domino meo? numquid non dixi tibi: Ne illudas me? II Kings 4:29 Et ille ait ad Giezi: Accinge lumbos tuos, et tolle baculum meum in manu tua, et vade. Si occurrerit tibi homo, non salutes eum: et si salutaverit te quispiam, non respondeas illi: et pones baculum meum super faciem pueri. II Kings 4:30 Porro mater pueri ait: Vivit dominus, et vivit anima tua, non dimittam te. Surrexit ergo, et secutus est eam. II Kings 4:31 Giezi autem praecesserat ante eos, et posuerat baculum super faciem pueri, et non erat vox, neque sensus: reversusque est in occursum eius, et nunciavit ei, dicens: Non surrexit puer. II Kings 4:32 Ingressus est ergo Eliseus domum, et ecce puer mortuus iacebat in lectulo eius: II Kings 4:33 ingressusque clausit ostium super se, et super puerum: et oravit ad Dominum. II Kings 4:34 Et ascendit, et incubuit super puerum: posuitque os suum super os eius, et oculos suos super oculos eius, et manus suas super manus eius: et incurvavit se super eum, et calefacta est caro pueri. II Kings 4:35 At ille reversus, deambulabat in domo, semel huc atque illuc: et ascendit, et incubuit super eum: et oscitavit puer septies, aperuitque oculos. II Kings 4:36 At ille vocavit Giezi, et dixit ei: Voca Sunamitidem hanc. Quae vocata, ingressa est ad eum. Qui ait: Tolle filium tuum. II Kings 4:37 Venit illa, et corruit ad pedes eius, et adoravit super terram: tulitque filium suum, et egressa est, II Kings 4:38 et Eliseus reversus est in Galgala. Erat autem fames in terra, et filii prophetarum habitabant coram eo. dixitque uni de pueris suis: Pone ollam grandem, et coque pulmentum filiis prophetarum. II Kings 4:39 Et egressus est unus in agrum ut colligeret herbas agrestes: invenitque quasi vitem silvestrem, et collegit ex ea colocynthidas agri, et implevit pallium suum, et reversus concidit in ollam pulmenti: nesciebat enim quid esset. II Kings 4:40 Infuderunt ergo sociis, ut comederent: cumque gustassent de coctione, clamaverunt, dicentes: Mors in olla vir Dei. Et non potuerunt comedere. II Kings 4:41 At ille, Afferte, inquit, farinam. Cumque tulissent, misit in ollam, et ait: Infunde turbae, ut comedant. Et non fuit amplius quidquam amaritudinis in olla. II Kings 4:42 Vir autem quidam venit de Baalsalisa deferens viro Dei panes primitiarum et, viginti panes hordeaceos, et frumentum novum in pera sua. At ille dixit: Da populo, ut comedat. II Kings 4:43 Responditque ei minister eius: Quantum est hoc, ut apponam centum viris? Rursum ille ait: Da populo, ut comedat: haec enim dicit Dominus: Comedent, et supererit. II Kings 4:44 Posuit itaque coram eis: qui comederunt, et superfuit iuxta verbum Domini. II Kings 5:0 II Kings 5:1 Naaman princeps militiae regis Syriae, erat vir magnus apud dominum suum, et honoratus: per illum enim dedit Dominus salutem Syriae: erat autem vir fortis et dives, sed leprosus. II Kings 5:2 Porro de Syria egressi fuerant latrunculi, et captivam duxerant de Terra Israel puellam parvulam, quae erat in obsequio uxoris Naaman, II Kings 5:3 quae ait ad dominam suam: Utinam fuisset dominus meus ad prophetam, qui est in Samaria: profecto curasset eum a lepra, quam habet. II Kings 5:4 Ingressus est itaque Naaman ad dominum suum, et nunciavit ei, dicens: Sic et sic locuta est puella de Terra Israel. II Kings 5:5 Dixitque ei rex Syriae: Vade, et mittam litteras ad regem Israel. Qui cum profectus esset, et tulisset secum decem talenta argenti, et sex millia aureos, et decem mutatoria vestimentorum, II Kings 5:6 detulit litteras ad regem Israel, in haec verba: Cum acceperis epistolam hanc, scito quod miserim ad te Naaman servum meum, ut cures eum a lepra sua. II Kings 5:7 Cumque legisset rex Israel litteras, scidit vestimenta sua, et ait: Numquid Deus ego sum, ut occidere possim, et vivificare, quia iste misit ad me, ut curem hominem a lepra sua? animadvertite, et videte quod occasiones quaerat adversum me. II Kings 5:8 Quod cum audisset Eliseus vir Dei, scidisse videlicet regem Israel vestimenta sua, misit ad eum, dicens: Quare scidisti vestimenta tua? veniat ad me, et sciat esse prophetam in Israel. II Kings 5:9 Venit ergo Naaman cum equis, et curribus, et stetit ad ostium domus Elisei: II Kings 5:10 misitque ad eum Eliseus nuncium, dicens: Vade, et lavare septies in Iordane, et recipiet sanitatem caro tua, atque mundaberis. II Kings 5:11 Iratus Naaman recedebat, dicens: Putabam quod egrederetur ad me, et stans invocaret nomen Domini Dei sui, et tangeret manu sua locum leprae, et curaret me. II Kings 5:12 Numquid non meliores sunt Abana, et Pharphar fluvii Damasci omnibus aquis Israel, ut laver in eis, et munder? Cum ergo vertisset se, et abiret indignans, II Kings 5:13 accesserunt ad eum servi sui, et locuti sunt ei: Pater, et si rem grandem dixisset tibi propheta, certe facere debueras: quanto magis quia tantum dixit tibi: Lavare, et mundaberis? II Kings 5:14 Descendit, et lavit in Iordane septies iuxta sermonem viri Dei, et restituta est caro eius, sicut caro pueri parvuli, et mundatus est. II Kings 5:15 Reversusque ad virum Dei cum universo comitatu suo, venit, et stetit coram eo, et ait: Vere scio quod non sit alius Deus in universa terra, nisi tantum in Israel. Obsecro itaque ut accipias benedictionem a servo tuo. II Kings 5:16 At ille respondit: Vivit Dominus, ante quem sto, quia non accipiam. Cumque vim faceret, penitus non acquievit. II Kings 5:17 Dixitque Naaman: Si vis: sed, obsecro, concede mihi servo tuo ut tollam onus duorum burdonum de terra: non enim faciet ultra servus tuus holocaustum, aut victimam diis alienis, nisi domino. II Kings 5:18 Hoc autem solum est, de quo depreceris Dominum pro servo tuo, quando ingredietur dominus meus templum Remmon, ut adoret: et illo innitente super manum meam, si adoravero in templo Remmon, adorante eo in eodem loco, ut ignoscat mihi Dominus servo tuo pro hac re. II Kings 5:19 Qui dixit ei: Vade in pace. Abiit ergo ab eo electo terrae tempore. II Kings 5:20 Dixitque Giezi puer viri Dei: Pepercit dominus meus Naaman Syro isti, ut non acciperet ab eo quae attulit: vivit Dominus, quia curram post eum, et accipiam ab eo aliquid. II Kings 5:21 Et secutus est Giezi post tergum Naaman: quem cum vidisset ille currentem ad se, desiliit de curru in occursum eius, et ait: Recte ne sunt omnia? II Kings 5:22 Et ille ait: Recte. dominus meus misit me ad te, dicens: Modo venerunt ad me duo adolescentes de monte Ephraim, ex filiis prophetarum: da eis talentum argenti, et vestes mutatorias duplices. II Kings 5:23 Dixitque Naaman: Melius est ut accipias duo talenta. Et coegit eum, ligavitque duo talenta argenti in duobus saccis, et duplicia vestimenta, et imposuit duobus pueris suis, qui et portaverunt coram eo. II Kings 5:24 Cumque venisset iam vesperi, tulit de manu eorum, et reposuit in domo, dimisitque viros, et abierunt. II Kings 5:25 ipse autem ingressus, stetit coram domino suo. Et dixit Eliseus: Unde venis Giezi? Qui respondit: Non ivit servus tuus quoquam. II Kings 5:26 At ille ait: Nonne cor meum in praesenti erat, quando reversus est homo de curru suo in occursum tui? Nunc igitur accepisti argentum, et accepisti vestes ut emas oliveta, et vineas, et oves, et boves, et servos, et ancillas. II Kings 5:27 Sed et lepra Naaman adhaerebit tibi, et semini tuo, usque in sempiternum. Et egressus est ab eo leprosus quasi nix. II Kings 6:0 II Kings 6:1 Dixerunt autem filii prophetarum ad Eliseum: Ecce locus, in quo habitamus coram te, angustus est nobis. II Kings 6:2 Eamus usque ad Iordanem, et tollant singuli de silva materias singulas, ut aedificemus nobis ibi locum ad habitandum. Qui dixit: Ite. II Kings 6:3 Et ait unus ex illis: Veni ergo et tu cum servis tuis. Respondit: Ego veniam. II Kings 6:4 Et abiit cum eis. Cumque venissent ad Iordanem, caedebant ligna. II Kings 6:5 Accidit autem, ut cum unus materiam succidisset, caderet ferrum securis in aquam: exclamavitque ille, et ait: Heu heu heu domine mi, et hoc ipsum mutuo acceperam. II Kings 6:6 Dixit autem homo Dei: Ubi cecidit? At ille monstravit ei locum. praecidit ergo lignum, et misit illuc: natavitque ferrum, II Kings 6:7 et ait: Tolle. Qui extendit manum, et tulit illud. II Kings 6:8 Rex autem Syriae pugnabat contra Israel, consiliumque iniit cum servis suis, dicens: In loco illo, et illo ponamus insidias. II Kings 6:9 Misit itaque vir Dei ad regem Israel, dicens: Cave ne transeas in locum illum: quia ibi Syri in insidiis sunt. II Kings 6:10 Misit itaque rex Israel ad locum, quem dixerat ei vir Dei, et praeoccupavit eum, et observavit se ibi non semel neque bis. II Kings 6:11 Conturbatumque est cor regis Syriae pro hac re: et convocatis servis suis, ait: Quare non indicatis mihi quis proditor mei sit apud regem Israel? II Kings 6:12 Dixitque unus servorum eius: Nequaquam domine mi rex, sed Eliseus propheta, qui est in Israel, indicat regi Israel omnia verba quaecumque locutus fueris in conclavi tuo. II Kings 6:13 Dixitque eis: Ite, et videte ubi sit: ut mittam, et capiam eum. Annunciaveruntque ei, dicentes: Ecce in Dothain. II Kings 6:14 Misit ergo illuc equos et currus, et robur exercitus: qui cum venissent nocte, circumdederunt civitatem. II Kings 6:15 Consurgens autem diluculo minister viri Dei, egressus portam, vidit exercitum in circuitu civitatis, et equos et currus: nunciavitque ei, dicens: Heu heu heu domine mi, quid faciemus? II Kings 6:16 At ille respondit: Noli timere: plures enim nobiscum sunt, quam cum illis. II Kings 6:17 Cumque orasset Eliseus, ait: Domine, aperi oculos huius, ut videat. Et aperuit Dominus oculos pueri, et vidit: et ecce mons plenus equorum, et curruum igneorum, in circuitu Elisei. II Kings 6:18 Hostes vero descenderunt ad eum: porro Eliseus oravit ad Dominum, dicens: Percute, obsecro, gentem hanc caecitate. Percussitque eos Dominus, ne viderent, iuxta verbum Elisei. II Kings 6:19 Dixit autem ad eos Eliseus: Non est haec via, neque ista est civitas: sequimini me, et ostendam vobis virum, quem quaeritis. Duxit ergo eos in Samariam: II Kings 6:20 cumque ingressi fuissent in Samariam, dixit Eliseus: Domine aperi oculos istorum, ut videant. Aperuitque Dominus oculos eorum, et viderunt se esse in medio Samariae. II Kings 6:21 Dixitque rex Israel ad Eliseum, cum vidisset eos: Numquid percutiam eos, pater mi? II Kings 6:22 At ille ait: Non percuties: neque enim cepisti eos gladio, et arcu tuo, ut percutias: sed pone panem, et aquam coram eis, ut comedant, et bibant, et vadant ad dominum suum. II Kings 6:23 Appositaque est eis ciborum magna praeparatio, et comederunt, et biberunt, et dimisit eos, abieruntque ad dominum suum, et ultra non venerunt latrones Syriae in Terram Israel. II Kings 6:24 Factum est autem post haec, congregavit Benadad rex Syriae, universum exercitum suum, et ascendit, et obsidebat Samariam. II Kings 6:25 Factaque est fames magna in Samaria: et tandiu obsessa est, donec venundaretur caput asini octoginta argenteis, et quarta pars cabi stercoris columbarum quinque argenteis. II Kings 6:26 Cumque rex Israel transiret per murum, mulier quaedam exclamavit ad eum, dicens: Salva me domine mi rex. II Kings 6:27 Qui ait: Non te salvat Dominus: unde te possum salvare? de area, vel de torculari? Dixitque ad eam rex: Quid tibi vis? Quae respondit: II Kings 6:28 Mulier ista dixit mihi: Da filium tuum, ut comedamus eum hodie, et filium meum comedemus cras. II Kings 6:29 Coximus ergo filium meum, et comedimus. Dixique ei die altera: Da filium tuum, ut comedamus eum. Quae abscondit filium suum. II Kings 6:30 Quod cum audisset rex, scidit vestimenta sua, et transibat per murum. Viditque omnis populus cilicium, quo vestitus erat ad carnem intrinsecus. II Kings 6:31 Et ait rex: Haec mihi faciat Deus, et haec addat, si steterit caput Elisei filii Saphat super ipsum hodie. II Kings 6:32 Eliseus autem sedebat in domo sua, et senes sedebant cum eo. Praemisit itaque virum: et antequam veniret nuncius ille, dixit ad senes: Numquid scitis quod miserit filius homicidae hic, ut praecidatur caput meum? videte ergo, cum venerit nuncius, claudite ostium, et non sinatis eum introire: ecce enim sonitus pedum domini eius post eum est. II Kings 6:33 Adhuc illo loquente eis, apparuit nuncius, qui veniebat ad eum. Et ait: Ecce, tantum malum a Domino est: quid amplius expectabo a Domino? II Kings 7:0 II Kings 7:1 Dixit autem Eliseus: Audite verbum Domini: Haec dicit Dominus: In tempore hoc cras modius similae uno statere erit, et duo modii hordei statere uno, in porta Samariae. II Kings 7:2 Respondens unus de ducibus, super cuius manum rex incumbebat, homini Dei, ait: Si Dominus fecerit etiam cataractas in caelo, numquid poterit esse quod loqueris? Qui ait: Videbis oculis tuis, et inde non comedes. II Kings 7:3 Quattuor ergo viri erant leprosi iuxta introitum portae: qui dixerunt ad invicem: Quid hic esse volumus donec moriamur? II Kings 7:4 sive ingredi voluerimus civitatem, fame moriemur: sive manserimus hic, moriendum nobis est: venite ergo, et transfugiamus ad castra Syriae. si pepercerint nobis, vivemus: si autem occidere voluerint, nihilominus moriemur. II Kings 7:5 Surrexerunt ergo vesperi, ut venirent ad castra Syriae. Cumque venissent ad principium castrorum Syriae, nullum ibidem repererunt. II Kings 7:6 Siquidem Dominus sonitum audiri fecerat in castris Syriae, curruum, et equorum, et exercitus plurimi: dixeruntque ad invicem: Ecce mercede conduxit adversum nos rex Israel reges Hethaeorum, et Aegyptiorum, et venerunt super nos. II Kings 7:7 Surrexerunt ergo, et fugerunt in tenebris, et dereliquerunt tentoria sua, et equos et asinos in castris, fugeruntque animas tantum suas salvare cupientes. II Kings 7:8 Igitur cum venissent leprosi illi ad principium castrorum, ingressi sunt unum tabernaculum, et comederunt et biberunt: tuleruntque inde argentum, et aurum, et vestes, et abierunt, et absconderunt: et rursum reversi sunt ad aliud tabernaculum, et inde similiter auferentes absconderunt. II Kings 7:9 Dixeruntque ad invicem: Non recte facimus: haec enim dies boni nuncii est. Si tacuerimus, et noluerimus nunciare usque mane, sceleris arguemur: venite, eamus, et nunciemus in aula regis. II Kings 7:10 Cumque venissent ad portam civitatis, narraverunt eis, dicentes: Ivimus ad castra Syriae, et nullum ibidem reperimus hominem, nisi equos, et asinos alligatos, et fixa tentoria. II Kings 7:11 Ierunt ergo portarii, et nunciaverunt in palatio regis intrinsecus. II Kings 7:12 Qui surrexit nocte, et ait ad servos suos: Dico vobis quid fecerint nobis Syri: sciunt quia fame laboramus, et idcirco egressi sunt de castris, et latitant in agris, dicentes: Cum egressi fuerint de civitate, capiemus eos vivos, et tunc civitatem ingredi poterimus. II Kings 7:13 Respondit autem unus servorum eius: Tollamus quinque equos, qui remanserunt in urbe (quia ipsi tantum sunt in universa multitudine Israel, alii enim consumpti sunt) et mittentes, explorare poterimus. II Kings 7:14 Adduxerunt ergo duos equos, misitque rex in castra Syrorum, dicens: Ite, et videte. II Kings 7:15 Qui abierunt post eos usque ad Iordanem: ecce autem omnis via plena erat vestibus, et vasis, quae proiecerant Syri cum turbarentur: reversique nuncii indicaverunt regi. II Kings 7:16 Et egressus populus diripuit castra Syriae: factusque est modius similae statere uno, et duo modii hordei statere uno, iuxta verbum Domini. II Kings 7:17 Porro rex ducem illum, in cuius manu incumbebat, constituit ad portam: quem conculcavit turba in introitu portae, et mortuus est, iuxta quod locutus fuerat vir Dei, quando descenderat rex ad eum. II Kings 7:18 Factumque est secundum sermonem viri Dei, quem dixerat regi, quando ait: Duo modii hordei statere uno erunt, et modius similae statere uno, hoc eodem tempore cras in porta Samariae: II Kings 7:19 quando responderat dux ille viro Dei, et dixerat: Etiamsi Dominus fecerit cataractas in caelo, numquid poterit fieri quod loqueris? Et dixit ei: Videbis oculis tuis, et inde non comedes. II Kings 7:20 Evenit ergo ei sicut praedictum fuerat, et conculcavit eum populus in porta, et mortuus est. II Kings 8:0 II Kings 8:1 Eliseus autem locutus est ad mulierem, cuius vivere fecerat filium, dicens: Surge, vade tu et domus tua, et peregrinare ubicumque repereris: vocavit enim Dominus famem, et veniet super terram septem annis. II Kings 8:2 Quae surrexit, et fecit iuxta verbum hominis Dei: et vadens cum domo sua, peregrinata est in Terra Philisthiim diebus multis. II Kings 8:3 Cumque finiti essent anni septem, reversa est mulier de Terra Philisthiim: et egressa est ut interpellaret regem pro domo sua, et pro agris suis. II Kings 8:4 Rex autem loquebatur cum Giezi puero viri Dei, dicens: Narra mihi omnia magnalia quae fecit Eliseus. II Kings 8:5 Cumque ille narraret regi quo modo mortuum suscitasset, apparuit mulier, cuius vivificaverat filium, clamans ad regem pro domo sua, et pro agris suis. Dixitque Giezi: Domine mi rex, haec est mulier, et hic est filius eius, quem suscitavit Eliseus. II Kings 8:6 Et interrogavit rex mulierem: quae narravit ei. Deditque ei rex eunuchum unum, dicens: Restitue ei omnia quae sua sunt, et universos reditus agrorum a die, qua reliquit terram usque ad praesens. II Kings 8:7 Venit quoque Eliseus Damascum, et Benadad rex Syriae aegrotabat: nunciaveruntque ei, dicentes: Venit vir Dei huc. II Kings 8:8 Et ait rex ad Hazael: Tolle tecum munera, et vade in occursum viri Dei, et consule Dominum per eum, dicens: Si evadere potero de infirmitate mea hac? II Kings 8:9 Ivit igitur Hazael in occursum eius, habens secum munera, et omnia bona Damasci, onera quadraginta camelorum. Cumque stetisset coram eo, ait: Filius tuus Benadad rex Syriae misit me ad te, dicens: Si sanari potero de infirmitate mea hac? II Kings 8:10 Dixitque ei Eliseus: Vade, dic ei: Sanaberis: porro ostendit mihi Dominus quia morte morietur. II Kings 8:11 Stetique cum eo, et conturbatus est usque ad suffusionem vultus: flevitque vir Dei. II Kings 8:12 Cui Hazael ait: Quare dominus meus flet? At ille dixit: Quia scio quae facturus sis filiis Israel mala. Civitates eorum munitas igne succendes, et iuvenes eorum interficies gladio, et parvulos eorum elides, et praegnantes divides. II Kings 8:13 Dixitque Hazael: Quid enim sum servus tuus canis, ut faciam rem istam magnam? Et ait Eliseus: Ostendit mihi Dominus te regem Syriae fore. II Kings 8:14 Qui cum recessisset ab Eliseo, venit ad dominum suum. Qui ait ei: Quid dixit tibi Eliseus? At ille respondit: Dixit mihi: Recipies sanitatem. II Kings 8:15 Cumque venisset dies altera, tulit stragulum, et infudit aquam, et expandit super faciem eius: quo mortuo, regnavit Hazael pro eo. II Kings 8:16 Anno quinto Ioram filii Achab regis Israel, et Iosaphat regis Iuda, regnavit Ioram filius Iosaphat rex Iuda. II Kings 8:17 Triginta duorum annorum erat cum regnare coepisset, et octo annis regnavit in Ierusalem. II Kings 8:18 Ambulavitque in viis regum Israel, sicut ambulaverat domus Achab: filia enim Achab erat uxor eius: et fecit quod malum est in conspectu Domini. II Kings 8:19 Noluit autem Dominus disperdere Iudam, propter David servum suum, sicut promiserat ei, ut daret illi lucernam, et filiis eius cunctis diebus. II Kings 8:20 In diebus eius recessit Edom, ne esset sub Iuda, et constituit sibi regem. II Kings 8:21 Venitque Ioram Seira, et omnes currus cum eo: et surrexit nocte, percussitque Idumaeos, qui eum circumdederant, et principes curruum, populus autem fugit in tabernacula sua. II Kings 8:22 Recessit ergo Edom ne esset sub Iuda, usque ad diem hanc. Tunc recessit et Lobna in tempore illo. II Kings 8:23 Reliqua autem sermonum Ioram, et universa, quae fecit, nonne haec scripta sunt in Libro verborum dierum regum Iuda? II Kings 8:24 Et dormivit Ioram cum patribus suis, sepultusque est cum eis in Civitate David, et regnavit Ochozias filius eius pro eo. II Kings 8:25 Anno duodecimo Ioram filii Achab regis Israel regnavit Ochozias filius Ioram regis Iudae. II Kings 8:26 Viginti duorum annorum erat Ochozias cum regnare coepisset, et uno anno regnavit in Ierusalem: nomen matris eius Athalia filia Amri regis Israel. II Kings 8:27 Et ambulavit in viis domus Achab: et fecit quod malum est coram Domino, sicut domus Achab: gener enim domus Achab fuit. II Kings 8:28 Abiit quoque cum Ioram filio Achab, ad praeliandum contra Hazael regem Syriae in Ramoth Galaad, et vulneraverunt Syri Ioram: II Kings 8:29 qui reversus est ut curaretur, in Iezrahel: quia vulneraverant eum Syri in Ramoth praeliantem contra Hazael regem Syriae. Porro Ochozias filius Ioram rex Iuda, descendit invisere Ioram filium Achab in Iezrahel, quia aegrotabat ibi. II Kings 9:0 II Kings 9:1 Eliseus autem prophetes vocavit unum de filiis prophetarum, et ait illi: Accinge lumbos tuos, et tolle lenticulam olei hanc in manu tua, et vade in Ramoth Galaad. II Kings 9:2 Cumque veneris illuc, videbis Iehu filium Iosaphat filii Namsi: et ingressus suscitabis eum de medio fratrum suorum, et introduces in interius cubiculum. II Kings 9:3 Tenensque lenticulam olei, fundes super caput eius, et dices: Haec dicit Dominus: Unxi te regem super Israel. Aperiesque ostium, et fugies, et non ibi subsistes. II Kings 9:4 Abiit ergo adolescens puer prophetae in Ramoth Galaad, II Kings 9:5 et ingressus est illuc: ecce autem principes exercitus sedebant, et ait: Verbum mihi ad te o princeps. Dixitque Iehu: Ad quem ex omnibus nobis? At ille dixit: Ad te o princeps. II Kings 9:6 Et surrexit et ingressus est cubiculum: at ille fudit oleum super caput eius, et ait: Haec dicit Dominus Deus Israel: Unxi te regem super populum Domini Israel, II Kings 9:7 et percuties domum Achab domini tui, et ulciscar sanguinem servorum meorum prophetarum, et sanguinem omnium servorum Domini de manu Iezabel. II Kings 9:8 Perdamque omnem domum Achab: et interficiam de Achab mingentem ad parietem, et clausum, et novissimum in Israel. II Kings 9:9 Et dabo domum Achab, sicut domum Ieroboam filii Nabat, et sicut domum Baasa filii Ahia. II Kings 9:10 Iezabel quoque comedent canes in agro Iezrahel, nec erit qui sepeliat eam. Aperuitque ostium, et fugit. II Kings 9:11 Iehu autem egressus est ad servos domini sui: qui dixerunt ei: Recte ne sunt omnia? quid venit insanus iste ad te? Qui ait eis: Nostis hominem, et quid locutus sit. II Kings 9:12 At ille responderunt: Falsum est, sed magis narra nobis. Qui ait eis: Haec et haec locutus est mihi, et ait: Haec dicit Dominus: Unxi te regem super Israel. II Kings 9:13 Festinaverunt itaque, et unusquisque tollens pallium suum posuerunt sub pedibus eius, in similitudinem tribunalis, et cecinerunt tuba, atque dixerunt: Regnavit Iehu. II Kings 9:14 Coniuravit ergo Iehu filius Iosaphat filii Namsi contra Ioram: porro Ioram obsederat Ramoth Galaad, ipse, et omnis Israel contra Hazael regem Syriae: II Kings 9:15 et reversus fuerat ut curaretur in Iezrahel propter vulnera, quia percusserant eum Syri, praeliantem contra Hazael regem Syriae: Dixitque Iehu: Si placet vobis, nemo egrediatur profugus de civitate, ne vadat, et nunciet in Iezrahel. II Kings 9:16 Et ascendit, et profectus est in Iezrahel: Ioram enim aegrotabat ibi, et Ochozias rex Iuda descenderat ad visitandum Ioram. II Kings 9:17 Igitur speculator, qui stabat super turrim Iezrahel, vidit globum Iehu venientis, et ait: Video ego globum. Dixitque Ioram: Tolle currum, et mitte in occursum eorum, et dicat vadens: Recte ne sunt omnia? II Kings 9:18 Abiit ergo, qui ascenderat currum, in occursum eius, et ait: Haec dicit rex: Pacata ne sunt omnia? Dixitque Iehu: Quid tibi et paci? transi, et sequere me. Nunciavit quoque speculator, dicens: Venit nuncius ad eos, et non revertitur. II Kings 9:19 Misit etiam currum equorum secundum: venitque ad eos, et ait: Haec dicit rex: Numquid pax est? Et ait Iehu: Quid tibi et paci? transi, et sequere me. II Kings 9:20 Nunciavit autem speculator, dicens: Venit usque ad eos, et non revertitur: est autem incessus quasi incessus Iehu filii Namsi, praeceps enim graditur. II Kings 9:21 Et ait Ioram: Iunge currum. Iunxeruntque currum eius, et egressus est Ioram rex Israel, et Ochozias rex Iuda, singuli in curribus suis, egressique sunt in occursum Iehu, et invenerunt eum in agro Naboth Iezrahelitae. II Kings 9:22 Cumque vidisset Ioram Iehu, dixit: Pax est Iehu? At ille respondit: Quae pax? adhuc fornicationes Iezabel matris tuae, et veneficia eius multa vigent. II Kings 9:23 Convertit autem Ioram manum suam, et fugiens ait ad Ochoziam: Insidiae Ochozia. II Kings 9:24 Porro Iehu tetendit arcum manu, et percussit Ioram inter scapulas: et egressa est sagitta per cor eius, statimque corruit in curru suo. II Kings 9:25 Dixitque Iehu ad Badacer ducem: Tolle, proiice eum in agro Naboth Iezrahelitae: memini enim quando ego et tu sedentes in curru sequebamur Achab patrem huius, quod Dominus onus hoc levaverit super eum, dicens: II Kings 9:26 Si non pro sanguine Naboth, quem vidi heri, ait Dominus, sanguinem filiorum eius reddam tibi in agro isto, dicit Dominus. Nunc ergo tolle, et proiice eum in agrum iuxta verbum Domini. II Kings 9:27 Ochozias autem rex Iuda videns hoc, fugit per viam domus horti: persecutusque est eum Iehu, et ait: Etiam hunc percutite in curru suo. Et percusserunt eum in ascensu Gaber, qui est iuxta Ieblaam: qui fugit in Mageddo, et mortuus est ibi. II Kings 9:28 Et imposuerunt eum servi eius super currum suum, et tulerunt in Ierusalem: sepelieruntque eum in sepulchro cum patribus suis in Civitate David. II Kings 9:29 Anno undecimo Ioram filii Achab, regnavit Ochozias super Iudam, II Kings 9:30 venitque Iehu in Iezrahel. Porro Iezabel introitu eius audito, depinxit oculos suos stibio, et ornavit caput suum, et respexit per fenestram II Kings 9:31 ingredientem Iehu per portam, et ait: Numquid pax potest esse Zambri, qui interfecit dominum suum? II Kings 9:32 Levavitque Iehu faciem suam ad fenestram, et ait: Quae est ista? et inclinaverunt se ad eum duo, vel tres eunuchi. II Kings 9:33 At ille dixit eis: Praecipitate eam deorsum. et praecipitaverunt eam, aspersusque est sanguine paries, et equorum ungulae conculcaverunt eam. II Kings 9:34 Cumque introgressus esset, ut comederet, biberetque, ait: Ite, et videte maledictam illam, et sepelite eam: quia filia regis est. II Kings 9:35 Cumque issent ut sepelirent eam, non invenerunt nisi calvariam, et pedes, et summas manus. II Kings 9:36 Reversique nunciaverunt ei. Et ait Iehu: Sermo Domini est, quem locutus est per servum suum Eliam Thesbiten, dicens: In agro Iezrahel comedent canes carnes Iezabel, II Kings 9:37 et erunt carnes Iezabel sicut stercus super faciem terrae in agro Iezrahel, ita ut praetereuntes dicant: Haeccine est illa Iezabel? II Kings 10:0 II Kings 10:1 Erant autem Achab septuaginta filii in Samaria: scripsit ergo Iehu litteras, et misit in Samariam, ad optimates civitatis, et ad maiores natu, et ad nutritios Achab, dicens: II Kings 10:2 Statim ut acceperitis litteras has, qui habetis filios domini vestri, et currus, et equos, et civitates firmas, et arma, II Kings 10:3 eligite meliorem, et eum qui vobis placuerit de filiis domini vestri, et eum ponite super solium patris sui, et pugnate pro domo domini vestri. II Kings 10:4 Timuerunt illi vehementer, et dixerunt: Ecce duo reges non potuerunt stare coram eo, et quo modo nos valebimus resistere? II Kings 10:5 Miserunt ergo praepositi domus, et praefecti civitatis, et maiores natu, et nutritii, ad Iehu, dicentes: Servi tui sumus, quaecumque iusseris faciemus, nec constituemus nobis regem: quaecumque tibi placent, fac. II Kings 10:6 Rescripsit autem eis litteras secundo, dicens: Si mei estis, et obeditis mihi, tollite capita filiorum domini vestri, et venite ad me hac eadem hora cras in Iezrahel. Porro filii regis, septuaginta viri apud optimates civitates nutriebantur. II Kings 10:7 Cumque venissent litteras ad eos, tulerunt filios regis, et occiderunt septuaginta viros, et posuerunt capita eorum in cophinis, et miserunt ad eum in Iezrahel. II Kings 10:8 Venit autem nuncius, et indicavit ei, dicens: Attulerunt capita filiorum regis. Qui respondit: Ponite ea ad duos acervos iuxta introitum portae usque mane. II Kings 10:9 Cumque diluxisset, egressus est, et stans dixit ad omnem populum: Iusti estis: si ego coniuravi contra dominum meum, et interfeci eum, quis percussit omnes hos? II Kings 10:10 Videte ergo nunc quoniam non cecidit de sermonibus Domini in terram, quos locutus est Dominus super domum Achab, et Dominus fecit quod locutus est in manu servi sui Eliae. II Kings 10:11 Percussit igitur Iehu omnes, qui reliqui erant de domo Achab in Iezrahel, et universos optimates eius, et notos, et sacerdotes, donec non remanerent ex eo reliquiae. II Kings 10:12 Et surrexit, et venit in Samariam: cumque venisset ad Cameram pastorum in via, II Kings 10:13 invenit fratres Ochoziae regis Iuda, dixitque ad eos: Quinam estis vos? Qui responderunt: Fratres Ochoziae sumus, et descendimus ad salutandos filios regis, et filios reginae. II Kings 10:14 Qui ait: Comprehendite eos vivos. Quos cum comprehendissent vivos, iugulaverunt eos in cisterna iuxta Cameram, quadraginta duos viros, et non reliquit ex eis quemquam. II Kings 10:15 Cumque abiisset inde, invenit Ionadab filium Rechab in occursum sibi, et benedixit ei. Et ait ad eum: Numquid est cor tuum rectum, sicut cor meum cum corde tuo? Et ait Ionadab: Est. Si est, inquit, da manum tuam. Qui dedit ei manum suam. At ille levavit eum ad se in currum: II Kings 10:16 dixitque ad eum: Veni mecum, et vide zelum meum pro Domino. Et impositum in curru suo II Kings 10:17 duxit in Samariam. Et percussit omnes qui reliqui fuerant de Achab in Samaria usque ad unum, iuxta verbum Domini, quod locutus est per Eliam. II Kings 10:18 Congregavit ergo Iehu omnem populum, et dixit ad eos: Achab coluit Baal parum, ego autem colam eum amplius. II Kings 10:19 Nunc igitur omnes prophetas Baal, et universos servos eius, et cunctos sacerdotes ipsius vocate ad me: nullus sit qui non veniat, sacrificium enim grande est mihi Baal: quicumque defuerit, non vivet. Porro Iehu faciebat hoc insidiose, ut disperderet cultores Baal. II Kings 10:20 Et dixit: Sanctificate diem sollemnem Baal. Vocavitque II Kings 10:21 et misit in universos terminos Israel, et venerunt cuncti servi Baal: non fuit residuus ne unus quidem qui non veniret. Et ingressi sunt templum Baal: et repleta est domus Baal, a summo usque ad summum. II Kings 10:22 Dixitque his, qui erant super vestes: Proferte vestimenta universis servis Baal. Et protulerunt eis vestes. II Kings 10:23 Ingressusque Iehu, et Ionadab filius Rechab templum Baal, ait cultoribus Baal: Perquirite, et videte, ne quis forte vobiscum sit de servis Domini, sed ut sint servi Baal soli. II Kings 10:24 Ingressi sunt igitur ut facerent victimas et holocausta: Iehu autem praeparaverat sibi foris octoginta viros, et dixerat eis: Quicumque fugerit de hominibus his, quos ego adduxero in manus vestras, anima eius erit pro anima illius. II Kings 10:25 Factum est autem, cum completum esset holocaustum, praecepit Iehu militibus et ducibus suis: Ingredimini, et percutite eos, nullus evadat. Percusseruntque eos in ore gladii, et proiecerunt milites et duces: et ierunt in civitatem templi Baal, II Kings 10:26 et protulerunt statuam de fano Baal, et combusserunt, II Kings 10:27 et comminuerunt eam. Destruxerunt quoque aedem Baal, et fecerunt pro ea latrinas usque in diem hanc. II Kings 10:28 Delevit itaque Iehu Baal de Israel: II Kings 10:29 verumtamen a peccatis Ieroboam filii Nabat, qui peccare fecit Israel, non recessit, nec dereliquit vitulos aureos, qui erant in Bethel, et in Dan. II Kings 10:30 Dixit autem Dominus ad Iehu: Quia studiose egisti quod rectum erat, et placebat in oculis meis, et omnia quae erant in corde meo fecisti contra domum Achab: filii tui usque ad quartam generationem sedebunt super thronum Israel. II Kings 10:31 Porro Iehu non custodivit ut ambularet in lege Domini Dei Israel in toto corde suo: non enim recessit a peccatis Ieroboam, qui peccare fecerat Israel. II Kings 10:32 In diebus illis coepit Dominus taedere super Israel: percussitque eos Hazael in universis finibus Israel, II Kings 10:33 a Iordane contra Orientalem plagam, omnem Terram Galaad, et Gad, et Ruben, et Manasse, ab Aroer, quae est super Torrentem Arnon, et Galaad, et Basan. II Kings 10:34 Reliqua autem verborum Iehu, et universa quae fecit, et fortitudo eius, nonne haec scripta sunt in Libro verborum dierum regum Israel? II Kings 10:35 Et dormivit Iehu cum patribus suis, sepelieruntque eum in Samaria: et regnavit Ioachaz filius eius pro eo. II Kings 10:36 Dies autem, quos regnavit Iehu super Israel, viginti et octo anni sunt, in Samaria. II Kings 11:0 II Kings 11:1 Athalia vero mater Ochoziae, videns mortuum filium suum, surrexit, et interfecit omne semen regium. II Kings 11:2 Tollens autem Iosaba filia regis Ioram, soror Ochoziae, Ioas filium Ochoziae, furata est eum de medio filiorum regis, qui interficiebantur, et nutricem eius de triclinio: et abscondit eum a facie Athaliae ut non interficeretur. II Kings 11:3 Eratque cum ea sex annis clam in domo Domini: porro Athalia regnavit super terram. II Kings 11:4 Anno autem septimo misit Ioiada, et assumens centuriones, et milites introduxit ad se in templum Domini, pepigitque cum eis foedus: et adiurans eos in domo Domini, ostendit eis filium regis: II Kings 11:5 et praecepit illis, dicens: Iste est sermo, quem facere debetis: II Kings 11:6 Tertia pars vestrum introeat sabbato, et observet excubias domus regis. Tertia autem pars sit ad portam Seir, et tertia pars sit ad portam, quae est post habitaculum scutariorum: et custodietis excubias domus Messa. II Kings 11:7 Duae vero partes e vobis, omnes egredientes sabbato, custodiant excubias domus Domini circa regem. II Kings 11:8 Et vallabitis eum, habentes arma in manibus vestris: si quis autem ingressus fuerit septum templi, interficiatur: eritisque cum rege introeunte et egrediente. II Kings 11:9 Et fecerunt centuriones iuxta omnia, quae praeceperat eis Ioiada sacerdos: et assumentes singuli viros suos, qui ingrediebantur sabbato, cum his qui egrediebantur sabbato, venerunt ad Ioiadam sacerdotem. II Kings 11:10 Qui dedit eis hastas, et arma regis David, quae erant in domo Domini. II Kings 11:11 Et steterunt singuli habentes arma in manu sua a parte templi dextera, usque ad partem sinistram altaris, et aedis, circum regem. II Kings 11:12 Produxitque filium regis, et posuit super eum diadema, et testimonium: feceruntque eum regem, et unxerunt: et plaudentes manu, dixerunt: Vivat rex. II Kings 11:13 Audivit autem Athalia vocem populi currentis: et ingressa ad turbas in templum Domini, II Kings 11:14 vidit regem stantem super tribunal iuxta morem, et cantores, et tubas prope eum, omnemque populum terrae laetantem, et canentem tubis: et scidit vestimenta sua, clamavitque: Coniuratio, coniuratio. II Kings 11:15 Praecepit autem Ioiada centurionibus, qui erant super exercitum, et ait eis: Educite eam extra septa templi, et quicumque eam secutus fuerit, feriatur gladio. Dixerat enim sacerdos: Non occidatur in templo Domini. II Kings 11:16 Imposueruntque ei manus, et impegerunt eam per viam introitus equorum, iuxta palatium, et interfecta est ibi. II Kings 11:17 Pepigit ergo Ioiada foedus inter Dominum et populum, et inter regem, et inter populum, ut esset populus Domini, et inter regem et populum. II Kings 11:18 Ingressusque est omnis populus terrae templum Baal, et destruxerunt aras eius, et imagines contriverunt valide: Mathan quoque sacerdotem Baal occiderunt coram altari. Et posuit sacerdos custodias in domo Domini. II Kings 11:19 Tulitque centuriones, et Cerethi et Phelethi legiones, et omnem populum terrae, deduxeruntque regem de domo Domini: et venerunt per viam portae scutariorum in palatium, et sedit super thronum regum. II Kings 11:20 Laetatusque est omnis populus terrae, et civitas conquievit: Athalia autem occisa est gladio in domo regis. II Kings 11:21 Septemque annorum erat Ioas, cum regnare coepisset. II Kings 12:0 II Kings 12:1 Anno septimo Iehu regnavit Ioas: et quadraginta annis regnavit in Ierusalem. nomen matris eius Sebia de Bersabee. II Kings 12:2 Fecitque Ioas rectum coram Domino cunctis diebus, quibus docuit eum Ioiada sacerdos. II Kings 12:3 Verumtamen excelsa non abstulit: adhuc enim populus immolabat, et adolebat in excelsis incensum. II Kings 12:4 Dixitque Ioas ad sacerdotes: Omnem pecuniam sanctorum, quae illata fuerit in templum Domini a praetereuntibus, quae offertur pro pretio animae, et quam sponte et arbitrio cordis sui inferunt in templum Domini: II Kings 12:5 accipiant illam sacerdotes iuxta ordinem suum, et instaurent sartatecta domus, siquid necessarium viderint instauratione. II Kings 12:6 Igitur usque ad vigesimum tertium annum regis Ioas, non instauraverunt sacerdotes sartatecta templi. II Kings 12:7 Vocavitque rex Ioas Ioiadam pontificem et sacerdotes, dicens eis: Quare sartatecta non instauratis templi? nolite ergo amplius accipere pecuniam iuxta ordinem vestrum, sed ad instaurationem templi reddite eam. II Kings 12:8 Prohibitique sunt sacerdotes ultra accipere pecuniam a populo, et instaurare sartatecta domus. II Kings 12:9 Et tulit Ioiada pontifex gazophylacium unum, aperuitque foramen desuper, et posuit illud iuxta altare ad dexteram ingredientium domum Domini, mittebantque in eo sacerdotes, qui custodiebant ostia, omnem pecuniam, quae deferebatur ad templum Domini. II Kings 12:10 Cumque viderent nimiam pecuniam esse in gazophylacio, ascendebat scriba regis, et pontifex, effundebantque et numerabant pecuniam, quae inveniebatur in domo Domini: II Kings 12:11 et dabant eam iuxta numerum atque mensuram in manu eorum, qui praeerant caementariis domus Domini: qui impendebant eam in fabris lignorum, et in caementariis iis, qui operabantur in domo Domini, II Kings 12:12 et sartatecta faciebant: et in iis, qui caedebant saxa, et ut emerent ligna, et lapides, qui excidebantur, ita ut impleretur instauratio domus Domini in universis, quae indigebant expensa ad muniendam domum. II Kings 12:13 Verumtamen non fiebant ex eadem pecunia hydriae templi Domini, et fuscinulae, et thuribula, et tubae, et omne vas aureum et argenteum de pecunia, quae inferebatur in templum Domini. II Kings 12:14 iis enim, qui faciebant opus, dabatur ut instauraretur templum Domini: II Kings 12:15 et non fiebat ratio iis hominibus, qui accipiebant pecuniam ut distribuerent eam artificibus, sed in fide tractabant eam. II Kings 12:16 Pecuniam vero pro delicto, et pecuniam pro peccatis non inferebant in templum Domini, quia sacerdotum erat. II Kings 12:17 Tunc ascendit Hazael rex Syriae, et pugnabat contra Geth, cepitque eam: et direxit faciem suam ut ascenderet in Ierusalem. II Kings 12:18 Quam ob rem tulit Ioas rex Iuda omnia sanctificata, quae consecraverant Iosaphat, et Ioram, et Ochozias patres eius reges Iuda, et quae ipse obtulerat: et universum argentum, quod inveniri potuit in thesauris templi Domini, et in palatio regis: misitque Hazaeli regi Syriae, et recessit ab Ierusalem. II Kings 12:19 Reliqua autem sermonum Ioas, et universa quae fecit, nonne haec scripta sunt in Libro verborum dierum regum Iuda? II Kings 12:20 Surrexerunt autem servi eius, et coniuraverunt inter se, percusseruntque Ioas in Domo Mello in descensu Sella. II Kings 12:21 Iosachar namque filius Semaath, et Iozabad filius Somer servi eius, percusserunt eum, et mortuus est: et sepelierunt eum cum patribus suis in Civitate David, regnavitque Amasias filius eius pro eo. II Kings 13:0 II Kings 13:1 Anno vigesimo tertio Ioas filii Ochoziae regis Iuda, regnavit Ioachaz filius Iehu super Israel in Samaria decem et septem annis. II Kings 13:2 Et fecit malum coram Domino, secutusque est peccata Ieroboam filii Nabat, qui peccare fecit Israel, et non declinavit ab eis. II Kings 13:3 Iratusque est furor Domini contra Israel, et tradidit eos in manu Hazael regis Syriae, et in manu Benadad filii Hazael cunctis diebus. II Kings 13:4 Deprecatus est autem Ioachaz faciem Domini, et audivit eum Dominus: vidit enim angustiam Israel, quia attriverat eos rex Syriae: II Kings 13:5 et dedit Dominus salvatorem Israeli, et liberatus est de manu regis Syriae: habitaveruntque filii Israel in tabernaculis suis sicut heri et nudiustertius. II Kings 13:6 Verumtamen non recesserunt a peccatis domus Ieroboam, qui peccare fecit Israel, sed in ipsis ambulaverunt: siquidem et lucus permansit in Samaria. II Kings 13:7 Et non sunt derelicti Ioachaz de populo nisi quinquaginta equites, et decem currus, et decem millia peditum: interfecerat enim eos rex Syriae, et redegerat quasi pulverem in tritura areae. II Kings 13:8 Reliqua autem sermonum Ioachaz, et universa quae fecit, et fortitudo eius, nonne haec scripta sunt in Libro sermonum dierum regum Israel? II Kings 13:9 Dormivitque Ioachaz cum patribus suis, et sepelierunt eum in Samaria: regnavitque Ioas filius eius pro eo. II Kings 13:10 Anno trigesimo septimo Ioas regis Iuda regnavit Ioas filius Ioachaz super Israel in Samaria sedecim annis, II Kings 13:11 et fecit quod malum est in conspectu Domini: non declinavit ab omnibus peccatis Ieroboam filii Nabat, qui peccare fecit Israel, sed in ipsis ambulavit. II Kings 13:12 Reliqua autem sermonum Ioas, et universa quae fecit, et fortitudo eius, quo modo pugnaverit contra Amasiam regem Iuda, nonne haec scripta sunt in Libro sermonum dierum regum Israel? II Kings 13:13 Et dormivit Ioas cum patribus suis: Ieroboam autem sedit super solium eius. Porro Ioas sepultus est in Samaria cum regibus Israel. II Kings 13:14 Eliseus autem aegrotabat infirmitate, qua et mortuus est: descenditque ad eum Ioas rex Israel, et flebat coram eo, dicebatque: Pater mi, pater mi, currus Israel et auriga eius. II Kings 13:15 Et ait illi Eliseus: Affer arcum, et sagittas. Cumque attulisset ad eum arcum, et sagittas, II Kings 13:16 dixit ad regem Israel: Pone manum tuam super arcum. Et cum posuisset ille manum suam, superposuit Eliseus manus suas manibus regis, II Kings 13:17 et ait: Aperi fenestram orientalem. Cumque aperuisset, dixit Eliseus: Iace sagittam. Et iecit. Et ait Eliseus: Sagitta salutis Domini, et sagitta salutis contra Syriam: percutiesque Syriam in Aphec, donec consumas eam. II Kings 13:18 Et ait: Tolle sagittas. Qui cum tulisset, rursum dixit ei: Percute iaculo terram. Et cum percussisset tribus vicibus, et stetisset, II Kings 13:19 iratus est vir Dei contra eum, et ait: Si percussisses quinquies, aut sexies, sive septies, percussisses Syriam usque ad consumptionem: nunc autem tribus vicibus percuties eam. II Kings 13:20 Mortuus est ergo Eliseus, et sepelierunt eum. Latrunculi autem de Moab venerunt in terram in ipso anno. II Kings 13:21 Quidam autem sepelientes hominem, viderunt latrunculos, et proiecerunt cadaver in sepulchro Elisei. Quod cum tetigisset ossa Elisei, revixit homo, et stetit super pedes suos. II Kings 13:22 Igitur Hazael rex Syriae afflixit Israel cunctis diebus Ioachaz: II Kings 13:23 et misertus est Dominus eorum, et reversus est ad eos propter pactum suum, quod habebat cum Abraham, et Isaac, et Iacob: et noluit disperdere eos, neque proiicere penitus usque in praesens tempus. II Kings 13:24 Mortuus est autem Hazael rex Syriae, et regnavit Benadad filius eius pro eo. II Kings 13:25 Porro Ioas filius Ioachaz tulit urbes de manu Benadad filii Hazael, quas tulerat de manu Ioachaz patris sui iure praelii, tribus vicibus percussit eum Ioas, et reddidit civitates Israel. II Kings 14:0 II Kings 14:1 In anno secundo Ioas filii Ioachaz regis Israel regnavit Amasias filius Ioas regis Iuda. II Kings 14:2 Viginti quinque annorum erat cum regnare coepisset: viginti autem et novem annis regnavit in Ierusalem, nomen matris eius Ioadan de Ierusalem. II Kings 14:3 Et fecit rectum coram Domino, verumtamen non ut David pater eius. Iuxta omnia, quae fecit Ioas pater suus, fecit: II Kings 14:4 nisi hoc tantum quod excelsa non abstulit: adhuc enim populus immolabat, et adolebat incensum in excelsis. II Kings 14:5 Cumque obtinuisset regnum, percussit servos suos, qui interfecerant regem patrem suum: II Kings 14:6 filios autem eorum, qui occiderant, non occidit, iuxta quod scriptum est in libro legis Moysi, sicut praecepit Dominus, dicens: Non morientur patres pro filiis, neque filii morientur pro patribus: sed unusquisque in peccato suo morietur. II Kings 14:7 Ipse percussit Edom in Valle Salinarum decem millia, et apprehendit petram in praelio, vocavitque nomen eius Iectehel usque in praesentem diem. II Kings 14:8 Tunc misit Amasias nuncios ad Ioas filium Ioachaz, filii Iehu regis Israel, dicens: Veni, et videamus nos. II Kings 14:9 Remisitque Ioas rex Israel ad Amasiam regem Iuda, dicens: Carduus Libani misit ad cedrum, quae est in Libano, dicens: Da filiam tuam filio meo uxorem. Transieruntque bestiae saltus, quae sunt in Libano, et conculcaverunt carduum. II Kings 14:10 Percutiens invaluisti super Edom, et sublevavit te cor tuum: contentus esto gloria, et sede in domo tua: quare provocas malum, ut cadas tu et Iudas tecum? II Kings 14:11 Et non acquievit Amasias: Ascenditque Ioas rex Israel, et viderunt se, ipse et Amasias rex Iuda in Bethsames oppido Iudae. II Kings 14:12 Percussusque est Iuda coram Israel, et fugerunt unusquisque in tabernacula sua. II Kings 14:13 Amasiam vero regem Iuda filium Ioas filii Ochoziae cepit Ioas rex Israel in Bethsames, et adduxit eum in Ierusalem: et interrupit murum Ierusalem, a porta Ephraim usque ad portam anguli, quadringentis cubitis. II Kings 14:14 Tulitque omne aurum, et argentum, et universa vasa, quae inventa sunt in domo Domini, et in thesauris regis, et obsides, et reversus est in Samariam. II Kings 14:15 Reliqua autem verborum Ioas quae fecit, et fortitudo eius qua pugnavit contra Amasiam regem Iuda, nonne haec scripta sunt in Libro sermonum dierum regum Israel? II Kings 14:16 Dormivitque Ioas cum patribus suis, et sepultus est in Samaria cum regibus Israel: et regnavit Ieroboam filius eius pro eo. II Kings 14:17 Vixit autem Amasias, filius Ioas, rex Iuda, postquam mortuus est Ioas filius Ioachaz regis Israel viginti quinque annis. II Kings 14:18 Reliqua autem sermonum Amasiae, nonne haec scripta sunt in Libro sermonum dierum regum Iuda? II Kings 14:19 Factaque est contra eum coniuratio in Ierusalem: at ille fugit in Lachis. Miseruntque post eum in Lachis, et interfecerunt eum ibi. II Kings 14:20 Et asportaverunt in equis, sepultusque est in Ierusalem cum patribus suis in Civitate David. II Kings 14:21 Tulit autem universus populus Iudae Azariam annos natum sedecim, et constituerunt eum regem pro patre eius Amasia. II Kings 14:22 Ipse aedificavit Ailam, et restituit eam Iudae, postquam dormivit rex cum patribus suis. II Kings 14:23 Anno quintodecimo Amasiae filii Ioas regis Iuda, regnavit Ieroboam filius Ioias regis Israel in Samaria, quadraginta et uno anno: II Kings 14:24 et fecit quod malum est coram Domino. Non recessit ab omnibus peccatis Ieroboam filii Nabat, qui peccare fecit Israel. II Kings 14:25 Ipse restituit terminos Israel ab introitu Emath, usque ad Mare solitudinis, iuxta sermonem Domini Dei Israel, quem locutus est per servum suum Ionam filium Amathi prophetam, qui erat de Geth, quae est in Opher. II Kings 14:26 Vidit enim Dominus afflictionem Israel amaram nimis, et quod consumpti essent usque ad clausos carcere, et extremos, et non esset qui auxiliaretur Israeli. II Kings 14:27 Nec locutus est Dominus ut deleret nomen Israel de sub caelo, sed salvavit eos in manu Ieroboam filii Ioas. II Kings 14:28 Reliqua autem sermonum Ieroboam, et universa quae fecit, et fortitudo eius, qua praeliatus est, et quomodo restituit Damascum, et Emath Iudae in Israel, nonne haec scripta sunt in Libro sermonum dierum regum Israel? II Kings 14:29 Dormivitque Ieroboam cum patribus suis regibus Israel, et regnavit Zacharias filius eius pro eo. II Kings 15:0 II Kings 15:1 Anno vigesimo septimo Ieroboam regis Israel regnavit Azarias filius Amasiae regis Iuda. II Kings 15:2 Sedecim annorum erat cum regnare coepisset, et quinquaginta duobus annis regnavit in Ierusalem: nomen matris eius Iechelia de Ierusalem. II Kings 15:3 Fecitque quod erat placitum coram Domino, iuxta omnia quae fecit Amasias pater eius. II Kings 15:4 Verumtamen excelsa non est demolitus: adhuc populus sacrificabat, et adolebat incensum in excelsis. II Kings 15:5 Percussit autem Dominus regem, et fuit leprosus usque in diem mortis suae, et habitabat in domo libera seorsum: Ioatham vero filius regis gubernabat palatium, et iudicabit populum terrae. II Kings 15:6 Reliqua autem sermonum Azariae, et universa quae fecit, nonne haec scripta sunt in Libro verborum dierum regum Iuda? II Kings 15:7 Et dormivit Azarias cum patribus suis: sepelieruntque eum cum maioribus suis in civitate David, et regnavit Ioatham filius eius pro eo. II Kings 15:8 Anno trigesimo octavo Azariae regis Iuda, regnavit Zacharias filius Ieroboam super Israel in Samaria sex mensibus: II Kings 15:9 et fecit quod malum est coram Domino, sicut fecerant patres eius: non recessit a peccatis Ieroboam filii Nabat, qui peccare fecit Israel. II Kings 15:10 Coniuravit autem contra eum Sellum filius Iabes: percussitque eum palam, et interfecit, regnavitque pro eo. II Kings 15:11 Reliqua autem verborum Zachariae, nonne haec scripta sunt in Libro sermonum dierum regum Israel? II Kings 15:12 Iste est sermo Domini, quem locutus est ad Iehu, dicens: Filii tui usque ad quartam generationem sedebunt super thronum Israel. Factumque est ita. II Kings 15:13 Sellum filius Iabes regnavit trigesimo novo anno Azariae regis Iuda: regnavit autem uno mense in Samaria. II Kings 15:14 Et ascendit Manahem filius Gadi de Thersa: venitque in Samariam, et percussit Sellum filium Iabes in Samaria, et interfecit eum, regnavitque pro eo. II Kings 15:15 Reliqua autem verborum Sellum, et coniuratio eius, per quam tetendit insidias, nonne haec scripta sunt in Libro sermonum dierum regum Israel? II Kings 15:16 Tunc percussit Manahem Thapsam, et omnes qui erant in ea, et terminos eius de Thersa. noluerant enim aperire ei: et interfecit omnes praegnantes eius, et scidit eas. II Kings 15:17 Anno trigesimo nono Azariae regis Iuda regnavit Manahem filius Gadi super Israel decem annis in Samaria. II Kings 15:18 Fecitque quod erat malum coram Domino: non recessit a peccatis Ieroboam filii Nabat, qui peccare fecit Israel cunctis diebus eius. II Kings 15:19 Veniebat Phul rex Assyriorum in Thersam, et dabat Manahem Phul mille talenta argenti, ut esset ei in auxilium, et firmaret regnum eius. II Kings 15:20 Indixitque Manahem argentum super Israel cunctis potentibus et divitibus, ut daret regi Assyriorum quinquaginta siclos argenti per singulos: reversusque est rex Assyriorum, et non est moratus in Thersa. II Kings 15:21 Reliqua autem sermonum Manahem, et universa quae fecit, nonne haec scripta sunt in Libro sermonum dierum regum Israel? II Kings 15:22 Et dormivit Manahem cum patribus suis: regnavitque Phaceia filius eius pro eo. II Kings 15:23 Anno quinquagesimo Azariae regis Iuda, regnavit Phaceia filius Manahem super Israel in Samaria biennio: II Kings 15:24 et fecit quod erat malum coram Domino: non recessit a peccatis Ieroboam filii Nabat, qui peccare fecit Israel. II Kings 15:25 Coniuravit autem adversus eum Phacee filius Romeliae, dux eius, et percussit eum in Samaria in turre domus regiae iuxta Argob, et iuxta Arie, et cum eo quinquaginta viros de filiis Galaaditarum, et interfecit eum, regnavitque pro eo. II Kings 15:26 Reliqua autem sermonum Phaceia, et universa quae fecit, nonne haec scripta sunt in Libro sermonum dierum regum Israel? II Kings 15:27 Anno quinquagesimo secundo Azariae regis Iuda regnavit Phacee filius Romeliae super Israel in Samaria viginti annis. II Kings 15:28 Et fecit quod erat malum coram Domino: non recessit a peccatis Ieroboam filii Nabat, qui peccare fecit Israel. II Kings 15:29 In diebus Phacee regis Israel venit Theglathphalasar rex Assur, et cepit Aion, et Abel Domum, Maacha et Ianoe, et Cedes, et Asor, et Galaad, et Galilaeam, et universam Terram Nephthali: et transtulit eos in Assyrios. II Kings 15:30 Coniuravit autem, et tetendit insidias Osee filius Ela contra Phacee filium Romeliae, et percussit eum, et interfecit: regnavitque pro eo vigesimo anno Ioatham filii Oziae. II Kings 15:31 Reliqua autem sermonum Phacee, et universa quae fecit, nonne haec scripta sunt in Libro sermonum dierum regum Israel? II Kings 15:32 Anno secundo Phacee, filii Romeliae regis Israel, regnavit Ioatham filius Oziae regis Iuda. II Kings 15:33 Viginti quinque annorum erat cum regnare coepisset, et sedecim annis regnavit in Ierusalem: nomen matris eius Ierusa, filia Sadoc. II Kings 15:34 Fecitque quod erat placitum coram Domino: iuxta omnia, quae fecerat Ozias pater suus, operatus est. II Kings 15:35 Verumtamen excelsa non abstulit: adhuc populus immolabat, et adolebat incensum in excelsis: ipse aedificavit portam domus Domini sublimissimam. II Kings 15:36 Reliqua autem sermonum Ioatham, et universa quae fecit, nonne haec scripta sunt in Libro verborum dierum regum Iuda? II Kings 15:37 In diebus illis coepit Dominus mittere in Iudam Rasin regem Syriae, et Phacee filium Romeliae. II Kings 15:38 Et dormivit Ioatham cum patribus suis, sepultusque est cum eis in Civitate David patris sui, et regnavit Achaz filius eius pro eo. II Kings 16:0 II Kings 16:1 Anno decimo septimo Phacee filii Romeliae regnavit Achaz filius Ioatham regis Iuda. II Kings 16:2 Viginti annorum erat Achaz cum regnare coepisset, et sedecim annis regnavit in Ierusalem: non fecit quod erat placitum in conspectu Domini Dei sui, sicut David pater eius. II Kings 16:3 sed ambulavit in via regum Israel: insuper et filium suum consecravit, transferens per ignem secundum idola Gentium, quae dissipavit Dominus coram filiis Israel. II Kings 16:4 Immolabat quoque victimas, et adolebat incensum in excelsis, et in collibus, et sub omni ligno frondoso. II Kings 16:5 Tunc ascendit Rasin rex Syriae, et Phacee filius Romeliae rex Israel in Ierusalem ad praeliandum: cumque obsiderent Achaz, non valuerunt superare eum. II Kings 16:6 In tempore illo restituit Rasin rex Syriae, Ailam Syriae, et eiecit Iudaeos de Aila: et Idumaei venerunt in Ailam, et habitaverunt ibi usque in diem hanc. II Kings 16:7 Misit autem Achaz nuncios ad Theglathphalasar regem Assyriorum, dicens: Servus tuus, et filius tuus ego sum: ascende, et salvum me fac de manu regis Syriae, et de manu regis Israel, qui consurrexerunt adversum me. II Kings 16:8 Et cum collegisset argentum et aurum, quod inveniri potuit in domo Domini, et in thesauris regis, misit regi Assyriorum munera. II Kings 16:9 Qui et acquievit voluntati eius: ascendit enim rex Assyriorum in Damascum, et vastavit eam: et transtulit habitatores eius Cyrenen, Rasin autem interfecit. II Kings 16:10 Perrexitque rex Achaz in occursum Theglathphalasar regis Assyriorum in Damascum. cumque vidisset altare Damasci, misit rex Achaz ad Uriam sacerdotem exemplar eius, et similitudinem iuxta omne opus eius. II Kings 16:11 Extruxitque Urias sacerdos altare iuxta omnia, quae praeceperat rex Achaz, de Damasco, ita fecit sacerdos Urias, donec veniret rex Achaz de Damasco. II Kings 16:12 Cumque venisset rex, vidit altare, et veneratus est illud: ascenditque et immolavit holocausta, et sacrificium suum, II Kings 16:13 et libavit libamina, et fudit sanguinem pacificorum, quae obtulerat super altare. II Kings 16:14 Porro altare aereum, quod erat coram Domino, transtulit de facie templi, et de loco altaris, et de loco templi Domini: posuitque illud ex latere altaris ad Aquilonem. II Kings 16:15 Praecepit quoque rex Achaz Uriae sacerdoti, dicens: Super altare maius offer holocaustum matutinum, et sacrificium vespertinum, et holocaustum regis, et sacrificium eius, et holocaustum universi populi terrae, et sacrificia eorum, et libamina eorum: et omnem sanguinem holocausti, et universum sanguinem victimae super illud effundes: altare vero aereum erit paratum ad voluntatem meam. II Kings 16:16 Fecit igitur Urias sacerdos iuxta omnia, quae praeceperat rex Achaz. II Kings 16:17 Tulit autem rex Achaz caelatas bases, et luterem, qui erat desuper: et mare deposuit de bobus aereis, qui sustentabant illud, et posuit super pavimentum stratum lapide. II Kings 16:18 Musach quoque sabbati, quod aedificaverat in templo: et ingressum regis exterius convertit in templum Domini propter regem Assyriorum. II Kings 16:19 Reliqua autem verborum Achaz, quae fecit, nonne haec scripta sunt in Libro sermonum dierum regum Iuda? II Kings 16:20 Dormivitque Achaz cum patribus suis, et sepultus est cum eis in Civitate David, et regnavit Ezechias filius eius pro eo. II Kings 17:0 II Kings 17:1 Anno duodecimo Achaz regis Iuda, regnavit Osee filius Ela in Samaria super Israel novem annis. II Kings 17:2 Fecitque malum coram Domino: sed non sicut reges Israel, qui ante eum fuerant. II Kings 17:3 Contra hunc ascendit Salmanasar rex Assyriorum, et factus est ei Osee servus, reddebatque illi tributa. II Kings 17:4 Cumque deprehendisset rex Assyriorum Osee, quod rebellare nitens misisset nuncios ad Sua regem Aegypti, ne praestaret tributa regi Assyriorum sicut singulis annis solitus erat, obsedit eum, et vinctum misit in carcerem. II Kings 17:5 Pervagatusque est omnem terram: et ascendens Samariam, obsedit eam tribus annis. II Kings 17:6 Anno autem nono Osee, cepit rex Assyriorum Samariam, et transtulit Israel in Assyrios: posuitque eos in Hala, et in Habor iuxta fluvium Gozan, in civitatibus Medorum. II Kings 17:7 Factum est enim, cum peccassent filii Israel Domino Deo suo, qui eduxerat eos de Terra Aegypti, de manu Pharaonis regis Aegypti, coluerunt deos alienos. II Kings 17:8 Et ambulaverunt iuxta ritum Gentium, quas consumpserat Dominus in conspectu filiorum Israel, et regum Israel: quia similiter fecerant. II Kings 17:9 Et offenderunt filii Israel verbis non rectis Dominum Deum suum: et aedificaverunt sibi excelsa in cunctis urbibus suis a Turre custodum usque ad Civitatem munitam. II Kings 17:10 Feceruntque sibi statuas, et lucos in omni colle sublimi, et subter omne lignum nemorosum: II Kings 17:11 et adolebant ibi incensum super aras in morem Gentium, quas transtulerat Dominus a facie eorum: feceruntque verba pessima irritantes Dominum. II Kings 17:12 et coluerunt immunditias, de quibus praecepit eis Dominus ne facerent verbum hoc. II Kings 17:13 Et testificatus est Dominus in Israel et in Iuda per manum omnium Prophetarum et Videntium, dicens: Revertimini a viis vestris pessimis, et custodite praecepta mea, et ceremonias iuxta omnem legem, quam praecepi patribus vestris: et sicut misi ad vos in manu servorum meorum Prophetarum. II Kings 17:14 Qui non audierunt, sed induraverunt cervicem suam iuxta cervicem patrum suorum, qui noluerunt obedire Domino Deo suo. II Kings 17:15 Et abiecerunt legitima eius, et pactum, quod pepigit cum patribus eorum, et testificationes, quibus contestatus est eos: secutique sunt vanitates, et vane egerunt: et secuti sunt Gentes, quae erant per circuitum eorum, super quibus praeceperat Dominus eis ut non facerent sicut et illae faciebant. II Kings 17:16 Et dereliquerunt omnia praecepta Domini Dei sui: feceruntque sibi conflatiles duos vitulos, et lucos, et adoraverunt universam militiam caeli: servieruntque Baal, II Kings 17:17 et consecraverunt filios suos, et filias suas per ignem: et divinationibus inserviebant, et auguriis: et tradiderunt se ut facerent malum coram Domino, ut irritarent eum. II Kings 17:18 Iratusque est Dominus vehementer Israeli, et abstulit eos a conspectu suo, et non remansit nisi tribus Iuda tantummodo. II Kings 17:19 Sed nec ipse Iuda custodivit mandata Domini Dei sui: verum ambulavit in erroribus Israel, quos operatus fuerat. II Kings 17:20 Proiecitque Dominus omne semen Israel, et afflixit eos, et tradidit eos in manu diripientium, donec proiiceret eos a facie sua: II Kings 17:21 ex eo iam tempore, quo scissus est Israel a domo David, et constituerunt sibi regem Ieroboam filium Nabat: separavit enim Ieroboam Israel a Domino, et peccare eos fecit peccatum magnum. II Kings 17:22 Et ambulaverunt filii Israel in universis peccatis Ieroboam quae fecerat: et non recesserunt ab eis, II Kings 17:23 usque quo Dominus auferret Israel a facie sua, sicut locutus fuerat in manu omnium servorum suorum Prophetarum: translatusque est Israel de terra sua in Assyrios, usque in diem hanc. II Kings 17:24 Adduxit autem rex Assyriorum de Babylone, et de Cutha, et de Avah, et de Emath, et de Sepharvaim: et collocavit eos in civitatibus Samariae pro filiis Israel: qui possederunt Samariam, et habitaverunt in urbibus eius. II Kings 17:25 Cumque ibi habitare coepissent, non timebant Dominum: et immisit in eos Dominus leones, qui interficiebant eos. II Kings 17:26 Nunciatumque est regi Assyriorum, et dictum: Gentes, quas transtulisti, et habitare fecisti in civitatibus Samariae, ignorant legitima Dei terrae: et immisit in eos Dominus leones, et ecce interficiunt eos, eo quod ignorent ritum Dei terrae. II Kings 17:27 Praecepit autem rex Assyriorum, dicens: Ducite illuc unum de sacerdotibus, quos inde captivos adduxistis, et vadat, et habitet cum eis: et doceat eos legitima Dei terrae. II Kings 17:28 Igitur cum venisset unus de sacerdotibus his, qui captivi ducti fuerant de Samaria, habitavit in Bethel, et docebat eos quomodo colerent Dominum. II Kings 17:29 Et unaquaeque Gens fabricata est deum suum: posueruntque eos in fanis excelsis, quae fecerant Samaritae, Gens et Gens in urbibus suis, in quibus habitabat. II Kings 17:30 Viri enim Babylonii fecerunt Sochothbenoth: viri autem Cuthaei fecerunt Nergel: et viri de Emath fecerunt Asima. II Kings 17:31 Porro Hevaei fecerunt Nebahaz et Tharthac. Hi autem, qui erant de Sepharvaim, comburebant filios suos igni, Adramelech et Anamelech diis Sepharvaim, II Kings 17:32 et nihilominus colebant Dominum. Fecerunt autem sibi de novissimis sacerdotes excelsorum, et ponebant eos in fanis sublimibus. II Kings 17:33 Et cum Dominum colerent, diis quoque suis serviebant iuxta consuetudinem Gentium, de quibus translati fuerant Samariam: II Kings 17:34 usque in praesentem diem morem sequuntur antiquum: non timent Dominum, neque custodiunt ceremonias eius, iudicia, et legem, et mandatum, quod praeceperat Dominus filiis Iacob, quem cognominavit Israel: II Kings 17:35 et percusserat cum eis pactum, et mandaverat eis, dicens: Nolite timere deos alienos, et non adoretis eos, neque colatis eos, et non immoletis eis: II Kings 17:36 Sed Dominum Deum vestrum, qui eduxit vos de Terra Aegypti in fortitudine magna, et in brachio extento, ipsum timete, et illum adorate, et ipsi immolate. II Kings 17:37 Ceremonias quoque, et iudicia, et legem, et mandatum, quod scripsit vobis, custodite ut faciatis cunctis diebus: et non timeatis deos alienos. II Kings 17:38 Et pactum, quod percussit vobiscum, nolite oblivisci: nec colatis deos alienos, II Kings 17:39 sed Dominum Deum vestrum timete, et ipse eruet vos de manu omnium inimicorum vestrorum. II Kings 17:40 Illi vero non audierunt, sed iuxta consuetudinem suam pristinam perpetrabant. II Kings 17:41 Fuerunt igitur Gentes istae timentes quidem Dominum, sed nihilominus et idolis suis servientes: nam et filii eorum, et nepotes, sicut fecerunt patres sui, ita faciunt usque in praesentem diem. II Kings 18:0 II Kings 18:1 Anno tertio Osee filii Ela regis Israel, regnavit Ezechias filius Achaz regis Iuda. II Kings 18:2 Vigintiquinque annorum erat, cum regnare coepisset: et vigintinovem annis regnavit in Ierusalem: nomen matris eius Abi filia Zachariae. II Kings 18:3 Fecitque quod erat bonum coram Domino, iuxta omnia quae fecerat David pater eius. II Kings 18:4 Ipse dissipavit excelsa, et contrivit statuas, et succidit lucos, confregitque serpentem aeneum, quem fecerat Moyses: siquidem usque ad illud tempus filii Israel adolebant ei incensum: vocavitque nomen eius Nohestan. II Kings 18:5 In Domino Deo Israel speravit: itaque post eum non fuit similis ei de cunctis regibus Iuda, sed neque in his, qui ante eum fuerunt: II Kings 18:6 et adhaesit Domino, et non recessit a vestigiis eius, fecitque mandata eius, quae praeceperat Dominus Moysi. II Kings 18:7 Unde et erat Dominus cum eo, et in cunctis, ad quae procedebat, sapienter se agebat. Rebellavit quoque contra regem Assyriorum, et non servivit ei. II Kings 18:8 Ipse percussit Philisthaeos usque ad Gazam, et omnes terminos eorum, a Turre custodum usque ad Civitatem munitam. II Kings 18:9 Anno quarto regis Ezechiae, qui erat annus septimus Osee filii Ela regis Israel, ascendit Salmanasar rex Assyriorum in Samariam, et oppugnavit eam, II Kings 18:10 et cepit. Nam post annos tres, anno sexto Ezechiae, id est nono anno Osee regis Israel, capta est Samaria: II Kings 18:11 et transtulit rex Assyriorum Israel in Assyrios, collocavitque eos in Hala, et in Habor fluviis Gozan in civitatibus Medorum: II Kings 18:12 quia non audierunt vocem Domini Dei sui, sed praetergressi sunt pactum eius: omnia, quae praeceperat Moyses servus Domini, non audierunt, neque fecerunt. II Kings 18:13 Anno quartodecimo regis Ezechiae, ascendit Sennacherib rex Assyriorum ad universas civitates Iuda munitas: et cepit eas. II Kings 18:14 Tunc misit Ezechias rex Iuda nuncios ad regem Assyriorum in Lachis, dicens: Peccavi, recede a me: et omne, quod imposueris mihi, feram. Indixit itaque rex Assyriorum Ezechiae regi Iudae trecenta talenta argenti, et triginta talenta auri. II Kings 18:15 Deditque Ezechias omne argentum quod repertum fuerat in domo Domini, et in thesauris regis. II Kings 18:16 In tempore illo confregit Ezechias valvas templi Domini, et laminas auri, quas ipse affixerat, et dedit eas regi Assyriorum. II Kings 18:17 Misit autem rex Assyriorum Tharthan, et Rabsaris, et Rabsacen de Lachis ad regem Ezechiam cum manu valida Ierusalem: qui cum ascendissent, venerunt Ierusalem, et steterunt iuxta aquaeductum piscinae superioris, quae est in via Agrifullonis. II Kings 18:18 Vocaveruntque regem: egressus est autem ad eos Eliacim filius Helciae praepositus domus, et Sobna scriba, et Ioahe filius Asaph a commentariis. II Kings 18:19 Dixitque ad eos Rabsaces: Loquimini Ezechiae: Haec dicit rex magnus, rex Assyriorum: Quae est ista fiducia, qua niteris? II Kings 18:20 Forsitan inisti consilium, ut praepares te ad praelium. In quo confidis, ut audeas rebellare? II Kings 18:21 an speras in baculo arundineo atque confracto Aegypto, super quem, si incubuerit homo, comminutus ingredietur manum eius, et perforabit eam? sic est Pharao rex Aegypti omnibus, qui confidunt in se. II Kings 18:22 Quod si dixeritis mihi: In Domino Deo nostro habemus fiduciam: nonne iste est, cuius abstulit Ezechias excelsa et altaria: et praecepit Iudae et Ierusalem: Ante altare hoc adorabitis in Ierusalem? II Kings 18:23 Nunc igitur transite ad dominum meum regem Assyriorum, et dabo vobis duo millia equorum, et videte an habere valeatis ascensores eorum. II Kings 18:24 Et quo modo potestis resistere ante unum satrapam de servis domini mei minimis? An fiduciam habes in Aegypto propter currus et equites? II Kings 18:25 Numquid sine Domini voluntate ascendi ad locum istum, ut demolirer eum? Dominus dixit mihi: Ascende ad terram hanc, et demolire eam. II Kings 18:26 Dixerunt autem Eliacim filius Helciae, et Sobna, et Ioahe Rabsaci: Precamur ut loquaris nobis servis tuis Syriace: siquidem intelligimus hanc linguam: et non loquaris nobis Iudaice, audiente populo, qui est super murum. II Kings 18:27 Responditque eis Rabsaces, dicens: Numquid ad dominum tuum, et ad te misit me dominus meus, ut loquerer sermones hos, et non potius ad viros, qui sedent super murum, ut comedant stercora sua, et bibant urinam suam vobiscum? II Kings 18:28 Stetit itaque Rabsaces, et exclamavit voce magna Iudaice, et ait: Audite verba regis magni, regis Assyriorum. II Kings 18:29 Haec dicit rex: Non vos seducat Ezechias: non enim poterit eruere vos de manu mea. II Kings 18:30 Neque fiduciam vobis tribuat super Dominum, dicens: Eruens liberabit nos Dominus, et non tradetur civitas haec in manu regis Assyriorum. II Kings 18:31 Nolite audire Ezechiam. Haec enim dicit rex Assyriorum: Facite mecum quod vobis est utile, et egredimini ad me: et comedet unusquisque de vinea sua, et de ficu sua: et bibetis aquas de cisternis vestris, II Kings 18:32 donec veniam, et transferam vos in terram, quae similis est terrae vestrae, in terram fructiferam, et fertilem vini, terram panis et vinearum, terram olivarum, et olei ac mellis, et vivetis, et non moriemini. Nolite audire Ezechiam, qui vos decipit, dicens: Dominus liberabit nos. II Kings 18:33 Numquid liberaverunt dii Gentium terram suam de manu regis Assyriorum? II Kings 18:34 Ubi est Deus Emath, et Arphad? ubi est Deus Sepharvaim, Ana, et Ava? numquid liberaverunt Samariam de manu mea? II Kings 18:35 Quinam illi sunt in universis diis terrarum, qui eruerunt regionem suam de manu mea ut possit eruere Dominus Ierusalem de manu mea? II Kings 18:36 Tacuit itaque populus, et non respondit ei quidquam: siquidem praeceptum regis acceperant ut non responderent ei. II Kings 18:37 Venitque Eliacim filius Helciae, praepositus domus, et Sobna scriba, et Ioahe filius Asaph a commentariis ad Ezechiam scissis vestibus, et nunciaverunt ei verba Rabsacis. II Kings 19:0 II Kings 19:1 Quae cum audisset Ezechias rex, scidit vestimenta sua, et opertus est sacco, ingressusque est domum Domini. II Kings 19:2 Et misit Eliacim praepositum domus, et Sobnam scribam, et senes de sacerdotibus opertos saccis, ad Isaiam prophetam filium Amos. II Kings 19:3 Qui dixerunt: Haec dicit Ezechias: Dies tribulationis, et increpationis, et blasphemiae dies iste: venerunt filii usque ad partum, et vires non habet parturiens. II Kings 19:4 Si forte audiat Dominus Deus tuus universa verba Rabsacis, quem misit rex Assyriorum dominus suus, ut exprobraret Deum viventem, et argueret verbis, quae audivit Dominus Deus tuus: et fac orationem pro reliquiis, quae repertae sunt. II Kings 19:5 Venerunt ergo servi regis Ezechiae ad Isaiam. II Kings 19:6 Dixitque eis Isaias: Haec dicetis domino vestro: Haec dicit Dominus: Noli timere a facie sermonum, quos audisti, quibus blasphemaverunt pueri regis Assyriorum me. II Kings 19:7 Ecce, ego immittam ei spiritum, et audiet nuncium, et revertetur in terram suam, et deiiciam eum gladio in terra sua. II Kings 19:8 Reversus est ergo Rabsaces, et invenit regem Assyriorum expugnantem Lobnam: Audierat enim quod recessisset de Lachis. II Kings 19:9 Cumque audisset de Tharaca rege Aethiopiae, dicentes: Ecce, egressus est ut pugnet adversum te: et iret contra eum, misit nuncios ad Ezechiam dicens: II Kings 19:10 Haec dicite Ezechiae regi Iuda: Non te seducat Deus tuus, in quo habes fiduciam: neque dicas: Non tradetur Ierusalem in manus regis Assyriorum. II Kings 19:11 Tu enim ipse audisti quae fecerunt reges Assyriorum universis terris, quo modo vastaverunt eas: num ergo solus poteris liberari? II Kings 19:12 Numquid liberaverunt dii Gentium singulos, quos vastaverunt patres mei, Gozan videlicet, et Haran, et Reseph, et filios Eden, qui erant in Thelassar? II Kings 19:13 Ubi est rex Emath, et rex Arphad, et rex civitatis Sepharvaim, Ana, et Ava? II Kings 19:14 Itaque cum accepisset Ezechias litteras de manu nunciorum, et legisset eas, ascendit in domum Domini, et expandit eas coram Domino, II Kings 19:15 et oravit in conspectu eius, dicens: Domine Deus Israel, qui sedes super cherubim, tu es Deus solus regum omnium terrae: tu fecisti caelum et terram. II Kings 19:16 Inclina aurem tuam, et audi: aperi Domine oculos tuos, et vide: audi omnia verba Sennacherib, qui misit ut exprobraret nobis Deum viventem. II Kings 19:17 Vere Domine dissipaverunt reges Assyriorum Gentes, et terras omnium. II Kings 19:18 Et miserunt deos eorum in ignem: non enim erant dii, sed opera manuum hominum ex ligno et lapide, et perdiderunt eos. II Kings 19:19 Nunc igitur Domine Deus noster, salvos nos fac de manu eius, ut sciant omnia regna terrae, quia tu es Dominus Deus solus. II Kings 19:20 Misit autem Isaias filius Amos ad Ezechiam, dicens: Haec dicit Dominus Deus Israel: Quae deprecatus es me super Sennacherib rege Assyriorum, audivi. II Kings 19:21 Iste est sermo, quem locutus est Dominus de eo: Sprevit te, et subsannavit te virgo filia Sion: post tergum tuum caput movit, filia Ierusalem. II Kings 19:22 Cui exprobrasti, et quem blasphemasti? contra quem exaltasti vocem tuam, et elevasti in excelsum oculos tuos? contra sanctum Israel. II Kings 19:23 Per manum servorum tuorum exprobrasti Domino, et dixisti: In multitudine curruum meorum ascendi excelsa montium in summitate Libani, et succidi sublimes cedros eius, et electas abietes illius. Et ingressus sum usque ad terminos eius, et saltum carmeli eius II Kings 19:24 ego succidi. Et bibi aquas alienas, et siccavi vestigiis pedum meorum omnes aquas clausas. II Kings 19:25 Numquid non audisti quid ab initio fecerim? Ex diebus antiquis plasmavi illud, et nunc adduxi: eruntque in ruinam collium compugnantium civitates munitae. II Kings 19:26 Et qui sedent in eis, humiles manu, contremuerunt et confusi sunt, facti sunt velut foenum agri, et virens herba tectorum, quae arefacta est antequam veniret ad maturitatem. II Kings 19:27 Habitaculum tuum, et egressum tuum, et introitum tuum, et viam tuam ego praescivi, et furorem tuum contra me. II Kings 19:28 Insanisti in me, et superbia tua ascendit in aures meas: ponam itaque circulum in naribus tuis, et camum in labiis tuis, et reducam te in viam, per quam venisti. II Kings 19:29 Tibi autem Ezechia hoc erit signum: Comede hoc anno quae repereris: in secundo autem anno, quae sponte nascuntur: porro in tertio anno seminate et metite: plantate vineas, et comedite fructum earum. II Kings 19:30 Et quodcumque reliquum fuerit de domo Iuda, mittet radicem deorsum, et faciet fructum sursum. II Kings 19:31 De Ierusalem quippe egredientur reliquiae, et quod salvetur de monte Sion: zelus Domini exercituum faciet hoc. II Kings 19:32 Quam ob rem haec dicit Dominus de rege Assyriorum: Non ingredietur urbem hanc, nec mittet in eam sagittam, nec occupabit eam clypeus, nec circumdabit eam munitio. II Kings 19:33 Per viam, qua venit, revertetur: et civitatem hanc non ingredietur, dicit Dominus. II Kings 19:34 Protegamque urbem hanc, et salvabo eam propter me, et propter David servum meum. II Kings 19:35 Factum est igitur in nocte illa, venit Angelus Domini, et percussit in castris Assyriorum centum octogintaquinque millia. Cumque diluculo surrexisset, vidit omnia corpora mortuorum: et recedens abiit, II Kings 19:36 et reversus est Sennacherib rex Assyriorum, et mansit in Ninive. II Kings 19:37 Cumque adoraret in templo Nesroch deum suum, Adramelech et Sarasar filii eius percusserunt eum gladio, fugeruntque in terram Armenorum, et regnavit Asarhaddon filius eius pro eo. II Kings 20:0 II Kings 20:1 In diebus illis aegrotavit Ezechias usque ad mortem: et venit ad eum Isaias filius Amos, propheta, dixitque ei: Haec dicit Dominus Deus: Dispone domui tuae: morieris enim tu, et non vives. II Kings 20:2 Qui convertit faciem suam ad parietem, et oravit Dominum, dicens: II Kings 20:3 Obsecro Domine, memento quaeso quomodo ambulaverim coram te in veritate, et in corde perfecto, et quod placitum est coram te, fecerim. Flevit itaque Ezechias fletu magno. II Kings 20:4 Et antequam egrederetur Isaias mediam partem atrii, factus est sermo Domini ad eum, dicens: II Kings 20:5 Revertere, et dic Ezechiae duci populi mei: Haec dicit Dominus Deus David patris tui: Audivi orationem tuam, et vidi lacrymas tuas: et ecce sanavi te, die tertio ascendes templum Domini. II Kings 20:6 Et addam diebus tuis quindecim annos: sed et de manu regis Assyriorum liberabo te, et civitatem hanc, et protegam urbem istam propter me, et propter David servum meum. II Kings 20:7 Dixitque Isaias: Afferte massam ficorum. Quam cum attulissent, et posuissent super hulcus eius, curatus est. II Kings 20:8 Dixerat autem Ezechias ad Isaiam: Quod erit signum, quia Dominus me sanabit, et quia ascensurus sum die tertia templum Domini? II Kings 20:9 Cui ait Isaias: Hoc erit signum a Domino, quod facturus sit Dominus sermonem, quem locutus est: Vis ut ascendat umbra decem lineis, an ut revertatur totidem gradibus? II Kings 20:10 Et ait Ezechias: Facile est, umbram crescere decem lineis: nec hoc volo ut fiat, sed ut revertatur retrorsum decem gradibus. II Kings 20:11 Invocavit itaque Isaias propheta Dominum, et reduxit umbram per lineas, quibus iam descenderat in horologio Achaz, retrorsum decem gradibus. II Kings 20:12 In tempore illo misit Berodach Baladan, filius Baladan, rex Babyloniorum litteras et munera ad Ezechiam: audierat enim quod aegrotasset Ezechias. II Kings 20:13 Laetatus est autem in adventu eorum Ezechias, et ostendit eis domum aromatum, et aurum et argentum, et pigmenta varia, unguenta quoque, et domum vasorum suorum, et omnia quae habere poterat in thesauris suis. Non fuit quod non monstraret eis Ezechias in domo sua, et in omni potestate sua. II Kings 20:14 Venit autem Isaias propheta ad regem Ezechiam, dixitque ei: Quid dixerunt viri isti? aut unde venerunt ad te? Cui ait Ezechias: De terra longinqua venerunt ad me de Babylone. II Kings 20:15 At ille respondit: Quid viderunt in domo tua? Ait Ezechias: Omnia quaecumque sunt in domo mea, viderunt: nihil est quod non monstraverim eis in thesauris meis. II Kings 20:16 Dixit itaque Isaias Ezechiae: Audi sermonem Domini: II Kings 20:17 Ecce dies venient, et auferentur omnia, quae sunt in domo tua, et quae condiderunt patres tui usque in diem hanc, in Babylonem: non remanebit quidquam, ait Dominus. II Kings 20:18 Sed et de filiis tuis qui egredientur ex te, quos generabis, tollentur, et erunt eunuchi in palatio regis Babylonis. II Kings 20:19 Dixit Ezechias ad Isaiam: Bonus sermo Domini, quem locutus es: sit pax et veritas in diebus meis. II Kings 20:20 Reliqua autem sermonum Ezechiae, et omnis fortitudo eius, et quomodo fecerit piscinam, et aquaeductum, et introduxerit aquas in civitatem, nonne haec scripta sunt in Libro sermonum dierum regum Iuda? II Kings 20:21 Dormivitque Ezechias cum patribus suis, et regnavit Manasses filius eius pro eo. II Kings 21:0 II Kings 21:1 Duodecim annorum erat Manasses cum regnare coepisset, et quinquaginta quinque annis regnavit in Ierusalem: nomen matris eius Haphsiba. II Kings 21:2 Fecitque malum in conspectu Domini, iuxta idola Gentium, quas delevit Dominus a facie filiorum Israel. II Kings 21:3 Conversusque est, et aedificavit excelsa, quae dissipaverat Ezechias pater eius: et erexit aras Baal, et fecit lucos sicut fecerat Achab rex Israel, et adoravit omnem militiam caeli, et coluit eam. II Kings 21:4 Extruxitque aras in domo Domini, de qua dixit Dominus: In Ierusalem ponam nomen meum. II Kings 21:5 Et extruxit altaria universae militiae caeli in duobus atriis templi Domini. II Kings 21:6 Et traduxit filium suum per ignem: et ariolatus est, et observavit auguria, et fecit pythones, et aruspices multiplicavit, ut faceret malum coram Domino, et irritaret eum. II Kings 21:7 Posuit quoque idolum luci, quem fecerat in templo Domini, super quod locutus est Dominus ad David, et ad Salomonem filium eius: In templo hoc, et in Ierusalem, quam elegi de cunctis tribubus Israel, ponam nomen meum in sempiternum. II Kings 21:8 Et ultra non faciam commoveri pedem Israel de terra, quam dedi patribus eorum: si tamen custodierint opere omnia quae praecepi eis, et universam legem, quam mandavit eis servus meus Moyses. II Kings 21:9 Illi vero non audierunt: sed seducti sunt a Manasse, ut facerent malum super Gentes, quas contrivit Dominus a facie filiorum Israel. II Kings 21:10 Locutusque est Dominus in manu servorum suorum Prophetarum, dicens: II Kings 21:11 Quia fecit Manasses rex Iuda abominationes istas pessimas, super omnia quae fecerunt Amorrhaei ante eum, et peccare fecit etiam Iudam in immunditiis suis: II Kings 21:12 propterea haec dicit Dominus Deus Israel: Ecce ego inducam mala super Ierusalem et Iudam: ut quicumque audierit, tinniant ambae aures eius. II Kings 21:13 Et extendam super Ierusalem funiculum Samariae, et pondus domus Achab: et delebo Ierusalem, sicut deleri solent tabulae: et delens vertam, et ducam crebrius stylum super faciem eius. II Kings 21:14 Dimittam vero reliquias hereditatis meae, et tradam eas in manus inimicorum eius: eruntque in vastitatem, et in rapinam cunctis adversariis suis: II Kings 21:15 eo quod fecerint malum coram me, et perseveraverint irritantes me, ex die qua egressi sunt patres eorum ex Aegypto, usque ad hanc diem. II Kings 21:16 Insuper et sanguinem innoxium fudit Manasses multum nimis, donec impleret Ierusalem usque ad os: absque peccatis suis, quibus peccare fecit Iudam, ut faceret malum coram Domino. II Kings 21:17 Reliqua autem sermonum Manasse, ut universa quae fecit, et peccatum eius, quod peccavit, nonne haec scripta sunt in Libro sermonum dierum regum Iuda? II Kings 21:18 Dormivitque Manasses cum patribus suis, et sepultus est in horto domus suae, in horto Oza: et regnavit Amon filius eius pro eo. II Kings 21:19 Viginti duorum annorum erat Amon cum regnare coepisset: duobus quoque annis regnavit in Ierusalem. nomen matris eius Messalemeth filia Harus de Ieteba. II Kings 21:20 Fecitque malum in conspectu Domini, sicut fecerat Manasses pater eius. II Kings 21:21 Et ambulavit in omni via, per quam ambulaverat pater eius: servivitque immunditiis, quibus servierat pater eius, et adoravit eas, II Kings 21:22 et dereliquit Dominum Deum patrum suorum, et non ambulavit in via Domini. II Kings 21:23 Tetenderuntque ei insidias servi sui, et interfecerunt regem in domo sua. II Kings 21:24 Percussit autem populus terrae omnes, qui coniuraverant contra regem Amon: et constituerunt sibi regem Iosiam filium eius pro eo. II Kings 21:25 Reliqua autem sermonum Amon quae fecit, nonne haec scripta sunt in Libro sermonum dierum regum Iuda? II Kings 21:26 Sepelieruntque eum in sepulchro suo, in horto Oza: et regnavit Iosias filius eius pro eo. II Kings 22:0 II Kings 22:1 Octo annorum erat Iosias cum regnare coepisset, triginta et uno anno regnavit in Ierusalem: nomen matris eius Idida, filia Hadaia de Besecath. II Kings 22:2 Fecitque quod placitum erat coram Domino, et ambulavit per omnes vias David patris sui: non declinavit ad dexteram, sive ad sinistram. II Kings 22:3 Anno autem octavo decimo regis Iosiae, misit rex Saphan filium Assia, filii Messulam scribam templi Domini, dicens ei: II Kings 22:4 Vade ad Helciam sacerdotem magnum, ut confletur pecunia, quae illata est in templum Domini, quam collegerunt ianitores templi a populo, II Kings 22:5 deturque fabris per praepositos domus Domini: qui et distribuant eam his qui operantur in templo Domini, ad instauranda sartatecta templi: II Kings 22:6 tignariis videlicet et caementariis, et iis, qui interrupta componunt: et ut emantur ligna, et lapides de lapicidinis ad instaurandum templum Domini. II Kings 22:7 Verumtamen non supputetur eis argentum quod accipiunt, sed in potestate habeant, et in fide. II Kings 22:8 Dixit autem Helcias pontifex ad Saphan scribam: Librum Legis reperi in domo Domini: deditque Helcias volumen Saphan, qui et legit illud. II Kings 22:9 Venit quoque Saphan scriba ad regem, et renunciavit ei quod praeceperat, et ait: Conflaverunt servi tui pecuniam, quae reperta est in domo Domini: et dederunt ut distribueretur fabris a praefectis operum templi Domini. II Kings 22:10 Narravit quoque Saphan scriba regi, dicens: Librum dedit mihi Helcias sacerdos. Quem cum legisset Saphan coram rege, II Kings 22:11 et audisset rex verba Libri Legis Domini, scidit vestimenta sua. II Kings 22:12 Et praecepit Helciae sacerdoti, et Ahicam filio Saphan, et Achobor filio Micha, et Saphan scribae, et Asaiae servo regis, dicens: II Kings 22:13 Ite et consulite Dominum super me, et super populo, et super omni Iuda, de verbis voluminis istius, quod inventum est: magna enim ira Domini succensa est contra nos: quia non audierunt patres nostri verba Libri huius, ut facerent omne quod scriptum est nobis. II Kings 22:14 Ierunt itaque Helcias sacerdos, et Ahicam, et Achobor, et Sapham, et Asaia, ad Holdam prophetidem, uxorem Sellum filii Thecuae, filii Araas custodis vestium, quae habitabat in Ierusalem in Secunda: locutique sunt ad eam. II Kings 22:15 Et illa respondit eis: Haec dicit Dominus Deus Israel: Dicite viro, qui misit vos ad me: II Kings 22:16 Haec dicit Dominus: Ecce, ego adducam mala super locum istum, et super habitatores eius, omnia verba Legis quae legit rex Iuda: II Kings 22:17 quia dereliquerunt me, et sacrificaverunt diis alienis, irritantes me in cunctis operibus manuum suarum: et succendetur indignatio mea in loco hoc, et non extinguetur. II Kings 22:18 Regi autem Iuda, qui misit vos ut consuleretis Dominum, sic dicetis: Haec dicit Dominus Deus Israel: Pro eo quod audisti verba voluminis, II Kings 22:19 et perterritum est cor tuum, et humiliatus es coram Domino, auditis sermonibus contra locum istum, et habitatores eius, quod videlicet fierent in stuporem et in maledictum: et scidisti vestimenta tua, et flevisti coram me, et ego audivi, ait Dominus: II Kings 22:20 idcirco colligam te ad patres tuos, et colligeris ad sepulchrum tuum in pace, ut non videant oculi tui omnia mala quae introducturus sum super locum istum. II Kings 23:0 II Kings 23:1 Et renunciaverunt regi quod dixerat. Qui misit: et congregati sunt ad eum omnes senes Iuda et Ierusalem. II Kings 23:2 Ascenditque rex templum Domini, et omnes viri Iuda, universique qui habitabant in Ierusalem cum eo sacerdotes et prophetae, et omnis populus a parvo usque ad magnum: legitque cunctis audientibus omnia verba libri foederis, qui inventus est in domo Domini. II Kings 23:3 Stetitque rex super gradum: et foedus percussit coram Domino, ut ambularent post Dominum, et custodirent praecepta eius, et testimonia, et ceremonias in omni corde, et in tota anima, et suscitarent verba foederis huius, quae scripta erant in libro illo: acquievitque populus pacto. II Kings 23:4 Et praecepit rex Helciae pontifici, et sacerdotibus secundi ordinis, et ianitoribus, ut proiicerent de templo Domini omnia vasa, quae facta fuerant Baal, et in luco, et universae militiae caeli: et combussit ea foris Ierusalem in Convalle cedron, et tulit pulverem eorum in Bethel. II Kings 23:5 Et delevit aruspices, quos posuerant reges Iuda ad sacrificandum in excelsis per civitates Iuda, et in circuitu Ierusalem: et eos, qui adolebant incensum Baal, et Soli, et Lunae, et duodecim signis, et omni militiae caeli. II Kings 23:6 Et efferri fecit lucum de domo Domini foras Ierusalem in Convalle cedron, et combussit eum ibi, et redegit in pulverem, et proiecit super sepulchra vulgi. II Kings 23:7 Destruxit quoque aediculas effeminatorum, quae erant in domo Domini, pro quibus mulieres texebant quasi domunculas luci. II Kings 23:8 Congregavitque omnes sacerdotes de civitatibus Iuda: et contaminavit excelsa, ubi sacrificabant sacerdotes de Gabaa usque Bersabee: et destruxit aras portarum in introitu ostii Iosue principis civitatis, quod erat ad sinistram portae civitatis. II Kings 23:9 Verumtamen non ascendebant sacerdotes excelsorum ad altare Domini in Ierusalem: sed tantum comedebant azyma in medio fratrum suorum. II Kings 23:10 Contaminavit quoque Topheth, quod est in Convalle filii Ennom: ut nemo consecraret filium suum aut filiam per ignem, Moloch. II Kings 23:11 Abstulit quoque equos, quos dederant reges Iuda, Soli, in introitu templi Domini iuxta exedram Nathamelech eunuchi, qui erat in Pharurim: currus autem Solis combussit igni. II Kings 23:12 Altaria quoque, quae erant super tecta coenaculi Achaz, quae fecerant reges Iuda, et altaria quae fecerat Manasses in duobus atriis templi Domini, destruxit rex: et cucurrit inde, et dispersit cinerem eorum in Torrentem cedron. II Kings 23:13 Excelsa quoque, quae erant in Ierusalem ad dexteram partem Montis offensionis, quae aedificaverat Salomon rex Israel Astaroth idolo Sidoniorum, et Chamos offensioni Moab, et Melchom abominationi filiorum Ammon, polluit rex. II Kings 23:14 Et contrivit statuas, et succidit lucos: replevitque loca eorum ossibus mortuorum. II Kings 23:15 Insuper et altare, quod erat in Bethel, et excelsum, quod fecerat Ieroboam filius Nabat, qui peccare fecit Israel: et altare illud, et excelsum destruxit, atque combussit, et comminuit in pulverem, succenditque etiam lucum. II Kings 23:16 Et conversus Iosias, vidit ibi sepulchra, quae erant in monte: misitque et tulit ossa de sepulchris, et combussit ea super altare, et polluit illud iuxta verbum Domini, quod locutus est vir Dei, qui praedixerat verba haec. II Kings 23:17 Et ait: Quis est titulus ille, quem video? Responderuntque ei cives urbis illius: Sepulchrum est hominis Dei, qui venit de Iuda, et praedixit verba haec, quae fecisti super altare Bethel. II Kings 23:18 Et ait: Dimitte eum, nemo commoveat ossa eius. Et intacta manserunt ossa illius cum ossibus prophetae, qui venerat de Samaria. II Kings 23:19 Insuper et omnia fana excelsorum, quae erant in civitatibus Samariae, quae fecerant reges Israel ad irritandum Dominum, abstulit Iosias: et fecit eis secundum omnia opera, quae fecerat in Bethel. II Kings 23:20 Et occidit universos sacerdotes excelsorum, qui erant ibi super altaria: et combussit ossa humana super ea: reversusque est Ierusalem. II Kings 23:21 Et praecepit omni populo, dicens: Facite Phase Domino Deo vestro, secundum quod scriptum est in libro foederis huius. II Kings 23:22 Nec enim factum est Phase tale a diebus iudicum, qui iudicaverunt Israel, et omnium dierum regum Israel, et regum Iuda, II Kings 23:23 sicut in octavo decimo anno regis Iosiae factum est Phase istud Domino in Ierusalem. II Kings 23:24 Sed et pythones, et ariolos, et figuras idolorum, et immunditias, et abominationes, quae fuerant in terra Iuda et Ierusalem, abstulit Iosias: ut statueret verba legis, quae scripta sunt in Libro, quem invenit Helcias sacerdos in templo Domini. II Kings 23:25 Similis illi non fuit ante eum rex, qui reverteretur ad Dominum in omni corde suo, et in tota anima sua, et in universa virtute sua iuxta omnem legem Moysi: neque post eum surrexit similis illi. II Kings 23:26 Verumtamen non est aversus Dominus ab ira furoris sui magni, quo iratus est furor eius contra Iudam: propter irritationes, quibus provocaverat eum Manasses. II Kings 23:27 Dixit itaque Dominus: Etiam Iudam auferam a facie mea, sicut abstuli Israel: et proiiciam civitatem hanc, quam elegi Ierusalem, et domum, de qua dixi: Erit nomen meum ibi. II Kings 23:28 Reliqua autem sermonum Iosiae, et universa quae fecit, nonne haec scripta sunt in Libro verborum dierum regum Iuda? II Kings 23:29 In diebus eius ascendit Pharao Nechao rex Aegypti, contra regem Assyriorum ad flumen Euphraten: et abiit Iosias rex in occursum eius: et occisus est in Mageddo, cum vidisset eum. II Kings 23:30 Et portaverunt eum servi sui mortuum de Mageddo: et pertulerunt in Ierusalem, et sepelierunt eum in sepulchro suo. Tulitque populus terrae Ioachaz filium Iosiae: et unxerunt eum, et constituerunt eum regem pro patre suo. II Kings 23:31 Viginti trium annorum erat Ioachaz cum regnare coepisset, et tribus mensibus regnavit in Ierusalem: nomen matris eius Amital, filia Ieremiae, de Lobna. II Kings 23:32 Et fecit malum coram Domino, iuxta omnia quae fecerant patres eius. II Kings 23:33 Vinxitque eum Pharao Nechao in Reblath, quae est in terra Emath, ne regnaret in Ierusalem: et imposuit mulctam terrae centum talentis argenti, et talento auri. II Kings 23:34 Regemque constituit Pharao Nechao Eliacim filium Iosiae pro Iosia patre eius: vertitque nomen eius Ioakim. porro Ioachaz tulit, et duxit in Aegyptum. II Kings 23:35 Argentum autem, et aurum dedit Ioakim Pharaoni cum indixisset terrae per singulos, ut conferretur iuxta praeceptum Pharaonis: et unumquemque iuxta vires suas exegit, tam argentum quam aurum de populo terrae: ut daret Pharaoni Nechao. II Kings 23:36 Vigintiquinque annorum erat Ioakim cum regnare coepisset: et undecim annis regnavit in Ierusalem: nomen matris eius Zebida filia Phadaia de Ruma. II Kings 23:37 Et fecit malum coram Domino iuxta omnia, quae fecerant patres eius. II Kings 24:0 II Kings 24:1 In diebus eius ascendit Nabuchodonosor rex Babylonis, et factus est ei Ioakim servus tribus annis: et rursum rebellavit contra eum. II Kings 24:2 Immisitque ei Dominus latrunculos Chaldaeorum, et latrunculos Syriae, et latrunculos Moab, et latrunculos filiorum Ammon: et immisit eos in Iudam, ut disperderent eum, iuxta verbum Domini, quod locutus fuerat per servos suos prophetas. II Kings 24:3 Factum est autem hoc per verbum Domini contra Iudam, ut auferret eum coram se propter peccata Manasse universa quae fecit, II Kings 24:4 et propter sanguinem innoxium, quem effudit, et implevit Ierusalem cruore innocentium: et ob hanc rem noluit Dominus propitiari. II Kings 24:5 Reliqua autem sermonum Ioakim, et universa quae fecit, nonne haec scripta sunt in Libro sermonum dierum regum Iuda? Et dormivit Ioakim cum patribus suis: II Kings 24:6 et regnavit Ioachin filius eius pro eo. II Kings 24:7 Et ultra non addidit rex Aegypti, ut egrederetur de terra sua: tulerat enim rex Babylonis a rivo Aegypti usque ad fluvium Euphraten, omnia quae fuerant regis Aegypti. II Kings 24:8 Decem et octo annorum erat Ioachin cum regnare coepisset, et tribus mensibus regnavit in Ierusalem: nomen matris eius Nohesta filia Elnathan de Ierusalem. II Kings 24:9 Et fecit malum coram Domino, iuxta omnia quae fecerat pater eius. II Kings 24:10 In tempore illo ascenderunt servi Nabuchodonosor regis Babylonis in Ierusalem, et circumdata est urbs munitionibus. II Kings 24:11 Venitque Nabuchodonosor rex Babylonis ad civitatem cum servis suis ut oppugnarent eam. II Kings 24:12 Egressusque est Ioachin rex Iuda ad regem Babylonis, ipse et mater eius, et servi eius, et principes eius, et eunuchi eius: et suscepit eum rex Babylonis anno octavo regni sui. II Kings 24:13 Et protulit inde omnes thesauros domus Domini, et thesauros domus regiae: et concidit universa vasa aurea, quae fecerat Salomon rex Israel in templo Domini iuxta verbum Domini. II Kings 24:14 Et transtulit omnem Ierusalem, et universos principes, et omnes fortes exercitus, decem millia, in captivitatem: et omnem artificem et inclusorem: nihilque relictum est, exceptis pauperibus populi terrae. II Kings 24:15 Transtulit quoque Ioachin in Babylonem, et matrem regis, et uxores regis, et eunuchos eius: et iudices terrae duxit in captivitatem de Ierusalem in Babylonem. II Kings 24:16 Et omnes viros robustos, septem millia, et artifices, et inclusores mille, omnes viros fortes et bellatores: duxitque eos rex Babylonis captivos in Babylonem. II Kings 24:17 Et constituit Matthaniam patruum eius pro eo: imposuitque nomen ei Sedechiam. II Kings 24:18 Vigesimum et primum annum aetatis habebat Sedecias cum regnare coepisset, et undecim annis regnavit in Ierusalem: nomen matris eius erat Amital, filia Ieremiae de Lobna. II Kings 24:19 Et fecit malum coram Domino, iuxta omnia quae fecerat Ioakin. II Kings 24:20 Irascebatur enim Dominus contra Ierusalem et contra Iudam, donec proiiceret eos a facie sua: recessitque Sedechias a rege Babylonis. II Kings 25:0 II Kings 25:1 Factum est autem anno nono regni eius, mense decimo, decima die mensis, venit Nabuchodonosor rex Babylonis, ipse et omnis exercitus eius in Ierusalem, et circumdederunt eam: et extruxerunt in circuitu eius munitiones. II Kings 25:2 Et clausa est civitas atque vallata usque ad undecimum annum regis Sedechiae, II Kings 25:3 nona die mensis: praevaluitque fames in civitate, nec erat panis populo terrae. II Kings 25:4 Et interrupta est civitas: et omnes viri bellatores nocte fugerunt per viam portae, quae est inter duplicem murum ad hortum regis (porro Chaldaei obsidebant in circuitu civitatem) fugit itaque Sedechias per viam, quae ducit ad campestria solitudinis. II Kings 25:5 Et persecutus est exercitus Chaldaeorum regem, comprehenditque eum in planitie Iericho: et omnes bellatores, qui erant cum eo, dispersi sunt, et reliquerunt eum. II Kings 25:6 Apprehensum ergo regem duxerunt ad regem Babylonis in Reblatha: qui locutus est cum eo iudicium. II Kings 25:7 Filios autem Sedechiae occidit coram eo, et oculos eius effodit, vinxitque eum catenis, et adduxit in Babylonem. II Kings 25:8 Mense quinto, septima die mensis, ipse est annus nonus decimus regis Babylonis: venit Nabuzardan princeps exercitus, servus regis Babylonis, in Ierusalem. II Kings 25:9 Et succendit domum Domini, et domum regis: et domos Ierusalem, omnemque domum combussit igni. II Kings 25:10 Et muros Ierusalem in circuitu destruxit omnis exercitus Chaldaeorum, qui erat cum principe militum. II Kings 25:11 Reliquam autem populi partem, quae remanserat in civitate, et perfugas, qui transfugerant ad regem Babylonis, et reliquum vulgus transtulit Nabuzardan princeps militiae. II Kings 25:12 Et de pauperibus terrae reliquit vinitores et agricolas. II Kings 25:13 Columnas autem aereas, quae erant in templo Domini, et bases, et mare aereum, quod erat in domo Domini, confregerunt Chaldaei, et transtulerunt aes omne in Babylonem. II Kings 25:14 Ollas quoque aereas, et trullas, et tridentes, et scyphos, et mortariola, et omnia vasa aerea, in quibus ministrabant, tulerunt. II Kings 25:15 Necnon et thuribula, et phialas: quae aurea, aurea: et quae argentea, argentea tulit princeps militiae, II Kings 25:16 id est, columnas duas, mare unum, et bases quas fecerat Salomon in templo Domini: non erat pondus aeris omnium vasorum. II Kings 25:17 Decem et octo cubitos altitudinis habebat columna una: et capitellum aereum super se altitudinis trium cubitorum: et retiaculum, et malogranata super capitellum columnae, omnia aerea: similem et columna secunda habebat ornatum. II Kings 25:18 Tulit quoque princeps militiae Saraiam sacerdotem primum, et Sophoniam sacerdotem secundum, et tres ianitores. II Kings 25:19 Et de civitate eunuchum unum, qui erat praefectus super bellatores viros: et quinque viros de his, qui steterant coram rege, quos reperit in civitate: et Sopher principem exercitus, qui probabat tyrones de populo terrae: et sex viros e vulgo, qui inventi fuerant in civitate. II Kings 25:20 Quos tollens Nabuzardan princeps militum, duxit ad regem Babylonis in Reblatha. II Kings 25:21 Percussitque eos rex Babylonis, et interfecit eos in Reblatha in terra Emath: et translatus est Iuda de terra sua. II Kings 25:22 Populo autem, qui relictus erat in Terra Iuda, quem dimiserat Nabuchodonosor rex Babylonis, praefecit Godoliam filium Ahicam filii Saphan. II Kings 25:23 Quod cum audissent omnes duces militum, ipsi et viri qui erant cum eis, videlicet quod constituisset rex Babylonis Godoliam: venerunt ad Godoliam in Maspha, Ismahel filius Nathaniae, et Iohanan filius Caree, et Saraia filius Thanehumeth Metophathites, et Iezonias filius Maachathi, ipsi et socii eorum. II Kings 25:24 Iuravitque Godolias ipsis et sociis eorum, dicens: Nolite timere servire Chaldaeis: manete in terra, et servite regi Babylonis, et bene erit vobis. II Kings 25:25 Factum est autem in mense septimo, venit Ismahel filius Nathaniae, filii Elisama de semine regio, et decem viri cum eo: percusseruntque Godoliam, qui et mortuus est: sed et Iudaeos et Chaldaeos, qui erant cum eo in Maspha. II Kings 25:26 Consurgensque omnis populus a parvo usque ad magnum, et principes militum venerunt in Aegyptum timentes Chaldaeos. II Kings 25:27 Factum est vero in anno trigesimo septimo transmigrationis Ioachin regis Iuda, mense duodecimo, vigesima septima die mensis: sublevavit Evilmerodach rex Babylonis, anno, quo regnare coeperat, caput Ioachin regis Iuda de carcere. II Kings 25:28 Et locutus est ei benigne: et posuit thronum eius super thronum regum, qui erant cum eo in Babylone. II Kings 25:29 Et mutavit vestes eius, quas habuerat in carcere, et comedebat panem semper in conspectu eius cunctis diebus vitae suae. II Kings 25:30 Annonam quoque constituit ei sine intermissione, quae et dabatur ei a rege per singulos dies omnibus diebus vitae suae.
I Chronicles 0:0
I Chronicles 1:0 I Chronicles 1:1 Adam, Seth, Enos, I Chronicles 1:2 Cainan, Malaleel, Iared, I Chronicles 1:3 Henoch, Mathusale, Lamech, I Chronicles 1:4 Noe, Sem, Cham, et Iaptheth. I Chronicles 1:5 Filii Iapheth: Gomer, et Magog, et Madai, et Iavan, Thubal, Mosoch, Thiras. I Chronicles 1:6 Porro filii Gomer: Ascenez, et Riphath, et Thogorma. I Chronicles 1:7 Filii autem Iavan: Elisa et Tharsis, Cethim et Dodanim. I Chronicles 1:8 Filii Cham: Chus, et Mesraim, et Phut, et Chanaan. I Chronicles 1:9 Filii autem Chus: Saba, et Hevila, Sabatha, et Regma, et Sabathacha. Porro filii Regma: Saba, et Dadan. I Chronicles 1:10 Chus autem genuit Nemrod: iste coepit esse potens in terra. I Chronicles 1:11 Mesraim vero genuit Ludim, et Anamim, et Laabim, et Nephtuim, I Chronicles 1:12 Phetrusim quoque, et Casluim: de quibus egressi sunt Philisthiim, et Caphtorim. I Chronicles 1:13 Chanaan vero genuit Sidonem primogenitum suum, Hethaeum quoque, I Chronicles 1:14 et Iebusaeum, et Amorrhaeum, et Gergesaeum, I Chronicles 1:15 Hevaeumque et Aracaeum, et Sinaeum. I Chronicles 1:16 Aradium quoque, et Samaraeum, et Hamathaeum. I Chronicles 1:17 Filii Sem: Aelam, et Assur, et Arphaxad, et Lud, et Aram, et Hus, et Hul, et Gether, et Mosoch. I Chronicles 1:18 Arphaxad autem genuit Sale, qui et ipse genuit Heber. I Chronicles 1:19 Porro Heber nati sunt duo filii, nomen uni Phaleg, quia in diebus eius divisa est terra; et nomen fratris eius Iectan. I Chronicles 1:20 Iectan autem genuit Elmodad, et Saleph, et Asarmoth, et Iare, I Chronicles 1:21 Adoram quoque, et Huzal, et Decla, I Chronicles 1:22 Hebal etiam, et Abimael, et Saba, necnon I Chronicles 1:23 et Ophir, et Hevila, et Iobab. omnes isti filii Iectan: I Chronicles 1:24 Sem, Arphaxad, Sale, I Chronicles 1:25 Heber, Phaleg, Ragau, I Chronicles 1:26 Serug, Nachor, Thare, I Chronicles 1:27 Abram, iste est Abraham. I Chronicles 1:28 Filii autem Abraham, Isaac et Ismahel. I Chronicles 1:29 Et hae generationes eorum. Primogenitus Ismahelis, Nabaioth, et Cedar, et Adbeel, et Mabsam, I Chronicles 1:30 et Masma, et Duma, Massa, Hadad, et Thema, I Chronicles 1:31 Iachur, Naphis, Cedma. hi sunt filii Ismahelis. I Chronicles 1:32 Filii autem Ceturae concubinae Abraham, quos genuit: Zamran, Iecsan, Madan, Madian, Iesboc, et Sue. Porro filii Iecsan: Saba, et Dadan. Filii autem Dadan: Assurim, et Latussim, et Laomim. I Chronicles 1:33 Filii autem Madian: Epha, et Epher, et Henoch, et Abida, et Eldaa. omnes hi, filii Ceturae. I Chronicles 1:34 Genuit autem Abraham Isaac: cuius fuerunt filii Esau, et Israel. I Chronicles 1:35 Filii Esau: Eliphaz, Rahuel, Iehus, Ihelom, et Core. I Chronicles 1:36 Filii Eliphaz: Theman, Omar, Sephi, Gathan, Cenez, Thamna, Amalec. I Chronicles 1:37 Filii Rahuel: Nahath, Zara, Samma, Meza. I Chronicles 1:38 Filii Seir: Lotan, Sobal, Sebeon, Ava, Dison, Eser, Disan. I Chronicles 1:39 Filii Lotan: Hori, Homam. Soror autem Lotan fuit Thamna. I Chronicles 1:40 Filii Sobal: Alian, et Manahath, et Ebal, Sephi et Onam. Filii Sebeon: Aia et Ana. Filii Ana: Dison. I Chronicles 1:41 Filii Dison: Hamran, et Eseban et Iethran, et Charan. I Chronicles 1:42 Filii Eser: Balaan, et Zavan, et Iacan. Filii Disan: Hus et Aran. I Chronicles 1:43 Isti sunt reges, qui imperaverunt in Terra Edom antequam esset rex super filios Israel: Bale filius Beor: et nomen civitatis eius, Denaba. I Chronicles 1:44 Mortuus est autem Bale, et regnavit pro eo Iobab filius Zare de Bosra. I Chronicles 1:45 Cumque et Iobab fuisset mortuus, regnavit pro eo Husam de Terra Themanorum. I Chronicles 1:46 Obiit quoque et Husam, et regnavit pro eo Adad filius Badad, qui percussit Madian in Terra Moab: et nomen civitatis eius Avith. I Chronicles 1:47 Cumque et Adad fuisset mortuus, regnavit pro eo Semla de Masreca. I Chronicles 1:48 Sed et Semla mortuus est, et regnavit pro eo Saul de Rohoboth, quae iuxta amnem sita est. I Chronicles 1:49 Mortuo quoque Saul, regnavit pro eo Balanan filius Achobor. I Chronicles 1:50 Sed et hic mortuus est, et regnavit pro eo Adad: cuius urbis nomen fuit Phau, et appellata est uxor eius Meetabel filia Matred filiae Mezaab. I Chronicles 1:51 Adad autem mortuo, duces pro regibus in Edom esse coeperunt: dux Thamna, dux Alva, dux Ietheth, I Chronicles 1:52 dux Oolibama, dux Ela, dux Phinon, I Chronicles 1:53 dux Cenez, dux Theman, dux Mabsar, I Chronicles 1:54 dux Magdiel, dux Hiram. hi duces Edom. I Chronicles 2:0 I Chronicles 2:1 Filii autem Israel: Ruben, Simeon, Levi, Iuda, Issachar, et Zabulon, I Chronicles 2:2 Dan, Ioseph, Beniamin, Nephthali, Gad et Aser. I Chronicles 2:3 Filii Iuda: Her, Onan, et Sela. hi tres nati sunt ei de filia Suae Chananitidis. Fuit autem Her primogenitus Iuda, malus coram Domino, et occidit eum. I Chronicles 2:4 Thamar autem nurus eius peperit ei Phares et Zara. omnes ergo filii Iuda, quinque. I Chronicles 2:5 Filii autem Phares: Hesron et Hamul. I Chronicles 2:6 Filii quoque Zarae: Zamri, et Ethan, et Eman, Chalchal quoque, et Darda, simul quinque. I Chronicles 2:7 Filii Charmi: Achar, qui turbavit Israel, et peccavit in furto anathematis. I Chronicles 2:8 Filii Ethan: Azarias. I Chronicles 2:9 Filii autem Hesron qui nati sunt ei: Ierameel, et Ram, et Calubi. I Chronicles 2:10 Porro Ram genuit Aminadab. Aminadab autem genuit Nahasson, principem filiorum Iuda. I Chronicles 2:11 Nahasson quoque genuit Salma, de quo ortus est Booz. I Chronicles 2:12 Booz vero genuit Obed, qui et ipse genuit Isai. I Chronicles 2:13 Isai autem genuit primogenitum Eliab, secundum Aminadab, tertium Simmaa, I Chronicles 2:14 quartum Nathanael, quintum Raddai, I Chronicles 2:15 sextum Asom, septimum David. I Chronicles 2:16 quorum sorores fuerunt Sarvia, et Abigail. Filii Sarviae: Abisai, Ioab, et Asael, tres. I Chronicles 2:17 Abigail autem genuit Amasa, cuius pater fuit Iether Ismahelites. I Chronicles 2:18 Caleb vero filius Hesron accepit uxorem nomine Azuba, de qua genuit Ierioth: fueruntque filii eius Iaser, et Sobab, et Ardon. I Chronicles 2:19 Cumque mortua fuisset Azuba, accepit uxorem Caleb, Ephratha: quae peperit ei Hur. I Chronicles 2:20 Porro Hur genuit Uri: et Uri genuit Bezeleel. I Chronicles 2:21 Post haec ingressus est Hesron ad filiam Machir patris Galaad, et accepit eam cum esset annorum sexaginta: quae peperit ei Segub. I Chronicles 2:22 Sed et Segub genuit Iair, et possedit viginti tres civitates in Terra Galaad. I Chronicles 2:23 Cepitque Gessur, et Aram oppida Iair, et Canath, et viculos eius sexaginta civitatum. omnes isti, filii Machir patris Galaad. I Chronicles 2:24 Cum autem mortuus esset Hesron, ingressus est Caleb ad Ephratha. Habuit quoque Hesron uxorem Abia, quae peperit ei Assur patrem Thecuae. I Chronicles 2:25 Nati sunt autem filii Ierameel primogeniti Hesron, Ram primogenitus eius, et Buna, et Aram, et Asom, et Achia. I Chronicles 2:26 Duxit quoque uxorem alteram Ierameel, nomine Atara, quae fuit mater Onam. I Chronicles 2:27 Sed et filii Ram primogeniti Ierameel, fuerunt Moos, Iamin, et Achar. I Chronicles 2:28 Onam autem habuit filios Semei, et Iada. Filii autem Semei: Nadab, et Abisur. I Chronicles 2:29 Nomen vero uxoris Abisur, Abihail, quae peperit ei Ahobban, et Molid. I Chronicles 2:30 Filii autem Nadab fuerunt Saled, et Apphaim. Mortuus est autem Saled absque liberis. I Chronicles 2:31 Filius vero Apphaim, Iesi: qui Iesi genuit Sesan. Porro Sesan genuit Oholai. I Chronicles 2:32 Filii autem Iada fratris Semei: Iether, et Ionathan. Sed et Iether mortuus est absque liberis. I Chronicles 2:33 Porro Ionathan genuit Phaleth, et Ziza. Isti fuerunt filii Ierameel. I Chronicles 2:34 Sesan autem non habuit filios, sed filias: et servum Aegyptium nomine Ieraa. I Chronicles 2:35 Deditque ei filiam suam uxorem: quae peperit ei Ethei. I Chronicles 2:36 Ethei autem genuit Nathan, et Nathan genuit Zabad. I Chronicles 2:37 Zabad quoque genuit Ophlal, et Ophlal genuit Obed, I Chronicles 2:38 Obed genuit Iehu, Iehu genuit Azariam, I Chronicles 2:39 Azarias genuit Helles, et Helles genuit Elasa. I Chronicles 2:40 Elasa genuit Sisamoi, Sisamoi genuit Sellum, I Chronicles 2:41 Sellum genuit Icamiam, Icamia autem genuit Elisama. I Chronicles 2:42 Filii autem Caleb fratris Ierameel: Mesa primogenitus eius, ipse est pater Ziph: et filii Maresa patris Hebron. I Chronicles 2:43 Porro filii Hebron, Core, et Taphua, et Recem, et Samma. I Chronicles 2:44 Samma autem genuit Raham, patrem Iercaam, et Recem genuit Sammai. I Chronicles 2:45 Filius Sammai, Maon: et Maon pater Bethsur. I Chronicles 2:46 Epha autem concubina Caleb peperit Haran, et Mosa, et Gezez. Porro Haran genuit Gezez. I Chronicles 2:47 Filii autem Iahaddai, Regom, et Ioathan, et Gesan, et Phalet, et Epha, et Saaph. I Chronicles 2:48 Concubina Caleb Maacha, peperit Saber, et Tharana. I Chronicles 2:49 Genuit autem Saaph pater Madmena, Sue patrem Machbena, et patrem Gabaa. Filia vero Caleb, fuit Achsa. I Chronicles 2:50 Hi erant filii Caleb, filii Hur primogeniti Ephratha, Sobal pater Cariathiarim. I Chronicles 2:51 Salma pater Bethlehem, Hariph pater Bethgader. I Chronicles 2:52 Fuerunt autem filii Sobal patris Cariathiarim, Qui videbat dimidium requietionum. I Chronicles 2:53 Et de cognatione Cariathiarim, Iethrei, et Aphuthei, et Semathei, et Maserei. Ex his egressi sunt Saraitae, et Esthaolitae. I Chronicles 2:54 Filii Salma, Bethlehem, et Netophathi, Coronae domus Ioab, et Dimidium requietionis Sarai. I Chronicles 2:55 Cognationes quoque scribarum habitantium in Iabes, canentes atque Resonantes, et in tabernaculis commorantes. Hi sunt Cinaei, qui venerunt de Calore patris domus Rechab. I Chronicles 3:0 I Chronicles 3:1 David vero hos habuit filios, qui ei nati sunt in Hebron; primogenitum Amnon ex Achinoam Iezrahelitide, secundum Daniel de Abigail Carmelitide, I Chronicles 3:2 tertium Absalom filium Maacha filiae Tholmai regis Gessur, quartum Adoniam filium Aggith, I Chronicles 3:3 quintum Saphathiam ex Abital, sextum Iethraham de Egla uxore sua. I Chronicles 3:4 Sex ergo nati sunt ei in Hebron, ubi regnavit septem annis et sex mensibus. Triginta autem et tribus annis regnavit in Ierusalem. I Chronicles 3:5 Porro in Ierusalem nati sunt ei filii Simmaa, et Sobab, et Nathan, et Salomon, quattuor de Bethsabee filia Ammiel, I Chronicles 3:6 Iebaar quoque et Elisama, I Chronicles 3:7 et Eliphaleth, et Noge, et Nepheg, et Iaphia, I Chronicles 3:8 necnon Elisama, et Eliada, et Elipheleth, novem: I Chronicles 3:9 omnes hi, filii David absque filiis concubinarum: habueruntque sororem Thamar. I Chronicles 3:10 Filius autem Salomonis, Roboam: cuius Abia filius genuit Asa. De hoc quoque natus est Iosaphat, I Chronicles 3:11 pater Ioram: qui Ioram genuit Ochoziam, ex quo ortus est Ioas: I Chronicles 3:12 et huius Amasias filius genuit Azariam. Porro Azariae filius Ioatham I Chronicles 3:13 procreavit Achaz patrem Ezechiae, de quo natus est Manasses. I Chronicles 3:14 Sed et Manasses genuit Amon patrem Iosiae. I Chronicles 3:15 Filii autem Iosiae fuerunt, primogenitus Iohanan, secundus Ioakim, tertius Sedechias, quartus Sellum. I Chronicles 3:16 De Ioakim natus est Iechonias, et Sedechias. I Chronicles 3:17 Filii Iechoniae fuerunt, Asir, Salathiel, I Chronicles 3:18 Melchiram, Phadaia, Senneser et Iecemia, Sama, et Nadabia. I Chronicles 3:19 De Phadaia orti sunt Zorobabel et Semei. Zorobabel genuit Mosollam, Hananiam, et Salomith sororem eorum: I Chronicles 3:20 Hasaban quoque, et Ohol, et Barachian, et Hasadian, Iosabhesed, quinque. I Chronicles 3:21 Filius autem Hananiae, Phaltias pater Ieseiae, cuius filius Raphaia. huius quoque filius, Arnan, de quo natus est Obdia, cuius filius fuit Sechenias. I Chronicles 3:22 Filius Secheniae, Semeia: cuius filii Hattus, et Iegaal, et Baria, et Naaria, et Saphat, et Sesa, sex numero. I Chronicles 3:23 Filius Naariae, Elioenai, et Ezechias, et Ezricam, tres. I Chronicles 3:24 Filii Elioenai, Oduia, et Eliasub, et Pheleia, et Accub, et Iohanan, et Dalaia, et Anani, septem. I Chronicles 4:0 I Chronicles 4:1 Filii Iuda: Phares, Hesron, et Charmi, et Hur, et Sobal. I Chronicles 4:2 Raia vero filius Sobal genuit Iahath, de quo nati sunt Ahumai, et Laad. hae cognationes Sarathi. I Chronicles 4:3 Ista quoque stirps Etam: Iezrahel, et Iesema, et Iedebos. Nomen quoque sororis eorum, Asalelphuni. I Chronicles 4:4 Phanuel autem pater Gedor, et Ezer pater Hosa. isti sunt filii Hur primogeniti Ephratha patris Bethlehem. I Chronicles 4:5 Assur vero patri Thecuae erant duae uxores, Halaa, et Naara. I Chronicles 4:6 Peperit autem ei Naara, Oozam, et Hepher, et Themani, et Ahasthari. isti sunt filii Naara. I Chronicles 4:7 Porro filii Halaa, Sereth, et Sahar, et Ethnan. I Chronicles 4:8 Cos autem genuit Anob, et Soboba, et cognationem Aharehel filii Arum. I Chronicles 4:9 Fuit autem Iabes inclytus prae fratribus suis, et mater eius vocavit nomen illius Iabes, dicens: Quia peperi eum in dolore. I Chronicles 4:10 Invocavit vero Iabes Deum Israel, dicens: Si benedicens benedixeris mihi, et dilataveris terminos meos, et fuerit manus tua mecum, et feceris me a malitia non opprimi. Et praestitit Deus quae precatus est. I Chronicles 4:11 Caleb autem frater Sua genuit Mahir, qui fuit pater Esthon. I Chronicles 4:12 Porro Esthon genuit Bethrapha, et Phesse, et Tehinna patrem urbis Naas: hi sunt viri Recha. I Chronicles 4:13 Filii autem Cenez, Othoniel, et Saraia. Porro filii Othoniel, Hathath, et Maonathi. I Chronicles 4:14 Maonathi genuit Ophra, Saraia autem genuit Ioab patrem Vallis artificum: ibi quippe artifices erant. I Chronicles 4:15 Filii vero Caleb filii Iephone, Hir, et Ela, et Naham. Filii quoque Ela: Cenez. I Chronicles 4:16 Filii quoque Ialeleel: Ziph, et Zipha, Thiria, et Asrael. I Chronicles 4:17 Et filii Ezra, Iether, et Mered, et Epher, et Ialon, genuitque Mariam, et Sammai, et Iesba patrem Esthamo. I Chronicles 4:18 Uxor quoque eius Iudaia, peperit Iared patrem Gedor, et Heber patrem Socho, et Icuthiel patrem Zanoe. hi autem filii Bethiae filiae Pharaonis, quam accepit Mered. I Chronicles 4:19 Et filii uxoris Odaiae sororis Naham patris Ceila, Garmi, et Esthamo, qui fuit de Machathi. I Chronicles 4:20 Filii quoque Simon, Ammon, et Rinna filius Hanan, et Thilon. Et filii Iesi, Zoheth, et Benzoheth. I Chronicles 4:21 Filii Sela, filii Iuda: Her pater Lecha, et Laada pater Maresa, et cognationes domus operantium byssum in Domo iuramenti. I Chronicles 4:22 Et qui stare fecit Solem, virique Mendacii, et Securus, et Incendens, qui principes fuerunt in Moab, et qui reversi sunt in Lahem. haec autem verba vetera. I Chronicles 4:23 Hi sunt figuli habitantes in Plantationibus, et in Sepibus, apud regem in operibus eius, commoratique sunt ibi. I Chronicles 4:24 Filii Simeon: Namuel et Iamin, Iarib, Zara, Saul. I Chronicles 4:25 Sellum filius eius, Mapsam filius eius, Masma filius eius. I Chronicles 4:26 Filii Masma: Hamuel filius eius, Zachur filius eius, Semei filius eius. I Chronicles 4:27 Filii Semei sedecim, et filiae sex: fratres autem eius non habuerunt filios multos, et universa cognatio non potuit adaequare summam filiorum Iuda. I Chronicles 4:28 Habitaverunt autem in Bersabee, et Molada, et Hasarsuhal, I Chronicles 4:29 et in Bala, et in Asom, et in Tholad, I Chronicles 4:30 et in Bathuel, et in Horma, et in Siceleg, I Chronicles 4:31 et in Bethmarchaboth, et in Hasarsusim, et in Bethberai, et in Saarim. hae civitates eorum usque ad regem David. I Chronicles 4:32 Villae quoque eorum: Etam, et Aen, Remmon, et Thochen, et Asan, civitates quinque. I Chronicles 4:33 Et universi viculi eorum per circuitum civitatum istarum usque ad Baal. haec est habitatio eorum, et sedium distributio. I Chronicles 4:34 Mosobab quoque et Iemlech, et Iosa filius Amasiae, I Chronicles 4:35 et Ioel, et Iehu filius Iosabiae filii Saraiae filii Asiel, I Chronicles 4:36 et Elioenai, et Iacoba, et Isuhaia, et Asaia, et Adiel, et Ismiel, et Banaia, I Chronicles 4:37 Ziza quoque filius Sephei filii Allon filii Idaia filii Semri filii Samaia. I Chronicles 4:38 Isti sunt nominati principes in cognationibus suis, et in domo affinitatum suarum multiplicati sunt vehementer. I Chronicles 4:39 Et profecti sunt ut ingrederentur in Gador usque ad Orientem vallis, et ut quaererent pascua gregibus suis. I Chronicles 4:40 Inveneruntque pascuas uberes, et valde bonas, et terram latissimam et quietam et fertilem, in qua ante habitaverant de stirpe Cham. I Chronicles 4:41 Hi ergo venerunt, quos supra descripsimus nominatim, in diebus Ezechiae regis Iuda: et percusserunt tabernacula eorum, et habitatores qui inventi fuerant ibi, et deleverunt eos usque in praesentem diem: habitaveruntque pro eis, quoniam uberrimas pascuas ibidem repererunt. I Chronicles 4:42 De filiis quoque Simeon abierunt in montem Seir viri quingenti, habentes principes Phalthiam et Naariam et Raphaiam et Oziel filios Iesi: I Chronicles 4:43 et percusserunt reliquias, quae evadere potuerant, Amalecitarum, et habitaverunt ibi pro eis usque ad diem hanc. I Chronicles 5:0 I Chronicles 5:1 Filii quoque Ruben primogeniti Israel (Ipse quippe fuit primogenitus eius: sed cum violasset thorum patris sui, data sunt primogenita eius filiis Ioseph filii Israel, et non est ille reputatus in primogenitum. I Chronicles 5:2 Porro Iudas, qui erat fortissimus inter fratres suos, de stirpe eius principes germinati sunt: primogenita autem reputata sunt Ioseph.) I Chronicles 5:3 filii ergo Ruben primogeniti Israel: Enoch, et Phallu, Esron, et Carmi. I Chronicles 5:4 Filii Ioel: Samia filius eius, Gog filius eius, Semei filius eius, I Chronicles 5:5 Micha filius eius, Reia filius eius, Baal filius eius, I Chronicles 5:6 Beera filius eius, quem captivum duxit Thelgathphalnasar rex Assyriorum, et fuit princeps in tribu Ruben. I Chronicles 5:7 Fratres autem eius, et universa cognatio eius, quando numerabantur per familias suas, habuerunt principes Iehiel, et Zachariam. I Chronicles 5:8 Porro Bala filius Azaz, filii Samma, filii Ioel, ipse habitavit in Aroer usque ad Nebo, et Beelmeon. I Chronicles 5:9 Contra orientalem quoque plagam habitavit usque ad introitum eremi, et flumen Euphraten. Multum quippe iumentorum numerum possidebant in Terra Galaad. I Chronicles 5:10 In diebus autem Saul praeliati sunt contra Agarenos, et interfecerunt illos, habitaveruntque pro eis in tabernaculis eorum, in omni plaga, quae respicit ad Orientem Galaad. I Chronicles 5:11 Filii vero Gad e regione eorum habitaverunt in Terra Basan usque Selcha: I Chronicles 5:12 Ioel in capite, et Saphan secundus: Ianai autem, et Saphat in Basan. I Chronicles 5:13 Fratres vero eorum secundum domos cognationum suarum, Michael, et Mosollam, et Sebe, et Iorai, et Iachan, et Zie, et Heber, septem. I Chronicles 5:14 Hi filii Abihail, filii Huri, filii Iara, filii Galaad, filii Michael, filii Iesesi, filii Ieddo, filii Buz. I Chronicles 5:15 Fratres quoque filii Abdiel, filii Guni, princeps domus in familiis suis. I Chronicles 5:16 Et habitaverunt in Galaad, et in Basan, et in viculis eius, et in cunctis suburbanis Saron, usque ad terminos. I Chronicles 5:17 Omnes hi, numerati sunt in diebus Ioathan regis Iuda, et in diebus Ieroboam regis Israel. I Chronicles 5:18 Filii Ruben, et Gad, et dimidiae tribus Manasse viri bellatores, scuta portantes, et gladios, et tendentes arcum, eruditique ad praelia quadragintaquattuor millia, et septingenti sexaginta procedentes ad pugnam. I Chronicles 5:19 Dimicaverunt contra Agarenos: Ituraei vero, et Naphis, et Nodab I Chronicles 5:20 praebuerunt eis auxilium. Traditique sunt in manus eorum Agareni, et universi, qui fuerant cum eis, quia Deum invocaverunt cum praeliarentur: et exaudivit eos, eo quod credidissent in eum. I Chronicles 5:21 Ceperuntque omnia quae possederant, camelorum quinquaginta millia, et ovium ducenta quinquaginta millia, et asinos duo millia, et animas hominum centum millia. I Chronicles 5:22 Vulnerati autem multi corruerunt: fuit enim bellum Domini. Habitaveruntque pro eis usque ad transmigrationem. I Chronicles 5:23 Filii quoque dimidiae tribus Manasse possederunt terram a finibus Basan usque Baal, Hermon, et Sanir, et montem Hermon, ingens quippe numerus erat. I Chronicles 5:24 Et hi fuerunt principes domus cognationis eorum, Epher, et Iesi, et Eliel, et Ezriel, et Ieremia, et Odoia, et Iediel viri fortissimi et potentes, et nominati duces in familiis suis. I Chronicles 5:25 Reliquerunt autem Deum patrum suorum, et fornicati sunt post deos populorum terrae, quos abstulit Deus coram eis. I Chronicles 5:26 et suscitavit Deus Israel spiritum Phul regis Assyriorum, et spiritum Thelgathphalnasar regis Assur: et transtulit Ruben, et Gad, et dimidiam tribum Manasse, et adduxit eos in Lahela, et in Habor, et Ara, et fluvium Gozan, usque ad diem hanc. I Chronicles 6:0 I Chronicles 6:1 Filii Levi: Gerson, Caath, et Merari. I Chronicles 6:2 Filii Caath: Amram, Isaar, Hebron, et Oziel. I Chronicles 6:3 Filii Amram: Aaron, Moyses, et Maria: Filii Aaron: Nadab et Abiu, Eleazar, et Ithamar. I Chronicles 6:4 Eleazar genuit Phinees, et Phinees genuit Abisue, I Chronicles 6:5 Abisue vero genuit Bocci, et Bocci genuit Ozi. I Chronicles 6:6 Ozi genuit Zaraiam, et Zaraias genuit Meraioth. I Chronicles 6:7 Porro Meraioth genuit Amariam, et Amarias genuit Achitob. I Chronicles 6:8 Achitob genuit Sadoc, et Sadoc genuit Achimaas, I Chronicles 6:9 Achimaas genuit Azariam, Azarias genuit Iohanan, I Chronicles 6:10 Iohanan genuit Azariam. ipse est qui sacerdotio functus est in domo, quam aedificavit Salomon in Ierusalem. I Chronicles 6:11 Genuit autem Azarias Amariam, et Amarias genuit Achitob, I Chronicles 6:12 Achitob genuit Sadoc, et Sadoc genuit Sellum, I Chronicles 6:13 Sellum genuit Helciam, et Helcias genuit Azariam, I Chronicles 6:14 Azarias genuit Saraiam, et Saraias genuit Iosedec. I Chronicles 6:15 Porro Iosedec egressus est, quando transtulit Dominus Iudam, et Ierusalem per manus Nabuchodonosor. I Chronicles 6:16 Filii ergo Levi: Gersom, Caath, et Merari. I Chronicles 6:17 Et haec nomina filiorum Gersom: Lobni, et Semei. I Chronicles 6:18 Filii Caath: Amram, et Isaar, et Hebron, et Oziel. I Chronicles 6:19 Filii Merari: Moholi et Musi. Hae autem cognationes Levi secundum familias eorum. I Chronicles 6:20 Gersom, Lobni filius eius, Iahath filius eius, Zamma filius eius, I Chronicles 6:21 Ioah filius eius, Addo filius eius, Zara filius eius, Iethrai filius eius. I Chronicles 6:22 Filii Caath, Aminadab filius eius, Core filius eius, Asir filius eius, I Chronicles 6:23 Elcana filius eius, Abiasaph filius eius, Asir filius eius. I Chronicles 6:24 Thahath filius eius, Uriel filius eius, Ozias filius eius, Saul filius eius. I Chronicles 6:25 Filii Elcana, Amasai et Achimoth I Chronicles 6:26 et Elcana: Filii Elcana: Sophai filius eius, Nahath filius eius, I Chronicles 6:27 Eliab filius eius, Ieroham filius eius, Elcana filius eius. I Chronicles 6:28 Filii Samuel primogenitus Vasseni, et Ahaia. I Chronicles 6:29 Filii autem Merari, Moholi: Lobni filius eius, Semei filius eius, Oza filius eius, I Chronicles 6:30 Sammaa filius eius, Haggia filius eius, Asaia filius eius. I Chronicles 6:31 Isti sunt, quos constituit David super cantores domus Domini, ex quo collocata est arca: I Chronicles 6:32 et ministrabant coram tabernaculo testimonii, canentes donec aedificaret Salomon domum Domini in Ierusalem: stabant autem iuxta ordinem suum in ministerio. I Chronicles 6:33 Hi vero sunt, qui assistebant cum filiis suis, de filiis Caath, Hemam cantor filius Ioel, filii Samuel, I Chronicles 6:34 filii Elcana, filii Ieroham, filii Eliel, filii Thohu, I Chronicles 6:35 filii Suph, filii Elcana, filii Mahath, filii Amasai, I Chronicles 6:36 filii Elcana, filii Iohel, filii Azariae, filii Sophoniae, I Chronicles 6:37 filii Thahath, filii Asir, filii Abiasaph, filii Core, I Chronicles 6:38 filii Isaar, filii Caath, filii Levi, filii Israel. I Chronicles 6:39 Et frater eius Asaph, qui stabat a dextris eius, Asaph filius Barachiae, filii Samaa, I Chronicles 6:40 filii Michael, filii Basaiae, filii Melchiae, I Chronicles 6:41 filii Athanai, filii Zara, filii Adaia, I Chronicles 6:42 filii Ethan, filii Zamma, filii Semei, I Chronicles 6:43 filii Ieth, filii Gersom, filii Levi. I Chronicles 6:44 Filii autem Merari fratres eorum, ad sinistram, Ethan filius Cusi, filii Abdi, filii Maloch, I Chronicles 6:45 filii Hasabiae, filii Amasiae, filii Helciae, I Chronicles 6:46 filii Amasai, filii Boni, filii Somer, I Chronicles 6:47 filii Moholi, filii Musi, filii Merari, filii Levi. I Chronicles 6:48 Fratres quoque eorum Levitae, qui ordinati sunt in cunctum ministerium tabernaculi domus Domini. I Chronicles 6:49 Aaron vero, et filii eius adolebant incensum super altare holocausti, et super altare thymiamatis, in omne opus Sancti sanctorum: et ut precarentur pro Israel iuxta omnia, quae praeceperat Moyses servus Dei. I Chronicles 6:50 Hi sunt autem filii Aaron: Eleazar filius eius, Phinees filius eius, Abisue filius eius, I Chronicles 6:51 Bocci filius eius, Ozi filius eius, Zarahia filius eius, I Chronicles 6:52 Meraioth filius eius, Amarias filius eius, Achitob filius eius, I Chronicles 6:53 Sadoc filius eius, Achimaas filius eius. I Chronicles 6:54 Et haec habitacula eorum per vicos atque confinia, filiorum scilicet Aaron, iuxta cognationes Caathitarum: ipsis enim sorte contigerant. I Chronicles 6:55 Dederunt igitur eis Hebron in terra Iuda, et suburbana eius per circuitum: I Chronicles 6:56 agros autem civitatis, et villas, Caleb filio Iephone. I Chronicles 6:57 Porro filiis Aaron dederunt civitates ad confugiendum Hebron, et Lobna, et suburbana eius, I Chronicles 6:58 Iether quoque, et Esthemo cum suburbanis suis, sed et Helon, et Dabir cum suburbanis suis, I Chronicles 6:59 Asan quoque, et Bethsemes, et suburbana earum. I Chronicles 6:60 De tribu autem Beniamin, Gabee et suburbana eius, et Almath cum suburbanis suis, Anathoth quoque cum suburbanis suis. omnes civitates, tredecim, per cognationes suas. I Chronicles 6:61 Filiis autem Caath residuis de cognatione sua dederunt ex dimidia tribu Manasse in possessionem urbes decem. I Chronicles 6:62 Porro filiis Gersom per cognationes suas de tribu Issachar, et de tribu Asser, et de tribu Nephthali, et de tribu Manasse in Basan, urbes tredecim. I Chronicles 6:63 Filiis autem Merari per cognationes suas de tribu Ruben, et de tribu Gad, et de tribu Zabulon, dederunt sorte civitates duodecim. I Chronicles 6:64 Dederunt quoque filii Israel Levitis civitates, et suburbana earum: I Chronicles 6:65 dederuntque per sortem, ex tribu filiorum Iuda, et ex tribu filiorum Simeon, et ex tribu filiorum Beniamin urbes has, quas vocaverunt nominibus suis, I Chronicles 6:66 et his, qui erant de cognatione filiorum Caath, fueruntque civitates in terminis eorum de tribu Ephraim. I Chronicles 6:67 Dederunt ergo eis urbes ad confugiendum, Sichem cum suburbanis suis in monte Ephraim, et Gazer cum suburbanis suis, I Chronicles 6:68 Iecmaam quoque cum suburbanis suis, et Bethoron similiter, I Chronicles 6:69 necnon et Helon cum suburbanis suis, et Gethremmon in eundem modum. I Chronicles 6:70 Porro ex dimidia tribu Manasse, Aner et suburbana eius, Balaam et suburbana eius: his videlicet, qui de cognatione filiorum Caath reliqui erant. I Chronicles 6:71 Filiis autem Gersom de cognatione dimidiae tribus Manasse Gaulon in Basan, et suburbana eius, et Astaroth cum suburbanis suis. I Chronicles 6:72 De tribu Issachar, Cedes et suburbanis suis, et Dabereth cum suburbanis suis, I Chronicles 6:73 Ramoth quoque et suburbana eius, et Anem cum suburbanis suis. I Chronicles 6:74 De tribu vero Aser: Masal cum suburbanis suis, et Abdon similiter, I Chronicles 6:75 Asach quoque et suburbana eius, et Rohob cum suburbanis suis. I Chronicles 6:76 Porro de tribu Nephthali, Cedes in Galilaea et suburbana eius, Hamon cum suburbanis suis, et Cariathaim, et suburbana eius. I Chronicles 6:77 Filiis autem Merari residuis: de tribu Zabulon, Remmono et suburbana eius, et Thabor cum suburbanis sus: I Chronicles 6:78 trans Iordanem quoque ex adverso Iericho contra Orientem Iordanis, de tribu Ruben, Bosor in solitudine cum suburbanis suis, et Iassa cum suburbanis suis, I Chronicles 6:79 Cademoth quoque et suburbana eius, et Mephaat cum suburbanis suis. I Chronicles 6:80 Necnon et de tribu Gad, Ramoth in Galaad et suburbana eius, et Manaim cum suburbanis suis, I Chronicles 6:81 sed et Hesebon cum suburbanis suis, et Iezer cum suburbanis suis. I Chronicles 7:0 I Chronicles 7:1 Porro filii Issachar: Thola, et Phua, Iasub, et Simeron, quattuor. I Chronicles 7:2 Filii Thola: Ozi et Raphaia, et Ieriel, et Iemai, et Iebsem, et Samuel, principes per domos cognationum suarum. De stirpe Thola viri fortissimi numerati sunt in diebus David, viginti duo millia sexcenti. I Chronicles 7:3 Filii Ozi: Izrahia, de quo nati sunt Michael, et Obadia, et Ioel, et Iesia, quinque omnes principes. I Chronicles 7:4 Cumque eis per familias, et populos suos, accincti ad praelium, viri fortissimi, triginta sex millia: multas enim habuerunt uxores, et filios. I Chronicles 7:5 Fratres quoque eorum per omnem cognationem Issachar robustissimi ad pugnandum, octoginta septem millia numerati sunt. I Chronicles 7:6 Filii Beniamin: Bela, et Bechor, et Iadihel, tres. I Chronicles 7:7 Filii Bela: Esbon, et Ozi, et Oziel, et Ierimoth, et Urai, quinque principes familiarum, et ad pugnandum robustissimi: numerus autem eorum, viginti duo millia et triginta quattuor. I Chronicles 7:8 Porro filii Bechor: Zamira, et Ioas, et Eliezer, et Elioenai, et Amri, et Ierimoth, et Abia, et Anathoth, et Almath: omnes hi, filii Bechor. I Chronicles 7:9 Numerati sunt autem per familias suas principes cognationum suarum ad bella fortissimi, viginti millia et ducenti. I Chronicles 7:10 Porro filii Iadihel: Balan. Filii autem Balan: Iehus, et Beniamin, et Aod, et Chanana, et Zethan, et Tharsis, et Ahisahar. I Chronicles 7:11 omnes hi filii Iadihel, principes cognationum suarum, viri fortissimi, decem et septem millia, et ducenti ad praelium procedentes. I Chronicles 7:12 Sepham quoque, et Hapham filii Hir: et Hasim filii Aher. I Chronicles 7:13 Filii autem Nephthali: Iaziel, et Guni, et Ieser, et Sellum, filii Bala. I Chronicles 7:14 Porro filius Manasse, Esriel: concubinaque eius Syra peperit Machir patrem Galaad. I Chronicles 7:15 Machir autem accepit uxorem filiis suis Happhim, et Saphan: et habuit sororem nomine Maacha: nomen autem secundi, Salphaad, nataeque sunt Salphaad filiae. I Chronicles 7:16 et peperit Maacha uxor Machir filium, vocavitque nomen eius Phares: porro nomen fratris eius, Sares: et filii eius, Ulam, et Recen. I Chronicles 7:17 Filius autem Ulam, Badan. hi sunt filii Galaad, filii Machir, filii Manasse. I Chronicles 7:18 Soror autem eius Regina peperit Virumdecorum, et Abiezer, et Mohola. I Chronicles 7:19 Erant autem filii Semida, Ahin, et Sechem, et Leci, et Aniam. I Chronicles 7:20 Filii autem Ephraim: Suthala, Bared filius eius, Thahath filius eius, Elada filius eius, Thahath filius eius, huius filius Zabad, I Chronicles 7:21 et huius filius Suthula, et huius filius Ezer et Elad: occiderunt autem eos viri Geth indigenae, quia descenderant ut invaderent possessiones eorum. I Chronicles 7:22 Luxit igitur Ephraim pater eorum multis diebus, et venerunt fratres eius ut consolarentur eum. I Chronicles 7:23 Ingressusque est ad uxorem suam: quae concepit, et peperit filium, et vocavit nomen eius Beria, eo quod in malis domus eius ortus esset: I Chronicles 7:24 filia autem eius fuit Sara, quae aedificavit Bethoron inferiorem et superiorem, et Ozensara. I Chronicles 7:25 Porro filius eius Rapha, et Reseph, et Thale, de quo natus est Thaan, I Chronicles 7:26 qui genuit Laadan: huius quoque filius Ammiud, qui genuit Elisama, I Chronicles 7:27 de quo ortus est Nun, qui habuit filium Iosue. I Chronicles 7:28 Possessio autem eorum et habitatio, Bethel cum filiabus suis, et contra orientem Noran ac Occidentalem plagam Gazer et filiae eius, Sichem quoque cum filiabus suis, usque ad Asa cum filiabus eius. I Chronicles 7:29 Iuxta filios quoque Manasse Bethsan et filias eius, Thanach et filias eius, Mageddo et filias eius: Dor et filias eius: in his habitaverunt filii Ioseph, filii Israel. I Chronicles 7:30 Filii Aser: Iemna, et Iesua, et Iessui, et Baria, et Sara soror eorum. I Chronicles 7:31 Filii autem Baria: Heber, et Melchiel: ipse est pater Barsaith. I Chronicles 7:32 Heber autem genuit Iephlat, et Somer, et Hotham, et Suaa sororem eorum. I Chronicles 7:33 Filii Iephlat: Phosech, et Chamaal, et Asoth: hi filii Iephlat. I Chronicles 7:34 Porro filii Somer: Ahi, et Roaga, et Haba, et Aram. I Chronicles 7:35 Filii autem Helem fratris eius: Supha, et Iemna, et Selles, et Amal. I Chronicles 7:36 Filii Supha: Sue, Harnapher, et Sual, et Beri, et Iamra, I Chronicles 7:37 Bosor, et Hod, et Samma, et Salusa, et Iethran, et Bera. I Chronicles 7:38 Filii Iether: Iephone, et Phaspha, et Ara. I Chronicles 7:39 Filii autem Olla: Aree, et Haniel, et Resia. I Chronicles 7:40 Omnes hi filii Aser, principes cognationum, electi atque fortissimi duces ducum: numerus autem eorum aetatis, quae apta esset ad bellum, viginti sex millia. I Chronicles 8:0 I Chronicles 8:1 Beniamin autem genuit Bale primogenitum suum, Asbel secundum, Ahara tertium, I Chronicles 8:2 Nohaa quartum, et Rapha quintum. I Chronicles 8:3 Fueruntque filii Bale: Addar, et Gera, et Abiud, I Chronicles 8:4 Abisue quoque et Naaman, et Ahoe, I Chronicles 8:5 sed et Gera, et Sephuphan, et Huram. I Chronicles 8:6 Hi sunt filii Ahod, principes cognationum habitantium in Gabaa, qui translati sunt in Manahath. I Chronicles 8:7 Naaman autem, et Achia, et Gera ipse transtulit eos, et genuit Osa, et Ahiud. I Chronicles 8:8 Porro Saharaim genuit in regione Moab, postquam dimisit Husim, et Bara uxores suas. I Chronicles 8:9 Genuit autem de Hodes uxore sua Iobab, et Sebia, et Mosa, et Molchom, I Chronicles 8:10 Iehus quoque, et Sechia, et Marma. hi sunt filii eius principes in familiis suis. I Chronicles 8:11 Mehusim vero genuit Abitob, et Elphaal. I Chronicles 8:12 Porro filii Elphaal: Heber, et Misaam, et Samad: hic aedificavit Ono, et Lod, et filias eius. I Chronicles 8:13 Baria autem, et Sama principes cognationum habitantium in Aialon: hi fugaverunt habitatores Geth. I Chronicles 8:14 Et Ahio, et Sesac, et Ierimoth, I Chronicles 8:15 et Zabadia, et Arod, et Heder, I Chronicles 8:16 Michael quoque, et Iespha, et Ioha filii Baria. I Chronicles 8:17 Et Zabadia, et Mosollam, et Hezeci, et Heber, I Chronicles 8:18 et Iesamari, et Iezlia, et Iobab filii Elphaal, I Chronicles 8:19 et Iacim, et Zechri, et Zabdi, I Chronicles 8:20 et Elioenai, et Selethai, et Eliel, I Chronicles 8:21 et Adaia, et Baraia, et Samarath filii Semei. I Chronicles 8:22 Et Iespham, et Heber, et Eliel, I Chronicles 8:23 et Abdon, et Zechri, et Hanan, I Chronicles 8:24 et Hanania, et Aelam, et Anathothia, I Chronicles 8:25 et Iephdaia, et Phanuel filii Sesac. I Chronicles 8:26 et Samsari, et Sohoria, et Otholia, I Chronicles 8:27 et Iersia, et Elia, et Zechri, filii Ieroham. I Chronicles 8:28 hi patriarchae, et cognationum principes, qui habitaverunt in Ierusalem. I Chronicles 8:29 In Gabaon autem habitaverunt Abigabaon, et nomen uxoris eius Maacha: I Chronicles 8:30 filiusque eius primogenitus Abdon, et Sur, et Cis, et Baal, et Nadab. I Chronicles 8:31 Gedor quoque, et Ahio, et Zacher, et Macelloth: I Chronicles 8:32 et Macelloth genuit Samaa: habitaveruntque ex adverso fratrum suorum in Ierusalem cum fratribus suis. I Chronicles 8:33 Ner autem genuit Cis, et Cis genuit Saul. Porro Saul genuit Ionathan, et Melchisua, et Abinadab, et Esbaal. I Chronicles 8:34 Filius autem Ionathan, Meribbaal: et Meribbaal genuit Micha. I Chronicles 8:35 Filii Micha, Phithon, et Melech, et Tharaa, et Ahaz. I Chronicles 8:36 et Ahaz genuit Ioada: et Ioada genuit Alamath, et Azmoth, et Zamri: porro Zamri genuit Mosa, I Chronicles 8:37 et Mosa genuit Banaa, cuius filius fuit Rapha, de quo ortus est Elasa, qui genuit Asel. I Chronicles 8:38 Porro Asel sex filii fuerunt his nominibus, Ezricam, Bocru, Ismahel, Saria, Obdia, et Hanan. omnes hi filii Asel. I Chronicles 8:39 Filii autem Esec fratris eius, Ulam primogenitus, et Iehus secundus, et Eliphalet tertius. I Chronicles 8:40 Fueruntque filii Ulam viri robustissimi, et magno robore tendentes arcum: et multos habentes filios ac nepotes, usque ad centum quinquaginta millia. Omnes hi, filii Beniamin. I Chronicles 9:0 I Chronicles 9:1 Universus ergo Israel dinumeratus est: et summa eorum scripta est in Libro regum Israel, et Iuda: translatique sunt in Babylonem propter delictum suum. I Chronicles 9:2 Qui autem habitaverunt primi in possessionibus, et in urbibus suis: Israel, et Sacerdotes, et Levitae, et Nathinaei. I Chronicles 9:3 Commorati sunt in Ierusalem de filiis Iuda, et de filiis Beniamin, de filiis quoque Ephraim, et Manasse. I Chronicles 9:4 Othei filius Ammiud, filii Amri, filii Omrai, filii Bonni, de filiis Phares filii Iuda. I Chronicles 9:5 Et de Siloni: Asaia primogenitus, et filii eius. I Chronicles 9:6 De filiis autem Zara: Iehuel, et fratres eorum, sexcenti nonaginta. I Chronicles 9:7 Porro de filiis Beniamin: Salo filius Mosollam, filii Oduia, filii Asana: I Chronicles 9:8 et Iobania filius Ieroham: et Ela filius Ozi, filii Mochori: et Mosollam filius Saphatiae, filii Rahuel, filii Iebaniae, I Chronicles 9:9 et fratres eorum per familias suas, nongenti quinquaginta sex. Omnes hi, principes cognationum per domos patrum suorum. I Chronicles 9:10 De sacerdotibus autem: Iedaia, Ioiarib, et Iachin: I Chronicles 9:11 Azarias quoque filius Helciae, filii Mosollam, filii Sadoc, filii Maraioth, filii Achitob, pontifex domus Dei. I Chronicles 9:12 Porro Adaias filius Ieroham, filii Phassur, filii Melchiae: et Maasai filius Adiel, filii Iezra, filii Mosollam, filii Mosollamith, filii Emmer. I Chronicles 9:13 fratres quoque eorum principes per familias suas, mille septingenti sexaginta, fortissimi robore ad faciendum opus ministerii in domo Dei. I Chronicles 9:14 De Levitis autem: Semeia filius Hassub filii Ezricam, filii Hasebia de filiis Merari. I Chronicles 9:15 Bacbacar quoque carpentarius, et Galal, et Mathania filius Micha, filii Zechri, filii Asaph: I Chronicles 9:16 et Obdia filius Semeiae, filii Galal, filii Idithun: et Barachia filius Asa, filii Elcana, qui habitavit in atriis Netophati. I Chronicles 9:17 Ianitores autem: Sellum, et Accub, et Telmon, et Ahimam: et frater eorum Sellum princeps, I Chronicles 9:18 usque ad illud tempus, in porta regis ad orientem, observabant per vices suas de filiis Levi. I Chronicles 9:19 Sellum vero filius Core filii Abiasaph, filii Core, cum fratribus suis, et domo patris sui, hi sunt Coritae super opera ministerii, custodes vestibulorum tabernaculi: et familiae eorum per vices castrorum Domini custodientes introitum. I Chronicles 9:20 Phinees autem filius Eleazari, erat dux eorum coram Domino. I Chronicles 9:21 Porro Zacharias filius Mosollamia, ianitor portae tabernaculi testimonii. I Chronicles 9:22 Omnes hi electi in ostiarios per portas, ducenti duodecim: et descripti in villis propriis: quos constituerunt David, et Samuel Videns, in fide sua I Chronicles 9:23 tam ipsos, quam filios eorum in ostiis domus Domini, et in tabernaculo vicibus suis. I Chronicles 9:24 Per quattuor ventos erant ostiarii: id est ad Orientem, et ad Occidentem, et ad Aquilonem, et ad Austrum. I Chronicles 9:25 Fratres autem eorum in viculis morabantur, et veniebant in sabbatis suis de tempore usque ad tempus. I Chronicles 9:26 His quattuor Levitis creditus erat omnis numerus ianitorum, et erant super exedras, et thesauros domus Domini. I Chronicles 9:27 Per gyrum quoque templi Domini morabantur in custodiis suis: ut cum tempus fuisset, ipsi mane aperirent fores. I Chronicles 9:28 De horum grege erant et super vasa ministerii: ad numerum enim et inferebantur vasa, et efferebantur. I Chronicles 9:29 De ipsis et qui credita habebant utensilia sanctuarii, praeerant similae, et vino, et oleo, et thuri, et aromatibus. I Chronicles 9:30 Filii autem sacerdotum unguenta ex aromatibus conficiebant. I Chronicles 9:31 Et Mathathias Levites primogenitus Sellum Coritae, praefectus erat eorum, quae in sartagine frigebantur. I Chronicles 9:32 Porro de filiis Caath fratribus eorum, super panes erant propositionis, ut semper novos per singula sabbata praepararent. I Chronicles 9:33 Hi sunt principes cantorum per familias Levitarum, qui in exedris morabantur, ut die ac nocte iugiter suo ministerio deservirent. I Chronicles 9:34 Capita Levitarum, per familias suas principes, manserunt in Ierusalem. I Chronicles 9:35 In Gabaon autem commorati sunt pater Gabaon Iehiel, et nomen uxoris eius Maacha. I Chronicles 9:36 Filius primogenitus eius Abdon, et Sur, et Cis, et Baal, et Ner, et Nadab, I Chronicles 9:37 Gedor quoque, et Ahio, et Zacharias, et Macelloth. I Chronicles 9:38 Porro Macelloth genuit Samaan: isti habitaverunt e regione fratrum suorum in Ierusalem, cum fratribus suis. I Chronicles 9:39 Ner autem genuit Cis: et Cis genuit Saul: et Saul genuit Ionathan, et Melchisua, et Abinadab, et Esbaal. I Chronicles 9:40 Filius autem Ionathan, Meribbaal: et Meribbaal genuit Micha. I Chronicles 9:41 Porro filii Micha, Phithon, et Melech, et Tharaa, et Ahaz. I Chronicles 9:42 Ahaz autem genuit Iara, et Iara genuit Alamath, et Azmoth, et Zamri. Zamri autem genuit Mosa. I Chronicles 9:43 Mosa vero genuit Banaa: cuius filius Raphaia, genuit Elasa: de quo ortus est Asel. I Chronicles 9:44 Porro Asel sex filios habuit his nominibus, Ezricam, Bocru, Ismahel, Saria, Obdia, Hanan. hi sunt filii Asel. I Chronicles 10:0 I Chronicles 10:1 Philisthiim autem pugnabant contra Israel, fugeruntque viri Israel Palaesthinos, et ceciderunt vulnerati in monte Gelboe. I Chronicles 10:2 Cumque appropinquassent Philisthaei persequentes Saul, et filios eius, percusserunt Ionathan, et Abinadab, et Melchisua filios Saul. I Chronicles 10:3 Et aggravatum est praelium contra Saul, inveneruntque eum sagittarii, et vulneraverunt iaculis. I Chronicles 10:4 Et dixit Saul ad armigerum suum: Evagina gladium tuum, et interfice me: ne forte veniant incircumcisi isti, et illudant mihi. Noluit autem armiger eius hoc facere, timore perterritus: arripuit ergo Saul ensem, et irruit in eum. I Chronicles 10:5 Quod cum vidisset armiger eius, videlicet mortuum esse Saul, irruit etiam ipse in gladium suum, et mortuus est. I Chronicles 10:6 Interiit ergo Saul, et tres filii eius, et omnis domus illius pariter concidit. I Chronicles 10:7 Quod cum vidissent viri Israel, qui habitabant in campestribus, fugerunt: et Saul ac filiis eius mortuis, dereliquerunt urbes suas, et huc illucque dispersi sunt: veneruntque Philisthiim, et habitaverunt in eis. I Chronicles 10:8 Die igitur altero detrahentes Philisthiim spolia caesorum, invenerunt Saul, et filios eius iacentes in monte Gelboe. I Chronicles 10:9 Cumque spoliassent eum, et amputassent caput, armisque nudassent, miserunt in terram suam, ut circumferretur, et ostenderetur idolorum templis, et populis: I Chronicles 10:10 arma autem eius consecraverunt in fano dei sui, et caput affixerunt in templo Dagon. I Chronicles 10:11 Hoc cum audissent viri Iabes Galaad, omnia scilicet quae Philisthiim fecerant super Saul, I Chronicles 10:12 consurrexerunt singuli virorum fortium, et tulerunt cadavera Saul et filiorum eius: attuleruntque ea in Iabes, et sepelierunt ossa eorum subter quercum, quae erat in Iabes, et ieiunaverunt septem diebus. I Chronicles 10:13 Mortuus est ergo Saul propter iniquitates suas, eo quod praevaricatus sit mandatum Domini quod praeceperat, et non custodierit illud: sed insuper etiam pythonissam consuluerit, I Chronicles 10:14 nec speraverit in Domino: propter quod interfecit eum, et transtulit regnum eius ad David filium Isai. I Chronicles 11:0 I Chronicles 11:1 Congregatus est igitur omnis Israel ad David in Hebron, dicens: Os tuum sumus, et caro tua. I Chronicles 11:2 Heri quoque, et nudiustertius cum adhuc regnaret Saul, tu eras qui educebas, et introducebas Israel: tibi enim dixit Dominus Deus tuus: Tu pasces populum meum Israel, et tu eris princeps super eum. I Chronicles 11:3 Venerunt ergo omnes maiores natu Israel ad regem in Hebron, et iniit David cum eis foedus coram Domino: unxeruntque eum regem super Israel, iuxta sermonem Domini, quem locutus est in manu Samuel. I Chronicles 11:4 Abiit quoque David, et omnis Israel in Ierusalem. haec est Iebus, ubi erant Iebusaei habitatores terrae. I Chronicles 11:5 Dixeruntque qui habitabant in Iebus ad David: Non ingredieris huc. Porro David cepit arcem Sion, quae est Civitas David, I Chronicles 11:6 dixitque: Omnis qui percusserit Iebusaeum in primis, erit princeps et dux. Ascendit igitur primus Ioab filius Sarviae, et factus est princeps. I Chronicles 11:7 Habitavit autem David in arce, et idcirco appellata est Civitas David. I Chronicles 11:8 Aedificavitque urbem in circuitu a Mello usque ad gyrum, Ioab autem reliqua urbis extruxit. I Chronicles 11:9 Proficiebatque David vadens et crescens, et Dominus exercituum erat cum eo. I Chronicles 11:10 Hi principes virorum fortium David, qui adiuverunt eum ut rex fieret super omnem Israel iuxta verbum Domini, quod locutus est ad Israel. I Chronicles 11:11 Et iste numerus robustorum David: Iesbaam filius Hachamoni princeps inter triginta: iste levavit hastam suam super trecentos vulneratos una vice. I Chronicles 11:12 Et post eum Eleazar filius patrui eius Ahohites, qui erat inter tres potentes. I Chronicles 11:13 Iste fuit cum David in Phesdomim, quando Philisthiim congregati sunt ad locum illum in praelium: et erat ager regionis illius plenus hordeo, fugeratque populus a facie Philisthinorum. I Chronicles 11:14 Hi steterunt in medio agri, et defenderunt eum: cumque percussissent Philisthaeos, dedit Dominus salutem magnam populo suo. I Chronicles 11:15 Descenderunt autem tres de triginta principibus ad petram, in qua erat David, ad speluncam Odollam, quando Philisthiim fuerant castrametati in Valle raphaim. I Chronicles 11:16 Porro David erat in praesidio, et statio Philisthinorum in Bethlehem. I Chronicles 11:17 Desideravit igitur David, et dixit: O si quis daret mihi aquam de cisterna Bethlehem, quae est in porta. I Chronicles 11:18 Tres ergo isti per media castra Philisthinorum perrexerunt, et hauserunt aquam de cisterna Bethlehem, quae erat in porta, et attulerunt ad David ut biberet: qui noluit, sed magis libavit illam Domino, I Chronicles 11:19 dicens: Absit ut in conspectu Dei mei hoc faciam, et sanguinem istorum virorum bibam: quia in periculo animarum suarum attulerunt mihi aquam. Et ob hanc causam noluit bibere. haec fecerunt tres robustissimi. I Chronicles 11:20 Abisai quoque frater Ioab ipse erat princeps trium, et ipse levavit hastam suam contra trecentos vulneratos, et ipse erat inter tres nominatissimus, I Chronicles 11:21 et inter tres secundus inclytus, et princeps eorum: verumtamen usque ad tres primos non pervenerat. I Chronicles 11:22 Banaias filius Ioiadae viri robustissimi, qui multa opera perpetrarat, de Cabseel: ipse percussit duos ariel Moab: et ipse descendit, et interfecit leonem in media cisterna tempore nivis. I Chronicles 11:23 Et ipse percussit virum Aegyptium, cuius statura erat quinque cubitorum, et habebat lanceam ut liciatorium texentium: descendit igitur ad eum cum virga, et rapuit hastam, quam tenebat manu. et interfecit eum hasta sua. I Chronicles 11:24 Haec fecit Banaias filius Ioiadae, qui erat inter tres robustos nominatissimus, I Chronicles 11:25 inter triginta primus, verumtamen ad tres usque non pervenerat: posuit autem eum David ad auriculam suam. I Chronicles 11:26 Porro fortissimi viri in exercitu, Asahel frater Ioab, et Elchanan filius patrui eius de Bethlehem, I Chronicles 11:27 Sammoth Arorites, Helles Pharonites, I Chronicles 11:28 Ira filius Acces Thecuites, Abiezer Anathothites, I Chronicles 11:29 Sobbochai Husathites, Ilai Ahohites, I Chronicles 11:30 Maharai Netophathites, Heled filius Baana Netophathites, I Chronicles 11:31 Ethai filius Ribai de Gabaath filiorum Beniamin, Banaia Pharatonites, I Chronicles 11:32 Hurai de Torrente Gaas, Abiel Arbathites, Azmoth Bauramites, Eliaba Salabonites. I Chronicles 11:33 Filii Assem Gezonites, Ionathan filius Sage Ararites, I Chronicles 11:34 Ahiam filius Sachar Ararites, I Chronicles 11:35 Eliphal filius Ur, I Chronicles 11:36 Hepher Mecherathites, Ahia Phelonites, I Chronicles 11:37 Hesro Carmelites, Naarai filius Asbai, I Chronicles 11:38 Ioel frater Nathan, Mibahar filius Agarai. I Chronicles 11:39 Selec Ammonites, Naharai Berothites armiger Ioab filii Sarviae. I Chronicles 11:40 Ira Iethraeus, Gareb Iethraeus, I Chronicles 11:41 Urias Hethaeus, Zabad filius Oholi, I Chronicles 11:42 Adina filius Siza Rubenites princeps Rubenitarum, et cum eo triginta: I Chronicles 11:43 Hanan filius Maacha, et Iosaphat Mathanites, I Chronicles 11:44 Ozia Astarothites, Samma, et Iehiel filii Hotham Arorites, I Chronicles 11:45 Iedihel filius Samri, et Ioha frater eius Thosaites, I Chronicles 11:46 Eliel Mahumites, et Ieribai, et Iosaia filii Elnaem, et Iethma Moabites, Eliel, et Obed, et Iasiel de Masobia. I Chronicles 12:0 I Chronicles 12:1 Hi quoque venerunt ad David in Siceleg, cum adhuc fugeret Saul filium Cis, qui erant fortissimi et egregii pugnatores, I Chronicles 12:2 tendentes arcum, et utraque manu fundis saxa iacientes, et dirigentes sagittas: de fratribus Saul ex Beniamin. I Chronicles 12:3 Princeps Ahiecer, et Ioas filii Samaa Gabaathites, et Iaziel, et Phallet filii Azmoth, et Baracha, et Iehu Anathotites. I Chronicles 12:4 Samaias quoque Gabaonites fortissimus inter triginta et super triginta. Ieremias, et Ieheziel, et Iohanan, et Iezabad Gaderothites. I Chronicles 12:5 et Eluzai et Ierimuth, et Baalia, et Samaria, et Saphatia Haruphites. I Chronicles 12:6 Elcana, et Iesia, et Azareel, et Ioezer, et Iesbaam de Carehim: I Chronicles 12:7 Ioela quoque, et Zabadia filii Ieroham de Gedor. I Chronicles 12:8 Sed et de Gaddi transfugerunt ad David, cum lateret in deserto, viri robustissimi, et pugnatores optimi, tenentes clypeum et hastam: facies eorum quasi facies leonis, et veloces quasi capreae in montibus: I Chronicles 12:9 Ezer princeps, Obdias secundus, Eliab tertius, I Chronicles 12:10 Masmana quartus, Ieremias quintus, I Chronicles 12:11 Ethi sextus, Eliel septimus, I Chronicles 12:12 Iohanan octavus, Elzebad nonus, I Chronicles 12:13 Ieremias decimus, Machbanai undecimus. I Chronicles 12:14 hi de filiis Gad principes exercitus: novissimus centum militibus praeerat, et maximus, mille. I Chronicles 12:15 Isti sunt qui transierunt Iordanem mense primo, quando inundare consuevit super ripas suas: et omnes fugaverunt qui morabantur in vallibus ad orientalem plagam et occidentalem. I Chronicles 12:16 Venerunt autem et de Beniamin, et de Iuda ad praesidium, in quo morabatur David. I Chronicles 12:17 Egressusque est David obviam eis, et ait: Si pacifice venistis ad me ut auxiliemini mihi, cor meum iungatur vobis: si autem insidiamini mihi pro adversariis meis, cum ego iniquitatem in manibus non habeam, videat Deus patrum nostrorum, et iudicet. I Chronicles 12:18 Spiritus vero induit Amasai principem inter triginta, et ait: Tui sumus o David, et tecum fili Isai: pax, pax tibi, et pax adiutoribus tuis. te enim adiuvat Deus tuus. Suscepit ergo eos David, et constituit principes turmae. I Chronicles 12:19 Porro de Manasse transfugerunt ad David, quando veniebat cum Philisthiim adversus Saul, ut pugnaret: et non dimicavit cum eis. quia inito consilio remiserunt eum principes Philisthinorum, dicentes: Periculo capitis nostri revertetur ad dominum suum Saul. I Chronicles 12:20 Quando igitur reversus est in Siceleg, transfugerunt ad eum de Manasse, Ednas, et Iozabad, et Iedihel, et Michael, et Ednas, et Iozabad, et Eliu, et Salathi, principes militum in Manasse. I Chronicles 12:21 hi praebuerunt auxilium David adversus latrunculos: omnes enim erant viri fortissimi, et facti sunt principes in exercitu. I Chronicles 12:22 Sed et per singulos dies veniebant ad David ad auxiliandum ei, usque dum fieret grandis numerus, quasi exercitus Dei. I Chronicles 12:23 Iste quoque est numerus principum exercitus, qui venerunt ad David, cum esset in Hebron, ut transferrent regnum Saul ad eum, iuxta verbum Domini. I Chronicles 12:24 Filii Iuda portantes clypeum et hastam, sex millia octingenti expediti ad praelium. I Chronicles 12:25 De filiis Simeon virorum fortissimorum ad pugnandum, septem millia centum. I Chronicles 12:26 De filiis Levi, quattuor millia sexcenti. I Chronicles 12:27 Ioioda quoque princeps de stirpe Aaron, et cum eo tria millia septingenti. I Chronicles 12:28 Sadoc etiam puer egregiae indolis, et domus patris eius, principes viginti duo. I Chronicles 12:29 De filiis autem Beniamin fratribus Saul, tria millia: magna enim pars eorum adhuc sequebatur domum Saul. I Chronicles 12:30 Porro de filiis Ephraim viginti millia octingenti, fortissimi robore, viri nominati in cognationibus suis. I Chronicles 12:31 Et ex dimidia tribu Manasse, decem et octo millia, singuli per nomina sua venerunt ut constituerent regem David. I Chronicles 12:32 De filiis quoque Issachar viri eruditi, qui noverant singula tempora ad praecipiendum quid facere deberet Israel, principes ducenti: omnis autem reliqua tribus eorum consilium sequebatur. I Chronicles 12:33 Porro de Zabulon qui egrediebantur ad praelium, et stabant in acie instructi armis bellicis, quinquaginta millia venerunt in auxilium, non in corde duplici. I Chronicles 12:34 Et de Nephthali, principes mille: et cum eis instructi clypeo et hasta, triginta et septem millia. I Chronicles 12:35 De Dan etiam praeparati ad praelium, viginti octo millia sexcenti. I Chronicles 12:36 Et de Aser egredientes ad pugnam, et in acie provocantes, quadraginta millia. I Chronicles 12:37 Trans Iordanem autem de filiis Ruben, et de Gad, et dimidia parte tribus Manasse instructi armis bellicis, centum viginti millia. I Chronicles 12:38 Omnes isti viri bellatores expediti ad pugnandum, corde perfecto venerunt in Hebron, ut constituerent regem David super universum Israel: sed et omnes reliqui ex Israel, uno corde erant, ut rex fieret David. I Chronicles 12:39 Fueruntque ibi apud David tribus diebus comedentes et bibentes. praeparaverant enim eis fratres sui. I Chronicles 12:40 Sed et qui iuxta eos erant, usque ad Issachar, et Zabulon, et Nephthali, afferebant panes in asinis, et camelis, et mulis, et bobus ad vescendum: farinam, palathas, uvam passam, vinum, oleum, boves, arietes ad omnem copiam. gaudium quippe erat in Israel. I Chronicles 13:0 I Chronicles 13:1 Iniit autem consilium David cum tribunis, et centurionibus, et universis principibus, I Chronicles 13:2 et ait ad omnem coetum Israel: Si placet vobis: a Domino Deo nostro egreditur sermo, quem loquor: mittamus ad fratres nostros reliquos in universas regiones Israel, et ad Sacerdotes, et Levitas, qui habitant in suburbanis urbium, ut congregentur ad nos, I Chronicles 13:3 et reducamus arcam Dei nostri ad nos: non enim requisivimus eam in diebus Saul. I Chronicles 13:4 Et respondit universa multitudo ut ita fieret: placuerat enim sermo omni populo. I Chronicles 13:5 Congregavit ergo David cunctum Israel a Sihor Aegypti, usque dum ingrediaris Emath, ut adduceret arcam Dei de Cariathiarim. I Chronicles 13:6 Et ascendit David, et omnis vir Israel ad collem Cariathiarim, qui est in Iuda, ut afferret inde arcam Domini Dei sedentis super cherubim, ubi invocatum est nomen eius. I Chronicles 13:7 Imposueruntque arcam Dei super plaustrum novum, de domo Abinadab: Oza autem, et frater eius minabant plaustrum. I Chronicles 13:8 Porro David, et universus Israel ludebant coram Deo omni virtute in canticis, et in citharis, et psalteriis, et tympanis, et cymbalis, et tubis. I Chronicles 13:9 Cum autem pervenisset ad Aream Chidon, tetendit Oza manum suam, ut sustentaret arcam: bos quippe lasciviens paululum inclinaverat eam. I Chronicles 13:10 Iratus est itaque Dominus contra Ozam, et percussit eum, eo quod tetigisset arcam: et mortuus est ibi coram Domino. I Chronicles 13:11 Contristatusque est David, eo quod divisisset Dominus Ozam: vocavitque locum illum: Divisio Ozae usque in praesentem diem. I Chronicles 13:12 Et timuit Deum tunc temporis, dicens: Quo modo possum ad me introducere arcam Dei? I Chronicles 13:13 Et ob hanc causam non adduxit eam ad se, hoc est, in Civitatem David, sed avertit in domum Obededom Gethaei. I Chronicles 13:14 Mansit ergo arca Dei in domo Obededom tribus mensibus: et benedixit Dominus domui eius, et omnibus quae habebat. I Chronicles 14:0 I Chronicles 14:1 Misit quoque Hiram rex Tyri nuncios ad David, et ligna cedrina, et artifices parietum, lignorumque: ut aedificarent ei domum. I Chronicles 14:2 Cognovitque David eo quod confirmasset eum Dominus in regem super Israel, et sublevatum est regnum suum super populum eius Israel. I Chronicles 14:3 Accepit quoque David alias uxores in Ierusalem: genuitque filios, et filias. I Chronicles 14:4 Et haec nomina eorum, qui nati sunt ei in Ierusalem: Samua, et Sobab, Nathan, et Salomon, I Chronicles 14:5 Iebahar, et Elisua, et Eliphalet, I Chronicles 14:6 Noga quoque, et Napheg, et Iaphia, I Chronicles 14:7 Elisama, et Baaliada, et Eliphalet. I Chronicles 14:8 Audientes autem Philisthiim eo quod unctus esset David regem super universum Israel, ascenderunt omnes ut quaererent eum: quod cum audisset David, egressus est obviam eis. I Chronicles 14:9 Porro Philisthiim venientes, diffusi sunt in Valle Raphaim. I Chronicles 14:10 Consuluitque David Dominum, dicens: Si ascendam ad Philisthaeos, et si trades eos in manu mea? Et dixit ei Dominus: Ascende, et tradam eos in manu tua. I Chronicles 14:11 Cumque illi ascendissent in Baalpharasim, percussit eos ibi David, et dixit: Divisit Deus inimicos meos per manum meam, sicut dividuntur aquae: et idcirco vocatum est nomen illius loci Baalpharasim. I Chronicles 14:12 Dereliqueruntque ibi deos suos, quos David iussit exuri. I Chronicles 14:13 Alia etiam vice Philisthiim irruerunt, et diffusi sunt in valle. I Chronicles 14:14 Consuluitque rursum David Deum, et dixit ei Deus: Non ascendas post eos, recede ab eis, et venies contra illos ex adverso pyrorum. I Chronicles 14:15 Cumque audieris sonitum gradientis in cacumine pyrorum, tunc egredieris ad bellum. Egressus est enim Deus ante te, ut percutiat castra Philisthiim. I Chronicles 14:16 Fecit ergo David sicut praeceperat ei Deus, et percussit castra Philisthinorum, de Gabaon usque Gazera. I Chronicles 14:17 Divulgatumque est nomen David in universis regionibus, et Dominus dedit pavorem eius super omnes gentes. I Chronicles 15:0 I Chronicles 15:1 Fecit quoque sibi domos in Civitate David: et aedificavit locum arcae Dei, tetenditque ei tabernaculum. I Chronicles 15:2 Tunc dixit David: illicitum est ut a quocumque portetur arca Dei nisi a Levitis, quos elegit Dominus ad portandum eam, et ad ministrandum sibi usque in aeternum. I Chronicles 15:3 Congregavitque universum Israel in Ierusalem, ut afferretur arca Dei in locum suum, quem praeparaverat ei. I Chronicles 15:4 Necnon et filios Aaron, et Levitas. I Chronicles 15:5 de filiis Caath, Uriel princeps fuit, et fratres eius centum viginti. I Chronicles 15:6 De filiis Merari, Asaia princeps: et fratres eius ducenti viginti. I Chronicles 15:7 De filiis Gersom, Ioel princeps; et fratres eius centum triginta. I Chronicles 15:8 De filiis Elisaphan, Semeias princeps, et fratres eius ducenti. I Chronicles 15:9 De filiis Hebron, Eliel princeps; et fratres eius octoginta. I Chronicles 15:10 De filiis Oziel, Aminadab princeps: et fratres eius centum duodecim. I Chronicles 15:11 Vocavitque David Sadoc, et Abiathar Sacerdotes, et Levitas, Uriel, Asaiam, Ioel, Semeiam, Eliel, et Aminadab: I Chronicles 15:12 et dixit ad eos: Vos qui estis principes familiarum Leviticarum, sanctificamini cum fratribus vestris, et afferte arcam Domini Dei Israel ad locum, qui ei praeparatus est: I Chronicles 15:13 ne ut a principio, quia non eratis praesentes, percussit nos Dominus; sic et nunc fiat, illicitum quid nobis agentibus. I Chronicles 15:14 Sanctificati sunt ergo Sacerdotes, et Levitae, ut portarent arcam Domini Dei Israel. I Chronicles 15:15 Et tulerunt filii Levi arcam Dei, sicut praeceperat Moyses iuxta verbum Domini humeris suis in vectibus. I Chronicles 15:16 Dixitque David principibus Levitarum, ut constituerent de fratribus suis cantores in organis musicorum, nablis videlicet, et lyris, et cymbalis, ut resonaret in excelsis sonitus laetitiae. I Chronicles 15:17 Constitueruntque Levitas: Heman filium Ioel, et de fratribus eius Asaph filium Barachiae: de filiis vero Merari, fratribus eorum: Ethan filium Casaiae. I Chronicles 15:18 Et cum eis fratres eorum: in secundo ordine, Zachariam, et Ben, et Iaziel, et Semiramoth, et Iahiel, et Ani, Eliab, et Banaiam, et Maasiam, et Mathathiam, et Eliphalu, et Maceniam, et Obededom, et Iehiel, ianitores. I Chronicles 15:19 Porro cantores, Heman, Asaph, et Ethan; in cymbalis aeneis concrepantes. I Chronicles 15:20 Zacharias autem, et Oziel, et Semiramoth, et Iahiel, et Ani, et Eliab, et Maasias, et Banaias in nablis arcana cantabant. I Chronicles 15:21 Porro Mathathias, et Eliphalu, et Macenias, et Obededom, et Iehiel, et Ozaziu, in citharis pro octava canebant epinicion. I Chronicles 15:22 Chonenias autem princeps Levitarum, prophetiae praeerat, ad praecinendam melodiam: erat quippe valde sapiens. I Chronicles 15:23 Et Barachias, et Elcana: ianitores arcae. I Chronicles 15:24 Porro Sebenias, et Iosaphat, et Nathanael, et Amasai, et Zacharias, et Banaias, et Eliezer sacerdotes, clangebant tubis coram arca Dei: et Obededom et Iehias erant ianitores arcae. I Chronicles 15:25 Igitur David et omnes maiores natu Israel, et tribuni ierunt ad deportandam arcam foederis Domini de domo Obededom cum laetitia. I Chronicles 15:26 Cumque adiuvisset Deus Levitas, qui portabant arcam foederis Domini, immolabantur septem tauri, et septem arietes. I Chronicles 15:27 Porro David erat indutus stola byssina, et universi Levitae qui portabant arcam, cantoresque et Chonenias princeps prophetiae inter cantores: David autem etiam indutus erat ephod lineo. I Chronicles 15:28 Universusque Israel deducebant arcam foederis Domini in iubilo, et sonitu buccinae, et tubis, et cymbalis, et nablis, et citharis concrepantes. I Chronicles 15:29 Cumque pervenisset arca foederis Domini usque ad Civitatem David, Michol filia Saul prospiciens per fenestram, vidit regem David saltantem atque ludentem, et despexit eum in corde suo. I Chronicles 16:0 I Chronicles 16:1 Attulerunt igitur arcam Dei, et constituerunt eam in medio tabernaculi, quod tetenderat ei David: et obtulerunt holocausta, et pacifica coram Deo. I Chronicles 16:2 Cumque complesset David offerens holocausta, et pacifica, benedixit populo in nomine Domini. I Chronicles 16:3 Et divisit universis per singulos, a viro usque ad mulierem tortam panis, et partem assae carnis bubalae, et frixam oleo similam. I Chronicles 16:4 Constituitque coram arca Domini de Levitis, qui ministrarent, et recordarentur operum eius, et glorificarent, atque laudarent Dominum Deum Israel: I Chronicles 16:5 Asaph principem, et secundum eius Zachariam: Porro Iahiel, et Semiramoth, et Iehiel, et Mathathiam, et Eliab, et Banaiam, et Obededom: Iehiel super organa psalterii, et lyras: Asaph autem ut cymbalis personaret; I Chronicles 16:6 Banaiam vero, et Iaziel sacerdotes, canere tuba iugiter coram arca foederis Domini. I Chronicles 16:7 In illo die fecit David principem ad confitendum Domino Asaph, et fratres eius. I Chronicles 16:8 Confitemini Domino, et invocate nomen eius: notas facite in populis adinventiones eius. I Chronicles 16:9 Cantate ei, et psallite ei: et narrate omnia mirabilia eius. I Chronicles 16:10 Laudate nomen sanctum eius: laetetur cor quaerentium Dominum. I Chronicles 16:11 Quaerite Dominum, et virtutem eius: quaerite faciem eius semper. I Chronicles 16:12 Recordamini mirabilium eius quae fecit: signorum illius, et iudiciorum oris eius. I Chronicles 16:13 Semen Israel servi eius: filii Iacob electi eius. I Chronicles 16:14 Ipse Dominus Deus noster: in universa terra iudicia eius. I Chronicles 16:15 Recordamini in sempiternum pacti eius: sermonis, quem praecepit in mille generationes. I Chronicles 16:16 Quem pepigit cum Abraham: et iuramenti illius cum Isaac. I Chronicles 16:17 Et constituit illud Iacob in praeceptum: et Israel in pactum sempiternum, I Chronicles 16:18 Dicens: Tibi dabo Terram Chanaan, funiculum hereditatis vestrae. I Chronicles 16:19 Cum essent pauci numero, parvi et coloni eius. I Chronicles 16:20 Et transierunt de gente in gentem, et de regno ad populum alterum. I Chronicles 16:21 Non dimisit quemquam calumniari eos, sed increpavit pro eis reges. I Chronicles 16:22 Nolite tangere christos meos: et in prophetis meis nolite malignari. I Chronicles 16:23 Cantate Domino omnis terra, annunciate ex die in diem salutare eius. I Chronicles 16:24 Narrate in gentibus gloriam eius: in cunctis populis mirabilia eius. I Chronicles 16:25 Quia magnus Dominus, et laudabilis nimis: et horribilis super omnes deos. I Chronicles 16:26 Omnes enim dii populorum, idola: Dominus autem caelos fecit. I Chronicles 16:27 Confessio et magnificentia coram eo: fortitudo et gaudium in loco eius. I Chronicles 16:28 Afferte Domino familiae populorum: afferte Domino gloriam et imperium. I Chronicles 16:29 Date Domino gloriam, nomini eius, levate sacrificium, et venite in conspectu eius: et adorate Dominum in decore sancto. I Chronicles 16:30 Commoveatur a facie eius omnis terra: ipse enim fundavit orbem immobilem. I Chronicles 16:31 Laetentur caeli, et exultet terra: et dicant in nationibus, Dominus regnavit. I Chronicles 16:32 Tonet mare, et plenitudo eius: exultent agri, et omnia quae in eis sunt. I Chronicles 16:33 Tunc laudabunt ligna saltus coram Domino: quia venit iudicare terram. I Chronicles 16:34 Confitemini Domino, quoniam bonus: quoniam in aeternum misericordia eius. I Chronicles 16:35 Et dicite: Salva nos Deus salvator noster; et congrega nos, et erue de gentibus, ut confiteamur nomini sancto tuo, et exultemus in carminibus tuis. I Chronicles 16:36 Benedictus Dominus Deus Israel ab aeterno usque in aeternum: et dicat omnis populo: Amen, et hymnum Deo. I Chronicles 16:37 Reliquit itaque ibi coram arca foederis Domini Asaph, et fratres eius ut ministrarent in conspectu arcae iugiter per singulos dies, et vices suas. I Chronicles 16:38 Porro Obededom, et fratres eius sexaginta octo; et Obededom filium Idithun, et Hosa constituit ianitores. I Chronicles 16:39 Sadoc autem sacerdotem, et fratres eius sacerdotes, coram tabernaculo Domini in excelso, quod erat in Gabaon, I Chronicles 16:40 ut offerrent holocausta Domino super altare holocautomatis iugiter, mane et vesperi, iuxta omnia quae scripta sunt in lege Domini, quam praecepit Israeli. I Chronicles 16:41 Et post eum Heman, et Idithun, et reliquos electos, unumquemque vocabulo suo ad confitendum Domino: Quoniam in aeternum misericordia eius. I Chronicles 16:42 Heman quoque, et Idithun canentes tuba, et quatientes cymbala, et omnia musicorum organa ad canendum Domino; filios autem Idithun fecit esse portarios. I Chronicles 16:43 Reversusque est omnis populus in domum suam: et David, ut benediceret etiam domui suae. I Chronicles 17:0 I Chronicles 17:1 Cum autem habitaret David in domo sua, dixit ad Nathan prophetam: Ecce ego habito in domo cedrina: arca autem foederis Domini sub pellibus est. I Chronicles 17:2 Et ait Nathan ad David: Omnia, quae in corde tuo sunt, fac: Deus enim tecum est. I Chronicles 17:3 Igitur nocte illa factus est sermo Domini ad Nathan, dicens: I Chronicles 17:4 Vade, et loquere David servo meo: Haec dicit Dominus: Non aedificabis tu mihi domum ad habitandum. I Chronicles 17:5 Neque enim mansi in domo ex eo tempore, quo eduxi Israel, usque ad diem hanc: sed fui semper mutans loca tabernaculi, et in tentorio I Chronicles 17:6 manens cum omni Israel. Numquid locutus sum saltem uni Iudicum Israel, quibus praeceperam, ut pascerent populum meum, et dixi: Quare non aedificastis mihi domum cedrinam? I Chronicles 17:7 Nunc itaque sic loqueris ad servum meum David: Haec dicit Dominus exercituum: Ego tuli te, cum in pascuis sequereris gregem, ut esses dux populi mei Israel. I Chronicles 17:8 Et fui tecum quocumque perrexisti: et interfeci omnes inimicos tuos coram te, fecique tibi nomen quasi unius magnorum, qui celebrantur in terra. I Chronicles 17:9 Et dedi locum populo meo Israel: plantabitur, et habitabit in eo, et ultra non commovebitur: nec filii iniquitatis atterent eos, sicut a principio, I Chronicles 17:10 ex diebus quibus dedi iudices populo meo Israel, et humiliavi universos inimicos tuos. Annuncio ergo tibi, quod aedificaturus sit tibi Dominus domum. I Chronicles 17:11 Cumque impleveris dies tuos ut vadas ad patres tuos, suscitabo semen tuum post te, quod erit de filiis tuis: et stabiliam regnum eius. I Chronicles 17:12 Ipse aedificabit mihi domum, et firmabo solium eius usque in aeternum. I Chronicles 17:13 Ego ero ei in patrem, et ipse erit mihi in filium: et misericordiam meam non auferam ab eo, sicut abstuli ab eo, qui ante te fuit. I Chronicles 17:14 Et statuam eum in domo mea, et in regno meo usque in sempiternum: et thronus eius erit firmissimus in perpetuum. I Chronicles 17:15 Iuxta omnia verba haec, et iuxta universam visionem istam, sic locutus est Nathan ad David. I Chronicles 17:16 Cumque venisset rex David, et sedisset coram Domino, dixit: Quis ego sum Domine Deus, et quae domus mea, ut praestares mihi talia? I Chronicles 17:17 Sed et hoc parum visum est in conspectu tuo, ideoque locutus es super domum servi tui etiam in futurum: et fecisti me spectabilem super omnes homines Domine Deus. I Chronicles 17:18 Quid ultra addere potest David, cum ita glorificaveris servum tuum, et cognoveris eum? I Chronicles 17:19 Domine propter famulum tuum iuxta cor tuum fecisti omnem magnificentiam hanc, et nota esse voluisti universa magnalia. I Chronicles 17:20 Domine, non est similis tui: et non est alius Deus absque te, ex omnibus, quos audivimus auribus nostris. I Chronicles 17:21 Quis enim est alius, ut populus tuus Israel, gens una in terra, ad quam perrexit Deus, ut liberaret, et faceret populum sibi, et magnitudine sua atque terroribus eiiceret nationes a facie eius, quem de Aegypto liberarat? I Chronicles 17:22 Et posuisti populum tuum Israel tibi in populum usque in aeternum, et tu Domine factus es Deus eius. I Chronicles 17:23 Nunc igitur Domine, sermo, quem locutus es famulo tuo, et super domum eius, confirmetur in perpetuum, et fac sicut locutus es. I Chronicles 17:24 Permaneatque et magnificetur nomen tuum usque in sempiternum: et dicatur: Dominus exercituum Deus Israel, et domus David servi eius permanens coram eo. I Chronicles 17:25 Tu enim Domine Deus meus revelasti auriculam servi tui, ut aedificares ei domum: et idcirco invenit servus tuus fiduciam, ut oret coram te. I Chronicles 17:26 Nunc ergo Domine tu es Deus: et locutus es ad servum tuum tanta beneficia. I Chronicles 17:27 Et coepisti benedicere domui servi tui, ut sit semper coram te: te enim Domine benedicente, benedicta erit in perpetuum. I Chronicles 18:0 I Chronicles 18:1 Factum est autem post haec, ut percuteret David Philisthiim, et humiliaret eos, et tolleret Geth, et filias eius de manu Philisthiim, I Chronicles 18:2 percuteretque Moab, et fierent Moabitae servi David, offerentes ei munera. I Chronicles 18:3 Eo tempore percussit David etiam Adarezer regem Soba regionis Hemath, quando perrexit ut dilataret imperium suum usque ad flumen Euphraten. I Chronicles 18:4 Cepit ergo David mille quadrigas eius, et septem millia equitum, ac viginti millia virorum peditum, subnervavitque omnes equos curruum, exceptis centum quadrigis, quas reservavit sibi. I Chronicles 18:5 Supervenit autem et Syrus Damascenus, ut auxilium praeberet Adarezer regi Soba: sed et huius percussit David vigintiduo millia virorum. I Chronicles 18:6 Et posuit milites in Damasco, ut Syria quoque serviret sibi, et offerret munera. Adiuvitque eum Dominus in cunctis, ad quae perrexerat. I Chronicles 18:7 Tulit quoque David pharetras aureas, quas habuerant servi Adarezer, et attulit eas in Ierusalem. I Chronicles 18:8 Necnon de Thebath, et Chun urbibus Adarezer aeris plurimum, de quo fecit Salomon mare aeneum, et columnas, et vasa aenea. I Chronicles 18:9 Quod cum audisset Thou rex Hemath, percussisse videlicet David omnem exercitum Adarezer regis Soba, I Chronicles 18:10 misit Adoram filium suum ad regem David, ut postularet ab eo pacem, et congratularetur ei quod percussisset, et expugnasset Adarezer: adversarius quippe erat Thou Adarezer. I Chronicles 18:11 Sed et omnia vasa aurea, et argentea, et aenea consecravit David rex Domino, cum argento et auro, quod tulerat ex universis gentibus, tam de Idumaea, et Moab, et filiis Ammon, quam de Philisthiim et Amalec. I Chronicles 18:12 Abisai vero filius Sarviae percussit Edom in Valle Salinarum, decem et octo millia: I Chronicles 18:13 et constituit in Edom praesidium, ut serviret Idumaea David: salvavitque Dominus David in cunctis, ad quae perrexerat. I Chronicles 18:14 Regnavit ergo David super universum Israel, et faciebat iudicium atque iustitiam cuncto populo suo. I Chronicles 18:15 Porro Ioab filius Sarviae erat super exercitum, et Iosaphat filius Ahilud a commentariis. I Chronicles 18:16 Sadoc autem filius Achitob, et Ahimelech, filius Abiathar, sacerdotes: et Susa, scriba. I Chronicles 18:17 Banaias quoque filius Ioiadae super legiones Cerethi, et Phelethi: porro filii David, primi ad manum regis. I Chronicles 19:0 I Chronicles 19:1 Accidit autem ut moreretur Naas rex filiorum Ammon, et regnaret filius eius pro eo. I Chronicles 19:2 Dixitque David: Faciam misericordiam cum Hanon filio Naas: praestitit enim mihi pater eius gratiam. Misitque David nuncios ad consolandum eum super morte patris sui. Qui cum pervenissent in terram filiorum Ammon, ut consolarentur Hanon, I Chronicles 19:3 dixerunt principes filiorum Ammon ad Hanon: Tu forsitan putas, quod David honoris causa in patrem tuum miserit qui consolentur te: nec animadvertis quod ut explorent, et investigent, et scrutentur terram tuam, venerint ad te servi eius. I Chronicles 19:4 Igitur Hanon pueros David decalvavit, et rasit, et praecidit tunicas eorum a natibus usque ad pedes, et dimisit eos. I Chronicles 19:5 Qui cum abiissent, et hoc amandassent David, misit in occursum eorum (grandem enim contumeliam sustinuerant) et praecepit ut manerent in Iericho, donec cresceret barba eorum, et tunc reverterentur. I Chronicles 19:6 Videntes autem filii Ammon, quod iniuriam fecissent David, tam Hanon, quam reliquus populus, miserunt mille talenta argenti, ut conducerent sibi de Mesopotamia, et de Syria Maacha, et de Soba currus et equites. I Chronicles 19:7 Conduxeruntque triginta duo millia curruum, et regem Maacha cum populo eius. Qui cum venissent, castrametati sunt e regione Medaba. Filii quoque Ammon congregati de urbibus suis, venerunt ad bellum. I Chronicles 19:8 Quod cum audisset David, misit Ioab, et omnem exercitum virorum fortium: I Chronicles 19:9 egressique filii Ammon, direxerunt aciem iuxta portam civitatis: reges autem, qui ad auxilium eius venerant, separatim in agro steterunt. I Chronicles 19:10 Igitur Ioab intelligens bellum ex adverso, et post tergum contra se fieri, elegit viros fortissimos de universo Israel, et perrexit contra Syrum. I Chronicles 19:11 Reliquam autem partem populi dedit sub manu Abisai fratris sui; et perrexerunt contra filios Ammon. I Chronicles 19:12 Dixitque: Si vicerit me Syrus, auxilio eris mihi: si autem superaverint te filii Ammon, ero tibi in praesidium. I Chronicles 19:13 Confortare, et agamus viriliter pro populo nostro, et pro urbibus Dei nostri: Dominus autem quod in conspectu suo bonum est, faciet. I Chronicles 19:14 Perrexit ergo Ioab, et populus qui cum eo erat, contra Syrum ad praelium: et fugavit eos. I Chronicles 19:15 Porro filii Ammon videntes quod fugisset Syrus, ipsi quoque fugerunt Abisai fratrem eius, et ingressi sunt civitatem: reversusque est etiam Ioab in Ierusalem. I Chronicles 19:16 Videns autem Syrus quod cecidisset coram Israel, misit nuncios, et adduxit Syrum, qui erat trans fluvium: Sophach autem princeps militiae Adarezer, erat dux eorum. I Chronicles 19:17 Quod cum annunciatum esset David, congregavit universum Israel, et transivit Iordanem, irruitque in eos, et direxit ex adverso aciem, illis contra pugnantibus. I Chronicles 19:18 Fugit autem Syrus Israel: et interfecit David de Syris septem millia curruum, et quadraginta millia peditum, et Sophach exercitus principem. I Chronicles 19:19 Videntes autem servi Adarezer se ab Israel esse superatos, transfugerunt ad David, et servierunt ei: noluitque ultra Syria auxilium praebere filiis Ammon. I Chronicles 20:0 I Chronicles 20:1 Factum est autem post anni circulum, eo tempore, quo solent reges ad bella procedere, congregavit Ioab exercitum, et robur militiae, et vastavit terram filiorum Ammon; perrexitque et obsedit Rabba: porro David manebat in Ierusalem quando Ioab percussit Rabba, et destruxit eam. I Chronicles 20:2 Tulit autem David coronam Melchom de capite eius, et invenit in ea auri pondo talentum, et pretiosissimas gemmas, fecitque sibi inde diadema: manubias quoque urbis plurimas tulit: I Chronicles 20:3 populum autem, qui erat in ea, eduxit: et fecit super eos tribulas, et trahas, et ferrata carpenta transire, ita ut dissecarentur, et contererentur: sic fecit David cunctis urbibus filiorum Ammon: et reversus est cum omni populo suo in Ierusalem. I Chronicles 20:4 Post haec initum est bellum in Gazer adversum Philisthaeos: in quo percussit Sobochai Husathites, Saphai de genere Raphaim, et humiliavit eos. I Chronicles 20:5 Aliud quoque bellum gestum est adversus Philisthaeos, in quo percussit Adeodatus filius Saltus Bethlehemites fratrem Goliath Gethaei, cuius hastae lignum erat quasi liciatorium texentium. I Chronicles 20:6 Sed et aliud bellum accidit in Geth, in quo fuit homo longissimus, senos habens digitos, id est, simul viginti quattuor: qui et ipse de Rapha fuerat stirpe generatus. I Chronicles 20:7 Hic blasphemavit Israel: et percussit eum Ionathan filius Samaa fratris David. Hi sunt filii Rapha in Geth, qui ceciderunt in manu David et servorum eius. I Chronicles 21:0 I Chronicles 21:1 Consurrexit autem Satan contra Israel: et incitavit David ut numeraret Israel. I Chronicles 21:2 Dixitque David ad Ioab, et ad principes populi: Ite, et numerate Israel a Bersabee usque Dan: et afferte mihi numerum ut sciam. I Chronicles 21:3 Responditque Ioab: Augeat Dominus populum suum centuplum, quam sunt: nonne domine mi rex, omnes servi tui sunt? quare hoc quaerit dominus meus, quod in peccatum reputetur Israeli? I Chronicles 21:4 Sed sermo regis magis praevaluit: egressusque est Ioab, et circuivit universum Israel; et reversus est Ierusalem: I Chronicles 21:5 Deditque David numerum eorum, quos circuierat: et inventus est omnis numerus Israel, mille millia et centum millia virorum educentium gladium: de Iuda autem quadringenta septuaginta millia bellatorum. I Chronicles 21:6 Nam Levi, et Beniamin non numeravit: eo quod Ioab invitus exequeretur regis imperium. I Chronicles 21:7 Displicuit autem Deo quod iussum erat; et percussit Israel. I Chronicles 21:8 Dixitque David ad Deum: Peccavi nimis ut hoc facerem: obsecro aufer iniquitatem servi tui, quia insipienter egi. I Chronicles 21:9 Et locutus est Dominus ad Gad Videntem Davidis, dicens: I Chronicles 21:10 Vade, et loquere ad David, et dic ei: Haec dicit Dominus: Trium tibi optionem do; unum, quod volueris, elige, et faciam tibi. I Chronicles 21:11 Cumque venisset Gad ad David, dixit ei: Haec dicit Dominus: Elige quod volueris: I Chronicles 21:12 aut tribus annis famem: aut tribus mensibus te fugere hostes tuos, et gladium eorum non posse evadere: aut tribus diebus gladium Domini, et pestilentiam versari in terra, et angelum Domini interficere in universis finibus Israel: nunc igitur vide quid respondeam ei, qui misit me. I Chronicles 21:13 Et dixit David ad Gad: Ex omni parte me angustiae premunt: sed melius mihi est, ut incidam in manus Domini, quia multae sunt miserationes eius, quam in manus hominum. I Chronicles 21:14 Misit ergo Dominus pestilentiam in Israel: et ceciderunt de Israel septuaginta millia virorum. I Chronicles 21:15 Misit quoque angelum in Ierusalem, ut percuteret eam: cumque percuteretur, vidit Dominus, et misertus est super magnitudine mali: et imperavit angelo, qui percutiebat: Sufficit, iam cesset manus tua. Porro angelus Domini stabat iuxta aream Ornan Iebusaei. I Chronicles 21:16 Levansque David oculos suos, vidit angelum Domini stantem inter caelum et terram, et evaginatum gladium in manu eius, et versum contra Ierusalem: et ceciderunt tam ipse, quam maiores natu vestiti ciliciis, proni in terram. I Chronicles 21:17 Dixitque David ad Deum: Nonne ego sum, qui iussi ut numeraretur populus? Ego, qui peccavi: ego, qui malum feci: iste grex quid commeruit? Domine Deus meus vertatur obsecro manus tua in me, et in domum patris mei: populus autem tuus non percutiatur. I Chronicles 21:18 Angelus autem Domini praecepit Gad ut diceret Davidi ut ascenderet, extrueretque altare Domino Deo in area Ornan Iebusaei. I Chronicles 21:19 Ascendit ergo David iuxta sermonem Gad, quem locutus ei fuerat ex nomine Domini. I Chronicles 21:20 Porro Ornan cum suspexisset et vidisset angelum, quattuorque filii eius cum eo, absconderunt se: nam eo tempore terebat in area triticum. I Chronicles 21:21 Igitur cum veniret David ad Ornan, conspexit eum Ornan, et processit ei obviam de area, et adoravit eum pronus in terram. I Chronicles 21:22 Dixitque ei David: Da mihi locum areae tuae, ut aedificem in ea altare Domino: ita ut quantum valet argenti accipias, et cesset plaga a populo. I Chronicles 21:23 Dixit autem Ornan ad David: Tolle, et faciat dominus meus rex quodcumque ei placet: sed et boves do in holocaustum, et tribulas in ligna, et triticum in sacrificium: Omnia libens praebebo. I Chronicles 21:24 Dixitque ei rex David: Nequaquam ita fiet, sed argentum dabo quantum valet: neque enim tibi auferre debeo, et sic offerre Domino holocausta gratuita. I Chronicles 21:25 Dedit ergo David Ornan pro loco siclos auri iustissimi ponderis sexcentos. I Chronicles 21:26 Et aedificavit ibi altare Domino: obtulitque holocausta, et pacifica, et invocavit Dominum, et exaudivit eum in igne de caelo super altare holocausti. I Chronicles 21:27 Praecepitque Dominus Angelo: et convertit gladium suum in vaginam. I Chronicles 21:28 Protinus ergo David, videns quod exaudisset eum Dominus in area Ornan Iebusaei, immolavit ibi victimas. I Chronicles 21:29 Tabernaculum autem Domini, quod fecerat Moyses in deserto, et altare holocaustorum, ea tempestate erat in excelso Gabaon. I Chronicles 21:30 Et non praevaluit David ire ad altare ut ibi obsecraret Deum: nimio enim fuerat in timore perterritus, videns gladium Angeli Domini. I Chronicles 22:0 I Chronicles 22:1 Dixitque David: Haec est domus Dei, et hoc altare in holocaustum Israeli. I Chronicles 22:2 Et praecepit ut congregarentur omnes proselyti de Terra Israel, et constituit ex eis latomos ad caedendos lapides et poliendos, ut aedificaretur domus Dei. I Chronicles 22:3 Ferrum quoque plurimum ad clavos ianuarum, et ad commissuras atque iuncturas praeparavit David: et aeris pondus innumerabile. I Chronicles 22:4 Ligna quoque cedrina non poterant aestimari, quae Sidonii, et Tyrii deportaverant ad David. I Chronicles 22:5 Et dixit David: Solomon filius meus puer parvulus est et delicatus; domus autem, quam aedificari volo Domino, talis esse debet ut in cunctis regionibus nominetur: praeparabo ergo ei necessaria. Et ob hanc causam ante mortem suam omnes praeparavit impensas. I Chronicles 22:6 Vocavitque Salomonem filium suum: et praecepit ei ut aedificaret domum Domino Deo Israel. I Chronicles 22:7 Dixitque David ad Salomonem: Fili mi, voluntatis meae fuit ut aedificarem domum nomini Domini Dei mei, I Chronicles 22:8 sed factus est sermo Domini ad me, dicens: Multum sanguinem effudisti, et plurima bella bellasti: non poteris aedificare domum nomini meo, tanto effuso sanguine coram me: I Chronicles 22:9 filius, qui nascetur tibi, erit vir quietissimus: faciam enim eum requiescere ab omnibus inimicis suis per circuitum: et ob hanc causam Pacificus vocabitur: et pacem et otium dabo in Israel cunctis diebus eius. I Chronicles 22:10 Ipse aedificabit domum nomini meo, et ipse erit mihi in filium, et ego ero illi in patrem: firmaboque solium regni eius super Israel in aeternum. I Chronicles 22:11 Nunc ergo fili mi, sit Dominus tecum, et prosperare, et aedifica domum Domino Deo tuo, sicut locutus est de te. I Chronicles 22:12 Det quoque Dominus prudentiam et sensum, ut regere possis Israel, et custodire legem Domini Dei tui. I Chronicles 22:13 Tunc enim proficere poteris, si custodieris mandata, et iudicia, quae praecepit Dominus Moysi ut doceret Israel: confortare et viriliter age, ne timeas, neque paveas. I Chronicles 22:14 Ecce ego in paupertate mea praeparavi impensas domus Domini, auri talenta centum millia, et argenti mille millia talentorum: aeris vero, et ferri non est pondus, vincitur enim numerus magnitudine: ligna et lapides praeparavi ad universa impendia. I Chronicles 22:15 Habes quoque plurimos artifices, latomos, et caementarios, artificesque lignorum, et omnium artium ad faciendum opus prudentissimos, I Chronicles 22:16 in auro et argento et aere et ferro, cuius non est numerus. Surge igitur, et fac, et erit Dominus tecum. I Chronicles 22:17 Praecepit quoque David cunctis principibus Israel, ut adiuvarent Salomonem filium suum. I Chronicles 22:18 Cernitis, inquiens, quod Dominus Deus vester vobiscum sit, et dederit vobis requiem per circuitum, et tradiderit omnes inimicos vestros in manus vestras, et subiecta sit terra coram Domino, et coram populo eius. I Chronicles 22:19 Praebete igitur corda vestra et animas vestras, ut quaeratis Dominum Deum vestrum: et consurgite, et aedificate sanctuarium Domino Deo, ut introducatur arca foederis Domini, et vasa Domino consecrata, in domum, quae aedificatur nomini Domini. I Chronicles 23:0 I Chronicles 23:1 Igitur David senex et plenus dierum, regem constituit Salomonem filium suum super Israel. I Chronicles 23:2 Et congregavit omnes principes Israel, et Sacerdotes atque Levitas. I Chronicles 23:3 Numeratique sunt Levitae a viginti annis, et supra: et inventa sunt triginta octo millia virorum. I Chronicles 23:4 Ex his electi sunt, et distributi in ministerium domus Domini viginti quattuor millia: praepositorum autem et iudicum sex millia. I Chronicles 23:5 Porro quattuor millia ianitores: et totidem psaltes canentes Domino in organis, quae fecerat ad canendum. I Chronicles 23:6 Et distribuit eos David per vices filiorum Levi, Gerson videlicet, et Caath, et Merari. I Chronicles 23:7 Filii Gerson: Leedan, et Semei. I Chronicles 23:8 Filii Leedan: princeps Iahiel, et Zethan, et Ioel, tres. I Chronicles 23:9 Filii Semei: Salomith, et Hosiel, et Aran, tres: isti principes familiarum Leedan. I Chronicles 23:10 Porro filii Semei, Leheth, et Ziza, et Iaus, et Baria: isti filii Semei, quattuor. I Chronicles 23:11 Erat autem Leheth prior, Ziza secundus: porro Iaus et Baria non habuerunt plurimos filios, et idcirco in una familia, unaque domo computati sunt. I Chronicles 23:12 Filii Caath: Amram, et Isaar, Hebron, et Oziel, quattuor. I Chronicles 23:13 Filii Amram, Aaron et Moyses. Separatusque est Aaron ut ministraret in Sancto sanctorum, ipse et filii eius in sempiternum, et adoleret incensum Domino secundum ritum suum, ac benediceret nomini eius in perpetuum. I Chronicles 23:14 Moysi quoque hominis Dei filii annumerati sunt in tribu Levi. I Chronicles 23:15 Filii Moysi: Gersom, et Eliezer. I Chronicles 23:16 Filii Gersom: Subuel primus. I Chronicles 23:17 Fuerunt autem filii Eliezer: Rohobia primus: et non erant Eliezer filii alii. Porro filii Rohobia multiplicati sunt nimis. I Chronicles 23:18 Filii Isaar: Salomith primus. I Chronicles 23:19 Filii Hebron: Ieriau primus, Amarias secundus, Iahaziel tertius, Iecmaam quartus. I Chronicles 23:20 Filii Oziel: Micha primus, Iesia secundus. I Chronicles 23:21 Filii Merari: Moholi, et Musi. Filii Moholi: Eleazar, et Cis. I Chronicles 23:22 Mortuus est autem Eleazar, et non habuit filios, sed filias: acceperuntque eas filii Cis fratres earum. I Chronicles 23:23 Filii Musi: Moholi, et Eder, et Ierimoth, tres. I Chronicles 23:24 Hi filii Levi in cognationibus, et familiis suis, principes per vices, et numerum capitum singulorum, qui faciebant opera ministerii domus Domini a viginti annis, et supra. I Chronicles 23:25 Dixit enim David: Requiem dedit Dominus Deus Israel populo suo, et habitationem Ierusalem usque in aeternum. I Chronicles 23:26 Nec erit officii Levitarum ut ultra portent tabernaculum, et omnia vasa eius ad ministrandum. I Chronicles 23:27 Iuxta praecepta quoque David novissima supputabitur numerus filiorum Levi a viginti annis et supra. I Chronicles 23:28 Et erunt sub manu filiorum Aaron in cultum domus Domini, in vestibulis, et in exedris, et in loco purificationis, et in sanctuario, et in universis operibus ministerii templi Domini. I Chronicles 23:29 Sacerdotes autem, super panes propositionis, et ad similae sacrificium, et ad lagana et azyma, et sartaginem, et ad torrendum, et super omne pondus atque mensuram. I Chronicles 23:30 Levitae vero ut stent mane ad confitendum, et canendum Domino: similiterque ad vesperam I Chronicles 23:31 tam in oblatione holocaustorum Domini, quam in sabbatis et Calendis et sollemnitatibus reliquis iuxta numerum, et ceremonias uniuscuiusque rei, iugiter coram Domino. I Chronicles 23:32 Et custodiant observationes tabernaculi foederis, et ritum sanctuarii, et observationem filiorum Aaron fratrum suorum, ut ministrent in domo Domini. I Chronicles 24:0 I Chronicles 24:1 Porro filiis Aaron hae partitiones erant: Filii Aaron: Nadab, et Abiu, et Eleazar, et Ithamar. I Chronicles 24:2 Mortui sunt autem Nadab, et Abiu ante patrem suum absque liberis: sacerdotioque functus est Eleazar, et Ithamar. I Chronicles 24:3 Et divisit eos David, id est Sadoc de filiis Eleazari, et Ahimelech de filiis Ithamar, secundum vices suas et ministerium. I Chronicles 24:4 Inventique sunt multo plures filii Eleazar in principibus viris, quam filii Ithamar. Divisit autem eis, hoc est filiis Eleazar principes per familias sedecim: et filiis Ithamar per familias et domos suas octo. I Chronicles 24:5 Porro divisit utrasque inter se familias sortibus: erant enim principes sanctuarii, et principes Dei, tam de filiis Eleazar, quam de filiis Ithamar. I Chronicles 24:6 Descripsitque eos Semeias filius Nathanael scriba Levites, coram rege et principibus, et Sadoc sacerdote, et Ahimelech filio Abiathar, principibus quoque familiarum sacerdotalium et Leviticarum: unam domum, quae ceteris praeerat, Eleazar: et alteram domum, quae sub se habebat ceteros, Ithamar. I Chronicles 24:7 Exivit autem sors prima Ioiarib, secunda Iedei, I Chronicles 24:8 tertia Harim, quarta Seorim, I Chronicles 24:9 quinta Melchia, sexta Maiman, I Chronicles 24:10 septima Accos, octava Abia, I Chronicles 24:11 nona Iesua, decima Sechenia, I Chronicles 24:12 undecima Eliasib, duodecima Iacim, I Chronicles 24:13 tertiadecima Hoppha, decimaquarta Isbaab, I Chronicles 24:14 decimaquinta Belga, decimasexta Emmer, I Chronicles 24:15 decimaseptima Hezir, decimaoctava Aphses, I Chronicles 24:16 decimanona Pheteia, vigesima Hezechiel, I Chronicles 24:17 vigesimaprima Iachin, vigesimasecunda Gamul, I Chronicles 24:18 vigesimatertia Dalaiau, vigesimaquarta Maaziau. I Chronicles 24:19 Hae vices eorum secundum ministeria sua, ut ingrediantur domum Domini, et iuxta ritum suum sub manu Aaron patris eorum: sicut praeceperat Dominus Deus Israel. I Chronicles 24:20 Porro filiorum Levi, qui reliqui fuerant, de filiis Amram erat Subael, et de filiis Subael, Iehedeia. I Chronicles 24:21 De filiis quoque Rohobiae princeps Iesias. I Chronicles 24:22 Isaari vero filius Salemoth, filiusque Salemoth Iahath: I Chronicles 24:23 filiusque eius Ieriau primus, Amarias secundus, Iahaziel tertius, Iecmaan quartus. I Chronicles 24:24 Filius Oziel, Micha: filius Micha, Samir. I Chronicles 24:25 Frater Micha, Iesia: filiusque Iesiae, Zacharias. I Chronicles 24:26 Filii Merari: Moholi et Musi. Filius Oziau: Benno. I Chronicles 24:27 Filius quoque Merari: Oziau et Soam et Zachur et Hebri. I Chronicles 24:28 Porro Moholi filius: Eleazar, qui non habebat liberos. I Chronicles 24:29 Filius vero Cis, Ierameel. I Chronicles 24:30 Filii Musi: Moholi, Eder, et Ierimoth. isti filii Levi secundum domos familiarum suarum. I Chronicles 24:31 Miseruntque et ipsi sortes contra fratres suos filios Aaron coram David rege, et Sadoc, et Ahimelech, et principibus familiarum Sacerdotalium et Leviticarum, tam maiores, quam minores. omnes sors aequaliter dividebat. I Chronicles 25:0 I Chronicles 25:1 Igitur David, et magistratus exercitus segregaverunt in ministerium filios Asaph, et Heman, et Idithun: qui prophetarent in citharis, et psalteriis, et cymbalis secundum numerum suum dedicato sibi officio servientes. I Chronicles 25:2 De filiis Asaph: Zachur, et Ioseph, et Nathania, et Asarela, filii Asaph: sub manu Asaph prophetantes iuxta regem. I Chronicles 25:3 Porro Idithun: filii Idithun, Godolias, Sori, Ieseias, et Hasabias, et Mathathias, sex, sub manu patris sui Idithun, qui in cithara prophetabat super confitentes et laudantes Dominum. I Chronicles 25:4 Heman quoque: filii Heman, Bocciau, Mathaniau, Oziel, Subuel, et Ierimoth, Hananias, Hanani, Eliatha, Geddelthi, et Romemthiezer, et Iesbacassa, Mellothi, Othir, Mahazioth: I Chronicles 25:5 omnes isti filii Heman Videntes regis in sermonibus Dei, ut exaltaret cornu: deditque Deus Heman filios quattuordecim, et filias tres. I Chronicles 25:6 Universi sub manu patris sui ad cantandum in templo Domini distributi erant, in cymbalis, et psalteriis, et citharis, in ministeria domus Domini iuxta regem: Asaph videlicet, et Idithun, et Heman. I Chronicles 25:7 Fuit autem numerus eorum cum fratribus suis, qui erudiebant canticum Domini, cuncti doctores, ducenti octogintaocto. I Chronicles 25:8 Miseruntque sortes per vices suas, ex aequo tam maior quam minor, doctus pariter et indoctus. I Chronicles 25:9 Egressaque est sors prima Ioseph, qui erat de Asaph. Secunda Godoliae, ipsi et filiis eius, et fratribus eius duodecim. I Chronicles 25:10 Tertia Zachur, filiis et fratribus eius duodecim. I Chronicles 25:11 Quarta Isari, filiis et fratribus eius duodecim. I Chronicles 25:12 Quinta Nathaniae, filiis et fratribus eius duodecim. I Chronicles 25:13 Sexta Bocciau, filiis et fratribus eius duodecim. I Chronicles 25:14 Septima Isreela, filiis et fratribus eius duodecim. I Chronicles 25:15 Octava Iesaiae, filiis et fratribus eius duodecim. I Chronicles 25:16 Nona Mathaniae, filiis et fratribus eius duodecim. I Chronicles 25:17 Decima Semeiae, filiis et fratribus eius duodecim. I Chronicles 25:18 Undecima Azareel, filiis et fratribus eius duodecim. I Chronicles 25:19 Duodecima Hasabiae, filiis et fratribus eius duodecim. I Chronicles 25:20 Tertiadecima Subael, filiis et fratribus eius duodecim. I Chronicles 25:21 Quartadecima Mathathiae, filiis et fratribus eius duodecim. I Chronicles 25:22 Quintadecima Ierimoth, filiis et fratribus eius duodecim. I Chronicles 25:23 Sextadecima Hananiae, filiis et fratribus eius duodecim. I Chronicles 25:24 Septimadecima Iesbacassae, filiis et fratribus eius duodecim. I Chronicles 25:25 Octavadecima Hanani, filiis et fratribus eius duodecim. I Chronicles 25:26 Nonadecima Mellothi, filiis et fratribus eius duodecim. I Chronicles 25:27 Vigesima Eliatha, filiis et fratribus eius duodecim. I Chronicles 25:28 Vigesimaprima Othir, filiis et fratribus eius duodecim. I Chronicles 25:29 Vigesimasecunda Geddelthi, filiis et fratribus eius duodecim. I Chronicles 25:30 Vigesimatertia Mahazioth, filiis et fratribus eius duodecim. I Chronicles 25:31 Vigesimaquarta Romemthiezer, filiis et fratribus eius duodecim. I Chronicles 26:0 I Chronicles 26:1 Divisiones autem ianitorum: de Coritis Meselemia, filius Core, de filiis Asaph. I Chronicles 26:2 Filii Meselemiae: Zacharias primogenitus, Iadihel secundus, Zabadias tertius, Iathanael quartus, I Chronicles 26:3 Aelam quintus, Iohanan sextus, Elioenai septimus. I Chronicles 26:4 Filii autem Obededom: Semeias primogenitus, Iozabad secundus, Ioaha tertius, Sachar quartus, Nathanael quintus, I Chronicles 26:5 Ammiel sextus, Issachar septimus, Phollathi octavus: quia benedixit illi Dominus. I Chronicles 26:6 Semei autem filio eius nati sunt filii, praefecti familiarum suarum: erant enim viri fortissimi. I Chronicles 26:7 filii ergo Semeiae: Othni, et Raphael, et Obed, Elzabad et, fratres eius viri fortissimi: Eliu quoque, et Samachias. I Chronicles 26:8 Omnes hi, de filiis Obededom: ipsi, et filii, et fratres eorum fortissimi ad ministrandum, sexaginta duo de Obededom. I Chronicles 26:9 Porro Meselemiae filii, et fratres eorum robustissimi, decem et octo. I Chronicles 26:10 De Hosa autem, id est de filiis Merari: Semri princeps (non enim habuerat primogenitum, et idcirco posuerat eum pater eius in principem) I Chronicles 26:11 Helcias secundus, Tabelias tertius, Zacharias quartus. omnes hi filii, et fratres Hosa, tredecim. I Chronicles 26:12 Hi divisi sunt in ianitores, ut semper principes custodiarum, sicut et fratres eorum ministrarent in domo Domini. I Chronicles 26:13 Missae sunt ergo sortes ex aequo, et parvis, et magnis, per familias suas in unamquamque portarum. I Chronicles 26:14 Cecidit ergo sors Orientalis, Selemiae. Porro Zachariae filio eius, viro prudentissimo, et erudito, sortito obtigit plaga Septentrionalis. I Chronicles 26:15 Obededom vero et filiis eius ad Austrum: in qua parte domus erat seniorum concilium. I Chronicles 26:16 Sephim, et Hosa ad Occidentem, iuxta portam, quae ducit ad viam ascensionis: custodia contra custodiam. I Chronicles 26:17 Ad Orientem vero Levitae sex: et ad Aquilonem quattuor per diem: atque ad Meridiem similiter in die quattuor: et ubi erat concilium bini et bini. I Chronicles 26:18 In cellulis quoque ianitorum ad Occidentem quattuor in via, binique per cellulas. I Chronicles 26:19 Hae sunt divisiones ianitorum filiorum Core, et Merari. I Chronicles 26:20 Porro Achias erat super thesauros domus Dei, et vasa sanctorum. I Chronicles 26:21 Filii quoque Ledan, filii Gersonni: de Ledan principes familiarum, Ledan, et Gersonni, Iehieli. I Chronicles 26:22 Filii Iehieli: Zathan, et Ioel fratres eius super thesauros domus Domini, I Chronicles 26:23 Amramitis, et Isaaritis, et Hebronitis, et Ozihelitis. I Chronicles 26:24 Subael autem filius Gersom, filii Moysi, praepositus thesauris. I Chronicles 26:25 Frater quoque eius Eliezer, cuius filius Rahabia, et huius filius Isaias, et huius filius Ioram, huius quoque filius Zechri. et huius filius Selemith. I Chronicles 26:26 Ipse Selemith, et fratres eius super thesauros sanctorum, quae sanctificavit David rex, et principes familiarum, et tribuni, et centuriones, et duces exercitus I Chronicles 26:27 de bellis, et manubiis praeliorum, quae consecraverant ad instaurationem, et supellectilem templi Domini. I Chronicles 26:28 Haec autem universa sanctificavit Samuel Videns, et Saul filius Cis, et Abner filius Ner, et Ioab filius Sarviae: omnesque sanctificaverant ea per manum Selemith, et fratrum eius. I Chronicles 26:29 Isaaritis vero praeerat Chonenias, et filiis eius ad opera forinsecus super Israel ad docendum et iudicandum eos. I Chronicles 26:30 Porro de Hebronitis Hasabias, et fratres eius viri fortissimi, mille septingenti praeerant Israeli trans Iordanem contra Occidentem, in cunctis operibus Domini, et in ministerium regis. I Chronicles 26:31 Hebronitarum autem princeps fuit Ieria secundum familias et cognationes eorum. Quadragesimo anno regni David recensiti sunt, et inventi sunt viri fortissimi in Iazer Galaad, I Chronicles 26:32 fratresque eius robustioris aetatis, duo millia septingenti principes familiarum. Praeposuit autem eos David rex Rubenitis, et Gadditis, et dimidiae tribui Manasse, in omne ministerium Dei, et regis. I Chronicles 27:0 I Chronicles 27:1 Filii autem Israel secundum numerum suum, principes familiarum, tribuni, et centuriones, et praefecti, qui ministrabant regi iuxta turmas suas, ingredientes et egredientes per singulos menses in anno, viginti quattuor millibus singuli praeerant. I Chronicles 27:2 Primae turmae in primo mense Iesboam praeerat filius Zabdiel, et sub eo vigintiquattuor millia. I Chronicles 27:3 De filiis Phares, princeps cunctorum principum in exercitu mense primo. I Chronicles 27:4 Secundi mensis habebat turmam Dudia Ahohites, et post se alter nomine Macelloth, qui regebat partem exercitus viginti quattuor millium. I Chronicles 27:5 Dux quoque turmae tertiae in mense tertio, erat Banaias filius Ioiadae sacerdos: et in divisione sua viginti quattuor millia. I Chronicles 27:6 Ipse est Banaias fortissimus inter triginta, et super triginta. praeerat autem turmae ipsius Amizabad filius eius. I Chronicles 27:7 Quartus, mense quarto, Asahel frater Ioab, et Zabadias filius eius post eum: et in turma eius vigintiquattuor millia. I Chronicles 27:8 Quintus, mense quinto, princeps Samaoth Iezerites: et in turma eius vigintiquattuor millia. I Chronicles 27:9 Sextus, mense sexto, Hira filius Acces Thecuites: et in turma eius vigintiquattuor millia. I Chronicles 27:10 Septimus, mense septimo, Helles Phallonites de filiis Ephraim: et in turma eius vigintiquattuor millia. I Chronicles 27:11 Octavus, mense octavo, Sobochai Husathites de stirpe Zarahi: et in turma eius vigintiquattuor millia. I Chronicles 27:12 Nonus, mense nono, Abiezer Anathothites de filiis Iemini: et in turma eius vigintiquattuor millia. I Chronicles 27:13 Decimus, mense decimo, Marai, et ipse Netophathites de stirpe Zarai: et in turma eius vigintiquattuor millia. I Chronicles 27:14 Undecimus, mense undecimo, Banaias Pharathonites de filiis Ephraim: et in turma eius vigintiquattuor millia. I Chronicles 27:15 Duodecimus, mense duodecimo, Holdai Netophathites, de stirpe Gothoniel: et in turma eius vigintiquattuor millia. I Chronicles 27:16 Porro tribubus praeerant in Israel, Rubenitis, dux Eliezer filius Zechri: Simeonitis, dux Saphatias filius Maacha: I Chronicles 27:17 Levitis, Hasabias filius Camuel: Aaronitis, Sadoc: I Chronicles 27:18 Iuda, Eliu, frater David: Issachar, Amri filius Michael. I Chronicles 27:19 Zabulonitis, Iesmaias filius Abdiae: Nephthalitibus, Ierimoth filius Ozriel: I Chronicles 27:20 filiis Ephraim, Osee filius Ozaziu: dimidiae tribui Manasse, Ioel filius Phadaiae: I Chronicles 27:21 et dimidiae tribui Manasse in Galaad, Iaddo filius Zachariae: Beniamin autem, Iasiel filius Abner. I Chronicles 27:22 Dan vero, Ezrihel filius Ieroham: hi principes filiorum Israel. I Chronicles 27:23 Noluit autem David numerare eos a viginti annis inferius: quia dixerat Dominus ut multiplicaret Israel quasi stellas caeli. I Chronicles 27:24 Ioab filius Sarviae coeperat numerare, nec complevit: quia super hoc ira irruerat in Israel: et idcirco numerus eorum qui fuerant recensiti, non est relatus in fastos regis David. I Chronicles 27:25 Super thesauros autem regis fuit Azmoth filius Adiel. his autem thesauris, qui erant in urbibus, et in vicis, et in turribus, praesidebat Ionathan filius Oziae. I Chronicles 27:26 Operi autem rustico, et agricolis, qui exercebant terram, praeerat Ezri filius Chelub: I Chronicles 27:27 vinearumque cultoribus, Semeias Romathites: cellis autem vinariis, Zabdias Aphonites. I Chronicles 27:28 Nam super oliveta et ficeta, quae erant in campestribus, Balanam Gederites: super apothecas autem olei, Ioas. I Chronicles 27:29 Porro armentis, quae pascebantur in Saron, praepositus fuit Setrai Saronites: et super boves in vallibus Saphat filius Adli: I Chronicles 27:30 super camelos vero, Ubil Ismahelites: et super asinos, Iadias Meronathites. I Chronicles 27:31 super oves quoque Iaziz Agarenus. omnes hi, principes substantiae regis David. I Chronicles 27:32 Ionathan autem patruus David, consiliarius, vir prudens et litteratus: ipse et Iahiel filius Hachamoni erant cum filiis regis. I Chronicles 27:33 Achitophel etiam consiliarius regis, et Chusai Arachites amicus regis. I Chronicles 27:34 Post Achitophel fuit Ioiada filius Banaiae, et Abiathar. Princeps autem exercitus regis erat Ioab. I Chronicles 28:0 I Chronicles 28:1 Convocavit igitur David omnes principes Israel, duces tribuum, et praepositos turmarum, qui ministrabant regi: tribunos quoque et centuriones, et qui praeerant substantiae et possessionibus regis, filiosque suos cum eunuchis, et potentes, et robustissimos quosque in exercitu Ierusalem. I Chronicles 28:2 Cumque surrexisset rex, et stetisset, ait: Audite me fratres mei, et populus meus: Cogitavi ut aedificarem domum, in qua requiesceret arca foederis Domini, et scabellum pedum Dei nostri: et ad aedificandum, omnia praeparavi. I Chronicles 28:3 Deus autem dixit mihi: Non aedificabis domum nomini meo, eo quod sis vir bellator, et sanguinem fuderis. I Chronicles 28:4 Sed elegit Dominus Deus Israel me de universa domo patris mei, ut essem rex super Israel in sempiternum: de Iuda enim elegit principes: porro de domo Iuda, domum patris mei: et de filiis patris mei, placuit ei ut me eligeret regem super cunctum Israel. I Chronicles 28:5 Sed et de filiis meis (filios enim mihi multos dedit Dominus) elegit Salomonem filium meum, ut sederet in throno regni Domini super Israel, I Chronicles 28:6 dixitque mihi: Salomon filius tuus aedificabit domum meam, et atria mea: ipsum enim elegi mihi in filium, et ego ero ei in patrem. I Chronicles 28:7 Et firmabo regnum eius usque in aeternum, si perseveraverit facere praecepta mea, et iudicia, sicut et hodie. I Chronicles 28:8 Nunc ergo coram universo coetu Israel audiente Deo nostro, custodite, et perquirite cuncta mandata Domini Dei nostri: ut possideatis Terram bonam, et relinquatis eam filiis vestris post vos usque in sempiternum. I Chronicles 28:9 Tu autem Salomon fili mi, scito Deum patris tui, et servito ei corde perfecto, animo voluntario: omnia enim corda scrutatur Dominus, et universas mentium cogitationes intelligit. Si quaesieris eum, invenies: si autem dereliqueris eum, proiiciet te in aeternum. I Chronicles 28:10 Nunc ergo quia elegit te Dominus ut aedificares domum Sanctuarii, confortare, et perfice. I Chronicles 28:11 Dedit autem David Salomoni filio suo descriptionem porticus, et templi, et cellariorum, et coenaculi, et cubiculorum in adytis, et domus propitiationis, I Chronicles 28:12 necnon et omnium quae cogitaverat atriorum, et exedrarum per circuitum in thesauros domus Domini, et in thesauros sanctorum, I Chronicles 28:13 divisionumque Sacerdotalium et Leviticarum, in omnia opera domus Domini, et in universa vasa ministerii templi Domini. I Chronicles 28:14 Aurum in pondere per singula vasa ministerii. Argenti quoque pondus pro vasorum et operum diversitate. I Chronicles 28:15 Sed et in candelabra aurea, et ad lucernas eorum, aurum pro mensura uniuscuiusque candelabri et lucernarum. Similiter et in candelabra argentea, et in lucernas eorum, pro diversitate mensurae, pondus argenti tradidit. I Chronicles 28:16 Aurum quoque dedit in mensas propositionis pro diversitate mensarum: similiter et argentum in alias mensas argenteas. I Chronicles 28:17 Ad fuscinulas quoque, et phialas, et thuribula ex auro purissimo, et leunculos aureos pro qualitate mensurae pondus distribuit in leunculum, et leunculum. Similiter et in leones argenteos diversum argenti pondus separavit. I Chronicles 28:18 Altari autem, in quo adoletur incensum, aurum purissimum dedit: ut ex ipso fieret similitudo quadrigae cherubim extendentium alas, et velantium arcam foederis Domini. I Chronicles 28:19 Omnia, inquit, venerunt scripta manu Domini ad me, ut intelligerem universa opera exemplaris. I Chronicles 28:20 Dixit quoque David Salomoni filio suo: Viriliter age, et confortare, et fac: ne timeas, et ne paveas: Dominus enim Deus meus tecum erit, et non dimittet te, nec derelinquet donec perficias omne opus ministerii domus Domini. I Chronicles 28:21 Ecce divisiones Sacerdotum et Levitarum, in omne ministerium domus Domini assistunt tibi, et parati sunt, et noverunt tam principes quam populus facere omnia praecepta tua. I Chronicles 29:0 I Chronicles 29:1 Locutusque est David rex ad omnem ecclesiam: Salomonem filium meum unum elegit Deus, adhuc puerum et tenellum: opus namque grande est, neque enim homini praeparatur habitatio, sed Deo. I Chronicles 29:2 Ego autem totis viribus meis praeparavi impensas domus Dei mei. Aurum ad vasa aurea, et argentum in argentea, aes in aenea, ferrum in ferrea, ligna ad lignea: et lapides onychinos, et quasi stibinos, et diversorum colorum, omnemque pretiosum lapidem, et marmor Parium abundantissime: I Chronicles 29:3 et super haec, quae obtuli in domum Dei mei de peculio meo aurum et argentum, do in templum Dei mei, exceptis his, quae praeparavi in aedem sanctam. I Chronicles 29:4 Tria millia talenta auri de auro Ophir: et septem millia talentorum argenti probatissimi ad deaurandos parietes templi. I Chronicles 29:5 Et, ubicumque opus est aurum de auro, et ubicumque opus est argentum de argento, opera fiant per manus artificum: et si quis sponte offert, impleat manum suam hodie, et offerat quod voluerit Domino. I Chronicles 29:6 Polliciti sunt itaque principes familiarum, et proceres tribuum Israel, tribuni quoque, et centuriones, et principes possessionum regis. I Chronicles 29:7 Dederuntque in opera domus Dei auri talenta quinque millia, et solidos decem millia: argenti talenta decem millia, et aeris talenta decem et octo millia: ferri quoque centum millia talentorum. I Chronicles 29:8 Et apud quemcumque inventi sunt lapides, dederunt in thesauros domus Domini, per manum Iahiel Gersonitis. I Chronicles 29:9 Laetatusque est populus, cum vota sponte promitterent: quia corde toto offerebant ea Domino: sed et David rex laetatus est gaudio magno. I Chronicles 29:10 Et benedixit Domino coram universa multitudine, et ait: Benedictus es Domine Deus Israel patris nostri ab aeterno in aeternum. I Chronicles 29:11 Tua est Domine magnificentia, et potentia, et gloria, atque victoria: et tibi laus: cuncta enim quae in caelo sunt, et in terra, tua sunt: tuum Domine regnum, et tu es super omnes principes. I Chronicles 29:12 Tuae divitiae, et tua est gloria: tu dominaris omnium, in manu tua virtus et potentia: in manu tua magnitudo, et imperium omnium. I Chronicles 29:13 Nunc igitur Deus noster confitemur tibi, et laudamus nomen tuum inclytum. I Chronicles 29:14 Quis ego, et quis populus meus, ut possimus haec tibi universa promittere? tua sunt omnia: et quae de manu tua accepimus dedimus tibi. I Chronicles 29:15 Peregrini enim sumus coram te, et advenae, sicut omnes patres nostri. Dies nostri quasi umbra super terram, et nulla est mora. I Chronicles 29:16 Domine Deus noster, omnis haec copia, quam paravimus ut aedificaretur domus nomini sancto tuo, de manu tua est, et tua sunt omnia. I Chronicles 29:17 Scio Deus meus quod probes corda, et simplicitatem diligas, unde et ego in simplicitate cordis mei laetus obtuli universa haec: et populum tuum, qui hic repertus est, vidi cum ingenti gaudio tibi offerre donaria. I Chronicles 29:18 Domine Deus Abraham, et Isaac, et Israel patrum nostrorum, custodi in aeternum hanc voluntatem cordis eorum, et semper in venerationem tui mens ista permaneat. I Chronicles 29:19 Salomoni quoque filio meo da cor perfectum, ut custodiat mandata tua, testimonia tua, et ceremonias tuas, et faciat universa: et aedificet aedem, cuius impensas paravi. I Chronicles 29:20 Praecepit autem David universae ecclesiae: Benedicite Domino Deo nostro. Et benedixit omnis ecclesia Domino Deo patrum suorum: et inclinaverunt se, et adoraverunt Deum, et deinde regem. I Chronicles 29:21 Immolaveruntque victimas Domino: et obtulerunt holocausta die sequenti, tauros mille, arietes mille, agnos mille cum libaminibus suis, et universo ritu abundantissime in omnem Israel. I Chronicles 29:22 Et comederunt, et biberunt coram Domino in die illo cum grandi laetitia. Et unxerunt secundo Salomonem filium David. Unxerunt autem eum Domino in principem, et Sadoc in pontificem. I Chronicles 29:23 Seditque Salomon super solium Domini in regem pro David patre suo, et cunctis placuit: et paruit illi omnis Israel. I Chronicles 29:24 Sed et universi principes, et potentes, et cuncti filii regis David dederunt manum, et subiecti fuerunt Salomoni regi. I Chronicles 29:25 Magnificavit ergo Dominus Salomonem super omnem Israel: et dedit illi gloriam regni, qualem nullus habuit ante eum rex Israel. I Chronicles 29:26 Igitur David filius Isai regnavit super universum Israel. I Chronicles 29:27 Et dies, quibus regnavit super Israel, fuerunt quadraginta anni: in Hebron regnavit septem annis, et in Ierusalem annis trigintatribus. I Chronicles 29:28 Et mortuus est in senectute bona, plenus dierum, et divitiis, et gloria. et regnavit Salomon filius eius pro eo. I Chronicles 29:29 Gesta autem David regis priora, et novissima scripta sunt in Libro Samuelis Videntis, et in Libro Nathan prophetae, atque in volumine Gad Videntis: I Chronicles 29:30 Universique regni eius, et fortitudinis, et temporum, quae transierunt sub eo, sive in Israel, sive in cunctis regnis terrarum.
II Chronicles 0:0
II Chronicles 1:0 II Chronicles 1:1 Confortatus est ergo Salomon filius David in regno suo, et Dominus erat cum eo, et magnificavit eum in excelsum. II Chronicles 1:2 Praecepitque Salomon universo Israeli, tribunis, et centurionibus, et ducibus, et iudicibus omnis Israel, et principibus familiarum: II Chronicles 1:3 et abiit cum universa multitudine in Excelsum Gabaon, ubi erat tabernaculum foederis Domini, quod fecit Moyses famulus Dei in solitudine. II Chronicles 1:4 Arcam autem Dei adduxerat David de Cariathiarim in locum, quem praeparaverat ei, et ubi fixerat illi tabernaculum, hoc est, in Ierusalem. II Chronicles 1:5 Altare quoque aeneum, quod fabricatus fuerat Beseleel filius Uri filii Hur, ibi erat coram tabernaculo Domini: quod et requisivit Salomon, et omnis ecclesia. II Chronicles 1:6 Ascenditque Salomon ad altare aeneum, coram tabernaculo foederis Domini, et obtulit in eo mille hostias. II Chronicles 1:7 Ecce autem in ipsa nocte apparuit ei Deus, dicens: Postula quod vis, ut dem tibi. II Chronicles 1:8 Dixitque Salomon Deo: Tu fecisti cum David patre meo misericordiam magnam: et constituisti me regem pro eo. II Chronicles 1:9 Nunc ergo Domine Deus impleatur sermo tuus, quem pollicitus es David patri meo: tu enim me fecisti regem super populum tuum multum, qui tam innumerabilis est, quam pulvis terrae. II Chronicles 1:10 Da mihi sapientiam et intelligentiam, ut ingrediar et egrediar coram populo tuo: quis enim potest hunc populum tuum digne, qui tam grandis est, iudicare? II Chronicles 1:11 Dixit autem Deus ad Salomonem: Quia hoc magis placuit cordi tuo, et non postulasti divitias, et substantiam, et gloriam, neque animas eorum qui te oderant, sed nec dies vitae plurimos: petisti autem sapientiam et scientiam, ut iudicare possis populum meum, super quem constitui te regem. II Chronicles 1:12 Sapientia et scientia data sunt tibi: divitias autem et substantiam et gloriam dabo tibi, ita ut nullus in regibus nec ante te nec post te fuerit similis tui. II Chronicles 1:13 Venit ergo Salomon ab Excelso Gabaon in Ierusalem coram tabernaculo foederis, et regnavit super Israel. II Chronicles 1:14 Congregavitque sibi currus et equites, et facti sunt ei mille quadringenti currus, et duodecim millia equitum: et fecit eos esse in urbibus quadrigarum, et cum rege in Ierusalem. II Chronicles 1:15 Praebuitque rex argentum et aurum in Ierusalem quasi lapides, et cedros quasi sycomoros, quae nascuntur in campestribus multitudine magna. II Chronicles 1:16 Adducebantur autem ei equi de Aegypto, et de Coa a negotiatoribus regis, qui ibant, et emebant pretio, II Chronicles 1:17 quadrigam equorum sexcentis argenteis, et equum centum quinquaginta: similiter de universis regnis Cethaeorum, et a regibus Syriae emptio celebrabatur. II Chronicles 2:0 II Chronicles 2:1 Decrevit autem Salomon aedificare domum nomini Domini, et palatium sibi. II Chronicles 2:2 Et numeravit septuaginta millia virorum portantium humeris, et octoginta millia qui caederent lapides in montibus, praepositosque eorum tria millia sexcentos. II Chronicles 2:3 Misit quoque ad Hiram regem Tyri, dicens: Sicut egisti cum David patre meo, et misisti ei ligna cedrina ut aedificaret sibi domum, in qua et habitavit: II Chronicles 2:4 sic fac mecum ut aedificem domum nomini Domini Dei mei, ut consecrem eam ad adolendum incensum coram illo, et fumiganda aromata, et ad propositionem panum sempiternam, et ad holocautomata mane, et vespere, sabbatis quoque, et neomeniis, et sollemnitatibus Domini Dei nostri in sempiternum, quae mandata sunt Israeli. II Chronicles 2:5 Domus enim, quam aedificare cupio, magna est: magnus est enim Deus noster super omnes deos. II Chronicles 2:6 Quis ergo poterit praevalere, ut aedificet ei dignam domum? si caelum, et caeli caelorum capere eum nequeunt: quantus ego sum, ut possim aedificare ei domum? sed ad hoc tantum, ut adoleatur incensum coram illo. II Chronicles 2:7 Mitte ergo mihi virum eruditum, qui noverit operari in auro, et argento, aere, et ferro, purpura, coccino, et hyacintho, et qui sciat sculpere caelaturas cum his artificibus, quos mecum habeo in Iudaea, et Ierusalem, quos praeparavit David pater meus. II Chronicles 2:8 Sed et ligna cedrina mitte mihi, et arceuthina, et pinea de Libano: scio enim quod servi tui noverint caedere ligna de Libano, et erunt servi mei cum servis tuis, II Chronicles 2:9 ut parentur mihi ligna plurima. Domus enim, quam cupio aedificare, magna est nimis, et inclyta. II Chronicles 2:10 Praeterea operariis, qui caesuri sunt ligna, servis tuis dabo in cibaria tritici coros viginti millia, et hordei coros totidem, olei quoque sata viginti millia. II Chronicles 2:11 Dixit autem Hiram rex Tyri per litteras, quas miserat Salomoni: Quia dilexit Dominus populum suum, idcirco te regnare fecit super eum. II Chronicles 2:12 Et addidit, dicens: Benedictus Dominus Deus Israel, qui fecit caelum et terram, qui dedit David regi filium sapientem et eruditum et sensatum atque prudentem, ut aedificaret domum Domino, et palatium sibi. II Chronicles 2:13 Misi ergo tibi virum prudentem et scientissimum Hiram, ut patrem meum, II Chronicles 2:14 filium mulieris de filiabus Dan, cuius pater fuit Tyrius, qui novit operari in auro, et argento, aere, et ferro, et marmore, et lignis, in purpura quoque, et hyacintho, et bysso, et coccino: et qui scit caelare omnem sculpturam, et adinvenire prudenter quodcumque in opere necessarium est cum artificibus tuis, et cum artificibus domini mei David patris tui. II Chronicles 2:15 Triticum ergo, et hordeum, et oleum, et vinum, quae pollicitus es domine mi, mitte servis tuis. II Chronicles 2:16 Nos autem caedemus ligna de Libano, quot necessaria habueris, et applicabimus ea ratibus per mare in Ioppe: tuum autem erit transferre ea in Ierusalem. II Chronicles 2:17 Numeravit igitur Salomon omnes viros proselytos, qui erant in terra Israel, post dinumerationem, quam dinumeravit David pater eius, et inventi sunt centum quinquaginta tria millia et sexcenti. II Chronicles 2:18 Fecitque ex eis septuaginta millia, qui humeris onera portarent, et octoginta millia, qui lapides de montibus caederent: tria autem millia et sexcentos praepositos operum populi. II Chronicles 3:0 II Chronicles 3:1 Et coepit Salomon aedificare domum Domini in Ierusalem in monte Moria, qui demonstratus fuerat David patri eius, in loco, quem paraverat David in area Ornan Iebusaei. II Chronicles 3:2 Coepit autem aedificare mense secundo, anno quarto regni sui. II Chronicles 3:3 Et haec sunt fundamenta, quae iecit Salomon, ut aedificaret domum Dei, longitudinis cubitos in mensura prima sexaginta, latitudinis cubitos viginti. II Chronicles 3:4 Porticum vero ante frontem, quae tendebatur in longum iuxta mensuram latitudinis domus, cubitorum viginti: porro altitudo centum viginti cubitorum erat: et deauravit eam intrinsecus auro mundissimo. II Chronicles 3:5 Domum quoque maiorem texit tabulis ligneis abiegnis, et laminas auri obrizi affixit per totum: sculpsitque in ea palmas, et quasi catenulas se invicem complectentes. II Chronicles 3:6 Stravit quoque pavimentum templi pretiosissimo marmore, decore multo. II Chronicles 3:7 Porro aurum erat probatissimum, de cuius laminis texit domum, et trabes eius, et postes, et parietes, et ostia: et caelavit cherubim in parietibus. II Chronicles 3:8 Fecit quoque domum Sancti sanctorum: longitudinem iuxta latitudinem domus cubitorum viginti: et latitudinem similiter viginti cubitorum: et laminis aureis texit eam, quasi talentis sexcentis. II Chronicles 3:9 Sed et clavos fecit aureos, ita ut singuli clavi siclos quinquagenos appenderent: caenacula quoque texit auro. II Chronicles 3:10 Fecit etiam in domo Sancti sanctorum cherubim duos, opere statuario: et texit eos auro. II Chronicles 3:11 Alae cherubim viginti cubitis extendebantur, ita ut una ala haberet cubitos quinque et tangeret parietem domus: et altera quinque cubitos habens, alam tangeret alterius cherub. II Chronicles 3:12 Similiter cherub alterius ala, quinque habebat cubitos, et tangebat parietem: et ala eius altera quinque cubitorum, alam cherub alterius contingebat. II Chronicles 3:13 Igitur alae utriusque cherubim expansae erant, et extendebantur per cubitos viginti: ipsi autem stabant erectis pedibus, et facies eorum erant versae ad exteriorem domum. II Chronicles 3:14 Fecit quoque velum ex hyacintho, purpura, cocco, et bysso: et intexuit ei cherubim. II Chronicles 3:15 Ante fores etiam templi duas columnas, quae triginta et quinque cubitos habebant altitudinis: porro capita earum, quinque cubitorum. II Chronicles 3:16 Necnon et quasi catenulas in oraculo, et superposuit eas capitibus columnarum: malogranata etiam centum, quae catenulis interposuit. II Chronicles 3:17 Ipsas quoque columnas posuit in vestibulo templi, unam a dextris, et alteram a sinistris: eam, quae a dextris erat, vocavit Iachin: et quae ad laevam, Booz. II Chronicles 4:0 II Chronicles 4:1 Fecit quoque altare aeneum viginti cubitorum longitudinis, et viginti cubitorum latitudinis, et decem cubitorum altitudinis. II Chronicles 4:2 Mare etiam fusile decem cubitis a labio usque ad labium, rotundum per circuitum: quinque cubitos habebat altitudinis, et funiculus triginta cubitorum ambiebat gyrum eius. II Chronicles 4:3 Similitudo quoque boum erat subter illud, et decem cubitis quaedam extrinsecus caelaturae, quasi duobus versibus alvum maris circuibant. Boves autem erant fusiles: II Chronicles 4:4 et ipsum Mare super duodecim boves impositum erat, quorum tres respiciebant ad Aquilonem, et alii tres ad Occidentem: porro tres alii Meridiem, et tres qui reliqui erant, Orientem, habentes mare superpositum: posteriora autem boum erant intrinsecus sub mari. II Chronicles 4:5 Porro vastitas eius habebat mensuram palmi, et labium illius erat quasi labium calicis, vel repandi lilii: capiebatque tria millia metretas. II Chronicles 4:6 Fecit quoque conchas decem: et posuit quinque a dextris, et quinque a sinistris, ut lavarent in eis omnia, quae in holocaustum oblaturi erant: porro in mari sacerdotes lavabantur. II Chronicles 4:7 Fecit autem et candelabra aurea decem secundum speciem, qua iusserat fieri: et posuit ea in templo, quinque a dextris, et quinque a sinistris. II Chronicles 4:8 Necnon et mensas decem: et posuit eas in templo, quinque a dextris, et quinque a sinistris: phialas quoque aureas centum. II Chronicles 4:9 Fecit etiam atrium sacerdotum, et basilicam grandem: et ostia in basilica, quae texit aere. II Chronicles 4:10 Porro mare posuit in latere dextro contra Orientem ad Meridiem. II Chronicles 4:11 Fecit autem Hiram lebetes, et creagras, et phialas: et complevit omne opus regis in domo Dei: II Chronicles 4:12 hoc est, columnas duas, et epistylia, et capita, et quasi quaedam retiacula, quae capita tegerent super epistylia. II Chronicles 4:13 Malogranata quoque quadringenta, et retiacula duo ita ut bini ordines malogranatorum singulis retiaculis iungerentur, quae protegerent epistylia, et capita columnarum. II Chronicles 4:14 Bases etiam fecit, et conchas, quas superposuit basibus: II Chronicles 4:15 mare unum, boves quoque duodecim sub mari. II Chronicles 4:16 Et lebetes, et creagras, et phialas. Omnia vasa fecit Salomoni Hiram in domo Domini ex aere mundissimo. II Chronicles 4:17 In regione Iordanis fudit ea rex in argillosa terra inter Sochot, et Saredatha. II Chronicles 4:18 Erat autem multitudo vasorum innumerabilis, ita ut ignoraretur pondus aeris. II Chronicles 4:19 Fecitque Salomon omnia vasa domus Dei, et altare aureum, et mensas, et super eas panes propositionis: II Chronicles 4:20 candelabra quoque cum lucernis suis ut lucerent ante oraculum iuxta ritum ex auro purissimo: II Chronicles 4:21 et florentia quaedam, et lucernas, et forcipes aureos: omnia de auro mundissimo facta sunt. II Chronicles 4:22 Thymiateria quoque, et thuribula, et phialas, et mortariola ex auro purissimo. Et ostia caelavit templi interioris, id est, in Sancto sanctorum: et ostia templi forinsecus aurea. Sicque completum est omne opus, quod fecit Salomon in domo Domini. II Chronicles 5:0 II Chronicles 5:1 Intulit igitur Salomon omnia, quae voverat David pater suus, argentum, et aurum, et universa vasa posuit in thesauris domus Dei. II Chronicles 5:2 Post quae congregavit maiores natu Israel, et cunctos principes tribuum, et capita familiarum de filiis Israel in Ierusalem, ut adducerent arcam foederis Domini de Civitate David, quae est Sion. II Chronicles 5:3 Venerunt itaque ad regem omnes viri Israel in die sollemni mensis septimi. II Chronicles 5:4 Cumque venissent cuncti seniorum Israel, portaverunt Levitae arcam, II Chronicles 5:5 et intulerunt eam, et omnem paraturam tabernaculi. Porro vasa sanctuarii, quae erant in tabernaculo, portaverunt Sacerdotes cum Levitis. II Chronicles 5:6 Rex autem Salomon, et universus coetus Israel, et omnes, qui fuerunt congregati ante arcam, immolabant arietes, et boves absque ullo numero: tanta enim erat multitudo victimarum. II Chronicles 5:7 Et intulerunt Sacerdotes arcam foederis Domini in locum suum, id est, ad oraculum templi, in Sancta sanctorum subter alas cherubim: II Chronicles 5:8 ita ut cherubim expanderent alas suas super locum, in quo posita erat arca, et ipsam arcam tegerent cum vectibus suis. II Chronicles 5:9 Vectium autem, quibus portabatur arca, quia paululum longiores erant, capita parebant ante oraculum: si vero quis paululum fuisset extrinsecus, eos videre non poterat. Fuit itaque arca ibi usque in praesentem diem. II Chronicles 5:10 Nihilque erat aliud in arca, nisi duae tabulae, quas posuerat Moyses in Horeb, quando legem dedit Dominus filiis Israel egredientibus ex Aegypto. II Chronicles 5:11 Egressis autem Sacerdotibus de sanctuario (omnes enim Sacerdotes, qui ibi potuerant inveniri, sanctificati sunt: nec adhuc in illo tempore vices, et ministeriorum ordo inter eos divisus erat) II Chronicles 5:12 tam Levitae quam cantores, id est, et qui sub Asaph erant, et qui sub Eman, et qui sub Idithun, filii, et fratres eorum vestiti byssinis, cymbalis, et psalteriis, et citharis concrepabant, stantes ad Orientalem plagam altaris, et cum eis Sacerdotes centum viginti canentes tubis. II Chronicles 5:13 Igitur cunctis pariter, et tubis, et voce, et cymbalis, et organis, et diversi generis musicorum concinentibus, et vocem in sublime tollentibus; longe sonitus audiebatur, ita ut cum Dominum laudare coepissent et dicere: Confitemini Domino quoniam bonus, quoniam in aeternum misericordia eius; impleretur ita domus Dei nube, II Chronicles 5:14 ne possent Sacerdotes stare et ministrare propter caliginem. Compleverat enim gloria Domini domum Dei. II Chronicles 6:0 II Chronicles 6:1 Tunc Salomon ait: Dominus pollicitus est ut habitaret in caligine: II Chronicles 6:2 ego autem aedificavi domum nomini eius, ut habitaret ibi in perpetuum. II Chronicles 6:3 Et convertit rex faciem suam, et benedixit universae multitudini Israel (nam omnis turba stabat intenta) et ait: II Chronicles 6:4 Benedictus Dominus Deus Israel, qui quod locutus est David patri meo, opere complevit, dicens: II Chronicles 6:5 A die, qua eduxi populum meum de Terra Aegypti, non elegi civitatem de cunctis tribubus Israel, ut aedificaretur in ea domus nomini meo: neque elegi quemquam alium virum, ut esset dux in populo Israel, II Chronicles 6:6 sed elegi Ierusalem, ut sit nomen meum in ea, et elegi David, ut constituerem eum super populum meum Israel. II Chronicles 6:7 Cumque fuisset voluntatis David patris mei, ut aedificaret domum nomini Domini Dei Israel, II Chronicles 6:8 dixit Dominus ad eum: Quia haec fuit voluntas tua, ut aedificares domum nomini meo, bene quidem fecisti huiuscemodi habere voluntatem: II Chronicles 6:9 sed non tu aedificabis domum, verum filius tuus, qui egredietur de lumbis tuis, ipse aedificabit domum nomini meo. II Chronicles 6:10 Complevit ergo Dominus sermonem suum, quem locutus fuerat: et ego surrexi pro David patre meo, et sedi super thronum Israel, sicut locutus est Dominus: et aedificavi domum nomini Domini Dei Israel. II Chronicles 6:11 Et posui in ea arcam, in qua est pactum Domini, quod pepigit cum filiis Israel. II Chronicles 6:12 Stetit ergo coram altari Domini ex adverso universae multitudinis Israel, et extendit manus suas. II Chronicles 6:13 Siquidem fecerat Salomon basim aeneam, et posuerat eam in medio basilicae, habentem quinque cubitos longitudinis, et quinque cubitos latitudinis, et tres cubitos altitudinis: stetitque super eam: et deinceps flexis genibus contra universam multitudinem Israel, et palmis in caelum levatis, II Chronicles 6:14 ait: Domine Deus Israel, non est similis tui Deus in caelo et in terra: qui custodis pactum et misericordiam cum servis tuis, qui ambulant coram te in toto corde suo: II Chronicles 6:15 Qui praestitisti servo tuo David patri meo quaecumque locutus fueras ei: et quae ore promiseras, opere complesti, sicut et praesens tempus probat. II Chronicles 6:16 Nunc ergo Domine Deus Israel, imple servo tuo patri meo David quaecumque locutus es, dicens: Non deficiet ex te vir coram me, qui sedeat super thronum Israel: ita tamen si custodierint filii tui vias meas, et ambulaverint in lege mea, sicut et tu ambulasti coram me. II Chronicles 6:17 Et nunc Domine Deus Israel, firmetur sermo tuus, quem locutus es servo tuo David. II Chronicles 6:18 Ergone credibile est ut habitet Deus cum hominibus super terram? Si caelum et caeli caelorum non te capiunt, quanto magis domus ista, quam aedificavi? II Chronicles 6:19 Sed ad hoc tantum facta est, ut respicias orationem servi tui, et obsecrationem eius, Domine Deus meus: et audias preces, quas fundit famulus tuus coram te: II Chronicles 6:20 ut aperias oculos tuos super domum istam diebus ac noctibus, super locum, in quo pollicitus es ut invocaretur nomen tuum, II Chronicles 6:21 et exaudires orationem, quam servus tuus orat in eo: et exaudias preces famuli tui, et populi tui Israel. Quicumque oraverit in loco isto, exaudi de habitaculo tuo, id est, de caelis, et propitiare. II Chronicles 6:22 Si peccaverit quispiam in proximum suum, et iurare contra eum paratus venerit, seque maledicto constrinxerit coram altari in domo ista: II Chronicles 6:23 tu audies de caelo, et facies iudicium servorum tuorum, ita ut reddas iniquo viam suam in caput proprium, et ulciscaris iustum, retribuens ei secundum iustitiam suam. II Chronicles 6:24 Si superatus fuerit populus tuus Israel ab inimicis (peccabunt enim tibi) et conversi egerint poenitentiam, et obsecraverint nomen tuum, et fuerint deprecati in loco isto, II Chronicles 6:25 tu exaudies de caelo, et propitiare peccato populi tui Israel, et reduc eos in terram, quam dedisti eis, et patribus eorum. II Chronicles 6:26 Si clauso caelo pluvia non fluxerit propter peccata populi, et deprecati te fuerint in loco isto, et confessi nomini tuo, et conversi a peccatis suis, cum eos afflixeris, II Chronicles 6:27 exaudi de caelo Domine, et dimitte peccata servis tuis et populi tui Israel, et doce eos viam bonam, per quam ingrediantur: et da pluviam terrae, quam dedisti populo tuo ad possidendum. II Chronicles 6:28 Fames si orta fuerit in terra et pestilentia, aerugo, et aurugo, et locusta, et bruchus, et hostes, vastatis regionibus, portas obsederint civitatis, omnisque plaga et infirmitas presserit: II Chronicles 6:29 si quis de populo tuo Israel fuerit deprecatus, cognoscens plagam et infirmitatem suam, et expanderit manus suas in domo hac, II Chronicles 6:30 tu exaudies de caelo, de sublimi scilicet habitaculo tuo, et propitiare, et redde unicuique secundum vias suas, quas nosti eum habere in corde suo: (tu enim solus nosti corda filiorum hominum.) II Chronicles 6:31 ut timeant te, et ambulent in viis tuis cunctis diebus, quibus vivunt super faciem terrae, quam dedisti patribus nostris. II Chronicles 6:32 Externum quoque, qui non est de populo tuo Israel, si venerit de terra longinqua, propter nomen tuum magnum, et propter manum tuam robustam, et brachium tuum extentum, et adoraverit in loco isto, II Chronicles 6:33 tu exaudies de caelo firmissimo habitaculo tuo, et facies cuncta, pro quibus invocaverit te ille peregrinus: ut sciant omnes populi terrae nomen tuum, et timeant te sicut populus tuus Israel. et cognoscant, quia nomen tuum invocatum est super domum hanc, quam aedificavi. II Chronicles 6:34 Si egressus fuerit populus tuus ad bellum contra adversarios suos per viam in qua miseris eos, adorabunt te contra viam, in qua civitas haec est, quam elegisti, et domus, quam aedificavi nomini tuo: II Chronicles 6:35 tu exaudies de caelo preces eorum, et obsecrationem, et ulciscaris. II Chronicles 6:36 Si autem peccaverint tibi (neque enim est homo, qui non peccet) et iratus fueris eis, et tradideris hostibus, et captivos duxerint eos in terram longinquam, vel certe quae iuxta est, II Chronicles 6:37 et conversi in corde suo in terra, ad quam captivi ducti fuerant, egerint poenitentiam, et deprecati te fuerint in terra captivitatis suae, dicentes: Peccavimus, inique fecimus, iniuste egimus: II Chronicles 6:38 et reversi fuerint ad te in toto corde suo, et in tota anima sua, in terra captivitatis suae, ad quam ducti sunt, adorabunt te contra viam terrae suae, quam dedisti patribus eorum, et urbis, quam elegisti, et domus, quam aedificavi nomini tuo: II Chronicles 6:39 tu exaudies de caelo, hoc est, de firmo habitaculo tuo preces eorum, et facias iudicium, et dimittas populo tuo, quamvis peccatori: II Chronicles 6:40 tu es enim Deus meus: aperiantur, quaeso, oculi tui, et aures tuae intentae sint ad orationem, quae fit in loco isto. II Chronicles 6:41 Nunc igitur consurge Domine Deus in requiem tuam, tu et arca fortitudinis tuae: Sacerdotes tui Domine Deus induantur salutem, et sancti tui laetentur in bonis. II Chronicles 6:42 Domine Deus ne avertaris faciem christi tui: memento misericordiarum David servi tui. II Chronicles 7:0 II Chronicles 7:1 Cumque complesset Salomon fundens preces, ignis descendit de caelo, et devoravit holocausta et victimas: et maiestas Domini implevit domum. II Chronicles 7:2 Nec poterant sacerdotes ingredi templum Domini, eo quod implesset maiestas Domini templum Domini. II Chronicles 7:3 Sed et omnes filii Israel videbant descendentem ignem, et gloriam Domini super domum: et corruentes proni in terram super pavimentum stratum lapide, adoraverunt, et laudaverunt Dominum: Quoniam bonus, quoniam in saeculum misericordia eius. II Chronicles 7:4 Rex autem, et omnis populus immolabant victimas coram Domino. II Chronicles 7:5 Mactavit igitur rex Salomon hostias, boum vigintiduo millia, arietum centum viginti millia: et dedicavit domum Dei rex, et universus populus. II Chronicles 7:6 Sacerdotes autem stabant in officiis suis: et Levitae in organis carminum Domini, quae fecit David rex ad laudandum Dominum: Quoniam in aeternum misericordia eius, hymnos David canentes per manus suas: porro Sacerdotes canebant tubis ante eos, cunctusque Israel stabat. II Chronicles 7:7 Sanctificavit quoque Salomon medium atrii ante templum Domini: obtulerat enim ibi holocausta et adipes pacificorum: quia altare aeneum, quod fecerat, non poterat sustinere holocausta et sacrificia et adipes. II Chronicles 7:8 Fecit ergo Salomon sollemnitatem in tempore illo septem diebus, et omnis Israel cum eo, ecclesia magna valde, ab introitu Emath usque ad Torrentem Aegypti. II Chronicles 7:9 Fecitque die octavo collectam, eo quod dedicasset altare septem diebus, et sollemnitatem celebrasset diebus septem. II Chronicles 7:10 Igitur in die vigesimo tertio mensis septimi dimisit populos ad tabernacula sua, laetantes atque gaudentes super bono, quod fecerat Dominus Davidi, et Salomoni, et Israeli populo suo. II Chronicles 7:11 Complevitque Salomon domum Domini, et domum regis, et omnia quae disposuerat in corde suo, ut faceret in domo Domini, et in domo sua, et prosperatus est. II Chronicles 7:12 Apparuit autem ei Dominus nocte, et ait: Audivi orationem tuam, et elegi locum istum mihi in domum sacrificii. II Chronicles 7:13 Si clausero caelum, et pluvia non fluxerit, et mandavero et praecepero locustae, ut devoret terram, et misero pestilentiam in populum meum: II Chronicles 7:14 conversus autem populus meus, super quos invocatum est nomen meum, deprecatus me fuerit, et exquisierit faciem meam, et egerit poenitentiam a viis suis pessimis: et ego exaudiam de caelo, et propitius ero peccatis eorum, et sanabo terram eorum. II Chronicles 7:15 Oculi quoque mei erunt aperti, et aures meae erectae ad orationem eius, qui in loco isto oraverit. II Chronicles 7:16 Elegi enim, et sanctificavi locum istum, ut sit nomen meum ibi in sempiternum, et permaneant oculi mei, et cor meum ibi cunctis diebus. II Chronicles 7:17 Tu quoque si ambulaveris coram me, sicut ambulaverit David pater tuus, et feceris iuxta omnia, quae praecepi tibi, et iustitias meas iudiciaque servaveris: II Chronicles 7:18 suscitabo thronum regni tui, sicut pollicitus sum David patri tuo, dicens: Non auferetur de stirpe tua vir, qui non sit princeps in Israel. II Chronicles 7:19 Si autem aversi fueritis, et dereliqueritis iustitias meas, et praecepta mea, quae proposui vobis, et abeuntes servieritis diis alienis, et adoraveritis eos, II Chronicles 7:20 evellam vos de terra mea, quam dedi vobis: et domum hanc, quam sanctificavi nomini meo, proiiciam a facie mea, et tradam eam in parabolam, et in exemplum cunctis populis. II Chronicles 7:21 Et domus ista erit in proverbium universis transeuntibus, et dicent stupentes: Quare fecit Dominus sic terrae huic, et domui huic? II Chronicles 7:22 Respondebuntque: Quia dereliquerunt Dominum Deum patrum suorum, qui eduxit eos de Terra Aegypti, et apprehenderunt deos alienos, et adoraverunt eos, et coluerunt: idcirco venerunt super eos universa haec mala. II Chronicles 8:0 II Chronicles 8:1 Expletis autem viginti annis postquam aedificavit Salomon domum Domini et domum suam: II Chronicles 8:2 civitates, quas dederat Hiram Salomoni, aedificavit, et habitare ibi fecit filios Israel. II Chronicles 8:3 Abiit quoque in Emath Suba, et obtinuit eam. II Chronicles 8:4 Et aedificavit Palmiram in deserto, et alias civitates munitissimas aedificavit in Emath. II Chronicles 8:5 Extruxitque Bethoron superiorem, et Bethoron inferiorem, civitates muratas habentes portas et vectes et seras: II Chronicles 8:6 Balaath etiam et omnes urbes firmissimas, quae fuerunt Salomonis, cunctasque urbes quadrigarum, et urbes equitum. omnia quaecumque voluit Salomon atque disposuit, aedificavit in Ierusalem et in Libano, et in universa terra potestatis suae. II Chronicles 8:7 Omnem populum, qui derelictus fuerat de Hethaeis, et Amorrhaeis, et Pherezaeis, et Hevaeis, et Iebusaeis, qui non erant de stirpe Israel, II Chronicles 8:8 de filiis eorum: et de posteris, quos non interfecerant filii Israel, subiugavit Salomon in tributarios, usque in diem hanc. II Chronicles 8:9 Porro de filiis Israel non posuit ut servirent operibus regis: ipsi enim erant viri bellatores, et duces primi, et principes quadrigarum et equitum eius. II Chronicles 8:10 Omnes autem principes exercitus regis Salomonis fuerunt ducenti quinquaginta, qui erudiebant populum. II Chronicles 8:11 Filiam vero Pharaonis transtulit de Civitate David in domum, quam aedificaverat ei. Dixit enim rex: Non habitabit uxor mea in domo David regis Israel, eo quod sanctificata sit: quia ingressa est in eam arca Domini. II Chronicles 8:12 Tunc obtulit Salomon holocausta Domino super altare Domini, quod extruxerat ante porticum, II Chronicles 8:13 ut per singulos dies offerretur in eo iuxta praeceptum Moysi in sabbatis et in calendis, et in festis diebus, ter per annum, id est, in sollemnitate azymorum, et in sollemnitatem hebdomadarum, et in sollemnitate tabernaculorum. II Chronicles 8:14 Et constituit iuxta dispositionem David patris sui officia Sacerdotum in ministeriis suis: et Levitas in ordine suo, ut laudarent, et ministrarent coram Sacerdotibus iuxta ritum uniuscuiusque diei: et ianitores in divisionibus suis per portam et portam: sic enim praeceperat David homo Dei. II Chronicles 8:15 Nec praetergressi sunt de mandatis regis tam Sacerdotes, quam Levitae ex omnibus, quae praeceperat, etiam in custodiis thesaurorum. II Chronicles 8:16 Omnes impensas praeparatas habuit Salomon ex eo die, quo fundavit domum Domini usque in diem, quo perfecit eam. II Chronicles 8:17 Tunc abiit Salomon in Asiongaber, et in Ailath ad oram Maris rubri, quae est in Terra Edom. II Chronicles 8:18 Misit autem ei Hiram per manus servorum suorum naves, et nautas gnaros maris, et abierunt cum servis Salomonis in Ophir, tuleruntque inde quadringenta quinquaginta talenta auri, et attulerunt ad regem Salomonem. II Chronicles 9:0 II Chronicles 9:1 Regina quoque Saba, cum audisset famam Salomonis, venit ut tentaret eum in aenigmatibus in Ierusalem, cum magnis opibus et camelis, qui portabant aromata, et auri plurimum, gemmasque pretiosas. Cumque venisset ad Salomonem, locuta est ei quaecumque erant in corde suo. II Chronicles 9:2 Et exposuit ei Salomon omnia quae proposuerat: nec quidquam fuit, quod non perspicuum ei fecerit. II Chronicles 9:3 Quae postquam vidit, sapientiam scilicet Salomonis, et domum quam aedificaverat, II Chronicles 9:4 necnon et cibaria mensae eius, et habitacula servorum, et officia ministrorum eius, et vestimenta eorum, pincernas quoque et vestes eorum, et victimas quas immolabat in domo Domini: non erat prae stupore ultra in ea spiritus. II Chronicles 9:5 Dixitque ad regem: Verus est sermo, quem audieram in terra mea de virtutibus et sapientia tua. II Chronicles 9:6 Non credebam narrantibus donec ipsa venissem, et vidissent oculi mei, et probassem vix medietatem sapientiae tuae mihi fuisse narratam: vicisti famam virtutibus tuis. II Chronicles 9:7 Beati viri tui, et beati servi tui, qui assistunt coram te omni tempore, et audiunt sapientiam tuam. II Chronicles 9:8 Sit Dominus Deus tuus benedictus, qui voluit te ordinare super thronum suum, regem Domini Dei tui. Quia diligit Deus Israel, et vult servare eum in aeternum, idcirco posuit te super eum regem ut facias iudicia atque iustitiam. II Chronicles 9:9 Dedit autem regi centum viginti talenta auri, et aromata multa nimis, et gemmas pretiosissimas: non fuerunt aromata talia ut haec, quae dedit regina Saba regi Salomoni. II Chronicles 9:10 Sed et servi Hiram cum servis Salomonis attulerunt aurum de Ophir, et ligna thyina, et gemmas pretiosissimas: II Chronicles 9:11 de quibus fecit rex, de lignis scilicet thyinis, gradus in domo Domini, et in domo regia, citharas quoque, et psalteria cantoribus: numquam visa sunt in Terra Iuda ligna talia. II Chronicles 9:12 Rex autem Salomon dedit reginae Saba cuncta quae voluit, et quae postulavit, et multo plura quam attulerat ad eum: quae reversa, abiit in terram suam cum servis suis. II Chronicles 9:13 Erat autem pondus auri, quod afferebatur Salomoni per singulos annos, sexcenta sexaginta sex talenta auri: II Chronicles 9:14 excepta ea summa, quam legati diversarum gentium, et negotiatores afferre consueverant, omnesque reges Arabiae, et satrapae terrarum, qui comportabant aurum, et argentum Salomoni. II Chronicles 9:15 Fecit igitur rex Salomon ducentas hastas aureas de summa sexcentorum aureorum, qui in singulis hastis expendebantur: II Chronicles 9:16 trecenta quoque scuta aurea trecentorum aureorum, quibus tegebantur singula scuta: posuitque ea rex in armentario, quod erat consitum nemore. II Chronicles 9:17 Fecit quoque rex solium eburneum grande, et vestivit illud auro mundissimo. II Chronicles 9:18 Sex quoque gradus, quibus ascendebatur ad solium, et scabellum aureum, et brachiola duo altrinsecus, et duos leones stantes iuxta brachiola, II Chronicles 9:19 sed et alios duodecim leunculos stantes super sex gradus ex utraque parte: non fuit tale solium in universis regnis. II Chronicles 9:20 Omnia quoque vasa convivii regis erant aurea, et vasa domus saltus Libani ex auro purissimo. Argentum enim in diebus illis pro nihilo reputabatur. II Chronicles 9:21 Siquidem naves regis ibant in Tharsis cum servis Hiram, semel in annis tribus: et deferebant inde aurum et argentum, et ebur, et simias, et pavos. II Chronicles 9:22 Magnificatus est igitur Salomon super omnes reges terrae prae divitiis et gloria. II Chronicles 9:23 Omnesque reges terrarum desiderabant videre faciem Salomonis, ut audirent sapientiam, quam dederat Deus in corde eius: II Chronicles 9:24 et deferebant ei munera, vasa argentea, et aurea, et vestes, et arma, et aromata, equos, et mulos, per singulos annos. II Chronicles 9:25 Habuit quoque Salomon quadraginta millia equorum in stabulis, et curruum, equitumque duodecim millia, constituitque eos in urbibus quadrigarum, et ubi erat rex in Ierusalem. II Chronicles 9:26 Exercuit etiam potestatem super cunctos reges a flumine Euphrate usque ad terram Philisthinorum, et usque ad terminos Aegypti. II Chronicles 9:27 Tantamque copiam praebuit argenti in Ierusalem quasi lapidum: et cedrorum tantam multitudinem velut sycomororum, quae gignuntur in campestribus. II Chronicles 9:28 Adducebantur autem ei equi de Aegypto, cunctisque regionibus. II Chronicles 9:29 Reliqua autem operum Salomonis priorum et novissimorum scripta sunt in verbis Nathan Prophetae, et in libris Ahiae Silonitis, in visione quoque Addo Videntis, contra Ieroboam filium Nabat. II Chronicles 9:30 Regnavit autem Salomon in Ierusalem super omnem Israel quadraginta annis. II Chronicles 9:31 Dormivitque cum patribus suis, et sepelierunt eum in Civitate David: regnavitque Roboam filius eius pro eo. II Chronicles 10:0 II Chronicles 10:1 Profectus est autem Roboam in Sichem: illuc enim cunctus Israel convenerat ut constituerent eum regem. II Chronicles 10:2 Quod cum audisset Ieroboam filius Nabat, qui erat in Aegypto (fugerat quippe illuc ante Salomonem) statim reversus est. II Chronicles 10:3 Vocaveruntque eum, et venit cum universo Israel, et locuti sunt ad Roboam, dicentes: II Chronicles 10:4 Pater tuus durissimo iugo nos pressit, tu leviora impera patre tuo, qui nobis imposuit gravem servitutem, et paululum de onere subleva, ut serviamus tibi. II Chronicles 10:5 Qui ait: Post tres dies revertimini ad me. Cumque abiisset populus, II Chronicles 10:6 iniit consilium cum senibus, qui steterant coram patre eius Salomone dum adhuc viveret, dicens: Quid datis consilii ut respondeam populo? II Chronicles 10:7 Qui dixerunt ei: Si placueris populo huic, et leniveris eos verbis clementibus, servient tibi omni tempore. II Chronicles 10:8 At ille reliquit consilium senum, et cum iuvenibus tractare coepit, qui cum eo nutriti fuerant, et erant in comitatu illius. II Chronicles 10:9 Dixitque ad eos: Quid vobis videtur? vel respondere quid debeo populo huic, qui dixit mihi: Subleva iugum quod imposuit nobis pater tuus? II Chronicles 10:10 At illi responderunt ut iuvenes, et nutriti cum eo in deliciis, atque dixerunt: Sic loqueris populo, qui dixit tibi: Pater tuus aggravavit iugum nostrum, tu subleva: et sic respondebis ei: Minimus digitus meus grossior est lumbis patris mei. II Chronicles 10:11 Pater meus imposuit vobis grave iugum, et ego maius pondus apponam: pater meus cecidit vos flagellis, ego vero caedam vos scorpionibus. II Chronicles 10:12 Venit ergo Ieroboam, et universus populus ad Roboam die tertio, sicut praeceperat eis. II Chronicles 10:13 Responditque rex dura, derelicto consilio seniorum: II Chronicles 10:14 locutusque est iuxta iuvenum voluntatem: Pater meus grave vobis imposuit iugum, quod ego gravius faciam: pater meus cecidit vos flagellis, ego vero caedam vos scorpionibus. II Chronicles 10:15 Et non acquievit populi precibus: erat enim voluntatis Dei ut compleretur sermo eius, quem locutus fuerat per manum Ahiae Silonitis ad Ieroboam filium Nabat. II Chronicles 10:16 Populus autem universus rege duriora dicente, sic locutus est ad eum: Non est nobis pars in David, neque hereditas in filio Isai. Revertere in tabernacula tua Israel, tu autem pasce domum tuam David. Et abiit Israel in tabernacula sua. II Chronicles 10:17 Super filios autem Israel, qui habitabant in civitatibus Iuda, regnavit Roboam. II Chronicles 10:18 Misitque rex Roboam Aduram, qui praeerat tributis, et lapidaverunt eum filii Israel, et mortuus est: porro rex Roboam currum festinavit ascendere, et fugit in Ierusalem. II Chronicles 10:19 Recessitque Israel a domo David, usque ad diem hanc. II Chronicles 11:0 II Chronicles 11:1 Venit autem Roboam in Ierusalem, et convocavit universam domum Iuda et Beniamin, centum octoginta millia electorum atque bellantium, ut dimicaret contra Israel, et converteret ad se regnum suum. II Chronicles 11:2 Factusque est sermo Domini ad Semeiam hominem Dei, dicens: II Chronicles 11:3 Loquere ad Roboam filium Salomonis regem Iuda, et ad universum Israel, qui est in Iuda et Beniamin: II Chronicles 11:4 Haec dicit Dominus: Non ascendetis, neque pugnabitis contra fratres vestros: revertatur unusquisque in domum suam, quia mea hoc gestum est voluntate. Qui cum audissent sermonem Domini reversi sunt, nec perrexerunt contra Ieroboam. II Chronicles 11:5 Habitavit autem Roboam in Ierusalem, et aedificavit civitates muratas in Iuda. II Chronicles 11:6 Extruxitque Bethlehem, et Etam, et Thecue, II Chronicles 11:7 Bethsur quoque, et Socho, et Odollam, II Chronicles 11:8 necnon et Geth, et Maresa, et Ziph, II Chronicles 11:9 sed et Aduram, et Lachis, et Azeca, II Chronicles 11:10 Saraa quoque, et Aialon, et Hebron, quae erant in Iuda et Beniamin, civitates munitissimas. II Chronicles 11:11 Cumque clausisset eas muris, posuit in eis principes, ciborumque horrea, hoc est, olei, et vini. II Chronicles 11:12 Sed et in singulis urbibus fecit armamentarium scutorum et hastarum, firmavitque eas summa diligentia, et imperavit super Iudam, et Beniamin. II Chronicles 11:13 Sacerdotes autem et Levitae, qui erant in universo Israel, venerunt ad eum de cunctis sedibus suis, II Chronicles 11:14 relinquentes suburbana, et possessiones suas, et transeuntes ad Iudam, et Ierusalem: eo quod abiecisset eos Ieroboam, et posteri eius, ne sacerdotio Domini fungerentur. II Chronicles 11:15 Qui constituit sibi sacerdotes excelsorum, et daemoniorum, vitulorumque quos fecerat. II Chronicles 11:16 Sed et de cunctis tribubus Israel, quicumque dederant cor suum ut quaererent Dominum Deum Israel, venerunt in Ierusalem ad immolandum victimas suas coram Domino Deo patrum suorum. II Chronicles 11:17 Et roboraverunt regnum Iuda, et confirmaverunt Roboam filium Salomonis per tres annos: ambulaverunt enim in viis David et Salomonis, annis tantum tribus. II Chronicles 11:18 Duxit autem Roboam uxorem Mahalath, filiam Ierimoth, filii David: Abihail quoque filiam Eliab filii Isai, II Chronicles 11:19 quae peperit ei filios Iehus, et Somoriam, et Zoom. II Chronicles 11:20 Post hanc quoque accepit Maacha filiam Absalom, quae peperit ei Abia, et Ethai, et Ziza, et Salomith. II Chronicles 11:21 Amavit autem Roboam Maacha filiam Absalom super omnes uxores suas, et concubinas: nam uxores decem et octo duxerat, concubinas autem sexaginta: et genuit viginti octo filios, et sexaginta filias. II Chronicles 11:22 Constituit vero in capite, Abiam filium Maacha ducem super omnes fratres suos: ipsum enim regem facere cogitabat, II Chronicles 11:23 quia sapientior fuit, et potentior super omnes filios eius, et in cunctis finibus Iuda, et Beniamin, et in universis civitatibus muratis: praebuitque eis escas plurimas, et multas petivit uxores. II Chronicles 12:0 II Chronicles 12:1 Cumque roboratum fuisset regnum Roboam et confortatum, dereliquit legem Domini, et omnis Israel cum eo. II Chronicles 12:2 Anno autem quinto regni Roboam, ascendit Sesac rex Aegypti in Ierusalem (quia peccaverant Domino) II Chronicles 12:3 cum mille ducentis curribus, et sexaginta millibus equitum: nec erat numerus vulgi quod venerat cum eo ex Aegypto, Libyes scilicet, et Troglodytae, et Aethiopes. II Chronicles 12:4 Cepitque civitates munitissimas in Iuda, et venit usque in Ierusalem. II Chronicles 12:5 Semeias autem propheta ingressus est ad Roboam, et principes Iuda, qui congregati fuerant in Ierusalem, fugientes Sesac, dixitque ad eos: Haec dicit Dominus: Vos reliquistis me, et ego reliqui vos in manu Sesac. II Chronicles 12:6 Consternatique principes Israel et rex dixerunt: Iustus est Dominus. II Chronicles 12:7 Cumque vidisset Dominus, quod humiliati essent, factus est sermo Domini ad Semeiam, dicens: Quia humiliati sunt, non disperdam eos, daboque eis pauxillum auxilii, et non stillabit furor meus super Ierusalem per manum Sesac. II Chronicles 12:8 Verumtamen servient ei, ut sciant distantiam servitutis meae, et servitutis regni terrarum. II Chronicles 12:9 Recessit itaque Sesac rex Aegypti ab Ierusalem, sublatis thesauris domus Domini, et domus regis, omniaque secum tulit, et clypeos aureos, quos fecerat Salomon, II Chronicles 12:10 pro quibus fecit rex aeneos, et tradidit illos principibus scutariorum, qui custodiebant vestibulum palatii. II Chronicles 12:11 Cumque introiret rex domum Domini, veniebant scutarii, et tollebant eos, iterumque referebant eos ad armamentarium suum. II Chronicles 12:12 Verumtamen quia humiliati sunt, aversa est ab eis ira Domini, nec deleti sunt penitus: siquidem et in Iuda inventa sunt opera bona. II Chronicles 12:13 Confortatus est ergo rex Roboam in Ierusalem, atque regnavit: quadraginta autem et unius anni erat cum regnare coepisset, et decem et septem annis regnavit in Ierusalem, urbe, quam elegit Dominus, ut confirmaret nomen suum ibi, de cunctis tribubus Israel: nomen autem matris eius Naama Ammanitis. II Chronicles 12:14 Fecit autem malum, et non praeparavit cor suum ut quaereret Dominum. II Chronicles 12:15 Opera vero Roboam prima et novissima scripta sunt in Libris Semeiae prophetae, et Addo Videntis, et diligenter exposita: pugnaveruntque adversum se Roboam, et Ieroboam cunctis diebus. II Chronicles 12:16 Et dormivit Roboam cum patribus suis, sepultusque est in Civitate David. Et regnavit Abia filius eius pro eo. II Chronicles 13:0 II Chronicles 13:1 Anno octavodecimo regis Ieroboam, regnavit Abia super Iudam. II Chronicles 13:2 Tribus annis regnavit in Ierusalem, nomenque matris eius Michaia, filia Uriel de Gabaa: et erat bellum inter Abiam et Ieroboam. II Chronicles 13:3 Cumque iniisset Abia certamen, et haberet bellicosissimos viros, et electorum quadraginta millia: Ieroboam instruxit econtra aciem octoginta millia virorum, qui et ipsi electi erant, et ad bella fortissimi. II Chronicles 13:4 Stetit ergo Abia super montem Semeron, qui erat in Ephraim, et ait: Audi Ieroboam, et omnis Israel. II Chronicles 13:5 Num ignoratis quod Dominus Deus Israel dederit regnum David super Israel in sempiternum, ipsi et filiis eius in pactum salis? II Chronicles 13:6 Et surrexit Ieroboam filius Nabat, servus Salomonis filii David: et rebellavit contra dominum suum. II Chronicles 13:7 Congregatique sunt ad eum viri vanissimi, et filii Belial: et praevaluerunt contra Roboam filium Salomonis: porro Roboam erat rudis, et corde pavido, nec potuit resistere eis. II Chronicles 13:8 Nunc ergo vos dicitis quod resistere possitis regno Domini, quod possidet per filios David, habetisque grandem populi multitudinem, atque vitulos aureos, quos fecit vobis Ieroboam in deos. II Chronicles 13:9 Et eiecistis Sacerdotes Domini, filios Aaron, atque Levitas: et fecistis vobis Sacerdotes sicut omnes populi terrarum: quicumque venerit, et initiaverit manum suam in tauro de bobus, et in arietibus septem, fit sacerdos eorum, qui non sunt dii. II Chronicles 13:10 Noster autem Dominus, Deus est, quem non relinquimus, Sacerdotesque ministrant Domino de filiis Aaron, et Levitae sunt in ordine suo: II Chronicles 13:11 Holocausta quoque offerunt Domino per singulos dies mane et vespere, et thymiama iuxta legis praecepta confectum, et proponuntur panes in mensa mundissima, estque apud nos candelabrum aureum, et lucernae eius, ut accendantur semper ad vesperam: nos quippe custodimus praecepta Domini Dei nostri, quem vos reliquistis. II Chronicles 13:12 Ergo in exercitu nostro dux Deus est, et Sacerdotes eius, qui clangunt tubis, et resonant contra vos: filii Israel nolite pugnare contra Dominum Deum patrum vestrorum, quia non vobis expedit. II Chronicles 13:13 Haec illo loquente, Ieroboam retro moliebatur insidias. Cumque ex adverso hostium staret, ignorantem Iudam suo ambiebat exercitu. II Chronicles 13:14 Respiciensque Iudas vidit instare bellum ex adverso et post tergum, et clamavit ad Dominum: ac Sacerdotes tubis canere coeperunt. II Chronicles 13:15 Omnesque viri Iuda vociferati sunt: et ecce illis clamantibus, perterruit Deus Ieroboam, et omnem Israel qui stabat ex adverso Abia et Iuda. II Chronicles 13:16 Fugeruntque filii Israel Iudam, et tradidit eos Deus in manu eorum. II Chronicles 13:17 Percussit ergo eos Abia, et populus eius plaga magna: et corruerunt vulnerati ex Israel quinquaginta millia virorum fortium. II Chronicles 13:18 Humiliatique sunt filii Israel in tempore illo, et vehementissime confortati filii Iuda eo quod sperassent in Domino Deo patrum suorum. II Chronicles 13:19 Persecutus est autem Abia fugientem Ieroboam, et cepit civitates eius, Bethel et filias eius, et Iesana cum filiabus suis, Ephron quoque et filias eius: II Chronicles 13:20 nec valuit ultra resistere Ieroboam in diebus Abia: quem percussit Dominus, et mortuus est. II Chronicles 13:21 Igitur Abia, confortato imperio suo, accepit uxores quattuordecim: procreavitque viginti duos filios, et sedecim filias. II Chronicles 13:22 Reliqua autem sermonum Abia, viarumque et operum eius, scripta sunt diligentissime in Libro Addo Prophetae. II Chronicles 14:0 II Chronicles 14:1 Dormivit autem Abia cum patribus suis, et sepelierunt eum in Civitate David: regnavitque Asa filius eius pro eo, in cuius diebus quievit terra annis decem. II Chronicles 14:2 Fecit autem Asa quod bonum et placitum erat in conspectu Dei sui, et subvertit altaria peregrini cultus, et excelsa, II Chronicles 14:3 et confregit statuas, lucosque succidit: II Chronicles 14:4 et praecepit Iudae ut quaereret Dominum Deum patrum suorum, et faceret legem, et universa mandata: II Chronicles 14:5 et abstulit de cunctis urbibus Iuda aras, et fana, et regnavit in pace. II Chronicles 14:6 Aedificavit quoque urbes munitas in Iuda, quia quietus erat, et nulla temporibus eius bella surrexerant, pacem Domino largiente. II Chronicles 14:7 Dixit autem Iudae: Aedificemus civitates istas, et vallemus muris, et roboremus turribus, et portis, et seris, donec a bellis quieta sunt omnia, eo quod quaesierimus Dominum Deum patrum nostrorum, et dederit nobis pacem per gyrum. Aedificaverunt igitur, et nullum in extruendo impedimentum fuit. II Chronicles 14:8 Habuit autem Asa in exercitu suo portantium scuta et hastas de Iuda trecenta millia, de Beniamin vero scutariorum et sagittariorum ducenta octoginta millia, omnes isti viri fortissimi. II Chronicles 14:9 Egressus est autem contra eos Zara Aethiops cum exercitu suo, decies centena millia, et curribus trecentis: et venit usque Maresa. II Chronicles 14:10 Porro Asa perrexit obviam ei, et instruxit aciem ad bellum in Valle Sephata, quae est iuxta Maresa: II Chronicles 14:11 et invocavit Dominum Deum, et ait: Domine non est apud te ulla distantia utrum in paucis auxilieris, an in pluribus: adiuva nos Domine Deus noster: in te enim, et in tuo nomine habentes fiduciam venimus contra hanc multitudinem. Domine, Deus noster tu es, non praevaleat contra te homo. II Chronicles 14:12 Exterruit itaque Dominus Aethiopes coram Asa et Iuda: fugeruntque Aethiopes. II Chronicles 14:13 Et persecutus est eos Asa, et populus, qui cum eo erat, usque Gerara: et ruerunt Aethiopes usque ad internecionem, quia Domino caedente contriti sunt, et exercitu illius praeliante. Tulerunt ergo spolia multa, II Chronicles 14:14 et percusserunt civitates omnes per circuitum Gerarae: grandis quippe cunctos terror invaserat: et diripuerunt urbes, et multam praedam asportaverunt. II Chronicles 14:15 Sed et caulas ovium destruentes, tulerunt pecorum infinitam multitudinem, et camelorum: reversique sunt in Ierusalem. II Chronicles 15:0 II Chronicles 15:1 Azarias autem filius Obed, facto in se spiritu Dei, II Chronicles 15:2 egressus est in occursum Asa, et dixit ei: Audite me Asa, et omnis Iuda et Beniamin: Dominus vobiscum, quia fuistis cum eo. Si quaesieritis eum, invenietis: si autem dereliqueritis eum, derelinquet vos. II Chronicles 15:3 Transibant autem multi dies in Israel absque Deo vero, et absque sacerdote doctore, et absque lege. II Chronicles 15:4 Cumque reversi fuerint in angustia sua ad Dominum Deum Israel, et quaesierint eum, reperient eum. II Chronicles 15:5 In tempore illo non erit pax egredienti et ingredienti, sed terrores undique in cunctis habitatoribus terrarum: II Chronicles 15:6 pugnavit enim gens contra gentem, et civitas contra civitatem, quia Dominus conturbabit eos in omni angustia. II Chronicles 15:7 Vos ergo confortamini, et non dissolvantur manus vestrae: erit enim merces operi vestro. II Chronicles 15:8 Quod cum audisset Asa verba scilicet, et prophetiam Azariae filii Obed prophetae, confortatus est, et abstulit idola de omni terra Iuda, et de Beniamin, et ex urbibus, quas ceperat, montis Ephraim, et dedicavit altare Domini quod erat ante porticum Domini. II Chronicles 15:9 Congregavitque universum Iudam et Beniamin, et advenas cum eis de Ephraim, et de Manasse, et de Simeon: plures enim ad eum confugerant ex Israel, videntes quod Dominus Deus illius esset cum eo. II Chronicles 15:10 Cumque venissent in Ierusalem mense tertio, anno decimoquinto regni Asa, II Chronicles 15:11 immolaverunt Domino in die illa de manubiis, et praeda, quam adduxerant, boves septingentos, et arietes septem millia. II Chronicles 15:12 Et intravit ex more ad corroborandum foedus ut quaererent Dominum Deum patrum suorum in toto corde, et in tota anima sua. II Chronicles 15:13 Si quis autem, inquit, non quaesierit Dominum Deum Israel, moriatur, a minimo usque ad maximum, a viro usque ad mulierem. II Chronicles 15:14 Iuraveruntque Domino voce magna in iubilo, et in clangore tubae, et in sonitu buccinarum II Chronicles 15:15 omnes qui erant in Iuda cum execratione: in omni enim corde suo iuraverunt, et in tota voluntate quaesierunt eum, et invenerunt: praestititque eis Dominus requiem per circuitum. II Chronicles 15:16 Sed et Maacham matrem Asa regis ex augusto deposuit imperio, eo quod fecisset in luco simulacrum Priapi: quod omne contrivit, et in frustra comminuens combussit in Torrente cedron: II Chronicles 15:17 Excelsa autem derelicta sunt in Israel: attamen cor Asa erat perfectum cunctis diebus eius, II Chronicles 15:18 Eaque quae voverat pater suus, et ipse, intulit in domum Domini, argentum, et aurum, vasorumque diversam supellectilem. II Chronicles 15:19 Bellum vero non fuit usque ad trigesimum quintum annum regni Asa. II Chronicles 16:0 II Chronicles 16:1 Anno autem trigesimo sexto regni eius, ascendit Baasa rex Israel in Iudam, et muro circumdabat Rama, ut nullus tute posset egredi et ingredi de regno Asa. II Chronicles 16:2 Protulit ergo Asa argentum et aurum de thesauris domus Domini, et de thesauris regis, misitque ad Benadad regem Syriae, qui habitabat in Damasco, dicens: II Chronicles 16:3 Foedus inter me et te est, pater quoque meus et pater tuus habuere concordiam: quam ob rem misi tibi argentum et aurum, ut rupto foedere, quod habes cum Baasa rege Israel, facias eum a me recedere. II Chronicles 16:4 Quo comperto, Benadad misit principes exercituum suorum ad urbes Israel: qui percusserunt Ahion, et Dan, et Abelmaim, et universas urbes Nephthali muratas. II Chronicles 16:5 Quod cum audisset Baasa desiit aedificare Rama, et intermisit opus suum. II Chronicles 16:6 Porro Asa rex assumpsit universum Iudam, et tulerunt lapides de Rama, et ligna quae aedificationi praeparaverat Baasa, aedificavitque ex eis Gabaa, et Maspha. II Chronicles 16:7 In tempore illo venit Hanani propheta ad Asam regem Iuda, et dixit ei: Quia habuisti fiduciam in rege Syriae, et non in Domino Deo tuo, idcirco evasit Syriae regis exercitus de manu tua. II Chronicles 16:8 Nonne Aethiopes, et Libyes multo plures erant quadrigis, et equitibus, et multitudine nimia: quos, cum in Domino credidisses, tradidit in manu tua? II Chronicles 16:9 Oculi enim Domini contemplantur universam terram, et praebent fortitudinem his, qui corde perfecto credunt in eum. Stulte igitur egisti, et propter hoc ex praesenti tempore adversum te bella consurgent. II Chronicles 16:10 Iratusque Asa adversus Videntem, iussit eum mitti in nervum: valde quippe super hoc fuerat indignatus: et interfecit de populo in tempore illo plurimos. II Chronicles 16:11 Opera autem Asa prima et novissima scripta sunt in Libro regum Iuda et Israel. II Chronicles 16:12 Aegrotavit etiam Asa anno trigesimo nono regni sui, dolore pedum vehementissimo, et nec in infirmitate sua quaesivit Dominum, sed magis in medicorum arte confisus est. II Chronicles 16:13 Dormivitque cum patribus suis: et mortuus est anno quadragesimo primo regni sui. II Chronicles 16:14 Et sepelierunt eum in sepulchro suo quod foderat sibi in Civitate David: posueruntque eum super lectum suum plenum aromatibus et unguentibus meretriciis, quae erant pigmentariorum arte confecta, et combusserunt super eum ambitione nimia. II Chronicles 17:0 II Chronicles 17:1 Regnavit autem Iosaphat filius eius pro eo, et invaluit contra Israel. II Chronicles 17:2 Constituitque militum numeros in cunctis urbibus Iuda, quae erant vallatae muris. Praesidiaque disposuit in terra Iuda, et in civitatibus Ephraim, quas ceperat Asa pater eius. II Chronicles 17:3 Et fuit Dominus cum Iosaphat, quia ambulavit in viis David patris sui primis: et non speravit in Baalim, II Chronicles 17:4 sed in Deo patris sui, et perrexit in praeceptis illius et non iuxta peccata Israel. II Chronicles 17:5 Confirmavitque Dominus regnum in manu eius, et dedit omnis Iuda munera Iosaphat: factaeque sunt ei infinitae divitiae, et multa gloria. II Chronicles 17:6 Cumque sumpsisset cor eius audaciam propter vias Domini, etiam excelsa et lucos de Iuda abstulit. II Chronicles 17:7 Tertio autem anno regni sui misit de principibus suis Benhail, et Obdiam, et Zachariam, et Nathanael, et Michaeam ut docerent in civitatibus Iuda: II Chronicles 17:8 et cum eis Levitas Semeiam, et Nathaniam, et Zabadiam, Asael quoque, et Semiramoth, et Ionathan, Adoniamque et Thobiam, et Thobadoniam Levitas, et cum eis Elisama, et Ioran Sacerdotes, II Chronicles 17:9 docebantque populum in Iuda, habentes librum legis Domini, et circuibant cunctas urbes Iuda, atque erudiebant populum. II Chronicles 17:10 Itaque factus est pavor Domini super omnia regna terrarum, quae erant per gyrum Iuda, nec audebant bellare contra Iosaphat. II Chronicles 17:11 Sed et Philisthaei Iosaphat munera deferebant, et vectigal argenti, Arabes quoque adducebant pecora, arietum septem millia septingenta, et hircorum totidem. II Chronicles 17:12 Crevit ergo Iosaphat, et magnificatus est usque in sublime: atque aedificavit in Iuda domos ad instar turrium, urbesque muratas. II Chronicles 17:13 Et multa opera paravit in urbibus Iuda: viri quoque bellatores, et robusti erant in Ierusalem, II Chronicles 17:14 quorum iste numerus per domos atque familias singulorum: In Iuda princeps exercitus, Ednas dux, et cum eo robustissimi viri trecenta millia. II Chronicles 17:15 Post hunc Iohanan princeps, et cum eo ducenta octoginta millia. II Chronicles 17:16 Post istum quoque Amasias filius Zechri, consecratus Domino, et cum eo ducenta millia virorum fortium. II Chronicles 17:17 Hunc sequebatur robustus ad praelia Eliada, et cum eo tenentium arcum et clypeum ducenta millia. II Chronicles 17:18 Post istum etiam Iozabad, et cum eo centum octoginta millia expeditorum militum. II Chronicles 17:19 Hi omnes erant ad manum regis, exceptis aliis, quos posuerat in urbibus muratis, in universo Iuda. II Chronicles 18:0 II Chronicles 18:1 Fuit ergo Iosaphat dives et inclytus multum, et affinitate coniunctus est Achab. II Chronicles 18:2 Descenditque post annos ad eum in Samariam: ad cuius adventum mactavit Achab arietes, et boves plurimos ipsi, et populo qui venerat cum eo: persuasitque illi ut ascenderet in Ramoth Galaad. II Chronicles 18:3 Dixitque Achab rex Israel ad Iosaphat regem Iuda: Veni mecum in Ramoth Galaad. Cui ille respondit: Ut ego, et tu: sicut populus tuus, et populus meus: tecumque erimus in bello. II Chronicles 18:4 Dixitque Iosaphat ad regem Israel: Consule obsecro impraesentiarum sermonem Domini. II Chronicles 18:5 Congregavit igitur rex Israel prophetarum quadringentos viros, et dixit ad eos: In Ramoth Galaad ad bellandum ire debemus an quiescere? At illi, Ascende, inquiunt, et tradet Deus in manu regis. II Chronicles 18:6 Dixitque Iosaphat: Numquid non est hic prophetes Domini, ut ab illo etiam requiramus? II Chronicles 18:7 Et ait rex Israel ad Iosaphat: Est vir unus, a quo possumus quaerere Domini voluntatem: sed ego odi eum, quia non prophetat mihi bonum, sed malum omni tempore: est autem Michaeas filius Iemla. Dixitque Iosaphat: Ne loquaris rex hoc modo. II Chronicles 18:8 Vocavit ergo rex Israel unum de eunuchis, et dixit ei: Voca cito Michaeam filium Iemla. II Chronicles 18:9 Porro rex Israel, et Iosaphat rex Iuda uterque sedebant in solio suo, vestiti cultu regio: sedebant autem in area iuxta portam Samariae, omnesque prophetae vaticinabantur coram eis. II Chronicles 18:10 Sedechias vero filius Chanaana fecit sibi cornua ferrea, et ait: Haec dicit Dominus: His ventilabis Syriam, donec conteras eam. II Chronicles 18:11 Omnesque prophetae similiter prophetabant, atque dicebant: Ascende in Ramoth Galaad, et prosperaberis, et tradet eos Dominus in manu regis. II Chronicles 18:12 Nuncius autem, qui ierat ad vocandum Michaeam, ait illi: En verba omnium prophetarum uno ore bona regi annunciant: quaeso ergo te ut et sermo tuus ab eis non dissentiat, loquarisque prospera. II Chronicles 18:13 Cui respondit Michaeas: Vivit Dominus, quia quodcumque dixerit mihi Deus meus, hoc loquar. II Chronicles 18:14 Venit ergo ad regem. Cui rex ait: Michaea, ire debemus in Ramoth Galaad ad bellandum, an quiescere? Cui ille respondit: Ascendite: cuncta enim prospera evenient, et tradentur hostes in manus vestras. II Chronicles 18:15 Dixitque rex: Iterum, atque iterum te adiuro, ut mihi non loquaris, nisi quod verum est in nomine Domini. II Chronicles 18:16 At ille ait: Vidi universum Israel dispersum in montibus, sicut oves absque pastore: et dixit Dominus: Non habent isti dominos: revertatur unusquisque in domum suam in pace. II Chronicles 18:17 Et ait rex Israel ad Iosaphat: Nonne dixi tibi, quod non prophetaret iste mihi quidquam boni, sed ea, quae mala sunt? II Chronicles 18:18 At ille, Idcirco, ait, audite verbum Domini: Vidi Dominum sedentem in solio suo, et omnem exercitum caeli assistentem ei a dextris et a sinistris. II Chronicles 18:19 Et dixit Dominus: Quis decipiet Achab regem Israel ut ascendat et corruat in Ramoth Galaad? Cumque diceret unus hoc modo, et alter alio: II Chronicles 18:20 processit spiritus, et stetit coram Domino, et ait: Ego decipiam eum. Cui Dominus, In quo, inquit, decipies? II Chronicles 18:21 At ille respondit: Egrediar, et ero spiritus mendax in ore omnium prophetarum eius. Dixitque Dominus: Decipies, et praevalebis: egredere, et fac ita. II Chronicles 18:22 Nunc igitur, ecce Dominus dedit spiritum mendacii in ore omnium prophetarum tuorum, et Dominus locutus est de te mala. II Chronicles 18:23 Accessit autem Sedechias filius Chanaana, et percussit Michaeae maxillam, et ait: Per quam viam transivit Spiritus Domini a me, ut loqueretur tibi? II Chronicles 18:24 Dixitque Michaeas: Tu ipse videbis in die illo, quando ingressus fueris cubiculum de cubiculo ut abscondaris. II Chronicles 18:25 Praecepit autem rex Israel, dicens: Tollite Michaeam, et ducite eum ad Amon principem civitatis, et ad Ioas filium Amelech. II Chronicles 18:26 Et dicetis: Haec dicit rex: Mittite hunc in carcerem, et date ei panis modicum, et aquae pauxillum, donec revertar in pace. II Chronicles 18:27 Dixitque Michaeas: Si reversus fueris in pace, non est locutus Dominus in me. Et ait: Audite omnes populi. II Chronicles 18:28 Igitur ascenderunt rex Israel et Iosaphat rex Iuda in Ramoth Galaad. II Chronicles 18:29 Dixitque rex Israel ad Iosaphat: Mutabo habitum, et sic ad pugnam vadam, tu autem induere vestibus tuis. Mutatoque rex Israel habitu, venit ad bellum. II Chronicles 18:30 Rex autem Syriae praeceperat ducibus equitatus sui, dicens: Ne pugnetis contra minimum, aut contra maximum, nisi contra solum regem Israel. II Chronicles 18:31 Itaque cum vidissent principes equitatus Iosaphat, dixerunt: Rex Israel est iste. Et circumdederunt eum dimicantes: at ille clamavit ad Dominum, et auxiliatus est ei, atque avertit eos ab illo. II Chronicles 18:32 Cum enim vidissent duces equitatus, quod non esset rex Israel, reliquerunt eum. II Chronicles 18:33 Accidit autem ut unus e populo sagittam in incertum iaceret, et percuteret regem Israel inter cervicem et scapulas, at ille aurigae suo ait: Converte manum tuam, et educ me de acie, quia vulneratus sum. II Chronicles 18:34 Et finita est pugna in die illo: porro rex Israel stabat in curru suo contra Syros usque ad vesperam, et mortuus est occidente sole. II Chronicles 19:0 II Chronicles 19:1 Reversus est autem Iosaphat rex Iuda in domum suam pacifice in Ierusalem. II Chronicles 19:2 Cui occurrit Iehu filius Henani Videns, et ait ad eum: Impio praebes auxilium, et his qui oderunt Dominum amicitia iungeris, et idcirco iram quidem Domini merebaris: II Chronicles 19:3 sed bona opera inventa sunt in te, eo quod abstuleris lucos de terra Iuda, et praeparaveris cor tuum ut requireres Dominum Deum patrum tuorum. II Chronicles 19:4 Habitavit ergo Iosaphat in Ierusalem: rursumque egressus est ad populum de Bersabee usque ad montem Ephraim, et revocavit eos ad Dominum Deum patrum suorum. II Chronicles 19:5 Constituitque iudices terrae in cunctis civitatibus Iuda munitis per singula loca, II Chronicles 19:6 et praecipiens iudicibus, Videte, ait, quid faciatis: non enim hominis exercetis iudicium, sed Domini: et quodcumque iudicaveritis, in vos redundabit. II Chronicles 19:7 Sit timor Domini vobiscum, et cum diligentia cuncta facite: non est enim apud Dominum Deum nostrum iniquitas, nec personarum acceptio, nec cupido munerum. II Chronicles 19:8 In Ierusalem quoque constituit Iosaphat Levitas, et Sacerdotes, et Principes familiarum ex Israel, ut iudicium et causam Domini iudicarent habitatoribus eius. II Chronicles 19:9 Praecepitque eis, dicens: Sic agetis in timore Domini fideliter et corde perfecto. II Chronicles 19:10 Omnem causam, quae venerit ad vos fratrum vestrorum, qui habitant in urbibus suis inter cognationem et cognationem, ubicumque quaestio est de lege, de mandato, de ceremoniis, de iustificationibus: ostendite eis, ut non peccent in Dominum, et ne veniat ira super vos et super fratres vestros: sic ergo agentes non peccabitis. II Chronicles 19:11 Amarias autem sacerdos et pontifex vester, in his, quae ad Deum pertinent, praesidebit: porro Zabadias filius Ismahel, qui est dux in domo Iuda, super ea opera erit, quae ad regis officium pertinent: habetisque magistros Levitas coram vobis, confortamini, et agite diligenter, et erit Dominus vobiscum in bonis. II Chronicles 20:0 II Chronicles 20:1 Post haec congregati sunt filii Moab, et filii Ammon, et cum eis de Ammonitis ad Iosaphat ut pugnarent contra eum. II Chronicles 20:2 Veneruntque nuncii, et indicaverunt Iosaphat, dicentes: Venit contra te multitudo magna de his locis, quae trans mare sunt, et de Syria, et ecce consistunt in Asasonthamar, quae est Engaddi. II Chronicles 20:3 Iosaphat autem timore perterritus, totum se contulit ad rogandum Dominum, et praedicavit ieiunium universo Iuda. II Chronicles 20:4 Congregatusque est Iudas ad deprecandum Dominum: sed et omnes de urbibus suis venerunt ad obsecrandum eum. II Chronicles 20:5 Cumque stetisset Iosaphat in medio coetu Iuda, et Ierusalem, in domo Domini ante atrium novum, II Chronicles 20:6 ait: Domine Deus patrum nostrorum, tu es Deus in caelo, et dominaris cunctis regnis Gentium, in manu tua est fortitudo et potentia, nec quisquam tibi potest resistere. II Chronicles 20:7 Nonne tu Deus noster interfecisti omnes habitatores terrae huius coram populo tuo Israel, et dedisti eam semini Abraham amici tui in sempiternum? II Chronicles 20:8 Habitaveruntque in ea, et extruxerunt in illa sanctuarium nomini tuo, dicentes: II Chronicles 20:9 Si irruerint super nos mala, gladius iudicii, pestilentia, et fames, stabimus coram domo hac in conspectu tuo, in qua invocatum est nomen tuum: et clamabimus ad te in tribulationibus nostris, et exaudies, salvosque facies. II Chronicles 20:10 Nunc igitur ecce filii Ammon, et Moab, et mons Seir, per quos non concessisti Israel ut transirent quando egrediebantur de Aegypto, sed declinaverunt ab eis, et non interfecerunt illos: II Chronicles 20:11 econtrario agunt, et nituntur eiicere nos de possessione, quam tradidisti nobis. II Chronicles 20:12 Deus noster, ergo non iudicabis eos? In nobis quidem non est tanta fortitudo, ut possimus huic multitudini resistere, quae irruit super nos. Sed cum ignoremus quid agere debeamus, hoc solum habemus residui, ut oculos nostros dirigamus ad te. II Chronicles 20:13 Omnis vero Iuda stabat coram Domino cum parvulis, et uxoribus, et liberis suis. II Chronicles 20:14 Erat autem Iahaziel filius Zachariae, filii Banaiae, filii Iehiel, filii Mathaniae, Levites de filiis Asaph, super quem factus est Spiritus Domini in medio turbae, II Chronicles 20:15 et ait: Attendite omnis Iuda, et qui habitatis Ierusalem, et tu rex Iosaphat: Haec dicit Dominus vobis: Nolite timere, nec paveatis hanc multitudinem: non est enim vestra pugna, sed Dei. II Chronicles 20:16 Cras descendetis contra eos: ascensuri enim sunt per clivum nomine Sis, et invenietis illos in summitate torrentis, qui est contra solitudinem Ieruel. II Chronicles 20:17 Non eritis vos qui dimicabitis, sed tantummodo confidenter state, et videbitis auxilium Domini super vos, o Iuda, et Ierusalem: nolite timere, nec paveatis: cras egrediemini contra eos, et Dominus erit vobiscum. II Chronicles 20:18 Iosaphat ergo, et Iuda, et omnes habitatores Ierusalem ceciderunt proni in terram coram Domino, et adoraverunt eum. II Chronicles 20:19 Porro Levitae de filiis Caath, et de filiis Core laudabant Dominum Deum Israel voce magna, in excelsum. II Chronicles 20:20 Cumque mane surrexissent, egressi sunt per desertum Thecue: profectisque eis, stans Iosaphat in medio eorum, dixit: Audite me viri Iuda, et omnes habitatores Ierusalem: credite in Domino Deo vestro, et securi eritis: credite prophetis eius, et cuncta evenient prospera. II Chronicles 20:21 Deditque consilium populo, et statuit cantores Domini, ut laudarent eum in turmis suis, et antecederent exercitum, ac voce consona dicerent: Confitemini Domino, quoniam in aeternum misericordia eius. II Chronicles 20:22 Cumque coepissent laudes canere, vertit Dominus insidias eorum in semetipsos, filiorum scilicet Ammon, et Moab, et montis Seir, qui egressi fuerant ut pugnarent contra Iudam, et percussi sunt. II Chronicles 20:23 Namque filii Ammon, et Moab consurrexerunt adversum habitatores montis Seir, ut interficerent et delerent eos: cumque hoc opere perpetrassent, etiam in semetipsos versi, mutuis concidere vulneribus. II Chronicles 20:24 Porro Iuda cum venisset ad speculam, quae respicit solitudinem, vidit procul omnem late regionem plenam cadaveribus, nec superesse quemquam, qui necem potuisset evadere. II Chronicles 20:25 Venit ergo Iosaphat, et omnis populus cum eo ad detrahenda spolia mortuorum: inveneruntque inter cadavera variam supellectilem, vestes quoque, et vasa pretiosissima, et diripuerunt ita ut omnia portare non possent, nec per tres dies spolia auferre prae praedae magnitudine. II Chronicles 20:26 Die autem quarto congregati sunt in Valle benedictionis: etenim quoniam ibi benedixerant Domino, vocaverunt locum illum Vallis benedictionis usque in praesentem diem. II Chronicles 20:27 Reversusque est omnis vir Iuda, et habitatores Ierusalem, et Iosaphat ante eos in Ierusalem cum laetitia magna, eo quod dedisset eis Dominus gaudium de inimicis suis. II Chronicles 20:28 Ingressique sunt in Ierusalem cum psalteriis, et citharis, et tubis in domum Domini. II Chronicles 20:29 Irruit autem pavor Domini super universa regna terrarum cum audissent quod pugnasset Dominus contra inimicos Israel. II Chronicles 20:30 Quievitque regnum Iosaphat, et praebuit ei Deus pacem per circuitum. II Chronicles 20:31 Regnavit igitur Iosaphat super Iudam, et erat triginta quinque annorum cum regnare coepisset: viginti autem et quinque annis regnavit in Ierusalem, et nomen matris eius Azuba filia Selahi. II Chronicles 20:32 Et ambulavit in via patris suis Asa, nec declinavit ab ea, faciens quae placita erant coram Domino. II Chronicles 20:33 Verumtamen excelsa non abstulit, et adhuc populus non direxerat cor suum ad Dominum Deum patrum suorum. II Chronicles 20:34 Reliqua autem gestorum Iosaphat priorum et novissimorum scripta sunt in verbis Iehu filii Hanani, quae digessit in Libros regum Israel. II Chronicles 20:35 Post haec iniit amicitias Iosaphat rex Iuda cum Ochozia rege Israel, cuius opera fuerunt impiissima. II Chronicles 20:36 Et particeps fuit ut faceret naves, quae irent in Tharsis: feceruntque classem in Asiongaber. II Chronicles 20:37 Prophetavit autem Eliezer filius Dodau de Maresa ad Iosaphat, dicens: Quia habuisti foedus cum Ochozia, percussit Dominus opera tua, contritaeque sunt naves, nec potuerunt ire in Tharsis. II Chronicles 21:0 II Chronicles 21:1 Dormivit autem Iosaphat cum patribus suis, et sepultus est cum eis in Civitate David: regnavitque Ioram filius eius pro eo. II Chronicles 21:2 Qui habuit fratres filios Iosaphat, Azariam, et Iahiel, et Zachariam, et Azariam, et Michael, et Saphatiam. omnes hi, filii Iosaphat regis Iuda. II Chronicles 21:3 Deditque eis pater suus multa munera argenti, et auri, et pensitationes, cum civitatibus munitissimis in Iuda: regnum autem tradidit Ioram, eo quod esset primogenitus. II Chronicles 21:4 Surrexit ergo Ioram super regnum patris sui: cumque se confirmasset, occidit omnes fratres suos gladio, et quosdam de principibus Israel. II Chronicles 21:5 Trigintaduorum annorum erat Ioram cum regnare coepisset: et octo annis regnavit in Ierusalem. II Chronicles 21:6 Ambulavitque in viis regum Israel, sicut egerat domus Achab: filia quippe Achab erat uxor eius, et fecit malum in conspectu Domini. II Chronicles 21:7 Noluit autem Dominus disperdere domum David propter pactum, quod inierat cum eo: et quia promiserat ut daret ei lucernam, et filiis eius omni tempore. II Chronicles 21:8 In diebus illis rebellavit Edom, ne esset subditus Iudae, et constituit sibi regem. II Chronicles 21:9 Cumque transisset Ioram cum principibus suis, et cuncto equitatu, qui erat secum, surrexit nocte, et percussit Edom qui se circumdederat, et omnes duces equitatus eius. II Chronicles 21:10 Attamen rebellavit Edom, ne esset sub ditione Iuda usque ad hanc diem: eo tempore et Lobna recessit ne esset sub manu illius. Dereliquerat enim Dominum Deum patrum suorum: II Chronicles 21:11 insuper et excelsa fabricatus est in urbibus Iuda, et fornicari fecit habitatores Ierusalem, et praevaricari Iudam. II Chronicles 21:12 Allatae sunt autem ei litterae ab Elia propheta, in quibus scriptum erat: Haec dicit Dominus Deus David patris tui: Quoniam non ambulasti in via Iosaphat patris tui, et in viis Asa regis Iuda, II Chronicles 21:13 sed incessisti per iter regum Israel, et fornicari fecisti Iudam, et habitatores Ierusalem, imitatus fornicationem domus Achab, insuper et fratres tuos domum patris tui, meliores te occidisti: II Chronicles 21:14 ecce Dominus percutiet te plaga magna cum populo tuo, et filiis, et uxoribus tuis, universaque substantia tua. II Chronicles 21:15 tu autem aegrotabis pessimo languore uteri tui, donec egrediantur vitalia tua paulatim per singulos dies. II Chronicles 21:16 Suscitavit ergo Dominus contra Ioram spiritum Philisthinorum, et Arabum, qui confines sunt Aethiopibus. II Chronicles 21:17 et ascenderunt in Terram Iuda, et vastaverunt eam, diripueruntque cunctam substantiam, quae inventa est in domo regis, insuper et filios eius, et uxores: nec remansit ei filius, nisi Ioachaz, qui minimus natu erat. II Chronicles 21:18 Et super haec omnia percussit eum Dominus alvi languore insanabili. II Chronicles 21:19 Cumque diei succederet dies, et temporum spatia volverentur, duorum annorum expletus est circulus: et sic longa consumptus tabe, ita ut egereret etiam viscera sua, languore pariter, et vita caruit. Mortuusque est in infirmitate pessima, et non fecit ei populus secundum morem combustionis, exequias, sicut fecerat maioribus eius. II Chronicles 21:20 Trigintaduorum annorum fuit, cum regnare coepisset, et octo annis regnavit in Ierusalem. Ambulavitque non recte, et sepelierunt eum in Civitate David: verumtamen non in sepulchro regum. II Chronicles 22:0 II Chronicles 22:1 Constituerunt autem habitatores Ierusalem Ochoziam filium eius minimum, regem pro eo: omnes enim maiores natu, qui ante eum fuerant, interfecerant latrones Arabum, qui irruerant in castra: regnavitque Ochozias filius Ioram regis Iuda. II Chronicles 22:2 Quadraginta duorum annorum erat Ochozias cum regnare coepisset, et uno anno regnavit in Ierusalem, et nomen matris eius Athalia filia Amri. II Chronicles 22:3 Sed et ipse ingressus est per vias domus Achab: mater enim eius impulit eum ut impie ageret. II Chronicles 22:4 Fecit igitur malum in conspectu Domini, sicut domus Achab: ipsi enim fuerunt ei consiliarii post mortem patris sui, in interitum eius. II Chronicles 22:5 Ambulavitque in consiliis eorum. Et perrexit cum Ioram filio Achab rege Israel, in bellum contra Hazael regem Syriae in Ramoth Galaad: vulneraveruntque Syri Ioram. II Chronicles 22:6 Qui reversus est ut curaretur in Iezrahel: multas enim plagas acceperat in supradicto certamine. Igitur Ochozias filius Ioram rex Iuda, descendit ut inviseret Ioram filium Achab in Iezrahel aegrotantem. II Chronicles 22:7 Voluntatis quippe fuit Dei adversus Ochoziam, ut veniret ad Ioram: et cum venisset, et egrederetur cum eo adversum Iehu filium Namsi, quem unxit Dominus ut deleret domum Achab. II Chronicles 22:8 Cum ergo everteret Iehu domum Achab, invenit principes Iuda, et filios fratrum Ochoziae, qui ministrabant ei, et interfecit illos. II Chronicles 22:9 Ipsum quoque perquirens Ochoziam, comprehendit latitantem in Samaria: adductumque ad se, occidit, et sepelierunt eum: eo quod esset filius Iosaphat, qui quaesierat Dominum in toto corde suo. nec erat ultra spes aliqua ut de stirpe quis regnaret Ochoziae. II Chronicles 22:10 siquidem Athalia mater eius videns quod mortuus esset filius suus, surrexit, et interfecit omnem stirpem regiam domus Ioram. II Chronicles 22:11 Porro Iosabeth filia regis tulit Ioas filium Ochoziae, et furata est eum de medio filiorum regis, cum interficerentur: absconditque eum cum nutrice sua in cubiculo lectulorum: Iosabeth autem, quae absconderat eum, erat filia regis Ioram, uxor Ioiadae pontificis, soror Ochoziae, et idcirco Athalia non interfecit eum. II Chronicles 22:12 Fuit ergo cum eis in domo Dei absconditus sex annis, quibus regnavit Athalia super terram. II Chronicles 23:0 II Chronicles 23:1 Anno autem septimo confortatus Ioiada, assumpsit centuriones, Azariam videlicet filium Ieroham, et Ismahel filium Iohanan, Azariam quoque filium Obed, et Maasiam filium Adaiae, et Elisaphat filium Zechri: et iniit cum eis foedus. II Chronicles 23:2 Qui circumeuntes Iudam, congregaverunt Levitas de cunctis urbibus Iuda, et principes familiarum Israel, veneruntque in Ierusalem. II Chronicles 23:3 Iniit ergo omnis multitudo pactum in domo Dei cum rege: dixitque ad eos Ioiada: Ecce filius regis regnabit, sicut locutus est Dominus super filios David. II Chronicles 23:4 Iste est ergo sermo quem facietis: II Chronicles 23:5 Tertia pars vestrum qui veniunt ad Sabbatum, Sacerdotum, et Levitarum, et ianitorum erit in portis: tertia vero pars ad domum regis: et tertia ad portam, quae appellatur Fundamenti: omne vero reliquum vulgus sit in atriis domus Domini. II Chronicles 23:6 Nec quispiam alius ingrediatur domum Domini, nisi Sacerdotes, et qui ministrant de Levitis: ipsi tantummodo ingrediantur, quia sanctificati sunt: et omne reliquum vulgus observet custodias Domini. II Chronicles 23:7 Levitae autem circumdent regem, habentes singuli arma sua: (et si quis alius ingressus fuerit templum, interficiatur) sintque cum rege et intrante et egrediente. II Chronicles 23:8 Fecerunt ergo Levitae, et universus Iuda iuxta omnia, quae praeceperat Ioiada pontifex: et assumpserunt singuli viros qui sub se erant, et veniebant per ordinem sabbati, cum his qui impleverant sabbatum, et egressi erant. siquidem Ioiada pontifex non dimiserat abire turmas, quae sibi per singulas hebdomadas succedere consueverant. II Chronicles 23:9 Deditque Ioiada sacerdos centurionibus lanceas, clypeosque et peltas regis David, quas consecraverat in domo Domini. II Chronicles 23:10 Constituitque omnem populum tenentium pugiones a parte templi dextra, usque ad partem templi sinistram, coram altari, et templo, per circuitum regis. II Chronicles 23:11 Et eduxerunt filium regis, et imposuerunt ei diadema, et testimonium, dederuntque in manu eius tenendam legem, et constituerunt eum regem: unxit quoque illum Ioiada pontifex, et filii eius: imprecatique sunt ei, atque dixerunt: Vivat rex. II Chronicles 23:12 Quod cum audisset Athalia, vocem scilicet currentium atque laudantium regem, ingressa est ad populum in templum Domini. II Chronicles 23:13 Cumque vidisset regem stantem super gradum in introitu, et principes, turmasque circa eum, omnemque populum terrae gaudentem, atque clangentem tubis, et diversi generis organis concinentem, vocemque laudantium, scidit vestimenta sua, et ait: Insidiae, insidiae. II Chronicles 23:14 Egressus autem Ioiada pontifex ad centuriones, et principes exercitus, dixit eis: Educite illam extra septa templi, et interficiatur foris gladio. Praecepitque sacerdos ne occideretur in domo Domini. II Chronicles 23:15 Et imposuerunt cervicibus eius manus: cumque intrasset portam equorum domus regis, interfecerunt eam ibi. II Chronicles 23:16 Pepigit autem Ioiada foedus inter se, universumque populum, et regem, ut esset populus Domini. II Chronicles 23:17 Itaque ingressus est omnis populus domum Baal, et destruxerunt eam: et altaria ac simulacra illius confregerunt: Mathan quoque sacerdotem Baal interfecerunt ante aras. II Chronicles 23:18 Constituit autem Ioiada praepositos in domo Domini, sub manibus Sacerdotum, et Levitarum, quos distribuit David in domo Domini: ut offerrent holocausta Domino, sicut scriptum est in lege Moysi, in gaudio et canticis, iuxta dispositionem David. II Chronicles 23:19 Constituit quoque ianitores in portis domus Domini, ut non ingrederetur eam immundus in omni re. II Chronicles 23:20 Assumpsitque centuriones, et fortissimos viros ac principes populi, et omne vulgus terrae, et fecerunt descendere regem de domo Domini, et introire per medium portae superioris in domum regis, et collocaverunt eum in solio regali. II Chronicles 23:21 Laetatusque est omnis populus terrae, et urbs quievit: porro Athalia interfecta est gladio. II Chronicles 24:0 II Chronicles 24:1 Septem annorum erat Ioas cum regnare coepisset: et quadraginta annis regnavit in Ierusalem, nomen matris eius Sebia de Bersabee. II Chronicles 24:2 Fecitque quod bonum est coram Domino cunctis diebus Ioiadae sacerdotis. II Chronicles 24:3 Accepit autem ei Ioiada uxores duas, e quibus genuit filios et filias. II Chronicles 24:4 Post quae placuit Ioas ut instauraret domum Domini. II Chronicles 24:5 Congregavitque Sacerdotes, et Levitas, et dixit eis: Egredimini ad civitates Iuda, et colligite de universo Israel pecuniam ad sartatecta templi Dei nostri, per singulos annos, festinatoque hoc facite: porro Levitae egere negligentius. II Chronicles 24:6 Vocavitque rex Ioiadam principem, et dixit ei: Quare tibi non fuit curae, ut cogeres Levitas inferre de Iuda et de Ierusalem pecuniam, quae constituta est a Moyse servo Domini, ut inferret eam omnis multitudo Israel in tabernaculum testimonii? II Chronicles 24:7 Athalia enim impiissima, et filii eius destruxerunt domum Dei, et de universis, quae sanctificata fuerant in templo Domini, ornaverunt fanum Baalim. II Chronicles 24:8 Praecepit ergo rex, et fecerunt arcam: posueruntque eam iuxta portam domus Domini forinsecus. II Chronicles 24:9 Et praedicatum est in Iuda et Ierusalem ut deferrent singuli pretium Domino, quod constituit Moyses servus Dei super omnem Israel in deserto. II Chronicles 24:10 Laetatique sunt cuncti principes, et omnis populus: et ingressi contulerunt in arcam Domini, atque miserunt ita ut impleretur. II Chronicles 24:11 Cumque tempus esset ut deferrent arcam coram rege per manus Levitarum (videbant enim multam pecuniam) ingrediebatur scriba regis, et quem primus sacerdos constituerat: effundebantque pecuniam quae erat in arca: porro arcam reportabant ad locum suum: sicque faciebant per singulos dies, et congregata est infinita pecunia. II Chronicles 24:12 Quam dederunt rex et Ioiada his, qui praeerant operibus domus Domini: at illi conducebant ex ea caesores lapidum, et artifices operum singulorum ut instaurarent domum Domini: fabros quoque ferri et aeris, ut quod cadere coeperat, fulciretur. II Chronicles 24:13 Egeruntque hi qui operabantur industrie, et obducebatur parietum cicatrix per manus eorum, ac suscitaverunt domum Domini in statum pristinum, et firmiter eam stare fecerunt. II Chronicles 24:14 Cumque complessent omnia opera, detulerunt coram rege, et Ioiada reliquam partem pecuniae: de qua facta sunt vasa templi in ministerium, et ad holocausta, phialae quoque, et cetera vasa aurea et argentea: offerebantur holocausta in domo Domini iugiter cunctis diebus Ioiadae. II Chronicles 24:15 Senuit autem Ioiada plenus dierum, et mortuus est cum esset centum triginta annorum. II Chronicles 24:16 sepelieruntque eum in civitate David cum regibus, eo quod fecisset bonum cum Israel, et cum domo eius. II Chronicles 24:17 Postquam autem obiit Ioiada, ingressi sunt principes Iuda, et adoraverunt regem, qui delinitus obsequiis eorum, acquievit eis. II Chronicles 24:18 Et dereliquerunt templum Domini Dei patrum suorum, servieruntque lucis et sculptilibus, et facta est ira contra Iuda, et Ierusalem propter hoc peccatum. II Chronicles 24:19 Mittebatque eis prophetas ut reverterentur ad Dominum, quos protestantes, illi audire nolebant. II Chronicles 24:20 Spiritus itaque Dei induit Zachariam filium Ioiadae sacerdotem, et stetit in conspectu populi, et dixit eis: Haec dicit Dominus Deus: Quare transgredimini praeceptum Domini, quod vobis non proderit, et dereliquistis Dominum ut derelinqueret vos? II Chronicles 24:21 Qui congregati adversus eum, miserunt lapides iuxta regis imperium in atrio domus Domini. II Chronicles 24:22 Et non est recordatus Ioas rex misericordiae, quam fecerat Ioiada pater illius secum, sed interfecit filium eius. Qui cum moreretur, ait: Videat Dominus, et requirat. II Chronicles 24:23 Cumque evolutus esset annus, ascendit contra eum exercitus Syriae: venitque in Iuda et Ierusalem, et interfecit cunctos principes populi, atque universam praedam miserunt regi in Damascum. II Chronicles 24:24 Et certe cum permodicus venisset numerus Syrorum, tradidit Dominus in manibus eorum infinitam multitudinem, eo quod dereliquissent Dominum Deum patrum suorum: in Ioas quoque ignominiosa exercuere iudicia. II Chronicles 24:25 Et abeuntes dimiserunt eum in languoribus magnis: surrexerunt autem contra eum servi sui in ultionem sanguinis filii Ioiadae sacerdotis, et occiderunt eum in lectulo suo, et mortuus est: sepelieruntque eum in Civitate David, sed non in sepulchris regum. II Chronicles 24:26 Insidiati vero sunt ei Zabad filius Semmaath Ammanitidis, et Iozabad filius Semarith Moabitidis. II Chronicles 24:27 Porro filii eius, ac summa pecuniae, quae adunata fuerat sub eo, et instauratio domus Dei scripta sunt diligentius in Libro regum: regnavit autem Amasias filius eius pro eo. II Chronicles 25:0 II Chronicles 25:1 Vigintiquinque annorum erat Amasias cum regnare coepisset, et vigintinovem annis regnavit in Ierusalem, nomen matris eius Ioadau de Ierusalem. II Chronicles 25:2 Fecitque bonum in conspectu Domini: verumtamen non in corde perfecto. II Chronicles 25:3 Cumque roboratum sibi videret imperium, iugulavit servos, qui occiderant regem patrem suum, II Chronicles 25:4 sed filios eorum non interfecit sicut scriptum est in Libro legis Moysi, ubi praecepit Dominus, dicens: Non occidentur patres pro filiis, neque filii pro patribus suis, sed unusquisque in suo peccato morietur. II Chronicles 25:5 Congregavit igitur Amasias Iuda, et constituit eos per familias, tribunosque et centuriones in universo Iuda, et Beniamin: et recensuit a viginti annis sursum, invenitque triginta millia iuvenum, qui egrederentur ad pugnam, et tenerent hastam et clypeum: II Chronicles 25:6 Mercede quoque conduxit de Israel centum millia robustorum, centum talentis argenti. II Chronicles 25:7 Venit autem homo Dei ad illum, et ait: O rex, ne egrediatur tecum exercitus Israel: non est enim Dominus cum Israel, et cunctis filiis Ephraim: II Chronicles 25:8 quod si putas in robore exercitus bella consistere, superari te faciet Deus ab hostibus: Dei quippe est et adiuvare, et in fugam convertere. II Chronicles 25:9 Dixitque Amasias ad hominem Dei: Quid ergo fiet de centum talentis, quae dedi militibus Israel? Et respondit ei homo Dei: Habet Dominus unde tibi dare possit multo his plura. II Chronicles 25:10 Separavit itaque Amasias exercitum, qui venerat ad eum ex Ephraim, ut reverteretur in locum suum: at illi contra Iuda vehementer irati, reversi sunt in regionem suam. II Chronicles 25:11 Porro Amasias confidenter eduxit populum suum, et abiit in Vallem salinarum, percussitque filios Seir decem millia. II Chronicles 25:12 Et alia decem millia virorum ceperunt filii Iuda, et adduxerunt ad praeruptum cuiusdam petrae, praecipitaveruntque eos de summo in praeceps, qui universi crepuerunt. II Chronicles 25:13 At ille exercitus, quem remiserat Amasias ne secum iret ad praelium, diffusus est in civitatibus Iuda a Samaria usque ad Bethoron, et interfectis tribus millibus, diripuit praedam magnam. II Chronicles 25:14 Amasias vero post caedem Idumaeorum, et allatos deos filiorum Seir, statuit illos in deos sibi, et adorabat eos, et illis adolebat incensum. II Chronicles 25:15 Quam ob rem iratus Dominus contra Amasiam misit ad illum prophetam, qui diceret ei: Cur adorasti deos, qui non liberaverunt populum suum de manu tua? II Chronicles 25:16 Cumque haec ille loqueretur, respondit ei: Num consiliarius regis es? quiesce ne interficiam te. Discedensque propheta, Scio, inquit, quod cogitaverit Deus occidere te, quia fecisti hoc malum, et insuper non acquievisti consilio meo. II Chronicles 25:17 Igitur Amasias rex Iuda inito pessimo consilio, misit ad Ioas filium Ioahaz filii Iehu, regem Israel, dicens: Veni, videamus nos mutuo. II Chronicles 25:18 At ille remisit nuncios, dicens: Carduus, qui est in Libano, misit ad cedrum Libani, dicens: Da filiam tuam filio meo uxorem: et ecce bestiae, quae erant in silva Libani, transierunt, et conculcaverunt carduum. II Chronicles 25:19 Dixisti: Percussi Edom, et idcirco erigitur cor tuum in superbiam: sede in domo tua, cur malum adversum te provocas, ut cadas et tu, et Iuda tecum? II Chronicles 25:20 Noluit audire Amasias, eo quod Domini esset voluntas ut traderetur in manus hostium propter deos Edom. II Chronicles 25:21 Ascendit igitur Ioas rex Israel, et mutuos sibi praebuere conspectus: Amasias autem rex Iuda erat in Bethsames Iuda: II Chronicles 25:22 corruitque Iuda coram Israel, et fugit in tabernacula sua. II Chronicles 25:23 Porro Amasiam regem Iuda, filium Ioas filii Ioahaz, cepit Ioas rex Israel in Bethsames, et adduxit in Ierusalem: destruxitque murum eius a porta Ephraim usque ad portam anguli quadringentis cubitis. II Chronicles 25:24 Omne quoque aurum, et argentum, et universa vasa, quae repererat in domo Dei, et apud Obededom in thesauris etiam domus regiae, necnon et filios obsidum reduxit in Samariam. II Chronicles 25:25 Vixit autem Amasias filius Ioas rex Iuda, postquam mortuus est Ioas filius Ioahaz rex Israel, quindecim annis. II Chronicles 25:26 Reliqua autem sermonum Amasiae priorum et novissimorum scripta sunt in Libro regum Iuda et Israel. II Chronicles 25:27 Qui postquam recessit a Domino, tetenderunt ei insidias in Ierusalem. Cumque fugisset in Lachis, miserunt, et interfecerunt eum ibi. II Chronicles 25:28 Reportantesque super equos, sepelierunt eum cum patribus suis in Civitate David. II Chronicles 26:0 II Chronicles 26:1 Omnis autem populus Iuda filium eius Oziam annorum sedecim, constituit regem pro Amasia patre suo. II Chronicles 26:2 Ipse aedificavit Ailath, et restituit eam ditioni Iuda, postquam dormivit rex cum patribus suis. II Chronicles 26:3 Sedecim annorum erat Ozias cum regnare coepisset, et quinquagintaduobus annis regnavit in Ierusalem, nomen matris eius Iechelia de Ierusalem. II Chronicles 26:4 Fecitque quod erat rectum in oculis Domini iuxta omnia, quae fecerat Amasias pater eius. II Chronicles 26:5 Et exquisivit Dominum in diebus Zachariae intelligentis et videntis Deum: cumque requireret Dominum, direxit eum in omnibus. II Chronicles 26:6 Denique egressus est, et pugnavit contra Philisthiim, et destruxit murum Geth, et murum Iabniae, murumque Azoti: aedificavit quoque oppida in Azoto, et in Philisthiim. II Chronicles 26:7 Et adiuvit eum Deus contra Philisthiim, et contra Arabes, qui habitabant in Gurbaal, et contra Ammonitas. II Chronicles 26:8 Appendebantque Ammonitae munera Oziae: et divulgatum est nomen eius usque ad introitum Aegypti propter crebras victorias. II Chronicles 26:9 Aedificavitque Ozias turres in Ierusalem super portam anguli, et super portam vallis, et reliquas in eodem muri latere, firmavitque eas. II Chronicles 26:10 Extruxit etiam turres in solitudine, et effodit cisternas plurimas, eo quod haberet multa pecora tam in campestribus, quam in eremi vastitate: vineas quoque habuit et vinitores in montibus, et in carmelo: erat quippe homo agriculturae deditus. II Chronicles 26:11 Fuit autem exercitus bellatorum eius, qui procedebant ad praelia sub manu Iehiel scribae, Maasiaeque doctoris, et sub manu Hananiae, qui erat de ducibus regis. II Chronicles 26:12 Omnisque numerus principum per familias virorum fortium, duorum millium sexcentorum. II Chronicles 26:13 Et sub eis universus exercitus trecentorum et septem millium quingentorum: qui erant apti ad bella, et pro rege contra adversarios dimicabant. II Chronicles 26:14 Praeparavit quoque eis Ozias, id est, cuncto exercitui, clypeos, et hastas, et galeas, et loricas, arcusque et fundas ad iaciendos lapides. II Chronicles 26:15 Et fecit in Ierusalem diversi generis machinas, quas in turribus collocavit, et in angulis murorum ut mitterent sagittas, et saxa grandia: egressumque est nomen eius procul, eo quod auxiliaretur ei Dominus, et corroborasset illum. II Chronicles 26:16 Sed cum roboratus esset, elevatum est cor eius in interitum suum, et neglexit Dominum Deum suum: ingressusque templum Domini, adolere voluit incensum super altare thymiamatis. II Chronicles 26:17 Statimque ingressus post eum Azarias sacerdos, et cum eo Sacerdotes Domini octoginta, viri fortissimi, II Chronicles 26:18 restiterunt regi, atque dixerunt: Non est tui officii Ozia ut adoleas incensum Domino, sed Sacerdotum, hoc est, filiorum Aaron, qui consecrati sunt ad huiuscemodi ministerium: egredere de sanctuario, ne contempseris: quia non reputabitur tibi in gloriam hoc a Domino Deo. II Chronicles 26:19 Iratusque Ozias, tenens in manu thuribulum ut adoleret incensum, minabatur Sacerdotibus. Statimque orta est lepra in fronte eius coram Sacerdotibus, in domo Domini super altare thymiamatis. II Chronicles 26:20 Cumque respexisset eum Azarias pontifex, et omnes reliqui Sacerdotes, viderunt lepram in fronte eius, et festinato expulerunt eum. Sed et ipse perterritus, acceleravit egredi, eo quod sensisset illico plagam Domini. II Chronicles 26:21 Fuit igitur Ozias rex leprosus usque ad diem mortis suae, et habitavit in domo separata plenus lepra, ob quam eiectus fuerat de domo Domini. Porro Ioatham filius eius rexit domum regis, et iudicabat populum terrae. II Chronicles 26:22 Reliqua autem sermonum Oziae priorum et novissimorum scripsit Isaias filius Amos, propheta. II Chronicles 26:23 Dormivitque Ozias cum patribus suis, et sepelierunt eum in agro regalium sepulchrorum, eo quod esset leprosus: regnavitque Ioatham filius eius pro eo. II Chronicles 27:0 II Chronicles 27:1 Vigintiquinque annorum erat Ioatham cum regnare coepisset, et sedecim annis regnavit in Ierusalem: nomen matris eius Ierusa filia Sadoc. II Chronicles 27:2 Fecitque quod rectum erat coram Domino iuxta omnia quae fecerat Ozias pater suus, excepto quod non est ingressus templum Domini, et adhuc populus delinquebat. II Chronicles 27:3 Ipse aedificavit portam domus Domini excelsam, et in muro Ophel multa construxit. II Chronicles 27:4 Urbes quoque aedificavit in montibus Iuda, et in saltibus castella, et turres. II Chronicles 27:5 Ipse pugnavit contra regem filiorum Ammon, et vicit eos, dederuntque ei filii Ammon in tempore illo centum talenta argenti, et decem millia coros tritici, ac totidem coros hordei: haec ei praebuerunt filii Ammon in anno secundo et tertio. II Chronicles 27:6 Corroboratusque est Ioatham eo quod direxisset vias suas coram Domino Deo suo. II Chronicles 27:7 Reliqua autem sermonum Ioatham, et omnes pugnae eius, et opera, scripta sunt in Libro regum Israel et Iuda. II Chronicles 27:8 Vigintiquinque annorum erat cum regnare coepisset, et sedecim annis regnavit in Ierusalem. II Chronicles 27:9 Dormivitque Ioatham cum patribus suis, et sepelierunt eum in Civitate David: et regnavit Achaz filius eius pro eo. II Chronicles 28:0 II Chronicles 28:1 Viginti annorum erat Achaz cum regnare coepisset: et sedecim annis regnavit in Ierusalem: non fecit rectum in conspectu Domini sicut David pater eius: II Chronicles 28:2 sed ambulavit in viis regum Israel, insuper et statuas fudit Baalim. II Chronicles 28:3 Ipse est, qui adolevit incensum in Valle benennom, et lustravit filios suos in igne iuxta ritum gentium, quas interfecit Dominus in adventu filiorum Israel. II Chronicles 28:4 Sacrificabat quoque, et thymiama succendebat in excelsis, et in collibus, et sub omni ligno frondoso. II Chronicles 28:5 Tradiditque eum Dominus Deus eius in manu regis Syriae, qui percussit eum, magnamque praedam cepit de eius imperio, et adduxit in Damascum: manibus quoque regis Israel traditus est, et percussus plaga grandi. II Chronicles 28:6 Occiditque Phacee, filius Romeliae, de Iuda centum viginti millia in die uno, omnes viros bellatores: eo quod reliquissent Dominum Deum patrum suorum. II Chronicles 28:7 Eodem tempore occidit Zechri, vir potens ex Ephraim, Maasiam filium regis, et Ezricam ducem domus eius, Elcanam quoque secundum a rege. II Chronicles 28:8 Ceperuntque filii Israel de fratribus suis ducenta millia mulierum, puerorum, et puellarum, et infinitam praedam: pertuleruntque eam in Samariam. II Chronicles 28:9 Ea tempestate erat ibi propheta Domini, nomine Obed: qui egressus obviam exercitui venienti in Samariam, dixit eis: Ecce iratus Dominus Deus patrum vestrorum contra Iuda, tradidit eos in manibus vestris, et occidistis eos atrociter, ita ut ad caelum pertingeret vestra crudelitas. II Chronicles 28:10 Insuper filios Iuda, et Ierusalem vultis vobis subiicere in servos et ancillas. quod nequaquam facto opus est: peccastis enim super hoc Domino Deo vestro. II Chronicles 28:11 Sed audite consilium meum, et reducite captivos, quos adduxistis de fratribus vestris, quia magnus furor Domini imminet vobis. II Chronicles 28:12 Steterunt itaque viri de principibus filiorum Ephraim, Azarias filius Iohanan, Barachias filius Mosollamoth, Ezechias filius Sellum, et Amasa filius Hadali, contra eos, qui veniebant de praelio, II Chronicles 28:13 et dixerunt eis: Non introducetis huc captivos, ne peccemus Domino. Quare vultis adiicere super peccata nostra, et vetera cumulare delicta? grande quippe peccatum est, et ira furoris Domini imminet super Israel. II Chronicles 28:14 Dimiseruntque viri bellatores praedam, et universa quae ceperant coram principibus, et omni multitudine. II Chronicles 28:15 Steteruntque viri, quos supra memoravimus, et apprehendentes captivos, omnesque qui nudi erant, vestierunt de spoliis: cumque vestissent eos, et calceassent, et refecissent cibo ac potu, unxissentque propter laborem, et adhibuissent eis curam: quicumque ambulare non poterant, et erant imbecillo corpore, imposuerunt eos iumentis, et adduxerunt Iericho Civitatem palmarum ad fratres eorum, ipsique reversi sunt in Samariam. II Chronicles 28:16 Tempore illo misit rex Achaz ad regem Assyriorum, postulans auxilium. II Chronicles 28:17 Veneruntque Idumaei, et percusserunt multos ex Iuda, et ceperunt praedam magnam. II Chronicles 28:18 Philisthiim quoque diffusi sunt per urbes campestres, et ad Meridiem Iuda: ceperuntque Bethsames, et Aialon, et Gaderoth, Socho quoque, et Thamnan, et Gamzo, cum viculis suis, et habitaverunt in eis. II Chronicles 28:19 Humiliaverat enim Dominus Iudam propter Achaz regem Iuda, eo quod nudasset eum auxilio, et contemptui habuisset Dominum. II Chronicles 28:20 Adduxitque contra eum Thelgathphalnasar regem Assyriorum, qui et afflixit eum, et nullo resistente vastavit. II Chronicles 28:21 Igitur Achaz spoliata domo Domini, et domo regum, ac principum, dedit regi Assyriorum munera, et tamen nihil ei profuit. II Chronicles 28:22 Insuper et tempore angustiae suae auxit contemptum in Dominum, ipse per se rex Achaz, II Chronicles 28:23 immolavit diis Damasci victimas percussoribus suis, et dixit: Dii regum Syriae auxiliantur eis, quos ego placabo hostiis, et aderunt mihi, cum econtrario ipsi fuerint ruinae ei, et universo Israel. II Chronicles 28:24 Direptis itaque Achaz omnibus vasis domus Dei, atque confractis, clausit ianuas templi Dei, et fecit sibi altaria in universis angulis Ierusalem. II Chronicles 28:25 In omnibus quoque urbibus Iuda extruxit aras ad cremandum thus, atque ad iracundiam provocavit Dominum Deum patrum suorum. II Chronicles 28:26 Reliqua autem sermonum eius, et omnium operum suorum priorum et novissimorum scripta sunt in Libro regum Iuda et Israel. II Chronicles 28:27 Dormivitque Achaz cum patribus suis, et sepelierunt eum in civitate Ierusalem: neque enim receperunt eum in sepulchra regum Israel. Regnavitque Ezechias filius eius pro eo. II Chronicles 29:0 II Chronicles 29:1 Igitur Ezechias regnare coepit, cum vigintiquinque esset annorum, et vigintinovem annis regnavit in Ierusalem: nomen matris eius Abia, filia Zachariae. II Chronicles 29:2 Fecitque quod erat placitum in conspectu Domini iuxta omnia quae fecerat David pater eius. II Chronicles 29:3 Ipse anno, et mense primo regni sui aperuit valvas domus Domini, et instauravit eas. II Chronicles 29:4 adduxitque Sacerdotes atque Levitas, et congregavit eos in plateam Orientalem. II Chronicles 29:5 Dixitque ad eos: Audite me Levitae, et sanctificamini, mundate domum Domini Dei patrum vestrorum, et auferte omnem immunditiam de sanctuario. II Chronicles 29:6 Peccaverunt patres nostri, et fecerunt malum in conspectu Domini Dei nostri, derelinquentes eum: averterunt facies suas a tabernaculo Domini, et praebuerunt dorsum. II Chronicles 29:7 Clauserunt ostia, quae erant in porticu, et extinxerunt lucernas, incensumque non adoleverunt, et holocausta non obtulerunt in sanctuario Deo Israel. II Chronicles 29:8 Concitatus est itaque furor Domini super Iudam et Ierusalem, tradiditque eos in commotionem, et in interitum, et in sibilum, sicut ipsi cernitis oculis vestris. II Chronicles 29:9 En, corruerunt patres nostri gladiis, filii nostri, et filiae nostrae, et coniuges captivae ductae sunt propter hoc scelus. II Chronicles 29:10 Nunc ergo placet mihi ut ineamus foedus cum Domino Deo Israel, et avertet a nobis furorem irae suae. II Chronicles 29:11 Filii mei nolite negligere: vos elegit Dominus ut stetis coram eo, et ministretis illi, colatisque eum, et cremetis ei incensum. II Chronicles 29:12 Surrexerunt ergo Levitae: Mahath filius Amasai, et Ioel filius Azariae de filiis Caath: Porro de filiis Merari, Cis filius Abdi, et Azarias filius Ialaleel. De filiis autem Gersom, Ioah filius Zemma, et Eden filius Ioah. II Chronicles 29:13 At vero de filiis Elisaphan, Samri, et Iahiel. De filiis quoque Asaph, Zacharias, et Mathanias: II Chronicles 29:14 Necnon de filiis Heman, Iahiel, et Semei: Sed et de filiis Idithun, Semeias, et Oziel. II Chronicles 29:15 Congregaveruntque fratres suos, et sanctificati sunt, et ingressi sunt iuxta mandatum regis et imperium Domini, ut expiarent domum Dei. II Chronicles 29:16 Sacerdotes quoque ingressi templum Domini ut sanctificarent illud, extulerunt omnem immunditiam, quam intro repererant in vestibulo domus Domini, quam tulerunt Levitae, et asportaverunt ad Torrentem cedron foras. II Chronicles 29:17 Coeperunt autem prima die mensis primi mundare, et in die octavo eiusdem mensis ingressi sunt porticum templi Domini, expiaveruntque templum diebus octo, et in die sextadecima mensis eiusdem, quod coeperant impleverunt. II Chronicles 29:18 Ingressi quoque sunt ad Ezechiam regem, et dixerunt ei: Sanctificavimus omnem domum Domini, et altare holocausti, vasaque eius, necnon et mensam propositionis cum omnibus vasis suis, II Chronicles 29:19 cunctamque templi supellectilem, quam polluerat rex Achaz in regno suo, postquam praevaricatus est: et ecce exposita sunt omnia coram altare Domini. II Chronicles 29:20 Consurgensque diluculo Ezechias rex, adunavit omnes principes civitatis, et ascendit in domum Domini: II Chronicles 29:21 obtuleruntque simul tauros septem, et arietes septem, agnos septem, et hircos septem pro peccato, pro regno, pro sanctuario, pro Iuda, dixitque sacerdotibus filiis Aaron ut offerrent super altare Domini. II Chronicles 29:22 Mactaverunt igitur tauros, et susceperunt sanguinem Sacerdotes, et fuderunt illum super altare, mactaverunt etiam arietes, et illorum sanguinem super altare fuderunt, immolaveruntque agnos, et fuderunt super altare sanguinem. II Chronicles 29:23 Applicuerunt hircos pro peccato coram rege, et universa multitudine, imposueruntque manus suas super eos: II Chronicles 29:24 et immolaverunt illos Sacerdotes, et asperserunt sanguinem eorum coram altare pro piaculo universi Israelis: pro omni quippe Israel praeceperat rex ut holocaustum fieret et pro peccato. II Chronicles 29:25 Constituit quoque Levitas in domo Domini cum cymbalis, et psalteriis, et citharis secundum dispositionem David regis, et Gad Videntis, et Nathan prophetae: siquidem Domini praeceptum fuit per manum prophetarum eius. II Chronicles 29:26 Steteruntque Levitae tenentes organa David, et Sacerdotes tubas. II Chronicles 29:27 Et iussit Ezechias ut offerrent holocausta super altare: cumque offerrentur holocausta, coeperunt laudes canere Domino, et clangere tubis, atque in diversis organis, quae David rex Israel praeparaverat, concrepare. II Chronicles 29:28 Omni autem turba adorante, cantores, et ii, qui tenebant tubas, erant in officio suo donec compleretur holocaustum. II Chronicles 29:29 Cumque finita esset oblatio, incurvatus est rex, et omnes qui erant cum eo, et adoraverunt. II Chronicles 29:30 Praecepitque Ezechias, et principes Levitis ut laudarent Dominum sermonibus David, et Asaph Videntis: qui laudaverunt eum magna laetitia, et incurvato genu adoraverunt. II Chronicles 29:31 Ezechias autem etiam haec addidit: Implestis manus vestras Domino, accedite, et offerte victimas, et laudes in domo Domini. Obtulit ergo universa multitudo hostias, et laudes, et holocausta mente devota. II Chronicles 29:32 Porro numerus holocaustorum, quae obtulit multitudo, hic fuit, Tauros septuaginta, arietes centum, agnos ducentos. II Chronicles 29:33 Sanctificaveruntque Domino boves sexcentos, et oves tria millia. II Chronicles 29:34 Sacerdotes vero pauci erant, nec poterant sufficere ut pelles holocaustorum detraherent: unde et Levitae fratres eorum adiuverunt eos, donec impleretur opus, et sanctificarentur antistites: Levitae quippe faciliori ritu sanctificantur, quam Sacerdotes. II Chronicles 29:35 Fuerunt ergo holocausta plurima, adipes pacificorum, et libamina holocaustorum: et completus est cultus domus Domini. II Chronicles 29:36 Laetatusque est Ezechias, et omnis populus eo quod ministerium Domini esset expletum. De repente quippe hoc fieri placuerat. II Chronicles 30:0 II Chronicles 30:1 Misit quoque Ezechias ad omnem Israel et Iudam: scripsitque epistolas ad Ephraim et Manassen ut venirent ad domum Domini in Ierusalem, et facerent Phase Domino Deo Israel. II Chronicles 30:2 Inito ergo consilio regis et principum, et universi coetus Ierusalem, decreverunt ut facerent Phase mense secundo. II Chronicles 30:3 Non enim occurerant facere in tempore suo, quia sacerdotes, qui possent sufficere, sanctificati non fuerant, et populus nondum congregatus fuerat in Ierusalem. II Chronicles 30:4 Placuitque sermo regi, et omni multitudini. II Chronicles 30:5 Et decreverunt ut mitterent nuncios in universum Israel de Bersabee usque Dan ut venirent, et facerent Phase Domino Deo Israel in Ierusalem: multi enim non fecerant sicut lege praescriptum est. II Chronicles 30:6 Perrexeruntque cursores cum epistolis ex regis imperio, et principum eius, in universum Israel et Iudam iuxta id, quod rex iusserat, praedicantes: Filii Israel revertimini ad Dominum Deum Abraham, et Isaac, et Israel: et revertetur ad reliquias, quae effugerunt manum regis Assyriorum. II Chronicles 30:7 Nolite fieri sicut patres vestri, et fratres qui recesserunt a Domino Deo patrum suorum, qui tradidit eos in interitum, ut ipsi cernitis. II Chronicles 30:8 Nolite indurare cervices vestras, sicut patres vestri: tradite manus Domino, et venite ad sanctuarium eius, quod sanctificavit in aeternum: servite Domino Deo patrum vestrorum, et avertetur a vobis ira furoris eius. II Chronicles 30:9 Si enim vos reversi fueritis ad Dominum: fratres vestri, et filii habebunt misericordiam coram dominis suis, qui illos duxerunt captivos, et revertentur in terram hanc: pius enim et clemens est Dominus Deus vester, et non avertet faciem suam a vobis, si reversi fueritis ad eum. II Chronicles 30:10 Igitur cursores pergebant velociter de civitate in civitatem per terram Ephraim, et Manasse usque ad Zabulon, illis irridentibus et subsannantibus eos. II Chronicles 30:11 Attamen quidam viri ex Aser, et Manasse, et Zabulon acquiescentes consilio, venerunt Ierusalem. II Chronicles 30:12 In Iuda vero facta est manus Domini ut daret eis cor unum, ut facerent iuxta praeceptum regis, et principum verbum Domini. II Chronicles 30:13 Congregatique sunt in Ierusalem populi multi ut facerent sollemnitatem azymorum, in mense secundo: II Chronicles 30:14 et surgentes destruxerunt altaria quae erant in Ierusalem, atque universa, in quibus idolis adolebatur incensum, subvertentes, proiecerunt in Torrentem cedron. II Chronicles 30:15 Immolaverunt autem Phase quartadecima die mensis secundi. Sacerdotes quoque, atque Levitae tandem sanctificati obtulerunt holocausta in domo Domini: II Chronicles 30:16 Steteruntque in ordine suo iuxta dispositionem, et legem Moysi hominis Dei: Sacerdotes vero suscipiebant effundendum sanguinem de manibus Levitarum, II Chronicles 30:17 eo quod multa turba sanctificata non esset: et idcirco immolarent Levitae Phase his, qui non occurrerant sanctificari Domino. II Chronicles 30:18 Magna etiam pars populi de Ephraim, et Manasse, et Issachar, et Zabulon, quae sanctificata non fuerat, comedit Phase, non iuxta quod scriptum est: et oravit pro eis Ezechias, dicens: Dominus bonus propitiabitur II Chronicles 30:19 cunctis, qui in toto corde requirunt Dominum Deum patrum suorum: et non imputabit eis quod minus sanctificati sunt. II Chronicles 30:20 Quem exaudivit Dominus, et placatus est populo. II Chronicles 30:21 Feceruntque filii Israel, qui inventi sunt in Ierusalem, sollemnitatem azymorum septem diebus in laetitia magna, laudantes Dominum per singulos dies: Levitae quoque, et Sacerdotes per organa, quae suo officio congruebant. II Chronicles 30:22 Et locutus est Ezechias ad cor omnium Levitarum, qui habebant intelligentiam bonam super Domino: et comederunt septem diebus sollemnitatis, immolantes victimas pacificorum, et laudantes Dominum Deum patrum suorum. II Chronicles 30:23 Placuitque universae multitudini ut celebrarent etiam alios dies septem: quod et fecerunt cum ingenti gaudio. II Chronicles 30:24 Ezechias enim rex Iuda praebuerat multitudini mille tauros, et septem millia ovium: principes vero dederant populo tauros mille, et oves decem millia: sanctificata est ergo sacerdotum plurima multitudo. II Chronicles 30:25 Et hilaritate perfusa omnis turba Iuda tam Sacerdotum et Levitarum, quam universae frequentiae, quae venerat ex Israel; proselytorum quoque de Terra Israel, et habitantium in Iuda. II Chronicles 30:26 Factaque est grandis celebritas in Ierusalem, qualis a diebus Salomonis filii David regis Israel in ea urbe non fuerat. II Chronicles 30:27 Surrexerunt autem Sacerdotes atque Levitae benedicentes populo: et exaudita est vox eorum: pervenitque oratio in habitaculum sanctum caeli. II Chronicles 31:0 II Chronicles 31:1 Cumque haec fuissent rite celebrata, egressus est omnis Israel, qui inventus fuerat in urbibus Iuda, et fregerunt simulacra, succideruntque lucos, demoliti sunt excelsa, et altaria destruxerunt, non solum de universo Iuda et Beniamin, sed et de Ephraim quoque et Manasse, donec penitus everterent: reversique sunt omnes filii Israel in possessiones et civitates suas. II Chronicles 31:2 Ezechias autem constituit turmas Sacerdotales, et Leviticas per divisiones suas, unumquemque in officio proprio, tam Sacerdotum videlicet quam Levitarum ad holocausta, et pacifica ut ministrarent et confiterentur, canerentque in portis castrorum Domini. II Chronicles 31:3 Pars autem regis erat, ut de propria eius substantia offerretur holocaustum, mane semper et vespere. Sabbatis quoque, et Calendis, et sollemnitatibus ceteris, sicut scriptum est in lege Moysi. II Chronicles 31:4 Praecepit etiam populo habitantium Ierusalem ut darent partes Sacerdotibus, et Levitis, ut possent vacare legi Domini. II Chronicles 31:5 Quod cum percrebruisset in auribus multitudinis, plurimas obtulere primitias filii Israel frumenti, vini, et olei, mellis quoque: et omnium, quae gignit humus, decimas obtulerunt. II Chronicles 31:6 Sed et filii Israel et Iuda, qui habitabant in urbibus Iuda, obtulerunt decimas boum et ovium, decimasque sanctorum, quae voverant Domino Deo suo: atque universa portantes, fecerunt acervos plurimos. II Chronicles 31:7 Mense tertio coeperunt acervorum iacere fundamenta, et mense septimo compleverunt eos. II Chronicles 31:8 Cumque ingressi fuissent Ezechias, et principes eius, viderunt acervos, et benedixerunt Domino ac populo Israel. II Chronicles 31:9 Interrogavitque Ezechias Sacerdotes, et Levitas cur ita iacerent acervi. II Chronicles 31:10 Respondit illi Azarias Sacerdos primus de stirpe Sadoc, dicens: Ex quo coeperunt offerri primitiae in domo Domini, comedimus, et saturati sumus, et remanserunt plurima, eo quod benedixerit Dominus populo suo: reliquarum autem copia est ista, quam cernis. II Chronicles 31:11 Praecepit igitur Ezechias ut praepararent horrea in domo Domini. Quod cum fecissent, II Chronicles 31:12 intulerunt tam primitias, quam decimas, et quaecumque voverant, fideliter. Fuit autem praefectus eorum Chonenias Levita, et Semei frater eius, secundus, II Chronicles 31:13 post quem Iahiel, et Azarias, et Nahath, et Asael, et Ierimoth, Iozabad quoque, et Eliel, et Iesmachias, et Mahath, et Banaias, praepositi sub manibus Choneniae, et Semei fratris eius, ex imperio Ezechiae regis et Azariae pontificis domus Dei, ad quos omnia pertinebant. II Chronicles 31:14 Core vero filius Iemna Levites et ianitor Orientalis portae, praepositus erat iis, quae sponte offerebantur Domino, primitiisque et consecratis in Sancta sanctorum. II Chronicles 31:15 Et sub cura eius Eden, et Beniamin, Iesue, et Semeias, Amarias quoque, et Sechenias in civitatibus Sacerdotum ut fideliter distribuerent fratribus suis partes, minoribus atque maioribus: II Chronicles 31:16 exceptis maribus ab annis tribus et supra, cunctis qui ingrediebantur templum Domini, et quidquid per singulos dies conducebat in ministerio, atque observationibus iuxta divisiones suas, II Chronicles 31:17 Sacerdotibus per familias, et Levitis a vigesimo anno et supra, per ordines et turmas suas, II Chronicles 31:18 universaeque multitudini tam uxoribus, quam liberis eorum utriusque sexus, fideliter cibi de his, quae sanctificata fuerant, praebebantur. II Chronicles 31:19 Sed et filiorum Aaron per agros, et suburbana urbium singularum dispositi erant viri, qui partes distribuerent universo sexui masculino de Sacerdotibus, et Levitis. II Chronicles 31:20 Fecit ergo Ezechias universa quae diximus in omni Iuda: operatusque est bonum et rectum, et verum coram Domino Deo suo II Chronicles 31:21 in universa cultura ministerii domus Domini, iuxta legem et ceremonias, volens requirere Deum suum in toto corde suo: fecitque et prosperatus est. II Chronicles 32:0 II Chronicles 32:1 Post quae et huiuscemodi veritatem, venit Sennacherib rex Assyriorum, et ingressus Iuda, obsedit civitates munitas, volens eas capere. II Chronicles 32:2 Quod cum vidisset Ezechias, venisse scilicet Sennacherib, et totum belli impetum verti contra Ierusalem, II Chronicles 32:3 inito cum principibus consilio, virisque fortissimis ut obturarent capita fontium, qui erant extra urbem: et hoc omnium decernente sententia, II Chronicles 32:4 congregavit plurimam multitudinem, et obturaverunt cunctos fontes, et rivum, qui fluebat in medio terrae, dicentes: Ne veniant reges Assyriorum, et inveniant aquarum abundantiam. II Chronicles 32:5 Aedificavit quoque, agens industrie, omnem murum, qui fuerat dissipatus, et extruxit turres desuper, et forinsecus alterum murum: instauravitque Mello in Civitate David, et fecit universi generis armaturam et clypeos: II Chronicles 32:6 constituitque principes bellatorum in exercitu: et convocavit universos in platea portae civitatis, ac locutus est ad cor eorum dicens: II Chronicles 32:7 Viriliter agite, et confortamini: nolite timere, nec paveatis regem Assyriorum, et universam multitudinem, quae est cum eo: multo enim plures nobiscum sunt, quam cum illo. II Chronicles 32:8 Cum illo enim est brachium carneum: nobiscum Dominus Deus noster, qui auxiliator est noster, pugnatque pro nobis. Confortatusque est populus huiuscemodi verbis Ezechiae regis Iuda. II Chronicles 32:9 Quae postquam gesta sunt, misit Sennacherib rex Assyriorum servos suos in Ierusalem (ipse enim cum universo exercitu obsidebat Lachis) ad Ezechiam regem Iuda, et ad omnem populum, qui erat in urbe, dicens: II Chronicles 32:10 Haec dicit Sennacherib rex Assyriorum: In quo habentes fiduciam sedetis obsessi in Ierusalem? II Chronicles 32:11 Num Ezechias decipit vos, ut tradat morti in fame et siti, affirmans quod Dominus Deus vester liberet vos de manu regis Assyriorum? II Chronicles 32:12 Numquid non iste est Ezechias, qui destruxit excelsa illius, et altaria, et praecepit Iuda et Ierusalem, dicens: Coram altare uno adorabitis, et in ipso comburetis incensum? II Chronicles 32:13 An ignoratis quae ego fecerim, et patres mei cunctis terrarum populis? numquid praevaluerunt dii gentium, omniumque terrarum liberare regionem suam de manu mea? II Chronicles 32:14 Quis est de universis diis gentium, quas vastaverunt patres mei, qui potuerit eruere populum suum de manu mea, ut possit etiam Deus vester eruere vos de hac manu? II Chronicles 32:15 Non vos ergo decipiat Ezechias, nec vana persuasione deludat, neque credatis ei. Si enim nullus potuit deus cunctarum gentium atque regnorum liberare populum suum de manu mea, et de manu patrum meorum, consequenter nec Deus vester poterit eruere vos de manu mea. II Chronicles 32:16 Sed et alia multa locuti sunt servi eius contra Dominum Deum, et contra Ezechiam servum eius. II Chronicles 32:17 epistolas quoque scripsit plenas blasphemiae in Dominum Deum Israel, et locutus est adversus eum: Sicut dii gentium ceterarum non potuerunt liberare populum suum de manu mea, sic et Deus Ezechiae eruere non poterit populum suum de manu ista. II Chronicles 32:18 Insuper et clamore magno, lingua Iudaica contra populum, qui sedebat in muris Ierusalem, personabat, ut terreret eos, et caperet civitatem. II Chronicles 32:19 Locutusque est contra Deum Ierusalem, sicut adversum deos populorum terrae, opera manuum hominum. II Chronicles 32:20 Oraverunt igitur Ezechias rex, et Isaias filius Amos prophetes, adversum hanc blasphemiam, ac vociferati sunt usque in caelum. II Chronicles 32:21 Et misit Dominus angelum, qui percussit omnem virum robustum, et bellatorem, et principem exercitus regis Assyriorum: Reversusque est cum ignominia in terram suam. Cumque ingressus esset domum Dei sui, filii qui egressi fuerant de utero eius, interfecerunt eum gladio. II Chronicles 32:22 Salvavitque Dominus Ezechiam et habitatores Ierusalem de manu Sennacherib regis Assyriorum, et de manu omnium, et praestitit eis quietem per circuitum. II Chronicles 32:23 Multi etiam deferebant hostias, et sacrificia Domino in Ierusalem, et munera Ezechiae regi Iuda: qui exaltatus est post haec coram cunctis gentibus. II Chronicles 32:24 In diebus illis aegrotavit Ezechias usque ad mortem, et oravit Dominum: exaudivitque eum, et dedit ei signum. II Chronicles 32:25 Sed non iuxta beneficia, quae acceperat, retribuit, quia elevatum est cor eius: et facta est contra eum ira, et contra Iuda et Ierusalem. II Chronicles 32:26 Humiliatusque est postea eo quod exaltatum fuisset cor eius, tam ipse, quam habitatores Ierusalem: et idcirco non venit super eos ira Domini in diebus Ezechiae. II Chronicles 32:27 Fuit autem Ezechias dives, et inclytus valde, et thesauros sibi plurimos congregavit argenti et auri et lapidis pretiosi, aromatum, et armorum universi generis, et vasorum magni pretii. II Chronicles 32:28 Apothecas quoque frumenti, vini, et olei, et praesepia omnium iumentorum, caulasque pecorum, II Chronicles 32:29 et urbes sex aedificavit sibi: habebat quippe greges ovium, et armentorum innumerabiles, eo quod dedisset ei Dominus substantiam multam nimis. II Chronicles 32:30 Ipse est Ezechias, qui obturavit superiorem fontem aquarum Gihon, et avertit eas subter ad Occidentem Urbis David: in omnibus operibus suis fecit prospere quae voluit. II Chronicles 32:31 Attamen in legatione principum Babylonis, qui missi fuerant ad eum, ut interrogarent de portento, quod acciderat super terram, dereliquit eum Deus ut tentaretur, et nota fierent omnia, quae erant in corde eius. II Chronicles 32:32 Reliqua autem sermonum Ezechiae, et misericordiarum eius scripta sunt in visione Isaiae filii Amos prophetae, et in libro regum Iuda et Israel. II Chronicles 32:33 Dormivitque Ezechias cum patribus suis, et sepelierunt eum super sepulchra filiorum David: et celebravit eius exequias universus Iuda, et omnes habitatores Ierusalem: regnavitque Manasses filius eius pro eo. II Chronicles 33:0 II Chronicles 33:1 Duodecim annorum erat Manasses cum regnare coepisset, et quinquagintaquinque annis regnavit in Ierusalem. II Chronicles 33:2 Fecit autem malum coram Domino iuxta abominationes gentium, quas subvertit Dominus coram filiis Israel: II Chronicles 33:3 et conversus instauravit excelsa, quae demolitus fuerat Ezechias pater eius: construxitque aras Baalim, et fecit lucos, et adoravit omnem militiam caeli, et coluit eam. II Chronicles 33:4 Aedificavit quoque altaria in domo Domini, de qua dixerat Dominus: In Ierusalem erit nomen meum in aeternum. II Chronicles 33:5 Aedificavit autem ea cuncto exercitui caeli in duobus atriis domus Domini. II Chronicles 33:6 Transireque fecit filios suos per ignem in Vallebenennom: observabat somnia, sectabatur auguria, maleficis artibus inserviebat, habebat secum magos, et incantatores: multaque mala operatus est coram Domino ut irritaret eum. II Chronicles 33:7 Sculptile quoque, et conflatile signum posuit in domo Domini, de qua locutus est Dominus ad David, et ad Salomonem filium eius, dicens: In domo hac et in Ierusalem, quam elegi de cunctis tribubus Israel, ponam nomen meum in sempiternum. II Chronicles 33:8 Et moveri non faciam pedem Israel de terra, quam tradidi patribus eorum: ita dumtaxat si custodierint facere quae praecepi eis, cunctamque legem, et ceremonias, atque iudicia per manum Moysi. II Chronicles 33:9 Igitur Manasses seduxit Iuda, et habitatores Ierusalem ut facerent malum super omnes gentes, quas subverterat Dominus a facie filiorum Israel. II Chronicles 33:10 Locutusque est Dominus ad eum, et ad populum illius, et attendere noluerunt. II Chronicles 33:11 Idcirco superinduxit eis principes exercitus regis Assyriorum: ceperuntque Manassen, et vinctum catenis, atque compedibus duxerunt in Babylonem. II Chronicles 33:12 Qui postquam coangustatus est, oravit Dominum Deum suum: et egit poenitentiam valde coram Deo patrum suorum. II Chronicles 33:13 Deprecatusque est eum, et obsecravit intente: et exaudivit orationem eius, reduxitque eum Ierusalem in regnum suum, et cognovit Manasses quod Dominus ipse esset Deus. II Chronicles 33:14 Post haec aedificavit murum extra civitatem David ad Occidentem Gihon in convalle, ab introitu portae piscium per circuitum usque ad Ophel, et exaltavit illum vehementer: constituitque principes exercitus in cunctis civitatibus Iuda munitis: II Chronicles 33:15 et abstulit deos alienos, et simulacrum de domo Domini: aras quoque, quas fecerat in monte domus Domini, et in Ierusalem, et proiecit omnia extra urbem. II Chronicles 33:16 Porro instauravit altare Domini, et immolavit super illud victimas, et pacifica, et laudem: praecepitque Iuda ut serviret Domino Deo Israel. II Chronicles 33:17 Attamen adhuc populus immolabat in excelsis Domino Deo suo. II Chronicles 33:18 Reliqua autem gestorum Manasse: et obsecratio eius ad Deum suum: verba quoque Videntium, qui loquebantur ad eum in nomine Domini Dei Israel, continentur in sermonibus regum Israel. II Chronicles 33:19 Oratio quoque eius et exauditio, et cuncta peccata, atque contemptus, loca etiam, in quibus aedificavit excelsa, et fecit lucos, et statuas antequam ageret poenitentiam, scripta sunt in sermonibus Hozai. II Chronicles 33:20 Dormivit ergo Manasses cum patribus suis, et sepelierunt eum in domo sua: regnavitque pro eo filius eius Amon. II Chronicles 33:21 Vigintiduorum annorum erat Amon cum regnare coepisset, et duobus annis regnavit in Ierusalem. II Chronicles 33:22 Fecitque malum in conspectu Domini, sicut fecerat Manasses pater eius: et cunctis idolis, quae Manasses fuerat fabricatus, immolavit atque servivit. II Chronicles 33:23 Et non est reveritus faciem Domini, sicut reveritus est Manasses pater eius: et multo maiora deliquit. II Chronicles 33:24 Cumque coniurassent adversus eum servi sui, interfecerunt eum in domo sua. II Chronicles 33:25 Porro reliqua populi multitudo, caesis iis, qui Amon percusserant, constituit regem Iosiam filium eius pro eo. II Chronicles 34:0 II Chronicles 34:1 Octo annorum erat Iosias cum regnare coepisset, et triginta et uno anno regnavit in Ierusalem. II Chronicles 34:2 Fecitque quod erat rectum in conspectu Domini, et ambulavit in viis David patris sui: non declinavit neque ad dextram, neque ad sinistram. II Chronicles 34:3 Octavo autem anno regni sui, cum adhuc esset puer, coepit quaerere Deum patris sui David: et duodecimo anno postquam coeperat, mundavit Iuda et Ierusalem ab excelsis, et lucis, simulacrisque et sculptilibus. II Chronicles 34:4 Destruxeruntque coram eo aras Baalim: et simulacra, quae superposita fuerant, demoliti sunt: lucos etiam, et sculptilia succidit atque comminuit: et super tumulos eorum, qui eis immolare consueverant, fragmenta dispersit. II Chronicles 34:5 Ossa praeterea sacerdotum combussit in altaribus idolorum, mundavitque Iuda et Ierusalem. II Chronicles 34:6 Sed et in urbibus Manasse, et Ephraim, et Simeon, usque Nephthali cuncta subvertit. II Chronicles 34:7 Cumque altaria dissipasset, et lucos, et sculptilia contrivisset in frustra, cunctaque delubra demolitus esset de universa Terra Israel, reversus est in Ierusalem. II Chronicles 34:8 Igitur anno octavodecimo regni sui, mundata iam terra, et templo Domini, misit Saphan filium Eseliae, et Maasiam principem civitatis, et Ioha filium Ioachaz a commentariis, ut instaurarent domum Domini Dei sui. II Chronicles 34:9 Qui venerunt ad Helciam Sacerdotem magnum: acceptamque ab eo pecuniam, quae illata fuerat in domum Domini, et quam congregaverant Levitae, et ianitores de Manasse, et Ephraim, et universis reliquiis Israel, ab omni quoque Iuda, et Beniamin, et habitatoribus Ierusalem, II Chronicles 34:10 tradiderunt in manibus eorum, qui praeerant operariis in domo Domini ut instaurarent templum, et infirma quaeque sarcirent. II Chronicles 34:11 At illi dederunt eam artificibus, et caementariis ut emerent lapides de lapicidinis, et ligna ad commissuras aedificii, et ad contignationem domorum, quas destruxerant reges Iuda. II Chronicles 34:12 Qui fideliter cuncta faciebant. Erant autem praepositi operantium, Iahath et Abdias de filiis Merari, Zacharias et Mosollam de filiis Caath, qui urgebant opus: omnes Levitae scientes organis canere. II Chronicles 34:13 Super eos vero, qui ad diversos usus onera portabant, erant scribae, et magistri de Levitis ianitores. II Chronicles 34:14 Cumque efferrent pecuniam, quae illata fuerat in templum Domini, reperit Helcias Sacerdos Librum legis Domini per manum Moysi. II Chronicles 34:15 Et ait ad Saphan scribam: Librum legis inveni in domo Domini: et tradidit ei. II Chronicles 34:16 At ille intulit volumen ad regem, et nunciavit ei dicens: Omnia, quae dedisti in manu servorum tuorum, ecce complentur. II Chronicles 34:17 Argentum, quod repertum est in domo Domini, conflaverunt: datumque est praefectis artificum, et diversa opera fabricantium. II Chronicles 34:18 Praeterea tradidit mihi Helcias sacerdos hunc librum. Quem cum rege praesente recitasset, II Chronicles 34:19 audissetque ille verba legis, scidit vestimenta sua: II Chronicles 34:20 et praecepit Helciae, et Ahicam filio Saphan, et Abdon filio Micha, Saphan quoque scribae, et Asaae servo regis, dicens: II Chronicles 34:21 Ite, et orate Dominum pro me, et pro reliquiis Israel, et Iuda, super universis sermonibus Libri istius, qui repertus est: magnus enim furor Domini stillavit super nos, eo quod non custodierint patres nostri verba Domini ut facerent omnia, quae scripta sunt in isto volumine. II Chronicles 34:22 Abiit ergo Helcias, et hi qui simul a rege missi fuerant, ad Oldam prophetidem, uxorem Sellum filii Thecuath, filii Hasra custodis vestium: quae habitabat in Ierusalem in Secunda: et locuti sunt ei verba, quae supra narravimus. II Chronicles 34:23 At illa respondit eis: Haec dicit Dominus Deus Israel: Dicite viro, qui misit vos ad me: II Chronicles 34:24 Haec dicit Dominus: Ecce ego inducam mala super locum istum, et super habitatores eius, cunctaque maledicta, quae scripta sunt in Libro hoc, quem legerunt coram rege Iuda. II Chronicles 34:25 Quia dereliquerunt me, et sacrificaverunt diis alienis, ut me ad iracundiam provocarent in cunctis operibus manuum suarum, idcirco stillabit furor meus super locum istum, et non extinguetur. II Chronicles 34:26 Ad regem autem Iuda, qui misit vos pro Domino deprecando, sic loquimini: Haec dicit Dominus Deus Israel: Quoniam audisti verba voluminis, II Chronicles 34:27 atque emollitum est cor tuum, et humiliatus es in conspectu Domini super his, quae dicta sunt contra locum hunc, et habitatores Ierusalem, reveritusque faciem meam, scidisti vestimenta tua, et flevisti coram me: ego quoque exaudivi te, dicit Dominus. II Chronicles 34:28 Iam enim colligam te ad patres tuos, et infereris in sepulchrum tuum in pace: nec videbunt oculi tui omne malum, quod ego inducturus sum super locum istum, et super habitatores eius. Retulerunt itaque regi cuncta quae dixerat. II Chronicles 34:29 At ille convocatis universis maioribus natu Iuda et Ierusalem, II Chronicles 34:30 ascendit in domum Domini, unaque omnes viri Iuda et habitatores Ierusalem, Sacerdotes et Levitae, et cunctus populus a minimo usque ad maximum. Quibus audientibus in domo Domini, legit rex omnia verba voluminis: II Chronicles 34:31 et stans in tribunali suo, percussit foedus coram Domino ut ambularet post eum, et custodiret praecepta, et testimonia, et iustificationes eius in toto corde suo, et in tota anima sua, faceretque quae scripta sunt in volumine illo, quod legerat. II Chronicles 34:32 Adiuravit quoque super hoc omnes, qui reperti fuerant in Ierusalem, et Beniamin: et fecerunt habitatores Ierusalem iuxta pactum Domini Dei patrum suorum. II Chronicles 34:33 Abstulit ergo Iosias cunctas abominationes de universis regionibus filiorum Israel: et fecit omnes, qui residui erant in Israel, servire Domino Deo suo. Cunctis diebus eius non recesserunt a Domino Deo patrum suorum. II Chronicles 35:0 II Chronicles 35:1 Fecit autem Iosias in Ierusalem Phase Domino, quod immolatum est quartadecima die mensis primi: II Chronicles 35:2 et constituit Sacerdotes in officiis suis, hortatusque est eos ut ministrarent in domo Domini. II Chronicles 35:3 Levitis quoque, ad quorum eruditionem omnis Israel sanctificabatur Domino, locutus est: Ponite arcam in sanctuario templi, quod aedificavit Salomon filius David rex Israel, nequaquam enim eam ultra portabitis: nunc autem ministrate Domino Deo vestro, et populo eius Israel. II Chronicles 35:4 Et praeparate vos per domos, et cognationes vestras in divisionibus singulorum, sicut praecepit David rex Israel, et descripsit Salomon filius eius. II Chronicles 35:5 Et ministrate in sanctuario per familias turmasque Leviticas, II Chronicles 35:6 et sanctificati immolate Phase: fratres etiam vestros, ut possint iuxta verba, quae locutus est Dominus in manu Moysi facere, praeparate. II Chronicles 35:7 Dedit praeterea Iosias omni populo, qui ibi fuerat inventus in sollemnitate Phase, agnos et hoedos de gregibus, et reliqui pecoris triginta millia, boum quoque tria millia. haec de regis universa substantia. II Chronicles 35:8 Duces quoque eius, sponte quod voverant, obtulerunt, tam populo, quam Sacerdotibus et Levitis. Porro Helcias, et Zacharias, et Iahiel principes domus Domini, dederunt sacerdotibus ad faciendum Phase pecora commixtim duo millia sexcenta, et boves trecentos. II Chronicles 35:9 Chonenias autem, et Semeias, etiam Nathanael et fratres eius, necnon Hasabias, et Iehiel, et Iosabad principes Levitarum, dederunt ceteris Levitis ad celebrandum Phase quinque millia pecorum, et boves quingentos. II Chronicles 35:10 Praeparatumque est ministerium, et steterunt Sacerdotes in officio suo: Levitae quoque in turmis, iuxta regis imperium. II Chronicles 35:11 Et immolatum est Phase: asperseruntque Sacerdotes manu sua sanguinem, et Levitae detraxerunt pelles holocaustorum: II Chronicles 35:12 et separaverunt ea ut darent per domos et familias singulorum, et offerrentur Domino, sicut scriptum est in Libro Moysi: de bobus quoque fecerunt similiter. II Chronicles 35:13 Et assaverunt Phase super ignem, iuxta quod in lege scriptum est: pacificas vero hostias coxerunt in lebetibus, et cacabis, et ollis, et festinato distribuerunt universae plebi: II Chronicles 35:14 sibi autem, et Sacerdotibus postea paraverunt: nam in oblatione holocaustorum et adipum usque ad noctem Sacerdotes fuerunt occupati: unde Levitae sibi, et Sacerdotibus filiis Aaron paraverunt novissimis. II Chronicles 35:15 Porro cantores filii Asaph stabant in ordine suo, iuxta praeceptum David, et Asaph, et Heman, et Idithun prophetarum regis: Ianitores vero per portas singulas observabant, ita ut nec puncto quidem discederent a ministerio: quam ob rem et fratres eorum Levitae paraverunt eis cibos. II Chronicles 35:16 Omnis igitur cultura Domini rite completa est in die illa ut facerent Phase, et offerrent holocausta super altare Domini, iuxta praeceptum regis Iosiae. II Chronicles 35:17 Feceruntque filii Israel, qui reperti fuerant ibi, Phase in tempore illo, et sollemnitatem azymorum septem diebus. II Chronicles 35:18 Non fuit Phase simile huic in Israel a diebus Samuelis prophetae: sed nec quisquam de cunctis regibus Israel fecit Phase sicut Iosias, Sacerdotibus, et Levitis, et omni Iuda, et Israel qui repertus fuerat, et habitantibus in Ierusalem. II Chronicles 35:19 Octavodecimo anno regni Iosiae hoc Phase celebratum est. II Chronicles 35:20 Postquam instauraverat Iosias templum, ascendit Nechao rex Aegypti ad pugnandum in Charcamis iuxta Euphraten: et processit in occursum eius Iosias. II Chronicles 35:21 At ille, missis ad eum nunciis, ait: Quid mihi et tibi est rex Iuda? non adversum te hodie venio, sed contra aliam pugno domum, ad quam me Deus festinato ire praecepit: desine adversum Deum facere, qui mecum est, ne interficiat te. II Chronicles 35:22 Noluit Iosias reverti, sed praeparavit contra eum bellum, nec acquievit sermonibus Nechao ex ore Dei: verum perrexit ut dimicaret in campo Mageddo. II Chronicles 35:23 Ibique vulneratus a sagittariis, dixit pueris suis: Educite me de praelio, quia oppido vulneratus sum. II Chronicles 35:24 Qui transtulerunt eum de curru in alterum currum, qui sequebatur eum more regio, et asportaverunt eum in Ierusalem, mortuusque est, et sepultus in mausoleo patrum suorum: et universus Iuda et Ierusalem luxerunt eum. II Chronicles 35:25 Ieremias maxime: cuius omnes cantores atque cantatrices, usque in praesentem diem lamentationes super Iosiam replicant, et quasi lex obtinuit in Israel: Ecce scriptum fertur in lamentationibus. II Chronicles 35:26 Reliqua autem sermonum Iosiae et misericordiarum eius: quae lege praecepta sunt Domini: II Chronicles 35:27 opera quoque illius prima et novissima, scripta sunt in Libro regum Iuda et Israel. II Chronicles 36:0 II Chronicles 36:1 Tulit ergo populus terrae Ioachaz filium Iosiae, et constituit regem pro patre suo in Ierusalem. II Chronicles 36:2 Vigintitrium annorum erat Ioachaz, cum regnare coepisset, et tribus mensibus regnavit in Ierusalem. II Chronicles 36:3 Amovit autem eum rex Aegypti cum venisset in Ierusalem, et condemnavit terram centum talentis argenti, et talento auri. II Chronicles 36:4 Constituitque pro eo regem, Eliakim fratrem eius, super Iuda et Ierusalem: et vertit nomen eius Ioakim: ipsum vero Ioachaz tulit secum, et abduxit in Aegyptum. II Chronicles 36:5 Vigintiquinque annorum erat Ioakim cum regnare coepisset, et undecim annis regnavit in Ierusalem: fecitque malum coram Domino Deo suo. II Chronicles 36:6 Contra hunc ascendit Nabuchodonosor rex Chaldaeorum, et vinctum catenis duxit in Babylonem. II Chronicles 36:7 Ad quam et vasa Domini transtulit, et posuit ea in templo suo. II Chronicles 36:8 Reliqua autem verborum Ioakim, et abominationum eius, quas operatus est, et quae inventa sunt in eo, continentur in Libro regum Iuda et Israel. Regnavit autem Ioachin filius eius pro eo. II Chronicles 36:9 Octo annorum erat Ioachin cum regnare coepisset, et tribus mensibus, ac decem diebus regnavit in Ierusalem, fecitque malum in conspectu Domini. II Chronicles 36:10 Cumque anni circulus volveretur, misit Nabuchodonosor rex, qui adduxerunt eum in Babylonem, asportatis simul pretiosissimis vasis domus Domini: Regem vero constituit Sedechiam patruum eius super Iuda et Ierusalem. II Chronicles 36:11 Viginti et unius anni erat Sedechias cum regnare coepisset, et undecim annis regnavit in Ierusalem. II Chronicles 36:12 Fecitque malum in oculis Domini Dei sui, nec erubuit faciem Ieremiae prophetae, loquentis ad se ex ore Domini. II Chronicles 36:13 A rege quoque Nabuchodonosor recessit, qui adiuraverat eum per Deum: et induravit cervicem suam et cor ut non reverteretur ad Dominum Deum Israel. II Chronicles 36:14 Sed et universi principes sacerdotum, et populus, praevaricati sunt inique iuxta universas abominationes Gentium, et polluerunt domum Domini, quam sanctificaverat sibi in Ierusalem. II Chronicles 36:15 Mittebat autem Dominus Deus patrum suorum ad illos per manum nunciorum suorum de nocte consurgens, et quotidie commonens: eo quod parceret populo et habitaculo suo. II Chronicles 36:16 At illi subsannabant nuncios Dei, et parvipendebant sermones eius, illudebantque prophetis, donec ascenderet furor Domini in populum eius, et esset nulla curatio. II Chronicles 36:17 Adduxit enim super eos regem Chaldaeorum, et interfecit iuvenes eorum gladio in domo sanctuarii sui, non est misertus adolescentis, et virginis, et senis, nec decrepiti quidem, sed omnes tradidit in manibus eius. II Chronicles 36:18 Universaque vasa domus Domini tam maiora, quam minora, et thesauros templi, et regis, et principum transtulit in Babylonem. II Chronicles 36:19 Incenderunt hostes domum Dei, destruxeruntque murum Ierusalem, universas turres combusserunt, et quidquid pretiosum fuerat, demoliti sunt. II Chronicles 36:20 Siquis evaserat gladium, ductus in Babylonem servivit regi et filiis eius, donec imperaret rex Persarum, II Chronicles 36:21 ut compleretur sermo Domini ex ore Ieremiae, et celebraret terra sabbata sua: cunctis enim diebus desolationis egit sabbatum usque dum complerentur septuaginta anni. II Chronicles 36:22 Anno autem primo Cyri regis Persarum ad explendum sermonem Domini, quem locutus fuerat per os Ieremiae, suscitavit Dominus spiritum Cyri regis Persarum: qui iussit praedicari in universo regno suo, etiam per scripturam, dicens: II Chronicles 36:23 Haec dicit Cyrus rex Persarum: Omnia regna terrae dedit mihi Dominus Deus caeli, et ipse praecepit mihi ut aedificarem ei domum in Ierusalem, quae est in Iudaea: quis ex vobis est in omni populo eius? sit Dominus Deis suus cum eo, et ascendat.
Ezra 0:0
Ezra 1:0 Ezra 1:1 In anno primo Cyri regis Persarum ut compleretur verbum Domini ex ore Ieremiae, suscitavit Dominus spiritum Cyri regis Persarum: et traduxit vocem in omni regno suo, etiam per scripturam, dicens: Ezra 1:2 Haec dicit Cyrus rex Persarum: Omnia regna terrae dedit mihi Dominus Deus caeli, et ipse praecepit mihi ut aedificarem ei domum in Ierusalem, quae est in Iudaea. Ezra 1:3 Quis est in vobis de universo populo eius? Sit Deus illius cum ipso. Ascendat in Ierusalem, quae est in Iudaea, et aedificet domum Domini Dei Israel, ipse est Deus qui est in Ierusalem. Ezra 1:4 Et omnes reliqui in cunctis locis ubicumque habitant, adiuvent eum viri de loco suo argento et auro, et substantia, et pecoribus, excepto quod voluntarie offerunt templo Dei, quod est in Ierusalem. Ezra 1:5 Et surrexerunt principes patrum de Iuda, et Beniamin, et Sacerdotes, et Levitae, et omnis, cuius Deus suscitavit spiritum, ut ascenderent ad aedificandum templum Domini, quod erat in Ierusalem. Ezra 1:6 Universique qui erant in circuitu, adiuverunt manus eorum in vasis argenteis et aureis, in substantia et iumentis, in supellectili, exceptis his, quae sponte obtulerant. Ezra 1:7 Rex quoque Cyrus protulit vasa templi Domini, quae tulerat Nabuchodonosor de Ierusalem, et posuerat ea in templo Dei sui. Ezra 1:8 Protulit autem ea Cyrus rex Persarum per manum Mithridatis filii Gazabar, et annumeravit ea Sassabasar principi Iuda. Ezra 1:9 Et hic est numerus eorum: Phialae aureae triginta, phialae argenteae mille, cultri vigintinovem, scyphi aurei triginta, Ezra 1:10 scyphi argentei secundi quadringenti decem: vasa alia mille. Ezra 1:11 Omnia vasa aurea et argentea quinque millia quadringenta: universa tulit Sassabasar cum his, qui ascendebant de transmigratione Babylonis in Ierusalem. Ezra 2:0 Ezra 2:1 Hi sunt autem provinciae filii, qui ascenderunt de captivitate, quam transtulerat Nabuchodonosor rex Babylonis in Babylonem, et reversi sunt in Ierusalem et Iuda, unusquisque in civitatem suam. Ezra 2:2 Qui venerunt cum Zorobabel, Iosue, Nehemia, Saraia, Rahelaia, Mardochai, Belsan, Mesphar, Beguai, Rehum, Baana. Numerus virorum populi Israel: Ezra 2:3 Filii Pharos duo millia centum septuagintaduo. Ezra 2:4 Filii Sephatia, trecenti septuagintaduo. Ezra 2:5 Filii Area, septingenti septuagintaquinque. Ezra 2:6 Filii Phahath Moab, filiorum Iosue: Ioab duo millia octingenti duodecim. Ezra 2:7 Filii Aelam mille ducenti quinquagintaquattuor. Ezra 2:8 Filii Zethua, nongenti quadragintaquinque. Ezra 2:9 Filii Zachai, septingenti sexaginta. Ezra 2:10 Filii Bani, sexcenti quadragintaduo. Ezra 2:11 Filii Bebai, sexcenti vigintitres. Ezra 2:12 Filii Azgad, mille ducenti viginti duo. Ezra 2:13 Filii Adonicam, sexcenti sexagintasex. Ezra 2:14 Filii Beguai, duo millia quinquagintasex. Ezra 2:15 Filii Adin, quadringenti quinquagintaquattuor. Ezra 2:16 Filii Ather, qui erant ex Ezechia, nonagintaocto. Ezra 2:17 Filii Besai, trecenti vigintitres. Ezra 2:18 Filii Iora, centum duodecim. Ezra 2:19 Filii Hasum, ducenti vigintitres. Ezra 2:20 Filii Gebbar, nonagintaquinque. Ezra 2:21 Filii Bethlehem, centum vigintitres. Ezra 2:22 Viri Netupha, quinquagintasex. Ezra 2:23 Viri Anathoth, centum vigintiocto. Ezra 2:24 Filii Azmaveth, quadraginta duo. Ezra 2:25 Filii Cariathiarim, Cephira, et Beroth, septingenti quadragintatres. Ezra 2:26 Filii Rama et Gabaa, sexcenti vigintiunus. Ezra 2:27 Viri Machmas, centum viginti duo. Ezra 2:28 Viri Bethel et Hai, ducenti vigintitres. Ezra 2:29 Filii Nebo, quinquagintaduo. Ezra 2:30 Filii Megbis, centum quinquagintasex. Ezra 2:31 Filii Aelam alterius, mille ducenti quinquagintaquattuor. Ezra 2:32 Filii Harim, trecenti viginti. Ezra 2:33 Filii Lod Hadid, et Ono, septingenti vigintiquinque. Ezra 2:34 Filii Iericho, trecenti quadragintaquinque. Ezra 2:35 Filii Senaa, tria millia sexcenti triginta. Ezra 2:36 Sacerdotes: Filii Iadaia in domo Iosue nongenti septuaginta tres. Ezra 2:37 Filii Emmer, mille quinquagintaduo. Ezra 2:38 Filii Pheshur, mille ducenti quadraginta septem. Ezra 2:39 Filii Harim, mille decem et septem. Ezra 2:40 Levitae: Filii Iosue et Cedmihel filiorum Odoviae septuagintaquattuor. Ezra 2:41 Cantores: Filii Asaph, centum vigintiocto. Ezra 2:42 Filii Ianitorum: filii Sellum, filii Ater, filii Telmon, filii Accub, filii Hatita, filii Sobai: universi centum trigintanovem. Ezra 2:43 Nathinaei: filii Siha, filii Hasupha, filii Tabbaoth, Ezra 2:44 filii Ceros, filii Siaa, filii Phadon, Ezra 2:45 filii Lebana, filii Hagaba, filii Accub, Ezra 2:46 filii Hagab, filii Semlai, filii Hanan, Ezra 2:47 filii Gaddel, filii Gaher, filii Raaia, Ezra 2:48 filii Rasin, filii Necoda, filii Gazam, Ezra 2:49 filii Aza, filii Phasea, filii Besee, Ezra 2:50 filii Asena, filii Munim, filii Nephusim, Ezra 2:51 filii Bacbuc, filii Hacupha, filii Harhur, Ezra 2:52 filii Besluth, filii Mahida, filii Harsa, Ezra 2:53 filii Bercos, filii Sisara, filii Thema, Ezra 2:54 filii Nasia, filii Hatipha, Ezra 2:55 filii servorum Salomonis, filii Sotai, filii Sophereth, filii Pharuda, Ezra 2:56 filii Iala, filii Dercon, filii Geddel, Ezra 2:57 filii Saphatia, filii Hatil, filii Phochereth, qui erant de Asebaim, filii Ami. Ezra 2:58 omnes Nathinaei, et filii servorum Salomonis, trecenti nonagintaduo. Ezra 2:59 Et hi qui ascenderunt de Thelmala, Thelharsa, Cherub, et Adon, et Emer: et non potuerunt indicare domum patrum suorum et semen suum, utrum ex Israel essent. Ezra 2:60 Filii Dalaia, filii Tobia, filii Necoda, sexcenti quinquagintaduo. Ezra 2:61 Et de filiis Sacerdotum: Filii Hobia, filii Accos, filii Berzellai, qui accepit de filiabus Berzellai Galaaditis, uxorem, et vocatus est nomine eorum: Ezra 2:62 hi quaesierunt scripturam genealogiae suae, et non invenerunt, et eiecti sunt de sacerdotio. Ezra 2:63 Et dixit Athersatha eis ut non comederent de Sancto sanctorum, donec surgeret sacerdos doctus atque perfectus. Ezra 2:64 Omnis multitudo quasi unus, quadraginta duo millia trecenti sexaginta: Ezra 2:65 exceptis servis eorum, et ancillis, qui erant septem millia trecenti trigintaseptem: et in ipsis cantores, atque cantatrices ducenti. Ezra 2:66 Equi eorum sexcenti triginta sex, muli eorum, ducenti quadragintaquinque, Ezra 2:67 cameli eorum, quadringenti trigintaquinque, asini eorum, sex millia septingenti viginti. Ezra 2:68 Et de principibus patrum, cum ingrederentur templum Domini, quod est in Ierusalem, sponte obtulerunt in domum Dei ad extruendam eam in loco suo. Ezra 2:69 Secundum vires suas dederunt impensas operis, auri solidos quadraginta millia et mille, argenti mnas quinque millia, et vestes sacerdotales centum. Ezra 2:70 Habitaverunt ergo Sacerdotes, et Levitae, et de populo, et cantores, et ianitores, et Nathinaei in urbibus suis, universusque Israel in civitatibus suis. Ezra 3:0 Ezra 3:1 Iamque venerat mensis septimus, et erant filii Israel in civitatibus suis: congregatus est ergo populus quasi vir unus in Ierusalem. Ezra 3:2 Et surrexit Iosue filius Iosedec, et fratres eius sacerdotes, et Zorobabel filius Salathiel, et fratres eius, et aedificaverunt altare Dei Israel ut offerrent in eo holocaustomata, sicut scriptum est in lege Moysi viri Dei: Ezra 3:3 Collocaverunt autem altare Dei super bases suas deterrentibus eos per circuitum populis terrarum, et obtulerunt super illud holocaustum Domino mane et vespere: Ezra 3:4 Feceruntque sollemnitatem tabernaculorum, sicut scriptum est, et holocaustum diebus singulis per ordinem secundum praeceptum opus diei in die suo. Ezra 3:5 Et post haec holocaustum iuge, tam in Calendis quam in universis sollemnitatibus Domini, quae erant consecratae, et in omnibus in quibus ultro offerebatur munus Domino. Ezra 3:6 A primo die mensis septimi coeperunt offerre holocaustum Domino: porro templum Dei nondum fundatum erat. Ezra 3:7 Dederunt autem pecunias latomis et caementariis: cibum quoque, et potum, et oleum Sidoniis, Tyriisque ut deferrent ligna cedrina de Libano ad mare Ioppes, iuxta quod praeceperat Cyrus rex Persarum eis. Ezra 3:8 Anno autem secundo adventus eorum ad templum Dei in Ierusalem mense secundo, coeperunt Zorobabel filius Salathiel, et Iosue filius Iosedec, et reliqui de fratribus eorum Sacerdotes, et Levitae, et omnes qui venerant de captivitate in Ierusalem, et constituerunt Levitas a viginti annis et supra, ut urgerent opus Domini. Ezra 3:9 Stetitque Iosue et filii eius, et fratres eius, Cedmihel, et filii eius, et filii Iuda, quasi vir unus, ut instarent super eos qui faciebant opus in templo Dei: filii Henadad, et filii eorum, et fratres eorum Levitae. Ezra 3:10 Fundato igitur a caementariis templo Domini, steterunt sacerdotes in ornatu suo cum tubis: et Levitae filii Asaph in cymbalis, ut laudarent Deum per manus David regis Israel. Ezra 3:11 Et concinebant in hymnis, et confessione Domino: Quoniam bonus, quoniam in aeternum misericordia eius super Israel. Omnis quoque populus vociferabatur clamore magno in laudando Dominum, eo quod fundatum esset templum Domini. Ezra 3:12 plurimi etiam de Sacerdotibus et Levitis, et principes patrum, et seniores, qui viderant templum prius cum fundatum esset, et hoc templum in oculis eorum, flebant voce magna: et multi vociferantes in laetitia, elevabant vocem. Ezra 3:13 Nec poterat quisquam agnoscere vocem clamoris laetantium, et vocem fletus populi: commixtim enim populus vociferabatur clamore magno, et vox audiebatur procul. Ezra 4:0 Ezra 4:1 Audierunt autem hostes Iuda, et Beniamin, quia filii captivitatis aedificarent templum Domino Deo Israel: Ezra 4:2 et accedentes ad Zorobabel, et ad principes patrum dixerunt eis: Aedificemus vobiscum, quia ita ut vos, quaerimus Deum vestrum: ecce nos immolavimus victimas a diebus Asor Haddan regis Assur, qui adduxit nos huc. Ezra 4:3 Et dixit eis Zorobabel, et Iosue, et reliqui principes patrum Israel: Non est vobis et nobis ut aedificemus domum Deo nostro, sed nosipsi soli aedificabimus Domino Deo nostro, sicut praecepit nobis Cyrus rex Persarum. Ezra 4:4 Factum est igitur ut populus terrae impediret manus populi Iudae, et turbaret eos in aedificando. Ezra 4:5 Conduxerunt autem adversus eos consiliatores, ut destruerent consilium eorum omnibus diebus Cyri regis Persarum, et usque ad regnum Darii regis Persarum. Ezra 4:6 In regno autem Assueri, in principio regni eius, scripserunt accusationem adversus habitatores Iudae et Ierusalem. Ezra 4:7 Et in diebus Artaxerxis scripsit Beselam Mithridates, et Thabeel, et reliqui, qui erant in consilio eorum, ad Artaxerxem regem Persarum: epistola autem accusationis scripta erat Syriace, et legebatur sermone Syro. Ezra 4:8 Reum Beelteem, et Samsai scriba scripserunt epistolam unam de Ierusalem Artaxerxi regi, huiuscemodi: Ezra 4:9 Reum Beelteem, et Samsai scriba, et reliqui consiliatores eorum, Dinaei, et Apharsathachaei, Terphalaei, Apharsaei, Erchuae, Babylonii, Susanechaei, Dievi, et Aelamitae, Ezra 4:10 et ceteri de Gentibus, quas transtulit Asenaphar magnus et gloriosus: et habitare eas fecit in civitatibus Samariae, et in reliquis regionibus trans Flumen in pace: Ezra 4:11 (Hoc est exemplar epistolae, quam miserunt ad eum) Artaxerxi regi, servi tui, viri qui sunt trans Fluvium, salutem dicunt. Ezra 4:12 Notum sit regi, quia Iudaei, qui ascenderunt a te ad nos, venerunt in Ierusalem civitatem rebellem et pessimam, quam aedificant extruentes muros eius, et parietes componentes. Ezra 4:13 Nunc igitur notum sit regi, quia si civitas illa aedificata fuerit, et muri eius instaurati, tributum, et vectigal, et annuos reditus non dabunt, et usque ad reges haec noxa perveniet. Ezra 4:14 Nos autem memores salis, quod in palatio comedimus, et quia laesiones regis videre nefas ducimus, idcirco misimus et nunciavimus regi, Ezra 4:15 ut recenseas in libris historiarum patrum tuorum, et invenies scriptum in commentariis: et scies quoniam urbs illa, urbs rebellis est, et nocens regibus et provinciis, et bella concitantur in ea ex diebus antiquis: quam ob rem et civitas ipsa destructa est. Ezra 4:16 Nunciamus nos regi, quoniam si civitas illa aedificata fuerit, et muri ipsius instaurati, possessionem trans Fluvium non habebis. Ezra 4:17 Verbum misit rex ad Reum Beelteem, et Samsai scribam, et ad reliquos, qui erant in consilio eorum habitatores Samariae, et ceteris trans Fluvium, salutem dicens et pacem. Ezra 4:18 Accusatio, quam misistis ad nos, manifeste lecta est coram me. Ezra 4:19 et a me praeceptum est: et recensuerunt, inveneruntque quoniam civitas illa a diebus antiquis adversum reges rebellat, et seditiones, et praelia concitantur in ea: Ezra 4:20 nam et reges fortissimi fuerunt in Ierusalem, qui et dominati sunt omni regioni. quae trans Fluvium est: tributum quoque et vectigal, et reditus accipiebant. Ezra 4:21 Nunc ergo audite sententiam: Prohibeatis viros illos ut urbs illa non aedificetur, donec si forte a me iussum fuerit. Ezra 4:22 Videte ne negligenter hoc impleatis, et paulatim crescat malum contra reges. Ezra 4:23 Itaque exemplum edicti Artaxerxis regis lectum est coram Reum Beelteem, et Samsai scriba, et consiliariis eorum: et abierunt festini in Ierusalem ad Iudaeos, et prohibuerunt eos in brachio et robore. Ezra 4:24 Tunc intermissum est opus domus Domini in Ierusalem, et non fiebat usque ad annum secundum regni Darii regis Persarum. Ezra 5:0 Ezra 5:1 Prophetaverunt autem Aggaeus Propheta, et Zacharias filius Addo prophetantes ad Iudaeos, qui erant in Iudaea et Ierusalem, in nomine Dei Israel. Ezra 5:2 Tunc surrexerunt Zorobabel filius Salathiel, et Iosue filius Iosedec, et coeperunt aedificare templum Dei in Ierusalem, et cum eis prophetae Dei adiuvantes eos. Ezra 5:3 In ipso autem tempore venit ad eos Thathanai, qui erat dux trans Flumen, et Stharbuzanai, et consiliarii eorum: sicque dixerunt eis: Quis dedit vobis consilium ut domum hanc aedificaretis, et muros eius instauraretis? Ezra 5:4 Ad quod respondimus eis, quae essent nomina hominum auctorum aedificationis illius. Ezra 5:5 Oculus autem Dei eorum factus est super senes Iudaeorum, et non potuerunt inhibere eos. Placuitque ut res ad Darium referretur, et tunc satisfacerent adversus accusationem illam. Ezra 5:6 Exemplar epistolae, quam misit Thathanai dux regionis trans Flumen, et Stharbuzanai, et consiliatores eius Arphasachaei, qui erant trans Flumen, ad Darium regem. Ezra 5:7 Sermo, quem miserant ei, sic scriptus erat: Dario regi pax omnis. Ezra 5:8 Notum sit regi, isse nos ad Iudaeam provinciam, ad domum Dei magni, quae aedificatur lapide impolito, et ligna ponuntur in parietibus: opusque illud diligenter extruitur, et crescit in manibus eorum. Ezra 5:9 Interrogavimus ergo senes illos, et ita diximus eis: Quis dedit vobis potestatem ut domum hanc aedificaretis, et muros hos instauraretis? Ezra 5:10 Sed et nomina eorum quaesivimus ab eis, ut nunciaremus tibi: scripsimusque nomina eorum virorum, qui sunt principes in eis. Ezra 5:11 Huiuscemodi autem sermonem responderunt nobis, dicentes: Nos sumus servi Dei caeli et terrae, et aedificamus templum, quod erat extructum ante hos annos multos, quodque rex Israel magnus aedificaverat, et extruxerat. Ezra 5:12 Postquam autem ad iracundiam provocaverunt patres nostri Deum caeli, tradidit eos in manus Nabuchodonosor regis Babylonis Chaldaei, domum quoque hanc destruxit, et populum eius transtulit in Babylonem. Ezra 5:13 Anno autem primo Cyri regis Babylonis, Cyrus rex proposuit edictum ut domus Dei aedificaretur. Ezra 5:14 Nam et vasa templi Dei aurea et argentea, quae Nabuchodonosor tulerat de templo, quod erat in Ierusalem, et asportaverat ea in templum Babylonis, protulit Cyrus rex de templo Babylonis, et data sunt Sassabasar vocabulo, quem et principem constituit, Ezra 5:15 dixitque ei: Haec vasa tolle, et vade, et pone ea in templo, quod est in Ierusalem, et domus Dei aedificetur in loco suo. Ezra 5:16 Tunc itaque Sassabasar ille venit et posuit fundamenta templi Dei in Ierusalem, et ex eo tempore usque nunc aedificatur, et necdum completum est. Ezra 5:17 Nunc ergo, si videtur regi bonum, recenseat in bibliotheca regis, quae est in Babylone, utrumnam a Cyro rege iussum fuerit ut aedificaretur domus Dei in Ierusalem, et voluntatem regis super hac re mittat ad nos. Ezra 6:0 Ezra 6:1 Tunc Darius rex praecepit: et recensuerunt in bibliotheca librorum, qui erant repositi in Babylone, Ezra 6:2 et inventum est in Ecbatanis, quod est castrum in Medena provincia volumen unum, talisque scriptus erat in eo commentarius: Ezra 6:3 Anno primo Cyri regis: Cyrus rex decrevit ut domus Dei aedificaretur, quae est in Ierusalem, in loco ubi immolent hostias, et ut ponant fundamenta supportantia altitudinem cubitorum sexaginta, et latitudinem cubitorum sexaginta, Ezra 6:4 ordines de lapidibus impolitis tres, et sic ordines de lignis novis: sumptus autem de domo regis dabuntur. Ezra 6:5 Sed et vasa templi Dei aurea et argentea, quae Nabuchodonosor tulerat de templo Ierusalem, et attulerat ea in Babylonem, reddantur, et referantur in templum in Ierusalem in locum suum, quae et posita sunt in templo Dei. Ezra 6:6 Nunc ergo Thathanai dux regionis, quae est trans Flumen, Stharbuzanai, et consiliarii vestri Apharsachaei, qui estis trans Flumen, procul recedite ab illis, Ezra 6:7 et dimittite fieri templum Dei illud a duce Iudaeorum, et a senioribus eorum, ut domum Dei illam aedificent in loco suo. Ezra 6:8 Sed et a me praeceptum est quid oporteat fieri a presbyteris Iudaeorum illis ut aedificetur domus Dei, scilicet ut de arca regis, id est, de tributis, quae dantur de regione trans Flumen, studiose sumptus dentur viris illis ne impediatur opus. Ezra 6:9 Quod si necesse fuerit, et vitulos, et agnos, et hoedos in holocaustum Deo caeli, frumentum, sal, vinum, et oleum, secundum ritum Sacerdotum, qui sunt in Ierusalem, detur eis per singulos dies, ne sit in aliquo querimonia. Ezra 6:10 Et offerant oblationes Deo caeli, orentque pro vita regis, et filiorum eius. Ezra 6:11 A me ergo positum est decretum: Ut omnis homo, qui hanc mutaverit iussionem, tollatur lignum de domum ipsius, et erigatur, et configatur in eo, domus autem eius publicetur. Ezra 6:12 Deus autem, qui habitare fecit nomen suum ibi, dissipet omnia regna, et populum qui extenderit manum suam ut repugnet, et dissipet domum Dei illam, quae est in Ierusalem. Ego Darius statui decretum, quod studiose impleri volo. Ezra 6:13 Igitur Thathanai dux regionis trans Flumen, et Stharbuzanai, et consiliarii eius, secundum quod praeceperat Darius rex, sic diligenter executi sunt. Ezra 6:14 Seniores autem Iudaeorum aedificabant, et prosperabantur iuxta prophetiam Aggaei prophetae, et Zachariae filii Addo: et aedificaverunt et construxerunt iubente Deo Israel, et iubente Cyro, et Dario, et Artaxerxe regibus Persarum: Ezra 6:15 et compleverunt domum Dei istam, usque ad diem tertium mensis Adar, qui est annus sextus Darii regis. Ezra 6:16 Fecerunt autem filii Israel Sacerdotes et Levitae, et reliqui filiorum transmigrationis, dedicationem Domus Dei in gaudio. Ezra 6:17 Et obtulerunt in dedicationem domus Dei, vitulos centum, arietes ducentos, agnos quadringentos, hircos caprarum pro peccato totius Israel duodecim, iuxta numerum tribuum Israel. Ezra 6:18 Et statuerunt Sacerdotes in ordinibus suis, et Levitas in vicibus suis super opera Dei in Ierusalem, sicut scriptum est in libro Moysi. Ezra 6:19 Fecerunt autem filii Israel transmigrationis, Pascha, quartadecima die mensis primi. Ezra 6:20 Purificati enim fuerant Sacerdotes et Levitae quasi unus: omnes mundi ad immolandum pascha universis filiis transmigrationis, et fratribus suis Sacerdotibus, et sibi. Ezra 6:21 Et comederunt filii Israel, qui reversi fuerant de transmigratione, et omnes qui se separaverant a coinquinatione Gentium terrae ad eos, ut quaererent Dominum Deum Israel. Ezra 6:22 Et fecerunt sollemnitatem azymorum septem diebus in laetitia, quoniam laetificaverat eos Dominus, et converterat cor regis Assur ad eos, ut adiuvaret manus eorum in opere domus Domini Dei Israel. Ezra 7:0 Ezra 7:1 Post haec autem verba in regno Artaxerxis regis Persarum, Esdras filius Saraiae, filii Azariae, filii Helciae, Ezra 7:2 filii Sellum, filii Sadoc, filii Achitob, Ezra 7:3 filii Amariae, filii Azariae, filii Maraioth, Ezra 7:4 filii Zarahiae, filii Ozi, filii Bocci, Ezra 7:5 filii Abisue, filii Phinees, filii Eleazar, filii Aaron sacerdotis ab initio. Ezra 7:6 Ipse Esdras ascendit de Babylone, et ipse scriba velox in lege Moysi, quam Dominus Deus dedit Israel: et dedit ei rex secundum manum Domini Dei eius super eum, omnem petitionem eius. Ezra 7:7 Et ascenderunt de filiis Israel, et de filiis Sacerdotum, et de filiis Levitarum, et de cantoribus, et de ianitoribus, et de Nathinaeis, in Ierusalem anno septimo Artaxerxis regis. Ezra 7:8 Et venerunt in Ierusalem mense quinto, ipse est annus septimus regis. Ezra 7:9 Quia in primo die mensis primi coepit ascendere de Babylone, et in primo die mensis quinti venit in Ierusalem, iuxta manum Dei sui bonam super se. Ezra 7:10 Esdras enim paravit cor suum, ut investigaret legem Domini, et faceret et doceret in Israel praeceptum et iudicium. Ezra 7:11 Hoc est autem exemplar epistolae edicti, quod dedit rex Artaxerxes Esdrae sacerdoti, scribae erudito in sermonibus et praeceptis Domini, et ceremoniis eius in Israel. Ezra 7:12 Artaxerxes rex regum Esdrae sacerdoti, scribae legis Dei caeli doctissimo, salutem. Ezra 7:13 A me decretum est, ut cuicumque placuerit in regno meo de populo Israel, et de Sacerdotibus eius, et de Levitis ire in Ierusalem, tecum vadat. Ezra 7:14 A facie enim regis, et septem consiliatorum eius missus es, ut visites Iudaeam et Ierusalem in lege Dei tui, quae est in manu tua: Ezra 7:15 et ut feras argentum et aurum quod rex, et consiliatores eius sponte obtulerunt Deo Israel, cuius in Ierusalem tabernaculum est. Ezra 7:16 Et omne argentum et aurum quodcumque inveneris in universa provincia Babylonis, et populus offerre voluerit, et de Sacerdotibus quae sponte obtulerint domui Dei sui, quae est in Ierusalem, Ezra 7:17 libere accipe, et studiose eme de hac pecunia vitulos, arietes, agnos et sacrificia et libamina eorum, et offer ea super altare templi Dei vestri, quod est in Ierusalem. Ezra 7:18 Sed et si quid tibi, et fratribus tuis placuerit de reliquo argento et auro ut faciatis, iuxta voluntatem Dei vestri facite. Ezra 7:19 Vasa quoque, quae dantur tibi in ministerium domus Dei tui, trade in conspectu Dei in Ierusalem. Ezra 7:20 Sed et cetera, quibus opus fuerit in domum Dei tui, quantumcumque necesse est ut expendas, dabitur de thesauro, et de fisco regis, Ezra 7:21 et a me. Ego Artaxerxes rex, statui atque decrevi omnibus custodibus arcae publicae, qui sunt trans Flumen, ut quodcumque petierit a vobis Esdras sacerdos, scriba legis Dei caeli, absque mora detis Ezra 7:22 usque ad argenti talenta centum, et usque ad frumenti coros centum, et usque ad vini batos centum, et usque ad batos olei centum, sal vero absque mensura. Ezra 7:23 Omne, quod ad ritum Dei caeli pertinet, tribuatur diligenter in domo Dei caeli: ne forte irascatur contra regnum regis, et filiorum eius. Ezra 7:24 Vobis quoque notum facimus de universis Sacerdotibus, et Levitis, et cantoribus, et ianitoribus, Nathinaeis, et ministris domus Dei huius, ut vectigal, et tributum, et annonas non habeatis potestatem imponendi super eos. Ezra 7:25 Tu autem Esdra secundum sapientiam Dei tui, quae est in manu tua, constitue iudices et praesides ut iudicent omni populo, qui est trans Flumen, his videlicet qui noverunt legem Dei tui, sed et imperitos docete libere. Ezra 7:26 Et omnis qui non fecerit legem Dei tui, et legem regis diligenter, iudicium erit de eo sive in mortem, sive in exilium, sive in condemnationem substantiae eius, vel certe in carcerem. Ezra 7:27 Benedictus Dominus Deus patrum nostrorum, qui dedit hoc in corde regis ut glorificaret domum Domini, quae est in Ierusalem, Ezra 7:28 et in me inclinavit misericordiam suam coram rege et consiliatoribus eius, et universis principibus regis potentibus: et ego confortatus manu Domini Dei mei, quae erat in me, congregavi de Israel principes qui ascenderent mecum. Ezra 8:0 Ezra 8:1 Hi sunt autem principes familiarum, et genealogia eorum, qui ascenderunt mecum in regno Artaxerxis regis de Babylone. Ezra 8:2 De filiis Phinees, Gersom. De filiis Ithamar, Daniel. De filiis David, Hattus. Ezra 8:3 De filiis Secheniae, et de filiis Pharos, Zacharias: et cum eo numerati sunt viri centum quinquaginta. Ezra 8:4 De filiis Phahath Moab, Elioenai filius Zarehe, et cum eo ducenti viri. Ezra 8:5 De filiis Secheniae, filius Ezechiel, et cum eo trecenti viri. Ezra 8:6 De filiis Adan, Abed filius Ionathan, et cum eo quinquaginta viri. Ezra 8:7 De filiis Alam, Isaias filius Athaliae, et cum eo septuaginta viri. Ezra 8:8 De filiis Saphatiae, Zebedia filius Michael, et cum eo octoginta viri. Ezra 8:9 De filiis Ioab, Obedia filius Iahiel, et cum eo ducenti decem et octo viri. Ezra 8:10 De filiis Selomith, filius Iosphiae, et cum eo centum sexaginta viri. Ezra 8:11 De filiis Bebai, Zacharias filius Bebai, et cum eo vigintiocto viri. Ezra 8:12 De filiis Azgad, Iohanan filius Eccetan, et cum eo centum et decem viri. Ezra 8:13 De filiis Adonicam, qui erant novissimi: et haec nomina eorum: Elipheleth, et Iehiel, et Samaias, et cum eis sexaginta viri. Ezra 8:14 De filii Begui, Uthai et Zachur, et cum eis septuaginta viri. Ezra 8:15 Congregavi autem eos ad fluvium, qui decurrit ad Ahava, et mansimus ibi tribus diebus: quaesivique in populo et in sacerdotibus de filiis Levi, et non inveni ibi. Ezra 8:16 Itaque misi Eliezer, et Ariel, et Semeiam, et Elnathan, et Iarib, et alterum Elnathan, et Nathan, et Zachariam, et Mosollam principes: et Ioiarib, et Elnathan sapientes. Ezra 8:17 Et misi eos ad Eddo, qui est primus in Casphiae loco, et posui in ore eorum verba, quae loquerentur ad Eddo, et fratres eius Nathinaeos in loco Casphiae ut adducerent nobis ministros domus Dei nostri. Ezra 8:18 Et adduxerunt nobis per manum Dei nostri bonam super nos, virum doctissimum de filiis Moholi filii Levi filii Israel, et Sarabiam et filios eius et fratres eius decem et octo, Ezra 8:19 et Hasabiam, et cum eo Isaiam de filiis Merari, fratresque eius, et filios eius viginti: Ezra 8:20 et de Nathinaeis, quos dederat David et principes ad ministeria Levitarum, Nathinaeos ducentos viginti: omnes hi suis nominibus vocabantur. Ezra 8:21 Et praedicavi ibi ieiunium iuxta fluvium Ahava ut affligeremur coram Domino Deo nostro, et peteremus ab eo viam rectam nobis et filiis nostris, universaeque substantiae nostrae. Ezra 8:22 Erubui enim petere a rege auxilium et equites, qui defenderent nos ab inimico in via: quia dixeramus regi: Manus Dei nostri est super omnes, qui quaerunt eum in bonitate: et imperium eius et fortitudo eius, et furor super omnes, qui derelinquunt eum. Ezra 8:23 Ieiunavimus autem, et rogavimus Deum nostrum per hoc: et evenit nobis prospere. Ezra 8:24 Et separavi de principibus Sacerdotum duodecim, Sarabiam, et Hasabiam, et cum eis de fratribus eorum decem. Ezra 8:25 appendique eis argentum et aurum, et vasa consecrata domus Dei nostri, quae obtulerat rex et consiliatores eius, et principes eius, universusque Israel eorum, qui inventi fuerant: Ezra 8:26 et appendi in manibus eorum argenti talenta sexcenta quinquaginta, et vasa argentea centum, auri centum talenta: Ezra 8:27 et crateres aureos viginti, qui habebant solidos millenos, et vasa aeris fulgentis optimi duo, pulchra, ut aurum. Ezra 8:28 Et dixi eis: Vos sancti Domini, et vasa sancta, et argentum et aurum, quod sponte oblatum est Domino Deo patrum nostrorum: Ezra 8:29 vigilate et custodite, donec appendatis coram principibus Sacerdotum, et Levitarum, et ducibus familiarum Israel in Ierusalem, in thesaurum domus Domini. Ezra 8:30 Susceperunt autem Sacerdotes et Levitae pondus argenti, et auri, et vasorum ut deferrent Ierusalem in domum Dei nostri. Ezra 8:31 Promovimus ergo a flumine Ahava duodecimo die mensis primi ut pergeremus Ierusalem: et manus Dei nostri fuit super nos, et liberavit nos de manu inimici et insidiatoris in via. Ezra 8:32 Et venimus Ierusalem, et mansimus ibi tribus diebus. Ezra 8:33 Die autem quarta appensum est argentum, et aurum, et vasa in domo Dei nostri per manum Meremoth filii Uriae Sacerdotis, et cum eo Eleazar filius Phinees, cumque eis Iozabed filius Iosue, et Noadaia filius Bennoi Levitae, Ezra 8:34 iuxta numerum et pondus omnium: descriptumque est omne pondus in tempore illo. Ezra 8:35 Sed et qui venerant de captivitate filii transmigrationis, obtulerunt holocaustomata Deo Israel, vitulos duodecim pro omni populo Israel, arietes nonaginta sex, agnos septuaginta septem, hircos pro peccato, duodecim: omnia in holocaustum Domino. Ezra 8:36 Dederunt autem edicta regis satrapis, qui erant de conspectu regis et ducibus trans Flumen, et elevaverunt populum et domum Dei. Ezra 9:0 Ezra 9:1 Postquam autem haec completa sunt, accesserunt ad me principes, dicentes: Non est separatus populus Israel, Sacerdotes et Levitae a populis terrarum, et abominationibus eorum Chananaei videlicet, et Hethaei, et Pherezaei, et Iebusaei, et Ammonitarum, et Moabitarum, et Aegyptiorum, et Amorrhaeorum: Ezra 9:2 tulerunt enim de filiabus eorum sibi et filiis suis, et commiscuerunt semen sanctum cum populis terrarum: manus etiam principum et magistratuum fuit in transgressione hac prima. Ezra 9:3 Cumque audissem sermonem istum, scidi pallium meum et tunicam, et evelli capillos capitis mei et barbae, et sedi moerens. Ezra 9:4 Convenerunt autem ad me omnes, qui timebant verbum Dei Israel, pro transgressione eorum, qui de captivitate venerant, et ego sedebam tristis usque ad sacrificium vespertinum: Ezra 9:5 et in sacrificio vespertino surrexi de afflictione mea, et scisso pallio et tunica, curvavi genua mea, et expandi manus meas ad Dominum Deum meum, Ezra 9:6 et dixi: Deus meus, confundor et erubesco levare faciem meam ad te: quoniam iniquitates nostrae multiplicatae sunt super caput nostrum, et delicta nostra creverunt usque ad caelum Ezra 9:7 a diebus patrum nostrorum: sed et nos ipsi peccavimus graviter usque ad diem hanc, et in iniquitatibus nostris traditi sumus ipsi, et reges nostri, et Sacerdotes nostri in manum regum terrarum, et in gladium, et in captivitatem, et in rapinam, et in confusionem vultus, sicut et die hac. Ezra 9:8 Et nunc quasi parum et ad momentum facta est deprecatio nostra apud Dominum Deum nostrum, ut dimitterentur nobis reliquiae, et daretur nobis paxillus in loco sancto eius, et illuminaret oculos nostros Deus noster, et daret nobis vitam modicam in servitute nostra, Ezra 9:9 quia servi sumus, et in servitute nostra non dereliquit nos Deus noster, sed inclinavit super nos misericordiam coram rege Persarum, ut daret nobis vitam, et sublimaret domum Dei nostri, et extrueret solitudines eius, et daret nobis sepem in Iuda et Ierusalem. Ezra 9:10 Et nunc quid dicemus Deus noster post haec? quia dereliquimus mandata tua, Ezra 9:11 quae praecepisti in manu servorum tuorum prophetarum, dicens: Terra, ad quam vos ingredimini ut possideatis eam, terra immunda est iuxta immunditiam populorum, ceterarumque terrarum, abominationibus eorum qui repleverunt eam ab ore usque ad os in coinquinatione sua. Ezra 9:12 Nunc ergo filias vestras ne detis filiis eorum, et filias eorum ne accipiatis filiis vestris, et non quaeratis pacem eorum, et prosperitatem eorum usque in aeternum: ut confortemini, et comedatis quae bona sunt terrae, et heredes habeatis filios vestros usque in saeculum. Ezra 9:13 Et post omnia quae venerunt super nos in operibus nostris pessimis, et in delicto nostro magno, quia tu Deus noster liberasti nos de iniquitate nostra, et dedisti nobis salutem sicut est hodie, Ezra 9:14 ut non averteremur, et irrita faceremus mandata tua, neque matrimonia iungeremus cum populis abominationum istarum. Numquid iratus es nobis usque ad consummationem ne dimitteres nobis reliquias ad salutem? Ezra 9:15 Domine Deus Israel iustus es tu: quoniam derelicti sumus, qui salvaremur sicut die hac. Ecce coram te sumus in delicto nostro. non enim stari potest coram te super hoc. Ezra 10:0 Ezra 10:1 Sic ergo orante Esdra, et implorante Deum, et flente, et iacente ante templum Dei, collectus est ad eum de Israel coetus grandis nimis virorum et mulierum et puerorum, et flevit populus fletu multo. Ezra 10:2 Et respondit Sechenias filius Iehiel de filiis Aelam, et dixit Esdrae: Nos praevaricati sumus in Deum nostrum, et duximus uxores alienigenas de populis terrae: et nunc, si est poenitentia in Israel super hoc, Ezra 10:3 percutiamus foedus cum Domino Deo nostro, ut proiiciamus universas uxores, et eos qui de his nati sunt iuxta voluntatem Domini, et eorum qui timent praeceptum Domini Dei nostri: secundum legem fiat. Ezra 10:4 Surge, tuum est decernere, nosque erimus tecum: confortare, et fac. Ezra 10:5 Surrexit ergo Esdras, et adiuravit principes Sacerdotum et Levitarum, et omnem Israel ut facerent secundum verbum hoc, et iuraverunt. Ezra 10:6 Et surrexit Esdras ante domum Dei, et abiit ad cubiculum Iohanan filii Eliasib, et ingressus est illuc, panem non comedit, et aquam non bibit: lugebat enim transgressionem eorum, qui venerant de captivitate. Ezra 10:7 et missa est vox in Iuda et in Ierusalem omnibus filiis transmigrationis, ut congregarentur in Ierusalem: Ezra 10:8 et omnis qui non venerit in tribus diebus iuxta consilium principum et seniorum, auferetur universa substantia eius, et ipse abiicietur de coetu transmigrationis. Ezra 10:9 Convenerunt igitur omnes viri Iuda, et Beniamin in Ierusalem tribus diebus, ipse est mensis nonus, vigesimo die mensis: et sedit omnis populus in platea domus Dei, trementes pro peccato, et pluviis. Ezra 10:10 Et surrexit Esdras sacerdos, et dixit ad eos: Vos transgressi estis, et duxistis uxores alienigenas ut adderetis super delictum Israel. Ezra 10:11 Et nunc date confessionem Domino Deo patrum vestrorum, et facite placitum eius, et separamini a populis terrae, et ab uxoribus alienigenis. Ezra 10:12 Et respondit universa multitudo, dixitque voce magna: Iuxta verbum tuum ad nos, sic fiat. Ezra 10:13 Verumtamen quia populus multus est, et tempus pluviae, et non sustinemus stare foris, et opus non est diei unius vel duorum (vehementer quippe peccavimus in sermone isto) Ezra 10:14 constituantur principes in universa multitudine: et omnes in civitatibus nostris qui duxerunt uxores alienigenas veniant in temporibus statutis, et cum his seniores per civitatem et civitatem, et iudices eius donec avertatur ira Dei nostri a nobis super peccato hoc. Ezra 10:15 Igitur Ionathan filius Azahel, et Iaasia filius Thecue, steterunt super hoc, et Messollam et Sebethai Levites adiuverunt eos: Ezra 10:16 Feceruntque sic filii transmigrationis. Et abierunt Esdras Sacerdos, et viri principes familiarum in domos patrum suorum, et omnes per nomina sua, et sederunt in die primo mensis decimi ut quaererent rem. Ezra 10:17 Et consummati sunt omnes viri, qui duxerant uxores alienigenas, usque ad diem primam mensis primi. Ezra 10:18 Et inventi sunt de filiis sacerdotum qui duxerant uxores alienigenas. De filiis Iosue filii Iosedec, et fratres eius, Maasia, et Eliezer, et Iarib, et Godolia. Ezra 10:19 Et dederunt manus suas ut eiicerent uxores suas, et pro delicto suo arietem de ovibus offerrent. Ezra 10:20 Et de filiis Emmer, Hanani, et Zebedia. Ezra 10:21 Et de filiis Harim, Maasia, et Elia, et Semeia, et Iehiel, et Ozias. Ezra 10:22 Et de filiis Pheshur, Elioenai, Maasia, Ismael, Nathanael, Iozabed, et Elasa. Ezra 10:23 Et de filiis Levitarum, Iosabed, et Semei, et Celaia, ipse est Calita, Phataia, Iuda, et Eliezer. Ezra 10:24 Et de cantoribus, Eliasib. Et de ianitoribus, Sellum, et Telem, et Uri. Ezra 10:25 Et ex Israel, de filiis Pharos, Remeia, et Iesia, et Melchia, et Miamin, et Eliezer, et Melchia, et Banea. Ezra 10:26 Et de filiis Aelam, Mathania, Zacharias, et Iehiel, et Abdi, et Ierimoth, et Elia. Ezra 10:27 Et de filiis Zethua, Elioenai, Eliasib, Mathania, et Ierimuth, et Zabad, et Aziza. Ezra 10:28 Et de filiis Bebai, Iohanan, Hanania, Zabbai, Athalai. Ezra 10:29 Et de filiis Bani, Mosollam, et Melluch, et Adaia, Iasub, et Saal, et Ramoth. Ezra 10:30 Et de filiis Phahath Moab, Edna, et Chalal, Bananias, et Maasias, Mathanias, Beseleel, Bennui, et Manasse. Ezra 10:31 Et de filiis Herem, Eliezer, Iesue, Melchias, Semeias, Simeon, Ezra 10:32 Beniamin, Maloch, Samarias. Ezra 10:33 Et de filiis Hasom, Mathanai, Mathatha, Zabad, Eliphelet, Iermai, Manasse, Semei. Ezra 10:34 De filiis Bani, Maadi, Amram, et Vel, Ezra 10:35 Baneas, et Badaias, Cheliau, Ezra 10:36 Vania, Marimuth, et Eliasib, Ezra 10:37 Mathanias, Mathanai, et Iasi, Ezra 10:38 et Bani, et Bennui, Semei, Ezra 10:39 et Salmias, et Nathan, et Adaias, Ezra 10:40 et Mechnedebai, Sisai, Sarai, Ezra 10:41 Ezrel, et Selemiau, Semeria, Ezra 10:42 Sellum, Amaria, Ioseph. Ezra 10:43 De filiis Nebo, Iehiel, Mathathias, Zabad, Zabina, Ieddu, et Ioal, et Banaia. Ezra 10:44 Omnes hi acceperant uxores alienigenas, et fuerunt ex eis mulieres, quae pepererant filios.
Nehemiah 0:0
Nehemiah 1:0 Nehemiah 1:1 Verba Nehemiae filii Helchiae. Et factum est in mense Casleu, anno vigesimo, et ego eram in Susis castro. Nehemiah 1:2 Et venit Hanani unus de fratribus meis, ipse et viri Iuda: et interrogavi eos de Iudaeis, qui remanserant, et supererant de captivitate, et Ierusalem. Nehemiah 1:3 Et dixerunt mihi: Qui remanserunt, et relicti sunt de captivitate ibi in provincia, in afflictione magna sunt, et in opprobrio: et murus Ierusalem dissipatus est, et portae eius combustae sunt igni. Nehemiah 1:4 Cumque audissem verba huiuscemodi, sedi, et flevi, et luxi diebus multis: ieiunabam, et orabam ante faciem Dei caeli. Nehemiah 1:5 Et dixi: Quaeso Domine Deus caeli fortis, magne atque terribilis, qui custodis pactum et misericordiam cum his qui te diligunt, et custodiunt mandata tua: Nehemiah 1:6 fiant aures tuae auscultantes, et oculi tui aperti ut audias orationem servi tui, quam ego oro coram te hodie nocte et die pro filiis Israel servis tuis: et confiteor pro peccatis filiorum Israel, quibus peccaverunt tibi: ego, et domus patris mei peccavimus, Nehemiah 1:7 vanitate seducti sumus, et non custodivimus mandatum tuum, et ceremonias, et iudicia quae praecepisti Moysi famulo tuo. Nehemiah 1:8 Memento verbi, quod mandasti Moysi servo tuo, dicens: Cum transgressi fueritis, ego dispergam vos in populos: Nehemiah 1:9 et si revertamini ad me, et custodiatis praecepta mea, et faciatis ea; etiamsi abducti fueritis ad extrema caeli, inde congregabo vos, et reducam in locum, quem elegi ut habitaret nomen meum ibi. Nehemiah 1:10 Et ipsi servi tui, et populus tuus: quos redemisti in fortitudine tua magna, et in manu tua valida. Nehemiah 1:11 Obsecro Domine, sit auris tua attendens ad orationem servi tui, et ad orationem servorum tuorum, qui volunt timere nomen tuum: et dirige servum tuum hodie, et da ei misericordiam ante virum hunc. ego enim eram pincerna regis. Nehemiah 2:0 Nehemiah 2:1 Factum est autem in mense Nisan, anno vigesimo Artaxerxis regis: et vinum erat ante eum, et levavi vinum, et dedi regi: et eram quasi languidus ante faciem eius. Nehemiah 2:2 Dixitque mihi rex: Quare vultus tuus tristis est, cum te aegrotum non videam? non est hoc frustra, sed malum nescio quod in corde tuo est. Et timui valde, ac nimis: Nehemiah 2:3 et dixi regi: Rex in aeternum vive: quare non moereat vultus meus, quia civitas domus sepulchrorum patris mei deserta est, et portae eius combustae sunt igni? Nehemiah 2:4 Et ait mihi rex: Pro qua re postulas? Et oravi Deum caeli, Nehemiah 2:5 et dixi ad regem: Si videtur regi bonum, et si placet servus tuus ante faciem tuam, ut mittas me in Iudaeam ad civitatem sepulchri patris mei, et aedificabo eam. Nehemiah 2:6 Dixitque mihi rex, et regina quae sedebat iuxta eum: Usque ad quod tempus erit iter tuum, et quando reverteris? Et placuit ante vultum regis, et misit me: et constitui ei tempus. Nehemiah 2:7 Et dixi regi: Si regi videtur bonum, epistolas det mihi ad duces regionis trans Flumen, ut traducant me, donec veniam in Iudaeam: Nehemiah 2:8 et epistolam ad Asaph custodem saltus regis, ut det mihi ligna, ut tegere possim portas templi, turres, domus, et muros civitatis, et domum, quam ingressus fuero. Et dedit mihi rex iuxta manum Dei mei bonam mecum. Nehemiah 2:9 Et veni ad duces regionis trans Flumen, dedique eis epistolas regis. Miserat autem rex mecum principes militum, et equites. Nehemiah 2:10 Et audierunt Sanaballat Horonites, et Tobias servus Ammanites: et contristati sunt afflictione magna, quod venisset homo, qui quaereret prosperitatem filiorum Israel. Nehemiah 2:11 Et veni Ierusalem, et eram ibi tribus diebus, Nehemiah 2:12 et surrexi nocte ego, et viri pauci mecum, et non indicavi cuiquam quid Deus dedisset in corde meo ut facerem in Ierusalem, et iumentum non erat mecum, nisi animal, cui sedebam. Nehemiah 2:13 Et egressus sum per portam vallis nocte, et ante fontem draconis, et ad portam stercoris, et considerabam murum Ierusalem dissipatum, et portas eius consumptas igni. Nehemiah 2:14 Et transivi ad portam fontis, et ad aquaeductum regis, et non erat locus iumento, cui sedebam, ut transiret. Nehemiah 2:15 Et ascendi per torrentem nocte, et considerabam murum, et reversus veni ad portam vallis, et redii. Nehemiah 2:16 Magistratus autem nesciebant quo abiissem, aut quid ego facerem: sed et Iudaeis et sacerdotibus, et optimatibus, et magistratibus, et reliquis qui faciebant opus, usque ad id loci nihil indicaveram. Nehemiah 2:17 Et dixi eis: Vos nostis afflictionem in qua sumus; quia Ierusalem deserta est, et portae eius consumptae sunt igni: venite, et aedificemus muros Ierusalem, et non simus ultra opprobrium. Nehemiah 2:18 Et indicavi eis manum Dei mei, quod esset bona mecum, et verba regis, quae locutus esset mihi, et aio: Surgamus, et aedificemus. Et confortatae sunt manus eorum in bono. Nehemiah 2:19 Audierunt autem Sanaballat Horonites, et Tobias servus Ammanites, et Gosem Arabs, et subsannaverunt nos, et despexerunt, dixeruntque: Quae est haec res, quam facitis? numquid contra regem vos rebellatis? Nehemiah 2:20 Et reddidi eis sermonem, dixique ad eos: Deus caeli ipse nos iuvat, et nos servi eius sumus: surgamus et aedificemus: vobis autem non est pars, et iustitia, et memoria in Ierusalem. Nehemiah 3:0 Nehemiah 3:1 Et surrexit Eliasib sacerdos magnus, et fratres eius sacerdotes, et aedificaverunt portam gregis: ipsi sanctificaverunt eam, et statuerunt valvas eius, et usque ad turrim centum cubitorum sanctificaverunt eam, usque ad turrim Hananeel. Nehemiah 3:2 Et iuxta eum aedificaverunt viri Iericho: et iuxta eum aedificavit Zachur filius Amri. Nehemiah 3:3 Portam autem piscium aedificaverunt filii Asnaa: ipsi texerunt eam, et statuerunt valvas eius, et seras, et vectes. Et iuxta eos aedificavit Marimuth filius Uriae, filii Accus. Nehemiah 3:4 Et iuxta eum aedificavit Mosollam filius Barachiae, filii Mesezebel: et iuxta eos aedificavit Sadoc filius Baana: Nehemiah 3:5 Et iuxta eos aedificaverunt Thecueni: optimates autem eorum non supposuerunt colla sua in opere Domini sui. Nehemiah 3:6 Et portam veterem aedificaverunt Ioiada filius Phasea, et Mosollam filius Besodia: ipsi texuerunt eam, et statuerunt valvas eius, et seras, et vectes: Nehemiah 3:7 Et iuxta eos aedificaverunt Meltias Gabaonites, et Iadon Meronathites, viri de Gabaon et Maspha, pro duce qui erat in regione trans Flumen. Nehemiah 3:8 Et iuxta eum aedificavit Eziel filius Araia aurifex: et iuxta eum aedificavit Ananias filius pigmentarii: et dimiserunt Ierusalem usque ad murum plateae latioris. Nehemiah 3:9 Et iuxta eum aedificavit Raphaia filius Hur, princeps vici Ierusalem. Nehemiah 3:10 Et iuxta eum aedificavit Iedaia filius Haromaph contra domum suam: et iuxta eum aedificavit Hattus filius Haseboniae. Nehemiah 3:11 Mediam partem vici aedificavit Melchias filius Herem, et Hasub filius Phahath Moab, et turrim furnorum. Nehemiah 3:12 Et iuxta eum aedificavit Sellum filius Alohes princeps mediae partis vici Ierusalem, ipse et filiae eius. Nehemiah 3:13 Et portam vallis aedificavit Hanun, et habitatores Zanoe: ipsi aedificaverunt eam, et statuerunt valvas eius, et seras, et vectes, et mille cubitos in muro usque ad portam sterquilinii. Nehemiah 3:14 Et portam sterquilinii aedificavit Melchias filius Rechab, princeps vici Bethacharam: ipse aedificavit eam, et statuit valvas eius, et seras, et vectes. Nehemiah 3:15 Et portam fontis aedificavit Sellum filius Cholhoza, princeps pagi Maspha: ipse aedificavit eam, et texit, et statuit valvas eius, et seras, et vectes, et muros piscinae Siloe in hortum regis, et usque ad gradus, qui descendunt de Civitate David. Nehemiah 3:16 Post eum aedificavit Nehemias filius Azboc princeps dimidiae partis vici Bethsur usque contra sepulchrum David et usque ad piscinam, quae grandi opere constructa est, et usque ad domum fortium. Nehemiah 3:17 Post eum aedificaverunt Levitae, Rehum filius Benni: post eum aedificavit Hasebias princeps dimidiae partis vici Ceilae in vico suo. Nehemiah 3:18 Post eum aedificaverunt fratres eorum Bavai filius Enadad, princeps dimidiae partis Ceilae. Nehemiah 3:19 Et aedificavit iuxta eum Azer filius Iosue, princeps Maspha mensuram secundam, contra ascensum firmissimi anguli. Nehemiah 3:20 Post eum in monte aedificavit Baruch filius Zachai mensuram secundam, ab angulo usque ad portam domus Eliasib sacerdotis magni. Nehemiah 3:21 Post eum aedificavit Merimuth filius Uriae filii Haccus, mensuram secundam, a porta domus Eliasib, donec extenderetur domus Eliasib. Nehemiah 3:22 Et post eum aedificaverunt sacerdotes viri de campestribus Iordanis. Nehemiah 3:23 Post eum aedificavit Beniamin et Hasub contra domum suam: et post eum aedificavit Azarias filius Maasiae filii Ananiae contra domum suam. Nehemiah 3:24 Post eum aedificavit Bennui filius Henadad mensuram secundam, a domo Azariae usque ad flexuram, et usque ad angulum. Nehemiah 3:25 Phalel filius Ozi contra flexuram et turrim, quae eminet de domo regis excelsa, id est, in atrio carceris: post eum Phadaia filius Pharos. Nehemiah 3:26 Nathinaei autem habitabant in Ophel usque contra portam aquarum ad Orientem, et turrim, quae prominebat. Nehemiah 3:27 Post eum aedificaverunt Thecueni mensuram secundam e regione, a turre magna et eminente usque ad murum templi. Nehemiah 3:28 Sursum autem ad portam equorum aedificaverunt sacerdotes, unusquisque contra domum suam. Nehemiah 3:29 Post eos aedificavit Sadoc filius Emmer contra domum suam. Et post eum aedificavit Semaia filius Secheniae, custos portae Orientalis. Nehemiah 3:30 Post eum aedificavit Hanania filius Selemiae, et Hanun filius Seleph sextus, mensuram secundam: post eum aedificavit Mosollam filius Barachiae, contra gazophylacium suum. Post eum aedificavit Melchias filius aurificis usque ad domum Nathinaeorum, et scruta vendentium contra portam iudicialem, et usque ad coenaculum anguli. Nehemiah 3:31 Et inter coenaculum anguli in porta gregis aedificaverunt artifices et negotiatores. Nehemiah 4:0 Nehemiah 4:1 Factum est autem, cum audisset Sanaballat quod aedificaremus murum, iratus est valde: et motus nimis subsannavit Iudaeos, Nehemiah 4:2 et dixit coram fratribus suis, et frequentia Samaritanorum: Quid Iudaei faciunt imbecilles? Num dimittent eos gentes? Num sacrificabunt, et complebunt in una die? Numquid aedificare poterunt lapides de acervis pulveris, qui combusti sunt? Nehemiah 4:3 Sed et Tobias Ammanites proximus eius, ait: Aedificent: si ascenderit vulpes, transiliet murum eorum lapideum. Nehemiah 4:4 Audi Deus noster, quia facti sumus despectui: converte opprobrium super caput eorum, et da eos in despectionem in terra captivitatis. Nehemiah 4:5 Ne operias iniquitatem eorum, et peccatum eorum coram facie tua non deleatur, quia irriserunt aedificantes. Nehemiah 4:6 Itaque aedificavimus murum, et coniunximus totum usque ad partem dimidiam: et provocatum est cor populi ad operandum. Nehemiah 4:7 Factum est autem, cum audisset Sanaballat, et Tobias, et Arabes, et Ammanitae, et Azotii, quod obducta esset cicatrix muri Ierusalem, et quod coepissent interrupta concludi, irati sunt nimis. Nehemiah 4:8 Et congregati sunt omnes pariter ut venirent, et pugnarent contra Ierusalem, et molirentur insidias. Nehemiah 4:9 Et oravimus Deum nostrum, et posuimus custodes super murum die ac nocte contra eos. Nehemiah 4:10 Dixit autem Iudas: Debilitata est fortitudo portantis, et humus nimia est, et nos non poterimus aedificare murum. Nehemiah 4:11 Et dixerunt hostes nostri: Nesciant, et ignorent donec veniamus in medium eorum, et interficiamus eos, et cessare faciamus opus. Nehemiah 4:12 Factum est autem venientibus Iudaeis, qui habitabant iuxta eos, et dicentibus nobis per decem vices ex omnibus locis quibus venerant ad nos, Nehemiah 4:13 statui in loco post murum per circuitum populum in ordinem cum gladiis suis, et lanceis, et arcubus. Nehemiah 4:14 Et perspexi atque surrexi: et aio ad optimates et magistratus, et ad reliquam partem vulgi: Nolite timere a facie eorum. Domini magni et terribilis mementote, et pugnate pro fratribus vestris, filiis vestris, et filiabus vestris, et uxoribus vestris, et domibus vestris. Nehemiah 4:15 Factum est autem, cum audissent inimici nostri nunciatum esse nobis, dissipavit Deus consilium eorum. Et reversi sumus omnes ad muros, unusquisque ad opus suum. Nehemiah 4:16 Et factum est a die illa, media pars iuvenum eorum faciebat opus, et media parata erat ad bellum, et lanceae, et scuta, et arcus, et loricae, et principes post eos in omni domo Iuda Nehemiah 4:17 aedificantium in muro, et portantium onera, et imponentium: una manu sua faciebat opus, et altera tenebat gladium: Nehemiah 4:18 aedificentium enim unusquisque gladio erat accinctus renes. Et aedificabant, et clangebant buccina iuxta me. Nehemiah 4:19 Et dixi ad optimates, et ad magistratus, et ad reliquam partem vulgi: Opus grande est et latum, et nos separati sumus in muro procul alter ab altero: Nehemiah 4:20 in loco quocumque audieritis clangorem tubae, illuc concurrite ad nos: Deus noster pugnabit pro nobis. Nehemiah 4:21 Et nosipsi faciamus opus: et media pars nostrum teneat lanceas ab ascensu aurorae donec egrediantur astra. Nehemiah 4:22 In tempore quoque illo dixi populo: Unusquisque cum puero suo maneat in medio Ierusalem, et sint vobis vices per noctem, et diem, ad operandum. Nehemiah 4:23 Ego autem et fratres mei, et pueri mei, et custodes, qui erant post me, non deponebamus vestimenta nostra: unusquisque tantum nudabatur ad baptismum. Nehemiah 5:0 Nehemiah 5:1 Et factus est clamor populi, et uxorum eius magnus adversus fratres suos Iudaeos. Nehemiah 5:2 Et erant qui dicerent: Filii nostri, et filiae nostrae multae sunt nimis: accipiamus pro pretio eorum frumentum, et comedamus, et vivamus. Nehemiah 5:3 Et erant qui dicerent: Agros nostros, et vineas, et domus nostras opponamus, et accipiamus frumentum in fame. Nehemiah 5:4 Et alii dicebant: Mutuo sumamus pecunias in tributa regis, demusque agros nostros et vineas: Nehemiah 5:5 et nunc sicut carnes fratrum nostrorum, sic carnes nostrae sunt: et sicut filii eorum, ita et filii nostri. ecce nos subiugamus filios nostros, et filias nostras in servitutem, et de filiabus nostris sunt famulae, nec habemus unde possint redimi, et agros nostros et vineas nostras alii possident. Nehemiah 5:6 Et iratus sum nimis cum audissem clamorem eorum secundum verba haec: Nehemiah 5:7 cogitavitque cor meum mecum: et increpavi optimates et magistratus, et dixi eis: Usurasne singuli a fratribus vestris exigitis? Et congregavi adversum eos concionem magnam, Nehemiah 5:8 et dixi eis: Nos, ut scitis, redemimus fratres nostros Iudaeos, qui venditi fuerant gentibus secundum possibilitatem nostram: et vos igitur vendetis fratres vestros, et redimemus eos? Et siluerunt, nec invenerunt quid responderent. Nehemiah 5:9 Dixique ad eos: Non est bona res, quam facitis: quare non in timore Dei nostri ambulastis, ne exprobretur nobis a gentibus inimicis nostris? Nehemiah 5:10 Et ego, et fratres mei, et pueri mei commodavimus plurimis pecuniam et frumentum: non repetamus in commune istud, aes alienum concedamus, quod debetur nobis. Nehemiah 5:11 Reddite eis hodie agros suos, et vineas suas, et oliveta sua, et domos suas: quin potius et centesimum pecuniae, frumenti, vini et olei, quam exigere soletis ab eis, date pro illis. Nehemiah 5:12 Et dixerunt: Reddemus, et ab eis nihil quaeremus: sicque faciemus ut loqueris. Et vocavi Sacerdotes, et adiuravi eos, ut facerent iuxta quod dixeram. Nehemiah 5:13 Insuper excussi sinum meum, et dixi: Sic excutiat Deus omnem virum, qui non compleverit verbum istud, de domo sua, et de laboribus suis: sic excutiatur, et vacuus fiat. Et dixit universa multitudo: Amen. Et laudaverunt Deum. Fecit ergo populus sicut erat dictum. Nehemiah 5:14 A die autem illa, qua praeceperat rex mihi ut essem dux in terra Iuda, ab anno vigesimo usque ad annum trigesimum secundum Artaxerxis regis per annos duodecim, ego et fratres mei annonas, quae ducibus debebantur, non comedimus. Nehemiah 5:15 Duces autem primi, qui fuerant ante me, gravaverunt populum, et acceperunt ab eis in pane, et vino, et pecunia quotidie siclos quadraginta: sed et ministri eorum depresserunt populum. Ego autem non feci ita propter timorem Dei: Nehemiah 5:16 quin potius in opere muri aedificavi, et agrum non emi, et omnes pueri mei congregati ad opus erant. Nehemiah 5:17 Iudaei quoque et magistratus centum quinquaginta viri, et qui veniebant ad nos de gentibus, quae in circuitu nostro sunt, in mensa mea erant. Nehemiah 5:18 Parabatur autem mihi per dies singulos bos unus, arietes sex electi, exceptis volatilibus, et inter dies decem vina diversa, et alia multa tribuebam: insuper et annonas ducatus mei non quaesivi: valde enim attenuatus erat populus. Nehemiah 5:19 Memento mei Deus meus in bonum secundum omnia, quae feci populo huic. Nehemiah 6:0 Nehemiah 6:1 Factum est autem, cum audisset Sanaballat, et Tobias, et Gossem Arabs, et ceteri inimici nostri, quod aedificassem ego murum, et non esset in ipso residua interruptio (usque ad tempus autem illud valvas non posueram in portis) Nehemiah 6:2 miserunt Sanaballat, et Gossem ad me, dicentes: Veni, et percutiamus foedus pariter in vitulis in Campoono. Ipsi autem cogitabant ut facerent mihi malum. Nehemiah 6:3 Misi ergo ad eos nuncios, dicens: Opus grande ego facio, et non possum descendere: ne forte negligatur cum venero, et descendero ad vos. Nehemiah 6:4 Miserunt autem ad me secundum verbum hoc per quattuor vices: et respondi eis iuxta sermonem priorem. Nehemiah 6:5 Et misit ad me Sanaballat iuxta verbum prius quinta vice puerum suum, et epistolam habebat in manu sua scriptam hoc modo: Nehemiah 6:6 IN GENTIBUS auditum est, et Gossem dixit, quod tu et Iudaei cogitetis rebellare, et propterea aedifices murum, et levare te velis super eos regem: propter quam causam Nehemiah 6:7 et prophetas posueris, qui praedicent de te in Ierusalem, dicentes: Rex in Iudaea est. Auditurus est rex verba haec: idcirco nunc veni, ut ineamus consilium pariter. Nehemiah 6:8 Et misi ad eos, dicens: Non est factum secundum verba haec, quae tu loqueris: de corde enim tuo tu componis haec. Nehemiah 6:9 Omnes enim hi terrebant nos, cogitantes quod cessarent manus nostrae ab opere, et quiesceremus. Quam ob causam magis confortavi manus meas: Nehemiah 6:10 et ingressus sum domum Semaiae filii Dalaiae filii Metabeel secreto. Qui ait: Tractemus nobiscum in domo Dei in medio templi, et claudamus portas aedis: quia venturi sunt ut interficiant te, et nocte venturi sunt ad occidendum te. Nehemiah 6:11 Et dixi: Num quisquam similis mei fugit? et quis ut ego ingredietur templum, et vivet? non ingrediar. Nehemiah 6:12 Et intellexi quod Deus non misisset eum, sed quasi vaticinans locutus esset ad me, et Tobias, et Sanaballat conduxissent eum. Nehemiah 6:13 acceperat enim pretium, ut territus facerem, et peccarem, et haberent malum, quod exprobrarent mihi. Nehemiah 6:14 Memento mei Domine pro Tobia et Sanaballat, iuxta opera eorum talia: sed et Noadiae prophetae, et ceterorum prophetarum, qui terrebant me. Nehemiah 6:15 Completus est autem murus vigesimoquinto die mensis Elul, quinquaginta duobus diebus. Nehemiah 6:16 Factum est ergo cum audissent omnes inimici nostri, ut timerent universae gentes, quae erant in circuitu nostro, et conciderent intra semetipsos, et scirent quod a Deo factum esset opus hoc. Nehemiah 6:17 Sed et in diebus illis multae optimatum Iudaeorum epistolae mittebantur ad Tobiam, et a Tobia veniebant ad eos. Nehemiah 6:18 Multi enim erant in Iudaea habentes iuramentum eius, quia gener erat Secheniae filii Area, et Iohanan filius eius acceperat filiam Mosollam filii Barachiae: Nehemiah 6:19 sed et laudabant eum coram me, et verba mea nunciabant ei: et Tobias mittebat epistolas ut terreret me. Nehemiah 7:0 Nehemiah 7:1 Postquam autem aedificatus est murus, et posui valvas, et recensui ianitores, et cantores, et Levitas: Nehemiah 7:2 praecepi Hanani fratri meo, et Hananiae principi domus de Ierusalem (ipse enim quasi vir verax et timens Deum plus ceteris videbatur) Nehemiah 7:3 et dixi eis: Non aperiantur portae Ierusalem usque ad calorem solis. Cumque adhuc assisterent, clausae portae sunt, et oppilatae: et posui custodes de habitatoribus Ierusalem, singulos per vices suas, et unumquemque contra domum suam. Nehemiah 7:4 Civitas autem erat lata nimis et grandis, et populus parvus in medio eius, et non erant domus aedificatae. Nehemiah 7:5 Deus autem dedit in corde meo, et congregavi optimates, et magistratus, et vulgus, ut recenserem eos: et inveni librum census eorum, qui ascenderant primum, et inventum est scriptum in eo. Nehemiah 7:6 Isti filii provinciae, qui ascenderunt de captivitate migrantium, quos transtulerat Nabuchodonosor rex Babylonis, et reversi sunt in Ierusalem, et in Iudaeam, unusquisque in civitatem suam. Nehemiah 7:7 Qui venerunt cum Zorobabel, Iosue, Nehemias, Azarias, Raamias, Nahamani, Mardochaeus, Belsam, Mespharath, Begoai, Nahum, Baana. Numerus virorum populi Israel: Nehemiah 7:8 Filii Pharos, duo millia centum septuaginta duo: Nehemiah 7:9 Filii Saphatia, trecenti septuaginta duo: Nehemiah 7:10 Filii Area, sexcenti quinquaginta duo: Nehemiah 7:11 Filii Phahathmoab filiorum Iosue et Ioab, duo millia octingenti decem et octo: Nehemiah 7:12 Filii Aelam, mille octigenti quinquagintaquattuor: Nehemiah 7:13 Filii Zethua, octingenti quadragintaquinque: Nehemiah 7:14 Filii Zachai, septingenti sexaginta: Nehemiah 7:15 Filii Bannui, sexcenti quadragintaocto: Nehemiah 7:16 Filii Bebai, sexcenti vigintiocto: Nehemiah 7:17 Filii Azgad, duo millia trecenti vigintiduo: Nehemiah 7:18 Filii Adonicam, sexcenti sexagintaseptem: Nehemiah 7:19 Filii Beguai, duo millia sexagintaseptem: Nehemiah 7:20 Filii Adin, sexcenti quinquagintaquinque: Nehemiah 7:21 Filii Ater, filii Hezeciae, nonagintaocto: Nehemiah 7:22 Filii Hasem, trecenti vigintiocto: Nehemiah 7:23 Filii Besai, trecenti vigintiquattuor: Nehemiah 7:24 Filii Hareph, centum duodecim: Nehemiah 7:25 Filii Gabaon, nonagintaquinque: Nehemiah 7:26 Filii Bethlehem, et Netupha, centum octogintaocto. Nehemiah 7:27 Viri Anathoth, centum vigintiocto. Nehemiah 7:28 Viri Bethazmoth, quadragintaduo. Nehemiah 7:29 Viri Cariathiarim, Cephira, et Beroth, septingenti quadragintatres. Nehemiah 7:30 Viri Rama et Geba, sexcenti vigintiunus. Nehemiah 7:31 Viri Machmas, centum vigintiduo. Nehemiah 7:32 Viri Bethel et Hai, centum vigintitres. Nehemiah 7:33 Viri Nebo alterius, quinquagintaduo. Nehemiah 7:34 Viri Aelam alterius, mille ducenti quinquagintaquattuor. Nehemiah 7:35 Filii Harem, trecenti viginti. Nehemiah 7:36 Filii Iericho, trecenti quadragintaquinque. Nehemiah 7:37 Filii Lod Hadid et Ono, septingenti vigintiunus. Nehemiah 7:38 Filii Senaa, tria millia nongenti triginta. Nehemiah 7:39 Sacerdotes: Filii Idaia in domo Iosue, nongenti septuagintatres. Nehemiah 7:40 Filii Emmer, mille quinquagintaduo. Nehemiah 7:41 Filii Phashur, mille ducenti quadragintaseptem. Nehemiah 7:42 Filii Arem, mille decem et septem. Levitae: Nehemiah 7:43 Filii Iosue et Cedmihel filiorum Nehemiah 7:44 Oduiae, septuagintaquattuor. Cantores: Nehemiah 7:45 Filii Asaph, centum quadragintaocto. Nehemiah 7:46 Ianitores: filii Sellum, filii Ater, filii Telmon, filii Accub, filii Hatita, filii Sobai: centum trigintaocto. Nehemiah 7:47 Nathinaei: filii Soha, filii Hasupha, filii Tebbaoth, Nehemiah 7:48 filii Ceros, filii Siaa, filii Phadon, filii Lebana, filii Hagaba, filii Selmai, Nehemiah 7:49 filii Hanan, filii Geddel, filii Gaher, Nehemiah 7:50 filii Raaia, filii Rasin, filii Necoda, Nehemiah 7:51 filii Gezem, filii Aza, filii Phasea, Nehemiah 7:52 filii Besai, filii Munim, filii Nephussim, Nehemiah 7:53 filii Bacbuc, filii Hacupha, filii Harhur, Nehemiah 7:54 filii Besloth, filii Mahida, filii Harsa, Nehemiah 7:55 filii Bercos, filii Sisara, filii Thema, Nehemiah 7:56 filii Nasia, filii Hatipha, Nehemiah 7:57 filii servorum Salomonis, filii Sothai, filii Sophereth, filii Pharida, Nehemiah 7:58 filii Iahala, filii Darcon, filii Ieddel, Nehemiah 7:59 filii Saphatia, filii Hatil, filii Phochereth, qui erat ortus ex Sabaim, filio Amon. Nehemiah 7:60 Omnes Nathinaei, et filii servorum Salomonis, trecenti nonagintaduo. Nehemiah 7:61 Hi sunt autem, qui ascenderunt de Thelmela, Thelharsa, Cherub, Addon, et Emmer: et non potuerunt indicare domum patrum suorum, et semen suum, utrum ex Israel essent. Nehemiah 7:62 Filii Dalaia, filii Tobia, filii Necoda, sexcenti quadragintaduo. Nehemiah 7:63 Et de Sacerdotibus, filii Habia, filii Accos, filii Berzellai, qui accepit de filiabus Berzellai Galaaditis uxorem: et vocatus est nomine eorum. Nehemiah 7:64 Hi quaesierunt scripturam suam in censu, et non invenerunt: et eiecti sunt de sacerdotio. Nehemiah 7:65 Dixitque Athersatha eis ut non manducarent de Sanctis sanctorum, donec staret Sacerdos doctus et eruditus. Nehemiah 7:66 Omnis multitudo quasi vir unus quadragintaduo millia sexcenti sexaginta, Nehemiah 7:67 absque servis et ancillis eorum, qui erant septem millia trecenti trigintaseptem, et inter eos cantores, et cantatrices, ducenti quadragintaquinque. Nehemiah 7:68 Equi eorum, septingenti trigintasex: muli eorum, ducenti quadragintaquinque: Nehemiah 7:69 cameli eorum, quadringenti trigintaquinque: asini, sex millia septingenti viginti. Nehemiah 7:70 Nonnulli autem de principibus familiarum dederunt in opus. Athersatha dedit in thesaurum auri drachmas mille, phialas quinquaginta, tunicas sacerdotales quingentas triginta. Nehemiah 7:71 Et de principibus familiarum dederunt in thesaurum operis auri drachmas viginti millia, et argenti mnas duo millia ducentas. Nehemiah 7:72 Et quod dedit reliquus populus, auri drachmas viginti millia, et argenti mnas duo millia, et tunicas sacerdotales sexagintaseptem. Nehemiah 7:73 Habitaverunt autem Sacerdotes, et Levitae, et ianitores, et cantores, et reliquum vulgus, et Nathinaei, et omnis Israel in civitatibus suis. Nehemiah 8:0 Nehemiah 8:1 Et venerat mensis septimus: filii autem Israel erant in civitatibus suis. Congregatusque est omnis populus quasi vir unus ad plateam, quae est ante portam aquarum: et dixerunt Esdrae scribae ut afferret Librum legis Moysi, quam praeceperat Dominus Israeli. Nehemiah 8:2 Attulit ergo Esdras sacerdos legem coram multitudine virorum et mulierum, cunctisque qui poterant intelligere, in die prima mensis septimi. Nehemiah 8:3 Et legit in eo aperte in platea quae erat ante portam aquarum, de mane usque ad mediam diem, in conspectu virorum et mulierum, et sapientium: et aures omnis populi erant erectae ad Librum. Nehemiah 8:4 Stetit autem Esdras scriba super gradum ligneum, quem fecerat ad loquendum: et steterunt iuxta eum Mathathias, et Semeia, et Ania, et Uria, et Helcia, et Maasia, ad dexteram eius: et ad sinistram, Phadaia, Misael, et Melchia, et Hasum, et Hasbadana, Zacharia, et Mosollam. Nehemiah 8:5 Et aperuit Esdras Librum coram omni populo: super universum quippe populum eminebat: et cum aperuisset eum, stetit omnis populus. Nehemiah 8:6 Et benedixit Esdras Domino Deo voce magna: et respondit omnis populus: Amen, Amen: elevans manus suas. et incurvati sunt, et adoraverunt Deum proni in terram. Nehemiah 8:7 Porro Iosue, et Bani, et Serebia, Iamin, Accub, Septhai, Odia, Maasia, Celita, Azarias, Iozabed, Hanan, Phalaia, Levitae, silentium faciebant in populo ad audiendam legem: populus autem stabat in gradu suo. Nehemiah 8:8 Et legerunt in Libro legis Dei distincte, et aperte ad intelligendum: et intellexerunt cum legeretur. Nehemiah 8:9 Dixit autem Nehemias (ipse est Athersatha) et Esdras sacerdos et scriba, et Levitae interpretantes universo populo: Dies sanctificatus est Domino Deo nostro, nolite lugere, et nolite flere. Flebat enim omnis populus cum audiret verba legis. Nehemiah 8:10 Et dixit eis: Ite, comedite pinguia, et bibite mulsum, et mittite partes his, qui non praeparaverunt sibi: quia sanctus dies Domini est, et nolite contristari: gaudium etenim Domini est fortitudo nostra. Nehemiah 8:11 Levitae autem silentium faciebant in omni populo, dicentes: Tacete, quia dies sanctus est, et nolite dolere. Nehemiah 8:12 Abiit itaque omnis populus ut comederet et biberet, et mitteret partes, et faceret laetitiam magnam: quia intellexerant verba, quae docuerat eos. Nehemiah 8:13 Et in die secundo congregati sunt principes familiarum universi populi, Sacerdotes et Levitae ad Esdram scribam, ut interpretaretur eis verba Legis. Nehemiah 8:14 Et invenerunt scriptum in Lege praecepisse Dominum in manu Moysi ut habitent filii Israel in tabernaculis, in die sollemni, mense septimo: Nehemiah 8:15 et ut praedicent, et divulgent vocem in universis urbibus suis, et in Ierusalem, dicentes: Egredimini in montem, et afferte frondes olivae, et frondes ligni pulcherrimi, frondes myrti, et ramos palmarum, et frondes ligni nemorosi ut fiant tabernacula, sicut scriptum est. Nehemiah 8:16 Et egressus est populus, et attulerunt. Feceruntque sibi tabernacula unusquisque in domate suo, et in atriis suis, et in atriis domus Dei, et in platea portae aquarum, et in platea portae Ephraim. Nehemiah 8:17 Fecit ergo universa ecclesia eorum, qui redierant de captivitate, tabernacula, et habitaverunt in tabernaculis: non enim fecerant a diebus Iosue filii Nun taliter filii Israel usque ad diem illum. Et fuit laetitia magna nimis. Nehemiah 8:18 Legit autem in Libro legis Dei per dies singulos, a die primo usque ad diem novissimum. et fecerunt sollemnitatem septem diebus, et in die octavo collectam iuxta ritum. Nehemiah 9:0 Nehemiah 9:1 In die autem vigesimoquarto mensis huius convenerunt filii Israel in ieiunio et in saccis, et humus super eos. Nehemiah 9:2 Et separatum est semen filiorum Israel ab omni filio alienigena: et steterunt, et confitebantur peccata sua, et iniquitates patrum suorum. Nehemiah 9:3 Et consurrexerunt ad standum: et legerunt in volumine Legis Domini Dei sui, quater in die, et quater confitebantur, et adorabant Dominum Deum suum. Nehemiah 9:4 Surrexerunt autem super gradum Levitarum Iosue, et Bani, et Cedmihel, Sabania, Bonni, Sarebias, Bani, et Chanani: et clamaverunt voce magna ad Dominum Deum suum. Nehemiah 9:5 Et dixerunt Levitae Iosue, et Cedmihel, Bonni, Hasebnia, Serebia, Odaia, Sebnia, Phathathia: Surgite, benedicite Domino Deo vestro ab aeterno usque in aeternum: et benedicant nomini gloriae tuae excelso in omni benedictione et laude. Nehemiah 9:6 Tu ipse, Domine, solus, tu fecisti caelum, et caelum caelorum, et omnem exercitum eorum: terram, et universa quae in ea sunt: maria, et omnia quae in eis sunt: et tu vivificas omnia haec, et exercitus caeli te adorat. Nehemiah 9:7 Tu ipse, Domine Deus, qui elegisti Abram, et eduxisti eum de igne Chaldaeorum, et posuisti nomen eius Abraham. Nehemiah 9:8 Et invenisti cor eius fidele coram te: et percussisti cum eo foedus ut dares ei Terram Chananaei, Hethaei, et Hevaei, et Amorrhaei, et Pherezaei, et Iebusaei, et Gergesaei, ut dares semini eius: et implesti verba tua, quoniam iustus es. Nehemiah 9:9 Et vidisti afflictionem patrum nostrorum in Aegypto: clamoremque eorum audisti super Mare rubrum. Nehemiah 9:10 Et dedisti signa atque portenta in Pharaone, et in universis servis eius, et in omni populo terrae illius: cognovisti enim quia superbe egerant contra eos: et fecisti tibi nomen, sicut et in hac die. Nehemiah 9:11 Et mare divisisti ante eos, et transierunt per medium maris in sicco: persecutores autem eorum proiecisti in profundum, quasi lapidem in aquas validas. Nehemiah 9:12 Et in columna nubis ductor eorum fuisti per diem, et in columna ignis per noctem, ut appareret eis via, per quam ingrediebantur. Nehemiah 9:13 Ad montem quoque Sinai descendisti, et locutus es cum eis de caelo, et dedisti eis iudicia recta, et legem veritatis, ceremonias, et praecepta bona: Nehemiah 9:14 et sabbatum sanctificatum tuum ostendisti eis, et mandata, et ceremonias, et legem praecepisti eis in manu Moysi servi tui. Nehemiah 9:15 Panem quoque de caelo dedisti eis in fame eorum, et aquam de petra eduxisti eis sitientibus, et dixisti eis ut ingrederentur et possiderent terram, super quam levasti manum tuam ut traderes eis. Nehemiah 9:16 Ipsi vero et patres nostri superbe egerunt, et induraverunt cervices suas, et non audierunt mandata tua. Nehemiah 9:17 Et noluerunt audire, et non sunt recordati mirabilium tuorum quae feceras eis. Et induraverunt cervices suas, et dederunt caput ut converterentur ad servitutem suam, quasi per contentionem. Tu autem Deus propitius, clemens, et misericors, longanimis, et multae miserationis, non dereliquisti eos, Nehemiah 9:18 et quidem cum fecissent sibi vitulum conflatilem, et dixissent: Iste est deus tuus, qui eduxit te de Aegypto: feceruntque blasphemias magnas. Nehemiah 9:19 Tu autem in misericordiis tuis multis non dimisisti eos in deserto: columna nubis non recessit ab eis per diem ut duceret eos in viam, et columna ignis per noctem ut ostenderet eis iter per quod ingrederentur. Nehemiah 9:20 Et spiritum tuum bonum dedisti qui doceret eos, et manna tuum non prohibuisti ab ore eorum, et aquam dedisti eis in siti. Nehemiah 9:21 Quadraginta annis pavisti eos in deserto, nihilque eis defuit: vestimenta eorum non inveteraverunt, et pedes eorum non sunt attriti. Nehemiah 9:22 Et dedisti eis regna, et populos, et partitus es eis sortes: et possederunt terram Sehon, et terram regis Hesebon, et terram Og regis Basan. Nehemiah 9:23 Et multiplicasti filios eorum sicut stellas caeli, et adduxisti eos ad terram, de qua dixeras patribus eorum ut ingrederentur et possiderent. Nehemiah 9:24 Et venerunt filii, et possederunt terram, et humiliasti coram eis habitatores terrae Chananaeos, et dedisti eos in manu eorum et reges eorum et populos terrae ut facerent eis sicut placebant illis. Nehemiah 9:25 Ceperunt itaque urbes munitas et humum pinguem, et possederunt domos plenas cunctis bonis: cisternas ab aliis fabricatas, vineas, et oliveta, et ligna pomifera multa: et comederunt, et saturati sunt, et impinguati sunt, et abundaverunt deliciis in bonitate tua magna. Nehemiah 9:26 Provocaverunt autem te ad iracundiam, et recesserunt a te, et proiecerunt legem tuam post terga sua: et prophetas tuos occiderunt, qui contestabantur eos ut reverterentur ad te: feceruntque blasphemias grandes. Nehemiah 9:27 Et dedisti eos in manu hostium suorum, et afflixerunt eos. Et in tempore tribulationis suae clamaverunt ad te, et tu de caelo audisti, et secundum miserationes tuas multas dedisti eis salvatores, qui salvarent eos de manu hostium suorum. Nehemiah 9:28 Cumque requievissent, reversi sunt ut facerent malum in conspectu tuo: et dereliquisti eos in manu inimicorum suorum, et possederunt eos. Conversique sunt, et clamaverunt ad te: tu autem de caelo exaudisti, et liberasti eos in misericordiis tuis, multis temporibus. Nehemiah 9:29 Et contestatus es eos ut reverterentur ad Legem tuam. Ipsi vero superbe egerunt, et non audierunt mandata tua, et in iudiciis tuis peccaverunt, quae faciet homo, vivet in eis: et dederunt humerum recedentem, et cervicem suam induraverunt, nec audierunt. Nehemiah 9:30 Et protraxisti super eos annos multos, et contestatus es eos in spiritu tuo per manum prophetarum tuorum: et non audierunt, et tradidisti eos in manu populorum terrarum. Nehemiah 9:31 In misericordiis autem tuis plurimis non fecisti eos in consumptionem, nec dereliquisti eos: quoniam Deus miserationum, et clemens es tu. Nehemiah 9:32 Nunc itaque Deus noster magne, fortis, et terribilis, custodiens pactum et misericordiam, ne avertas a facie tua omnem laborem, qui invenit nos, reges nostros, et principes nostros, et sacerdotes nostros, et prophetas nostros, et patres nostros, et omnem populum tuum a diebus regis Assur usque in diem hanc. Nehemiah 9:33 Et tu iustus es in omnibus, quae venerunt super nos: quia veritatem fecisti, nos autem impie egimus. Nehemiah 9:34 Reges nostri, principes nostri, sacerdotes nostri, et patres nostri non fecerunt legem tuam, et non attenderunt mandata tua, et testimonia tua quae testificatus es in eis. Nehemiah 9:35 Et ipsi in regnis suis, et in bonitate tua multa, quam dederas eis, et in terra latissima et pingui, quam tradideras in conspectu eorum, non servierunt tibi, nec reversi sunt a studiis suis pessimis. Nehemiah 9:36 Ecce nosipsi hodie servi sumus: et terra, quam dedisti patribus nostris ut comederent panem eius, et quae bona sunt eius, et nosipsi servi sumus in ea. Nehemiah 9:37 Et fruges eius multiplicantur regibus, quos posuisti super nos propter peccata nostra, et corporibus nostris dominantur, et iumentis nostris secundum voluntatem suam, et in tribulatione magna sumus. Nehemiah 9:38 Super omnibus ergo his nosipsi percutimus foedus, et scribimus, et signant principes nostri, Levitae nostri, et Sacerdotes nostri. Nehemiah 10:0 Nehemiah 10:1 Signatores autem fuerunt, Nehemias, Athersatha filius Hachelai, et Sedechias, Nehemiah 10:2 Saraias, Azarias, Ieremias, Nehemiah 10:3 Pheshur, Amarias, Melchias, Nehemiah 10:4 Hattus, Sebenia, Melluch, Nehemiah 10:5 Harem, Merimuth, Obdias, Nehemiah 10:6 Daniel, Genthon, Baruch, Nehemiah 10:7 Mosollam, Abia, Miamin, Nehemiah 10:8 Maazia, Belgai, Semeia: hi sacerdotes. Nehemiah 10:9 Porro Levitae, Iosue filius Azaniae, Bennui de filiis Henadad, Cedmihel, Nehemiah 10:10 et fratres eorum, Sebenia, Odaia, Celita, Phalaia, Hanan, Nehemiah 10:11 Micha, Rohob, Hasebia, Nehemiah 10:12 Zachur, Serebia, Sabania, Nehemiah 10:13 Odaia, Bani, Baninu. Nehemiah 10:14 Capita populi, Pharos, Phahathmoab, Aelam, Zethu, Bani, Nehemiah 10:15 Bonni, Azgad, Bebai, Nehemiah 10:16 Adonia, Begoai, Adin, Nehemiah 10:17 Ater, Hezecia, Azur, Nehemiah 10:18 Odaia, Hasum, Besai, Nehemiah 10:19 Hareph, Anathoth, Nebai, Nehemiah 10:20 Megphias, Mosollam, Hazir, Nehemiah 10:21 Mesizabel, Sadoc, Ieddua, Nehemiah 10:22 Pheltia, Hanan, Anaia, Nehemiah 10:23 Osee, Hanania, Hasub, Nehemiah 10:24 Alohes, Phalea, Sobec, Nehemiah 10:25 Rehum, Hasebna, Maasia, Nehemiah 10:26 Echaia, Hanan, Anan, Nehemiah 10:27 Melluch, Haran, Baana: Nehemiah 10:28 et reliqui de populo, Sacerdotes, Levitae, ianitores, et cantores, Nathinaei, et omnes qui se separaverunt de populis terrarum ad legem Dei, uxores eorum, filii eorum, et filiae eorum, Nehemiah 10:29 omnes qui poterant sapere spondentes pro fratribus suis, optimates eorum, et qui veniebant ad pollicendum, et iurandum ut ambularent in lege Dei, quam dederat in manu Moysi servi Dei, ut facerent et custodirent universa mandata Domini Dei nostri, et iudicia eius et ceremonias eius, Nehemiah 10:30 et ut non daremus filias nostras populo terrae, et filias eorum non acciperemus filiis nostris. Nehemiah 10:31 Populi quoque terrae, qui important venalia, et omnia ad usum, per diem sabbati ut vendant, non accipiemus ab eis in sabbato et in die sanctificato. Et dimittemus annum septimum, et exactionem universae manus. Nehemiah 10:32 Et statuemus super nos praecepta, ut demus tertiam partem sicli per annum ad opus domus Dei nostri, Nehemiah 10:33 ad panes propositionis, et ad sacrificium sempiternum, et in holocaustum sempiternum in sabbatis, in calendis, in sollemnitatibus, et in sanctificatis, et pro peccato: ut exoretur pro Israel, et in omnem usum domus Dei nostri. Nehemiah 10:34 Sortes ergo misimus super oblationem lignorum inter Sacerdotes, et Levitas, et populum, ut inferrentur in domum Dei nostri per domos patrum nostrorum, per tempora, a temporibus anni usque ad annum: ut arderent super altare Domini Dei nostri, sicut scriptum est in lege Moysi: Nehemiah 10:35 et ut afferremus primogenita terrae nostrae, et primitiva universi fructus omnis ligni, ab anno in annum, in domo Domini. Nehemiah 10:36 et primitiva filiorum nostrorum, et pecorum nostrorum, sicut scriptum est in lege, et primitiva boum nostrorum, et ovium nostrarum, ut offerrentur in domo Dei nostri, Sacerdotibus qui ministrant in domo Dei nostri: Nehemiah 10:37 et primitias ciborum nostrorum, et libaminum nostrorum, et poma omnis ligni, vindemiae quoque et olei afferemus Sacerdotibus ad gazophylacium Dei nostri, et decimam partem terrae nostrae Levitis. Ipsi Levitae decimas accipient ex omnibus civitatibus operum nostrorum. Nehemiah 10:38 Erit autem Sacerdos filius Aaron cum Levitis in decimis Levitarum, et Levitae offerent decimam partem decimae suae in domo Dei nostri, ad gazophylacium in domum thesauri. Nehemiah 10:39 Ad gazophylacium enim deportabunt filii Israel, et filii Levi primitias frumenti, vini, et olei: et ibi erunt vasa sanctificata, et Sacerdotes, et cantores, et ianitores, et ministri, et non dimittemus domum Dei nostri. Nehemiah 11:0 Nehemiah 11:1 Habitaverunt autem principes populi in Ierusalem: reliqua vero plebs misit sortem, ut tollerent unam partem de decem qui habitaturi essent in Ierusalem civitate sancta, novem vero partes in civitatibus. Nehemiah 11:2 Benedixit autem populus omnibus viris qui se sponte obtulerant ut habitarent in Ierusalem. Nehemiah 11:3 Hi sunt itaque principes provinciae qui habitaverunt in Ierusalem, et in civitatibus Iuda. Habitavit autem unusquisque in possessione sua, in urbibus suis, Israel, Sacerdotes, Levitae, Nathinaei, et filii servorum Salomonis. Nehemiah 11:4 Et in Ierusalem habitaverunt de filiis Iuda, et de filiis Beniamin: de filiis Iuda, Athaias filius Aziam, filii Zachariae, filii Amariae, filii Saphatiae, filii Malaleel: de filiis Phares, Nehemiah 11:5 Maasia filius Baruch, filius Cholhoza, filius Hazia, filius Adaia, filius Ioiarib, filius Zachariae, filius Silonitis: Nehemiah 11:6 omnes hi filii Phares, qui habitaverunt in Ierusalem, quadringenti sexaginta octo viri fortes. Nehemiah 11:7 Hi sunt autem filii Beniamin: Sellum filius Mosollam, filius Ioed, filius Phadaia, filius Colaia, filius Masia, filius Etheel, filius Isaia, Nehemiah 11:8 et post eum Gebbai, Sellai, nongenti vigintiocto, Nehemiah 11:9 et Ioel filius Zechri praepositus eorum, et Iudas filius Senua super civitatem secundus. Nehemiah 11:10 Et de sacerdotibus, Idaia filius Ioarib, Iachin, Nehemiah 11:11 Saraia filius Helciae, filius Mosollam, filius Sadoc, filius Meraioth, filius Achitob princeps domus Dei, Nehemiah 11:12 et fratres eorum facientes opera templi: octingenti viginti duo. Et Adaia filius Ieroham, filius Phelelia, filius Amsi, filius Zachariae, filius Pheshur, filius Melchiae, Nehemiah 11:13 et fratres eius principes patrum: ducenti quadragintaduo. Et Amassai filius Azreel, filius Ahazi, filius Mosollamoth, filius Emmer, Nehemiah 11:14 et fratres eorum potentes nimis: centum vigintiocto, et praepositus eorum Zabdiel filius potentium. Nehemiah 11:15 Et de Levitis Semeia filius Hasub, filius Azaricam, filius Hasabia, filius Boni, Nehemiah 11:16 et Sabathai et Iozabed, super omnia opera, quae erant forinsecus in domo Dei, a principibus Levitarum. Nehemiah 11:17 Et Mathania filius Micha, filius Zebedei, filius Asaph princeps ad laudandum, et ad confitendum in oratione, et Becbecia secundus de fratribus eius, et Abda filius Samua, filius Galal, filius Idithun: Nehemiah 11:18 omnes Levitae in civitate sancta ducenti octogintaquattuor. Nehemiah 11:19 Et ianitores, Accub, Telmon, et fratres eorum, qui custodiebant ostia: centum septuaginta duo. Nehemiah 11:20 Et reliqui ex Israel Sacerdotes et Levitae in universis civitatibus Iuda, unusquisque in possessione sua. Nehemiah 11:21 Et Nathinaei, qui habitabant in Ophel, et Siaha, et Gaspha de Nathinaeis. Nehemiah 11:22 Et episcopus Levitarum in Ierusalem, Azzi filius Bani, filius Hasabiae, filius Mathaniae, filius Michae. De filiis Asaph, cantores in ministerio domus Dei. Nehemiah 11:23 Praeceptum quippe regis super eos erat, et ordo in cantoribus per dies singulos, Nehemiah 11:24 et Phathahia filius Mesezebel, de filiis Zara filii Iudae in manu regis, iuxta omne verbum populi, Nehemiah 11:25 et in domibus per omnes regiones eorum. De filiis Iudae habitaverunt in Cariatharbe et in filiabus eius: et in Dibon, et in filiabus eius: et in Cabseel, et in viculis eius, Nehemiah 11:26 et in Iesue, et in Molada, et in Bethphaleth, Nehemiah 11:27 et in Hasersual, et in Bersabee, et in filiabus eius, Nehemiah 11:28 et in Siceleg, et in Mochona, et in filiabus eius, Nehemiah 11:29 et in Remmon, et in Saraa, et in Ierimuth, Nehemiah 11:30 Zanoa, Odollam, et in villis earum, in Lachis et regionibus eius, et in Azeca, et filiabus eius. Et manserunt in Bersabee usque ad vallem Ennom. Nehemiah 11:31 Filii autem Beniamin, a Geba, Mechmas, et Hai, et Bethel et filiabus eius: Nehemiah 11:32 Anathoth, Nob, Anania, Nehemiah 11:33 Asor, Rama, Gethaim, Nehemiah 11:34 Hadid, Seboim, et Neballat, Lod Nehemiah 11:35 et Ono valle artificum. Nehemiah 11:36 Et de Levitis portiones Iuda et Beniamin. Nehemiah 12:0 Nehemiah 12:1 Hi sunt autem Sacerdotes et Levitae, qui ascenderunt cum Zorobabel filio Salathiel, et Iosue: Saraia, Ieremias, Esdras, Nehemiah 12:2 Amaria, Melluch, Hattus, Nehemiah 12:3 Sebenias, Rheum, Merimuth, Nehemiah 12:4 Addo, Genthom, Abia, Nehemiah 12:5 Miamin, Madia, Belga, Nehemiah 12:6 Semeia, et Ioiarib, Idaia, Sellum, Amoc, Helcias, Nehemiah 12:7 Idaia. Isti principes Sacerdotum, et fratres eorum in diebus Iosue. Nehemiah 12:8 Porro Levitae, Iesua, Bennui, Cedmihel, Sarebia, Iuda, Mathanias, super hymnos ipsi et fratres eorum: Nehemiah 12:9 et Becbecia atque Hanni, et fratres eorum unusquisque in officio suo. Nehemiah 12:10 Iosue autem genuit Ioachim, et Ioachim genuit Eliasib, et Eliasib genuit Ioiada, Nehemiah 12:11 et Ioiada genuit Ionathan, et Ionathan genuit Ieddoa. Nehemiah 12:12 In diebus autem Ioachim erant Sacerdotes et principes familiarum: Saraiae, Maraia: Ieremiae, Hanania: Nehemiah 12:13 Esdrae, Mosollam: Amariae, Iohanan: Nehemiah 12:14 Milicho, Ionathan, Sebeniae, Ioseph: Nehemiah 12:15 Haram, Edna: Maraioth, Helci: Nehemiah 12:16 Adaiae, Zacharia, Genthon, Mosollam: Nehemiah 12:17 Abiae, Zechri, Miamin et Moadiae, Phelti: Nehemiah 12:18 Belgae, Sammua: Semaiae, Ionathan, Nehemiah 12:19 Ioiarib, Mathanai: Iodaiae, Azzi: Nehemiah 12:20 Sellai, Celai: Amoc, Heber: Nehemiah 12:21 Helciae, Hasebia: Idaiae, Nathanael. Nehemiah 12:22 Levitae in diebus Eliasib, et Ioiada, et Iohanan, et Ieddoa scripti principes familiarum, et Sacerdotes in regno Darii Persae. Nehemiah 12:23 Filii Levi principes familiarum, scripti in Libro verborum dierum, et usque ad dies Ionathan, filii Eliasib. Nehemiah 12:24 Et principes Levitarum, Hasebia, Serebia, et Iosue filius Cedmihel: et fratres eorum per vices suas, ut laudarent et confiterentur iuxta praeceptum David viri Dei, et observarent aeque per ordinem. Nehemiah 12:25 Mathania, et Becbecia, Obedia, Mosollam, Telmon, Accub custodes portarum et vestibulorum ante portas. Nehemiah 12:26 Hi in diebus Ioachim filii Iosue, filii Iosedec, et in diebus Nehemiae ducis, et Esdrae sacerdotis scribaeque. Nehemiah 12:27 In dedicatione autem muri Ierusalem requisierunt Levitas de omnibus locis suis ut adducerent eos in Ierusalem, et facerent dedicationem et laetitiam in actione gratiarum, et cantico, et in cymbalis, psalteriis, et citharis. Nehemiah 12:28 Congregati sunt autem filii cantorum de campestribus circa Ierusalem, et de villis Nethuphathi, Nehemiah 12:29 et de domo Galgal, et de regionibus Geba et Azmaveth: quoniam villas aedificaverunt sibi cantores in circuitu Ierusalem. Nehemiah 12:30 Et mundati sunt Sacerdotes et Levitae, et mundaverunt populum, et portas, et murum. Nehemiah 12:31 Ascendere autem feci principes Iuda super murum, et statui duos magnos choros laudantium. Et ierunt ad dexteram super murum ad portam sterquilinii. Nehemiah 12:32 Et ivit post eos Osaias, et media pars principum Iuda, Nehemiah 12:33 et Azarias, Esdras, et Mosollam, Iudas, et Beniamin, et Semeia, et Ieremias. Nehemiah 12:34 Et de filiis sacerdotum in tubis, Zacharias filius Ionathan, filius Semeiae, filius Mathaniae, filius Michaiae, filius Zechur, filius Asaph, Nehemiah 12:35 et fratres eius Semeia, et Azareel, Malalai, Galalai, Maai, Nathanael, et Iudas, et Hanani, in vasis cantici David viri Dei: et Esdras scriba ante eos in porta Fontis. Nehemiah 12:36 Et contra eos ascenderunt in gradibus civitatis David in ascensu muri super domum David, et usque ad portam Aquarum ad Orientem. Nehemiah 12:37 Et chorus secundus gratias referentium ibat ex adverso, et ego post eum, et media pars populi super murum et super turrim furnorum, et usque ad murum latissimum, Nehemiah 12:38 et super portam Ephraim, et super portam antiquam, et super portam piscium et turrim Hananeel, et turrim Emath, et usque ad portam gregis: et steterunt in porta custodiae, Nehemiah 12:39 steteruntque duo chori laudantium in domo Dei, et ego, et dimidia pars magistratuum mecum. Nehemiah 12:40 Et Sacerdotes, Eliachim, Maasia, Miamin, Michea, Elioenai, Zacharia, Hanania in tubis, Nehemiah 12:41 et Maasia, et Semeia, et Eleazar, et Azzi, et Iohanan, et Melchia, et Aelam, et Ezer. Et clare cecinerunt cantores, et Iezraia praepositus: Nehemiah 12:42 et immolaverunt in die illa victimas magnas, et laetati sunt: Deus enim laetificaverat eos laetitia magna: sed et uxores eorum et liberi gavisi sunt, et audita est laetitia Ierusalem procul. Nehemiah 12:43 Recensuerunt quoque in die illa viros super gazophylacia thesauri ad libamina, et ad primitias, et ad decimas, ut introferrent per eos principes civitatis in decore gratiarum actionis, Sacerdotes et Levitas: quia laetificatus est Iuda in Sacerdotibus et Levitis astantibus. Nehemiah 12:44 Et custodierunt observationem Dei sui, et observationem expiationis, et cantores, et ianitores iuxta praeceptum David, et Salomonis filii eius, Nehemiah 12:45 quia in diebus David et Asaph ab exordio erant principes constituti cantorum in carmine laudantium, et confitentium Deo. Nehemiah 12:46 Et omnis Israel, in diebus Zorobabel, et in diebus Nehemiae dabant partes cantoribus et ianitoribus per dies singulos, et sanctificabant Levitas, et Levitae sanctificabant filios Aaron. Nehemiah 13:0 Nehemiah 13:1 In die autem illo lectum est in volumine Moysi audiente populo: et inventum est scriptum in eo, quod non debeant introire Ammonites et Moabites in ecclesiam Dei usque in aeternum: Nehemiah 13:2 eo quod non occurrerint filiis Israel cum pane et aqua: et conduxerint adversum eos Balaam, ad maledicendum eis: et convertit Deus noster maledictionem in benedictionem. Nehemiah 13:3 Factum est autem, cum audissent legem, separaverunt omnem alienigenam ab Israel. Nehemiah 13:4 Et super hoc erat Eliasib sacerdos, qui fuerat praepositus in gazophylacio domus Dei nostri, et proximus Tobiae. Nehemiah 13:5 Fecit ergo sibi gazophylacium grande, et ibi erant ante eum reponentes munera, et thus, et vasa, et decimam frumenti, vini, et olei, partes Levitarum, et cantorum, et ianitorum, et primitias sacerdotales. Nehemiah 13:6 In omnibus autem his non fui in Ierusalem, quia anno trigesimo secundo Artaxerxis regis Babylonis veni ad regem, et in fine dierum rogavi regem. Nehemiah 13:7 Et veni in Ierusalem, et intellexi malum, quod fecerat Eliasib Tobiae ut faceret ei thesaurum in vestibulis domus Dei. Nehemiah 13:8 Et malum mihi visum est valde. Et proieci vasa domus Tobiae foras de gazophylacio: Nehemiah 13:9 praecepique et emundaverunt gazophylacium: et retuli ibi vasa domus Dei, sacrificium, et thus. Nehemiah 13:10 Et cognovi quod partes Levitarum non fuissent datae: et fugisset unusquisque in regionem suam de Levitis, et cantoribus, et de his, qui ministrabant: Nehemiah 13:11 et egi causam adversus magistratus, et dixi: Quare dereliquimus domum Dei? Et congregavi eos, et feci stare in stationibus suis. Nehemiah 13:12 Et omnis Iuda apportabat decimam frumenti, vini, et olei in horrea. Nehemiah 13:13 Et constituimus super horrea Selemiam Sacerdotem, et Sadoc scribam, et Phadaiam de Levitis, et iuxta eos Hanan filium Zachur, filium Mathaniae: quoniam fideles comprobati sunt, et ipsis creditae sunt partes fratrum suorum. Nehemiah 13:14 Memento mei Deus meus pro hoc, et ne deleas miserationes meas, quas feci in domo Dei mei, et in ceremoniis eius. Nehemiah 13:15 In diebus illis vidi in Iuda calcantes torcularia in sabbato, portantes acervos, et onerantes super asinos vinum, et uvas, et ficus, et omne onus, et inferentes in Ierusalem die sabbati. Et contestatus sum ut in die qua vendere liceret, venderent. Nehemiah 13:16 Et Tyrii habitaverunt in ea inferentes pisces, et omnia venalia: et vendebant in sabbatis filiis Iuda in Ierusalem: Nehemiah 13:17 et obiurgavi optimates Iuda, et dixi eis: Quae est haec res mala, quam vos facitis et profanatis diem Sabbati? Nehemiah 13:18 Numquid non haec fecerunt patres nostri, et adduxit Deus noster super nos omne malum hoc, et super civitatem hanc? Et vos additis iracundiam super Israel violando Sabbatum. Nehemiah 13:19 Factum est autem, cum quievissent portae Ierusalem in die Sabbati, dixi: et clauserunt ianuas, et praecepi ut non aperirent eas usque post Sabbatum: et de pueris meis constitui super portas, ut nullus inferret onus in die Sabbati. Nehemiah 13:20 Et manserunt negotiatores, et vendentes universa venalia foris Ierusalem semel et bis. Nehemiah 13:21 Et contestatus sum eos, et dixi eis: Quare manetis ex adverso muri? si secundo hoc feceritis, manum mittam in vos. Itaque ex tempore illo non venerunt in Sabbato. Nehemiah 13:22 Dixi quoque Levitis ut mundarentur, et venirent ad custodiendas portas, et sanctificandam diem Sabbati: et pro hoc ergo memento mei Deus meus, et parce mihi secundum multitudinem miserationum tuarum. Nehemiah 13:23 Sed et in diebus illis vidi Iudaeos ducentes uxores Azotidas, Ammonitidas, et Moabitidas. Nehemiah 13:24 Et filii eorum ex media parte loquebantur Azotice, et nesciebant loqui Iudaice, et loquebantur iuxta linguam populi, et populi. Nehemiah 13:25 Et obiurgavi eos, et maledixi. Et cecidi ex eis viros, et decalvavi eos, et adiuravi in Deo, ut non darent filias suas filiis eorum, et non acciperent de filiabus eorum filiis suis, et sibimetipsis, dicens: Nehemiah 13:26 Numquid non in huiuscemodi re peccavit Salomon rex Israel? et certe in gentibus multis non erat rex similis ei, et dilectus Deo suo erat, et posuit eum Deus regem super omnem Israel: et ipsum ergo duxerunt ad peccatum mulieres alienigenae. Nehemiah 13:27 Numquid et nos inobedientes faciemus omne malum grande hoc ut praevaricemur in Deo nostro, et ducamus uxores peregrinas? Nehemiah 13:28 De filiis autem Ioiada filii Eliasib sacerdotis magni, gener erat Sanaballat Horonites, quem fugavi a me. Nehemiah 13:29 Recordare Domine Deus meus adversum eos, qui polluunt sacerdotium, iusque Sacerdotale et Leviticum. Nehemiah 13:30 Igitur mundavi eos ab omnibus alienigenis, et constitui ordines Sacerdotum et Levitarum, unumquemque in ministerio suo: Nehemiah 13:31 et in oblatione lignorum in temporibus constitutis, et in primitivis: memento mei Deus meus in bonum. Amen.
Tobit 0:0
Tobit 1:0 Tobit 1:1 Tobias ex tribu, et civitate Nephthali (quae est in superioribus Galilaeae supra Naasson, post viam, quae ducit ad Occidentem, in sinistro habens civitatem Sephet) Tobit 1:2 cum captus esset in diebus Salmanasar regis Assyriorum, in captivitate tamen positus, viam veritatis non deseruit, Tobit 1:3 ita ut omnia, quae habere poterat, quotidie concaptivis fratribus, qui erant ex eius genere, impertiret. Tobit 1:4 Cumque esset iunior omnibus in tribu Nephthali, nihil tamen puerile gessit in opere. Tobit 1:5 Denique cum irent omnes ad vitulos aureos, quos Ieroboam fecerat rex Israel, hic solus fugiebat consortia omnium, Tobit 1:6 sed pergebat in Ierusalem ad templum Domini, et ibi adorabat Dominum Deum Israel, omnia primitiva sua, et decimas suas fideliter offerens, Tobit 1:7 ita ut in tertio anno proselytis et advenis ministraret omnem decimationem. Tobit 1:8 Haec et his similia secundum legem Dei puerulus observabat. Tobit 1:9 Cum vero factus esset vir, accepit uxorem Annam de tribu sua, genuitque ex ea filium, nomen suum imponens ei, Tobit 1:10 quem ab infantia timere Deum docuit, et abstinere ab omni peccato. Tobit 1:11 Igitur, cum per captivitatem devenisset cum uxore sua, et filio in civitatem Niniven cum omni tribu sua, Tobit 1:12 (cum omnes ederent ex cibis Gentilium) iste custodivit animam suam, et numquam contaminatus est in escis eorum. Tobit 1:13 Et quoniam memor fuit Domini in toto corde suo, dedit illi Deus gratiam in conspectu Salmanasar regis, Tobit 1:14 et dedit illi potestatem quocumque vellet ire, habens libertatem quaecumque facere voluisset. Tobit 1:15 Pergebat ergo ad omnes, qui erant in captivitate, et monita salutis dabat eis. Tobit 1:16 Cum autem venisset in Rages civitatem Medorum, et ex his, quibus honoratus fuerat a rege, habuisset decem talenta argenti: Tobit 1:17 et cum in multa turba generis sui Gabelum egentem videret, qui erat ex tribu eius, sub chirographo dedit illi memoratum pondus argenti. Tobit 1:18 Post multum vero temporis, mortuo Salmanasar rege, cum regnaret Sennacherib filius eius pro eo, et filios Israel exosos haberet in conspectu suo: Tobit 1:19 Tobias quotidie pergebat per omnem cognationem suam, et consolabatur eos, dividebatque unicuique, prout poterat, de facultatibus suis: Tobit 1:20 esurientes alebat, nudisque vestimenta praebebat, et mortuis atque occisis sepulturam solicitus exhibebat. Tobit 1:21 Denique cum reversus esset rex Sennacherib fugiens a Iudaea plagam, quam circa eum fecerat Deus propter blasphemiam suam, et iratus multos occideret ex filiis Israel, Tobias sepeliebat corpora eorum. Tobit 1:22 At ubi nunciatum est regi, iussit eum occidi, et tulit omnem substantiam eius. Tobit 1:23 Tobias vero cum filio suo, et cum uxore suo fugiens, nudus latuit, quia multi diligebant eum. Tobit 1:24 Post dies vero quadragintaquinque occiderunt regem filii ipsius, Tobit 1:25 et reversus est Tobias in domum suam, omnisque facultas eius restituta est ei. Tobit 2:0 Tobit 2:1 Posthaec vero, cum esset dies festus Domini, et factum esset prandium bonum in domo Tobiae, Tobit 2:2 dixit filio suo: Vade, et adduc aliquos de tribu nostra, timentes Deum, ut epulentur nobiscum. Tobit 2:3 Cumque abiisset, reversus nunciavit ei, unum ex filiis Israel iugulatum iacere in platea. Statimque exiliens de accubitu suo, relinquens prandium, ieiunus pervenit ad corpus: Tobit 2:4 tollensque illud portavit ad domum suam occulte, ut dum sol occubuisset, caute sepeliret eum. Tobit 2:5 Cumque occultasset corpus, manducavit panem cum luctu et tremore, Tobit 2:6 memorans illum sermonem, quem dixit Dominus per Amos prophetam: Dies festi vestri convertentur in lamentationem et luctum. Tobit 2:7 Cum vero sol occubuisset, abiit, et sepelivit eum. Tobit 2:8 Arguebant autem eum omnes proximi eius, dicentes: Iam huius rei causa interfici iussus es, et vix effugisti mortis imperium, et iterum sepelis mortuos? Tobit 2:9 Sed Tobias plus timens Deum, quam regem, rapiebat corpora occisorum, et occultabat in domo sua, et mediis noctibus sepeliebat ea. Tobit 2:10 Contigit autem ut quadam die fatigatus a sepultura, veniens in domum suam, iactasset se iuxta parietem, et obdormisset, Tobit 2:11 et ex nido hirundinum dormienti illi calida stercora inciderent super oculos eius, fieretque caecus. Tobit 2:12 Hanc autem tentationem ideo permisit Dominus evenire illi, ut posteris daretur exemplum patientiae eius, sicut et sancti Iob. Tobit 2:13 Nam cum ab infantia sua semper Deum timuerit, et mandata eius custodierit, non est contristatus contra Deum quod plaga caecitatis evenerit ei, Tobit 2:14 sed immobilis in Dei timore permansit, agens gratias Deo omnibus diebus vitae suae. Tobit 2:15 Nam sicut beato Iob insultabant reges, ita isti parentes et cognati eius irridebant vitam eius, dicentes: Tobit 2:16 Ubi est spes tua, pro qua eleemosynas, et sepulturas faciebas? Tobit 2:17 Tobias vero increpabat eos, dicens: Nolite ita loqui: Tobit 2:18 quoniam filii sanctorum sumus, et vitam illam expectamus, quam Deus daturus est his, qui fidem suam numquam mutant ab eo. Tobit 2:19 Anna vero uxor eius ibat ad opus textrinum quotidie, et de labore manuum suarum victum quem consequi poterat, deferebat. Tobit 2:20 Unde factum est, ut hoedum caprarum accipiens detulisset domi: Tobit 2:21 Cuius cum vocem balantis vir eius audisset, dixit: Videte, ne forte furtivus sit, reddite eum dominis suis, quia non licet nobis aut edere ex furto aliquid, aut contingere. Tobit 2:22 Ad haec uxor eius irata respondit: Manifeste vana facta est spes tua, et eleemosynae tuae modo apparuerunt. Tobit 2:23 Atque his, et aliis huiuscemodi verbis exprobrabat ei. Tobit 3:0 Tobit 3:1 Tunc Tobias ingemuit, et coepit orare cum lacrymis, Tobit 3:2 dicens: Iustus es Domine, et omnia iudicia tua iusta sunt, et omnes viae tuae, misericordia, et veritas, et iudicium. Tobit 3:3 Et nunc Domine memor esto mei, et ne vindictam sumas de peccatis meis, neque reminiscaris delicta mea, vel parentum meorum. Tobit 3:4 Quoniam non obedivimus praeceptis tuis, ideo traditi sumus in direptionem, et captivitatem, et mortem, et in fabulam, et in improperium omnibus nationibus, in quibus dispersisti nos. Tobit 3:5 Et nunc Domine magna iudicia tua, quia non egimus secundum praecepta tua, et non ambulavimus synceriter coram te. Tobit 3:6 Et nunc Domine secundum voluntatem tuam fac mecum, et praecipe in pace recipi spiritum meum: expedit enim mihi mori magis quam vivere. Tobit 3:7 Eadem itaque die contigit ut Sara filia Raguelis in Rages civitate Medorum, et ipsa audiret improperium ab una ex ancillis patris sui, Tobit 3:8 quoniam tradita fuerat septem viris, et daemonium nomine Asmodaeus occiderat eos, mox ut ingressi fuissent ad eam. Tobit 3:9 Ergo cum pro culpa sua increparet puellam, respondit ei, dicens: Amplius ex te non videamus filium, aut filiam super terram, interfectrix virorum tuorum. Tobit 3:10 Numquid et occidere me vis, sicut iam occidisti septem viros? Ad hanc vocem perrexit in superius cubiculum domus suae: et tribus diebus, et tribus noctibus non manducavit, neque bibit: Tobit 3:11 sed in oratione persistens cum lacrymis deprecabatur Deum, ut ab isto improperio liberaret eam. Tobit 3:12 Factum est autem die tertia, dum compleret orationem, benedicens Dominum, Tobit 3:13 dixit: Benedictum est nomen tuum Deus patrum nostrorum: qui cum iratus fueris, misericordiam facies, et in tempore tribulationis peccata dimittis his, qui invocant te. Tobit 3:14 Ad te Domine faciem meam converto, ad te oculos meos dirigo. Tobit 3:15 Peto Domine ut de vinculo improperii huius absolvas me, aut certe desuper terram eripias me. Tobit 3:16 Tu scis Domine, quia numquam concupivi virum, et mundam servavi animam meam ab omni concupiscentia. Tobit 3:17 Numquam cum ludentibus miscui me: neque cum his, qui in levitate ambulant, participem me praebui. Tobit 3:18 Virum autem cum timore tuo, non cum libidine mea consensi suscipere. Tobit 3:19 Et, aut ego indigna fui illis, aut illi forsitan me non fuerunt digni: quia forsitan viro alii conservasti me. Tobit 3:20 Non est enim in hominis potestate consilium tuum. Tobit 3:21 Hoc autem pro certo habet omnis, qui te colit, quod vita eius, si in probatione fuerit, coronabitur: si autem in tribulatione fuerit, liberabitur: et si in correctione fuerit, ad misericordiam tuam venire licebit. Tobit 3:22 Non enim delectaris in perditionibus nostris: quia post tempestatem, tranquillum facis: et post lacrymationem et fletum, exultationem infundis. Tobit 3:23 Sit nomen tuum Deus Israel benedictum in saecula. Tobit 3:24 In illo tempore exauditae sunt preces amborum in conspectu gloriae summi Dei: Tobit 3:25 et missus est Angelus Domini sanctus Raphael, ut curaret eos ambos, quorum uno tempore sunt orationes in conspectu Domini recitatae. Tobit 4:0 Tobit 4:1 Igitur cum Tobias putaret orationem suam exaudiri ut mori potuisset, vocavit ad se Tobiam filium suum, Tobit 4:2 dixitque ei: Audi fili mi verba oris mei, et ea in corde tuo, quasi fundamentum construe. Tobit 4:3 Cum acceperit Deus animam meam, corpus meum sepeli: et honorem habebis matri tuae omnibus diebus vitae eius: Tobit 4:4 memor enim esse debes, quae et quanta pericula passa sit propter te in utero suo. Tobit 4:5 Cum autem et ipsa compleverit tempus vitae suae, sepelias eam circa me. Tobit 4:6 Omnibus autem diebus vitae tuae in mente habeto Deum: et cave ne aliquando peccato consentias, et praetermittas praecepta Domini Dei nostri. Tobit 4:7 Ex substantia tua fac eleemosynam, et noli avertere faciem tuam ab ullo paupere: ita enim fiet ut nec a te avertatur facies Domini. Tobit 4:8 Quo modo potueris, ita esto misericors. Tobit 4:9 Si multum tibi fuerit, abundanter tribue: si exiguum tibi fuerit, etiam exiguum libenter impertiri stude. Tobit 4:10 Praemium enim bonum tibi thesaurizas in die necessitatis. Tobit 4:11 quoniam eleemosyna ab omni peccato, et a morte liberat, et non patietur animam ire in tenebras. Tobit 4:12 Fiducia magna erit coram summo Deo eleemosyna omnibus facientibus eam. Tobit 4:13 Attende tibi fili mi ab omni fornicatione, et praeter uxorem tuam numquam patiaris crimen scire. Tobit 4:14 Superbiam numquam in tuo sensu, aut in tuo verbo dominari permittas: in ipsa enim initium sumpsit omnis perditio. Tobit 4:15 Quicumque tibi aliquid operatus fuerit, statim ei mercedem restitue, et merces mercenarii tui apud te omnino non remaneat. Tobit 4:16 Quod ab alio oderis fieri tibi, vide ne tu aliquando alteri facias. Tobit 4:17 Panem tuum cum esurientibus et egenis comede, et de vestimentis tuis nudos tege. Tobit 4:18 Panem tuum, et vinum tuum super sepulturam iusti constitue, et noli ex eo manducare, et bibere cum peccatoribus. Tobit 4:19 consilium semper a sapiente perquire. Tobit 4:20 Omni tempore benedic Deum: et pete ab eo, ut vias tuas dirigat, et omnia consilia tua in ipso permaneant. Tobit 4:21 Indico etiam tibi fili mi dedisse me decem talenta argenti, dum adhuc infantulus esses, Gabelo, in Rages civitate Medorum, et chirographum eius apud me habeo: Tobit 4:22 et ideo perquire quo modo ad eum pervenias, et recipias ab eo supra memoratum pondus argenti, et restituas ei chirographum suum. Tobit 4:23 Noli timere fili mi: pauperem quidem vitam gerimus, sed multa bona habebimus si timuerimus Deum, et recesserimus ab omni peccato, et fecerimus bene. Tobit 5:0 Tobit 5:1 Tunc respondit Tobias patri suo, et dixit: Omnia quaecumque praecepisti mihi faciam pater. Tobit 5:2 Quo modo autem pecuniam hanc requiram, ignoro. ille me nescit, et ego eum ignoro: quod signum dabo ei? Sed neque viam, per quam pergatur illuc, aliquando cognovi. Tobit 5:3 Tunc pater suus respondit illi, et dixit: Chirographum quidem illius penes me habeo: quod dum illi ostenderis, statim restituet. Tobit 5:4 Sed perge nunc, et inquire tibi aliquem fidelem virum, qui eat tecum salva mercede sua: ut, dum adhuc vivo, recipias eam. Tobit 5:5 Tunc egressus Tobias, invenit iuvenem splendidum, stantem praecinctum, et quasi paratum ad ambulandum. Tobit 5:6 Et ignorans quod Angelus Dei esset, salutavit eum, et dixit: Unde te habemus bone iuvenis? Tobit 5:7 At ille respondit: Ex filiis Israel. Et Tobias dixit ei: Nosti viam, quae ducit in regionem Medorum? Tobit 5:8 Cui respondit: Novi: et omnia itinera eius frequenter ambulavi, et mansi apud Gabelum fratrem nostrum: qui moratur in Rages civitate Medorum, quae posita est in monte Ecbatanis. Tobit 5:9 Cui Tobias ait: Sustine me obsecro, donec haec ipsa nunciem patri meo. Tobit 5:10 Tunc ingressus Tobias, indicavit universa haec patri suo. Super quae admiratus pater, rogavit ut introiret ad eum. Tobit 5:11 Ingressus itaque salutavit eum, et dixit: Gaudium tibi sit semper. Tobit 5:12 Et ait Tobias: Quale gaudium mihi erit, qui in tenebris sedeo, et lumen caeli non video? Tobit 5:13 Cui ait iuvenis: Forti animo esto, in proximo est ut a Deo cureris. Tobit 5:14 Dixit itaque illi Tobias: Numquid poteris perducere filium meum ad Gabelum in Rages civitatem Medorum? et cum redieris, restituam tibi mercedem tuam. Tobit 5:15 Et dixit ei Angelus: Ego ducam, et reducam eum ad te. Tobit 5:16 Cui Tobias respondit: Rogo te, indica mihi, de qua domo, aut de qua tribu es tu? Tobit 5:17 Cui Raphael angelus dixit: Genus quaeris mercenarii, an ipsum mercenarium, qui cum filio tuo eat? Tobit 5:18 Sed ne forte solicitum te reddam, ego sum Azarias Ananiae magni filius. Tobit 5:19 Et Tobias respondit: Ex magno genere es tu. Sed peto ne irascaris quod voluerim cognoscere genus tuum. Tobit 5:20 Dixit autem illi Angelus: Ego sanum ducam, et sanum tibi reducam filium tuum. Tobit 5:21 Respondens autem Tobias, ait: Bene ambuletis, et sit Deus in itinere vestro, et Angelus eius comitetur vobiscum. Tobit 5:22 Tunc paratis omnibus, quae erant in via portanda, fecit Tobias vale patri suo et matri suae, et ambulaverunt ambo simul. Tobit 5:23 Cumque profecti essent, coepit mater eius flere, et dicere: Baculum senectutis nostrae tulisti, et transmisisti a nobis. Tobit 5:24 Numquam fuisset ipsa pecunia, pro qua misisti eum. Tobit 5:25 Sufficiebat enim nobis paupertas nostra, ut divitias computaremus hoc, quod videbamus filium nostrum. Tobit 5:26 Dixitque ei Tobias: Noli flere, salvus perveniet filius noster, et salvus revertetur ad nos, et oculi tui videbunt illum. Tobit 5:27 Credo enim quod Angelus Dei bonus comitetur ei, et bene disponat omnia, quae circa eum geruntur, ita ut cum gaudio revertatur ad nos. Tobit 5:28 Ad hanc vocem cessavit mater eius flere, et tacuit. Tobit 6:0 Tobit 6:1 Profectus est autem Tobias, et canis secutus est eum, et mansit prima mansione iuxta fluvium Tigris. Tobit 6:2 Et exivit ut lavaret pedes suos, et ecce piscis immanis exivit ad devorandum eum. Tobit 6:3 Quem expavescens Tobias clamavit voce magna, dicens: Domine, invadit me. Tobit 6:4 Et dixit ei Angelus: Apprehende branchiam eius, et trahe eum ad te. Quod cum fecisset, attraxit eum in siccum, et palpitare coepit ante pedes eius. Tobit 6:5 Tunc dixit ei Angelus: Exentera hunc piscem, et cor eius, et fel, et iecur repone tibi: sunt enim haec necessaria ad medicamenta utiliter. Tobit 6:6 Quod cum fecisset, assavit carnes eius, et secum tulerunt in via: cetera salierunt, quae sufficerent eis, quousque pervenirent in Rages civitatem Medorum. Tobit 6:7 Tunc interrogavit Tobias Angelum, et dixit ei: Obsecro te Azaria frater, ut dicas mihi quod remedium habebunt ista, quae de pisce servare iussisti? Tobit 6:8 Et respondens Angelus, dixit ei: Cordis eius particulam si super carbones ponas, fumus eius extricat omne genus daemoniorum sive a viro, sive a muliere, ita ut ultra non accedat ad eos. Tobit 6:9 Et fel valet ad ungendos oculos, in quibus fuerit albugo, et sanabuntur. Tobit 6:10 Et dixit ei Tobias: Ubi vis ut maneamus? Tobit 6:11 Respondensque Angelus, ait: Est hic Raguel nomine, vir propinquus de tribu tua, et hic habet filiam nomine Saram, sed neque masculum, neque feminam ullam habet aliam praeter eam. Tobit 6:12 Tibi debetur omnis substantia eius, et oportet eam te accipere coniugem. Tobit 6:13 Pete ergo eam a patre eius, et dabit tibi eam in uxorem. Tobit 6:14 Tunc respondit Tobias, et dixit: Audio quia tradita est septem viris, et mortui sunt: sed et hoc audivi, quia daemonium occidit illos. Tobit 6:15 Timeo ergo, ne forte et mihi haec eveniant: et cum sim unicus parentibus meis, deponam senectutem illorum cum tristitia ad inferos. Tobit 6:16 Tunc angelus Raphael dixit ei: Audi me, et ostendam tibi qui sunt, quibus praevalere potest daemonium. Tobit 6:17 Hi namque qui coniugium ita suscipiunt, ut Deum a se, et a sua mente excludant, et suae libidini ita vacent, sicut equus et mulus, quibus non est intellectus: habet potestatem daemonium super eos. Tobit 6:18 Tu autem cum acceperis eam, ingressus cubiculum, per tres dies continens esto ab ea, et nihil aliud, nisi orationibus vacabis cum ea. Tobit 6:19 Ipsa autem nocte, incenso iecore piscis, fugabitur daemonium. Tobit 6:20 Secunda vero nocte in copulatione sanctorum patriarcharum admitteris. Tobit 6:21 Tertia autem nocte, benedictionem consequeris, ut filii ex vobis procreentur incolumes. Tobit 6:22 Transacta autem tertia nocte, accipies virginem cum timore Domini, amore filiorum magis quam libidine ductus, ut in semine Abrahae benedictionem in filiis consequaris. Tobit 7:0 Tobit 7:1 Ingressi sunt autem ad Raguelem, et suscepit eos Raguel cum gaudio. Tobit 7:2 Intuensque Tobiam Raguel, dixit Annae uxori suae: Quam similis est iuvenis iste consobrino meo! Tobit 7:3 Et cum haec dixisset, ait: Unde estis iuvenes fratres nostri? At illi dixerunt: Ex tribu Nephthali sumus, ex captivitate Ninive. Tobit 7:4 Dixitque illis Raguel: Nostis Tobiam fratrem meum? Qui dixerunt: Novimus. Tobit 7:5 Cumque multa bona loqueretur de eo, dixit Angelus ad Raguelem: Tobias, de quo interrogas, pater istius est. Tobit 7:6 Et misit se Raguel, et cum lacrymis osculatus est eum, et plorans supra collum eius, Tobit 7:7 dixit: Benedictio sit tibi fili mi quia boni et optimi viri filius es. Tobit 7:8 Et Anna uxor eius, et Sara ipsorum filia lacrymatae sunt. Tobit 7:9 Postquam autem locuti sunt, praecepit Raguel occidi arietem, et parari convivium. Cumque hortaretur eos discumbere ad prandium, Tobit 7:10 Tobias dixit: Hic ego hodie non manducabo neque bibam, nisi prius petitionem meam confirmes, et promittas mihi dare Saram filiam tuam. Tobit 7:11 Quo audito verbo Raguel, expavit, sciens quid evenerit illis septem viris, qui ingressi sunt ad eam: et timere coepit ne forte et hunc similiter contingeret: et cum nutaret, et non daret petenti ullum responsum, Tobit 7:12 dixit ei Angelus: Noli timere dare eam isti, quoniam huic timenti Deum debetur coniux filia tua: propterea alius non potuit habere illam. Tobit 7:13 Tunc dixit Raguel: Non dubito quod Deus preces et lacrymas meas in conspectu suo admiserit. Tobit 7:14 Et credo quoniam ideo fecit vos venire ad me, ut ista coniungeretur cognationi suae secundum legem Moysi: et nunc noli dubium gerere quod tibi eam tradam. Tobit 7:15 Et apprehendens dexteram filiae suae, dexterae Tobiae tradidit, dicens: Deus Abraham, et Deus Isaac, et Deus Iacob vobiscum sit, et ipse coniungat vos, impleatque benedictionem suam in vobis. Tobit 7:16 Et accepta charta, fecerunt conscriptionem coniugii. Tobit 7:17 Et post haec epulati sunt, benedicentes Deum. Tobit 7:18 Vocavitque Raguel ad se Annam uxorem suam, et praecepit ei ut praepararet alterum cubiculum. Tobit 7:19 Et introduxit illuc Saram filiam suam, et lacrymata est. Tobit 7:20 Dixitque ei: Forti animo esto filia mea: Dominus caeli det tibi gaudium pro taedio quod perpessa es. Tobit 8:0 Tobit 8:1 Postquam vero coenaverunt, introduxerunt iuvenem ad eam. Tobit 8:2 Recordatus itaque Tobias sermonum Angeli, protulit de cassidili suo partem iecoris, posuitque eam super carbones vivos. Tobit 8:3 Tunc Raphael Angelus apprehendit daemonium, et religavit illud in deserto superioris Aegypti. Tobit 8:4 Tunc hortatus est virginem Tobias, dixitque ei: Sara, exurge, et deprecemur Deum hodie, et cras, et secundum cras: quia his tribus noctibus Deo iungimur: tertia autem transacta nocte, in nostro erimus coniugio. Tobit 8:5 filii quippe sanctorum sumus, et non possumus ita coniungi sicut gentes, quae ignorant Deum. Tobit 8:6 Surgentes autem pariter, instanter orabant ambo simul, ut sanitas daretur eis. Tobit 8:7 Dixitque Tobias: Domine Deus patrum nostrorum, benedicant te caeli et terrae, mareque et fontes, et flumina, et omnes creaturae tuae, quae in eis sunt. Tobit 8:8 Tu fecisti Adam de limo terrae, dedistique ei adiutorium Hevam. Tobit 8:9 Et nunc Domine tu scis, quia non luxuriae causa accipio sororem meam coniugem, sed sola posteritatis dilectione, in qua benedicatur nomen tuum in saecula saeculorum. Tobit 8:10 Dixit quoque Sara: Miserere nobis Domine, miserere nobis, et consenescamus ambo pariter sani. Tobit 8:11 Et factum est circa pullorum cantum, accersiri iussit Raguel servos suos, et abierunt cum eo pariter ut foderent sepulchrum. Tobit 8:12 Dicebat enim: Ne forte simili modo evenerit ei, quo et ceteris illis septem viris, qui sunt ingressi ad eam. Tobit 8:13 Cumque parassent fossam, reversus Raguel ad uxorem suam, dixit ei: Tobit 8:14 Mitte unam de ancillis tuis, et videat si mortuus est, ut sepeliam eum antequam illucescat dies. Tobit 8:15 At illa misit unam ex ancillis suis. Quae ingressa cubiculum, reperit eos salvos et incolumes, secum pariter dormientes. Tobit 8:16 Et reversa nunciavit bonum nuncium: et benedixerunt Dominum, Raguel videlicet et Anna uxor eius, Tobit 8:17 et dixerunt: Benedicimus te Domine Deus Israel, quia non contigit quemadmodum putabamus. Tobit 8:18 Fecisti enim nobiscum misericordiam tuam, et exclusisti a nobis inimicum persequentem nos. Tobit 8:19 Misertus es autem duobus unicis. Fac eos Domine plenius benedicere te: et sacrificium tibi laudis tuae et suae sanitatis offerre, ut cognoscat universitas gentium, quia tu es Deus solus in universa terra. Tobit 8:20 Statimque praecepit servis suis Raguel, ut replerent fossam, quam fecerant priusquam elucesceret. Tobit 8:21 Uxori autem suae dixit ut instrueret convivium, et praepararet omnia, quae in cibos erant iter agentibus necessaria. Tobit 8:22 Duas quoque pingues vaccas, et quattuor arietes occidi fecit, et parari epulas omnibus vicinis suis, cunctisque amicis. Tobit 8:23 Et adiuravit Raguel Tobiam, ut duas hebdomadas moraretur apud se. Tobit 8:24 De omnibus autem, quae possidebat Raguel, dimidiam partem dedit Tobiae, et fecit hanc scripturam, ut pars dimidia quae supererat post obitum eorum, Tobiae dominio deveniret. Tobit 9:0 Tobit 9:1 Tunc vocavit Tobias Angelum ad se, quem quidem hominem existimabat, dixitque ei: Azaria frater, peto ut auscultes verba mea: Tobit 9:2 Si meipsum tradam tibi servum, non ero condignus providentiae tuae. Tobit 9:3 Tamen obsecro te ut assumas tibi animalia sive servitia, et vadas ad Gabelum in Rages civitatem Medorum: reddasque ei chirographum suum, et recipias ab eo pecuniam, et roges eum venire ad nuptias meas. Tobit 9:4 Scis enim ipse quoniam numerat pater meus dies: et si tardavero una die plus, contristatur anima eius. Tobit 9:5 Et certe vides quo modo adiuravit me Raguel, cuius adiuramentum spernere non possum. Tobit 9:6 Tunc Raphael assumens quattuor ex servis Raguelis, et duos camelos, in Rages civitatem Medorum perrexit: et inveniens Gabelum, reddidit ei chirographum suum, et recepit ab eo omnem pecuniam. Tobit 9:7 Indicavitque ei de Tobia filio Tobiae, omnia quae gesta sunt: fecitque eum secum venire ad nuptias. Tobit 9:8 Cumque ingressus esset domum Raguelis, invenit Tobiam discumbentem: et exiliens, osculati sunt se invicem: et flevit Gabelus, benedixitque Deum, Tobit 9:9 et dixit: Benedicat te Deus Israel, quia filius es optimi viri, et iusti, et timentis Deum, et eleemosynas facientis: Tobit 9:10 et dicatur benedictio super uxorem tuam, et super parentes vestros: Tobit 9:11 et videatis filios vestros, et filios filiorum vestrorum, usque in tertiam et quartam generationem: et sit semen vestrum benedictum a Deo Israel, qui regnat in saecula saeculorum. Tobit 9:12 Cumque omnes dixissent, Amen, accesserunt ad convivium: sed et cum timore Domini nuptiarum convivium exercebant. Tobit 10:0 Tobit 10:1 Cum vero moras faceret Tobias, causa nuptiarum, solicitus erat pater eius Tobias, dicens: Putas quare moratur filius meus, aut quare detentus est ibi? Tobit 10:2 Putasne Gabelus mortuus est, et nemo reddet illi pecuniam? Tobit 10:3 Coepit autem contristari nimis ipse et Anna uxor eius cum eo: et coeperunt ambo simul flere: eo quod die statuto minime reverteretur filius eorum ad eos. Tobit 10:4 Flebat igitur mater eius irremediabilibus lacrymis, atque dicebat: Heu heu me fili mi, ut quid te misimus peregrinari, lumen oculorum nostrorum, baculum senectutis nostrae, solatium vitae nostrae, spem posteritatis nostrae? Tobit 10:5 Omnia simul in te uno habentes, te non debuimus dimittere a nobis. Tobit 10:6 Cui dicebat Tobias: Tace, et noli turbari, sanus est filius noster: satis fidelis est vir ille, cum quo misimus eum. Tobit 10:7 Illa autem nullo modo consolari poterat, sed quotidie exiliens circumspiciebat, et circuibat vias omnes, per quas spes remeandi videbatur, ut procul videret eum, si fieri posset, venientem. Tobit 10:8 At vero Raguel dicebat ad generum suum: Mane hic, et ego mittam nuncium salutis de te ad Tobiam patrem tuum. Tobit 10:9 Cui Tobias ait: Ego novi quia pater meus et mater mea modo dies computant, et cruciatur spiritus eorum in ipsis. Tobit 10:10 Cumque verbis multis rogaret Raguel Tobiam, et ille eum nulla ratione vellet audire, tradidit ei Saram, et dimidiam partem omnis substantiae suae in pueris, in puellis, in pecudibus, in camelis, et in vaccis, et in pecunia multa: et salvum atque gaudentem dimisit eum a se, Tobit 10:11 dicens: Angelus Domini sanctus sit in itinere vestro, perducatque vos incolumes, et inveniatis omnia recte circa parentes vestros, et videant oculi mei filios vestros priusquam moriar. Tobit 10:12 Et apprehendentes parentes filiam suam, osculati sunt eam, et dimiserunt ire: Tobit 10:13 monentes eam honorare soceros, diligere maritum, regere familiam, gubernare domum, et seipsam irreprehensibilem exhibere. Tobit 11:0 Tobit 11:1 Cumque reverterentur, pervenerunt ad Charan, quae est in medio itinere contra Niniven, undecimo die. Tobit 11:2 Dixitque Angelus: Tobia frater, scis quemadmodum reliquisti patrem tuum. Tobit 11:3 Si placet itaque tibi, praecedamus, et lento gradu sequantur iter nostrum familiae, simul cum coniuge tua, et cum animalibus. Tobit 11:4 Cumque hoc placuisset ut irent, dixit Raphael ad Tobiam: Tolle tecum ex felle piscis: erit enim necessarium. Tulit itaque Tobias ex felle illo, et abierunt. Tobit 11:5 Anna autem sedebat secus viam, quotidie in supercilio montis, unde respicere poterat de longinquo. Tobit 11:6 Et dum ex eodem loco specularetur adventum eius, vidit a longe, et illico agnovit venientem filium suum: currensque nunciavit viro suo, dicens: Ecce venit filius tuus. Tobit 11:7 Dixitque Raphael ad Tobiam: At ubi introieris domum tuam, statim adora Dominum Deum tuum: et gratias agens ei, accede ad patrem tuum, et osculare eum. Tobit 11:8 Statimque lini super oculos eius ex felle isto piscis, quod portas tecum. scias enim quoniam mox aperientur oculi eius, et videbit pater tuus lumen caeli, et in aspectu tuo gaudebit. Tobit 11:9 Tunc praecucurrit canis, qui simul fuerat in via: et quasi nuncius adveniens, blandimento suae caudae gaudebat. Tobit 11:10 Et consurgens caecus pater eius, coepit offendens pedibus currere: et data manu puero, occurrit obviam filio suo. Tobit 11:11 Et suscipiens osculatus est eum cum uxore sua, et coeperunt ambo flere prae gaudio. Tobit 11:12 Cumque adorassent Deum, et gratias egissent, consederunt. Tobit 11:13 Tunc sumens Tobias de felle piscis, linivit oculos patris sui. Tobit 11:14 Et sustinuit quasi dimidiam fere horam: et coepit albugo ex oculis eius, quasi membrana ovi, egredi. Tobit 11:15 Quam apprehendens Tobias traxit ab oculis eius, statimque visum recepit. Tobit 11:16 Et glorificabant Deum, ipse videlicet, et uxor eius, et omnes qui sciebant eum. Tobit 11:17 Dicebatque Tobias: Benedico te Domine Deus Israel, quia tu castigasti me, et tu salvasti me: et ecce ego video Tobiam filium meum. Tobit 11:18 Ingressa est etiam post septem dies Sara uxor filii eius, et omnis familia sana, et pecora, et cameli, et pecunia multa uxoris: sed et illa pecunia, quam receperat a Gabelo: Tobit 11:19 et narravit parentibus suis omnia beneficia Dei, quae fecisset circa eum per hominem, qui eum duxerat. Tobit 11:20 Veneruntque Achior et Nabath consobrini Tobiae, gaudentes ad Tobiam, et congratulantes ei de omnibus bonis quae circa illum ostenderat Deus. Tobit 11:21 Et per septem dies epulantes, omnes cum gaudio magno gavisi sunt. Tobit 12:0 Tobit 12:1 Tunc vocavit ad se Tobias filium suum, dixitque ei: Quid possumus dare viro isti sancto, qui venit tecum? Tobit 12:2 Respondens Tobias, dixit patri suo: Pater, quam mercedem dabimus ei? aut quid dignum poterit esse beneficiis eius? Tobit 12:3 Me duxit et reduxit sanum, pecuniam a Gabelo ipse recepit, uxorem ipse me habere fecit, et daemonium ab ea ipse compescuit, gaudium parentibus eius fecit, meipsum a devoratione piscis eripuit, te quoque videre fecit lumen caeli, et bonis omnibus per eum repleti sumus. Quid illi ad haec poterimus dignum dare? Tobit 12:4 Sed peto te pater mi, ut roges eum, si forte dignabitur medietatem de omnibus, quae allata sunt, sibi assumere. Tobit 12:5 Et vocantes eum, pater scilicet, et filius, tulerunt eum in partem: et rogare coeperunt ut dignaretur dimidiam partem omnium, quae attulerant acceptam habere. Tobit 12:6 Tunc dixit eis occulte: Benedicite Deum caeli, et coram omnibus viventibus confitemini ei, quia fecit vobiscum misericordiam suam. Tobit 12:7 Etenim sacramentum regis abscondere bonum est: opera autem Dei revelare et confiteri honorificum est. Tobit 12:8 Bona est oratio cum ieiunio, et eleemosyna magis quam thesauros auri recondere: Tobit 12:9 quoniam eleemosyna a morte liberat, et ipsa est, quae purgat peccata, et facit invenire misericordiam et viam aeternam. Tobit 12:10 Qui autem faciunt peccatum, et iniquitatem, hostes sunt animae suae. Tobit 12:11 Manifesto ergo vobis veritatem, et non abscondam a vobis occultum sermonem. Tobit 12:12 Quando orabas cum lacrymis, et sepeliebas mortuos, et derelinquebas prandium tuum, et mortuos abscondebas per diem in domo tua, et nocte sepeliebas eos, ego obtuli orationem tuam Domino. Tobit 12:13 Et quia acceptus eras Deo, necesse fuit ut tentatio probaret te. Tobit 12:14 Et nunc misit me Dominus ut curarem te, et Saram uxorem filii tui a daemonio liberarem. Tobit 12:15 Ego enim sum Raphael Angelus, unus ex septem qui adstamus ante Dominum. Tobit 12:16 Cumque haec audissent, turbati sunt, et trementes ceciderunt super terram in faciem suam. Tobit 12:17 Dixitque eis Angelus: Pax vobis, nolite timere. Tobit 12:18 Etenim cum essem vobiscum, per voluntatem Dei eram: ipsum benedicite, et cantate illi. Tobit 12:19 Videbar quidem vobiscum manducare, et bibere: sed ego cibo invisibili, et potu, qui ab hominibus videri non potest, utor. Tobit 12:20 Tempus est ergo ut revertar ad eum, qui me misit: vos autem benedicite Deum, et narrate omnia mirabilia eius. Tobit 12:21 Et cum haec dixisset, ab aspectu eorum ablatus est, et ultra eum videre non potuerunt. Tobit 12:22 Tunc prostrati per horas tres in faciem, benedixerunt Deum: et exurgentes narraverunt omnia mirabilia eius. Tobit 13:0 Tobit 13:1 Aperiens autem Tobias senior os suum, benedixit Dominum, et dixit: Magnus es Domine in aeternum, et in omnia saecula regnum tuum: Tobit 13:2 quoniam tu flagellas, et salvas: deducis ad inferos, et reducis: et non est qui effugiat manum tuam. Tobit 13:3 Confitemini Domino filii Israel, et in conspectu gentium laudate eum: Tobit 13:4 quoniam ideo dispersit vos inter gentes, quae ignorant eum, ut vos enarretis mirabilia eius, et faciatis scire eos, quia non est alius Deus omnipotens praeter eum. Tobit 13:5 Ipse castigavit nos propter iniquitates nostras: et ipse salvabit nos propter misericordiam suam. Tobit 13:6 Aspicite ergo quae fecit nobiscum, et cum timore et tremore confitemini illi: regemque saeculorum exaltate in operibus vestris. Tobit 13:7 Ego autem in terra captivitatis meae confitebor illi: quoniam ostendit maiestatem suam in gentem peccatricem. Tobit 13:8 Convertimini itaque peccatores, et facite iustitiam coram Deo, credentes quod faciat vobiscum misericordiam suam. Tobit 13:9 Ego autem, et anima mea in eo laetabimur. Tobit 13:10 Benedicite Dominum omnes electi eius: agite dies laetitiae, et confitemini illi. Tobit 13:11 Ierusalem civitas Dei, castigavit te Dominus in operibus manuum tuarum. Tobit 13:12 Confitere Domino in bonis tuis, et benedic Deum saeculorum ut reaedificet in te tabernaculum suum, et revocet ad te omnes captivos, et gaudeas in omnia saecula saeculorum. Tobit 13:13 Luce splendida fulgebis: et omnes fines terrae adorabunt te. Tobit 13:14 Nationes ex longinquo ad te venient: et munera deferentes, adorabunt in te Dominum, et terram tuam in sanctificationem habebunt. Tobit 13:15 Nomen enim magnum invocabunt in te. Tobit 13:16 Maledicti erunt qui contempserint te: et condemnati erunt omnes qui blasphemaverint te: benedictique erunt qui aedificaverint te. Tobit 13:17 Tu autem laetaberis in filiis tuis, quoniam omnes benedicentur, et congregabuntur ad Dominum. Tobit 13:18 Beati omnes qui diligunt te, et qui gaudent super pace tua. Tobit 13:19 Anima mea benedic Dominum, quoniam liberavit Ierusalem civitatem suam a cunctis tribulationibus eius, Dominus Deus noster. Tobit 13:20 Beatus ero si fuerint reliquiae seminis mei ad videndam claritatem Ierusalem. Tobit 13:21 Portae Ierusalem ex sapphiro et smaragdo aedificabuntur: et ex lapide pretioso omnis circuitus murorum eius. Tobit 13:22 Ex lapide candido et mundo omnes plateae eius sternentur: et per vicos eius alleluia cantabitur. Tobit 13:23 Benedictus Dominus, qui exaltavit eam, et sit regnum eius in saecula saeculorum super eam. Amen. Tobit 14:0 Tobit 14:1 Et consummati sunt sermones Tobiae. Et postquam illuminatus est Tobias, vixit annis quadragintaduobus, et vidit filios nepotum suorum. Tobit 14:2 Completis itaque annis centum duobus, sepultus est honorifice in Ninive. Tobit 14:3 Quinquaginta namque et sex annorum lumen oculorum amisit, sexagenarius vero recepit. Tobit 14:4 Reliquum vero vitae suae in gaudio fuit, et cum bono profectu timoris Dei perrexit in pace. Tobit 14:5 In hora autem mortis suae vocavit ad se Tobiam filium suum, et septem iuvenes filios eius nepotes suos, dixitque eis: Tobit 14:6 Prope erit interitus Ninive: non enim excidit verbum Domini: et fratres nostri, qui dispersi sunt a terra Israel, revertentur ad eam. Tobit 14:7 Omnis autem deserta terra eius replebitur, et domus Dei, quae in ea incensa est, iterum reaedificabitur: ibique revertentur omnes timentes Deum, Tobit 14:8 et relinquent gentes idola sua, et venient in Ierusalem, et inhabitabunt in ea, Tobit 14:9 et gaudebunt in ea omnes reges terrae, adorantes regem Israel. Tobit 14:10 Audite ergo filii mei patrem vestrum: Servite Domino in veritate, et inquirite ut faciatis quae placita sunt illi: Tobit 14:11 et filiis vestris mandate ut faciant iustitias et eleemosynas, ut sint memores Dei, et benedicant eum in omni tempore in veritate, et in tota virtute sua. Tobit 14:12 Nunc ergo filii audite me, et nolite manere hic: sed quacumque die sepelieritis matrem vestram circa me in uno sepulchro, ex eo dirigite gressus vestros ut exeatis hinc: Tobit 14:13 video enim quia iniquitas eius finem dabit ei. Tobit 14:14 Factum est autem post obitum matris suae, Tobias abscessit ex Ninive cum uxore sua, et filiis, et filiorum filiis, et reversus est ad soceros suos. Tobit 14:15 invenitque eos incolumes in senectute bona: et curam eorum gessit, et ipse clausit oculos eorum: et omnem hereditatem domus Raguelis ipse percepit: viditque quintam generationem, filios filiorum suorum. Tobit 14:16 Et completis annis nonagintanovem in timore Domini, cum gaudio sepelierunt eum. Tobit 14:17 Omnis autem cognatio eius, et omnis generatio eius in bona vita, et in sancta conversatione permansit, ita ut accepti essent tam Deo, quam hominibus, et cunctis habitantibus in terra.
Judith 0:0
Judith 1:0 Judith 1:1 Arphaxad itaque, rex Medorum, subiugaverat multas gentes imperio suo, et ipse aedificavit civitatem potentissimam, quam appellavit Ecbatanis, Judith 1:2 ex lapidibus quadratis et sectis: fecit muros eius in altitudinem cubitorum septuaginta, et in latitudinem cubitorum triginta, turres vero eius posuit in altitudinem cubitorum centum. Judith 1:3 Per quadrum vero earum latus utrumque vicenorum pedum spatio tendebatur, posuitque portas eius in altitudinem turrium: Judith 1:4 et gloriabatur quasi potens in potentia exercitus sui, et in gloria quadrigarum suarum. Judith 1:5 Anno igitur duodecimo regni sui: Nabuchodonosor rex Assyriorum, qui regnabat in Ninive civitate magna, pugnavit contra Arphaxad, et obtinuit eum Judith 1:6 in campo magno, qui appellatur Ragau, circa Euphraten, et Tigrin, et Iadason, in campo Erioch regis Elicorum. Judith 1:7 Tunc exaltatum est regnum Nabuchodonosor, et cor eius elevatum est: et misit ad omnes, qui habitabant in Cilicia, et Damasco, et Libano, Judith 1:8 et ad gentes quae sunt in Carmelo, et Cedar, et inhabitantes Galilaeam in campo magno Esdrelon, Judith 1:9 et ad omnes qui erant in Samaria, et trans flumen Iordanem usque ad Ierusalem, et omnem terram Iesse quousque perveniatur ad terminos Aethiopiae. Judith 1:10 Ad hos omnes misit nuncios Nabuchodonosor rex Assyriorum: Judith 1:11 qui omnes uno animo contradixerunt, et remiserunt eos vacuos, et sine honore abiecerunt. Judith 1:12 Tunc indignatus Nabuchodonosor rex adversus omnem terram illam, iuravit per thronum et regnum suum quod defenderet se de omnibus regionibus his. Judith 2:0 Judith 2:1 Anno tertiodecimo Nabuchodonosor regis, vigesima et secunda die mensis primi, factum est verbum in domo Nabuchodonosor regis Assyriorum ut defenderet se. Judith 2:2 Vocavitque omnes maiores natu, omnesque duces, et bellatores suos, et habuit cum eis mysterium consilii sui: Judith 2:3 dixitque cogitationem suam in eo esse, ut omnem terram suo subiugaret imperio. Judith 2:4 Quod dictum cum placuisset omnibus, vocavit Nabuchodonosor rex Holofernem principem militiae suae, Judith 2:5 et dixit ei: Egredere adversus omne regnum Occidentis, et contra eos praecipue, qui contempserunt imperium eum. Judith 2:6 Non parcet oculus tuus ulli regno, omnemque urbem munitam subiugabis mihi. Judith 2:7 Tunc Holofernes vocavit duces, et magistratus virtutis Assyriorum: et dinumeravit viros in expeditionem, sicut praecepit ei rex, centum viginti millia peditum pugnatorum, et equitum sagittariorum duodecim millia. Judith 2:8 Omnemque expeditionem suam fecit praeire in multitudine innumerabilium camelorum, cum his quae exercitibus sufficerent copiose, boum quoque armenta, gregesque ovium, quorum non erat numerus. Judith 2:9 Frumentum ex omni Syria in transitu suo parari constituit. Judith 2:10 Aurum vero, et argentum de domo regis assumpsit multum nimis. Judith 2:11 Et profectus est ipse, et omnis exercitus cum quadrigis, et equitibus, et sagittariis, qui cooperuerunt faciem terrae, sicut locustae. Judith 2:12 Cumque pertransisset fines Assyriorum, venit ad magnos montes Ange, qui sunt a sinistro Ciliciae, ascenditque omnia castella eorum, et obtinuit omnem munitionem. Judith 2:13 Effregit autem civitatem opinatissimam Melothi, praedavitque omnes filios Tharsis, et filios Ismael, qui erant contra faciem deserti, et ad austrum terrae Cellon. Judith 2:14 Et transivit Euphraten, et venit in Mesopotamiam: et fregit omnes civitates excelsas, quae erant ibi, a torrente Mambre usquequo perveniatur ad mare: Judith 2:15 et occupavit terminos eius, a Cilicia usque ad fines Iapheth, qui sunt ad austrum. Judith 2:16 Abduxitque omnes filios Madian, et praedavit omnem locupletationem eorum, omnesque resistentes sibi occidit in ore gladii. Judith 2:17 Et post haec descendit in campos Damasci in diebus messis, et succendit omnia sata, omnesque arbores, et vineas fecit incidi: Judith 2:18 et cecidit timor illius super omnes inhabitantes terram. Judith 3:0 Judith 3:1 Tunc miserunt legatos suos universarum urbium, ac provinciarum reges ac principes, Syriae scilicet Mesopotamiae, et Syriae Sobal, et Libyae, atque Ciliciae, qui venientes ad Holofernem, dixerunt: Judith 3:2 Desinat indignatio tua circa nos: Melius est enim ut viventes serviamus Nabuchodonosor regi magno, et subditi simus tibi, quam morientes cum interitu nostro ipsi servitutis nostrae damna patiamur. Judith 3:3 Omnis civitas nostra, omnisque possessio, omnes montes, et colles, et campi, et armenta boum, gregesque ovium, et caprarum, equorumque et camelorum, et universae facultates nostrae, atque familiae in conspectu tuo sunt: Judith 3:4 sint omnia nostra sub lege tua. Judith 3:5 Nos, et filii nostri, servi tui sumus. Judith 3:6 Veni nobis pacificus dominus, et utere servitio nostro, sicut placuerit tibi. Judith 3:7 Tunc descendit de montibus cum equitibus in virtute magna, et obtinuit omnem civitatem, et omnem inhabitantem terram. Judith 3:8 De universis autem urbibus assumpsit sibi auxiliarios viros fortes, et electos ad bellum. Judith 3:9 Tantusque metus provinciis illis incubuit, ut universarum urbium habitatores principes, et honorati simul cum populis exirent obviam venienti, Judith 3:10 excipientes eum cum coronis, et lampadibus, ducentes choros in tympanis, et tibiis. Judith 3:11 Nec ista tamen facientes, ferocitatem eius pectoris mitigare potuerunt: Judith 3:12 nam et civitates eorum destruxit, et lucos eorum excidit. Judith 3:13 praeceperat enim illi Nabuchodonosor rex, ut omnes deos terrae exterminaret, videlicet ut ipse solus diceretur Deus ab his nationibus, quae potuissent Holofernis potentia subiugari. Judith 3:14 Pertransiens autem Syriam Sobal, et omnem Apameam, omnemque Mesopotamiam, venit ad Idumaeos in terram Gabaa, Judith 3:15 accepitque civitates eorum, et sedit ibi per triginta dies, in quibus diebus adunari praecepit universum exercitum virtutis suae. Judith 4:0 Judith 4:1 Tunc audientes haec filii Israel, qui habitabant in Terra Iuda, timuerunt valde a facie eius. Judith 4:2 Tremor, et horror invasit sensus eorum, ne hoc faceret Ierusalem et templo Domini, quod fecerat ceteris civitatibus et templis earum. Judith 4:3 Et miserunt in omnem Samariam per circuitum usque Iericho, et praeoccupaverunt omnes vertices montium: Judith 4:4 et muris circumdederunt vicos suos, et congregaverunt frumenta in praeparationem pugnae. Judith 4:5 Sacerdos etiam Eliachim scripsit ad universos qui erant contra Esdrelon, quae est contra faciem campi magni iuxta Dothain, et universos, per quos viae transitus esse poterat, Judith 4:6 ut obtinerent ascensus montium, per quos via esse poterat ad Ierusalem, et illic custodirent ubi angustum iter esse poterat inter montes. Judith 4:7 Et fecerunt filii Israel secundum quod constituerat eis sacerdos Domini Eliachim. Judith 4:8 Et clamavit omnis populus ad Dominum instantia magna, et humiliaverunt animas suas in ieiuniis, et orationibus, ipsi et mulieres eorum. Judith 4:9 Et induerunt se Sacerdotes ciliciis, et infantes prostraverunt contra faciem templi Domini, et altare Domini operuerunt cilicio: Judith 4:10 et clamaverunt ad Dominum Deum Israel unanimiter ne darentur in praedam infantes eorum, et uxores eorum in divisionem, et civitates eorum in exterminium, et sancta eorum in pollutionem, et fierent opprobrium Gentibus. Judith 4:11 Tunc Eliachim, sacerdos Domini magnus, circuivit omnem Israel, allocutusque est eos, Judith 4:12 dicens: Scitote quoniam exaudiet Dominus preces vestras, si manentes permanseritis in ieiuniis, et orationibus in conspectu Domini. Judith 4:13 Memores estote Moysi servi Domini, qui Amalec confidentem in virtute sua, et in potentia sua, et in exercitu suo, et in clypeis suis, et in curribus suis, et in equitibus suis, non ferro pugnando, sed precibus sanctis orando deiecit: Judith 4:14 sic erunt universi hostes Israel: si perseveraveritis in hoc opere, quod coepistis. Judith 4:15 Ad hanc igitur exhortationem eius deprecantes Dominum, permanebant in conspectu Domini, Judith 4:16 ita ut etiam hi, qui offerebant Domino holocausta, praecincti ciliciis offerrent sacrificia Domino, et erat cinis super capita eorum. Judith 4:17 Et ex toto corde suo omnes orabant Deum, ut visitaret populum suum Israel. Judith 5:0 Judith 5:1 Nunciatumque est Holoferni principi militiae Assyriorum, quod filii Israel praepararent se ad resistendum, ac montium itinera conclusissent, Judith 5:2 et furore nimio exarsit in iracundia magna, vocavitque omnes principes Moab et duces Ammon, Judith 5:3 et dixit eis: Dicite mihi quis sit populus iste, qui montana obsidet: aut quae, et quales, et quantae sint civitates eorum: quae etiam sit virtus eorum, aut quae sit multitudo eorum: vel quis rex militiae illorum: Judith 5:4 et quare prae omnibus, qui habitant in Oriente, isti contempserunt nos, et non exierunt obviam nobis ut susciperent nos cum pace? Judith 5:5 Tunc Achior dux omnium filiorum Ammon respondens, ait: Si digneris audire domine mi, dicam veritatem in conspectu tuo de populo isto, qui in montanis habitat, et non egredietur verbum falsum ex ore meo. Judith 5:6 Populus iste ex progenie Chaldaeorum est. Judith 5:7 hic primum in Mesopotamia habitavit, quoniam noluerunt sequi deos patrum suorum, qui erant in Terra Chaldaeorum. Judith 5:8 Deserentes itaque ceremonias patrum suorum, quae in multitudine deorum erant, Judith 5:9 unum Deum caeli coluerunt, qui et praecepit eis ut exirent inde, et habitarent in Charan. Cumque operuisset omnem terram fames, descenderunt in Aegyptum, illicque per quadringentos annos sic multiplicati sunt, ut dinumerari eorum non posset exercitus. Judith 5:10 Cumque gravaret eos rex Aegypti, atque in aedificationibus urbium suarum in luto et latere subiugasset eos, clamaverunt ad Dominum suum, et percussit totam Terram Aegypti plagis variis. Judith 5:11 Cumque eiecissent eos Aegyptii a se, et cessasset plaga ab eis, et iterum eos vellent capere, et ad suum servitium revocare, Judith 5:12 fugientibus his Deus caeli mare aperuit, ita ut hinc inde aquae quasi murus solidarentur, et isti pede sicco fundum maris perambulando transirent. Judith 5:13 In quo loco dum innumerabilis exercitus Aegyptiorum eos persequeretur, ita aquis coopertus est, ut non remaneret vel unus, qui factum posteris nunciaret. Judith 5:14 Egressi vero mare rubrum, deserta Sina montis occupaverunt, in quibus numquam homo habitare potuit, vel filius hominis requievit. Judith 5:15 Illic fontes amari obdulcati sunt eis ad bibendum, et per annos quadraginta annonam de caelo consecuti sunt. Judith 5:16 Ubicumque ingressi sunt sine arcu et sagitta, et absque scuto et gladio, Deus eorum pugnavit pro eis, et vicit. Judith 5:17 Et non fuit qui insultaret populo isti, nisi quando recessit a cultu Domini Dei sui. Judith 5:18 Quotiescumque autem praeter ipsum Deum suum, alterum coluerunt, dati sunt in praedam, et in gladium, et in opprobrium. Judith 5:19 Quotiescumque autem poenituerunt se recessisse a cultura Dei sui, dedit eis Deus caeli virtutem resistendi. Judith 5:20 Denique Chananaeum regem, et Iebusaeum, et Pherezaeum, et Hethaeum, et Hevaeum, et Amorrhaeum, et omnes potentes in Hesebon prostraverunt, et terras eorum, et civitates eorum ipsi possederunt: Judith 5:21 et usque dum non peccarent in conspectu Dei sui, erant cum illis bona: Deus enim illorum odit iniquitatem. Judith 5:22 Nam et ante hos annos cum recessissent a via, quam dederat illis Deus, ut ambularent in ea, exterminati sunt praeliis a multis nationibus, et plurimi eorum captivi abducti sunt in terram non suam. Judith 5:23 Nuper autem reversi ad Dominum Deum suum, ex dispersione qua dispersi fuerant, adunati sunt, et ascenderunt montana haec omnia, et iterum possident Ierusalem, ubi sunt sancta eorum. Judith 5:24 Nunc ergo mi domine, perquire si est aliqua iniquitas eorum in conspectu Dei eorum: ascendamus ad illos, quoniam tradens tradet illos Deus eorum tibi, et subiugati erunt sub iugo potentiae tuae. Judith 5:25 Si vero non est offensio populi huius coram Deo suo, non poterimus resistere illis: quoniam Deus eorum defendet illos: et erimus in opprobrium universae terrae. Judith 5:26 Et factum est, cum cessasset loqui Achior verba haec, irati sunt omnes magnates Holofernis, et cogitabant interficere eum, dicentes ad alterutrum: Judith 5:27 Quis est iste, qui filios Israel posse dicat resistere regi Nabuchodonosor, et exercitibus eius, homines inermes, et sine virtute, et sine peritia artis pugnae? Judith 5:28 Ut ergo agnoscat Achior quoniam fallit nos, ascendamus in montana: et cum capti fuerint potentes eorum, tunc cum eisdem gladio transverberabitur: Judith 5:29 ut sciat omnis gens quoniam Nabuchodonosor deus terrae est, et praeter ipsum alius non est. Judith 6:0 Judith 6:1 Factum est autem cum cessassent loqui, indignatus Holofernes vehementer, dixit ad Achior: Judith 6:2 Quoniam prophetasti nobis dicens, quod gens Israel defendatur a Deo suo, ut ostendam tibi quoniam non est Deus, nisi Nabuchodonosor: Judith 6:3 cum percusserimus eos omnes, sicut hominem unum, tunc et ipse cum illis Assyriorum gladio interibis, et omnis Israel tecum perditione disperiet: Judith 6:4 et probabis quoniam Nabuchodonosor dominus sit universae terrae: tuncque gladius militiae meae transiet per latera tua, et confixus cades inter vulneratos Israel, et non respirabis ultra, donec extermineris cum illis. Judith 6:5 Porro autem si prophetiam tuam veram existimas, non concidat vultus tuus, et pallor, qui faciem tuam obtinet, abscedat a te, si verba mea haec putas impleri non posse. Judith 6:6 Ut autem noveris quia simul cum illis haec experieris, ecce ex hac hora illorum populo sociaberis, ut, dum dignas mei gladii poenas exceperint, ipse simul ultioni subiaceas. Judith 6:7 Tunc Holofernes praecepit servis suis ut comprehenderent Achior, et perducerent eum in Bethuliam, et traderent eum in manus filiorum Israel. Judith 6:8 Et accipientes eum servi Holofernis, profecti sunt per campestria: sed cum appropinquassent ad montana, exierunt contra eos fundibularii. Judith 6:9 Illi autem divertentes a latere montis, ligaverunt Achior ad arborem manibus et pedibus, et sic vinctum restibus dimiserunt eum, et reversi sunt ad dominum suum. Judith 6:10 Porro filii Israel descendentes de Bethulia, venerunt ad eum: Quem solventes, duxerunt ad Bethuliam, atque in medium populi illum statuentes, percunctati sunt quid rerum esset quod illum vinctum Assyrii reliquissent. Judith 6:11 In diebus illis erant illic principes, Ozias filius Micha de tribu Simeon, et Charmi, qui et Gothoniel. Judith 6:12 In medio itaque seniorum, et in conspectu omnium, Achior dixit omnia quae locutus ipse fuerat ab Holoferne interrogatus: et qualiter populus Holofernis voluisset propter hoc verbum interficere eum, Judith 6:13 et quemadmodum ipse Holofernes iratus iusserit eum Israelitis hac de causa tradi: ut, dum vicerit filios Israel, tunc et ipsum Achior diversis iubeat interire suppliciis, propter hoc quod dixisset: Deus caeli defensor eorum est. Judith 6:14 Cumque Achior universa haec exposuisset, omnis populus cecidit in faciem, adorantes Dominum, et communi lamentatione et fletu unanimes preces suas Domino effuderunt, Judith 6:15 dicentes: Domine Deus caeli et terrae, intuere superbiam eorum, et respice ad nostram humilitatem, et faciem sanctorum tuorum attende, et ostende quoniam non derelinquis praesumentes de te: et praesumentes de se, et de sua virtute gloriantes, humilias. Judith 6:16 Finito itaque fletu, et per totam diem oratione populorum completa, consolati sunt Achior, Judith 6:17 dicentes: Deus patrum nostrorum, cuius tu virtutem praedicasti, ipse tibi hanc dabit vicissitudinem, ut eorum magis tu interitum videas. Judith 6:18 Cum vero Dominus Deus noster dederit hanc libertatem servis suis, sit et tecum Deus in medio nostri: ut sicut placuerit tibi, ita cum tuis omnibus converseris nobiscum. Judith 6:19 Tunc Ozias, finito consilio, suscepit eum in domum suam, et fecit ei coenam magnam. Judith 6:20 Et vocatis omnibus presbyteris, simul expleto ieiunio refecerunt. Judith 6:21 Postea vero convocatus est omnis populus, et per totam noctem intra ecclesiam oraverunt petentes auxilium a Deo Israel. Judith 7:0 Judith 7:1 Holofernes autem altera die praecepit exercitibus suis ut ascenderent contra Bethuliam. Judith 7:2 Erant autem pedites bellatorum centum viginti millia, et equites viginti duo millia, praeter praeparationes virorum illorum, quos occupaverat captivitas, et abducti fuerant de provinciis et urbibus universae iuventutis. Judith 7:3 Omnes paraverunt se pariter ad pugnam contra filios Israel, et venerunt per crepidinem montis usque ad apicem, qui respicit super Dothain, a loco qui dicitur Belma usque ad Chelmon, qui est contra Esdrelon. Judith 7:4 Filii autem Israel, ut viderunt multitudinem illorum, prostraverunt se super terram, mittentes cinerem super capita sua, unanimes orantes ut Deus Israel misericordiam suam ostenderet super populum suum. Judith 7:5 Et assumentes arma sua bellica, sederunt per loca, quae ad angusti itineris tramitem dirigunt inter montosa, et erant custodientes ea tota die et nocte. Judith 7:6 Porro Holofernes, dum circuit per gyrum, reperit quod fons, qui influebat, aquaeductum illorum a parte australi extra civitatem dirigeret: et incidi praecepit aquaeductum illorum. Judith 7:7 Erant tamen non longe a muris fontes, ex quibus furtim videbantur haurire aquam ad refocillandum potius quam ad potandum. Judith 7:8 Sed filii Ammon, et Moab accesserunt ad Holofernem, dicentes: Filii Israel non in lancea, nec in sagitta confidunt, sed montes defendunt illos, et muniunt illos colles in praecipitio constituti. Judith 7:9 Ut ergo sine congressione pugnae possis superare eos, pone custodes fontium, ut non hauriant aquam ex eis, et sine gladio interficies eos, vel certe fatigati tradent civitatem suam, quam putant in montibus positam superari non posse. Judith 7:10 Et placuerunt verba haec coram Holoferne, et coram satellitibus eius, et constituit per gyrum centenarios per singulos fontes. Judith 7:11 Cumque ista custodia per dies viginti fuisset expleta, defecerunt cisternae, et collectiones aquarum omnibus habitantibus Bethuliam, ita ut non esset intra civitatem unde satiarentur vel una die, quoniam ad mensuram dabatur populis aqua quotidie. Judith 7:12 Tunc ad Oziam congregati omnes viri, feminaeque, iuvenes, et parvuli, omnes simul una voce Judith 7:13 dixerunt: Iudicet Deus inter nos et te, quoniam fecisti in nos mala, nolens loqui pacifice cum Assyriis, et propter hoc vendidit nos Deus in manibus eorum. Judith 7:14 Et ideo non est qui adiuvet, cum prosternamur ante oculos eorum in siti, et perditione magna. Judith 7:15 Et nunc congregate universos, qui in civitate sunt, ut sponte tradamus nos omnes populo Holofernis. Judith 7:16 Melius est enim ut captivi benedicamus Dominum, viventes, quam moriamur, et simus opprobrium omni carni, cum viderimus uxores nostras, et infantes nostros mori ante oculos nostros. Judith 7:17 Contestamur hodie caelum et terram, et Deum patrum nostrorum, qui ulciscitur nos secundum peccata nostra, ut iam tradatis civitatem in manu militiae Holofernis, et sit finis noster brevis in ore gladii, qui longior efficitur in ariditate sitis. Judith 7:18 Et cum haec dixissent, factus est fletus et ululatus magnus in ecclesia ab omnibus, et per multas horas una voce clamaverunt ad Deum, dicentes: Judith 7:19 Peccavimus cum patribus nostris, iniuste egimus, iniquitatem fecimus. Judith 7:20 Tu, quia pius es, miserere nostri, aut in tuo flagello vindica iniquitates nostras, et noli tradere confitentes te populo, qui ignorat te, Judith 7:21 ut non dicant inter Gentes: Ubi est Deus eorum? Judith 7:22 Et cum fatigati ex his clamoribus, et his fletibus lassati siluissent, Judith 7:23 exurgens Ozias infusus lacrymis, dixit: Aequo animo estote fratres, et hos quinque dies expectemus a Domino misericordiam. Judith 7:24 Forsitan enim indignationem suam abscindet, et dabit gloriam nomini suo. Judith 7:25 Si autem transactis quinque diebus non venerit adiutorium, faciemus haec verba, quae locuti estis. Judith 8:0 Judith 8:1 Et factum est, cum audisset haec verba Iudith vidua, quae erat filia Merari, filii Idox, filii Ioseph, filii Oziae, filii Elai, filii Iamnor, filii Gedeon, filii Raphaim, filii Achitob, filii Melchiae, filii Enan, filii Nathaniae, filii Salathiel, filii Simeon, filii Ruben: Judith 8:2 et vir eius fuit Manasses, qui mortuus est in diebus messis hordeaceae: Judith 8:3 instabat enim super alligantes manipulos in campo, et venit aestus super caput eius, et mortuus est in Bethulia civitate sua, et sepultus est illic cum patribus suis. Judith 8:4 Erat autem Iudith relicta eius vidua iam annis tribus, et mensibus sex. Judith 8:5 Et in superioribus domus suae fecit sibi secretum cubiculum, in quo cum puellis suis clausa morabatur, Judith 8:6 et habens super lumbos suos cilicium, ieiunabat omnibus diebus vitae suae, praeter sabbata, et neomenias, et festa domus Israel. Judith 8:7 Erat autem eleganti aspectu nimis, cui vir suus reliquerat divitias multas, et familiam copiosam, ac possessiones armentis boum, et gregibus ovium plenas. Judith 8:8 Et erat haec in omnibus famosissima, quoniam timebat Dominum valde, nec erat qui loqueretur de illa verbum malum. Judith 8:9 Haec itaque cum audisset quoniam Ozias promisisset quod transacto quinto die traderet civitatem, misit ad presbyteros Chabri, et Charmi. Judith 8:10 Qui venerunt ad illam, et dixit illis: Quod est hoc verbum, in quo consensit Ozias, ut tradat civitatem Assyriis si intra quinque dies non venerit vobis adiutorium? Judith 8:11 Et qui estis vos, qui tentatis Dominum? Judith 8:12 Non est iste sermo, qui misericordiam provocet, sed potius qui iram excitet, et furorem accendat. Judith 8:13 Posuistis vos tempus miserationis Domini, et in arbitrium vestrum, diem constituistis ei. Judith 8:14 Sed quia patiens Dominus est, in hoc ipso poeniteamus, et indulgentiam eius fusis lacrymis postulemus: Judith 8:15 non enim quasi homo, sic Deus comminabitur, neque sicut filius hominis ad iracundiam inflammabitur. Judith 8:16 Et ideo humiliemus illi animas nostras, et in spiritu constituti humiliato, servientes illi, Judith 8:17 dicamus flentes Domino, ut secundum voluntatem suam sic faciat nobiscum misericordiam suam: ut sicut conturbatum est cor nostrum in superbia eorum, ita etiam de nostra humilitate gloriemur: Judith 8:18 quoniam non sumus secuti peccata patrum nostrorum, qui dereliquerunt Deum suum, et adoraverunt deos alienos, Judith 8:19 pro quo scelere dati sunt in gladium, et in rapinam, et in confusionem inimicis suis: nos autem alterum Deum nescimus praeter ipsum. Judith 8:20 Expectemus humiles consolationem eius, et exquiret sanguinem nostrum de afflictionibus inimicorum nostrorum, et humiliabit omnes Gentes, quaecumque insurgunt contra nos, et faciet illas sine honore Dominus Deus noster. Judith 8:21 Et nunc fratres, quoniam vos estis presbyteri in populo Dei, et ex vobis pendet anima illorum, ad eloquium vestrum corda eorum erigite, ut memores sint, quia tentati sunt patres nostri ut probarentur, si vere colerent Deum suum. Judith 8:22 Memores esse debent, quomodo pater noster Abraham tentatus est, et per multas tribulationes probatus, Dei amicus effectus est. Judith 8:23 Sic Isaac, sic Iacob, sic Moyses, et omnes qui placuerunt Deo, per multas tribulationes transierunt fideles. Judith 8:24 Illi autem, qui tentationes non susceperunt cum timore Domini, et impatientiam suam et improperium murmurationis suae contra Dominum protulerunt, Judith 8:25 exterminati sunt ab exterminatore, et a serpentibus perierunt. Judith 8:26 Et nos ergo non ulciscamur nos pro his, quae patimur, Judith 8:27 sed reputantes peccatis nostris haec ipsa supplicia minora esse flagella Domini, quibus quasi servi corripimur ad emendationem, et non ad perditionem nostram evenisse credamus. Judith 8:28 Et dixerunt illi Ozias, et presbyteri: Omnia, quae locuta es, vera sunt, et non est in sermonibus tuis ulla reprehensio. Judith 8:29 Nunc ergo ora pro nobis, quoniam mulier sancta es, et timens Deum. Judith 8:30 Et dixit illis Iudith: Sicut quod potui loqui, Dei esse cognoscitis: Judith 8:31 ita quod facere disposui, probate si ex Deo est, et orate ut firmum faciat Deus consilium meum. Judith 8:32 Stabitis vos ad portam nocte ista, et ego exeam cum abra mea: et orate, ut sicut dixistis, in diebus quinque respiciat Dominus populum suum Israel. Judith 8:33 Vos autem nolo ut scrutemini actum meum, et usque dum renunciem vobis, nihil aliud fiat, nisi oratio pro me ad Dominum Deum nostrum. Judith 8:34 Et dixit ad eam Ozias princeps Iuda: Vade in pace, et Dominus sit tecum in ultionem inimicorum nostrorum. Et revertentes abierunt. Judith 9:0 Judith 9:1 Quibus ascendentibus, Iudith ingressa est oratorium suum: et induens se cilicio, posuit cinerem super caput suum: et prosternens se Domino, clamabat ad Dominum, dicens: Judith 9:2 Domine Deus patris mei Simeon, qui dedisti illi gladium in defensionem alienigenarum, qui violatores extiterunt in coinquinatione sua, et denudaverunt femur virginis in confusionem: Judith 9:3 et dedisti mulieres illorum in praedam, et filias illorum in captivitatem: et omnem praedam in divisionem servis tuis, qui zelaverunt zelum tuum: subveni quaeso te Domine Deus meus mihi viduae. Judith 9:4 Tu enim fecisti priora, et illa post illa cogitasti: et hoc factum est quod ipse voluisti. Judith 9:5 Omnes enim viae tuae paratae sunt, et tua iudicia in tua providentia posuisti. Judith 9:6 Respice castra Assyriorum nunc, sicut tunc castra Aegyptiorum videre dignatus es, quando post servos tuos armati currebant, confidentes in quadrigis, et in equitatu suo, et in multitudine bellatorum. Judith 9:7 Sed aspexisti super castra eorum, et tenebrae fatigaverunt eos. Judith 9:8 Tenuit pedes eorum abyssus, et aquae operuerunt eos. Judith 9:9 Sic fiant et isti, Domine, qui confidunt in multitudine sua, et in curribus suis, et in contis, et in scutis, et in sagittis suis, et in lanceis gloriantur, Judith 9:10 et nesciunt quia tu ipse es Deus noster, qui conteris bella ab initio, et Dominus nomen est tibi. Judith 9:11 Erige brachium tuum sicut ab initio, et allide virtutem illorum in virtute tua: cadat virtus eorum in iracundia tua, qui promittunt se violare sancta tua, et polluere tabernaculum nominis tui, et deiicere gladio suo cornu altaris tui. Judith 9:12 Fac Domine, ut gladio proprio eius superbia amputetur: Judith 9:13 capiatur laqueo oculorum suorum in me, et percuties eum ex labiis charitatis meae. Judith 9:14 Da mihi in animo constantiam, ut contemnam illum: et virtutem, ut evertam illum. Judith 9:15 Erit enim hoc memoriale nominis tui, cum manus feminae deiecerit eum. Judith 9:16 Non enim in multitudine est virtus tua Domine, neque in equorum viribus voluntas tua est, nec superbi ab initio placuerunt tibi: sed humilium et mansuetorum semper tibi placuit deprecatio. Judith 9:17 Deus caelorum, creator aquarum, et Dominus totius creaturae, exaudi me miseram deprecantem, et de tua misericordia praesumentem. Judith 9:18 Memento Domine testamenti tui, et da verbum in ore meo, et in corde meo consilium corrobora, ut domus tua in sanctificatione tua permaneat: Judith 9:19 et omnes Gentes agnoscant quia tu es Deus, et non est alius praeter te. Judith 10:0 Judith 10:1 Factum est autem, cum cessasset clamare ad Dominum, surrexit de loco, in quo iacuerat prostrata ad Dominum. Judith 10:2 Vocavitque abram suam, et descendens in domum suam, abstulit a se cilicium, et exuit se vestimentis viduitatis suae, Judith 10:3 et lavit corpus suum, et unxit se myro optimo, et discriminavit crinem capitis sui, et imposuit mitram super caput suum, et induit se vestimentis iucunditatis suae, induitque sandalia pedibus suis, assumpsitque dextraliola, et lilia, et inaures, et annulos, et omnibus ornamentis suis ornavit se. Judith 10:4 Cui etiam Dominus contulit splendorem: quoniam omnis ista compositio non ex libidine, sed ex virtute pendebat: et ideo Dominus hanc in illam pulchritudinem ampliavit, ut incomparabili decore omnium oculis appareret. Judith 10:5 Imposuit itaque abrae suae ascoperam vini, et vas olei, et polentam, et palathas, et panes, et caseum, et profecta est. Judith 10:6 Cumque venissent ad portam civitatis, invenerunt expectantem Oziam et presbyteros civitatis. Judith 10:7 Qui cum vidissent eam, stupentes mirati sunt nimis pulchritudinem eius. Judith 10:8 Nihil tamen interrogantes eam, dimiserunt transire, dicentes: Deus patrum nostrorum det tibi gratiam, et omne consilium tui cordis sua virtute corroboret, ut glorietur super te Ierusalem, et sit nomen tuum in numero sanctorum et iustorum. Judith 10:9 Et dixerunt hi qui illic erant, omnes una voce: Fiat, fiat. Judith 10:10 Iudith vero orans Dominum, transivit per portas ipsa et abra eius. Judith 10:11 Factum est autem, cum descenderet montem, circa ortum diei, occurrerunt ei exploratores Assyriorum, et tenuerunt eam, dicentes: Unde venis? aut quo vadis? Judith 10:12 Quae respondit: Filia sum Hebraeorum, ideo ego fugi a facie eorum, quoniam futurum agnovi, quod dentur vobis in depraedationem, pro eo quod contemnentes vos, noluerunt ultro tradere seipsos ut invenirent misericordiam in conspectu vestro. Judith 10:13 Hac de causa cogitavi mecum, dicens: Vadam ad faciem principis Holofernis, ut indicem illi secreta illorum, et ostendam illi quo aditu possit obtinere eos, ita ut non cadat vir unus de exercitu eius. Judith 10:14 Et cum audissent viri illi verba eius, considerabant faciem eius, et erat in oculis eorum stupor, quoniam pulchritudinem eius mirabantur nimis. Judith 10:15 Et dixerunt ad eam: Conservasti animam tuam eo quod tale reperisti consilium, ut descenderes ad dominum nostrum. Judith 10:16 Hoc autem scias, quoniam cum steteris in conspectu eius, bene tibi faciet, et eris gratissima in corde eius. Duxeruntque illam ad tabernaculum Holofernis, annunciantes eam. Judith 10:17 Cumque intrasset ante faciem eius, statim captus est in suis oculis Holofernes. Judith 10:18 Dixeruntque ad eum satellites eius: Quis contemnat populum Hebraeorum, qui tam decoras mulieres habent, ut non pro his merito pugnare contra eos debeamus? Judith 10:19 Videns itaque Iudith Holofernem sedentem in conopeo, quod erat ex purpura, et auro, et smaragdo, et lapidibus pretiosis intextum: Judith 10:20 et cum in faciem eius intendisset, adoravit eum, prosternens se super terram. Et elevaverunt eam servi Holofernis, iubente domino suo. Judith 11:0 Judith 11:1 Tunc Holofernes dixit ei: Aequo animo esto, et noli pavere in corde tuo: quoniam ego numquam nocui viro, qui voluit servire Nabuchodonosor regi. Judith 11:2 Populus autem tuus, si non contempsisset me, non levassem lanceam meam super eum. Judith 11:3 Nunc autem dic mihi, qua ex causa recessisti ab illis, et placuit tibi ut venires ad nos? Judith 11:4 Et dixit illi Iudith: Sume verba ancillae tuae, quoniam si secutus fueris verba ancillae tuae, perfectam rem faciet Dominus tecum. Judith 11:5 Vivit enim Nabuchodonosor rex terrae, et vivit virtus eius, quae est in te ad correptionem omnium animarum errantium: quoniam non solum homines serviunt illi per te, sed et bestiae agri obtemperant illi. Judith 11:6 Nunciatur enim animi tui industria universis gentibus, et indicatum est omni saeculo, quoniam tu solus bonus, et potens es in omni regno eius, et disciplina tua omnibus provinciis praedicatur. Judith 11:7 Nec hoc latet, quod locutus est Achior, nec illud ignoratur, quod ei iusseris evenire. Judith 11:8 Constat enim, Deum nostrum sic peccatis offensum, ut mandaverit per prophetas suos ad populum, quod tradat eum pro peccatis suis. Judith 11:9 Et quoniam sciunt se offendisse Deum suum filii Israel, tremor tuus super ipsos est. Judith 11:10 Insuper etiam fames invasit eos, et ab ariditate aquae iam inter mortuos computantur. Judith 11:11 Denique hoc ordinant, ut interficient pecora sua, et bibant sanguinem eorum: Judith 11:12 et sancta Domini Dei sui quae praecepit Deus non contingi, in frumento, vino, et oleo, haec cogitaverunt impendere, et volunt consumere quae nec manibus deberent contingere: ergo quoniam haec faciunt, certum est quod in perditionem dabuntur. Judith 11:13 Quod ego ancilla tua cognoscens, fugi ab illis, et misit me Dominus haec ipsa nunciare tibi. Judith 11:14 Ego enim ancilla tua Deum colo, etiam nunc apud te: et exiet ancilla tua, et orabo Deum, Judith 11:15 et dicet mihi quando eis reddat peccatum suum, et veniens nunciabo tibi, ita ut ego adducam te per mediam Ierusalem, et habebis omnem populum Israel, sicut oves, quibus non est pastor, et non latrabit vel unus canis contra te: Judith 11:16 quoniam haec mihi dicta sunt per providentiam Dei. Judith 11:17 Et quoniam iratus est illis Deus, haec ipsa missa sum nunciare tibi. Judith 11:18 Placuerunt autem omnia verba haec coram Holoferne, et coram pueris eius, et mirabantur sapientiam eius, et dicebant alter ad alterum: Judith 11:19 Non est talis mulier super terram in aspectu, in pulchritudine, et in sensu verborum. Judith 11:20 Et dixit ad illam Holofernes: Benefecit Deus, qui misit te ante populum, ut des illum tu in manibus nostris: Judith 11:21 et quoniam bona est promissio tua, si fecerit mihi hoc Deus tuus, erit et Deus meus, et tu in domo Nabuchodonosor magna eris, et nomen tuum nominabitur in universa terra. Judith 12:0 Judith 12:1 Tunc iussit eam introire ubi repositi erant thesauri eius, et iussit illic manere eam, et constituit quid daretur illi de convivio suo. Judith 12:2 Cui respondit Iudith, et dixit: Nunc non potero manducare ex his, quae mihi praecipis tribui, ne veniat super me offensio: ex his autem, quae mihi detuli, manducabo. Judith 12:3 Cui Holofernes ait: Si defecerint tibi ista, quae tecum detulisti, quid faciemus tibi? Judith 12:4 Et dixit Iudith: Vivit anima tua domine meus, quoniam non expendet omnia haec ancilla tua, donec faciat Deus in manu mea haec, quae cogitavi. Et induxerunt illam servi eius in tabernaculum, quod praeceperat. Judith 12:5 Et petiit dum introiret, ut daretur ei copia nocte et ante lucem egrediendi foras ad orationem, et deprecandi Dominum. Judith 12:6 Et praecepit cubiculariis suis ut sicut placeret illi, exiret et introiret ad adorandum Deum suum, per triduum: Judith 12:7 et exibat noctibus in vallem Bethuliae, et baptizabat se in fonte aquae. Judith 12:8 Et ut ascendebat, orabat Dominum Deum Israel, ut dirigeret viam eius ad liberationem populi sui. Judith 12:9 Et introiens, munda manebat in tabernaculo usque dum acciperet escam suam in vespere. Judith 12:10 Et factum est, in quarto die Holofernes fecit coenam servis suis, et dixit ad Vagao eunuchum suum: Vade, et suade Hebraeam illam ut sponte consentiat habitare mecum. Judith 12:11 Foedum est enim apud Assyrios, si femina irrideat virum agendo ut immunis ab eo transeat. Judith 12:12 Tunc introivit Vagao ad Iudith, et dixit: Non vereatur bona puella introire ad dominum meum, ut honorificetur ante faciem eius, ut manducet cum eo, et bibat vinum in iucunditate. Judith 12:13 Cui Iudith respondit: Quae ego sum, ut contradicam domino meo? Judith 12:14 Omne quod erit ante oculos eius bonum et optimum faciam. Quidquid autem illi placuerit, hoc mihi erit optimum omnibus diebus vitae meae. Judith 12:15 Et surrexit, et ornavit se vestimento suo, et ingressa stetit ante faciem eius. Judith 12:16 Cor autem Holofernes concussum est: erat enim ardens in concupiscentia eius. Judith 12:17 Et dixit ad eam Holofernes: Bibe nunc, et accumbe in iucunditate, quoniam invenisti gratiam coram me. Judith 12:18 Et dixit Iudith: Bibam domine, quoniam magnificata est anima mea hodie prae omnibus diebus meis. Judith 12:19 Et accepit, et manducavit, et bibit coram ipso ea, quae paraverat illi ancilla eius. Judith 12:20 Et iucundus factus est Holofernes ad eam, bibitque vinum multum nimis, quantum numquam biberat in vita sua. Judith 13:0 Judith 13:1 Ut autem sero factum est, festinaverunt servi illius ad hospitia sua, et conclusit Vagao hostia cubiculi, et abiit. Judith 13:2 erant autem omnes fatigati a vino: Judith 13:3 eratque Iudith sola in cubiculo. Judith 13:4 Porro Holofernes iacebat in lecto, nimia ebrietate sopitus. Judith 13:5 Dixitque Iudith puellae suae ut staret foris ante cubiculum, et observaret. Judith 13:6 Stetitque Iudith ante lectum, orans cum lacrymis, et labiorum motu in silentio, Judith 13:7 dicens: Confirma Domine Deus Israel, et respice in hac hora ad opera manuum mearum, ut, sicut promisisti, Ierusalem civitatem tuam erigas: et hoc quod credens per te posse fieri cogitavi, perficiam. Judith 13:8 Et cum haec dixisset, accessit ad columnam, quae erat ad caput lectuli eius, et pugionem eius, qui in ea ligatus pendebat, exolvit. Judith 13:9 Cumque evaginasset illum, apprehendit comam capitis eius, et ait: Confirma me Domine Deus in hac hora. Judith 13:10 et percussit bis cervicem eius, et abscidit caput eius, et abstulit conopoeum eius a columnis, et evolvit corpus eius truncum. Judith 13:11 Et post pusillum exivit, et tradidit caput Holofernis ancillae suae, et iussit ut mitteret illud in peram suam. Judith 13:12 Et exierunt duae, secundum consuetudinem suam, quasi ad orationem, et transierunt castra, et gyrantes vallem, venerunt ad portam civitatis. Judith 13:13 Et dixit Iudith a longe custodibus murorum: Aperite portas, quoniam nobiscum est Deus, qui fecit virtutem in Israel. Judith 13:14 Et factum est, cum audissent viri vocem eius, vocaverunt presbyteros civitatis. Judith 13:15 Et concurrerunt ad eam omnes, a minimo usque ad maximum: quoniam sperabant eam iam non esse venturam. Judith 13:16 Et accendentes luminaria congyraverunt circa eam universi: illa autem ascendens in eminentiorem locum, iussit fieri silentium. Cumque omnes tacuissent, Judith 13:17 dixit Iudith: Laudate Dominum Deum nostrum, qui non deseruit sperantes in se: Judith 13:18 et in me ancilla sua adimplevit misericordiam suam, quam promisit domui Israel: et interfecit in manu mea hostem populi sui hac nocte. Judith 13:19 Et proferens de pera caput Holofernis, ostendit illis, dicens: Ecce caput Holofernis principis militiae Assyriorum, et ecce conopoeum illius, in quo recumbebat in ebrietate sua, ubi per manum feminae percussit illum Dominus Deus noster. Judith 13:20 Vivit autem ipse Dominus, quoniam custodivit me Angelus eius et hinc euntem, et ibi commorantem, et inde huc revertentem, et non permisit me Dominus ancillam suam coinquinari, sed sine pollutione peccati revocavit me vobis gaudentem in victoria sua, in evasione mea, et in liberatione vestra. Judith 13:21 Confitemini illi omnes, quoniam bonus, quoniam in saeculum misericordia eius. Judith 13:22 Universi autem adorantes Dominum, dixerunt ad eam: Benedixit te Dominus in virtute sua, quia per te ad nihilum redegit inimicos nostros. Judith 13:23 Porro Ozias princeps populi Israel, dixit ad eam: Benedicta es tu filia a Domino Deo excelso prae omnibus mulieribus super terram. Judith 13:24 Benedictus Dominus, qui creavit caelum et terram, qui te direxit in vulnera capitis principis inimicorum nostrorum: Judith 13:25 quia hodie nomen tuum ita magnificavit, ut non recedat laus tua de ore hominum, qui memores fuerint virtutis Domini in aeternum, pro quibus non pepercisti animae tuae propter angustias et tribulationem generis tui, sed subvenisti ruinae ante conspectum Dei nostri. Judith 13:26 Et dixit omnis populus: Fiat, fiat. Judith 13:27 Porro Achior vocatus venit, et dixit ei Iudith: Deus Israel, cui tu testimonium dedisti quod ulciscatur se de inimicis suis, ipse caput omnium incredulorum incidit hac nocte in manu mea. Judith 13:28 Et ut probes quia ita est, ecce caput Holofernis, qui in contemptu superbiae suae Deum Israel contempsit, et tibi interitum minabatur, dicens: Cum captus fuerit populus Israel, gladio perforari praecipiam latera tua. Judith 13:29 Videns autem Achior caput Holofernis, angustiatus prae pavore, cecidit in faciem suam super terram, et aestuavit anima eius. Judith 13:30 Postea vero quam resumpto spiritu recreatus est, procidit ad pedes eius, et adoravit eam, et dixit: Judith 13:31 Benedicta tu a Deo tuo in omni tabernaculo Iacob, quoniam in omni gente, quae audierit nomen tuum, magnificabitur super te Deus Israel. Judith 14:0 Judith 14:1 Dixit autem Iudith ad omnem populum: Audite me fratres, suspendite caput hoc super muros nostros: Judith 14:2 Et erit, cum exierit Sol, accipiat unusquisque arma sua, et exite cum impetu, non ut descendatis deorsum, sed quasi impetum facientes. Judith 14:3 Tunc exploratores necesse erit ut fugiant ad principem suum excitandum ad pugnam. Judith 14:4 Cumque duces eorum cucurrerint ad tabernaculum Holofernis, et invenerint eum truncum in suo sanguine volutatum, decidet super eos timor. Judith 14:5 Cumque cognoveritis fugere eos, ite post illos securi, quoniam Dominus conteret eos sub pedibus vestris. Judith 14:6 Tunc Achior videns virtutem, quam fecit Deus Israel, relicto gentilitatis ritu, credidit Deo, et circumcidit carnem praeputii sui, et appositus est ad populum Israel, et omnis successio generis eius usque in hodiernum diem. Judith 14:7 Mox autem ut ortus est dies, suspenderunt super muros caput Holofernis, accepitque unusquisque vir arma sua, et egressi sunt cum grandi strepitu et ululatu. Judith 14:8 Quod videntes exploratores, ad tabernaculum Holofernis cucurrerunt. Judith 14:9 Porro hi, qui in tabernaculo erant, venientes, et ante ingressum cubiculi perstrepentes, excitandi gratia, inquietudinem arte moliebantur, ut non ab excitantibus, sed a sonantibus Holofernes evigilaret. Judith 14:10 Nullus enim audebat cubiculum virtutis Assyriorum pulsando aut intrando aperire. Judith 14:11 Sed cum venissent eius duces ac tribuni, et universi maiores exercitus regis Assyriorum, dixerunt cubiculariis: Judith 14:12 Intrate, et excitate illum, quoniam egressi mures de cavernis suis, ausi sunt provocare nos ad praelium. Judith 14:13 Tunc ingressus Vagao cubiculum eius, stetit ante cortinam, et plausum fecit manibus suis: suspicabatur enim illum cum Iudith dormire. Judith 14:14 Sed cum nullum motum iacentis sensu aurium caperet, accessit proximans ad cortinam, et elevans eam, vidensque cadaver absque capite Holofernis in suo sanguine tabefactum iacere super terram, exclamavit voce magna cum fletu, et scidit vestimenta sua. Judith 14:15 Et ingressus tabernaculum Iudith, non invenit eam, et exiliit foras ad populum, Judith 14:16 et dixit: Una mulier Hebraea fecit confusionem in domo regis Nabuchodonosor: ecce enim Holofernes iacet in terra, et caput eius non est in illo. Judith 14:17 Quod cum audissent principes virtutis Assyriorum, sciderunt omnes vestimenta sua, et intolerabilis timor et tremor cecidit super eos, et turbati sunt animi eorum valde. Judith 14:18 Et factus est clamor incomparabilis in medio castrorum eorum. Judith 15:0 Judith 15:1 Cumque omnis exercitus decollatum Holofernem audisset, fugit mens et consilium ab eis, et solo tremore et metu agitati, fugae praesidium sumunt, Judith 15:2 ita ut nullus loqueretur cum proximo suo, sed inclinato capite, relictis omnibus, evadere festinabant Hebraeos, quos armatos super se venire audiebant, fugientes per vias camporum et semitas collium. Judith 15:3 Videntes itaque filii Israel fugientes, secuti sunt illos. Descenderuntque clangentes tubis, et ululantes post ipsos. Judith 15:4 Et quoniam Assyrii non adunati, in fugam ibant praecipites: filii autem Israel uno agmine persequentes, debilitabant omnes, quos invenire potuissent. Judith 15:5 Misit itaque Ozias nuncios per omnes civitates et regiones Israel. Judith 15:6 Omnis itaque regio, omnisque urbs electam iuventutem armatam misit post eos, et persecuti sunt eos in ore gladii, quousque pervenirent ad extremitatem finium suorum. Judith 15:7 Reliqui autem, qui erant in Bethulia, ingressi sunt castra Assyriorum, et praedam, quam fugientes Assyrii reliquerant, abstulerunt, et onustati sunt valde. Judith 15:8 Hi vero, qui victores reversi sunt ad Bethuliam, omnia quae erant illorum attulerunt secum, ita ut non esset numerus in pecoribus, et iumentis, et universis mobilibus eorum, ut a minimo usque ad maximum omnes divites fierent de praedationibus eorum. Judith 15:9 Ioacim autem summus pontifex de Ierusalem venit in Bethuliam cum universis presbyteris suis ut videret Iudith. Judith 15:10 Quae cum exisset ad illum, benedixerunt eam omnes una voce, dicentes: Tu gloria Ierusalem, tu laetitia Israel, tu honorificentia populi nostri: Judith 15:11 quia fecisti viriliter, et confortatum est cor tuum, eo quod castitatem amaveris, et post virum tuum, alterum nescieris: ideo et manus Domini confortavit te, et ideo eris benedicta in aeternum. Judith 15:12 Et dixit omnis populus: Fiat, fiat. Judith 15:13 Per dies autem triginta, vix collecta sunt spolia Assyriorum a populo Israel. Judith 15:14 Porro autem universa, quae Holofernis peculiaria fuisse probata sunt, dederunt Iudith in auro, et argento, et vestibus, et gemmis, et omni supellectili, et tradita sunt omnia illi a populo. Judith 15:15 Et omnes populi gaudebant cum mulieribus, et virginibus, et iuvenibus, in organis, et citharis. Judith 16:0 Judith 16:1 Tunc cantavit canticum hoc Domino Iudith, dicens: Judith 16:2 Incipite Domino in tympanis, cantate Domino in cymbalis, modulamini illi psalmum novum, exultate, et invocate nomen eius. Judith 16:3 Dominus conterens bella, Dominus nomen est illi. Judith 16:4 Qui posuit castra sua in medio populi sui, ut eriperet nos de manu omnium inimicorum nostrorum. Judith 16:5 Venit Assur ex montibus ab Aquilone in multitudine fortitudinis suae: cuius multitudo obturavit torrentes, et equi eorum cooperuerunt valles. Judith 16:6 Dixit se incensurum fines meos, et iuvenes meos occisurum gladio, infantes meos dare in praedam, et virgines in captivitatem. Judith 16:7 Dominus autem omnipotens nocuit eum, et tradidit eum in manus feminae, et confodit eum. Judith 16:8 Non enim cecidit potens eorum a iuvenibus, nec filii Titan percusserunt eum, nec excelsi gigantes opposuerunt se illi, sed Iudith filia Merari in specie faciei suae dissolvit eum. Judith 16:9 Exuit enim se vestimento viduitatis, et induit se vestimento laetitiae in exultatione filiorum Israel. Judith 16:10 Unxit faciem suam unguento, et colligavit cincinnos suos mitra, accepit stolam novem ad decipiendum illum. Judith 16:11 Sandalia eius rapuerunt oculos eius, pulchritudo eius captivam fecit animam eius, amputavit pugione cervicem eius. Judith 16:12 Horruerunt Persae constantiam eius, et Medi audaciam eius. Judith 16:13 Tunc ululaverunt castra Assyriorum, quando apparuerunt humiles mei, arescentes in siti. Judith 16:14 Filii puellarum compunxerunt eos, et sicut pueros fugientes occiderunt eos: perierunt in praelio a facie Domini Dei mei. Judith 16:15 Hymnum cantemus Domino, hymnum novum cantemus Deo nostro. Judith 16:16 Adonai Domine magnus es tu, et praeclarus in virtute tua, et quem superare nemo potest. Judith 16:17 Tibi serviat omnis creatura tua: quia dixisti, et facta sunt: misisti spiritum tuum, et creata sunt, et non est qui resistat voci tuae. Judith 16:18 Montes a fundamentis movebuntur cum aquis: petrae, sicut cera, liquescent ante faciem tuam. Judith 16:19 Qui autem timent te, magni erunt apud te per omnia. Judith 16:20 Vae genti insurgenti super genus meum: Dominus enim omnipotens vindicabit in eis, in die iudicii visitabit illos. Judith 16:21 Dabit enim ignem, et vermes in carnes eorum, ut urantur, et sentiant usque in sempiternum. Judith 16:22 Et factum est post haec, omnis populus post victoriam venit in Ierusalem adorare Dominum: et mox ut purificati sunt, obtulerunt omnes holocausta, et vota, et repromissiones suas. Judith 16:23 Porro Iudith universa vasa bellica Holofernis, quae dedit illi populus, et conopoeum, quod ipsa sustulerat de cubili ipsius, obtulit in anathema oblivionis. Judith 16:24 Erat autem populus iucundus secundum faciem sanctorum, et per tres menses gaudium huius victoriae celebratum est cum Iudith. Judith 16:25 Post dies autem illos unusquisque rediit in domum suam, et Iudith magna facta est in Bethulia, et praeclarior erat universae terrae Israel. Judith 16:26 Erat enim virtuti castitas adiuncta, ita ut non cognosceret virum omnibus diebus vitae suae, ex quo defunctus est Manasses vir eius. Judith 16:27 Erat autem diebus festis procedens cum magna gloria. Judith 16:28 Mansit autem in domo viri sui annos centum quinque, et dimisit abram suam liberam, et defuncta est ac sepulta cum viro suo in Bethulia. Judith 16:29 Luxitque illam omnis populus diebus septem. Judith 16:30 In omni autem spatio vitae eius non fuit qui perturbaret Israel, et post mortem eius annis multis. Judith 16:31 Dies autem victoriae huius festivitatis, ab Hebraeis in numero sanctorum dierum accipitur, et colitur a Iudaeis ex illo tempore usque in praesentem diem.
Esther 0:0
Esther 1:0 Esther 1:1 In diebus Assueri, qui regnavit ab India usque Aethiopiam super centum viginti septem provincias: Esther 1:2 quando sedit in solio regni sui, Susan civitas regni eius exordium fuit. Esther 1:3 Tertio igitur anno imperii sui fecit grande convivium cunctis principibus, et pueris suis, fortissimis Persarum, et Medorum inclytis, et praefectis provinciarum coram se, Esther 1:4 ut ostenderet divitias gloriae regni sui, ac magnitudinem, atque iactantiam potentiae suae, multo tempore, centum videlicet et octoginta diebus. Esther 1:5 Cumque implerentur dies convivii, invitavit omnem populum, qui inventus est in Susan, a maximo usque ad minimum: et iussit septem diebus convivium praeparari in vestibulo horti, et nemoris, quod regio cultu et manu consitum erat. Esther 1:6 Et pendebant ex omni parte tentoria aerii coloris et carbasini ac hyacinthini, sustentata funibus byssinis, atque purpureis, qui eburneis circulis inserti erant, et columnis marmoreis fulciebantur. Lectuli quoque aurei et argentei, super pavimentum smaragdino et pario stratum lapide, dispositi erant: quod mira varietate pictura decorabat. Esther 1:7 Bibebant autem qui invitati erant, aureis poculis, et aliis atque aliis vasis cibi inferebantur. Vinum quoque, ut magnificentia regia dignum erat, abundans, et praecipuum ponebatur. Esther 1:8 Nec erat qui nolentes cogeret ad bibendum, sed sicut rex statuerat, praeponens mensis singulos de principibus suis ut sumeret unusquisque quod vellet. Esther 1:9 Vasthi quoque regina fecit convivium feminarum in palatio, ubi rex Assuerus manere consueverat. Esther 1:10 Itaque die septimo, cum rex esset hilarior, et post nimiam potationem incaluisset mero, praecepit Maumam, et Bazatha, et Harbona, et Bagatha, et Abgatha, et Zethar, et Charchas, septem eunuchis, qui in conspectu eius ministrabant, Esther 1:11 ut introducerent reginam Vasthi coram rege, posito super caput eius diademate, ut ostenderet cunctis populis et principibus pulchritudinem illius: erat enim pulchra valde. Esther 1:12 Quae renuit, et ad regis imperium, quod per eunuchos mandaverat, venire contempsit. Unde iratus rex, et nimio furore succensus, Esther 1:13 interrogavit sapientes, qui ex more regio semper ei aderant, et illorum faciebat cuncta consilio, scientium leges, ac iura maiorum: Esther 1:14 (erant autem primi et proximi, Charsena, et Sethar, et Admatha, et Tharsis, et Mares, et Marsana, et Mamuchan, septem duces Persarum, atque Medorum, qui videbant faciem regis, et primi post eum residere soliti erant) Esther 1:15 cui sententiae Vasthi regina subiaceret, quae Assueri regis imperium, quod per eunuchos mandaverat, facere noluisset. Esther 1:16 Responditque Mamuchan, audiente rege, atque principibus, Non solum regem laesit regina Vasthi, sed et omnes populos, et principes, qui sunt in cunctis provinciis regis Assueri. Esther 1:17 Egredietur enim sermo reginae ad omnes mulieres, ut contemnant viros suos, et dicant: Rex Assuerus iussit ut regina Vasthi intraret ad eum, et illa noluit. Esther 1:18 Atque hoc exemplo omnes principum coniuges Persarum atque Medorum, parvipendent imperia maritorum: unde regis iusta est indignatio. Esther 1:19 Si tibi placet, egrediatur edictum a facie tua, et scribatur iuxta legem Persarum atque Medorum, quam praeteriri illicitum est, ut nequaquam ultra Vasthi ingrediatur ad regem, sed regnum illius, altera, quae melior est illa, accipiat. Esther 1:20 Et hoc in omne (quod latissimum est) provinciarum tuarum divulgetur imperium, et cunctae uxores tam maiorum, quam minorum deferant maritis suis honorem. Esther 1:21 placuit consilium eius regi, et principibus: fecitque rex iuxta consilium Mamuchan, Esther 1:22 et misit epistolas ad universas provincias regni sui, ut quaeque gens audire et legere poterat, diversis linguis et litteris, esse viros principes ac maiores in domibus suis: et hoc per cunctos populos divulgari. Esther 2:0 Esther 2:1 His ita gestis, postquam regis Assueri indignatio deferbuerat, recordatus est Vasthi, et quae fecisset, vel quae passa esset: Esther 2:2 dixeruntque pueri regis, ac ministri eius: Quaerantur regi puellae virgines ac speciosae, Esther 2:3 et mittantur qui considerent per universas provincias puellas speciosas et virgines: et adducant eas ad civitatem Susan, et tradant eas in domum feminarum sub manu Egei eunuchi, qui est praepositus et custos mulierum regiarum: et accipiant mundum muliebrem, et cetera ad usus necessaria. Esther 2:4 Et quaecumque inter omnes oculis regis placuerit, ipsa regnet pro Vasthi. Placuit sermo regi: et ita, ut suggesserant, iussit fieri. Esther 2:5 Erat vir Iudaeus in Susan civitate, vocabulo Mardochaeus filius Iair, filii Semei, filii Cis, de stirpe Iemini, Esther 2:6 qui translatus fuerat de Ierusalem eo tempore, quo Iechoniam regem Iuda Nabuchodonosor rex Babylonis transtulerat, Esther 2:7 qui fuit nutritius filiae fratris sui Edissae, quae altero nomine vocabatur Esther: et utrumque parentem amiserat: pulchra nimis, et decora facie. Mortuisque patre eius ac matre, Mardochaeus sibi eam adoptavit in filiam. Esther 2:8 Cumque percrebruisset regis imperium, et iuxta mandatum illius multae pulchrae virgines adducerentur Susan, et Egeo traderentur Eunucho; Esther quoque inter ceteras puellas ei tradita est, ut servaretur in numero feminarum. Esther 2:9 Quae placuit ei, et invenit gratiam in conspectu illius. Et praecepit eunucho, ut acceleraret mundum muliebrem, et traderet ei partes suas, et septem puellas speciosissimas de domo regis, et tam ipsam, quam pedissequas eius ornaret atque excoleret. Esther 2:10 Quae noluit indicare ei populum et patriam suam: Mardochaeus enim praeceperat ei, ut de hac re omnino reticeret: Esther 2:11 qui deambulabat quotidie ante vestibulum domus, in qua electae virgines servabantur, curam agens salutis Esther, et scire volens quid ei accideret. Esther 2:12 Cum autem venisset tempus singularum per ordinem puellarum, ut intrarent ad regem, expletis omnibus, quae ad cultum muliebrem pertinebant, mensis duodecimus vertebatur: ita dumtaxat, ut sex mensibus oleo ungerentur myrrhino, et aliis sex quibusdam pigmentis et aromatibus uterentur. Esther 2:13 Ingredientesque ad regem, quidquid postulassent ad ornatum pertinens, accipiebant: et ut eis placuerat, compositae de triclinio feminarum ad regis cubiculum transibant. Esther 2:14 Et quae intraverat vespere, egrediebatur mane, atque inde in secundas aedes deducebantur, quae sub manu Susagazi eunuchi erant, qui concubinis regis praesidebat: nec habebat potestatem ad regem ultra redeundi, nisi voluisset rex, et eam venire iussisset ex nomine. Esther 2:15 Evoluto autem tempore per ordinem, instabat dies, quo Esther filia Abihail fratris Mardochaei, quam sibi adoptaverat in filiam, deberet intrare ad regem. Quae non quaesivit muliebrem cultum, sed quaecumque voluit Egeus eunuchus custos virginum, haec ei ad ornatum dedit. Erat enim formosa valde, et incredibili pulchritudine, omnium oculis gratiosa et amabilis videbatur. Esther 2:16 Ducta est itaque ad cubiculum regis Assueri mense decimo, qui vocatur Tebeth, septimo anno regni eius. Esther 2:17 Et adamavit eam rex plus quam omnes mulieres, habuitque gratiam et misericordiam coram eo super omnes mulieres, et posuit diadema regni in capite eius, fecitque eam regnare in loco Vasthi. Esther 2:18 Et iussit convivium praeparari permagnificum cunctis principibus, et servis suis pro coniunctione, et nuptiis Esther. Et dedit requiem universis provinciis, ac dona largitus est iuxta magnificentiam principalem. Esther 2:19 Cumque secundo quaererentur virgines et congregarentur, Mardochaeus manebat ad ianuam regis: Esther 2:20 necdum prodiderat Esther patriam, et populum suum, iuxta mandatum eius. Quidquid enim ille praecipiebat, observabat Esther: et ita cuncta faciebat ut eo tempore solita erat, quo eam parvulam nutriebat. Esther 2:21 Eo igitur tempore, quo Mardochaeus ad regis ianuam morabatur, irati sunt Bagathan, et Thares duo eunuchi regis, qui ianitores erant, et in primo palatii limine praesidebant: volueruntque insurgere in regem, et occidere eum. Esther 2:22 Quod Mardochaeum non latuit, statimque nunciavit reginae Esther: et illa regi ex nomine Mardochaei, qui ad se rem detulerat. Esther 2:23 Quaesitum est, et inventum: et appensus est uterque eorum in patibulo. Mandatumque est historiis, et annalibus traditum coram rege. Esther 3:0 Esther 3:1 Post haec rex Assuerus exaltavit Aman filium Amadathi, qui erat de stirpe Agag: et posuit solium eius super omnes principes, quos habebat. Esther 3:2 Cunctique servi regis, qui in foribus palatii versabantur, flectebant genua, et adorabant Aman: sic enim praeceperat eis imperator. solus Mardochaeus non flectebat genu, neque adorabat eum. Esther 3:3 Cui dixerunt pueri regis, qui ad fores palatii praesidebant: Cur praeter ceteros non observas mandatum regis? Esther 3:4 Cumque hoc crebrius dicerent, et ille nollet audire, nunciaverunt Aman, scire cupientes utrum perseveraret in sententia: dixerat enim eis se esse Iudaeum. Esther 3:5 Quod cum audisset Aman, et experimento probasset quod Mardochaeus non flecteret sibi genu, nec se adoraret, iratus est valde, Esther 3:6 et pro nihilo duxit in unum Mardochaeum mittere manus suas: audierat enim quod esset gentis Iudaeae. Magisque voluit omnem Iudaeorum, qui erant in regno Assueri, perdere nationem. Esther 3:7 Mense primo (cuius vocabulum est Nisan) anno duodecimo regni Assueri, missa est sors in urnam, quae Hebraice dicitur phur, coram Aman, quo die et quo mense gens Iudaeorum deberet interfici: et exivit mensis duodecimus, qui vocatur Adar. Esther 3:8 Dixitque Aman regi Assuero: Est populus per omnes provincias regni tui dispersus, et a se mutuo separatus, novis utens legibus et ceremoniis, insuper et regis scita contemnens. Et optime nosti quod non expediat regno tuo ut insolescat per licentiam. Esther 3:9 si tibi placet, decerne, ut pereat, et decem millia talentorum appendam arcariis gazae tuae. Esther 3:10 Tulit ergo rex annulum, quo utebatur, de manu sua, et dedit eum Aman filio Amadathi de progenie Agag, hosti Iudaeorum, Esther 3:11 dixitque ad eum: Argentum, quod tu polliceris, tuum sit. De populo age quod tibi placet. Esther 3:12 Vocatique sunt scribae regis mense primo Nisan, tertiadecima die eiusdem mensis: et scriptum est, ut iusserat Aman, ad omnes satrapas regis, et iudices provinciarum, diversarumque gentium, ut quaeque gens legere poterat, et audire pro varietate linguarum ex nomine regis Assueri: et litterae signatae ipsius annulo, Esther 3:13 missae sunt per cursores regis ad universas provincias ut occiderent atque delerent omnes Iudaeos, a puero usque ad senem, parvulos, et mulieres, uno die, hoc est tertiodecimo mensis duodecimi, qui vocatur Adar, et bona eorum diriperent. Esther 3:14 Summa autem epistolarum haec fuit, ut omnes provinciae scirent, et pararent se ad praedictam diem. Esther 3:15 Festinabant cursores, qui missi erant, regis imperium explere. Statimque in Susan pependit edictum, rege et Aman celebrante convivium, et cunctis Iudaeis, qui in urbe erant, flentibus. Esther 4:0 Esther 4:1 Quae cum audisset Mardochaeus, scidit vestimenta sua, et indutus est sacco, spargens cinerem capiti: et in platea mediae civitatis voce magna clamabat, ostendens amaritudinem animi sui, Esther 4:2 et hoc eiulatu usque ad fores palatii gradiens. Non enim erat licitum indutum sacco aulam regis intrare. Esther 4:3 In omnibus quoque provinciis, oppidis, ac locis, ad quae crudele regis dogma pervenerat, planctus ingens erat apud Iudaeos, ieiunium, ululatus, et fletus, sacco et cinere multis pro strato utentibus. Esther 4:4 Ingressae autem sunt puellae Esther et eunuchi, nunciaveruntque ei. Quod audiens consternata est: et vestem misit, ut ablato sacco indueret eam: quam accipere noluit. Esther 4:5 Accitoque Athach eunucho, quem rex ministrum ei dederat, praecepit ei ut iret ad Mardochaeum, et disceret ab eo cur hoc faceret. Esther 4:6 Egressusque Athach, ivit ad Mardochaeum stantem in platea civitatis, ante ostium palatii: Esther 4:7 qui indicavit ei omnia, quae acciderant, quo modo Aman promisisset, ut in thesauros regis pro Iudaeorum nece inferret argentum. Esther 4:8 exemplar quoque edicti, quod pendebat in Susan, dedit ei, ut reginae ostenderet, et moneret eam, ut intraret ad regem, et deprecaretur eum pro populo suo. Esther 4:9 Regressus Athach, nunciavit Esther omnia, quae Mardochaeus dixerat. Esther 4:10 Quae respondit ei, et iussit ut diceret Mardochaeo: Esther 4:11 Omnes servi regis, et cunctae, quae sub ditione eius sunt, norunt provinciae, quod sive vir, sive mulier non vocatus, interius atrium regis intraverit, absque ulla cunctatione statim interficiatur: nisi forte rex auream virgam ad eum tetenderit pro signo clementiae, atque ita possit vivere. Ego igitur quo modo ad regem intrare potero, quae triginta iam diebus non sum vocata ad eum? Esther 4:12 Quod cum audisset Mardochaeus, Esther 4:13 rursum mandavit Esther, dicens: Ne putes quod animam tuam tantum liberes, quia in domo regis es prae cunctis Iudaeis: Esther 4:14 si enim nunc silueris, per aliam occasionem liberabuntur Iudaei: et tu, et domus patris tui peribitis. Et quis novit utrum idcirco ad regnum veneris, ut in tali tempore parareris? Esther 4:15 Rursumque Esther haec Mardochaeo verba mandavit: Esther 4:16 Vade et congrega omnes Iudaeos, quos in Susan repereris, et orate pro me. Non comedatis, et non bibatis tribus diebus, et tribus noctibus: et ego cum ancillis meis similiter ieiunabo, et tunc ingrediar ad regem contra legem faciens, non vocata, tradensque me morti et periculo. Esther 4:17 Ivit itaque Mardochaeus, et fecit omnia, quae ei Esther praeceperat. Esther 5:0 Esther 5:1 Die autem tertio induta est Esther regalibus vestimentis, et stetit in atrio domus regiae, quod erat interius, contra basilicam regis: at ille sedebat super solium suum in consistorio palatii contra ostium domus. Esther 5:2 Cumque vidisset Esther reginam stantem, placuit oculis eius, et extendit contra eam virgam auream, quam tenebat manu: Quae accedens, osculata est summitatem virgae eius: Esther 5:3 Dixitque ad eam rex: Quid vis Esther regina? quae est petitio tua? etiam si dimidiam partem regni petieris, dabitur tibi. Esther 5:4 At illa respondit: Si regi placet, obsecro ut venias ad me hodie, et Aman tecum ad convivium, quod paravi. Esther 5:5 Statimque Rex, Vocate, inquit, cito Aman ut Esther obediat voluntati. Venerunt itaque rex et Aman ad convivium, quod eis regina paraverat. Esther 5:6 Dixitque ei rex, postquam vinum biberat abundanter: Quid petis ut detur tibi? et pro qua re postulas? etiam si dimidiam partem regni mei petieris, impetrabis. Esther 5:7 Cui respondit Esther: Petitio mea, et preces sunt istae: Esther 5:8 Si inveni in conspectu regis gratiam, et si regi placet ut det mihi quod postulo, et meam impleat petitionem: veniat rex et Aman ad convivium quod paravi eis, et cras aperiam regi voluntatem meam. Esther 5:9 Egressus est itaque illo die Aman laetus et alacer. Cumque vidisset Mardochaeum sedentem ante fores palatii, et non solum non assurrexisse sibi, sed nec motum quidem de loco sessionis suae, indignatus est valde: Esther 5:10 et dissimulata ira, reversus in domum suam, convocavit ad se amicos suos, et Zares uxorem suam: Esther 5:11 et exposuit illis magnitudinem divitiarum suarum, filiorumque turbam, et quanta eum gloria super omnes principes et servos suos rex elevasset. Esther 5:12 Et post haec ait: Regina quoque Esther nullum alium vocavit ad convivium cum rege, praeter me: apud quam etiam cras cum rege pransurus sum. Esther 5:13 Et cum haec omnia habeam, nihil me habere puto, quamdiu videro Mardochaeum Iudaeum sedentem ante fores regias. Esther 5:14 Responderuntque ei Zares uxor eius, et ceteri amici: Iube parari excelsam trabem, habentem altitudinis quinquaginta cubitos, et dic mane regi ut appendatur super eam Mardochaeus, et sic ibis cum rege laetus ad convivium. Placuit ei consilium, et iussit excelsam parari crucem. Esther 6:0 Esther 6:1 Noctem illam duxit rex insomnem, iussitque sibi afferri historias et annales priorum temporum. Quae cum illo praesente legerentur, Esther 6:2 ventum est ad illum locum ubi scriptum erat quomodo nunciasset Mardochaeus insidias Bagathan, et Thares eunuchorum, regem Assuerum iugulare cupientium. Esther 6:3 Quod cum audisset rex, ait: Quid pro hac fide honoris ac praemii Mardochaeus consecutus est? Dixerunt ei servi illius ac ministri: Nihil omnino mercedis accepit. Esther 6:4 Statimque rex, Quis est, inquit, in atrio? Aman quippe interius atrium domus regiae intraverat, ut suggereret regi, et iuberet Mardochaeum affigi patibulo, quod ei fuerat praeparatum. Esther 6:5 Responderunt pueri: Aman stat in atrio. Dixitque rex: Ingrediatur. Esther 6:6 Cumque esset ingressus, ait illi: Quid debet fieri viro, quem rex honorare desiderat? Cogitans autem in corde suo Aman, et reputans quod nullum alium rex, nisi se, vellet honorare, Esther 6:7 respondit: Homo, quem rex honorare cupit, Esther 6:8 debet indui vestibus regiis, et imponi super equum, qui de sella regis est, et accipere regium diadema super caput suum, Esther 6:9 et primus de regiis principibus, ac tyrannis teneat equum eius, et per plateam civitatis incedens clamet, et dicat: Sic honorabitur, quemcumque voluerit rex honorare. Esther 6:10 Dixitque ei rex: Festina, et sumpta stola et equo, fac, ut locutus es, Mardochaeo Iudaeo, qui sedet ante fores palatii. Cave ne quidquam de his, quae locutus es, praetermittas. Esther 6:11 Tulit itaque Aman stolam et equum, indutumque Mardochaeum in platea civitatis, et impositum equo praecedebat, atque clamabat: Hoc honore condignus est, quemcumque rex voluerit honorare. Esther 6:12 Reversusque est Mardochaeus ad ianuam palatii: et Aman festinavit ire in domum suam, lugens et operto capite: Esther 6:13 narravitque Zares uxori suae, et amicis omnia quae evenissent sibi. Cui responderunt sapientes, quos habebat in consilio, et uxor eius: Si de semine Iudaeorum est Mardochaeus, ante quem cadere coepisti, non poteris ei resistere, sed cades in conspectu eius. Esther 6:14 Adhuc illis loquentibus, venerunt eunuchi regis, et cito eum ad convivium, quod regina paraverat, pergere compulerunt. Esther 7:0 Esther 7:1 Intravit itaque rex et Aman, ut biberent cum regina. Esther 7:2 Dixitque ei rex etiam secunda die, postquam vino incaluerat: Quae est petitio tua Esther ut detur tibi? et quid vis fieri? etiam si dimidiam partem regni mei petieris, impetrabis. Esther 7:3 Ad quem illa respondit: Si inveni gratiam in oculis tuis o rex, et si tibi placet, dona mihi animam meam pro qua rogo, et populum meum pro quo obsecro. Esther 7:4 Traditi enim sumus ego et populus meus, ut conteramur, iugulemur, et pereamus. Atque utinam in servos et famulas venderemur: esset tolerabile malum, et gemens tacerem: nunc autem hostis noster est, cuius crudelitas redundat in regem. Esther 7:5 Respondensque rex Assuerus ait: Quis est iste, et cuius potentiae, ut haec audeat facere? Esther 7:6 Dixitque Esther: Hostis et inimicus noster pessimus iste est Aman. Quod ille audiens, illico obstupuit, vultum regis ac reginae ferre non sustinens. Esther 7:7 Rex autem iratus surrexit, et de loco convivii intravit in hortum arboribus consitum. Aman quoque surrexit ut rogaret Esther reginam pro anima sua, intellexit enim a rege sibi paratum malum. Esther 7:8 Qui cum reversus esset de horto nemoribus consito, et intrasset convivii locum, reperit Aman super lectulum corruisse, in quo iacebat Esther, et ait: Etiam reginam vult opprimere, me praesente, in domo mea. Necdum verbum de ore regis exierat, et statim operuerunt faciem eius. Esther 7:9 Dixitque Harbona, unus de eunuchis, qui stabant in ministerio regis: En lignum, quod paraverat Mardochaeo, qui locutus est pro rege, stat in domo Aman, habens altitudinis quinquaginta cubitos. Cui dixit rex: Appendite eum in eo. Esther 7:10 Suspensus est itaque Aman in patibulo quod paraverat Mardochaeo: et regis ira quievit. Esther 8:0 Esther 8:1 Die illo dedit rex Assuerus Esther reginae domum Aman adversarii Iudaeorum, et Mardochaeus ingressus est ante faciem regis. Confessa est enim ei Esther quod esset patruus suus. Esther 8:2 Tulitque rex annulum, quem ab Aman recipi iusserat, et tradidit Mardochaeo. Esther autem constituit Mardochaeum super domum suam. Esther 8:3 Nec his contenta, procidit ad pedes regis, flevitque et locuta ad eum oravit ut malitiam Aman Agagitae, et machinationes eius pessimas, quas excogitaverat contra Iudaeos, iuberet irritas fieri. Esther 8:4 At ille ex more sceptrum aureum protendit manu, quo signum clementiae monstrabatur: illaque consurgens stetit ante eum, Esther 8:5 et ait: Si placet regi, et si inveni gratiam in oculis eius, et deprecatio mea non ei videtur esse contraria, obsecro, ut novis epistolis, veteres Aman litterae, insidiatoris et hostis Iudaeorum, quibus eos in cunctis regis provinciis perire praeceperat, corrigantur. Esther 8:6 Quo modo enim potero sustinere necem et interfectionem populi mei? Esther 8:7 Responditque rex Assuerus Esther reginae, et Mardochaeo Iudaeo: Domum Aman concessi Esther, et ipsum iussi affigi cruci, quia ausus est manum mittere in Iudaeos. Esther 8:8 Scribite ergo Iudaeis, sicut vobis placet, regis nomine, signantes litteras annulo meo. Haec enim consuetudo erat, ut epistolis, quae ex regis nomine mittebantur, et illius annulo signatae erant, nemo auderet contradicere. Esther 8:9 Accitisque scribis et librariis regis (erat autem tempus tertii mensis, qui appellatur Siban) vigesima et tertia die illius scriptae sunt epistolae, ut Mardochaeus voluerat, ad Iudaeos, et ad principes, procuratoresque et iudices, qui centum vigintiseptem provinciis ab India usque ad Aethiopiam praesidebant: provinciae atque provinciae, populo et populo iuxta linguas et litteras suas, et Iudaeis, prout legere poterant, et audire. Esther 8:10 Ipsaeque epistolae, quae regis nomine mittebantur, annulo ipsius obsignatae sunt, et missae per veredarios: qui per omnes provincias discurrentes, veteres litteras novis nunciis praevenirent. Esther 8:11 Quibus imperavit rex, ut convenirent Iudaeos per singulas civitates, et in unum praeciperent congregari ut starent pro animabus suis, et omnes inimicos suos cum coniugibus ac liberis et universis domibus, interficerent atque delerent. Esther 8:12 Et constituta est per omnes provincias una ultionis dies, id est tertiadecima mensis duodecimi Adar. Esther 8:13 Summaque epistolae haec fuit, ut in omnibus terris ac populis, qui regis Assueri subiacebant imperio, notum fieret, paratos esse Iudaeos ad capiendam vindictam de hostibus suis. Esther 8:14 Egressique sunt veredarii celeres nuncia perferentes, et edictum regis pependit in Susan. Esther 8:15 Mardochaeus autem de palatio, et de conspectu regis egrediens, fulgebat vestibus regiis, hyacinthinis videlicet et aeriis, coronam auream portans in capite, et amictus serico pallio atque purpureo. Omnisque civitas exultavit, atque laetata est. Esther 8:16 Iudaeis autem nova lux oriri visa est, gaudium, honor, et tripudium. Esther 8:17 Apud omnes populos, urbes, atque provincias, quocumque regis iussa veniebant, mira exultatio, epulae atque convivia, et festus dies: in tantum ut plures alterius gentis et sectae eorum religioni et ceremoniis iungerentur. Grandis enim cunctos Iudaici nominis terror invaserat. Esther 9:0 Esther 9:1 Igitur duodecimi mensis, quem Adar vocari ante iam diximus, tertiadecima die, quando cunctis Iudaeis interfectio parabatur, et hostes eorum inhiabant sanguini, versa vice Iudaei superiores esse coeperunt, et se de adversariis vindicare. Esther 9:2 Congregatique sunt per singulas civitates, oppida, et loca ut extenderent manum contra inimicos, et persecutores suos. Nullusque ausus est resistere, eo quod omnes populos magnitudinis eorum formido penetrarat. Esther 9:3 Nam et provinciarum iudices, et duces, et procuratores, omnisque dignitas, quae singulis locis ac operibus praeerat, extollebant Iudaeos timore Mardochaei: Esther 9:4 quem principem esse palatii, et plurimum posse cognoverant: fama quoque nominis eius crescebat quotidie, et per cunctorum ora volitabat. Esther 9:5 Itaque percusserunt Iudaei inimicos suos plaga magna, et occiderunt eos, reddentes eis quod sibi paraverant facere: Esther 9:6 in tantum ut etiam in Susan quingentos viros interficerent, extra decem filios Aman Agagitae hostis Iudaeorum: quorum ista sunt nomina: Esther 9:7 Pharsandatha, et Delphon, et Esphatha, Esther 9:8 et Phoratha, et Adalia, et Aridatha, Esther 9:9 et Phermesta et Arisai, et Aridai, et Iezatha. Esther 9:10 Quos cum occidissent, praedas de substantiis eorum agere noluerunt. Esther 9:11 Statimque numerus eorum, qui occisi erant in Susan, ad regem relatus est. Esther 9:12 Qui dixit reginae: In urbe Susan interfecerunt Iudaei quingentos viros, et alios decem filios Aman: quantam putas eos exercere caedem in universis provinciis? Quid ultra postulas, et quid vis ut fieri iubeam? Esther 9:13 Cui illa respondit: Si regi placet, detur potestas Iudaeis, ut sicut fecerunt hodie in Susan, sic et cras faciant, et decem filii Aman in patibulis suspendantur. Esther 9:14 Praecepitque rex ut ita fieret. Statimque in Susan pependit edictum, et decem filii Aman suspensi sunt. Esther 9:15 Congregatis Iudaeis quartadecima die mensis Adar, interfecti sunt in Susan trecenti viri: nec eorum ab illis direpta substantia est. Esther 9:16 Sed et per omnes provincias, quae ditioni regis subiacebant, pro animabus suis steterunt Iudaei, interfectis hostibus ac persecutoribus suis: in tantum ut septuagintaquinque millia occisorum implerentur, et nullus de substantiis eorum quidquam contingeret. Esther 9:17 Dies autem tertiusdecimus mensis Adar primus apud omnes interfectionis fuit, et quartadecima die caedere desierunt. Quem constituerunt esse sollemnem, ut in eo omni tempore deinceps vacarent epulis, gaudio atque conviviis. Esther 9:18 At hi, qui in urbe Susan caedem exercuerant, tertiodecimo et quartodecimo die eiusdem mensis in caede versati sunt: quintodecimo autem die percutere desierunt. Et idcirco eundem diem constituerunt sollemnem epularum atque laetitiae. Esther 9:19 Hi vero Iudaei, qui in oppidis non muratis ac villis morabantur, quartumdecimum diem mensis Adar conviviorum et gaudii decreverunt, ita ut exultent in eo, et mittant sibi mutuo partes epularum et ciborum. Esther 9:20 Scripsit itaque Mardochaeus omnia haec, et litteris comprehensa misit ad Iudaeos, qui in omnibus regis provinciis morabantur, tam in vicino positis, quam procul, Esther 9:21 ut quartamdecimam et quintamdecimam diem mensis Adar pro festis susciperent, et revertente semper anno sollemni celebrarent honore: Esther 9:22 quia in ipsis diebus se ulti sunt Iudaei de inimicis suis, et luctus atque tristitia in hilaritatem gaudiumque conversa sunt, essentque dies isti epularum atque laetitiae, et mitterent sibi invicem ciborum partes, et pauperibus munuscula largirentur. Esther 9:23 Susceperuntque Iudaei in sollemnem ritum cuncta quae eo tempore facere coeperant, et quae Mardochaeus litteris facienda mandaverat. Esther 9:24 Aman enim, filius Amadathi stirpis Agag, hostis et adversarius Iudaeorum, cogitavit contra eos malum, ut occideret illos, atque deleret: et misit phur, quod nostra lingua vertitur in sortem. Esther 9:25 Et postea ingressa est Esther ad regem, obsecrans ut conatus eius, litteris regis irriti fierent: et malum, quod contra Iudaeos cogitaverat, reverteretur in caput eius. Denique et ipsum et filios eius affixerunt cruci, Esther 9:26 atque ex illo tempore dies isti appellati sunt phurim, id est sortium: eo quod phur, id est sors, in urnam missa fuerit. Et cuncta, quae gesta sunt, epistolae, id est libri huius volumine continentur: Esther 9:27 quaeque sustinuerunt, et quae deinceps immutata sunt, susceperunt Iudaei super se et semen suum, et super cunctos, qui religioni eorum voluerunt copulari, ut nulli liceat duos hos dies absque sollemnitate transigere: quos scriptura testatur, et certa expetunt tempora, annis sibi iugiter succedentibus. Esther 9:28 Isti sunt dies, quos nulla umquam delebit oblivio: et per singulas generationes cunctae in toto orbe provinciae celebrabunt: nec est ulla civitas, in qua dies phurim, id est sortium, non observentur a Iudaeis, et ab eorum progenie, quae his ceremoniis obligata est. Esther 9:29 Scripseruntque Esther regina filia Abihail, et Mardochaeus Iudaeus etiam secundam epistolam, ut omni studio dies ista sollemnis sanciretur in posterum. Esther 9:30 et miserunt ad omnes Iudaeos, qui in centum viginti septem provinciis regis Assueri versabantur, ut haberent pacem, et susciperent veritatem, Esther 9:31 observantes Dies sortium, et suo tempore cum gaudio celebrarent: sicut constituerant Mardochaeus et Esther, et illi observanda susceperunt a se, et a semine suo ieiunia, et clamores, et Sortium dies, Esther 9:32 et omnia, quae libri huius, qui vocatur Esther, historia continentur. Esther 10:0 Esther 10:1 Rex vero Assuerus omnem terram, et cunctas maris insulas fecit tributarias: Esther 10:2 cuius fortitudo et imperium, et dignitas atque sublimitas, qua exaltavit Mardochaeum, scripta sunt in libris Medorum, atque Persarum: Esther 10:3 et quomodo Mardochaeus Iudaici generis secundus a rege Assuero fuerit: et magnus apud Iudaeos et acceptabilis plebi fratrum suorum, quaerens bona populo suo, et loquens ea, quae ad pacem seminis sui pertinerent. Esther 10:4 Dixitque Mardochaeus: A Deo facta sunt ista. Esther 10:5 Recordatus sum somnii, quod videram, haec eadem significantis: nec eorum quidquam irritum fuit. Esther 10:6 Parvus fons, qui crevit in fluvium, et in lucem, solemque conversus est, et in aquas plurimas redundavit: Esther est, quam rex accepit uxorem, et voluit esse reginam. Esther 10:7 Duo autem dracones: ego sum, et Aman. Esther 10:8 Gentes, quae convenerant: hi sunt, qui conati sunt delere nomen Iudaeorum. Esther 10:9 Gens autem mea: Israel est, quae clamavit ad Dominum, et salvum fecit Dominus populum suum: liberavitque nos ab omnibus malis, et fecit signa magna atque portenta inter Gentes: Esther 10:10 et duas sortes esse praecepit, unam Populi Dei, et alteram cunctarum Gentium. Esther 10:11 Venitque utraque sors in statutum ex illo iam tempore diem coram Deo universis gentibus: Esther 10:12 et recordatus est Dominus populi sui, ac misertus est hereditatis suae. Esther 10:13 Et observabuntur dies isti in mense Adar quartadecima, et quintadecima die eiusdem mensis, cum omni studio, et gaudio in unum coetum populi congregati, in cunctas deinceps generationes populi Israel. Esther 11:0 Esther 11:1 Anno quarto regnantibus Ptolemaeo, et Cleopatra, attulerunt Dosithaeus, qui se Sacerdotem, et Levitici generis ferebat, et Ptolemaeus filius eius hanc epistolam phurim, quam dixerunt interpretatum esse Lysimachum Ptolemaei filium in Ierusalem. Esther 11:2 Anno secundo, regnante Artaxerxe maximo, prima die mensis Nisan, vidit somnium Mardochaeus filius Iairi, filii Semei, filii Cis, de tribu Beniamin: Esther 11:3 homo Iudaeus, qui habitabat in urbe Susis, vir magnus, et inter primos aulae regiae. Esther 11:4 Erat autem de eo numero captivorum, quos transtulerat Nabuchodonosor rex Babylonis de Ierusalem cum Iechonia rege Iuda: Esther 11:5 et hoc eius somnium fuit: Apparuerunt voces, et tumultus, et tonitrua, et terraemotus, et conturbatio super terram: Esther 11:6 et ecce duo dracones magni, paratique contra se in praelium. Esther 11:7 Ad quorum clamorem cunctae concitatae sunt nationes, ut pugnarent contra gentem iustorum. Esther 11:8 Fuitque dies illa tenebrarum et discriminis, tribulationis et angustiae, et ingens formido super terram. Esther 11:9 Conturbataque est gens iustorum timentium mala sua, et praeparata ad mortem. Esther 11:10 Clamaveruntque ad Deum: et illis vociferantibus, fons parvus creavit in fluvium maximum, et in aquas plurimas redundavit. Esther 11:11 Lux et sol ortus est, et humiles exaltati sunt, et devoraverunt inclytos. Esther 11:12 Quod cum vidisset Mardochaeus, et surrexisset de strato, cogitabat quid Deus facere vellet: et fixum habebat in animo, scire cupiens quid significaret somnium. Esther 12:0 Esther 12:1 Morabatur autem eo tempore in aula regis cum Bagatha et Thara eunuchis regis, qui ianitores erant palatii. Esther 12:2 Cumque intellexisset cogitationes eorum, et curas diligentius pervidisset, didicit quod conarentur in regem Artaxerxem manus mittere, et nunciavit super eo regi. Esther 12:3 Qui de utroque, habita quaestione, confessos iussit duci ad mortem. Esther 12:4 Rex autem quod gestum erat, scripsit in commentariis: sed et Mardochaeus rei memoriam litteris tradidit. Esther 12:5 Praecepitque ei rex, ut in aula palatii moraretur, datis ei pro delatione muneribus. Esther 12:6 Aman vero filius Amadathi bugaeus erat gloriosissimus coram rege, et voluit nocere Mardochaeo, et populo eius pro duobus eunuchis regis, qui fuerant interfecti. Et diripuerunt bona, vel substantias eorum. Epistolae autem hoc exemplar fuit. Esther 13:0 Esther 13:1 Rex maximus Artaxerxes ab India usque Aethiopiam centum vigintiseptem provinciarum principibus, et ducibus, qui eius imperio subiecti sunt, salutem. Esther 13:2 Cum plurimis gentibus imperarem, et universum orbem meae ditioni subiugassem, volui nequaquam abuti potentiae magnitudine, sed clementia et lenitate gubernare subiectos, ut absque ullo terrore vitam silentio transigentes, optata cunctis mortalibus pace fruerentur. Esther 13:3 Quaerente autem me a consiliariis meis quomodo posset hoc impleri, unus qui sapientia et fide ceteros praecellebat, et erat post regem secundus, Aman nomine, Esther 13:4 indicavit mihi in toto orbe terrarum populum esse dispersum, qui novis uteretur legibus, et contra omnium Gentium consuetudinem faciens, Regum iussa contemneret, et universarum concordiam nationum sua dissensione violaret. Esther 13:5 Quod cum didicissemus, videntes unam gentem rebellem adversus omne hominum genus perversis, uti legibus, nostrisque iussionibus contraire, et turbare subiectarum nobis provinciarum pacem atque concordiam, Esther 13:6 iussimus ut quoscumque Aman, qui omnibus provinciis praepositus est, et secundus a rege, et quem patris loco colimus, monstraverit, cum coniugibus ac liberis deleantur ab inimicis suis, nullusque eorum misereatur, quartadecima die duodecimi mensis Adar anni praesentis: Esther 13:7 ut nefarii homines uno die ad inferos descendentes, reddant imperio nostro pacem, quam turbaverant. Pergensque Mardochaeus, fecit omnia, quae ei mandaverat Esther. Esther 13:8 Mardochaeus autem deprecatus est Dominum, memor omnium operum eius, Esther 13:9 et dixit: Domine Domine rex omnipotens, in ditione enim tua cuncta sunt posita, et non est qui possit tuae resistere voluntati, si decreveris salvare Israel. Esther 13:10 Tu fecisti caelum et terram, et quidquid caeli ambitu continetur. Esther 13:11 Dominus omnium es, nec est qui resistat maiestati tuae. Esther 13:12 Cuncta nosti, et scis quia non pro superbia et contumelia, et aliqua gloriae cupiditate fecerim hoc, ut non adorarem Aman superbissimum, Esther 13:13 (Libenter enim pro salute Israel etiam vestigia pedum eius deosculari paratus essem,) Esther 13:14 sed timui ne honorem Dei mei transferrem ad hominem, et ne quemquam adorarem, excepto Deo meo. Esther 13:15 Et nunc Domine rex Deus Abraham miserere populi tui, quia volunt nos inimici nostri perdere, et hereditatem tuam delere. Esther 13:16 Ne despicias partem tuam, quam redemisti tibi de Aegypto. Esther 13:17 Exaudi deprecationem meam, et propitius esto sorti et funiculo tuo, et converte luctum nostrum in gaudium, ut viventes laudemus nomen tuum Domine, et ne claudas ora te canentium. Esther 13:18 Omnis quoque Israel pari mente et obsecratione clamavit ad Dominum, eo quod eis certa mors impenderet. Esther 14:0 Esther 14:1 Esther quoque regina confugit ad Dominum, pavens periculum, quod imminebat. Esther 14:2 Cumque deposuisset vestes regias, fletibus et luctui apta indumenta suscepit, et pro unguentis variis, cinere et stercore implevit caput, et corpus suum humiliavit ieiuniis: omniaque loca, in quibus antea laetari consueverat, crinium laceratione complevit. Esther 14:3 Et deprecabatur Dominum Deum Israel, dicens: Domine mi, qui rex noster es solus, adiuva me solitariam, et cuius praeter te nullus est auxiliator alius. Esther 14:4 Periculum meum in manibus meis est. Esther 14:5 Audivi a patre meo quod tu Domine tulisses Israel de cunctis Gentibus, et patres nostros ex omnibus retro maioribus suis, ut possideres hereditatem sempiternam, fecistique eis sicut locutus es. Esther 14:6 Peccavimus in conspectu tuo, et idcirco tradidisti nos in manus inimicorum nostrorum: Esther 14:7 coluimus enim deos eorum. Iustus es Domine: Esther 14:8 et nunc non eis sufficit, quod durissima nos opprimunt servitute, sed robur manuum suarum, idolorum potentiae deputantes, Esther 14:9 volunt tua mutare promissa, et delere hereditatem tuam, et claudere ora laudantium te, atque extinguere gloriam templi et altaris tui, Esther 14:10 ut aperiant ora Gentium, et laudent idolorum fortitudinem, et praedicent carnalem regem in sempiternum. Esther 14:11 Ne tradas Domine sceptrum tuum his, qui non sunt, ne rideant ad ruinam nostram: sed converte consilium eorum super eos, et eum, qui in nos coepit saevire, disperde. Esther 14:12 Memento Domine, et ostende te nobis in tempore tribulationis nostrae, et da mihi fiduciam, Domine rex deorum, et universae potestatis: Esther 14:13 tribue sermonem compositum in ore meo in conspectu leonis, et transfer cor illius in odium hostis nostri, ut et ipse pereat, et ceteri, qui ei consentiunt. Esther 14:14 Nos autem libera manu tua, et adiuva me, nullum aliud auxilium habentem, nisi te, Domine, qui habes omnium scientiam, Esther 14:15 et nosti quia oderim gloriam iniquorum, et detester cubile incircumcisorum, et omnis alienigenae. Esther 14:16 Tu scis necessitatem meam, quod abominer signum superbiae et gloriae meae, quod est super caput meum in diebus ostentationis meae, et detester illud quasi pannum menstruatae, et non portem in diebus silentii mei, Esther 14:17 et quod non comederim in mensa Aman, nec mihi placuerit convivium regis, et non biberim vinum libaminum: Esther 14:18 et numquam laetata sit ancilla tua, ex quo huc translata sum usque in praesentem diem, nisi in te Domine Deus Abraham. Esther 14:19 Deus fortis super omnes, exaudi vocem eorum, qui nullam aliam spem habent, et libera nos de manu iniquorum, et erue me a timore meo. Esther 15:0 Esther 15:1 Et mandavit ei Mardochaeus ut ingrederetur ad regem, et rogaret pro populo suo et pro patria sua. Esther 15:2 Memorare (inquit) dierum humilitatis tuae, quomodo nutrita sis in manu mea, quia Aman secundus a rege locutus est contra nos in mortem: Esther 15:3 et tu invoca Dominum, et loquere regi pro nobis, et libera nos de morte. Esther 15:4 Die autem tertio deposuit vestimenta ornatus sui, et circumdata est gloria sua. Esther 15:5 Cumque regio fulgeret habitu, et invocasset omnium rectorem et salvatorem Deum, assumpsit duas famulas, Esther 15:6 et super unam quidem innitebatur, quasi prae deliciis et nimia teneritudine corpus suum ferre non sustinens: Esther 15:7 altera autem famularum sequebatur dominam, defluentia in humum indumenta sustentans. Esther 15:8 Ipsa autem roseo colore vultum perfusa, et gratis ac nitentibus oculis tristem celabat animum, et nimio timore contractum. Esther 15:9 Ingressa igitur cuncta per ordinem ostia, stetit contra regem, ubi ille residebat super solium regni sui, indutus vestibus regiis, auroque fulgens, et pretiosis lapidibus, eratque terribilis aspectu. Esther 15:10 Cumque elevasset faciem, et ardentibus oculis furorem pectoris indicasset, regina corruit, et in pallorem colore mutato, lassum super ancillulam reclinavit caput. Esther 15:11 Convertitque Deus spiritum regis in mansuetudinem, et festinus ac metuens exilivit de solio, et sustentans eam ulnis suis, donec rediret ad se, his verbis blandiebatur: Esther 15:12 Quid habes Esther? Ego sum frater tuus, noli metuere. Esther 15:13 Non morieris: non enim pro te, sed pro omnibus haec lex constituta est. Esther 15:14 Accede igitur, et tange sceptrum. Esther 15:15 Cumque illa reticeret, tulit auream virgam, et posuit super collum eius, et osculatus est eam, et ait: Cur mihi non loqueris? Esther 15:16 Quae respondit: Vidi te domine quasi Angelum Dei, et conturbatum est cor meum prae timore gloriae tuae. Esther 15:17 Valde enim mirabilis es domine, et facies tua plena est gratiarum. Esther 15:18 Cumque loqueretur, rursus corruit, et pene exanimata est. Esther 15:19 Rex autem turbabatur, et omnes ministri eius consolabantur eam. Esther 16:0 Esther 16:1 Rex magnus Artaxerxes ab India usque Aethiopiam centum vigintiseptem provinciarum ducibus ac principibus, qui nostrae iussioni obediunt, salutem dicit. Esther 16:2 Multi bonitate principum et honore, qui in eos collatus est, abusi sunt in superbiam: Esther 16:3 et non solum subiectos regibus nituntur opprimere, sed datam sibi gloriam non ferentes, in ipsos, qui dederunt, moliuntur insidias. Esther 16:4 Nec contenti sunt gratias non agere beneficiis, et humanitatis in se iura violare, sed Dei quoque cuncta cernentis arbitrantur se posse fugere sententiam. Esther 16:5 Et in tantum vesaniae proruperunt, ut eos, qui credita sibi officia diligenter observant, et ita cuncta agunt ut omnium laude digni sint, mendaciorum cuniculis conentur subvertere, Esther 16:6 dum aures principum simplices, et ex sua natura alios aestimantes, callida fraude decipiunt. Esther 16:7 Quae res et ex veteribus probatur historiis, et ex his, quae geruntur quotidie, quo modo malis quorumdam suggestionibus regum studia depraventur. Esther 16:8 Unde providendum est paci omnium provinciarum. Esther 16:9 Nec putare debetis, si diversa iubeamus, ex animi nostri venire levitate, sed pro qualitate et necessitate temporum, ut reipublicae poscit utilitas, ferre sententiam. Esther 16:10 Et ut manifestius quod dicimus, intelligatis, Aman filius Amadathi, et animo et gente Macedo, alienusque a Persarum sanguine, et pietatem nostram sua crudelitate commaculans, peregrinus a nobis susceptus est: Esther 16:11 et tantam in se expertus humanitatem, ut pater noster vocaretur, et adoraretur ab omnibus post regem secundus: Esther 16:12 qui in tantum arrogantiae tumorem sublatus est, ut regno privare nos niteretur et spiritu. Esther 16:13 Nam Mardochaeum, cuius fide et beneficiis vivimus, et consortem regni nostri Esther cum omni gente sua novis quibusdam atque inauditis machinis expetivit in mortem: Esther 16:14 hoc cogitans ut illis interfectis, insidiaretur nostrae solitudini, et regnum Persarum transferret in Macedonas. Esther 16:15 Nos autem a pessimo mortalium Iudaeos neci destinatos, in nulla penitus culpa reperimus, sed econtrario iustis utentes legibus, Esther 16:16 et filios altissimi et maximi, semperque viventis Dei, cuius beneficio et patribus nostris et nobis regnum est traditum, et usque hodie custoditur. Esther 16:17 Unde eas litteras, quas sub nomine nostro ille direxerat, sciatis esse irritas. Esther 16:18 Pro quo scelere ante portas huius urbis, id est, Susan, et ipse qui machinatus est, et omnis cognatio eius pendet in patibulis: non nobis, sed Deo reddente ei quod meruit. Esther 16:19 Hoc autem edictum, quod nunc mittimus, in cunctis urbibus proponatur, ut liceat Iudaeis uti legibus suis. Esther 16:20 Quibus debetis esse adminiculo, ut eos, qui se ad necem eorum paraverant, possint interficere tertiadecima die mensis duodecimi, qui vocatur Adar. Esther 16:21 hanc enim diem, Deus omnipotens, moeroris et luctus, eis vertit in gaudium. Esther 16:22 Unde et vos inter ceteros festos dies, hanc habetote diem, et celebrate eam cum omni laetitia, ut et in posterum cognoscatur, Esther 16:23 omnes, qui fideliter Persis obediunt, dignam pro fide recipere mercedem: qui autem insidiantur regno eorum, perire pro scelere. Esther 16:24 Omnis autem provincia et civitas, quae noluerit sollemnitatis huius esse particeps, gladio et igne pereat, et sic deleatur, ut non solum hominibus, sed etiam bestiis invia sit in sempiternum, pro exemplo contemptus, et inobedientiae.
Job 0:0
Job 1:0 Job 1:1 Vir erat in Terra Hus, nomine Iob, et erat vir ille simplex, et rectus, ac timens Deum, et recedens a malo: Job 1:2 Natique sunt ei septem filii, et tres filiae. Job 1:3 Et fuit possessio eius septem millia ovium, et tria millia camelorum, quingenta quoque iuga boum, et quingentae asinae, ac familia multa nimis: eratque vir ille magnus inter omnes Orientales. Job 1:4 Et ibant filii eius, et faciebant convivium per domos, unusquisque in die suo. Et mittentes vocabant tres sorores suas, ut comederent et biberent cum eis. Job 1:5 Cumque in orbem transissent dies convivii, mittebat ad eos Iob, et sanctificabat illos, consurgensque diluculo offerebat holocausta pro singulis. Dicebat enim: Ne forte peccaverint filii mei, et benedixerint Deo in cordibus suis. Sic faciebat Iob cunctis diebus. Job 1:6 Quadam autem die cum venissent filii Dei ut assisterent coram Domino, affuit inter eos etiam Satan. Job 1:7 Cui dixit Dominus: Unde venis? Qui respondens, ait: Circuivi terram, et perambulavi eam. Job 1:8 Dixitque Dominus ad eum: Numquid considerasti servum meum Iob, quod non sit ei similis in terra, homo simplex, et rectus ac timens Deum, et recedens a malo? Job 1:9 Cui respondens Satan, ait: Numquid Iob frustra timet Deum? Job 1:10 nonne tu vallasti eum, ac domum eius, universamque substantiam per circuitum, operibus manuum eius benedixisti, et possessio eius crevit in terra? Job 1:11 Sed extende paululum manum tuam, et tange cuncta quae possidet nisi in faciem benedixerit tibi. Job 1:12 Dixit ergo Dominus ad Satan: Ecce, universa quae habet, in manu tua sunt: tantum in eum ne extendas manum tuam. Egressusque est Satan a facie Domini. Job 1:13 Cum autem quadam die filii et filiae eius comederent et biberent vinum in domo fratris sui primogeniti, Job 1:14 nuncius venit ad Iob, qui diceret: Boves arabant, et asinae pascebantur iuxta eos, Job 1:15 et irruerunt Sabaei, tuleruntque omnia, et pueros percusserunt gladio, et evasi ego solus ut nunciarem tibi. Job 1:16 Cumque adhuc ille loqueretur, venit alter, et dixit: Ignis Dei cecidit e caelo, et tactas oves puerosque consumpsit, et effugi ego solus ut nunciarem tibi. Job 1:17 Sed et illo adhuc loquente, venit alius, et dixit: Chaldaei fecerunt tres turmas, et invaserunt camelos, et tulerunt eos, necnon et pueros percusserunt gladio, et ego fugi solus ut nunciarem tibi. Job 1:18 Adhuc loquebatur ille, et ecce alius intravit, et dixit: Filiis tuis et filiabus vescentibus et bibentibus vinum in domo fratris sui primogeniti, Job 1:19 repente ventus vehemens irruit a regione deserti, et concussit quattuor angulos domus, quae corruens oppressit liberos tuos et mortui sunt, et effugi ego solus ut nunciarem tibi. Job 1:20 Tunc surrexit Iob, et scidit vestimenta sua, et tonso capite corruens in terram, adoravit, Job 1:21 et dixit: Nudus egressus sum de utero matris meae, et nudus revertar illuc: Dominus dedit, Dominus abstulit: sicut Domino placuit, ita factum est: sit nomen Domini benedictum. Job 1:22 In omnibus his non peccavit Iob labiis suis, neque stultum quid contra Deum locutus est. Job 2:0 Job 2:1 Factum est autem cum quadam die venissent filii Dei, et starent coram Domino, venisset quoque Satan inter eos, et staret in conspectu eius, Job 2:2 ut diceret Dominus ad Satan: Unde venis? Qui respondens ait: Circuivi terram, et perambulavi eam. Job 2:3 Et dixit Dominus ad Satan: Numquid considerasti servum meum Iob, quod non sit ei similis in terra, vir simplex et rectus, ac timens Deum, et recedens a malo, et adhuc retinens innocentiam? Tu autem commovisti me adversus eum, ut affligerem eum frustra. Job 2:4 Cui respondens Satan, ait: Pellem pro pelle, et cuncta quae habet homo, dabit pro anima sua: Job 2:5 alioquin mitte manum tuam, et tange os eius et carnem, et tunc videbis quod in faciem benedicat tibi. Job 2:6 Dixit ergo Dominus ad Satan: Ecce in manu tua est, verumtamen animam illius serva. Job 2:7 Egressus igitur Satan a facie Domini, percussit Iob ulcere pessimo, a planta pedis usque ad verticem eius: Job 2:8 qui testa saniem radebat, sedens in sterquilinio. Job 2:9 Dixit autem illi uxor sua: Adhuc tu permanes in simplicitate tua? benedic Deo et morere. Job 2:10 Qui ait ad illam: Quasi una de stultis mulieribus locuta es. si bona suscepimus de manu Dei, mala quare non suscipiamus? in omnibus his non peccavit Iob labiis suis. Job 2:11 Igitur audientes tres amici Iob omne malum, quod accidisset ei, venerunt singuli de loco suo, Eliphaz Themanites, et Baldad Suhites, et Sophar Naamathites. Condixerant enim, ut pariter venientes visitarent eum, et consolarentur. Job 2:12 Cumque elevassent procul oculos suos, non cognoverunt eum, et exclamantes ploraverunt, scissisque vestibus sparserunt pulverem super caput suum in caelum. Job 2:13 Et sederunt cum eo in terra septem diebus et septem noctibus, et nemo loquebatur ei verbum: videbant enim dolorem esse vehementem. Job 3:0 Job 3:1 Post haec aperuit Iob os suum, et maledixit diei suo, Job 3:2 et locutus est. Job 3:3 Pereat dies in qua natus sum, et nox in qua dictum est: Conceptus est homo. Job 3:4 Dies ille vertatur in tenebras, non requirat eum Deus desuper, et non illustretur lumine. Job 3:5 Obscurent eum tenebrae et umbra mortis, occupet eum caligo, et involvatur amaritudine. Job 3:6 Noctem illam tenebrosus turbo possideat, non computetur in diebus anni, nec numeretur in mensibus: Job 3:7 Sit nox illa solitaria, nec laude digna: Job 3:8 Maledicant ei qui maledicunt diei, qui parati sunt suscitare Leviathan: Job 3:9 Obtenebrentur stellae caligine eius: expectet lucem et non videat, nec ortum surgentis aurorae: Job 3:10 Quia non conclusit ostia ventris, qui portavit me, nec abstulit mala ab oculis meis. Job 3:11 Quare non in vulva mortuus sum, egressus ex utero non statim perii? Job 3:12 Quare exceptus genibus? cur lactatus uberibus? Job 3:13 Nunc enim dormiens silerem, et somno meo requiescerem: Job 3:14 Cum regibus et consulibus terrae, qui aedificant sibi solitudines: Job 3:15 Aut cum principibus, qui possident aurum, et replent domos suas argento: Job 3:16 Aut sicut abortivum absconditum non subsisterem, vel qui concepti non viderunt lucem. Job 3:17 Ibi impii cessaverunt a tumultu, et ibi requieverunt fessi robore. Job 3:18 Et quondam vincti pariter sine molestia, non audierunt vocem exactoris. Job 3:19 Parvus et magnus ibi sunt, et servus liber a domino suo. Job 3:20 Quare misero data est lux, et vita his, qui in amaritudine animae sunt? Job 3:21 qui expectant mortem, et non venit, quasi effodientes thesaurum: Job 3:22 Gaudentque vehementer cum invenerint sepulchrum. Job 3:23 Viro cuius abscondita est via, et circumdedit eum Deus tenebris? Job 3:24 Antequam comedam suspiro: et tamquam inundantes aquae, sic rugitus meus: Job 3:25 Quia timor, quem timebam, evenit mihi: et quod verebar accidit. Job 3:26 Nonne dissimulavi? nonne silui? nonne quievi? et venit super me indignatio. Job 4:0 Job 4:1 Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit: Job 4:2 Si coeperimus loqui tibi, forsitan moleste accipies, sed conceptum sermonem tenere quis poterit? Job 4:3 Ecce docuisti multos, et manus lassas roborasti: Job 4:4 Vacillantes confirmaverunt sermones tui, et genua trementia confortasti: Job 4:5 Nunc autem venit super te plaga, et defecisti: tetigit te, et conturbatus es. Job 4:6 Ubi est timor tuus, fortitudo tua, patientia tua, et perfectio viarum tuarum? Job 4:7 Recordare obsecro te, quis umquam innocens periit? aut quando recti deleti sunt? Job 4:8 Quin potius vidi eos, qui operantur iniquitatem, et seminant dolores, et metunt eos, Job 4:9 Flante Deo perisse, et spiritu irae eius esse consumptos: Job 4:10 Rugitus leonis, et vox leaenae, et dentes catulorum leonum contriti sunt. Job 4:11 Tigris periit, eo quod non haberet praedam, et catuli leonis dissipati sunt. Job 4:12 Porro ad me dictum est verbum absconditum, et quasi furtive suscepit auris mea venas susurri eius. Job 4:13 In horrore visionis nocturnae, quando solet sopor occupare homines, Job 4:14 Pavor tenuit me, et tremor, et omnia ossa mea perterrita sunt: Job 4:15 Et cum spiritus me praesente transiret, inhorruerunt pili carnis meae. Job 4:16 Stetit quidam, cuius non agnoscebam vultum, imago coram oculis meis, et vocem quasi aurae lenis audivi. Job 4:17 Numquid homo, Dei comparatione iustificabitur, aut factore suo purior erit vir? Job 4:18 Ecce qui serviunt ei, non sunt stabiles, et in angelis suis reperit pravitatem: Job 4:19 Quanto magis hi qui habitant domos luteas, qui terrenum habent fundamentum, consumentur velut a tinea? Job 4:20 De mane usque ad vesperam succidentur: et quia nullus intelligit, in aeternum peribunt. Job 4:21 Qui autem reliqui fuerint, auferentur ex eis: morientur, et non in sapientia. Job 5:0 Job 5:1 Voca ergo, si est qui tibi respondeat, et ad aliquem sanctorum convertere. Job 5:2 Vere stultum interficit iracundia, et parvulum occidit invidia. Job 5:3 Ego vidi stultum firma radice, et maledixi pulchritudini eius statim. Job 5:4 Longe fient filii eius a salute, et conterentur in porta, et non erit qui eruat. Job 5:5 Cuius messem famelicus comedet, et ipsum rapiet armatus, et bibent sitientes divitias eius. Job 5:6 Nihil in terra sine causa fit, et de humo non oritur dolor. Job 5:7 Homo nascitur ad laborem, et avis ad volatum. Job 5:8 Quam ob rem ego deprecabor Dominum, et ad Deum ponam eloquium meum: Job 5:9 Qui facit magna et inscrutabilia et mirabilia absque numero: Job 5:10 Qui dat pluviam super faciem terrae, et irrigat aquis universa: Job 5:11 Qui ponit humiles in sublime, et moerentes erigit sospitate: Job 5:12 Qui dissipat cogitationes malignorum, ne possint implere manus eorum quod coeperant: Job 5:13 Qui apprehendit sapientes in astutia eorum, et consilium pravorum dissipat: Job 5:14 Per diem incurrent tenebras, et quasi in nocte sic palpabunt in meridie. Job 5:15 Porro salvum faciet egenum a gladio oris eorum, et de manu violenti pauperem. Job 5:16 Et erit egeno spes, iniquitas autem contrahet os suum. Job 5:17 Beatus homo qui corripitur a Deo: increpationem ergo Domini ne reprobes: Job 5:18 Quia ipse vulnerat, et medetur: percutit, et manus eius sanabunt. Job 5:19 In sex tribulationibus liberabit te, et in septima non tangent te malum. Job 5:20 In fame eruet te de morte, et in bello de manu gladii. Job 5:21 A flagello linguae absconderis, et non timebis calamitatem cum venerit. Job 5:22 In vastitate, et fame ridebis, et bestias terrae non formidabis. Job 5:23 Sed cum lapidibus regionum pactum tuum, et bestiae terrae pacificae erunt tibi. Job 5:24 Et scies quod pacem habeat tabernaculum tuum, et visitans speciem tuam, non peccabis. Job 5:25 Scies quoque quoniam multiplex erit semen tuum, et progenies tua quasi herba terrae. Job 5:26 Ingredieris in abundantia sepulchrum, sicut infertur acervus tritici in tempore suo. Job 5:27 Ecce, hoc, ut investigavimus, ita est: quod auditum, mente pertracta. Job 6:0 Job 6:1 Respondens autem Iob, dixit: Job 6:2 Utinam appenderentur peccata mea, quibus iram merui: et calamitas, quam patior, in statera. Job 6:3 Quasi arena maris haec gravior appareret: unde et verba mea dolore sunt plena: Job 6:4 Quia sagittae Domini in me sunt, quarum indignatio ebibit spiritum meum, et terrores Domini militant contra me. Job 6:5 Numquid rugiet onager cum habuerit herbam? aut mugiet bos cum ante praesepe plenum steterit? Job 6:6 Aut poterit comedi insulsum, quod non est sale conditum? aut potest aliquis gustare, quod gustatum affert mortem? Job 6:7 Quae prius nolebat tangere anima mea, nunc prae angustia, cibi mei sunt. Job 6:8 Quis det ut veniat petitio mea: et quod expecto, tribuat mihi Deus? Job 6:9 Et qui coepit, ipse me conterat: solvat manum suam, et succidat me? Job 6:10 Et haec mihi sit consolatio ut affligens me dolore, non parcat, nec contradicam sermonibus Sancti. Job 6:11 Quae est enim fortitudo mea ut sustineam? aut quis finis meus, ut patienter agam? Job 6:12 Nec fortitudo lapidum fortitudo mea, nec caro mea aenea est. Job 6:13 Ecce, non est auxilium mihi in me, et necessarii quoque mei recesserunt a me. Job 6:14 Qui tollit ab amico suo misericordiam, timorem Domini derelinquit. Job 6:15 Fratres mei praeterierunt me, sicut torrens qui raptim transit in convallibus. Job 6:16 Qui timent pruinam, irruet super eos nix. Job 6:17 Tempore, quo fuerint dissipati, peribunt: et ut incaluerint, solventur de loco suo. Job 6:18 Involutae sunt semitae gressuum eorum: ambulabunt in vacuum, et peribunt. Job 6:19 Considerate semitas Thema, itinera Saba, et expectate paulisper. Job 6:20 Confusi sunt, quia speravi: venerunt quoque usque ad me, et pudore cooperti sunt. Job 6:21 Nunc venistis: et modo videntes plagam meam timetis. Job 6:22 Numquid dixi: Afferte mihi, et de substantia vestra donate mihi? Job 6:23 Vel, Liberate me de manu hostis, et de manu robustorum eruite me? Job 6:24 Docete me, et ego tacebo: et siquid forte ignoravi, instruite me. Job 6:25 Quare detraxistis sermonibus veritatis, cum e vobis nullus sit qui possit arguere me? Job 6:26 Ad increpandum tantum eloquia concinnatis, et in ventum verba profertis. Job 6:27 Super pupillum irruitis, et subvertere nitimini amicum vestrum. Job 6:28 Verumtamen quod coepistis explete: praebete aurem, et videte an mentiar. Job 6:29 Respondete obsecro absque contentione: et loquentes id quod iustum est, iudicate. Job 6:30 Et non invenietis in lingua mea iniquitatem, nec in faucibus meis stultitia personabit. Job 7:0 Job 7:1 Militia est vita hominis super terram: et sicut dies mercenarii, dies eius. Job 7:2 Sicut servus desiderat umbram, et sicut mercenarius praestolatur finem operis sui: Job 7:3 Sic et ego habui menses vacuos, et noctes laboriosas enumeravi mihi. Job 7:4 Si dormiero, dicam: Quando consurgam? et rursum expectabo vesperam, et replebor doloribus usque ad tenebras. Job 7:5 Induta est caro mea putredine et sordibus pulveris, cutis mea aruit, et contracta est. Job 7:6 Dies mei velocius transierunt quam a texente tela succiditur, et consumpti sunt absque ulla spe. Job 7:7 Memento quia ventus est vita mea, et non revertetur oculus meus ut videat bona. Job 7:8 Nec aspiciet me visus hominis: oculi tui in me, et non subsistam. Job 7:9 Sicut consumitur nubes, et pertransit: sic qui descenderit ad inferos, non ascendet. Job 7:10 Nec revertetur ultra in domum suam, neque cognoscet eum amplius locus eius. Job 7:11 Quapropter et ego non parcam ori meo, loquar in tribulatione spiritus mei: confabulabor cum amaritudine animae meae. Job 7:12 Numquid mare ego sum, aut cetus, quia circumdedisti me carcere? Job 7:13 Si dixero: Consolabitur me lectulus meus, et relevabor loquens mecum in strato meo: Job 7:14 Terrebis me per somnia, et per visiones horrore concuties. Job 7:15 Quam ob rem elegit suspendium anima mea, et mortem ossa mea. Job 7:16 Desperavi, nequaquam ultra iam vivam: parce mihi, nihil enim sunt dies mei. Job 7:17 Quid est homo, quia magnificas eum? aut quid apponis erga eum cor tuum? Job 7:18 Visitas eum diluculo, et subito probas illum: Job 7:19 Usquequo non parcis mihi, nec dimittis me ut glutiam salivam meam? Job 7:20 Peccavi, quid faciam tibi o custos hominum? quare posuisti me contrarium tibi, et factus sum mihimetipsi gravis? Job 7:21 Cur non tollis peccatum meum, et quare non aufers iniquitatem meam? ecce, nunc in pulvere dormiam: et si mane me quaesieris, non subsistam. Job 8:0 Job 8:1 Respondens autem Baldad Suhites, dixit: Job 8:2 Usquequo loqueris talia, et spiritus multiplex sermones oris tui? Job 8:3 Numquid Deus supplantat iudicium? aut Omnipotens subvertit quod iustum est? Job 8:4 Etiam si filii tui peccaverunt ei, et dimisit eos in manu iniquitatis suae: Job 8:5 Tu tamen si diluculo consurrexeris ad Deum, et Omnipotentem fueris deprecatus: Job 8:6 Si mundus et rectus incesseris, statim evigilabit ad te, et pacatum reddet habitaculum iustitiae tuae: Job 8:7 In tantum, ut si priora tua fuerint parva, et novissima tua multiplicentur nimis. Job 8:8 Interroga enim generationem pristinam, et diligenter investiga patrum memoriam: Job 8:9 (Hesterni quippe sumus, et ignoramus quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram.) Job 8:10 Et ipsi docebunt te: loquentur tibi, et de corde suo proferent eloquia. Job 8:11 Numquid vivere potest scirpus absque humore? aut crescere carectum sine aqua? Job 8:12 Cum adhuc sit in flore, nec carpatur manu, ante omnes herbas arescit: Job 8:13 Sic viae omnium, qui obliviscuntur Deum, et spes hypocritae peribit: Job 8:14 Non ei placebit vecordia sua, et sicut tela aranearum fiducia eius. Job 8:15 Innitetur super domum suam, et non stabit: fulciet eam, et non consurget: Job 8:16 Humectus videtur antequam veniat Sol, et in ortu suo germen eius egredietur. Job 8:17 Super acervum petrarum radices eius densabuntur, et inter lapides commorabitur. Job 8:18 Si absorbuerit eum de loco suo, negabit eum, et dicet: Non novi te. Job 8:19 Haec est enim laetitia viae eius, ut rursum de terra alii germinentur. Job 8:20 Deus non proiiciet simplicem, nec porriget manum malignis: Job 8:21 Donec impleatur risu os tuum, et labia tua iubilo. Job 8:22 Qui oderunt te, induentur confusione: et tabernaculum impiorum non subsistet. Job 9:0 Job 9:1 Et respondens Iob, ait: Job 9:2 Vere scio quod ita sit, et quod non iustificetur homo compositus Deo. Job 9:3 Si voluerit contendere cum eo, non poterit ei respondere unum pro mille. Job 9:4 Sapiens corde est, et fortis robore: quis restitit ei, et pacem habuit? Job 9:5 Qui transtulit montes, et nescierunt hi quos subvertit in furore suo. Job 9:6 Qui commovet terram de loco suo, et columnae eius concutiuntur. Job 9:7 Qui praecipit Soli, et non oritur: et stellas claudit quasi sub signaculo: Job 9:8 Qui extendit caelos solus, et graditur super fluctus maris. Job 9:9 Qui facit Arcturum, et Oriona, et Hyadas, et interiora austri. Job 9:10 Qui facit magna, et incomprehensibilia, et mirabilia, quorum non est numerus. Job 9:11 Si venerit ad me, non videbo eum: si abierit, non intelligam. Job 9:12 Si repente interroget, quis respondebit ei? vel quis dicere potest: Cur ita facis? Job 9:13 Deus, cuius irae nemo resistere potest, et sub quo curvantur qui portant orbem. Job 9:14 Quantus ergo sum ego, ut respondeam ei, et loquar verbis meis cum eo? Job 9:15 Qui etiam si habuero quippiam iustum, non respondebo, sed meum iudicem deprecabor. Job 9:16 Et cum invocantem exaudierit me, non credo quod audierit vocem meam. Job 9:17 In turbine enim conteret me, et multiplicabit vulnera mea etiam sine causa. Job 9:18 Non concedit requiescere spiritum meum, et implet me amaritudinibus. Job 9:19 Si fortitudo quaeritur, robustissimus est: si aequitas iudicii, nemo audet pro me testimonium dicere. Job 9:20 Si iustificare me voluero, os meum condemnabit me: si innocentem ostendero, pravum me comprobabit. Job 9:21 Etiam si simplex fuero, hoc ipsum ignorabit anima mea, et taedebit me vitae meae. Job 9:22 Unum est quod locutus sum, et innocentem et impium ipse consumit. Job 9:23 Si flagellat, occidat semel, et non de poenis innocentum rideat. Job 9:24 Terra data est in manus impii, vultum iudicum eius operit: quod si non ille est, quis ergo est? Job 9:25 Dies mei velociores fuerunt cursore: fugerunt, et non viderunt bonum. Job 9:26 Pertransierunt quasi naves poma portantes, sicut aquila volans ad escam. Job 9:27 Cum dixero: Nequaquam ita loquar: commuto faciem meam, et dolore torqueor. Job 9:28 Verebar omnia opera mea, sciens quod non parceres delinquenti. Job 9:29 Si autem et sic impius sum, quare frustra laboravi? Job 9:30 Si lotus fuero quasi aquis nivis, et fulserint velut mundissimae manus meae: Job 9:31 Tamen sordibus intinges me, et abominabuntur me vestimenta mea. Job 9:32 Neque enim viro qui similis mei est, respondebo: nec qui mecum in iudicio ex aequo possit audiri. Job 9:33 Non est qui utrumque valeat arguere, et ponere manum suam in ambobus. Job 9:34 Auferat a me virgam suam, et pavor eius non me terreat. Job 9:35 Loquar, et non timebo eum: neque enim possum metuens respondere. Job 10:0 Job 10:1 Taedet animam meam vitae meae, dimittam adversum me eloquium meum, loquar in amaritudine animae meae. Job 10:2 Dicam Deo: Noli me condemnare: indica mihi cur me ita iudices. Job 10:3 Numquid bonum tibi videtur, si calumnieris me, et opprimas me opus manuum tuarum, et consilium impiorum adiuves? Job 10:4 Numquid oculi carnei tibi sunt: aut sicut videt homo, et tu videbis? Job 10:5 Numquid sicut dies hominis dies tui, et anni tui sicut humana sunt tempora, Job 10:6 Ut quaeras iniquitatem meam, et peccatum meum scruteris? Job 10:7 Et scias quia nihil impium fecerim, cum sit nemo qui de manu tua possit eruere. Job 10:8 Manus tuae fecerunt me, et plasmaverunt me totum in circuitu: et sic repente praecipitas me? Job 10:9 Memento quaeso quod sicut lutum feceris me, et in pulverem reduces me. Job 10:10 Nonne sicut lac mulsisti me, et sicut caseum me coagulasti? Job 10:11 Pelle et carnibus vestisti me: ossibus et nervis compegisti me. Job 10:12 Vitam et misericordiam tribuisti mihi, et visitatio tua custodivit spiritum meum. Job 10:13 Licet haec celes in corde tuo, tamen scio quia universorum memineris. Job 10:14 Si peccavi, et ad horam pepercisti mihi: cur ab iniquitate mea mundum me esse non pateris? Job 10:15 Et si impius fuero, vae mihi est: et si iustus, non levabo caput, saturatus afflictione et miseria. Job 10:16 Et propter superbiam quasi leaenam capies me, reversusque mirabiliter me crucias. Job 10:17 Instauras testes tuos contra me, et multiplicas iram tuam adversum me, et poenae militant in me. Job 10:18 Quare de vulva eduxisti me? qui utinam consumptus essem ne oculus me videret. Job 10:19 Fuissem quasi non essem, de utero translatus ad tumulum. Job 10:20 Numquid non paucitas dierum meorum finietur brevi? dimitte ergo me, ut plangam paululum dolorem meum: Job 10:21 Antequam vadam et non revertar, ad terram tenebrosam, et opertam mortis caligine: Job 10:22 Terram miseriae et tenebrarum, ubi umbra mortis, et nullus ordo, sed sempiternus horror inhabitat. Job 11:0 Job 11:1 Respondens autem Sophar Naamathites, dixit: Job 11:2 Numquid qui multa loquitur, non et audiet? aut vir verbosus iustificabitur? Job 11:3 Tibi soli tacebunt homines? et cum ceteros irriseris, a nullo confutaberis? Job 11:4 Dixisti enim: Purus est sermo meus, et mundus sum in conspectu tuo. Job 11:5 Atque utinam Deus loqueretur tecum, et aperiret labia sua tibi, Job 11:6 Ut ostenderet tibi secreta sapientiae, et quod multiplex esset lex eius, et intelligeres quod multo minora exigaris ab eo, quam meretur iniquitas tua. Job 11:7 Forsitan vestigia Dei comprehendes, et usque ad perfectum Omnipotentem reperies? Job 11:8 Excelsior caelo est, et quid facies? profundior inferno, et unde cognosces? Job 11:9 Longior terra mensura eius, et latior mari. Job 11:10 Si subverterit omnia, vel in unum coarctaverit, quis contradicet ei? Job 11:11 Ipse enim novit hominum vanitatem, et videns iniquitatem, nonne considerat? Job 11:12 Vir vanus in superbiam erigitur, et tamquam pullum onagri se liberum natum putat. Job 11:13 Tu autem firmasti cor tuum, et expandisti ad eum manus tuas. Job 11:14 Si iniquitatem, quae est in manu tua, abstuleris a te, et non manserit in tabernaculo tuo iniustitia: Job 11:15 Tunc levare poteris faciem tuam absque macula, et eris stabilis, et non timebis. Job 11:16 Miseriae quoque oblivisceris, et quasi aquarum quae praeterierunt recordaberis. Job 11:17 Et quasi meridianus fulgor consurget tibi ad vesperam: et cum te consumptum putaveris, orieris ut lucifer. Job 11:18 Et habebis fiduciam, proposita tibi spe, et defossus securus dormies. Job 11:19 Requiesces, et non erit qui te exterreat: et deprecabuntur faciem tuam plurimi. Job 11:20 Oculi autem impiorum deficient, et effugium peribit ab eis, et spes illorum abominatio animae. Job 12:0 Job 12:1 Respondens autem Iob, dixit: Job 12:2 Ergo vos estis soli homines, et vobiscum morietur sapientia? Job 12:3 Et mihi est cor sicut et vobis, nec inferior vestri sum: quis enim haec, quae nostis, ignorat? Job 12:4 Qui deridetur ab amico suo sicut ego, invocabit Deum, et exaudiet eum: deridetur enim iusti simplicitas. Job 12:5 Lampas contempta apud cogitationes divitum, parata ad tempus statutum. Job 12:6 Abundant tabernacula praedonum, et audacter provocant Deum, cum ipse dederit omnia in manus eorum. Job 12:7 Nimirum interroga iumenta, et docebunt te: et volatilia caeli, et indicabunt tibi. Job 12:8 Loquere terrae, et respondebit tibi: et narrabunt pisces maris. Job 12:9 Quis ignorat quod omnia haec manus Domini fecerit? Job 12:10 In cuius manu anima omnis viventis, et spiritus universae carnis hominis. Job 12:11 Nonne auris verba diiudicat, et fauces comedentis, saporem? Job 12:12 In antiquis est sapientia, et in multo tempore prudentia. Job 12:13 Apud ipsum est sapientia et fortitudo, ipse habet consilium et intelligentiam. Job 12:14 Si destruxerit, nemo est qui aedificet: si incluserit hominem, nullus est qui aperiat. Job 12:15 Si continuerit aquas, omnia siccabuntur: et si emiserit eas, subvertent terram. Job 12:16 Apud ipsum est fortitudo et sapientia: ipse novit et decipientem, et eum qui decipitur. Job 12:17 Adducit consiliarios in stultum finem, et iudices in stuporem. Job 12:18 Balteum regum dissolvit, et praecingit fune renes eorum. Job 12:19 Ducit sacerdotes inglorios, et optimates supplantat: Job 12:20 Commutans labium veracium, et doctrinam senum auferens. Job 12:21 Effundit despectionem super principes, eos, qui oppressi fuerant, relevans. Job 12:22 Qui revelat profunda de tenebris, et producit in lucem umbram mortis. Job 12:23 Qui multiplicat gentes et perdit eas, et subversas in integrum restituit. Job 12:24 Qui immutat cor principum populi terrae, et decipit eos ut frustra incedant per invium: Job 12:25 Palpabunt quasi in tenebris, et non in luce, et errare eos faciet quasi ebrios. Job 13:0 Job 13:1 Ecce omnia haec vidit oculus meus, et audivit auris mea, et intellexi singula. Job 13:2 Secundum scientiam vestram et ego novi: nec inferior vestri sum. Job 13:3 Sed tamen ad Omnipotentem loquar, et disputare cum Deo cupio: Job 13:4 Prius vos ostendens fabricatores mendacii, et cultores perversorum dogmatum. Job 13:5 Atque utinam taceretis, ut putaremini esse sapientes. Job 13:6 Audite ergo correptionem meam, et iudicium labiorum meorum attendite. Job 13:7 Numquid Deus indiget vestro mendacio, ut pro illo loquamini dolos? Job 13:8 Numquid faciem eius accipitis, et pro Deo iudicare nitimini? Job 13:9 Aut placebit ei quem celare nihil potest? aut decipietur ut homo, vestris fraudulentiis? Job 13:10 Ipse vos arguet, quoniam in abscondito faciem eius accipitis. Job 13:11 Statim ut se commoverit, turbabit vos, et terror eius irruet super vos. Job 13:12 Memoria vestra comparabitur cineri, et redigentur in lutum cervices vestrae. Job 13:13 Tacete paulisper ut loquar quodcumque mihi mens suggesserit. Job 13:14 Quare lacero carnes meas dentibus meis, et animam meam porto in manibus meis? Job 13:15 Etiam si occiderit me, in ipso sperabo: verumtamen vias meas in conspectu eius arguam. Job 13:16 Et ipse erit salvator meus: non enim veniet in conspectu eius omnis hypocrita. Job 13:17 Audite sermonem meum, et aenigmata percipite auribus vestris. Job 13:18 Si fuero iudicatus, scio quod iustus inveniar. Job 13:19 Quis est qui iudicetur mecum? veniat: quare tacens consumor? Job 13:20 Duo tantum ne facias mihi, et tunc a facie tua non abscondar: Job 13:21 Manum tuam longe fac a me, et formido tua non me terreat. Job 13:22 Voca me, et ego respondebo tibi: aut certe loquar, et tu responde mihi. Job 13:23 Quantas habeo iniquitates et peccata, scelera mea et delicta ostende mihi. Job 13:24 Cur faciem tuam abscondis, et arbitraris me inimicum tuum? Job 13:25 Contra folium, quod vento rapitur, ostendis potentiam tuam, et stipulam siccam persequeris: Job 13:26 Scribis enim contra me amaritudines, et consumere me vis peccatis adolescentiae meae. Job 13:27 Posuisti in nervo pedem meum, et observasti omnes semitas meas, et vestigia pedum meorum considerasti: Job 13:28 Qui quasi putredo consumendus sum, et quasi vestimentum quod comeditur a tinea. Job 14:0 Job 14:1 Homo natus de muliere, brevi vivens tempore, repletur multis miseriis. Job 14:2 Qui quasi flos egreditur et conteritur, et fugit velut umbra, et numquam in eodem statu permanet. Job 14:3 Et dignum ducis super huiuscemodi aperire oculos tuos, et adducere eum tecum in iudicium? Job 14:4 Quis potest facere mundum de immundo conceptum semine? nonne tu qui solus es? Job 14:5 Breves dies hominis sunt: numerus mensium eius apud te est: constituisti terminos eius, qui praeteriri non poterunt. Job 14:6 Recede paululum ab eo, ut quiescat, donec optata veniat, sicut mercenarii, dies eius. Job 14:7 Lignum habet spem: si praecisum fuerit, rursum virescit, et rami eius pullulant. Job 14:8 Si senuerit in terra radix eius, et in pulvere emortuus fuerit truncus illius, Job 14:9 Ad odorem aquae germinabit, et faciet comam quasi cum primum plantatum est: Job 14:10 Homo vero cum mortuus fuerit, et nudatus atque consumptus, ubi quaeso est? Job 14:11 Quomodo si recedant aquae de mari, et fluvius vacuefactus arescat: Job 14:12 Sic homo cum dormierit, non resurget, donec atteratur caelum, non evigilabit, nec consurget de somno suo. Job 14:13 Quis mihi hoc tribuat, ut in inferno protegas me, et abscondas me, donec pertranseat furor tuus, et constituas mihi tempus, in quo recorderis mei? Job 14:14 Putasne mortuus homo rursum vivat? cunctis diebus, quibus nunc milito, expecto donec veniat immutatio mea. Job 14:15 Vocabis me, et ego respondebo tibi: operi manuum tuarum porriges dexteram. Job 14:16 Tu quidem gressus meos dinumerasti, sed parce peccatis meis. Job 14:17 Signasti quasi in sacculo delicta mea, sed curasti iniquitatem meam. Job 14:18 Mons cadens defluit, et saxum transfertur de loco suo. Job 14:19 Lapides excavant aquae, et alluvione paulatim terra consumitur: et hominem ergo similiter perdes. Job 14:20 Roborasti eum paululum ut in perpetuum transiret: immutabis faciem eius, et emittes eum. Job 14:21 Sive nobiles fuerint filii eius, sive ignobiles, non intelliget. Job 14:22 Attamen caro eius dum vivet dolebit, et anima illius super semetipso lugebit. Job 15:0 Job 15:1 Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit: Job 15:2 Numquid sapiens respondebit quasi in ventum loquens, et implebit ardore stomachum suum? Job 15:3 Arguis verbis eum, qui non est aequalis tibi, et loqueris quod tibi non expedit. Job 15:4 Quantum in te est evacuasti timorem, et tulisti preces coram Deo. Job 15:5 Docuit enim iniquitas tua os tuum, et imitaris linguam blasphemantium. Job 15:6 Condemnabit te os tuum, et non ego: et labia tua respondebunt tibi. Job 15:7 Numquid primus homo tu natus es, et ante colles formatus? Job 15:8 Numquid consilium Dei audisti, et inferior te erit eius sapientia? Job 15:9 Quid nosti quod ignoremus? quid intelligis quod nesciamus? Job 15:10 Et senes, et antiqui sunt in nobis multo vetustiores quam patres tui. Job 15:11 Numquid grande est ut consoletur te Deus? sed verba tua prava hoc prohibent Job 15:12 Quid te elevat cor tuum, et quasi magna cogitans, attonitos habes oculos? Job 15:13 Quid tumet contra Deum spiritus tuus, ut proferas de ore tuo huiuscemodi sermones? Job 15:14 Quid est homo, ut immaculatus sit, et ut iustus appareat natus de muliere? Job 15:15 Ecce inter sanctos eius nemo immutabilis, et caeli non sunt mundi in conspectu eius. Job 15:16 Quanto magis abominabilis et inutilis homo, qui bibit quasi aquam iniquitatem? Job 15:17 Ostendam tibi, audi me: quod vidi narrabo tibi. Job 15:18 Sapientes confitentur, et non abscondunt patres suos. Job 15:19 Quibus solis data est terra, et non transivit alienus per eos. Job 15:20 Cunctis diebus suis impius superbit, et numerus annorum incertus est tyrannidis eius. Job 15:21 Sonitus terroris semper in auribus illius: et cum pax sit, ille semper insidias suspicatur. Job 15:22 Non credit quod reverti possit de tenebris ad lucem, circumspectans undique gladium. Job 15:23 Cum se moverit ad quaerendum panem, novit quod paratus sit in manu eius tenebrarum dies. Job 15:24 Terrebit eum tribulatio, et angustia vallabit eum, sicut regem, qui praeparatur ad praelium. Job 15:25 Tetendit enim adversus Deum manum suam, et contra Omnipotentem roboratus est. Job 15:26 Cucurrit adversus eum erecto collo, et pingui cervice armatus est. Job 15:27 Operuit faciem eius crassitudo, et de lateribus eius arvina dependet. Job 15:28 Habitavit in civitatibus desolatis, et in domibus desertis, quae in tumulos sunt redactae. Job 15:29 Non ditabitur, nec perseverabit substantia eius, nec mittet in terra radicem suam. Job 15:30 Non recedet de tenebris: ramos eius arefaciet flamma, et auferetur spiritu oris sui. Job 15:31 Non credet frustra errore deceptus, quod aliquo pretio redimendus sit. Job 15:32 Antequam dies eius impleantur, peribit: et manus eius arescent. Job 15:33 Laedetur quasi vinea in primo flore botrus eius, et quasi oliva proiiciens florem suum. Job 15:34 Congregatio enim hypocritae sterilis, et et ignis devorabit tabernacula eorum, qui munera libenter accipiunt. Job 15:35 Concepit dolorem, et peperit iniquitatem, et uterus eius praeparat dolos. Job 16:0 Job 16:1 Respondens autem Iob, dixit: Job 16:2 Audivi frequenter talia, consolatores onerosi omnes vos estis. Job 16:3 Numquid habebunt finem verba ventosa? aut aliquid tibi molestum est si loquaris? Job 16:4 Poteram et ego similia vestri loqui: atque utinam esset anima vestra pro anima mea: Job 16:5 Consolarer et ego vos sermonibus, et moverem caput meum super vos: Job 16:6 Roborarem vos ore meo: et moverem labia mea, quasi parcens vobis. Job 16:7 Sed quid agam? Si locutus fuero, non quiescet dolor meus: et si tacuero, non recedet a me. Job 16:8 Nunc autem oppressit me dolor meus, et in nihilum redacti sunt omnes artus mei. Job 16:9 Rugae meae testimonium dicunt contra me, et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam contradicens mihi. Job 16:10 Collegit furorem suum in me, et comminans mihi, infremuit contra me dentibus suis: hostis meus terribilibus oculis me intuitus est. Job 16:11 Aperuerunt super me ora sua, et exprobrantes percusserunt maxillam meam, satiati sunt poenis meis. Job 16:12 Conclusit me Deus apud iniquum, et manibus impiorum me tradidit. Job 16:13 Ego ille quondam opulentus repente contritus sum: tenuit cervicem meam, confregit me, et posuit me sibi quasi in signum. Job 16:14 Circumdedit me lanceis suis, convulneravit lumbos meos, non pepercit, et effudit in terra viscera mea. Job 16:15 Concidit me vulnere super vulnus, irruit in me quasi gigas. Job 16:16 Saccum consui super cutem meam, et operui cinere carnem meam. Job 16:17 Facies mea intumuit a fletu, et palpebrae meae caligaverunt. Job 16:18 Haec passus sum absque iniquitate manus meae, cum haberem mundas ad Deum preces. Job 16:19 Terra ne operias sanguinem meum, neque inveniat in te locum latendi clamor meus. Job 16:20 Ecce enim in caelo testis meus, et conscius meus in excelsis. Job 16:21 Verbosi amici mei: ad Deum stillat oculus meus. Job 16:22 Atque utinam sic iudicaretur vir cum Deo, quomodo iudicatur filius hominis cum collega suo. Job 16:23 Ecce enim breves anni transeunt, et semitam, per quam non revertar, ambulo. Job 17:0 Job 17:1 Spiritus meus attenuabitur, dies mei breviabuntur, et solum mihi superest sepulchrum. Job 17:2 Non peccavi, et in amaritudinibus moratur oculus meus. Job 17:3 Libera me Domine, et pone me iuxta te, et cuiusvis manus pugnet contra me. Job 17:4 Cor eorum longe fecisti a disciplina, propterea non exaltabuntur. Job 17:5 Praedam pollicetur sociis, et oculi filiorum eius deficient. Job 17:6 Posuit me quasi in proverbium vulgi, et exemplum sum coram eis. Job 17:7 Caligavit ab indignatione oculus meus, et membra mea quasi in nihilum redacta sunt. Job 17:8 Stupebunt iusti super hoc, et innocens contra hypocritam suscitabitur. Job 17:9 Et tenebit iustus viam suam, et mundis manibus addet fortitudinem. Job 17:10 Igitur omnes vos convertimini, et venite, et non inveniam in vobis ullum sapientem. Job 17:11 Dies mei transierunt, cogitationes meae dissipatae sunt, torquentes cor meum: Job 17:12 Noctem verterunt in diem, et rursum post tenebras spero lucem. Job 17:13 Si sustinuero, infernus domus mea est, et in tenebris stravi lectulum meum. Job 17:14 Putredini dixi: Pater meus es, mater mea, et soror mea, vermibus. Job 17:15 Ubi est ergo nunc praestolatio mea, et patientiam meam quis considerat? Job 17:16 In profundissimum infernum descendent omnia mea: putasne saltem ibi erit requies mihi? Job 18:0 Job 18:1 Respondens autem Baldad Suhites, dixit: Job 18:2 Usque ad quem finem verba iactabitis? intelligite prius, et sic loquamur. Job 18:3 Quare reputati sumus ut iumenta, et sorduimus coram vobis? Job 18:4 Qui perdis animam tuam in furore tuo, numquid propter te derelinquetur terra, et transferentur rupes de loco suo? Job 18:5 Nonne lux impii extinguetur, nec splendebit flamma ignis eius? Job 18:6 Lux obtenebrescet in tabernaculo illius, et lucerna, quae super eum est, extinguetur. Job 18:7 Arctabuntur gressus virtutis eius, et praecipitabit eum consilium suum. Job 18:8 Immisit enim in rete pedes suos, et in maculis eius ambulat. Job 18:9 Tenebitur planta illius laqueo, et exardescet contra eum sitis. Job 18:10 Abscondita est in terra pedica eius, et decipula illius super semitam. Job 18:11 Undique terrebunt eum formidines, et involvent pedes eius. Job 18:12 Attenuetur fame robur eius, et inedia invadat costas illius. Job 18:13 Devoret pulchritudinem cutis eius, consumat brachia illius primogenita mors. Job 18:14 Avellatur de tabernaculo suo fiducia eius, et calcet super eum, quasi rex, interitus. Job 18:15 Habitent in tabernaculo illius socii eius, qui non est, aspergatur in tabernaculo eius sulphur. Job 18:16 Deorsum radices eius siccentur, sursum autem atteratur messis eius. Job 18:17 Memoria illius pereat de terra, et non celebretur nomen eius in plateis. Job 18:18 Expellet eum de luce in tenebras, et de orbe transferet eum. Job 18:19 Non erit semen eius, neque progenies in populo suo, nec ullae reliquiae in regionibus eius. Job 18:20 In die eius stupebunt novissimi, et primos invadet horror. Job 18:21 Haec sunt ergo tabernacula iniqui, et iste locus eius, qui ignorat Deum. Job 19:0 Job 19:1 Respondens autem Iob, dixit: Job 19:2 Usquequo affligitis animam meam, et atteritis me sermonibus? Job 19:3 En, decies confunditis me, et non erubescitis opprimentes me. Job 19:4 Nempe, et si ignoravi, mecum erit ignorantia mea. Job 19:5 At vos contra me erigimini, et arguitis me opprobriis meis. Job 19:6 Saltem nunc intelligite quia Deus non aequo iudicio afflixerit me, et flagellis suis me cinxerit. Job 19:7 Ecce clamabo vim patiens, et nemo audiet: vociferabor, et non est qui iudicet. Job 19:8 Semitam meam circumsepsit, et transire non possum, et in calle meo tenebras posuit. Job 19:9 Spoliavit me gloria mea, et abstulit coronam de capite meo. Job 19:10 Destruxit me undique, et pereo, et quasi evulsae arbori abstulit spem meam. Job 19:11 Iratus est contra me furor eius, et sic me habuit quasi hostem suum. Job 19:12 Simul venerunt latrones eius, et fecerunt sibi viam per me, et obsederunt in gyro tabernaculum meum. Job 19:13 Fratres meos longe fecit a me, et noti mei quasi alieni recesserunt a me. Job 19:14 Dereliquerunt me propinqui mei: et qui me noverant, obliti sunt mei. Job 19:15 Inquilini domus meae, et ancillae meae sicut alienum habuerunt me, et quasi peregrinus fui in oculis eorum. Job 19:16 Servum meum vocavi, et non respondit, ore proprio deprecabar illum. Job 19:17 Halitum meum exhorruit uxor mea, et orabam filios uteri mei. Job 19:18 Stulti quoque despiciebant me, et cum ab eis recessissem, detrahebant mihi. Job 19:19 Abominati sunt me quondam consiliarii mei: et quem maxime diligebam, aversatus est me. Job 19:20 Pelli meae, consumptis carnibus, adhaesit os meum, et derelicta sunt tantummodo labia circa dentes meos. Job 19:21 Miseremini mei, miseremini mei, saltem vos amici mei, quia manus Domini tetigit me. Job 19:22 Quare persequimini me sicut Deus, et carnibus meis saturamini? Job 19:23 Quis mihi tribuat ut scribantur sermones mei? quis mihi det ut exarentur in libro Job 19:24 stylo ferreo, et plumbi lamina, vel celte sculpantur in silice? Job 19:25 Scio enim quod Redemptor meus vivit, et in novissimo die de terra surrecturus sum: Job 19:26 Et rursum circumdabor pelle mea, et in carne mea videbo Deum Salvatorem meum. Job 19:27 Quem visurus sum ego ipse, et oculi mei conspecturi sunt, et non alius: reposita est haec spes mea in sinu meo. Job 19:28 Quare ergo nunc dicitis: Persequamur eum, et radicem verbi inveniamus contra eum? Job 19:29 Fugite ergo a facie gladii, quoniam ultor iniquitatum gladius est: et scitote esse iudicium. Job 20:0 Job 20:1 Respondens autem Sophar Naamathites, dixit: Job 20:2 Idcirco cogitationes meae variae succedunt sibi, et mens in diversa rapitur. Job 20:3 Doctrinam, qua me arguis, audiam, et spiritus intelligentiae meae respondebit mihi. Job 20:4 Hoc scio a principio, ex quo positus est homo super terram, Job 20:5 Quod laus impiorum brevis sit, et gaudium hypocritae ad instar puncti. Job 20:6 Si ascenderit usque ad caelum superbia eius, et caput eius nubes tetigerit: Job 20:7 Quasi sterquilinium in fine perdetur: et qui eum viderant, dicent: Ubi est? Job 20:8 Velut somnium avolans non invenietur, transiet sicut visio nocturna. Job 20:9 Oculus, qui eum viderat, non videbit, neque ultra intuebitur eum locus suus. Job 20:10 Filii eius atterentur egestate, et manus illius reddent ei dolorem suum. Job 20:11 Ossa eius implebuntur vitiis adolescentiae eius, et cum eo in pulvere dormient. Job 20:12 Cum enim dulce fuerit in ore eius malum, abscondet illud sub lingua sua. Job 20:13 Parcet illi, et non derelinquet illud, et celabit in gutture suo. Job 20:14 Panis eius in utero illius vertetur in fel aspidum intrinsecus. Job 20:15 Divitias, quas devoravit, evomet, et de ventre illius extrahet eas Deus. Job 20:16 Caput aspidum suget, et occidet eum lingua viperae. Job 20:17 (Non videat rivulos fluminis, torrentes mellis, et butyri.) Job 20:18 Luet quae fecit omnia, nec tamen consumetur: iuxta multitudinem adinventionum suarum, sic et sustinebit. Job 20:19 Quoniam confringens nudavit pauperes: domum rapuit, et non aedificavit eam. Job 20:20 Nec est satiatus venter eius: et cum habuerit quae concupierat, possidere non poterit. Job 20:21 Non remansit de cibo eius, et propterea nihil permanebit de bonis eius. Job 20:22 Cum satiatus fuerit, arctabitur, aestuabit, et omnis dolor irruet super eum. Job 20:23 Utinam impleatur venter eius, ut emittat in eum iram furoris sui, et pluat super illum bellum suum. Job 20:24 Fugiet arma ferrea, et irruet in arcum aereum. Job 20:25 Gladius eductus, et egrediens de vagina sua, et fulgurans in amaritudine sua: vadent, et venient super eum horribiles. Job 20:26 Omnes tenebrae absconditae sunt in occultis eius: devorabit eum ignis, qui non succenditur, affligetur relictus in tabernaculo suo. Job 20:27 Revelabunt caeli iniquitatem eius, et terra consurget adversus eum. Job 20:28 Apertum erit germen domus illius, detrahetur in die furoris Dei. Job 20:29 Haec est pars hominis impii a Deo, et hereditas verborum eius a Domino. Job 21:0 Job 21:1 Respondens autem Iob, dixit: Job 21:2 Audite quaeso sermones meos, et agite poenitentiam. Job 21:3 Sustinete me, et ego loquar, et post mea, si videbitur, verba ridete. Job 21:4 Numquid contra hominem disputatio mea est, ut merito non debeam contristari? Job 21:5 Attendite me, et obstupescite, et superponite digitum ori vestro: Job 21:6 Et ego quando recordatus fuero, pertimesco, et concutit carnem meam tremor. Job 21:7 Quare ergo impii vivunt, sublevati sunt, confortatique divitiis? Job 21:8 Semen eorum permanet coram eis, propinquorum turba, et nepotum in conspectu eorum. Job 21:9 Domus eorum securae sunt et pacatae, et non est virga Dei super illos. Job 21:10 Bos eorum concepit, et non abortivit: vacca peperit, et non est privata foetu suo. Job 21:11 Egrediuntur quasi greges parvuli eorum, et infantes eorum exultant lusibus. Job 21:12 Tenent tympanum, et citharam, et gaudent ad sonitum organi. Job 21:13 Ducunt in bonis dies suos, et in puncto ad inferna descendunt. Job 21:14 Qui dixerunt Deo: Recede a nobis, et scientiam viarum tuarum nolumus. Job 21:15 Quis est Omnipotens, ut serviamus ei? et quid nobis prodest si oraverimus illum? Job 21:16 Verumtamen quia non sunt in manu eorum bona sua, consilium impiorum longe sit a me. Job 21:17 Quoties lucerna impiorum extinguetur, et superveniet eis inundatio, et dolores dividet furoris sui? Job 21:18 Erunt sicut paleae ante faciem venti, et sicut favilla quam turbo dispergit. Job 21:19 Deus servabit filiis illius dolorem patris: et cum reddiderit, tunc sciet. Job 21:20 Videbunt oculi eius interfectionem suam, et de furore Omnipotentis bibet. Job 21:21 Quid enim ad eum pertinet de domo sua post se? et si numerus mensium eius dimidietur? Job 21:22 Numquid Deus docebit quispiam scientiam, qui excelsos iudicat? Job 21:23 Iste moritur robustus et sanus, dives et felix. Job 21:24 Viscera eius plena sunt adipe, et medullis ossa illius irrigantur: Job 21:25 Alius vero moritur in amaritudine animae absque ullis opibus: Job 21:26 Et tamen simul in pulvere dormient, et vermes operient eos. Job 21:27 Certe novi cogitationes vestras, et sententias contra me iniquas. Job 21:28 Dicitis enim: Ubi est domus principis? et ubi tabernacula impiorum? Job 21:29 Interrogate quemlibet de viatoribus, et haec eadem illum intelligere cognoscetis: Job 21:30 Quia in diem perditionis servatur malus, et ad diem furoris ducetur. Job 21:31 Quis arguet coram eo viam eius? et quae fecit, quis reddet illi? Job 21:32 Ipse ad sepulchra ducetur, et in congerie mortuorum vigilabit. Job 21:33 Dulcis fuit glareis Cocyti, et post se omnem hominem trahet, et ante se innumerabiles. Job 21:34 Quomodo igitur consolamini me frustra, cum responsio vestra repugnare ostensa sit veritati? Job 22:0 Job 22:1 Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit: Job 22:2 Numquid Deo potest comparari homo, etiam cum perfectae fuerit scientiae? Job 22:3 Quid prodest Deo si iustus fueris? aut quid ei confers si immaculata fuerit via tua? Job 22:4 Numquid timens arguet te, et veniet tecum in iudicium, Job 22:5 Et non propter malitiam tuam plurimam, et infinitas iniquitates tuas? Job 22:6 Abstulisti enim pignus fratrum tuorum sine causa, et nudos spoliasti vestibus. Job 22:7 Aquam lasso non dedisti, et esurienti subtraxisti panem. Job 22:8 In fortitudine brachii tui possidebas terram, et potentissimus obtinebas eam. Job 22:9 Viduas dimisisti vacuas, et lacertos pupillorum comminuisti. Job 22:10 Propterea circumdatus es laqueis, et conturbat te formido subita. Job 22:11 Et putabas te tenebras non visurum, et impetu aquarum inundantium non oppressum iri? Job 22:12 An non cogitas quod Deus excelsior caelo sit, et super stellarum verticem sublimetur? Job 22:13 Et dicis: Quid enim novit Deus? et quasi per caliginem iudicat. Job 22:14 Nubes latibulum eius, nec nostra considerat, et circa cardines caeli perambulat. Job 22:15 Numquid semitam saeculorum custodire cupis, quam calcaverunt viri iniqui? Job 22:16 Qui sublati sunt ante tempus suum, et fluvius subvertit fundamentum eorum: Job 22:17 Qui dicebant Deo: Recede a nobis: et quasi nihil posset facere Omnipotens, aestimabant eum: Job 22:18 Cum ille implesset domos eorum bonis, quorum sententia procul sit a me. Job 22:19 Videbunt iusti, et laetabuntur, et innocens subsannabit eos. Job 22:20 Nonne succisa est erectio eorum, et reliquias eorum devoravit ignis? Job 22:21 Acquiesce igitur ei, et habeto pacem: et per haec habebis fructus optimos. Job 22:22 Suscipe ex ore illius legem, et pone sermones eius in corde tuo. Job 22:23 Si reversus fueris ad Omnipotentem, aedificaberis, et longe facies iniquitatem a tabernaculo tuo. Job 22:24 Dabit pro terra silicem, et pro silice torrentes aureos. Job 22:25 Eritque Omnipotens contra hostes tuos, et argentum coacervabitur tibi. Job 22:26 Tunc super Omnipotentem deliciis afflues, et elevabis ad Deum faciem tuam. Job 22:27 Rogabis eum, et exaudiet te, et vota tua reddes. Job 22:28 Decernes rem, et veniet tibi, et in viis tuis splendebit lumen. Job 22:29 Qui enim humiliatus fuerit, erit in gloria: et qui inclinaverit oculos, ipse salvabitur. Job 22:30 Salvabitur innocens, salvabitur autem in munditia manuum suarum. Job 23:0 Job 23:1 Respondens autem Iob, ait: Job 23:2 Nunc quoque in amaritudine est sermo meus, et manus plagae meae aggravata est super gemitum meum. Job 23:3 Quis mihi tribuat ut cognoscam et inveniam illum, et veniam usque ad solium eius? Job 23:4 Ponam coram eo iudicium, et os meum replebo increpationibus. Job 23:5 Ut sciam verba, quae mihi respondeat, et intelligam quid loquatur mihi. Job 23:6 Nolo multa fortitudine contendat mecum, nec magnitudinis suae mole me premat. Job 23:7 Proponat aequitatem contra me, et perveniet ad victoriam iudicium meum. Job 23:8 Si ad Orientem iero, non apparet: si ad Occidentem, non intelligam eum. Job 23:9 Si ad sinistram, quid agam? non apprehendam eum: si me vertam ad dexteram, non videbo illum. Job 23:10 Ipse vero scit viam meam, et probavit me quasi aurum, quod per ignem transit: Job 23:11 Vestigia eius secutus est pes meus, viam eius custodivi, et non declinavi ex ea. Job 23:12 A mandatis labiorum eius non recessi, et in sinu meo abscondi verba oris eius. Job 23:13 Ipse enim solus est, et nemo avertere potest cogitationem eius: et anima eius quodcumque voluit, hoc fecit. Job 23:14 Cum expleverit in me voluntatem suam, et alia multa similia praesto sunt ei. Job 23:15 Et idcirco a facie eius turbatus sum, et considerans eum, timore solicitor. Job 23:16 Deus mollivit cor meum, et Omnipotens conturbavit me. Job 23:17 Non enim perii propter imminentes tenebras, nec faciem meam operuit caligo. Job 24:0 Job 24:1 Ab Omnipotente non sunt abscondita tempora: qui autem noverunt eum, ignorant dies illius. Job 24:2 Alii terminos transtulerunt, diripuerunt greges, et paverunt eos. Job 24:3 Asinum pupillorum abegerunt, et abstulerunt pro pignore bovem viduae. Job 24:4 Subverterunt pauperum viam, et oppresserunt pariter mansuetos terrae. Job 24:5 Alii quasi onagri in deserto egrediuntur ad opus suum: vigilantes ad praedam, praeparant panem liberis. Job 24:6 Agrum non suum demetunt: et vineam eius, quem vi oppresserint, vindemiant. Job 24:7 Nudos dimittunt homines, indumenta tollentes, quibus non est operimentum in frigore: Job 24:8 Quos imbres montium rigant: et non habentes velamen, amplexantur lapides. Job 24:9 Vim fecerunt depraedantes pupillos, et vulgum pauperem spoliaverunt. Job 24:10 Nudis et incedentibus absque vestitu, et esurientibus tulerunt spicas. Job 24:11 Inter acervos eorum meridiati sunt, qui calcatis torcularibus sitiunt. Job 24:12 De civitatibus fecerunt viros gemere, et anima vulneratorum clamavit, et Deus inultum abire non patitur. Job 24:13 Ipsi fuerunt rebelles lumini, nescierunt vias eius, nec reversi sunt per semitas eius. Job 24:14 Mane primo consurgit homicida, interficit egenum et pauperem: per noctem vero erit quasi fur. Job 24:15 Oculus adulteri observat caliginem, dicens: Non me videbit oculus: et operiet vultum suum. Job 24:16 Perfodit in tenebris domos, sicut in die condixerant sibi, et ignoraverunt lucem. Job 24:17 Si subito apparuerit aurora, arbitrantur umbram mortis: et sic in tenebris quasi in luce ambulant. Job 24:18 Levis est super faciem aquae: maledicta sit pars eius in terra, nec ambulet per viam vinearum. Job 24:19 Ad nimium calorem transeat ab aquis nivium, et usque ad inferos peccatum illius. Job 24:20 Obliviscatur eius misericordia: dulcedo illius vermes: non sit in recordatione, sed conteratur quasi lignum infructuosum. Job 24:21 Pavit enim sterilem, et quae non parit, et viduae bene non fecit. Job 24:22 Detraxit fortes in fortitudine sua: et cum steterit, non credet vitae suae. Job 24:23 Dedit ei Deus locum poenitentiae, et ille abutitur eo in superbiam: oculi autem eius sunt in viis illius. Job 24:24 Elevati sunt ad modicum, et non subsistent, et humiliabuntur sicut omnia, et auferentur, et sicut summitates spicarum conterentur. Job 24:25 Quod si non est ita, quis me potest arguere esse mentitum, et ponere ante Deum verba mea? Job 25:0 Job 25:1 Respondens autem Baldad Suhites, dixit: Job 25:2 Potestas et terror apud eum est, qui facit concordiam in sublimibus suis. Job 25:3 Numquid est numerus militum eius? et super quem non surget lumen illius? Job 25:4 Numquid iustificari potest homo comparatus Deo, aut apparere mundus natus de muliere? Job 25:5 Ecce luna etiam non splendet, et stellae non sunt mundae in conspectu eius: Job 25:6 Quanto magis homo putredo, et filius hominis vermis? Job 26:0 Job 26:1 Respondens autem Iob, dixit: Job 26:2 Cuius adiutor es? numquid imbecillis? et sustentas brachium eius, qui non est fortis? Job 26:3 Cui dedisti consilium? forsitan illi qui non habet sapientiam, et prudentiam tuam ostendisti plurimam. Job 26:4 Quem docere voluisti? nonne eum, qui fecit spiramentum? Job 26:5 Ecce gigantes gemunt sub aquis, et qui habitant cum eis. Job 26:6 Nudus est infernus coram illo, et nullum est operimentum perditioni. Job 26:7 Qui extendit Aquilonem super vacuum, et appendit terram super nihilum. Job 26:8 Qui ligat aquas in nubibus suis, ut non erumpant pariter deorsum. Job 26:9 Qui tenet vultum solii sui, et expandit super illud nebulam suam. Job 26:10 Terminum circumdedit aquis, usque dum finiantur lux et tenebrae. Job 26:11 Columnae caeli contremiscunt, et pavent ad nutum eius. Job 26:12 In fortitudine illius repente maria congregata sunt, et prudentia eius percussit superbum. Job 26:13 Spiritus eius ornavit caelos: et obstetricante manu eius, eductus est coluber tortuosus. Job 26:14 Ecce, haec ex parte dicta sunt viarum eius: et cum vix parvam stillam sermonis eius audierimus, quis poterit tonitruum magnitudinis illius intueri? Job 27:0 Job 27:1 Addidit quoque Iob, assumens parabolam suam, et dixit: Job 27:2 Vivit Deus, qui abstulit iudicium meum, et Omnipotens, qui ad amaritudinem adduxit animam meam. Job 27:3 Quia donec superest halitus in me, et spiritus Dei in naribus meis, Job 27:4 Non loquentur labia mea iniquitatem, nec lingua mea meditabitur mendacium. Job 27:5 Absit a me ut iustos vos esse iudicem: donec deficiam, non recedam ab innocentia mea. Job 27:6 Iustificationem meam, quam coepi tenere, non deseram: neque enim reprehendit me cor meum in omni vita mea. Job 27:7 Sit ut impius, inimicus meus: et adversarius meus, quasi iniquus. Job 27:8 Quae est enim spes hypocritae si avare rapiat, et non liberet Deus animam eius? Job 27:9 Numquid Deus audiet clamorem eius cum venerit super eum angustia? Job 27:10 Aut poterit in Omnipotente delectari, et invocare Deum omni tempore? Job 27:11 Docebo vos per manum Dei quae Omnipotens habeat, nec abscondam. Job 27:12 Ecce, vos omnes nostis, et quid sine causa vana loquimini? Job 27:13 Haec est pars hominis impii apud Deum, et hereditas violentorum, quam ob Omnipotente suscipient. Job 27:14 Si multiplicati fuerint filii eius, in gladio erunt, et nepotes eius non saturabuntur pane. Job 27:15 Qui reliqui fuerint ex eo, sepelientur in interitu, et viduae illius non plorabunt. Job 27:16 Si comportaverit quasi terram argentum, et sicut lutum praeparaverit vestimenta: Job 27:17 Praeparabit quidem, sed iustus vestietur illis: et argentum innocens dividet. Job 27:18 Aedificavit sicut tinea domum suam, et sicut custos fecit umbraculum. Job 27:19 Dives cum dormierit, nihil secum auferet: aperiet oculos suos, et nihil inveniet. Job 27:20 Apprehendet eum quasi aqua inopia, nocte opprimet eum tempestas. Job 27:21 Tollet eum ventus urens, et auferet, et velut turbo rapiet eum de loco suo. Job 27:22 Et mittet super eum, et non parcet: de manu eius fugiens fugiet. Job 27:23 Stringet super eum manus suas, et sibilabit super illum, intuens locum eius. Job 28:0 Job 28:1 Habet argentum, venarum suarum principia: et auro locus est, in quo conflatur. Job 28:2 Ferrum de terra tollitur: et lapis solutus calore, in aes vertitur. Job 28:3 Tempus posuit tenebris, et universorum finem ipse considerat, lapidem quoque caliginis, et umbram mortis. Job 28:4 Dividit torrens a populo peregrinante, eos, quos oblitus est pes egentis hominis, et invios. Job 28:5 Terra, de qua oriebatur panis in loco suo, igni subversa est. Job 28:6 Locus sapphiri lapides eius, et glebae illius aurum. Job 28:7 Semitam ignoravit avis, nec intuitus est eam oculus vulturis. Job 28:8 Non calcaverunt eam filii institorum, nec pertransivit per eam leaena. Job 28:9 Ad silicem extendit manum suam, subvertit a radicibus montes. Job 28:10 In petris rivos excidit, et omne pretiosum vidit oculus eius. Job 28:11 Profunda quoque fluviorum scrutatus est, et abscondita in lucem produxit. Job 28:12 Sapientia vero ubi invenitur? et quis est locus intelligentiae? Job 28:13 Nescit homo pretium eius, nec invenitur in terra suaviter viventium. Job 28:14 Abyssus dicit: Non est in me: et mare loquitur: Non est mecum. Job 28:15 Non dabitur aurum obrizum pro ea, nec appendetur argentum in commutatione eius. Job 28:16 Non conferetur tinctis Indiae coloribus, nec lapidi sardonycho pretiosissimo, vel sapphiro. Job 28:17 Non adaequabitur ei aurum vel vitrum, nec commutabuntur pro ea vasa auri: Job 28:18 Excelsa et eminentia non memorabuntur comparatione eius: trahitur autem sapientia de occultis. Job 28:19 Non adaequabitur ei topazius de Aethiopia, nec tincturae mundissimae componetur. Job 28:20 Unde ergo sapientia venit? et quis est locus intelligentiae? Job 28:21 Abscondita est ab oculis omnium viventium, volucres quoque caeli latet. Job 28:22 Perditio et mors dixerunt: Auribus nostris audivimus famam eius. Job 28:23 Deus intelligit viam eius, et ipse novit locum illius. Job 28:24 Ipse enim fines mundi intuetur: et omnia, quae sub caelo sunt, respicit. Job 28:25 Qui fecit ventis pondus, et aquas appendit in mensura. Job 28:26 Quando ponebat pluviis legem, et viam procellis sonantibus: Job 28:27 Tunc vidit illam, et enarravit, et praeparavit, et investigavit. Job 28:28 Et dixit homini: Ecce timor Domini, ipsa est sapientia: et recedere a malo, intelligentia. Job 29:0 Job 29:1 Addidit quoque Iob, assumens parabolam suam, et dixit: Job 29:2 Quis mihi tribuat, ut sim iuxta menses pristinos secundum dies, quibus Deus custodiebat me? Job 29:3 Quando splendebat lucerna eius super caput meum, et ad lumen eius ambulabam in tenebris? Job 29:4 Sicut fui in diebus adolescentiae meae, quando secreto Deus erat in tabernaculo meo? Job 29:5 Quando erat Omnipotens mecum: et in circuitu meo pueri mei? Job 29:6 Quando lavabam pedes meos butyro, et petra fundebat mihi rivos olei? Job 29:7 Quando procedebam ad portam civitatis, et in platea parabant cathedram mihi? Job 29:8 Videbant me iuvenes, et abscondebantur: et senes assurgentes stabant. Job 29:9 Principes cessabant loqui, et digitum superponebant ori suo. Job 29:10 Vocem suam cohibebant duces, et lingua eorum gutturi suo adhaerebat. Job 29:11 Auris audiens beatificabat me, et oculus videns testimonium reddebat mihi. Job 29:12 Eo quod liberassem pauperem vociferantem, et pupillum, cui non esset adiutor. Job 29:13 Benedictio perituri super me veniebat, et cor viduae consolatus sum. Job 29:14 Iustitia indutus sum: et vestivi me, sicut vestimento et diademate, iudicio meo. Job 29:15 Oculus fui caeco, et pes claudo. Job 29:16 Pater eram pauperum: et causam quam nesciebam, diligentissime investigabam. Job 29:17 Conterebam molas iniqui, et de dentibus illius auferebam praedam. Job 29:18 Dicebamque: In nidulo meo moriar, et sicut palma multiplicabo dies. Job 29:19 Radix mea aperta est secus aquas, et ros morabitur in messione mea. Job 29:20 Gloria mea semper innovabitur, et arcus meus in manu mea instaurabitur. Job 29:21 Qui me audiebant, expectabant sententiam, et intenti tacebant ad consilium meum. Job 29:22 Verbis meis addere nihil audebant, et super illos stillabat eloquium meum. Job 29:23 Expectabant me sicut pluviam, et os suum aperiebant quasi ad imbrem serotinum. Job 29:24 Siquando ridebam ad eos, non credebant, et lux vultus mei non cadebat in terram. Job 29:25 Si voluissem ire ad eos, sedebam primus: cumque sederem quasi rex, circumstante exercitu, eram tamen moerentium consolator. Job 30:0 Job 30:1 Nunc autem derident me iuniores tempore, quorum non dignabar patres ponere cum canibus gregis mei: Job 30:2 Quorum virtus manuum mihi erat pro nihilo, et vita ipsa putabantur indigni. Job 30:3 Egestate et fame steriles, qui rodebant in solitudine, squallentes calamitate, et miseria. Job 30:4 Et mandebant herbas, et arborum cortices, et radix iuniperorum erat cibus eorum. Job 30:5 Qui de convallibus ista rapientes, cum singula reperissent, ad ea cum clamore currebant. Job 30:6 In desertis habitabant torrentium, et in cavernis terrae, vel super glaream. Job 30:7 Qui inter huiuscemodi laetabantur, et esse sub sentibus delicias computabant. Job 30:8 Filii stultorum et ignobilium, et in terra penitus non parentes. Job 30:9 Nunc in eorum canticum versus sum, et factus sum eis in proverbium. Job 30:10 Abominantur me, et longe fugiunt a me, et faciem meam conspuere non verentur. Job 30:11 Pharetram enim suam aperuit, et afflixit me, et frenum posuit in os meum. Job 30:12 Ad dexteram orientis calamitatis meae illico surrexerunt: pedes meos subverterunt, et oppresserunt quasi fluctibus semitis suis. Job 30:13 Dissipaverunt itinera mea, insidiati sunt mihi, et praevaluerunt, et non fuit qui ferret auxilium. Job 30:14 Quasi rupto muro, et aperta ianua, irruerunt super me, et ad meas miserias devoluti sunt. Job 30:15 Redactus sum in nihilum: abiit quasi ventus desiderium meum: et velut nubes pertransiit salus mea. Job 30:16 Nunc autem in memetipso marcescit anima mea, et possident me dies afflictionis. Job 30:17 Nocte os meum perforatur doloribus: et qui me comedunt, non dormiunt. Job 30:18 In multitudine eorum consumitur vestimentum meum, et quasi capito tunicae succinxerunt me. Job 30:19 Comparatus sum luto, et assimilatus sum favillae et cineri. Job 30:20 Clamo ad te, et non exaudis me: sto, et non respicis me. Job 30:21 Mutatus es mihi in crudelem, et in duritia manus tuae adversaris mihi. Job 30:22 Elevasti me, et quasi super ventum ponens elisisti me valide. Job 30:23 Scio quia morti trades me, ubi constituta est domus omni viventi. Job 30:24 Verumtamen non ad consumptionem meam emittis manum tuam: et si corruerim, ipse salvabis. Job 30:25 Flebam quondam super eo, qui afflictus erat, et compatiebatur anima mea pauperi. Job 30:26 Expectabam bona, et venerunt mihi mala: praestolabar lucem, et eruperunt tenebrae. Job 30:27 Interiora mea efferbuerunt absque ulla requie, praevenerunt me dies afflictionis. Job 30:28 Moerens incedebam, sine furore, consurgens, in turba clamabam. Job 30:29 Frater fui draconum, et socius struthionum. Job 30:30 Cutis mea denigrata est super me, et ossa mea aruerunt prae caumate. Job 30:31 Versa est in luctum cithara mea, et organum meum in vocem flentium. Job 31:0 Job 31:1 Pepigi foedus cum oculis meis ut ne cogitarem quidem de virgine. Job 31:2 Quam enim partem haberet in me Deus desuper, et hereditatem Omnipotens de excelsis? Job 31:3 Numquid non perditio est iniquo, et alienatio operantibus iniustitiam? Job 31:4 Nonne ipse considerat vias meas, et cunctos gressus meos dinumerat? Job 31:5 Si ambulavi in vanitate, et festinavit in dolo pes meus: Job 31:6 Appendat me in statera iusta, et sciat Deus simplicitatem meam. Job 31:7 Si declinavit gressus meus de via, et si secutus est oculus meus cor meum, et si manibus meis adhaesit macula: Job 31:8 Seram, et alius comedat: et progenies mea eradicetur. Job 31:9 Si deceptum est cor meum super muliere, et si ad ostium amici mei insidiatus sum: Job 31:10 Scortum alterius sit uxor mea, et super illam incurventur alii. Job 31:11 Hoc enim nefas est, et iniquitas maxima. Job 31:12 Ignis est usque ad perditionem devorans, et omnia eradicans genimina. Job 31:13 Si contempsi subire iudicium cum servo meo, et ancilla mea, cum disceptarent adversum me. Job 31:14 Quid enim faciam cum surrexerit ad iudicandum Deus? et cum quaesierit, quid respondebo illi? Job 31:15 Numquid non in utero fecit me qui et illum operatus est: et formavit me in vulva unus? Job 31:16 Si negavi, quod volebant, pauperibus, et oculos viduae expectare feci: Job 31:17 Si comedi buccellam meam solus, et non comedit pupillus ex ea: Job 31:18 (Quia ab infantia mea crevit mecum miseratio: et de utero matris meae egressa est mecum.) Job 31:19 Si despexi pereuntem, eo quod non habuerit indumentum, et absque operimento pauperem: Job 31:20 Si non benedixerunt mihi latera eius, et de velleribus ovium mearum calefactus est: Job 31:21 Si levavi super pupillum manum meam, etiam cum viderem me in porta superiorem: Job 31:22 Humerus meus a iunctura sua cadat, et brachium meum cum suis ossibus confringatur. Job 31:23 Semper enim quasi tumentes super me fluctus timui Deum, et pondus eius ferre non potui. Job 31:24 Si putavi aurum robur meum, et obrizo dixi: Fiducia mea. Job 31:25 Si laetatus sum super multis divitiis meis, et quia plurima reperit manus mea. Job 31:26 Si vidi solem cum fulgeret, et lunam incedentem clare: Job 31:27 Et laetatum est in abscondito cor meum, et osculatus sum manum meam ore meo. Job 31:28 Quae est iniquitas maxima, et negatio contra Deum altissimum. Job 31:29 Si gavisus sum ad ruinam eius, qui me oderat, et exultavi quod invenisset eum malum. Job 31:30 Non enim dedi ad peccandum guttur meum, ut expeterem maledicens animam eius. Job 31:31 Si non dixerunt viri tabernaculi mei: Quis det de carnibus eius ut saturemur? Job 31:32 Foris non mansit peregrinus, ostium meum viatori patuit. Job 31:33 Si abscondi quasi homo peccatum meum, et celavi in sinu meo iniquitatem meam. Job 31:34 Si expavi ad multitudinem nimiam, et despectio propinquorum terruit me: et non magis tacui, nec egressus sum ostium. Job 31:35 Quis mihi tribuat auditorem, ut desiderium meum audiat Omnipotens: et librum scribat ipse qui iudicat. Job 31:36 Ut in humero meo portem illum, et circumdem illum quasi coronam mihi? Job 31:37 Per singulos gradus meos pronunciabo illum, et quasi principi offeram eum. Job 31:38 Si adversum me terra mea clamat, et cum ipsa sulci eius deflent: Job 31:39 Si fructus eius comedi absque pecunia, et animam agricolarum eius afflixi: Job 31:40 Pro frumento oriatur mihi tribulus, et pro hordeo spina. Job 32:0 Job 32:1 Omiserunt autem tres viri isti respondere Iob, eo quod iustus sibi videretur. Job 32:2 Et iratus, indignatusque est Eliu filius Barachel Buzites, de cognatione Ram: iratus est autem adversum Iob, eo quod iustum se esse diceret coram Deo. Job 32:3 Porro adversum amicos eius indignatus est, eo quod non invenissent responsionem rationabilem, sed tantummodo condemnassent Iob. Job 32:4 Igitur Eliu expectavit Iob loquentem: eo quod seniores essent qui loquebantur. Job 32:5 Cum autem vidisset quod tres respondere non potuissent, iratus est vehementer. Job 32:6 Respondensque Eliu filius Barachel Buzites, dixit: Iunior sum tempore, vos autem antiquiores, idcirco demisso capite, veritus sum vobis indicare meam sententiam. Job 32:7 Sperabam enim quod aetas prolixior loqueretur, et annorum multitudo doceret sapientiam. Job 32:8 Sed, ut video, Spiritus est in hominibus, et inspiratio Omnipotentis dat intelligentiam. Job 32:9 Non sunt longaevi sapientes, nec senes intelligunt iudicium. Job 32:10 Ideo dicam: Audite me, ostendam vobis etiam ego meam sapientiam. Job 32:11 Expectavi enim sermones vestros, audivi prudentiam vestram, donec disceptaremini sermonibus: Job 32:12 Et donec putabam vos aliquid dicere, considerabam: sed, ut video, non est qui possit arguere Iob, et respondere ex vobis sermonibus eius. Job 32:13 Ne forte dicatis: Invenimus sapientiam, Deus proiecit eum, non homo. Job 32:14 Nihil locutus est mihi, et ego non secundum sermones vestros respondebo illi. Job 32:15 Extimuerunt, nec responderunt ultra, abstuleruntque a se eloquia. Job 32:16 Quoniam igitur expectavi, et non sunt locuti: steterunt, nec ultra responderunt: Job 32:17 Respondebo et ego partem meam, et ostendam scientiam meam. Job 32:18 Plenus sum enim sermonibus, et coarctat me spiritus uteri mei. Job 32:19 En venter meus quasi mustum absque spiraculo, quod lagunculas novas disrumpit. Job 32:20 Loquar, et respirabo paululum: aperiam labia mea, et respondebo. Job 32:21 Non accipiam personam viri, et Deum homini non aequabo. Job 32:22 Nescio enim quamdiu subsistam, et si post modicum tollat me Factor meus. Job 33:0 Job 33:1 Audi igitur Iob eloquia mea, et omnes sermones meos ausculta. Job 33:2 Ecce aperui os meum, loquatur lingua mea in faucibus meis. Job 33:3 Simplici corde meo sermones mei, et sententiam puram labia mea loquentur. Job 33:4 Spiritus Dei fecit me, et spiraculum Omnipotentis vivificavit me. Job 33:5 Si potes, responde mihi, et adversus faciem meam consiste. Job 33:6 Ecce, et me sicut et te fecit Deus, et de eodem luto ego quoque formatus sum. Job 33:7 Verumtamen miraculum meum non te terreat, et eloquentia mea non sit tibi gravis. Job 33:8 Dixisti ergo in auribus meis, et vocem verborum tuorum audivi: Job 33:9 Mundus sum ego, et absque delicto: immaculatus, et non est iniquitas in me. Job 33:10 Quia querelas in me reperit, ideo arbitratus est me inimicum sibi. Job 33:11 Posuit in nervo pedes meos, custodivit omnes semitas meas. Job 33:12 Hoc est ergo, in quo non es iustificatus: respondebo tibi, quia maior sit Deus homine. Job 33:13 Adversus eum contendis quod non ad omnia verba responderit tibi? Job 33:14 Semel loquitur Deus, et secundo idipsum non repetit. Job 33:15 Per somnium in visione nocturna, quando irruit sopor super homines, et dormiunt in lectulo: Job 33:16 Tunc aperit aures virorum, et erudiens eos instruit disciplina, Job 33:17 Ut avertat hominem ab his, quae facit, et liberet eum de superbia: Job 33:18 Eruens animam eius a corruptione: et vitam illius, ut non transeat in gladium. Job 33:19 Increpat quoque per dolorem in lectulo, et omnia ossa eius marcescere facit. Job 33:20 Abominabilis ei fit in vita sua panis, et animae illius cibus ante desiderabilis. Job 33:21 Tabescet caro eius, et ossa, quae tecta fuerant, nudabuntur. Job 33:22 Appropinquavit corruptioni anima eius, et vita illius mortiferis. Job 33:23 Si fuerit pro eo Angelus loquens, unus de millibus, ut annunciet hominis aequitatem: Job 33:24 Miserebitur eius, et dicet: Libera eum, ut non descendat in corruptionem: inveni in quo ei propitier. Job 33:25 Consumpta est caro eius a suppliciis, revertatur ad dies adolescentiae suae. Job 33:26 Deprecabitur Deum, et placabilis ei erit: et videbit faciem eius in iubilo, et reddet homini iustitiam suam. Job 33:27 Respiciet homines, et dicet: Peccavi, et vere deliqui, et, ut eram dignus, non recepi. Job 33:28 Liberavit animam suam ne pergeret in interitum, sed vivens lucem videret. Job 33:29 Ecce, haec omnia operatur Deus tribus vicibus per singulos. Job 33:30 Ut revocet animas eorum a corruptione, et illuminet luce viventium. Job 33:31 Attende Iob, et audi me: et tace, dum ego loquor. Job 33:32 Si autem habes quod loquaris, responde mihi, loquere: volo enim, te apparere iustum. Job 33:33 Quod si non habes, audi me: tace, et docebo te sapientiam. Job 34:0 Job 34:1 Pronuncians itaque Eliu, etiam haec locutus est: Job 34:2 Audite sapientes verba mea, et eruditi auscultate me: Job 34:3 Auris enim verba probat, et guttur escas gustu diiudicat. Job 34:4 Iudicium eligamus nobis, et inter nos videamus quid sit melius. Job 34:5 Quia dixit Iob: Iustus sum, et Deus subvertit iudicium meum. Job 34:6 In iudicando enim me, mendacium est: violenta sagitta mea absque ullo peccato. Job 34:7 Quis est vir ut est Iob, qui bibit subsannationem quasi aquam: Job 34:8 Qui graditur cum operantibus iniquitatem, et ambulat cum viris impiis? Job 34:9 Dixit enim: Non placebit vir Deo, etiam si cucurrerit cum eo. Job 34:10 Ideo viri cordati audite me, absit a Deo impietas, et ab Omnipotente iniquitas. Job 34:11 Opus enim hominis reddet ei, et iuxta vias singulorum restituet eis. Job 34:12 Vere enim Deus non condemnabit frustra, nec Omnipotens subvertet iudicium. Job 34:13 Quem constituit alium super terram? aut quem posuit super orbem, quem fabricatus est? Job 34:14 Si direxerit ad eum cor suum, spiritum illius et flatum ad se trahet. Job 34:15 Deficiet omnis caro simul, et homo in cinerem revertetur. Job 34:16 Si habes ergo intellectum, audi quod dicitur, et ausculta vocem eloquii mei. Job 34:17 Numquid qui non amat iudicium, sanari potest? et quomodo tu eum, qui iustus est, in tantum condemnas? Job 34:18 Qui dicit regi, apostata: qui vocat duces impios: Job 34:19 Qui non accipit personas principum: nec cognovit tyrannum, cum disceptaret contra pauperem: opus enim manuum eius sunt universi. Job 34:20 Subito morientur, et in media nocte turbabuntur populi, et pertransibunt, et auferent violentum absque manu. Job 34:21 Oculi enim eius super vias hominum, et omnes gressus eorum considerat. Job 34:22 Non sunt tenebrae, et non est umbra mortis, ut abscondantur ibi qui operantur iniquitatem. Job 34:23 Neque enim ultra in hominis potestate est, ut veniat ad Deum in iudicium. Job 34:24 Conteret multos, et innumerabiles, et stare faciet alios pro eis. Job 34:25 Novit enim opera eorum: et idcirco inducet noctem, et conterentur. Job 34:26 Quasi impios percussit eos in loco videntium. Job 34:27 Qui quasi de industria recesserunt ab eo, et omnes vias eius intelligere noluerunt: Job 34:28 Ut pervenire facerent ad eum clamorem egeni, et audiret vocem pauperum. Job 34:29 Ipso enim concedente pacem, quis est qui condemnet? ex quo absconderit vultum, quis est qui contempletur eum et super gentes et super omnes homines? Job 34:30 Qui regnare facit hominem hypocritam propter peccata populi. Job 34:31 Quia ergo ego locutus sum ad Deum, te quoque non prohibebo. Job 34:32 Si erravi, tu doce me: si iniquitatem locutus sum, ultra non addam. Job 34:33 Numquid a te Deus expetit eam, quia displicuit tibi? tu enim coepisti loqui, et non ego: quod si quid nosti melius, loquere. Job 34:34 Viri intelligentes loquantur mihi, et vir sapiens audiat me. Job 34:35 Iob autem stulte locutus est, et verba illius non sonant disciplinam. Job 34:36 Pater mi, probetur Iob usque ad finem: ne desinas ab homine iniquitatis. Job 34:37 Qui addit super peccata sua blasphemiam, inter nos interim constringatur: et tunc ad iudicium provocet sermonibus suis Deum. Job 35:0 Job 35:1 Igitur Eliu haec rursum locutus est: Job 35:2 Numquid aequa tibi videtur tua cogitatio, ut diceres: Iustior sum Deo? Job 35:3 Dixisti enim: Non tibi placet quod rectum est: vel quid tibi proderit, si ego peccavero? Job 35:4 Itaque ego respondebo sermonibus tuis, et amicis tuis tecum. Job 35:5 Suspice caelum et intuere, et contemplare aethera quod altior te sit. Job 35:6 Si peccaveris, quid ei nocebis? et si multiplicatae fuerint iniquitates tuae, quid facies contra eum? Job 35:7 Porro si iuste egeris, quid donabis ei, aut quid de manu tua accipiet? Job 35:8 Homini, qui similis tui est, nocebit impietas tua: et filium hominis adiuvabit iustitia tua. Job 35:9 Propter multitudinem calumniatorum clamabunt: et eiulabunt propter vim brachii tyrannorum. Job 35:10 Et non dixit: Ubi est Deus, qui fecit me, qui dedit carmina in nocte, Job 35:11 Qui docet nos super iumenta terrae, et super volucres caeli erudit nos. Job 35:12 Ibi clamabunt, et non exaudiet, propter superbiam malorum. Job 35:13 Non ergo frustra audiet Deus, et Omnipotens causas singulorum intuebitur. Job 35:14 Etiam cum dixeris: Non considerat: iudicare coram illo, et expecta eum. Job 35:15 Nunc enim non infert furorem suum, nec ulciscitur scelus valde. Job 35:16 Ergo Iob frustra aperit os suum, et absque scientia verba multiplicat. Job 36:0 Job 36:1 Addens quoque Eliu, haec locutus est: Job 36:2 Sustine me paululum, et indicabo tibi: adhuc enim habeo quod pro Deo loquar. Job 36:3 Repetam scientiam meam a principio, et operatorem meum probabo iustum. Job 36:4 Vere enim absque mendacio sermones mei, et perfecta scientia probabitur tibi. Job 36:5 Deus potentes non abiicit, cum et ipse sit potens. Job 36:6 Sed non salvat impios, et iudicium pauperibus tribuit. Job 36:7 Non auferet a iusto oculos suos, et reges in solio collocat in perpetuum, et illic eriguntur. Job 36:8 Et si fuerint in catenis, et vinciantur funibus paupertatis. Job 36:9 Indicabit eis opera eorum, et scelera eorum, quia violenti fuerunt. Job 36:10 Revelabit quoque aurem eorum, ut corripiat: et loquetur, ut revertantur ab iniquitate. Job 36:11 Si audierint et observaverint, complebunt dies suos in bono, et annos suos in gloria: Job 36:12 Si autem non audierint, transibunt per gladium, et consumentur in stultitia. Job 36:13 Simulatores et callidi provocant iram Dei, neque clamabunt cum vincti fuerint. Job 36:14 Morietur in tempestate anima eorum, et vita eorum inter effeminatos. Job 36:15 Eripiet de angustia sua pauperem, et revelabit in tribulatione aurem eius. Job 36:16 Igitur salvabit te de ore angusto latissime, et non habente fundamentum subter se: requies autem mensae tuae erit plena pinguedine. Job 36:17 Causa tua quasi impii iudicata est, causam iudiciumque recipies. Job 36:18 Non te ergo superet ira, ut aliquem opprimas: nec multitudo donorum inclinet te. Job 36:19 Depone magnitudinem tuam absque tribulatione, et omnes robustos fortitudine. Job 36:20 Ne protrahas noctem, ut ascendant populi pro eis. Job 36:21 Cave ne declines ad iniquitatem: hanc enim coepisti sequi post miseriam. Job 36:22 Ecce, Deus excelsus in fortitudine sua, et nullus ei similis in legislatoribus. Job 36:23 Quis poterit scrutari vias eius? aut quis potest ei dicere: Operatus es iniquitatem? Job 36:24 Memento quod ignores opus eius, de quo cecinerunt viri. Job 36:25 Omnes homines vident eum, unusquisque intuetur procul. Job 36:26 Ecce, Deus magnus vincens scientiam nostram: numerus annorum eius inaestimabilis. Job 36:27 Qui aufert stillas pluviae, et effundit imbres ad instar gurgitum. Job 36:28 Qui de nubibus fluunt, quae praetexunt cuncta desuper. Job 36:29 Si voluerit extendere nubes quasi tentorium suum. Job 36:30 Et fulgurare lumine suo desuper, cardines quoque maris operiet. Job 36:31 Per haec enim iudicat populos, et dat escas multis mortalibus. Job 36:32 In manibus abscondit lucem, et praecepit ei ut rursus adveniat. Job 36:33 Annunciat de ea amico suo, quod possessio eius sit, ut ad eam possit ascendere. Job 37:0 Job 37:1 Super hoc expavit cor meum, et emotum est de loco suo. Job 37:2 Audite auditionem in terrore vocis eius, et sonum de ore illius procedentem. Job 37:3 Subter omnes caelos ipse considerat, et lumen illius super terminos terrae. Job 37:4 Post eum rugiet sonitus, tonabit voce magnitudinis suae, et non investigabitur, cum audita fuerit vox eius. Job 37:5 Tonabit Deus in voce sua mirabiliter, qui facit magna et inscrutabilia. Job 37:6 Qui praecipit nivi ut descendat in terram, et hiemis pluviis, et imbri fortitudinis suae. Job 37:7 Qui in manu omnium hominum signat, ut noverint singuli opera sua. Job 37:8 Ingredietur bestia latibulum, et in antro suo morabitur. Job 37:9 Ab interioribus austri egredietur tempestas, et ab Arcturo frigus. Job 37:10 Flante Deo concrescit gelu, et rursum latissimae funduntur aquae. Job 37:11 Frumentum desiderat nubes, et nubes spargunt lumen suum. Job 37:12 Quae lustrant per circuitum, quocumque eas voluntas gubernantis duxerit, ad omne quod praeceperit illis super faciem orbis terrarum: Job 37:13 Sive in una tribu, sive in terra sua, sive in quocumque loco misericordiae suae eas iusserit inveniri. Job 37:14 Ausculta haec Iob: sta, et considera mirabilia Dei. Job 37:15 Numquid scis quando praeceperit Deus pluviis, ut ostenderent lucem nubium eius? Job 37:16 Numquid nosti semitas nubium magnas, et perfectas scientias? Job 37:17 Nonne vestimenta tua calida sunt, cum perflata fuerit terra Austro? Job 37:18 Tu forsitan cum eo fabricatus es caelos, qui solidissimi quasi aere fusi sunt. Job 37:19 Ostende nobis quid dicamus illi: nos quippe involvimur tenebris. Job 37:20 Quis narrabit ei quae loquor? etiam si locutus fuerit homo, devorabitur. Job 37:21 At nunc non vident lucem: subito aer cogetur in nubes, et ventus transiens fugabit eas. Job 37:22 Ab Aquilone aurum venit, et ad Deum formidolosa laudatio. Job 37:23 Digne eum invenire non possumus: magnus fortitudine, et iudicio, et iustitia et enarrari non potest. Job 37:24 Ideo timebunt eum viri, et non audebunt contemplari omnes, qui sibi videntur esse sapientes. Job 38:0 Job 38:1 Respondens autem Dominus Iob de turbine, dixit: Job 38:2 Quis est iste involvens sententias sermonibus imperitis? Job 38:3 Accinge sicut vir lumbos tuos: interrogabo te, et responde mihi. Job 38:4 Ubi eras quando ponebam fundamenta terrae? indica mihi si habes intelligentiam. Job 38:5 Quis posuit mensuras eius, si nosti? vel quis tetendit super eam lineam? Job 38:6 Super quo bases illius solidatae sunt? aut quis demisit lapidem angularem eius, Job 38:7 Cum me laudarent simul astra matutina, et iubilarent omnes filii Dei? Job 38:8 Quis conclusit ostiis mare, quando erumpebat quasi de vulva procedens: Job 38:9 Cum ponerem nubem vestimentum eius, et caligine illud quasi pannis infantiae obvolverem? Job 38:10 Circumdedi illud terminis meis, et posui vectem, et ostia: Job 38:11 Et dixi: Usque huc venies, et non procedes amplius, et hic confringes tumentes fluctus tuos. Job 38:12 Numquid post ortum tuum praecepisti diluculo, et ostendisti aurorae locum suum? Job 38:13 Et tenuisti concutiens extrema terrae, et excussisti impios ex ea? Job 38:14 Restituetur ut lutum signaculum, et stabit sicut vestimentum: Job 38:15 Auferetur ab impiis lux sua, et brachium excelsum confringetur. Job 38:16 Numquid ingressus es profunda maris, et in novissimis abyssi deambulasti? Job 38:17 Numquid apertae sunt tibi portae mortis, et ostia tenebrosa vidisti? Job 38:18 Numquid considerasti latitudinem terrae? indica mihi, si nosti, omnia, Job 38:19 In qua via lux habitet, et tenebrarum quis locus sit: Job 38:20 Ut ducas unumquodque ad terminos suos, et intelligas semitas domus eius. Job 38:21 Sciebas tunc quod nasciturus esses? et numerum dierum tuorum noveras? Job 38:22 Numquid ingressus es thesauros nivis, aut thesauros grandinis aspexisti, Job 38:23 Quae praeparavi in tempus hostis, in diem pugnae et belli? Job 38:24 Per quam viam spargitur lux, dividitur aestus super terram? Job 38:25 Quis dedit vehementissimo imbri cursum, et viam sonantis tonitrui, Job 38:26 Ut plueret super terram absque homine in deserto, ubi nullus mortalium commoratur, Job 38:27 Ut impleret inviam et desolatam, et produceret herbas virentes? Job 38:28 Quis est pluviae pater? vel quis genuit stillas roris? Job 38:29 De cuius utero egressa est glacies? et gelu de caelo quis genuit? Job 38:30 In similitudinem lapidis aquae durantur, et superficies abyssi constringitur. Job 38:31 Numquid coniungere valebis micantes stellas Pleiadas, aut gyrum Arcturi poteris dissipare? Job 38:32 Numquid producis Luciferum in tempore suo, et Vesperum super filios terrae consurgere facis? Job 38:33 Numquid nosti ordinem caeli, et pones rationem eius in terra? Job 38:34 Numquid elevabis in nebula vocem tuam, et impetus aquarum operiet te? Job 38:35 Numquid mittes fulgura, et ibunt, et revertentia dicent tibi: Adsumus? Job 38:36 Quis posuit in visceribus hominis sapientiam? vel quis dedit gallo intelligentiam? Job 38:37 Quis enarrabit caelorum rationem, et concentum caeli quis dormire faciet? Job 38:38 Quando fundebatur pulvis in terra, et glebae compingebantur? Job 38:39 Numquid capies leaenae praedam, et animam catulorum eius implebis, Job 38:40 Quando cubant in antris, et in specubus insidiantur? Job 38:41 Quis praeparat corvo escam suam, quando pulli eius clamant ad eum, vagientes, eo quod non habeant cibos? Job 39:0 Job 39:1 Numquid nosti tempus partus ibicum in petris, vel parturientes cervas observasti? Job 39:2 Dinumerasti menses conceptus earum, et scisti tempus partus earum? Job 39:3 Incurvantur ad foetum, et pariunt, et rugitus emittunt. Job 39:4 Separantur filii earum, et pergunt ad pastum: egrediuntur, et non revertuntur ad eas. Job 39:5 Quis dimisit onagrum liberum, et vincula eius quis solvit? Job 39:6 Cui dedi in solitudine domum, et tabernacula eius in terra salsuginis. Job 39:7 Contemnit multitudinem civitatis, clamorem exactoris non audit. Job 39:8 Circumspicit montes pascuae suae, et virentia quaeque perquirit. Job 39:9 Numquid volet rhinoceros servire tibi, aut morabitur ad praesepe tuum? Job 39:10 Numquid alligabis rhinocerota ad arandum loro tuo? aut confringet glebas vallium post te? Job 39:11 Numquid fiduciam habebis in magna fortitudine eius, et derelinques ei labores tuos? Job 39:12 Numquid credes illi quod sementem reddat tibi, et aream tuam congreget? Job 39:13 Penna struthionis similis est pennis herodii, et accipitris. Job 39:14 Quando derelinquit ova sua in terra, tu forsitan in pulvere calefacies ea? Job 39:15 Obliviscitur quod pes conculcet ea, aut bestia agri conterat. Job 39:16 Duratur ad filios suos quasi non sint sui, frustra laboravit nullo timore cogente. Job 39:17 Privavit enim eam Deus sapientia, nec dedit illi intelligentiam. Job 39:18 Cum tempus fuerit, in altum alas erigit: deridet equum et ascensorem eius. Job 39:19 Numquid praebebis equo fortitudinem, aut circumdabis collo eius hinnitum? Job 39:20 Numquid suscitabis eum quasi locustas? gloria narium eius terror. Job 39:21 Terram ungula fodit, exultat audacter: in occursum pergit armatis. Job 39:22 Contemnit pavorem, nec cedit gladio. Job 39:23 Super ipsum sonabit pharetra, vibrabit hasta et clypeus. Job 39:24 Fervens et fremens sorbet terram, nec reputat tubae sonare clangorem. Job 39:25 Ubi audierit buccinam, dicit: Vah, procul odoratur bellum, exhortationem ducum, et ululatum exercitus. Job 39:26 Numquid per sapientiam tuam plumescit accipiter, expandens alas suas ad Austrum? Job 39:27 Numquid ad praeceptum tuum elevabitur aquila, et in arduis ponet nidum suum? Job 39:28 In petris manet, et in praeruptis silicibus commoratur, atque inaccessis rupibus. Job 39:29 Inde contemplatur escam, et de longe oculi eius prospiciunt, Job 39:30 Pulli eius lambent sanguinem: et ubicumque cadaver fuerit, statim adest. Job 39:31 Et adiecit Dominus, et locutus est ad Iob: Job 39:32 Numquid qui contendit cum Deo, tam facile conquiescit? utique qui arguit Deum, debet respondere ei. Job 39:33 Respondens autem Iob Domino, dixit: Job 39:34 Qui leviter locutus sum, respondere quid possum? manum meam ponam super os meum. Job 39:35 Unum locutus sum, quod utinam non dixissem: et alterum, quibus ultra non addam. Job 40:0 Job 40:1 Respondens autem Dominus Iob de turbine, dixit: Job 40:2 Accinge sicut vir lumbos tuos: interrogabo te: et indica mihi. Job 40:3 Numquid irritum facies iudicium meum: et condemnabis me, ut tu iustificeris? Job 40:4 Et si habes brachium sicut Deus, et si voce simili tonas? Job 40:5 Circumda tibi decorem, et in sublime erigere, et esto gloriosus, et speciosis induere vestibus. Job 40:6 Disperge superbos in furore tuo, et respiciens omnem arrogantem humilia. Job 40:7 Respice cunctos superbos, et confunde eos, et contere impios in loco suo. Job 40:8 Absconde eos in pulvere simul, et facies eorum demerge in foveam: Job 40:9 Et ego confitebor quod salvare te possit dextera tua. Job 40:10 Ecce, Behemoth, quem feci tecum, foenum quasi bos comedet: Job 40:11 Fortitudo eius in lumbis eius, et virtus illius in umbilico ventris eius. Job 40:12 Stringit caudam suam quasi cedrum, nervi testiculorum eius perplexi sunt. Job 40:13 Ossa eius velut fistulae aeris, cartilago illius quasi laminae ferreae. Job 40:14 Ipse est principium viarum Dei, qui fecit eum, applicabit gladium eius. Job 40:15 Huic montes herbas ferunt: omnes bestiae agri ludent ibi. Job 40:16 Sub umbra dormit in secreto calami, et in locis humentibus. Job 40:17 Protegunt umbrae umbram eius, circumdabunt eum salices torrentis. Job 40:18 Ecce, absorbebit fluvium, et non mirabitur: et habet fiduciam quod influat Iordanis in os eius. Job 40:19 In oculis eius quasi hamo capiet eum, et in sudibus perforabit nares eius. Job 40:20 An extrahere poteris leviathan hamo, et fune ligabis linguam eius? Job 40:21 Numquid pones circulum in naribus eius, aut armilla perforabis maxillam eius? Job 40:22 Numquid multiplicabit ad te preces, aut loquetur tibi mollia? Job 40:23 Numquid feriet tecum pactum, et accipies eum servum sempiternum? Job 40:24 Numquid illudes ei quasi avi, aut ligabis eum ancillis tuis? Job 40:25 Concident eum amici, divident illum negotiatores? Job 40:26 Numquid implebis sagenas pelle eius, et gurgustium piscium capite illius? Job 40:27 Pone super eum manum tuam: memento belli, nec ultra addas loqui. Job 40:28 Ecce, spes eius frustrabitur eum, et videntibus cunctis praecipitabitur. Job 41:0 Job 41:1 Non quasi crudelis suscitabo eum: quis enim resistere potest vultui meo? Job 41:2 Quis ante dedit mihi, ut reddam ei? omnia quae sub caelo sunt, mea sunt. Job 41:3 Non parcam ei, et verbis potentibus, et ad deprecandum compositis. Job 41:4 Quis revelabit faciem indumenti eius? et in medium oris eius quis intrabit? Job 41:5 Portas vultus eius quis aperiet? per gyrum dentium eius formido. Job 41:6 Corpus illius quasi scuta fusilia, compactum squamis se prementibus. Job 41:7 Una uni coniungitur, et ne spiraculum quidem incedit per eas: Job 41:8 Una alteri adhaerebit, et tenentes se nequaquam separabuntur. Job 41:9 Sternutatio eius splendor ignis, et oculi eius, ut palpebrae diluculi. Job 41:10 De ore eius lampades procedunt, sicut taedae ignis accensae. Job 41:11 De naribus eius procedit fumus, sicut ollae succensae atque ferventis. Job 41:12 Halitus eius prunas ardere facit, et flamma de ore eius egreditur. Job 41:13 In collo eius morabitur fortitudo, et faciem eius praecedit egestas. Job 41:14 Membra carnium eius cohaerentia sibi: mittet contra eum flumina, et ad locum alium non ferentur. Job 41:15 Cor eius indurabitur tamquam lapis, et stringetur quasi malleatoris incus. Job 41:16 Cum sublatus fuerit, timebunt angeli, et territi purgabuntur. Job 41:17 Cum apprehenderit eum gladius, subsistere non poterit neque hasta, neque thorax: Job 41:18 Reputabit enim quasi paleas ferrum, et quasi lignum putridum, aes. Job 41:19 Non fugabit eum vir sagittarius, in stipulam versi sunt ei lapides fundae. Job 41:20 Quasi stipulam aestimabit malleum, et deridebit vibrantem hastam. Job 41:21 Sub ipso erunt radii solis, et sternet sibi aurum quasi lutum. Job 41:22 Fervescere faciet quasi ollam profundum mare, et ponet quasi cum unguenta bulliunt. Job 41:23 Post eum lucebit semita, aestimabit abyssum quasi senescentem. Job 41:24 Non est super terram potestas, quae comparetur ei, qui factus est ut nullum timeret. Job 41:25 Omne sublime videt, ipse est rex super universos filios superbiae. Job 42:0 Job 42:1 Respondens autem Iob Domino, dixit: Job 42:2 Scio quia omnia potes, et nulla te latet cogitatio. Job 42:3 Quis est iste, qui celat consilium absque scientia? ideo insipienter locutus sum, et quae ultra modum excederent scientiam meam. Job 42:4 Audi, et ego loquar: interrogabo te, et responde mihi. Job 42:5 Auditu auris audivi te, nunc autem oculus meus videt te. Job 42:6 Idcirco ipse me reprehendo, et ago poenitentiam in favilla et cinere. Job 42:7 Postquam autem locutus est Dominus verba haec ad Iob, dixit ad Eliphaz Themanitem: Iratus est furor meus in te, et in duos amicos tuos, quoniam non estis locuti coram me rectum, sicut servus meus Iob. Job 42:8 Sumite ergo vobis septem tauros, et septem arietes, et ite ad servum meum Iob, et offerte holocaustum pro vobis: Iob autem servus meum orabit pro vobis: faciem eius suscipiam ut non vobis imputetur stultitia: neque enim locuti estis ad me recta, sicut servus meus Iob. Job 42:9 Abierunt ergo Eliphaz Themanites, et Baldad Suhites, et Sophar Naamathites, et fecerunt sicut locutus fuerat Dominus ad eos, et suscepit Dominus faciem Iob. Job 42:10 Dominus quoque conversus est ad poenitentiam Iob, cum oraret ille pro amicis suis. Et addidit Dominus omnia quaecumque fuerant Iob, duplicia. Job 42:11 Venerunt autem ad eum omnes fratres sui, et universae sorores suae, et cuncti qui noverant eum prius, et comederunt cum eo panem in domo eius: et moverunt super eum caput, et consolati sunt eum super omni malo quod intulerat Dominus super eum: Et dederunt ei unusquisque ovem unam, et inaurem auream unam. Job 42:12 Dominus autem benedixit novissimis Iob magis quam principio eius. Et facta sunt ei quattuordecim millia ovium, et sex millia camelorum, et mille iuga boum, et mille asinae. Job 42:13 Et fuerunt ei septem filii, et tres filiae. Job 42:14 Et vocavit nomen unius Diem, et nomen secundae Cassiam, et nomen tertiae Cornustibii. Job 42:15 Non sunt autem inventae mulieres speciosae sicut filiae Iob in universa terra: deditque eis pater suus hereditatem inter fratres earum. Job 42:16 Vixit autem Iob post haec, centum quadraginta annis, et vidit filios suos, et filios filiorum suorum usque ad quartam generationem, et mortuus est senex, et plenus dierum.
Psalms 0:0
Psalms 1:0 Psalms 1:1 Beatus vir, qui non abiit in consilio impiorum, et in via peccatorum non stetit, et in cathedra pestilentiae non sedit: Psalms 1:2 Sed in lege Domini voluntas eius, et in lege eius meditabitur die ac nocte. Psalms 1:3 Et erit tamquam lignum, quod plantatum est secus decursus aquarum, quod fructum suum dabit in tempore suo: Et folium eius non defluet: et omnia quaecumque faciet, prosperabuntur. Psalms 1:4 Non sic impii, non sic: sed tamquam pulvis, quem proiicit ventus a facie terrae. Psalms 1:5 Ideo non resurgunt impii in iudicio: neque peccatores in concilio iustorum. Psalms 1:6 Quoniam novit Dominus viam iustorum: et iter impiorum peribit. Psalms 2:0 Psalms 2:1 Quare fremuerunt Gentes, et populi meditati sunt inania? Psalms 2:2 Astiterunt reges terrae, et principes convenerunt in unum adversus Dominum, et adversus Christum eius. Psalms 2:3 Dirumpamus vincula eorum: et proiiciamus a nobis iugum ipsorum. Psalms 2:4 Qui habitat in caelis irridebit eos: et Dominus subsannabit eos. Psalms 2:5 Tunc loquetur ad eos in ira sua, et in furore suo conturbabit eos. Psalms 2:6 Ego autem constitutus sum rex ab eo super Sion montem sanctum eius, praedicans praeceptum eius. Psalms 2:7 Dominus dixit ad me: Filius meus es tu, ego hodie genui te. Psalms 2:8 Postula a me, et dabo tibi Gentes hereditatem tuam, et possessionem tuam terminos terrae. Psalms 2:9 Reges eos in virga ferrea, et tamquam vas figuli confringes eos. Psalms 2:10 Et nunc reges intelligite: erudimini qui iudicatis terram. Psalms 2:11 Servite Domino in timore: et exultate ei cum tremore. Psalms 2:12 Apprehendite disciplinam nequando irascatur Dominus, et pereatis de via iusta. Psalms 2:13 Cum exarserit in brevi ira eius, beati omnes, qui confidunt in eo. Psalms 3:0 Psalms 3:1 Psalmus David, Cum fugeret a facie Absalom filii sui. Psalms 3:2 Domine quid multiplicati sunt qui tribulant me? multi insurgunt adversum me. Psalms 3:3 Multi dicunt animae meae: Non est salus ipsi in Deo eius. Psalms 3:4 Tu autem Domine susceptor meus es, gloria mea, et exaltans caput meum. Psalms 3:5 Voce mea ad Dominum clamavi: et exaudivit me de monte sancto suo. Psalms 3:6 Ego dormivi, et soporatus sum: et exurrexi, quia Dominus suscepit me. Psalms 3:7 Non timebo millia populi circumdantis me: exurge Domine: salvum me fac Deus meus. Psalms 3:8 Quoniam tu percussisti omnes adversantes mihi sine causa: dentes peccatorum contrivisti. Psalms 3:9 Domini est salus: et super populum tuum benedictio tua. Psalms 4:0 Psalms 4:1 Psalmus cantici David, in finem. Psalms 4:2 Cum invocarem exaudivit me Deus iustitiae meae: in tribulatione dilatasti mihi. Miserere mei, et exaudi orationem meam. Psalms 4:3 Filii hominum usquequo gravi corde? ut quid diligitis vanitatem, et quaeritis mendacium? Psalms 4:4 Scitote quoniam mirificavit Dominus sanctum suum: Dominus exaudiet me cum clamavero ad eum. Psalms 4:5 Irascimini, et nolite peccare: quae dicitis in cordibus vestris, et in cubilibus vestris compungimini. Psalms 4:6 Sacrificate sacrificium iustitiae, et sperate in Domino. multi dicunt: Quis ostendit nobis bona? Psalms 4:7 Signatum est super nos lumen vultus tui Domine: dedisti laetitiam in corde meo. Psalms 4:8 A fructu frumenti, vini, et olei sui multiplicati sunt. Psalms 4:9 In pace in idipsum dormiam, et requiescam; Psalms 4:10 Quoniam tu Domine singulariter in spe constituisti me. Psalms 5:0 Psalms 5:1 Psalmus David, pro ea, quae hereditatem accepit. Psalms 5:2 Verba mea auribus percipe Domine, intellige clamorem meum. Psalms 5:3 Intende voci orationis meae, rex meus et Deus meus. Psalms 5:4 Quoniam ad te orabo: Domine mane exaudies vocem meam. Psalms 5:5 Mane astabo tibi et videbo: quoniam non Deus volens iniquitatem tu es. Psalms 5:6 Neque habitabit iuxta te malignus: neque permanebunt iniusti ante oculos tuos. Psalms 5:7 Odisti omnes, qui operantur iniquitatem: perdes omnes, qui loquuntur mendacium. Virum sanguinum et dolosum abominabitur Dominus: Psalms 5:8 ego autem in multitudine misericordiae tuae. Introibo in domum tuam: adorabo ad templum sanctum tuum in timore tuo. Psalms 5:9 Domine deduc me in iustitia tua: propter inimicos meos dirige in conspectu tuo viam meam. Psalms 5:10 Quoniam non est in ore eorum veritas: cor eorum vanum est. Psalms 5:11 Sepulchrum patens est guttur eorum, linguis suis dolose agebant, iudica illos Deus. Decidant a cogitationibus suis, secundum multitudinem impietatum eorum expelle eos, quoniam irritaverunt te Domine. Psalms 5:12 Et laetentur omnes, qui sperant in te, in aeternum exultabunt: et habitabis in eis. Et gloriabuntur in te omnes, qui diligunt nomen tuum, Psalms 5:13 quoniam tu benedices iusto. Domine, ut scuto bonae voluntatis tuae coronasti nos. Psalms 6:0 Psalms 6:1 Psalmus David in finem, in hymnis pro octava. Psalms 6:2 Domine, ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me, Psalms 6:3 Miserere mei Domine quoniam infirmus sum: sana me Domine quoniam conturbata sunt ossa mea. Psalms 6:4 Et anima mea turbata est valde: sed tu Domine usquequo? Psalms 6:5 Convertere Domine, et eripe animam meam: salvum me fac propter misericordiam tuam, Psalms 6:6 Quoniam non est in morte qui memor sit tui: in inferno autem quis confitebitur tibi? Psalms 6:7 Laboravi in gemitu meo, lavabo per singulas noctes lectum meum: lacrymis meis stratum meum rigabo. Psalms 6:8 Turbatus est a furore oculus meus: inveteravi inter omnes inimicos meos. Psalms 6:9 Discedite a me omnes qui operamini iniquitatem: quoniam exaudivit Dominus vocem fletus mei. Psalms 6:10 Exaudivit Dominus deprecationem meam, Dominus orationem meam suscepit. Psalms 6:11 Erubescant, et conturbentur vehementer omnes inimici mei: convertantur et erubescant valde velociter. Psalms 7:0 Psalms 7:1 Psalmus David, quem cantavit Domino pro verbis Chusi filii Iemini. Psalms 7:2 Domine Deus meus in te speravi: salvum me fac ex omnibus persequentibus me, et libera me. Psalms 7:3 Nequando rapiat ut leo animam meam, dum non est qui redimat, neque qui salvum faciat. Psalms 7:4 Domine Deus meus si feci istud, si est iniquitas in manibus meis: Psalms 7:5 Si reddidi retribuentibus mihi mala, decidam merito ab inimicis meis inanis. Psalms 7:6 Persequatur inimicus animam meam, et comprehendat, et conculcet in terra vitam meam, et gloriam meam in pulverem deducat. Psalms 7:7 Exurge Domine in ira tua: et exaltare in finibus inimicorum meorum. Et exurge Domine Deus meus in praecepto quod mandasti: Psalms 7:8 et synagoga populorum circumdabit te. Et propter hanc in altum regredere: Psalms 7:9 Dominus iudicat populos. Iudica me Domine secundum iustitiam meam, et secundum innocentiam meam super me. Psalms 7:10 Consumetur nequitia peccatorum, et diriges iustum, scrutans corda et renes Deus. Iustum Psalms 7:11 adiutorium meum a Domino, qui salvos facit rectos corde. Psalms 7:12 Deus iudex iustus, fortis, et patiens: numquid irascitur per singulos dies? Psalms 7:13 Nisi conversi fueritis, gladium suum vibrabit: arcum suum tetendit, et paravit illum. Psalms 7:14 Et in eo paravit vasa mortis, sagittas suas ardentibus effecit. Psalms 7:15 Ecce parturiit iniustitiam: concepit dolorem, et peperit iniquitatem. Psalms 7:16 Lacum aperuit, et effodit eum: et incidit in foveam, quam fecit. Psalms 7:17 Convertetur dolor eius in caput eius: et in verticem ipsius iniquitas eius descendet. Psalms 7:18 Confitebor Domino secundum iustitiam eius: et psallam nomini Domini altissimi. Psalms 8:0 Psalms 8:1 Psalmus David, in finem, pro torcularibus. Psalms 8:2 Domine Dominus noster, quam admirabile est nomen tuum in universa terra! Quoniam elevata est magnificentia tua, super caelos. Psalms 8:3 Ex ore infantium et lactentium perfecisti laudem propter inimicos tuos, ut destruas inimicum et ultorem. Psalms 8:4 Quoniam videbo caelos tuos, opera digitorum tuorum: lunam et stellas, quae tu fundasti. Psalms 8:5 Quid est homo, quod memor es eius? aut filius hominis, quoniam visitas eum? Psalms 8:6 Minuisti eum paulominus ab angelis, gloria et honore coronasti eum: Psalms 8:7 et constituisti eum super opera manuum tuarum. Psalms 8:8 Omnia subiecisti sub pedibus eius, oves et boves universas: insuper et pecora campi. Psalms 8:9 Volucres caeli, et pisces maris, qui perambulant semitas maris. Psalms 8:10 Domine Dominus noster, quam admirabile est nomen tuum in universa terra! Psalms 9:0 Psalms 9:1 Psalmus David, in finem pro occultis filii. Psalms 9:2 Confitebor tibi Domine in toto corde meo: narrabo omnia mirabilia tua. Psalms 9:3 Laetabor et exultabo in te: psallam nomini tuo Altissime, Psalms 9:4 In convertendo inimicum meum retrorsum: infirmabuntur, et peribunt a facie tua. Psalms 9:5 Quoniam fecisti iudicium meum et causam meam: sedisti super thronum qui iudicas iustitiam. Psalms 9:6 Increpasti Gentes, et periit impius: nomen eorum delesti in aeternum et in saeculum saeculi. Psalms 9:7 Inimici defecerunt frameae in finem: et civitates eorum destruxisti. Periit memoria eorum cum sonitu: Psalms 9:8 et Dominus in aeternum permanet. Paravit in iudicio thronum suum: Psalms 9:9 et ipse iudicabit orbem terrae in aequitate, iudicabit populos in iustitia. Psalms 9:10 Et factus est Dominus refugium pauperi: adiutor in opportunitatibus, in tribulatione. Psalms 9:11 Et sperent in te qui noverunt nomen tuum: quoniam non dereliquisti quaerentes te Domine. Psalms 9:12 Psallite Domino, qui habitat in Sion: annunciate inter Gentes studia eius: Psalms 9:13 Quoniam requirens sanguinem eorum recordatus est: non est oblitus clamorem pauperum. Psalms 9:14 Miserere mei Domine: vide humilitatem meam de inimicis meis. Psalms 9:15 Qui exaltas me de portis mortis, ut annunciem omnes laudationes tuas in portis filiae Sion. Psalms 9:16 Exultabo in salutari tuo: infixae sunt Gentes in interitu, quem fecerunt. In laqueo isto, quem absconderunt, comprehensus est pes eorum. Psalms 9:17 Cognoscetur Dominus iudicia faciens: in operibus manuum suarum comprehensus est peccator. Psalms 9:18 Convertantur peccatores in infernum, omnes Gentes quae obliviscuntur Deum. Psalms 9:19 Quoniam non in finem oblivio erit pauperis: patientia pauperum non peribit in finem. Psalms 9:20 Exurge Domine, non confortetur homo: iudicentur Gentes in conspectu tuo: Psalms 9:21 Constitue Domine legislatorem super eos: ut sciant Gentes quoniam homines sunt. Psalms 9:22 Ut quid Domine recessisti longe, despicis in opportunitatibus, in tribulatione? Psalms 9:23 Dum superbit impius, incenditur pauper: comprehenduntur in consiliis quibus cogitant. Psalms 9:24 Quoniam laudatur peccator in desideriis animae suae: et iniquus benedicitur. Psalms 9:25 Exacerbavit Dominum peccator, secundum multitudinem irae suae non quaeret. Psalms 9:26 Non est Deus in conspectu eius: inquinatae sunt viae illius in omni tempore. Auferuntur iudicia tua a facie eius: omnium inimicorum suorum dominabitur. Psalms 9:27 Dixit enim in corde suo: Non movebor a generatione in generationem, sine malo. Psalms 9:28 Cuius maledictione os plenum est, et amaritudine, et dolo: sub lingua eius labor et dolor. Psalms 9:29 Sedet in insidiis cum divitibus in occultis, ut interficiat innocentem. Psalms 9:30 Oculi eius in pauperem respiciunt: insidiatur in abscondito, quasi leo in spelunca sua. Insidiatur ut rapiat pauperem: rapere pauperem dum attrahit eum. Psalms 9:31 In laqueo suo humiliabit eum, inclinabit se, et cadet cum dominatus fuerit pauperum. Psalms 9:32 Dixit enim in corde suo: Oblitus est Deus, avertit faciem suam ne videat in finem. Psalms 9:33 Exurge Domine Deus, exaltetur manus tua: ne obliviscaris pauperum. Psalms 9:34 Propter quid irritavit impius Deum? dixit enim in corde suo: Non requiret. Psalms 9:35 Vides, quoniam tu laborem et dolorem consideras: ut tradas eos in manus tuas. Tibi derelictus est pauper: orphano tu eris adiutor. Psalms 9:36 Contere brachium peccatoris et maligni: quaeretur peccatum illius, et non invenietur. Psalms 9:37 Dominus regnabit in aeternum, et in saeculum saeculi: peribitis Gentes de terra illius. Psalms 9:38 Desiderium pauperum exaudivit Dominus: praeparationem cordis eorum audivit auris tua. Psalms 9:39 Iudicare pupillo et humili, ut non apponat ultra magnificare se homo super terram. Psalms 10:0 Psalms 10:1 Psalmus David, in finem. Psalms 10:2 In Domino confido: quomodo dicitis animae meae: Transmigra in montem sicut passer? Psalms 10:3 Quoniam ecce peccatores intenderunt arcum, paraverunt sagittas suas in pharetra, ut sagittent in obscuro rectos corde. Psalms 10:4 Quoniam quae perfecisti, destruxerunt: iustus autem quid fecit? Psalms 10:5 Dominus in templo sancto suo, Dominus in caelo sedes eius: Oculi eius in pauperem respiciunt: palpebrae eius interrogant filios hominum. Psalms 10:6 Dominus interrogat iustum et impium: qui autem diligit iniquitatem, odit animam suam. Psalms 10:7 Pluet super peccatores laqueos: ignis, et sulphur, et spiritus procellarum pars calicis eorum. Psalms 10:8 Quoniam iustus Dominus et iustitias dilexit: aequitatem vidit vultus eius. Psalms 11:0 Psalms 11:1 Psalmus David in finem, pro octava. Psalms 11:2 Salvum me fac Domine, quoniam defecit sanctus: quoniam diminutae sunt veritates a filiis hominum. Psalms 11:3 Vana locuti sunt unusquisque ad proximum suum: labia dolosa, in corde et corde locuti sunt. Psalms 11:4 Disperdat Dominus universa labia dolosa, et linguam magniloquam. Psalms 11:5 Qui dixerunt: Linguam nostram magnificabimus, labia nostra a nobis sunt, quis noster Dominus est? Psalms 11:6 Propter miseriam inopum, et gemitum pauperum nunc exurgam, dicit Dominus. Ponam in salutari: fiducialiter agam in eo. Psalms 11:7 Eloquia Domini, eloquia casta: argentum igne examinatum, probatum terrae purgatum septuplum. Psalms 11:8 Tu Domine servabis nos: et custodies nos a generatione hac in aeternum. Psalms 11:9 In circuitu impii ambulant: secundum altitudinem tuam multiplicasti filios hominum. Psalms 12:0 Psalms 12:1 Psalmus David, in finem. Usquequo Domine oblivisceris me in finem? Usquequo avertis faciem tuam a me? Psalms 12:2 Quamdiu ponam consilia in anima mea, dolorem in corde meo per diem? Psalms 12:3 Usquequo exaltabitur inimicus meus super me? Psalms 12:4 respice, et exaudi me Domine Deus meus. Illumina oculos meos ne umquam obdormiam in morte: Psalms 12:5 ne quando dicat inimicus meus: Praevalui adversus eum. Qui tribulant me, exultabunt si motus fuero: Psalms 12:6 ego autem in misericordia tua speravi. Exultabit cor meum in salutari tuo: cantabo Domino qui bona tribuit mihi: et psallam nomini Domini altissimi. Psalms 13:0 Psalms 13:1 Psalmus David, in finem. Dixit insipiens in corde suo: Non est Deus. Corrupti sunt, et abominabiles facti sunt in studiis suis: non est qui faciat bonum, non est usque ad unum. Psalms 13:2 Dominus de caelo prospexit super filios hominum, ut videat si est intelligens, aut requirens Deum. Psalms 13:3 Omnes declinaverunt, simul inutiles facti sunt: non est qui faciat bonum, non est usque ad unum. Sepulchrum patens est guttur eorum: linguis suis dolose agebant, venenum aspidum sub labiis eorum. Quorum os maledictione et amaritudine plenum est: veloces pedes eorum ad effundendum sanguinem. Contritio et infelicitas in viis eorum, et viam pacis non cognoverunt: non est timor Dei ante oculos eorum. Psalms 13:4 Nonne cognoscent omnes qui operantur iniquitatem, qui devorant plebem meam sicut escam panis? Psalms 13:5 Dominum non invocaverunt, illic trepidaverunt timore, ubi non erat timor. Psalms 13:6 Quoniam Dominus in generatione iusta est, consilium inopis confudistis, quoniam Dominus spes eius est. Psalms 13:7 Quis dabit ex Sion salutare Israel? cum averterit Dominus captivitatem plebis suae, exultabit Iacob, et laetabitur Israel. Psalms 14:0 Psalms 14:1 Psalmus David. Domine quis habitabit in tabernaculo tuo? aut quis requiescet in monte sancto tuo? Psalms 14:2 Qui ingreditur sine macula, et operatur iustitiam: Psalms 14:3 Qui loquitur veritatem in corde suo, qui non egit dolum in lingua sua: Nec fecit proximo suo malum, et opprobrium non accepit adversus proximos suos. Psalms 14:4 Ad nihilum deductus est in conspectu eius malignus: timentes autem Dominum glorificat: Qui iurat proximo suo, et non decipit, Psalms 14:5 qui pecuniam suam non dedit ad usuram, et munera super innocentem non accepit: Qui facit haec, non movebitur in aeternum. Psalms 15:0 Psalms 15:1 Psalmus David. Conserva me Domine, quoniam speravi in te. Psalms 15:2 Dixi Domino: Deus meus es tu, quoniam bonorum meorum non eges. Psalms 15:3 Sanctis, qui sunt in terra eius, mirificavit omnes voluntates meas in eis. Psalms 15:4 Multiplicatae sunt infirmitates eorum: postea acceleraverunt. Non congregabo conventicula eorum de sanguinibus: nec memor ero nominum eorum per labia mea. Psalms 15:5 Dominus pars hereditatis meae, et calicis mei: tu es, qui restitues hereditatem meam mihi. Psalms 15:6 Funes ceciderunt mihi in praeclaris: etenim hereditas mea praeclara est mihi. Psalms 15:7 Benedicam Dominum, qui tribuit mihi intellectum: insuper et usque ad noctem increpuerunt me renes mei. Psalms 15:8 Providebam Dominum in conspectu meo semper: quoniam a dextris est mihi, ne commovear. Psalms 15:9 Propter hoc laetatum est cor meum, et exultavit lingua mea: insuper et caro mea requiescet in spe. Psalms 15:10 Quoniam non derelinques animam meam in inferno: nec dabis sanctum tuum videre corruptionem. Notas mihi fecisti vias vitae, adimplebis me laetitia cum vultu tuo: delectationes in dextera tua usque in finem. Psalms 16:0 Psalms 16:1 Psalm: Oratio David. Exaudi Domine iustitiam meam: intende deprecationem meam. Auribus percipe orationem meam, non in labiis dolosis. Psalms 16:2 De vultu tuo iudicium meum prodeat: oculi tui videant aequitates. Psalms 16:3 Probasti cor meum, et visitasti nocte: igne me examinasti, et non est inventa in me iniquitas. Psalms 16:4 Ut non loquatur os meum opera hominum: propter verba labiorum tuorum ego custodivi vias duras. Psalms 16:5 Perfice gressus meos in semitis tuis: ut non moveantur vestigia mea. Psalms 16:6 Ego clamavi, quoniam exaudisti me Deus: inclina aurem tuam mihi, et exaudi verba mea. Psalms 16:7 Mirifica misericordias tuas, qui salvos facis sperantes in te. Psalms 16:8 A resistentibus dexterae tuae custodi me, ut pupillam oculi. Sub umbra alarum tuarum protege me: Psalms 16:9 a facie impiorum qui me afflixerunt. Inimici mei animam meam circumdederunt, Psalms 16:10 adipem suum concluserunt: os eorum locutum est superbiam. Psalms 16:11 Proiicientes me nunc circumdederunt me: oculos suos statuerunt declinare in terram. Psalms 16:12 Susceperunt me sicut leo paratus ad praedam: et sic catulus leonis habitans in abditis. Psalms 16:13 Exurge Domine, praeveni eum, et supplanta eum: eripe animam meam ab impio, frameam tuam Psalms 16:14 ab inimicis manus tuae. Domine a paucis de terra divide eos in vita eorum: de absconditis tuis adimpletus est venter eorum. Saturati sunt filiis: et dimiserunt reliquias suas parvulis suis. Psalms 16:15 Ego autem in iustitia apparebo conspectui tuo: satiabor cum apparuerit gloria tua. Psalms 17:0 Psalms 17:1 Psalmus David, in finem, pro puero Domini in die, qua eripuit eum Dominus de manu omnium inimicorum eius, et de manu Saul, et dixit: Psalms 17:2 Diligam te Domine fortitudo mea: Psalms 17:3 Dominus firmamentum meum, et refugium meum, et liberator meus. Deus meus adiutor meus, et sperabo in eum. Protector meus, et cornu salutis meae, et susceptor meus. Psalms 17:4 Laudans invocabo Dominum: et ab inimicis meis salvus ero. Psalms 17:5 Circumdederunt me dolores mortis: et torrentes iniquitatis conturbaverunt me. Psalms 17:6 Dolores inferni circumdederunt me: praeoccupaverunt me laquei mortis. Psalms 17:7 In tribulatione mea invocavi Dominum, et ad Deum meum clamavi: et exaudivit de templo sancto suo vocem meam: et clamor meus in conspectu eius, introivit in aures eius. Psalms 17:8 Commota est, et contremuit terra: fundamenta montium conturbata sunt, et commota sunt, quoniam iratus est eis. Psalms 17:9 Ascendit fumus in ira eius: et ignis a facie eius exarsit: carbones succensi sunt ab eo. Psalms 17:10 Inclinavit caelos, et descendit: et caligo sub pedibus eius. Psalms 17:11 Et ascendit super cherubim, et volavit: volavit super pennas ventorum. Psalms 17:12 Et posuit tenebras latibulum suum, in circuitu eius tabernaculum eius: tenebrosa aqua in nubibus aeris. Psalms 17:13 Prae fulgore in conspectu eius nubes transierunt, grando et carbones ignis. Psalms 17:14 Et intonuit de caelo Dominus, et Altissimus dedit vocem suam: grando et carbones ignis. Psalms 17:15 Et misit sagittas suas, et dissipavit eos: fulgura multiplicavit, et conturbavit eos. Psalms 17:16 Et apparuerunt fontes aquarum, et revelata sunt fundamenta orbis terrarum: Ab increpatione tua Domine, ab inspiratione spiritus irae tuae. Psalms 17:17 Misit de summo, et accepit me: et assumpsit me de aquis multis. Psalms 17:18 Eripuit me de inimicis meis fortissimis, et ab his qui oderunt me: quoniam confortati sunt super me. Psalms 17:19 Praevenerunt me in die afflictionis meae: et factus est Dominus protector meus. Psalms 17:20 Et eduxit me in latitudinem: salvum me fecit, quoniam voluit me. Psalms 17:21 Et retribuet mihi Dominus secundum iustitiam meam, et secundum puritatem manuum mearum retribuet mihi: Psalms 17:22 Quia custodivi vias Domini, nec impie gessi a Deo meo. Psalms 17:23 Quoniam omnia iudicia eius in conspectu meo: et iustitias eius non repuli a me. Psalms 17:24 Et ero immaculatus cum eo: et observabo me ab iniquitate mea. Psalms 17:25 Et retribuet mihi Dominus secundum iustitiam meam: et secundum puritatem manuum mearum in conspectu oculorum eius. Psalms 17:26 Cum sancto sanctus eris, et cum viro innocente innocens eris: Psalms 17:27 et cum electo electus eris: et cum perverso perverteris. Psalms 17:28 Quoniam tu populum humilem salvum facies: et oculos superborum humiliabis. Psalms 17:29 Quoniam tu illuminas lucernam meam Domine: Deus meus illumina tenebras meas. Psalms 17:30 Quoniam in te eripiar a tentatione, et in Deo meo transgrediar murum. Psalms 17:31 Deus meus impolluta via eius: eloquia Domini igne examinata: protector est omnium sperantium in se. Psalms 17:32 Quoniam quis deus praeter Dominum? aut quis Deus praeter Deum nostrum? Psalms 17:33 Deus qui praecinxit me virtute: et posuit immaculatam viam meam. Psalms 17:34 Qui perfecit pedes meos tamquam cervorum, et super excelsa statuens me. Psalms 17:35 Qui docet manus meas ad praelium: et posuisti, ut arcum aereum, brachia mea. Psalms 17:36 Et dedisti mihi protectionem salutis tuae: et dextera tua suscepit me: Et disciplina tua correxit me in finem: et disciplina tua ipsa me docebit. Psalms 17:37 Dilatasti gressus meos subtus me: et non sunt infirmata vestigia mea: Psalms 17:38 Persequar inimicos meos, et comprehendam illos: et non convertar donec deficiant. Psalms 17:39 Confringam illos, nec poterunt stare: cadent subtus pedes meos. Psalms 17:40 Et praecinxisti me virtute ad bellum: et supplantasti insurgentes in me subtus me. Psalms 17:41 Et inimicos meos dedisti mihi dorsum, et odientes me disperdidisti. Psalms 17:42 Clamaverunt, nec erat qui salvos faceret, ad Dominum: nec exaudivit eos. Psalms 17:43 Et comminuam eos, ut pulverem ante faciem venti: ut lutum platearum delebo eos. Psalms 17:44 Eripies me de contradictionibus populi: constitues me in caput Gentium. Psalms 17:45 Populus, quem non cognovi, servivit mihi: in auditu auris obedivit mihi. Psalms 17:46 Filii alieni mentiti sunt mihi, filii alieni inveterati sunt, et claudicaverunt a semitis suis. Psalms 17:47 Vivit Dominus, et benedictus Deus meus, et exaltetur Deus salutis meae. Psalms 17:48 Deus qui das vindictas mihi, et subdis populos sub me, liberator meus de inimicis meis iracundis. Psalms 17:49 Et ab insurgentibus in me exaltabis me: a viro iniquo eripies me. Psalms 17:50 Propterea confitebor tibi in nationibus Domine: et nomini tuo psalmum dicam, Psalms 17:51 Magnificans salutes regis eius, et faciens misericordiam christo suo David, et semini eius usque in saeculum. Psalms 18:0 Psalms 18:1 Psalmus David, in finem. Psalms 18:2 Caeli enarrant gloriam Dei, et opera manuum eius annunciat firmamentum. Psalms 18:3 Dies diei eructat verbum, et nox nocti indicat scientiam. Psalms 18:4 Non sunt loquelae, neque sermones, quorum non audiantur voces eorum. Psalms 18:5 In omnem terram exivit sonus eorum: et in fines orbis terrae verba eorum. Psalms 18:6 In sole posuit tabernaculum suum: et ipse tamquam sponsus procedens de thalamo suo: Exultavit ut gigas ad currendam viam, Psalms 18:7 a summo caelo egressio eius: Et occursus eius usque ad summum eius: nec est qui se abscondat a calore eius. Psalms 18:8 Lex Domini immaculata convertens animas: testimonium Domini fidele, sapientiam praestans parvulis. Psalms 18:9 Iustitiae Domini rectae, laetificantes corda: praeceptum Domini lucidum; illuminans oculos. Psalms 18:10 Timor Domini sanctus, permanens in saeculum saeculi: iudicia Domini vera, iustificata in semetipsa. Psalms 18:11 Desiderabilia super aurum et lapidem pretiosum multum: et dulciora super mel et favum. Psalms 18:12 Etenim servus tuus custodit ea, in custodiendis illis retributio multa. Psalms 18:13 Delicta quis intelligit? ab occultis meis munda me: Psalms 18:14 et ab alienis parce servo tuo. Si mei non fuerint dominati, tunc immaculatus ero: et emundabor a delicto maximo. Psalms 18:15 Et erunt ut complaceant eloquia oris mei: et meditatio cordis mei in conspectu tuo semper. Domine adiutor meus, et redemptor meus. Psalms 19:0 Psalms 19:1 Psalmus David, in finem. Psalms 19:2 Exaudiat te Dominus in die tribulationis: protegat te nomen Dei Iacob. Psalms 19:3 Mittat tibi auxilium de sancto: et de Sion tueatur te. Psalms 19:4 Memor sit omnis sacrificii tui: et holocaustum tuum pingue fiat. Psalms 19:5 Tribuat tibi secundum cor tuum: et omne consilium tuum confirmet. Psalms 19:6 Laetabimur in salutari tuo: et in nomine Dei nostri magnificabimur. Psalms 19:7 Impleat Dominus omnes petitiones tuas: nunc cognovi quoniam salvum fecit Dominus CHRISTUM suum. Exaudiat illum de caelo sancto suo: in potentatibus salus dexterae eius. Psalms 19:8 Hi in curribus, et hi in equis: nos autem in nomine Domini Dei nostri invocabimus. Psalms 19:9 Ipsi obligati sunt, et ceciderunt: nos autem surreximus et erecti sumus. Psalms 19:10 Domine salvum fac regem: et exaudi nos in die, qua invocaverimus te. Psalms 20:0 Psalms 20:1 Psalmus David, in finem. Psalms 20:2 Domine in virtute tua laetabitur rex: et super salutare tuum exultabit vehementer. Psalms 20:3 Desiderium cordis eius tribuisti ei: et voluntate labiorum eius non fraudasti eum. Psalms 20:4 Quoniam praevenisti eum in benedictionibus dulcedinis: posuisti in capite eius coronam de lapide pretioso. Psalms 20:5 Vitam petiit a te: et tribuisti ei longitudinem dierum in saeculum, et in saeculum saeculi. Psalms 20:6 Magna est gloria eius in salutari tuo: gloriam et magnum decorem impones super eum. Psalms 20:7 Quoniam dabis eum in benedictionem in saeculum saeculi: laetificabis eum in gaudio cum vultu tuo. Psalms 20:8 Quoniam rex sperat in Domino: et in misericordia Altissimi non commovebitur. Psalms 20:9 Inveniatur manus tua omnibus inimicis tuis: dextera tua inveniat omnes, qui te oderunt. Psalms 20:10 Pones eos ut clibanum ignis in tempore vultus tui: Dominus in ira sua conturbabit eos, et devorabit eos ignis. Psalms 20:11 Fructum eorum de terra perdes: et semen eorum a filiis hominum. Psalms 20:12 Quoniam declinaverunt in te mala; cogitaverunt consilia, quae non potuerunt stabilire. Psalms 20:13 Quoniam pones eos dorsum: in reliquiis tuis praeparabis vultum eorum. Psalms 20:14 Exaltare Domine in virtute tua: cantabimus et psallemus virtutes tuas. Psalms 21:0 Psalms 21:1 Psalmus David, in finem pro susceptione matutina. Psalms 21:2 Deus Deus meus respice in me: quare me dereliquisti? longe a salute mea verba delictorum meorum. Psalms 21:3 Deus meus clamabo per diem, et non exaudies: et nocte, et non ad insipientiam mihi. Psalms 21:4 Tu autem in sancto habitas, Laus Israel. Psalms 21:5 In te speraverunt patres nostri: speraverunt, et liberasti eos. Psalms 21:6 Ad te clamaverunt, et salvi facti sunt: in te speraverunt, et non sunt confusi. Psalms 21:7 Ego autem sum vermis, et non homo: opprobrium hominum, et abiectio plebis. Psalms 21:8 Omnes videntes me, deriserunt me: locuti sunt labiis, et moverunt caput. Psalms 21:9 Speravit in Domino, eripiat eum: salvum faciat eum, quoniam vult eum. Psalms 21:10 Quoniam tu es, qui extraxisti me de ventre: spes mea ab uberibus matris meae. Psalms 21:11 In te proiectus sum ex utero: de ventre matris meae Deus meus es tu, Psalms 21:12 ne discesseris a me: Quoniam tribulatio proxima est: quoniam non est qui adiuvet. Psalms 21:13 Circumdederunt me vituli multi: tauri pingues obsederunt me. Psalms 21:14 Aperuerunt super me os suum, sicut leo rapiens et rugiens. Psalms 21:15 Sicut aqua effusus sum: et dispersa sunt omnia ossa mea. Factum est cor meum tamquam cera liquescens in medio ventris mei. Psalms 21:16 Aruit tamquam testa virtus mea, et lingua mea adhaesit faucibus meis: et in pulverem mortis deduxisti me. Psalms 21:17 Quoniam circumdederunt me canes multi: concilium malignantium obsedit me. Foderunt manus meas et pedes meos: Psalms 21:18 dinumeraverunt omnia ossa mea. Ipsi vero consideraverunt et inspexerunt me: Psalms 21:19 diviserunt sibi vestimenta mea, et super vestem meam miserunt sortem. Psalms 21:20 Tu autem Domine ne elongaveris auxilium tuum a me: ad defensionem meam conspice. Psalms 21:21 Erue a framea Deus animam meam: et de manu canis unicam meam: Psalms 21:22 Salva me ex ore leonis: et a cornibus unicornium humilitatem meam. Psalms 21:23 Narrabo nomen tuum fratribus meis: in medio ecclesiae laudabo te. Psalms 21:24 Qui timetis Dominum laudate eum: universum semen Iacob glorificate eum: Psalms 21:25 Timeat eum omne semen Israel: quoniam non sprevit, neque despexit deprecationem pauperis: Nec avertit faciem suam a me: et cum clamarem ad eum exaudivit me. Psalms 21:26 Apud te laus mea in ecclesia magna: vota mea reddam in conspectu timentium eum. Psalms 21:27 Edent pauperes, et saturabuntur: et laudabunt Dominum qui requirunt eum: vivent corda eorum in saeculum saeculi. Psalms 21:28 Reminiscentur et convertentur ad Dominum universi fines terrae: Et adorabunt in conspectu eius universae familiae Gentium. Psalms 21:29 Quoniam Domini est regnum: et ipse dominabitur Gentium. Psalms 21:30 Manducaverunt et adoraverunt omnes pingues terrae: in conspectu eius cadent omnes qui descendunt in terram. Psalms 21:31 Et anima mea illi vivet: et semen meum serviet ipsi. Psalms 21:32 Annunciabitur Domino generatio ventura: et annunciabunt caeli iustitiam eius populo qui nascetur, quem fecit Dominus. Psalms 22:0 Psalms 22:1 Psalmus David, in finem. Dominus regit me, et nihil mihi deerit: Psalms 22:2 in loco pascuae ibi me collocavit. Super aquam refectionis educavit me: Psalms 22:3 animam meam convertit. Deduxit me super semitas iustitiae, propter nomen suum. Psalms 22:4 Nam, et si ambulavero in medio umbrae mortis, non timebo mala: quoniam tu mecum es. Virga tua, et baculus tuus: ipsa me consolata sunt. Psalms 22:5 Parasti in conspectu meo mensam, adversus eos, qui tribulant me. Impinguasti in oleo caput meum: et calix meus inebrians quam praeclarus est! Psalms 22:6 Et misericordia tua subsequetur me omnibus diebus vitae meae: et ut inhabitem in domo Domini, in longitudinem dierum. Psalms 23:0 Psalms 23:1 Psalmus David, Prima sabbathi. Domini est terra, et plenitudo eius: orbis terrarum, et universi, qui habitant in eo. Psalms 23:2 Quia ipse super maria fundavit eum: et super flumina praeparavit eum. Psalms 23:3 Quis ascendet in montem Domini? aut quis stabit in loco sancto eius? Psalms 23:4 Innocens manibus et mundo corde, qui non accepit in vano animam suam, nec iuravit in dolo proximo suo. Psalms 23:5 Hic accipiet benedictionem a Domino: et misericordiam a Deo salutari suo. Psalms 23:6 Haec est generatio quaerentium eum, quaerentium faciem Dei Iacob. Psalms 23:7 Attollite portas principes vestras, et elevamini portae aeternales: et introibit rex gloriae. Psalms 23:8 Quis est iste rex gloriae? Dominus fortis et potens: Dominus potens in praelio. Psalms 23:9 Attollite portas principes vestras, et elevamini portae aeternales: et introibit rex gloriae. Psalms 23:10 Quis est iste rex gloriae? Dominus virtutum ipse est rex gloriae. Psalms 24:0 Psalms 24:1 Psalmus David, in finem. Ad te Domine levavi animam meam: Psalms 24:2 Deus meus in te confido, non erubescam: Psalms 24:3 Neque irrideant me inimici mei: etenim universi, qui sustinent te, non confundentur. Psalms 24:4 Confundantur omnes iniqua agentes supervacue. Vias tuas Domine demonstra mihi: et semitas tuas edoce me. Psalms 24:5 Dirige me in veritate tua, et doce me: quia tu es Deus salvator meus, et te sustinui tota die. Psalms 24:6 Reminiscere miserationum tuarum Domine, et misericordiarum tuarum, quae a saeculo sunt. Psalms 24:7 Delicta iuventutis meae, et ignorantias meas ne memineris. Secundum misericordiam tuam memento mei tu: propter bonitatem tuam Domine. Psalms 24:8 Dulcis et rectus Dominus: propter hoc legem dabit delinquentibus in via. Psalms 24:9 Diriget mansuetos in iudicio: docebit mites vias suas. Psalms 24:10 Universae viae Domini, misericordia et veritas, requirentibus testamentum eius et testimonia eius. Psalms 24:11 Propter nomen tuum Domine propitiaberis peccato meo: multum est enim. Psalms 24:12 Quis est homo qui timet Dominum? legem statuit ei in via, quam elegit. Psalms 24:13 Anima eius in bonis demorabitur: et semen eius hereditabit terram. Psalms 24:14 Firmamentum est Dominus timentibus eum: et testamentum ipsius ut manifestetur illis. Psalms 24:15 Oculi mei semper ad Dominum: quoniam ipse evellet de laqueo pedes meos. Psalms 24:16 Respice in me, et miserere mei: quia unicus et pauper sum ego. Psalms 24:17 Tribulationes cordis mei multiplicatae sunt: de necessitatibus meis erue me. Psalms 24:18 Vide humilitatem meam, et laborem meum: et dimitte universa delicta mea. Psalms 24:19 Respice inimicos meos quoniam multiplicati sunt, et odio iniquo oderunt me. Psalms 24:20 Custodi animam meam, et erue me: non erubescam, quoniam speravi in te. Psalms 24:21 Innocentes et recti adhaeserunt mihi: quia sustinui te. Psalms 24:22 Libera Deus Israel ex omnibus tribulationibus suis. Psalms 25:0 Psalms 25:1 Psalmus David. Iudica me Domine, quoniam ego in innocentia mea ingressus sum: et in Domino sperans non infirmabor. Psalms 25:2 Proba me Domine, et tenta me: ure renes meos et cor meum. Psalms 25:3 Quoniam misericordia tua ante oculos meos est: et complacui in veritate tua. Psalms 25:4 Non sedi cum concilio vanitatis: et cum iniqua gerentibus non introibo. Psalms 25:5 Odivi ecclesiam malignantium: et cum impiis non sedebo. Psalms 25:6 Lavabo inter innocentes manus meas: et circumdabo altare tuum Domine: Psalms 25:7 Ut audiam vocem laudis tuae, et enarrem universa mirabilia tua. Psalms 25:8 Domine dilexi decorem domus tuae, et locum habitationis gloriae tuae. Psalms 25:9 Ne perdas cum impiis Deus animam meam, et cum viris sanguinum vitam meam: Psalms 25:10 In quorum manibus iniquitates sunt: dextera eorum repleta est muneribus. Psalms 25:11 Ego autem in innocentia mea ingressus sum: redime me, et miserere mei. Psalms 25:12 Pes meus stetit in directo: in ecclesiis benedicam te Domine. Psalms 26:0 Psalms 26:1 Psalmus David priusquam liniretur. Dominus illuminatio mea, et salus mea, quem timebo? Dominus protector vitae meae, a quo trepidabo? Psalms 26:2 Dum appropiant super me nocentes, ut edant carnes meas: Qui tribulant me inimici mei, ipsi infirmati sunt et ceciderunt. Psalms 26:3 Si consistant adversum me castra, non timebit cor meum. Si exurgat adversum me praelium, in hoc ego sperabo. Psalms 26:4 Unam petii a Domino, hanc requiram, ut inhabitem in domo Domini omnibus diebus vitae meae: Ut videam voluntatem Domini, et visitem templum eius. Psalms 26:5 Quoniam abscondit me in tabernaculo suo: in die malorum protexit me in abscondito tabernaculi sui. Psalms 26:6 In petra exaltavit me: et nunc exaltavit caput meum super inimicos meos. Circuivi, et immolavi in tabernaculo eius hostiam vociferationis: cantabo, et psalmum dicam Domino. Psalms 26:7 Exaudi Domine vocem meam, qua clamavi ad te: miserere mei, et exaudi me. Psalms 26:8 Tibi dixit cor meum, exquisivit te facies mea: faciem tuam Domine requiram. Psalms 26:9 Ne avertas faciem tuam a me: ne declines in ira a servo tuo. Adiutor meus esto: ne derelinquas me, neque despicias me Deus salutaris meus. Psalms 26:10 Quoniam pater meus, et mater mea dereliquerunt me: Dominus autem assumpsit me. Psalms 26:11 Legem pone mihi Domine in via tua: et dirige me in semitam rectam propter inimicos meos. Psalms 26:12 Ne tradideris me in animas tribulantium me: quoniam insurrexerunt in me testes iniqui, et mentita est iniquitas sibi. Psalms 26:13 Credo videre bona Domini in terra viventium. Psalms 26:14 Expecta Dominum, viriliter age: et confortetur cor tuum, et sustine Dominum. Psalms 27:0 Psalms 27:1 Psalmus David. Ad te Domine clamabo, Deus meus ne sileas a me: ne quando taceas a me, et assimilabor descendentibus in lacum. Psalms 27:2 Exaudi Domine vocem deprecationis meae dum oro ad te: dum extollo manus meas ad templum sanctum tuum. Psalms 27:3 Ne simul tradas me cum peccatoribus: et cum operantibus iniquitatem ne perdas me: Qui loquuntur pacem cum proximo suo, mala autem in cordibus eorum. Psalms 27:4 Da illis secundum opera eorum, et secundum nequitiam adinventionum ipsorum. Secundum opera manuum eorum tribue illis: redde retributionem eorum ipsis. Psalms 27:5 Quoniam non intellexerunt opera Domini, et in opera manuum eius destrues illos, et non aedificabis eos. Psalms 27:6 Benedictus Dominus: quoniam exaudivit vocem deprecationis meae. Psalms 27:7 Dominus adiutor meus, et protector meus: et in ipso speravit cor meum, et adiutus sum. Et refloruit caro mea: et ex voluntate mea confitebor ei. Psalms 27:8 Dominus fortitudo plebis suae: et protector salvationum christi sui est. Psalms 27:9 Salvum fac populum tuum Domine, et benedic hereditati tuae: et rege eos, et extolle illos usque in aeternum. Psalms 28:0 Psalms 28:1 Psalmus David, In consummatione tabernaculi. Afferte Domino filii Dei: afferte Domino filios arietum: Psalms 28:2 Afferte Domino gloriam et honorem, afferte Domino gloriam nomini eius: adorate Dominum in atrio sancto eius. Psalms 28:3 Vox Domini super aquas, Deus maiestatis intonuit: Dominus super aquas multas. Psalms 28:4 Vox Domini in virtute: vox Domini in magnificentia. Psalms 28:5 Vox Domini confringentis cedros: et confringet Dominus cedros Libani: Psalms 28:6 Et comminuet eas tamquam vitulum Libani: et dilectus quemadmodum filius unicornium. Psalms 28:7 Vox Domini intercidentis flammam ignis: Psalms 28:8 vox Domini concutientis desertum: et commovebit Dominus desertum Cades. Psalms 28:9 Vox Domini praeparantis cervos, et revelabit condensa: et in templo eius omnes dicent gloriam. Psalms 28:10 Dominus diluvium inhabitare facit: et sedebit Dominus rex in aeternum. Psalms 28:11 Dominus virtutem populo suo dabit: Dominus benedicet populo suo in pace. Psalms 29:0 Psalms 29:1 Psalmus Cantici, in finem, in dedicatione domus David. Psalms 29:2 Exaltabo te Domine quoniam suscepisti me: nec delectasti inimicos meos super me. Psalms 29:3 Domine Deus meus clamavi ad te, et sanasti me. Psalms 29:4 Domine eduxisti ab inferno animam meam: salvasti me a descendentibus in lacum. Psalms 29:5 Psallite Domino sancti eius: et confitemini memoriae sanctitatis eius. Psalms 29:6 Quoniam ira in indignatione eius: et vita in voluntate eius. Ad vesperum demorabitur fletus: et ad matutinum laetitia. Psalms 29:7 Ego autem dixi in abundantia mea: Non movebor in aeternum. Psalms 29:8 Domine in voluntate tua, praestitisti decori meo virtutem. Avertisti faciem tuam a me, et factus sum conturbatus. Psalms 29:9 Ad te Domine clamabo: et ad Deum meum deprecabor. Psalms 29:10 Quae utilitas in sanguine meo, dum descendo in corruptionem? Numquid confitebitur tibi pulvis, aut annunciabit veritatem tuam? Psalms 29:11 Audivit Dominus, et misertus est mei: Dominus factus est adiutor meus. Psalms 29:12 Convertisti planctum meum in gaudium mihi: conscidisti saccum meum, et circumdedisti me laetitia: Psalms 29:13 Ut cantet tibi gloria mea: et non compungar: Domine Deus meus in aeternum confitebor tibi. Psalms 30:0 Psalms 30:1 Psalmus David, in finem, pro ecstasi. Psalms 30:2 In te Domine speravi non confundar in aeternum: in iustitia tua libera me. Psalms 30:3 Inclina ad me aurem tuam, accelera ut eruas me. Esto mihi in Deum protectorem: et in domum refugii, ut salvum me facias. Psalms 30:4 Quoniam fortitudo mea, et refugium meum es tu: et propter nomen tuum deduces me, et enutries me. Psalms 30:5 Educes me de laqueo hoc, quem absconderunt mihi: quoniam tu es protector meus. Psalms 30:6 In manus tuas commendo spiritum meum: redemisti me Domine Deus veritatis. Psalms 30:7 Odisti observantes vanitates, supervacue. Ego autem in Domino speravi: Psalms 30:8 exultabo, et laetabor in misericordia tua. Quoniam respexisti humilitatem meam, salvasti de necessitatibus animam meam. Psalms 30:9 Nec conclusisti me in manibus inimici: statuisti in loco spatioso pedes meos. Psalms 30:10 Miserere mei Domine quoniam tribulor: conturbatus est in ira oculus meus, anima mea, et venter meus: Psalms 30:11 Quoniam defecit in dolore vita mea: et anni mei in gemitibus. Infirmata est in paupertate virtus mea: et ossa mea conturbata sunt. Psalms 30:12 Super omnes inimicos meos factus sum opprobrium vicinis meis valde: et timor notis meis. Qui videbant me, foras fugerunt a me: Psalms 30:13 oblivioni datus sum, tamquam mortuus a corde. Factus sum tamquam vas perditum: Psalms 30:14 quoniam audivi vituperationem multorum commorantium in circuitu: In eo dum convenirent simul adversum me, accipere animam meam consiliati sunt. Psalms 30:15 Ego autem in te speravi Domine: dixi: Deus meus es tu: Psalms 30:16 in manibus tuis sortes meae. Eripe me de manu inimicorum meorum, et a persequentibus me. Psalms 30:17 Illustra faciem tuam super servum tuum, salvum me fac in misericordia tua: Psalms 30:18 Domine non confundar, quoniam invocavi te. Erubescant impii, et deducantur in infernum: Psalms 30:19 muta fiant labia dolosa. Quae loquuntur adversus iustum iniquitatem, in superbia, et in abusione. Psalms 30:20 Quam magna multitudo dulcedinis tuae Domine, quam abscondisti timentibus te. Perfecisti eis, qui sperant in te, in conspectu filiorum hominum. Psalms 30:21 Abscondes eos in abscondito faciei tuae a conturbatione hominum. Proteges eos in tabernaculo tuo a contradictione linguarum. Psalms 30:22 Benedictus Dominus: quoniam mirificavit misericordiam suam mihi in civitate munita. Psalms 30:23 Ego autem dixi in excessu mentis meae: Proiectus sum a facie oculorum tuorum. Ideo exaudisti vocem orationis meae, dum clamarem ad te. Psalms 30:24 Diligite Dominum omnes sancti eius: quoniam veritatem requiret Dominus, et retribuet abundanter facientibus superbiam. Psalms 30:25 Viriliter agite, et confortetur cor vestrum, omnes qui speratis in Domino. Psalms 31:0 Psalms 31:1 Psalmus David, intelligentia. Beati, quorum remissae sunt iniquitates: et quorum tecta sunt peccata. Psalms 31:2 Beatus vir, cui non imputavit Dominus peccatum, nec est in spiritu eius dolus. Psalms 31:3 Quoniam tacui, inveteraverunt ossa mea, dum clamarem tota die. Psalms 31:4 Quoniam die ac nocte gravata est super me manus tua: conversus sum in aerumna mea, dum configitur spina. Psalms 31:5 Delictum meum cognitum tibi feci: et iniustitiam meam non abscondi. Dixi: Confitebor adversum me iniustitiam meam Domino: et tu remisisti impietatem peccati mei. Psalms 31:6 Pro hac orabit ad te omnis sanctus, in tempore opportuno. Verumtamen in diluvio aquarum multarum, ad eum non approximabunt. Psalms 31:7 Tu es refugium meum a tribulatione, quae circumdedit me: exultatio mea erue me a circumdantibus me. Psalms 31:8 Intellectum tibi dabo, et instruam te in via hac, qua gradieris: firmabo super te oculos meos. Psalms 31:9 Nolite fieri sicut equus et mulus, quibus non est intellectus. In camo et freno maxillas eorum constringe, qui non approximant ad te. Psalms 31:10 Multa flagella peccatoris, sperantem autem in Domino misericordia circumdabit. Psalms 31:11 Laetamini in Domino et exultate iusti, et gloriamini omnes recti corde. Psalms 32:0 Psalms 32:1 Psalmus David. Exultate iusti in Domino: rectos decet collaudatio. Psalms 32:2 Confitemini Domino in cithara: in psalterio decem chordarum psallite illi. Psalms 32:3 Cantate ei canticum novum: bene psallite ei in vociferatione. Psalms 32:4 Quia rectum est verbum Domini, et omnia opera eius in fide. Psalms 32:5 Diligit misericordiam et iudicium: misericordia Domini plena est terra. Psalms 32:6 Verbo Domini caeli firmati sunt: et spiritu oris eius omnis virtus eorum. Psalms 32:7 Congregans sicut in utre aquas maris: ponens in thesauris abyssos. Psalms 32:8 Timeat Dominum omnis terra: ab eo autem commoveantur omnes inhabitantes orbem. Psalms 32:9 Quoniam ipse dixit, et facta sunt: ipse mandavit, et creata sunt. Psalms 32:10 Dominus dissipat consilia gentium: reprobat autem cogitationes populorum, et reprobat consilia principum. Psalms 32:11 Consilium autem Domini in aeternum manet: cogitationes cordis eius in generatione et generationem. Psalms 32:12 Beata gens, cuius est Dominus, Deus eius: populus, quem elegit in hereditatem sibi. Psalms 32:13 De caelo respexit Dominus: vidit omnes filios hominum. Psalms 32:14 De praeparato habitaculo suo respexit super omnes, qui habitant terram. Psalms 32:15 Qui finxit sigillatim corda eorum: qui intelligit omnia opera eorum. Psalms 32:16 Non salvatur rex per multam virtutem: et gigas non salvabitur in multitudine virtutis suae. Psalms 32:17 Fallax equus ad salutem: in abundantia autem virtutis suae non salvabitur. Psalms 32:18 Ecce oculi Domini super metuentes eum: et in eis, qui sperant super misericordia eius. Psalms 32:19 Ut eruat a morte animas eorum: et alat eos in fame. Psalms 32:20 Anima nostra sustinet Dominum: quoniam adiutor et protector noster est. Psalms 32:21 Quia in eo laetabitur cor nostrum: et in nomine sancto eius speravimus. Psalms 32:22 Fiat misericordia tua Domine super nos: quemadmodum speravimus in te. Psalms 33:0 Psalms 33:1 Psalmus David, cum immutavit vultum suum coram Achimelech, et dimisit eum et abiit. Psalms 33:2 Benedicam Dominum in omni tempore: semper laus eius in ore meo. Psalms 33:3 In Domino laudabitur anima mea: audiant mansueti, et laetentur. Psalms 33:4 Magnificate Dominum mecum: et exaltemus nomen eius in idipsum. Psalms 33:5 Exquisivi Dominum, et exaudivit me: et ex omnibus tribulationibus meis eripuit me. Psalms 33:6 Accedite ad eum, et illuminamini: et facies vestrae non confundentur. Psalms 33:7 Iste pauper clamavit, et Dominus exaudivit eum: et de omnibus tribulationibus eius salvavit eum. Psalms 33:8 Immittet angelus Domini in circuitu timentium eum: et eripiet eos. Psalms 33:9 Gustate, et videte quoniam suavis est Dominus: beatus vir, qui sperat in eo. Psalms 33:10 Timete Dominum omnes sancti eius: quoniam non est inopia timentibus eum. Psalms 33:11 Divites eguerunt et esurierunt: inquirentes autem Dominum non minuentur omni bono. Psalms 33:12 Venite filii, audite me: timorem Domini docebo vos. Psalms 33:13 Quis est homo qui vult vitam: diligit dies videre bonos? Psalms 33:14 Prohibe linguam tuam a malo: et labia tua ne loquantur dolum. Psalms 33:15 Diverte a malo, et fac bonum: inquire pacem, et persequere eam. Psalms 33:16 Oculi Domini super iustos: et aures eius in preces eorum. Psalms 33:17 Vultus autem Domini super facientes mala: ut perdat de terra memoriam eorum. Psalms 33:18 Clamaverunt iusti, et Dominus exaudivit eos: et ex omnibus tribulationibus eorum liberavit eos. Psalms 33:19 Iuxta est Dominus iis, qui tribulato sunt corde: et humiles spiritu salvabit. Psalms 33:20 Multae tribulationes iustorum: et de omnibus his liberabit eos Dominus. Psalms 33:21 Custodit Dominus omnia ossa eorum: unum ex his non conteretur. Psalms 33:22 Mors peccatorum pessima: et qui oderunt iustum delinquent. Psalms 33:23 Redimet Dominus animas servorum suorum: et non delinquent omnes qui sperant in eo. Psalms 34:0 Psalms 34:1 Psalmus David. Iudica Domine nocentes me, expugna impugnantes me. Psalms 34:2 Apprehende arma et scutum: et exurge in adiutorium mihi. Psalms 34:3 Effunde frameam, et conclude adversus eos, qui persequuntur me: dic animae meae: Salus tua ego sum. Psalms 34:4 Confundantur et revereantur, quaerentes animam meam. Avertantur retrorsum, et confundantur cogitantes mihi mala. Psalms 34:5 Fiant tamquam pulvis ante faciem venti: et angelus Domini coarctans eos. Psalms 34:6 Fiat via illorum tenebrae et lubricum: et angelus Domini persequens eos. Psalms 34:7 Quoniam gratis absconderunt mihi interitum laquei sui: supervacue exprobraverunt animam meam. Psalms 34:8 Veniat illi laqueus, quem ignorat: et captio, quam abscondit, apprehendat eum: et in laqueum cadat in ipsum. Psalms 34:9 Anima autem mea exultabit in Domino: et delectabitur super salutari suo. Psalms 34:10 Omnia ossa mea dicent: Domine, quis similis tibi? Eripiens inopem de manu fortiorum eius: egenum et pauperem a diripientibus eum. Psalms 34:11 Surgentes testes iniqui, quae ignorabam interrogabant me. Psalms 34:12 Retribuebant mihi mala pro bonis: sterilitatem animae meae. Psalms 34:13 Ego autem cum mihi molesti essent, induebar cilicio. Humiliabam in ieiunio animam meam: et oratio mea in sinu meo convertetur. Psalms 34:14 Quasi proximum, et quasi fratrem nostrum, sic complacebam: quasi lugens et contristatus sic humiliabar. Psalms 34:15 Et adversum me laetati sunt, et convenerunt: congregata sunt super me flagella, et ignoravi. Psalms 34:16 Dissipati sunt, nec compuncti, tentaverunt me, subsannaverunt me subsannatione: frenduerunt super me dentibus suis. Psalms 34:17 Domine quando respicies? restitue animam meam a malignitate eorum, a leonibus unicam meam. Psalms 34:18 Confitebor tibi in ecclesia magna, in populo gravi laudabo te. Psalms 34:19 Non supergaudeant mihi qui adversantur mihi inique: qui oderunt me gratis et annuunt oculis. Psalms 34:20 Quoniam mihi quidem pacifice loquebantur: et in iracundia terrae loquentes, dolos cogitabant. Psalms 34:21 Et dilataverunt super me os suum: dixerunt: Euge, euge, viderunt oculi nostri. Psalms 34:22 Vidisti Domine, ne sileas: Domine ne discedas a me. Psalms 34:23 Exurge et intende iudicio meo: Deus meus, et Dominus meus in causam meam. Psalms 34:24 Iudica me secundum iustitiam tuam Domine Deus meus, et non supergaudeant mihi. Psalms 34:25 Non dicant in cordibus suis: Euge, euge, animae nostrae: nec dicant: Devorabimus eum. Psalms 34:26 Erubescant et revereantur simul, qui gratulantur malis meis. Induantur confusione et reverentia qui maligna loquuntur super me. Psalms 34:27 Exultent et laetentur qui volunt iustitiam meam: et dicant semper: Magnificetur Dominus, qui volunt pacem servi eius. Psalms 34:28 Et lingua mea meditabitur iustitiam tuam, tota die laudem tuam. Psalms 35:0 Psalms 35:1 Psalmus David, in finem, servo Domini. Psalms 35:2 Dixit iniustus ut delinquat in semetipso: non est timor Dei ante oculos eius. Psalms 35:3 Quoniam dolose egit in conspectu eius: ut inveniatur iniquitas eius ad odium. Psalms 35:4 Verba oris eius iniquitas, et dolus: noluit intelligere ut bene ageret. Psalms 35:5 Iniquitatem meditatus est in cubili suo: astitit omni viae non bonae, malitiam autem non odivit. Psalms 35:6 Domine in caelo misericordia tua: et veritas tua usque ad nubes. Psalms 35:7 Iustitia tua sicut montes Dei: iudicia tua abyssus multa. Homines, et iumenta salvabis Domine: Psalms 35:8 quemadmodum multiplicasti misericordiam tuam Deus. Filii autem hominum, in tegmine alarum tuarum sperabunt. Psalms 35:9 Inebriabuntur ab ubertate domus tuae: et torrente voluptatis tuae potabis eos. Psalms 35:10 Quoniam apud te est fons vitae: et in lumine tuo videbimus lumen. Psalms 35:11 Praetende misericordiam tuam scientibus te, et iustitiam tuam his, qui recto sunt corde. Psalms 35:12 Non veniat mihi pes superbiae: et manus peccatoris non moveat me. Psalms 35:13 Ibi ceciderunt qui operantur iniquitatem: expulsi sunt, nec potuerunt stare. Psalms 36:0 Psalms 36:1 Psalmus David. Noli aemulari in malignantibus: neque zelaveris facientes iniquitatem. Psalms 36:2 Quoniam tamquam foenum velociter arescent: quemadmodum olera herbarum cito decident. Psalms 36:3 Spera in Domino, et fac bonitatem: et inhabita terram, et pasceris in divitiis eius. Psalms 36:4 Delectare in Domino: et dabit tibi petitiones cordis tui. Psalms 36:5 Revela Domino viam tuam, et spera in eo: et ipse faciet. Psalms 36:6 Et educet quasi lumen iustitiam tuam: et iudicium tuum tamquam meridiem: Psalms 36:7 subditus esto Domino, et ora eum. Noli aemulari in eo, qui prosperatur in via sua: in homine faciente iniustitias. Psalms 36:8 Desine ab ira, et derelinque furorem: noli aemulari ut maligneris. Psalms 36:9 Quoniam qui malignantur, exterminabuntur: sustinentes autem Dominum, ipsi hereditabunt terram. Psalms 36:10 Et adhuc pusillum, et non erit peccator: et quaeres locum eius, et non invenies. Psalms 36:11 Mansueti autem hereditabunt terram, et delectabuntur in multitudine pacis. Psalms 36:12 Observabit peccator iustum: et stridebit super eum dentibus suis. Psalms 36:13 Dominus autem irridebit eum: quoniam prospicit quod veniet dies eius. Psalms 36:14 Gladium evaginaverunt peccatores: intenderunt arcum suum. Ut decipiant pauperem et inopem: ut trucident rectos corde. Psalms 36:15 Gladius eorum intret in corda ipsorum: et arcus eorum confringatur. Psalms 36:16 Melius est modicum iusto, super divitias peccatorum multas. Psalms 36:17 Quoniam brachia peccatorum conterentur: confirmat autem iustos Dominus. Psalms 36:18 Novit Dominus dies immaculatorum: et hereditas eorum in aeternum erit. Psalms 36:19 Non confundentur in tempore malo, et in diebus famis saturabuntur: Psalms 36:20 quia peccatores peribunt. Inimici vero Domini mox ut honorificati fuerint et exaltati: deficientes, quemadmodum fumus deficient. Psalms 36:21 Mutuabitur peccator, et non solvet: iustus autem miseretur et retribuet. Psalms 36:22 Quia benedicentes ei hereditabunt terram: maledicentes autem ei disperibunt. Psalms 36:23 Apud Dominum gressus hominis dirigentur: et viam eius volet. Psalms 36:24 Cum ceciderit, non collidetur: quia Dominus supponit manum suam. Psalms 36:25 Iunior fui, etenim senui: et non vidi iustum derelictum, nec semen eius quaerens panem. Psalms 36:26 Tota die miseretur et commodat: et semen illius in benedictione erit. Psalms 36:27 Declina a malo, et fac bonum: et inhabita in saeculum saeculi. Psalms 36:28 Quia Dominus amat iudicium, et non derelinquet sanctos suos: in aeternum conservabuntur. Iniusti punientur: et semen impiorum peribit. Psalms 36:29 Iusti autem hereditabunt terram: et inhabitabunt in saeculum saeculi super eam. Psalms 36:30 Os iusti meditabitur sapientiam, et lingua eius loquetur iudicium. Psalms 36:31 Lex Dei eius in corde ipsius: et non supplantabuntur gressus eius. Psalms 36:32 Considerat peccator iustum: et quaerit mortificare eum. Psalms 36:33 Dominus autem non derelinquet eum in manibus eius: nec damnabit eum cum iudicabitur illi. Psalms 36:34 Expecta Dominum, et custodi viam eius: et exaltabit te ut hereditate capias terram: cum perierint peccatores videbis. Psalms 36:35 Vidi impium superexaltatum, et elevatum sicut cedros Libani. Psalms 36:36 Et transivi, et ecce non erat: quaesivi eum, et non est inventus locus eius. Psalms 36:37 Custodi innocentiam, et vide aequitatem: quoniam sunt reliquiae homini pacifico. Psalms 36:38 Iniusti autem disperibunt simul: reliquiae impiorum interibunt. Psalms 36:39 Salus autem iustorum a Domino: et protector eorum in tempore tribulationis. Psalms 36:40 Et adiuvabit eos Dominus, et liberabit eos: et eruet eos a peccatoribus, et salvabit eos: quia speraverunt in eo. Psalms 37:0 Psalms 37:1 Psalmus David, in recordationem sabbati. Psalms 37:2 Domine ne in furore tuo arguas me, neque in ira tua corripias me. Psalms 37:3 Quoniam sagittae tuae infixae sunt mihi: et confirmasti super me manum tuam. Psalms 37:4 Non est sanitas in carne mea a facie irae tuae: non est pax ossibus meis a facie peccatorum meorum. Psalms 37:5 Quoniam iniquitates meae supergressae sunt caput meum: et sicut onus grave gravatae sunt super me. Psalms 37:6 Putruerunt et corruptae sunt cicatrices meae, a facie insipientiae meae. Psalms 37:7 Miser factus sum, et curvatus sum usque in finem: tota die contristatus ingrediebar. Psalms 37:8 Quoniam lumbi mei impleti sunt illusionibus: et non est sanitas in carne mea. Psalms 37:9 Afflictus sum, et humiliatus sum nimis: rugiebam a gemitu cordis mei. Psalms 37:10 Domine, ante te omne desiderium meum: et gemitus meus a te non est absconditus. Psalms 37:11 Cor meum conturbatum est, dereliquit me virtus mea: et lumen oculorum meorum, et ipsum non est mecum. Psalms 37:12 Amici mei et proximi mei adversum me appropinquaverunt, et steterunt. Et qui iuxta me erant, de longe steterunt: et vim faciebant qui quaerebant animam meam. Psalms 37:13 Et qui inquirebant mala mihi, locuti sunt vanitates: et dolos tota die meditabantur. Psalms 37:14 Ego autem tamquam surdus non audiebam: et sicut mutus non aperiens os suum. Psalms 37:15 Et factus sum sicut homo non audiens: et non habens in ore suo redargutiones. Psalms 37:16 Quoniam in te Domine speravi: tu exaudies me Domine Deus meus. Psalms 37:17 Quia dixi: Nequando supergaudeant mihi inimici mei: et dum commoventur pedes mei, super me magna locuti sunt. Psalms 37:18 Quoniam ego in flagella paratus sum: et dolor meus in conspectu meo semper. Psalms 37:19 Quoniam iniquitatem meam annunciabo: et cogitabo pro peccato meo. Psalms 37:20 Inimici autem mei vivunt, et confirmati sunt super me: et multiplicati sunt qui oderunt me inique. Psalms 37:21 Qui retribuunt mala pro bonis, detrahebant mihi: quoniam sequebar bonitatem. Psalms 37:22 Ne derelinquas me Domine Deus meus: ne discesseris a me. Psalms 37:23 Intende in adiutorium meum, Domine Deus salutis meae. Psalms 38:0 Psalms 38:1 Psalm. Canticum David, in finem, pro Idithum. Psalms 38:2 Dixi: Custodiam vias meas: ut non delinquam in lingua mea. Posui ori meo custodiam, cum consisteret peccator adversum me. Psalms 38:3 Obmutui, et humiliatus sum, et silui a bonis: et dolor meus renovatus est. Psalms 38:4 Concaluit cor meum intra me: et in meditatione mea exardescet ignis. Psalms 38:5 Locutus sum in lingua mea: Notum fac mihi Domine finem meum. Et numerum dierum meorum quis est: ut sciam quid desit mihi. Psalms 38:6 Ecce mensurabiles posuisti dies meos: et substantia mea tamquam nihilum ante te. Verumtamen universa vanitas, omnis homo vivens. Psalms 38:7 Verumtamen in imagine pertransit homo: sed et frustra conturbatur. Thesaurizat: et ignorat cui congregabit ea. Psalms 38:8 Et nunc quae est expectatio mea? nonne Dominus? et substantia mea apud te est. Psalms 38:9 Ab omnibus iniquitatibus meis erue me: opprobrium insipienti dedisti me. Psalms 38:10 Obmutui, et non aperui os meum, quoniam tu fecisti: Psalms 38:11 amove a me plagas tuas. Psalms 38:12 A fortitudine manus tuae ego defeci in increpationibus: propter iniquitatem corripuisti hominem. Et tabescere fecisti sicut araneam animam eius: verumtamen vane conturbatur omnis homo. Psalms 38:13 Exaudi orationem meam Domine, et deprecationem meam: auribus percipe lacrymas meas. Ne sileas: quoniam advena ego sum apud te, et peregrinus, sicut omnes patres mei. Psalms 38:14 Remitte mihi, ut refrigerer priusquam abeam, et amplius non ero. Psalms 39:0 Psalms 39:1 Psalmus David, in finem, Psalms 39:2 Expectans expectavi Dominum, et intendit mihi. Psalms 39:3 Et exaudivit preces meas: et eduxit me de lacu miseriae, et de luto faecis. Et statuit super petram pedes meos: et direxit gressus meos. Psalms 39:4 Et immisit in os meum canticum novum, carmen Deo nostro. Videbunt multi, et timebunt: et sperabunt in Domino. Psalms 39:5 Beatus vir, cuius est nomen Domini spes eius: et non respexit in vanitates et insanias falsas. Psalms 39:6 Multa fecisti tu Domine Deus meus mirabilia tua: et cogitationibus tuis non est qui similis sit tibi. Annunciavi et locutus sum: multiplicati sunt super numerum. Psalms 39:7 Sacrificium et oblationem noluisti: aures autem perfecisti mihi. Holocaustum et pro peccato non postulasti: Psalms 39:8 tunc dixi: Ecce venio. In capite libri scriptum est de me Psalms 39:9 ut facerem voluntatem tuam: Deus meus volui, et legem tuam in medio cordis mei. Psalms 39:10 Annunciavi iustitiam tuam in ecclesia magna, ecce labia mea non prohibebo: Domine tu scisti. Psalms 39:11 Iustitiam tuam non abscondi in corde meo: veritatem tuam et salutare tuum dixi. Non abscondi misericordiam tuam, et veritatem tuam a concilio multo. Psalms 39:12 Tu autem Domine ne longe facias miserationes tuas a me: misericordia tua et veritas tua semper susceperunt me. Psalms 39:13 Quoniam circumdederunt me mala, quorum non est numerus: comprehenderunt me iniquitates meae, et non potui ut viderem. Multiplicatae sunt super capillos capitis mei: et cor meum dereliquit me. Psalms 39:14 Complaceat tibi Domine ut eruas me: Domine, ad adiuvandum me respice. Psalms 39:15 Confundantur et revereantur simul, qui quaerunt animam meam, ut auferant eam. Convertantur retrorsum, et revereantur qui volunt mihi mala. Psalms 39:16 Ferant confestim confusionem suam, qui dicunt mihi: Euge, euge. Psalms 39:17 Exultent et laetentur super te omnes quaerentes te: et dicant semper: Magnificetur Dominus: qui diligunt salutare tuum. Psalms 39:18 Ego autem mendicus sum, et pauper: Dominus solicitus est mei. Adiutor meus, et protector meus tu es: Deus meus ne tardaveris. Psalms 40:0 Psalms 40:1 Psalmus David, in finem. Psalms 40:2 Beatus vir qui intelligit super egenum, et pauperem: in die mala liberabit eum Dominus. Psalms 40:3 Dominus conservet eum, et vivificet eum, et beatum faciat eum in terra: et non tradat eum in animam inimicorum eius. Psalms 40:4 Dominus opem ferat illi super lectum doloris eius: universum stratum eius versasti in infirmitate eius. Psalms 40:5 Ego dixi: Domine miserere mei: sana animam meam, quia peccavi tibi. Psalms 40:6 Inimici mei dixerunt mala mihi: Quando morietur, et peribit nomen eius? Psalms 40:7 Et si ingrediebatur ut videret, vana loquebatur, cor eius congregavit iniquitatem sibi. Egrediebatur foras, et loquebatur Psalms 40:8 in idipsum. Adversum me susurrabant omnes inimici mei: adversum me cogitabant mala mihi. Psalms 40:9 Verbum iniquum constituerunt adversum me: Numquid qui dormit non adiiciet ut resurgat? Psalms 40:10 Etenim homo pacis meae, in quo speravi: qui edebat panes meos, magnificavit super me supplantationem. Psalms 40:11 Tu autem Domine miserere mei, et resuscita me: et retribuam eis. Psalms 40:12 In hoc cognovi quoniam voluisti me: quoniam non gaudebit inimicus meus super me. Psalms 40:13 Me autem propter innocentiam suscepisti: et confirmasti me in conspectu tuo in aeternum. Psalms 40:14 Benedictus Dominus Deus Israel a saeculo, et usque in saeculum: fiat, fiat. Psalms 41:0 Psalms 41:1 Psalmus, in finem. Intellectus filiis Core. Psalms 41:2 Quemadmodum desiderat cervus ad fontes aquarum: ita desiderat anima mea ad te Deus. Psalms 41:3 Sitivit anima mea ad Deum fontem vivum: quando veniam et apparebo ante faciem Dei? Psalms 41:4 Fuerunt mihi lacrymae meae panes die ac nocte: dum dicitur mihi quotidie: Ubi est Deus tuus? Psalms 41:5 Haec recordatus sum, et effudi in me animam meam: quoniam transibo in locum tabernaculi admirabilis, usque ad domum Dei: In voce exultationis, et confessionis: sonus epulantis. Psalms 41:6 Quare tristis es anima mea? et quare conturbas me? Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi: salutare vultus mei, Psalms 41:7 et Deus meus. Ad meipsum anima mea conturbata est: propterea memor ero tui de terra Iordanis, et Hermoniim a monte modico. Psalms 41:8 Abyssus abyssum invocat, in voce cataractarum tuarum. Omnia excelsa tua, et fluctus tui super me transierunt. Psalms 41:9 In die mandavit Dominus misericordiam suam: et nocte canticum eius. Apud me oratio Deo vitae meae, Psalms 41:10 dicam Deo: Susceptor meus es, Quare oblitus es mei? et quare contristatus incedo, dum affligit me inimicus? Psalms 41:11 Dum confringuntur ossa mea, exprobraverunt mihi qui tribulant me inimici mei: Dum dicunt mihi per singulos dies: Ubi est Deus tuus? Psalms 41:12 quare tristis es anima mea? et quare conturbas me? Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi: salutare vultus mei, et Deus meus. Psalms 42:0 Psalms 42:1 Psalmus David, in finem. Iudica me Deus, et discerne causam meam de gente non sancta, ab homine iniquo, et doloso erue me. Psalms 42:2 Quia tu es Deus fortitudo mea: quare me repulisti? et quare tristis incedo, dum affligit me inimicus? Psalms 42:3 Emitte lucem tuam et veritatem tuam: ipsa me deduxerunt, et adduxerunt in montem sanctum tuum, et in tabernacula tua. Psalms 42:4 Et introibo ad altare Dei: ad Deum, qui laetificat iuventutem meam. Confitebor tibi in cithara Deus Deus meus: Psalms 42:5 quare tristis es anima mea? et quare conturbas me? Spera in Deo, quoniam adhuc confitebor illi: salutare vultus mei, et Deus meus. Psalms 43:0 Psalms 43:1 Psalmus, filiis Core ad intellectum. Psalms 43:2 Deus auribus nostris audivimus: patres nostri annunciaverunt nobis. Opus, quod operatus es in diebus eorum: et in diebus antiquis. Psalms 43:3 Manus tua gentes disperdidit, et plantasti eos: afflixisti populos, et expulisti eos: Psalms 43:4 Nec enim in gladio suo possederunt terram, et brachium eorum non salvavit eos: Sed dextera tua, et brachium tuum, et illuminatio vultus tui: quoniam complacuisti in eis. Psalms 43:5 Tu es ipse rex meus et Deus meus: qui mandas salutes Iacob. Psalms 43:6 In te inimicos nostros ventilabimus cornu, et in nomine tuo spernemus insurgentes in nobis. Psalms 43:7 Non enim in arcu meo sperabo: et gladius meus non salvabit me. Psalms 43:8 Salvasti enim nos de affligentibus nos: et odientes nos confudisti. Psalms 43:9 In Deo laudabimur tota die: et in nomine tuo confitebimur in saeculum. Psalms 43:10 Nunc autem repulisti et confudisti nos: et non egredieris Deus in virtutibus nostris. Psalms 43:11 Avertisti nos retrorsum post inimicos nostros: et qui oderunt nos, diripiebant sibi. Psalms 43:12 Dedisti nos tamquam oves escarum: et in gentibus dispersisti nos. Psalms 43:13 Vendidisti populum tuum sine pretio: et non fuit multitudo in commutationibus eorum. Psalms 43:14 Posuisti nos opprobrium vicinis nostris, subsannationem et derisum his, qui sunt in circuitu nostro. Psalms 43:15 Posuisti nos in similitudinem Gentibus: commotionem capitis in populis. Psalms 43:16 Tota die verecundia mea contra me est, et confusio faciei meae cooperuit me. Psalms 43:17 A voce exprobrantis, et obloquentis: a facie inimici, et persequentis. Psalms 43:18 Haec omnia venerunt super nos, nec obliti sumus te: et inique non egimus in testamento tuo. Psalms 43:19 Et non recessit retro cor nostrum: et declinasti semitas nostras a via tua: Psalms 43:20 Quoniam humiliasti nos in loco afflictionis, et cooperuit nos umbra mortis. Psalms 43:21 Si obliti sumus nomen Dei nostri, et si expandimus manus nostras ad deum alienum: Psalms 43:22 Nonne Deus requiret ista? ipse enim novit abscondita cordis. Quoniam propter te mortificamur tota die: aestimati sumus sicut oves occisionis. Psalms 43:23 Exurge, quare obdormis Domine? exurge, et ne repellas in finem. Psalms 43:24 Quare faciem tuam avertis, oblivisceris inopiae nostrae et tribulationis nostrae? Psalms 43:25 Quoniam humiliata est in pulvere anima nostra: conglutinatus est in terra venter noster. Psalms 43:26 Exurge Domine, adiuva nos: et redime nos propter nomen tuum. Psalms 44:0 Psalms 44:1 Psalm: filiis Core pro iis, qui commutabuntur, in intellectu Canticum pro dilecto. Psalms 44:2 Eructavit cor meum verbum bonum: dico ego opera mea regi. Lingua mea calamus scribae, velociter scribentis. Psalms 44:3 Speciosus forma prae filiis hominum, diffusa est gratia in labiis tuis: propterea benedixit te Deus in aeternum. Psalms 44:4 Accingere gladio tuo super femur tuum, potentissime, Psalms 44:5 Specie tua et pulchritudine tua intende, prospere procede, et regna, Propter veritatem et mansuetudinem, et iustitiam: et deducet te mirabiliter dextera tua. Psalms 44:6 Sagittae tuae acutae, populi sub te cadent, in corda inimicorum regis. Psalms 44:7 Sedes tua Deus in saeculum saeculi: virga directionis virga regni tui. Psalms 44:8 Dilexisti iustitiam, et odisti iniquitatem: propterea unxit te Deus Deus tuus oleo laetitiae prae consortibus tuis. Psalms 44:9 Myrrha, et gutta, et casia a vestimentis tuis, a domibus eburneis: ex quibus delectaverunt te Psalms 44:10 filiae regum in honore tuo. Astitit regina a dextris tuis in vestitu deaurato: circumdata varietate. Psalms 44:11 Audi filia, et vide, et inclina aurem tuam: et obliviscere populum tuum, et domum patris tui. Psalms 44:12 Et concupiscet rex decorem tuum: quoniam ipse est Dominus Deus tuus, et adorabunt eum. Psalms 44:13 Et filiae Tyri in muneribus vultum tuum deprecabuntur: omnes divites plebis. Psalms 44:14 Omnis gloria eius filiae regis ab intus, in fimbriis aureis Psalms 44:15 circumamicta varietatibus. Adducentur regi virgines post eam: proximae eius afferentur tibi. Psalms 44:16 Afferentur in laetitia et exultatione: adducentur in templum regis. Psalms 44:17 Pro patribus tuis nati sunt tibi filii: constitues eos principes super omnem terram. Psalms 44:18 Memores erunt nominis tui in omni generatione et generationem. Propterea populi confitebuntur tibi in aeternum: et in saeculum saeculi. Psalms 45:0 Psalms 45:1 Psalmus, in finem, pro filiis Core pro occultis. Psalms 45:2 Deus noster refugium, et virtus: adiutor in tribulationibus, quae invenerunt nos nimis. Psalms 45:3 Propterea non timebimus dum turbabitur terra: et transferentur montes in cor maris. Psalms 45:4 Sonuerunt, et turbatae sunt aquae eorum: conturbati sunt montes in fortitudine eius. Psalms 45:5 Fluminis impetus laetificat civitatem Dei: sanctificavit tabernaculum suum Altissimus. Psalms 45:6 Deus, in medio eius, non commovebitur: adiuvabit eam Deus mane diluculo. Psalms 45:7 Conturbatae sunt gentes, et inclinata sunt regna: dedit vocem suam, mota est terra. Psalms 45:8 Dominus virtutum nobiscum: susceptor noster Deus Iacob. Psalms 45:9 Venite, et videte opera Domini, quae posuit prodigia super terram: Psalms 45:10 auferens bella usque ad finem terrae. Arcum conteret, et confringet arma: et scuta comburet igni: Psalms 45:11 Vacate, et videte quoniam ego sum Deus: exaltabor in gentibus, et exaltabor in terra. Psalms 45:12 Dominus virtutum nobiscum: susceptor noster Deus Iacob. Psalms 46:0 Psalms 46:1 Psalmus David, in finem, pro filiis Core. Psalms 46:2 Omnes Gentes plaudite manibus: iubilate Deo in voce exultationis. Psalms 46:3 Quoniam Dominus excelsus, terribilis: Rex magnus super omnem terram. Psalms 46:4 Subiecit populos nobis: et gentes sub pedibus nostris. Psalms 46:5 Elegit nobis hereditatem suam: speciem Iacob, quam dilexit. Psalms 46:6 Ascendit Deus in iubilo: et Dominus in voce tubae. Psalms 46:7 Psallite Deo nostro, psallite: psallite Regi nostro, psallite. Psalms 46:8 Quoniam Rex omnis terrae Deus: psallite sapienter. Psalms 46:9 Regnabit Deus super gentes: Deus sedet super sedem sanctam suam. Psalms 46:10 Principes populorum congregati sunt cum Deo Abraham: quoniam dii fortes terrae, vehementer elevati sunt. Psalms 47:0 Psalms 47:1 Psalmus, Laus Cantici filiis Core secunda sabbati. Psalms 47:2 Magnus Dominus, et laudabilis nimis in civitate Dei nostri, in monte sancto eius. Psalms 47:3 Fundatur exultatione universae terrae mons Sion, latera Aquilonis, civitas Regis magni. Psalms 47:4 Deus in domibus eius cognoscetur, cum suscipiet eam. Psalms 47:5 Quoniam ecce reges terrae congregati sunt: convenerunt in unum. Psalms 47:6 Ipsi videntes sic admirati sunt, conturbati sunt, commoti sunt: Psalms 47:7 tremor apprehendit eos. Ibi dolores ut parturientis, Psalms 47:8 in spiritu vehementi conteres naves Tharsis. Psalms 47:9 Sicut audivimus, sic vidimus in civitate Domini virtutum, in civitate Dei nostri: Deus fundavit eam in aeternum. Psalms 47:10 Suscepimus Deus misericordiam tuam, in medio templi tui. Psalms 47:11 Secundum nomen tuum Deus, sic et laus tua in fines terrae: iustitia plena est dextera tua. Psalms 47:12 Laetetur mons Sion, et exultent filiae Iudae, propter iudicia tua Domine. Psalms 47:13 Circumdate Sion, et complectimini eam: narrate in turribus eius. Psalms 47:14 Ponite corda vestra in virtute eius: et distribuite domos eius, ut enarretis in progenie altera. Psalms 47:15 Quoniam hic est Deus, Deus noster in aeternum, et in saeculum saeculi: ipse reget nos in saecula. Psalms 48:0 Psalms 48:1 Psalmus David, in finem, filiis Core. Psalms 48:2 Audite haec omnes Gentes: auribus percipite omnes, qui habitatis orbem: Psalms 48:3 Quique terrigenae, et filii hominum: simul in unum dives et pauper. Psalms 48:4 Os meum loquetur sapientiam: et meditatio cordis mei prudentiam. Psalms 48:5 Inclinabo in parabolam aurem meam: aperiam in psalterio propositionem meam. Psalms 48:6 Cur timebo in die mala? iniquitas calcanei mei circumdabit me: Psalms 48:7 Qui confidunt in virtute sua: et in multitudine divitiarum suarum gloriantur. Psalms 48:8 Frater non redimit, redimet homo: non dabit Deo placationem suam. Psalms 48:9 Et pretium redemptionis animae suae: et laborabit in aeternum, Psalms 48:10 et vivet adhuc in finem. Psalms 48:11 Non videbit interitum, cum viderit sapientes morientes: simul insipiens, et stultus peribunt. Et relinquent alienis divitias suas: Psalms 48:12 et sepulchra eorum domus illorum in aeternum. Tabernacula eorum in progenie, et progenie: vocaverunt nomina sua in terris suis. Psalms 48:13 Et homo, cum in honore esset, non intellexit: comparatus est iumentis insipientibus, et similis factus est illis. Psalms 48:14 Haec via illorum scandalum ipsis: et postea in ore suo complacebunt. Psalms 48:15 Sicut oves in inferno positi sunt: mors depascet eos. Et dominabuntur eorum iusti in matutino: et auxilium eorum veterascet in inferno a gloria eorum. Psalms 48:16 Verumtamen Deus redimet animam meam de manu inferi, cum acceperit me. Psalms 48:17 Ne timueris cum dives factus fuerit homo: et cum multiplicata fuerit gloria domus eius. Psalms 48:18 Quoniam cum interierit, non sumet omnia: neque descendet cum eo gloria eius. Psalms 48:19 Quia anima eius in vita ipsius benedicetur: confitebitur tibi cum benefeceris ei. Psalms 48:20 Introibit usque in progenies patrum suorum: et usque in aeternum non videbit lumen. Psalms 48:21 Homo, cum in honore esset, non intellexit: comparatus est iumentis insipientibus, et similis factus est illis. Psalms 49:0 Psalms 49:1 Psalmus Asaph. Deus deorum Dominus locutus est: et vocavit terram, A solis ortu usque ad occasum: Psalms 49:2 ex Sion species decoris eius. Psalms 49:3 Deus manifeste veniet: Deus noster et non silebit. Ignis in conspectu eius exardescet: et in circuitu eius tempestas valida. Psalms 49:4 Advocavit caelum desursum: et terram discernere populum suum. Psalms 49:5 Congregate illi sanctos eius: qui ordinant testamentum eius super sacrificia. Psalms 49:6 Et annunciabunt caeli iustitiam eius: quoniam Deus iudex est. Psalms 49:7 Audi populus meus, et loquar Israel, et testificabor tibi: Deus Deus tuus ego sum. Psalms 49:8 Non in sacrificiis tuis arguam te: holocausta autem tua in conspectu meo sunt semper. Psalms 49:9 Non accipiam de domo tua vitulos: neque de gregibus tuis hircos. Psalms 49:10 Quoniam meae sunt omnes ferae silvarum, iumenta in montibus et boves. Psalms 49:11 Cognovi omnia volatilia caeli: et pulchritudo agri mecum est. Psalms 49:12 Si esuriero, non dicam tibi: meus est enim orbis terrae, et plenitudo eius. Psalms 49:13 Numquid manducabo carnes taurorum? aut sanguinem hircorum potabo? Psalms 49:14 Immola Deo sacrificium laudis: et redde Altissimo vota tua. Psalms 49:15 Et invoca me in die tribulationis: eruam te, et honorificabis me. Psalms 49:16 Peccatori autem dixit Deus: Quare tu enarras iustitias meas, et assumis testamentum meum per os tuum? Psalms 49:17 Tu vero odisti disciplinam: et proiecisti sermones meos retrorsum: Psalms 49:18 Si videbas furem, currebas cum eo: et cum adulteris portionem tuam ponebas. Psalms 49:19 Os tuum abundavit malitia: et lingua tua concinnabat dolos. Psalms 49:20 Sedens adversus fratrem tuum loquebaris, et adversus filium matris tuae ponebas scandalum: Psalms 49:21 haec fecisti, et tacui. Existimasti inique quod ero tui similis: arguam te, et statuam contra faciem tuam. Psalms 49:22 Intelligite haec qui obliviscimini Deum: nequando rapiat, et non sit qui eripiat. Psalms 49:23 Sacrificium laudis honorificabit me: et illic iter, quo ostendam illi salutare Dei. Psalms 50:0 Psalms 50:1 Psalmus David, Psalms 50:2 Cum venit ad eum Nathan Propheta, quando intravit ad Bethsabee. Psalms 50:3 Miserere mei Deus, secundum magnam misericordiam tuam. Et secundum multitudinem miserationum tuarum, dele iniquitatem meam. Psalms 50:4 Amplius lava me ab iniquitate mea: et a peccato meo munda me. Psalms 50:5 Quoniam iniquitatem meam ego cognosco: et peccatum meum contra me est semper. Psalms 50:6 Tibi soli peccavi, et malum coram te feci: ut iustificeris in sermonibus tuis, et vincas cum iudicaris. Psalms 50:7 Ecce enim in iniquitatibus conceptus sum: et in peccatis concepit me mater mea. Psalms 50:8 Ecce enim veritatem dilexisti: incerta, et occulta sapientiae tuae manifestasti mihi. Psalms 50:9 Asperges me hyssopo, et mundabor: lavabis me, et super nivem dealbabor. Psalms 50:10 Auditui meo dabis gaudium et laetitiam: et exultabunt ossa humiliata. Psalms 50:11 Averte faciem tuam a peccatis meis: et omnes iniquitates meas dele. Psalms 50:12 Cor mundum crea in me Deus: et spiritum rectum innova in visceribus meis. Psalms 50:13 Ne proiicias me a facie tua: et spiritum sanctum tuum ne auferas a me. Psalms 50:14 Redde mihi laetitiam salutaris tui: et spiritu principali confirma me. Psalms 50:15 Docebo iniquos vias tuas: et impii ad te convertentur. Psalms 50:16 Libera me de sanguinibus Deus, Deus salutis meae: et exaltabit lingua mea iustitiam tuam. Psalms 50:17 Domine, labia mea aperies: et os meum annunciabit laudem tuam. Psalms 50:18 Quoniam si voluisses sacrificium, dedissem utique: holocaustis non delectaberis. Psalms 50:19 Sacrificium Deo spiritus contribulatus: cor contritum, et humiliatum Deus non despicies. Psalms 50:20 Benigne fac Domine in bona voluntate tua Sion: ut aedificentur muri Ierusalem. Psalms 50:21 Tunc acceptabis sacrificium iustitiae, oblationes, et holocausta: tunc imponent super altare tuum vitulos. Psalms 51:0 Psalms 51:1 Psalmus In finem, Intellectus David, Psalms 51:2 Cum venit Doeg Idumaeus, et nunciavit Sauli: Venit David in domum Abimelech. Psalms 51:3 Quid gloriaris in malitia, qui potens es in iniquitate? Psalms 51:4 Tota die iniustitiam cogitavit lingua tua: sicut novacula acuta fecisti dolum. Psalms 51:5 Dilexisti malitiam super benignitatem: iniquitatem magis quam loqui aequitatem. Psalms 51:6 Dilexisti omnia verba praecipitationis, lingua dolosa. Psalms 51:7 Propterea Deus destruet te in finem, evellet te, et emigrabit te de tabernaculo tuo: et radicem tuam de terra viventium. Psalms 51:8 Videbunt iusti, et timebunt, et super eum ridebunt, et dicent: Psalms 51:9 ecce homo, qui non posuit Deum adiutorem suum: Sed speravit in multitudine divitiarum suarum: et praevaluit in vanitate sua. Psalms 51:10 Ego autem, sicut oliva fructifera in domo Dei, speravi in misericordia Dei in aeternum: et in saeculum saeculi. Psalms 51:11 Confitebor tibi in saeculum quia fecisti: et expectabo nomen tuum, quoniam bonum est in conspectu sanctorum tuorum. Psalms 52:0 Psalms 52:1 Psalmus, in finem, pro Amalech, intellectus David. Dixit insipiens in corde suo: Non est Deus. Psalms 52:2 Corrupti sunt, et abominabiles facti sunt in iniquitatibus: non est qui faciat bonum. Psalms 52:3 Deus de caelo prospexit super filios hominum: ut videat si est intelligens, aut requirens Deum. Psalms 52:4 Omnes declinaverunt, simul inutiles facti sunt: non est qui faciat bonum, non est usque ad unum. Psalms 52:5 Nonne scient omnes qui operantur iniquitatem, qui devorant plebem meam ut cibum panis? Psalms 52:6 Deum non invocaverunt: illic trepidaverunt timore, ubi non erat timor. Quoniam Deus dissipavit ossa eorum qui hominibus placent: confusi sunt, quoniam Deus sprevit eos. Psalms 52:7 Quis dabit ex Sion salutare Israel? cum converterit Dominus captivitatem plebis suae, exultabit Iacob, et laetabitur Israel. Psalms 53:0 Psalms 53:1 Psalmus, in finem, In hymnis intellectus David, Psalms 53:2 cum venerunt Ziphaei, et dixerunt ad Saul: Nonne ecce David absconditus est apud nos? Psalms 53:3 Deus in nomine tuo salvum me fac: et in virtute tua iudica me. Psalms 53:4 Deus exaudi orationem meam: auribus percipe verba oris mei. Psalms 53:5 Quoniam alieni insurrexerunt adversum me, et fortes quaesierunt animam meam: et non proposuerunt Deum ante conspectum suum. Psalms 53:6 Ecce enim Deus adiuvat me: et Dominus susceptor est animae meae. Psalms 53:7 Averte mala inimicis meis: et in veritate tua disperde illos. Psalms 53:8 Voluntarie sacrificabo tibi, et confitebor nomini tuo Domine: quoniam bonum est: Psalms 53:9 Quoniam ex omni tribulatione eripuisti me: et super inimicos meos despexit oculus meus. Psalms 54:0 Psalms 54:1 Psalmus, in finem, In hymnis intellectus David. Psalms 54:2 Exaudi Deus orationem meam, et ne despexeris deprecationem meam: Psalms 54:3 intende mihi, et exaudi me. Contristatus sum in exercitatione mea: et conturbatus sum Psalms 54:4 a voce inimici, et a tribulatione peccatoris. Quoniam declinaverunt in me iniquitates, et in ira molesti erant mihi. Psalms 54:5 Cor meum conturbatum est in me: et formido mortis cecidit super me. Psalms 54:6 Timor et tremor venerunt super me: et contexerunt me tenebrae: Psalms 54:7 Et dixi: Quis dabit mihi pennas sicut columbae, et volabo, et requiescam? Psalms 54:8 Ecce elongavi fugiens: et mansi in solitudine. Psalms 54:9 Expectabam eum, qui salvum me fecit a pusillanimitate spiritus, et tempestate. Psalms 54:10 Praecipita Domine, divide linguas eorum: quoniam vidi iniquitatem, et contradictionem in civitate. Psalms 54:11 Die ac nocte circumdabit eam super muros eius iniquitas: et labor in medio eius, Psalms 54:12 et iniustitia. Et non defecit de plateis eius usura et dolus. Psalms 54:13 Quoniam si inimicus meus maledixisset mihi, sustinuissem utique. Et si is, qui oderat me, super me magna locutus fuisset: abscondissem me forsitan ab eo. Psalms 54:14 Tu vero homo unanimis: dux meus, et notus meus: Psalms 54:15 Qui simul mecum dulces capiebas cibos: in domo Dei ambulavimus cum consensu. Psalms 54:16 Veniat mors super illos: et descendant in infernum viventes: Quoniam nequitiae in habitaculis eorum: in medio eorum. Psalms 54:17 Ego autem ad Deum clamavi: et Dominus salvabit me. Psalms 54:18 Vespere, et mane, et meridie narrabo et annunciabo: et exaudiet vocem meam. Psalms 54:19 Redimet in pace animam meam ab his, qui appropinquant mihi: quoniam inter multos erant mecum. Psalms 54:20 Exaudiet Deus, et humiliabit illos, qui est ante saecula. Non enim est illis commutatio, et non timuerunt Deum: Psalms 54:21 extendit manum suam in retribuendo. Contaminaverunt testamentum eius, Psalms 54:22 divisi sunt ab ira vultus eius: et appropinquavit cor illius. Molliti sunt sermones eius super oleum: et ipsi sunt iacula. Psalms 54:23 Iacta super Dominum curam tuam, et ipse te enutriet: non dabit in aeternum fluctuationem iusto. Psalms 54:24 Tu vero Deus deduces eos, in puteum interitus. Viri sanguinum, et dolosi non dimidiabunt dies suos: ego autem sperabo in te Domine. Psalms 55:0 Psalms 55:1 Psalmus In finem, Pro populo, qui a Sanctis longe factus est, David in tituli inscriptionem, cum tenuerunt eum Allophyli in Geth. Psalms 55:2 Miserere mei Deus, quoniam conculcavit me homo: tota die impugnans tribulavit me. Psalms 55:3 Conculcaverunt me inimici mei tota die: quoniam multi bellantes adversum me. Psalms 55:4 Ab altitudine diei timebo: ego vero in te sperabo. Psalms 55:5 In Deo laudabo sermones meos, in Deo speravi: non timebo quid faciat mihi caro. Psalms 55:6 Tota die verba mea execrabantur: adversum me omnes cogitationes eorum, in malum. Psalms 55:7 Inhabitabunt et abscondent: ipsi calcaneum meum observabunt. Sicut sustinuerunt animam meam, Psalms 55:8 pro nihilo salvos facies illos: in ira populos confringes. Psalms 55:9 Deus, vitam meam annunciavi tibi: posuisti lacrymas meas in conspectu tuo, Sicut et in promissione tua: Psalms 55:10 tunc convertentur inimici mei retrorsum: In quacumque die invocavero te: ecce cognovi quoniam Deus meus es. Psalms 55:11 In Deo laudabo verbum, in Domino laudabo sermonem: in Deo speravi, non timebo quid faciat mihi homo. Psalms 55:12 In me sunt Deus vota tua, quae reddam, laudationes tibi. Psalms 55:13 Quoniam eripuisti animam meam de morte, et pedes meos de lapsu: ut placeam coram Deo in lumine viventium. Psalms 56:0 Psalms 56:1 Psalmus, in finem, ne corrumpas, David in tituli inscriptionem, cum fugeret a facie Saul in speluncam. Psalms 56:2 Miserere mei Deus, miserere mei: quoniam in te confidit anima mea. Et in umbra alarum tuarum sperabo, donec transeat iniquitas. Psalms 56:3 Clamabo ad Deum altissimum: Deum qui benefecit mihi. Psalms 56:4 Misit de caelo, et liberavit me: dedit in opprobrium conculcantes me. Misit Deus misericordiam suam, et veritatem suam, Psalms 56:5 et eripuit animam meam de medio catulorum leonum: dormivi conturbatus. Filii hominum dentes eorum arma et sagittae: et lingua eorum gladius acutus. Psalms 56:6 Exaltare super caelos Deus: et in omnem terram gloria tua. Psalms 56:7 Laqueum paraverunt pedibus meis: et incurvaverunt animam meam. Foderunt ante faciem meam foveam: et inciderunt in eam. Psalms 56:8 Paratum cor meum Deus, paratum cor meum: cantabo, et psalmum dicam. Psalms 56:9 Exurge gloria mea, exurge psalterium et cithara: exurgam diluculo. Psalms 56:10 Confitebor tibi in populis Domine: et psalmum dicam tibi in gentibus: Psalms 56:11 Quoniam magnificata est usque ad caelos misericordia tua, et usque ad nubes veritas tua. Psalms 56:12 Exaltare super caelos Deus: et super omnem terram gloria tua. Psalms 57:0 Psalms 57:1 Psalmus, in finem, ne corrumpas, David in tituli inscriptionem. Psalms 57:2 Si vere utique iustitiam loquimini: recte iudicate filii hominum. Psalms 57:3 Etenim in corde iniquitates operamini: in terra iniustitias manus vestrae concinnant. Psalms 57:4 Alienati sunt peccatores a vulva, erraverunt ab utero: locuti sunt falsa. Psalms 57:5 Furor illis secundum similitudinem serpentis: sicut aspidis surdae, et obturantis aures suas, Psalms 57:6 Quae non exaudiet vocem incantantium: et venefici incantantis sapienter. Psalms 57:7 Deus conteret dentes eorum in ore ipsorum: molas leonum confringet Dominus. Psalms 57:8 Ad nihilum devenient tamquam aqua decurrens: intendit arcum suum donec infirmentur. Psalms 57:9 Sicut cera, quae fluit, auferentur: supercecidit ignis, et non viderunt solem. Psalms 57:10 Priusquam intelligerent spinae vestrae rhamnum: sicut viventes, sic in ira absorbet eos. Psalms 57:11 Laetabitur iustus cum viderit vindictam: manus suas lavabit in sanguine peccatoris. Psalms 57:12 Et dicet homo: Si utique est fructus iusto: utique est Deus iudicans eos in terra. Psalms 58:0 Psalms 58:1 Psalmus, in finem, ne corrumpas, David in tituli inscriptionem, quando misit Saul, et custodivit domum eius, ut eum interficeret. Psalms 58:2 Eripe me de inimicis meis Deus meus: et ab insurgentibus in me libera me. Psalms 58:3 Eripe me de operantibus iniquitatem: et de viris sanguinum salva me. Psalms 58:4 Quia ecce ceperunt animam meam: irruerunt in me fortes. Psalms 58:5 Neque iniquitas mea, neque peccatum meum Domine: sine iniquitate cucurri, et direxi. Psalms 58:6 Exurge in occursum meum, et vide: et tu Domine Deus virtutum, Deus Israel, Intende ad visitandas omnes gentes: non miserearis omnibus, qui operantur iniquitatem. Psalms 58:7 Convertentur ad vesperam: et famem patientur ut canes, et circuibunt civitatem. Psalms 58:8 Ecce loquentur in ore suo, et gladius in labiis eorum: quoniam quis audivit? Psalms 58:9 Et tu Domine deridebis eos: ad nihilum deduces omnes gentes. Psalms 58:10 Fortitudinem meam ad te custodiam, quia Deus susceptor meus es: Psalms 58:11 Deus meus misericordia eius praeveniet me. Psalms 58:12 Deus ostendit mihi super inimicos meos, ne occidas eos: nequando obliviscantur populi mei. Disperge illos in virtute tua: et depone eos protector meus Domine: Psalms 58:13 Delictum oris eorum, sermonem labiorum ipsorum: et comprehendantur in superbia sua. Et de execratione et mendacio annunciabuntur Psalms 58:14 in consummatione: in ira consummationis, et non erunt. Et scient quia Deus dominabitur Iacob: et finium terrae. Psalms 58:15 Convertentur ad vesperam, et famem patientur ut canes: et circuibunt civitatem. Psalms 58:16 Ipsi dispergentur ad manducandum: si vero non fuerint saturati, et murmurabunt. Psalms 58:17 Ego autem cantabo fortitudinem tuam: et exaltabo mane misericordiam tuam. Quia factus es susceptor meus, et refugium meum, in die tribulationis meae. Psalms 58:18 Adiutor meus tibi psallam, quia Deus susceptor meus es: Deus meus misericordia mea. Psalms 59:0 Psalms 59:1 Psalmus In finem, Pro his, qui immutabuntur, in tituli inscriptionem David in doctrinam, Psalms 59:2 cum succendit Mesopotamiam Syriam, et Sobal, et convertit Ioab, et percussit Edom in valle Salinarum duodecim millia. Psalms 59:3 Deus repulisti nos, et destruxisti nos: iratus es, et misertus es nobis. Psalms 59:4 Commovisti terram, et conturbasti eam: sana contritiones eius, quia commota est. Psalms 59:5 Ostendisti populo tuo dura: potasti nos vino compunctionis. Psalms 59:6 Dedisti metuentibus te significationem: ut fugiant a facie arcus: Ut liberentur dilecti tui: Psalms 59:7 salvum fac dextera tua, et exaudi me. Psalms 59:8 Deus locutus est in sancto suo: Laetabor, et partibor Sichimam: et convallem tabernaculorum metibor. Psalms 59:9 Meus est Galaad, et meus est Manasses: et Ephraim fortitudo capitis mei. Iuda rex meus: Psalms 59:10 Moab olla spei meae. In Idumaeam extendam calceamentum meum: mihi alienigenae subditi sunt. Psalms 59:11 Quis deducet me in civitatem munitam? quis deducet me usque in Idumaeam? Psalms 59:12 Nonne tu Deus, qui repulisti nos: et non egredieris Deus in virtutibus nostris? Psalms 59:13 Da nobis auxilium de tribulatione: quia vana salus hominis. Psalms 59:14 In Deo faciemus virtutem: et ipse ad nihilum deducet tribulantes nos. Psalms 60:0 Psalms 60:1 Psalmus In finem, In hymnis David. Psalms 60:2 Exaudi Deus deprecationem meam: intende orationi meae. Psalms 60:3 A finibus terrae ad te clamavi: dum anxiaretur cor meum, in petra exaltasti me. Deduxisti me, Psalms 60:4 quia factus es spes mea: turris fortitudinis a facie inimici. Psalms 60:5 Inhabitabo in tabernaculo tuo in saecula: protegar in velamento alarum tuarum. Psalms 60:6 Quoniam tu Deus meus exaudisti orationem meam: dedisti hereditatem timentibus nomen tuum. Psalms 60:7 Dies super dies regis adiicies: annos eius usque in diem generationis et generationis. Psalms 60:8 Permanet in aeternum in conspectu Dei: misericordiam et veritatem eius quis requiret? Psalms 60:9 Sic psalmum dicam nomini tuo in saeculum saeculi: ut reddam vota mea de die in diem. Psalms 61:0 Psalms 61:1 Psalmus David, in finem, pro Idithum. Psalms 61:2 Nonne Deo subiecta erit anima mea? ab ipso enim salutare meum. Psalms 61:3 Nam et ipse Deus meus, et salutaris meus: susceptor meus, non movebor amplius. Psalms 61:4 Quousque irruitis in hominem? interficitis universi vos: tamquam parieti inclinato et maceriae depulsae. Psalms 61:5 Verumtamen pretium meum cogitaverunt repellere, cucurri in siti: ore suo benedicebant, et corde suo maledicebant. Psalms 61:6 Verumtamen Deo subiecta esto anima mea: quoniam ab ipso patientia mea. Psalms 61:7 Quia ipse Deus meus, et salvator meus: adiutor meus, non emigrabo. Psalms 61:8 In Deo salutare meum, et gloria mea: Deus auxilii mei, et spes mea in Deo est. Psalms 61:9 Sperate in eo omnis congregatio populi, effundite coram illo corda vestra: Deus adiutor noster in aeternum. Psalms 61:10 Verumtamen vani filii hominum, mendaces filii hominum in stateris: ut decipiant ipsi de vanitate in idipsum. Psalms 61:11 Nolite sperare in iniquitate, et rapinas nolite concupiscere: divitiae si affluant, nolite cor apponere. Psalms 61:12 Semel locutus est Deus, duo haec audivi, quia potestas Dei est, Psalms 61:13 et tibi Domine misericordia: quia tu reddes unicuique iuxta opera sua. Psalms 62:0 Psalms 62:1 Psalmus David, Cum esset in deserto Idumaeae. Psalms 62:2 Deus Deus meus ad te de luce vigilo. Sitivit in te anima mea, quam multipliciter tibi caro mea. Psalms 62:3 In terra deserta, et invia, et inaquosa: sic in sancto apparui tibi, ut viderem virtutem tuam, et gloriam tuam. Psalms 62:4 Quoniam melior est misericordia tua super vitas: labia mea laudabunt te. Psalms 62:5 Sic benedicam te in vita mea: et in nomine tuo levabo manus meas. Psalms 62:6 Sicut adipe et pinguedine repleatur anima mea: et labiis exultationis laudabit os meum. Psalms 62:7 Sic memor fui tui super stratum meum, in matutinis meditabor in te: Psalms 62:8 quia fuisti adiutor meus. Et in velamento alarum tuarum exultabo, Psalms 62:9 adhaesit anima mea post te: me suscepit dextera tua. Psalms 62:10 Ipsi vero in vanum quaesierunt animam meam, introibunt in inferiora terrae: Psalms 62:11 tradentur in manus gladii, partes vulpium erunt. Psalms 62:12 Rex vero laetabitur in Deo, laudabuntur omnes qui iurant in eo: quia obstructum est os loquentium iniqua. Psalms 63:0 Psalms 63:1 Psalmus David, in finem. Psalms 63:2 Exaudi Deus orationem meam cum deprecor: a timore inimici eripe animam meam. Psalms 63:3 Protexisti me a conventu malignantium: a multitudine operantium iniquitatem. Psalms 63:4 Quia exacuerunt ut gladium linguas suas: intenderunt arcum rem amaram, Psalms 63:5 ut sagittent in occultis immaculatum. Psalms 63:6 Subito sagittabunt eum, et non timebunt: firmaverunt sibi sermonem nequam. Narraverunt ut absconderent laqueos: dixerunt: Quis videbit eos? Psalms 63:7 Scrutati sunt iniquitates: defecerunt scrutantes scrutinio. Accedet homo ad cor altum: Psalms 63:8 et exaltabitur Deus. Sagittae parvulorum factae sunt plagae eorum: Psalms 63:9 et infirmatae sunt contra eos linguae eorum. Conturbati sunt omnes qui videbant eos: Psalms 63:10 et timuit omnis homo. Et annunciaverunt opera Dei: et facta eius intellexerunt. Psalms 63:11 Laetabitur iustus in Domino, et sperabit in eo, et laudabuntur omnes recti corde. Psalms 64:0 Psalms 64:1 Psalmus David, in finem. Canticum Hieremiae, et Ezechielis ex populo transmigrationis, cum inciperent exire. Psalms 64:2 Te decet hymnus Deus in Sion: et tibi reddetur votum in Ierusalem. Psalms 64:3 Exaudi orationem meam: ad te omnis caro veniet. Psalms 64:4 Verba iniquorum praevaluerunt super nos: et impietatibus nostris tu propitiaberis. Psalms 64:5 Beatus, quem elegisti, et assumpsisti: inhabitabit in atriis tuis. Replebimur in bonis domus tuae: sanctum est templum tuum, Psalms 64:6 mirabile in aequitate. Exaudi nos Deus salutaris noster, spes omnium finium terrae, et in mari longe. Psalms 64:7 Praeparans montes in virtute tua, accinctus potentia: Psalms 64:8 qui conturbas profundum maris sonum fluctuum eius. Turbabuntur gentes, Psalms 64:9 et timebunt qui habitant terminos a signis tuis: exitus matutini et vespere delectabis. Psalms 64:10 Visitasti terram et inebriasti eam: multiplicasti locupletare eam. Flumen Dei repletum est aquis, parasti cibum illorum: quoniam ita est praeparatio eius. Psalms 64:11 Rivos eius inebria, multiplica genimina eius: in stillicidiis eius laetabitur germinans. Psalms 64:12 Benedices coronae anni benignitatis tuae: et campi tui replebuntur ubertate. Psalms 64:13 Pinguescent speciosa deserti: et exultatione colles accingentur. Psalms 64:14 Induti sunt arietes ovium, et valles abundabunt frumento: clamabunt, etenim hymnum dicent. Psalms 65:0 Psalms 65:1 Psalmus In finem, Canticum Psalmi resurrectionis. Iubilate Deo omnis terra, Psalms 65:2 psalmum dicite nomini eius: date gloriam laudi eius. Psalms 65:3 Dicite Deo quam terribilia sunt opera tua Domine! in multitudine virtutis tuae mentientur tibi inimici tui. Psalms 65:4 Omnis terra adoret te, et psallat tibi: psalmum dicat nomini tuo. Psalms 65:5 Venite, et videte opera Dei: terribilis in consiliis super filios hominum. Psalms 65:6 Qui convertit mare in aridam, in flumine pertransibunt pede: ibi laetabimur in ipso. Psalms 65:7 Qui dominatur in virtute sua in aeternum, oculi eius super gentes respiciunt: qui exasperant non exaltentur in semetipsis. Psalms 65:8 Benedicite Gentes Deum nostrum: et auditam facite vocem laudis eius, Psalms 65:9 Qui posuit animam meam ad vitam: et non dedit in commotionem pedes meos. Psalms 65:10 Quoniam probasti nos Deus: igne nos examinasti, sicut examinatur argentum. Psalms 65:11 Induxisti nos in laqueum, posuisti tribulationes in dorso nostro: Psalms 65:12 imposuisti homines super capita nostra. Transivimus per ignem et aquam: et eduxisti nos in refrigerium. Psalms 65:13 Introibo in domum tuam in holocaustis: reddam tibi vota mea, Psalms 65:14 quae distinxerunt labia mea. Et locutum est os meum, in tribulatione mea. Psalms 65:15 Holocausta medullata offeram tibi cum incenso arietum: offeram tibi boves cum hircis. Psalms 65:16 Venite, audite, et narrabo, omnes qui timetis Deum, quanta fecit animae meae. Psalms 65:17 Ad ipsum ore meo clamavi, et exultavi sub lingua mea. Psalms 65:18 Iniquitatem si aspexi in corde meo, non exaudiet Dominus. Psalms 65:19 Propterea exaudivit Deus, et attendit voci deprecationis meae. Psalms 65:20 Benedictus Deus, qui non amovit orationem meam, et misericordiam suam a me. Psalms 66:0 Psalms 66:1 Psalmus Cantici David, in finem, In hymnis. Psalms 66:2 Deus misereatur nostri, et benedicat nobis: illuminet vultum suum super nos, et misereatur nostri. Psalms 66:3 Ut cognoscamus in terra viam tuam: in omnibus gentibus salutare tuum. Psalms 66:4 Confiteantur tibi populi Deus: confiteantur tibi populi omnes. Psalms 66:5 Laetentur et exultent gentes: quoniam iudicas populos in aequitate, et gentes in terra dirigis. Psalms 66:6 Confiteantur tibi populi Deus: confiteantur tibi populi omnes. Psalms 66:7 terra dedit fructum suum. Benedicat nos Deus, Deus noster, Psalms 66:8 benedicat nos Deus: et metuant eum omnes fines terrae. Psalms 67:0 Psalms 67:1 Psalmus Cantici David, in finem. Psalms 67:2 Exurgat Deus, et dissipentur inimici eius, et fugiant qui oderunt eum, a facie eius. Psalms 67:3 Sicut deficit fumus, deficiant: sicut fluit cera a facie ignis, sic pereant peccatores a facie Dei. Psalms 67:4 Et iusti epulentur, et exultent in conspectu Dei: et delectentur in laetitia. Psalms 67:5 Cantate Deo, psalmum dicite nomini eius: iter facite ei, qui ascendit super occasum: Dominus nomen illi. Exultate in conspectu eius, turbabuntur a facie eius, Psalms 67:6 patris orphanorum, et iudicis viduarum. Deus in loco sancto suo: Psalms 67:7 Deus qui inhabitare facit unius moris in domo: Qui educit vinctos in fortitudine, similiter eos, qui exasperant, qui habitant in sepulchris. Psalms 67:8 Deus cum egredereris in conspectu populi tui, cum pertransires in deserto: Psalms 67:9 Terra mota est, etenim caeli distillaverunt a facie Dei Sinai, a facie Dei Israel. Psalms 67:10 Pluviam voluntariam segregabis Deus hereditati tuae: et infirmata est, tu vero perfecisti eam. Psalms 67:11 Animalia tua habitabunt in ea: parasti in dulcedine tua pauperi, Deus. Psalms 67:12 Dominus dabit verbum evangelizantibus, virtute multa. Psalms 67:13 Rex virtutum dilecti dilecti: et speciei domus dividere spolia. Psalms 67:14 Si dormiatis inter medios cleros, pennae columbae deargentatae, et posteriora dorsi eius in pallore auri. Psalms 67:15 Dum discernit caelestis reges super eam, nive dealbabuntur in Selmon: Psalms 67:16 mons Dei, mons pinguis. Mons coagulatus, mons pinguis: Psalms 67:17 ut quid suspicamini montes coagulatos? Mons, in quo beneplacitum est Deo habitare in eo: etenim Dominus habitabit in finem. Psalms 67:18 Currus Dei decem millibus multiplex, millia laetantium: Dominus in eis in Sina in sancto. Psalms 67:19 Ascendisti in altum, cepisti captivitatem: accepisti dona in hominibus: Etenim non credentes, inhabitare Dominum Deum. Psalms 67:20 Benedictus Dominus die quotidie: prosperum iter faciet nobis Deus salutarium nostrorum. Psalms 67:21 Deus noster, Deus salvos faciendi: et Domini Domini exitus mortis. Psalms 67:22 Verumtamen Deus confringet capita inimicorum suorum: verticem capilli perambulantium in delictis suis. Psalms 67:23 Dixit Dominus: Ex Basan convertam, convertam in profundum maris: Psalms 67:24 Ut intingatur pes tuus in sanguine: lingua canum tuorum ex inimicis, ab ipso. Psalms 67:25 Viderunt ingressus tuos Deus, ingressus Dei mei: regis mei qui est in sancto. Psalms 67:26 Praevenerunt principes coniuncti psallentibus, in medio iuvencularum tympanistriarum. Psalms 67:27 In ecclesiis benedicite Deo Domino, de fontibus Israel. Psalms 67:28 Ibi Beniamin adolescentulus, in mentis excessu. Principes Iuda, duces eorum: principes Zabulon, principes Nephthali. Psalms 67:29 Manda Deus virtuti tuae: confirma hoc Deus, quod operatus es in nobis. Psalms 67:30 A templo tuo in Ierusalem, tibi offerent reges munera. Psalms 67:31 Increpa feras arundinis, congregatio taurorum in vaccis populorum: ut excludant eos, qui probati sunt argento. Dissipa gentes, quae bella volunt: Psalms 67:32 venient legati ex Aegypto: Aethiopia praeveniet manus eius Deo. Psalms 67:33 Regna terrae, cantate Deo: psallite Domino: psallite Deo. Psalms 67:34 qui ascendit super caelum caeli, ad Orientem. Ecce dabit voci suae vocem virtutis, Psalms 67:35 date gloriam Deo super Israel, magnificentia eius, et virtus eius in nubibus. Psalms 67:36 Mirabilis Deus in sanctis suis, Deus Israel ipse dabit virtutem, et fortitudinem plebi suae, benedictus Deus. Psalms 68:0 Psalms 68:1 Psalmus David, in finem, pro iis, qui commutabuntur. Psalms 68:2 Salvum me fac Deus: quoniam intraverunt aquae usque ad animam meam. Psalms 68:3 Infixus sum in limo profundi: et non est substantia. Veni in altitudinem maris: et tempestas demersit me. Psalms 68:4 Laboravi clamans, raucae factae sunt fauces meae: defecerunt oculi mei, dum spero in Deum meum. Psalms 68:5 Multiplicati sunt super capillos capitis mei, qui oderunt me gratis. Confortati sunt qui persecuti sunt me inimici mei iniuste: quae non rapui, tunc exolvebam. Psalms 68:6 Deus tu scis insipientiam meam: et delicta mea a te non sunt abscondita. Psalms 68:7 Non erubescant in me qui expectant te Domine, Domine virtutum. Non confundantur super me qui quaerunt te, Deus Israel. Psalms 68:8 Quoniam propter te sustinui opprobrium: operuit confusio faciem meam. Psalms 68:9 Extraneus factus sum fratribus meis, et peregrinus filiis matris meae. Psalms 68:10 Quoniam zelus domus tuae comedit me: et opprobria exprobrantium tibi, ceciderunt super me. Psalms 68:11 Et operui in ieiunio animam meam: et factum est in opprobrium mihi. Psalms 68:12 Et posui vestimentum meum cilicium: et factus sum illis in parabolam. Psalms 68:13 Adversum me loquebantur qui sedebant in porta: et in me psallebant qui bibebant vinum. Psalms 68:14 Ego vero orationem meam ad te Domine: tempus beneplaciti Deus. In multitudine misericordiae tuae exaudi me, in veritate salutis tuae: Psalms 68:15 Eripe me de luto, ut non infigar: libera me ab iis, qui oderunt me, et de profundis aquarum. Psalms 68:16 Non me demergat tempestas aquae, neque absorbeat me profundum: neque urgeat super me puteus os suum. Psalms 68:17 Exaudi me Domine, quoniam benigna est misericordia tua: secundum multitudinem miserationum tuarum respice in me. Psalms 68:18 Et ne avertas faciem tuam a puero tuo: quoniam tribulor, velociter exaudi me. Psalms 68:19 Intende animae meae, et libera eam: propter inimicos meos eripe me. Psalms 68:20 Tu scis improperium meum, et confusionem meam, et reverentiam meam. Psalms 68:21 In conspectu tuo sunt omnes qui tribulant me, improperium expectavit cor meum et miseriam. Et sustinui qui simul contristaretur, et non fuit: et qui consolaretur, et non inveni. Psalms 68:22 Et dederunt in escam meam fel: et in siti mea potaverunt me aceto. Psalms 68:23 Fiat mensa eorum coram ipsis in laqueum, et in retributiones, et in scandalum. Psalms 68:24 Obscurentur oculi eorum ne videant: et dorsum eorum semper incurva. Psalms 68:25 Effunde super eos iram tuam: et furor irae tuae comprehendat eos. Psalms 68:26 Fiat habitatio eorum deserta: et in tabernaculis eorum non sit qui inhabitet. Psalms 68:27 Quoniam quem tu percussisti, persecuti sunt: et super dolorem vulnerum meorum addiderunt. Psalms 68:28 Appone iniquitatem super iniquitatem eorum: et non intrent in iustitiam tuam. Psalms 68:29 Deleantur de Libro viventium: et cum iustis non scribantur. Psalms 68:30 Ego sum pauper et dolens: salus tua Deus suscepit me. Psalms 68:31 Laudabo nomen Dei cum cantico: et magnificabo eum in laude: Psalms 68:32 Et placebit Deo super vitulum novellum: cornua producentem et ungulas. Psalms 68:33 Videant pauperes et laetentur: quaerite Deum, et vivet anima vestra: Psalms 68:34 Quoniam exaudivit pauperes Dominus: et vinctos suos non despexit. Psalms 68:35 Laudent illum caeli et terra, mare, et omnia reptilia in eis. Psalms 68:36 Quoniam Deus salvam faciet Sion: et aedificabuntur civitates Iuda. Et inhabitabunt ibi, et hereditate acquirent eam. Psalms 68:37 Et semen servorum eius possidebit eam, et qui diligunt nomen eius, habitabunt in ea. Psalms 69:0 Psalms 69:1 Psalmus David, in finem, In rememorationem, quod salvum fecit eum Dominus. Psalms 69:2 Deus in adiutorium meum intende: Domine ad adiuvandum me festina. Psalms 69:3 Confundantur, et revereantur, qui quaerunt animam meam: Psalms 69:4 Avertantur retrorsum, et erubescant, qui volunt mihi mala: Avertantur statim erubescentes, qui dicunt mihi: Euge, euge. Psalms 69:5 Exultent et laetentur in te omnes qui quaerunt te, et dicant semper: Magnificetur Dominus: qui diligunt salutare tuum. Psalms 69:6 Ego vero egenus, et pauper sum: Deus adiuva me. Adiutor meus, et liberator meus es tu: Domine ne moreris. Psalms 70:0 Psalms 70:1 Psalmus David, Filiorum Ionadab, et eorum, qui primi captivi ducti sunt. In te Domine speravi, non confundar in aeternum: Psalms 70:2 in iustitia tua libera me, et eripe me. Inclina ad me aurem tuam, et salva me. Psalms 70:3 Esto mihi in Deum protectorem, et in locum munitum: ut salvum me facias, Quoniam firmamentum meum, et refugium meum es tu. Psalms 70:4 Deus meus eripe me de manu peccatoris, et de manu contra legem agentis et iniqui: Psalms 70:5 Quoniam tu es patientia mea Domine: Domine spes mea a iuventute mea. Psalms 70:6 In te confirmatus sum ex utero: de ventre matris meae tu es protector meus: In te cantatio mea semper: Psalms 70:7 tamquam prodigium factus sum multis: et tu adiutor fortis. Psalms 70:8 Repleatur os meum laude, ut cantem gloriam tuam: tota die magnitudinem tuam. Psalms 70:9 Ne proiicias me in tempore senectutis: cum defecerit virtus mea, ne derelinquas me. Psalms 70:10 Quia dixerunt inimici mei mihi: et qui custodiebant animam meam, consilium fecerunt in unum, Psalms 70:11 Dicentes: Deus dereliquit eum, persequimini, et comprehendite eum: quia non est qui eripiat. Psalms 70:12 Deus ne elongeris a me: Deus meus in auxilium meum respice. Psalms 70:13 Confundantur, et deficiant detrahentes animae meae: operiantur confusione, et pudore qui quaerunt mala mihi. Psalms 70:14 Ego autem semper sperabo: et adiiciam super omnem laudem tuam. Psalms 70:15 Os meum annunciabit iustitiam tuam: tota die salutare tuum. Quoniam non cognovi litteraturam, Psalms 70:16 introibo in potentias Domini: Domine, memorabor iustitiae tuae solius. Psalms 70:17 Deus docuisti me a iuventute mea: et usque nunc pronunciabo mirabilia tua. Psalms 70:18 Et usque in senectam et senium: Deus ne derelinquas me, Donec annunciem brachium tuum generationi omni, quae ventura est: Potentiam tuam, Psalms 70:19 et iustitiam tuam Deus usque in altissima, quae fecisti magnalia: Deus quis similis tibi? Psalms 70:20 Quantas ostendisti mihi tribulationes multas, et malas: et conversus vivificasti me: et de abyssis terrae iterum reduxisti me: Psalms 70:21 Multiplicasti magnificentiam tuam: et conversus consolatus es me. Psalms 70:22 Nam et ego confitebor tibi in vasis psalmi veritatem tuam: Deus psallam tibi in cithara, sanctus Israel. Psalms 70:23 Exultabunt labia mea cum cantavero tibi: et anima mea, quam redemisti. Psalms 70:24 Sed et lingua mea tota die meditabitur iustitiam tuam: cum confusi et reveriti fuerint qui quaerunt mala mihi. Psalms 71:0 Psalms 71:1 Psalmus, In Salomonem. Psalms 71:2 Deus iudicium tuum regi da: et iustitiam tuam filio regis: Iudicare populum tuum in iustitia, et pauperes tuos in iudicio. Psalms 71:3 Suscipiant montes pacem populo: et colles iustitiam. Psalms 71:4 Iudicabit pauperes populi, et salvos faciet filios pauperum: et humiliabit calumniatorem. Psalms 71:5 Et permanebit cum Sole, et ante Lunam, in generatione et generationem. Psalms 71:6 Descendet sicut pluvia in vellus: et sicut stillicidia stillantia super terram. Psalms 71:7 Orietur in diebus eius iustitia, et abundantia pacis: donec auferatur luna. Psalms 71:8 Et dominabitur a mari usque ad mare: et a flumine usque ad terminos orbis terrarum. Psalms 71:9 Coram illo procident Aethiopes: et inimici eius terram lingent. Psalms 71:10 Reges Tharsis, et insulae munera offerent: reges Arabum, et Saba dona adducent: Psalms 71:11 Et adorabunt eum omnes reges terrae: omnes gentes servient ei: Psalms 71:12 Quia liberabit pauperem a potente: et pauperem, cui non erat adiutor. Psalms 71:13 Parcet pauperi et inopi: et animas pauperum salvas faciet. Psalms 71:14 Ex usuris et iniquitate redimet animas eorum: et honorabile nomen eorum coram illo. Psalms 71:15 Et vivet, et dabitur ei de auro Arabiae, et adorabunt de ipso semper: tota die benedicent ei. Psalms 71:16 Et erit firmamentum in terra in summis montium, superextolletur super Libanum fructus eius: et florebunt de civitate sicut foenum terrae. Psalms 71:17 Sit nomen eius benedictum in saecula: ante Solem permanet nomen eius. Et benedicentur in ipso omnes tribus terrae: omnes gentes magnificabunt eum. Psalms 71:18 Benedictus Dominus Deus Israel, qui facit mirabilia solus: Psalms 71:19 Et benedictum nomen maiestatis eius in aeternum: et replebitur maiestate eius omnis terra: fiat, fiat. Psalms 71:20 Psalms 72:0 Psalms 72:1 Psalmus Asaph. Defecerunt hymni David filii Iesse. Quam bonus Israel Deus his qui recto sunt corde! Psalms 72:2 Mei autem pene moti sunt pedes: pene effusi sunt gressus mei. Psalms 72:3 Quia zelavi super iniquos, pacem peccatorum videns. Psalms 72:4 Quia non est respectus morti eorum: et firmamentum in plaga eorum. Psalms 72:5 In labore hominum non sunt, et cum hominibus non flagellabuntur: Psalms 72:6 Ideo tenuit eos superbia, operti sunt iniquitate et impietate sua. Psalms 72:7 Prodiit quasi ex adipe iniquitas eorum: transierunt in affectum cordis. Psalms 72:8 Cogitaverunt, et locuti sunt nequitiam: iniquitatem in excelso locuti sunt. Psalms 72:9 Posuerunt in caelum os suum: et lingua eorum transivit in terra. Psalms 72:10 Ideo convertetur populus meus hic: et dies pleni invenientur in eis. Psalms 72:11 Et dixerunt: Quomodo scit Deus, et si est scientia in excelso? Psalms 72:12 Ecce ipsi peccatores, et abundantes in saeculo, obtinuerunt divitias. Psalms 72:13 Et dixi: Ergo sine causa iustificavi cor meum, et lavi inter innocentes manus meas: Psalms 72:14 Et fui flagellatus tota die, et castigatio mea in matutinis. Psalms 72:15 Si dicebam: Narrabo sic: ecce nationem filiorum tuorum reprobavi. Psalms 72:16 Existimabam ut cognoscerem hoc, labor est ante me: Psalms 72:17 Donec intrem in Sanctuarium Dei: et intelligam in novissimis eorum. Psalms 72:18 Verumtamen propter dolos posuisti eis: deiecisti eos dum allevarentur. Psalms 72:19 Quomodo facti sunt in desolationem, subito defecerunt: perierunt propter iniquitatem suam. Psalms 72:20 Velut somnium surgentium Domine, in civitate tua imaginem ipsorum ad nihilum rediges. Psalms 72:21 Quia inflammatum est cor meum, et renes mei commutati sunt: Psalms 72:22 et ego ad nihilum redactus sum, et nescivi. Psalms 72:23 Ut iumentum factus sum apud te: et ego semper tecum. Psalms 72:24 Tenuisti manum dexteram meam: et in voluntate tua deduxisti me, et cum gloria suscepisti me. Psalms 72:25 Quid enim mihi est in caelo? et a te quid volui super terram? Psalms 72:26 Defecit caro mea et cor meum: Deus cordis mei, et pars mea Deus in aeternum. Psalms 72:27 Quia ecce, qui elongant se a te, peribunt: perdidisti omnes, qui fornicantur abs te. Psalms 72:28 Mihi autem adhaerere Deo bonum est: ponere in Domino Deo spem meam: ut annunciem omnes praedicationes tuas, in portis filiae Sion. Psalms 73:0 Psalms 73:1 Psalmus Intellectus Asaph. Ut quid Deus repulisti in finem: iratus est furor tuus super oves pascuae tuae? Psalms 73:2 Memor esto congregationis tuae, quam possedisti ab initio. Redemisti virgam hereditatis tuae: mons Sion, in quo habitasti in eo. Psalms 73:3 Leva manus tuas in superbias eorum in finem: quanta malignatus est inimicus in sancto! Psalms 73:4 Et gloriati sunt qui oderunt te: in medio sollemnitatis tuae. Posuerunt signa sua, signa: Psalms 73:5 et non cognoverunt sicut in exitu super summum. Quasi in silva lignorum securibus Psalms 73:6 exciderunt ianuas eius in idipsum: in securi, et ascia deiecerunt eam. Psalms 73:7 Incenderunt igni Sanctuarium tuum: in terra polluerunt tabernaculum nominis tui. Psalms 73:8 Dixerunt in corde suo cognatio eorum simul: quiescere faciamus omnes dies festos Dei a terra. Psalms 73:9 Signa nostra non vidimus, iam non est propheta: et nos non cognoscet amplius. Psalms 73:10 Usquequo Deus improperabit inimicus: irritat adversarius nomen tuum in finem? Psalms 73:11 Ut quid avertis manum tuam, et dexteram tuam, de medio sinu tuo in finem? Psalms 73:12 Deus autem rex noster ante saecula: operatus est salutem in medio terrae. Psalms 73:13 Tu confirmasti in virtute tua mare: contribulasti capita draconum in aquis. Psalms 73:14 Tu confregisti capita draconis: dedisti eum escam populis Aethiopum. Psalms 73:15 Tu dirupisti fontes, et torrentes: tu siccasti fluvios Ethan. Psalms 73:16 Tuus est dies, et tua est nox: tu fabricatus es auroram et solem. Psalms 73:17 Tu fecisti omnes terminos terrae: aestatem et ver tu plasmasti ea. Psalms 73:18 Memor esto huius, inimicus improperavit Domino: et populus insipiens incitavit nomen tuum. Psalms 73:19 Ne tradas bestiis animas confitentes tibi, et animas pauperum tuorum ne obliviscaris in finem. Psalms 73:20 Respice in testamentum tuum: quia repleti sunt, qui obscurati sunt terrae domibus iniquitatum. Psalms 73:21 Ne avertatur humilis factus confusus: pauper et inops laudabunt nomen tuum. Psalms 73:22 Exurge Deus, iudica causam tuam: memor esto improperiorum tuorum, eorum quae ab insipiente sunt tota die. Psalms 73:23 Ne obliviscaris voces inimicorum tuorum: superbia eorum, qui te oderunt, ascendit semper. Psalms 74:0 Psalms 74:1 Psalmus Cantici Asaph, in finem, ne corrumpas. Psalms 74:2 Confitebimur tibi Deus: confitebimur, et invocabimus nomen tuum. Narrabimus mirabilia tua: Psalms 74:3 cum accepero tempus, ego iustitias iudicabo. Psalms 74:4 Liquefacta est terra, et omnes qui habitant in ea: ego confirmavi columnas eius. Psalms 74:5 Dixi iniquis: Nolite inique agere: et delinquentibus: Nolite exaltare cornu: Psalms 74:6 Nolite extollere in altum cornu vestrum: nolite loqui adversus Deum iniquitatem. Psalms 74:7 Quia neque ab Oriente, neque ab Occidente, neque a desertis montibus: Psalms 74:8 quoniam Deus iudex est. Hunc humiliat, et hunc exaltat: Psalms 74:9 quia calix in manu Domini vini meri plenus misto. Et inclinavit ex hoc in hoc: verumtamen faex eius non est exinanita: bibent omnes peccatores terrae. Psalms 74:10 Ego autem annunciabo in saeculum: cantabo Deo Iacob. Psalms 74:11 Et omnia cornua peccatorum confringam: et exaltabuntur cornua iusti. Psalms 75:0 Psalms 75:1 Psalmus Asaph, in finem, in Laudibus, canticum ad Assyrios. Psalms 75:2 Notus in Iudaea Deus: in Israel magnum nomen eius. Psalms 75:3 Et factus est in pace locus eius: et habitatio eius in Sion. Psalms 75:4 Ibi confregit potentias arcum, scutum, gladium, et bellum. Psalms 75:5 Illuminans tu mirabiliter a montibus aeternis: Psalms 75:6 turbati sunt omnes insipientes corde. Dormierunt somnum suum: et nihil invenerunt omnes viri divitiarum in manibus suis. Psalms 75:7 Ab increpatione tua Deus Iacob dormitaverunt qui ascenderunt equos. Psalms 75:8 Tu terribilis es, et quis resistet tibi? ex tunc ira tua. Psalms 75:9 De caelo auditum fecisti iudicium: terra tremuit et quievit, Psalms 75:10 Cum exurgeret in iudicium Deus, ut salvos faceret omnes mansuetos terrae. Psalms 75:11 Quoniam cogitatio hominis confitebitur tibi: et reliquiae cogitationis diem festum agent tibi. Psalms 75:12 Vovete, et reddite Domino Deo vestro: omnes qui in circuitu eius affertis munera. Terribili Psalms 75:13 et ei qui aufert spiritum principum, terribili apud reges terrae. Psalms 76:0 Psalms 76:1 Psalmus Asaph, in finem, pro Idithum. Psalms 76:2 Voce mea ad Dominum clamavi: voce mea ad Deum, et intendit mihi. Psalms 76:3 In die tribulationis meae Deum exquisivi, manibus meis nocte contra eum: et non sum deceptus. Renuit consolari anima mea, Psalms 76:4 memor fui Dei, et delectatus sum, et exercitatus sum: et defecit spiritus meus. Psalms 76:5 Anticipaverunt vigilias oculi mei: turbatus sum, et non sum locutus. Psalms 76:6 Cogitavi dies antiquos: et annos aeternos in mente habui. Psalms 76:7 Et meditatus sum nocte cum corde meo, et exercitabar, et scopebam spiritum meum. Psalms 76:8 Numquid in aeternum proiiciet Deus: aut non apponet ut complacitior sit adhuc? Psalms 76:9 Aut in finem misericordiam suam abscindet, a generatione in generationem? Psalms 76:10 Aut obliviscetur misereri Deus? aut continebit in ira sua misericordias suas? Psalms 76:11 Et dixi nunc coepi: haec mutatio dexterae Excelsi. Psalms 76:12 Memor fui operum Domini: quia memor ero ab initio mirabilium tuorum, Psalms 76:13 Et meditabor in omnibus operibus tuis: et in adinventionibus tuis exercebor. Psalms 76:14 Deus in sancto via tua: quis Deus magnus sicut Deus noster? Psalms 76:15 tu es Deus qui facis mirabilia. Notam fecisti in populis virtutem tuam: Psalms 76:16 redemisti in brachio tuo populum tuum, filios Iacob, et Ioseph. Psalms 76:17 Viderunt te aquae Deus, viderunt te aquae: et timuerunt, et turbatae sunt abyssi. Psalms 76:18 Multitudo sonitus aquarum: vocem dederunt nubes. Etenim sagittae tuae transeunt: Psalms 76:19 vox tonitrui tui in rota. Illuxerunt coruscationes tuae orbi terrae: commota est et contremuit terra. Psalms 76:20 In mari via tua, et semitae tuae in aquis multis: et vestigia tua non cognoscentur. Psalms 76:21 Deduxisti sicut oves populum tuum, in manu Moysi et Aaron. Psalms 77:0 Psalms 77:1 Psalmus. Intellectus Asaph. Attendite popule meus legem meam: inclinate aurem vestram in verba oris mei. Psalms 77:2 Aperiam in parabolis os meum: loquar propositiones ab initio. Psalms 77:3 Quanta audivimus et cognovimus ea: et patres nostri narraverunt nobis. Psalms 77:4 Non sunt occultata a filiis eorum, in generatione altera. Narrantes laudes Domini, et virtutes eius, et mirabilia eius quae fecit. Psalms 77:5 Et suscitavit testimonium in Iacob: et legem posuit in Israel. Quanta mandavit patribus nostris nota facere ea filiis suis: Psalms 77:6 ut cognoscat generatio altera. Filii qui nascentur, et exurgent, et narrabunt filiis suis, Psalms 77:7 Ut ponant in Deo spem suam, et non obliviscantur operum Dei: et mandata eius exquirant. Psalms 77:8 Ne fiant sicut patres eorum: generatio prava et exasperans. Generatio, quae non direxit cor suum: et non est creditus cum Deo spiritus eius. Psalms 77:9 Filii Ephrem intendentes et mittentes arcum: conversi sunt in die belli. Psalms 77:10 Non custodierunt testamentum Dei, et in lege eius noluerunt ambulare. Psalms 77:11 Et obliti sunt benefactorum eius, et mirabilium eius quae ostendit eis. Psalms 77:12 Coram patribus eorum fecit mirabilia in terra Aegypti, in campo Taneos. Psalms 77:13 Interrupit mare, et perduxit eos: et statuit aquas quasi in utre. Psalms 77:14 Et deduxit eos in nube diei: et tota nocte in illuminatione ignis. Psalms 77:15 Interrupit petram in eremo: et adaquavit eos velut in abysso multa. Psalms 77:16 Et eduxit aquam de petra: et deduxit tamquam flumina aquas. Psalms 77:17 Et apposuerunt adhuc peccare ei: in iram excitaverunt Excelsum in inaquoso. Psalms 77:18 Et tentaverunt Deum in cordibus suis: ut peterent escas animabus suis. Psalms 77:19 Et male locuti sunt de Deo: dixerunt: Numquid poterit Deus parare mensam in deserto? Psalms 77:20 Quoniam percussit petram, et fluxerunt aquae, et torrentes inundaverunt. Numquid et panem poterit dare, aut parare mensam populo suo? Psalms 77:21 Ideo audivit Dominus, et distulit: et ignis accensus est in Iacob, et ira ascendit in Israel: Psalms 77:22 Quia non crediderunt in Deo, nec speraverunt in salutari eius: Psalms 77:23 Et mandavit nubibus desuper, et ianuas caeli aperuit. Psalms 77:24 Et pluit illis manna ad manducandum, et panem caeli dedit eis. Psalms 77:25 Panem angelorum manducavit homo: cibaria misit eis in abundantia. Psalms 77:26 Transtulit Austrum de caelo: et induxit in virtute sua Africum. Psalms 77:27 Et pluit super eos sicut pulverem carnes, et sicut arenam maris volatilia pennata. Psalms 77:28 Et ceciderunt in medio castrorum eorum: circa tabernacula eorum. Psalms 77:29 Et manducaverunt et saturati sunt nimis, et desiderium eorum attulit eis: Psalms 77:30 non sunt fraudati a desiderio suo. Adhuc escae eorum erant in ore ipsorum, Psalms 77:31 et ira Dei ascendit super eos. Et occidit pingues eorum, et electos Israel impedivit. Psalms 77:32 In omnibus his peccaverunt adhuc: et non crediderunt in mirabilibus eius. Psalms 77:33 Et defecerunt in vanitate dies eorum: et anni eorum cum festinatione. Psalms 77:34 Cum occideret eos, quaerebant eum: et revertebantur, et diluculo veniebant ad eum. Psalms 77:35 Et rememorati sunt quia Deus adiutor est eorum: et Deus excelsus redemptor eorum est. Psalms 77:36 Et dilexerunt eum in ore suo, et lingua sua mentiti sunt ei: Psalms 77:37 Cor autem eorum non erat rectum cum eo: nec fideles habiti sunt in testamento eius. Psalms 77:38 Ipse autem est misericors, et propitius fiet peccatis eorum: et non disperdet eos. Et abundavit ut averteret iram suam: et non accendit omnem iram suam: Psalms 77:39 Et recordatus est quia caro sunt: spiritus vadens, et non rediens. Psalms 77:40 Quoties exacerbaverunt eum in deserto, in iram concitaverunt eum in inaquoso? Psalms 77:41 Et conversi sunt, et tentaverunt Deum: et sanctum Israel exacerbaverunt. Psalms 77:42 Non sunt recordati manus eius, die qua redemit eos de manu tribulantis, Psalms 77:43 Sicut posuit in Aegypto signa sua, et prodigia sua in campo Taneos. Psalms 77:44 Et convertit in sanguinem flumina eorum, et imbres eorum, ne biberent. Psalms 77:45 Misit in eos cynomyiam, et comedit eos: et ranam, et disperdidit eos. Psalms 77:46 Et dedit aerugini fructus eorum: et labores eorum locustae. Psalms 77:47 Et occidit in grandine vineas eorum: et moros eorum in pruina. Psalms 77:48 Et tradidit grandini iumenta eorum: et possessionem eorum igni. Psalms 77:49 Misit in eos iram indignationis suae: indignationem, et iram, et tribulationem: immissiones per angelos malos. Psalms 77:50 Viam fecit semitae irae suae, non pepercit a morte animabus eorum: et iumenta eorum in morte conclusit. Psalms 77:51 Et percussit omne primogenitum in terra Aegypti: primitias omnis laboris eorum in tabernaculis Cham. Psalms 77:52 Et abstulit sicut oves populum suum: et perduxit eos tamquam gregem in deserto. Psalms 77:53 Et eduxit eos in spe, et non timuerunt: et inimicos eorum operuit mare. Psalms 77:54 Et induxit eos in montem sanctificationis suae, montem, quem acquisivit dextera eius. Et eiecit a facie eorum Gentes: et sorte divisit eis terram in funiculo distributionis. Psalms 77:55 Et habitare fecit in tabernaculis eorum tribus Israel. Psalms 77:56 Et tentaverunt, et exacerbaverunt Deum excelsum: et testimonia eius non custodierunt. Psalms 77:57 Et averterunt se, et non servaverunt pactum: quemadmodum patres eorum, conversi sunt in arcum pravum. Psalms 77:58 In iram concitaverunt eum in collibus suis: et in sculptilibus suis ad aemulationem eum provocaverunt. Psalms 77:59 Audivit Deus, et sprevit: et ad nihilum redegit valde Israel. Psalms 77:60 Et repulit tabernaculum Silo, tabernaculum suum, ubi habitavit in hominibus. Psalms 77:61 Et tradidit in captivitatem virtutem eorum: et pulchritudinem eorum in manus inimici. Psalms 77:62 Et conclusit in gladio populum suum: et hereditatem suam sprevit. Psalms 77:63 Iuvenes eorum comedit ignis: et virgines eorum non sunt lamentatae. Psalms 77:64 Sacerdotes eorum in gladio ceciderunt: et viduae eorum non plorabantur. Psalms 77:65 Et excitatus est tamquam dormiens Dominus, tamquam potens crapulatus a vino. Psalms 77:66 Et percussit inimicos suos in posteriora: opprobrium sempiternum dedit illis. Psalms 77:67 Et repulit tabernaculum Ioseph: et tribum Ephraim non elegit: Psalms 77:68 Sed elegit tribum Iuda, montem Sion quem dilexit. Psalms 77:69 Et aedificavit sicut unicornium sanctificium suum in terra, quam fundavit in saecula. Psalms 77:70 Et elegit David servum suum, et sustulit eum de gregibus ovium: de post foetantes accepit eum. Psalms 77:71 Pascere Iacob servum suum, et Israel hereditatem suam: Psalms 77:72 Et pavit eos in innocentia cordis sui: et in intellectibus manuum suarum deduxit eos. Psalms 78:0 Psalms 78:1 Psalmus Asaph. Deus venerunt Gentes in hereditatem tuam, polluerunt templum sanctum tuum: posuerunt Ierusalem in pomorum custodiam. Psalms 78:2 Posuerunt morticina servorum tuorum, escas volatilibus caeli: carnes sanctorum tuorum bestiis terrae. Psalms 78:3 Effuderunt sanguinem eorum tamquam aquam in circuitu Ierusalem: et non erat qui sepeliret. Psalms 78:4 Facti sumus opprobrium vicinis nostris: subsannatio et illusio his, qui in circuitu nostro sunt. Psalms 78:5 Usquequo Domine irasceris in finem: accendetur velut ignis zelus tuus? Psalms 78:6 Effunde iram tuam in Gentes, quae te non noverunt: et in regna, quae nomen tuum non invocaverunt: Psalms 78:7 Quia comederunt Iacob: et locum eius desolaverunt. Psalms 78:8 Ne memineris iniquitatum nostrarum antiquarum, cito anticipent nos misericordiae tuae: quia pauperes facti sumus nimis. Psalms 78:9 Adiuva nos Deus salutaris noster: et propter gloriam nominis tui Domine libera nos: et propitius esto peccatis nostris, propter nomen tuum: Psalms 78:10 Ne forte dicant in Gentibus: Ubi est Deus eorum? et innotescat in nationibus coram oculis nostris. Ultio sanguinis servorum tuorum, qui effusus est: Psalms 78:11 introeat in conspectu tuo gemitus compeditorum. Secundum magnitudinem brachii tui, posside filios mortificatorum. Psalms 78:12 Et redde vicinis nostris septuplum in sinu eorum: improperium ipsorum, quod exprobraverunt tibi Domine. Psalms 78:13 Nos autem populus tuus, et oves pascuae tuae, confitebimur tibi in saeculum: In generatione et generationem annunciabimus laudem tuam. Psalms 79:0 Psalms 79:1 Psalmus, in finem, pro iis, qui commutabuntur, testimonium Asaph. Psalms 79:2 Qui regis Israel, intende: qui deducis velut ovem Ioseph. Qui sedes super cherubim, manifestare Psalms 79:3 coram Ephraim, Beniamin, et Manasse. Excita potentiam tuam, et veni, ut salvos facias nos. Psalms 79:4 Deus converte nos: et ostende faciem tuam, et salvi erimus. Psalms 79:5 Domine Deus virtutum, quousque irasceris super orationem servi tui? Psalms 79:6 Cibabis nos pane lacrymarum: et potum dabis nobis in lacrymis in mensura? Psalms 79:7 Posuisti nos in contradictionem vicinis nostris: et inimici nostri subsannaverunt nos. Psalms 79:8 Deus virtutum converte nos: et ostende faciem tuam: et salvi erimus. Psalms 79:9 Vineam de Aegypto transtulisti: eiecisti Gentes, et plantasti eam. Psalms 79:10 Dux itineris fuisti in conspectu eius: plantasti radices eius, et implevit terram. Psalms 79:11 Operuit montes umbra eius: et arbusta eius cedros Dei. Psalms 79:12 Extendit palmites suos usque ad mare: et usque ad flumen propagines eius. Psalms 79:13 Ut quid destruxisti maceriam eius: et vindemiant eam omnes, qui praetergrediuntur viam? Psalms 79:14 Exterminavit eam aper de silva: et singularis ferus depastus est eam. Psalms 79:15 Deus virtutum convertere: respice de caelo, et vide, et visita vineam istam. Psalms 79:16 Et perfice eam, quam plantavit dextera tua: et super filium hominis, quem confirmasti tibi. Psalms 79:17 Incensa igni, et suffossa ab increpatione vultus tui peribunt. Psalms 79:18 Fiat manus tua super virum dexterae tuae: et super filium hominis, quem confirmasti tibi. Psalms 79:19 Et non discedimus a te, vivificabis nos: et nomen tuum invocabimus. Psalms 79:20 Domine Deus virtutum converte nos: et ostende faciem tuam, et salvi erimus. Psalms 80:0 Psalms 80:1 Psalmus Asaph, in finem, pro torcularibus, quinta sabbati. Psalms 80:2 Exultate Deo adiutori nostro: iubilate Deo Iacob. Psalms 80:3 Sumite psalmum, et date tympanum: psalterium iucundum cum cithara. Psalms 80:4 Buccinate in Neomenia tuba, in insigni die sollemnitatis vestrae: Psalms 80:5 Quia praeceptum in Israel est: et iudicium Deo Iacob. Psalms 80:6 Testimonium in Ioseph posuit illud, cum exiret de Terra Aegypti: linguam, quam non noverat, audivit. Psalms 80:7 Divertit ab oneribus dorsum eius: manus eius in cophino servierunt. Psalms 80:8 In tribulatione invocasti me, et liberavi te: exaudivi te in abscondito tempestatis: probavi te apud aquam contradictionis. Psalms 80:9 Audi populus meus, et contestabor te: Israel si audieris me, Psalms 80:10 non erit in te deus recens, neque adorabis deum alienum. Psalms 80:11 Ego enim sum Dominus Deus tuus, qui eduxi te de terra Aegypti: dilata os tuum, et implebo illud. Psalms 80:12 Et non audivit populus meus vocem meam: et Israel non intendit mihi. Psalms 80:13 Et dimisi eos secundum desideria cordis eorum, ibunt in adinventionibus suis. Psalms 80:14 Si populus meus audisset me: Israel si in viis meis ambulasset: Psalms 80:15 Pro nihilo forsitan inimicos eorum humiliassem: et super tribulantes eos misissem manum meam. Psalms 80:16 Inimici Domini mentiti sunt ei: et erit tempus eorum in saecula. Psalms 80:17 Et cibavit eos ex adipe frumenti: et de petra, melle saturavit eos. Psalms 81:0 Psalms 81:1 Psalmus Asaph. Deus stetit in synagoga deorum: in medio autem deos diiudicat. Psalms 81:2 Usquequo iudicatis iniquitatem: et facies peccatorum sumitis? Psalms 81:3 Iudicate egeno, et pupillo: humilem, et pauperem iustificate. Psalms 81:4 Eripite pauperem: et egenum de manu peccatoris liberate. Psalms 81:5 Nescierunt, neque intellexerunt, in tenebris ambulant: movebuntur omnia fundamenta terrae. Psalms 81:6 Ego dixi: Dii estis, et filii excelsi omnes. Psalms 81:7 Vos autem sicut homines moriemini: et sicut unus de principibus cadetis. Psalms 81:8 Surge Deus, iudica terram: quoniam tu hereditabis in omnibus Gentibus. Psalms 82:0 Psalms 82:1 Canticum Psalmi Asaph. Psalms 82:2 Deus, quis similis erit tibi? ne taceas, neque compescaris Deus: Psalms 82:3 Quoniam ecce inimici tui sonuerunt: et qui oderunt te, extulerunt caput. Psalms 82:4 Super populum tuum malignaverunt consilium: et cogitaverunt adversus sanctos tuos. Psalms 82:5 Dixerunt: Venite, et disperdamus eos de gente: et non memoretur nomen Israel ultra. Psalms 82:6 Quoniam cogitaverunt unanimiter: simul adversum te testamentum disposuerunt, Psalms 82:7 tabernacula Idumaeorum et Ismahelitae: Moab, et Agareni, Psalms 82:8 Gebal, et Ammon, et Amalec: alienigenae cum habitantibus Tyrum. Psalms 82:9 Etenim Assur venit cum illis: facti sunt in adiutorium filiis Lot. Psalms 82:10 Fac illis sicut Madian et Sisarae: sicut Iabin in torrente Cisson. Psalms 82:11 Disperierunt in Endor: facti sunt ut stercus terrae. Psalms 82:12 Pone principes eorum sicut Oreb, et Zeb, et Zebee, et Salmana: Omnes principes eorum: Psalms 82:13 qui dixerunt: Hereditate possideamus Sanctuarium Dei. Psalms 82:14 Deus meus pone illos ut rotam: et sicut stipulam ante faciem venti. Psalms 82:15 Sicut ignis, qui comburit silvam: et sicut flamma comburens montes: Psalms 82:16 Ita persequeris illos in tempestate tua: et in ira tua turbabis eos. Psalms 82:17 Imple facies eorum ignominia: et quaerent nomen tuum, Domine. Psalms 82:18 Erubescant, et conturbentur in saeculum saeculi: et confundantur, et pereant. Psalms 82:19 Et cognoscant quia nomen tibi Dominus: tu solus Altissimus in omni terra. Psalms 83:0 Psalms 83:1 Psalmus, in finem, Pro torcularibus filiis Core. Psalms 83:2 Quam dilecta tabernacula tua Domine virtutum: Psalms 83:3 concupiscit, et deficit anima mea in atria Domini: Cor meum, et caro mea exultaverunt in Deum vivum. Psalms 83:4 Etenim passer invenit sibi domum: et turtur nidum, ubi ponat pullos suos. Altaria tua Domine virtutum: rex meus, et Deus meus. Psalms 83:5 Beati, qui habitant in domo tua Domine: in saecula saeculorum laudabunt te. Psalms 83:6 Beatus vir, cuius est auxilium abs te: ascensiones in corde suo disposuit, Psalms 83:7 in valle lacrymarum in loco, quem posuit. Psalms 83:8 Etenim benedictionem dabit legislator, ibunt de virtute in virtutem: videbitur Deus deorum in Sion. Psalms 83:9 Domine Deus virtutum exaudi orationem meam: auribus percipe Deus Iacob. Psalms 83:10 Protector noster aspice Deus: et respice in faciem Christi tui. Psalms 83:11 Quia melior est dies una in atriis tuis super millia. Elegi abiectus esse in domo Dei mei: magis quam habitare in tabernaculis peccatorum. Psalms 83:12 Quia misericordiam, et veritatem diligit Deus: gratiam, et gloriam dabit Dominus. Psalms 83:13 Non privabit bonis eos, qui ambulant in innocentia: Domine virtutum, beatus homo, qui sperat in te. Psalms 84:0 Psalms 84:1 Psalmus, in finem, filiis Core. Psalms 84:2 Benedixisti Domine terram tuam: avertisti captivitatem Iacob. Psalms 84:3 Remisisti iniquitatem plebis tuae: operuisti omnia peccata eorum. Psalms 84:4 Mitigasti omnem iram tuam: avertisti ab ira indignationis tuae. Psalms 84:5 Converte nos Deus salutaris noster: et averte iram tuam a nobis. Psalms 84:6 Numquid in aeternum irasceris nobis? aut extendes iram tuam a generatione in generationem? Psalms 84:7 Deus tu conversus vivificabis nos: et plebs tua laetabitur in te. Psalms 84:8 Ostende nobis Domine misericordiam tuam: et salutare tuum da nobis. Psalms 84:9 Audiam quid loquatur in me Dominus Deus: quoniam loquetur pacem in plebem suam. Et super sanctos suos: et in eos, qui convertuntur ad cor. Psalms 84:10 Verumtamen prope timentes eum salutare ipsius: ut inhabitet gloria in terra nostra. Psalms 84:11 Misericordia, et veritas obviaverunt sibi: iustitia, et pax osculatae sunt. Psalms 84:12 Veritas de terra orta est: et iustitia de caelo prospexit. Psalms 84:13 Etenim Dominus dabit benignitatem: et terra nostra dabit fructum suum. Psalms 84:14 Iustitia ante eum ambulabit: et ponet in via gressus suos. Psalms 85:0 Psalms 85:1 Psalmus, Oratio David. Inclina Domine aurem tuam, et exaudi me: quoniam inops, et pauper sum ego. Psalms 85:2 Custodi animam meam, quoniam sanctus sum: salvum fac servum tuum, Deus meus, sperantem in te. Psalms 85:3 Miserere mei Domine, quoniam ad te clamavi tota die: Psalms 85:4 laetifica animam servi tui, quoniam ad te Domine animam meam levavi. Psalms 85:5 Quoniam tu Domine suavis, et mitis: et multae misericordiae omnibus invocantibus te. Psalms 85:6 Auribus percipe Domine orationem meam: et intende voci deprecationis meae. Psalms 85:7 In die tribulationis meae clamavi ad te: quia exaudisti me, Psalms 85:8 Non est similis tui in diis Domine: et non est secundum opera tua. Psalms 85:9 Omnes gentes quascumque fecisti, venient, et adorabunt coram te Domine: et glorificabunt nomen tuum. Psalms 85:10 Quoniam magnus es tu, et faciens mirabilia: tu es Deus solus. Psalms 85:11 Deduc me Domine in via tua, et ingrediar in veritate tua: laetetur cor meum ut timeat nomen tuum. Psalms 85:12 Confitebor tibi Domine Deus meus in toto corde meo. et glorificabo nomen tuum in aeternum: Psalms 85:13 Quia misericordia tua magna est super me: et eruisti animam meam ex inferno inferiori. Psalms 85:14 Deus, iniqui insurrexerunt super me, et synagoga potentium quaesierunt animam meam: et non proposuerunt te in conspectu suo. Psalms 85:15 Et tu Domine Deus miserator et misericors, patiens, et multae misericordiae, et verax, Psalms 85:16 Respice in me, et miserere mei, da imperium tuum puero tuo: et salvum fac filium ancillae tuae. Psalms 85:17 Fac mecum signum in bonum, ut videant qui oderunt me, et confundantur: quoniam tu Domine adiuvisti me, et consolatus es me. Psalms 86:0 Psalms 86:1 Psalmus Cantici, filiis Core. Fundamenta eius in montibus sanctis: Psalms 86:2 diligit Dominus portas Sion super omnia tabernacula Iacob. Psalms 86:3 Gloriosa dicta sunt de te, civitas Dei. Psalms 86:4 Memor ero Rahab, et Babylonis scientium me. Ecce alienigenae, et Tyrus, et populus Aethiopum, hi fuerunt illic. Psalms 86:5 Numquid Sion dicet: Homo, et homo natus est in ea: et ipse fundavit eam Altissimus? Psalms 86:6 Dominus narrabit in scripturis populorum, et principum: horum, qui fuerunt in ea. Psalms 86:7 Sicut laetantium omnium habitatio est in te. Psalms 87:0 Psalms 87:1 Psalmus, Canticum psalmi, in finem, filiis Core, pro Maheleth ad respondendum, intellectus Eman Israelitae. Psalms 87:2 Domine Deus salutis meae: in die clamavi, et nocte coram te. Psalms 87:3 Intret in conspectu tuo oratio mea: inclina aurem tuam ad precem meam: Psalms 87:4 Quia repleta est malis anima mea: et vita mea inferno appropinquavit. Psalms 87:5 Aestimatus sum cum descendentibus in lacum: factus sum sicut homo sine adiutorio, Psalms 87:6 inter mortuos liber, Sicut vulnerati dormientes in sepulchris, quorum non es memor amplius: et ipsi de manu tua repulsi sunt. Psalms 87:7 Posuerunt me in lacu inferiori: in tenebrosis, et in umbra mortis. Psalms 87:8 Super me confirmatus est furor tuus: et omnes fluctus tuos induxisti super me. Psalms 87:9 Longe fecisti notos meos a me: posuerunt me abominationem sibi. Traditus sum, et non egrediebar: Psalms 87:10 oculi mei languerunt prae inopia. Clamavi ad te Domine tota die: expandi ad te manus meas. Psalms 87:11 Numquid mortuis facies mirabilia: aut medici suscitabunt, et confitebuntur tibi? Psalms 87:12 Numquid narrabit aliquis in sepulchro misericordiam tuam, et veritatem tuam in perditione? Psalms 87:13 Numquid cognoscentur in tenebris mirabilia tua: et iustitia tua in terra oblivionis? Psalms 87:14 Et ego ad te, Domine, clamavi, et mane oratio mea praeveniet te. Psalms 87:15 Ut quid Domine repellis orationem meam: avertis faciem tuam a me? Psalms 87:16 Pauper sum ego, et in laboribus a iuventute mea: exaltatus autem, humiliatus sum et conturbatus. Psalms 87:17 In me transierunt irae tuae: et terrores tui conturbaverunt me. Psalms 87:18 Circumdederunt me sicut aqua tota die: circumdederunt me simul. Psalms 87:19 Elongasti a me amicum, et proximum: et notos meos a miseria. Psalms 88:0 Psalms 88:1 Psalmus, Intellectus Ethan Israelitae. Psalms 88:2 Misericordias Domini in aeternum cantabo. In generatione et generationem annunciabo veritatem tuam in ore meo. Psalms 88:3 Quoniam dixisti: In aeternum misericordia aedificabitur in caelis: praeparabitur veritas tua in eis. Psalms 88:4 Disposui testamentum electis meis, iuravi David servo meo: Psalms 88:5 usque in aeternum praeparabo semen tuum. Et aedificabo in generatione, et generationem sedem tuam. Psalms 88:6 Confitebuntur caeli mirabilia tua Domine: etenim veritatem tuam in ecclesia sanctorum. Psalms 88:7 Quoniam quis in nubibus aequabitur Domino: similis erit Deo in filiis Dei? Psalms 88:8 Deus, qui glorificatur in concilio sanctorum: magnus et terribilis super omnes qui in circuitu eius sunt. Psalms 88:9 Domine Deus virtutum quis similis tibi? potens es Domine, et veritas tua in circuitu tuo. Psalms 88:10 Tu dominaris potestati maris: motum autem fluctuum eius tu mitigas. Psalms 88:11 Tu humiliasti sicut vulneratum, superbum: in brachio virtutis tuae dispersisti inimicos tuos. Psalms 88:12 Tui sunt caeli, et tua est terra, orbem terrae et plenitudinem eius tu fundasti: Psalms 88:13 aquilonem, et mare tu creasti. Thabor et Hermon in nomine tuo exultabunt: Psalms 88:14 tuum brachium cum potentia. Firmetur manus tua, et exaltetur dextera tua: Psalms 88:15 iustitia et iudicium praeparatio sedis tuae. Misericordia et veritas praecedent faciem tuam: Psalms 88:16 beatus populus, qui scit iubilationem. Domine, in lumine vultus tui ambulabunt, Psalms 88:17 et in nomine tuo exultabunt tota die: et in iustitia tua exaltabuntur. Psalms 88:18 Quoniam gloria virtutis eorum tu es: et in beneplacito tuo exaltabitur cornu nostrum. Psalms 88:19 Quia Domini est assumptio nostra: et sancti Israel regis nostri. Psalms 88:20 Tunc locutus es in visione sanctis tuis, et dixisti: Posui adiutorium in potente: et exaltavi electum de plebe mea. Psalms 88:21 Inveni David servum meum: oleo sancto meo unxi eum. Psalms 88:22 Manus enim mea auxiliabitur ei: et brachium meum confortabit eum. Psalms 88:23 Nihil proficiet inimicus in eo, et filius iniquitatis non apponet nocere ei. Psalms 88:24 Et concidam a facie ipsius inimicos eius: et odientes eum in fugam convertam. Psalms 88:25 Et veritas mea, et misericordia mea cum ipso: et in nomine meo exaltabitur cornu eius. Psalms 88:26 Et ponam in mari manum eius: et in fluminibus dexteram eius. Psalms 88:27 Ipse invocabit me: Pater meus es tu: Deus meus, et susceptor salutis meae: Psalms 88:28 Et ego primogenitum ponam illum excelsum prae regibus terrae. Psalms 88:29 In aeternum servabo illi misericordiam meam: et testamentum meum fidele ipsi. Psalms 88:30 Et ponam in saeculum saeculi semen eius: et thronum eius sicut dies caeli. Psalms 88:31 Si autem dereliquerint filii eius legem meam: et in iudiciis meis non ambulaverint: Psalms 88:32 Si iustitias meas profanaverint: et mandata mea non custodierint: Psalms 88:33 Visitabo in virga iniquitates eorum: et in verberibus peccata eorum. Psalms 88:34 Misericordiam autem meam non dispergam ab eo: neque nocebo in veritate mea: Psalms 88:35 Neque prophanabo testamentum meum: et quae procedunt de labiis meis non faciam irrita. Psalms 88:36 Semel iuravi in sancto meo, si David mentiar: Psalms 88:37 semen eius in aeternum manebit. Et thronus eius sicut Sol in conspectu meo, Psalms 88:38 et sicut Luna perfecta in aeternum: et testis in caelo fidelis. Psalms 88:39 Tu vero repulisti et despexisti: distulisti Christum tuum. Psalms 88:40 Evertisti testamentum servi tui: prophanasti in terra Sanctuarium eius. Psalms 88:41 Destruxisti omnes sepes eius: posuisti firmamentum eius formidinem. Psalms 88:42 Diripuerunt eum omnes transeuntes viam: factus est opprobrium vicinis suis. Psalms 88:43 Exaltasti dexteram deprimentium eum: laetificasti omnes inimicos eius. Psalms 88:44 Avertisti adiutorium gladii eius: et non es auxiliatus ei in bello. Psalms 88:45 Destruxisti eum ab emundatione: et sedem eius in terram collisisti. Psalms 88:46 Minorasti dies temporis eius: perfudisti eum confusione. Psalms 88:47 Usquequo Domine avertis in finem: exardescet sicut ignis ira tua? Psalms 88:48 Memorare quae mea substantia: numquid enim vane constituisti omnes filios hominum? Psalms 88:49 Quis est homo, qui vivet, et non videbit mortem: eruet animam suam de manu inferi? Psalms 88:50 Ubi sunt misericordiae tuae antiquae Domine, sicut iurasti David in veritate tua? Psalms 88:51 Memor esto Domine opprobrii servorum tuorum (quod continui in sinu meo) multarum gentium. Psalms 88:52 Quod exprobraverunt inimici tui Domine, quod exprobraverunt commutationem Christi tui. Psalms 88:53 Benedictus Dominus in aeternum: fiat, fiat. Psalms 89:0 Psalms 89:1 Oratio Moysi hominis Dei. Domine, refugium factus es nobis: a generatione in generationem. Psalms 89:2 Priusquam montes fierent, aut formaretur terra, et orbis: a saeculo et usque in saeculum tu es Deus. Psalms 89:3 Ne avertas hominem in humilitatem: et dixisti: Convertimini filii hominum. Psalms 89:4 Quoniam mille anni ante oculos tuos, tamquam dies hesterna, quae praeteriit, Et custodia in nocte, Psalms 89:5 quae pro nihilo habentur, eorum anni erunt. Psalms 89:6 Mane sicut herba transeat, mane floreat, et transeat: vespere decidat, induret, et arescat. Psalms 89:7 Quia defecimus in ira tua, et in furore tuo turbati sumus. Psalms 89:8 Posuisti iniquitates nostras in conspectu tuo: saeculum nostrum in illuminatione vultus tui. Psalms 89:9 Quoniam omnes dies nostri defecerunt: et in ira tua defecimus. Anni nostri sicut aranea meditabuntur: Psalms 89:10 dies annorum nostrorum in ipsis, septuaginta anni. Si autem in potentatibus octoginta anni: et amplius eorum, labor et dolor. Quoniam supervenit mansuetudo: et corripiemur. Psalms 89:11 Quis novit potestatem irae tuae: et prae timore tuo iram tuam Psalms 89:12 dinumerare? Dexteram tuam sic notam fac: et eruditos corde in sapientia. Psalms 89:13 Convertere Domine usquequo? et deprecabilis esto super servos tuos. Psalms 89:14 Repleti sumus mane misericordia tua: exultavimus, et delectati sumus omnibus diebus nostris. Psalms 89:15 Laetati sumus pro diebus, quibus nos humiliasti: annis, quibus vidimus mala. Psalms 89:16 Respice in servos tuos, et in opera tua: et dirige filios eorum. Psalms 89:17 Et sit splendor Domini Dei nostri super nos, et opera manuum nostrarum dirige super nos: et opus manuum nostrarum dirige. Psalms 90:0 Psalms 90:1 Laus Cantici David. Qui habitat in adiutorio Altissimi, in protectione Dei caeli commorabitur. Psalms 90:2 Dicet Domino: Susceptor meus es tu, et refugium meum: Deus meus sperabo in eum. Psalms 90:3 Quoniam ipse liberavit me de laqueo venantium, et a verbo aspero. Psalms 90:4 Scapulis suis obumbrabit tibi: et sub pennis eius sperabis: Psalms 90:5 Scuto circumdabit te veritas eius: non timebis a timore nocturno, Psalms 90:6 A sagitta volante in die, a negotio perambulante in tenebris: ab incursu, et daemonio meridiano. Psalms 90:7 Cadent a latere tuo mille, et decem millia a dextris tuis: ad te autem non appropinquabit. Psalms 90:8 Verumtamen oculis tuis considerabis: et retributionem peccatorum videbis. Psalms 90:9 Quoniam tu es Domine spes mea: Altissimum posuisti refugium tuum. Psalms 90:10 Non accedet ad te malum: et flagellum non appropinquabit tabernaculo tuo. Psalms 90:11 Quoniam angelis suis mandavit de te: ut custodiant te in omnibus viis tuis. Psalms 90:12 In manibus portabunt te: ne forte offendas ad lapidem pedem tuum. Psalms 90:13 Super aspidem, et basiliscum ambulabis: et conculcabis leonem et draconem. Psalms 90:14 Quoniam in me speravit, liberabo eum: protegam eum, quoniam cognovit nomen meum. Psalms 90:15 Clamabit ad me, et ego exaudiam eum: cum ipso sum in tribulatione: eripiam eum et glorificabo eum. Psalms 90:16 Longitudine dierum replebo eum: et ostendam illi salutare meum. Psalms 91:0 Psalms 91:1 Psalmus Cantici, In die sabbati. Psalms 91:2 Bonum est confiteri Domino: et psallere nomini tuo Altissime. Psalms 91:3 Ad annunciandum mane misericordiam tuam: et veritatem tuam per noctem. Psalms 91:4 In decachordo, psalterio: cum cantico, in cithara. Psalms 91:5 Quia delectasti me Domine in factura tua: et in operibus manuum tuarum exultabo. Psalms 91:6 Quam magnificata sunt opera tua Domine! nimis profundae factae sunt cogitationes tuae: Psalms 91:7 Vir insipiens non cognoscet: et stultus non intelliget haec. Psalms 91:8 Cum exorti fuerint peccatores sicut foenum: et apparuerint omnes, qui operantur iniquitatem: Ut intereant in saeculum saeculi: Psalms 91:9 tu autem Altissimus in aeternum Domine. Psalms 91:10 Quoniam ecce inimici tui Domine, quoniam ecce inimici tui peribunt: et dispergentur omnes, qui operantur iniquitatem. Psalms 91:11 Et exaltabitur sicut unicornis cornu meum: et senectus mea in misericordia uberi. Psalms 91:12 Et despexit oculus meus inimicos meos: et insurgentibus in me malignantibus audiet auris mea. Psalms 91:13 Iustus ut palma florebit: sicut cedrus Libani multiplicabitur. Psalms 91:14 Plantati in domo Domini, in atriis domus Dei nostri florebunt. Psalms 91:15 Adhuc multiplicabuntur in senecta uberi: et bene patientes erunt, Psalms 91:16 ut annuncient: Quoniam rectus Dominus Deus noster: et non est iniquitas in eo. Psalms 92:0 Psalms 92:1 Psalmus, laus Cantici David in die ante sabbatum, quando fundata est terra. Dominus regnavit, decorem indutus est: indutus est Dominus fortitudinem, et praecinxit se. Etenim firmavit orbem terrae, qui non commovebitur. Psalms 92:2 Parata sedes tua Deus ex tunc: a saeculo tu es. Psalms 92:3 Elevaverunt flumina Domine: elevaverunt flumina vocem suam. Elevaverunt flumina fluctus suos, Psalms 92:4 a vocibus aquarum multarum. Mirabiles elationes maris, mirabilis in altis Dominus. Psalms 92:5 Testimonia tua credibilia facta sunt nimis: domum tuam decet sanctitudo Domine in longitudine dierum. Psalms 93:0 Psalms 93:1 Psalmus David, Quarta sabbati. Deus ultionum Dominus: Deus ultionum libere egit. Psalms 93:2 Exaltare qui iudicas terram: redde retributionem superbis. Psalms 93:3 Usquequo peccatores Domine: usquequo peccatores gloriabuntur: Psalms 93:4 Effabuntur, et loquentur iniquitatem: loquentur omnes, qui operantur iniustitiam? Psalms 93:5 Populum tuum Domine humiliaverunt: et hereditatem tuam vexaverunt. Psalms 93:6 Viduam, et advenam interfecerunt: et pupillos occiderunt. Psalms 93:7 Et dixerunt: Non videbit Dominus, nec intelliget Deus Iacob. Psalms 93:8 Intelligite insipientes in populo: et stulti aliquando sapite. Psalms 93:9 Qui plantavit aurem, non audiet? aut qui finxit oculum, non considerat? Psalms 93:10 Qui corripit gentes, non arguet: qui docet hominem scientiam? Psalms 93:11 Dominus scit cogitationes hominum, quoniam vanae sunt. Psalms 93:12 Beatus homo, quem tu erudieris Domine: et de lege tua docueris eum. Psalms 93:13 Ut mitiges ei a diebus malis: donec fodiatur peccatori fovea. Psalms 93:14 Quia non repellet Dominus plebem suam: et hereditatem suam non derelinquet. Psalms 93:15 Quoadusque iustitia convertatur in iudicium: et qui iuxta illam omnes qui recto sunt corde. Psalms 93:16 Quis consurget mihi adversus malignantes? aut quis stabit mecum adversus operantes iniquitatem? Psalms 93:17 Nisi quia Dominus adiuvit me: paulominus habitasset in inferno anima mea. Psalms 93:18 Si dicebam: Motus est pes meus: misericordia tua Domine adiuvabat me. Psalms 93:19 Secundum multitudinem dolorum meorum in corde meo: consolationes tuae laetificaverunt animam meam. Psalms 93:20 Numquid adhaeret tibi sedes iniquitatis: qui fingis laborem in praecepto? Psalms 93:21 Captabunt in animam iusti: et sanguinem innocentem condemnabunt. Psalms 93:22 Et factus est mihi Dominus in refugium: et Deus meus in adiutorium spei meae. Psalms 93:23 Et reddet illis iniquitatem ipsorum: et in malitia eorum disperdet eos: disperdet illos Dominus Deus noster. Psalms 94:0 Psalms 94:1 Laus Cantici David. Venite, exultemus Domino: iubilemus Deo salutari nostro: Psalms 94:2 Praeoccupemus faciem eius in confessione: et in psalmis iubilemus ei. Psalms 94:3 Quoniam Deus magnus Dominus: et rex magnus super omnes deos. Psalms 94:4 Quia in manu eius sunt omnes fines terrae: et altitudines montium ipsius sunt. Psalms 94:5 Quoniam ipsius est mare, et ipse fecit illud: et siccam manus eius formaverunt. Psalms 94:6 Venite adoremus, et procidamus: et ploremus ante Dominum, qui fecit nos. Psalms 94:7 Quia ipse est Dominus Deus noster: et nos populus pascuae eius, et oves manus eius. Psalms 94:8 Hodie si vocem eius audieritis, nolite obdurare corda vestra; Psalms 94:9 Sicut in irritatione secundum diem tentationis in deserto: ubi tentaverunt me patres vestri, probaverunt, et viderunt opera mea. Psalms 94:10 Quadraginta annis offensus fui generationi illi, et dixi: Semper hi errant corde. Psalms 94:11 Et isti non cognoverunt vias meas: ut iuravi in ira mea: Si introibunt in requiem meam. Psalms 95:0 Psalms 95:1 Canticum David, Quando domus aedificabatur post captivitatem. Cantate Domino canticum novum: cantate Domino omnis terra. Psalms 95:2 Cantate Domino, et benedicite nomini eius: annunciate de die in diem salutare eius. Psalms 95:3 Annunciate inter Gentes gloriam eius, in omnibus populis mirabilia eius. Psalms 95:4 Quoniam magnus Dominus, et laudabilis nimis: terribilis est super omnes deos. Psalms 95:5 Quoniam omnes dii Gentium daemonia: Dominus autem caelos fecit. Psalms 95:6 Confessio, et pulchritudo in conspectu eius: sanctimonia, et magnificentia in sanctificatione eius. Psalms 95:7 Afferte Domino patriae gentium, afferte Domino gloriam et honorem: Psalms 95:8 afferte Domino gloriam nomini eius. Tollite hostias, et introite in atria eius: Psalms 95:9 adorate Dominum in atrio sancto eius. Commoveatur a facie eius universa terra: Psalms 95:10 dicite in Gentibus quia Dominus regnavit. Etenim correxit orbem terrae qui non commovebitur: iudicabit populos in aequitate. Psalms 95:11 Laetentur caeli, et exultet terra, commoveatur mare, et plenitudo eius: Psalms 95:12 gaudebunt campi, et omnia quae in eis sunt. Tunc exultabunt omnia ligna silvarum Psalms 95:13 a facie Domini, quia venit: quoniam venit iudicare terram. Iudicabit orbem terrae in aequitate, et populos in veritate sua. Psalms 96:0 Psalms 96:1 Psalmus David, Quando terra eius restituta est ei. Dominus regnavit, exultet terra: laetentur insulae multae. Psalms 96:2 Nubes, et caligo in circuitu eius: iustitia, et iudicium correctio sedis eius. Psalms 96:3 Ignis ante ipsum praecedet, et inflammabit in circuitu inimicos eius. Psalms 96:4 Alluxerunt fulgura eius orbi terrae: vidit, et commota est terra. Psalms 96:5 Montes, sicut cera fluxerunt a facie Domini: a facie Domini omnis terra. Psalms 96:6 Annunciaverunt caeli iustitiam eius: et viderunt omnes populi gloriam eius. Psalms 96:7 Confundantur omnes, qui adorant sculptilia: et qui gloriantur in simulacris suis. Adorate eum omnes angeli eius: Psalms 96:8 audivit, et laetata est Sion. Et exultaverunt filiae Iuda, propter iudicia tua Domine: Psalms 96:9 Quoniam tu Dominus altissimus super omnem terram: nimis exaltatus es super omnes deos. Psalms 96:10 Qui diligitis Dominum, odite malum: custodit Dominus animas sanctorum suorum, de manu peccatoris liberabit eos. Psalms 96:11 Lux orta est iusto, et rectis corde laetitia. Psalms 96:12 Laetamini iusti in Domino: et confitemini memoriae sanctificationis eius. Psalms 97:0 Psalms 97:1 Psalmus David. Cantate Domino canticum novum: quia mirabilia fecit. Salvavit sibi dextera eius: et brachium sanctum eius. Psalms 97:2 Notum fecit Dominus salutare suum: in conspectu gentium revelavit iustitiam suam. Psalms 97:3 Recordatus est misericordiae suae, et veritatis suae domui Israel. Viderunt omnes termini terrae salutare Dei nostri. Psalms 97:4 Iubilate Deo omnis terra: cantate, et exultate, et psallite. Psalms 97:5 Psallite Domino in cithara, in cithara et voce psalmi: Psalms 97:6 in tubis ductilibus, et voce tubae corneae. Iubilate in conspectu regis Domini: Psalms 97:7 moveatur mare, et plenitudo eius: orbis terrarum, et qui habitant in eo. Psalms 97:8 Flumina plaudent manu, simul montes exultabunt Psalms 97:9 a conspectu Domini: quoniam venit iudicare terram. Iudicabit orbem terrarum in iustitia, et populos in aequitate. Psalms 98:0 Psalms 98:1 Psalmus David. Dominus regnavit, irascantur populi: qui sedet super cherubim, moveatur terra. Psalms 98:2 Dominus in Sion magnus: et excelsus super omnes populos. Psalms 98:3 Confiteantur nomini tuo magno: quoniam terribile, et sanctum est: Psalms 98:4 et honor regis iudicium diligit. Tu parasti directiones: iudicium et iustitiam in Iacob tu fecisti. Psalms 98:5 Exaltate Dominum Deum nostrum, et adorate scabellum pedum eius: quoniam sanctum est. Psalms 98:6 Moyses et Aaron in sacerdotibus eius: et Samuel inter eos, qui invocant nomen eius: Invocabant Dominum, et ipse exaudiebat eos: Psalms 98:7 in columna nubis loquebatur ad eos. Custodiebant testimonia eius, et praeceptum quod dedit illis. Psalms 98:8 Domine Deus noster tu exaudiebas eos: Deus tu propitius fuisti eis, et ulciscens in omnes adinventiones eorum. Psalms 98:9 Exaltate Dominum Deum nostrum, et adorate in monte sancto eius: quoniam sanctus Dominus Deus noster. Psalms 99:0 Psalms 99:1 Psalmus in confessione. Psalms 99:2 Iubilate Deo omnis terra: servite Domino in laetitia. Introite in conspectu eius, in exultatione. Psalms 99:3 Scitote quoniam Dominus ipse est Deus: ipse fecit nos, et non ipsi nos: Populus eius, et oves pascuae eius: Psalms 99:4 introite portas eius in confessione, atria eius in hymnis: confitemini illi. Laudate nomen eius: Psalms 99:5 quoniam suavis est Dominus, in aeternum misericordia eius, et usque in generatione et generationem veritas eius. Psalms 100:0 Psalms 100:1 Psalmus David. Misericordiam, et iudicium cantabo tibi Domine: Psallam, Psalms 100:2 et intelligam in via immaculata, quando venies ad me. Perambulabam in innocentia cordis mei, in medio domus meae. Psalms 100:3 Non proponebam ante oculos meos rem iniustam: facientes praevaricationes odivi. Non adhaesit mihi Psalms 100:4 cor pravum: declinantem a me malignum non cognoscebam. Psalms 100:5 Detrahentem secreto proximo suo, hunc persequebar. Superbo oculo, et insatiabili corde, cum hoc non edebam. Psalms 100:6 Oculi mei ad fideles terrae ut sedeant mecum: ambulans in via immaculata, hic mihi ministrabat. Psalms 100:7 Non habitabit in medio domus meae qui facit superbiam: qui loquitur iniqua, non direxit in conspectu oculorum meorum. Psalms 100:8 In matutino interficiebam omnes peccatores terrae: ut disperderem de civitate Domini omnes operantes iniquitatem. Psalms 101:0 Psalms 101:1 Oratio inopis, cum augeretur, Cum anxius fuerit, et in conspectu Domini effunderet precem suam. Psalms 101:2 Domine exaudi orationem meam: et clamor meus ad te veniat. Psalms 101:3 Non avertas faciem tuam a me: in quacumque die tribulor, inclina ad me aurem tuam. In quacumque die invocavero te, velociter exaudi me. Psalms 101:4 Quia defecerunt sicut fumus dies mei: et ossa mea sicut cremium aruerunt. Psalms 101:5 Percussus sum ut foenum, et aruit cor meum: quia oblitus sum comedere panem meum. Psalms 101:6 A voce gemitus mei adhaesit os meum carni meae. Psalms 101:7 Similis factus sum pellicano solitudinis: factus sum sicut nycticorax in domicilio. Psalms 101:8 Vigilavi, et factus sum sicut passer solitarius in tecto. Psalms 101:9 Tota die exprobrabant mihi inimici mei: et qui laudabant me adversum me iurabant. Psalms 101:10 Quia cinerem tamquam panem manducabam, et potum meum cum fletu miscebam. Psalms 101:11 A facie irae indignationis tuae: quia elevans allisisti me. Psalms 101:12 Dies mei sicut umbra declinaverunt: et ego sicut foenum arui. Psalms 101:13 Tu autem Domine in aeternum permanes: et memoriale tuum in generatione et generationem. Psalms 101:14 Tu exurgens misereberis Sion: quia tempus miserendi eius, quia venit tempus. Psalms 101:15 Quoniam placuerunt servis tuis lapides eius: et terrae eius miserebuntur. Psalms 101:16 Et timebunt Gentes nomen tuum Domine, et omnes reges terrae gloriam tuam. Psalms 101:17 Quia aedificavit Dominus Sion: et videbitur in gloria sua. Psalms 101:18 Respexit in orationem humilium: et non sprevit precem eorum. Psalms 101:19 Scribantur haec in generatione altera: et populus, qui creabitur, laudabit Dominum: Psalms 101:20 Quia prospexit de excelso sancto suo: Dominus de caelo in terram aspexit: Psalms 101:21 Ut audiret gemitus compeditorum: ut solveret filios interemptorum: Psalms 101:22 Ut annuncient in Sion nomen Domini: et laudem eius in Ierusalem. Psalms 101:23 In conveniendo populos in unum, et reges ut serviant Domino. Psalms 101:24 Respondit ei in via virtutis suae: Paucitatem dierum meorum nuncia mihi. Psalms 101:25 Ne revoces me in dimidio dierum meorum: in generatione et generationem anni tui. Psalms 101:26 Initio tu Domine terram fundasti: et opera manuum tuarum sunt caeli. Psalms 101:27 Ipsi peribunt, tu autem permanes: et omnes sicut vestimentum veterascent. Et sicut opertorium mutabis eos, et mutabuntur: Psalms 101:28 tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient. Psalms 101:29 Filii servorum tuorum habitabunt: et semen eorum in saeculum dirigetur. Psalms 102:0 Psalms 102:1 Psalmus David. Benedic anima mea Domino et omnia, quae intra me sunt, nomini sancto eius. Psalms 102:2 Benedic anima mea Domino: et noli oblivisci omnes retributiones eius: Psalms 102:3 Qui propitiatur omnibus iniquitatibus tuis: qui sanat omnes infirmitates tuas. Psalms 102:4 Qui redimit de interitu vitam tuam: qui coronat te in misericordia et miserationibus. Psalms 102:5 Qui replet in bonis desiderium tuum: renovabitur ut aquilae iuventus tua: Psalms 102:6 Faciens misericordias Dominus: et iudicium omnibus iniuriam patientibus. Psalms 102:7 Notas fecit vias suas Moysi, filiis Israel voluntates suas. Psalms 102:8 Miserator, et misericors Dominus: longanimis, et multum misericors. Psalms 102:9 Non in perpetuum irascetur: neque aeternum comminabitur. Psalms 102:10 Non secundum peccata nostra fecit nobis: neque secundum iniquitates nostras retribuit nobis. Psalms 102:11 Quoniam secundum altitudinem caeli a terra: corroboravit misericordiam suam super timentes se. Psalms 102:12 Quantum distat Ortus ab occidente: longe fecit a nobis iniquitates nostras. Psalms 102:13 Quomodo miseretur pater filiorum, misertus est Dominus timentibus se: Psalms 102:14 quoniam ipse cognovit figmentum nostrum. Recordatus est quoniam pulvis sumus: Psalms 102:15 homo, sicut foenum dies eius, tamquam flos agri sic efflorebit. Psalms 102:16 Quoniam spiritus pertransibit in illo, et non subsistet: et non cognoscet amplius locum suum. Psalms 102:17 Misericordia autem Domini ab aeterno, et usque in aeternum super timentes eum. Et iustitia illius in filios filiorum, Psalms 102:18 his qui servant testamentum eius: Et memores sunt mandatorum ipsius, ad faciendum ea. Psalms 102:19 Dominus in caelo paravit sedem suam: et regnum ipsius omnibus dominabitur. Psalms 102:20 Benedicite Domino omnes angeli eius: potentes virtute, facientes verbum illius, ad audiendam vocem sermonum eius. Psalms 102:21 Benedicite Domino omnes virtutes eius: ministri eius, qui facitis voluntatem eius. Psalms 102:22 Benedicite Domino omnia opera eius: in omni loco dominationis eius, benedic anima mea Domino. Psalms 103:0 Psalms 103:1 Psalmus David. Benedic anima mea Domino: Domine Deus meus magnificatus es vehementer. Confessionem, et decorem induisti: Psalms 103:2 amictus lumine sicut vestimento: Extendens caelum sicut pellem: Psalms 103:3 qui tegis aquis superiora eius. Qui ponis nubem ascensum tuum: qui ambulas super pennas ventorum. Psalms 103:4 Qui facis angelos tuos, spiritus: et ministros tuos ignem urentem. Psalms 103:5 Qui fundasti terram super stabilitatem suam: non inclinabitur in saeculum saeculi. Psalms 103:6 Abyssus, sicut vestimentum, amictus eius: super montes stabunt aquae. Psalms 103:7 Ab increpatione tua fugient: a voce tonitrui tui formidabunt. Psalms 103:8 Ascendunt montes: et descendunt campi in locum, quem fundasti eis. Psalms 103:9 Terminum posuisti, quem non transgredientur: neque convertentur operire terram. Psalms 103:10 Qui emittis fontes in convallibus: inter medium montium pertransibunt aquae. Psalms 103:11 Potabunt omnes bestiae agri: expectabunt onagri in siti sua. Psalms 103:12 Super ea volucres caeli habitabunt: de medio petrarum dabunt voces. Psalms 103:13 Rigans montes de superioribus suis: de fructu operum tuorum satiabitur terra: Psalms 103:14 Producens foenum iumentis, et herbam servituti hominum: Ut educas panem de terra: Psalms 103:15 et vinum laetificet cor hominis: Ut exhilaret faciem in oleo: et panis cor hominis confirmet. Psalms 103:16 Saturabuntur ligna campi, et cedri Libani, quas plantavit: Psalms 103:17 illic passeres nidificabunt. Herodii domus dux est eorum: Psalms 103:18 montes excelsi cervis: petra refugium herinaciis. Psalms 103:19 Fecit lunam in tempora: sol cognovit occasum suum. Psalms 103:20 Posuisti tenebras, et facta est nox: in ipsa pertransibunt omnes bestiae silvae. Psalms 103:21 Catuli leonum rugientes, ut rapiant, et quaerant a Deo escam sibi. Psalms 103:22 Ortus est sol, et congregati sunt: et in cubilibus suis collocabuntur. Psalms 103:23 Exibit homo ad opus suum: et ad operationem suam usque ad vesperum. Psalms 103:24 Quam magnificata sunt opera tua Domine! omnia in sapientia fecisti: impleta est terra possessione tua. Psalms 103:25 Hoc mare magnum, et spatiosum manibus: illic reptilia, quorum non est numerus. Animalia pusilla cum magnis: Psalms 103:26 illic naves pertransibunt. Draco iste, quem formasti ad illudendum ei: Psalms 103:27 omnia a te expectant ut des illis escam in tempore. Psalms 103:28 Dante te illis, colligent: aperiente te manum tuam, omnia implebuntur bonitate. Psalms 103:29 Avertente autem te faciem, turbabuntur: auferes spiritum eorum, et deficient, et in pulverem suum revertentur. Psalms 103:30 Emittes spiritum tuum, et creabuntur: et renovabis faciem terrae. Psalms 103:31 Sit gloria Domini in saeculum: laetabitur Dominus in operibus suis: Psalms 103:32 Qui respicit terram, et facit eam tremere: qui tangit montes, et fumigant. Psalms 103:33 Cantabo Domino in vita mea: psallam Deo meo quamdiu sum. Psalms 103:34 Iucundum sit ei eloquium meum: ego vero delectabor in Domino. Psalms 103:35 Deficiant peccatores a terra, et iniqui ita ut non sint: benedic anima mea Domino. Psalms 104:0 Psalms 104:1 Alleluia. Confitemini Domino, et invocate nomen eius: annunciate inter gentes opera eius. Psalms 104:2 Cantate ei, et psallite ei: narrate omnia mirabilia eius. Psalms 104:3 Laudamini in nomine sancto eius: laetetur cor quaerentium Dominum. Psalms 104:4 Quaerite Dominum, et confirmamini: quaerite faciem eius semper. Psalms 104:5 Mementote mirabilium eius, quae fecit: prodigia eius, et iudicia oris eius. Psalms 104:6 Semen Abraham, servi eius: filii Iacob electi eius. Psalms 104:7 Ipse Dominus Deus noster: in universa terra iudicia eius. Psalms 104:8 Memor fuit in saeculum testamenti sui: verbi, quod mandavit in mille generationes: Psalms 104:9 Quod disposuit ad Abraham: et iuramenti sui ad Isaac: Psalms 104:10 Et statuit illud Iacob in praeceptum: et Israel in testamentum aeternum: Psalms 104:11 Dicens: Tibi dabo Terram Chanaan, funiculum hereditatis vestrae. Psalms 104:12 Cum essent numero brevi, paucissimi et incolae eius: Psalms 104:13 Et pertransierunt de gente in gentem, et de regno ad populum alterum. Psalms 104:14 Non reliquit hominem nocere eis: et corripuit pro eis reges. Psalms 104:15 Nolite tangere christos meos: et in prophetis meis nolite malignari. Psalms 104:16 Et vocavit famem super terram: et omne firmamentum panis contrivit. Psalms 104:17 Misit ante eos virum: in servum venundatus est Ioseph. Psalms 104:18 Humiliaverunt in compedibus pedes eius, ferrum pertransiit animam eius, Psalms 104:19 donec veniret verbum eius. Eloquium Domini inflammavit eum: Psalms 104:20 misit rex, et solvit eum; princeps populorum, et dimisit eum. Psalms 104:21 Constituit eum dominum domus suae: et principem omnis possessionis suae: Psalms 104:22 Ut erudiret principes eius sicut semetipsum: et senes eius prudentiam doceret. Psalms 104:23 Et intravit Israel in Aegyptum: et Iacob accola fuit in Terra Cham. Psalms 104:24 Et auxit populum suum vehementer: et firmavit eum super inimicos eius. Psalms 104:25 Convertit cor eorum ut odirent populum eius: et dolum facerent in servos eius. Psalms 104:26 Misit Moysen servum suum: Aaron, quem elegit ipsum. Psalms 104:27 Posuit in eis verba signorum suorum, et prodigiorum in Terra Cham. Psalms 104:28 Misit tenebras, et obscuravit: et non exacerbavit sermones suos. Psalms 104:29 Convertit aquas eorum in sanguinem: et occidit pisces eorum. Psalms 104:30 Edidit terra eorum ranas in penetralibus regum ipsorum. Psalms 104:31 Dixit, et venit cynomyia: et cinifes in omnibus finibus eorum. Psalms 104:32 Posuit pluvias eorum grandinem: ignem comburentem in terra ipsorum. Psalms 104:33 Et percussit vineas eorum, et ficulneas eorum: et contrivit lignum finium eorum. Psalms 104:34 Dixit, et venit locusta, et bruchus, cuius non erat numerus: Psalms 104:35 Et comedit omne foenum in terra eorum: et comedit omnem fructum terrae eorum. Psalms 104:36 Et percussit omne primogenitum in terra eorum: primitias omnis laboris eorum. Psalms 104:37 Et eduxit eos cum argento et auro: et non erat in tribubus eorum infirmus. Psalms 104:38 Laetata est Aegyptus in profectione eorum: quia incubuit timor eorum super eos. Psalms 104:39 Expandit nubem in protectionem eorum, et ignem ut luceret eis per noctem. Psalms 104:40 Petierunt, et venit coturnix: et pane caeli saturavit eos. Psalms 104:41 Dirupit petram, et fluxerunt aquae: abierunt in sicco flumina; Psalms 104:42 Quoniam memor fuit verbi sancti sui, quod habuit ad Abraham puerum suum. Psalms 104:43 Et eduxit populum suum in exultatione, et electos suos in laetitia. Psalms 104:44 Et dedit illis regiones gentium: et labores populorum possederunt: Psalms 104:45 Ut custodiant iustificationes eius, et legem eius requirant. Psalms 105:0 Psalms 105:1 Alleluia. Confitemini Domino quoniam bonus: quoniam in saeculum misericordia eius. Psalms 105:2 Quis loquetur potentias Domini, auditas faciet omnes laudes eius? Psalms 105:3 Beati, qui custodiunt iudicium, et faciunt iustitiam in omni tempore. Psalms 105:4 Memento nostri Domine in beneplacito populi tui: visita nos in salutari tuo: Psalms 105:5 Ad videndum in bonitate electorum tuorum, ad laetandum in laetitia gentis tuae: ut lauderis cum hereditate tua. Psalms 105:6 Peccavimus cum patribus nostris: iniuste egimus, iniquitatem fecimus. Psalms 105:7 Patres nostri in Aegypto non intellexerunt mirabilia tua: non fuerunt memores multitudinis misericordiae tuae. Et irritaverunt ascendentes in mare, Mare rubrum. Psalms 105:8 Et salvavit eos propter nomen suum: ut notam faceret potentiam suam. Psalms 105:9 Et increpuit Mare rubrum, et exiccatum est: et deduxit eos in abyssis sicut in deserto. Psalms 105:10 Et salvavit eos de manu odientium: et redemit eos de manu inimici. Psalms 105:11 Et operuit aqua tribulantes eos: unus ex eis non remansit. Psalms 105:12 Et crediderunt verbis eius: et laudaverunt laudem eius. Psalms 105:13 Cito fecerunt, obliti sunt operum eius: et non sustinuerunt consilium eius. Psalms 105:14 Et concupierunt concupiscentiam in deserto: et tentaverunt Deum in inaquoso Psalms 105:15 Et dedit eis petitionem ipsorum: et misit saturitatem in animas eorum. Psalms 105:16 Et irritaverunt Moysen in castris: Aaron sanctum Domini. Psalms 105:17 Aperta est terra, et deglutivit Dathan: et operuit super congregationem Abiron. Psalms 105:18 Et exarsit ignis in synagoga eorum: flamma combussit peccatores. Psalms 105:19 Et fecerunt vitulum in Horeb: et adoraverunt sculptile. Psalms 105:20 Et mutaverunt gloriam suam in similitudinem vituli comedentis foenum. Psalms 105:21 Obliti sunt Deum, qui salvavit eos, qui fecit magnalia in Aegypto, Psalms 105:22 mirabilia in Terra Cham: terribilia in mari rubro. Psalms 105:23 Et dixit ut disperderet eos: si non Moyses electus eius stetisset in confractione in conspectu eius: Ut averteret iram eius ne disperderet eos: Psalms 105:24 et pro nihilo habuerunt terram desiderabilem: Non crediderunt verbo eius, Psalms 105:25 et murmuraverunt in tabernaculis suis: non exaudierunt vocem Domini. Psalms 105:26 Et elevavit manum suam super eos: ut prosterneret eos in deserto: Psalms 105:27 Et ut deiiceret semen eorum in Nationibus: et dispergeret eos in regionibus. Psalms 105:28 Et initiati sunt Beelphegor: et comederunt sacrificia mortuorum. Psalms 105:29 Et irritaverunt eum in adinventionibus suis: et multiplicata est in eis ruina. Psalms 105:30 Et stetit Phinees, et placavit: et cessavit quassatio. Psalms 105:31 Et reputatum est ei in iustitiam, in generatione et generationem usque in sempiternum. Psalms 105:32 Et irritaverunt eum ad Aquas contradictionis: et vexatus est Moyses propter eos: Psalms 105:33 quia exacerbaverunt spiritum eius. Et distinxit in labiis suis: Psalms 105:34 non disperdiderunt gentes, quas dixit Dominus illis. Psalms 105:35 Et commisti sunt inter gentes, et didicerunt opera eorum: Psalms 105:36 et servierunt sculptilibus eorum: et factum est illis in scandalum. Psalms 105:37 Et immolaverunt filios suos, et filias suas daemoniis. Psalms 105:38 Et effuderunt sanguinem innocentem: sanguinem filiorum suorum et filiarum suarum, quas sacrificaverunt sculptilibus Chanaan. Et infecta est terra in sanguinibus, Psalms 105:39 et contaminata est in operibus eorum: et fornicati sunt in adinventionibus suis. Psalms 105:40 Et iratus est furore Dominus in populum suum: et abominatus est hereditatem suam. Psalms 105:41 Et tradidit eos in manus gentium: et dominati sunt eorum qui oderunt eos. Psalms 105:42 Et tribulaverunt eos inimici eorum, et humiliati sunt sub manibus eorum: Psalms 105:43 saepe liberavit eos. Ipsi autem exacerbaverunt eum in consilio suo: et humiliati sunt in iniquitatibus suis. Psalms 105:44 Et vidit cum tribularentur: et audivit orationem eorum. Psalms 105:45 Et memor fuit testamenti sui: et poenituit eum secundum multitudinem misericordiae suae. Psalms 105:46 Et dedit eos in misericordias in conspectu omnium qui ceperant eos. Psalms 105:47 Salvos nos fac Domine Deus noster: et congrega nos de Nationibus: Ut confiteamur nomini sancto tuo: et gloriemur in laude tua. Psalms 105:48 Benedictus Dominus Deus Israel a saeculo et usque in saeculum: et dicet omnis populus: Fiat, fiat. Psalms 106:0 Psalms 106:1 Alleluia alleluia. Confitemini Domino quoniam bonus: quoniam in saeculum misericordia eius. Psalms 106:2 Dicant qui redempti sunt a Domino, quos redemit de manu inimici: et de regionibus congregavit eos: Psalms 106:3 A solis ortu, et occasu: ab aquilone, et mari. Psalms 106:4 Erraverunt in solitudine in inaquoso: viam civitatis habitaculi non invenerunt, Psalms 106:5 Esurientes, et sitientes: anima eorum in ipsis defecit. Psalms 106:6 Et clamaverunt ad Dominum cum tribularentur: et de necessitatibus eorum eripuit eos. Psalms 106:7 Et deduxit eos in viam rectam: ut irent in civitatem habitationis. Psalms 106:8 Confiteantur Domino misericordiae eius: et mirabilia eius filiis hominum. Psalms 106:9 Quia satiavit animam inanem: et animam esurientem satiavit bonis. Psalms 106:10 Sedentes in tenebris, et umbra mortis: vinctos in mendicitate, et ferro. Psalms 106:11 Quia exacerbaverunt eloquia Dei: et consilium Altissimi irritaverunt. Psalms 106:12 Et humiliatum est in laboribus cor eorum: infirmati sunt, nec fuit qui adiuvaret. Psalms 106:13 Et clamaverunt ad Dominum cum tribularentur: et de necessitatibus eorum liberavit eos. Psalms 106:14 Et eduxit eos de tenebris, et umbra mortis: et vincula eorum dirupit. Psalms 106:15 Confiteantur Domino misericordiae eius: et mirabilia eius filiis hominum. Psalms 106:16 Quia contrivit portas aereas: et vectes ferreos confregit. Psalms 106:17 Suscepit eos de via iniquitatis eorum: propter iniustitias enim suas humiliati sunt. Psalms 106:18 Omnem escam abominata est anima eorum: et appropinquaverunt usque ad portas mortis. Psalms 106:19 Et clamaverunt ad Dominum cum tribularentur: et de necessitatibus eorum liberavit eos. Psalms 106:20 Misit verbum suum, et sanavit eos: et eripuit eos de interitionibus eorum. Psalms 106:21 Confiteantur Domino misericordiae eius: et mirabilia eius filiis hominum. Psalms 106:22 Et sacrificent sacrificium laudis: et annuncient opera eius in exultatione. Psalms 106:23 Qui descendunt mare in navibus, facientes operationem in aquis multis. Psalms 106:24 Ipsi viderunt opera Domini, et mirabilia eius in profundo. Psalms 106:25 Dixit, et stetit spiritus procellae: et exaltati sunt fluctus eius. Psalms 106:26 Ascendunt usque ad caelos, et descendunt usque ad abyssos: anima eorum in malis tabescebat. Psalms 106:27 Turbati sunt, et moti sunt sicut ebrius: et omnis sapientia eorum devorata est. Psalms 106:28 Et clamaverunt ad Dominum cum tribularentur, et de necessitatibus eorum eduxit eos. Psalms 106:29 Et statuit procellam eius in auram: et siluerunt fluctus eius. Psalms 106:30 Et laetati sunt quia siluerunt: et deduxit eos in portum voluntatis eorum. Psalms 106:31 Confiteantur Domino misericordiae eius: et mirabilia eius filiis hominum. Psalms 106:32 Et exaltent eum in ecclesia plebis: et in cathedra seniorum laudent eum. Psalms 106:33 Posuit flumina in desertum: et exitus aquarum in sitim. Psalms 106:34 Terram fructiferam in salsuginem, a malitia inhabitantium in ea. Psalms 106:35 Posuit desertum in stagna aquarum: et terram sine aqua in exitus aquarum. Psalms 106:36 Et collocavit illic esurientes: et constituerunt civitatem habitationis. Psalms 106:37 Et seminaverunt agros, et plantaverunt vineas: et fecerunt fructum nativitatis. Psalms 106:38 Et benedixit eis, et multiplicati sunt nimis: et iumenta eorum non minoravit. Psalms 106:39 Et pauci facti sunt: et vexati sunt a tribulatione malorum, et dolore. Psalms 106:40 Effusa est contentio super principes: et errare fecit eos in invio, et non in via. Psalms 106:41 Et adiuvit pauperem de inopia: et posuit sicut oves familias. Psalms 106:42 Videbunt recti, et laetabuntur: et omnis iniquitas oppilabit os suum. Psalms 106:43 Quis sapiens et custodiet haec? et intelliget misericordias Domini? Psalms 107:0 Psalms 107:1 Canticum Psalmi David. Psalms 107:2 Paratum cor meum Deus, paratum cor meum: cantabo, et psallam in gloria mea. Psalms 107:3 Exurge gloria mea, exurge psalterium, et cithara: exurgam diluculo. Psalms 107:4 Confitebor tibi in populis Domine: et psallam tibi in nationibus. Psalms 107:5 Quia magna est super caelos misericordia tua: et usque ad nubes veritas tua: Psalms 107:6 Exaltare super caelos Deus, et super omnem terram gloria tua: Psalms 107:7 ut liberentur dilecti tui. Salvum fac dextera tua, et exaudi me: Psalms 107:8 Deus locutus est in sancto suo: Exultabo, et dividam Sichimam, et convallem tabernaculorum dimetiar. Psalms 107:9 Meus est Galaad, et meus est Manasses: et Ephraim susceptio capitis mei. Iuda rex meus: Psalms 107:10 Moab lebes spei meae. In Idumaeam extendam calceamentum meum: mihi alienigenae amici facti sunt. Psalms 107:11 Quis deducet me in civitatem munitam? quis deducet me usque in Idumaeam? Psalms 107:12 Nonne tu Deus, qui repulisti nos, et non exibis Deus in virtutibus nostris? Psalms 107:13 Da nobis auxilium de tribulatione: quia vana salus hominis. Psalms 107:14 In Deo faciemus virtutem: et ipse ad nihilum deducet inimicos nostros. Psalms 108:0 Psalms 108:1 Psalmus David, in finem. Psalms 108:2 Deus laudem meam ne tacueris: quia os peccatoris, et os dolosi super me apertum est. Psalms 108:3 Locuti sunt adversum me lingua dolosa, et sermonibus odii circumdederunt me: et expugnaverunt me gratis. Psalms 108:4 Pro eo ut me diligerent, detrahebant mihi: ego autem orabam. Psalms 108:5 Et posuerunt adversum me mala pro bonis: et odium pro dilectione mea. Psalms 108:6 Constitue super eum peccatorem: et diabolus stet a dextris eius. Psalms 108:7 Cum iudicatur, exeat condemnatus. et oratio eius fiat in peccatum. Psalms 108:8 Fiant dies eius pauci: et episcopatum eius accipiat alter. Psalms 108:9 Fiant filii eius orphani: et uxor eius vidua. Psalms 108:10 Nutantes transferantur filii eius, et mendicent: et eiiciantur de habitationibus suis. Psalms 108:11 Scrutetur foenerator omnem substantiam eius: et diripiant alieni labores eius. Psalms 108:12 Non sit illi adiutor: nec sit qui misereatur pupillis eius. Psalms 108:13 Fiant nati eius in interitum: in generatione una deleatur nomen eius. Psalms 108:14 In memoriam redeat iniquitas patrum eius in conspectu Domini: et peccatum matris eius non deleatur. Psalms 108:15 Fiant contra Dominum semper, et dispereat de terra memoria eorum: Psalms 108:16 pro eo quod non est recordatus facere misericordiam. Psalms 108:17 Et persecutus est hominem inopem, et mendicum, et compunctum corde mortificare. Psalms 108:18 Et dilexit maledictionem, et veniet ei: et noluit benedictionem, et elongabitur ab eo. Et induit maledictionem sicut vestimentum, et intravit sicut aqua in interiora eius, et sicut oleum in ossibus eius. Psalms 108:19 Fiat ei sicut vestimentum, quo operitur: et sicut zona, qua semper praecingitur. Psalms 108:20 Hoc opus eorum, qui detrahunt mihi apud Dominum: et qui loquuntur mala adversus animam meam. Psalms 108:21 Et tu Domine, Domine, fac mecum propter nomen tuum: quia suavis est misericordia tua. Libera me Psalms 108:22 quia egenus, et pauper ego sum: et cor meum conturbatum est intra me. Psalms 108:23 Sicut umbra cum declinat, ablatus sum: et excussus sum sicut locustae. Psalms 108:24 Genua mea infirmata sunt a ieiunio: et caro mea immutata est propter oleum. Psalms 108:25 Et ego factus sum opprobrium illis: viderunt me, et moverunt capita sua. Psalms 108:26 Adiuva me Domine Deus meus: salvum me fac propter misericordiam tuam. Psalms 108:27 Et sciant quia manus tua haec: et tu Domine fecisti eam. Psalms 108:28 Maledicent illi, et tu benedices: qui insurgunt in me, confundantur: servus autem tuus laetabitur. Psalms 108:29 Induantur qui detrahunt mihi, pudore: et operiantur sicut diploide confusione sua. Psalms 108:30 Confitebor Domino nimis in ore meo: et in medio multorum laudabo eum. Psalms 108:31 Quia astitit a dextris pauperis, ut salvam faceret a persequentibus animam meam. Psalms 109:0 Psalms 109:1 Psalmus David. Dixit Dominus Domino meo: Sede a dextris meis: Donec ponam inimicos tuos, scabellum pedum tuorum. Psalms 109:2 Virgam virtutis tuae emittet Dominus ex Sion: dominare in medio inimicorum tuorum. Psalms 109:3 Tecum principium in die virtutis tuae in splendoribus sanctorum: ex utero ante luciferum genui te. Psalms 109:4 Iuravit Dominus, et non poenitebit eum: Tu es sacerdos in aeternum secundum ordinem Melchisedech. Psalms 109:5 Dominus a dextris tuis, confregit in die irae suae reges. Psalms 109:6 Iudicabit in nationibus, implebit ruinas: conquassabit capita in terra multorum. Psalms 109:7 De torrente in via bibit: propterea exaltabit caput. Psalms 110:0 Psalms 110:1 Alleluia. Confitebor tibi Domine in toto corde meo: in consilio iustorum, et congregatione. Psalms 110:2 Magna opera Domini: exquisita in omnes voluntates eius. Psalms 110:3 Confessio et magnificentia opus eius: et iustitia eius manet in saeculum saeculi. Psalms 110:4 Memoriam fecit mirabilium suorum, misericors et miserator Dominus: Psalms 110:5 escam dedit timentibus se. Memor erit in saeculum testamenti sui: Psalms 110:6 virtutem operum suorum annunciabit populo suo: Psalms 110:7 Ut det illis hereditatem gentium: opera manuum eius veritas, et iudicium. Psalms 110:8 Fidelia omnia mandata eius: confirmata in saeculum saeculi, facta in veritate et aequitate. Psalms 110:9 Redemptionem misit populo suo: mandavit in aeternum testamentum suum. Sanctum, et terribile nomen eius: Psalms 110:10 initium sapientiae timor Domini. Intellectus bonus omnibus facientibus eum: laudatio eius manet in saeculum saeculi. Psalms 111:0 Psalms 111:1 Alleluia, conversio Aggaei, et Zachariae. Beatus vir, qui timet Dominum: in mandatis eius volet nimis. Psalms 111:2 Potens in terra erit semen eius: generatio rectorum benedicetur. Psalms 111:3 Gloria, et divitiae in domo eius: et iustitia eius manet in saeculum saeculi. Psalms 111:4 Exortum est in tenebris lumen rectis: misericors, et miserator, et iustus. Psalms 111:5 Iucundus homo qui miseretur et commodat, disponet sermones suos in iudicio: Psalms 111:6 quia in aeternum non commovebitur. Psalms 111:7 In memoria aeterna erit iustus: ab auditione mala non timebit. Paratum cor eius sperare in Domino, Psalms 111:8 confirmatum est cor eius: non commovebitur donec despiciat inimicos suos. Psalms 111:9 Dispersit, dedit pauperibus: iustitia eius manet in saeculum saeculi, cornu eius exaltabitur in gloria. Psalms 111:10 Peccator videbit, et irascetur, dentibus suis fremet et tabescet: desiderium peccatorum peribit. Psalms 112:0 Psalms 112:1 Alleluia. Laudate pueri Dominum: laudate nomen Domini. Psalms 112:2 Sit nomen Domini benedictum, ex hoc nunc, et usque in saeculum. Psalms 112:3 A solis ortu usque ad occasum, laudabile nomen Domini. Psalms 112:4 Excelsus super omnes gentes Dominus, et super caelos gloria eius. Psalms 112:5 Quis sicut Dominus Deus noster, qui in altis habitat, Psalms 112:6 et humilia respicit in caelo et in terra? Psalms 112:7 Suscitans a terra inopem, et de stercore erigens pauperem: Psalms 112:8 Ut collocet eum cum principibus, cum principibus populi sui. Psalms 112:9 Qui habitare facit sterilem in domo, matrem filiorum laetantem. Psalms 113:0 Psalms 113:1 Alleluia. In exitu Israel de Aegypto, domus Iacob de populo barbaro: Psalms 113:2 Facta est Iudaea sanctificatio eius, Israel potestas eius. Psalms 113:3 Mare vidit, et fugit: Iordanis conversus est retrorsum. Psalms 113:4 Montes exultaverunt ut arietes: et colles sicut agni ovium. Psalms 113:5 Quid est tibi mare quod fugisti: et tu Iordanis, quia conversus es retrorsum? Psalms 113:6 Montes exultastis sicut arietes, et colles sicut agni ovium? Psalms 113:7 A facie Domini mota est terra, a facie Dei Iacob. Psalms 113:8 Qui convertit petram in stagna aquarum, et rupem in fontes aquarum. Psalms 113:9 NON NOBIS DOMINE, NON NOBIS: sed nomini tuo da gloriam. Psalms 113:10 Super misericordia tua, et veritate tua: nequando dicant Gentes: Ubi est Deus eorum? Psalms 113:11 Deus autem noster in caelo: omnia quaecumque voluit, fecit. Psalms 113:12 Simulacra gentium argentum, et aurum, opera manuum hominum. Psalms 113:13 Os habent, et non loquentur: oculos habent, et non videbunt. Psalms 113:14 Aures habent, et non audient: nares habent, et non odorabunt. Psalms 113:15 Manus habent, et non palpabunt: pedes habent, et non ambulabunt: non clamabunt in gutture suo. Psalms 113:16 Similes illis fiant qui faciunt ea: et omnes qui confidunt in eis. Psalms 113:17 Domus Israel speravit in Domino: adiutor eorum et protector eorum est. Psalms 113:18 Domus Aaron speravit in Domino: adiutor eorum et protector eorum est. Psalms 113:19 Qui timent Dominum, speraverunt in Domino: adiutor eorum et protector eorum est. Psalms 113:20 Dominus memor fuit nostri: et benedixit nobis: Benedixit domui Israel: benedixit domui Aaron. Psalms 113:21 Benedixit omnibus, qui timent Dominum, pusillis cum maioribus. Psalms 113:22 Adiiciat Dominus super vos: super vos, et super filios vestros. Psalms 113:23 Benedicti vos a Domino, qui fecit caelum, et terram. Psalms 113:24 Caelum caeli Domino: terram autem dedit filiis hominum. Psalms 113:25 Non mortui laudabunt te Domine: neque omnes, qui descendunt in infernum. Psalms 113:26 Sed nos qui vivimus, benedicimus Domino, ex hoc nunc et usque in saeculum. Psalms 114:0 Psalms 114:1 Alleluia. Dilexi, quoniam exaudiet Dominus vocem orationis meae. Psalms 114:2 Quia inclinavit aurem suam mihi: et in diebus meis invocabo. Psalms 114:3 Circumdederunt me dolores mortis: et pericula inferni invenerunt me. Tribulationem et dolorem inveni: Psalms 114:4 et nomen Domini invocavi. O Domine libera animam meam: Psalms 114:5 misericors Dominus, et iustus, et Deus noster miseretur. Psalms 114:6 Custodiens parvulos Dominus: humiliatus sum, et liberavit me. Psalms 114:7 Convertere anima mea in requiem tuam: quia Dominus benefecit tibi. Psalms 114:8 Quia eripuit animam meam de morte: oculos meos a lacrymis, pedes meos a lapsu. Psalms 114:9 Placebo Domino in regione vivorum. Psalms 115:0 Psalms 115:1 Alleluia. Credidi, propter quod locutus sum: ego autem humiliatus sum nimis. Psalms 115:2 Ego dixi in excessu meo: Omnis homo mendax. Psalms 115:3 Quid retribuam Domino, pro omnibus, quae retribuit mihi? Psalms 115:4 Calicem salutaris accipiam: et nomen Domini invocabo. Psalms 115:5 Vota mea Domino reddam coram omni populo eius: Psalms 115:6 pretiosa in conspectu Domini mors Sanctorum eius: Psalms 115:7 O Domine quia ego servus tuus: ego servus tuus, et filius ancillae tuae. Dirupisti vincula mea: Psalms 115:8 tibi sacrificabo hostiam laudis, et nomen Domini invocabo. Psalms 115:9 Vota mea Domino reddam in conspectu omnis populi eius: Psalms 115:10 in atriis domus Domini, in medio tui Ierusalem. Psalms 116:0 Psalms 116:1 Alleluia. Laudate Dominum omnes Gentes: laudate eum omnes populi: Psalms 116:2 Quoniam confirmata est super nos misericordia eius: et veritas Domini manet in aeternum. Psalms 117:0 Psalms 117:1 Alleluia. Confitemini Domino quoniam bonus: quoniam in saeculum misericordia eius. Psalms 117:2 Dicat nunc Israel quoniam bonus: quoniam in saeculum misericordia eius. Psalms 117:3 Dicat nunc domus Aaron: quoniam in saeculum misericordia eius. Psalms 117:4 Dicant nunc omnes qui timent Dominum: quoniam in saeculum misericordia eius. Psalms 117:5 De tribulatione invocavi Dominum: et exaudivit me in latitudine Dominus. Psalms 117:6 Dominus mihi adiutor: non timebo quid faciat mihi homo. Psalms 117:7 Dominus mihi adiutor: et ego despiciam inimicos meos. Psalms 117:8 Bonum est confidere in Domino, quam confidere in homine: Psalms 117:9 Bonum est sperare in Domino, quam sperare in principibus. Psalms 117:10 Omnes gentes circuierunt me: et in nomine Domini quia ultus sum in eos. Psalms 117:11 Circumdantes circumdederunt me: et in nomine Domini quia ultus sum in eos. Psalms 117:12 Circumdederunt me sicut apes, et exarserunt sicut ignis in spinis: et in nomine Domini quia ultus sum in eos. Psalms 117:13 Impulsus eversus sum ut caderem: et Dominus suscepit me. Psalms 117:14 Fortitudo mea, et laus mea Dominus: et factus est mihi in salutem. Psalms 117:15 Vox exultationis, et salutis in tabernaculis iustorum. Psalms 117:16 Dextera Domini fecit virtutem: dextera Domini exaltavit me, dextera Domini fecit virtutem. Psalms 117:17 Non moriar, sed vivam: et narrabo opera Domini. Psalms 117:18 Castigans castigavit me Dominus: et morti non tradidit me. Psalms 117:19 Aperite mihi portas iustitiae, ingressus in eas confitebor Domino: Psalms 117:20 haec porta Domini, iusti intrabunt in eam. Psalms 117:21 Confitebor tibi quoniam exaudisti me: et factus es mihi in salutem. Psalms 117:22 Lapidem, quem reprobaverunt aedificantes: hic factus est in caput anguli. Psalms 117:23 A Domino factum est istud: et est mirabile in oculis nostris. Psalms 117:24 Haec est dies, quam fecit Dominus: exultemus, et laetemur in ea. Psalms 117:25 O Domine salvum me fac, o Domine bene prosperare: Psalms 117:26 benedictus qui venit in nomine Domini. Benediximus vobis de domo Domini: Psalms 117:27 Deus Dominus, et illuxit nobis. Constituite diem sollemnem in condensis, usque ad cornu altaris. Psalms 117:28 Deus meus es tu, et confitebor tibi: Deus meus es tu, et exaltabo te. Confitebor tibi quoniam exaudisti me: et factus es mihi in salutem. Psalms 117:29 Confitemini Domino quoniam bonus: quoniam in saeculum misericordia eius. Psalms 118:0 Psalms 118:1 Alleluia. ALEPH. Beati immaculati in via: qui ambulant in lege Domini. Psalms 118:2 Beati, qui scrutantur testimonia eius: in toto corde exquirunt eum. Psalms 118:3 Non enim qui operantur iniquitatem, in viis eius ambulaverunt. Psalms 118:4 Tu mandasti mandata tua custodiri nimis. Psalms 118:5 Utinam dirigantur viae meae, ad custodiendas iustificationes tuas. Psalms 118:6 Tunc non confundar, cum perspexero in omnibus mandatis tuis. Psalms 118:7 Confitebor tibi in directione cordis: in eo quod didici iudicia iustitiae tuae. Psalms 118:8 Iustificationes tuas custodiam: non me derelinquas usquequaque. Psalms 118:9 BETH. In quo corrigit adolescentior viam suam? in custodiendo sermones tuos. Psalms 118:10 In toto corde meo exquisivi te: ne repellas me a mandatis tuis. Psalms 118:11 In corde meo abscondi eloquia tua: ut non peccem tibi. Psalms 118:12 Benedictus es Domine: doce me iustificationes tuas. Psalms 118:13 In labiis meis, pronunciavi omnia iudicia oris tui. Psalms 118:14 In via testimoniorum tuorum delectatus sum, sicut in omnibus divitiis. Psalms 118:15 In mandatis tuis exercebor: et considerabo vias tuas. Psalms 118:16 In iustificationibus tuis meditabor: non obliviscar sermones tuos. Psalms 118:17 GHIMEL. Retribue servo tuo, vivifica me: et custodiam sermones tuos. Psalms 118:18 Revela oculos meos: et considerabo mirabilia de lege tua. Psalms 118:19 Incola ego sum in terra: non abscondas a me mandata tua. Psalms 118:20 Concupivit anima mea desiderare iustificationes tuas, in omni tempore. Psalms 118:21 Increpasti superbos: maledicti qui declinant a mandatis tuis. Psalms 118:22 Aufer a me opprobrium, et contemptum: quia testimonia tua exquisivi. Psalms 118:23 Etenim sederunt principes, et adversum me loquebantur: servus autem tuus exercebatur in iustificationibus tuis. Psalms 118:24 Nam et testimonia tua meditatio mea est: et consilium meum iustificationes tuae. Psalms 118:25 DALETH. Adhaesit pavimento anima mea: vivifica me secundum verbum tuum. Psalms 118:26 Vias meas enunciavi, et exaudisti me: doce me iustificationes tuas. Psalms 118:27 Viam iustificationum tuarum instrue me: et exercebor in mirabilibus tuis. Psalms 118:28 Dormitavit anima mea prae taedio: confirma me in verbis tuis. Psalms 118:29 Viam iniquitatis amove a me: et de lege tua miserere mei. Psalms 118:30 Viam veritatis elegi: iudicia tua non sum oblitus. Psalms 118:31 Adhaesi testimoniis tuis Domine: noli me confundere. Psalms 118:32 Viam mandatorum tuorum cucurri, cum dilatasti cor meum. Psalms 118:33 HE. Legem pone mihi Domine viam iustificationum tuarum: et exquiram eam semper. Psalms 118:34 Da mihi intellectum, et scrutabor legem tuam: et custodiam illam in toto corde meo. Psalms 118:35 Deduc me in semitam mandatorum tuorum: quia ipsam volui. Psalms 118:36 Inclina cor meum in testimonia tua: et non in avaritiam. Psalms 118:37 Averte oculos meos ne videant vanitatem: in via tua vivifica me. Psalms 118:38 Statue servo tuo eloquium tuum, in timore tuo. Psalms 118:39 Amputa opprobrium meum, quod suspicatus sum: quia iudicia tua iucunda. Psalms 118:40 Ecce concupivi mandata tua: in aequitate tua vivifica me. Psalms 118:41 VAU. Et veniat super me misericordia tua Domine: salutare tuum secundum eloquium tuum. Psalms 118:42 Et respondebo exprobrantibus mihi verbum: quia speravi in sermonibus tuis. Psalms 118:43 Et ne auferas de ore meo verbum veritatis usquequaque: quia in iudiciis tuis supersperavi. Psalms 118:44 Et custodiam legem tuam semper: in saeculum et in saeculum saeculi. Psalms 118:45 Et ambulabam in latitudine: quia mandata tua exquisivi. Psalms 118:46 Et loquebar in testimoniis tuis in conspectu regum: et non confundebar. Psalms 118:47 Et meditabar in mandatis tuis, quae dilexi. Psalms 118:48 Et levavi manus meas ad mandata tua, quae dilexi: et exercebor in iustificationibus tuis. Psalms 118:49 ZAIN. Memor esto verbi tui servo tuo, in quo mihi spem dedisti. Psalms 118:50 Haec me consolata est in humilitate mea: quia eloquium tuum vivificavit me. Psalms 118:51 Superbi inique agebant usquequaque: a lege autem tua non declinavi. Psalms 118:52 Memor fui iudiciorum tuorum a saeculo Domine: et consolatus sum. Psalms 118:53 Defectio tenuit me, pro peccatoribus derelinquentibus legem tuam. Psalms 118:54 Cantabiles mihi erant iustificationes tuae, in loco peregrinationis meae. Psalms 118:55 Memor fui nocte nominis tui Domine: et custodivi legem tuam. Psalms 118:56 Haec facta est mihi: quia iustificationes tuas exquisivi. Psalms 118:57 HETH. Portio mea Domine, dixi custodire legem tuam. Psalms 118:58 Deprecatus sum faciem tuam in toto corde meo: miserere mei secundum eloquium tuum. Psalms 118:59 Cogitavi vias meas: et converti pedes meos in testimonia tua. Psalms 118:60 Paratus sum, et non sum turbatus: ut custodiam mandata tua. Psalms 118:61 Funes peccatorum circumplexi sunt me: et legem tuam non sum oblitus. Psalms 118:62 Media nocte surgebam ad confitendum tibi, super iudicia iustificationis tuae. Psalms 118:63 Particeps ego sum omnium timentium te: et custodientium mandata tua. Psalms 118:64 Misericordia tua Domine plena est terra: iustificationes tuas doce me. Psalms 118:65 TETH. Bonitatem fecisti cum servo tuo Domine, secundum verbum tuum. Psalms 118:66 Bonitatem, et disciplinam, et scientiam doce me: quia mandatis tuis credidi. Psalms 118:67 Priusquam humiliarer ego deliqui: propterea eloquium tuum custodivi. Psalms 118:68 Bonus es tu: et in bonitate tua doce me iustificationes tuas. Psalms 118:69 Multiplicata est super me iniquitas superborum: ego autem in toto corde scrutabor mandata tua. Psalms 118:70 Coagulatum est sicut lac cor eorum: ego vero legem tuam meditatus sum. Psalms 118:71 Bonum mihi quia humiliasti me: ut discam iustificationes tuas. Psalms 118:72 Bonum mihi lex oris tui, super millia auri, et argenti. Psalms 118:73 IOD. Manus tuae fecerunt me, et plasmaverunt me: da mihi intellectum, ut discam mandata tua. Psalms 118:74 Qui timent te videbunt me, et laetabuntur: quia in verba tua supersperavi. Psalms 118:75 Cognovi Domine quia aequitas iudicia tua: et in veritate tua humiliasti me. Psalms 118:76 Fiat misericordia tua ut consoletur me, secundum eloquium tuum servo tuo. Psalms 118:77 Veniant mihi miserationes tuae, et vivam: quia lex tua meditatio mea est. Psalms 118:78 Confundantur superbi, quia iniuste iniquitatem fecerunt in me: ego autem exercebor in mandatis tuis. Psalms 118:79 Convertantur mihi timentes te: et qui noverunt testimonia tua. Psalms 118:80 Fiat cor meum immaculatum in iustificationibus tuis, ut non confundar. Psalms 118:81 CAPH. Defecit in salutare tuum anima mea: et in verbum tuum supersperavi. Psalms 118:82 Defecerunt oculi mei in eloquium tuum, dicentes: Quando consolaberis me? Psalms 118:83 Quia factus sum sicut uter in pruina: iustificationes tuas non sum oblitus. Psalms 118:84 Quot sunt dies servi tui: quando facies de persequentibus me iudicium? Psalms 118:85 Narraverunt mihi iniqui fabulationes: sed non ut lex tua. Psalms 118:86 Omnia mandata tua veritas: iniqui persecuti sunt me, adiuva me. Psalms 118:87 Paulominus consummaverunt me in terra: ego autem non dereliqui mandata tua. Psalms 118:88 Secundum misericordiam tuam vivifica me: et custodiam testimonia oris tui. Psalms 118:89 LAMED. In aeternum Domine, verbum tuum permanet in caelo. Psalms 118:90 In generatione et generationem veritas tua: fundasti terram, et permanet. Psalms 118:91 Ordinatione tua perseverat dies: quoniam omnia serviunt tibi. Psalms 118:92 Nisi quod lex tua meditatio mea est: tunc forte periissem in humilitate mea. Psalms 118:93 In aeternum non obliviscar iustificationes tuas: quia in ipsis vivificasti me. Psalms 118:94 Tuus sum ego, salvum me fac: quoniam iustificationes tuas exquisivi. Psalms 118:95 Me expectaverunt peccatores ut perderent me: testimonia tua intellexi. Psalms 118:96 Omnis consummationis vidi finem: latum mandatum tuum nimis. Psalms 118:97 MEM. Quomodo dilexi legem tuam Domine? tota die meditatio mea est. Psalms 118:98 Super inimicos meos prudentem me fecisti mandato tuo: quia in aeternum mihi est. Psalms 118:99 Super omnes docentes me intellexi: quia testimonia tua meditatio mea est. Psalms 118:100 Super senes intellexi: quia mandata tua quaesivi. Psalms 118:101 Ab omni via mala prohibui pedes meos: ut custodiam verba tua. Psalms 118:102 A iudiciis tuis non declinavi: quia tu legem posuisti mihi. Psalms 118:103 Quam dulcia faucibus meis eloquia tua, super mel ori meo! Psalms 118:104 A mandatis tuis intellexi: propterea odivi omnem viam iniquitatis. Psalms 118:105 NUN. Lucerna pedibus meis verbum tuum, et lumen semitis meis. Psalms 118:106 Iuravi, et statui custodire iudicia iustitiae tuae. Psalms 118:107 Humiliatus sum usquequaque Domine: vivifica me secundum verbum tuum. Psalms 118:108 Voluntaria oris mei beneplacita fac Domine: et iudicia tua doce me. Psalms 118:109 Anima mea in manibus meis semper: et legem tuam non sum oblitus. Psalms 118:110 Posuerunt peccatores laqueum mihi: et de mandatis tuis non erravi. Psalms 118:111 Hereditate acquisivi testimonia tua in aeternum: quia exultatio cordis mei sunt. Psalms 118:112 Inclinavi cor meum ad faciendas iustificationes tuas in aeternum, propter retributionem. Psalms 118:113 SAMECH. Iniquos odio habui: et legem tuam dilexi. Psalms 118:114 Adiutor, et susceptor meus es tu: et in verbum tuum supersperavi. Psalms 118:115 Declinate a me maligni: et scrutabor mandata Dei mei. Psalms 118:116 Suscipe me secundum eloquium tuum, et vivam: et non confundas me ab expectatione mea. Psalms 118:117 Adiuva me, et salvus ero: et meditabor in iustificationibus tuis semper. Psalms 118:118 Sprevisti omnes discedentes a iudiciis tuis: quia iniusta cogitatio eorum. Psalms 118:119 Praevaricantes reputavi omnes peccatores terrae: ideo dilexi testimonia tua. Psalms 118:120 Confige timore tuo carnes meas: a iudiciis enim tuis timui. Psalms 118:121 AIN. Feci iudicium et iustitiam: non tradas me calumniantibus me. Psalms 118:122 Suscipe servum tuum in bonum: non calumnientur me superbi. Psalms 118:123 Oculi mei defecerunt in salutare tuum: et in eloquium iustitiae tuae. Psalms 118:124 Fac cum servo tuo secundum misericordiam tuam: et iustificationes tuas doce me. Psalms 118:125 Servus tuus sum ego: da mihi intellectum, ut sciam testimonia tua. Psalms 118:126 Tempus faciendi Domine: dissipaverunt legem tuam. Psalms 118:127 Ideo dilexi mandata tua, super aurum et topazion. Psalms 118:128 Propterea ad omnia mandata tua dirigebar: omnem viam iniquam odio habui. Psalms 118:129 PHE. Mirabilia testimonia tua: ideo scrutata est ea anima mea. Psalms 118:130 Declaratio sermonum tuorum illuminat: et intellectum dat parvulis. Psalms 118:131 Os meum aperui, et attraxi spiritum: quia mandata tua desiderabam. Psalms 118:132 Aspice in me, et miserere mei, secundum iudicium diligentium nomen tuum. Psalms 118:133 Gressus meos dirige secundum eloquium tuum: et non dominetur mei omnis iniustitia. Psalms 118:134 Redime me a calumniis hominum: ut custodiam mandata tua. Psalms 118:135 Faciem tuam illumina super servum tuum: et doce me iustificationes tuas. Psalms 118:136 Exitus aquarum deduxerunt oculi mei: quia non custodierunt legem tuam. Psalms 118:137 SADE. Iustus es Domine: et rectum iudicium tuum. Psalms 118:138 Mandasti iustitiam testimonia tua: et veritatem tuam nimis. Psalms 118:139 Tabescere me fecit zelus meus: quia obliti sunt verba tua inimici mei. Psalms 118:140 Ignitum eloquium tuum vehementer: et servus tuus dilexit illud. Psalms 118:141 Adolescentulus sum ego, et contemptus: iustificationes tuas non sum oblitus. Psalms 118:142 Iustitia tua, iustitia in aeternum: et lex tua veritas. Psalms 118:143 Tribulatio, et angustia invenerunt me: mandata tua meditatio mea est. Psalms 118:144 Aequitas testimonia tua in aeternum: intellectum da mihi, et vivam. Psalms 118:145 COPH. Clamavi in toto corde meo, exaudi me Domine: iustificationes tuas requiram. Psalms 118:146 Clamavi ad te, salvum me fac: ut custodiam mandata tua. Psalms 118:147 Praeveni in maturitate, et clamavi: quia in verba tua supersperavi. Psalms 118:148 Praevenerunt oculi mei ad te diluculo: ut meditarer eloquia tua. Psalms 118:149 Vocem meam audi secundum misericordiam tuam Domine: et secundum iudicium tuum vivifica me. Psalms 118:150 Appropinquaverunt persequentes me iniquitati: a lege autem tua longe facti sunt. Psalms 118:151 Prope es tu Domine: et omnes viae tuae veritas. Psalms 118:152 Initio cognovi de testimoniis tuis: quia in aeternum fundasti ea. Psalms 118:153 RES. Vide humilitatem meam, et eripe me: quia legem tuam non sum oblitus. Psalms 118:154 Iudica iudicium meum, et redime me: propter eloquium tuum vivifica me. Psalms 118:155 Longe a peccatoribus salus: quia iustificationes tuas non exquisierunt. Psalms 118:156 Misericordiae tuae multae Domine: secundum iudicium tuum vivifica me. Psalms 118:157 Multi qui persequuntur me, et tribulant me: a testimoniis tuis non declinavi. Psalms 118:158 Vidi praevaricantes, et tabescebam: quia eloquia tua non custodierunt. Psalms 118:159 Vide quoniam mandata tua dilexi Domine: in misericordia tua vivifica me. Psalms 118:160 Principium verborum tuorum, veritas: in aeternum omnia iudicia iustitiae tuae. Psalms 118:161 SIN. Principes persecuti sunt me gratis: et a verbis tuis formidavit cor meum. Psalms 118:162 Laetabor ego super eloquia tua: sicut qui invenit spolia multa. Psalms 118:163 Iniquitatem odio habui, et abominatus sum: legem autem tuam dilexi. Psalms 118:164 Septies in die laudem dixi tibi, super iudicia iustitiae tuae. Psalms 118:165 Pax multa diligentibus legem tuam: et non est illis scandalum. Psalms 118:166 Expectabam salutare tuum Domine: et mandata tua dilexi. Psalms 118:167 Custodivit anima mea testimonia tua: et dilexit ea vehementer. Psalms 118:168 Servavi mandata tua, et testimonia tua: quia omnes viae meae in conspectu tuo. Psalms 118:169 TAU. Appropinquet deprecatio mea in conspectu tuo Domine: iuxta eloquium tuum da mihi intellectum. Psalms 118:170 Intret postulatio mea in conspectu tuo: secundum eloquium tuum eripe me. Psalms 118:171 Eructabunt labia mea hymnum, cum docueris me iustificationes tuas. Psalms 118:172 Pronunciabit lingua mea eloquium tuum: quia omnia mandata tua aequitas. Psalms 118:173 Fiat manus tua ut salvet me: quoniam mandata tua elegi. Psalms 118:174 Concupivi salutare tuum Domine: et lex tua meditatio mea est. Psalms 118:175 Vivet anima mea, et laudabit te: et iudicia tua adiuvabunt me. Psalms 118:176 Erravi, sicut ovis, quae periit: quaere servum tuum, quia mandata tua non sum oblitus. Psalms 119:0 Psalms 119:1 Canticum graduum. Ad Dominum cum tribularer clamavi: et exaudivit me. Psalms 119:2 Domine libera animam meam a labiis iniquis, et a lingua dolosa. Psalms 119:3 Quid detur tibi, aut quid apponatur tibi ad linguam dolosam? Psalms 119:4 Sagittae potentis acutae, cum carbonibus desolatoriis. Psalms 119:5 Heu mihi, quia incolatus meus prolongatus est: habitavi cum habitantibus Cedar: Psalms 119:6 multum incola fuit anima mea. Psalms 119:7 Cum his, qui oderunt pacem, eram pacificus: cum loquebar illis, impugnabant me gratis. Psalms 120:0 Psalms 120:1 Canticum graduum. Levavi oculos meos in montes, unde veniet auxilium mihi. Psalms 120:2 Auxilium meum a Domino, qui fecit caelum et terram. Psalms 120:3 Non det in commotionem pedem tuum: neque dormitet qui custodit te. Psalms 120:4 Ecce non dormitabit neque dormiet, qui custodit Israel. Psalms 120:5 Dominus custodit te, Dominus protectio tua, super manum dexteram tuam. Psalms 120:6 Per diem sol non uret te: neque luna per noctem. Psalms 120:7 Dominus custodit te ab omni malo: custodiat animam tuam Dominus. Psalms 120:8 Dominus custodiat introitum tuum, et exitum tuum: ex hoc nunc, et usque in saeculum. Psalms 121:0 Psalms 121:1 Canticum graduum. Laetatus sum in his, quae dicta sunt mihi: In domum Domini ibimus. Psalms 121:2 Stantes erant pedes nostri, in atriis tuis Ierusalem. Psalms 121:3 Ierusalem, quae aedificatur ut civitas: cuius participatio eius in idipsum. Psalms 121:4 Illuc enim ascenderunt tribus, tribus Domini: testimonium Israel ad confitendum nomini Domini. Psalms 121:5 Quia illic sederunt sedes in iudicio, sedes super domum David. Psalms 121:6 Rogate quae ad pacem sunt Ierusalem: et abundantia diligentibus te. Psalms 121:7 Fiat pax in virtute tua: et abundantia in turribus tuis. Psalms 121:8 Propter fratres meos, et proximos meos, loquebar pacem de te: Psalms 121:9 Propter domum Domini Dei nostri, quaesivi bona tibi. Psalms 122:0 Psalms 122:1 Canticum graduum. Ad te levavi oculos meos, qui habitas in caelis. Psalms 122:2 Ecce sicut oculi servorum, in manibus dominorum suorum, Sicut oculi ancillae in manibus dominae suae: ita oculi nostri ad Dominum Deum nostrum donec misereatur nostri. Psalms 122:3 Miserere nostri Domine, miserere nostri: quia multum repleti sumus despectione: Psalms 122:4 Quia multum repleta est anima nostra: opprobrium abundantibus, et despectio superbis. Psalms 123:0 Psalms 123:1 Canticum graduum. Nisi quia Dominus erat in nobis, dicat nunc Israel: Psalms 123:2 nisi quia Dominus erat in nobis, Cum exurgerent homines in nos, Psalms 123:3 forte vivos deglutissent nos: Cum irasceretur furor eorum in nos, Psalms 123:4 forsitan aqua absorbuisset nos. Psalms 123:5 Torrentem pertransivit anima nostra: forsitan pertransisset anima nostra aquam intolerabilem. Psalms 123:6 Benedictus Dominus qui non dedit nos, in captionem dentibus eorum. Psalms 123:7 Anima nostra sicut passer erepta est de laqueo venantium: Laqueus contritus est, et nos liberati sumus. Psalms 123:8 Adiutorium nostrum in nomine Domini, qui fecit caelum et terram. Psalms 124:0 Psalms 124:1 Canticum graduum. Qui confidunt in Domino, sicut mons Sion: non commovebitur in aeternum, qui habitat Psalms 124:2 in Ierusalem. Montes in circuitu eius: et Dominus in circuitu populi sui, ex hoc nunc et usque in saeculum. Psalms 124:3 Quia non relinquet Dominus virgam peccatorum super sortem iustorum: ut non extendant iusti ad iniquitatem manus suas. Psalms 124:4 Benefac Domine bonis, et rectis corde. Psalms 124:5 Declinantes autem in obligationes, adducet Dominus cum operantibus iniquitatem: pax super Israel. Psalms 125:0 Psalms 125:1 Canticum graduum. In convertendo Dominus captivitatem Sion: facti sumus sicut consolati: Psalms 125:2 Tunc repletum est gaudio os nostrum: et lingua nostra exultatione. Tunc dicent inter gentes: Magnificavit Dominus facere cum eis. Psalms 125:3 Magnificavit Dominus facere nobiscum: facti sumus laetantes. Psalms 125:4 Converte Domine captivitatem nostram, sicut torrens in Austro. Psalms 125:5 Qui seminant in lacrymis, in exultatione metent. Psalms 125:6 Euntes ibant et flebant, mittentes semina sua. Venientes autem venient cum exultatione, portantes manipulos suos. Psalms 126:0 Psalms 126:1 Canticum graduum Salomonis. Nisi Dominus aedificaverit domum, in vanum laboraverunt qui aedificant eam. Nisi Dominus custodierit civitatem, frustra vigilat qui custodit eam. Psalms 126:2 Vanum est vobis ante lucem surgere: surgite postquam sederitis, qui manducatis panem doloris. Cum dederit dilectis suis somnum: Psalms 126:3 ecce hereditas Domini filii: merces, fructus ventris. Psalms 126:4 Sicut sagittae in manu potentis: ita filii excussorum. Psalms 126:5 Beatus vir qui implevit desiderium suum ex ipsis: non confundetur cum loquetur inimicis suis in porta. Psalms 127:0 Psalms 127:1 Canticum graduum. Beati omnes, qui timent Dominum, qui ambulant in viis eius. Psalms 127:2 Labores manuum tuarum quia manducabis: beatus es, et bene tibi erit. Psalms 127:3 Uxor tua sicut vitis abundans, in lateribus domus tuae. Filii tui sicut novellae olivarum, in circuitu mensae tuae. Psalms 127:4 Ecce sic benedicetur homo, qui timet Dominum. Psalms 127:5 Benedicat tibi Dominus ex Sion: et videas bona Ierusalem omnibus diebus vitae tuae. Psalms 127:6 Et videas filios filiorum tuorum, pacem super Israel. Psalms 128:0 Psalms 128:1 Canticum graduum. Saepe expugnaverunt me a iuventute mea, dicat nunc Israel. Psalms 128:2 Saepe expugnaverunt me a iuventute mea: etenim non potuerunt mihi. Psalms 128:3 Supra dorsum meum fabricaverunt peccatores: prolongaverunt iniquitatem suam. Psalms 128:4 Dominus iustus concidet cervices peccatorum: Psalms 128:5 confundantur et convertantur retrorsum omnes, qui oderunt Sion. Psalms 128:6 Fiant sicut foenum tectorum: quod priusquam evellatur, exaruit: Psalms 128:7 De quo non implebit manum suam qui metit, et sinum suum qui manipulos colligit. Psalms 128:8 Et non dixerunt qui praeteribant: Benedictio Domini super vos: benediximus vobis in nomine Domini. Psalms 129:0 Psalms 129:1 Canticum graduum. De profundis clamavi ad te Domine: Psalms 129:2 Domine exaudi vocem meam: Fiant aures tuae intendentes, in vocem deprecationis meae. Psalms 129:3 Si iniquitates observaveris Domine: Domine quis sustinebit? Psalms 129:4 Quia apud te propitiatio est: et propter legem tuam sustinui te Domine. Sustinuit anima mea in verbo eius: Psalms 129:5 speravit anima mea in Domino. Psalms 129:6 A custodia matutina usque ad noctem: speret Israel in Domino. Psalms 129:7 Quia apud Dominum misericordia: et copiosa apud eum redemptio. Psalms 129:8 Et ipse redimet Israel, ex omnibus iniquitatibus eius. Psalms 130:0 Psalms 130:1 Canticum graduum David. Domine non est exaltatum cor meum: neque elati sunt oculi mei. Neque ambulavi in magnis: neque in mirabilibus super me. Psalms 130:2 Si non humiliter sentiebam: sed exaltavi animam meam: Sicut ablactatus est super matre sua, ita retributio in anima mea. Psalms 130:3 Speret Israel in Domino, ex hoc nunc et usque in saeculum. Psalms 131:0 Psalms 131:1 Canticum graduum. Memento Domine David, et omnis mansuetudinis eius: Psalms 131:2 Sicut iuravit Domino, votum vovit Deo Iacob: Psalms 131:3 Si introiero in tabernaculum domus meae, si ascendero in lectum strati mei: Psalms 131:4 Si dedero somnum oculis meis, et palpebris meis dormitationem: Psalms 131:5 Et requiem temporibus meis: donec inveniam locum Domino, tabernaculum Deo Iacob. Psalms 131:6 Ecce audivimus eam in Ephrata: invenimus eam in campis silvae. Psalms 131:7 Introibimus in tabernaculum eius: adorabimus in loco, ubi steterunt pedes eius. Psalms 131:8 Surge Domine in requiem tuam, tu et arca sanctificationis tuae. Psalms 131:9 Sacerdotes tui induantur iustitiam: et sancti tui exultent. Psalms 131:10 Propter David servum tuum, non avertas faciem Christi tui. Psalms 131:11 Iuravit Dominus David veritatem, et non frustrabitur eum: de fructu ventris tui ponam super sedem tuam. Psalms 131:12 Si custodierint filii tui testamentum meum, et testimonia mea haec, quae docebo eos: Et filii eorum usque in saeculum, sedebunt super sedem tuam. Psalms 131:13 Quoniam elegit Dominus Sion: elegit eam in habitationem sibi. Psalms 131:14 Haec requies mea in saeculum saeculi: hic habitabo quoniam elegi eam. Psalms 131:15 Viduam eius benedicens benedicam: pauperes eius saturabo panibus. Psalms 131:16 Sacerdotes eius induam salutari: et sancti eius exultatione exultabunt. Psalms 131:17 Illuc producam cornu David, paravi lucernam Christo meo. Psalms 131:18 Inimicos eius induam confusione: super ipsum autem efflorebit sanctificatio mea. Psalms 132:0 Psalms 132:1 Canticum graduum. Ecce quam bonum et quam iucundum habitare fratres in unum: Psalms 132:2 Sicut unguentum in capite, quod descendit in barbam, barbam Aaron, Quod descendit in oram vestimenti eius: Psalms 132:3 sicut ros Hermon, qui descendit in montem Sion. Quoniam illic mandavit Dominus benedictionem, et vitam usque in saeculum. Psalms 133:0 Psalms 133:1 Canticum graduum. Ecce nunc benedicite Dominum, omnes servi Domini: Qui statis in domo Domini, in atriis domus Dei nostri, Psalms 133:2 In noctibus extollite manus vestras in sancta, et benedicite Dominum. Psalms 133:3 Benedicat te Dominus ex Sion, qui fecit caelum et terram. Psalms 134:0 Psalms 134:1 Alleluia. Laudate nomen Domini, laudate servi Dominum: Psalms 134:2 Qui statis in domo Domini, in atriis domus Dei nostri. Psalms 134:3 Laudate Dominum, quia bonus Dominus: psallite nomini eius, quoniam suave. Psalms 134:4 Quoniam Iacob elegit sibi Dominus Israel in possessionem sibi. Psalms 134:5 Quia ego cognovi quod magnus est Dominus, et Deus noster prae omnibus diis. Psalms 134:6 Omnia quaecumque voluit, Dominus fecit in caelo, in terra, in mari, et in omnibus abyssis. Psalms 134:7 Educens nubes ab extremo terrae: fulgura in pluviam fecit. Qui producit ventos de thesauris suis: Psalms 134:8 qui percussit primogenita Aegypti ab homine usque ad pecus. Psalms 134:9 Et misit signa, et prodigia in medio tui Aegypte: in Pharaonem, et in omnes servos eius. Psalms 134:10 Qui percussit gentes multas: et occidit reges fortes: Psalms 134:11 Sehon regem Amorrhaeorum, et Og regem Basan, et omnia regna Chanaan. Psalms 134:12 Et dedit terram eorum hereditatem, hereditatem Israel populo suo. Psalms 134:13 Domine nomen tuum in aeternum: Domine memoriale tuum in generatione et generationem. Psalms 134:14 Quia iudicabit Dominus populum suum: et in servis suis deprecabitur. Psalms 134:15 Simulacra Gentium argentum, et aurum, opera manuum hominum. Psalms 134:16 Os habent, et non loquentur: oculos habent, et non videbunt. Psalms 134:17 Aures habent, et non audient: neque enim est spiritus in ore ipsorum. Psalms 134:18 Similes illis fiant qui faciunt ea: et omnes, qui confidunt in eis. Psalms 134:19 Domus Israel benedicite Domino: domus Aaron benedicite Domino. Psalms 134:20 Domus Levi benedicite Domino: qui timetis Dominum, benedicite Domino. Psalms 134:21 Benedictus Dominus ex Sion, qui habitat in Ierusalem. Psalms 135:0 Psalms 135:1 Alleluia. Confitemini Domino quoniam bonus: quoniam in aeternum misericordia eius. Psalms 135:2 Confitemini Deo deorum: quoniam in aeternum misericordia eius. Psalms 135:3 Confitemini Domino dominorum: quoniam in aeternum misericordia eius. Psalms 135:4 Qui facit mirabilia magna solus: quoniam in aeternum misericordia eius. Psalms 135:5 Qui fecit caelos in intellectu: quoniam in aeternum misericordia eius. Psalms 135:6 Qui firmavit terram super aquas: quoniam in aeternum misericordia eius. Psalms 135:7 Qui fecit luminaria magna: quoniam in aeternum misericordia eius. Psalms 135:8 Solem in potestatem diei: quoniam in aeternum misericordia eius. Psalms 135:9 Lunam, et stellas in potestatem noctis: quoniam in aeternum misericordia eius. Psalms 135:10 Qui percussit Aegyptum cum primogenitis eorum: quoniam in aeternum misericordia eius. Psalms 135:11 Qui eduxit Israel de medio eorum: quoniam in aeternum misericordia eius. Psalms 135:12 In manu potenti, et brachio excelso: quoniam in aeternum misericordia eius. Psalms 135:13 Qui divisit Mare rubrum in divisiones: quoniam in aeternum misericordia eius. Psalms 135:14 Et eduxit Israel per medium eius: quoniam in aeternum misericordia eius. Psalms 135:15 Et excussit Pharaonem, et virtutem eius in Mari rubro: quoniam in aeternum misericordia eius. Psalms 135:16 Qui traduxit populum suum per desertum: quoniam in aeternum misericordia eius. Psalms 135:17 Qui percussit reges magnos: quoniam in aeternum misericordia eius. Psalms 135:18 Et occidit reges fortes: quoniam in aeternum misericordia eius. Psalms 135:19 Sehon regem Amorrhaeorum: quoniam in aeternum misericordia eius. Psalms 135:20 Et Og regem Basan: quoniam in aeternum misericordia eius: Psalms 135:21 Et dedit terram eorum hereditatem: quoniam in aeternum misericordia eius. Psalms 135:22 Hereditatem Israel servo suo: quoniam in aeternum misericordia eius. Psalms 135:23 Quia in humilitate nostra memor fuit nostri: quoniam in aeternum misericordia eius. Psalms 135:24 Et redemit nos ab inimicis nostris: quoniam in aeternum misericordia eius. Psalms 135:25 Qui dat escam omni carni: quoniam in aeternum misericordia eius. Psalms 135:26 Confitemini Deo caeli: quoniam in aeternum misericordia eius. Confitemini Domino dominorum: quoniam in aeternum misericordia eius. Psalms 136:0 Psalms 136:1 Psalmus David, propter Hieremiam. Super flumina Babylonis, illic sedimus et flevimus: cum recordaremur Sion: Psalms 136:2 In salicibus in medio eius, suspendimus organa nostra. Psalms 136:3 Quia illic interrogaverunt nos, qui captivos duxerunt nos, verba cantionum: Et qui abduxerunt nos: Hymnum cantate nobis de canticis Sion. Psalms 136:4 Quomodo cantabimus canticum Domini in terra aliena? Psalms 136:5 Si oblitus fuero tui Ierusalem, oblivioni detur dextera mea. Psalms 136:6 Adhaereat lingua mea faucibus meis, si non meminero tui: Si non proposuero Ierusalem, in principio laetitiae meae. Psalms 136:7 Memor esto Domine filiorum Edom, in die Ierusalem: Qui dicunt: Exinanite, exinanite usque ad fundamentum in ea. Psalms 136:8 Filia Babylonis misera: beatus, qui retribuet tibi retributionem tuam, quam retribuisti nobis. Psalms 136:9 Beatus, qui tenebit, et allidet parvulos suos ad petram. Psalms 137:0 Psalms 137:1 David. Confitebor tibi Domine in toto corde meo: quoniam audisti verba oris mei. In conspectu angelorum psallam tibi: Psalms 137:2 adorabo ad templum sanctum tuum, et confitebor nomini tuo. Super misericordia tua, et veritate tua: quoniam magnificasti super omne, nomen sanctum tuum. Psalms 137:3 In quacumque die invocavero te, exaudi me: multiplicabis in anima mea virtutem. Psalms 137:4 Confiteantur tibi Domine omnes reges terrae: quia audierunt omnia verba oris tui: Psalms 137:5 Et cantent in viis Domini: quoniam magna est gloria Domini. Psalms 137:6 Quoniam excelsus Dominus, et humilia respicit: et alta a longe cognoscit. Psalms 137:7 Si ambulavero in medio tribulationis, vivificabis me: et super iram inimicorum meorum extendisti manum tuam, et salvum me fecit dextera tua. Psalms 137:8 Dominus retribuet pro me: Domine misericordia tua in saeculum: opera manuum tuarum ne despicias. Psalms 138:0 Psalms 138:1 Psalmus David, in finem. Domine probasti me, et cognovisti me: Psalms 138:2 tu cognovisti sessionem meam, et resurrectionem meam. Psalms 138:3 Intellexisti cogitationes meas de longe: semitam meam, et funiculum meum investigasti. Psalms 138:4 Et omnes vias meas praevidisti: quia non est sermo in lingua mea. Psalms 138:5 Ecce Domine tu cognovisti omnia novissima, et antiqua: tu formasti me, et posuisti super me manum tuam. Psalms 138:6 Mirabilis facta est scientia tua ex me: confortata est, et non potero ad eam. Psalms 138:7 Quo ibo a spiritu tuo? et quo a facie tua fugiam? Psalms 138:8 Si ascendero in caelum, tu illic es: si descendero in infernum, ades. Psalms 138:9 Si sumpsero pennas meas diluculo, et habitavero in extremis maris: Psalms 138:10 Etenim illuc manus tua deducet me: et tenebit me dextera tua. Psalms 138:11 Et dixi: Forsitan tenebrae conculcabunt me: et nox illuminatio mea in deliciis meis. Psalms 138:12 Quia tenebrae non obscurabuntur a te, et nox sicut dies illuminabitur: sicut tenebrae eius, ita et lumen eius. Psalms 138:13 Quia tu possedisti renes meos: suscepisti me de utero matris meae. Psalms 138:14 Confitebor tibi quia terribiliter magnificatus es: mirabilia opera tua, et anima mea cognoscet nimis. Psalms 138:15 Non est occultatum os meum a te, quod fecisti in occulto: et substantia mea in inferioribus terrae. Psalms 138:16 Imperfectum meum viderunt oculi tui, et in libro tuo omnes scribentur: dies formabuntur, et nemo in eis. Psalms 138:17 Mihi autem nimis honorificati sunt amici tui, Deus: nimis confortatus est principatus eorum. Psalms 138:18 Dinumerabo eos, et super arenam multiplicabuntur: exurrexi, et adhuc sum tecum. Psalms 138:19 Si occideris Deus peccatores: viri sanguinum declinate a me: Psalms 138:20 Quia dicitis in cogitatione: accipient in vanitate civitates suas. Psalms 138:21 Nonne qui oderunt te Domine, oderam: et super inimicos tuos tabescebam? Psalms 138:22 Perfecto odio oderam illos: et inimici facti sunt mihi. Psalms 138:23 Proba me Deus, et scito cor meum: interroga me, et cognosce semitas meas. Psalms 138:24 Et vide, si via iniquitatis in me est: et deduc me in via aeterna. Psalms 139:0 Psalms 139:1 Psalmus David, in finem. Psalms 139:2 Eripe me Domine ab homine malo: a viro iniquo eripe me. Psalms 139:3 Qui cogitaverunt iniquitates in corde: tota die constituebant praelia. Psalms 139:4 Acuerunt linguas suas sicut serpentes: venenum aspidum sub labiis eorum. Psalms 139:5 Custodi me Domine de manu peccatoris: et ab hominibus iniquis eripe me. Qui cogitaverunt supplantare gressus meos: Psalms 139:6 absconderunt superbi laqueum mihi: Et funes extenderunt in laqueum: iuxta iter scandalum posuerunt mihi. Psalms 139:7 Dixi Domino: Deus meus es tu: exaudi Domine vocem deprecationis meae. Psalms 139:8 Domine, Domine virtus salutis meae: obumbrasti super caput meum in die belli: Psalms 139:9 Ne tradas me Domine a desiderio meo peccatori: cogitaverunt contra me, ne derelinquas me, ne forte exaltentur. Psalms 139:10 Caput circuitus eorum: labor labiorum ipsorum operiet eos. Psalms 139:11 Cadent super eos carbones, in ignem deiicies eos: in miseriis non subsistent. Psalms 139:12 Vir linguosus non dirigetur in terra: virum iniustum mala capient in interitu. Psalms 139:13 Cognovi quia faciet Dominus iudicium inopis: et vindictam pauperum. Psalms 139:14 Verumtamen iusti confitebuntur nomini tuo: et habitabunt recti cum vultu tuo. Psalms 140:0 Psalms 140:1 Psalmus David. Domine clamavi ad te, exaudi me: intende voci meae, cum clamavero ad te. Psalms 140:2 Dirigatur oratio mea sicut incensum in conspectu tuo: elevatio manuum mearum sacrificium vespertinum. Psalms 140:3 Pone Domine custodiam ori meo: et ostium circumstantiae labiis meis. Psalms 140:4 Non declines cor meum in verba malitiae, ad excusandas excusationes in peccatis. Cum hominibus operantibus iniquitatem: et non communicabo cum electis eorum. Psalms 140:5 Corripiet me iustus in misericordia, et increpabit me: oleum autem peccatoris non impinguet caput meum. Quoniam adhuc et oratio mea in beneplacitis eorum: Psalms 140:6 absorpti sunt iuncti petrae iudices eorum. Audient verba mea quoniam potuerunt: Psalms 140:7 sicut crassitudo terrae erupta est super terram. Dissipata sunt ossa nostra secus infernum: Psalms 140:8 quia ad te Domine, Domine oculi mei: in te speravi, non auferas animam meam. Psalms 140:9 Custodi me a laqueo, quem statuerunt mihi: et a scandalis operantium iniquitatem. Psalms 140:10 Cadent in retiaculo eius peccatores: singulariter sum ego donec transeam. Psalms 141:0 Psalms 141:1 Intellectus David, Cum esset in spelunca, oratio. Psalms 141:2 Voce mea ad Dominum clamavi: voce mea ad Dominum deprecatus sum: Psalms 141:3 Effundo in conspectu eius orationem meam, et tribulationem meam ante ipsum pronuncio. Psalms 141:4 In deficiendo ex me spiritum meum, et tu cognovisti semitas meas. In via hac, qua ambulabam, absconderunt laqueum mihi. Psalms 141:5 Considerabam ad dexteram, et videbam: et non erat qui cognosceret me. Periit fuga a me, et non est qui requirat animam meam. Psalms 141:6 Clamavi ad te Domine, dixi: Tu es spes mea, portio mea in terra viventium. Psalms 141:7 Intende ad deprecationem meam: quia humiliatus sum nimis. Libera me a persequentibus me: quia confortati sunt super me. Psalms 141:8 Educ de custodia animam meam ad confitendum nomini tuo: me expectant iusti, donec retribuas mihi. Psalms 142:0 Psalms 142:1 Psalmus David, Quando eum filius suus persequebatur eum Absalom filius eius. Domine exaudi orationem meam: auribus percipe obsecrationem meam in veritate tua: exaudi me in tua iustitia. Psalms 142:2 Et non intres in iudicium cum servo tuo: quia non iustificabitur in conspectu tuo omnis vivens. Psalms 142:3 Quia persecutus est inimicus animam meam: humiliavit in terra vitam meam. Collocavit me in obscuris sicut mortuos saeculi: Psalms 142:4 et anxiatus est super me spiritus meus, in me turbatum est cor meum. Psalms 142:5 Memor fui dierum antiquorum, meditatus sum in omnibus operibus tuis: in factis manuum tuarum meditabar. Psalms 142:6 Expandi manus meas ad te: anima mea sicut terra sine aqua tibi: Psalms 142:7 Velociter exaudi me Domine: defecit spiritus meus. Non avertas faciem tuam a me: et similis ero descendentibus in lacum. Psalms 142:8 Auditam fac mihi mane misericordiam tuam: quia in te speravi. Notam fac mihi viam, in qua ambulem: quia ad te levavi animam meam. Psalms 142:9 Eripe me de inimicis meis Domine, ad te confugi: Psalms 142:10 doce me facere voluntatem tuam, quia Deus meus es tu. Spiritus tuus bonus deducet me in terram rectam: Psalms 142:11 propter nomen tuum Domine vivificabis me, in aequitate tua. Educes de tribulatione animam meam: Psalms 142:12 et in misericordia tua disperdes inimicos meos. Et perdes omnes, qui tribulant animam meam: quoniam ego servus tuus sum. Psalms 143:0 Psalms 143:1 Psalmus David Adversus Goliath. Benedictus Dominus Deus meus, qui docet manus meas ad praelium, et digitos meos ad bellum. Psalms 143:2 Misericordia mea, et refugium meum: susceptor meus, et liberator meus: Protector meus, et in ipso speravi: qui subdit populum meum sub me. Psalms 143:3 Domine quid est homo, quia innotuisti ei? aut filius hominis, quia reputas eum? Psalms 143:4 Homo vanitati similis factus est: dies eius sicut umbra praetereunt. Psalms 143:5 Domine inclina caelos tuos, et descende: tange montes, et fumigabunt. Psalms 143:6 Fulgura coruscationem, et dissipabis eos: emitte sagittas tuas, et conturbabis eos: Psalms 143:7 Emitte manum tuam de alto, eripe me, et libera me de aquis multis: de manu filiorum alienorum. Psalms 143:8 Quorum os locutum est vanitatem: et dextera eorum, dextera iniquitatis. Psalms 143:9 Deus canticum novum cantabo tibi: in psalterio, decachordo psallam tibi. Psalms 143:10 Qui das salutem regibus: qui redemisti David servum tuum de gladio maligno: Psalms 143:11 eripe me. Et erue me de manu filiorum alienorum, quorum os locutum est vanitatem: et dextera eorum, dextera iniquitatis: Psalms 143:12 Quorum filii, sicut novellae plantationes in iuventute sua. Filiae eorum compositae: circumornatae ut similitudo templi. Psalms 143:13 Promptuaria eorum plena, eructantia ex hoc in illud. Oves eorum foetosae, abundantes in egressibus suis: Psalms 143:14 boves eorum crassae. Non est ruina maceriae, neque transitus: neque clamor in plateis eorum. Psalms 143:15 Beatum dixerunt populum, cui haec sunt: beatus populus, cuius Dominus Deus eius. Psalms 144:0 Psalms 144:1 Laudatio David. Exaltabo te Deus meus rex: et benedicam nomini tuo in saeculum, et in saeculum saeculi. Psalms 144:2 Per singulos dies benedicam tibi: et laudabo nomen tuum in saeculum, et in saeculum saeculi. Psalms 144:3 Magnus Dominus et laudabilis nimis: et magnitudinis eius non est finis. Psalms 144:4 Generatio et generatio laudabit opera tua: et potentiam tuam pronunciabunt. Psalms 144:5 Magnificentiam gloriae sanctitatis tuae loquentur: et mirabilia tua narrabunt. Psalms 144:6 Et virtutem terribilium tuorum dicent: et magnitudinem tuam narrabunt. Psalms 144:7 Memoriam abundantiae suavitatis tuae eructabunt: et iustitia tua exultabunt. Psalms 144:8 Miserator et misericors Dominus: patiens, et multum misericors. Psalms 144:9 Suavis Dominus universis: et miserationes eius super omnia opera eius. Psalms 144:10 Confiteantur tibi Domine omnia opera tua: et sancti tui benedicant tibi. Psalms 144:11 Gloriam regni tui dicent: et potentiam tuam loquentur: Psalms 144:12 Ut notam faciant filiis hominum potentiam tuam: et gloriam magnificentiae regni tui. Psalms 144:13 Regnum tuum regnum omnium saeculorum: et dominatio tua in omni generatione et generationem. Fidelis Dominus in omnibus verbis suis: et sanctus in omnibus operibus suis. Psalms 144:14 Allevat Dominus omnes, qui corruunt: et erigit omnes elisos. Psalms 144:15 Oculi omnium in te sperant Domine: et tu das escam illorum in tempore opportuno. Psalms 144:16 Aperis tu manum tuam: et imples omne animal benedictione. Psalms 144:17 Iustus Dominus in omnibus viis suis: et sanctus in omnibus operibus suis. Psalms 144:18 Prope est Dominus omnibus invocantibus eum: omnibus invocantibus eum in veritate. Psalms 144:19 Voluntatem timentium se faciet, et deprecationem eorum exaudiet: et salvos faciet eos. Psalms 144:20 Custodit Dominus omnes diligentes se: et omnes peccatores disperdet. Psalms 144:21 Laudationem Domini loquetur os meum: et benedicat omnis caro nomini sancto eius in saeculum, et in saeculum saeculi. Psalms 145:0 Psalms 145:1 Alleluia, Aggaei, et Zachariae. Psalms 145:2 Lauda anima mea Dominum, laudabo Dominum in vita mea: psallam Deo meo quamdiu fuero. Nolite confidere in principibus: Psalms 145:3 in filiis hominum, in quibus non est salus. Psalms 145:4 Exibit spiritus eius, et revertetur in terram suam: in illa die peribunt omnes cogitationes eorum. Psalms 145:5 Beatus, cuius Deus Iacob adiutor eius, spes eius in Domino Deo ipsius: Psalms 145:6 qui fecit caelum et terram, mare, et omnia, quae in eis sunt. Psalms 145:7 Qui custodit veritatem in saeculum, facit iudicium iniuriam patientibus: dat escam esurientibus. Dominus solvit compeditos: Psalms 145:8 Dominus illuminat caecos. Dominus erigit elisos, Dominus diligit iustos. Psalms 145:9 Dominus custodit advenas, pupillum et viduam suscipiet: et vias peccatorum disperdet. Psalms 145:10 Regnabit Dominus in saecula Deus tuus Sion, in generatione et generationem. Psalms 146:0 Psalms 146:1 Alleluia. Laudate Dominum quoniam bonus est psalmus: Deo nostro sit iucunda, decoraque laudatio. Psalms 146:2 Aedificans Ierusalem Dominus: dispersiones Israelis congregabit. Psalms 146:3 Qui sanat contritos corde: et alligat contritiones eorum. Psalms 146:4 Qui numerat multitudinem stellarum: et omnibus eis nomina vocat. Psalms 146:5 Magnus Dominus noster, et magna virtus eius: et sapientiae eius non est numerus. Psalms 146:6 Suscipiens mansuetos Dominus: humilians autem peccatores usque ad terram. Psalms 146:7 Praecinite Domino in confessione: psallite Deo nostro in cithara. Psalms 146:8 Qui operit caelum nubibus: et parat terrae pluviam. Qui producit in montibus foenum: et herbam servituti hominum. Psalms 146:9 Qui dat iumentis escam ipsorum: et pullis corvorum invocantibus eum. Psalms 146:10 Non in fortitudine equi voluntatem habebit: nec in tibiis viri beneplacitum erit ei. Psalms 146:11 Beneplacitum est Domino super timentes eum: et in eis, qui sperant super misericordia eius. Psalms 147:0 Psalms 147:1 Alleluia. Lauda Ierusalem Dominum: lauda Deum tuum Sion. Psalms 147:2 Quoniam confortavit seras portarum tuarum: benedixit filiis tuis in te. Psalms 147:3 Qui posuit fines tuos pacem: et adipe frumenti satiat te. Psalms 147:4 Qui emittit eloquium suum terrae: velociter currit sermo eius. Psalms 147:5 Qui dat nivem sicut lanam: nebulam sicut cinerem spargit, Psalms 147:6 Mittit crystallum suam sicut buccellas: ante faciem frigoris eius quis sustinebit? Psalms 147:7 Emittet verbum suum, et liquefaciet ea: flabit spiritus eius, et fluent aquae. Psalms 147:8 Qui annunciat verbum suum Iacob: iustitias, et iudicia sua Israel. Psalms 147:9 Non fecit taliter omni nationi: et iudicia sua non manifestavit eis. Alleluia. Psalms 148:0 Psalms 148:1 Alleluia. Laudate Dominum de caelis: laudate eum in excelsis. Psalms 148:2 Laudate eum omnes angeli eius: laudate eum omnes virtutes eius. Psalms 148:3 Laudate eum sol et luna: laudate eum omnes stellae, et lumen. Psalms 148:4 Laudate eum caeli caelorum: et aquae omnes, quae super caelos sunt, Psalms 148:5 laudent nomen Domini. Quia ipse dixit, et facta sunt: ipse mandavit, et creata sunt. Psalms 148:6 Statuit ea in aeternum, et in saeculum saeculi: praeceptum posuit, et non praeteribit. Psalms 148:7 Laudate Dominum de terra, dracones, et omnes abyssi. Psalms 148:8 Ignis, grando, nix, glacies, spiritus procellarum: quae faciunt verbum eius: Psalms 148:9 Montes, et omnes colles: ligna fructifera, et omnes cedri. Psalms 148:10 Bestiae, et universa pecora: serpentes, et volucres pennatae: Psalms 148:11 Reges terrae, et omnes populi: principes, et omnes iudices terrae. Psalms 148:12 Iuvenes, et virgines: senes cum iunioribus laudent nomen Domini: Psalms 148:13 quia exaltatum est nomen eius solius. Psalms 148:14 Confessio eius super caelum, et terram: et exaltavit cornu populi sui. Hymnus omnibus sanctis eius: filiis Israel, populo appropinquanti sibi. Alleluia. Psalms 149:0 Psalms 149:1 Alleluia. Cantate Domino canticum novum: laus eius in ecclesia sanctorum. Psalms 149:2 Laetetur Israel in eo, qui fecit eum: et filiae Sion exultent in rege suo. Psalms 149:3 Laudent nomen eius in choro: in tympano, et psalterio psallant ei: Psalms 149:4 Quia beneplacitum est Domino in populo suo: et exaltavit mansuetos in salutem. Psalms 149:5 Exultabunt sancti in gloria: laetabuntur in cubilibus suis. Psalms 149:6 Exultationes Dei in gutture eorum: et gladii ancipites in manibus eorum: Psalms 149:7 Ad faciendam vindictam in nationibus: increpationes in populis. Psalms 149:8 Ad alligandos reges eorum in compedibus: et nobiles eorum in manicis ferreis. Psalms 149:9 Ut faciant in eis iudicium conscriptum: gloria haec est omnibus sanctis eius. Alleluia. Psalms 150:0 Psalms 150:1 Alleluia. Laudate Dominum in sanctis eius: laudate eum in firmamento virtutis eius. Psalms 150:2 Laudate eum in virtutibus eius: laudate eum secundum multitudinem magnitudinis eius. Psalms 150:3 Laudate eum in sono tubae: laudate eum in psalterio, et cithara. Psalms 150:4 Laudate eum in tympano, et choro: laudate eum in chordis, et organo. Psalms 150:5 Laudate eum in cymbalis benesonantibus: laudate eum in cymbalis iubilationis: Psalms 150:6 omnis spiritus laudet Dominum. Alleluia.
Proverbs 0:0
Proverbs 1:0 Proverbs 1:1 Parabolae Salomonis, filii David, regis Israel. Proverbs 1:2 Ad sciendam sapientiam, et disciplinam: Proverbs 1:3 ad intelligenda verba prudentiae: et suscipiendam eruditionem doctrinae, iustitiam, et iudicium, et aequitatem: Proverbs 1:4 ut detur parvulis astutia, adolescenti scientia, et intellectus. Proverbs 1:5 Audiens sapiens, sapientior erit: et intelligens, gubernacula possidebit. Proverbs 1:6 Animadvertet parabolam, et interpretationem, verba sapientum, et aenigmata eorum. Proverbs 1:7 Timor Domini principium sapientiae. Sapientiam, atque doctrinam stulti despiciunt. Proverbs 1:8 Audi, fili mi, disciplinam patris tui, et ne dimittas legem matris tuae: Proverbs 1:9 ut addatur gratia capiti tuo, et torques collo tuo. Proverbs 1:10 Fili mi, si te lactaverint peccatores, ne acquiescas eis. Proverbs 1:11 Si dixerint: Veni nobiscum, insidiemur sanguini, abscondamus tendiculas contra insontem frustra: Proverbs 1:12 deglutiamus eum sicut infernus viventem, et integrum quasi descendentem in lacum. Proverbs 1:13 Omnem pretiosam substantiam reperiemus, implebimus domos nostras spoliis. Proverbs 1:14 Sortem mitte nobiscum, marsupium unum sit omnium nostrum. Proverbs 1:15 Fili mi, ne ambules cum eis, prohibe pedem tuum a semitis eorum. Proverbs 1:16 Pedes enim illorum ad malum currunt, et festinant ut effundant sanguinem. Proverbs 1:17 Frustra autem iacitur rete ante oculos pennatorum. Proverbs 1:18 Ipsi quoque contra sanguinem suum insidiantur, et moliuntur fraudes contra animas suas. Proverbs 1:19 Sic semitae omnis avari, animas possidentium rapiunt. Proverbs 1:20 Sapientia foris praedicat, in plateis dat vocem suam: Proverbs 1:21 in capite turbarum clamitat, in foribus portarum urbis profert verba sua, dicens: Proverbs 1:22 Usquequo parvuli diligitis infantiam, et stulti ea, quae sibi sunt noxia, cupient, et imprudentes odibunt scientiam? Proverbs 1:23 Convertimini ad correptionem meam: en proferam vobis spiritum meum, et ostendam vobis verba mea. Proverbs 1:24 Quia vocavi, et renuistis: extendi manum meam, et non fuit qui aspiceret. Proverbs 1:25 Despexistis omne consilium meum, et increpationes meas neglexistis. Proverbs 1:26 Ego quoque in interitu vestro ridebo, et subsannabo, cum vobis id, quod timebatis, advenerit. Proverbs 1:27 Cum irruerit repentina calamitas, et interitus quasi tempestas ingruerit: quando venerit super vos tribulatio, et angustia: Proverbs 1:28 Tunc invocabunt me, et non exaudiam: mane consurgent, et non invenient me: Proverbs 1:29 eo quod exosam habuerint disciplinam, et timorem Domini non susceperint, Proverbs 1:30 nec acquieverint consilio meo, et detraxerint universae correptioni meae. Proverbs 1:31 Comedent igitur fructus viae suae, suisque consiliis saturabuntur. Proverbs 1:32 Aversio parvulorum interficiet eos, et prosperitas stultorum perdet illos. Proverbs 1:33 Qui autem me audierit, absque terrore requiescet, et abundantia perfruetur, timore malorum sublato. Proverbs 2:0 Proverbs 2:1 Fili mi, si susceperis sermones meos, et mandata mea absconderis penes te, Proverbs 2:2 ut audiat sapientiam auris tua: inclina cor tuum ad cognoscendam prudentiam. Proverbs 2:3 Si enim sapientiam invocaveris, et inclinaveris cor tuum prudentiae: Proverbs 2:4 si quaesieris eam quasi pecuniam, et sicut thesauros effoderis illam: Proverbs 2:5 tunc intelliges timorem Domini, et scientiam Dei invenies: Proverbs 2:6 quia Dominus dat sapientiam: et ex ore eius prudentia, et scientia. Proverbs 2:7 Custodiet rectorum salutem, et proteget gradientes simpliciter, Proverbs 2:8 servans semitas iustitiae, et vias sanctorum custodiens. Proverbs 2:9 Tunc intelliges iustitiam, et iudicium, et aequitatem, et omnem semitam bonam. Proverbs 2:10 Si intraverit sapientia cor tuum, et scientia animae tuae placuerit: Proverbs 2:11 consilium custodiet te, et prudentia servabit te, Proverbs 2:12 ut eruaris a via mala, et ab homine, qui perversa loquitur: Proverbs 2:13 qui relinquunt iter rectum, et ambulant per vias tenebrosas: Proverbs 2:14 qui laetantur cum malefecerint, et exultant in rebus pessimis: Proverbs 2:15 quorum viae perversae sunt, et infames gressus eorum. Proverbs 2:16 Ut eruaris a muliere aliena, et ab extranea, quae mollit sermones suos, Proverbs 2:17 et relinquit ducem pubertatis suae, Proverbs 2:18 et pacti Dei sui oblita est. inclinata est enim ad mortem domus eius, et ad inferos semitae ipsius. Proverbs 2:19 omnes, qui ingrediuntur ad eam, non revertentur, nec apprehendent semitas vitae. Proverbs 2:20 Ut ambules in via bona: et calles iustorum custodias. Proverbs 2:21 Qui enim recti sunt, habitabunt in terra, et simplices permanebunt in ea. Proverbs 2:22 Impii vero de terra perdentur: et qui inique agunt, auferentur ex ea. Proverbs 3:0 Proverbs 3:1 Fili mi, ne obliviscaris legis meae, et praecepta mea cor tuum custodiat. Proverbs 3:2 longitudinem enim dierum, et annos vitae, et pacem apponent tibi. Proverbs 3:3 Misericordia, et veritas te non deserant, circumda eas gutturi tuo, et describe in tabulis cordis tui: Proverbs 3:4 et invenies gratiam, et disciplinam bonam coram Deo et hominibus. Proverbs 3:5 Habe fiduciam in Domino ex toto corde tuo, et ne innitaris prudentiae tuae. Proverbs 3:6 In omnibus viis tuis cogita illum, et ipse diriget gressus tuos. Proverbs 3:7 Ne sis sapiens apud temetipsum: time Deum, et recede a malo: Proverbs 3:8 sanitas quippe erit umbilico tuo, et irrigatio ossium tuorum. Proverbs 3:9 Honora Dominum de tua substantia, et de primitiis omnium frugum tuarum da pauperibus: Proverbs 3:10 et implebuntur horrea tua saturitate, et vino torcularia tua redundabunt. Proverbs 3:11 Disciplinam Domini, fili mi, ne abiicias: nec deficias cum ab eo corriperis: Proverbs 3:12 quem enim diligit Dominus, corripit: et quasi pater in filio complacet sibi. Proverbs 3:13 Beatus homo, qui invenit sapientiam, et qui affluit prudentia: Proverbs 3:14 melior est acquisitio eius negotiatione auri, et argenti primi et purissimi fructus eius: Proverbs 3:15 pretiosior est cunctis opibus: et omnia, quae desiderantur, huic non valent comparari. Proverbs 3:16 Longitudo dierum in dextera eius, et in sinistra illius divitiae, et gloria. Proverbs 3:17 Viae eius viae pulchrae, et omnes semitae illius pacificae. Proverbs 3:18 Lignum vitae est his, qui apprehenderint eam: et qui tenuerit eam, beatus. Proverbs 3:19 Dominus sapientia fundavit terram, stabilivit caelos prudentia. Proverbs 3:20 Sapientia illius eruperunt abyssi, et nubes rore concrescunt. Proverbs 3:21 Fili mi, ne effluant haec ab oculis tuis: Custodi legem atque consilium: Proverbs 3:22 et erit vita animae tuae, et gratia faucibus tuis. Proverbs 3:23 tunc ambulabis fiducialiter in via tua, et pes tuus non impinget: Proverbs 3:24 si dormieris, non timebis: quiesces, et suavis erit somnus tuus. Proverbs 3:25 ne paveas repentino terrore, et irruentes tibi potentias impiorum. Proverbs 3:26 Dominus enim erit in latere tuo, et custodiet pedem tuum ne capiaris. Proverbs 3:27 Noli prohibere benefacere eum, qui potest: si vales, et ipse benefac: Proverbs 3:28 Ne dicas amico tuo: Vade, et revertere: cras dabo tibi: cum statim possis dare. Proverbs 3:29 Ne moliaris amico tuo malum, cum ille in te habeat fiduciam. Proverbs 3:30 Ne contendas adversus hominem frustra, cum ipse tibi nihil mali fecerit. Proverbs 3:31 Ne aemuleris hominem iniustum, nec imiteris vias eius: Proverbs 3:32 quia abominatio Domini est omnis illusor, et cum simplicibus sermocinatio eius. Proverbs 3:33 Egestas a Domino in domo impii: habitacula autem iustorum benedicentur. Proverbs 3:34 Ipse deludet illusores, et mansuetis dabit gratiam. Proverbs 3:35 Gloriam sapientes possidebunt: stultorum exaltatio, ignominia. Proverbs 4:0 Proverbs 4:1 Audite filii disciplinam patris, et attendite ut sciatis prudentiam. Proverbs 4:2 Donum bonum tribuam vobis, legem meam ne derelinquatis. Proverbs 4:3 Nam et ego filius fui patris mei, tenellus, et unigenitus coram matre mea: Proverbs 4:4 et docebat me, atque dicebat: Suscipiat verba mea cor tuum, custodi praecepta mea, et vives. Proverbs 4:5 Posside sapientiam, posside prudentiam: ne obliviscaris, neque declines a verbis oris mei. Proverbs 4:6 Ne dimittas eam, et custodiet te: dilige eam, et conservabit te. Proverbs 4:7 Principium sapientiae, posside sapientiam, et in omni possessione tua acquire prudentiam: Proverbs 4:8 arripe illam, et exaltabit te: glorificaberis ab ea, cum eam fueris amplexatus. Proverbs 4:9 dabit capiti tuo augmenta gratiarum, et corona inclyta proteget te. Proverbs 4:10 Audi fili mi, et suscipe verba mea, ut multiplicentur tibi anni vitae. Proverbs 4:11 Viam sapientiae monstrabo tibi, ducam te per semitas aequitatis: Proverbs 4:12 quas cum ingressus fueris, non arctabuntur gressus tui, et currens non habebis offendiculum. Proverbs 4:13 Tene disciplinam, ne dimittas eam: custodi illam, quia ipsa est via tua. Proverbs 4:14 Ne delecteris in semitis impiorum, nec tibi placeat malorum via. Proverbs 4:15 Fuge ab ea, nec transeas per illam: declina, et desere eam. Proverbs 4:16 non enim dormiunt nisi malefecerint: et non capitur somnus ab eis nisi supplantaverint. Proverbs 4:17 comedunt panem impietatis, et vinum iniquitatis bibunt. Proverbs 4:18 Iustorum autem semita quasi lux splendens, procedit et crescit usque ad perfectam diem. Proverbs 4:19 Via impiorum tenebrosa: nesciunt ubi corruant. Proverbs 4:20 Fili mi, ausculta sermones meos, et ad eloquia mea inclina aurem tuam. Proverbs 4:21 ne recedant ab oculis tuis, custodi ea in medio cordis tui: Proverbs 4:22 vita enim sunt invenientibus ea, et universae carni sanitas. Proverbs 4:23 Omni custodia serva cor tuum, quia ex ipso vita procedit. Proverbs 4:24 Remove a te os pravum, et detrahentia labia sint procul a te. Proverbs 4:25 Oculi tui recta videant, et palpebrae tuae praecedant gressus tuos. Proverbs 4:26 Dirige semitam pedibus tuis, et omnes viae tuae stabilientur. Proverbs 4:27 Ne declines ad dexteram, neque ad sinistram: averte pedem tuum a malo. vias enim, quae a dextris sunt, novit Dominus: perversae vero sunt quae a sinistris sunt. Ipse autem rectos faciet cursus tuos, itinera autem tua in pace producet. Proverbs 5:0 Proverbs 5:1 Fili mi, attende ad sapientiam meam, et prudentiae meae inclina aurem tuam, Proverbs 5:2 ut custodias cogitationes, et disciplinam labia tua conservent. Ne attendas fallaciae mulieris. Proverbs 5:3 favus enim distillans labia meretricis, et nitidius oleo guttur eius. Proverbs 5:4 novissima autem illius amara quasi absinthium, et acuta quasi gladius biceps. Proverbs 5:5 Pedes eius descendunt in mortem, et ad inferos gressus illius penetrant. Proverbs 5:6 Per semitam vitae non ambulant, vagi sunt gressus eius, et investigabiles. Proverbs 5:7 Nunc ergo fili mi audi me, et ne recedas a verbis oris mei. Proverbs 5:8 Longe fac ab ea viam tuam, et ne appropinques foribus domus eius. Proverbs 5:9 Ne des alienis honorem tuum, et annos tuos crudeli. Proverbs 5:10 ne forte implentur extranei viribus tuis, et labores tui sint in domo aliena, Proverbs 5:11 et gemas in novissimis, quando consumpseris carnes tuas et corpus tuum, et dicas: Proverbs 5:12 Cur detestatus sum disciplinam, et increpationibus non acquievit cor meum, Proverbs 5:13 nec audivi vocem docentium me, et magistris non inclinavi aurem meam? Proverbs 5:14 Pene fui in omni malo, in medio ecclesiae et synagogae. Proverbs 5:15 Bibe aquam de cisterna tua, et fluenta putei tui: Proverbs 5:16 Deriventur fontes tui foras, et in plateis aquas tuas divide. Proverbs 5:17 Habeto eas solus, nec sint alieni participes tui. Proverbs 5:18 Sit vena tua benedicta, et laetare cum muliere adolescentiae tuae: Proverbs 5:19 cerva charissima, et gratissimus hinnulus. ubera eius inebrient te in omni tempore, in amore eius delectare iugiter. Proverbs 5:20 Quare seduceris fili mi ab aliena, et foveris in sinu alterius? Proverbs 5:21 Respicit Dominus vias hominis, et omnes gressus eius considerat. Proverbs 5:22 Iniquitates suas capiunt impium, et funibus peccatorum suorum constringitur. Proverbs 5:23 Ipse morietur, quia non habuit disciplinam, et in multitudine stultitiae suae decipietur. Proverbs 6:0 Proverbs 6:1 Fili mi, si spoponderis pro amico tuo, defixisti apud extraneum manum tuam, Proverbs 6:2 illaqueatus es verbis oris tui, et captus propriis sermonibus. Proverbs 6:3 Fac ergo quod dico fili mi, et temetipsum libera: quia incidisti in manum proximi tui. Discurre, festina, suscita amicum tuum: Proverbs 6:4 ne dederis somnum oculis tuis, nec dormitent palpebrae tuae. Proverbs 6:5 Eruere quasi damula de manu, et quasi avis de manu aucupis. Proverbs 6:6 Vade ad formicam o piger, et considera vias eius, et disce sapientiam: Proverbs 6:7 quae cum non habeat ducem, nec praeceptorem, nec principem, Proverbs 6:8 parat in aestate cibum sibi, et congregat in messe quod comedat. Proverbs 6:9 Usquequo piger dormies? quando consurges e somno tuo? Proverbs 6:10 Paululum dormies, paululum dormitabis, paululum conseres manus ut dormias: Proverbs 6:11 et veniet tibi quasi viator, egestas, et pauperies quasi vir armatus. Si vero impiger fueris, veniet ut fons messis tua, et egestas longe fugiet a te. Proverbs 6:12 Homo apostata, vir inutilis, graditur ore perverso, Proverbs 6:13 annuit oculis, terit pede, digito loquitur, Proverbs 6:14 pravo corde machinatur malum, et omni tempore iurgia seminat. Proverbs 6:15 huic extemplo veniet perditio sua, et subito conteretur, nec habebit ultra medicinam. Proverbs 6:16 Sex sunt, quae odit Dominus, et septimum detestatur anima eius: Proverbs 6:17 Oculos sublimes, linguam mendacem, manus effundentes innoxium sanguinem, Proverbs 6:18 cor machinans cogitationes pessimas, pedes veloces ad currendum in malum, Proverbs 6:19 proferentem mendacia testem fallacem, et eum, qui seminat inter fratres discordias. Proverbs 6:20 Conserva fili mi praecepta patris tui, et ne dimittas legem matris tuae. Proverbs 6:21 Liga ea in corde tuo iugiter, et circumda gutturi tuo. Proverbs 6:22 Cum ambulaveris, gradiantur tecum: cum dormieris, custodiant te, et evigilans loquere cum eis. Proverbs 6:23 quia mandatum lucerna est, et lex lux, et via vitae increpatio disciplinae: Proverbs 6:24 ut custodiant te a muliere mala, et a blanda lingua extraneae. Proverbs 6:25 Non concupiscat pulchritudinem eius cor tuum, nec capiaris nutibus illius: Proverbs 6:26 pretium enim scorti vix est unius panis: mulier autem viri pretiosam animam capit. Proverbs 6:27 Numquid potest homo abscondere ignem in sinu suo, ut vestimenta illius non ardeant? Proverbs 6:28 aut ambulare super prunas, ut non comburantur plantae eius? Proverbs 6:29 sic qui ingreditur ad mulierem proximi sui, non erit mundus cum tetigerit eam. Proverbs 6:30 Non grandis est culpa, cum quis furatus fuerit: ut esurientem impleat animam: Proverbs 6:31 deprehensus tamen reddet septuplum, et omnem substantiam domus suae tradet. Proverbs 6:32 Qui autem adulter est, propter cordis inopiam perdet animam suam: Proverbs 6:33 turpitudinem et ignominiam congregat sibi, et opprobrium illius non delebitur. Proverbs 6:34 quia zelus et furor viri non parcet in die vindictae, Proverbs 6:35 nec acquiescet cuiusquam precibus, nec suscipiet pro redemptione dona plurima. Proverbs 7:0 Proverbs 7:1 Fili mi, custodi sermones meos, et praecepta mea reconde tibi. Fili Proverbs 7:2 serva mandata mea, et vives: et legem meam quasi pupillam oculi tui: Proverbs 7:3 liga eam in digitis tuis, scribe illam in tabulis cordis tui. Proverbs 7:4 Dic sapientiae, soror mea es: et prudentiam voca amicam tuam, Proverbs 7:5 ut custodiant te a muliere extranea, et ab aliena, quae verba sua dulcia facit. Proverbs 7:6 De fenestra enim domus meae per cancellos prospexi, Proverbs 7:7 et video parvulos, considero vecordem iuvenem, Proverbs 7:8 qui transit per plateam iuxta angulum, et prope viam domus illius, graditur Proverbs 7:9 in obscuro, advesperascente die, in noctis tenebris, et caligine. Proverbs 7:10 Et ecce occurrit illi mulier ornatu meretricio, praeparata ad decipiendas animas: garrula, et vaga, Proverbs 7:11 quietis impatiens, nec valens in domo consistere pedibus suis, Proverbs 7:12 nunc foris, nunc in plateis, nunc iuxta angulos insidians. Proverbs 7:13 Apprehensumque deosculatur iuvenem, et procaci vultu blanditur, dicens: Proverbs 7:14 Victimas pro salute vovi, hodie reddidi vota mea. Proverbs 7:15 idcirco egressa sum in occursum tuum, desiderans te videre, et reperi. Proverbs 7:16 Intexui funibus lectulum meum, stravi tapetibus pictis ex Aegypto. Proverbs 7:17 aspersi cubile meum myrrha, et aloe, et cinnamomo. Proverbs 7:18 Veni, inebriemur uberibus, et fruamur cupitis amplexibus, donec illucescat dies. Proverbs 7:19 non est enim vir in domo sua, abiit via longissima. Proverbs 7:20 sacculum pecuniae secum tulit: in die plenae lunae reversurus est in domum suam. Proverbs 7:21 Irretivit eum multis sermonibus, et blanditiis labiorum protraxit illum. Proverbs 7:22 Statim eam sequitur quasi bos ductus ad victimam, et quasi agnus lasciviens, et ignorans quod ad vincula stultus trahatur, Proverbs 7:23 donec transfigat sagitta iecur eius: velut si avis festinet ad laqueum, et nescit quod de periculo animae illius agitur. Proverbs 7:24 Nunc ergo fili mi, audi me, et attende verbis oris mei. Proverbs 7:25 Ne abstrahatur in viis illius mens tua: neque decipiaris semitis eius. Proverbs 7:26 multos enim vulneratos deiecit, et fortissimi quique interfecti sunt ab ea. Proverbs 7:27 Viae inferi domus eius, penetrantes in interiora mortis. Proverbs 8:0 Proverbs 8:1 Numquid non sapientia clamitat, et prudentia dat vocem suam? Proverbs 8:2 In summis, excelsisque verticibus supra viam, in mediis semitis stans, Proverbs 8:3 iuxta portas civitatis in ipsis foribus loquitur, dicens: Proverbs 8:4 O viri, ad vos clamito, et vox mea ad filios hominum. Proverbs 8:5 Intelligite parvuli astutiam, et insipientes animadvertite. Proverbs 8:6 Audite, quoniam de rebus magnis locutura sum: et aperientur labia mea, ut recta praedicent. Proverbs 8:7 Veritatem meditabitur guttur meum, et labia mea detestabuntur impium. Proverbs 8:8 Iusti sunt omnes sermones mei, non est in eis pravum quid, neque perversum. Proverbs 8:9 recti sunt intelligentibus, et aequi invenientibus scientiam. Proverbs 8:10 Accipite disciplinam meam, et non pecuniam: doctrinam magis, quam aurum eligite. Proverbs 8:11 Melior est enim sapientia cunctis opibus pretiosissimis: et omne desiderabile ei non potest comparari. Proverbs 8:12 Ego sapientia habito in consilio, et eruditis intersum cogitationibus. Proverbs 8:13 Timor Domini odit malum: arrogantiam, et superbiam, et viam pravam, et os bilingue detestor. Proverbs 8:14 Meum est consilium, et aequitas, mea est prudentia, mea est fortitudo. Proverbs 8:15 Per me reges regnant, et legum conditores iusta decernunt: Proverbs 8:16 Per me principes imperant, et potentes decernunt iustitiam. Proverbs 8:17 Ego diligentes me diligo: et qui mane vigilant ad me, invenient me. Proverbs 8:18 Mecum sunt divitiae, et gloria, opes superbae, et iustitia. Proverbs 8:19 Melior est enim fructus meus auro, et lapide pretioso, et genimina me argento electo. Proverbs 8:20 In viis iustitiae ambulo, in medio semitarum iudicii, Proverbs 8:21 ut ditem diligentes me, et thesauros eorum repleam. Proverbs 8:22 Dominus possedit me in initio viarum suarum, antequam quidquam faceret a principio. Proverbs 8:23 Ab aeterno ordinata sum, et ex antiquis antequam terra fieret. Proverbs 8:24 Nondum erant abyssi, et ego iam concepta eram: necdum fontes aquarum eruperant: Proverbs 8:25 necdum montes gravi mole constiterant: ante colles ego parturiebar: Proverbs 8:26 adhuc terram non fecerat, et flumina, et cardines orbis terrae. Proverbs 8:27 Quando praeparabat caelos, aderam: quando certa lege, et gyro vallabat abyssos: Proverbs 8:28 quando aethera firmabat sursum, et librabat fontes aquarum: Proverbs 8:29 quando circumdabat mari terminum suum, et legem ponebat aquis, ne transirent fines suos: quando appendebat fundamenta terrae: Proverbs 8:30 Cum eo eram cuncta componens: et delectabar per singulos dies, ludens coram eo omni tempore; Proverbs 8:31 ludens in orbe terrarum: et deliciae meae esse, cum filiis hominum. Proverbs 8:32 Nunc ergo filii audite me: Beati, qui custodiunt vias meas. Proverbs 8:33 Audite disciplinam, et estote sapientes, et nolite abiicere eam. Proverbs 8:34 Beatus homo qui audit me, et qui vigilat ad fores meas quotidie, et observat ad postes ostii mei. Proverbs 8:35 Qui me invenerit, inveniet vitam, et hauriet salutem a Domino: Proverbs 8:36 qui autem in me peccaverit, laedet animam suam. Omnes, qui me oderunt, diligunt mortem. Proverbs 9:0 Proverbs 9:1 Sapientia aedificavit sibi domum, excidit columnas septem. Proverbs 9:2 Immolavit victimas suas, miscuit vinum, et proposuit mensam suam. Proverbs 9:3 Misit ancillas suas ut vocarent ad arcem, et ad moenia civitatis: Proverbs 9:4 Siquis est parvulus, veniat ad me. Et insipientibus locuta est: Proverbs 9:5 Venite, comedite panem meum, et bibite vinum quod miscui vobis. Proverbs 9:6 Relinquite infantiam, et vivite, et ambulate per vias prudentiae. Proverbs 9:7 Qui erudit derisorem, ipse iniuriam sibi facit: et qui arguit impium, sibi maculam generat. Proverbs 9:8 Noli arguere derisorem, ne oderit te. Argue sapientem, et diliget te. Proverbs 9:9 Da sapienti occasionem, et addetur ei sapientia. Doce iustum, et festinabit accipere. Proverbs 9:10 Principium sapientiae timor Domini: et scientia sanctorum, prudentia. Proverbs 9:11 Per me enim multiplicabuntur dies tui, et addentur tibi anni vitae. Proverbs 9:12 Si sapiens fueris, tibimetipsi eris: si autem illusor, solus portabis malum. Proverbs 9:13 Mulier stulta et clamosa, plenaque illecebris, et nihil omnino sciens, Proverbs 9:14 sedit in foribus domus suae super sellam in excelso urbis loco, Proverbs 9:15 ut vocaret transeuntes per viam, et pergentes itinere suo: Proverbs 9:16 Qui est parvulus, declinet ad me. Et vecordi locuta est: Proverbs 9:17 Aquae furtivae dulciores sunt, et panis absconditus suavior. Proverbs 9:18 Et ignoravit quod ibi sint gigantes, et in profundis inferni convivae eius. Proverbs 10:0 Proverbs 10:1 Filius sapiens laetificat patrem: filius vero stultus moestitia est matris suae. Proverbs 10:2 Nil proderunt thesauri impietatis: iustitia vero liberabit a morte. Proverbs 10:3 Non affliget Dominus fame animam iusti, et insidias impiorum subvertet. Proverbs 10:4 Egestatem operata est manus remissa: manus autem fortium divitias parat. Qui nititur mendaciis, hic pascit ventos: idem autem ipse sequitur aves volantes. Proverbs 10:5 Qui congregat in messe, filius sapiens est: qui autem stertit aestate, filius confusionis. Proverbs 10:6 Benedictio Domini super caput iusti: os autem impiorum operit iniquitas. Proverbs 10:7 Memoria iusti cum laudibus: et nomen impiorum putrescet. Proverbs 10:8 Sapiens corde praecepta suscipit: stultus caeditur labiis. Proverbs 10:9 Qui ambulat simpliciter, ambulat confidenter: qui autem depravat vias suas, manifestus erit. Proverbs 10:10 Qui annuit oculo, dabit dolorem: et stultus labiis verberabitur. Proverbs 10:11 Vena vitae, os iusti: et os impiorum operit iniquitatem. Proverbs 10:12 Odium suscitat rixas: et universa delicta operit charitas. Proverbs 10:13 In labiis sapientis invenitur sapientia: et virga in dorso eius qui indiget corde. Proverbs 10:14 Sapientes abscondunt scientiam: os autem stulti confusioni proximum est. Proverbs 10:15 Substantia divitis, urbs fortitudinis eius: pavor pauperum, egestas eorum. Proverbs 10:16 Opus iusti ad vitam: fructus autem impii ad peccatum. Proverbs 10:17 Via vitae, custodienti disciplinam: qui autem increpationes relinquit, errat. Proverbs 10:18 Abscondunt odium labia mendacia: qui profert contumeliam, insipiens est. Proverbs 10:19 In multiloquio non deerit peccatum: qui autem moderatur labia sua prudentissimus est. Proverbs 10:20 Argentum electum, lingua iusti: cor autem impiorum pro nihilo. Proverbs 10:21 Labia iusti erudiunt plurimos: qui autem indocti sunt, in cordis egestate morientur. Proverbs 10:22 Benedictio Domini divites facit, nec sociabitur eis afflictio. Proverbs 10:23 Quasi per risum stultus operatur scelus: sapientia autem est viro prudentia. Proverbs 10:24 Quod timet impius, veniet super eum: desiderium suum iustus dabitur. Proverbs 10:25 Quasi tempestas transiens non erit impius: iustus autem quasi fundamentum sempiternum. Proverbs 10:26 Sicut acetum dentibus, et fumus oculis, sic piger his, qui miserunt eum. Proverbs 10:27 Timor Domini apponet dies: et anni impiorum breviabuntur. Proverbs 10:28 Expectatio iustorum laetitia: spes autem impiorum peribit. Proverbs 10:29 Fortitudo simplicis via Domini: et pavor his, qui operantur malum. Proverbs 10:30 Iustus in aeternum non commovebitur: impii autem non habitabunt super terram. Proverbs 10:31 Os iusti parturiet sapientiam: lingua pravorum peribit. Proverbs 10:32 Labia iusti considerant placita: et os impiorum perversa. Proverbs 11:0 Proverbs 11:1 Statera dolosa, abominatio est apud Deum: et pondus aequum, voluntas eius. Proverbs 11:2 Ubi fuerit superbia, ibi erit et contumelia: ubi autem est humilitas, ibi et sapientia. Proverbs 11:3 Simplicitas iustorum diriget eos: et supplantatio perversorum vastabit illos. Proverbs 11:4 Non proderunt divitiae in die ultionis: iustitia autem liberabit a morte. Proverbs 11:5 Iustitia simplicis diriget viam eius: et in impietate sua corruet impius. Proverbs 11:6 Iustitia rectorum liberabit eos: et in insidiis suis capientur iniqui. Proverbs 11:7 Mortuo homine impio, nulla erit ultra spes: et expectatio solicitorum peribit. Proverbs 11:8 Iustus de angustia liberatus est: et tradetur impius pro eo. Proverbs 11:9 Simulator ore decipit amicum suum: iusti autem liberabuntur scientia. Proverbs 11:10 In bonis iustorum exultabit civitas: et in perditione impiorum erit laudatio. Proverbs 11:11 Benedictione iustorum exaltabitur civitas: et ore impiorum subvertetur. Proverbs 11:12 Qui despicit amicum suum, indigens corde est: vir autem prudens tacebit. Proverbs 11:13 Qui ambulat fraudulenter, revelat arcana: qui autem fidelis est, celat amici commissum. Proverbs 11:14 Ubi non est gubernator, populus corruet: salus autem, ubi multa consilia. Proverbs 11:15 Affligetur malo, qui fidem facit pro extraneo: qui autem cavet laqueos, securus erit. Proverbs 11:16 Mulier gratiosa inveniet gloriam: et robusti habebunt divitias. Proverbs 11:17 Benefacit animae suae vir misericors: qui autem crudelis est, etiam propinquos abiicit. Proverbs 11:18 Impius facit opus instabile: seminanti autem iustitiam merces fidelis. Proverbs 11:19 Clementia praeparat vitam: et sectatio malorum mortem. Proverbs 11:20 Abominabile Domino cor pravum: et voluntas eius in iis, qui simpliciter ambulant. Proverbs 11:21 Manus in manu non erit innocens malus: semen autem iustorum salvabitur. Proverbs 11:22 Circulus aureus in naribus suis, mulier pulchra et fatua. Proverbs 11:23 Desiderium iustorum omne bonum est: praestolatio impiorum furor. Proverbs 11:24 Alii dividunt propria, et ditiores fiunt: alii rapiunt non sua, et semper in egestate sunt. Proverbs 11:25 Anima, quae benedicit, impinguabitur: et qui inebriat, ipse quoque inebriabitur. Proverbs 11:26 Qui abscondit frumenta, maledicetur in populis: benedictio autem super caput vendentium. Proverbs 11:27 Bene consurgit diluculo qui quaerit bona: qui autem investigator malorum est, opprimetur ab eis. Proverbs 11:28 Qui confidit in divitiis suis, corruet: iusti autem quasi virens folium germinabunt. Proverbs 11:29 Qui conturbat domum suam, possidebit ventos: et qui stultus est, serviet sapienti. Proverbs 11:30 Fructus iusti lignum vitae: et qui suscipit animas, sapiens est. Proverbs 11:31 Si iustus in terra recipit, quanto magis impius et peccator? Proverbs 12:0 Proverbs 12:1 Qui diligit disciplinam, diligit scientiam: qui autem odit increpationes, insipiens est. Proverbs 12:2 Qui bonus est, hauriet gratiam a Domino: qui autem confidit in cogitationibus suis, impie agit, Proverbs 12:3 Non roborabitur homo ex impietate: et radix iustorum non commovebitur. Proverbs 12:4 Mulier diligens, corona est viro suo: et putredo in ossibus eius, quae confusione res dignas gerit. Proverbs 12:5 Cogitationes iustorum iudicia: et consilia impiorum fraudulenta: Proverbs 12:6 Verba impiorum insidiantur sanguini: os iustorum liberabit eos. Proverbs 12:7 Verte impios, et non erunt: domus autem iustorum permanebit. Proverbs 12:8 Doctrina sua noscitur vir: qui autem vanus et excors est, patebit contemptui. Proverbs 12:9 Melior est pauper et sufficiens sibi, quam gloriosus et indigens pane. Proverbs 12:10 Novit iustus iumentorum suorum animas: viscera autem impiorum crudelia. Proverbs 12:11 Qui operatur terram suam, satiabitur panibus: qui autem sectatur otium, stultissimus est. Qui suavis est in vini morationibus, in suis munitionibus relinquit contumeliam. Proverbs 12:12 Desiderium impii monumentum est pessimorum: radix autem iustorum proficiet. Proverbs 12:13 Propter peccata labiorum ruina proximat malo: effugiet autem iustus de angustia. Proverbs 12:14 De fructu oris sui unusquisque replebitur bonis, et iuxta opera manuum suarum retribuetur ei. Proverbs 12:15 Via stulti recta in oculis eius: qui autem sapiens est, audit consilia. Proverbs 12:16 Fatuus statim indicat iram suam: qui autem dissimulat iniuriam, callidus est. Proverbs 12:17 Qui quod novit loquitur, iudex iustitiae est: qui autem mentitur, testis est fraudulentus. Proverbs 12:18 Est qui promittit, et quasi gladio pungitur conscientiae: lingua autem sapientium sanitas est. Proverbs 12:19 Labium veritatis firmum erit in perpetuum: qui autem testis est repentinus, concinnat linguam mendacii. Proverbs 12:20 Dolus in corde cogitantium mala: qui autem pacis ineunt consilia, sequitur eos gaudium. Proverbs 12:21 Non contristabit iustum quidquid ei acciderit: impii autem replebuntur malo. Proverbs 12:22 Abominatio est Domino labia mendacia: qui autem fideliter agunt, placent ei. Proverbs 12:23 Homo versatus celat scientiam: et cor insipientium provocat stultitiam. Proverbs 12:24 Manus fortium dominabitur: quae autem remissa est, tributis serviet. Proverbs 12:25 Moeror in corde viri humiliabit illum, et sermone bono laetificabitur. Proverbs 12:26 Qui negligit damnum propter amicum, iustus est: iter autem impiorum decipiet eos. Proverbs 12:27 Non inveniet fraudulentus lucrum: et substantia hominis erit auri pretium. Proverbs 12:28 In semita iustitiae, vita: iter autem devium ducit ad mortem. Proverbs 13:0 Proverbs 13:1 Filius sapiens, doctrina patris: qui autem illusor est, non audit cum arguitur. Proverbs 13:2 De fructu oris sui homo satiabitur bonis: anima autem praevaricatorum iniqua. Proverbs 13:3 Qui custodit os suum, custodit animam suam: qui autem inconsideratus est ad loquendum, sentiet mala. Proverbs 13:4 Vult et non vult piger: anima autem operantium impinguabitur. Proverbs 13:5 Verbum mendax iustus detestabitur: impius autem confundit, et confundetur. Proverbs 13:6 Iustitia custodit innocentis viam: impietas autem peccatorem supplantat. Proverbs 13:7 Est quasi dives cum nihil habeat: et est quasi pauper, cum in multis divitiis sit. Proverbs 13:8 Redemptio animae viri, divitiae suae: qui autem pauper est, increpationem non sustinet. Proverbs 13:9 Lux iustorum laetificat: lucerna autem impiorum extinguetur. Proverbs 13:10 Inter superbos semper iurgia sunt: qui autem agunt omnia cum consilio, reguntur sapientia. Proverbs 13:11 Substantia festinata minuetur: quae autem paulatim colligitur manu, multiplicabitur. Proverbs 13:12 Spes, quae differtur, affligit animam: lignum vitae desiderium veniens. Proverbs 13:13 Qui detrahit alicui rei, ipse se in futurum obligat: qui autem timet praeceptum, in pace versabitur. Animae dolosae errant in peccatis: iusti autem misericordes sunt, et miserantur. Proverbs 13:14 Lex sapientis fons vitae, ut declinet a ruina mortis. Proverbs 13:15 Doctrina bona dabit gratiam: in itinere contemptorum vorago. Proverbs 13:16 Astutus omnia agit cum consilio: qui autem fatuus est, aperit stultitiam. Proverbs 13:17 Nuncius impii cadet in malum: legatus autem fidelis, sanitas. Proverbs 13:18 Egestas, et ignominia ei, qui deserit disciplinam: qui autem acquiescit arguenti, glorificabitur. Proverbs 13:19 Desiderium si compleatur, delectat animam: detestantur stulti eos, qui fugiunt mala. Proverbs 13:20 Qui cum sapientibus graditur, sapiens erit: amicus stultorum similis efficietur. Proverbs 13:21 Peccatores persequitur malum: et iustis retribuentur bona. Proverbs 13:22 Bonus reliquit heredes filios, et nepotes: et custoditur iusto substantia peccatoris. Proverbs 13:23 Multi cibi in novalibus patrum: et aliis congregantur absque iudicio. Proverbs 13:24 Qui parcit virgae, odit filium suum: qui autem diligit illum, instanter erudit. Proverbs 13:25 Iustus comedit, et replet animam suam: venter autem impiorum insaturabilis. Proverbs 14:0 Proverbs 14:1 Sapiens mulier aedificat domum suam: insipiens extructam quoque manibus destruet. Proverbs 14:2 Ambulans recto itinere, et timens Deum, despicitur ab eo, qui infami graditur via. Proverbs 14:3 In ore stulti virga superbiae: labia autem sapientium custodiunt eos. Proverbs 14:4 Ubi non sunt boves, praesepe vacuum est: ubi autem plurimae segetes, ibi manifesta est fortitudo bovis. Proverbs 14:5 Testis fidelis non mentietur: profert autem mendacium dolosus testis. Proverbs 14:6 Quaerit derisor sapientiam, et non invenit: doctrina prudentium facilis. Proverbs 14:7 Vade contra virum stultum, et nescit labia prudentiae. Proverbs 14:8 Sapientia callidi est intelligere viam suam: et imprudentia stultorum errans. Proverbs 14:9 Stultis illudet peccatum, et inter iustos morabitur gratia. Proverbs 14:10 Cor quod novit amaritudinem animae suae, in gaudio eius non miscebitur extraneus. Proverbs 14:11 Domus impiorum delebitur: tabernacula vero iustorum germinabunt. Proverbs 14:12 Est via, quae videtur homini iusta: novissima autem eius deducunt ad mortem. Proverbs 14:13 Risus dolore miscebitur, et extrema gaudii luctus occupat. Proverbs 14:14 Viis suis replebitur stultus, et super eum erit vir bonus. Proverbs 14:15 Innocens credit omni verbo: astutus considerat gressus suos. Filio doloso nihil erit boni: servo autem sapienti prosperi erunt actus, et dirigetur via eius. Proverbs 14:16 Sapiens timet, et declinat a malo: stultus transilit, et confidit. Proverbs 14:17 Impatiens operabitur stultitiam: et vir versutus odiosus est. Proverbs 14:18 Possidebunt parvuli stultitiam, et expectabunt astuti scientiam. Proverbs 14:19 Iacebunt mali ante bonos: et impii ante portas iustorum. Proverbs 14:20 Etiam proximo suo pauper odiosus erit: amici vero divitum multi. Proverbs 14:21 Qui despicit proximum suum, peccat: qui autem miseretur pauperis, beatus erit. Qui credit in Domino, misericordiam diligit. Proverbs 14:22 Errant qui operantur malum: misericordia et veritas praeparant bona. Proverbs 14:23 In omni opere bono erit abundantia: ubi autem verba sunt plurima, ibi frequenter egestas. Proverbs 14:24 Corona sapientium, divitiae eorum: fatuitas stultorum, imprudentia. Proverbs 14:25 Liberat animas testis fidelis: et profert mendacia versipellis. Proverbs 14:26 In timore Domini fiducia fortitudinis, et filiis eius erit spes. Proverbs 14:27 Timor Domini fons vitae, ut declinet a ruina mortis. Proverbs 14:28 In multitudine populi dignitas regis: et in paucitate plebis ignominia principis. Proverbs 14:29 Qui patiens est, multa gubernatur prudentia: qui autem impatiens est, exaltat stultitiam suam. Proverbs 14:30 Vita carnium, sanitas cordis: putredo ossium, invidia. Proverbs 14:31 Qui calumniatur egentem, exprobrat factori eius: honorat autem eum, qui miseretur pauperis. Proverbs 14:32 In malitia sua expelletur impius: sperat autem iustus in morte sua. Proverbs 14:33 In corde prudentis requiescit sapientia, et indoctos quosque erudiet. Proverbs 14:34 Iustitia elevat gentem: miseros autem facit populos peccatum. Proverbs 14:35 Acceptus est regi minister intelligens: iracundiam eius inutilis sustinebit. Proverbs 15:0 Proverbs 15:1 Responsio mollis frangit iram: sermo durus suscitat furorem. Proverbs 15:2 Lingua sapientium ornat scientiam: os fatuorum ebullit stultitiam. Proverbs 15:3 In omni loco oculi Domini contemplantur bonos et malos. Proverbs 15:4 Lingua placabilis, lignum vitae: quae autem immoderata est, conteret spiritum. Proverbs 15:5 Stultus irridet disciplinam patris sui: qui autem custodit increpationes, astutior fiet. In abundanti iustitia virtus maxima est: cogitationes autem impiorum eradicabuntur. Proverbs 15:6 Domus iusti plurima fortitudo: et in fructibus impii conturbatio. Proverbs 15:7 Labia sapientium disseminabunt scientiam: cor stultorum dissimile erit. Proverbs 15:8 Victimae impiorum abominabiles Domino: vota iustorum placabilia: Proverbs 15:9 Abominatio est Domino via impii: qui sequitur iustitiam, diligitur ab eo. Proverbs 15:10 Doctrina mala deserentium viam vitae: qui increpationes odit, morietur. Proverbs 15:11 Infernus, et perditio coram Domino: quanto magis corda filiorum hominum? Proverbs 15:12 Non amat pestilens eum, qui se corripit: nec ad sapientes graditur. Proverbs 15:13 Cor gaudens exhilarat faciem: in moerore animi deiicitur spiritus. Proverbs 15:14 Cor sapientis quaerit doctrinam: et os stultorum pascitur imperitia. Proverbs 15:15 Omnes dies pauperis, mali: secura mens quasi iuge convivium. Proverbs 15:16 Melius est parum cum timore Domini, quam thesauri magni et insatiabiles. Proverbs 15:17 Melius est vocari ad olera cum charitate: quam ad vitulum saginatum cum odio. Proverbs 15:18 Vir iracundus provocat rixas: qui patiens est, mitigat suscitatas. Proverbs 15:19 Iter pigrorum quasi sepes spinarum: via iustorum absque offendiculo. Proverbs 15:20 Filius sapiens laetificat patrem: et stultus homo despicit matrem suam. Proverbs 15:21 Stultitia gaudium stulto: et vir prudens dirigit gressus suos. Proverbs 15:22 Dissipantur cogitationes ubi non est consilium: ubi vero sunt plures consiliarii, confirmantur. Proverbs 15:23 Laetatur homo in sententia oris sui: et sermo opportunus est optimus. Proverbs 15:24 Semita vitae super eruditum, ut declinet de inferno novissimo. Proverbs 15:25 Domum superborum demolietur Dominus: et firmos faciet terminos viduae. Proverbs 15:26 Abominatio Domini cogitationes malae: et purus sermo pulcherrimus firmabitur ab eo. Proverbs 15:27 Conturbat domum suam qui sectatur avaritiam: qui autem odit munera, vivet. Per misericordiam et fidem purgantur peccata: per timorem autem Domini declinat omnis a malo. Proverbs 15:28 Mens iusti meditatur obedientiam: os impiorum redundat malis. Proverbs 15:29 Longe est Dominus ab impiis: et orationes iustorum exaudiet. Proverbs 15:30 Lux oculorum laetificat animam: fama bona impinguat ossa. Proverbs 15:31 Auris, quae audit increpationes vitae, in medio sapientium commorabitur. Proverbs 15:32 Qui abiicit disciplinam, despicit animam suam: qui autem acquiescit increpationibus, possessor est cordis. Proverbs 15:33 Timor Domini, disciplina sapientiae: et gloriam praecedit humilitas. Proverbs 16:0 Proverbs 16:1 Hominis est animam praeparare: et Domini gubernare linguam. Proverbs 16:2 Omnes viae hominis patent oculis eius: spirituum ponderator est Dominus. Proverbs 16:3 Revela Domino opera tua, et dirigentur cogitationes tuae. Proverbs 16:4 Universa propter semetipsum operatus est Dominus: impium quoque ad diem malum. Proverbs 16:5 Abominatio Domini est omnis arrogans: etiamsi manus ad manum fuerit, non est innocens. Initium viae bonae, facere iustitiam: accepta est autem apud Deum magis, quam immolare hostias. Proverbs 16:6 Misericordia et veritate redimitur iniquitas: et in timore Domini declinatur a malo. Proverbs 16:7 Cum placuerint Domino viae hominis, inimicos quoque eius convertet ad pacem. Proverbs 16:8 Melius est parum cum iustitia, quam multi fructus cum iniquitate. Proverbs 16:9 Cor hominis disponit viam suam: sed Domini est dirigere gressus eius. Proverbs 16:10 Divinatio in labiis regis, in iudicio non errabit os eius. Proverbs 16:11 Pondus et statera iudicia Domini sunt: et opera eius omnes lapides sacculi. Proverbs 16:12 Abominabiles regi qui agunt impie: quoniam iustitia firmatur solium. Proverbs 16:13 Voluntas regum labia iusta: qui recta loquitur, diligetur: Proverbs 16:14 Indignatio regis, nuncii mortis: et vir sapiens placabit eam. Proverbs 16:15 In hilaritate vultus regis, vita: et clementia eius quasi imber serotinus. Proverbs 16:16 Posside sapientiam, quia auro melior est: et acquire prudentiam, quia pretiosior est argento. Proverbs 16:17 Semita iustorum declinat mala: custos animae suae servat viam suam. Proverbs 16:18 Contritionem praecedit superbia: et ante ruinam exaltatur spiritus. Proverbs 16:19 Melius est humiliari cum mitibus, quam dividere spolia cum superbis. Proverbs 16:20 Eruditus in verbo reperiet bona: et qui sperat in Domino, beatus est. Proverbs 16:21 Qui sapiens est corde, appellabitur prudens: et qui dulcis eloquio, maiora reperiet. Proverbs 16:22 Fons vitae eruditio possidentis: doctrina stultorum fatuitas. Proverbs 16:23 Cor sapientis erudiet os eius: et labiis eius addet gratiam. Proverbs 16:24 Favus mellis, composita verba: dulcedo animae, sanitas ossium. Proverbs 16:25 Est via quae videtur homini recta: et novissima eius ducunt ad mortem. Proverbs 16:26 Anima laborantis laborat sibi, quia compulit eum os suum: Proverbs 16:27 Vir impius fodit malum, et in labiis eius ignis ardescit. Proverbs 16:28 Homo perversus suscitat lites: et verbosus separat principes. Proverbs 16:29 Vir iniquus lactat amicum suum: et ducit eum per viam non bonam. Proverbs 16:30 Qui attonitis oculis cogitat prava, mordens labia sua perficit malum. Proverbs 16:31 Corona dignitatis senectus, quae in viis iustitiae reperietur. Proverbs 16:32 Melior est patiens viro forti: et qui dominatur animo suo, expugnatore urbium. Proverbs 16:33 Sortes mittuntur in sinum, sed a Domino temperantur. Proverbs 17:0 Proverbs 17:1 Melior est buccella sicca cum gaudio, quam domus plena victimis cum iurgio. Proverbs 17:2 Servus sapiens dominabitur filiis stultis, et inter fratres hereditatem dividet. Proverbs 17:3 Sicut igne probatur argentum, et aurum camino: ita corda probat Dominus. Proverbs 17:4 Malus obedit linguae iniquae: et fallax obtemperat labiis mendacibus. Proverbs 17:5 Qui despicit pauperem, exprobrat factori eius: et qui ruina laetatur alterius, non erit impunitus. Proverbs 17:6 Corona senum filii filiorum: et gloria filiorum patres eorum. Proverbs 17:7 Non decent stultum verba composita: nec principem labium mentiens. Proverbs 17:8 Gemma gratissima, expectatio praestolantis: quocumque se vertit, prudenter intelligit. Proverbs 17:9 Qui celat delictum, quaerit amicitias: qui altero sermone repetit, separat foederatos. Proverbs 17:10 Plus proficit correptio apud prudentem, quam centum plagae apud stultum. Proverbs 17:11 Semper iurgia quaerit malus: angelus autem crudelis mittetur contra eum. Proverbs 17:12 Expedit magis ursae occurrere raptis foetibus, quam fatuo confidenti in stultitia sua. Proverbs 17:13 Qui reddit mala pro bonis, non recedet malum de domo eius. Proverbs 17:14 Qui dimittit aquam, caput est iurgiorum: et antequam patiatur contumeliam, iudicium deserit. Proverbs 17:15 Qui iustificat impium, et qui condemnat iustum, abominabilis est uterque apud Deum. Proverbs 17:16 Quid prodest stulto habere divitias, cum sapientiam emere non possit? Qui altum facit domum suam, quaerit ruinam: et qui evitat discere, incidet in mala. Proverbs 17:17 Omni tempore diligit qui amicus est: et frater in angustiis comprobatur. Proverbs 17:18 Stultus homo plaudet manibus cum spoponderit pro amico suo. Proverbs 17:19 Qui meditatur discordias, diligit rixas: et qui exaltat os suum, quaerit ruinam. Proverbs 17:20 Qui perversi cordis est, non inveniet bonum: et qui vertit linguam, incidet in malum. Proverbs 17:21 Natus est stultus in ignominiam suam: sed nec pater in fatuo laetabitur. Proverbs 17:22 Animus gaudens aetatem floridam facit: spiritus tristis exiccat ossa. Proverbs 17:23 Munera de sinu impius accipit, ut pervertat semitas iudicii. Proverbs 17:24 In facie prudentis lucet sapientia: oculi stultorum in finibus terrae. Proverbs 17:25 Ira patris, filius stultus: et dolor matris quae genuit eum. Proverbs 17:26 Non est bonum, damnum inferre iusto: nec percutere principem, qui recta iudicat. Proverbs 17:27 Qui moderatur sermones suos, doctus et prudens est: et pretiosi spiritus vir eruditus. Proverbs 17:28 Stultus quoque si tacuerit, sapiens reputabitur: et si compresserit labia sua, intelligens. Proverbs 18:0 Proverbs 18:1 Occasiones quaerit qui vult recedere ab amico: omni tempore erit exprobrabilis. Proverbs 18:2 Non recipit stultus verba prudentiae: nisi ea dixeris quae versantur in corde eius. Proverbs 18:3 Impius, cum in profundum venerit peccatorum, contemnit: sed sequitur eum ignominia et opprobrium. Proverbs 18:4 Aqua profunda verba ex ore viri: et torrens redundans fons sapientiae. Proverbs 18:5 Accipere personam impii in iudicio non est bonum, ut declines a veritate iudicii. Proverbs 18:6 Labia stulti miscent se rixis: et os eius iurgia provocat. Proverbs 18:7 Os stulti contritio eius: et labia ipsius, ruina animae eius. Proverbs 18:8 Verba bilinguis, quasi simplicia: et ipsa perveniunt usque ad interiora ventris. Pigrum deiicit timor: animae autem effeminatorum esurient. Proverbs 18:9 Qui mollis et dissolutus est in opere suo, frater est sua opera dissipantis. Proverbs 18:10 Turris fortissima, nomen Domini: ad ipsam currit iustus, et exaltabitur. Proverbs 18:11 Substantia divitis urbs roboris eius, et quasi murus validus circumdans eum. Proverbs 18:12 Antequam conteratur, exaltatur cor hominis: et antequam glorificetur, humiliatur. Proverbs 18:13 Qui prius respondet quam audiat, stultum se esse demonstrat, et confusione dignum. Proverbs 18:14 Spiritus viri sustentat imbecillitatem suam: spiritum vero ad irascendum facilem quis poterit sustinere? Proverbs 18:15 Cor prudens possidebit scientiam: et auris sapientium quaerit doctrinam. Proverbs 18:16 Donum hominis dilatat viam eius, et ante principes spatium ei facit. Proverbs 18:17 Iustus, prior est accusator sui: venit amicus eius, et investigabit eum. Proverbs 18:18 Contradictiones comprimit sors, et inter potentes quoque diiudicat. Proverbs 18:19 Frater, qui adiuvatur a fratre, quasi civitas firma: et iudicia quasi vectes urbium. Proverbs 18:20 De fructu oris viri replebitur venter eius: et genimina labiorum ipsius saturabunt eum. Proverbs 18:21 Mors, et vita in manu linguae: qui diligunt eam, comedent fructus eius. Proverbs 18:22 Qui invenit mulierem bonam, invenit bonum: et hauriet iucunditatem a Domino. Qui expellit mulierem bonam, expellit bonum: qui autem tenet adulteram, stultus est et insipiens. Proverbs 18:23 Cum obsecrationibus loquitur pauper: et dives effabitur rigide. Proverbs 18:24 Vir amicabilis ad societatem, magis amicus erit, quam frater. Proverbs 19:0 Proverbs 19:1 Melior est pauper, qui ambulat in simplicitate sua, quam dives torquens labia sua, et insipiens. Proverbs 19:2 Ubi non est scientia animae, non est bonum: et qui festinus est pedibus, offendet. Proverbs 19:3 Stultitia hominis supplantat gressus eius: et contra Deum fervet animo suo. Proverbs 19:4 Divitiae addunt amicos plurimos: a paupere autem et hi, quos habuit, separantur. Proverbs 19:5 Testis falsus non erit impunitus: et qui mendacia loquitur, non effugiet. Proverbs 19:6 Multi colunt personam potentis, et amici sunt dona tribuentis. Proverbs 19:7 Fratres hominis pauperis oderunt eum: insuper et amici procul recesserunt ab eo. Qui tantum verba sectatur, nihil habebit: Proverbs 19:8 qui autem possessor est mentis, diligit animam suam, et custos prudentiae inveniet bona. Proverbs 19:9 Falsus testis non erit impunitus: et qui loquitur mendacia, peribit. Proverbs 19:10 Non decent stultum deliciae: nec servum dominari principibus. Proverbs 19:11 Doctrina viri per patientiam noscitur: et gloria eius est iniqua praetergredi. Proverbs 19:12 Sicut fremitus leonis, ita et regis ira: et sicut ros super herbam, ita et hilaritas eius. Proverbs 19:13 Dolor patris, filius stultus: et tecta iugiter perstillantia, litigiosa mulier. Proverbs 19:14 Domus, et divitiae dantur a parentibus: a Domino autem proprie uxor prudens. Proverbs 19:15 Pigredo immittit soporem, et anima dissoluta esuriet. Proverbs 19:16 Qui custodit mandatum, custodit animam suam: qui autem negligit viam suam, mortificabitur. Proverbs 19:17 Foeneratur Domino qui miseretur pauperis: et vicissitudinem suam reddet ei. Proverbs 19:18 Erudi filium tuum, ne desperes: ad interfectionem autem eius ne ponas animam tuam. Proverbs 19:19 Qui impatiens est, sustinebit damnum: et cum rapuerit, aliud apponet. Proverbs 19:20 Audi consilium, et suscipe disciplinam, ut sis sapiens in novissimis tuis. Proverbs 19:21 Multae cogitationes in corde viri: voluntas autem Domini permanebit. Proverbs 19:22 Homo indigens misericors est: et melior est pauper quam vir mendax. Proverbs 19:23 Timor Domini ad vitam: et in plenitudine commorabitur, absque visitatione pessimi. Proverbs 19:24 Abscondit piger manum suam sub ascella, nec ad os suum applicat eam. Proverbs 19:25 Pestilente flagellato stultus sapientior erit: si autem corripueris sapientem, intelliget disciplinam. Proverbs 19:26 Qui affligit patrem, et fugit matrem, ignominiosus est et infelix. Proverbs 19:27 Non cesses fili audire doctrinam, nec ignores sermones scientiae. Proverbs 19:28 Testis iniquus deridet iudicium: et os impiorum devorat iniquitatem. Proverbs 19:29 Parata sunt derisoribus iudicia: et mallei percutientes stultorum corporibus. Proverbs 20:0 Proverbs 20:1 Luxuriosa res, vinum, et tumultuosa ebrietas: quicumque his delectatur, non erit sapiens. Proverbs 20:2 Sicut rugitus leonis, ita et terror regis: qui provocat eum, peccat in animam suam. Proverbs 20:3 Honor est homini, qui separat se a contentionibus: omnes autem stulti miscentur contumeliis. Proverbs 20:4 Propter frigus piger arare noluit: mendicabit ergo aestate, et non dabitur illi. Proverbs 20:5 Sicut aqua profunda, sic consilium in corde viri: sed homo sapiens exhauriet illud. Proverbs 20:6 Multi homines misericordes vocantur: virum autem fidelem quis inveniet? Proverbs 20:7 Iustus, qui ambulat in simplicitate sua, beatos post se filios derelinquet. Proverbs 20:8 Rex, qui sedet in solio iudicii, dissipat omne malum intuitu suo. Proverbs 20:9 Quis potest dicere: Mundum est cor meum, purus sum a peccato? Proverbs 20:10 Pondus et pondus, mensura et mensura: utrumque abominabile est apud Deum. Proverbs 20:11 Ex studiis suis intelligitur puer, si munda et recta sint opera eius. Proverbs 20:12 Aurem audientem, et oculum videntem, Dominus fecit utrumque. Proverbs 20:13 Noli diligere somnum, ne te egestas opprimat: aperi oculos tuos, et saturare panibus. Proverbs 20:14 Malum est, malum est, dicit omnis emptor: et cum recesserit, tunc gloriabitur. Proverbs 20:15 Est aurum, et multitudo gemmarum: vas autem pretiosum labia scientiae. Proverbs 20:16 Tolle vestimentum eius, qui fideiussor extitit alieni, et pro extraneis aufer pignus ab eo. Proverbs 20:17 Suavis est homini panis mendacii: et postea implebitur os eius calculo. Proverbs 20:18 Cogitationes consiliis roborantur: et gubernaculis tractanda sunt bella. Proverbs 20:19 Ei, qui revelat mysteria, et ambulat fraudulenter, et dilatat labia sua, ne commiscearis. Proverbs 20:20 Qui maledicit patri suo, et matri, extinguetur lucerna eius in mediis tenebris. Proverbs 20:21 Hereditas, ad quam festinatur in principio, in novissimo benedictione carebit. Proverbs 20:22 Ne dicas: Reddam malum: expecta Dominum, et liberabit te. Proverbs 20:23 Abominatio est apud Dominum pondus et pondus: statera dolosa non est bona. Proverbs 20:24 A Domino diriguntur gressus viri: quis autem hominum intelligere potest viam suam? Proverbs 20:25 Ruina est homini devotare sanctos, et post vota retractare. Proverbs 20:26 Dissipat impios rex sapiens, et incurvat super eos fornicem. Proverbs 20:27 Lucerna Domini spiraculum hominis, quae investigat omnia secreta ventris. Proverbs 20:28 Misericordia, et veritas custodiunt regem, et roboratur clementia thronus eius. Proverbs 20:29 Exultatio iuvenum, fortitudo eorum: et dignitas senum canities. Proverbs 20:30 Livor vulneris absterget mala: et plagae in secretioribus ventris. Proverbs 21:0 Proverbs 21:1 Sicut divisiones aquarum, ita cor regis in manu Domini: quocumque voluerit, inclinabit illud. Proverbs 21:2 Omnis via viri recta sibi videtur: appendit autem corda Dominus. Proverbs 21:3 Facere misericordiam et iudicium, magis placet Domino quam victimae. Proverbs 21:4 Exaltatio oculorum est dilatatio cordis: lucerna impiorum peccatum. Proverbs 21:5 Cogitationes robusti semper in abundantia: omnis autem piger semper in egestate est. Proverbs 21:6 Qui congregat thesauros lingua mendacii, vanus et excors est, et impingetur ad laqueos mortis. Proverbs 21:7 Rapinae impiorum detrahent eos, quia noluerunt facere iudicium. Proverbs 21:8 Perversa via viri, aliena est: qui autem mundus est, rectum opus eius. Proverbs 21:9 Melius est sedere in angulo domatis, quam cum muliere litigiosa, et in domo communi. Proverbs 21:10 Anima impii desiderat malum, non miserebitur proximo suo. Proverbs 21:11 Mulctato pestilente sapientior erit parvulus: et si sectetur sapientem, sumet scientiam. Proverbs 21:12 Excogitat iustus de domo impii, ut detrahat impios a malo. Proverbs 21:13 Qui obturat aurem suam ad clamorem pauperis, et ipse clamabit, et non exaudietur. Proverbs 21:14 Munus absconditum extinguit iras: et donum in sinu indignationem maximam. Proverbs 21:15 Gaudium iusto est facere iudicium: et pavor operantibus iniquitatem. Proverbs 21:16 Vir, qui erraverit a via doctrinae, in coetu gigantum commorabitur. Proverbs 21:17 Qui diligit epulas, in egestate erit: qui amat vinum, et pinguia, non ditabitur. Proverbs 21:18 Pro iusto dabitur impius: et pro rectis iniquus. Proverbs 21:19 Melius est habitare in terra deserta, quam cum muliere rixosa et iracunda. Proverbs 21:20 Thesaurus desiderabilis, et oleum in habitaculo iusti: et imprudens homo dissipabit illud. Proverbs 21:21 Qui sequitur iustitiam et misericordiam, inveniet vitam, et gloriam. Proverbs 21:22 Civitatem fortium ascendit sapiens, detraxitque robur fiduciae eius. Proverbs 21:23 Qui custodit os suum, et linguam suam, custodit ab angustiis animam suam. Proverbs 21:24 Superbus et arrogans vocatur indoctus, qui in ira operatur superbiam. Proverbs 21:25 Desideria occidunt pigrum: noluerunt enim quidquam manus eius operari: Proverbs 21:26 tota die concupiscit et desiderat: qui autem iustus est, tribuet, et non cessabit. Proverbs 21:27 Hostiae impiorum abominabiles, quae offeruntur ex scelere. Proverbs 21:28 Testis mendax peribit: vir obediens loquetur victoriam. Proverbs 21:29 Vir impius procaciter obfirmat vultum suum: qui autem rectus est, corrigit viam suam. Proverbs 21:30 Non est sapientia, non est prudentia, non est consilium contra Dominum. Proverbs 21:31 Equus paratur ad diem belli: Dominus autem salutem tribuit. Proverbs 22:0 Proverbs 22:1 Melius est nomen bonum, quam divitiae multae: super argentum et aurum, gratia bona. Proverbs 22:2 Dives, et pauper obviaverunt sibi: utriusque operator est Dominus. Proverbs 22:3 Callidus videt malum, et abscondit se: innocens pertransiit, et afflictus est damno. Proverbs 22:4 Finis modestiae timor Domini, divitiae et gloria et vita. Proverbs 22:5 Arma et gladii in via perversi: custos autem animae suae longe recedit ab eis. Proverbs 22:6 Proverbium est: Adolescens iuxta viam suam, etiam cum senuerit, non recedet ab ea. Proverbs 22:7 Dives pauperibus imperat: et qui accipit mutuum, servus est foenerantis. Proverbs 22:8 Qui seminat iniquitatem, metet mala, et virga irae suae consummabitur. Proverbs 22:9 Qui pronus est ad misericordiam, benedicetur: de panibus enim suis dedit pauperi. Victoriam et honorem acquiret qui dat munera: animam autem aufert accipientium. Proverbs 22:10 Eiice derisorem, et exibit cum eo iurgium, cessabuntque causae et contumeliae. Proverbs 22:11 Qui diligit cordis munditiam, propter gratiam labiorum suorum habebit amicum regem. Proverbs 22:12 Oculi Domini custodiunt scientiam: et supplantantur verba iniqui. Proverbs 22:13 Dicit piger: Leo est foris, in medio platearum occidendus sum. Proverbs 22:14 Fovea profunda, os alienae: cui iratus est Dominus, incidet in eam. Proverbs 22:15 Stultitia colligata est in corde pueri, et virga disciplinae fugabit eam. Proverbs 22:16 Qui calumniatur pauperem, ut augeat divitias suas, dabit ipse ditiori, et egebit. Proverbs 22:17 Fili mi! Inclina aurem tuam, et audi verba sapientium: appone autem cor ad doctrinam meam. Proverbs 22:18 quae pulchra erit tibi, cum servaveris eam in ventre tuo, et redundabit in labiis tuis: Proverbs 22:19 Ut sit in Domino fiducia tua, unde et ostendi eam tibi hodie. Proverbs 22:20 Ecce descripsi eam tibi tripliciter, in cogitationibus et scientia: Proverbs 22:21 ut ostenderem tibi firmitatem, et eloquia veritatis, respondere ex his illis, qui miserunt te. Proverbs 22:22 Non facias violentiam pauperi, quia pauper est: neque conteras egenum in porta: Proverbs 22:23 quia iudicabit Dominus causam eius, et configet eos, qui confixerunt animam eius. Proverbs 22:24 Noli esse amicus homini iracundo, neque ambules cum viro furioso: Proverbs 22:25 ne forte discas semitas eius, et sumas scandalum animae tuae. Proverbs 22:26 Noli esse cum his, qui defigunt manus suas, et qui vades se offerunt pro debitis: Proverbs 22:27 si enim non habes unde restituas, quid causae est ut tollat operimentum de cubili tuo? Proverbs 22:28 Ne transgrediaris terminos antiquos, quos posuerunt patres tui. Proverbs 22:29 Vidisti virum velocem in opere suo? coram regibus stabit, nec erit ante ignobiles. Proverbs 23:0 Proverbs 23:1 Quando sederis ut comedas cum principe, diligenter attende quae apposita sunt ante faciem tuam: Proverbs 23:2 et statue cultrum in gutture tuo, si tamen habes in potestate animam tuam, Proverbs 23:3 ne desideres de cibis eius, in quo est panis mendacii. Proverbs 23:4 Noli laborare ut diteris: sed prudentiae tuae pone modum. Proverbs 23:5 Ne erigas oculos tuos ad opes, quas non potes habere: quia facient sibi pennas quasi aquilae, et volabunt in caelum. Proverbs 23:6 Ne comedas cum homine invido, et ne desideres cibos eius: Proverbs 23:7 quoniam in similitudinem arioli, et coniectoris, aestimat quod ignorat. Comede et bibe, dicet tibi: et mens eius non est tecum. Proverbs 23:8 Cibos, quos comederas, evomes: et perdes pulchros sermones tuos. Proverbs 23:9 In auribus insipientium ne loquaris: qui despicient doctrinam eloquii tui. Proverbs 23:10 Ne attingas parvulorum terminos: et agrum pupillorum ne introeas: Proverbs 23:11 Propinquus enim illorum fortis est: et ipse iudicabit contra te causam illorum. Proverbs 23:12 Ingrediatur ad doctrinam cor tuum: et aures tuae ad verba scientiae. Proverbs 23:13 Noli subtrahere a puero disciplinam: si enim percusseris eum virga, non morietur. Proverbs 23:14 Tu virga percuties eum: et animam eius de inferno liberabis. Proverbs 23:15 Fili mi, si sapiens fuerit animus tuus, gaudebit tecum cor meum: Proverbs 23:16 et exultabunt renes mei, cum locuta fuerint recta labia tua. Proverbs 23:17 Non aemuletur cor tuum peccatores: sed in timore Domini esto tota die: Proverbs 23:18 quia habebis spem in novissimo, et praestolatio tua non auferetur. Proverbs 23:19 Audi fili mi, et esto sapiens: et dirige in via animum tuum. Proverbs 23:20 Noli esse in conviviis potatorum, nec in comessationibus eorum, qui carnes ad vescendum conferunt: Proverbs 23:21 quia vacantes potibus, et dantes symbola consumentur, et vestietur pannis dormitatio. Proverbs 23:22 Audi patrem tuum, qui genuit te: et ne contemnas cum senuerit mater tua. Proverbs 23:23 Veritatem eme, et noli vendere sapientiam, et doctrinam, et intelligentiam. Proverbs 23:24 Exultat gaudio pater iusti: qui sapientem genuit, laetabitur in eo. Proverbs 23:25 Gaudeat pater tuus, et mater tua, et exultet quae genuit te. Proverbs 23:26 Praebe fili mi cor tuum mihi: et oculi tui vias meas custodiant. Proverbs 23:27 Fovea enim profunda est meretrix: et puteus angustus, aliena. Proverbs 23:28 Insidiatur in via quasi latro, et quos incautos viderit, interficiet. Proverbs 23:29 Cui vae? cuius patri vae? cui rixae? cui foveae? cui sine causa vulnera? cui suffusio oculorum? Proverbs 23:30 Nonne his, qui commorantur in vino, et student calicibus epotandis? Proverbs 23:31 Ne intuearis vinum quando flavescit, cum splenduerit in vitro color eius: ingreditur blande, Proverbs 23:32 sed in novissimo mordebit ut coluber, et sicut regulus venena diffundet. Proverbs 23:33 Oculi tui videbunt extraneas, et cor tuum loquetur perversa. Proverbs 23:34 Et eris sicut dormiens in medio mari, et quasi sopitus gubernator, amisso clavo: Proverbs 23:35 et dices: Verberaverunt me, sed non dolui: traxerunt me, et ego non sensi: quando evigilabo, et rursus vina reperiam? Proverbs 24:0 Proverbs 24:1 Ne aemuleris viros malos, nec desideres esse cum eis: Proverbs 24:2 quia rapinas meditatur mens eorum, et fraudes labia eorum loquuntur. Proverbs 24:3 Sapientia aedificabitur domus, et prudentia roborabitur. Proverbs 24:4 In doctrina replebuntur cellaria, universa substantia pretiosa et pulcherrima. Proverbs 24:5 Vir sapiens, fortis est: et vir doctus, robustus et validus. Proverbs 24:6 Quia cum dispositione initur bellum: et erit salus ubi multa consilia sunt. Proverbs 24:7 Excelsa stulto sapientia, in porta non aperiet os suum. Proverbs 24:8 Qui cogitat mala facere, stultus vocabitur. Proverbs 24:9 Cogitatio stulti peccatum est: et abominatio hominum detractor. Proverbs 24:10 Si desperaveris lapsus in die angustiae: imminuetur fortitudo tua. Proverbs 24:11 Erue eos, qui ducuntur ad mortem: et qui trahuntur ad interitum liberare ne cesses. Proverbs 24:12 Si dixeris: Vires non suppetunt: qui inspector est cordis, ipse intelligit, et servatorem animae tuae nihil fallit, reddetque homini iuxta opera sua. Proverbs 24:13 Comede, fili mi, mel, quia bonum est, et favum dulcissimum gutturi tuo: Proverbs 24:14 Sic et doctrina sapientiae animae tuae: quam cum inveneris, habebis in novissimis spem, et spes tua non peribit. Proverbs 24:15 Ne insidieris, et quaeras impietatem in domo iusti, neque vastes requiem eius. Proverbs 24:16 Septies enim in die cadit iustus, et resurgit: impii autem corruent in malum. Proverbs 24:17 Cum ceciderit inimicus tuus, ne gaudeas, et in ruina eius ne exultet cor tuum: Proverbs 24:18 ne forte videat Dominus, et displiceat ei, et auferat ab eo iram suam. Proverbs 24:19 Ne contendas cum pessimis, nec aemuleris impios: Proverbs 24:20 quoniam non habent futurorum spem mali, et lucerna impiorum extinguetur. Proverbs 24:21 Time Dominum, fili mi, et regem: et cum detractoribus non commiscearis: Proverbs 24:22 quoniam repente consurget perditio eorum: et ruinam utriusque quis novit? Proverbs 24:23 Haec quoque sapientibus dico: Cognoscere personam in iudicio non est bonum. Proverbs 24:24 Qui dicunt impio: Iustus es: maledicent eis populi, et detestabuntur eos tribus. Proverbs 24:25 Qui arguunt eum, laudabuntur: et super ipsos veniet benedictio. Proverbs 24:26 Labia deosculabitur, qui recta verba respondet. Proverbs 24:27 Praepara foris opus tuum, et diligenter exerce agrum tuum: et postea aedifices domum tuam. Proverbs 24:28 Ne sis testis frustra contra proximum tuum: nec lactes quemquam labiis tuis. Proverbs 24:29 Ne dicas: Quomodo fecit mihi, sic faciam ei: reddam unicuique secundum opus suum. Proverbs 24:30 Per agrum hominis pigri transivi, et per vineam viri stulti: Proverbs 24:31 et ecce totum repleverant urticae, et operuerant superficiem eius spinae, et maceria lapidum destructa erat. Proverbs 24:32 Quod cum vidissem, posui in corde meo, et exemplo didici disciplinam. Proverbs 24:33 Usquequo piger dormies? usquequo de somno consurgens? Parum, inquam, dormies, modicum dormitabis, pauxillum manus conseres, ut quiescas: Proverbs 24:34 et veniet tibi quasi cursor egestas, et mendicitas quasi vir armatus. Proverbs 25:0 Proverbs 25:1 Hae quoque parabolae Salomonis, quas transtulerunt viri Ezechiae regis Iuda. Proverbs 25:2 Gloria Dei est celare verbum, et gloria regum investigare sermonem. Proverbs 25:3 Caelum sursum, et terra deorsum, et cor regum inscrutabile. Proverbs 25:4 Aufer rubiginem de argento, et egredietur vas purissimum: Proverbs 25:5 Aufer impietatem de vultu regis, et firmabitur iustitia thronus eius. Proverbs 25:6 Ne gloriosus appareas coram rege, et in loco magnorum ne steteris. Proverbs 25:7 Melius est enim ut dicatur tibi: Ascende huc; quam ut humilieris coram principe. Proverbs 25:8 Quae viderunt oculi tui, ne proferas in iurgio cito: ne postea emendare non possis, cum dehonestaveris amicum tuum. Proverbs 25:9 Causam tuam tracta cum amico tuo, et secretum extraneo ne reveles: Proverbs 25:10 ne forte insultet tibi cum audierit, et exprobrare non cesset. Gratia et amicitia liberant: quas tibi serva, ne exprobrabilis fias. Proverbs 25:11 Mala aurea in lectis argenteis, qui loquitur verbum in tempore suo. Proverbs 25:12 Inauris aurea, et margaritum fulgens, qui arguit sapientem, et aurem obedientem. Proverbs 25:13 Sicut frigus nivis in die messis, ita legatus fidelis ei, qui misit eum, animam ipsius requiescere facit. Proverbs 25:14 Nubes, et ventus, et pluviae non sequentes, vir gloriosus, et promissa non complens. Proverbs 25:15 Patientia lenietur princeps, et lingua mollis confringet duritiam. Proverbs 25:16 Mel invenisti, comede quod sufficit tibi, ne forte satiatus evomas illud. Proverbs 25:17 Subtrahe pedem tuum de domo proximi tui, nequando satiatus oderit te. Proverbs 25:18 Iaculum, et gladius, et sagitta acuta, homo qui loquitur contra proximum suum falsum testimonium. Proverbs 25:19 Dens putridus, et pes lassus, qui sperat super infideli in die angustiae, Proverbs 25:20 et amittit pallium in die frigoris. Acetum in nitro, qui cantat carmina cordi pessimo. Sicut tinea vestimento, et vermis ligno: ita tristitia viri nocet cordi. Proverbs 25:21 Si esurierit inimicus tuus, ciba illum: si sitierit, da ei aquam bibere: Proverbs 25:22 prunas enim congregabis super caput eius, et Dominus reddet tibi. Proverbs 25:23 Ventus aquilo dissipat pluvias, et facies tristis linguam detrahentem. Proverbs 25:25 Aqua frigida animae sitienti, et nuncius bonus de terra longinqua. Proverbs 25:26 Fons turbatus pede, et vena corrupta, iustus cadens coram impio. Proverbs 25:27 Sicut qui mel multum comedit, non est ei bonum: sic qui scrutator est maiestatis, opprimetur a gloria. Proverbs 25:28 Sicut urbs patens et absque murorum ambitu, ita vir, qui non potest in loquendo cohibere spiritum suum. Proverbs 26:0 Proverbs 26:1 Quomodo nix in aestate, et pluviae in messe: sic indecens est stulto gloria. Proverbs 26:2 Sicut avis ad alta transvolans, et passer quo libet vadens: sic maledictum frustra prolatum in quempiam superveniet. Proverbs 26:3 Flagellum equo, et camus asino, et virga in dorso imprudentium. Proverbs 26:4 Ne respondeas stulto iuxta stultitiam suam, ne efficiaris ei similis. Proverbs 26:5 Responde stulto iuxta stultitiam suam, ne sibi sapiens esse videatur. Proverbs 26:6 Claudus pedibus, et iniquitatem bibens, qui mittit verba per nuncium stultum. Proverbs 26:7 Quomodo pulchras frustra habet claudus tibias: sic indecens est in ore stultorum parabola. Proverbs 26:8 Sicut qui mittit lapidem in acervum Mercurii: ita qui tribuit insipienti honorem. Proverbs 26:9 Quomodo si spina nascatur in manu temulenti: sic parabola in ore stultorum. Proverbs 26:10 Iudicium determinat causas: et qui imponit stulto silentium, iras mitigat. Proverbs 26:11 Sicut canis, qui revertitur ad vomitum suum, sic imprudens, qui iterat stultitiam suam. Proverbs 26:12 Vidisti hominem sapientem sibi videri? magis illo spem habebit insipiens. Proverbs 26:13 Dicit piger: Leo est in via, et leaena in itineribus: Proverbs 26:14 sicut ostium vertitur in cardine suo, ita piger in lectulo suo. Proverbs 26:15 Abscondit piger manum sub ascella sua, et laborat si ad os suum eam converterit. Proverbs 26:16 Sapientior sibi piger videtur septem viris loquentibus sententias. Proverbs 26:17 Sicut qui apprehendit auribus canem, sic qui transit impatiens, et commiscetur rixae alterius. Proverbs 26:18 Sicut noxius est qui mittit sagittas, et lanceas in mortem: Proverbs 26:19 ita vir, fraudulenter nocet amico suo: et cum fuerit deprehensus, dicit: Ludens feci. Proverbs 26:20 Cum defecerint ligna, extinguetur ignis: et susurrone subtracto, iurgia conquiescunt. Proverbs 26:21 Sicut carbones ad prunas, et ligna ad ignem, sic homo iracundus suscitat rixas. Proverbs 26:22 Verba susurronis quasi simplicia, et ipsa perveniunt ad intima ventris. Proverbs 26:23 Quomodo si argento sordido ornare velis vas fictile, sic labia tumentia cum pessimo corde sociata. Proverbs 26:24 Labiis suis intelligitur inimicus, cum in corde tractaverit dolos. Proverbs 26:25 Quando submiserit vocem suam, ne credideris ei: quoniam septem nequitiae sunt in corde illius. Proverbs 26:26 Qui operit odium fraudulenter, revelabitur malitia eius in consilio. Proverbs 26:27 Qui fodit foveam, incidet in eam: et qui volvit lapidem, revertetur ad eum. Proverbs 26:28 Lingua fallax non amat veritatem: et os lubricum operatur ruinas. Proverbs 27:0 Proverbs 27:1 Ne glorieris in crastinum, ignorans quid superventura pariat dies. Proverbs 27:2 Laudet te alienus, et non os tuum: extraneus, et non labia tua. Proverbs 27:3 Grave est saxum, et onerosa arena: sed ira stulti utroque gravior. Proverbs 27:4 Ira non habet misericordiam, nec erumpens furor: et impetum concitati spiritus ferre quis poterit? Proverbs 27:5 Melior est manifesta correptio, quam amor absconditus. Proverbs 27:6 Meliora sunt vulnera diligentis, quam fraudulenta oscula odientis Proverbs 27:7 Anima saturata calcabit favum: et anima esuriens etiam amarum pro dulci sumet. Proverbs 27:8 Sicut avis transmigrans de nido suo, sic vir qui derelinquit locum suum. Proverbs 27:9 Unguento et variis odoribus delectatur cor: et bonis amici consiliis anima dulcoratur. Proverbs 27:10 Amicum tuum, et amicum patris tui ne dimiseris: et domum fratris tui ne ingrediaris in die afflictionis tuae. Melior est vicinus iuxta, quam frater procul. Proverbs 27:11 Stude sapientiae fili mi, et laetifica cor meum, ut possim exprobranti respondere sermonem. Proverbs 27:12 Astutus videns malum, absconditus est: parvuli transeuntes sustinuerunt dispendia. Proverbs 27:13 Tolle vestimentum eius, qui spopondit pro extraneo: et pro alienis, aufer ei pignus. Proverbs 27:14 Qui benedicit proximo suo voce grandi, de nocte consurgens maledicenti similis erit. Proverbs 27:15 Tecta perstillantia in die frigoris, et litigiosa mulier comparantur: Proverbs 27:16 qui retinet eam, quasi qui ventum teneat, et oleum dexterae suae evacuabit. Proverbs 27:17 Ferrum ferro exacuitur, et homo exacuit faciem amici sui. Proverbs 27:18 Qui servat ficum, comedet fructus eius: et qui custos est domini sui, glorificabitur. Proverbs 27:19 Quomodo in aquis resplendent vultus prospicientium, sic corda hominum manifesta sunt prudentibus. Proverbs 27:20 Infernus et perditio numquam implentur: similiter et oculi hominum insatiabiles: Proverbs 27:21 Quomodo probatur in conflatorio argentum, et in fornace aurum: sic probatur homo ore laudantis. Cor iniqui inquirit mala, cor autem rectum inquirit scientiam. Proverbs 27:22 Si contuderis stultum in pila quasi ptisanas feriente desuper pilo, non auferetur ab eo stultitia eius. Proverbs 27:23 Diligenter agnosce vultum pecoris tui, tuosque greges considera: Proverbs 27:24 Non enim habebis iugiter potestatem: sed corona tribuetur in generatione et generationem. Proverbs 27:25 Aperta sunt prata, et apparuerunt herbae virentes, et collecta sunt foena de montibus. Proverbs 27:26 Agni ad vestimentum tuum: et hoedi, agri pretium. Proverbs 27:27 Sufficiat tibi lac caprarum in cibos tuos, et in necessaria domus tuae: et ad victum ancillis tuis. Proverbs 28:0 Proverbs 28:1 Fugit impius, nemine persequente: iustus autem quasi leo confidens, absque terrore erit. Proverbs 28:2 Propter peccata terrae multi principes eius: et propter hominis sapientiam, et horum scientiam quae dicuntur, vita ducis longior erit. Proverbs 28:3 Vir pauper calumnians pauperes, similis est imbri vehementi, in quo paratur fames. Proverbs 28:4 Qui derelinquunt legem, laudant impium: qui custodiunt, succenduntur contra eum. Proverbs 28:5 Viri mali non cogitant iudicium: qui autem inquirunt Dominum, animadvertunt omnia. Proverbs 28:6 Melior est pauper ambulans in simplicitate sua, quam dives in pravis itineribus. Proverbs 28:7 Qui custodit legem, filius sapiens est: qui autem comessatores pascit, confundit patrem suum. Proverbs 28:8 Qui coacervat divitias usuris et foenore liberali, in pauperes congregat eas. Proverbs 28:9 Qui declinat aures suas ne audiat legem, oratio eius erit execrabilis. Proverbs 28:10 Qui decipit iustos in via mala, in interitu suo corruet: et simplices possidebunt bona eius. Proverbs 28:11 Sapiens sibi videtur vir dives: pauper autem prudens scrutabitur eum. Proverbs 28:12 In exultatione iustorum multa gloria est: regnantibus impiis ruinae hominum. Proverbs 28:13 Qui abscondit scelera sua, non dirigetur: qui autem confessus fuerit, et reliquerit ea, misericordiam consequetur. Proverbs 28:14 Beatus homo, qui semper est pavidus: qui vero mentis est durae, corruet in malum. Proverbs 28:15 Leo rugiens, et ursus esuriens, princeps impius super populum pauperem. Proverbs 28:16 Dux indigens prudentia, multos opprimet per calumniam: qui autem odit avaritiam, longi fient dies eius. Proverbs 28:17 Hominem, qui calumniatur animae sanguinem, si usque ad lacum fugerit, nemo sustinet. Proverbs 28:18 Qui ambulat simpliciter, salvus erit: qui perversis graditur viis, concidet semel. Proverbs 28:19 Qui operatur terram suam, satiabitur panibus: qui autem sectatur otium, replebitur egestate. Proverbs 28:20 Vir fidelis multum laudabitur: qui autem festinat ditari, non erit innocens. Proverbs 28:21 Qui cognoscit in iudicio faciem, non benefacit: iste et pro buccella panis deserit veritatem. Proverbs 28:22 Vir, qui festinat ditari, et aliis invidet, ignorat quod egestas superveniet ei. Proverbs 28:23 Qui corripit hominem, gratiam postea inveniet apud eum magis quam ille, qui per linguae blandimenta decipit. Proverbs 28:24 Qui subtrahit aliquid a patre suo, et a matre: et dicit hoc non esse peccatum, particeps homicidae est. Proverbs 28:25 Qui se iactat, et dilatat, iurgia concitat: qui vero sperat in Domino, sanabitur. Proverbs 28:26 Qui confidit in corde suo, stultus est: qui autem graditur sapienter, ipse laudabitur. Proverbs 28:27 Qui dat pauperi, non indigebit: qui despicit deprecantem, sustinebit penuriam. Proverbs 28:28 Cum surrexerint impii, abscondentur homines: cum illi perierint, multiplicabuntur iusti. Proverbs 29:0 Proverbs 29:1 Viro, qui corripientem dura cervice contemnit, repentinus ei superveniet interitus: et eum sanitas non sequetur. Proverbs 29:2 In multiplicatione iustorum laetabitur vulgus: cum impii sumpserint principatum, gemet populus. Proverbs 29:3 Vir, qui amat sapientiam, laetificat patrem suum: qui autem nutrit scorta, perdet substantiam. Proverbs 29:4 Rex iustus erigit terram, vir avarus destruet eam. Proverbs 29:5 Homo, qui blandis, fictisque sermonibus loquitur amico suo, rete expandit gressibus eius. Proverbs 29:6 Peccantem virum iniquum involvet laqueus: et iustus laudabit atque gaudebit. Proverbs 29:7 Novit iustus causam pauperum: impius ignorat scientiam. Proverbs 29:8 Homines pestilentes dissipant civitatem: sapientes vero avertunt furorem. Proverbs 29:9 Vir sapiens, si cum stulto contenderit, sive irascatur, sive rideat, non inveniet requiem. Proverbs 29:10 Viri sanguinum oderunt simplicem: iusti autem quaerunt animam eius. Proverbs 29:11 Totum spiritum suum profert stultus: sapiens differt, et reservat in posterum. Proverbs 29:12 Princeps, qui libenter audit verba mendacii, omnes ministros habet impios. Proverbs 29:13 Pauper, et creditor obviaverunt sibi: utriusque illuminator est Dominus. Proverbs 29:14 Rex, qui iudicat in veritate pauperes, thronus eius in aeternum firmabitur. Proverbs 29:15 Virga atque correptio tribuit sapientiam: puer autem, qui dimittitur voluntati suae, confundit matrem suam. Proverbs 29:16 In multiplicatione impiorum multiplicabuntur scelera: et iusti ruinas eorum videbunt. Proverbs 29:17 Erudi filium tuum, et refrigerabit te, et dabit delicias animae tuae. Proverbs 29:18 Cum prophetia defecerit, dissipabitur populus: qui vero custodit legem, beatus est. Proverbs 29:19 Servus verbis non potest erudiri: quia quod dicis intelligit, et respondere contemnit. Proverbs 29:20 Vidisti hominem velocem ad loquendum? stultitia magis speranda est, quam illius correptio. Proverbs 29:21 Qui delicate a pueritia nutrit servum suum, postea sentiet eum contumacem. Proverbs 29:22 Vir iracundus provocat rixas: et qui ad indignandum facilis est, erit ad peccandum proclivior. Proverbs 29:23 Superbum sequitur humilitas: et humilem spiritu suscipiet gloria. Proverbs 29:24 Qui cum fure participat, odit animam suam: adiurantem audit, et non indicat. Proverbs 29:25 Qui timet hominem, cito corruet: qui sperat in Domino, sublevabitur. Proverbs 29:26 Multi requirunt faciem principis: et iudicium a Domino egreditur singulorum. Proverbs 29:27 Abominantur iusti virum impium: et abominantur impii eos, qui in recta sunt via. Verbum custodiens filius, extra perditionem erit. Proverbs 30:0 Proverbs 30:1 Verba Congregantis filii Vomentis. Visio, quam locutus est vir, cum quo est Deus, et qui Deo secum morante confortatus, ait: Proverbs 30:2 Stultissimus sum virorum, et sapientia hominum non est mecum. Proverbs 30:3 Non didici sapientiam, et non novi scientiam sanctorum. Proverbs 30:4 Quis ascendit in caelum atque descendit? quis continuit spiritum in manibus suis? quis colligavit aquas quasi in vestimento? quis suscitavit omnes terminos terrae? quod nomen est eius, et quod nomen filii eius, si nosti? Proverbs 30:5 Omnis sermo Dei ignitus, clypeus est sperantibus in se: Proverbs 30:6 ne addas quidquam verbis illius, et arguaris inveniarisque mendax. Proverbs 30:7 Duo rogavi te, ne deneges mihi antequam moriar. Proverbs 30:8 Vanitatem, et verba mendacia longe fac a me. Mendicitatem, et divitias ne dederis mihi: tribue tantum victui meo necessaria: Proverbs 30:9 ne forte satiatus illiciar ad negandum, et dicam: Quis est Dominus? aut egestate compulsus furer, et periurem nomen Dei mei. Proverbs 30:10 Ne accuses servum ad Dominum suum, ne forte maledicat tibi, et corruas. Proverbs 30:11 Generatio, quae patri suo maledicit, et quae matri suae non benedicit. Proverbs 30:12 Generatio, quae sibi munda videtur, et tamen non est lota a sordibus suis. Proverbs 30:13 Generatio, cuius excelsi sunt oculi, et palpebrae eius in alta surrectae. Proverbs 30:14 Generatio, quae pro dentibus gladios habet, et commandit molaribus suis, ut comedat inopes de terra, et pauperes ex hominibus. Proverbs 30:15 Sanguisugae duae sunt filiae, dicentes: Affer, Affer. Tria sunt insaturabilia, et quartum, quod numquam dicit: Sufficit. Proverbs 30:16 Infernus, et os vulvae, et terra, quae non satiatur aqua: ignis vero numquam dicit: Sufficit. Proverbs 30:17 Oculum, qui subsannat patrem, et qui despicit partum matris suae, effodiant corvi de torrentibus, et comedant eum filii aquilae. Proverbs 30:18 Tria sunt difficilia mihi, et quartum penitus ignoro: Proverbs 30:19 Viam aquilae in caelo, viam colubri super petram, viam navis in medio mari, et viam viri in adolescentia. Proverbs 30:20 Talis est et via mulieris adulterae, quae comedit, et tergens os suum dicit: Non sum operata malum. Proverbs 30:21 Per tria movetur terra, et quartum non potest sustinere: Proverbs 30:22 Per servum cum regnaverit: per stultum cum saturatus fuerit cibo: Proverbs 30:23 per odiosam mulierem cum in matrimonio fuerit assumpta: et per ancillam cum fuerit heres dominae suae. Proverbs 30:24 Quattuor sunt minima terrae, et ipsa sunt sapientiora sapientibus. Proverbs 30:25 Formicae, populus infirmus, qui praeparat in messe cibum sibi: Proverbs 30:26 lepusculus, plebs invalida, qui collocat in petra cubile suum: Proverbs 30:27 regem locusta non habet, et egreditur universa per turmas suas: Proverbs 30:28 stellio manibus nititur, et moratur in aedibus regis. Proverbs 30:29 Tria sunt, quae bene gradiuntur, et quartum, quod incedit feliciter: Proverbs 30:30 Leo fortissimus bestiarum, ad nullius pavebit occursum: Proverbs 30:31 gallus succinctus lumbos: et aries: et rex, cui non est, qui resistat ei. Proverbs 30:32 Est qui stultus apparuit postquam elevatus est in sublime: si enim intellexisset, ori suo imposuisset manum. Proverbs 30:33 Qui autem fortiter premit ubera ad eliciendum lac, exprimit butyrum: et qui vehementer emungit, elicit sanguinem: et qui provocat iras, producit discordias. Proverbs 31:0 Proverbs 31:1 Verba Lamuelis regis. Visio, qua erudivit eum mater sua. Proverbs 31:2 Quid dilecte mi, quid dilecte uteri mei, quid dilecte votorum meorum? Proverbs 31:3 Ne dederis mulieribus substantiam tuam, et divitias tuas ad delendos reges. Proverbs 31:4 Noli regibus, o Lamuel, noli regibus dare vinum: quia nullum secretum est ubi regnat ebrietas. Proverbs 31:5 et ne forte bibant, et obliviscantur iudiciorum, et mutent causam filiorum pauperis. Proverbs 31:6 Date siceram moerentibus, et vinum his, qui amaro sunt animo: Proverbs 31:7 ut bibant, et obliviscantur egestatis suae, et doloris sui non recordentur amplius. Proverbs 31:8 Aperi os tuum muto, et causis omnium filiorum qui pertranseunt: Proverbs 31:9 aperi os tuum, decerne quod iustum est, et iudica inopem et pauperem. Proverbs 31:10 Mulierem fortem quis inveniet? procul, et de ultimis finibus pretium eius. Proverbs 31:11 Confidit in ea cor viri sui, et spoliis non indigebit. Proverbs 31:12 Reddet ei bonum, et non malum, omnibus diebus vitae suae. Proverbs 31:13 Quaesivit lanam et linum, et operata est consilia manuum suarum. Proverbs 31:14 Facta est quasi navis institoris, de longe portans panem suum. Proverbs 31:15 Et de nocte surrexit, deditque praedam domesticis suis, et cibaria ancillis suis. Proverbs 31:16 Consideravit agrum, et emit eum: de fructu manuum suarum plantavit vineam. Proverbs 31:17 Accinxit fortitudine lumbos suos, et roboravit brachium suum. Proverbs 31:18 Gustavit, et vidit quia bona est negotiatio eius: non extinguetur in nocte lucerna eius. Proverbs 31:19 Manum suam misit ad fortia, et digiti eius apprehenderunt fusum. Proverbs 31:20 Manum suam aperuit inopi, et palmas suas extendit ad pauperem. Proverbs 31:21 Non timebit domui suae a frigoribus nivis: omnes enim domestici eius vestiti sunt duplicibus. Proverbs 31:22 Stragulatam vestem fecit sibi: byssus, et purpura indumentum eius. Proverbs 31:23 Nobilis in portis vir eius, quando sederit cum senatoribus terrae. Proverbs 31:24 Sindonem fecit, et vendidit, et cingulum tradidit Chananaeo. Proverbs 31:25 Fortitudo et decor indumentum eius, et ridebit in die novissimo. Proverbs 31:26 Os suum aperuit sapientiae, et lex clementiae in lingua eius. Proverbs 31:27 Consideravit semitas domus suae, et panem otiosa non comedit. Proverbs 31:28 Surrexerunt filii eius, et beatissimam praedicaverunt: vir eius, et laudavit eam. Proverbs 31:29 Multae filiae congregaverunt sibi divitias: tu supergressa es universas. Proverbs 31:30 Fallax gratia, et vana est pulchritudo: mulier timens Dominum ipsa laudabitur. Proverbs 31:31 Date ei de fructu manuum suarum: et laudent eam in portis opera eius.
Ecclesiastes 0:0
Ecclesiastes 1:0 Ecclesiastes 1:1 Verba Ecclesiastae, filii David, regis Ierusalem. Ecclesiastes 1:2 Vanitas vanitatum, dixit Ecclesiastes: vanitas vanitatum, et omnia vanitas. Ecclesiastes 1:3 Quid habet amplius homo de universo labore suo, quo laborat sub sole? Ecclesiastes 1:4 Generatio praeterit, et generatio advenit: terra autem in aeternum stat. Ecclesiastes 1:5 Oritur sol, et occidit, et ad locum suum revertitur: ibique renascens, Ecclesiastes 1:6 gyrat per Meridiem, et flectitur ad Aquilonem: lustrans universa in circuitu pergit spiritus, et in circulos suos revertitur. Ecclesiastes 1:7 Omnia flumina intrant in mare, et mare non redundat: ad locum, unde exeunt flumina, revertuntur ut iterum fluant. Ecclesiastes 1:8 Cunctae res difficiles: non potest eas homo explicare sermone. Non saturatur oculus visu, nec auris auditu impletur. Ecclesiastes 1:9 Quid est quod fuit? ipsum quod futurum est. Quid est quod factum est? ipsum quod faciendum est. Ecclesiastes 1:10 Nihil sub sole novum, nec valet quisquam dicere: Ecce hoc recens est: iam enim praecessit in saeculis, quae fuerunt ante nos. Ecclesiastes 1:11 Non est priorum memoria: sed nec eorum quidem, quae postea futura sunt, erit recordatio apud eos, qui futuri sunt in novissimo. Ecclesiastes 1:12 Ego Ecclesiastes fui rex Israel in Ierusalem, Ecclesiastes 1:13 et proposui in animo meo quaerere et investigare sapienter de omnibus, quae fiunt sub sole. Hanc occupationem pessimam dedit Deus filiis hominum, ut occuparentur in ea. Ecclesiastes 1:14 Vidi cuncta, quae fiunt sub sole, et ecce universa vanitas, et afflictio spiritus. Ecclesiastes 1:15 Perversi difficile corriguntur, et stultorum infinitus est numerus. Ecclesiastes 1:16 Locutus sum in corde meo, dicens: Ecce magnus effectus sum, et praecessi omnes sapientia, qui fuerunt ante me in Ierusalem: et mens mea contemplata est multa sapienter, et didici. Ecclesiastes 1:17 Dedique cor meum ut scirem prudentiam, atque doctrinam, erroresque et stultitiam: et agnovi quod in his quoque esset labor, et afflictio spiritus, Ecclesiastes 1:18 eo quod in multa sapientia multa sit indignatio: et qui addit scientiam, addit et laborem. Ecclesiastes 2:0 Ecclesiastes 2:1 Dixi ergo in corde meo: Vadam, et affluam deliciis, et fruar bonis. Et vidi quod hoc quoque esset vanitas. Ecclesiastes 2:2 Risum reputavi errorem: et gaudio dixi: Quid frustra deciperis? Ecclesiastes 2:3 Cogitavi in corde meo abstrahere a vino carnem meam, ut animam meam transferrem ad sapientiam, devitaremque stultitiam, donec viderem quid esset utile filiis hominum: quo facto opus est sub sole numero dierum vitae suae. Ecclesiastes 2:4 Magnificavi opera mea, aedificavi mihi domos, et plantavi vineas, Ecclesiastes 2:5 feci hortos, et pomaria, et consevi ea cuncti generis arboribus, Ecclesiastes 2:6 et extruxi mihi piscinas aquarum, ut irrigarem silvam lignorum germinantium, Ecclesiastes 2:7 possedi servos et ancillas, multamque familiam habui: armenta quoque, et magnos ovium greges ultra omnes qui fuerunt ante me in Ierusalem: Ecclesiastes 2:8 coacervavi mihi argentum, et aurum, et substantias regum, ac provinciarum: feci mihi cantores, et cantatrices, et delicias filiorum hominum, scyphos, et urceos in ministerio ad vina fundenda: Ecclesiastes 2:9 et supergressus sum opibus omnes, qui ante me fuerunt in Ierusalem: sapientia quoque perseveravit mecum. Ecclesiastes 2:10 Et omnia, quae desideraverunt oculi mei, non negavi eis: nec prohibui cor meum quin omni voluptate frueretur, et oblectaret se in his, quae praeparaveram: et hanc ratus sum partem meam, si uterer labore meo. Ecclesiastes 2:11 Cumque me convertissem ad universa opera, quae fecerant manus meae, et ad labores, in quibus frustra sudaveram, vidi in omnibus vanitatem et afflictionem animi, et nihil permanere sub sole. Ecclesiastes 2:12 Transivi ad contemplandam sapientiam, erroresque et stultitiam (quid est, inquam, homo, ut sequi possit regem Factorem suum?) Ecclesiastes 2:13 et vidi quod tantum praecederet sapientia stultitiam, quantum differt lux a tenebris. Ecclesiastes 2:14 Sapientis oculi in capite eius: stultus in tenebris ambulat: et didici quod unus utriusque esset interitus. Ecclesiastes 2:15 Et dixi in corde meo: Si unus et stulti et meus occasus erit, quid mihi prodest quod maiorem sapientiae dedi operam? Locutusque cum mente mea, animadverti quod hoc quoque esset vanitas. Ecclesiastes 2:16 Non enim erit memoria sapientis similiter ut stulti in perpetuum, et futura tempora oblivione cuncta pariter operient: moritur doctus similiter et indoctus. Ecclesiastes 2:17 Et idcirco taeduit me vite meae videntem mala universa esse sub sole, et cuncta vanitatem et afflictionem spiritus. Ecclesiastes 2:18 Rursus detestatus sum omnem industriam meam, qua sub sole studiosissime laboravi, habiturus heredem post me, Ecclesiastes 2:19 quem ignoro, utrum sapiens an stultus futurus sit, et dominabitur in laboribus meis, quibus desudavi et solicitus fui. et est quidquam tam vanum? Ecclesiastes 2:20 Unde cessavi, renunciavitque cor meum ultra laborare sub sole. Ecclesiastes 2:21 Nam cum alius laboret in sapientia, et doctrina, et solicitudine, homini otioso quaesita dimittit: et hoc ergo, vanitas, et magnum malum. Ecclesiastes 2:22 Quid enim proderit homini de universo labore suo, et afflictione spiritus, qua sub sole cruciatus est? Ecclesiastes 2:23 Cuncti dies eius doloribus et aerumnis pleni sunt, nec per noctem mente requiescit: et hoc nonne vanitas est? Ecclesiastes 2:24 Nonne melius est comedere et bibere, et ostendere animae suae bona de laboribus suis? et hoc de manu Dei est. Ecclesiastes 2:25 Quis ita devorabit, et deliciis affluet ut ego? Ecclesiastes 2:26 Homini bono in conspectu suo dedit Deus sapientiam, et scientiam, et laetitiam: peccatori autem dedit afflictionem, et curam superfluam, ut addat, et congreget, et tradat ei qui placuit Deo: sed et hoc vanitas est, et cassa solicitudo mentis. Ecclesiastes 3:0 Ecclesiastes 3:1 Omnia tempus habent, et suis spatiis transeunt universa sub caelo. Ecclesiastes 3:2 Tempus nascendi, et tempus moriendi. Tempus plantandi, et tempus evellendi quod plantatum est. Ecclesiastes 3:3 Tempus occidendi, et tempus sanandi: Tempus destruendi, et tempus aedificandi. Ecclesiastes 3:4 Tempus flendi, et tempus ridendi. Tempus plangendi, et tempus saltandi. Ecclesiastes 3:5 Tempus spargendi lapides, et tempus colligendi. Tempus amplexandi, et tempus longe fieri ab amplexibus. Ecclesiastes 3:6 Tempus acquirendi, et tempus perdendi. Tempus custodiendi, et tempus abiiciendi. Ecclesiastes 3:7 Tempus scindendi, et tempus consuendi. Tempus tacendi, et tempus loquendi. Ecclesiastes 3:8 Tempus dilectionis, et tempus odii. Tempus belli, et tempus pacis. Ecclesiastes 3:9 Quid habet amplius homo de labore suo? Ecclesiastes 3:10 Vidi afflictionem, quam dedit Deus filiis hominum, ut distendantur in ea. Ecclesiastes 3:11 Cuncta fecit bona in tempore suo, et mundum tradidit disputationi eorum, ut non inveniat homo opus, quod operatus est Deus ab initio usque ad finem. Ecclesiastes 3:12 Et cognovi quod non esset melius nisi laetari, et facere bene in vita sua. Ecclesiastes 3:13 Omnis enim homo, qui comedit et bibit, et videt bonum de labore suo, hoc donum Dei est. Ecclesiastes 3:14 Didici quod omnia opera, quae fecit Deus, perseverent in perpetuum: non possumus eis quidquam addere, nec auferre, quae fecit Deus ut timeatur. Ecclesiastes 3:15 Quod factum est, ipsum permanet: quae futura sunt, iam fuerunt: et Deus instaurat quod abiit. Ecclesiastes 3:16 Vidi sub sole in loco iudicii impietatem, et in loco iustitiae iniquitatem. Ecclesiastes 3:17 Et dixi in corde meo: Iustum, et impium iudicabit Deus, et tempus omnis rei tunc erit. Ecclesiastes 3:18 Dixi in corde meo de filiis hominum, ut probaret eos Deus, et ostenderet similes esse bestiis. Ecclesiastes 3:19 Idcirco unus interitus est hominis, et iumentorum, et aequa utriusque conditio: sicut moritur homo, sic et illa moriuntur: similiter spirant omnia, et nihil habet homo iumento amplius: cuncta subiacent vanitati, Ecclesiastes 3:20 et omnia pergunt ad unum locum: de terra facta sunt, et in terram pariter revertuntur. Ecclesiastes 3:21 Quis novit si spiritus filiorum Adam ascendat sursum, et si spiritus iumentorum descendat deorsum? Ecclesiastes 3:22 Et deprehendi nihil esse melius quam laetari hominem in opere suo, et hanc esse partem illius. Quis enim eum adducet, ut post se futura cognoscat? Ecclesiastes 4:0 Ecclesiastes 4:1 Verti me ad alia, et vidi calumnias, quae sub sole geruntur, et lacrymas innocentium, et neminem consolatorem: nec posse resistere eorum violentiae, cunctorum auxilio destitutos. Ecclesiastes 4:2 Et laudavi magis mortuos, quam viventes: Ecclesiastes 4:3 et feliciorem utroque iudicavi, qui necdum natus est, nec vidit mala quae sub sole fiunt. Ecclesiastes 4:4 Rursum contemplatus sum omnes labores hominum, et industrias animadverti patere invidiae proximi: et in hoc ergo vanitas, et cura superflua est. Ecclesiastes 4:5 Stultus complicat manus suas, et comedit carnes suas, dicens: Ecclesiastes 4:6 Melior est pugillus cum requie, quam plena utraque manus cum labore, et afflictione animi. Ecclesiastes 4:7 Considerans reperi et aliam vanitatem sub sole: Ecclesiastes 4:8 unus est, et secundum non habet, non filium, non fratrem, et tamen laborare non cessat, nec satiantur oculi eius divitiis: nec recogitat, dicens: Cui laboro, et fraudo animam meam bonis? in hoc quoque vanitas est, et afflictio pessima. Ecclesiastes 4:9 Melius est ergo duos esse simul, quam unum: habent enim emolumentum societatis suae: Ecclesiastes 4:10 si unus ceciderit, ab altero fulcietur. vae soli: quia cum ceciderit, non habet sublevantem se. Ecclesiastes 4:11 Et si dormierint duo, fovebuntur mutuo: unus quomodo calefiet? Ecclesiastes 4:12 Et si quispiam praevaluerit contra unum, duo resistunt ei: funiculus triplex difficile rumpitur. Ecclesiastes 4:13 Melior est puer pauper et sapiens, rege sene et stulto, qui nescit praevidere in posterum. Ecclesiastes 4:14 Quod de carcere, catenisque interdum quis egrediatur ad regnum: et alius natus in regno, inopia consumatur. Ecclesiastes 4:15 Vidi cunctos viventes, qui ambulant sub sole cum adolescente secundo, qui consurget pro eo. Ecclesiastes 4:16 Infinitus numerus est populi omnium, qui fuerunt ante eum: et qui postea futuri sunt, non laetabuntur in eo. sed et hoc, vanitas et afflictio spiritus. Ecclesiastes 4:17 Custodi pedem tuum ingrediens domum Dei, et appropinqua ut audias. Multo enim melior est obedientia, quam stultorum victimae, qui nesciunt quid faciunt mali. Ecclesiastes 5:0 Ecclesiastes 5:1 Ne temere quid loquaris, neque cor tuum sit velox ad proferendum sermonem coram Deo. Deus enim in caelo, et tu super terram: idcirco sint pauci sermones tui. Ecclesiastes 5:2 Multas curas sequuntur somnia, et in multis sermonibus invenietur stultitia. Ecclesiastes 5:3 Si quid vovisti Deo, ne moreris reddere: displicet enim ei infidelis et stulta promissio. sed quodcumque voveris, redde: Ecclesiastes 5:4 multoque melius est non vovere, quam post votum promissa non reddere. Ecclesiastes 5:5 Ne dederis os tuum ut peccare facias carnem tuam: neque dicas coram angelo: Non est providentia: ne forte iratus Deus contra sermones tuos, dissipet cuncta opera manuum tuarum. Ecclesiastes 5:6 Ubi multa sunt somnia, plurimae sunt vanitates, et sermones innumeri: tu vero Deum time. Ecclesiastes 5:7 Si videris calumnias egenorum, et violenta iudicia, et subverti iustitiam in provincia, non mireris super hoc negotio: quia excelso excelsior est alius, et super hos quoque eminentiores sunt alii, Ecclesiastes 5:8 et insuper universae terrae rex imperat servienti. Ecclesiastes 5:9 Avarus non implebitur pecunia: et qui amat divitias, fructum non capiet ex eis: et hoc ergo vanitas. Ecclesiastes 5:10 Ubi multae sunt opes, multi et qui comedunt eas. Et quid prodest possessori, nisi quod cernit divitias oculis suis? Ecclesiastes 5:11 Dulcis est somnus operanti, sive parum, sive multum comedat: saturitas autem divitis non sinit eum dormire. Ecclesiastes 5:12 Est et alia infirmitas pessima, quam vidi sub sole: divitiae conservatae in malum domini sui. Ecclesiastes 5:13 Pereunt enim in afflictione pessima: generavit filium, qui in summa egestate erit. Ecclesiastes 5:14 Sicut egressus est nudus de utero matris suae, sic revertetur, et nihil auferet secum de labore suo. Ecclesiastes 5:15 Miserabilis prorsus infirmitas: quo modo venit, sic revertetur. Quid ergo prodest ei quod laboravit in ventum? Ecclesiastes 5:16 Cunctis diebus vitae suae comedit in tenebris et in curis multis, et in aerumna atque tristitia. Ecclesiastes 5:17 Hoc itaque visum est mihi bonum ut comedat quis, et bibat, et fruatur laetitia ex labore suo, quo laboravit ipse sub sole numero dierum vitae suae, quos dedit ei Deus, et haec est pars illius. Ecclesiastes 5:18 Et omni homini, cui dedit Deus divitias, atque substantiam, potestatemque ei tribuit ut comedat ex eis, et fruatur parte sua, et laetetur de labore suo: hoc est donum Dei. Ecclesiastes 5:19 Non enim satis recordabitur dierum vitae suae, eo quod Deus occupet deliciis cor eius. Ecclesiastes 6:0 Ecclesiastes 6:1 Est et aliud malum, quod vidi sub sole, et quidem frequens apud homines: Ecclesiastes 6:2 Vir, cui dedit Deus divitias, et substantiam, et honorem, et nihil deest animae suae ex omnibus, quae desiderat: nec tribuit ei potestatem Deus ut comedat ex eo, sed homo extraneus vorabit illud. hoc vanitas, et miseria magna est. Ecclesiastes 6:3 Si genuerit quispiam centum liberos, et vixerit multos annos, et plures dies aetatis habuerit, et anima illius non utatur bonis substantiae suae, sepulturaque careat: de hoc ergo pronuncio quod melior illo sit abortivus. Ecclesiastes 6:4 Frustra enim venit, et pergit ad tenebras, et oblivione delebitur nomen eius. Ecclesiastes 6:5 Non vidit solem, neque cognovit distantiam boni et mali: Ecclesiastes 6:6 etiam si duobus millibus annis vixerit, et non fuerit perfruitus bonis: nonne ad unum locum properant omnia? Ecclesiastes 6:7 Omnis labor hominis in ore eius: sed anima eius non implebitur. Ecclesiastes 6:8 Quid habet amplius sapiens a stulto? et quid pauper nisi ut pergat illuc, ubi est vita? Ecclesiastes 6:9 Melius est videre quod cupias, quam desiderare quod nescias. sed et hoc vanitas est, et praesumptio spiritus. Ecclesiastes 6:10 Qui futurus est, iam vocatum est nomen eius: et scitur quod homo sit, et non possit contra fortiorem se in iudicio contendere. Ecclesiastes 6:11 Verba sunt plurima, multamque in disputando habentia vanitatem. Ecclesiastes 7:0 Ecclesiastes 7:1 Quid necesse est homini maiora se quaerere, cum ignoret quid conducat sibi in vita sua numero dierum peregrinationis suae, et tempore, quod velut umbra praeterit? Aut quis ei poterit indicare quod post eum futurum sub sole sit? Ecclesiastes 7:2 Melius est nomen bonum, quam unguenta pretiosa: et dies mortis die nativitatis. Ecclesiastes 7:3 Melius est ire ad domum luctus, quam ad domum convivii: in illa enim finis cunctorum admonetur hominum, et vivens cogitat quid futurum sit. Ecclesiastes 7:4 Melior est ira risu: quia per tristitiam vultus, corrigitur animus delinquentis. Ecclesiastes 7:5 Cor sapientium ubi tristitia est, et cor stultorum ubi laetitia. Ecclesiastes 7:6 Melius est a sapiente corripi, quam stultorum adulatione decipi. Ecclesiastes 7:7 quia sicut sonitus spinarum ardentium sub olla, sic risus stulti: sed et hoc vanitas. Ecclesiastes 7:8 Calumnia conturbat sapientem, et perdet robur cordis illius. Ecclesiastes 7:9 Melior est finis orationis, quam principium. Melior est patiens arrogante. Ecclesiastes 7:10 Ne sis velox ad irascendum: quia ira in sinu stulti requiescit. Ecclesiastes 7:11 Ne dicas: Quid putas causae est quod priora tempora meliora fuere quam nunc sunt? stulta enim est huiuscemodi interrogatio. Ecclesiastes 7:12 Utilior est sapientia cum divitiis, et magis prodest videntibus solem. Ecclesiastes 7:13 Sicut enim protegit sapientia, sic protegit pecunia. hoc autem plus habet eruditio et sapientia, quod vitam tribuunt possessori suo. Ecclesiastes 7:14 Considera opera Dei, quod nemo possit corrigere quem ille despexerit. Ecclesiastes 7:15 In die bona fruere bonis, et malam diem praecave. sicut enim hanc, sic et illam fecit Deus, ut non inveniat homo contra eum iustas querimonias. Ecclesiastes 7:16 Haec quoque vidi in diebus vanitatis meae: Iustus perit in iustitia sua, et impius multo vivit tempore in malitia sua. Ecclesiastes 7:17 Noli esse iustus multum: neque plus sapias quam necesse est, ne obstupescas. Ecclesiastes 7:18 Ne impie agas multum: et noli esse stultus, ne moriaris in tempore non tuo. Ecclesiastes 7:19 Bonum est te sustentare iustum, et ab illo ne subtrahas manum tuam: quia qui timet Deum, nihil negligit. Ecclesiastes 7:20 Sapientia confortavit sapientem super decem principes civitatis. Ecclesiastes 7:21 Non est enim homo iustus in terra, qui faciat bonum, et non peccet. Ecclesiastes 7:22 Sed et cunctis sermonibus, qui dicuntur, ne accomodes cor tuum: ne forte audias servum tuum maledicentem tibi. Ecclesiastes 7:23 scit enim conscientia tua, quia et tu crebro maledixisti aliis. Ecclesiastes 7:24 Cuncta tentavi in sapientia. Dixi: Sapiens efficiar: et ipsa longius recessit a me Ecclesiastes 7:25 multo magis quam erat: et alta profunditas, quis inveniet eam? Ecclesiastes 7:26 Lustravi universa animo meo, ut scirem, et considerarem, et quaererem sapientiam, et rationem: et ut cognoscerem impietatem stulti, et errorem imprudentium: Ecclesiastes 7:27 et inveni amariorem morte mulierem, quae laqueus venatorum est, et sagena cor eius, vincula sunt manus illius. qui placet Deo, effugiet illam: qui autem peccator est, capietur ab illa. Ecclesiastes 7:28 Ecce hoc inveni, dixit Ecclesiastes, unum et alterum, ut invenirem rationem, Ecclesiastes 7:29 quam adhuc quaerit anima mea, et non inveni. Virum de mille unum reperi, mulierem ex omnibus non inveni. Ecclesiastes 7:30 Solummodo hoc inveni, quod fecerit Deus hominem rectum, et ipse se infinitis miscuerit quaestionibus. Quis talis ut sapiens est? et quis cognovit solutionem verbi? Ecclesiastes 8:0 Ecclesiastes 8:1 Sapientia hominis lucet in vultu eius, et potentissimus faciem illius commutabit. Ecclesiastes 8:2 Ego os regis observo, et praecepta iuramenti Dei. Ecclesiastes 8:3 Ne festines recedere a facie eius, neque permaneas in opere malo: quia omne, quod voluerit, faciet: Ecclesiastes 8:4 et sermo illius potestate plenus est: nec dicere ei quisquam potest: Quare ita facis? Ecclesiastes 8:5 Qui custodit praeceptum, non experietur quidquam mali. Tempus et responsionem cor sapientis intelligit. Ecclesiastes 8:6 Omni negotio tempus est, et opportunitas, et multa hominis afflictio: Ecclesiastes 8:7 quia ignorat praeterita, et futura nullo scire potest nuncio. Ecclesiastes 8:8 Non est in hominis potestate prohibere spiritum, nec habet potestatem in die mortis, nec sinitur quiescere ingruente bello, neque salvabit impietas impium. Ecclesiastes 8:9 Omnia haec consideravi, et dedi cor meum in cunctis operibus, quae fiunt sub sole. Interdum dominatur homo homini in malum suum. Ecclesiastes 8:10 Vidi impios sepultos: qui etiam cum adhuc viverent, in loco sancto erant, et laudabantur in civitate quasi iustorum operum. sed et hoc vanitas est. Ecclesiastes 8:11 Etenim quia non profertur cito contra malos sententia, absque timore ullo filii hominum perpetrant mala. Ecclesiastes 8:12 Attamen peccator ex eo quod centies facit malum, et per patientiam sustentatur, ego cognovi quod erit bonum timentibus Deum, qui verentur faciem eius. Ecclesiastes 8:13 Non sit bonum impio, nec prolongentur dies eius, sed quasi umbra transeant qui non timent faciem Domini. Ecclesiastes 8:14 Est et alia vanitas, super terram. sunt iusti, quibus mala proveniunt, quasi opera egerint impiorum: et sunt impii, qui ita securi sunt, quasi iustorum facta habeant. sed et hoc vanissimum iudico. Ecclesiastes 8:15 Laudavi igitur laetitiam quod non esset homini bonum sub sole, nisi quod comederet, et biberet, atque gauderet: et hoc solum secum auferret de labore suo in diebus vitae suae, quos dedit ei Deus sub sole. Ecclesiastes 8:16 Et apposui cor meum ut scirem sapientiam, et intelligerem distentionem, quae versatur in terra: est homo, qui diebus et noctibus somnum non capit oculis. Ecclesiastes 8:17 Et intellexi quod omnium operum Dei nullam possit homo invenire rationem eorum, quae fiunt sub sole: et quanto plus laboraverit ad quaerendum, tanto minus inveniat: etiam si dixerit sapiens se nosse, non poterit reperire. Ecclesiastes 9:0 Ecclesiastes 9:1 Omnia haec tractavi in corde meo, ut curiose intelligerem: Sunt iusti atque sapientes, et opera eorum in manu Dei: et tamen nescit homo utrum amore, an odio dignus sit: Ecclesiastes 9:2 sed omnia in futurum servantur incerta, eo quod universa aeque eveniant iusto et impio, bono et malo, mundo et immundo, immolanti victimas, et sacrificia contemnenti. sicut bonus, sic et peccator: ut periurus, ita et ille qui verum deierat. Ecclesiastes 9:3 Hoc est pessimum inter omnia, quae sub sole fiunt, quia eadem cunctis eveniunt. unde et corda filiorum hominum implentur malitia, et contemptu in vita sua, et post haec ad inferos deducentur. Ecclesiastes 9:4 Nemo est qui semper vivat, et qui huius rei habeat fiduciam: melior est canis vivus leone mortuo. Ecclesiastes 9:5 Viventes enim sciunt se esse morituros, mortui vero nihil noverunt amplius, nec habent ultra mercedem: quia oblivioni tradita est memoria eorum. Ecclesiastes 9:6 Amor quoque, et odium, et invidiae simul perierunt, nec habent partem in hoc saeculo, et in opere, quod sub sole geritur. Ecclesiastes 9:7 Vade ergo et comede in laetitia panem tuum, et bibe cum gaudio vinum tuum: quia Deo placent opera tua. Ecclesiastes 9:8 Omni tempore sint vestimenta tua candida, et oleum de capite tuo non deficiat. Ecclesiastes 9:9 Perfruere vita cum uxore, quam diligis, cunctis diebus vitae instabilitatis tuae, qui dati sunt tibi sub sole omni tempore vanitatis tuae: haec est enim pars in vita, et in labore tuo, quo laboras sub sole. Ecclesiastes 9:10 Quodcumque facere potest manus tua, instanter operare: quia nec opus, nec ratio, nec sapientia, nec scientia erunt apud inferos, quo tu properas. Ecclesiastes 9:11 Verti me ad aliud, et vidi sub sole, nec velocium esse cursum, nec fortium bellum, nec sapientium panem, nec doctorum divitias, nec artificum gratiam: sed tempus, casumque in omnibus. Ecclesiastes 9:12 Nescit homo finem suum: sed sicut pisces capiuntur hamo, et sicut aves laqueo comprehenduntur, sic capiuntur homines in tempore malo, cum eis extemplo supervenerit. Ecclesiastes 9:13 Hanc quoque sub sole vidi sapientiam, et probavi maximam: Ecclesiastes 9:14 Civitas parva, et pauci in ea viri: venit contra eam rex magnus, et vallavit eam, extruxitque munitiones per gyrum, et perfecta est obsidio. Ecclesiastes 9:15 Inventusque est in ea vir pauper et sapiens, et liberavit urbem per sapientiam suam, et nullus deinceps recordatus est hominis illius pauperis. Ecclesiastes 9:16 Et dicebam ego, meliorem esse sapientiam fortitudine: quomodo ergo sapientia pauperis contempta est, et verba eius non sunt audita? Ecclesiastes 9:17 Verba sapientium audiuntur in silentio plus quam clamor principis inter stultos. Ecclesiastes 9:18 Melior est sapientia, quam arma bellica: et qui in uno peccaverit, multa bona perdet. Ecclesiastes 10:0 Ecclesiastes 10:1 Muscae morientes perdunt suavitatem unguenti. Pretiosior est sapientia et gloria, parva et ad tempus stultitia. Ecclesiastes 10:2 Cor sapientis in dextera eius, et cor stulti in sinistra illius. Ecclesiastes 10:3 Sed et in via stultus ambulans, cum ipse insipiens sit, omnes stultos aestimat. Ecclesiastes 10:4 Si spiritus potestatem habentis ascenderit super te, locum tuum ne demiseris: quia curatio faciet cessare peccata maxima. Ecclesiastes 10:5 Est malum quod vidi sub sole, quasi per errorem egrediens a facie principis: Ecclesiastes 10:6 positum stultum in dignitate sublimi, et divites sedere deorsum. Ecclesiastes 10:7 Vidi servos in equis: et principes ambulantes super terram quasi servos. Ecclesiastes 10:8 Qui fodit foveam, incidet in eam: et qui dissipat sepem, mordebit eum coluber. Ecclesiastes 10:9 Qui transfert lapides, affligetur in eis: et qui scindit ligna, vulnerabitur ab eis. Ecclesiastes 10:10 Si retusum fuerit ferrum, et hoc non ut prius, sed hebetatum fuerit, multo labore exacuetur, et post industriam sequetur sapientia. Ecclesiastes 10:11 Si mordeat serpens in silentio, nihil eo minus habet qui occulte detrahit. Ecclesiastes 10:12 Verba oris sapientis gratia: et labia insipientis praecipitabunt eum: Ecclesiastes 10:13 Initium verborum eius stultitia, et novissimum oris illius error pessimus. Ecclesiastes 10:14 Stultus verba multiplicat. Ignorat homo quid ante se fuerit: et quid post se futurum sit, quis ei poterit indicare? Ecclesiastes 10:15 Labor stultorum affliget eos, qui nesciunt in urbem pergere. Ecclesiastes 10:16 Vae tibi terra, cuius rex puer est, et cuius principes mane comedunt. Ecclesiastes 10:17 Beata terra, cuius rex nobilis est, et cuius principes vescuntur in tempore suo ad reficiendum, et non ad luxuriam. Ecclesiastes 10:18 In pigritiis humiliabitur contignatio, et in infirmitate manuum perstillabit domus. Ecclesiastes 10:19 In risum faciunt panem, et vinum ut epulentur viventes: et pecuniae obediunt omnia. Ecclesiastes 10:20 In cogitatione tua regi ne detrahas, et in secreto cubiculi tui ne maledixeris diviti: quia et aves caeli portabunt vocem tuam, et qui habet pennas annunciabit sententiam. Ecclesiastes 11:0 Ecclesiastes 11:1 Mitte panem tuum super transeuntes aquas: quia post tempora multa invenies illum. Ecclesiastes 11:2 Da partes septem, necnon et octo: quia ignoras quid futurum sit mali super terram. Ecclesiastes 11:3 Si repletae fuerint nubes, imbrem super terram effundent. Si ceciderit lignum ad Austrum, aut ad Aquilonem, in quocumque loco ceciderit, ibi erit. Ecclesiastes 11:4 Qui observat ventum, non seminat: et qui considerat nubes, numquam metet. Ecclesiastes 11:5 Quomodo ignoras quae sit via spiritus, et qua ratione compingantur ossa in ventre praegnantis; sic nescis opera Dei, qui fabricator est omnium. Ecclesiastes 11:6 Mane semina semen tuum, et vespere ne cesset manus tua: quia nescis quid magis oriatur, hoc aut illud: et si utrumque simul, melius erit. Ecclesiastes 11:7 Dulce lumen, et delectabile est oculis videre solem. Ecclesiastes 11:8 Si annis multis vixerit homo, et in his omnibus laetatus fuerit, meminisse debet tenebrosi temporis, et dierum multorum: qui cum venerint, vanitatis arguentur praeterita. Ecclesiastes 11:9 Laetare ergo iuvenis in adolescentia tua, et in bono sit cor tuum in diebus iuventutis tuae, et ambula in viis cordis tui, et in intuitu oculorum tuorum: et scito quod pro omnibus his adducet te Deus in iudicium. Ecclesiastes 11:10 Aufer iram a corde tuo, et amove malitiam a carne tua. Adolescentia enim et voluptas vana sunt. Ecclesiastes 12:0 Ecclesiastes 12:1 Memento Creatoris tui in diebus iuventutis tuae, antequam veniat tempus afflictionis, et appropinquent anni, de quibus dicas: Non mihi placent, Ecclesiastes 12:2 antequam tenebrescat sol, et lumen, et luna, et stellae, et revertantur nubes post pluviam: Ecclesiastes 12:3 quando commovebuntur custodes domus, et nutabunt viri fortissimi, et otiosae erunt molentes in minuto numero, et tenebrescent videntes per foramina: Ecclesiastes 12:4 et claudent ostia in platea, in humilitate vocis molentis, et consurgent ad vocem volucris, et obsurdescent omnes filiae carminis. Ecclesiastes 12:5 Excelsa quoque timebunt, et formidabunt in via, florebit amygdalus, impinguabitur locusta, et dissipabitur capparis: quoniam ibit homo in domum aeternitatis suae, et circuibunt in platea plangentes. Ecclesiastes 12:6 Antequam rumpatur funiculus argenteus, et recurrat vitta aurea, et conteratur hydria super fontem, et confringatur rota super cisternam, Ecclesiastes 12:7 et revertatur pulvis in terram suam unde erat, et spiritus redeat ad Deum, qui dedit illum. Ecclesiastes 12:8 Vanitas vanitatum, dixit Ecclesiastes, et omnia vanitas. Ecclesiastes 12:9 Cumque esset sapientissimus Ecclesiastes, docuit populum, et enarravit quae fecerat: et investigans composuit parabolas multas. Ecclesiastes 12:10 Quaesivit verba utilia, et conscripsit sermones rectissimos, ac veritate plenos. Ecclesiastes 12:11 Verba sapientium sicut stimuli, et quasi clavi in altum defixi, quae per magistrorum consilium data sunt a pastore uno. Ecclesiastes 12:12 His amplius fili mi ne requiras. Faciendi plures libros nullus est finis: frequensque meditatio, carnis afflictio est. Ecclesiastes 12:13 Finem loquendi pariter omnes audiamus. Deum time, et mandata eius observa: hoc est enim omnis homo: Ecclesiastes 12:14 et cuncta, quae fiunt, adducet Deus in iudicium pro omni errato, sive bonum, sive malum illud sit.
Song of Solomon 0:0
Song of Solomon 1:0 Song of Solomon 1:1 Osculetur me osculo oris sui: quia meliora sunt ubera tua vino, Song of Solomon 1:2 fragrantia unguentis optimis. Oleum effusum nomen tuum: ideo adolescentulae dilexerunt te. Song of Solomon 1:3 Trahe me: post te curremus in odorem unguentorum tuorum. Introduxit me rex in cellaria sua: exultabimus et laetabimur in te, memores uberum tuorum super vinum: recti diligunt te. Song of Solomon 1:4 Nigra sum, sed formosa, filiae Ierusalem, sicut tabernacula Cedar, sicut pelles Salomonis. Song of Solomon 1:5 Nolite me considerare quod fusca sim, quia decoloravit me sol: filii matris meae pugnaverunt contra me, posuerunt me custodem in vineis: vineam meam non custodivi. Song of Solomon 1:6 Indica mihi, quem diligit anima mea, ubi pascas, ubi cubes in meridie, ne vagari incipiam post greges sodalium tuorum. Song of Solomon 1:7 Si ignoras te o pulcherrima inter mulieres, egredere, et abi post vestigia gregum tuorum, et pasce hoedos tuos iuxta tabernacula pastorum. Song of Solomon 1:8 Equitatui meo in curribus Pharaonis assimilavi te amica mea. Song of Solomon 1:9 Pulchrae sunt genae tuae sicut turturis: collum tuum sicut monilia. Song of Solomon 1:10 Murenulas aureas faciemus tibi, vermiculatas argento. Song of Solomon 1:11 Dum esset rex in accubitu suo, nardus mea dedit odorem suum. Song of Solomon 1:12 Fasciculus myrrhae dilectus meus mihi, inter ubera mea commorabitur. Song of Solomon 1:13 Botrus cypri dilectus meus mihi, in vineis Engaddi. Song of Solomon 1:14 Ecce tu pulchra es amica mea, ecce tu pulchra es, oculi tui columbarum. Song of Solomon 1:15 Ecce tu pulcher es dilecte mi, et decorus. Lectulus noster floridus: Song of Solomon 1:16 tigna domorum nostrarum cedrina, laquearia nostra cypressina. Song of Solomon 2:0 Song of Solomon 2:1 Ego flos campi, et lilium convallium. Song of Solomon 2:2 Sicut lilium inter spinas, sic amica mea inter filias. Song of Solomon 2:3 Sicut malus inter ligna silvarum, sic dilectus meus inter filios. Sub umbra illius quem desideraveram, sedi: et fructus eius dulcis gutturi meo. Song of Solomon 2:4 Introduxit me in cellam vinariam, ordinavit in me charitatem. Song of Solomon 2:5 Fulcite me floribus, stipate me malis: quia amore langueo. Song of Solomon 2:6 Laeva eius sub capite meo, et dextera illius amplexabitur me. Song of Solomon 2:7 Adiuro vos filiae Ierusalem per capreas, cervosque camporum, ne suscitetis, neque evigilare faciatis dilectam, quoadusque ipsa velit. Song of Solomon 2:8 Vox dilecti mei, ecce iste venit saliens in montibus, transiliens colles: Song of Solomon 2:9 similis est dilectus meus capreae, hinnuloque cervorum. en ipse stat post parietem nostrum respiciens per fenestras, prospiciens per cancellos. Song of Solomon 2:10 En dilectus meus loquitur mihi: Surge, propera amica mea, columba mea, formosa mea, et veni. Song of Solomon 2:11 Iam enim hiems transiit, imber abiit, et recessit. Song of Solomon 2:12 Flores apparuerunt in terra nostra, tempus putationis advenit: vox turturis audita est in terra nostra: Song of Solomon 2:13 ficus protulit grossos suos: vineae florentes dederunt odorem suum. Surge, propera amica mea, speciosa mea, et veni: Song of Solomon 2:14 columba mea in foraminibus petrae, in caverna maceriae, ostende mihi faciem tuam, sonet vox tua in auribus meis: vox enim tua dulcis, et facies tua decora. Song of Solomon 2:15 Capite nobis vulpes parvulas, quae demoliuntur vineas: nam vinea nostra floruit. Song of Solomon 2:16 Dilectus meus mihi, et ego illi, qui pascitur inter lilia Song of Solomon 2:17 donec aspiret dies, et inclinentur umbrae. Revertere: similis esto, dilecte mi, capreae, hinnuloque cervorum super montes Bethel. Song of Solomon 3:0 Song of Solomon 3:1 In lectulo meo per noctes quaesivi quem diligit anima mea: quaesivi illum, et non inveni. Song of Solomon 3:2 Surgam, et circuibo civitatem: per vicos et plateas quaeram quem diligit anima mea: quaesivi illum, et non inveni. Song of Solomon 3:3 Invenerunt me vigiles, qui custodiunt civitatem: Num quem diligit anima mea, vidistis? Song of Solomon 3:4 Paululum cum pertransissem eos, inveni quem diligit anima mea: tenui eum, nec dimittam donec introducam illum in domum matris meae, et in cubiculum genetricis meae. Song of Solomon 3:5 Adiuro vos filiae Ierusalem per capreas, cervosque camporum, ne suscitetis, neque evigilare faciatis dilectam donec ipsa velit. Song of Solomon 3:6 Quae est ista, quae ascendit per desertum sicut virgula fumi ex aromatibus myrrhae, et thuris, et universi pulveris pigmentarii? Song of Solomon 3:7 En lectulum Salomonis sexaginta fortes ambiunt ex fortissimis Israel: Song of Solomon 3:8 omnes tenentes gladios, et ad bella doctissimi: uniuscuiusque ensis super femur suum propter timores nocturnos. Song of Solomon 3:9 Ferculum fecit sibi rex Salomon de lignis Libani: Song of Solomon 3:10 columnas eius fecit argenteas, reclinatorium aureum, ascensum purpureum: media charitate constravit propter filias Ierusalem: Song of Solomon 3:11 Egredimini et videte filiae Sion regem Salomonem in diademate, quo coronavit illum mater sua in die desponsationis illius, et in die laetitiae cordis eius. Song of Solomon 4:0 Song of Solomon 4:1 Quam pulchra es amica mea, quam pulchra es! Oculi tui columbarum, absque eo, quod intrinsecus latet. Capilli tui sicut greges caprarum, quae ascenderunt de monte Galaad. Song of Solomon 4:2 Dentes tui sicut greges tonsarum, quae ascenderunt de lavacro, omnes gemellis foetibus, et sterilis non est inter eas. Song of Solomon 4:3 Sicut vitta coccinea, labia tua: et eloquium tuum, dulce. Sicut fragmen mali punici, ita genae tuae, absque eo, quod intrinsecus latet. Song of Solomon 4:4 Sicut turris David collum tuum, quae aedificata est cum propugnaculis: mille clypei pendent ex ea, omnis armatura fortium. Song of Solomon 4:5 Duo ubera tua, sicut duo hinnuli capreae gemelli, qui pascuntur in liliis, Song of Solomon 4:6 donec aspiret dies, et inclinentur umbrae, vadam ad montem myrrhae, et ad collem thuris. Song of Solomon 4:7 Tota pulchra es amica mea, et macula non est in te. Song of Solomon 4:8 Veni de Libano sponsa mea, veni de Libano, veni: coronaberis de capite Amana, de vertice Sanir et Hermon, de cubilibus leonum, de montibus pardorum. Song of Solomon 4:9 Vulnerasti cor meum soror mea sponsa, vulnerasti cor meum in uno oculorum tuorum, et in uno crine colli tui. Song of Solomon 4:10 Quam pulchrae sunt mammae tuae soror mea sponsa! pulchriora sunt ubera tua vino, et odor unguentorum tuorum super omnia aromata. Song of Solomon 4:11 Favus distillans labia tua sponsa, mel et lac sub lingua tua: et odor vestimentorum tuorum sicut odor thuris. Song of Solomon 4:12 Hortus conclusus soror mea sponsa, hortus conclusus, fons signatus. Song of Solomon 4:13 Emissiones tuae paradisus malorum punicorum cum pomorum fructibus. Cypri cum nardo, Song of Solomon 4:14 nardus et crocus, fistula et cinnamomum cum universis lignis Libani, myrrha et aloe cum omnibus primis unguentis. Song of Solomon 4:15 Fons hortorum: puteus aquarum viventium, quae fluunt impetu de Libano. Song of Solomon 4:16 Surge Aquilo, et veni Auster, perfla hortum meum, et fluant aromata illius. Song of Solomon 5:0 Song of Solomon 5:1 Veniat dilectus meus in hortum suum, et comedat fructum pomorum suorum. Veni in hortum meum soror mea sponsa, messui myrrham meam cum aromatibus meis: comedi favum cum melle meo, bibi vinum meum cum lacte meo: comedite amici, et bibite, et inebriamini charissimi. Song of Solomon 5:2 Ego dormio, et cor meum vigilat: vox dilecti mei pulsantis: Aperi mihi soror mea, amica mea, columba mea, immaculata mea: quia caput meum plenum est rore, et cincinni mei guttis noctium. Song of Solomon 5:3 Expoliavi me tunica mea, quomodo induar illa? lavi pedes meos, quomodo inquinabo illos? Song of Solomon 5:4 Dilectus meus misit manum suam per foramen, et venter meus intremuit ad tactum eius. Song of Solomon 5:5 Surrexi, ut aperirem dilecto meo: manus meae stillaverunt myrrham, et digiti mei pleni myrrha probatissima. Song of Solomon 5:6 Pessulum ostii mei aperui dilecto meo: at ille declinaverat, atque transierat. Anima mea liquefacta est, ut locutus est: quaesivi, et non inveni illum: vocavi, et non respondit mihi. Song of Solomon 5:7 Invenerunt me custodes qui circumeunt civitatem: percusserunt me, et vulneraverunt me: tulerunt pallium meum mihi custodes murorum. Song of Solomon 5:8 Adiuro vos filiae Ierusalem, si inveneritis dilectum meum, ut nuncietis ei quia amore langueo. Song of Solomon 5:9 Qualis est dilectus tuus ex dilecto, o pulcherrima mulierum? qualis est dilectus tuus ex dilecto, quia sic adiurasti nos? Song of Solomon 5:10 Dilectus meus candidus et rubicundus, electus ex millibus. Song of Solomon 5:11 Caput eius aurum optimum: Comae eius sicut elatae palmarum, nigrae quasi corvus. Song of Solomon 5:12 Oculi eius sicut columbae super rivulos aquarum, quae lacte sunt lotae, et resident iuxta fluenta plenissima. Song of Solomon 5:13 Genae illius sicut areolae aromatum consitae a pigmentariis. Labia eius lilia distillantia myrrham primam. Song of Solomon 5:14 Manus illius tornatiles aureae, plenae hyacinthis. Venter eius eburneus, distinctus sapphiris. Song of Solomon 5:15 Crura illius columnae marmoreae, quae fundatae sunt super bases aureas. Species eius ut Libani, electus ut cedri. Song of Solomon 5:16 Guttur illius suavissimum, et totus desiderabilis: talis est dilectus meus, et ipse est amicus meus, filiae Ierusalem. Song of Solomon 5:17 Quo abiit dilectus tuus o pulcherrima mulierum? quo declinavit dilectus tuus, et quaeremus eum tecum? Song of Solomon 6:0 Song of Solomon 6:1 Dilectus meus descendit in hortum suum ad areolam aromatum, ut pascatur in hortis, et lilia colligat. Song of Solomon 6:2 Ego dilecto meo, et dilectus meus mihi, qui pascitur inter lilia. Song of Solomon 6:3 Pulchra es amica mea, suavis, et decora sicut Ierusalem: terribilis ut castrorum acies ordinata. Song of Solomon 6:4 Averte oculos tuos a me, quia ipsi me avolare fecerunt. Capilli tui sicut grex caprarum, quae apparuerunt de Galaad. Song of Solomon 6:5 Dentes tui sicut grex ovium, quae ascenderunt de lavacro, omnes gemellis foetibus, et sterilis non est in eis. Song of Solomon 6:6 Sicut cortex mali punici, sic genae tuae absque occultis tuis. Song of Solomon 6:7 Sexaginta sunt reginae, et octoginta concubinae, et adolescentularum non est numerus. Song of Solomon 6:8 Una est columba mea, perfecta mea, una est matris suae, electa genetrici suae. Viderunt eam filiae, et beatissimam praedicaverunt: reginae et concubinae, et laudaverunt eam. Song of Solomon 6:9 Quae est ista, quae progreditur quasi aurora consurgens, pulchra ut luna, electa ut sol, terribilis ut castrorum acies ordinata? Song of Solomon 6:10 Descendi in hortum nucum, ut viderem poma convallium, et inspicerem si floruisset vinea, et germinassent mala punica. Song of Solomon 6:11 Nescivi: anima mea conturbavit me propter quadrigas Aminadab. Song of Solomon 6:12 Revertere, revertere Sunamitis: revertere revertere, ut intueamur te. Song of Solomon 7:0 Song of Solomon 7:1 Quid videbis in Sunamite, nisi choros castrorum? Quam pulchri sunt gressus tui in calceamentis, filia principis! Iuncturae femorum tuorum, sicut monilia, quae fabricata sunt manu artificis. Song of Solomon 7:2 Umbilicus tuus crater tornatilis, numquam indigens poculis. Venter tuus sicut acervus tritici, vallatus liliis. Song of Solomon 7:3 Duo ubera tua, sicut duo hinnuli gemelli capreae. Song of Solomon 7:4 Collum tuum sicut turris eburnea. Oculi tui sicut piscinae in Hesebon, quae sunt in porta filiae multitudinis. Nasus tuus sicut turris Libani, quae respicit contra Damascum. Song of Solomon 7:5 Caput tuum ut Carmelus: et comae capitis tui, sicut purpura regis vincta canalibus. Song of Solomon 7:6 Quam pulchra es, et quam decora charissima, in deliciis! Song of Solomon 7:7 Statura tua assimilata est palmae, et ubera tua botris. Song of Solomon 7:8 Dixi: Ascendam in palmam, et apprehendam fructus eius: et erunt ubera tua sicut botri vineae: et odor oris tui sicut malorum. Song of Solomon 7:9 Guttur tuum sicut vinum optimum, dignum dilecto meo ad potandum, labiisque et dentibus illius ad ruminandum. Song of Solomon 7:10 Ego dilecto meo, et ad me conversio eius. Song of Solomon 7:11 Veni dilecte mi, egrediamur in agrum, commoremur in villis. Song of Solomon 7:12 Mane surgamus ad vineas, videamus si floruit vinea, si flores fructus parturiunt, si floruerunt mala punica: ibi dabo tibi ubera mea. Song of Solomon 7:13 Mandragorae dederunt odorem. In portis nostris omnia poma: nova et vetera, dilecte mi, servavi tibi. Song of Solomon 8:0 Song of Solomon 8:1 Quis mihi det te fratrem meum sugentem ubera matris meae, ut inveniam te foris, et deosculer te, et iam me nemo despiciat? Song of Solomon 8:2 Apprehendam te, et ducam in domum matris meae: ibi me docebis, et dabo tibi poculum ex vino condito, et mustum malorum granatorum meorum. Song of Solomon 8:3 Laeva eius sub capite meo, et dextera illius amplexabitur me. Song of Solomon 8:4 Adiuro vos filiae Ierusalem, ne suscitetis, neque evigilare faciatis dilectam donec ipsa velit. Song of Solomon 8:5 Quae est ista, quae ascendit de deserto, deliciis affluens, innixa super dilectum suum? Sub arbore malo suscitavi te: ibi corrupta est mater tua, ibi violata est genitrix tua. Song of Solomon 8:6 Pone me ut signaculum super cor tuum, ut signaculum super brachium tuum: quia fortis est ut mors dilectio. dura sicut infernus aemulatio, lampades eius lampades ignis atque flammarum. Song of Solomon 8:7 Aquae multae non potuerunt extinguere charitatem, nec flumina obruent illam: si dederit homo omnem substantiam domus suae pro dilectione, quasi nihil despiciet eam. Song of Solomon 8:8 Soror nostra parva, et ubera non habet. quid faciemus sorori nostrae in die quando alloquenda est? Song of Solomon 8:9 Si murus est, aedificemus super eum propugnacula argentea: si ostium est, compingamus illud tabulis cedrinis. Song of Solomon 8:10 Ego murus: et ubera mea sicut turris, ex quo facta sum coram eo quasi pacem reperiens. Song of Solomon 8:11 Vinea fuit pacifico in ea, quae habet populos: tradidit eam custodibus, vir affert pro fructu eius mille argenteos. Song of Solomon 8:12 Vinea mea coram me est. Mille tui pacifici, et ducenti his, qui custodiunt fructus eius. Song of Solomon 8:13 Quae habitas in hortis, amici auscultant: fac me audire vocem tuam. Song of Solomon 8:14 Fuge dilecte mi, et assimilare capreae, hinnuloque cervorum super montes aromatum.
Wisdom 0:0
Wisdom 1:0 Wisdom 1:1 Diligite iustitiam, qui iudicatis terram. Sentite de Domino in bonitate, et in simplicitate cordis quaerite illum: Wisdom 1:2 quoniam invenitur ab his, qui non tentant illum: apparet autem eis, qui fidem habent in illum: Wisdom 1:3 perversae enim cogitationes separant a Deo: probata autem virtus corripit insipientes. Wisdom 1:4 quoniam in malevolam animam non introibit sapientia, nec habitabit in corpore subdito peccatis. Wisdom 1:5 Spiritus enim sanctus disciplinae effugiet fictum, et auferet se a cogitationibus, quae sunt sine intellectu, et corripietur a superveniente iniquitate. Wisdom 1:6 Benignus est enim spiritus sapientiae, et non liberabit maledictum a labiis suis: quoniam renum illius testis est Deus, et cordis illius scrutator est verus, et linguae eius auditor. Wisdom 1:7 Quoniam spiritus Domini replevit orbem terrarum: et hoc, quod continet omnia, scientiam habet vocis. Wisdom 1:8 Propter hoc qui loquitur iniqua, non potest latere, nec praeteriet illum corripiens iudicium. Wisdom 1:9 In cogitationibus enim impii interrogatio erit: sermonum autem illius auditio ad Deum veniet, ad correptionem iniquitatum illius. Wisdom 1:10 Quoniam auris zeli audit omnia, et tumultus murmurationum non abscondetur. Wisdom 1:11 Custodite ergo vos a murmuratione, quae nihil prodest, et a detractione parcite linguae, quoniam sermo obscurus in vacuum non ibit: os autem, quod mentitur, occidit animam. Wisdom 1:12 Nolite zelare mortem in errore vitae vestrae, neque acquiratis perditionem in operibus manuum vestrarum. Wisdom 1:13 Quoniam Deus mortem non fecit, nec laetatur in perditione vivorum. Wisdom 1:14 Creavit enim, ut essent omnia: et sanabiles fecit nationes orbis terrarum: et non est in illis medicamentum exterminii, nec inferorum regnum in terra. Wisdom 1:15 Iustitia enim perpetua est, et immortalis iniustitia autem mortis est acquisitio. Wisdom 1:16 Impii autem manibus et verbis accersierunt illam: et aestimantes illam amicam, defluxerunt, et sponsiones posuerunt ad illam: quoniam morte digni sunt qui sunt ex parte illius. Wisdom 2:0 Wisdom 2:1 Dixerunt enim cogitantes apud se non recte: Exiguum, et cum taedio est tempus vitae nostrae, et non est refrigerium in fine hominis, et non est qui agnitus sit reversus ab inferis: Wisdom 2:2 quia ex nihilo nati sumus, et post hoc erimus tamquam non fuerimus: quoniam fumus flatus est in naribus nostris: et sermo scintilla ad commovendum cor nostrum: Wisdom 2:3 qua extincta, cinis erit corpus nostrum, et spiritus diffundetur tamquam mollis aer, et transibit vita nostra tamquam vestigium nubis, et sicut nebula dissolvetur quae fugata est a radiis solis, et a calore illius aggravata: Wisdom 2:4 et nomen nostrum oblivionem accipiet per tempus, et nemo memoriam habebit operum nostrorum. Wisdom 2:5 Umbrae enim transitus est tempus nostrum, et non est reversio finis nostri: quoniam consignata est, et nemo revertitur. Wisdom 2:6 Venite ergo, et fruamur bonis quae sunt, et utamur creatura tamquam in iuventute celeriter. Wisdom 2:7 Vino pretioso et unguentis nos impleamus: et non praetereat nos flos temporis. Wisdom 2:8 Coronemus nos rosis antequam marcescant: nullum pratum sit, quod non pertranseat luxuria nostra. Wisdom 2:9 Nemo nostrum exors sit luxuriae nostrae: ubique relinquamus signa laetitiae: quoniam haec est pars nostra, et haec est sors. Wisdom 2:10 Opprimamus pauperem iustum, et non parcamus viduae, nec veterano, nec revereamur canos multi temporis. Wisdom 2:11 Sit autem fortitudo nostra lex iniustitiae: quod enim infirmum est, inutile invenitur. Wisdom 2:12 Circumveniamus ergo iustum, quoniam inutilis est nobis, et contrarius est operibus nostris, et improperat nobis peccata legis, et diffamat in nos peccata disciplinae nostrae. Wisdom 2:13 Promittit se scientiam Dei habere, et filium Dei se nominat. Wisdom 2:14 Factus est nobis in traductionem cogitationum nostrarum. Wisdom 2:15 Gravis est nobis etiam ad videndum, quoniam dissimilis est aliis vita illius, et immutatae sunt viae eius. Wisdom 2:16 Tamquam nugaces aestimati sumus ab illo, et abstinet se a viis nostris tamquam ab immunditiis, et praefert novissima iustorum, et gloriatur patrem se habere Deum. Wisdom 2:17 Videamus ergo si sermones illius veri sint, et tentemus quae ventura sunt illi, et sciemus quae erunt novissima illius. Wisdom 2:18 Si enim est verus filius Dei, suscipiet illum, et liberabit eum de manibus contrariorum. Wisdom 2:19 Contumelia et tormento interrogemus eum, ut sciamus reverentiam eius, et probemus patientiam illius. Wisdom 2:20 Morte turpissima condemnemus eum: erit enim ei respectus ex sermonibus illius. Wisdom 2:21 Haec cogitaverunt, et erraverunt: excaecavit enim illos malitia eorum. Wisdom 2:22 Et nescierunt sacramenta Dei, neque mercedem speraverunt iustitiae, nec iudicaverunt honorem animarum sanctarum. Wisdom 2:23 Quoniam Deus creavit hominem inexterminabilem, et ad imaginem similitudinis suae fecit illum. Wisdom 2:24 Invidia autem diaboli mors introivit in orbem terrarum: Wisdom 2:25 imitantur autem illum qui sunt ex parte illius. Wisdom 3:0 Wisdom 3:1 Iustorum autem animae in manu Dei sunt, et non tangent illos tormentum mortis. Wisdom 3:2 Visi sunt oculis insipientium mori: et aestimata est afflictio exitus illorum: Wisdom 3:3 et quod ab itinere iusto abierunt in exterminium; et quod a nobis est iter, exterminii: illi autem sunt in pace. Wisdom 3:4 Et si coram hominibus tormenta passi sunt, spes illorum immortalitate plena est. Wisdom 3:5 In paucis vexati, in multis bene disponentur: quoniam Deus tentavit eos, et invenit illos dignos se. Wisdom 3:6 Tamquam aurum in fornace probavit illos, et quasi holocausti hostiam accepit illos, et in tempore erit respectus illorum. Wisdom 3:7 Fulgebunt iusti et tamquam scintillae in arundineto discurrent. Wisdom 3:8 Iudicabunt nationes, et dominabuntur populis, et regnabit Dominus illorum in perpetuum. Wisdom 3:9 Qui confidunt in illo, intelligent veritatem: et fideles in dilectione acquiescent illi: quoniam donum et pax est electis eius. Wisdom 3:10 Impii autem secundum quae cogitaverunt, correptionem habebunt: qui neglexerunt iustum, et a Domino recesserunt. Wisdom 3:11 Sapientiam enim, et disciplinam qui abiicit, infelix est: et vacua est spes illorum, et labores sine fructu, et inutilia opera eorum. Wisdom 3:12 Mulieres eorum insensatae sunt, et nequissimi filii eorum. Wisdom 3:13 Maledicta creatura eorum, quoniam felix est sterilis: et incoinquinata, quae nescivit thorum in delicto, habebit fructum in respectione animarum sanctarum: Wisdom 3:14 et spado, qui non operatus est per manus suas iniquitatem, nec cogitavit adversus Deum nequissima: dabitur enim illi fidei donum electum, et sors in templo Dei acceptissima. Wisdom 3:15 Bonorum enim laborum gloriosus est fructus, et quae non concidit radix sapientiae. Wisdom 3:16 Filii autem adulterorum in consumptione erunt, et ab iniquo thoro semen exterminabitur. Wisdom 3:17 Et si quidem longae vitae erunt, in nihilum computabuntur, et sine honore erit novissima senectus illorum. Wisdom 3:18 Et si celerius defuncti fuerint, non habebunt spem, nec in die agnitionis allocutionem. Wisdom 3:19 Nationis enim iniquae dirae sunt consummationes. Wisdom 4:0 Wisdom 4:1 O quam pulchra est casta generatio cum claritate: immortalis est enim memoria illius: quoniam et apud Deum nota est, et apud homines. Wisdom 4:2 Cum praesens est, imitantur illam: et desiderant eam cum se eduxerit, et in perpetuum coronata triumphat incoinquinatorum certaminum praemium vincens. Wisdom 4:3 Multigena autem impiorum multitudo non erit utilis, et spuria vitulamina non dabunt radices altas, nec stabile firmamentum collocabunt. Wisdom 4:4 Et si in ramis in tempore germinaverint, infirmiter posita, a vento commovebuntur, et a nimietate ventorum eradicabuntur. Wisdom 4:5 Confringentur enim rami inconsummati, et fructus illorum inutiles, et acerbi ad manducandum, et ad nihilum apti. Wisdom 4:6 Ex iniquis enim omnes filii qui nascuntur, testes sunt nequitiae adversus parentes in interrogatione sua. Wisdom 4:7 Iustus autem si morte praeoccupatus fuerit, in refrigerio erit. Wisdom 4:8 Senectus enim venerabilis est non diuturna, neque annorum numero computata: cani autem sunt sensus hominis, Wisdom 4:9 et aetas senectutis vita immaculata. Wisdom 4:10 Placens Deo factus est dilectus, et vivens inter peccatores translatus est. Wisdom 4:11 raptus est ne malitia mutaret intellectum eius, aut ne fictio deciperet animam illius. Wisdom 4:12 Fascinatio enim nugacitatis obscurat bona, et inconstantia concupiscentiae transvertit sensum sine malitia. Wisdom 4:13 Consummatus in brevi explevit tempora multa: Wisdom 4:14 placita enim erat Deo anima illius: propter hoc properavit educere illum de medio iniquitatum: populi autem videntes, et non intelligentes, nec ponentes in praecordiis talia: Wisdom 4:15 quoniam gratia Dei, et misericordia est in sanctos eius, et respectus in electos illius. Wisdom 4:16 Condemnat autem iustus mortuus vivos impios, et iuventus celerius consummata longam vitam iniusti. Wisdom 4:17 Videbunt enim finem sapientis, et non intelligent quid cogitaverit de illo Deus, et quare munierit illum Dominus. Wisdom 4:18 Videbunt autem et contemnent eum: illos autem Dominus irridebit. Wisdom 4:19 et erunt post haec decidentes sine honore, et in contumelia inter mortuos in perpetuum: quoniam disrumpet illos inflatos sine voce, et commovebit illos a fundamentis et usque ad supremum desolabuntur: et erunt gementes, et memoria illorum peribit. Wisdom 4:20 Venient in cogitatione peccatorum suorum timidi, et traducent illos ex adverso iniquitates ipsorum. Wisdom 5:0 Wisdom 5:1 Tunc stabunt iusti in magna constantia adversus eos, qui se angustiaverunt, et qui abstulerunt labores eorum. Wisdom 5:2 Videntes turbabuntur timore horribili, et mirabuntur in subitatione insperatae salutis, Wisdom 5:3 gementes prae angustia spiritus, et dicentes intra se, poenitentiam agentes, et prae angustia spiritus gementes. Hi sunt, quos habuimus aliquando in derisum, et in similitudinem improperii. Wisdom 5:4 Nos insensati vitam illorum aestimabamus insaniam, et finem illorum sine honore: Wisdom 5:5 ecce quomodo computati sunt inter filios Dei, et inter sanctos sors illorum est. Wisdom 5:6 Ergo erravimus a via veritatis, et iustitiae lumen non luxit nobis, et Sol intelligentiae non est ortus nobis. Wisdom 5:7 Lassati sumus in via iniquitatis et perditionis, et ambulavimus vias difficiles, viam autem Domini ignoravimus. Wisdom 5:8 Quid nobis profuit superbia? aut divitiarum iactantia quid contulit nobis? Wisdom 5:9 Transierunt omnia illa tamquam umbra, et tamquam nuncius percurrens, Wisdom 5:10 et tamquam navis, quae pertransit fluctuantem aquam: cuius, cum praeterierit, non est vestigium invenire, neque semitam carinae illius in fluctibus: Wisdom 5:11 aut tamquam avis, quae transvolat in aere, cuius nullum invenitur argumentum itineris, sed tantum sonitus alarum verberans levem ventum: et scindens per vim itineris aerem: commotis alis transvolavit, et post hoc nullum signum invenitur itineris illius: Wisdom 5:12 aut tamquam sagitta emissa in locum destinatum, divisus aer continuo in se reclusus est, ut ignoretur transitus illius: Wisdom 5:13 sic et nos nati continuo desivimus esse: et virtutis quidem nullum signum valuimus ostendere: in malignitate autem nostra consumpti sumus. Wisdom 5:14 Talia dixerunt in inferno hi, qui peccaverunt: Wisdom 5:15 quoniam spes impii tamquam lanugo est, quae a vento tollitur: et tamquam spuma gracilis, quae a procella dispergitur: et tamquam fumus, qui a vento diffusus est: et tamquam memoria hospitis unius diei praetereuntis. Wisdom 5:16 Iusti autem in perpetuum vivent, et apud Dominum est merces eorum, et cogitatio illorum apud Altissimum. Wisdom 5:17 Ideo accipient regnum decoris, et diadema speciei de manu Domini: quoniam dextera sua teget eos, et brachio sancto suo defendet illos. Wisdom 5:18 Accipiet armaturam zelus illius, et armabit creaturam ad ultionem inimicorum. Wisdom 5:19 Induet pro thorace iustitiam, et accipiet pro galea iudicium certum. Wisdom 5:20 sumet scutum inexpugnabile aequitatem: Wisdom 5:21 acuet autem diram iram in lanceam, et pugnabit cum illo orbis terrarum contra insensatos. Wisdom 5:22 Ibunt directe emissiones fulgurum, et tamquam a bene curvato arcu nubium exterminabuntur, et ad certum locum insilient. Wisdom 5:23 Et a petrosa ira plene mittentur grandines, excandescet in illos aqua maris, et flumina concurrent duriter. Wisdom 5:24 Contra illos stabit spiritus virtutis, et tamquam turbo venti dividet illos: et ad eremum perducet omnem terram iniquitas illorum, et malignitas evertet sedes potentium. Wisdom 6:0 Wisdom 6:1 Melior est sapientia quam vires: et vir prudens quam fortis. Wisdom 6:2 Audite ergo reges, et intelligite, discite iudices finium terrae. Wisdom 6:3 Praebete aures vos, qui continetis multitudines, et placetis vobis in turbis nationum: Wisdom 6:4 quoniam data est a Domino potestas vobis, et virtus ab Altissimo, qui interrogabit opera vestra, et cogitationes scrutabitur: Wisdom 6:5 quoniam cum essetis ministri regni illius, non recte iudicastis nec custodistis legem iustitiae, neque secundum voluntatem Dei ambulastis. Wisdom 6:6 Horrende et cito apparebit vobis: quoniam iudicium durissimum his, qui praesunt, fiet. Wisdom 6:7 Exiguo enim conceditur misericordia: potentes autem potenter tormenta patientur. Wisdom 6:8 Non enim subtrahet personam cuiusquam Deus, nec verebitur magnitudinem cuiusquam: quoniam pusillum et magnum ipse fecit, et aequaliter cura est illi de omnibus. Wisdom 6:9 Fortioribus autem fortior instat cruciatio. Wisdom 6:10 Ad vos ergo reges sunt hi sermones mei, ut discatis sapientiam, et non excidatis. Wisdom 6:11 Qui enim custodierint iustitiam, iuste iudicabuntur, et qui didicerint iusta, invenient quid respondeant. Wisdom 6:12 Concupiscite ergo sermones meos, diligite illos, et habebitis disciplinam. Wisdom 6:13 Clara est, et quae numquam marcescit sapientia, et facile videtur ab his qui diligunt eam, et invenitur ab his qui quaerunt illam. Wisdom 6:14 Praeoccupat qui se concupiscunt, ut illis se prior ostendat. Wisdom 6:15 Qui de luce vigilaverit ad illam, non laborabit: assidentem enim illam foribus suis inveniet. Wisdom 6:16 Cogitare ergo de illa sensus est consummatus: et qui vigilaverit propter illam, cito securus erit. Wisdom 6:17 Quoniam dignos se ipsa circuit quaerens, et in viis ostendit se illis hilariter, et in omni providentia occurrit illis. Wisdom 6:18 Initium enim illius verissima est disciplinae concupiscentia. Wisdom 6:19 Cura ergo disciplinae, dilectio est: et dilectio, custodia legum illius est: custoditio autem legum, consummatio incorruptionis est: Wisdom 6:20 incorruptio autem facit esse proximum Deo. Wisdom 6:21 Concupiscentia itaque sapientiae deducit ad regnum perpetuum. Wisdom 6:22 Si ergo delectamini sedibus, et sceptris o reges populi, diligite sapientiam, ut in perpetuum regnetis. Wisdom 6:23 diligite lumen sapientiae omnes qui praeestis populis. Wisdom 6:24 quid est autem sapientia, et quemadmodum facta sit referam: et non abscondam a vobis sacramenta Dei, sed ab initio nativitatis investigabo, et ponam in lucem scientiam illius, et non praeteribo veritatem: Wisdom 6:25 neque cum invidia tabescente iter habebo: quoniam talis homo non erit particeps sapientiae. Wisdom 6:26 Multitudo autem sapientium sanitas est orbis terrarum: et rex sapiens stabilimentum populi est. Wisdom 6:27 Ergo accipite disciplinam per sermones meos, et proderit vobis. Wisdom 7:0 Wisdom 7:1 Sum quidem et ego mortalis homo, similis omnibus, et ex genere terreno illius, qui prior factus est, et in ventre matris figuratus sum caro, Wisdom 7:2 decem mensium tempore coagulatus sum in sanguine, ex semine hominis, et delectamento somni conveniente. Wisdom 7:3 Et ego natus accepi communem aerem, et in similiter factam decidi terram, et primam vocem similem omnibus emisi plorans. Wisdom 7:4 in involumentis nutritus sum, et curis magnis. Wisdom 7:5 Nemo enim ex regibus aliud habuit nativitatis initium. Wisdom 7:6 Unus ergo introitus est omnibus ad vitam, et similis exitus. Wisdom 7:7 Propter hoc optavi, et datus est mihi sensus: et invocavi, et venit in me spiritus sapientiae: Wisdom 7:8 et praeposui illam regnis et sedibus, et divitias nihil esse duxi in comparatione illius. Wisdom 7:9 nec comparavi illi lapidem pretiosum: quoniam omne aurum in comparatione illius, arena est exigua, et tamquam lutum aestimabitur argentum in conspectu illius. Wisdom 7:10 Super salutem et speciem dilexi illam, et proposui pro luce habere illam: quoniam inextinguibile est lumen illius. Wisdom 7:11 Venerunt autem mihi omnia bona pariter cum illa, et innumerabilis honestas per manus illius, Wisdom 7:12 et laetatus sum in omnibus: quoniam antecedebat me ista sapientia, et ignorabam quoniam horum omnium mater est. Wisdom 7:13 Quam sine fictione didici, et sine invidia communico, et honestatem illius non abscondo. Wisdom 7:14 Infinitus enim thesaurus est hominibus: quo qui usi sunt, participes facti sunt amicitiae Dei, propter disciplinae dona commendati. Wisdom 7:15 Mihi autem dedit Deus dicere ex sententia, et praesumere digna horum, quae mihi dantur: quoniam ipse sapientiae dux est, et sapientium emendator: Wisdom 7:16 in manu enim illius et nos, et sermones nostri, et omnis sapientia, et operum scientiae disciplina. Wisdom 7:17 Ipse enim dedit mihi horum, quae sunt, scientiam veram: ut sciam dispositionem orbis terrarum, et virtutes elementorum, Wisdom 7:18 initium, et consummationem, et medietatem temporum, vicissitudinum permutationes, et consummationes temporum, morum mutationes, et divisiones temporum, Wisdom 7:19 anni cursus, et stellarum dispositiones, Wisdom 7:20 naturas animalium, et iras bestiarum, vim ventorum, et cogitationes hominum, differentias virgultorum, et virtutes radicum, Wisdom 7:21 et quaecumque sunt absconsa et improvisa, didici: omnium enim artifex docuit me sapientia. Wisdom 7:22 est enim in illa spiritus intelligentiae, sanctus, unicus, multiplex, subtilis, disertus, mobilis, incoinquinatus, certus, suavis, amans bonum, acutus, qui nihil vetat benefacere, Wisdom 7:23 humanus, benignus, stabilis, certus, securus, omnem habens virtutem, omnia prospiciens, et qui capiat omnes spiritus: intelligibilis, mundus, subtilis. Wisdom 7:24 Omnibus enim mobilibus mobilior est sapientia: attingit autem ubique propter suam munditiam. Wisdom 7:25 Vapor est virtutis Dei, et emanatio quaedam est claritatis omnipotentis Dei sincera: et ideo nihil inquinatum in eam incurrit. Wisdom 7:26 candor est enim lucis aeternae, et speculum sine macula Dei maiestatis, et imago bonitatis illius. Wisdom 7:27 Et cum sit una, omnia potest: et in se permanens omnia innovat, et per nationes in animas sanctas se transfert, amicos Dei et prophetas constituit. Wisdom 7:28 Neminem enim diligit Deus, nisi eum, qui cum sapientia inhabitat. Wisdom 7:29 Est autem haec speciosior sole, et super omnem dispositionem stellarum, luci comparata invenitur prior. Wisdom 7:30 Illi enim succedit nox, sapientiam autem non vincit malitia. Wisdom 8:0 Wisdom 8:1 Attingit ergo a fine usque ad finem fortiter, et disponit omnia suaviter. Wisdom 8:2 Hanc amavi, et exquisivi a iuventute mea, et quaesivi sponsam mihi eam assumere, et amator factus sum formae illius. Wisdom 8:3 Generositatem illius glorificat, contubernium habens Dei: sed et omnium Dominus dilexit illam. Wisdom 8:4 doctrix enim est disciplinae Dei, et electrix operum illius. Wisdom 8:5 Et si divitiae appetuntur in vita, quid sapientia locupletius, quae operatur omnia? Wisdom 8:6 Si autem sensus operatur: quis horum, quae sunt, magis quam illa est artifex? Wisdom 8:7 Et si iustitiam quis diligit: labores huius magnas habent virtutes: sobrietatem enim, et prudentiam docet, et iustitiam, et virtutem, quibus utilius nihil est in vita hominibus. Wisdom 8:8 Et si multitudinem scientiae desiderat quis, scit praeterita, et de futuris aestimat: scit versutias sermonum, et dissolutiones argumentorum: signa et monstra scit antequam fiant, et eventus temporum et saeculorum. Wisdom 8:9 Proposui ergo hanc adducere mihi ad convivendum: sciens quoniam mecum communicabit de bonis, et erit allocutio cogitationis et taedii mei. Wisdom 8:10 Habebo propter hanc claritatem ad turbas, et honorem apud seniores iuvenis: Wisdom 8:11 et acutus inveniar in iudicio, et in conspectu potentium admirabilis ero, et facies principum mirabuntur me: Wisdom 8:12 tacente me sustinebunt, et loquentem me respicient, et sermocinante me plura, manus ori suo imponent. Wisdom 8:13 Praeterea habebo per hanc immortalitatem: et memoriam aeternam his, qui post me futuri sunt, relinquam. Wisdom 8:14 Disponam populos: et nationes mihi erunt subditae. Wisdom 8:15 Timebunt me audientes reges horrendi: in multitudine videbor bonus, et in bello fortis. Wisdom 8:16 Intrans in domum meam, conquiescam cum illa: non enim habet amaritudinem conversatio illius, nec taedium convictus illius, sed laetitiam et gaudium. Wisdom 8:17 Haec cogitans apud me, et commemorans in corde meo: quoniam immortalitas est in cogitatione sapientiae, Wisdom 8:18 et in amicitia illius delectatio bona, et in operibus manuum illius honestas sine defectione, et in certamine loquelae illius sapientia, et praeclaritas in communicatione sermonum ipsius: circuibam quaerens, ut mihi illam assumerem. Wisdom 8:19 Puer autem eram ingeniosus, et sortitus sum animam bonam. Wisdom 8:20 Et cum essem magis bonus, veni ad corpus incoinquinatum. Wisdom 8:21 Et ut scivi quoniam aliter non possem esse continens, nisi Deus det, et hoc ipsum erat sapientia, scire cuius esset hoc donum: adii Dominum, et deprecatus sum illum, et dixi ex totis praecordiis meis. Wisdom 9:0 Wisdom 9:1 Deus patrum meorum, et Domine misericordiae, qui fecisti omnia verbo tuo, Wisdom 9:2 et sapientia tua constituisti hominem, ut dominaretur creaturae, quae a te facta est, Wisdom 9:3 ut disponat orbem terrarum in aequitate et iustitia, et in directione cordis iudicium iudicet: Wisdom 9:4 da mihi sedium tuarum assestricem sapientiam, et noli me reprobare a pueris tuis: Wisdom 9:5 quoniam servus tuus sum ego, et filius ancillae tuae, homo infirmus, et exigui temporis, et minor ad intellectum iudicii et legum. Wisdom 9:6 Nam et si quis erit consummatus inter filios hominum, si ab illo abfuerit sapientia tua, in nihilum computabitur. Wisdom 9:7 Tu elegisti me regem populo tuo, et iudicem filiorum tuorum et filiarum: Wisdom 9:8 et dixisti me aedificare templum in monte sancto tuo, et in civitate habitationis tuae altare, similitudinem tabernaculi sancti tui, quod praeparasti ab initio: Wisdom 9:9 et tecum sapientia tua, quae novit opera tua, quae et affuit tunc cum orbem terrarum faceres, et sciebat quid esset placitum oculis tuis, et quid directum in praeceptis tuis. Wisdom 9:10 Mitte illam de caelis sanctis tuis, et a sede magnitudinis tuae, ut mecum sit et mecum laboret, ut sciam quid acceptum sit apud te: Wisdom 9:11 scit enim illa omnia, et intelligit, et deducet me in operibus meis sobrie, et custodiet me in sua potentia. Wisdom 9:12 Et erunt accepta opera mea, et disponam populum tuum iuste, et ero dignus sedium patris mei. Wisdom 9:13 Quis enim hominum poterit scire consilium Dei? aut quis poterit cogitare quid velit Deus? Wisdom 9:14 Cogitationes enim mortalium timidae, et incertae providentiae nostrae. Wisdom 9:15 Corpus enim, quod corrumpitur, aggravat animam, et terrena inhabitatio deprimit sensum multa cogitantem. Wisdom 9:16 Et difficile aestimamus quae in terra sunt: et quae in prospectu sunt, invenimus cum labore. Quae autem in caelis sunt quis investigabit? Wisdom 9:17 Sensum autem tuum quis sciet, nisi tu dederis sapientiam, et miseris spiritum sanctum tuum de altissimis: Wisdom 9:18 et sic correctae sint semitae eorum, qui sunt in terris, et quae tibi placent didicerint homines? Wisdom 9:19 Nam per sapientiam sanati sunt quicumque placuerunt tibi Domine a principio. Wisdom 10:0 Wisdom 10:1 Haec illum, qui primus formatus est a Deo patre orbis terrarum, cum solus esset creatus, custodivit, Wisdom 10:2 et eduxit illum a delicto suo, et dedit illi virtutem continendi omnia. Wisdom 10:3 Ab hac ut recessit iniustus in ira sua, per iram homicidii fraternitas deperiit. Wisdom 10:4 Propter quod, cum aqua deleret terram, sanavit iterum sapientia, per contemptibile lignum iustum gubernans. Wisdom 10:5 Haec et in consensu superbiae cum se nationes extulissent, scivit iustum, et conservavit sine querela Deo, et in filiis misericordiam fortem custodivit. Wisdom 10:6 Haec iustum a pereuntibus impiis liberavit fugientem, descendente igne in pentapolim: Wisdom 10:7 quibus in testimonium nequitiae fumigabunda constat deserta terra, et incerto tempore fructus habentes arbores, et incredibilis animae memoria stans figmentum salis. Wisdom 10:8 Sapientiam enim praetereuntes non tantum in hoc lapsi sunt ut ignorarent bona, sed et insipientiae suae reliquerunt hominibus memoriam, ut in his, quae peccaverunt, nec latere potuissent. Wisdom 10:9 Sapientia autem hos, qui se observant, a doloribus liberavit. Wisdom 10:10 Haec autem profugum irae fratris iustum deduxit per vias rectas, et ostendit illi regnum Dei, et dedit illi scientiam sanctorum: honestavit illum in laboribus, et complevit labores illius. Wisdom 10:11 In fraude circumvenientium illum affuit illi, et honestum fecit illum. Wisdom 10:12 Custodivit illum ab inimicis, et a seductoribus tutavit illum, et certamen forte dedit illi ut vinceret, et sciret quoniam omnium potentior est sapientia. Wisdom 10:13 Haec venditum iustum non dereliquit, sed a peccatoribus liberavit eum: descenditque cum illo in foveam, Wisdom 10:14 et in vinculis non dereliquit illum, donec afferret illi sceptrum regni, et potentiam adversus eos, qui eum deprimebant: et mendaces ostendit, qui maculaverunt illum, et dedit illi claritatem aeternam. Wisdom 10:15 Haec populum iustum, et semen sine querela liberavit a nationibus, quae illum deprimebant. Wisdom 10:16 Intravit in animam servi Dei, et stetit contra reges horrendos in portentis et signis. Wisdom 10:17 Et reddidit iustis mercedem laborum suorum, et deduxit illos in via mirabili: et fuit illis in velamento diei, et in luce stellarum per noctem: Wisdom 10:18 et transtulit illos per Mare rubrum, et transvexit illos per aquam nimiam. Wisdom 10:19 Inimicos autem illorum demersit in mare, et ab altitudine inferorum eduxit illos. Ideo iusti tulerunt spolia impiorum, Wisdom 10:20 et decantaverunt Domine nomen sanctum tuum, et victricem manum tuam laudaverunt pariter: Wisdom 10:21 quoniam sapientia aperuit os mutorum, et linguas infantium fecit disertas. Wisdom 11:0 Wisdom 11:1 Direxit opera eorum in manibus prophetae sancti. Wisdom 11:2 Iter fecerunt per deserta, quae non habitabantur: et in locis desertis fixerunt casas. Wisdom 11:3 Steterunt contra hostes, et de inimicis se vindicaverunt. Wisdom 11:4 Sitierunt, et invocaverunt te, et data est illis aqua de petra altissima, et requies sitis de lapide duro. Wisdom 11:5 Per quae enim poenas passi sunt inimici illorum, a defectione potus sui, cum abundarent filii Israel, laetati sunt; Wisdom 11:6 per haec, cum illis deessent, bene cum illis actum est. Wisdom 11:7 Nam pro fonte quidem sempiterni fluminis, humanum sanguinem dedisti iniustis. Wisdom 11:8 Qui cum minuerentur in traductione infantium occisorum, dedisti illis abundantem aquam insperate, Wisdom 11:9 ostendens per sitim, quae tunc fuit, quemadmodum tuos exaltares, et adversarios illorum necares. Wisdom 11:10 Cum enim tentati sunt, et quidem cum misericordia disciplinam accipientes, scierunt quemadmodum cum ira iudicati impii tormenta paterentur. Wisdom 11:11 Hos quidem tamquam pater monens probasti: illos autem tamquam durus rex interrogans condemnasti. Wisdom 11:12 Absentes enim et praesentes similiter torquebantur. Wisdom 11:13 Duplex enim illos acceperat taedium, et gemitus cum memoria praeteritorum. Wisdom 11:14 Cum enim audirent per sua tormenta bene secum agi, commemorati sunt Dominum, admirantes in finem exitus. Wisdom 11:15 Quem enim in expositione prava proiectum deriserunt, in finem eventus mirati sunt: non similiter iustis faciens. Wisdom 11:16 Pro cogitationibus autem insensatis iniquitates illorum, quod quidam errantes colebant mutos serpentes, et bestias supervacuas, immisisti illis multitudinem mutorum animalium in vindictam: Wisdom 11:17 ut scirent quia per quae peccat quis, per haec et torquetur. Wisdom 11:18 Non enim impossibilis erat omnipotens manus tua, quae creavit orbem terrarum ex materia invisa, immittere illis multitudinem ursorum, aut audaces leones, Wisdom 11:19 aut novi generis ira plenas, aut ignotas bestias, aut vaporem ignium spirantes, aut fumi odorem proferentes, aut horrendas ab oculis scintillas emittentes: Wisdom 11:20 quarum non solum laesura poterat illos exterminare, sed et aspectus per timorem occidere. Wisdom 11:21 Sed et sine his uno spiritu poterant occidi persecutionem passi ab ipsis factis suis, et dispersi per spiritum virtutis tuae: sed omnia in mensura, et numero, et pondere disposuisti. Wisdom 11:22 Multum enim valere, tibi soli supererat semper: et virtuti brachii tui quis resistet? Wisdom 11:23 Quoniam tamquam momentum staterae, sic est ante te orbis terrarum, et tamquam gutta roris antelucani, quae descendit in terram. Wisdom 11:24 Sed misereris omnium, quia omnia potes, et dissimulas peccata hominum propter poenitentiam. Wisdom 11:25 Diligis enim omnia quae sunt, et nihil odisti eorum quae fecisti: nec enim odiens aliquid constituisti, aut fecisti. Wisdom 11:26 Quomodo autem posset aliquid permanere, nisi tu voluisses? aut quod a te vocatum non esset, conservaretur? Wisdom 11:27 Parcis autem omnibus: quoniam tua sunt Domine, qui amas animas. Wisdom 12:0 Wisdom 12:1 O quam bonus, et suavis est Domine spiritus tuus in omnibus! Wisdom 12:2 Ideoque eos, qui errant, ex partibus corripis: et de quibus peccant, admones et alloqueris: ut relicta malitia credant in te Domine. Wisdom 12:3 Illos enim antiquos inhabitatores terrae sanctae tuae, quos exhorruisti, Wisdom 12:4 quoniam odibilia opera tibi faciebant per medicamina et sacrificia iniusta, Wisdom 12:5 et filiorum suorum necatores sine misericordia, et comestores viscerum hominum, et devoratores sanguinis, Wisdom 12:6 et auctores parentes animarum inauxiliatarum perdere voluisti a medio sacramento tuo per manus parentum nostrorum, Wisdom 12:7 ut dignam perciperent peregrinationem puerorum Dei, quae tibi omnium charior est terra. Wisdom 12:8 Sed et his tamquam hominibus pepercisti, et misisti antecessores exercitus tui vespas, ut illos paulatim exterminarent. Wisdom 12:9 Non quia impotens eras in bello subiicere impios iustis, aut bestiis saevis, aut verbo duro simul exterminare: Wisdom 12:10 sed partibus iudicans dabas locum poenitentiae, non ignorans quoniam nequam est natio eorum, et naturalis malitia ipsorum, et quoniam non poterat mutari cogitatio illorum in perpetuum. Wisdom 12:11 Semen enim erat maledictum ab initio: nec timens aliquem, veniam dabas peccatis illorum. Wisdom 12:12 Quis enim dicet tibi: Quid fecisti? aut quis stabit contra iudicium tuum? aut quis in conspectu tuo veniet vindex iniquorum hominum? aut quis tibi imputabit, si perierint nationes, quas tu fecisti? Wisdom 12:13 Non enim est alius Deus quam tu, cui cura est de omnibus, ut ostendas quoniam non iniuste iudicas iudicium. Wisdom 12:14 Neque rex, neque tyrannus in conspectu tuo inquirent de his, quos perdidisti. Wisdom 12:15 Cum ergo sis iustus, iuste omnia disponis: ipsum quoque, qui non debet puniri, condemnare, exterum aestimas a tua virtute. Wisdom 12:16 Virtus enim tua iustitiae initium est: et ob hoc quod Dominus es, omnibus te parcere facis. Wisdom 12:17 Virtutem enim ostendis tu, qui non crederis esse in virtute consummatus, et horum, qui te nesciunt, audaciam traducis. Wisdom 12:18 Tu autem dominator virtutis, cum tranquillitate iudicas, et cum magna reverentia disponis nos: subest enim tibi, cum volueris, posse. Wisdom 12:19 Docuisti autem populum tuum, per talia opera, quoniam oportet iustum esse et humanum, et bonae spei fecisti filios tuos: quoniam iudicans das locum in peccatis poenitentiae. Wisdom 12:20 Si enim inimicos servorum tuorum, et debitos morti, cum tanta cruciasti attentione, et liberasti dans tempus et locum, per quae possent mutari a malitia; Wisdom 12:21 cum quanta diligentia iudicasti filios tuos, quorum parentibus iuramenta et conventiones dedisti bonarum promissionum? Wisdom 12:22 Cum ergo das nobis disciplinam, inimicos nostros multipliciter flagellas, ut bonitatem tuam cogitemus iudicantes: et cum de nobis iudicatur, speremus misericordiam tuam. Wisdom 12:23 Unde et illis, qui in vita sua insensate et iniuste vixerunt, per haec, quae coluerunt, dedisti summa tormenta. Wisdom 12:24 Etenim in erroris via diutius erraverunt, deos aestimantes haec, quae in animalibus sunt supervacua, infantium insensatorum more viventes. Wisdom 12:25 Propter hoc tamquam pueris insensatis iudicium in derisum dedisti. Wisdom 12:26 Qui autem ludibriis et increpationibus non sunt correcti, dignum Dei iudicium experti sunt. Wisdom 12:27 In his enim quae patiebantur, moleste ferbant; in quibus autem patientes indignabantur, per haec quos putabant deos, in ipsis cum exterminarentur videntes, illum, quem olim negabant se nosse, verum Deum agnoverunt: propter quod et finis condemnationis eorum veniet super illos. Wisdom 13:0 Wisdom 13:1 Vani autem sunt omnes homines, in quibus non subest scientia Dei: et de his, quae videntur bona, non potuerunt intelligere eum, qui est, neque operibus attendentes agnoverunt quis esset artifex: Wisdom 13:2 sed aut ignem, aut spiritum, aut citatum aerem, aut gyrum stellarum, aut nimiam aquam, aut solem et lunam, rectores orbis terrarum deos putaverunt. Wisdom 13:3 Quorum si specie delectati, deos putaverunt: sciant quanto his dominator eorum speciosior est. Speciei enim generator haec omnia constituit. Wisdom 13:4 Aut si virtutem et opera eorum mirati sunt, intelligant ab illis, quoniam qui haec fecit, fortior est illis: Wisdom 13:5 a magnitudine enim speciei, et creaturae cognoscibiliter poterit creator horum videri. Wisdom 13:6 Sed tamen adhuc in his minor est querela. Et hi enim fortasse errant, Deum quaerentes, et volentes invenire. Wisdom 13:7 Etenim cum in operibus illius conversentur, inquirunt: et persuasum habent quoniam bona sunt quae videntur. Wisdom 13:8 Iterum autem nec his debet ignosci. Wisdom 13:9 Si enim tantum potuerunt scire, ut possent aestimare saeculum: quomodo huius Dominum non facilius invenerunt? Wisdom 13:10 Infelices autem sunt, et inter mortuos spes illorum est, qui appellaverunt deos opera manuum hominum, aurum et argentum, artis inventionem, et similitudines animalium, aut lapidem inutilem opus manus antiquae. Wisdom 13:11 Aut siquis artifex faber de silva lignum rectum secuerit, et huius docte eradat omnem corticem, et arte sua usus, diligenter fabricet vas utile in conversationem vitae, Wisdom 13:12 reliquiis autem eius operis, ad praeparationem escae abutatur: Wisdom 13:13 et reliquum horum, quod ad nullos est usus, faciat lignum: curvum, et verticibus plenum, sculpat diligenter per vacuitatem suam, et per scientiam suae artis figuret illud, et assimilet illud imagini hominis, Wisdom 13:14 aut alicui ex animalibus illud comparet, perliniens rubrica, et rubicundum faciens fuco colorem illius, et omnem maculam, quae in illo est, perliniens: Wisdom 13:15 et faciat ei dignam habitationem, et in pariete ponens illud, et confirmans ferro, Wisdom 13:16 ne forte cadat, prospiciens illi, sciens quoniam non potest adiuvare se: imago enim est, et opus est illi adiutorium. Wisdom 13:17 Et de substantia sua, et de filiis suis, et de nuptiis votum faciens inquirit. Non erubescit loqui cum illo, qui sine anima est: Wisdom 13:18 et pro sanitate quidem infirmum deprecatur, et pro vita rogat mortuum, et in adiutorium inutilem invocat: Wisdom 13:19 et pro itinere petit ab eo, qui ambulare non potest: et de acquirendo, et de operando, et de omnium rerum eventu petit ab eo, qui in omnibus est inutilis. Wisdom 14:0 Wisdom 14:1 Iterum alius navigare cogitans, et per feros fluctus iter facere incipiens, ligno portante se, fragilius lignum invocat. Wisdom 14:2 Illud enim cupiditas acquirendi excogitavit, et artifex sapientia fabricavit sua. Wisdom 14:3 Tua autem, Pater, providentia gubernat: quoniam dedisti et in mari viam, et inter fluctus semitam firmissimam, Wisdom 14:4 ostendens quoniam potens es ex omnibus salvare, etiam si sine rate aliquis adeat mare. Wisdom 14:5 Sed ut non essent vacua sapientiae tuae opera: propter hoc etiam et exiguo ligno credunt homines animas suas, et transeuntes mare per ratem liberati sunt: Wisdom 14:6 sed et ab initio cum perirent superbi gigantes, spes orbis terrarum ad ratem confugiens, remisit saeculo semen nativitatis, quae manu tua erat gubernata. Wisdom 14:7 Benedictum est enim lignum, per quod fit iustitia. Wisdom 14:8 Per manus autem quod fit idolum, maledictum est et ipsum, et qui fecit illud: quia ille quidem operatus est: illud autem cum esset fragile, deus cognominatus est. Wisdom 14:9 Similiter autem odio sunt Deo impius, et impietas eius. Wisdom 14:10 Etenim quod factum est, cum illo, qui fecit, tormenta patietur. Wisdom 14:11 Propter hoc et idolis nationum non erit respectus: quoniam creaturae Dei in odium factae sunt, et in tentationem animabus hominum, et in muscipulam pedibus insipientium. Wisdom 14:12 Initium enim fornicationis est exquisitio idolorum: et adinventio illorum corruptio vitae est. Wisdom 14:13 neque enim erant ab initio, neque erunt in perpetuum. Wisdom 14:14 Supervacuitas enim hominum haec adinvenit in orbem terrarum: et ideo brevis illorum finis est inventus. Wisdom 14:15 Acerbo enim luctu dolens pater, cito sibi rapti filii fecit imaginem: et illum, qui tunc quasi homo mortuus fuerat, nunc tamquam deum colere coepit, et constituit inter servos suos sacra et sacrificia. Wisdom 14:16 Deinde interveniente tempore, convalescente iniqua consuetudine, hic error tamquam lex custoditus est, et tyrannorum imperio colebantur figmenta. Wisdom 14:17 Et hos, quos in palam homines honorare non poterant propter hoc quod longe essent, e longinquo figura eorum allata, evidentem imaginem regis, quem honorare volebant, fecerunt: ut illum, qui aberat, tamquam praesentem colerent sua solicitudine. Wisdom 14:18 Provexit autem ad horum culturam et hos, qui ignorabant, artificis eximia diligentia. Wisdom 14:19 Ille enim volens placere illi, qui se assumpsit, elaboravit arte sua, ut similitudinem in melius figuraret. Wisdom 14:20 Multitudo autem hominum abducta per speciem operis, eum, qui ante tempus tamquam homo honoratus fuerat, nunc deum aestimaverunt. Wisdom 14:21 Et haec fuit vitae humanae deceptio: quoniam aut affectui, aut regibus deservientes homines, incommunicabile nomen lapidibus et lignis imposuerunt. Wisdom 14:22 Et non suffecerat errasse eos circa Dei scientiam, sed et in magno viventes inscientiae bello, tot et tam magna mala pacem appellant. Wisdom 14:23 Aut enim filios suos sacrificantes, aut obscura sacrificia facientes, aut insaniae plenas vigilias habentes, Wisdom 14:24 neque vitam, neque nuptias mundas iam custodiunt, sed alius alium per invidiam occidit, aut adulterans contristat: Wisdom 14:25 et omnia commista sunt, sanguis, homicidium, furtum et fictio, corruptio et infidelitas, turbatio et periurium, tumultus bonorum, Wisdom 14:26 Dei immemoratio, animarum inquinatio, nativitatis immutatio, nuptiarum inconstantia, inordinatio moechiae et impudicitiae. Wisdom 14:27 Infandorum enim idolorum cultura, omnis mali causa est, et initium et finis. Wisdom 14:28 Aut enim dum laetantur, insaniunt: aut certe vaticinantur falsa, aut vivunt iniuste, aut peierant cito. Wisdom 14:29 Dum enim confidunt in idolis, quae sine anima sunt, male iurantes noceri se non sperant. Wisdom 14:30 Utraque ergo illis evenient digne, quoniam male senserunt de Deo, attendentes idolis, et iuraverunt iniuste, in dolo contemnentes iustitiam. Wisdom 14:31 Non enim iurantium est virtus, sed peccantium poena perambulat semper iniustorum praevaricationem. Wisdom 15:0 Wisdom 15:1 Tu autem Deus noster, suavis et verus es, patiens, et in misericordia disponens omnia. Wisdom 15:2 Etenim si peccaverimus, tui sumus, scientes magnitudinem tuam: et si non peccaverimus, scimus quoniam apud te sumus computati. Wisdom 15:3 Nosse enim te, consummata iustitia est: et scire iustitiam, et virtutem tuam, radix est immortalitatis. Wisdom 15:4 Non enim in errorem induxit nos hominum malae artis excogitatio, nec umbra picturae labor sine fructu, effigies sculpta per varios colores, Wisdom 15:5 cuius aspectus insensato dat concupiscentiam, et diligit mortuae imaginis effigiem sine anima. Wisdom 15:6 Malorum amatores, digni sunt morte qui spem habent in talibus, et qui faciunt illos, et qui diligunt, et qui colunt. Wisdom 15:7 Sed et figulus mollem terram premens laboriose fingit ad usus nostros unumquodque vas, et de eodem luto fingit quae munda sunt in usum vasa, et similiter quae his sunt contraria: horum autem vasorum quis sit usus, iudex est figulus. Wisdom 15:8 Et cum labore vano deum fingit de eodem luto: ille qui paulo ante de terra factus fuerat, et post pusillum reducit se unde acceptus est, repetitus animae debitum quam habebat. Wisdom 15:9 Sed cura est illi, non quia laboraturus est, nec quoniam brevis illi vita est, sed concertatur aurificibus et argentariis: sed et aerarios imitatur, et gloriam praefert, quoniam res supervacuas fingit. Wisdom 15:10 Cinis est enim cor eius, et terra supervacua spes illius, et luto vilior vita eius: Wisdom 15:11 quoniam ignoravit qui se finxit, et qui inspiravit illi animam, quae operatur, et qui insufflavit ei spiritum vitalem. Wisdom 15:12 Sed et aestimaverunt lusum esse vitam nostram, et conversationem vitae compositam ad lucrum, et oportere undecumque etiam ex malo acquirere. Wisdom 15:13 Hic enim scit se super omnes delinquere, qui ex terrae materia fragilia vasa, et sculptilia fingit. Wisdom 15:14 Omnes enim insipientes, et infelices supra modum animae superbi, sunt inimici populi tui, et imperantes illi: Wisdom 15:15 quoniam omnia idola nationum deos aestimaverunt, quibus neque oculorum usus est ad videndum, neque nares ad percipiendum spiritum, neque aures ad audiendum, neque digiti manuum ad tractandum, sed et pedes eorum pigri ad ambulandum. Wisdom 15:16 Homo enim fecit illos: et qui spiritum mutuatus est, is finxit illos. Nemo enim sibi similem homo poterit Deum fingere. Wisdom 15:17 Cum enim sit mortalis, mortuum fingit manibus iniquis. Melior enim est ipse his, quos colit, quia ipse quidem vixit, cum esset mortalis, illi autem numquam. Wisdom 15:18 Sed et animalia miserrima colunt: insensata enim comparata his, illis sunt deteriora. Wisdom 15:19 Sed nec aspectu aliquis ex his animalibus bona potest conspicere. Effugerunt autem Dei laudem, et benedictionem eius. Wisdom 16:0 Wisdom 16:1 Propter haec, et per his similia passi sunt digne tormenta, et per multitudinem bestiarum exterminati sunt. Wisdom 16:2 Pro quibus tormentis bene disposuisti populum tuum, quibus dedisti concupiscentiam delectamenti sui novum saporem, escam parans eis ortygometram: Wisdom 16:3 ut illi quidem concupiscentes escam propter ea, quae illis ostensa et missa sunt, etiam a necessaria concupiscentia averterentur. Hi autem in brevi inopes facti, novam gustaverunt escam. Wisdom 16:4 Oportebat enim illis sine excusatione quidem supervenire interitum exercentibus tyrannidem: his autem tantum ostendere quemadmodum inimici eorum exterminabantur. Wisdom 16:5 Etenim cum illis supervenit saeva bestiarum ira, morsibus perversorum colubrorum exterminabantur. Wisdom 16:6 Sed non in perpetuum ira tua permansit, sed ad correptionem in brevi turbati sunt, signum habentes salutis ad commemorationem mandati legis tuae. Wisdom 16:7 Qui enim conversus est, non per hoc, quod videbat, sanabatur, sed per te omnium salvatorem: Wisdom 16:8 in hoc autem ostendisti inimicis nostris, quia tu es, qui liberas ab omni malo. Wisdom 16:9 Illos enim locustarum, et muscarum occiderunt morsus, et non est inventa sanitas animae illorum: quia digni erant ab huiusmodi exterminari. Wisdom 16:10 Filios autem tuos, nec draconum venenatorum vicerunt dentes: misericordia enim tua adveniens sanabat illos. Wisdom 16:11 In memoria enim sermonum tuorum exterminabantur, et velociter salvabantur, ne in altam incidentes oblivionem, non possent tuo uti adiutorio. Wisdom 16:12 Etenim neque herba, neque malagma sanavit eos, sed tuus, Domine, sermo, qui sanat omnia. Wisdom 16:13 Tu es enim, Domine, qui vitae et mortis habes potestatem, et deducis ad portas mortis, et reducis: Wisdom 16:14 homo autem occidit quidem per malitiam animam suam, et cum exierit spiritus, non revertetur, nec revocabit animam quae recepta est: Wisdom 16:15 sed tuam manum effugere impossibile est. Wisdom 16:16 Negantes enim te nosse impii, per fortitudinem brachii tui flagellati sunt: novis aquis, et grandinibus, et pluviis persecutionem passi, et per ignem consumpti. Wisdom 16:17 Quod enim mirabile erat, in aqua, quae omnia extinguit, plus ignis valebat: vindex est enim orbis iustorum. Wisdom 16:18 Quodam enim tempore, mansuetabatur ignis, ne comburerentur quae ad impios missa erant animalia: sed ut ipsi videntes scirent, quoniam Dei iudicio patiuntur persecutionem. Wisdom 16:19 Et quodam tempore in aqua supra virtutem ignis, exardescebat undique, ut iniquae terrae nationem exterminaret. Wisdom 16:20 Pro quibus angelorum esca nutrivisti populum tuum, et paratum panem de caelo praestitisti illis sine labore, omne delectamentum in se habentem, et omnis saporis suavitatem. Wisdom 16:21 Substantiam enim tuam, et dulcedinem tuam, quam in filios habes, ostendebas: et deserviens uniuscuiusque voluntati, ad quod quisque volebat, convertebatur. Wisdom 16:22 Nix autem et glacies sustinebant vim ignis, et non tabescebant: ut scirent quoniam fructus inimicorum exterminabat ignis ardens in grandine et pluvia coruscans. Wisdom 16:23 Hic autem iterum ut nutrirentur iusti, etiam suae virtutis oblitus est. Wisdom 16:24 Creatura enim tibi Factori deserviens, exardescit in tormentum adversus iniustos: et lenior fit ad benefaciendum pro his, qui in te confidunt. Wisdom 16:25 Propter hoc et tunc in omnia transfigurata omnium nutrici gratiae tuae deserviebat, ad voluntatem eorum, qui a te desiderati sunt: Wisdom 16:26 ut scirent filii tui, quos dilexisti Domine, quoniam non nativitatis fructus pascunt homines, sed sermo tuus hos, qui in te crediderint, conservat. Wisdom 16:27 Quod enim ab igne non poterat exterminari, statim ab exiguo radio solis calefactum tabescebat: Wisdom 16:28 ut notum omnibus esset, quoniam oportet praevenire solem ad benedictionem tuam, et ad orientem lucis te adorare. Wisdom 16:29 Ingrati enim spes tamquam hybernalis glacies tabescet, et disperiet tamquam aqua supervacua. Wisdom 17:0 Wisdom 17:1 Magna sunt enim iudicia tua Domine, et inenarrabilia verba tua: propter hoc indisciplinatae animae erraverunt. Wisdom 17:2 Dum enim persuasum habent iniqui posse dominari nationi sanctae: vinculis tenebrarum et longae noctis compediti, inclusi sub tectis, fugitivi perpetuae providentiae iacuerunt. Wisdom 17:3 Et dum putant se latere in obscuris peccatis, tenebroso oblivionis velamento dispersi sunt, paventes horrende, et cum admiratione nimia perturbati. Wisdom 17:4 Neque enim quae continebat illos spelunca, sine timore custodiebat: quoniam sonitus descendens perturbabat illos, et personae tristes illis apparentes pavorem illis praestabant. Wisdom 17:5 Et ignis quidem nulla vis poterat illis lumen praebere, nec siderum limpidae flammae illuminare poterant illam noctem horrendam. Wisdom 17:6 Apparebat autem illis subitaneus ignis, timore plenus: et timore perculsi illius quae non videbatur, faciei, aestimabant deteriora esse quae videbantur: Wisdom 17:7 et magicae artis appositi erant derisus, et sapientiae gloria correptio cum contumelia. Wisdom 17:8 Illi enim qui promittebant timores et perturbationes expellere se ab anima languente, hi cum derisu pleni timore languebant. Wisdom 17:9 Nam etsi nihil illos ex monstris perturbabat: transitu animalium et serpentium sibilatione commoti, tremebundi peribant: et aerem, quem nulla ratione quis effugere posset, negantes se videre frequenter enim praeoccupant pessima, redarguente conscientia. Wisdom 17:10 Cum sit enim timida nequitia, dat testimonium condemnationis: semper enim praesumit saeva, perturbata conscientia. Wisdom 17:11 Nihil enim est timor nisi proditio cogitationis auxiliorum. Wisdom 17:12 Et dum ab intus minor est expectatio, maiorem computat scientiam eius causae, de qua tormentum praestat. Wisdom 17:13 Illi autem qui impotentem vere noctem, et ab infimis, et ab altissimis inferis supervenientem, eumdem somnum dormientes, Wisdom 17:14 aliquando monstrorum exagitabantur timore, aliquando animae deficiebant traductione: subitaneus enim illis et insperatus timor supervenerat. Wisdom 17:15 Deinde si quisquam ex illis decidisset, custodiebatur in carcere sine ferro reclusus. Wisdom 17:16 Si autem rusticus quis erat, aut pastor, aut agri laborum operarius praeoccupatus esset, ineffugibilem sustinebat necessitatem. Wisdom 17:17 Una enim catena tenebrarum omnes erant colligati. Sive spiritus sibilans, aut inter spissos arborum ramos avium sonus suavis, aut vis aquae decurrentis nimium, Wisdom 17:18 aut sonus validus praecipitatarum petrarum, aut ludentium animalium cursus invisus, aut mugientium valida bestiarum vox, aut resonans de altissimis montibus Echo: deficientes faciebant illos prae timore. Wisdom 17:19 Omnis enim orbis terrarum limpido illuminabatur lumine, et non impeditis operibus continebatur. Wisdom 17:20 Solis autem illis superposita erat gravis nox, imago tenebrarum, quae superventura illis erat. Ipsi ergo sibi erant graviores tenebris. Wisdom 18:0 Wisdom 18:1 Sanctis autem tuis maxima erat lux, et horum quidem vocem audiebant, sed figuram non videbant. Et quia non et ipsi per eadem passi erant, magnificabant te: Wisdom 18:2 et qui ante laesi erant, quia non laedebantur, gratias agebant: et ut esset differentia, donum petebant. Wisdom 18:3 Propter quod ignis ardentem columnam ducem habuerunt ignotae viae, et solem sine laesura boni hospitii praestitisti. Wisdom 18:4 Digni quidem illi carere luce, et pati carcerem tenebrarum, qui inclusos custodiebant filios tuos, per quos incipiebat incorruptum legis lumen saeculo dari. Wisdom 18:5 Cum cogitarent iustorum occidere infantes: et uno exposito filio, et liberato, in traductionem illorum, multitudinem filiorum abstulisti, et pariter illos perdidisti in aqua valida. Wisdom 18:6 Illa enim nox ante cognita est a patribus nostris, ut vere scientes quibus iuramentis crediderunt, animaequiores essent. Wisdom 18:7 Suscepta est autem a populo tuo sanitas quidem iustorum, iniustorum autem exterminatio. Wisdom 18:8 Sicut enim laesisti adversarios: sic et nos provocans magnificasti. Wisdom 18:9 Absconse enim sacrificabant iusti pueri bonorum, et iustitiae legem in concordia disposuerunt: similiter et bona et mala recepturos iustos, patri omnium decantantes laudes. Wisdom 18:10 Resonabat autem inconveniens inimicorum vox, et flebilis audiebatur planctus ploratorum infantium. Wisdom 18:11 Simili autem poena servus cum domino afflictus est, et popularis homo regi similia passus. Wisdom 18:12 Similiter ergo omnes uno nomine mortis mortuos habebant innumerabiles. Nec enim ad sepeliendum vivi sufficiebant: quoniam uno momento, quae erat praeclarior natio illorum, exterminata est. Wisdom 18:13 De omnibus enim non credentes propter veneficia, tunc vero primum cum fuit exterminium primogenitorum, spoponderunt populum Dei esse. Wisdom 18:14 Cum enim quietum silentium contineret omnia, et nox in suo cursu medium iter haberet, Wisdom 18:15 omnipotens sermo tuus exiliens de caelo a regalibus sedibus, durus debellator in mediam exterminii terram prosilivit, Wisdom 18:16 gladius acutus insimulatum imperium tuum portans, et stans replevit omnia morte, et usque ad caelum attingebat stans in terra. Wisdom 18:17 Tunc continuo visus somniorum malorum turbaverunt illos, et timores supervenerunt insperati. Wisdom 18:18 Et alius alibi proiectus semivivus, propter quam moriebatur, causam demonstrabat mortis. Wisdom 18:19 Visiones enim, quae illos turbaverunt, haec praemonebant, ne inscii, quare mala patiebantur, perirent. Wisdom 18:20 Tetigit autem tunc et iustos tentatio mortis, et commotio in eremo facta est multitudinis: sed non diu permansit ira tua. Wisdom 18:21 Prosperans enim homo sine querela deprecari pro populis, proferens servitutis suae scutum, orationem et per incensum deprecationem allegans, restitit irae, et finem imposuit necessitati, ostendens quoniam tuus est famulus. Wisdom 18:22 Vicit autem turbas, non in virtute corporis, nec armatura potentiae, sed verbo illum, qui se vexabat, subiecit, iuramenta parentum, et testamentum commemorans. Wisdom 18:23 Cum enim iam acervatim cecidissent super alterutrum mortui, interstitit, et amputavit impetum, et divisit illam, quae ad vivos ducebat viam. Wisdom 18:24 In veste enim poderis, quam habebat, totus erat orbis terrarum: et parentum magnalia in quattuor ordinibus lapidum erant sculpta, et magnificentia tua in diademate capitis illius sculpta erat. Wisdom 18:25 His autem cessit qui exterminabat, et haec extimuit. Erat enim sola tentatio irae sufficiens. Wisdom 19:0 Wisdom 19:1 Impiis autem usque in novissimum sine misericordia ira supervenit. Praesciebat enim et futura illorum: Wisdom 19:2 quoniam cum ipsi permisissent ut se educerent, et cum magna solicitudine praemisissent illos, consequebantur illos poenitentiae actus. Wisdom 19:3 Adhuc enim inter manus habentes luctum, et deplorantes ad monumenta mortuorum, aliam sibi assumpserunt cogitationem inscientiae: et quos rogantes proiecerant, hos tamquam fugitivos persequebantur: Wisdom 19:4 ducebat enim illos ad hunc finem digna necessitas: et horum, quae acciderant, commemorationem amittebant, ut quae deerant tormentis, repleret punitio: Wisdom 19:5 et populus quidem tuus mirabiliter transiret, illi autem novam mortem invenirent. Wisdom 19:6 Omnis enim creatura ad suum genus ab initio refigurabatur, deserviens tuis praeceptis, ut pueri tui custodirentur illaesi. Wisdom 19:7 Nam nubes castra eorum obumbrabat, et ex aqua, quae ante erat, terra arida apparuit, et in mari rubro via sine impedimento, et campus germinans de profundo nimio: Wisdom 19:8 per quem omnis natio transivit, quae tegebatur tua manu, videntes tua mirabilia et monstra. Wisdom 19:9 Tamquam enim equi depaverunt escam, et tamquam agni exultaverunt, magnificantes te Domine, qui liberasti illos. Wisdom 19:10 Memores enim erant adhuc eorum, quae in incolatu illorum facta fuerant, quemadmodum pro natione animalium eduxit terra muscas, et pro piscibus eructavit fluvius multitudinem ranarum. Wisdom 19:11 Novissime autem viderunt novam creaturam avium, cum adducti concupiscentia postulaverunt escas epulationis. Wisdom 19:12 In allocutione enim desiderii, ascendit illis de mari ortygometra: et vexationes peccatoribus supervenerunt, non sine illis, quae ante facta erant, argumentis per vim fulminum: iuste enim patiebantur secundum suas nequitias. Wisdom 19:13 Etenim detestabiliorem inhospitalitatem instituerunt: alii quidem ignotos non recipiebant advenas, alii autem bonos hospites in servitutem redigebant. Wisdom 19:14 Et non solum haec, sed et alius quidem respectus illorum erat: quoniam inviti recipiebant extraneos. Wisdom 19:15 Qui autem cum laetitia receperunt hos, qui eisdem usi erant iustitiis, saevissimis afflixerunt doloribus. Wisdom 19:16 Percussi sunt autem caecitate: sicut illi in foribus iusti, cum subitaneis cooperti essent tenebris, unusquisque transitum ostii sui quaerebat. Wisdom 19:17 In se enim elementa dum convertuntur, sicut in organo qualitatis sonus immutatur, et omnia suum sonum custodiunt: unde aestimari ex ipso visu certo potest. Wisdom 19:18 Agrestia enim in aquatica convertebantur: et quaecumque erant natantia, in terram transibant. Wisdom 19:19 Ignis in aqua valebat supra suam virtutem, et aqua extinguentis naturae obliviscebatur. Wisdom 19:20 Flammae econtrario, corruptibilium animalium non vexaverunt carnes coambulantium, nec dissolvebant illam, quae facile dissolvebatur sicut glacies, bonam escam. In omnibus enim magnificasti populum tuum Domine, et honorasti, et non despexisti, in omni tempore, et in omni loco assistens eis.
Sirach 0:0
Sirach 1:0 Sirach 1:1 Multorum nobis, et magnorum per legem, et prophetas, aliosque qui secuti sunt illos, sapientia demonstrata est: in quibus oportet laudare Israel doctrinae et sapientiae causa: quia non solum ipsos loquentes necesse est esse peritos, sed etiam extraneos posse et discentes et scribentes doctissimos fieri. Avus meus Iesus, postquam se amplius dedit ad diligentiam lectionis legis, et prophetarum, et aliorum librorum, qui nobis a parentibus nostris traditi sunt: voluit et ipse scribere aliquid horum, quae ad doctrinam et sapientiam pertinent: ut desiderantes discere, et illorum periti fieri, magis magisque attendant animo, et confirmentur ad legitimam vitam. Hortor itaque venire vos cum benevolentia, et attentiori studio lectionem facere, et veniam habere in illis, in quibus videmur sequentes imaginem sapientiae et deficere in verborum compositione. Nam deficiunt et verba Hebraica, quando fuerint translata ad alteram linguam. Non autem solum haec, sed et ipsa lex, et prophetae, ceteraque aliorum librorum, non parvam habent differentiam, quando inter se dicuntur. Nam in octavo et trigesimo anno temporibus Ptolemaei Evergetis regis, postquam perveni in Aegyptum: et cum multum temporis ibi fuissem, inveni ibi libros relictos, non parvae, neque contemnendae doctrinae. Itaque bonum et necessarium putavi et ipse aliquam addere diligentiam et laborem interpretandi librum istum: et multa vigilia attuli doctrinam in spatio temporis ad illa, quae ad finem ducunt, librum istum dare, et illis qui volunt animum intendere, et discere quemadmodum oporteat instituere mores, qui secundum legem Domini proposuerint vitam agere. Omnis sapientia a Domino Deo est, et cum illo fuit semper, et est ante aevum. Sirach 1:2 Arenam maris, et pluviae guttas, et dies saeculi quis dinumeravit? Altitudinem caeli, et latitudinem terrae, et profundum abyssi quis dimensus est? Sirach 1:3 Sapientiam Dei praecedentem omnia quis investigavit? Sirach 1:4 Prior omnium creata est sapientia, et intellectus prudentiae ab aevo. Sirach 1:5 Fons sapientiae verbum Dei in excelsis, et ingressus illius mandata aeterna. Sirach 1:6 Radix sapientiae cui revelata est, et astutias illius quis agnovit? Sirach 1:7 Disciplina sapientiae cui revelata est, et manifestata? et multiplicationem ingressus illius quis intellexit? Sirach 1:8 Unus est altissimus Creator omnipotens, et Rex potens, et metuendus nimis, sedens super thronum illius et dominans Deus. Sirach 1:9 Ipse creavit illam in Spiritu sancto, et vidit, et dinumeravit, et mensus est. Sirach 1:10 Et effudit illam super omnia opera sua, et super omnem carnem secundum datum suum, et praebuit illam diligentibus se. Sirach 1:11 Timor Domini gloria, et gloriatio, et laetitia, et corona exultationis. Sirach 1:12 Timor Domini delectabit cor, et dabit laetitiam, et gaudium, et longitudinem dierum. Sirach 1:13 Timenti Dominum bene erit in extremis, et in die defunctionis suae benedicetur. Sirach 1:14 Dilectio Dei honorabilis sapientia. Sirach 1:15 Quibus autem apparuerit in visu, diligunt eam in visione, et in agnitione magnalium suorum. Sirach 1:16 Initium sapientiae, timor Domini, et cum fidelibus in vulva concreatus est, cum electis feminis graditur, et cum iustis et fidelibus agnoscitur. Sirach 1:17 Timor Domini, scientiae religiositas. Sirach 1:18 Religiositas custodiet et iustificabit cor, iucunditatem atque gaudium dabit. Sirach 1:19 Timenti Dominum bene erit, et in diebus consummationis illius benedicetur. Sirach 1:20 Plenitudo sapientiae est timere Deum, et plenitudo a fructibus illius. Sirach 1:21 Omnem domum illius implebit a generationibus, et receptacula a thesauris illius. Sirach 1:22 Corona sapientiae, timor Domini, replens pacem, et salutis fructum: Sirach 1:23 et vidit, et dinumeravit eam: utraque autem sunt dona Dei. Sirach 1:24 Scientiam, et intellectum prudentiae sapientia compartietur: et gloriam tenentium se, exaltat. Sirach 1:25 Radix sapientiae est timere Dominum: et rami illius longaevi. Sirach 1:26 In thesauris sapientiae intellectus, et scientiae religiositas: execratio autem peccatoribus sapientia. Sirach 1:27 Timor Domini expellit peccatum: Sirach 1:28 nam qui sine timore est, non poterit iustificari: iracundia enim animositatis illius, subversio illius est. Sirach 1:29 Usque in tempus sustinebit patiens, et postea redditio iucunditatis. Sirach 1:30 Bonus sensus usque in tempus abscondet verba illius, et labia multorum enarrabunt sensum illius. Sirach 1:31 In thesauris sapientiae significatio disciplinae: Sirach 1:32 execratio autem peccatori, cultura Dei. Sirach 1:33 Fili concupiscens sapientiam, conserva iustitiam, et Deus praebebit illam tibi. Sirach 1:34 Sapientia enim et disciplina timor Domini: et quod beneplacitum est illi, Sirach 1:35 fides, et mansuetudo, et adimplebit thesauros illius. Sirach 1:36 Ne sis incredulus timori Domini: et ne accesseris ad illum duplici corde. Sirach 1:37 Ne fueris hypocrita in conspectu hominum, et non scandalizeris in labiis tuis. Sirach 1:38 Attende in illis, ne forte cadas, et adducas animae tuae inhonorationem, Sirach 1:39 et revelet Deus absconsa tua, et in medio synagogae elidat te: Sirach 1:40 quoniam accessisti maligne ad Dominum, et cor tuum plenum est dolo et fallacia. Sirach 2:0 Sirach 2:1 Fili accedens ad servitutem Dei, sta in iustitia, et timore, et praepara animam tuam ad tentationem. Sirach 2:2 Deprime cor tuum, et sustine: inclina aurem tuam, et suscipe verba intellectus: et ne festines in tempore obductionis. Sirach 2:3 Sustine sustentationes Dei: coniungere Deo, et sustine, ut crescat in novissimo vita tua. Sirach 2:4 Omne, quod tibi applicitum fuerit, accipe: et in dolore sustine, et in humilitate tua patientiam habe: Sirach 2:5 quoniam in igne probatur aurum et argentum, homines vero acceptabiles in camino humiliationis. Sirach 2:6 Crede Deo, et recuperabit te. et dirige viam tuam, et spera in illum. Serva timorem illius, et in illo veterasce. Sirach 2:7 Metuentes Dominum sustinete misericordiam eius: et non deflectatis ab illo ne cadatis. Sirach 2:8 Qui timetis Dominum, credite illi: et non evacuabitur merces vestra. Sirach 2:9 Qui timetis Dominum, sperate in illum: et in oblectationem veniet vobis misericordia. Sirach 2:10 Qui timetis Dominum diligite illum, et illuminabuntur corda vestra. Sirach 2:11 Respicite filii nationes hominum: et scitote quia nullus speravit in Domino, et confusus est. Sirach 2:12 Quis enim permansit in mandatis eius, et derelictus est? aut quis invocavit eum, et despexit illum? Sirach 2:13 Quoniam pius et misericors est Deus, et remittet in die tribulationis peccata: et protector est omnibus exquirentibus se in veritate. Sirach 2:14 Vae duplici corde, et labiis scelestis, et manibus malefacientibus, et peccatori terram ingredienti duabus viis. Sirach 2:15 Vae dissolutis corde, qui non credunt Deo: et ideo non protegentur ab eo. Sirach 2:16 Vae his, qui perdiderunt sustinentiam, et qui dereliquerunt vias rectas, et diverterunt in vias pravas. Sirach 2:17 Et quid facient, cum inspicere coeperit Dominus? Sirach 2:18 Qui timent Dominum, non erunt incredibiles verbo illius: et qui diligunt illum, conservabunt viam illius. Sirach 2:19 Qui timent Dominum, inquirent quae beneplacita sunt ei: et qui diligunt eum, replebuntur lege ipsius. Sirach 2:20 Qui timent Dominum, praeparabunt corda sua, et in conspectu illius sanctificabunt animas suas. Sirach 2:21 Qui timent Dominum, custodiunt mandata illius, et patientiam habebunt usque ad inspectionem illius, Sirach 2:22 dicentes: Si poenitentiam non egerimus, incidemus in manus Domini, et non in manus hominum. Sirach 2:23 Secundum enim magnitudinem ipsius, sic et misericordia illius cum ipso est. Sirach 3:0 Sirach 3:1 Filii sapientiae, ecclesia iustorum: et natio illorum, obedientia et dilectio. Sirach 3:2 Iudicium patris audite filii, et sic facite ut salvi sitis. Sirach 3:3 Deus enim honoravit patrem in filiis: et iudicium matris exquirens, firmavit in filios. Sirach 3:4 Qui diligit Deum, exorabit pro peccatis, et continebit se ab illis, et in oratione dierum exaudietur. Sirach 3:5 Et sicut qui thesaurizat, ita et qui honorificat matrem suam. Sirach 3:6 Qui honorat patrem suum, iucundabitur in filiis, et in die orationis suae exaudietur. Sirach 3:7 Qui honorat patrem suum, vita vivet longiore: et qui obedit patri, refrigerabit matrem. Sirach 3:8 Qui timet Dominum honorat parentes, et quasi dominis serviet his, qui se genuerunt. Sirach 3:9 In opere et sermone, et omni patientia honora patrem tuum, Sirach 3:10 ut superveniat tibi benedictio a Deo, et benedictio illius in novissimo maneat. Sirach 3:11 Benedictio patris firmat domos filiorum: maledictio autem matris eradicat fundamenta. Sirach 3:12 Ne glorieris in contumelia patris tui: non enim est tibi gloria, sed confusio. Sirach 3:13 gloria enim hominis ex honore patris sui, et dedecus filii pater sine honore. Sirach 3:14 Fili suscipe senectam patris tui, et non contristes eum in vita illius: Sirach 3:15 et si defecerit sensu, veniam da, et ne spernas eum in virtute tua: eleemosyna enim patris non erit in oblivione. Sirach 3:16 Nam pro peccato matris restituetur tibi bonum, Sirach 3:17 et in iustitia aedificabitur tibi, et in die tribulationis commemorabitur tui: et sicut in sereno glacies solventur peccata tua. Sirach 3:18 Quam malae famae est, qui derelinquit patrem: et est maledictus a Deo, qui exasperat matrem. Sirach 3:19 Fili in mansuetudine opera tua perfice, et super hominum gloriam diligeris. Sirach 3:20 Quanto magnus es, humilia te in omnibus, et coram Deo invenies gratiam: Sirach 3:21 quoniam magna potentia Dei solius, et ab humilibus honoratur. Sirach 3:22 Altiora te ne quaesieris, et fortiora te ne scrutatus fueris: sed quae praecepit tibi Deus, illa cogita semper, et in pluribus operibus eius ne fueris curiosus. Sirach 3:23 Non est enim tibi necessarium ea, quae abscondita sunt, videre oculis tuis. Sirach 3:24 In supervacuis rebus noli scrutari multipliciter, et in pluribus operibus eius non eris curiosus. Sirach 3:25 Plurima enim super sensum hominum ostensa sunt tibi. Sirach 3:26 Multos quoque supplantavit suspicio illorum, et in vanitate detinuit sensus illorum. Sirach 3:27 Cor durum habebit male in novissimo: et qui amat periculum in illo peribit. Sirach 3:28 Cor ingrediens duas vias, non habebit successus, et pravus corde in illis scandalizabitur. Sirach 3:29 Cor nequam gravabitur in doloribus, et peccator adiiciet ad peccandum. Sirach 3:30 Synagogae superborum non erit sanitas: frutex enim peccati eradicabitur in illis, et non intelligetur. Sirach 3:31 Cor sapientis intelligitur in sapientia, et auris bona audiet cum omni concupiscentia sapientiam. Sirach 3:32 Sapiens cor, et intelligibile abstinebit se a peccatis, et in operibus iustitiae successus habebit. Sirach 3:33 Ignem ardentem extinguit aqua, et eleemosyna resistit peccatis: Sirach 3:34 et Deus prospector est eius qui reddit gratiam: meminit eius in posterum, et in tempore casus sui inveniet firmamentum. Sirach 4:0 Sirach 4:1 Fili eleemosynam pauperis ne defraudes, et oculos tuos ne transvertas a paupere. Sirach 4:2 Animam esurientem ne despexeris: et non exasperes pauperem in inopia sua. Sirach 4:3 Cor inopis ne afflixeris, et non protrahas datum angustianti. Sirach 4:4 Rogationem contribulati ne abiicias: et non avertas faciem tuam ab egeno. Sirach 4:5 Ab inope ne avertas oculos tuos propter iram: et non relinquas quaerentibus tibi retro maledicere: Sirach 4:6 maledicentis enim tibi in amaritudine animae exaudietur deprecatio illius: exaudiet autem eum, qui fecit illum. Sirach 4:7 Congregationi pauperum affabilem te facito, et presbytero humilia animam tuam, et magnato humilia caput tuum. Sirach 4:8 Declina pauperi sine tristitia aurem tuam, et redde debitum tuum, et responde illi pacifica in mansuetudine. Sirach 4:9 Libera eum, qui iniuriam patitur de manu superbi: et non acide feras in anima tua. Sirach 4:10 In iudicando esto pupillis misericors ut pater, et pro viro matri illorum: Sirach 4:11 et eris tu velut filius Altissimi obediens, et miserebitur tui magis quam mater. Sirach 4:12 Sapientia filiis suis vitam inspirat, et suscipit inquirentes se, et praeibit in via iustitiae. Sirach 4:13 et qui illam diligit, diligit vitam: et qui vigilaverint ad illam, complectentur placorem eius. Sirach 4:14 Qui tenuerint illam, vitam hereditabunt: et quo introibit, benedicet Deus. Sirach 4:15 Qui serviunt ei, obsequentes erunt sancto: et eos, qui diligunt illam, diligit Deus. Sirach 4:16 Qui audit illam, iudicabit Gentes: et qui intuetur illam, permanebit confidens. Sirach 4:17 Si crediderit ei, hereditabit illam, et erunt in confirmatione creaturae illius. Sirach 4:18 quoniam in tentatione ambulat cum eo, et in primis eligit eum. Sirach 4:19 Timorem et metum, et probationem inducet super illum: et cruciabit illum in tribulatione doctrinae suae, donec tentet eum in cogitationibus suis, et credat animae illius. Sirach 4:20 Et firmabit illum, et iter adducet directum ad illum, et laetificabit illum, Sirach 4:21 et denudabit absconsa sua illi, et thesaurizabit super illum scientiam et intellectum iustitiae. Sirach 4:22 Si autem oberraverit, derelinquet eum, et tradet eum in manus inimici sui. Sirach 4:23 Fili conserva tempus, et devita a malo. Sirach 4:24 Pro anima tua ne confundaris dicere verum. Sirach 4:25 Est enim confusio adducens peccatum, et est confusio adducens gloriam et gratiam. Sirach 4:26 Ne accipias faciem adversus faciem tuam, nec adversus animam tuam mendacium. Sirach 4:27 Ne reverearis proximum tuum in casu suo: Sirach 4:28 nec retineas verbum in tempore salutis. Non abscondas sapientiam tuam in decore suo. Sirach 4:29 In lingua enim sapientia dignoscitur: et sensus, et scientia, et doctrina in verbo sensati, et firmamentum in operibus iustitiae. Sirach 4:30 Non contradicas verbo veritatis ullo modo, et de mendacio ineruditionis tuae confundere. Sirach 4:31 Non confundaris confiteri peccata tua, et ne subiicias te omni homini pro peccato. Sirach 4:32 Noli resistere contra faciem potentis, nec coneris contra ictum fluvii. Sirach 4:33 Pro iustitia agonizare pro anima tua, et usque ad mortem certa pro iustitia, et Deus expugnabit pro te inimicos tuos. Sirach 4:34 Noli citatus esse in lingua tua: et inutilis, et remissus in operibus tuis. Sirach 4:35 Noli esse sicut leo in domo tua, evertens domesticos tuos, et opprimens subiectos tibi. Sirach 4:36 Non sit porrecta manus tua ad accipiendum, et ad dandum collecta. Sirach 5:0 Sirach 5:1 Noli attendere ad possessiones iniquas, et ne dixeris: Est mihi sufficiens vita: nihil enim proderit in tempore vindictae et obductionis. Sirach 5:2 Ne sequaris in fortitudine tua concupiscentiam cordis tui: Sirach 5:3 et ne dixeris: Quomodo potui? aut quis me subiiciet propter facta mea? Deus enim vindicans vindicabit. Sirach 5:4 Ne dixeris: Peccavi, et quid mihi accidit triste? Altissimus enim est patiens redditor. Sirach 5:5 De propitiatio peccato noli esse sine metu, neque adiicias peccatum super peccatum. Sirach 5:6 Et ne dicas: Miseratio Domini magna est, multitudinis peccatorum meorum miserebitur. Sirach 5:7 Misericordia enim, et ira ab illo cito proximant, et in peccatores respicit ira illius. Sirach 5:8 Non tardes converti ad Dominum, et ne differas de die in diem. Sirach 5:9 subito enim veniet ira illius, et in tempore vindictae disperdet te. Sirach 5:10 Noli anxius esse in divitiis iniustis: non enim proderunt tibi in die obductionis et vindictae. Sirach 5:11 Non ventiles te in omnem ventum, et non eas in omnem viam. sic enim omnis peccator probatur in duplici lingua. Sirach 5:12 Esto firmus in via Domini, et in veritate sensus tui et scientia, et prosequatur te verbum pacis et iustitiae. Sirach 5:13 Esto mansuetus ad audiendum verbum Dei, ut intelligas: et cum sapientia proferas responsum verum. Sirach 5:14 Si est tibi intellectus, responde proximo: sin autem, sit manus tua super os tuum, ne capiaris in verbo indisciplinato, et confundaris. Sirach 5:15 Honor et gloria in sermone sensati, lingua vero imprudentis subversio est ipsius. Sirach 5:16 Non appelleris in vita tua susurro, et lingua tua ne capiaris, et confundaris. Sirach 5:17 Super furem enim est confusio et poenitentia, et denotatio pessima super bilinguem: susurratori autem odium, et inimicitia, et contumelia. Sirach 5:18 Iustifica pusillum, et magnum similiter. Sirach 6:0 Sirach 6:1 Noli fieri pro amico inimicus proximo: improperium enim et contumeliam malus hereditabit, et omnis peccator invidus et bilinguis. Sirach 6:2 Non te extollas in cogitatione animae tuae velut taurus: ne forte elidatur virtus tua per stultitiam, Sirach 6:3 et folia tua comedat, et fructus tuos perdat, et relinquaris velut lignum aridum in eremo. Sirach 6:4 Anima enim nequam disperdet qui se habet, et in gaudium inimicis dat illum, et deducet in sortem impiorum. Sirach 6:5 Verbum dulce multiplicat amicos, et mitigat inimicos: et lingua eucharis in bono homine abundat. Sirach 6:6 Multi pacifici sint tibi, et consiliarius sit tibi unus de mille. Sirach 6:7 Si possides amicum, in tentatione posside eum, et ne facile credas ei. Sirach 6:8 Est enim amicus secundum tempus suum, et non permanebit in die tribulationis. Sirach 6:9 Et est amicus qui convertitur ad inimicitiam: et est amicus qui odium et rixam, et convitia denudabit. Sirach 6:10 Est autem amicus socius mensae, et non permanebit in die necessitatis. Sirach 6:11 Amicus si permanserit fixus, erit tibi quasi coaequalis, et in domesticis tuis fiducialiter aget: Sirach 6:12 si humiliaverit se contra te, et a facie tua absconderit se, unanimem habebis amicitiam bonam. Sirach 6:13 Ab inimicis tuis separare, et ab amicis tuis attende. Sirach 6:14 Amicus fidelis, protectio fortis: qui autem invenit illum, invenit thesaurum. Sirach 6:15 Amico fideli nulla est comparatio, et non est digna ponderatio auri et argenti contra bonitatem fidei illius. Sirach 6:16 Amicus fidelis, medicamentum vitae et immortalitatis: et qui metuunt Dominum, invenient illum. Sirach 6:17 Qui timet Deum, aeque habebit amicitiam bonam: quoniam secundum illum erit amicus illius. Sirach 6:18 Fili a iuventute tua excipe doctrinam, et usque ad canos invenies sapientiam. Sirach 6:19 Quasi is qui arat, et qui seminat, accede ad eam, et sustine bonos fructus illius. Sirach 6:20 in opere enim ipsius exiguum laborabis, et cito edes de generationibus illius. Sirach 6:21 Quam aspera est nimium sapientia indoctis hominibus, et non permanebit in illa excors. Sirach 6:22 Quasi lapidis virtus probatio erit in illis, et non demorabuntur proiicere illam. Sirach 6:23 Sapientia enim doctrinae secundum nomen est eius, et non est multis manifestata: quibus autem cognita est, permanet usque ad conspectum Dei. Sirach 6:24 Audi fili, et accipe consilium intellectus, et ne abiicias consilium meum. Sirach 6:25 Iniice pedem tuum in compedes illius, et in torques illius collum tuum: Sirach 6:26 subiice humerum tuum, et porta illam, et ne acedieris vinculis eius. Sirach 6:27 In omni animo tuo accede ad illam, et in omni virtute tua conserva vias eius. Sirach 6:28 Investiga illam, et manifestabitur tibi, et continens factus ne derelinquas eam: Sirach 6:29 in novissimis enim invenies requiem in ea, et convertetur tibi in oblectationem. Sirach 6:30 Et erunt tibi compedes eius in protectionem fortitudinis, et bases virtutis, et torques illius in stolam gloriae: Sirach 6:31 decor enim vitae est in illa, et vincula illius alligatura salutaris. Sirach 6:32 Stola gloriae indues eam, et coronam gratulationis superpones tibi. Sirach 6:33 Fili, si attenderis mihi, disces: et si accommodaveris animum tuum, sapiens eris. Sirach 6:34 Si inclinaveris aurem tuam, excipies doctrinam: et si dilexeris audire, sapiens eris. Sirach 6:35 In multitudine presbyterorum prudentium sta, et sapientiae illorum ex corde coniungere, ut omnem narrationem Dei possis audire, et proverbia laudis non effugiant a te. Sirach 6:36 Et si videris sensatum, evigila ad eum, et gradus ostiorum illius exterat pes tuus. Sirach 6:37 Cogitatum tuum habe in praeceptis Dei, et in mandatis illius maxime assiduus esto: et ipse dabit tibi cor, et concupiscentia sapientiae dabitur tibi. Sirach 7:0 Sirach 7:1 Noli facere mala, et non te apprehendent. Sirach 7:2 Discede ab iniquo, et deficient mala abs te. Sirach 7:3 Fili, non semines mala in sulcis iniustitiae, et non metes ea in septuplum. Sirach 7:4 Noli quaerere ab homine ducatum, neque a rege cathedram honoris. Sirach 7:5 Non te iustifices ante Deum, quoniam agnitor cordis ipse est: et penes regem noli velle videri sapiens. Sirach 7:6 Noli quaerere fieri iudex, nisi valeas virtute irrumpere iniquitates: ne forte extimescas faciem potentis, et ponas scandalum in agilitate tua. Sirach 7:7 Non pecces in multitudinem civitatis, nec te immittas in populum, Sirach 7:8 neque alliges duplicia peccata: nec enim in uno eris immunis. Sirach 7:9 Noli esse pusillanimis in animo tuo: Sirach 7:10 exorare, et facere eleemosynam ne despicias. Sirach 7:11 Ne dicas: In multitudine munerum meorum respiciet Deus, et offerente me Deo altissimo, munera mea suscipiet. Sirach 7:12 Non irrideas hominem in amaritudine animae: est enim qui humiliat et exaltat, circumspector Deus. Sirach 7:13 Noli amare mendacium adversus fratrem tuum: neque in amicum similiter facias. Sirach 7:14 Noli velle mentiri omne mendacium: assiduitas enim illius non est bona. Sirach 7:15 Noli verbosus esse in multitudine presbyterorum, et non iteres verbum in oratione tua. Sirach 7:16 Non oderis laboriosa opera, et rusticationem creatam ab Altissimo. Sirach 7:17 Non te reputes in multitudine indisciplinatorum. Sirach 7:18 Memento irae, quoniam non tardabit. Sirach 7:19 Humilia valde spiritum tuum: quoniam vindicta carnis impii, ignis et vermis. Sirach 7:20 Noli praevaricari in amicum pecuniam differentem, neque fratrem charissimum auro spreveris. Sirach 7:21 Noli discedere a muliere sensata et bona, quam sortitus es in timore Domini: gratia enim verecundiae illius super aurum. Sirach 7:22 Non laedas servum in veritate operantem, neque mercenarium dantem animam suam. Sirach 7:23 Servus sensatus sit tibi dilectus quasi anima tua, non defraudes illum libertate, neque inopem derelinquas illum. Sirach 7:24 Pecora tibi sunt? attende illis: et si sunt utilia, perseverent apud te. Sirach 7:25 Filii tibi sunt? erudi illos, et curva illos a pueritia illorum. Sirach 7:26 Filiae tibi sunt? serva corpus illarum, et non ostendas hilarem faciem tuam ad illas. Sirach 7:27 Trade filiam, et grande opus feceris, et homini sensato da illam. Sirach 7:28 Mulier si est tibi secundum animam tuam, non proiicias illam: et odibili non credas te in toto corde. Sirach 7:29 Honora patrem tuum, et gemitus matris tuae ne obliviscaris: Sirach 7:30 memento quoniam nisi per illos natus non fuisses: et retribue illis, quomodo et illi tibi. Sirach 7:31 In tota anima tua time Dominum, et sacerdotes illius sanctifica. Sirach 7:32 In omni virtute tua dilige eum qui te fecit: et ministros eius ne derelinquas. Sirach 7:33 Honora Deum ex tota anima tua, et honorifica sacerdotes, et propurga te cum brachiis. Sirach 7:34 Da illis partem, sicut mandatum est tibi, primitiarum et purgationis: et de negligentia tua purga te cum paucis. Sirach 7:35 Datum brachiorum tuorum et sacrificium sanctificationis offeres Domino, et initia sanctorum: Sirach 7:36 et pauperi porrige manum tuam, ut perficiatur propitiatio, et benedictio tua. Sirach 7:37 Gratia dati in conspectu omnis viventis, et mortuo non prohibeas gratiam. Sirach 7:38 Non desis plorantibus in consolatione, et cum lugentibus ambula. Sirach 7:39 Non te pigeat visitare infirmum: ex his enim in dilectione firmaberis. Sirach 7:40 In omnibus operibus tuis memorare novissima tua, et in aeternum non peccabis. Sirach 8:0 Sirach 8:1 Non litiges cum homine potente, ne forte incidas in manus illius. Sirach 8:2 Non contendas cum viro locuplete, ne forte contra te constituat litem tibi. Sirach 8:3 multos enim perdidit aurum et argentum, et usque ad cor regum extendit, et convertit. Sirach 8:4 Non litiges cum homine linguato, et non strues in ignem illius ligna. Sirach 8:5 Non communices homini indocto, ne male de progenie tua loquatur. Sirach 8:6 Ne despicias hominem avertentem se a peccato, neque improperes ei. memento quoniam omnes in correptione sumus. Sirach 8:7 Ne spernas hominem in sua senectute: etenim ex nobis senescunt. Sirach 8:8 Noli de mortuo inimico tuo gaudere: sciens quoniam omnes morimur, et in gaudium volumus venire. Sirach 8:9 Ne despicias narrationem presbyterorum sapientium, et in proverbiis eorum conversare. Sirach 8:10 ab ipsis enim disces sapientiam, et doctrinam intellectus, et servire magnatis sine querela. Sirach 8:11 Non te praetereat narratio seniorum: ipsi enim didicerunt a patribus suis: Sirach 8:12 quoniam ab ipsis disces intellectum, et in tempore necessitatis dabis responsum. Sirach 8:13 Non incendas carbones peccatorum arguens eos, et ne incendaris flamma ignis peccatorum illorum. Sirach 8:14 Ne contra faciem stes contumeliosi, ne sedeat quasi insidiator ori tuo. Sirach 8:15 Noli foenerari homini fortiori te: quod si foeneraveris, quasi perditum habe. Sirach 8:16 Non spondeas super virtutem tuam: quod si spoponderis, quasi restituens cogita. Sirach 8:17 Non iudices contra iudicem: quoniam secundum quod iustum est iudicat. Sirach 8:18 Cum audace non eas in via, ne forte gravet mala sua in te: ipse enim secundum voluntatem suam vadit, et simul cum stultitia illius peries. Sirach 8:19 Cum iracundo non facias rixam, et cum audace non eas in desertum: quoniam quasi nihil est ante illum sanguis, et ubi non est adiutorium, elidet te. Sirach 8:20 Cum fatuis consilium non habeas: non enim poterunt diligere nisi quae eis placent. Sirach 8:21 Coram extraneo ne facias consilium: nescis enim quid pariet. Sirach 8:22 Non omni homini cor tuum manifestes: ne forte inferat tibi gratiam falsam, et convicietur tibi. Sirach 9:0 Sirach 9:1 Non zeles mulierem sinus tui, ne ostendat super te malitiam doctrinae nequam. Sirach 9:2 Non des mulieri potestatem animae tuae, ne ingrediatur in virtute tua, et confundaris. Sirach 9:3 Ne respicias mulierem multivolam: ne forte incidas in laqueos illius. Sirach 9:4 Cum saltatrice ne assiduus sis: nec audias illam, ne forte pereas in efficacia illius. Sirach 9:5 Virginem ne conspicias, ne forte scandalizeris in decore illius. Sirach 9:6 Ne des fornicariis animam tuam in ullo: ne perdas te, et hereditatem tuam. Sirach 9:7 Noli circumspicere in vicis civitatis, nec oberraveris in plateis illius. Sirach 9:8 Averte faciem tuam a muliere compta, et ne circumspicias speciem alienam. Sirach 9:9 propter speciem mulieris multi perierunt: et ex hoc concupiscentia quasi ignis exardescit. Sirach 9:10 Omnis mulier, quae est fornicaria, quasi stercus in via conculcabitur. Sirach 9:11 Speciem mulieris alienae multi admirati, reprobi facti sunt. colloquium enim illius quasi ignis exardescit. Sirach 9:12 Cum aliena muliere ne sedeas omnino, nec accumbas cum ea super cubitum: Sirach 9:13 et non alterceris cum illa in vino, ne forte declinet cor tuum in illam, et sanguine tuo labaris in perditionem. Sirach 9:14 Ne derelinquas amicum antiquum: novus enim non erit similis illi. Sirach 9:15 Vinum novum, amicus novus: veterascet, et cum suavitate bibes illud. Sirach 9:16 Non zeles gloriam, et opes peccatoris: non enim scis quae futura sit illius subversio. Sirach 9:17 Non placeat tibi iniuria iniustorum, sciens quoniam usque ad inferos non placebit impius. Sirach 9:18 Longe abesto ab homine potestatem habente occidendi, et non suspicaberis timorem mortis. Sirach 9:19 et si accesseris ad illum, noli aliquid committere, ne forte auferat vitam tuam. Sirach 9:20 Communionem mortis scito: quoniam in medio laqueorum ingredieris, et super dolentium arma ambulabis. Sirach 9:21 Secundum virtutem tuam cave te a proximo tuo, et cum sapientibus et prudentibus tracta. Sirach 9:22 Viri iusti sint tibi convivae, et in timore Dei sit tibi gloriatio, Sirach 9:23 et in sensu sit tibi cogitatus Dei, et omnis enarratio tua in praeceptis Altissimi. Sirach 9:24 In manu artificum opera laudabuntur, et princeps populi in sapientia sermonis sui, in sensu vero seniorum verbum. Sirach 9:25 Terribilis est in civitate sua homo linguosus: et temerarius in verbo suo odibilis erit. Sirach 10:0 Sirach 10:1 Iudex sapiens iudicabit populum suum, et principatus sensati stabilis erit. Sirach 10:2 Secundum iudicem populi, sic et ministri eius: et qualis rector est civitatis, tales et inhabitantes in ea. Sirach 10:3 Rex insipiens perdet populum suum: et civitates inhabitabuntur per sensum prudentium. Sirach 10:4 In manu Dei potestas terrae: et utilem rectorem suscitabit in tempus super illam. Sirach 10:5 In manu Dei potestas hominis, et super faciem scribae imponet honorem suum. Sirach 10:6 Omnis iniuriae proximi ne memineris, et nihil agas in operibus iniuriae. Sirach 10:7 Odibilis coram Deo est et hominibus superbia: et execrabilis omnis iniquitas gentium. Sirach 10:8 Regnum a gente in gentem transfertur propter iniustitias, et iniurias, et contumelias, et diversos dolos. Sirach 10:9 Avaro autem nihil est scelestius. Quid superbit terra et cinis? Sirach 10:10 Nihil est iniquius quam amare pecuniam. hic enim et animam suam venalem habet: quoniam in vita sua proiecit intima sua. Sirach 10:11 Omnis potentatus brevis vita. Languor prolixior gravat medicum. Sirach 10:12 Brevem languorem praecidit medicus: sic et rex hodie est, et cras morietur. Sirach 10:13 Cum enim morietur homo, hereditabit serpentes, et bestias, et vermes. Sirach 10:14 Initium superbiae hominis, apostatare a Deo: Sirach 10:15 quoniam ab eo, qui fecit illum, recessit cor eius. quoniam initium omnis peccati est superbia: qui tenuerit illam, adimplebitur maledictis, et subvertet eum in finem. Sirach 10:16 Propterea exhonoravit Dominus conventus malorum, et destruxit eos usque in finem. Sirach 10:17 Sedes ducum superborum destruxit Deus, et sedere fecit mites pro eis. Sirach 10:18 Radices gentium superbarum arefecit Deus, et plantavit humiles ex ipsis gentibus. Sirach 10:19 Terras gentium evertit Dominus, et perdidit eas usque ad fundamentum. Sirach 10:20 arefecit ex ipsis, et disperdidit eos, et cessare fecit memoriam eorum a terra. Sirach 10:21 Memoria superborum perdidit Deus, et reliquit memoriam humilium sensu. Sirach 10:22 Non est creata hominibus superbia: neque iracundia nationi mulierum. Sirach 10:23 Semen hominum honorabitur hoc, quod timet Deum: semen autem hoc exhonorabitur, quod praeterit mandata Domini. Sirach 10:24 In medio fratrum rector illorum in honore: et qui timent Dominum, erunt in oculis illius. Sirach 10:25 Gloria divitum, honoratorum, et pauperum, timor Dei est: Sirach 10:26 noli despicere hominem iustum pauperem, et noli magnificare virum peccatorem divitem. Sirach 10:27 Magnus est iudex, et potens est in honore: et non est maior illo, qui timet Deum. Sirach 10:28 Servo sensato liberi servient: et vir prudens et disciplinatus non murmurabit correptus, et inscius non honorabitur. Sirach 10:29 Noli extollere te in faciendo opere tuo, et noli cunctari in tempore angustiae. Sirach 10:30 Melior est qui operatur, et abundat in omnibus, quam qui gloriatur, et eget pane. Sirach 10:31 Fili in mansuetudine serva animam tuam, et da illi honorem secundum meritum suum. Sirach 10:32 Peccantem in animam suam quis iustificabit? et quis honorificabit exhonorantem animam suam? Sirach 10:33 Pauper gloriatur per disciplinam et timorem suum: et est homo qui honorificatur propter substantiam suam. Sirach 10:34 Qui autem gloriatur in paupertate, quanto magis in substantia? et qui gloriatur in substantia, paupertatem vereatur. Sirach 11:0 Sirach 11:1 Sapientia humiliati exaltabit caput illius, et in medio magnatorum consedere illum faciet. Sirach 11:2 Non laudes virum in specie sua, neque spernas hominem in visu suo. Sirach 11:3 brevis in volatilibus est apis, et initium dulcoris habet fructus illius. Sirach 11:4 In vestitu ne glorieris umquam, nec in die honoris tui extollaris: quoniam mirabilia opera Altissimi solius, et gloriosa, et absconsa, et invisa opera illius. Sirach 11:5 Multi tyranni sederunt in throno, et insuspicabilis portavit diadema. Sirach 11:6 Multi potentes oppressi sunt valide, et gloriosi traditi sunt in manus alterorum. Sirach 11:7 Priusquam interroges, ne vituperes quemquam: et cum interrogaveris, corripe iuste. Sirach 11:8 Priusquam audias, ne respondeas verbum: et in medio sermonum ne adiicias loqui. Sirach 11:9 De ea re, quae te non molestat, ne certeris: et in iudicio peccantium ne consistas. Sirach 11:10 Fili ne in multis sint actus tui: et si dives fueris, non eris immunis a delicto. si enim secutus fueris, non apprehendes: et non effugies, si praecucurreris. Sirach 11:11 Est homo laborans, et festinans, et dolens impius, et tanto magis non abundabit. Sirach 11:12 Est homo marcidus egens recuperatione, plus deficiens virtute, et abundans paupertate: Sirach 11:13 et oculus Dei respexit illum in bono, et erexit eum ab humilitate ipsius, et exaltavit caput eius: et mirati sunt in illo multi, et honoraverunt Deum. Sirach 11:14 Bona et mala, vita et mors, paupertas et honestas a Deo sunt. Sirach 11:15 Sapientia et disciplina, et scientia legis apud Deum. Dilectio, et viae bonorum apud ipsum. Sirach 11:16 Error et tenebrae peccatoribus concreata sunt: qui autem exultant in malis, consenescunt in malo. Sirach 11:17 Datio Dei permanet iustis, et profectus illius successus habebit in aeternum. Sirach 11:18 Est qui locupletatur parce agendo, et haec est pars mercedis illius. Sirach 11:19 in eo quod dicit: Inveni requiem mihi, et nunc manducabo de bonis meis solus: Sirach 11:20 et nescit quod tempus praetereat, et mors appropinquet, et relinquat omnia aliis, et morietur. Sirach 11:21 Sta in testamento tuo, et in illo colloquere, et in opere mandatorum tuorum veterasce. Sirach 11:22 Ne manseris in operibus peccatorum. Confide autem in Deo, et mane in loco tuo. Sirach 11:23 Facile est enim in oculis Dei subito honestare pauperem. Sirach 11:24 Benedictio Dei in mercedem iusti festinat, et in hora veloci processus illius fructificat. Sirach 11:25 Ne dicas: Quid est mihi opus, et quae erunt mihi ex hoc bona? Sirach 11:26 Ne dicas: Sufficiens mihi sum: et quid ex hoc pessimabor? Sirach 11:27 In die bonorum ne immemor sis malorum: et in die malorum ne immemor sis bonorum: Sirach 11:28 quoniam facile est coram Deo in die obitus retribuere unicuique secundum vias suas. Sirach 11:29 Malitia horae oblivionem facit luxuriae magnae, et in fine hominis denudatio operum illius. Sirach 11:30 Ante mortem ne laudes hominem quemquam, quoniam in filiis suis agnoscitur vir. Sirach 11:31 Non omnem hominem inducas in domum tuam: multae enim sunt insidiae dolosi. Sirach 11:32 Sicut enim eructant praecordia foetantium, et sicut perdix inducitur in caveam, et ut caprea in laqueum: sic et cor superborum, et sicut prospector videns casum proximi sui. Sirach 11:33 Bona enim in mala convertens insidiatur, et in electis imponet maculam. Sirach 11:34 A scintilla una augetur ignis, et ab uno doloso augetur sanguis: homo vero peccator sanguini insidiatur. Sirach 11:35 Attende tibi a pestifero, fabricat enim mala: ne inducat super te subsannationem in perpetuum. Sirach 11:36 Admitte ad te alienigenam, et subvertet te in turbine, et abalienabit te a tuis propriis. Sirach 12:0 Sirach 12:1 Si benefeceris, scito cui feceris, et erit gratia in bonis tuis multa. Sirach 12:2 Benefac iusto, et invenies retributionem magnam: et si non ab ipso, certe a Domino. Sirach 12:3 Non est enim ei bene qui assiduus est in malis, et eleemosynas non danti: quoniam et Altissimus odio habet peccatores, et misertus est poenitentibus. Sirach 12:4 Da misericordi, et ne suscipias peccatorem: et impiis et peccatoribus reddet vindictam, custodiens eos in diem vindictae. Sirach 12:5 Da bono, et non receperis peccatorem. Sirach 12:6 Benefac humili, et non dederis impio: prohibe panes illi dari ne in ipsis potentior te sit: Sirach 12:7 nam duplicia mala invenies in omnibus bonis, quaecumque feceris illi: quoniam et Altissimus odio habet peccatores, et impiis reddet vindictam. Sirach 12:8 Non agnoscetur in bonis amicus, et non abscondetur in malis inimicus. Sirach 12:9 In bonis viri, inimici illius: in tristitia et in malitia illius, amicus agnitus est. Sirach 12:10 Non credas inimico tuo in aeternum: sicut enim aeramentum, aeruginat nequitia illius: Sirach 12:11 et si humiliatus vadat curvus, adiice animum tuum, et custodi te ab illo. Sirach 12:12 Non statuas illum penes te, nec sedeat ad dexteram tuam, ne forte conversus in locum tuum, inquirat cathedram tuam: et in novissimo agnosces verba mea, et in sermonibus meis stimuleris. Sirach 12:13 Quis miserebitur incantatori a serpente percusso, et omnibus, qui appropiant bestiis? et sic qui comitatur cum viro iniquo, et obvolutus est in peccatis eius. Sirach 12:14 Una hora tecum permanebit: si autem declinaveris, non supportabit. Sirach 12:15 In labiis suis indulcat inimicus, et in corde suo insidiatur ut subvertat te in foveam. Sirach 12:16 In oculis suis lacrymatur inimicus: et si invenerit tempus, non satiabitur sanguine: Sirach 12:17 et si incurrerint tibi mala, invenies eum illic priorem. Sirach 12:18 In oculis suis lacrymatur inimicus, et quasi adiuvans suffodiet plantas tuas. Sirach 12:19 Caput suum movebit, et plaudet manu, et multa susurrans commutabit vultum suum. Sirach 13:0 Sirach 13:1 Qui tetigerit picem, inquinabitur ab ea: et qui communicaverit superbo, induet superbiam. Sirach 13:2 Pondus super se tollat qui honestiori se communicat. Et ditiori te ne socius fueris. Sirach 13:3 Quid communicabit cacabus ad ollam? quando enim se colliserint, confringetur. Sirach 13:4 Dives iniuste egit, et fremet: pauper autem laesus tacebit. Sirach 13:5 Si largitus fueris, assumet te: et si non habueris, derelinquet te. Sirach 13:6 Si habes, convivet tecum, et evacuabit te, et ipse non dolebit super te. Sirach 13:7 Si necessarius illi fueris, supplantabit te, et subridens spem dabit, narrans tibi bona, et dicet: Quid opus est tibi? Sirach 13:8 Et confundet te in cibis suis, donec te exinaniat bis, et ter: et in novissimo deridebit te: et postea videns derelinquet te, et caput suum movebit ad te. Sirach 13:9 Humiliare Deo, et expecta manus eius. Sirach 13:10 Attende ne seductus in stultitiam humilieris. Sirach 13:11 Noli esse humilis in sapientia tua, ne humiliatus in stultitiam seducaris. Sirach 13:12 Advocatus a potentiore discede: ex hoc enim magis te advocabit. Sirach 13:13 Ne improbus sis, ne impingaris: et ne longe sis ab eo, ne eas in oblivionem. Sirach 13:14 Ne retineas ex aequo loqui cum illo: nec credas multis verbis illius. ex multa enim loquela tentabit te, et subridens interrogabit te de absconditis tuis. Sirach 13:15 Immitis animus illius conservabit verba tua: et non parcet de malitia, et de vinculis. Sirach 13:16 Cave tibi, et attende diligenter auditui tuo: quoniam cum subversione tua ambulas. Sirach 13:17 Audiens vero illa quasi in somnis vide, et vigilabis. Sirach 13:18 Omni vita tua dilige Deum, et invoca illum in salute tua. Sirach 13:19 Omne animal diligit simile sibi: sic et omnis homo proximum sibi. Sirach 13:20 Omnis caro ad similem sibi coniungetur, et omnis homo simili sui sociabitur. Sirach 13:21 Si communicabit lupus agno aliquando, sic peccator iusto. Sirach 13:22 Quae communicatio sancto ad canem? aut quae pars diviti ad pauperem? Sirach 13:23 Venatio leonis onager in eremo: sic et pascua divitum, sunt pauperes. Sirach 13:24 Et sicut abominatio est superbo humilitas: sic et execratio divitis pauper. Sirach 13:25 Dives commotus confirmatur ab amicis suis: humilis autem cum ceciderit expelletur et a notis. Sirach 13:26 Diviti decepto multi recuperatores: locutus est superbia, et iustificaverunt illum. Sirach 13:27 humilis deceptus est, insuper et arguitur: locutus est sensate, et non est datus ei locus. Sirach 13:28 Dives locutus est, et omnes tacuerunt, et verbum illius usque ad nubes perducent. Sirach 13:29 Pauper locutus est, et dicunt: Quis est hic? et si offenderit, subvertent illum. Sirach 13:30 Bona est substantia, cui non est peccatum in conscientia: et nequissima paupertas in ore impii. Sirach 13:31 Cor hominis immutat faciem illius, sive in bona, sive in mala. Sirach 13:32 Vestigium cordis boni, et faciem bonam difficile invenies, et cum labore. Sirach 14:0 Sirach 14:1 Beatus vir, qui non est lapsus verbo ex ore suo, et non est stimulatus in tristitia delicti. Sirach 14:2 Felix, qui non habuit animi sui tristitiam, et non excidit a spe sua. Sirach 14:3 Viro cupido et tenaci sine ratione est substantia, et homini livido ad quid aurum? Sirach 14:4 Qui acervat ex animo suo iniuste, aliis congregat, et in bonis illius alius luxuriabitur. Sirach 14:5 Qui sibi nequam est, cui alii bonus erit? et non iucundabitur in bonis suis. Sirach 14:6 Qui sibi invidet, nihil est illo nequius, et haec redditio est malitiae illius: Sirach 14:7 et si bene fecerit, ignoranter, et non volens facit: et in novissimo manifestat malitiam suam. Sirach 14:8 Nequam est oculus lividi, et avertens faciem suam, et despiciens animam suam. Sirach 14:9 Insatiabilis oculus cupidi in parte iniquitatis: non satiabitur donec consumat arefaciens animam suam. Sirach 14:10 Oculus malus ad mala: et non saturabitur pane, sed indigens et in tristitia erit super mensam suam. Sirach 14:11 Fili si habes, benefac tecum, et Deo dignas oblationes offer. Sirach 14:12 Memor esto quoniam mors non tardat, et testamentum inferorum quia demonstratum est tibi: testamentum enim huius mundi morte morietur. Sirach 14:13 Ante mortem benefac amico tuo, et secundum vires tuas exporrigens da pauperi. Sirach 14:14 Non defrauderis a die bono, et particula boni doni non te praetereat. Sirach 14:15 Nonne aliis relinques dolores et labores tuos in divisione sortis? Sirach 14:16 Da, et accipe, et iustifica animam tuam. Sirach 14:17 Ante obitum tuum operare iustitiam: quoniam non est apud inferos invenire cibum. Sirach 14:18 Omnis caro sicut foenum veterascet, et sicut folium fructificans in arbore viridi. Sirach 14:19 Alia generantur, et alia deiiciuntur: sic generatio carnis et sanguinis, alia finitur, et alia nascitur. Sirach 14:20 Omne opus corruptibile in fine deficiet: et qui illud operatur, ibit cum illo. Sirach 14:21 Et omne opus electum iustificabitur: et qui operatur illud, honorabitur in illo. Sirach 14:22 Beatus vir, qui in sapientia morabitur, et qui in iustitia sua meditabitur, et in sensu cogitabit circumspectionem Dei. Sirach 14:23 Qui excogitat vias illius in corde suo, et in absconditis suis intelligens, vadens post illam quasi investigator, et in viis illius consistens: Sirach 14:24 qui respicit per fenestras illius, et in ianuis illius audiens: Sirach 14:25 qui requiescit iuxta domum illius, et in parietibus illius figens palum statuet casulam suam ad manus illius, et requiescent in casula illius bona per aevum: Sirach 14:26 statuet filios suos sub tegmine illius, et sub ramis eius morabitur. Sirach 14:27 protegetur sub tegmine illius a fervore, et in gloria eius requiescet. Sirach 15:0 Sirach 15:1 Qui timet Deum, faciet bona: et qui continens est iustitiae, apprehendet illam, Sirach 15:2 et obviabit illi quasi mater honorificata, et quasi mulier a virginitate suscipiet illum. Sirach 15:3 Cibabit illum pane vitae et intellectus, et aqua sapientiae salutaris potabit illum: et firmabitur in illo, et non flectetur: Sirach 15:4 et continebit illum, et non confundetur: et exaltabit illum apud proximos suos, Sirach 15:5 et in medio Ecclesiae aperiet os eius, et adimplebit illum spiritu sapientiae et intellectus, et stola gloriae vestiet illum. Sirach 15:6 Iucunditatem et exultationem thesaurizabit super illum, et nomine aeterno hereditabit illum. Sirach 15:7 Homines stulti non apprehendent illam, et homines sensati obviabunt illi, homines stulti non videbunt eam: longe enim abest a superbia et dolo. Sirach 15:8 viri mendaces non erunt illius memores: et viri veraces invenientur in illa, et successum habebunt usque ad inspectionem Dei. Sirach 15:9 Non est speciosa laus in ore peccatoris: Sirach 15:10 quoniam a Deo profecta est sapientia. sapientiae enim Dei astabit laus, et in ore fideli abundabit, et dominator dabit eam illi. Sirach 15:11 Non dixeris: Per Deum abest: quae enim odit ne feceris. Sirach 15:12 Non dicas: Ille me implanavit: non enim necessarii sunt ei homines impii. Sirach 15:13 Omne execramentum erroris odit Dominus, et non erit amabile timentibus eum. Sirach 15:14 Deus ab initio constituit hominem, et reliquit illum in manu consilii sui. Sirach 15:15 Adiecit mandata et praecepta sua: Sirach 15:16 si volueris mandata servare, conservabunt te, et in perpetuum fidem placitam facere. Sirach 15:17 Apposuit tibi aquam et ignem: ad quod volueris, porrige manum tuam. Sirach 15:18 Ante hominem vita et mors, bonum et malum: quod placuerit ei, dabitur illi: Sirach 15:19 quoniam multa sapientia Dei, et fortis in potentia, videns omnes sine intermissione. Sirach 15:20 Oculi Domini ad timentes eum, et ipse agnoscit omnem operam hominis. Sirach 15:21 Nemini mandavit impie agere, et nemini dedit spatium peccandi: Sirach 15:22 non enim concupiscit multitudinem filiorum infidelium et inutilium. Sirach 16:0 Sirach 16:1 Ne iucunderis in filiis impiis, si multiplicentur: nec oblecteris super ipsos, si non est timor Dei in illis. Sirach 16:2 Non credas vitae illorum, et ne respexeris in labores eorum. Sirach 16:3 Melior est enim unus timens Deum, quam mille filii impii: Sirach 16:4 Et utile est mori sine filiis quam relinquere filios impios. Sirach 16:5 Ab uno sensato inhabitabitur patria, et a tribu impiorum deseretur. Sirach 16:6 Multa talia vidit oculis meus, et fortiora horum audivit auris mea. Sirach 16:7 In synagoga peccantium exardebit ignis, et in gente incredibili exardescet ira. Sirach 16:8 Non exoraverunt pro peccatis suis antiqui gigantes, qui destructi sunt confidentes suae virtuti: Sirach 16:9 et non pepercit peregrinationi illorum, et execratus est eos prae superbia verbi illorum. Sirach 16:10 Non misertus est illis, gentem totam perdens, et extollentem se in peccatis suis. Sirach 16:11 Et sicut sexcenta millia peditum, qui congregati sunt in duritia cordis sui: et si unus fuisset cervicatus, mirum si fuisset immunis. Sirach 16:12 misericordia enim et ira est cum illo. Potens exoratio, et effundens iram: Sirach 16:13 secundum misericordiam suam, sic correptio illius homines secundum opera sua iudicat. Sirach 16:14 Non effugiet in rapina peccator, et non retardabit sufferentia misericordiam facientis. Sirach 16:15 Omnis misericordia faciet locum unicuique secundum meritum operum suorum, et secundum intellectum peregrinationis ipsius. Sirach 16:16 Non dicas: A Deo abscondar, et ex summo quis mei memorabitur? Sirach 16:17 In populo magno non agnoscar: quae est enim anima mea in tam immensa creatura? Sirach 16:18 Ecce caelum, et caeli caelorum, abyssus, et universa terra, et quae in eis sunt, in conspectu illius commovebuntur. Sirach 16:19 montes simul, et colles, et fundamenta terrae: cum conspexerit illa Deus, tremore concutientur. Sirach 16:20 Et in omnibus his insensatum est cor: et omne cor intelligitur ab illo: Sirach 16:21 et vias illius quis intelligit, et procellam, quam nec oculus videbit hominis? Sirach 16:22 Nam plurima illius opera sunt in absconsis: sed opera iustitiae eius quis enunciabit? aut quis sustinebit? Longe enim est testamentum a quibusdam, et interrogatio hominum in consummatione est. Sirach 16:23 Qui minoratur corde, cogitat inania: et vir imprudens, et errans cogitat stulta. Sirach 16:24 Audi me fili, et disce disciplinam sensus, et in verbis meis attende in corde tuo, Sirach 16:25 et dicam in aequitate disciplinam, et scrutabor enarrare sapientiam: et in verbis meis attende in corde tuo, et dico in aequitate spiritus virtutes, quas posuit Deus in opera sua ab initio, et in veritate enuncio scientiam eius. Sirach 16:26 In iudicio Dei opera eius ab initio, et ab institutione ipsorum distinxit partes illorum, et initia eorum in gentibus suis. Sirach 16:27 Ornavit in aeternum opera illorum, nec esurierunt, nec laboraverunt, et non destiterunt ab operibus suis. Sirach 16:28 Unusquisque proximum sibi non angustiabit in aeternum. Sirach 16:29 Non sis incredibilis verbo illius. Sirach 16:30 Post haec Deus in terram respexit, et implevit illam bonis suis. Sirach 16:31 Anima autem omnis vitalis denunciabit ante faciem ipsius, et in ipsa iterum reversio illorum. Sirach 17:0 Sirach 17:1 Deus creavit de terra hominem, et secundum imaginem suam fecit illum. Sirach 17:2 Et iterum convertit illum in ipsam, et secundum se vestivit illum virtute. Sirach 17:3 Numerum dierum, et tempus dedit illi, et dedit illi potestatem eorum, quae sunt super terram. Sirach 17:4 Posuit timorem illius super omnem carnem, et dominatus est bestiarum et volatilium. Sirach 17:5 Creavit ex ipso adiutorium simile sibi: consilium, et linguam, et oculos, et aures, et cor dedit illis excogitandi: et disciplina intellectus replevit illos. Sirach 17:6 Creavit illis scientiam spiritus, sensu implevit cor illorum, et mala et bona ostendit illis. Sirach 17:7 Posuit oculum suum super corda illorum ostendere illis magnalia operum suorum, Sirach 17:8 ut nomen sanctificationis collaudent: et gloriari in mirabilibus illius, ut magnalia enarrent operum eius. Sirach 17:9 Addidit illis disciplinam, et legem vitae hereditavit illos. Sirach 17:10 Testamentum aeternum constituit cum illis, et iustitiam et iudicia sua ostendit illis. Sirach 17:11 Et magnalia honoris eius vidit oculus illorum, et honorem vocis audierunt aures illorum, et dixit illis: Attendite ab omni iniquo. Sirach 17:12 Et mandavit illis unicuique de proximo suo. Sirach 17:13 Viae illorum coram ipso sunt semper, non sunt absconsae ab oculis ipsius. Sirach 17:14 In unamquamque gentem praeposuit rectorem: Sirach 17:15 et pars Dei, Israel facta est manifesta. Sirach 17:16 Et omnia opera illorum velut sol in conspectu Dei: et oculi eius sine intermissione inspicientes in viis eorum. Sirach 17:17 Non sunt absconsa testamenta per iniquitatem illorum, et omnes iniquitates eorum in conspectu Dei. Sirach 17:18 Eleemosyna viri quasi sacculus cum ipso, et gratiam hominis quasi pupillam conservabit: Sirach 17:19 et postea resurget, et retribuet illis retributionem, unicuique in caput ipsorum, et convertet in interiores partes terrae. Sirach 17:20 Poenitentibus autem dedit viam iustitiae, et confirmavit deficientes sustinere, et destinavit illis sortem veritatis. Sirach 17:21 Convertere ad Dominum, et relinque peccata tua: Sirach 17:22 precare ante faciem Domini, et minue offendicula. Sirach 17:23 Revertere ad Dominum, et avertere ab iniustitia tua, et nimis odito execrationem: Sirach 17:24 et cognosce iustitias et iudicia Dei, et sta in sorte propositionis, et orationis altissimi Dei. Sirach 17:25 In partes vade saeculi sancti, cum vivis et dantibus confessionem Deo. Sirach 17:26 Non demoreris in errore impiorum, ante mortem confitere. A mortuo quasi nihil, perit confessio. Sirach 17:27 Confiteberis vivens, vivus et sanus confiteberis: et laudabis Deum, et gloriaberis in miserationibus illius. Sirach 17:28 Quam magna misericordia Domini, et propitiatio illius convertentibus ad se! Sirach 17:29 Nec enim omnia possunt esse in hominibus, quoniam non est immortalis filius hominis, et in vanitate malitiae placuerunt. Sirach 17:30 Quid lucidius sole? et hic deficiet. Aut quid nequius excogitavit caro et sanguis? et hoc arguetur. Sirach 17:31 Virtutem altitudinis caeli ipse conspicit: et omnes homines terra et cinis. Sirach 18:0 Sirach 18:1 Qui vivet in aeternum, creavit omnia simul. Deus solus iustificabitur, et manet invictus rex in aeternum. Sirach 18:2 Quis sufficit enarrare opera illius? Sirach 18:3 Quis enim investigabit magnalia eius? Sirach 18:4 Virtutem autem magnitudinis eius quis enunciabit? aut quis adiiciet enarrare misericordiam eius? Sirach 18:5 Non est minuere, neque adiicere, nec est invenire magnalia Dei. Sirach 18:6 Cum consummaverit homo, tunc incipiet: et cum quieverit, operabitur. Sirach 18:7 Quid est homo, et quae est gratia illius? et quid bonum, aut quid nequam illius? Sirach 18:8 Numerus dierum hominum ut multum centum anni: quasi gutta aquae maris deputati sunt: et sicut calculus arenae, sic exigui anni in die aevi. Sirach 18:9 Propter hoc patiens est Deus in illis, et effundit super eos misericordiam suam. Sirach 18:10 Vidit praesumptionem cordis eorum quoniam mala est, et cognovit subversionem illorum quoniam nequam est. Sirach 18:11 Ideo adimplevit propitiationem suam in illis, et ostendit eis viam aequitatis. Sirach 18:12 Miseratio hominis circa proximum suum: misericordia autem Dei super omnem carnem. Sirach 18:13 Qui misericordiam habet, docet, et erudit quasi pastor gregem suum. Sirach 18:14 Miseretur excipiens doctrinam miserationis, et qui festinat in iudiciis eius. Sirach 18:15 Fili in bonis non des querelam, et in omni dato non des tristitiam verbi mali. Sirach 18:16 Nonne ardorem refrigerabit ros? sic et verbum melius quam datum. Sirach 18:17 Nonne ecce verbum super datum bonum? sed utraque cum homine iustificato. Sirach 18:18 Stultus acriter improperabit: et datus indisciplinati tabescere facit oculos. Sirach 18:19 Ante iudicium para iustitiam tibi, et antequam loquaris disce. Sirach 18:20 Ante languorem adhibe medicinam, et ante iudicium interroga teipsum, et in conspectu Dei invenies propitiationem. Sirach 18:21 Ante languorem humilia te, et in tempore infirmitatis ostende conversationem tuam. Sirach 18:22 Non impediaris orare semper, et ne verearis usque ad mortem iustificari: quoniam merces Dei manet in aeternum. Sirach 18:23 Ante orationem praepara animam tuam: et noli esse quasi homo qui tentat Deum. Sirach 18:24 Memento irae in die consummationis, et tempus retributionis in conversatione facies. Sirach 18:25 Memento paupertatis in tempore abundantiae, et necessitatum paupertatis in die divitiarum. Sirach 18:26 A mane usque ad vesperam immutabitur tempus, et haec omnia citata in oculis Dei. Sirach 18:27 Homo sapiens in omnibus metuit, et in diebus delictorum attendet ab inertia. Sirach 18:28 Omnis astutus agnoscit sapientiam, et invenienti eam dabit confessionem. Sirach 18:29 Sensati in verbis et ipsi sapienter egerunt: et intellexerunt veritatem et iustitiam, et imploraverunt proverbia et iudicia. Sirach 18:30 Post concupiscentias tuas non eas, et a voluntate tua avertere. Sirach 18:31 Si praestes animae tuae concupiscentias eius, faciat te in gaudium inimicis tuis. Sirach 18:32 Ne oblecteris in turbis nec in modicis: assidua enim est commissio illorum. Sirach 18:33 Ne fueris mediocris in contentione ex foenore, et est tibi nihil in sacculo: eris enim invidus vitae tuae. Sirach 19:0 Sirach 19:1 Operarius ebriosus non locupletabitur: et qui spernit modica, paulatim decidet. Sirach 19:2 Vinum et mulieres apostatare faciunt sapientes, et arguent sensatos: Sirach 19:3 et qui se iungit fornicariis, erit nequam: putredo et vermes hereditabunt illum, et extolletur in exemplum maius, et tolletur de numero anima eius. Sirach 19:4 Qui credit cito, levis corde est, et minorabitur: et qui delinquit in animam suam, insuper habebitur. Sirach 19:5 Qui gaudet iniquitate, denotabitur: et qui odit correptionem, minuetur vita: et qui odit loquacitatem, extinguit malitiam. Sirach 19:6 Qui peccat in animam suam, poenitebit: et qui iucundatur in malitia, denotabitur. Sirach 19:7 Ne iteres verbum nequam et durum, et non minoraberis. Sirach 19:8 Amico et inimico noli narrare sensum tuum: et si est tibi delictum, noli denudare. Sirach 19:9 audiet enim te, et custodiet te, et quasi defendens peccatum odiet te, et sic aderit tibi semper. Sirach 19:10 Audisti verbum adversus proximum tuum? commoriatur in te, fidens quoniam non te dirumpet. Sirach 19:11 A facie verbi parturit fatuus, tamquam gemitus partus infantis. Sirach 19:12 Sagitta infixa femori canis, sic verbum in corde stulti. Sirach 19:13 Corripe amicum, ne forte non intellexerit, et dicat: Non feci: aut si fecerit, ne iterum addat facere. Sirach 19:14 Corripe proximum, ne forte non dixerit: et si dixerit, ne forte iteret. Sirach 19:15 Corripe amicum: saepe enim fit commissio. Sirach 19:16 Et non omni verbo credas. est qui labitur lingua, sed non ex animo. Sirach 19:17 Quis est enim qui non deliquerit in lingua sua? Corripe proximum antequam commineris. Sirach 19:18 Et da locum timori Altissimi: quia omnis sapientia timor Dei, et in illa timere Deum, et in omni sapientia dispositio legis. Sirach 19:19 Et non est sapientia nequitiae disciplina: et non est cogitatus peccatorum prudentia. Sirach 19:20 Est nequitia, et in ipsa execratio: et est insipiens qui minuitur sapientia. Sirach 19:21 Melior est homo, qui minuitur sapientia, et deficiens sensu in timore, quam qui abundat sensu, et transgreditur legem Altissimi. Sirach 19:22 Est solertia certa, et ipsa iniqua. Sirach 19:23 Et est qui emittit verbum certum enarrans veritatem. Est qui nequiter humiliat se, et interiora eius plena sunt dolo: Sirach 19:24 et est iustus qui se nimium submittit a multa humilitate: et est iustus qui inclinat faciem suam, et fingit se non videre quod ignoratum est: Sirach 19:25 et si ab imbecillitate virium vetetur peccare, si invenerit tempus malefaciendi, malefaciet. Sirach 19:26 Ex visu cognoscitur vir, et ab occursu faciei cognoscitur sensatus. Sirach 19:27 Amictus corporis, et risus dentium, et ingressus hominis enunciant de illo. Sirach 19:28 Est correptio mendax in ira contumeliosi: et est iudicium, quod non probatur esse bonum: et est tacens, et ipse est prudens. Sirach 20:0 Sirach 20:1 Quam bonum est arguere, quam irasci, et confitentem in oratione non prohibere! Sirach 20:2 Concupiscentia spadonis devirginabit iuvenculam: Sirach 20:3 sic qui facit per vim iudicium iniquum. Sirach 20:4 Quam bonum est correptum manifestare poenitentiam! sic enim effugies voluntarium peccatum. Sirach 20:5 Est tacens, qui invenitur sapiens: et est odibilis, qui procax est ad loquendum. Sirach 20:6 Est tacens non habens sensum loquelae: et est tacens sciens tempus aptum. Sirach 20:7 Homo sapiens tacebit usque ad tempus: lascivus autem, et imprudens non servabunt tempus. Sirach 20:8 Qui multis utitur verbis, laedet animam suam: et qui potestatem sibi sumit iniuste, odietur. Sirach 20:9 Est processio in malis viro indisciplinato, et est inventio in detrimentum. Sirach 20:10 Est datum, quod non est utile: et est datum, cuius retributio duplex. Sirach 20:11 Est propter gloriam minoratio: et est qui ab humilitate levabit caput. Sirach 20:12 Est qui multa redimat modico pretio, et restituens ea in septuplum. Sirach 20:13 Sapiens in verbis seipsum amabilem facit: gratiae autem fatuorum effundentur. Sirach 20:14 Datus insipientis non erit utilis tibi: oculi enim illius septemplices sunt. Sirach 20:15 exigua dabit, et multa improperabit: et apertio oris illius inflammatio est. Sirach 20:16 Hodie foeneratur quis, et cras expetit: odibilis est homo huiusmodi. Sirach 20:17 Fatuo non erit amicus, et non erit gratia bonis illius. Sirach 20:18 qui enim edunt panem illius: falsae linguae sunt. Quoties, et quanti irridebunt eum? Sirach 20:19 Neque enim quod habendum erat, directo sensu distribuit: similiter et quod non erat habendum. Sirach 20:20 Lapsus falsae linguae, quasi qui in pavimento cadens: sic casus malorum festinanter veniet. Sirach 20:21 Homo acharis quasi fabula vana, in ore indisciplinatorum assidua erit. Sirach 20:22 Ex ore fatui reprobabitur parabola: non enim dicit illam in tempore suo. Sirach 20:23 Est qui vetatur peccare prae inopia, et in requie sua stimulabitur. Sirach 20:24 Est qui perdet animam suam prae confusione, et ab imprudenti persona perdet eam: personae autem acceptione perdet se. Sirach 20:25 Est qui prae confusione promittit amico, et lucratus est eum inimicum gratis. Sirach 20:26 Opprobrium nequam in homine mendacium, et in ore indisciplinatorum assidue erit. Sirach 20:27 Potior fur quam assiduitas viri mendacis. perditionem autem ambo hereditabunt. Sirach 20:28 Mores hominum mendacium sine honore: et confusio illorum cum ipsis sine intermissione. Sirach 20:29 Sapiens in verbis producet seipsum, et homo prudens placebit magnatis. Sirach 20:30 Qui operatur terram suam, inaltabit acervum frugum: et qui operatur iustitiam, ipse exaltabitur: qui vero placet magnatis, effugiet iniquitatem. Sirach 20:31 Xenia et dona excaecant oculos iudicum, et quasi mutus in ore avertit correptiones eorum. Sirach 20:32 Sapientia absconsa et thesaurus invisus: quae utilitas in utrisque? Sirach 20:33 Melior est qui celat insipientiam suam, quam homo qui abscondit sapientiam suam. Sirach 21:0 Sirach 21:1 Fili peccasti? non adiicias iterum: sed et de pristinis deprecare ut tibi dimittantur. Sirach 21:2 Quasi a facie colubri fuge peccata: et si accesseris ad illa, suscipient te. Sirach 21:3 Dentes leonis, dentes eius, interficientes animas hominum. Sirach 21:4 Quasi romphaea bis acuta omnis iniquitas, plagae illius non est sanitas. Sirach 21:5 Obiurgatio et iniuriae annullabunt substantiam: et domus quae nimis locuples est, annullabitur superbia: sic substantia superbi eradicabitur. Sirach 21:6 Deprecatio pauperis ex ore usque ad aures eius perveniet, et iudicium festinato adveniet illi. Sirach 21:7 Qui odit correptionem, vestigium est peccatoris: et qui timet Deum, convertetur ad cor suum. Sirach 21:8 Notus a longe potens lingua audaci: et sensatus scit labi se ab ipso. Sirach 21:9 Qui aedificat domum suam impendiis alienis, quasi qui colligat lapides suos in hyeme. Sirach 21:10 Stupa collecta synagoga peccantium, et consummatio illorum flamma ignis. Sirach 21:11 Via peccatorum complanata lapidibus, et in fine illorum inferi, et tenebrae, et poenae. Sirach 21:12 Qui custodit iustitiam, continebit sensum eius. Sirach 21:13 Consummatio timoris Dei, sapientia et sensus. Sirach 21:14 Non erudietur qui non est sapiens in bono. Sirach 21:15 Est autem insipientia, quae abundat in malo: et non est sensus ubi est amaritudo. Sirach 21:16 Scientia sapientis tamquam inundatio abundabit, et consilium illius sicut fons vitae permanet. Sirach 21:17 Cor fatui quasi vas confractum, et omnem sapientiam non tenebit. Sirach 21:18 Verbum sapiens quodcumque audierit scius laudabit, et adiiciet: audivit luxuriosus, et displicebit illi, et proiiciet illud post dorsum suum. Sirach 21:19 Narratio fatui quasi sarcina in via. nam in labiis sensati invenietur gratia. Sirach 21:20 Os prudentis quaeritur in ecclesia, et verba illius cogitabunt in cordibus suis. Sirach 21:21 Tamquam domus exterminata, sic fatuo sapientia: et scientia insensati inenarrabilia verba. Sirach 21:22 Compedes in pedibus, stulto doctrina, et quasi vincula manuum super manum dextram. Sirach 21:23 Fatuus in risu exaltat vocem suam: vir autem sapiens vix tacite ridebit. Sirach 21:24 Ornamentum aureum prudenti doctrina, et quasi brachiale in brachio dextro. Sirach 21:25 Pes fatui facilis in domum proximi: et homo peritus confundetur a persona potentis. Sirach 21:26 Stultus a fenestra respiciet in domum: vir autem eruditus foris stabit. Sirach 21:27 Stultitia hominis auscultare per ostium: et prudens gravabitur contumelia. Sirach 21:28 Labia imprudentium stulta narrabunt: verba autem prudentium statera ponderabuntur. Sirach 21:29 In ore fatuorum cor illorum: et in corde sapientium os illorum. Sirach 21:30 Dum maledicit impius diabolum, maledicit ipse animam suam. Sirach 21:31 Susurro coinquinabit animam suam, et in omnibus odietur: et qui cum eo manserit, odiosus erit: tacitus et sensatus honorabitur. Sirach 22:0 Sirach 22:1 In lapide luteo lapidatus est piger, et omnes loquentur super aspernationem illius. Sirach 22:2 De stercore boum lapidatus est piger: et omnis, qui tetigerit eum, excutiet manus. Sirach 22:3 Confusio patris est de filio indisciplinato: filia autem in deminoratione fiet. Sirach 22:4 Filia prudens hereditas viro suo. nam quae confundit, in contumeliam fit genitoris. Sirach 22:5 Patrem et virum confundit audax, et ab impiis non minorabitur: ab utrisque autem inhonorabitur. Sirach 22:6 Musica in luctu importuna narratio: flagella et doctrina in omni tempore sapientia. Sirach 22:7 Qui docet fatuum, quasi qui conglutinat testam. Sirach 22:8 Qui narrat verbum non audienti, quasi qui excitat dormientem de gravi somno. Sirach 22:9 Cum dormiente loquitur qui enarrat stulto sapientiam: et in fine narrationis dicit: Quis est hic? Sirach 22:10 Supra mortuum plora, defecit enim lux eius: et supra fatuum plora, defecit enim sensus. Sirach 22:11 Modicum plora super mortuum, quoniam requievit. Sirach 22:12 Nequissimi enim nequissima vita super mortem fatui. Sirach 22:13 Luctus mortui septem dies: fatui autem et impii omnes dies vitae illorum. Sirach 22:14 Cum stulto ne multum loquaris, et cum insensato ne abieris. Sirach 22:15 Serva te ab illo, ut non molestiam habeas, et non coinquinaberis peccato illius. Sirach 22:16 Deflecte ab illo, et invenies requiem, et non acediaberis in stultitia illius. Sirach 22:17 Super plumbum quid gravabitur? et quod illi aliud nomen quam fatuus? Sirach 22:18 Arenam, et salem, et massam ferri facilius est ferre quam hominem imprudentem, et fatuum, et impium. Sirach 22:19 Loramentum ligneum colligatum in fundamento aedificii non dissolvetur: sic et cor confirmatum in cogitatione consilii. Sirach 22:20 Cogitatus sensati in omni tempore, vel metu non depravabitur. Sirach 22:21 Sicut paleae in excelsis, et caementa sine impensa posita contra faciem venti non permanebunt: Sirach 22:22 sic et cor timidum in cogitatione stulti contra impetum timoris non resistet. Sirach 22:23 Sicut cor trepidum in cogitatione fatui, omni tempore non metuet, sic et qui in praeceptis Dei permanet semper. Sirach 22:24 Pungens oculum deducit lacrymas: et qui pungit cor, profert sensum. Sirach 22:25 Mittens lapidem in volatilia, deiiciet illa: sic et qui conviciatur amico, dissolvit amicitiam. Sirach 22:26 Ad amicum etsi produxeris gladium, non desperes: est enim regressus ad amicum. Sirach 22:27 Si aperueris os triste, non timeas. est enim concordatio: excepto convitio, et improperio, et superbia, et mysterii revelatione, et plaga dolosa: in his omnibus effugiet amicus. Sirach 22:28 Fidem posside cum amico in paupertate illius, ut et in bonis illius laeteris. Sirach 22:29 In tempore tribulationis illius permane illi fidelis, ut et in hereditate illius coheres sis. Sirach 22:30 Ante ignem camini vapor, et fumus ignis inaltatur: sic et ante sanguinem maledicta, et contumeliae, et minae. Sirach 22:31 Amicum salutare non confundar, a facie illius non me abscondam: et si mala mihi evenerint per illum, sustinebo. Sirach 22:32 Omnis qui audiet, cavebit se ab eo. Sirach 22:33 Quis dabit ori meo custodiam, et super labia mea signaculum certum, ut non cadam ab ipsis, et lingua mea perdat me? Sirach 23:0 Sirach 23:1 Domine pater, et dominator vitae meae ne derelinquas me in consilio eorum: nec sinas me cadere in illa exprobratione. Sirach 23:2 Quis superponit in cogitatu meo flagella, et in corde meo doctrinam sapientiae, ut ignorationibus eorum non parcant mihi, et non appareant delicta eorum, Sirach 23:3 et ne adincrescant ignorantiae meae, et multiplicentur delicta mea, et peccata mea abundent, et incidam in conspectu adversariorum meorum, et gaudeat super me inimicus meus? Sirach 23:4 Domine pater, et Deus vitae meae, ne derelinquas me in cogitatu illorum. Sirach 23:5 Extollentiam oculorum meorum ne dederis mihi, et omne desiderium averte a me. Sirach 23:6 Aufer a me ventris concupiscentias, et concubitus concupiscentiae ne apprehendant me, et animo irreverenti et infrunito ne tradas me. Sirach 23:7 Doctrinam oris audite filii: et qui custodierit illam, non periet labiis, nec scandalizabitur in operibus nequissimis. Sirach 23:8 In vanitate sua apprehenditur peccator, et superbus et maledicus scandalizabitur in illis. Sirach 23:9 Iurationi non assuescat os tuum, multi enim casus in illa. Sirach 23:10 Nominatio vero Dei non sit assidua in ore tuo, et nominibus Sanctorum non admiscearis: quoniam non erit immunis ab eis. Sirach 23:11 Sicut servus interrogatus assidue, a livore non minuitur: sic omnis iurans, et nominans, in toto a peccato non purgabitur. Sirach 23:12 Vir multum iurans implebitur iniquitate, et non discedet a domo illius plaga. Sirach 23:13 Et si frustraverit, delictum illius super ipsum erit: et si dissimulaverit, delinquit dupliciter: Sirach 23:14 et si in vacuum iuraverit, non iustificabitur: replebitur enim retributione domus illius. Sirach 23:15 Est et alia loquela contraria morti, non inveniatur in hereditate Iacob. Sirach 23:16 Etenim a misericordibus omnia haec auferentur, et in delictis non volutabuntur. Sirach 23:17 Indisciplinatae loquelae non assuescat os tuum: est enim in illa verbum peccati. Sirach 23:18 Memento patris et matris tuae, in medio enim magnatorum consistis: Sirach 23:19 ne forte obliviscatur te Deus in conspectu illorum, et assiduitate tua infatuatus, improperium patiaris, et maluisses non nasci, et diem nativitatis tuae maledicas. Sirach 23:20 Homo assuetus in verbis improperii, in omnibus diebus suis non erudietur. Sirach 23:21 Duo genera abundant in peccatis, et tertium adducit iram, et perditionem. Sirach 23:22 Anima calida quasi ignis ardens non extinguetur donec aliquid glutiat: Sirach 23:23 et homo nequam in ore carnis suae non desinet donec incendat ignem. Sirach 23:24 Homini fornicario omnis panis dulcis, non fatigabitur transgrediens usque ad finem. Sirach 23:25 Omnis homo qui transgreditur lectum suum, contemnens in animam suam, et dicens: Quis me videt? Sirach 23:26 tenebrae circumdant me, et parietes cooperiunt me, et nemo circumspicit me: quem vereor? delictorum meorum non memorabitur Altissimus. Sirach 23:27 Et non intelligit quoniam omnia videt oculus illius, quoniam expellit a se timorem Dei huiusmodi hominis timor, et oculi hominum timentes illum: Sirach 23:28 et non cognovit quoniam oculi Domini multo plus lucidiores sunt super solem, circumspicientes omnes vias hominum, et profundum abyssi, et hominum corda intuentes in absconditas partes. Sirach 23:29 Domino enim Deo antequam crearentur, omnia sunt agnita: sic et post perfectum respicit omnia. Sirach 23:30 Hic in plateis civitatis vindicabitur, et quasi pullus equinus fugabitur: et ubi non speravit, apprehendetur. Sirach 23:31 Et erit dedecus omnibus, eo quod non intellexerit timorem Domini. Sirach 23:32 Sic et mulier omnis relinquens virum suum, et statuens hereditatem ex alieno matrimonio: Sirach 23:33 primo enim in lege Altissimi incredibilis fuit: secundo in virum suum deliquit: tertio in adulterio fornicata est, et ex alio viro filios statuit sibi. Sirach 23:34 Haec in ecclesiam adducetur, et in filios eius respicietur. Sirach 23:35 Non tradent filii eius radices, et rami eius non dabunt fructum. Sirach 23:36 derelinquet in maledictum memoriam eius, et dedecus illius non delebitur. Sirach 23:37 Et agnoscent qui derelicti sunt, quoniam nihil melius est quam timor Dei: et nihil dulcius, quam respicere in mandatis Domini. Sirach 23:38 Gloria magna est sequi Dominum: longitudo enim dierum assumetur ab eo. Sirach 24:0 Sirach 24:1 Sapientia laudabit animam suam, et in Deo honorabitur, et in medio populi sui gloriabitur, Sirach 24:2 et in ecclesiis Altissimi aperiet os suum, et in conspectu virtutis illius gloriabitur, Sirach 24:3 et in medio populi sui exaltabitur, et in plenitudine sancta admirabitur, Sirach 24:4 et in multitudine electorum habebit laudem, et inter benedictos benedicetur, dicens: Sirach 24:5 Ego ex ore Altissimi prodivi primogenita ante omnem creaturam: Sirach 24:6 Ego feci in caelis ut oriretur lumen indeficiens, et sicut nebula texi omnem terram: Sirach 24:7 Ego in altissimis habitavi, et thronus meus in columna nubis. Sirach 24:8 Gyrum caeli circuivi sola, et profundum abyssi penetravi, in fluctibus maris ambulavi, Sirach 24:9 et in omni terra steti: et in omni populo, Sirach 24:10 et in omni gente primatum habui: Sirach 24:11 et omnium excellentium et humilium corda virtute calcavi: et in his omnibus requiem quaesivi, et in hereditate Domini morabor. Sirach 24:12 Tunc praecepit, et dixit mihi Creator omnium: et qui creavit me, requievit in tabernaculo meo, Sirach 24:13 et dixit mihi: In Iacob inhabita, et in Israel hereditare, et in electis meis mitte radices. Sirach 24:14 Ab initio, et ante saecula creata sum, et usque ad futurum saeculum non desinam, et in habitatione sancta coram ipso ministravi. Sirach 24:15 Et sic in Sion firmata sum, et in civitate sanctificata similiter requievi, et in Ierusalem potestas mea. Sirach 24:16 Et radicavi in populo honorificato, et in partes Dei mei hereditas illius, et in plenitudine sanctorum detentio mea. Sirach 24:17 Quasi cedrus exaltata sum in Libano, et quasi cypressus in monte Sion: Sirach 24:18 quasi palma exaltata sum in Cades, et quasi plantatio rosae in Iericho: Sirach 24:19 Quasi oliva speciosa in campis, et quasi platanus exaltata sum iuxta aquam in plateis. Sirach 24:20 Sicut cinnamomum, et balsamum aromatizans odorem dedi: quasi myrrha electa dedi suavitatem odoris: Sirach 24:21 et quasi storax, et galbanus, et ungula, et gutta, et quasi Libanus non incisus vaporavi habitationem meam, et quasi balsamum non mistum odor meus. Sirach 24:22 Ego quasi terebinthus extendi ramos meos, et rami mei honoris et gratiae. Sirach 24:23 Ego quasi vitis fructificavi suavitatem odoris: et flores mei fructus honoris et honestatis. Sirach 24:24 Ego mater pulchrae dilectionis, et timoris, et agnitionis, et sanctae spei. Sirach 24:25 In me gratia omnis viae et veritatis, in me omnis spes vitae et virtutis. Sirach 24:26 Transite ad me omnes qui concupiscitis me, et a generationibus meis implemini: Sirach 24:27 Spiritus enim meus super mel dulcis, et hereditas mea super mel et favum: Sirach 24:28 Memoria mea in generatione saeculorum. Sirach 24:29 Qui edunt me, adhuc esurient: et qui bibunt me, adhuc sitient. Sirach 24:30 Qui audit me, non confundetur: et qui operantur in me, non peccabunt: Sirach 24:31 Qui elucidant me, vitam aeternam habebunt. Sirach 24:32 Haec omnia liber vitae, et testamentum Altissimi, et agnitio veritatis. Sirach 24:33 Legem mandavit Moyses in praeceptis iustitiarum, et hereditatem domui Iacob, et Israel promissiones. Sirach 24:34 Posuit David puero suo excitare regem ex ipso fortissimum, et in throno honoris sedentem in sempiternum. Sirach 24:35 Qui implet quasi Phison sapientiam, et sicut Tigris in diebus novorum. Sirach 24:36 Qui adimplet quasi Euphrates sensum: qui multiplicat quasi Iordanis in tempore messis. Sirach 24:37 Qui mittit disciplinam sicut lucem, et assistens quasi Gehon in die vindemiae. Sirach 24:38 Qui perficit primus scire ipsam, et infirmior non investigabit eam. Sirach 24:39 A mari enim abundabit cogitatio eius, et consilium illius in abysso magna. Sirach 24:40 Ego sapientiam effudi flumina. Sirach 24:41 Ego quasi trames aquae immensae de fluvio, ego quasi fluvius Dorix, et sicut aquaeductus exivi de paradiso. Sirach 24:42 dixi: Rigabo hortum meum plantationum, et inebriabo prati mei fructum. Sirach 24:43 Et ecce factus est mihi trames abundans, et fluvius meus appropinquavit ad mare: Sirach 24:44 quoniam doctrinam quasi antelucanum illumino omnibus, et enarrabo illam usque ad longinquum. Sirach 24:45 Penetrabo omnes inferiores partes terrae, et inspiciam omnes dormientes, et illuminabo omnes sperantes in Domino. Sirach 24:46 Adhuc doctrinam quasi prophetiam effundam, et relinquam illam quaerentibus sapientiam, et non desinam in progenies illorum usque in aevum sanctum. Sirach 24:47 Videte quoniam non soli mihi laboravi, sed omnibus exquirentibus veritatem. Sirach 25:0 Sirach 25:1 In tribus placitum est spiritui meo, quae sunt probata coram Deo, et hominibus: Sirach 25:2 Concordia fratrum, et amor proximorum, et vir et mulier bene sibi consentientes. Sirach 25:3 Tres species odivit anima mea, et aggravor valde animae illorum: Sirach 25:4 Pauperem superbum: divitem mendacem: senem fatuum et insensatum. Sirach 25:5 Quae in iuventute tua non congregasti, quomodo in senectute tua invenies? Sirach 25:6 Quam speciosum canitiei iudicium, et presbyteris cognoscere consilium! Sirach 25:7 Quam speciosa veteranis sapientia, et gloriosus intellectus, et consilium! Sirach 25:8 Corona senum multa peritia, et gloria illorum timor Dei. Sirach 25:9 Novem insuspicabilia cordis magnificavi, et decimum dicam in lingua hominibus: Sirach 25:10 Homo, qui iucundatur in filiis, vivens et videns subversionem inimicorum suorum. Sirach 25:11 Beatus, qui habitat cum muliere sensata, et qui lingua sua non est lapsus, et qui non servivit indignis se. Sirach 25:12 Beatus, qui invenit amicum verum, et qui enarrat iustitiam auri audienti. Sirach 25:13 Quam magnus, qui invenit sapientiam et scientiam! sed non est super timentem Dominum. Sirach 25:14 timor Dei super omnia se superposuit: Sirach 25:15 beatus homo, cui donatum est habere timorem Dei: qui tenet illum, cui assimilabitur? Sirach 25:16 Timor Dei initium dilectionis eius: fidei autem initium agglutinandum est ei. Sirach 25:17 Omnis plaga tristitia cordis est: et omnis malitia, nequitia mulieris. Sirach 25:18 Et omnem plagam, et non plagam videbit cordis: Sirach 25:19 et omnem nequitiam, et non nequitiam mulieris: Sirach 25:20 et omnem obductum, et non obductum odientium: Sirach 25:21 et omnem vindictam, et non vindictam inimicorum. Sirach 25:22 Non est caput nequius super caput colubri: Sirach 25:23 et non est ira super iram mulieris. Commorari leoni et draconi magis placebit, quam habitare cum muliere nequam. Sirach 25:24 Nequitia mulieris immutat faciem eius: et obcaecat vultum suum tamquam ursus: et quasi saccum ostendit. In medio proximorum eius Sirach 25:25 ingemuit vir eius, et audiens suspiravit modicum. Sirach 25:26 Brevis omnis malitia super malitiam mulieris, sors peccatorum cadat super illam. Sirach 25:27 Sicut ascensus arenosus in pedibus veterani, sic mulier linguata homini quieto. Sirach 25:28 Ne respicias in mulieris speciem, et non concupiscas mulierem in specie. Sirach 25:29 Mulieris ira, et irreverentia, et confusio magna. Sirach 25:30 Mulier si primatum habeat, contraria est viro suo. Sirach 25:31 Cor humile, et facies tristis, et plaga mortis, mulier nequam. Sirach 25:32 Manus debiles, et genua dissoluta, mulier quae non beatificat virum suum. Sirach 25:33 A muliere initium factum est peccati, et per illam omnes morimur. Sirach 25:34 Non des aquae tuae exitum, nec modicum: nec mulieri nequam veniam prodeundi. Sirach 25:35 Si non ambulaverit ad manum tuam, confundet te in conspectu inimicorum. Sirach 25:36 A carnibus tuis abscinde illam, ne semper te abutatur. Sirach 26:0 Sirach 26:1 Mulieris bonae beatus vir: numerus enim annorum illius duplex. Sirach 26:2 Mulier fortis oblectat virum suum, et annos vitae illius in pace implebit. Sirach 26:3 Pars bona, mulier bona, in parte timentium Deum dabitur viro pro factis bonis: Sirach 26:4 divitis autem, et pauperis cor bonum, in omni tempore vultus illorum hilaris. Sirach 26:5 A tribus timuit cor meum, et in quarto facies mea metuit: Sirach 26:6 Delaturam civitatis: et collectionem populi: Sirach 26:7 calumniam mendacem, super mortem, omnia gravia: Sirach 26:8 dolor cordis et luctus, mulier zelotypa. Sirach 26:9 In muliere zelotypa flagellum linguae, omnibus communicans. Sirach 26:10 Sicut boum iugum, quod movetur, ita et mulier nequam: qui tenet illam, quasi qui apprehendit scorpionem. Sirach 26:11 Mulier ebriosa ira magna: et contumelia, et turpitudo illius non tegetur. Sirach 26:12 Fornicatio mulieris in extollentia oculorum, et in palpebris illius agnoscetur. Sirach 26:13 In filia non avertente se, firma custodiam: ne inventa occasione utatur se. Sirach 26:14 Ab omni irreverentia oculorum eius cave, et ne mireris si te neglexerit. Sirach 26:15 sicut viator sitiens, ad fontem os aperiet, et ab omni aqua proxima bibet, et contra omnem palum sedebit, et contra omnem sagittam aperiet pharetram donec deficiat. Sirach 26:16 Gratia mulieris sedulae delectabit virum suum, et ossa illius impinguabit. Sirach 26:17 Disciplina illius datum Dei est. Sirach 26:18 Mulier sensata et tacita, non est immutatio eruditae animae. Sirach 26:19 Gratia super gratiam mulier sancta, et pudorata. Sirach 26:20 Omnis autem ponderatio non est digna continentis animae. Sirach 26:21 Sicut sol oriens mundo in altissimis Dei, sic mulieris bonae species in ornamentum domus eius. Sirach 26:22 lucerna splendens super candelabrum sanctum, et species faciei super aetatem stabilem. Sirach 26:23 Columnae aureae super bases argenteas, et pedes firmi super plantas stabilis mulieris. Sirach 26:24 Fundamenta aeterna supra petram solidam, et mandata Dei in corde mulieris sanctae. Sirach 26:25 In duobus contristatum est cor meum, et in tertio iracundia mihi advenit: Sirach 26:26 Vir bellator deficiens per inopiam: et vir sensatus contemptus: Sirach 26:27 et qui transgreditur a iustitia ad peccatum, Deus paravit eum ad rhomphaeam. Sirach 26:28 Duae species difficiles et periculosae mihi apparuerunt, difficile exuitur negotians a negligentia: et non iustificabitur caupo a peccatis labiorum. Sirach 27:0 Sirach 27:1 Propter inopiam multi deliquerunt: et qui quaerit locupletari, avertit oculum suum. Sirach 27:2 Sicut in medio compaginis lapidum palus figitur, sic et inter medium venditionis et emptionis angustiabitur peccatum. Sirach 27:3 Conteretur cum delinquente delictum. Sirach 27:4 Si non in timore Domini tenueris te instanter, cito subvertetur domus tua. Sirach 27:5 Sicut in percussura cribri remanebit pulvis, sic aporia hominis in cogitatu illius. Sirach 27:6 Vasa figuli probat fornax, et homines iustos tentatio tribulationis. Sirach 27:7 Sicut rusticatio de ligno ostendit fructum illius, sic verbum ex cogitatu cordis hominis. Sirach 27:8 Ante sermonem non laudes virum: haec enim tentatio est hominum. Sirach 27:9 Si sequaris iustitiam, apprehendes illam: et indues quasi poderem honoris, et inhabitabis cum ea, et proteget te in sempiternum, et in die agnitionis invenies firmamentum. Sirach 27:10 Volatilia ad sibi similia conveniunt: et veritas ad eos, qui operantur illam, revertetur. Sirach 27:11 Leo venationi insidiatur semper: sic peccata operantibus iniquitates. Sirach 27:12 Homo sanctus in sapientia manet sicut sol: nam stultus sicut luna mutatur. Sirach 27:13 In medio insensatorum serva verbum tempori: in medio autem cogitantium assiduus esto. Sirach 27:14 Narratio peccantium odiosa, et risus illorum in deliciis peccati. Sirach 27:15 Loquela multum iurans, horripilationem capiti statuet: et irreverentia ipsius obturatio aurium. Sirach 27:16 Effusio sanguinis in rixa superborum: et maledictio illorum auditus gravis. Sirach 27:17 Qui denudat arcana amici, fidem perdit, et non inveniet amicum ad animum suum. Sirach 27:18 Dilige proximum, et coniungere fide cum illo. Sirach 27:19 Quod si denudaveris absconsa illius, non persequeris post eum. Sirach 27:20 Sicut enim homo, qui perdit amicum suum, sic et qui perdit amicitiam proximi sui. Sirach 27:21 Et sicut qui dimittit avem de manu sua, sic dereliquisti proximum tuum, et non eum capies. Sirach 27:22 non illum sequaris, quoniam longe abest: effugit enim quasi caprea de laqueo: quoniam vulnerata est anima eius. Sirach 27:23 ultra eum non poteris colligare: et maledicti dura est concordatio: Sirach 27:24 denudare autem amici mysteria, desperatio est animae infelicis. Sirach 27:25 Annuens oculo fabricat iniqua, et nemo eum abiiciet: Sirach 27:26 in conspectu oculorum tuorum condulcabit os suum, et super sermones tuos admirabitur: novissime autem pervertet os suum, et in verbis tuis dabit scandalum. Sirach 27:27 Multa audivi, et non coaequavi ei, et Dominus odiet illum. Sirach 27:28 Qui in altum mittit lapidem, super caput eius cadet: et plaga dolosa dolosi dividet vulnera. Sirach 27:29 Et qui foveam fodit, incidit in eam: et qui statuit lapidem proximo, offendet in eo: et qui laqueum alii ponit, peribit in illo. Sirach 27:30 Facienti nequissimum consilium, super ipsum devolvetur, et non agnoscet unde adveniat illi. Sirach 27:31 Illusio, et improperium superborum, et vindicta sicut leo insidiabitur illi. Sirach 27:32 Laqueo peribunt qui oblectantur casu iustorum: dolor autem consumet illos antequam moriantur. Sirach 27:33 Ira et furor, utraque execrabilia sunt, et vir peccator continens erit illorum. Sirach 28:0 Sirach 28:1 Qui vindicari vult, a Domino inveniet vindictam, et peccata illius servans servabit. Sirach 28:2 Relinque proximo tuo nocenti te: et tunc deprecanti tibi peccata solventur. Sirach 28:3 Homo homini reservat iram, et a Deo quaerit medelam? Sirach 28:4 In hominem similem sibi non habet misericordiam, et de peccatis suis deprecatur? Sirach 28:5 Ipse cum caro sit, reservat iram, et propitiationem petit a Deo? quis exorabit pro delictis illius? Sirach 28:6 Memento novissimorum, et desine inimicari: Sirach 28:7 tabitudo enim et mors imminent in mandatis eius. Sirach 28:8 Memorare timorem Dei, et non irascaris proximo. Sirach 28:9 Memorare testamentum Altissimi, et despice ignorantiam proximi. Sirach 28:10 Abstine te a lite, et minues peccata: Sirach 28:11 homo enim iracundus incendit litem, et vir peccator turbabit amicos, et in medio pacem habentium immittet inimicitiam. Sirach 28:12 Secundum enim ligna silvae sic ignis exardescit: et secundum virtutem hominis, sic iracundia illius erit, et secundum substantiam suam exaltabit iram suam. Sirach 28:13 Certamen festinatum incendit ignem: et lis festinans effundit sanguinem: et lingua testificans adducit mortem. Sirach 28:14 Si sufflaveris in scintillam, quasi ignis exardebit: et si expueris super illam, extinguetur: utraque ex ore proficiscuntur. Sirach 28:15 Susurro et bilinguis maledictus: multos enim turbabit pacem habentes. Sirach 28:16 Lingua tertia multos commovit, et dispersit illos de gente in gentem. Sirach 28:17 civitates muratas divitum destruxit, et domus magnatorum effodit. Sirach 28:18 Virtutes populorum concidit, et gentes fortes dissolvit. Sirach 28:19 Lingua tertia mulieres viratas eiecit, et privavit illas laboribus suis. Sirach 28:20 qui respicit illam, non habebit requiem, nec habebit amicum, in quo requiescat. Sirach 28:21 Flagelli plaga livorem facit: plaga autem linguae comminuet ossa. Sirach 28:22 Multi ceciderunt in ore gladii, sed non sic quasi qui interierunt per linguam suam. Sirach 28:23 Beatus qui tectus est a lingua nequam, qui in iracundiam illius non transivit, et qui non attraxit iugum illius, et in vinculis eius non est ligatus: Sirach 28:24 iugum enim illius, iugum ferreum est: et vinculum illius, vinculum aereum est. Sirach 28:25 Mors illius, mors nequissima: et utilis potius infernus quam illa. Sirach 28:26 Perseverantia illius non permanebit, sed obtinebit vias iniustorum: et in flamma sua non comburet iustos. Sirach 28:27 Qui relinquunt Deum, incident in illam, et exardebit in illis, et non extinguetur, et immittetur in illos quasi leo, et quasi pardus laedet illos. Sirach 28:28 Sepi aures tuas spinis, et linguam nequam noli audire, et ori tuo facito ostia, et seras auribus tuis. Sirach 28:29 Aurum tuum et argentum tuum confla, et verbis tuis facito stateram, et frenos ori tuo rectos: Sirach 28:30 et attende ne forte labaris in lingua, et cadas in conspectu inimicorum insidiantium tibi, et sit casus tuus insanabilis in mortem. Sirach 29:0 Sirach 29:1 Qui facit misericordiam, foeneratur proximo suo: et qui praevalet manu, mandata servat. Sirach 29:2 Foenerare proximo tuo in tempore necessitatis illius, et iterum redde proximo in tempore suo. Sirach 29:3 Confirma verbum, et fideliter age cum illo: et in omni tempore invenies quod tibi necessarium est. Sirach 29:4 Multi quasi inventionem aestimaverunt foenus, et praestiterunt molestiam his, qui se adiuverunt. Sirach 29:5 Donec accipiant, osculantur manus dantis, et in promissionibus humiliant vocem suam: Sirach 29:6 et in tempore redditionis postulabit tempus, et loquetur verba taedii et murmurationum, et tempus causabitur: Sirach 29:7 si autem potuerit reddere, adversabitur, solidi vix reddet dimidium, et computabit illud quasi inventionem: Sirach 29:8 sin autem fraudabit illum pecunia sua, et possidebit illum inimicum gratis: Sirach 29:9 et convitia et maledicta reddet illi, et pro honore et beneficio reddet illi contumeliam. Sirach 29:10 Multi non causa nequitiae foenerati sunt, sed fraudari gratis timuerunt. Sirach 29:11 Verumtamen super humilem animo fortior esto, et pro eleemosyna non trahas illum. Sirach 29:12 Propter mandatum assume pauperem: et propter inopiam eius ne dimittas eum vacuum. Sirach 29:13 Perde pecuniam propter fratrem et amicum tuum: et non abscondas illam sub lapide in perditionem. Sirach 29:14 Pone thesaurum tuum in praeceptis Altissimi, et proderit tibi magis quam aurum. Sirach 29:15 Conclude eleemosynam in corde pauperis, et haec pro te exorabit ab omni malo. Sirach 29:16 Super scutum potentis, Sirach 29:17 et super lanceam Sirach 29:18 adversus inimicum tuum pugnabit. Sirach 29:19 Vir bonus fidem facit proximo suo: et qui perdiderit confusionem, derelinquet sibi. Sirach 29:20 Gratiam fideiussoris ne obliviscaris: dedit enim pro te animam suam. Sirach 29:21 Repromissorem fugit peccator et immundus. Sirach 29:22 Bona repromissoris sibi ascribit peccator: et ingratus sensu derelinquet liberantem se. Sirach 29:23 Vir repromittit de proximo suo: et cum perdiderit reverentiam, derelinquetur ab eo. Sirach 29:24 Repromissio nequissima multos perdidit dirigentes, et commovit illos quasi fluctus maris. Sirach 29:25 Viros potentes gyrans migrare fecit, et vagati sunt in gentibus alienis. Sirach 29:26 Peccator transgrediens mandatum Domini incidet in promissionem nequam: et qui conatur multa agere, incidet in iudicium. Sirach 29:27 Recupera proximum secundum virtutem tuam, et attende tibi ne incidas. Sirach 29:28 Initium vitae hominis aqua et panis, et vestimentum, et domus protegens turpitudinem. Sirach 29:29 Melior est victus pauperis sub tegmine asserum, quam epulae splendidae in peregre sine domicilio. Sirach 29:30 Minimum pro magno placeat tibi, et improperium peregrinationis non audies. Sirach 29:31 Vita nequam hospitandi de domo in domum: et ubi hospitabitur, non fiducialiter aget, nec aperiet os. Sirach 29:32 Hospitabitur, et pascet, et potabit ingratos, et ad haec amara audiet. Sirach 29:33 Transi hospes, et orna mensam: et quae in manu habes, ciba ceteros. Sirach 29:34 Exi a facie honoris amicorum meorum: necessitudine domus meae hospitio mihi factus est frater. Sirach 29:35 Gravia haec homini habenti sensum: Correptio domus, et improperium foeneratoris. Sirach 30:0 Sirach 30:1 Qui diligit filium suum, assiduat illi flagella, ut laetetur in novissimo suo, et non palpet proximorum ostia. Sirach 30:2 Qui docet filium suum, laudabitur in illo, et in medio domesticorum in illo gloriabitur. Sirach 30:3 Qui docet filium suum, in zelum mittit inimicum, et in medio amicorum gloriabitur in illo. Sirach 30:4 Mortuus est pater eius, et quasi non est mortuus: similem enim reliquit sibi post se. Sirach 30:5 In vita sua vidit, et laetatus est in illo: in obitu suo non est contristatus, nec confusus est coram inimicis. Sirach 30:6 Reliquit enim defensorem domus contra inimicos, et amicis reddentem gratiam. Sirach 30:7 Pro animabus filiorum colligabit vulnera sua, et super omnem vocem turbabuntur viscera eius. Sirach 30:8 Equus indomitus evadit durus, et filius remissus evadet praeceps. Sirach 30:9 Lacta filium, et paventem te faciet: lude cum eo, et contristabit te. Sirach 30:10 Non corrideas illi: ne doleas, et in novissimo obstupescent dentes tui. Sirach 30:11 Non des illi potestatem in iuventute, et ne despicias cogitatus illius. Sirach 30:12 Curva cervicem eius in iuventute, et tunde latera eius dum infans est, ne forte induret, et non credat tibi, et erit tibi dolor animae. Sirach 30:13 Doce filium tuum, et operare in illo, ne in turpitudinem illius offendas. Sirach 30:14 Melior est pauper sanus, et fortis viribus, quam dives imbecillis et flagellatus malitia. Sirach 30:15 Salus animae in sanctitate iustitiae melior est omni auro et argento: et corpus validum quam census immensus. Sirach 30:16 Non est census super censum salutis corporis: et non est oblectamentum super cordis gaudium. Sirach 30:17 Melior est mors quam vita amara: et requies aeterna quam languor perseverans. Sirach 30:18 Bona abscondita in ore clauso, quasi appositiones epularum circumpositae sepulchro. Sirach 30:19 Quid proderit libatio idolo? nec enim manducabit, nec odorabit: Sirach 30:20 sic qui effugatur a Domino, portans mercedes iniquitatis: Sirach 30:21 videns oculis, et ingemiscens, sicut spado complectens virginem, et suspirans. Sirach 30:22 Tristitiam non des animae tuae, et non affligas temetipsum in consilio tuo. Sirach 30:23 Iucunditas cordis haec est vita hominis, et thesaurus sine defectione sanctitatis: et exultatio viri est longaevitas. Sirach 30:24 Miserere animae tuae placens Deo, et contine: congrega cor tuum in sanctitate eius, et tristitiam longe repelle a te. Sirach 30:25 Multos enim occidit tristitia, et non est utilitas in illa. Sirach 30:26 Zelus et iracundia minuunt dies, et ante tempus senectam adducet cogitatus. Sirach 30:27 Splendidum cor, bonum in epulis est: epulae enim illius diligenter fiunt. Sirach 31:0 Sirach 31:1 Vigilia honestatis tabefaciet carnes, et cogitatus illius auferet somnum. Sirach 31:2 Cogitatus praescientiae avertit sensum, et infirmitas gravis sobriam facit animam. Sirach 31:3 Laboravit dives in congregatione substantiae, et in requie sua replebitur bonis suis. Sirach 31:4 Laboravit pauper in diminutione victus, et in fine inops fit. Sirach 31:5 Qui aurum diligit, non iustificabitur: et qui insequitur consumptionem replebitur ex ea. Sirach 31:6 Multi dati sunt in auri casus, et facta est in specie ipsius perditio illorum. Sirach 31:7 Lignum offensionis est aurum sacrificantium: vae illis, qui sectantur illud, et omnis imprudens deperiet in illo. Sirach 31:8 Beatus dives, qui inventus est sine macula: et qui post aurum non abiit, nec speravit in pecunia, et thesauris. Sirach 31:9 Quis est hic, et laudabimus eum? fecit enim mirabilia in vita sua. Sirach 31:10 Qui probatus est in illo, et perfectus est, erit illi gloria aeterna: qui potuit transgredi, et non est transgressus: facere mala, et non fecit: Sirach 31:11 ideo stabilita sunt bona illius in Domino, et eleemosynas illius enarrabit omnis Ecclesia sanctorum. Sirach 31:12 Supra mensam magnam sedisti? non aperies super illam faucem tuam prior. Sirach 31:13 Non dicas: Multa sunt, quae super illam sunt: Sirach 31:14 memento quoniam malus est oculus nequam. Sirach 31:15 Nequius oculo quid creatum est? ideo ab omni facie sua lacrymabitur. cum viderit, Sirach 31:16 ne extendas manum tuam prior, et invidia contaminatus erubescas. Sirach 31:17 Ne comprimaris in convivio. Sirach 31:18 Intellige quae sunt proximi tui ex teipso: Sirach 31:19 utere quasi homo frugi his, quae tibi apponuntur: ne, cum manducas multum, odio habearis. Sirach 31:20 Cessa prior causa disciplinae: et noli nimius esse, ne forte offendas. Sirach 31:21 Et si in medio multorum sedisti, prior illis ne extendas manum tuam, nec prior poscas bibere. Sirach 31:22 Quam sufficiens est homini eruditio vinum exiguum, et in dormiendo non laborabis ab illo, et non senties dolorem. Sirach 31:23 Vigilia, cholera, et tortura viro infrunito: Sirach 31:24 somnus sanitatis in homine parco. dormiet usque mane, et anima illius cum ipso delectabitur. Sirach 31:25 Et si coactus fueris in edendo multum, surge e medio, evome: et refrigerabit te, et non adduces corpori tuo infirmitatem. Sirach 31:26 Audi me fili, et ne spernas me: et in novissimo invenies verba mea. Sirach 31:27 In omnibus operibus tuis esto velox, et omnis infirmitas non occurret tibi. Sirach 31:28 Splendidum in panibus benedicent labia multorum, et testimonium veritatis illius fidele. Sirach 31:29 Nequissimo in pane murmurabit civitas, et testimonium nequitiae illius verum est. Sirach 31:30 Delectantes in vino noli provocare: multos enim exterminavit vinum. Sirach 31:31 Ignis probat ferrum durum: sic vinum corda superborum arguet in ebrietate potatum. Sirach 31:32 Aequa vita hominibus vinum: si bibas illud moderate, eris sobrius. Sirach 31:33 Quae vita est, quae minuitur vino? Sirach 31:34 Quid defraudat vitam? Mors. Sirach 31:35 Vinum in iucunditatem creatum est, et non in ebrietatem, ab initio. Sirach 31:36 Exultatio animae et cordis vinum moderate potatum. Sirach 31:37 Sanitas est animae et corpori sobrius potus. Sirach 31:38 Vinum multum potatum irritationem, et iram, et ruinas multas facit. Sirach 31:39 Amaritudo animae vinum multum potatum. Sirach 31:40 Ebrietatis animositas, imprudentis offensio, minorans virtutem, et faciens vulnera. Sirach 31:41 In convivio vini non arguas proximum: et non despicias eum in iucunditate illius: Sirach 31:42 verba improperii non dicas illi: et non premas illum repetendo. Sirach 32:0 Sirach 32:1 Rectorem te posuerunt? noli extolli: esto in illis quasi unus ex ipsis. Sirach 32:2 Curam illorum habe, et sic conside, et omni cura tua explicita recumbe: Sirach 32:3 ut laeteris propter illos, et ornamentum gratiae accipias coronam, et dignationem consequaris corrogationis. Sirach 32:4 Loquere maior natu: decet enim te Sirach 32:5 primum verbum diligenti scientiam, et non impedias musicam. Sirach 32:6 Ubi auditus non est, non effundas sermonem, et importune noli extolli in sapientia tua. Sirach 32:7 Gemmula carbunculi in ornamento auri, et comparatio musicorum in convivio vini. Sirach 32:8 Sicut in fabricatione auri signum est smaragdi, sic numerus musicorum in iucundo et moderato vino. Sirach 32:9 Audi tacens, et pro reverentia accedet tibi bona gratia. Sirach 32:10 Adolescens loquere in tua causa vix. Sirach 32:11 Si bis interrogatus fueris, habeat caput responsum tuum. Sirach 32:12 In multis esto quasi inscius, et audi tacens simul et quaerens. Sirach 32:13 In medio magnatorum non praesumas: et ubi sunt senes, non multum loquaris. Sirach 32:14 Ante grandinem praeibit coruscatio: et ante verecundiam praeibit gratia, et pro reverentia accedet tibi bona gratia. Sirach 32:15 Et hora surgendi non te trices: praecurre autem prior in domum tuam, et illic avocare, et illic lude, Sirach 32:16 et age conceptiones tuas, et non in delictis et verbo superbo. Sirach 32:17 Et super his omnibus benedicito Dominum, qui fecit te, et inebriantem te ab omnibus bonis suis. Sirach 32:18 Qui timet Dominum, excipiet doctrinam eius: et qui vigilaverint ad illum, invenient benedictionem. Sirach 32:19 Qui quaerit legem, replebitur ab ea: et qui insidiose agit, scandalizabitur ab ea. Sirach 32:20 Qui timent Dominum, invenient iudicium iustum, et iustitias quasi lumen accendent. Sirach 32:21 Peccator homo vitabit correptionem, et secundum voluntatem suam inveniet comparationem. Sirach 32:22 Vir consilii non disperdet intelligentiam, alienus et superbus non pertimescet timorem: Sirach 32:23 etiam postquam fecit cum eo sine consilio, et suis insectationibus arguetur. Sirach 32:24 Fili sine consilio nihil facias, et post factum non poenitebis. Sirach 32:25 In via ruinae non eas, et non offendes in lapides: nec credas te viae laboriosae, ne ponas animae tuae scandalum: Sirach 32:26 a filiis tuis cave, et a domesticis tuis attende. Sirach 32:27 In omni opere tuo crede ex fide animae tuae: hoc est enim conservatio mandatorum. Sirach 32:28 Qui credit Deo, attendit mandatis: et qui confidit in illo, non minorabitur. Sirach 33:0 Sirach 33:1 Timenti Dominum non occurrent mala, sed in tentatione Deus illum conservabit, et liberabit a malis. Sirach 33:2 Sapiens non odit mandata et iustitias, et non illidetur quasi in procella navis. Sirach 33:3 Homo sensatus credit legi Dei, et lex illi fidelis. Sirach 33:4 Qui interrogationem manifestat, parabit verbum, et sic deprecatus exaudietur, et conservabit disciplinam, et tunc respondebit. Sirach 33:5 Praecordia fatui quasi rota carri: et quasi axis versatilis cogitatus illius. Sirach 33:6 Equus emissarius, sic et amicus subsannator, sub omni suprasedente hinnit. Sirach 33:7 Quare dies diem superat, et iterum lux lucem, et annus annum a sole? Sirach 33:8 A Domini scientia separati sunt, facto sole, et praeceptum custodiente. Sirach 33:9 Et immutavit tempora, et dies festos ipsorum, et in illis dies festos celebraverunt ad horam. Sirach 33:10 Ex ipsis exaltavit et magnificavit Deus, et ex ipsis posuit in numerum dierum. Et omnes homines de solo, et ex terra, unde creatus est Adam. Sirach 33:11 In multitudine disciplinae Dominus separavit eos, et immutavit vias eorum. Sirach 33:12 Ex ipsis benedixit, et exaltavit: et ex ipsis sanctificavit, et ad se applicavit: et ex ipsis maledixit, et humiliavit, et convertit illos a separatione ipsorum. Sirach 33:13 Quasi lutum figuli in manu ipsius, plasmare illud et disponere. Sirach 33:14 Omnes viae eius secundum dispositionem eius: sic homo in manu illius, qui se fecit, et reddet illi secundum iudicium suum. Sirach 33:15 Contra malum bonum est, et contra mortem vita: sic et contra virum iustum peccator. Et sic intuere in omnia opera Altissimi. Duo contra duo, et unum contra unum. Sirach 33:16 Et ego novissimus evigilavi, et quasi qui colligit acinos post vindemiatores. Sirach 33:17 In benedictione Dei et ipse speravi: et quasi qui vindemiat, replevi torcular. Sirach 33:18 Respicite quoniam non mihi soli laboravi, sed omnibus exquirentibus disciplinam. Sirach 33:19 Audite me magnates, et omnes populi, et rectores Ecclesiae auribus percipite. Sirach 33:20 Filio et mulieri, fratri et amico non des potestatem super te in vita tua: et non dederis alii possessionem tuam: ne forte poeniteat te, et depreceris pro illis. Sirach 33:21 Dum adhuc superes et aspiras, non immutabit te omnis caro. Sirach 33:22 Melius est enim ut filii tui te rogent, quam te respicere in manus filiorum tuorum. Sirach 33:23 In omnibus operibus tuis praecellens esto. Sirach 33:24 Ne dederis maculam in gloria tua. In die consummationis dierum vitae tuae, et in tempore exitus tui distribue hereditatem tuam. Sirach 33:25 Cibaria, et virga, et onus asino: panis, et disciplina, et opus servo. Sirach 33:26 Operatur in disciplina, et quaerit requiescere: laxa manus illi, et quaerit libertatem. Sirach 33:27 Iugum et lorum curvant collum durum, et servum inclinant operationes assiduae. Sirach 33:28 Servo malevolo tortura et compedes, mitte illum in operationem, ne vacet: Sirach 33:29 multam enim malitiam docuit otiositas. Sirach 33:30 In opera constitue eum: sic enim condecet illum. Quod si non obaudierit, curva illum compedibus, et non amplifices super omnem carnem: verum sine iudicio nihil facias grave. Sirach 33:31 Si est tibi servus fidelis, sit tibi quasi anima tua: quasi fratrem sic eum tracta: quoniam in sanguine animae comparasti illum. Sirach 33:32 Si laeseris eum iniuste, in fugam convertetur: Sirach 33:33 et si extollens discesserit: quem quaeras, et in qua via quaeras illum, nescis. Sirach 34:0 Sirach 34:1 Vana spes, et mendacium viro insensato: et somnia extollunt imprudentes. Sirach 34:2 Quasi qui apprehendit umbram, et persequitur ventum: sic et qui attendit ad visa mendacia. Sirach 34:3 hoc secundum hoc visio somniorum: ante faciem hominis similitudo alterius hominis. Sirach 34:4 Ab immundo quid mundabitur? et a mendace quid verum dicetur? Sirach 34:5 Divinatio erroris, et auguria mendacia, et somnia malefacientium, vanitas est. Sirach 34:6 Et sicut parturientis, cor tuum phantasias patitur. nisi ab Altissimo fuerit emissa visitatio, ne dederis in illis cor tuum: Sirach 34:7 multos enim errare fecerunt somnia, et exciderunt sperantes in illis. Sirach 34:8 Sine mendacio consummabitur verbum legis, et sapientia in ore fidelis complanabitur. Sirach 34:9 Qui non est tentatus, quid scit? Vir in multis expertus, cogitabit multa: et qui multa didicit, enarrabit intellectum. Sirach 34:10 Qui non est expertus, pauca recognoscit: qui autem in multis factus est, multiplicat malitiam. Sirach 34:11 Qui tentatus non est, qualia scit? qui implanatus est, abundabit nequitia. Sirach 34:12 Multa vidi errando, et plurimas verborum consuetudines. Sirach 34:13 Aliquoties usque ad mortem periclitatus sum horum causa, et liberatus sum gratia Dei. Sirach 34:14 Spiritus timentium Deum quaeritur, et in respectu illius benedicetur. Sirach 34:15 Spes enim illorum in salvantem illos, et oculi Dei in diligentes se. Sirach 34:16 Qui timet Dominum nihil trepidabit, et non pavebit: quoniam ipse est spes eius. Sirach 34:17 Timentis Dominum beata est anima eius. Sirach 34:18 Ad quem respicit, et quis est fortitudo eius? Sirach 34:19 Oculi Domini super timentes eum, protector potentiae, firmamentum virtutis, tegimen ardoris, et umbraculum meridiani, Sirach 34:20 deprecatio offensionis, et adiutorium casus, exaltans animam, et illuminans oculos, dans sanitatem, et vitam et benedictionem. Sirach 34:21 Immolantis ex iniquo oblatio est maculata, et non sunt beneplacitae subsannationes iniustorum. Sirach 34:22 Dominus solus sustinentibus se in via veritatis et iustitiae. Sirach 34:23 Dona iniquorum non probat Altissimus, nec respicit in oblationes iniquorum: nec in multitudine sacrificiorum eorum propitiabitur peccatis. Sirach 34:24 Qui offert sacrificium ex substantia pauperum, quasi qui victimat filium in conspectu patris sui. Sirach 34:25 Panis egentium vita pauperum est: qui defraudat illum, homo sanguinis est. Sirach 34:26 Qui aufert in sudore panem, quasi qui occidit proximum suum. Sirach 34:27 Qui effundit sanguinem, et qui fraudem facit mercenario, fratres sunt. Sirach 34:28 Unus aedificans, et unus destruens: quid prodest illis nisi labor? Sirach 34:29 Unus orans, et unus maledicens: cuius vocem exaudiet Deus? Sirach 34:30 Qui baptizatur a mortuo, et iterum tangit eum, quid proficit lavatio illius? Sirach 34:31 sic homo qui ieiunat in peccatis suis: et iterum eadem faciens, quid proficit humiliando se? orationem illius quis exaudiet? Sirach 35:0 Sirach 35:1 Qui conservat legem, multiplicat oblationem. Sirach 35:2 Sacrificium salutare est attendere mandatis, et discedere ab omni iniquitate. Sirach 35:3 Et propitiationem litare sacrificiis super iniustitias, et deprecatio pro peccatis, recedere ab iniustitia. Sirach 35:4 Retribuet gratiam qui offert similaginem: et qui facit misericordiam, offert sacrificium. Sirach 35:5 Beneplacitum est Domino recedere ab iniquitate: et deprecatio pro peccatis recedere ab iniustitia. Sirach 35:6 Non apparebis ante conspectum Domini vacuus. Sirach 35:7 Haec enim omnia propter mandatum Dei fiunt. Sirach 35:8 Oblatio iusti impinguat altare, et odor suavitatis est in conspectu Altissimi. Sirach 35:9 Sacrificium iusti acceptum est, et memoriam eius non obliviscetur Dominus. Sirach 35:10 Bono animo gloriam redde Deo: et non minuas primitias manuum tuarum. Sirach 35:11 In omni dato hilarem fac vultum tuum, et in exultatione sanctifica decimas tuas. Sirach 35:12 Da Altissimo secundum datum eius, et in bono oculo adinventionem facito manuum tuarum: Sirach 35:13 quoniam Dominus retribuens est, et septies tantum reddet tibi. Sirach 35:14 Noli offerre munera prava, non enim suscipiet illa. Sirach 35:15 Et noli inspicere sacrificum iniustum, quoniam Dominus iudex est, et non est apud illum gloria personae. Sirach 35:16 Non accipiet Dominus personam in pauperem, et deprecationem laesi exaudiet. Sirach 35:17 Non despiciet preces pupilli: nec viduam, si effundat loquelam gemitus. Sirach 35:18 Nonne lacrymae viduae ad maxillam descendunt, et exclamatio eius super deducentem eas? Sirach 35:19 A maxilla enim ascendunt usque ad caelum, et Dominus exauditor non delectabitur in illis. Sirach 35:20 Qui adorat Deum in oblectatione suscipietur, et deprecatio illius usque ad nubes propinquabit. Sirach 35:21 Oratio humiliantis se, nubes penetrabit: et donec propinquet non consolabitur: et non discedet donec Altissimus aspiciat. Sirach 35:22 Et Dominus non elongabit, et iudicabit iustos, et faciet iudicium: et Fortissimus non habebit in illis patientiam, ut contribulet dorsum ipsorum: Sirach 35:23 et Gentibus reddet vindictam donec tollat plenitudinem superborum: et sceptra iniquorum contribulet Sirach 35:24 donec reddat hominibus secundum actus suos, et secundum opera Adae, et secundum praesumptionem illius, Sirach 35:25 donec iudicet iudicium plebis suae, et oblectabit iustos misericordia sua. Sirach 35:26 Speciosa misericordia Dei, in tempore tribulationis, quasi nubes pluviae in tempore siccitatis. Sirach 36:0 Sirach 36:1 Miserere nostri Deus omnium, et respice nos, et ostende nobis lucem miserationum tuarum: Sirach 36:2 et immitte timorem tuum super Gentes, quae non exquisierunt te, ut cognoscant quia non est Deus nisi tu, et enarrent magnalia tua. Sirach 36:3 Alleva manum tuam super Gentes alienas, ut videant potentiam tuam. Sirach 36:4 Sicut enim in conspectu eorum sanctificatus es in nobis, sic in conspectu nostro magnificaberis in eis, Sirach 36:5 ut cognoscant te, sicut et nos cognovimus quoniam non est Deus praeter te Domine. Sirach 36:6 Innova signa, et immuta mirabilia. Sirach 36:7 Glorifica manum, et brachium dextrum. Sirach 36:8 Excita furorem, et effunde iram. Sirach 36:9 Tolle adversarium, et afflige inimicum. Sirach 36:10 Festina tempus, et memento finis, ut enarrent mirabilia tua. Sirach 36:11 In ira flammae devoretur qui salvatur: et qui pessimant plebem tuam, inveniant perditionem. Sirach 36:12 Contere caput principum inimicorum, dicentium: Non est alius praeter nos. Sirach 36:13 Congrega omnes tribus Iacob: ut cognoscant quia non est Deus nisi tu, et enarrent magnalia tua: et hereditabis eos, sicut ab initio. Sirach 36:14 Miserere plebi tuae, super quam invocatum est nomen tuum: et Israel, quem coaequasti primogenito tuo. Sirach 36:15 Miserere civitati sanctificationis tuae Ierusalem, civitati requiei tuae. Sirach 36:16 Reple Sion inenarrabilibus verbis tuis, et gloria tua populum tuum. Sirach 36:17 Da testimonium his, qui ab initio creaturae tuae sunt, et suscita praedicationes, quas locuti sunt in nomine tuo prophetae priores. Sirach 36:18 Da mercedem sustinentibus te, ut prophetae tui fideles inveniantur: et exaudi orationes servorum tuorum Sirach 36:19 secundum benedictionem Aaron da populo tuo, et dirige nos in viam iustitiae, et sciant omnes qui habitant terram, quia tu es Deus conspector saeculorum. Sirach 36:20 Omnem escam manducabit venter, et est cibus cibo melior. Sirach 36:21 Fauces contingunt cibum ferae, et cor insensatum verba mendacia. Sirach 36:22 Cor pravum dabit tristitiam, et homo peritus resistet illi. Sirach 36:23 Omnem masculum excipiet mulier: et est filia melior filia. Sirach 36:24 Species mulieris exhilarat faciem viri sui, et super omnem concupiscentiam hominis superducit desiderium. Sirach 36:25 Si est lingua curationis, est et mitigationis et misericordiae: non est vir illius secundum filios hominum. Sirach 36:26 Qui possidet mulierem bonam, inchoat possessionem: adiutorium secundum illum est, et columna ut requies. Sirach 36:27 Ubi non est sepes, diripietur possessio: et ubi non est mulier, ingemiscit egens. Sirach 36:28 Quis credit ei, qui non habet nidum, et deflectens ubicumque obscuraverit, quasi succinctus latro exiliens de civitate in civitatem? Sirach 37:0 Sirach 37:1 Omnis amicus dicet: Et ego amicitiam copulavi. sed est amicus solo nomine amicus. Nonne tristitia inest usque ad mortem? Sirach 37:2 Sodalis autem et amicus ad inimicitiam convertentur. Sirach 37:3 O praesumptio nequissima, unde create es cooperire aridam malitia, et dolositate illius? Sirach 37:4 Sodalis amico coniucundatur in oblectationibus, et in tempore tribulationis adversarius erit. Sirach 37:5 Sodalis amico condolet causa ventris, et contra hostem accipiet scutum. Sirach 37:6 Non obliviscaris amici tui in animo tuo, et non immemor sis illius in operibus tuis. Sirach 37:7 Noli consiliari cum socero tuo, et a zelantibus te absconde consilium. Sirach 37:8 Omnis consiliarius prodit consilium, sed est consiliarius in semetipso. Sirach 37:9 A consiliario serva animam tuam. prius scito quae sit illius necessitas: et ipse enim animo suo cogitabit: Sirach 37:10 ne forte mittat sudem in terram, et dicat tibi: Sirach 37:11 Bona est via tua; et stet e contrario videre quid tibi eveniat. Sirach 37:12 Cum viro irreligioso tracta de sanctitate, et cum iniusto de iustitia, et cum muliere de his, quae aemulatur: cum timido de bello: cum negotiatore de traiectione, cum emptore de venditione, cum viro livido de gratiis agendis, Sirach 37:13 cum impio de pietate, cum inhonesto de honestate, cum operario agrario de omni opere, Sirach 37:14 cum operario annuali de consummatione anni, cum servo pigro de multa operatione: non attendas his in omni consilio. Sirach 37:15 Sed cum viro sancto assiduus esto, quemcumque cognoveris observantem timorem Dei, Sirach 37:16 cuius anima est secundum animam tuam: et qui, cum titubaverit in tenebris, condolebit tibi. Sirach 37:17 Cor boni consilii statue tecum: non est enim tibi aliud pluris illo. Sirach 37:18 Anima viri sancti enunciat aliquando vera, quam septem circumspectores sedentes in excelso ad speculandum. Sirach 37:19 Et in his omnibus deprecare Altissimum ut dirigat in veritate viam tuam. Sirach 37:20 Ante omnia opera verbum verax praecedat te, et ante omnem actum consilium stabile. Sirach 37:21 Verbum nequam immutabit cor: ex quo partes quattuor oriuntur, bonum et malum, vita et mors: et dominatrix illorum est assidua lingua. Est vir astutus multorum eruditor, et animae suae inutilis est. Sirach 37:22 Vir peritus multos erudivit, et animae suae suavis est. Sirach 37:23 Qui sophistice loquitur, odibilis est: in omni re defraudabitur. Sirach 37:24 non est illi data a Domino gratia: omni enim sapientia defraudatus est. Sirach 37:25 Est sapiens animae suae sapiens: et fructus sensus illius laudabilis. Sirach 37:26 Vir sapiens plebem suam erudit, et fructus sensus illius fideles sunt. Sirach 37:27 Vir sapiens implebitur benedictionibus, et videntes illum laudabunt. Sirach 37:28 Vita viri in numero dierum: dies autem Israel innumerabiles sunt. Sirach 37:29 Sapiens in populo hereditabit honorem, et nomen illius erit vivens in aeternum. Sirach 37:30 Fili in vita tua tenta animam tuam: et si fuerit nequam, non des illi potestatem: Sirach 37:31 non enim omnia omnibus expediunt, et non omni animae omne genus placet. Sirach 37:32 Noli avidus esse in omni epulatione, et non te effundas super omnem escam: Sirach 37:33 in multis enim escis erit infirmitas, et aviditas appropinquabit usque ad choleram. Sirach 37:34 Propter crapulam multi obierunt: qui autem abstinens est, adiiciet vitam. Sirach 38:0 Sirach 38:1 Honora medicum propter necessitatem: enim illum creavit Altissimus. Sirach 38:2 A Deo est enim omnis medela, et a rege accipiet donationem. Sirach 38:3 Disciplina medici exaltabit caput illius, et in conspectu magnatorum collaudabitur. Sirach 38:4 Altissimus creavit de terra medicinam, et vir prudens non abhorrebit illam. Sirach 38:5 Nonne a ligno indulcata est aqua amara? ut cognosceretur virtus eius ab homine. Sirach 38:6 Ad agnitionem hominum virtus illorum, et dedit hominibus scientiam Altissimus, honorari in mirabilibus suis. Sirach 38:7 In his curans mitigabit dolorem, et unguentarius faciet pigmenta suavitatis, et unctiones conficiet sanitatis, et non consummabuntur opera eius. Sirach 38:8 Pax enim Dei super faciem terrae. Sirach 38:9 Fili in tua infirmitate ne despicias te ipsum, sed ora Dominum, et ipse curabit te. Sirach 38:10 Averte a delicto, et dirige manus, et ab omni delicto munda cor tuum. Sirach 38:11 Da suavitatem et memoriam similaginis, et impingua oblationem, et da locum medico: Sirach 38:12 etenim illum Dominus creavit: et non discedat a te, quia opera eius sunt necessaria. Sirach 38:13 Est enim tempus quando in manus illorum incurras: Sirach 38:14 ipsi vero Dominum deprecabuntur, ut dirigat requiem eorum, et sanitatem, propter conversationem illorum. Sirach 38:15 Qui delinquit in conspectu eius, qui fecit eum, incidet in manus medici. Sirach 38:16 Fili in mortuum produc lacrymas, et quasi dira passus incipe plorare, et secundum iudicium contege corpus illius, et non despicias sepulturam illius. Sirach 38:17 Propter delaturam autem amare fer luctum illius uno die, et consolare propter tristitiam, Sirach 38:18 et fac luctum secundum meritum eius uno die, vel duobus propter detractionem. Sirach 38:19 A tristitia enim festinat mors, et cooperit virtutem, et tristitia cordis flectit cervicem. Sirach 38:20 In abductione permanet tristitia: et substantia inopis secundum cor eius. Sirach 38:21 Ne dederis in tristitia cor tuum, sed repelle eam a te: et memento novissimorum, Sirach 38:22 noli oblivisci: neque enim est conversio, et huic nihil proderis, et teipsum pessimabis. Sirach 38:23 Memor esto iudicii mei: sic enim erit et tuum: mihi heri, et tibi hodie. Sirach 38:24 In requie mortui requiescere fac memoriam eius, et consolare illum in exitu spiritus sui. Sirach 38:25 Sapientiam scribe in tempore vacuitatis: et qui minoratur actu, sapientiam percipiet: quia sapientia replebitur Sirach 38:26 qui tenet aratrum, et qui gloriatur in iaculo, stimulo boves agitat, et conversatur in operibus eorum, et enarratio eius in filiis taurorum. Sirach 38:27 Cor suum dabit ad versandos sulcos, et vigilia eius in sagina vaccarum. Sirach 38:28 Sic omnis faber et architectus, qui noctem tamquam diem transigit, qui sculpit signaculo sculptilia, et assiduitas eius variat picturam: cor suum dabit in similitudinem picturae, et vigilia sua perficiet opus. Sirach 38:29 Sic faber ferrarius sedens iuxta incudem, et considerans opus ferri: Vapor ignis uret carnes eius, et in calore fornacis concertatur: Sirach 38:30 Vox mallei innovat aurem eius, et contra similitudinem vasis oculus eius: Sirach 38:31 Cor suum dabit in consummationem operum, et vigilia sua ornabit imperfectionem. Sirach 38:32 Sic figulus sedens ad opus suum, convertens pedibus suis rotam, qui in solicitudine positus est semper propter opus suum, et in numero est omnis operatio eius. Sirach 38:33 In brachio suo formabit lutum, et ante pedes suos curvabit virtutem suam. Sirach 38:34 Cor suum dabit ut consummet linitionem, et vigilia sua mundabit fornacem. Sirach 38:35 Omnes hi in manibus suis speraverunt, et unusquisque in arte sua sapiens est. Sirach 38:36 sine his omnibus non aedificatur civitas. Sirach 38:37 Et non inhabitabunt, nec inambulabunt, et in ecclesiam non transilient. Sirach 38:38 Super sellam iudicis non sedebunt, et testamentum iudicii non intelligent, neque palam facient disciplinam et iudicium, et in parabolis non invenientur: Sirach 38:39 sed creaturam aevi confirmabunt, et deprecatio illorum in operatione artis, accomodantes animam suam, et conquirentes in lege Altissimi. Sirach 39:0 Sirach 39:1 Sapientiam omnium antiquorum exquiret sapiens, et in prophetis vacabit. Sirach 39:2 Narrationem virorum nominatorum conservabit, et in versutias parabolarum simul introibit. Sirach 39:3 Occulta proverbiorum exquiret, et in absconditis parabolarum conversabitur. Sirach 39:4 In medio magnatorum ministrabit, et in conspectu praesidis apparebit. Sirach 39:5 In terram alienigenarum gentium pertransiet: bona enim et mala in omnibus tentabit. Sirach 39:6 Cor suum tradet ad vigilandum diluculo ad Dominum, qui fecit illum, et in conspectu Altissimi deprecabitur. Sirach 39:7 Aperiet os suum in oratione, et pro delictis suis deprecabitur. Sirach 39:8 Si enim Dominus magnus voluerit, spiritu intelligentiae replebit illum: Sirach 39:9 et ipse tamquam imbres mittet eloquia sapientiae suae, et in oratione confitebitur Domino: Sirach 39:10 ipse diriget consilium eius, et disciplinam, et in absconditis suis consiliabitur. Sirach 39:11 Ipse palam faciet disciplinam doctrinae suae, et in lege testamenti Domini gloriabitur. Sirach 39:12 Collaudabunt multi sapientiam eius, et usque in saeculum non delebitur. Sirach 39:13 Non recedet memoria eius, et nomen eius requiretur a generatione in generationem. Sirach 39:14 Sapientiam eius enarrabunt gentes, et laudem eius enunciabit ecclesia. Sirach 39:15 Si permanserit, nomen derelinquet plus quam mille: et si requieverit, proderit illi. Sirach 39:16 Adhuc consiliabor ut enarrem: ut furore enim repletus sum. Sirach 39:17 In voce dicit: Obaudite me divini fructus, et quasi rosa plantata super rivos aquarum fructificate. Sirach 39:18 Quasi Libanus odorem suavitatis habete. Sirach 39:19 Florete flores, quasi lilium, et date odorem, et frondete in gratiam, et collaudate canticum, et benedicite Dominum in operibus suis. Sirach 39:20 Date nomini eius magnificentiam, et confitemini illi in voce labiorum vestrorum, et in canticis labiorum, et citharis, et sic dicetis in confessione: Sirach 39:21 Opera Domini universa bona valde. Sirach 39:22 In verbo eius stetit aqua sicut congeries: et in sermone oris illius sicut exceptoria aquarum: Sirach 39:23 quoniam in praecepto ipsius placor fit, et non est minoratio in salute ipsius. Sirach 39:24 Opera omnis carnis coram illo, et non est quidquam absconditum ab oculis eius. Sirach 39:25 A saeculo usque in saeculum respicit, et nihil est mirabile in conspectu eius. Sirach 39:26 Non est dicere: Quid est hoc, aut quid est istud? omnia enim in tempore suo quaerentur. Sirach 39:27 Benedictio illius quasi fluvius inundavit. Sirach 39:28 quomodo cataclysmus aridam inebriavit, sic ira ipsius gentes, quae non exquisierunt eum, hereditabit. Sirach 39:29 Quomodo convertit aquas in siccitatem, et siccata est terra: et viae illius viis illorum directae sunt: sic peccatoribus offensiones in ira eius. Sirach 39:30 Bona bonis creata sunt ab initio, sic nequissimis bona et mala. Sirach 39:31 Initium necessariae rei vitae hominum, aqua, ignis, et ferrum, sal, lac, et panis similagineus, et mel et botrus uvae, et oleum, et vestimentum. Sirach 39:32 Haec omnia sanctis in bona, sic et impiis et peccatoribus in mala convertentur. Sirach 39:33 Sunt spiritus, qui ad vindictam creati sunt, et in furore suo confirmaverunt tormenta sua: Sirach 39:34 in tempore consummationis effundent virtutem: et furorem eius, qui fecit illos, confundent. Sirach 39:35 Ignis, grando, fames, et mors, omnia haec ad vindictam creata sunt: Sirach 39:36 bestiarum dentes, et scorpii, et serpentes, et romphaea vindicans in exterminium impios. Sirach 39:37 In mandatis eius epulabuntur, et super terram in necessitatem praeparabuntur, et in temporibus suis non praeterient verbum. Sirach 39:38 Propterea ab initio confirmatus sum, et consiliatus sum, et cogitavi, et scripta dimisi. Sirach 39:39 Omnia opera Domini bona, et omne opus hora sua subministrabit. Sirach 39:40 Non est dicere: Hoc illo nequius est: omnia enim in tempore suo comprobabuntur. Sirach 39:41 Et nunc in omni corde et ore collaudate, et benedicite nomen Domini. Sirach 40:0 Sirach 40:1 Occupatio magna creata est omnibus hominibus, et iugum grave super filios Adam, a die exitus de ventre matris eorum, usque in diem sepulturae, in matrem omnium. Sirach 40:2 Cogitationes eorum, et timores cordis, adinventio expectationis, et dies finitionis: Sirach 40:3 a residente super sedem gloriosam, usque ad humiliatum in terra et cinere: Sirach 40:4 ab eo, qui utitur hyacintho, et portat coronam, usque ad eum, qui operitur lino crudo: furor, zelus, tumultus, fluctuatio, et timor mortis, iracundia perseverans, et contentio, Sirach 40:5 et in tempore refectionis in cubili, somnus noctis immutat scientiam eius. Sirach 40:6 Modicum tamquam nihil in requie, et ab eo in somnis, quasi in die respectus. Sirach 40:7 Conturbatus est in visu cordis sui, tamquam qui evaserit in die belli. In tempore salutis suae exurrexit, et admirans ad nullum timorem: Sirach 40:8 cum omni carne, ab homine usque ad pecus, et super peccatores septuplum. Sirach 40:9 Ad haec mors, sanguis, contentio, et romphaea, oppressiones, fames, et contritio, et flagella: Sirach 40:10 super iniquos creata sunt haec omnia, et propter illos factus est cataclysmus. Sirach 40:11 Omnia, quae de terra sunt, in terram convertentur, et omnes aquae in mare revertentur. Sirach 40:12 Omne munus, et iniquitas delebitur, et fides in saeculum stabit. Sirach 40:13 Substantiae iniustorum sicut fluvius siccabuntur, et sicut tonitruum magnum in pluvia personabunt. Sirach 40:14 In aperiendo manus suas pius laetabitur: sic praevaricatores in consummatione tabescent. Sirach 40:15 Nepotes impiorum non multiplicabunt ramos, et radices immundae super cacumen petrae sonabunt. Sirach 40:16 Super omnem aquam viriditas, et ad oram fluminis ante omne foenum evelletur. Sirach 40:17 Gratia sicut paradisus in benedictionibus, et misericordia in saeculum permanet. Sirach 40:18 Vita sibi sufficientis operarii condulcabitur, et in ea invenies thesaurum. Sirach 40:19 Filii, et aedificatio civitatis confirmabit nomen, et super haec mulier immaculata computabitur. Sirach 40:20 Vinum et musica laetificant cor: et super utraque dilectio sapientiae. Sirach 40:21 Tibiae, et psalterium suavem faciunt melodiam, et super utraque lingua suavis. Sirach 40:22 Gratiam, et speciem desiderabit oculus tuus, et super haec virides sationes. Sirach 40:23 Amicus, et sodalis in tempore convenientes, et super utrosque mulier cum viro. Sirach 40:24 Fratres in adiutorium in tempore tribulationis, et super eos misericordia liberabit. Sirach 40:25 Aurum et argentum est constitutio pedum: et super utrumque consilium beneplacitum. Sirach 40:26 Facultates et virtutes exaltant cor, et super haec timor Domini. Sirach 40:27 Non est in timore Domini minoratio, et non est in eo inquirere adiutorium. Sirach 40:28 Timor Domini sicut paradisus benedictionis, et super omnem gloriam operuerunt illum. Sirach 40:29 Fili in tempore vitae tuae ne indigeas: melius est enim mori, quam indigere. Sirach 40:30 Vir respiciens in mensam alienam, non est vita eius in cogitatione victus. alit enim animam suam cibis alienis. Sirach 40:31 Vir autem disciplinatus, et eruditus custodiet se. Sirach 40:32 In ore imprudentis condulcabitur inopia, et in ventre eius ignis ardebit. Sirach 41:0 Sirach 41:1 O mors quam amara est memoria tua homini pacem habenti in substantiis suis: Sirach 41:2 viro quieto, et cuius viae directae sunt in omnibus, et adhuc valenti accipere cibum! Sirach 41:3 O mors, bonum est iudicium tuum homini indigenti, et qui minoratur viribus, Sirach 41:4 defecto aetate, et cui de omnibus cura est, et incredibili, qui perdit patientiam! Sirach 41:5 Noli metuere iudicium mortis. Memento quae ante te fuerunt, et quae superventura sunt tibi: hoc iudicium a Domino omni carni: Sirach 41:6 et quid superveniet tibi in beneplacito Altissimi? sive decem, sive centum, sive mille anni. Sirach 41:7 Non est enim in inferno accusatio vitae. Sirach 41:8 Filii abominationum fiunt filii peccatorum, et qui conversantur secus domos impiorum. Sirach 41:9 Filiorum peccatorum periet hereditas, et cum semine illorum assiduitas opprobrii. Sirach 41:10 De patre impio queruntur filii, quoniam propter illum sunt in opprobrio. Sirach 41:11 Vae vobis viri impii, qui dereliquistis legem Domini Altissimi. Sirach 41:12 Et si nati fueritis, in maledictione nascemini: et si mortui fueritis, in maledictione erit pars vestra. Sirach 41:13 Omnia, quae de terra sunt, in terram convertentur: sic impii a maledicto in perditionem. Sirach 41:14 Luctus hominum in corpore ipsorum, nomen autem impiorum delebitur. Sirach 41:15 Curam habe de bono nomine: hoc enim magis permanebit tibi, quam mille thesauri pretiosi et magni. Sirach 41:16 Bonae vitae numerus dierum: bonum autem nomen permanebit in aevum. Sirach 41:17 Disciplinam in pace conservate filii. sapientia enim abscondita, et thesaurus invisus, quae utilitas in utrisque? Sirach 41:18 Melior est homo, qui abscondit stultitiam suam, quam homo, qui abscondit sapientiam suam. Sirach 41:19 Verumtamen reveremini in his, quae procedunt de ore meo. Sirach 41:20 Non est enim bonum omnem reverentiam observare: et non omnia omnibus bene placent in fide. Sirach 41:21 Erubescite a patre et a matre de fornicatione: et a praesidente et a potente de mendacio: Sirach 41:22 a principe et a iudice de delicto: a synagoga et plebe de iniquitate: Sirach 41:23 a socio et amico de iniustitia: et de loco, in quo habitas, Sirach 41:24 de furto, de veritate Dei, et testamento: de discubitu in panibus, et ab obfuscatione dati et accepti: Sirach 41:25 a salutantibus de silentio: a respectu mulieris fornicariae: et ab aversione vultus cognati. Sirach 41:26 Ne avertas faciem a proximo tuo, et ab auferendo partem et non restituendo. Sirach 41:27 Ne respicias mulierem alieni viri, et ne scruteris ancillam eius, neque steteris ad lectum eius. Sirach 41:28 Ab amicis cave de sermonibus improperii: et cum dederis, ne improperes. Sirach 42:0 Sirach 42:1 Non duplices sermonem auditus de revelatione sermonis absconditi, et eris vere sine confusione, et invenies gratiam in conspectu omnium hominum: ne pro his omnibus confundaris, et ne accipias personam ut delinquas. Sirach 42:2 De lege Altissimi, et testamento, et de iudicio iustificare impium, Sirach 42:3 de verbo sociorum et viatorum, et de datione hereditatis amicorum, Sirach 42:4 de aequalitate staterae et ponderum, de acquisitione multorum et paucorum, Sirach 42:5 de corruptione emptionis, et negotiatorum, et de multa disciplina filiorum, et servo pessimo latus sanguinare. Sirach 42:6 Super mulierem nequam bonum est signum. Sirach 42:7 Ubi manus multae sunt, claude, et quodcumque trades, numera, et appende: datum vero, et acceptum omne describe. Sirach 42:8 De disciplina insensati et fatui, et de senioribus, qui iudicantur ab adolescentibus: et eris eruditus in omnibus, et probabilis in conspectu omnium virorum. Sirach 42:9 Filia patris abscondita est vigilia, et solicitudo eius aufert somnum, ne forte in adolescentia sua adultera efficiatur, et cum viro commorata odibilis fiat: Sirach 42:10 nequando polluatur in virginitate sua, et in paternis suis gravida inveniatur: ne forte cum viro commorata transgrediatur, aut certe sterilis efficiatur. Sirach 42:11 Super filiam luxuriosam confirma custodiam: ne quando faciat te in opprobrium venire inimicis, a detractione in civitate, et obiectione plebis, et confundat te in multitudine populi. Sirach 42:12 Omni homini noli intendere in specie: et in medio mulierum noli commorari: Sirach 42:13 de vestimentis enim procedit tinea, et a muliere iniquitas viri. Sirach 42:14 Melior est enim iniquitas viri, quam mulier benefaciens, et mulier confundens in opprobrium. Sirach 42:15 Memor ero igitur operum Domini, et quae vidi annunciabo. In sermonibus Domini opera eius. Sirach 42:16 Sol illuminans per omnia respexit, et gloria Domini plenum est opus eius. Sirach 42:17 Nonne Dominus fecit sanctos enarrare omnia mirabilia sua, quae confirmavit Dominus omnipotens stabilire in gloria sua? Sirach 42:18 Abyssum, et cor hominum investigavit: et in astutia eorum excogitavit. Sirach 42:19 Cognovit enim Dominus omnem scientiam, et inspexit in signum aevi, annuncians quae praeterierunt, et quae superventura sunt, revelans vestigia occultorum. Sirach 42:20 Non praeterit illum omnis cogitatus, et non abscondit se ab eo ullus sermo. Sirach 42:21 Magnalia sapientiae suae decoravit: qui est ante saeculum et usque in saeculum, neque adiectum est, Sirach 42:22 neque minuitur, et non eget alicuius consilio. Sirach 42:23 Quam desiderabilia omnia opera eius, et tamquam scintilla, quae est considerare! Sirach 42:24 Omnia haec vivunt, et manent in saeculum, et in omni necessitate omnia obaudiunt ei. Sirach 42:25 Omnia duplicia, unum contra unum, et non fecit quidquam deesse. Sirach 42:26 Uniuscuiusque confirmavit bona. Et quis satiabitur videns gloriam eius? Sirach 43:0 Sirach 43:1 Altitudinis firmamentum pulchritudo eius est, species caeli in visione gloriae. Sirach 43:2 Sol in aspectu annuncians in exitu, vas admirabile opus excelsi. Sirach 43:3 In meridiano exurit terram, et in conspectu ardoris eius quis poterit sustinere? Fornacem custodiens in operibus ardoris: Sirach 43:4 tripliciter sol exurens montes, radios igneos exufflans, et refulgens radiis suis obcaecat oculos. Sirach 43:5 Magnus Dominus qui fecit illum, et in sermonibus eius festinavit iter. Sirach 43:6 Et luna in omnibus in tempore suo, ostensio temporis, et signum aevi. Sirach 43:7 A luna signum diei festi, luminare quod minuitur in consummatione. Sirach 43:8 Mensis secundum nomen eius est, crescens mirabiliter in consummatione. Sirach 43:9 Vas castrorum in excelsis, in firmamento caeli resplendens gloriose. Sirach 43:10 Species caeli gloria stellarum, mundum illuminans in excelsis Dominus. Sirach 43:11 In verbis sanctis stabunt ad iudicium, et non deficient in vigiliis suis. Sirach 43:12 Vide arcum, et benedic eum, qui fecit illum: valde speciosus est in splendore suo. Sirach 43:13 Gyravit caelum in circuitu gloriae suae, manus Excelsi aperuerunt illum. Sirach 43:14 Imperio suo acceleravit nivem, et accelerat coruscationes emittere iudicii sui. Sirach 43:15 Propterea aperti sunt thesauri, et evolaverunt nebulae sicut aves. Sirach 43:16 In magnitudine sua posuit nubes, et confracti sunt lapides grandinis. Sirach 43:17 In conspectu eius commovebuntur montes, et in voluntate eius aspirabit Notus. Sirach 43:18 Vox tonitrui eius verberavit terram, tempestas aquilonis, et congregatio spiritus: Sirach 43:19 et sicut avis deponens ad sedendum, aspergit nivem, et sicut locusta demergens descensus eius. Sirach 43:20 Pulchritudinem candoris eius admirabitur oculus, et super imbrem eius expavescet cor. Sirach 43:21 Gelu sicut salem effundet super terram: et dum gelaverit, fiet tamquam cacumina tribuli. Sirach 43:22 Frigidus ventus aquilo flavit, et gelavit crystallus ab aqua, super omnem congregationem aquarum requiescet, et sicut lorica induet se aquis. Sirach 43:23 Et devorabit montes, et exuret desertum, et extinguet viride, sicut ignem. Sirach 43:24 Medicina omnium in festinatione nebulae: et ros obvians ab ardore venienti humilem efficiet eum. Sirach 43:25 In sermone eius siluit ventus, et cogitatione sua placavit abyssum, et plautavit illum Dominus Iesus. Sirach 43:26 Qui navigant mare, enarrent pericula eius: et audientes auribus nostris admirabimur. Sirach 43:27 Illic praeclara opera, et mirabilia: varia bestiarum genera, et omnium pecorum, et creatura belluarum. Sirach 43:28 Propter ipsum confirmatus est itineris finis, et in sermone eius composita sunt omnia. Sirach 43:29 Multa dicemus, et deficiemus in verbis; consummatio autem sermonum, ipse est in omnibus. Sirach 43:30 Gloriantes ad quid valebimus? ipse enim omnipotens super omnia opera sua. Sirach 43:31 Terribilis Dominus, et magnus vehementer, et mirabilis potentia ipsius. Sirach 43:32 Glorificantes Dominum quantumcumque potueritis, supervalebit enim adhuc, et admirabilis magnificentia eius. Sirach 43:33 Benedicentes Dominum, exaltate illum quantum potestis: maior enim est omni laude. Sirach 43:34 Exaltantes eum replemini virtute. ne laboretis: non enim comprehendetis. Sirach 43:35 Quis videbit eum, et enarrabit? et quis magnificabit eum sicut est ab initio? Sirach 43:36 Multa abscondita sunt maiora his: pauca enim vidimus operum eius. Sirach 43:37 Omnia autem Dominus fecit, et pie agentibus dedit sapientiam. Sirach 44:0 Sirach 44:1 Laudemus viros gloriosos, et parentes nostros in generatione sua. Sirach 44:2 Multam gloriam fecit Dominus magnificentia sua a saeculo. Sirach 44:3 Dominantes in potestatibus suis, homines magni virtute, et prudentia sua praediti, nunciantes in prophetis dignitatem prophetarum, Sirach 44:4 et imperantes in praesenti populo, et virtute prudentiae populis sanctissima verba. Sirach 44:5 In peritia sua requirentes modos musicos, et narrantes carmina scripturarum. Sirach 44:6 Homines divites in virtute, pulchritudinis studium habentes: pacificantes in domibus suis. Sirach 44:7 Omnes isti in generationibus gentis suae gloriam adepti sunt, et in diebus suis habentur in laudibus. Sirach 44:8 Qui de illis nati sunt, reliquerunt nomen narrandi laudes eorum: Sirach 44:9 et sunt quorum non est memoria: perierunt quasi qui non fuerint: et nati sunt, quasi non nati, et filii ipsorum cum ipsis. Sirach 44:10 Sed illi viri misericordiae sunt, quorum pietates non defuerunt: Sirach 44:11 cum semine eorum permanent bona, Sirach 44:12 hereditas sancta nepotes eorum, et in testamentis stetit semen eorum: Sirach 44:13 et filii eorum propter illos usque in aeternum manent: semen eorum et gloria eorum non derelinquetur. Sirach 44:14 Corpora ipsorum in pace sepulta sunt, et nomen eorum vivit in generatione et generationem. Sirach 44:15 Sapientiam ipsorum narrent populi, et laudem eorum nunciet ecclesia. Sirach 44:16 Henoch placuit Deo, et translatus est in paradisum, ut det gentibus poenitentiam. Sirach 44:17 Noe inventus est perfectus, iustus, et in tempore iracundiae factus est reconciliatio. Sirach 44:18 Ideo dimissum est reliquum terrae, cum factum est diluvium. Sirach 44:19 Testamenta saeculi posita sunt apud illum, ne deleri possit diluvio omnis caro. Sirach 44:20 Abraham magnus pater multitudinis gentium, et non est inventus similis illi in gloria: qui conservavit legem Excelsi, et fuit in testamento cum illo. Sirach 44:21 In carne eius stare fecit testamentum, et in tentatione inventus est fidelis. Sirach 44:22 Ideo iureiurando dedit illi gloriam in gente sua, crescere illum quasi terrae cumulum, Sirach 44:23 et ut stellas exaltare semen eius, et hereditare illos a mari usque ad mare, et a flumine usque ad terminos terrae. Sirach 44:24 Et in Isaac eodem modo fecit propter Abraham patrem eius. Sirach 44:25 Benedictionem omnium Gentium dedit illi Dominus, et testamentum confirmavit super caput Iacob. Sirach 44:26 Agnovit eum in benedictionibus suis, et dedit illi hereditatem, et divisit illi partem in tribubus duodecim. Sirach 44:27 Et conservavit illi homines misericordiae, invenientes gratiam in oculis omnis carnis. Sirach 45:0 Sirach 45:1 Dilectus Deo, et hominibus Moyses: cuius memoria in benedictione est. Sirach 45:2 Similem illum fecit in gloria sanctorum, et magnificavit eum in timore inimicorum, et in verbis suis monstra placavit. Sirach 45:3 Glorificavit illum in conspectu regum, et iussit illi coram populo suo, et ostendit illi gloriam suam. Sirach 45:4 In fide et lenitate ipsius sanctum fecit illum, et elegit eum ex omni carne. Sirach 45:5 Audivit enim eum, et vocem ipsius, et induxit illum in nubem. Sirach 45:6 Et dedit illi cor ad praecepta, et legem vitae et disciplinae, docere Iacob testamentum suum, et iudicia sua Israel. Sirach 45:7 Excelsum fecit Aaron fratrem eius, et similem sibi de tribu Levi: Sirach 45:8 statuit ei testamentum aeternum, et dedit illi sacerdotium gentis: et beatificavit illum in gloria, Sirach 45:9 et circumcinxit eum zona iustitiae, et induit eum stolam gloriae, et coronavit eum in vasis virtutis. Sirach 45:10 Circumpedes, et femoralia, et humerale posuit ei, et cinxit illum tintinnabulis aureis plurimis in gyro, Sirach 45:11 dare sonitum in incessu suo, auditum facere sonitum in templo in memoriam filiis gentis suae. Sirach 45:12 Stola sancta, auro, et hyacintho, et purpura, opus textile, viri sapientis, iudicio et veritate praediti: Sirach 45:13 torto cocco opus artificis gemmis pretiosis figuratis in ligatura auri, et opere lapidarii sculptis in memoriam secundum numerum tribuum Israel. Sirach 45:14 Corona aurea super mitram eius expressa signo sanctitatis, et gloria honoris: opus virtutis, et desideria oculorum ornata. Sirach 45:15 Sic pulchra ante ipsum non fuerunt talia usque ad originem. Sirach 45:16 Non est indutus illa alienigena aliquis, sed tantum filii ipsius soli, et nepotes eius per omne tempus. Sirach 45:17 Sacrificia ipsius consumpta sunt igne quotidie. Sirach 45:18 Complevit Moyses manus eius, et unxit illum oleo sancto. Sirach 45:19 Factum est illi in testamentum aeternum, et semini eius sicut dies caeli, fungi sacerdotio, et habere laudem, et glorificare populum suum in nomine eius. Sirach 45:20 Ipsum elegit ab omni vivente, offerre sacrificium Deo, incensum, et bonum odorem, in memoriam placare pro populo suo: Sirach 45:21 et dedit illi in praeceptis suis potestatem in testamentis iudiciorum, docere Iacob testimonia, et in lege sua lucem dare Israel. Sirach 45:22 Quia contra illum steterunt alieni, et propter invidiam circumdederunt illum homines in deserto, qui erant cum Dathan et Abiron, et congregatio Core in iracundia. Sirach 45:23 Vidit Dominus Deus, et non placuit illi, et consumpti sunt in impetu iracundiae. Sirach 45:24 Fecit illis monstra, et consumpsit illos in flamma ignis. Sirach 45:25 Et addidit Aaron gloriam, et dedit illi hereditatem, et primitias frugum terrae divisit illi. Sirach 45:26 Panem ipsis in primis paravit in satietatem: nam et sacrificia Domini edent, quae dedit illi, et semini eius. Sirach 45:27 Ceterum in terra gentes non hereditabit, et pars non est illi in gente: ipse est enim pars eius, et hereditas. Sirach 45:28 Phinees filius Eleazari tertius in gloria est, imitando eum in timore Domini: Sirach 45:29 et stare in reverentia gentis: in bonitate et alacritate animae suae placuit Deo pro Israel. Sirach 45:30 Ideo statuit illi testamentum pacis, principem sanctorum et gentis suae, ut sit illi et semini eius sacerdotii dignitas in aeternum. Sirach 45:31 Et testamentum David regi filio Iesse de tribu Iuda, hereditas ipsi et semini eius, ut daret sapientiam in cor nostrum, iudicare gentem suam in iustitia, ne abolerentur bona ipsorum, et gloriam ipsorum in gentem eorum aeternam fecit. Sirach 46:0 Sirach 46:1 Fortis in bello Iesus Nave successor Moysi in prophetis, qui fuit magnus secundum nomen suum, Sirach 46:2 maximus in salutem electorum Dei, expugnare insurgentes hostes, ut consequeretur hereditatem Israel. Sirach 46:3 Quam gloriam adeptus est in tollendo manus suas, et iactando contra civitates romphaeas? Sirach 46:4 Quis ante illum sic restitit? Nam hostes ipse Dominus percussit: Sirach 46:5 Aut non in iracundia eius impeditus est sol, et una dies facta est quasi duo? Sirach 46:6 Invocavit Altissimum potentem in oppugnando inimicos undique, et audivit illum magnus et sanctus Deus in saxis grandinis virtutis valde fortis. Sirach 46:7 Impetum fecit contra gentem hostilem, et in descensu perdidit contrarios, Sirach 46:8 ut cognoscant Gentes potentiam eius, quia contra Deum pugnare non est facile. Et secutus est a tergo potentes: Sirach 46:9 et in diebus Moysi misericordiam fecit ipse, et Caleb filius Iephone, stare contra hostem, et prohibere gentem a peccatis, et perfringere murmur malitiae. Sirach 46:10 Et ipsi duo constituti, a periculo liberati sunt a numero sexcentorum millium peditum, inducere illos in hereditatem, in terram, quae manat lac et mel. Sirach 46:11 Et dedit Dominus ipsi Caleb fortitudinem, et usque in senectutem permansit illi virtus, ut ascenderet in excelsum terrae locum, et semen ipsius obtinuit hereditatem: Sirach 46:12 ut viderent omnes filii Israel quia bonum est obsequi sancto Deo. Sirach 46:13 Et iudices singuli suo nomine, quorum non est corruptum cor: qui non aversi sunt a Domino, Sirach 46:14 ut sit memoria illorum in benedictione, et ossa eorum pullulent de loco suo, Sirach 46:15 et nomen eorum permaneat in aeternum, permanens ad filios illorum, sanctorum virorum gloria. Sirach 46:16 Dilectus a Domino Deo suo Samuel propheta Domini, renovavit imperium, et unxit principes in gente sua. Sirach 46:17 In lege Domini congregationem iudicavit, et vidit Deum Iacob, et in fide sua probatus est propheta. Sirach 46:18 Et cognitus est in verbis suis fidelis, quia vidit Deum lucis: Sirach 46:19 et invocavit Dominum omnipotentem, in oppugnando hostes circumstantes undique in oblatione agni inviolati. Sirach 46:20 Et intonuit de caelo Dominus, et in sonitu magno auditam fecit vocem suam, Sirach 46:21 et contrivit principes Tyriorum, et omnes duces Philisthiim: Sirach 46:22 et ante tempus finis vitae suae et saeculi, testimonium praebuit in conspectu Domini, et Christi, pecunias et usque ad calceamenta ab omni carne non accepit, et non accusavit illum homo. Sirach 46:23 Et post hoc dormivit, et notum fecit regi, et ostendit illi finem vitae suae, et exaltavit vocem eius de terra in prophetia delere impietatem gentis. Sirach 47:0 Sirach 47:1 Post haec surrexit Nathan propheta in diebus David. Sirach 47:2 Et quasi adeps separatus a carne, sic David a filiis Israel. Sirach 47:3 Cum leonibus lusit quasi cum agnis: et in ursis similiter fecit sicut in agnis ovium in iuventute sua. Sirach 47:4 Numquid non occidit gigantem, et abstulit opprobrium de gente? Sirach 47:5 In tollendo manum, saxo fundae deiecit exultationem Goliae: Sirach 47:6 nam ubi invocavit Dominum omnipotentem, dedit in dextera eius tollere hominem fortem in bello, et exaltare cornu gentis suae. Sirach 47:7 Sic in decem millibus glorificavit eum, et laudavit eum in benedictionibus Domini in offerendo illi coronam gloriae: Sirach 47:8 contrivit enim inimicos undique, et extirpavit Philisthiim contrarios usque in hodiernum diem: contrivit cornu ipsorum usque in aeternum. Sirach 47:9 In omni opere dedit confessionem Sancto, et Excelso in verbo gloriae. Sirach 47:10 De omni corde suo laudavit Dominum, et dilexit Deum, qui fecit illum: et dedit illi contra inimicos potentiam: Sirach 47:11 Et stare fecit cantores contra altare, et in sono eorum dulces fecit modos. Sirach 47:12 et dedit in celebrationibus decus, et ornavit tempora usque ad consummationem vitae, ut laudarent nomen sanctum Domini, et amplificarent mane Dei sanctitatem. Sirach 47:13 Christus purgavit peccata ipsius, et exaltavit in aeternum cornu eius: et dedit illi testamentum regni, et sedem gloriae in Israel. Sirach 47:14 Post ipsum surrexit filius sensatus, et propter illum deiecit omnem potentiam inimicorum. Sirach 47:15 Salomon imperavit in diebus pacis, cui subiecit Deus omnes hostes, ut conderet domum in nomine suo, et pararet sanctitatem in sempiternum: quemadmodum eruditus est in iuventute sua, Sirach 47:16 et impletus est, quasi flumen, sapientia, et terram retexit anima sua. Sirach 47:17 Et replesti in comparationibus aenigmata: ad insulas longe divulgatum est nomen tuum, et dilectus es in pace tua. Sirach 47:18 In cantilenis, et proverbiis, et comparationibus, et interpretationibus miratae sunt terrae, Sirach 47:19 et in nomine Domini Dei, cui est cognomen, Deus Israel. Sirach 47:20 Collegisti quasi auricalcum aurum, et ut plumbum complesti argentum, Sirach 47:21 et inclinasti femora tua mulieribus: potestatem habuisti in corpore tuo, Sirach 47:22 dedisti maculam in gloria tua, et profanasti semen tuum inducere iracundiam ad liberos tuos, et in ceteris stultitiam tuam, Sirach 47:23 ut faceres imperium bipartitum, et ex Ephraim imperare imperium durum. Sirach 47:24 Deus autem non derelinquet misericordiam suam, et non corrumpet, nec delebit opera sua, neque perdet a stirpe nepotes electi sui: et semen eius, qui diligit Dominum non corrumpet. Sirach 47:25 Dedit autem reliquum Iacob, et David de ipsa stirpe. Sirach 47:26 Et finem habuit Salomon cum patribus suis. Sirach 47:27 Et dereliquit post se de semine suo, gentis stultitiam, Sirach 47:28 et imminutum a prudentia, Roboam, qui avertit gentem consilio suo: Sirach 47:29 et Ieroboam filium Nabat, qui peccare fecit Israel, et dedit viam peccandi Ephraim, et plurima redundaverunt peccata ipsorum. Sirach 47:30 Valde averterunt illos a terra sua. Sirach 47:31 Et quaesivit omnes nequitias usque dum perveniret ad illos defensio, et ab omnibus peccatis liberavit eos. Sirach 48:0 Sirach 48:1 Et surrexit Elias propheta, quasi ignis, et verbum ipsius quasi facula ardebat. Sirach 48:2 Qui induxit in illos famem, et irritantes illum invidia sua pauci facti sunt. non enim poterant sustinere praecepta Domini. Sirach 48:3 Verbo Domini continuit caelum, et deiecit a caelo ignem terrae. Sirach 48:4 sic amplificatus est Elias in mirabilibus suis. Et quis potest similiter sic gloriari tibi? Sirach 48:5 Qui sustulisti mortuum ab inferis de sorte mortis in verbo Domini Dei. Sirach 48:6 Qui deiecisti reges ad pernicem, et confregisti facile potentiam ipsorum, et gloriosos de lecto suo. Sirach 48:7 Qui audis in Sina iudicium, et in Horeb iudicia defensionis. Sirach 48:8 Qui ungis reges ad poenitentiam, et prophetas facis successores post te. Sirach 48:9 Qui receptus es in turbine ignis, in curru equorum igneorum. Sirach 48:10 Qui scriptus es in iudiciis temporum lenire iracundiam Domini: conciliare cor patris ad filium, et restituere tribus Iacob. Sirach 48:11 Beati sunt, qui te viderunt, et in amicitia tua decorati sunt. Sirach 48:12 nam nos vita vivimus tantum, post mortem autem non erit tale nomen nostrum. Sirach 48:13 Elias quidem in turbine vectus est, et in Eliseo completus est spiritus eius: in diebus suis non pertimuit principem, et potentia nemo vicit illum. Sirach 48:14 nec superavit illum verbum aliquod et mortuum prophetavit corpus eius. Sirach 48:15 In vita sua fecit monstra, et in morte mirabilia operatus est. Sirach 48:16 In omnibus istis non poenituit populus, et non recesserunt a peccatis suis usque dum eiecti sunt de terra sua, et dispersi sunt in omnem terram: Sirach 48:17 et relicta est gens perpauca, et princeps in domo David. Sirach 48:18 Quidam ipsorum fecerunt quod placeret Deo: alii autem multa commiserunt peccata. Sirach 48:19 Ezechias munivit civitatem suam, et induxit in medium ipsius aquam, et fodit ferro rupem, et aedificavit ad aquam puteum. Sirach 48:20 In diebus ipsius ascendit Sennacherib, et misit Rabsacen, et sustulit manum suam contra illos, et extulit manum suam in Sion, et superbus factus est potentia sua. Sirach 48:21 Tunc mota sunt corda, et manus ipsorum: et doluerunt quasi parturientes mulieres. Sirach 48:22 Et invocaverunt Dominum misericordem, et expandentes manus suas, extulerunt ad caelum: et sanctus Dominus Deus audivit cito vocem ipsorum. Sirach 48:23 Non est commemoratus peccatorum illorum, neque dedit illos inimicis suis, sed purgavit eos in manu Isaiae sancti prophetae. Sirach 48:24 Deiecit castra Assyriorum, et contrivit illos Angelus Domini. Sirach 48:25 nam fecit Ezechias quod placuit Deo, et fortiter ivit in via David patris sui, quam mandavit illi Isaias propheta magnus, et fidelis in conspectu Dei. Sirach 48:26 In diebus ipsius retro rediit Sol, et addidit regi vitam. Sirach 48:27 Spiritu magno vidit ultima, et consolatus est lugentes in Sion. Usque in sempiternum Sirach 48:28 ostendit futura et abscondita antequam evenirent. Sirach 49:0 Sirach 49:1 Memoria Iosiae in compositionem odoris facta opus pigmentarii. Sirach 49:2 In omni ore quasi mel indulcabitur eius memoria, et ut musica in convivio vini. Sirach 49:3 Ipse est directus divinitus in poenitentiam gentis, et tulit abominationes impietatis. Sirach 49:4 Et gubernavit ad Dominum cor ipsius, et in diebus peccatorum corroboravit pietatem. Sirach 49:5 Praeter David, et Ezechiam, et Iosiam, omnes peccatum commiserunt: Sirach 49:6 nam reliquerunt legem Altissimi reges Iuda, et contempserunt timorem Dei. Sirach 49:7 Dederunt enim regnum suum aliis, et gloriam suam alienigenae genti. Sirach 49:8 Incenderunt electam sanctitatis civitatem, et desertas fecerunt vias ipsius in manu Ieremiae. Sirach 49:9 Nam male tractaverunt illum, qui a ventre matris consecratus est propheta, evertere, et eruere, et perdere, et iterum aedificare, et renovare. Sirach 49:10 Ezechiel qui vidit conspectum gloriae, quam ostendit illi in curru Cherubim. Sirach 49:11 Nam commemoratus est inimicorum in imbre, benefacere illis, qui ostenderunt rectas vias. Sirach 49:12 Et duodecim prophetarum ossa pullulent de loco suo: nam corroboraverunt Iacob, et redemerunt se in fide virtutis. Sirach 49:13 Quomodo amplificemus Zorobabel? nam et ipse quasi signum in dextera manu Israel, Sirach 49:14 et Iesum filium Iosedec? qui in diebus suis aedificaverunt domum, et exaltaverunt templum sanctum Domino, paratum in gloriam sempiternam. Sirach 49:15 Et Nehemias in memoriam multi temporis, qui erexit nobis muros eversos, et stare fecit portas et seras, qui erexit domos nostras. Sirach 49:16 Nemo natus est in terra qualis Henoch: nam et ipse receptus est a terra. Sirach 49:17 Neque et Ioseph, qui natus est homo, princeps fratrum, firmamentum gentis, rector fratrum, stabilimentum populi: Sirach 49:18 et ossa ipsius visitata sunt, et post mortem prophetaverunt. Sirach 49:19 Seth, et Sem apud homines gloriam adepti sunt: et super omnem animam in origine Adam. Sirach 50:0 Sirach 50:1 Simon Oniae filius, sacerdos magnus, qui in vita sua suffulsit domum, et in diebus suis corroboravit templum. Sirach 50:2 Templi etiam altitudo ab ipso fundata est, duplex aedificatio et excelsi parietes templi. Sirach 50:3 In diebus ipsius emanaverunt putei aquarum, et quasi mare adimpleti sunt supra modum. Sirach 50:4 Qui curavit gentem suam, et liberavit eam a perditione. Sirach 50:5 Qui praevaluit amplificare civitatem, qui adeptus est gloriam in conversatione gentis: et ingressum domus, et atrii amplificavit. Sirach 50:6 Quasi stella matutina in medio nebulae, et quasi luna plena in diebus suis lucet. Sirach 50:7 Et quasi Sol refulgens, sic ille effulsit in templo Dei. Sirach 50:8 Quasi arcus refulgens inter nebulas gloriae, et quasi flos rosarum in diebus vernis, et quasi lilia quae sunt in transitu aquae, et quasi thus redolens in diebus aestatis. Sirach 50:9 Quasi ignis effulgens, et thus ardens in igne. Sirach 50:10 Quasi vas auri solidum, ornatum omni lapide pretioso. Sirach 50:11 Quasi oliva pullulans, et cypressus in altitudinem se extollens, in accipiendo ipsum stolam gloriae, et vestiri eum in consummationem virtutis. Sirach 50:12 In ascensu altaris sancti, gloriam dedit sanctitatis amictum. Sirach 50:13 In accipiendo autem partes de manu sacerdotum, et ipse stans iuxta aram. Et circa illum corona fratrum: quasi plantatio cedri in monte Libano, Sirach 50:14 sic circa illum steterunt quasi rami palmae, et omnes filii Aaron in gloria sua. Sirach 50:15 Oblatio autem Domini in manibus ipsorum, coram omni synagoga Israel: et consummatione fungens in ara, amplificare oblationem excelsi regis, Sirach 50:16 porrexit manum suam in libatione, et libavit de sanguine uvae. Sirach 50:17 Effudit in fundamento altaris odorem divinum excelso principi. Sirach 50:18 Tunc exclamaverunt filii Aaron, in tubis productilibus sonuerunt, et auditam fecerunt vocem magnam in memoriam coram Deo. Sirach 50:19 Tunc omnis populus simul properaverunt, et ceciderunt in faciem super terram, adorare Dominum Deum suum, et dare preces omnipotenti Deo excelso. Sirach 50:20 Et amplificaverunt psallentes in vocibus suis, et in magna domo auctus est sonus suavitatis plenus. Sirach 50:21 Et rogavit populus Dominum excelsum in prece, usquedum perfectus est honor Domini, et munus suum perfecerunt. Sirach 50:22 Tunc descendens, manus suas extulit in omne congregationem filiorum Israel dare gloriam Deo a labiis suis, et in nomine ipsius gloriari: Sirach 50:23 et iteravit orationem suam, volens ostendere virtutem Dei. Sirach 50:24 Et nunc orate Deum omnium, qui magna fecit in omni terra, qui auxit dies nostros a ventre matris nostrae, et fecit nobiscum secundum suam misericordiam: Sirach 50:25 det nobis iucunditatem cordis, et fieri pacem in diebus nostris in Israel per dies sempiternos: Sirach 50:26 credere nobiscum esse Dei misericordiam, ut liberet nos in diebus suis. Sirach 50:27 Duas gentes odit anima mea: tertia autem non est gens, quam oderim: Sirach 50:28 qui sedent in monte Seir, et Philisthiim, et stultus populus, qui habitat in Sichimis. Sirach 50:29 Doctrinam sapientiae et disciplinae scripsit in codice isto Iesus filius Sirach Ierosolymita, qui renovavit sapientiam de corde suo. Sirach 50:30 Beatus, qui in istis versatur bonis: qui ponit illa in corde suo, sapiens erit semper. Sirach 50:31 Si enim haec fecerit, ad omnia valebit: quia lux Dei, vestigium eius est. Sirach 51:0 Sirach 51:1 Oratio Iesu filii Sirach: Confitebor tibi Domine rex, et collaudabo te Deum salvatorem meum. Sirach 51:2 Confitebor nomini tuo: quoniam adiutor et protector factus es mihi, Sirach 51:3 et liberasti corpus meum a perditione, a laqueo linguae iniquae, et a labiis operantium mendacium, et in conspectu astantium factus es mihi adiutor. Sirach 51:4 Et liberasti me secundum multitudinem misericordiae nominis tui a rugientibus, praeparatis ad escam, Sirach 51:5 de manibus quaerentium animam meam, et de portis tribulationum quae circumdederunt me: Sirach 51:6 a pressura flammae, quae circumdedit me, et in medio ignis non sum aestuatus: Sirach 51:7 de altitudine ventris inferi, et a lingua coinquinata, et a verbo mendacii, a rege iniquo, et a lingua iniusta: Sirach 51:8 laudabit usque ad mortem anima mea Dominum, Sirach 51:9 et vita mea appropinquans erat in inferno deorsum. Sirach 51:10 Circumdederunt me undique, et non erat qui adiuvaret. Respiciens eram ad adiutorium hominum, et non erat. Sirach 51:11 Memoratus sum misericordiae tuae Domine, et operationis tuae, quae a saeculo sunt. Sirach 51:12 quoniam eruis sustinentes te Domine, et liberas eos de manibus gentium. Sirach 51:13 Exaltasti super terram habitationem meam, et pro morte defluente deprecatus sum. Sirach 51:14 Invocavi Dominum patrem Domini mei, ut non derelinquat me in die tribulationis meae, et in tempore superborum sine adiutorio. Sirach 51:15 Laudabo nomen tuum assidue, et collaudabo illud in confessione, et exaudita est oratio mea. Sirach 51:16 Et liberasti me de perditione, et eripuisti me de tempore iniquo. Sirach 51:17 Propterea confitebor, et laudem dicam tibi, et benedicam nomini Domini. Sirach 51:18 Cum adhuc iunior essem, priusquam oberrarem, quaesivi sapientiam palam in oratione mea. Sirach 51:19 Ante tempus postulabam pro illis, et usque in novissimis inquiram eam. Et florebit tamquam praecox uva, Sirach 51:20 laetatum est cor meum in ea. Ambulavit pes meus iter rectum, a iuventute mea investigabam eam. Sirach 51:21 Inclinavi modico aurem meam, et excepi illam. Sirach 51:22 Multam inveni in meipso sapientiam, et multum profeci in ea. Sirach 51:23 Danti mihi sapientiam, dabo gloriam. Sirach 51:24 Consiliatus sum enim ut facerem illam: zelatus sum bonum, et non confundar. Sirach 51:25 Colluctata est anima mea in illa, et in faciendo eam confirmatus sum. Sirach 51:26 Manus meas extendi in altum, et in sapientia eius luxit anima mea, et ignorantias meas illuminavit. Sirach 51:27 Animam meam direxi ad illam, et in agnitione inveni eam. Sirach 51:28 Possedi cum ipsa cor ab initio: propter hoc non derelinquar. Sirach 51:29 Venter meus conturbatus est quaerendo illam: propterea bonam possidebo possessionem. Sirach 51:30 Dedit mihi Dominus linguam mercedem meam: et in ipsa laudabo eum. Sirach 51:31 Appropiate ad me indocti, et congregate vos in domum disciplinae. Sirach 51:32 quid adhuc retardatis? et quid dicitis in his? animae vestrae sitiunt vehementer. Sirach 51:33 Aperui os meum, et locutus sum: Comparate vobis sine argento, Sirach 51:34 et collum vestrum subiicite iugo, et suscipiat anima vestra disciplinam: in proximo est enim invenire eam. Sirach 51:35 Videte oculis vestris quia modicum laboravi, et inveni mihi multam requiem. Sirach 51:36 Assumite disciplinam in multo numero argenti, et copiosum aurum possidete in ea. Sirach 51:37 Laetetur anima vestra in misericordia eius, et non confundemini in laude ipsius. Sirach 51:38 Operamini opus vestrum ante tempus, et dabit vobis mercedem vestram in tempore suo.
Isaiah 0:0
Isaiah 1:0 Isaiah 1:1 Visio Isaiae filii Amos, quam vidit super Iudam et Ierusalem in diebus Oziae, Ioathan, Achaz, et Ezechiae regum Iuda. Isaiah 1:2 Audite caeli, et auribus percipe terra, quoniam Dominus locutus est. Filios enutrivi, et exaltavi: ipsi autem spreverunt me. Isaiah 1:3 Cognovit bos possessorem suum, et asinus praesepe Domini sui: Israel autem me non cognovit, et populus meus non intellexit. Isaiah 1:4 Vae genti peccatrici, populo gravi iniquitate, semini nequam, filiis sceleratis: dereliquerunt Dominum, blasphemaverunt sanctum Israel, abalienati sunt retrorsum. Isaiah 1:5 Super quo percutiam vos ultra, addentes praevaricationem? omne caput languidum, et omne cor moerens. Isaiah 1:6 A planta pedis usque ad verticem non est in eo sanitas: vulnus, et livor, et plaga tumens, non est circumligata, nec curata medicamine, neque fota oleo. Isaiah 1:7 Terra vestra deserta, civitates vestrae succensae igni: regionem vestram coram vobis alieni devorant, et desolabitur sicut in vastitate hostili. Isaiah 1:8 Et derelinquetur filia Sion ut umbraculum in vinea, et sicut tugurium in cucumerario, et sicut civitas, quae vastatur. Isaiah 1:9 Nisi Dominus exercituum reliquisset nobis semen, quasi Sodoma fuissemus, et quasi Gomorrha similes essemus. Isaiah 1:10 Audite verbum Domini principes Sodomorum, percipite auribus legem Dei nostri populus Gomorrhae. Isaiah 1:11 Quo mihi multitudinem victimarum vestrarum, dicit Dominus? plenus sum. holocausta arietum, et adipem pinguium, et sanguinem vitulorum. et agnorum, et hircorum nolui. Isaiah 1:12 Cum veniretis ante conspectum meum, quis quaesivit haec de manibus vestris, ut ambularetis in atriis meis? Isaiah 1:13 ne offeratis ultra sacrificium frustra: incensum abominatio est mihi. Neomeniam, et sabbatum, et festivitates alias non feram, iniqui sunt coetus vestri: Isaiah 1:14 calendas vestras, et sollemnitates vestras, odivit anima mea: facta sunt mihi molesta, laboravi sustinens. Isaiah 1:15 Et cum extenderitis manus vestras, avertam oculos meos a vobis: et cum multiplicaveritis orationem, non exaudiam: manus enim vestrae sanguine plenae sunt. Isaiah 1:16 Lavamini, mundi estote, auferte malum cogitationum vestrarum ab oculis meis: quiescite agere perverse, Isaiah 1:17 discite benefacere: quaerite iudicium, subvenite oppresso, iudicate pupillo, defendite viduam. Isaiah 1:18 Et venite, et arguite me, dicit Dominus: si fuerint peccata vestra ut coccinum, quasi nix dealbabuntur: et si fuerint rubra quasi vermiculus, velut lana alba erunt. Isaiah 1:19 Si volueritis, et audieritis me, bona terrae comeditis. Isaiah 1:20 Quod si nolueritis, et me ad iracundiam provocaveritis: gladius devorabit vos, quia os Domini locutum est. Isaiah 1:21 Quomodo facta est meretrix civitas fidelis, plena iudicii? iustitia habitavit in ea, nunc autem homicidae. Isaiah 1:22 Argentum tuum versum est in scoriam: vinum tuum mistum est aqua. Isaiah 1:23 Principes tui infideles, socii furum: omnes diligunt munera, sequuntur retributiones. Pupillo non iudicant: et causa viduae non ingreditur ad illos. Isaiah 1:24 Propter hoc ait Dominus Deus exercituum fortis Israel: Heu, consolabor super hostibus meis, et vindicabor de inimicis meis. Isaiah 1:25 Et convertam manum meam ad te, et excoquam ad puram scoriam tuam, et auferam omne stannum tuum. Isaiah 1:26 Et restituam iudices tuos ut fuerunt prius, et consiliarios tuos sicut antiquitus: post haec vocaberis civitas iusti, urbs fidelis. Isaiah 1:27 Sion in iudicio redimetur, et reducent eam in iustitia: Isaiah 1:28 et conteret scelestos, et peccatores simul: et qui dereliquerunt Dominum, consumentur. Isaiah 1:29 Confundentur enim ab idolis, quibus sacrificaverunt: et erubescetis super hortis, quos elegeratis, Isaiah 1:30 cum fueritis velut quercus defluentibus foliis, et velut hortus absque aqua. Isaiah 1:31 Et erit fortitudo vestra, ut favilla stuppae, et opus vestrum quasi scintilla: et succendetur utrumque simul, et non erit qui extinguat. Isaiah 2:0 Isaiah 2:1 Verbum, quod vidit Isaias, filius Amos, super Iuda et Ierusalem. Isaiah 2:2 Et erit in novissimis diebus praeparatus mons domus Domini in vertice montium, et elevabitur super colles, et fluent ad eum omnes gentes. Isaiah 2:3 Et ibunt populi multi, et dicent: Venite et ascendamus ad montem Domini, et ad domum Dei Iacob, et docebit nos vias suas, et ambulabimus in semitis eius: quia de Sion exibit lex, et verbum Domini de Ierusalem. Isaiah 2:4 Et iudicabit Gentes, et arguet populos multos: et conflabunt gladios suos in vomeres, et lanceas suas in falces: non levabit gens contra gentem gladium, nec exercebuntur ultra ad praelium. Isaiah 2:5 Domus Iacob venite, et ambulemus in lumine Domini. Isaiah 2:6 Proiecisti enim populum tuum, domum Iacob: quia repleti sunt ut olim, et augeres habuerunt ut Philisthiim, et pueris alienis adhaeserunt. Isaiah 2:7 Repleta est terra argento et auro: et non est finis thesaurorum eius: Isaiah 2:8 et repleta est terra eius equis: et innumerabiles quadrigae eius. Et repleta est terra eius idolis: opus manuum suarum adoraverunt, quod fecerunt digiti eorum. Isaiah 2:9 Et incurvavit se homo, et humiliatus est vir: ne ergo dimittas eis. Isaiah 2:10 Ingredere in petram, et abscondere in fossa humo a facie timoris Domini, et a gloria maiestatis eius. Isaiah 2:11 Oculi sublimes hominis humiliati sunt, et incurvabitur altitudo virorum: exaltabitur autem Dominus solus in die illa. Isaiah 2:12 Quia dies Domini exercituum super omnem superbum, et excelsum, et super omnem arrogantem: et humiliabitur. Isaiah 2:13 Et super omnes cedros Libani sublimes, et erectas, et super omnes quercus Basan. Isaiah 2:14 Et super omnes montes excelsos, et super omnes colles elevatos. Isaiah 2:15 Et super omnem turrim excelsam, et super omnem murum munitum, Isaiah 2:16 et super omnes naves Tharsis, et super omne, quod visu pulchrum est. Isaiah 2:17 Et incurvabitur sublimitas hominum, et humiliabitur altitudo virorum, et elevabitur Dominus solus in die illa: Isaiah 2:18 et idola penitus conterentur: Isaiah 2:19 et introibunt in speluncas petrarum, et in voragines terrae a facie formidinis Domini, et a gloria maiestatis eius, cum surrexerit percutere terram. Isaiah 2:20 In die illa proiiciet homo idola argenti sui, et simulacra auri sui, quae fecerat sibi ut adoraret, talpas et vespertiliones. Isaiah 2:21 Et ingreditur scissuras petrarum, et in cavernas saxorum a facie formidinis Domini, et a gloria maiestatis eius, cum surrexerit percutere terram. Isaiah 2:22 Quiescite ergo ab homine, cuius spiritus in naribus eius est, quia excelsus reputatus est ipse. Isaiah 3:0 Isaiah 3:1 Ecce dominator Dominus exercituum auferet a Ierusalem, et a Iuda validum et fortem, omne robur panis, et omne robor aquae: Isaiah 3:2 fortem, et virum bellatorem, iudicem, et prophetam, et ariolum, et senem: Isaiah 3:3 Principem super quinquaginta, et honorabilem vultu, et consiliarium, et sapientem de architectis, et prudentem eloquii mystici. Isaiah 3:4 Et dabo pueros principes eorum, et effeminati dominabuntur eis. Isaiah 3:5 Et irruet populus, vir ad virum, et unusquisque ad proximum suum: tumultuabitur puer contra senem, et ignobilis contra nobilem. Isaiah 3:6 Apprehendet enim vir fratrem suum domesticum patris sui dicens: Vestimentum tibi est, princeps esto noster, ruina autem haec sub manu tua. Isaiah 3:7 Respondebitque in die illa, dicens: Non sum medicus, et in domo mea non est panis, neque vestimentum: nolite constituere me principem populi. Isaiah 3:8 Ruit Ierusalem, et Iudas concidit: quia lingua eorum et adinventiones eorum contra Dominum, ut provocarent oculos maiestatis eius. Isaiah 3:9 Agnitio vultus eorum respondit eis: et peccatum suum quasi Sodoma praedicaverunt, nec absconderunt: vae animae eorum, quoniam reddita sunt eis mala. Isaiah 3:10 Dicite iusto quoniam bene, quoniam fructum adinventionum suarum comedet. Isaiah 3:11 Vae impio in malum: retributio enim manuum eius fiet ei. Isaiah 3:12 populum meum exactores sui spoliaverunt, et mulieres dominatae sunt eis. Popule meus, qui te beatum dicunt, ipsi te decipiunt, et viam gressuum tuorum dissipant. Isaiah 3:13 Stat ad iudicandum Dominus, et stat ad iudicandos populos. Isaiah 3:14 Dominus ad iudicium veniet cum senibus populi sui, et principibus eius: vos enim depasti estis vineam meam, et rapina pauperis in domo vestra. Isaiah 3:15 Quare atteritis populum meum, et facies pauperum commolitis, dicit Dominus Deus exercituum? Isaiah 3:16 Et dixit Dominus: Pro eo quod elevatae sunt filiae Sion, et ambulaverunt extento collo, et nutibus oculorum ibant, et plaudebant, ambulabant, pedibus suis, et composito gradu incedebant: Isaiah 3:17 Decalvabit Dominus verticem filiarum Sion, et Dominus crinem earum nudabit. Isaiah 3:18 In die illa auferet Dominus ornamentum calceamentum, Isaiah 3:19 et lunulas, et torques, et monilia, et armillas, et mitras, Isaiah 3:20 et discriminalia, et periscelidas, et murenulas, et olfactoriola, et inaures, Isaiah 3:21 et annulos, et gemmas in fronte pendentes, Isaiah 3:22 et mutatoria, et palliola, et linteamina, et acus, Isaiah 3:23 et specula, et sindones, et vittas, et theristra. Isaiah 3:24 Et erit pro suavi odore foetor, et pro zona funiculus, et pro crispanti crine calvitium, et pro fascia pectorali cilicium. Isaiah 3:25 Pulcherrimi quoque viri tui gladio cadent, et fortes tui in praelio. Isaiah 3:26 Et moerebunt atque lugebunt portae eius, et desolata in terra sedebit. Isaiah 4:0 Isaiah 4:1 Et apprehendent septem mulieres virum unum in die illa, dicentes: Panem nostrum comedemus, et vestimentis nostris operiemur: tantummodo invocetur nomen tuum super nos, aufer opprobrium nostrum. Isaiah 4:2 In die illa erit germen Domini in magnificentia, et gloria, et fructus terrae sublimis, et exultatio his, qui salvati fuerint de Israel. Isaiah 4:3 Et erit: Omnis qui relictus fuerit in Sion, et residuus in Ierusalem, sanctus vocabitur, omnis qui scriptus est in vita in Ierusalem. Isaiah 4:4 Si abluerit Dominus sordes filiarum Sion, et sanguinem Ierusalem laverit de medio eius in spiritu iudicii, et spiritu ardoris. Isaiah 4:5 Et creabit Dominus super omnem locum Montis Sion, et ubi invocatus est, nubem per diem, et fumum et splendorem ignis flammantis in nocte: super omnem enim gloriam protectio. Isaiah 4:6 Et tabernaculum erit in umbraculum diei ab aestu, et in securitatem, et absconsionem a turbine, et a pluvia. Isaiah 5:0 Isaiah 5:1 Cantabo dilecto meo canticum patruelis mei vineae suae. Vinea facta est dilecto meo in cornu filio olei. Isaiah 5:2 Et sepivit eam, et lapides elegit ex illa, et plantavit eam electam, et aedificavit turrim in medio eius, et torcular extruxit in ea: et expectavit ut faceret uvas, et fecit labruscas. Isaiah 5:3 Nunc ergo habitatores Ierusalem, et viri Iuda, iudicate inter me et vineam meam. Isaiah 5:4 Quid est quod debui ultra facere vineae meae, et non feci ei? an quod expectavi ut faceret uvas, et fecit labruscas? Isaiah 5:5 Et nunc ostendam vobis quid ego faciam vineae meae, auferam sepem eius, et erit in direptionem: diruam maceriam eius, et erit in conculcationem. Isaiah 5:6 Et ponam eam desertam: non putabitur, et non fodietur: et ascendent vepres et spinae: et nubibus mandabo ne pluant super eam imbrem. Isaiah 5:7 Vinea enim Domini exercituum domus Israel est: et vir Iuda germen eius delectabile: et expectavi ut faceret iudicium, et ecce iniquitas: et iustitiam, et ecce clamor. Isaiah 5:8 Vae qui coniungitis domum ad domum, et agrum agro copulatis usque ad terminum loci: numquid habitabitis vos soli in medio terrae? Isaiah 5:9 In auribus meis sunt haec, dicit Dominus exercituum. Nisi domus multae desertae fuerint grandes, et pulchrae absque habitatore. Isaiah 5:10 Decem enim iugera vinearum facient lagunculam unam, et triginta modii sementis facient modios tres. Isaiah 5:11 Vae qui consurgitis mane ad ebrietatem sectandam, et potandum usque ad vesperam, ut vino aestuetis. Isaiah 5:12 Cithara, et lyra, et tympanum, et tibia, et vinum in conviviis vestris: et opus Domini non respicitis, nec opera manuum eius consideratis. Isaiah 5:13 Propterea captivus ductus est populus meus, quia non habuit scientiam, et nobiles eius interierunt fame, et multitudo eius siti exaruit. Isaiah 5:14 Propterea dilatavit infernus animam suam, et aperuit os suum absque ullo termino: et descendent fortes eius, et populus eius, et sublimes, gloriosique eius ad eum. Isaiah 5:15 Et incurvabitur homo, et humiliabitur vir, et oculi sublimium deprimentur. Isaiah 5:16 Et exaltabitur Dominus exercituum in iudicio, et Deus sanctus sanctificabitur in iustitia. Isaiah 5:17 Et pascentur agni iuxta ordinem suum, et deserta in ubertatem versa advenae comedent. Isaiah 5:18 Vae qui trahitis iniquitatem in funiculis vanitatis, et quasi vinculum plaustri peccatum. Isaiah 5:19 Qui dicitis: Festinet, et cito veniat opus eius, ut videamus: et appropiet, et veniat consilium sancti Israel, et sciemus illud. Isaiah 5:20 Vae qui dicitis malum bonum, et bonum malum: ponentes tenebras lucem, et lucem tenebras: ponentes amarum in dulce, et dulce in amarum. Isaiah 5:21 Vae qui sapientes estis in oculis vestris, et coram vobismetipsis prudentes. Isaiah 5:22 Vae qui potentes estis ad bibendum vinum, et viri fortes ad miscendam ebrietatem. Isaiah 5:23 Qui iustificatis impium pro muneribus, et iustitiam iusti aufertis ab eo. Isaiah 5:24 Propter hoc, sicut devorat stipulam lingua ignis, et calor flammae exurit; sic radix eorum quasi favilla erit, et germen eorum ut pulvis ascendet. Abiecerunt enim legem Domini exercituum, et eloquium sancti Israel blasphemaverunt. Isaiah 5:25 Ideo iratus est furor Domini in populum suum, et extendit manum suam super eum, et percussit eum: et conturbati sunt montes, et facta sunt morticina eorum quasi stercus in medio platearum. In his omnibus non est adversus furor eius, sed adhuc manus eius extenta. Isaiah 5:26 Et elevabit signum in nationibus procul, et sibilabit ad eum de finibus terrae: et ecce festinus velociter veniet. Isaiah 5:27 Non est deficiens, neque laborans in eo: non dormitabit, neque dormiet, neque solvetur cingulum renum eius, nec rumpetur corigia calceamenti eius. Isaiah 5:28 Sagittae eius acutae, et omnes arcus eius extenti. Ungulae equorum eius ut silex, et rotae eius quasi impetus tempestatis. Isaiah 5:29 Rugitus eius ut leonis, rugiet ut catuli leonum: et frendet et tenebit praedam: et amplexabitur, et non erit qui eruat. Isaiah 5:30 Et sonabit super eum in die illa sicut sonitus maris: aspiciemus in terram, et ecce tenebrae tribulationis, et lux obtenebrata est in caligine eius. Isaiah 6:0 Isaiah 6:1 In anno, quo mortuus est rex Ozias, vidi Dominum sedentem super solium excelsum et elevatum: et ea, quae sub ipso erant, replebant templum et plena erat domus a maiestate eius: Isaiah 6:2 Seraphim stabant super illud: sex alae uni, et sex alae alteri: duabus velabant faciem eius, et duabus velabant pedes eius, et duabus volabant. Isaiah 6:3 Et clamabant alter ad alterum, et dicebant: Sanctus, sanctus, sanctus, Dominus Deus exercituum, plena est omnis terra gloria eius. Isaiah 6:4 Et commota sunt superliminaria cardinum a voce clamantis, et domus repleta est fumo. Isaiah 6:5 Et dixi: Vae mihi, quia tacui, quia vir pollutus labiis ego sum, et in medio populi polluta labia habentis ego habito, et regem Dominum exercituum vidi oculis meis. Isaiah 6:6 Et volavit ad me unus de Seraphim, et in manu eius calculus, quem forcipe tulerat de altari. Isaiah 6:7 Et tetigit os meum, et dixit: Ecce tetigi hoc labia tua, et auferetur iniquitas tua, et peccatum tuum mundabitur. Isaiah 6:8 Et audivi vocem Domini dicentis: Quem mittam? et quis ibit nobis? Et dixi: Ecce ego, mitte me. Isaiah 6:9 Et dixit: Vade, et dices populo huic: Audite audientes, et nolite intelligere: videte visionem, et nolite cognoscere. Isaiah 6:10 Excaeca cor populi huius, et aures eius aggrava: et oculos eius claude: ne forte videat oculis suis, et auribus suis audiat, et corde suo intelligat, et convertatur, et sanem eum. Isaiah 6:11 Et dixi: Usquequo Domine? et dixit: Donec desolentur civitates absque habitatore, et domus sine homine, et terra relinquetur deserta. Isaiah 6:12 Et longe faciet Dominus homines, et multiplicabitur quae derelicta fuerat in medio terrae. Isaiah 6:13 Et adhuc in ea decimatio, et convertetur, et erit in ostensionem sicut terebinthus, et sicut quercus, quae expandit ramos suos: semen sanctum erit id, quod steterit in ea. Isaiah 7:0 Isaiah 7:1 Et factum est in diebus Achaz filii Ioathan, filii Oziae regis Iuda, ascendit Rasin rex Syriae, et Phacee filius Romeliae rex Israel, in Ierusalem, ad praeliandum contra eam: et non potuerunt debellare eam. Isaiah 7:2 Et nunciaverunt domui David, dicentes: Requievit Syria super Ephraim, et commotum est cor eius, et cor populi eius, sicut moventur ligna silvarum a facie venti. Isaiah 7:3 Et dixit Dominus ad Isaiam: Egredere in occursum Achaz tu, et qui derelictus est Iasub filius tuus, ad extremum aquaeductus piscinae superioris in via Agri fullonis. Isaiah 7:4 Et dices ad eum: Vide ut sileas: noli timere, et cor tuum ne formidet a duabus caudis titionum fumigantium istorum in ira furoris Rasin regis Syriae, et filii Romeliae: Isaiah 7:5 eo quod consilium inierit contra te Syria in malum Ephraim, et filius Romeliae, dicentes: Isaiah 7:6 Ascendamus ad Iudam, et suscitemus eum, et avellamus eum ad nos, et ponamus regem in medio eius filium Tabeel. Isaiah 7:7 Haec dicit Dominus Deus: Non stabit, et non erit istud: Isaiah 7:8 sed caput Syriae Damascus, et caput Damasci Rasin: et adhuc sexaginta et quinque anni, et desinet Ephraim esse populus: Isaiah 7:9 et caput Ephraim Samaria, et caput Samariae filius Romeliae. Si non credideritis, non permanebitis. Isaiah 7:10 Et adiecit Dominus loqui ad Achaz, dicens: Isaiah 7:11 Pete tibi signum a Domino Deo tuo in profundum inferni, sive in excelsum supra. Isaiah 7:12 Et dixit Achaz: Non petam, et non tentabo Dominum. Isaiah 7:13 Et dixit: Audite ergo domus David: Numquid parum vobis est, molestos esse hominibus, quia molesti estis et Deo meo? Isaiah 7:14 Propter hoc dabit Dominus ipse vobis signum. Ecce virgo concipiet, et pariet filium, et vocabitur nomen eius Emmanuel. Isaiah 7:15 Butyrum et mel comedet, ut sciat reprobare malum, et eligere bonum. Isaiah 7:16 Quia antequam sciat puer reprobare malum, et eligere bonum, derelinquetur terra, quam tu detestaris a facie duorum regum suorum. Isaiah 7:17 Adducet Dominus super te, et super populum tuum, et super domum patris tui dies, qui non venerunt a diebus separationis Ephraim a Iuda cum rege Assyriorum. Isaiah 7:18 Et erit in die illa: Sibilabit Dominus muscae, quae est in extremo fluminum Aegypti, et api, quae est in terra Assur, Isaiah 7:19 et venient, et requiescent omnes in torrentibus vallium, et in cavernis petrarum, et in omnibus frutetis, et in universis foraminibus. Isaiah 7:20 In die illa radet Dominus in novacula conducta in his, qui trans flumen sunt, in rege Assyriorum, caput et pilos pedum, et barbam universam. Isaiah 7:21 Et erit in die illa: Nutriet homo vaccam boum, et duas oves, Isaiah 7:22 et prae ubertate lactis comedet butyrum: butyrum enim et mel manducabit omnis qui relictus fuerit in medio terrae. Isaiah 7:23 Et erit in die illa: Omnis locus ubi fuerint mille vites, mille argenteis, in spinas et in vepres erunt. Isaiah 7:24 Cum sagittis et arcu ingredientur illuc: vepres enim et spinae erunt in universa terra. Isaiah 7:25 Et omnes montes, qui in sarculo sarrientur, non veniet illuc terror spinarum et veprium. et erit in pascua bovis, et in conculcationem pecoris. Isaiah 8:0 Isaiah 8:1 Et dixit Dominus ad me: Sume tibi librum grandem, et scribe in eo stylo hominis: Velociter spolia detrahe, cito praedare. Isaiah 8:2 Et adhibui mihi testes fideles, Uriam sacerdotem, et Zachariam filium Barachiae: Isaiah 8:3 et accessi ad prophetissam, et concepit et peperit filium. Et dixit Dominus ad me: Voca nomen eius, Accelera spolia detrahere: Festina praedari. Isaiah 8:4 Quia antequam sciat puer vocare patrem suum et matrem suam, auferetur fortitudo Damasci, et spolia Samariae coram rege Assyriorum. Isaiah 8:5 Et adiecit Dominus loqui ad me adhuc, dicens: Isaiah 8:6 Pro eo quod abiecit populus iste aquas Siloe, quae vadunt cum silentio, et assumpsit magis Rasin, et filium Romeliae: Isaiah 8:7 propter hoc ecce Dominus adducet super eos aquas fluminis fortes et multas, regem Assyriorum, et omnem gloriam eius: et ascendet super omnes rivos eius, et fluet super universas ripas eius, Isaiah 8:8 et ibit per Iudam, inundans, et transiens usque ad collum veniet. Et erit extensio alarum eius, implens latitudinem terrae tuae o Emmanuel. Isaiah 8:9 Congregamini populi, et vincimini, et audite universae procul terrae: confortamini et vincimini, accingite vos et vincimini: Isaiah 8:10 inite consilium, et dissipabitur: loquimini verbum et non fiet: quia nobiscum Deus. Isaiah 8:11 Haec enim ait Dominus ad me: Sicut in manu forti erudivit me, ne irem in via populi huius, dicens: Isaiah 8:12 Non dicatis, coniuratio: omnia enim quae loquitur populus iste, coniuratio est: et timorem eius ne timeatis, neque paveatis. Isaiah 8:13 Dominum exercituum ipsum sanctificate: ipse pavor vester, et ipse terror vester. Isaiah 8:14 Et erit vobis in sanctificationem. In lapidem autem offensionis, et in petram scandali duabus domibus Israel, in laqueum et in ruinam habitantibus Ierusalem. Isaiah 8:15 Et offendent ex eis plurimi, et cadent, et conterentur, et irretientur, et capientur. Isaiah 8:16 Liga testimonium, signa legem in discipulis meis. Isaiah 8:17 Et expectabo Dominum, qui abscondit faciem suam a domo Iacob, et praestolabor eum. Isaiah 8:18 Ecce ego et pueri mei, quos dedit mihi Dominus in signum, et in portentum Israel a Domino exercituum, qui habitat in monte Sion. Isaiah 8:19 Et cum dixerint ad vos: Quaerite a pythonibus, et a divinis, qui strident in incantationibus suis: Numquid non populus a Deo suo requiret visionem pro vivis a mortuis? Isaiah 8:20 Ad legem magis, et ad testimonium. Quod si non dixerint iuxta verbum hoc, non erit eis matutina lux. Isaiah 8:21 Et transibit per eam, corruet, et esuriet: et cum esurierit, irascetur, et maledicet regi suo, et Deo suo, et suscipiet sursum. Isaiah 8:22 Et ad terram intuebitur, et ecce tribulatio et tenebrae, dissolutio et angustia, et caligo persequens, et non poterit avolare de angustia sua. Isaiah 9:0 Isaiah 9:1 Primo tempore alleviata est Terra Zabulon, et Terra Nephthali: et novissimo aggravata est via maris trans Iordanem Galilaeae Gentium. Isaiah 9:2 Populus, qui ambulabat in tenebris, vidit lucem magnam: habitantibus in regione umbrae mortis, lux orta est eis. Isaiah 9:3 Multiplicasti gentem, et non magnificasti laetitiam. Laetabuntur coram te, sicut qui laetantur in messe, sicut exultant victores capta praeda, quando dividunt spolia. Isaiah 9:4 Iugum enim oneris eius, et virgam humeri eius, et sceptrum exactoris eius superasti sicut in die Madian. Isaiah 9:5 Quia omnis violentia praedatio cum tumultu, et vestimentum mistum sanguine, erit in combustionem, et cibus ignis. Isaiah 9:6 PARVULUS enim NATUS est nobis, et filius datus est nobis, et factus est principatus super humerum eius: et vocabitur nomen eius, Admirabilis, consiliarius, Deus, fortis, pater futuri saeculi, princeps pacis. Isaiah 9:7 Multiplicabitur eius imperium, et pacis non erit finis: super solium David, et super regnum eius sedebit: ut confirmet illud, et corroboret in iudicio et iustitia, amodo et usque in sempiternum: zelus Domini exercituum faciet hoc. Isaiah 9:8 Verbum misit Dominus in Iacob, et cecidit in Israel. Isaiah 9:9 Et sciet omnis populus Ephraim, et habitantes Samariam in superbia et magnitudine cordis dicentes: Isaiah 9:10 Lateres ceciderunt, sed quadris lapidibus aedificabimus: sycomoros succiderunt, sed cedros immutabimus. Isaiah 9:11 Et elevabit Dominus hostes Rasin super eum, et inimicos eius in tumultum vertet: Isaiah 9:12 Syriam ab oriente, et Philisthiim ab Occidente: et devorabunt Israel toto ore. In omnibus his non est aversus furor eius, sed adhuc manus eius extenta: Isaiah 9:13 et populus non est reversus ad percutientem se, et Dominum exercituum non inquisierunt. Isaiah 9:14 Et disperdet Dominus ab Israel caput et caudam, incurvantem et refrenantem die una. Isaiah 9:15 Longaevus et honorabilis, ipse est caput: et propheta docens mendacium, ipse est cauda. Isaiah 9:16 Et erunt, qui beatificant populum istum, seducentes: et qui beatificantur, praecipitati. Isaiah 9:17 propter hoc super adolescentulis eius non laetabitur Dominus: et pupillorum eius, et viduarum non miserebitur: quia omnis hypocrita est et nequam, et universum os locutum est stultitiam. In omnibus his non est aversus furor eius, sed adhuc manus eius extenta. Isaiah 9:18 Succensa est enim quasi ignis impietas, veprem et spinam vorabit: et succendetur in densitate saltus, et convolvetur superbia fumi. Isaiah 9:19 In ira Domini exercituum conturbata est terra, et erit populus quasi esca ignis: vir fratri suo non parcet. Isaiah 9:20 Et declinabit ad dexteram, et esuriet: et comedet ad sinistram, et non saturabitur: unusquisque carnem brachii sui vorabit: Manasses Ephraim, et Ephraim Manassen, simul ipsi contra Iudam. Isaiah 9:21 In omnibus his non est aversus furor eius, sed adhuc manus eius extenta. Isaiah 10:0 Isaiah 10:1 Vae qui condunt leges iniquas: et scribentes, iniustitiam scripserunt: Isaiah 10:2 ut opprimerent in iudicio pauperes, et vim facerent causae humilium populi mei: ut essent viduae praeda eorum, et pupillos diriperent. Isaiah 10:3 Quid facietis in die visitationis, et calamitatis de longe venientis? ad cuius confugietis auxilium? et ubi derelinquetis gloriam vestram, Isaiah 10:4 ne incurvemini sub vinculo, et cum interfectis cadatis? Super omnibus his non est aversus furor eius, sed adhuc manus eius extenta. Isaiah 10:5 Vae Assur, virga furoris mei et baculus ipse est, in manu eorum indignatio mea. Isaiah 10:6 Ad gentem fallacem mittam eum, et contra populum furoris mei mandabo illi, ut auferat spolia, et diripiat praedam, et ponat illum in conculcationem quasi lutum platearum. Isaiah 10:7 Ipse autem non sic arbitrabitur, et cor eius non ita existimabit: sed ad conterendum erit cor eius, et ad internecionem gentium non paucarum. Isaiah 10:8 Dicet enim: Isaiah 10:9 Numquid non principes mei simul reges sunt? numquid non ut Charcamis, sic Calano: et ut Arphad, sic Emath? numquid non ut Damascus, sic Samaria? Isaiah 10:10 Quomodo invenit manus mea regna idoli, sic et simulachra eorum de Ierusalem, et de Samaria. Isaiah 10:11 Numquid non sicut feci Samariae et idolis eius, sic faciam Ierusalem et simulachris eius? Isaiah 10:12 Et erit: cum impleverit Dominus cuncta opera sua in monte Sion, et in Ierusalem, visitabo super fructum magnifici cordis regis Assur, et super gloriam altitudinis oculorum eius. Isaiah 10:13 Dixit enim: In fortitudine manus meae feci, et in sapientia mea intellexi: et abstuli terminos populorum, et principes eorum depraedatus sum, et detraxi quasi potens in sublimi residentes. Isaiah 10:14 Et invenit quasi nidum manus mea fortitudinem populorum: et sicut colliguntur ova, quae derelicta sunt, sic universam terram ego congregavi: et non fuit qui moveret pennam, et aperiret os, et ganniret. Isaiah 10:15 Numquid gloriabitur securis contra eum, qui secat in ea? aut exaltabitur serra contra eum, a quo trahitur? quomodo si elevetur virga contra elevantem se, et exaltetur baculus, qui utique lignum est. Isaiah 10:16 Propter hoc mittet dominator Dominus exercituum in pinguibus eius tenuitatem: et subtus gloriam eius succensa ardebit quasi combustio ignis. Isaiah 10:17 Et erit lumen Israel in igne, et Sanctus eius in flamma: et succendetur, et devorabitur spina eius, et vepres in die una. Isaiah 10:18 Et gloria saltus eius, et carmeli eius ab anima usque ad carnem consumetur, et erit terrore profugus. Isaiah 10:19 Et reliquiae ligni saltus eius prae paucitate numerabuntur, et puer scribet eos. Isaiah 10:20 Et erit in die illa: non adiiciet residuum Israel, et hi, qui fugerint de domo Iacob, inniti super eo, qui percutit eos: sed innitetur super Dominum sanctum Israel in veritate. Isaiah 10:21 Reliquiae convertentur, reliquiae, inquam, Iacob ad Deum fortem. Isaiah 10:22 Si enim fuerit populus tuus Israel quasi arena maris, reliquiae convertentur ex eo, consummatio abbreviata inundabit iustitiam. Isaiah 10:23 Consummationem enim et abbreviationem Dominus Deus exercituum faciet in medio omnis terrae. Isaiah 10:24 Propter hoc, haec dicit Dominus Deus exercituum: Noli timere populus meus habitator Sion, ab Assur: in virga percutiet te, et baculum suum levabit super te in via Aegypti. Isaiah 10:25 Adhuc enim paululum modicumque et consummabitur indignatio et furor meus super scelus eorum. Isaiah 10:26 Et suscitabit super eum Dominus exercituum flagellum iuxta plagam Madian in Petra Oreb, et virgam suam super mare, et levabit eam in via Aegypti. Isaiah 10:27 Et erit in die illa: Auferetur onus eius de humero tuo, et iugum eius de collo tuo, et computrescet iugum a facie olei. Isaiah 10:28 Veniet in Aiath, transibit in Magron: apud Machmas commendabit vasa sua. Isaiah 10:29 Transierunt cursim Gaba sedes nostra: obstupuit Rama, Gabaath Saulis fugit. Isaiah 10:30 Hinni voce tua filia Gallim, attende Laisa, paupercula Anathoth. Isaiah 10:31 Migravit Medemena: habitatores Gabim confortamini. Isaiah 10:32 Adhuc dies est, ut in Nobe stetur: agitabit manum suam super montem filiae Sion, collem Ierusalem. Isaiah 10:33 Ecce dominator Dominus exercituum confringet lagunculam in terrore, et excelsi statura succidentur, et sublimes humiliabuntur. Isaiah 10:34 Et subvertentur condensa saltus ferro: et Libanus cum excelsis cadet. Isaiah 11:0 Isaiah 11:1 Et egredietur virga de radice Iesse, et flos de radice eius ascendet. Isaiah 11:2 Et requiescet super eum spiritus Domini: spiritus sapientiae, et intellectus, spiritus consilii, et fortitudinis, spiritus scientiae, et pietatis, Isaiah 11:3 et replebit eum spiritus timoris Domini: non secundum visionem oculorum iudicabit, neque secundum auditum aurium arguet: Isaiah 11:4 sed iudicabit in iustitia pauperes, et arguet in aequitate pro mansuetis terrae: et percutiet terram virga oris sui, et spiritu labiorum suorum interficiet impium. Isaiah 11:5 Et erit iustitia cingulum lumborum eius: et fides cinctorium renum eius. Isaiah 11:6 Habitabit lupus cum agno: et pardus cum hoedo accubabit: vitulus et leo, et ovis simul morabuntur, et puer parvulus minabit eos. Isaiah 11:7 Vitulus, et ursus pascentur: simul requiescent catuli eorum: et leo quasi bos comedet paleas. Isaiah 11:8 Et delectabitur infans ab ubere super foramine aspidis: et in caverna reguli, qui ablactatus fuerit, manum suam mittet. Isaiah 11:9 Non nocebunt, et non occident in universo monte sancto meo: quia repleta est terra scientia Domini, sicut aquae maris operientes. Isaiah 11:10 In die illa radix Iesse, qui stat in signum populorum, ipsum gentes deprecabuntur, et erit sepulchrum eius gloriosum. Isaiah 11:11 Et erit in die illa: Adiiciet Dominus secundo manum suam ad possidendum residuum populi sui, quod relinquetur ab Assyriis, et ab Aegypto, et a Phetros, et ab Aethiopia, et ab Aelam, et a Sennaar, et ab Emath, et ab insulis maris. Isaiah 11:12 Et levabit signum in nationes, et congregabit profugos Israel, et dispersos Iuda colliget a quattuor plagis terrae. Isaiah 11:13 Et auferetur zelus Ephraim, et hostes Iuda peribunt: Ephraim non aemulabitur Iudam, et Iudas non pugnabit contra Ephraim. Isaiah 11:14 Et volabunt in humeros Philisthiim per mare, simul praedabuntur filios Orientis: Idumaea et Moab praeceptum manus eorum, et filii Ammon obedientes erunt. Isaiah 11:15 Et desolabit Dominus linguam maris Aegypti, et levabit manum suam super flumen in fortitudine spiritus sui: et percutiet eum in septem rivis, ita ut transeant per eum calceati. Isaiah 11:16 Et erit via residuo populo meo, qui relinquetur ab Assyriis: sicut fuit Israeli in die illa, qua ascendit de Terra Aegypti. Isaiah 12:0 Isaiah 12:1 Et dices in die illa: Confitebor tibi Domine, quoniam iratus es mihi: conversus est furor tuus, et consolatus es me. Isaiah 12:2 Ecce Deus salvator meus, fiducialiter agam, et non timebo: quia fortitudo mea, et laus mea Dominus, et factus est mihi in salutem. Isaiah 12:3 Haurietis aquas in gaudio de fontibus salvatoris: Isaiah 12:4 et dicetis in die illa: Confitemini Domino, et invocate nomen eius: notas facite in populis adinventiones eius: mementote quoniam excelsum est nomen eius. Isaiah 12:5 Cantate Domino quoniam magnifice fecit: annunciate hoc in universa terra. Isaiah 12:6 Exulta, et lauda habitatio Sion: quia magnus in medio tui sanctus Israel. Isaiah 13:0 Isaiah 13:1 Onus Babylonis, quod vidit Isaias filius Amos. Isaiah 13:2 Super montem caliginosum levate signum, exaltate vocem, levate manum, et ingrediantur portas duces. Isaiah 13:3 Ego mandavi sanctificatis meis, et vocavi fortes meos in ira mea, exultantes in gloria mea. Isaiah 13:4 Vox multitudinis in montibus, quasi populorum frequentium: vox sonitus regum, et gentium congregatarum: Dominus exercituum praecepit militiae belli, Isaiah 13:5 venientibus de terra procul, a summitate caeli: Dominus, et vasa furoris eius, ut disperdat omnem terram. Isaiah 13:6 Ululate, quia prope est dies Domini: quasi vastitas a Domino veniet. Isaiah 13:7 Propter hoc, omnes manus dissolventur, et omne cor hominis contabescet, Isaiah 13:8 et conteretur. Torsiones et dolores tenebunt, quasi parturiens, dolebunt: unusquisque ad proximum suum stupebit, facies combustae vultus eorum. Isaiah 13:9 Ecce dies Domini veniet, crudelis, et indignationis plenus, et irae, furorisque ad ponendam terram in solitudinem, et peccatores eius conterendos de ea. Isaiah 13:10 Quoniam stellae caeli, et splendor earum non expandent lumen suum: obtenebratus est sol in ortu suo, et luna non splendebit in lumine suo. Isaiah 13:11 Et visitabo super orbis mala, et contra impios iniquitatem eorum, et quiescere faciam superbiam infidelium, et arrogantiam fortium humiliabo. Isaiah 13:12 Pretiosior erit vir auro, et homo mundo obrizo. Isaiah 13:13 Super hoc caelum turbabo: et movebitur terra de loco suo propter indignationem Domini exercituum, et propter diem irae furoris eius. Isaiah 13:14 Et erit quasi damula fugiens, et quasi ovis: et non erit qui congreget: unusquisque ad populum suum convertetur, et singuli ad terram suam fugient. Isaiah 13:15 Omnis, qui inventus fuerit, occidetur: et omnis, qui supervenerit, cadet in gladio. Isaiah 13:16 Infantes eorum allidentur in oculis eorum: diripientur domus eorum, et uxores eorum violabuntur. Isaiah 13:17 Ecce ego suscitabo super eos Medos, qui argentum non quaerant, nec aurum velint: Isaiah 13:18 sed sagittis parvulos interficient, et lactantibus uteris non miserebuntur, et super filios non parcet oculus eorum. Isaiah 13:19 Et erit Babylon illa gloriosa in regnis, inclyta superbia Chaldaeorum: sicut subvertit Dominus Sodomam et Gomorrham. Isaiah 13:20 Non habitabitur usque in finem, et non fundabitur usque ad generationem et generationem: nec ponet ibi tentoria Arabs, nec pastores requiescent ibi. Isaiah 13:21 Sed requiescent ibi bestiae, et replebuntur domus eorum draconibus: et habitabunt ibi struthiones, et pilosi saltabunt ibi: Isaiah 13:22 et respondebunt ibi ululae in aedibus eius, et sirenes in delubris voluptatis. Isaiah 14:0 Isaiah 14:1 Prope est ut veniat tempus eius, et dies eius non elongabuntur. Miserebitur enim Dominus Iacob, et eliget adhuc de Israel, et requiescere eos faciet super humum suam: adiungetur advena ad eos, et adhaerebit domui Iacob. Isaiah 14:2 Et tenebunt eos populi, et adducent eos in locum suum: et possidebit eos domus Israel super terram Domini in servos et ancillas: et erunt capientes eos, qui se ceperant, et subiicient exactores suos. Isaiah 14:3 Et erit in die illa: cum requiem dederit tibi Deus a labore tuo, et a concussione tua, et a servitute dura, qua ante servisti: Isaiah 14:4 sumes parabolam istam contra regem Babylonis, et dices: Quomodo cessavit exactor, quievit tributum? Isaiah 14:5 Contrivit Dominus baculum impiorum, virgam dominantium, Isaiah 14:6 caedentem populos in indignatione, plaga insanabili, subiicientem in furore gentes, persequentem crudeliter. Isaiah 14:7 Conquievit et siluit omnis terra, gavisa est et exultavit: Isaiah 14:8 abietes quoque laetatae sunt super te, et cedri Libani: ex quo dormisti, non ascendet qui succidat nos. Isaiah 14:9 Infernus subter conturbatus est in occursum adventus tui, suscitavit tibi gigantes. Omnes principes terrae surrexerunt de soliis suis, omnes principes nationum. Isaiah 14:10 Universi respondebunt, et dicent tibi: Et tu vulneratus es sicut et nos, nostri similis effectus es. Isaiah 14:11 Detracta est ad inferos superbia tua, concidit cadaver tuum: subter te sternetur tinea, et operimentum tuum erunt vermes. Isaiah 14:12 Quomodo cecidisti de caelo lucifer, qui mane oriebaris? corruisti in terram, qui vulnerabas gentes? Isaiah 14:13 qui dicebas in corde tuo: In caelum conscendam, super astra Dei exaltabo solium meum, sedebo in monte testamenti, in lateribus Aquilonis, Isaiah 14:14 Ascendam super altitudinem nubium, similis ero Altissimo. Isaiah 14:15 Verumtamen ad infernum detraheris in profundum laci: Isaiah 14:16 qui te viderint, ad te inclinentur, teque prospiciant: Numquid iste est vir, qui conturbavit terram, qui concussit regna, Isaiah 14:17 qui posuit orbem desertum, et urbes eius destruxit, vinctis eius non aperuit carcerem? Isaiah 14:18 Omnes reges gentium universi dormierunt in gloria, vir in domo sua. Isaiah 14:19 Tu autem proiectus es de sepulchro tuo, quasi stirps inutilis pollutus, et obvolutus cum his, qui interfecti sunt gladio, et descenderunt ad fundamenta laci, quasi cadaver putridum. Isaiah 14:20 Non habebis consortium, neque cum eis in sepultura: tu enim terram tuam disperdidisti, tu populum tuum occidisti: non vocabitur in aeternum semen pessimorum. Isaiah 14:21 Praeparate filios eius occisioni in iniquitate patrum suorum: non consurgent, nec hereditabunt terram, neque implebunt faciem orbis civitatum. Isaiah 14:22 Et consurgam super eos, dicit Dominus exercituum: et perdam Babylonis nomen, et reliquias, et germen, et progeniem, dicit Dominus. Isaiah 14:23 Et ponam eam in possessionem ericii, et in paludes aquarum, et scopabo eam in scopa terens, dicit Dominus exercituum. Isaiah 14:24 Iuravit Dominus exercituum, dicens: Si non, ut putavi, ita erit: et quo modo mente tractavi, Isaiah 14:25 sic eveniet: Ut conteram Assyrium in terra mea, et in montibus meis conculcem eum: et auferetur ab eis iugum eius, et onus illius ab humero eorum tolletur. Isaiah 14:26 Hoc consilium, quod cogitavi super omnem terram, et haec est manus extenta super universas gentes. Isaiah 14:27 Dominus enim exercituum decrevit: et quis poterit infirmare? et manus eius extenta: et quis avertet eam? Isaiah 14:28 In anno, quo mortuus est rex Achaz, factum est onus istud: Isaiah 14:29 ne laetaris Philisthaea omnis tu, quoniam comminuta est virga percussoris tui: de radice enim colubri egredietur regulus, et semen eius absorbens volucrem. Isaiah 14:30 Et pascentur primogeniti pauperum, et pauperes fiducialiter requiescent: et interire faciam in fame radicem tuam, et reliquias tuas interficiam. Isaiah 14:31 Ulula porta, clama civitas: prostrata est Philisthaea omnis: ab Aquilone enim fumus veniet, et non est qui effugiet agmen eius. Isaiah 14:32 Et quid respondebitur nunciis gentis? Quia Dominus fundavit Sion, et in ipso sperabunt pauperes populi eius. Isaiah 15:0 Isaiah 15:1 Onus Moab. Quia nocte vastata est Ar Moab, conticuit: quia nocte vastatus est murus, Moab conticuit. Isaiah 15:2 Ascendit domus, et Dibon ad excelsa in planctum super Nabo, et super Medaba, Moab ululavit: in cunctis capitibus eius calvitium, et omnis barba radetur. Isaiah 15:3 In triviis eius accincti sunt sacco: super tecta eius, et in plateis eius omnis ululatus descendit in fletum. Isaiah 15:4 Clamabit Hesebon, et Eleale, usque Iasa audita est vox eorum. super hoc expediti Moab ululabunt, anima eius ululabit sibi. Isaiah 15:5 Cor meum ad Moab clamabit, vectes eius usque ad Segor vitulam conternantem: per ascensum enim Luith flens ascendet, et in via Oronaim clamorem contritionis levabunt. Isaiah 15:6 Aquae enim Nemrim desertae erunt, quia aruit herba, defecit germen, viror omnis interiit. Isaiah 15:7 Secundum magnitudinem operis et visitatio eorum: ad torrentem salicum ducent eos. Isaiah 15:8 Quoniam circuivit clamor terminum Moab: usque ad Gallim ululatus eius, et usque ad Puteum Elim clamor eius. Isaiah 15:9 Quia aquae Dibon repletae sunt sanguine: ponam enim super Dibon additamenta: his, qui fugerint de Moab leonem, et reliquiis terrae. Isaiah 16:0 Isaiah 16:1 Emitte agnum Domine dominatorem terrae, de Petra deserti ad montem filiae Sion. Isaiah 16:2 Et erit: Sicut avis fugiens, et pulli de nido avolantes, sic erunt filiae Moab in transcensu Arnon. Isaiah 16:3 Ini consilium, coge concilium: pone quasi noctem umbram tuam in meridie. absconde fugientes, et vagos ne prodas. Isaiah 16:4 Habitabunt apud te profugi mei: Moab esto latibulum eorum a facie vastatoris: finitus est enim pulvis, consummatus est miser: defecit qui conculcabat terram. Isaiah 16:5 Et praeparabitur in misericordia solium, et sedebit super illud in veritate in tabernaculo David, iudicans et quaerens iudicium, et velociter reddens quod iustum est. Isaiah 16:6 Audivimus superbiam Moab, superbus est valde: superbia eius et arrogantia eius, et indignatio eius plusquam fortitudo eius. Isaiah 16:7 Idcirco ululabit Moab ad Moab, universus ululabit: his, qui laetantur super muros cocti lateris, loquimini plagas suas. Isaiah 16:8 Quoniam suburbana Hesebon deserta sunt, et vineam Sabama domini Gentium exciderunt: flagella eius usque ad Iazer pervenerunt: erraverunt in deserto, propagines eius relictae sunt, transierunt mare. Isaiah 16:9 Super hoc plorabo in fletu Iazer vineam Sabama: inebriabo de lacryma mea Hesebon, et Eleale: quoniam super vindemiam tuam, et super messem tuam vox calcantium irruit. Isaiah 16:10 Et auferetur laetitia et exultatio de Carmelo, et in vineis non exultabit neque iubilabit. vinum in torculari non calcabit qui calcare consueverat: vocem calcantium abstuli. Isaiah 16:11 Super hoc venter meus ad Moab quasi cithara sonabit, et viscera mea ad murum cocti lateris. Isaiah 16:12 Et erit: cum apparuerit quod laboravit Moab super excelsis suis, ingredietur ad sancta sua ut obsecret, et non valebit. Isaiah 16:13 Hoc verbum, quod locutus est Dominus ad Moab ex tunc: Isaiah 16:14 et nunc locutus est Dominus, dicens: In tribus annis quasi anni mercenarii auferetur gloria Moab super omni populo multo, et relinquetur parvus et modicus, nequaquam multus. Isaiah 17:0 Isaiah 17:1 Onus Damasci. Ecce Damascus desinet esse civitas, et erit sicut acervus lapidum in ruina. Isaiah 17:2 Derelictae civitates Aroer gregibus erunt, et requiescent ibi, et non erit qui exterreat. Isaiah 17:3 Et cessabit adiutorium ab Ephraim, et regnum a Damasco: et reliquiae Syriae sicut gloria filiorum Israel erunt: dicit Dominus exercituum. Isaiah 17:4 Et erit in die illa: attenuabitur gloria Iacob, et pinguedo carnis eius marcescet. Isaiah 17:5 Et erit sicut congregans in messe quod restiterit, et brachium eius spicas leget: et erit sicut quaerens spicas in valle Raphaim. Isaiah 17:6 Et relinquetur in eo sicut racemus, et sicut excussio oleae duarum vel trium olivarum in summitate rami, sive quattuor aut quinque in cacuminibus eius fructus eius: dicit Dominus Deus Israel. Isaiah 17:7 In die illa inclinabitur homo ad Factorem suum, et oculi eius ad sanctum Israel respicient: Isaiah 17:8 et non inclinabitur ad altaria, quae fecerunt manus eius: et quae operati sunt digiti eius non respiciet, lucos et delubra. Isaiah 17:9 In die illa erunt civitates fortitudinis eius derelictae sicut aratra, et segetes quae derelictae sunt a facie filiorum Israel, et eris deserta. Isaiah 17:10 Quia oblitus es Dei salvatoris tui, et fortis adiutoris tui non es recordata: propterea plantabis plantationem infidelem, et germen alienum seminabis. Isaiah 17:11 In die plantationis tuae labrusca, et mane semen tuum florebit: ablata est messis in die hereditatis, et dolebit graviter. Isaiah 17:12 Vae multitudini populorum multorum, ut multitudo maris sonantis: et tumultus turbarum, sicut sonitus aquarum multarum. Isaiah 17:13 Sonabunt populi sicut sonitus aquarum inundantium, et increpabit eum, et fugiet procul: et rapietur sicut pulvis montium a facie venti, et sicut turbo coram tempestate. Isaiah 17:14 In tempore vespere, et ecce turbatio: in matutino, et non subsistet. haec est pars eorum, qui vastaverunt nos, et sors diripientium nos. Isaiah 18:0 Isaiah 18:1 Vae terrae cymbalo alarum, quae est trans flumina Aethiopiae, Isaiah 18:2 quae mittit in mare legatos, et in vasis papyri super aquas. Ite angeli veloces ad gentem convulsam, et dilaceratam: ad populum terribilem, post quem non est alius: ad gentem expectantem et conculcatam, cuius diripuerunt flumina terram eius: Isaiah 18:3 omnes habitatores orbis, qui moramini in terra, cum elevatum fuerit signum in montibus, videbitis, et clangorem tubae audietis: Isaiah 18:4 quia haec dicit Dominus ad me: Quiescam, et considerabo in loco meo sicut meridiana lux clara est, et sicut nubes roris in die messis. Isaiah 18:5 Ante messem enim totus effloruit, et immatura perfectio germinabit, et praecidentur ramusculi eius falcibus: et quae derelicta fuerint, abscindentur, et excutientur. Isaiah 18:6 Et relinquentur simul avibus montium, et bestiis terrae: et aestate perpetua erunt super eum volucres, et omnes bestiae terrae super illum hiemabunt. Isaiah 18:7 In tempore illo deferetur munus Domino exercituum a populo divulso et dilacerato: a populo terribili, post quem non fuit alius, a gente expectante, expectante et conculcata, cuius diripuerunt flumina terram eius, ad locum nominis Domini exercituum montem Sion. Isaiah 19:0 Isaiah 19:1 Onus Aegypti. Ecce Dominus ascendet super nubem levem, et ingredietur Aegyptum, et commovebuntur simulachra Aegypti a facie eius, et cor Aegypti tabescet in medio eius. Isaiah 19:2 Et concurrere faciam Aegyptios adversus Aegyptios: et pugnabit vir contra fratrem suum, et vir contra amicum suum, civitas adversus civitatem, regnum adversus regnum. Isaiah 19:3 Et dirumpetur spiritus Aegypti in visceribus eius, et consilium eius praecipitabo: et interrogabunt simulachra sua, et divinos suos, et pythones, et ariolos. Isaiah 19:4 Et tradam Aegyptum in manu dominorum crudelium, et rex fortis dominabitur eorum, ait Dominus Deus exercituum. Isaiah 19:5 Et arescet aqua de mari, et fluvius desolabitur, atque siccabitur. Isaiah 19:6 Et deficient flumina: attenuabuntur, et siccabuntur rivi aggerum. Calamus et iuncus marcescet: Isaiah 19:7 nudabitur alveus rivi a fonte suo, et omnis sementis irrigua siccabitur, arescet, et non erit. Isaiah 19:8 Et moerebunt piscatores, et lugebunt omnes mittentes in flumen hamum, et expandentes rete super faciem aquarum emarcescent. Isaiah 19:9 Confundentur qui operabantur linum, pectentes, et texentes subtilia. Isaiah 19:10 Et erunt irrigua eius flaccentia: omnes qui faciebant lacunas ad capiendos pisces. Isaiah 19:11 Stulti principes Taneos, sapientes consiliarii Pharaonis dederunt consilium insipiens: quomodo dicitis Pharaoni: Filius sapientium ego, filius regum antiquorum? Isaiah 19:12 Ubi nunc sunt sapientes tui? annuncient tibi, et indicent quid cogitaverit Dominus exercituum super Aegyptum. Isaiah 19:13 Stulti facti sunt principes Taneos, emarcuerunt principes Mempheos, deceperunt Aegyptum, angulum populorum eius. Isaiah 19:14 Dominus miscuit in medio eius spiritum vertiginis: et errare fecerunt Aegyptum in omni opere suo, sicut errat ebrius et vomens. Isaiah 19:15 Et non erit Aegypto opus, quod faciat caput et caudam incurvantem, et refrenantem. Isaiah 19:16 In die illa erit Aegyptus quasi mulieres, et stupebunt, et timebunt a facie commotionis manus Domini exercituum. quam ipse movebit super eam. Isaiah 19:17 Et erit Terra Iuda Aegypto in pavorem: omnis, qui illius fuerit recordatus, pavebit a facie consilii Domini exercituum, quod ipse cogitavit super eam. Isaiah 19:18 In die illa erunt quinque civitates in Terra Aegypti, loquentes lingua Chanaan, et iurantes per Dominum exercituum: Civitas solis vocabitur una. Isaiah 19:19 In die illa erit altare Domini in medio Terrae Aegypti, et titulus Domini iuxta terminum eius Isaiah 19:20 erit in signum, et in testimonium Domino exercituum in Terra Aegypti. Clamabunt enim ad Dominum a facie tribulationis, et mittet eis salvatorem et propugnatorem, qui liberet eos. Isaiah 19:21 Et cognoscetur Dominus ab Aegypto, et cognoscent Aegyptii Dominum in die illa, et colent eum in hostiis et in muneribus: et vota vovebunt Domino, et solvent. Isaiah 19:22 Et percutiet Dominus Aegyptum plaga, et sanabit eam, et revertentur ad Dominum, et placabitur eis, et sanabit eos. Isaiah 19:23 In die illa erit via de Aegypto in Assyrios, et intrabit Assyrius Aegyptum, et Aegyptius in Assyrios, et servient Aegyptii Assur. Isaiah 19:24 In die illa erit Israel tertius Aegyptio et Assyrio: benedictio in medio terrae, Isaiah 19:25 cui benedixit Dominus exercituum, dicens: Benedictus populus meus Aegypti, et opus manuum mearum Assyrio: hereditas autem mea Israel. Isaiah 20:0 Isaiah 20:1 In anno, quo ingressus est Thathan in Azotum, cum misisset eum Sargon rex Assyriorum, et pugnasset contra Azotum, et cepisset eam: Isaiah 20:2 in tempore illo locutus est Dominus in manu Isaiae filii Amos, dicens: Vade, et solve saccum de lumbis tuis, et calceamenta tua tolle de pedibus tuis. Et fecit sic vadens nudus, et discalceatus. Isaiah 20:3 Et dixit Dominus: Sicut ambulavit servus meus Isaias nudus, et discalceatus, trium annorum signum et portentum erit super Aegyptum, et super Aethiopiam, Isaiah 20:4 sic minabit rex Assyriorum captivitatem Aegypti, et transmigrationem Aethiopiae, iuvenem et senem, nudam et discalceatam, discoopertis natibus ad ignominiam Aegypti. Isaiah 20:5 Et timebunt, et confundentur ab Aethiopia spe sua, et ab Aegypto gloria sua. Isaiah 20:6 Et dicet habitator insulae huius in die illa: Ecce haec erat spes nostra, ad quos confugimus in auxilium, ut liberarent nos a facie regis Assyriorum: et quomodo effugere poterimus nos? Isaiah 21:0 Isaiah 21:1 Onus deserti maris. Sicut turbines ab Aphrico veniunt, de deserto venit, de terra horribili. Isaiah 21:2 Visio dura nunciata est mihi: qui incredulus est, infideliter agit: et qui depopulator est, vastat. Ascende Aelam, obside Mede: omnem gemitum eius cessare feci. Isaiah 21:3 Propterea repleti sunt lumbi mei dolore, angustia possedit me sicut angustia parturientis: corrui cum audirem, conturbatus sum cum viderem. Isaiah 21:4 Emarcuit cor meum, tenebrae stupefecerunt me: Babylon dilecta mea posita est mihi in miraculum. Isaiah 21:5 Pone mensam, contemplare in specula comedentes et bibentes: surgite principes, arripite clypeum. Isaiah 21:6 Haec enim dixit mihi Dominus: Vade, et pone speculatorem: et quodcumque viderit, annunciet. Isaiah 21:7 Et vidit currum duorum equitum, ascensorem asini, et ascensorem cameli: et contemplatus est diligenter multo intuitu. Isaiah 21:8 Et clamavit leo: Super speculam Domini ego sum, stans iugiter per diem: et super custodiam meam ego sum, stans totis noctibus. Isaiah 21:9 Ecce iste venit ascensor vir bigae equitum, et respondit, et dixit: Cecidit, cecidit Babylon, et omnia sculptilia deorum eius contrita sunt in terram. Isaiah 21:10 Tritura mea, et filia areae meae, quae audivi a Domino exercituum Deo Israel, annunciavi vobis. Isaiah 21:11 Onus Duma ad me clamat ex Seir: Custos quid de nocte? custos quid de nocte? Isaiah 21:12 Dixit custos: Venit mane et nox: si quaeritis, quaerite: convertimini, venite. Isaiah 21:13 Onus in Arabia. In saltu ad vesperam dormietis, in semitis Dedanim. Isaiah 21:14 Occurrentes sitienti ferte aquam, qui habitatis terram Austri, cum panibus occurrite fugienti. Isaiah 21:15 A facie enim gladiorum fugerunt, a facie gladii imminentis, a facie arcus extenti, a facie gravis praelii: Isaiah 21:16 quoniam haec dicit Dominus ad me: Adhuc in uno anno, quasi in anno mercenarii, et auferetur omnis gloria Cedar. Isaiah 21:17 Et reliquiae numeri sagittariorum fortium de filiis Cedar imminuentur: Dominus enim Deus Israel locutus est. Isaiah 22:0 Isaiah 22:1 Onus vallis visionis. Quidnam quoque tibi est, quia ascendisti et tu omnis in tecta? Isaiah 22:2 clamoris plena, urbs frequens, civitas exultans: interfecti tui, non interfecti gladio, nec mortui in bello. Isaiah 22:3 Cuncti principes tui fugerunt simul, dureque ligati sunt: omnes, qui inventi sunt, vincti sunt pariter, procul fugerunt. Isaiah 22:4 Propterea dixi: Recedite a me, amare flebo: nolite incumbere ut consolemini me super vastitate filiae populi mei. Isaiah 22:5 Dies enim interfectionis, et conculcationis, et fletuum Domino Deo exercituum in valle visionis scrutans murum, et magnificus super montem. Isaiah 22:6 Et Aelam sumpsit pharetram, currum hominis equitis, et parietem nudavit clypeus. Isaiah 22:7 Et erunt electae valles tuae plenae quadrigarum, et equites ponent sedes suas in porta. Isaiah 22:8 Et revelabitur operimentum Iuda, et videbis in die illa armamentarium domus saltus. Isaiah 22:9 Et scissuras civitatis David videbitis, quia multiplicatae sunt: et congregastis aquas piscinae inferioris, Isaiah 22:10 et domos Ierusalem numerastis, et destruxistis domos ad muniendum murum. Isaiah 22:11 Et lacum fecistis inter duos muros ad aquam piscinae veteris: et non suspexistis ad eum, qui fecerat eam, et operatorem eius de longe non vidistis. Isaiah 22:12 Et vocabit Dominus Deus exercituum in die illa ad fletum, et ad planctum, ad calvitium, et ad cingulum sacci: Isaiah 22:13 et ecce gaudium et laetitia, occidere vitulos, et iugulare arietes, comedere carnes, et bibere vinum: Comedamus, et bibamus: cras enim moriemur. Isaiah 22:14 Et revelata est in auribus meis vox Domini exercituum. Si dimittetur iniquitas haec vobis donec moriamini, dicit Dominus Deus exercituum. Isaiah 22:15 Haec dicit Dominus Deus exercituum: Vade, ingredere ad eum, qui habitat in tabernaculo, ad Sobnam praepositum templi, et dices ad eum: Isaiah 22:16 Quid tu hic, aut quasi quis hic? quia excidisti tibi hic sepulchrum, excidisti in excelso memoriale diligenter, in petra tabernaculum tibi. Isaiah 22:17 Ecce Dominus asportari te faciet, sicut asportatur gallus gallinaceus, et quasi amictum sic sublevabit te. Isaiah 22:18 Coronas coronabit te tribulatione, quasi pilam mittet te in terram latam et spatiosam: ibi morieris, et ibi erit currus gloriae tuae, ignominia domus Domini tui. Isaiah 22:19 Et expellam te de statione tua, et de ministerio tuo deponam te. Isaiah 22:20 Et erit in die illa: Vocabo servum meum Eliachim filium Helchiae, Isaiah 22:21 et induam illum tunica tua, et cingulo tuo confortabo eum, et potestatem tuam dabo in manu eius: et erit quasi pater habitantibus Ierusalem, et domui Iuda. Isaiah 22:22 Et dabo clavem domus David super humerum eius: et aperiet, et non erit qui claudat: et claudet, et non erit qui aperiat. Isaiah 22:23 Et figam illum paxillum in loco fideli, et erit in solium gloriae domui patris sui. Isaiah 22:24 Et suspendent super eum omnem gloriam domus patris eius, vasorum diversa genera, omne vas parvulum a vasis craterarum usque ad omne vas musicorum. Isaiah 22:25 In die illa dicit Dominus exercituum: Auferetur paxillus, qui fixus fuerat in loco fideli: et frangetur, et cadet, et peribit quod pependerat in eo, quia Dominus locutus est. Isaiah 23:0 Isaiah 23:1 Onus Tyri. Ululate naves maris: quia vastata est domus, unde venire consueverant: de Terra Cethim revelatum est eis. Isaiah 23:2 Tacete qui habitatis in insula: negotiatores Sidonis transfretantes mare, repleverunt te. Isaiah 23:3 In aquis multis semen Nili, messis fluminis fruges eius: et facta est negotiatio gentium. Isaiah 23:4 Erubesce Sidon: ait enim mare: fortitudo maris dicit: Non parturivi, et non peperi, et non enutrivi iuvenes, nec ad incrementum perduxi virgines. Isaiah 23:5 Cum auditum fuerit in Aegypto, dolebunt cum audierint de Tiro: Isaiah 23:6 Transite maria, ululate qui habitatis in insula: Isaiah 23:7 Numquid non vestra haec est, quae gloriabatur a diebus pristinis in antiquitate sua? ducent eam pedes sui longe ad peregrinandum. Isaiah 23:8 Quis cogitavit hoc super Tyrum quondam coronatam, cuius negotiatores principes, institores eius inclyti terrae? Isaiah 23:9 Dominus exercituum cogitavit hoc, ut detraheret superbiam omnis gloriae, et ad ignominiam deduceret universos inclytos terrae. Isaiah 23:10 Transi terram tuam quasi flumen filia maris, non est cingulum ultra tibi. Isaiah 23:11 Manum suam extendit super mare, conturbavit regna: Dominus mandavit adversus Chanaan, ut contereret fortes eius, Isaiah 23:12 et dixit: Non adiicies ultra ut glorieris, calumniam sustinens virgo filia Sidonis: in Cethim consurgens transfreta, ibi quoque non erit requies tibi. Isaiah 23:13 Ecce terra Chaldaeorum talis populus non fuit, Assur fundavit eam: in captivitatem traduxerunt robustos eius, suffoderunt domos eius, posuerunt eam in ruinam. Isaiah 23:14 Ululate naves maris, quia devastata est fortitudo vestra. Isaiah 23:15 Et erit in die illa: In oblivione eris o Tyre septuaginta annis, sicut dies regis unius: post septuaginta autem annos erit Tyro quasi canticum meretricis. Isaiah 23:16 Sume citharam, circui civitatem meretrix oblivioni tradita: bene cane, frequenta canticum ut memoria tui sit. Isaiah 23:17 Et erit post septuaginta annos: Visitabit Dominus Tyrum, et reducet eam ad merces suas: et rursum fornicabitur cum universis regnis terrae super faciem terrae. Isaiah 23:18 Et erunt negotiationes eius, et merces eius sanctificatae Domino: non condentur, neque reponentur: quia his, qui habitaverint coram Domino, erit negotiatio eius, ut manducent in saturitatem, et vestiantur usque ad vetustatem. Isaiah 24:0 Isaiah 24:1 Ecce Dominus dissipabit terram, et nudabit eam, et affliget faciem eius, et disperget habitatores eius. Isaiah 24:2 Et erit sicut populus, sic sacerdos: et sicut servus, sic dominus eius: sicut ancilla, sic domina eius: sicut emens, sic ille qui vendit: sicut foenerator, sic is qui mutuum accipit: sicut qui repetit, sic qui debet. Isaiah 24:3 Dissipatione dissipabitur terra, et direptione praedabitur. Dominus enim locutus est verbum hoc. Isaiah 24:4 Luxit, et defluxit terra, et infirmata est: defluxit orbis, infirmata est altitudo populi terrae. Isaiah 24:5 Et terra infecta est ab habitatoribus suis: quia transgressi sunt leges, mutaverunt ius, dissipaverunt foedus sempiternum. Isaiah 24:6 Propter hoc maledictio vorabit terram, et peccabunt habitatores eius: ideoque insanient cultores eius, et relinquentur homines pauci. Isaiah 24:7 Luxit vindemia, infirmata est vitis, ingemuerunt omnes qui laetabantur corde. Isaiah 24:8 Cessavit gaudium tympanorum, quievit sonitus laetantium, conticuit dulcedo citharae. Isaiah 24:9 Cum cantico non bibent vinum: amara erit potio bibentibus illam. Isaiah 24:10 Attrita est civitas vanitatis, clausa est omnis domus nullo introeunte. Isaiah 24:11 Clamor erit super vino in plateis: deserta est omnia laetitia: translatum est gaudium terrae. Isaiah 24:12 Relicta est in urbe solitudo, et calamitas opprimet portas. Isaiah 24:13 Quia haec erunt in medio terrae, in medio populorum: quomodo si paucae olivae, quae remanserunt, excutiantur ex olea: et racemi, cum fuerit finita vindemia. Isaiah 24:14 Hi levabunt vocem suam, atque laudabunt: cum glorificatus fuerit Dominus, hinnient de mari. Isaiah 24:15 Propter hoc in doctrinis glorificate Dominum: in insulis maris nomen Domini Dei Israel. Isaiah 24:16 A finibus terrae laudes audivimus, gloriam iusti. Et dixi: Secretum meum mihi, secretum meum mihi, vae mihi: praevaricantes praevaricati sunt, et praevaricatione transgressorum praevaricati sunt. Isaiah 24:17 Formido, et fovea, et laqueus super te, qui habitator es terrae. Isaiah 24:18 Et erit: Qui fugerit a voce formidinis, cadet in foveam: et qui se explicaverit de fovea, tenebitur laqueo: quia cataractae de excelsis apertae sunt, et concutientur fundamenta terrae. Isaiah 24:19 Confractione confringetur terra, contritione conteretur terra, commotione commovebitur terra, Isaiah 24:20 agitatione agitabitur terra sicut ebrius, et auferetur quasi tabernaculum unius noctis: et gravabit eam iniquitas sua, et corruet, et non adiiciet ut resurgat. Isaiah 24:21 Et erit: In die illa visitabit Dominus super militiam caeli in excelso: et super reges terrae, qui sunt super terram. Isaiah 24:22 Et congregabuntur in congregatione unius fascis in lacum, et claudentur ibi in carcere: et post multos dies visitabuntur. Isaiah 24:23 Et erubescet luna, et confundetur sol, cum regnaverit Dominus exercituum in monte Sion, et in Ierusalem, et in conspectu senum suorum fuerit glorificatus. Isaiah 25:0 Isaiah 25:1 Domine Deus meus es tu, exaltabo te, et confitebor nomini tuo: quoniam fecisti mirabilia, cogitationes antiquas fideles, amen. Isaiah 25:2 Quia posuisti civitatem in tumulum, urbem fortem in ruinam, domum alienorum: ut non sit civitas, et in sempiternum non aedificetur. Isaiah 25:3 Super hoc laudabit te populus fortis, civitas gentium robustarum timebit te. Isaiah 25:4 Quia factus es fortitudo pauperi, fortitudo egeno in tribulatione sua: spes a turbine, umbraculum ab aestu. spiritus enim robustorum quasi turbo impellens parietem. Isaiah 25:5 Sicut aestus in siti, tumultum alienorum humiliabis: et quasi calore sub nube torrente propaginem fortium marcescere facies. Isaiah 25:6 Et faciet Dominus exercituum omnibus populis in monte hoc convivium pinguium, convivium vindemiae, pinguium medullatorum, vindemiae defaecatae. Isaiah 25:7 Et praecipitabit in monte isto faciem vinculi colligati super omnes populos, et telam quam orditus est super omnes nationes. Isaiah 25:8 Praecipitabit mortem in sempiternum: et auferet Dominus Deus lacrymam ab omni facie, et opprobrium populi sui auferet de universa terra: quia Dominus locutus est. Isaiah 25:9 Et dicet in die illa: Ecce Deus noster iste, expectavimus eum, et salvabit nos: iste Dominus, sustinuimus eum, exultabimus, et laetabimur in salutari eius. Isaiah 25:10 Quia requiescet manus Domini in monte isto: et triturabitur Moab sub eo, sicuti teruntur paleae in plaustro. Isaiah 25:11 Et extendet manus suas sub eo, sicut extendit natans ad natandum: et humiliabit gloriam eius cum allisione manuum eius. Isaiah 25:12 Et munimenta sublimium murorum tuorum concident, et humiliabuntur, et detrahentur in terram usque ad pulverem. Isaiah 26:0 Isaiah 26:1 In die illa cantabitur canticum istud in terra Iuda: Urbs fortitudinis nostrae Sion salvator, ponetur in ea murus et antemurale. Isaiah 26:2 Aperite portas, et ingrediatur gens iusta, custodiens veritatem. Isaiah 26:3 Vetus error abiit: servabis pacem: pacem, quia in te speravimus. Isaiah 26:4 Sperastis in Domino in saeculis aeternis, in Domino Deo forti in perpetuum. Isaiah 26:5 Quia incurvabit habitantes in excelso, civitatem sublimem humiliabit. Humiliabit eam usque ad terram, detrahet eam usque ad pulverem. Isaiah 26:6 Conculcabit eam pes, pedes pauperis, gressus egenorum. Isaiah 26:7 Semita iusti recta est, rectus callis iusti ad ambulandum. Isaiah 26:8 Et in semita iudiciorum tuorum Domine sustinuimus te: nomen tuum, et memoriale tuum in desiderio animae. Isaiah 26:9 Anima mea desideravit te in nocte: sed et spiritu meo in praecordiis meis de mane vigilabo ad te. Cum feceris iudicia tua in terra, iustitiam discent habitatores orbis. Isaiah 26:10 Misereamur impio, et non discet iustitiam: in terra sanctorum iniqua gessit, et non videbit gloriam Domini. Isaiah 26:11 Domine exaltetur manus tua, et non videant: videant, et confundantur zelantes populi: et ignis hostes tuos devoret. Isaiah 26:12 Domine dabis pacem nobis: omnia enim opera nostra operatus es nobis. Isaiah 26:13 Domine Deus noster, possederunt nos domini absque te, tantum in te recordemur nominis tui. Isaiah 26:14 Morientes non vivant, gigantes non resurgant: propterea visitasti et contrivisti eos, et perdidisti omnem memoriam eorum. Isaiah 26:15 Indulsisti genti Domine, indulsisti genti: numquid glorificatus es? elongasti omnes terminos terrae. Isaiah 26:16 Domine in angustia requisierunt te, in tribulatiene murmuris doctrina tua eis. Isaiah 26:17 Sicut quae concipit, cum appropinquaverit ad partum, dolens clamat in doloribus suis: sic facti sumus a facie tua Domine. Isaiah 26:18 Concepimus, et quasi parturivimus, et peperimus spiritum: salutes non fecimus in terra, ideo non ceciderunt habitatores terrae. Isaiah 26:19 Vivent mortui tui, interfecti mei resurgent: expergiscimini, et laudate qui habitatis in pulvere: quia ros lucis ros tuus, et terram gigantum detrahes in ruinam. Isaiah 26:20 Vade populus meus, intra in cubicula tua, claude ostia tua super te, abscondere modicum ad momentum, donec pertranseat indignatio. Isaiah 26:21 Ecce enim Dominus egredietur de loco suo, ut visitet iniquitatem habitatoris terrae contra eum: et revelabit terra sanguinem suum, et non operiet ultra interfectos suos. Isaiah 27:0 Isaiah 27:1 In die illa visitabit Dominus in gladio suo duro, et grandi, et forti, super Leviathan serpentem vectem, et super Leviathan serpentem tortuosum, et occidet cetum, qui in mari est. Isaiah 27:2 In die illa vinea meri cantabit ei. Isaiah 27:3 Ego Dominus, qui servo eam, repente propinabo ei: ne forte visitetur contra eam, nocte et die servo eam. Isaiah 27:4 Indignatio non est mihi: quis dabit me spinam et veprem in praelio: gradiar super eam, succendam eam pariter? Isaiah 27:5 An potius tenebit fortitudinem meam, faciet pacem mihi, pacem faciet mihi? Isaiah 27:6 Qui ingrediuntur impetu ad Iacob, florebit et germinabit Israel, et implebunt faciem orbis semine. Isaiah 27:7 Numquid iuxta plagam percutientis se percussit eum? aut sicut occidit interfectos eius, sic occisus est? Isaiah 27:8 In mensura contra mensuram, cum abiecta fuerit, iudicabis eam: meditata est in spiritu suo duro per diem aestus. Isaiah 27:9 Idcirco super hoc dimittetur iniquitas domui Iacob: et iste omnis fructus ut auferatur peccatum eius, cum posuerit omnes lapides altaris sicut lapides cineris allisos, non stabunt luci et delubra. Isaiah 27:10 Civitas enim munita desolata erit, speciosa relinquetur, et dimittetur quasi desertum: ibi pascetur vitulus, et ibi accubabit, et consumet summitates eius. Isaiah 27:11 In siccitate messes illius conterentur, mulieres venientes, et docentes eam: non est enim populus sapiens, propterea non miserebitur eius, qui fecit eum: et qui formavit eum, non parcet ei. Isaiah 27:12 Et erit: In die illa percutiet Dominus ab alveo fluminis usque ad torrentem Aegypti, et vos congregabimini unus et unus filii Israel. Isaiah 27:13 Et erit: In die illa clangetur in tuba magna, et venient qui perditi fuerant de terra Assyriorum, et qui eiecti erant in Terra Aegypti, et adorabunt Dominum in monte sancto in Ierusalem. Isaiah 28:0 Isaiah 28:1 Vae coronae superbiae, ebriis Ephraim, et flori decidenti, gloriae exultationis eius, qui erant in vertice vallis pinguissimae, errantes a vino. Isaiah 28:2 Ecce validus et fortis Dominus sicut impetus grandinis: turbo confringens, sicut impetus aquarum multarum inundantium, et emissarum super terram spatiosam. Isaiah 28:3 Pedibus conculcabitur corona superbiae ebriorum Ephraim. Isaiah 28:4 Et erit flos decidens gloriae exultationis eius, qui est super verticem vallis pinguium, quasi temporaneum ante maturitatem autumni: quod cum aspexerit videns, statim ut manu tenuerit, devorabit illud. Isaiah 28:5 In die illa erit Dominus exercituum corona gloriae, et sertum exultationis residuo populi sui: Isaiah 28:6 et spiritus iudicii sedenti super iudicium, et fortitudo revertentibus de bello ad portam. Isaiah 28:7 Verum hi quoque prae vino nescierunt, et prae ebrietate erraverunt: sacerdos et propheta nescierunt prae ebrietate, absorpti sunt a vino, erraverunt in ebrietate, nescierunt videntem, ignoraverunt iudicium. Isaiah 28:8 Omnes enim mensae repletae sunt vomitu sordium, ita ut non esset ultra locus. Isaiah 28:9 Quem docebit scientiam? et quem intelligere faciet auditum? ablactatos a lacte, avulsos ab uberibus. Isaiah 28:10 Quia manda remanda, manda remanda, expecta reexpecta, expecta reexpecta, modicum ibi, modicum ibi. Isaiah 28:11 In loquela enim labii, et lingua altera loquetur ad populum istum. Isaiah 28:12 Cui dixit: Haec est requies mea, reficite lassum, et hoc est meum refrigerium: et noluerunt audire. Isaiah 28:13 Et erit eis verbum Domini: Manda remanda, manda remanda, expecta reexpecta, expecta reexpecta, modicum ibi, modicum ibi: ut vadant, et cadant retrorsum, et conterantur, et illaqueentur, et capiantur. Isaiah 28:14 Propter hoc audite verbum Domini viri illusores, qui dominamini super populum meum, qui est in Ierusalem. Isaiah 28:15 Dixistis enim: Percussimus foedus cum morte, et cum inferno fecimus pactum. Flagellum inundans cum transierit, non veniet super nos: quia posuimus mendacium spem nostram, et mendacio protecti sumus. Isaiah 28:16 Idcirco haec dicit Dominus Deus: Ecce ego mittam in fundamentis Sion lapidem, lapidem probatum, angularem, pretiosum, in fundamento fundatum, qui crediderit, non festinet. Isaiah 28:17 Et ponam in pondere iudicium, et iustitiam in mensura: et subvertet grando spem mendacii: et protectionem aquae inundabunt. Isaiah 28:18 Et delebitur foedus vestrum cum morte, et pactum vestrum cum inferno non stabit: flagellum inundans cum transierit, eritis ei in conculcationem. Isaiah 28:19 Quandocumque pertransierit, tollet vos: quoniam in mane diluculo pertransibit in die et in nocte, et tantummodo sola vexatio intellectum dabit auditui. Isaiah 28:20 Coangustatum est enim stratum, ita ut alter decidat: et pallium breve utrumque operire non potest. Isaiah 28:21 Sicut enim in monte divisionum stabit Dominus: sicut in valle, quae est in Gabaon, irascetur: ut faciat opus suum, alienum opus eius: ut operetur opus suum, peregrinum est opus eius ab eo. Isaiah 28:22 Et nunc nolite illudere, ne forte constringantur vincula vestra. consummationem enim et abbreviationem audivi a Domino Deo exercituum super universam terram. Isaiah 28:23 Auribus percipite, et audite vocem meam, attendite, et audite eloquium meum. Isaiah 28:24 Numquid tota die arabit arans ut serat, proscindet et sarriet humum suam? Isaiah 28:25 Nonne cum adaequaverit faciem eius, seret gith, et cyminum sparget, et ponet triticum per ordinem, et hordeum, et milium, et viciam in finibus suis? Isaiah 28:26 Et erudiet illum in iudicio: Deus suus docebit illum. Isaiah 28:27 Non enim in serris triturabitur gith, nec rota plaustri super cyminum circuibit: sed in virga excutietur gith et cyminum in baculo. Isaiah 28:28 Panis autem comminuetur: verum non in perpetuum triturans triturabit illum, neque vexabit eum rota plaustri, neque ungulis suis comminuet eum. Isaiah 28:29 Et hoc a Domino Deo exercituum exivit, ut mirabile faceret consilium, et magnificaret iustitiam. Isaiah 29:0 Isaiah 29:1 Vae Ariel, Ariel civitas, quam expugnavit David: additus est annus ad annum: sollemnitates evolutae sunt. Isaiah 29:2 Et circumvallabo Ariel, et erit tristis et moerens, et erit mihi quasi Ariel. Isaiah 29:3 Et circumdabo quasi sphaeram in circuitu tuo, et iaciam contra te aggerem, et munimenta ponam in obsidionem tuam. Isaiah 29:4 Humiliaberis, de terra loqueris, et de humo audietur eloquium tuum: et erit quasi pythonis de terra vox tua, et de humo eloquium tuum mussitabit. Isaiah 29:5 Et erit sicut pulvis tenuis multitudo ventilantium te: et sicut favilla pertransiens multitudo eorum, qui contra te praevaluerunt: Isaiah 29:6 eritque repente confestim. A Domino exercituum visitabitur in tonitruo, et commotione terrae, et voce magna turbinis et tempestatis, et flamma ignis devorantis. Isaiah 29:7 Et erit sicut somnium visionis nocturnae multitudo omnium Gentium, quae dimicaverunt contra Ariel, et omnes qui militaverunt, et obsederunt, et praevaluerunt adversus eam. Isaiah 29:8 Et sicut somniat esuriens, et comedit, cum autem fuerit expergefactus, vacua est anima eius: et sicut somniat sitiens, et bibit, et postquam fuerit expergefactus, lassus adhuc sitit, et anima eius vacua est: sic erit multitudo omnium Gentium, quae dimicaverunt contra montem Sion. Isaiah 29:9 Obstupescite, et admiramini, fluctuate, et vacillate: inebriamini, et non a vino: movemini, et non ab ebrietate. Isaiah 29:10 Quoniam miscuit vobis Dominus spiritum soporis, claudet oculos vestros, prophetas et principes vestros, qui vident visiones, operiet. Isaiah 29:11 Et erit vobis visio omnium sicut verba libri signati, quem cum dederint scienti litteras, dicent: Lege istum: et respondebit: Non possum, signatus est enim: Isaiah 29:12 Et dabitur liber nescienti litteras, diceturque ei: Lege: et respondebit: Nescio litteras. Isaiah 29:13 Et dixit Dominus: Eo quod appropinquat populus iste ore suo, et labiis suis glorificat me, cor autem eius longe est a me, et timuerunt me mandato hominum et doctrinis: Isaiah 29:14 Ideo ecce ego addam ut admirationem faciam populo huic miraculo grandi et stupendo: peribit enim sapientia a sapientibus eius, et intellectus prudentium eius abscondetur. Isaiah 29:15 Vae qui profundi estis corde, ut a Domino abscondatis consilium: quorum sunt in tenebris opera, et dicunt: Quis videt nos, et quis novit nos? Isaiah 29:16 Perversa est haec vestra cogitatio: quasi si lutum contra figulum cogitet, et dicat opus factori suo: Non fecisti me: et figmentum dicat fictori suo: Non intelligis. Isaiah 29:17 Nonne adhuc in modico et in brevi convertetur Libanus in charmel, et charmel in saltum reputabitur? Isaiah 29:18 Et audient in die illa surdi verba libri, et de tenebris et caligine oculi caecorum videbunt. Isaiah 29:19 Et addent mites in Domino laetitiam, et pauperes homines in sancto Israel exultabunt: Isaiah 29:20 quoniam defecit qui praevalebat, consummatus est illusor, et succisi sunt omnes qui vigilabant super iniquitatem: Isaiah 29:21 qui peccare faciebant homines in verbo, et arguentem in porta supplantabant, et declinaverunt frustra a iusto. Isaiah 29:22 Propter hoc, haec dicit Dominus ad domum Iacob, qui redemit Abraham: Non modo confundetur Iacob, nec modo vultus eius erubescet: Isaiah 29:23 sed cum viderit filios suos, opera manuum mearum in medio sui sanctificantes nomen meum, et sanctificabunt sanctum Iacob, et Deum Israel praedicabunt, Isaiah 29:24 et scient errantes spiritu intellectum, et mussitatores discent legem. Isaiah 30:0 Isaiah 30:1 Vae filii desertores, dicit Dominus, ut faceretis consilium, et non ex me: et ordiremini telam, et non per spiritum meum, ut adderetis peccatum super peccatum: Isaiah 30:2 qui ambulatis ut descendatis in Aegyptum, et os meum non interrogastis, sperantes auxilium in fortitudine Pharaonis, et habentes fiduciam in umbra Aegypti. Isaiah 30:3 Et erit vobis fortitudo Pharaonis in confusionem, et fiducia umbrae Aegypti in ignominiam. Isaiah 30:4 Erant enim in Tani principes tui, et nuncii tui usque ad Hanes pervenerunt. Isaiah 30:5 Omnes confusi sunt super populo, qui eis prodesse non potuit: non fuerunt in auxilium et in aliquam utilitatem, sed in confusionem et in opprobrium. Isaiah 30:6 Onus iumentorum Austri. In terra tribulationis et angustiae leaena, et leo ex eis, vipera et regulus volans portantes super humeros iumentorum divitias suas, et super gibbum camelorum thesauros suos ad populum, qui eis prodesse non poterit. Isaiah 30:7 Aegyptus enim frustra et vane auxiliabitur: ideo clamavi super hoc: Superbia tantum est, quiesce. Isaiah 30:8 Nunc ergo ingressus scribe ei super buxum, et in libro diligenter exara illud, et erit in die novissimo in testimonium usque in aeternum. Isaiah 30:9 populus enim ad iracundiam provocans est, et filii mendaces, filii nolentes audire legem Dei. Isaiah 30:10 Qui dicunt videntibus: Nolite videre: et aspicientibus: Nolite aspicere nobis ea, quae recta sunt: loquimini nobis placentia, videte nobis errores. Isaiah 30:11 Auferte a me viam, declinate a me semitam, cesset a facie nostra sanctus Israel. Isaiah 30:12 Propterea haec dicit sanctus Israel: Pro eo quod reprobastis verbum hoc, et sperastis in calumnia et in tumultu, et innixi estis super eo: Isaiah 30:13 propterea erit vobis iniquitas haec sicut interruptio cadens, et requisita in muro excelso, quoniam subito, dum non speratur, veniet contritio eius. Isaiah 30:14 Et comminuetur sicut conteritur lagena figuli contritione pervalida: et non invenietur de fragmentis eius testa, in qua portetur igniculus de incendio, aut hauriatur parum aquae de fovea. Isaiah 30:15 Quia haec dicit Dominus Deus Israel: Si revertamini et quiescatis, salvi eritis: in silentio, et in spe erit fortitudo vestra. Et noluistis: Isaiah 30:16 et dixistis: Nequaquam, sed ad equos fugiemus: ideo fugietis. Et super veloces ascendemus: ideo velociores erunt, qui persequentur vos. Isaiah 30:17 Mille homines a facie terroris unius: et a facie terroris quinque fugietis, donec relinquamini quasi malus navis in vertice montis, et quasi signum super collem. Isaiah 30:18 Propterea expectat Dominus ut misereatur vestri: et ideo exaltabitur parcens vobis: quia Deus iudicii Dominus: beati omnes qui expectant eum. Isaiah 30:19 Populus enim Sion habitabit in Ierusalem: plorans nequaquam plorabis, miserans miserebitur tui: ad vocem clamoris tui statim ut audierit, respondebit tibi. Isaiah 30:20 Et dabit vobis Dominus panem arctum, et aquam brevem: et non faciet avolare a te ultra doctorem tuum: et erunt oculi tui videntes praeceptorem tuum. Isaiah 30:21 Et aures tuae audient verbum post tergum monentis: Haec est via, ambulate in ea: et non declinetis neque ad dexteram, neque ad sinistram. Isaiah 30:22 Et contaminabis laminas sculptilium argenti tui, et vestimentum conflatilis auri tui, et disperges ea sicut immunditiam menstruatae. Egredere, dices ei: Isaiah 30:23 Et dabitur pluvia semini tuo, ubicumque seminaveris in terra: et panis frugum terrae erit uberrimus, et pinguis. pascetur in possessione tua in die illo agnus spatiose: Isaiah 30:24 et tauri tui, et pulli asinorum, qui operantur terram, commistum migma comedent sicut in area ventilatum est. Isaiah 30:25 Et erunt super omnem montem excelsum, et super omnem collem elevatum rivi currentium aquarum in die interfectionis multorum cum ceciderint turres. Isaiah 30:26 Et erit lux lunae sicut lux solis, et lux solis erit septempliciter sicut lux septem dierum in die, qua alligaverit Dominus vulnus populi sui, et percussuram plagae eius sanaverit. Isaiah 30:27 Ecce nomen Domini venit de longinquo, ardens furor eius, et gravis ad portandum: labia eius repleta sunt indignatione, et lingua eius quasi ignis devorans. Isaiah 30:28 Spiritus eius velut torrens inundans usque ad medium colli ad perdendas gentes in nihilum, et frenum erroris, quod erat in maxillis populorum. Isaiah 30:29 Canticum erit vobis sicut vox sanctificatae sollemnitatis, et laetitia cordis sicut qui pergit cum tibia, ut intret in montem Domini ad fortem Israel. Isaiah 30:30 Et auditam faciet Dominus gloriam vocis suae, et terrorem brachii sui ostendet in comminatione furoris, et flamma ignis devorantis: allidet in turbine, et in lapide grandinis. Isaiah 30:31 A voce enim Domini pavebit Assur virga percussus. Isaiah 30:32 Et erit transitus virgae fundatus, quam requiescere faciet Dominus super eum in tympanis et citharis: et in bellis praecipuis expugnabit eos. Isaiah 30:33 Praeparata est enim ab heri Topheth, a rege praeparata, profunda, et dilatata. Nutrimenta eius, ignis et ligna multa: flatus Domini sicut torrens sulphuris succendens eam. Isaiah 31:0 Isaiah 31:1 Vae qui descendunt in Aegyptum ad auxilium, in equis sperantes, et habentes fiduciam super quadrigis, quia multae sunt: et super equitibus, quia praevalidi nimis: et non sunt confisi super sanctum Israel, et Dominum non requisierunt. Isaiah 31:2 Ipse autem sapiens adduxit malum, et verba sua non abstulit: et consurget contra domum pessimorum, et contra auxilium operantium iniquitatem. Isaiah 31:3 Aegyptus, homo, et non Deus: et equi eorum, caro, et non spiritus: et Dominus inclinabit manum suam, et corruet auxiliator, et cadet cui praestatur auxilium, simulque omnes consumentur. Isaiah 31:4 Quia haec dicit Dominus ad me: Quomodo si rugiat leo, et catulus leonis super praedam suam, et cum occurrerit ei multitudo pastorum, a voce eorum non formidabit, et a multitudine eorum non pavebit: sic descendet Dominus exercituum ut praelietur super montem Sion, et super collem eius. Isaiah 31:5 Sicut aves volantes, sic proteget Dominus exercituum Ierusalem, protegens et liberans, transiens et salvans. Isaiah 31:6 Convertimini sicut in profundum recesseratis filii Israel. Isaiah 31:7 In die enim illa abiiciet vir idola argenti sui, et idola auri sui, quae fecerunt vobis manus vestrae in peccatum. Isaiah 31:8 Et cadet Assur in gladio non viri, et gladius non hominis vorabit eum, et fugiet non a facie gladii: et iuvenes eius vectigales erunt: Isaiah 31:9 et fortitudo eius a terrore transibit, et pavebunt fugientes principes eius: dixit Dominus: cuius ignis est in Sion. et caminus eius in Ierusalem. Isaiah 32:0 Isaiah 32:1 Ecce in iustitia regnabit rex, et principes in iudicio praeerunt. Isaiah 32:2 Et erit vir sicut qui absconditur a vento, et celat se a tempestate, sicut rivi aquarum in siti, et umbra petrae prominentis in terra deserta. Isaiah 32:3 Non caligabunt oculi videntium, et aures audientium diligenter auscultabunt. Isaiah 32:4 Et cor stultorum intelliget scientiam, et lingua balborum velociter loquetur et plane. Isaiah 32:5 Non vocabitur ultra is, qui insipiens est, princeps: neque fraudulentus appellabitur maior: Isaiah 32:6 stultus enim fatua loquetur, et cor eius faciet iniquitatem, ut perficiat simulationem, et loquatur ad Dominum fraudulenter, et vacuam faciat animam esurientis, et potum sitienti auferat. Isaiah 32:7 Fraudulenti vasa pessima sunt: ipse enim cogitationes concinnavit ad perdendos mites in sermone mendacii, cum loqueretur pauper iudicium. Isaiah 32:8 Princeps vero ea, quae digna sunt principe, cogitabit, et ipse super duces stabit. Isaiah 32:9 Mulieres opulentae surgite, et audite vocem meam: filiae confidentes percipite auribus eloquium meum. Isaiah 32:10 Post dies enim, et annum vos conturbabimini confidentes: consummata est enim vindemia, collectio ultra non veniet. Isaiah 32:11 Obstupescite opulentae, conturbamini confidentes: exuite vos, et confundimini, accingite lumbos vestros. Isaiah 32:12 Super ubera plangite, super regione desiderabili, super vinea fertili. Isaiah 32:13 Super humum populi mei spinae et vepres ascendent: quanto magis super omnes domos gaudii civitatis exultantis? Isaiah 32:14 Domus enim dimissa est, multitudo urbis relicta est, tenebrae et palpatio factae sunt super speluncas usque in aeternum. Gaudium onagrorum pascua gregum, Isaiah 32:15 donec effundatur super nos spiritus de excelso: et erit desertum in charmel, et charmel in saltum reputabitur. Isaiah 32:16 Et habitabit in solitudine iudicium, et iustitia in charmel sedebit. Isaiah 32:17 Et erit opus iustitiae pax, et cultus iustitiae silentium, et securitas usque in sempiternum. Isaiah 32:18 Et sedebit populus meus in pulchritudine pacis, et in tabernaculis fiduciae, et in requie opulenta. Isaiah 32:19 Grando autem in descensione saltus, et humilitate humiliabitur civitas. Isaiah 32:20 Beati, qui seminatis super omnes aquas, immittentes pedem bovis et asini. Isaiah 33:0 Isaiah 33:1 Vae qui praedaris, nonne et ipse praedaberis? et qui spernis, nonne et ipse sperneris? cum consummaveris depraedationem, depraedaberis: cum fatigatus desieris contemnere, contemneris. Isaiah 33:2 Domine miserere nostri: te enim expectavimus: esto brachium nostrum in mane, et salus nostra in tempore tribulationis. Isaiah 33:3 A voce angeli fugerunt populi, et ab exaltatione tua dispersae sunt gentes. Isaiah 33:4 Et congregabuntur spolia vestra sicut colligitur bruchus, velut cum fossae plenae fuerint de eo. Isaiah 33:5 Magnificatus est Dominus, quoniam habitavit in excelso: implevit Sion iudicio et iustitia. Isaiah 33:6 Et erit fides in temporibus tuis: divitiae salutis sapientia et scientia: timor Domini ipse est thesaurus eius. Isaiah 33:7 Ecce videntes clamabunt foris, angeli pacis amare flebunt. Isaiah 33:8 Dissipatae sunt viae, cessavit transiens per semitam, irritum factum est pactum, proiecit civitates, non reputavit homines. Isaiah 33:9 Luxit, et elanguit terra: confusus est Libanus, et obsorduit, et factus est Saron sicut desertum: et concussa est Basan, et Carmelus. Isaiah 33:10 Nunc consurgam, dicit Dominus: nunc exaltabor, nunc sublevabor. Isaiah 33:11 Concipietis ardorem, parietis stipulam: spiritus vester ut ignis vorabit vos. Isaiah 33:12 Et erunt populi quasi de incendio cinis, spinae congregatae igni comburentur. Isaiah 33:13 Audite qui longe estis, quae fecerim, et cognoscite vicini fortitudinem meam. Isaiah 33:14 Conterriti sunt in Sion peccatores, possedit tremor hypocritas. quis poterit habitare de vobis cum igne devorante? quis habitabit ex vobis cum ardoribus sempiternis? Isaiah 33:15 Qui ambulat in iustitiis, et loquitur veritatem, qui proiicit avaritiam ex calumnia, et excutit manus suas ab omni munere, qui obturat aures suas ne audiat sanguinem, et claudit oculos suos ne videat malum. Isaiah 33:16 Iste in excelsis habitabit, munimenta saxorum sublimitas eius: panis ei datus est, aquae eius fideles sunt. Isaiah 33:17 Regem in decore suo videbunt oculi eius, cernent terram de longe. Isaiah 33:18 Cor tuum meditabitur timorem: ubi est litteratus? ubi legis verba ponderans? ubi doctor parvulorum? Isaiah 33:19 Populum imprudentem non videbis, populum alti sermonis: ita ut non possis intelligere disertitudinem linguae eius, in quo nulla est sapientia. Isaiah 33:20 Respice Sion civitatem sollemnitatis nostrae: oculi tui videbunt Ierusalem, habitationem opulentam, tabernaculum, quod nequaquam transferri poterit: nec auferentur clavi eius in sempiternum, et omnes funiculi eius non rumpentur: Isaiah 33:21 quia solummodo ibi magnificus est Dominus noster: locus fluviorum rivi latissimi et patentes: non transibit per eum navis remigum, neque trieris magna transgredietur eum. Isaiah 33:22 Dominus enim iudex noster: Dominus legifer noster, Dominus rex noster: ipse salvabit nos. Isaiah 33:23 Laxati sunt funiculi tui, et non praevalebunt: sic erit malus tuus ut dilatare signum non queas. Tunc dividentur spolia praedarum multarum: claudi diripient rapinam. Isaiah 33:24 Nec dicet vicinus: Elangui: populus qui habitat in ea, auferetur ab eo iniquitas. Isaiah 34:0 Isaiah 34:1 Accedite Gentes, et audite, et populi attendite: audiat terra, et plenitudo eius, orbis, et omne germen eius. Isaiah 34:2 Quia indignatio Domini super omnes Gentes, et furor super universam militiam eorum: interfecit eos, et dedit eos in occisionem. Isaiah 34:3 Interfecti eorum proiicientur, et de cadaveribus eorum ascendet foetor: tabescent montes a sanguine eorum. Isaiah 34:4 Et tabescet omnis militia caelorum, et complicabuntur sicut liber caeli: et omnis militia eorum defluet sicut defluit folium de vinea et de ficu. Isaiah 34:5 Quoniam inebriatus est in caelo gladius meus: ecce super Idumaeam descendet, et super populum interfectionis meae ad iudicium. Isaiah 34:6 Gladius Domini repletus est sanguine, incrassatus est adipe, de sanguine agnorum, et hircorum, de sanguine medullatorum arietum: victima enim Domini in Bosra, et interfectio magna in Terra Edom. Isaiah 34:7 Et descendent unicornes cum eis, et tauri cum potentibus: inebriabitur terra eorum sanguine, et humus eorum adipe pinguium: Isaiah 34:8 quia dies ultionis Domini, annus retributionum iudicii Sion. Isaiah 34:9 Et convertentur torrentes eius in picem, et humus eius in sulphur: et erit terra eius in picem ardentem. Isaiah 34:10 Nocte et die non extinguetur, in sempiternum ascendet fumus eius: a generatione in generationem desolabitur, in saecula saeculorum non erit transiens per eam. Isaiah 34:11 Et possidebunt illam onocrotalus, et ericius: ibix, et corvus habitabunt in ea: et extendetur super eam mensura, ut redigatur ad nihilum, et perpendiculum in desolationem. Isaiah 34:12 Nobiles eius non erunt ibi: regem potius invocabunt, et omnes principes eius erunt in nihilum. Isaiah 34:13 Et orientur in domibus eius spinae, et urticae, et paliurus in munitionibus eius: et erit cubile draconum, et pascua struthionum. Isaiah 34:14 Et occurrent daemonia onocentaurus, et pilosus clamabit alter ad alterum: ibi cubavit lamia, et invenit sibi requiem. Isaiah 34:15 Ibi habuit foveam ericius, et enutrivit catulos, et circumfodit, et fovit in umbra eius: illuc congregati sunt milvi, alter ad alterum. Isaiah 34:16 Requirite diligenter in libro Domini, et legite: unum ex eis non defuit, alter alterum non quaesivit: quia quod ex ore meo procedit, ille mandavit, et spiritus eius ipse congregavit ea. Isaiah 34:17 Et ipse misit eis sortem, et manus eius divisit eam illis in mensuram: usque in aeternum possidebunt eam, in generatione et generationem habitabunt in ea. Isaiah 35:0 Isaiah 35:1 Laetabitur deserta et invia, et exultabit solitudo, et florebit quasi lilium. Isaiah 35:2 Germinans germinabit, et exultabit laetabunda et laudans: gloria Libani data est ei: decor Carmeli, et Saron, ipsi videbunt gloriam Domini, et decorem Dei nostri. Isaiah 35:3 Confortate manus dissolutas, et genua debilia roborate. Isaiah 35:4 Dicite pusillanimes: Confortamini, et nolite timere: ecce Deus vester ultionem adducet retributionis: Deus ipse veniet, et salvabit vos. Isaiah 35:5 Tunc aperientur oculi caecorum, et aures surdorum patebunt. Isaiah 35:6 Tunc saliet sicut cervus claudus, et aperta erit lingua mutorum: quia scissae sunt in deserto aquae, et torrentes in solitudine. Isaiah 35:7 Et quae erat arida, erit in stagnum, et sitiens in fontes aquarum. In cubilibus, in quibus prius dracones habitabant, orietur viror calami et iunci. Isaiah 35:8 Et erit ibi semita et via, et via sancta vocabitur: non transibit per eam pollutus, et haec erit vobis directa via, ita ut stulti non errent per eam. Isaiah 35:9 Non erit ibi leo, et mala bestia non ascendet per eam, nec invenietur ibi: et ambulabunt qui liberati fuerint. Isaiah 35:10 Et redempti a Domino convertentur, et venient in Sion cum laude: et laetitia sempiterna super caput eorum: gaudium et laetitiam obtinebunt, et fugiet dolor et gemitus. Isaiah 36:0 Isaiah 36:1 Et factum est in quartodecimo anno regis Ezechiae, ascendit Sennacherib rex Assyriorum super omnes civitates Iuda munitas, et cepit eas. Isaiah 36:2 Et misit rex Assyriorum Rabsacen de Lachis in Ierusalem, ad regem Ezechiam in manu gravi, et stetit in aquaeductu piscinae superioris in via Agri fullonis. Isaiah 36:3 Et egressus est ad eum Eliachim filius Helchiae, qui erat super domum, et Sobna scriba, et Ioahe filius Asaph a commentariis. Isaiah 36:4 Et dixit ad eos Rabsaces: Dicite Ezechiae: Haec dicit rex magnus, rex Assyriorum: Quae est ista fiducia, qua confidis? Isaiah 36:5 aut quo consilio vel fortitudine rebellare disponis? super quem habes fiduciam, quia recessisti a me? Isaiah 36:6 Ecce confidis super baculum arundineum confractum istum, super Aegyptum: cui si innixus fuerit homo, intrabit in manum eius, et perforabit eam: sic Pharao rex Aegypti omnibus, qui confidunt in eo. Isaiah 36:7 Quod si responderis mihi: In Domino Deo nostro confidimus: nonne ipse est, cuius abstulit Ezechias excelsa et altaria, et dixit Iuda et Ierusalem: Coram altari isto adorabitis? Isaiah 36:8 Et nunc trade te domino meo regi Assyriorum, et dabo tibi duo millia equorum, nec poteris ex te praebere ascensores eorum. Isaiah 36:9 Et quomodo sustinebis faciem iudicis unius loci ex servis domini mei minoribus? Quod si confidis in Aegypto, in quadrigis, et in equitibus: Isaiah 36:10 et nunc numquid sine Domino ascendi ad terram istam ut disperderem eam? Dominus dixit ad me: Ascende super terram istam, et disperde eam. Isaiah 36:11 Et dixit Eliachim, et Sobna, et Ioahe ad Rabsacen: Loquere ad servos tuos Syra lingua: intelligimus enim: ne loquaris ad nos Iudaice in auribus populi, qui est super murum. Isaiah 36:12 Et dixit ad eos Rabsaces: Numquid ad dominum tuum et ad te misit me dominus meus, ut loquerer omnia verba ista; et non potius ad viros, qui sedent in muro, ut comedant stercora sua, et bibant urinam pedum suorum vobiscum? Isaiah 36:13 Et stetit Rabsaces, et clamavit voce magna Iudaice, et dixit: Audite verba regis magni, regis Assyriorum. Isaiah 36:14 Haec dicit rex: Non seducat vos Ezechias, quia non poterit eruere vos. Isaiah 36:15 Et non vobis tribuat fiduciam Ezechias super Domino, dicens: Eruens liberabit nos Dominus, non dabitur civitas ista in manu regis Assyriorum. Isaiah 36:16 Nolite audire Ezechiam: haec enim dicit rex Assyriorum: Facite mecum benedictionem, et egredimini ad me, et comedite unusquisque vineam suam, et unusquisque ficum suam: et bibite unusquisque aquam cisternae suae, Isaiah 36:17 donec veniam, et tollam vos ad terram, quae est ut terra vestra, terram frumenti et vini, terram panum et vinearum. Isaiah 36:18 Nec conturbet vos Ezechias, dicens: Dominus liberabit nos. Numquid liberaverunt dii gentium unusquisque terram suam de manu regis Assyriorum? Isaiah 36:19 Ubi est deus Emath, et Arphad? ubi est deus Sepharvaim? numquid liberaverunt Samariam de manu mea? Isaiah 36:20 Quis est ex omnibus diis terrarum istarum, qui eruerit terram suam de manu mea, ut eruat Dominus Ierusalem de manu mea? Isaiah 36:21 Et siluerunt, et non responderunt ei verbum. Mandaverat enim rex, dicens: Ne respondeatis ei. Isaiah 36:22 Et ingressus est Eliachim filius Helchiae, qui erat super domum, et Sobna scriba, et Ioahe filius Asaph a commentariis ad Ezechiam scissis vestibus, et nunciaverunt ei verba Rabsacis. Isaiah 37:0 Isaiah 37:1 Et factum est, cum audisset rex Ezechias, scidit vestimenta sua, et obvolutus est sacco, et intravit in domum Domini. Isaiah 37:2 Et misit Eliachim, qui erat super domum, et Sobnam scribam, et seniores de sacerdotibus opertos saccis ad Isaiam filium Amos prophetam, Isaiah 37:3 et dixerunt ad eum: Haec dicit Ezechias: Dies tribulationis, et correptionis, et blasphemiae dies haec: quia venerunt filii usque ad partum, et virtus non est pariendi. Isaiah 37:4 Si quo modo audiat Dominus Deus tuus verba Rabsacis, quem misit rex Assyriorum dominus suus ad blasphemandum Deum viventem, et exprobrandum sermonibus, quos audivit Dominus Deus tuus: leva ergo orationem pro reliquiis, quae repertae sunt. Isaiah 37:5 Et venerunt servi regis Ezechiae ad Isaiam. Isaiah 37:6 et dixit ad eos Isaias: Haec dicetis domino vestro: Haec dicit Dominus: Ne timeas a facie verborum, quae audisti, quibus blasphemaverunt pueri regis Assyriorum me. Isaiah 37:7 Ecce ego dabo ei spiritum, et audiet nuncium, et revertetur ad terram suam, et corruere eum faciam gladio in terra sua. Isaiah 37:8 Reversus est autem Rabsaces, et invenit regem Assyriorum praeliantem adversus Lobnam. Audierat enim quia profectus esset de Lachis, Isaiah 37:9 et audivit de Tharaca rege Aethiopiae, dicentes: Egressus est ut pugnet contra te. Quod cum audisset, misit nuncios ad Ezechiam, dicens: Isaiah 37:10 Haec dicetis Ezechiae regi Iuda, loquentes: Non te decipiat Deus tuus, in quo tu confidis, dicens: Non dabitur Ierusalem in manu regis Assyriorum. Isaiah 37:11 Ecce tu audisti omnia, quae fecerunt reges Assyriorum omnibus terris, quas subverterunt, et tu poteris liberari? Isaiah 37:12 Numquid eruerunt eos dii Gentium, quos subverterunt patres mei Gozam, et Haram, et Reseph, et filios Eden, qui erant in Thalassar? Isaiah 37:13 Ubi est rex Emath, et rex Arphad, et rex urbis Sepharvaim, Ana, et Ava? Isaiah 37:14 Et tulit Ezechias libros de manu nunciorum, et legit eos, et ascendit in domum Domini, et expandit eos Ezechias coram Domino. Isaiah 37:15 Et oravit Ezechias ad Dominum, dicens: Isaiah 37:16 Domine exercituum Deus Israel, qui sedes super cherubim: tu es Deus solus omnium regnorum terrae, tu fecisti caelum et terram. Isaiah 37:17 Inclina Domine aurem tuam, et audi: aperi Domine oculos tuos, et vide, et audi omnia verba Sennacherib, quae misit ad blasphemandum Deum viventem. Isaiah 37:18 Vere enim Domine desertas fecerunt reges Assyriorum terras, et regiones earum. Isaiah 37:19 Et dederunt deos earum igni: non enim erant dii, sed opera manuum hominum, lignum et lapis: et comminuerunt eos. Isaiah 37:20 Et nunc Domine Deus noster salva nos de manu eius: et cognoscant omnia regna terrae, quia tu es Dominus solus. Isaiah 37:21 Et misit Isaias filius Amos ad Ezechiam, dicens: Haec dicit Dominus Deus Israel: Pro quibus rogasti me de Sennacherib rege Assyriorum: Isaiah 37:22 hoc est verbum, quod locutus est Dominus super eum: Despexit te, et subsannavit te virgo filia Sion: post te caput movit filia Ierusalem. Isaiah 37:23 Cui exprobrasti, et quem blasphemasti, et super quem exaltasti vocem, et levasti altitudinem oculorum tuorum? Ad Sanctum Israel. Isaiah 37:24 In manu servorum tuorum exprobrasti Domino: et dixisti: In multitudine quadrigarum mearum ego ascendi altitudinem montium, iuga Libani: et succidam excelsa cedrorum eius, et electas abietes illius, et introibo altitudinem summitatis eius, saltum Carmeli eius. Isaiah 37:25 Ego fodi, et bibi aquam, et exiccavi vestigio pedis mei omnes rivos aggerum. Isaiah 37:26 Numquid non audisti, quae olim fecerim ei? ex diebus antiquis ego plasmavi illud: et nunc adduxi: et factum est in eradicationem collium compugnantium, et civitatum munitarum. Isaiah 37:27 Habitatores earum breviata manu contremuerunt, et confusi sunt: facti sunt sicut foenum agri, et gramen pascuae, et herba tectorum, quae exaruit antequam maturesceret. Isaiah 37:28 Habitationem tuam, et egressum tuum, et introitum tuum cognovi, et insaniam tuam contra me. Isaiah 37:29 Cum fureres adversum me, superbia tua ascendit in aures meas: ponam ergo circulum in naribus tuis, et frenum in labiis tuis, et reducam te in viam, per quem venisti. Isaiah 37:30 Tibi autem hoc erit signum: Comede hoc anno quae sponte nascuntur, et in anno secundo pomis vescere: in anno autem tertio seminate, et metite, et plantate vineas, et comedite fructum earum. Isaiah 37:31 Et mittet id, quod salvatum fuerit de domo Iuda, et quod reliquum est, radicem deorsum, et faciet fructum sursum: Isaiah 37:32 quia de Ierusalem exibunt reliquiae, et salvatio de monte Sion: zelus Domini exercituum faciet istud. Isaiah 37:33 Propterea haec dicit Dominus de rege Assyriorum: Non intrabit civitatem hanc, et non iaciet ibi sagittam, et non occupabit eam clypeus, et non mittet in circuitu eius aggerem. Isaiah 37:34 In via, qua venit, per eam revertetur, et civitatem hanc non ingredietur, dicit Dominus: Isaiah 37:35 et protegam civitatem istam, ut salvem eam propter me, et propter David servum meum. Isaiah 37:36 Egressus est autem Angelus Domini, et percussit in castris Assyriorum centum octoginta quinque millia. Et surrexerunt mane, et ecce omnes, cadavera mortuorum. Isaiah 37:37 Et egressus est, et abiit, et reversus est Sennacherib rex Assyriorum, et habitavit in Ninive. Isaiah 37:38 Et factum est, cum adoraret in templo Nesroch deum suum, Adramelech, et Sarasar filii eius percusserunt eum gladio: fugeruntque in Terram Ararat, et regnavit Asarhaddon filius eius pro eo. Isaiah 38:0 Isaiah 38:1 In diebus illis aegrotavit Ezechias usque ad mortem: et introivit ad eum Isaias filius Amos propheta, et dixit ei: Haec dicit Dominus: Dispone domui tuae, quia morieris tu, et non vives. Isaiah 38:2 Et convertit Ezechias faciem suam ad parietem, et oravit ad Dominum, Isaiah 38:3 et dixit: Obsecro Domine, memento quaeso quomodo ambulaverim coram te in veritate, et in corde perfecto, et quod bonum est in oculis tuis fecerim. Et flevit Ezechias fletu magno. Isaiah 38:4 Et factum est verbum Domini ad Isaiam, dicens: Isaiah 38:5 Vade, et dic Ezechiae: Haec dicit Dominus Deus David patris tui: Audivi orationem tuam, et vidi lacrymas tuas: ecce ego adiiciam super dies tuos quindecim annos: Isaiah 38:6 et de manu regis Assyriorum eruam te, et civitatem istam, et protegam eam. Isaiah 38:7 Hoc autem tibi erit signum a Domino, quia faciet Dominus verbum hoc, quod locutus est: Isaiah 38:8 Ecce ego reverti faciam umbram linearum, per quas descenderat in horologio Achaz in sole, retrorsum decem lineis. Et reversus est sol decem lineis per gradus, quos descenderat. Isaiah 38:9 Scriptura Ezechiae regis Iuda cum aegrotasset, et convaluisset de infirmitate sua. Isaiah 38:10 Ego dixi: In dimidio dierum meorum vadam ad portas inferi. Quaesivi residuum annorum meorum. Isaiah 38:11 dixi: Non videbo Dominum Deum in terra viventium. Non aspiciam hominem ultra, et habitatorem quietis. Isaiah 38:12 Generatio mea ablata est; et convoluta est a me, quasi tabernaculum pastorum: Praecisa est velut a texente, vita mea: dum adhuc ordirer, succidit me: de mane usque ad vesperam finies me. Isaiah 38:13 Sperabam usque ad mane, quasi leo sic contrivit omnia ossa mea: De mane usque ad vesperam finies me: Isaiah 38:14 sicut pullus hirundinis sic clamabo, meditabor ut columba: Attenuati sunt oculi mei, suspicientes in excelsum: Domine vim patior, responde pro me. Isaiah 38:15 Quid dicam, aut quid respondebit mihi, cum ipse fecerit? Recogitabo tibi omnes annos meos in amaritudine animae meae. Isaiah 38:16 Domine si sic vivitur, et in talibus vita spiritus mei, corripies me, et vivificabis me. Isaiah 38:17 Ecce in pace amaritudo mea amarissima: Tu autem eruisti animam meam ut non periret, proiecisti post tergum tuum omnia peccata mea. Isaiah 38:18 Quia non infernus confitebitur tibi, neque mors laudabit te: non expectabunt qui descendunt in lacum, veritatem tuam. Isaiah 38:19 Vivens vivens ipse confitebitur tibi, sicut et ego hodie: pater filiis notam faciet veritatem tuam. Isaiah 38:20 Domine salvum me fac, et psalmos nostros cantabimus cunctis diebus vitae nostrae in domo Domini. Isaiah 38:21 Et iussit Isaias ut tollerent massam de ficis, et cataplasmarent super vulnus, et sanaretur. Isaiah 38:22 Et dixit Ezechias: Quod erit signum quia ascendam in domum Domini? Isaiah 39:0 Isaiah 39:1 In tempore illo misit Merodach Baladan filius Baladan rex Babylonis, libros et munera ad Ezechiam: audierat enim quod aegrotasset, et convaluisset. Isaiah 39:2 Laetatus est autem super eis Ezechias, et ostendit eis cellam aromatum, et argenti, et auri, et odoramentorum, et unguenti optimi, et omnes apothecas supellectilis suae, et universa quae inventa sunt in thesauris eius. Non fuit verbum, quod non ostenderet eis Ezechias in domo sua, et in omni potestate sua. Isaiah 39:3 Introivit autem Isaias propheta ad Ezechiam regem, et dixit ei: Quid dixerunt viri isti, et unde venerunt ad te? Et dixit Ezechias: De terra longinqua venerunt ad me, de Babylone. Isaiah 39:4 Et dixit: Quid viderunt in domo tua? Et dixit Ezechias: Omnia, quae in domo mea sunt, viderunt: non fuit res, quam non ostenderim eis in thesauris meis. Isaiah 39:5 Et dixit Isaias ad Ezechiam: Audi verbum Domini exercituum. Isaiah 39:6 Ecce dies venient, et auferentur omnia, quae in domo tua sunt, et quae thesaurizaverunt patres tui usque ad diem hanc, in Babylonem: non relinquetur quidquam, dicit Dominus. Isaiah 39:7 Et de filiis tuis, qui exibunt de te, quos genueris, tollent, et erunt eunuchi in palatio regis Babylonis. Isaiah 39:8 Et dixit Ezechias ad Isaiam: Bonum verbum Domini quod locutus est. Et dixit: Fiat tantum pax, et veritas in diebus meis. Isaiah 40:0 Isaiah 40:1 Consolamini, consolamini popule meus, dicit Deus vester. Isaiah 40:2 Loquimini ad cor Ierusalem, et advocate eam: quoniam completa est malitia eius, dimissa est iniquitas illius: suscepit de manu Domini duplicia pro omnibus peccatis suis. Isaiah 40:3 Vox clamantis in deserto: Parate viam Domini, rectas facite in solitudine semitas Dei nostri. Isaiah 40:4 Omnis vallis exaltabitur, et omnis mons et collis humiliabitur, et erunt prava in directa, et aspera in vias planas. Isaiah 40:5 Et revelabitur gloria Domini, et videbit omnis caro pariter quod os Domini locutum est. Isaiah 40:6 Vox dicentis: Clama. Et dixi: Quid clamabo? Omnis caro foenum, et omnis gloria eius quasi flos agri. Isaiah 40:7 Exiccatum est foenum, et cecidit flos, quia spiritus Domini sufflavit in eo. Vere foenum est populus: Isaiah 40:8 exiccatum est foenum, et cecidit flos: Verbum autem Domini nostri manet in aeternum. Isaiah 40:9 Super montem excelsum ascende, tu qui evangelizas Sion: exalta in fortitudine vocem tuam, qui evangelizas Ierusalem: exalta, noli timere. Dic civitatibus Iuda: Ecce Deus vester: Isaiah 40:10 ecce Dominus Deus in fortitudine veniet, et brachium eius dominabitur: ecce merces eius cum eo, et opus illius coram illo. Isaiah 40:11 Sicut pastor gregem suum pascet: in brachio suo congregabit agnos, et in sinu suo levabit, foetas ipse portabit. Isaiah 40:12 Quis mensus est pugillo aquas, et caelos palmo ponderavit? quis appendit tribus digitis molem terrae, et libravit in pondere montes, et colles in statera? Isaiah 40:13 Quis adiuvit spiritum Domini? aut quis consiliarius eius fuit, et ostendit illi? Isaiah 40:14 Cum quo iniit consilium, et instruxit eum, et docuit eum semitam iustitiae, et erudivit eum scientiam, et viam prudentiae ostendit illi? Isaiah 40:15 Ecce Gentes quasi stilla situlae, et quasi momentum staterae reputatae sunt: ecce insulae quasi pulvis exiguus. Isaiah 40:16 Et Libanus non sufficiet ad succendendum, et animalia eius non sufficient ad holocaustum. Isaiah 40:17 Omnes gentes quasi non sint, sic sunt coram eo, et quasi nihilum et inane reputatae sunt ei. Isaiah 40:18 Cui ergo similem fecisti Deum? aut quam imaginem ponetis ei? Isaiah 40:19 Numquid sculptile conflavit faber? aut aurifex auro figuravit illud, et laminis argenteis argentarius? Isaiah 40:20 Forte lignum, et imputribile elegit: artifex sapiens quaerit quomodo statuat simulacrum, quod non moveatur. Isaiah 40:21 Numquid non scitis? numquid non audistis? numquid non annunciatum est vobis ab initio? numquid non intellexistis fundamenta terrae? Isaiah 40:22 Qui sedet super gyrum terrae, et habitatores eius sunt quasi locustae: qui extendit velut nihilum caelos, et expandit eos sicut tabernaculum ad inhabitandum. Isaiah 40:23 Qui dat secretorum scrutatores quasi non sint, iudices terrae velut inane fecit: Isaiah 40:24 et quidem neque plantatus, neque satus, neque radicatus in terra truncus eorum: repente flavit in eos, et aruerunt, et turbo quasi stipulam auferet eos. Isaiah 40:25 Et cui assimilastis me, et adaequastis, dicit sanctus? Isaiah 40:26 Levate in excelsum oculos vestros, et videte quis creavit haec: qui educit in numero militiam eorum, et omnes ex nomine vocat: prae multitudine fortitudinis et roboris, virtutisque eius, neque unum reliquum fuit. Isaiah 40:27 Quare dicis Iacob, et loqueris Israel: Abscondita est via mea a Domino, et a Deo meo iudicium meum transivit? Isaiah 40:28 Numquid nescis, aut non audisti? Deus sempiternus Dominus, qui creavit terminos terrae: non deficiet, neque laborabit, nec est investigatio sapientiae eius. Isaiah 40:29 Qui dat lasso virtutem: et his, qui non sunt, fortitudinem et robur multiplicat. Isaiah 40:30 Deficient pueri, et laborabunt, et iuvenes in infirmitate cadent. Isaiah 40:31 Qui autem sperant in Domino, mutabunt fortitudinem, assument pennas sicut aquilae, current et non laborabunt, ambulabunt et non deficient. Isaiah 41:0 Isaiah 41:1 Taceant ad me insulae, et Gentes mutent fortitudinem: accedant, et tunc loquantur, simul ad iudicium propinquemus. Isaiah 41:2 Quis suscitavit ab Oriente iustum, vocavit eum ut sequeretur se? dabit in conspectu eius Gentes, et reges obtinebit: dabit quasi pulverem gladio eius, sicut stipulam vento raptam arcui eius. Isaiah 41:3 Persequetur eos, transibit in pace, semita in pedibus eius non apparebit. Isaiah 41:4 Quis haec operatus est, et fecit, vocans generationes ab exordio? Ego Dominus, primus et novissimus ego sum. Isaiah 41:5 Viderunt insulae, et timuerunt, extrema terrae obstupuerunt, appropinquaverunt, et accesserunt. Isaiah 41:6 Unusquisque proximo suo auxiliabitur, et fratri suo dicet: Confortare. Isaiah 41:7 Confortavit faber aerarius percutiens malleo eum, qui cudebat tunc temporis, dicens: Glutino bonum est: et confortavit eum clavis, ut non moveretur. Isaiah 41:8 Et tu Israel serve meus, Iacob quem elegi, semen Abraham amici mei: Isaiah 41:9 In quo apprehendi te ab extremis terrae, et a longinquis eius vocavi te, et dixi tibi: Servus meus es tu, elegi te, et non abieci te. Isaiah 41:10 Ne timeas, quia ego tecum sum: ne declines, quia ego Deus tuus: confortavi te, et auxiliatus sum tibi, et suscepit te dextera iusti mei. Isaiah 41:11 Ecce confundentur et erubescent omnes, qui pugnant adversum te: erunt quasi non sint, et peribunt viri, qui contradicunt tibi. Isaiah 41:12 Quaeres eos, et non invenies, viros rebelles tuos: erunt quasi non sint: et veluti consumptio homines bellantes adversum te. Isaiah 41:13 Quia ego Dominus Deus tuus apprehendens manum tuam, dicensque tibi: Ne timeas, ego adiuvi te. Isaiah 41:14 Noli timere vermis Iacob, qui mortui estis ex Israel: ego auxiliatus sum tibi, dicit Dominus: et redemptor tuus sanctus Israel. Isaiah 41:15 Ego posui te quasi plaustrum triturans novum, habens rostra serrantia: triturabis montes, et comminues: et colles quasi pulverem pones. Isaiah 41:16 Ventilabis eos, et ventus tollet, et turbo disperget eos: et tu exultabis in Domino, in sancto Israel laetaberis. Isaiah 41:17 Egeni, et pauperes quaerunt aquas, et non sunt: lingua eorum siti aruit. Ego Dominus exaudiam eos, Deus Israel non derelinquam eos. Isaiah 41:18 Aperiam in excelsis collibus flumina, et in medio camporum fontes: ponam desertum in stagna aquarum, et terram inviam in rivos aquarum. Isaiah 41:19 Dabo in solitudinem cedrum, et spinam, et myrtum, et lignum olivae: ponam in deserto abietem, ulmum, et buxum simul: Isaiah 41:20 Ut videant, et sciant, et recogitent, et intelligant pariter quia manus Domini fecit hoc, et sanctus Israel creavit illud. Isaiah 41:21 Prope facite iudicium vestrum, dicit Dominus: afferte, siquid forte habetis, dicit rex Iacob. Isaiah 41:22 Accedant, et nuncient nobis quaecumque ventura sunt: priora quae fuerunt nunciate: et ponemus cor nostrum, et sciemus novissima eorum, et quae ventura sunt indicate nobis. Isaiah 41:23 Annunciate quae ventura sunt in futurum, et sciemus quia dii estis vos. bene quoque aut male, si potestis, facite: et loquamur, et videamus simul. Isaiah 41:24 Ecce, vos estis ex nihilo, et opus vestrum ex eo, quod non est: abominatio est qui elegit vos. Isaiah 41:25 Suscitavi ab Aquilone, et veniet ab Ortu solis: vocabit nomen meum, et adducet magistratus quasi lutum, et velut plastes conculcans humum. Isaiah 41:26 Quis annunciavit ab exordio ut sciamus: et a principio ut dicamus: Iustus es? non est neque annuncians, neque praedicens, neque audiens sermones vestros. Isaiah 41:27 Primus ad Sion dicet: Ecce adsum, et Ierusalem evangelistam dabo. Isaiah 41:28 Et vidi, et non erat neque ex istis quisquam qui iniret consilium, et interrogatus responderet verbum. Isaiah 41:29 Ecce omnes iniusti, et vana opera eorum: ventus et inane simulachra eorum. Isaiah 42:0 Isaiah 42:1 Ecce servus meus, suscipiam eum: electus meus, complacuit sibi in illo anima mea: dedi spiritum meum super eum, iudicium Gentibus proferet. Isaiah 42:2 Non clamabit, neque accipiet personam, nec audietur vox eius foris. Isaiah 42:3 Calamum quassatum non conteret, et linum fumigans non extinguet: in veritate educet iudicium. Isaiah 42:4 Non erit tristis, neque turbulentus, donec ponat in terra iudicium: et legem eius insulae expectabunt. Isaiah 42:5 Haec dicit Dominus Deus creans caelos, et extendens eos: formans terram, et quae germinant ex ea: dans flatum populo, qui est super eam, et spiritum calcantibus eam. Isaiah 42:6 Ego Dominus vocavi te in iustitia, et apprehendi manum tuam, et servavi te. Et dedi te in foedus populi, in lucem Gentium: Isaiah 42:7 Ut aperires oculos caecorum, et educeres de conclusione vinctum, de domo carceris sedentes in tenebris. Isaiah 42:8 Ego Dominus, hoc est nomen meum: gloriam meam alteri non dabo, et laudem meam sculptilibus. Isaiah 42:9 Quae prima fuerunt, ecce venerunt: nova quoque ego annuncio: antequam oriantur, audita vobis faciam. Isaiah 42:10 Cantate Domino canticum novum, laus eius ab extremis terrae: qui descenditis in mare, et plenitudo eius, insulae, et habitatores earum. Isaiah 42:11 Sublevetur desertum, et civitates eius: in domibus habitabit Cedar: laudate habitatores Petrae, de vertice montium clamabunt. Isaiah 42:12 Ponent Domino gloriam, et laudem eius in insulis nunciabunt. Isaiah 42:13 Dominus sicut fortis egredietur, sicut vir praeliator suscitabit zelum: vociferabitur, et clamabit: super inimicos suos confortabitur. Isaiah 42:14 Tacui semper, silui, patiens fui, sicut parturiens loquar: dissipabo, et absorbebo simul. Isaiah 42:15 Desertos faciam montes, et colles, et omne gramen eorum exiccabo: et ponam flumina in insulas, et stagna arefaciam. Isaiah 42:16 Et ducam caecos in viam, quam nesciunt, et in semitis, quas ignoraverunt, ambulare eos faciam: ponam tenebras coram eis in lucem, et prava in recta: haec verba feci eis, et non dereliqui eos. Isaiah 42:17 Conversi sunt retrorsum: confundantur confusione qui confidunt in sculptili, qui dicunt conflatili: Vos dii nostri. Isaiah 42:18 Surdi audite, et caeci intuemini ad videndum. Isaiah 42:19 Quis caecus, nisi servus meus? et surdus, nisi ad quem nuncios meos misi? quis caecus, nisi qui venundatus est? et quis caecus, nisi servus Domini? Isaiah 42:20 Qui vides multa, nonne custodies? qui apertas habes aures, nonne audies? Isaiah 42:21 Et Dominus voluit ut sanctificaret eum, et magnificaret legem, et extolleret. Isaiah 42:22 Ipse autem populus direptus, et vastatus: laqueus iuvenum omnes, et in domibus carcerum absconditi sunt: facti sunt in rapinam, nec est qui eruat: in direptionem, nec est qui dicat: Redde. Isaiah 42:23 Quis est in vobis qui audiat hoc, attendat et auscultet futura? Isaiah 42:24 Quis dedit in direptionem Iacob, et Israel vastantibus? nonne Dominus ipse, cui peccavimus? Et noluerunt in viis eius ambulare, et non audierunt legem eius. Isaiah 42:25 Et effudit super eum indignationem furoris sui, et forte bellum, et combussit eum in circuitu, et non cognovit: et succendit eum, et non intellexit. Isaiah 43:0 Isaiah 43:1 Et nunc haec dicit Dominus creans te Iacob, et formans te Israel: Noli timere, quia redemi te, et vocavi te nomine tuo: meus es tu. Isaiah 43:2 Cum transieris per aquas, tecum ero, et flumina non operient te: cum ambulaveris in igne, non combureris, et flamma non ardebit in te: Isaiah 43:3 Quia ego Dominus Deus tuus sanctus Israel salvator tuus, dedi propitiationem tuam Aegyptum, Aethopiam, et Saba pro te. Isaiah 43:4 Ex quo honorabilis factus es in oculis meis, et gloriosus: ego dilexi te, et dabo homines pro te, et populos pro anima tua. Isaiah 43:5 Noli timere, quia ego tecum sum: ab Oriente adducam semen tuum, et ab Occidente congregabo te. Isaiah 43:6 Dicam Aquiloni: Da: et Austro: Noli prohibere: affer filios meos de longinquo, et filias meas ab extremis terrae. Isaiah 43:7 Et omnem, qui invocat nomen meum, in gloriam meam creavi eum, formavi eum, et feci eum. Isaiah 43:8 Educ foras populum caecum, et oculos habentem: surdum, et aures ei sunt. Isaiah 43:9 Omnes gentes congregatae sunt simul, et collectae sunt tribus: quis in vobis annunciet istud, et quae prima sunt audire nos faciet? dent testes eorum, iustificentur, et audiant, et dicant: Vere. Isaiah 43:10 Vos testes mei, dicit Dominus, et servus meus, quem elegi: ut sciatis, et credatis mihi, et intelligatis quia ego ipse sum. Ante me non est formatus Deus, et post me non erit. Isaiah 43:11 Ego sum, ego sum Dominus, et non est absque me salvator. Isaiah 43:12 Ego annunciavi, et salvavi: auditum feci, et non fuit in vobis alienus: vos testes mei, dicit Dominus, et ego Deus. Isaiah 43:13 Et ab initio ego ipse, et non est qui de manu mea eruat: operabor, et quis avertet illud? Isaiah 43:14 Haec dicit Dominus redemptor vester, sanctus Israel: Propter vos misi in Babylonem, et detraxi vectes universos, et Chaldaeos in navibus suis gloriantes. Isaiah 43:15 Ego Dominus sanctus vester, creans Israel rex vester. Isaiah 43:16 Haec dicit Dominus, qui dedit in mari viam, et in aquis torrentibus semitam. Isaiah 43:17 Qui eduxit quadrigam et equum: agmen et robustum, simul obdormierunt, nec resurgent: contriti sunt quasi linum, et extincti sunt. Isaiah 43:18 Ne memineritis priorum, et antiqua ne intueamini. Isaiah 43:19 Ecce ego facio nova, et nunc orientur, utique cognoscetis ea: ponam in deserto viam, et in invio flumina. Isaiah 43:20 Glorificabit me bestia agri, dracones et struthiones: quia dedi in deserto aquas, flumina in invio, ut darem potum populo meo, electo meo. Isaiah 43:21 Populum istum formavi mihi, laudem meam narrabit. Isaiah 43:22 Non me invocasti Iacob, nec laborasti in me Israel. Isaiah 43:23 Non obtulisti mihi arietem holocausti tui, et victimis tuis non glorificasti me: non te servire feci in oblatione, nec laborem tibi praebui in thure. Isaiah 43:24 Non emisti mihi argento calamum, et adipe victimarum tuarum non inebriasti me. Verumtamen servire me fecisti in peccatis tuis, praebuisti mihi laborem in iniquitatibus tuis. Isaiah 43:25 Ego sum, ego sum ipse qui deleo iniquitates tuas propter me, et peccatorum tuorum non recordabor. Isaiah 43:26 Reduc me in memoriam, et iudicemur simul: narra si quid habes ut iustificeris. Isaiah 43:27 Pater tuus primus peccavit, et interpretes tui praevaricati sunt in me. Isaiah 43:28 Et contaminavi principes sanctos, dedi ad internecionem Iacob, et Israel in blasphemiam. Isaiah 44:0 Isaiah 44:1 Et nunc audi Iacob serve meus, et Israel quem elegi: Isaiah 44:2 Haec dicit Dominus faciens et formans te, ab utero auxiliator tuus: noli timere serve meus Iacob, et rectissime, quem elegi. Isaiah 44:3 Effundam enim aquas super sitientem, et fluenta super aridam: effundam spiritum meum super semen tuum, et benedictionem meam super stirpem tuam. Isaiah 44:4 Et germinabunt inter herbas quasi salices iuxta praeterfluentes aquas. Isaiah 44:5 Iste dicet: Domini ego sum: et ille vocabit in nomine Iacob, et hic scribet manu sua: Domino: et in nomine Israel assimilabitur. Isaiah 44:6 Haec dicit Dominus rex Israel, et redemptor eius Dominus exercituum: Ego primus, et ego novissimus, et absque me non est Deus. Isaiah 44:7 Quis similis mei? vocet, et annunciet: et ordinem exponat mihi, ex quo constitui populum antiquum: ventura et quae futura sunt annuncient eis. Isaiah 44:8 Nolite timere, neque conturbemini: ex tunc audire te feci, et annunciavi: vos estis testes mei. numquid est Deus absque me, et formator, quem ego non noverim? Isaiah 44:9 Plastae idoli omnes nihil sunt, et amantissima eorum non proderunt eis. ipsi sunt testes eorum, quia non vident, neque intelligunt, ut confundantur. Isaiah 44:10 Quis formavit Deum, et sculptile conflavit ad nihil utile? Isaiah 44:11 Ecce omnes participes eius confundentur: fabri enim sunt ex hominibus: convenient omnes, stabunt et pavebunt, et confundentur simul. Isaiah 44:12 Faber ferrarius lima operatus est: in prunis, et in malleis formavit illud, et operatus est in brachio fortitudinis suae: esuriet et deficiet, non bibet aquam, et lassescet. Isaiah 44:13 Artifex lignarius extendit normam, formavit illud in runcina: fecit illud in angularibus, et circino tornavit illud: et fecit imaginem viri quasi speciosum hominem habitantem in domo. Isaiah 44:14 Succidit cedros, tulit ilicem, et quercum, quae steterat inter ligna saltus: plantavit pinum, quam pluvia nutrivit. Isaiah 44:15 Et facta est hominibus in focum: sumpsit ex eis, et calefactus est: et succendit, et coxit panes: de reliquo autem operatus est deum, et adoravit: fecit sculptile, et curvatus est ante illud. Isaiah 44:16 Medium eius combussit igni, et de medio eius carnes comedit: coxit pulmentum, et saturatus est, et calefactus est, et dixit: Vah, calefactus sum, vidi focum. Isaiah 44:17 Reliquum autem eius deum fecit et sculptile sibi: curvatur ante illud, et adorat illud, et obsecrat, dicens: Libera me, quia Deus meus es tu. Isaiah 44:18 Nescierunt, neque intellexerunt: obliti enim sunt ne videant oculi eorum, et ne intelligant corde suo. Isaiah 44:19 Non recogitant in mente sua, neque cognoscunt, neque sentiunt, ut dicant: Medietatem eius combussi igni, et coxi super carbones eius panes: coxi carnes et comedi, et de reliquo eius idolum faciam? ante truncum ligni procidam? Isaiah 44:20 Pars eius cinis est: cor insipiens adoravit illud, et non liberabit animam suam, neque dicet: Forte mendacium est in dextera mea. Isaiah 44:21 Memento horum Iacob, et Israel, quoniam servus meus es tu. formavi te, servus meus es tu Israel, ne obliviscaris mei. Isaiah 44:22 Delevi ut nubem iniquitates tuas, et quasi nebulam peccata tua: revertere ad me, quoniam redemi te. Isaiah 44:23 Laudate caeli, quoniam misericordiam fecit Dominus: iubilate extrema terrae, resonate montes laudationem, saltus et omne lignum eius: quoniam redemit Dominus Iacob, et Israel gloriabitur. Isaiah 44:24 Haec dicit Dominus redemptor tuus, et formator tuus ex utero: Ego sum Dominus, faciens omnia, extendens caelos solus, stabiliens terram, et nullus mecum. Isaiah 44:25 Irrita faciens signa divinorum, et ariolos in furorem vertens. Convertens sapientes retrorsum: et scientiam eorum stultam faciens. Isaiah 44:26 Suscitans verbum servi sui, et consilium nunciorum suorum complens. Qui dico Ierusalem: Habitaberis; et civitatibus Iuda: Aedificabimini, et deserta eius suscitabo. Isaiah 44:27 Qui dico profundo: Desolare, et flumina tua arefaciam. Isaiah 44:28 Qui dico Cyro: Pastor meus es, et omnem voluntatem meam complebis. Qui dico Ierusalem: Aedificaberis; et templo: Fundaberis. Isaiah 45:0 Isaiah 45:1 Haec dicit Dominus christo meo Cyro, cuius apprehendi dexteram, ut subiiciam ante faciem eius Gentes, et dorsa regum vertam, et aperiam coram eo ianuas, et portae non claudentur. Isaiah 45:2 Ego ante te ibo: et gloriosos terrae humiliabo: portas aereas conteram, et vectes ferreos confringam. Isaiah 45:3 Et dabo tibi thesauros absconditos, et arcana secretorum: ut scias quia ego Dominus, qui voco nomen tuum, Deus Israel. Isaiah 45:4 Propter servum meum Iacob, et Israel electum meum, vocavi te nomine tuo: assimilavi te, et non cognovisti me. Isaiah 45:5 Ego Dominus, et non est amplius: extra me non est Deus: accinxi te, et non cognovisti me: Isaiah 45:6 Ut sciant hi, qui ab ortu solis, et qui ab occidente, quoniam absque me non est Deus: ego Dominus, et non est alter, Isaiah 45:7 formans lucem, et creans tenebras, faciens pacem, et creans malum: ego Dominus faciens omnia haec. Isaiah 45:8 Rorate caeli desuper, et nubes pluant iustum: aperiatur terra, et germinet salvatorem: et iustitia oriatur simul: ego Dominus creavi eum. Isaiah 45:9 Vae qui contradicit fictori suo, testa de samiis terrae: numquid dicet lutum figulo suo: Quid facis, et opus tuum absque manibus est? Isaiah 45:10 Vae qui dicit patri: Quid generas? et mulieri: Quid parturis? Isaiah 45:11 Haec dicit Dominus sanctus Israel plastes eius: Ventura interrogate me, super filios meos, et super opus manuum mearum mandate mihi. Isaiah 45:12 Ego feci terram, et hominem super eam creavi ego: manus meae tetenderunt caelos, et omni militiae eorum mandavi. Isaiah 45:13 Ego suscitavi eum ad iustitiam, et omnes vias eius dirigam: ipse aedificabit civitatem meam, et captivitatem meam dimittet, non in pretio, neque in muneribus, dicit Dominus Deus exercituum. Isaiah 45:14 Haec dicit Dominus: Labor Aegypti, et negotiatio Aethiopiae, et Sabaim viri sublimes, ad te transibunt, et tui erunt: Post te ambulabunt, vincti manicis pergent: et te adorabunt, teque deprecabuntur: Tantum in te est Deus, et non est absque te Deus. Isaiah 45:15 Vere tu es Deus absconditus, Deus Israel salvator. Isaiah 45:16 Confusi sunt, et erubuerunt omnes: simul abierunt in confusionem fabricatores errorum. Isaiah 45:17 Israel salvatus est in Domino salute aeterna: non confundemini, et non erubescetis usque in saeculum saeculi. Isaiah 45:18 Quia haec dicit Dominus creans caelos, ipse Deus formans terram, et faciens eam, ipse plastes eius: non in vanum creavit eam: ut habitaretur, formavit eam. ego Dominus, et non est alius. Isaiah 45:19 Non in abscondito locutus sum in loco terrae tenebroso: non dixi semini Iacob: Frustra quaerite me. ego Dominus loquens iustitiam, annuncians recta. Isaiah 45:20 Congregamini, et venite, et accedite simul qui salvati estis ex Gentibus: nescierunt qui levant lignum sculpturae suae, et rogant Deum non salvantem. Isaiah 45:21 Annunciate, et venite, et consiliamini simul: quis auditum fecit hoc ab initio, et tunc praedixit illud? numquid non ego Dominus, et non est ultra deus absque me? Deus iustus, et salvans non est praeter me. Isaiah 45:22 Convertimini ad me, et salvi eritis omnes fines terrae: quia ego Deus, et non est alius. Isaiah 45:23 In memetipso iuravi, egredietur de ore meo iustitiae verbum, et non revertetur: quia mihi curvabitur omne genu, et iurabit omnis lingua. Isaiah 45:24 Ergo in Domino, dicet, meae sunt iustitiae et imperium: ad eum venient, et confundentur omnes qui repugnant ei. Isaiah 45:25 In Domino iustificabitur, et laudabitur omne semen Israel. Isaiah 46:0 Isaiah 46:1 Confractus est Bel, contritus est Nabo: facta sunt simulachra eorum bestiis et iumentis, onera vestra gravi pondere usque ad lassitudinem. Isaiah 46:2 Contabuerunt, et contrita sunt simul: non potuerunt salvare portantem, et anima eorum in captivitatem ibit. Isaiah 46:3 Audite me domus Iacob, et omne residuum domus Israel, qui portamini a meo utero, qui gestamini a mea vulva. Isaiah 46:4 Usque ad senectam ego ipse, et usque ad canos ego portabo: ego feci, et ego feram: ego portabo, et salvabo. Isaiah 46:5 Cui assimilastis me, et adaequastis, et comparastis me, et fecistis similem? Isaiah 46:6 Qui confertis aurum de sacculo, et argentum statera ponderatis: conducentes aurificem, ut faciat deum: et procidunt, et adorant. Isaiah 46:7 Portant illum in humeris gestantes, et ponentes in loco suo: stabit, ac de loco suo non movebitur. sed et cum clamaverint ad eum, non audiet: de tribulatione non salvabit eos. Isaiah 46:8 Mementote istud, et confundamini: redite praevaricatores ad cor. Isaiah 46:9 Recordamini prioris saeculi, quoniam ego sum Deus, et non est ultra Deus, nec est similis mei: Isaiah 46:10 Annuncians ab exordio novissimum, et ab initio quae necdum facta sunt, dicens: Consilium meum stabit, et omnis voluntas mea fiet: Isaiah 46:11 Vocans ab Oriente iustum, et de terra longinqua virum voluntatis meae. et locutus sum, et adducam illud: creavi, et faciam illud. Isaiah 46:12 Audite me duro corde, qui longe estis a iustitia. Isaiah 46:13 Prope feci iustitiam meam, non elongabitur, et salus mea non morabitur. Dabo in Sion salutem, et in Israel gloriam meam. Isaiah 47:0 Isaiah 47:1 Descende, sede in pulvere virgo filia Babylon, sede in terra: non est solium filiae Chaldaeorum, quia ultra non vocaberis mollis et tenera. Isaiah 47:2 Tolle molam, et mole farinam: denuda turpitudinem tuam, discooperi humerum, revela crura, transi flumina. Isaiah 47:3 Revelabitur ignominia tua, et videbitur opprobrium tuum: ultionem capiam, et non resistet mihi homo. Isaiah 47:4 Redemptor noster, Dominus exercituum nomen illius sanctus Israel. Isaiah 47:5 Sede tacens, et intra in tenebras filia Chaldaeorum: quia non vocaberis ultra domina regnorum. Isaiah 47:6 Iratus sum super populum meum, contaminavi hereditatem meam, et dedi eos in manu tua: non posuisti eis misericordias: super senem aggravasti iugum tuum valde. Isaiah 47:7 Et dixisti: In sempiternum ero domina: non posuisti haec super cor tuum, neque recordata es novissimi tui. Isaiah 47:8 Et nunc audi haec delicata, et habitans confidenter, quae dicis in corde tuo: Ego sum, et non est praeter me amplius: non sedebo vidua, et ignorabo sterilitatem. Isaiah 47:9 Venient tibi duo haec subito in die una, sterilitas et viduitas. universa venerunt super te, propter multitudinem maleficiorum tuorum, et propter duritiam incantatorum tuorum vehementem. Isaiah 47:10 Et fiduciam habuisti in malitia tua, et dixisti: Non est qui videat me. sapientia tua et scientia tua haec decepit te. Et dixisti in corde tuo: Ego sum, et praeter me non est altera. Isaiah 47:11 Veniet super te malum, et nescies ortum eius: irruet super te calamitas, quam non poteris expiare: veniet super te repente miseria, quam nescies. Isaiah 47:12 Sta cum incantatoribus tuis, et cum multitudine maleficiorum tuorum, in quibus laborasti ab adolescentia tua, si forte quod prosit tibi, aut si possis fieri fortior. Isaiah 47:13 Defecisti in multitudine consiliorum tuorum: stent, et salvent te augures caeli, qui contemplabantur sidera, et supputabant menses, ut ex eis annunciarent ventura tibi. Isaiah 47:14 Ecce facti sunt quasi stipula, ignis combussit eos: non liberabunt animam suam de manu flammae: non sunt prunae, quibus calefiant, nec focus, ut sedeant ad eum. Isaiah 47:15 Sic facta sunt tibi in quibuscumque laboraveras: negotiatores tui ab adolescentia tua, unusquisque in via sua erraverunt: non est qui salvet te. Isaiah 48:0 Isaiah 48:1 Audite haec domus Iacob, qui vocamini nomine Israel, et de aquis Iuda existis, qui iuratis in nomine Domini, et Dei Israel recordamini non in veritate, neque in iustitia. Isaiah 48:2 De civitate enim sancta vocati sunt, et super Deum Israel constabiliti sunt: Dominus exercituum nomen eius. Isaiah 48:3 Priora ex tunc annunciavi, et ex ore meo exierunt, et audita feci ea: repente operatus sum, et venerunt. Isaiah 48:4 Scivi enim quia durus es tu, et nervus ferreus cervix tua, et frons tua aerea. Isaiah 48:5 Praedixi tibi ex tunc: antequam venirent indicavi tibi, ne forte diceres: Idola mea fecerunt haec, et sculptilia mea, et conflatilia mandaverunt ista. Isaiah 48:6 Quae audisti, vide omnia: vos autem num annunciastis? Audita feci tibi nova ex tunc, et conservata sunt quae nescis: Isaiah 48:7 nunc creata sunt, et non ex tunc: et ante diem, et non audisti ea, ne forte dicas: Ecce ego cognovi ea. Isaiah 48:8 Neque audisti, neque cognovisti, neque ex tunc aperta est auris tua: scio enim quia praevaricans praevaricaberis, et transgressorem ex utero vocavi te. Isaiah 48:9 Propter nomen meum longe faciam furorem meum: et laude mea infrenabo te, ne intereas. Isaiah 48:10 Ecce excoxi te, sed non quasi argentum, elegi te in camino paupertatis. Isaiah 48:11 Propter me, propter me faciam, ut non blasphemer: et gloriam meam alteri non dabo. Isaiah 48:12 Audi me Iacob, et Israel quem ego voco: ego ipse, ego primus, et ego novissimus. Isaiah 48:13 Manus quoque mea fundavit terram, et dextera mea mensa est caelos: ego vocabo eos, et stabunt simul. Isaiah 48:14 Congregamini omnes vos, et audite: quis de eis annunciavit haec? Dominus dilexit eum, faciet voluntatem suam in Babylone, et brachium suum in Chaldaeis. Isaiah 48:15 Ego ego locutus sum, et vocavi eum: adduxi eum, et directa est via eius. Isaiah 48:16 Accedite ad me, et audite hoc: non a principio in abscondito locutus sum: ex tempore antequam fieret, ibi eram: et nunc Dominus Deus misit me, et spiritus eius. Isaiah 48:17 Haec dicit Dominus redemptor tuus sanctus Israel: Ego Dominus Deus tuus docens te utilia, gubernans te in via, qua ambulas. Isaiah 48:18 Utinam attendisses mandata mea: facta fuisset sicut flumen pax tua, et iustitia tua sicut gurgites maris. Isaiah 48:19 et fuisset quasi arena semen tuum, et stirps uteri tui ut lapilli eius: non interisset, et non fuisset attritum nomen eius a facie mea. Isaiah 48:20 Egredimini de Babylone, fugite a Chaldaeis, in voce exultationis annunciate: auditum facite hoc, et efferte illud usque ad extrema terrae. Dicite: Redemit Dominus servum suum Iacob. Isaiah 48:21 Non sitierunt in deserto, cum educeret eos: aquam de petra produxit eis, et scidit petram, et fluxerunt aquae. Isaiah 48:22 Non est pax impiis, dicit Dominus. Isaiah 49:0 Isaiah 49:1 Audite insulae, et attendite populi de longe: Dominus ab utero vocavit me, de ventre matris meae recordatus est nominis mei. Isaiah 49:2 Et posuit os meum quasi gladium acutum: in umbra manus suae protexit me, et posuit me sicut sagittam electam: in pharetra sua abscondit me. Isaiah 49:3 Et dixit mihi: Servus meus es tu Israel, quia in te gloriabor. Isaiah 49:4 Et ego dixi: In vacuum laboravi, sine causa, et vane fortitudinem meam consumpsi: ergo iudicium meum cum Domino, et opus meum cum Deo meo. Isaiah 49:5 Et nunc dicit Dominus, formans me ex utero servum sibi, ut reducam Iacob ad eum, et Israel non congregabitur: et glorificatus sum in oculis Domini, et Deus meus factus est fortitudo mea. Isaiah 49:6 Et dixit: Parum est ut sis mihi servus ad suscitandas tribus Iacob, et faeces Israel convertendas: Ecce dedi te in lucem Gentium, ut sis salus mea usque ad extremum terrae. Isaiah 49:7 Haec dicit Dominus redemptor Israel, sanctus eius, ad contemptibilem animam, ad abominatam gentem, ad servum dominorum: Reges videbunt, et consurgent principes, et adorabunt propter Dominum, quia fidelis est, et sanctum Israel qui elegit te. Isaiah 49:8 Haec dicit Dominus: In tempore placito exaudivi te, et in die salutis auxiliatus sum tui: et servavi te, et dedi te in foedus populi, ut suscitares terram, et possideres hereditates dissipatas: Isaiah 49:9 ut diceres his, qui vincti sunt: Exite: et his, qui in tenebris: Revelamini. Super vias pascentur, et in omnibus planis pascua eorum. Isaiah 49:10 Non esurient, neque sitient, et non percutiet eos aestus et sol: quia miserator eorum reget eos, et ad fontes aquarum potabit eos. Isaiah 49:11 Et ponam omnes montes meos in viam, et semitae meae exaltabuntur. Isaiah 49:12 Ecce isti de longe venient, et ecce illi ab Aquilone et mari, et isti de terra australi. Isaiah 49:13 Laudate caeli, et exulta terra, iubilate montes laudem: quia consolatus est Dominus populum suum, et pauperum suorum miserebitur. Isaiah 49:14 Et dixit Sion: Dereliquit me Dominus, et Dominus oblitus est mei. Isaiah 49:15 Numquid oblivisci potest mulier infantem suum, ut non misereatur filio uteri sui? et si illa oblita fuerit, ego tamen non obliviscar tui. Isaiah 49:16 Ecce in manibus meis descripsi te: muri tui coram oculis meis semper. Isaiah 49:17 Venerunt structores tui: destruentes te, et dissipantes a te exibunt. Isaiah 49:18 Leva in circuitu oculos tuos, et vide, omnes isti congregati sunt, venerunt tibi: vivo ego, dicit Dominus, quia omnibus his velut ornamento vestieris, et circumdabis tibi eos quasi sponsa. Isaiah 49:19 Quia deserta tua, et solitudines tuae, et terra ruinae tuae nunc angusta erunt prae habitatoribus, et longe fugabuntur qui absorbebant te. Isaiah 49:20 Adhuc dicent in auribus tuis filii sterilitatis tuae: Angustus est mihi locus, fac spatium mihi ut habitem. Isaiah 49:21 Et dices in corde tuo: Quis genuit mihi istos? ego sterilis, et non pariens, transmigrata, et captiva: et istos quis enutrivit? ego destituta et sola: et isti ubi hic erant? Isaiah 49:22 Haec dicit Dominus Deus: Ecce levabo ad Gentes manum meam, et ad populos exaltabo signum meum. Et afferent filios tuos in ulnis, et filias tuas super humeros portabunt. Isaiah 49:23 Et erunt reges nutritii tui, et reginae nutrices tuae: vultu in terram demisso adorabunt te, et pulverem pedum tuorum lingent. Et scies quia ego Dominus, super quo non confundentur qui expectant eum. Isaiah 49:24 Numquid tolletur a forti praeda? aut quod captum fuerit a robusto, salvum esse poterit? Isaiah 49:25 Quia haec dicit Dominus: Equidem, et captivitas a forti tolletur: et quod ablatum fuerit a robusto, salvabitur. Eos vero, qui iudicaverunt te, ego iudicabo, et filios tuos ego salvabo. Isaiah 49:26 Et cibabo hostes tuos carnibus suis: et quasi musto, sanguine suo inebriabuntur: et sciet omnis caro, quia ego Dominus salvans te, et redemptor tuus fortis Iacob. Isaiah 50:0 Isaiah 50:1 Haec dicit Dominus: Quis est hic liber repudii matris vestrae, quo dimisi eam? aut quis est creditor meus, cui vendidi vos? ecce in iniquitatibus vestris venditi estis, et in sceleribus vestris dimisi matrem vestram. Isaiah 50:2 Quia veni, et non erat vir: vocavi, et non erat qui audiret. numquid abbreviata et parvula facta est manus mea, ut non possim redimere? aut non est in me virtus ad liberandum? Ecce in increpatione mea desertum faciam mare, ponam flumina in siccum: computrescent pisces sine aqua, et morientur in siti. Isaiah 50:3 Induam caelos tenebris, et saccum ponam operimentum eorum. Isaiah 50:4 Dominus dedit mihi linguam eruditam, ut sciam sustentare eum, qui lassus est verbo: erigit mane, mane erigit mihi aurem, ut audiam quasi magistrum. Isaiah 50:5 Dominus Deus aperuit mihi aurem, ego autem non contradico: retrorsum non abii. Isaiah 50:6 Corpus meum dedi percutientibus, et genas meas vellentibus: faciem meam non averti ab increpantibus, et conspuentibus in me. Isaiah 50:7 Dominus Deus auxiliator meus, ideo non sum confusus: ideo posui faciem meam ut petram durissimam, et scio quoniam non confundar. Isaiah 50:8 Iuxta est qui iustificat me, quis contradicet mihi? stemus simul, quis est adversarius meus? accedat ad me. Isaiah 50:9 Ecce Dominus Deus auxiliator meus: quis est qui condemnet me? Ecce omnes quasi vestimentum conterentur, tinea comedet eos. Isaiah 50:10 Quis ex vobis timens Dominum, audiens vocem servi sui? qui ambulavit in tenebris, et non est lumen ei, speret in nomine Domini, et innitatur super Deum suum. Isaiah 50:11 Ecce vos omnes accendentes ignem accincti flammis, ambulate in lumine ignis vestri, et in flammis, quas succendistis: de manu mea factum est hoc vobis, in doloribus dormietis. Isaiah 51:0 Isaiah 51:1 Audite me qui sequimini quod iustum est, et quaeritis Dominum: attendite ad petram unde excisi estis, et ad cavernam laci, de qua praecisi estis. Isaiah 51:2 Attendite ad Abraham patrem vestrum, et ad Saram, quae peperit vos: quia unum vocavi eum, et benedixi ei, et multiplicavi eum. Isaiah 51:3 Consolabitur ergo Dominus Sion, et consolabitur omnes ruinas eius: et ponet desertum eius quasi delicias, et solitudinem eius quasi hortum Domini. Gaudium et laetitia invenietur in ea, gratiarum actio, et vox laudis. Isaiah 51:4 Attendite ad me popule meus, et tribus mea me audite: quia lex a me exiet, et iudicium meum in lucem populorum requiescet. Isaiah 51:5 Prope est iustus meus, egressus est salvator meus, et brachia mea populos iudicabunt: me insulae expectabunt, et brachium meum sustinebunt. Isaiah 51:6 Levate in caelum oculos vestros, et videte sub terra deorsum: quia caeli sicut fumus liquescent, et terra sicut vestimentum atteretur, et habitatores eius sicut haec interibunt: Salus autem mea in sempiternum erit, et iustitia mea non deficiet. Isaiah 51:7 Audite me qui scitis iustum, populus meus lex mea in corde eorum: nolite timere opprobrium hominum, et blasphemias eorum ne metuatis. Isaiah 51:8 Sicut enim vestimentum, sic comedet eos vermis: et sicut lanam, sic devorabit eos tinea: salus autem mea in sempiternum erit, et iustitia mea in generationes generationum. Isaiah 51:9 Consurge, consurge, induere fortitudinem brachium Domini: consurge sicut in diebus antiquis, in generationibus saeculorum. Numquid non tu percussisti superbum, vulnerasti draconem? Isaiah 51:10 Numquid non tu siccasti mare, aquam abyssi vehementis: qui posuisti profundum maris viam, ut transirent liberati? Isaiah 51:11 Et nunc qui redempti sunt a Domino, revertentur, et venient in Sion laudantes, et laetitia sempiterna super capita eorum, gaudium et laetitiam tenebunt, fugiet dolor et gemitus. Isaiah 51:12 Ego, ego ipse consolabor vos: quis tu ut timeres ab homine mortali, et a filio hominis, qui quasi foenum ita arescet? Isaiah 51:13 Et oblitus es Domini factoris tui, qui tetendit caelos, et fundavit terram: et formidasti iugiter tota die a facie furoris eius, qui te tribulabat, et paraverat ad perdendum: ubi nunc est furor tribulantis? Isaiah 51:14 Cito veniet gradiens ad aperiendum, et non interficiet usque ad internecionem, nec deficiet panis eius. Isaiah 51:15 Ego autem sum Dominus Deus tuus, qui conturbo mare, et intumescunt fluctus eius: Dominus exercituum nomen meum. Isaiah 51:16 Posui verba mea in ore tuo, et in umbra manus meae protexi te, ut plantes caelos, et fundes terram: et dicas ad Sion: Populus meus es tu. Isaiah 51:17 Elevare, elevare, consurge Ierusalem, quae bibisti de manu Domini calicem irae eius: usque ad fundum calicis soporis bibisti, et potasti usque ad faeces. Isaiah 51:18 Non est qui sustentet eam ex omnibus filiis, quos genuit: et non est qui apprehendat manum eius ex omnibus filiis, quos enutrivit. Isaiah 51:19 Duo sunt quae occurrerunt tibi: quis contristabitur super te? vastitas, et contritio, et fames, et gladius, quis consolabitur te? Isaiah 51:20 Filii tui proiecti sunt, dormierunt in capite omnium viarum, sicut oryx illaqueatus: pleni indignatione Domini, increpatione Dei tui. Isaiah 51:21 Idcirco audi hoc paupercula, et ebria non a vino. Isaiah 51:22 Haec dicit dominator tuus Dominus, et Deus tuus, qui pugnabit pro populo suo: Ecce tuli de manu tua calicem soporis, fundum calicis indignationis meae, non adiicies ut bibas illum ultra. Isaiah 51:23 Et ponam illum in manu eorum, qui te humiliaverunt, et dixerunt animae tuae: Incurvare, ut transeamus: et posuisti ut terram corpus tuum, et quasi viam transeuntibus. Isaiah 52:0 Isaiah 52:1 Consurge, consurge, induere fortitudine tua Sion, induere vestimentis gloriae tuae Ierusalem civitas sancti: quia non adiiciet ultra ut pertranseat per te incircumcisus et immundus. Isaiah 52:2 Excutere de pulvere, consurge; sede Ierusalem: solve vincula colli tui captiva filia Sion. Isaiah 52:3 Quia haec dicit Dominus: Gratis venundati estis, et sine argento redimemini. Isaiah 52:4 Quia haec dicit Dominus Deus: In Aegyptum descendit populus meus in principio ut colonus esset ibi: et Assur absque ulla causa calumniatus est eum. Isaiah 52:5 Et nunc quid mihi est hic, dicit Dominus, quoniam ablatus est populus meus gratis? Dominatores eius inique agunt, dicit Dominus, et iugiter tota die nomen meum blasphematur. Isaiah 52:6 Propter hoc sciet populus meus nomen meum in die illa: quia ego ipse qui loquebar, ecce adsum. Isaiah 52:7 Quam pulchri super montes pedes annunciantis et praedicantis pacem: annunciantis bonum, praedicantis salutem, dicentis Sion: Regnabit Deus tuus! Isaiah 52:8 Vox speculatorum tuorum: levaverunt vocem, simul laudabunt: quia oculo ad oculum videbunt cum converterit Dominus Sion. Isaiah 52:9 Gaudete, et laudate simul deserta Ierusalem: quia consolatus est Dominus populum suum, redemit Ierusalem. Isaiah 52:10 Paravit Dominus brachium sanctum suum in oculis omnium Gentium: et videbunt omnes fines terrae salutare Dei nostri. Isaiah 52:11 Recedite, recedite, exite inde, pollutum nolite tangere: exite de medio eius, mundamini qui fertis vasa Domini. Isaiah 52:12 Quoniam non in tumultu exibitis, nec in fuga properabitis: praecedet enim vos Dominus, et congregabit vos Deus Israel. Isaiah 52:13 Ecce intelliget servus meus, exaltabitur, et elevabitur, et sublimis erit valde. Isaiah 52:14 Sicut obstupuerunt super te multi, sic inglorius erit inter viros aspectus eius, et forma eius inter filios hominum. Isaiah 52:15 Iste asperget gentes multas, super ipsum continebunt reges os suum: quia quibus non est narratum de eo, viderunt: et qui non audierunt, contemplati sunt. Isaiah 53:0 Isaiah 53:1 Quis credidit auditui nostro? et brachium Domini cui revelatum est? Isaiah 53:2 Et ascendet sicut virgultum coram eo, et sicut radix de terra sitienti: non est species ei, neque decor: et vidimus eum, et non erat aspectus, et desideravimus eum: Isaiah 53:3 Despectum, et novissimum virorum, virum dolorum, et scientem infirmitatem: et quasi absconditus vultus eius et despectus, unde nec reputavimus eum. Isaiah 53:4 Vere languores nostros ipse tulit, et dolores nostros ipse portavit: et nos putavimus eum quasi leprosum, et percussum a Deo et humiliatum. Isaiah 53:5 Ipse autem vulneratus est propter iniquitates nostras, attritus est propter scelera nostra: disciplina pacis nostrae super eum, et livore eius sanati sumus. Isaiah 53:6 Omnes nos quasi oves erravimus, unusquisque in viam suam declinavit: et posuit Dominus in eo iniquitatem omnium nostrum. Isaiah 53:7 Oblatus est quia ipse voluit, et non aperuit os suum: sicut ovis ad occisionem ducetur, et quasi agnus coram tondente se obmutescet, et non aperiet os suum. Isaiah 53:8 De angustia, et de iudicio sublatus est: generationem eius quis enarrabit? quia abscissus est de terra viventium: propter scelus populi mei percussi eum. Isaiah 53:9 Et dabit impios pro sepultura, et divitem pro morte sua: eo quod iniquitatem non fecerit, neque dolus fuerit in ore eius. Isaiah 53:10 Et Dominus voluit conterere eum in infirmitate: si posuerit pro peccato animam suam, videbit semen longaevum, et voluntas Domini in manu eius dirigetur. Isaiah 53:11 Pro eo quod laboravit anima eius, videbit et saturabitur: in scientia sua iustificabit ipse iustus servus meus multos, et iniquitates eorum ipse portabit. Isaiah 53:12 Ideo dispertiam ei plurimos: et fortium dividet spolia, pro eo quod tradidit in mortem animam suam, et cum sceleratis reputatus est: et ipse peccata multorum tulit, et pro transgressoribus rogavit. Isaiah 54:0 Isaiah 54:1 Lauda sterilis quae non paris: decanta laudem, et hinni quae non pariebas: quoniam multi filii desertae magis quam eius, quae habet virum, dicit Dominus. Isaiah 54:2 Dilata locum tentorii tui, et pelles tabernaculorum tuorum extende, ne parcas: longos fac funiculos tuos, et clavos tuos consolida. Isaiah 54:3 Ad dexteram enim, et ad laevam penetrabis: et semen tuum Gentes hereditabit, et civitates desertas inhabitabit. Isaiah 54:4 Noli timere quia non confunderis, neque erubesces: non enim te pudebit, quia confusionis adolescentiae tuae oblivisceris, et opprobrii viduitatis tuae non recordaberis amplius. Isaiah 54:5 Quia dominabitur tui qui fecit te, Dominus exercituum nomen eius: et redemptor tuus sanctus Israel, Deus omnis terrae vocabitur. Isaiah 54:6 Quia et mulierem derelictam et moerentem spiritu vocavit te Dominus, et uxorem ab adolescentia abiectam, dixit Deus tuus. Isaiah 54:7 Ad punctum in modico dereliqui te, et in miserationibus magnis congregabo te. Isaiah 54:8 In momento indignationis abscondi faciem meam parumper a te, et in misericordia sempiterna misertus sum tui: dixit redemptor tuus Dominus. Isaiah 54:9 Sicut in diebus Noe istud mihi est, cui iuravi ne inducerem aquas Noe ultra super terram: sic iuravi ut non irascar tibi, et non increpem te. Isaiah 54:10 Montes enim commovebuntur, et colles contremiscent: misericordia autem mea non recedet a te, et foedus pacis meae non movebitur: dixit miserator tuus Dominus. Isaiah 54:11 Paupercula tempestate convulsa, absque ulla consolatione. Ecce ego sternam per ordinem lapides tuos, et fundabo te in sapphiris, Isaiah 54:12 et ponam iaspidem propugnacula tua: et portas tuas in lapides sculptos, et omnes terminos tuos in lapides desiderabiles. Isaiah 54:13 Universos filios tuos doctos a Domino: et multitudinem pacis filiis tuis. Isaiah 54:14 Et in iustitia fundaberis: recede procul a calumnia, quia non timebis: et a pavore, quia non appropinquabit tibi. Isaiah 54:15 Ecce accola veniet, qui non erat mecum, advena quondam tuus adiungetur tibi. Isaiah 54:16 Ecce ego creavi fabrum sufflantem in igne prunas, et proferentem vas in opus suum, et ego creavi interfectorem ad disperdendum. Isaiah 54:17 Omne vas, quod fictum est contra te, non dirigetur: et omnem linguam resistentem tibi in iudicio, iudicabis. Haec est hereditas servorum Domini, et iustitia eorum apud me, dicit Dominus. Isaiah 55:0 Isaiah 55:1 Omnes sitientes venite ad aquas: et qui non habetis argentum, properate, emite, et comedite: venite, emite absque argento, et absque ulla commutatione vinum et lac. Isaiah 55:2 Quare appenditis argentum non in panibus, et laborem vestrum non in saturitate? Audite audientes me, et comedite bonum, et delectabitur in crassitudine anima vestra. Isaiah 55:3 Inclinate aurem vestram, et venite ad me: audite, et vivet anima vestra, et feriam vobiscum pactum sempiternum, misericordias David fideles. Isaiah 55:4 Ecce testem populis dedi eum, ducem ac praeceptorem Gentibus. Isaiah 55:5 Ecce gentem, quam nesciebas, vocabis: et Gentes, quae te non cognoverunt, ad te current propter Dominum Deum tuum, et sanctum Israel, qui glorificavit te. Isaiah 55:6 Quaerite Dominum, dum inveniri potest: invocate eum, dum prope est. Isaiah 55:7 Derelinquat impius viam suam, et vir iniquus cogitationes suas, et revertatur ad Dominum, et miserebitur eius, et ad Deum nostrum: quoniam multus est ad ignoscendum. Isaiah 55:8 Non enim cogitationes meae, cogitationes vestrae: neque viae vestrae, viae meae, dicit Dominus. Isaiah 55:9 Quia sicut exaltantur caeli a terra, sic exaltatae sunt viae meae a viis vestris, et cogitationes meae a cogitationibus vestris. Isaiah 55:10 Et quomodo descendit imber, et nix de caelo, et illuc ultra non revertitur, sed inebriat terram, et infundit eam, et germinare eam facit, et dat semen serenti, et panem comedenti: Isaiah 55:11 Sic erit verbum meum, quod egredietur de ore meo: non revertetur ad me vacuum, sed faciet quaecumque volui, et prosperabitur in his, ad quae misi illud. Isaiah 55:12 Quia in laetitia egrediemini, et in pace deducemini: montes et colles cantabunt coram vobis laudem, et omnia ligna regionis plaudent manu. Isaiah 55:13 Pro saliunca ascendet abies, et pro urtica crescet myrtus: et erit Dominus nominatus in signum aeternum, quod non auferetur. Isaiah 56:0 Isaiah 56:1 Haec dicit Dominus: Custodite iudicium, et facite iustitiam: quia iuxta est salus mea ut veniat, et iustitia mea ut reveletur. Isaiah 56:2 Beatus vir, qui facit hoc, et filius hominis, qui apprehendet istud: custodiens sabbatum ne polluat illud, custodiens manus suas ne faciat omne malum. Isaiah 56:3 Et non dicat filius advenae, qui adhaeret Domino, dicens: Separatione dividet me Dominus a populo suo: Et non dicat Eunuchus: Ecce ego lignum aridum. Isaiah 56:4 Quia haec dicit Dominus Eunuchis: Qui custodierint sabbata mea, et elegerint quae ego volui, et tenuerint foedus meum: Isaiah 56:5 Dabo eis in domo mea, et in muris meis locum, et nomen melius a filiis et filiabus: nomen sempiternum dabo eis, quod non peribit. Isaiah 56:6 Et filios advenae, qui adhaerent Domino, ut colant eum, et diligant nomen eius, ut sint ei in servos: omnem custodientem sabbatum ne polluat illud, et tenentem foedus meum: Isaiah 56:7 Adducam eos in montem sanctum meum, et laetificabo eos in domo orationis meae: holocausta eorum, et victimae eorum placebunt mihi super altari meo: quia domus mea domus orationis vocabitur cunctis populis. Isaiah 56:8 Ait Dominus Deus, qui congregat dispersos Israel: Adhuc congregabo ad eum congregatos eius. Isaiah 56:9 Omnes bestiae agri venite ad devorandum, universae bestiae saltus. Isaiah 56:10 Speculatores eius caeci omnes, nescierunt universi: canes muti non valentes latrare, videntes vana, dormientes, et amantes somnia. Isaiah 56:11 Et canes imprudentissimi nescierunt saturitatem: ipsi pastores ignoraverunt intelligentiam: omnes in viam suam declinaverunt, unusquisque ad avaritiam suam a summo usque ad novissimum. Isaiah 56:12 Venite, sumamus vinum, et impleamur ebrietate: et erit sicut hodie, sic et cras, et multo amplius. Isaiah 57:0 Isaiah 57:1 Iustus perit, et non est qui recogitet in corde suo: et viri misericordiae colliguntur, quia non est qui intelligat, a facie enim malitiae collectus est iustus. Isaiah 57:2 Veniat pax, requiescat in cubili suo qui ambulavit in directione sua. Isaiah 57:3 Vos autem accedite huc filii auguratricis: semen adulteri, et fornicariae. Isaiah 57:4 Super quem lusistis? super quem dilatastis os, et eiecistis linguam? numquid non vos filii scelesti, semen mendax? Isaiah 57:5 qui consolamini in diis subter omne lignum frondosum, immolantes parvulos in torrentibus, subter eminentes petras? Isaiah 57:6 In partibus torrentis pars tua, haec est sors tua: et ipsis effudisti libamen, obtulisti sacrificium. numquid super his non indignabor? Isaiah 57:7 Super montem excelsum et sublimem posuisti cubile tuum, et illuc ascendisti ut immolares hostias. Isaiah 57:8 Et post ostium, et retro postem posuisti memoriale tuum: quia iuxta me discooperuisti, et suscepisti adulterum: dilatasti cubile tuum, et pepigisti cum eis foedus: dilexisti stratum eorum manu aperta. Isaiah 57:9 Et ornasti te regio unguento, et multiplicasti pigmenta tua. Misisti legatos tuos procul, et humiliata es usque ad inferos. Isaiah 57:10 In multitudine viae tuae laborasti: non dixisti: Quiescam: vitam manus tuae invenisti, propterea non rogasti. Isaiah 57:11 Pro quo solicita timuisti, quia mentita es, et mei non es recordata, neque cogitasti in corde tuo? quia ego tacens, et quasi non videns, et mei oblita es. Isaiah 57:12 Ego annunciabo iustitiam tuam, et opera tua non proderunt tibi. Isaiah 57:13 Cum clamaveris, liberent te congregati tui, et omnes eos auferet ventus, tollet aura: Qui autem fiduciam habet mei, hereditabit terram, et possidebit montem sanctum meum. Isaiah 57:14 Et dicam: Viam facite, praebete iter, declinate de semita, auferte offendicula de via populi mei. Isaiah 57:15 Quia haec dicit Excelsus, et sublimis habitans aeternitatem: et sanctum nomen eius in excelso et in sancto habitans, et cum contrito et humili spiritu: ut vivificet spiritum humilium, et vivificet cor contritorum. Isaiah 57:16 Non enim in sempiternum litigabo, neque usque ad finem irascar: quia spiritus a facie mea egredietur, et flatus ego faciam. Isaiah 57:17 Propter iniquitatem avaritiae eius iratus sum, et percussi eum: abscondi a te faciem meam, et indignatus sum: et abiit vagus in via cordis sui. Isaiah 57:18 Vias eius vidi, et sanavi eum, et reduxi eum, et reddidi consolationes ipsi, et lugentibus eius. Isaiah 57:19 Creavi fructum labiorum pacem, pacem ei, qui longe est, et qui prope, dixit Dominus, et sanavi eum. Isaiah 57:20 Impii autem quasi mare fervens, quod quiescere non potest, et redundant fluctus eius in conculcationem et lutum. Isaiah 57:21 Non est pax impiis, dicit Dominus Deus. Isaiah 58:0 Isaiah 58:1 Clama, ne cesses, quasi tuba exalta vocem tuam, et annuncia populo meo scelera eorum, et domui Iacob peccata eorum. Isaiah 58:2 Me etenim de die in diem quaerunt, et scire vias meas volunt: quasi gens, quae iustitiam fecerit, et iudicium Dei sui non dereliquerit: rogant me iudicia iustitiae: appropinquare Deo volunt. Isaiah 58:3 Quare ieiunavimus, et non aspexisti: humiliavimus animas nostras, et nescisti? Ecce in die ieiunii vestri invenitur voluntas vestra, et omnes debitores vestros repetitis. Isaiah 58:4 Ecce ad lites et contentiones ieiunatis, et percutitis pugno impie. Nolite ieiunare sicut usque ad hanc diem, ut audiatur in excelso clamor vester. Isaiah 58:5 Numquid tale est ieiunium, quod elegi, per diem affligere hominem animam suam? numquid contorquere quasi circulum caput suum, et saccum et cinerem sternere? numquid istud vocabis ieiunium, et diem acceptabilem Domino? Isaiah 58:6 Nonne hoc est magis ieiunium, quod elegi? dissolve colligationes impietatis, solve fasciculos deprimentes, dimitte eos, qui confracti sunt, liberos, et omne onus dirumpe. Isaiah 58:7 Frange esurienti panem tuum, et egenos, vagosque induc in domum tuam: cum videris nudum, operi eum, et carnem tuam ne despexeris. Isaiah 58:8 Tunc erumpet quasi mane lumen tuum, et sanitas tua citius orietur, et anteibit faciem tuam iustitia tua, et gloria Domini colliget te. Isaiah 58:9 Tunc invocabis, et Dominus exaudiet: clamabis, et dicet: Ecce adsum. si abstuleris de medio tui catenam, et desieris extendere digitum, et loqui quod non prodest. Isaiah 58:10 Cum effuderis esurienti animam tuam, et animam afflictam repleveris, orietur in tenebris lux tua, et tenebrae tuae erunt sicut meridies. Isaiah 58:11 Et requiem tibi dabit Dominus semper, et implebit splendoribus animam tuam, et ossa tua liberabit, et eris quasi hortus irriguus, et sicut fons aquarum, cuius non deficient aquae. Isaiah 58:12 Et aedificabuntur in te deserta saeculorum: fundamenta generationis et generationis suscitabis: et vocaberis aedificator sepium, avertens semitas in quietem. Isaiah 58:13 Si averteris a sabbato pedem tuum, facere voluntatem tuam in die sancto meo, et vocaveris sabbatum delicatum, et sanctum Domini gloriosum, et glorificaveris eum dum non facis vias tuas, et non invenitur voluntas tua, ut loquaris sermonem: Isaiah 58:14 Tunc delectaberis super Domino, et sustollam te super altitudines terrae, et cibabo te hereditate Iacob patris tui. os enim Domini locutum est. Isaiah 59:0 Isaiah 59:1 Ecce non est abbreviata manus Domini ut salvare nequeat, neque aggravata est auris eius ut non exaudiat: Isaiah 59:2 Sed iniquitates vestrae diviserunt inter vos et Deum vestrum, et peccata vestra absconderunt faciem eius a vobis ne exaudiret. Isaiah 59:3 Manus enim vestrae pollutae sunt sanguine, et digiti vestri iniquitate: labia vestra locuta sunt mendacium, et lingua vestra iniquitatem fatur. Isaiah 59:4 Non est qui invocet iustitiam, neque est qui iudicet vere: sed confidunt in nihilo, et loquuntur vanitates: conceperunt laborem, et pepererunt iniquitatem. Isaiah 59:5 Ova aspidum ruperunt, et telas araneae texuerunt: qui comederit de ovis eorum, morietur: et quod confotum est, erumpet in regulum. Isaiah 59:6 Telae eorum non erunt in vestimentum, neque operientur operibus suis: opera eorum opera inutilia, et opus iniquitatis in manibus eorum. Isaiah 59:7 Pedes eorum ad malum currunt, et festinant ut effundant sanguinem innocentem, cogitationes eorum cogitationes inutiles: vastitas et contritio in viis eorum. Isaiah 59:8 Viam pacis nescierunt, et non est iudicium in gressibus eorum. semitae eorum incurvatae sunt eis: omnis qui calcat in eis, ignorat pacem. Isaiah 59:9 Propter hoc elongatum est iudicium a nobis, et non apprehendet vos iustitia: expectavimus lucem, et ecce tenebrae: splendorem, et in tenebris ambulavimus. Isaiah 59:10 Palpavimus sicut caeci parietem, et quasi absque oculis attrectavimus: impegimus meridie quasi in tenebris, in caliginosis quasi mortui. Isaiah 59:11 Rugiemus quasi ursi omnes, et quasi columbae meditantes gememus. expectavimus iudicium, et non est: salutem, et elongata est a nobis. Isaiah 59:12 Multiplicatae sunt enim iniquitates nostrae coram te, et peccata nostra responderunt nobis. quia scelera nostra nobiscum, et iniquitates nostras cognovimus, Isaiah 59:13 peccare et mentiri contra Dominum: et aversi sumus ne iremus post tergum Dei nostri, ut loqueremur calumniam et transgressionem: concepimus, et locuti sumus de corde verba mendacii. Isaiah 59:14 Et conversum est retrorsum iudicium, et iustitia longe stetit: quia corruit in platea veritas, et aequitas non potuit ingredi. Isaiah 59:15 Et facta est veritas in oblivionem: et qui recessit a malo, praedae patuit: et vidit Dominus, et malum apparuit in oculis eius, quia non est iudicium. Isaiah 59:16 et vidit quia non est vir: et aporiatus est, quia non est qui occurrat: et salvavit sibi brachium suum, et iustitia eius ipsa confirmavit eum. Isaiah 59:17 Indutus est iustitia ut lorica, et galea salutis in capite eius: indutus est vestimentis ultionis, et opertus est quasi pallio zeli. Isaiah 59:18 Sicut ad vindictam quasi ad retributionem indignationis hostibus suis, et vicissitudinem inimicis suis: insulis vicem reddet. Isaiah 59:19 Et timebunt qui ab Occidente, nomen Domini: et qui ab ortu solis, gloriam eius: cum venerit quasi fluvius violentus, quem spiritus Domini cogit: Isaiah 59:20 et venerit Sion redemptor, et eis, qui redeunt ab iniquitate in Iacob, dicit Dominus. Isaiah 59:21 Hoc foedus meum cum eis, dicit Dominus: Spiritus meus, qui est in te, et verba mea, quae posui in ore tuo, non recedent de ore tuo, et de ore seminis tui, et de ore seminis seminis tui, dicit Dominus, amodo et usque in sempiternum. Isaiah 60:0 Isaiah 60:1 Surge illuminare Ierusalem: quia venit lumen tuum, et gloria Domini super te orta est. Isaiah 60:2 Quia ecce tenebrae operient terram, et caligo populos: super te autem orietur Dominus, et gloria eius in te videbitur. Isaiah 60:3 Et ambulabunt Gentes in lumine tuo, et reges in splendore ortus tui. Isaiah 60:4 Leva in circuitu oculos tuos, et vide: omnes isti congregati sunt, venerunt tibi: filii tui de longe venient, et filiae tuae de latere surgent. Isaiah 60:5 Tunc videbis, et afflues, mirabitur et dilatabitur cor tuum quando conversa fuerit ad te multitudo maris, fortitudo Gentium venerit tibi: Isaiah 60:6 Inundatio camelorum operiet te, dromedarii Madian et Epha: omnes de Saba venient, aurum et thus deferentes, et laudem Domino annunciantes. Isaiah 60:7 Omne pecus Cedar congregabitur tibi, arietes Nabaioth ministrabunt tibi: offerentur super placabili altari meo, et domum maiestatis meae glorificabo. Isaiah 60:8 Qui sunt isti, qui ut nubes volant, et quasi columbae ad fenestras suas? Isaiah 60:9 Me enim insulae expectant, et naves maris in principio ut adducam filios tuos de longe: argentum eorum, et aurum eorum cum eis nomini Domini Dei tui, et sancto Israel, qui glorificavit te. Isaiah 60:10 Et aedificabunt filii peregrinorum muros tuos, et reges eorum ministrabunt tibi: in indignatione enim mea percussi te: et in reconciliatione mea misertus sum tui. Isaiah 60:11 Et aperientur portae tuae iugiter: die ac nocte non claudentur, ut afferatur ad te fortitudo Gentium, et reges earum adducantur. Isaiah 60:12 Gens enim et regnum, quod non servierit tibi, peribit: et Gentes solitudine vastabuntur. Isaiah 60:13 Gloria Libani ad te veniet, abies et buxus, et pinus simul ad ornandum locum sanctificationis meae, et locum pedum meorum glorificabo. Isaiah 60:14 Et venient ad te curvi filii eorum, qui humiliaverunt te, et adorabunt vestigia pedum tuorum omnes, qui detrahebant tibi, et vocabunt te Civitatem Domini, Sion sancti Israel. Isaiah 60:15 Pro eo quod fuisti derelicta, et odio habita, et non erat qui per te transiret, ponam te in superbiam saeculorum, gaudium in generatione et generationem: Isaiah 60:16 et suges lac Gentium, et mamilla regum lactaberis: et scies quia ego Dominus salvans te, et redemptor tuus fortis Iacob. Isaiah 60:17 Pro aere afferam aurum, et pro ferro afferam argentum: et pro lignis aes, et pro lapidibus ferrum: et ponam visitationem tuam pacem, et praepositos tuos iustitiam. Isaiah 60:18 Non audietur ultra iniquitas in terra tua, vastitas et contritio in terminis tuis, et occupabit salus muros tuos, et portas tuas laudatio. Isaiah 60:19 Non erit tibi amplius sol ad lucendum per diem, nec splendor lunae illuminabit te: sed erit tibi Dominus in lucem sempiternam, et Deus tuus in gloriam tuam. Isaiah 60:20 Non occidet ultra sol tuus, et luna tua non minuetur: quia erit tibi Dominus in lucem sempiternam, et complebuntur dies luctus tui. Isaiah 60:21 Populus autem tuus omnes iusti, in perpetuum hereditabunt terram, germen plantationis meae, opus manus meae ad glorificandum. Isaiah 60:22 Minimus erit in mille, et parvulus in gentem fortissimam: ego Dominus in tempore eius subito faciam istud. Isaiah 61:0 Isaiah 61:1 Spiritus Domini super me, eo quod unxerit me: ad annunciandum mansuetis misit me, ut mederer contritis corde, et praedicarem captivis indulgentiam, et clausis apertionem: Isaiah 61:2 Ut praedicarem annum placabilem Domino, et diem ultionis Deo nostro: ut consolarer omnes lugentes: Isaiah 61:3 et ponerem fortitudinem lugentibus Sion: ut darem eis coronam pro cinere, oleum gaudii pro luctu, pallium laudis pro spiritu moeroris: et vocabuntur in ea fortes iustitiae, plantatio Domini ad glorificandum. Isaiah 61:4 Et aedificabunt deserta a saeculo, et ruinas antiquas erigent, et instaurabunt civitates desertas, dissipatas in generatione et generationem. Isaiah 61:5 Et stabunt alieni, et pascent pecora vestra: et filii peregrinorum agricolae et vinitores vestri erunt. Isaiah 61:6 Vos autem Sacerdotes Domini vocabimini: Ministri Dei nostri, dicetur vobis: Fortitudinem Gentium comedetis, et in gloria earum superbietis. Isaiah 61:7 Pro confusione vestra duplici, et rubore laudabunt partem eorum: propter hoc in terra sua duplicia possidebunt, laetitia sempiterna erit eis. Isaiah 61:8 Quia ego Dominus diligens iudicium, et odio habens rapinam in holocausto: et dabo opus eorum in veritate, et foedus perpetuum feriam eis. Isaiah 61:9 Et scient in Gentibus semen eorum, et germen eorum in medio populorum: omnes, qui viderint eos, cognoscent illos, quia isti sunt semen, cui benedixit Dominus. Isaiah 61:10 Gaudens gaudebo in Domino, et exultabit anima mea in Deo meo: quia induit me vestimentis salutis: et indumento iustitiae circumdedit me, quasi sponsum decoratum corona, et quasi sponsam ornatam monilibus suis. Isaiah 61:11 Sicut enim terra profert germen suum, et sicut hortus semen suum germinat, sic Dominus Deus germinabit iustitiam, et laudem coram universis Gentibus. Isaiah 62:0 Isaiah 62:1 Propter Sion non tacebo, et propter Ierusalem non quiescam, donec egrediatur ut splendor iustus eius, et salvator eius ut lampas accendatur. Isaiah 62:2 Et videbunt Gentes iustum tuum, et cuncti reges inclytum tuum: et vocabitur tibi nomen novum, quod os Domini nominavit. Isaiah 62:3 Et eris corona gloriae in manu Domini, et diadema regni in manu Dei tui. Isaiah 62:4 Non vocaberis ultra Derelicta: et terra tua non vocabitur amplius Desolata: sed vocaberis Voluntas mea in ea, et terra tua inhabitata. quia complacuit Domino in te: et terra tua inhabitabitur. Isaiah 62:5 Habitabit enim iuvenis cum virgine, et habitabunt in te filii tui. Et gaudebit sponsus super sponsam, et gaudebit super te Deus tuus. Isaiah 62:6 Super muros tuos Ierusalem constitui custodes, tota die, et tota nocte in perpetuum non tacebunt. Qui reminiscimini Domini, ne taceatis, Isaiah 62:7 et ne detis silentium ei, donec stabiliat, et donec ponat Ierusalem laudem in terra. Isaiah 62:8 Iuravit Dominus in dextera sua, et in brachio fortitudinis suae: Si dedero triticum tuum ultra cibum inimicis tuis: et si biberint filii alieni vinum tuum, in quo laborasti. Isaiah 62:9 Quia qui congregant illud, comedent, et laudabunt Dominum: et qui comportant illud, bibent in atriis sanctis meis. Isaiah 62:10 Transite, transite per portas, praeparate viam populo, planum facite iter, eligite lapides, et elevate signum ad Populos. Isaiah 62:11 Ecce Dominus auditum fecit in extremis terrae, dicite filiae Sion: Ecce Salvator tuus venit: ecce merces eius cum eo, et opus eius coram illo. Isaiah 62:12 Et vocabunt eos, Populus sanctus, redempti a Domino. Tu autem vocaberis: Quaesita civitas, et non Derelicta. Isaiah 63:0 Isaiah 63:1 Quis est iste, qui venit de Edom, tinctis vestibus de Bosra? iste formosus in stola sua, gradiens in multitudine fortitudinis suae. Ego, qui loquor iustitiam, et propugnator sum ad salvandum. Isaiah 63:2 Quare ergo rubrum est indumentum tuum, et vestimenta tua sicut calcantium in torculari? Isaiah 63:3 Torcular calcavi solus, et de Gentibus non est vir mecum: calcavi eos in furore meo, et conculcavi eos in ira mea: et aspersus est sanguis eorum super vestimenta mea, et omnia indumenta mea inquinavi. Isaiah 63:4 Dies enim ultionis in corde meo annus retributionis meae venit. Isaiah 63:5 Circumspexi, et non erat auxiliator: quaesivi et non fuit qui adiuvaret: et salvavit mihi brachium meum, et indignatio mea ipsa auxiliata est mihi. Isaiah 63:6 Et conculcavi populos in furore meo, et inebriavi eos in indignatione mea, et detraxi in terram virtutem eorum. Isaiah 63:7 Miserationum Domini recordabor, laudem Domini super omnibus, quae reddidit nobis Dominus, et super multitudinem bonorum domui Israel, quae largitus est eis secundum indulgentiam suam, et secundum multitudinem misericordiarum suarum. Isaiah 63:8 Et dixit: Verumtamen populus meus est, filii non negantes: et factus est eis salvator. Isaiah 63:9 In omni tribulatione eorum non est tribulatus, et angelus faciei eius salvavit eos: in dilectione sua, et in indulgentia sua ipse redemit eos, et portavit eos, et elevavit eos cunctis diebus saeculi. Isaiah 63:10 Ipsi autem ad iracundiam provocaverunt, et afflixerunt spiritum sancti eius: et conversus est eis in inimicum, et ipse debellavit eos. Isaiah 63:11 Et recordatus est dierum saeculi Moysi, et populi sui: Ubi est qui eduxit eos de mari cum pastoribus gregis sui? ubi est qui posuit in medio eius spiritum sancti sui? Isaiah 63:12 Qui eduxit ad dexteram Moysen brachio maiestatis suae, qui scidit aquas ante eos, ut faceret sibi nomen sempiternum: Isaiah 63:13 Qui eduxit eos per abyssos, quasi equum in deserto non impingentem: Isaiah 63:14 Quasi animal in campo descendens, spiritus Domini ductor eius fuit: sic adduxisti populum tuum ut faceres tibi nomen gloriae. Isaiah 63:15 Attende de caelo, et vide de habitaculo sancto tuo, et gloriae tuae: ubi est zelus tuus, et fortitudo tua, multitudo viscerum tuorum, et miserationum tuarum? super me continuerunt se. Isaiah 63:16 Tu enim pater noster, et Abraham nescivit nos, et Israel ignoravit nos: tu Domine pater noster, redemptor noster, a saeculo nomen tuum. Isaiah 63:17 Quare errare nos fecisti Domine de viis tuis: indurasti cor nostrum ne timeremus te? convertere propter servos tuos, tribus hereditatis tuae. Isaiah 63:18 Quasi nihilum possederunt populum sanctum tuum: hostes nostri conculcaverunt sanctificationem tuam. Isaiah 63:19 Facti sumus quasi in principio, cum non dominareris nostri, neque invocaretur nomen tuum super nos. Isaiah 64:0 Isaiah 64:1 Utinam dirumperes caelos, et descenderes: a facie tua montes defluerent. Isaiah 64:2 Sicut exustio ignis tabescerent, aquae arderent igni, ut notum fieret nomen tuum inimicis tuis: a facie tua gentes turbarentur. Isaiah 64:3 Cum feceris mirabilia, non sustinebimus: descendisti, et a facie tua montes defluxerunt. Isaiah 64:4 A saeculo non audierunt, neque auribus perceperunt: oculus non vidit, Deus absque te, quae praeparasti expectantibus te. Isaiah 64:5 Occurristi laetanti, et facienti iustitiam: in viis tuis recordabuntur tui: ecce tu iratus es, et peccavimus: in ipsis fuimus semper, et salvabimur. Isaiah 64:6 Et facti sumus ut immundi omnes nos, et quasi pannus menstruatae universae iustitiae nostrae: et cecidimus quasi folium universi, et iniquitates nostrae quasi ventus abstulerunt nos. Isaiah 64:7 Non est qui invocet nomen tuum: qui consurgat, et teneat te: abscondisti faciem tuam a nobis, et allisisti nos in manu iniquitatis nostrae. Isaiah 64:8 Et nunc Domine, pater noster es tu, nos vero lutum: et fictor noster tu, et opera manuum tuarum omnes nos. Isaiah 64:9 Ne irascaris Domine satis, et ne ultra memineris iniquitatis nostrae: ecce respice, populus tuus omnes nos. Isaiah 64:10 Civitas sancti tui facta est deserta, Sion deserta facta est, Ierusalem desolata est. Isaiah 64:11 Domus sanctificationis nostrae, et gloriae nostrae, ubi laudaverunt te patres nostri, facta est in exustionem ignis, et omnia desiderabilia nostra versa sunt in ruinas. Isaiah 64:12 Numquid super his continebis te Domine, tacebis, et affliges nos vehementer? Isaiah 65:0 Isaiah 65:1 Quaesierunt me qui ante non interrogabant, invenerunt qui non quaesierunt me. dixi: Ecce ego, ecce ego ad Gentem, quae non invocabat nomen meum. Isaiah 65:2 Expandi manus meas tota die ad populum incredulum, qui graditur in via non bona post cogitationes suas. Isaiah 65:3 Populus qui ad iracundiam provocat me ante faciem meam semper: qui immolant in hortis, et sacrificant super lateres: Isaiah 65:4 qui habitant in sepulchris, et in delubris idolorum dormiunt: qui comedunt carnem suillam, et ius profanum in vasis eorum. Isaiah 65:5 Qui dicunt: Recede a me, non appropinques mihi, quia immundus es: isti fumus erunt in furore meo, ignis ardens tota die. Isaiah 65:6 Ecce scriptum est coram me: non tacebo, sed reddam et retribuam in sinu eorum Isaiah 65:7 iniquitates vestras, et iniquitates patrum vestrorum simul, dicit Dominus, qui sacrificaverunt super montes, et super colles exprobraverunt mihi, et remetiar opus eorum primum in sinu eorum. Isaiah 65:8 Haec dicit Dominus: Quomodo si inveniatur granum in botro, et dicatur: Ne dissipes illud, quoniam benedictio est: sic faciam propter servos meos, ut non disperdam totum. Isaiah 65:9 Et educam de Iacob semen, et de Iuda possidentem montes meos: et hereditabunt eam electi mei, et servi mei habitabunt ibi. Isaiah 65:10 Et erunt campestria in caulas gregum, et vallis Achor in cubile armentorum populo meo qui requisierunt me. Isaiah 65:11 Et vos, qui dereliquistis Dominum, qui obliti estis montem sanctum meum, qui ponitis Fortunae mensam, et libatis super eam. Isaiah 65:12 Numerabo vos in gladio, et omnes in caede corruetis: pro eo quod vocavi, et non respondistis: locutus sum, et non audistis: et faciebatis malum in oculis meis, et quae nolui, elegistis. Isaiah 65:13 Propter hoc haec dicit Dominus Deus: Ecce servi mei comedent, et vos esurietis: ecce servi mei bibent, et vos sitietis: Isaiah 65:14 Ecce servi mei laetabuntur, et vos confundemini: Ecce servi mei laudabunt prae exultatione cordis, et vos clamabitis prae dolore cordis, et prae contritione spiritus ululabitis. Isaiah 65:15 Et dimittetis nomen vestrum in iuramentum electis meis: et interficiet te Dominus Deus, et servos suos vocabit nomine alio. Isaiah 65:16 In quo qui benedictus est super terram, benedicetur in Deo amen: et qui iurat in terra, iurabit in Deo amen: quia oblivioni traditae sunt angustiae priores, et quia absconditae sunt ab oculis nostris. Isaiah 65:17 Ecce enim ego creo caelos novos, et terram novam: et non erunt in memoria priora, et non ascendent super cor. Isaiah 65:18 Sed gaudebitis et exultabitis usque in sempiternum in his, quae ego creo: quia ecce ego creo Ierusalem exultationem, et populum eius gaudium. Isaiah 65:19 Et exultabo in Ierusalem, et gaudebo in populo meo: et non audietur in eo ultra vox fletus et vox clamoris. Isaiah 65:20 Non erit ibi amplius infans dierum, et senex qui non impleat dies suos: quoniam puer centum annorum morietur, et peccator centum annorum maledictus erit. Isaiah 65:21 Et aedificabunt domos, et habitabunt: et plantabunt vineas, et comedent fructus earum. Isaiah 65:22 Non aedificabunt, et alius habitabit: non plantabunt, et alius comedet: secundum enim dies ligni, erunt dies populi mei, et opera manuum eorum inveterabunt: Isaiah 65:23 electi mei non laborabunt frustra, neque generabunt in conturbatione: quia semen benedictorum Domini est, et nepotes eorum cum eis. Isaiah 65:24 Eritque antequam clament, ego exaudiam: adhuc illis loquentibus, ego audiam. Isaiah 65:25 Lupus et agnus pascentur simul, leo et bos comedent paleas: et serpenti pulvis panis eius: non nocebunt, neque occident in omni monte sancto meo, dicit Dominus. Isaiah 66:0 Isaiah 66:1 Haec dicit Dominus: Caelum sedes mea, terra autem scabellum pedum meorum: quae est ista Domus, quam aedificabitis mihi? et quis est iste locus quietis meae? Isaiah 66:2 Omnia haec manus mea fecit, et facta sunt universa ista, dicit Dominus. ad quem autem respiciam, nisi ad pauperculum, contritum spiritu, et trementem sermones meos? Isaiah 66:3 Qui immolat bovem, quasi qui interficiat virum: qui mactat pecus, quasi qui excerebret canem: qui offert oblationem, quasi qui sanguinem suillum offerat: qui recordatur thuris, quasi qui benedicat idolo. Haec omnia elegerunt in viis suis, et in abominationibus suis anima eorum delectata est. Isaiah 66:4 Unde et ego eligam illusiones eorum: et quae timebant, adducam eis: quia vocavi, et non erat qui responderet: locutus sum, et non audierunt: feceruntque malum in oculis meis, et quae nolui elegerunt. Isaiah 66:5 Audite verbum Domini, qui tremitis ad verbum eius: dixerunt fratres vestri odientes vos, et abiicientes propter nomen meum: glorificetur Dominus, et videbimus in laetitia vestra: ipsi autem confundentur. Isaiah 66:6 Vox populi de civitate, vox de templo, vox Domini reddentis retributionem inimicis suis. Isaiah 66:7 Antequam parturiret peperit: antequam veniret partus eius, peperit masculum. Isaiah 66:8 Quis audivit umquam tale? et quis vidit huic simile? numquid parturiet terra in die una? aut parietur gens simul, quia parturivit et peperit Sion filios suos? Isaiah 66:9 Numquid ego, qui alios parere facio, ipse non pariam, dicit Dominus? si ego, qui generationem ceteris tribuo, sterilis ero, ait Dominus Deus tuus? Isaiah 66:10 Laetamini cum Ierusalem, et exultate in ea, omnes qui diligitis eam: gaudete cum ea gaudio universi, qui lugetis super eam Isaiah 66:11 ut sugatis, et repleamini ab ubere consolationis eius: ut mulgeatis, et deliciis affluatis ab omnimoda gloria eius. Isaiah 66:12 Quia haec dicit Dominus: Ecce ego declinabo super eam quasi fluvium pacis, et quasi torrentem inundantem gloriam Gentium, quam sugetis: ad ubera portabimini, et super genua blandientur vobis. Isaiah 66:13 Quomodo si cui mater blandiatur, ita ego consolabor vos, et in Ierusalem consolabimini. Isaiah 66:14 Videbitis, et gaudebit cor vestrum, et ossa vestra quasi herba germinabunt, et cognoscetur manus Domini servis eius, et indignabitur inimicis suis. Isaiah 66:15 Quia ecce Dominus in igne veniet, et quasi turbo quadrigae eius: reddere in indignatione furorem suum, et increpationem suam in flamma ignis: Isaiah 66:16 quia in igne Dominus diiudicabit, et in gladio suo ad omnem carnem, et multiplicabuntur interfecti a Domino, Isaiah 66:17 qui sanctificabantur, et mundos se putabant in hortis post ianuam intrinsecus, qui comedebant carnem suillam, et abominationem et murem: simul consumentur, dicit Dominus. Isaiah 66:18 Ego autem opera eorum, et cogitationes eorum: venio ut congregem cum omnibus gentibus et linguis: et venient et videbunt gloriam meam. Isaiah 66:19 Et ponam in eis signum, et mittam ex eis, qui salvati fuerint, ad Gentes in mare, in Africam, et Lydiam tendentes sagittam: in Italiam et Graeciam, ad insulas longe, ad eos, qui non audierunt de me, et non viderunt gloriam meam. Et annunciabunt gloriam meam Gentibus, Isaiah 66:20 et adducent omnes fratres vestros de cunctis Gentibus donum Domino in equis, et in quadrigis, et in lecticis, et in mulis, et in carrucis, ad montem sanctum meum Ierusalem, dicit Dominus, quomodo si inferant filii Israel munus in vase mundo in domum Domini. Isaiah 66:21 Et assumam ex eis in sacerdotes, et levitas, dicit Dominus: Isaiah 66:22 Quia sicut caeli novi, et terra nova, quae ego facio stare coram me, dicit Dominus: sic stabit semen vestrum, et nomen vestrum. Isaiah 66:23 Et erit mensis ex mense, et sabbatum ex sabbato: veniet omnis caro ut adoret coram facie mea, dicit Dominus. Isaiah 66:24 Et egredientur, et videbunt cadavera virorum, qui praevaricati sunt in me: vermis eorum non morietur, et ignis eorum non extinguetur: et erunt usque ad satietatem visionis omni carni.
Jeremiah 0:0
Jeremiah 1:0 Jeremiah 1:1 Verba Ieremiae filii Helciae, de sacerdotibus, qui fuerunt in Anathoth, in Terra Beniamin. Jeremiah 1:2 Quod factum est verbum Domini ad eum in diebus Iosiae filii Amon regis Iuda, in tertiodecimo anno regni eius. Jeremiah 1:3 Et factum est in diebus Ioakim filii Iosiae regis Iuda, usque ad consummationem undecimi anni Sedeciae filii Iosiae regis Iuda, usque ad transmigrationem Ierusalem, in mense quinto. Jeremiah 1:4 Et factum est verbum Domini ad me, dicens: Jeremiah 1:5 Priusquam te formarem in utero, novi te: et antequam exires de vulva, sanctificavi te, et prophetam in Gentibus dedi te. Jeremiah 1:6 Et dixi, A a a, Domine Deus: ecce nescio loqui, quia puer ego sum. Jeremiah 1:7 Et dixit Dominus ad me: Noli dicere: Puer sum: quoniam ad omnia, quae mittam te, ibis: et universa, quaecumque mandavero tibi, loqueris. Jeremiah 1:8 Ne timeas a facie eorum: quia tecum ego sum ut eruam te, dicit Dominus. Jeremiah 1:9 Et misit Dominus manum suam, et tetigit os meum: et dixit Dominus ad me: Ecce dedi verba mea in ore tuo: Jeremiah 1:10 ecce constitui te hodie super Gentes, et super regna ut evellas, et destruas, et disperdas, et dissipes, et aedifices, et plantes. Jeremiah 1:11 Et factum est verbum Domini ad me, dicens: Quid tu vides Ieremia? Et dixi: Virgam vigilantem ego video. Jeremiah 1:12 Et dixit Dominus ad me: Bene vidisti, quia vigilabo ego super verbo meo ut faciam illud. Jeremiah 1:13 Et factum est verbum Domini secundo ad me, dicens: Quid tu vides? Et dixi: Ollam succensam ego video, et faciem eius a facie Aquilonis. Jeremiah 1:14 Et dixit Dominus ad me: Ab Aquilone pandetur omne malum super omnes habitatores terrae. Jeremiah 1:15 quia ecce ego convocabo omnes cognationes regnorum Aquilonis, ait Dominus: et venient et ponent unusquisque solium suum in introitu portarum Ierusalem, et super omnes muros eius in circuitu, et super universas urbes Iuda. Jeremiah 1:16 Et loquar iudicia mea cum eis super omnem malitiam eorum, qui dereliquerunt me, et libaverunt diis alienis, et adoraverunt opus manuum suarum. Jeremiah 1:17 Tu ergo accinge lumbos tuos, et surge, et loquere ad eos omnia quae ego praecipio tibi. Ne formides a facie eorum: nec enim timere te faciam vultum eorum. Jeremiah 1:18 Ego quippe dedi te hodie in civitatem munitam, et in columnam ferream, et in murum aereum, super omnem terram, regibus Iuda, principibus eius, et sacerdotibus, et populo terrae. Jeremiah 1:19 Et bellabunt adversum te, et non praevalebunt: quia ego tecum sum, ait Dominus, ut liberem te. Jeremiah 2:0 Jeremiah 2:1 Et factum est verbum Domini ad me, dicens: Jeremiah 2:2 Vade, et clama in auribus Ierusalem, dicens: Haec dicit Dominus: Recordatus sum tui, miserans adolescentiam tuam, et charitatem desponsationis tuae, quando secuta es me in deserto, in terra, quae non seminatur. Jeremiah 2:3 Sanctus Israel Domino, primitiae frugum eius: omnes, qui devorant eum, delinquunt: mala venient super eos, dicit Dominus. Jeremiah 2:4 Audite verbum Domini domus Iacob, et omnes cognationes domus Israel: Jeremiah 2:5 haec dicit Dominus: Quid invenerunt patres vestri in me iniquitatis, quia se elongaverunt a me, et ambulaverunt post vanitatem, et vani facti sunt? Jeremiah 2:6 Et non dixerunt: Ubi est Dominus, qui ascendere nos fecit de Terra Aegypti: qui traduxit nos per desertum, per terram inhabitabilem et inviam, per terram sitis, et imaginem mortis, per terram, in qua non ambulavit vir, neque habitavit homo? Jeremiah 2:7 Et induxi vos in terram Carmeli, ut comederetis fructum eius, et optima illius: et ingressi contaminastis terram meam, et hereditatem meam posuistis in abominationem. Jeremiah 2:8 Sacerdotes non dixerunt: Ubi est Dominus? et tenentes legem nescierunt me, et pastores praevaricati sunt in me: et prophetae prophetaverunt in Baal, et idola secuti sunt. Jeremiah 2:9 Propterea adhuc iudicio contendam vobiscum, ait Dominus, et cum filiis vestris disceptabo. Jeremiah 2:10 Transite ad insulas Cethim, et videte: et in Cedar mittite, et considerate vehementer: et videte si factum est huiuscemodi. Jeremiah 2:11 Si mutavit gens deos suos, et certe ipsi non sunt dii: populus vero meus mutavit gloriam suam in idolum. Jeremiah 2:12 Obstupescite caeli super hoc, et portae eius desolamini vehementer, dicit Dominus. Jeremiah 2:13 Duo enim mala fecit populus meus: Me dereliquerunt fontem aquae vivae, et foderunt sibi cisternas, cisternas dissipatas, quia continere non valent aquas. Jeremiah 2:14 Numquid servus est Israel, aut vernaculus? quare ergo factus est in praedam? Jeremiah 2:15 Super eum rugierunt leones, et dederunt vocem suam, posuerunt terram eius in solitudinem: civitates eius exustae sunt, et non est qui habitet in eis. Jeremiah 2:16 Filii quoque Mempheos et Taphneos constupraverunt te usque ad verticem. Jeremiah 2:17 Numquid non istud factum est tibi, quia dereliquisti Dominum Deum tuum eo tempore, quo ducebat te per viam? Jeremiah 2:18 Et nunc quid tibi vis in via Aegypti, ut bibas aquam turbidam? et quid tibi cum via Assyriorum, ut bibas aquam fluminis? Jeremiah 2:19 Arguet te malitia tua, et aversio tua increpabit te. Scito, et vide quia malum et amarum est reliquisse te Dominum Deum tuum, et non esse timorem mei apud te, dicit Dominus Deus exercituum. Jeremiah 2:20 A saeculo confregisti iugum meum, rupisti vincula mea, et dixisti: Non serviam. In omni enim colle sublimi, et sub omni ligno frondoso tu prosternebaris meretrix. Jeremiah 2:21 Ego autem plantavi te vineam electam, omne semen verum: quomodo ergo conversa es mihi in pravum vinea aliena? Jeremiah 2:22 Si laveris te nitro, et multiplicaveris tibi herbam borith, maculata es in iniquitate tua coram me, dicit Dominus Deus. Jeremiah 2:23 Quomodo dicis: Non sum polluta, post Baalim non ambulavi? vide vias tuas in convalle, scito quid feceris: cursor levis explicans vias suas. Jeremiah 2:24 Onager assuetus in solitudine, in desiderio animae suae attraxit ventum amoris sui: nullus avertet eam: omnes, qui quaerunt eam, non deficient: in menstruis eius invenient eam. Jeremiah 2:25 Prohibe pedem tuum a nuditate, et guttur tuum a siti. Et dixisti: Desperavi, nequaquam faciam: adamavi quippe alienos, et post eos ambulabo. Jeremiah 2:26 Quomodo confunditur fur quando deprehenditur, sic confusi sunt domus Israel, ipsi et reges eorum, principes, et sacerdotes, et prophetae eorum, Jeremiah 2:27 dicentes ligno: Pater meus es tu: et lapidi: Tu me genuisti. verterunt ad me tergum, et non faciem, et in tempore afflictionis suae dicent: Surge, et libera nos. Jeremiah 2:28 Ubi sunt dii tui, quos fecisti tibi? surgant et liberent te in tempore afflictionis tuae: secundum numerum quippe civitatum tuarum erant dii tui Iuda. Jeremiah 2:29 Quid vultis mecum iudicio contendere? omnes dereliquistis me, dicit Dominus. Jeremiah 2:30 Frustra percussi filios vestros, disciplinam non receperunt: devoravit gladius vester prophetas vestros, quasi leo vastator Jeremiah 2:31 generatio vestra. Videte verbum Domini: Numquid solitudo factus sum Israeli, aut terra serotina? quare ergo dixit populus meus: Recessimus, non veniemus ultra ad te? Jeremiah 2:32 Numquid obliviscetur virgo ornamenti sui, aut sponsa fasciae pectoralis suae? populus vero meus oblitus est mei diebus innumeris. Jeremiah 2:33 Quid niteris bonam ostendere viam tuam ad quaerendam dilectionem, quae insuper et malitias tuas docuisti vias tuas, Jeremiah 2:34 et in alis tuis inventus est sanguis animarum pauperum et innocentum? non in fossis inveni eos, sed in omnibus, quae supra memoravi. Jeremiah 2:35 Et dixisti: Absque peccato et innocens ego sum: et propterea avertatur furor tuus a me. Ecce ego iudicio contendam tecum, eo quod dixeris: Non peccavi. Jeremiah 2:36 Quam vilis facta es nimis, iterans vias tuas! et ab Aegypto confunderis, sicut confusa es ab Assur. Jeremiah 2:37 Nam et ab ista egredieris, et manus tuae erunt super caput tuum: quoniam obtrivit Dominus confidentiam tuam, et nihil habebis prosperum in ea. Jeremiah 3:0 Jeremiah 3:1 Vulgo dicitur: Si dimiserit vir uxorem suam, et recedens ab eo, duxerit virum alterum: numquid revertetur ad eam ultra? numquid non polluta, et contaminata erit mulier illa? tu autem fornicata es cum amatoribus multis: tamen revertere ad me, dicit Dominus, et ego suscipiam te. Jeremiah 3:2 Leva oculos tuos in directum, et vide ubi non prostrata sis: in viis sedebas, expectans eos quasi latro in solitudine: et polluisti terram in fornicationibus tuis, et in malitiis tuis. Jeremiah 3:3 Quam ob rem prohibitae sunt stillae pluviarum, et serotinus imber non fuit: frons mulieris meretricis facta est tibi, noluisti erubescere. Jeremiah 3:4 Ergo saltem amodo voca me: Pater meus, dux virginitatis meae tu es: Jeremiah 3:5 Numquid irasceris in perpetuum, aut perseverabis in finem? Ecce locuta es, et fecisti mala, et potuisti. Jeremiah 3:6 Et dixit Dominus ad me in diebus Iosiae regis: Numquid vidisti quae fecerit aversatrix Israel? abiit sibimet super omnem montem excelsum, et sub omni ligno frondoso, et fornicata est ibi. Jeremiah 3:7 Et dixi, cum fecisset haec omnia: Ad me revertere: et non est reversa. Et vidit praevaricatrix soror eius Iuda, Jeremiah 3:8 quia pro eo, quod moechata esset aversatrix Israel, dimisissem eam, et dedissem ei libellum repudii: et non timuit praevaricatrix Iuda soror eius, sed abiit, et fornicata est etiam ipsa. Jeremiah 3:9 Et facilitate fornicationis suae contaminavit terram, et moechata est cum lapide et ligno. Jeremiah 3:10 Et in omnibus his non est reversa ad me praevaricatrix soror eius Iuda in toto corde suo, sed in mendacio, ait Dominus. Jeremiah 3:11 Et dixit Dominus ad me: Iustificavit animam suam aversatrix Israel, comparatione praevaricatricis Iuda. Jeremiah 3:12 Vade, et clama sermones istos contra Aquilonem, et dices: Revertere aversatrix Israel, ait Dominus, et non avertam faciem meam a vobis: quia sanctus ego sum, dicit Dominus, et non irascar in perpetuum. Jeremiah 3:13 Verumtamen scito iniquitatem tuam, quia in Dominum Deum tuum praevaricata es: et dispersisti vias tuas alienis sub omni ligno frondoso, et vocem meam non audisti, ait Dominus. Jeremiah 3:14 Convertimini filii revertentes, dicit Dominus: quia ego vir vester: et assumam vos unum de civitate, et duos de cognatione, et introducam vos in Sion. Jeremiah 3:15 Et dabo vobis pastores iuxta cor meum, et pascent vos scientia et doctrina. Jeremiah 3:16 Cumque multiplicati fueritis, et creveritis in terra in diebus illis, ait Dominus: non dicent ultra: Arca testamenti Domini: neque ascendet super cor, neque recordabuntur illius: nec visitabitur, nec fiet ultra. Jeremiah 3:17 In tempore illo vocabunt Ierusalem Solium Domini: et congregabuntur ad eam omnes Gentes in nomine Domini in Ierusalem, et non ambulabunt post pravitatem cordis sui pessimi. Jeremiah 3:18 In diebus illis ibit domus Iuda ad domum Israel, et venient simul de terra Aquilonis ad terram, quam dedi patribus vestris. Jeremiah 3:19 Ego autem dixi: Quomodo ponam te in filios, et tribuam tibi terram desiderabilem, hereditatem praeclaram exercituum Gentium? Et dixi: Patrem vocabis me, et post me ingredi non cessabis. Jeremiah 3:20 Sed quomodo si contemnat mulier amatorem suum, sic contempsit me domus Israel, dicit Dominus. Jeremiah 3:21 Vox in viis audita est, ploratus et ululatus filiorum Israel: quoniam iniquam fecerunt viam suam, obliti sunt Domini Dei sui. Jeremiah 3:22 Convertimini filii revertentes, et sanabo aversiones vestras. Ecce nos venimus ad te: tu enim es Dominus Deus noster. Jeremiah 3:23 Vere mendaces erant colles, et multitudo montium: vere in Domino Deo nostro salus Israel. Jeremiah 3:24 Confusio comedit laborem patrum nostrorum ab adolescentia nostra, greges eorum, et armenta eorum, filios eorum, et filias eorum. Jeremiah 3:25 Dormiemus in confusione nostra, et operiet nos ignominia nostra: quoniam Domino Deo nostro peccavimus nos, et patres nostri ab adolescentia nostra usque ad diem hanc: et non audivimus vocem Domini Dei nostri. Jeremiah 4:0 Jeremiah 4:1 Si reverteris Israel, ait Dominus, ad me convertere: si abstuleris offendicula tua a facie mea, non commoveberis. Jeremiah 4:2 Et iurabis: Vivit Dominus in veritate, et in iudicio, et in iustitia: et benedicent eum Gentes, ipsumque laudabunt. Jeremiah 4:3 Haec enim dicit Dominus viro Iuda, et habitatori Ierusalem: Novate vobis novale, et nolite serere super spinas: Jeremiah 4:4 circumcidimini Domino, et auferte praeputia cordium vestrorum viri Iuda, et habitatores Ierusalem: ne forte egrediatur ut ignis indignatio mea, et succendatur, et non sit qui extinguat, propter malitiam cogitationum vestrarum. Jeremiah 4:5 Annunciate in Iuda, et in Ierusalem auditum facite: loquimini, et canite tuba in terra: clamate fortiter, et dicite: congregamini, et ingrediamur civitates munitas, Jeremiah 4:6 levate signum in Sion. Confortamini, nolite stare, quia malum ego adduco ab Aquilone, et contritionem magnam. Jeremiah 4:7 Ascendit leo de cubili suo, et praedo Gentium se levavit: egressus est de loco suo ut ponat terram tuam in solitudinem: civitates tuae vastabuntur, remanentes absque habitatore. Jeremiah 4:8 Super hoc accingite vos ciliciis, plangite et ululate: quia non est aversa ira furoris Domini a vobis. Jeremiah 4:9 Et erit in die illa, dicit Dominus: Peribit cor regis, et cor principum: et obstupescent sacerdotes, et prophetae consternabuntur. Jeremiah 4:10 Et dixi: Heu, heu, heu Domine Deus, ergone decepisti populum istum et Ierusalem, dicens: Pax erit vobis: et ecce pervenit gladius usque ad animam? Jeremiah 4:11 In tempore illo dicetur populo huic et Ierusalem: Ventus urens in viis, quae sunt in deserto viae filiae populi mei, non ad ventilandum, et ad purgandum. Jeremiah 4:12 Spiritus plenus ex his veniet mihi: et nunc ego loquar iudicia mea cum eis. Jeremiah 4:13 Ecce quasi nubes ascendet, et quasi tempestas currus eius: velociores aquilis equi illius: vae nobis quoniam vastati sumus. Jeremiah 4:14 Lava a malitia cor tuum Ierusalem, ut salva fias: usquequo morabuntur in te cogitationes noxiae? Jeremiah 4:15 Vox enim annunciantis a Dan, et notum facientis idolum de monte Ephraim. Jeremiah 4:16 Concitate gentes: Ecce auditum est in Ierusalem custodes venire de terra longinqua, et dare super civitates Iuda vocem suam. Jeremiah 4:17 Quasi custodes agrorum facti sunt super eam in gyro: quia me ad iracundiam provocavit, dicit Dominus. Jeremiah 4:18 Viae tuae, et cogitationes tuae fecerunt haec tibi: ista malitia tua, quia amara, quia tetigit cor tuum. Jeremiah 4:19 Ventrem meum, ventrem meum doleo, sensus cordis mei turbati sunt in me: non tacebo, quoniam vocem buccinae audivit anima mea, clamorem praelii. Jeremiah 4:20 Contritio super contritionem vocata est, et vastata est omnis terra: repente vastata sunt tabernacula mea, subito pelles meae. Jeremiah 4:21 Usquequo videbo fugientem, audiam vocem buccinae? Jeremiah 4:22 Quia stultus populus meus me non cognovit: filii insipientes sunt, et vecordes: sapientes sunt ut faciant mala, bene autem facere nescierunt. Jeremiah 4:23 Aspexi terram, et ecce vacua erat, et nihili: et caelos, et non erat lux in eis. Jeremiah 4:24 Vidi montes, et ecce movebantur: et omnes colles conturbati sunt. Jeremiah 4:25 Intuitus sum, et non erat homo: et omne volatile caeli recessit. Jeremiah 4:26 Aspexi, et ecce Carmelus desertus: et omnes urbes eius destructae sunt a facie Domini, et a facie irae furoris eius. Jeremiah 4:27 Haec enim dicit Dominus: Deserta erit omnis terra, sed tamen consummationem non faciam. Jeremiah 4:28 Lugebit terra, et moerebunt caeli desuper: eo quod locutus sum, cogitavi, et non poenituit me, nec aversus sum ab eo. Jeremiah 4:29 A voce equitis, et mittentis sagittam fugit omnis civitas: ingressi sunt ardua, et ascenderunt rupes: universae urbes derelictae sunt, et non habitat in eis homo. Jeremiah 4:30 Tu autem vastata quid facies? cum vestieris te coccino, cum ornata fueris monili aureo, et pinxeris stibio oculos tuos, frustra componeris: contempserunt te amatores tui, animam tuam quaerent. Jeremiah 4:31 Vocem enim quasi parturientis audivi, angustias ut puerperae: Vox filiae Sion inter morientis, expandentisque manus suas: vae mihi, quia defecit anima mea propter interfectos. Jeremiah 5:0 Jeremiah 5:1 Circuite vias Ierusalem, et aspicite, et considerate, et quaerite in plateis eius, an inveniatis virum facientem iudicium, et quaerentem fidem: et propitius ero ei. Jeremiah 5:2 Quod si etiam Vivit Dominus, dixerint: et hoc falso iurabunt. Jeremiah 5:3 Domine oculi tui respiciunt fidem: percussisti eos, et non doluerunt: attrivisti eos, et renuerunt accipere disciplinam: induraverunt facies suas supra petram, et noluerunt reverti. Jeremiah 5:4 Ego autem dixi: Forsitan pauperes sunt et stulti, ignorantes viam Domini, iudicium Dei sui. Jeremiah 5:5 Ibo igitur ad optimates, et loquar eis: ipsi enim cognoverunt viam Domini, iudicium Dei sui. et ecce magis hi simul confregerunt iugum, ruperunt vincula. Jeremiah 5:6 Idcirco percussit eos leo de silva, lupus ad vesperam vastavit eos, pardus vigilans super civitates eorum: omnis, qui egressus fuerit ex eis, capietur: quia multiplicatae sunt praevaricationes eorum, confortatae sunt aversiones eorum. Jeremiah 5:7 Super quo propitius tibi esse potero? filii tui dereliquerunt me, et iurant in his, qui non sunt dii: saturavi eos, et moechati sunt, et in domo meretricis luxuriabantur. Jeremiah 5:8 Equi amatores, et emissarii facti sunt: Unusquisque ad uxorem proximi sui hinniebat. Jeremiah 5:9 Numquid super his non visitabo, dicit Dominus? et in gente tali non ulciscetur anima mea? Jeremiah 5:10 Ascendite muros eius, et dissipate, consummationem autem nolite facere: auferte propagines eius, quia non sunt Domini. Jeremiah 5:11 Praevaricatione enim praevaricata est in me domus Israel, et domus Iuda, ait Dominus. Jeremiah 5:12 Negaverunt Dominum, et dixerunt: Non est ipse: neque veniet super nos malum: gladium et famem non videbimus. Jeremiah 5:13 Prophetae fuerunt in ventum locuti, et responsum non fuit in eis: haec ergo evenient illis. Jeremiah 5:14 Haec dicit Dominus Deus exercituum: Quia locuti estis verbum istud: ecce ego do verba mea in ore tuo in ignem, et populum istum in ligna, et vorabit eos. Jeremiah 5:15 Ecce ego adducam super vos gentem de longinquo domus Israel, ait Dominus: gentem robustam, gentem antiquam, gentem, cuius ignorabis linguam, nec intelliges quid loquatur. Jeremiah 5:16 Pharetra eius quasi sepulchrum patens, universi fortes. Jeremiah 5:17 Et comedet segetes tuas, et panem tuum: devorabit filios tuos, et filias tuas: comedet gregem tuum, et armenta tua: comedet vineam tuam et ficum tuam: et conteret urbes munitas tuas, in quibus tu habes fiduciam, gladio. Jeremiah 5:18 Verumtamen in diebus illis, ait Dominus, non faciam vos in consummationem. Jeremiah 5:19 Quod si dixeritis: Quare fecit nobis Dominus Deus noster haec omnia? dices ad eos: Sicut dereliquistis me, et servistis deo alieno in terra vestra, sic servietis alienis in terra non vestra. Jeremiah 5:20 Annunciate hoc domui Iacob, et auditum facite in Iuda, dicentes: Jeremiah 5:21 Audi popule stulte, qui non habes cor: qui habentes oculos non videtis: et aures, et non auditis. Jeremiah 5:22 Me ergo non timebitis, ait Dominus: et a facie mea non dolebitis? Qui posui arenam terminum mari, praeceptum sempiternum, quod non praeteribit: et commovebuntur, et non poterunt: et intumescent fluctus eius, et non transibunt illud: Jeremiah 5:23 populo autem huic factum est cor incredulum et exasperans, recesserunt et abierunt. Jeremiah 5:24 Et non dixerunt in corde suo: Metuamus Dominum Deum nostrum, qui dat nobis pluviam temporaneam et serotinam in tempore suo: plenitudinem annuae messis custodientem nobis. Jeremiah 5:25 Iniquitates vestrae declinaverunt haec: et peccata vestra prohibuerunt bonum a vobis: Jeremiah 5:26 Quia inventi sunt in populo meo impii insidiantes quasi aucupes, laqueos ponentes, et pedicas ad capiendos viros. Jeremiah 5:27 Sicut decipula plena avibus, sic domus eorum plenae dolo: ideo magnificati sunt et ditati. Jeremiah 5:28 Incrassati sunt et impinguati: et praeterierunt sermones meos pessime. Causam viduae non iudicaverunt, causam pupilli non direxerunt, et iudicium pauperum non iudicaverunt. Jeremiah 5:29 Numquid super his non visitabo, dicit Dominus? aut super gentem huiuscemodi non ulciscetur anima mea? Jeremiah 5:30 Stupor et mirabilia facta sunt in terra: Jeremiah 5:31 prophetae prophetabant mendacium, et sacerdotes applaudebant manibus suis: et populus meus dilexit talia: quid igitur fiet in novissimo eius? Jeremiah 6:0 Jeremiah 6:1 Confortamini filii Beniamin in medio Ierusalem, et in Thecua clangite buccina, et super Bethacarem levate vexillum: quia malum visum est ab Aquilone, et contritio magna. Jeremiah 6:2 Speciosae et delicatae assimilavi filiam Sion. Jeremiah 6:3 Ad eam venient pastores, et greges eorum: fixerunt in ea tentoria in circuitu: pascet unusquisque eos, qui sub manu sua sunt. Jeremiah 6:4 Sanctificate super eam bellum: consurgite, et ascendamus in meridie: vae nobis, quia declinavit dies, quia longiores factae sunt umbrae vesperi. Jeremiah 6:5 Surgite, et ascendamus in nocte, et dissipemus domus eius. Jeremiah 6:6 Quia haec dicit Dominus exercituum: Caedite lignum eius, et fundite circa Ierusalem aggerem: haec est civitas visitationis, omnis calumnia in medio eius. Jeremiah 6:7 Sicut frigidam facit cisterna aquam suam, sic frigidam fecit malitiam suam: iniquitas et vastitas audietur in ea, coram me semper infirmitas et plaga. Jeremiah 6:8 Erudire Ierusalem, ne forte recedat anima mea a te, ne forte ponam te desertam terram inhabitabilem. Jeremiah 6:9 Haec dicit Dominus exercituum: Usque ad racemum colligent quasi in vinea reliquias Israel: converte manum tuam quasi vindemiator ad cartallum. Jeremiah 6:10 Cui loquar? et quem contestabor ut audiat? ecce incircumcisae aures eorum, et audire non possunt: ecce verbum Domini factum est eis in opprobrium: et non suscipient illud. Jeremiah 6:11 Idcirco furore Domini plenus sum, laboravi sustinens: effunde super parvulum foris, et super consilium iuvenum simul: vir enim cum muliere capietur, senex cum pleno dierum. Jeremiah 6:12 Et transibunt domus eorum ad alteros, agri et uxores pariter: quia extendam manum meam super habitantes terram, dicit Dominus. Jeremiah 6:13 A minore quippe usque ad maiorem omnes avaritiae student: et a propheta usque ad sacerdotem cuncti faciunt dolum. Jeremiah 6:14 Et curabant contritionem filiae populi mei cum ignominia, dicentes: Pax, pax: et non erat pax. Jeremiah 6:15 Confusi sunt, quia abominationem fecerunt: quin potius confusione non sunt confusi, et erubescere nescierunt. quam ob rem cadent inter ruentes: in tempore visitationis suae corruent, dicit Dominus. Jeremiah 6:16 Haec dicit Dominus: State super vias, et videte, et interrogate de semitis antiquis, quae sit via bona, et ambulate in ea: et invenietis refrigerium animabus vestris. Et dixerunt: Non ambulabimus. Jeremiah 6:17 Et constitui super vos speculatores. Audite vocem tubae. Et dixerunt: Non audiemus. Jeremiah 6:18 Ideo audite Gentes, et cognosce congregatio, quanta ego faciam eis. Jeremiah 6:19 Audi terra: Ecce ego adducam mala super populum istum, fructum cogitationum eius: quia verba mea non audierunt, et legem meam proiecerunt. Jeremiah 6:20 Ut quid mihi thus de Saba affertis, et calamum suave olentem de terra longinqua? holocaustomata vestra non sunt accepta, et victimae vestrae non placuerunt mihi. Jeremiah 6:21 Propterea haec dicit Dominus: Ecce ego dabo in populum istum ruinas, et ruent in eis patres et filii simul, vicinus, et proximus peribunt. Jeremiah 6:22 Haec dicit Dominus: Ecce populus venit de terra Aquilonis, et gens magna consurget a finibus terrae. Jeremiah 6:23 Sagittam et scutum arripiet: crudelis est, et non miserebitur. vox eius quasi mare sonabit: et super equos ascendent, praeparati quasi vir ad praelium, adversum te filia Sion. Jeremiah 6:24 Audivimus famam eius, dissolutae sunt manus nostrae: tribulatio apprehendit nos, dolores ut parturientem. Jeremiah 6:25 Nolite exire ad agros, et in via ne ambuletis: quoniam gladius inimici pavor in circuitu. Jeremiah 6:26 Filia populi mei accingere cilicio, et conspergere cinere: luctum unigeniti fac tibi, planctum amarum, quia repente veniet vastator super vos. Jeremiah 6:27 Probatorem dedi te in populo meo robustum: et scies, et probabis viam eorum. Jeremiah 6:28 Omnes isti principes declinantes, ambulantes fraudulenter, aes et ferrum: universi corrupti sunt. Jeremiah 6:29 Defecit sufflatorium, in igne consumptum est plumbum, frustra conflavit conflator: malitiae enim eorum non sunt consumptae. Jeremiah 6:30 Argentum reprobum vocate eos, quia Dominus proiecit illos. Jeremiah 7:0 Jeremiah 7:1 Verbum, quod factum est ad Ieremiam a Domino, dicens: Jeremiah 7:2 Sta in porta domus Domini, et praedica ibi verbum istud, et dic: Audite verbum Domini omnis Iuda, qui ingredimini per portas has, ut adoretis Dominum. Jeremiah 7:3 Haec dicit Dominus exercituum Deus Israel: Bonas facite vias vestras, et studia vestra: et habitabo vobiscum in loco isto. Jeremiah 7:4 Nolite confidere in verbis mendacii, dicentes: Templum Domini, templum Domini, templum Domini est. Jeremiah 7:5 Quoniam si bene direxeritis vias vestras, et studia vestra: si feceritis iudicium inter virum et proximum eius, Jeremiah 7:6 advenae, et pupillo, et viduae non feceritis calumniam, nec sanguinem innocentem effuderitis in loco hoc, et post deos alienos non ambulaveritis in malum vobismetipsis: Jeremiah 7:7 habitabo vobiscum in loco isto: in terra, quam dedi patribus vestris a saeculo et usque in saeculum. Jeremiah 7:8 Ecce vos confiditis vobis in sermonibus mendacii, qui non proderunt vobis: Jeremiah 7:9 furari, occidere, adulterari, iurare mendaciter, libare Baalim, et ire post deos alienos, quos ignoratis. Jeremiah 7:10 Et venistis, et stetistis coram me in domo hac, in qua invocatum est nomen meum, et dixistis: Liberati sumus eo quod fecerimus omnes abominationes istas. Jeremiah 7:11 Numquid ergo spelunca latronum facta est domus ista, in qua invocatum est nomen meum in oculis vestris? ego, ego sum: ego vidi, dicit Dominus. Jeremiah 7:12 Ite ad locum meum in Silo, ubi habitavit nomen meum a principio: et videte quae fecerim ei propter malitiam populi mei Israel: Jeremiah 7:13 et nunc, quia fecistis omnia opera haec, dicit Dominus: et locutus sum ad vos mane consurgens, et loquens, et non audistis: et vocavi vos, et non respondistis: Jeremiah 7:14 Faciam domui huic, in qua invocatum est nomen meum, et in qua vos habetis fiduciam: et loco, quem dedi vobis et patribus vestris, sicut feci Silo. Jeremiah 7:15 Et proiiciam vos a facie mea, sicut proieci omnes fratres vestros, universum semen Ephraim. Jeremiah 7:16 Tu ergo noli orare pro populo hoc, nec assumas pro eis laudem et orationem, et non obsistas mihi: quia non exaudiam te. Jeremiah 7:17 Nonne vides quid isti faciunt in civitatibus Iuda, et in plateis Ierusalem? Jeremiah 7:18 Filii colligunt ligna, et patres succendunt ignem, et mulieres conspergunt adipem, ut faciant placentas reginae caeli, et libent diis alienis, et me ad iracundiam provocent. Jeremiah 7:19 Numquid me ad iracundiam provocant, dicit Dominus? nonne semetipsos in confusionem vultus sui? Jeremiah 7:20 Ideo haec dicit Dominus Deus: Ecce furor meus, et indignatio mea conflatur super locum istum, super viros, et super iumenta, et super lignum regionis, et super fruges terrae, et succendetur, et non extinguetur. Jeremiah 7:21 Haec dicit Dominus exercituum Deus Israel: Holocaustomata vestra addite victimis vestris, et comedite carnes. Jeremiah 7:22 Quia non sum locutus cum patribus vestris, et non praecepi eis in die, qua eduxi eos de Terra Aegypti, de verbo holocaustomatum, et victimarum. Jeremiah 7:23 Sed hoc verbum praecepi ei, dicens: Audite vocem meam, et ero vobis Deus, et vos eritis mihi populus: et ambulate in omni via, quam mandavi vobis, ut bene sit vobis. Jeremiah 7:24 Et non audierunt, nec inclinaverunt aurem suam: sed abierunt in voluptatibus, et in pravitate cordis sui mali: factique sunt retrorsum, et non in ante, Jeremiah 7:25 a die qua egressi sunt patres eorum de terra Aegypti, usque ad diem hanc. Et misi ad vos omnes servos meos prophetas per diem, consurgens diluculo, et mittens. Jeremiah 7:26 Et non audierunt me, nec inclinaverunt aurem suam: sed induraverunt cervicem suam: et peius operati sunt, quam patres eorum. Jeremiah 7:27 Et loqueris ad eos omnia verba haec, et non audient te: et vocabis eos, et non respondebunt tibi. Jeremiah 7:28 Et dices ad eos: Haec est gens, quae non audivit vocem Domini Dei sui, nec recepit disciplinam: periit fides, et ablata est de ore eorum. Jeremiah 7:29 Tonde capillum tuum, et proiice, et sume in directum planctum: quia proiecit Dominus, et reliquit generationem furoris sui, Jeremiah 7:30 quia fecerunt filii Iuda malum in oculis meis, dicit Dominus. Posuerunt offendicula sua in domo, in qua invocatum est nomen meum, ut polluerent eam: Jeremiah 7:31 et aedificaverunt excelsa Topheth, quae est in valle filii Ennom: ut incenderent filios suos, et filias suas igni: quae non praecepi, nec cogitavi in corde meo. Jeremiah 7:32 Ideo ecce dies venient, dicit Dominus, et non dicetur amplius, Topheth, et Vallis filii Ennom: sed Vallis interfectionis: et sepelient in Topheth, eo quod non sit locus. Jeremiah 7:33 Et erit morticinum populi huius in cibos volucribus caeli, et bestiis terrae, et non erit qui abigat. Jeremiah 7:34 Et quiescere faciam de urbibus Iuda, et de plateis Ierusalem vocem gaudii, et vocem laetitiae, vocem sponsi, et vocem sponsae: in desolatione enim erit terra. Jeremiah 8:0 Jeremiah 8:1 In illo tempore, ait Dominus: Eiicient ossa regum Iuda, et ossa principum eius, et ossa sacerdotum, et ossa prophetarum, et ossa eorum, qui habitaverunt Ierusalem, de sepulchris suis: Jeremiah 8:2 et expandent ea ad solem, et lunam, et omnem militiam caeli, quae dilexerunt, et quibus servierunt, et post quae ambulaverunt, et quae quaesierunt, et adoraverunt: non colligentur, et non sepelientur: in sterquilinium super faciem terrae erunt. Jeremiah 8:3 Et eligent magis mortem quam vitam omnes qui residui fuerint de cognatione hac pessima in universis locis, quae derelicta sunt, ad quae eieci eos, dicit Dominus exercituum. Jeremiah 8:4 Et dices ad eos: Haec dicit Dominus: Numquid qui cadit, non resurget? et qui aversus est, non revertetur? Jeremiah 8:5 Quare ergo aversus est populus iste in Ierusalem aversione contentiosa? Apprehenderunt mendacium, et noluerunt reverti. Jeremiah 8:6 Attendi, et auscultavi: nemo quod bonum est loquitur, nullus est qui agat poenitentiam super peccato suo, dicens: Quid feci? Omnes conversi sunt ad cursum suum, quasi equus impetu vadens ad praelium. Jeremiah 8:7 Milvus in caelo cognovit tempus suum: turtur, et hirundo, et ciconia custodierunt tempus adventus sui: populus autem meus non cognovit iudicium Domini. Jeremiah 8:8 Quomodo dicitis: Sapientes nos sumus, et lex Domini nobiscum est? vere mendacium operatus est stylus mendax Scribarum. Jeremiah 8:9 Confusi sunt sapientes, perterriti et capti sunt: verbum enim Domini proiecerunt, et sapientia nulla est in eis. Jeremiah 8:10 Propterea dabo mulieres eorum exteris, agros eorum heredibus: quia a minimo usque ad maximum omnes avaritiam sequuntur: a propheta usque ad sacerdotem cuncti faciunt mendacium. Jeremiah 8:11 Et sanabant contritionem filiae populi mei ad ignominiam, dicentes: Pax, pax: cum non esset pax. Jeremiah 8:12 Confusi sunt quia abominationem fecerunt: quinimmo confusione non sunt confusi, et erubescere nescierunt: idcirco cadent inter corruentes, in tempore visitationis suae corruent, dicit Dominus. Jeremiah 8:13 Congregans congregabo eos, ait Dominus: non est uva in vitibus, et non sunt ficus in ficulnea: folium defluxit: et dedi eis quae praetergressa sunt. Jeremiah 8:14 Quare sedemus? convenite, et ingrediamur civitatem munitam, et sileamus ibi: quia Dominus Deus noster silere nos fecit, et potum dedit nobis aquam fellis: peccavimus enim Domino. Jeremiah 8:15 Expectavimus pacem, et non erat bonum: tempus medelae, et ecce formido. Jeremiah 8:16 A Dan auditus est fremitus equorum eius, a voce hinnituum pugnatorum eius commota est omnis terra. et venerunt, et devoraverunt terram, et plenitudinem eius: urbem et habitatores eius. Jeremiah 8:17 Quia ecce ego mittam vobis serpentes regulos, quibus non est incantatio: et mordebunt vos, ait Dominus. Jeremiah 8:18 dolor meus super dolorem, in me cor meum moerens. Jeremiah 8:19 Ecce vox clamoris filiae populi mei de terra longinqua: Numquid Dominus non est in Sion, aut rex eius non est in ea? Quare ergo me ad iracundiam concitaverunt in sculptilibus suis, et in vanitatibus alienis? Jeremiah 8:20 Transiit messis, finita est aestas, et nos salvati non sumus. Jeremiah 8:21 Super contritione filiae populi mei contritus sum, et contristatus, stupor obtinuit me. Jeremiah 8:22 Numquid resina non est in Galaad? aut medicus non est ibi? quare igitur non est obducta cicatrix filiae populi mei? Jeremiah 9:0 Jeremiah 9:1 Quis dabit capiti meo aquam, et oculis meis fontem lacrymarum? et plorabo die ac nocte interfectos filiae populi mei. Jeremiah 9:2 Quis dabit me in solitudine diversorium viatorum, et derelinquam populum meum, et recedam ab eis? quia omnes adulteri sunt, coetus praevaricatorum. Jeremiah 9:3 Et extenderunt linguam suam quasi arcum mendacii et non veritatis: confortati sunt in terra, quia de malo ad malum egressi sunt, et me non cognoverunt, dicit Dominus. Jeremiah 9:4 Unusquisque se a proximo suo custodiat, et in omni fratre suo non habeat fiduciam: quia omnis frater supplantans supplantabit, et omnis amicus fraudulenter incedet. Jeremiah 9:5 Et vir fratrem suum deridebit, et veritatem non loquentur: docuerunt enim linguam suam loqui mendacium: ut inique agerent, laboraverunt. Jeremiah 9:6 Habitatio tua in medio doli: in dolo renuerunt scire me, dicit Dominus. Jeremiah 9:7 Propterea haec dicit Dominus exercituum: Ecce ego conflabo, et probabo eos: quid enim aliud faciam a facie filiae populi mei? Jeremiah 9:8 Sagitta vulnerans lingua eorum, dolum locuta est: in ore suo pacem cum amico suo loquitur, et occulte ponit ei insidias. Jeremiah 9:9 Numquid super his non visitabo, dicit Dominus? aut in gente huiusmodi non ulciscetur anima mea? Jeremiah 9:10 Super montes assumam fletum ac lamentum, et super speciosa deserti planctum: quoniam incensa sunt, eo quod non sit vir pertransiens: et non audierunt vocem possidentis: a volucre caeli usque ad pecora transmigraverunt et recesserunt. Jeremiah 9:11 Et dabo Ierusalem in acervos arenae, et cubilia draconum: et civitates Iuda dabo in desolationem, eo quod non sit habitator. Jeremiah 9:12 Quis est vir sapiens, qui intelligat hoc, et ad quem verbum oris Domini fiat ut annunciet istud, quare perierit terra, et exusta sit quasi desertum, eo quod non sit qui pertranseat? Jeremiah 9:13 Et dixit Dominus: Quia dereliquerunt legem meam, quam dedi eis, et non audierunt vocem meam, et non ambulaverunt in ea: Jeremiah 9:14 et abierunt post pravitatem cordis sui, et post Baalim: quod didicerunt a patribus suis. Jeremiah 9:15 Idcirco haec dicit Dominus exercituum Deus Israel: Ecce ego cibabo populum istum absinthio, et potum dabo eis aquam fellis. Jeremiah 9:16 Et dispergam eos in Gentibus, quas non noverunt ipsi et patres eorum: et mittam post eos gladium, donec consumantur. Jeremiah 9:17 Haec dicit Dominus exercituum Deus Israel: Contemplamini, et vocate lamentatrices ut veniant: et ad eas, quae sapientes sunt, mittite, et properent: Jeremiah 9:18 festinent, et assumant super nos lamentum: deducant oculi nostri lacrymas, et palpebrae nostrae defluant aquis. Jeremiah 9:19 Quia vox lamentationis audita est de Sion: Quomodo vastati sumus et confusi vehementer? quia dereliquimus terram, quoniam deiecta sunt tabernacula nostra. Jeremiah 9:20 Audite ergo mulieres verbum Domini: et assumant aures vestrae sermonem oris eius: et docete filias vestras lamentum: et unaquaeque proximam suam planctum. Jeremiah 9:21 quia ascendit mors per fenestras nostras, ingressa est domos nostras, disperdere parvulos deforis, iuvenes de plateis. Jeremiah 9:22 Loquere: Haec dicit Dominus: Et cadet morticinum hominis quasi stercus super faciem regionis, et quasi foenum post tergum metentis, et non est qui colligat. Jeremiah 9:23 Haec dicit Dominus: Non glorietur sapiens in sapientia sua, et non glorietur fortis in fortitudine sua, et non glorietur dives in divitiis suis: Jeremiah 9:24 sed in hoc glorietur, qui gloriatur, scire et nosse me, quia ego sum Dominus, qui facio misericordiam, et iudicium, et iustitiam in terra: haec enim placent mihi, ait Dominus. Jeremiah 9:25 Ecce dies veniunt, dicit Dominus: et visitabo super omnem, qui circumcisum habet praeputium, Jeremiah 9:26 super Aegyptum, et super Iuda, et super Edom, et super filios Ammon, et super Moab, et super omnes qui attonsi sunt in comam, habitantes in deserto: quia omnes gentes habent praeputium, omnis autem domus Israel incircumcisi sunt corde. Jeremiah 10:0 Jeremiah 10:1 Audite verbum, quod locutus est Dominus super vos domus Israel. Jeremiah 10:2 Haec dicit Dominus: Iuxta vias Gentium nolite discere: et a signis caeli nolite metuere, quae timent Gentes: Jeremiah 10:3 quia leges populorum vanae sunt: quia lignum de saltu praecidit opus manus artificis in ascia. Jeremiah 10:4 Argento, et auro decoravit illud: clavis et malleis compegit, ut non dissolvatur. Jeremiah 10:5 In similitudinem palmae fabricata sunt, et non loquentur: portata tollentur, quia incedere non valent. nolite ergo timere ea, quia nec male possunt facere, nec bene. Jeremiah 10:6 Non est similis tui Domine: magnus es tu, et magnum nomen tuum in fortitudine. Jeremiah 10:7 Quis non timebit te o rex Gentium? tuum est enim decus: inter cunctos sapientes Gentium, et in universis regnis eorum nullus est similis tui. Jeremiah 10:8 Pariter insipientes et fatui probabuntur: doctrina vanitatis eorum lignum est. Jeremiah 10:9 Argentum involutum de Tharsis affertur, et aurum de Ophaz: opus artificis, et manus aerarii, hyacinthus et purpura indumentum eorum. opus artificum universa haec. Jeremiah 10:10 Dominus autem Deus verus est: ipse Deus vivens, et rex sempiternus. ab indignatione eius commovebitur terra: et non sustinebunt Gentes comminationem eius. Jeremiah 10:11 Sic ergo dicetis eis: Dii, qui caelos et terram non fecerunt, pereant de terra, et de his, quae sub caelo sunt. Jeremiah 10:12 Qui facit terram in fortitudine sua, praeparat orbem in sapientia sua, et prudentia sua extendit caelos. Jeremiah 10:13 Ad vocem suam dat multitudinem aquarum in caelo, et elevat nebulas ab extremitatibus terrae: fulgura in pluviam facit, et educit ventum de thesauris suis. Jeremiah 10:14 Stultus factus est omnis homo a scientia, confusus est artifex omnis in sculptili: quoniam falsum est quod conflavit, et non est spiritus in eis. Jeremiah 10:15 Vana sunt, et opus risu dignum: in tempore visitationis suae peribunt. Jeremiah 10:16 Non est his similis pars Iacob: qui enim formavit omnia, ipse est: et Israel virga hereditatis eius: Dominus exercituum nomen illi. Jeremiah 10:17 Congrega de terra confusionem tuam, quae habitas in obsidione: Jeremiah 10:18 quia haec dicit Dominus: Ecce ego longe proiiciam habitatores terrae in hac vice: et tribulabo eos ita ut non inveniantur. Jeremiah 10:19 Vae mihi super contritione mea, pessima plaga mea. Ego autem dixi: Plane haec infirmitas mea est, et portabo illam. Jeremiah 10:20 Tabernaculum meum vastatum est, omnes funiculi mei dirupti sunt, filii mei exierunt a me, et non subsistunt: non est qui extendat ultra tentorium meum, et erigat pelles meas. Jeremiah 10:21 Quia stulte egerunt pastores, et Dominum non quaesierunt: propterea non intellexerunt, et omnis grex eorum dispersus est. Jeremiah 10:22 Vox auditionis ecce venit, et commotio magna de terra Aquilonis: ut ponat civitates Iuda solitudinem, et habitaculum draconum. Jeremiah 10:23 Scio Domine quia non est hominis via eius: nec viri est ut ambulet, et dirigat gressus suos. Jeremiah 10:24 Corripe me Domine, verumtamen in iudicio: et non in furore tuo, ne forte ad nihilum redigas me. Jeremiah 10:25 Effunde indignationem tuam super Gentes, quae non cognoverunt te, et super provincias, quae nomen tuum non invocaverunt: quia comederunt Iacob, et devoraverunt eum, et consumpserunt illum, et decus eius dissipaverunt. Jeremiah 11:0 Jeremiah 11:1 Verbum, quod factum est a Domino ad Ieremiam, dicens: Jeremiah 11:2 Audite verba pacti huius, et loquimini ad viros Iuda, et ad habitatores Ierusalem, Jeremiah 11:3 et dices ad eos: Haec dicit Dominus Deus Israel: Maledictus vir, qui non audierit verba pacti huius, Jeremiah 11:4 quod praecepi patribus vestris in die, qua eduxi eos de Terra Aegypti, de fornace ferrea, dicens: Audite vocem meam, et facite omnia, quae praecipio vobis, et eritis mihi in populum, et ego ero vobis in Deum: Jeremiah 11:5 ut suscitem iuramentum, quod iuravi patribus vestris daturum me eis terram fluentem lacte, et melle, sicut est dies haec. Et respondi, et dixi: Amen Domine. Jeremiah 11:6 Et dixit Dominus ad me: Vociferare omnia verba haec in civitatibus Iuda, et foris Ierusalem, dicens: Audite verba pacti huius, et facite illa: Jeremiah 11:7 quia contestans contestatus sum patres vestros in die, qua eduxi eos de Terra Aegypti usque ad diem hanc: mane consurgens contestatus sum, et dixi: Audite vocem meam: Jeremiah 11:8 et non audierunt, nec inclinaverunt aurem suam: sed abierunt unusquisque in pravitate cordis sui mali: et induxi super eos omnia verba pacti huius, quod praecepi ut facerent, et non fecerunt. Jeremiah 11:9 Et dixit Dominus ad me: Inventa est coniuratio in viris Iuda, et in habitatoribus Ierusalem. Jeremiah 11:10 Reversi sunt ad iniquitates patrum suorum priores, qui noluerunt audire verba mea: et hi ergo abierunt post deos alienos, ut servirent eis: irritum fecerunt domus Israel, et domus Iuda pactum meum, quod pepigi cum patribus eorum. Jeremiah 11:11 Quam ob rem haec dicit Dominus: Ecce ego inducam super eos mala, de quibus exire non poterunt: et clamabunt ad me, et non exaudiam eos. Jeremiah 11:12 Et ibunt civitates Iuda, et habitatores Ierusalem, et clamabunt ad eos, quibus libant, et non salvabunt eos in tempore afflictionis eorum. Jeremiah 11:13 Secundum numerum enim civitatum tuarum erant dii tui Iuda: et secundum numerum viarum Ierusalem posuisti aras confusionis, aras ad libandum Baalim. Jeremiah 11:14 Tu ergo noli orare pro populo hoc, et ne assumas pro eis laudem et orationem: quia non exaudiam in tempore clamoris eorum ad me, in tempore afflictionis eorum. Jeremiah 11:15 Quid est, quod dilectus meus in domo mea fecit scelera multa? numquid carnes sanctae auferent a te malitias tuas, in quibus gloriata es? Jeremiah 11:16 Olivam uberem, pulchram, fructiferam, speciosam vocavit Dominus nomen tuum: ad vocem loquelae, grandis exarsit ignis in ea, et combusta sunt fruteta eius. Jeremiah 11:17 Et Dominus exercituum qui plantavit te, locutus est super te malum: pro malis domus Israel et domus Iuda, quae fecerunt sibi ad irritandum me, libantes Baalim. Jeremiah 11:18 Tu autem Domine demonstrasti mihi, et cognovi: tu ostendisti mihi studia eorum. Jeremiah 11:19 Et ego quasi agnus mansuetus, qui portatur ad victimam: et non cognovi quia cogitaverunt super me consilia, dicentes: Mittamus lignum in panem eius, et eradamus eum de terra viventium, et nomen eius non memoretur amplius. Jeremiah 11:20 Tu autem Domine Sabaoth, qui iudicas iuste, et probas renes et corda, videam ultionem tuam ex eis: tibi enim revelavi causam meam. Jeremiah 11:21 Propterea haec dicit Dominus ad viros Anathoth, qui quaerunt animam tuam, et dicunt: Non prophetabis in nomine Domini, et non morieris in manibus nostris. Jeremiah 11:22 Propterea haec dicit Dominus exercituum: Ecce ego visitabo super eos: iuvenes morientur in gladio, filii eorum, et filiae eorum morientur in fame. Jeremiah 11:23 Et reliquiae non erunt ex eis: inducam enim malum super viros Anathoth, annum visitationis eorum. Jeremiah 12:0 Jeremiah 12:1 Iustus quidem tu es Domine, si disputem tecum: verumtamen iusta loquar ad te: Quare via impiorum prosperatur: bene est omnibus, qui praevaricantur, et inique agunt? Jeremiah 12:2 Plantasti eos, et radicem miserunt: proficiunt et faciunt fructum: prope es tu ori eorum, et longe a renibus eorum. Jeremiah 12:3 Et tu Domine nosti me, vidisti me, et probasti cor meum tecum: congrega eos quasi gregem ad victimam, et sanctifica eos in die occisionis. Jeremiah 12:4 Usquequo lugebit terra, et herba omnis regionis siccabitur propter malitiam habitantium in ea? consumptum est animal, et volucre, quoniam dixerunt: Non videbit novissima nostra. Jeremiah 12:5 Si cum peditibus currens laborasti: quomodo contendere poteris cum equis? cum autem in terra pacis securus fueris, quid facies in superbia Iordanis? Jeremiah 12:6 Nam et fratres tui, et domus patris tui, etiam ipsi pugnaverunt adversum te, et clamaverunt post te plena voce: ne credas eis cum locuti fuerint tibi bona. Jeremiah 12:7 Reliqui domum meam, dimisi hereditatem meam: dedi dilectam animam meam in manu inimicorum eius. Jeremiah 12:8 Facta est mihi hereditas mea quasi leo in silva: dedit contra me vocem, ideo odivi eam. Jeremiah 12:9 Numquid avis discolor hereditas mea mihi? numquid avis tincta per totum? venite, congregamini omnes bestiae terrae, properate ad devorandum. Jeremiah 12:10 Pastores multi demoliti sunt vineam meam, conculcaverunt partem meam: dederunt portionem meam desiderabilem in desertum solitudinis. Jeremiah 12:11 Posuerunt eam in dissipationem, luxitque super me: desolatione desolata est omnis terra: quia nullus est qui recogitet corde. Jeremiah 12:12 Super omnes vias deserti venerunt vastatores, quia gladius Domini devorabit ab extremo terrae usque ad extremum eius: non est pax universae carni. Jeremiah 12:13 Seminaverunt triticum, et spinas messuerunt: hereditatem acceperunt, et non eis proderit: confundemini a fructibus vestris, propter iram furoris Domini. Jeremiah 12:14 Haec dicit Dominus adversum omnes vicinos meos pessimos, qui tangunt hereditatem, quam distribui populo meo Israel: Ecce ego evellam eos de terra sua, et domum Iuda evellam de medio eorum. Jeremiah 12:15 Et cum evulsero eos, convertar, et miserebor eorum: et reducam eos, virum ad hereditatem suam, et virum in terram suam. Jeremiah 12:16 Et erit: si eruditi didicerint vias populi mei, ut iurent in nomine meo: Vivit Dominus, sicut docuerunt populum meum iurare in Baal: aedificabuntur in medio populi mei. Jeremiah 12:17 Quod si non audierint, evellam gentem illam evulsione et perditione, ait Dominus. Jeremiah 13:0 Jeremiah 13:1 Haec dicit Dominus ad me: Vade, et posside tibi lumbare lineum, et pones illud super lumbos tuos, et in aquam non inferes illud. Jeremiah 13:2 Et possedi lumbare iuxta verbum Domini, et posui circa lumbos meos. Jeremiah 13:3 Et factus est sermo Domini ad me, secundo, dicens: Jeremiah 13:4 Tolle lumbare, quod possedisti, quod est circa lumbos tuos, et surgens vade ad Euphraten, et absconde ibi illud in foramine petrae. Jeremiah 13:5 Et abii, et abscondi illud in Euphrate, sicut praeceperat mihi Dominus. Jeremiah 13:6 Et factum est post dies plurimos, dixit Dominus ad me: Surge, vade ad Euphraten: et tolle inde lumbare, quod praecepi tibi ut absconderes illud ibi. Jeremiah 13:7 Et abii ad Euphraten, et fodi, et tuli lumbare de loco, ubi absconderam illud: et ecce computruerat lumbare, ita ut nulli usui aptum esset. Jeremiah 13:8 Et factum est verbum Domini ad me, dicens: Jeremiah 13:9 Haec dicit Dominus: Sic putrescere faciam superbiam Iuda, et superbiam Ierusalem multam. Jeremiah 13:10 Populum istum pessimum, qui nolunt audire verba mea, et ambulant in pravitate cordis sui: abieruntque post deos alienos ut servirent eis, et adorarent eos: et erunt sicut lumbare istud, quod nulli usui aptum est. Jeremiah 13:11 Sicut enim adhaeret lumbare ad lumbos viri, sic agglutinavi mihi omnem domum Israel, et omnem domum Iuda, dicit Dominus: ut essent mihi in populum, et in nomen, et in laudem, et in gloriam: et non audierunt. Jeremiah 13:12 Dices ergo ad eos sermonem istum: Haec dicit Dominus Deus Israel: Omnis laguncula implebitur vino. Et dicent ad te: Numquid ignoramus quia omnis laguncula implebitur vino? Jeremiah 13:13 Et dices ad eos: Haec dicit Dominus: Ecce ego implebo omnes habitatores terrae huius, et reges qui sedent de stirpe David super thronum eius, et sacerdotes, et prophetas, et omnes habitatores Ierusalem, ebrietate: Jeremiah 13:14 et dispergam eos virum a fratre suo, et patres et filios pariter, ait Dominus: non parcam, et non concedam: neque miserebor ut non disperdam eos. Jeremiah 13:15 Audite, et auribus percipite. Nolite elevari, quia Dominus locutus est. Jeremiah 13:16 Date Domino Deo vestro gloriam antequam contenebrescat, et antequam offendant pedes vestri ad montes caliginosos: expectabitis lucem, et ponet eam in umbram mortis, et in caliginem. Jeremiah 13:17 Quod si hoc non audieritis, in abscondito plorabit anima mea a facie superbiae: plorans plorabit, et deducet oculus meus lacrymam, quia captus est grex Domini. Jeremiah 13:18 Dic regi, et dominatrici: Humiliamini, sedete: quoniam descendit de capite vestro corona gloriae vestrae. Jeremiah 13:19 Civitates Austri clausae sunt, et non est qui aperiat: translata est omnis Iuda transmigratione perfecta. Jeremiah 13:20 Levate oculos vestros, et videte qui venitis ab Aquilone: ubi est grex, qui datus est tibi, pecus inclytum tuum? Jeremiah 13:21 Quid dices cum visitaverit te? tu enim docuisti eos adversum te, et erudisti in caput tuum: numquid non dolores apprehendent te, quasi mulierem parturientem? Jeremiah 13:22 Quod si dixeris in corde tuo: Quare venerunt mihi haec? Propter multitudinem iniquitatis tuae revelata sunt verecundiora tua, pollutae sunt plantae tuae. Jeremiah 13:23 Si mutare potest aethiops pellem suam, aut pardus varietates suas: et vos poteritis benefacere, cum didiceritis malum. Jeremiah 13:24 Et disseminabo eos quasi stipulam, quae vento raptatur in deserto. Jeremiah 13:25 Haec sors tua, parsque mensurae tuae a me, dicit Dominus, quia oblita es mei, et confisa es in mendacio. Jeremiah 13:26 unde et ego nudavi femora tua contra faciem tuam, et apparuit ignominia tua, Jeremiah 13:27 adulteria tua, et hinnitus tuus scelus fornicationis tuae: super colles in agro vidi abominationes tuas. Vae tibi Ierusalem, non mundaberis post me: usquequo adhuc? Jeremiah 14:0 Jeremiah 14:1 Quod factum est verbum Domini ad Ieremiam de sermonibus siccitatis. Jeremiah 14:2 Luxit Iudaea, et portae eius corruerunt, et obscuratae sunt in terra, et clamor Ierusalem ascendit. Jeremiah 14:3 Maiores miserunt minores suos ad aquam: venerunt ad hauriendum, non invenerunt aquam, reportaverunt vasa sua vacua: confusi sunt et afflicti, et operuerunt capita sua. Jeremiah 14:4 Propter terrae vastitatem, quia non venit pluvia in terram, confusi sunt agricolae, operuerunt capita sua. Jeremiah 14:5 Nam et cerva in agro peperit, et reliquit: quia non erat herba. Jeremiah 14:6 Et onagri steterunt in rupibus, traxerunt ventum quasi dracones, defecerunt oculi eorum, quia non erat herba. Jeremiah 14:7 Si iniquitates nostrae responderint nobis: Domine fac propter nomen tuum, quoniam multae sunt aversiones nostrae, tibi peccavimus. Jeremiah 14:8 Expectatio Israel, salvator eius in tempore tribulationis: quare quasi colonus futurus es in terra, et quasi viator declinans ad manendum? Jeremiah 14:9 Quare futurus es velut vir vagus, ut fortis qui non potest salvare? tu autem in nobis es Domine, et nomen tuum invocatum est super nos, ne derelinquas nos. Jeremiah 14:10 Haec dicit Dominus populo huic, qui dilexit movere pedes suos, et non quievit, et Domino non placuit: Nunc recordabitur iniquitatum eorum, et visitabit peccata eorum. Jeremiah 14:11 Et dixit Dominus ad me: Noli orare pro populo isto in bonum. Jeremiah 14:12 Cum ieiunaverint, non exaudiam preces eorum: et si obtulerint holocaustomata, et victimas, non suscipiam ea: quoniam gladio, et fame, et peste consumam eos. Jeremiah 14:13 Et dixi, A, a, a, Domine Deus: Prophetae dicunt eis: Non videbitis gladium, et fames non erit in vobis, sed pacem veram dabit vobis in loco isto. Jeremiah 14:14 Et dicit Dominus ad me: Falso prophetae vaticinantur in nomine meo: non misi eos, et non praecepi eis, neque locutus sum ad eos: visionem mendacem, et divinationem fraudulentam, et seductionem cordis sui prophetant vobis. Jeremiah 14:15 Idcirco haec dicit Dominus de prophetis, qui prophetant in nomine meo, quos ego non misi, dicentes: Gladius, et fames non erit in terra hac: In gladio et fame consumentur prophetae illi. Jeremiah 14:16 Et populi, quibus prophetant, erunt proiecti in viis Ierusalem prae fame et gladio, et non erit qui sepeliat eos; ipsi et uxores eorum, filii et filiae eorum, et effundam super eos malum suum. Jeremiah 14:17 Et dices ad eos verbum istud: Deducant oculi mei lacrymam per noctem et diem, et non taceant: quoniam contritione magna contrita est virgo filia populi mei, plaga pessima vehementer. Jeremiah 14:18 Si egressus fuero ad agros, ecce occisi gladio: et si introiero in civitatem, ecce attenuati fame. Propheta quoque et sacerdos abierunt in terram, quam ignorabant. Jeremiah 14:19 Numquid proiiciens abiecisti Iuda? aut Sion abominata est anima tua? quare ergo percussisti nos, ita ut nulla sit sanitas? expectavimus pacem, et non est bonum: et tempus curationis, et ecce turbatio. Jeremiah 14:20 Cognovimus Domine impietates nostras, iniquitates patrum nostrorum, quia peccavimus tibi. Jeremiah 14:21 Ne des nos in opprobrium propter nomen tuum, neque facias nobis contumeliam solii gloriae tuae: recordare, ne irritum facias foedus tuum nobiscum. Jeremiah 14:22 Numquid sunt in sculptilibus Gentium qui pluant? aut caeli possunt dare imbres? nonne tu es Dominus Deus noster, quem expectavimus? tu enim fecisti omnia haec. Jeremiah 15:0 Jeremiah 15:1 Et dixit Dominus ad me: Si steterit Moyses, et Samuel coram me, non est anima mea ad populum istum: eiice illos a facie mea, et egrediantur. Jeremiah 15:2 Quod si dixerint ad te: Quo egrediemur? dices ad eos: Haec dicit Dominus: Qui ad mortem, ad mortem: et qui ad gladium, ad gladium: et qui ad famem, ad famem: et qui ad captivitatem, ad captivitatem. Jeremiah 15:3 Et visitabo super eos quattuor species, dicit Dominus: Gladium ad occisionem, et canes ad lacerandum, et volatilia caeli et bestias terrae ad devorandum et dissipandum. Jeremiah 15:4 et dabo eos in fervorem universis regnis terrae: propter Manassen filium Ezechiae regis Iuda, super omnibus quae fecit in Ierusalem. Jeremiah 15:5 Quis enim miserebitur tui, Ierusalem? aut quis contristabitur pro te? aut quis ibit ad rogandum pro pace tua? Jeremiah 15:6 Tu reliquisti me, dicit Dominus, retrorsum abiisti: et extendam manum meam super te, et interficiam te: laboravi rogans. Jeremiah 15:7 Et dispergam eos ventilabro in portis terrae: interfeci et disperdidi populum meum, et tamen a viis suis non sunt reversi. Jeremiah 15:8 Multiplicatae sunt mihi viduae eius super arenam maris: induxi eis super matrem adolescentis vastatorem meridie: misi super civitates repente terrorem. Jeremiah 15:9 Infirmata est quae peperit septem, defecit anima eius: occidit ei sol, cum adhuc esset dies: confusa est, et erubuit: et residuos eius in gladium dabo in conspectu inimicorum eorum, ait Dominus. Jeremiah 15:10 Vae mihi mater mea: quare genuisti me virum rixae, virum discordiae in universa terra? non foeneravi, nec foeneravit mihi quisquam: omnes maledicunt mihi. Jeremiah 15:11 Dicit Dominus: Si non reliquiae tuae in bonum, si non occurri tibi in tempore afflictionis, et in tempore tribulationis adversus inimicum. Jeremiah 15:12 Numquid foederabitur ferrum ferro ab Aquilone, et aes? Jeremiah 15:13 Divitias tuas et thesauros tuos in direptionem dabo gratis in omnibus peccatis tuis, et in omnibus terminis tuis. Jeremiah 15:14 Et adducam inimicos tuos de terra, quam nescis: quia ignis succensus est in furore meo, super vos ardebit. Jeremiah 15:15 Tu scis Domine, recordare mei, et visita me, et tuere me ab his, qui persequuntur me, noli in patientia furoris tui suscipere me: scito quoniam sustinui propter te opprobrium. Jeremiah 15:16 Inventi sunt sermones tui, et comedi eos, et factum est mihi verbum tuum in gaudium et in laetitiam cordis mei: quoniam invocatum est nomen tuum super me Domine Deus exercituum. Jeremiah 15:17 Non sedi in concilio ludentium, et gloriatus sum a facie manus tuae: solus sedebam, quoniam comminatione replesti me. Jeremiah 15:18 Quare factus est dolor meus perpetuus, et plaga mea desperabilis renuit curari? facta est mihi quasi mendacium aquarum infidelium. Jeremiah 15:19 Propter hoc haec dicit Dominus: Si converteris, convertam te, et ante faciem meam stabis: et si separaveris pretiosum a vili, quasi os meum eris: convertentur ipsi ad te, et tu non converteris ad eos. Jeremiah 15:20 Et dabo te populo huic in murum aereum, fortem: et bellabunt adversum te, et non praevalebunt: quia ego tecum sum ut salvem te, et eruam te, dicit Dominus. Jeremiah 15:21 Et liberabo te de manu pessimorum, et redimam te de manu fortium. Jeremiah 16:0 Jeremiah 16:1 Et factum est verbum Domini ad me, dicens: Jeremiah 16:2 Non accipies uxorem, et non erunt tibi filii, et filiae in loco isto. Jeremiah 16:3 Quia haec dicit Dominus super filios et filias, qui generantur in loco isto, et super matres eorum, quae genuerunt eos: et super patres eorum, de quorum stirpe sunt nati in terra hac: Jeremiah 16:4 Mortibus aegrotationum morientur: non plangentur, et non sepelientur, in sterquilinium super faciem terrae erunt: et gladio, et fame consumentur: et erit cadaver eorum in escam volatilibus caeli, et bestiis terrae. Jeremiah 16:5 Haec enim dicit Dominus: Ne ingrediaris domum convivii, neque vadas ad plangendum, neque consoleris eos: quia abstuli pacem meam a populo isto, dicit Dominus, misericordiam et miserationes. Jeremiah 16:6 Et morientur grandes, et parvi in terra ista: non sepelientur neque plangentur, et non se incident, neque calvitium fiet pro eis. Jeremiah 16:7 Et non frangent inter eos lugenti panem ad consolandum super mortuo: et non dabunt eis potum calicis ad consolandum super patre suo et matre. Jeremiah 16:8 Et domum convivii non ingrediaris, ut sedeas cum eis, et comedas et bibas: Jeremiah 16:9 quia haec dicit Dominus exercituum Deus Israel: Ecce ego auferam de loco isto in oculis vestris, et in diebus vestris vocem gaudii, et vocem laetitiae, vocem sponsi, et vocem sponsae. Jeremiah 16:10 Et cum annunciaveris populo huic omnia verba haec, et dixerint tibi: Quare locutus est Dominus super nos omne malum grande istud? quae iniquitas nostra? et quod peccatum nostrum, quod peccavimus Domino Deo nostro? Jeremiah 16:11 Dices ad eos: Quia dereliquerunt me patres vestri, ait Dominus: et abierunt post deos alienos, et servierunt eis, et adoraverunt eos: et me dereliquerunt, et legem meam non custodierunt. Jeremiah 16:12 Sed et vos peius operati estis, quam patres vestri: ecce enim ambulat unusquisque post pravitatem cordis sui mali, ut me non audiat. Jeremiah 16:13 Et eiiciam vos de terra hac in terram, quam ignoratis vos, et patres vestri: et servietis ibi diis alienis die ac nocte, qui non dabunt vobis requiem. Jeremiah 16:14 Propterea ecce dies veniunt dicit Dominus, et non dicetur ultra: Vivit Dominus, qui eduxit filios Israel de Terra Aegypti, Jeremiah 16:15 sed, Vivit Dominus, qui eduxit filios Israel de Terra Aquilonis, et de universis terris, ad quas eieci eos: et reducam eos in terram suam, quam dedi patribus eorum. Jeremiah 16:16 Ecce ego mittam piscatores multos dicit Dominus, et piscabuntur eos: et post haec mittam eis multos venatores, et venabuntur eos de omni monte, et de omni colle, et de cavernis petrarum. Jeremiah 16:17 Quia oculi mei super omnes vias eorum: non sunt absconditae a facie mea, et non fuit occultata iniquitas eorum ab oculis meis. Jeremiah 16:18 Et reddam primum duplices iniquitates, et peccata eorum: quia contaminaverunt terram meam in morticinis idolorum suorum, et abominationibus suis impleverunt hereditatem meam. Jeremiah 16:19 Domine fortitudo mea, et robur meum, et refugium meum in die tribulationis: ad te Gentes venient ab extremis terrae, et dicent: Vere mendacium possederunt patres nostri, vanitatem, quae eis non profuit. Jeremiah 16:20 Numquid faciet sibi homo deos, et ipsi non sunt dii? Jeremiah 16:21 Idcirco ecce ego ostendam eis per vicem hanc, ostendam eis manum meam, et virtutem meam: et scient quia nomen mihi Dominus. Jeremiah 17:0 Jeremiah 17:1 Peccatum Iuda scriptum est stylo ferreo in ungue adamantino, exaratum super latitudinem cordis eorum, et in cornibus ararum eorum. Jeremiah 17:2 Cum recordati fuerint filii eorum ararum suarum, et lucorum suorum, lignorumque frondentium in montibus excelsis, Jeremiah 17:3 sacrificantes in agro: fortitudinem tuam, et omnes thesauros tuos in direptionem dabo, excelsa tua propter peccata in universis finibus tuis. Jeremiah 17:4 Et relinqueris sola ab hereditate tua, quam dedi tibi: et servire te faciam inimicis tuis in terra, quam ignoras: quoniam ignem succendisti in furore meo, usque in aeternum ardebit. Jeremiah 17:5 Haec dicit Dominus: Maledictus homo, qui confidit in homine, et ponit carnem brachium suum, et a Domino recedit cor eius. Jeremiah 17:6 Erit enim quasi myricae in deserto, et non videbit cum venerit bonum: sed habitabit in siccitate in deserto, in terra salsuginis, et inhabitabili. Jeremiah 17:7 Benedictus vir, qui confidit in Domino, et erit Dominus fiducia eius. Jeremiah 17:8 Et erit quasi lignum quod transplantatur super aquas, quod ad humorem mittit radices suas: et non timebit cum venerit aestus. Et erit folium eius viride, et in tempore siccitatis non erit solicitum, nec aliquando desinet facere fructum. Jeremiah 17:9 Pravum est cor hominis, et inscrutabile: quis cognoscet illud? Jeremiah 17:10 Ego Dominus scrutans cor, et probans renes: qui do unicuique iuxta viam suam, et iuxta fructum adinventionum suarum. Jeremiah 17:11 Perdix fovit quae non peperit: fecit divitias, et non in iudicio: in dimidio dierum suorum derelinquet eas, et in novissimo suo erit insipiens. Jeremiah 17:12 Solium gloriae altitudinis a principio, locus sanctificationis nostrae: Jeremiah 17:13 Expectatio Israel Domine: omnes, qui te derelinquunt, confundentur: recedentes a te, in terra scribentur: quoniam dereliquerunt venam aquarum viventium Dominum. Jeremiah 17:14 Sana me Domine, et sanabor: salvum me fac, et salvus ero: quoniam laus mea tu es. Jeremiah 17:15 Ecce ipsi dicunt ad me: Ubi est verbum Domini? veniat. Jeremiah 17:16 Et ego non sum turbatus, te pastorem sequens: et diem hominis non desideravi, tu scis. Quod egressum est de labiis meis, rectum in conspectu tuo fuit. Jeremiah 17:17 Non sis tu mihi formidini, spes mea tu in die afflictionis. Jeremiah 17:18 Confundantur qui me persequuntur, et non confundar ego: paveant illi, et non paveam ego: induc super eos diem afflictionis, et duplici contritione contere eos. Jeremiah 17:19 Haec dicit Dominus ad me: Vade, et sta in porta filiorum populi, per quam ingrediuntur reges Iuda, et egrediuntur, et in cunctis portis Ierusalem: Jeremiah 17:20 et dices ad eos: Audite verbum Domini reges Iuda, et omnis Iuda, cunctique habitatores Ierusalem, qui ingredimini per portas istas. Jeremiah 17:21 Haec dicit Dominus: Custodite animas vestras, et nolite portare pondera in die sabbati: nec inferatis per portas Ierusalem. Jeremiah 17:22 Et nolite eiicere onera de domibus vestris in die sabbati, et omne opus non facietis: sanctificate diem sabbati, sicut praecepi patribus vestris. Jeremiah 17:23 Et non audierunt, nec inclinaverunt aurem suam: sed induraverunt cervicem suam ne audirent me, et ne acciperent disciplinam. Jeremiah 17:24 Et erit: Si audieritis me, dicit Dominus, ut non inferatis onera per portas civitatis huius in die sabbati: et si sanctificaveritis diem sabbati, ne faciatis in eo omne opus: Jeremiah 17:25 Ingredientur per portas civitatis huius reges et principes, sedentes super solium David, et ascendentes in curribus et equis, ipsi et principes eorum, viri Iuda, et habitatores Ierusalem: et habitabitur civitas haec in sempiternum. Jeremiah 17:26 Et venient de civitatibus Iuda, et de circuitu Ierusalem, et de terra Beniamin, et de campestribus, et de montuosis, et ab Austro, portantes holocaustum, et victimam, et sacrificium, et thus, et inferent oblationem in domum Domini. Jeremiah 17:27 Si autem non audieritis me ut sanctificetis diem sabbati, et ne portetis onus, et ne inferatis per portas Ierusalem in die sabbati: succendam ignem in portis eius, et devorabit domos Ierusalem, et non extinguetur. Jeremiah 18:0 Jeremiah 18:1 Verbum, quod factum est ad Ieremiam a Domino, dicens: Jeremiah 18:2 Surge, et descende in domum figuli, et ibi audies verba mea. Jeremiah 18:3 Et descendi in domum figuli, et ecce ipse faciebat opus super rotam. Jeremiah 18:4 Et dissipatum est vas, quod ipse faciebat e luto manibus suis: conversusque fecit illud vas alterum, sicut placuerat in oculis eius ut faceret. Jeremiah 18:5 Et factum est verbum Domini ad me, dicens: Jeremiah 18:6 Numquid sicut figulus iste, non potero vobis facere, domus Israel, ait Dominus? ecce sicut lutum in manu figuli, sic vos in manu mea, domus Israel. Jeremiah 18:7 Repente loquar adversum gentem et adversus regnum, ut eradicem, et destruam, et disperdam illud. Jeremiah 18:8 Si poenitentiam egerit gens illa a malo suo, quod locutus sum adversus eam: agam et ego poenitentiam super malo, quod cogitavi ut facerem ei. Jeremiah 18:9 Et subito loquar de gente et de regno, ut aedificem et plantem illud. Jeremiah 18:10 Si fecerit malum in oculis meis, ut non audiat vocem meam: poenitentiam agam super bono, quod locutus sum ut facerem ei. Jeremiah 18:11 Nunc ergo dic viro Iuda, et habitatoribus Ierusalem, dicens: Haec dicit Dominus: Ecce ego fingo contra vos malum, et cogito contra vos cogitationem: revertatur unusquisque a via sua mala, et dirigite vias vestras et studia vestra. Jeremiah 18:12 Qui dixerunt: Desperavimus: post cogitationes enim nostras ibimus, et unusquisque pravitatem cordis sui mali faciemus. Jeremiah 18:13 Ideo haec dicit Dominus: Interrogate Gentes: Quis audivit talia horribilia, quae fecit nimis virgo Israel? Jeremiah 18:14 Numquid deficiet de petra agri nix Libani? aut evelli possunt aquae erumpentes frigidae, et defluentes? Jeremiah 18:15 Quia oblitus est mei populus meus, frustra libantes, et impingentes in viis suis, in semitis saeculi, ut ambularent per eas in itinere non trito: Jeremiah 18:16 ut fieret terra eorum in desolationem, et in sibilum sempiternum: omnis qui praeterierit per eam obstupescet, et movebit caput suum. Jeremiah 18:17 Sicut ventus urens dispergam eos coram inimico: dorsum, et non faciem ostendam eis in die perditionis eorum. Jeremiah 18:18 Et dixerunt: Venite, et cogitemus contra Ieremiam cogitationes: non enim peribit lex a sacerdote, neque consilium a sapiente, nec sermo a propheta: venite, et percutiamus eum lingua, et non attendamus ad universos sermones eius. Jeremiah 18:19 Attende Domine ad me, et audi vocem adversariorum meorum. Jeremiah 18:20 Numquid redditur pro bono malum, quia foderunt foveam animae meae? Recordare quod steterim in conspectu tuo, ut loquerer pro eis bonum, et averterem indignationem tuam ab eis. Jeremiah 18:21 Propterea da filios eorum in famem, et deduc eos in manus gladii: fiant uxores eorum absque liberis, et viduae: et viri earum interficiantur morte: iuvenes eorum confodiantur gladio in praelio. Jeremiah 18:22 Audiatur clamor de domibus eorum: adduces enim super eos latronem repente: quia foderunt foveam ut caperent me, et laqueos absconderunt pedibus meis. Jeremiah 18:23 Tu autem Domine scis omne consilium eorum adversum me in mortem: ne propitieris iniquitati eorum, et peccatum eorum a facie tua non deleatur: fiant corruentes in conspectu tuo, in tempore furoris tui abutere eis. Jeremiah 19:0 Jeremiah 19:1 Haec dicit Dominus: Vade, et accipe lagunculam figuli testeam a senioribus populi, et a senioribus sacerdotum: Jeremiah 19:2 Et egredere ad vallem filii Ennom, quae est iuxta introitum portae fictilis: et praedicabis ibi verba, quae ego loquar ad te. Jeremiah 19:3 Et dices: Audite verbum Domini reges Iuda, et habitatores Ierusalem: haec dicit Dominus exercituum Deus Israel: Ecce ego inducam afflictionem super locum istum, ita ut omnis, qui audierit illam, tinniant aures eius: Jeremiah 19:4 Eo quod dereliquerint me, et alienum fecerint locum istum: et libaverunt in eo diis alienis, quos nescierunt ipsi, et patres eorum, et reges Iuda: et repleverunt locum istum sanguine innocentum. Jeremiah 19:5 Et aedificaverunt excelsa Baalim ad comburendos filios suos igni in holocaustum Baalim: quae non praecepi, nec locutus sum, nec ascenderunt in cor meum. Jeremiah 19:6 Propterea ecce dies veniunt, dicit Dominus: et non vocabitur amplius locus iste, Topheth, et Vallis filii Ennom, sed Vallis occisionis. Jeremiah 19:7 Et dissipabo consilium Iuda et Ierusalem in loco isto: et subvertam eos gladio in conspectu inimicorum suorum, et in manu quaerentium animas eorum: et dabo cadavera eorum escam volatilibus caeli, et bestiis terrae. Jeremiah 19:8 Et ponam civitatem hanc in stuporem, et in sibilum: omnis, qui praeterierit per eam, obstupescet, et sibilabit super universa plaga eius. Jeremiah 19:9 Et cibabo eos carnibus filiorum suorum, et carnibus filiarum suarum: et unusquisque carnem amici sui comedet in obsidione, et in angustia, in qua concludent eos inimici eorum, et qui quaerunt animas eorum. Jeremiah 19:10 Et conteres lagunculam in oculis virorum, qui ibunt tecum. Jeremiah 19:11 Et dices ad eos: Haec dicit Dominus exercituum: Sic conteram populum istum et civitatem istam, sicut conteritur vas figuli, quod non potest ultra instaurari: et in Topheth sepelientur, eo quod non sit alius locus ad sepeliendum. Jeremiah 19:12 Sic faciam loco huic, ait Dominus, et habitatoribus eius: et ponam civitatem istam sicut Topheth. Jeremiah 19:13 Et erunt domus Ierusalem, et domus regum Iuda sicut locus Topheth, immundae: omnes domus, in quarum domatibus sacrificaverunt omni militiae caeli, et libaverunt libamina diis alienis. Jeremiah 19:14 Venit autem Ieremias de Topheth, quo miserat eum Dominus ad prophetandum, et stetit in atrio domus Domini, et dixit ad omnem populum: Jeremiah 19:15 Haec dicit Dominus exercituum Deus Israel: Ecce ego inducam super civitatem hanc, et super omnes urbes eius universa mala, quae locutus sum adversum eam: quoniam induraverunt cervicem suam ut non audirent sermones meos. Jeremiah 20:0 Jeremiah 20:1 Et audivit Phassur filius Emmer sacerdos, qui constitutus erat princeps in domo Domini, Ieremiam prophetantem sermones istos. Jeremiah 20:2 Et percussit Phassur Ieremiam prophetam, et misit eum in nervum, quod erat in porta Beniamin superiori, in domo Domini. Jeremiah 20:3 Cumque illuxisset in crastinum, eduxit Phassur Ieremiam de nervo. et dixit ad eum Ieremias: Non Phassur vocavit Dominus nomen tuum, sed pavorem undique. Jeremiah 20:4 Quia haec dicit Dominus: Ecce ego dabo te in pavorem, te et omnes amicos tuos: et corruent gladio inimicorum suorum, et oculi tui videbunt: et omnem Iudam dabo in manum regis Babylonis: et traducet eos in Babylonem, et percutiet eos gladio. Jeremiah 20:5 Et dabo universam substantiam civitatis huius, et omnem laborem eius, omneque pretium, et cunctos thesauros regum Iuda dabo in manu inimicorum eorum: et diripient eos, et tollent, et ducent in Babylonem. Jeremiah 20:6 Tu autem Phassur, et omnes habitatores domus tuae ibitis in captivitatem: et in Babylonem tu venies, et ibi morieris, ibique sepelieris tu, et omnes amici tui, quibus prophetasti mendacium. Jeremiah 20:7 Seduxisti me Domine, et seductus sum: fortior me fuisti, et invaluisti: factus sum in derisum tota die, omnes subsannant me. Jeremiah 20:8 Quia iam olim loquor, vociferans iniquitatem, et vastitatem clamito: et factus est mihi sermo Domini in opprobrium, et in derisum tota die. Jeremiah 20:9 Et dixi: Non recordabor eius, neque loquar ultra in nomine illius: et factus est in corde meo quasi ignis exaestuans, claususque in ossibus meis: et defeci, ferre non sustinens. Jeremiah 20:10 Audivi enim contumelias multorum, et terrorem in circuitu: Persequimini, et persequamur eum: ab omnibus viris, qui erant pacifici mei, et custodientes latus meum: si quo modo decipiatur, et praevaleamus adversus eum, et consequamur ultionem ex eo. Jeremiah 20:11 Dominus autem mecum est quasi bellator fortis: idcirco qui persequuntur me, cadent, et infirmi erunt: confundentur vehementer, quia non intellexerunt opprobrium sempiternum, quod numquam delebitur. Jeremiah 20:12 Et tu Domine exercituum probator iusti, qui vides renes et cor: videam quaeso ultionem tuam ex eis: tibi enim revelavi causam meam. Jeremiah 20:13 Cantate Domino, laudate Dominum: quia liberavit animam pauperis de manu malorum. Jeremiah 20:14 Maledicta dies, in qua natus sum: dies, in qua peperit me mater mea, non sit benedicta. Jeremiah 20:15 Maledictus vir, qui nunciavit patri meo, dicens: Natus est tibi puer masculus: et quasi gaudio laetificavit eum. Jeremiah 20:16 Sit homo ille ut sunt civitates, quae subvertit Dominus, et non poenituit eum: audiat clamorem mane, et ululatum in tempore meridiano: Jeremiah 20:17 quia non me interfecit a vulva, ut fieret mihi mater mea sepulchrum, et vulva eius conceptus aeternus. Jeremiah 20:18 Quare de vulva egressus sum, ut viderem laborem et dolorem, et consumerentur in confusione dies mei? Jeremiah 21:0 Jeremiah 21:1 Verbum, quod factum est ad Ieremiam a Domino, quando misit ad eum rex Sedechias Phassur filium Melchiae, et Sophoniam filium Maasiae sacerdotem, dicens: Jeremiah 21:2 Interroga pro nobis Dominum, quia Nabuchodonosor rex Babylonis praeliatur adversum nos: si forte faciat Dominus nobiscum secundum omnia mirabilia sua, et recedat a nobis. Jeremiah 21:3 Et dixit Ieremias ad eos: Sic dicetis Sedechiae: Jeremiah 21:4 Haec dicit Dominus Deus Israel: Ecce ego convertam vasa belli, quae in manibus vestris sunt, et quibus vos pugnatis adversum regem Babylonis, et Chaldaeos, qui obsident vos in circuitu murorum: et congregabo ea in medio civitatis huius. Jeremiah 21:5 Et debellabo ego vos in manu extenta, et in brachio forti, et in furore, et in indignatione, et in ira grandi. Jeremiah 21:6 Et percutiam habitatores civitatis huius, homines et bestiae pestilentia magna morientur. Jeremiah 21:7 Et post haec ait Dominus: dabo Sedechiam regem Iuda, et servos eius, et populum eius, et qui derelicti sunt in civitate hac a peste et gladio, et fame, in manu Nabuchodonosor regis Babylonis, et in manu inimicorum eorum, et in manu quaerentium animam eorum, et percutiet eos in ore gladii, et non flectetur, neque parcet, nec miserebitur. Jeremiah 21:8 Et ad populum hunc dices: Haec dicit Dominus: Ecce ego do coram vobis viam vitae, et viam mortis. Jeremiah 21:9 Qui habitaverit in urbe hac, morietur gladio, et fame, et peste: qui autem egressus fuerit, et transfugerit ad Chaldaeos, qui obsident vos, vivet, et erit ei anima sua, quasi spolium. Jeremiah 21:10 Posui enim faciem meam super civitatem hanc in malum, et non in bonum, ait Dominus: in manu regis Babylonis dabitur, et exuret eam igni. Jeremiah 21:11 Et domui regis Iuda: Audite verba Domini, Jeremiah 21:12 domus David, haec dicit Dominus: Iudicate mane iudicium, et eruite vi oppressum de manu calumniantis: ne forte egrediatur ut ignis indignatio mea, et succendatur, et non sit qui extinguat propter malitiam studiorum vestrorum. Jeremiah 21:13 Ecce ego ad te habitatricem vallis solidae atque campestris, ait Dominus: qui dicitis: Quis percutiet nos? et quis ingredietur domos nostras? Jeremiah 21:14 Et visitabo super vos iuxta fructum studiorum vestrorum, dicit Dominus: et succendam ignem in saltu eius: et devorabit omnia in circuitu eius. Jeremiah 22:0 Jeremiah 22:1 Haec dicit Dominus: Descende in domum regis Iuda, et loqueris ibi verbum hoc, Jeremiah 22:2 et dices: Audi verbum Domini rex Iuda, qui sedes super solium David: tu et servi tui, et populus tuus, qui ingredimini per portas istas. Jeremiah 22:3 Haec dicit Dominus: Facite iudicium et iustitiam, et liberate vi oppressum de manu calumniatoris: et advenam, et pupillum, et viduam nolite contristare, neque opprimatis inique: et sanguinem innocentem ne effundatis in loco isto. Jeremiah 22:4 Si enim facientes feceritis verbum istud: ingredientur per portas domus huius reges sedentes de genere David super thronum eius, et ascendentes currus et equos, ipsi et servi, et populus eorum. Jeremiah 22:5 Quod si non audieritis verba haec: in memetipso iuravi, dicit Dominus, quia in solitudinem erit domus haec. Jeremiah 22:6 Quia haec dicit Dominus super domum regis Iuda: Galaad tu mihi caput Libani: si non posuero te solitudinem, urbes inhabitabiles. Jeremiah 22:7 Et sanctificabo super te interficientem virum et arma eius: et succident electas cedros tuas, et praecipitabunt in ignem. Jeremiah 22:8 Et pertransibunt gentes multae per civitatem hanc: et dicet unusquisque proximo suo: Quare fecit Dominus sic civitati huic grandi? Jeremiah 22:9 Et respondebunt: Eo quod dereliquerint pactum Domini Dei sui, et adoraverint deos alienos, et servierint eis. Jeremiah 22:10 Nolite flere mortuum, neque lugeatis super eum fletu: plangite eum, qui egreditur, quia non revertetur ultra, nec videbit terram nativitatis suae. Jeremiah 22:11 Quia haec dicit Dominus ad Sellum filium Iosiae regem Iuda, qui regnavit pro Iosia patre suo, qui egressus est de loco isto. Non revertetur huc amplius: Jeremiah 22:12 sed in loco, ad quem transtuli eum, ibi morietur, et terram istam non videbit amplius. Jeremiah 22:13 Vae qui aedificat domum suam in iniustitia, et coenacula sua non in iudicio: amicum suum opprimet frustra, et mercedem eius non reddet ei. Jeremiah 22:14 Qui dicit: Aedificabo mihi domum latam, et coenacula spatiosa: qui aperit sibi fenestras, et facit laquearia cedrina, pingitque sinopide. Jeremiah 22:15 Numquid regnabis, quoniam confers te cedro? pater tuus numquid non comedit et bibit, et fecit iudicium et iustitiam tunc cum bene erat ei? Jeremiah 22:16 Iudicavit causam pauperis et egeni in bonum suum: numquid non ideo quia cognovit me, dicit Dominus? Jeremiah 22:17 Tui vero oculi et cor ad avaritiam, et ad sanguinem innocentem fundendum, et ad calumniam, et ad cursum mali operis. Jeremiah 22:18 Propterea haec dicit Dominus ad Ioakim filium Iosiae regem Iuda: Non plangent eum: Vae frater et vae soror: non concrepabunt ei: Vae Domine, et vae inclyte. Jeremiah 22:19 Sepultura asini sepelietur, putrefactus et proiectus extra portas Ierusalem. Jeremiah 22:20 Ascende Libanum, et clama: et in Basan da vocem tuam, et clama ad transeuntes, quia contriti sunt omnes amatores tui. Jeremiah 22:21 Locutus sum ad te in abundantia tua; et dixisti: Non audiam: haec est via tua ab adolescentia tua, quia non audisti vocem meam: Jeremiah 22:22 Omnes pastores tuos pascet ventus, et amatores tui in captivitatem ibunt: et tunc confunderis, et erubesces ab omni malitia tua. Jeremiah 22:23 Quae sedes in Libano, et nidificas in cedris, quomodo congemuisti cum venissent tibi dolores, quasi dolores parturientis? Jeremiah 22:24 Vivo ego, dicit Dominus: quia si fuerit Iechonias filius Ioakim regis Iuda, annulus in manu dextera mea, inde evellam eum. Jeremiah 22:25 Et dabo te in manu quaerentium animam tuam, et in manu quorum tu formidas faciem, et in manu Nabuchodonosor regis Babylonis, et in manu Chaldaeorum. Jeremiah 22:26 Et mittam te, et matrem tuam, quae genuit te, in terram alienam, in qua nati non estis, ibique moriemini: Jeremiah 22:27 et in terram, ad quam ipsi levant animam suam ut revertantur illuc: non revertentur. Jeremiah 22:28 Numquid vas fictile atque contritum vir iste Iechonias? numquid vas absque omni voluptate? quare abiecti sunt ipse et semen eius, et proiecti in terram, quam ignoraverunt? Jeremiah 22:29 Terra, terra, terra, audi sermonem Domini. Jeremiah 22:30 Haec dicit Dominus: Scribe virum istum sterilem, virum, qui in diebus suis non prosperabitur: nec enim erit de semine eius vir, qui sedeat super solium David, et potestatem habeat ultra in Iuda. Jeremiah 23:0 Jeremiah 23:1 Vae pastoribus, qui disperdunt et dilacerant gregem pascuae meae, dicit Dominus. Jeremiah 23:2 Ideo haec dicit Dominus Deus Israel ad pastores, qui pascunt populum meum: Vos dispersistis gregem meum, et eiecistis eos, et non visitastis eos: ecce ego visitabo super vos malitiam studiorum vestrorum, ait Dominus. Jeremiah 23:3 Et ego congregabo reliquias gregis mei de omnibus terris, ad quas eiecero eos illuc: et convertam eos ad rura sua: et crescent et multiplicabuntur. Jeremiah 23:4 Et suscitabo super eos pastores, et pascent eos: non formidabunt ultra, et non pavebunt: et nullus quaeretur ex numero, dicit Dominus. Jeremiah 23:5 Ecce dies veniunt, dicit Dominus: et suscitabo David germen iustum: et regnabit rex, et sapiens erit: et faciet iudicium et iustitiam in terra. Jeremiah 23:6 In diebus illis salvabitur Iuda, et Israel habitabit confidenter: et hoc est nomen, quod vocabunt eum, Dominus iustus noster. Jeremiah 23:7 Propter hoc ecce dies veniunt, dicit Dominus, et non dicent ultra: Vivit Dominus, qui eduxit filios Israel de Terra Aegypti: Jeremiah 23:8 Sed: Vivit Dominus, qui eduxit et adduxit semen domus Israel de Terra Aquilonis, et de cunctis terris, ad quas eieceram eos illuc: et habitabunt in terra sua. Jeremiah 23:9 Ad prophetas: Contritum est cor meum in medio mei, contremuerunt omnia ossa mea: factus sum quasi vir ebrius, et quasi homo madidus a vino a facie Domini, et a facie verborum sanctorum eius. Jeremiah 23:10 Quia adulteris repleta est terra, quia a facie maledictionis luxit terra, arefacta sunt arva deserti: factus est cursus eorum malus, et fortitudo eorum dissimilis. Jeremiah 23:11 Propheta namque et sacerdos polluti sunt: et in domo mea inveni malum eorum, ait Dominus. Jeremiah 23:12 Idcirco via eorum erit quasi lubricum in tenebris: impellentur enim, et corruent in ea: afferam enim super eos mala, annum visitationis eorum, ait Dominus. Jeremiah 23:13 Et in prophetis Samariae vidi fatuitatem: prophetabant enim in Baal, et decipiebant populum meum Israel. Jeremiah 23:14 Et in prophetis Ierusalem vidi similitudinem adulterantium, et iter mendacii: et confortaverunt manus pessimorum ut non converteretur unusquisque a malitia sua: facti sunt mihi omnes ut Sodoma, et habitatores eius quasi Gomorrha. Jeremiah 23:15 Propterea haec dicit Dominus exercituum ad prophetas: Ecce ego cibabo eos absinthio, et potabo eos felle: a prophetis enim Ierusalem egressa est pollutio super omnem terram. Jeremiah 23:16 Haec dicit Dominus exercituum: Nolite audire verba prophetarum, qui prophetant vobis, et decipiunt vos: visionem cordis sui loquuntur, non de ore Domini. Jeremiah 23:17 Dicunt his, qui blasphemant me: Locutus est Dominus: Pax erit vobis, et omni, qui ambulat in pravitate cordis sui, dixerunt: Non veniet super vos malum. Jeremiah 23:18 Quis enim affuit in consilio Domini, et vidit et audivit sermonem eius? quis consideravit verbum illius et audivit? Jeremiah 23:19 Ecce turbo Dominicae indignationis egredietur, et tempestas erumpens: super caput impiorum veniet. Jeremiah 23:20 Non revertetur furor Domini usque dum faciat, et usque dum compleat cogitationem cordis sui: in novissimis diebus intelligetis consilium eius. Jeremiah 23:21 Non mittebam prophetas, et ipsi currebant: non loquebar ad eos, et ipsi prophetabant. Jeremiah 23:22 Si stetissent in consilio meo, et nota fecissent verba mea populo meo, avertissem utique eos a via sua mala, et a cogitationibus suis pessimis. Jeremiah 23:23 Putasne Deus e vicino ego sum, dicit Dominus? et non Deus de longe? Jeremiah 23:24 Si occultabitur vir in absconditis: et ego non videbo eum, dicit Dominus? numquid non caelum et terram ego impleo, dicit Dominus? Jeremiah 23:25 Audivi quae dixerunt prophetae, prophetantes in nomine meo mendacium, atque dicentes: Somniavi, somniavi. Jeremiah 23:26 Usquequo istud est in corde prophetarum vaticinantium mendacium, et prophetantium seductiones cordis sui? Jeremiah 23:27 Qui volunt facere ut obliviscatur populus meus nominis mei propter somnia eorum, quae narrat unusquisque ad proximum suum: sicut obliti sunt patres eorum nominis mei propter Baal. Jeremiah 23:28 Propheta, qui habet somnium, narret somnium: et qui habet sermonem meum, loquatur sermonem meum vere: quid paleis ad triticum, dicit Dominus? Jeremiah 23:29 Numquid non verba mea sunt quasi ignis, dicit Dominus: et quasi malleus conterens petram? Jeremiah 23:30 Propterea ecce ego ad prophetas, ait Dominus: qui furantur verba mea unusquisque a proximo suo. Jeremiah 23:31 Ecce ego ad prophetas, ait Dominus: qui assumunt linguas suas, et aiunt: Dicit Dominus. Jeremiah 23:32 Ecce ego ad prophetas somniantes mendacium, ait Dominus: qui narraverunt ea, et seduxerunt populum meum in mendacio suo, et in miraculis suis: cum ego non misissem eos, nec mandassem eis, qui nihil profuerunt populo huic, dicit Dominus. Jeremiah 23:33 Si igitur interrogaverit te populus iste, vel propheta, aut sacerdos, dicens: Quod est onus Domini? dices ad eos: Ut quid vobis onus. proiiciam quippe vos, dicit Dominus. Jeremiah 23:34 Et propheta, et sacerdos, et populus qui dicit: Onus Domini: visitabo super virum illum, et super domum eius. Jeremiah 23:35 Haec dicetis unusquisque ad proximum, et ad fratrem suum: Quid respondit Dominus? et quid locutus est Dominus? Jeremiah 23:36 Et onus Domini ultra non memorabitur: quia onus erit unicuique sermo suus: et pervertistis verba Dei videntis, Domini exercituum Dei nostri. Jeremiah 23:37 Haec dices ad prophetam: Quid respondit tibi Dominus? et quid locutus est Dominus? Jeremiah 23:38 Si autem onus Domini dixeritis: propter hoc haec dicit Dominus: Quia dixistis sermonem istum: Onus Domini: et misi ad vos, dicens: Nolite dicere: Onus Domini: Jeremiah 23:39 Propterea ecce ego tollam vos portans, et derelinquam vos, et civitatem, quam dedi vobis, et patribus vestris a facie mea. Jeremiah 23:40 Et dabo vos in opprobrium sempiternum, et in ignominiam aeternam, quae numquam oblivione delebitur. Jeremiah 24:0 Jeremiah 24:1 Ostendit mihi Dominus: et ecce duo calathi pleni ficis, positi ante templum Domini, postquam transtulit Nabuchodonosor rex Babylonis Iechoniam filium Ioakim regem Iuda, et principes eius, et fabrum, et inclusorem, de Ierusalem, et adduxit eos in Babylonem. Jeremiah 24:2 Calathus unus ficus bonas habebat nimis, ut solent ficus esse primi temporis: et calathus unus ficus habebat malas nimis, quae comedi non poterant eo quod essent malae. Jeremiah 24:3 Et dixit Dominus ad me: Quid tu vides Ieremia? Et dixi: Ficus, ficus bonas, bonas valde: et malas, malas valde: quae comedi non possunt, eo quod sint malae. Jeremiah 24:4 Et factum est verbum Domini ad me, dicens: Jeremiah 24:5 Haec dicit Dominus Deus Israel: Sicut ficus hae bonae: sic cognoscam transmigrationem Iuda, quam emisi de loco isto in Terram Chaldaeorum, in bonum. Jeremiah 24:6 Et ponam oculos meos super eos ad placandum, et reducam eos in terram hanc: et aedificabo eos, et non destruam: et plantabo eos, et non evellam. Jeremiah 24:7 Et dabo eis cor ut sciant me, quia ego sum Dominus: et erunt mihi in populum, et ego ero eis in Deum: quia revertentur ad me in toto corde suo. Jeremiah 24:8 Et sicut ficus pessimae, quae comedi non possunt, eo quod sint malae: haec dicit Dominus, sic dabo Sedechiam regem Iuda, et principes eius, et reliquos de Ierusalem, qui remanserunt in urbe hac, et qui habitant in Terra Aegypti. Jeremiah 24:9 Et dabo eos in vexationem, afflictionemque omnibus regnis terrae: in opprobrium, et in parabolam, et in proverbium, et in maledictionem in universis locis, ad quae eieci eos. Jeremiah 24:10 Et mittam in eis gladium, et famem, et pestem: donec consumantur de terra, quam dedi eis, et patribus eorum. Jeremiah 25:0 Jeremiah 25:1 Verbum, quod factum est ad Ieremiam de omni populo Iuda in anno quarto Ioakim filii Iosiae regis Iuda, (ipse est annus primus Nabuchodonosor regis Babylonis.) Jeremiah 25:2 Quod locutus est Ieremias propheta ad omnem populum Iuda, et ad universos habitatores Ierusalem, dicens: Jeremiah 25:3 A tertiodecimo anno Iosiae filii Amon regis Iuda usque ad diem hanc; iste tertius et vigesimus annus, factum est verbum Domini ad me, et locutus sum ad vos de nocte consurgens, et loquens, et non audistis. Jeremiah 25:4 Et misit Dominus ad vos omnes servos suos prophetas, consurgens diluculo, mittensque et non audistis, neque inclinastis aures vestras ut audiretis Jeremiah 25:5 cum diceret: Revertimini unusquisque a via sua mala, et a pessimis cogitationibus vestris: et habitabitis in terra, quam dedit Dominus vobis, et patribus vestris a saeculo et usque in saeculum. Jeremiah 25:6 Et nolite ire post deos alienos ut serviatis eis, adoretisque eos: neque me ad iracundiam provocetis in operibus manuum vestrarum, et non affligam vos. Jeremiah 25:7 Et non audistis me, dicit Dominus, ut me ad iracundiam provocaretis in operibus manuum vestrarum in malum vestrum. Jeremiah 25:8 Propterea haec dicit Dominus exercituum: Pro eo quod non audistis verba mea: Jeremiah 25:9 ecce ego mittam, et assumam universas cognationes Aquilonis, ait Dominus, et Nabuchodonosor regem Babylonis servum meum: et adducam eos super terram istam, et super habitatores eius, et super omnes nationes, quae in circuitu illius sunt: et interficiam eos, et ponam eos in stuporem et in sibilum, et in solitudines sempiternas. Jeremiah 25:10 Perdamque ex eis vocem gaudii et vocem laetitiae, vocem sponsi, et vocem sponsae, vocem molae, et lumen lucernae. Jeremiah 25:11 Et erit universa terra haec in solitudinem, et in stuporem: et servient omnes gentes istae regi Babylonis septuaginta annis. Jeremiah 25:12 Cumque impleti fuerint septuaginta anni, visitabo super regem Babylonis, et super gentem illam, dicit Dominus, iniquitatem eorum, et super terram Chaldaeorum: et ponam illam in solitudines sempiternas. Jeremiah 25:13 Et adducam super terram illam, omnia verba mea, quae locutus sum contra eam, omne quod scriptum est in libro isto, quaecumque prophetavit Ieremias adversum omnes gentes: Jeremiah 25:14 Quia servierunt eis cum essent gentes multae, et reges magni: et reddam eis secundum opera eorum, et secundum facta manuum suarum. Jeremiah 25:15 Quia sic dicit Dominus exercituum Deus Israel: Sume calicem vini furoris huius de manu mea: et propinabis de illo cunctis gentibus, ad quas ego mittam te. Jeremiah 25:16 Et bibent, et turbabuntur, et insanient a facie gladii, quem ego mittam inter eos. Jeremiah 25:17 Et accepi calicem de manu Domini, et propinavi cunctis gentibus, ad quas misit me Dominus: Jeremiah 25:18 Ierusalem, et civitatibus Iuda, et regibus eius, et principibus eius: ut darem eos in solitudinem, et in stuporem, et in sibilum, et in maledictionem, sicut est dies ista: Jeremiah 25:19 Pharaoni regi Aegypti, et servis eius, et principibus eius, et omni populo eius, Jeremiah 25:20 et universis generaliter: cunctis regibus terrae Ausitidis, et cunctis regibus terrae Philisthiim, et Ascalonis, et Gazae, et Accaron, et reliquiis Azoti, Jeremiah 25:21 et Idumaeae, et Moab, et filiis Ammon: Jeremiah 25:22 Et cunctis regibus Tyri, et universis regibus Sidonis: et regibus terrae insularum, qui sunt trans mare. Jeremiah 25:23 Et Dedan, et Thema, et Buz, et universis qui attonsi sunt in comam. Jeremiah 25:24 Et cunctis regibus Arabiae, et cunctis regibus Occidentis, qui habitant in deserto. Jeremiah 25:25 Et cunctis regibus Zambri, et cunctis regibus Elam, et cunctis regibus Medorum: Jeremiah 25:26 cunctis quoque regibus Aquilonis de prope et de longe, unicuique contra fratrem suum: et omnibus regnis terrae, quae super faciem eius sunt: et rex Sesach bibet post eos. Jeremiah 25:27 et dices ad eos: Haec dicit Dominus exercituum Deus Israel: Bibite, et inebriamini, et vomite: et cadite, neque surgatis a facie gladii, quem ego mittam inter vos. Jeremiah 25:28 Cumque noluerint accipere calicem de manu tua ut bibant, dices ad eos: Haec dicit Dominus exercituum: Bibentes bibetis: Jeremiah 25:29 quia ecce in civitate, in qua invocatum est nomen meum, ego incipiam affligere, et vos quasi innocentes et immunes eritis? non eritis immunes: gladium enim ego voco super omnes habitatores terrae, dicit Dominus exercituum. Jeremiah 25:30 Et tu prophetabis ad eos omnia verba haec, et dices ad illos: Dominus de excelso rugiet, et de habitaculo sancto suo dabit vocem suam: rugiens rugiet super decorem suum: celeuma quasi calcantium concinetur adversus omnes habitatores terrae. Jeremiah 25:31 Pervenit sonitus usque ad extrema terrae: quia iudicium Domino cum gentibus: iudicatur ipse cum omni carne, impios tradidi gladio, dicit Dominus. Jeremiah 25:32 Haec dicit Dominus exercituum: Ecce afflictio egredietur de gente in gentem: et turbo magnus egredietur a summitatibus terrae. Jeremiah 25:33 Et erunt interfecti Domini in die illa a summo terrae usque ad summum eius: non plangentur, et non colligentur, neque sepelientur: in sterquilinium super faciem terrae iacebunt. Jeremiah 25:34 Ululate pastores, et clamate: et aspergite vos cinere optimates gregis: quia completi sunt dies vestri ut interficiamini: et dissipationes vestrae, et cadetis quasi vasa pretiosa. Jeremiah 25:35 Et peribit fuga a pastoribus, et salvatio ab optimatibus gregis. Jeremiah 25:36 Vox clamoris pastorum, et ululatus optimatum gregis: quia vastavit Dominus pascua eorum. Jeremiah 25:37 Et conticuerunt arva pacis a facie irae furoris Domini. Jeremiah 25:38 Dereliquit quasi leo umbraculum suum, quia facta est terra eorum in desolationem a facie irae columbae, et a facie irae furoris Domini. Jeremiah 26:0 Jeremiah 26:1 In principio regni Ioakim filii Iosiae regis Iuda, factum est verbum istud a Domino, dicens: Jeremiah 26:2 Haec dicit Dominus: Sta in atrio domus Domini, et loqueris ad omnes civitates Iuda, de quibus veniunt ut adorent in domo Domini, universos sermones, quos ego mandavi tibi ut loquaris ad eos: noli subtrahere verbum, Jeremiah 26:3 si forte audiant et convertantur unusquisque a via sua mala: et poeniteat me mali quod cogito facere eis propter malitiam studiorum eorum. Jeremiah 26:4 Et dices ad eos: Haec dicit Dominus: Si non audieritis me ut ambuletis in lege mea, quam dedi vobis Jeremiah 26:5 ut audiatis sermones servorum meorum Prophetarum, quos ego misi ad vos de nocte consurgens, et dirigens, et non audistis: Jeremiah 26:6 Dabo domum istam sicut Silo, et urbem hanc dabo in maledictionem cunctis gentibus terrae. Jeremiah 26:7 Et audierunt sacerdotes, et prophetae, et omnis populus Ieremiam loquentem verba haec in domo Domini. Jeremiah 26:8 Cumque complesset Ieremias loquens omnia, quae praeceperat ei Dominus ut loqueretur ad universum populum, apprehenderunt eum sacerdotes, et prophetae, et omnis populus, dicens: Morte moriatur. Jeremiah 26:9 Quare prophetavit in nomine Domini, dicens: Sicut Silo erit domus haec: et urbs ista desolabitur, eo quod non sit habitator? Et congregatus est omnis populus adversus Ieremiam in domo Domini. Jeremiah 26:10 Et audierunt principes Iuda verba haec: et ascenderunt de domo regis in domum Domini, et sederunt in introitu portae domus Domini novae. Jeremiah 26:11 Et locuti sunt sacerdotes et prophetae ad principes, et ad omnem populum, dicentes: Iudicium mortis est viro huic: quia prophetavit adversus civitatem istam, sicut audistis auribus vestris. Jeremiah 26:12 Et ait Ieremias ad omnes principes, et ad universum populum, dicens: Dominus misit me ut prophetarem ad domum istam, et ad civitatem hanc omnia verba quae audistis. Jeremiah 26:13 Nunc ergo bonas facite vias vestras, et studia vestra, et audite vocem Domini Dei vestri: et poenitebit Dominum mali, quod locutus est adversum vos. Jeremiah 26:14 Ego autem ecce in manibus vestris sum: facite mihi quod bonum et rectum est in oculis vestris: Jeremiah 26:15 Verumtamen scitote et cognoscite quod si occideritis me, sanguinem innocentem tradetis contra vosmetipsos, et contra civitatem istam, et habitatores eius. in veritate enim misit me Dominus ad vos, ut loquerer in auribus vestris omnia verba haec. Jeremiah 26:16 Et dixerunt principes, et omnis populus ad sacerdotes et ad prophetas: Non est viro huic iudicium mortis: quia in nomine Domini Dei nostri locutus est ad nos. Jeremiah 26:17 Surrexerunt ergo viri de senioribus terrae: et dixerunt ad omnem coetum populi, loquentes: Jeremiah 26:18 Michaeas de Morasthi fuit propheta in diebus Ezechiae regis Iuda, et ait ad omnem populum Iuda, dicens: Haec dicit Dominus exercituum: Sion quasi ager arabitur: et Ierusalem in acervum lapidum erit: et mons domus in excelsa silvarum. Jeremiah 26:19 Numquid morte condemnavit eum Ezechias rex Iuda, et omnis Iuda? numquid non timuerunt Dominum, et deprecati sunt faciem Domini: et poenituit Dominum mali, quod locutus fuerat adversum eos? Itaque nos facimus malum grande contra animas nostras. Jeremiah 26:20 Fuit quoque vir prophetans in nomine Domini, Urias filius Semei de Cariathiarim: et prophetavit adversus civitatem istam, et adversus terram hanc iuxta omnia verba Ieremiae. Jeremiah 26:21 Et audivit rex Ioakim, et omnes potentes, et principes eius verba haec: et quaesivit rex interficere eum. Et audivit Urias, et timuit, fugitque et ingressus est Aegyptum. Jeremiah 26:22 Et misit rex Ioakim viros in Aegyptum, Elnathan filium Achobor, et viros cum eo in Aegyptum. Jeremiah 26:23 Et eduxerunt Uriam de Aegypto: et adduxerunt eum ad regem Ioakim, et percussit eum gladio: et proiecit cadaver eius in sepulchris vulgi ignobilis. Jeremiah 26:24 Igitur manus Ahicam filii Saphan fuit cum Ieremia, ut non traderetur in manus populi, et interficerent eum. Jeremiah 27:0 Jeremiah 27:1 In principio regni Ioakim filii Iosiae regis Iuda, factum est verbum istud ad Ieremiam a Domino, dicens: Jeremiah 27:2 Haec dicit Dominus ad me: Fac tibi vincula, et catenas: et pones eas in collo tuo. Jeremiah 27:3 Et mittes eas ad regem Edom, et ad regem Moab, et ad regem filiorum Ammon, et ad regem Tyri, et ad regem Sidonis: in manu nunciorum qui venerunt Ierusalem ad Sedechiam regem Iuda. Jeremiah 27:4 Et praecipies eis ut ad dominos suos loquantur: Haec dicit Dominus exercituum Deus Israel: Haec dicetis ad dominos vestros: Jeremiah 27:5 Ego feci terram, et homines, et iumenta, quae sunt super faciem terrae, in fortitudine mea magna, et in brachio meo extento: et dedi eam ei, qui placuit in oculis meis. Jeremiah 27:6 Et nunc itaque ego dedi omnes terras istas in manu Nabuchodonosor regis Babylonis servi mei: insuper et bestias agri dedi ei ut serviant illi. Jeremiah 27:7 Et servient ei omnes gentes, et filio eius, et filio filii eius: donec veniat tempus terrae eius et ipsius: et servient ei gentes multae, et reges magni. Jeremiah 27:8 Gens autem et regnum, quod non servierit Nabuchodonosor regi Babylonis, et quicumque non curvaverit collum suum sub iugo regis Babylonis: in gladio, et in fame, et in peste visitabo super gentem illam, ait Dominus: donec consumam eos in manu eius. Jeremiah 27:9 Vos ergo nolite audire prophetas vestros, et divinos, et somniatores, et augures, et maleficos, qui dicunt vobis: Non servietis regi Babylonis. Jeremiah 27:10 Quia mendacium prophetant vobis: ut longe vos faciant de terra vestra, et eiiciant vos, et pereatis. Jeremiah 27:11 Porro gens, quae subiecerit cervicem suam sub iugo regis Babylonis, et servierit ei; dimittam eam in terra sua, dicit Dominus: et colet eam, et habitabit in ea. Jeremiah 27:12 Et ad Sedechiam regem Iuda locutus sum secundum omnia verba haec, dicens: Subiicite colla vestra sub iugo regis Babylonis, et servite ei, et populo eius, et vivetis. Jeremiah 27:13 Quare moriemini tu et populus tuus gladio, et fame, et peste, sicut locutus est Dominus ad gentem, quae servire noluerit regi Babylonis? Jeremiah 27:14 Nolite audire verba prophetarum dicentium vobis: Non servietis regi Babylonis: quia mendacium ipsi loquuntur vobis. Jeremiah 27:15 Quia non misi eos, ait Dominus: et ipsi prophetant in nomine meo mendaciter: ut eiiciant vos, et pereatis tam vos, quam prophetae, qui vaticinantur vobis. Jeremiah 27:16 Et ad sacerdotes, et ad populum istum locutus sum, dicens: Haec dicit Dominus: Nolite audire verba prophetarum vestrorum, qui prophetant vobis, dicentes: Ecce vasa domus Domini revertentur de Babylone nunc cito, mendacium enim prophetant vobis. Jeremiah 27:17 Nolite ergo audire eos, sed servite regi Babylonis, ut vivatis. quare datur haec civitas in solitudinem? Jeremiah 27:18 Et si prophetae sunt, et est verbum Domini in eis: occurrant Domino exercituum, ut non veniant vasa, quae derelicta fuerant in domo Domini, et in domo regis Iuda, et in Ierusalem, in Babylonem. Jeremiah 27:19 Quia haec dicit Dominus exercituum ad columnas, et ad mare, et ad bases, et ad reliqua vasorum, quae remanserunt in civitate hac: Jeremiah 27:20 quae non tulit Nabuchodonosor rex Babylonis, cum transferret Iechoniam filium Ioakim regem Iuda de Ierusalem in Babylonem, et omnes optimates Iuda et Ierusalem. Jeremiah 27:21 Quia haec dicit Dominus exercituum Deus Israel ad vasa, quae derelicta sunt in domo Domini, et in domo regis Iuda et Ierusalem: Jeremiah 27:22 In Babylonem transferentur, et ibi erunt usque ad diem visitationis suae, dicit Dominus, et afferri faciam ea, et restitui in loco isto. Jeremiah 28:0 Jeremiah 28:1 Et factum est in anno illo, in principio regni Sedechiae regis Iuda, in anno quarto, in mense quinto, dixit ad me Hananias filius Azur propheta de Gabaon, in domo Domini coram sacerdotibus et omni populo, dicens: Jeremiah 28:2 Haec dicit Dominus exercituum Deus Israel: Contrivi iugum regis Babylonis. Jeremiah 28:3 Adhuc duo anni dierum, et ego referri faciam ad locum istum omnia vasa domus Domini, quae tulit Nabuchodonosor rex Babylonis de loco isto, et transtulit ea in Babylonem. Jeremiah 28:4 Et Iechoniam filium Ioakim regem Iuda, et omnem transmigrationem Iuda, qui ingressi sunt in Babylonem, ego convertam ad locum istum, ait Dominus: conteram enim iugum regis Babylonis. Jeremiah 28:5 Et dixit Ieremias propheta ad Hananiam prophetam in oculis sacerdotum, et in oculis omnis populi, qui stabat in domo Domini. Jeremiah 28:6 et ait Ieremias propheta: Amen, sic faciat Dominus: suscitet Dominus verba tua, quae prophetasti: ut referantur vasa in domum Domini, et omnis transmigratio de Babylone ad locum istum. Jeremiah 28:7 Verumtamen audi verbum hoc, quod ego loquor in auribus tuis, et in auribus universi populi: Jeremiah 28:8 Prophetae, qui fuerunt ante me et ante te ab initio, et prophetaverunt super terras multas, et super regna magna de praelio, et de afflictione, et de fame. Jeremiah 28:9 Propheta, qui vaticinatus est pacem: cum venerit verbum eius, scietur propheta, quem misit Dominus in veritate. Jeremiah 28:10 Et tulit Hananias propheta catenam de collo Ieremiae prophetae, et confregit eam. Jeremiah 28:11 Et ait Hananias in conspectu omnis populi, dicens: Haec dicit Dominus: Sic confringam iugum Nabuchodonosor regis Babylonis post duos annos dierum de collo omnium gentium. Jeremiah 28:12 Et abiit Ieremias propheta in viam suam. Et factum est verbum Domini ad Ieremiam, postquam confregit Hananias propheta catenam de collo Ieremiae prophetae, dicens: Jeremiah 28:13 Vade, et dices Hananiae: Haec dicit Dominus: Catenas ligneas contrivisti: et facies pro eis catenas ferreas. Jeremiah 28:14 Quia haec dicit Dominus exercituum Deus Israel: Iugum ferreum posui super collum cunctarum Gentium istarum, ut serviant Nabuchodonosor regi Babylonis, et servient ei: insuper et bestias terrae dedi ei. Jeremiah 28:15 Et dixit Ieremias propheta ad Hananiam prophetam: Audi Hanania: non misit te Dominus, et tu confidere fecisti populum istum in mendacio. Jeremiah 28:16 Idcirco haec dicit Dominus: Ecce ego mittam te a facie terrae: hoc anno morieris: adversum enim Dominum locutus es. Jeremiah 28:17 Et mortuus est Hananias propheta in anno illo, mense septimo. Jeremiah 29:0 Jeremiah 29:1 Et haec sunt verba libri, quae misit Ieremias propheta de Ierusalem ad reliquias seniorum transmigrationis, et ad sacerdotes, et ad prophetas, et ad omnem populum, quem traduxerat Nabuchodonosor de Ierusalem in Babylonem: Jeremiah 29:2 postquam egressus est Iechonias rex, et domina, et eunuchi, et principes Iuda, et Ierusalem, et faber, et inclusor de Ierusalem: Jeremiah 29:3 in manu Elasa filii Saphan, et Gamariae filii Helchiae, quos misit Sedechias rex Iuda ad Nabuchodonosor regem Babylonis in Babylonem, dicens: Jeremiah 29:4 Haec dicit Dominus exercituum Deus Israel omni transmigrationi, quam transtuli de Ierusalem in Babylonem: Jeremiah 29:5 Aedificate domos, et habitate: et plantate hortos, et comedite fructum eorum. Jeremiah 29:6 Accipite uxores, et generate filios et filias: et date filiis vestris uxores, et filias vestras date viris, et pariant filios et filias: et multiplicamini ibi, et nolite esse pauci numero. Jeremiah 29:7 Et quaerite pacem civitatis, ad quam transmigrare vos feci: et orate pro ea ad Dominum: quia in pace illius erit pax vobis. Jeremiah 29:8 Haec enim dicit Dominus exercituum Deus Israel: Non vos seducant prophetae vestri, qui sunt in medio vestrum, et divini vestri: et ne attendatis ad somnia vestra, quae vos somniatis: Jeremiah 29:9 quia falso ipsi prophetant vobis in nomine meo: et non misi eos, dicit Dominus. Jeremiah 29:10 Quia haec dicit Dominus: Cum coeperint impleri in Babylone septuaginta anni, visitabo vos: et suscitabo super vos verbum meum bonum, ut reducam vos ad locum istum. Jeremiah 29:11 Ego enim scio cogitationes, quas ego cogito super vos, ait Dominus, cogitationes pacis, et non afflictionis, ut dem vobis finem et patientiam. Jeremiah 29:12 Et invocabitis me, et ibitis: et orabitis me, et ego exaudiam vos. Jeremiah 29:13 Quaeretis me, et invenietis: cum quaesieritis me in toto corde vestro. Jeremiah 29:14 Et inveniar a vobis, ait Dominus: et reducam captivitatem vestram, et congregabo vos de universis gentibus, et de cunctis locis, ad quae expuli vos, dicit Dominus: et reverti vos faciam de loco, ad quem transmigrare vos feci. Jeremiah 29:15 Quia dixistis: Suscitabit nobis Dominus Prophetas in Babylone: Jeremiah 29:16 Quia haec dicit Dominus ad regem, qui sedet super solium David, et ad omnem populum habitatorem urbis huius, ad fratres vestros, qui non sunt egressi vobiscum in transmigrationem. Jeremiah 29:17 Haec dicit Dominus exercituum: Ecce mittam in eos gladium, et famem, et pestem: et ponam eos quasi ficus malas, quae comedi non possunt, eo quod pessimae sint. Jeremiah 29:18 Et persequar eos in gladio, et in fame, et in pestilentia: et dabo eos in vexationem universis regnis terrae: in maledictionem, et in stuporem, et in sibilum, et in opprobrium cunctis Gentibus, ad quas ego eieci eos: Jeremiah 29:19 eo quod non audierint verba mea, dicit Dominus: quae misit ad eos per servos meos prophetas de nocte consurgens, et mittens: et non audistis, dicit Dominus. Jeremiah 29:20 Vos ergo audite verbum Domini omnis transmigratio, quam emisi de Ierusalem in Babylonem. Jeremiah 29:21 Haec dicit Dominus exercituum Deus Israel ad Achab filium Coliae, et ad Sedechiam filium Maasiae, qui prophetant vobis in nomine meo mendaciter: Ecce ego tradam eos in manus Nabuchodonosor regis Babylonis: et percutiet eos in oculis vestris. Jeremiah 29:22 Et assumetur ex eis maledictio omni transmigrationi Iuda, quae est in Babylone, dicentium: Ponat te Dominus sicut Sedechiam, et sicut Achab, quos frixit rex Babylonis in igne: Jeremiah 29:23 pro eo quod fecerint stultitiam in Israel, et moechati sunt in uxores amicorum suorum, et locuti sunt verbum in nomine meo mendaciter, quod non mandavi eis: ego sum iudex et testis, dicit Dominus. Jeremiah 29:24 Et ad Semeiam Nehelamiten dices: Jeremiah 29:25 Haec dicit Dominus exercituum, Deus Israel: Pro eo quod misisti in nomine tuo libros ad omnem populum, qui est in Ierusalem, et ad Sophoniam filium Maasiae sacerdotem, et ad universos sacerdotes, dicens: Jeremiah 29:26 Dominus dedit te sacerdotem pro Ioiade sacerdote, ut sis dux in domo Domini super omnem virum arreptitium et prophetantem, ut mittas eum in nervum et in carcerem. Jeremiah 29:27 Et nunc quare non increpasti Ieremiam Anathothiten, qui prophetat vobis? Jeremiah 29:28 Quia super hoc misit in Babylonem ad nos, dicens: Longum est: aedificate domos, et habitate: et plantate hortos, et comedite fructus eorum. Jeremiah 29:29 Legit ergo Sophonias sacerdos librum istum in auribus Ieremiae prophetae. Jeremiah 29:30 Et factum est verbum Domini ad Ieremiam, dicens: Jeremiah 29:31 Mitte ad omnem transmigrationem, dicens: Haec dicit Dominus ad Semeiam Nehelamiten: Pro eo quod prophetavit vobis Semeias, et ego non misi eum: et fecit vos confidere in mendacio: Jeremiah 29:32 idcirco haec dicit Dominus: Ecce ego visitabo super Semeiam Nehelamiten, et super semen eius: non erit ei vir sedens in medio populi huius, et non videbit bonum, quod ego faciam populo meo, ait Dominus: quia praevaricationem locutus est adversus Dominum. Jeremiah 30:0 Jeremiah 30:1 Hoc verbum, quod factum est ad Ieremiam a Domino, dicens: Jeremiah 30:2 Haec dicit Dominus Deus Israel, dicens: Scribe tibi omnia verba, quae locutus sum ad te, in libro. Jeremiah 30:3 Ecce enim dies veniunt, dicit Dominus: et convertam conversionem populi mei Israel et Iuda, ait Dominus: et convertam eos ad terram, quam dedi patribus eorum: et possidebunt eam. Jeremiah 30:4 Et haec verba, quae locutus est Dominus ad Israel et ad Iuda: Jeremiah 30:5 Quoniam haec dicit Dominus: Vocem terroris audivimus: formido, et non est pax. Jeremiah 30:6 Interrogate, et videte si generat masculus: quare ergo vidi omnis viri manum super lumbum suum, quasi parturientis, et conversae sunt universae facies in auruginem? Jeremiah 30:7 Vae, quia magna dies illa, nec est similis eius: tempusque tribulationis est Iacob, et ex ipsa salvabitur. Jeremiah 30:8 Et erit in die illa, ait Dominus exercituum: conteram iugum eius de collo tuo, et vincula eius dirumpam, et non dominabuntur ei amplius alieni: Jeremiah 30:9 sed servient Domino Deo suo, et David regi suo, quem suscitabo eis. Jeremiah 30:10 Tu ergo non timeas serve meus Iacob, ait Dominus, neque paveas Israel: quia ecce ego salvabo te de terra longinqua, et semen tuum de terra captivitatis eorum: et revertetur Iacob, et quiescet, et cunctis affluet bonis, et non erit quem formidet: Jeremiah 30:11 quoniam tecum ego sum, ait Dominus, ut salvem te: faciam enim consummationem in cunctis Gentibus, in quibus dispersi te: te autem non faciam in consummationem: sed castigabo te in iudicio, ut non videaris tibi innoxius. Jeremiah 30:12 Quia haec dicit Dominus: Insanabilis fractura tua, pessima plaga tua. Jeremiah 30:13 Non est qui iudicet iudicium tuum ad alligandum: curationum utilitas non est tibi. Jeremiah 30:14 Omnes amatores tui obliti sunt tui, teque non quaerent: plaga enim inimici percussi te castigatione crudeli: propter multitudinem iniquitatis tuae dura facta sunt peccata tua. Jeremiah 30:15 Quid clamas super contritione tua? insanabilis est dolor tuus: propter multitudinem iniquitatis tuae, et propter dura peccata tua feci haec tibi. Jeremiah 30:16 Propterea omnes, qui comedunt te, devorabuntur: et universi hostes tui in captivitatem ducentur: et qui te vastant, vastabuntur, cunctosque praedatores tuos dabo in praedam. Jeremiah 30:17 Obducam enim cicatricem tibi, et a vulneribus tuis sanabo te, dicit Dominus. Quia eiectam vocaverunt te Sion: Haec est, quae non habebat requirentem. Jeremiah 30:18 Haec dicit Dominus: Ecce ego convertam conversionem tabernaculorum Iacob, et tectis eius miserebor, et aedificabitur civitas in excelso suo, et templum iuxta ordinem suum fundabitur. Jeremiah 30:19 Et egredietur de eis laus, voxque ludentium: et multiplicabo eos, et non minuentur: et glorificabo eos, et non attenuabuntur. Jeremiah 30:20 Et erunt filii eius sicut a principio, et coetus eius coram me permanebit: et visitabo adversum omnes qui tribulant eum. Jeremiah 30:21 Et erit dux eius ex eo: et princeps de medio eius producetur: et applicabo eum, et accedet ad me. quis enim iste est, qui applicet cor suum ut appropinquet mihi, ait Dominus? Jeremiah 30:22 Et eritis mihi in populum, et ego ero vobis in Deum. Jeremiah 30:23 Ecce turbo Domini, furor egrediens, procella ruens, in capite impiorum conquiescet. Jeremiah 30:24 Non avertet iram indignationis Dominus, donec faciat et compleat cogitationem cordis sui: in novissimo dierum intelligetis ea. Jeremiah 31:0 Jeremiah 31:1 In tempore illo, dicit Dominus: Ero Deus universis cognationibus Israel, et ipsi erunt mihi in populum. Jeremiah 31:2 Haec dicit Dominus: Invenit gratiam in deserto populus, qui remanserat a gladio: vadet ad requiem suam Israel. Jeremiah 31:3 Longe Dominus apparuit mihi. Et in charitate perpetua dilexi te, ideo attraxi te, miserans tui. Jeremiah 31:4 Rursumque aedificabo te, et aedificaberis virgo Israel: adhuc ornaberis tympanis tuis, et egredieris in choro ludentium. Jeremiah 31:5 Adhuc plantabis vineas in montibus Samariae: plantabunt plantantes, et donec tempus veniat, non vindemiabunt: Jeremiah 31:6 quia erit dies, in qua clamabunt custodes in monte Samariae et in monte Ephraim: Surgite, et ascendamus in Sion ad Dominum Deum nostrum. Jeremiah 31:7 Quia haec dicit Dominus: Exultate in laetitia Iacob, et hinnite contra caput Gentium: personate, et canite, et dicite: Salva Domine populum tuum reliquias Israel. Jeremiah 31:8 Ecce ego adducam eos de terra Aquilonis, et congregabo eos ab extremis terrae: inter quos erunt caecus et claudus, praegnans et pariens simul, coetus magnus revertentium huc. Jeremiah 31:9 In fletu venient: et in misericordia reducam eos: et adducam eos per torrentes aquarum in via recta, et non impingent in ea: quia factus sum Israeli pater, et Ephraim primogenitus meus est. Jeremiah 31:10 Audite verbum Domini Gentes, et annunciate in insulis, quae procul sunt, et dicite. Qui dispersit Israel, congregabit eum: et custodiet eum sicut pastor gregem suum. Jeremiah 31:11 Redemit enim Dominus Iacob, et liberabit eum de manu potentioris. Jeremiah 31:12 Et venient, et laudabunt in monte Sion: et confluent ad bona Domini super frumento, et vino, et oleo, et foetu pecorum et armentorum: eritque anima eorum quasi hortus irriguus, et ultra non esurient. Jeremiah 31:13 Tunc laetabitur virgo in choro, iuvenes et senes simul: et convertam luctum eorum in gaudium, et consolabor eos, et laetificabo a dolore suo. Jeremiah 31:14 Et inebriabo animam sacerdotum pinguedine: et populus meus bonis meis adimplebitur, ait Dominus. Jeremiah 31:15 Haec dicit Dominus: Vox in excelso audita est lamentationis, luctus, et fletus Rachel plorantis filios suos, et nolentis consolari super eis, quia non sunt. Jeremiah 31:16 Haec dicit Dominus: Quiescat vox tua a ploratu, et oculi tui a lacrymis: quia est merces operi tuo, ait Dominus: et revertentur de terra inimici. Jeremiah 31:17 Et est spes novissimis tuis, ait Dominus: et revertentur filii tui ad terminos suos. Jeremiah 31:18 Audiens audivi Ephraim transmigrantem: Castigasti me Domine, et eruditus sum, quasi iuvenculus indomitus: converte me, et convertar: quia tu Dominus Deus meus. Jeremiah 31:19 Postquam enim convertisti me, egi poenitentiam: et postquam ostendisti mihi, percussi femur meum. Confusus sum, et erubui, quoniam sustinui opprobrium adolescentiae meae. Jeremiah 31:20 Si filius honorabilis mihi Ephraim, si puer delicatus: quia ex quo locutus sum de eo, adhuc recordabor eius. Idcirco conturbata sunt viscera mea super eum: miserans miserebor eius, ait Dominus. Jeremiah 31:21 Statue tibi speculam, pone tibi amaritudines: dirige cor tuum in viam rectam, in qua ambulasti: revertere virgo Israel, revertere ad civitates tuas istas. Jeremiah 31:22 Usquequo deliciis dissolveris filia vaga? quia creavit Dominus novum super terram: FEMINA CIRCUMDABIT VIRUM. Jeremiah 31:23 Haec dicit Dominus exercituum Deus Israel: Adhuc dicent verbum istud in terra Iuda, et in urbibus eius, cum convertero captivitatem eorum: Benedicat tibi Dominus pulchritudo iustitiae, mons sanctus: Jeremiah 31:24 et habitabunt in eo Iuda, et omnes civitates eius simul: agricolae et minantes greges. Jeremiah 31:25 Quia inebriavi animam lassam, et omnem animam esurientem saturavi. Jeremiah 31:26 Ideo quasi de somno suscitatus sum: et vidi, et somnus meus dulcis mihi. Jeremiah 31:27 Ecce dies veniunt, dicit Dominus: et seminabo domum Israel et domum Iuda semine hominum, et semine iumentorum. Jeremiah 31:28 Et sicut vigilavi super eos ut evellerem, et demolirer, et dissiparem, et disperderem, et affligerem: sic vigilabo super eos ut aedificem, et plantem, ait Dominus. Jeremiah 31:29 In diebus illis non dicent ultra: Patres comederunt uvam acerbam, et dentes filiorum obstupuerunt. Jeremiah 31:30 Sed unusquisque in iniquitate sua morietur: omnis homo, qui comederit uvam acerbam, obstupescent dentes eius. Jeremiah 31:31 Ecce dies venient, dicit Dominus: et feriam domui Israel et domui Iuda foedus novum: Jeremiah 31:32 non secundum pactum, quod pepigi cum patribus eorum in die, qua apprehendi manum eorum, ut educerem eos de Terra Aegypti: pactum, quod irritum fecerunt, et ego dominatus sum eorum, dicit Dominus. Jeremiah 31:33 Sed hoc erit pactum, quod feriam cum domo Israel: post dies illos dicit Dominus: Dabo legem meam in visceribus eorum, et in corde eorum scribam eam: et ero eis in Deum, et ipsi erunt mihi in populum. Jeremiah 31:34 Et non docebit ultra vir proximum suum, et vir fratrem suum, dicens: Cognosce Dominum: omnes enim cognoscent me a minimo eorum usque ad maximum, ait Dominus: quia propitiabor iniquitati eorum, et peccati eorum non memorabor amplius. Jeremiah 31:35 Haec dicit Dominus, qui dat solem in lumine diei, ordinem lunae et stellarum in lumine noctis: qui turbat mare, et sonant fluctus eius, Dominus exercituum nomen illi. Jeremiah 31:36 Si defecerint leges istae coram me, dicit Dominus: tunc et semen Israel deficiet, ut non sit gens coram me cunctis diebus. Jeremiah 31:37 Haec dicit Dominus: Si mensurari potuerint caeli sursum, et investigari fundamenta terrae deorsum: et ego abiiciam universum semen Israel propter omnia, quae fecerunt, dicit Dominus. Jeremiah 31:38 Ecce dies veniunt, dicit Dominus: et aedificabitur civitas Domino a turre Hananeel usque ad portam anguli. Jeremiah 31:39 Et exibit ultra norma mensurae in conspectu eius super collem Gareb: et circuibit Goatha, Jeremiah 31:40 et omnem vallem cadaverum, et cineris, et universam regionem mortis, usque ad angulum portae equorum Orientalis, et usque ad torrentem Cedron, Sanctum Domini: non evelletur, et non destruetur ultra in perpetuum. Jeremiah 32:0 Jeremiah 32:1 Verbum, quod factum est ad Ieremiam a Domino in anno decimo Sedechiae regis Iuda: ipse est annus decimus octavus Nabuchodonosor. Jeremiah 32:2 Tunc exercitus regis Babylonis obsidebat Ierusalem: et Ieremias propheta erat clausus in atrio carceris, qui erat in domo regis Iuda. Jeremiah 32:3 Clauserat enim eum Sedechias rex Iuda, dicens: Quare vaticinaris, dicens: Haec dicit Dominus: Ecce ego dabo civitatem istam in manus regis Babylonis, et capiet eam? Jeremiah 32:4 Et Sedechias rex Iuda non effugiet de manu Chaldaeorum: sed tradetur in manus regis Babylonis: et loquetur os eius cum ore illius, et oculi eius oculos illius videbunt. Jeremiah 32:5 Et in Babylonem ducent Sedechiam: et ibi erit donec visitem eum, ait Dominus. si autem dimicaveritis adversum Chaldaeos, nihil prosperum habebitis. Jeremiah 32:6 Et dixit Ieremias: Factum est verbum Domini ad me, dicens: Jeremiah 32:7 Ecce Hanameel filius Sellum patruelis tuus veniet ad te, dicens: Eme tibi agrum meum, qui est in Anathoth: tibi enim competit ex propinquitate ut emas. Jeremiah 32:8 Et venit ad me Hanameel filius patrui mei secundum verbum Domini ad vestibulum carceris, et ait ad me: Posside agrum meum, qui est in Anathoth in terra Beniamin: quia tibi competit hereditas, et tu propinquus es ut possideas. Intellexi autem quod verbum Domini esset. Jeremiah 32:9 Et emi agrum ab Hanameel filio patrui mei, qui est in Anathoth: et appendi ei argentum septem stateres, et decem argenteos. Jeremiah 32:10 Et scripsi in libro, et signavi, et adhibui testes: et appendi argentum in statera. Jeremiah 32:11 Et accepi librum possessionis signatum, et stipulationes, et rata, et signa forinsecus. Jeremiah 32:12 Et dedi librum possessionis Baruch filio Neri filii Maasiae in oculis Hanameel patruelis mei, et in oculis testium, qui scripti erant in libro emptionis, et in oculis omnium Iudaeorum, qui sedebant in atrio carceris. Jeremiah 32:13 Et praecepi Baruch coram eis, dicens: Jeremiah 32:14 Haec dicit Dominus exercituum Deus Israel: Sume libros istos, librum emptionis hunc signatum, et librum hunc, qui apertus est: et pone illos in vase fictili, ut permanere possint diebus multis. Jeremiah 32:15 Haec enim dicit Dominus exercituum Deus Israel: Adhuc possidebuntur domus, et agri, et vineae in terra ista. Jeremiah 32:16 Et oravi ad Dominum, postquam tradidi librum possessionis Baruch filio Neri, dicens: Jeremiah 32:17 Heu, heu, heu, Domine Deus: ecce tu fecisti caelum et terram in fortitudine tua magna, et in brachio tuo extento: non erit tibi difficile omne verbum: Jeremiah 32:18 Qui facis misericordiam in millibus, et reddis iniquitatem patrum in sinum filiorum eorum post eos: Fortissime, magne, et potens, Dominus exercituum nomen tibi. Jeremiah 32:19 Magnus consilio, et incomprehensibilis cogitatu: cuius oculi aperti sunt super omnes vias filiorum Adam ut reddas unicuique secundum vias suas, et secundum fructum adinventionum eius. Jeremiah 32:20 Qui posuisti signa et portenta in Terra Aegypti usque ad diem hanc, et in Israel, et in hominibus, et fecisti tibi nomen sicut est dies haec. Jeremiah 32:21 Et eduxisti populum tuum Israel de Terra Aegypti, in signis, et in portentis, et in manu robusta, et in brachio extento, et in terrore magno. Jeremiah 32:22 Et dedisti eis terram hanc, quam iurasti patribus eorum ut dares eis terram fluentem lacte et melle. Jeremiah 32:23 Et ingressi sunt, et possederunt eam: et non obedierunt voci tuae, et in lege tua non ambulaverunt: omnia quae mandasti eis ut facerent, non fecerunt: et evenerunt eis omnia mala haec. Jeremiah 32:24 Ecce munitiones extructae sunt adversum civitatem ut capiatur: et urbs data est in manus Chaldaeorum, qui praeliantur adversus eam a facie gladii, et famis, et pestilentiae: et quaecumque locutus es acciderunt, ut tu ipse cernis. Jeremiah 32:25 Et tu dicis mihi Domine Deus: Eme agrum argento, et adhibe testes: cum urbs data sit in manus Chaldaeorum? Jeremiah 32:26 Et factum est verbum Domini ad Ieremiam, dicens: Jeremiah 32:27 Ecce ego Dominus Deus universae carnis: numquid mihi difficile erit omne verbum? Jeremiah 32:28 Propterea haec dicit Dominus: Ecce ego tradam civitatem istam in manus Chaldaeorum, et in manus regis Babylonis, et capient eam. Jeremiah 32:29 Et venient Chaldaei praeliantes adversum urbem hanc, et succendent eam igne, et comburent eam, et domos, in quarum domatibus sacrificabant Baal, et libabant diis alienis libamina ad irritandum me. Jeremiah 32:30 Erant enim filii Israel, et filii Iuda iugiter facientes malum in oculis meis ab adolescentia sua: filii Israel qui usque nunc exacerbant me in opere manuum suarum, dicit Dominus. Jeremiah 32:31 Quia in furore et in indignatione mea facta est mihi civitas haec, a die qua aedificaverunt eam, usque ad diem istam, qua auferetur de conspectu meo. Jeremiah 32:32 Propter malitiam filiorum Israel, et filiorum Iuda, quam fecerunt ad iracundiam me provocantes, ipsi et reges eorum, principes eorum, et sacerdotes eorum, et prophetae eorum, viri Iuda et habitatores Ierusalem. Jeremiah 32:33 Et verterunt ad me terga et non facies: cum docerem eos diluculo, et erudirem, et nollent audire ut acciperent disciplinam. Jeremiah 32:34 Et posuerunt idola sua in domo, in qua invocatum est nomen meum, ut polluerent eam. Jeremiah 32:35 Et aedificaverunt excelsa Baal, quae sunt in valle filii Ennom ut initiarent filios suos et filias suas Moloch: quod non mandavi eis, nec ascendit in cor meum ut facerent abominationem hanc, et in peccatum deducerent Iudam. Jeremiah 32:36 Et nunc propter ista, haec dicit Dominus Deus Israel ad civitatem hanc, de qua vos dicitis quod tradetur in manus regis Babylonis in gladio, et in fame, et in peste. Jeremiah 32:37 Ecce ego congregabo eos de universis terris, ad quas eieci eos in furore meo, et in ira mea, et indignatione grandi: et reducam eos ad locum istum, et habitare eos faciam confidenter. Jeremiah 32:38 Et erunt mihi in populum, et ego ero eis in Deum. Jeremiah 32:39 Et dabo eis cor unum, et viam unam, ut timeant me universis diebus: et bene sit eis, et filiis eorum post eos. Jeremiah 32:40 Et feriam eis pactum sempiternum, et non desinam eis benefacere: et timorem meum dabo in corde eorum ut non recedant a me. Jeremiah 32:41 Et laetabor super eis, cum bene eis fecero: et plantabo eos in terra ista in veritate in toto corde meo et in tota anima mea. Jeremiah 32:42 Quia haec dicit Dominus: Sicut adduxi super populum istum omne malum hoc grande: sic adducam super eos omne bonum, quod ego loquor ad eos. Jeremiah 32:43 Et possidebuntur agri in terra ista: de qua vos dicitis quod deserta sit, eo quod non remanserit homo et iumentum, et data sit in manus Chaldaeorum. Jeremiah 32:44 Agri ementur pecunia, et scribentur in libro, et imprimetur signum, et testis adhibebitur: in terra Beniamin, et in circuitu Ierusalem, in civitatibus Iuda, et in civitatibus montanis, et in civitatibus campestribus, et in civitatibus, quae ad Austrum sunt: quia convertam captivitatem eorum, ait Dominus. Jeremiah 33:0 Jeremiah 33:1 Et factum est verbum Domini ad Ieremiam secundo, cum adhuc clausus esset in atrio carceris, dicens: Jeremiah 33:2 Haec dicit Dominus qui facturus est, et formaturus illud, et paraturus, Dominus nomen eius. Jeremiah 33:3 Clama ad me, et exaudiam te: et annunciabo tibi grandia, et firma quae nescis. Jeremiah 33:4 Quia haec dicit Dominus Deus Israel ad domos urbis huius, et ad domos regis Iuda, quae destructae sunt, et ad munitiones, et ad gladium Jeremiah 33:5 venientium ut dimicent cum Chaldaeis, et impleant eas cadaveribus hominum, quos percussi in furore meo et in indignatione mea, abscondens faciem meam a civitate hac propter omnem malitiam eorum. Jeremiah 33:6 Ecce ego obducam eis cicatricem et sanitatem, et curabo eos: et revelabo illis deprecationem pacis et veritatis. Jeremiah 33:7 Et convertam conversionem Iuda, et conversionem Ierusalem: et aedificabo eos sicut a principio. Jeremiah 33:8 Et emundabo illos ab omni iniquitate sua, in qua peccaverunt mihi: et propitius ero cunctis iniquitatibus eorum, in quibus dereliquerunt mihi, et spreverunt me. Jeremiah 33:9 Et erit mihi in nomen, et in gaudium, et in laudem, et in exultationem cunctis gentibus terrae, quae audierint omnia bona, quae ego facturus sum eis: et pavebunt, et turbabuntur in universis bonis, et in omni pace, quam ego faciam eis. Jeremiah 33:10 Haec dicit Dominus: Adhuc audietur in loco isto (quem vos dicitis esse desertum, eo quod non sit homo nec iumentum: in civitatibus Iuda, et foris Ierusalem, quae desolatae sunt absque homine, et absque habitatore, et absque pecore) Jeremiah 33:11 vox gaudii et vox laetitiae, vox sponsi et vox sponsae, vox dicentium: Confitemini Domino exercituum, quoniam bonus, quoniam in aeternum misericordia eius: et portantium vota in domum Domini: reducam enim conversionem terrae sicut a principio, dicit Dominus. Jeremiah 33:12 Haec dicit Dominus exercituum: Adhuc erit in loco isto deserto absque homine, et absque iumento, et in cunctis civitatibus eius, habitaculum pastorum accubantium gregum. Jeremiah 33:13 In civitatibus montuosis, et in civitatibus campestribus, et in civitatibus, quae ad Austrum sunt: et in terra Beniamin, et in circuitu Ierusalem, et in civitatibus Iuda adhuc transibunt greges ad manum numerantis, ait Dominus. Jeremiah 33:14 Ecce dies veniunt, dicit Dominus: et suscitabo verbum bonum, quod locutus sum ad domum Israel et ad domum Iuda. Jeremiah 33:15 In diebus illis, et in tempore illo germinare faciam David germen iustitiae: et faciet iudicium et iustitiam in terra. Jeremiah 33:16 In diebus illis salvabitur Iuda, et Israel habitabit confidenter: et hoc est nomen, quod vocabunt eum, Dominus iustus noster. Jeremiah 33:17 Quia haec dicit Dominus: Non interibit de David vir, qui sedeat super thronum domus Israel. Jeremiah 33:18 Et de Sacerdotibus et de Levitis non interibit vir a facie mea, qui offerat holocaustomata, et incendat sacrificum, et caedat victimas omnibus diebus. Jeremiah 33:19 Et factum est verbum Domini ad Ieremiam, dicens: Jeremiah 33:20 Haec dicit Dominus: Si irritum potest fieri pactum meum cum die, et pactum meum cum nocte, ut non sit dies et nox in tempore suo: Jeremiah 33:21 Et pactum meum irritum esse poterit cum David servo meo, ut non sit ex eo filius qui regnet in throno eius, et Levitae et Sacerdotes ministri mei. Jeremiah 33:22 Sicuti enumerari non possunt stellae caeli, et metiri arena maris: sic multiplicabo semen David servi mei, et Levitas ministros meos. Jeremiah 33:23 Et factum est verbum Domini ad Ieremiam, dicens: Jeremiah 33:24 Numquid non vidisti quid populus hic locutus sit, dicens: Duae cognationes, quas elegerat Dominus, abiectae sunt: et populum meum despexerunt, eo quod non sit ultra gens coram eis? Jeremiah 33:25 Haec dicit Dominus: Si pactum meum inter diem et noctem, et leges caelo et terrae non posui: Jeremiah 33:26 equidem et semen Iacob et David servi mei proiiciam, ut non assumam de semine eius principes seminis Abraham, Isaac, et Iacob: reducam enim conversionem eorum, et miserebor eis. Jeremiah 34:0 Jeremiah 34:1 Verbum, quod factum est ad Ieremiam a Domino, quando Nabuchodonosor rex Babylonis, et omnis exercitus eius, universaque regna terrae, quae erant sub potestate manus eius, et omnes populi bellabant contra Ierusalem, et contra omnes urbes eius, dicens: Jeremiah 34:2 Haec dicit Dominus Deus Israel: Vade, et loquere ad Sedechiam regem Iuda: et dices ad eum: Haec dicit Dominus: Ecce ego tradam civitatem hanc in manus regis Babylonis, et succendet eam igne. Jeremiah 34:3 Et tu non effugies de manu eius: sed comprehensione capieris, et in manu eius traderis: et oculi tui oculos regis Babylonis videbunt, et os eius cum ore tuo loquetur, et Babylonem introibis. Jeremiah 34:4 Attamen audi verbum Domini Sedecia rex Iuda: Haec dicit Dominus ad te: Non morieris in gladio, Jeremiah 34:5 sed in pace morieris, et secundum combustiones patrum tuorum regum priorum qui fuerunt ante te, sic comburent te: et vae domine, plangent te: quia verbum ego locutus sum, dicit Dominus. Jeremiah 34:6 Et locutus est Ieremias propheta ad Sedechiam regem Iuda universa verba haec in Ierusalem. Jeremiah 34:7 Et exercitus regis Babylonis pugnabat contra Ierusalem, et contra omnes civitates Iuda, quae reliquae erant contra Lachis, et contra Azecha: hae enim supererant de civitatibus Iuda, urbes munitae. Jeremiah 34:8 Verbum, quod factum est ad Ieremiam a Domino, postquam percussit rex Sedechias foedus cum omni populo in Ierusalem, praedicans: Jeremiah 34:9 Ut dimitteret unusquisque servum suum, et unusquisque ancillam suam, Hebraeum et Hebraeam liberos: et nequaquam dominarentur eis, id est in Iudaeo et fratre suo. Jeremiah 34:10 Audierunt ergo omnes principes et universus populus, qui inierant pactum ut dimitteret unusquisque servum suum, et unusquisque ancillam suam liberos, et ultra non dominarentur eis: audierunt igitur, et dimiserunt. Jeremiah 34:11 Et conversi sunt deinceps: et retraxerunt servos et ancillas suas, quos dimiserant liberos, et subiugaverunt in famulos et famulas. Jeremiah 34:12 Et factum est verbum Domini ad Ieremiam a Domino, dicens: Jeremiah 34:13 Haec dicit Dominus Deus Israel: Ego percussi foedus cum patribus vestris in die, qua eduxi eos de Terra Aegypti de domo servitutis, dicens: Jeremiah 34:14 Cum completi fuerint septem anni, dimittat unusquisque fratrem suum Hebraeum, qui venditus est ei, et serviet tibi sex annis: et dimittes eum a te liberum: et non audierunt patres vestri me, nec inclinaverunt aurem suam. Jeremiah 34:15 Et conversi estis vos hodie, et fecistis quod rectum est in oculis meis, ut praedicaretis libertatem unusquisque ad amicum suum: et inistis pactum in conspectu meo in domo, in qua invocatum est nomen meum super eam. Jeremiah 34:16 Et reversi estis, et commaculastis nomen meum: et reduxistis unusquisque servum suum, et unusquisque ancillam suam, quos dimiseratis ut essent liberi et suae potestatis: et subiugastis eos ut sint vobis servi et ancillae. Jeremiah 34:17 Propterea haec dicit Dominus: Vos non audistis me, ut praedicaretis libertatem unusquisque fratri suo, et unusquisque amico suo: ecce ego praedico vobis libertatem, ait Dominus ad gladium, ad pestem, et ad famem: et dabo vos in commotionem cunctis regnis terrae. Jeremiah 34:18 Et dabo viros, qui praevaricantur foedus meum, et non observaverunt verba foederis, quibus assensi sunt in conspectu meo, vitulum quem conciderunt in duas partes, et transierunt inter divisiones eius: Jeremiah 34:19 Principes Iuda et principes Ierusalem, eunuchi et sacerdotes, et omnis populus terrae, qui transierunt inter divisiones vituli: Jeremiah 34:20 Et dabo eos in manus inimicorum suorum, et in manus quaerentium animam eorum: et erit morticinum eorum in escam volatilibus caeli, et bestiis terrae. Jeremiah 34:21 Et Sedechiam regem Iuda, et principes eius dabo in manus inimicorum suorum, et in manus quaerentium animas eorum, et in manus exercituum regis Babylonis, qui recesserunt a vobis. Jeremiah 34:22 Ecce ego praecipio, dicit Dominus, et reducam eos in civitatem hanc, et praeliabuntur adversus eam, et capient eam, et incendent igne: et civitates Iuda dabo in solitudinem, eo quod non sit habitator. Jeremiah 35:0 Jeremiah 35:1 Verbum, quod factum est ad Ieremiam a Domino in diebus Ioakim filii Iosiae regis Iuda, dicens: Jeremiah 35:2 Vade ad domum Rechabitarum: et loquere eis, et introduces eos in domum Domini in unam exedram thesaurorum, et dabis eis bibere vinum. Jeremiah 35:3 Et assumpsi Iezoniam filium Ieremiae filii Habsaniae, et fratres eius, et omnes filios eius, et universam domum Rechabitarum: Jeremiah 35:4 Et introduxi eos in domum Domini ad gazophylacium filiorum Hanan, filii Iegedeliae hominis Dei, quod erat iuxta gazophylacium principum, super thesaurum Maasiae filii Sellum, qui erat custos vestibuli. Jeremiah 35:5 Et posui coram filiis domus Rechabitarum scyphos plenos vino, et calices: et dixi ad eos: Bibite vinum. Jeremiah 35:6 Qui responderunt: Non bibemus vinum: quia Ionadab filius Rechab, pater noster, praecepit nobis, dicens: Non bibetis vinum, vos et filii vestri usque in sempiternum: Jeremiah 35:7 Et domum non aedificabitis, et sementem non seretis, et vineas non plantabitis, nec habebitis: sed in tabernaculis habitabitis cunctis diebus vestris, ut vivatis diebus multis super faciem terrae, in qua vos peregrinamini. Jeremiah 35:8 Obedivimus ergo voci Ionadab filii Rechab, patris nostri, in omnibus, quae praecepit nobis, ita ut non biberemus vinum cunctis diebus nostris nos, et mulieres nostrae, filii, et filiae nostrae: Jeremiah 35:9 et non aedificaremus domos ad habitandum: et vineam, et agrum, et sementem non habuimus: Jeremiah 35:10 sed habitavimus in tabernaculis, et obedientes fuimus iuxta omnia, quae praecepit nobis Ionadab pater noster. Jeremiah 35:11 Cum autem ascendisset Nabuchodonosor rex Babylonis ad terram nostram, diximus: Venite, et ingrediamur Ierusalem a facie exercitus Chaldaeorum, et a facie exercitus Syriae: et mansimus in Ierusalem. Jeremiah 35:12 Et factum est verbum Domini ad Ieremiam, dicens: Jeremiah 35:13 Haec dicit Dominus exercituum Deus Israel: Vade, et dic viris Iuda, et habitatoribus Ierusalem: Numquid non recipietis disciplinam ut obediatis verbis meis, dicit Dominus? Jeremiah 35:14 Praevaluerunt sermones Ionadab filii Rechab, quos praecepit filiis suis ut non biberent vinum: et non biberunt usque ad diem hanc, quia obedierunt praecepto patris sui: ego autem locutus sum ad vos, de mane consurgens et loquens, et non obedistis mihi. Jeremiah 35:15 Misique ad vos omnes servos meos prophetas, consurgens diluculo, mittensque et dicens: Convertimini unusquisque a via sua pessima, et bona facite studia vestra: et nolite sequi deos alienos, neque colatis eos: et habitabitis in terra, quam dedi vobis et patribus vestris: et non inclinastis aurem vestram, neque audistis me. Jeremiah 35:16 Firmaverunt igitur filii Ionadab filii Rechab praeceptum patris sui, quod praeceperat eis: populus autem iste non obedivit mihi. Jeremiah 35:17 Idcirco haec dicit Dominus exercituum, Deus Israel: Ecce ego adducam super Iuda, et super omnes habitatores Ierusalem universam afflictionem, quam locutus sum adversum illos, eo quod locutus sum ad illos, et non audierunt: vocavi illos, et non responderunt mihi. Jeremiah 35:18 Domui autem Rechabitarum dixit Ieremias: Haec dicit Dominus exercituum Deus Israel: Pro eo quod obedistis praecepto Ionadab patris vestri, et custodistis omnia mandata eius, et fecistis universa, quae praecepit vobis: Jeremiah 35:19 Propterea haec dicit Dominus exercituum Deus Israel: Non deficiet vir de stirpe Ionadab filii Rechab, stans in conspectu meo cunctis diebus. Jeremiah 36:0 Jeremiah 36:1 Et factum est in anno quarto Ioakim filii Iosiae regis Iuda: factum est verbum hoc ad Ieremiam a Domino, dicens: Jeremiah 36:2 Tolle volumen libri, et scribes in eo omnia verba, quae locutus sum tibi adversum Israel et Iuda, et adversum omnes gentes: a die, qua locutus sum ad te ex diebus Iosiae usque ad diem hanc: Jeremiah 36:3 Si forte audiente domo Iuda universa mala, quae ego cogito facere eis, revertatur unusquisque a via sua pessima: et propitius ero iniquitati, et peccato eorum. Jeremiah 36:4 Vocavit ergo Ieremias Baruch filium Neriae: et scripsit Baruch ex ore Ieremiae omnes sermones Domini, quos locutus est ad eum in volumine libri: Jeremiah 36:5 et praecepit Ieremias Baruch, dicens: Ego clausus sum, nec valeo ingredi domum Domini. Jeremiah 36:6 Ingredere ergo tu, et lege de volumine, in quo scripsisti ex ore meo verba Domini audiente populo in domo Domini in die ieiunii: insuper et audiente universo Iuda, qui veniunt de civitatibus suis, leges eis: Jeremiah 36:7 Si forte cadat oratio eorum in conspectu Domini, et revertatur unusquisque a via sua pessima: quoniam magnus furor et indignatio est, quam locutus est Dominus adversus populum hunc. Jeremiah 36:8 Et fecit Baruch filius Neriae iuxta omnia, quae praeceperat ei Ieremias propheta, legens ex volumine sermones Domini in domo Domini. Jeremiah 36:9 Factum est autem in anno quinto Ioakim filii Iosiae regis Iuda, in mense nono: praedicaverunt ieiunium in conspectu Domini omni populo in Ierusalem, et universae multitudini, quae confluxerat de civitatibus Iuda in Ierusalem. Jeremiah 36:10 Legitque Baruch ex volumine sermones Ieremiae in domo Domini in gazophylacio Gamariae filii Saphan scribae, in vestibulo superiori, in introitu portae novae domus Domini audiente omni populo. Jeremiah 36:11 Cumque audisset Michaeas filius Gamariae filii Saphan omnes sermones Domini ex libro: Jeremiah 36:12 descendit in domum regis ad gazophylacium scribae: et ecce ibi omnes principes sedebant: Elisama scriba, et Dalaias filius Semeiae, et Elnathan filius Achobor, et Gamarias filius Saphan, et Sedechias filius Hananiae, et universi principes. Jeremiah 36:13 Et nunciavit eis Michaeas omnia verba, quae audivit legente Baruch ex volumine in auribus populi. Jeremiah 36:14 Miserunt itaque omnes principes ad Baruch, Iudi filium Nathaniae filii Selemiae, filii Chusi, dicentes: Volumen, ex quo legisti audiente populo, sume in manu tua, et veni. Tulit ergo Baruch filius Neriae volumen in manu sua, et venit ad eos. Jeremiah 36:15 Et dixerunt ad eum: Sede, et lege haec in auribus nostris. Et legit Baruch in auribus eorum. Jeremiah 36:16 Igitur cum audissent omnia verba, obstupuerunt unusquisque ad proximum suum, et dixerunt ad Baruch: Nunciare debemus regi omnes sermones istos. Jeremiah 36:17 Et interrogaverunt eum, dicentes: Indica nobis quomodo scripsisti omnes sermones istos ex ore eius. Jeremiah 36:18 Dixit autem eis Baruch: Ex ore suo loquebatur quasi legens ad me omnes sermones istos. et ego scribebam in volumine atramento. Jeremiah 36:19 Et dixerunt principes ad Baruch: Vade, et abscondere tu et Ieremias, et nemo sciat ubi sitis. Jeremiah 36:20 Et ingressi sunt ad regem in atrium: porro volumen commendaverunt in gazophylacio Elisamae scribae: et nunciaverunt audiente rege omnes sermones. Jeremiah 36:21 Misitque rex Iudi ut sumeret volumen: qui tollens illud de gazophylacio Elisamae scribae, legit audiente rege, et universis principibus, qui stabant circa regem. Jeremiah 36:22 Rex autem sedebat in domo hiemali in mense nono: et posita erat arula coram eo plena prunis. Jeremiah 36:23 Cumque legisset Iudi tres pagellas vel quattuor, scidit illud scalpello scribae, et proiecit in ignem, qui erat super arulam donec consumeretur omne volumen igne, qui erat in arula. Jeremiah 36:24 Et non timuerunt, neque sciderunt vestimenta sua rex, et omnes servi eius, qui audierunt universos sermones istos. Jeremiah 36:25 Verumtamen Elnathan, et Dalaias, et Gamarias contradixerunt regi ne combureret librum: et non audivit eos. Jeremiah 36:26 Et praecepit rex Ieremiel filio Amelech, et Saraiae filio Ezriel, et Selemiae filio Abdeel ut comprehenderent Baruch scribam, et Ieremiam prophetam: abscondit autem eos Dominus. Jeremiah 36:27 Et factum est verbum Domini ad Ieremiam prophetam, postquam combusserat rex volumen et sermones, quos scripserat Baruch ex ore Ieremiae, dicens: Jeremiah 36:28 Rursum tolle volumen aliud: et scribe in eo omnes sermones priores, qui erant in primo volumine, quod combussit Ioakim rex Iuda. Jeremiah 36:29 Et ad Ioakim regem Iuda, dices: Haec dicit Dominus: Tu combussisti volumen illud, dicens: Quare scripsisti in eo annuncians: Festinus veniet rex Babylonis, et vastabit terram hanc, et cessare faciet ex illa hominem, et iumentum? Jeremiah 36:30 Propterea haec dicit Dominus contra Ioakim regem Iuda: Non erit ex eo qui sedeat super solium David: et cadaver eius proiicietur ad aestum per diem, et ad gelu per noctem. Jeremiah 36:31 Et visitabo contra eum, et contra semen eius, et contra servos eius iniquitates suas, et adducam super eos et super habitatores Ierusalem, et super viros Iuda omne malum, quod locutus sum ad eos, et non audierunt. Jeremiah 36:32 Ieremias autem tulit volumen aliud, et dedit illud Baruch filio Neriae scribae: qui scripsit in eo ex ore Ieremiae omnes sermones libri, quem combusserat Ioakim rex Iuda igni: et insuper additi sunt sermones multo plures, quam antea fuerant. Jeremiah 37:0 Jeremiah 37:1 Et regnavit rex Sedechias filius Iosiae pro Iechonia filio Ioakim: quem constituit regem Nabuchodonosor rex Babylonis in Terra Iuda: Jeremiah 37:2 Et non obedivit ipse, et servi eius, et populus terrae verbis Domini, quae locutus est in manu Ieremiae prophetae. Jeremiah 37:3 Et misit rex Sedechias Iuchal filium Selemiae, et Sophoniam filium Maasiae sacerdotem ad Ieremiam prophetam, dicens: Ora pro nobis Dominum Deum nostrum. Jeremiah 37:4 Ieremias autem libere ambulabat in medio populi: non enim miserant eum in custodiam carceris. Igitur exercitus Pharaonis egressus est de Aegypto: et audientes Chaldaei, qui obsidebant Ierusalem, huiuscemodi nuncium, recesserunt ab Ierusalem. Jeremiah 37:5 Et factum est verbum Domini ad Ieremiam prophetam, dicens: Jeremiah 37:6 Haec dicit Dominus Deus Israel: Sic dicetis regi Iuda, qui misit vos ad me interrogandum: Ecce exercitus Pharaonis, qui egressus est vobis in auxilium, revertetur in terram suam in Aegyptum. Jeremiah 37:7 et redient Chaldaei, et bellabunt contra civitatem hanc: et capient eam, et succendent eam igne. Jeremiah 37:8 Haec dicit Dominus: Nolite decipere animas vestras, dicentes: Euntes abibunt, et recedent a nobis Chaldaei, quia non abibunt. Jeremiah 37:9 Sed et si percusseritis omnem exercitum Chaldaeorum, qui praeliantur adversum vos, et derelicti fuerint ex eis aliqui vulnerati: singuli de tentorio suo consurgent, et incendent civitatem hanc igne. Jeremiah 37:10 Ergo cum recessisset exercitus Chaldaeorum ab Ierusalem propter exercitum Pharaonis, Jeremiah 37:11 egressus est Ieremias de Ierusalem ut iret in Terram Beniamin, et divideret ibi possessionem in conspectu civium. Jeremiah 37:12 Cumque pervenisset ad portam Beniamin, erat ibi custos portae per vices, nomine Ierias, filius Selemiae filii Hananiae, et apprehendit Ieremiam prophetam, dicens: Ad Chaldaeos profugis. Jeremiah 37:13 Et respondit Ieremias: Falsum est, non fugio ad Chaldaeos. Et non audivit eum: sed comprehendit Ierias Ieremiam, et adduxit eum ad principes. Jeremiah 37:14 Quam ob rem irati principes contra Ieremiam, caesum eum miserunt in carcerem, qui erat in domo Ionathan scribae: ipse enim praepositus erat super carcerem. Jeremiah 37:15 Itaque ingressus est Ieremias in domum laci et in ergastulum: et sedit ibi Ieremias diebus multis. Jeremiah 37:16 Mittens autem Sedechias rex tulit eum: et interrogavit eum in domo sua abscondite, et dixit: Putasne est sermo a Domino? Et dixit Ieremias: Est. Et ait: In manus regis Babylonis traderis. Jeremiah 37:17 Et dixit Ieremias ad regem Sedechiam: Quid peccavi tibi, et servis tuis, et populo tuo, quia misisti me in domum carceris? Jeremiah 37:18 Ubi sunt prophetae vestri, qui prophetabant vobis, et dicebant: Non veniet rex Babylonis super vos, et super terram hanc? Jeremiah 37:19 Nunc ergo audi obsecro domine mi rex: Valeat deprecatio mea in conspectu tuo: et ne me remittas in domum Ionathan scribae, ne moriar ibi. Jeremiah 37:20 Praecepit ergo rex Sedechias ut traderetur Ieremias in vestibulo carceris: et daretur ei torta panis quotidie, excepto pulmento, donec consumerentur omnes panes de civitate: et mansit Ieremias in vestibulo carceris. Jeremiah 38:0 Jeremiah 38:1 Audivit autem Saphatias filius Mathan, et Gedelias filius Phassur, et Iuchal filius Selemiae, et Phassur filius Melchiae, sermones, quos Ieremias loquebatur ad omnem populum, dicens: Jeremiah 38:2 Haec dicit Dominus: Quicumque manserit in civitate hac, morietur gladio, et fame, et peste: qui autem profugerit ad Chaldaeos, vivet, et erit anima eius sospes et vivens. Jeremiah 38:3 Haec dicit Dominus: Tradendo tradetur civitas haec in manu exercitus regis Babylonis, et capiet eam. Jeremiah 38:4 Et dixerunt principes regi: Rogamus ut occidatur homo iste: de industria enim dissolvit manus virorum bellantium, qui remanserunt in civitate hac, et manus universi populi, loquens ad eos iuxta verba haec: siquidem homo iste non quaerit pacem populo huic, sed malum. Jeremiah 38:5 Et dixit rex Sedechias: Ecce ipse in manibus vestris est: nec enim fas est regem vobis quidquam negare. Jeremiah 38:6 Tulerunt ergo Ieremiam, et proiecerunt eum in lacum Melchiae filii Amelech, qui erat in vestibulo carceris: et submiserunt Ieremiam funibus in lacum, in quo non erat aqua, sed lutum: descendit itaque Ieremias in coenum. Jeremiah 38:7 Audivit autem Abdemelech Aethiops vir eunuchus, qui erat in domo regis quod misissent Ieremiam in lacum: porro rex sedebat in porta Beniamin. Jeremiah 38:8 Et egressus est Abdemelech de domo regis, et locutus est ad regem, dicens: Jeremiah 38:9 Domine mi rex, male fecerunt viri isti omnia quaecumque perpetrarunt contra Ieremiam prophetam, mittentes eum in lacum ut moriatur ibi fame, non sunt enim panes ultra in civitate. Jeremiah 38:10 Praecepit itaque rex Abdemelech Aethiopi, dicens: Tolle tecum hinc triginta viros, et leva Ieremiam prophetam de lacu antequam moriatur. Jeremiah 38:11 Assumptis ergo Abdemelech secum viris, ingressus est domum regis, quae erat sub cellario: et tulit inde veteres pannos et antiqua vestimenta, quae computruerant, et submisit ea ad Ieremiam in lacum per funiculos. Jeremiah 38:12 Dixitque Abdemelech Aethiops ad Ieremiam: Pone veteres pannos, et haec scissa et putrida sub cubito manuum tuarum: et super funes: fecit ergo Ieremias sic: Jeremiah 38:13 Et extraxerunt Ieremiam funibus, et eduxerunt eum de lacu: mansit autem Ieremias in vestibulo carceris. Jeremiah 38:14 Et misit rex Sedechias, et tulit ad se Ieremiam prophetam ad ostium tertium, quod erat in domo Domini: et dixit rex ad Ieremiam: Interrogo ego te sermonem, ne abscondas a me aliquid. Jeremiah 38:15 Dixit autem Ieremias ad Sedechias: Si annunciavero tibi, numquid non interficies me? et si consilium dedero tibi, non me audies. Jeremiah 38:16 Iuravit ergo rex Sedechias Ieremiae clam, dicens: Vivit Dominus, qui fecit nobis animam hanc, si occidero te, et si tradidero te in manus virorum istorum, qui quaerunt animam tuam. Jeremiah 38:17 Et dixit Ieremias ad Sedechias: Haec dicit Dominus exercituum Deus Israel: Si profectus exieris ad principes regis Babylonis, vivet anima tua, et civitas haec non succendetur igne: et salvus eris tu, et domus tua. Jeremiah 38:18 Si autem non exieris ad principes regis Babylonis, tradetur civitas haec in manus Chaldaeorum, et succendent eam igne: et tu non effugies de manu eorum. Jeremiah 38:19 Et dixit rex Sedechias ad Ieremiam: Solicitus sum propter Iudaeos, qui transfugerunt ad Chaldaeos: ne forte tradar in manus eorum, et illudant mihi. Jeremiah 38:20 Respondit autem Ieremias: Non te tradent. audi quaeso vocem Domini, quam ego loquor ad te, et bene tibi erit, et vivet anima tua. Jeremiah 38:21 Quod si nolueris egredi: iste est sermo, quem ostendit mihi Dominus: Jeremiah 38:22 Ecce omnes mulieres, quae remanserunt in domo regis Iuda, educentur ad principes regis Babylonis: et ipsae dicent: Seduxerunt te, et praevaluerunt adversum te viri pacifici tui, demerserunt in coeno, et in lubrico pedes tuos, et recesserunt a te. Jeremiah 38:23 Et omnes uxores tuae, et filii tui educentur ad Chaldaeos: et non effugies manus eorum, sed in manu regis Babylonis capieris: et civitatem hanc comburet igne. Jeremiah 38:24 Dixit ergo Sedechias ad Ieremiam: Nullus sciat verba haec, et non morieris. Jeremiah 38:25 Si autem audierint principes quia locutus sum tecum, et venerint ad te, et dixerint tibi: Indica nobis quid locutus sis cum rege, ne celes nos, et non te interficiemus: et quid locutus est tecum rex: Jeremiah 38:26 Dices ad eos: Prostravi ego preces meas coram rege, ne me reduci iuberet in domum Ionathan, et ibi morerer. Jeremiah 38:27 Venerunt ergo omnes principes ad Ieremiam, et interrogaverunt eum: et locutus est eis iuxta omnia verba, quae praeceperat ei rex, et cessaverunt ab eo: nihil enim fuerat auditum. Jeremiah 38:28 Mansit vero Ieremias in vestibulo carceris usque ad diem, quo capta est Ierusalem: et factum est ut caperetur Ierusalem. Jeremiah 39:0 Jeremiah 39:1 Anno nono Sedechiae regis Iuda, mense decimo, venit Nabuchodonosor rex Babylonis, et omnis exercitus eius ad Ierusalem, et obsidebant eam. Jeremiah 39:2 Undecimo autem anno Sedechiae, mense quarto, quinta mensis aperta est civitas. Jeremiah 39:3 Et ingressi sunt omnes principes regis Babylonis, et sederunt in porta media: Neregel, Sereser, Semegarnabu, Sarsachim, Rabsares, Neregel, Sereser, Rebmag, et omnes reliqui principes regis Babylonis. Jeremiah 39:4 Cumque vidisset eos Sedechiae rex Iuda, et omnes viri bellatores, fugerunt: et egressi sunt nocte de civitate per viam horti regis, et per portam, quae erat inter duos muros, et egressi sunt ad viam deserti. Jeremiah 39:5 Persecutus est autem eos exercitus Chaldaeorum: et comprehenderunt Sedechiae in campo solitudinis Ierichontinae, et captum adduxerunt ad Nabuchodonosor regem Babylonis in Reblatha, quae est in Terra Emath: et locutus est ad eum iudicia. Jeremiah 39:6 Et occidit rex Babylonis filios Sedechiae in Reblatha, in oculis eius: et omnes nobiles Iuda occidit rex Babylonis. Jeremiah 39:7 Oculos quoque Sedechiae eruit: et vinxit eum compedibus ut duceretur in Babylonem. Jeremiah 39:8 Domum quoque regis, et domum vulgi succenderunt Chaldaei igne, et murum Ierusalem subverterunt. Jeremiah 39:9 Et reliquias populi, qui remanserant in civitate, et perfugas, qui transfugerant ad eum, et superfluos vulgi, qui remanserant, transtulit Nabuzardan magister militum in Babylonem. Jeremiah 39:10 Et de plebe pauperum, qui nihil penitus habebant, dimisit Nabuzardan magister militum in Terra Iuda: et dedit eis vineas, et cisternas in die illa. Jeremiah 39:11 Praeceperat autem Nabuchodonosor rex Babylonis de Ieremia Nabuzardan magistro militum, dicens: Jeremiah 39:12 Tolle illum, et pone super eum oculos tuos, nihilque ei mali facias: sed, ut voluerit, sic facias ei. Jeremiah 39:13 Misit ergo Nabuzardan princeps militiae, et Nabusezban, et Rabsares, et Neregel, et Sereser, et Rebmag, et omnes optimates regis Babylonis, Jeremiah 39:14 miserunt, et tulerunt Ieremiam de vestibulo carceris, et tradiderunt eum Godoliae filio Ahicam filii Saphan ut intraret in domum, et habitaret in populo. Jeremiah 39:15 Ad Ieremiam autem factus fuerat sermo Domini cum clausus esset in vestibulo carceris, dicens: Jeremiah 39:16 Vade, et dic Abdemelech Aethiopi, dicens: Haec dicit Dominus exercituum Deus Israel: Ecce ego inducam sermones meos super civitatem hanc in malum, et non in bonum: et erunt in conspectu tuo in die illa. Jeremiah 39:17 Et liberabo te in die illa, ait Dominus: et non traderis in manus virorum, quos tu formidas: Jeremiah 39:18 Sed eruens liberabo te, et gladio non cades: sed erit tibi anima tua in salutem, quia in me habuisti fiduciam, ait Dominus. Jeremiah 40:0 Jeremiah 40:1 Sermo, qui factus est ad Ieremiam a Domino, postquam dimissus est a Nabuzardan magistro militiae de Rama, quando tulit eum vinctum catenis in medio omnium, qui migrabant de Ierusalem et Iuda, et ducebantur in Babylonem. Jeremiah 40:2 Tollens ergo princeps militiae Ieremiam, dixit ad eum: Dominus Deus tuus locutus est malum hoc super locum istum, Jeremiah 40:3 et adduxit: et fecit Dominus sicut locutus est, quia peccastis Domino, et non audistis vocem eius, et factus est vobis sermo hic. Jeremiah 40:4 Nunc ergo ecce solvi te hodie de catenis, quae sunt in manibus tuis: si placet tibi ut venias mecum in Babylonem, veni: et ponam oculos meos super te: si autem displicet tibi venire mecum in Babylonem, reside: ecce omnis terra in conspectu tuo est: quod elegeris, et quo placuerit tibi ut vadas, illuc perge. Jeremiah 40:5 Et mecum noli venire: sed habita apud Godoliam filium Ahicam filii Saphan, quem praeposuit rex Babylonis civitatibus Iuda: habita ergo cum eo in medio populi: vel quocumque placuerit tibi ut vadas, vade. Dedit quoque ei magister militiae cibaria, et munuscula, et dimisit eum. Jeremiah 40:6 Venit autem Ieremias ad Godoliam filium Ahicam in Maspha, et habitavit cum eo in medio populi, qui relictus fuerat in terra. Jeremiah 40:7 Cumque audissent omnes principes exercitus, qui dispersi fuerant per regiones, ipsi et socii eorum, quod praefecisset rex Babylonis Godoliam filium Ahicam terrae, et quod commendasset ei viros, et mulieres, et parvulos, et de pauperibus terrae, qui non fuerant translati in Babylonem. Jeremiah 40:8 Venerunt ad Godoliam in Masphath: Ismahel filius Nathaniae, et Iohanan et Ionathan filii Caree, et Sareas filius Thanehumeth, et filii Ophi, qui erant de Netophathi, et Iezonias filius Maachathi, ipsi et viri eorum. Jeremiah 40:9 Et iuravit eis Godolias filius Ahicam filii Saphan, et comitibus eorum, dicens: Nolite timere servire Chaldaeis, habitate in terra, et servite regi Babylonis, et bene erit vobis. Jeremiah 40:10 Ecce ego habito in Masphath ut respondeam praecepto Chaldaeorum, qui mittuntur ad nos: vos autem colligite vindemiam, et messem, et oleum, et condite in vasis vestris, et manete in urbibus vestris, quas tenetis. Jeremiah 40:11 Sed et omnes Iudaei, qui erant in Moab, et in filiis Ammon, et in Idumaea, et in universis regionibus, audito quod dedisset rex Babylonis reliquias in Iudaea, et quod praeposuisset super eos Godoliam filium Ahicam filii Saphan: Jeremiah 40:12 reversi sunt, inquam, omnes Iudaei de universis locis, ad quae profugerant, et venerunt in Terram Iuda ad Godoliam in Masphath: et collegerunt vinum, et messem multam nimis. Jeremiah 40:13 Iohanan autem filius Caree, et omnes principes exercitus, qui dispersi fuerant in regionibus, venerunt ad Godoliam in Masphath. Jeremiah 40:14 Et dixerunt ei: Scito quod Baalis rex filiorum Ammon misit Ismahel filium Nathaniae percutere animam tuam. Et non credidit eis Godolias filius Ahicam. Jeremiah 40:15 Iohanan autem filius Caree dixit ad Godoliam seorsum in Masphath, loquens: Ibo, et percutiam Ismahel filium Nathaniae nullo sciente, ne interficiat animam tuam, et dissipentur omnes Iudaei, qui congregati sunt ad te, et peribunt reliquiae Iuda. Jeremiah 40:16 Et ait Godolias filius Ahicam ad Iohanan filium Caree: Noli facere verbum hoc: falsum enim tu loqueris de Ismahel. Jeremiah 41:0 Jeremiah 41:1 Et factum est in mense septimo, venit Ismahel filius Nathaniae, filii Elisama de semine regali, et optimates regis, et decem viri cum eo, ad Godoliam filium Ahicam in Masphath: et comederunt ibi panes simul in Masphath. Jeremiah 41:2 Surrexit autem Ismahel filius Nathaniae, et decem viri, qui cum eo erant, et percusserunt Godoliam filium Ahicam filii Saphan gladio, et interfecerunt eum, quem praefecerat rex Babylonis terrae. Jeremiah 41:3 Omnes quoque Iudaeos, qui erant cum Godolia in Masphath, et Chaldaeos, qui reperti sunt ibi, et viros bellatores percussit Ismahel. Jeremiah 41:4 Secundo autem die postquam occiderat Godoliam, nullo adhuc sciente, Jeremiah 41:5 venerunt viri de Sichem, et de Silo, et de Samaria octoginta viri: rasi barba, et scissis vestibus, et squallentes: et munera, et thus habebant in manu, ut offerrent in domo Domini. Jeremiah 41:6 Egressus ergo Ismahel filius Nathaniae in occursum eorum de Masphath, incedens et plorans ibat: cum autem occurrisset eis, dixit ad eos: Venite ad Godoliam filium Ahicam. Jeremiah 41:7 Qui cum venissent ad medium civitatis, interfecit eos Ismahel filius Nathaniae circa medium laci, ipse et viri, qui erant cum eo. Jeremiah 41:8 Decem autem viri reperti sunt inter eos, qui dixerunt ad Ismahel: Noli occidere nos: quia habemus thesauros in agro, frumenti, et hordei, et olei, et mellis. Et cessavit: et non interfecit eos cum fratribus suis. Jeremiah 41:9 Lacus autem, in quem proiecerat Ismahel omnia cadavera virorum, quos percussit propter Godoliam, ipse est, quem fecit rex Asa propter Baasa regem Israel: ipsum replevit Ismahel filius Nathaniae occisis. Jeremiah 41:10 Et captivas duxit Ismahel omnes reliquias populi, qui erant in Masphath: filias regis, et universum populum, qui remanserat in Masphath: quos commendaverat Nabuzardan princeps militiae Godoliae filio Ahicam. Et cepit eos Ismahel filius Nathaniae, et abiit ut transiret ad filios Ammon. Jeremiah 41:11 Audivit autem Iohanan filius Caree, et omnes principes bellatorum, qui erant cum eo, omne malum, quod fecerat Ismahel filius Nathaniae. Jeremiah 41:12 Et assumptis universis viris, profecti sunt ut bellarent adversum Ismahel filium Nathaniae, et invenerunt eum ad aquas multas, quae sunt in Gabaon. Jeremiah 41:13 Cumque vidisset omnis populus, qui erat cum Ismahel, Iohanan filium Caree, et universos principes bellatorum, qui erant cum eo, laetati sunt. Jeremiah 41:14 Et reversus est omnis populus, quem ceperat Ismahel, in Masphath: reversusque abiit ad Iohanan filium Caree. Jeremiah 41:15 Ismahel autem filius Nathaniae fugit cum octo viris a facie Iohanan, et abiit ad filios Ammon. Jeremiah 41:16 Tulit ergo Iohanan filius Caree, et omnes principes bellatorum, qui erant cum eo, universas reliquias vulgi, quas reduxerat ab Ismahel filio Nathaniae de Masphath, postquam percussit Godoliam filium Ahicam: fortes viros ad praelium, et mulieres, et pueros, et eunuchos, quos reduxerat de Gabaon. Jeremiah 41:17 Et abierunt, et sederunt peregrinantes in Chamaam, quae est iuxta Bethlehem, ut pergerent, et introirent Aegyptum Jeremiah 41:18 a facie Chaldaeorum: timebant enim eos, quia percusserat Ismahel filius Nathaniae Godoliam filium Ahicam, quem praeposuerat rex Babylonis in Terra Iuda. Jeremiah 42:0 Jeremiah 42:1 Et accesserunt omnes principes bellatorum, et Iohanan filius Caree, et Iezonias filius Osaiae, et reliquum vulgus a parvo usque ad magnum: Jeremiah 42:2 Dixeruntque ad Ieremiam prophetam: Cadat oratio nostra in conspectu tuo: et ora pro nobis ad Dominum Deum tuum pro universis reliquiis istis, quia derelicti sumus pauci de pluribus, sicut oculi tui nos intuentur: Jeremiah 42:3 Et annunciet nobis Dominus Deus tuus viam, per quam pergamus, et verbum, quod faciamus. Jeremiah 42:4 Dixit autem ad eos Ieremias propheta: Audivi: ecce ego oro ad Dominum Deum vestrum secundum verba vestra. omne verbum, quodcumque responderit mihi, indicabo vobis: nec celabo vos quidquam. Jeremiah 42:5 Et illi dixerunt ad Ieremiam: Sit Dominus inter nos testis veritatis et fidei, si non iuxta omne verbum, in quo miserit te Dominus Deus tuus ad nos, sic faciemus. Jeremiah 42:6 Sive bonum est, sive malum, voci Domini Dei nostri, ad quem mittimus te, obediemus. ut bene sit nobis cum audierimus vocem Domini Dei nostri. Jeremiah 42:7 Cum autem completi essent decem dies, factum est verbum Domini ad Ieremiam. Jeremiah 42:8 Vocavitque Iohanan filium Caree, et omnes principes bellatorum, qui erant cum eo, et universum populum a minimo usque ad magnum. Jeremiah 42:9 Et dixit ad eos: Haec dicit Dominus Deus Israel, ad quem misistis me, ut prosternerem preces vestras in conspectu eius: Jeremiah 42:10 Si quiescentes manseritis in terra hac, aedificabo vos, et non destruam; plantabo, et non evellam: iam enim placatus sum super malo quod feci vobis. Jeremiah 42:11 Nolite timere a facie regis Babylonis, quem vos pavidi formidatis: nolite metuere eum, dicit Dominus: quia vobiscum sum ego, ut salvos vos faciam, et eruam de manu eius. Jeremiah 42:12 Et dabo vobis misericordias, et miserebor vestri, et habitare vos faciam in terra vestra. Jeremiah 42:13 Si autem dixeritis vos: Non habitabimus in terra ista, nec audiemus vocem Domini Dei nostri, Jeremiah 42:14 dicentes: Nequaquam, sed ad Terram Aegypti pergemus: ubi non videbimus bellum, et clangorem tubae non audiemus, et famem non sustinebimus: et ibi habitabimus: Jeremiah 42:15 Propter hoc nunc audite verbum Domini reliquiae Iuda: Haec dicit Dominus exercituum, Deus Israel: Si posueritis faciem vestram ut ingrediamini Aegyptum, et intraveritis ut ibi habitetis: Jeremiah 42:16 gladius, quem vos formidatis, ibi comprehendet vos in Terra Aegypti: et fames, pro qua estis soliciti, adhaerebit vobis in Aegypto, et ibi moriemini. Jeremiah 42:17 Omnesque viri, qui posuerint faciem suam ut ingrediantur Aegyptum, ut habitent ibi, morientur gladio, et fame, et peste: nullus de eis remanebit, nec effugiet a facie mali, quod ego afferam super eos. Jeremiah 42:18 Quia haec dicit Dominus exercituum, Deus Israel: Sicut conflatus est furor meus, et indignatio mea super habitatores Ierusalem: sic conflabitur indignatio mea super vos, cum ingressi fueritis Aegyptum, et eritis in iusiurandum, et in stuporem, et in maledictum, et in opprobrium: et nequaquam ultra videbitis locum istum. Jeremiah 42:19 Verbum Domini super vos reliquiae Iuda: Nolite intrare Aegyptum: scientes scietis quia obtestatus sum vos hodie, Jeremiah 42:20 quia decepistis animas vestras: vos enim misistis me ad Dominum Deum nostrum dicentes: Ora pro nobis ad Dominum Deum nostrum, et iuxta omnia quaecumque dixerit tibi Dominus Deus noster, sic annuncia nobis, et faciemus. Jeremiah 42:21 Et annunciavi vobis hodie, et non audistis vocem Domini Dei vestri super universis, pro quibus misit me ad vos. Jeremiah 42:22 Nunc ergo scientes scietis quia gladio, et fame, et peste moriemini in loco, ad quem voluistis intrare ut habitaretis ibi. Jeremiah 43:0 Jeremiah 43:1 Factum est autem, cum complesset Ieremias loquens ad populum universos sermones Domini Dei eorum, pro quibus miserat eum Dominus Deus eorum ad illos, omnia verba haec: Jeremiah 43:2 dixit Azarias filius Osaiae, et Iohanan filius Caree, et omnes viri superbi, dicentes ad Ieremiam: Mendacium tu loqueris: non misit te Dominus Deus noster, dicens: Ne ingrediamini Aegyptum ut habitetis illuc. Jeremiah 43:3 Sed Baruch filius Neriae incitat te adversum nos, ut tradat nos in manus Chaldaeorum, ut interficiat nos, et traduci faciat in Babylonem. Jeremiah 43:4 Et non audivit Iohanan filius Caree, et omnes principes bellatorum, et universus populus vocem Domini ut manerent in Terra Iuda. Jeremiah 43:5 Sed tollens Iohanan filius Caree, et universi principes bellatorum universos reliquiarum Iuda, qui reversi fuerant de cunctis Gentibus, ad quas fuerant ante dispersi, ut habitarent in Terra Iuda: Jeremiah 43:6 viros, et mulieres, et parvulos, et filias regis, et omnem animam, quam reliquerat Nabuzardan princeps militiae cum Godolia filio Ahicam, filii Saphan, et Ieremiam prophetam, et Baruch filium Neriae. Jeremiah 43:7 Et ingressi sunt Terram Aegypti, quia non obedierunt voci Domini: et venerunt usque ad Taphnis. Jeremiah 43:8 Et factus est sermo Domini ad Ieremiam in Taphnis, dicens: Jeremiah 43:9 Sume lapides grandes in manu tua, et abscondes eos in crypta, quae est sub muro latericio in porta domus Pharaonis in Taphnis, cernentibus viris Iudaeis: Jeremiah 43:10 Et dices ad eos: Haec dicit Dominus exercituum Deus Israel: Ecce ego mittam, et assumam Nabuchodonosor regem Babylonis servum meum: et ponam thronum eius super lapides istos, quos abscondi, et statuet solium suum super eos. Jeremiah 43:11 Veniensque percutiet Terram Aegypti: quos in mortem, in mortem: et quos in captivitatem, in captivitatem: et quos in gladium, in gladium. Jeremiah 43:12 Et succendet ignem in delubris deorum Aegypti, et comburet ea, et captivos ducet illos: et amicietur Terra Aegypti, sicut amicitur pastor pallio suo: et egredietur inde in pace. Jeremiah 43:13 Et conteret statuas domus Solis, quae sunt in Terra Aegypti: et delubra deorum Aegypti comburet igne. Jeremiah 44:0 Jeremiah 44:1 Verbum, quod factum est per Ieremiam ad omnes Iudaeos, qui habitabant in Terra Aegypti, habitantes in Magdalo, et in Taphnis, et in Memphis, et in Terra Phatures, dicens: Jeremiah 44:2 Haec dicit Dominus exercituum Deus Israel: Vos vidistis omne malum istud, quod adduxi super Ierusalem, et super omnes urbes Iuda: et ecce desertae sunt hodie, et non est in eis habitator: Jeremiah 44:3 Propter malitiam, quam fecerunt ut me ad iracundiam provocarent, et irent ut sacrificarent, et colerent deos alienos, quos nesciebant et illi, et vos, et patres vestri. Jeremiah 44:4 Et misi ad vos omnes servos meos prophetas de nocte consurgens, mittensque et dicens: Nolite facere verbum abominationis huiuscemodi, quam odivi. Jeremiah 44:5 Et non audierunt, nec inclinaverunt aurem suam ut converterentur a malis suis, et non sacrificarent diis alienis. Jeremiah 44:6 Et conflata est indignatio mea et furor meus, et succensa est in civitatibus Iuda, et in plateis Ierusalem: et versae sunt in solitudinem et vastitatem secundum diem hanc. Jeremiah 44:7 Et nunc haec dicit Dominus exercituum Deus Israel: Quare vos facitis malum grande hoc contra animas vestras, ut intereat ex vobis vir et mulier, parvulus et lactens de medio Iuda, nec relinquatur vobis quidquam residuum: Jeremiah 44:8 Provocantes me in operibus manuum vestrarum, sacrificando diis alienis in Terra Aegypti, in quam ingressi estis ut habitetis ibi: et dispereatis, et sitis in maledictionem, et in opprobrium cunctis gentibus terrae? Jeremiah 44:9 Numquid obliti estis mala patrum vestrorum, et mala regum Iuda, et mala uxorum eius, et mala vestra, et mala uxorum vestrarum, quae fecerunt in Terra Iuda, et in regionibus Ierusalem? Jeremiah 44:10 Non sunt mundati usque ad diem hanc: et non timuerunt, et non ambulaverunt in lege Domini, et in praeceptis meis, quae dedi coram vobis et coram patribus vestris. Jeremiah 44:11 Ideo haec dicit Dominus exercituum Deus Israel: Ecce ego ponam faciem meam in vobis in malum: et disperdam omnem Iuda. Jeremiah 44:12 Et assumam reliquias Iuda, qui posuerunt facies suas ut ingrederentur Terram Aegypti, et habitarent ibi: et consumentur omnes in Terra Aegypti: cadent in gladio et in fame: et consumentur a minimo usque ad maximum in gladio, et in fame morientur: et erunt in iusiurandum, et in miraculum, et in maledictionem, et in opprobrium. Jeremiah 44:13 Et visitabo super habitatores Terrae Aegypti, sicut visitavi super Ierusalem in gladio, et fame, et peste. Jeremiah 44:14 Et non erit qui effugiat, et sit residuus de reliquiis Iudaeorum, qui vadunt ut peregrinentur in Terra Aegypti: et revertantur in Terram Iuda, ad quam ipsi elevant animas suas ut revertantur, et habitent ibi: non revertentur nisi qui fugerint. Jeremiah 44:15 Responderunt autem Ieremiae omnes viri scientes quod sacrificarent uxores eorum diis alienis: et universae mulieres, quarum stabat multitudo grandis, et omnis populus habitantium in Terra Aegypti in Phatures, dicentes: Jeremiah 44:16 Sermonem, quem locutus es ad nos in nomine Domini, non audiemus ex te: Jeremiah 44:17 sed facientes faciemus omne verbum, quod egredietur de ore nostro ut sacrificemus reginae caeli, et libemus ei libamina, sicut fecimus nos, et patres nostri, reges nostri, et principes nostri in urbibus Iuda, et in plateis Ierusalem: et saturati sumus panibus, et bene nobis erat, malumque non vidimus. Jeremiah 44:18 Ex eo autem tempore, quo cessavimus sacrificare reginae caeli, et libare ei libamina, indigemus omnibus, et gladio, et fame consumpti sumus. Jeremiah 44:19 Quod si nos sacrificamus reginae caeli, et libamus ei libamina: numquid sine viris nostris fecimus ei placentas ad colendum eam, et libandum ei libamina? Jeremiah 44:20 Et dixit Ieremias ad omnem populum adversum viros, et adversum mulieres, et adversum universam plebem, qui responderant ei verbum, dicens: Jeremiah 44:21 Numquid non sacrificium, quod sacrificastis in civitatibus Iuda, et in plateis Ierusalem vos et patres vestri, reges vestri, et principes vestri, et populus terrae, horum recordatus est Dominus, et ascendit super cor eius? Jeremiah 44:22 Et non poterat Dominus ultra portare propter malitiam studiorum vestrorum, et propter abominationes, quas fecistis, et facta est terra vestra in desolationem, et in stuporem, et in maledictum, eo quod non sit habitator, sicut est dies haec. Jeremiah 44:23 Propterea quod sacrificaveritis idolis, et peccaveritis Domino: et non audieritis vocem Domini, et in lege, et in praeceptis, et in testimoniis eius non ambulaveritis: idcirco evenerunt vobis mala haec, sicut est dies haec. Jeremiah 44:24 Dixit autem Ieremias ad omnem populum, et ad universas mulieres: Audite verbum Domini omnis Iuda, qui estis in Terra Aegypti: Jeremiah 44:25 Haec inquit Dominus exercituum Deus Israel, dicens: Vos, et uxores vestrae locuti estis ore vestro, et manibus vestris implestis, dicentes: Faciamus vota nostra, quae vovimus, ut sacrificemus reginae caeli, et libemus ei libamina. implestis vota vestra, et opere perpetrastis ea. Jeremiah 44:26 Ideo audite verbum Domini omnis Iuda, qui habitatis in Terra Aegypti: Ecce ego iuravi in nomine meo magno, ait Dominus: quia nequaquam ultra vocabitur nomen meum ex ore omnis viri Iudaei, dicentis: Vivit Dominus Deus in omni Terra Aegypti. Jeremiah 44:27 Ecce ego vigilabo super eos in malum, et non in bonum: et consumentur omnes viri Iuda, qui sunt in Terra Aegypti, gladio, et fame donec penitus consumantur. Jeremiah 44:28 Et qui fugerint gladium, revertentur de Terra Aegypti in Terram Iuda viri pauci: et scient omnes reliquiae Iuda ingredientium Terram Aegypti, ut habitent ibi, cuius sermo compleatur, meus, an illorum. Jeremiah 44:29 Et hoc vobis signum, ait Dominus, quod visitem ego super vos in loco isto: ut sciatis quia vere complebuntur sermones mei contra vos in malum. Jeremiah 44:30 Haec dicit Dominus: Ecce ego tradam Pharaonem Ephree regem Aegypti in manu inimicorum eius, et in manu quaerentium animam illius: sicut tradidi Sedechiam regem Iuda in manu Nabuchodonosor regis Babylonis inimici sui, et quaerentis animam eius. Jeremiah 45:0 Jeremiah 45:1 Verbum, quod locutus est Ieremias propheta ad Baruch filium Neriae, cum scripsisset verba haec in libro ex ore Ieremiae, anno quarto Ioakim filii Iosiae regis Iuda, dicens: Jeremiah 45:2 Haec dicit Dominus Deus Israel ad te Baruch: Jeremiah 45:3 Dixisti: Vae misero mihi, quoniam addidit Dominus dolorem dolori meo: laboravi in gemitu meo, et requiem non inveni. Jeremiah 45:4 Haec dicit Dominus: Sic dices ad eum: Ecce quos aedificavi, ego destruo: et quos plantavi, ego evello, et universam terram hanc. Jeremiah 45:5 Et tu quaeris tibi grandia? noli quaerere: quia ecce ego adducam malum super omnem carnem, ait Dominus: et dabo tibi animam tuam in salutem in omnibus locis, ad quaecumque perrexeris. Jeremiah 46:0 Jeremiah 46:1 Quod factum est verbum Domini ad Ieremiam prophetam contra Gentes Jeremiah 46:2 ad Aegyptum adversum exercitum Pharaonis Nechao regis Aegypti, qui erat iuxta fluvium Euphraten in Charcamis, quem percussit Nabuchodonosor rex Babylonis, in quarto anno Ioakim filii Iosiae regis Iuda. Jeremiah 46:3 Praeparate scutum, et clypeum, et procedite ad bellum. Jeremiah 46:4 Iungite equos, et ascendite equites: state in galeis, polite lanceas, induite vos loricis. Jeremiah 46:5 Quid igitur? vidi ipsos pavidos, et terga vertentes, fortes eorum caesos: fugerunt conciti, nec respexerunt: terror undique, ait Dominus. Jeremiah 46:6 Non fugiat velox, nec salvari se putet fortis: Ad Aquilonem iuxta flumen Euphraten victi sunt, et ruerunt. Jeremiah 46:7 Quis est iste, qui quasi flumen ascendit: et veluti fluviorum, intumescunt gurgites eius? Jeremiah 46:8 Aegyptus, fluminis instar ascendit, et velut flumina movebuntur fluctus eius, et dicet: Ascendens operiam terram: perdam civitatem, et habitatores eius. Jeremiah 46:9 Ascendite equos, et exultate in curribus, et procedant fortes, Aethiopia, et Libyes tenentes scutum, et Lydii arripientes, et iacientes sagittas. Jeremiah 46:10 Dies autem ille Domini Dei exercituum dies ultionis, ut sumat vindictam de inimicis suis: devorabit gladius, et saturabitur, et inebriabitur sanguine eorum: victima enim Domini Dei exercituum in Terra Aquilonis iuxta flumen Euphraten. Jeremiah 46:11 Ascende in Galaad, et tolle resinam virgo filia Aegypti: frustra multiplicas medicamina, sanitas non erit tibi. Jeremiah 46:12 Audierunt Gentes ignominiam tuam, et ululatus tuus replevit terram: quia fortis impegit in fortem, et ambo pariter conciderunt. Jeremiah 46:13 Verbum quod locutus est Dominus ad Ieremiam prophetam, super eo quod venturus esset Nabuchodonosor rex Babylonis et percussurus Terram Aegypti: Jeremiah 46:14 Annunciate Aegypto, et auditum facite in Magdalo, et resonet in Memphis, et in Taphnis, dicite: Sta, et praepara te: quia devorabit gladius ea, quae per circuitum tuum sunt. Jeremiah 46:15 Quare computruit fortis tuus? non stetit: quoniam Dominus subvertit eum. Jeremiah 46:16 Multiplicavit ruentes, ceciditque vir ad proximum suum: et dicent: Surge, et revertamur ad populum nostrum, et ad terram nativitatis nostrae, a facie gladii columbae. Jeremiah 46:17 Vocate nomen Pharaonis regis Aegypti, tumultum adduxit tempus. Jeremiah 46:18 Vivo ego (inquit rex, Dominus exercituum nomen eius) quoniam sicut Thabor in montibus, et sicut Carmelus in mari, veniet. Jeremiah 46:19 Vasa transmigrationis fac tibi habitatrix filia Aegypti: quia Memphis in solitudinem erit, et deseretur, et inhabitabilis erit. Jeremiah 46:20 Vitula elegans atque formosa Aegyptus: stimulator ab Aquilone veniet ei. Jeremiah 46:21 Mercenarii quoque eius, qui versabantur in medio eius, quasi vituli saginati versi sunt, et fugerunt simul, nec stare potuerunt: quia dies interfectionis eorum venit super eos, tempus visitationis eorum. Jeremiah 46:22 Vox eius quasi aeris sonabit: quoniam cum exercitu properabunt, et cum securibus venient ei, quasi caedentes ligna. Jeremiah 46:23 Succiderunt saltum eius, ait Dominus, qui supputari non potest: multiplicati sunt super locustas, et non est eis numerus. Jeremiah 46:24 Confusa est filia Aegypti, et tradita in manu populi Aquilonis. Jeremiah 46:25 Dixit Dominus exercituum Deus Israel: Ecce ego visitabo super tumultum Alexandriae, et super Pharaonem, et super Aegyptum, et super deos eius, et super reges eius, et super Pharaonem, et super eos, qui confidunt in eo. Jeremiah 46:26 Et dabo eos in manu quaerentium animam eorum, et in manu Nabuchodonosor regis Babylonis, et in manu servorum eius: et post haec habitabitur sicut diebus pristinis, ait Dominus. Jeremiah 46:27 Et tu ne timeas serve meus Iacob, et ne paveas Israel: quia ecce ego salvum te faciam de longinquo, et semen tuum de terra captivitatis tuae: et revertetur Iacob, et requiescet, et prosperabitur: et non erit qui exterreat eum. Jeremiah 46:28 Et tu noli timere serve meus Iacob, ait Dominus: quia tecum ego sum, quia ego consumam cunctas gentes, ad quas eieci te: te vero non consumam, sed castigabo te in iudicio, nec quasi innocenti parcam tibi. Jeremiah 47:0 Jeremiah 47:1 Quod factum est verbum Domini ad Ieremiam prophetam contra Palaesthinos, antequam percuteret Pharao Gazam: Jeremiah 47:2 Haec dicit Dominus: Ecce aquae descendunt ab Aquilone, et erunt quasi torrens inundans, et operient terram, et plenitudinem eius, urbem et habitatores eius: clamabunt homines, et ululabunt omnes habitatores terrae Jeremiah 47:3 a strepitu pompae armorum, et bellatorum eius, a commotione quadrigarum eius, et multitudine rotarum illius. Non respexerunt patres filios manibus dissolutis Jeremiah 47:4 pro adventu diei, in quo vastabuntur omnes Philisthiim, et dissipabitur Tyrus, et Sidon cum omnibus reliquis auxiliis suis. depopulatus est enim Dominus Palaesthinos, reliquias insulae Cappadociae. Jeremiah 47:5 Venit calvitium super Gazam: conticuit Ascalon, et reliquiae vallis earum, usquequo concideris? Jeremiah 47:6 O mucro Domini usquequo non quiesces? Ingredere in vaginam tuam, refrigerare, et sile. Jeremiah 47:7 Quomodo quiescet cum Dominus praeceperit ei adversus Ascalonem, et adversus maritimas eius regiones, ibique condixerit illi? Jeremiah 48:0 Jeremiah 48:1 Ad Moab haec dicit Dominus exercituum Deus Israel: Vae super Nabo, quoniam vastata est, et confusa: capta est Cariathaim: confusa est fortis, et tremuit. Jeremiah 48:2 Non est ultra exultatio in Moab contra Hesebon: cogitaverunt malum. Venite, et disperdamus eam de gente. ergo silens conticesces, sequeturque te gladius. Jeremiah 48:3 Vox clamoris de Oronaim: vastitas, et contritio magna. Jeremiah 48:4 Contrita est Moab: annunciate clamorem parvulis eius. Jeremiah 48:5 Per ascensum enim Luith plorans ascendet in fletu: quoniam in descensu Oronaim hostes ululatum contritionis audierunt: Jeremiah 48:6 Fugite, salvate animas vestras: et eritis quasi myricae in deserto. Jeremiah 48:7 Pro eo enim quod habuisti fiduciam in munitionibus tuis, et in thesauris tuis, tu quoque capieris: et ibit Chamos in transmigrationem, sacerdotes eius, et principes eius simul. Jeremiah 48:8 Et veniet praedo ad omnem urbem, et urbs nulla salvabitur: et peribunt valles, et dissipabuntur campestria: quoniam dixit Dominus: Jeremiah 48:9 Date florem Moab, quia florens egredietur: et civitates eius desertae erunt, et inhabitabiles. Jeremiah 48:10 Maledictus, qui facit opus Domini fraudulenter: et maledictus, qui prohibet gladium suum a sanguine. Jeremiah 48:11 Fertilis fuit Moab ab adolescentia sua, et requievit in foecibus suis: nec transfusus est de vase in vas, et in transmigrationem non abiit: idcirco permansit gustus eius in eo, et odor eius non est immutatus. Jeremiah 48:12 Propterea ecce dies veniunt, dicit Dominus: et mittam ei ordinatores, et stratores laguncularum, et sternent eum, et vasa eius exhaurient, et lagunculas eorum collident. Jeremiah 48:13 Et confundetur Moab a Chamos, sicut confusa est domus Israel a Bethel, in qua habebat fiduciam. Jeremiah 48:14 Quomodo dicitis: Fortes sumus, et viri robusti ad praeliandum? Jeremiah 48:15 Vastata est Moab, et civitates illius succenderunt: et electi iuvenes eius descenderunt in occisionem: ait rex, Dominus exercituum nomen eius. Jeremiah 48:16 Prope est interitus Moab ut veniat: et malum eius velociter accurret nimis. Jeremiah 48:17 Consolamini eum omnes, qui estis in circuitu eius, et universi, qui scitis nomen eius, dicite: Quomodo confracta est virga fortis, baculus gloriosus? Jeremiah 48:18 Descende de gloria, et sede in siti habitatio filiae Dibon: quoniam vastator Moab ascendet ad te, dissipabit munitiones tuas. Jeremiah 48:19 In via sta, et prospice habitatio Aroer: interroga fugientem: et ei, qui evasit, dic: Quid accidit? Jeremiah 48:20 Confusus est Moab, quoniam victus est: ululate, et clamate, annunciate in Arnon, quoniam vastata est Moab. Jeremiah 48:21 Et iudicium venit ad terram campestrem: super Helon, et super Iasa, et super Mephaath, Jeremiah 48:22 et super Dibon, et super Nabo, et super domum Deblathaim, Jeremiah 48:23 et super Cariathaim, et super Bethgamul, et super Bethmaon, Jeremiah 48:24 et super Carioth, et super Bosra: et super omnes civitates terrae Moab, quae longe, et quae prope sunt. Jeremiah 48:25 Abscissum est cornu Moab, et brachium eius contritum est, ait Dominus. Jeremiah 48:26 Inebriate eum, quoniam contra Dominum erectus est: et allidet manum Moab in vomitu suo, et erit in derisum etiam ipse: Jeremiah 48:27 fuit enim in derisum tibi Israel: quasi inter fures reperisses eum: propter verba ergo tua, quae adversum illum locutus es, captivus duceris. Jeremiah 48:28 Relinquite civitates, et habitate in petra habitatores Moab: et estote quasi columba nidificans in summo ore foraminis. Jeremiah 48:29 Audivimus superbiam Moab, superbus est valde: sublimitatem eius, et arrogantiam, et superbiam, et altitudinem cordis eius. Jeremiah 48:30 Ego scio, ait Dominus, iactantiam eius: eo quod non sit iuxta eam virtus eius, nec iuxta quod poterat conata sit facere. Jeremiah 48:31 Ideo super Moab eiulabo, et ad Moab universam clamabo, ad viros muri fictilis lamentantes. Jeremiah 48:32 De planctu Iazer plorabo tibi vinea Sabama: propagines tuae transierunt mare, usque ad mare Iazer pervenerunt: super messem tuam, et vindemiam tuam praedo irruit. Jeremiah 48:33 Ablata est laetitia et exultatio de Carmelo, et de Terra Moab, et vinum de torcularibus sustuli: nequaquam calcator uvae solitum celeuma cantabit. Jeremiah 48:34 De clamore Hesebon usque Eleale, et Iasa, dederunt vocem suam: a Segor usque ad Oronaim vitulam conternante: aquae quoque Nemrim pessimae erunt. Jeremiah 48:35 Et auferam de Moab, ait Dominus, offerentem in excelsis, et sacrificantem diis eius. Jeremiah 48:36 Propterea cor meum ad Moab quasi tibia aeris resonabit: et cor meum ad viros muri fictilis dabit sonitum tibiarum: quia plus fecit quam potuit, idcirco perierunt. Jeremiah 48:37 Omne enim caput calvitium, et omnis barba rasa erit: in cunctis manibus colligatio, et super omne dorsum cilicium. Jeremiah 48:38 Super omnia tecta Moab, et in plateis eius omnis planctus: quoniam contrivi Moab sicut vas inutile, ait Dominus. Jeremiah 48:39 Quomodo victa est, et ululaverunt? quomodo deiecit cervicem Moab, et confusus est? eritque Moab in derisum, et in exemplum omnibus in circuitu suo. Jeremiah 48:40 Haec dicit Dominus: Ecce quasi aquila volabit, et extendet alas suas ad Moab. Jeremiah 48:41 Capta est Carioth, et munitiones comprehensae sunt: et erit cor fortium Moab in die illa, sicut cor mulieris parturientis. Jeremiah 48:42 Et cessabit Moab esse populus: quoniam contra Dominum gloriatus est. Jeremiah 48:43 Pavor, et fovea, et laqueus super te o habitator Moab, dicit Dominus. Jeremiah 48:44 Qui fugerit a facie pavoris, cadet in foveam: et qui conscenderit de fovea, capietur laqueo: adducam enim super Moab annum visitationis eorum, ait Dominus. Jeremiah 48:45 In umbra Hesebon steterunt de laqueo fugientes: quia ignis egressus est de Hesebon, et flamma de medio Sion, et devorabit partem Moab, et verticem filiorum tumultus. Jeremiah 48:46 Vae tibi Moab, periisti popule Chamos: quia comprehensi sunt filii tui, et filiae tuae in captivitatem. Jeremiah 48:47 Et convertam captivitatem Moab in novissimis diebus, ait Dominus. Hucusque iudicia Moab. Jeremiah 49:0 Jeremiah 49:1 Ad filios Ammon. Haec dicit Dominus: Numquid non filii sunt Israel? aut heres non est ei? Cur igitur hereditate possedit Melchom, Gad: et populus eius in urbibus eius habitavit? Jeremiah 49:2 Ideo ecce dies veniunt, dicit Dominus: et auditum faciam super Rabbath filiorum Ammon fremitum praelii, et erit in tumultum dissipata, filiaeque eius igne succendentur, et possidebit Israel possessores suos, ait Dominus. Jeremiah 49:3 Ulula Hesebon, quoniam vastata est Hai. clamate filiae Rabbath, accingite vos ciliciis: plangite et circuite per sepes: quoniam Melchom in transmigrationem ducetur, sacerdotes eius, et principes eius simul. Jeremiah 49:4 Quid gloriaris in vallibus? defluxit vallis tua filia delicata, quae confidebas in thesauris tuis, et dicebas: Quis veniet ad me? Jeremiah 49:5 Ecce ego inducam super te terrorem, ait Dominus Deus exercituum, ab omnibus qui sunt in circuitu tuo: et dispergemini singuli a conspectu vestro, nec erit qui congreget fugientes. Jeremiah 49:6 Et post haec reverti faciam captivos filiorum Ammon, ait Dominus. Jeremiah 49:7 Ad Idumaeam. Haec dicit Dominus exercituum: Numquid non ultra est sapientia in Theman? Periit consilium a filiis, inutilis facta est sapientia eorum. Jeremiah 49:8 Fugite et terga vertite, descendite in voraginem habitatores Dedan: quoniam perditionem Esau adduxi super eum, tempus visitationis eius. Jeremiah 49:9 Si vindemiatores venissent super te, non reliquissent racemum: si fures in nocte, rapuissent quod sufficeret sibi. Jeremiah 49:10 Ego vero discooperui Esau, revelavi abscondita eius, et celari non poterit: vastatum est semen eius, et fratres eius, et vicini eius, et non erit. Jeremiah 49:11 Relinque pupillos tuos: ego faciam eos vivere: et viduae tuae in me sperabunt. Jeremiah 49:12 Quia haec dicit Dominus: Ecce quibus non erat iudicium ut biberent calicem, bibentes bibent: et tu quasi innocens relinqueris? non eris innocens, sed bibens bibes. Jeremiah 49:13 Quia per memetipsum iuravi, dicit Dominus, quod in solitudinem, et in opprobrium, et in desertum, et in maledictionem erit Bosra: et omnes civitates eius erunt in solitudines sempiternas. Jeremiah 49:14 Auditum audivi a Domino, et legatus ad Gentes missus sum: Congregamini, et venite contra eam, et consurgamus in praelium: Jeremiah 49:15 Ecce enim parvulum dedi te in Gentibus contemptibilem inter homines. Jeremiah 49:16 Arrogantia tua decepit te, et superbia cordis tui: qui habitas in cavernis petrae, et apprehendere niteris altitudinem collis. cum exaltaveris quasi aquila nidum tuum, inde detraham te, dicit Dominus. Jeremiah 49:17 Et erit Idumaea deserta: omnis qui transibit per eam, stupebit, et sibilabit super omnes plagas eius. Jeremiah 49:18 Sicut subversa est Sodoma, et Gomorrha, et vicinae eius, ait Dominus: non habitabit ibi vir, et non incolet eam filius hominis. Jeremiah 49:19 Ecce quasi leo ascendet de superbia Iordanis ad pulchritudinem robustam: quia subito currere faciam eum ad illam: et quis erit electus, quem praeponam ei? quis enim similis mei? et quis sustinebit me? et quis est iste pastor, qui resistat vultui meo? Jeremiah 49:20 Propterea audite consilium Domini, quod iniit de Edom: et cogitationes eius, quas cogitavit de habitatoribus Theman: Si non deiecerint eos parvuli gregis, nisi dissipaverint cum eis habitaculum eorum. Jeremiah 49:21 A voce ruinae eorum commota est terra: clamor in Mari rubro auditus est vocis eius. Jeremiah 49:22 Ecce quasi aquila ascendet, et avolabit: et expandet alas suas super Bosran: et erit cor fortium Idumaeae in die illa, quasi cor mulieris parturientis. Jeremiah 49:23 Ad Damascum: Confusa est Emath, et Arphad: quia auditum pessimum audierunt, turbati sunt in mari: prae solicitudine quiescere non potuit. Jeremiah 49:24 Dissoluta est Damascus, versa est in fugam, tremor apprehendit eam: angustia et dolores tenuerunt eam quasi parturientem. Jeremiah 49:25 Quomodo dereliquerunt civitatem laudabilem, urbem laetitiae! Jeremiah 49:26 Ideo cadent iuvenes eius in plateis eius: et omnes viri praelii conticescent in die illa, ait Dominus exercituum. Jeremiah 49:27 Et succendam ignem in muro Damasci, et devorabit moenia Benadad. Jeremiah 49:28 Ad Cedar, et ad regna Asor, quae percussit Nabuchodonosor rex Babylonis. Haec dicit Dominus: Surgite, et ascendite ad Cedar, et vastate filios Orientis. Jeremiah 49:29 Tabernacula eorum, et greges eorum capient: pelles eorum, et omnia vasa eorum, et camelos eorum tollent sibi: et vocabunt super eos formidinem in circuitu. Jeremiah 49:30 Fugite, abite vehementer, in voraginibus sedete, qui habitatis Asor, ait Dominus: iniit enim contra vos Nabuchodonosor rex Babylonis consilium, et cogitavit adversum vos cogitationes. Jeremiah 49:31 Consurgite, et ascendite ad gentem quietam, et habitantem confidenter, ait Dominus, non ostia, nec vectes eis: soli habitant. Jeremiah 49:32 Et erunt cameli eorum in direptionem, et multitudo iumentorum in praedam: et dispergam eos in omnem ventum, qui sunt attonsi in comam: et ex omni confinio eorum adducam interitum super eos, ait Dominus. Jeremiah 49:33 Et erit Asor in habitaculum draconum, deserta usque in aeternum: non manebit ibi vir, nec incolet eam filius hominis. Jeremiah 49:34 Quod facum est verbum Domini ad Ieremiam prophetam adversus Aelam in principio regni Sedechiae regis Iuda, dicens: Jeremiah 49:35 Haec dicit Dominus exercituum: Ecce ego confringam arcum Aelam, et summam fortitudinem eorum. Jeremiah 49:36 Et inducam super Aelam quattuor ventos a quattuor plagis caeli: et ventilabo eos in omnes ventos istos: et non erit gens, ad quam non perveniant profugi Aelam. Jeremiah 49:37 Et pavere faciam Aelam coram inimicis suis, et in conspectu quaerentium animam eorum: et adducam super eos malum, iram furoris mei, dicit Dominus: et mittam post eos gladium donec consumam eos. Jeremiah 49:38 Et ponam solium meum in Aelam, et perdam inde reges et principes, ait Dominus. Jeremiah 49:39 In novissimis autem diebus reverti faciam captivos Aelam, dicit Dominus. Jeremiah 50:0 Jeremiah 50:1 Verbum, quod locutus est Dominus de Babylone, et de terra Chaldaeorum in manu Ieremiae prophetae. Jeremiah 50:2 Annunciate in Gentibus, et auditum facite: levate signum, praedicate, et nolite celare: dicite: Capta est Babylon, confusus est Bel, victus est Merodach, confusa sunt sculptilia eorum, superata sunt idola eorum. Jeremiah 50:3 Quoniam ascendit contra eam gens ab Aquilone, quae ponet terram eius in solitudinem: et non erit qui habitet in ea ab homine usque ad pecus: et moti sunt, et abierunt. Jeremiah 50:4 In diebus illis, et in tempore illo, ait Dominus: venient filii Israel, ipsi et filii Iuda simul: ambulantes et flentes properabunt, et Dominum Deum suum quaerent. Jeremiah 50:5 In Sion interrogabunt viam, huc facies eorum. Venient, et apponentur ad Dominum foedere sempiterno, quod nulla oblivione delebitur. Jeremiah 50:6 Grex perditus factus est populus meus: pastores eorum seduxerunt eos, feceruntque vagari in montibus: de monte in collem transierunt, obliti sunt cubilis sui. Jeremiah 50:7 Omnes, qui invenerunt, comederunt eos: et hostes eorum dixerunt: Non peccavimus: pro eo quod peccaverunt Domino decori iustitiae, et expectationi patrum eorum Domino. Jeremiah 50:8 Recedite de medio Babylonis, et de terra Chaldaeorum egredimini: et estote quasi hoedi ante gregem. Jeremiah 50:9 Quoniam ecce ego suscito, et adducam in Babylonem congregationem Gentium magnarum de terra Aquilonis: et praeparabuntur adversus eam, et inde capietur: sagitta eius quasi viri fortis interfectoris, non revertetur vacua. Jeremiah 50:10 Et erit Chaldaea in praedam: omnes vastantes eam replebuntur, ait Dominus. Jeremiah 50:11 Quoniam exultatis, et magna loquimini, diripientes hereditatem meam: quoniam effusi estis sicut vituli super herbam, et mugistis sicut tauri. Jeremiah 50:12 Confusa est mater vestra nimis, et adaequata pulveri, quae genuit vos: ecce novissima erit in Gentibus, deserta, invia, et arens. Jeremiah 50:13 Ab ira Domini non habitabitur, sed redigetur tota in solitudinem: omnis, qui transibit per Babylonem, stupebit, et sibilabit super universis plagis eius. Jeremiah 50:14 Praeparamini contra Babylonem per circuitum omnes qui tenditis arcum; debellate eam, non parcatis iaculis: quia Domino peccavit. Jeremiah 50:15 Clamate adversus eam, ubique dedit manum, ceciderunt fundamenta eius, destructi sunt muri eius, quoniam ultio Domini est: ultionem accipite de ea, sicut fecit, facite ei. Jeremiah 50:16 Disperdite satorem de Babylone, et tenentem falcem in tempore messis: a facie gladii columbae unusquisque ad populum suum convertetur, et singuli ad terram suam fugient. Jeremiah 50:17 Grex dispersus Israel, leones eiecerunt eum: primus comedit eum rex Assur: iste novissimus exossavit eum Nabuchodonosor rex Babylonis. Jeremiah 50:18 Propterea haec dicit Dominus exercituum Deus Israel: Ecce ego visitabo regem Babylonis, et terram eius, sicut visitavi regem Assur: Jeremiah 50:19 et reducam Israel ad habitaculum suum: et pascetur Carmelus, et Basan, et in monte Ephraim, et Galaad saturabitur anima eius. Jeremiah 50:20 In diebus illis, et in tempore illo, ait Dominus: quaeretur iniquitas Israel, et non erit: et peccatum Iuda, et non invenietur: quoniam propitius ero eis, quos reliquero. Jeremiah 50:21 Super terram dominantium ascende, et super habitatores eius visita, dissipa, et interfice quae post eos sunt, ait Dominus: et fac iuxta omnia quae praecepi tibi. Jeremiah 50:22 Vox belli in terra, et contritio magna. Jeremiah 50:23 Quomodo confractus est, et contritus malleus universae terrae? quomodo versa est in desertum Babylon in Gentibus? Jeremiah 50:24 Illaqueavi te, et capta es Babylon, et nesciebas: inventa es et apprehensa: quoniam Dominum provocasti. Jeremiah 50:25 Aperuit Dominus thesaurum suum, et protulit vasa irae suae: quoniam opus est Domino Deo exercituum in terra Chaldaeorum. Jeremiah 50:26 Venite ad eam ab extremis finibus, aperite ut exeant qui conculcent eam: tollite de via lapides, et redigite in acervos, et interficite eam: nec sit quidquam reliquum. Jeremiah 50:27 Dissipate universos fortes eius, descendant in occisionem: vae eis, quia venit dies eorum, tempus visitationis eorum. Jeremiah 50:28 Vox fugientium, et eorum, qui evaserunt de terra Babylonis, ut annuncient in Sion ultionem Domini Dei nostri, ultionem templi eius. Jeremiah 50:29 Annunciate in Babylonem plurimis omnibus, qui tendunt arcum: consistite adversus eam per gyrum, et nullus evadat: reddite ei secundum opus suum: iuxta omnia quae fecit, facite illi: quia contra Dominum erecta est, adversum sanctum Israel. Jeremiah 50:30 Idcirco cadent iuvenes eius in plateis eius: et omnes viri bellatores eius conticescent in die illa, ait Dominus. Jeremiah 50:31 Ecce ego ad te superbe, dicit Dominus Deus exercituum: quia venit dies tuus, tempus visitationis tuae. Jeremiah 50:32 Et cadet superbus, et corruet, et non erit qui suscitet eum: et succendam ignem in urbibus eius, et devorabit omnia in circuitu eius. Jeremiah 50:33 Haec dicit Dominus exercituum: Calumniam sustinent filii Israel, et filii Iuda simul: omnes, qui ceperunt eos, tenent, nolunt dimittere eos. Jeremiah 50:34 Redemptor eorum fortis, Dominus exercituum nomen eius, iudicio defendet causam eorum, ut exterreat terram, et commoveat habitatores Babylonis. Jeremiah 50:35 Gladius ad Chaldaeos, ait Dominus, et ad habitatores Babylonis, et ad principes, et ad sapientes eius. Jeremiah 50:36 Gladius ad divinos eius, qui stulti erunt: gladius ad fortes illius, qui timebunt. Jeremiah 50:37 Gladius ad equos eius, et ad currus eius, et ad omne vulgus, quod est in medio eius: et erunt quasi mulieres: gladius ad thesauros eius, qui diripientur. Jeremiah 50:38 Siccitas super aquas eius erit, et arescent: quia terra sculptilium est, et in portentis gloriantur. Jeremiah 50:39 propterea habitabunt dracones cum faunis sicariis: et habitabunt in ea struthiones: et non inhabitabitur ultra usque in sempiternum, nec extruetur usque ad generationem, et generationem. Jeremiah 50:40 Sicut subvertit Dominus Sodomam et Gomorrham, et vicinas eius, ait Dominus: non habitabit ibi vir, et non incolet eam filius hominis. Jeremiah 50:41 Ecce populus venit ab Aquilone, et gens magna, et reges multi consurgent a finibus terrae. Jeremiah 50:42 Arcum et scutum apprehendent: crudeles sunt et immisericordes: vox eorum quasi mare sonabit, et super equos ascendent: sicut vir paratus ad praelium contra te filia Babylon. Jeremiah 50:43 Audivit rex Babylonis famam eorum, et dissolutae sunt manus eius: angustia apprehendit eum, dolor quasi parturientem. Jeremiah 50:44 Ecce quasi leo ascendet de superbia Iordanis ad pulchritudinem robustam: quia subito currere faciam eum ad illam: et quis erit electus, quem praeponam ei? quis est enim similis mei? et quis sustinebit me? et quis est iste pastor, qui resistat vultui meo? Jeremiah 50:45 Propterea audite consilium Domini, quod mente concepit adversum Babylonem: et cogitationes eius, quas cogitavit super terram Chaldaeorum: Nisi detraxerint eos parvuli gregum, nisi dissipatum fuerit cum ipsis habitaculum eorum. Jeremiah 50:46 A voce captivitatis Babylonis commota est terra, et clamor inter Gentes auditus est. Jeremiah 51:0 Jeremiah 51:1 Haec dicit Dominus: Ecce ego suscitabo super Babylonem et super habitatores eius, qui cor suum levaverunt contra me, quasi ventum pestilentem. Jeremiah 51:2 Et mittam in Babylonem ventilatores, et ventilabunt eam et demolientur terram eius: quoniam venerunt super eam undique in die afflictionis eius. Jeremiah 51:3 Non tendat qui tendit arcum suum, et non ascendat loricatus, nolite parcere iuvenibus eius, interficite omnem militiam eius. Jeremiah 51:4 Et cadent interfecti in terra Chaldaeorum, et vulnerati in regionibus eius. Jeremiah 51:5 Quoniam non fuit viduatus Israel et Iuda a Deo suo Domino exercituum: terra autem eorum repleta est delicto a sancto Israel. Jeremiah 51:6 Fugite de medio Babylonis, et salvet unusquisque animam suam: nolite tacere super iniquitatem eius: quoniam tempus ultionis est a Domino, vicissitudinem ipse retribuet ei. Jeremiah 51:7 Calix aureus Babylon in manu Domini, inebrians omnem terram: de vino eius biberunt Gentes, et ideo commotae sunt. Jeremiah 51:8 Subito cecidit Babylon, et contrita est: ululate super eam, tollite resinam ad dolorem eius, si forte sanetur. Jeremiah 51:9 Curavimus Babylonem, et non est sanata: derelinquamus eam, et eamus unusquisque in terram suam: quoniam pervenit usque ad caelos iudicium eius, et elevatum est usque ad nubes. Jeremiah 51:10 Protulit Dominus iustitias nostras: venite, et narremus in Sion opus Domini Dei nostri. Jeremiah 51:11 Acuite sagittas, implete pharetras: suscitavit Dominus spiritum regum Medorum: et contra Babylonem mens eius est ut perdat eam, quoniam ultio Domini est, ultio templi sui. Jeremiah 51:12 Super muros Babylonis levate signum, augete custodiam: levate custodes, praeparate insidias: quia cogitavit Dominus, et fecit quaecumque locutus est contra habitatores Babylonis. Jeremiah 51:13 Quae habitas super aquas multas, locuples in thesauris: venit finis tuus pedalis praecisionis tuae. Jeremiah 51:14 Iuravit Dominus exercituum per animam suam: Quoniam replebo te hominibus quasi brucho, et super te celeuma cantabitur. Jeremiah 51:15 Qui fecit terram in fortitudine sua, praeparavit orbem in sapientia sua, et prudentia sua extendit caelos. Jeremiah 51:16 Dante eo vocem, multiplicantur aquae in caelo: qui levat nubes ab extremo terrae, fulgura in pluviam fecit: et produxit ventum de thesauris suis. Jeremiah 51:17 Stultus factus est omnis homo a scientia: confusus est omnis conflator in sculptili. quia mendax est conflatio eorum, nec est spiritus in eis. Jeremiah 51:18 Vana sunt opera, et risu digna, in tempore visitationis suae peribunt. Jeremiah 51:19 Non sicut haec pars Iacob: quia qui fecit omnia ipse est, et Israel sceptrum hereditatis eius: Dominus exercituum nomen eius. Jeremiah 51:20 Collidis tu mihi vasa belli, et ego collidam in te Gentes, et disperdam in te regna: Jeremiah 51:21 et collidam in te equum, et equitem eius: et collidam in te currum, et ascensorem eius: Jeremiah 51:22 et collidam in te virum et mulierem: et collidam in te senem et puerum: et collidam in te iuvenem et virginem: Jeremiah 51:23 et collidam in te pastorem et gregem eius: et collidam in te agricolam et iugales eius: et collidam in te duces et magistratus. Jeremiah 51:24 Et reddam Babyloni, et cunctis habitatoribus Chaldaeae omne malum suum, quod fecerunt in Sion, in oculis vestris, ait Dominus. Jeremiah 51:25 Ecce ego ad te mons pestifer, ait Dominus, qui corrumpis universam terram: et extendam manum meam super te, et evolvam te de petris, et dabo te in montem combustionis. Jeremiah 51:26 Et non tollent de te lapidem in angulum, et lapidem in fundamenta, sed perditus in aeternum eris, ait Dominus. Jeremiah 51:27 Levate signum in terra: clangite buccina in montibus, sanctificate super eam Gentes: annunciate contra illam regibus Ararat, Menni, et Ascenez: numerate contra eam Taphsar, adducite equum quasi bruchum aculeatum. Jeremiah 51:28 Sanctificate contra eam Gentes, reges Mediae, duces eius, et universos magistratus eius, cunctamque terram potestatis eius. Jeremiah 51:29 Et commovebitur terra, et conturbabitur: quia evigilabit contra Babylonem cogitatio Domini ut ponat Terram Babylonis desertam et inhabitabilem. Jeremiah 51:30 Cessaverunt fortes Babylonis a praelio, habitaverunt in praesidiis: devoratum est robur eorum, et facti sunt quasi mulieres: incensa sunt tabernacula eius, contriti sunt vectes eius. Jeremiah 51:31 Currens obviam currenti veniet: et nuncius obvius nuncianti: ut annunciet regi Babylonis quia capta est civitas eius a summo usque ad summum: Jeremiah 51:32 et vada praeoccupata sunt, et paludes incensae sunt igne, et viri bellatores conturbati sunt. Jeremiah 51:33 Quia haec dicit Dominus exercituum, Deus Israel: Filia Babylonis quasi area, tempus triturae eius: adhuc modicum, et veniet tempus messionis eius. Jeremiah 51:34 Comedit me, devoravit me Nabuchodonosor rex Babylonis: reddidit me quasi vas inane, absorbuit me quasi draco, replevit ventrem suum teneritudine mea, et eiecit me. Jeremiah 51:35 Iniquitas adversum me, et caro mea super Babylonem, dicit habitatio Sion: et sanguis meus super habitatores Chaldaeae, dicit Ierusalem. Jeremiah 51:36 Propterea haec dicit Dominus: Ecce ego iudicabo causam tuam, et ulciscar ultionem tuam, et desertum faciam mare eius, et siccabo venam eius. Jeremiah 51:37 Et erit Babylon in tumulos, habitatio draconum, stupor, et sibilus, eo quod non sit habitator. Jeremiah 51:38 Simul ut leones rugient, excutient comas veluti catuli leonum. Jeremiah 51:39 In calore eorum ponam potus eorum, et inebriabo eos, ut sopiantur, et dormiant somnum sempiternum, et non consurgant, dicit Dominus. Jeremiah 51:40 Deducam eos quasi agnos ad victimam, et quasi arietes cum hoedis. Jeremiah 51:41 Quomodo capta est Sesach, et comprehensa est inclyta universae terrae? quomodo facta est in stuporem Babylon inter gentes? Jeremiah 51:42 Ascendit super Babylonem mare, multitudine fluctuum eius operta est. Jeremiah 51:43 Factae sunt civitates eius in stuporem, terra inhabitabilis et deserta, terra in qua nullus habitet, nec transeat per eam filius hominis. Jeremiah 51:44 Et visitabo super Bel in Babylone, et eiiciam quod absorbuerat de ore eius, et non confluent ad eum ultra Gentes, siquidem et murus Babylonis corruet. Jeremiah 51:45 Egredimini de medio eius populus meus: ut salvet unusquisque animam suam ab ira furoris Domini. Jeremiah 51:46 Et ne forte mollescat cor vestrum, et timeatis auditum, qui audietur in terra: et veniet in anno auditio, et post hunc annum auditio: et iniquitas in terra, et dominator super dominatorem. Jeremiah 51:47 Propterea ecce dies veniunt, et visitabo super sculptilia Babylonis: et omnis terra eius confundetur, et universi interfecti eius cadent in medio eius. Jeremiah 51:48 Et laudabunt super Babylonem caeli et terra, et omnia quae in eis sunt: quia ab Aquilone venient ei praedones, ait Dominus. Jeremiah 51:49 Et quomodo fecit Babylon ut caderent occisi in Israel: sic de Babylone cadent occisi in universa terra. Jeremiah 51:50 Qui fugistis gladium, venite, nolite stare: recordamini procul Domini, et Ierusalem ascendat super cor vestrum. Jeremiah 51:51 Confusi sumus, quoniam audivimus opprobrium: operuit ignominia facies nostras: quia venerunt alieni super sanctificationem domus Domini. Jeremiah 51:52 Propterea ecce dies veniunt, ait Dominus: et visitabo super sculptilia eius, et in omni terra eius mugiet vulneratus. Jeremiah 51:53 Si ascenderit Babylon in caelum, et firmaverit in excelso robur suum: a me venient vastatores eius, ait Dominus. Jeremiah 51:54 Vox clamoris de Babylone, et contritio magna de Terra Chaldaeorum: Jeremiah 51:55 quoniam vastavit Dominus Babylonem, et perdidit ex ea vocem magnam: et sonabunt fluctus eorum quasi aquae multae: dedit sonitum vox eorum: Jeremiah 51:56 Quia venit super eam, id est super Babylonem praedo, et apprehensi sunt fortes eius, et emarcuit arcus eorum, quia fortis ultor Dominus reddens retribuet. Jeremiah 51:57 Et inebriabo principes eius, et sapientes eius, et duces eius, et magistratus eius, et fortes eius: et dormient somnum sempiternum, et non expergiscentur, ait rex, Dominus exercituum nomen eius. Jeremiah 51:58 Haec dicit Dominus exercituum: Murus Babylonis ille latissimus suffossione suffodietur, et portae eius excelsae igne comburentur, et labores populorum ad nihilum, et gentium in ignem erunt, et disperibunt. Jeremiah 51:59 Verbum, quod praecepit Ieremias propheta, Saraiae filio Neriae filii Maasiae cum pergeret cum Sedechia rege in Babylonem, in anno quarto regni eius: Saraias autem erat princeps prophetiae. Jeremiah 51:60 Et scripsit Ieremias omne malum, quod venturum erat super Babylonem in libro uno: omnia verba haec, quae scripta sunt contra Babylonem. Jeremiah 51:61 Et dixit Ieremias ad Saraiam: Cum veneris in Babylonem, et videris, et legeris omnia verba haec, Jeremiah 51:62 dices: Domine tu locutus es contra locum istum ut disperderes eum: ne sit qui in eo habitet ab homine usque ad pecus, et ut sit perpetua solitudo. Jeremiah 51:63 Cumque compleveris legere librum istum, ligabis ad eum lapidem, et proiicies illum in medium Euphraten: Jeremiah 51:64 et dices: Sic submergetur Babylon, et non consurget a facie afflictionis, quam ego adduco super eam, et dissolvetur. Hucusque verba Ieremiae. Jeremiah 52:0 Jeremiah 52:1 Filius viginti et unius anni erat Sedechia cum regnare coepisset: et undecim annis regnavit in Ierusalem, et nomen matris eius Amital, filia Ieremiae de Lobna. Jeremiah 52:2 Et fecit malum in oculis Domini, iuxta omnia quae fecerat Ioakim. Jeremiah 52:3 Quoniam furor Domini erat in Ierusalem et in Iuda usquequo proiiceret eos a facie sua: et recessit Sedechia a rege Babylonis. Jeremiah 52:4 Factum est autem in anno nono regni eius, in mense decimo, decima mensis: Venit Nabuchodonosor rex Babylonis, ipse et omnis exercitus eius adversus Ierusalem, et obsederunt eam, et aedificaverunt contra eam munitiones in circuitu. Jeremiah 52:5 Et fuit civitas obsessa usque ad undecimum annum regis Sedechia. Jeremiah 52:6 Mense autem quarto, nona mensis obtinuit fames civitatem: et non erant alimenta populo terrae. Jeremiah 52:7 Et dirupta est civitas, et omnes viri bellatores eius fugerunt, exieruntque de civitate nocte per viam portae, quae est inter duos muros, et ducit ad hortum regis (Chaldaeis obsidentibus urbem in gyro) et abierunt per viam, quae ducit in eremum. Jeremiah 52:8 Persecutus est autem Chadaeorum exercitus regem: et apprehenderunt Sedechia in deserto, quod est iuxta Iericho: et omnis comitatus eius diffugit ab eo. Jeremiah 52:9 Cumque comprehendissent regem, adduxerunt eum ad regem Babylonis in Reblatha, quae est in terra Emath: et locutus est ad eum iudicia. Jeremiah 52:10 Et iugulavit rex Babylonis filios Sedechia in oculis eius: sed et omnes principes Iuda occidit in Reblatha. Jeremiah 52:11 Et oculos Sedechia eruit, et vinxit eum compedibus, et adduxit eum rex Babylonis in Babylonem, et posuit eum in domo carceris usque ad diem mortis eius. Jeremiah 52:12 In mense autem quinto, decima mensis, ipse est annus nonusdecimus Nabuchodonosor regis Babylonis: venit Nabuzardan princeps militiae, qui stabat coram rege Babylonis in Ierusalem. Jeremiah 52:13 Et incendit domum Domini, et domum regis, et omnes domos Ierusalem, et omnem domum magnam igne combussit. Jeremiah 52:14 Et totum murum Ierusalem per circuitum destruxit cunctus exercitus Chaldaeorum, qui erat cum magistro militiae. Jeremiah 52:15 De pauperibus autem populi, et de reliquo vulgo, quod remanserat in civitate, et de perfugis, qui transfugerant ad regem Babylonis, et ceteros de multitudine, transtulit Nabuzardan princeps militiae. Jeremiah 52:16 De pauperibus vero terrae reliquit Nabuzardan princeps militiae vinitores, et agricolas. Jeremiah 52:17 Columnas quoque aereas, quae erant in domo Domini, et bases, et mare aeneum, quod erat in domo Domini, confregerunt Chaldaei, et tulerunt omne aes eorum in Babylonem. Jeremiah 52:18 Et lebetes, et creagras, et psalteria, et phialas, et mortariola, et omnia vasa aerea, quae in ministerio fuerant, tulerunt: et Jeremiah 52:19 hydrias, et thymiamateria, et urceos, et pelves, et candelabra, et mortaria, et cyathos: quotquot aurea, aurea: et quotquot argentea, argentea tulit magister militiae: Jeremiah 52:20 et columnas duas, et mare unum, et vitulos duodecim aereos, qui erant sub basibus, quas fecerat rex Salomon in domo Domini: non erat pondus aeris omnium horum vasorum. Jeremiah 52:21 De columnis autem, decem et octo cubiti altitudinis erant in columna una, et funiculus duodecim cubitorum circuibat eam: porro grossitudo eius quattuor digitorum, et intrinsecus cava erat. Jeremiah 52:22 Et capitella super utramque aerea: altitudo capitelli unius quinque cubitorum: et retiacula, et malogranata super coronam in circuitu, omnia aerea. Similiter columnae secundae, et malogranata. Jeremiah 52:23 Et fuerunt malogranata nonagintasex dependentia: et omnia malogranata centum, retiaculis circumdabantur. Jeremiah 52:24 Et tulit magister militiae Saraiam sacerdotem primum, et Sophoniam sacerdotem secundum: et tres custodes vestibuli. Jeremiah 52:25 Et de civitate tulit eunuchum unum, qui erat praepositus super viros bellatores: et septem viros de his, qui videbant faciem regis, qui inventi sunt in civitate: et scribam principem militum, qui probabat tyrones: et sexaginta viros de populo terrae, qui inventi sunt in medio civitatis. Jeremiah 52:26 Tulit autem eos Nabuzardan magister militiae, et duxit eos ad regem Babylonis in Reblatha. Jeremiah 52:27 Et percussit eos rex Babylonis, et interfecit eos in Reblatha in terra Emath: et translatus est Iuda de terra sua. Jeremiah 52:28 Iste est populus, quem transtulit Nabuchodonosor: In anno septimo tria millia et viginti tres Iudaeos: Jeremiah 52:29 In anno octavodecimo Nabuchodonosor transtulit de Ierusalem animas octingentas triginta duas: Jeremiah 52:30 In anno vigesimotertio Nabuchodonosor, transtulit Nabuzardan magister militiae animas Iudaeorum septingentas quadraginta quinque. omnes ergo animae, quattuor millia sexcentae. Jeremiah 52:31 Et factum est in trigesimoseptimo anno transmigrationis Ioachin regis Iuda, duodecimo mense, vigesimaquinta mensis, elevavit Evilmerodach rex Babylonis ipso anno regni sui, caput Ioachin regis Iuda, et eduxit eum de domo carceris. Jeremiah 52:32 Et locutus est cum eo bona, et posuit thronum eius super thronos regum, qui erant post se in Babylone. Jeremiah 52:33 Et mutavit vestimenta carceris eius, et comedebat panem coram eo semper cunctis diebus vitae suae: Jeremiah 52:34 et cibaria eius, cibaria perpetua dabantur ei a rege Babylonis statuta per singulos dies, usque ad diem mortis suae cunctis diebus vitae eius.
Lamentations 0:0
Lamentations 1:0 Lamentations 1:1 Et factum est, postquam in captivitatem redactus est Israel, et Ierusalem deserta est, sedit Ieremias propheta flens, et planxit lamentatione hac in Ierusalem, et amaro animo suspirans, et eiulans dixit: ALEPH. Quomodo sedet sola civitas plena populo: facta est quasi vidua domina Gentium: princeps provinciarum facta est sub tributo. Lamentations 1:2 BETH. Plorans ploravit in nocte, et lacrymae eius in maxillis eius: non est qui consoletur eam et omnibus charis eius: omnes amici eius spreverunt eam, et facti sunt ei inimici. Lamentations 1:3 GHIMEL. Migravit Iuda propter afflictionem, et multitudinem servitutis: habitavit inter gentes, nec invenit requiem: omnes persecutores eius apprehenderunt eam inter angustias. Lamentations 1:4 DALETH. Viae Sion lugent eo quod non sint qui veniant ad sollemnitatem: omnes portae eius destructae: sacerdotes eius gementes: virgines eius squalidae, et ipsa oppressa amaritudine. Lamentations 1:5 HE. Facti sunt hostes eius in capite, inimici eius locupletati sunt: quia Dominus locutus est super eam propter multitudinem iniquitatum eius: parvuli eius ducti sunt in captivitatem ante faciem tribulantis. Lamentations 1:6 VAU. Et egressus est a filia Sion omnis decor eius: facti sunt principes eius velut arietes non invenientes pascua: et abierunt absque fortitudine ante faciem subsequentis. Lamentations 1:7 ZAIN. Recordata est Ierusalem dierum afflictionis suae, et praevaricationis omnium desiderabilium suorum, quae habuerat a diebus antiquis, cum caderet populus eius in manu hostili, et non esset auxiliator: viderunt eam hostes, et deriserunt sabbata eius. Lamentations 1:8 HETH. Peccatum peccavit Ierusalem, propterea instabilis facta est: omnes, qui glorificabant eam, spreverunt illam, quia viderunt ignominiam eius: ipsa autem gemens conversa est retrorsum. Lamentations 1:9 TETH. Sordes eius in pedibus eius, nec recordata est finis sui: deposita est vehementer, non habens consolatorem: vide Domine afflictionem meam, quoniam erectus est inimicus. Lamentations 1:10 IOD. Manum suam misit hostis ad omnia desiderabilia eius: quia vidit Gentes ingressas sanctuarium suum, de quibus praeceperas ne intrarent in ecclesiam tuam. Lamentations 1:11 CAPH. Omnis populus eius gemens, et quaerens panem: dederunt pretiosa quaeque pro cibo ad refocillandam animam. vide Domine et considera, quoniam facta sum vilis. Lamentations 1:12 LAMED. O vos omnes, qui transitis per viam, attendite, et videte si est dolor sicut dolor meus: quoniam vindemiavit me ut locutus est Dominus in die irae furoris sui. Lamentations 1:13 MEM. De excelso misit ignem in ossibus meis, et erudivit me: expandit rete pedibus meis, convertit me retrorsum: posuit me desolatam, tota die moerore confectam. Lamentations 1:14 NUN. Vigilavit iugum iniquitatum mearum: in manu eius convolutae sunt, et impositae collo meo: Infirmata est virtus mea: dedit me Dominus in manu, de qua non potero surgere. Lamentations 1:15 SAMECH. Abstulit omnes magnificos meos Dominus de medio mei: vocavit adversum me tempus, ut contereret electos meos: torcular calcavit Dominus virgini filiae Iuda. Lamentations 1:16 AIN. Idcirco ego plorans, et oculus meus deducens aquas: quia longe factus est a me consolator, convertens animam meam: facti sunt filii mei perditi, quoniam invaluit inimicus. Lamentations 1:17 PHE. Expandit Sion manus suas, non est qui consoletur eam: mandavit Dominus adversum Iacob in circuitu eius hostes eius: facta est Ierusalem quasi polluta menstruis inter eos. Lamentations 1:18 SADE. Iustus est Dominus, quia os eius ad iracundiam provocavi. audite obsecro universi populi, et videte dolorem meum: virgines meae, et iuvenes mei abierunt in captivitatem. Lamentations 1:19 COPH. Vocavi amicos meos, et ipsi deceperunt me: sacerdotes mei, et senes mei in urbe consumpti sunt: quia quaesierunt cibum sibi ut refocillarent animam suam. Lamentations 1:20 RES. Vide Domine quoniam tribulor, conturbatus est venter meus: subversum est cor meum in memetipsa, quoniam amaritudine plena sum. foris interfecit gladius, et domi mors similis est. Lamentations 1:21 SIN. Audierunt quia ingemisco ego, et non est qui consoletur me: omnes inimici mei audierunt malum meum laetati sunt, quoniam tu fecisti: adduxisti diem consolationis, et fient similes mei. Lamentations 1:22 THAU. Ingrediatur omne malum eorum coram te: et vindemia eos sicut vindemiasti me propter omnes iniquitates meas: multi enim gemitus mei, et cor meum moerens. Lamentations 2:0 Lamentations 2:1 ALEPH. Quomodo obtexit caligine in furore suo Dominus filiam Sion: proiecit de caelo in terram inclytam Israel, et non est recordatus scabelli pedum suorum in die furoris sui. Lamentations 2:2 BETH. Praecipitavit Dominus, nec pepercit, omnia speciosa Iacob: destruxit in furore suo munitiones virginis Iuda, et deiecit in terram: polluit regnum, et principes eius. Lamentations 2:3 GHIMEL. Confregit in ira furoris sui omne cornu Israel: avertit retrorsum dexteram suam a facie inimici: et succendit in Iacob quasi ignem flammae devorantis in gyro: Lamentations 2:4 DALETH. Tetendit arcum suum quasi inimicus, firmavit dexteram suam quasi hostis: et occidit omne, quod pulchrum erat visu in tabernaculo filiae Sion, effudit quasi ignem indignationem suam. Lamentations 2:5 HE. Factus est Dominus velut inimicus: praecipitavit Israel, praecipitavit omnia moenia eius: dissipavit munitiones eius, et replevit in filia Iuda humiliatum et humiliatam. Lamentations 2:6 VAU. Et dissipavit quasi hortum tentorium suum, demolitus est tabernaculum suum: oblivioni tradidit Dominus in Sion festivitatem, et sabbatum: et in opprobrium, et in indignationem furoris sui regem, et sacerdotem. Lamentations 2:7 ZAIN. Repulit Dominus altare suum, maledixit sanctificationi suae: tradidit in manu inimici muros turrium eius: vocem dederunt in domo Domini, sicut in die sollemni. Lamentations 2:8 HETH. Cogitavit Dominus dissipare murum filiae Sion: tetendit funiculum suum, et non avertit manum suam a perditione: luxitque antemurale, et murus pariter dissipatus est. Lamentations 2:9 TETH. Defixae sunt in terra portae eius: perdidit, et contrivit vectes eius: regem eius et principes eius in Gentibus: non est lex, et prophetae eius non invenerunt visionem a Domino. Lamentations 2:10 IOD. Sederunt in terra, conticuerunt senes filiae Sion: consperserunt cinere capita sua, accincti sunt ciliciis, abiecerunt in terram capita sua virgines Ierusalem. Lamentations 2:11 CAPH. Defecerunt prae lacrymis oculi mei, conturbata sunt viscera mea: effusum est in terra iecur meum super contritione filiae populi mei, cum deficeret parvulus, et lactens in plateis oppidi. Lamentations 2:12 LAMED. Matribus suis dixerunt: Ubi est triticum et vinum? cum deficerent quasi vulnerati in plateis civitatis: cum exhalarent animas suas in sinu matrum suarum. Lamentations 2:13 MEM. Cui comparabo te? vel cui assimilabo te filia Ierusalem? cui exaequabo te, et consolabor te virgo filia Sion? magna est enim velut mare contritio tua: quis medebitur tui? Lamentations 2:14 NUN. Prophetae tui viderunt tibi falsa, et stulta, nec aperiebant iniquitatem tuam, ut te ad poenitentiam provocarent: viderunt autem tibi assumptiones falsas, et eiectiones. Lamentations 2:15 SAMECH. Plauserunt super te manibus omnes transeuntes per viam: sibilaverunt, et moverunt caput suum super filiam Ierusalem: Haeccine est urbs, dicentes, perfecti decoris, gaudium universae terrae? Lamentations 2:16 PHE. Aperuerunt super te os suum omnes inimici tui: sibilaverunt, et fremuerunt dentibus, et dixerunt: Devorabimus: en ista est dies, quam expectabamus: invenimus, vidimus. Lamentations 2:17 AIN. Fecit Dominus quae cogitavit, complevit sermonem suum, quem praeceperat a diebus antiquis: destruxit, et non pepercit, et laetificavit super te inimicum, et exaltavit cornu hostium tuorum. Lamentations 2:18 SADE. Clamavit cor eorum ad Dominum super muros filiae Sion: Deduc quasi torrentem lacrymas per diem, et noctem: non des requiem tibi neque taceat pupilla oculi tui. Lamentations 2:19 COPH. Consurge, lauda in nocte in principio vigiliarum: effunde sicut aquam cor tuum ante conspectum Domini: leva ad eum manus tuas pro anima parvulorum tuorum, qui defecerunt in fame in capite omnium compitorum. Lamentations 2:20 RES. Vide Domine, et considera quem vindemiaveris ita: ergone comedent mulieres fructum suum, parvulos ad mensuram palmae? si occiditur in sanctuario Domini sacerdos, et propheta? Lamentations 2:21 SIN. Iacuerunt in terra foris puer, et senex: virgines meae, et iuvenes mei ceciderunt in gladio: interfecisti in die furoris tui: percussisti, nec misertus es. Lamentations 2:22 THAU. Vocasti quasi ad diem sollemnem, qui terrerent me de circuitu, et non fuit in die furoris Domini qui effugeret, et relinqueretur: quos educavi, et enutrivi, inimicus meus consumpsit eos. Lamentations 3:0 Lamentations 3:1 ALEPH. Ego vir videns paupertatem meam in virga indignationis eius. Lamentations 3:2 ALEPH. Me minavit, et adduxit in tenebras, et non in lucem. Lamentations 3:3 ALEPH. Tantum in me vertit, et convertit manum suam tota die. Lamentations 3:4 BETH. Vetustam fecit pellem meam, et carnem meam, contrivit ossa mea. Lamentations 3:5 BETH. Aedificavit in gyro meo, et circumdedit me felle, et labore. Lamentations 3:6 BETH. In tenebrosis collocavit me, quasi mortuos sempiternos. Lamentations 3:7 GHIMEL. Circumaedificavit adversum me, ut non egrediar: aggravavit compedem meum. Lamentations 3:8 GHIMEL. Sed et cum clamavero, et rogavero, exclusit orationem meam. Lamentations 3:9 GHIMEL. Conclusit vias meas lapidibus quadris, semitas meas subvertit. Lamentations 3:10 DALETH. Ursus insidians factus est mihi: leo in absconditis. Lamentations 3:11 DALETH. Semitas meas subvertit, et confregit me: posuit me desolatam. Lamentations 3:12 DALETH. Tetendit arcum suum, et posuit me quasi signum ad sagittam. Lamentations 3:13 HE. Misit in renibus meis filias pharetrae suae. Lamentations 3:14 HE. Factus sum in derisum omni populo meo, canticum eorum tota die. Lamentations 3:15 HE. Replevit me amaritudinibus, inebriavit me absynthio. Lamentations 3:16 VAU. Et fregit ad numerum dentes meos, cibavit me cinere. Lamentations 3:17 VAU. Et repulsa est a pace anima mea, oblitus sum bonorum. Lamentations 3:18 VAU. Et dixi: Periit finis meus, et spes mea a Domino. Lamentations 3:19 ZAIN. Recordare paupertatis, et transgressionis meae, absinthii, et fellis. Lamentations 3:20 ZAIN. Memoria memor ero, et tabescet in me anima mea. Lamentations 3:21 ZAIN. Haec recolens in corde meo, ideo sperabo. Lamentations 3:22 HETH. Misericordiae Domini quia non sumus consumpti: quia non defecerunt miserationes eius. Lamentations 3:23 HETH. Novi diluculo, multa est fides tua. Lamentations 3:24 HETH. Pars mea Dominus, dixit anima mea: propterea expectabo eum. Lamentations 3:25 TETH. Bonus est Dominus sperantibus in eum, animae quaerenti illum. Lamentations 3:26 TETH. Bonum est praestolari cum silentio salutare Dei. Lamentations 3:27 TETH. Bonum est viro, cum portaverit iugum ab adolescentia sua. Lamentations 3:28 IOD. Sedebit solitarius, et tacebit: quia levavit se super se. Lamentations 3:29 IOD. Ponet in pulvere os suum, si forte sit spes. Lamentations 3:30 IOD. Dabit percutienti se maxillam, saturabitur opprobriis. Lamentations 3:31 CAPH. Quia non repellet in sempiternum Dominus. Lamentations 3:32 CAPH. Quia si abiecit, miserebitur secundum multitudinem misericordiarum suarum. Lamentations 3:33 CAPH. Non enim humiliavit ex corde suo, et abiecit filios hominum, Lamentations 3:34 LAMED. Ut conteret sub pedibus suis omnes vinctos terrae, Lamentations 3:35 LAMED. Ut declinaret iudicium viri in conspectu vultus Altissimi. Lamentations 3:36 LAMED. Ut perverteret hominem in iudicio suo, Dominus ignoravit. Lamentations 3:37 MEM. Quis est iste, qui dixit ut fieret, Domino non iubente? Lamentations 3:38 MEM. Ex ore Altissimi non egredientur nec mala nec bona? Lamentations 3:39 MEM. Quid murmuravit homo vivens, vir pro peccatis suis? Lamentations 3:40 NUN. Scrutemur vias nostras, et quaeramus, et revertamur ad Dominum. Lamentations 3:41 NUN. Levemus corda nostra cum manibus ad Dominum in caelos. Lamentations 3:42 NUN. Nos inique egimus, et ad iracundiam provocavimus: idcirco tu inexorabilis es. Lamentations 3:43 SAMECH. Operuisti in furore, et percussisti nos: occidisti, nec pepercisti. Lamentations 3:44 SAMECH. Opposuisti nubem tibi, ne transeat oratio. Lamentations 3:45 SAMECH. Eradicationem, et abiectionem posuisti me in medio populorum. Lamentations 3:46 PHE. Aperuerunt super nos os suum omnes inimici. Lamentations 3:47 PHE. Formido, et laqueus facta est nobis vaticinatio, et contritio. Lamentations 3:48 PHE. Divisiones aquarum deduxit oculus meus, in contritione filiae populi mei. Lamentations 3:49 AIN. Oculus meus afflictus est, nec tacuit, eo quod non esset requies, Lamentations 3:50 AIN. Donec respiceret et videret Dominus de caelis. Lamentations 3:51 AIN. Oculus meus depraedatus est animam meam in cunctis filiabus urbis meae. Lamentations 3:52 SADE. Venatione ceperunt me quasi avem inimici mei gratis. Lamentations 3:53 SADE. Lapsa est in lacum vita mea, et posuerunt lapidem super me. Lamentations 3:54 SADE. Inundaverunt aquae super caput meum: dixi: Perii. Lamentations 3:55 COPH. Invocavi nomen tuum Domine de lacu novissimo. Lamentations 3:56 COPH. Vocem meam audisti: ne avertas aurem tuam a singultu meo, et clamoribus. Lamentations 3:57 COPH. Appropinquasti in die, quando invocavi te: dixisti: Ne timeas. Lamentations 3:58 RES. Iudicasti Domine causam animae meae, redemptor vitae meae. Lamentations 3:59 RES. Vidisti Domine iniquitatem illorum adversum me: iudica iudicium meum. Lamentations 3:60 RES. Vidisti omnem furorem, universas cogitationes eorum adversum me. Lamentations 3:61 SIN. Audisti opprobrium eorum Domine, omnes cogitationes eorum adversum me: Lamentations 3:62 SIN. Labia insurgentium mihi; et meditationes eorum adversum me tota die. Lamentations 3:63 SIN. Sessionem eorum, et resurrectionem eorum vide, ego sum psalmus eorum. Lamentations 3:64 THAU. Redes eis vicem Domine iuxta opera manuum suarum. Lamentations 3:65 THAU. Dabis eis scutum cordis laborem tuum. Lamentations 3:66 THAU. Persequeris in furore, et conteres eos sub caelis Domine. Lamentations 4:0 Lamentations 4:1 ALEPH. Quomodo obscuratum est aurum, mutatus est color optimus, dispersi sunt lapides sanctuarii in capite omnium platearum? Lamentations 4:2 BETH. Filii Sion inclyti, et amicti auro primo: quomodo reputati sunt in vasa testea, opus manuum figuli? Lamentations 4:3 GHIMEL. Sed et lamiae nudaverunt mammam, lactaverunt catulos suos: filia populi mei crudelis, quasi struthio in deserto. Lamentations 4:4 DALETH. Adhaesit lingua lactentis ad palatum eius in siti: parvuli petierunt panem, et non erat qui frangeret eis. Lamentations 4:5 HE. Qui vescebantur voluptuose, interierunt in viis: qui nutriebantur in croceis, amplexati sunt stercora. Lamentations 4:6 VAU. Et maior effecta est iniquitas filiae populi mei peccato Sodomorum, quae subversa est in momento, et non ceperunt in ea manus. Lamentations 4:7 ZAIN. Candidiores Nazaraei eius nive, nitidiores lacte, rubicundiores ebore antiquo, sapphiro pulchriores. Lamentations 4:8 HETH. Denigrata est super carbones facies eorum, et non sunt cogniti in plateis: adhaesit cutis eorum ossibus: aruit, et facta est quasi lignum. Lamentations 4:9 TETH. Melius fuit occisis gladio, quam interfectis fame: quoniam isti extabuerunt consumpti a sterilitate terrae. Lamentations 4:10 IOD. Manus mulierum misericordium coxerunt filios suos: facti sunt cibus earum in contritione filiae populi mei. Lamentations 4:11 CAPH. Complevit Dominus furorem suum, effudit iram indignationis suae: et succendit ignem in Sion, et devoravit fundamenta eius. Lamentations 4:12 LAMED. Non crediderunt reges terrae, et universi habitatores orbis, quoniam ingrederetur hostis et inimicus per portas Ierusalem: Lamentations 4:13 MEM. Propter peccata prophetarum eius, et iniquitates sacerdotum eius, qui effuderunt in medio eius sanguinem iustorum. Lamentations 4:14 NUN. Erraverunt caeci in plateis, polluti sunt in sanguine: cumque non possent intrare, tenuerunt lacinias suas. Lamentations 4:15 SAMECH. Recedite polluti, clamaverunt eis: recedite, abite, nolite tangere: iurgati quippe sunt, et commoti dixerunt inter Gentes: Non addet ultra ut habitet in eis. Lamentations 4:16 PHE. Facies Domini divisit eos, non addet ut respiciat eos: facies sacerdotum non erubuerunt, neque senum miserti sunt. Lamentations 4:17 AIN. Cum adhuc subsisteremus, defecerunt oculi nostri ad auxilium nostrum vanum, cum respiceremus attenti ad gentem, quae salvare non poterat. Lamentations 4:18 SADE. Lubricaverunt vestigia nostra in itinere platearum nostrarum, appropinquavit finis noster: completi sunt dies nostri, quia venit finis noster. Lamentations 4:19 COPH. Velociores fuerunt persecutores nostri aquilis caeli: super montes persecuti sunt nos, in deserto insidiati sunt nobis. Lamentations 4:20 RES. Spiritus oris nostri Christus Dominus captus est in peccatis nostris: cui diximus: In umbra tua vivemus in Gentibus. Lamentations 4:21 SIN. Gaude, et laetare filia Edom, quae habitas in Terra Hus: ad te quoque perveniet calix, inebriaberis, atque nudaberis. Lamentations 4:22 THAU. Completa est iniquitas tua filia Sion, non addet ultra ut transmigret te: visitavit iniquitatem tuam filia Edom, discooperuit peccata tua. Lamentations 5:0 Lamentations 5:1 Recordare Domine quid acciderit nobis: intuere, et respice opprobrium nostrum. Lamentations 5:2 Hereditas nostra versa est ad alienos: domus nostrae ad extraneos. Lamentations 5:3 Pupilli facti sumus absque patre, matres nostrae quasi viduae. Lamentations 5:4 Aquam nostram pecunia bibimus: ligna nostra pretio comparavimus. Lamentations 5:5 Cervicibus nostris minabamur, lassis non dabatur requies. Lamentations 5:6 Aegypto dedimus manum, et Assyriis ut saturaremur pane. Lamentations 5:7 Patres nostri peccaverunt, et non sunt: et nos iniquitates eorum portavimus. Lamentations 5:8 Servi dominati sunt nostri: non fuit qui redimeret de manu eorum. Lamentations 5:9 In animabus nostris afferebamus panem nobis, a facie gladii in deserto. Lamentations 5:10 Pellis nostra, quasi clibanus exusta est a facie tempestatum famis. Lamentations 5:11 Mulieres in Sion humiliaverunt, et virgines in civitatibus Iuda. Lamentations 5:12 Principes manu suspensi sunt: facies senum non erubuerunt. Lamentations 5:13 Adolescentibus impudice abusi sunt: et pueri in ligno corruerunt. Lamentations 5:14 Senes defecerunt de portis: iuvenes de choro psallentium. Lamentations 5:15 Defecit gaudium cordis nostri: versus est in luctum chorus noster. Lamentations 5:16 Cecidit corona capitis nostri: vae nobis, quia peccavimus. Lamentations 5:17 Propterea moestum factum est cor nostrum, ideo contenebrati sunt oculi nostri. Lamentations 5:18 Propter montem Sion quia disperiit, vulpes ambulaverunt in eo. Lamentations 5:19 Tu autem Domine in aeternum permanebis, solium tuum in generatione et generationem. Lamentations 5:20 Quare in perpetuum oblivisceris nostri? derelinques nos in longitudine dierum? Lamentations 5:21 Converte nos Domine ad te, et convertemur: innova dies nostros, sicut a principio. Lamentations 5:22 Sed proiiciens repulisti nos, iratus es contra nos vehementer.
Baruch 0:0
Baruch 1:0 Baruch 1:1 Et haec verba libri, quae scripsit Baruch filius Neriae, filii Maasiae, filii Sedechiae, filii Sedei, filii Helchiae in Babylonia, Baruch 1:2 in anno quinto, in septimo die mensis, in tempore quo ceperunt Chaldaei Ierusalem, et succenderunt eam igne. Baruch 1:3 Et legit Baruch verba libri huius ad aures Iechoniae filii Ioakim regis Iuda, et ad aures universi populi venientis ad librum, Baruch 1:4 et ad aures potentium filiorum regum, et ad aures presbyterorum, et ad aures populi, a minimo usque ad maximum eorum omnium habitantium in Babylonia, ad flumen Sodi. Baruch 1:5 Qui audientes plorabant, et ieiunabant, et orabant in conspectu Domini. Baruch 1:6 Et collegerunt pecuniam secundum quod potuit uniuscuiusque manus, Baruch 1:7 et miserunt in Ierusalem ad Ioakim filium Helchiae filii Salon sacerdotem, et ad Sacerdotes, et ad omnem populum, qui inventi sunt cum eo in Ierusalem: Baruch 1:8 cum acciperet vasa templi Domini, quae ablata fuerant de templo, revocare in Terram Iuda decima die mensis Siban, vasa argentea, quae fecit Sedechias filius Iosiae rex Iuda, Baruch 1:9 posteaquam cepisset Nabuchodonosor rex Babylonis Iechoniam, et principes, et cunctos potentes, et populum terrae ab Ierusalem, et duxit eos vinctos in Babylonem. Baruch 1:10 Et dixerunt: Ecce misimus ad vos pecunias, de quibus emite holocaustomata, et thus, et facite manna, et offerte pro peccato ad aram Domini Dei nostri: Baruch 1:11 et orate pro vita Nabuchodonosor regis Babylonis, et pro vita Balthasar filii eius ut sint dies eorum sicut dies caeli super terram: Baruch 1:12 et ut det Dominus virtutem nobis, et illuminet oculos nostros ut vivamus sub umbra Nabuchodonosor regis Babylonis, et sub umbra Balthasar filii eius, et serviamus eis multis diebus, et inveniamus gratiam in conspectu eorum. Baruch 1:13 Et pro nobisipsis orate ad Dominum Deum nostrum: quia peccavimus Domino Deo nostro, et non est aversus furor eius a nobis usque in hunc diem. Baruch 1:14 Et legite librum istum, quem misimus ad vos recitari in templo Domini, in die sollemni, et in die opportuno: Baruch 1:15 et dicetis: Domino Deo nostro iustitia, nobis autem confusio faciei nostrae, sicut est dies haec omni Iuda, et habitantibus in Ierusalem, Baruch 1:16 Regibus nostris, et principibus nostris, et sacerdotibus nostris, et prophetis nostris, et patribus nostris. Baruch 1:17 Peccavimus ante Dominum Deum nostrum, et non credidimus, diffidentes in eum: Baruch 1:18 et non fuimus subiectibiles illi, et non audivimus vocem Domini Dei nostri ut ambularemus in mandatis eius, quae dedit nobis. Baruch 1:19 A die, qua eduxit patres nostros de Terra Aegypti usque ad diem hanc, eramus incredibiles ad Dominum Deum nostrum: et dissipati recessimus, ne audiremus vocem ipsius. Baruch 1:20 Et adhaeserunt nobis multa mala, et maledictiones, quae constituit Dominus Moysi servo suo: qui eduxit patres nostros de Terra Aegypti, dare nobis terram fluentem lac et mel, sicut hodierna die. Baruch 1:21 Et non audivimus vocem Domini Dei nostri secundum omnia verba prophetarum, quos misit ad nos et ad iudices nostros: Baruch 1:22 et abivimus unusquisque in sensum cordis nostri maligni, operari diis alienis, facientes mala ante oculos Domini Dei nostri. Baruch 2:0 Baruch 2:1 Propter quod statuit Dominus Deus noster verbum suum, quod locutus est ad nos, et ad iudices nostros, qui iudicaverunt Israel, et ad reges nostros, et ad principes nostros, et ad omnem Israel, et Iuda: Baruch 2:2 ut adduceret Dominus super nos mala magna, quae non sunt facta sub caelo, quemadmodum facta sunt in Ierusalem, secundum quae scripta sunt in lege Moysi, Baruch 2:3 ut manducaret homo carnes filii sui, et carnes filiae suae. Baruch 2:4 Et dedit eos sub manu regum omnium, qui sunt in circuitu nostro in improperium, et in desolationem in omnibus populis, in quibus nos dispersit Dominus. Baruch 2:5 Et facti sumus subtus, et non supra: quia peccavimus Domino Deo nostro, non obaudiendo voci ipsius. Baruch 2:6 Domino Deo nostro iustitia: nobis autem, et patribus nostris confusio faciei, sicut est dies haec. Baruch 2:7 Quia locutus est Dominus super nos omnia mala haec, quae venerunt super nos: Baruch 2:8 et non sumus deprecati faciem Domini Dei nostri, ut reverteremur unusquisque nostrum a viis nostris pessimis. Baruch 2:9 Et vigilavit Dominus in malis, et adduxit ea super nos: quia iustus est Dominus in omnibus operibus suis, quae mandavit nobis: Baruch 2:10 et non audivimus vocem ipsius ut iremus in praeceptis Domini, quae dedit ante faciem nostram. Baruch 2:11 Et nunc Domine Deus Israel, qui eduxisti populum tuum de Terra Aegypti in manu valida, et in signis, et in prodigiis, et in virtute tua magna, et in brachio excelso, et fecisti tibi nomen sicut est dies iste: Baruch 2:12 peccavimus, impie egimus, inique gessimus Domine Deus noster, in omnibus iustitiis tuis. Baruch 2:13 Avertatur ira tua a nobis: quia derelicti sumus pauci inter gentes, ubi dispersisti nos. Baruch 2:14 Exaudi Domine preces nostras, et orationes nostras, et educ nos propter te: et da nobis invenire gratiam ante faciem eorum, qui nos abduxerunt: Baruch 2:15 ut sciat omnis terra quia tu es Dominus Deus noster, et quia nomen tuum invocatum est super Israel, et super genus ipsius. Baruch 2:16 Respice Domine de domo sancta tua in nos, et inclina aurem tuam, et exaudi nos. Baruch 2:17 Aperi oculos tuos, et vide: quia non mortui, qui sunt in inferno, quorum spiritus acceptus est a visceribus suis, dabunt honorem, et iustificationem Domino: Baruch 2:18 sed anima, quae tristis est super magnitudine mali, et incedit curva, et infirma, et oculi deficientes, et anima esuriens dat tibi gloriam et iustitiam Domino. Baruch 2:19 Quia non secundum iustitias patrum nostrorum nos fundimus preces, et petimus misericordiam ante conspectum tuum Domine Deus noster: Baruch 2:20 sed quia misisti iram tuam, et furorem tuum super nos, sicut locutus es in manu puerorum tuorum prophetarum, dicens: Baruch 2:21 Sic dicit Dominus: Inclinate humerum vestrum, et cervicem vestram, et opera facite regi Babylonis: et sedebitis in terra, quam dedi patribus vestris. Baruch 2:22 Quod si non feceritis, nec audieritis vocem Domini Dei vestri operari regi Babyloniae: defectionem vestram faciam de civitatibus Iuda, et a foris Ierusalem, Baruch 2:23 et auferam a vobis vocem iucunditatis, et vocem gaudii, et vocem sponsi, et vocem sponsae, et erit omnis terra sine vestigio ab inhabitantibus eam. Baruch 2:24 et non audierunt vocem tuam, ut operarentur regi Babylonis: et statuisti verba tua, quae locutus es in manibus puerorum tuorum prophetarum, ut transferrentur ossa regum nostrorum, et ossa patrum nostrorum de loco suo: Baruch 2:25 et ecce proiecta sunt in calore solis, et in gelu noctis: et mortui sunt in doloribus pessimis, in fame et in gladio, et in emissione. Baruch 2:26 Et posuisti templum, in quo invocatum est nomen tuum in ipso, sicut haec dies, propter iniquitatem domus Israel, et domus Iuda. Baruch 2:27 Et fecisti in nobis Domine Deus noster secundum omnem bonitatem tuam, et secundum omnem miserationem tuam illam magnam: Baruch 2:28 sicut locutus es in manu pueri tui Moysi in die, qua praecepisti ei scribere legem tuam coram filiis Israel, Baruch 2:29 dicens: Si non audieritis vocem meam, multitudo haec magna convertetur in minimam inter Gentes, quo ego eos dispergam: Baruch 2:30 quia scio quod me non audiet populus. Populus est enim dura cervice: et convertetur ad cor suum in terra captivitatis suae: Baruch 2:31 et scient quia ego sum Dominus Deus eorum, et dabo eis cor, et intelligent: aures, et audient. Baruch 2:32 Et laudabunt me in terra captivitatis suae, et memores erunt nominis mei. Baruch 2:33 Et avertent se a dorso suo duro, et a malignitatibus suis: quia reminiscentur viam patrum suorum qui peccaverunt in me. Baruch 2:34 Et revocabo illos in terram, quam iuravi patribus eorum Abraham, Isaac, et Iacob, et dominabuntur eius: et multiplicabo eos, et non minorabuntur. Baruch 2:35 Et statuam illis testamentum alterum sempiternum, ut sim illis in Deum, et ipsi erunt mihi in populum: et non movebo amplius populum meum, filios Israel a terra, quam dedi illis. Baruch 3:0 Baruch 3:1 Et nunc Domine omnipotens, Deus Israel, anima in angustiis, et spiritus anxius clamat ad te: Baruch 3:2 audi Domine, et miserere, quia Deus es misericors, et miserere nostri: quia peccavimus ante te. Baruch 3:3 Quia tu sedes in sempiternum, et non peribimus in aevum? Baruch 3:4 Domine omnipotens, Deus Israel, audi nunc orationem mortuorum Israel, et filiorum ipsorum, qui peccaverunt ante te, et non audierunt vocem Domini Dei sui, et agglutinata sunt nobis mala. Baruch 3:5 Noli meminisse iniquitatum patrum nostrorum, sed memento manus tuae, et nominis tui in tempore isto: Baruch 3:6 quia tu es Dominus Deus noster, et laudabimus te Domine: Baruch 3:7 quia propter hoc dedisti timorem tuum in cordibus nostris, et ut invocemus nomen tuum, et laudemus te in captivitate nostra, quia convertimur ab iniquitate patrum nostrorum, qui peccaverunt ante te. Baruch 3:8 Et ecce nos in captivitate nostra sumus hodie, qua nos dispersisti in improperium, et in maledictum, et in peccatum, secundum omnes iniquitates patrum nostrorum, qui recesserunt a te Domine Deus noster. Baruch 3:9 Audi Israel mandata vitae: auribus percipe, ut scias prudentiam. Baruch 3:10 Quid est Israel quod in terra inimicorum es? Baruch 3:11 inveterasti in terra aliena, coinquinatus es cum mortuis: deputatus es cum descendentibus in infernum. Baruch 3:12 Dereliquisti fontem sapientiae. Baruch 3:13 nam si in via Dei ambulasses, habitasses utique in pace super terram. Baruch 3:14 Disce ubi sit prudentia, ubi sit virtus, ubi sit intellectus: ut scias simul ubi sit longiturnitas vitae et victus, ubi sit lumen oculorum, et pax. Baruch 3:15 Quis invenit locum eius? et quis intravit in thesauros eius? Baruch 3:16 Ubi sunt principes Gentium, et qui dominantur super bestias, quae sunt super terram? Baruch 3:17 qui in avibus caeli ludunt, Baruch 3:18 qui argentum thesaurizant, et aurum, in quo confidunt homines, et non est finis acquisitionis eorum? qui argentum fabricant et soliciti sunt, nec est inventio operum illorum? Baruch 3:19 Exterminati sunt, et ad inferos descenderunt, et alii loco eorum surrexerunt. Baruch 3:20 Iuvenes viderunt lumen, et habitaverunt super terram: viam autem disciplinae ignoraverunt, Baruch 3:21 neque intellexerunt semitas eius, neque filii eorum susceperunt eam, a facie ipsorum longe facta est.: Baruch 3:22 non est audita in Terra Chanaam, neque visa est in Theman. Baruch 3:23 Filii quoque Agar, qui exquirunt prudentiam, quae de terra est, negotiatores terrae, et Theman, et fabulatores, et exquisitores prudentiae et intelligentiae: viam autem sapientiae nescierunt, neque commemorati sunt semitas eius. Baruch 3:24 O Israel quam magna est domus Dei, et ingens locus possessionis eius! Baruch 3:25 Magnus est, et non habet finem: excelsus et immensus. Baruch 3:26 Ibi fuerunt gigantes nominati illi, qui ab initio fuerunt, statura magna, scientes bellum. Baruch 3:27 Non hos elegit Dominus, neque viam disciplinae invenerunt: propterea perierunt. Baruch 3:28 Et quoniam non habuerunt sapientiam, interierunt propter suam insipientiam. Baruch 3:29 Quis ascendit in caelum, et accepit eam, et eduxit eam de nubibus? Baruch 3:30 Quis transfretavit mare, et invenit illam? et attulit illam super aurum electum? Baruch 3:31 Non est qui possit scire vias eius, neque qui exquirat semitas eius: Baruch 3:32 sed qui scit universa, novit eam, et adinvenit eam prudentia sua: qui praeparavit terram in aeterno tempore, et replevit eam pecudibus, et quadrupedibus: Baruch 3:33 qui emittit lumen, et vadit: et vocavit illud, et obedit illi in tremore. Baruch 3:34 Stellae autem dederunt lumen in custodiis suis, et laetatae sunt: Baruch 3:35 vocatae sunt, et dixerunt: Adsumus: et luxerunt ei cum iucunditate, qui fecit illas. Baruch 3:36 Hic est Deus noster, et non aestimabitur alius adversus eum. Baruch 3:37 Hic adinvenit omnem viam disciplinae, et tradidit illam Iacob puero suo, et Israel dilecto suo. Baruch 3:38 Post haec in terris visus est, et cum hominibus conversatus est. Baruch 4:0 Baruch 4:1 Hic liber mandatorum Dei, et lex, quae est in aeternum: omnes, qui tenent eam, pervenient ad vitam: qui autem dereliquerunt eam, in mortem. Baruch 4:2 Convertere Iacob, et apprehende eam, ambula per viam ad splendorem eius contra lumen eius. Baruch 4:3 Ne tradas alteri gloriam tuam, et dignitatem tuam genti alienae. Baruch 4:4 Beati sumus Israel: quia quae Deo placent, manifesta sunt nobis. Baruch 4:5 Animaequior esto populus Dei, memorabilis Israel: Baruch 4:6 venundati estis Gentibus non in perditionem: sed propter quod ad iracundiam provocastis Deum, traditi estis adversariis. Baruch 4:7 Exacerbastis enim eum, qui fecit vos, Deum aeternum, immolantes daemoniis, et non Deo. Baruch 4:8 Obliti enim estis Deum, qui nutrivit vos, et contristastis nutricem vestram Ierusalem. Baruch 4:9 Vidit enim iracundiam a Deo venientem vobis, et dixit: Audite confines Sion, adduxit enim mihi Deus luctum magnum: Baruch 4:10 Vidi enim captivitatem populi mei, filiorum meorum, et filiarum, quam superduxit illis aeternus. Baruch 4:11 Nutrivi enim illos cum iucunditate: dimisi autem illos cum fletu et luctu. Baruch 4:12 Nemo gaudeat super me viduam, et desolatam: a multis derelicta sum propter peccata filiorum meorum, quia declinaverunt a lege Dei. Baruch 4:13 Iustitias autem ipsius nescierunt, nec ambulaverunt per vias mandatorum Dei, neque per semitas veritatis eius cum iustitia ingressi sunt. Baruch 4:14 Veniant confines Sion, et memorentur captivitatem filiorum, et filiarum mearum, quam superduxit illis aeternus. Baruch 4:15 Adduxit enim super illos gentem de longinquo, gentem improbam, et alterius linguae: Baruch 4:16 qui non sunt reveriti senem, neque puerorum miserti sunt, et abduxerunt dilectos viduae, et a filiis unicam desolaverunt. Baruch 4:17 Ego autem quid possum adiuvare vos? Baruch 4:18 Qui enim adduxit super vos mala, ipse vos eripiet de manibus inimicorum vestrorum. Baruch 4:19 Ambulate filii, ambulate: ego enim derelicta sum sola. Baruch 4:20 Exue me stola pacis, indui autem me sacco obsecrationis, et clamabo ad Altissimum in diebus meis. Baruch 4:21 Animaequiores estote filii, clamate ad Dominum, et eripiet vos de manu principum inimicorum. Baruch 4:22 Ego enim speravi in aeternum salutem vestram: et venit mihi gaudium a sancto super misericordia, quae veniet vobis ab aeterno salutari nostro. Baruch 4:23 Emisi enim vos cum luctu et ploratu: reducet autem vos mihi Dominus cum gaudio et iucunditate in sempiternum. Baruch 4:24 Sicut enim viderunt vicinae Sion captivitatem vestram a Deo, sic videbunt et in celeritate salutem vestram a Deo, quae superveniet vobis cum honore magno, et splendore aeterno. Baruch 4:25 Filii patienter sustinete iram, quae supervenit vobis: persecutus est enim te inimicus tuus, sed cito videbis perditionem ipsius: et super cervices ipsius ascendes. Baruch 4:26 Delicati mei ambulaverunt vias asperas: ducti sunt enim ut grex direptus ab inimicis. Baruch 4:27 Animaequiores estote filii, et proclamate ad Dominum: erit enim memoria vestra ab eo, qui duxit vos. Baruch 4:28 Sicut enim fuit sensus vester ut erraretis a Deo: decies tantum iterum convertentes requiretis eum. Baruch 4:29 Qui enim induxit vobis mala, ipse rursum adducet vobis sempiternam iucunditatem cum salute vestra. Baruch 4:30 Animaequior esto Ierusalem, exhortatur enim te, qui te nominavit. Baruch 4:31 Nocentes peribunt, qui te vexaverunt: et qui gratulati sunt in tua ruina, punientur. Baruch 4:32 civitates, quibus servierunt filii tui, punientur: et quae accepit filios tuos. Baruch 4:33 Sicut gavisa est in tua ruina, et laetata est in casu tuo, sic contristabitur in sua desolatione. Baruch 4:34 Et amputabitur exultatio multitudinis eius, et gaudimonium eius erit in luctum. Baruch 4:35 Ignis enim superveniet ei ab aeterno in longiturnis diebus, et habitabitur a daemoniis in multitudine temporis. Baruch 4:36 Circumspice Ierusalem ad Orientem, et vide iucunditatem a Deo tibi venientem. Baruch 4:37 Ecce enim veniunt filii tui, quos dimisisti dispersos, veniunt collecti ab Oriente usque ad Occidentem, in verbo sancti gaudentes in honorem Dei. Baruch 5:0 Baruch 5:1 Exue te Ierusalem stola luctus, et vexationis tuae: et indue te decore, et honore eius, quae a Deo tibi est sempiternae gloriae. Baruch 5:2 Circumdabit te Deus diploide iustitiae, et imponet mitram capiti honoris aeterni. Baruch 5:3 Deus enim ostendet splendorem suum in te omni, qui sub caelo est. Baruch 5:4 Nominabitur enim tibi nomen tuum a Deo in sempiternum: Pax iustitiae, et honor pietatis. Baruch 5:5 Exurge Ierusalem, et sta in excelso: et circumspice ad Orientem, et vide collectos filios tuos ab Oriente sole usque ad Occidentem, in verbo sancti gaudentes Dei memoria. Baruch 5:6 Exierunt enim abs te pedibus ducti ab inimicis: adducet autem illos Dominus ad te portatos in honorem sicut filios regni. Baruch 5:7 Constituit enim Deus humiliare omnem montem excelsum, et rupes perennes, et convalles replere in aequalitatem terrae: ut ambulet Israel diligenter in honorem Dei. Baruch 5:8 Obumbraverunt autem et silvae, et omne lignum suavitatis Israel ex mandato Dei. Baruch 5:9 Adducet enim Deus Israel cum iucunditate in lumine maiestatis suae, cum misericordia, et iustitia, quae est ex ipso. Baruch 6:0 Baruch 6:1 Exemplar epistolae, quam misit Ieremias ad abducendos captivos in Babyloniam a rege Babyloniorum, ut annunciaret illis secundum quod praeceptum est illi a Deo. PROPTER peccata, quae peccastis ante Deum, abducemini in Babyloniam captivi a Nabuchodonosor rege Babyloniorum. Baruch 6:2 Ingressi itaque in Babylonem, eritis ibi annis plurimis, et temporibus longis usque ad generationes septem: post hoc autem educam vos inde cum pace. Baruch 6:3 Nunc autem videbitis in Babylonia deos aureos, et argenteos, et lapideos, et ligneos in humeris portari, ostentantes metum Gentibus. Baruch 6:4 Videte ergo ne et vos similes efficiamini factis alienis, et metuatis, et metus vos capiat in ipsis. Baruch 6:5 Visa itaque turba de retro, et ab ante, adorantes, dicite in cordibus vestris: Te oportet adorari Domine. Baruch 6:6 Angelus enim meus vobiscum est: ipse autem exquiram animas vestras. Baruch 6:7 Nam ligna ipsorum polita a fabro, ipsa etiam inaurata, et inargentata falsa sunt, et non possunt loqui. Baruch 6:8 Et sicut virgini amanti ornamenta: ita accepto auro fabricati sunt. Baruch 6:9 Coronas certe aureas habent super capita sua dii illorum: unde subtrahunt sacerdotes ab eis aurum, et argentum, et erogant illud in semetipsos. Baruch 6:10 Dant autem et ex ipso prostitutis, et meretrices ornant: et iterum cum receperint illud a meretricibus, ornant deos suos. Baruch 6:11 Hi autem non liberantur ab aerugine, et tinea. Baruch 6:12 Opertis autem illis veste purpurea, extergunt faciem ipsorum propter pulverem domus, qui est plurimus inter eos. Baruch 6:13 Sceptrum autem habet ut homo, sicut iudex regionis, qui in se peccantem non interficit. Baruch 6:14 Habet etiam in manu gladium, et securim, se autem de bello, et a latronibus non liberat. Unde vobis notum sit quia non sunt dii. Baruch 6:15 Non ergo timueritis eos. Sicut enim vas hominis confractum inutile efficitur, tales sunt et dii illorum: Baruch 6:16 Constitutis illis in domo, oculi eorum pleni sunt pulvere a pedibus introeuntium. Baruch 6:17 Et sicut alicui, qui regem offendit, circumseptae sunt ianuae: aut sicut ad sepulchrum adductum mortuum, ita tutantur sacerdotes ostia clausuris, et seris, ne a latronibus expolientur. Baruch 6:18 Lucernas accendunt illis, et quidem multas, ex quibus nullam videre possunt: sunt autem sicut trabes in domo. Baruch 6:19 Corda vero eorum dicunt elingere serpentes, qui de terra sunt, dum comedunt eos, et vestimentum ipsorum, et non sentiunt. Baruch 6:20 Nigrae fiunt facies eorum a fumo, qui in domo fit. Baruch 6:21 Supra corpus eorum et supra caput eorum volant noctuae, et hirundines, et aves etiam similiter et cattae. Baruch 6:22 Unde sciatis quia non sunt dii. Ne ergo timueritis eos. Baruch 6:23 Aurum etiam, quod habent, ad speciem est. Nisi aliquis exterserit aeruginem, non fulgebunt: neque enim dum conflarentur, sentiebant. Baruch 6:24 Ex omni pretio empta sunt, in quibus spiritus non inest ipsis. Baruch 6:25 Sine pedibus in humeris portantur, ostentantes ignobilitatem suam hominibus. Confundantur etiam qui colunt ea. Baruch 6:26 Propterea si ceciderint in terram, a semetipsis non consurgunt: neque si quis eum statuerit rectum, per semetipsum stabit, sed sicut mortuis humeri eorum illis apponentur. Baruch 6:27 Hostias illorum vendunt Sacerdotes ipsorum, et abutuntur: similiter et mulieres eorum decerpentes, neque infirmo, neque mendicanti aliquid impertiunt, Baruch 6:28 de sacrificiis eorum foetae, et menstruatae contingunt. Sciens itaque ex his quia non sunt dii, ne timeatis eos. Baruch 6:29 Unde enim vocantur dii? Quia mulieres apponunt diis argenteis, et aureis, et ligneis: Baruch 6:30 et in domibus eorum sacerdotes sedent, habentes tunicas scissas, et capita, et barbam rasam, quorum capita nuda sunt. Baruch 6:31 Rugiunt autem clamantes contra deos suos, sicut in coena mortui. Baruch 6:32 Vestimenta eorum auferunt sacerdotes, et vestiunt uxores suas, et filios suos. Baruch 6:33 Neque siquid mali patiuntur ab aliquo, neque siquid boni, poterunt retribuere: neque regem constituere possunt, neque auferre. Baruch 6:34 Similiter neque dare divitias possunt, neque malum retribuere. Siquis illis votum voverit, et non reddiderit; neque hoc requirunt. Baruch 6:35 Hominem a morte non liberant, neque infirmum a potentiori eripiunt. Baruch 6:36 Hominem caecum ad visum non restituunt, de necessitate hominem non liberabunt. Baruch 6:37 Viduae non miserebuntur, neque orphanis benefacient. Baruch 6:38 Lapidibus de monte similes sunt dii illorum, lignei, et lapidei, et aurei, et argentei. Qui autem colunt ea, confundentur. Baruch 6:39 Quomodo ergo aestimandum est, aut dicendum, illos esse deos? Baruch 6:40 Adhuc enim ipsis Chaldaeis non honorantibus ea: qui cum audierint mutum non posse loqui, offerunt illud ad Bel, postulantes ab eo loqui: Baruch 6:41 quasi possint sentire qui non habent motum, et ipsi cum intellexerint, relinquent ea: sensum enim non habent ipsi dii illorum. Baruch 6:42 Mulieres autem circumdatae funibus in viis sedent, succendentes ossa olivarum. Baruch 6:43 Cum autem aliqua ex ipsis attracta ab aliquo transeunte dormierit cum eo, proximae suae exprobrat quod ea non sit digna habita, sicut ipsa, neque funis eius diruptus sit. Baruch 6:44 Omnia autem quae illi fiunt, falsa sunt. Quomodo aestimandum, aut dicendum est, illos esse deos? Baruch 6:45 A fabris autem, et ab aurificibus facta sunt. Nihil aliud erunt, nisi id quod volunt esse sacerdotes. Baruch 6:46 Aurifices etiam ipsi, qui ea faciunt, non sunt multi temporis. Numquid ergo possunt ea, quae fabricata sunt ab ipsis, esse dii? Baruch 6:47 Reliquerunt autem falsa, et opprobrium postea futuris. Baruch 6:48 Nam cum supervenerit illis praelium, et mala; cogitant sacerdotes apud se, ubi se abscondant cum illis. Baruch 6:49 Quomodo ergo sentiri debeant quoniam dii sunt, qui nec de bello se liberant, neque de malis se eripiunt? Baruch 6:50 Nam cum sint lignea, et lapidea inaurata, et inargentata, scietur postea quia falsa sunt ab universis Gentibus, et regibus: quae manifesta sunt quia non sunt dii, sed opera manuum hominum, et nullum Dei opus cum illis. Baruch 6:51 Unde ergo notum est, quia non sunt dii, sed opera manuum hominum, et nullum Dei opus in ipsis est? Baruch 6:52 Regem regioni non suscitant, neque pluviam hominibus dabunt. Baruch 6:53 Iudicium quoque non discernent, neque regiones liberabunt ab iniuria: quia nihil possunt, sicut corniculae inter medium caeli, et terrae. Baruch 6:54 Etenim cum inciderit ignis in domum deorum ligneorum, et lapideorum argenteorum, et aureorum, sacerdotes quidem ipsorum fugient, et liberabuntur: ipsi vero sicut trabes in medio comburentur. Baruch 6:55 Regi autem, et bello non resistent. Quomodo ergo aestimandum est, aut recipiendum quia dii sunt? Baruch 6:56 Non a furibus, neque a latronibus se liberabunt dii lignei, et lapidei, et inaurati, et inargentati, quibus iniqui fortiores sunt: Baruch 6:57 Aurum, et argentum, et vestimentum, quo operti sunt, auferent illis, et abibunt, nec sibi auxilium ferent. Baruch 6:58 Itaque melius est esse regem ostentantem virtutem suam: aut vas in domo utile, in quo gloriabitur qui possidet illud: vel ostium in domo, quod custodit quae in pace sunt, quam falsi dii. Baruch 6:59 Sol quidem, et luna, ac sidera cum sint splendida, et emissa ad utilitates, obaudiunt. Baruch 6:60 Similiter et fulgur cum apparuerit, perspicuum est: id ipsum autem et spiritus in omni regione spirat. Baruch 6:61 Et nubes, quibus cum imperatum fuerit a Deo perambulare in universum orbem, perficiunt quod imperatum est eis. Baruch 6:62 Ignis etiam missus desuper ut consumat montes, et silvas, facit quod praeceptum est ei. Haec autem neque speciebus, neque virtutibus uni eorum similia sunt. Baruch 6:63 Unde neque existimandum est, neque dicendum, illos esse deos, quando non possunt neque iudicium iudicare, neque quidquam facere hominibus. Baruch 6:64 Scientes itaque quia non sunt dii, ne ergo timueritis eos. Baruch 6:65 Neque enim regibus maledicent, neque benedicent. Baruch 6:66 Signa etiam in caelo Gentibus non ostendunt, neque ut sol lucebunt, neque illuminabunt ut luna. Baruch 6:67 Bestiae meliores sunt illis, quae possunt fugere sub tectum, ac prodesse sibi. Baruch 6:68 Nullo itaque modo nobis est manifestum quia sunt dii: propter quod ne timeatis eos. Baruch 6:69 Nam sicut in cucumerario formido nihil custodit: ita sunt dii illorum lignei, et argentei, et inaurati. Baruch 6:70 Eodem modo et in horto spina alba, supra quam omnis avis sedet. Similiter et mortuo proiecto in tenebris similes sunt dii illorum lignei, et inaurati, et inargentati: Baruch 6:71 A purpura quoque et murice, quae supra illos tenent, scietis itaque quia non sunt dii. Ipsi etiam postremo comeduntur, et erunt opprobrium in regione. Baruch 6:72 Melior est homo iustus, qui non habet simulacra: nam erit longe ab opprobriis.
Ezekiel 0:0
Ezekiel 1:0 Ezekiel 1:1 Et factum est in trigesimo anno, in quarto, in quinta mensis, cum essem in medio captivorum iuxta fluvium Chobar, aperti sunt caeli, et vidi visiones Dei. Ezekiel 1:2 In quinta mensis, ipse est annus quintus transmigrationis regis Ioachin, Ezekiel 1:3 factum est verbum Domini ad Ezechielem filium Buzi sacerdotem in terra Chaldaeorum, secus flumen Chobar: et facta est super eum ibi manus Domini. Ezekiel 1:4 Et vidi, et ecce ventus turbinis veniebat ab Aquilone: et nubes magna, et ignis involvens, et splendor in circuitu eius: et de medio eius quasi species electri, id est de medio ignis: Ezekiel 1:5 et in medio eius similitudo quattuor animalium: et hic aspectus eorum, similitudo hominis in eis. Ezekiel 1:6 Quattuor facies uni, et quattuor pennae uni. Ezekiel 1:7 Pedes eorum pedes recti, et planta pedis eorum quasi planta pedis vituli, et scintillae quasi aspectus aeris candentis. Ezekiel 1:8 Et manus hominis sub pennis eorum in quattuor partibus: et facies, et pennas per quattuor partes habebant. Ezekiel 1:9 Iunctaeque erant pennae eorum alterius ad alterum. non revertebantur cum incederent: sed unumquodque ante faciem suam gradiebatur. Ezekiel 1:10 Similitudo autem vultus eorum: facies hominis, et facies leonis a dextris ipsorum quattuor: facies autem bovis, a sinistris ipsorum quattuor, et facies aquilae desuper ipsorum quattuor. Ezekiel 1:11 Facies eorum, et pennae eorum extentae desuper: duae pennae singulorum iungebantur, et duae tegebant corpora eorum: Ezekiel 1:12 et unumquodque eorum coram facie sua ambulabat: ubi erat impetus spiritus, illuc gradiebantur, nec revertebantur cum ambularent. Ezekiel 1:13 Et similitudo animalium, et aspectus eorum quasi carbonum ignis ardentium, et quasi aspectus lampadarum. Haec erat visio discurrens in medio animalium, splendor ignis, et de igne fulgur egrediens. Ezekiel 1:14 Et animalia ibant, et revertebantur in similitudinem fulguris coruscantis. Ezekiel 1:15 Cumque aspicerem animalia, apparuit rota una super terram iuxta animalia, habens quattuor facies. Ezekiel 1:16 et aspectus rotarum, et opus earum, quasi visio maris: et una similitudo ipsarum quattuor: et aspectus earum et opera, quasi sit rota in medio rotae. Ezekiel 1:17 Per quattuor partes earum euntes ibant: et non revertebantur cum ambularent. Ezekiel 1:18 Statura quoque erat rotis, et altitudo, et horribilis aspectus: et totum corpus oculis plenum in circuitu ipsarum quattuor. Ezekiel 1:19 Cumque ambularent animalia, ambulabant pariter et rotae iuxta ea: et cum elevarentur animalia de terra, elevabantur simul et rotae. Ezekiel 1:20 Quocumque ibat spiritus, illuc eunte spiritu, et rotae pariter elevabantur, sequentes eum. Spiritus enim vitae erat in rotis. Ezekiel 1:21 Cum euntibus ibant, et cum stantibus stabant: et cum elevatis a terra, pariter elevabantur et rotae, sequentes ea: quia spiritus vitae erat in rotis. Ezekiel 1:22 Et similitudo super capita animalium firmamenti, quasi aspectus crystalli horribilis, et extenti super capita eorum desuper. Ezekiel 1:23 Sub firmamento autem pennae eorum rectae alterius ad alterum: unumquodque duabus alis velabat corpus suum, et alterum similiter velabatur. Ezekiel 1:24 Et audiebam sonum alarum, quasi sonum aquarum multarum, quasi sonum sublimis Dei: cum ambularent quasi sonus erat multitudinis ut sonus castrorum. cumque starent, demittebantur pennae eorum. Ezekiel 1:25 Nam cum fieret vox super firmamentum, quod erat super caput eorum, stabant, et submittebant alas suas. Ezekiel 1:26 Et super firmamentum, quod erat imminens capiti eorum, quasi aspectus lapidis sapphiri similitudo throni: et super similitudinem throni similitudo quasi aspectus hominis desuper. Ezekiel 1:27 Et vidi quasi speciem electri, velut aspectum ignis, intrinsecus eius per circuitum: a lumbis eius et desuper, et a lumbis eius usque deorsum, vidi quasi speciem ignis splendentis in circuitu: Ezekiel 1:28 Velut aspectum arcus cum fuerit in nube in die pluviae. hic erat aspectus splendoris per gyrum. Ezekiel 2:0 Ezekiel 2:1 Haec visio similitudinis gloriae Domini. et vidi, et cecidi in faciem meam, et audivi vocem loquentis. Et dixit ad me: Fili hominis sta super pedes tuos, et loquar tecum. Ezekiel 2:2 Et ingressus est in me spiritus postquam locutus est mihi, et statuit me supra pedes meos: et audivi loquentem ad me, Ezekiel 2:3 et dicentem: Fili hominis, mitto ego te ad filios Israel, ad Gentes apostatrices, quae recesserunt a me: ipsi et patres eorum praevaricati sunt pactum meum usque ad diem hanc. Ezekiel 2:4 Et filii dura facie, et indomabili corde sunt, ad quos ego mitto te: et dices ad eos: Haec dicit Dominus Deus: Ezekiel 2:5 Si forte vel ipsi audiant, et si forte quiescant, quoniam domus exasperans est: et scient quia propheta fuerit in medio eorum. Ezekiel 2:6 Tu ergo fili hominis ne timeas eos, neque sermones eorum metuas: quoniam increduli, et subversores sunt tecum, et cum scorpionibus habitas. verba eorum ne timeas, et vultus eorum ne formides: quia domus exasperans est. Ezekiel 2:7 Loqueris ergo verba mea ad eos, si forte audiant, et quiescant: quoniam irritatores sunt. Ezekiel 2:8 Tu autem fili hominis audi quaecumque loquor ad te: et noli esse exasperans sicut domus exasperatrix est: aperi os tuum et comede quaecumque ego do tibi. Ezekiel 2:9 Et vidi, et ecce manus missa ad me, in qua erat involutus liber: et expandit illum coram me, qui erat scriptus intus, et foris: et scriptae erant in eo lamentationes, et carmen, et vae. Ezekiel 3:0 Ezekiel 3:1 Et dixit ad me: Fili hominis quodcumque inveneris comede: comede volumen istud, et vadens loquere ad filios Israel. Ezekiel 3:2 Et aperui os meum, et cibavit me volumine illo: Ezekiel 3:3 et dixit ad me: Fili hominis venter tuus comedet, et viscera tua complebuntur volumine isto, quod ego do tibi. Et comedi illud: et factum est in ore meo sicut mel dulce. Ezekiel 3:4 Et dixit ad me: Fili hominis vade ad domum Israel, et loqueris verba mea ad eos. Ezekiel 3:5 Non enim ad populum profundi sermonis, et ignotae linguae tu mitteris ad domum Israel: Ezekiel 3:6 neque ad populos profundi sermonis, et ignotae linguae, quorum non possis audire sermones: et si ad illos mittereris, ipsi audirent te. Ezekiel 3:7 Domus autem Israel nolunt audire te: quia nolunt audire me. omnis quippe domus Israel attrita fronte est, et duro corde. Ezekiel 3:8 Ecce dedi faciem tuam valentiorem faciebus eorum, et frontem tuam duriorem frontibus eorum. Ezekiel 3:9 Ut adamantem, et ut silicem dedi faciem tuam: ne timeas eos, neque metuas a facie eorum: quia domus exasperans est. Ezekiel 3:10 Et dixit ad me: Fili hominis omnes sermones meos, quos ego loquor ad te, assume in corde tuo, et auribus tuis audi: Ezekiel 3:11 Et vade ad transmigrationem, et ingredere ad filios populi tui, et loqueris ad eos, et dices eis: Haec dicit Dominus Deus: si forte audiant, et quiescant. Ezekiel 3:12 Et assumpsit me spiritus, et audivi post me vocem commotionis magnae: Benedicta gloria Domini de loco suo, Ezekiel 3:13 et vocem alarum animalium percutientium alteram ad alteram, et vocem rotarum sequentium animalia, et vocem commotionis magnae. Ezekiel 3:14 Spiritus quoque levavit me, et assumpsit me: et abii amarus in indignatione spiritus mei: manus enim Domini erat mecum, confortans me. Ezekiel 3:15 Et veni ad transmigrationem, ad acervum novarum frugum, ad eos, qui habitabant iuxta flumen Chobar, et sedi ubi illi sedebant: et mansi ibi septem diebus moerens in medio eorum. Ezekiel 3:16 Cum autem pertransissent septem dies, factum est verbum Domini ad me, dicens: Ezekiel 3:17 Fili hominis speculatorem dedi te domui Israel: et audies de ore meo verbum, et annunciabis eis ex me. Ezekiel 3:18 Si dicente me ad impium: Morte morieris: non annunciaveris ei, neque locutus fueris ut avertatur a via sua impia, et vivat: ipse impius in iniquitate sua morietur, sanguinem autem eius de manu tua requiram. Ezekiel 3:19 Si autem tu annunciaveris impio, et ille non fuerit conversus ab impietate sua, et a via sua impia: ipse quidem in iniquitate sua morietur, tu autem animam tuam liberasti. Ezekiel 3:20 Sed et si conversus iustus a iustitia sua fuerit, et fecerit iniquitatem: ponam offendiculum coram eo, ipse morietur, quia non annunciasti ei: in peccato suo morietur, et non erunt in memoria iustitiae eius, quas fecit: sanguinem vero cuis de manu tua requiram. Ezekiel 3:21 Si autem tu annunciaveris iusto ut non peccet iustus, et ille non peccaverit: vivens vivet, quia annunciasti ei, et tu animam tuam liberasti. Ezekiel 3:22 Et facta est ibi super me manus Domini, et dixit ad me: Surgens egredere in campum, et ibi loquar tecum. Ezekiel 3:23 Et surgens egressus sum in campum: et ecce ibi gloria Domini stabat quasi gloria, quam vidi iuxta fluvium Chobar: et cecidi in faciem meam. Ezekiel 3:24 Et ingressus est in me spiritus, et statuit me super pedes meos: et locutus est mihi, et dixit ad me: Ingredere, et includere in medio domus tuae. Ezekiel 3:25 Et tu fili hominis, ecce data sunt super te vincula, et ligabunt te in eis: et non egredieris de medio eorum. Ezekiel 3:26 Et linguam tuam adhaerere faciam palato tuo, et eris mutus, nec quasi vir obiurgans: quia domus exasperans est. Ezekiel 3:27 Cum autem locutus fuero tibi, aperiam os tuum, et dices ad eos: Haec dicit Dominus Deus: Qui audit, audiat: et qui quiescit, quiescat: quia domus exasperans est. Ezekiel 4:0 Ezekiel 4:1 Et tu fili hominis sume tibi laterem, et pones eum coram te: et describes in eo civitatem Ierusalem. Ezekiel 4:2 Et ordinabis adversus eam obsidionem, et aedificabis munitiones, et comportabis aggerem, et dabis contra eam castra, et pones arietes in gyro. Ezekiel 4:3 Et tu sume tibi sartaginem ferream, et pones eam in murum ferreum inter te, et inter civitatem: et obfirmabis faciem tuam ad eam, et erit in obsidionem, et circumdabis eam: signum est domui Israel. Ezekiel 4:4 Et tu dormies super latus tuum sinistrum, et pones iniquitates domus Israel super eo numero dierum, quibus dormies super illud, et assumes iniquitatem eorum. Ezekiel 4:5 Ego autem dedi tibi annos iniquitatis eorum, numero dierum trecentos et nonaginta dies: et portabis iniquitatem domus Israel. Ezekiel 4:6 Et cum compleveris haec, dormies super latus tuum dexterum secundo: et assumes iniquitatem domus Iuda quadraginta diebus. diem pro anno, diem, inquam, pro anno dedi tibi. Ezekiel 4:7 Et ad obsidionem Ierusalem convertes faciem tuam, et brachium tuum erit extentum: et prophetabis adversus eam. Ezekiel 4:8 Ecce circumdedi te vinculis: et non te convertes a latere tuo in latus aliud, donec compleas dies obsidionis tuae. Ezekiel 4:9 Et tu sume tibi frumentum, et hordeum, et fabam, et lentem, et milium, et viciam: et mittes ea in vas unum, et facies tibi panes numero dierum, quibus dormies super latus tuum: trecentis et nonaginta diebus comedes illud. Ezekiel 4:10 Cibus autem tuus, quo vesceris, erit in pondere viginti stateres in die: a tempore usque ad tempus comedes illud. Ezekiel 4:11 Et aquam in mensura bibes, sextam partem hin: a tempore usque ad tempus bibes illud. Ezekiel 4:12 Et quasi subcinericium hordeaceum comedes illud: et stercore, quod egreditur de homine, operies illud in oculis eorum. Ezekiel 4:13 Et dixit Dominus: Si comedent filii Israel panem suum pollutum inter Gentes, ad quas eiiciam eos. Ezekiel 4:14 Et dixi: Ah, ah, ah, Domine Deus, ecce anima mea non est polluta, et morticinum, et laceratum a bestiis non comedi ab infantia mea usque nunc, et non est ingressa in os meum omnis caro immunda. Ezekiel 4:15 Et dixit ad me: Ecce dedi tibi fimum boum pro stercoribus humanis: et facies panem tuum in eo. Ezekiel 4:16 Et dixit ad me: Fili hominis: Ecce ego conteram baculum panis in Ierusalem: et comedent panem in pondere, et in solicitudine: et aquam in mensura, et in angustia bibent: Ezekiel 4:17 Ut deficientibus pane et aqua, corruat unusquisque ad fratrem suum: et contabescent in iniquitatibus suis. Ezekiel 5:0 Ezekiel 5:1 Et tu fili hominis sume tibi gladium acutum, radentem pilos: et assumes eum, et duces per caput tuum, et per barbam tuam: et assumes tibi stateram ponderis, et divides eos. Ezekiel 5:2 Tertiam partem igne combures in medio civitatis, iuxta completionem dierum obsidionis: et assumes tertiam partem, et concides gladio in circuitu eius: tertiam vero aliam disperges in ventum, et gladium nudabo post eos. Ezekiel 5:3 Et sumes inde parvum numerum: et ligabis eos in summitate pallii tui. Ezekiel 5:4 Et ex eis rursum tolles, et proiicies eos in medio ignis, et combures eos igne: et ex eo egredietur ignis in omnem domum Israel. Ezekiel 5:5 Haec dicit Dominus Deus: Ista est Ierusalem, in medio Gentium posui eam, et in circuitu eius terras. Ezekiel 5:6 Et contempsit iudicia mea, ut plus esset impia quam Gentes: et praecepta mea ultra quam terrae, quae in circuitu eius sunt. iudicia enim ea proiecerunt, et in praeceptis meis non ambulaverunt. Ezekiel 5:7 Idcirco haec dicit Dominus Deus: Quia superastis Gentes, quae in circuitu vestro sunt, et in praeceptis meis non ambulastis, et iudicia mea non fecistis, et iuxta iustitias Gentium, quae in circuitu vestro sunt, non estis operati; Ezekiel 5:8 Ideo haec dicit Dominus Deus: Ecce ego ad te, et ipse ego faciam in medio tui iudicia in oculis Gentium. Ezekiel 5:9 et faciam in te quod non feci, et quibus similia ultra non faciam propter omnes abominationes tuas. Ezekiel 5:10 Ideo patres comedent filios suos in medio tui, et filii comedent patres suos, et faciam in te iudicia, et ventilabo universas reliquias tuas in omnem ventum. Ezekiel 5:11 Idcirco vivo ego, dicit Dominus Deus: Nisi pro eo quod sanctum meum violasti in omnibus offensionibus tuis, et in cunctis abominationibus tuis: ego quoque confringam, et non parcet oculus meus, et non miserebor. Ezekiel 5:12 Tertia pars tui peste morietur, et fame consumetur in medio tui: et tertia pars tui in gladio cadet in circuitu tuo: tertiam vero partem tuam in omnem ventum dispergam, et gladium evaginabo post eos. Ezekiel 5:13 Et complebo furorem meum, et requiescere faciam indignationem meam in eis, et consolabor: et scient quia ego Dominus locutus sum in zelo meo, cum implevero indignationem meam in eis. Ezekiel 5:14 Et dabo te in desertum, et in opprobrium Gentibus, quae in circuitu tuo sunt, in conspectu omnis praetereuntis. Ezekiel 5:15 Et eris opprobrium, et blasphemia, exemplum, et stupor in Gentibus, quae in circuitu tuo sunt, cum fecero in te iudicia in furore, et in indignatione, et in increpationibus irae. Ezekiel 5:16 Ego Dominus locutus sum: Quando misero sagittas famis pessimas in eos: quae erunt mortiferae, et quas mittam ut disperdam vos: et famem congregabo super vos, et conteram in vobis baculum panis. Ezekiel 5:17 Et immittam in vos famem, et bestias pessimas usque ad internecionem: et pestilentia, et sanguis transibunt per te, et gladium inducam super te. ego Dominus locutus sum. Ezekiel 6:0 Ezekiel 6:1 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: Ezekiel 6:2 Fili hominis pone faciem tuam ad montes Israel, et prophetabis ad eos, Ezekiel 6:3 et dices: Montes Israel audite verbum Domini Dei: Haec dicit Dominus Deus montibus, et collibus, rupibus, et vallibus: Ecce ego inducam super vos gladium, et disperdam excelsa vestra, Ezekiel 6:4 et demoliar aras vestras, et confringentur simulachra vestra: et deiiciam interfectos vestros ante idola vestra. Ezekiel 6:5 Et dabo cadavera filiorum Israel ante faciem simulachrorum vestrorum: et dispergam ossa vestra circum aras vestras Ezekiel 6:6 in omnibus habitationibus vestris. Urbes desertae erunt, et excelsa demolientur, et dissipabuntur: et interibunt arae vestrae, et confringentur: et cessabunt idola vestra, et conterentur delubra vestra, et delebuntur opera vestra. Ezekiel 6:7 Et cadet interfectus in medio vestri: et scietis quia ego sum Dominus. Ezekiel 6:8 Et relinquam in vobis eos, qui fugerint gladium in Gentibus, cum dispersero vos in terris. Ezekiel 6:9 Et recordabuntur mei liberati vestri in Gentibus, ad quas captivi ducti sunt: quia contrivi cor eorum fornicans, et recedens a me; et oculos eorum fornicantes post idola sua: et displicebunt sibimet super malis quae fecerant in universis abominationibus suis. Ezekiel 6:10 Et scient quia ego Dominus non frustra locutus sum ut facerem eis malum hoc. Ezekiel 6:11 Haec dicit Dominus Deus: Percute manum tuam, et allide pedem tuum, et dic: Heu, ad omnes abominationes malorum domus Israel: quia gladio, fame, et peste ruituri sunt. Ezekiel 6:12 Qui longe est, peste morietur: qui autem prope, gladio corruet: et qui relictus fuerit, et obsessus, fame morietur: et complebo indignationem meam in eis. Ezekiel 6:13 Et scietis quia ego Dominus, cum fuerint interfecti vestri in medio idolorum vestrorum in circuitu ararum vestrarum, in omni colle excelso, et in cunctis summitatibus montium, et subtus omne lignum nemorosum, et subtus universam quercum frondosam, locum ubi accenderunt thura redolentia universis idolis suis. Ezekiel 6:14 Et extendam manum meam super eos: et faciam terram desolatam, et destitutam a deserto Deblatha in omnibus habitationibus eorum: et scient quia ego Dominus. Ezekiel 7:0 Ezekiel 7:1 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: Ezekiel 7:2 Et tu fili hominis, haec dicit Dominus Deus terrae Israel: Finis venit, venit finis super quattuor plagas terrae. Ezekiel 7:3 Nunc finis super te, et immittam furorem meum in te: et iudicabo te iuxta vias tuas: et ponam contra te omnes abominationes tuas. Ezekiel 7:4 Et non parcet oculus meus super te, et non miserebor: sed vias tuas ponam super te, et abominationes tuae in medio tui erunt: et scietis quia ego Dominus. Ezekiel 7:5 Haec dicit Dominus Deus: Afflictio una, afflictio ecce venit. Ezekiel 7:6 finis venit, venit finis, evigilavit adversum te: ecce venit. Ezekiel 7:7 Venit contritio super te, qui habitas in terra: venit tempus, prope est dies occisionis, et non gloriae montium. Ezekiel 7:8 Nunc de propinquo effundam iram meam super te, et complebo furorem meum in te: et iudicabo te iuxta vias tuas, et imponam tibi omnia scelera tua: Ezekiel 7:9 Et non parcet oculus meus, nec miserebor, sed vias tuas imponam tibi, et abominationes tuae in medio tui erunt: et scietis quia ego sum Dominus percutiens. Ezekiel 7:10 Ecce dies, ecce venit: egressa est contritio, floruit virga, germinavit superbia: Ezekiel 7:11 Iniquitas surrexit in virga impietatis: non ex eis, et non ex populo, neque ex sonitu eorum: et non erit requies in eis. Ezekiel 7:12 Venit tempus, appropinquavit dies: qui emit, non laetetur: et qui vendit, non lugeat: quia ira super omnem populum eius. Ezekiel 7:13 Quia qui vendit, ad id, quod vendidit, non revertetur, et adhuc in viventibus vita eorum. visio enim ad omnem multitudinem eius non regredietur: et vir in iniquitate vitae suae non confortabitur. Ezekiel 7:14 Canite tuba, praeparentur omnes, et non est qui vadat ad praelium: ira enim mea super universum populum eius. Ezekiel 7:15 Gladium foris: et pestis, et fames intrinsecus: qui in agro est, gladio morietur: et qui in civitate, pestilentia, et fame devorabuntur. Ezekiel 7:16 Et salvabuntur qui fugerint ex eis: et erunt in montibus quasi columbae convallium omnes trepidi, unusquisque in iniquitate sua. Ezekiel 7:17 Omnes manus dissolventur, et omnia genua fluent aquis. Ezekiel 7:18 Et accingent se ciliciis, et operiet eos formido, et in omni facie confusio, et in universis capitibus eorum calvitium. Ezekiel 7:19 Argentum eorum foras proiicietur, et aurum eorum in sterquilinium erit. Argentum eorum, et aurum eorum non valebit liberare eos in die furoris Domini. Animam suam non saturabunt, et ventres eorum non implebuntur: quia scandalum iniquitatis eorum factum est. Ezekiel 7:20 Et ornamentum monilium suorum in superbiam posuerunt, et imagines abominationum suarum, et simulachrorum fecerunt ex eo: propter hoc dedi eis illud in immunditiam: Ezekiel 7:21 et dabo illud in manus alienorum ad diripiendum, et impiis terrae in praedam, et contaminabunt illud. Ezekiel 7:22 Et avertam faciem meam ab eis, et violabunt arcanum meum: et introibunt in illud emissarii, et contaminabunt illud. Ezekiel 7:23 Fac conclusionem: quoniam terra plena est iudicio sanguinum, et civitas plena iniquitate. Ezekiel 7:24 Et adducam pessimos de Gentibus, et possidebunt domos eorum. et quiescere faciam superbiam potentium, et possidebunt sanctuaria eorum. Ezekiel 7:25 Angustia superveniente, requirent pacem, et non erit. Ezekiel 7:26 Conturbatio super conturbationem veniet, et auditus super auditum: et quaerent visionem de propheta, et lex peribit a sacerdote, et consilium a senioribus. Ezekiel 7:27 Rex lugebit, et princeps induetur moerore, et manus populi terrae conturbabuntur. Secundum viam eorum faciam eis, et secundum iudicia eorum iudicabo eos: et scient quia ego Dominus. Ezekiel 8:0 Ezekiel 8:1 Et factum est in anno sexto, in sexto mense, in quinta mensis: ego sedebam in domo mea, et senes Iuda sedebant coram me, et cecidit ibi super me manus Domini Dei. Ezekiel 8:2 Et vidi, et ecce similitudo quasi aspectus ignis: ab aspectu lumborum eius, et deorsum, ignis: et a lumbis eius, et sursum, quasi aspectus splendoris, ut visio electri. Ezekiel 8:3 Et emissa similitudo manus apprehendit me in cincinno capitis mei: et elevavit me Spiritus inter terram, et caelum: et adduxit me in Ierusalem in visione Dei, iuxta ostium interius, quod respiciebat ad Aquilonem, ubi erat statutum idolum zeli ad provocandam aemulationem. Ezekiel 8:4 Et ecce ibi gloria Dei Israel secundum visionem, quam videram in campo. Ezekiel 8:5 Et dixit ad me: Fili hominis, leva oculos tuos ad viam Aquilonis. Et levavi oculos meos ad viam Aquilonis: et ecce ab Aquilone portae altaris idolum zeli in ipso introitu. Ezekiel 8:6 Et dixit ad me: Fili hominis, putasne, vides tu quid isti faciunt, abominationes magnas, quas domus Israel facit hic, ut procul recedam a sanctuario meo? et adhuc conversus videbis abominationes maiores. Ezekiel 8:7 Et introduxit me ad ostium atrii: et vidi, et ecce foramen unum in pariete. Ezekiel 8:8 Et dixit ad me: Fili hominis fode parietem. Et cum fodissem parietem, apparuit ostium unum. Ezekiel 8:9 Et dixit ad me: Ingredere, et vide abominationes pessimas, quas isti faciunt hic. Ezekiel 8:10 Et ingressus vidi, et ecce omnis similitudo reptilium, et animalium, abominatio, et universa idola domus Israel depicta erant in pariete in circuitu per totum. Ezekiel 8:11 Et septuaginta viri de senioribus domus Israel, et Iezonias filius Saphan stabat in medio eorum, stantium ante picturas: et unusquisque habebat thuribulum in manu sua: et vapor nebulae de thure consurgebat. Ezekiel 8:12 Et dixit ad me: Certe vides fili hominis quae seniores domus Israel faciunt in tenebris, unusquisque in abscondito cubiculi sui: dicunt enim: Non videt Dominus nos, dereliquit Dominus terram. Ezekiel 8:13 Et dixit ad me: Adhuc conversus videbis abominationes maiores, quas isti faciunt. Ezekiel 8:14 Et introduxit me per ostium portae domus Domini, quod respiciebat ad Aquilonem: et ecce ibi mulieres sedebant plangentes Adonidem. Ezekiel 8:15 Et dixit ad me: Certe vidisti fili hominis: adhuc conversus videbis abominationes maiores his. Ezekiel 8:16 Et introduxit me in atrium domus Domini interius: et ecce in ostio templi Domini inter vestibulum et altare, quasi vigintiquinque viri dorsa habentes contra templum Domini, et facies ad Orientem: et adorabant ad ortum Solis. Ezekiel 8:17 Et dixit ad me: Certe vidisti fili hominis: numquid leve est hoc domui Iuda ut facerent abominationes istas, quas fecerunt hic: quia replentes terram iniquitate conversi sunt ad irritandum me? et ecce applicant ramum ad nares suas. Ezekiel 8:18 Ergo et ego faciam in furore: non parcet oculus meus, nec miserebor: et cum clamaverint ad aures meas voce magna, non exaudiam eos. Ezekiel 9:0 Ezekiel 9:1 Et clamavit in auribus meis voce magna, dicens: Appropinquaverunt visitationes urbis, et unusquisque vas interfectionis habet in manu sua. Ezekiel 9:2 Et ecce sex viri veniebant de via portae superioris, quae respicit ad Aquilonem: et uniuscuiusque vas interitus in manu eius: vir quoque unus in medio eorum vestitus erat lineis, et atramentarium scriptoris ad renes eius: et ingressi sunt, et steterunt iuxta altare aereum: Ezekiel 9:3 Et gloria Domini Israel assumpta est de cherub, quae erat super eum ad limen domus: et vocavit virum, qui indutus erat lineis, et atramentarium scriptoris habebat in lumbis suis. Ezekiel 9:4 Et dixit Dominus ad eum: Transi per mediam civitatem in medio Ierusalem: et signa thau super frontes virorum gementium, et dolentium super cunctis abominationibus, quae fiunt in medio eius. Ezekiel 9:5 Et illis dixit, audiente me: Transite per civitatem sequentes eum, et percutite: non parcat oculus vester, neque misereamini. Ezekiel 9:6 Senem, adolescentulum, et virginem, parvulos, et mulieres interficite usque ad internecionem: omnem autem, super quem videritis thau, ne occidatis, et a sanctuario meo incipite. Coeperunt ergo a viris senioribus, qui erant ante faciem domus. Ezekiel 9:7 Et dixit ad eos: Contaminate domum, et implete atria interfectis: egredimini. Et egressi sunt, et percutiebant eos, qui erant in civitate. Ezekiel 9:8 Et caede completa, remansi ego: ruique super faciem meam, et clamans aio: Heu, heu, heu Domine Deus: ergone disperdes omnes reliquias Israel, effundens furorem tuum super Ierusalem? Ezekiel 9:9 Et dixit ad me: Iniquitas domus Israel, et Iuda, magna est nimis valde, et repleta est terra sanguinibus, et civitas repleta est aversione: dixerunt enim: Dereliquit Dominus terram, et Dominus non videt. Ezekiel 9:10 Igitur et meus non parcet oculus, neque miserebor: viam eorum super caput eorum reddam. Ezekiel 9:11 Et ecce vir, qui erat indutus lineis, qui habebat atramentarium in dorso suo, respondit verbum, dicens: Feci sicut praecepisti mihi. Ezekiel 10:0 Ezekiel 10:1 Et vidi, et ecce in firmamento, quod erat super caput cherubim, quasi lapis sapphirus, quasi species similitudinis solii, apparuit super ea. Ezekiel 10:2 Et dixit ad virum, qui indutus erat lineis, et ait: Ingredere in medio rotarum, quae sunt subtus cherubim, et imple manum tuam prunis ignis, quae sunt inter cherubim, et effunde super civitatem. Ingressusque est in conspectu meo: Ezekiel 10:3 cherubim autem stabant a dextris domus cum ingrederetur vir, et nubes implevit atrium interius. Ezekiel 10:4 Et elevata est gloria Domini desuper cherub ad limen domus: et repleta est domus nube, et atrium repletum est splendore gloriae Domini. Ezekiel 10:5 Et sonitus alarum cherubim audiebatur usque ad atrium exterius, quasi vox Dei omnipotentis loquentis. Ezekiel 10:6 Cumque praecepisset viro, qui indutus erat lineis, dicens: Sume ignem de medio rotarum, quae sunt inter cherubim: ingressus ille stetit iuxta rotam. Ezekiel 10:7 Et extendit cherub manum de medio cherubim ad ignem, qui erat inter cherubim: et sumpsit, et dedit in manus eius, qui indutus erat lineis: qui accipiens egressus est. Ezekiel 10:8 Et apparuit in cherubim similitudo manus hominis subtus pennas eorum. Ezekiel 10:9 et vidi, et ecce quattuor rotae iuxta cherubim: rota una iuxta cherub unum, et rota alia iuxta cherub unum: species autem rotarum erat quasi visio lapidis chrysolithi. Ezekiel 10:10 et aspectus earum similitudo una quattuor: quasi sit rota in medio rotae. Ezekiel 10:11 Cumque ambularent, in quattuor partes gradiebantur: et non revertebantur ambulantes, sed ad locum, ad quem ire declinabat quae prima erat, sequebantur et ceterae, nec convertebantur. Ezekiel 10:12 Et omne corpus earum, et colla, et manus, et pennae, et circuli plena erant oculis, in circuitu quattuor rotarum. Ezekiel 10:13 Et rotas istas vocavit volubiles, audiente me. Ezekiel 10:14 Quattuor autem facies habebat unum: facies una, facies cherub: et facies secunda, facies hominis: et in tertio facies leonis: et in quarto facies aquilae. Ezekiel 10:15 Et elevata sunt cherubim: ipsum est animal, quod videram iuxta fluvium Chobar. Ezekiel 10:16 Cumque ambularent cherubim, ibant pariter et rotae iuxta ea: et cum elevarent cherubim alas suas ut exaltarentur de terra, non residebant rotae, sed et ipsae iuxta erant. Ezekiel 10:17 Stantibus illis, stabant: et cum elevatis elevabantur. spiritus enim vitae erat in eis. Ezekiel 10:18 Et egressa est gloria Domini a limine templi: et stetit super cherubim. Ezekiel 10:19 Et elevantia cherubim alas suas, exaltata sunt a terra coram me: et illis egredientibus, rotae quoque subsecutae sunt: et stetit in introitu portae domus Domini orientalis: et gloria Dei Israel erat super ea. Ezekiel 10:20 Ipsum est animal quod vidi subter Deum Israel iuxta fluvium Chobar: et intellexi quia cherubim essent. Ezekiel 10:21 Quattuor vultus uni, et quattuor alae uni: et similitudo manus hominis sub alis eorum. Ezekiel 10:22 Et similitudo vultuum eorum, ipsi vultus quos videram iuxta fluvium Chobar, et intuitus eorum, et impetus singulorum ante faciem suam ingredi. Ezekiel 11:0 Ezekiel 11:1 Et elevavit me spiritus, et introduxit me ad portam domus Domini orientalem, quae respicit ad solis ortum: et ecce in introitu portae viginti quinque viri: et vidi in medio eorum Iezoniam filium Azur, et Pheltiam filium Banaiae, principes populi. Ezekiel 11:2 Dixitque ad me: Fili hominis, hi sunt viri, qui cogitant iniquitatem, et tractant consilium pessimum in urbe ista, Ezekiel 11:3 dicentes: Nonne dudum aedificatae sunt domus? haec est lebes, nos autem carnes. Ezekiel 11:4 Idcirco vaticinare de eis, vaticinare fili hominis. Ezekiel 11:5 Et irruit in me spiritus Domini, et dixit ad me: Loquere: Haec dicit Dominus: Sic locuti estis domus Israel, et cogitationes cordis vestri ego novi. Ezekiel 11:6 Plurimos occidistis in urbe hac, et implestis vias eius interfectis. Ezekiel 11:7 Propterea haec dicit Dominus Deus: Interfecti vestri, quos posuistis in medio eius, hi sunt carnes, et haec est lebes: et educam vos de medio eius. Ezekiel 11:8 Gladium metuistis, et gladium inducam super vos, ait Dominus Deus. Ezekiel 11:9 Et eiiciam vos de medio eius, daboque vos in manu hostium, et faciam in vobis iudicia. Ezekiel 11:10 Gladio cadetis: in finibus Israel iudicabo vos, et scietis quia ego Dominus. Ezekiel 11:11 Haec non erit vobis in lebetem, et vos non eritis in medio eius in carnes: in finibus Israel iudicabo vos. Ezekiel 11:12 Et scietis quia ego Dominus: quia in praeceptis meis non ambulastis, et iudicia mea non fecistis, sed iuxta iudicia Gentium, quae in circuitu vestro sunt, estis operati. Ezekiel 11:13 Et factum est, cum prophetarem, Pheltias filius Banaiae mortuus est: et cecidi in faciem meam clamans voce magna, et dixi: Heu, heu, heu Domine Deus: consummationem tu facis reliquiarum Israel? Ezekiel 11:14 Et factum est verbum Domini ad me, dicens: Ezekiel 11:15 Fili hominis, fratres tui, viri propinqui tui, et omnis domus Israel, universi, quibus dixerunt habitatores Ierusalem: Longe recedite a Domino, nobis data est terra in possessionem. Ezekiel 11:16 Propterea haec dicit Dominus Deus, quia longe feci eos in Gentibus, et quia dispersi eos in terris: ero eis in sanctificationem modicam in terris, ad quas venerunt. Ezekiel 11:17 Propterea loquere: Haec dicit Dominus Deus: Congregabo vos de populis, et adunabo de terris, in quibus dispersi estis, daboque vobis humum Israel. Ezekiel 11:18 Et ingredientur illuc, et auferent omnes offensiones, cunctasque abominationes eius de illa. Ezekiel 11:19 Et dabo eis cor unum, et spiritum novum tribuam in visceribus eorum: et auferam cor lapideum de carne eorum, et dabo eis cor carneum: Ezekiel 11:20 Ut in praeceptis meis ambulent, et iudicia mea custodiant, faciantque ea: et sint mihi in populum, et ego sim eis in Deum. Ezekiel 11:21 Quorum cor post offendicula et abominationes suas ambulat, horum viam in capite suo ponam, dicit Dominus Deus. Ezekiel 11:22 Et elevaverunt cherubim alas suas, et rotae cum eis: et gloria Dei Israel erat super ea. Ezekiel 11:23 Et ascendit gloria Domini de medio civitatis, stetitque super montem, qui est ad Orientem urbis. Ezekiel 11:24 Et spiritus levavit me, adduxitque in Chaldaeam ad transmigrationem, in visione in spiritu Dei: et sublata est a me visio, quam videram. Ezekiel 11:25 Et locutus sum ad transmigrationem omnia verba Domini, quae ostenderat mihi. Ezekiel 12:0 Ezekiel 12:1 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: Ezekiel 12:2 Fili hominis in medio domus exasperantis tu habitas: qui oculos habent ad videndum, et non vident: et aures ad audiendum, et non audiunt: quia domus exasperans est. Ezekiel 12:3 Tu ergo fili hominis, fac tibi vasa transmigrationis, et transmigrabis per diem coram eis: transmigrabis autem de loco tuo ad locum alterum in conspectu eorum, si forte aspiciant: quia domus exasperans est. Ezekiel 12:4 Et efferes foras vasa tua quasi vasa transmigrantis per diem in conspectu eorum: tu autem egredieris vespere coram eis, sicut egreditur migrans. Ezekiel 12:5 Ante oculos eorum perfode tibi parietem: et egredieris per eum. Ezekiel 12:6 In conspectu eorum in humeris portaberis, in caligine effereris: faciem tuam velabis, et non videbis terram. quia portentum dedi te domui Israel. Ezekiel 12:7 Feci ergo sicut praeceperat mihi Dominus: vasa mea protuli quasi vasa transmigrantis per diem: et vespere perfodi mihi parietem manu: et in caligine egressus sum, in humeris portatus in conspectu eorum. Ezekiel 12:8 Et factus est sermo Domini mane ad me, dicens: Ezekiel 12:9 Fili hominis, numquid non dixerunt ad te domus Israel, domus exasperans: Quid tu facis? Ezekiel 12:10 Dic ad eos: Haec dicit Dominus Deus: Super ducem onus istud, qui est in Ierusalem, et super omnem domum Israel, quae est in medio eorum. Ezekiel 12:11 Dic: Ego portentum vestrum: quomodo feci, sic fiet illis. in transmigrationem, et in captivitatem ibunt. Ezekiel 12:12 Et dux, qui est in medio eorum, in humeris portabitur, in caligine egredietur: parietem perfodient ut educant eum: facies eius operietur ut non videat oculo terram. Ezekiel 12:13 Et extendam rete meum super eum, et capietur in sagena mea: et adducam eum in Babylonem in terram Chaldaeorum: et ipsam non videbit, ibique morietur. Ezekiel 12:14 Et omnes, qui circa eum sunt, praesidium eius, et agmina eius dispergam in omnem ventum: et gladium evaginabo post eos. Ezekiel 12:15 Et scient quia ego Dominus, quando dispersero illos in Gentibus, et disseminavero eos in terris. Ezekiel 12:16 Et relinquam ex eis viros paucos a gladio, et fame, et pestilentia: ut enarrent omnia scelera eorum in Gentibus, ad quas ingredientur: et scient quia ego Dominus. Ezekiel 12:17 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: Ezekiel 12:18 Fili hominis, panem tuum in conturbatione comede: sed et aquam tuam in festinatione, et moerore bibe. Ezekiel 12:19 Et dices ad populum terrae: Haec dicit Dominus Deus ad eos, qui habitant in Ierusalem in terra Israel: Panem suum in solicitudine comedent, et aquam suam in desolatione bibent: ut desoletur terra a multitudine sua, propter iniquitatem omnium, qui habitant in ea. Ezekiel 12:20 Et civitates, quae nunc habitantur, desolatae erunt, terraque deserta: et scietis quia ego Dominus. Ezekiel 12:21 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: Ezekiel 12:22 Fili hominis, quod est proverbium istud vobis in terra Israel? dicentium: In longum differentur dies, et peribit omnis visio. Ezekiel 12:23 Ideo dic ad eos: Haec dicit Dominus Deus: Quiescere faciam proverbium istud, neque vulgo dicetur ultra in Israel: et loquere ad eos quod appropinquaverint dies, et sermo omnis visionis. Ezekiel 12:24 Non enim erit ultra omnis visio cassa, neque divinatio ambigua in medio filiorum Israel. Ezekiel 12:25 Quia ego Dominus loquar: et quodcumque locutus fuero verbum, fiet, et non prolongabitur amplius: sed in diebus vestris domus exasperans loquar verbum, et faciam illud, dicit Dominus Deus. Ezekiel 12:26 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: Ezekiel 12:27 Fili hominis, ecce domus Israel dicentium: Visio, quam hic videt, in dies multos: et in tempora longa iste prophetat. Ezekiel 12:28 Propterea dic ad eos: Haec dicit Dominus Deus: Non prolongabitur ultra omnis sermo meus: verbum, quod locutus fuero, complebitur, dicit Dominus Deus. Ezekiel 13:0 Ezekiel 13:1 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: Ezekiel 13:2 Fili hominis, vaticinare ad prophetas Israel, qui prophetant: et dices prophetantibus de corde suo: Audite verbum Domini. Ezekiel 13:3 Haec dicit Dominus Deus: Vae prophetis insipientibus, qui sequuntur spiritum suum, et nihil vident. Ezekiel 13:4 Quasi vulpes in desertis, prophetae tui Israel erant. Ezekiel 13:5 Non ascendistis ex adverso, neque opposuistis murum pro domo Israel, ut staretis in praelio in die Domini. Ezekiel 13:6 Vident vana, et divinant mendacium, dicentes: Ait Dominus: cum Dominus non miserit eos: et perseveraverunt confirmare sermonem. Ezekiel 13:7 Numquid non visionem cassam vidistis, et divinationem mendacem locuti estis? et dicitis, ait Dominus: cum ego non sim locutus. Ezekiel 13:8 Propterea haec dicit Dominus Deus: Quia locuti estis vana, et vidistis mendacium: ideo ecce ego ad vos, dicit Dominus Deus: Ezekiel 13:9 Et erit manus mea super prophetas, qui vident vana, et divinant mendacium: in consilio populi mei non erunt, et in scriptura domus Israel non scribentur, nec in terram Israel ingredientur: et scietis quia ego Dominus Deus: Ezekiel 13:10 Eo quod deceperint populum meum, dicentes: Pax, et non est pax: et ipse aedificabat parietem, illi autem liniebant eum luto absque paleis. Ezekiel 13:11 Dic ad eos, qui liniunt absque temperatura, quod casurus sit: erit enim imber inundans, et dabo lapides praegrandes desuper irruentes, et ventum procellae dissipantem. Ezekiel 13:12 Siquidem ecce cecidit paries: numquid non dicetur vobis: Ubi est litura, qua linistis? Ezekiel 13:13 Propterea haec dicit Dominus Deus: Et erumpere faciam spiritum tempestatum in indignatione mea, et imber inundans in furore meo erit: et lapides grandes in ira in consumptionem. Ezekiel 13:14 Et destruam parietem, quem linistis absque temperamento: et adaequabo eum terrae, et revelabitur fundamentum eius: et cadet, et consumetur in medio eius: et scietis quia ego sum Dominus. Ezekiel 13:15 Et complebo indignationem meam in pariete, et in his, qui liniunt eum absque temperamento, dicamque vobis: Non est paries, et non sunt qui liniunt eum. Ezekiel 13:16 Prophetae Israel, qui prophetant ad Ierusalem, et vident ei visionem pacis: et non est pax, ait Dominus Deus. Ezekiel 13:17 Et tu fili hominis, pone faciem tuam contra filias populi tui, quae prophetant de corde suo: et vaticinare super eas, Ezekiel 13:18 et dic: Haec dicit Dominus Deus: Vae quae consuunt pulvillos sub omni cubito manus: et faciunt cervicalia sub capite universae aetatis ad capiendas animas: et cum caperent animas populi mei, vivificabant animas eorum. Ezekiel 13:19 Et violabant me ad populum meum propter pugillum hordei, et fragmen panis, ut interficerent animas, quae non moriuntur, et vivificarent animas, quae non vivunt, mentientes populo meo credenti mendaciis. Ezekiel 13:20 Propter hoc haec dicit Dominus Deus: Ecce ego ad pulvillos vestros, quibus vos capitis animas volantes: et dirumpam eos de brachiis vestris: et dimittam animas, quas vos capitis, animas ad volandum. Ezekiel 13:21 Et dirumpam cervicalia vestra, et liberabo populum meum de manu vestra, neque erunt ultra in manibus vestris ad praedandum: et scietis quia ego Dominus. Ezekiel 13:22 Pro eo quod moerere fecistis cor iusti mendaciter, quem ego non contristavi: et confortastis manus impii, ut non reverteretur a via sua mala, et viveret: Ezekiel 13:23 propterea vana non videbitis, et divinationes non divinabitis amplius, et eruam populum meum de manu vestra: et scietis quia ego Dominus. Ezekiel 14:0 Ezekiel 14:1 Et venerunt ad me viri seniorum Israel, et sederunt coram me. Ezekiel 14:2 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: Ezekiel 14:3 Fili hominis, viri isti posuerunt immunditias suas in cordibus suis, et scandalum iniquitatis suae statuerunt contra faciem suam: numquid interrogatus respondebo eis? Ezekiel 14:4 Propter hoc loquere eis, et dices ad eos: Haec dicit Dominus Deus: Homo homo de domo Israel, qui posuerit immunditias suas in corde suo, et scandalum iniquitatis suae statuerit contra faciem suam, et venerit ad prophetam interrogans per eum me: ego Dominus respondebo ei in multitudine immunditiarum suarum: Ezekiel 14:5 ut capiatur domus Israel in corde suo, quo recesserunt a me in cunctis idolis suis. Ezekiel 14:6 Propterea dic ad domum Israel: Haec dicit Dominus Deus: Convertimini, et recedite ab idolis vestris, et ab universis contaminationibus vestris avertite facies vestras. Ezekiel 14:7 Quia homo homo de domo Israel, et de proselytis quicumque advena fuerit in Israel, si alienatus fuerit a me, et posuerit idola sua in corde suo, et scandalum iniquitatis suae statuerit contra faciem suam, et venerit ad prophetam ut interroget per eum me: ego Dominus respondebo ei per me. Ezekiel 14:8 Et ponam faciem meam super hominem illum, et faciam eum in exemplum, et in proverbium, et disperdam eum de medio populi mei: et scietis quia ego Dominus. Ezekiel 14:9 Et propheta cum erraverit, et locutus fuerit verbum: ego Dominus decepi prophetam illum: et extendam manum meam super illum, et delebo eum de medio populi mei Israel. Ezekiel 14:10 Et portabunt iniquitatem suam: iuxta iniquitatem interrogantis, sic iniquitas prophetae erit: Ezekiel 14:11 ut non erret ultra domus Israel a me, neque polluatur in universis praevaricationibus suis: sed sint mihi in populum, et ego sim eis in Deum, ait Dominus exercituum. Ezekiel 14:12 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: Ezekiel 14:13 Fili hominis, terra cum peccaverit mihi, ut praevaricetur praevaricans, extendam manum meam super eam, et conteram virgam panis eius: et immittam in eam famem, et interficiam de ea hominem, et iumentum. Ezekiel 14:14 Et si fuerint tres viri isti in medio eius, Noe, Daniel, et Iob: ipsi iustitia sua liberabunt animas suas, ait Dominus exercituum. Ezekiel 14:15 Quod si et bestias pessimas induxero super terram ut vastem eam; et fuerit invia, eo quod non sit pertransiens propter bestias: Ezekiel 14:16 Tres viri isti si fuerint in ea, vivo ego, dicit Dominus Deus, quia nec filios, nec filias liberabunt: sed ipsi soli liberabuntur, terra autem desolabitur. Ezekiel 14:17 Vel si gladium induxero super terram illam, et dixero gladio: Transi per terram: et interfecero de ea hominem, et iumentum: Ezekiel 14:18 et tres viri isti fuerint in medio eius: vivo ego, dicit Dominus Deus, non liberabunt filios, neque filias: sed ipsi soli liberabuntur. Ezekiel 14:19 Si autem et pestilentiam immisero super terram illam, et effudero indignationem meam super eam in sanguine, ut auferam ex ea hominem, et iumentum: Ezekiel 14:20 Et Noe, et Daniel, et Iob fuerint in medio eius: vivo ego, dicit Dominus Deus, quia filium, et filiam non liberabunt: sed ipsi iustitia sua liberabunt animas suas. Ezekiel 14:21 Quoniam haec dicit Dominus Deus: Quod et si quattuor iudicia mea pessima, gladium, et famem, ac bestias malas, et pestilentiam immisero in Ierusalem ut interficiam de ea hominem, et pecus: Ezekiel 14:22 tamen relinquetur in ea salvatio educentium filios, et filias: ecce ipsi egredientur ad vos, et videbitis viam eorum, et adinventiones eorum, et consolabimini super malo, quod induxi in Ierusalem in omnibus, quae importavi super eam. Ezekiel 14:23 Et consolabuntur vos, cum videritis viam eorum, et adinventiones eorum: et cognoscetis quod non frustra fecerim omnia, quae feci in ea, ait Dominus Deus. Ezekiel 15:0 Ezekiel 15:1 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: Ezekiel 15:2 Fili hominis, quid fiet de ligno vitis ex omnibus lignis nemorum, quae sunt inter ligna silvarum? Ezekiel 15:3 Numquid tolletur de ea lignum, ut fiat opus, aut fabricabitur de ea paxillus, ut dependeat in eo quodcumque vas? Ezekiel 15:4 Ecce igni datum est in escam: utramque partem eius consumpsit ignis, et medietas eius redacta est in favillam: numquid utile erit ad opus? Ezekiel 15:5 Etiam cum esset integrum, non erat aptum ad opus: quanto magis cum illud ignis devoraverit, et combusserit, nihil ex eo fiet operis? Ezekiel 15:6 Propterea haec dicit Dominus Deus: Quomodo lignum vitis inter ligna silvarum, quod dedi igni ad devorandum, sic tradam habitatores Ierusalem. Ezekiel 15:7 Et ponam faciem meam in eos: de igne egredientur, et ignis consumet eos: et scietis quia ego Dominus, cum posuero faciem meam in eos, Ezekiel 15:8 et dedero terram inviam, et desolatam: eo quod praevaricatores extiterint, dicit Dominus Deus. Ezekiel 16:0 Ezekiel 16:1 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: Ezekiel 16:2 Fili hominis notas fac Ierusalem abominationes suas: Ezekiel 16:3 et dices: Haec dicit Dominus Deus Ierusalem: Radix tua, et generatio tua de terra Chanaan: pater tuus Amorrhaeus, et mater tua Cethaea. Ezekiel 16:4 Et quando nata es in die ortus tui non est praecisus umbilicus tuus, et aqua non es lota in salutem, nec sale salita, nec involuta pannis. Ezekiel 16:5 Non pepercit super te oculus ut faceret tibi unum de his, misertus tui: sed proiecta es super faciem terrae in abiectione animae tuae, in die qua nata es. Ezekiel 16:6 Transiens autem per te, vidi te conculcari in sanguine tuo. et dixi tibi cum esses in sanguine tuo: Vive. dixi, inquam, tibi: In sanguine tuo vive. Ezekiel 16:7 Multiplicatam quasi germen agri dedi te: et multiplicata es, et grandis effecta, et ingressa es, et pervenisti ad mundum muliebrem: ubera tua intumuerunt, et pilus tuus germinavit: et eras nuda, et confusione plena. Ezekiel 16:8 Et transivi per te, et vidi te: et ecce tempus tuum, tempus amantium: et expandi amictum meum super te, et operui ignominiam tuam. Et iuravi tibi, et ingressus sum pactum tecum: ait Dominus Deus: et facta es mihi. Ezekiel 16:9 Et lavi te aqua, et emundavi sanguinem tuum ex te: et unxi te oleo. Ezekiel 16:10 Et vestivi te discoloribus, et calceavi te hyacintho: et cinxi te bysso, et indui te subtilibus. Ezekiel 16:11 Et ornavi te ornamento, et dedi armillas in manibus tuis, et torquem circa collum tuum. Ezekiel 16:12 Et dedi inaurem super os tuum, et circulos auribus tuis, et coronam decoris in capite tuo. Ezekiel 16:13 Et ornata es auro, et argento, et vestita es bysso, et polymito, similam, et mel, et oleum comedisti, et decora facta es vehementer nimis: et profecisti in regnum. Ezekiel 16:14 Et egressum est nomen tuum in Gentes propter speciem tuam: quia perfecta eras in decore meo, quem posueram super te, dicit Dominus Deus. Ezekiel 16:15 Et habens fiduciam in pulchritudine tua fornicata es in nomine tuo: et exposuisti fornicationem tuam omni transeunti ut eius fieres. Ezekiel 16:16 Et sumens de vestimentis meis fecisti tibi excelsa hinc inde consuta: et fornicata es super eis, sicut non est factum, neque futurum est. Ezekiel 16:17 Et tulisti vasa decoris tui de auro meo, atque argento meo, quae dedi tibi: et fecisti tibi imagines masculinas, et fornicata es in eis. Ezekiel 16:18 Et sumpsisti vestimenta tua multicoloria, et restita es eis: et oleum meum, et thymiama meum posuisti coram eis. Ezekiel 16:19 Et panem meum, quem dedi tibi, similam, et oleum, et mel, quibus enutrivi te, posuisti in conspectu eorum in odorem suavitatis, et factum est, ait Dominus Deus. Ezekiel 16:20 Et tulisti filios tuos, et filias tuas, quas generasti mihi: et immolasti eis ad devorandum. Numquid parva est fornicatio tua? Ezekiel 16:21 Immolasti filios meos, et dedisti, illos consecrans, eis. Ezekiel 16:22 Et post omnes abominationes tuas, et fornicationes, non es recordata dierum adolescentiae tuae, quando eras nuda, et confusione plena, conculcata in sanguine tuo. Ezekiel 16:23 Et accidit post omnem malitiam tuam (vae, vae tibi, ait Dominus Deus) Ezekiel 16:24 et aedificasti tibi lupanar, et fecisti tibi prostibulum in cunctis plateis. Ezekiel 16:25 Ad omne caput viae aedificasti signum prostitutionis tuae: et abominabilem fecisti decorem tuum: et divisisti pedes tuos omni transeunti, et multiplicasti fornicationes tuas. Ezekiel 16:26 Et fornicata es cum filiis Aegypti vicinis tuis magnarum carnium: et multiplicasti fornicationem tuam ad irritandum me. Ezekiel 16:27 Ecce ego extendam manum meam super te, et auferam iustificationem tuam: et dabo te in animas odientium te filiarum Palaestinarum, quae erubescunt in via tua scelerata. Ezekiel 16:28 Et fornicata es in filiis Assyriorum, eo quod necdum fueris expleta: et postquam fornicata es, nec sic es satiata. Ezekiel 16:29 Et multiplicasti fornicationem tuam in Terra Chanaan cum Chaldaeis: et nec sic satiata es. Ezekiel 16:30 In quo mundabo cor tuum, ait Dominus Deus; cum facias omnia haec opera mulieris meretricis, et procacis? Ezekiel 16:31 Quia fabricasti lupanar tuum in capite omnis viae, et excelsum tuum fecisti in omni platea: nec facta es quasi meretrix fastidio augens pretium, Ezekiel 16:32 sed quasi mulier adultera, quae super virum suum inducit alienos. Ezekiel 16:33 Omnibus meretricibus dantur mercedes: tu autem dedisti mercedes cunctis amatoribus tuis, et dona donabas eis vi intrarent ad te undique ad fornicandum tecum. Ezekiel 16:34 Factumque est in te contra consuetudinem mulierum in fornicationibus tuis, et post te non erit fornicatio: in eo enim quod dedisti mercedes, et mercedes non accepisti, factum est in te contrarium. Ezekiel 16:35 Propterea meretrix audi verbum Domini. Ezekiel 16:36 Haec dicit Dominus Deus: Quia effusum est aes tuum, et revelata est ignominia tua in fornicationibus tuis super amatores tuos, et super idola abominationum tuarum in sanguine filiorum tuorum, quos dedisti eis: Ezekiel 16:37 Ecce ego congregabo omnes amatores tuos, quibus commixta es, et omnes, quos dilexisti cum universis, quos oderas: et congregabo eos super te undique, et nudabo ignominiam tuam coram eis, et videbunt omnem turpitudinem tuam. Ezekiel 16:38 Et iudicabo te iudiciis adulterarum, et effundentium sanguinem: et dabo te in sanguinem furoris et zeli. Ezekiel 16:39 Et dabo te in manus eorum, et destruent lupanar tuum: et demolientur prostibulum tuum: et denudabunt te vestimentis tuis, et auferent vasa decoris tui: et derelinquent te nudam, plenamque ignominia: Ezekiel 16:40 et adducent super te multitudinem, et lapidabunt te lapidibus, et trucidabunt te gladiis suis. Ezekiel 16:41 Et comburent domos tuas igne, et facient in te iudicia in oculis mulierum plurimarum: et desines fornicari, et mercedes ultra non dabis. Ezekiel 16:42 Et requiescet indignatio mea in te: et auferetur zelus meus a te, et quiescam, nec irascar amplius. Ezekiel 16:43 Eo quod non fueris recordata dierum adolescentiae tuae, et provocasti me in omnibus his: quapropter et ego vias tuas in capite tuo dedi, ait Dominus Deus, et non feci iuxta scelera tua in omnibus abominationibus tuis. Ezekiel 16:44 Ecce omnis, qui dicit vulgo proverbium, in te assumet illud, dicens: Sicut mater, ita et filia eius. Ezekiel 16:45 Filia matris tuae es tu, quae proiecit virum suum, et filios suos: et soror sororum tuarum es tu, quae proiecerunt viros suos, et filios suos: mater vestra Cethaea, et pater vester Amorrhaeus. Ezekiel 16:46 Et soror tua maior, Samaria, ipsa et filiae eius, quae habitant ad sinistram tuam: soror autem tua minor te, quae habitat a dextris tuis, Sodoma, et filiae eius. Ezekiel 16:47 Sed nec in viis earum ambulasti, neque secundum scelera earum fecisti pauxillum minus: pene sceleratiora fecisti illis in omnibus viis tuis. Ezekiel 16:48 Vivo ego, dicit Dominus Deus, quia non fecit Sodoma soror tua ipsa, et filiae eius, sicut fecisti tu, et filiae tuae. Ezekiel 16:49 Ecce haec fuit iniquitas Sodomae sororis tuae, superbia, saturitas panis et abundantia, et otium ipsius, et filiarum eius: et manum egeno, et pauperi non porrigebant. Ezekiel 16:50 Et elevatae sunt, et fecerunt abominationes coram me: et abstuli eas sicut vidisti. Ezekiel 16:51 Et Samaria dimidium peccatorum tuorum non peccavit: sed vicisti eas sceleribus tuis, et iustificasti sorores tuas in omnibus abominationibus tuis, quas operata es. Ezekiel 16:52 Ergo et tu porta confusionem tuam, quae vicisti sorores tuas peccatis tuis, sceleratius agens ab eis: iustificatae sunt enim a te: ergo et tu confundere, et porta ignominiam tuam, quae iustificasti sorores tuas. Ezekiel 16:53 Et convertam restituens eas conversione Sodomorum cum filiabus suis, et conversione Samariae, et filiarum eius: et convertam reversionem tuam in medio earum, Ezekiel 16:54 ut portes ignominiam tuam, et confundaris in omnibus, quae fecisti consolans eas. Ezekiel 16:55 Et soror tua Sodoma, et filiae eius revertentur ad antiquitatem suam: et Samaria, et filiae eius revertentur ad antiquitatem suam: et tu, et filiae tuae revertemini ad antiquitatem vestram. Ezekiel 16:56 Non fuit autem Sodoma soror tua audita in ore tuo, in die superbiae tuae, Ezekiel 16:57 antequam revelaretur malitia tua: sicut hoc tempore in opprobrium filiarum Syriae, et cunctarum in circuitu tuo filiarum Palaesthinarum, quae ambiunt te per gyrum. Ezekiel 16:58 scelus tuum, et ignominiam tuam tu portasti, ait Dominus Deus. Ezekiel 16:59 Quia haec dicit Dominus Deus: Et faciam tibi sicut despexisti iuramentum, ut irritum faceres pactum: Ezekiel 16:60 et recordabor ego pacti mei tecum in diebus adolescentiae tuae: et suscitabo tibi pactum sempiternum. Ezekiel 16:61 Et recordaberis viarum tuarum, et confunderis: cum receperis sorores tuas te maiores cum minoribus tuis: et dabo eas tibi in filias, sed non ex pacto tuo. Ezekiel 16:62 Et suscitabo ego pactum meum tecum: et scies quia ego Dominus, Ezekiel 16:63 ut recorderis, et confundaris, et non sit tibi ultra aperire os prae confusione tua, cum placatus tibi fuero in omnibus, quae fecisti, ait Dominus Deus. Ezekiel 17:0 Ezekiel 17:1 Et factum est verbum Domini ad me, dicens: Ezekiel 17:2 Fili hominis propone aenigma, et narra parabolam ad domum Israel, Ezekiel 17:3 et dices: Haec dicit Dominus Deus: Aquila grandis magnarum alarum, longo membrorum ductu, plena plumis, et varietate, venit ad Libanum, et tulit medullam cedri. Ezekiel 17:4 Summitatem frondium eius avulsit: et transportavit eam in Terram Chanaan, in urbe negotiatorum posuit illam. Ezekiel 17:5 Et tulit de semine terrae, et posuit illud in terra pro semine, ut firmaret radicem super aquas multas: in superficie posuit illud. Ezekiel 17:6 Cumque germinasset, crevit in vineam latiorem, humili statura, respicientibus ramis eius ad eam: et radices eius sub illa erant. facta est ergo vinea, et fructificavit in palmites, et emisit propagines. Ezekiel 17:7 Et facta est aquila altera grandis magnis alis, multisque plumis: et ecce vinea ista quasi mittens radices suas ad eam, palmites suos extendit ad illam, ut irrigaret eam de areolis germinis sui. Ezekiel 17:8 In terra bona super aquas multas plantata est: ut faciat frondes, et portet fructum, ut sit in vineam grandem. Ezekiel 17:9 Dic: Haec dicit Dominus Deus: Ergone prosperabitur? nonne radices eius evellet, et fructus eius distringet, et siccabit omnes palmites germinis eius, et arescet: et non in brachio grandi, neque in populo multo, ut evelleret eam radicitus? Ezekiel 17:10 Ecce plantata est: ergone prosperabitur? nonne cum tetigerit eam ventus urens siccabitur, et in areis germinis sui arescet? Ezekiel 17:11 Et factum est verbum Domini ad me, dicens: Ezekiel 17:12 Dic ad domum exasperantem: Nescitis quid ista significent? Dic: Ecce venit rex Babylonis in Ierusalem: et assumet regem, et principes eius, et adducet eos ad semetipsum in Babylonem. Ezekiel 17:13 Et tollet de semine regni, ferietque cum eo foedus: et ab eo accipiet iusiurandum. sed et fortes terrae tollet, Ezekiel 17:14 ut sit regnum humile, et non elevetur, sed custodiat pactum eius, et servet illud. Ezekiel 17:15 Qui recedens ab eo misit nuncios ad Aegyptum ut daret sibi equos, et populum multum. Numquid prosperabitur, vel consequetur salutem qui fecit haec? et qui dissolvit pactum, numquid effugiet? Ezekiel 17:16 Vivo ego, dicit Dominus Deus: quoniam in loco regis, qui constituit eum regem, cuius fecit irritum iuramentum, et solvit pactum, quod habebat cum eo, in medio Babylonis morietur. Ezekiel 17:17 Et non in exercitu grandi, neque in populo multo faciet contra eum Pharao praelium: in iactu aggeris, et in extructione vallorum ut interficiat animas multas. Ezekiel 17:18 Spreverat enim iuramentum ut solveret foedus, et ecce dedit manum suam: et cum omnia haec fecerit, non effugiet. Ezekiel 17:19 Propterea haec dicit Dominus Deus: Vivo ego, quoniam iuramentum, quod sprevit, et foedus, quod praevaricatus est, ponam in caput eius. Ezekiel 17:20 Et expandam super eum rete meum, et comprehendetur in sagena mea: et adducam eum in Babylonem, et iudicabo eum ibi in praevaricatione, qua despexit me. Ezekiel 17:21 Et omnes profugi eius cum universo agmine suo, gladio cadent: residui autem in omnem ventum dispergentur: et scietis quia ego Dominus locutus sum. Ezekiel 17:22 Haec dicit Dominus Deus: Et sumam ego de medulla cedri sublimis, et ponam: de vertice ramorum eius tenerum distringam, et plantabo super montem excelsum et eminentem. Ezekiel 17:23 In monte sublimi Israel plantabo illud, et erumpet in germen, et faciet fructum, et erit in cedrum magnam: et habitabunt sub ea omnes volucres, et universum volatile sub umbra frondium eius nidificabit. Ezekiel 17:24 Et scient omnia ligna regionis, quia ego Dominus humiliavi lignum sublime, et exaltavi lignum humile: et siccavi lignum viride, et frondere feci lignum aridum. Ego Dominus locutus sum, et feci. Ezekiel 18:0 Ezekiel 18:1 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: Ezekiel 18:2 Quid est quod inter vos parabolam vertitis in proverbium istud in terra Israel, dicentes: Patres comederunt uvam acerbam, et dentes filiorum obstupescunt? Ezekiel 18:3 Vivo ego, dicit Dominus Deus, si erit ultra vobis parabola haec in proverbium in Israel. Ezekiel 18:4 Ecce omnes animae, meae sunt: ut anima patris, ita et anima filii mea est: anima, quae peccaverit, ipsa morietur. Ezekiel 18:5 Et vir si fuerit iustus, et fecerit iudicium, et iustitiam, Ezekiel 18:6 in montibus non comederit, et oculos suos non levaverit ad idola domus Israel: et uxorem proximi sui non violaverit, et ad mulierem menstruatam non accesserit: Ezekiel 18:7 et hominem non contristaverit: pignus debitori reddiderit, per vim nihil rapuerit: panem suum esurienti dederit, et nudum operuerit vestimento: Ezekiel 18:8 ad usuram non commodaverit, et amplius non acceperit: ab iniquitate averterit manum suam, et iudicium verum fecerit inter virum et virum: Ezekiel 18:9 in praeceptis meis ambulaverit, et iudicia mea custodierit ut faciat veritatem: hic iustus est, vita vivet, ait Dominus Deus. Ezekiel 18:10 Quod si genuerit filium latronem effundentem sanguinem, et fecerit unum de istis: Ezekiel 18:11 et haec quidem omnia non facientem, sed in montibus comedentem, et uxorem proximi sui polluentem: Ezekiel 18:12 egenum, et pauperem contristantem, rapientem rapinas, pignus non reddentem, et ad idola levantem oculos suos, abominationem facientem: Ezekiel 18:13 ad usuram dantem, et amplius accipientem: numquid vivet? non vivet. cum universa haec detestanda fecerit, morte morietur, sanguis eius in ipso erit. Ezekiel 18:14 Quod si genuerit filium, qui videns omnia peccata patris sui, quae fecit, timuerit, et non fecerit simile eis: Ezekiel 18:15 super montes non comederit, et oculos suos non levaverit ad idola domus Israel, et uxorem proximi sui non violaverit: Ezekiel 18:16 et virum non contristaverit, pignus non retinuerit, et rapinam non rapuerit, panem suum esurienti dederit, et nudum operuerit vestimento: Ezekiel 18:17 a pauperis iniuria averterit manum suam, usuram et superabundantiam non acceperit, iudicia mea fecerit, in praeceptis meis ambulaverit: hic non morietur in iniquitate patris sui, sed vita vivet. Ezekiel 18:18 Pater eius quia calumniatus est, et vim fecit fratri, et malum operatus est in medio populi sui, ecce mortuus est in iniquitate sua. Ezekiel 18:19 Et dicitis: Quare non portabit filius iniquitatem patris? Videlicet, quia filius iudicium, et iustitiam operatus est, omnia praecepta mea custodivit, et fecit illa, vivet vita. Ezekiel 18:20 Anima quae peccaverit, ipsa morietur: filius non portabit iniquitatem patris, et pater non portabit iniquitatem filii: iustitia iusti super eum erit, et impietas impii erit super eum. Ezekiel 18:21 Si autem impius egerit poenitentiam ab omnibus peccatis suis, quae operatus est, et custodierit omnia praecepta mea, et fecerit iudicium, et iustitiam: vita vivet, et non morietur. Ezekiel 18:22 Omnium iniquitatum eius, quas operatus est, non recordabor: in iustitia sua, quam operatus est, vivet. Ezekiel 18:23 Numquid voluntatis meae est mors impii, dicit Dominus Deus, et non ut convertatur a viis suis, et vivat? Ezekiel 18:24 Si autem averterit se iustus a iustitia sua, et fecerit iniquitatem secundum omnes abominationes, quas operari solet impius, numquid vivet? omnes iustitiae eius, quas fecerat, non recordabuntur: in praevaricatione, qua praevaricatus est, et in peccato suo, quod peccavit, in ipsis morietur. Ezekiel 18:25 Et dixistis: Non est aequa via Domini. Audite ergo domus Israel: Numquid via mea non est aequa, et non magis viae vestrae pravae sunt? Ezekiel 18:26 Cum enim averterit se iustus a iustitia sua, et fecerit iniquitatem, morietur in eis: in iniustitia, quam operatus est, morietur. Ezekiel 18:27 Et cum averterit se impius ab impietate sua, quam operatus est, et fecerit iudicium, et iustitiam: ipse animam suam vivificabit. Ezekiel 18:28 Considerans enim, et avertens se ab omnibus iniquitatibus suis, quas operatus est, vita vivet, et non morietur. Ezekiel 18:29 Et dicunt filii Israel: Non est aequa via Domini. Numquid viae meae non sunt aequae, domus Israel, et non magis viae vestrae pravae? Ezekiel 18:30 Idcirco unumquemque iuxta vias suas iudicabo domus Israel, ait Dominus Deus. Convertimini, et agite poenitentiam ab omnibus iniquitatibus vestris: et non erit vobis in ruinam iniquitas. Ezekiel 18:31 Proiicite a vobis omnes praevaricationes vestras, in quibus praevaricati estis, et facite vobis cor novum, et spiritum novum: et quare moriemini domus Israel? Ezekiel 18:32 Quia nolo mortem morientis, dicit Dominus Deus, revertimini, et vivite. Ezekiel 19:0 Ezekiel 19:1 Et tu fili hominis assume planctum super principes Israel, Ezekiel 19:2 et dices: Quare mater tua leaena inter leones cubavit, in medio leunculorum enutrivit catulos suos? Ezekiel 19:3 Et eduxit unum de leunculis suis, et leo factus est: et didicit capere praedam, hominemque comedere. Ezekiel 19:4 Et audierunt de eo Gentes, et non absque vulneribus suis ceperunt eum: et adduxerunt eum in catenis in Terram Aegypti. Ezekiel 19:5 Quae cum vidisset quoniam infirmata est, et periit expectatio eius: tulit unum de leunculis suis, leonem constituit eum. Ezekiel 19:6 Qui incedebat inter leones, et factus est leo: et didicit praedam capere, et homines devorare: Ezekiel 19:7 Didicit viduas facere, et civitates earum in desertum adducere: et desolata est terra, et plenitudo eius a voce rugitus illius. Ezekiel 19:8 Et convenerunt adversus eum Gentes undique de provinciis, et expanderunt super eum rete suum, in vulneribus earum captus est. Ezekiel 19:9 Et miserunt eum in caveam, in catenis adduxerunt eum ad regem Babylonis: miseruntque eum in carcerem, ne audiretur vox eius ultra super montes Israel. Ezekiel 19:10 Mater tua quasi vinea in sanguine tuo super aquam plantata est: fructus eius, et frondes eius creverunt ex aquis multis. Ezekiel 19:11 Et factae sunt ei virgae solidae in sceptra dominantium, et exaltata est statura eius inter frondes: et vidit altitudinem suam in multitudine palmitum suorum. Ezekiel 19:12 Et evulsa est in ira, in terramque proiecta, et ventus urens siccavit fructum eius: marcuerunt, et arefactae sunt virgae roboris eius: ignis comedit eam. Ezekiel 19:13 Et nunc transplantata est in desertum, in terra invia, et sitienti. Ezekiel 19:14 Et egressus est ignis de virga ramorum eius, qui fructum eius comedit: et non fuit in ea virga fortis, sceptrum dominantium. Planctus est, et erit in planctum. Ezekiel 20:0 Ezekiel 20:1 Et factum est in anno septimo, in quinto, in decima mensis: venerunt viri de senioribus Israel ut interrogarent Dominum, et sederunt coram me. Ezekiel 20:2 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: Ezekiel 20:3 Fili hominis loquere senioribus Israel, et dices ad eos: Haec dicit Dominus Deus: Numquid ad interrogandum me vos venistis? vivo ego quia non respondebo vobis, ait Dominus Deus. Ezekiel 20:4 Si iudicas eos, si iudicas fili hominis, abominationes patrum eorum ostende eis. Ezekiel 20:5 Et dices ad eos: Haec dicit Dominus Deus: In die, qua elegi Israel, et levavi manum meam pro stirpe domus Iacob, et apparui eis in Terra Aegypti, et levavi manum meam pro eis, dicens: Ego Dominus Deus vester: Ezekiel 20:6 in die illa levavi manum meam pro eis, ut educerem eos de Terra Aegypti, in Terram, quam provideram eis, fluentem lacte, et melle: quae est egregia inter omnes terras. Ezekiel 20:7 Et dixi ad eos: Unusquisque offensiones oculorum suorum abiiciat, et in idolis Aegypti nolite pollui: ego Dominus Deus vester. Ezekiel 20:8 Et irritaverunt me, nolueruntque me audire: unusquisque abominationes oculorum suorum non proiecit, nec idola Aegypti reliquerunt: et dixi ut effunderem indignationem meam super eos, et implerem iram meam in eis, in medio Terrae Aegypti. Ezekiel 20:9 Et feci propter nomen meum, ut non violaretur coram Gentibus, in quarum medio erant, et inter quas apparui eis ut educerem eos de Terra Aegypti. Ezekiel 20:10 Eieci ergo eos de Terra Aegypti, et eduxi eos in desertum. Ezekiel 20:11 Et dedi eis praecepta mea, et iudicia mea ostendi eis, quae faciens homo, vivet in eis. Ezekiel 20:12 Insuper et sabbata mea dedi eis, ut essent signum inter me et eos: et scirent quia ego Dominus sanctificans eos. Ezekiel 20:13 Et irritaverunt me domus Israel in deserto, in praeceptis meis non ambulaverunt, et iudicia mea proiecerunt, quae faciens homo vivet in eis: et sabbata mea violaverunt vehementer: dixi ergo ut effunderem furorem meum super eos in deserto, et consumerem eos. Ezekiel 20:14 Et feci propter nomen meum, ne violaretur coram Gentibus de quibus eieci eos in conspectu earum. Ezekiel 20:15 Ego igitur levavi manum meam super eos in deserto, ne inducerem eos in Terram, quam dedi eis fluentem lacte, et melle, praecipuam terrarum omnium: Ezekiel 20:16 Quia iudicia mea proiecerunt, et in praeceptis meis non ambulaverunt, et sabbata mea violaverunt: post idola enim cor eorum gradiebatur. Ezekiel 20:17 Et pepercit oculus meus super eos ut non interficerem eos: nec consumpsi eos in deserto. Ezekiel 20:18 Dixi autem ad filios eorum in solitudine: In praeceptis patrum vestrorum nolite incedere, nec iudicia eorum custodiatis, nec in idolis eorum polluamini: Ezekiel 20:19 Ego Dominus Deus vester: in praeceptis meis ambulate, iudicia mea custodite, et facite ea: Ezekiel 20:20 Et sabbata mea sanctificate ut sint signum inter me et vos, et sciatis quia ego sum Dominus Deus vester. Ezekiel 20:21 Et exacerbaverunt me filii, in praeceptis meis non ambulaverunt: et iudicia mea non custodierunt ut facerent ea: quae cum fecerit homo, vivet in eis: et sabbata mea violaverunt: et comminatus sum ut effunderem furorem meum super eos, et implerem iram meam in eis in deserto. Ezekiel 20:22 Averti autem manum meam, et feci propter nomen meum, ut non violaretur coram Gentibus, de quibus eieci eos in oculis earum. Ezekiel 20:23 Iterum levavi manum meam in eos in solitudine, ut dispergerem illos in nationes, et ventilarem in terras: Ezekiel 20:24 eo quod iudicia mea non fecissent, et praecepta mea reprobassent, et sabbata mea violassent, et post idola patrum suorum fuissent oculi eorum. Ezekiel 20:25 Ergo et ego dedi eis praecepta non bona, et iudicia, in quibus non vivent: Ezekiel 20:26 Et pollui eos in muneribus suis cum offerrent omne, quod aperit vulvam, propter delicta sua: et scient quia ego Dominus. Ezekiel 20:27 Quamobrem loquere ad domum Israel, fili hominis: et dices ad eos: Haec dicit Dominus Deus: Adhuc et in hoc blasphemaverunt me patres vestri, cum sprevissent me contemnentes: Ezekiel 20:28 et induxissem eos in Terram, super quam levavi manum meam ut darem eis: viderunt omnem collem excelsum, et omne lignum nemorosum, et immolaverunt ibi victimas suas: et dederunt ibi irritationem oblationis suae, et posuerunt ibi odorem suavitatis suae, et libaverunt libationes suas. Ezekiel 20:29 Et dixi ad eos: Quid est excelsum, ad quod vos ingredimini? et vocatum est nomen eius Excelsum usque ad hanc diem. Ezekiel 20:30 Propterea dic ad domum Israel: Haec dicit Dominus Deus: Certe in via patrum vestrorum vos polluimini, et post offendicula eorum vos fornicamini: Ezekiel 20:31 et in oblatione donorum vestrorum, cum traducitis filios vestros per ignem, vos polluimini in omnibus idolis vestris usque hodie: et ego respondebo vobis domus Israel? Vivo ego, dicit Dominus Deus, quia non respondebo vobis. Ezekiel 20:32 Neque cogitatio mentis vestrae fiet, dicentium: Erimus sicut Gentes, et sicut cognationes terrae ut colamus ligna, et lapides. Ezekiel 20:33 Vivo ego, dicit Dominus Deus, quoniam in manu forti, et in brachio extento, et in furore effuso regnabo super vos. Ezekiel 20:34 Et educam vos de populis: et congregabo vos de terris, in quibus dispersi estis, in manu valida, et in brachio extento, et in furore effuso regnabo super vos. Ezekiel 20:35 Et adducam vos in desertum populorum, et iudicabor vobiscum ibi facie ad faciem. Ezekiel 20:36 Sicut iudicio contendi adversum patres vestros in deserto Terrae Aegypti, sic iudicabo vos, dicit Dominus. Ezekiel 20:37 Et subiiciam vos sceptro meo, et inducam vos in vinculis foederis. Ezekiel 20:38 Et eligam de vobis transgressores, et impios, et de terra incolatus eorum educam eos, et in terram Israel non ingredientur: et scietis quia ego Dominus. Ezekiel 20:39 Et vos domus Israel, Haec dicit Dominus Deus: Singuli post idola vestra ambulate, et servite eis. Quod si et in hoc non audieritis me, et nomen meum sanctum pollueritis ultra in muneribus vestris, et in idolis vestris: Ezekiel 20:40 in monte sancto meo, in monte excelso Israel, ait Dominus Deus, ibi serviet mihi omnis domus Israel; omnes, inquam, in terra, in qua placebunt mihi, et ibi quaeram primitias vestras, et initium decimarum vestrarum in omnibus sanctificationibus vestris. Ezekiel 20:41 In odorem suavitatis suscipiam vos, cum eduxero vos de populis, et congregavero vos de terris, in quas dispersi estis, et sanctificabor in vobis in oculis nationum. Ezekiel 20:42 Et scietis quia ego Dominus, cum induxero vos ad terram Israel, in Terram, pro qua levavi manum meam, ut darem eam patribus vestris. Ezekiel 20:43 Et recordabimini ibi viarum vestrarum, et omnium scelerum vestrorum, quibus polluti estis in eis: et displicebitis vobis in conspectu vestro in omnibus malitiis vestris, quas fecistis. Ezekiel 20:44 Et scietis quia ego Dominus, cum benefecero vobis propter nomen meum, et non secundum vias vestras malas, neque secundum scelera vestra pessima domus Israel, ait Dominus Deus. Ezekiel 20:45 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: Ezekiel 20:46 Fili hominis, pone faciem tuam contra viam Austri, et stilla ad Aphricum, et propheta ad saltum agri meridiani. Ezekiel 20:47 Et dices saltui meridiano: Audi verbum Domini: haec dicit Dominus Deus: Ecce ego succendam in te ignem, et comburam in te omne lignum viride, et omne lignum aridum: non extinguetur flamma succensionis: et comburetur in ea omnis facies ab Austro usque ad Aquilonem. Ezekiel 20:48 Et videbit universa caro quia ego Dominus succendi eam, nec extinguetur. Ezekiel 20:49 Et dixi: Ah, ah, ah, Domine Deus: ipsi dicunt de me: Numquid non per parabolas loquitur iste? Ezekiel 21:0 Ezekiel 21:1 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: Ezekiel 21:2 Fili hominis pone faciem tuam ad Ierusalem, et stilla ad sanctuaria, et propheta contra humum Israel: Ezekiel 21:3 Et dices terrae Israel: Haec dicit Dominus Deus: Ecce ego ad te, et eiiciam gladium meum de vagina sua, et occidam in te iustum, et impium. Ezekiel 21:4 Pro eo autem quod occidi in te iustum, et impium, idcirco egredietur gladius meus de vagina sua ad omnem carnem ab Austro usque ad Aquilonem: Ezekiel 21:5 Ut sciat omnis caro quia ego Dominus eduxi gladium meum de vagina sua irrevocabilem. Ezekiel 21:6 Et tu fili hominis ingemisce in contritione lumborum, et in amaritudinibus ingemisce coram eis. Ezekiel 21:7 Cumque dixerint ad te: Quare tu gemis? dices: Pro auditu: quia venit, et tabescet omne cor, et dissolventur universae manus, et infirmabitur omnis spiritus, et per cuncta genua fluent aquae: ecce venit, et fiet, ait Dominus Deus. Ezekiel 21:8 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: Ezekiel 21:9 Fili hominis propheta, et dices: Haec dicit Dominus Deus: Loquere: Gladius, gladius exacutus est, et limatus. Ezekiel 21:10 Ut caedat victimas, exacutus est: ut splendeat, limatus est: qui moves sceptrum filii mei, succidisti omne lignum. Ezekiel 21:11 Et dedi eum ad levigandum ut teneatur manu: iste exacutus est gladius, et iste limatus est ut sit in manu interficientis. Ezekiel 21:12 Clama, et ulula fili hominis, quia hic factus est in populo meo, hic in cunctis ducibus Israel, qui fugerant: gladio traditi sunt cum populo meo, idcirco plaude super foemur, Ezekiel 21:13 quia probatus est: et hoc, cum sceptrum subverterit, et non erit, dicit Dominus Deus. Ezekiel 21:14 Tu ergo fili hominis propheta, et percute manu ad manum, et duplicetur gladius, ac triplicetur gladius interfectorum: hic est gladius occisionis magnae, qui obstupescere eos facit, Ezekiel 21:15 et corde tabescere, et multiplicat ruinas. In omnibus portis eorum dedi conturbationem gladii acuti, et limati ad fulgendum, amicti ad caedem. Ezekiel 21:16 Exacuere, vade ad dexteram, sive ad sinistram, quocumque faciei tuae est appetitus. Ezekiel 21:17 Quin et ego plaudam manu ad manum, et implebo indignationem meam ego Dominus locutus sum. Ezekiel 21:18 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: Ezekiel 21:19 Et tu fili hominis pone tibi duas vias, ut veniat gladius regis Babylonis: de terra una egredientur ambae: et manu capiet coniecturam, in capite viae civitatis coniiciet. Ezekiel 21:20 Viam pones ut veniat gladius ad Rabbath filiorum Ammon, et ad Iudam in Ierusalem munitissimam. Ezekiel 21:21 Stetit enim rex Babylonis in bivio, in capite duarum viarum, divinationem quaerens, commiscens sagittas: interrogavit idola, exta consuluit. Ezekiel 21:22 Ad dexteram eius facta est divinatio super Ierusalem ut ponat arietes, ut aperiat os in caede, ut elevet vocem in ululatu, ut ponat arietes contra portas, ut comportet aggerem, ut aedificet munitiones. Ezekiel 21:23 Eritque quasi consulens frustra oraculum in oculis eorum, et sabbatorum otium imitans: ipse autem recordabitur iniquitatis ad capiendum. Ezekiel 21:24 Idcirco haec dicit Dominus Deus: Pro eo quod recordati estis iniquitatis vestrae, et revelastis praevaricationes vestras, et apparuerunt peccata vestra in omnibus cogitationibus vestris: pro eo, inquam, quod recordati estis, manu capiemini. Ezekiel 21:25 Tu autem profane, impie dux Israel, cuius venit dies in tempore iniquitatis praefinita: Ezekiel 21:26 Haec dicit Dominus Deus: Aufer cidarim, tolle coronam: nonne haec est, quae humilem sublevavit, et sublimem humiliavit? Ezekiel 21:27 Iniquitatem, iniquitatem, iniquitatem ponam eam: et hoc non factum est donec veniret cuius est iudicium, et tradam ei. Ezekiel 21:28 Et tu fili hominis propheta, et dic: Haec dicit Dominus Deus ad filios Ammon, et ad opprobrium eorum, et dices: Mucro, mucro evagina te ad occidendum, lima te ut interficias, et fulgeas, Ezekiel 21:29 cum tibi viderentur vana, et divinarentur mendacia: ut dareris super colla vulneratorum impiorum, quorum venit dies in tempore iniquitatis praefinita. Ezekiel 21:30 Revertere ad vaginam tuam in loco, in quo creatus es, in terra nativitatis tuae iudicabo te, Ezekiel 21:31 et effundam super te indignationem meam: in igne furoris mei sufflabo in te, daboque te in manus hominum insipientium, et fabricantium interitum. Ezekiel 21:32 Igni eris cibus, sanguis tuus erit in medio terrae, oblivioni traderis: quia ego Dominus locutus sum. Ezekiel 22:0 Ezekiel 22:1 Et factum est verbum Domini ad me, dicens: Ezekiel 22:2 Et tu fili hominis nonne iudicas, nonne iudicas civitatem sanguinum? Ezekiel 22:3 et ostendes ei omnes abominationes suas, et dices: Haec dicit Dominus Deus: Civitas effundens sanguinem in medio sui ut veniat tempus eius: et quae fecit idola contra semetipsam ut pollueretur. Ezekiel 22:4 In sanguine tuo, qui a te effusus est, deliquisti: et in idolis tuis, quae fecisti, polluta es: et appropinquare fecisti dies tuos, et adduxisti tempus annorum tuorum: propterea dedi te opprobrium Gentibus, et irrisionem universis terris. Ezekiel 22:5 Quae iuxta sunt, et quae procul a te, triumphabunt de te: sordida, nobilis, grandis interitu. Ezekiel 22:6 Ecce principes Israel singuli in brachio suo fuerunt in te ad effundendum sanguinem. Ezekiel 22:7 Patrem, et matrem contumeliis affecerunt in te, advenam calumniati sunt in medio tui, pupillum et viduam contristaverunt apud te: Ezekiel 22:8 Sanctuaria mea sprevistis, et sabbata mea polluistis. Ezekiel 22:9 Viri detractores fuerunt in te ad effundendum sanguinem, et super montes comederunt in te, scelus operati sunt in medio tui. Ezekiel 22:10 Verecundiora patris discooperuerunt in te, immunditiam menstruatae humiliaverunt in te. Ezekiel 22:11 Et unusquisque in uxorem proximi sui operatus est abominationem, et socer nurum suam polluit nefarie, frater sororem suam filiam patris sui oppressit in te. Ezekiel 22:12 Munera acceperunt apud te ad effundendum sanguinem: usuram, et superabundantiam accepisti, et avare proximos tuos calumniabaris: meique oblita es, ait Dominus Deus. Ezekiel 22:13 Ecce complosi manus meas super avaritiam tuam, quam fecisti, et super sanguinem, qui effusus est in medio tui. Ezekiel 22:14 Numquid sustinebit cor tuum, aut praevalebunt manus tuae in diebus, quos ego faciam tibi? ego Dominus locutus sum, et faciam. Ezekiel 22:15 Et dispergam te in nationes, et ventilabo te in terras, et deficere faciam immunditiam tuam a te. Ezekiel 22:16 Et possidebo te in conspectu Gentium: et scies quia ego Dominus. Ezekiel 22:17 Et factum est verbum Domini ad me, dicens: Ezekiel 22:18 Fili hominis, versa est mihi domus Israel in scoriam: omnes isti aes, et stannum, et ferrum, et plumbum in medio fornacis: scoria argenti facti sunt. Ezekiel 22:19 Propterea haec dicit Dominus Deus: Eo quod versi estis omnes in scoriam, propterea ecce ego congregabo vos in medio Ierusalem, Ezekiel 22:20 congregatione argenti, et aeris, et stanni, et ferri, et plumbi in medio fornacis: ut succendam in ea ignem ad conflandum. sic congregabo in furore meo, et in ira mea, et requiescam: et conflabo vos. Ezekiel 22:21 Et congregabo vos, et succendam vos in igne furoris mei, et conflabimini in medio eius. Ezekiel 22:22 Ut conflatur argentum in medio fornacis, sic eritis in medio eius: et scietis quia ego Dominus, cum effuderim indignationem meam super vos. Ezekiel 22:23 Et factum est verbum Domini ad me, dicens: Ezekiel 22:24 Fili hominis, dic ei: Tu es terra immunda, et non compluta in die furoris. Ezekiel 22:25 Coniuratio prophetarum in medio eius, sicut leo rugiens, rapiensque praedam, animas devoraverunt, opes et pretium acceperunt, viduas eius multiplicaverunt in medio illius. Ezekiel 22:26 Sacerdotes eius contempserunt legem meam, et polluerunt sanctuaria mea: inter sanctum et profanum non habuerunt distantiam: et inter pollutum et mundum non intellexerunt: et a sabbatis meis averterunt oculos suos, et coinquinabar in medio eorum. Ezekiel 22:27 Principes eius in medio illius, quasi lupi rapientes praedam ad effundendum sanguinem, et ad perdendas animas, et avare ad sectanda lucra. Ezekiel 22:28 Prophetae autem eius liniebant eos absque temperamento, videntes vana, et divinantes eis mendacium, dicentes: Haec dicit Dominus Deus, cum Dominus non sit locutus. Ezekiel 22:29 Populi terrae calumniabantur calumniam, et rapiebant violenter: egenum, et pauperem affligebant, et advenam opprimebant calumnia absque iudicio. Ezekiel 22:30 Et quaesivi de eis virum, qui interponeret sepem, et staret oppositus contra me pro terra, ne dissiparem eam: et non inveni. Ezekiel 22:31 Et effudi super eos indignationem meam, in igne irae meae consumpsi eos: viam eorum in caput eorum reddidi, ait Dominus Deus. Ezekiel 23:0 Ezekiel 23:1 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: Ezekiel 23:2 Fili hominis, duae mulieres filiae matris unius fuerunt, Ezekiel 23:3 et fornicatae sunt in Aegypto, in adolescentia sua fornicatae sunt: ibi subacta sunt ubera earum, et fractae sunt mammae pubertatis earum. Ezekiel 23:4 Nomina autem earum Oolla maior, et Ooliba soror eius minor: et habui eas, et pepererunt filios, et filias. Porro earum nomina Samaria Oolla, et Ierusalem Ooliba. Ezekiel 23:5 Fornicata est igitur super me Oolla, et insanivit in amatores suos, in Assyrios propinquantes, Ezekiel 23:6 vestitos hyacintho, principes, et magistratus, iuvenes cupidinis, universos equites, ascensores equorum. Ezekiel 23:7 Et dedit fornicationes suas super eos electos, filios Assyriorum universos: et in omnibus, in quos insanivit, in immunditiis eorum polluta est. Ezekiel 23:8 Insuper et fornicationes suas, quas habuerat in Aegypto, non reliquit: nam et illi dormierunt cum ea in adolescentia eius, et illi confregerunt ubera pubertatis eius, et effuderunt fornicationem suam super eam. Ezekiel 23:9 Propterea tradidi eam in manus amatorum suorum, in manus filiorum Assur, super quorum insanivit libidine. Ezekiel 23:10 Ipsi discooperuerunt ignominiam eius, filios, et filias eius tulerunt, et ipsam occiderunt gladio: et factae sunt famosae mulieres, et iudicia perpetraverunt in ea. Ezekiel 23:11 Quod cum vidisset soror eius Ooliba, plusquam illa insanivit libidine: et fornicationem suam super fornicationem sororis suae Ezekiel 23:12 ad filios Assyriorum praebuit impudenter, ducibus, et magistratibus ad se venientibus indutis veste varia, equitibus qui vectabantur equis, et adolescentibus forma cunctis egregia. Ezekiel 23:13 Et vidi quod polluta esset via una ambarum. Ezekiel 23:14 Et auxit fornicationes suas: cumque vidisset viros depictos in pariete, imagines Chaldaeorum expressas coloribus, Ezekiel 23:15 et accinctos balteis renes, et tiaras tinctas in capitibus eorum, formam ducum omnium, similitudinem filiorum Babylonis, terraeque Chaldaeorum, in qua orti sunt, Ezekiel 23:16 insanivit super eos concupiscentia oculorum suorum, et misit nuncios ad eos in Chaldaeam. Ezekiel 23:17 Cumque venissent ad eam filii Babylonis ad cubile mammarum, polluerunt eam stupris suis, et polluta est ab eis, et saturata est anima eius ab illis. Ezekiel 23:18 Denudavit quoque fornicationes suas, et discooperuit ignominiam suam: et recessit anima mea ab ea, sicut recesserat anima mea a sorore eius. Ezekiel 23:19 Multiplicavit enim fornicationes suas, recordans dies adolescentiae suae, quibus fornicata est in Terra Aegypti. Ezekiel 23:20 Et insanivit libidine super concubitum eorum, quorum carnes sunt ut carnes asinorum: et sicut fluxus equorum fluxus eorum. Ezekiel 23:21 Et visitasti scelus adolescentiae tuae, quando subacta sunt in Aegypto ubera tua, et confractae sunt mammae pubertatis tuae. Ezekiel 23:22 Propterea Ooliba, haec dicit Dominus Deus: Ecce ego suscitabo omnes amatores tuos contra te, de quibus satiata est anima tua: et congregabo eos adversum te in circuitu, Ezekiel 23:23 Filios Babylonis, et universos Chaldaeos, nobiles, tyrannosque et principes, omnes filios Assyriorum, iuvenes forma egregia, duces, et magistratus universos, principes principum, et nominatos ascensores equorum: Ezekiel 23:24 et venient super te instructi curru, et rota, multitudo populorum: lorica, et clypeo, et galea armabuntur contra te undique: et dabo coram eis iudicium, et iudicabunt te iudiciis suis. Ezekiel 23:25 Et ponam zelum meum in te, quem exercent tecum in furore: nasum tuum, et aures tuas praecident: et quae remanserint, gladio concident: ipsi filios tuos, et filias tuas capient, et novissimum tuum devorabitur igne. Ezekiel 23:26 Et denudabunt te vestimentis tuis, et tollent vasa gloriae tuae. Ezekiel 23:27 Et requiescere faciam scelus tuum de te, et fornicationem tuam de Terra Aegypti: nec levabis oculos tuos ad eos, et Aegypti non recordaberis amplius. Ezekiel 23:28 Quia haec dicit Dominus Deus: Ecce ego tradam te in manus eorum, quos odisti, in manus, de quibus satiata est anima tua. Ezekiel 23:29 Et agent tecum in odio, et tollent omnes labores tuos, et dimittent te nudam, et ignominia plenam, et revelabitur ignominia fornicationum tuarum, scelus tuum, et fornicationes tuae. Ezekiel 23:30 Fecerunt haec tibi quia fornicata es post Gentes, inter quas polluta es in idolis earum. Ezekiel 23:31 In via sororis tuae ambulasti, et dabo calicem eius in manu tua. Ezekiel 23:32 Haec dicit Dominus Deus: Calicem sororis tuae bibes profundum, et latum: eris in derisum, et in subsannationem, quae est capacissima. Ezekiel 23:33 Ebrietate, et dolore repleberis: calice moeroris, et tristitiae, calice sororis tuae Samariae. Ezekiel 23:34 Et bibes illum, et epotabis usque ad faeces, et fragmenta eius devorabis, et ubera tua lacerabis: quia ego locutus sum, ait Dominus Deus. Ezekiel 23:35 Propterea haec dicit Dominus Deus: Quia oblita es mei, et proiecisti me post corpus tuum, tu quoque porta scelus tuum, et fornicationes tuas. Ezekiel 23:36 Et ait Dominus ad me, dicens: Fili hominis numquid iudicas Oollam, et Oolibam, et annuncias eis scelera earum? Ezekiel 23:37 Quia adulteratae sunt, et sanguis in manibus earum, et cum idolis suis fornicatae sunt: insuper et filios suos, quos genuerunt mihi, obtulerunt eis ad devorandum. Ezekiel 23:38 Sed et hoc fecerunt mihi: Polluerunt sanctuarium meum in die illa, et sabbata mea profanaverunt. Ezekiel 23:39 Cumque immolarent filios suos idolis suis, et ingrederentur sanctuarium meum in die illa ut polluerent illud: etiam haec fecerunt in medio domus meae. Ezekiel 23:40 Miserunt ad viros venientes de longe, ad quos nuncium miserant: itaque ecce venerunt: quibus te lavisti, et circumlinisti stibio oculos tuos, et ornata es mundo muliebri. Ezekiel 23:41 Sedisti in lecto pulcherrimo, et mensa ornata est ante te: thymiama meum, et unguentum meum posuisti super eam. Ezekiel 23:42 Et vox multitudinis exultantis erat in ea: et in viris, qui de multitudine hominum adducebantur, et veniebant de deserto, posuerunt armillas in manibus eorum, et coronas speciosas in capitibus eorum. Ezekiel 23:43 Et dixi ei, quae attrita est in adulteriis: Nunc fornicabitur in fornicatione sua etiam haec. Ezekiel 23:44 Et ingressi sunt ad eam quasi ad mulierem meretricem: sic ingrediebantur ad Oollam, et Oolibam mulieres nefarias. Ezekiel 23:45 Viri ergo iusti sunt: hi iudicabunt eas iudicio adulterarum, et iudicio effundentium sanguinem: quia adulterae sunt, et sanguis in manibus earum et cum idolis suis fornicatae sunt. Ezekiel 23:46 Haec enim dicit Dominus Deus: Adduc ad eas multitudinem, et trade eas in tumultum, et in rapinam: Ezekiel 23:47 Et lapidentur lapidibus populorum, et confodiantur gladiis eorum: filios, et filias earum interficient, et domos earum igne succendent. Ezekiel 23:48 Et auferam scelus de terra, et discent omnes mulieres ne faciant secundum scelus earum. Ezekiel 23:49 Et dabunt scelus vestrum super vos, et peccata idolorum vestrorum portabitis: et scietis quia ego Dominus Deus. Ezekiel 24:0 Ezekiel 24:1 Et factum est verbum Domini ad me in anno nono, in mense decimo, decima die mensis, dicens: Ezekiel 24:2 Fili hominis scribe tibi nomen diei huius, in qua confirmatus est rex Babylonis adversum Ierusalem hodie. Ezekiel 24:3 Et dices per proverbium ad domum irritatricem parabolam, et loqueris ad eos: Haec dicit Dominus Deus: Pone ollam; pone, inquam, et mitte in eam aquam. Ezekiel 24:4 Congere frusta eius in eam, omnem partem bonam, femur et armum, electa et ossibus plena. Ezekiel 24:5 Pinguissimum pecus assume, compone quoque strues ossium sub ea: efferbuit coctio eius, et discocta sunt ossa illius in medio eius. Ezekiel 24:6 Propterea haec dicit Dominus Deus: Vae civitati sanguinum, ollae, cuius rubigo in ea est, et rubigo eius non exivit de ea: per partes et per partes suas eiice eam, non cecidit super eam sors. Ezekiel 24:7 Sanguis enim eius in medio eius est, super limpidissimam petram effudit illum: non effudit illum super terram ut possit operiri pulvere. Ezekiel 24:8 Ut superinducerem indignationem meam, et vindicta ulciscerer: dedi sanguinem eius super petram limpidissimam ne operiretur. Ezekiel 24:9 Propterea haec dicit Dominus Deus: Vae civitati sanguinum, cuius ego grandem faciam pyram. Ezekiel 24:10 Congere ossa, quae igne succendam: consumentur carnes, et coquetur universa compositio, et ossa tabescent. Ezekiel 24:11 Pone quoque eam super prunas vacuam, ut incalescat, et liquefiat aes eius: et confletur in medio eius inquinamentum eius, et consumatur rubigo eius: Ezekiel 24:12 multo labore sudatum est, et non exivit de ea nimia rubigo eius, neque per ignem. Ezekiel 24:13 Immunditia tua execrabilis: quia mundare te volui, et non es mundata a sordibus tuis: sed nec mundaberis prius, donec quiescere faciam indignationem meam in te. Ezekiel 24:14 Ego Dominus locutus sum: Veniet, et faciam: non transeam, nec parcam, nec placabor: iuxta vias tuas, et iuxta adinventiones tuas iudicabo te, dicit Dominus. Ezekiel 24:15 Et factum est verbum Domini ad me, dicens: Ezekiel 24:16 Fili hominis, ecce ego tollo a te desiderabile oculorum tuorum in plaga: et non planges, neque plorabis, neque fluent lacrymae tuae. Ezekiel 24:17 Ingemisce tacens, mortuorum luctum non facies: corona tua circumligata sit tibi, et calceamenta tua erunt in pedibus tuis, nec amictu ora velabis, nec cibos lugentium comedes. Ezekiel 24:18 Locutus sum ergo ad populum mane, et mortua est uxor mea vespere: fecique mane sicut praeceperat mihi. Ezekiel 24:19 Et dixit ad me populus: Quare non indicas nobis quid ista significent, quae tu facis? Ezekiel 24:20 Et dixi ad eos: Sermo Domini factus est ad me, dicens: Ezekiel 24:21 Loquere domui Israel: Haec dicit Dominus Deus: Ecce ego polluam sanctuarium meum, superbiam imperii vestri, et desiderabile oculorum vestrorum, et super quo pavet anima vestra: et filii vestri, filiae vestrae, quas reliquistis, gladio cadent. Ezekiel 24:22 Et facietis sicut feci: Ora amictu non velabitis, et cibos lugentium non comedetis. Ezekiel 24:23 Coronas habebitis in capitibus vestris, et calceamenta in pedibus: non plangetis neque flebitis, sed tabescetis in iniquitatibus vestris, et unusquisque gemet ad fratrem suum. Ezekiel 24:24 Eritque Ezechiel vobis in portentum: iuxta omnia, quae fecit, facietis cum venerit istud: et scietis quia ego Dominus Deus. Ezekiel 24:25 Et tu fili hominis ecce in die, qua tollam ab eis fortitudinem eorum, et gaudium dignitatis, et desiderium oculorum eorum, super quo requiescunt animae eorum, filios, et filias eorum: Ezekiel 24:26 In die illa cum venerit fugiens ad te, ut annunciet tibi: Ezekiel 24:27 In die, inquam, illa aperietur os tuum cum eo, qui fugit: et loqueris, et non silebis ultra: erisque eis in portentum, et scietis quia ego Dominus. Ezekiel 25:0 Ezekiel 25:1 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: Ezekiel 25:2 Fili hominis pone faciem tuam contra filios Ammon, et prophetabis de eis. Ezekiel 25:3 Et dices filiis Ammon: Audite verbum Domini Dei: Haec dicit Dominus Deus: Pro eo quod dixisti: Euge, euge super sanctuarium meum, quia pollutum est: et super terram Israel, quoniam desolata est: et super domum Iuda, quoniam ducti sunt in captivitatem: Ezekiel 25:4 Idcirco ego tradam te filiis orientalibus in hereditatem, et collocabunt caulas suas in te, et ponent in te tentoria sua: ipsi comedent fruges tuas: et ipsi bibent lac tuum. Ezekiel 25:5 Daboque Rabbath in habitaculum camelorum, et filios Ammon in cubile pecorum: et scietis quia ego Dominus. Ezekiel 25:6 Quia haec dicit Dominus Deus: Pro eo quod plausisti manu, et percussisti pede, et gavisa es ex toto affectu super terram Israel: Ezekiel 25:7 idcirco ecce ego extendam manum meam super te, et tradam te in direptionem Gentium, et interficiam te de populis, et perdam de terris, et conteram: et scies quia ego Dominus. Ezekiel 25:8 Haec dicit Dominus Deus: Pro eo quod dixerunt Moab, et Seir: Ecce sicut omnes Gentes, domus Iuda: Ezekiel 25:9 idcirco ecce ego aperiam humerum Moab de civitatibus, de civitatibus, inquam, eius, et de finibus eius inclytas terrae Bethiesimoth, et Beelmeon, et Cariathaim, Ezekiel 25:10 filios Orientis cum filiis Ammon, et dabo eam in hereditatem: ut non sit ultra memoria filiorum Ammon in Gentibus. Ezekiel 25:11 Et in Moab faciam iudicia: et scient quia ego Dominus. Ezekiel 25:12 Haec dicit Dominus Deus: Pro eo quod fecit Idumaea ultionem ut se vindicaret de filiis Iuda, peccavitque delinquens, et vindictam expetivit de eis; Ezekiel 25:13 idcirco haec dicit Dominus Deus: Extendam manum meam super Idumaeam, et auferam de ea hominem, et iumentum, et faciam eam desertam ab Austro: et qui sunt in Dedan, gladio cadent. Ezekiel 25:14 Et dabo ultionem meam super Idumaeam per manum populi mei Israel: et facient in Edom iuxta iram meam, et furorem meum: et scient vindictam meam, dicit Dominus Deus. Ezekiel 25:15 Haec dicit Dominus Deus: Pro eo quod fecerunt Palaestini vindictam, et ulti se sunt toto animo, interficientes, et implentes inimicitias veteres: Ezekiel 25:16 propterea haec dicit Dominus Deus: Ecce ego extendam manum meam super Palaestinos, et interficiam interfectores, et perdam reliquias maritimae regionis: Ezekiel 25:17 faciamque in eis ultiones magnas arguens in furore: et scient quia ego Dominus, cum dedero vindictam meam super eos. Ezekiel 26:0 Ezekiel 26:1 Et factum est in undecimo anno, prima mensis, factus est sermo Domini ad me, dicens: Ezekiel 26:2 Fili hominis, pro eo quod dixit Tyrus de Ierusalem: Euge confractae sunt portae populorum, conversa est ad me: implebor, deserta est. Ezekiel 26:3 Propterea haec dicit Dominus Deus: Ecce ego super te Tyre, et ascendere faciam ad te gentes multas, sicut ascendit mare fluctuans. Ezekiel 26:4 Et dissipabunt muros Tyri, et destruent turres eius: et radam pulverem eius de ea, et dabo eam in limpidissimam petram. Ezekiel 26:5 Siccatio sagenarum erit in medio maris, quia ego locutus sum, ait Dominus Deus: et erit in direptionem Gentibus. Ezekiel 26:6 Filiae quoque eius, quae sunt in agro, gladio interficientur: et scient quia ego Dominus. Ezekiel 26:7 Quia haec dicit Dominus Deus: Ecce ego adducam ad Tyrum Nabuchodonosor regem Babylonis ab Aquilone regem regum, cum equis, et curribus, et equitibus, et coetu, populoque magno. Ezekiel 26:8 Filias tuas, quae sunt in agro, gladio interficiet: et circumdabit te munitionibus, et comportabit aggerem in gyro: et elevabit contra te clypeum. Ezekiel 26:9 Et vineas, et arietes temperabit in muros tuos, et turres tuas destruet in armatura sua. Ezekiel 26:10 Inundatione equorum eius operiet te pulvis eorum: a sonitu equitum, et rotarum, et curruum movebuntur muri tui, cum ingressus fuerit portas tuas quasi per introitum urbis dissipatae. Ezekiel 26:11 Ungulis equorum suorum conculcabit omnes plateas tuas: populum tuum gladio caedet, et statuae tuae nobiles in terram corruent. Ezekiel 26:12 Vastabunt opes tuas, diripient negotiationes tuas: et destruent muros tuos, et domos tuas praeclaras subvertent: et lapides tuos, et ligna tua, et pulverem tuum in medio aquarum ponent. Ezekiel 26:13 Et quiescere faciam multitudinem canticorum tuorum, et sonitus cithararum tuarum non audietur amplius. Ezekiel 26:14 Et dabo te in limpidissimam petram, siccatio sagenarum eris, nec aedificaberis ultra: quia ego locutus sum, ait Dominus Deus. Ezekiel 26:15 Haec dicit Dominus Deus Tyro: Numquid non a sonitu ruinae tuae, et gemitu interfectorum tuorum cum occisi fuerint, in medio tui commovebuntur insulae? Ezekiel 26:16 Et descendent de sedibus suis omnes principes maris: et auferent exuvias suas, et vestimenta sua varia abiicient, et induentur stupore: in terra sedebunt, et attoniti super repentino casu tuo admirabuntur. Ezekiel 26:17 Et assumentes super te lamentum, dicent tibi: Quomodo peristi, quae habitas in mari, urbs inclyta, quae fuisti fortis in mari cum habitatoribus tuis, quos formidabant universi? Ezekiel 26:18 Nunc stupebunt naves in die pavoris tui: et turbabuntur insulae in mari, eo quod nullus egrediatur ex te. Ezekiel 26:19 Quia haec dicit Dominus Deus: Cum dedero te urbem desolatam sicut civitates, quae non habitantur: et adduxero super te abyssum, et operuerint te aquae multae: Ezekiel 26:20 Et detraxero te cum his, qui descendunt in lacum ad populum sempiternum et collocavero te in terra novissima sicut solitudines veteres cum his, qui deducuntur in lacum, ut non habiteris: porro cum dedero gloriam in terra viventium, Ezekiel 26:21 in nihilum redigam te, et non eris, et requisita non invenieris ultra in sempiternum, dicit Dominus Deus. Ezekiel 27:0 Ezekiel 27:1 Et factum est verbum Domini ad me, dicens: Ezekiel 27:2 Tu ergo fili hominis assume super Tyrum lamentum: Ezekiel 27:3 Et dices Tyro, quae habitat in introitu maris, negotiationi populorum ad insulas multas: Haec dicit Dominus Deus: O Tyre, tu dixisti: Perfecti decoris ego sum, Ezekiel 27:4 et in corde maris sita. Finitimi tui, qui te aedificaverunt, impleverunt decorem tuum: Ezekiel 27:5 abietibus de Sanir extruxerunt te cum omnibus tabulatis maris: cedrum de Libano tulerunt ut facerent tibi malum. Ezekiel 27:6 Quercus de Basan dolaverunt in remos tuos: et transtra tua fecerunt tibi ex ebore Indico, et praetoriola de insulis Italiae. Ezekiel 27:7 Byssus varia de Aegypto texta est tibi in velum ut poneretur in malo: hyacinthus, et purpura de insulis Elisa facta sunt operimentum tuum. Ezekiel 27:8 Habitatores Sidonis, et Aradii fuerunt remiges tui: sapientes tui, Tyre, facti sunt gubernatores tui. Ezekiel 27:9 Senes Giblii, et prudentes eius habuerunt nautas ad ministerium variae supellectilis tuae: omnes naves maris, et nautae earum fuerunt in populo negotiationis tuae. Ezekiel 27:10 Persae, et Lydii, et Libyes erant in exercitu tuo viri bellatores tui: clypeum, et galeam suspenderunt in te pro ornatu tuo. Ezekiel 27:11 Filii Aradii cum exercitu tuo erant super muros tuos in circuitu: sed et Pigmaei, qui erant in turribus tuis, pharetras suas suspenderunt in muris tuis per gyrum: ipsi compleverunt pulchritudinem tuam. Ezekiel 27:12 Chartaginenses negotiatores tui, a multitudine cunctarum divitiarum, argento, ferro, stanno, plumboque repleverunt nundinas tuas. Ezekiel 27:13 Graecia, Thubal, et Mosoch, ipsi institores tui: mancipia, et vasa aerea adduxerunt populo tuo. Ezekiel 27:14 De domo Thogorma, equos, et equites, et mulos adduxerunt ad forum tuum. Ezekiel 27:15 Filii Dedan negotiatores tui: insulae multae negotiatio manus tuae: dentes eburneos, et hebeninos commutaverunt in pretio tuo. Ezekiel 27:16 Syrus negotiator tuus propter multitudinem operum tuorum, gemmam, et purpuram, et scutulata, et byssum, et sericum, et chodchod proposuerunt in mercatu tuo. Ezekiel 27:17 Iuda et terra Israel ipsi institores tui in frumento primo, balsamum, et mel, et oleum, et resinam proposuerunt in nundinis tuis. Ezekiel 27:18 Damascenus negotiator tuus in multitudine operum tuorum, in multitudine diversarum opum, in vino pingui, in lanis coloris optimi. Ezekiel 27:19 Dan, et Graecia, et Mosel in nundinis tuis proposuerunt ferrum fabrefactum: stacte, et calamus in negotiatione tua. Ezekiel 27:20 Dedan institores tui in tapetibus ad sedendum. Ezekiel 27:21 Arabia, et universi principes Cedar, ipsi negotiatores manus tuae: cum agnis, et arietibus, et hoedis venerunt ad te negotiatores tui. Ezekiel 27:22 Venditores Saba, et Reema, ipsi negotiatores tui: cum universis primis aromatibus, et lapide pretioso, et auro, quod proposuerunt in mercatu tuo. Ezekiel 27:23 Haran, et Chene, et Eden negotiatores tui: Saba, Assur, et Chelmad venditores tui. Ezekiel 27:24 ipsi negotiatores tui multifariam involucris hyacinthi, et polymitorum, gazarumque pretiosarum, quae obvolutae, et astrictae erant funibus: cedros quoque habebant in negotiationibus tuis. Ezekiel 27:25 Naves maris, principes tui in negotiatione tua: et repleta es, et glorificata nimis in corde maris. Ezekiel 27:26 In aquis multis adduxerunt te remiges tui: ventus auster contrivit te in corde maris. Ezekiel 27:27 Divitiae tuae, et thesauri tui, et multiplex instrumentum tuum, nautae tui et gubernatores tui, qui tenebant supellectilem tuam, et populo tuo praeerant: viri quoque bellatores tui, qui erant in te cum universa multitudine tua, quae est in medio tui: cadent in corde maris in die ruinae tuae. Ezekiel 27:28 A sonitu clamoris gubernatorum tuorum conturbabuntur classes: Ezekiel 27:29 Et descendent de navibus suis omnes, qui tenebant remum: nautae, et universi gubernatores maris in terra stabunt: Ezekiel 27:30 et eiulabunt super te voce magna, et clamabunt amare: et superiacient pulverem capitibus suis, et cinere conspergentur. Ezekiel 27:31 Et radent super te calvitium, et accingentur ciliciis: et plorabunt te in amaritudine animae ploratu amarissimo. Ezekiel 27:32 Et assument super te carmen lugubre, et plangent te: Quae est ut Tyrus, quae obmutuit in medio maris? Ezekiel 27:33 Quae in exitu negotiationum tuarum de mari implesti populos multos: in multitudine divitiarum tuarum, et populorum tuorum ditasti reges terrae. Ezekiel 27:34 Nunc contrita es a mari, in profundis aquarum opes tuae, et omnis multitudo tua, quae erat in medio tui, ceciderunt. Ezekiel 27:35 Universi habitatores insularum obstupuerunt super te: et reges earum omnes tempestate percussi mutaverunt vultus. Ezekiel 27:36 Negotiatores populorum sibilaverunt super te: ad nihilum deducta es, et non eris usque in perpetuum. Ezekiel 28:0 Ezekiel 28:1 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: Ezekiel 28:2 Fili hominis, dic principi Tyri: Haec dicit Dominus Deus: Eo quod elevatum est cor tuum, et dixisti: Deus ego sum, et in cathedra Dei sedi in corde maris: cum sis homo, et non Deus, et dedisti cor tuum quasi cor Dei. Ezekiel 28:3 Ecce sapientior es tu Daniele: omne secretum non est absconditum a te. Ezekiel 28:4 In sapientia et prudentia tua fecisti tibi fortitudinem: et acquisisti aurum, et argentum in thesauris tuis. Ezekiel 28:5 In multitudine sapientiae tuae, et in negotiatione tua multiplicasti tibi fortitudinem: et elevatum est cor tuum in robore tuo. Ezekiel 28:6 Propterea haec dicit Dominus Deus: Eo quod elevatum est cor tuum quasi cor Dei: Ezekiel 28:7 idcirco ecce ego adducam super te alienos robustissimos Gentium: et nudabunt gladios suos super pulchritudinem sapientiae tuae, et polluent decorem tuum. Ezekiel 28:8 Interficient, et detrahent te: et morieris in interitu occisorum in corde maris. Ezekiel 28:9 Numquid dicens loqueris: Deus ego sum, coram interficientibus te: cum sis homo, et non Deus, in manu occidentium te? Ezekiel 28:10 Morte incircumcisorum morieris in manu alienorum: quia ego locutus sum, ait Dominus Deus. Ezekiel 28:11 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: Fili hominis leva planctum super regem Tyri: Ezekiel 28:12 et dices ei: Haec dicit Dominus Deus: Tu signaculum similitudinis, plenus sapientia, et perfectus decore, Ezekiel 28:13 in deliciis paradisi Dei fuisti: omnis lapis pretiosus operimentum tuum: sardius, topazius, et iaspis, chrysolithus, et onyx, et beryllus, sapphirus, et carbunculus, et smaragdus: aurum opus decoris tui: et foramina tua in die, qua conditus es, praeparata sunt. Ezekiel 28:14 Tu cherub extentus, et protegens, et posui te in monte sancto Dei, in medio lapidum ignitorum ambulasti. Ezekiel 28:15 Perfectus in viis tuis a die conditionis tuae, donec inventa est iniquitas in te. Ezekiel 28:16 In multitudine negotiationis tuae repleta sunt interiora tua iniquitate, et peccasti: et eieci te de monte sancto Dei, et perdidi te, o cherub protegens, de medio lapidum ignitorum. Ezekiel 28:17 Et elevatum est cor tuum in decore tuo: perdidisti sapientiam tuam in decore tuo, in terram proieci te: ante faciem regum dedi te ut cernerent te. Ezekiel 28:18 In multitudine iniquitatum tuarum, et iniquitate negotiationis tuae polluisti sanctificationem tuam: producam ergo ignem de medio tui, qui comedat te, et dabo te in cinerem super terram in conspectu omnium videntium te. Ezekiel 28:19 Omnes, qui viderint te in Gentibus, obstupescent super te: nihili factus es, et non eris in perpetuum. Ezekiel 28:20 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: Ezekiel 28:21 Fili hominis pone faciem tuam contra Sidonem: et prophetabis de ea, Ezekiel 28:22 et dices: Haec dicit Dominus Deus: Ecce ego ad te Sidon, et glorificabor in medio tui: et scient quia ego Dominus, cum fecero in ea iudicia, et sanctificatus fuero in ea. Ezekiel 28:23 Et immittam ei pestilentiam, et sanguinem in plateis eius: et corruent interfecti in medio eius gladio per circuitum: et scient quia ego Dominus. Ezekiel 28:24 Et non erit ultra domui Israel offendiculum amaritudinis, et spina dolorem inferens undique per circuitum eorum, qui adversantur eis: et scient quia ego Dominus Deus. Ezekiel 28:25 Haec dicit Dominus Deus: Quando congregavero domum Israel de populis, in quibus dispersi sunt, sanctificabor in eis coram Gentibus: et habitabunt in terra sua, quam dedi servo meo Iacob. Ezekiel 28:26 Et habitabunt in ea securi: et aedificabunt domos, et plantabunt vineas, et habitabunt confidenter, cum fecero iudicia in omnibus, qui adversantur eis per circuitum: et scient quia ego Dominus Deus eorum. Ezekiel 29:0 Ezekiel 29:1 In anno decimo, decimo mense, undecima die mensis, factum est verbum Domini ad me, dicens: Ezekiel 29:2 Fili hominis pone faciem tuam contra Pharaonem regem Aegypti, et prophetabis de eo, et de Aegypto universa: Ezekiel 29:3 Loquere, et dices: Haec dicit Dominus Deus: Ecce ego ad te Pharao rex Aegypti, draco magne, qui cubas in medio fluminum tuorum, et dicis: Meus est fluvius, et ego feci memetipsum. Ezekiel 29:4 Et ponam frenum in maxillis tuis: et agglutinabo pisces fluminum tuorum squamis tuis: et extraham te de medio fluminum tuorum, et universi pisces tui squamis tuis adhaerebunt. Ezekiel 29:5 Et proiiciam te in desertum, et omnes pisces fluminis tui: super faciem terrae cades, non colligeris, neque congregaberis: bestiis terrae, et volatilibus caeli dedi te ad devorandum. Ezekiel 29:6 Et scient omnes habitatores Aegypti quia ego Dominus: pro eo quod fuisti baculus arundineus domui Israel. Ezekiel 29:7 Quando apprehenderunt te manu, et confractus es, et lacerasti omnem humerum eorum: et innitentibus eis super te, comminutus es, et dissolvisti omnes renes eorum. Ezekiel 29:8 Propterea haec dicit Dominus Deus: Ecce ego adducam super te gladium: et interficiam de te hominem, et iumentum. Ezekiel 29:9 Et erit Terra Aegypti in desertum, et in solitudinem: et scient quia ego Dominus: pro eo quod dixeris: Fluvius meus est, et ego feci eum. Ezekiel 29:10 Idcirco ecce ego ad te, et ad flumina tua: daboque Terram Aegypti in solitudines, gladio dissipatam, a turre Syenes, usque ad terminos Aethiopiae. Ezekiel 29:11 Non pertransibit eam pes hominis, neque pes iumenti gradietur in ea: et non habitabitur quadraginta annis. Ezekiel 29:12 Daboque Terram Aegypti desertam in medio terrarum desertarum, et civitates eius in medio urbium subversarum, et erunt desolatae quadraginta annis: et dispergam Aegyptios in nationes, et ventilabo eos in terras. Ezekiel 29:13 Quia haec dicit Dominus Deus: Post finem quadraginta annorum congregabo Aegyptum de populis, in quibus dispersi fuerant. Ezekiel 29:14 Et reducam captivitatem Aegypti, et collocabo eos in terra Phathures, in terra nativitatis suae: et erunt ibi in regnum humile: Ezekiel 29:15 inter cetera regna erit humillima, et non elevabitur ultra super nationes, et imminuam eos ne imperent Gentibus. Ezekiel 29:16 Neque erunt ultra domui Israel in confidentia, docentes iniquitatem, ut fugiant, et sequantur eos: et scient quia ego Dominus Deus. Ezekiel 29:17 Et factum est in vigesimo et septimo anno, in primo, in una mensis: factum est verbum Domini ad me, dicens: Ezekiel 29:18 Fili hominis Nabuchodonosor rex Babylonis servire fecit exercitum suum servitute magna adversum Tyrum: omne caput decalvatum, et omnis humerus depilatus est: et merces non est reddita ei, neque exercitui eius de Tyro pro servitute, qua servivit mihi adversus eam. Ezekiel 29:19 Propterea haec dicit Dominus Deus: Ecce ego dabo Nabuchodonosor regem Babylonis in Terra Aegypti: et accipiet multitudinem eius, et depraedabitur manubias eius, et diripiet spolia eius: et erit merces exercitui illius, Ezekiel 29:20 et operi, quo servivit adversus eam: dedi ei Terram Aegypti, pro eo quod laboraverit mihi, ait Dominus Deus. Ezekiel 29:21 In die illo pullulabit cornu domui Israel, et tibi dabo apertum os in medio eorum: et scient quia ego Dominus. Ezekiel 30:0 Ezekiel 30:1 Et factum est verbum Domini ad me, dicens: Ezekiel 30:2 Fili hominis propheta, et dic: Haec dicit Dominus Deus: Ululate, vae, vae diei: Ezekiel 30:3 quia iuxta est dies, et appropinquat dies Domini: dies nubis, tempus Gentium erit. Ezekiel 30:4 Et veniet gladius in Aegyptum: et erit pavor in Aethiopia, cum ceciderint vulnerati in Aegypto, et ablata fuerit multitudo illius, et destructa fundamenta eius. Ezekiel 30:5 Aethiopia, et Libya, et Lydi, et omne reliquum vulgus, et Chub, et filii terrae foederis, cum eis gladio cadent. Ezekiel 30:6 Haec dicit Dominus Deus: Et corruent fulcientes Aegyptum, et destruetur superbia imperii eius: a turre Syenes gladio cadent in ea, ait Dominus Deus exercituum. Ezekiel 30:7 et dissipabuntur in medio terrarum desolatarum, et urbes eius in medio civitatum desertarum erunt. Ezekiel 30:8 Et scient quia ego Dominus: cum dedero ignem in Aegypto, et attriti fuerint omnes auxiliatores eius. Ezekiel 30:9 In die illa egredientur nuncii a facie mea in trieribus ad conterendam Aethiopiae confidentiam, et erit pavor in eis in die Aegypti, quia absque dubio veniet. Ezekiel 30:10 Haec dicit Dominus Deus: cessare faciam multitudinem Aegypti in manu Nabuchodonosor regis Babylonis. Ezekiel 30:11 Ipse et populus eius cum eo fortissimi Gentium adducentur ad disperdendam terram: et evaginabunt gladios suos super Aegyptum: et implebunt terram interfectis. Ezekiel 30:12 Et faciam alveos fluminum aridos, et tradam terram in manus pessimorum: et dissipabo terram, et plenitudinem eius manu alienorum, ego Dominus locutus sum. Ezekiel 30:13 Haec dicit Dominus Deus: Et disperdam simulachra, et cessare faciam idola de Memphis: et dux de Terra Aegypti non erit amplius: et dabo terrorem in Terra Aegypti. Ezekiel 30:14 Et disperdam terram Phathures, et dabo ignem in Taphnis, et faciam iudicia in Alexandria. Ezekiel 30:15 Et effundam indignationem meam super Pelusium robur Aegypti, et interficiam multitudinem Alexandriae, Ezekiel 30:16 et dabo ignem in Aegypto: quasi parturiens dolebit Pelusium, et Alexandria erit dissipata, et in Memphis angustiae quotidianae. Ezekiel 30:17 Iuvenes Heliopoleos, et Bubasti gladio cadent, et ipsae captivae ducentur. Ezekiel 30:18 Et in Taphnis nigrescet dies, cum contrivero ibi sceptra Aegypti, et defecerit in ea superbia potentiae eius: ipsam nubes operiet, filiae autem eius in captivitatem ducentur. Ezekiel 30:19 Et iudicia faciam in Aegypto: et scient quia ego Dominus. Ezekiel 30:20 Et factum est in undecimo anno, in primo mense, in septima mensis, factum est verbum Domini ad me, dicens: Ezekiel 30:21 Fili hominis brachium Pharaonis regis Aegypti confregi: et ecce non est obvolutum ut restitueretur ei sanitas, ut ligaretur pannis, et fasciaretur linteolis, ut recepto robore posset tenere gladium. Ezekiel 30:22 Propterea haec dicit Dominus Deus: Ecce ego ad Pharaonem regem Aegypti, et comminuam brachium eius forte, sed confractum: et deiiciam gladium de manu eius: Ezekiel 30:23 et dispergam Aegyptum in Gentibus, et ventilabo eos in terris. Ezekiel 30:24 Et confortabo brachia regis Babylonis, daboque gladium meum in manu eius: et confringam brachia Pharaonis, et gement gemitibus interfecti coram facie eius. Ezekiel 30:25 Et confortabo brachia regis Babylonis, et brachia Pharaonis concident: et scient quia ego Dominus, cum dedero gladium meum in manu regis Babylonis, et extenderit eum super Terram Aegypti. Ezekiel 30:26 Et dispergam Aegyptum in nationes, et ventilabo eos in terras, et scient quia ego Dominus. Ezekiel 31:0 Ezekiel 31:1 Et factum est in anno undecimo, tertio mense, una mensis, factum est verbum Domini ad me, dicens: Ezekiel 31:2 Fili hominis dic Pharaoni regi Aegypti, et populo eius: Cui similis factus es in magnitudine tua? Ezekiel 31:3 Ecce Assur quasi cedrus in Libano, pulcher ramis, et frondibus nemorosus, excelsusque altitudine, et inter condensas frondes elevatum est cacumen eius. Ezekiel 31:4 Aquae nutrierunt illum, abyssus exaltavit illum: flumina eius manabant in circuitu radicum eius, et rivos suos emisit ad universa ligna regionis. Ezekiel 31:5 Propterea elevata est altitudo eius super omnia ligna regionis: et multiplicata sunt arbusta eius, et elevati sunt rami eius prae aquis multis. Ezekiel 31:6 Cumque extendisset umbram suam, in ramis eius fecerunt nidos omnia volatilia caeli, et sub frondibus eius genuerunt omnes bestiae saltuum, et sub umbraculo illius habitabat coetus Gentium plurimarum. Ezekiel 31:7 Eratque pulcherrimus in magnitudine sua, et in dilatatione arbustorum suorum: erat enim radix illius iuxta aquas multas. Ezekiel 31:8 Cedri non fuerunt altiores illo in paradiso Dei, abietes non adaequaverunt summitatem eius, et platani non fuerunt aequae frondibus illius: omne lignum paradisi Dei non est assimilatum illi, et pulchritudini eius. Ezekiel 31:9 Quoniam speciosum feci eum, et multis, condensisque frondibus: et aemulata sunt eum omnia ligna voluptatis, quae erant in paradiso Dei. Ezekiel 31:10 Propterea haec dicit Dominus Deus: Pro eo quod sublimatus est in altitudine, et dedit summitatem suam virentem atque condensam, et elevatum est cor eius in altitudine sua: Ezekiel 31:11 Tradidi eum in manu fortissimi Gentium, faciens faciet ei: iuxta impietatem eius eieci eum. Ezekiel 31:12 Et succident eum alieni, et crudelissimi nationum, et proiicient eum super montes, et in cunctis convallibus corruent rami eius, et confringentur arbusta eius in universis rupibus terrae: et recedent de umbraculo eius omnes populi terrae, et relinquent eum. Ezekiel 31:13 In ruina eius habitaverunt omnia volatilia caeli, et in ramis eius fuerunt universae bestiae regionis. Ezekiel 31:14 Quam ob rem non elevabuntur in altitudine sua omnia ligna aquarum, nec ponent sublimitatem suam inter nemorosa atque frondosa, nec stabunt in sublimitate sua omnia, quae irrigantur aquis: quia omnes traditi sunt in mortem ad terram ultimam in medio filiorum hominum ad eos, qui descendunt in lacum. Ezekiel 31:15 Haec dicit Dominus Deus: In die quando descendit ad inferos, induxi luctum, operui eum abysso: et prohibui flumina eius, et coercui aquas multas: contristatus est super eum Libanus, et omnia ligna agri concussa sunt. Ezekiel 31:16 A sonitu ruinae eius commovi Gentes, cum deducerem eum ad infernum cum his, qui descendebant in lacum: et consolata sunt in terra infima omnia ligna voluptatis egregia, atque praeclara in Libano, universa quae irrigabantur aquis. Ezekiel 31:17 Nam et ipsi cum eo descendent ad infernum ad interfectos gladio: et brachium uniuscuiusque sedebit sub umbraculo eius in medio nationum. Ezekiel 31:18 Cui assimilatus es o inclyte atque sublimis inter ligna voluptatis? Ecce deductus es cum lignis voluptatis ad terram ultimam: in medio incircumcisorum dormies, cum eis, qui interfecti sunt gladio, ipse est Pharao, et omnis multitudo eius, dicit Dominus Deus. Ezekiel 32:0 Ezekiel 32:1 Et factum est, duodecimo anno, in mense duodecimo, in una mensis, factum est verbum Domini ad me, dicens: Ezekiel 32:2 Fili hominis assume lamentum super Pharaonem regem Aegypti, et dices ad eum: Leoni Gentium assimilatus es, et draconi, qui est in mari: et ventilabas cornu in fluminibus tuis, et conturbabas aquas pedibus tuis, et conculcabas flumina earum. Ezekiel 32:3 Propterea haec dicit Dominus Deus: Expandam super te rete meum in multitudine populorum multorum, et extraham te in sagena mea. Ezekiel 32:4 Et proiiciam te in terram, super faciem agri abiiciam te: et habitare faciam super te omnia volatilia caeli, et saturabo de te bestias universae terrae. Ezekiel 32:5 Et dabo carnes tuas super montes, et implebo colles tuos sanie tua. Ezekiel 32:6 Et irrigabo terram foetore sanguinis tui super montes, et valles implebuntur ex te. Ezekiel 32:7 Et operiam, cum extinctus fueris, caelum, et nigrescere faciam stellas eius: solem nube tegam, et luna non dabit lumen suum. Ezekiel 32:8 Omnia luminaria caeli moerere faciam super te: et dabo tenebras super terram tuam, dicit Dominus Deus, cum ceciderint vulnerati tui in medio terrae, ait Dominus Deus. Ezekiel 32:9 Et irritabo cor populorum multorum cum induxero contritionem tuam in Gentibus super terras, quas nescis. Ezekiel 32:10 Et stupescere faciam super te populos multos: et reges eorum horrore nimio formidabunt super te, propter universas iniquitates, quas operatus es, cum volare coeperit gladius meus super facies eorum: et obstupescent repente singuli pro anima sua in die ruinae suae. Ezekiel 32:11 Quia haec dicit Dominus Deus: Gladius regis Babylonis veniet tibi, Ezekiel 32:12 in gladiis fortium deiiciam multitudinem tuam: inexpugnabiles omnes Gentes hae: et vastabunt superbiam Aegypti, et dissipabitur multitudo eius. Ezekiel 32:13 Et perdam omnia iumenta eius, quae erant super aquas plurimas: et non conturbabit eas pes hominis ultra, neque ungula iumentorum turbabit eas. Ezekiel 32:14 Tunc purissimas reddam aquas eorum, et flumina eorum quasi oleum adducam, ait Dominus Deus: Ezekiel 32:15 Cum dedero Terram Aegypti desolatam: deseretur autem terra a plenitudine sua, quando percussero omnes habitatores eius: et scient quia ego Dominus. Ezekiel 32:16 Planctus est, et plangent eum: filiae Gentium plangent eum: super Aegyptum, et super multitudinem eius plangent eum, ait Dominus Deus. Ezekiel 32:17 Et factum est in duodecimo anno, in quintadecima mensis, factum est verbum Domini ad me, dicens: Ezekiel 32:18 Fili hominis cane carmen lugubre super multitudinem Aegypti: et detrahe eam ipsam, et filias Gentium robustarum ad terram ultimam cum his, qui descendunt in lacum. Ezekiel 32:19 Quo pulchrior es? descende, et dormi cum incircumcisis. Ezekiel 32:20 In medio interfectorum gladio cadent: gladius datus est, attraxerunt eam, et omnes populos eius. Ezekiel 32:21 Loquentur ei potentissimi robustorum de medio inferni, qui cum auxiliatoribus eius descenderunt, et dormierunt incircumcisi, interfecti gladio. Ezekiel 32:22 Ibi Assur, et omnis multitudo eius: in circuitu illius sepulchra eius: omnes interfecti, et qui ceciderunt gladio. Ezekiel 32:23 Quorum data sunt sepulchra in novissimis laci: et facta est multitudo eius per gyrum sepulchri eius: universi interfecti, cadentesque gladio, qui dederant quondam formidinem in terra viventium. Ezekiel 32:24 Ibi Aelam, et omnis multitudo eius per gyrum sepulchri sui, omnes hi interfecti, ruentesque gladio: qui descenderunt incircumcisi ad terram ultimam: qui posuerunt terrorem suum in terra viventium, et portaverunt ignominiam suam cum his, qui descenderunt in lacum. Ezekiel 32:25 In medio interfectorum posuerunt cubile eius in universis populis eius: in circuitu eius sepulchrum illius: omnes hi incircumcisi, interfectique gladio. dederunt enim terrorem suum in terra viventium, et portaverunt ignominiam suam cum his, qui descendunt in lacum: in medio interfectorum positi sunt. Ezekiel 32:26 Ibi Mosoch, et Thubal, et omnis multitudo eius: in circuitu eius sepulchra illius. omnes hi incircumcisi, interfectique et cadentes gladio: quia dederunt formidinem suam in terra viventium. Ezekiel 32:27 Et non dormient cum fortibus, cadentibusque et incircumcisis, qui descenderunt ad infernum cum armis suis, et posuerunt gladios suos sub capitibus suis, et fuerunt iniquitates eorum in ossibus eorum: quia terror fortium facti sunt in terra viventium. Ezekiel 32:28 Et tu ergo in medio incircumcisorum contereris, et dormies cum interfectis gladio. Ezekiel 32:29 Ibi Idumaea, et reges eius, et omnes duces eius, qui dati sunt cum exercitu suo cum interfectis gladio: et qui cum incircumcisis dormierunt, et cum his, qui descenderunt in lacum. Ezekiel 32:30 Ibi principes Aquilonis omnes, et universi venatores: qui deducti sunt cum interfectis, paventes, et in sua fortitudine confusi: qui dormierunt incircumcisi cum interfectis gladio, et portaverunt confusionem suam cum his, qui descendunt in lacum. Ezekiel 32:31 Vidit eos Pharao, et consolatus est super universa multitudine sua, quae interfecta est gladio, Pharao, et omnis exercitus eius, ait Dominus Deus: Ezekiel 32:32 quia dedit terrorem suum in terra viventium, et dormivit in medio incircumcisorum cum interfectis gladio: Pharao et omnis multitudo eius: ait Dominus Deus. Ezekiel 33:0 Ezekiel 33:1 Et factum est verbum Domini ad me dicens: Ezekiel 33:2 Fili hominis loquere ad filios populi tui, et dices ad eos: Terra cum induxero super eam gladium, et tulerit populus terrae virum unum de novissimis suis, et constituerit eum super se speculatorem: Ezekiel 33:3 et ille viderit gladium venientem super terram, et cecinerit buccina, et annunciaverit populo: Ezekiel 33:4 Audiens autem, quisquis ille est, sonitum buccinae, et non se observaverit, veneritque gladius, et tulerit eum: sanguis ipsius super caput eius erit. Ezekiel 33:5 Sonum buccinae audivit, et non se observavit, sanguis eius in ipso erit: si autem se custodierit, animam suam salvabit. Ezekiel 33:6 Quod si speculator viderit gladium venientem, et non insonuerit buccina: et populus se non custodierit, veneritque gladius, et tulerit de eis animam: ille quidem in iniquitate sua captus est, sanguinem autem eius de manu speculatoris requiram. Ezekiel 33:7 Et tu fili hominis, speculatorem dedi te domui Israel: audiens ergo ex ore meo sermonem, annunciabis eis ex me. Ezekiel 33:8 Si me dicente ad impium: Impie, morte morieris: non fueris locutus ut se custodiat impius a via sua: ipse impius in iniquitate sua morietur, sanguinem autem eius de manu tua requiram. Ezekiel 33:9 Si autem annunciante te ad impium ut a viis suis convertatur, non fuerit conversus a via sua: ipse in iniquitate sua morietur: porro tu animam tuam liberasti. Ezekiel 33:10 Tu ergo fili hominis dic ad domum Israel: Sic locuti estis, dicentes: Iniquitates nostrae, et peccata nostra super nos sunt, et in ipsis nos tabescimus: quomodo ergo vivere poterimus? Ezekiel 33:11 Dic ad eos: Vivo ego, dicit Dominus Deus: nolo mortem impii, sed ut convertatur impius a via sua, et vivat. Convertimini a viis vestris pessimis: et quare moriemini domus Israel? Ezekiel 33:12 Tu itaque fili hominis dic ad filios populi tui: Iustitia iusti non liberabit eum in quacumque die peccaverit: et impietas impii non nocebit ei, in quacumque die conversus fuerit ab impietate sua: et iustus non poterit vivere in iustitia sua, in quacumque die peccaverit. Ezekiel 33:13 Etiam si dixero iusto quod vita vivat, et confisus in iustitia sua fecerit iniquitatem: omnes iustitiae eius oblivioni tradentur, et in iniquitate sua, quam operatus est, in ipsa morietur. Ezekiel 33:14 Si autem dixero impio: Morte morieris: et egerit poenitentiam a peccato suo, feceritque iudicium et iustitiam, Ezekiel 33:15 et pignus restituerit ille impius, rapinamque reddiderit, in mandatis vitae ambulaverit, nec fecerit quidquam iniustum: vita vivet, et non morietur. Ezekiel 33:16 Omnia peccata eius, quae peccavit, non imputabuntur ei: iudicium, et iustitiam fecit, vita vivet. Ezekiel 33:17 Et dixerunt filii populi tui: Non est aequi ponderis via Domini, et ipsorum via iniusta est. Ezekiel 33:18 Cum enim recesserit iustus a iustitia sua, feceritque iniquitates, morietur in eis. Ezekiel 33:19 Et cum recesserit impius ab impietate sua, feceritque iudicium, et iustitiam, vivet in eis. Ezekiel 33:20 Et dicitis: Non est recta via Domini. Unumquemque iuxta vias suas iudicabo de vobis, domus Israel. Ezekiel 33:21 Et factum est in duodecimo anno, in decimo mense, in quinta mensis transmigrationis nostrae, venit ad me qui fugerat de Ierusalem, dicens: Vastata est civitas. Ezekiel 33:22 Manus autem Domini facta fuerat ad me vespere, antequam veniret qui fugerat: aperuitque os meum donec veniret ad me mane, et aperto ore meo non silui amplius. Ezekiel 33:23 Et factum est verbum Domini ad me, dicens: Ezekiel 33:24 Fili hominis, qui habitant in ruinosis his super humum Israel, loquentes aiunt: Unus erat Abraham, et hereditate possedit terram: nos autem multi sumus, nobis data est terra in possessionem. Ezekiel 33:25 Idcirco dices ad eos: Haec dicit Dominus Deus: Qui in sanguine comeditis, et oculos vestros levatis ad immunditias vestras, et sanguinem funditis: numquid terram hereditate possidebitis? Ezekiel 33:26 Stetistis in gladiis vestris, fecistis abominationes, et unusquisque uxorem proximi sui polluit: et terram hereditate possidebitis? Ezekiel 33:27 Haec dices ad eos: Sic dicit Dominus Deus: Vivo ego, quia qui in ruinosis habitant, gladio cadent: et qui in agro est, bestiis tradetur ad devorandum: qui autem in praesidiis, et speluncis sunt, peste morientur. Ezekiel 33:28 Et dabo terram in solitudinem, et in desertum, et deficiet superba fortitudo eius: et desolabuntur montes Israel, eo quod nullus sit qui per eos transeat. Ezekiel 33:29 Et scient quia ego Dominus, cum dedero terram eorum desolatam, et desertam propter universas abominationes suas, quas operati sunt. Ezekiel 33:30 Et tu fili hominis: filii populi tui, qui loquuntur de te iuxta muros, et in ostiis domorum, et dicunt unus ad alterum, vir ad proximum suum loquentes: Venite, et audiamus quis sit sermo egrediens a Domino. Ezekiel 33:31 Et veniunt ad te, quasi si ingrediatur populus, et sedent coram te populus meus: et audiunt sermones tuos, et non faciunt eos: quia in canticum oris sui vertunt illos, et avaritiam suam sequitur cor eorum. Ezekiel 33:32 Et es eis quasi carmen musicum, quod suavi, dulcique sono canitur: et audiunt verba tua, et non faciunt ea. Ezekiel 33:33 Et cum venerit quod praedictum est (ecce enim venit) tunc scient quod prophetes fuerit inter eos. Ezekiel 34:0 Ezekiel 34:1 Et factum est verbum Domini ad me, dicens: Ezekiel 34:2 Fili hominis propheta de pastoribus Israel: propheta, et dices pastoribus: Haec dicit Dominus Deus: Vae pastoribus Israel, qui pascebant semetipsos: nonne greges a pastoribus pascuntur? Ezekiel 34:3 Lac comedebatis, et lanis operiebamini, et quod crassum erat occidebatis: gregem autem meum non pascebatis. Ezekiel 34:4 Quod infirmum fuit non consolidastis, et quod aegrotum non sanastis, quod confractum est non alligastis, et quod abiectum est non reduxistis, et quod perierat non quaesistis: sed cum austeritate imperabatis eis, et cum potentia. Ezekiel 34:5 Et dispersae sunt oves meae, eo quod non esset pastor: et factae sunt in devorationem omnium bestiarum agri, et dispersae sunt. Ezekiel 34:6 Erraverunt greges mei in cunctis montibus, et in universo colle excelso: et super omnem faciem terrae dispersi sunt greges mei, et non erat qui requireret, non erat, inquam, qui requireret. Ezekiel 34:7 Propterea pastores audite verbum Domini: Ezekiel 34:8 Vivo ego, dicit Dominus Deus: quia pro eo quod facti sunt greges mei in rapinam, et oves meae in devorationem omnium bestiarum agri, eo quod non esset pastor (neque enim quaesierunt pastores mei gregem meum:) sed pascebant pastores semetipsos, et greges meos non pascebant: Ezekiel 34:9 propterea pastores audite verbum Domini: Ezekiel 34:10 Haec dicit Dominus Deus: Ecce ego ipse super pastores requiram gregem meum de manu eorum, et cessare faciam eos ut ultra non pascant gregem, nec pascant amplius pastores semetipsos: et liberabo gregem meum de ore eorum: et non erit ultra eis in escam. Ezekiel 34:11 Quia haec dicit Dominus Deus: Ecce ego ipse requiram oves meas, et visitabo eas. Ezekiel 34:12 Sicut visitat pastor gregem suum in die, quando fuerit in medio ovium suarum dissipatarum: sic visitabo oves meas, et liberabo eas de omnibus locis, in quibus dispersae fuerant in die nubis, et caliginis. Ezekiel 34:13 Et educam eas de populis, et congregabo eas de terris, et inducam eas in terram suam: et pascam eas in montibus Israel, in rivis, et in cunctis sedibus terrae. Ezekiel 34:14 In pascuis uberrimis pascam eas, et in montibus excelsis Israel erunt pascua earum: ibi requiescent in herbis virentibus, et in pascuis pinguibus pascentur super montes Israel. Ezekiel 34:15 Ego pascam oves meas: et ego eas accubare faciam, dicit Dominus Deus. Ezekiel 34:16 Quod perierat requiram, et quod abiectum erat reducam, et quod confractum fuerat alligabo, et quod infirmum fuerat consolidabo, et quod pingue et forte custodiam: et pascam illas in iudicio. Ezekiel 34:17 Vos autem greges mei, haec dicit Dominus Deus: Ecce ego iudico inter pecus et pecus, arietum, et hircorum. Ezekiel 34:18 Nonne satis vobis erat pascua bona depasci? insuper et reliquias pascuarum vestrarum conculcastis pedibus vestris: et cum purissimam aquam biberetis, reliquam pedibus vestris turbabatis. Ezekiel 34:19 Et oves meae his, quae conculcata pedibus vestris fuerant, pascebantur: et quae pedes vestri turbaverant, haec bibebant. Ezekiel 34:20 Propterea haec dicit Dominus Deus ad vos: Ecce ego ipse iudico inter pecus pingue, et macilentum: Ezekiel 34:21 pro eo quod lateribus, et humeris impingebatis, et cornibus vestris ventilabatis omnia infirma pecora, donec dispergerentur foras: Ezekiel 34:22 salvabo gregem meum, et non erit ultra in rapinam, et iudicabo inter pecus et pecus. Ezekiel 34:23 ET SUSCITABO SUPER EAS PASTOREM UNUM, qui pascat eas, servum meum David: ipse pascet eas, et ipse erit eis in pastorem. Ezekiel 34:24 Ego autem Dominus ero eis in Deum: et servus meus David princeps in medio eorum: ego Dominus locutus sum. Ezekiel 34:25 Et faciam cum eis pactum pacis, et cessare faciam bestias pessimas de terra: et qui habitant in deserto, securi dormient in saltibus. Ezekiel 34:26 Et ponam eos in circuitu collis mei benedictionem: et deducam imbrem in tempore suo: et pluviae benedictionis erunt. Ezekiel 34:27 Et dabit lignum agri fructum suum, et terra dabit germen suum, et erunt in terra sua absque timore: et scient quia ego Dominus, cum contrivero catenas iugi eorum, et eruero eos de manu imperantium sibi. Ezekiel 34:28 Et non erunt ultra in rapinam in Gentibus, neque bestiae terrae devorabunt eos: sed habitabunt confidenter absque ullo terrore. Ezekiel 34:29 Et suscitabo eis germen nominatum: et non erunt ultra imminuti fame in terra, neque portabunt ultra opprobrium Gentium. Ezekiel 34:30 Et scient quia ego Dominus Deus eorum cum eis, et ipsi populus meus domus Israel: ait Dominus Deus. Ezekiel 34:31 Vos autem greges mei, greges pascuae meae homines estis: et ego Dominus Deus vester, dicit Dominus Deus. Ezekiel 35:0 Ezekiel 35:1 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: Ezekiel 35:2 Fili hominis pone faciem tuam adversum montem Seir, et prophetabis de eo, et dices illi: Ezekiel 35:3 Haec dicit Dominus Deus: Ecce ego ad te mons Seir, et extendam manum meam super te, et dabo te desolatum atque desertum. Ezekiel 35:4 Urbes tuas demoliar, et tu desertus eris: et scies quia ego Dominus. Ezekiel 35:5 Eo quod fueris inimicus sempiternus, et concluseris filios Israel in manus gladii in tempore afflictionis eorum, in tempore iniquitatis extremae: Ezekiel 35:6 Propterea vivo ego, dicit Dominus Deus: quoniam sanguini tradam te, et sanguis te persequetur: et cum sanguinem oderis, sanguis persequetur te. Ezekiel 35:7 Et dabo montem Seir desolatum atque desertum: et auferam de eo euntem, et redeuntem. Ezekiel 35:8 Et implebo montes eius occisorum suorum: in collibus tuis, et in vallibus tuis, atque in torrentibus interfecti gladio cadent. Ezekiel 35:9 In solitudines sempiternas tradam te, et civitates tuae non habitabuntur: et scietis quia ego Dominus Deus. Ezekiel 35:10 Eo quod dixeris: Duae gentes, et duae terrae meae erunt, et hereditate possidebo eas: cum Dominus esset ibi: Ezekiel 35:11 Propterea vivo ego, dicit Dominus Deus, quia faciam iuxta iram tuam, et secundum zelum tuum, quem fecisti odio habens eos: et notus efficiar per eos cum te iudicavero. Ezekiel 35:12 Et scies quia ego Dominus audivi universa opprobria tua, quae locutus es de montibus Israel, dicens: Deserti, nobis ad devorandum dati sunt. Ezekiel 35:13 Et insurrexistis super me ore vestro, et rogastis adversum me verba vestra: ego audivi. Ezekiel 35:14 Haec dicit Dominus Deus: Laetante universa terra, in solitudinem te redigam. Ezekiel 35:15 Sicuti gavisus es super hereditatem domus Israel, eo quod fuerit dissipata, sic faciam tibi: dissipatus eris mons Seir, et Idumaea omnis: et scient quia ego Dominus. Ezekiel 36:0 Ezekiel 36:1 Tu autem fili hominis propheta super montes Israel, et dices: Montes Israel audite verbum Domini: Ezekiel 36:2 Haec dicit Dominus Deus: Eo quod dixerit inimicus de vobis: Euge, altitudines sempiternae in hereditatem datae sunt nobis: Ezekiel 36:3 propterea vaticinare, et dic: Haec dicit Dominus Deus: Pro eo quod desolati estis, et conculcati per circuitum, et facti in hereditatem reliquis Gentibus, et ascendistis super labium linguae, et opprobrium populi: Ezekiel 36:4 propterea montes Israel audite verbum Domini Dei: Haec dicit Dominus Deus montibus, et collibus, torrentibus, vallibus et desertis, parietinis, et urbibus derelictis, quae depopulatae sunt, et subsannatae a reliquis Gentibus per circuitum. Ezekiel 36:5 Propterea haec dicit Dominus Deus: Quoniam in igne zeli mei locutus sum de reliquis Gentibus, et de Idumaea universa, quae dederunt terram meam sibi in hereditatem cum gaudio, et toto corde, et ex animo: et eiecerunt eam ut vastarent: Ezekiel 36:6 idcirco vaticinare super humum Israel, et dices montibus, et collibus, iugis, et vallibus: Haec dicit Dominus Deus: Ecce ego in zelo meo, et in furore meo locutus sum, eo quod confusionem gentium sustinueritis. Ezekiel 36:7 Idcirco haec dicit Dominus Deus: Ego levavi manum meam ut Gentes, quae in circuitu vestro sunt, ipsae confusionem suam portent. Ezekiel 36:8 Vos autem montes Israel ramos vestros germinetis, et fructum vestrum afferatis populo meo Israel: prope enim est ut veniat: Ezekiel 36:9 Quia ecce ego ad vos, et convertar ad vos, et arabimini, et accipietis sementem. Ezekiel 36:10 Et multiplicabo in vobis homines, omnemque domum Israel: et habitabuntur civitates, et ruinosa instaurabuntur. Ezekiel 36:11 Et replebo vos hominibus, et iumentis: et multiplicabuntur, et crescent: et habitare vos faciam sicut a principio, bonisque donabo maioribus, quam habuistis ab initio: et scietis quia ego Dominus. Ezekiel 36:12 Et adducam super vos homines populum meum Israel, et hereditate possidebunt te: et eris eis in hereditatem, et non addes ultra ut absque eis sis. Ezekiel 36:13 Haec dicit Dominus Deus: Pro eo quod dicunt de vobis: Devoratrix hominum es, et suffocans gentem tuam: Ezekiel 36:14 Propterea homines non comedes amplius, et gentem tuam non necabis ultra, ait Dominus Deus: Ezekiel 36:15 Nec auditam faciam in te amplius confusionem Gentium, et opprobrium populorum nequaquam portabis, et gentem tuam non amittes amplius, ait Dominus Deus. Ezekiel 36:16 Et factum est verbum Domini ad me, dicens: Ezekiel 36:17 Fili hominis domus Israel habitaverunt in humo sua, et polluerunt eam in viis suis, et in studiis suis iuxta immunditiam menstruatae facta est via eorum coram me. Ezekiel 36:18 Et effudi indignationem meam super eos pro sanguine, quem fuderunt super terram, et in idolis suis polluerunt eam. Ezekiel 36:19 Et dispersi eos in Gentes, et ventilati sunt in terras: iuxta vias eorum, et adinventiones eorum iudicavi eos. Ezekiel 36:20 Et ingressi sunt ad Gentes, ad quas introierunt, et polluerunt nomen sanctum meum, cum diceretur de eis: Populus Domini iste est, et de terra eius egressi sunt. Ezekiel 36:21 Et peperci nomini sancto meo, quod polluerat domus Israel in Gentibus, ad quas ingressi sunt. Ezekiel 36:22 Idcirco dices domui Israel: Haec dicit Dominus Deus: Non propter vos ego faciam, domus Israel, sed propter nomen sanctum meum, quod polluistis in Gentibus, ad quas intrastis. Ezekiel 36:23 Et sanctificabo nomen meum magnum, quod pollutum est inter Gentes, quod polluistis in medio earum: ut sciant Gentes quia ego Dominus, ait Dominus exercituum, cum sanctificatus fuero in vobis coram eis: Ezekiel 36:24 Tollam quippe vos de Gentibus, et congregabo vos de universis terris, et adducam vos in terram vestram. Ezekiel 36:25 Et effundam super vos aquam mundam, et mundabimini ab omnibus inquinamentis vestris, et ab universis idolis vestris mundabo vos. Ezekiel 36:26 Et dabo vobis cor novum, et spiritum novum ponam in medio vestri: et auferam cor lapideum de carne vestra, et dabo vobis cor carneum. Ezekiel 36:27 Et spiritum meum ponam in medio vestri: et faciam ut in praeceptis meis ambuletis, et iudicia mea custodiatis, et operemini. Ezekiel 36:28 Et habitabitis in terra, quam dedi patribus vestris: et eritis mihi in populum, et ego ero vobis in Deum. Ezekiel 36:29 Et salvabo vos ex universis inquinamentis vestris: et vocabo frumentum, et multiplicabo illud, et non imponam vobis famem. Ezekiel 36:30 Et multiplicabo fructum ligni, et genimina agri, ut non portetis ultra opprobrium famis in Gentibus. Ezekiel 36:31 Et recordabimini viarum vestrarum pessimarum, studiorumque non bonorum: et displicebunt vobis iniquitates vestrae, et scelera vestra. Ezekiel 36:32 Non propter vos ego faciam, ait Dominus Deus, notum sit vobis: confundimini, et erubescite super viis vestris, domus Israel. Ezekiel 36:33 Haec dicit Dominus Deus: In die, qua mundavero vos ex omnibus iniquitatibus vestris, et inhabitari fecero urbes, et instauravero ruinosa, Ezekiel 36:34 et terra deserta fuerit exculta, quae quondam erat desolata in oculis omnis viatoris, Ezekiel 36:35 dicent: Terra illa inculta, facta est ut hortus voluptatis: et civitates desertae, et destitutae atque suffossae, munitae sederunt. Ezekiel 36:36 Et scient Gentes quaecumque derelictae fuerint in circuitu vestro, quia ego Dominus aedificavi dissipata, plantavique inculta, ego Dominus locutus sim, et fecerim. Ezekiel 36:37 Haec dicit Dominus Deus: Adhuc in hoc invenient me domus Israel, ut faciam eis: Multiplicabo eos sicut gregem hominum, Ezekiel 36:38 ut gregem sanctum, ut gregem Ierusalem in sollemnitatibus eius: Sic erunt civitates desertae, plenae gregibus hominum: et scient quia ego Dominus. Ezekiel 37:0 Ezekiel 37:1 Facta est super me manus Domini, et eduxit me in spiritu Domini: et dimisit me in medio campi, qui erat plenus ossibus: Ezekiel 37:2 Et circumduxit me per ea in gyro: erant autem multa valde super faciem campi, siccaque vehementer. Ezekiel 37:3 Et dixit ad me: Fili hominis putasne vivent ossa ista? Et dixi: Domine Deus, tu nosti. Ezekiel 37:4 Et dixit ad me: Vaticinare de ossibus istis: et dices eis: Ossa arida audite verbum Domini. Ezekiel 37:5 Haec dicit Dominus Deus ossibus his: Ecce ego intromittam in vos spiritum, et vivetis. Ezekiel 37:6 Et dabo super vos nervos, et succrescere faciam super vos carnes, et superextendam in vobis cutem: et dabo vobis spiritum, et vivetis, et scietis quia ego Dominus. Ezekiel 37:7 Et prophetavi sicut praeceperat mihi: factus est autem sonitus, prophetante me, et ecce commotio: et accesserunt ossa ad ossa, unumquodque ad iuncturam suam. Ezekiel 37:8 Et vidi, et ecce super ea nervi, et carnes ascenderunt: et extenta est in eis cutis desuper, et spiritum non habebant. Ezekiel 37:9 Et dixit ad me: Vaticinare ad spiritum, vaticinare fili hominis, et dices ad spiritum: Haec dicit Dominus Deus: A quattuor ventis veni spiritus, et insuffla super interfectos istos, et reviviscant. Ezekiel 37:10 Et prophetavi sicut praeceperat mihi: et ingressus est in ea spiritus, et vixerunt: steteruntque super pedes suos exercitus grandis nimis valde. Ezekiel 37:11 Et dixit ad me: Fili hominis, ossa haec universa, domus Israel est: ipsi dicunt: Aruerunt ossa nostra, et periit spes nostra, et abscissi sumus. Ezekiel 37:12 Propterea vaticinare, et dices ad eos: Haec dicit Dominus Deus: Ecce ego aperiam tumulos vestros, et educam vos de sepulchris vestris populus meus: et inducam vos in terram Israel. Ezekiel 37:13 Et scietis quia ego Dominus, cum aperuero sepulchra vestra, et eduxero vos de tumulis vestris popule meus: Ezekiel 37:14 Et dedero spiritum meum in vobis, et vixeritis, et requiescere vos faciam super humum vestram: et scietis quia ego Dominus locutus sum, et feci, ait Dominus Deus. Ezekiel 37:15 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: Ezekiel 37:16 Et tu fili hominis sume tibi lignum unum: et scribe super illud: Iudae, et filiis Israel sociis eius: et tolle lignum alterum, et scribe super illud: Ioseph ligno Ephraim, et cunctae domui Israel sociis eius. Ezekiel 37:17 Et adiunge illa, unum ad alterum tibi in lignum unum: et erunt in unionem in manu tua. Ezekiel 37:18 Cum autem dixerint ad te filii populi tui loquentes: Non indicas nobis quid in his tibi velis? Ezekiel 37:19 loqueris ad eos: Haec dicit Dominus Deus: Ecce ego assumam lignum Ioseph, quod est in manu Ephraim, et tribus Israel, quae sunt ei adiunctae: et dabo eas pariter cum ligno Iuda, et faciam eas in lignum unum: et erunt unum in manu eius. Ezekiel 37:20 Erunt autem ligna, super quae scripseris in manu tua, in oculis eorum. Ezekiel 37:21 Et dices ad eos: Haec dicit Dominus Deus: Ecce ego assumam filios Israel de medio nationum, ad quas abierunt: et congregabo eos undique, et adducam eos ad humum suam. Ezekiel 37:22 Et faciam eos in gentem unam in terra in montibus Israel, et rex unus erit omnibus imperans: et non erunt ultra duae gentes, nec dividentur amplius in duo regna. Ezekiel 37:23 Neque polluentur ultra in idolis suis, et abominationibus suis, et cunctis iniquitatibus suis: et salvos eos faciam de universis sedibus suis, in quibus peccaverunt, et emundabo eos: et erunt mihi populus, et ego ero eis Deus. Ezekiel 37:24 Et servus meus David rex super eos, et pastor unus erit omnium eorum: in iudiciis meis ambulabunt, et mandata mea custodient, et facient ea. Ezekiel 37:25 Et habitabunt super terram, quam dedi servo meo Iacob, in qua habitaverunt patres vestri: et habitabunt super eam ipsi, et filii eorum, et filii filiorum eorum, usque in sempiternum: et David servus meus princeps eorum in perpetuum. Ezekiel 37:26 Et percutiam illis foedus pacis, pactum sempiternum erit eis: et fundabo eos, et multiplicabo, et dabo sanctificationem meam in medio eorum in perpetuum. Ezekiel 37:27 Et erit tabernaculum meum in eis: et ero eis Deus, et ipsi erunt mihi populus. Ezekiel 37:28 Et scient Gentes quia ego Dominus sanctificator Israel, cum fuerit sanctificatio mea in medio eorum in perpetuum. Ezekiel 38:0 Ezekiel 38:1 Et factus est sermo Domini ad me, dicens: Ezekiel 38:2 Fili hominis pone faciem tuam contra Gog, et terram Magog, principem capitis Mosoch, et Thubal: et vaticinare de eo, Ezekiel 38:3 et dices ad eum: Haec dicit Dominus Deus: Ecce ego ad te Gog principem capitis Mosoch et Thubal, Ezekiel 38:4 et circumagam te, et ponam frenum in maxillis tuis: et educam te, et omnem exercitum tuum, equos et equites vestitos loricis universos, multitudinem magnam, hastam et clypeum arripientium et gladium. Ezekiel 38:5 Persae, Aethiopes, et Libyes cum eis, omnes scutati et galeati. Ezekiel 38:6 Gomer, et universa agmina eius, domus Thogorma, latera Aquilonis, et totum robur eius, populique multi tecum. Ezekiel 38:7 Praepara, et instrue te, et omnem multitudinem tuam, quae coacervata est ad te: et esto eis in praeceptum. Ezekiel 38:8 Post dies multos visitaberis: in novissimo annorum venies ad terram, quae reversa est a gladio, et congregata est de populis multis ad montes Israel, qui fuerunt deserti iugiter: haec de populis educta est, et habitabunt in ea confidenter universi. Ezekiel 38:9 Ascendens autem quasi tempestas venies, et quasi nubes, ut operias terram tu, et omnia agmina tua, et populi multi tecum. Ezekiel 38:10 Haec dicit Dominus Deus: In die illa ascendent sermones super cor tuum, et cogitabis cogitationem pessimam: Ezekiel 38:11 et dices: Ascendam ad terram absque muro: veniam ad quiescentes, habitantesque secure: hi omnes habitant sine muro, vectes, et portae non sunt eis: Ezekiel 38:12 Ut diripias spolia, et invadas praedam, ut inferas manum tuam super eos, qui deserti fuerant, et postea restituti, et super populum, qui est congregatus ex Gentibus, qui possidere coepit, et esse habitator umbilici terrae. Ezekiel 38:13 Saba, et Dedan, et negotiatores Tharsis, et omnes leones eius dicent tibi: Numquid ad sumenda spolia tu venis? ecce ad diripiendam praedam congregasti multitudinem tuam, ut tollas argentum, et aurum, et auferas supellectilem, atque substantiam, et diripias manubias infinitas. Ezekiel 38:14 Propterea vaticinare fili hominis, et dices ad Gog: Haec dicit Dominus Deus: Numquid non in die illo, cum habitaverit populus meus Israel confidenter, scies? Ezekiel 38:15 Et venies de loco tuo a lateribus Aquilonis tu et populi multi tecum ascensores equorum universi, coetus magnus, et exercitus vehemens. Ezekiel 38:16 Et ascendes super populum meum Israel quasi nubes, ut operias terram. In novissimis diebus eris, et adducam te super terram meam: ut sciant Gentes me, cum sanctificatus fuero in te in oculis eorum, o Gog. Ezekiel 38:17 Haec dicit Dominus Deus: Tu ergo ille es, de quo locutus sum in diebus antiquis in manu servorum meorum prophetarum Israel, qui prophetaverunt in diebus illorum temporum, ut adducerem te super eos. Ezekiel 38:18 Et erit in die illa, in die adventus Gog super terram Israel, ait Dominus Deus, ascendet indignatio mea in furore meo. Ezekiel 38:19 Et in zelo meo, in igne irae meae locutus sum. Quia in die illa erit commotio magna super terram Israel: Ezekiel 38:20 et commovebuntur a facie mea pisces maris, et volucres caeli, et bestiae agri, et omne reptile, quod movetur super humum, cunctique homines, qui sunt super faciem terrae: et subvertentur montes, et cadent sepes, et omnis murus corruet in terram. Ezekiel 38:21 Et convocabo adversus eum in cunctis montibus meis gladium, ait Dominus Deus: gladius uniuscuiusque in fratrem suum dirigetur. Ezekiel 38:22 Et iudicabo eum peste, et sanguine, et imbre vehementi et lapidibus immensis: ignem, et sulphur pluam super eum, et super exercitum eius, et super populos multos, qui sunt cum eo. Ezekiel 38:23 Et magnificabor, et sanctificabor: et notus ero in oculis multarum gentium, et scient quia ego Dominus. Ezekiel 39:0 Ezekiel 39:1 Tu autem fili hominis vaticinare adversum Gog, et dices: Haec dicit Dominus Deus: Ecce ego super te Gog principem capitis Mosoch et Thubal: Ezekiel 39:2 et circumagam te, et seducam te, et ascendere te faciam de lateribus Aquilonis: et adducam te super montes Israel. Ezekiel 39:3 Et percutiam arcum tuum in manu sinistra tua, et sagittas tuas de manu dextera tua deiiciam. Ezekiel 39:4 Super montes Israel cades tu, et omnia agmina tua, et populi tui, qui sunt tecum: feris, avibus, omnique volatili, et bestiis terrae dedi te ad devorandum. Ezekiel 39:5 Super faciem agri cades: quia ego locutus sum, ait Dominus Deus. Ezekiel 39:6 Et immittam ignem in Magog, et in his, qui habitant in insulis confidenter: et scient quia ego Dominus. Ezekiel 39:7 Et nomen sanctum meum notum faciam in medio populi mei Israel, et non polluam nomen sanctum meum amplius: et scient Gentes quia ego Dominus sanctus Israel. Ezekiel 39:8 Ecce venit, et factum est, ait Dominus Deus: haec est dies, de qua locutus sum. Ezekiel 39:9 Et egredientur habitatores de civitatibus Israel, et succendent et comburent arma, clypeum, et hastas, arcum, et sagittas, et baculos manuum, et contos: et succendent ea igne septem annis. Ezekiel 39:10 Et non portabunt ligna de regionibus, neque succident de saltibus: quoniam arma succendent igne, et depraedabuntur eos, quibus praedae fuerant, et diripient vastatores suos, ait Dominus Deus. Ezekiel 39:11 Et erit in die illa: dabo Gog locum nominatum sepulchrum in Israel: vallem viatorum ad Orientem maris, quae obstupescere faciet praetereuntes: et sepelient ibi Gog, et omnem multitudinem eius, et vocabitur vallis multitudinis Gog. Ezekiel 39:12 Et sepelient eos domus Israel, ut mundent terram septem mensibus. Ezekiel 39:13 Sepeliet autem eum omnis populus terrae, et erit eis nominata dies, in qua glorificatus sum, ait Dominus Deus. Ezekiel 39:14 Et viros iugiter constituent lustrantes terram, qui sepeliant, et requirant eos, qui remanserant super faciem terrae, ut emundent eam: post menses autem septem quaerere incipient. Ezekiel 39:15 Et circuibunt peragrantes terram: cumque viderint os hominis, statuent iuxta illud titulum, donec sepeliant illud pollinctores in valle multitudinis Gog. Ezekiel 39:16 Nomen autem civitatis Amona, et mundabunt terram. Ezekiel 39:17 Tu ergo fili hominis, haec dicit Dominus Deus: Dic omni volucri, et universis avibus, cunctisque bestiis agri: Convenite, properate, concurrite undique ad victimam meam, quam ego immolo vobis, victimam grandem super montes Israel: ut comedatis carnem, et bibatis sanguinem. Ezekiel 39:18 Carnes fortium comedetis, et sanguinem principum terrae bibetis: arietum, et agnorum, et hircorum, taurorumque et altilium, et pinguium omnium. Ezekiel 39:19 Et comedetis adipem in saturitatem, et bibetis sanguinem in ebrietatem, de victima, quam ego immolabo vobis: Ezekiel 39:20 et saturabimini super mensam meam de equo, et equite forti, et de universis viris bellatoribus, ait Dominus Deus. Ezekiel 39:21 Et ponam gloriam meam in Gentibus: et videbunt omnes gentes iudicium meum, quod fecerim, et manum meam, quam posuerim super eos. Ezekiel 39:22 Et scient domus Israel quia ego Dominus Deus eorum a die illa, et deinceps. Ezekiel 39:23 Et scient Gentes quoniam in iniquitate sua capta sit domus Israel, eo quod dereliquerint me, et absconderim faciem meam ab eis: et tradiderim eos in manus hostium, et ceciderint in gladio universi. Ezekiel 39:24 Iuxta immunditiam eorum, et scelus feci eis, et abscondi faciem meam ab illis. Ezekiel 39:25 Propterea haec dicit Dominus Deus: Nunc reducam captivitatem Iacob, et miserebor omnis domus Israel: et assumam zelum pro nomine sancto meo. Ezekiel 39:26 Et portabunt confusionem suam, et omnem praevaricationem, qua praevaricati sunt in me, cum habitaverint in terra sua confidenter neminem formidantes: Ezekiel 39:27 et reduxero eos de populis, et congregavero de terris inimicorum suorum, et sanctificatus fuero in eis, in oculis gentium plurimarum. Ezekiel 39:28 Et scient quia ego Dominus Deus eorum, eo quod transtulerim eos in nationes; et congregaverim eos super terram suam, et non dereliquerim quemquam ex eis ibi. Ezekiel 39:29 Et non abscondam ultra faciem meam ab eis, eo quod effuderim spiritum meum super omnem domum Israel, ait Dominus Deus. Ezekiel 40:0 Ezekiel 40:1 In vigesimo quinto anno transmigrationis nostrae, in exordio anni, decima mensis, quartodecimo anno postquam percussa est civitas: in ipsa hac die facta est super me manus Domini, et adduxit me illuc. Ezekiel 40:2 In visionibus Dei adduxit me in terram Israel, et dimisit me super montem excelsum nimis: super quem erat quasi aedificium civitatis vergentis ad Austrum. Ezekiel 40:3 Et introduxit me illuc: et ecce vir, cuius erat species quasi species aeris, et funiculus lineus in manu eius, et calamus mensurae in manu eius: stabat autem in porta. Ezekiel 40:4 Et locutus est ad me idem vir: Fili hominis vide oculis tuis, et auribus tuis audi, et pone cor tuum in omnia, quae ego ostendam tibi: quia ut ostendantur tibi adductus es huc: annuncia omnia, quae tu vides, domui Israel. Ezekiel 40:5 Et ecce murus forinsecus in circuitu domus undique, et in manu viri calamus mensurae sex cubitorum, et palmo: et mensus est latitudinem aedificii calamo uno, altitudinem quoque calamo uno. Ezekiel 40:6 Et venit ad portam quae respiciebat viam orientalem, et ascendit per gradus eius: et mensus est limen portae calamo uno latitudinem, id est, limen unum calamo uno in latitudine: Ezekiel 40:7 et thalamum uno calamo in longum, et uno calamo in latum: et inter thalamos, quinque cubitos: Ezekiel 40:8 et limen portae iuxta vestibulum portae intrinsecus, calamo uno. Ezekiel 40:9 Et mensus est vestibulum portae octo cubitorum, et frontem eius duobus cubitis: vestibulum autem portae erat intrinsecus. Ezekiel 40:10 Porro thalami portae ad viam Orientalem, tres hinc et tres inde: mensura una trium, et mensura una frontium ex utraque parte. Ezekiel 40:11 Et mensus est latitudinem liminis portae, decem cubitorum: et longitudinem portae, tredecim cubitorum: Ezekiel 40:12 Et marginem ante thalamos cubiti unius: et cubitus unus finis utrimque: thalami autem, sex cubitorum erant hinc et inde. Ezekiel 40:13 Et mensus est portam a tecto thalami, usque ad tectum eius, latitudinem vigintiquinque cubitorum: ostium contra ostium. Ezekiel 40:14 Et fecit frontes per sexaginta cubitos: et ad frontem atrium portae undique per circuitum. Ezekiel 40:15 Et ante faciem portae, quae pertingebat usque ad faciem vestibuli portae interioris, quinquaginta cubitos. Ezekiel 40:16 Et fenestras obliquas in thalamis, et in frontibus eorum, quae erant intra portam undique per circuitum: similiter autem erant et in vestibulis fenestrae per gyrum intrinsecus, et ante frontes pictura palmarum. Ezekiel 40:17 Et eduxit me ad atrium exterius, et ecce gazophylacia, et pavimentum stratum lapide in atrio per circuitum: triginta gazophylacia in circuitu pavimenti. Ezekiel 40:18 Et pavimentum in fronte portarum secundum longitudinem portarum erat inferius. Ezekiel 40:19 Et mensus est latitudinem a facie portae inferioris usque ad frontem atrii interioris extrinsecus, centum cubitos ad Orientem, et ad Aquilonem. Ezekiel 40:20 Portam quoque, quae respiciebat viam Aquilonis atrii exterioris, mensus est tam in longitudine, quam in latitudine. Ezekiel 40:21 Et thalamos eius tres hinc, et tres inde: et frontem eius, et vestibulum eius secundum mensuram portae prioris, quinquaginta cubitorum longitudinem eius, et latitudinem viginti quinque cubitorum. Ezekiel 40:22 Fenestrae autem eius, et vestibulum, et sculpturae secundum mensuram portae, quae respiciebat ad Orientem: et septem graduum erat ascensus eius, et vestibulum ante eam. Ezekiel 40:23 Et porta atrii interioris contra portam Aquilonis, et Orientalem: et mensus est a porta usque ad portam centum cubitos. Ezekiel 40:24 Et eduxit me ad viam australem, et ecce porta, quae respiciebat ad Austrum: et mensus est frontem eius, et vestibulum eius iuxta mensuras superiores. Ezekiel 40:25 Et fenestras eius, et vestibula in circuitu, sicut fenestras ceteras: quinquaginta cubitorum longitudine, et latitudine vigintiquinque cubitorum. Ezekiel 40:26 Et in gradibus septem ascendebatur ad eam: et vestibulum ante fores eius: et caelatae palmae erant, una hinc, et altera inde in fronte eius. Ezekiel 40:27 Et porta atrii interioris in via australi: et mensus est a porta usque ad portam in via australi, centum cubitos. Ezekiel 40:28 Et introduxit me in atrium interius ad portam australem: et mensus est portam iuxta mensuras superiores. Ezekiel 40:29 Thalamum eius, et frontem eius, et vestibulum eius eisdem mensuris: et fenestras eius, et vestibulum eius in circuitu quinquaginta cubitos longitudinis, et latitudinis vigintiquinque cubitos. Ezekiel 40:30 Et vestibulum per gyrum longitudine vigintiquinque cubitorum, et latitudine quinque cubitorum. Ezekiel 40:31 Et vestibulum eius ad atrium exterius, et palmas eius in fronte: et octo gradus erant, quibus ascendebatur per eam. Ezekiel 40:32 Et introduxit me in atrium interius per viam orientalem: et mensus est portam secundum mensuras superiores. Ezekiel 40:33 Thalamum eius, et frontem eius, et vestibulum eius sicut supra: et fenestras eius, et vestibula eius in circuitu, longitudine quinquaginta cubitorum, et latitudine vigintiquinque cubitorum. Ezekiel 40:34 Et vestibulum eius, id est atrii exterioris: et palmae caelatae in fronte eius hinc et inde: et in octo gradibus ascensus eius. Ezekiel 40:35 Et introduxit me ad portam, quae respiciebat ad Aquilonem: et mensus est secundum mensuras superiores. Ezekiel 40:36 Thalamum eius, et frontem eius, et vestibulum eius, et fenestras eius per circuitum, longitudine quinquaginta cubitorum, et latitudine vigintiquinque cubitorum. Ezekiel 40:37 Et vestibulum eius respiciebat ad atrium exterius: et caelatura palmarum in fronte eius hinc et inde: et in octo gradibus ascensus eius. Ezekiel 40:38 Et per singula gazophylacia ostium in frontibus portarum: ibi lavabant holocaustum. Ezekiel 40:39 Et in vestibulo portae, duae mensae hinc, et duae mensae inde: ut immoletur super eas holocaustum, et pro peccato, et pro delicto. Ezekiel 40:40 Et ad latus exterius, quod ascendit ad ostium portae, quae pergit ad Aquilonem, duae mensae: et ad latus alterum ante vestibulum portae, duae mensae. Ezekiel 40:41 Quattuor mensae hinc, et quattuor mensae inde: per latera portae octo mensae erant, super quas immolabant. Ezekiel 40:42 Quattuor autem mensae ad holocaustum, de lapidibus quadris extructae: longitudine cubiti unius et dimidii: et latitudine cubiti unius et dimidii: et altitudine cubiti unius: super quas ponant vasa, in quibus immolatur holocaustum, et victima. Ezekiel 40:43 Et labia earum palmi unius, reflexa intrinsecus per circuitum: super mensas autem carnes oblationis. Ezekiel 40:44 Et extra portam interiorem gazophylacia cantorum in atrio interiori, quod erat in latere portae respicientis ad Aquilonem: et facies eorum contra viam Australem, una ex latere portae Orientalis, quae respiciebat ad viam Aquilonis. Ezekiel 40:45 Et dixit ad me: Hoc est gazophylacium, quod respicit viam Meridianam, sacerdotum erit, qui excubant in custodiis templi. Ezekiel 40:46 Porro gazophylacium, quod respicit ad viam Aquilonis, sacerdotum erit, qui excubant ad ministerium altaris. isti sunt filii Sadoc, qui accedunt de filiis Levi ad Dominum ut ministrent ei. Ezekiel 40:47 Et mensus est atrium longitudine centum cubitorum, et latitudine centum cubitorum per quadrum: et altare ante faciem templi. Ezekiel 40:48 Et introduxit me in vestibulum templi: et mensus est vestibulum quinque cubitis hinc, et quinque cubitis inde: et latitudinem portae trium cubitorum hinc, et trium cubitorum inde. Ezekiel 40:49 Longitudinem autem vestibuli viginti cubitorum, et latitudinem undecim cubitorum, et octo gradibus ascendebatur ad eam. Et columnae erant in frontibus: una hinc, et altera inde. Ezekiel 41:0 Ezekiel 41:1 Et introduxit me in templum, et mensus est frontes, sex cubitos latitudinis hinc, et sex cubitos latitudinis inde, latitudinem tabernaculi. Ezekiel 41:2 Et latitudo portae, decem cubitorum erat: et latera portae, quinque cubitis hinc, et quinque cubitis inde: et mensus est longitudinem eius quadraginta cubitorum, et latitudinem viginti cubitorum. Ezekiel 41:3 Et introgressus intrinsecus mensus est in fronte portae duos cubitos: et portam, sex cubitorum: et latitudinem portae, septem cubitorum. Ezekiel 41:4 Et mensus est longitudinem eius viginti cubitorum, et latitudinem eius viginti cubitorum, ante faciem templi: et dixit ad me: Hoc est sanctum sanctorum. Ezekiel 41:5 Et mensus est parietem domus sex cubitorum: et latitudinem lateris quattuor cubitorum undique per circuitum domus. Ezekiel 41:6 Latera autem, latus ad latus, bis triginta tria: et erant eminentia, quae ingrederentur per parietem domus, in lateribus per circuitum, ut continerent, et non attingerent parietem templi. Ezekiel 41:7 Et platea erat in rotundum, ascendens sursum per cochleam, et in coenaculum templi deferebat per gyrum: idcirco latius erat templum in superioribus: et sic de inferioribus ascendebatur ad superiora in medium. Ezekiel 41:8 Et vidi in domo altitudinem per circuitum, fundata latera ad mensuram calami sex cubitorum spatio: Ezekiel 41:9 et latitudinem per parietem lateris forinsecus quinque cubitorum: et erat interior domus in lateribus domus. Ezekiel 41:10 Et inter gazophylacia latitudinem viginti cubitorum in circuitu domus undique, Ezekiel 41:11 et ostium lateris ad orationem: ostium unum ad viam Aquilonis, et ostium unum ad viam Australem: et latitudinem loci ad orationem, quinque cubitorum in circuitu. Ezekiel 41:12 Et aedificium, quod erat separatum, versumque ad viam respicientem ad mare, latitudinis septuaginta cubitorum. paries autem aedificii, quinque cubitorum latitudinis per circuitum: et longitudo eius nonaginta cubitorum. Ezekiel 41:13 Et mensus est domus longitudinem, centum cubitorum: et quod separatum erat aedificium, et parietes eius, longitudinis centum cubitorum. Ezekiel 41:14 Latitudo autem ante faciem domus: et eius, quod erat separatum contra Orientem, centum cubitorum. Ezekiel 41:15 Et mensus est longitudinem aedificii contra faciem eius, quod erat separatum ad dorsum: ethecas ex utraque parte centum cubitorum: et templum interius, et vestibula atrii. Ezekiel 41:16 Limina, et fenestras obliquas, et ethecas in circuitu per tres partes, contra uniuscuiusque limen, stratumque ligno per gyrum in circuitu: terra autem usque ad fenestras, et fenestrae clausae super ostia. Ezekiel 41:17 Et usque ad domum interiorem, et forinsecus per omnem parietem in circuitu intrinsecus, et forinsecus, ad mensuram. Ezekiel 41:18 Et fabrefacta cherubim et palmae: et palma inter cherub et cherub, duasque facies habebat cherub. Ezekiel 41:19 Faciem hominis iuxta palmam ex hac parte, et faciem leonis iuxta palmam ex alia parte: expressam per omnem domum in circuitu. Ezekiel 41:20 De terra usque ad superiora portae, cherubim, et palmae caelatae erant in pariete templi. Ezekiel 41:21 Limen quadrangulum, et facies sanctuarii, aspectus contra aspectum. Ezekiel 41:22 Altaris lignei trium cubitorum altitudo: et longitudo eius duorum cubitorum: et anguli eius, et longitudo eius, et parietes eius lignei. Et locutus est ad me: Haec est mensa coram Domino. Ezekiel 41:23 Et duo ostia erant in templo, et in sanctuario. Ezekiel 41:24 Et in duobus ostiis ex utraque parte bina erant ostiola, quae in se invicem plicabantur: bina enim ostia erant ex utraque parte ostiorum. Ezekiel 41:25 Et caelata erant in ipsis ostiis templi cherubim, et sculptura palmarum, sicut in parietibus quoque expressa erant: quam ob rem et grossiora erant ligna in vestibuli fronte forinsecus. Ezekiel 41:26 Super quae fenestrae obliquae, et similitudo palmarum hinc atque inde in humerulis vestibuli: secundum latera domus, latitudinemque parietum. Ezekiel 42:0 Ezekiel 42:1 Et eduxit me in atrium exterius per viam ducentem ad Aquilonem, et introduxit me in gazophylacium, quod erat contra separatum aedificium, et contra aedem vergentem ad Aquilonem. Ezekiel 42:2 In facie longitudinis, centum cubitos ostii Aquilonis: et latitudinis quinquaginta cubitos, Ezekiel 42:3 contra viginti cubitos atrii interioris, et contra pavimentum stratum lapide atrii exterioris, ubi erat porticus iuncta porticui triplici. Ezekiel 42:4 Et ante gazophylacia deambulatio decem cubitorum latitudinis, ad interiora respiciens viae cubiti unius. Et ostia eorum ad Aquilonem: Ezekiel 42:5 Ubi erant gazophylacia in superioribus humiliora: quia supportabant porticus, quae ex illis eminebant de inferioribus, et de mediis aedificii. Ezekiel 42:6 Tristega enim erant, et non habebant columnas, sicut erant columnae atriorum: propterea eminebant de inferioribus, et de mediis a terra cubitis quinquaginta. Ezekiel 42:7 Et peribolus exterior secundum gazophylacia, quae erant in via atrii exterioris ante gazophylacia: longitudo eius quinquaginta cubitorum. Ezekiel 42:8 Quia longitudo erat gazophylaciorum atrii exterioris quinquaginta cubitorum: et longitudo ante faciem templi, centum cubitorum. Ezekiel 42:9 Et erat subter gazophylacia haec introitus ab Oriente ingredientium in ea de atrio exteriori. Ezekiel 42:10 In latitudine periboli atrii, quod erat contra viam Orientalem, in faciem aedificii separati, et erant ante aedificium gazophylacia. Ezekiel 42:11 Et via ante faciem eorum iuxta similitudinem gazophylaciorum, quae erant in via Aquilonis: secundum longitudinem eorum, sic et latitudo eorum: et omnis introitus eorum, et similitudines, et ostia eorum. Ezekiel 42:12 secundum ostia gazophylaciorum, quae erant in via respiciente ad Notum: ostium in capite viae: quae via erat ante vestibulum separatum per viam Orientalem ingredientibus. Ezekiel 42:13 Et dixit ad me: Gazophylacia Aquilonis, et gazophylacia Austri, quae sunt ante aedificium separatum: haec sunt gazophylacia sancta: in quibus vescuntur sacerdotes, qui appropinquant ad Dominum in sancta sanctorum: ibi ponent sancta sanctorum, et oblationem pro peccato, et pro delicto: locus enim sanctus est. Ezekiel 42:14 Cum autem ingressi fuerint sacerdotes, non egredientur de sanctis in atrium exterius: et ibi reponent vestimenta sua, in quibus ministrant, quia sancta sunt: vestienturque vestimentis aliis, et sic procedent ad populum. Ezekiel 42:15 Cumque complesset mensuras domus interioris, eduxit me per viam portae, quae respiciebat ad viam Orientalem: et mensus est eam undique per circuitum. Ezekiel 42:16 Mensus est autem contra ventum Orientalem calamo mensurae, quingentos calamos in calamo mensurae per circuitum. Ezekiel 42:17 Et mensus est contra ventum Aquilonis quingentos calamos in calamo mensurae per gyrum. Ezekiel 42:18 Et ad ventum Australem mensus est quingentos calamos in calamo mensurae per circuitum. Ezekiel 42:19 Et ad ventum Occidentalem mensus est quingentos calamos in calamo mensurae. Ezekiel 42:20 Per quattuor ventos mensus est murum eius undique per circuitum, longitudinem quingentorum cubitorum, et latitudinem quingentorum cubitorum dividentem inter sanctuarium et vulgi locum. Ezekiel 43:0 Ezekiel 43:1 Et duxit me ad portam, quae respiciebat ad viam Orientalem. Ezekiel 43:2 Et ecce gloria Dei Israel ingrediebatur per viam Orientalem: et vox erat ei quasi vox aquarum multarum, et terra splendebat a maiestate eius. Ezekiel 43:3 Et vidi visionem secundum speciem, quam videram, quando venit ut disperderet civitatem: et species secundum aspectum, quem videram iuxta fluvium Chobar: et cecidi super faciem meam. Ezekiel 43:4 Et maiestas Domini ingressa est templum per viam portae, quae respiciebat ad Orientem. Ezekiel 43:5 Et elevavit me spiritus, et introduxit me in atrium interius: et ecce repleta erat gloria Domini domus. Ezekiel 43:6 Et audivi loquentem ad me de domo, et vir qui stabat iuxta me, Ezekiel 43:7 dixit ad me: Fili hominis, locus solii mei, et locus vestigiorum pedum meorum, ubi habito in medio filiorum Israel in aeternum: et non polluent ultra domus Israel nomen sanctum meum, ipsi, et reges eorum in fornicationibus suis, et in ruinis regum suorum, et in excelsis. Ezekiel 43:8 Qui fabricati sunt limen suum iuxta limen meum, et postes suos iuxta postes meos: et murus erat inter me et eos: et polluerunt nomen sanctum meum in abominationibus, quas fecerunt: propter quod consumpsi eos in ira mea. Ezekiel 43:9 Nunc ergo repellant procul fornicationem suam, et ruinas regum suorum a me: et habitabo in medio eorum semper. Ezekiel 43:10 Tu autem fili hominis ostende domui Israel templum, et confundantur ab iniquitatibus suis, et metiantur fabricam: Ezekiel 43:11 et erubescant ex omnibus, quae fecerunt: Figuram domus, et fabricae eius exitus, et introitus, et omnem descriptionem eius, et universa praecepta eius, cunctumque ordinem eius, et omnes leges eius ostende eis, et scribes in oculis eorum: ut custodiant omnes descriptiones eius, et praecepta illius, et faciant ea. Ezekiel 43:12 Ista est lex domus in summitate montis: Omnis finis eius in circuitu, sanctum sanctorum est: haec est ergo lex domus. Ezekiel 43:13 Istae autem mensurae altaris in cubito verissimo, qui habebat cubitum, et palmum: in sinu eius erat cubitus et cubitus in latitudine, et definitio eius usque ad labium eius, et in circuitu, palmus unus. haec quoque erat fossa altaris. Ezekiel 43:14 Et de sinu terrae usque ad crepidinem novissimam duo cubiti, et latitudo cubiti unius: et a crepidine minore usque ad crepidinem maiorem quattuor cubiti, et latitudo cubiti unius. Ezekiel 43:15 Ipse autem Ariel quattuor cubitorum: et ab Ariel usque ad sursum, cornua quattuor. Ezekiel 43:16 Et Ariel duodecim cubitorum in longitudine per duodecim cubitos latitudinis: quadrangulatum aequis lateribus. Ezekiel 43:17 Et crepido quattuordecim cubitorum longitudinis per quattuordecim cubitos latitudinis in quattuor angulis eius: et corona in circuitu eius dimidii cubiti, et sinus eius unius cubiti per circuitum: gradus autem eius versi ad Orientem. Ezekiel 43:18 Et dixit ad me: Fili hominis, haec dicit Dominus Deus: Hi sunt ritus altaris in quacumque die fuerit fabricatum: ut offeratur super illud holocaustum, et effundatur sanguis. Ezekiel 43:19 Et dabis Sacerdotibus, et Levitis, qui sunt de semine Sadoc, qui accedunt ad me, ait Dominus Deus, ut offerant mihi vitulum de armento pro peccato. Ezekiel 43:20 Et assumens de sanguine eius, pones super quattuor cornua eius, et super quattuor angulos crepidinis, et super coronam in circuitu: et mundabis illud, et expiabis. Ezekiel 43:21 Et tolles vitulum, qui oblatus fuerit pro peccato: et combures eum in separato loco domus extra sanctuarium. Ezekiel 43:22 Et in die secunda offeres hircum caprarum immaculatum pro peccato: et expiabunt altare, sicut expiaverunt in vitulo. Ezekiel 43:23 Cumque compleveris expians illud, offeres vitulum de armento immaculatum, et arietem de grege immaculatum. Ezekiel 43:24 Et offeres eos in conspectu Domini: et mittent sacerdotes super eos sal, et offerent eos holocaustum Domino. Ezekiel 43:25 Septem diebus facies hircum pro peccato quotidie: et vitulum de armento, et arietem de pecoribus immaculatos offerent. Ezekiel 43:26 Septem diebus expiabunt altare, et mundabunt illud: et implebunt manum eius. Ezekiel 43:27 Expletis autem diebus, in die octava et ultra, facient sacerdotes super altare holocausta vestra, et quae pro pace offerunt: et placatus ero vobis, ait Dominus Deus. Ezekiel 44:0 Ezekiel 44:1 Et convertit me ad viam portae sanctuarii exterioris, quae respiciebat ad Orientem: et erat clausa. Ezekiel 44:2 Et dixit Dominus ad me: Porta haec clausa erit: non aperietur, et vir non transibit per eam: quoniam Dominus Deus Israel ingressus est per eam, eritque clausa Ezekiel 44:3 principi. Princeps ipse sedebit in ea, ut comedat panem coram Domino: per viam portae vestibuli ingredietur, et per viam eius egredietur. Ezekiel 44:4 Et adduxit me per viam portae Aquilonis in conspectu domus: et vidi, et ecce implevit gloria Domini domum Domini: et cecidi in faciem meam. Ezekiel 44:5 Et dixit ad me Dominus: Fili hominis pone cor tuum, et vide oculis tuis, et auribus tuis audi omnia, quae ego loquor ad te de universis ceremoniis domus Domini, et de cunctis legibus eius: et pones cor tuum in viis templi per omnes exitus sanctuarii. Ezekiel 44:6 Et dices ad exasperantem me domum Israel: Haec dicit Dominus Deus: Sufficiant vobis omnia scelera vestra domus Israel: Ezekiel 44:7 eo quod inducitis filios alienos incircumcisos corde, et incircumcisos carne, ut sint in sanctuario meo, et polluant domum meam: et offertis panes meos, adipem, et sanguinem: et dissolvitis pactum meum in omnibus sceleribus vestris. Ezekiel 44:8 Et non servastis praecepta sanctuarii mei: et posuistis custodes observationum mearum in sanctuario meo vobismetipsis. Ezekiel 44:9 Haec dicit Dominus Deus: Omnis alienigena incircumcisus corde, et incircumcisus carne, non ingredietur sanctuarium meum, omnis filius alienus qui est in medio filiorum Israel. Ezekiel 44:10 Sed et Levitae, qui longe recesserunt a me in errore filiorum Israel, et erraverunt a me post idola sua, et portaverunt iniquitatem suam: Ezekiel 44:11 erunt in sanctuario meo aeditui, et ianitores portarum domus, et ministri domus: ipsi mactabunt holocausta, et victimas populi: et ipsi stabunt in conspectu eorum, ut ministrent eis. Ezekiel 44:12 Pro eo quod ministraverunt illis in conspectu idolorum suorum, et facti sunt domui Israel in offendiculum iniquitatis: idcirco levavi manum meam super eos, ait Dominus Deus, et portabunt iniquitatem suam: Ezekiel 44:13 et non appropinquabunt ad me ut sacerdotio fungantur mihi, neque accedent ad omne sanctuarium meum iuxta sancta sanctorum: sed portabunt confusionem suam, et scelera sua quae fecerunt. Ezekiel 44:14 Et dabo eos ianitores domus in omni ministerio eius, et in universis, quae fient in ea. Ezekiel 44:15 Sacerdotes autem et Levitae filii Sadoc, qui custodierunt ceremonias sanctuarii mei, cum errarent filii Israel a me, ipsi accedent ad me ut ministrent mihi: et stabunt in conspectu meo ut offerant mihi adipem, et sanguinem, ait Dominus Deus. Ezekiel 44:16 Ipsi ingredientur sanctuarium meum, et ipsi accedent ad mensam meam ut ministrent mihi, et custodiant ceremonias meas. Ezekiel 44:17 Cumque ingredientur portas atrii interioris, vestibus lineis induentur: nec ascendet super eos quidquam laneum, quando ministrant in portis atrii interioris et intrinsecus. Ezekiel 44:18 Vittae lineae erunt in capitibus eorum, et feminalia linea erunt in lumbis eorum, et non accingentur in sudore. Ezekiel 44:19 Cumque egredientur atrium exterius ad populum, exuent se vestimentis suis, in quibus ministraverant, et reponent ea in gazophylacio sanctuarii, et vestient se vestimentis aliis: et non sanctificabunt populum in vestibus suis. Ezekiel 44:20 Caput autem suum non radent, neque comam nutrient: sed tondentes attondent capita sua. Ezekiel 44:21 Et vinum non bibet omnis sacerdos quando ingressurus est atrium interius. Ezekiel 44:22 Et viduam, et repudiatam non accipient uxores, sed virgines de semine domus Israel: sed et viduam, quae fuerit vidua a sacerdote, accipient. Ezekiel 44:23 Et populum meum docebunt quid sit inter sanctum et pollutum, et inter mundum et immundum ostendent eis. Ezekiel 44:24 Et cum fuerit controversia, stabunt in iudiciis meis, et iudicabunt: leges meas, et praecepta mea in omnibus sollemnitatibus meis custodient, et Sabbata mea sanctificabunt. Ezekiel 44:25 Et ad mortuum hominem non ingredientur, ne polluantur, nisi ad patrem et matrem, et filium et filiam, et fratrem et sororem, quae alterum virum non habuerit: in quibus contaminabuntur. Ezekiel 44:26 Et postquam fuerit emundatus, septem dies numerabuntur ei. Ezekiel 44:27 Et in die introitus sui in sanctuarium ad atrium interius ut ministret mihi in sanctuario, offeret pro peccato suo, ait Dominus Deus. Ezekiel 44:28 Non erit autem eis hereditas, ego hereditas eorum: et possessionem non dabitis eis in Israel, ego enim possessio eorum. Ezekiel 44:29 Victimam et pro peccato et pro delicto ipsi comedent: et omne votum in Israel ipsorum erit. Ezekiel 44:30 Et primitiva omnium primogenitorum, et omnia libamenta ex omnibus, quae offeruntur, sacerdotum erunt: et primitiva ciborum vestrorum dabitis sacerdoti, ut reponat benedictionem domui suae. Ezekiel 44:31 Omne morticinum, et captum a bestia de avibus et de pecoribus non comedent Sacerdotes. Ezekiel 45:0 Ezekiel 45:1 Cumque coeperitis terram dividere sortito, separate primitias Domino, sanctificatum de terra, longitudine vigintiquinque millia, et latitudine decem millia: sanctificatum erit in omni termino eius per circuitum. Ezekiel 45:2 Et erit ex omni parte sanctificatum quingentos per quingentos, quadrifariam per circuitum: et quinquaginta cubitis in suburbana eius per gyrum. Ezekiel 45:3 Et a mensura ista mensurabis longitudinem vigintiquinque millium, et latitudinem decem millium, et in ipso erit templum, sanctumque sanctorum. Ezekiel 45:4 Sanctificatum de terra erit sacerdotibus ministris sanctuarii, qui accedunt ad ministerium Domini: et erit eis locus in domos, et in sanctuarium sanctitatis. Ezekiel 45:5 Vigintiquinque autem millia longitudinis, et decem millia latitudinis erunt Levitis, qui ministrant domui: ipsi possidebunt viginti gazophylacia. Ezekiel 45:6 Et possessionem civitatis dabitis quinque millia latitudinis, et longitudinis vigintiquinque millia secundum separationem sanctuarii, omni domui Israel. Ezekiel 45:7 Principi quoque hinc et inde in separationem sanctuarii, et in possessionem civitatis, contra faciem separationis sanctuarii, et contra faciem possessionis urbis: a latere Maris usque ad Mare, et a latere Orientis usque ad Orientem: Longitudinis autem iuxta unamquamque partem a termino Occidentali usque ad terminum Orientalem. Ezekiel 45:8 De terra erit ei possessio in Israel: et non depopulabuntur ultra principes populum meum: sed terram dabunt domui Israel secundum tribus eorum. Ezekiel 45:9 Haec dicit Dominus Deus: Sufficiat vobis principes Israel: iniquitatem et rapinas intermittite, et iudicium et iustitiam facite, separate confinia vestra a populo meo, ait Dominus Deus. Ezekiel 45:10 Statera iusta, et ephi iustum, et batus iustus erit vobis. Ezekiel 45:11 Ephi, et batus aequalia, et unius mensurae erunt: ut capiat decimam partem cori batus, et decimam partem cori ephi: iuxta mensuram cori erit aequa libratio eorum. Ezekiel 45:12 Siclus autem viginti obolos habet. Porro viginti sicli, et vigintiquinque sicli, et quindecim sicli, mnam faciunt. Ezekiel 45:13 Et hae sunt primitiae, quas tolletis: sextam partem ephi de coro frumenti, et sextam partem ephi de coro hordei. Ezekiel 45:14 Mensura quoque olei, batus olei, decima pars cori est: et decem bati corum faciunt: quia decem bati implent corum. Ezekiel 45:15 Et arietem unum de grege ducentorum de his, quae nutriunt Israel in sacrificium, et in holocaustum, et in pacifica, ad expiandum pro eis, ait Dominus Deus. Ezekiel 45:16 Omnis populus terrae tenebitur primitiis his principi in Israel. Ezekiel 45:17 Et super principem erunt holocausta, et sacrificium, et libamina in sollemnitatibus, et in Calendis, et in Sabbatis, et in universis sollemnitatibus domus Israel: ipse faciet pro peccato sacrificium, et holocaustum, et pacifica ad expiandum pro domo Israel. Ezekiel 45:18 Haec dicit Dominus Deus: In primo mense, una mensis sumes vitulum de armento immaculatum, et expiabis sanctuarium. Ezekiel 45:19 Et tollet sacerdos de sanguine quod erit pro peccato: et ponet in postibus domus, et in quattuor angulis crepidinis altaris, et in postibus portae atrii interioris. Ezekiel 45:20 Et sic facies in septima mensis pro unoquoque, qui ignoravit, et errore deceptus est, et expiabis pro domo. Ezekiel 45:21 In primo mense, quartadecima die mensis erit vobis Paschae sollemnitas: septem diebus azyma comedentur. Ezekiel 45:22 Et faciet princeps in die illa pro se, et pro universo populo terrae, vitulum pro peccato. Ezekiel 45:23 Et in septem dierum sollemnitate faciet holocaustum Domino septem vitulos, et septem arietes immaculatos quotidie septem diebus: et pro peccato hircum caprarum quotidie. Ezekiel 45:24 Et sacrificium ephi per vitulum, et ephi per arietem faciet: et olei hin per singula ephi. Ezekiel 45:25 Septimo mense, quintadecima die mensis in sollemnitate faciet sicut supra dicta sunt per septem dies: tam pro peccato, quam pro holocausto, et in sacrificio, et in oleo. Ezekiel 46:0 Ezekiel 46:1 Haec dicit Dominus Deus: Porta atrii interioris, quae respicit ad Orientem, erit clausa sex diebus, in quibus opus fit: die autem Sabbati aperietur, sed et in die Calendarum aperietur. Ezekiel 46:2 Et intrabit princeps per viam vestibuli portae deforis, et stabit in limine portae: et facient sacerdotes holocaustum eius, et pacifica eius: et adorabit super limen portae, et egredietur: porta autem non claudetur usque ad vesperam. Ezekiel 46:3 Et adorabit populus terrae ad ostium portae illius in Sabbatis, et in Calendis coram Domino. Ezekiel 46:4 Holocaustum autem hoc offeret princeps Domino: in die Sabbati sex agnos immaculatos, et arietem immaculatum. Ezekiel 46:5 Et sacrificium ephi per arietem: in agnis autem sacrificium quod dederit manus eius: et olei hin per singula ephi. Ezekiel 46:6 In die autem Calendarum vitulum de armento immaculatum: et sex agni, et arietes immaculati erunt. Ezekiel 46:7 Et ephi per vitulum, ephi quoque per arietem faciet sacrificium: de agnis autem, sicut invenerit manus eius: et olei hin per singula ephi. Ezekiel 46:8 Cumque ingressurus est princeps, per viam vestibuli portae ingrediatur, et per eamdem viam exeat. Ezekiel 46:9 Et cum intrabit populus terrae in conspectu Domini in sollemnitatibus: qui ingreditur per portam Aquilonis, ut adoret, egrediatur per viam portae Meridianae: porro qui ingreditur per viam portae Meridianae, egrediatur per viam portae Aquilonis: non revertetur per viam portae, per quam ingressus est, sed e regione illius egredietur. Ezekiel 46:10 Princeps autem in medio eorum cum ingredientibus ingredietur, et cum egredientibus egredietur. Ezekiel 46:11 Et in nundinis, et in sollemnitatibus erit sacrificium ephi per vitulum, et ephi per arietem: de agnis autem erit sacrificium sicut invenerit manus eius: et olei hin per singula ephi. Ezekiel 46:12 Cum autem fecerit princeps spontaneum holocaustum, aut pacifica voluntaria Domino: aperietur ei porta, quae respicit ad Orientem, et faciet holocaustum suum, et pacifica sua, sicut fieri solet in die sabbati: et egredietur, claudeturque porta postquam exierit. Ezekiel 46:13 Et agnum eiusdem anni immaculatum faciet holocaustum quotidie Domino: semper mane faciet illud. Ezekiel 46:14 Et faciet sacrificium super eo cata mane mane sextam partem ephi, et de oleo tertiam partem hin, ut misceatur similae: sacrificium Domino legitimum, iuge atque perpetuum. Ezekiel 46:15 Faciet agnum, et sacrificium, et oleum cata mane mane, holocaustum sempiternum. Ezekiel 46:16 Haec dicit Dominus Deus: Si dederit princeps domum alicui de filiis suis: hereditas eius, filiorum suorum erit, possidebunt eam hereditarie. Ezekiel 46:17 Si autem dederit legatum de hereditate sua uni servorum suorum, erit illius usque ad annum remissionis, et revertetur ad principem: hereditas autem eius, filiis eius erit. Ezekiel 46:18 Et non accipiet princeps de hereditate populi per violentiam, et de possessione eorum: sed de possessione sua hereditatem dabit filiis suis: ut non dispergatur populus meus unusquisque a possessione sua. Ezekiel 46:19 Et introduxit me per ingressum, qui erat ex latere portae, in gazophylacia sanctuarii ad sacerdotes, quae respiciebant ad Aquilonem: et erat ibi locus vergens ad Occidentem. Ezekiel 46:20 Et dixit ad me: Iste est locus ubi coquent sacerdotes pro peccato, et pro delicto: ubi coquent sacrificium, ut non efferant in atrium exterius, et sanctificetur populus. Ezekiel 46:21 Et eduxit me in atrium exterius, et circumduxit me per quattuor angulos atrii: et ecce atriolum erat in angulo atrii, atriola singula per angulos atrii. Ezekiel 46:22 In quattuor angulis atrii atriola disposita, quadraginta cubitorum per longum, et triginta per latum: mensurae unius quattuor erant. Ezekiel 46:23 Et paries per circuitum ambiens quattuor atriola: et culinae fabricatae erant subter porticus per gyrum. Ezekiel 46:24 Et dixit ad me: Haec est domus culinarum, in qua coquent ministri domus Domini victimas populi. Ezekiel 47:0 Ezekiel 47:1 Et convertit me ad portam domus, et ecce aquae egrediebantur subter limen domus ad Orientem: facies enim domus respiciebat ad Orientem: aquae autem descendebant in latus templi dextrum ad Meridiem altaris. Ezekiel 47:2 Et eduxit me per viam portae Aquilonis, et convertit me ad viam foras portam exteriorem, viam quae respiciebat ad Orientem: et ecce aquae redundantes a latere dextro. Ezekiel 47:3 Cum egrederetur vir ad Orientem, qui habebat funiculum in manu sua, et mensus est mille cubitos: et traduxit me per aquam usque ad talos. Ezekiel 47:4 Rursumque mensus est mille, et traduxit me per aquam usque ad genua: Ezekiel 47:5 et mensus est mille, et traduxit me per aquam usque ad renes. Et mensus est mille, torrentem, quem non potui pertransire: quoniam intumuerant aquae profundi torrentis, qui non potest transvadari. Ezekiel 47:6 Et dixit ad me: Certe vidisti fili hominis. Et eduxit me, et convertit ad ripam torrentis. Ezekiel 47:7 Cumque me convertissem, ecce in ripa torrentis ligna multa nimis ex utraque parte. Ezekiel 47:8 Et ait ad me: Aquae istae, quae egrediuntur ad tumulos sabuli Orientalis, et descendunt ad plana deserti, intrabunt mare, et exibunt, et sanabuntur aquae. Ezekiel 47:9 Et omnis anima vivens, quae serpit, quocumque venerit torrens, vivet: et erunt pisces multi satis postquam venerint illuc aquae istae, et sanabuntur et vivent omnia, ad quae venerit torrens. Ezekiel 47:10 Et stabunt super illas piscatores, ab Engaddi usque ad Engallim siccatio sagenarum erit: plurimae species erunt piscium eius, sicut pisces maris magni, multitudinis nimiae: Ezekiel 47:11 in littoribus autem eius, et in palustribus non sanabuntur, quia in salinas dabuntur. Ezekiel 47:12 Et super torrentem orietur in ripis eius ex utraque parte omne lignum pomiferum: non defluet folium ex eo, et non deficiet fructus eius: per singulos menses afferet primitiva, quia aquae eius de sanctuario egredientur: et erunt fructus eius in cibum, et folia eius ad medicinam. Ezekiel 47:13 Haec dicit Dominus Deus: Hic est terminus, in quo possidebitis terram in duodecim tribubus Israel: quia Ioseph duplicem funiculum habet. Ezekiel 47:14 Possidebitis autem eam singuli aeque ut frater suus: super quam levavi manum meam ut darem patribus vestris: et cadet terra haec vobis in possessionem. Ezekiel 47:15 Hic est autem terminus terrae: ad plagam Septentrionalem a mari magno via Hethalon, venientibus Sedada, Ezekiel 47:16 Emath, Berotha, Sabarim, quae est inter terminum Damasci et confinium Emath, domus Tichon, quae est iuxta terminum Auran. Ezekiel 47:17 Et erit terminus a Mari usque ad atrium Enon terminus Damasci, et ab Aquilone ad Aquilonem: et terminus Emath plaga Septentrionalis. Ezekiel 47:18 Porro plaga Orientalis de medio Auran, et de medio Damasci, et de medio Galaad, et de medio terrae Israel, Iordanis disterminans ad mare Orientale, metiemini etiam plagam Orientalem. Ezekiel 47:19 Plaga autem australis meridiana a Thamar usque ad aquas contradictionis Cades: et torrens usque ad mare magnum: et haec est plaga ad Meridiem australis. Ezekiel 47:20 Et plaga Maris, mare magnum a confinio per directum, donec venias Emath: haec est plaga Maris. Ezekiel 47:21 Et dividetis terram istam vobis per tribus Israel: Ezekiel 47:22 et mittetis eam in hereditatem vobis, et advenis, qui accesserint ad vos, qui genuerint filios in medio vestrum: et erunt vobis sicut indigenae inter filios Israel: vobiscum divident possessionem in medio tribuum Israel. Ezekiel 47:23 In tribu autem quacumque fuerit advena, ibi dabitis possessionem illi, ait Dominus Deus. Ezekiel 48:0 Ezekiel 48:1 Et haec nomina tribuum a finibus Aquilonis iuxta viam Hethalon pergentibus Emath, atrium Enan terminus Damasci ad Aquilonem iuxta viam Emath. Et erit ei plaga Orientalis Mare, Dan una. Ezekiel 48:2 Et super terminum Dan, a plaga Orientali usque ad plagam Maris, Aser una: Ezekiel 48:3 et super terminum Aser, a plaga Orientali usque ad plagam Maris, Nephthali una. Ezekiel 48:4 Et super terminum Nephthali, a plaga Orientali usque ad plagam Maris, Manasse una. Ezekiel 48:5 Et super terminum Manasse, a plaga Orientali usque ad plagam Maris, Ephraim una. Ezekiel 48:6 Et super terminum Ephraim a plaga Orientali usque ad plagam Maris, Ruben una. Ezekiel 48:7 Et super terminum Ruben, a plaga Orientali usque ad plagam Maris, Iuda una. Ezekiel 48:8 Et super terminum Iuda, a plaga Orientali usque ad plagam Maris, erunt primitiae, quas separabitis, vigintiquinque millibus latitudinis et longitudinis, sicuti singulae partes a plaga Orientali usque ad plagam Maris: et erit sanctuarium in medio eius. Ezekiel 48:9 Primitiae, quas separabitis Domino: longitudo vigintiquinque millibus, et latitudo decem millibus. Ezekiel 48:10 Hae autem erunt primitiae sanctuarii sacerdotum: ad Aquilonem longitudinis vigintiquinque millia, et ad Mare latitudinis decem millia, sed et ad Orientem latitudinis decem millia, et ad Meridiem longitudinis vigintiquinque millia: et erit sanctuarium Domini in medio eius. Ezekiel 48:11 Sacerdotibus sanctuarium erit de filiis Sadoc, qui custodierunt ceremonias meas, et non erraverunt cum errarent filii Israel, sicut erraverunt et Levitae. Ezekiel 48:12 Et erunt eis primitiae de primitiis terrae sanctum sanctorum, iuxta terminum Levitarum. Ezekiel 48:13 Sed et Levitis similiter iuxta fines sacerdotum vigintiquinque millia longitudinis, et latitudinis decem millia. Omnis longitudo viginti et quinque millium, et latitudo decem millium. Ezekiel 48:14 Et non venundabunt ex eo, neque mutabunt, neque transferentur primitiae terrae, quia sanctificatae sunt Domino. Ezekiel 48:15 Quinque millia autem quae supersunt in latitudine per vigintiquinque millia, profana erunt urbis in habitaculum, et in suburbana: et erit civitas in medio eius. Ezekiel 48:16 Et hae mensurae eius: ad plagam Septentrionalem quingenta et quattuor millia: et ad plagam Meridianam, quingenta et quattuor millia: et ad plagam Orientalem, quingenta et quattuor millia: et ad plagam Occidentalem, quingenta et quattuor millia. Ezekiel 48:17 Erunt autem suburbana civitatis ad Aquilonem ducenta quinquaginta, et ad Meridiem ducenta quinquaginta, et ad Orientem ducenta quinquaginta, et ad Mare ducenta quinquaginta. Ezekiel 48:18 Quod autem reliquum fuerit in longitudine secundum primitias sanctuarii, decem millia in Orientem, et decem millia in Occidentem, erunt sicut primitiae sanctuarii: et erunt fruges eius in panes his, qui serviunt civitati. Ezekiel 48:19 Servientes autem civitati, operabuntur ex omnibus tribubus Israel. Ezekiel 48:20 Omnes primitiae, vigintiquinque millium, per vigintiquinque millia in quadrum, separabuntur in primitias sanctuarii, et in possessionem civitatis. Ezekiel 48:21 Quod autem reliquum fuerit, principis erit ex omni parte primitiarum sanctuarii, et possessionis civitatis e regione vigintiquinque millium primitiarum usque ad terminum Orientalem: sed et ad Mare e regione vigintiquinque millium usque ad terminum maris, similiter in partibus principis erit: et erunt primitiae sanctuarii, et sanctuarium templi in medio eius. Ezekiel 48:22 De possessione autem Levitarum, et de possessione civitatis in medio partium principis: erit in terminum Iuda, et in terminum Beniamin, et ad principem pertinebit. Ezekiel 48:23 Et reliquis tribubus: A plaga Orientali usque ad plagam Occidentalem, Beniamin una. Ezekiel 48:24 Et contra terminum Beniamin, a plaga Orientali usque ad plagam Occidentalem, Simeon una. Ezekiel 48:25 Et super terminum Simeonis, a plaga Orientali usque ad plagam Occidentalem, Issachar una. Ezekiel 48:26 Et super terminum Issachar, a plaga Orientali usque ad plagam Occidentalem, Zabulon una. Ezekiel 48:27 Et super terminum Zabulon, a plaga Orientali usque ad plagam Maris, Gad una. Ezekiel 48:28 Et super terminum Gad, ad plagam Austri in Meridie: et erit finis de Thamar usque ad aquas contradictionis Cades, hereditas contra mare magnum. Ezekiel 48:29 Haec est terra, quam mittetis in sortem tribubus Israel: et hae partitiones earum, ait Dominus Deus. Ezekiel 48:30 Et hi egressus civitatis: A plaga Septentrionali quingentos et quattuor millia mensurabis. Ezekiel 48:31 Et portae civitatis ex nominibus tribuum Israel, portae tres a Septentrione, porta Ruben una, porta Iuda una, porta Levi una. Ezekiel 48:32 Et ad plagam Orientalem, quingentos et quattuor millia: et portae tres, porta Ioseph una, porta Beniamin una, porta Dan una. Ezekiel 48:33 Et ad plagam Meridianam, quingentos et quattuor millia metieris: et portae tres, porta Simeonis una, porta Issachar una, porta Zabulon una. Ezekiel 48:34 Et ad plagam Occidentalem, quingentos et quattuor millia, et portae eorum tres, porta Gad una, porta Aser una, porta Nephthali una. Ezekiel 48:35 Per circuitum, decem et octo millia: et nomen civitatis ex illa die, Dominus ibidem.
Daniel 0:0
Daniel 1:0 Daniel 1:1 Anno tertio regni Ioakim regis Iuda, venit Nabuchodonosor rex Babylonis in Ierusalem, et obsedit eam; Daniel 1:2 et tradidit Dominus in manu eius Ioakim regem Iuda, et partem vasorum domus Dei: et asportavit ea in terram Sennaar in domum dei sui, et vasa intulit in domum Thesauri dei sui. Daniel 1:3 Et ait rex Asphenez praeposito Eunuchorum ut introduceret de filiis Israel, et de semine regio et tyrannorum, Daniel 1:4 pueros, in quibus nulla esset macula, decoros forma, et eruditos omni sapientia, cautos scientia, et doctos disciplina, et qui possent stare in palatio regis, ut doceret eos litteras, et linguam Chaldaeorum. Daniel 1:5 Et constituit eis rex annonam per singulos dies de cibis suis, et de vino unde bibebat ipse, ut enutriti tribus annis, postea starent in conspectu regis. Daniel 1:6 Fuerunt ergo inter eos de filiis Iuda, Daniel, Ananias, Misael, et Azarias. Daniel 1:7 Et imposuit eis praepositus eunuchorum, nomina: Danieli, Baltassar: Ananiae, Sidrach: Misaeli, Misach: et Azariae, Abdenago. Daniel 1:8 Proposuit autem Daniel in corde suo ne pollueretur de mensa regis, neque de vino potus eius: et rogavit eunuchorum praepositum ne contaminaretur. Daniel 1:9 Dedit autem Deus Danieli gratiam et misericordiam in conspectu principis eunuchorum. Daniel 1:10 Et ait princeps eunuchorum ad Danielem: Timeo ego dominum meum regem, qui constituit vobis cibum et potum: qui si viderit vultus vestros macilentiores prae ceteris adolescentibus coaevis vestris, condemnabitis caput meum regi. Daniel 1:11 Et dixit Daniel ad Malasar, quem constituerat princeps eunuchorum super Danielem, Ananiam, Misaelem, et Azariam: Daniel 1:12 Tenta nos obsecro servos tuos diebus decem, et dentur nobis legumina ad vescendum, et aqua ad bibendum: Daniel 1:13 et contemplare vultus nostros, et vultus puerorum, qui vescuntur cibo regio: et sicut videris, facies cum servis tuis. Daniel 1:14 Qui, audito sermone huiuscemodi, tentavit eos diebus decem. Daniel 1:15 Post dies autem decem apparuerunt vultus eorum meliores, et corpulentiores prae omnibus pueris, qui vescebantur cibo regio. Daniel 1:16 Porro Malasar tollebat cibaria, et vinum potus eorum: dabatque eis legumina. Daniel 1:17 Pueris autem his dedit Deus scientiam, et disciplinam in omni libro, et sapientia: Danieli autem intelligentiam omnium visionum et somniorum. Daniel 1:18 Completis itaque diebus, post quos dixerat rex ut introducerentur: introduxit eos praepositus eunuchorum in conspectu Nabuchodonosor. Daniel 1:19 Cumque eis locutus fuisset rex, non sunt inventi tales de universis, ut Daniel, Ananias, Misael, et Azarias: et steterunt in conspectu Regis. Daniel 1:20 Et omne verbum sapientiae et intellectus, quod sciscitatus est ab eis Rex, invenit in eis decuplum super cunctos ariolos, et magos, qui erant in universo regno eius. Daniel 1:21 Fuit autem Daniel usque ad annum primum Cyri regis. Daniel 2:0 Daniel 2:1 In anno secundo regni Nabuchodonosor vidit Nabuchodonosor somnium, et conterritus est spiritus eius, et somnium eius fugit ab eo. Daniel 2:2 Praecepit ergo rex, ut convocarentur arioli, et magi, et malefici, et Chaldaei: ut indicarent regi somnia sua: qui cum venissent, steterunt coram rege. Daniel 2:3 Et dixit ad eos rex: Vidi somnium: et mente confusus ignoro quid viderim. Daniel 2:4 Responderuntque Chaldaei regi Syriace: Rex in sempiternum vive: dic somnium servis tuis, et interpretationem eius indicabimus. Daniel 2:5 Et respondens rex ait Chaldaeis: Sermo recessit a me: nisi indicaveritis mihi somnium, et coniecturam eius, peribitis vos, et domus vestrae publicabuntur. Daniel 2:6 Si autem somnium, et coniecturam eius narraveritis, praemia, et dona, et honorem multum accipietis a me: somnium igitur, et interpretationem eius indicate mihi. Daniel 2:7 Responderunt secundo, atque dixerunt: Rex somnium dicat servis suis, et interpretationem illius indicabimus. Daniel 2:8 Respondit rex, et ait: Certe novi quod tempus redimitis, scientes quod recesserit a me sermo. Daniel 2:9 Si ergo somnium non indicaveritis mihi, una est de vobis sententia, quod interpretationem quoque fallacem, et deceptione plenam composueritis, ut loquamini mihi donec tempus pertranseat. Somnium itaque dicite mihi, ut sciam quod interpretationem quoque eius veram loquamini. Daniel 2:10 Respondentes ergo Chaldaei coram rege, dixerunt: Non est homo super terram, qui sermonem tuum, rex, possit implere: sed neque regum quisquam magnus et potens verbum huiuscemodi sciscitatur ab omni ariolo, et mago, et Chaldaeo. Daniel 2:11 Sermo enim, quem tu quaeris, rex, gravis est: nec reperietur quisquam, qui indicet illum in conspectu regis: exceptis diis, quorum non est cum hominibus conversatio. Daniel 2:12 Quo audito, rex in furore, et in ira magna praecepit ut perirent omnes sapientes Babylonis. Daniel 2:13 Et egressa sententia, sapientes interficiebantur: quaerebanturque Daniel, et socii eius, ut perirent. Daniel 2:14 Tunc Daniel requisivit de lege, atque sententia ab Arioch principe militiae regis, qui egressus fuerat ad interficiendos sapientes Babylonis. Daniel 2:15 Et interrogavit eum, qui a rege potestatem acceperat, quam ob causam tam crudelis sententia a facie regis esset egressa. Cum ergo rem indicasset Arioch Danieli, Daniel 2:16 Daniel ingressus rogavit regem ut tempus daret sibi ad solutionem indicandam regi. Daniel 2:17 Et ingressus est domum suam, Ananiaeque et Misaeli, et Azariae sociis suis indicavit negotium: Daniel 2:18 ut quaererent misericordiam a facie Dei caeli super sacramento isto, et non perirent Daniel, et socii eius cum ceteris sapientibus Babylonis. Daniel 2:19 Tunc Danieli mysterium per visionem nocte revelatum est: et benedixit Daniel Deum caeli, Daniel 2:20 et locutus ait: Sit nomen Domini benedictum a saeculo et usque in saeculum: quia sapientia et fortitudo eius sunt. Daniel 2:21 Et ipse mutat tempora, et aetates: transfert regna, atque constituit: dat sapientiam sapientibus, et scientiam intelligentibus disciplinam: Daniel 2:22 Ipse revelat profunda, et abscondita, et novit in tenebris constituta: et lux cum eo est. Daniel 2:23 Tibi Deus patrum meorum confiteor, teque laudo: quia sapientiam, et fortitudinem dedisti mihi: et nunc ostendisti mihi quae rogavimus te, quia sermonem regis aperuisti nobis. Daniel 2:24 Post haec Daniel ingressus ad Arioch, quem constituerat rex ut perderet sapientes Babylonis, sic ei locutus est: Sapientes Babylonis ne perdas: introduc me in conspectu regis, et solutionem regi narrabo. Daniel 2:25 Tunc Arioch festinus introduxit Danielem ad regem, et dixit ei: Inveni hominem de filiis transmigrationis Iuda, qui solutionem regi annunciet. Daniel 2:26 Respondit rex, et dixit Danieli, cuius nomen erat Baltassar: Putasne vere potes mihi indicare somnium, quod vidi, et interpretationem eius? Daniel 2:27 Et respondens Daniel coram rege, ait: Mysterium, quod rex interrogat, sapientes, magi, arioli, et aruspices nequeunt indicare regi: Daniel 2:28 Sed est Deus in caelo revelans mysteria, qui indicavit tibi rex Nabuchodonosor, quae ventura sunt in novissimis temporibus. Somnium tuum, et visiones capitis tui in cubili tuo huiuscemodi sunt: Daniel 2:29 Tu rex cogitare coepisti in stratu tuo, quid esset futurum post haec: et qui revelat mysteria, ostendit tibi quae ventura sunt. Daniel 2:30 Mihi quoque non in sapientia, quae est in me plus quam in cunctis viventibus, sacramentum hoc revelatum est: sed ut interpretatio regi manifesta fieret, et cogitationes mentis tuae scires. Daniel 2:31 Tu rex videbas, et ecce quasi statua una grandis: statua illa magna, et statura sublimis stabat contra te, et intuitus eius erat terribilis. Daniel 2:32 Huius statuae caput ex auro optimo erat, pectus autem et brachia de argento, porro venter, et femora ex aere. Daniel 2:33 tibiae autem ferreae, pedum quaedam pars erat ferrea, quaedam autem fictilis. Daniel 2:34 Videbas ita, donec abscissus est lapis de monte sine manibus: et percussit statuam in pedibus eius ferreis, et fictilibus, et comminuit eos. Daniel 2:35 Tunc contrita sunt pariter ferrum, testa, aes, argentum, et aurum, et redacta quasi in favillam aestivae areae, quae rapta sunt vento: nullusque locus inventus est eis: lapis autem, qui percusserat statuam, factus est mons magnus, et implevit universam terram. Daniel 2:36 hoc est somnium. Interpretationem quoque eius dicemus coram te, rex. Daniel 2:37 Tu rex regum es: et Deus caeli, regnum, et fortitudinem, et imperium, et gloriam dedit tibi: Daniel 2:38 et omnia, in quibus habitant filii hominum, et bestiae agri: volucres quoque caeli dedit in manu tua, et sub ditione tua universa constituit: tu es ergo caput aureum. Daniel 2:39 Et post te consurget regnum aliud minus te argenteum: et regnum tertium aliud aereum, quod imperabit universae terrae. Daniel 2:40 Et regnum quartum erit velut ferrum: quomodo ferrum comminuit, et domat omnia, sic comminuet, et conteret omnia haec.-- Daniel 2:41 Porro quia vidisti pedum, et digitorum partem testeam figuli, et partem ferream: regnum divisum erit, quod tamen de plantario ferri orietur, secundum quod vidisti ferrum mistum testae ex luto. Daniel 2:42 Et digitos pedum ex parte ferreos, et ex parte fictiles: ex parte regnum erit solidum, et ex parte contritum. Daniel 2:43 Quod autem vidisti ferrum mistum testae ex luto, commiscebuntur quidem humano semine, sed non adhaerebunt sibi, sicut ferrum misceri non potest testae. Daniel 2:44 In diebus autem regnorum illorum suscitabit Deus caeli regnum, quod in aeternum non dissipabitur, et regnum eius alteri populo non tradetur: comminuet autem, et consumet universa regna haec: et ipsum stabit in aeternum. Daniel 2:45 Secundum quod vidisti, quod de monte abscissus est lapis sine manibus, et comminuit testam, et ferrum, et aes, et argentum, et aurum, Deus magnus ostendit regi quae ventura sunt postea. et verum est somnium, et fidelis interpretatio eius. Daniel 2:46 Tunc rex Nabuchodonosor cecidit in faciem suam, et Danielem adoravit, et hostias, et incensum praecepit ut sacrificarent ei. Daniel 2:47 Loquens ergo rex, ait Danieli: Vere Deus vester Deus deorum est, et Dominus regum, et revelans mysteria: quoniam tu potuisti aperire hoc sacramentum. Daniel 2:48 Tunc rex Danielem in sublime extulit, et munera multa, et magna dedit ei: et constituit eum principem super omnes provincias Babylonis: et praefectum magistratuum super cunctos sapientes Babylonis. Daniel 2:49 Daniel autem postulavit a rege: et constituit super opera provinciae Babylonis, Sidrach, Misach, et Abdenago: Ipse autem Daniel erat in foribus regis. Daniel 3:0 Daniel 3:1 Nabuchodonosor rex fecit statuam auream altitudine cubitorum sexaginta, latitudine cubitorum sex, et statuit eam in campo Dura provinciae Babylonis. Daniel 3:2 Itaque Nabuchodonosor rex misit ad congregandos satrapas, magistratus, et iudices, duces, et tyrannos, et praefectos, omnesque principes regionum, ut convenirent ad dedicationem statuae, quam erexerat Nabuchodonosor rex. Daniel 3:3 Tunc congregati sunt satrapae, magistratus, et iudices, duces, et tyranni, et optimates, qui erant in potestatibus constituti, et universi principes regionum ut convenirent ad dedicationem statuae, quam erexerat Nabuchodonosor rex. stabant autem in conspectu statuae, quam posuerat Nabuchodonosor rex: Daniel 3:4 et praeco clamabat valenter: Vobis dicitur populis, tribubus, et linguis: Daniel 3:5 In hora, qua audieritis sonitum tubae, et fistulae, et citharae, sambucae, et psalterii, et symphoniae, et universi generis musicorum, cadentes adorate statuam auream, quam constituit Nabuchodonosor rex. Daniel 3:6 Si quis autem non prostratus adoraverit, eadem hora mittetur in fornacem ignis ardentis. Daniel 3:7 Post haec igitur statim ut audierunt omnes populi sonitum tubae, fistulae, et citharae, sambucae, et psalterii, et symphoniae, et omnis generis musicorum: cadentes omnes populi, tribus, et linguae adoraverunt statuam auream, quam constituerat Nabuchodonosor rex. Daniel 3:8 Statimque in ipso tempore accedentes viri Chaldaei accusaverunt Iudaeos: Daniel 3:9 dixeruntque Nabuchodonosor regi: Rex in aeternum vive: Daniel 3:10 tu rex posuisti decretum, ut omnis homo, qui audierit sonitum tubae, fistulae, et citharae, sambucae, et psalterii, et symphoniae, et universi generis musicorum, prosternat se, et adoret statuam auream: Daniel 3:11 si quis autem non procidens adoraverit, mittatur in fornacem ignis ardentis. Daniel 3:12 Sunt ergo viri Iudaei, quos constituisti super opera regionis Babylonis, Sidrach, Misach, et Abdenago: viri isti contempserunt, rex, decretum tuum: deos tuos non colunt, et statuam auream, quam erexisti, non adorant. Daniel 3:13 Tunc Nabuchodonosor in furore, et in ira praecepit ut adducerentur Sidrach, Misach, et Abdenago: qui confestim adducti sunt in conspectu regis. Daniel 3:14 Pronunciansque Nabuchodonosor rex, ait eis: Verene Sidrach, Misach, et Abdenago deos meos non colitis, et statuam auream, quam constitui, non adoratis? Daniel 3:15 Nunc ergo si estis parati, quacumque hora audieritis sonitum tubae, fistulae, citharae, sambucae, et psalterii, et symphoniae, omnisque generis musicorum, prosternite vos, et adorate statuam, quam feci: quod si non adoraveritis, eadem hora mittemini in fornacem ignis ardentis: et quis est Deus, qui eripiet vos de manu mea? Daniel 3:16 Respondentes Sidrach, Misach, et Abdenago, dixerunt regi Nabuchodonosor: Non oportet nos de hac re respondere tibi. Daniel 3:17 Ecce enim Deus noster, quem colimus, potest eripere nos de camino ignis ardentis, et de manibus tuis, o rex, liberare. Daniel 3:18 Quod si noluerit, notum sit tibi, rex, quia deos tuos non colimus, et statuam auream, quam erexisti, non adoramus. Daniel 3:19 Tunc Nabuchodonosor repletus est furore: et aspectus faciei illius immutatus est super Sidrach, Misach, et Abdenago, et praecepit ut succenderetur fornax septuplum quam succendi consueverat. Daniel 3:20 Et viris fortissimis de exercitu suo iussit ut ligatis pedibus Sidrach, Misach, et Abdenago mitterent eos in fornacem ignis ardentis. Daniel 3:21 Et confestim viri illi vincti cum braccis suis, et tiaris, et calceamentis, et vestibus missi sunt in medium fornacis ignis ardentis. Daniel 3:22 nam iussio regis urgebat: fornax autem succensa erat nimis. Porro viros illos, qui miserant Sidrach, Misach, et Abdenago, interfecit flamma ignis. Daniel 3:23 Viri autem hi tres, id est, Sidrach, Misach, et Abdenago, ceciderunt in medio camino ignis ardentis, colligati. Daniel 3:24 Et ambulabant in medio flammae laudantes Deum, et benedicentes Domino. Daniel 3:25 Stans autem Azarias oravit sic, aperiensque os suum in medio ignis, ait: Daniel 3:26 Benedictus es Domine Deus patrum nostrorum, et laudabile, et gloriosum nomen tuum in saecula: Daniel 3:27 quia iustus es in omnibus, quae fecisti nobis, et universa opera tua vera, et viae tuae rectae, et omnia iudicia tua vera. Daniel 3:28 Iudicia enim vera fecisti iuxta omnia, quae induxisti super nos, et super civitatem sanctam patrum nostrorum Ierusalem: quia in veritate, et in iudicio induxisti omnia haec propter peccata nostra. Daniel 3:29 Peccavimus enim, et inique egimus recedentes a te, et deliquimus in omnibus: Daniel 3:30 et praecepta tua non audivimus, nec observavimus, nec fecimus sicut praeceperas nobis ut bene nobis esset. Daniel 3:31 omnia ergo, quae induxisti super nos, et universa, quae fecisti nobis, in vero iudicio fecisti: Daniel 3:32 et tradidisti nos in manibus inimicorum nostrorum iniquorum, et pessimorum, praevaricatorumque, et regi iniusto, et pessimo ultra omnem terram. Daniel 3:33 Et nunc non possumus aperire os: confusio, et opprobrium facti sumus servis tuis, et his, qui colunt te. Daniel 3:34 Ne, quaesumus, tradas nos in perpetuum propter nomen tuum, et ne dissipes testamentum tuum. Daniel 3:35 neque auferas misericordiam tuam a nobis, propter Abraham dilectum tuum, et Isaac servum tuum, et Israel sanctum tuum: Daniel 3:36 quibus locutus es pollicens quod multiplicares semen eorum sicut stellas caeli, et sicut arenam, quae est in littore maris: Daniel 3:37 quia Domine imminuti sumus plus quam omnes gentes, sumusque humiles in universa terra hodie propter peccata nostra. Daniel 3:38 Et non est in tempore hoc princeps, et dux, et propheta, neque holocaustum, neque sacrificium, neque oblatio, neque incensum, neque locus primitiarum coram te, Daniel 3:39 ut possimus invenire misericordiam tuam: sed in animo contrito, et spiritu humilitatis suscipiamur. Daniel 3:40 Sicut in holocausto arietum, et taurorum, et sicut in millibus agnorum pinguium: sic fiat sacrificium nostrum in conspectu tuo hodie, ut placeat tibi: quoniam non est confusio confidentibus in te. Daniel 3:41 Et nunc sequimur te in toto corde, et timemus te, et quaerimus faciem tuam. Daniel 3:42 Nec confundas nos: sed fac nobiscum iuxta mansuetudinem tuam, et secundum multitudinem misericordiae tuae. Daniel 3:43 Et erue nos in mirabilibus tuis, et da gloriam nomini tuo Domine: Daniel 3:44 et confundantur omnes, qui ostendunt servis tuis mala, confundantur in omni potentia tua, et robur eorum conteratur: Daniel 3:45 et sciant quia tu es Dominus Deus solus, et gloriosus super orbem terrarum. Daniel 3:46 Et non cessabant qui miserant eos ministri regis succendere fornacem, naphtha, et stupa, et pice, et malleolis, Daniel 3:47 et effundebatur flamma super fornacem cubitis quadraginta novem: Daniel 3:48 et erupit, et incendit quos reperit iuxta fornacem de Chaldaeis. Daniel 3:49 Angelus autem Domini descendit cum Azaria, et sociis eius in fornacem: et excussit flammam ignis de fornace, Daniel 3:50 et fecit medium fornacis quasi ventum roris flantem, et non tetigit eos omnino ignis, neque contristavit, nec quidquam molestiae intulit. Daniel 3:51 Tunc hi tres quasi ex uno ore laudabant, et glorificabant, et benedicebant Deum in fornace, dicentes: Daniel 3:52 Benedictus es Domine Deus patrum nostrorum: et laudabilis, et gloriosus, et superexaltatus in saecula. et benedictum nomen gloriae tuae sanctum: et laudabile, et superexaltatum in omnibus saeculis. Daniel 3:53 Benedictus es in templo sancto gloriae tuae: et superlaudabilis, et supergloriosus in saecula. Daniel 3:54 Benedictus es in throno regni tui: et superlaudabilis, et superexaltatus in saecula. Daniel 3:55 Benedictus es, qui intueris abyssos, et sedes super cherubim: et laudabilis, et superexaltatus in saecula. Daniel 3:56 Benedictus es in firmamento caeli: et laudabilis et gloriosus in saecula. Daniel 3:57 Benedicite omnia opera Domini Domino: laudate et superexaltate eum in saecula. Daniel 3:58 Benedicite Angeli Domini Domino: laudate et superexaltate eum in saecula. Daniel 3:59 Benedicite caeli Domino: laudate et superexaltate eum in saecula. Daniel 3:60 Benedicite aquae omnes, quae super caelos sunt, Domino: laudate et superexaltate eum in saecula. Daniel 3:61 Benedicite omnes virtutes Domini Domino: laudate et superexaltate eum in saecula. Daniel 3:62 Benedicite sol, et luna Domino: laudate et superexaltate eum in saecula. Daniel 3:63 Benedicite stellae caeli Domino: laudate et superexaltate eum in saecula. Daniel 3:64 Benedicite imber, et ros Domino: laudate et superexaltate eum in saecula. Daniel 3:65 Benedicite omnis spiritus Dei Domino: laudate et superexaltate eum in saecula. Daniel 3:66 Benedicite ignis, et aestus Domino: laudate et superexaltate eum in saecula. Daniel 3:67 Benedicite frigus, et aestas Domino: laudate et superexaltate eum in saecula. Daniel 3:68 Benedicite rores, et pruina Domino: laudate et superexaltate eum in saecula. Daniel 3:69 Benedicite gelu, et frigus Domino: laudate et superexaltate eum in saecula. Daniel 3:70 Benedicite glacies, et nives Domino: laudate et superexaltate eum in saecula. Daniel 3:71 Benedicite noctes, et dies Domino: laudate et superexaltate eum in saecula. Daniel 3:72 Benedicite lux, et tenebrae Domino: laudate et superexaltate eum in saecula. Daniel 3:73 Benedicite fulgura, et nubes Domino: laudate et superexaltate eum in saecula. Daniel 3:74 Benedicat terra Dominum: laudet et superexaltet eum in saecula. Daniel 3:75 Benedicite montes, et colles Domino: laudate et superexaltate eum in saecula. Daniel 3:76 Benedicite universa germinantia in terra Domino: laudate et superexaltate eum in saecula. Daniel 3:77 Benedicite fontes Domino: laudate et superexaltate eum in saecula. Daniel 3:78 Benedicite maria, et flumina Domino: laudate et superexaltate eum in saecula. Daniel 3:79 Benedicite cete, et omnia, quae moventur in aquis, Domino: laudate et superexaltate eum in saecula. Daniel 3:80 Benedicite omnes volucres caeli Domino: laudate et superexaltate eum in saecula. Daniel 3:81 Benedicite omnes bestiae, et pecora Domino: laudate et superexaltate eum in saecula. Daniel 3:82 Benedicite filii hominum Domino: laudate et superexaltate eum in saecula. Daniel 3:83 Benedicat Israel Dominum: laudet et superexaltet eum in saecula. Daniel 3:84 Benedicite sacerdotes Domini Domino: laudate et superexaltate eum in saecula. Daniel 3:85 Benedicite servi Domini Domino: laudate et superexaltate eum in saecula. Daniel 3:86 Benedicite spiritus, et animae iustorum Domino: laudate et superexaltate eum in saecula. Daniel 3:87 Benedicite sancti, et humiles corde Domino: laudate et superexaltate eum in saecula. Daniel 3:88 Benedicite Anania, Azaria, Misael Domino: laudate et superexaltate eum in saecula. Quia eruit nos de inferno, et salvos fecit de manu mortis, et liberavit nos de medio ardentis flammae, et de medio ignis eruit nos. Daniel 3:89 Confitemini Domino, quoniam bonus: quoniam in saeculum misericordia eius. Daniel 3:90 Benedicite omnes religiosi Domino Deo deorum: laudate et confitemini ei, quia in omnia saecula misericordia eius. Daniel 3:91 Tunc Nabuchodonosor rex obstupuit, et surrexit propere, et ait optimatibus suis: Nonne tres viros misimus in medium ignis compeditos? Qui respondentes regi, dixerunt: Vere rex. Daniel 3:92 Respondit rex, et ait: Ecce ego video quattuor viros solutos, et ambulantes in medio ignis, et nihil corruptionis in eis est, et species quarti similis filio Dei. Daniel 3:93 Tunc accessit Nabuchodonosor ad ostium fornacis ignis ardentis, et ait: Sidrach, Misach, et Abdenago servi Dei excelsi, egredimini, et venite. Statimque egressi sunt Sidrach, Misach, et Abdenago de medio ignis. Daniel 3:94 Et congregati satrapae, et magistratus, et iudices, et potentes regis contemplabantur viros illos, quoniam nihil potestatis habuisset ignis in corporibus eorum, et capillus capitis eorum non esset adustus, et saraballa eorum non fuissent immutata, et odor ignis non transisset per eos. Daniel 3:95 Et erumpens Nabuchodonosor, ait: Benedictus Deus eorum, Sidrach videlicet, Misach, et Abdenago, qui misit angelum suum, et eruit servos suos, qui crediderunt in eum: et verbum regis immutaverunt, et tradiderunt corpora sua ne servirent, et ne adorarent omnem deum, excepto Deo suo. Daniel 3:96 A me ergo positum est hoc decretum, ut omnis populus, tribus, et lingua, quaecumque locuta fuerit blasphemiam contra Deum Sidrach, Misach, et Abdenago, dispereat, et domus eius vastetur: neque enim est alius Deus, qui possit ita salvare. Daniel 3:97 Tunc rex promovit Sidrach, Misach, et Abdenago in provincia Babylonis. Daniel 3:98 NABUCHODONOSOR rex, omnibus populis, gentibus, et linguis, qui habitant in universa terra, pax vobis multiplicetur. Daniel 3:99 Signa, et mirabilia fecit apud me Deus excelsus. Placuit ergo mihi praedicare Daniel 3:100 signa eius, quia magna sunt: et mirabilia eius, quia fortia: et regnum eius regnum sempiternum, et potestas eius in generatione et generationem. Daniel 4:0 Daniel 4:1 Ego Nabuchodonosor quietus eram in domo mea, et florens in palatio meo: Daniel 4:2 somnium vidi, quod perterruit me: et cogitationes meae in strato meo, et visiones capitis mei conturbaverunt me. Daniel 4:3 Et per me propositum est decretum ut introducerentur in conspectu meo cuncti sapientes Babylonis, et ut solutionem somnii indicarent mihi. Daniel 4:4 Tunc ingrediebantur arioli, magi, Chaldaei, et aruspices, et somnium narravi in conspectu eorum: et solutionem eius non indicaverunt mihi: Daniel 4:5 donec collega ingressus est in conspectu meo Daniel, cui nomen Baltassar secundum nomen Dei mei, qui habet spiritum deorum sanctorum in semetipso: et somnium coram ipso locutus sum. Daniel 4:6 Baltassar princeps ariolorum, quoniam ego scio quod spiritum sanctorum deorum habeas in te, et omne sacramentum non est impossibile tibi: visiones somniorum meorum, quas vidi, et solutionem earum narra. Daniel 4:7 Visio capitis mei in cubili meo: Videbam, et ecce arbor in medio terrae, et altitudo eius nimia. Daniel 4:8 Magna arbor, et fortis: et proceritas eius contingens caelum: aspectus illius erat usque ad terminos universae terrae. Daniel 4:9 Folia eius pulcherrima, et fructus eius nimius: et esca universorum in ea: subter eam habitabant animalia, et bestiae, et in ramis eius conversabantur volucres caeli: et ex ea vescebatur omnis caro. Daniel 4:10 Videbam in visione capitis mei super stratum meum, et ecce vigil, et sanctus de caelo descendit. Daniel 4:11 Clamavit fortiter, et sic ait: Succidite arborem, et praecidite ramos eius: excutite folia eius, et dispergite fructus eius: fugiant bestiae, quae subter eam sunt, et volucres de ramis eius. Daniel 4:12 Verumtamen germen radicum eius in terra sinite, et alligetur vinculo ferreo et aereo in herbis, quae foris sunt, et rore caeli tingatur, et cum feris pars eius in herba terrae. Daniel 4:13 Cor eius ab humano commutetur, et cor ferae detur ei: et septem tempora mutentur super eum. Daniel 4:14 In sententia vigilum decretum est, et sermo sanctorum, et petitio: donec cognoscant viventes quoniam dominatur Excelsus in regno hominum; et cuicumque voluerit, dabit illud, et humillimum hominem constituet super eum. Daniel 4:15 Hoc somnium vidi ego Nabuchodonosor rex: tu ergo Baltassar interpretationem narra festinus: quia omnes sapientes regni mei non queunt solutionem edicere mihi: tu autem potes, quia spiritus deorum sanctorum in te est. Daniel 4:16 Tunc Daniel, cuius nomen Baltassar, coepit intra semetipsum tacitus cogitare quasi una hora: et cogitationes eius conturbabant eum. Respondens autem rex ait: Baltassar, somnium et interpretatio eius non conturbent te. Respondit Baltassar, et dixit: Domine mi, somnium his, qui te oderunt, et interpretatio eius hostibus tuis sit. Daniel 4:17 Arborem, quam vidisti sublimem, atque robustam, cuius altitudo pertingit ad caelum, et aspectus illius in omnem terram: Daniel 4:18 et rami eius pulcherrimi, et fructus eius nimius, et esca omnium in ea, subter eam habitantes bestiae agri, et in ramis eius commorantes aves caeli: Daniel 4:19 Tu es rex, qui magnificatus es, et invaluisti: et magnitudo tua crevit, et pervenit usque ad caelum, et potestas tua in terminos universae terrae. Daniel 4:20 Quod autem vidit rex vigilem, et sanctum descendere de caelo, et dicere: Succidite arborem, et dissipate illam, attamen germen radicum eius in terra dimittite, et vinciatur ferro et aere in herbis foris, et rore caeli conspergatur, et cum feris sit pabulum eius, donec septem tempora mutentur super eum: Daniel 4:21 Haec est interpretatio sententiae Altissimi, quae pervenit super dominum meum regem: Daniel 4:22 Eiicient te ab hominibus, et cum bestiis ferisque erit habitatio tua, et foenum ut bos comedes, et rore caeli infunderis: septem quoque tempora mutabuntur super te, donec scias quod dominetur Excelsus super regnum hominum, et cuicumque voluerit, det illud. Daniel 4:23 Quod autem praecepit ut relinqueretur germen radicum eius, id est arboris: regnum tuum tibi manebit postquam cognoveris potestatem esse caelestem. Daniel 4:24 Quam ob rem rex consilium meum placeat tibi, et peccata tua eleemosynis redime, et iniquitates tuas misericordiis pauperum: forsitan ignoscet Deus delictis tuis. Daniel 4:25 Omnia haec venerunt super Nabuchodonosor regem. Daniel 4:26 Post finem mensium duodecim, in aula Babylonis deambulabat. Daniel 4:27 Responditque rex, et ait: Nonne haec est Babylon civitas magna, quam ego aedificavi in domum regni, in robore fortitudinis meae, et in gloria decoris mei? Daniel 4:28 Cumque sermo adhuc esset in ore regis, vox de caelo ruit: Tibi dicitur Nabuchodonosor rex: Regnum tuum transibit a te, Daniel 4:29 et ab hominibus eiicient te, et cum bestiis et feris erit habitatio tua: foenum quasi bos comedes, et septem tempora mutabuntur super te, donec scias quod dominetur Excelsus in regno hominum, et cuicumque voluerit, det illud. Daniel 4:30 Eadem hora sermo completus est super Nabuchodonosor, et ex hominibus abiectus est, et foenum ut bos comedit, et rore caeli corpus eius infectum est: donec capilli eius in similitudinem aquilarum crescerent, et ungues eius quasi ungues avium. Daniel 4:31 Igitur post finem dierum ego Nabuchodonosor oculos meos ad caelum levavi, et sensus meus redditus est mihi: et Altissimo benedixi, et viventem in sempiternum laudavi, et glorificavi: quia potestas eius potestas sempiterna, et regnum eius in generatione et generationem. Daniel 4:32 Et omnes habitatores terrae apud eum in nihilum reputati sunt: iuxta voluntatem enim suam facit tam in virtutibus caeli quam in habitatoribus terrae: et non est qui resistat manui eius, et dicat ei: Quare fecisti? Daniel 4:33 In ipso tempore sensus meus reversus est ad me, et ad honorem regni mei, decoremque perveni: et figura mea reversa est ad me: et optimates mei, et magistratus mei requisierunt me, et in regno meo restitutus sum: et magnificentia amplior addita est mihi. Daniel 4:34 Nunc igitur ego Nabuchodonosor laudo, et magnifico, et glorifico regem caeli: quia omnia opera eius vera, et omnes viae eius iudicia, et gradientes in superbia potest humiliare. Daniel 5:0 Daniel 5:1 Baltassar rex fecit grande convivium optimatibus suis mille: et unusquisque secundum suam bibebat aetatem. Daniel 5:2 Praecepit ergo iam temulentus ut afferrentur vasa aurea et argentea, quae asportaverat Nabuchodonosor pater eius de templo, quod fuit in Ierusalem, ut biberent in eis rex, et optimates eius, uxoresque eius, et concubinae. Daniel 5:3 Tunc allata sunt vasa aurea, et argentea, quae asportaverat de templo, quod fuerat in Ierusalem: et biberunt in eis rex, et optimates eius, uxores et concubinae illius. Daniel 5:4 Bibebant vinum, et laudabant deos suos aureos, et argenteos, aereos, ferreos, ligneosque et lapideos. Daniel 5:5 In eadem hora apparuerunt digiti, quasi manus hominis scribentis contra candelabrum in superficie parietis aulae regiae: et rex aspiciebat articulos manus scribentis. Daniel 5:6 Tunc facies regis commutata est, et cogitationes eius conturbabant eum: et compages renum eius solvebantur, et genua eius ad se invicem collidebantur. Daniel 5:7 Exclamavit itaque rex fortiter ut introducerent magos, Chaldaeos, et aruspices. Et proloquens rex ait sapientibus Babylonis: Quicumque legerit scripturam hanc, et interpretationem eius manifestam mihi fecerit, purpura vestietur, et torquem auream habebit in collo, et tertius in regno meo erit. Daniel 5:8 Tunc ingressi omnes sapientes regis non potuerunt nec scripturam legere, nec interpretationem indicare regi. Daniel 5:9 Unde rex Baltassar satis conturbatus est, et vultus illius immutatus est. sed et optimates eius turbabantur. Daniel 5:10 Regina autem pro re, quae acciderat regi, et optimatibus eius, domum convivii ingressa est: et proloquens ait: Rex in aeternum vive: non te conturbent cogitationes tuae, neque facies tua immutetur. Daniel 5:11 Est vir in regno tuo, qui spiritum deorum sanctorum habet in se: et in diebus patris tui scientia et sapientiae inventae sunt in eo: nam et rex Nabuchodonosor pater tuus principem magorum, incantatorum, Chaldaeorum, et aruspicum constituit eum, pater, inquam, tuus, o rex: Daniel 5:12 quia spiritus amplior, et prudentia, intelligentiaque et interpretatio somniorum, et ostensio secretorum, ac solutio ligatorum inventae sunt in eo, hoc est in Daniele: cui rex posuit nomen Baltassar. nunc itaque Daniel vocetur, et interpretationem narrabit. Daniel 5:13 Igitur introductus est Daniel coram rege. Ad quem praefatus rex ait: Tu es Daniel de filiis captivitatis Iuda, quem adduxit pater meus rex de Iudaea? Daniel 5:14 Audivi de te quoniam spiritum deorum habeas: et scientia, intelligentiaque ac sapientia ampliores inventae sunt in te. Daniel 5:15 Et nunc introgressi sunt in conspectu meo sapientes magi, ut scripturam hanc legerent, et interpretationem eius indicarent mihi: et nequiverunt sensum huius sermonis edicere. Daniel 5:16 Porro ego audivi de te, quod possis obscura interpretari, et ligata dissolvere: si ergo vales scripturam legere, et interpretationem eius indicare mihi, purpura vestieris, et torquem auream circa collum tuum habebis, et tertius in regno meo princeps eris. Daniel 5:17 Ad quae respondens Daniel, ait coram rege: Munera tua sint tibi, et dona domus tuae alteri da: scripturam autem legam tibi, rex, et interpretationem eius ostendam tibi. Daniel 5:18 O rex, Deus altissimus regnum, et magnificentiam, gloriam, et honorem dedit Nabuchodonosor patri tuo. Daniel 5:19 Et propter magnificentiam, quam dederat ei, universi populi, tribus, et linguae tremebant, et metuebant eum: quos volebat, interficiebat: et quos volebat, percutiebat: et quos volebat, exaltabat: et quos volebat, humiliabat. Daniel 5:20 Quando autem elevatum est cor eius, et spiritus illius obfirmatus est ad superbiam, depositus est de solio regni sui, et gloria eius ablata est: Daniel 5:21 et a filiis hominum eiectus est, sed et cor eius cum bestiis positum est, et cum onagris erat habitatio eius: foenum quoque ut bos comedebat, et rore caeli corpus eius infectum est, donec cognosceret quod potestatem haberet Altissimus in regno hominum: et quemcumque voluerit, suscitabit super illud. Daniel 5:22 Tu quoque filius eius Baltassar, non humiliasti cor tuum, cum scires haec omnia: Daniel 5:23 sed adversum Dominatorem caeli elevatus es: et vasa domus eius allata sunt coram te: et tu, et optimates tui, et uxores tuae, et concubinae tuae vinum bibistis in eis: deos quoque argenteos, et aureos, et aereos, ferreos, ligneosque et lapideos, qui non vident, neque audiunt, neque sentiunt, laudasti: porro Deum, qui habet flatum tuum in manu sua, et omnes vias tuas, non glorificasti. Daniel 5:24 Idcirco ab eo missus est articulus manus, quae scripsit hoc, quod exaratum est. Daniel 5:25 Haec est autem scriptura, quae digesta est: MANE, THECEL, PHARES. Daniel 5:26 Et haec est interpretatio sermonis. MANE: numeravit Deus regnum tuum, et complevit illud. Daniel 5:27 THECEL: appensus es in statera, et inventus es minus habens. Daniel 5:28 PHARES: divisum est regnum tuum, et datum est Medis, et Persis. Daniel 5:29 Tunc iubente rege indutus est Daniel purpura, et circumdata est torques aurea collo eius: et praedicatum est de eo quod haberet potestatem tertius in regno suo. Daniel 5:30 Eadem nocte interfectus est Baltassar rex Chaldaeus. Daniel 5:31 Et Darius Medus successit in regnum annos natus sexagintaduos. Daniel 6:0 Daniel 6:1 Placuit Dario, et constituit super regnum satrapas centum viginti ut essent in toto regno suo. Daniel 6:2 Et super eos principes tres, ex quibus Daniel unus erat: ut satrapae illis redderent rationem, et rex non sustineret molestiam. Daniel 6:3 Igitur Daniel superabat omnes principes, et satrapas: quia spiritus Dei amplior erat in illo. Daniel 6:4 Porro rex cogitabat constituere eum super omne regnum: unde principes, et satrapae quaerebant occasionem ut invenirent Danieli ex latere regis: nullamque causam, et suspicionem reperire potuerunt, eo quod fidelis esset, et omnis culpa, et suspicio non inveniretur in eo. Daniel 6:5 Dixerunt ergo viri illi: Non invenimus Danieli huic aliquam occasionem, nisi forte in lege Dei sui. Daniel 6:6 Tunc principes, et satrapae surripuerunt regi, et sic locuti sunt ei: Dari rex in aeternum vive: Daniel 6:7 consilium inierunt omnes principes regni tui, magistratus, et satrapae, senatores, et iudices ut decretum imperatorium exeat, et edictum: Ut omnis, qui petierit aliquam petitionem a quocumque deo, et homine usque ad triginta dies, nisi a te rex, mittatur in lacum leonum. Daniel 6:8 Nunc itaque rex confirma sententiam, et scribe decretum: ut non immutetur quod statutum est a Medis et Persis, nec praevaricari cuiquam liceat. Daniel 6:9 Porro rex Darius proposuit edictum, et statuit. Daniel 6:10 Quod cum Daniel comperisset, id est, constitutam legem, ingressus est domum suam: et fenestris apertis in coenaculo suo contra Ierusalem tribus temporibus in die flectebat genua sua, et adorabat, confitebaturque coram Deo suo sicut et ante facere consueverat. Daniel 6:11 Viri ergo illi curiosius inquirentes invenerunt Danielem orantem, et obsecrantem Deum suum. Daniel 6:12 Et accedentes locuti sunt regi super edicto: Rex numquid non constituisti, ut omnis homo, qui rogaret quemquam de diis, et hominibus usque ad dies triginta, nisi te, rex, mitteretur in lacum leonum? Ad quos respondens rex, ait: Verus est sermo iuxta decretum Medorum, atque Persarum, quod praevaricari non licet. Daniel 6:13 Tunc respondentes dixerunt coram rege: Daniel de filiis captivitatis Iuda, non curavit de lege tua, et de edicto, quod constituisti: sed tribus temporibus per diem orat obsecratione sua. Daniel 6:14 Quod verbum cum audisset rex, satis contristatus est: et pro Daniele posuit cor ut liberaret eum, et usque ad occasum solis laborabat ut erueret illum. Daniel 6:15 Viri autem illi intelligentes regem dixerunt ei: Scito rex, quia lex Medorum, atque Persarum est ut omne decretum, quod constituerit rex, non liceat immutari. Daniel 6:16 Tunc rex praecepit: et adduxerunt Danielem, et miserunt eum in lacum leonum. Dixitque rex Danieli: Deus tuus, quem colis semper, ipse liberabit te. Daniel 6:17 Allatusque est lapis unus, et positus est super os laci: quem obsignavit rex annulo suo, et annulo optimatum suorum, nequid fieret contra Danielem. Daniel 6:18 Et abiit rex in domum suam, et dormivit incoenatus, cibique non sunt allati coram eo, insuper et somnus recessit ab eo. Daniel 6:19 Tunc rex primo diluculo consurgens, festinus ad lacum leonum perrexit: Daniel 6:20 appropinquansque lacui, Danielem voce lacrymabili inclamavit, et affatus est eum: Daniel serve Dei viventis, Deus tuus, cui tu servis semper, putasne valuit te liberare a leonibus? Daniel 6:21 Et Daniel regi respondens ait: Rex in aeternum vive: Daniel 6:22 Deus meus misit angelum suum, et conclusit ora leonum, et non nocuerunt mihi: quia coram eo iustitia inventa est in me: sed et coram te, rex, delictum non feci. Daniel 6:23 Tunc vehementer rex gavisus est super eo, et Danielem praecepit educi de lacu: eductusque est Daniel de lacu, et nulla laesio inventa est in eo, quia credidit Deo suo. Daniel 6:24 Iubente autem rege, adducti sunt viri illi, qui accusaverunt Danielem: et in lacum leonum missi sunt, ipsi, et filii, et uxores eorum: et non pervenerunt usque ad pavimentum laci, donec arriperent eos leones, et omnia ossa eorum comminuerunt. Daniel 6:25 Tunc Darius rex scripsit universis populis, tribubus, et linguis habitantibus in universa terra: PAX vobis multiplicetur. Daniel 6:26 A me constitutum est decretum, ut in universo imperio, et regno meo tremiscant, et paveant Deum Danielis. ipse est enim Deus vivens, et aeternus in saecula: et regnum eius non dissipabitur, et potestas eius usque in aeternum. Daniel 6:27 Ipse liberator, atque salvator, faciens signa, et mirabilia in caelo, et in terra: qui liberavit Danielem de lacu leonum. Daniel 6:28 Porro Daniel perseveravit usque ad regnum Darii, regnumque Cyri Persae. Daniel 7:0 Daniel 7:1 Anno primo Baltassar regis Babylonis, Daniel somnium vidit: visio autem capitis eius in cubili suo: et somnium scribens, brevi sermone comprehendit: summatimque perstringens, ait: Daniel 7:2 Videbam in visione mea nocte, et ecce quattuor venti caeli pugnabant in mari magno. Daniel 7:3 Et quattuor bestiae grandes ascendebant de mari diversae inter se. Daniel 7:4 Prima quasi leaena, et alas habebat aquilae: aspiciebam donec evulsae sunt alae eius, et sublata est de terra, et super pedes quasi homo stetit, et cor hominis datum est ei. Daniel 7:5 Et ecce bestia alia similis urso in parte stetit: et tres ordines erant in ore eius, et in dentibus eius, et sic dicebant ei: Surge, comede carnes plurimas. Daniel 7:6 Post haec aspiciebam, et ecce alia quasi pardus, et alas habebat quasi avis, quattuor super se, et quattuor capita erant in bestia, et potestas data est ei. Daniel 7:7 Post haec aspiciebam in visione noctis, et ecce bestia quarta terribilis, atque mirabilis, et fortis nimis, dentes ferreos habebat magnos, comedens atque comminuens, et reliqua pedibus suis conculcans: dissimilis autem erat ceteris bestiis, quas videram ante eam, et habebat cornua decem. Daniel 7:8 Considerabam cornua, et ecce cornu aliud parvulum ortum est de medio eorum: et tria de cornibus primis evulsa sunt a facie eius: et ecce oculi, quasi oculi hominis erant in cornu isto, et os loquens ingentia. Daniel 7:9 Aspiciebam donec throni positi sunt, et antiquus dierum sedit: vestimentum eius candidum quasi nix, et capilli capitis eius quasi lana munda: thronus eius flammae ignis: rotae eius ignis accensus. Daniel 7:10 Fluvius igneus, rapidusque egrediebatur a facie eius. millia millium ministrabant ei, et decies millies centena millia assistebant ei: iudicium sedit, et libri aperti sunt. Daniel 7:11 Aspiciebam propter vocem sermonum grandium, quos cornu illud loquebatur: et vidi quoniam interfecta esset bestia, et perisset corpus eius, et traditum esset ad comburendum igni: Daniel 7:12 aliarum quoque bestiarum ablata esset potestas, et tempora vitae constituta essent eis usque ad tempus, et tempus. Daniel 7:13 Aspiciebam ergo in visione noctis, et ecce cum nubibus caeli quasi filius hominis veniebat, et usque ad antiquum dierum pervenit: et in conspectu eius obtulerunt eum. Daniel 7:14 Et dedit ei potestatem, et honorem, et regnum: et omnes populi, tribus, et linguae ipsi servient: potestas eius, potestas aeterna, quae non auferetur: et regnum eius, quod non corrumpetur. Daniel 7:15 Horruit spiritus meus, ego Daniel territus sum in his, et visiones capitis mei conturbaverunt me. Daniel 7:16 Accessi ad unum de assistentibus, et veritatem quaerebam ab eo de omnibus his. Qui dixit mihi interpretationem sermonum, et docuit me: Daniel 7:17 Hae quattuor bestiae magnae: quattuor sunt regna, quae consurgent de terra. Daniel 7:18 Suscipient autem regnum sancti Dei altissimi: et obtinebunt regnum usque in saeculum, et saeculum saeculorum. Daniel 7:19 Post hoc volui diligenter discere de bestia quarta, quae erat dissimilis valde ab omnibus, et terribilis nimis: dentes et ungues eius ferrei: comedebat, et comminuebat, et reliqua pedibus suis conculcabat: Daniel 7:20 et de cornibus decem, quae habebat in capite: et de alio, quod ortum fuerat, ante quod ceciderant tria cornua: et de cornu illo, quod habebat oculos, et os loquens grandia, et maius erat ceteris. Daniel 7:21 Aspiciebam, et ecce cornu illud faciebat bellum adversus sanctos, et praevalebat eis, Daniel 7:22 donec venit antiquus dierum, et iudicium dedit sanctis Excelsi, et tempus advenit, et regnum obtinuerunt sancti. Daniel 7:23 Et sic ait: Bestia quarta, regnum quartum erit in terra, quod maius erit omnibus regnis, et devorabit universam terram, et conculcabit, et comminuet eam. Daniel 7:24 Porro cornua decem ipsius regni, decem reges erunt: et alius consurget post eos, et ipse potentior erit prioribus, et tres reges humiliabit. Daniel 7:25 Et sermones contra Excelsum loquetur, et sanctos Altissimi conteret: et putabit quod possit mutare tempora, et leges, et tradentur in manu eius usque ad tempus, et tempora, et dimidium temporis. Daniel 7:26 Et iudicium sedebit ut auferatur potentia, et conteratur, et dispereat usque in finem. Daniel 7:27 Regnum autem, et potestas, et magnitudo regni, quae est subter omne caelum, detur populo sanctorum Altissimi: cuius regnum, regnum sempiternum est, et omnes reges servient ei, et obedient. Daniel 7:28 Hucusque finis verbi. Ego Daniel multum cogitationibus meis conturbabar, et facies mea mutata est in me: verbum autem in corde meo conservavi. Daniel 8:0 Daniel 8:1 Anno tertio regni Baltassar regis, visio apparuit mihi. Ego Daniel post id, quod videram in principio, Daniel 8:2 vidi in visione mea, cum essem in Susis castro, quod est in Aelam regione: vidi autem in visione esse me super portam Ulai. Daniel 8:3 Et levavi oculus meos, et vidi: et ecce aries unus stabat ante paludem, habens cornua excelsa, et unum excelsius altero atque succrescens. Postea Daniel 8:4 vidi arietem cornibus ventilantem contra Occidentem, et contra Aquilonem, et contra Meridiem, et omnes bestiae non poterant resistere ei, neque liberari de manu eius: fecitque secundum voluntatem suam, et magnificatus est. Daniel 8:5 Et ego intelligebam: ecce autem hircus caprarum veniebat ab Occidente super faciem totius terrae, et non tangebat terram: porro hircus habebat cornu insigne inter oculos suos. Daniel 8:6 Et venit usque ad arietem illum cornutum, quem videram stantem ante portam, et cucurrit ad eum in impetu fortitudinis suae. Daniel 8:7 Cumque appropinquasset prope arietem, efferatus est in eum, et percussit arietem: et comminuit duo cornua eius, et non poterat aries resistere ei: cumque eum misisset in terram, conculcavit, et nemo quibat liberare arietem de manu eius. Daniel 8:8 Hircus autem caprarum magnus factus est nimis: cumque crevisset, fractum est cornu magnum, et orta sunt quattuor cornua subter illud per quattuor ventos caeli. Daniel 8:9 De uno autem ex eis egressum est cornu unum modicum: et factum est grande contra Meridiem, et contra Orientem, et contra fortitudinem. Daniel 8:10 Et magnificatum est usque ad fortitudinem caeli: et deiecit de fortitudine, et de stellis, et conculcavit eas. Daniel 8:11 Et usque ad principem fortitudinis magnificatum est: et ab eo tulit iuge sacrificium, et deiecit locum sanctificationis eius. Daniel 8:12 Robur autem datum est ei contra iuge sacrificium propter peccata: et prosternetur veritas in terra, et faciet, et prosperabitur. Daniel 8:13 Et audivi unum de sanctis loquentem: et dixit unus sanctus alteri nescio cui loquenti: Usquequo visio, et iuge sacrificium, et peccatum desolationis, quae facta est: et sanctuarium, et fortitudo conculcabitur? Daniel 8:14 Et dixit ei: Usque ad vesperam et mane, dies duo millia trecenti: et mundabitur sanctuarium. Daniel 8:15 Factum est autem cum viderem ego Daniel visionem, et quaererem intelligentiam: ecce stetit in conspectu meo quasi species viri. Daniel 8:16 Et audivi vocem viri inter Ulai: et clamavit, et ait: Gabriel fac intelligere istum visionem. Daniel 8:17 Et venit, et stetit iuxta ubi ego stabam: cumque venisset, pavens corrui in faciem meam, et ait ad me: Intellige fili hominis, quoniam in tempore finis complebitur visio. Daniel 8:18 Cumque loqueretur ad me, collapsus sum pronus in terram: et tetigit me, et statuit me in gradu meo, Daniel 8:19 dixitque mihi: Ego ostendam tibi quae futura sunt in novissimo maledictionis: quoniam habet tempus finem suum. Daniel 8:20 Aries, quem vidisti habere cornua, rex Medorum est atque Persarum. Daniel 8:21 Porro hircus caprarum, rex Graecorum est, et cornu grande, quod erat inter oculos eius, ipse est rex primus. Daniel 8:22 Quod autem fracto illo surrexerunt quattuor pro eo: quattuor reges de gente eius consurgent, sed non in fortitudine eius. Daniel 8:23 Et post regnum eorum, cum creverint iniquitates, consurget rex impudens facie, et intelligens propositiones. Daniel 8:24 et roborabitur fortitudo eius, sed non in viribus suis: et supra quam credi potest, universa vastabit, et prosperabitur, et faciet. Et interficiet robustos, et populum sanctorum Daniel 8:25 secundum voluntatem suam, et dirigetur dolus in manu eius: et cor suum magnificabit, et in copia rerum omnium occidet plurimos: et contra principem principum consurget, et sine manu conteretur. Daniel 8:26 Et visio vespere et mane, quae dicta est, vera est: tu ergo visionem signa, quia post multos dies erit. Daniel 8:27 Et ego Daniel langui, et aegrotavi per dies: cumque surrexissem, faciebam opera regis, et stupebam ad visionem, et non erat qui interpretaretur. Daniel 9:0 Daniel 9:1 In anno primo Darii filii Assueri de semine Medorum, qui imperavit super regnum Chaldaeorum: Daniel 9:2 Anno uno regni eius, ego Daniel intellexi in libris numerum annorum, de quo factus est sermo Domini ad Ieremiam prophetam, ut complerentur desolationis Ierusalem septuaginta anni. Daniel 9:3 Et posui faciem meam ad Dominum Deum meum rogare et deprecari in ieiuniis, sacco, et cinere. Daniel 9:4 Et oravi Dominum Deum meum, et confessus sum, et dixi: Obsecro Domine Deus magne et terribilis, custodiens pactum, et misericordiam diligentibus te, et custodientibus mandata tua. Daniel 9:5 Peccavimus, iniquitatem fecimus, impie egimus, et recessimus: et declinavimus a mandatis tuis, ac iudiciis. Daniel 9:6 Non obedivimus servis tuis prophetis, qui locuti sunt in nomine tuo regibus nostris, principibus nostris, patribus nostris, omnique populo terrae. Daniel 9:7 Tibi Domine iustitia: nobis autem confusio faciei, sicut est hodie viro Iuda, et habitatoribus Ierusalem, et omni Israel, his qui prope sunt, et his qui procul in universis terris, ad quas eiecisti eos propter iniquitates eorum, in quibus peccaverunt in te. Daniel 9:8 Domine nobis confusio faciei, regibus nostris, principibus nostris, et patribus nostris, qui peccaverunt. Daniel 9:9 Tibi autem Domino Deo nostro misericordia, et propitiatio, quia recessimus a te: Daniel 9:10 et non audivimus vocem Domini Dei nostri ut ambularemus in lege eius, quam posuit nobis per servos suos prophetas. Daniel 9:11 Et omnis Israel praevaricati sunt legem tuam, et declinaverunt ne audirent vocem tuam, et stillavit super nos maledictio, et detestatio, quae scripta est in libro Moysi servi Dei, quia peccavimus ei. Daniel 9:12 Et statuit sermones suos, quos locutus est super nos, et super principes nostros, qui iudicaverunt nos, ut superinduceret in nos magnum malum, quale numquam fuit sub omni caelo, secundum quod factum est in Ierusalem. Daniel 9:13 Sicut scriptum est in lege Moysi, omne malum hoc venit super nos: et non rogavimus faciem tuam Domine Deus noster, ut reverteremur ab iniquitatibus nostris, et cogitaremus veritatem tuam. Daniel 9:14 Et vigilavit Dominus super malitiam, et adduxit eam super nos: iustus Dominus Deus noster in omnibus operibus suis, quae fecit: non enim audivimus vocem eius. Daniel 9:15 Et nunc Domine Deus noster, qui eduxisti populum tuum de Terra Aegypti in manu forti, et fecisti tibi nomen secundum diem hanc: peccavimus, iniquitatem fecimus. Daniel 9:16 Domine in omnem iustitiam tuam: avertatur obsecro ira tua, et furor tuus a civitate tua Ierusalem, et a monte sancto tuo. Propter peccata enim nostra, et iniquitates patrum nostrorum, Ierusalem, et populus tuus in opprobrium sunt omnibus per circuitum nostrum. Daniel 9:17 Nunc ergo exaudi Deus noster orationem servi tui, et preces eius: et ostende faciem tuam super sanctuarium tuum, quod desertum est propter temetipsum. Daniel 9:18 Inclina Deus meus aurem tuam, et audi: aperi oculos tuos, et vide desolationem nostram, et civitatem, super quam invocatum est nomen tuum: neque enim in iustificationibus nostris prosternimus preces ante faciem tuam, sed in miserationibus tuis multis: Daniel 9:19 Exaudi Domine, placare Domine: attende et fac: ne moreris propter temetipsum Deus meus: quia nomen tuum invocatum est super civitatem, et super populum tuum. Daniel 9:20 Cumque adhuc loquerer, et orarem, et confiterer peccata mea, et peccata populi mei Israel, et prosternerem preces meas in conspectu Dei mei, pro monte sancto Dei mei: Daniel 9:21 Adhuc me loquente in oratione, ecce vir Gabriel, quem videram in visione a principio, cito volans tetigit me in tempore sacrificii vespertini. Daniel 9:22 Et docuit me, et locutus est mihi, dixitque: Daniel nunc egressus sum ut docerem te, et intelligeres. Daniel 9:23 Ab exordio precum tuarum egressus est sermo: ego autem veni ut indicarem tibi, quia vir desideriorum es: tu ergo animadverte sermonem, et intellige visionem. Daniel 9:24 Septuaginta hebdomades abbreviatae sunt super populum tuum, et super urbem sanctam tuam ut consummetur praevaricatio, et finem accipiat peccatum, et deleatur iniquitas, et adducatur iustitia sempiterna, et impleatur visio, et prophetia, et ungatur Sanctus sanctorum. Daniel 9:25 Scito ergo, et animadverte: Ab exitu sermonis, ut iterum aedificetur Ierusalem, usque ad Christum ducem, hebdomades septem, et hebdomades sexaginta duae erunt: et rursum aedificabitur platea, et muri in angustia temporum. Daniel 9:26 Et post hebdomades sexaginta duas occidetur Christus: et non erit eius populus, qui eum negaturus est. Et civitatem, et sanctuarium dissipabit populus cum duce venturo: et finis eius vastitas, et post finem belli statuta desolatio. Daniel 9:27 Confirmabit autem pactum multis hebdomada una: et in dimidio hebdomadis deficiet hostia et sacrificium: et erit in templo abominatio desolationis: et usque ad consummationem et finem perseverabit desolatio. Daniel 10:0 Daniel 10:1 Anno tertio Cyri regis Persarum, verbum revelatum est Danieli cognomento Baltassar, et verbum verum, et fortitudo magna: intellexitque sermonem: intelligentia enim est opus in visione. Daniel 10:2 In diebus illis ego Daniel lugebam trium hebdomadarum diebus, Daniel 10:3 panem desiderabilem non comedi, et caro et vinum non introierunt in os meum, sed neque unguento unctus sum: donec complerentur trium hebdomadarum dies. Daniel 10:4 Die autem vigesima et quarta mensis primi eram iuxta fluvium magnum, qui est Tigris. Daniel 10:5 Et levavi oculos meos, et vidi: et ecce vir unus vestitus lineis, et renes eius accincti auro obrizo: Daniel 10:6 et corpus eius quasi chrysolithus, et facies eius velut species fulguris, et oculi eius ut lampas ardens: et brachia eius, et quae deorsum sunt usque ad pedes, quasi species aeris candentis: et vox sermonum eius ut vox multitudinis. Daniel 10:7 Vidi autem ego Daniel solus visionem: porro viri, qui erant mecum, non viderunt: sed terror nimius irruit super eos, et fugerunt in absconditum. Daniel 10:8 Ego autem relictus solus vidi visionem grandem hanc: et non remansit in me fortitudo, sed et species mea immutata est in me, et emarcui, nec habui quidquam virium. Daniel 10:9 Et audivi vocem sermonum eius: et audiens iacebam consternatus super faciem meam, et vultus meus haerebat terrae. Daniel 10:10 Et ecce manus tetigit me, et erexit me super genua mea, et super articulos manuum mearum. Daniel 10:11 Et dixit ad me: Daniel vir desideriorum, intellige verba, quae ego loquor ad te, et sta in gradu tuo: nunc enim sum missus ad te. Cumque dixisset mihi sermonem istum, steti tremens. Daniel 10:12 Et ait ad me: Noli metuere Daniel: quia ex die primo, quo posuisti cor tuum ad intelligendum ut te affligeres in conspectu Dei tui, exaudita sunt verba tua: et ego veni propter sermones tuos. Daniel 10:13 Princeps autem regni Persarum restitit mihi viginti et uno diebus: et ecce Michael unus de principibus primis venit in adiutorium meum, et ego remansi ibi iuxta regem Persarum. Daniel 10:14 Veni autem ut docerem te quae ventura sunt populo tuo in novissimis diebus, quoniam adhuc visio in dies. Daniel 10:15 Cumque loqueretur mihi huiuscemodi verbis, deieci vultum meum ad terram, et tacui. Daniel 10:16 Et ecce quasi similitudo filii hominis tetigit labia mea: et aperiens os meum locutus sum, et dixi ad eum, qui stabat contra me: Domine mi, in visione tua dissolutae sunt compages meae, et nihil in me remansit virium. Daniel 10:17 Et quomodo poterit servus Domini mei loqui cum Domino meo? nihil enim in me remansit virium, sed et halitus meus intercluditur. Daniel 10:18 Rursum ergo tetigit me quasi visio hominis, et confortavit me, Daniel 10:19 et dixit: Noli timere vir desideriorum: pax tibi: confortare, et esto robustus. Cumque loqueretur mecum, convalui, et dixi: Loquere Domine mi, quia confortasti me. Daniel 10:20 Et ait: Numquid scis quare venerim ad te? et nunc revertar ut praelier adversum principem Persarum. cum ego egrederer, apparuit princeps Graecorum veniens. Daniel 10:21 Verumtamen annunciabo tibi quod expressum est in scriptura veritatis: et nemo est adiutor meus in omnibus his, nisi Michael princeps vester. Daniel 11:0 Daniel 11:1 Ego autem ab anno primo Darii Medi stabam ut confortaretur, et roboraretur. Daniel 11:2 Et nunc veritatem annunciabo tibi. Ecce adhuc tres reges stabunt in Perside, et quartus ditabitur opibus nimiis super omnes: et cum invaluerit divitiis suis, concitabit omnes adversum regnum Graeciae. Daniel 11:3 Surget vero rex fortis, et dominabitur potestate multa: et faciet quod placuerit ei. Daniel 11:4 Et cum steterit, conteretur regnum eius, et dividetur in quattuor ventos caeli: sed non in posteros eius, neque secundum potentiam illius, qua dominatus est. lacerabitur enim regnum eius etiam in externos, exceptis his. Daniel 11:5 Et confortabitur rex Austri: et de principibus eius praevalebit super eum, et dominabitur ditione: multa enim dominatio eius. Daniel 11:6 Et post finem annorum foederabuntur: filiaque regis Austri veniet ad regem Aquilonis facere amicitiam, et non obtinebit fortitudinem brachii, nec stabit semen eius: et tradetur ipsa, et qui adduxerunt eam, adolescentes eius, et qui confortabant eam in temporibus. Daniel 11:7 Et stabit de germine radicum eius plantatio: et veniet cum exercitu, et ingredietur provinciam regis Aquilonis: et abutetur eis, et obtinebit. Daniel 11:8 Insuper et deos eorum, et sculptilia, vasa quoque pretiosa argenti, et auri captiva ducet in Aegyptum: ipse praevalebit adversus regem Aquilonis. Daniel 11:9 Et intrabit in regnum rex Austri, et revertetur ad terram suam. Daniel 11:10 Filii autem eius provocabuntur, et congregabunt multitudinem exercituum plurimorum: et veniet properans, et inundans: et revertetur, et concitabitur, et congredietur cum robore eius. Daniel 11:11 Et provocatus rex Austri egredietur, et pugnabit adversus regem Aquilonis, et praeparabit multitudinem nimiam, et dabitur multitudo in manu eius. Daniel 11:12 Et capiet multitudinem, et exaltabitur cor eius, et deiiciet multa millia, sed non praevalebit. Daniel 11:13 Convertetur enim rex Aquilonis, et praeparabit multitudinem multo maiorem quam prius: et in fine temporum, annorumque veniet properans cum exercitu magno, et opibus nimiis. Daniel 11:14 Et in temporibus illis multi consurgent adversus regem Austri: filii quoque praevaricatorum populi tui extollentur ut impleant visionem, et corruent. Daniel 11:15 Et venit rex Aquilonis, et comportabit aggerem, et capiet urbes munitissimas: et brachia Austri non sustinebunt, et consurgent electi eius ad resistendum, et non erit fortitudo. Daniel 11:16 Et faciet veniens super eum iuxta placitum suum, et non erit qui stet contra faciem eius: et stabit in terra inclyta, et consumetur in manu eius. Daniel 11:17 Et ponet faciem suam ut veniat ad tenendum universum regnum eius, et recta faciet cum eo: et filiam feminarum dabit ei, ut evertat illud: et non stabit, nec illius erit. Daniel 11:18 Et convertet faciem suam ad insulas, et capiet multas: et cessare faciet principem opprobrii sui, et opprobrium eius convertetur in eum. Daniel 11:19 Et convertet faciem suam ad imperium terrae suae, et impinget, et corruet, et non invenietur. Daniel 11:20 Et stabit in loco eius vilissimus, et indignus decore regio: et in paucis diebus conteretur, non in furore, nec in praelio. Daniel 11:21 Et stabit in loco eius despectus, et non tribuetur ei honor regius: et veniet clam, et obtinebit regnum in fraudulentia. Daniel 11:22 Et brachia pugnantis expugnabuntur a facie eius, et conterentur: insuper et dux foederis. Daniel 11:23 Et post amicitias, cum eo faciet dolum: et ascendet, et superabit in modico populo. Daniel 11:24 Et abundantes, et uberes urbes ingredietur: et faciet quae non fecerunt patres eius, et patres patrum eius: rapinas, et praedam, et divitias eorum dissipabit, et contra firmissimas cogitationes inibit: et hoc usque ad tempus. Daniel 11:25 Et concitabitur fortitudo eius, et cor eius adversum regem Austri in exercitu magno: et rex Austri provocabitur ad bellum multis auxiliis, et fortibus nimis: et non stabunt, quia inibunt adversus eum consilia. Daniel 11:26 Et comedentes panem cum eo, conterent illum, exercitusque eius opprimetur: et cadent interfecti plurimi. Daniel 11:27 Duorum quoque regum cor erit ut malefaciant, et ad mensam unam mendacium loquentur, et non proficient: quia adhuc finis in aliud tempus. Daniel 11:28 Et revertetur in terram suam cum opibus multis: et cor eius adversum testamentum sanctum, et faciet, et revertetur in terram suam. Daniel 11:29 Statuto tempore revertetur, et veniet ad Austrum: et non erit priori simile novissimum. Daniel 11:30 Et venient super eum Trieres, et Romani: et percutietur, et revertetur, et indignabitur contra testamentum sanctuarii, et faciet: reverteturque et cogitabit adversum eos, qui dereliquerunt testamentum sanctuarii. Daniel 11:31 Et brachia ex eo stabunt, et polluent sanctuarium fortitudinis, et auferent iuge sacrificium: et dabunt abominationem in desolationem. Daniel 11:32 Et impii in testamentum simulabunt fraudulenter: populus autem sciens Deum suum, obtinebit, et faciet. Daniel 11:33 Et docti in populo docebunt plurimos: et ruent in gladio, et in flamma, et in captivitate, et in rapina dierum. Daniel 11:34 Cumque corruerint, sublevabuntur auxilio parvulo: et applicabuntur eis plurimi fraudulenter. Daniel 11:35 Et de eruditis ruent, ut conflentur, et eligantur, et dealbentur usque ad tempus praefinitum: quia adhuc aliud tempus erit. Daniel 11:36 Et faciet iuxta voluntatem suam rex, et elevabitur, et magnificabitur adversus omnem deum: et adversus Deum deorum loquetur magnifica, et dirigetur, donec compleatur iracundia: perpetrata quippe est definitio. Daniel 11:37 Et Deum patrum suorum non reputabit: et erit in concupiscentiis feminarum, nec quemquam deorum curabit: quia adversum universa consurget. Daniel 11:38 Deum autem Maozim in loco suo venerabitur: et Deum, quem ignoraverunt patres eius, colet auro, et argento, et lapide pretioso, rebusque pretiosis. Daniel 11:39 Et faciet ut muniat Maozim cum Deo alieno, quem cognovit, et multiplicabit gloriam, et dabit eis potestatem in multis, et terram dividet gratuito. Daniel 11:40 Et in tempore praefinito praeliabitur adversus eum rex Austri, et quasi tempestas veniet contra illum rex Aquilonis in curribus, et in equitibus, et in classe magna, et ingredietur terras, et conteret, et pertransiet. Daniel 11:41 Et introibit in terram gloriosam, et multi corruent: hae autem solae salvabuntur de manu eius, Edom, et Moab, et principium filiorum Ammon. Daniel 11:42 Et mittet manum suam in terras: et Terra Aegypti non effugiet. Daniel 11:43 Et dominabitur thesaurorum auri, et argenti, et in omnibus pretiosis Aegypti: per Libyam quoque, et Aethiopiam transibit. Daniel 11:44 Et fama turbabit eum ab Oriente et ab Aquilone: et veniet in multitudine magna ut conterat et interficiat plurimos. Daniel 11:45 Et figet tabernaculum suum Apadno inter maria, super montem inclytum et sanctum: et veniet usque ad summitatem eius, et nemo auxiliabitur ei. Daniel 12:0 Daniel 12:1 In tempore autem illo consurget Michael princeps magnus, qui stat pro filiis populi tui: et veniet tempus quale non fuit ab eo ex quo gentes esse coeperunt usque ad tempus illud. Et in tempore illo salvabitur populus tuus, omnis qui inventus fuerit scriptus in libro. Daniel 12:2 Et multi de his, qui dormiunt in terrae pulvere, evigilabunt: alii in vitam aeternam, et alii in opprobrium ut videantur semper. Daniel 12:3 Qui autem docti fuerint, fulgebunt quasi splendor firmamenti: et qui ad iustitiam erudiunt multos, quasi stellae in perpetuas aeternitates. Daniel 12:4 Tu autem Daniel claude sermones, et signa librum usque ad tempus statutum: plurimi pertransibunt, et multiplex erit scientia. Daniel 12:5 Et vidi ego Daniel, et ecce quasi duo alii stabant: unus hinc super ripam fluminis, et alius inde ex altera ripa fluminis. Daniel 12:6 Et dixi viro, qui erat indutus lineis, qui stabat super aquas fluminis: Usquequo finis horum mirabilium? Daniel 12:7 Et audivi virum, qui indutus erat lineis, qui stabat super aquas fluminis, cum elevasset dexteram et sinistram suam in caelum, et iurasset per viventem in aeternum, quia in tempus, et tempora, et dimidium temporis. Et cum completa fuerit dispersio manus populi sancti, complebuntur universa haec. Daniel 12:8 Et ego audivi, et non intellexi. Et dixi: Domine mi, quid erit post haec? Daniel 12:9 Et ait: Vade Daniel, quia clausi sunt, signatique sermones usque ad praefinitum tempus. Daniel 12:10 Eligentur, et dealbabuntur, et quasi ignis probabuntur multi: et impie agent impii, neque intelligent omnes impii, porro docti intelligent. Daniel 12:11 Et a tempore cum ablatum fuerit iuge sacrificium, et posita fuerit abominatio in desolationem, dies mille ducenti nonaginta. Daniel 12:12 Beatus, qui expectat, et pervenit usque ad dies mille trecentos trigintaquinque. Daniel 12:13 Tu autem vade ad praefinitum: et requiesces, et stabis in sorte tua in finem dierum. Daniel 13:0 Daniel 13:1 Et erat vir habitans in Babylone, et nomen eius Ioachim: Daniel 13:2 Et accepit uxorem nomine Susannam, filiam Helciae pulchram nimis, et timentem Deum: Daniel 13:3 parentes enim illius, cum essent iusti, erudierunt filiam suam secundum legem Moysi. Daniel 13:4 Erat autem Ioakim dives valde, et erat ei pomarium vicinum domui suae: et ad ipsum confluebant Iudaei, eo quod esset honorabilior omnium. Daniel 13:5 Et constituti sunt de populo duo senes iudices in illo anno: de quibus locutus est Dominus: Quia egressa est iniquitas de Babylone a senioribus iudicibus, qui videbantur regere populum. Daniel 13:6 Isti frequentabant domum Ioakim, et veniebant ad eos omnes, qui habebant iudicia. Daniel 13:7 Cum autem populus revertisset per meridiem, ingrediebatur Susanna, et deambulabat in pomario viri sui. Daniel 13:8 Et videbant eam senes quotidie ingredientem, et deambulantem: et exarserunt in concupiscentiam eius: Daniel 13:9 et everterunt sensum suum, et declinaverunt oculos suos ut non viderent caelum, neque recordarentur iudiciorum iustorum. Daniel 13:10 Erant ergo ambo vulnerati amore eius, nec indicaverunt sibi vicissim dolorem suum: Daniel 13:11 erubescebant enim indicare sibi concupiscentiam suam, volentes concumbere cum ea: Daniel 13:12 et observabant quotidie solicitius videre eam. Dixitque alter ad alterum: Daniel 13:13 Eamus domum, quia hora prandii est. Et egressi recesserunt a se. Daniel 13:14 Cumque revertissent, venerunt in unum: et sciscitantes ab invicem causam, confessi sunt concupiscentiam suam: et tunc in communi statuerunt tempus, quando eam possent invenire solam. Daniel 13:15 Factum est autem, cum observarent diem aptum, ingressa est aliquando sicut heri et nudiustertius, cum duabus solis puellis, voluitque lavari in pomario: aestus quippe erat: Daniel 13:16 et non erat ibi quisquam, praeter duos senes absconditos, et contemplantes eam. Daniel 13:17 Dixit ergo puellis: Afferte mihi oleum, et smigmata, et ostia pomarii claudite, ut laver. Daniel 13:18 Et fecerunt sicut praeceperat: clauseruntque ostia pomarii, et egressae sunt per posticum ut afferrent quae iusserat. nesciebantque senes intus esse absconditos. Daniel 13:19 Cum autem egressae essent puellae, surrexerunt duo senes, et accurrerunt ad eam, et dixerunt: Daniel 13:20 Ecce ostia pomarii clausa sunt, et nemo nos videt, et nos in concupiscentia tui sumus: quam ob rem assentire nobis, et commiscere nobiscum. Daniel 13:21 quod si nolueris, dicemus contra te testimonium, quod fuerit tecum iuvenis, et ob hanc causam emiseris puellas a te. Daniel 13:22 Ingemuit Susanna, et ait: Angustiae sunt mihi undique: si enim hoc egero, mors mihi est: si autem non egero, non effugiam manus vestras. Daniel 13:23 Sed melius est mihi absque opere incidere in manus vestras, quam peccare in conspectu Domini. Daniel 13:24 Et exclamavit voce magna Susanna: exclamaverunt autem et senes adversus eam. Daniel 13:25 Et cucurrit unus ad ostia pomarii, et aperuit. Daniel 13:26 Cum ergo audissent clamorem famuli domus in pomaria, irruerunt per posticum ut viderent quidnam esset. Daniel 13:27 Postquam autem senes locuti sunt, erubuerunt servi vehementer: quia numquam dictus fuerat sermo huiuscemodi de Susanna. Et facta est dies crastina. Daniel 13:28 Cumque venisset populus ad Ioakim virum eius, venerunt et duo presbyteri pleni iniqua cogitatione adversus Susannam ut interficerent eam. Daniel 13:29 Et dixerunt coram populo: Mittite ad Susannam filiam Haelchiae uxorem Ioakim. Et statim miserunt. Daniel 13:30 Et venit cum parentibus, et filiis, et universis cognatis suis. Daniel 13:31 Porro Susanna erat delicata nimis, et pulchra specie. Daniel 13:32 At iniqui illi iusserunt ut discooperiretur (erat enim cooperta) ut vel sic satiarentur decore eius. Daniel 13:33 Flebant igitur sui, et omnes qui noverant eam. Daniel 13:34 Consurgentes autem duo presbyteri in medio populi, posuerunt manus suas super caput eius. Daniel 13:35 Quae flens suspexit ad caelum: erat enim cor eius fiduciam habens in Domino. Daniel 13:36 Et dixerunt presbyteri: Cum deambularemus in pomario soli, ingressa est haec cum duabus puellis: et clausit ostia pomarii, et dimisit a se puellas. Daniel 13:37 Venitque ad eam adolescens, qui erat absconditus, et concubuit cum ea. Daniel 13:38 Porro nos cum essemus in angulo pomarii, videntes iniquitatem, cucurrimus ad eos, et vidimus eos pariter commisceri. Daniel 13:39 Et illum quidem non quivimus comprehendere, quia fortior nobis erat, et apertis ostiis exilivit: Daniel 13:40 hanc autem cum apprehendissemus, interrogavimus, quisnam esset adolescens, et noluit indicare nobis: huius rei testes sumus. Daniel 13:41 Credidit eis multitudo quasi senibus et iudicibus populi, et condemnaverunt eam ad mortem. Daniel 13:42 Exclamavit autem voce magna Susanna, et dixit: Deus aeterne, qui absconditorum es cognitor, qui nosti omnia antequam fiant, Daniel 13:43 tu scis quoniam falsum testimonium tulerunt contra me: et ecce morior, cum nihil horum fecerim, quae isti malitiose composuerunt adversum me. Daniel 13:44 Exaudivit autem Dominus vocem eius. Daniel 13:45 Cumque duceretur ad mortem, suscitavit Dominus spiritum sanctum pueri iunioris, cuius nomen Daniel: Daniel 13:46 Et exclamavit voce magna: Mundus ego sum a sanguine huius. Daniel 13:47 Et conversus omnis populus ad eum, dixit: Quis est iste sermo, quem tu locutus es? Daniel 13:48 Qui cum staret in medio eorum, ait: Sic fatui filii Israel, non iudicantes, neque quod verum est cognoscentes, condemnastis filiam Israel? Daniel 13:49 Revertimini ad iudicium, quia falsum testimonium locuti sunt adversus eam. Daniel 13:50 Reversus est ergo populus cum festinatione, et dixerunt ei senes: Veni, et sede in medio nostrum, et indica nobis: quia tibi Deus dedit honorem senectutis. Daniel 13:51 Et dixit ad eos Daniel: Separate illos ab invicem procul, et diiudicabo eos. Daniel 13:52 Cum ergo divisi essent alter ab altero, vocavit unum de eis, et dixit ad eum: Inveterate dierum malorum, nunc venerunt peccata tua, quae operabaris prius: Daniel 13:53 iudicans iudicia iniusta, innocentes opprimens, et dimittens noxios, dicente Domino: Innocentem et iustum non interficies. Daniel 13:54 Nunc ergo si vidisti eam, dic sub qua arbore videris eos colloquentes sibi. Qui ait: Sub schino. Daniel 13:55 Dixit autem Daniel: Recte mentitus es in caput tuum: Ecce enim Angelus Dei accepta sententia ab eo, scindet te medium. Daniel 13:56 Et, amoto eo, iussit venire alium, et dixit ei: Semen Chanaan, et non Iuda, species decepit te, et concupiscentia subvertit cor tuum: Daniel 13:57 sic faciebatis filiabus Israel, et illae timentes loquebantur vobis: sed filia Iuda non sustinuit iniquitatem vestram. Daniel 13:58 Nunc ergo dic mihi, sub qua arbore comprehenderis eos loquentes sibi. Qui ait: Sub prino. Daniel 13:59 Dixit autem ei Daniel: Recte mentitus es et tu in caput tuum: manet enim Angelus Domini, gladium habens, ut secet te medium, et interficiat vos. Daniel 13:60 Exclamavit itaque omnis coetus voce magna, et benedixerunt Deum, qui salvat sperantes in se. Daniel 13:61 Et consurrexerunt adversus duos presbyteros (convicerat enim eos Daniel ex ore suo falsum dixisse testimonium) feceruntque eis sicut male egerant adversus proximum, Daniel 13:62 ut facerent secundum legem Moysi: et interfecerunt eos, et salvatus est sanguis innoxius in die illa. Daniel 13:63 Helcias autem et uxor eius laudaverunt Deum pro filia sua Susanna cum Ioakim marito eius, et cognatis omnibus, quia non esset inventa in ea res turpis. Daniel 13:64 Daniel autem factus est magnus in conspectu populi a die illa, et deinceps. Daniel 13:65 Et rex Astyages appositus est ad patres suos, et suscepit Cyrus Perses regnum eius. Daniel 14:0 Daniel 14:1 Erat autem Daniel conviva regis, et honoratus super omnes amicos eius. Daniel 14:2 Erat quoque idolum apud Babylonios nomine Bel: et impendebantur in eo per dies singulos similae artabae duodecim, et oves quadraginta, vinique amphorae sex. Daniel 14:3 Rex quoque colebat eum, et ibat per singulos dies adorare eum: porro Daniel adorabat Deum suum. Dixitque ei rex: Quare non adoras Bel? Daniel 14:4 Qui respondens, ait ei: Quia non colo idola manufacta, sed viventem Deum, qui creavit caelum, et terram, et habet potestatem omnis carnis. Daniel 14:5 Et dixit rex ad eum: Non videtur tibi esse Bel vivens Deus? An non vides quanta comedat, et bibat quotidie? Daniel 14:6 Et ait Daniel arridens: Ne erres rex: iste enim intrinsecus luteus est, et forinsecus aereus, neque comedit aliquando. Daniel 14:7 Et iratus rex vocavit sacerdotes eius, et ait eis: Nisi dixeritis mihi, quis est qui comedat impensas has, moriemini. Daniel 14:8 Si autem ostenderitis, quoniam Bel comedat haec, morietur Daniel, quia blasphemavit in Bel. Et dixit Daniel regi: Fiat iuxta verbum tuum. Daniel 14:9 Erant autem sacerdotes Bel septuaginta, exceptis uxoribus, et parvulis, et filiis. Et venit rex cum Daniele in templum Bel. Daniel 14:10 Et dixerunt sacerdotes Bel: Ecce nos egredimur foras: et tu rex pone escas, et vinum misce, et claude ostium, et signa annulo tuo: Daniel 14:11 et cum ingressus fueris mane, nisi inveneris omnia comesta a Bel, morte moriemur, vel Daniel qui mentitus est adversum nos. Daniel 14:12 Contemnebant autem, quia fecerant sub mensa absconditum introitum, et per illum ingrediebantur semper, et devorabant ea. Daniel 14:13 Factum est igitur postquam egressi sunt illi, rex posuit cibos ante Bel: praecepit Daniel pueris suis, et attulerunt cinerem, et cribravit per totum templum coram rege: et egressi clauserunt ostium: et signantes annulo regis abierunt. Daniel 14:14 Sacerdotes autem ingressi sunt nocte iuxta consuetudinem suam, et uxores et filii eorum: et comederunt omnia, et biberunt. Daniel 14:15 Surrexit autem rex primo diluculo, et Daniel cum eo. Daniel 14:16 Et ait rex: Salvane sunt signacula, Daniel? Qui respondit: Salva, rex. Daniel 14:17 Statimque cum aperuisset ostium, intuitus rex mensam, exclamavit voce magna: Magnus es Bel, et non est apud te dolus quisquam. Daniel 14:18 Et risit Daniel: et tenuit regem ne ingrederetur intro: et dixit: Ecce pavimentum, animadverte cuius vestigia sint haec. Daniel 14:19 Et dixit rex: Video vestigia virorum, et mulierum, et infantium. Et iratus est rex. Daniel 14:20 Tunc apprehendit sacerdotes, et uxores, et filios eorum: et ostenderunt ei abscondita ostiola, per quae ingrediebantur, et consumebant quae erant super mensam. Daniel 14:21 Occidit ergo illos rex, et tradidit Bel in potestatem Danielis: qui subvertit eum, et templum eius. Daniel 14:22 Et erat draco magnus in loco illo, et colebant eum Babylonii. Daniel 14:23 Et dixit rex Danieli: Ecce nunc non potes dicere quia iste non sit Deus vivens: adora ergo eum. Daniel 14:24 Dixitque Daniel: Dominum Deum meum adoro: quia ipse est Deus vivens: iste autem non est Deus vivens. Daniel 14:25 Tu autem rex da mihi potestatem, et interficiam draconem absque gladio, et fuste. Et ait rex: Do tibi. Daniel 14:26 Tulit ergo Daniel picem, et adipem, et pilos, et coxit pariter: fecitque massas, et dedit in os draconis, et diruptus est draco. Et dixit: Ecce quem colebatis. Daniel 14:27 Quod cum audissent Babylonii, indignati sunt vehementer: et congregati adversum regem, dixerunt: Iudaeus factus est rex: Bel destruxit, draconem interfecit, et sacerdotes occidit. Daniel 14:28 Et dixerunt cum venissent ad regem: Trade nobis Danielem, alioquin interficiemus te, et domum tuam. Daniel 14:29 Vidit ergo rex quod irruerent in eum vehementer: et necessitate compulsus tradidit eis Danielem. Daniel 14:30 Qui miserunt eum in lacum leonum, et erat ibi diebus sex. Daniel 14:31 Porro in lacu erant leones septem, et dabantur eis duo corpora quotidie, et duae oves: et tunc non data sunt eis, ut devorarent Danielem. Daniel 14:32 Erat autem Habacuc propheta in Iudaea, et ipse coxerat pulmentum, et intriverat panes in alveolo: et ibat in campum ut ferret messoribus. Daniel 14:33 Dixitque Angelus Domini ad Habacuc: Fer prandium, quod habes, in Babylonem Danieli, qui est in lacu leonum. Daniel 14:34 Et dixit Habacuc: Domine, Babylonem non vidi, et lacum nescio. Daniel 14:35 Et apprehendit eum Angelus Domini in vertice eius, et portavit eum capillo capitis sui, posuitque eum in Babylonem supra lacum in impetu spiritus sui. Daniel 14:36 Et clamavit Habacuc, dicens: Daniel serve Dei, tolle prandium, quod misit tibi Deus. Daniel 14:37 Et ait Daniel: Recordatus es mei Deus, et non dereliquisti diligentes te. Daniel 14:38 Surgensque Daniel comedit. Porro Angelus Domini restituit Habacuc confestim in loco suo. Daniel 14:39 Venit ergo rex die septimo ut lugeret Danielem: et venit ad lacum, et introspexit, et ecce Daniel sedens in medio leonum. Daniel 14:40 Et exclamavit voce magna rex, dicens: Magnus es Domine Deus Danielis. Et extraxit eum de lacu leonum. Daniel 14:41 Porro illos, qui perditionis eius causa fuerant, intromisit in lacum, et devorati sunt in momento coram eo. Daniel 14:42 Tunc rex ait: Paveant omnes habitantes in universa terra Deum Danielis: quia ipse est Salvator, faciens signa, et mirabilia in terra: qui liberavit Danielem de lacu leonum.
Hosea 0:0
Hosea 1:0 Hosea 1:1 Verbum Domini, quod factum est ad Osee filium Beeri, in diebus Oziae, Ioathan, Achaz, Ezechiae regum Iuda, et in diebus Ieroboam filii Ioas regis Israel. Hosea 1:2 Principium loquendi Domino in Osee: et dixit Dominus ad Osee: Vade, sume tibi uxorem fornicationum, et fac tibi filios fornicationum: quia fornicans fornicabitur terra a Domino. Hosea 1:3 Et abiit, et accepit Gomer filiam Debelaim: et concepit, et peperit ei filium. Hosea 1:4 Et dixit Dominus ad eum: Voca nomen eius Iezrahel: quoniam adhuc modicum, et visitabo sanguinem Iezrahel super domum Iehu, et quiescere faciam regnum domus Israel. Hosea 1:5 Et in illa die conteram arcum Israel in valle Iezrahel. Hosea 1:6 Et concepit adhuc, et peperit filiam. Et dixit ei: Voca nomen eius Absque misericordia: quia non addam ultra misereri domui Israel, sed oblivione obliviscar eorum. Hosea 1:7 Et domui Iuda miserebor, et salvabo eos in Domino Deo suo: et non salvabo eos in arcu, et gladio, et in bello, et in equis, et in equitibus. Hosea 1:8 Et ablactavit eam, quae erat Absque misericordia. Et concepit, et peperit filium. Hosea 1:9 Et dixit: Voca nomen eius: Non populus meus: quia vos non populus meus, et ego non ero vester Deus. Hosea 1:10 Et erit numerus filiorum Israel quasi arena maris, quae sine mensura est, et non numerabitur. Et erit in loco ubi dicetur eis: Non populus meus vos: dicetur eis: Filii Dei viventis. Hosea 1:11 Et congregabuntur filii Iuda, et filii Israel pariter: et ponent sibimet caput unum, et ascendent de terra: quia magnus dies Iezrahel. Hosea 2:0 Hosea 2:1 Dicite fratribus vestris: Populus meus: et sorori vestrae, Misericordiam consecuta. Hosea 2:2 Iudicate matrem vestram, iudicate: quoniam ipsa non uxor mea, et ego non vir eius. auferat fornicationes suas a facie sua, et adulteria sua de medio uberum suorum. Hosea 2:3 Ne forte expoliem eam nudam, et statuam eam secundum diem nativitatis suae: et ponam eam quasi solitudinem, et statuam eam velut terram inviam, et interficiam eam siti. Hosea 2:4 Et filiorum illius non miserebor: quoniam filii fornicationum sunt. Hosea 2:5 quia fornicata est mater eorum, confusa est quae concepit eos: quia dixit: Vadam post amatores meos, qui dant panes mihi, et aquas meas, lanam meam, et linum meum, oleum meum, et potum meum. Hosea 2:6 Propter hoc ecce ego sepiam viam tuam spinis, et sepiam eam maceria, et semitas suas non inveniet. Hosea 2:7 Et sequetur amatores suos, et non apprehendet eos: et quaeret eos, et non inveniet, et dicet: Vadam, et revertar ad virum meum priorem: quia bene mihi erat tunc magis quam nunc. Hosea 2:8 Et haec nescivit, quia ego dedi ei frumentum, et vinum, et oleum, et argentum multiplicavi ei, et aurum, quae fecerunt Baal. Hosea 2:9 Idcirco convertar, et sumam frumentum meum in tempore suo, et vinum meum in tempore suo, et liberabo lanam meam et linum meum, quae operiebant ignominiam eius. Hosea 2:10 Et nunc revelabo stultitiam eius in oculis amatorum eius: et vir non eruet eam de manu mea: Hosea 2:11 et cessare faciam omne gaudium eius, sollemnitatem eius, neomeniam eius, sabbatum eius, et omnia festa tempora eius. Hosea 2:12 Et corrumpam vineam eius, et ficum eius: de quibus dixit: Mercedes hae, meae sunt, quas dederunt mihi amatores mei: et ponam eam in saltum, et comedet eam bestia agri. Hosea 2:13 Et visitabo super eam dies Baalim, quibus accendebat incensum, et ornabatur inaure sua, et monili suo, et ibat post amatores suos, et mei obliviscebatur, dicit Dominus. Hosea 2:14 Propter hoc, ecce ego lactabo eam, et ducam eam in solitudinem: et loquar ad cor eius. Hosea 2:15 Et dabo ei vinitores eius ex eodem loco, et Vallem Achor ad aperiendam spem: et canet ibi iuxta dies iuventutis suae, et iuxta dies ascensionis suae de Terra Aegypti. Hosea 2:16 Et erit in die illa, ait Dominus: vocabit me: Vir meus: et non vocabit me ultra, Baalim. Hosea 2:17 Et auferam nomina Baalim de ore eius, et non recordabitur ultra nominis eorum. Hosea 2:18 Et percutiam cum eis foedus in die illa, cum bestia agri, et cum volucre caeli, et cum reptili terrae: et arcum, et gladium, et bellum conteram de terra: et dormire eos faciam fiducialiter. Hosea 2:19 Et sponsabo te mihi in sempiternum: et sponsabo te mihi in iustitia, et iudicio, et in misericordia, et in miserationibus. Hosea 2:20 Et sponsabo te mihi in fide: et scies quia ego Dominus. Hosea 2:21 Et erit in die illa: Exaudiam, dicit Dominus, exaudiam caelos, et illi exaudient terram. Hosea 2:22 Et terra exaudiet triticum, et vinum, et oleum: et haec exaudient Iezrahel. Hosea 2:23 Et seminabo eam mihi in terra, et miserebor eius, quae fuit Absque misericordia. Hosea 2:24 Et dicam non populo meo: Populus meus es tu: et ipse dicet: Deus meus es tu. Hosea 3:0 Hosea 3:1 Et dixit Dominus ad me: Adhuc vade, et dilige mulierem dilectam amico et adulteram: sicut diligit Dominus filios Israel, et ipsi respiciunt ad deos alienos, et diligunt vinacia uvarum. Hosea 3:2 Et fodi eam mihi quindecim argenteis, et coro hordei, et dimidio coro hordei. Hosea 3:3 Et dixi ad eam: Dies multos expectabis me: non fornicaberis, et non eris viro: sed et ego expectabo te. Hosea 3:4 quia dies multos sedebunt filii Israel sine rege, et sine principe, et sine sacrificio, et sine altari, et sine ephod, et sine theraphim. Hosea 3:5 et post haec revertentur filii Israel, et quaerent Dominum Deum suum, et David regem suum: et pavebunt ad Dominum, et ad bonum eius in novissimo dierum. Hosea 4:0 Hosea 4:1 Audite verbum Domini filii Israel, quia iudicium Domino cum habitatoribus terrae: non est enim veritas, et non est misericordia, et non est scientia Dei in terra. Hosea 4:2 Maledictum, et mendacium, et homicidium, et furtum, et adulterium inundaverunt, et sanguis sanguinem tetigit. Hosea 4:3 Propter hoc lugebit terra, et infirmabitur omnis, qui habitat in ea, in bestia agri, et in volucre caeli: et pisces maris congregabuntur. Hosea 4:4 Verumtamen unusquisque non iudicet: et non arguatur vir: populus enim tuus sicut hi, qui contradicunt sacerdoti. Hosea 4:5 Et corrues hodie, et corruet etiam propheta tecum: nocte tacere feci matrem tuam. Hosea 4:6 Conticuit populus meus, eo quod non habuerit scientiam: quia tu scientiam repulisti, repellam te, ne sacerdotio fungaris mihi: et oblita es legis Dei tui, obliviscar filiorum tuorum et ego. Hosea 4:7 Secundum multitudinem eorum sic peccaverunt mihi: gloriam eorum in ignominiam commutabo. Hosea 4:8 Peccata populi mei comedent, et ad iniquitatem eorum sublevabunt animas eorum. Hosea 4:9 Et erit sicut populus, sic sacerdos: et visitabo super eum vias eius, et cogitationes eius reddam ei. Hosea 4:10 Et comedent, et non saturabuntur: fornicati sunt, et non cessaverunt: quoniam Dominum dereliquerunt in non custodiendo. Hosea 4:11 Fornicatio, et vinum, et ebrietas auferunt cor. Hosea 4:12 Populus meus in ligno suo interrogavit, et baculus eius annunciavit ei: spiritus enim fornicationum decepit eos, et fornicati sunt a Deo suo. Hosea 4:13 Super capita montium sacrificabant, et super colles ascendebant thymiama: subtus quercum, et populum, et terebinthum, quia bona erat umbra eius: ideo fornicabuntur filiae vestrae, et sponsae vestrae adulterae erunt. Hosea 4:14 Non visitabo super filias vestras cum fuerint fornicatae, et super sponsas vestras cum adulteraverint: quoniam ipsi cum meretricibus conversabantur, et cum effeminatis sacrificabant, et populus non intelligens vapulabit. Hosea 4:15 Si fornicaris tu Israel, non delinquat saltem Iuda: et nolite ingredi in Galgala, et ne ascenderitis in Bethaven, neque iuraveritis: Vivit Dominus. Hosea 4:16 Quoniam sicut vacca lasciviens declinavit Israel: nunc pascet eos Dominus, quasi agnum in latitudine. Hosea 4:17 Particeps idolorum Ephraim, dimitte eum. Hosea 4:18 Separatum est convivium eorum, fornicatione fornicati sunt: dilexerunt afferre ignominiam protectores eius. Hosea 4:19 Ligavit eum spiritus in alis suis, et confundentur a sacrificiis suis. Hosea 5:0 Hosea 5:1 Audite hoc sacerdotes, et attendite domus Israel, et domus regis auscultate: quia vobis iudicium est, quoniam laqueus facti estis speculationi, et sicut rete expansum super Thabor. Hosea 5:2 Et victimas declinastis in profundum: et ego eruditor omnium eorum. Hosea 5:3 Ego scio Ephraim, et Israel non est absconditus a me: quia nunc fornicatus est Ephraim, contaminatus est Israel. Hosea 5:4 Non dabunt cogitationes suas ut revertantur ad Deum suum: quia spiritus fornicationum in medio eorum, et Dominum non cognoverunt. Hosea 5:5 Et respondebit arrogantia Israel in facie eius: et Israel, et Ephraim ruent in iniquitate sua, ruet etiam Iuda cum eis. Hosea 5:6 In gregibus suis, et in armentis suis vadent ad quaerendum Dominum, et non invenient: ablatus est ab eis. Hosea 5:7 In Dominum praevaricati sunt, quia filios alienos genuerunt: nunc devorabit eos mensis cum partibus suis. Hosea 5:8 Clangite buccina in Gabaa, tuba in Rama: ululate in Bethaven, post tergum tuum Beniamin. Hosea 5:9 Ephraim in desolatione erit in die correptionis: in tribubus Israel ostendi fidem. Hosea 5:10 Facti sunt principes Iuda quasi assumentes terminum: super eos effundam quasi aquam iram meam. Hosea 5:11 Calumniam patiens est Ephraim, fractus iudicio: quoniam coepit abire post sordes. Hosea 5:12 Et ego quasi tinea Ephraim: et quasi putredo domui Iuda. Hosea 5:13 Et vidit Ephraim languorem suum, et Iuda vinculum suum: et abiit Ephraim ad Assur, et misit ad regem Ultorem: et ipse non poterit sanare vos, nec solvere poterit a vobis vinculum. Hosea 5:14 Quoniam ego quasi leaena Ephraim, et quasi catulus leonis domui Iuda: ego ego capiam, et vadam: tollam, et non est qui eruat. Hosea 5:15 Vadens revertar ad locum meum: donec deficiatis, et quaeratis faciem meam. Hosea 6:0 Hosea 6:1 In tribulatione sua mane consurgent ad me: Venite, et revertamur ad Dominum: Hosea 6:2 quia ipse cepit, et sanabit nos: percutiet, et curabit nos. Hosea 6:3 Vivificabit nos post duos dies: in die tertia suscitabit nos, et vivemus in conspectu eius. Sciemus, sequemurque ut cognoscamus Dominum: quasi diluculum praeparatus est egressus eius, et veniet quasi imber nobis temporaneus et serotinus terrae. Hosea 6:4 Quid faciam tibi Ephraim? quid faciam tibi Iuda? misericordia vestra quasi nubes matutina, et quasi ros mane pertransiens. Hosea 6:5 Propter hoc dolavi in prophetis, occidi eos in verbis oris mei: et iudicia tua quasi lux egredientur. Hosea 6:6 Quia misericordiam volui, et non sacrificium, et scientiam Dei plusquam holocausta. Hosea 6:7 Ipsi autem sicut Adam transgressi sunt pactum, ibi praevaricati sunt in me. Hosea 6:8 Galaad civitas operantium idolum, supplantata sanguine. Hosea 6:9 Et quasi fauces virorum latronum, particeps sacerdotum, in via interficientium pergentes de Sichen: quia scelus operati sunt. Hosea 6:10 In domo Israel vidi horrendum: ibi fornicationes Ephraim: contaminatus est Israel. Hosea 6:11 Sed et Iuda pone messem tibi, cum convertero captivitatem populi mei. Hosea 7:0 Hosea 7:1 Cum sanare vellem Israel, revelata est iniquitas Ephraim, et malitia Samariae, quia operati sunt mendacium: et fur ingressus est, spolians latrunculus foris. Hosea 7:2 Et ne forte dicant in cordibus suis omnem malitiam eorum me recordatum: nunc circumdederunt eos adinventiones suae, coram facie mea factae sunt. Hosea 7:3 In malitia sua laetificaverunt regem: et in mendaciis suis principes. Hosea 7:4 Omnes adulterantes, quasi clibanus succensus a coquente: quievit paululum civitas a commistione fermenti, donec fermentaretur totum. Hosea 7:5 Dies regis nostri: coeperunt principes furere a vino: extendit manum suam cum illusoribus. Hosea 7:6 Quia applicuerunt quasi clibanum cor suum, cum insidiaretur eis: tota nocte dormivit coquens eos, mane ipse succensus quasi ignis flammae. Hosea 7:7 Omnes calefacti sunt quasi clibanus, et devoraverunt iudices suos: omnes reges eorum ceciderunt: non est qui clamat in eis ad me. Hosea 7:8 Ephraim in populis ipse commiscebatur: Ephraim factus est subcinericius panis, qui non reversatur. Hosea 7:9 Comederunt alieni robur eius, et ipse nescivit: sed et cani effusi sunt in eo, et ipse ignoravit. Hosea 7:10 Et humiliabitur superbia Israel in facie eius: nec reversi sunt ad Dominum Deum suum, et non quaesierunt eum in omnibus his. Hosea 7:11 Et factus est Ephraim quasi columba seducta non habens cor: Aegyptum invocabant, ad Assyrios abierunt. Hosea 7:12 Et cum profecti fuerint, expandam super eos rete meum: quasi volucrem caeli detraham eos, caedam eos secundum auditionem coetus eorum. Hosea 7:13 Vae eis, quoniam recesserunt a me: vastabuntur, quia praevaricati sunt in me: et ego redemi eos: et ipsi locuti sunt contra me mendacia. Hosea 7:14 Et non clamaverunt ad me in corde suo, sed ululabant in cubilibus suis: super triticum et vinum ruminabant, recesserunt a me. Hosea 7:15 Et ego erudivi eos, et confortavi brachia eorum: et in me cogitaverunt malitiam. Hosea 7:16 Reversi sunt ut essent absque iugo: facti sunt quasi arcus dolosus: cadent in gladio principes eorum, a furore linguae suae. Ista subsannatio eorum in Terra Aegypti. Hosea 8:0 Hosea 8:1 In gutture tuo sit tuba quasi aquila super domum Domini: pro eo quod transgressi sunt foedus meum, et legem meam praevaricati sunt. Hosea 8:2 Me invocabunt: Deus meus cognovimus te Israel. Hosea 8:3 Proiecit Israel bonum, inimicus persequetur eum. Hosea 8:4 Ipsi regnaverunt, et non ex me: principes extiterunt, et non cognovi: argentum suum, et aurum suum fecerunt sibi idola, ut interirent: Hosea 8:5 proiectus est vitulus tuus Samaria, iratus est furor meus in eos. usquequo non poterunt emundari? Hosea 8:6 Quia ex Israel et ipse est: artifex fecit illum, et non est Deus: quoniam in aranearum telas erit vitulus Samariae. Hosea 8:7 Quia ventum seminabunt, et turbinem metent: culmus stans non est in eo, germen non faciet farinam: quod et si fecerit, alieni comedent eam. Hosea 8:8 Devoratus est Israel: nunc factus est in nationibus quasi vas immundum. Hosea 8:9 Quia ipsi ascenderunt ad Assur, onager solitarius sibi: Ephraim munera dederunt amatoribus. Hosea 8:10 Sed et cum mercede conduxerint nationes, nunc congregabo eos: et quiescent paulisper ab onere regis, et principum. Hosea 8:11 Quia multiplicavit Ephraim altaria ad peccandum: factae sunt ei arae in delictum. Hosea 8:12 Scribam ei multiplices leges meas, quae velut alienae computatae sunt. Hosea 8:13 Hostias offerent, immolabunt carnes, et comedent, et Dominus non suscipiet eas: nunc recordabitur iniquitatis eorum, et visitabit peccata eorum: ipsi in Aegyptum convertentur. Hosea 8:14 Et oblitus est Israel factoris sui, et aedificavit delubra: et Iuda multiplicavit urbes munitas: et mittam ignem in civitates eius, et devorabit aedes illius. Hosea 9:0 Hosea 9:1 Noli laetari Israel, noli exultare sicut populi: quia fornicatus es a Deo tuo, dilexisti mercedem super omnes areas tritici. Hosea 9:2 Area et torcular non pascet eos, et vinum mentietur eis. Hosea 9:3 Non habitabunt in terra Domini: reversus est Ephraim in Aegyptum, et in Assyriis pollutum comedit. Hosea 9:4 Non libabunt Domino vinum, et non placebunt ei: sacrificia eorum quasi panis lugentium. omnes, qui comedent eum, contaminabuntur: quia panis eorum animae ipsorum, non intrabit in domum Domini. Hosea 9:5 Quid facietis in die sollemni, in die festivitatis Domini? Hosea 9:6 Ecce enim profecti sunt a vastitate: Aegyptus congregabit eos, Memphis sepeliet eos: desiderabile argentum eorum urtica hereditabit, lappa in tabernaculis eorum. Hosea 9:7 Venerunt dies visitationis, venerunt dies retributionis: scitote Israel stultum prophetam, insanum virum spiritualem, propter multitudinem iniquitatis tuae, et multitudinem amentiae. Hosea 9:8 Speculator Ephraim cum Deo meo: propheta laqueus ruinae factus est super omnes vias eius, insania in domo Dei eius. Hosea 9:9 Profunde peccaverunt, sicut in diebus Gabaa: recordabitur iniquitatis eorum, et visitabit peccata eorum. Hosea 9:10 Quasi uvas in deserto inveni Israel: quasi prima poma ficulneae in cacumine eius vidi patres eorum: ipsi autem intraverunt ad Beelphegor, et abalienati sunt in confusionem, et facti sunt abominabiles sicut ea, quae dilexerunt. Hosea 9:11 Ephraim quasi avis avolavit, gloria eorum a partu, et ab utero, et a conceptu. Hosea 9:12 Quod et si enutrierint filios suos, absque liberis eos faciam in hominibus: sed et vae eis cum recessero ab eis. Hosea 9:13 Ephraim, ut vidi, Tyrus erat fundata in pulchritudine: et Ephraim educet ad interfectorem filios suos. Hosea 9:14 Da eis Domine. Quid dabis eis? Da eis vulvam sine liberis, et ubera arentia. Hosea 9:15 Omnes nequitiae eorum in Galgal, quia ibi exosos habui eos: propter malitiam adinventionum eorum de domo mea eiiciam eos: non addam ut diligam eos, omnes principes eorum recedentes. Hosea 9:16 Percussus est Ephraim, radix eorum exiccata est: fructum nequaquam facient. Quod et si genuerint, interficiam amantissima uteri eorum. Hosea 9:17 Abiiciet eos Deus meus, quia non audierunt eum: et erunt vagi in nationibus. Hosea 10:0 Hosea 10:1 Vitis frondosa Israel, fructus adaequatus est ei: secundum multitudinem fructus sui multiplicavit altaria, iuxta ubertatem terrae suae exuberavit simulachris. Hosea 10:2 Divisum est cor eorum, nunc interibunt: ipse confringet simulachra eorum, depopulabitur aras eorum. Hosea 10:3 Quia nunc dicent: Non est rex nobis: non enim timemus Dominum: et rex quid faciet nobis? Hosea 10:4 Loquimini verba visionis inutilis, et ferietis foedus: et germinabit quasi amaritudo iudicium super sulcos agri. Hosea 10:5 Vaccas Bethaven coluerunt habitatores Samariae: quia luxit super eum populus eius, et aeditui eius super eum exultaverunt in gloria eius, quia migravit ab eo. Hosea 10:6 Siquidem et ipse in Assur delatus est, munus regi Ultori: confusio Ephraim capiet, et confundetur Israel in voluntate sua. Hosea 10:7 Transire fecit Samaria regem suum quasi spumam super faciem aquae. Hosea 10:8 Et disperdentur excelsa idoli, peccatum Israel: lappa, et tribulus ascendet super aras eorum: et dicent montibus: Operite nos; et collibus: Cadite super nos. Hosea 10:9 Ex diebus Gabaa, peccavit Israel, ibi steterunt: non comprehendet eos in Gabaa praelium super filios iniquitatis. Hosea 10:10 Iuxta desiderium meum corripiam eos: congregabuntur super eos populi, cum corripientur propter duas iniquitates suas. Hosea 10:11 Ephraim vitula docta diligere trituram, et ego transivi super pulchritudinem colli eius: ascendam super Ephraim, arabit Iuda, confringet sibi sulcos Iacob. Hosea 10:12 Seminate vobis in iustitia, et metite in ore misericordiae, innovate vobis novale: tempus autem requirendi Dominum, cum venerit qui docebit vos iustitiam. Hosea 10:13 Arastis impietatem, iniquitatem messuistis, comedistis frugem mendacii: quia confisus es in viis tuis, in multitudine fortium tuorum. Hosea 10:14 Consurget tumultus in populo tuo: et omnes munitiones tuae vastabuntur, sicut vastatus est Salmana a domo eius qui iudicavit Baal in die praelii, matre super filios allisa. Hosea 10:15 Sic fecit vobis Bethel, a facie malitiae nequitiarum vestrarum. Hosea 11:0 Hosea 11:1 Sicut mane transiit, pertransit rex Israel. Quia puer Israel, et dilexi eum: et ex Aegypto vocavi filium meum. Hosea 11:2 Vocaverunt eos, sic abierunt a facie eorum: Baalim immolabant, et simulachris sacrificabant. Hosea 11:3 Et ego quasi nutricius Ephraim, portabam eos in brachiis meis: et nescierunt quod curarem eos. Hosea 11:4 In funiculis Adam traham eos, in vinculis charitatis: et ero eis quasi exaltans iugum super maxillas eorum: et declinavi ad eum ut vesceretur. Hosea 11:5 Non revertetur in Terram Aegypti, et Assur ipse rex eius: quoniam noluerunt converti. Hosea 11:6 Coepit gladius in civitatibus eius, et consumet electos eius, et comedet capita eorum. Hosea 11:7 Et populus meus pendebit ad reditum meum: iugum autem imponetur eis simul, quod non auferetur. Hosea 11:8 Quomodo dabo te Ephraim, protegam te Israel? quomodo dabo te sicut Adama, ponam te, ut Seboim? Conversum est in me cor meum, pariter conturbata est poenitudo mea. Hosea 11:9 Non faciam furorem irae meae: non convertar ut disperdam Ephraim: quoniam Deus ego, et non homo: in medio tui sanctus, et non ingrediar civitatem. Hosea 11:10 Post Dominum ambulabunt, quasi leo rugiet: quia ipse rugiet, et formidabunt filii maris. Hosea 11:11 Et avolabunt quasi avis ex Aegypto, et quasi columba de Terra Assyriorum: et collocabo eos in domibus suis, dicit Dominus. Hosea 11:12 Circumdedit me in negatione Ephraim, et in dolo domus Israel: Iudas autem testis descendit cum Deo, et cum sanctis fidelis. Hosea 12:0 Hosea 12:1 Ephraim pascit ventum, et sequitur aestum: tota die mendacium, et vastitatem multiplicat: et foedus cum Assyriis iniit, et oleum in Aegyptum ferebat. Hosea 12:2 Iudicium ergo Domini cum Iuda, et visitatio super Iacob: iuxta vias eius, et iuxta adinventiones eius reddet ei. Hosea 12:3 In utero supplantavit fratrem suum: et in fortitudine sua directus est cum angelo. Hosea 12:4 Et invaluit ad angelum, et confortatus est: flevit, et rogavit eum: in Bethel invenit eum, et ibi locutus est nobiscum. Hosea 12:5 Et Dominus Deus exercituum, Dominus memoriale eius. Hosea 12:6 Et tu ad Dominum Deum tuum converteris: misericordiam et iudicium custodi, et spera in Deo tuo semper. Hosea 12:7 Chanaan, in manu eius statera dolosa, calumniam dilexit. Hosea 12:8 Et dixit Ephraim: Verumtamen dives effectus sum, inveni idolum mihi: omnes labores mei non invenient mihi iniquitatem, quam peccavi. Hosea 12:9 Et ego Dominus Deus tuus ex Terra Aegypti, adhuc sedere te faciam in tabernaculis, sicut in diebus festivitatis. Hosea 12:10 Et locutus sum super prophetas, et ego visionem multiplicavi, et in manu prophetarum assimilatus sum. Hosea 12:11 Si Galaad idolum, ergo frustra errant in Galgal bobus immolantes: nam et altaria eorum quasi acervi super sulcos agri: Hosea 12:12 Fugit Iacob in regionem Syriae, et servivit Israel in uxorem, et in uxore servavit. Hosea 12:13 In propheta autem eduxit Dominus Israel de Aegypto: et in propheta servatus est. Hosea 12:14 Ad iracundiam me provocavit Ephraim in amaritudinibus suis, et sanguis eius super eum veniet, et opprobrium eius restituet ei Dominus Deus suus. Hosea 13:0 Hosea 13:1 Loquente Ephraim, horror invasit Israel, et deliquit in Baal, et mortuus est. Hosea 13:2 Et nunc addiderunt ad peccandum: feceruntque sibi conflatile de argento suo quasi similitudinem idolorum, factura artificum totum est: his ipsi dicunt: Immolate homines vitulos adorantes. Hosea 13:3 Idcirco erunt quasi nubes matutina, et sicut ros matutinus praeteriens, sicut pulvis turbine raptus ex area, et sicut fumus de fumario. Hosea 13:4 Ego autem Dominus Deus tuus ex Terra Aegypti: et Deum absque me nescies, et salvator non est praeter me. Hosea 13:5 Ego cognovi te in deserto, in terra solitudinis. Hosea 13:6 Iuxta pascua sua adimpleti sunt, et saturati sunt: levaverunt cor suum, et obliti sunt mei. Hosea 13:7 Et ego ero eis quasi leaena, sicut pardus in via Assyriorum. Hosea 13:8 Occurram eis quasi ursa raptis catulis, et dirumpam interiora iecoris eorum: et consumam eos ibi quasi leo, bestia agri scindet eos. Hosea 13:9 Perditio tu Israel: tantummodo in me auxilium tuum. Hosea 13:10 Ubi est rex tuus? maxime nunc salvet te in omnibus urbibus tuis: et iudices tui, de quibus dixisti: Da mihi regem, et principes. Hosea 13:11 Dabo tibi regem in furore meo, et auferam in indignatione mea. Hosea 13:12 Colligata est iniquitas Ephraim, absconditum peccatum eius. Hosea 13:13 Dolores parturientis venient ei: ipse filius non sapiens: nunc enim non stabit in contritione filiorum. Hosea 13:14 De manu mortis liberabo eos, de morte redimam eos: ero mors tua o mors, morsus tuus ero inferne: consolatio abscondita est ab oculis meis. Hosea 13:15 Quia ipse inter fratres dividet: adducet urentem ventum Dominus de deserto ascendentem: et siccabit venas eius, et desolabit fontem eius, et ipse diripiet thesaurum omnis vasis desiderabilis. Hosea 14:0 Hosea 14:1 Pereat Samaria, quoniam ad amaritudinem concitavit Deum suum: in gladio pereant, parvuli eorum elidantur, et foetae eius discindantur. Hosea 14:2 Convertere Israel ad Dominum Deum tuum: quoniam corruisti in iniquitate tua. Hosea 14:3 Tollite vobiscum verba, et convertimini ad Dominum: et dicite ei: Omnem aufer iniquitatem, accipe bonum: et reddemus vitulos labiorum nostrorum. Hosea 14:4 Assur non salvabit nos, super equum non ascendemus, nec dicemus ultra: Dii nostri opera manuum nostrarum: quia eius, qui in te est, misereberis pupilli. Hosea 14:5 Sanabo contritiones eorum, diligam eos spontanee: quia aversus est furor meus ab eis. Hosea 14:6 Ero quasi ros, Israel germinabit sicut lilium, et erumpet radix eius ut Libani. Hosea 14:7 Ibunt rami eius, et erit quasi oliva gloria eius: et odor eius ut Libani. Hosea 14:8 Convertentur sedentes in umbra eius: vivent tritico, et germinabunt quasi vinea: memoriale eius sicut vinum Libani. Hosea 14:9 Ephraim quid mihi ultra idola? ego exaudiam, et dirigam eum ego ut abietem virentem: ex me fructus tuus inventus est. Hosea 14:10 Quis sapiens, et intelliget ista? intelligens, et sciet haec? quia rectae viae Domini, et iusti ambulabunt in eis: praevaricatores vero corruent in eis.
Joel 0:0
Joel 1:0 Joel 1:1 Verbum Domini, quod factum est ad Ioel filium Phatuel. Joel 1:2 Audite hoc senes, et auribus percipite omnes habitatores terrae: si factum est istud in diebus vestris, aut in diebus patrum vestrorum? Joel 1:3 Super hoc filiis vestris narrate, et filii vestri filiis suis, et filii eorum generationi alterae. Joel 1:4 Residuum erucae comedit locusta, et residuum locustae comedit bruchus, et residuum bruchi comedit rubigo. Joel 1:5 Expergiscimini ebrii, et flete, et ululate omnes, qui bibitis vinum in dulcedine: quoniam periit ab ore vestro. Joel 1:6 Gens enim ascendit super terram meam, fortis et innumerabilis: dentes eius ut dentes leonis: et molares eius ut catuli leonis. Joel 1:7 Posuit vineam meam in desertum, et ficum meam decorticavit: nudans spoliavit eam, et proiecit: albi facti sunt rami eius. Joel 1:8 Plange quasi virgo accincta sacco super virum pubertatis suae. Joel 1:9 Periit sacrificium, et libatio de domo Domini: luxerunt sacerdotes ministri Domini. Joel 1:10 Depopulata est regio, luxit humus: quoniam devastatum est triticum, confusum est vinum, elanguit oleum. Joel 1:11 Confusi sunt agricolae, ululaverunt vinitores super frumento, et hordeo, quia periit messis agri. Joel 1:12 Vinea confusa est, et ficus elanguit: malogranatum, et palma, et malum, et omnia ligna agri aruerunt: quia confusum est gaudium a filiis hominum. Joel 1:13 Accingite vos, et plangite sacerdotes, ululate ministri altaris: ingredimini, cubate in sacco ministri Dei mei: quoniam interiit de domo Dei vestri sacrificium, et libatio. Joel 1:14 Sanctificate ieiunium, vocate coetum, congregate senes omnes habitatores terrae in domum Dei vestri: et clamate ad Dominum: Joel 1:15 Aha diei. quia prope est dies Domini, et quasi vastitas a potente veniet. Joel 1:16 Numquid non coram oculis vestris alimenta perierunt de domo Dei nostri, laetitia, et exultatio? Joel 1:17 Computruerunt iumenta in stercore suo, demolita sunt horrea, dissipatae sunt apothecae: quoniam confusum est triticum. Joel 1:18 Quid ingemuit animal, mugierunt greges armenti? Quia non est pascua eis: sed et greges pecorum disperierunt. Joel 1:19 Ad te Domine clamabo: quia ignis comedit speciosa deserti, et flamma succendit omnia ligna regionis. Joel 1:20 Sed et bestiae agri, quasi area sitiens imbrem, suspexerunt ad te: quoniam exiccati sunt fontes aquarum, et ignis devoravit speciosa deserti. Joel 2:0 Joel 2:1 Canite tuba in Sion, ululate in monte sancto meo, conturbentur omnes habitatores terrae: Quia venit dies Domini, quia prope est Joel 2:2 dies tenebrarum, et caliginis, dies nubis, et turbinis: quasi mane expansum super montes populus multus et fortis: similis ei non fuit a principio, et post eum non erit usque in annos generationis et generationis. Joel 2:3 Ante faciem eius ignis vorans, et post eum exurens flamma: quasi hortus voluptatis terra coram eo, et post eum solitudo deserti, neque est qui effugiat eum. Joel 2:4 Quasi aspectus equorum, aspectus eorum: et quasi equites sic current. Joel 2:5 Sicut sonitus quadrigarum super capita montium exilient, sicut sonitus flammae ignis devorantis stipulam, velut populus fortis praeparatus ad praelium. Joel 2:6 A facie eius cruciabuntur populi: omnes vultus redigentur in ollam. Joel 2:7 Sicut fortes current: quasi viri bellatores ascendent murum: viri in viis suis gradientur, et non declinabunt a semitis suis. Joel 2:8 Unusquisque fratrem suum non coarctabit, singuli in calle suo ambulabunt: sed et per fenestras cadent, et non demolientur. Joel 2:9 Urbem ingredientur, in muro current: domos conscendent, per fenestras intrabunt quasi fur. Joel 2:10 A facie eius contremuit terra, moti sunt caeli: sol et luna obtenebrati sunt et stellae retraxerunt splendorem suum. Joel 2:11 Et Dominus dedit vocem suam ante faciem exercitus sui: quia multa sunt nimis castra eius, quia fortia et facientia verbum eius: magnus enim dies Domini, et terribilis valde: et quis sustinebit eum? Joel 2:12 Nunc ergo dicit Dominus: Convertimini ad me in toto corde vestro in ieiunio, et in fletu, et in planctu. Joel 2:13 Et scindite corda vestra, et non vestimenta vestra, et convertimini ad Dominum Deum vestrum: quia benignus et misericors est, patiens et multae misericordiae, et praestabilis super malitia. Joel 2:14 Quis scit si convertatur, et ignoscat, et relinquat post se benedictionem, sacrificium, et libamen Domino Deo nostro? Joel 2:15 Canite tuba in Sion, sanctificate ieiunium, vocate coetum. Joel 2:16 congregate populum, sanctificate ecclesiam, coadunate senes, congregate parvulos, et sugentes ubera: egrediatur sponsus de cubili suo, et sponsa de thalamo suo. Joel 2:17 Inter vestibulum et altare plorabunt sacerdotes ministri Domini: et dicent: Parce Domine, parce populo tuo: et ne des hereditatem tuam in opprobrium ut dominentur eis nationes. quare dicunt in populis: Ubi est Deus eorum? Joel 2:18 Zelatus est Dominus terram suam, et pepercit populo suo: Joel 2:19 Et respondit Dominus, et dixit populo suo: Ecce ego mittam vobis frumentum, et vinum, et oleum, et replebimini eis: et non dabo vos ultra opprobrium in Gentibus. Joel 2:20 Et eum, qui ab Aquilone est, procul faciam a vobis: et expellam eum in terram inviam, et desertam: faciem eius contra mare Orientale, et extremum eius ad mare novissimum: et ascendet foetor eius, et ascendet putredo eius, quia superbe egit. Joel 2:21 Noli timere terra, exulta et laetare: quoniam magnificavit Dominus ut faceret. Joel 2:22 Nolite timere animalia regionis: quia germinaverunt speciosa deserti, quia lignum attulit fructum suum, ficus, et vinea dederunt virtutem suam. Joel 2:23 Et filii Sion exultate, et laetamini in Domino Deo vestro: quia dedit vobis doctorem iustitiae, et descendere faciet ad vos imbrem matutinum et serotinum sicut in principio. Joel 2:24 Et implebuntur areae frumento, et redundabunt torcularia vino, et oleo. Joel 2:25 Et reddam vobis annos, quos comedit locusta, bruchus, et rubigo, et eruca: fortitudo mea magna, quam misi in vos. Joel 2:26 Et comedetis vescentes, et saturabimini: et laudabitis nomen Domini Dei vestri, qui fecit mirabilia vobiscum: et non confundetur populus meus in sempiternum. Joel 2:27 Et scietis quia in medio Israel ego sum: et ego Dominus Deus vester, et non est amplius: et non confundetur populus meus in aeternum. Joel 2:28 Et erit post haec: effundam spiritum meum super omnem carnem: et prophetabunt filii vestri, et filiae vestrae: senes vestri somnia somniabunt, et iuvenes vestri visiones videbunt. Joel 2:29 Sed et super servos meos, et ancillas in diebus illis effundam spiritum meum. Joel 2:30 Et dabo prodigia in caelo, et in terra, sanguinem, et ignem, et vaporem fumi. Joel 2:31 Sol convertetur in tenebras, et luna in sanguinem: antequam veniat dies Domini magnus, et horribilis. Joel 2:32 Et erit: omnis qui invocaverit nomen Domini, salvus erit: quia in monte Sion, et in Ierusalem erit salvatio, sicut dixit Dominus, et in residuis, quos Dominus vocaverit. Joel 3:0 Joel 3:1 Quia ecce in diebus illis, et in tempore illo cum convertero captivitatem Iuda, et Ierusalem: Joel 3:2 Congregabo omnes Gentes, et deducam eas in vallem Iosaphat: et disceptabo cum eis ibi super populo meo, et hereditate mea Israel, quos disperserunt in nationibus, et terram meam diviserunt. Joel 3:3 Et super populum meum miserunt sortem: et posuerunt puerum in prostibulo, et puellam vendiderunt pro vino ut biberent. Joel 3:4 Verum quid mihi et vobis Tyrus et Sidon, et omnis terminus Palaesthinorum? numquid ultionem vos reddetis mihi? et si ulciscimini vos contra me, cito velociter reddam vicissitudinem vobis super caput vestrum. Joel 3:5 Argentum enim meum, et aurum tulistis: et desiderabilia mea, et pulcherrima intulistis in delubra vestra. Joel 3:6 Et filios Iuda, et filios Ierusalem vendidistis filiis Graecorum, ut longe faceretis eos de finibus suis. Joel 3:7 Ecce ego suscitabo eos de loco, in quo vendidistis eos: et convertam retributionem vestram in caput vestrum. Joel 3:8 Et vendam filios vestros, et filias vestras in manibus filiorum Iuda, et venundabunt eos Sabaeis genti longinquae, quia Dominus locutus est. Joel 3:9 Clamate hoc in Gentibus, sanctificate bellum, suscitate robustos: accedant, ascendant omnes viri bellatores. Joel 3:10 Concidite aratra vestra in gladios, et ligones vestros in lanceas. Infirmus dicat: Quia fortis ego sum. Joel 3:11 Erumpite, et venite omnes gentes de circuitu, et congregamini: ibi occumbere faciet Dominus robustos tuos. Joel 3:12 Consurgant, et ascendant Gentes in vallem Iosaphat: quia ibi sedebo ut iudicem omnes gentes in circuitu. Joel 3:13 Mittite falces, quoniam maturavit messis: venite, et descendite, quia plenum est torcular, exuberant torcularia: quia multiplicata est malitia eorum. Joel 3:14 Populi populi in valle concisionis: quia iuxta est dies Domini in valle concisionis. Joel 3:15 Sol et luna obtenebrati sunt, et stellae retraxerunt splendorem suum. Joel 3:16 Et Dominus de Sion rugiet, et de Ierusalem dabit vocem suam: et movebuntur caeli, et terra: et Dominus spes populi sui, et fortitudo filiorum Israel. Joel 3:17 Et scietis quia ego Dominus Deus vester habitans in Sion monte sancto meo. et erit Ierusalem sancta, et alieni non transibunt per eam amplius. Joel 3:18 Et erit in die illa: stillabunt montes dulcedinem, et colles fluent lacte: et per omnes rivos Iuda ibunt aquae: et fons de domo Domini egredietur, et irrigabit torrentem spinarum. Joel 3:19 Aegyptus in desolationem erit, et Idumaea in desertum perditionis: pro eo quod inique egerint in filios Iuda, et effuderint sanguinem innocentem in terra sua. Joel 3:20 Et Iudaea in aeternum habitabitur, et Ierusalem in generatione et generationem. Joel 3:21 Et mundabo sanguinem eorum, quem non mundaveram: et Dominus commorabitur in Sion.
Amos 0:0
Amos 1:0 Amos 1:1 Verba Amos, qui fuit in pastoralibus Thecue: quae vidit super Israel in diebus Oziae regis Iuda, et in diebus Ieroboam filii Ioas regis Israel, ante duos annos terraemotus. Amos 1:2 Et dixit: Dominus de Sion rugiet, et de Ierusalem dabit vocem suam: et luxerunt speciosa pastorum, et exiccatus est vertex Carmeli. Amos 1:3 Haec dicit Dominus: Super tribus sceleribus Damasci, et super quattuor non convertam eum: eo quod trituraverint in plaustris ferreis Galaad. Amos 1:4 Et mittam ignem in domum Azael, et devorabit domos Benadad. Amos 1:5 Et conteram vectem Damasci: et disperdam habitatorem de campo idoli, et tenentem sceptrum de domo voluptatis: et transferetur populus Syriae Cyrenen, dicit Dominus. Amos 1:6 Haec dicit Dominus: Super tribus sceleribus Gazae, et super quattuor non convertam eum: eo quod transtulerint captivitatem perfectam, ut concluderent eam in Idumaea. Amos 1:7 Et mittam ignem in murum Gazae, et devorabit aedes eius. Amos 1:8 Et disperdam habitatorem de Azoto, et tenentem sceptrum de Ascalone: et convertam manum meam super Accaron, et peribunt reliqui Philisthinorum, dicit Dominus Deus. Amos 1:9 Haec dicit Dominus: Super tribus sceleribus Tyri, et super quattuor non convertam eum: eo quod concluserint captivitatem perfectam in Idumaea, et non sint recordati foederis fratrum. Amos 1:10 Et mittam ignem in murum Tyri, et devorabit aedes eius. Amos 1:11 Haec dicit Dominus: Super tribus sceleribus Edom, et super quattuor non convertam eum: eo quod persecutus sit in gladio fratrem suum, et violaverit misericordiam eius, et tenuerit ultra furorem suum, et indignationem suam servaverit usque in finem. Amos 1:12 Mittam ignem in Theman: et devorabit aedes Bosrae. Amos 1:13 Haec dicit Dominus: Super tribus sceleribus filiorum Ammon, et super quattuor non convertam eum: eo quod dissecuerit praegnantes Galaad ad dilatandum terminum suum. Amos 1:14 Et succendam ignem in muro Rabbath: et devorabit aedes eius in ululatu in die belli, et in turbine in die commotionis. Amos 1:15 Et ibit Melchom in captivitatem, ipse, et principes eius simul, dicit Dominus. Amos 2:0 Amos 2:1 Haec dicit Dominus: Super tribus sceleribus Moab, et super quattuor non convertam eum: eo quod incenderit ossa regis Idumaeae usque ad cinerem. Amos 2:2 Et mittam ignem in Moab, et devorabit aedes Carioth: et morietur in sonitu Moab, in clangore tubae: Amos 2:3 et disperdam iudicem de medio eius, et omnes principes eius interficiam cum eo, dicit Dominus. Amos 2:4 Haec dicit Dominus: Super tribus sceleribus Iuda, et super quattuor non convertam eum: eo quod abiecerit legem Domini, et mandata eius non custodierit: deceperant enim eos idola sua, post quae abierant patres eorum. Amos 2:5 Et mittam ignem in Iuda, et devorabit aedes Ierusalem. Amos 2:6 Haec dicit Dominus: Super tribus sceleribus Israel, et super quattuor non convertam eum: pro eo quod vendiderit pro argento iustum, et pauperem pro calceamentis. Amos 2:7 Qui conterunt super pulverem terrae capita pauperum, et viam humilium declinant: et filius ac pater eius ierunt ad puellam, ut violarent nomen sanctum meum. Amos 2:8 Et super vestimentis pignoratis accubuerunt iuxta omne altare: et vinum damnatorum bibebant in domo Dei sui. Amos 2:9 Ego autem exterminavi Amorrhaeum a facie eorum: cuius altitudo, cedrorum altitudo eius, et fortis ipse quasi quercus: et contrivi fructum eius desuper, et radices eius subter. Amos 2:10 Ego sum, qui ascendere vos feci de Terra Aegypti, et duxi vos in deserto quadraginta annis ut possideretis terram Amorrhaei. Amos 2:11 Et suscitavi de filiis vestris in prophetas, et de iuvenibus vestris nazaraeos: numquid non ita est filii Israel dicit Dominus? Amos 2:12 Et propinabitis nazaraeis vinum: et prophetis mandabitis, dicentes: Ne prophetetis. Amos 2:13 Ecce ego stridebo subter vos, sicut stridet plaustrum onustum foeno. Amos 2:14 Et peribit fuga a veloce, et fortis non obtinebit virtutem suam, et robustus non salvabit animam suam: Amos 2:15 et tenens arcum non stabit, et velox pedibus suis non salvabitur, et ascensor equi non salvabit animam suam: Amos 2:16 et robustus corde inter fortes nudus fugiet in illa die, dicit Dominus. Amos 3:0 Amos 3:1 Audite verbum, quod locutus est Dominus super vos, filii Israel: super omnem cognationem, quam eduxi de Terra Aegypti, dicens: Amos 3:2 Tantummodo vos cognovi ex omnibus cognationibus terrae: idcirco visitabo super vos omnes iniquitates vestras. Amos 3:3 Numquid ambulabunt duo pariter, nisi convenerit eis? Amos 3:4 Numquid rugiet leo in saltu, nisi habuerit praedam? numquid dabit catulus leonis vocem de cubili suo, nisi aliquid apprehenderit? Amos 3:5 numquid cadet avis in laqueum terrae absque aucupe? numquid auferetur laqueus de terra antequam quid ceperit? Amos 3:6 Si clanget tuba in civitate, et populus non expavescet? si erit malum in civitate, quod Dominus non fecerit? Amos 3:7 Quia non facit Dominus Deus verbum, nisi revelaverit secretum suum ad servos suos prophetas. Amos 3:8 Leo rugiet, quis non timebit? Dominus Deus locutus est, quis non prophetabit? Amos 3:9 Auditum facite in aedibus Azoti, et in aedibus Terrae Aegypti: et dicite: Congregamini super montes Samariae, et videte insanias multas in medio eius, et calumniam patientes in penetralibus eius. Amos 3:10 Et nescierunt facere rectum, dicit Dominus, thesaurizantes iniquitatem, et rapinas in aedibus suis. Amos 3:11 Propterea haec dicit Dominus Deus: Tribulabitur et circuietur terra: et detrahetur ex te fortitudo tua, et diripientur aedes tuae. Amos 3:12 Haec dicit Dominus: Quomodo si eruat pastor de ore leonis duo crura, aut extremum auriculae: sic eruentur filii Israel, qui habitant in Samaria in plaga lectuli, et in Damasci grabato. Amos 3:13 Audite, et contestamini in domo Iacob, dicit Dominus Deus exercituum: Amos 3:14 quia in die cum visitare coepero praevaricationes Israel, super eum visitabo, et super altaria Bethel: et amputabuntur cornua altaris, et cadent in terram. Amos 3:15 Et percutiam domum hiemalem cum domo aestiva: et peribunt domus eburneae, et dissipabuntur aedes multae, dicit Dominus. Amos 4:0 Amos 4:1 Audite verbum hoc vaccae pingues, quae estis in monte Samariae: quae calumniam facitis egenis, et confringitis pauperes: quae dicitis dominis vestris: Afferte, et bibemus. Amos 4:2 Iuravit Dominus Deus in sancto suo: quia ecce dies venient super vos, et levabunt vos in contis, et reliquias vestras in ollis ferventibus. Amos 4:3 Et per aperturas exibitis altera contra alteram, et proiiciemini in Armon, dicit Dominus. Amos 4:4 Venite ad Bethel, et impie agite: ad Galgalam, et multiplicate praevaricationem: et afferte mane victimas vestras, tribus diebus decimas vestras. Amos 4:5 Et sacrificate de fermentato laudem: et vocate voluntarias oblationes, et annunciate: sic enim voluistis, filii Israel, dicit Dominus Deus. Amos 4:6 Unde et ego dedi vobis stuporem dentium in cunctis urbibus vestris, et indigentiam panum in omnibus locis vestris: et non estis reversi ad me, dicit Dominus. Amos 4:7 Ego quoque prohibui a vobis imbrem, cum adhuc tres menses superessent usque ad messem: et plui super unam civitatem, et super alteram civitatem non plui: pars una compluta est; et pars super quam non plui, aruit. Amos 4:8 Et venerunt duae et tres civitates ad unam civitatem ut biberent aquam, et non sunt satiatae: et non redistis ad me, dicit Dominus. Amos 4:9 Percussi vos in vento urente, et in aurugine, multitudinem hortorum vestrorum, et vinearum vestrarum: oliveta vestra, et ficeta vestra comedit eruca: et non redistis ad me, dicit Dominus. Amos 4:10 Misi in vos mortem in via Aegypti, percussi in gladio iuvenes vestros usque ad captivitatem equorum vestrorum: et ascendere feci putredinem castrorum vestrorum in nares vestras: et non redistis ad me, dicit Dominus. Amos 4:11 Subverti vos, sicut subvertit Deus Sodomam, et Gomorrham, et facti estis quasi torris raptus ab incendio: et non redistis ad me, dicit Dominus. Amos 4:12 Quapropter haec faciam tibi Israel: postquam autem haec fecero tibi praeparare in occursum Dei tui Israel. Amos 4:13 Quia ecce formans montes, et creans ventum, et annuncians homini eloquium suum, faciens matutinam nebulam, et gradiens super excelsa terrae: Dominus Deus exercituum nomen eius. Amos 5:0 Amos 5:1 Audite verbum istud, quod ego levo super vos planctum. Domus Israel cecidit, et non adiiciet ut resurgat. Amos 5:2 Virgo Israel proiecta est in terram suam, non est qui suscitet eam. Amos 5:3 Quia haec dicit Dominus Deus: Urbs, de qua egrediebantur mille, relinquentur in ea centum: et de qua egrediebantur centum, relinquentur in ea decem in domo Israel. Amos 5:4 Quia haec dicit Dominus domui Israel: Quaerite me, et vivetis. Amos 5:5 Et nolite quaerere Bethel, et in Galgalam nolite intrare, et in Bersabee non transibitis: quia Galgala captiva ducetur, et Bethel erit inutilis. Amos 5:6 Quaerite Dominum, et vivite: ne forte comburatur ut ignis domus Ioseph, et devorabit, et non erit qui extinguat Bethel. Amos 5:7 Qui convertitis in absinthium iudicium, et iustitiam in terra relinquitis. Amos 5:8 Facientem Arcturum, et Orionem, et convertentem in mane tenebras, et diem in noctem mutantem: qui vocat aquas maris, et effundit eas super faciem terrae: Dominus nomen est eius. Amos 5:9 Qui subridet vastitatem super robustum, et depopulationem super potentem affert. Amos 5:10 Odio habuerunt corripientem in porta: et loquentem perfecte abominati sunt. Amos 5:11 Idcirco, pro eo quod diripiebatis pauperem, et praedam electam tollebatis ab eo: domos quadro lapide aedificabitis, et non habitabitis in eis: vineas plantabis amantissimas, et non bibetis vinum earum. Amos 5:12 Quia cognovi multa scelera vestra, et fortia peccata vestra: hostes iusti accipientes munus, et pauperes deprimentes in porta: Amos 5:13 Ideo prudens in tempore illo tacebit, quia tempus malum est. Amos 5:14 Quaerite bonum, et non malum, ut vivatis: et erit Dominus Deus exercituum vobiscum, sicut dixistis. Amos 5:15 Odite malum, et diligite bonum, et constituite in porta iudicium: si forte misereatur Dominus Deus exercituum reliquiis Ioseph. Amos 5:16 Propterea haec dicit Dominus Deus exercituum dominator, in omnibus plateis planctus: et in cunctis, quae foris sunt, dicetur vae vae: et vocabunt agricolam ad luctum, et ad planctum eos, qui sciunt plangere. Amos 5:17 Et in omnibus vineis erit planctus: quia pertransibo in medio tui, dicit Dominus. Amos 5:18 Vae desiderantibus diem Domini: ad quid eam vobis? dies Domini ista, tenebrae, et non lux. Amos 5:19 Quomodo si fugiat vir a facie leonis, et occurrat ei ursus: et ingrediatur domum, et innitatur manu sua super parietem, et mordeat eum coluber. Amos 5:20 Numquid non tenebrae dies Domini, et non lux: et caligo, et non splendor in ea? Amos 5:21 Odi, et proieci festivitates vestras: et non capiam odorem coetuum vestrorum. Amos 5:22 Quod si obtuleritis mihi holocaustomata, et munera vestra, non suscipiam: et vota pinguium vestrorum non respiciam. Amos 5:23 Aufer a me tumultum carminum tuorum: et cantica lyrae tuae non audiam. Amos 5:24 Et revelabitur quasi aqua iudicium, et iustitia quasi torrens fortis. Amos 5:25 Numquid hostias et sacrificium obtulistis mihi in deserto quadraginta annis, domus Israel? Amos 5:26 Et portastis tabernaculum Moloch vestro, et imaginem idolorum vestrorum, sidus dei vestri, quae fecistis vobis. Amos 5:27 Et migrare vos faciam trans Damascum, dicit Dominus, Deus exercituum nomen eius. Amos 6:0 Amos 6:1 Vae qui opulenti estis in Sion, et confiditis in monte Samariae: optimates capita populorum, ingredientes pompatice domum Israel. Amos 6:2 Transite in Chalane, et videte, et ite inde in Emath magnam: et descendite in Geth Palaesthinorum, et ad optima quaeque regna horum: si latior terminus eorum termino vestro est. Amos 6:3 Qui separati estis in diem malum: et appropinquatis solio iniquitatis. Amos 6:4 Qui dormitis in lectis eburneis, et lascivitis in stratis vestris: qui comeditis agnum de grege, et vitulos de medio armenti. Amos 6:5 Qui canitis ad vocem psalterii: sicut David putaverunt se habere vasa cantici. Amos 6:6 Bibentes vinum in phialis, et optimo unguento delibuti: et nihil patiebantur super contritione Ioseph. Amos 6:7 Quapropter nunc migrabunt in capite transmigrantium: et auferetur factio lascivientium. Amos 6:8 Iuravit Dominus Deus in anima sua, dicit Dominus Deus exercituum: Detestor ego superbiam Iacob, et domos eius odi, et tradam civitatem cum habitatoribus suis. Amos 6:9 Quod si reliqui fuerint decem viri in domo una, et ipsi morientur. Amos 6:10 Et tollet eum propinquus suus, et comburet eum, ut efferat ossa de domo: et dicet ei, qui in penetralibus domus est: Numquid adhuc est penes te? Amos 6:11 Et respondebit: Finis est. Et dicet ei: Tace, et non recorderis nominis Domini. Amos 6:12 Quia ecce Dominus mandabit, et percutiet domum maiorem ruinis, et domum minorem scissionibus. Amos 6:13 Numquid currere queunt in petris equi, aut arari potest in bubalis, quoniam convertistis in amaritudinem iudicium, et fructum iustitiae in absinthium? Amos 6:14 Qui laetamini in nihilo: qui dicitis: Numquid non in fortitudine nostra assumpsimus nobis cornua? Amos 6:15 Ecce enim suscitabo super vos domus Israel, dicit Dominus Deus exercituum, gentem: et conteret vos ab introitu Emath, usque ad torrentem deserti. Amos 7:0 Amos 7:1 Haec ostendit mihi Dominus Deus: et ecce fictor locustae in principio germinantium serotini imbris, et ecce serotinus post tonsorem regis. Amos 7:2 Et factum est: cum consummasset comedere herbam terrae, dixi: Domine Deus propitius esto, obsecro: quis suscitabit Iacob, quia parvulus est? Amos 7:3 Misertus est Dominus super hoc: Non erit, dixit Dominus. Amos 7:4 Haec ostendit mihi Dominus Deus: et ecce vocabat iudicium ad ignem Dominus Deus: et devoravit abyssum multam, et comedit simul partem. Amos 7:5 Et dixi: Domine Deus quiesce, obsecro: quis suscitabit Iacob, quia parvulus est? Amos 7:6 Misertus est Dominus super hoc: Sed et istud non erit, dixit Dominus Deus. Amos 7:7 Haec ostendit mihi Dominus: et ecce Dominus stans super murum litum, et in manu eius trulla caementarii. Amos 7:8 Et dixit Dominus ad me: Quid tu vides Amos? Et dixi: Trullam caementarii. Et dixit Dominus: Ecce ego ponam trullam in medio populi mei Israel: non adiiciam ultra superinducere eum. Amos 7:9 Et demolientur excelsa idoli, et sanctificationes Israel desolabuntur: et consurgam super domum Ieroboam in gladio. Amos 7:10 Et misit Amasias sacerdos Bethel ad Ieroboam regem Israel, dicens: Rebellavit contra te Amos in medio domus Israel: non poterit terra sustinere universos sermones eius. Amos 7:11 Haec enim dicit Amos: In gladio morietur Ieroboam, et Israel captivus migrabit de terra sua: Amos 7:12 Et dixit Amasias ad Amos: Qui vides, gradere, fuge in terram Iuda: et comede ibi panem, et prophetabis ibi. Amos 7:13 Et in Bethel non adiicies ultra ut prophetes: quia sanctificatio regis est, et domus regni est. Amos 7:14 Responditque Amos, et dixit ad Amasiam: Non sum propheta, et non sum filius prophetae: sed armentarius ego sum vellicans sycomoros. Amos 7:15 Et tulit me Dominus cum sequerer gregem: et dixit Dominus ad me: Vade propheta ad populum meum Israel. Amos 7:16 Et nunc audi verbum Domini: Tu dicis: Non prophetabis super Israel, et non stillabis super domum idoli. Amos 7:17 Propter hoc haec dicit Dominus: Uxor tua in civitate fornicabitur: et filii tui, et filiae tuae in gladio cadent, et humus tua funiculo metietur: et tu in terra polluta morieris, et Israel captivus migrabit de terra sua. Amos 8:0 Amos 8:1 Haec ostendit mihi Dominus Deus: et ecce uncinus pomorum. Amos 8:2 Et dixit: Quid tu vides Amos? Et dixi: Uncinum pomorum. Et dixit Dominus ad me: Venit finis super populum meum Israel: non adiiciam ultra ut pertranseam eum. Amos 8:3 Et stridebunt cardines templi in die illa, dicit Dominus Deus: multi morientur: in omni loco proiicietur silentium. Amos 8:4 Audite hoc qui conteritis pauperem, et deficere facitis egenos terrae, Amos 8:5 dicentes: Quando transibit messis, et venundabimus merces: et sabbatum, et aperiemus frumentum: ut imminuamus mensuram, et augeamus siclum, et supponamus stateras dolosas, Amos 8:6 ut possideamus in argento egenos et pauperes pro calceamentis, et quisquilias frumenti vendamus? Amos 8:7 Iuravit Dominus in superbiam Iacob: Si oblitus fuero usque ad finem omnia opera eorum. Amos 8:8 Numquid super isto non commovebitur terra, et lugebit omnis habitator eius: et ascendet quasi fluvius universus, et eiicicetur, et defluet quasi rivus Aegypti? Amos 8:9 Et erit in die illa, dicit Dominus: occidet sol in meridie, et tenebrescere faciam terram in die luminis: Amos 8:10 et convertam festivitates vestras in luctum, et omnia cantica vestra in planctum: et inducam super omne dorsum vestrum saccum, et super omne caput calvitium: et ponam eam quasi luctum unigeniti, et novissima eius quasi diem amarum. Amos 8:11 Ecce dies veniunt, dicet Dominus: et mittam famem in terram: non famem panis, neque sitim aquae, sed audiendi verbum Domini. Amos 8:12 Et commovebuntur a Mari usque ad mare, et ab Aquilone usque ad Orientem: circuibunt quaerentes verbum Domini, et non invenient. Amos 8:13 In die illa deficient virgines pulchrae et adolescentes in siti. Amos 8:14 Qui iurant in delicto Samariae, et dicunt: Vivit Deus tuus Dan: et vivit via Bersabee, et cadent, et non resurgent ultra. Amos 9:0 Amos 9:1 Vidi Dominum stantem super altare. et dixit: Percute cardinem, et commoveantur superliminaria: avaritia enim in capite omnium, et novissimum eorum in gladio interficiam: non erit fuga eis. Et qui fugerit ex eis non salvabitur. Amos 9:2 Si descenderint usque ad infernum, inde manus mea educet eos: et si ascenderint usque in caelum, inde detraham eos. Amos 9:3 Et si absconditi fuerint in vertice Carmeli, inde scrutans auferam eos: et si celaverint se ab oculis meis in profundo maris, ibi mandabo serpenti, et mordebit eos. Amos 9:4 Et si abierint in captivitatem coram inimicis suis, ibi mandabo gladio, et occidet eos: et ponam oculos meos super eos in malum, et non in bonum. Amos 9:5 Et Dominus Deus exercituum, qui tangit terram, et tabescet: et lugebunt omnes habitantes in ea: et ascendet sicut rivus omnis, et defluet sicut fluvius Aegypti. Amos 9:6 Qui aedificat in caelo ascensionem suam, et fasciculum suum super terram fundavit: qui vocat aquas maris, et effundit eas super faciem terrae, Dominus nomen eius. Amos 9:7 Numquid non ut filii Aethiopum vos estis mihi, filii Israel, ait Dominus? numquid non Israel ascendere feci de Terra Aegypti: et Palaesthinos de Cappadocia, et Syros de Cyrene? Amos 9:8 Ecce oculi Domini Dei super regnum peccans, et conteram illud a facie terrae: verumtamen conterens non conteram domum Iacob, dicit Dominus. Amos 9:9 Ecce enim mandabo ego, et concutiam in omnibus gentibus domum Israel, sicut concutitur triticum in cribro: et non cadet lapillus super terram. Amos 9:10 In gladio morientur omnes peccatores populi mei: qui dicunt: Non appropinquabit, et non veniet super nos malum. Amos 9:11 In die illa suscitabo tabernaculum David, quod cecidit: et reaedificabo aperturas murorum eius, et ea quae corruerant, instaurabo: et reaedificabo illud sicut in diebus antiquis. Amos 9:12 Ut possideant reliquias Idumaeae, et omnes nationes, eo quod invocatum sit nomen meum super eos: dicit Dominus faciens haec. Amos 9:13 Ecce dies veniunt, dicit Dominus: et comprehendet arator messorem, et calcator uvae mittentem semen: et stillabunt montes dulcedinem, et omnes colli culti erunt. Amos 9:14 Et convertam captivitatem populi mei Israel: et aedificabunt civitates desertas, et inhabitabunt: et plantabunt vineas, et bibent vinum earum: et facient hortos, et comedent fructus eorum. Amos 9:15 Et plantabo eos super humum suam: et non evellam eos ultra de terra sua, quam dedi eis, dicit Dominus Deus tuus.
Obadiah 0:0
Obadiah 1:0 Obadiah 1:1 Visio Abdiae. Haec dicit Dominus Deus ad Edom: Auditum audivimus a Domino, et legatum ad gentes misit: Surgite, et consurgamus adversus eum in praelium. Obadiah 1:2 Ecce parvulum dedi te in Gentibus: contemptibilis tu es valde. Obadiah 1:3 Superbia cordis tui extulit te, habitantem in scissuris petrarum, exaltantem solium tuum: qui dicis in corde tuo: Quis detrahet me in terram? Obadiah 1:4 Si exaltatus fueris ut aquila, et si inter sidera posueris nidum tuum: inde detraham te, dicit Dominus. Obadiah 1:5 Si fures introissent ad te, si latrones per noctem, quomodo conticuisses? nonne furati essent sufficientia sibi? si vindemiatores introissent ad te, numquid saltem racemum reliquissent tibi? Obadiah 1:6 Quomodo scrutati sunt Esau, investigaverunt abscondita eius? Obadiah 1:7 Usque ad terminum emiserunt te: omnes viri foederis tui illuserunt tibi: invaluerunt adversum te viri pacis tuae: qui comedunt tecum, ponent insidias subter te: non est prudentia in eo. Obadiah 1:8 Numquid non in die illa, dicit Dominus, perdam sapientes de Idumaea, et prudentiam de monte Esau? Obadiah 1:9 Et timebunt fortes tui a Meridie, ut intereat vir de monte Esau. Obadiah 1:10 Propter interfectionem, et propter iniquitatem in fratrem tuum Iacob, operiet te confusio, et peribis in aeternum. Obadiah 1:11 In die cum stares adversus eum, quando capiebant alieni exercitum eius, et extranei ingrediebantur portas eius, et super Ierusalem mittebant sortem: tu quoque eras quasi unus ex eis. Obadiah 1:12 Et non despicies in die fratris tui, in die peregrinationis eius: et non laetaberis super filios Iuda in die perditionis eorum: et non magnificabis os tuum in die angustiae. Obadiah 1:13 Neque ingredieris portam populi mei in die ruinae eorum: neque despicies et tu in malis eius in die vastitatis illius: et non emitteris adversus exercitum eius in die vastitatis illius. Obadiah 1:14 Neque stabis in exitibus ut interficias eos qui fugerint: et non concludes reliquos eius in die tribulationis. Obadiah 1:15 Quoniam iuxta est dies Domini super omnes gentes: sicut fecisti, fiet tibi: retributionem tuam convertet in caput tuum. Obadiah 1:16 Quomodo enim bibisti super montem sanctum meum, bibent omnes Gentes iugiter: et bibent, et absorbebunt, et erunt quasi non sint. Obadiah 1:17 Et in monte Sion erit salvatio, et erit sanctus: et possidebit domus Iacob eos qui se possederant. Obadiah 1:18 Et erit domus Iacob ignis, et domus Ioseph flamma, et domus Esau stipula: et succendentur in eis, et devorabunt eos: et non erunt reliquiae domus Esau, quia Dominus locutus est. Obadiah 1:19 Et hereditabunt hi, qui ad Austrum sunt, montem Esau, et qui in campestribus Philisthiim: et possidebunt regionem Ephraim, et regionem Samariae: et Beniamin possidebit Galaad. Obadiah 1:20 Et transmigratio exercitus huius filiorum Israel, omnia loca Chananaeorum usque ad Sareptam: et transmigratio Ierusalem, quae in Bosphoro est, possidebit civitates Austri. Obadiah 1:21 Et ascendent salvatores in montem Sion iudicare montem Esau: et erit Domino regnum.
Jonah 0:0
Jonah 1:0 Jonah 1:1 Et factum est verbum Domini ad Ionam filium Amathi, dicens: Jonah 1:2 Surge, et vade in Niniven civitatem grandem, et praedica in ea: quia ascendit malitia eius coram me. Jonah 1:3 Et surrexit Ionas, ut fugeret in Tharsis a facie Domini, et descendit in Ioppen, et invenit navem euntem in Tharsis: et dedit naulum eius, et descendit in eam ut iret cum eis in Tharsis a facie Domini. Jonah 1:4 Dominus autem misit ventum magnum in mare: et facta est tempestas magna in mari, et navis periclitabatur conteri. Jonah 1:5 Et timuerunt nautae, et clamaverunt viri ad deum suum: et miserunt vasa, quae erant in navi, in mare, ut alleviaretur ab eis: et Ionas descendit ad interiora navis, et dormiebat sopore gravi. Jonah 1:6 Et accessit ad eum gubernator, et dixit ei: Quid tu sopore deprimeris? surge, invoca Deum tuum, si forte recogitet Deus de nobis, et non pereamus. Jonah 1:7 Et dixit vir ad collegam suum: Venite, et mittamus sortes, et sciamus quare hoc malum sit nobis. Et miserunt sortes: et cecidit sors super Ionam. Jonah 1:8 Et dixerunt ad eum: Indica nobis cuius causa malum istud sit nobis: quod est opus tuum? quae terra tua? et quo vadis? vel ex quo populo es tu? Jonah 1:9 Et dixit ad eos: Hebraeus ego sum, et Dominum Deum caeli ego timeo, qui fecit mare et aridam. Jonah 1:10 Et timuerunt viri timore magno, et dixerunt ad eum: Quid hoc fecisti? (Cognoverunt enim viri quod a facie Domini fugeret, quia indicaverat eis.) Jonah 1:11 Et dixerunt ad eum: Quid faciemus tibi, et cessabit mare a nobis? quia mare ibat, et intumescebat. Jonah 1:12 Et dixit ad eos: Tollite me, et mittite in mare, et cessabit mare a vobis: scio enim ego quoniam propter me tempestas haec grandis venit super vos. Jonah 1:13 Et remigabant viri ut reverterentur ad aridam, et non valebant: quia mare ibat, et intumescebat super eos. Jonah 1:14 Et clamaverunt ad Dominum, et dixerunt: Quaesumus Domine, ne pereamus in anima viri istius, et ne des super nos sanguinem innocentem: quia tu Domine, sicut voluisti, fecisti. Jonah 1:15 Et tulerunt Ionam, et miserunt in mare: et stetit mare a fervore suo. Jonah 1:16 Et timuerunt viri timore magno Dominum, et immolaverunt hostias Domino, et voverunt vota. Jonah 2:0 Jonah 2:1 Et praeparavit Dominus piscem grandem ut deglutiret Ionam: et erat Ionas in ventre piscis tribus diebus, et tribus noctibus. Jonah 2:2 Et oravit Ionas ad Dominum Deum suum de ventre piscis. Jonah 2:3 Et dixit: Clamavi de tribulatione mea ad Dominum, et exaudivit me: de ventre inferi clamavi, et exaudisti vocem meam. Jonah 2:4 Et proiecisti me in profundum in corde maris, et flumen circumdedit me: omnes gurgites tui, et fluctus tui super me transierunt. Jonah 2:5 Et ego dixi: Abiectus sum a conspectu oculorum tuorum: verumtamen rursus videbo templum sanctum tuum. Jonah 2:6 Circumdederunt me aquae usque ad animam: abyssus vallavit me, pelagus operuit caput meum. Jonah 2:7 Ad extrema montium descendi: terrae vectes concluserunt me in aeternum: et sublevabis de corruptione vitam meam, Domine Deus meus. Jonah 2:8 Cum angustiaretur in me anima mea, Domini recordatus sum: ut veniat ad te oratio mea ad templum sanctum tuum. Jonah 2:9 Qui custodiunt vanitates frustra, misericordiam suam derelinquunt. Jonah 2:10 Ego autem in voce laudis immolabo tibi: quaecumque vovi, reddam pro salute Domino. Jonah 2:11 Et dixit Dominus pisci: et evomuit Ionam in aridam. Jonah 3:0 Jonah 3:1 Et factum est verbum Domini ad Ionam secundo, dicens: Jonah 3:2 Surge, et vade in Niniven civitatem magnam: et praedica in ea praedicationem, quam ego loquor ad te. Jonah 3:3 Et surrexit Ionas, et abiit in Niniven iuxta verbum Domini: et Ninive erat civitas magna itinere trium dierum. Jonah 3:4 Et coepit Ionas introire in civitatem itinere diei unius: et clamavit, et dixit: Adhuc quadraginta dies, et Ninive subvertetur. Jonah 3:5 Et crediderunt viri Ninivitae in Deum: et praedicaverunt ieiunium, et vestiti sunt saccis a maiore usque ad minorem. Jonah 3:6 Et pervenit verbum ad regem Ninive: et surrexit de solio suo, et abiecit vestimentum suum a se, et indutus est sacco, et sedit in cinere. Jonah 3:7 Et clamavit, et dixit in Ninive ex ore regis et principum eius, dicens: Homines, et iumenta, et boves, et pecora non gustent quidquam: nec pascantur, et aquam non bibant. Jonah 3:8 Et operiantur saccis homines, et iumenta, et clament ad Dominum in fortitudine, et convertatur vir a via sua mala, et ab iniquitate, quae est in manibus eorum. Jonah 3:9 Quis scit si convertatur, et ignoscat Deus: et revertatur a furore irae suae, et non peribimus? Jonah 3:10 Et vidit Deus opera eorum, quia conversi sunt de via sua mala: et misertus est Deus super malitiam, quam locutus fuerat ut faceret eis, et non fecit. Jonah 4:0 Jonah 4:1 Et afflictus est Ionas afflictione magna, et iratus est: Jonah 4:2 et oravit ad Dominum, et dixit: Obsecro Domine, numquid non hoc est verbum meum, cum adhuc essem in terra mea? propter hoc praeoccupavi ut fugerem in Tharsis. scio enim quia tu Deus clemens, et misericors es, patiens, et multae miserationis, et ignoscens super malitia. Jonah 4:3 Et nunc Domine tolle quaeso animam meam a me: quia melior est mihi mors quam vita. Jonah 4:4 Et dixit Dominus: Putasne bene irasceris tu? Jonah 4:5 Et egressus est Ionas de civitate, et sedit contra Orientem civitatis: et fecit sibimet umbraculum ibi, et sedebat subter illud in umbra, donec videret quid accideret civitati. Jonah 4:6 Et praeparavit Dominus Deus hederam, et ascendit super caput Ionae, ut esset umbra super caput eius, et protegeret eum: laboraverat enim: et laetatus est Ionas super hedera, laetitia magna. Jonah 4:7 Et paravit Deus vermen ascensu diluculi in crastinum: et percussit hederam, et exaruit. Jonah 4:8 Et cum ortus fuisset sol, praecepit Dominus vento calido, et urenti: et percussit sol super caput Ionae, et aestuabat: et petivit animae suae ut moreretur, et dixit: Melius est mihi mori, quam vivere. Jonah 4:9 Et dixit Dominus ad Ionam: Putasne bene irasceris tu super hedera? Et dixit: Bene irascor ego usque ad mortem. Jonah 4:10 Et dixit Dominus: Tu doles super hederam, in qua non laborasti, neque fecisti ut cresceret. quae sub una nocte nata est, et sub una nocte periit. Jonah 4:11 Et ego non parcam Ninive civitati magnae, in qua sunt plus quam centum viginti millia hominum, qui nesciunt quid sit inter dexteram et sinistram suam, et iumenta multa?
Micah 0:0
Micah 1:0 Micah 1:1 Verbum Domini, quod factum est ad Michaeam Morasthiten, in diebus Ioathan, Achaz, et Ezechiae regum Iuda: quod vidit super Samariam, et Ierusalem. Micah 1:2 Audite populi omnes, et attendat terra, et plenitudo eius: et sit Dominus Deus vobis in testem, Dominus de templo sancto suo. Micah 1:3 Quia ecce Dominus egredietur de loco suo: et descendet, et calcabit super excelsa terrae. Micah 1:4 Et consumentur montes subtus eum: et valles scindentur sicut cera a facie ignis, et sicut aquae, quae decurrunt in praeceps. Micah 1:5 In scelere Iacob omne istud, et in peccatis domus Israel. quod scelus Iacob? nonne Samaria? et quae excelsa Iuda? nonne Ierusalem? Micah 1:6 et ponam Samariam quasi acervum lapidum in agro cum plantatur vinea: et detraham in vallem lapides eius, et fundamenta eius revelabo. Micah 1:7 Et omnia sculptilia eius concidentur, et omnes mercedes eius comburentur igne, et omnia idola eius ponam in perditionem: quia de mercedibus meretricis congregata sunt, et usque ad mercedem meretricis revertentur. Micah 1:8 Super hoc plangam, et ululabo: vadam spoliatus, et nudus: faciam planctum velut draconum, et luctum quasi struthionum. Micah 1:9 Quia desperata est plaga eius, quia venit usque ad Iuda, tetigit portam populi mei usque ad Ierusalem. Micah 1:10 In Geth nolite annunciare, lacrymis ne ploretis, in domo Pulveris pulvere vos conspergite. Micah 1:11 Et transite vobis habitatio Pulchra, confusa ignominia: non est egressa quae habitat in exitu: planctum Domus vicina accipiet ex vobis, quae stetit sibimet. Micah 1:12 Quia infirmata est in bonum, quae habitat in amaritudinibus: quia descendit malum a Domino in portam Ierusalem. Micah 1:13 Tumultus quadrigae stuporis habitanti Lachis: principium peccati est filiae Sion, quia in te inventa sunt scelera Israel. Micah 1:14 Propterea dabit emissarios super hereditatem Geth: domos Mendacii in deceptionem regibus Israel. Micah 1:15 Adhuc heredem adducam tibi quae habitas in Maresa: usque ad Odollam veniet gloria Israel. Micah 1:16 Decalvare, et tondere super filios deliciarum tuarum: dilata calvitium tuum sicut aquila: quoniam captivi ducti sunt ex te. Micah 2:0 Micah 2:1 Vae qui cogitatis inutile, et operamini malum in cubilibus vestris: in luce matutina faciunt illud, quoniam contra Deum est manus eorum. Micah 2:2 Et concupierunt agros, et violenter tulerunt, et rapuerunt domos: et calumniabantur virum, et domum eius, virum, et hereditatem eius. Micah 2:3 Idcirco haec dicit Dominus: Ecce ego cogito super familiam istam malum: unde non auferetis colla vestra, et non ambulabitis superbi, quoniam tempus pessimum est. Micah 2:4 In die illa sumetur super vos parabola, et cantabitur canticum cum suavitate, dicentium: Depopulatione vastati sumus: pars populi mei commutata est: quomodo recedet a me, cum revertatur, qui regiones nostras dividat? Micah 2:5 Propter hoc non erit tibi mittens funiculum sortis in coetu Domini. Micah 2:6 O Israel Ne loquamini loquentes: Non stillabit super istos, non comprehendet confusio. Micah 2:7 Dicit domus Iacob: Numquid abbreviatus est spiritus Domini, aut tales sunt cogitationes eius? Nonne verba mea bona sunt cum eo, qui recte graditur? Micah 2:8 Et econtrario populus meus in adversarium consurrexit: desuper tunica pallium sustulistis: et eos, qui transibant simpliciter, convertistis in bellum. Micah 2:9 Mulieres populi mei eiecistis de domo deliciarum suarum: a parvulis earum tulistis laudem meam in perpetuum. Micah 2:10 Surgite, et ite, quia non habetis hic requiem: propter immunditiam eius corrumpetur putredine pessima. Micah 2:11 Utinam non essem vir habens spiritum, et mendacium potius loquerer: stillabo tibi in vinum, et in ebrietatem: et erit super quem stillatur populus iste. Micah 2:12 Congregatione congregabo Iacob totum te: in unum conducam reliquias Israel, pariter ponam illum quasi gregem in ovili, quasi pecus in medio caularum, tumultuabuntur a multitudine hominum. Micah 2:13 Ascendet enim pandens iter ante eos: divident, et transibunt portam, et ingredientur per eam: et transibit rex eorum coram eis, et Dominus in capite eorum. Micah 3:0 Micah 3:1 Et dixi: Audite princeps Iacob, et duces domus Israel: Numquid non vestrum est scire iudicium, Micah 3:2 qui odio habetis bonum, et diligitis malum: qui violenter tollitis pelles eorum desuper eis, et carnem eorum desuper ossibus eorum? Micah 3:3 Qui comederunt carnem populi mei, et pellem eorum desuper excoriaverunt: et ossa eorum confregerunt, et conciderunt sicut in lebete, et quasi carnem in medio ollae. Micah 3:4 Tunc clamabunt ad Dominum, et non exaudiet eos: et abscondet faciem suam ab eis in tempore illo, sicut nequiter egerunt in adinventionibus suis. Micah 3:5 Haec dicit Dominus super prophetas, qui seducunt populum meum: qui mordent dentibus suis, et praedicant pacem: et si quis non dederit in ore eorum quippiam, sanctificant super eum praelium. Micah 3:6 Propterea nox vobis pro visione erit, et tenebrae vobis pro divinatione: et occumbet sol super prophetas, et obtenebrabitur super eos dies. Micah 3:7 Et confundentur qui vident visiones, et confundentur divini: et operient omnes vultos suos, quia non est responsum Dei. Micah 3:8 Verumtamen ego repletus sum fortitudine spiritus Domini, iudicio, et virtute: ut annunciem Iacob scelus suum, et Israel peccatum suum. Micah 3:9 Audite hoc principes domus Iacob, et iudices domus Israel: qui abominamini iudicium, et omnia recta pervertitis. Micah 3:10 Qui aedificatis Sion in sanguinibus, et Ierusalem in iniquitate. Micah 3:11 Principes eius in muneribus iudicabant, et sacerdotes eius in mercede docebant, et prophetae eius in pecunia divinabant: et super Dominum requiescebant, dicentes: Numquid non Dominus in medio nostrum? non venient super nos mala. Micah 3:12 Propter hoc, causa vestri, Sion quasi ager arabitur, et Ierusalem quasi acervus lapidum erit, et mons templi in excelsa silvarum. Micah 4:0 Micah 4:1 Et erit: In novissimo dierum erit mons domus Domini praeparatus in vertice montium, et sublimis super colles: et fluent ad eum populi. Micah 4:2 Et properabunt gentes multae, et dicent: Venite, ascendamus ad montem Domini, et ad domum Dei Iacob: et docebit nos de viis suis, et ibimus in semitis eius: quia de Sion egredietur lex, et verbum Domini de Ierusalem. Micah 4:3 Et iudicabit inter populos multos, et corripiet gentes fortes usque in longinquum: et concident gladios suos in vomeres, et hastas suas in ligones: non sumet gens adversus gentem gladium: et non discent ultra belligerare. Micah 4:4 Et sedebit vir subtus vitem suam, et subtus ficum suam, et non erit qui deterreat: quia os Domini exercituum locutum est. Micah 4:5 Quia omnes populi ambulabunt unusquisque in nomine Dei sui: nos autem ambulabimus in nomine Domini Dei nostri in aeternum et ultra. Micah 4:6 In die illa, dicit Dominus, congregabo claudicantem: et eam, quam eieceram, colligam: et quam afflixeram consolabor: Micah 4:7 Et ponam claudicantem in reliquias: et eam, quae laboraverat, in gentem robustam: et regnabit Dominus super eos in monte Sion, ex hoc nunc et usque in aeternum. Micah 4:8 Et tu turris gregis nebulosa filia Sion usque ad te veniet: et veniet potestas prima, regnum filiae Ierusalem. Micah 4:9 Nunc quare moerore contraheris? numquid rex non est tibi, aut consiliarius tuus periit, quia comprehendit te dolor sicut parturientem? Micah 4:10 Dole, et satage filia Sion quasi parturiens: quia nunc egredieris de civitate, et habitabis in regione, et venies usque ad Babylonem, ibi liberaberis: ibi redimet te Dominus de manu inimicorum tuorum. Micah 4:11 Et nunc congregatae sunt super te gentes multae, quae dicunt: Lapidetur: et aspiciat in Sion oculus noster. Micah 4:12 Ipsi autem non cognoverunt cogitationes Domini, et non intellexerunt consilium eius: quia congregavit eos quasi foenum areae. Micah 4:13 Surge, et tritura filia Sion: quia cornu tuum ponam ferreum, et ungulas tuas ponam aereas: et comminues populos multos, et interficies Domino rapinas eorum, et fortitudinem eorum Domino universae terrae. Micah 5:0 Micah 5:1 Nunc vastaberis filia latronis: obsidionem posuerunt super nos, in virga percutient maxillam iudicis Israel. Micah 5:2 ET TU BETHLEHEM Ephrata parvulus es in millibus Iuda: ex te mihi egredietur qui sit dominator in Israel, et egressus eius ab initio, a diebus aeternitatis. Micah 5:3 Propter hoc dabit eos usque ad tempus, in quo parturiens pariet: et reliquiae fratrum eius convertentur ad filios Israel. Micah 5:4 Et stabit, et pascet in fortitudine Domini, in sublimitate nominis Domini Dei sui: et convertentur, quia nunc magnificabitur usque ad terminos terrae. Micah 5:5 Et erit iste pax: cum venerit Assyrius in terram nostram, et quando calcaverit domibus nostris: et suscitabimus super eum septem pastores, et octo primates homines: Micah 5:6 Et pascent terram Assur in gladio, et terram Nemrod in lanceis eius: et liberabit ab Assur cum venerit in terram nostram, et cum calcaverit in finibus nostris. Micah 5:7 Et erunt reliquiae Iacob in medio populorum multorum quasi ros a Domino, et quasi stillae super herbam, quae non expectat virum, et non praestolatur filios hominum. Micah 5:8 Et erunt reliquiae Iacob in Gentibus in medio populorum multorum, quasi leo in iumentis silvarum, et quasi catulus leonis in gregibus pecorum: qui cum transierit, et conculcaverit, et ceperit, non est qui eruat. Micah 5:9 Et exaltabitur manus tua super hostes tuos, et omnes inimici tui interibunt. Micah 5:10 Et erit in die illa, dicit Dominus: Auferam equos tuos de medio tui, et disperdam quadrigas tuas. Micah 5:11 Et perdam civitates terrae tuae, et destruam omnes munitiones tuas, et auferam maleficia de manu tua, et divinationes non erunt in te. Micah 5:12 Et perire faciam sculptilia tua, et statuas tuas de medio tui: et non adorabis ultra opera manuum tuarum. Micah 5:13 Et evellam lucos tuos de medio tui: et conteram civitates tuas. Micah 5:14 Et faciam in furore et in indignatione ultionem in omnibus gentibus, quae non audierunt. Micah 6:0 Micah 6:1 Audite quae Dominus loquitur: Surge, contende iudicio adversum montes, et audiant colles vocem tuam. Micah 6:2 Audiant montes iudicium Domini, et fortia fundamenta terrae: quia iudicium Domini cum populo suo, et cum Israel diiudicabitur. Micah 6:3 Popule meus quid feci tibi, aut quid molestus fui tibi? responde mihi. Micah 6:4 Quia eduxi te de Terra Aegypti, et de domo servientium liberavi te: et misi ante faciem tuam Moysen, et Aaron, et Mariam? Micah 6:5 Popule meus memento quaeso quid cogitaverit contra te Balach rex Moab, et quid responderit ei Balaam filius Beor, de Setim usque ad Galgalam, ut cognosceres iustitias Domini. Micah 6:6 Quid dignum offeram Domino? curvabo genu Deo excelso? numquid offeram ei holocaustomata, et vitulos anniculos? Micah 6:7 Numquid placari potest Dominus in millibus arietum, aut in multis millibus hircorum pinguium? numquid dabo primogenitum meum pro scelere meo fructum ventris mei pro peccato animae meae? Micah 6:8 Indicabo tibi o homo quid sit bonum, et quid Dominus requirat a te: Utique facere iudicium, et diligere misericordiam, et solicitum ambulare cum Deo tuo. Micah 6:9 Vox Domini ad civitatem clamat, et salus erit timentibus nomen eius: Audite tribus, et quis approbabit illud? Micah 6:10 Adhuc ignis in domo impii thesauri iniquitatis, et mensura minor irae plena. Micah 6:11 Numquid iustificabo stateram impiam, et saccelli pondera dolosa? Micah 6:12 In quibus divites eius repleti sunt iniquitate, et habitantes in ea loquebantur mendacium, et lingua eorum fraudulenta in ore eorum. Micah 6:13 Et ego ergo coepi percutere te perditione super peccatis tuis. Micah 6:14 Tu comedes, et non saturaberis: et humiliatio tua in medio tui: et apprehendes, et non salvabis: et quos salvaveris, in gladium dabo. Micah 6:15 Tu seminabis, et non metes: tu calcabis olivam, et non ungeris oleo: et mustum, et non bibes vinum. Micah 6:16 Et custodisti praecepta Amri, et omne opus domus Achab: et ambulasti in voluptatibus eorum, ut darem te in perditionem, et habitantes in ea in sibilum et opprobrium populi mei portabitis. Micah 7:0 Micah 7:1 Vae mihi, quia factus sum sicut qui colligit in autumno racemos vindemiae: non est botrus ad comedendum, praecoquas ficus desideravit anima mea. Micah 7:2 Periit sanctus de terra, et rectus in hominibus non est: omnes in sanguine insidiantur, vir fratrem suum ad mortem venatur. Micah 7:3 Malum manuum suarum dicunt bonum: princeps postulat, et iudex in reddendo est: et magnus locutus est desiderium animae suae, et conturbaverunt eam. Micah 7:4 Qui optimus in eis est, quasi paliurus: et qui rectus, quasi spina de sepe. Dies speculationis tuae, visitatio tua venit: nunc erit vastitas eorum. Micah 7:5 Nolite credere amico: et nolite confidere in duce: ab ea, quae dormit in sinu tuo, custodi claustra oris tui. Micah 7:6 Quia filius contumeliam facit patri, et filia consurgit adversus matrem suam, nurus adversus socrum suam: et inimici hominis domestici eius. Micah 7:7 Ego autem ad Dominum aspiciam, expectabo Deum salvatorem meum: audiet me Deus meus. Micah 7:8 Ne laeteris inimica mea super me, quia cecidi: consurgam, cum sedero in tenebris, Dominus lux mea est. Micah 7:9 Iram Domini portabo, quoniam peccavi ei, donec causam meam iudicet, et faciat iudicium meum: educet me in lucem, videbo iustitiam eius. Micah 7:10 Et aspiciet inimica mea, et operietur confusione, quae dicit ad me: Ubi est Dominus Deus tuus? Oculi mei videbunt in eam: nunc erit in conculcationem ut lutum platearum. Micah 7:11 Dies, ut aedificentur maceriae tuae: in die illa longe fiet lex. Micah 7:12 In die illa usque ad te veniet Assur, et usque ad civitates munitas: et a civitatibus munitis usque ad flumen, et ad mare de mari, et ad montem de monte. Micah 7:13 Et terra erit in desolationem propter habitatores suos, et propter fructum cogitationum eorum. Micah 7:14 Pasce populum tuum in virga tua, gregem hereditatis tuae habitantes solos in saltu, in medio Carmeli: pascentur Basan et Galaad iuxta dies antiquos. Micah 7:15 Secundum dies egressionis tuae de Terra Aegypti ostendam ei mirabilia. Micah 7:16 Videbunt gentes, et confundentur super omni fortitudine sua: ponent manum super os, aures eorum surdae erunt. Micah 7:17 Lingent pulverem sicut serpentes, velut reptilia terrae turbabuntur de aedibus suis: Dominum Deum nostrum desiderabunt, et timebunt te. Micah 7:18 Quis Deus similis tui, qui aufers iniquitatem, et transis peccatum reliquiarum hereditatis tuae? non immittet ultra furorem suum, quoniam volens misericordiam est. Micah 7:19 Revertetur, et miserebitur nostri: deponet iniquitates nostras, et proiiciet in profundum maris omnia peccata nostra. Micah 7:20 Dabis veritatem Iacob, misericordiam Abraham: quae iurasti patribus nostris a diebus antiquis.
Nahum 0:0
Nahum 1:0 Nahum 1:1 Onus Ninive: Liber visionis Nahum Elchesaei. Nahum 1:2 Deus aemulator, et ulciscens Dominus: ulciscens Dominus, et habens furorem: ulciscens Dominus in hostes suos, et irascens ipse inimicis suis. Nahum 1:3 Dominus patiens, et magnus fortitudine, et mundans non faciet innocentem. Dominus in tempestate, et turbine viae eius, et nebulae pulvis pedum eius. Nahum 1:4 Increpans mare, et exiccans illud: et omnia flumina ad desertum deducens. Infirmatus est Basan, et Carmelus: et flos Libani elanguit. Nahum 1:5 Montes commoti sunt ab eo, et colles desolati sunt: et contremuit terra a facie eius, et orbis, et omnes habitantes in eo. Nahum 1:6 Ante faciem indignationis eius quis stabit? et quis resistet in ira furoris eius? indignatio eius effusa est ut ignis: et petrae dissolutae sunt ab eo. Nahum 1:7 Bonus Dominus, et confortans in die tribulationis: et sciens sperantes in se. Nahum 1:8 et in diluvio praetereunte, consummationem faciet loci eius: et inimicos eius persequentur tenebrae. Nahum 1:9 Quid cogitatis contra Dominum? consummationem ipse faciet: non consurget duplex tribulatio. Nahum 1:10 Quia sicut spinae seinvicem complectuntur, sic convivium eorum pariter potantium: consumentur quasi stipula ariditate plena. Nahum 1:11 Ex te exibit cogitans contra Dominum malitiam: mente pertractans praevaricationem. Nahum 1:12 Haec dicit Dominus: Si perfecti fuerint: et ita plures, sic quoque attondentur, et pertransibit: afflixi te, et non affligam te ultra. Nahum 1:13 Et nunc conteram virgam eius de dorso tuo, et vincula tua disrumpam. Nahum 1:14 Et praecipiet super te Dominus, non seminabitur ex nomine tuo amplius: de domo Dei tui interficiam sculptile, et conflatile, ponam sepulchrum tuum, quia inhonoratus es. Nahum 1:15 Ecce super montes pedes evangelizantis, et annunciantis pacem: celebra Iuda festivitates tuas, et redde vota tua: quia non adiiciet ultra ut pertranseat in te Belial: universus interiit. Nahum 2:0 Nahum 2:1 Ascendit qui dispergat coram te, qui custodiat obsidionem: contemplare viam, conforta lumbos, robora virtutem valde. Nahum 2:2 Quia sicut reddidit Dominus superbiam Iacob, sic superbiam Israel: quia vastatores dissipaverunt eos, et propagines eorum corruperunt. Nahum 2:3 Clypeus fortium eius ignitus, viri exercitus in coccineis: igneae habenae currus in die praeparationis eius, et agitatores consopiti sunt. Nahum 2:4 In itineribus conturbati sunt: quadrigae collisae sunt in plateis: aspectus eorum quasi lampades, quasi fulgura discurrentia. Nahum 2:5 Recordabitur fortium suorum, ruent in itineribus suis: velociter ascendent muros eius, et praeparabitur umbraculum. Nahum 2:6 Portae fluviorum apertae sunt, et templum ad solum dirutum. Nahum 2:7 Et miles captivus abductus est: et ancillae eius minabantur gementes ut columbae, murmurantes in cordibus suis. Nahum 2:8 Et Ninive quasi piscina aquarum aquae eius: ipsi vero fugerunt: state, state, et non est qui revertatur. Nahum 2:9 Diripite argentum, diripite aurum: et non est finis divitiarum ex omnibus vasis desiderabilibus. Nahum 2:10 Dissipata est, et scissa, et dilacerata: et cor tabescens, et dissolutio geniculorum, et defectio in cunctis renibus: et facies omnium eorum sicut nigredo ollae. Nahum 2:11 Ubi est habitaculum leonum, et pascua catulorum leonum, ad quam ivit leo ut ingrederetur illuc, catulus leonis, et non est qui exterreat? Nahum 2:12 Leo cepit sufficienter catulis suis, et necavit leaenis suis: et implevit praeda speluncas suas, et cubile suum rapina. Nahum 2:13 Ecce ego ad te, dicit Dominus exercituum, et succendam usque ad fumum quadrigas tuas, et leunculos tuos comedet gladius: et exterminabo de terra praedam tuam, et non audietur ultra vox nunciorum tuorum. Nahum 3:0 Nahum 3:1 Vae civitas sanguinum, universa mendacii dilaceratione plena: non recedet a te rapina. Nahum 3:2 Vox flagelli, et vox impetus rotae, et equi frementis, et quadrigae ferventis, et equitis ascendentis: Nahum 3:3 et micantis gladii, et fulgurantis hastae, et multitudinis interfectae, et gravis ruinae: nec est finis cadaverum, et corruent in corporibus suis. Nahum 3:4 Propter multitudinem fornicationum meretricis speciosae, et gratae, et habentis maleficia, quae vendidit gentes in fornicationibus suis, et familias in maleficiis suis: Nahum 3:5 Ecce ego ad te, dicit Dominus exercituum, et revelabo pudenda tua in facie tua, et ostendam Gentibus nuditatem tuam, et regnis ignominiam tuam. Nahum 3:6 Et proiiciam super te abominationes, et contumeliis te afficiam, et ponam te in exemplum. Nahum 3:7 Et erit: omnis, qui viderit te, resiliet a te, et dicet: Vastata est Ninive: quis commovebit super te caput? unde quaeram consolatorem tibi? Nahum 3:8 Numquid melior es Alexandria populorum, quae habitat in fluminibus? aquae in circuitu eius: cuius divitiae, mare: aquae muri eius. Nahum 3:9 Aethiopia fortitudo eius, et Aegyptus, et non est finis: Aphrica, et Libyes fuerunt in auxilio tuo. Nahum 3:10 Sed et ipsa in transmigrationem ducta est in captivitatem: parvuli eius elisi sunt in capite omnium viarum, et super inclytos eius miserunt sortem, et omnes optimates eius confixi sunt in compedibus. Nahum 3:11 Et tu ergo inebriaberis, et eris despecta: et tu quaeres auxilium ab inimico. Nahum 3:12 Omnes munitiones tuae sicut ficus cum grossis suis: si concussae fuerint, cadent in os comedentis. Nahum 3:13 Ecce populus tuus mulieres in medio tui: inimicis tuis adapertione pandentur portae terrae tuae, devorabit ignis vectes tuos. Nahum 3:14 Aquam propter obsidionem hauri tibi, extrue munitiones tuas: intra in lutum, et calca, subigens tene laterem. Nahum 3:15 Ibi comedet te ignis: peribis gladio, devorabit te ut bruchus: congregare ergo ut bruchus: multiplicare ut locusta. Nahum 3:16 Plures fecisti negotiationes tuas quam stellae sint caeli: bruchus expansus est, et avolavit. Nahum 3:17 Custodes tui quasi locustae: et parvuli tui quasi locustae locustarum, quae considunt in sepibus in die frigoris: sol ortus est, et avolaverunt, et non est cognitus locus earum ubi fuerint. Nahum 3:18 Dormitaverunt pastores tui, rex Assur: sepelientur principes tui: latitavit populus tuus in montibus, et non est qui congreget. Nahum 3:19 Non est obscura contritio tua, pessima est plaga tua: omnes qui audierunt auditionem tuam, compresserunt manum super te: quia super quem non transiit malitia tua semper?
Habakkuk 0:0
Habakkuk 1:0 Habakkuk 1:1 Onus, quod vidit Habacuc propheta. Habakkuk 1:2 Usquequo Domine clamabo, et non exaudies? vociferabor ad te vim patiens, et non salvabis? Habakkuk 1:3 Quare ostendisti mihi iniquitatem, et laborem, videre praedam, et iniustitiam contra me? Quare respicis contemptores, et taces, conculcante impio iustiorem se? Et facies homines quasi pisces maris; et quasi reptilia non habentia ducem; et factum est iudicium, et contradictio potentior. Habakkuk 1:4 Propter hoc lacerata est lex, et non pervenit usque ad finem iudicium: quia impius praevalet adversus iustum, propterea egreditur iudicium perversum. Habakkuk 1:5 Aspicite in gentibus, et videte: admiramini, et obstupescite: quia opus factum est in diebus vestris, quod nemo credet cum narrabitur. Habakkuk 1:6 Quia ecce ego suscitabo Chaldaeos, gentem amaram et velocem, ambulantem super latitudinem terrae, ut possideat tabernacula non sua. Habakkuk 1:7 Horribilis, et terribilis est: ex semetipsa iudicium, et onus eius egredietur. Habakkuk 1:8 Leviores pardis equi eius, et velociores lupis vespertinis: et diffundentur equites eius: equites namque eius de longe venient, volabunt quasi aquila festinans ad comedendum. Habakkuk 1:9 Omnes ad praedam venient, facies eorum ventus urens: et congregabit quasi arenam, captivitatem. Habakkuk 1:10 Et ipse de regibus triumphabit, et tyranni ridiculi eius erunt: ipse super omnem munitionem ridebit, et comportabit aggerem, et capiet eam. Habakkuk 1:11 Tunc mutabitur spiritus, et pertransibit; et corruet: haec est fortitudo eius dei sui. Habakkuk 1:12 Numquid non tu a principio Domine Deus meus, sancte meus, et non moriemur? Domine in iudicium posuisti eum: et fortem ut corriperes, fundasti eum. Habakkuk 1:13 Mundi sunt oculi tui, ne videas malum, et respicere ad iniquitatem non poteris. quare respicis super iniqua agentes, et taces devorante impio iustiorem se? Habakkuk 1:14 Et facies homines quasi pisces maris, et quasi reptile non habens principem. Habakkuk 1:15 Totum in hamo sublevavit, traxit illud in sagena sua, et congregavit in rete suum. Super hoc laetabitur et exultabit. Habakkuk 1:16 propterea immolabit sagenae suae, et sacrificabit reti suo: quia in ipsis incrassata est pars eius, et cibus eius electus. Habakkuk 1:17 Propter hoc ergo expandit sagenam suam, et semper interficere Gentes non cessat. Habakkuk 2:0 Habakkuk 2:1 Super custodiam meam stabo, et figam gradum super munitionem: et contemplabor ut videam quid dicatur mihi, et quid respondeam ad arguentem me. Habakkuk 2:2 Et respondit mihi Dominus, et dixit: Scribe visum, et explana eum super tabulas: ut percurrat qui legerit eum. Habakkuk 2:3 Quia adhuc visus procul, et apparebit in finem, et non mentietur. si moram fecerit expecta illum: quia veniens veniet, et non tardabit. Habakkuk 2:4 Ecce qui incredulus est, non erit recta anima eius in semetipso: iustus autem in fide sua vivet. Habakkuk 2:5 Et quomodo vinum potantem decipit: sic erit vir superbus, et non decorabitur: qui dilatavit quasi infernus animam suam: et ipse quasi mors, et non adimpletur: et congregavit ad se omnes gentes, et coacervavit ad se omnes populos. Habakkuk 2:6 Numquid non omnes isti super eum parabolam sument, et loquelam aenigmatum eius: et dicetur: Vae ei, qui multiplicat non sua? usquequo aggravat contra se densum lutum? Habakkuk 2:7 Numquid non repente consurgent qui mordeant te: et suscitabuntur lacerantes te, et eris in rapinam eis? Habakkuk 2:8 Quia tu spoliasti gentes multas, spoliabunt te omnes, qui reliqui fuerint de populis propter sanguinem hominis et iniquitatem terrae civitatis, et omnium habitantium in ea. Habakkuk 2:9 Vae qui congregat avaritiam malam domui suae, ut sit in excelso nidus eius, et liberari se putat de manu mali. Habakkuk 2:10 Cogitasti confusionem domui tuae, concidisti populos multos, et peccavit anima tua. Habakkuk 2:11 Quia lapis de pariete clamabit: et lignum, quod inter iuncturas aedificiorum est, respondebit. Habakkuk 2:12 Vae qui aedificat civitatem in sanguinibus, et praeparat urbem in iniquitate. Habakkuk 2:13 Numquid non haec sunt a Domino exercituum? Laborabunt enim populi in multo igne: et gentes in vacuum, et deficient. Habakkuk 2:14 Quia replebitur terra, ut cognoscant gloriam Domini, quasi aquae operientes mare. Habakkuk 2:15 Vae qui potum dat amico suo mittens fel suum, et inebrians ut aspiciat nuditatem eius. Habakkuk 2:16 Repletus es ignominia pro gloria: bibe tu quoque, et consopire: circumdabit te calix dexterae Domini, et vomitus ignominiae super gloriam tuam. Habakkuk 2:17 Quia iniquitas Libani operiet te, et vastitas animalium deterrebit eos de sanguinibus hominis, et iniquitate terrae, et civitatis, et omnium habitantium in ea. Habakkuk 2:18 Quid prodest sculptile, quia sculpsit illud fictor suus, conflatile, et imaginem falsam? quia speravit in figmento fictor eius ut faceret simulacra muta. Habakkuk 2:19 Vae qui dicit ligno: Expergiscere: Surge, lapidi tacenti: numquid ipse docere poterit? Ecce iste coopertus est auro, et argento: et omnis spiritus non est in visceribus eius. Habakkuk 2:20 Dominus autem in templo sancto suo: sileat a facie eius omnis terra. Habakkuk 3:0 Habakkuk 3:1 ORATIO HABACUC PROPHETAe PRO IGNORANTIIS. Habakkuk 3:2 Domine audivi auditionem tuam, et timui. Domine opus tuum in medio annorum vivifica illud: In medio annorum notum facies: cum iratus fueris, misericordiae recordaberis. Habakkuk 3:3 Deus ab Austro veniet, et sanctus de monte Pharan: Operuit caelos gloria eius: et laudis eius plena est terra. Habakkuk 3:4 Splendor eius ut lux erit: cornua in manibus eius: Ibi abscondita est fortitudo eius: Habakkuk 3:5 ante faciem eius ibit mors. Egredietur diabolus ante pedes eius. Habakkuk 3:6 Stetit, et mensus est terram. Aspexit, et dissolvit Gentes: et contriti sunt montes saeculi. Incurvati sunt colles mundi, ab itineribus aeternitatis eius. Habakkuk 3:7 Pro iniquitate vidi tentoria Aethiopiae, turbabuntur pelles terrae Madian. Habakkuk 3:8 Numquid in fluminibus iratus es Domine? aut in fluminibus furor tuus? vel in mari indignatio tua? Qui ascendis super equos tuos: et quadrigae tuae salvatio. Habakkuk 3:9 Suscitans suscitabis arcum tuum: iuramenta tribubus quae locutus es: Fluvios scindes terrae: Habakkuk 3:10 viderunt te, et doluerunt montes: gurges aquarum transiit. Dedit abyssus vocem suam: altitudo manus suas levavit. Habakkuk 3:11 Sol, et luna steterunt in habitaculo suo, in luce sagittarum tuarum, ibunt in splendore fulgurantis hastae tuae. Habakkuk 3:12 In fremitu conculcabis terram: et in furore obstupefacies Gentes. Habakkuk 3:13 Egressus es in salutem populi tui: in salutem cum Christo tuo: Percussisti caput de domo impii: denudasti fundamentum eius usque ad collum. Habakkuk 3:14 Maledixisti sceptris eius, capiti bellatorum eius, venientibus ut turbo ad dispergendum me. Exultatio eorum sicut eius, qui devorat pauperem in abscondito. Habakkuk 3:15 Viam fecisti in mari equis tuis, in luto aquarum multarum. Habakkuk 3:16 Audivi, et conturbatus est venter meus: a voce contremuerunt labia mea. Ingrediatur putredo in ossibus meis, et subter me scateat. Ut requiescam in die tribulationis: ut ascendam ad populum accinctum nostrum. Habakkuk 3:17 Ficus enim non florebit: et non erit germen in vineis. Mentietur opus olivae: et arva non afferent cibum. Abscindetur de ovili pecus: et non erit armentum in praesepibus. Habakkuk 3:18 Ego autem in Domino gaudebo: et exultabo in Deo Iesu meo. Habakkuk 3:19 Deus Dominus fortitudo mea: et ponet pedes meos quasi cervorum. Et super excelsa mea deducet me victor in psalmis canentem.
Zephaniah 0:0
Zephaniah 1:0 Zephaniah 1:1 Verbum Domini, quod factum est ad Sophoniam filium Chusi, filii Godoliae, filii Amariae, filii Ezechiae, in diebus Iosiae filii Amon regis Iuda. Zephaniah 1:2 Congregans congregabo omnia a facie terrae, dicit Dominus: Zephaniah 1:3 congregans hominem, et pecus, congregans volatilia caeli, et pisces maris: et ruinae impiorum erunt: et disperdam homines a facie terrae, dicit Dominus. Zephaniah 1:4 Et extendam manum meam super Iuda, et super omnes habitantes Ierusalem: et disperdam de loco hoc reliquias Baal, et nomina aedituorum cum sacerdotibus: Zephaniah 1:5 et eos, qui adorant super tecta militiam caeli, et adorant, et iurant in Domino, et iurant in Melchom. Zephaniah 1:6 Et qui avertuntur de post tergum Domini, et qui non quaesierunt Dominum, nec investigaverunt eum. Zephaniah 1:7 Silete a facie Domini Dei: quia iuxta est dies Domini, quia praeparavit Dominus hostiam, sanctificavit vocatos suos. Zephaniah 1:8 Et erit: in die hostiae Domini visitabo super principes, et super filios regis, et super omnes, qui induti sunt veste peregrina: Zephaniah 1:9 et visitabo super omnem, qui arroganter ingreditur super limen in die illa: qui complent domum Domini Dei sui iniquitate, et dolo. Zephaniah 1:10 Et erit in die illa, dicit Dominus, vox clamoris a porta piscium, et ululatus a Secunda, et contritio magna a collibus. Zephaniah 1:11 Ululate habitatores Pilae: conticuit omnis populus Chanaan, disperierunt omnes involuti argento. Zephaniah 1:12 Et erit in tempore illo: scrutabor Ierusalem in lucernis: et visitabo super viros defixos in faecibus suis: qui dicunt in cordibus suis: Non faciet bene Dominus, et non faciet male. Zephaniah 1:13 Et erit fortitudo eorum in direptionem, et domus eorum in desertum: et aedificabunt domos, et non habitabunt: et plantabunt vineas, et non bibent vinum earum. Zephaniah 1:14 Iuxta est dies Domini magnus, iuxta est et velox nimis: vox diei Domini amara, tribulabitur ibi fortis. Zephaniah 1:15 Dies irae dies illa, dies tribulationis et angustiae, dies calamitatis et miseriae, dies tenebrarum et caliginis, dies nebulae et turbinis, Zephaniah 1:16 dies tubae et clangoris super civitates munitas, et super angulos excelsos. Zephaniah 1:17 Et tribulabo homines, et ambulabunt ut caeci, quia Domino peccaverunt: et effundetur sanguis eorum sicut humus, et corpora eorum sicut stercora. Zephaniah 1:18 Sed et argentum eorum, et aurum eorum non poterit liberare eos in die irae Domini: in igne zeli eius devorabitur omnis terra, quia consummationem cum festinatione faciet cunctis habitantibus terram. Zephaniah 2:0 Zephaniah 2:1 Convenite, congregamini gens non amabilis: Zephaniah 2:2 Priusquam pariat iussio quasi pulverem transeuntem diem, antequam veniat super vos ira furoris Domini, antequam veniat super vos dies indignationis Domini. Zephaniah 2:3 Quaerite Dominum omnes mansueti terrae, qui iudicium eius estis operati: quaerite iustum, quaerite mansuetum: si quomodo abscondamini in die furoris Domini. Zephaniah 2:4 Quia Gaza destructa erit, et Ascalon in desertum, Azotum in meridie eiicient, et Accaron eradicabitur. Zephaniah 2:5 Vae qui habitatis funiculum maris, gens perditorum: verbum Domini super vos Chanaan terra Philisthinorum, et disperdam te, ita ut non sit inhabitator. Zephaniah 2:6 Et erit funiculus maris requies pastorum, et caulae pecorum: Zephaniah 2:7 et erit funiculus eius qui remanserit de domo Iuda: ibi pascentur, in domibus Ascalonis ad vesperam requiescent: quia visitabit eos Dominus Deus eorum, et avertet captivitatem eorum. Zephaniah 2:8 Audivi opprobrium Moab, et blasphemias filiorum Ammon: quae exprobraverunt populo meo, et magnificati sunt super terminos eorum. Zephaniah 2:9 Propterea vivo ego, dicit Dominus exercituum Deus Israel, quia Moab ut Sodoma erit, et filii Ammon quasi Gomorrha, siccitas spinarum, et acervi salis, et desertum usque in aeternum: reliquiae populi mei diripient eos, et residui gentis meae possidebunt illos. Zephaniah 2:10 Hoc eis eveniet pro superbia sua: quia blasphemaverunt, et magnificati sunt super populum Domini exercituum. Zephaniah 2:11 Horribilis Dominus super eos, et attenuabit omnes deos terrae: et adorabunt eum viri de loco suo, omnes insulae Gentium. Zephaniah 2:12 Sed et vos Aethiopes interfecti gladio meo eritis. Zephaniah 2:13 Et extendet manum suam super Aquilonem, et perdet Assur: et ponet speciosam in solitudinem, et in invium, et quasi desertum. Zephaniah 2:14 Et accubabunt in medio eius greges, omnes bestiae Gentium: et onocrotalus, et ericius in liminibus eius morabuntur: vox cantantis in fenestra, corvus in superliminari, quoniam attenuabo robur eius. Zephaniah 2:15 Haec est civitas gloriosa habitans in confidentia: quae dicebat in corde suo: Ego sum, et extra me non est alia amplius: quomodo facta est in desertum cubile bestiae? omnis, qui transit per eam, sibilabit, et movebit manum suam. Zephaniah 3:0 Zephaniah 3:1 Vae provocatrix, et redempta civitas, columba. Zephaniah 3:2 Non audivit vocem, et non suscepit disciplinam: in Domino non est confisa, ad Deum suum non appropinquavit. Zephaniah 3:3 Principes eius in medio eius quasi leones rugientes: iudices eius lupi vespere, non relinquebant in mane. Zephaniah 3:4 Prophetae eius vesani, viri infideles: sacerdotes eius polluerunt sanctum, iniuste egerunt contra legem. Zephaniah 3:5 Dominus iustus in medio eius non faciet iniquitatem: mane mane iudicium suum dabit in lucem, et non abscondetur: nescivit autem iniquus confusionem. Zephaniah 3:6 Disperdidi Gentes, et dissipati sunt anguli earum: desertas feci vias eorum, dum non est qui transeat: desolatae sunt civitates eorum, non remanente viro, neque ullo habitatore. Zephaniah 3:7 Dixi: Attamen timebis me, suscipies disciplinam: et non peribit habitaculum eius propter omnia, in quibus visitavi eam: verumtamen diluculo surgentes corruperunt omnes cogitationes suas. Zephaniah 3:8 Quapropter expecta me, dicit Dominus, in die resurrectionis meae in futurum, quia iudicium meum ut congregem Gentes, et colligam regna: et effundam super eos indignationem meam, omnem iram furoris mei: in igne enim zeli mei devorabitur omnis terra. Zephaniah 3:9 Quia tunc reddam populis labium electum, ut invocent omnes in nomine Domini, et serviant ei humero uno. Zephaniah 3:10 Ultra flumina Aethiopiae, inde supplices mei, filii dispersorum meorum deferent munus mihi. Zephaniah 3:11 In die illa non confunderis super cunctis adinventionibus tuis, quibus praevaricata es in me: quia tunc auferam de medio tui magniloquos superbiae tuae, et non adiicies exaltari amplius in monte sancto meo. Zephaniah 3:12 Et derelinquam in medio tui populum pauperem, et egenum: et sperabunt in nomine Domini. Zephaniah 3:13 Reliquiae Israel non facient iniquitatem, nec loquentur mendacium, et non invenietur in ore eorum lingua dolosa: quoniam ipsi pascentur, et accubabunt, et non erit qui exterreat. Zephaniah 3:14 Lauda filia Sion: iubila Israel: laetare, et exulta in omni corde filia Ierusalem. Zephaniah 3:15 Abstulit Dominus iudicium tuum, avertit inimicos tuos: rex Israel Dominus in medio tui, non timebis malum ultra. Zephaniah 3:16 In die illa dicetur Ierusalem: Noli timere: Sion, non dissolvantur manus tuae. Zephaniah 3:17 Dominus Deus tuus in medio tui fortis, ipse salvabit: gaudebit super te in laetitia, silebit in dilectione tua, exultabit super te in laude. Zephaniah 3:18 Nugas, qui a lege recesserant, congregabo, quia ex te erant: ut non ultra habeas super eis opprobrium. Zephaniah 3:19 Ecce ego interficiam omnes, qui afflixerunt te in tempore illo: et salvabo claudicantem: et eam, quae eiecta fuerat congregabo: et ponam eos in laudem, et in nomen, in omni terra confusionis eorum. Zephaniah 3:20 In tempore illo, quo adducam vos: et in tempore, quo congregabo vos: dabo enim vos in nomen, et in laudem omnibus populis terrae, cum convertero captivitatem vestram coram oculis vestris, dicit Dominus.
Haggai 0:0
Haggai 1:0 Haggai 1:1 In anno secundo Darii regis, in mense sexto, in die una mensis, factum est verbum Domini in manu Aggaei prophetae ad Zorobabel filium Salathiel, ducem Iuda, et ad Iesum, filium Iosadec, sacerdotem magnum, dicens: Haggai 1:2 Haec ait Dominus exercituum, dicens: Populus iste dicit: Nondum venit tempus domus Domini aedificandae. Haggai 1:3 Et factum est verbum Domini in manu Aggaei prophetae, dicens: Haggai 1:4 Numquid tempus vobis est ut habitetis in domibus laqueatis, et domus ista deserta? Haggai 1:5 Et nunc haec dicit Dominus exercituum: Ponite corda vestra super vias vestras. Haggai 1:6 Seminastis multum, et intulistis parum: comedistis, et non estis satiati: bibistis, et non estis inebriati: operuistis vos, et non estis calefacti: et qui mercedes congregavit, misit eas in sacculum pertusum. Haggai 1:7 Haec dicit Dominus exercituum: Ponite corda vestra super vias vestras: Haggai 1:8 ascendite in montem, portate ligna, et aedificate domum: et acceptabilis mihi erit, et glorificabor, dicit Dominus. Haggai 1:9 Respexistis ad amplius, et ecce factum est minus: et intulistis in domum, et exufflavi illud: quam ob causam, dicit Dominus exercituum? quia domus mea deserta est, et vos festinatis unusquisque in domum suam. Haggai 1:10 Propter hoc super vos prohibiti sunt caeli ne darent rorem, et terra prohibita est ne daret germen suum: Haggai 1:11 et vocavi siccitatem super terram, et super montes, et super triticum, et super vinum, et super oleum, et quaecumque profert humus, et super homines, et super iumenta, et super omnem laborem manuum. Haggai 1:12 Et audivit Zorobabel filius Salathiel, et Iesus filius Iosedech sacerdos magnus, et omnes reliquiae populi vocem Dei sui, et verba Aggaei prophetae, sicut misit eum Dominus Deus eorum ad eos: et timuit populus a facie Domini. Haggai 1:13 Et dixit Aggaeus nuncius Domini de nunciis Domini, populo dicens: Ego vobiscum sum, dicit Dominus. Haggai 1:14 Et suscitavit Dominus spiritum Zorobabel filii Salathiel, ducis Iuda, et spiritum Iesu filii Iosedec sacerdotis magni, et spiritum reliquorum de omni populo: et ingressi sunt, et faciebant opus in domo Domini exercituum Dei sui. Haggai 2:0 Haggai 2:1 In die vigesima et quarta mensis, in sexto mense, in anno secundo Darii regis. Haggai 2:2 In septimo mense, vigesima et prima mensis, factum est verbum Domini in manu Aggaei prophetae, dicens: Haggai 2:3 Loquere ad Zorobabel filium Salathiel, ducem Iuda, et ad Iesum filium Iosedec sacerdotem magnum, et ad reliquos populi, dicens: Haggai 2:4 Quis in vobis est derelictus, qui vidit domum istam in gloria sua prima? et quid vos videtis hanc nunc? numquid non ita est, quasi non sit in oculis vestris? Haggai 2:5 Et nunc confortare Zorobabel, dicit Dominus: et confortare Iesu fili Iosedec sacerdos magne, et confortare omnis populus terrae, dicit Dominus exercituum: et facite (quoniam ego vobiscum sum, dicit Dominus exercituum) Haggai 2:6 verbum quod pepigi vobiscum cum egrederemini de Terra Aegypti: et spiritus meus erit in medio vestrum, nolite timere. Haggai 2:7 Quia haec dicit Dominus exercituum: Adhuc unum modicum est, et ego commovebo caelum, et terram, et mare, et aridam. Haggai 2:8 Et movebo omnes Gentes: ET VENIET DESIDERATUS cunctis Gentibus: et implebo domum istam gloria, dicit Dominus exercituum. Haggai 2:9 Meum est argentum, et meum est aurum, dicit Dominus exercituum. Haggai 2:10 Magna erit gloria domus istius novissimae plus quam primae, dicit Dominus exercituum: et in loco isto dabo pacem, dicit Dominus exercituum. Haggai 2:11 In vigesima et quarta noni mensis, in anno secundo Darii regis, factum est verbum Domini ad Aggaeum prophetam, dicens: Haggai 2:12 Haec dicit Dominus exercituum: Interroga sacerdotes legem, dicens: Haggai 2:13 Si tulerit homo carnem sanctificatam in ora vestimenti sui, et tetigerit de summitate eius panem, aut pulmentum, aut vinum, aut oleum, aut omnem cibum: numquid sanctificabitur? Respondentes autem sacerdotes, dixerunt: Non. Haggai 2:14 Et dixit Aggaeus: Si tetigerit pollutus in anima ex omnibus his, numquid contaminabitur? Et responderunt sacerdotes, et dixerunt: Contaminabitur. Haggai 2:15 Et respondit Aggaeus, et dixit: Sic populus iste, et sic gens ista ante faciem meam, dicit Dominus, et sic omne opus manuum eorum: et omnia quae obtulerunt ibi, contaminata erunt. Haggai 2:16 Et nunc ponite corda vestra a die hac et supra, antequam poneretur lapis super lapidem in templo Domini. Haggai 2:17 Cum accederetis ad acervum viginti modiorum, et fierent decem: et intraretis ad torcular, ut exprimeretis quinquaginta lagenas, et fiebant viginti. Haggai 2:18 Percussi vos vento urente, et aurugine, et grandine omnia opera manuum vestrarum: et non fuit in vobis, qui reverteretur ad me, dicit Dominus. Haggai 2:19 Ponite corda vestra ex die ista, et in futurum, a die vigesima et quarta noni mensis: a die, qua fundamenta iacta sunt templi Domini, ponite super cor vestrum. Haggai 2:20 Numquid iam semen in germine est: et adhuc vinea, et ficus, et malogranatum, et lignum olivae non floruit? ex die ista benedicam. Haggai 2:21 Et factum est verbum Domini secundo ad Aggaeum in vigesima et quarta mensis, dicens: Haggai 2:22 Loquere ad Zorobabel ducem Iuda, dicens: Ego movebo caelum pariter et terram. Haggai 2:23 Et subvertam solium regnorum, et conteram fortitudinem regni Gentium: et subvertam quadrigam, et ascensorem eius: et descendent equi, et ascensores eorum: vir in gladio fratris sui. Haggai 2:24 In die illa, dicit Dominus exercituum, assumam te Zorobabel fili Salathiel serve meus, dicit Dominus: et ponam te quasi signaculum, quia te elegi, dicit Dominus exercituum.
Zechariah 0:0
Zechariah 1:0 Zechariah 1:1 In mense octavo in anno secundo Darii regis, factum est verbum Domini ad Zachariam, filium Barachiae filii Addo, prophetam, dicens: Zechariah 1:2 Iratus est Dominus super patres vestros iracundia. Zechariah 1:3 Et dices ad eos: Haec dicit Dominus exercituum: Convertimini ad me, ait Dominus exercituum: et convertar ad vos, dicit Dominus exercituum. Zechariah 1:4 Ne sitis sicut patres vestri, ad quos clamabant prophetae priores, dicentes: Haec dicit Dominus exercituum: Convertimini de viis vestris malis, et de cogitationibus vestris pessimis: et non audierunt, neque attenderunt ad me, dicit Dominus. Zechariah 1:5 Patres vestri ubi sunt? et prophetae numquid in sempiternum vivent? Zechariah 1:6 Verumtamen verba mea, et legitima mea, quae mandavi servis meis prophetis, numquid non comprehenderunt patres vestros, et conversi sunt, et dixerunt: Sicut cogitavit Dominus exercituum facere nobis secundum vias nostras, et secundum adinventiones nostras fecit nobis. Zechariah 1:7 In die vigesima et quarta undecimi mensis Sabath, in anno secundo Darii, factum est verbum Domini ad Zachariam filium Barachiae, filii Addo, prophetam, dicens: Zechariah 1:8 Vidi per noctem, et ecce vir ascendens super equum rufum, et ipse stabat inter myrteta, quae erant in profundo: et post eum equi rufi, varii, et albi. Zechariah 1:9 Et dixi: Quid sunt isti, domine mi? Et dixit ad me Angelus, qui loquebatur in me: Ego ostendam tibi quid sint haec. Zechariah 1:10 Et respondit vir, qui stabat inter myrteta, et dixit: Isti sunt, quos misit Dominus ut perambulent terram. Zechariah 1:11 Et responderunt Angelo Domini, qui stabat inter myrteta, et dixerunt: Perambulavimus terram, et ecce omnis terra habitatur, et quiescit. Zechariah 1:12 Et respondit angelus Domini, et dixit: Domine exercituum usquequo tu non misereberis Ierusalem, et urbium Iuda, quibus iratus es? iste iam septuagesimus annus est. Zechariah 1:13 Et respondit Dominus angelo, qui loquebatur in me verba bona, verba consolatoria. Zechariah 1:14 Et dixit ad me angelus, qui loquebatur in me: Clama, dicens: Haec dicit Dominus exercituum: Zelatus sum Ierusalem, et Sion zelo magno. Zechariah 1:15 Et ira magna ego irascor super gentes opulentas: quia ego iratus sum parum, ipsae vero adiuverunt in malum. Zechariah 1:16 Propterea haec dicit Dominus: Revertar ad Ierusalem in misericordiis: et domus mea aedificabitur in ea, ait Dominus exercituum: et perpendiculum extendetur super Ierusalem. Zechariah 1:17 Adhuc, clama dicens: Haec dicit Dominus exercituum: Adhuc affluent civitates meae bonis: et consolabitur adhuc Dominus Sion, et eliget adhuc Ierusalem. Zechariah 1:18 Et levavi oculos meos, et vidi: et ecce quattuor cornua. Zechariah 1:19 Et dixi ad angelum, qui loquebatur in me: Quid sunt haec? Et dixit ad me: Haec sunt cornua, quae ventilaverunt Iuda, et Israel, et Ierusalem. Zechariah 1:20 Et ostendit mihi Dominus quattuor fabros. Zechariah 1:21 Et dixi: Quid isti veniunt facere? Qui ait, dicens: Haec sunt cornua, quae ventilaverunt Iuda per singulos viros, et nemo eorum levavit caput suum: et venerunt isti deterrere ea, ut deiiciant cornua gentium, quae levaverunt cornu super terram Iuda ut dispergerent eam. Zechariah 2:0 Zechariah 2:1 Et levavi oculos meos, et vidi: et ecce vir, et in manu eius funiculus mensorum. Zechariah 2:2 Et dixi: Quo tu vadis? Et dixit ad me: Ut metiar Ierusalem, et videam quanta sit latitudo eius, et quanta longitudo eius. Zechariah 2:3 Et ecce angelus, qui loquebatur in me, egrediebatur, et angelus alius egrediebatur in occursum eius. Zechariah 2:4 Et dixit ad eum: Curre, loquere ad puerum istum, dicens: Absque muro habitabitur Ierusalem prae multitudine hominum, et iumentorum in medio eius. Zechariah 2:5 Et ego ero ei, ait Dominus, murus ignis in circuitu: et in gloria ero in medio eius. Zechariah 2:6 O, o fugite de terra Aquilonis, dicit Dominus: quoniam in quattuor ventos caeli dispersi vos, dicit Dominus. Zechariah 2:7 O Sion, fuge quae habitas apud filiam Babylonis: Zechariah 2:8 quia haec dicit Dominus exercituum: Post gloriam misit me ad gentes, quae spoliaverunt vos: qui enim tetigerit vos, tangit pupillam oculi mei: Zechariah 2:9 quia ecce ego levo manum meam super eos, et erunt praedae his, qui serviebant sibi: et cognoscetis quia Dominus exercituum misit me. Zechariah 2:10 Lauda, et laetare filia Sion: quia ecce ego venio, et habitabo in medio tui, ait Dominus. Zechariah 2:11 Et applicabuntur Gentes multae ad Dominum in die illa, et erunt mihi in populum, et habitabo in medio tui: et scies quia Dominus exercituum misit me ad te. Zechariah 2:12 Et possidebit Dominus Iuda partem suam in terra sanctificata: et eliget adhuc Ierusalem. Zechariah 2:13 Sileat omnis caro a facie Domini: quia consurrexit de habitaculo sancto suo. Zechariah 3:0 Zechariah 3:1 Et ostendit mihi Dominus Iesum sacerdotem magnum stantem coram angelo Domini: et satan stabat a dextris eius ut adversaretur ei. Zechariah 3:2 Et dixit Dominus ad satan: Increpet Dominus te Satan: et increpet Dominus te, qui elegit Ierusalem! numquid non iste torris est erutus de igne? Zechariah 3:3 Et Iesus erat indutus vestibus sordidis: et stabat ante faciem angeli. Zechariah 3:4 Qui respondit, et ait ad eos, qui stabant coram se, dicens: Auferte vestimenta sordida ab eo. Et dixit ad eum: Ecce abstuli a te iniquitatem tuam, et indui te mutatoriis. Zechariah 3:5 Et dixit: Ponite cidarim mundam super caput eius. Et posuerunt cidarim mundam super caput eius, et induerunt eum vestibus: et angelus Domini stabat. Zechariah 3:6 Et contestabatur angelus Domini Iesum, dicens: Zechariah 3:7 Haec dicit Dominus exercituum: Si in viis meis ambulaveris, et custodiam meam custodieris: tu quoque iudicabis domum meam, et custodies atria mea, et dabo tibi ambulantes de his, qui nunc hic assistunt. Zechariah 3:8 Audi Iesu sacerdos magne, tu et amici tui, qui habitant coram te, quia viri portendentes sunt. ecce enim ego ADDUCAM SERVUM MEUM ORIENTEM. Zechariah 3:9 Quia ecce lapis, quem dedi coram Iesu: super lapidem unum septem oculi sunt: ecce ego celabo sculpturam eius, ait Dominus exercituum: et auferam iniquitatem terrae illius in die una. Zechariah 3:10 In die illa, dicit Dominus exercituum, vocabit vir amicum suum subter vitem, et subter ficum. Zechariah 4:0 Zechariah 4:1 Et reversus est angelus, qui loquebatur in me, et suscitavit me, quasi virum, qui suscitatur de somno suo. Zechariah 4:2 Et dixit ad me: Quid tu vides? Et dixi: Vidi, et ecce candelabrum aureum totum, et lampas eius super caput ipsius, et septem lucernae eius super illud: et septem infusoria lucernis, quae erant super caput eius. Zechariah 4:3 Et duae olivae super illud: una a dextris lampadis, et una a sinistris eius. Zechariah 4:4 Et respondi, et aio ad angelum, qui loquebatur in me, dicens: Quid sunt haec, domine mi? Zechariah 4:5 Et respondit angelus, qui loquebatur in me, et dixit ad me: Numquid nescis quid sunt haec? Et dixi: Non, domine mi. Zechariah 4:6 Et respondit, et ait ad me, dicens: Hoc est verbum Domini ad Zorobabel, dicens: Non in exercitu, nec in robore, sed in spiritu meo, dicit Dominus exercituum. Zechariah 4:7 Quis tu mons magne coram Zorobabel? in planum: et educet lapidem primarium, et exaequabit gratiam gratiae eius. Zechariah 4:8 Et factum est verbum Domini ad me, dicens: Zechariah 4:9 Manus Zorobabel fundaverunt domum istam, et manus eius perficient eam: et scietis quia Dominus exercituum misit me ad vos. Zechariah 4:10 Quis enim despexit dies parvos? et laetabuntur, et videbunt lapidem stanneum in manu Zorobabel. Septem isti oculi sunt Domini, qui discurrunt in universam terram. Zechariah 4:11 Et respondi, et dixi ad eum: Quid sunt duae olivae istae ad dexteram candelabri, et ad sinistram eius? Zechariah 4:12 Et respondi secundo, et dixi ad eum: Quid sunt duae spicae olivarum, quae sunt iuxta duo rostra aurea, in quibus sunt suffusoria ex auro? Zechariah 4:13 Et ait ad me, dicens: Numquid nescis quid sunt haec? Et dixi: Non, domine mi. Zechariah 4:14 Et dixit: Isti sunt duo filii olei, qui assistunt Dominatori universae terrae. Zechariah 5:0 Zechariah 5:1 Et conversus sum, et levavi oculos meos: et vidi, et ecce volumen volans. Zechariah 5:2 Et dixit ad me: Quid tu vides? Et dixi: Ego video volumen volans: longitudo eius viginti cubitorum, et latitudo eius decem cubitorum. Zechariah 5:3 Et dixit ad me: Haec est maledictio, quae egreditur super faciem omnis terrae: quia omnis fur, sicut ibi scriptum est, iudicabitur: et omnis iurans, ex hoc similiter iudicabitur. Zechariah 5:4 Educam illud, dicit Dominus exercituum: et veniet ad domum furis, et ad domum iurantis in nomine meo mendaciter: et commorabitur in medio domus eius, et consumet eam, et ligna eius, et lapides eius. Zechariah 5:5 Et egressus est angelus, qui loquebatur in me: et dixit ad me: Leva oculos tuos, et vide quid est hoc, quod egreditur. Zechariah 5:6 Et dixi: Quidnam est? Et ait: Haec est amphora egrediens. Et dixit: Haec est oculus eorum in universa terra. Zechariah 5:7 Et ecce talentum plumbi portabatur, et ecce mulier una sedens in medio amphorae. Zechariah 5:8 Et dixit: Haec est impietas. Et proiecit eam in medio amphorae, et misit massam plumbeam in os eius. Zechariah 5:9 Et levavi oculos meos, et vidi: et ecce duae mulieres egredientes, et spiritus in alis earum, et habebant alas quasi alas milvi: et levaverunt amphoram inter terram, et caelum. Zechariah 5:10 Et dixi ad angelum, qui loquebatur in me: Quo istae deferunt amphoram? Zechariah 5:11 Et dixit ad me: Ut aedificetur ei domus in terra Sennaar, et stabiliatur, et ponatur ibi super basem suam. Zechariah 6:0 Zechariah 6:1 Et conversus sum, et levavi oculos meos, et vidi: et ecce quattuor quadrigae egredientes de medio duorum montium: et montes, montes aerei. Zechariah 6:2 In quadriga prima equi rufi, et in quadriga secunda equi nigri, Zechariah 6:3 et in quadriga tertia equi albi, et in quadriga quarta equi varii, et fortes. Zechariah 6:4 Et respondi, et dixi ad angelum, qui loquebatur in me: Quid sunt haec, domine mi? Zechariah 6:5 Et respondit angelus, et ait ad me: Isti sunt quattuor venti caeli, qui egrediuntur ut stent coram Dominatore omnis terrae. Zechariah 6:6 In qua erant equi nigri, egrediebantur in terram Aquilonis: et albi egressi sunt post eos: et varii egressi sunt ad terram Austri. Zechariah 6:7 Qui autem erant robustissimi, exierunt, et quaerebant ire, et discurrere per omnem terram. Et dixit: Ite, perambulate terram. et perambulaverunt terram. Zechariah 6:8 Et vocavit me, et locutus est ad me, dicens: Ecce qui egrediuntur in terram Aquilonis, requiescere fecerunt spiritum meum in terra Aquilonis. Zechariah 6:9 Et factum est verbum Domini ad me, dicens: Zechariah 6:10 Sume a transmigratione ab Holdai, et a Tobia, et ab Idaia; et venies tu in die illa, et intrabis domum Iosiae, filii Sophoniae, qui venerunt de Babylone. Zechariah 6:11 Et sumes aurum, et argentum: et facies coronas, et pones in capite Iesu filii Iosedech sacerdotis magni, Zechariah 6:12 et loqueris ad eum, dicens: Haec ait Dominus exercituum, dicens: ECCE VIR ORIENS NOMEN EIUS: et subter eum orietur, et aedificabit templum Domino. Zechariah 6:13 Et ipse extruet templum Domino: et ipse portabit gloriam, et sedebit, et dominabitur super solio suo: et erit sacerdos super solio suo, et consilium pacis erit inter illos duos. Zechariah 6:14 Et coronae erunt Helem, et Tobiae, et Idaiae, et Hem, filio Sophoniae, memoriale in templo Domini. Zechariah 6:15 Et qui procul sunt, venient, et aedificabunt in templo Domini: et scietis quia Dominus exercituum misit me ad vos. Erit autem hoc, si auditu audieritis vocem Domini Dei vestri. Zechariah 7:0 Zechariah 7:1 Et factum est in anno quarto Darii regis, factum est verbum Domini ad Zachariam, in quarta mensis noni, qui est Casleu. Zechariah 7:2 Et miserunt ad domum Dei Sarasar, et Rogommelech, et viri, qui erant cum eo ad deprecandam faciem Domini: Zechariah 7:3 ut dicerent sacerdotibus domus Domini exercituum, et prophetis loquentes: numquid flendum est mihi in quinto mense, vel sanctificare me debeo, sicut iam feci multis annis? Zechariah 7:4 Et factum est verbum Domini exercituum ad me, dicens: Zechariah 7:5 Loquere ad omnem populum terrae, et ad sacerdotes, dicens: Cum ieiunaretis, et plangeretis in quinto et septimo per hos septuaginta annos: numquid ieiunium ieiunastis mihi? Zechariah 7:6 et cum comedistis, et bibistis, numquid non vobis comedistis, et vobismetipsis bibistis? Zechariah 7:7 Numquid non sunt verba, quae locutus est Dominus in manu prophetarum priorum, cum adhuc Ierusalem habitaretur, ut esset opulenta, ipsa et urbes in circuitu eius, et ad Austrum, et in campestribus habitaretur? Zechariah 7:8 Et factum est verbum Domini ad Zachariam, dicens: Zechariah 7:9 Haec ait Dominus exercituum, dicens: Iudicium verum iudicate, et misericordiam, et miserationes facite, unusquisque cum fratre suo. Zechariah 7:10 Et viduam, et pupillum, et advenam, et pauperem nolite calumniari: et malum vir fratri suo non cogitet in corde suo. Zechariah 7:11 Et noluerunt attendere, et averterunt scapulam recedentes, et aures suas aggravaverunt ne audirent. Zechariah 7:12 Et cor suum posuerunt ut adamantem, ne audirent legem, et verba quae misit Dominus exercituum in spiritu suo per manum prophetarum priorum: et facta est indignatio magna a Domino exercituum. Zechariah 7:13 Et factum est sicut locutus est, et non audierunt: sic clamabunt, et non exaudiam, dicit Dominus exercituum. Zechariah 7:14 Et dispersi eos per omnia regna, quae nesciunt: et terra desolata est ab eis, eo quod non esset transiens et revertens: et posuerunt terram desiderabilem in desertum. Zechariah 8:0 Zechariah 8:1 Et factum est verbum Domini exercituum, dicens: Zechariah 8:2 Haec dicit Dominus exercituum: Zelatus sum Sion zelo magno, et indignatione magna zelatus sum eam. Zechariah 8:3 Haec dicit Dominus exercituum: Reversus sum ad Sion, et habitabo in medio Ierusalem: et vocabitur Ierusalem Civitas veritatis, et Mons Domini exercituum mons sanctificatus. Zechariah 8:4 Haec dicit Dominus exercituum: Adhuc habitabunt senes, et anus in plateis Ierusalem: et viri baculus in manu eius prae multitudine dierum. Zechariah 8:5 Et plateae civitatis complebuntur infantibus, et puellis ludentibus in plateis eius. Zechariah 8:6 Haec dicit Dominus exercituum: Si videbitur difficile in oculis reliquiarum populi huius in diebus illis, numquid in oculis meis difficile erit, dicit Dominus exercituum? Zechariah 8:7 Haec dicit Dominus exercituum: Ecce ego salvabo populum meum de terra Orientis, et de terra Occasus solis. Zechariah 8:8 Et adducam eos, et habitabunt in medio Ierusalem: et erunt mihi in populum, et ego ero eis in Deum in veritate, et in iustitia. Zechariah 8:9 Haec dicit Dominus exercituum: Confortentur manus vestrae, qui auditis in his diebus sermones istos per os prophetarum in die, qua fundata est domus Domini exercituum, ut templum aedificaretur. Zechariah 8:10 Siquidem ante dies illos merces hominum non erat, nec merces iumentorum erat, neque introeunti, neque exeunti erat pax prae tribulatione: et dimisi omnes homines, unumquemque contra proximum suum. Zechariah 8:11 Nunc autem non iuxta dies priores ego faciam reliquiis populi huius, dicit Dominus exercituum, Zechariah 8:12 sed semen pacis erit: vinea dabit fructum suum, et terra dabit germen suum, et caeli dabunt rorem suum: et possidere faciam reliquias populi huius universa haec. Zechariah 8:13 Et erit: sicut eratis maledictio in Gentibus, domus Iuda, et domus Israel: sic salvabo vos, et eritis benedictio: nolite timere, confortentur manus vestrae. Zechariah 8:14 Quia haec dicit Dominus exercituum: Sicut cogitavi ut affligerem vos, cum ad iracundiam provocassent patres vestri me, dicit Dominus, Zechariah 8:15 et non sum misertus: sic conversus cogitavi in diebus istis ut benefaciam domui Iuda, et Ierusalem: nolite timere. Zechariah 8:16 Haec sunt ergo verba, quae facietis: Loquimini veritatem, unusquisque cum proximo suo: veritatem, et iudicium pacis iudicate in portis vestris. Zechariah 8:17 Et unusquisque malum contra amicum suum ne cogitetis in cordibus vestris: et iuramentum mendax ne diligatis: omnia enim haec sunt, quae odi, dicit Dominus. Zechariah 8:18 Et factum est verbum Domini exercituum ad me, dicens: Zechariah 8:19 Haec dicit Dominus exercituum: Ieiunium quarti, et ieiunium quinti, et ieiunium septimi, et ieiunium decimi erit domui Iuda in gaudium, et laetitiam, et in sollemnitates praeclaras: veritatem tantum, et pacem diligite. Zechariah 8:20 Haec dicit Dominus exercituum: Usquequo veniant populi, et habitent in civitatibus multis, Zechariah 8:21 et vadant habitatores, unus ad alterum, dicentes: Eamus, et deprecemur faciem Domini, et quaeramus Dominum exercituum: vadam etiam ego. Zechariah 8:22 Et venient populi multi, et gentes robustae ad quaerendum Dominum exercituum in Ierusalem, et deprecandam faciem Domini. Zechariah 8:23 Haec dicit Dominus exercituum: In diebus illis, in quibus apprehendent decem homines ex omnibus linguis Gentium, et apprehendent fimbriam viri Iudaei, dicentes: Ibimus vobiscum: audivimus enim quoniam Deus vobiscum est. Zechariah 9:0 Zechariah 9:1 Onus verbi Domini in terra Hadrach, et Damasci requiei eius: quia Domini est oculus hominis, et omnium tribuum Israel. Zechariah 9:2 Emath quoque in terminis eius, et Tyrus, et Sidon: assumpserunt quippe sibi sapientiam valde. Zechariah 9:3 Et aedificavit Tyrus munitionem suam, et coacervavit argentum quasi humum, et aurum ut lutum platearum. Zechariah 9:4 Ecce Dominus possidebit eam, et percutiet in mari fortitudinem eius, et haec igne devorabitur. Zechariah 9:5 Videbit Ascalon, et timebit: et Gaza, et dolebit nimis: et Accaron, quoniam confusa est spes eius: et peribit rex de Gaza, et Ascalon non habitabitur. Zechariah 9:6 Et sedebit separator in Azoto, et disperdam superbiam Philisthinorum. Zechariah 9:7 Et auferam sanguinem eius de ore eius, et abominationes eius de medio dentium eius, et relinquetur etiam ipse Deo nostro, et erit quasi dux in Iuda, et Accaron quasi Iebusaeus. Zechariah 9:8 Et circumdabo domum meam ex his, qui militant mihi euntes et revertentes, et non transibit super eos ultra exactor: quia nunc vidi in oculis meis. Zechariah 9:9 Exulta satis filia Sion, iubila filia Ierusalem: ECCE REX TUUS veniet tibi iustus, et salvator: ipse pauper, et ascendens super asinam, et super pullum filium asinae. Zechariah 9:10 Et disperdam quadrigam ex Ephraim, et equum de Ierusalem, et dissipabitur arcus belli: et loquetur pacem Gentibus, et potestas eius a mari usque ad mare, et a fluminibus usque ad fines terrae. Zechariah 9:11 Tu quoque in sanguine testamenti tui emisisti vinctos tuos de lacu, in quo non est aqua. Zechariah 9:12 Convertimini ad munitionem vincti spei, hodie quoque annuncians duplicia reddam tibi. Zechariah 9:13 Quoniam extendi mihi Iuda quasi arcum, implevi Ephraim: et suscitabo filios tuos Sion super filios tuos Graecia: et ponam te quasi gladium fortium. Zechariah 9:14 Et Dominus Deus super eos videbitur, et exibit ut fulgur, iaculum eius: et Dominus Deus in tuba canet, et vadet in turbine Austri. Zechariah 9:15 Dominus exercituum proteget eos: et devorabunt, et subiicient lapidibus fundae: et bibentes inebriabuntur quasi a vino, et replebuntur ut phialae, et quasi cornua altaris. Zechariah 9:16 Et salvabit eos Dominus Deus eorum in die illa, ut gregem populi sui: quia lapides sancti elevabuntur super terram eius. Zechariah 9:17 Quid enim bonum eius est, et quid pulchrum eius, nisi frumentum electorum, et vinum germinans virgines? Zechariah 10:0 Zechariah 10:1 Petite a Domino pluviam in tempore serotino, et Dominus faciet nives, et pluviam imbris dabit eis, singulis herbam in agro. Zechariah 10:2 Quia simulacra locuta sunt inutile, et divini viderunt mendacium, et somniatores locuti sunt frustra: et vane consolabantur: idcirco abducti sunt quasi grex: affligentur, quia non est eis pastor. Zechariah 10:3 Super pastores iratus est furor meus, et super hircos visitabo: quia visitavit Dominus exercituum gregem suum, domum Iuda, et posuit eos quasi equum gloriae suae in bello. Zechariah 10:4 Ex ipso angulus, ex ipso paxillus, ex ipso arcus praelii, ex ipso egredietur omnis exactor simul. Zechariah 10:5 Et erunt quasi fortes conculcantes lutum viarum in praelio: et bellabunt, quia Dominus cum eis: et confundentur ascensores equorum. Zechariah 10:6 Et confortabo domum Iuda, et domum Ioseph salvabo: et convertam eos, quia miserebor eorum: et erunt sicut fuerunt quando non proieceram eos: ego enim Dominus Deus eorum, et exaudiam eos. Zechariah 10:7 Et erunt quasi fortes Ephraim, et laetabitur cor eorum quasi a vino: et filii eorum videbunt, et laetabuntur, et exultabit cor eorum in Domino. Zechariah 10:8 Sibilabo eis, et congregabo illos, quia redemi eos: et multiplicabo eos sicut ante fuerant multiplicati. Zechariah 10:9 Et seminabo eos in populis, et de longe recordabuntur mei: et vivent cum filiis suis, et revertentur. Zechariah 10:10 Et reducam eos de Terra Aegypti, et de Assyriis congregabo eos, et ad Terram Galaad et Libani adducam eos, et non invenietur eis locus: Zechariah 10:11 et transibit in maris freto, et percutiet in mari fluctus, et confundentur omnia profunda fluminis, et humiliabitur superbia Assur, et sceptrum Aegypti recedet. Zechariah 10:12 Confortabo eos in Domino, et in nomine eius ambulabunt, dicit Dominus. Zechariah 11:0 Zechariah 11:1 Aperi Libane portas tuas, et comedat ignis cedros tuas. Zechariah 11:2 Ulula abies, quia cecidit cedrus, quoniam magnifici vastati sunt: ululate quercus Basan, quoniam succisus est saltus munitus. Zechariah 11:3 Vox ululatus pastorum, quia vastata est magnificentia eorum: vox rugitus leonum, quoniam vastata est superbia Iordanis. Zechariah 11:4 Haec dicit Dominus Deus meus: Pasce pecora occisionis, Zechariah 11:5 quae qui possederant, occidebant, et non dolebant, et vendebant ea, dicentes: Benedictus Dominus, divites facti sumus: et pastores eorum non parcebant eis. Zechariah 11:6 Et ego non parcam ultra super habitantes terram, dicit Dominus: ecce ego tradam homines, unumquemque in manu proximi sui, et in manu regis sui: et concident terram, et non eruam de manu eorum. Zechariah 11:7 Et pascam pecus occisionis propter hoc, o pauperes gregis: et assumpsi mihi duas virgas, unam vocavi Decorem, et alteram vocavi Funiculum: et pavi gregem. Zechariah 11:8 Et succidi tres pastores in mense uno, et contracta est anima mea in eis: siquidem et anima eorum variavit in me. Zechariah 11:9 Et dixi: Non pascam vos: quod moritur, moriatur: et quod succiditur, succidatur: et reliqui devorent unusquisque carnem proximi sui. Zechariah 11:10 Et tuli virgam meam, quae vocabatur Decus, et abscidi eam ut irritum facerem foedus meum, quod percussi cum omnibus populis. Zechariah 11:11 Et in irritum deductum est in die illa: et cognoverunt sic pauperes gregis, qui custodiunt mihi, quia verbum Domini est. Zechariah 11:12 Et dixi ad eos: Si bonum est in oculis vestris, afferte mercedem meam: et si non, quiescite. Et appenderunt mercedem meam triginta argenteos. Zechariah 11:13 Et dixit Dominus ad me: Proiice illud ad statuarium, decorum pretium, quo appretiatus sum ab eis. Et tuli triginta argenteos: et proieci illos in domum Domini ad statuarium. Zechariah 11:14 Et praecidi virgam meam secundam, quae appellabatur Funiculus, ut dissolverem germanitatem inter Iuda, et Israel. Zechariah 11:15 Et dixit Dominus ad me: Adhuc sume tibi vasa pastoris stulti. Zechariah 11:16 Quia ecce ego suscitabo pastorem in terra, qui derelicta non visitabit, dispersum non quaeret, et contritum non sanabit, et id quod stat non enutriet, et carnes pinguium comedet, et ungulas eorum dissolvet. Zechariah 11:17 O pastor, et idolum, derelinquens gregem: gladius super brachium eius, et super oculum dextrum eius: brachium eius ariditate siccabitur, et oculus dexter eius tenebrescens obscurabitur. Zechariah 12:0 Zechariah 12:1 Onus verbi Domini super Israel. Dicit Dominus extendens caelum, et fundans terram, et fingens spiritum hominis in eo: Zechariah 12:2 Ecce ego ponam Ierusalem superliminare crapulae omnibus populis in circuitu: sed et Iuda erit in obsidione contra Ierusalem. Zechariah 12:3 Et erit: In die illa ponam Ierusalem lapidem oneris cunctis populis: omnes, qui levabunt eum, concisione lacerabuntur: et colligentur adversus eam omnia regna terrae. Zechariah 12:4 In die illa, dicit Dominus, percutiam omnem equum in stuporem, et ascensorem eius in amentiam: et super domum Iuda aperiam oculos meos, et omnem equum populorum percutiam caecitate. Zechariah 12:5 Et dicent duces Iuda in corde suo: Confortentur mihi habitatores Ierusalem in Domino exercituum Deo eorum. Zechariah 12:6 In die illa ponam duces Iuda sicut caminum ignis in lignis, et sicut faciem ignis in foeno: et devorabunt ad dexteram, et ad sinistram omnes populos in circuitu: et habitabitur Ierusalem rursus in loco suo in Ierusalem. Zechariah 12:7 Et salvabit Dominus tabernacula Iuda, sicut in principio: ut non magnifice glorietur domus David, et gloria habitantium Ierusalem contra Iuda. Zechariah 12:8 In die illa proteget Dominus habitatores Ierusalem, et erit qui offenderit ex eis in die illa, quasi David: et domus David quasi Dei, sicut angelus Domini in conspectu eorum. Zechariah 12:9 Et erit in die illa: quaeram conterere omnes Gentes, quae veniunt contra Ierusalem. Zechariah 12:10 Et effundam super domum David, et super habitatores Ierusalem spiritum gratiae, et precum: et aspicient ad me, quem confixerunt: et plangent eum planctu quasi super unigenitum, et dolebunt super eum, ut doleri solet in morte primogeniti. Zechariah 12:11 In die illa magnus erit planctus in Ierusalem, sicut planctus Adadremmon in campo Mageddon. Zechariah 12:12 Et planget terra: familiae et familiae seorsum: familiae domus David seorsum, et mulieres eorum seorsum: Zechariah 12:13 familiae domus Nathan seorsum, et mulieres eorum seorsum: familiae domus Levi seorsum, et mulieres eorum seorsum: familiae Semei seorsum, et mulieres eorum seorsum. Zechariah 12:14 Omnes familiae reliquae, familiae et familiae seorsum, et mulieres eorum seorsum. Zechariah 13:0 Zechariah 13:1 In die illa erit fons patens domui David, et habitantibus Ierusalem in ablutionem peccatoris et menstruatae. Zechariah 13:2 Et erit in die illa, dicit Dominus exercituum: Disperdam nomina idolorum de terra, et non memorabuntur ultra: et pseudoprophetas, et spiritum immundum auferam de terra. Zechariah 13:3 Et erit, cum prophetaverit quispiam ultra, dicent ei pater eius, et mater eius, qui genuerunt eum: Non vives: quia mendacium locutus es in nomine Domini. et configent eum pater eius, et mater eius, genitores eius, cum prophetaverit. Zechariah 13:4 Et erit: In die illa confundentur prophetae, unusquisque ex visione sua cum prophetaverit: nec operientur pallio saccino, ut mentiantur: Zechariah 13:5 sed dicet: Non sum propheta, homo agricola ego sum: quoniam Adam exemplum meum ab adolescentia mea. Zechariah 13:6 Et dicetur ei: Quid sunt plagae istae in medio manuum tuarum? Et dicet: His plagatus sum in domo eorum, qui diligebant me. Zechariah 13:7 Framea suscitare super pastorem meum, et super virum cohaerentem mihi, dicit Dominus exercituum: percute pastorem, et dispergentur oves: et convertam manum meam ad parvulos. Zechariah 13:8 Et erunt in omni terra, dicit Dominus: partes duae in ea dispergentur, et deficient: et tertia pars relinquetur in ea. Zechariah 13:9 Et ducam tertiam partem per ignem, et uram eos sicut uritur argentum: et probabo eos sicut probatur aurum. Ipse vocabit nomen meum, et ego exaudiam eum. Et dicam: Populus meus es; et ipse dicet: Dominus Deus meus. Zechariah 14:0 Zechariah 14:1 Ecce venient dies Domini, et dividentur spolia tua in medio tui. Zechariah 14:2 Et congregabo omnes Gentes ad Ierusalem in praelium, et capietur civitas, et vastabuntur domus, et mulieres violabuntur: et egredietur media pars civitatis in captivitatem, et reliquum populi non auferetur ex urbe. Zechariah 14:3 Et egredietur Dominus, et praeliabitur contra Gentes illas, sicut praeliatus est in die certaminis. Zechariah 14:4 Et stabunt pedes eius in die illa super Montem olivarum, qui est contra Ierusalem ad Orientem: et scindetur Mons olivarum ex media parte sui ad Orientem, et ad Occidentem praerupto grandi valde, et separabitur medium montis ad Aquilonem, et medium eius ad Meridiem. Zechariah 14:5 Et fugietis ad vallem montium eorum, quoniam coniungetur vallis montium usque ad proximum: et fugietis sicut fugistis a facie terraemotus in diebus Oziae regis Iuda: et veniet Dominus Deus meus, omnesque sancti cum eo. Zechariah 14:6 Et erit in die illa: Non erit lux, sed frigus et gelu. Zechariah 14:7 Et erit dies una, quae nota est Domino, non dies neque nox: et in tempore vesperi erit lux. Zechariah 14:8 Et erit in die illa: Exibunt aquae vivae de Ierusalem: medium earum ad mare Orientale, et medium earum ad mare novissimum: in aestate et in hieme erunt. Zechariah 14:9 Et erit Dominus Rex super omnem terram: in die illa erit Dominus unus, et erit nomen eius unum. Zechariah 14:10 Et revertetur omnis terra usque ad desertum, de colle Remmon ad Austrum Ierusalem: et exaltabitur, et habitabitur in loco suo a porta Beniamin usque ad locum portae prioris, et usque ad portam angulorum: et a turre Hananeel usque ad torcularia regis. Zechariah 14:11 Et habitabunt in ea, et anathema non erit amplius: sed sedebit Ierusalem secura. Zechariah 14:12 Et haec erit plaga, qua percutiet Dominus omnes Gentes, quae pugnaverunt adversus Ierusalem: Tabescet caro uniuscuiusque stantis super pedes suos, et oculi eius contabescent in foraminibus suis, et lingua eorum contabescet in ore suo. Zechariah 14:13 In die illa erit tumultus Domini magnus in eis: et apprehendet vir manum proximi sui, et conseretur manus eius super manum proximi sui. Zechariah 14:14 Sed et Iuda pugnabit adversus Ierusalem: et congregabuntur divitiae omnium Gentium in circuitu, aurum, et argentum, et vestes multae satis. Zechariah 14:15 Et sic erit ruina equi, et muli, et cameli, et asini, et omnium iumentorum, quae fuerint in castris illis, sicut ruina haec. Zechariah 14:16 Et omnes, qui reliqui fuerint de universis Gentibus, quae venerunt contra Ierusalem, ascendent ab anno in annum, ut adorent Regem, Dominum exercituum, et celebrent festivitatem tabernaculorum. Zechariah 14:17 Et erit: Qui non ascenderit de familiis terrae ad Ierusalem, ut adoret Regem, Dominum exercituum, non erit super eos imber. Zechariah 14:18 Quod et si familia Aegypti non ascenderit, et non venerit: nec super eos erit, sed erit ruina, qua percutiet Dominus omnes Gentes, quae non ascenderint ad celebrandam festivitatem tabernaculorum. Zechariah 14:19 Hoc erit peccatum Aegypti, et hoc peccatum omnium Gentium, quae non ascenderint ad celebrandam festivitatem tabernaculorum. Zechariah 14:20 In die illa erit quod super frenum equi est, sanctum Domino: et erunt lebetes in domo Domini quasi phialae coram altari. Zechariah 14:21 Et erit omnis lebes in Ierusalem, et in Iuda sanctificatus Domino exercituum: et venient omnes immolantes, et sument ex eis, et coquent in eis: et non erit mercator ultra in domo Domini exercituum in die illo.
Malachi 0:0
Malachi 1:0 Malachi 1:1 Onus verbi Domini ad Israel in manu Malachiae prophetae. Malachi 1:2 Dilexi vos, dicit Dominus, et dixistis: In quo dilexisti nos? Nonne frater erat Esau Iacob, dicit Dominus, et dilexi Iacob, Malachi 1:3 Esau autem odio habui? et posui Seir montes eius in solitudinem, et hereditatem eius in dracones deserti. Malachi 1:4 Quod si dixerit Idumaea: Destructi sumus, sed revertentes aedificabimus quae destructa sunt: Haec dicit Dominus exercituum: Isti aedificabunt, et ego destruam: et vocabuntur termini impietatis, et populus, cui iratus est Dominus usque in aeternum. Malachi 1:5 Et oculi vestri videbunt: et vos dicetis: Magnificetur Dominus super terminum Israel. Malachi 1:6 Filius honorat patrem, et servus dominum suum: si ergo Pater ego sum, ubi est honor meus: et si Dominus ego sum, ubi est timor meus, dicit Dominus exercituum? ad vos, o sacerdotes, qui despicitis nomen meum, et dixistis: In quo despeximus nomen tuum? Malachi 1:7 Offertis super altare meum panem pollutum, et dicitis: In quo polluimus te? In eo quod dicitis: Mensa Domini despecta est. Malachi 1:8 Si offeratis caecum ad immolandum, nonne malum est? et si offeratis claudum, et languidum, nonne malum est? offer illud duci tuo, si placuerit ei, aut si susceperit faciem tuam, dicit Dominus exercituum. Malachi 1:9 Et nunc deprecamini vultum Dei ut misereatur vestri (de manu enim vestra factum est hoc) si quomodo suscipiat facies vestras, dicit Dominus exercituum. Malachi 1:10 Quis est in vobis, qui claudat ostia, et incendat altare meum gratuito? non est mihi voluntas in vobis, dicit Dominus exercituum: et munus non suscipiam de manu vestra. Malachi 1:11 Ab ortu enim solis usque ad occasum, magnum est nomen meum in Gentibus, et in omni loco sacrificatur, et offertur nomini meo oblatio munda: quia magnum est nomen meum in Gentibus, dicit Dominus exercituum. Malachi 1:12 Et vos polluistis illud in eo, quod dicitis: Mensa Domini contaminata est: et quod superponitur, contemptibilis est cum igne, qui illud devorat. Malachi 1:13 Et dixistis: Ecce de labore, et exufflastis illud, dicit Dominus exercituum, et intulistis de rapinis claudum, et languidum, et intulistis munus: numquid suscipiam illud de manu vestra, dicit Dominus? Malachi 1:14 Maledictus dolosus, qui habet in grege suo masculum, et votum faciens immolat debile Domino: quia Rex magnus ego, dicit Dominus exercituum, et nomen meum horribile in Gentibus. Malachi 2:0 Malachi 2:1 Et nunc ad vos mandatum hoc, o sacerdotes. Malachi 2:2 Si nolueritis audire, et si nolueritis ponere super cor ut detis gloriam nomini meo, ait Dominus exercituum: mittam in vos egestatem, et maledicam benedictionibus vestris, et maledicam illis: quoniam non posuistis super cor. Malachi 2:3 Ecce ego proiiciam vobis brachium, et dispergam super vultum vestrum stercus sollemnitatum vestrarum, et assumet vos secum. Malachi 2:4 Et scietis quia misi ad vos mandatum istud, ut esset pactum meum cum Levi, dicit Dominus exercituum. Malachi 2:5 Pactum meum fuit cum eo vitae et pacis: et dedi ei timorem, et timuit me, et a facie nominis mei pavebat. Malachi 2:6 Lex veritatis fuit in ore eius, et iniquitas non est inventa in labiis eius: in pace, et in aequitate ambulavit mecum, et multos avertit ab iniquitate. Malachi 2:7 Labia enim sacerdotis custodient scientiam, et legem requirent ex ore eius: quia angelus Domini exercituum est. Malachi 2:8 Vos autem recessistis de via, et scandalizastis plurimos in lege: irritum fecistis pactum Levi, dicit Dominus exercituum. Malachi 2:9 Propter quod et ego dedi vos contemptibiles, et humiles omnibus populis, sicut non servastis vias meas, et accepistis faciem in lege. Malachi 2:10 Numquid non pater unus omnium nostrum? numquid non Deus unus creavit nos? quare ergo despicit unusquisque nostrum fratrem suum, violans pactum patrum nostrorum? Malachi 2:11 Transgressus est Iuda, et abominatio facta est in Israel, et in Ierusalem: quia contaminavit Iuda sanctificationem Domini, quam dilexit, et habuit filiam dei alieni. Malachi 2:12 Disperdet Dominus virum, qui fecerit hoc, magistrum, et discipulum de tabernaculis Iacob, et offerentem munus Domino exercituum. Malachi 2:13 Et hoc rursum fecistis, operiebatis lacrymis altare Domini, fletu, et mugitu, ita ut non respiciam ultra ad sacrificium, nec accipiam placabile quid de manu vestra. Malachi 2:14 Et dixistis: Quam ob causam? quia Dominus testificatus est inter te, et uxorem pubertatis tuae, quam tu despexisti: et haec particeps tua, et uxor foederis tui. Malachi 2:15 Nonne unus fecit, et residuum spiritus eius est? Et quid unus quaerit, nisi semen Dei? Custodite ergo spiritum vestrum, et uxorem adolescentiae tuae noli despicere. Malachi 2:16 Cum odio habueris, dimitte, dicit Dominus Deus Israel: operiet autem iniquitas vestimentum eius, dicit Dominus exercituum: custodite spiritum vestrum, et nolite despicere. Malachi 2:17 Laborare fecistis Dominum in sermonibus vestris: et dixistis: In quo eum fecimus laborare? In eo quod dicitis: Omnis qui facit malum, bonus est in conspectu Domini, et tales ei placent: aut certe ubi est Deus iudicii? Malachi 3:0 Malachi 3:1 Ecce ego mitto angelum meum, et praeparabit viam ante faciem meam. Et statim veniet ad templum suum Dominator, quem vos quaeritis, et angelus testamenti, quem vos vultis. Ecce venit, dicit Dominus exercituum: Malachi 3:2 et quis poterit cogitare diem adventus eius, et quis stabit ad videndum eum? Ipse enim quasi ignis conflans, et quasi herba fullonum: Malachi 3:3 et sedebit conflans, et emundans argentum, et purgabit filios Levi, et colabit eos quasi aurum, et quasi argentum, et erunt Domino offerentes sacrificia in iustitia. Malachi 3:4 Et placebit Domino sacrificium Iuda, et Ierusalem sicut dies saeculi, et sicut anni antiqui. Malachi 3:5 Et accedam ad vos in iudicio, et ero testis velox maleficis, et adulteris, et periuris, et qui calumniantur mercedem mercenarii, et humiliant viduas, et pupillos, et opprimunt peregrinum, nec timuerunt me, dicit Dominus exercituum. Malachi 3:6 Ego enim Dominus, et non mutor: et vos filii Iacob non estis consumpti. Malachi 3:7 A diebus enim patrum vestrorum recessistis a legitimis meis, et non custodistis. Revertimini ad me, et revertar ad vos, dicit Dominus exercituum. Et dixistis: In quo revertemur? Malachi 3:8 Si affliget homo Deum, quia vos configitis me? Et dixistis: In quo configimus te? In decimis, et in primitiis. Malachi 3:9 Et in penuria vos maledicti estis, et me vos configitis gens tota. Malachi 3:10 Inferte omnem decimam in horreum, et sit cibus in domo mea, et probate me super hoc, dicit Dominus: si non aperuero vobis cataractas caeli, et effudero vobis benedictionem usque ad abundantiam, Malachi 3:11 et increpabo pro vobis devorantem, et non corrumpet fructum terrae vestrae: nec erit sterilis vinea in agro, dicit Dominus exercituum. Malachi 3:12 Et beatos vos dicent omnes Gentes: eritis enim vos terra desiderabilis, dicit Dominus exercituum. Malachi 3:13 Invaluerunt super me verba vestra, dicit Dominus. Malachi 3:14 Et dixistis: Quid locuti sumus contra te? Dixistis: Vanus est, qui servit Deo: et quod emolumentum quia custodivimus praecepta eius, et quia ambulavimus tristes coram Domino exercituum? Malachi 3:15 ergo nunc beatos dicimus arrogantes: siquidem aedificati sunt facientes impietatem, et tentaverunt Deum, et salvi facti sunt. Malachi 3:16 Tunc locuti sunt timentes Dominum, unusquisque cum proximo suo: Et attendit Dominus, et audivit: et scriptus est liber monumenti coram eo timentibus Dominum, et cogitantibus nomen eius. Malachi 3:17 Et erunt mihi, ait Dominus exercituum, in die, qua ego facio, in peculium: et parcam eis, sicut parcit vir filio suo servienti sibi. Malachi 3:18 Et convertimini, et videbitis quid sit inter iustum, et impium: et inter servientem Deo, et non servientem ei. Malachi 4:0 Malachi 4:1 Ecce enim dies veniet succensa quasi caminus: et erunt omnes superbi, et omnes facientes impietatem stipula: et inflammabit eos dies veniens, dicit Dominus exercituum, quae non derelinquet eis radicem, et germen. Malachi 4:2 Et orietur vobis timentibus nomen meum Sol iustitiae, et sanitas in pennis eius: et egrediemini, et salietis sicut vituli de armento. Malachi 4:3 Et calcabitis impios, cum fuerint cinis sub planta pedum vestrorum in die, qua ego facio, dicit Dominus exercituum. Malachi 4:4 Mementote legis Moysi servi mei, quam mandavi ei in Horeb ad omnem Israel praecepta, et iudicia. Malachi 4:5 Ecce ego mittam vobis Eliam prophetam, antequam veniat dies Domini magnus, et horribilis. Malachi 4:6 Et convertet cor patrum ad filios, et cor filiorum ad patres eorum: ne forte veniam, et percutiam terram anathemate.
I Maccabees 0:0
I Maccabees 1:0 I Maccabees 1:1 Et factum est, postquam percussit Alexander Philippi Macedo, qui primus regnavit in Graecia, egressus de terra Cethim, Darium regem Persarum, et Medorum: I Maccabees 1:2 constituit praelia multa, et obtinuit omnium munitiones, et interfecit reges terrae, I Maccabees 1:3 et pertransiit usque ad fines terrae: et accepit spolia multitudinis Gentium: et siluit terra in conspectu eius. I Maccabees 1:4 Et congregavit virtutem, et exercitum fortem nimis: et exaltatum est, et elevatum cor eius: I Maccabees 1:5 et obtinuit regiones Gentium, et tyrannos: et facti sunt illi in tributum. I Maccabees 1:6 Et post haec decidit in lectum, et cognovit quia moreretur. I Maccabees 1:7 Et vocavit pueros suos nobiles, qui secum erant nutriti a iuventute: et divisit illis regnum suum, cum adhuc viveret. I Maccabees 1:8 Et regnavit Alexander annis duodecim, et mortuus est. I Maccabees 1:9 Et obtinuerunt pueri eius regnum, unusquisque in loco suo: I Maccabees 1:10 et imposuerunt omnes sibi diademata post mortem eius, et filii eorum post eos annis multis, et multiplicata sunt mala in terra. I Maccabees 1:11 Et exiit ex eis radix peccati, Antiochus illustris, filius Antiochi regis, qui fuerat Romae obses: et regnavit in anno centesimo trigesimo septimo regni Graecorum. I Maccabees 1:12 In diebus illis, exierunt ex Israel filii iniqui, et suaserunt multis, dicentes: Eamus, et disponamus testamentum cum Gentibus, quae circa nos sunt: quia ex quo recessimus ab eis, invenerunt nos multa mala. I Maccabees 1:13 Et bonus visus est sermo in oculis eorum. I Maccabees 1:14 Et destinaverunt aliqui de populo, et abierunt ad regem: et dedit illis potestatem ut facerent iustitiam Gentium. I Maccabees 1:15 Et aedificaverunt gymnasium in Ierosolymis secundum leges Nationum: I Maccabees 1:16 et fecerunt sibi praeputia, et recesserunt a testamento sancto, et iuncti sunt Nationibus, et venundati sunt ut facerent malum. I Maccabees 1:17 Et paratum est regnum in conspectu Antiochi, et coepit regnare in terra Aegypti ut regnaret super duo regna. I Maccabees 1:18 Et intravit in Aegyptum in multitudine gravi, in curribus, et elephantis, et equitibus, et copiosa navium multitudine: I Maccabees 1:19 et constituit bellum adversus Ptolemaeum regem Aegypti, et veritus est Ptolemaeus a facie eius, et fugit, et ceciderunt vulnerati multi. I Maccabees 1:20 Et comprehendit civitates munitas in terra Aegypti: et accepit spolia Terrae Aegypti. I Maccabees 1:21 Et convertit Antiochus, postquam percussit Aegyptum in centesimo et quadragesimo tertio anno: et ascendit ad Israel, I Maccabees 1:22 et ascendit Ierosolymam in multitudine gravi. I Maccabees 1:23 Et intravit in sanctificationem cum superbia, et accepit altare aureum, et candelabrum luminis, et universa vasa eius, et mensam propositionis, et libatoria, et phialas, et mortariola aurea, et velum, et coronas, et ornamentum aureum, quod in facie templi erat: et comminuit omnia. I Maccabees 1:24 Et accepit argentum, et aurum, et vasa concupiscibilia: et accepit thesauros occultos, quos invenit: et sublatis omnibus abiit in terram suam. I Maccabees 1:25 Et fecit caedem hominum, et locutus est in superbia magna. I Maccabees 1:26 Et factus est planctus magnus in Israel, et in omni loco eorum: I Maccabees 1:27 et ingemuerunt principes, et seniores: virgines, et iuvenes infirmati sunt: et speciositas mulierum immutata est. I Maccabees 1:28 Omnis maritus sumpsit lamentum: et quae sedebant in thoro maritali, lugebant: I Maccabees 1:29 et commota est terra super habitantes in ea, et universa domus Iacob induit confusionem. I Maccabees 1:30 Et post duos annos dierum misit rex principem tributorum in civitates Iuda, et venit Ierusalem cum turba magna. I Maccabees 1:31 Et locutus est ad eos verba pacifica in dolo: et crediderunt ei. I Maccabees 1:32 Et irruit super civitatem repente, et percussit eam plaga magna, et perdidit populum multum ex Israel. I Maccabees 1:33 Et accepit spolia civitatis: et succendit eam igne, et destruxit domos eius, et muros eius in circuitu: I Maccabees 1:34 et captivas duxerunt mulieres: et natos, et pecora possederunt. I Maccabees 1:35 Et aedificaverunt civitatem David muro magno, et firmo, et turribus firmis, et facta est illis in arcem: I Maccabees 1:36 et posuerunt illic gentem peccatricem viros iniquos, et convaluerunt in ea. et posuerunt arma, et escas, et congregaverunt spolia Ierusalem: I Maccabees 1:37 et reposuerunt illic: et facti sunt in laqueum magnum. I Maccabees 1:38 Et factum est hoc ad insidias sanctificationi, et in diabolum malum in Israel: I Maccabees 1:39 et effuderunt sanguinem innocentem per circuitum sanctificationis, et contaminaverunt sanctificationem. I Maccabees 1:40 Et fugerunt habitatores Ierusalem propter eos, et facta est habitatio exterorum, et facta est extera semini suo, et nati eius reliquerunt eam. I Maccabees 1:41 Sanctificatio eius desolata est sicut solitudo, dies festi eius conversi sunt in luctum, sabbata eius in opprobrium, honores eius in nihilum. I Maccabees 1:42 Secundum gloriam eius multiplicata est ignominia eius: et sublimitas eius conversa est in luctum. I Maccabees 1:43 Et scripsit rex Antiochus omni regno suo ut esset omnis populus, unus: et relinqueret unusquisque legem suam. I Maccabees 1:44 Et consenserunt omnes Gentes secundum verbum regis Antiochi: I Maccabees 1:45 et multi ex Israel consenserunt servituti eius, et sacrificaverunt idolis, et coinquinaverunt sabbatum. I Maccabees 1:46 Et misit rex libros per manus nunciorum in Ierusalem, et in omnes civitates Iuda: ut sequerentur leges Gentium terrae, I Maccabees 1:47 et prohiberent holocausta, et sacrificia, et placationes fieri in templo Dei, I Maccabees 1:48 et prohiberent celebrari sabbatum, et dies sollemnes: I Maccabees 1:49 et iussit coinquinari sancta, et sanctum populum Israel. I Maccabees 1:50 Et iussit aedificari aras, et templa, et idola, et immolari carnes suillas, et pecora communia, I Maccabees 1:51 et relinquere filios suos incircumcisos, et coinquinari animas eorum in omnibus immunditiis, et abominationibus, ita ut obliviscerentur legem, et immutarent omnes iustificationes Dei. I Maccabees 1:52 Et quicumque non fecissent secundum verbum regis Antiochi, morerentur. I Maccabees 1:53 Secundum omnia verba haec scripsit omni regno suo: et praeposuit principes populo, qui haec fieri cogerent. I Maccabees 1:54 Et iusserunt civitatibus Iuda sacrificare. I Maccabees 1:55 Et congregati sunt multi de populo ad eos, qui dereliquerant legem Domini: et fecerunt mala super terram: I Maccabees 1:56 et effugaverunt populum Israel in abditis, et in absconditis fugitivorum locis. I Maccabees 1:57 Die quintadecima mensis Casleu, quinto et quadragesimo et centesimo anno aedificavit rex Antiochus abominandum idolum desolationis super altare Dei, et per universas civitates Iuda in circuitu aedificaverunt aras: I Maccabees 1:58 et ante ianuas domorum et in plateis incendebant thura, et sacrificabant: I Maccabees 1:59 et libros legis Dei combusserunt igne, scindentes eos: I Maccabees 1:60 et apud quemcumque inveniebantur libri testamenti Domini, et quicumque observabat legem Domini, secundum edictum regis trucidabant eum. I Maccabees 1:61 In virtute sua faciebant haec populo Israel, qui inveniebatur in omni mense et mense in civitatibus. I Maccabees 1:62 Et quinta et vigesima die mensis sacrificabant super aram, quae erat contra altare. I Maccabees 1:63 Et mulieres, quae circumcidebant filios suos, trucidabantur secundum iussum regis Antiochi, I Maccabees 1:64 et suspendebant pueros a cervicibus per universas domos eorum: et eos, qui circumciderant illos, trucidabant. I Maccabees 1:65 Et multi de populo Israel definierunt apud se, ut non manducarent immunda: et elegerunt magis mori, quam cibis coinquinari immundis: I Maccabees 1:66 et noluerunt infringere legem Dei sanctam, et trucidati sunt: I Maccabees 1:67 et facta est ira magna super populum Israel valde. I Maccabees 2:0 I Maccabees 2:1 In diebus illis surrexit Mathathias filius Ioannis, filii Simeonis, sacerdos ex filiis Ioarim ab Ierusalem, et consedit in monte Modin: I Maccabees 2:2 et habebat filios quinque, Ioannem, qui cognominabatur Gaddis: I Maccabees 2:3 et Simonem, qui cognominabatur Thasi: I Maccabees 2:4 et Iudam, qui vocabatur Machabaeus: I Maccabees 2:5 et Eleazarum, qui cognominabatur Abaron: et Ionathan, qui cognominabatur Apphus. I Maccabees 2:6 hi viderunt mala, quae fiebant in populo Iuda, et in Ierusalem. I Maccabees 2:7 Et dixit Mathathias: Vae mihi, ut quid natus sum videre contritionem populi mei, et contritionem civitatis sanctae, et sedere illic, cum datur in manibus inimicorum? I Maccabees 2:8 Sancta in manu extraneorum facta sunt: templum eius sicut homo ignobilis. I Maccabees 2:9 Vasa gloriae eius captiva abducta sunt: trucidati sunt senes eius in plateis, et iuvenes eius ceciderunt in gladio inimicorum. I Maccabees 2:10 Quae gens non hereditavit regnum eius, et non obtinuit spolia eius? I Maccabees 2:11 Omnis compositio eius ablata est. Quae erat libera, facta est ancilla. I Maccabees 2:12 Et ecce sancta nostra, et pulchritudo nostra, et claritas nostra desolata est, et coinquinaverunt ea Gentes. I Maccabees 2:13 Quo ergo nobis adhuc vivere? I Maccabees 2:14 Et scidit vestimenta sua Mathathias, et filii eius: et operuerunt se ciliciis, et planxerunt valde. I Maccabees 2:15 Et venerunt illuc qui missi erant a rege Antiocho, ut cogerent eos, qui confugerant in civitatem Modin, immolare, et accendere thura, et a lege Dei discedere. I Maccabees 2:16 Et multi de populo Israel consentientes accesserunt ad eos: sed Mathathias, et filii eius constanter steterunt. I Maccabees 2:17 Et respondentes qui missi erant ab Antiocho, dixerunt Mathathiae: Princeps et clarissimus, et magnus es in hac civitate, et ornatus filiis, et fratribus. I Maccabees 2:18 ergo accede prior, et fac iussum regis, sicut fecerunt omnes Gentes, et viri Iuda, et qui remanserunt in Ierusalem: et eris tu, et filii tui inter amicos regis, et amplificatus auro, et argento, et muneribus multis. I Maccabees 2:19 Et respondit Mathathias, et dixit magna voce: Et si omnes Gentes regi Antiocho obediunt, ut discedat unusquisque a servitute legis patrum suorum, et consentiat mandatis eius: I Maccabees 2:20 ego et filii mei, et fratres mei obediemus legi patrum nostrorum. I Maccabees 2:21 propitius sit nobis Deus: non est nobis utile relinquere legem, et iustitias Dei: I Maccabees 2:22 non audiemus verba regis Antiochi, nec sacrificabimus transgredientes legis nostrae mandata, ut eamus altera via. I Maccabees 2:23 Et ut cessavit loqui verba haec, accessit quidam Iudaeus in omnium oculis sacrificare idolis super aram in civitate Modin, secundum iussum regis: I Maccabees 2:24 et vidit Mathathias, et doluit, et contremuerunt renes eius, et accensus est furor eius secundum iudicium legis, et insiliens trucidavit eum super aram: I Maccabees 2:25 sed et virum, quem rex Antiochus miserat, qui cogebat immolare, occidit in ipso tempore, et aram destruxit, I Maccabees 2:26 et zelatus est legem, sicut fecit Phinees Zamri filio Salomi. I Maccabees 2:27 Et exclamavit Mathathias voce magna in civitate, dicens: Omnis, qui zelum habet legis statuens testamentum, exeat post me. I Maccabees 2:28 Et fugit ipse, et filii eius in montes, et reliquerunt quaecumque habebant in civitate. I Maccabees 2:29 Tunc descenderunt multi quaerentes iudicium, et iustitiam, in desertum: I Maccabees 2:30 et sederunt ibi ipsi, et filii, et mulieres eorum, et pecora eorum: quoniam inundaverunt super eos mala. I Maccabees 2:31 Et renunciatum est viris regis, et exercitui, qui erat in Ierusalem civitate David quoniam discessissent viri quidam, qui dissipaverunt mandatum regis in loca occulta in deserto, et abiissent post illos multi. I Maccabees 2:32 Et statim perrexerunt ad eos, et constituerunt adversus eos praelium in die sabbatorum, I Maccabees 2:33 et dixerunt ad eos: Resistitis et nunc adhuc? exite, et facite secundum verbum regis Antiochi, et vivetis. I Maccabees 2:34 Et dixerunt: Non exibimus, neque faciemus verbum regis, ut polluamus diem sabbatorum. I Maccabees 2:35 Et concitaverunt adversus eos praelium. I Maccabees 2:36 Et non responderunt eis, nec lapidem miserunt in eos, nec oppilaverunt loca occulta, I Maccabees 2:37 dicentes: Moriamur omnes in simplicitate nostra: et testes erunt super nos caelum, et terra, quod iniuste perditis nos. I Maccabees 2:38 Et intulerunt illis bellum sabbatis: et mortui sunt ipsi, et uxores eorum, et filii eorum, et pecora eorum usque ad mille animas hominum. I Maccabees 2:39 Et cognovit Mathathias, et amici eius, et luctum habuerunt super eos valde. I Maccabees 2:40 Et dixit vir proximo suo: Si omnes fecerimus sicut fratres nostri fecerunt, et non pugnaverimus adversus gentes pro animabus nostris, et iustificationibus nostris: nunc citius disperdent nos a terra. I Maccabees 2:41 Et cogitaverunt in die illa, dicentes: Omnis homo, quicumque venerit ad nos in bello die sabbatorum, pugnemus adversus eum: et non moriemur omnes, sicut mortui sunt fratres nostri in occultis. I Maccabees 2:42 Tunc congregata est ad eos synagoga Assidaeorum fortis viribus ex Israel, omnis voluntarius in lege: I Maccabees 2:43 et omnes, qui fugiebant a malis, additi sunt ad eos, et facti sunt illis ad firmamentum. I Maccabees 2:44 Et collegerunt exercitum, et percusserunt peccatores in ira sua, et viros iniquos in indignatione sua: et ceteri fugerunt ad nationes, ut evaderent. I Maccabees 2:45 Et circuivit Mathathias, et amici eius, et destruxerunt aras: I Maccabees 2:46 et circumciderunt pueros incircumcisos quotquot invenerunt in finibus eorum: et in fortitudine. I Maccabees 2:47 Et persecuti sunt filios superbiae, et prosperatum est opus in manibus eorum: I Maccabees 2:48 et obtinuerunt legem de manibus gentium, et de manibus regum: et non dederant cornu peccatori. I Maccabees 2:49 Et appropinquaverunt dies Mathathiae moriendi, et dixit filiis suis: Nunc confortata est superbia, et castigatio, et tempus eversionis, et ira indignationis: I Maccabees 2:50 Nunc ergo, o filii, aemulatores estote legis, et date animas vestras pro testamento patrum vestrorum, I Maccabees 2:51 et mementote operum patrum, quae fecerunt in generationibus suis: et accipietis gloriam magnam, et nomen aeternum. I Maccabees 2:52 Abraham nonne in tentatione inventus est fidelis, et reputatum est ei ad iustitiam? I Maccabees 2:53 Ioseph in tempore angustiae suae custodivit mandatum, et factus est dominus Aegypti. I Maccabees 2:54 Phinees pater noster, zelando zelum Dei, accepit testamentum sacerdotii aeterni. I Maccabees 2:55 Iesus dum implevit verbum, factus est dux in Israel. I Maccabees 2:56 Caleb, dum testificatur in ecclesia, accepit hereditatem. I Maccabees 2:57 David in sua misericordia consecutus est sedem regni in saecula. I Maccabees 2:58 Elias, dum zelat zelum legis, receptus est in caelum. I Maccabees 2:59 Ananias et Azarias et Misael credentes, liberati sunt de flamma. I Maccabees 2:60 Daniel in sua simplicitate liberatus est de ore leonum. I Maccabees 2:61 Et ita cogitate per generationem, et generationem: quia omnes qui sperant in eum, non infirmantur. I Maccabees 2:62 Et a verbis viri peccatoris ne timueritis: quia gloria eius stercus, et vermis est: I Maccabees 2:63 hodie extollitur, et cras non invenietur: quia conversus est in terram suam, et cogitatio eius periit. I Maccabees 2:64 Vos ergo filii confortamini, et viriliter agite in lege: quia in ipsa gloriosi eritis. I Maccabees 2:65 Et ecce Simon frater vester, scio quod vir consilii est: ipsum audite semper, et ipse erit vobis pater. I Maccabees 2:66 Et Iudas Machabaeus fortis viribus a iuventute sua, sit vobis princeps militiae, et ipse aget bellum populi. I Maccabees 2:67 Et adducetis ad vos omnes factores legis: et vindicate vindictam populi vestri. I Maccabees 2:68 Retribuite retributionem Gentibus, et intendite in praeceptum legis. I Maccabees 2:69 Et benedixit eos, et appositus est ad patres suos. I Maccabees 2:70 Et defunctus est anno centesimo et quadragesimo sexto: et sepultus est a filiis suis in sepulchris patrum suorum in Modin, et planxerunt eum omnis Israel planctu magno. I Maccabees 3:0 I Maccabees 3:1 Et surrexit Iudas, qui vocabatur Machabaeus filius eius pro eo: I Maccabees 3:2 et adiuvabant eum omnes fratres eius: et universi, qui se coniunxerant patri eius, et praeliabantur praelium Israel cum laetitia. I Maccabees 3:3 Et dilatavit gloriam populo suo, et induit se loricam sicut gigas, et succinxit se arma bellica sua in praeliis, et protegebat castra gladio suo. I Maccabees 3:4 Similis factus est leoni in operibus suis, et sicut catulus leonis rugiens in venatione. I Maccabees 3:5 Et persecutus est iniquos perscrutans eos: et qui conturbabant populum suum, eos succendit flammis: I Maccabees 3:6 et repulsi sunt inimici eius prae timore eius, et omnes operarii iniquitatis conturbati sunt: et directa est salus in manu eius. I Maccabees 3:7 Et exacerbabat reges multos, et laetificabat Iacob in operibus suis, et in saeculum memoria eius in benedictione. I Maccabees 3:8 Et perambulavit civitates Iuda, et perdidit impios ex eis, et avertit iram ab Israel. I Maccabees 3:9 Et nominatus est usque ad novissimum terrae, et congregavit pereuntes. I Maccabees 3:10 Et congregavit Apollonius Gentes, et a Samaria virtutem multam et magnam ad bellandum contra Israel. I Maccabees 3:11 Et cognovit Iudas, et exiit obviam illi: et percussit, et occidit illum: et ceciderunt vulnerati multi, et reliqui fugerunt. I Maccabees 3:12 et accepit spolia eorum: et gladium Apollonii abstulit Iudas, et erat pugnans in eo omnibus diebus. I Maccabees 3:13 Et audivit Seron princeps exercitus Syriae, quod congregavit Iudas congregationem fidelium, et ecclesiam secum, I Maccabees 3:14 et ait: Faciam mihi nomen, et glorificabor in regno, et debellabo Iudam, et eos, qui cum ipso sunt, qui spernebant verbum regis. I Maccabees 3:15 Et praeparavit se: et ascenderunt cum eo castra impiorum fortes auxiliarii ut facerent vindictam in filios Israel. I Maccabees 3:16 Et appropinquaverunt usque ad Bethoron: et exivit Iudas obviam illi cum paucis. I Maccabees 3:17 Ut autem viderunt exercitum venientem sibi obviam, dixerunt Iudae: Quomodo poterimus pauci pugnare contra multitudinem tantam, et tam fortem, et nos fatigati sumus ieiunio hodie? I Maccabees 3:18 Et ait Iudas: Facile est concludi multos in manus paucorum: et non est differentia in conspectu Dei caeli liberare in multis, et in paucis: I Maccabees 3:19 quoniam non in multitudine exercitus victoria belli, sed de caelo fortitudo est. I Maccabees 3:20 Ipsi veniunt ad nos in multitudine contumaci, et superbia ut disperdant nos, et uxores nostras, et filios nostros, et ut spolient nos: I Maccabees 3:21 nos vero pugnabimus pro animabus nostris, et legibus nostris: I Maccabees 3:22 et ipse Dominus conteret eos ante faciem nostram: vos autem ne timueritis eos. I Maccabees 3:23 Ut cessavit autem loqui, insiluit in eos subito: et contritus est Seron, et exercitus eius in conspectu ipsius: I Maccabees 3:24 et persecutus est eum in descensu Bethoron usque in campum, et ceciderunt ex eis octingenti viri, reliqui autem fugerunt in terram Philisthiim. I Maccabees 3:25 Et cecidit timor Iudae, ac fratrum eius, et formido super omnes gentes in circuitu eorum. I Maccabees 3:26 et pervenit ad regem nomen eius, et de praeliis Iudae narrabant omnes gentes. I Maccabees 3:27 Ut audivit autem rex Antiochus sermones istos, iratus est animo: et misit, et congregavit exercitum universi regni sui, castra fortia valde: I Maccabees 3:28 et aperuit aerarium suum, et dedit stipendia exercitui in annum: et mandavit illis ut essent parati ad omnia. I Maccabees 3:29 Et vidit quod defecit pecunia de thesauris suis, et tributa regionis modica propter dissensionem, et plagam, quam fecit in terra, ut tollerent legitima, quae erant a primis diebus: I Maccabees 3:30 et timuit ne non haberet et semel et bis, in sumptus et donaria, quae dederat ante larga manu: et abundaverat super reges, qui ante eum fuerant. I Maccabees 3:31 Et consternatus erat animo valde, et cogitavit ire in Persidem, et accipere tributa regionum, et congregare argentum multum. I Maccabees 3:32 Et reliquit Lysiam hominem nobilem de genere regali, super negotia regia, a flumine Euphrate usque ad flumen Aegypti: I Maccabees 3:33 et ut nutriret Antiochum filium suum, donec rediret. I Maccabees 3:34 Et tradidit ei medium exercitum, et elephantos: et mandavit ei de omnibus, quae volebat, et de inhabitantibus Iudaeam, et Ierusalem: I Maccabees 3:35 et ut mitteret ad eos exercitum ad conterendam, et extirpandam virtutem Israel, et reliquias Ierusalem, et auferendam memoriam eorum de loco: I Maccabees 3:36 et ut constitueret habitatores filios alienigenas in omnibus finibus eorum, et sorte distribueret terram eorum. I Maccabees 3:37 Et rex assumpsit partem exercitus residui, et exivit ab Antiochia civitate regni sui anno centesimo et quadragesimo septimo: et transfretavit Euphraten flumen, et perambulabat superiores regiones. I Maccabees 3:38 Et elegit Lysias Ptolemaeum filium Dorymini, et Nicanorem, et Gorgiam, viros potentes ex amicis regis: I Maccabees 3:39 et misit cum eis quadraginta millia virorum, et septem millia equitum ut venirent in terram Iuda, et disperderent eam secundum verbum regis. I Maccabees 3:40 Et processerunt cum universa virtute sua, et venerunt, et applicuerunt Emmaum in terra campestri. I Maccabees 3:41 Et audierunt mercatores regionum nomen eorum: et acceperunt argentum, et aurum multum valde, et pueros: et venerunt in castra ut acciperent filios Israel in servos, et additi sunt ad eos exercitus Syriae, et terrae alienigenarum. I Maccabees 3:42 Et vidit Iudas, et fratres eius, quia multiplicata sunt mala, et exercitus applicabant ad fines eorum: et cognoverunt verba regis, quae mandavit populo facere in interitum, et consummationem: I Maccabees 3:43 et dixerunt unusquisque ad proximum suum: Erigamus deiectionem populi nostri, et pugnemus pro populo nostro, et sanctis nostris. I Maccabees 3:44 Et congregatus est conventus ut essent parati in praelium: et ut orarent, et peterent misericordiam, et miserationes. I Maccabees 3:45 Et Ierusalem non habitabatur, sed erat sicut desertum: non erat qui ingrederetur et egrederetur de natis eius: et sanctum conculcabatur: et filii alienigenarum erant in arce, ibi erat habitatio Gentium: et ablata est voluptas a Iacob, et defecit ibi tibia, et cithara. I Maccabees 3:46 Et congregati sunt, et venerunt in Maspha contra Ierusalem: quia locus orationis erat in Maspha ante in Israel. I Maccabees 3:47 Et ieiunaverunt illa die, et induerunt se ciliciis, et cinerem imposuerunt capiti suo: et disciderunt vestimenta sua: I Maccabees 3:48 et expanderunt libros legis, de quibus scrutabantur Gentes similitudinem simulacrorum suorum: I Maccabees 3:49 et attulerunt ornamenta sacerdotalia, et primitias, et decimas: et suscitaverunt Nazaraeos, qui impleverant dies: I Maccabees 3:50 et clamaverunt voce magna in caelum, dicentes: Quid faciemus istis, et quo eos ducemus? I Maccabees 3:51 et sancta tua conculcata sunt, et contaminata sunt, et sacerdotes tui facti sunt in luctum, et in humilitatem. I Maccabees 3:52 et ecce Nationes convenerunt adversum nos ut nos disperdant: tu scis quae cogitant in nos. I Maccabees 3:53 Quomodo poterimus subsistere ante faciem eorum, nisi tu Deus adiuves nos? I Maccabees 3:54 Et tubis exclamaverunt voce magna. I Maccabees 3:55 Et post haec constituit Iudas duces populi, tribunos, et centuriones, et pentacontarchos, et decuriones. I Maccabees 3:56 Et dixit his, qui aedificabant domos, et sponsabant uxores, et plantabant vineas, et formidolosis, ut redirent unusquisque in domum suam secundum legem. I Maccabees 3:57 Et moverunt castra, et collocaverunt ad Austrum Emmaum. I Maccabees 3:58 Et ait Iudas: Accingimini, et estote filii potentes, et estote parati in mane, ut pugnetis adversus Nationes has, quae convenerunt adversus nos disperdere nos, et sancta nostra: I Maccabees 3:59 quoniam melius est nos mori in bello, quam videre mala gentis nostrae, et sanctorum. I Maccabees 3:60 Sicut autem fuerit voluntas in caelo, sic fiat. I Maccabees 4:0 I Maccabees 4:1 Et assumpsit Gorgias quinque millia virorum, et mille equites electos: et moverunt castra nocte I Maccabees 4:2 ut applicarent ad castra Iudaeorum, et percuterent eos subito: et filii, qui erant ex arce, erant illis duces. I Maccabees 4:3 Et audivit Iudas, et surrexit ipse et potentes percutere virtutem exercituum regis, qui erant in Emmaum. I Maccabees 4:4 Adhuc enim dispersus erat exercitus a castris. I Maccabees 4:5 Et venit Gorgias in castra Iudae noctu, et neminem invenit, et quaerebat eos in montibus: quoniam dixit: Fugiunt hi a nobis. I Maccabees 4:6 Et cum dies factus esset, apparuit Iudas in campo cum tribus millibus virorum tantum: qui tegumenta, et gladios non habebant: I Maccabees 4:7 et viderunt castra Gentium valida, et loricatos, et equitatus in circuitu eorum, et hi docti ad praelium. I Maccabees 4:8 Et ait Iudas viris, qui secum erant: Ne timueritis multitudinem eorum, et impetum eorum ne formidetis. I Maccabees 4:9 Mementote qualiter salvi facti sunt patres nostri in mari rubro, cum sequeretur eos Pharao cum exercitu multo. I Maccabees 4:10 Et nunc clamemus in caelum: et miserebitur nostri Dominus, et memor erit testamenti patrum nostrorum, et conteret exercitum istum ante faciem nostram hodie: I Maccabees 4:11 et scient omnes gentes quia est Deus qui redimat, et liberet Israel. I Maccabees 4:12 Et elevaverunt alienigenae oculos suos, et viderunt eos venientes ex adverso. I Maccabees 4:13 Et exierunt de castris in praelium, et tuba cecinerunt hi, qui erant cum Iuda: I Maccabees 4:14 Et congressi sunt: et contritae sunt Gentes, et fugerunt in campum. I Maccabees 4:15 Novissimi autem omnes ceciderunt in gladio, et persecuti sunt eos usque Gezeron, et usque in campos Idumaeae, et Azoti, et Iamniae: et ceciderunt ex illis usque ad tria millia virorum. I Maccabees 4:16 Et reversus est Iudas, et exercitus eius, sequens eum. I Maccabees 4:17 Dixitque ad populum: Non concupiscaris spolia: quia bellum contra nos est, I Maccabees 4:18 et Gorgias et exercitus eius prope nos in monte: sed state nunc contra inimicos nostros, et expugnate eos, et sumetis postea spolia securi. I Maccabees 4:19 Et adhuc loquente Iuda haec, ecce apparuit pars quaedam prospiciens de monte. I Maccabees 4:20 Et vidit Gorgias quod in fugam conversi sunt sui, et succenderunt castra: fumus enim, qui videbatur, declarabat quod factum est. I Maccabees 4:21 Quibus illi conspectis timuerunt valde, aspicientes simul et Iudam, et exercitum in campo paratum ad praelium. I Maccabees 4:22 Et fugerunt omnes in campum alienigenarum: I Maccabees 4:23 et Iudas reversus est ad spolia castrorum, et acceperunt aurum multum, et argentum, et hyacinthinum, et purpuram marinam, et opes magnas. I Maccabees 4:24 Et conversi, hymnum canebant, et benedicebant Deum in caelum, quoniam bonus est, quoniam in saeculum misericordia eius. I Maccabees 4:25 Et facta est salus magna in Israel in die illa. I Maccabees 4:26 Quicumque autem alienigenarum evaserunt, venerunt, et nunciaverunt Lysiae universa, quae acciderant. I Maccabees 4:27 Quibus ille auditis consternatus animo deficiebat: quod non qualia voluit, talia contigerunt in Israel, et qualia mandavit rex. I Maccabees 4:28 Et sequenti anno congregavit Lysias virorum electorum sexaginta millia, et equitum quinque millia, ut debellaret eos. I Maccabees 4:29 Et venerunt in Iudaeam, et castra posuerunt in Bethoron, et occurrit illis Iudas cum decem millibus viris. I Maccabees 4:30 Et viderunt exercitum fortem, et oravit, et dixit: Benedictus es salvator Israel, qui contrivisti impetum potentis in manu servi tui David, et tradidisti castra alienigenarum in manu Ionathae filii Saul, et armigeri eius. I Maccabees 4:31 Conclude exercitum istum in manu populi tui Israel, et confundantur in exercitu suo, et equitibus. I Maccabees 4:32 Da illis formidinem, et tabefac audaciam virtutis eorum, et commoveantur contritione sua. I Maccabees 4:33 Deiice illos gladio diligentium te: et collaudent te omnes, qui noverunt nomen tuum in hymnis. I Maccabees 4:34 Et commiserunt praelium: et ceciderunt de exercitu Lysiae quinque millia virorum. I Maccabees 4:35 Videns autem Lysias fugam suorum, et Iudaeorum audaciam, et quod parati sunt aut vivere, aut mori fortiter, abiit Antiochiam, et elegit milites, ut multiplicati rursus venirent in Iudaeam. I Maccabees 4:36 Dixit autem Iudas, et fratres eius: Ecce contriti sunt inimici nostri: ascendamus nunc mundare sancta, et renovare. I Maccabees 4:37 Et congregatus est omnis exercitus, et ascenderunt in montem Sion. I Maccabees 4:38 Et viderunt sanctificationem desertam, et altare profanatum, et portas exustas, et in atriis virgulta nata sicut in saltu, vel in montibus, et pastophoria diruta. I Maccabees 4:39 Et sciderunt vestimenta sua, et planxerunt planctu magno, et imposuerunt cinerem super caput suum. I Maccabees 4:40 et ceciderunt in faciem super terram, et exclamaverunt tubis signorum, et clamaverunt in caelum. I Maccabees 4:41 Tunc ordinavit Iudas viros ut pugnarent adversus eos, qui erant in arce, donec emundarent sancta. I Maccabees 4:42 Et elegit sacerdotes sine macula, voluntatem habentes in lege Dei: I Maccabees 4:43 et mundaverunt sancta, et tulerunt lapides contaminationis in locum immundum. I Maccabees 4:44 Et cogitavit de altari holocaustorum, quod profanatum erat, quid de eo faceret. I Maccabees 4:45 Et incidit illis consilium bonum ut destruerent illud: ne forte illis esset in opprobrium, quia contaminaverunt illud Gentes, et demoliti sunt illud. I Maccabees 4:46 Et reposuerunt lapides in monte domus in loco apto, quoadusque veniret propheta, et responderet de eis. I Maccabees 4:47 Et acceperunt lapides integros secundum legem, et aedificaverunt altare novum secundum illud, quod fuit prius: I Maccabees 4:48 et aedificaverunt sancta, et quae intra domum erant intrinsecus: et aedem, et atria sanctificaverunt. I Maccabees 4:49 Et fecerunt vasa sancta nova, et intulerunt candelabrum, et altare incensorum, et mensam in templum. I Maccabees 4:50 Et incensum posuerunt super altare, et accenderunt lucernas quae super candelabrum erant, et lucebant in templo. I Maccabees 4:51 Et posuerunt super mensam panes, et appenderunt vela, et consummaverunt omnia opera, quae fecerant. I Maccabees 4:52 Et ante matutinum surrexerunt quinta et vigesima die mensis noni (hic est mensis Casleu) centesimi quadragesimi octavi anni: I Maccabees 4:53 et obtulerunt sacrificium secundum legem super altare holocaustorum novum, quod fecerunt. I Maccabees 4:54 Secundum tempus et secundum diem, in qua contaminaverunt illud gentes, in ipsa renovatum est in canticis, et citharis, et cinyris, et in cymbalis. I Maccabees 4:55 Et cecidit omnis populus in faciem, et adoraverunt, et benedixerunt in caelum eum, qui prosperavit eis. I Maccabees 4:56 Et fecerunt dedicationem altaris diebus octo, et obtulerunt holocausta cum laetitia, et sacrificium salutaris et laudis. I Maccabees 4:57 Et ornaverunt faciem templi coronis aureis, et scutulis: et dedicaverunt portas, et pastophoria, et imposuerunt eis ianuas. I Maccabees 4:58 Et facta est laetitia in populo magna valde, et aversum est opprobrium Gentium. I Maccabees 4:59 Et statuit Iudas, et fratres eius, et universa ecclesia Israel ut agatur dies dedicationis altaris in temporibus suis ab anno in annum per dies octo a quinta et vigesima die mensis Casleu, cum laetitia et gaudio. I Maccabees 4:60 et aedificaverunt in tempore illo montem Sion, et per circuitum muros altos, et turres firmas, nequando venirent Gentes, et conculcarent eum sicut antea fecerunt. I Maccabees 4:61 Et collocavit illic exercitum, ut servarent eum, et munivit eum ad custodiendum Bethsuram, ut haberet populus munitionem contra faciem Idumaeae. I Maccabees 5:0 I Maccabees 5:1 Et factum est, ut audierunt Gentes in circuitu quia aedificatum est altare, et sanctuarium sicut prius, iratae sunt valde: I Maccabees 5:2 et cogitabant tollere genus Iacob, qui erant inter eos, et coeperunt occidere de populo, et persequi. I Maccabees 5:3 Et debellabat Iudas filios Esau in Idumaea, et eos, qui erant in Arabathane: quia circumsedebant Israelitas, et percussit eos plaga magna. I Maccabees 5:4 Et recordatus est malitiam filiorum Bean, qui erant populo in laqueum et in scandalum, insidiantes ei in via. I Maccabees 5:5 Et conclusi sunt ab eo in turribus, et applicuit ad eos, et anathematizavit eos, et incendit turres eorum igni cum omnibus, qui in eis erant. I Maccabees 5:6 Et transivit ad filios Ammon, et invenit manum fortem, et populum copiosum, et Timotheum ducem ipsorum: I Maccabees 5:7 et commisit cum eis praelia multa, et contriti sunt in conspectu eorum, et percussit eos: I Maccabees 5:8 et cepit Gazer civitatem, et filias eius, et reversus est in Iudaeam. I Maccabees 5:9 Et congregatae sunt gentes, quae sunt in Galaad adversus Israelitas, qui erant in finibus eorum ut tollerent eos: et fugerunt in Datheman munitionem, I Maccabees 5:10 et miserunt litteras ad Iudam, et fratres eius, dicentes: Congregatae sunt adversum nos gentes per circuitum, ut nos auferant: I Maccabees 5:11 et parant venire, et occupare munitionem, in quam confugimus: et Timotheus est dux exercitus eorum. I Maccabees 5:12 Nunc ergo veni, et eripe nos de manibus eorum, quia cecidit multitudo de nobis. I Maccabees 5:13 Et omnes fratres nostri, qui erant in locis Tubin, interfecti sunt: et captivas duxerunt uxores eorum, et natos, et spolia, et peremerunt illic fere mille viros. I Maccabees 5:14 Et adhuc epistolae legebantur, et ecce alii nuncii venerunt de Galilaea conscissis tunicis, nunciantes secundum verba haec: I Maccabees 5:15 dicentes convenisse adversum se a Ptolemaida, et Tyro, et Sidone: et repleta est omnis Galilaea alienigenis, ut nos consumant. I Maccabees 5:16 Ut audivit autem Iudas, et populus, sermones istos, convenit ecclesia magna cogitare quid facerent fratribus suis, qui in tribulatione erant, et expugnabantur ab eis. I Maccabees 5:17 Dixitque Iudas Simoni fratri suo: Elige tibi viros, et vade, et libera fratres tuos in Galilaea: ego autem, et frater meus Ionathas ibimus in Galaaditim. I Maccabees 5:18 Et reliquit Iosephum filium Zachariae, et Azariam duces populi cum residuo exercitu in Iudaea ad custodiam: I Maccabees 5:19 et praecepit illis, dicens: Praeestote populo huic: et nolite bellum committere adversum gentes, donec revertamur. I Maccabees 5:20 Et partiti sunt Simoni viri tria millia, ut iret in Galilaeam: Iudae autem octo millia in Galaaditim. I Maccabees 5:21 Et abiit Simon in Galilaeam, et commisit praelia multa cum gentibus: et contritae sunt gentes a facie eius, et persecutus est eos usque ad portam I Maccabees 5:22 Ptolemaidis: et ceciderunt de gentibus fere tria millia virorum, et accepit spolia eorum, I Maccabees 5:23 et assumpsit eos, qui erant in Galilaea, et in Arbatis cum uxoribus, et natis, et omnibus quae erant illis, et adduxit in Iudaeam cum laetitia magna. I Maccabees 5:24 Et Iudas Machabaeus, et Ionathas frater eius transierunt Iordanem, et abierunt viam trium dierum per desertum. I Maccabees 5:25 Et occurrerunt eis Nabuthaei, et susceperunt eos pacifice, et narraverunt eis omnia, quae acciderant fratribus eorum in Galaaditide, I Maccabees 5:26 et quia multi ex eis comprehensi sunt in Barasa, et Bosor, et in Alimis, et in Casphor, et Mageth, et Carnaim: hae omnes civitates munitae, et magnae. I Maccabees 5:27 Sed et in ceteris civitatibus Galaaditidis tenentur comprehensi, et in crastinum constituerunt admovere exercitum civitatibus his, et comprehendere, et tollere eos in una die. I Maccabees 5:28 Et convertit Iudas, et exercitus eius, viam in desertum Bosor repente, et occupavit civitatem: et occidit omnem masculum in ore gladii, et accepit omnia spolia eorum, et succendit eam igne. I Maccabees 5:29 Et surrexerunt inde nocte, et ibant usque ad munitionem. I Maccabees 5:30 Et factum est diluculo, cum elevassent oculos suos, et ecce populus multus, cuius non erat numerus, portantes scalas, et machinas ut comprehenderent munitionem, et expugnarent eos. I Maccabees 5:31 Et vidit Iudas, quia coepit bellum, et clamor belli ascendit ad caelum sicut tuba, et clamor magnus de civitate: I Maccabees 5:32 et dixit exercitui suo: Pugnate hodie pro fratribus vestris. I Maccabees 5:33 Et venit tribus ordinibus post eos, et exclamaverunt tubis, et clamaverunt in oratione. I Maccabees 5:34 Et cognoverunt castra Timothei quia Machabaeus est, et refugerunt a facie eius: et percusserunt eos plaga magna. et ceciderunt ex eis in die illa fere octo millia virorum. I Maccabees 5:35 Et divertit Iudas in Maspha, et expugnavit, et cepit eam: et occidit omnem masculum eius, et sumpsit spolia eius, et succendit eam igni. I Maccabees 5:36 Inde perrexit, et cepit Casbon, et Mageth, et Bosor, et reliquas civitates Galaaditidis. I Maccabees 5:37 Post haec autem verba congregavit Timotheus exercitum alium, et castra posuit contra Raphon trans torrentem. I Maccabees 5:38 Et misit Iudas speculari exercitum: et renunciaverunt ei, dicentes: Quia convenerunt ad eum omnes gentes, quae in circuitu nostro sunt, exercitus multus nimis: I Maccabees 5:39 et Arabas conduxerunt in auxilium sibi, et castra posuerunt trans torrentem, parati ad te venire in praelium. Et abiit Iudas obviam illis. I Maccabees 5:40 Et ait Timotheus principibus exercitus sui: Cum appropinquaverit Iudas, et exercitus eius ad torrentem aquae: si transierit ad nos prior, non poterimus sustinere eum: quia potens poterit adversum nos. I Maccabees 5:41 si vero timuerit transire, et posuerit castra extra flumen, transfretamus ad eos, et poterimus adversus illum. I Maccabees 5:42 Ut autem appropinquavit Iudas ad torrentem aquae, statuit scribas populi secus torrentem, et mandavit eis, dicens: Neminem hominem relinquatis: sed veniant omnes in praelium. I Maccabees 5:43 Et transfretavit ad illos prior, et omnis populus post eum, et contritae sunt omnes gentes a facie eorum, et proiecerunt arma sua, et fugerunt ad phanum, quod erat in Carnaim. I Maccabees 5:44 Et occupavit ipsam civitatem, et phanum succendit igne cum omnibus, quae erant in ipso: et oppressa est Carnaim, et non potuit sustinere contra faciem Iudae. I Maccabees 5:45 Et congregavit Iudas universos Israelitas, qui erant in Galaaditide, a minimo usque ad maximum, et uxores eorum, et natos, et exercitum magnum valde ut venirent in terram Iuda. I Maccabees 5:46 Et venerunt usque Ephron: et haec civitas magna in ingressu posita, munita valde, et non erat declinare ab ea dextera vel sinistra, sed per mediam iter erat. I Maccabees 5:47 Et incluserunt se qui erant in civitate, et obstruxerunt portas lapidibus: et misit ad eos Iudas verbis pacificis, I Maccabees 5:48 dicens: Transeamus per terram vestram, ut eamus in terram nostram: et nemo vobis nocebit: tantum pedibus transibimus. Et nolebant eis aperire. I Maccabees 5:49 Et praecepit Iudas praedicari in castris, ut applicarent unusquisque in quo erat loco. I Maccabees 5:50 et applicuerunt se viri virtutis: et oppugnavit civitatem illam tota die, et tota nocte, et tradita est civitas in manu eius: I Maccabees 5:51 et peremerunt omnem masculum in ore gladii, et eradicavit eam, et accepit spolia eius, et transivit per totam civitatem super interfectos. I Maccabees 5:52 Et transgressi sunt Iordanem in campo magno, contra faciem Bethsan. I Maccabees 5:53 Et erat Iudas congregans extremos, et exhortabatur populum per totam viam, donec venirent in terram Iuda: I Maccabees 5:54 et ascenderunt in montem Sion cum laetitia, et gaudio, et obtulerunt holocausta, quod nemo ex eis cecidisset donec reverterentur in pace. I Maccabees 5:55 Et in diebus, quibus erat Iudas, et Ionathas in terra Galaad, et Simon frater eius in Galilaea contra faciem Ptolemaidis, I Maccabees 5:56 audivit Iosephus Zachariae filius, et Azarias princeps virtutis, res bene gestas, et praelia quae facta sunt, I Maccabees 5:57 et dixit: Faciamus et ipsi nobis nomen, et eamus pugnare adversus gentes quae in circuitu nostro sunt. I Maccabees 5:58 Et praecepit his, qui erant in exercitu suo, et abierunt Iamniam. I Maccabees 5:59 Et exivit Gorgias de civitate, et viri eius obviam illis in pugnam. I Maccabees 5:60 Et fugati sunt Iosephus, et Azarias usque in fines Iudaeae: et ceciderunt illo die de populo Israel ad duo millia viri, et facta est plaga magna in populo: I Maccabees 5:61 quia non audierunt Iudam, et fratres eius, existimantes fortiter se facturos. I Maccabees 5:62 Ipsi autem non erant de semine virorum illorum, per quos salus facta est in Israel. I Maccabees 5:63 Et viri Iuda magnificati sunt valde in conspectu omnis Israel, et gentium omnium ubi audiebatur nomen eorum. I Maccabees 5:64 Et convenerunt ad eos fausta acclamantes. I Maccabees 5:65 Et exivit Iudas, et fratres eius, et expugnabant filios Esau in terra, quae ad Austrum est, et percussit Chebron et filias eius: et muros eius, et turres succendit igni in circuitu. I Maccabees 5:66 Et movit castra ut iret in terram alienigenarum, et perambulabat Samariam. I Maccabees 5:67 In die illa ceciderunt sacerdotes in bello, dum volunt fortiter facere, dum sine consilio exeunt in praelium. I Maccabees 5:68 Et declinavit Iudas in Azotum in terram alienigenarum, et diruit aras eorum, et sculptilia deorum ipsorum succendit igni: et cepit spolia civitatum, et reversus est in terram Iuda. I Maccabees 6:0 I Maccabees 6:1 Et rex Antiochus perambulabat superiores regiones, et audivit esse civitatem Elymaidem in Perside nobilissimam, et copiosam in argento, et auro, I Maccabees 6:2 templumque in ea locuples valde: et illic velamina aurea, et loricae, et scuta, quae reliquit Alexander Philippi rex Macedo, qui regnavit primus in Graecia. I Maccabees 6:3 Et venit, et quaerebat capere civitatem, et depraedari eam: et non potuit, quoniam innotuit sermo his, qui erant in civitate: I Maccabees 6:4 et insurrexerunt in praelium, et fugit inde, et abiit cum tristitia magna, et reversus est in Babyloniam. I Maccabees 6:5 Et venit qui nunciaret ei in Perside, quia fugata sunt castra, quae erant in terra Iuda: I Maccabees 6:6 et quia abiit Lysias cum virtute forti in primis, et fugatus est a facie Iudaeorum, et invaluerunt armis, et viribus, et spoliis multis, quae ceperunt de castris, quae exciderunt: I Maccabees 6:7 et quia diruerunt abominationem, quam aedificaverat super altare, quod erat in Ierusalem, et sanctificationem, sicut prius, circumdederunt muris excelsis, sed et Bethsuram civitatem suam. I Maccabees 6:8 Et factum est ut audivit rex sermones istos, expavit, et commotus est valde: et decidit in lectum, et incidit in languorem prae tristitia, quia non factum est ei sicut cogitabat. I Maccabees 6:9 Et erat illic per dies multos: quia renovata est in eo tristitia magna, et arbitratus est se mori. I Maccabees 6:10 Et vocavit omnes amicos suos, et dixit illis: Recessit somnus ab oculis meis, et concidi, et corrui corde prae solicitudine: I Maccabees 6:11 et dixi in corde meo: In quantam tribulationem deveni, et in quos fluctus tristitiae, in qua nunc sum: qui iucundus eram, et dilectus in potestate mea! I Maccabees 6:12 Nunc vero reminiscor malorum, quae feci in Ierusalem, unde et abstuli omnia spolia aurea, et argentea, quae erant in ea, et misi auferre habitantes Iudaeam sine causa. I Maccabees 6:13 Cognovi ergo quia propterea invenerunt me mala ista: et ecce pereo tristitia magna in terra aliena. I Maccabees 6:14 Et vocavit Philippum, unum de amicis suis, et praeposuit eum super universum regnum suum: I Maccabees 6:15 et dedit ei diadema, et stolam suam, et annulum, ut adduceret Antiochum filium suum, et nutriret eum, et regnaret. I Maccabees 6:16 Et mortuus est illic Antiochus rex anno centesimo quadragesimo nono. I Maccabees 6:17 Et cognovit Lysias, quoniam mortuus est rex, et constituit regnare Antiochum filium eius, quem nutrivit adolescentem: et vocavit nomen eius Eupatorem. I Maccabees 6:18 Et hi, qui erant in arce, concluserant Israel in circuitu sanctorum: et quaerebant eis mala semper, et firmamentum Gentium. I Maccabees 6:19 Et cogitavit Iudas disperdere eos: et convocavit universum populum, ut obsiderent eos. I Maccabees 6:20 Et convenerunt simul, et obsederunt eos anno centesimo quinquagesimo, et fecerunt balistas, et machinas. I Maccabees 6:21 Et exierunt quidam ex eis, qui obsidebantur: et adiunxerunt se illis aliqui impii ex Israel, I Maccabees 6:22 et abierunt ad regem, et dixerunt: Quousque non facis iudicium, et vindicas fratres nostros? I Maccabees 6:23 Nos decrevimus servire patri tuo, et ambulare in praeceptis eius, et obsequi edictis eius: I Maccabees 6:24 et filii populi nostri propter hoc alienabant se a nobis, et quicumque inveniebantur ex nobis, interficiebantur, et hereditates nostrae diripiebantur. I Maccabees 6:25 Et non ad nos tantum extenderunt manum, sed et in omnes fines nostros. I Maccabees 6:26 et ecce applicuerunt hodie ad arcem in Ierusalem occupare eam, et munitionem in Bethsuram munierunt: I Maccabees 6:27 et nisi praeveneris eos velocius, maiora, quam haec, facient, et non poteris obtinere eos. I Maccabees 6:28 Et iratus est rex, ut haec audivit: et convocavit omnes amicos suos, et principes exercitus sui, et eos, qui super equites erant. I Maccabees 6:29 sed et de regnis aliis, et de insulis maritimis venerunt ad eum exercitus conductitii. I Maccabees 6:30 Et erat numerus exercitus eius, centum millia peditum, et viginti millia equitum, et elephanti trigintaduo, docti ad praelium. I Maccabees 6:31 Et venerunt per Idumaeam, et applicuerunt ad Bethsuram, et pugnaverunt dies multos, et fecerunt machinas et exierunt, et succenderunt eas igne, et pugnaverunt viriliter. I Maccabees 6:32 Et recessit Iudas ab arce, et movit castra ad Bethzacharam contra castra regis. I Maccabees 6:33 Et surrexit rex ante lucem, et concitavit exercitus in impetum contra viam Bethzacharam: et comparaverunt se exercitus in praelium, et tubis cecinerunt: I Maccabees 6:34 et elephantis ostenderunt sanguinem uvae et mori, ad acuendos eos in praelium: I Maccabees 6:35 et diviserunt bestias per legiones: et astiterunt singulis elephantis mille viri in loricis concatenatis, et galeae aereae in capitibus eorum: et quingenti equites ordinati unicuique bestiae electi erant. I Maccabees 6:36 Hi ante tempus ubicumque erat bestia, ibi erant: et quocumque ibat, ibant, et non discedebant ab ea. I Maccabees 6:37 Sed et turres ligneae super eos firmae protegentes super singulas bestias: et super eas machinae: et super singulas viri virtutis triginta duo, qui pugnabant desuper: et Indus magister bestiae. I Maccabees 6:38 Et residuum equitatum hinc et inde statuit in duas partes, tubis exercitum commovere, et perurgere constipatos in legionibus eius. I Maccabees 6:39 Et ut refulsit sol in clypeos aureos, et aereos, resplenduerunt montes ab eis, et resplenduerunt sicut lampades ignis. I Maccabees 6:40 Et distincta est pars exercitus regis per montes excelsos, et alia per loca humilia: et ibant caute et ordinate. I Maccabees 6:41 Et commovebantur omnes inhabitantes terram a voce tubae, incessu multitudinis eorum, et collisione armorum: erat enim exercitus magnus valde, et fortis. I Maccabees 6:42 Et appropiavit Iudas, et exercitus eius in praelium: et ceciderunt de exercitu regis sexcenti viri. I Maccabees 6:43 Et vidit Eleazar filius Saura unam de bestiis loricatam loricis regis: et erat eminens super ceteras bestias. et visum est ei quod in ea esset rex: I Maccabees 6:44 et dedit se ut liberaret populum suum, et acquireret sibi nomen aeternum. I Maccabees 6:45 Et cucurrit ad eam audacter in medio legionis interficiens a dextris, et a sinistris, et cadebant ab eo huc atque illuc. I Maccabees 6:46 Et ivit sub pedes elephantis, et supposuit se ei, et occidit eum: et cecidit in terram super ipsum, et mortuus est illic. I Maccabees 6:47 Et videntes virtutem regis, et impetum exercitus eius, diverterunt se ab eis. I Maccabees 6:48 Castra autem regis ascenderunt contra eos in Ierusalem, et applicuerunt castra regis ad Iudaeam, et montem Sion. I Maccabees 6:49 Et fecit pacem cum his, qui erant in Bethsura: et exierunt de civitate, quia non erant eis ibi alimenta conclusis, quia sabbata erant terrae. I Maccabees 6:50 Et comprehendit rex Bethsuram: et constituit illic custodiam servare eam. I Maccabees 6:51 Et convertit castra ad locum sanctificationis dies multos: et statuit illic balistas, et machinas, et ignis iacula, et tormenta ad lapides iactandos, et spicula, et scorpios ad mittendas sagittas, et fundibula. I Maccabees 6:52 Fecerunt autem et ipsi machinas adversus machinas eorum, et pugnaverunt dies multos. I Maccabees 6:53 Escae autem non erant in civitate, eo quod septimus annus esset: et qui remanserant in Iudaea de Gentibus, consumpserant reliquias eorum, quae repositae fuerant. I Maccabees 6:54 Et remanserunt in sanctis viri pauci, quoniam obtinuerat eos fames: et dispersi sunt unusquisque in locum suum. I Maccabees 6:55 Et audivit Lysias quod Philippus, quem constituerat rex Antiochus, cum adhuc viveret, ut nutriret Antiochum filium suum, et regnaret, I Maccabees 6:56 reversus esset a Perside, et Media, et exercitus qui abierat cum ipso, et quia quaerebat suscipere regni negotia: I Maccabees 6:57 festinavit ire, et dicere ad regem, et duces exercitus: Deficimus quotidie, et esca nobis modica est, et locus, quem obsidemus, est munitus, et incumbit nobis ordinare de regno. I Maccabees 6:58 Nunc itaque demus dextras hominibus istis, et faciamus cum illis pacem, et cum omni gente eorum: I Maccabees 6:59 et constituamus illis ut ambulent in legitimis suis sicut prius. propter legitima enim ipsorum, quae despeximus, irati sunt, et fecerunt omnia haec. I Maccabees 6:60 Et placuit sermo in conspectu regis, et principum: et misit ad eos pacem facere: et receperunt illam. I Maccabees 6:61 Et iuravit illis rex, et principes: et exierunt de munitione. I Maccabees 6:62 Et intravit rex montem Sion, et vidit munitionem loci: et rupit citius iuramentum, quod iuravit: et mandavit destruere murum in gyro. I Maccabees 6:63 Et discessit festinanter, et reversus est Antiochiam, et invenit Philippum dominantem civitati: et pugnavit adversus eum, et occupavit civitatem. I Maccabees 7:0 I Maccabees 7:1 Anno centesimo quinquagesimo primo exiit Demetrius Seleuci filius ab urbe Roma, et ascendit cum paucis viris in civitatem maritimam, et regnavit illic. I Maccabees 7:2 Et factum est, ut ingressus est domum regni patrum suorum, comprehendit exercitus Antiochum, et Lysiam, ut adducerent eos ad eum. I Maccabees 7:3 Et res ei innotuit: et ait: Nolite mihi ostendere faciem eorum. I Maccabees 7:4 Et occidit eos exercitus. Et sedit Demetrius super sedem regni sui: I Maccabees 7:5 et venerunt ad eum viri iniqui et impii ex Israel: et Alcimus dux eorum, qui volebat fieri sacerdos. I Maccabees 7:6 Et accusaverunt populum apud regem, dicentes: Perdidit Iudas, et fratres eius omnes amicos tuos, et nos disperdidit de terra nostra. I Maccabees 7:7 Nunc ergo mitte virum, cui credis, ut eat, et videat exterminium omne, quod fecit nobis, et regionibus regis: et puniat omnes amicos eius, et adiutores eorum. I Maccabees 7:8 Et elegit rex ex amicis suis Bacchidem, qui dominabatur trans flumen magnum in regno, et fidelem regi: et misit eum, I Maccabees 7:9 ut videret exterminium, quod fecit Iudas: sed et Alcimum impium constituit in sacerdotium, et mandavit ei facere ultionem in filios Israel. I Maccabees 7:10 Et surrexerunt, et venerunt cum exercitu magno in terram Iuda: et miserunt nuncios, et locuti sunt ad Iudam, et ad fratres eius verbis pacificis in dolo. I Maccabees 7:11 Et non intenderunt sermonibus eorum: viderunt enim quia venerunt cum exercitu magno. I Maccabees 7:12 Et convenerunt ad Alcimum, et Bacchidem congregatio scribarum requirere quae iusta sunt: I Maccabees 7:13 et primi, Assidaei qui erant in filiis Israel, et exquirebant ab eis pacem. I Maccabees 7:14 Dixerunt enim: Homo sacerdos de semine Aaron venit, non decipiet nos: I Maccabees 7:15 et locutus est cum eis verba pacifica: et iuravit illis, dicens: Non inferemus vobis malum, neque amicis vestris. I Maccabees 7:16 Et crediderunt ei: Et comprehendit ex eis sexaginta viros, et occidit eos in una die secundum verbum, quod scriptum est: I Maccabees 7:17 Carnes sanctorum tuorum, et sanguinem ipsorum effuderunt in circuitu Ierusalem, et non erat qui sepeliret. I Maccabees 7:18 Et incubuit timor, et tremor in omnem populum: quia dixerunt: Non est veritas, et iudicium in eis: transgressi sunt enim constitutum, et iusiurandum quod iuraverunt. I Maccabees 7:19 Et movit Bacchides castra ab Ierusalem, et applicuit in Bethzecham: et misit, et comprehendit multos ex eis, qui a se effugerant, et quosdam de populo mactavit, et in puteum magnum proiecit. I Maccabees 7:20 Et commisit regionem Alcimo, et reliquit cum eo auxilium in adiutorium ipsi. Et abiit Bacchides ad regem: I Maccabees 7:21 et satis agebat Alcimus pro principatu sacerdotii sui. I Maccabees 7:22 et convenerunt ad eum omnes, qui perturbabant populum suum, et obtinuerunt terram Iuda, et fecerunt plagam magnam in Israel. I Maccabees 7:23 Et vidit Iudas omnia mala quae fecit Alcimus, et qui cum eo erant, filiis Israel, multo plus quam Gentes. I Maccabees 7:24 et exiit in omnes fines Iudaeae in circuitu, et fecit vindictam in viros desertores, et cessaverunt ultra exire in regionem. I Maccabees 7:25 Vidit autem Alcimus quod praevaluit Iudas, et qui cum eo erant: et cognovit quia non potest sustinere eos, et regressus est ad regem, et accusavit eos multis criminibus. I Maccabees 7:26 Et misit rex Nicanorem, unum ex principibus suis nobilioribus: qui erat inimicitias exercens contra Israel: et mandavit ei evertere populum. I Maccabees 7:27 Et venit Nicanor in Ierusalem cum exercitu magno, et misit ad Iudam et ad fratres eius verbis pacificis cum dolo, I Maccabees 7:28 dicens: Non sit pugna inter me et vos: veniam cum viris paucis, ut videam facies vestras cum pace. I Maccabees 7:29 Et venit ad Iudam, et salutaverunt se invicem pacifice: et hostes parati erant rapere Iudam. I Maccabees 7:30 Et innotuit sermo Iudae quoniam cum dolo venerat ad eum: et conterritus est ab eo, et amplius noluit videre faciem eius. I Maccabees 7:31 Et cognovit Nicanor quoniam denudatum est consilium eius: et exivit obviam Iudae in pugnam iuxta Capharsalama. I Maccabees 7:32 Et ceciderunt de Nicanoris exercitu fere quinque millia viri, et fugerunt in civitatem David. I Maccabees 7:33 Et post haec verba ascendit Nicanor in montem Sion: et exierunt de sacerdotibus populi salutare eum in pace, et demonstrare ei holocaustomata, quae offerebantur pro rege. I Maccabees 7:34 Et irridens sprevit eos, et polluit: et locutus est superbe, I Maccabees 7:35 et iuravit cum ira, dicens: Nisi traditus fuerit Iudas, et exercitus eius in manus meas, continuo cum regressus fuero in pace, succendam domum istam. Et exiit cum ira magna. I Maccabees 7:36 et intraverunt sacerdotes, et steterunt ante faciem altaris et templi: et flentes dixerunt: I Maccabees 7:37 Tu Domine elegisti domum istam ad invocandum nomen tuum in ea, ut esset domus orationis et obsecrationis populo tuo. I Maccabees 7:38 fac vindictam in homine isto, et exercitu eius, et cadant in gladio: memento blasphemias eorum, et ne dederis eis ut permaneant. I Maccabees 7:39 Et exiit Nicanor ab Ierusalem, et castra applicuit ad Bethoron: et occurrit illi exercitus Syriae. I Maccabees 7:40 Et Iudas applicuit in Adarsa cum tribus millibus viris: et oravit Iudas, et dixit: I Maccabees 7:41 Qui missi erant a rege Sennacherib, Domine, quia blasphemaverunt te, exiit angelus, et percussit ex eis centum octogintaquinque millia: I Maccabees 7:42 sic contere exercitum istum in conspectu nostro hodie: et sciant ceteri quia male locutus est super sancta tua: et iudica illum secundum malitiam illius. I Maccabees 7:43 Et commiserunt exercitus praelium tertiadecima die mensis Adar: et contrita sunt castra Nicanoris, et cecidit ipse primus in praelio. I Maccabees 7:44 Ut autem vidit exercitus eius quia cecidisset Nicanor, proiecerunt arma sua, et fugerunt: I Maccabees 7:45 et persecuti sunt eos viam unius diei ab Adazer usquequo veniatur in Gazara, et tubis cecinerunt post eos cum significationibus: I Maccabees 7:46 et exierunt de omnibus castellis Iudaeae in circuitu, et ventilabant eos cornibus, et convertebantur iterum ad eos, et ceciderunt omnes gladio, et non est relictus ex eis nec unus. I Maccabees 7:47 Et acceperunt spolia eorum in praedam: et caput Nicanoris amputaverunt, et dexteram eius, quam extenderat superbe, et attulerunt, et suspenderunt contra Ierusalem. I Maccabees 7:48 Et laetatus est populus valde, et egerunt diem illam in laetitia magna. I Maccabees 7:49 Et constituit agi omnibus annis diem istam tertiadecima die mensis Adar. I Maccabees 7:50 Et siluit terra Iuda dies paucos. I Maccabees 8:0 I Maccabees 8:1 Et audivit Iudas nomen Romanorum, quia sunt potentes viribus, et acquiescunt ad omnia, quae postulantur ab eis: et quicumque accesserunt ad eos, statuerunt cum eis amicitias, et quia sunt potentes viribus. I Maccabees 8:2 Et audierunt praelia eorum, et virtutes bonas, quas fecerunt in Galatia, quia obtinuerunt eos, et duxerunt sub tributum: I Maccabees 8:3 et quanta fecerunt in regione Hispaniae, et quod in potestatem redegerunt metalla argenti et auri, quae illic sunt, et possederunt omnem locum consilio suo, et patientia: I Maccabees 8:4 locaque quae longe erant valde ab eis, et reges, qui supervenerant eis ab extremis terrae, contriverunt, et percusserunt eos plaga magna: ceteri autem dant eis tributum omnibus annis. I Maccabees 8:5 et Philippum et Persen Ceteorum regem, et ceteros, qui adversum eos arma tulerant, contriverunt in bello, et obtinuerunt eos: I Maccabees 8:6 et Antiochum magnum regem Asiae, qui eis pugnam intulerat habens centum viginti elephantos, et equitatum, et currus, et exercitum magnum valde, contritum ab eis. I Maccabees 8:7 et quia ceperunt eum vivum, et statuerunt ei ut daret ipse, et qui regnarent post ipsum, tributum magnum, et daret obsides, et constitutum, I Maccabees 8:8 et regionem Indorum, et Medos, et Lydos, de optimis regionibus eorum: et acceptas eas ab eis, dederunt Eumeni regi. I Maccabees 8:9 et quia qui erant apud Helladam, voluerunt ire, et tollere eos: et innotuit sermo his, I Maccabees 8:10 et miserunt ad eos ducem unum, et pugnaverunt contra illos, et ceciderunt ex eis multi, et captivas duxerunt uxores eorum, et filios, et diripuerunt eos, et terram eorum possederunt, et destruxerunt muros eorum, et in servitutem illos redegerunt usque in hunc diem: I Maccabees 8:11 et residua regna, et insulas, quae aliquando restiterant illis, exterminaverunt, et in potestatem redegerunt. I Maccabees 8:12 Cum amicis autem suis, et qui in ipsis requiem habebant, conservaverunt amicitiam, et obtinuerunt regna, quae erant proxima, et quae erant longe: quia quicumque audiebant nomen eorum, timebant eos: I Maccabees 8:13 quibus vero vellent auxilio esse ut regnarent, regnabant: quos autem vellent, regno deturbabant: et exaltati sunt valde. I Maccabees 8:14 Et in omnibus istis nemo portabat diadema, nec induebatur purpura, ut magnificaretur in ea. I Maccabees 8:15 Et quia curiam fecerunt sibi, et quotidie consulebant trecentos viginti consilium agentes semper de multitudine, ut quae digna sunt, gerant: I Maccabees 8:16 et committunt uni homini magistratum suum per singulos annos dominari universae terrae suae, et omnes obediunt uni, et non est invidia, neque zelus inter eos. I Maccabees 8:17 Et elegit Iudas Eupolemum, filium Ioannis, filii Iacob, et Iasonem, filium Eleazari, et et misit eos Romam constituere cum illis amicitiam, et societatem: I Maccabees 8:18 et ut auferrent ab eis iugum Graecorum, quia viderunt quod in servitutem premerent regnum Israel. I Maccabees 8:19 Et abierunt Romam viam multam valde, et introierunt curiam, et dixerunt: I Maccabees 8:20 Iudas Machabaeus, et fratres eius, et populus Iudaeorum miserunt nos ad vos statuere vobiscum societatem, et pacem, et conscribere nos socios et amicos vestros. I Maccabees 8:21 Et placuit sermo in conspectu eorum. I Maccabees 8:22 Et hoc rescriptum est, quod rescripserunt in tabulis aereis, et miserunt in Ierusalem, ut esset apud eos ibi memoriale pacis, et societatis. I Maccabees 8:23 BENE SIT ROMANIS, et genti Iudaeorum in mari, et in terra in aeternum: gladiusque et hostis procul sit ab eis. I Maccabees 8:24 Quod si institerit bellum Romanis prius, aut omnibus sociis eorum in omni dominatione eorum: I Maccabees 8:25 auxilium feret gens Iudaeorum, prout tempus dictaverit, corde pleno: I Maccabees 8:26 et praeliantibus non dabunt, neque subministrabunt triticum, arma, pecuniam, naves, sicut placuit Romanis: et custodient mandata eorum, nihil ab eis accipientes. I Maccabees 8:27 Similiter autem et si genti Iudaeorum prius acciderit bellum, adiuvabunt Romani ex animo, prout eis tempus permiserit: I Maccabees 8:28 et adiuvantibus non dabitur triticum, arma, pecunia, naves, sicut placuit Romanis: et custodient mandata eorum absque dolo. I Maccabees 8:29 secundum haec verba constituerunt Romani populo Iudaeorum. I Maccabees 8:30 Quod si post haec verba hi aut illi addere, aut demere ad haec aliquid voluerint, facient ex proposito suo: et quaecumque addiderint, vel dempserint, rata erunt. I Maccabees 8:31 Sed et de malis, quae Demetrius rex fecit in eos, scripsimus ei, dicentes: Quare gravasti iugum tuum super amicos nostros, et socios Iudaeos? I Maccabees 8:32 Si ergo iterum adierint nos, adversum te faciemus illis iudicium, et pugnabimus tecum mari terraque. I Maccabees 9:0 I Maccabees 9:1 Interea ut audivit Demetrius quia cecidit Nicanor, et exercitus eius in praelio, apposuit Bacchidem, et Alcimum rursum mittere in Iudaeam, et dextrum cornu cum illis. I Maccabees 9:2 Et abierunt viam, quae ducit in Galgala, et castra posuerunt in Masaloth, quae est in Arbellis: et occupaverunt eam, et peremerunt animas hominum multas. I Maccabees 9:3 In mense primo anni centesimi et quinquagesimi secundi applicuerunt exercitum ad Ierusalem: I Maccabees 9:4 et surrexerunt, et abierunt in Beream viginti millia virorum, et duo millia equitum. I Maccabees 9:5 Et Iudas posuerat castra in Laisa, et tria millia viri electi cum eo: I Maccabees 9:6 et viderunt multitudinem exercitus quia multi sunt, et timuerunt valde: et multi subtraxerunt se de castris, et non remanserunt ex eis nisi octingenti viri. I Maccabees 9:7 Et vidit Iudas quod defluxit exercitus suus, et bellum perurgebat eum, et confractus est corde: quia non habebat tempus congregandi eos, et dissolutus est. I Maccabees 9:8 Et dixit his, qui residui erant: Surgamus, et eamus ad adversarios nostros, si poterimus pugnare adversus eos. I Maccabees 9:9 Et avertebant eum, dicentes: Non poterimus, sed liberemus animas nostras modo, et revertamur ad fratres nostros, et tunc pugnabimus adversus eos: nos autem pauci sumus. I Maccabees 9:10 Et ait Iudas: Absit istam rem facere ut fugiamus ab eis: et si appropiavit tempus nostrum, moriamur in virtute propter fratres nostros, et non inferamus crimen gloriae nostrae. I Maccabees 9:11 Et movit exercitus de castris, et steterunt illis obviam: et divisi sunt equites in duas partes, et fundibularii, et sagittarii praeibant exercitum, et primi certaminis omnes potentes. I Maccabees 9:12 Bacchides autem erat in dextro cornu, et proximavit legio ex duabus partibus, et clamabant tubis: I Maccabees 9:13 exclamaverunt autem et hi, qui erant ex parte Iudae, etiam ipsi, et commota est terra a voce exercituum: et commissum est praelium a mane usque ad vesperam. I Maccabees 9:14 Et vidit Iudas, quod firmior est pars exercitus Bacchidis in dextris, et convenerunt cum ipso omnes constantes corde: I Maccabees 9:15 et contrita est dextera pars ab eis, et persecutus est eos usque ad montem Azoti. I Maccabees 9:16 Et qui in sinistro cornu erant, viderunt quod contritum est dextrum cornu, et secuti sunt post Iudam, et eos, qui cum ipso erant, a tergo: I Maccabees 9:17 et ingravatum est praelium, et ceciderunt vulnerati multi ex his, et ex illis. I Maccabees 9:18 Et Iudas cecidit, et ceteri fugerunt. I Maccabees 9:19 Et Ionathas, et Simon tulerunt Iudam fratrem suum, et sepelierunt eum in sepulchro patrum suorum in civitate Modin. I Maccabees 9:20 Et fleverunt eum omnis populus Israel planctu magno, et lugebant dies multos, I Maccabees 9:21 et dixerunt: Quomodo cecidit potens, qui salvum faciebat populum Israel! I Maccabees 9:22 Et cetera verba bellorum Iudae, et virtutum, quas fecit, et magnitudinis eius, non sunt descripta: multa enim erant valde. I Maccabees 9:23 Et factum est: post obitum Iudae emerserunt iniqui in omnibus finibus Israel, et exorti sunt omnes, qui operabantur iniquitatem. I Maccabees 9:24 In diebus illis facta est fames magna valde, et tradidit se Bacchidi omnis regio eorum cum ipsis. I Maccabees 9:25 Et elegit Bacchides viros impios, et constituit eos dominos regionis: I Maccabees 9:26 et exquirebant, et perscrutabantur amicos Iudae, et adducebant eos ad Bacchidem, et vindicabat in illos, et illudebat. I Maccabees 9:27 Et facta est tribulatio magna in Israel, qualis non fuit ex die, qua non est visus propheta in Israel. I Maccabees 9:28 Et congregati sunt omnes amici Iudae, et dixerunt Ionathae: I Maccabees 9:29 Ex quo frater tuus Iudas defunctus est, vir similis ei non est, qui exeat contra inimicos nostros, Bacchidem, et eos, qui inimici sunt gentis nostrae. I Maccabees 9:30 Nunc itaque te hodie elegimus esse pro eo nobis in principem, et ducem ad bellandum bellum nostrum. I Maccabees 9:31 Et suscepit Ionathas tempore illo principatum, et surrexit loco Iudae fratris sui. I Maccabees 9:32 Et cognovit Bacchides, et quaerebat eum occidere. I Maccabees 9:33 Et cognovit Ionathas, et Simon frater eius, et omnes, qui cum eo erant: et fugerunt in desertum Thecuae, et consederunt ad aquam lacus Asphar. I Maccabees 9:34 Et cognovit Bacchides, et die sabbatorum venit ipse, et omnis exercitus eius trans Iordanem. I Maccabees 9:35 Et Ionathas misit fratrem suum ducem populi, et rogavit Nabuthaeos amicos suos, ut commodarent illi apparatum suum, qui erat copiosus. I Maccabees 9:36 Et exierunt filii Iambri ex Madaba, et comprehenderunt Ioannem, et omnia, quae habebat, et abierunt habentes ea. I Maccabees 9:37 Post haec verba, renunciatum est Ionathae, et Simoni fratri eius, quia filii Iambri faciunt nuptias magnas, et ducunt sponsam ex Madaba filiam unius de magnis principibus Chanaan cum ambitione magna. I Maccabees 9:38 Et recordati sunt sanguinis Ioannis fratris sui: et ascenderunt, et absconderunt se sub tegumento montis. I Maccabees 9:39 Et elevaverunt oculos suos, et viderunt: et ecce tumultus, et apparatus multus: et sponsus processit, et amici eius, et fratres eius obviam illis cum tympanis, et musicis, et armis multis. I Maccabees 9:40 Et surrexerunt ad eos ex insidiis, et occiderunt eos, et ceciderunt vulnerati multi, et residui fugerunt in montes: et acceperunt omnia spolia eorum: I Maccabees 9:41 et conversae sunt nuptiae in luctum, et vox musicorum ipsorum in lamentum. I Maccabees 9:42 Et vindicaverunt vindictam sanguinis fratris sui: et reversi sunt ad ripam Iordanis. I Maccabees 9:43 Et audivit Bacchides, et venit die sabbatorum usque ad oram Iordanis in virtute magna. I Maccabees 9:44 Et dixit ad suos Ionathas: Surgamus, et pugnemus contra inimicos nostros: non est enim hodie sicut heri, et nudiustertius. I Maccabees 9:45 ecce enim bellum ex adverso, aqua vero Iordanis hinc et inde, et ripae, et paludes, et saltus: et non est locus divertendi. I Maccabees 9:46 Nunc ergo clamate in caelum, ut liberemini de manu inimicorum vestrorum. Et commissum est bellum. I Maccabees 9:47 Et extendit Ionathas manum suam percutere Bacchidem, et divertit ab eo retro: I Maccabees 9:48 et desiliit Ionathas, et qui cum eo erant in Iordanem, et transnataverunt ad eos Iordanem. I Maccabees 9:49 et ceciderunt de parte Bacchidis die illa mille viri: et reversi sunt in Ierusalem, I Maccabees 9:50 et aedificaverunt civitates munitas in Iudaea, munitionem, quae erat in Iericho, et in Ammaum, et in Bethoron, et in Bethel, et Thamnata, et Phara, et Thopo muris excelsis, et portis, et seris. I Maccabees 9:51 Et posuit custodiam in eis, ut inimicitias exercerent in Israel: I Maccabees 9:52 et munivit civitatem Bethsuram, et Gazaram, et arcem, et posuit in eis auxilia, et apparatum escarum: I Maccabees 9:53 et accepit filios principum regionis obsides, et posuit eos in arce in Ierusalem in custodiam. I Maccabees 9:54 Et anno centesimo quinquagesimo tertio, mense secundo, praecepit Alcimus destrui muros domus sanctae interioris, et destrui opera prophetarum: et coepit destruere. I Maccabees 9:55 In tempore illo percussus est Alcimus: et impedita sunt opera illius, et occlusum est os eius, et dissolutus est paralysi, nec ultra potuit loqui verbum, et mandare de domo sua. I Maccabees 9:56 Et mortuus est Alcimus in tempore illo cum tormento magno. I Maccabees 9:57 Et vidit Bacchides quoniam mortuus est Alcimus: et reversus est ad regem. Et siluit terra annis duobus. I Maccabees 9:58 Et cogitaverunt omnes iniqui dicentes: Ecce Ionathas, et qui cum eo sunt, in silentio habitant confidenter: nunc ergo adducamus Bacchidem, et comprehendet eos omnes una nocte. I Maccabees 9:59 Et abierunt, et consilium ei dederunt. I Maccabees 9:60 Et surrexit ut veniret cum exercitu multo: et misit occulte epistolas sociis suis, qui erant in Iudaea, ut comprehenderent Ionathan, et eos, qui cum eo erant: sed non potuerunt, quia innotuit eis consilium eorum. I Maccabees 9:61 Et apprehendit de viris regionis, qui principes erant malitiae, quinquaginta viros, et occidit eos: I Maccabees 9:62 et secessit Ionathas, et Simon, et qui cum eo erant in Bethbessen, quae est in deserto: et extruxit diruta eius, et firmaverunt eam. I Maccabees 9:63 Et cognovit Bacchides, et congregavit universam multitudinem suam: et his, qui de Iudaea erant, denunciavit. I Maccabees 9:64 Et venit, et castra posuit desuper Bethbessen: et oppugnavit eam dies multos, et fecit machinas. I Maccabees 9:65 Et reliquit Ionathas Simonem fratrem suum in civitate, et exiit in regionem, et venit cum numero, I Maccabees 9:66 et percussit Odaren, et fratres eius, et filios Phaseron in tabernaculis ipsorum: et coepit caedere, et crescere in virtutibus. I Maccabees 9:67 Simon vero, et qui cum ipso erant, exierunt de civitate, et succenderunt machinas, I Maccabees 9:68 et pugnaverunt contra Bacchidem, et contritus est ab eis: et afflixerunt eum valde, quoniam consilium eius, et congressus eius erat inanis. I Maccabees 9:69 Et iratus contra viros iniquos, qui ei consilium dederant ut veniret in regionem ipsorum, multos ex eis occidit: ipse autem cogitavit cum reliquis abire in regionem suam. I Maccabees 9:70 Et cognovit Ionathas: et misit ad eum legatos componere pacem cum ipso, et reddere ei captivitatem. I Maccabees 9:71 Et libenter accepit, et fecit secundum verba eius, et iuravit se nihil facturum ei mali omnibus diebus vitae eius. I Maccabees 9:72 Et reddidit ei captivitatem, quam prius erat praedatus de terra Iuda: et conversus abiit in terram suam, et non apposuit amplius venire in fines eius: I Maccabees 9:73 Et cessavit gladius ex Israel: et habitavit Ionathas in Machmas, et coepit Ionathas ibi iudicare populum, et exterminavit impios ex Israel. I Maccabees 10:0 I Maccabees 10:1 Et anno centesimo sexagesimo ascendit Alexander Antiochi filius, qui cognominatus est Nobilis: et occupavit Ptolemaidam: et receperunt eum, et regnavit illic. I Maccabees 10:2 Et audivit Demetrius rex, et congregavit exercitum copiosum valde, et exivit obviam illi in praelium. I Maccabees 10:3 Et misit Demetrius epistolam ad Ionathan verbis pacificis, ut magnificaret eum. I Maccabees 10:4 Dixit enim: Anticipemus facere pacem cum eo, priusquam faciat cum Alexandro adversum nos. I Maccabees 10:5 recordabitur enim omnium malorum, quae fecimus in eum, et in fratrem eius, et in gentem eius. I Maccabees 10:6 Et dedit ei potestatem congregandi exercitum, et fabricare arma, et esse ipsum socium eius: et obsides, qui erant in arce, iussit tradi ei. I Maccabees 10:7 Et venit Ionathas in Ierusalem, et legit epistolas in auditu omnis populi, et eorum, qui in arce erant. I Maccabees 10:8 Et timuerunt timore magno, quoniam audierunt quod dedit ei rex potestatem congregandi exercitum. I Maccabees 10:9 Et traditi sunt Ionathae obsides, et reddidit eos parentibus suis: I Maccabees 10:10 et habitavit Ionathas in Ierusalem, et coepit aedificare, et innovare civitatem. I Maccabees 10:11 Et dixit facientibus opera ut extruerent muros, et montem Sion in circuitu lapidibus quadratis ad munitionem: et ita fecerunt. I Maccabees 10:12 Et fugerunt alienigenae, qui erant in munitionibus, quas Bacchides aedificaverat: I Maccabees 10:13 et reliquit unusquisque locum suum, et abiit in terram suam: I Maccabees 10:14 tantum in Bethsura remanserunt aliqui ex his, qui reliquerant legem, et praecepta Dei. erat enim haec eis ad refugium. I Maccabees 10:15 Et audivit Alexander rex promissa, quae promisit Demetrius Ionathae: et narraverunt ei praelia, et virtutes, quas ipse fecit, et fratres eius, et labores, quos laboraverunt. I Maccabees 10:16 et ait: Numquid inveniemus aliquem virum talem? et nunc faciemus eum amicum, et socium nostrum. I Maccabees 10:17 Et scripsit epistolam, et misit ei secundum haec verba, dicens: I Maccabees 10:18 REX Alexander fratri Ionathae salutem. I Maccabees 10:19 Audivimus de te quod vir potens sis viribus, et aptus ut sis amicus noster: I Maccabees 10:20 et nunc constituimus te hodie summum sacerdotem gentis tuae, et ut amicus voceris regis, (et misit ei purpuram, et coronam auream) et quae nostra sunt sentias nobiscum, et conserves amicitias ad nos. I Maccabees 10:21 Et induit se Ionathas stola sancta septimo mense, anno centesimo sexagesimo in die sollemni scenophegiae: et congregavit exercitum, et fecit arma copiosa. I Maccabees 10:22 Et audivit Demetrius verba ista, et contristatus est nimis, et ait: I Maccabees 10:23 Quid hoc fecimus, quod praeoccupavit nos Alexander apprehendere amicitiam Iudaeorum ad munimen sui? I Maccabees 10:24 Scribam et ego illis verba deprecatoria, et dignitates, et dona: ut sint mecum in adiutorium. I Maccabees 10:25 Et scripsit eis in haec verba: Rex Demetrius genti Iudaeorum salutem: I Maccabees 10:26 Quoniam servastis ad nos pactum, et mansistis in amicitia nostra, et non accessistis ad inimicos nostros, audivimus, et gavisi sumus. I Maccabees 10:27 Et nunc perseverate adhuc conservare ad nos fidem, et retribuemus vobis bona pro his, quae fecistis nobiscum: I Maccabees 10:28 et remittemus vobis praestationes multas, et dabimus vobis donationes. I Maccabees 10:29 Et nunc absolvo vos, et omnes Iudaeos a tributis, et pretia salis indulgeo, et coronas remitto, et tertias seminis: I Maccabees 10:30 et dimidiam partem fructus ligni, quod est portionis meae, relinquo vobis ex hodierno die, et deinceps, ne accipiatur a terra Iuda, et a tribus civitatibus, quae additae sunt illi ex Samaria, et Galilaea ex hodierna die et in totum tempus: I Maccabees 10:31 et Ierusalem sit sancta, et libera cum finibus suis: et decimae, et tributa ipsius sint. I Maccabees 10:32 Remitto etiam potestatem arcis, quae est in Ierusalem: et do eam summo sacerdoti, ut constituat in ea viros quoscumque ipse elegerit, qui custodiant eam. I Maccabees 10:33 Et omnem animam Iudaeorum, quae captiva est a terra Iuda in omni regno meo, relinquo liberam gratis, ut omnes a tributis solvantur, etiam pecorum suorum. I Maccabees 10:34 Et omnes dies sollemnes, et sabbata, et neomeniae, et dies decreti, et tres dies ante diem sollemnem, et tres dies post diem sollemnem sint omnes immunitatis et remissionis omnibus Iudaeis, qui sunt in regno meo: I Maccabees 10:35 et nemo habebit potestatem agere aliquid, et movere negotia adversus aliquem illorum in omni causa. I Maccabees 10:36 Et ascribantur ex Iudaeis in exercitu regis ad triginta millia virorum: et dabuntur illis copiae ut oportet omnibus exercitibus regis, et ex eis ordinabuntur qui sint in munitionibus regis magni: I Maccabees 10:37 et ex his constituentur super negotia regni, quae aguntur ex fide, et principes sint ex eis, et ambulent in legibus suis, sicut praecepit rex in terra Iuda. I Maccabees 10:38 Et tres civitates, quae additae sunt Iudaeae ex regione Samariae, cum Iudaea reputentur: ut sint sub uno, et non obediant alii potestati, nisi summi sacerdotis: I Maccabees 10:39 Ptolemaida, et confines eius, quas dedi donum sanctis, qui sunt in Ierusalem ad necessarios sumptus sanctorum. I Maccabees 10:40 Et ego dabo singulis annis quindecim millia siclorum argenti de rationibus regis, quae me contingunt: I Maccabees 10:41 et omne, quod reliquum fuerit, quod non reddiderant qui super negotia erant annis prioribus, ex hoc dabunt in opera domus. I Maccabees 10:42 Et super haec quinque millia siclorum argenti, quae accipiebant de sanctorum ratione per singulos annos: et haec ad sacerdotes pertineant, qui ministerio funguntur. I Maccabees 10:43 Et quicumque confugerint in templum, quod est Ierosolymis, et in omnibus finibus eius, obnoxii regi in omni negotio dimittantur, et universa, quae sunt eis in regno meo, libera habeant. I Maccabees 10:44 Et ad aedificanda vel restauranda opera sanctorum, sumptus dabuntur de ratione regis: I Maccabees 10:45 et ad extruendos muros Ierusalem, et communiendos in circuitu, sumptus dabuntur de ratione regis, et ad construendos muros in Iudaea. I Maccabees 10:46 Ut audivit autem Ionathas, et populus sermones istos, non crediderunt eis, nec receperunt eos: quia recordati sunt malitiae magnae, quam fecerat in Israel, et tribulaverat eos valde. I Maccabees 10:47 Et complacuit eis in Alexandrum, quia ipse fuerat eis princeps sermonum pacis, et ipsi auxilium ferebant omnibus diebus. I Maccabees 10:48 Et congregavit rex Alexander exercitum magnum, et admovit castra contra Demetrium. I Maccabees 10:49 Et commiserunt praelium duo reges, et fugit exercitus Demetrii, et insecutus est eum Alexander, et incubuit super eos. I Maccabees 10:50 Et invaluit praelium nimis, donec occidit sol: et cecidit Demetrius in die illa. I Maccabees 10:51 Et misit Alexander ad Ptolemaeum regem Aegypti legatos secundum haec verba, dicens: I Maccabees 10:52 QUONIAM regressus sum in regnum meum, et sedi in sede patrum meorum, et obtinui principatum, et contrivi Demetrium, et possedi regionem nostram, I Maccabees 10:53 et commisi pugnam cum eo, et contritus est ipse, et castra eius a nobis, et sedemus in sede regni eius: I Maccabees 10:54 et nunc statuamus ad invicem amicitiam: et da mihi filiam tuam uxorem, et ego ero gener tuus, et dabo tibi dona, et ipsi dignitatem. I Maccabees 10:55 Et respondit rex Ptolemaeus, dicens: FELIX dies, in qua reversus es ad terram patrum tuorum, et sedisti in sede regni eorum. I Maccabees 10:56 Et nunc faciam tibi quod scripsisti: sed occurre mihi Ptolemaidam, ut videamus invicem nos, et spondeam tibi sicut dixisti. I Maccabees 10:57 Et exivit Ptolemaeus de Aegypto, ipse et Cleopatra filia eius, et venit Ptolemaidam anno centesimo sexagesimo secundo. I Maccabees 10:58 Et occurrit ei Alexander rex, et dedit ei Cleopatram filiam suam: et fecit nuptias eius Ptolemaidae, sicut reges, in magna gloria. I Maccabees 10:59 Et scripsit rex Alexander Ionathae, ut veniret obviam sibi. I Maccabees 10:60 Et abiit cum gloria Ptolemaidam, et occurrit ibi duobus regibus, et dedit illis argentum multum, et aurum, et dona: et invenit gratiam in conspectu eorum. I Maccabees 10:61 Et convenerunt adversus eum viri pestilentes ex Israel, viri iniqui interpellantes adversus eum: et non intendit ad eos rex. I Maccabees 10:62 Et iussit spoliari Ionathan vestibus suis, et indui eum purpura: et ita fecerunt. Et collocavit eum rex sedere secum. I Maccabees 10:63 Dixitque principibus suis: Exite cum eo in medium civitatis, et praedicate, ut nemo adversus eum interpellet de ullo negotio, nec quisquam ei molestus sit de ulla ratione. I Maccabees 10:64 Et factum est, ut viderunt qui interpellabant gloriam eius, quae praedicabatur, et opertum eum purpura, fugerunt omnes: I Maccabees 10:65 et magnificavit eum rex, et scripsit eum inter primos amicos, et posuit eum ducem, et participem principatus. I Maccabees 10:66 Et reversus est Ionathas in Ierusalem cum pace, et laetitia. I Maccabees 10:67 In anno centesimo sexagesimoquinto venit Demetrius filius Demetrii a Creta in terram patrum suorum. I Maccabees 10:68 Et audivit Alexander rex, et contristatus est valde, et reversus est Antiochum. I Maccabees 10:69 Et constituit Demetrius rex Apollonium ducem, qui praeerat Coelesyriae: et congregavit exercitum magnum, et accessit ad Iamniam: et misit ad Ionathan summum sacerdotem, I Maccabees 10:70 dicens: Tu solus resistis nobis: ego autem factus sum in derisum, et in opprobrium, propterea quia tu potestatem adversum nos exerces in montibus. I Maccabees 10:71 Nunc ergo si confidis in virtutibus tuis, descende ad nos in campum, et comparemus illic invicem: quia mecum est virtus bellorum. I Maccabees 10:72 Interroga, et disce quis sum ego, et ceteri, qui auxilio sunt mihi, qui et dicunt quia non potest stare pes vester ante faciem nostram, quia bis in fugam conversi sunt patres tui in terra sua: I Maccabees 10:73 et nunc quomodo poteris sustinere equitatum et exercitum tantum in campo, ubi non est lapis, neque saxum, neque locus fugiendi? I Maccabees 10:74 Ut audivit autem Ionathas sermones Apollonii, motus est animo: et elegit decem millia virorum, et exiit ab Ierusalem, et occurrit ei Simon frater eius in adiutorium: I Maccabees 10:75 et applicuerunt castra in Ioppen, et exclusit eum a civitate: quia custodia Apollonii Ioppe erat, et oppugnavit eam. I Maccabees 10:76 Et exterriti qui erant in civitate, aperuerunt ei, et obtinuit Ionathas Ioppen. I Maccabees 10:77 Et audivit Apollonius, et admovit tria millia equitum, et exercitum multum. I Maccabees 10:78 Et abiit Azotum tamquam iter faciens, et statim exiit in campum, eo quod haberet multitudinem equitum, et confideret in eis. Et insecutus est eum Ionathas in Azotum, et commiserunt praelium. I Maccabees 10:79 Et reliquit Apollonius in castris mille equites post eos occulte. I Maccabees 10:80 Et cognovit Ionathas quoniam insidiae sunt post se, et circuierunt castra eius, et iecerunt iacula in populum a mane usque ad vesperam. I Maccabees 10:81 Populus autem stabat, sicut praeceperat Ionathas: et laboraverunt equi eorum. I Maccabees 10:82 Et eiecit Simon exercitum suum, et commisit contra legionem. equites enim fatigati erant: et contriti sunt ab eo, et fugerunt. I Maccabees 10:83 Et qui dispersi sunt per campum, fugerunt in Azotum, et intraverunt in Bethdagon idolum suum, ut ibi se liberarent. I Maccabees 10:84 Et succendit Ionathas Azotum, et civitates, quae erant in circuitu eius, et accepit spolia eorum, et templum Dagon: et omnes, qui fugerunt in illud, succendit igne. I Maccabees 10:85 Et fuerunt qui ceciderunt gladio cum his, qui succensi sunt, fere octo millia virorum. I Maccabees 10:86 Et movit inde Ionathas castra, et applicuit ea Ascalonem: et exierunt de civitate obviam illi in magna gloria. I Maccabees 10:87 Et reversus est Ionathas in Ierusalem cum suis, habentibus spolia multa. I Maccabees 10:88 Et factum est: ut audivit Alexander rex sermones istos, addidit adhuc glorificare Ionathan. I Maccabees 10:89 Et misit ei fibulam auream, sicut consuetudo est dari cognatis regum. Et dedit ei Accaron, et omnes fines eius in possessionem. I Maccabees 11:0 I Maccabees 11:1 Et rex Aegypti congregavit exercitum, sicut arena, quae est circa oram maris, et naves multas: et quaerebat obtinere regnum Alexandri dolo, et addere illud regno suo. I Maccabees 11:2 Et exiit in Syriam verbis pacificis, et aperiebant ei civitates, et occurrebant ei: quia mandaverat Alexander rex exire ei obviam, eo quod socer suus esset. I Maccabees 11:3 Cum autem introiret civitatem Ptolemaeus, ponebat custodias militum in singulis civitatibus. I Maccabees 11:4 Et ut appropiavit Azoto, ostenderunt ei templum Dagon succensum igne, et Azotum, et cetera eius demolita, et corpora proiecta, et eorum, qui caesi erant in bello, tumulos quos fecerant secus viam. I Maccabees 11:5 Et narraverunt regi quia haec fecit Ionathas, ut invidiam facerent ei: et tacuit rex. I Maccabees 11:6 Et occurrit Ionathas regi in Ioppen cum gloria, et invicem se salutaverunt, et dormierunt illic. I Maccabees 11:7 Et abiit Ionathas cum rege usque ad fluvium, qui vocatur Eleutherus: et reversus est in Ierusalem. I Maccabees 11:8 Rex autem Ptolemaeus obtinuit dominium civitatum usque Seleuciam maritimam, et cogitabat in Alexandrum consilia mala. I Maccabees 11:9 Et misit legatos ad Demetrium, dicens: VENI, componamus inter nos pactum, et dabo tibi filiam meam, quam habet Alexander, et regnabis in regno patris tui. I Maccabees 11:10 poenitet enim me quod dederim illi filiam meam: quaesivit enim me occidere. I Maccabees 11:11 Et vituperavit eum, propterea quod concupierat regnum eius. I Maccabees 11:12 Et abstulit filiam suam, et dedit eam Demetrio, et alienavit se ab Alexandro, et manifestae sunt inimicitiae eius. I Maccabees 11:13 Et intravit Ptolemaeus Antiochiam, et imposuit duo diademata capiti suo, Aegypti, et Asiae. I Maccabees 11:14 Alexander autem rex erat in Cilicia illis temporibus: quia rebellabant qui erant in locis illis. I Maccabees 11:15 Et audivit Alexander, et venit ad eum in bellum: et produxit Ptolemaeus rex exercitum, et occurrit ei in manu valida, et fugavit eum. I Maccabees 11:16 Et fugit Alexander in Arabiam, ut ibi protegeretur: rex autem Ptolemaeus exaltatus est. I Maccabees 11:17 Et abstulit Zabdiel Arabs caput Alexandri; et misit Ptolemaeo. I Maccabees 11:18 Et rex Ptolemaeus mortuus est in die tertia: et qui erant in munitionibus, perierunt ab his, qui erant intra castra. I Maccabees 11:19 Et regnavit Demetrius anno centesimo sexagesimo septimo. I Maccabees 11:20 In diebus illis congregavit Ionathas eos, qui erant in Iudaea, ut expugnarent arcem, quae est in Ierusalem: et fecerunt contra eam machinas multas. I Maccabees 11:21 Et abierunt quidam qui oderant gentem suam viri iniqui ad regem Demetrium, et renunciaverunt ei quod Ionathas obsideret arcem. I Maccabees 11:22 Et ut audivit, iratus est: et statim venit ad Ptolemaidam, et scripsit Ionathae ne obsideret arcem, sed occurreret sibi ad colloquium festinato. I Maccabees 11:23 Ut audivit autem Ionathas, iussit obsidere: et elegit de senioribus Israel, et de sacerdotibus, et dedit se periculo. I Maccabees 11:24 Et accepit aurum, et argentum, et vestem, et alia xenia multa, et abiit ad regem Ptolemaidam, et invenit gratiam in conspectu eius. I Maccabees 11:25 Et interpellabant adversus eum quidam iniqui ex gente sua. I Maccabees 11:26 Et fecit ei rex sicut fecerant ei, qui ante eum fuerant: et exaltavit eum in conspectu omnium amicorum suorum, I Maccabees 11:27 et statuit ei principatum sacerdotii, et quaecumque alia habuit prius pretiosa, et fecit eum principem amicorum. I Maccabees 11:28 Et postulavit Ionathas a rege ut immunem faceret Iudaeam, et tres toparchias, hoc est Samariam, et confines eius: et promisit ei talenta trecenta. I Maccabees 11:29 Et consensit rex: et scripsit Ionathae epistolas de his omnibus, hunc modum continentes: I Maccabees 11:30 REX Demetrius fratri Ionathae salutem, et genti Iudaeorum. I Maccabees 11:31 Exemplum epistolae, quam scripsimus Lastheni parenti nostro de vobis, misimus ad vos ut sciretis: I Maccabees 11:32 Rex Demetrius Lastheni parenti salutem. I Maccabees 11:33 Genti Iudaeorum amicis nostris, et conservantibus quae iusta sunt apud nos, decrevimus benefacere propter benignitatem ipsorum, quam erga nos habent. I Maccabees 11:34 Statuimus ergo illis omnes fines Iudaeae, et tres civitates, Lydan, et Ramathan, quae additae sunt Iudaeae ex Samaria, et omnes confines earum sequestrari omnibus sacrificantibus in Ierosolymis pro his, quae ab eis prius accipiebat rex per singulos annos, et pro fructibus terrae, et pomorum. I Maccabees 11:35 Et alia, quae ad nos pertinebant decimarum, et tributorum ex hoc tempore remittimus eis: et areas salinarum, et coronas, quae nobis deferebantur, I Maccabees 11:36 omnia ipsis concedimus: et nihil horum irritum erit ex hoc, et in omne tempus. I Maccabees 11:37 Nunc ergo curate facere horum exemplum, et detur Ionathae, et ponatur in monte sancto, in loco celebri. I Maccabees 11:38 Et videns Demetrius rex quod siluit terra in conspectu suo, et nihil ei resistit, dimisit totum exercitum suum, unumquemque in locum suum, excepto peregrino exercitu, quem contraxit ab insulis Gentium: et inimici erant ei omnes exercitus patrum eius. I Maccabees 11:39 Tryphon autem erat quidam partium Alexandri prius: et vidit quoniam omnis exercitus murmurabat contra Demetrium, et ivit ad Emalchuel Arabem, qui nutriebat Antiochum filium Alexandri: I Maccabees 11:40 et assidebat ei, ut traderet eum ipsi, ut regnaret loco patris sui: et enunciavit ei quanta fecit Demetrius, et inimicitias exercituum eius adversus illum. Et mansit ibi diebus multis. I Maccabees 11:41 Et misit Ionathas ad Demetrium regem, ut eiiceret eos, qui in arce erant in Ierusalem, et qui in praesidiis erant: quia impugnabant Israel. I Maccabees 11:42 Et misit Demetrius ad Ionathan, dicens: Non haec tantum faciam tibi, et genti tuae, sed gloria illustrabo te, et gentem tuam cum fuerit opportunum. I Maccabees 11:43 Nunc ergo recte feceris, si miseris in auxilium mihi viros: quia discessit omnis exercitus meus. I Maccabees 11:44 Et misit ei Ionathas tria millia virorum fortium Antiochiam: et venerunt ad regem, et delectatus est rex in adventu eorum. I Maccabees 11:45 Et convenerunt qui erant de civitate, centum viginti millia virorum, et volebant interficere regem. I Maccabees 11:46 Et fugit rex in aulam: et occupaverunt qui erant de civitate, itinera civitatis, et coeperunt pugnare. I Maccabees 11:47 Et vocavit rex Iudaeos in auxilium, et convenerunt omnes simul ad eum, et dispersi sunt omnes per civitatem: I Maccabees 11:48 et occiderunt in illa die centum millia hominum, et succenderunt civitatem, et ceperunt spolia multa in die illa, et liberaverunt regem. I Maccabees 11:49 Et viderunt qui erant de civitate, quod obtinuissent Iudaei civitatem sicut volebant: et infirmati sunt mente sua, et clamaverunt ad regem cum precibus, dicentes: I Maccabees 11:50 Da nobis dextras, et cessent Iudaei oppugnare nos, et civitatem. I Maccabees 11:51 Et proiecerunt arma sua, et fecerunt pacem, et glorificati sunt Iudaei in conspectu regis, et in conspectu omnium, qui erant in regno eius, et nominati sunt in regno: et regressi sunt in Ierusalem habentes spolia multa. I Maccabees 11:52 Et sedit Demetrius rex in sede regni sui: et siluit terra in conspectu eius. I Maccabees 11:53 Et mentitus est omnia quaecumque dixit, et abalienavit se a Ionatha, et non retribuit ei secundum beneficia, quae sibi tribuerat, et vexabat eum valde. I Maccabees 11:54 Post haec autem reversus est Tryphon, et Antiochus cum eo puer adolescens, et regnavit, et imposuit sibi diadema. I Maccabees 11:55 Et congregati sunt ad eum omnes exercitus, quos disperserat Demetrius, et pugnaverunt contra eum: et fugit, et terga vertit. I Maccabees 11:56 Et accepit Tryphon bestias, et obtinuit Antiochiam: I Maccabees 11:57 et scripsit Antiochus adolescens Ionathae, dicens: Constituo tibi sacerdotium, et constituo te super quattuor civitates, ut sis de amicis regis. I Maccabees 11:58 Et misit illi vasa aurea in ministerium, et dedit ei potestatem bibendi in auro, et esse in purpura, et habere fibulam auream: I Maccabees 11:59 et Simonem fratrem eius constituit ducem a terminis Tyri usque ad fines Aegypti. I Maccabees 11:60 Et exiit Ionathas, et perambulabat trans flumen civitates: et congregatus est ad eum omnis exercitus Syriae in auxilium, et venit Ascalonem, et occurrerunt ei honorifice de civitate. I Maccabees 11:61 Et abiit inde Gazam: et concluserunt se qui erant Gazae: et obsedit eam, et succendit quae erant in circuitu civitatis, et praedatus est ea. I Maccabees 11:62 Et rogaverunt Gazenses Ionathan, et dedit illis dexteram: et accepit filios eorum obsides, et misit illos in Ierusalem: et perambulavit regionem usque Damascum. I Maccabees 11:63 Et audivit Ionathas quod praevaricati sunt principes Demetrii in Cades, quae est in Galilaea, cum exercitu multo, volentes eum removere a negotio regni: I Maccabees 11:64 et occurrit illis: fratrem autem suum Simonem reliquit intra provinciam. I Maccabees 11:65 Et applicuit Simon ad Bethsuram, et expugnabat eam diebus multis, et conclusit eos. I Maccabees 11:66 Et postulaverunt ab eo dextras accipere, et dedit illis: et eiecit eos inde, et cepit civitatem, et posuit in ea praesidium. I Maccabees 11:67 Et Ionathas, et castra eius applicuerunt ad aquam Genesar, et ante lucem vigilaverunt in campo Asor. I Maccabees 11:68 et ecce castra alienigenarum occurrebant in campo, et tendebant ei insidias in montibus: ipse autem occurrit ex adverso. I Maccabees 11:69 Insidiae vero exurrexerunt de locis suis, et commiserunt praelium. I Maccabees 11:70 Et fugerunt qui erant ex parte Ionathae omnes, et nemo relictus est ex eis, nisi Mathathias filius Absolomi, et Iudas filius Calphi, princeps militiae exercitus. I Maccabees 11:71 Et scidit Ionathas vestimenta sua, et posuit terram in capite suo, et oravit. I Maccabees 11:72 Et reversus est Ionathas ad eos in praelium, et convertit eos in fugam, et pugnaverunt. I Maccabees 11:73 Et viderunt qui fugiebant partis illius, et reversi sunt ad eum, et insequebantur cum eo omnes usque Cades ad castra sua, et pervenerunt usque illuc. I Maccabees 11:74 et ceciderunt de alienigenis in die illa tria millia virorum: et reversus est Ionathas in Ierusalem. I Maccabees 12:0 I Maccabees 12:1 Et vidit Ionathas quia tempus eum iuvat, et elegit viros, et misit eos Romam statuere, et renovare cum eis amicitiam: I Maccabees 12:2 et ad Spartiatas, et ad alia loca misit epistolas secundum eamdem formam: I Maccabees 12:3 et abierunt Romam, et intraverunt curiam, et dixerunt: Ionathas summus sacerdos, et gens Iudaeorum miserunt nos, ut renovaremus amicitiam, et societatem secundum pristinum. I Maccabees 12:4 Et dederunt illis epistolas ad ipsos per loca, ut deducerent eos in terram Iuda cum pace. I Maccabees 12:5 Et hoc est exemplum epistolarum, quas scripsit Ionathas Spartiatis: I Maccabees 12:6 IONATHAS summus sacerdos, et seniores gentis, et sacerdotes, et reliquus populus Iudaeorum Spartiatis fratribus salutem. I Maccabees 12:7 Iampridem missae erant epistolae ad Oniam summum sacerdotem a Dario, qui regnabat apud vos, quoniam estis fratres nostri, sicut scriptum continet, quod subiectum est. I Maccabees 12:8 Et suscepit Onias virum, qui missus fuerat, cum honore: et accepit epistolas, in quibus significabatur de societate, et amicitia. I Maccabees 12:9 Nos, cum nullo horum indigeremus, habentes solatio sanctos libros, qui sunt in manibus nostris, I Maccabees 12:10 maluimus mittere ad vos renovare fraternitatem, et amicitiam, ne forte alieni efficiamur a vobis: multa enim tempora transierunt, ex quo misistis ad nos. I Maccabees 12:11 Nos ergo in omni tempore sine intermissione in diebus sollemnibus, et ceteris, quibus oportet, memores sumus vestri in sacrificiis, quae offerimus, et in observationibus, sicut fas est, et decet meminisse fratrum. I Maccabees 12:12 Laetamur itaque de gloria vestra. I Maccabees 12:13 Nos autem circumdederunt multae tribulationes, et multa praelia, et impugnaverunt nos reges qui sunt in circuitu nostro. I Maccabees 12:14 Noluimus ergo vobis molesti esse, neque ceteris sociis et amicis nostris in his praeliis. I Maccabees 12:15 habuimus enim de caelo auxilium, et liberati sumus nos, et humiliati sunt inimici nostri. I Maccabees 12:16 Elegimus itaque Numenium Antiochi filium, et Antipatrem Iasonis filium, et misimus ad Romanos renovare cum eis amicitiam, et societatem pristinam. I Maccabees 12:17 Mandavimus itaque eis ut veniant etiam ad vos, et salutent vos: et reddant vobis epistolas nostras de innovatione fraternitatis nostrae. I Maccabees 12:18 Et nunc benefacietis respondentes nobis ad haec. I Maccabees 12:19 Et hoc est rescriptum epistolarum, quod miserat Oniares, I Maccabees 12:20 rex Spartiatarum: Oniares Ionathae sacerdoti magno salutem. I Maccabees 12:21 Inventum est in scriptura de Spartiatis, et Iudaeis, quoniam sunt fratres, et quod sunt de genere Abraham. I Maccabees 12:22 Et nunc ex quo haec cognovimus, benefacitis scribentes nobis de pace vestra: I Maccabees 12:23 Sed et nos rescripsimus vobis: Pecora nostra et possessiones nostrae, vestrae sunt: et vestrae, nostrae: mandavimus itaque haec nunciari vobis. I Maccabees 12:24 Et audivit Ionathas quoniam regressi sunt principes Demetrii cum exercitu multo supra quam prius, pugnare adversus eum. I Maccabees 12:25 et exiit ab Ierusalem, et occurrit eis in Amathite regione: non enim dederat eis spatium ut ingrederentur regionem eius. I Maccabees 12:26 Et misit speculatores in castra eorum: et reversi renunciaverunt quod constituunt supervenire illis nocte. I Maccabees 12:27 Cum occidisset autem sol, praecepit Ionathas suis vigilare, et esse in armis paratos ad pugnam tota nocte, et posuit custodes per circuitum castrorum. I Maccabees 12:28 Et audierunt adversarii quod paratus est Ionathas cum suis in bello: et timuerunt, et formidaverunt in corde suo: et accenderunt focos in castris suis. I Maccabees 12:29 Ionathas autem, et qui cum eo erant, non cognoverunt usque mane: videbant autem luminaria ardentia, I Maccabees 12:30 et secutus est eos Ionathas, et non comprehendit eos: transierant enim flumen Eleutherum. I Maccabees 12:31 Et divertit Ionathas ad Arabas, qui vocantur Zabadaei, et percussit eos, et accepit spolia eorum. I Maccabees 12:32 Et iunxit, et venit Damascum, et perambulabat omnem regionem illam. I Maccabees 12:33 Simon autem exiit, et venit usque ad Ascalonem, et ad proxima praesidia: et declinavit in Ioppen, et occupavit eam I Maccabees 12:34 (audivit enim quod vellent praesidium tradere partibus Demetrii) et posuit ibi custodes ut custodirent eam. I Maccabees 12:35 Et reversus est Ionathas, et convocavit seniores populi, et cogitavit cum eis aedificare praesidia in Iudaea, I Maccabees 12:36 et aedificare muros in Ierusalem, et exaltare altitudinem magnam inter medium arcis et civitatis, ut separaret eam a civitate, ut esset ipsa singulariter, et neque emant, neque vendant. I Maccabees 12:37 Et convenerunt, ut aedificarent civitatem: et cecidit murus, qui erat super torrentem ab ortu solis, et reparavit eum, qui vocatur Caphetetha: I Maccabees 12:38 et Simon aedificavit Adiada in Sephela, et munivit eam, et imposuit portas, et seras. I Maccabees 12:39 Et cum cogitasset Tryphon regnare Asiae, et assumere diadema, et extendere manum in Antiochum regem: I Maccabees 12:40 timens ne forte non permitteret eum Ionathas, sed pugnaret adversus eum, quaerebat comprehendere eum, et occidere. Et exurgens abiit in Bethsan. I Maccabees 12:41 Et exivit Ionathas obviam illi cum quadraginta millibus virorum electorum in praelium, et venit Bethsan. I Maccabees 12:42 Et vidit Tryphon quia venit Ionathas cum exercitu multo ut extenderet in eum manus, timuit. I Maccabees 12:43 et excepit eum cum honore, et commendavit eum omnibus amicis suis, et dedit ei munera: et praecepit exercitibus suis ut obedirent ei, sicut sibi. I Maccabees 12:44 Et dixit Ionathae: Ut quid vexasti universum populum, cum bellum nobis non sit? I Maccabees 12:45 Et nunc remitte eos in domos suas: elige autem tibi viros paucos, qui tecum sint, et veni mecum Ptolemaidam, et tradam eam tibi, et reliqua praesidia, et exercitum, et universos praepositos negotii, et conversus abibo: propterea enim veni. I Maccabees 12:46 Et credidit ei, et fecit sicut dixit: et dimisit exercitum, et abierunt in terram Iuda. I Maccabees 12:47 retinuit autem secum tria millia virorum: ex quibus remisit in Galilaeam duo millia, mille autem venerunt cum eo. I Maccabees 12:48 Ut autem intravit Ptolemaidam Ionathas, clauserunt portas civitatis Ptolemenses: et comprehenderunt eum: et omnes, qui cum eo intraverant, gladio interfecerunt. I Maccabees 12:49 Et misit Tryphon exercitum, et equites in Galilaeam, et in campum magnum ut perderent omnes socios Ionathae. I Maccabees 12:50 At illi cum cognovissent quia comprehensus est Ionathas, et periit, et omnes, qui cum eo erant, hortati sunt semetipsos, et exierunt parati in praelium. I Maccabees 12:51 Et videntes hi, qui insecuti fuerant, quia pro anima res est illis, reversi sunt: I Maccabees 12:52 illi autem venerunt omnes cum pace in terram Iuda. Et planxerunt Ionathan, et eos, qui cum ipso erant, valde: et luxit Israel luctu magno. I Maccabees 12:53 Et quaesierunt omnes gentes, quae erant in circuitu eorum, conterere eos. dixerunt enim: I Maccabees 12:54 Non habent principem, et adiuvantem: nunc ergo expugnemus illos, et tollamus de hominibus memoriam eorum. I Maccabees 13:0 I Maccabees 13:1 Et audivit Simon quod congregavit Tryphon exercitum copiosum ut veniret in terram Iuda, et attereret eam. I Maccabees 13:2 Videns quia in tremore populus est, et in timore, ascendit Ierusalem, et congregavit populum: I Maccabees 13:3 et adhortans dixit: Vos scitis quanta ego, et fratres mei, et domus patris mei fecimus pro legibus, et pro sanctis praelia, et angustias quales vidimus: I Maccabees 13:4 horum gratia perierunt fratres mei omnes propter Israel, et relictus sum ego solus. I Maccabees 13:5 Et nunc non mihi contingat parcere animae meae in omni tempore tribulationis: non enim melior sum fratribus meis. I Maccabees 13:6 Vindicabo itaque gentem meam, et sancta, natos quoque nostros, et uxores: quia congregatae sunt universae gentes conterere nos inimicitiae gratia. I Maccabees 13:7 Et accensus est spiritus populi simul ut audivit sermones istos: I Maccabees 13:8 et responderunt voce magna dicentes: Tu es dux noster loco Iudae, et Ionathae fratris tui: I Maccabees 13:9 pugna praelium nostrum: et omnia, quaecumque dixeris nobis, faciemus. I Maccabees 13:10 Et congregans omnes viros bellatores, acceleravit consummare universos muros Ierusalem, et munivit eam in gyro. I Maccabees 13:11 Et misit Ionathan filium Absalomi et cum eo exercitum novum in Ioppen, et eiectis his, qui erant in arce, remansit illic ipse. I Maccabees 13:12 Et movit Tryphon a Ptolemaida cum exercitu multo, ut veniret in terram Iuda, et Ionathas cum eo in custodia. I Maccabees 13:13 Simon autem applicuit in Addus contra faciem campi. I Maccabees 13:14 Et ut cognovit Tryphon quia surrexit Simon loco fratris sui Ionathae: et quia commissurus esset cum eo praelium, misit ad eum legatos, I Maccabees 13:15 dicens: Pro argento, quod debebat frater tuus Ionathas in ratione regis, propter negotia, quae habuit, detinuimus eum. I Maccabees 13:16 Et nunc mitte argenti talenta centum, et duos filios eius obsides, ut non dimissus fugiat a nobis, et remittemus eum. I Maccabees 13:17 Et cognovit Simon quia cum dolo loqueretur secum, iussit tamen dari argentum, et pueros: ne inimicitiam magnam sumeret ad populum Israel, dicentem: I Maccabees 13:18 Quia non misit ei argentum, et pueros, propterea periit. I Maccabees 13:19 Et misit pueros, et centum talenta: et mentitus est, et non dimisit Ionathan. I Maccabees 13:20 Et post haec venit Tryphon intra regionem, ut contereret eam: et gyraverunt per viam, quae ducit Ador: et Simon, et castra eius ambulabant in omnem locum quocumque ibant. I Maccabees 13:21 Qui autem in arce erant, miserunt ad Tryphonem legatos, ut festinaret venire per desertum, et mitteret illis alimonias. I Maccabees 13:22 Et paravit Tryphon omnem equitatum, ut veniret illa nocte: erat autem nix multa valde, et non venit in Galaaditim. I Maccabees 13:23 Et cum appropinquasset Bascaman, occidit Ionathan, et filios eius illic. I Maccabees 13:24 Et convertit Tryphon, et abiit in terram suam. I Maccabees 13:25 Et misit Simon, et accepit ossa Ionathae fratris sui, et sepelivit ea in Modin civitate patrum eius. I Maccabees 13:26 Et planxerunt eum omnis Israel planctu magno, et luxerunt eum dies multos. I Maccabees 13:27 Et aedificavit Simon super sepulchrum patris sui et fratrum suorum aedificium altum visu, lapide polito retro et ante: I Maccabees 13:28 Et statuit septem pyramidas, unam contra unam patri et matri, et quattuor fratribus: I Maccabees 13:29 et his circumposuit columnas magnas: et super columnas arma, ad memoriam aeternam: et iuxta arma naves sculptas, quae viderentur ab omnibus navigantibus mare. I Maccabees 13:30 hoc est sepulchrum, quod fecit in Modin, usque in hunc diem. I Maccabees 13:31 Tryphon autem cum iter faceret cum Antiocho rege adolescente, dolo occidit eum. I Maccabees 13:32 Et regnavit loco eius, et imposuit sibi diadema Asiae, et fecit plagam magnam in terra. I Maccabees 13:33 Et aedificavit Simon praesidia Iudaeae, muniens ea turribus excelsis, et muris magnis, et portis, et seris: et posuit alimenta in munitionibus. I Maccabees 13:34 Et elegit Simon viros, et misit ad Demetrium regem ut faceret remissionem regioni: quia actus omnes Tryphonis per direptionem fuerant gesti. I Maccabees 13:35 Et Demetrius rex ad verba ista respondit ei, et scripsit epistolam talem: I Maccabees 13:36 REX Demetrius Simoni summo sacerdoti, et amico regum, et senioribus, et Genti Iudaeorum salutem. I Maccabees 13:37 Coronam auream, et bahem, quam misistis, suscepimus: et parati sumus facere vobiscum pacem magnam, et scribere praepositis regis remittere vobis quae indulsimus. I Maccabees 13:38 Quaecumque enim constituimus, vobis constant. Munitiones, quas aedificastis, vobis sint. I Maccabees 13:39 remittimus quoque ignorantias, et peccata usque in hodiernum diem, et coronam, quam debebatis: et siquid aliud erat tributarium in Ierusalem, iam non sit tributarium. I Maccabees 13:40 Et si qui ex vobis apti sunt conscribi inter nostros, conscribantur, et sit inter nos pax. I Maccabees 13:41 Anno centesimo septuagesimo ablatum est iugum Gentium ab Israel. I Maccabees 13:42 Et coepit populus Israel scribere in tabulis, et gestis publicis, anno primo sub Simone summo sacerdote, magno duce, et principe Iudaeorum. I Maccabees 13:43 In diebus illis applicuit Simon ad Gazam, et circumdedit eam castris, et fecit machinas, et applicuit ad civitatem, et percussit turrem unam, et comprehendit eam. I Maccabees 13:44 Et qui eruperant, erant intra machinam in civitatem: et factus est motus magnus in civitate. I Maccabees 13:45 Et ascenderunt qui erant in civitate cum uxoribus, et filiis supra murum scissis tunicis suis, et clamaverunt voce magna, postulantes a Simone dextras sibi dari, I Maccabees 13:46 et dixerunt: Non nobis reddas secundum malitias nostras, sed secundum misericordias tuas et serviemus tibi. I Maccabees 13:47 Et flexus Simon non debellavit eos: eiecit tamen eos de civitate, et mundavit aedes, in quibus fuerant simulacra, et tunc intravit in eam cum hymnis benedicens Dominum: I Maccabees 13:48 et eiecta ab ea omni immunditia, collocavit in ea viros, qui legem facerent: et munivit eam, et fecit sibi habitationem. I Maccabees 13:49 Qui autem erant in arce Ierusalem, prohibebantur egredi et ingredi regionem, et emere, ac vendere: et esurierunt valde, et multi ex eis fame perierunt, I Maccabees 13:50 et clamaverunt ad Simonem ut dextras acciperent: et dedit illis: et eiecit eos inde, et mundavit arcem a contaminationibus: I Maccabees 13:51 et intraverunt in eam tertia et vigesima die secundi mensis, anno centesimo septuagesimo primo cum laude, et ramis palmarum, et cinyris, et cymbalis, et nablis, et hymnis, et canticis, quia contritus est inimicus magnus ex Israel. I Maccabees 13:52 Et constituit ut omnibus annis agerentur dies hi cum laetitia. I Maccabees 13:53 Et munivit montem templi, qui erat secus arcem, et habitavit ibi ipse, et qui cum eo erant. I Maccabees 13:54 Et vidit Simon Ioannem filium suum, quod fortis praelii vir esset: et posuit eum ducem virtutum universarum: et habitavit in Gazaris. I Maccabees 14:0 I Maccabees 14:1 Anno centesimo septuagesimo secundo congregavit rex Demetrius exercitum suum, et abiit in Mediam ad contrahenda sibi auxilia, ut expugnaret Tryphonem. I Maccabees 14:2 Et audivit Arsaces rex Persidis, et Mediae, quia intravit Demetrius confines suos, et misit unum de principibus suis ut comprehenderet eum vivum, et adduceret eum ad se. I Maccabees 14:3 Et abiit, et percussit castra Demetrii: et comprehendit eum, et duxit eum ad Arsacem, et posuit eum in custodiam. I Maccabees 14:4 Et siluit omnis terra Iuda omnibus diebus Simonis, et quaesivit bona genti suae: et placuit illis potestas eius, et gloria eius omnibus diebus. I Maccabees 14:5 Et cum omni gloria sua accepit Ioppen in portum, et fecit introitum in insulis maris. I Maccabees 14:6 Et dilatavit fines gentis suae, et obtinuit regionem. I Maccabees 14:7 Et congregavit captivitatem multam, et dominatus est Gazarae, et Bethsurae, et arci: et abstulit immunditias ex ea, et non erat qui resisteret ei. I Maccabees 14:8 Et unusquisque colebat terram suam cum pace: et terra Iuda dabat fructus suos, et ligna camporum fructum suum. I Maccabees 14:9 Seniores in plateis sedebant omnes, et de bonis terrae tractabant, et iuvenes induebant se gloriam, et stolas belli. I Maccabees 14:10 Et civitatibus tribuebat alimonias, et constituebat eas ut essent vasa munitionis quoadusque nominatum est nomen gloriae eius usque ad extremum terrae. I Maccabees 14:11 Fecit pacem super terram, et laetatus est Israel laetitia magna. I Maccabees 14:12 Et sedit unusquisque sub vite sua, et sub ficulnea sua: et non erat qui eos terreret. I Maccabees 14:13 Defecit impugnans eos super terram: reges contriti sunt in diebus illis. I Maccabees 14:14 Et confirmavit omnes humiles populi sui, et legem exquisivit, et abstulit omnem iniquum et malum: I Maccabees 14:15 sancta glorificavit, et multiplicavit vasa sanctorum. I Maccabees 14:16 Et auditum est Romae quia defunctus esset Ionathas: et usque in Spartiatas: et contristati sunt valde. I Maccabees 14:17 Ut audierunt autem quod Simon frater eius factus esset summus sacerdos loco eius, et ipse obtineret omnem regionem, et civitates in ea; I Maccabees 14:18 scripserunt ad eum in tabulis aereis, ut renovarent amicitias, et societatem quam fecerant cum Iuda, et cum Ionatha fratribus eius. I Maccabees 14:19 Et lectae sunt in conspectu ecclesiae in Ierusalem. Et hoc exemplum epistolarum, quas Spartiatae miserunt: I Maccabees 14:20 SPARTIANORUM principes, et civitates, Simoni sacerdoti magno, et senioribus, et sacerdotibus, et reliquo populo Iudaeorum, fratribus, salutem. I Maccabees 14:21 Legati, qui missi sunt ad populum nostrum, nunciaverunt nobis de vestra gloria, et honore, ac laetitia: et gavisi sumus in introitu eorum. I Maccabees 14:22 Et scripsimus quae ab eis erant dicta in conciliis populi, sic: Numenius Antiochi, et Antipater Iasonis filius, legati Iudaeorum, venerunt ad nos, renovantes nobiscum amicitiam pristinam. I Maccabees 14:23 Et placuit populo excipere viros gloriose, et ponere exemplum sermonum eorum in segregatis populi libris, ut sit ad memoriam populo Spartiatarum. Exemplum autem horum scripsimus Simoni magno sacerdoti. I Maccabees 14:24 Post haec autem misit Simon Numenium Romam, habentem clypeum aureum magnum, pondo mnarum mille, ad statuendam cum eis societatem. Cum autem audisset populus Romanus I Maccabees 14:25 sermones istos, dixerunt: Quam gratiarum actionem reddemus Simoni, et filiis eius? I Maccabees 14:26 Restituit enim ipse fratres suos, et expugnavit inimicos Israel ab eis, et statuerunt ei libertatem, et descripserunt in tabulis aereis, et posuerunt in titulis in monte Sion. I Maccabees 14:27 Et hoc est exemplum scripturae: OCTAVA decima die mensis Elul, anno centesimo septuagesimo secundo, anno tertio sub Simone sacerdote magno in Asaramel, I Maccabees 14:28 in conventu magno sacerdotum, et populi, et principum gentis, et seniorum regionis, nota facta sunt haec: Quoniam frequenter facta sunt praelia in regione nostra. I Maccabees 14:29 Simon autem Mathathiae filius ex filiis Iarib, et fratres eius dederunt se periculo, et restiterunt adversariis gentis suae, ut starent sancta ipsorum, et lex: et gloria magna glorificaverunt gentem suam. I Maccabees 14:30 Et congregavit Ionathas gentem suam, et factus est illis sacerdos magnus, et appositus est ad populum suum. I Maccabees 14:31 Et voluerunt inimici eorum calcare, et atterere regionem ipsorum, et extendere manus in sancta eorum. I Maccabees 14:32 Tunc restitit Simon, et pugnavit pro gente sua, et erogavit pecunias multas, et armavit viros virtutis gentis suae, et dedit illis stipendia: I Maccabees 14:33 et munivit civitates Iudaeae, et Bethsuram, quae erat in finibus Iudaeae, ubi erant arma hostium antea: et posuit illic praesidium viros Iudaeos. I Maccabees 14:34 Et Ioppen munivit, quae erat ad mare: et Gazaram, quae est in finibus Azoti, in qua hostes antea habitabant, et collocavit illic Iudaeos: et quaecumque apta erant ad correptionem eorum, posuit in eis. I Maccabees 14:35 Et vidit populus actum Simonis, et gloriam, quam cogitabat facere genti suae, et posuerunt eum ducem suum, et principem sacerdotum, eo quod ipse fecerat haec omnia, et iustitiam, et fidem, quam conservavit genti suae, et exquisivit omni modo exaltare populum suum. I Maccabees 14:36 Et in diebus eius prosperatum est in manibus eius, ut tollerentur gentes de regione ipsorum, et qui in civitate David erant in Ierusalem in arce, de qua procedebant, et contaminabant omnia, quae in circuitu sanctorum sunt, et inferebant plagam magnam castitati: I Maccabees 14:37 et collocavit in ea viros Iudaeos ad tutamentum regionis, et civitatis, et exaltavit muros in Ierusalem. I Maccabees 14:38 Et rex Demetrius statuit illi summum sacerdotium. I Maccabees 14:39 Secundum haec fecit eum amicum suum, et glorificavit eum gloria magna. I Maccabees 14:40 Audivit enim quod appellati sunt Iudaei a Romanis amici, et socii, et fratres, et quia susceperunt legatos Simonis gloriose: I Maccabees 14:41 et quia Iudaei, et sacerdotes eorum consenserunt eum esse ducem suum, et summum sacerdotem in aeternum, donec surgat propheta fidelis: I Maccabees 14:42 et ut sit super eos dux, et ut cura esset illi pro sanctis, et ut constitueret praepositos super opera eorum, et super regionem, et super arma, et super praesidia: I Maccabees 14:43 et cura sit illi de sanctis: et ut audiatur ab omnibus, et scribantur in nomine eius omnes conscriptiones in regione: et ut operiatur purpura, et auro: I Maccabees 14:44 et ne liceat ulli ex populo, et ex sacerdotibus irritum facere aliquid horum, et contradicere his, quae ab eo dicuntur, aut convocare conventum in regione sine ipso: et vestiri purpura, et uti fibula aurea. I Maccabees 14:45 qui autem fecerit extra haec, aut irritum fecerit aliquid horum, reus erit. I Maccabees 14:46 Et complacuit omni populo statuere Simonem, et facere secundum verba ista. I Maccabees 14:47 Et suscepit Simon, et placuit ei ut summo sacerdotio fungeretur, et esset dux, et princeps gentis Iudaeorum, et sacerdotum, et praeesset omnibus. I Maccabees 14:48 Et scripturam istam dixerunt ponere in tabulis aereis, et ponere eas in peribolo sanctorum, in loco celebri: I Maccabees 14:49 exemplum autem eorum ponere in aerario, ut habeat Simon, et filii eius. I Maccabees 15:0 I Maccabees 15:1 Et misit rex Antiochus filius Demetrii epistolas ab insulis maris Simoni sacerdoti, et principi gentis Iudaeorum, et universae genti: I Maccabees 15:2 et erant continentes hunc modum: REX Antiochus Simoni sacerdoti magno, et genti Iudaeorum salutem. I Maccabees 15:3 Quoniam quidem pestilentes obtinuerunt regnum patrum nostrorum, volo autem vendicare regnum, et restituere illud sicut erat antea: et electam feci multitudinem exercitus, et feci naves bellicas. I Maccabees 15:4 Volo autem procedere per regionem ut ulciscar in eos, qui corruperunt regionem nostram, et qui desolaverunt civitates multas in regno meo. I Maccabees 15:5 Nunc ergo statuo tibi omnes oblationes, quas remiserunt tibi ante me omnes reges, et quaecumque alia dona remiserunt tibi: I Maccabees 15:6 et permitto tibi facere percussuram proprii numismatis in regione tua: I Maccabees 15:7 Ierusalem autem sanctam esse, et liberam: et omnia arma, quae fabricata sunt, et praesidia, quae construxisti, quae tenes, maneant tibi. I Maccabees 15:8 Et omne debitum regis: et quae futura sunt regi, ex hoc, et in totum tempus remittuntur tibi. I Maccabees 15:9 Cum autem obtinuerimus regnum nostrum, glorificabimus te, et gentem tuam, et templum gloria magna ita ut manifestetur gloria vestra in universa terra. I Maccabees 15:10 Anno centesimo septuagesimo quarto exiit Antiochus in terram patrum suorum, et convenerunt ad eum omnes exercitus, ita ut pauci relicti essent cum Tryphone. I Maccabees 15:11 Et insecutus est eum Antiochus rex, et venit Doram fugiens per maritimam. I Maccabees 15:12 sciebat enim quod congregata sunt mala in eum, et reliquit eum exercitus. I Maccabees 15:13 et applicuit Antiochus super Doram cum centum viginti millibus virorum belligeratorum, et octo millibus equitum: I Maccabees 15:14 et circuivit civitatem, et naves a mari accesserunt: et vexabant civitatem a terra, et mari, et neminem sinebant ingredi, vel egredi. I Maccabees 15:15 Venit autem Numenius, et qui cum eo fuerant, ab urbe Roma, habentes epistolas regibus, et regionibus scriptas, in quibus continebantur haec: I Maccabees 15:16 LUCIUS consul Romanorum, Ptolemaeo regi salutem. I Maccabees 15:17 Legati Iudaeorum venerunt ad nos amici nostri, renovantes pristinam amicitiam, et societatem, missi a Simone principe Sacerdotum, et populo Iudaeorum. I Maccabees 15:18 Attulerunt autem et clypeum aureum mnarum mille. I Maccabees 15:19 Placuit itaque nobis scribere regibus, et regionibus, ut non inferant illis mala, neque impugnent eos, et civitates eorum, et regiones eorum: et ut non ferant auxilium pugnantibus adversus eos. I Maccabees 15:20 Visum autem est nobis accipere ab eis clypeum. I Maccabees 15:21 Siqui ergo pestilentes fugerint de regione ipsorum ad vos, tradite eos Simoni principi sacerdotum, ut vindicet in eos secundum legem suam. I Maccabees 15:22 Haec eadem scripta sunt Demetrio regi, et Attalo, et Arabae, et Arsaci, I Maccabees 15:23 et in omnes regiones: et Sampsamae, et Spartiatis, et in Delum, et in Myndum, et in Sicyonem, et in Cariam, et in Samum, et in Pamphyliam, et in Lyciam, et in Alicarnassum, et in Coo, et in Siden, et in Aradon, et in Rhodum, et in Phaselidem, et in Cortynam, et Gnidum, et Cyprum, et Cyrenen. I Maccabees 15:24 Exemplum autem eorum scripserunt Simoni principi sacerdotum, et populo Iudaeorum. I Maccabees 15:25 Antiochus autem rex applicuit castra in Doram secundo, admovens ei semper manus, et machinas faciens: et conclusit Tryphonem, ne procederet. I Maccabees 15:26 et misit ad eum Simon duo millia virorum electorum in auxilium, et argentum, et aurum, et vasa copiosa: I Maccabees 15:27 et noluit ea accipere, sed rupit omnia, quae pactus est cum eo antea, et alienavit se ab eo. I Maccabees 15:28 Et misit ad eum Athenobium unum de amicis suis, ut tractaret cum ipso, dicens: Vos tenetis Ioppen, et Gazaram, et arcem, quae est in Ierusalem, civitates regni mei: I Maccabees 15:29 fines earum desolastis, et fecistis plagam magnam in terra, et dominati estis per loca multa in regno meo. I Maccabees 15:30 Nunc ergo tradite civitates, quas occupastis, et tributa locorum, in quibus dominati estis extra fines Iudaeae. I Maccabees 15:31 sin autem, date pro illis quingenta talenta argenti, et exterminii, quod exterminastis, et tributorum civitatum alia talenta quingenta: sin autem, veniemus, et expugnabimus vos. I Maccabees 15:32 Et venit Athenobius amicus regis in Ierusalem, et vidit gloriam Simonis, et claritatem in auro, et argento, et apparatum copiosum: et obstupuit: et retulit ei verba Regis. I Maccabees 15:33 Et respondit ei Simon, et dixit ei: Neque alienam terram sumpsimus, neque alienam detinemus: sed hereditatem patrum nostrorum, quae iniuste ab inimicis nostris aliquo tempore possessa est. I Maccabees 15:34 Nos vero tempus habentes, vendicamus hereditatem patrum nostrorum. I Maccabees 15:35 Nam de Ioppe, et Gazara quae expostulas, ipsi faciebant in populo plagam magnam, et in regione nostra: horum damus talenta centum. Et non respondit ei Athenobius verbum. I Maccabees 15:36 Reversus autem cum ira ad regem, renunciavit ei verba ista, et gloriam Simonis, et universa, quae vidit, et iratus est rex ira magna. I Maccabees 15:37 Tryphon autem fugit navi in Orthosiada. I Maccabees 15:38 Et constituit rex Cendebaeum ducem maritimum, et exercitum peditum et equitum dedit illi. I Maccabees 15:39 Et mandavit illi movere castra contra faciem Iudaeae: et mandavit ei aedificare Gedorem, et obstruere portas civitatis, et debellare populum. Rex autem persequebatur Typhonem. I Maccabees 15:40 Et pervenit Cendebaeus Iamniam, et coepit irritare plebem, et conculcare Iudaeam, et captivare populum, et interficere, et aedificare Cedronem. I Maccabees 15:41 Et collocavit illic equites, et exercitum: ut egressi perambularent viam Iudaeae, sicut constituit ei rex. I Maccabees 16:0 I Maccabees 16:1 Et ascendit Ioannes de Gazaris, et nunciavit Simoni patri suo quae fecit Cendebaeus in populo ipsorum. I Maccabees 16:2 Et vocavit Simon duos filios seniores, Iudam, et Ioannem, et ait illis: Ego, et fratres mei, et domus patris mei expugnavimus hostes Israel ab adolescentia usque in hunc diem: et prosperatum est in manibus nostris liberare Israel aliquoties. I Maccabees 16:3 Nunc autem senui, sed estote loco meo, et fratres mei, et egressi pugnate pro gente nostra: auxilium vero de caelo vobiscum sit. I Maccabees 16:4 Et elegit de regione viginti millia virorum belligeratorum, et equites; et profecti sunt ad Cendebaeum: et dormierunt in Modin. I Maccabees 16:5 Et surrexerunt mane, et abierunt in campum: et ecce exercitus copiosus in obviam illis peditum, et equitum, et fluvius torrens erat inter medium ipsorum. I Maccabees 16:6 Et admovit castra contra faciem eorum ipse, et populus eius, et vidit populum trepidantem ad transfretandum torrentem, et transfretavit primus: et viderunt eum viri, et transierunt post eum. I Maccabees 16:7 Et divisit populum et equites in medio peditum: erat autem equitatus adversariorum copiosus nimis. I Maccabees 16:8 Et exclamaverunt sacris tubis, et in fugam conversus est Cendebaeus, et castra eius: et ceciderunt ex eis multi vulnerati: residui autem in munitionem fugerunt. I Maccabees 16:9 Tunc vulneratus est Iudas frater Ioannis: Ioannes autem insecutus est eos, donec venit Cedronem, quam aedificavit: I Maccabees 16:10 et fugerunt usque ad turres, quae erant in agris Azoti, et succendit eas igne. Et ceciderunt ex illis duo millia virorum, et reversus est in Iudaeam in pace. I Maccabees 16:11 et Ptolemaeus filius Abobi constitutus erat dux in campo Iericho, et habebat argentum, et aurum multum. I Maccabees 16:12 erat enim gener summi sacerdotis. I Maccabees 16:13 Et exaltatum est cor eius, et volebat obtinere regionem, et cogitabat dolum adversus Simonem, et filios eius, ut tolleret eos. I Maccabees 16:14 Simon autem, perambulans civitates, quae erant in regione Iudaeae, et solicitudinem gerens earum, descendit in Iericho ipse, et Mathathias filius eius, et Iudas, anno centesimo septuagesimo septimo, mense undecimo: hic est mensis Sabath. I Maccabees 16:15 Et suscepit eos filius Abobi in munitiunculam, quae vocatur Doch, cum dolo, quam aedificavit: et fecit eis convivium magnum, et abscondit illic viros. I Maccabees 16:16 Et cum inebriatus esset Simon, et filii eius, surrexit Ptolemaeus cum suis, et sumpserunt arma sua, et intraverunt in convivium, et occiderunt eum, et duos filios eius, et quosdam pueros eius. I Maccabees 16:17 et fecit deceptionem magnam in Israel, et reddidit mala pro bonis. I Maccabees 16:18 Et scripsit haec Ptolemaeus, et misit regi ut mitteret ei exercitum in auxilium, et traderet ei regionem, et civitates eorum, et tributa. I Maccabees 16:19 Et misit alios in Gazaram tollere Ioannem: et tribunis misit epistolas, ut venirent ad se, et daret eis argentum, et aurum, et dona. I Maccabees 16:20 Et alios misit occupare Ierusalem, et montem templi. I Maccabees 16:21 Et praecurrens quidam, nunciavit Ioanni in Gazara, quia periit pater eius, et fratres eius, et quia misit te quoque interfici. I Maccabees 16:22 Ut audivit autem, vehementer expavit: et comprehendit viros, qui venerant perdere eum, et occidit eos: cognovit enim quia quaerebant eum perdere. I Maccabees 16:23 Et cetera sermonum Ioannis, et bellorum eius, et bonarum virtutum, quibus fortiter gessit, et aedificii murorum, quos extruxit, et rerum gestarum eius: I Maccabees 16:24 ecce haec scripta sunt in libro dierum sacerdotii eius, ex quo factus est princeps sacerdotum post patrem suum.
II Maccabees 0:0
II Maccabees 1:0 II Maccabees 1:1 Fratribus, qui sunt per Aegyptum, Iudaeis, salutem dicunt fratres, qui sunt in Ierosolymis, Iudaei, et qui in regione Iudaeae, et pacem bonam. II Maccabees 1:2 Benefaciat vobis Deus, et meminerit testamenti sui, quod locutus est ad Abraham, et Isaac, et Iacob servorum suorum fidelium: II Maccabees 1:3 et det vobis cor omnibus ut colatis eum, et faciatis eius voluntatem corde magno, et animo volenti. II Maccabees 1:4 Adaperiat cor vestrum in lege sua, et in praeceptis suis, et faciat pacem. II Maccabees 1:5 Exaudiat orationes vestras, et reconcilietur vobis, nec vos deserat in tempore malo. II Maccabees 1:6 Et nunc hic sumus orantes pro vobis. II Maccabees 1:7 Regnante Demetrio, anno centesimo sexagesimo nono, nos Iudaei scripsimus vobis in tribulatione, et impetu, qui supervenit nobis in istis annis, ex quo recessit Iason a sancta terra, et a regno. II Maccabees 1:8 Portam succenderunt, et effuderunt sanguinem innocentem: et oravimus ad Dominum, et exauditi sumus, et obtulimus sacrificium, et similaginem, et accendimus lucernas, et proposuimus panes. II Maccabees 1:9 Et nunc frequentate dies scenophegiae mensis Casleu. II Maccabees 1:10 Anno centesimo octogesimo octavo, populus qui est Ierosolymis, et in Iudaea, Senatusque et Iudas, Aristobolo magistro Ptolemaei regis, qui est de genere christorum sacerdotum, et his, qui in Aegypto sunt, Iudaeis salutem, et sanitatem. II Maccabees 1:11 De magnis periculis a Deo liberati, magnifice gratias agimus ipsi, utpote qui adversus talem regem dimicavimus. II Maccabees 1:12 Ipse enim ebullire fecit de Perside eos, qui pugnaverunt contra nos, et sanctam civitatem. II Maccabees 1:13 Nam cum in Perside esset dux ipse, et cum ipso immensus exercitus, cecidit in templo Naneae, consilio deceptus sacerdotum Naneae. II Maccabees 1:14 etenim cum ea habitaturus venit ad locum Antiochus, et amici eius, et ut acciperet pecunias multas dotis nomine. II Maccabees 1:15 Cumque proposuissent eas sacerdotes Naneae, et ipse cum paucis ingressus esset intra ambitum fani, clauserunt templum, II Maccabees 1:16 cum intrasset Antiochus: apertoque occulto aditu templi, mittentes lapides percusserunt ducem, et eos qui cum eo erant, et diviserunt membratim, et capitibus amputatis foras proiecerunt. II Maccabees 1:17 Per omnia benedictus Deus, qui tradidit impios. II Maccabees 1:18 Facturi igitur quinta et vigesima die mensis Casleu purificationem templi, necessarium duximus significare vobis: ut et vos quoque agatis diem scenopegiae, et diem ignis, qui datus est quando Nehemias aedificato templo et altari obtulit sacrificia. II Maccabees 1:19 Nam cum in Persidem ducerentur patres nostri, sacerdotes, qui tunc cultores Dei erant, acceptum ignem de altari occulte absconderunt in valle, ubi erat puteus altus, et siccus, et in eo contutati sunt eum, ita ut omnibus ignotus esset locus. II Maccabees 1:20 Cum autem praeterissent anni multi, et placuit Deo ut mitteretur Nehemias a rege Persidis: nepotes sacerdotum illorum, qui absconderant, misit ad requirendum ignem: et sicut narraverunt nobis, non invenerunt ignem, sed aquam crassam. II Maccabees 1:21 Et iussit eos haurire, et afferre sibi: et sacrificia, quae imposita erant, iussit sacerdos Nehemias aspergi ipsa aqua, et ligna, et quae erant superposita. II Maccabees 1:22 Utque hoc factum est, et tempus affuit quo sol refulsit, qui prius erat in nubilo, accensus est ignis magnus, ita ut omnes mirarentur. II Maccabees 1:23 Orationem autem faciebant omnes sacerdotes, dum consummaretur sacrificium, Ionatha inchoante, ceteris autem respondentibus. II Maccabees 1:24 Et Nehemiae erat oratio hunc habens modum: DOMINE Deus omnium creator, terribilis, et fortis, iustus, et misericors, qui solus est bonus rex, II Maccabees 1:25 solus praestans, solus iustus, et omnipotens, et aeternus, qui liberas Israel de omni malo, qui fecisti patres electos, et sanctificasti eos: II Maccabees 1:26 accipe sacrificium pro universo populo tuo Israel, et custodi partem tuam, et sanctifica. II Maccabees 1:27 Congrega dispersionem nostram, libera eos, qui serviunt Gentibus, et contemptos et abominatos respice: ut sciant Gentes quia tu es Deus noster. II Maccabees 1:28 Afflige opprimentes nos, et contumeliam facientes in superbia. II Maccabees 1:29 Constitue populum tuum in loco sancto tuo, sicut dixit Moyses. II Maccabees 1:30 Sacerdotes autem psallebant hymnos, usquequo consumptum esset sacrificium. II Maccabees 1:31 Cum autem consumptum esset sacrificium, ex residua aqua Nehemias iussit lapides maiores perfundi. II Maccabees 1:32 Quod ut factum est, ex eis flamma accensa est: sed ex lumine, quod refulsit ab altari, consumpta est. II Maccabees 1:33 Ut vero manifestata est res, renunciatum est regi Persarum quod in loco, in quo ignem absconderent hi, qui translati fuerant, sacerdotes, aqua apparuit, de qua Nehemias, et qui cum eo erant, purificaverunt sacrificia. II Maccabees 1:34 Considerans autem rex, et rem diligenter examinans, fecit ei templum, ut probaret quod factum erat. II Maccabees 1:35 et cum probasset, sacerdotibus donavit multa bona, et alia atque alia munera, et accipiens manu sua, tribuebat eis. II Maccabees 1:36 Appellavit autem Nehemias hunc locum Nephthar, quod interpretatur Purificatio. Vocatur autem apud plures Nephi. II Maccabees 2:0 II Maccabees 2:1 Invenitur autem in descriptionibus Ieremiae prophetae, quod iussit eos ignem accipere qui transmigrabant: ut significatum est, et ut mandavit transmigratis. II Maccabees 2:2 Et dedit illis legem ne obliviscerentur praecepta Domini, et non exerrarent mentibus videntes simulacra aurea, et argentea, et ornamenta eorum. II Maccabees 2:3 Et alia huiusmodi dicens, hortabatur ne legem amoverent a corde suo. II Maccabees 2:4 Erat autem in ipsa scriptura, quomodo tabernaculum, et arcam iussit propheta divino responso ad se facto comitari secum, usquequo exiit in montem, in quo Moyses ascendit, et vidit Dei hereditatem. II Maccabees 2:5 Et veniens ibi Ieremias invenit locum speluncae: et tabernaculum, et arcam, et altare incensi intulit illuc, et ostium obstruxit. II Maccabees 2:6 Et accesserunt quidam simul, qui sequebantur, ut notarent sibi locum: et non potuerunt invenire. II Maccabees 2:7 Ut autem cognovit Ieremias, culpans illos, dixit: Quod ignotus erit locus, donec congreget Deus congregationem populi, et propitius fiat: II Maccabees 2:8 et tunc Dominus ostendet haec, et apparebit maiestas Domini, et nubes erit, sicut et Moysi manifestabatur, et sicut cum Salomon petiit ut locus sanctificaretur magno Deo, manifestabat haec. II Maccabees 2:9 Magnifice etenim sapientiam tractabat: et ut sapientiam habens, obtulit sacrificium dedicationis, et consummationis templi. II Maccabees 2:10 Sicut et Moyses orabat ad Dominum, et descendit ignis de caelo, et consumpsit holocaustum, sic et Salomon oravit, et descendit ignis de caelo, et consumpsit holocaustum. II Maccabees 2:11 Et dixit Moyses, eo quod non sit comestum quod erat pro peccato, consumptum est. II Maccabees 2:12 Similiter et Salomon octo diebus celebravit dedicationem. II Maccabees 2:13 Inferebantur autem in descriptionibus, et commentariis Nehemiae haec eadem: et ut construens bibliothecam congregavit de regionibus libros, et Prophetarum, et David, et epistolas Regum, et de donariis. II Maccabees 2:14 Similiter autem et Iudas ea, quae deciderant per bellum, quod nobis acciderat, congregavit omnia, et sunt apud nos. II Maccabees 2:15 Si ergo desideratis haec, mittite qui perferant vobis. II Maccabees 2:16 Acturi itaque purificationem scripsimus vobis: bene ergo facietis, si egeritis hos dies. II Maccabees 2:17 Deus autem, qui liberavit populum suum, et reddidit hereditatem omnibus, et regnum, et sacerdotium, et sanctificationem, II Maccabees 2:18 sicut promisit in lege, speramus quod cito nostri miserebitur, et congregavit de sub caelo in locum sanctum. II Maccabees 2:19 Eripuit enim nos de magnis periculis, et locum purgavit. II Maccabees 2:20 De Iuda vero Machabaeo, et fratribus eius, et de templi magni purificatione, et de arae dedicatione: II Maccabees 2:21 sed et de praeliis, quae pertinent ad Antiochum Nobilem, et filium eius Eupatorem: II Maccabees 2:22 et de illuminationibus, quae de caelo factae sunt ad eos, qui pro Iudaeis fortiter fecerunt, ita ut universam regionem, cum pauci essent, vindicarent, et barbaram multitudinem fugarent, II Maccabees 2:23 et famosissimum in toto orbe templum recuperarent, et civitatem liberarent, et leges, quae abolitae erant, restituerentur, Domino cum omni tranquillitate propitio facto illis. II Maccabees 2:24 Itemque ab Iasone Cyrenaeo quinque libris comprehensa tentavimus nos uno volumine breviare. II Maccabees 2:25 Considerantes enim multitudinem librorum, et difficultatem volentibus aggredi narrationes historiarum propter multitudinem rerum, II Maccabees 2:26 curavimus volentibus quidem legere, ut esset animi oblectatio: studiosis vero, ut facilius possint memoriae commendare: omnibus autem legentibus utilitas conferatur. II Maccabees 2:27 Et nobis quidem ipsis, qui hoc opus breviandi causa suscepimus, non facilem laborem, immo vero negotium plenum vigiliarum, et sudoris assumpsimus. II Maccabees 2:28 Sicut hi, qui praeparant convivium, et quaerunt aliorum voluntati parere propter multorum gratiam, libenter laborem sustinemus. II Maccabees 2:29 Veritatem quidem de singulis auctoribus concedentes, ipsi autem secundum datam formam brevitati studentes. II Maccabees 2:30 Sicut enim novae domus architecto de universa structura curandum est: ei vero, qui pingere curat, quae apta sunt ad ornatum, exquirenda sunt: ita aestimandum est et in nobis. II Maccabees 2:31 Etenim intellectum colligere, et ordinare sermonem, et curiosius partes singulas quasque disquirere, historiae congruit auctori: II Maccabees 2:32 brevitatem vero dictionis sectari, et executiones rerum vitare, brevianti concedendum est. II Maccabees 2:33 Hinc ergo narrationem incipiemus: de praefatione tantum dixisse sufficiat. stultum etenim est ante historiam effluere, in ipsa autem historia succingi. II Maccabees 3:0 II Maccabees 3:1 Igitur cum sancta civitas habitaretur in omni pace, leges etiam adhuc optime custodirentur, propter Oniae pontificis dispositionem, et animos odio habentes mala, II Maccabees 3:2 fiebat ut et ipsi reges, et principes locum summo honore dignum ducerent, et templum maximis muneribus illustrarent: II Maccabees 3:3 ita ut Seleucus Asiae rex de redditibus suis praestaret omnes sumptus ad ministerium sacrificiorum pertinentes. II Maccabees 3:4 Simon autem de tribu Beniamin praepositus templi constitutus, contendebat, obsistente sibi principe sacerdotum, iniquum aliquid in civitate moliri. II Maccabees 3:5 Sed cum vincere Oniam non posset, venit ad Apollonium Tharsaeae filium, qui eo tempore erat dux Coelesyriae, et Phoenicis: II Maccabees 3:6 et nunciavit ei, pecuniis innumerabilibus plenum esse aerarium Ierosolymis, et communes copias immensas esse, quae non pertinent ad rationem sacrificiorum: esse autem possibile sub potestate regis cadere universa. II Maccabees 3:7 Cumque retulisset ad regem Apollonius de pecuniis, quae delata erant, illae accitum Heliodorum, qui erat super negotia eius, misit cum mandatis, ut praedictam pecuniam transportaret. II Maccabees 3:8 Statimque Heliodorus iter est agressus, specie quidem quasi per Coelesyriam et Phoenicen civitates esset peragraturus, re vera autem regis propositum perfecturus. II Maccabees 3:9 Sed, cum venisset Ierosolymam, et benigne a summo sacerdote in civitate esset exceptus, narravit de dato indicio pecuniarum: et, cuius rei gratia adesset, aperuit: interrogabat autem, si vere haec ita essent. II Maccabees 3:10 Tunc summus sacerdos ostendit deposita esse haec, et victualia viduarum, et pupillorum: II Maccabees 3:11 quaedam vero esse Hircani Tobiae viri valde eminentis, in his, quae detulerat impius Simon: universa autem argenti talenta esse quadringenta, et auri ducenta. II Maccabees 3:12 decipi vero eos, qui credidissent loco, et templo, quod per universum mundum honoratur, pro sui veneratione, et sanctitate omnino impossibile esse. II Maccabees 3:13 At ille pro his, quae habebat in mandatis a rege, dicebat omni genere regi ea esse deferenda. II Maccabees 3:14 Constituta autem die intrabat de his Heliodorus ordinaturus. Non modica vero per universam civitatem erat trepidatio. II Maccabees 3:15 Sacerdotes autem ante altare cum stolis sacerdotalibus iactaverunt se, et invocabant de caelo eum, qui de depositis legem posuit, ut his, qui deposuerant ea, salva custodiret. II Maccabees 3:16 Iam vero qui videbat summi sacerdotis vultum, mente vulnerabatur: facies enim, et color immutatus declarabat internum animi dolorem. II Maccabees 3:17 circumfusa enim erat moestitia quaedam viro, et horror corporis, per quem manifestus aspicientibus dolor cordis eius efficiebatur. II Maccabees 3:18 Alii etiam gregatim de domibus confluebant, publica supplicatione obsecrantes, pro eo quod in contemptum locus esset venturus. II Maccabees 3:19 Accinctaeque mulieres ciliciis pectus, per plateas confluebant. sed et virgines, quae conclusae erant, procurrebant ad Oniam, aliae autem ad muros, quaedam vero per fenestras aspiciebant: II Maccabees 3:20 universae autem protendentes manus in caelum, deprecabantur. II Maccabees 3:21 erat enim misera commistae multitudinis, et magni sacerdotis in agone constituti expectatio. II Maccabees 3:22 Et hi quidem invocabant omnipotentem Deum, ut credita sibi his, qui crediderant, cum omni integritate conservarentur. II Maccabees 3:23 Heliodorus autem, quod decreverat, perficiebat eodem loco ipse cum satellitibus circa aerarium praesens. II Maccabees 3:24 Sed spiritus omnipotentis Dei magnam fecit suae ostensionis evidentiam, ita ut omnes, qui ausi fuerant parere ei, ruentes Dei virtute, in dissolutionem, et formidinem converterentur. II Maccabees 3:25 Apparuit enim illis quidam equus terribilem habens sessorem, optimis operimentis adornatus: isque cum impetu Heliodoro priores calces elisit. qui autem ei sedebat, videbatur arma habere aurea. II Maccabees 3:26 Alii etiam apparuerunt duo iuvenes virtute decori, optimi gloria, speciosique amictu: qui circumsteterunt eum, et ex utraque parte flagellabant, sine intermissione multis plagis verberantes. II Maccabees 3:27 Subito autem Heliodorus concidit in terram, eumque multa caligine circumfusum rapuerunt, atque in sella gestatoria positum eiecerunt. II Maccabees 3:28 Et is, qui cum multis cursoribus, et satellitibus praedictum ingressus est aerarium, portabatur nullo sibi auxilium ferente, manifesta Dei cognita virtute: II Maccabees 3:29 et ille quidem per divinam virtutem iacebat mutus, atque omni spe et salute privatus. II Maccabees 3:30 Hi autem Dominum benedicebant, quia magnificabat locum suum: et templum, quod paulo ante timore ac tumultu erat plenum, apparente omnipotente Domino, gaudio et laetitia impletum est. II Maccabees 3:31 Tunc vero ex amicis Heliodori quidam rogabant confestim Oniam, ut invocaret Altissimum, ut vitam donaret ei, qui in supremo spiritu erat constitutus. II Maccabees 3:32 Considerans autem summus sacerdos ne forte rex suspicaretur malitiam aliquam ex Iudaeis circa Heliodorum consummatum, obtulit pro salute viri hostiam salutarem. II Maccabees 3:33 Cumque summus sacerdos exoraret, iidem iuvenes eisdem vestibus amicti, astantes Heliodoro, dixerunt: Oniae sacerdoti gratias age: nam propter eum Dominus tibi vitam donavit. II Maccabees 3:34 tu autem a Deo flagellatus, nuncia omnibus magnalia Dei, et potestatem. Et his dictis, non comparuerunt. II Maccabees 3:35 Heliodorus autem, hostia Deo oblata, et votis magnis promissis ei, qui vivere illi concessit, et Oniae gratias agens, recepto exercitu, repedabat ad regem. II Maccabees 3:36 Testabatur autem omnibus ea quae sub oculis suis viderat opera magni Dei. II Maccabees 3:37 Cum autem rex interrogasset Heliodorum, quis esset aptus adhuc semel Ierosolymam mitti, ait: II Maccabees 3:38 Si quem habes hostem, aut regni tui insidiatorem, mitte illuc, et flagellatum eum recipies, si tamen evaserit: eo quod in loco sit vere Dei quaedam virtus. II Maccabees 3:39 Nam ipse, qui habet in caelis habitationem, visitator, et adiutor est loci illius, et venientes ad malefaciendum percutit, ac perdit. II Maccabees 3:40 Igitur de Heliodoro, et aerarii custodia ita res se habet. II Maccabees 4:0 II Maccabees 4:1 Simon autem praedictus pecuniarum, et patriae delator, male loquebatur de Onia, tamquam ipse Heliodorum instigasset ad haec, et ipse fuisset incentor malorum: II Maccabees 4:2 provisoremque civitatis, ac defensorem gentis suae, et aemulatorem legis Dei audebat insidiatorem regni dicere. II Maccabees 4:3 Sed cum inimicitiae in tantum procederent, ut etiam per quosdam Simonis necessarios homicidia fierent: II Maccabees 4:4 considerans Onias periculum contentionis, et Apollonium insanire, utpote ducem Coelesyriae, et Phoenicis, ad augendam malitiam Simonis, ad regem se contulit, II Maccabees 4:5 non ut civium accusator, sed communem utilitatem apud semetipsum universae multitudinis considerans. II Maccabees 4:6 Videbat enim sine regali providentia impossibile esse pacem rebus dari, nec Simonem posse cessare a stultitia sua. II Maccabees 4:7 Sed post Seleuci vitae excessum, cum suscepisset regnum Antiochus, qui Nobilis appellabatur, ambiebat Iason frater Oniae summum sacerdotium: II Maccabees 4:8 adito rege, promittens ei argenti talenta trecenta sexaginta, et ex redditibus aliis talenta octoginta, II Maccabees 4:9 super haec promittebat et alia centum quinquaginta, si potestati eius concederetur gymnasium, et ephebiam sibi constituere, et eos, qui in Ierosolymis erant, Antiochenos scribere. II Maccabees 4:10 Quod cum rex annuisset, et obtinuisset principatum, statim ad gentilem ritum contribules suos transferre coepit. II Maccabees 4:11 et amotis his, quae humanitatis causa Iudaeis a regibus fuerant constituta, per Ioannem patrem Eupolemi, qui apud Romanos de amicitia, et societate functus est legatione legitima, civium iura destituens, prava instituta sanciebat. II Maccabees 4:12 Etenim ausus est sub ipsa arce gymnasium constituere, et optimos quosque epheborum in lupanaribus ponere. II Maccabees 4:13 Erat autem hoc non initium, sed incrementum quoddam, et profectus gentilis, et alienigenae conversationis, propter impii, et non sacerdotis Iasonis nefarium, et inauditum scelus: II Maccabees 4:14 ita ut sacerdotes iam non circa altaris officia dediti essent, sed contempto templo, et sacrificiis neglectis festinarent participes fieri palaestrae, et praebitionis eius iniustae, et in exercitiis disci. II Maccabees 4:15 et patrios quidem honores nihil habentes, Graecas glorias optimas arbitrabantur: II Maccabees 4:16 quarum gratia periculosa eos contentio habebat, et eorum instituta aemulabantur, ac per omnia his consimiles esse cupiebant, quos hoste et peremptores habuerant. II Maccabees 4:17 In leges enim divinas impie agere impune non cedit: sed hoc tempus sequens declarabit. II Maccabees 4:18 Cum autem quinquennalis agon Tyri celebraretur, et rex praesens esset, II Maccabees 4:19 misit Iason facinorosus ab Ierosolymis viros peccatores, portantes argenti didrachmas trecentas in sacrificum Herculis, quas postulaverunt hi, qui asportaverant ne in sacrificiis erogarentur, quia non oporteret, sed in alios sumptus eas deputari. II Maccabees 4:20 Sed haec oblata sunt quidem ab eo, qui miserat, in sacrificium Herculis: propter praesentes autem datae sunt in fabricam navium triremium. II Maccabees 4:21 Misso autem in Aegyptum Apollonio Menesthei filio propter primates Ptolemaei Philometoris regis, cum cognovisset Antiochus alienum se a negotiis regni effectum, propriis utilitatibus consulens, profectus inde venit Ioppen, et inde Ierosolymam. II Maccabees 4:22 Et magnifice ab Iasone, et civitate susceptus, cum facularum luminibus et laudibus ingressus est: et inde in Phoenicen exercitum convertit. II Maccabees 4:23 Et post triennii tempus misit Iason Menelaum supradicti Simonis fratrem portantem pecunias regi, et de negotiis necessariis responsa perlaturum. II Maccabees 4:24 At ille commendatus regi, cum magnificasset faciem potestatis eius, in semetipsum retorsit summum sacerdotium, superponens Iasoni talenta argenti trecenta. II Maccabees 4:25 Acceptisque a rege mandatis, venit, nihil quidem habens dignum sacerdotio: animos vero crudelis tyranni, et ferae beluae iram gerens. II Maccabees 4:26 Et Iason quidem, qui proprium fratrem captivaverat, ipse deceptus profugus in Ammanitem expulsus est regionem. II Maccabees 4:27 Menelaus autem principatum quidem obtinuit: de pecuniis vero regi promissis, nihil agebat, cum exactionem faceret Sostratus, qui arci erat praepositus. II Maccabees 4:28 nam ad hunc exactio vectigalium pertinebant: quam ob causam utrique ad regem sunt evocati. II Maccabees 4:29 Et Menelaus amotus est a sacerdotio, succedente Lysimacho fratre suo: Sostratus autem praelatus est Cypriis. II Maccabees 4:30 Et cum haec agerentur, contigit, Tharsenses, et Mallotas seditionem movere, eo quod Antiochi regis concubinae dono essent dati. II Maccabees 4:31 Festinanter itaque rex venit sedare illos, relicto suffecto uno ex comitibus suis Andronico. II Maccabees 4:32 Ratus autem Menelaus accepisse se tempus opportunum, aurea quaedam vasa e templo furatus donavit Andronico, et alia vendiderat Tyri, et per vicinas civitates. II Maccabees 4:33 Quod cum certissime cognovisset Onias, arguebat eum, ipse in loco tuto se continens Antiochiae secus Daphnem. II Maccabees 4:34 Unde Menelaus accedens ad Andronicum, rogabat ut Oniam interficeret. Qui cum venisset ad Oniam, et datis dextris cum iureiurando (quamvis esset ei suspectus) suasisset de asylo procedere, statim eum peremit, non veritus iustitiam. II Maccabees 4:35 Ob quam causam non solum Iudaei, sed aliae quoque nationes indignabantur, et moleste ferebant de nece tanti viri iniusta. II Maccabees 4:36 Sed regressum regem de Ciliciae locis adierunt Iudaei apud Antiochiam, simul et Graeci: conquerentes de iniqua nece Oniae. II Maccabees 4:37 Contristatus itaque est animo Antiochus propter Oniam, et flexus ad misericordiam, lacrymas fudit, recordatus defuncti sobrietatem, et modestiam. II Maccabees 4:38 accensisque animis Andronicum purpura exutum, per totam civitatem iubet circumduci: et in eodem loco, in quo in Oniam impietatem commiserat, sacrilegum vita privari, Domino illi condignam retribuente poenam. II Maccabees 4:39 Multis autem sacrilegiis in templo a Lysimacho commissis Menelai consilio, et divulgata fama, congregata est multitudo adversum Lysimachum multo iam auro exportato. II Maccabees 4:40 Turbis autem insurgentibus, et animis ira repletis, Lysimachus armatis fere tribus millibus iniquis manibus uti coepit, duce quodam tyranno, aetate pariter, et dementia provecto. II Maccabees 4:41 Sed, ut intellexerunt conatum Lysimachi, alii lapides, alii fustes validos arripuere: quidam vero cinerem in Lysimachum iecere. II Maccabees 4:42 Et multi quidem vulnerati, quidam autem et prostrati, omnes vero in fugam conversi sunt: ipsum etiam sacrilegum secus aerarium interfecerunt. II Maccabees 4:43 De his ergo coepit iudicium adversus Menelaum agitari. II Maccabees 4:44 Et cum venisset rex Tyrum, ad ipsum negotium detulerunt missi tres viri a senioribus. II Maccabees 4:45 Et cum superaretur Menelaus, promisit Ptolemaeo multas pecunias dare ad suadendum regi. II Maccabees 4:46 Itaque Ptolemaeus in quodam atrio positum quasi refrigerandi gratia regem adiit, et deduxit a sententia: II Maccabees 4:47 et Menelaum quidem universae malitiae reum criminibus absolvit: miseros autem, qui, etiam si apud Scythas causam dixissent, innocentes iudicarentur, hos morte damnavit. II Maccabees 4:48 Cito ergo iniustam poenam dederunt, qui pro civitate et populo, et sacris vasis causam prosecuti sunt. II Maccabees 4:49 Quam ob rem Tyrii quoque indignati, erga sepulturam eorum liberalissimi extiterunt. II Maccabees 4:50 Menelaus autem, propter eorum, qui in potentia erant, avaritiam, permanet in potestate, crescens in malitia ad insidias civium. II Maccabees 5:0 II Maccabees 5:1 Eodem tempore Antiochus secundam profectionem paravit in Aegyptum. II Maccabees 5:2 Contigit autem per universam Ierosolymorum civitatem videri diebus quadraginta per aera equites discurrentes, auratas stolas habentes, et hastas, quasi cohortes, armatas, II Maccabees 5:3 et cursus equorum per ordines digestos, et congressiones fieri cominus, et scutorum motus, et galeatorum multitudinem gladiis districtis, et telorum iactus, et aureorum armorum splendorem, omnisque generis loricarum. II Maccabees 5:4 Quapropter omnes rogabant in bonum monstra converti. II Maccabees 5:5 Sed cum falsus rumor exisset, tamquam vita excessisset Antiochus, assumptis Iason non minus mille viris, repente agressus est civitatem: et civibus ad murum convolantibus ad ultimum apprehensa civitate, Menelaus fugit in arcem: II Maccabees 5:6 Iason vero non parcebat in caede civibus suis, nec cogitabat prosperitatem adversum cognatos malum esse maximum, arbitrans hostium et non civium se trophaea capturum. II Maccabees 5:7 Et principatum quidem non obtinuit, finem vero insidiarum suarum confusionem accepit, et profugus iterum abiit in Ammanitem. II Maccabees 5:8 Ad ultimum, in exitium sui conclusus ab Areta Arabum tyranno fugiens de civitate in civitatem, omnibus odiosus, ut refuga legum et execrabilis, ut patriae et civium hostis, in Aegyptum extrusus est: II Maccabees 5:9 et qui multos de patria sua expulerat, peregre periit, Lacedaemonas profectus, quasi pro cognatione ibi refugium habiturus: II Maccabees 5:10 et qui insepultos multos abiecerat, ipse et illamentatus, et insepultus abiicitur, sepultura neque peregrina usus, neque patrio sepulchro participans. II Maccabees 5:11 His itaque gestis, suspicatus est rex societatem deserturos Iudaeos: et ob hoc profectus ex Aegypto efferatis animis, civitatem quidem armis cepit. II Maccabees 5:12 Iussit autem militibus interficere, nec parcere occursantibus, et per domos ascendentes trucidare. II Maccabees 5:13 Fiebant ergo caedes iuvenum, ac seniorum, et mulierum, et natorum exterminia, virginumque et parvulorum neces. II Maccabees 5:14 Erant autem toto triduo octoginta millia interfecti, quadraginta millia vincti, non minus autem venundati. II Maccabees 5:15 Sed nec ista sufficiunt: ausus est etiam intrare templum universa terra sanctius, Menelao ductore, qui legum, et patriae fuit proditor: II Maccabees 5:16 et scelestis manibus sumens sancta vasa, quae ab aliis regibus, et civitatibus erant posita ad ornatum loci, et gloriam, contrectabat indigne, et contaminabat. II Maccabees 5:17 Ita alienatus mente Antiochus, non considerabat quod propter peccata habitantium civitatem, modicum Deus fuerat iratus: propter quod et accidit circa locum despectio: II Maccabees 5:18 alioquin nisi contigisset eos multis peccatis esse involutos, sicut Heliodorus, qui missus est a Seleuco rege ad expoliandum aerarium, etiam hic statim adveniens flagellatus, et repulsus utique fuisset ab audacia. II Maccabees 5:19 Verum non propter locum, gentem: sed propter gentem, locum Deus elegit. II Maccabees 5:20 Ideoque et ipse locus particeps factus est populi malorum. postea autem fiet socius bonorum. et qui derelictus in ira Dei omnipotentis est, iterum in magni Domini reconciliatione cum summa gloria exaltabitur. II Maccabees 5:21 Igitur Antiochus mille et octingentis ablatis de templo talentis, velociter Antiochiam regressus est, existimans se prae superbia terram ad navigandum, pelagus vero ad iter agendum deducturum propter mentis elationem. II Maccabees 5:22 Reliquit autem et praepositos ad affligendam gentem: Ierosolymis quidem Philippum genere Phrygem, moribus crudeliorem eo ipso, a quo constitutus est: II Maccabees 5:23 in Garizim autem Andronicum, et Menelaum, qui gravius quam ceteri imminebant civibus. II Maccabees 5:24 Cumque appositus esset contra Iudaeos, misit odiosum principem Apollonium cum exercitu viginti et duobus millibus, praecipiens ei omnes perfectae aetatis interficere, mulieres, ac iuvenes vendere. II Maccabees 5:25 Qui cum venisset Ierosolymam, pacem simulans, quievit usque ad diem sanctum sabbati: et tunc feriatis Iudaeis arma capere suis praecepit. II Maccabees 5:26 Omnesque qui ad spectaculum processerant, trucidavit: et civitatem cum armatis discurrens, ingentem multitudinem peremit. II Maccabees 5:27 Iudas autem Machabaeus, qui decimus fuerat, secesserat in desertum locum, ibique inter feras vitam in montibus cum suis agebat: et foeni cibo vescentes, demorabantur, ne participes essent coinquinationis. II Maccabees 6:0 II Maccabees 6:1 Sed non post multum temporis misit rex senem quemdam Antiochenum, qui compelleret Iudaeos ut se transferrent a patriis, et Dei legibus: II Maccabees 6:2 contaminare etiam quod in Ierosolymis erat templum, et cognominare Iovis Olympii: et in Garizim, prout erant hi, qui locum inhabitabant, Iovis hospitalis. II Maccabees 6:3 Pessima autem et universis gravis erat malorum incursio: II Maccabees 6:4 nam templum luxuria, et comessationibus Gentium erat plenum, et scortantium cum meretricibus: sacratisque aedibus mulieres se ultro ingerebant, intro ferentes ea, quae non licebat. II Maccabees 6:5 Altare etiam plenum erat illicitis, quae legibus prohibebantur. II Maccabees 6:6 Neque autem sabbata custodiebantur, neque dies sollemnes patrii servabantur, nec simpliciter Iudaeum se esse quisquam confitebatur. II Maccabees 6:7 Ducebantur autem cum amara necessitate in die natalis regis ad sacrificia: et, cum Liberi sacra celebrarentur, cogebantur hedera coronati Libero circuire. II Maccabees 6:8 Decretum autem exiit in proximas Gentilium civitates, suggerentibus Ptolemaeis, ut pari modo et ipsi adversus Iudaeos agerent, ut sacrificarent: II Maccabees 6:9 eos autem, qui nollent transire ad instituta Gentium, interficerent: erat ergo videre miseriam. II Maccabees 6:10 Duae enim mulieres delatae sunt natos suos circumcidisse: quas, infantibus ad ubera suspensis, cum publice per civitatem circumduxissent, per muros praecipitaverunt. II Maccabees 6:11 Alii vero, ad proximas coeuntes speluncas, et latenter sabbati diem celebrantes, cum indicati essent Philippo, flammis succensi sunt, eo quod verebantur propter religionem et observantiam, manu sibimet auxilium ferre. II Maccabees 6:12 Obsecro autem eos, qui hunc Librum lecturi sunt, ne abhorrescant propter adversos casus, sed reputent, ea, quae acciderunt, non ad interitum, sed ad correptionem esse generis nostri. II Maccabees 6:13 Etenim multo tempore non sinere peccatoribus ex sententia agere, sed statim ultiones adhibere, magni beneficii est indicium. II Maccabees 6:14 Non enim, sicut in aliis nationibus, Dominus patienter expectat, ut eas, cum Iudicii dies advenerit, in plenitudine peccatorum puniat: II Maccabees 6:15 ita et in nobis statuit, ut, peccatis nostris in finem devolutis, ita demum in nos vindicet. II Maccabees 6:16 Propter quod numquam quidem a nobis misericordiam suam amovet: corripiens vero in adversis populum suum non dereliquit. II Maccabees 6:17 Sed haec nobis ad commonitionem legentium dicta sint paucis. Iam enim veniendum est ad narrationem. II Maccabees 6:18 Igitur Eleazarus unus de primoribus scribarum, vir aetate provectus, et vultu decorus, aperto ore hians compellebatur carnem porcinam manducare. II Maccabees 6:19 At ille gloriosissimam mortem magis quam odibilem vitam complectens, voluntarie praeibat ad supplicium. II Maccabees 6:20 Intuens autem, quemadmodum oporteret accedere, patienter sustinens, destinavit non admittere illicita propter vitae amorem. II Maccabees 6:21 Hi autem, qui astabant, iniqua miseratione commoti, propter antiquam viri amicitiam, tollentes eum secreto rogabant afferri carnes, quibus vesci ei licebat, ut simularetur manducasse, sicut rex imperaverat de sacrificii carnibus: II Maccabees 6:22 ut, hoc facto, a morte liberaretur: et propter veterem viri amicitiam, hanc in eo faciebant humanitatem. II Maccabees 6:23 At ille cogitare coepit aetatis ac senectutis suae eminentiam dignam, et ingenitae nobilitatis canitiem, atque a puero optimae conversationis actus: et secundum sanctae et a Deo conditae legis constituta, respondit cito, dicens, praemitti se velle in infernum. II Maccabees 6:24 Non enim aetati nostrae dignum est, inquit, fingere: ut multi adolescentium, arbitrantes Eleazarum nonaginta annorum transisse ad vitam alienigenarum: II Maccabees 6:25 et ipsi propter meam simulationem, et propter modicum corruptibilis vitae tempus decipiantur, et per hoc maculam, atque execrationem meae senectuti conquiram. II Maccabees 6:26 Nam, etsi in praesenti tempore suppliciis hominum eripiar, sed manum Omnipotentis nec vivus, nec defunctus effugiam. II Maccabees 6:27 Quam ob rem fortiter vita excedendo, senectute quidem dignus apparebo: II Maccabees 6:28 adolescentibus autem exemplum forte relinquam, si prompto animo, ac fortiter pro gravissimis ac sanctissimis legibus honesta morte perfungar. His dictis, confestim ad supplicium trahebatur. II Maccabees 6:29 Hi autem, qui eum ducebant, et paulo ante fuerant mitiores, in iram conversi sunt propter sermones ab eo dictos, quos illi per arrogantiam prolatos arbitrabantur. II Maccabees 6:30 Sed, cum plagis perimeretur, ingemuit, et dixit: Domine, qui habes sanctam scientiam, manifeste tu scis, quia, cum a morte possem liberari, duros corporis sustineo dolores: secundum animam vero propter timorem tuum libenter haec patior. II Maccabees 6:31 Et iste quidem hoc modo vita decessit, non solum iuvenibus, sed et universae genti memoriam mortis suae ad exemplum virtutis et fortitudinis derelinquens. II Maccabees 7:0 II Maccabees 7:1 Contigit autem et septem fratres una cum matre sua apprehensos compelli a rege edere contra fas carnes porcinas, flagris, et taureis cruciatos. II Maccabees 7:2 Unus autem ex illis, qui erat primus, sic ait: Quid quaeris, et quid vis discere a nobis? parati sumus mori, magis, quam patrias Dei leges praevaricari. II Maccabees 7:3 Iratus itaque rex iussit sartagines, et ollas aeneas succendi: quibus statim succensis, II Maccabees 7:4 iussit, ei, qui prior fuerat locutus, amputari linguam: et, cute capitis abstracta, summas quoque manus et pedes ei praescindi, ceteris eius fratribus, et matre inspicientibus. II Maccabees 7:5 Et, cum iam per omnia inutilis factus esset, iussit ignem admoveri, et adhuc spirantem torreri in sartagine: in qua cum diu cruciaretur, ceteri una cum matre invicem se hortabantur mori fortiter, II Maccabees 7:6 dicentes: Dominus Deus aspiciet veritatem, et consolabitur in nobis, quemadmodum in protestatione cantici declaravit Moyses: Et in servis suis consolabitur. II Maccabees 7:7 Mortuo itaque illo primo, hoc modo, sequentem deducebant ad illudendum: et, cute capitis eius cum capillis abstracta, interrogabant, si manducaret prius, quam toto corpore per membra singula puniretur. II Maccabees 7:8 At ille, respondens patria voce, dixit: Non faciam. Propter quod et iste, sequenti loco, primi tormenta suscepit: II Maccabees 7:9 et in ultimo spiritu constitutus, sic ait: Tu quidem scelestissime in praesenti vita nos perdis: sed Rex mundi defunctos nos pro suis legibus in aeternae vitae resurrectione suscitabit. II Maccabees 7:10 Post hunc tertius illuditur, et linguam postulatus cito protulit, et manus constanter extendit: II Maccabees 7:11 et cum fiducia ait: E caelo ista possideo, sed propter Dei leges nunc haec ipsa despicio, quoniam ab ipso me ea recepturum spero: II Maccabees 7:12 ita ut rex, et qui cum ipso erant, mirarentur adolescentis animum, quod tamquam nihilum duceret cruciatus. II Maccabees 7:13 Et hoc ita defuncto, quartum vexabant similiter torquentes. II Maccabees 7:14 Et, cum iam esset ad mortem, sic ait: Potius est ab hominibus morti datos spem expectare a Deo, iterum ab ipso resuscitandos: tibi enim resurrectio ad vitam non erit. II Maccabees 7:15 Et cum admovissent quintum, vexabant eum. At ille, respiciens in eum, II Maccabees 7:16 dixit: Potestatem inter homines habens, cum sis corruptibilis, facis quod vis: noli autem putare genus nostrum a Deo esse derelictum. II Maccabees 7:17 tu autem patienter sustine, et videbis magnam potestatem ipsius, qualiter te, et semen tuum torquebit. II Maccabees 7:18 Post hunc ducebant sextum, et is, mori incipiens, sic ait: Noli frustra errare: nos enim propter nosmetipsos haec patimur, peccantes in Deum nostrum, et digna admiratione facta sunt in nobis: II Maccabees 7:19 tu autem ne existimes tibi impune futurum, quod contra Deum pugnare tentaveris. II Maccabees 7:20 Supra modum autem mater mirabilis, et bonorum memoria digna, quae pereuntes septem filios sub unius diei tempore conspiciens, bono animo ferebat propter spem, quam in Deo habebat: II Maccabees 7:21 singulos illorum hortabatur voce patria fortiter, repleta sapientia: et, femineae cogitationi masculinum animum inserens, II Maccabees 7:22 dixit ad eos: Nescio qualiter in utero meo apparuistis: neque enim ego spiritum et animam donavi vobis et vitam, et singulorum membra non ego ipsa compegi, II Maccabees 7:23 sed enim mundi Creator, qui formavit hominis nativitatem, quique omnium invenit originem, et spiritum vobis iterum cum misericordia reddet et vitam, sicut nunc vosmetipsos despicitis propter leges eius. II Maccabees 7:24 Antiochus autem, contemni se arbitratus, simul et exprobrantis voce despecta, cum adhuc adolescentior superesset, non solum verbis hortabatur, sed et cum iuramento affirmabat se divitem et beatum facturum, et translatum a patriis legibus amicum habiturum, et res necessarias ei praebiturum. II Maccabees 7:25 Sed ad haec cum adolescens nequaquam inclinaretur, vocavit rex matrem, et suadebat ei ut adolescenti fieret in salutem. II Maccabees 7:26 Cum autem multis eam verbis esset hortatus, promisit suasurum se filio suo. II Maccabees 7:27 Itaque inclinata ad illum, irridens crudelem tyrannum, ait patria voce: Fili mi, miserere mei, quae te in utero novem mensibus portavi, et lac triennio dedi et alui, et in aetatem istam perduxi. II Maccabees 7:28 Peto, nate, ut aspicias ad caelum et terram, et ad omnia quae in eis sunt: et intelligas, quia ex nihilo fecit illa Deus, et hominum genus: II Maccabees 7:29 ita fiet, ut non timeas carnificem istum, sed dignus fratribus tuis effectus particeps, suscipe mortem, ut in illa miseratione cum fratribus tuis te recipiam. II Maccabees 7:30 Cum haec illa adhuc diceret, ait adolescens: Quem sustinetis? non obedio praecepto regis, sed praecepto legis, quae data est nobis per Moysen. II Maccabees 7:31 Tu vero, qui inventor omnis malitiae factus es in Hebraeos, non effugies manum Dei. II Maccabees 7:32 Nos enim pro peccatis nostris haec patimur. II Maccabees 7:33 Et si nobis propter increpationem, et correptionem Dominus Deus noster modicum iratus est: sed iterum reconciliabitur servis suis. II Maccabees 7:34 Tu autem, o sceleste, et omnium hominum flagitiosissime, noli frustra extolli vanis spebus in servos eius inflammatus. II Maccabees 7:35 nondum enim omnipotentis Dei, et omnia inspicientis, iudicium effugisti. II Maccabees 7:36 Nam fratres mei, modico nunc dolore sustentato, sub testamento aeternae vitae effecti sunt: tu vero iudicio Dei iustas superbiae tuae poenas exolves. II Maccabees 7:37 Ego autem, sicut fratres mei, animam, et corpus meum trado pro patriis legibus: invocans Deum maturius genti nostrae propitium fieri, teque cum tormentis et verberibus confiteri quod ipse est Deus solus. II Maccabees 7:38 In me vero et in fratribus meis desinet omnipotentis ira, quae super omne genus nostrum iuste superducta est. II Maccabees 7:39 Tunc rex accensus ira in hunc super omnes crudelius desaevit, indigne ferens se derisum. II Maccabees 7:40 Et hic itaque mundus obiit, per omnia in Domino confidens. II Maccabees 7:41 Novissime autem post filios et mater consumpta est. II Maccabees 7:42 Igitur de sacrificiis, et de nimiis crudelitatibus satis dictum est. II Maccabees 8:0 II Maccabees 8:1 Iudas vero Machabaeus, et qui cum illo erant, introibant latenter in castella: et convocantes cognatos, et amicos, et eos, qui permanserunt in Iudaismo, assumentes, eduxerunt ad se sex millia virorum. II Maccabees 8:2 Et invocabant Dominum, ut respiceret in populum, qui ab omnibus calcabatur: et misereretur templo, quod contaminabatur ab impiis: II Maccabees 8:3 misereretur etiam exterminio civitatis, quae esset illico complananda, et vocem sanguinis ad se clamantis audiret: II Maccabees 8:4 memoraretur quoque iniquissimas mortes parvulorum innocentum, et blasphemias nomini suo illatas, et indignaretur super his. II Maccabees 8:5 At Machabaeus, congregata multitudine, intolerabilis gentibus efficiebatur: ira enim Domini in misericordiam conversa est. II Maccabees 8:6 Et superveniens castellis, et civitatibus improvisus, succendebat eas: et opportuna loca occupans, non paucas hostium strages dabat: II Maccabees 8:7 maxime autem noctibus ad huiuscemodi excursus ferebatur, et fama virtutis eius ubique diffundebatur. II Maccabees 8:8 Videns autem Philippus paulatim virum ad profectum venire, ac frequentius res ei cedere propere, ad Ptolemaeum ducem Coelesyriae, et Phoenicis scripsit ut auxilium ferret regis negotiis. II Maccabees 8:9 At ille velociter misit Nicanorem Patrocli de primoribus amicum, datis ei de permistis gentibus, armatis non minus viginti millibus, ut universum Iudaeorum genus deleret, adiuncto ei Gorgia viro militari, et in bellicis rebus experientissimo. II Maccabees 8:10 Constituit autem Nicanor, ut regi tributum, quod Romanis erat dandum, duo millia talentorum de captivitate Iudaeorum suppleret: II Maccabees 8:11 statimque ad maritimas civitates misit, convocans ad coemptionem Iudaicorum mancipiorum, promittens se nonaginta mancipia talento distracturum, non respiciens ad vindictam, quae eum ab Omnipotente esset consecutura. II Maccabees 8:12 Iudas autem ubi comperit, indicavit his, qui secum erant, Iudaeis Nicanoris adventum. II Maccabees 8:13 Ex quibus quidam formidantes, et non credentes Dei iustitiae, in fugam vertebantur: II Maccabees 8:14 alii vero si quid eis supererat vendebant, simulque Dominum deprecabantur ut eriperet eos ab impio Nicanore, qui eos prius quam cominus veniret, vendiderat: II Maccabees 8:15 et si non propter eos, propter testamentum tamen quod erat ad patres eorum, et propter invocationem sancti et magnifici nominis eius super ipsos. II Maccabees 8:16 Convocatis autem Machabaeus septem millibus, qui cum ipso erant, rogabat ne hostibus reconciliarentur, neque metuerent inique venientium adversum se hostium multitudinem, sed fortiter contenderent, II Maccabees 8:17 ante oculos habentes contumeliam, quae loco sancto ab his iniuste esset illata, itemque et ludibrio habitae civitatis iniuriam, adhuc etiam veterum instituta convulsa. II Maccabees 8:18 Nam illi quidem armis confidunt, ait, simul et audacia: nos autem in omnipotente Domino, qui potest et venientes adversum nos, et universum mundum uno nutu delere, confidimus. II Maccabees 8:19 Admonuit autem eos et de auxiliis Dei, quae facta sunt erga parentes: et quod sub Sennacherib centum octoginta quinque millia perierunt: II Maccabees 8:20 et de praelio, quod eis adversus Galatas fuit in Babylonia, ut omnes, ubi ad rem ventum est, Macedonibus sociis haesitantibus, ipsi sex millia soli peremerunt centum viginti millia propter auxilium illis datum de caelo, et beneficia pro his plurima consecuti sunt. II Maccabees 8:21 His verbis constantes effecti sunt, et pro legibus, et patria mori parati. II Maccabees 8:22 Constituit itaque fratres suos duces utrique ordini, Simonem, et Iosephum, et Ionathan, subiectis unicuique millenis et quingentenis. II Maccabees 8:23 Ad hoc etiam ab Esdra lecto illis sancto libro, et dato signo adiutorii Dei, in prima acie ipse dux commisit cum Nicanore. II Maccabees 8:24 Et facto sibi adiutore Omnipotente, interfecerunt super novem millia hominum: maiorem autem partem exercitus Nicanoris vulneribus debilem factam fugere compulerunt. II Maccabees 8:25 Pecuniis vero eorum, qui ad emptionem ipsorum venerant, sublatis, ipsos usquequaque persecuti sunt, II Maccabees 8:26 sed reversi sunt hora conclusi: nam erat ante sabbatum: quam ob causam non perseveraverunt insequentes. II Maccabees 8:27 Arma autem ipsorum, et spolia congregantes, sabbatum agebant: benedicentes Dominum, qui liberavit eos in isto die, misericordiae initium stillans in eos. II Maccabees 8:28 Post sabbatum vero debilibus, et orphanis, et viduis diviserunt spolia: et residua ipsi cum suis habuere. II Maccabees 8:29 His itaque gestis, et communiter ab omnibus facta obsecratione, misericordem Dominum postulabant, ut in finem servis suis reconciliaretur. II Maccabees 8:30 Et ex his, qui cum Timotheo, et Bacchide erant contra se contendentes, super viginti millia interfecerunt, et munitiones excelsas obtinuerunt: et plures praedas diviserunt, aequam portionem debilibus, pupillis, et viduis, sed et senioribus facientes. II Maccabees 8:31 Et cum arma eorum diligenter collegissent, omnia composuerunt in locis opportunis, residua vero spolia Ierosolymam detulerunt: II Maccabees 8:32 et Philarchen, qui cum Timotheo erat, interfecerunt, virum scelestum, qui in multis Iudaeos afflixerat. II Maccabees 8:33 Et cum epinicia agerent in Ierosolymis, eum, qui sacras ianuas incenderat, id est, Callisthenem, cum in quoddam domicilium refugisset, incenderunt, digna ei mercede pro impietatibus suis reddita. II Maccabees 8:34 Facinorosissimus autem Nicanor, qui mille negotiantes ad Iudaeorum venditionem adduxerat, II Maccabees 8:35 humiliatus auxilio Domini ab his, quos nullos existimaverat, deposita veste gloriae, per mediterranea fugiens, solus venit Antiochiam, summam infelicitatem de interitu sui exercitus consecutus. II Maccabees 8:36 Et qui promiserat Romanis se tributum restituere de captivitate Ierosolymorum, praedicabat nunc protectorem Deum habere Iudaeos, et ob ipsum invulnerabiles esse, eo quod sequerentur leges ab ipso constitutas. II Maccabees 9:0 II Maccabees 9:1 Eodem tempore Antiochus inhoneste revertebatur de Perside. II Maccabees 9:2 Intraverat enim in eam, quae dicitur Persepolis, et tentavit expoliare templum, et civitatem opprimere: sed multitudine ad arma concurrente, in fugam versi sunt: et ita contigit ut Antiochus post fugam turpiter rediret. II Maccabees 9:3 Et cum venisset circa Ecbatanam, recognovit quae erga Nicanorem, et Timotheum gesta sunt. II Maccabees 9:4 Elatus autem in ira, arbitrabatur se iniuriam illorum, qui se fugaverant, posse in Iudaeos retorquere: ideoque iussit agitari currum suum, sine intermissione agens iter, caelesti eum iudicio perurgente, eo quod ita superbe locutus est se venturum Ierosolymam, et congeriem sepulchri Iudaeorum eam facturum. II Maccabees 9:5 Sed qui universa conspicit Dominus Deus Israel, percussit eum insanabili, et invisibili plaga. Ut enim finivit hunc ipsum sermonem, apprehendit eum dolor dirus viscerum, et amara internorum tormenta: II Maccabees 9:6 et quidem satis iuste, quippe qui multis, et novis cruciatibus aliorum torserat viscera, licet ille nullo modo a sua malitia cessaret. II Maccabees 9:7 Super hoc autem superbia repletus, ignem spirans animo in Iudaeos, et praecipiens accelerari negotium, contigit illum impetu euntem de curru cadere, et gravi corporis collisione membra vexari. II Maccabees 9:8 Isque qui sibi videbatur etiam fluctibus maris imperare, supra humanum modum superbia repletus, et montium altitudines in statera appendere, nunc humiliatus ad terram in gestatorio portabatur, manifestam Dei virtutem in semetipso contestans: II Maccabees 9:9 ita ut de corpore impii vermes scaturirent, ac viventes in doloribus carnes eius effluerent, odore etiam illius et foetore exercitus gravaretur. II Maccabees 9:10 et qui paulo ante sidera caeli contingere se arbitrabatur, eum nemo poterat propter intolerantiam foetoris portare. II Maccabees 9:11 Hinc igitur coepit ex gravi superbia deductus ad agnitionem sui venire, divina admonitus plaga, per momenta singula doloribus suis augmenta capientibus. II Maccabees 9:12 et cum nec ipse iam foetorem suum ferre posset, ita ait: Iustum est subditum esse Deo, et mortalem non paria Deo sentire. II Maccabees 9:13 Orabat autem hic scelestus Dominum, a quo non esset misericordiam consecuturus. II Maccabees 9:14 Et civitatem, ad quam festinans veniebat ut eam ad solum deduceret, ac sepulchrum congestorum faceret, nunc optat liberam reddere: II Maccabees 9:15 et Iudaeos, quos nec sepultura quidem se dignos habiturum, sed avibus ac feris diripiendos traditurum, et cum parvulis exterminaturum dixerat, aequales nunc Atheniensibus facturum pollicetur: II Maccabees 9:16 templum etiam sanctum, quod prius expoliaverat, optimis donis ornaturum, et sancta vasa multiplicaturum, et pertinentes ad sacrificia sumptus de redditibus suis praestaturum: II Maccabees 9:17 super haec, et Iudaeum se futurum, et omnem locum terrae perambulaturum, et praedicaturum Dei potestatem. II Maccabees 9:18 Sed non cessantibus doloribus (supervenerat enim in eum iustum Dei iudicium) desperans scripsit ad Iudaeos in modum deprecationis epistolam haec continentem: II Maccabees 9:19 OPTIMIS civibus Iudaeis plurimam salutem, et bene valere, et esse felices, rex et principes Antiochus. II Maccabees 9:20 Si bene valetis, et filii vestri, et ex sententia vobis cuncta sunt, maximas agimus gratias. II Maccabees 9:21 Et ego in infirmitate constitutus, vestri autem memor benigne reversus de Persidis locis, et infirmitate gravi apprehensus, necessarium duxi pro communi utilitate curam habere: II Maccabees 9:22 non desperans memetipsum, sed spem multam habens effugiendi infirmitatem. II Maccabees 9:23 Respiciens autem quod et pater meus, quibus temporibus in locis superioribus ducebat exercitum, ostendit qui post se susciperet principatum: II Maccabees 9:24 ut si quid contrarium accideret, aut difficile nunciaretur, scientes hi, qui in regionibus erant, cui esset rerum summa derelicta, non turbarentur. II Maccabees 9:25 Ad haec, considerans de proximo potentes quosque, et vicinos temporibus insidiantes, et eventum expectantes, designavi filium meum Antiochum regem, quem saepe recurrens in superiora regna multis vestrum commendabam: et scripsi ad eum quae subiecta sunt. II Maccabees 9:26 Ora itaque vos, et peto memores beneficiorum publice et privatim, ut unusquisque conservet fidem ad me et ad filium meum. II Maccabees 9:27 Confido enim, eum modeste et humane acturum, et sequentem propositum meum, et communem vobis fore. II Maccabees 9:28 Igitur homicida, et blasphemus pessime percussus, et ut ipse alios tractaverat, peregre in montibus miserabili obitu vita functus est. II Maccabees 9:29 Transferebat autem corpus Philippus collactaneus eius: qui, metuens filium Antiochi, ad Ptolemaeum Philometorem in Aegyptum abiit. II Maccabees 10:0 II Maccabees 10:1 Machabaeus autem, et qui cum eo erant, Domino se protegente, templum quidem, et civitatem recepit: II Maccabees 10:2 aras autem, quas alienigenae per plateas extruxerant, itemque delubra demolitus est. II Maccabees 10:3 et purgato templo, aliud altare fecerunt: et de ignitis lapidibus igne concepto sacrificia obtulerunt post biennium, et incensum, et lucernas, et panes propositionis posuerunt. II Maccabees 10:4 Quibus gestis, rogabant Dominum prostrati in terram, ne amplius talibus malis inciderent: sed et, si quando peccassent, ut ab ipso mitius corriperentur, et non barbaris, ac blasphemis hominibus traderentur. II Maccabees 10:5 Qua die autem templum ab alienigenis pollutum fuerat, contigit eadem die purificationem fieri, vigesima quinta mensis, qui fuit Casleu. II Maccabees 10:6 Et cum laetitia diebus octo egerunt in modum tabernaculorum, recordantes quod ante modicum temporis diem sollemnem tabernaculorum in montibus, et in speluncis more bestiarum egerant. II Maccabees 10:7 Propter quod Thyrsos, et ramos virides, et palmas praeferebant ei, qui prosperavit mundare locum suum. II Maccabees 10:8 Et decreverunt communi praecepto, et decreto, universae genti Iudaeorum omnibus annis agere dies istos. II Maccabees 10:9 Et Antiochi quidem, qui appellatus est Nobilis, vitae excessus ita se habuit. II Maccabees 10:10 Nunc autem de Eupatore Antiochi impii filio, quae gesta sunt narrabimus, breviantes mala, quae in bellis gesta sunt. II Maccabees 10:11 Hic enim suscepto regno, constituit super negotia regni Lysiam quemdam, Phoenicis, et Syriae militiae principem. II Maccabees 10:12 Nam Ptolemaeus, qui dicebatur Macer, iusti tenax, erga Iudaeos esse constituit, et praecipue propter iniquitatem, quae facta erat in eos, et pacifice agere cum eis. II Maccabees 10:13 Sed ob hoc accusatus ab amicis apud Eupatorem, cum frequenter proditor audiret, eo quod Cyprum creditam sibi a Philometore deseruisset, et ad Antiochum Nobilem translatus etiam ab eo recessisset, veneno vitam finivit. II Maccabees 10:14 Gorgias autem, cum esset dux locorum, assumptis advenis frequenter Iudaeos debellabat. II Maccabees 10:15 Iudaei vero, qui tenebant opportunas munitiones, fugatos ab Ierosolymis suscipiebant, et bellare tentabant. II Maccabees 10:16 Hi vero, qui erant cum Machabaeo, per orationes Dominum rogantes ut esset sibi adiutor, impetum fecerunt in munitiones Idumaeorum: II Maccabees 10:17 multaque vi insistentes, loca obtinuerunt, occurrentes interemerunt, et omnes simul non minus viginti quinque millibus trucidaverunt. II Maccabees 10:18 Quidam autem, cum confugissent in duas turres valde munitas, omnem apparatum ad repugnandum habentes, II Maccabees 10:19 Machabaeus ad eorum expugnationem, relicto Simone, et Iosepho, itemque Zachaeo: eisque qui cum ipsis erant satis multis, ipse ad eas, quae amplius perurgebant, pugnas conversus est. II Maccabees 10:20 Hi vero, qui cum Simone erant, cupiditate ducti, a quibusdam, qui in turribus erant, suasi sunt pecunia: et septuaginta millibus didrachmis acceptis, dimiserunt quosdam effugere. II Maccabees 10:21 Cum autem Machabaeo nunciatum esset quod factum est, principibus populi congregatis, accusavit, quod pecunia fratres vendidissent, adversariis eorum dimissis. II Maccabees 10:22 Hos igitur proditores factos interfecit, et confestim duas turres occupavit. II Maccabees 10:23 Armis autem ac manibus omnia prospere agendo in duabus munitionibus plus quam viginti millia peremit. II Maccabees 10:24 At Timotheus, qui prius a Iudaeis fuerat superatus, convocato exercitu peregrinae multitudinis, et congregato equitatu Asiano, advenit quasi armis Iudaeam capturus. II Maccabees 10:25 Machabaeus autem, et qui cum ipso erant, appropinquante illo, deprecabantur Dominum, caput terra aspergentes, lumbosque ciliciis praecincti, II Maccabees 10:26 ad altaris crepidinem provoluti, ut sibi propitius, inimicis autem eorum esset inimicus, et adversariis adversaretur, sicut lex dicit. II Maccabees 10:27 Et ita post orationem, sumptis armis, longius de civitate procedentes, et proximi hostibus effecti, resederunt. II Maccabees 10:28 Primo autem solis ortu utrique commiserunt: isti quidem victoriae, et prosperitatis sponsorem cum virtute Dominum habentes: illi autem ducem belli animum habebant. II Maccabees 10:29 Sed, cum vehemens pugna esset, apparuerunt adversariis de caelo viri quinque in equis, frenis aureis decori, ducatum Iudaeis praestantes: II Maccabees 10:30 ex quibus duo Machabaeum medium habentes, armis suis circumseptum incolumem conservabant: in adversarios autem tela, et fulmina iaciebant, ex quo et caecitate confusi, et repleti perturbatione cadebant. II Maccabees 10:31 Interfecti sunt autem viginti millia quingenti peditum, et equites sexcenti. II Maccabees 10:32 Timotheus vero confugit in Gazaram praesidium munitum, cui praeerat Chaereas. II Maccabees 10:33 Machabaeus autem, et qui cum eo erant, laetantes obsederunt praesidium diebus quattuor. II Maccabees 10:34 At hi, qui intus erant, loci firmitate confisi, supra modum maledicebant, et sermones nefandos iactabant. II Maccabees 10:35 Sed cum dies quinta illucesceret, viginti iuvenes ex his, qui cum Machabaeo erant, accensi animis propter blasphemiam, viriliter accesserunt ad murum, et feroci animo incedentes ascendebant: II Maccabees 10:36 sed et alii similiter ascendentes, turres, portasque succendere aggressi sunt, atque ipsos maledicos vivos concremare. II Maccabees 10:37 Per continuum autem biduum praesidio vastato, Timotheum occultantem se in quodam repertum loco peremerunt: et fratrem illius Chaeream, et Apollophanem occiderunt. II Maccabees 10:38 Quibus gestis, in hymnis et confessionibus benedicebant Dominum, qui magna fecit in Israel, et victoriam dedit illis. II Maccabees 11:0 II Maccabees 11:1 Sed parvo post tempore, Lysias procurator regis, et propinquus, ac negotiorum praepositus, graviter ferens de his, quae acciderant, II Maccabees 11:2 congregatis octoginta millibus, et equitatu universo, veniebat adversus Iudaeos, existimans se civitatem quidem captam Gentibus habitaculum facturum, II Maccabees 11:3 templum vero in pecuniae quaestum, sicut cetera delubra Gentium, habiturum, et per singulos annos vaenale sacerdotium: II Maccabees 11:4 nusquam recogitans Dei potestatem, sed mente effrenatus in multitudine peditum, et in millibus equitum, et in octoginta elephantis confidebat. II Maccabees 11:5 Ingressus autem Iudaeam, et appropians Bethsurae, quae erat in angusto loco, ab Ierosolyma intervallo quinque stadiorum, illud praesidium expugnabat. II Maccabees 11:6 Ut autem Machabaeus, et qui cum eo erant, cognoverunt expugnari praesidia, cum fletu et lacrymis rogabant Dominum, et omnis turba simul, ut bonum angelum mitteret ad salutem Israel. II Maccabees 11:7 Et ipse primus Machabaeus, sumptis armis, ceteros adhortatus est simul secum periculum subire, et ferre auxilium fratribus suis. II Maccabees 11:8 Cumque pariter prompto animo procederent, Ierosolymis apparuit praecedens eos eques in veste candida, armis aureis hastam vibrans. II Maccabees 11:9 Tunc omnes simul benedixerunt misericordem Dominum, et convaluerunt animis: non solum homines, sed et bestias ferocissimas, et muros ferreos parati penetrare. II Maccabees 11:10 Ibant igitur prompti, de caelo habentes adiutorem, et miserantem super eos Dominum. II Maccabees 11:11 Leonum autem more impetu irruentes in hostes, prostraverunt ex eis undecim millia peditum, et equitum mille sexcentos: II Maccabees 11:12 universos autem in fugam verterunt, plures autem ex eis vulnerati nudi evaserunt. Sed et ipse Lysias turpiter fugiens evasit. II Maccabees 11:13 Et quia non insensatus erat, secum ipse reputans, factam erga se diminutionem, et intelligens invictos esse Hebraeos, omnipotentis Dei auxilio innitentes, misit ad eos: II Maccabees 11:14 promisitque se consensurum omnibus, quae iusta sunt, et regem compulsurum amicum fieri. II Maccabees 11:15 Annuit autem Machabaeus precibus Lysiae, in omnibus utilitati consulens: et quaecumque Machabaeus scripsit Lysiae de Iudaeis, ea rex concessit. II Maccabees 11:16 Nam erant scriptae Iudaeis epistolae a Lysia siquidem hunc modum continentes: LYSIAS populo Iudaeorum salutem. II Maccabees 11:17 Ioannes, et Abesalom, qui missi fuerant a vobis, tradentes scripta, postulabant ut ea, quae per illos significabantur, implerem. II Maccabees 11:18 Quaecumque igitur regi potuerunt perferri, exposui: et quae res permittebat, concessi. II Maccabees 11:19 Si igitur in negotiis fidem conservaveritis, et deinceps bonorum vobis causa esse tentabo. II Maccabees 11:20 De ceteris autem per singula verba mandavi et istis, et his, qui a me missi sunt, colloqui vobiscum. II Maccabees 11:21 Bene valete. Anno centesimo quadragesimo octavo mensis Dioscori, die vigesima et quarta. II Maccabees 11:22 Regis autem epistola ista continebat: REX Antiochus Lysiae fratri salutem. II Maccabees 11:23 Patre nostro inter deos translato, nos volentes eos, qui sunt in regno nostro sine tumultu agere, et rebus suis adhibere diligentiam, II Maccabees 11:24 audivimus Iudaeos non consensisse patri meo ut transferrentur ad ritum Graecorum, sed tenere velle suum institutum, ac propterea postulare a nobis concedi sibi legitima sua. II Maccabees 11:25 Volentes igitur hanc quoque gentem quietam esse, statuentes iudicavimus, templum restitui illis, ut agerent secundum suorum maiorum consuetudinem. II Maccabees 11:26 Bene igitur feceris, si miseris ad eos, et dexteram dederis: ut cognita nostra voluntate, bono animo sint, et utilitatibus propriis deserviant. II Maccabees 11:27 Ad Iudaeos vero regis epistola talis erat: REX Antiochus senatui Iudaeorum, et ceteris Iudaeis salutem. II Maccabees 11:28 Si valetis, sic estis ut volumus: sed et ipsi bene valemus. II Maccabees 11:29 Adiit nos Menelaus, dicens velle vos descendere ad vestros, qui sunt apud nos. II Maccabees 11:30 His igitur, qui commeant usque ad diem trigesimum mensis Xanthici, damus dextras securitatis, II Maccabees 11:31 ut Iudaicis utantur cibis, et legibus suis, sicut et prius: et nemo eorum ullo modo molestiam patiatur de his, quae per ignorantiam gesta sunt. II Maccabees 11:32 Misimus autem et Menelaum, qui vos alloquatur. II Maccabees 11:33 Valete. Anno centesimo quadragesimo octavo, Xanthici mensis quintadecima die. II Maccabees 11:34 Miserunt autem etiam Romani epistolam, ita se habentem: QUINTUS Memmius, et Titus Manilius legati Romanorum, populo Iudaeorum salutem. II Maccabees 11:35 De his, quae Lysias cognatus regis concessit vobis, et nos concessimus. II Maccabees 11:36 De quibus autem ad regem iudicavit referendum, confestim aliquem mittere, diligentius inter vos conferentes, ut decernamus, sicut congruit vobis: nos enim Antiochiam accedimus. II Maccabees 11:37 Ideoque festinate rescribere, ut nos quoque sciamus cuius estis voluntatis. II Maccabees 11:38 Bene valete. Anno centesimo quadragesimo octavo, quintadecima die mensis Xanthici. II Maccabees 12:0 II Maccabees 12:1 His factis pactionibus, Lysias pergebat ad regem, Iudaei autem agriculturae operam dabant. II Maccabees 12:2 Sed hi, qui resederant, Timotheus, et Apollonius Gennaei filius, sed et Hieronymus, et Demophon superbus, et Nicanor Cypriarches, non sinebant eos in silentio agere, et quiete. II Maccabees 12:3 Ioppitae vero tale quoddam flagitium perpetrarunt: rogaverunt Iudaeos, cum quibus habitabant, ascendere scaphas, quas paraverant, cum uxoribus, et filiis, quasi nullis inimicitiis inter eos subiacentibus. II Maccabees 12:4 Secundum commune itaque decretum civitatis, et ipsis acquiescentibus, pacisque causa nihil suspectum habentibus: cum in altum processissent, submerserunt non minus ducentos. II Maccabees 12:5 Quam crudelitatem Iudas in suae gentis homines factam ut cognovit, praecepit viris, qui erant cum ipso: et invocato iusto iudice Deo, II Maccabees 12:6 venit adversus interfectores fratrum, et portum quidem nocte succendit, scaphas exussit, eos autem, qui ab igne refugerant, gladio peremit. II Maccabees 12:7 Et cum haec ita egisset, discessit quasi iterum reversurus, et universos Ioppitas eradicaturus. II Maccabees 12:8 Sed cum cognovisset et eos, qui erant Iamniae, velle pari modo facere habitantibus secum Iudaeis, II Maccabees 12:9 Iamnitis quoque nocte supervenit, et portum cum navibus succendit: ita ut lumen ignis appareret Ierosolymis a stadiis ducentis quadraginta. II Maccabees 12:10 Inde cum iam abiissent novem stadiis, et iter facerent ad Timotheum, commiserunt cum eo Arabes quinque millia viri, et equites quingenti. II Maccabees 12:11 Cumque pugna valida fieret, et auxilio Dei prospere cessisset, residui Arabes victi, petebant a Iuda dextram sibi dari, promittentes se pascua daturos, et in ceteris profuturos. II Maccabees 12:12 Iudas autem, arbitratus vere in multis eos utiles, promsit pacem: dextrisque acceptis, discessere ad tabernacula sua. II Maccabees 12:13 Aggressus est autem et civitatem quamdam firmam pontibus murisque circumseptam, quae a turbis habitabatur gentium promiscuarum, cui nomen Casphin. II Maccabees 12:14 Hi vero, qui intus erant, confidentes in stabilitate murorum, et apparatu alimoniarum, remissius agebant, maledictis lacessentes Iudam, et blasphemantes, ac loquentes quae fas non est. II Maccabees 12:15 Machabaeus autem, invocato magno mundi Principe, qui sine arietibus, et machinis temporibus Iesu praecipitavit Iericho, irruit ferociter muris: II Maccabees 12:16 et capta civitate per Domini voluntatem innumerabiles caedes fecit, ita ut adiacens stagnum stadiorum duorum latitudinis, sanguine interfectorum fluere videretur. II Maccabees 12:17 Inde discesserunt stadia septingenta quinquaginta, et venerunt in Characa ad eos, qui dicuntur Tubianaei, Iudaeos: II Maccabees 12:18 et Timotheum quidem in illis locis non comprehenderunt, nulloque negotio perfecto regressus est, relicto in quodam loco firmissimo praesidio. II Maccabees 12:19 Dositheus autem, et Sosipater, qui erant duces cum Machabaeo, peremerunt a Timotheo relictos in praesidio, decem millia viros. II Maccabees 12:20 At Machabaeus, ordinatis circum se sex millibus, et constitutis per cohortes, adversus Timotheum processit, habentem secum centum viginti millia peditum, equitumque duo millia quingentos. II Maccabees 12:21 Cognito autem Iudae adventu, Timotheus praemisit mulieres, et filios, et reliquum apparatum, in praesidium, quod Carnion dicitur: erat enim inexpugnabile, et accessu difficile propter locorum angustias. II Maccabees 12:22 Cumque cohors Iudae prima apparuisset, timor hostibus incussus est, ex praesentia Dei, qui universa conspicit, et in fugam versi sunt alius ab alio, ita ut magis a suis deiicerentur, et gladiorum suorum ictibus debilitarentur. II Maccabees 12:23 Iudas autem vehementer instabat puniens prophanos, et prostravit ex eis triginta millia virorum. II Maccabees 12:24 Ipse vero Timotheus incidit in partes Dosithei, et Sosipatris: et multis precibus postulabat ut vivus dimitteretur, eo quod multorum ex Iudaeis parentes haberet, ac fratres, quos morte eius decipi eveniret. II Maccabees 12:25 Et cum fidem dedisset restituturum se eos secundum constitutum, illaesum eum dimiserunt propter fratrum salutem. II Maccabees 12:26 Iudas autem egressus est a Carnion, interfectis vigintiquinque millibus. II Maccabees 12:27 Post horum fugam, et necem, movit exercitum ad Ephron civitatem munitam, in qua multitudo diversarum gentium habitabat: et robusti iuvenes pro muris consistentes fortiter repugnabant: in hac autem machinae multae, et telorum erat apparatus. II Maccabees 12:28 Sed cum Omnipotentem invocassent, qui potestate sua vires hostium confringit, ceperunt civitatem: et ex eis, qui intus erant, vigintiquinque millia prostraverunt. II Maccabees 12:29 Inde ad civitatem Scytharum abierunt, quae ab Ierosolymis sexcentis stadiis aberat. II Maccabees 12:30 Contestantibus autem his, qui apud Scythopolitas erant, Iudaeis, quod benigne ab eis haberentur, etiam temporibus infelicitatis quod modeste secum egerint: II Maccabees 12:31 gratias agentes eis, et exhortati etiam de cetero erga genus suum benignos esse, venerunt Ierosolymam die sollemni septimanarum instante. II Maccabees 12:32 Et post Pentecosten abierunt contra Gorgiam praepositum Idumaeae. II Maccabees 12:33 Exivit autem cum peditibus tribus millibus, et equitibus quadringentis. II Maccabees 12:34 Quibus congressis, contigit paucos ruere Iudaeorum. II Maccabees 12:35 Dositheus vero quidam de Bacenoris eques, vir fortis, Gorgiam tenebat: et, cum vellet illum capere vivum, eques quidam de Thracibus irruit in eum, humerumque eius amputavit: atque ita Gorgias effugit in Maresa. II Maccabees 12:36 At illis, qui cum Esdrim erant, diutius pugnantibus et fatigatis, invocavit Iudas Dominum adiutorem, et ducem belli fieri: II Maccabees 12:37 incipiens voce patria, et cum hymnis clamorem extollens, fugam Gorgiae militibus incussit. II Maccabees 12:38 Iudas autem collecto exercitu venit in civitatem Odollam: et, cum septima dies superveniret, secundum consuetudinem purificati, in eodem loco sabbatum egerunt. II Maccabees 12:39 Et sequenti die venit cum suis Iudas, ut corpora prostratorum tolleret, et cum parentibus poneret in sepulchris paternis. II Maccabees 12:40 Invenerunt autem sub tunicis interfectorum de donariis idolorum, quae apud Iamniam fuerunt, a quibus lex prohibet Iudaeos: omnibus ergo manifestum factum est, ob hanc causam eos corruisse. II Maccabees 12:41 Omnes itaque benedixerunt iustum iudicium Domini, qui occulta fecerat manifesta. II Maccabees 12:42 Atque ita ad preces conversi, rogaverunt ut id, quod factum erat, delictum oblivioni traderetur. At vero fortissimus Iudas hortabatur populum conservare se sine peccato, sub oculis videntes quae facta sunt pro peccatis eorum, qui prostrati sunt. II Maccabees 12:43 Et facta collatione, duodecim millia drachmas argenti misit Ierosolymam offerri pro peccatis mortuorum sacrificium, bene et religiose de resurrectione cogitans. II Maccabees 12:44 (nisi enim eos, qui ceciderant, resurrecturos speraret, superfluum videretur, et vanum orare pro mortuis) II Maccabees 12:45 et quia considerabat quod hi, qui cum pietate dormitionem acceperant, optimam haberent repositam gratiam. II Maccabees 12:46 Sancta ergo, et salubris est cogitatio pro defunctis exorare, ut a peccatis solvantur. II Maccabees 13:0 II Maccabees 13:1 Anno centesimo quadragesimonono, cognovit Iudas Antiochum Eupatorem venire cum multitudine adversus Iudaeam, II Maccabees 13:2 et cum eo Lysiam procuratorem, et praepositum negotiorum, secum habentem peditum centum decem millia, et equitum quinque millia, et elephantos viginti duos, currus cum falcibus trecentos. II Maccabees 13:3 Commiscuit autem se illis et Menelaus: et cum multa fallacia deprecabatur Antiochum, non pro patriae salute, sed sperans se constitui in principatum. II Maccabees 13:4 Sed Rex regum suscitavit animos Antiochi in peccatorem: et suggerente Lysia hunc esse causam omnium malorum, iussit (ut eis est consuetudo) apprehensum in eodem loco necari. II Maccabees 13:5 Erat autem in eodem loco turris quinquaginta cubitorum, aggestum undique habens cineris: haec prospectum habebat in praeceps. II Maccabees 13:6 inde in cinerem deiici iussit sacrilegum, omnibus eum propellentibus ad interitum. II Maccabees 13:7 Et tali lege praevaricatorem legis contigit mori, nec terrae dari Menelaum. II Maccabees 13:8 Et quidem satis iuste: nam quia multa erga aram Dei delicta commisit, cuius ignis, et cinis erat sanctus: ipse in cineris morte damnatus est. II Maccabees 13:9 Sed rex mente effrenatus veniebat, nequiorem se patre suo Iudaeis ostensurus. II Maccabees 13:10 Quibus Iudas cognitis, praecepit populo ut die ac nocte Dominum invocarent, quo, sicut semper, et nunc adiuvaret eos: II Maccabees 13:11 quippe qui lege, et patria, sanctoque templo privari vererentur: ac populum, qui nuper paululum respirasset, ne sineret blasphemis rursus nationibus subdi. II Maccabees 13:12 Omnibus itaque simul id facientibus, et petentibus a Domino misericordiam cum fletu, et ieiuniis, per triduum continuum prostratis, hortatus est eos Iudas ut se praepararent. II Maccabees 13:13 Ipse vero cum senioribus cogitavit prius quam rex admoveret exercitum ad Iudaeam, et obtineret civitatem, exire, et Domini iudicio committere exitum rei. II Maccabees 13:14 Dans itaque potestatem omnium Deo mundi creatori, et exhortatus suos ut fortiter dimicarent, et usque ad mortem pro legibus, templo, civitate, patria, et civibus starent, circa Modin exercitum constituit. II Maccabees 13:15 Et dato signo suis Dei victoriae, iuvenibus fortissimis electis, nocte aggressus aulam regiam, in castris interfecit viros quattuordecim millia, et maximum elephantorum cum his, qui superpositi fuerant: II Maccabees 13:16 summoque metu, ac perturbatione hostium castra replentes, rebus prospere gestis, abierunt. II Maccabees 13:17 Hoc autem factum est die illucescente, adiuvante eum Domini protectione. II Maccabees 13:18 Sed rex, accepto gustu audaciae Iudaeorum, arte difficultatem locorum tentabat: II Maccabees 13:19 et Bethsurae, quae erat Iudaeorum praesidium munitum, castra admovebat: sed fugabatur, impingebat, minorabatur. II Maccabees 13:20 His autem, qui intus erant, Iudas necessaria mittebat. II Maccabees 13:21 Enunciavit autem mysteria hostibus Rhodocus quidam de Iudaico exercitu, qui requisitus comprehensus est, et conclusus. II Maccabees 13:22 Iterum rex sermonem habuit ad eos, qui erant in Bethsuris: dextram dedit: accepit: abiit. II Maccabees 13:23 commisit cum Iuda, superatus est. Ut autem cognovit rebellasse Philippum Antiochiae, qui relictus erat super negotia, mente consternatus Iudaeos deprecans, subditusque eis, iurat de omnibus, quibus iustum visum est: et reconciliatus obtulit sacrificium, honoravit templum, et munera posuit: II Maccabees 13:24 Machabaeum amplexatus est, et fecit eum a Ptolemaide usque ad Gerrenos ducem et principem. II Maccabees 13:25 Ut autem venit Ptolemaidam, graviter ferebant Ptolemenses amicitiae conventionem, indignantes ne forte foedus irrumperent. II Maccabees 13:26 Tunc ascendit Lysias tribunal, et exposuit rationem, et populum sedavit, regressusque est Antiochiam: et hoc modo regis profectio, et reditus processit. II Maccabees 14:0 II Maccabees 14:1 Sed post triennii tempus cognovit Iudas, et qui cum eo erant, Demetrium Seleuci cum multitudine valida, et navibus per portam Tripolis ascendisse ad loca opportuna, II Maccabees 14:2 et tenuisse regiones adversus Antiochum, et ducem eius Lysiam. II Maccabees 14:3 Alcimus autem quidam, qui summus sacerdos fuerat, sed voluntarie coinquinatus est temporibus commistionis, considerans nullo modo sibi esse salutem, neque accessum ad altare, II Maccabees 14:4 venit ad regem Demetrium centesimo quinquagesimo anno, offerens ei coronam auream, et palmam, super haec et talos, qui templi esse videbantur. Et ipsa quidem die siluit. II Maccabees 14:5 Tempus autem opportunum dementiae suae nactus, convocatus a Demetrio ad consilium, et interrogatus quibus rebus et consiliis Iudaei niterentur, II Maccabees 14:6 respondit: Ipsi, qui dicuntur Assidaei Iudaeorum, quibus praeest Iudas Machabaeus, bella nutriunt, et seditiones movent, nec patiuntur regnum esse quietum. II Maccabees 14:7 nam et ego defraudatus parentum gloria (dico autem summo sacerdotio) huc veni: II Maccabees 14:8 primo quidem utilitatibus regis fidem servans, secundo autem etiam civibus consulens: nam illorum pravitate universum genus nostrum non minime vexatur. II Maccabees 14:9 Sed oro his singulis o rex cognitis, et regioni, et generi secundum humanitatem tuam pervulgatam omnibus prospice. II Maccabees 14:10 nam, quamdiu superest Iudas, impossibile est, pacem esse negotiis. II Maccabees 14:11 Talibus autem ab hoc dictis, et ceteri amici, hostiliter se habentes adversus Iudam, inflammaverunt Demetrium. II Maccabees 14:12 Qui statim Nicanorem praepositum elephantorum ducem misit in Iudaeam: II Maccabees 14:13 datis mandatis ut ipsum quidem Iudam caperet vivum: eos vero, qui cum illo erant, dispergeret, et constitueret Alcimum maximi templi summum sacerdotem. II Maccabees 14:14 Tunc gentes, quae de Iudaea fugerant Iudam, gregatim se Nicanori miscebant, miserias, et clades Iudaeorum prosperitates rerum suarum existimantes. II Maccabees 14:15 Audito itaque Iudaei Nicanoris adventu, et conventu nationum, conspersi terra rogabant eum, qui populum suum constituit, ut in aeternum custodiret, quique suam portionem signis evidentibus protegit. II Maccabees 14:16 Imperante autem duce, statim inde moverunt, conveneruntque ad castellum Dessau. II Maccabees 14:17 Simon vero frater Iudae commiserat cum Nicanore: sed conterritus est repentino adventu adversariorum. II Maccabees 14:18 Nicanor tamen, audiens virtutem comitum Iudae, et animi magnitudinem, quam pro patriae certaminibus habebant, sanguine iudicium facere metuebat. II Maccabees 14:19 Quam ob rem praemisit Posidonium, et Theodotium, et Matthiam, ut darent dextras atque acciperent. II Maccabees 14:20 Et cum diu de his consilium ageretur, et ipse dux ad multitudinem retulisset, omnium una fuit sententia amicitiis annuere. II Maccabees 14:21 Itaque diem constituerunt, qua secreto inter se agerent: et singulis sellae perlatae sunt, et positae. II Maccabees 14:22 Praecepit autem Iudas armatos esse locis opportunis, ne forte ab hostibus repente mali aliquid oriretur: et congruum colloquium fecerunt. II Maccabees 14:23 Morabatur autem Nicanor Ierosolymis, nihilque inique agebat, gregesque turbarum, quae congregatae fuerant, dimisit. II Maccabees 14:24 Habebat autem Iudam semper charum ex animo, et erat viro inclinatus. II Maccabees 14:25 Rogavitque eum ducere uxorem, filiosque procreare. Nuptias fecit: quiete egit, communiterque vivebant. II Maccabees 14:26 Alcimus autem, videns charitatem illorum ad invicem, et conventiones, venit ad Demetrium, et dicebat, Nicanorem rebus alienis assentire, Iudamque regni insidiatorem successorem sibi destinasse. II Maccabees 14:27 Itaque rex exasperatus, et pessimis huius criminationibus irritatus, scripsit Nicanori, dicens, graviter quidem se ferre de amicitiae conventione, iubere tamen Machabaeum citius vinctum mittere Antiochiam. II Maccabees 14:28 Quibus cognitis, Nicanor consternabatur, et graviter ferebat, si ea, quae convenerant, irrita faceret, nihil laesus a viro. II Maccabees 14:29 sed, quia regi resistere non poterat, opportunitatem observabat, qua praeceptum perficeret. II Maccabees 14:30 At Machabaeus, videns secum austerius agere Nicanorem, et consuetum occursum ferocius exhibentem, intelligens non ex bono esse austeritatem istam, paucis suorum congregatis, occultavit se a Nicanore. II Maccabees 14:31 Quod cum ille cognovit fortiter se a viro praeventum, venit ad maximum et sanctissimum templum: et sacerdotibus solitas hostias offerentibus, iussit sibi tradi virum. II Maccabees 14:32 quibus cum iuramento dicentibus nescire se ubi esset qui quaerebatur, extendens manum ad templum, II Maccabees 14:33 iuravit, dicens: Nisi Iudam mihi vinctum tradideritis, istud Dei phanum in planitiem deducam, et altare effodiam, et templum hoc Libero patri consecrabo. II Maccabees 14:34 Et his dictis abiit. Sacerdotes autem protendentes manus in caelum, invocabant eum, qui semper propugnator esset gentis ipsorum, haec dicentes: II Maccabees 14:35 Tu Domine universorum, qui nullius indiges, voluisti templum habitationis tuae fieri in nobis. II Maccabees 14:36 Et nunc sancte sanctorum omnium Domine, conserva in aeternum impollutam domum istam, quae nuper mundata est. II Maccabees 14:37 Razias autem quidam de senioribus ab Ierosolymis delatus est Nicanori, vir amator civitatis, et bene audiens: qui pro affectu pater Iudaeorum appellabatur. II Maccabees 14:38 Hic multis temporibus continentiae propositum tenuit in Iudaismo, corpusque et animam tradere contentus pro perseverantia. II Maccabees 14:39 Volens autem Nicanor manifestare odium, quod habebat in Iudaeos, misit milites quingentos, ut eum comprehenderent. II Maccabees 14:40 putabat enim, si illum decepisset, se cladem Iudaeis maximam illaturum. II Maccabees 14:41 Turbis autem irruere in domum eius, et ianuam dirumpere, atque ignem admovere cupientibus, cum iam comprehenderetur, gladio se petiit; II Maccabees 14:42 eligens nobiliter mori potius, quam subditus fieri peccatoribus, et contra natales suos indignis iniuriis agi. II Maccabees 14:43 Sed, cum per festinationem non certo ictu plagam dedisset, et turbae intra ostia irrumperent, recurrens audacter ad murum, praecipitavit semetipsum viriliter in turbas: II Maccabees 14:44 quibus velociter locum dantibus casui eius, venit per mediam cervicem: II Maccabees 14:45 et cum adhuc spiraret, accensus animo, surrexit: et cum sanguis eius magno fluxu deflueret, et gravissimis vulneribus esset saucius, cursu turbam pertransiit: II Maccabees 14:46 et stans supra quamdam petram praeruptam, et iam exanguis effectus, complexus intestina sua, utrisque manibus proiecit super turbas, invocans dominatorem vitae ac spiritus, ut haec illi iterum redderet: atque ita vita defunctus est. II Maccabees 15:0 II Maccabees 15:1 Nicanor autem, ut comperit Iudam esse in locis Samariae, cogitavit cum omni impetu die sabbati committere bellum. II Maccabees 15:2 Iudaeis vero, qui illum per necessitatem sequebantur, dicentibus: Ne ita ferociter, et barbare feceris, sed honorem tribue diei sanctificationis, et honora eum, qui universa conspicit: II Maccabees 15:3 ille infelix interrogavit, si est potens in caelo, qui imperavit agi diem sabbatorum. II Maccabees 15:4 Et respondentibus illis, Est Dominus vivus ipse in caelo potens, qui iussit agi septimam diem. II Maccabees 15:5 At ille ait: Et ego potens sum super terram, qui impero sumi arma, et negotia regis impleri. Tamen non obtinuit ut consilium perficeret. II Maccabees 15:6 Et Nicanor quidem cum summa superbia erectus, cogitaverat commune trophaeum statuere de Iuda. II Maccabees 15:7 Machabaeus autem semper confidebat cum omni spe auxilium sibi a Deo affuturum. II Maccabees 15:8 et hortabatur suos ne formidarent ad adventum nationum, sed in mente haberent adiutoria sibi facta de caelo, et nunc sperarent ab Omnipotente sibi affuturam victoriam. II Maccabees 15:9 Et allocutus eos de lege, et prophetis, admonens etiam certamina, quae fecerant prius, promptiores constituit eos: II Maccabees 15:10 et ita animis eorum erectis simul ostendebat Gentium fallaciam, et iuramentorum praevaricationem. II Maccabees 15:11 Singulos autem illorum armavit, non clypei, et hastae munitione, sed sermonibus optimis, et exhortationibus, exposito digno fide somnio, per quod universos laetificavit. II Maccabees 15:12 Erat autem huiuscemodi visus: Oniam, qui fuerat summus sacerdos, virum bonum et benignum, verecundum visu, modestum moribus, et eloquio decorum, et qui a puero in virtutibus exercitatus sit, manus protendentem, orare pro omni populo Iudaeorum: II Maccabees 15:13 Post hoc apparuisse et alium virum aetate, et gloria mirabilem, et magni decoris habitudine circa illum: II Maccabees 15:14 Respondentem vero Oniam dixisse: Hic est fratrum amator, et populi Israel: hic est, qui multum orat pro populo, et universa sancta civitate, Ieremias propheta Dei. II Maccabees 15:15 Extendisse autem Ieremiam dextram, et dedisse Iudae gladium aureum, dicentem: II Maccabees 15:16 Accipe sanctum gladium munus a Deo, in quo deiicies adversarios populi mei Israel. II Maccabees 15:17 Exhortati itaque Iudae sermonibus bonis valde, de quibus extolli posset impetus, et animi iuvenum confortari, statuerunt dimicare et confligere fortiter: ut virtus de negotiis iudicaret, eo quod civitas sancta, et templum periclitarentur. II Maccabees 15:18 Erat enim pro uxoribus et filiis, itemque pro fratribus, et cognatis minor solicitudo: maximus vero et primus pro sanctitate timor erat templi. II Maccabees 15:19 sed et eos, qui in civitate erant, non minima solicitudo habebat pro his, qui congressuri erant. II Maccabees 15:20 Et, cum iam omnes sperarent iudicium futurum, hostesque adessent, atque exercitus esset ordinatus, bestiae, equitesque opportuno in loco compositi, II Maccabees 15:21 considerans Machabaeus adventum multitudinis, et apparatum varium armorum, et ferocitatem bestiarum, extendens manus in caelum, prodigia facientem Dominum invocavit, qui non secundum armorum potentiam, sed prout ipsi placet, dat dignis victoriam. II Maccabees 15:22 Dixit autem invocans hoc modo: Tu Domine, qui misisti angelum tuum sub Ezechia rege Iuda, et interfecisti de castris Sennacherib centum octogintaquinque millia: II Maccabees 15:23 et nunc dominator caelorum mitte angelum tuum bonum ante nos in timore, et tremore magnitudinis brachii tui, II Maccabees 15:24 ut metuant qui cum blasphemia veniunt adversus sanctum populum tuum. Et hic quidem ita peroravit. II Maccabees 15:25 Nicanor autem, et qui cum ipso erant, cum tubis et canticis admovebant. II Maccabees 15:26 Iudas vero, et qui cum eo erant, invocato Deo, per orationes congressi sunt: II Maccabees 15:27 manu quidem pugnantes, sed Dominum cordibus orantes, prostraverunt non minus trigintaquinque millia, praesentia Dei magnifice delectati. II Maccabees 15:28 Cumque cessassent, et cum gaudio redirent, cognoverunt Nicanorem ruisse cum armis suis. II Maccabees 15:29 Facto itaque clamore, et perturbatione excitata, patria voce omnipotentem Dominum benedicebant. II Maccabees 15:30 Praecepit autem Iudas, qui per omnia corpore et animo mori pro civibus paratus erat, caput Nicanoris, et manum cum humero abscissam, Ierosolymam perferri. II Maccabees 15:31 Quo cum pervenisset, convocatis contribulibus, et sacerdotibus ad altare, accersiit et eos, qui in arce erant. II Maccabees 15:32 Et ostenso capite Nicanoris, et manu nefaria, quam extenderat contra domum sanctam omnipotentis Dei, magnifice gloriatus est. II Maccabees 15:33 Linguam etiam impii Nicanoris praecisam iussit particulatim avibus dari: manum autem dementis contra templum suspendi. II Maccabees 15:34 Omnes igitur caeli benedixerunt Dominum, dicentes: Benedictus, qui locum suum incontaminatum servavit. II Maccabees 15:35 Suspendit autem Nicanoris caput in summa arce, ut evidens esset, et manifestum signum auxilii Dei. II Maccabees 15:36 Itaque omnes communi consilio decreverunt nullo modo diem istum absque celebritate praeterire: II Maccabees 15:37 habere autem celebritatem tertiadecima die mensis Adar, quae dicitur voce Syriaca, pridie Mardochaei diei. II Maccabees 15:38 Igitur his erga Nicanorem gestis, et ex illis temporibus ab Hebraeis civitate possessa, ego quoque in his faciam finem sermonis. II Maccabees 15:39 Et si quidem bene, et ut historiae competit, hoc et ipse velim: sin autem minus digne, concedendum est mihi. II Maccabees 15:40 Sicut enim vinum semper bibere, aut semper aquam, contrarium est: alternis autem uti, delectabile: ita legentibus si semper exactus sit sermo, non erit gratus. Hic ergo erit consummatus.
[ Testament 2 Heading ] Matthew 0:0
Matthew 1:0 Matthew 1:1 Liber generationis Iesu Christi filii David, filii Abraham. Matthew 1:2 Abraham genuit Isaac. Isaac autem genuit Iacob. Iacob autem genuit Iudam, et fratres eius. Matthew 1:3 Iudas autem genuit Phares, et Zaram de Thamar. Phares autem genuit Esron. Esron autem genuit Aram. Matthew 1:4 Aram autem genuit Aminadab. Aminadab autem genuit Naasson. Naasson autem genuit Salmon. Matthew 1:5 Salmon autem genuit Booz de Rahab. Booz autem genuit Obed ex Ruth. Obed autem genuit Iesse. Iesse autem genuit David regem. Matthew 1:6 David autem rex genuit Salomonem ex ea, quae fuit Uriae. Matthew 1:7 Salomon autem genuit Roboam. Roboam autem genuit Abiam. Abias autem genuit Asa. Matthew 1:8 Asa autem genuit Iosaphat. Iosaphat autem genuit Ioram. Ioram autem genuit Oziam. Matthew 1:9 Ozias autem genuit Ioatham. Ioatham autem genuit Achaz. Achaz autem genuit Ezechiam. Matthew 1:10 Ezechias autem genuit Manassen. Manasses autem genuit Amon. Amon autem genuit Iosiam. Matthew 1:11 Iosias autem genuit Iechoniam, et fratres eius in transmigratione Babylonis. Matthew 1:12 Et post transmigrationem Babylonis: Iechonias genuit Salathiel. Salathiel autem genuit Zorobabel. Matthew 1:13 Zorobabel autem genuit Abiud. Abiud autem genuit Eliachim. Eliachim autem genuit Azor. Matthew 1:14 Azor autem genuit Sadoc. Sadoc autem genuit Achim. Achim autem genuit Eliud. Matthew 1:15 Eliud autem genuit Eleazar. Eleazar autem genuit Mathan. Mathan autem genuit Iacob. Matthew 1:16 Iacob autem genuit Ioseph virum Mariae, de qua natus est Iesus, qui vocatur Christus. Matthew 1:17 Omnes itaque generationes ab Abraham usque ad David, generationes quattuordecim: et a David usque ad transmigrationem Babylonis, generationes quattuordecim: et a transmigratione Babylonis usque ad Christum, generationes quattuordecim. Matthew 1:18 Christi autem generatio sic erat: Cum esset desponsata mater eius Maria Ioseph, antequam convenirent, inventa est in utero habens de Spiritu sancto. Matthew 1:19 Ioseph autem vir eius cum esset iustus, et nollet eam traducere: voluit occulte dimittere eam. Matthew 1:20 Haec autem eo cogitante, ecce Angelus Domini apparuit in somnis ei, dicens: Ioseph fili David, noli timere accipere Mariam coniugem tuam: quod enim in ea natum est, de Spiritu sancto est. Matthew 1:21 pariet autem filium: et vocabis nomen eius IESUM: ipse enim salvum faciet populum suum a peccatis eorum. Matthew 1:22 Hoc autem totum factum est, ut adimpleretur quod dictum est a Domino per Prophetam dicentem: Matthew 1:23 Ecce virgo in utero habebit, et pariet filium: et vocabitur nomen eius Emmanuel, quod est interpretatum Nobiscum Deus. Matthew 1:24 Exurgens autem Ioseph a somno, fecit sicut praecepit ei angelus Domini, et accepit coniugem suam. Matthew 1:25 Et non cognoscebat eam donec peperit filium suum primogenitum: et vocavit nomen eius Iesum. Matthew 2:0 Matthew 2:1 Cum ergo natus esset Iesus in Bethlehem Iuda in diebus Herodis regis, ecce Magi ab oriente venerunt Ierosolymam, Matthew 2:2 dicentes: Ubi est qui natus est rex Iudaeorum? vidimus enim stellam eius in oriente, et venimus adorare eum. Matthew 2:3 Audiens autem Herodes rex, turbatus est, et omnis Ierosolyma cum illo. Matthew 2:4 Et congregans omnes principes sacerdotum, et Scribas populi, sciscitabatur ab eis ubi Christus nasceretur. Matthew 2:5 At illi dixerunt ei: In Bethlehem Iuda: Sic enim scriptum est per Prophetam: Matthew 2:6 Et tu Bethlehem terra Iuda, nequaquam minima es in principibus Iuda: ex te enim exiet dux, qui regat populum meum Israel. Matthew 2:7 Tunc Herodes clam vocatis Magis diligenter didicit ab eis tempus stellae, quae apparuit eis: Matthew 2:8 et mittens illos in Bethlehem, dixit: Ite, et interrogate diligenter de puero: et cum inveneritis, renunciate mihi, ut et ego veniens adorem eum. Matthew 2:9 Qui cum audissent regem, abierunt. et ecce stella, quam viderant in oriente, antecedebat eos, usquedum veniens staret supra, ubi erat puer. Matthew 2:10 Videntes autem stellam gavisi sunt gaudio magno valde. Matthew 2:11 Et intrantes domum, invenerunt puerum cum Maria matre eius, et procidentes adoraverunt eum: et apertis thesauris suis obtulerunt ei munera, aurum, tus, et myrrham. Matthew 2:12 Et responso accepto in somnis ne redirent ad Herodem, per aliam viam reversi sunt in regionem suam. Matthew 2:13 Qui cum recessissent, ecce angelus Domini apparuit in somnis Ioseph, dicens: Surge, accipe puerum, et matrem eius, et fuge in Aegyptum, et esto ibi usque dum dicam tibi. Futurum est enim ut Herodes quaerat puerum ad perdendum eum. Matthew 2:14 Qui consurgens accepit puerum, et matrem eius nocte, et secessit in Aegyptum: Matthew 2:15 et erat ibi usque ad obitum Herodis: ut adimpleretur quod dictum est a Domino per Prophetam dicentem: Ex Aegypto vocavi filium meum. Matthew 2:16 Tunc Herodes videns quoniam illusus esset a Magis, iratus est valde, et mittens occidit omnes pueros, qui erant in Bethlehem, et in omnibus finibus eius a bimatu et infra secundum tempus, quod exquisierat a Magis. Matthew 2:17 Tunc adimpletum est quod dictum est per Ieremiam prophetam dicentem: Matthew 2:18 Vox in Rama audita est ploratus, et ululatus multus: Rachel plorans filios suos, et noluit consolari, quia non sunt. Matthew 2:19 Defuncto autem Herode, ecce angelus Domini apparuit in somnis Ioseph in Aegypto, Matthew 2:20 dicens: Surge, et accipe puerum, et matrem eius, et vade in terram Israel: defuncti sunt enim, qui quaerebant animam pueri. Matthew 2:21 Qui consurgens, accepit puerum, et matrem eius, et venit in terram Israel. Matthew 2:22 Audiens autem quod Archelaus regnaret in Iudaea pro Herode patre suo, timuit illo ire: et admonitus in somnis, secessit in partes Galilaeae. Matthew 2:23 Et veniens habitavit in civitate quae vocatur Nazareth: ut adimpleretur quod dictum est per Prophetas: Quoniam Nazaraeus vocabitur. Matthew 3:0 Matthew 3:1 In diebus autem illis venit Ioannes Baptista praedicans in deserto Iudaeae, Matthew 3:2 et dicens: Poenitentiam agite: appropinquabit enim regnum caelorum. Matthew 3:3 Hic est enim, de quo dictum est per Isaiam prophetam dicentem: Vox clamantis in deserto: Parate viam Domini: rectas facite semitas eius. Matthew 3:4 Ipse autem Ioannes habebat vestimentum de pilis camelorum, et zonam pelliceam circa lumbos suos: esca autem eius erat locustae, et mel silvestre. Matthew 3:5 Tunc exibat ad eum Ierosolyma, et omnis Iudaea, et omnis regio circa Iordanem; Matthew 3:6 et baptizabantur ab eo in Iordane, confitentes peccata sua. Matthew 3:7 Videns autem multos Pharisaeorum, et Sadducaeorum venientes ad baptismum suum, dixit eis: Progenies viperarum, quis demonstravit vobis fugere a ventura ira? Matthew 3:8 Facite ergo fructum dignum poenitentiae. Matthew 3:9 Et ne velitis dicere intra vos: Patrem habemus Abraham. dico enim vobis quoniam potens est Deus de lapidibus istis suscitare filios Abrahae. Matthew 3:10 Iam enim securis ad radicem arboris posita est. Omnis ergo arbor, quae non facit fructum bonum, excidetur, et in ignem mittetur. Matthew 3:11 Ego quidem baptizo vos in aqua in poenitentiam: qui autem post me venturus est, fortior me est, cuius non sum dignus calceamenta portare: ipse vos baptizabit in Spiritu sancto, et igne. Matthew 3:12 Cuius ventilabrum in manu sua: et permundabit aream suam: et congregabit triticum suum in horreum, paleas autem comburet igne inextinguibili. Matthew 3:13 Tunc venit Iesus a Galilaea in Iordanem ad Ioannem, ut baptizaretur ab eo. Matthew 3:14 Ioannes autem prohibebat eum, dicens: Ego a te debeo baptizari, et tu venis ad me? Matthew 3:15 Respondens autem Iesus, dixit ei: Sine modo: sic enim decet nos implere omnem iustitiam. Tunc dimisit eum. Matthew 3:16 Baptizatus autem Iesus, confestim ascendit de aqua, et ecce aperti sunt ei caeli: et vidit spiritum Dei descendentem sicut columbam, et venientem super se. Matthew 3:17 Et ecce vox de caelis dicens: Hic est filius meus dilectus, in quo mihi complacui. Matthew 4:0 Matthew 4:1 Tunc Iesus ductus est in desertum a Spiritu, ut tentaretur a diabolo. Matthew 4:2 Et cum ieiunasset quadraginta diebus, et quadraginta noctibus, postea esuriit. Matthew 4:3 Et accedens tentator dixit ei: Si filius Dei es, dic ut lapides isti panes fiant. Matthew 4:4 Qui respondens dixit: Scriptum est: Non in solo pane vivit homo, sed in omni verbo, quod procedit de ore Dei. Matthew 4:5 Tunc assumpsit eum diabolus in sanctam civitatem, et statuit eum super pinnaculum templi, Matthew 4:6 et dixit ei: Si filius Dei es, mitte te deorsum. Scriptum est enim: Quia angelis suis mandavit de te, ut in manibus tollant te, ne forte offendas ad lapidem pedem tuum. Matthew 4:7 Ait illi Iesus rursum: Scriptum est: Non tentabis Dominum Deum tuum. Matthew 4:8 Iterum assumpsit eum diabolus in montem excelsum valde: et ostendit ei omnia regna mundi, et gloriam eorum, Matthew 4:9 et dixit ei: Haec omnia tibi dabo, si cadens adoraveris me. Matthew 4:10 Tunc dicit ei Iesus: Vade Satana: Scriptum est enim: Dominum Deum tuum adorabis, et illi soli servies. Matthew 4:11 Tunc reliquit eum diabolus: et ecce angeli accesserunt, et ministrabant ei. Matthew 4:12 Cum autem audisset Iesus quod Ioannes traditus esset, secessit in Galilaeam: Matthew 4:13 et, relicta civitate Nazareth, venit, et habitavit in Capharnaum maritima, in finibus Zabulon et Nephthalim: Matthew 4:14 ut adimpleretur quod dictum est per Isaiam prophetam: Matthew 4:15 Terra Zabulon, et terra Nephtalim, via maris trans Iordanem, Galilaeae gentium: Matthew 4:16 populus, qui ambulabat in tenebris, vidit lucem magnam: et sedentibus in regione umbrae mortis, lux orta est eis. Matthew 4:17 Exinde coepit Iesus praedicare, et dicere: Poenitentiam agite: appropinquabit enim regnum caelorum. Matthew 4:18 Ambulans autem Iesus iuxta mare Galilaeae, vidit duos fratres, Simonem, qui vocatur Petrus, et Andream fratrem eius, mittentes rete in mare, (erant enim piscatores) Matthew 4:19 et ait illis: Venite post me, et faciam vos fieri piscatores hominum. Matthew 4:20 At illi continuo relictis retibus secuti sunt eum. Matthew 4:21 Et procedens inde, vidit alios duos fratres, Iacobum Zebedaei, et Ioannem fratrem eius in navi cum Zebedaeo patre eorum, reficientes retia sua: et vocavit eos. Matthew 4:22 Illi autem statim relictis retibus et patre, secuti sunt eum. Matthew 4:23 Et circuibat Iesus totam Galilaeam, docens in synagogis eorum, et praedicans evangelium regni: et sanans omnem languorem, et omnem infirmitatem in populo. Matthew 4:24 Et abiit opinio eius in totam Syriam, et obtulerunt ei omnes male habentes, variis languoribus, et tormentis comprehensos, et qui daemonia habebant, et lunaticos, et paralyticos, et curavit eos: Matthew 4:25 et secutae sunt eum turbae multae de Galilaea, et Decapoli, et de Ierosolymis, et de Iudaea, et de trans Iordanem. Matthew 5:0 Matthew 5:1 Videns autem Iesus turbas, ascendit in montem, et cum sedisset, accesserunt ad eum discipuli eius, Matthew 5:2 et aperiens os suum docebat eos dicens: Matthew 5:3 Beati pauperes spiritu: quoniam ipsorum est regnum caelorum. Matthew 5:4 Beati mites: quoniam ipsi possidebunt terram. Matthew 5:5 Beati, qui lugent: quoniam ipsi consolabuntur. Matthew 5:6 Beati, qui esuriunt, et sitiunt iustitiam: quoniam ipsi saturabuntur. Matthew 5:7 Beati misericordes: quoniam ipsi misericordiam consequentur. Matthew 5:8 Beati mundo corde: quoniam ipsi Deum videbunt. Matthew 5:9 Beati pacifici: quoniam filii Dei vocabuntur. Matthew 5:10 Beati, qui persecutionem patiuntur propter iustitiam: quoniam ipsorum est regnum caelorum. Matthew 5:11 Beati estis cum maledixerint vobis homines, et persecuti vos fuerint, et dixerint omne malum adversum vos mentientes, propter me: Matthew 5:12 gaudete, et exultate, quoniam merces vestra copiosa est in caelis. sic enim persecuti sunt prophetas, qui fuerunt ante vos. Matthew 5:13 Vos estis sal terrae. Quod si sal evanuerit, in quo salietur? ad nihilum valet ultra, nisi ut mittatur foras, et conculcetur ab hominibus. Matthew 5:14 Vos estis lux mundi. Non potest civitas abscondi supra montem posita. Matthew 5:15 neque accendunt lucernam, et ponunt eam sub modio, sed super candelabrum ut luceat omnibus, qui in domo sunt. Matthew 5:16 Sic luceat lux vestra coram hominibus: ut videant opera vestra bona, et glorificent patrem vestrum, qui in caelis est. Matthew 5:17 Nolite putare quoniam veni solvere legem, aut prophetas: non veni solvere, sed adimplere. Matthew 5:18 Amen quippe dico vobis, donec transeat caelum et terra, iota unum, aut unus apex non praeteribit a lege, donec omnia fiant. Matthew 5:19 Qui ergo solverit unum de mandatis istis minimis, et docuerit sic homines, minimus vocabitur in regno caelorum: qui autem fecerit et docuerit, hic magnus vocabitur in regno caelorum. Matthew 5:20 Dico enim vobis, quia nisi abundaverit iustitia vestra plus quam Scribarum, et Pharisaeorum, non intrabitis in regnum caelorum. Matthew 5:21 Audistis quia dictum est antiquis: Non occides: qui autem occiderit, reus erit iudicio. Matthew 5:22 Ego autem dico vobis: quia omnis qui irascitur fratri suo, reus erit iudicio. Qui autem dixerit fratri suo, raca: reus erit concilio. Qui autem dixerit, fatue: reus erit gehennae ignis. Matthew 5:23 Si ergo offers munus tuum ad altare, et ibi recordatus fueris quia frater tuus habet aliquid adversum te: Matthew 5:24 relinque ibi munus tuum ante altare, et vade prius reconciliari fratri tuo: et tunc veniens offeres munus tuum. Matthew 5:25 Esto consentiens adversario tuo cito dum es in via cum eo: ne forte tradat te adversarius iudici, et iudex tradat te ministro: et in carcerem mittaris. Matthew 5:26 Amen dico tibi, non exies inde, donec reddas novissimum quadrantem. Matthew 5:27 Audistis quia dictum est antiquis: Non moechaberis. Matthew 5:28 Ego autem dico vobis: quia omnis, qui viderit mulierem ad concupiscendum eam, iam moechatus est eam in corde suo. Matthew 5:29 Quod si oculus tuus dexter scandalizat te, erue eum, et proiice abs te: expedit enim tibi ut pereat unum membrorum tuorum, quam totum corpus tuum mittatur in gehennam. Matthew 5:30 Et si dextra manus tua scandalizat te, abscinde eam, et proiice abs te: expedit enim tibi ut pereat unum membrorum tuorum, quam totum corpus tuum eat in gehennam. Matthew 5:31 Dictum est autem: Quicumque dimiserit uxorem suam, det ei libellum repudii. Matthew 5:32 Ego autem dico vobis: Quia omnis, qui dimiserit uxorem suam, excepta fornicationis causa, facit eam moechari: et qui dimissam duxerit, adulterat. Matthew 5:33 Iterum audistis quia dictum est antiquis: Non periurabis: reddes autem Domino iuramenta tua. Matthew 5:34 Ego autem dico vobis, non iurare omnino, neque per caelum, quia thronus Dei est: Matthew 5:35 neque per terram, quia scabellum est pedum eius: neque per Ierosolymam, quia civitas est magni regis: Matthew 5:36 neque per caput tuum iuraveris, quia non potes unum capillum album facere, aut nigrum. Matthew 5:37 Sit autem sermo vester, est, est: non, non: quod autem his abundantius est, a malo est. Matthew 5:38 Audistis quia dictum est: Oculum pro oculo, et dentem pro dente. Matthew 5:39 Ego autem dico vobis, non resistere malo: sed si quis te percusserit in dexteram maxillam tuam, praebe illi et alteram: Matthew 5:40 et ei, qui vult tecum in iudicio contendere, et tunicam tuam tollere, dimitte ei et pallium. Matthew 5:41 et quicumque te angariaverit mille passus, vade cum illo et alia duo. Matthew 5:42 Qui petit a te, da ei: et volenti mutuari a te, ne avertaris. Matthew 5:43 Audistis quia dictum est: Diliges proximum tuum, et odio habebis inimicum tuum. Matthew 5:44 Ego autem dico vobis: Diligite inimicos vestros, benefacite his, qui oderunt vos: et orate pro persequentibus et calumniantibus vos: Matthew 5:45 ut sitis filii patris vestri, qui in caelis est: qui solem suum oriri facit super bonos, et malos: et pluit super iustos et iniustos. Matthew 5:46 Si enim diligitis eos, qui vos diligunt, quam mercedem habebitis? nonne et publicani hoc faciunt? Matthew 5:47 Et si salutaveritis fratres vestros tantum, quid amplius facitis? nonne et ethnici hoc faciunt? Matthew 5:48 Estote ergo vos perfecti, sicut et pater vester caelestis perfectus est. Matthew 6:0 Matthew 6:1 Attendite ne iustitiam vestram faciatis coram hominibus, ut videamini ab eis: alioquin mercedem non habebitis apud patrem vestrum, qui in caelis est. Matthew 6:2 Cum ergo facis eleemosynam, noli tuba canere ante te, sicut hypocritae faciunt in synagogis, et in vicis, ut honorificentur ab hominibus: Amen dico vobis, receperunt mercedem suam. Matthew 6:3 Te autem faciente eleemosynam, nesciat sinistra tua quid faciat dextera tua: Matthew 6:4 ut sit eleemosyna tua in abscondito, et pater tuus, qui videt in abscondito, reddet tibi. Matthew 6:5 Et cum oratis, non eritis sicut hypocritae, qui amant in synagogis, et in angulis platearum stantes orare, ut videantur ab hominibus: amen dico vobis, receperunt mercedem suam. Matthew 6:6 Tu autem cum oraveris, intra in cubiculum tuum, et clauso ostio, ora patrem tuum in abscondito: et pater tuus qui videt in abscondito, reddet tibi. Matthew 6:7 Orantes autem, nolite multum loqui, sicut ethnici faciunt. putant enim quod in multiloquio suo exaudiantur. Matthew 6:8 Nolite ergo assimilari eis. scit enim pater vester, quid opus sit vobis, antequam petatis eum. Matthew 6:9 Sic ergo vos orabitis: Pater noster, qui es in caelis: sanctificetur nomen tuum. Matthew 6:10 Adveniat regnum tuum. Fiat voluntas tua, sicut in caelo, et in terra. Matthew 6:11 Panem nostrum supersubstantialem da nobis hodie. Matthew 6:12 Et dimitte nobis debita nostra, sicut et nos dimittimus debitoribus nostris. Matthew 6:13 Et ne nos inducas in tentationem. Sed libera nos a malo. Amen. Matthew 6:14 Si enim dimiseritis hominibus peccata eorum: dimittet et vobis pater vester caelestis delicta vestra. Matthew 6:15 Si autem non dimiseritis hominibus: nec pater vester dimittet vobis peccata vestra. Matthew 6:16 Cum autem ieiunatis, nolite fieri sicut hypocritae tristes. exterminant enim facies suas, ut appareant hominibus ieiunantes. Amen dico vobis, quia receperunt mercedem suam. Matthew 6:17 Tu autem, cum ieiunas, unge caput tuum, et faciem tuam lava, Matthew 6:18 ne videaris hominibus ieiunans, sed patri tuo, qui est in abscondito: et pater tuus, qui videt in abscondito, reddet tibi. Matthew 6:19 Nolite thesaurizare vobis thesauros in terra: ubi aerugo, et tinea demolitur: et ubi fures effodiunt, et furantur. Matthew 6:20 Thesaurizate autem vobis thesauros in caelo: ubi neque aerugo, neque tinea demolitur, et ubi fures non effodiunt, nec furantur. Matthew 6:21 Ubi enim est thesaurus tuus, ibi est et cor tuum. Matthew 6:22 Lucerna corporis tui est oculus tuus. Si oculus tuus fuerit simplex: totum corpus tuum lucidum erit. Matthew 6:23 Si autem oculus tuus fuerit nequam: totum corpus tuum tenebrosum erit. Si ergo lumen, quod in te est, tenebrae sunt: ipsae tenebrae quantae erunt? Matthew 6:24 Nemo potest duobus dominis servire: aut enim unum odio habebit, et alterum diliget: aut unum sustinebit, et alterum contemnet. Non potestis Deo servire, et mammonae. Matthew 6:25 Ideo dico vobis, ne soliciti sitis animae vestrae quid manducetis, neque corpori vestro quid induamini. Nonne anima plus est quam esca: et corpus plus quam vestimentum? Matthew 6:26 Respicite volatilia caeli, quoniam non serunt, neque metunt, neque congregant in horrea: et pater vester caelestis pascit illa. Nonne vos magis pluris estis illis? Matthew 6:27 Quis autem vestrum cogitans potest adiicere ad staturam suam cubitum unum? Matthew 6:28 Et de vestimento quid soliciti estis. Considerate lilia agri quomodo crescunt: non laborant, neque nent. Matthew 6:29 Dico autem vobis, quoniam nec Salomon in omni gloria sua coopertus est sicut unum ex istis. Matthew 6:30 Si enim foenum agri, quod hodie est, et cras in clibanum mittitur, Deus sic vestit: quanto magis vos modicae fidei? Matthew 6:31 Nolite ergo soliciti esse, dicentes: Quid manducabimus, aut quid bibemus, aut quo operiemur? Matthew 6:32 haec enim omnia gentes inquirunt. Scit enim pater vester, quia his omnibus indigetis. Matthew 6:33 Quaerite ergo primum regnum Dei, et iustitiam eius: et haec omnia adiicientur vobis. Matthew 6:34 Nolite ergo soliciti esse in crastinum. Crastinus enim dies solicitus erit sibiipsi. sufficit diei malitia sua. Matthew 7:0 Matthew 7:1 Nolite iudicare, et non iudicabimini: nolite condemnare, et non condemnabimini. Matthew 7:2 In quo enim iudicio iudicaveritis, iudicabimini: et in qua mensura mensi fueritis, remetietur vobis. Matthew 7:3 Quid autem vides festucam in oculo fratris tui: et trabem in oculo tuo non vides? Matthew 7:4 Aut quomodo dicis fratri tuo: Frater sine eiiciam festucam de oculo tuo, et ecce trabs est in oculo tuo? Matthew 7:5 Hypocrita, eiice primum trabem de oculo tuo, et tunc videbis eiicere festucam de oculo fratris tui. Matthew 7:6 Nolite dare sanctum canibus: neque mittatis margaritas vestras ante porcos, ne forte conculcent eas pedibus suis, et conversi dirumpant vos. Matthew 7:7 Petite, et dabitur vobis: quaerite, et invenietis: pulsate, et aperietur vobis. Matthew 7:8 Omnis enim, qui petit, accipit: et qui quaerit, invenit: et pulsanti aperietur. Matthew 7:9 Aut quis est ex vobis homo, quem si petierit filius suus panem, numquid lapidem porriget ei? Matthew 7:10 Aut si piscem petierit, numquid serpentem porriget ei? Matthew 7:11 Si ergo vos, cum sitis mali, nostis bona data dare filiis vestris: quanto magis pater vester, qui in caelis est, dabit bona petentibus se? Matthew 7:12 Omnia ergo quaecumque vultis ut faciant vobis homines, et vos facite illis. Haec est enim lex, et Prophetae. Matthew 7:13 Intrate per angustam portam: quia lata porta, et spatiosa via est, quae ducit ad perditionem, et multi sunt qui intrant per eam. Matthew 7:14 Quam angusta porta, et arcta via est, quae ducit ad vitam: et pauci sunt, qui inveniunt eam! Matthew 7:15 Attendite a falsis prophetis, qui veniunt ad vos in vestimentis ovium, intrinsecus autem sunt lupi rapaces: Matthew 7:16 a fructibus eorum cognoscetis eos. Numquid colligunt de spinis uvas, aut de tribulis ficus? Matthew 7:17 Sic omnis arbor bona fructus bonos facit: mala autem arbor malos fructus facit. Matthew 7:18 Non potest arbor bona malos fructus facere: neque arbor mala bonos fructus facere: Matthew 7:19 Omnis arbor, quae non facit fructum bonum, excidetur, et in ignem mittetur. Matthew 7:20 Igitur ex fructibus eorum cognoscetis eos. Matthew 7:21 Non omnis, qui dicit mihi, Domine, Domine, intrabit in regnum caelorum: sed qui facit voluntatem Patris mei, qui in caelis est, ipse intrabit in regnum caelorum. Matthew 7:22 Multi dicent mihi in illa die: Domine, Domine, nonne in nomine tuo prophetavimus, et in nomine tuo daemonia eiecimus, et in nomine tuo virtutes multas fecimus? Matthew 7:23 Et tunc confitebor illis: Quia numquam novi vos: discedite a me omnes, qui operamini iniquitatem. Matthew 7:24 Omnis ergo, qui audit verba mea haec, et facit ea, assimilabitur viro sapienti, qui aedificavit domum suam supra petram, Matthew 7:25 et descendit pluvia, et venerunt flumina, et flaverunt venti, et irruerunt in domum illam, et non cecidit: fundata enim erat supra petram. Matthew 7:26 Et omnis, qui audit verba mea haec, et non facit ea, similis erit viro stulto, qui aedificavit domum suam super arenam: Matthew 7:27 et descendit pluvia, et venerunt flumina, et flaverunt venti, et irruerunt in domum illam, et cecidit, et fuit ruina illius magna. Matthew 7:28 Et factum est: cum consummasset Iesus verba haec, admirabantur turbae super doctrina eius. Matthew 7:29 Erat enim docens eos sicut potestatem habens, et non sicut Scribae, et Pharisaei. Matthew 8:0 Matthew 8:1 Cum autem descendisset de monte, secutae sunt eum turbae multae: Matthew 8:2 et ecce leprosus veniens, adorabat eum, dicens: Domine, si vis, potes me mundare. Matthew 8:3 Et extendens Iesus manum, tetigit eum, dicens: Volo. Mundare. Et confestim mundata est lepra eius. Matthew 8:4 Et ait illi Iesus: Vide, nemini dixeris: sed vade, ostende te sacerdoti, et offer munus, quod praecepit Moyses, in testimonium illis. Matthew 8:5 Cum autem introisset Capharnaum, accessit ad eum Centurio, rogans eum, Matthew 8:6 et dicens: Domine, puer meus iacet in domo paralyticus, et male torquetur. Matthew 8:7 Et ait illi Iesus: Ego veniam, et curabo eum. Matthew 8:8 Et respondens Centurio, ait: Domine, non sum dignus ut intres sub tectum meum: sed tantum dic verbo, et sanabitur puer meus. Matthew 8:9 Nam et ego homo sum sub potestate constitutus, habens sub me milites, et dico huic: Vade, et vadit: et alio: Veni, et venit: et servo meo: Fac hoc, et facit. Matthew 8:10 Audiens autem Iesus miratus est, et sequentibus se dixit: Amen dico vobis, non inveni tantam fidem in Israel. Matthew 8:11 Dico autem vobis, quod multi ab Oriente, et Occidente venient, et recumbent cum Abraham, et Isaac, et Iacob in regno caelorum: Matthew 8:12 filii autem regni eiicientur in tenebras exteriores: ubi erit fletus, et stridor dentium. Matthew 8:13 Et dixit Iesus Centurioni: Vade, et sicut credidisti, fiat tibi. Et sanatus est puer in illa hora. Matthew 8:14 Et cum venisset Iesus in domum Petri, vidit socrum eius iacentem, et febricitantem: Matthew 8:15 et tetigit manum eius, et dimisit eam febris, et surrexit, et ministrabat eis. Matthew 8:16 Vespere autem facto, obtulerunt ei multos daemonia habentes: et eiiciebat spiritus verbo: et omnes male habentes curavit: Matthew 8:17 ut adimpleretur quod dictum est per Isaiam prophetam, dicentem: Ipse infirmitates nostras accepit: et aegrotationes nostras portavit. Matthew 8:18 Videns autem Iesus turbas multas circum se, iussit discipulos ire trans fretum. Matthew 8:19 Et accedens unus scriba, ait illi: Magister, sequar te, quocumque ieris. Matthew 8:20 Et dicit ei Iesus: Vulpes foveas habent, et volucres caeli nidos: filius autem hominis non habet ubi caput suum reclinet. Matthew 8:21 Alius autem de discipulis eius ait illi: Domine, permitte me primum ire, et sepelire patrem meum. Matthew 8:22 Iesus autem ait illi: Sequere me, et dimitte mortuos sepelire mortuos suos. Matthew 8:23 Et ascendente eo in naviculam, secuti sunt eum discipuli eius: Matthew 8:24 et ecce motus magnus factus est in mari ita ut navicula operiretur fluctibus, ipse vero dormiebat. Matthew 8:25 Et accesserunt ad eum Discipuli eius, et suscitaverunt eum, dicentes: Domine, salva nos, perimus. Matthew 8:26 Et dicit eis Iesus: Quid timidi estis, modicae fidei? Tunc surgens, imperavit ventis, et mari, et facta est tranquillitas magna. Matthew 8:27 Porro homines mirati sunt, dicentes: Qualis est hic, quia venti et mare obediunt ei? Matthew 8:28 Et cum venisset Iesus trans fretum in regionem Gerasenorum, occurrerunt ei duo habentes daemonia, de monumentis exeuntes, saevi nimis, ita ut nemo posset transire per viam illam. Matthew 8:29 Et ecce clamaverunt, dicentes: Quid nobis, et tibi, Iesu fili Dei? Venisti huc ante tempus torquere nos? Matthew 8:30 Erat autem non longe ab illis grex multorum porcorum pascens. Matthew 8:31 Daemones autem rogabant eum, dicentes: Si eiicis nos hinc, mitte nos in gregem porcorum. Matthew 8:32 Et ait illis: Ite. At illi exeuntes abierunt in porcos, et ecce magno impetu abiit totus grex per praeceps in mare: et mortui sunt in aquis. Matthew 8:33 Pastores autem fugerunt: et venientes in civitatem, nunciaverunt haec omnia, et de eis, qui daemonia habuerant. Matthew 8:34 Et ecce tota civitas exiit obviam Iesu: et viso eo rogabant eum, ut transiret a finibus eorum. Matthew 9:0 Matthew 9:1 Et ascendens Iesus in naviculam, transfretavit, et venit in civitatem suam. Matthew 9:2 Et ecce offerebant ei paralyticum iacentem in lecto. Et videns autem Iesus fidem illorum, dixit paralytico: Confide fili, remittuntur tibi peccata tua. Matthew 9:3 Et ecce quidam de Scribis dixerunt intra se: Hic blasphemat. Matthew 9:4 Et cum vidisset Iesus cogitationes eorum, dixit: Ut quid cogitatis mala in cordibus vestris? Matthew 9:5 Quid est facilius dicere: Dimittuntur tibi peccata tua: an dicere: Surge, et ambula? Matthew 9:6 Ut autem sciatis, quia filius hominis habet potestatem in terra dimittendi peccata, tunc ait paralytico: Surge, tolle lectum tuum, et vade in domum tuam. Matthew 9:7 Et surrexit, et abiit in domum suam. Matthew 9:8 Videntes autem turbae timuerunt, et glorificaverunt Deum, qui dedit potestatem talem hominibus. Matthew 9:9 Et, cum transiret inde Iesus, vidit hominem sedentem in telonio, Matthaeum nomine. Et ait illi: Sequere me. Et surgens, secutus est eum. Matthew 9:10 Et factum est discumbente eo in domo, ecce multi publicani, et peccatores venientes discumbebant cum Iesu, et discipulis eius. Matthew 9:11 Et videntes Pharisaei, dicebant discipulis eius: Quare cum publicanis, et peccatoribus manducat Magister vester? Matthew 9:12 At Iesus audiens, ait: Non est opus valentibus medicus, sed male habentibus. Matthew 9:13 Euntes autem discite quid est: Misericordiam volo, et non sacrificium. Non enim veni vocare iustos, sed peccatores. Matthew 9:14 Tunc accesserunt ad eum discipuli Ioannis, dicentes: Quare nos, et Pharisaei ieiunamus frequenter: discipuli autem tui non ieiunant? Matthew 9:15 Et ait illis Iesus: Numquid possunt filii sponsi lugere, quamdiu cum illis est sponsus? Venient autem dies cum auferetur ab eis sponsus: et tunc ieiunabunt. Matthew 9:16 Nemo autem immittit commissuram panni rudis in vestimentum vetus: tollit enim plenitudinem eius a vestimento: et peior scissura fit. Matthew 9:17 Neque mittunt vinum novum in utres veteres. alioquin rumpuntur utres, et vinum effunditur, et utres pereunt. Sed vinum novum in utres novos mittunt: et ambo conservantur. Matthew 9:18 Haec illo loquente ad eos, ecce princeps unus accessit, et adorabat eum, dicens: Domine, filia mea modo defuncta est: sed veni, impone manum tuam super eam, et vivet. Matthew 9:19 Et surgens Iesus, sequebatur eum, et discipuli eius. Matthew 9:20 Et ecce mulier, quae sanguinis fluxum patiebatur duodecim annis, accessit retro, et tetigit fimbriam vestimenti eius. Matthew 9:21 Dicebat enim intra se: Si tetigero tantum vestimentum eius: salva ero. Matthew 9:22 At Iesus conversus, et videns eam, dixit: Confide filia, fides tua te salvam fecit. Et salva facta est mulier ex illa hora. Matthew 9:23 Et cum venisset Iesus in domum principis, et vidisset tibicines et turbam tumultuantem, dicebat: Matthew 9:24 Recedite: non est enim mortua puella, sed dormit. Et deridebant eum. Matthew 9:25 Et cum eiecta esset turba, intravit: et tenuit manum eius, et dixit: Puella surge: Et surrexit puella. Matthew 9:26 Et exiit fama haec in universam terram illam. Matthew 9:27 Et transeunte inde Iesu, secuti sunt eum duo caeci, clamantes, et dicentes: Miserere nostri, fili David. Matthew 9:28 Cum autem venisset domum, accesserunt ad eum caeci. Et dicit eis Iesus: Creditis quia hoc possum facere vobis? Dicunt ei: Utique, Domine. Matthew 9:29 Tunc tetigit oculos eorum, dicens: Secundum fidem vestram fiat vobis. Matthew 9:30 Et aperti sunt oculi eorum: et comminatus est illis Iesus, dicens: Videte ne quis sciat. Matthew 9:31 Illi autem exeuntes, diffamaverunt eum in tota terra illa. Matthew 9:32 Egressis autem illis, ecce obtulerunt ei hominem mutum, daemonium habentem. Matthew 9:33 Et eiecto daemonio, locutus est mutus, et miratae sunt turbae, dicentes: Numquam apparuit sic in Israel. Matthew 9:34 Pharisaei autem dicebant: In principe daemoniorum eiicit daemones. Matthew 9:35 Et circuibat Iesus omnes civitates, et castella, docens in synagogis eorum, et praedicans evangelium regni, et curans omnem languorem, et omnem infirmitatem. Matthew 9:36 Videns autem turbas, misertus est eis: quia erant vexati, et iacentes sicut oves non habentes pastorem. Matthew 9:37 Tunc dicit discipulis suis: Messis quidem multa, operarii autem pauci. Matthew 9:38 Rogate ergo Dominum messis, ut mittat operarios in messem suam. Matthew 10:0 Matthew 10:1 Et convocatis duodecim discipulis suis, dedit illis potestatem spirituum immundorum, ut eiicerent eos, et curarent omnem languorem, et omnem infirmitatem. Matthew 10:2 Duodecim autem Apostolorum nomina sunt haec. Primus: Simon, qui dicitur Petrus, et Andreas frater eius, Matthew 10:3 Iacobus Zebedaei, et Ioannes frater eius, Philippus, et Bartholomaeus, Thomas, et Matthaeus publicanus, Iacobus Alphaei, et Thaddaeus, Matthew 10:4 Simon Cananaeus, et Iudas Iscariotes, qui et tradidit eum. Matthew 10:5 Hos duodecim misit Iesus: praecipiens eis et, dicens: In viam gentium ne abieritis, et in civitates Samaritanorum ne intraveritis: Matthew 10:6 sed potius ite ad oves quae perierunt domus Israel. Matthew 10:7 Euntes autem praedicate, dicentes: Quia appropinquavit regnum caelorum. Matthew 10:8 Infirmos curate, mortuos suscitate, leprosos mundate, daemones eiicite: gratis accepistis, gratis date. Matthew 10:9 Nolite possidere aurum, neque argentum, neque pecuniam in zonis vestris: Matthew 10:10 non peram in via, neque duas tunicas, neque calceamenta, neque virgam: dignus enim est operarius cibo suo. Matthew 10:11 In quamcumque autem civitatem, aut castellum intraveritis, interrogate, quis in ea dignus sit: et ibi manete donec exeatis. Matthew 10:12 Intrantes autem in domum, salutate eam, dicentes: Pax huic domui. Matthew 10:13 Et si quidem fuerit domus illa digna, veniet pax vestra super eam: si autem non fuerit digna, pax vestra revertetur ad vos. Matthew 10:14 Et quicumque non receperit vos, neque audierit sermones vestros: exeunte foras de domo, vel civitate, excutite pulverem de pedibus vestris. Matthew 10:15 Amen dico vobis: Tolerabilius erit terrae Sodomorum, et Gomorrhaeorum in die iudicii, quam illi civitati. Matthew 10:16 Ecce ego mitto vos sicut oves in medio luporum. Estote ergo prudentes sicut serpentes, et simplices sicut columbae. Matthew 10:17 Cavete autem ab hominibus. Tradent enim vos in conciliis, et in synagogis suis flagellabunt vos: Matthew 10:18 et ad praesides, et ad reges ducemini propter me in testimonium illis, et gentibus. Matthew 10:19 Cum autem tradent vos, nolite cogitare quomodo, aut quid loquamini: dabitur enim vobis in illa hora, quid loquamini. Matthew 10:20 non enim vos estis qui loquimini, sed Spiritus Patris vestri, qui loquitur in vobis. Matthew 10:21 Tradet autem frater fratrem in mortem, et pater filium: et insurgent filii in parentes, et morte eos afficient: Matthew 10:22 et eritis odio omnibus hominibus propter nomen meum: qui autem perseveraverit usque in finem, hic salvus erit. Matthew 10:23 Cum autem persequentur vos in civitate ista, fugite in aliam. Amen dico vobis, non consummabitis civitates Israel, donec veniat Filius hominis. Matthew 10:24 Non est discipulus super magistrum, nec servus super dominum suum. Matthew 10:25 sufficit discipulo, ut sit sicut magister eius: et servo, sicut dominus eius. Si Patrem familias Beelzebub vocaverunt: quanto magis domesticos eius? Matthew 10:26 Ne ergo timueritis eos: Nihil enim est opertum, quod non revelabitur: et occultum, quod non scietur. Matthew 10:27 Quod dico vobis in tenebris, dicite in lumine: et quod in aure auditis, praedicate super tecta. Matthew 10:28 Et nolite timere eos, qui occidunt corpus, animam autem non possunt occidere: sed potius timete eum, qui potest et animam, et corpus perdere in gehennam. Matthew 10:29 Nonne duo passeres asse veneunt? et unus ex illis non cadet super terram sine patre vestro? Matthew 10:30 Vestri autem capilli capitis omnes numerati sunt. Matthew 10:31 Nolite ergo timere: multis passeribus meliores estis vos. Matthew 10:32 Omnis ergo, qui confitebitur me coram hominibus, confitebor et ego eum coram Patre meo, qui in caelis est: Matthew 10:33 qui autem negaverit me coram hominibus, negabo et ego eum coram Patre meo, qui in caelis est. Matthew 10:34 Nolite arbitrari quia pacem venerim mittere in terram: non veni pacem mittere, sed gladium. Matthew 10:35 veni enim separare hominem adversus patrem suum, et filiam adversus matrem suam, et nurum adversus socrum suam: Matthew 10:36 et inimici hominis, domestici eius. Matthew 10:37 Qui amat patrem, aut matrem plus quam me, non est me dignus. et qui amat filium, aut filiam super me, non est me dignus. Matthew 10:38 Et qui non accipit crucem suam, et sequitur me, non est me dignus. Matthew 10:39 Qui invenit animam suam, perdet illam: et qui perdiderit animam suam propter me, inveniet eam. Matthew 10:40 Qui recipit vos, me recipit: et qui me recipit, recipit eum, qui me misit. Matthew 10:41 Qui recipit prophetam in nomine prophetae, mercedem prophetae accipiet: et qui recipit iustum in nomine iusti, mercedem iusti accipiet. Matthew 10:42 Et quicumque potum dederit uni ex minimis istis calicem aquae frigidae tantum in nomine discipuli: amen dico vobis, non perdet mercedem suam. Matthew 11:0 Matthew 11:1 Et factum est, cum consummasset Iesus, praecipiens duodecim discipulis suis, transiit inde ut doceret, et praedicaret in civitatibus eorum. Matthew 11:2 Ioannes autem cum audisset in vinculis opera Christi, mittens duos de discipulis suis, Matthew 11:3 ait illi: Tu es, qui venturus es, an alium expectamus? Matthew 11:4 Et respondens Iesus ait illis: Euntes renunciate Ioanni quae audistis, et vidistis. Matthew 11:5 Caeci vident, claudi ambulant, leprosi mundantur, surdi audiunt, mortui resurgunt, pauperes evangelizantur: Matthew 11:6 et beatus est, qui non fuerit scandalizatus in me. Matthew 11:7 Illis autem abeuntibus, coepit Iesus dicere ad turbas de Ioanne: Quid existis in desertum videre? arundinem vento agitatam? Matthew 11:8 Sed quid existis videre? hominem mollibus vestitum? Ecce qui mollibus vestiuntur, in domibus regum sunt. Matthew 11:9 Sed quid existis videre? prophetam? Etiam dico vobis, et plus quam prophetam. Matthew 11:10 Hic est enim, de quo scriptum est: Ecce ego mitto angelum meum ante faciem tuam, qui praeparabit viam tuam ante te. Matthew 11:11 Amen dico vobis, non surrexit inter natos mulierum maior Ioanne Baptista: qui autem minor est in regno caelorum, maior est illo. Matthew 11:12 A diebus autem Ioannis Baptistae usque nunc, regnum caelorum vim patitur, et violenti rapiunt illud. Matthew 11:13 Omnes enim prophetae, et lex usque ad Ioannem prophetaverunt: Matthew 11:14 et si vultis recipere, ipse est Elias, qui venturus est. Matthew 11:15 Qui habet aures audiendi, audiat. Matthew 11:16 Cui autem similem aestimabo generationem istam? Similis est pueris sedentibus in foro: qui clamantes coaequalibus Matthew 11:17 dicunt: Cecinimus vobis, et non saltastis: lamentavimus, et non planxistis. Matthew 11:18 Venit enim Ioannes neque manducans, neque bibens, et dicunt: Daemonium habet. Matthew 11:19 Venit filius hominis manducans, et bibens, et dicunt: Ecce homo vorax, et potator vini, publicanorum, et peccatorum amicus. Et iustificata est sapientia a filiis suis. Matthew 11:20 Tunc coepit exprobrare civitatibus, in quibus factae sunt plurimae virtutes eius, quia non egissent poenitentiam. Matthew 11:21 Vae tibi Corozain, vae tibi Bethsaida: quia, si in Tyro, et Sidone factae essent virtutes quae factae sunt in vobis, olim in cilicio, et cinere poenitentiam egissent. Matthew 11:22 Verumtamen dico vobis: Tyro, et Sidoni remissius erit in die iudicii, quam vobis. Matthew 11:23 Et tu Capharnaum, numquid usque in caelum exaltaberis? usque in infernum descendes. quia, si in Sodomis factae fuissent virtutes, quae factae sunt in te, forte mansissent usque in hanc diem. Matthew 11:24 Verumtamen dico vobis, quia terrae Sodomorum remissius erit in die iudicii, quam tibi. Matthew 11:25 In illo tempore respondens Iesus dixit: Confiteor tibi, Pater, Domine caeli et terrae, quia abscondisti haec a sapientibus, et prudentibus, et revelasti ea parvulis. Matthew 11:26 Ita Pater: quoniam sic fuit placitum ante te. Matthew 11:27 Omnia mihi tradita sunt a Patre meo. Et nemo novit Filium, nisi Pater: neque Patrem quis novit, nisi Filius, et cui voluerit Filius revelare. Matthew 11:28 Venite ad me omnes, qui laboratis, et onerati estis, et ego reficiam vos. Matthew 11:29 Tollite iugum meum super vos, et discite a me, quia mitis sum, et humilis corde: et invenietis requiem animabus vestris. Matthew 11:30 Iugum enim meum suave est, et onus meum leve. Matthew 12:0 Matthew 12:1 In illo tempore abiit Iesus per sata sabbato: discipuli autem eius esurientes coeperunt vellere spicas, et manducare. Matthew 12:2 Pharisaei autem videntes, dixerunt ei: Ecce discipuli tui faciunt quod non licet eis facere sabbatis. Matthew 12:3 At ille dixit eis: Non legistis quid fecerit David, quando esuriit, et qui cum eo erant? Matthew 12:4 quomodo intravit in domum Dei, et panes propositionis comedit, quos non licebat ei edere, neque his, qui cum eo erant, nisi solis sacerdotibus? Matthew 12:5 Aut non legistis in lege quia sabbatis sacerdotes in templo sabbatum violant, et sine crimine sunt? Matthew 12:6 Dico autem vobis, quia templo maior est hic. Matthew 12:7 Si autem sciretis, quid est: Misericordiam volo, et non sacrificium: numquam condemnassetis innocentes: Matthew 12:8 Dominus enim est filius hominis etiam sabbati. Matthew 12:9 Et cum inde transisset, venit in synagogam eorum. Matthew 12:10 Et ecce homo manum habens aridam, et interrogabant eum, dicentes: Si licet sabbatis curare? ut accusarent eum. Matthew 12:11 Ipse autem dixit illis: Quis erit ex vobis homo, qui habeat ovem unam, et si ceciderit haec sabbatis in foveam, nonne tenebit, et levabit eam? Matthew 12:12 Quanto magis melior est homo ove? Itaque licet sabbatis benefacere. Matthew 12:13 Tunc ait homini: Extende manum tuam. Et extendit, et restituta est sanitati sicut altera. Matthew 12:14 Exeuntes autem Pharisaei, consilium faciebant adversus eum, quo modo perderent eum. Matthew 12:15 Iesus autem sciens recessit inde: et secuti sunt eum multi, et curavit eos omnes: Matthew 12:16 et praecepit eis ne manifestum eum facerent. Matthew 12:17 Ut adimpleretur quod dictum est per Isaiam prophetam, dicentem: Matthew 12:18 Ecce puer meus, quem elegi, dilectus meus, in quo bene complacuit animae meae. Ponam spiritum meum super eum, et iudicium gentibus nunciabit. Matthew 12:19 Non contendet, neque clamabit, neque audiet aliquis in plateis vocem eius: Matthew 12:20 arundinem quassatam non confringet, et linum fumigans non extinguet, donec eiiciat ad victoriam iudicium: Matthew 12:21 et in nomine eius Gentes sperabunt. Matthew 12:22 Tunc oblatus est ei daemonium habens, caecus, et mutus, et curavit eum ita ut loqueretur, et videret. Matthew 12:23 Et stupebant omnes turbae, et dicebant: Numquid hic est filius David? Matthew 12:24 Pharisaei autem audientes, dixerunt: Hic non eiicit daemones nisi in Beelzebub principe daemoniorum. Matthew 12:25 Iesus autem sciens cogitationes eorum, dixit eis: Omne regnum divisum contra se, desolabitur: et omnis civitas, vel domus divisa contra se, non stabit. Matthew 12:26 Et si satanas satanam eiicit, adversus se divisus est: quomodo ergo stabit regnum eius? Matthew 12:27 Et si ego in Beelzebub eiicio daemones, filii vestri in quo eiiciunt? Ideo ipsi iudices vestri erunt. Matthew 12:28 Si autem ego in spiritu Dei eiicio daemones, igitur pervenit in vos regnum Dei. Matthew 12:29 aut quomodo potest quisquam intrare in domum fortis, et vasa eius diripere, nisi prius alligaverit fortem? Et tunc domum illius diripiet. Matthew 12:30 Qui non est mecum, contra me est: et qui non congregat mihi, spargit. Matthew 12:31 Ideo dico vobis: Omne peccatum, et blasphemia remittetur hominibus, spiritus autem blasphemiae non remittetur. Matthew 12:32 Et quicumque dixerit verbum contra filium hominis, remittetur ei: qui autem dixerit contra Spiritum sanctum, non remittetur ei neque in hoc saeculo, neque in futuro. Matthew 12:33 Aut facite arborem bonam, et fructum eius bonum: aut facite arborem malam, et fructum eius malum: siquidem ex fructu arbor agnoscitur. Matthew 12:34 Progenies viperarum, quomodo potestis bona loqui, cum sitis mali? ex abundantia enim cordis os loquitur. Matthew 12:35 Bonus homo de bono thesauro profert bona: et malus homo de malo thesauro profert mala. Matthew 12:36 Dico autem vobis quoniam omne verbum otiosum, quod locuti fuerint homines, reddent rationem de eo in die iudicii. Matthew 12:37 Ex verbis enim tuis iustificaberis, et ex verbis tuis condemnaberis. Matthew 12:38 Tunc responderunt ei quidam de Scribis et Pharisaeis, dicentes: Magister, volumus a te signum videre. Matthew 12:39 Qui respondens ait illis: Generatio mala, et adultera signum quaerit: et signum non dabitur ei, nisi signum Ionae prophetae. Matthew 12:40 Sicut enim fuit Ionas in ventre ceti tribus diebus, et tribus noctibus; sic erit Filius hominis in corde terrae tribus diebus, et tribus noctibus. Matthew 12:41 Viri Ninivitae surgent in iudicio cum generatione ista, et condemnabunt eam: quia poenitentiam egerunt in praedicatione Ionae. Et ecce plus quam Ionas hic. Matthew 12:42 Regina austri surget in iudicio cum generatione ista, et condemnabit eam: quia venit a finibus terrae audire sapientiam Salomonis, et ecce plus quam Salomon hic. Matthew 12:43 Cum autem immundus spiritus exierit ab homine, ambulat per loca arida, quaerens requiem, et non invenit. Matthew 12:44 Tunc dicit: Revertar in domum meam, unde exivi. Et veniens invenit eam vacantem, scopis mundatam, et ornatam. Matthew 12:45 Tunc vadit, et assumit septem alios spiritus secum nequiores se, et intrantes habitant ibi: et fiunt novissima hominis illius peiora prioribus. Sic erit et generationi huic pessimae. Matthew 12:46 Adhuc eo loquente ad turbas, ecce mater eius, et fratres stabant foris, quaerentes loqui ei. Matthew 12:47 Dixit autem ei quidam: Ecce mater tua, et fratres tui foris stant quaerentes te. Matthew 12:48 At ipse respondens dicenti sibi, ait: Quae est mater mea, et qui sunt fratres mei? Matthew 12:49 Et extendens manum in discipulos suos, dixit: Ecce mater mea, et fratres mei. Matthew 12:50 Quicumque enim fecerit voluntatem Patris mei, qui in caelis est: ipse meus frater, et soror, et mater est. Matthew 13:0 Matthew 13:1 In illo die exiens Iesus de domo, sedebat secus mare. Matthew 13:2 Et congregatae sunt ad eum turbae multae, ita ut naviculam ascendens sederet: et omnis turba stabat in littore, Matthew 13:3 et locutus est eis multa in parabolis, dicens: Ecce exiit qui seminat, seminare semen suum. Matthew 13:4 Et dum seminat, quaedam ceciderunt secus viam, et venerunt volucres caeli, et comederunt ea. Matthew 13:5 Alia autem ceciderunt in petrosa, ubi non habebant terram multam: et continuo exorta sunt, quia non habebant altitudinem terrae. Matthew 13:6 sole autem orto aestuaverunt: et quia non habebant radicem, aruerunt. Matthew 13:7 Alia autem ceciderunt in spinas: et creverunt spinae, et suffocaverunt ea. Matthew 13:8 Alia autem ceciderunt in terram bonam: et dabant fructum aliud centesimum, aliud sexagesimum, aliud trigesimum. Matthew 13:9 Qui habet aures audiendi, audiat. Matthew 13:10 Et accedentes discipuli dixerunt ei: Quare in parabolis loqueris eis? Matthew 13:11 Qui respondens, ait illis: Quia vobis datum est nosse mysteria regni caelorum: illis autem non est datum. Matthew 13:12 Qui enim habet, dabitur ei, et abundabit: qui autem non habet, et quod habet auferetur ab eo. Matthew 13:13 Ideo in parabolis loquor eis: quia videntes non vident, et audientes non audiunt, neque intelligunt. Matthew 13:14 Ut adimpleatur in eis prophetia Isaiae dicentis: Auditu audietis, et non intelligetis: et videntes videbitis, et non videbitis: Matthew 13:15 Incrassatum est enim cor populi huius, et auribus graviter audierunt, et oculos suos clauserunt: nequando videant oculis, et auribus audiant, et corde intelligant, et convertantur, et sanem eos. Matthew 13:16 Vestri autem beati oculi quia vident, et aures vestrae quia audiunt. Matthew 13:17 Amen quippe dico vobis, quia multi prophetae, et iusti cupierunt videre quae videtis, et non viderunt: et audire quae auditis, et non audierunt. Matthew 13:18 Vos ergo audite parabolam seminantis. Matthew 13:19 Omnis, qui audit verbum regni, et non intelligit, venit malus, et rapit quod seminatum est in corde eius: hic est qui secus viam seminatus est. Matthew 13:20 Qui autem super petrosa seminatus est, hic est, qui verbum audit, et continuo cum gaudio accipit illud: Matthew 13:21 non habet autem in se radicem, sed est temporalis. facta autem tribulatione et persecutione propter verbum, continuo scandalizatur. Matthew 13:22 Qui autem seminatus est in spinis, hic est, qui verbum audit, et solicitudo saeculi istius, et fallacia divitiarum suffocat verbum, et sine fructu efficitur. Matthew 13:23 Qui vero in terram bonam seminatus est, hic est qui audit verbum, et intelligit, et fructum affert, et facit aliud quidem centesimum, aliud autem sexagesimum, aliud vero trigesimum. Matthew 13:24 Aliam parabolam proposuit illis, dicens: Simile factum est regnum caelorum homini, qui seminavit bonum semen in agro suo. Matthew 13:25 cum autem dormirent homines, venit inimicus eius, et superseminavit zizania in medio tritici, et abiit. Matthew 13:26 Cum autem crevisset herba, et fructum fecisset, tunc apparuerunt et zizania. Matthew 13:27 Accedentes autem servi patrisfamilias, dixerunt ei: Domine, nonne bonum semen seminasti in agro tuo? Unde ergo habet zizania? Matthew 13:28 Et ait illis: Inimicus homo hoc fecit: Servi autem dixerunt ei, Vis, imus, et colligimus ea? Matthew 13:29 Et ait: Non: ne forte colligentes zizania, eradicetis simul cum eis et triticum. Matthew 13:30 Sinite utraque crescere usque ad messem, et in tempore messis dicam messoribus: Colligite primum zizania, et alligate ea in fasciculos ad comburendum, triticum autem congregate in horreum meum. Matthew 13:31 Aliam parabolam proposuit eis dicens: Simile est regnum caelorum grano sinapis, quod accipiens homo seminavit in agro suo: Matthew 13:32 quod minimum quidem est omnibus seminibus: cum autem creverit, maius est omnibus oleribus, et fit arbor, ita ut volucres caeli veniant, et habitent in ramis eius. Matthew 13:33 Aliam parabolam locutus est eis. Simile est regnum caelorum fermento, quod acceptum mulier abscondit in farinae satis tribus, donec fermentatum est totum. Matthew 13:34 Haec omnia locutus est Iesus in parabolis ad turbas: et sine parabolis non loquebatur eis: Matthew 13:35 ut impleretur quod dictum erat per Prophetam dicentem: Aperiam in parabolis os meum, eructabo abscondita a constitutione mundi. Matthew 13:36 Tunc, dimissis turbis, venit in domum: et accesserunt ad eum discipuli eius, dicentes: Edissere nobis parabolam zizaniorum agri. Matthew 13:37 Qui respondens ait illis: Qui seminat bonum semen, est Filius hominis. Matthew 13:38 Ager autem, est mundus. Bonum vero semen, hi sunt filii regnum. Zizania autem, filii sunt nequam. Matthew 13:39 Inimicus autem, qui seminavit ea, est diabolus. Messis vero, consummatio saeculi est. Messores autem, angeli sunt. Matthew 13:40 Sicut ergo colliguntur zizania, et igne comburuntur: sic erit in consummatione saeculi. Matthew 13:41 mittet filius hominis angelos suos, et colligent de regno eius omnia scandala, et eos, qui faciunt iniquitatem: Matthew 13:42 et mittent eos in caminum ignis. Ibi erit fletus, et stridor dentium. Matthew 13:43 Tunc iusti fulgebunt sicut sol in regno Patris eorum. Qui habet aures audiendi, audiat. Matthew 13:44 Simile est regnum caelorum thesauro abscondito in agro: quem qui invenit homo, abscondit, et prae gaudio illius vadit, et vendit universa quae habet, et emit agrum illum. Matthew 13:45 Iterum simile est regnum caelorum homini negotiatori, quaerenti bonas margaritas. Matthew 13:46 Inventa autem una pretiosa margarita, abiit, et vendidit omnia quae habuit, et emit eam. Matthew 13:47 Iterum simile est regnum caelorum sagenae missae in mare, et ex omni genere piscium congreganti. Matthew 13:48 Quam, cum impleta esset, educentes, et secus littus sedentes, elegerunt bonis in vasa, malos autem foras miserunt. Matthew 13:49 Sic erit in consummatione saeculi: exibunt angeli, et separabunt malos de medio iustorum, Matthew 13:50 et mittent eos in caminum ignis: ibi erit fletus, et stridor dentium. Matthew 13:51 Intellexistis haec omnia? Dicunt ei: Etiam. Matthew 13:52 Ait illis: Ideo omnis scriba doctus in regno caelorum, similis est homini patrifamilias, qui profert de thesauro suo nova et vetera. Matthew 13:53 Et factum est, cum consummasset Iesus parabolas istas, transiit inde. Matthew 13:54 Et veniens in patriam suam, docebat eos in synagogis eorum, ita ut mirarentur, et dicerent: Unde huic sapientia haec, et virtutes? Matthew 13:55 Nonne hic est fabri filius? Nonne mater eius dicitur Maria, et fratres eius, Iacobus, et Ioseph, et Simon, et Iudas: Matthew 13:56 et sorores eius, nonne omnes apud nos sunt? Unde ergo huic omnia ista? Matthew 13:57 Et scandalizabantur in eo. Iesus autem dixit eis: Non est propheta sine honore nisi in patria sua, et in domo sua. Matthew 13:58 Et non fecit ibi virtutes multas propter incredulitatem illorum. Matthew 14:0 Matthew 14:1 In illo tempore audivit Herodes tetrarcha famam Iesu: Matthew 14:2 et ait pueris suis: Hic est Ioannes Baptista: ipse surrexit a mortuis, et ideo virtutes operantur in eo. Matthew 14:3 Herodes enim tenuit Ioannem, et alligavit eum: et posuit in carcerem propter Herodiadem uxorem fratris sui. Matthew 14:4 Dicebat enim illi Ioannes: Non licet tibi habere eam. Matthew 14:5 Et volens illum occidere, timuit populum: quia sicut prophetam eum habebant. Matthew 14:6 Die autem natalis Herodis saltavit filia Herodiadis in medio, et placuit Herodi. Matthew 14:7 Unde cum iuramento pollicitus est ei dare quodcumque postulasset ab eo. Matthew 14:8 At illa praemonita a matre sua, Da mihi, inquit, hic in disco caput Ioannis Baptistae. Matthew 14:9 Et contristatus est rex: propter iusiurandum autem, et eos, qui pariter recumbebant, iussit dari. Matthew 14:10 Misitque et decollavit Ioannem in carcere. Matthew 14:11 Et allatum est caput eius in disco, et datum est puellae, et attulit matri suae. Matthew 14:12 Et accedentes discipuli eius, tulerunt corpus eius, et sepelierunt illud: et venientes nunciaverunt Iesu. Matthew 14:13 Quod cum audisset Iesus, secessit inde in naviculam, in locum desertum seorsum: et cum audissent turbae, secutae sunt eum pedestres de civitatibus. Matthew 14:14 Et exiens vidit turbam multam, et misertus est eis, et curavit languidos eorum. Matthew 14:15 Vespere autem facto, accesserunt ad eum discipuli eius, dicentes: Desertus est locus, et hora iam praeteriit: dimitte turbas, ut euntes in castella, emant sibi escas. Matthew 14:16 Iesus autem dixit eis: Non habent necesse ire: date illis vos manducare. Matthew 14:17 Responderunt ei: Non habemus hic nisi quinque panes, et duos pisces. Matthew 14:18 Qui ait eis: Afferte mihi illos huc. Matthew 14:19 Et cum iussisset turbam discumbere super foenum, acceptis quinque panibus, et duobus piscibus, aspiciens in caelum benedixit, et fregit, et dedit discipulis panes, discipuli autem dederunt turbis. Matthew 14:20 Et manducaverunt omnes, et saturati sunt. Et tulerunt reliquias, duodecim cophinos fragmentorum plenos. Matthew 14:21 Manducantium autem fuit numerus, quinque millia virorum, exceptis mulieribus, et parvulis. Matthew 14:22 Et statim compulit Iesus discipulos ascendere in naviculam, et praecedere eum trans fretum, donec dimitteret turbas. Matthew 14:23 Et dimissa turba, ascendit in montem solus orare. Vespere autem facto solus erat ibi. Matthew 14:24 navicula autem in medio mari iactabatur fluctibus: erat enim contrarius ventus. Matthew 14:25 Quarta enim vigilia noctis, venit ad eos ambulans supra mare. Matthew 14:26 Et videntes eum supra mare ambulantem, turbati sunt, dicentes: Quia phantasma est. Et prae timore clamaverunt. Matthew 14:27 Statimque Iesus locutus est eis, dicens: Habete fiduciam: ego sum, nolite timere. Matthew 14:28 Respondens autem Petrus dixit: Domine, si tu es, iube me ad te venire super aquas. Matthew 14:29 At ipse ait: veni. Et descendens Petrus de navicula, ambulabat super aquam ut veniret ad Iesum. Matthew 14:30 Videns vero ventum validum, timuit: et cum coepisset mergi, clamavit dicens: Domine, salvum me fac. Matthew 14:31 Et continuo Iesus extendens manum, apprehendit eum: et ait illi: Modicae fidei, quare dubitasti? Matthew 14:32 Et cum ascendisset in naviculam, cessavit ventus. Matthew 14:33 Qui autem in navicula erant, venerunt, et adoraverunt eum, dicentes: Vere filius Dei es. Matthew 14:34 Et cum transfretassent, venerunt in terram Genesar. Matthew 14:35 Et cum cognovissent eum viri loci illius, miserunt in universam regionem illam, et obtulerunt ei omnes male habentes: Matthew 14:36 et rogabant eum ut vel fimbriam vestimenti eius tangerent. Et quicumque tetigerunt, salvi facti sunt. Matthew 15:0 Matthew 15:1 Tunc accesserunt ad eum ab Ierosolymis Scribae, et Pharisaei, dicentes: Matthew 15:2 Quare discipuli tui transgrediuntur traditiones seniorum? non enim lavant manus suas cum panem manducant. Matthew 15:3 Ipse autem respondens ait illis: Quare et vos transgredimini mandatum Dei propter traditionem vestram? Nam Deus dixit: Matthew 15:4 Honora patrem, et matrem. et: Qui maledixerit patri, vel matri, morte moriatur. Matthew 15:5 Vos autem dicitis: Quicumque dixerit patri, vel matri, Munus, quodcumque est ex me, tibi proderit: Matthew 15:6 et non honorificabit patrem suum, aut matrem suam: et irritum fecistis mandatum Dei propter traditionem vestram. Matthew 15:7 Hypocritae, bene prophetavit de vobis Isaias, dicens: Matthew 15:8 Populus hic labiis me honorat: cor autem eorum longe est a me. Matthew 15:9 Sine causa autem colunt me, docentes doctrinas, et mandata hominum. Matthew 15:10 Et convocatis ad se turbis, dixit eis: Audite, et intelligite. Matthew 15:11 Non quod intrat in os, coinquinat hominem: sed quod procedit ex ore, hoc coinquinat hominem. Matthew 15:12 Tunc accedentes discipuli eius, dixerunt ei: Scis quia Pharisaei audito verbo hoc, scandalizati sunt? Matthew 15:13 At ille respondens ait: Omnis plantatio, quam non plantavit Pater meus caelestis, eradicabitur. Matthew 15:14 Sinite illos: caeci sunt, et duces caecorum. caecus autem si caeco ducatum praestet, ambo in foveam cadunt. Matthew 15:15 Respondens autem Petrus dixit ei: Edissere nobis parabolam istam. Matthew 15:16 At ille dixit: Adhuc et vos sine intellectu estis? Matthew 15:17 Non intelligitis quia omne, quod in os intrat, in ventrem vadit, et in secessum emittitur? Matthew 15:18 Quae autem procedunt de ore, de corde exeunt, et ea coinquinant hominem: Matthew 15:19 de corde enim exeunt cogitationes malae, homicidia, adulteria, fornicationes, furta, falsa testimonia, blasphemiae. Matthew 15:20 haec sunt, quae coinquinant hominem. Non lotis autem manibus manducare, non coinquinat hominem. Matthew 15:21 Et egressus inde Iesus secessit in partes Tyri, et Sidonis. Matthew 15:22 Et ecce mulier Chananaea a finibus illis egressa clamavit, dicens ei: Miserere mei Domine fili David: filia mea male a daemonio vexatur. Matthew 15:23 Qui non respondit ei verbum. Et accedentes discipuli eius rogabant eum dicentes: Dimitte eam: quia clamat post nos. Matthew 15:24 Ipse autem respondens ait: Non sum missus nisi ad oves, quae perierunt domus Israel. Matthew 15:25 At illa venit, et adoravit eum, dicens: Domine, adiuva me. Matthew 15:26 Qui respondens ait: Non est bonum sumere panem filiorum, et mittere canibus. Matthew 15:27 At illa dixit: Etiam Domine: nam et catelli edunt de micis, quae cadunt de mensa dominorum suorum. Matthew 15:28 Tunc respondens Iesus, ait illi: O mulier, magna est fides tua: fiat tibi sicut vis. Et sanata est filia eius ex illa hora. Matthew 15:29 Et cum transisset inde Iesus, venit secus Mare Galilaeae: et ascendens in montem, sedebat ibi. Matthew 15:30 Et accesserunt ad eum turbae multae, habentes secum mutos, caecos, claudos, debiles, et alios multos: et proiecerunt eos ad pedes eius, et curavit eos: Matthew 15:31 ita ut turbae mirarentur videntes mutos loquentes, claudos ambulantes, caecos videntes: et magnificabant Deum Israel. Matthew 15:32 Iesus autem, convocatis discipulis suis, dixit: Misereor turbae, quia triduo iam perseverant mecum, et non habent quod manducent: et dimittere eos ieiunos nolo, ne deficiant in via. Matthew 15:33 Et dicunt ei discipuli: Unde ergo nobis in deserto panes tantos, ut saturemus turbam tantam? Matthew 15:34 Et ait illis Iesus: Quot habetis panes? At illi dixerunt: Septem, et paucos pisciculos. Matthew 15:35 Et praecepit turbae, ut discumberent super terram. Matthew 15:36 Et accipiens septem panes, et pisces, et gratias agens, fregit, et dedit discipulis suis, et discipuli dederunt populo. Matthew 15:37 Et comederunt omnes, et saturati sunt. Et quod superfuit de fragmentis, tulerunt septem sportas plenas. Matthew 15:38 Erant autem qui manducaverunt, quattuor millia hominum, extra parvulos, et mulieres. Matthew 15:39 Et, dimissa turba, ascendit in naviculam: et venit in fines Magedan. Matthew 16:0 Matthew 16:1 Et accesserunt ad eum Pharisaei, et Sadducaei tentantes: et rogaverunt eum ut signum de caelo ostenderet eis. Matthew 16:2 At ille respondens, ait illis: Facto vespere dicitis: Serenum erit, rubicundum est enim caelum. Matthew 16:3 Et mane: Hodie tempestas, rutilat enim triste caelum. Matthew 16:4 Faciem ergo caeli diiudicare nostis: signa autem temporum non potestis scire? Generatio mala et adultera signum quaerit: et signum non dabitur ei, nisi signum Ionae prophetae. Et relictis illis, abiit. Matthew 16:5 Et cum venissent discipuli eius trans fretum, obliti sunt panes accipere. Matthew 16:6 Qui dixit illis: Intuemini, et cavete a fermento Pharisaeorum, et Sadducaeorum. Matthew 16:7 At illi cogitabant inter se dicentes: Quia panes non accepimus. Matthew 16:8 Sciens autem Iesus, dixit: Quid cogitatis inter vos modicae fidei, quia panes non habetis? Matthew 16:9 Nondum intelligitis, neque recordamini quinque panum in quinque millia hominum, et quot cophinos sumpsistis? Matthew 16:10 neque septem panum in quattuor millia hominum, et quot sportas sumpsistis? Matthew 16:11 Quare non intelligitis, quia non de pane dixi vobis: Cavete a fermento Pharisaeorum, et Sadducaeorum? Matthew 16:12 Tunc intellexerunt quia non dixerit cavendum a fermento panum, sed a doctrina Pharisaeorum, et Sadducaeorum. Matthew 16:13 Venit autem Iesus in partes Caesareae Philippi: et interrogabat discipulos suos, dicens: Quem dicunt homines esse Filium hominis? Matthew 16:14 At illi dixerunt: Alii Ioannem Baptistam, alii autem Eliam, alii vero Ieremiam, aut unum ex prophetis. Matthew 16:15 Dicit illis Iesus: Vos autem quem me esse dicitis? Matthew 16:16 Respondens Simon Petrus dixit: Tu es Christus, filius Dei vivi. Matthew 16:17 Respondens autem Iesus, dixit ei: Beatus es Simon Bariona: quia caro, et sanguis non revelavit tibi, sed Pater meus, qui in caelis est. Matthew 16:18 Et ego dico tibi, quia tu es Petrus, et super hanc petram aedificabo ecclesiam meam, et portae inferi non praevalebunt adversus eam. Matthew 16:19 Et tibi dabo claves regni caelorum. Et quodcumque ligaveris super terram, erit ligatum et in caelis: et quodcumque solveris super terram, erit solutum et in caelis. Matthew 16:20 Tunc praecepit discipulis suis ut nemini dicerent quia ipse esset Iesus Christus. Matthew 16:21 Exinde coepit Iesus ostendere discipulis suis, quia oporteret eum ire Ierosolymam, et multa pati a senioribus, et Scribis, et principibus sacerdotum, et occidi, et tertia die resurgere. Matthew 16:22 Et assumens eum Petrus, coepit increpare illum dicens: Absit a te, Domine: non erit tibi hoc. Matthew 16:23 Qui conversus, dixit Petro: Vade post me satana, scandalum es mihi: quia non sapis ea, quae Dei sunt, sed ea, quae hominum. Matthew 16:24 Tunc Iesus dixit discipulis suis: Si quis vult post me venire, abneget semetipsum, et tollat crucem suam, et sequatur me. Matthew 16:25 Qui enim voluerit animam suam salvam facere, perdet eam. qui autem perdiderit animam suam propter me, inveniet eam. Matthew 16:26 Quid enim prodest homini, si mundum universum lucretur, animae vero suae detrimentum patiatur? Aut quam dabit homo commutationem pro anima sua? Matthew 16:27 Filius enim hominis venturus est in gloria Patris sui cum angelis suis: et tunc reddet unicuique secundum opera eius. Matthew 16:28 Amen dico vobis, sunt quidam de hic stantibus, qui non gustabunt mortem, donec videant Filium hominis venientem in regno suo. Matthew 17:0 Matthew 17:1 Et post dies sex assumpsit Iesus Petrum, et Iacobum, et Ioannem fratrem eius, et duxit illos in montem excelsum seorsum: Matthew 17:2 et transfiguratus est ante eos. Et resplenduit facies eius sicut sol: vestimenta autem eius facta sunt alba sicut nix. Matthew 17:3 Et ecce apparuerunt illis Moyses, et Elias cum eo loquentes. Matthew 17:4 Respondens autem Petrus, dixit ad Iesum: Domine, bonum est nos hic esse: si vis, faciamus tria tabernacula, tibi unum, Moysi unum, et Eliae unum. Matthew 17:5 Adhuc eo loquente, ecce nubes lucida obumbravit eos. Et ecce vox de nube, dicens: Hic est Filius meus dilectus, in quo mihi bene complacui: ipsum audite. Matthew 17:6 Et audientes discipuli ceciderunt in faciem suam, et timuerunt valde. Matthew 17:7 Et accessit Iesus, et tetigit eos: dixitque eis: Surgite, et nolite timere. Matthew 17:8 Levantes autem oculos suos, neminem viderunt, nisi solum Iesum. Matthew 17:9 Et descendentibus illis de monte, praecepit eis Iesus, dicens: Nemini dixeritis visionem, donec Filius hominis a mortuis resurgat. Matthew 17:10 Et interrogaverunt eum discipuli, dicentes: Quid ergo scribae dicunt quod Eliam oporteat primum venire? Matthew 17:11 At ille respondens, ait eis: Elias quidem venturus est, et restituet omnia. Matthew 17:12 dico autem vobis, quia Elias iam venit, et non cognoverunt eum, sed fecerunt in eo quaecumque voluerunt. Sic et Filius hominis passurus est ab eis. Matthew 17:13 Tunc intellexerunt discipuli, quia de Ioanne Baptista dixisset eis. Matthew 17:14 Et cum venisset ad turbam, accessit ad eum homo genibus provolutus ante eum, dicens: Domine, miserere filio meo, quia lunaticus est, et male patitur: nam saepe cadit in ignem, et crebro in aquam. Matthew 17:15 et obtuli eum discipulis tuis, et non potuerunt curare eum. Matthew 17:16 Respondens autem Iesus, ait: O generatio incredula, et perversa, quousque ero vobiscum? usquequo patiar vos? Afferte huc illum ad me. Matthew 17:17 Et increpavit illum Iesus, et exiit ab eo daemonium, et curatus est puer ex illa hora. Matthew 17:18 Tunc accesserunt discipuli ad Iesum secreto, et dixerunt: Quare nos non potuimus eiicere illum? Matthew 17:19 Dixit illis Iesus: Propter incredulitatem vestram. Amen quippe dico vobis, si habueritis fidem, sicut granum sinapis, dicetis monti huic, Transi hinc, et transibit, et nihil impossibile erit vobis. Matthew 17:20 Hoc autem genus non eiicitur nisi per orationem, et ieiunium. Matthew 17:21 Conversantibus autem eis in Galilaea, dixit illis Iesus: Filius hominis tradendus est in manus hominum: Matthew 17:22 et occident eum, et tertia die resurget. Et contristati sunt vehementer. Matthew 17:23 Et cum venissent Capharnaum, accesserunt qui didrachma accipiebant, ad Petrum, et dixerunt ei: Magister vester non solvit didrachma? Matthew 17:24 Ait: Etiam. Et cum intrasset in domum, praevenit eum Iesus, dicens: Quid tibi videtur Simon? Reges terrae a quibus accipiunt tributum vel censum? a filiis suis, an ab alienis? Matthew 17:25 Et ille dixit: Ab alienis. Dixit illi Iesus: Ergo liberi sunt filii. Matthew 17:26 Ut autem non scandalizemus eos, vade ad mare, et mitte hamum: et eum piscem, qui primus ascenderit, tolle: et aperto ore eius, invenies staterem: illum sumens, da eis pro me, et te. Matthew 18:0 Matthew 18:1 In illa hora accesserunt discipuli ad Iesum, dicentes: Quis putas, maior est in regno caelorum? Matthew 18:2 Et advocans Iesus parvulum, statuit eum in medio eorum, Matthew 18:3 et dixit: Amen dico vobis, nisi conversi fueritis, et efficiamini sicut parvuli, non intrabitis in regnum caelorum. Matthew 18:4 Quicumque ergo humiliaverit se sicut parvulus iste, hic est maior in regno caelorum. Matthew 18:5 Et qui susceperit unum parvulum talem in nomine meo, me suscipit. Matthew 18:6 qui autem scandalizaverit unum de pusillis istis, qui in me credunt, expedit ei ut suspendatur mola asinaria in collo eius, et demergatur in profundum maris. Matthew 18:7 Vae mundo a scandalis. Necesse est enim ut veniant scandala: verumtamen vae homini illi, per quem scandalum venit. Matthew 18:8 Si autem manus tua, vel pes tuus scandalizat te: abscinde eum, et proiice abs te: bonum tibi est ad vitam ingredi debilem, vel claudum, quam duas manus, vel duos pedes habentem mitti in ignem aeternum. Matthew 18:9 Et si oculus tuus scandalizat te, erue eum, et proiice abs te: bonum tibi est cum uno oculo in vitam intrare, quam duos oculos habentem mitti in gehennam ignis. Matthew 18:10 Videte ne contemnatis unum ex his pusillis: dico enim vobis, quia angeli eorum in caelis semper vident faciem patris mei, qui in caelis est. Matthew 18:11 Venit enim filius hominis salvare quod perierat. Matthew 18:12 Quid vobis videtur? si fuerint alicui centum oves, et erravit una ex eis: nonne relinquit nonagintanovem in montibus, et vadit quaerere eam, quae erravit? Matthew 18:13 et si contigerit ut inveniat eam: amen dico vobis, quia gaudet super eam magis quam super nonagintanovem, quae non erraverunt. Matthew 18:14 Sic non est voluntas ante Patrem vestrum, qui in caelis est, ut pereat unus de pusillis istis. Matthew 18:15 Si autem peccaverit in te frater tuus, vade, et corripe eum inter te, et ipsum solum. si te audierit, lucratus eris fratrem tuum. Matthew 18:16 si autem te non audierit, adhibe tecum adhuc unum, vel duos, ut in ore duorum, vel trium testium stet omne verbum. Matthew 18:17 Quod si non audierit eos: dic ecclesiae. si autem ecclesiam non audierit: sit tibi sicut ethnicus, et publicanus. Matthew 18:18 Amen dico vobis, quaecumque alligaveritis super terram, erunt ligata et in caelo: et quaecumque solveritis super terram, erunt soluta et in caelo. Matthew 18:19 Iterum dico vobis, quia si duo ex vobis consenserint super terram, de omni re quamcumque petierint, fiet illis a patre meo, qui in caelis est. Matthew 18:20 Ubi enim sunt duo, vel tres congregati in nomine meo, ibi sum in medio eorum. Matthew 18:21 Tunc accedens Petrus ad eum, dixit: Domine quoties peccabit in me frater meus, et dimittam ei? usque septies? Matthew 18:22 Dicit illi Iesus: Non dico tibi usque septies: sed usque septuagies septies. Matthew 18:23 Ideo assimilatum est regnum caelorum homini regi, qui voluit rationem ponere cum servis suis. Matthew 18:24 Et cum coepisset rationem ponere, oblatus est ei unus, qui debebat ei decem millia talenta. Matthew 18:25 Cum autem non haberet unde redderet, iussit eum dominus eius venundari, et uxorem eius, et filios, et omnia quae habebat, et reddi. Matthew 18:26 Procidens autem servus ille, orabat eum, dicens: Patientiam habe in me, et omnia reddam tibi. Matthew 18:27 Misertus autem dominus servi illius, dimisit eum, et debitum dimisit ei. Matthew 18:28 Egressus autem servus ille invenit unum de conservis suis, qui debebat ei centum denarios: et tenens suffocavit eum, dicens: Redde quod debes. Matthew 18:29 Et procidens conservus eius, rogabat eum, dicens: Patientiam habe in me, et omnia reddam tibi. Matthew 18:30 Ille autem noluit: sed abiit, et misit eum in carcerem donec redderet debitum. Matthew 18:31 Videntes autem conservi eius quae fiebant, contristati sunt valde: et venerunt, et narraverunt domino suo omnia quae facta fuerant. Matthew 18:32 Tunc vocavit illum dominus suus: et ait illi: Serve nequam, omne debitum dimisi tibi quoniam rogasti me: Matthew 18:33 nonne ergo oportuit et te misereri conservi tui, sicut et ego tui misertus sum? Matthew 18:34 Et iratus dominus eius tradidit eum tortoribus, quoadusque redderet universum debitum. Matthew 18:35 Sic et Pater meus caelestis faciet vobis, si non remiseritis unusquisque fratri suo de cordibus vestris. Matthew 19:0 Matthew 19:1 Et factum est, cum consummasset Iesus sermones istos, migravit a Galilaea, et venit in fines Iudaeae trans Iordanem, Matthew 19:2 et secutae sunt eum turbae multae, et curavit eos ibi. Matthew 19:3 Et accesserunt ad eum Pharisaei tentantes eum, et dicentes: Si licet homini dimittere uxorem suam, quacumque ex causa? Matthew 19:4 Qui respondens, ait eis: Non legistis, quia qui fecit hominem ab initio, masculum, et feminam fecit eos? et dixit: Matthew 19:5 Propter hoc dimittet homo patrem, et matrem, et adhaerebit uxori suae, et erunt duo in carne una. Matthew 19:6 itaque iam non sunt duo, sed una caro. Quod ergo Deus coniunxit, homo non separet. Matthew 19:7 Dicunt illi: Quid ergo Moyses mandavit dare libellum repudii, et dimittere? Matthew 19:8 Ait illis: Quoniam Moyses ad duritiam cordis vestri permisit vobis dimittere uxores vestras: ab initio autem non fuit sic. Matthew 19:9 Dico autem vobis, quia quicumque dimiserit uxorem suam, nisi ob fornicationem, et aliam duxerit, moechatur: et qui dimissam duxerit, moechatur. Matthew 19:10 Dicunt ei discipuli eius: Si ita est causa hominis cum uxore, non expedit nubere. Matthew 19:11 Qui dixit illis: Non omnes capiunt verbum istud, sed quibus datum est. Matthew 19:12 Sunt enim eunuchi, qui de matris utero sic nati sunt: et sunt eunuchi, qui facti sunt ab hominibus: et sunt eunuchi, qui seipsos castraverunt propter regnum caelorum. Qui potest capere capiat. Matthew 19:13 Tunc oblati sunt ei parvuli, ut manus eis imponeret, et oraret. Discipuli autem increpabant eos. Matthew 19:14 Iesus vero ait eis: Sinite parvulos, et nolite eos prohibere ad me venire: talium est enim regnum caelorum. Matthew 19:15 Et cum imposuisset eis manus, abiit inde. Matthew 19:16 Et ecce unus accedens, ait illi: Magister bone, quid boni faciam ut habeam vitam aeternam? Matthew 19:17 Qui dixit ei: Quid me interrogas de bono? Unus est bonus, Deus. Si autem vis ad vitam ingredi, serva mandata. Matthew 19:18 Dicit illi: Quae? Iesus autem dixit: Non homicidium facies: Non adulterabis: Non facies furtum: Non falsum testimonium dices: Matthew 19:19 Honora patrem tuum, et matrem tuam, et diliges proximum tuum sicut teipsum. Matthew 19:20 Dicit illi adolescens: Omnia haec custodivi, quid adhuc mihi deest? Matthew 19:21 Ait illi Iesus: Si vis perfectus esse, vade, vende omnia quae habes, et da pauperibus, et habebis thesaurum in caelo: et veni, sequere me. Matthew 19:22 Cum audisset autem adolescens verbum, abiit tristis: erat enim habens multas possessiones. Matthew 19:23 Iesus autem dixit discipulis suis: Amen dico vobis, quia dives difficile intrabit in regnum caelorum. Matthew 19:24 Et iterum dico vobis: Facilius est camelum per foramen acus transire, quam divitem intrare in regnum caelorum. Matthew 19:25 Auditis autem his, discipuli mirabantur valde, dicentes: Quis ergo poterit salvus esse? Matthew 19:26 Aspiciens autem Iesus, dixit illis: Apud homines hoc impossibile est: apud Deum autem omnia possibilia sunt. Matthew 19:27 Tunc respondens Petrus, dixit ei: Ecce nos reliquimus omnia, et secuti sumus te: quid ergo erit nobis? Matthew 19:28 Iesus autem dixit illis: Amen dico vobis, quod vos, qui secuti estis me, in regeneratione cum sederit filius hominis in sede maiestatis suae, sedebitis et vos super sedes duodecim, iudicantes duodecim tribus Israel. Matthew 19:29 Et omnis, qui reliquerit domum, vel fratres, aut sorores, aut patrem, aut matrem, aut uxorem, aut filios, aut agros propter nomen meum, centuplum accipiet, et vitam aeternam possidebit. Matthew 19:30 Multi autem erunt primi novissimi, et novissimi primi. Matthew 20:0 Matthew 20:1 Simile est regnum caelorum homini patrifamilias, qui exiit primo mane conducere operarios in vineam suam. Matthew 20:2 Conventione autem facta cum operariis ex denario diurno, misit eos in vineam suam. Matthew 20:3 Et egressus circa horam tertiam, vidit alios stantes in foro otiosos, Matthew 20:4 et dixit illis: Ite et vos in vineam meam, et quod iustum fuerit dabo vobis. Matthew 20:5 Illi autem abierunt. Iterum autem exiit circa sextam et nonam horam: et fecit similiter. Matthew 20:6 Circa undecimam vero exiit, et invenit alios stantes, et dicit illis: Quid hic statis tota die otiosi? Matthew 20:7 Dicunt ei: Quia nemo nos conduxit. Dicit illis: Ite et vos in vineam meam. Matthew 20:8 Cum sero autem factum esset, dicit dominus vineae procuratori suo: Voca operarios, et redde illis mercedem incipiens a novissimis usque ad primos. Matthew 20:9 Cum venissent ergo qui circa undecimam horam venerant, acceperunt singulos denarios. Matthew 20:10 Venientes autem et primi, arbitrati sunt quod plus essent accepturi: acceperunt autem et ipsi singulos denarios. Matthew 20:11 Et accipientes murmurabant adversus patremfamilias, Matthew 20:12 dicentes: Hi novissimi una hora fecerunt, et pares illos nobis fecisti, qui portavimus pondus diei, et aestus. Matthew 20:13 At ille respondens uni eorum, dixit: Amice non facio tibi iniuriam: nonne ex denario convenisti mecum? Matthew 20:14 Tolle quod tuum est, et vade: volo autem et huic novissimo dare sicut et tibi. Matthew 20:15 Aut non licet mihi quod volo, facere? an oculus tuus nequam est, quia ego bonus sum? Matthew 20:16 Sic erunt novissimi primi, et primi novissimi. multi enim sunt vocati, pauci vero electi. Matthew 20:17 Et ascendens Iesus Ierosolymam, assumpsit duodecim discipulos secreto, et ait illis: Matthew 20:18 Ecce ascendimus Ierosolymam, et filius hominis tradetur principibus sacerdotum, et Scribis, et condemnabunt eum morte, Matthew 20:19 et tradent eum Gentibus ad illudendum, et flagellandum, et crucifigendum, et tertia die resurget. Matthew 20:20 Tunc accessit ad eum mater filiorum Zebedaei cum filiis suis, adorans et petens aliquid ab eo. Matthew 20:21 Qui dixit ei: Quid vis? Ait illi: Dic ut sedeant hi duo filii mei, unus ad dexteram tuam, et unus ad sinistram in regno tuo. Matthew 20:22 Respondens autem Iesus, dixit: Nescitis quid petatis. Potestis bibere calicem, quem ego bibiturus sum? Dicunt ei: Possumus. Matthew 20:23 Ait illis: Calicem quidem meum bibetis: sedere autem ad dexteram meam vel sinistram non est meum dare vobis, sed quibus paratum est a Patre meo. Matthew 20:24 Et audientes decem, indignati sunt de duobus fratribus. Matthew 20:25 Iesus autem vocavit eos ad se, et ait: Scitis quia principes gentium dominantur eorum: et qui maiores sunt, potestatem exercent in eos. Matthew 20:26 Non ita erit inter vos: sed quicumque voluerit inter vos maior fieri, sit vester minister: Matthew 20:27 et qui voluerit inter vos primus esse, erit vester servus. Matthew 20:28 sicut filius hominis non venit ministrari, sed ministrare, et dare animam suam, in redemptionem pro multis. Matthew 20:29 Et egredientibus illis ab Iericho, secuta est eum turba multa, Matthew 20:30 et ecce duo caeci sedentes secus viam, audierunt, quia Iesus transiret: et clamaverunt, dicentes: Domine miserere nostri, fili David. Matthew 20:31 Turba autem increpabat eos ut tacerent. At illi magis clamabant, dicentes: Domine, miserere nostri, fili David. Matthew 20:32 Et stetit Iesus, et vocavit eos, et ait: Quid vultis ut faciam vobis? Matthew 20:33 Dicunt illi: Domine, ut aperiantur oculi nostri. Matthew 20:34 Misertus autem eorum Iesus, tetigit oculos eorum. Et confestim viderunt, et secuti sunt eum. Matthew 21:0 Matthew 21:1 Et cum appropinquassent Ierosolymis, et venissent Bethphage ad Montem oliveti: tunc Iesus misit duos discipulos, Matthew 21:2 dicens eis: Ite in castellum, quod contra vos est, et statim invenietis asinam alligatam, et pullum cum ea: solvite, et adducite mihi: Matthew 21:3 et si quis vobis aliquid dixerit, dicite quia Dominus his opus habet: et confestim dimittet eos. Matthew 21:4 Hoc autem totum factum est, ut adimpleretur quod dictum est per Prophetam dicentem: Matthew 21:5 Dicite filiae Sion: Ecce rex tuus venit tibi mansuetus, sedens super asinam, et pullum filium subiugalis. Matthew 21:6 Euntes autem discipuli fecerunt sicut praecepit illis Iesus. Matthew 21:7 Et adduxerunt asinam, et pullum: et imposuerunt super eos vestimenta sua, et eum desuper sedere fecerunt. Matthew 21:8 Plurima autem turba straverunt vestimenta sua in via: alii autem caedebant ramos de arboribus, et sternebant in via: Matthew 21:9 turbae autem, quae praecedebant, et quae sequebantur, clamabant, dicentes: Hosanna filio David: benedictus, qui venit in nomine Domini: hosanna in altissimis. Matthew 21:10 Et cum intrasset Ierosolymam, commota est universa civitas, dicens: Quis est hic? Matthew 21:11 Populi autem dicebant: Hic est Iesus propheta a Nazareth Galilaeae. Matthew 21:12 Et intravit Iesus in templum Dei, et eiiciebat omnes vendentes, et ementes in templo, et mensas numulariorum, et cathedras vendentium columbas evertit: Matthew 21:13 et dicit eis: Scriptum est: Domus mea domus orationis vocabitur: vos autem fecistis illam speluncam latronum. Matthew 21:14 Et accesserunt ad eum caeci, et claudi in templo: et sanavit eos. Matthew 21:15 Videntes autem principes sacerdotum, et Scribae mirabilia, quae fecit, et pueros clamantes in templo, et dicentes: Hosanna filio David: indignati sunt, Matthew 21:16 et dixerunt ei: Audis quid isti dicunt? Iesus autem dixit eis: Utique. Numquam legistis: Quia ex ore infantium, et lactentium perfecisti laudem? Matthew 21:17 Et relictis illis, abiit foras extra Civitatem in Bethaniam: ibique mansit. Matthew 21:18 Mane autem revertens in Civitatem, esuriit. Matthew 21:19 Et videns fici arborem unam secus viam, venit ad eam: et nihil invenit in ea nisi folia tantum, et ait illi: Numquam ex te fructus nascatur in sempiternum. Et arefacta est continuo ficulnea. Matthew 21:20 Et videntes discipuli, mirati sunt, dicentes: Quomodo continuo aruit? Matthew 21:21 Respondens autem Iesus, ait eis: Amen dico vobis, si habueritis fidem, et non haesitaveritis, non solum de ficulnea facietis, sed et si monti huic dixeritis, Tolle, et iacta te in mare, fiet. Matthew 21:22 Et omnia quaecumque petieritis in oratione credentes, accipietis. Matthew 21:23 Et cum venisset in templum, accesserunt ad eum docentem, principes sacerdotum, et seniores populi, dicentes: In qua potestate haec facis? Et quis tibi dedit hanc potestatem? Matthew 21:24 Respondens Iesus dixit eis: Interrogabo vos et ego unum sermonem: quem si dixeritis mihi, et ego vobis dicam in qua potestate haec facio. Matthew 21:25 Baptismus Ioannis unde erat? e caelo, an ex hominibus? At illi cogitabant inter se, dicentes: Matthew 21:26 Si dixerimus, e caelo, dicet nobis: Quare ergo non credidistis illi? Si autem dixerimus, ex hominibus, timemus turbam: omnes enim habebant Ioannem sicut prophetam. Matthew 21:27 Et respondentes Iesu, dixerunt: Nescimus. Ait illis et ipse: Nec ego dico vobis in qua potestate haec facio. Matthew 21:28 Quid autem vobis videtur? Homo quidam habebat duos filios, et accedens ad primum, dixit: Fili, vade hodie, operare in vinea mea. Matthew 21:29 Ille autem respondens, ait: Nolo. Postea autem, poenitentia motus, abiit. Matthew 21:30 Accedens autem ad alterum, dixit similiter. At ille respondens, ait: Eo, domine, et non ivit. Matthew 21:31 quis ex duobus fecit voluntatem patris? Dicunt ei: Primus. Dicit illis Iesus: Amen dico vobis, quia publicani, et meretrices praecedent vos in regnum Dei. Matthew 21:32 Venit enim ad vos Ioannes in via iustitiae, et non credidistis ei. publicani autem, et meretrices crediderunt ei: vos autem videntes nec poenitentiam habuistis postea, ut crederetis ei. Matthew 21:33 Aliam parabolam audite: Homo erat paterfamilias, qui plantavit vineam, et sepem circumdedit ei, et fodit in ea torcular, et aedificavit turrim, et locavit eam agricolis, et peregre profectus est. Matthew 21:34 Cum autem tempus fructuum appropinquasset, misit servos suos ad agricolas, ut acciperent fructus eius. Matthew 21:35 Et agricolae, apprehensis servis eius, alium ceciderunt, alium occiderunt, alium vero lapidaverunt. Matthew 21:36 Iterum misit alios servos plures prioribus, et fecerunt illis similiter. Matthew 21:37 Novissime autem misit ad eos filium suum, dicens: Verebuntur forte filium meum. Matthew 21:38 Agricolae autem videntes filium, dixerunt intra se: Hic est haeres, venite, occidamus eum, et habebimus hereditatem eius. Matthew 21:39 Et apprehensum eum eiecerunt extra vineam, et occiderunt. Matthew 21:40 Cum ergo venerit dominus vineae, quid faciet agricolis illis? Matthew 21:41 Aiunt illi: Malos male perdet: et vineam suam locabit aliis agricolis, qui reddant ei fructum temporibus suis. Matthew 21:42 Dicit illis Iesus: Numquam legistis in Scripturis: Lapidem, quem reprobaverunt aedificantes, hic factus est in caput anguli? A Domino factum est istud, et est mirabile in oculis nostris: Matthew 21:43 ideo dico vobis, quia auferetur a vobis regnum Dei, et dabitur genti facienti fructus eius. Matthew 21:44 Et qui ceciderit super lapidem istum, confringetur: super quem vero ceciderit, conteret eum. Matthew 21:45 Et cum audissent principes sacerdotum, et Pharisaei parabolas eius, cognoverunt quod de ipsis diceret. Matthew 21:46 Et quaerentes eum tenere, timuerunt turbas: quoniam sicut prophetam eum habebant. Matthew 22:0 Matthew 22:1 Et respondens Iesus, dixit iterum in parabolis eis, dicens: Matthew 22:2 Simile factum est regnum caelorum homini regi, qui fecit nuptias filio suo. Matthew 22:3 Et misit servos suos vocare invitatos ad nuptias, et nolebant venire. Matthew 22:4 Iterum misit alios servos, dicens: Dicite invitatis: Ecce prandium meum paravi, tauri mei, et altilia occisa sunt, et omnia parata: venite ad nuptias. Matthew 22:5 Illi autem neglexerunt: et abierunt, alius in villam suam, alius vero ad negotiationem suam: Matthew 22:6 reliqui vero tenuerunt servos eius, et contumeliis affectos occiderunt. Matthew 22:7 Rex autem cum audisset, iratus est: et missis exercitibus suis, perdidit homicidas illos, et civitatem illorum succendit. Matthew 22:8 Tunc ait servis suis: Nuptiae quidem paratae sunt, sed qui invitati erant, non fuerunt digni. Matthew 22:9 ite ergo ad exitus viarum, et quoscumque inveneritis, vocate ad nuptias. Matthew 22:10 Et egressi servi eius in vias, congregaverunt omnes, quos invenerunt, malos et bonos: et impletae sunt nuptiae discumbentium. Matthew 22:11 Intravit autem rex ut videret discumbentes, et vidit ibi hominem non vestitum veste nuptiali. Matthew 22:12 Et ait illi: Amice, quomodo huc intrasti non habens vestem nuptialem? At ille obmutuit. Matthew 22:13 Tunc dicit rex ministris: Ligatis manibus, et pedibus eius, mittite eum in tenebras exteriores: ibi erit fletus, et stridor dentium. Matthew 22:14 Multi enim sunt vocati, pauci vero electi. Matthew 22:15 Tunc abeuntes Pharisaei, consilium inierunt ut caperent eum in sermone. Matthew 22:16 Et mittunt ei discipulos suos cum Herodianis dicentes: Magister, scimus quia verax es, et viam Dei in veritate doces, et non est tibi cura de aliquo: non enim respicis personam hominum: Matthew 22:17 dic ergo nobis quid tibi videtur, licet censum dare Caesari, an non? Matthew 22:18 Cognita autem Iesus nequitia eorum, ait: Quid me tentatis hypocritae? Matthew 22:19 ostendite mihi numisma census. At illi obtulerunt ei denarium. Matthew 22:20 Et ait illis Iesus: Cuius est imago haec, et superscriptio? Matthew 22:21 Dicunt ei: Caesaris. Tunc ait illis: Reddite ergo quae sunt Caesaris, Caesari: et quae sunt Dei, Deo. Matthew 22:22 Et audientes mirati sunt, et relicto eo abierunt. Matthew 22:23 In illo die accesserunt ad eum Sadducaei, qui dicunt non esse resurrectionem: et interrogaverunt eum, Matthew 22:24 dicentes: Magister, Moyses dixit: Si quis mortuus fuerit non habens filium, ut ducat frater eius uxorem illius, et suscitet semen fratri suo. Matthew 22:25 Erant autem apud nos septem fratres: et primus, uxore ducta, defunctus est: et non habens semen, reliquit uxorem suam fratri suo. Matthew 22:26 Similiter secundus, et tertius usque ad septimum. Matthew 22:27 Novissime autem omnium et mulier defuncta est. Matthew 22:28 In resurrectione ergo cuius erit de septem uxor? omnes enim habuerunt eam. Matthew 22:29 Respondens autem Iesus, ait illis: Erratis nescientes Scripturas, neque virtutem Dei. Matthew 22:30 In resurrectione enim neque nubent, neque nubentur: sed erunt sicut angeli Dei in caelo. Matthew 22:31 De resurrectione autem mortuorum non legistis quod dictum est a Deo dicente vobis: Matthew 22:32 Ego sum Deus Abraham, et Deus Isaac, et Deus Iacob? Non est Deus mortuorum, sed viventium. Matthew 22:33 Et audientes turbae, mirabantur in doctrina eius. Matthew 22:34 Pharisaei autem audientes quod silentium imposuisset Sadducaeis, convenerunt in unum: Matthew 22:35 et interrogavit eum unus ex eis legis doctor, tentans eum: Matthew 22:36 Magister, quod est mandatum magnum in lege? Matthew 22:37 Ait illi Iesus: Diliges Dominum Deum tuum ex toto corde tuo, et in tota anima tua, et in tota mente tua. Matthew 22:38 Hoc est maximum, et primum mandatum. Matthew 22:39 Secundum autem simile est huic: Diliges proximum tuum, sicut teipsum. Matthew 22:40 In his duobus mandatis universa lex pendet, et prophetae. Matthew 22:41 Congregatis autem Pharisaeis, interrogavit eos Iesus, Matthew 22:42 dicens: Quid vobis videtur de Christo? cuius filius est? Dicunt ei: David. Matthew 22:43 Ait illis: Quomodo ergo David in spiritu vocat eum Dominum, dicens: Matthew 22:44 Dixit Dominus Domino meo: sede a dextris meis, donec ponam inimicos tuos scabellum pedum tuorum? Matthew 22:45 Si ergo David vocat eum Dominum, quomodo filius eius est? Matthew 22:46 et nemo poterat ei respondere verbum: neque ausus fuit quisquam ex illa die eum amplius interrogare. Matthew 23:0 Matthew 23:1 Tunc Iesus locutus est ad turbas, et ad discipulos suos, Matthew 23:2 dicens: Super cathedram Moysi sederunt Scribae, et Pharisaei. Matthew 23:3 Omnia ergo quaecumque dixerint vobis, servate, et facite: secundum opera vero eorum nolite facere: dicunt enim, et non faciunt. Matthew 23:4 Alligant enim onera gravia, et importabilia, et imponunt in humeros hominum: digito autem suo nolunt ea movere. Matthew 23:5 Omnia vero opera sua faciunt ut videantur ab hominibus: dilatant enim phylacteria sua, et magnificant fimbrias. Matthew 23:6 Amant autem primos recubitus in coenis, et primas cathedras in synagogis, Matthew 23:7 et salutationes in foro, et vocari ab hominibus Rabbi. Matthew 23:8 Vos autem nolite vocari Rabbi. unus est enim Magister vester, omnes autem vos fratres estis. Matthew 23:9 Et patrem nolite vocare vobis super terram: unus est enim Pater vester, qui in caelis est. Matthew 23:10 Nec vocemini magistri: quia Magister vester unus est, Christus. Matthew 23:11 Qui maior est vestrum, erit minister vester. Matthew 23:12 Qui autem se exaltaverit, humiliabitur: et qui se humiliaverit, exaltabitur. Matthew 23:13 Vae autem vobis Scribae, et Pharisaei hypocritae: quia clauditis regnum caelorum ante homines. vos enim non intratis, nec introeuntes sinitis intrare. Matthew 23:14 Vae vobis Scribae, et Pharisaei hypocritae: quia comeditis domos viduarum, orationes longas orantes: propter hoc amplius accipietis iudicium. Matthew 23:15 Vae vobis Scribae, et Pharisaei hypocritae: quia circuitis mare, et aridam, ut faciatis unum proselytum: et cum fuerit factus, facitis eum filium gehennae duplo quam vos. Matthew 23:16 Vae vobis duces caeci, qui dicitis: Quicumque iuraverit per templum, nihil est: qui autem iuraverit in auro templi, debet. Matthew 23:17 Stulti et caeci: Quid enim maius est, aurum, an templum, quod sanctificat aurum? Matthew 23:18 Et quicumque iuraverit in altari, nihil est: quicumque autem iuraverit in dono, quod est super illud, debet. Matthew 23:19 Caeci: quid enim maius est, donum, an altare, quod sanctificat donum? Matthew 23:20 Qui ergo iurat in altari, iurat in eo, et in omnibus quae super illud sunt. Matthew 23:21 et quicumque iuraverit in templo, iurat in illo, et in eo, qui habitat in ipso: Matthew 23:22 et qui iurat in caelo, iurat in throno Dei, et in eo, qui sedet super eum. Matthew 23:23 Vae vobis Scribae, et Pharisaei hypocritae: qui decimatis mentham, et anethum, et cyminum, et reliquistis quae graviora sunt legis, iudicium, et misericordiam, et fidem. haec oportuit facere, et illa non omittere. Matthew 23:24 Duces caeci, excolantes culicem, camelum autem glutientes. Matthew 23:25 Vae vobis Scribae, et Pharisaei hypochritae, qui mundatis quod deforis est calicis, et paropsidis: intus autem pleni estis rapina, et immunditia. Matthew 23:26 Pharisaee caece, munda prius quod intus est calicis, et paropsidis, ut fiat id, quod deforis est, mundum. Matthew 23:27 Vae vobis Scribae, et Pharisaei hypocritae: quia similes estis sepulchris dealbatis, quae aforis parent hominibus speciosa, intus vero pleni sunt ossibus mortuorum, et omni spurcitia. Matthew 23:28 sic et vos aforis quidem paretis hominibus iusti: intus autem pleni estis hypocrisi, et iniquitate. Matthew 23:29 Vae vobis Scribae, et Pharisaei hypocritae, qui aedificatis sepulchra prophetarum, et ornatis monumenta iustorum, Matthew 23:30 et dicitis: Si fuissemus in diebus patrum nostrorum, non essemus socii eorum in sanguine prophetarum. Matthew 23:31 itaque testimonio estis vobismetipsis, quia filii estis eorum, qui prophetas occiderunt. Matthew 23:32 Et vos implete mensuram patrum vestrorum. Matthew 23:33 Serpentes genimina viperarum, quomodo fugietis a iudicio gehennae? Matthew 23:34 Ideo ecce ego mitto ad vos prophetas, et sapientes, et scribas, et ex illis occidetis, et crucifigetis, et ex eis flagellabitis in synagogis vestris, et persequemini de civitate in civitatem: Matthew 23:35 ut veniat super vos omnis sanguis iustus, qui effusus est super terram, a sanguine Abel iusti usque ad sanguinem Zachariae, filii Barachiae, quem occidistis inter templum et altare. Matthew 23:36 Amen dico vobis, venient haec omnia super generationem istam. Matthew 23:37 Ierusalem Ierusalem, quae occidis prophetas, et lapidas eos, qui ad te missi sunt, quoties volui congregare filios tuos, quemadmodum gallina congregat pullos suos sub alas, et noluisti? Matthew 23:38 Ecce relinquetur vobis domus vestra deserta. Matthew 23:39 Dico enim vobis, non me videbitis amodo, donec dicatis: Benedictus, qui venit in nomine Domini. Matthew 24:0 Matthew 24:1 Et egressus Iesus de templo, ibat. Et accesserunt discipuli eius, ut ostenderent ei aedificationes templi. Matthew 24:2 Ipse autem respondens dixit illis: Videtis haec omnia? Amen dico vobis, non relinquetur hic lapis super lapidem, qui non destruatur. Matthew 24:3 Sedente autem eo super Montem oliveti, accesserunt ad eum discipuli secreto, dicentes: Dic nobis, quando haec erunt? et quod signum adventus tui, et consummationis saeculi? Matthew 24:4 Et respondens Iesus, dixit eis: Videte ne quis vos seducat. Matthew 24:5 multi enim venient in nomine meo, dicentes: Ego sum Christus: et multos seducent. Matthew 24:6 Audituri enim estis proelia, et opiniones proeliorum. Videte ne turbemini. oportet enim haec fieri, sed nondum est finis. Matthew 24:7 consurget enim gens in gentem, et regnum in regnum, et erunt pestilentiae, et fames, et terraemotus per loca. Matthew 24:8 haec autem omnia initia sunt dolorum. Matthew 24:9 Tunc tradent vos in tribulationem, et occident vos: et eritis odio omnibus gentibus propter nomen meum. Matthew 24:10 Et tunc scandalizabuntur multi, et invicem tradent, et odio habebunt invicem. Matthew 24:11 Et multi pseudoprophetae surgent, et seducent multos. Matthew 24:12 Et quoniam abundabit iniquitas, refrigescet charitas multorum. Matthew 24:13 qui autem perseveraverit usque in finem, hic salvus erit. Matthew 24:14 Et praedicabitur hoc Evangelium regni in universo orbe, in testimonium omnibus gentibus: et tunc veniet consummatio. Matthew 24:15 Cum ergo videritis abominationem desolationis, quae dicta est a Daniele propheta, stantem in loco sancto, qui legit, intelligat: Matthew 24:16 tunc qui in Iudaea sunt, fugiant ad montes: Matthew 24:17 et qui in tecto, non descendat tollere aliquid de domo sua: Matthew 24:18 et qui in agro, non revertatur tollere tunicam suam. Matthew 24:19 Vae autem praegnantibus, et nutrientibus in illis diebus. Matthew 24:20 Orate autem ut non fiat fuga vestra in hieme, vel sabbato. Matthew 24:21 erit enim tunc tribulatio magna, qualis non fuit ab initio mundi usque modo, neque fiet. Matthew 24:22 Et nisi breviati fuissent dies illi, non fieret salva omnis caro: sed propter electos breviabuntur dies illi. Matthew 24:23 Tunc si quis vobis dixerit: Ecce hic est Christus, aut illic: nolite credere. Matthew 24:24 Surgent enim pseudochristi, et pseudoprophetae: et dabunt signa magna, et prodigia, ita ut in errorem inducantur (si fieri potest) etiam electi. Matthew 24:25 Ecce praedixi vobis. Matthew 24:26 Si ergo dixerint vobis, Ecce in deserto est, nolite exire: ecce in penetralibus, nolite credere. Matthew 24:27 Sicut enim fulgur exit ab Oriente, et paret usque in Occidentem: ita erit et adventus Filii hominis. Matthew 24:28 Ubicumque fuerit corpus, illic congregabuntur et aquilae. Matthew 24:29 Statim autem post tribulationem dierum illorum sol obscurabitur, et luna non dabit lumen suum, et stellae cadent de caelo, et virtutes caelorum commovebuntur: Matthew 24:30 et tunc parebit signum Filii hominis in caelo: et tunc plangent omnes tribus terrae: et videbunt Filium hominis venientem in nubibus caeli cum virtute multa, et maiestate. Matthew 24:31 Et mittet angelos suos cum tuba, et voce magna: et congregabunt electos eius a quattuor ventis, a summis caelorum usque ad terminos eorum. Matthew 24:32 Ab arbore autem fici discite parabolam: cum iam ramus eius tener fuerit, et folia nata, scitis quia prope est aestas: Matthew 24:33 ita et vos cum videritis haec omnia, scitote quia prope est in ianuis. Matthew 24:34 Amen dico vobis, quia non praeteribit generatio haec, donec omnia haec fiant. Matthew 24:35 Caelum, et terra transibunt, verba autem mea non praeteribunt. Matthew 24:36 De die autem illa, et hora nemo scit, neque angeli caelorum, nisi solus Pater. Matthew 24:37 Sicut autem in diebus Noe, ita erit et adventus Filii hominis. Matthew 24:38 sicut enim erant in diebus ante diluvium comedentes et bibentes, nubentes et nuptum tradentes, usque ad eum diem, quo intravit Noe in arcam, Matthew 24:39 et non cognoverunt donec venit diluvium, et tulit omnes: ita erit et adventus Filii hominis. Matthew 24:40 Tunc duo erunt in agro: unus assumetur, et unus relinquetur. Matthew 24:41 duae molentes in mola: una assumetur, et una relinquetur. Matthew 24:42 Duo in lecto, unus assumetur, et unus relinquetur. Vigilate ergo, quia nescitis qua hora Dominus vester venturus sit. Matthew 24:43 Illud autem scitote, quoniam si sciret paterfamilias qua hora fur venturus esset, vigilaret utique, et non sineret perfodi domum suam. Matthew 24:44 Ideo et vos estote parati: quia qua nescitis hora Filius hominis venturus est. Matthew 24:45 Quis, putas, est fidelis servus, et prudens, quem constituit dominus suus super familiam suam, ut det illis cibum in tempore? Matthew 24:46 Beatus ille servus, quem cum venerit dominus eius, invenerit sic facientem. Matthew 24:47 amen dico vobis, quoniam super omnia bona sua constituet eum. Matthew 24:48 Si autem dixerit malus servus ille in corde suo: Moram fecit dominus meus venire: Matthew 24:49 et coeperit percutere conservos suos, manducet autem, et bibat cum ebriosis: Matthew 24:50 veniet dominus servi illius in die, qua non sperat, et hora, qua ignorat: Matthew 24:51 et dividet eum, partemque eius ponet cum hypocritis. illic erit fletus, et stridor dentium. Matthew 25:0 Matthew 25:1 Tunc simile erit regnum caelorum decem virginibus: quae accipientes lampades suas exierunt obviam sponso, et sponsae. Matthew 25:2 Quinque autem ex eis erant fatuae, et quinque prudentes: Matthew 25:3 sed quinque fatuae, acceptis lampadibus, non sumpserunt oleum secum: Matthew 25:4 prudentes vero acceperunt oleum in vasis suis cum lampadibus. Matthew 25:5 Moram autem faciente sponso, dormitaverunt omnes et dormierunt. Matthew 25:6 Media autem nocte clamor factus est: Ecce sponsus venit, exite obviam ei. Matthew 25:7 Tunc surrexerunt omnes virgines illae, et ornaverunt lampades suas. Matthew 25:8 Fatuae autem sapientibus dixerunt: Date nobis de oleo vestro: quia lampades nostrae extinguuntur. Matthew 25:9 Responderunt prudentes, dicentes: Ne forte non sufficiat nobis, et vobis, ite potius ad vendentes, et emite vobis. Matthew 25:10 Dum autem irent emere, venit sponsus: et quae paratae erant, intraverunt cum eo ad nuptias, et clausa est ianua. Matthew 25:11 Novissime vero veniunt et reliquae virgines, dicentes: Domine, domine, aperi nobis. Matthew 25:12 At ille respondens, ait: Amen dico vobis, nescio vos. Matthew 25:13 Vigilate itaque, quia nescitis diem, neque horam. Matthew 25:14 Sicut enim homo peregre proficiscens, vocavit servos suos, et tradidit illis bona sua. Matthew 25:15 Et uni dedit quinque talenta, alii autem duo, alii vero unum, unicuique secundum propriam virtutem, et profectus est statim. Matthew 25:16 Abiit autem qui quinque talenta acceperat, et operatus est in eis, et lucratus est alia quinque. Matthew 25:17 Similiter et qui duo acceperat, lucratus est alia duo. Matthew 25:18 Qui autem unum acceperat, abiens fodit in terram, et abscondit pecuniam domini sui. Matthew 25:19 Post multum vero temporis venit dominus servorum illorum, et posuit rationem cum eis. Matthew 25:20 Et accedens qui quinque talenta acceperat, obtulit alia quinque talenta, dicens: Domine, quinque talenta tradidisti mihi, ecce alia quinque superlucratus sum. Matthew 25:21 Ait illi dominus eius: Euge serve bone, et fidelis, quia super pauca fuisti fidelis, super multa te constituam, intra in gaudium domini tui. Matthew 25:22 Accessit autem et qui duo talenta acceperat, et ait: Domine, duo talenta tradidisti mihi, ecce alia duo lucratus sum. Matthew 25:23 Ait illi dominus eius: Euge serve bone, et fidelis, quia super pauca fuisti fidelis, super multa te constituam, intra in gaudium domini tui. Matthew 25:24 Accedens autem et qui unum talentum acceperat, ait: Domine, scio quia homo durus es, metis ubi non seminasti, et congregas ubi non sparsisti: Matthew 25:25 et timens abii, et abscondi talentum tuum in terra: ecce habes quod tuum est. Matthew 25:26 Respondens autem dominus eius, dixit ei: Serve male, et piger, sciebas quia meto ubi non semino, et congrego ubi non sparsi: Matthew 25:27 oportuit ergo te committere pecuniam meam numulariis, ut veniens ego recepissem utique quod meum est cum usura. Matthew 25:28 Tollite itaque ab eo talentum, et date ei, qui habet decem talenta. Matthew 25:29 omni enim habenti dabitur, et abundabit: ei autem, qui non habet, et quod videtur habere, auferetur ab eo. Matthew 25:30 Et inutilem servum eiicite in tenebras exteriores: illic erit fletus, et stridor dentium. Matthew 25:31 Cum autem venerit Filius hominis in maiestate sua, et omnes angeli eius cum eo, tunc sedebit super sedem maiestatis suae: Matthew 25:32 et congregabuntur ante eum omnes gentes, et separabit eos ab invicem, sicut pastor segregat oves ab hoedis: Matthew 25:33 et statuet oves quidem a dextris suis, hoedos autem a sinistris. Matthew 25:34 Tunc dicet rex his, qui a dextris eius erunt: Venite benedicti Patris mei, possidete paratum vobis regnum a constitutione mundi. Matthew 25:35 esurivi enim, et dedistis mihi manducare: sitivi, et dedistis mihi bibere: hospes eram, et collegistis me: Matthew 25:36 nudus, et cooperuistis me: infirmus, et visitastis me: in carcere eram, et venistis ad me. Matthew 25:37 Tunc respondebunt ei iusti, dicentes: Domine, quando te vidimus esurientem, et pavimus te: sitientem, et dedimus tibi potum? Matthew 25:38 quando autem te vidimus hospitem, et collegimus te: aut nudum, et cooperuimus te? Matthew 25:39 aut quando te vidimus infirmum: aut in carcere, et venimus ad te? Matthew 25:40 Et respondens rex, dicet illis: Amen dico vobis, quamdiu fecistis uni ex his fratribus meis minimis, mihi fecistis. Matthew 25:41 Tunc dicet et his, qui a sinistris erunt: Discedite a me maledicti in ignem aeternum, qui paratus est diabolo, et angelis eius. Matthew 25:42 esurivi enim, et non dedistis mihi manducare: sitivi, et non desistis mihi potum: Matthew 25:43 hospes eram, et non collegistis me: nudus, et non cooperuistis me: infirmus, et in carcere, et non visitastis me. Matthew 25:44 Tunc respondebunt ei et ipsi, dicentes: Domine, quando te vidimus esurientem, aut sitientem, aut hospitem, aut nudum, aut infirmum, aut in carcere, et non ministravimus tibi? Matthew 25:45 Tunc respondebit illis dicens: Amen dico vobis: Quamdiu non fecistis uni de minoribus his, nec mihi fecistis. Matthew 25:46 Et ibunt hi in supplicium aeternum: iusti autem in vitam aeternam. Matthew 26:0 Matthew 26:1 Et factum est: cum consummasset Iesus sermones hos omnes, dixit discipulis suis: Matthew 26:2 Scitis quia post biduum Pascha fiet, et Filius hominis tradetur ut crucifigatur. Matthew 26:3 Tunc congregati sunt principes sacerdotum, et seniores populi in atrium principis sacerdotum, qui dicebatur Caiphas: Matthew 26:4 et consilium fecerunt ut Iesum dolo tenerent, et occiderent. Matthew 26:5 Dicebant autem: Non in die festo, ne forte tumultus fieret in populo. Matthew 26:6 Cum autem Iesus esset in Bethania in domo Simonis leprosi, Matthew 26:7 accessit ad eum mulier habens alabastrum unguenti pretiosi, et effudit super caput ipsius recumbentis. Matthew 26:8 Videntes autem discipuli, indignati sunt dicentes: Ut quid perditio haec? Matthew 26:9 potuit enim istud venundari multo, et dari pauperibus. Matthew 26:10 Sciens autem Iesus, ait illis: Quid molesti estis huic mulieri? opus enim bonum operata est in me. Matthew 26:11 nam semper pauperes habebitis vobiscum: me autem non semper habebitis. Matthew 26:12 Mittens enim haec unguentum hoc in corpus meum: ad sepeliendum me fecit. Matthew 26:13 Amen dico vobis, ubicumque praedicatum fuerit hoc evangelium in toto mundo, dicetur et quod haec fecit in memoriam eius. Matthew 26:14 Tunc abiit unus de duodecim, qui dicebatur Iudas Iscariotes, ad principes sacerdotum: Matthew 26:15 et ait illis: Quid vultis mihi dare, et ego vobis eum tradam? At illi constituerunt ei triginta argenteos. Matthew 26:16 Et exinde quaerebat opportunitatem ut eum traderet. Matthew 26:17 Prima autem die Azymorum accesserunt discipuli ad Iesum, dicentes: Ubi vis paremus tibi comedere Pascha? Matthew 26:18 At Iesus dixit: Ite in civitatem ad quendam, et dicite ei: Magister dicit: Tempus meum prope est, apud te facio Pascha cum discipulis meis. Matthew 26:19 Et fecerunt discipuli sicut constituit illis Iesus, et paraverunt Pascha. Matthew 26:20 Vespere autem facto, discumbebat cum duodecim discipulis suis. Matthew 26:21 Et edentibus illis, dixit: Amen dico vobis, quia unus vestrum me traditurus est. Matthew 26:22 Et contristati valde, coeperunt singuli dicere: Numquid ego sum Domine? Matthew 26:23 At ipse respondens, ait: Qui intingit mecum manum in paropside, hic me tradet. Matthew 26:24 Filius quidem hominis vadit, sicut scriptum est de illo: vae autem homini illi, per quem Filius hominis tradetur: bonum erat ei, si natus non fuisset homo ille. Matthew 26:25 Respondens autem Iudas, qui tradidit eum, dixit: Numquid ego sum Rabbi? Ait illi: Tu dixisti. Matthew 26:26 Coenantibus autem eis, accepit Iesus panem, et benedixit, ac fregit, deditque discipulis suis, et ait: Accipite, et comedite: hoc est corpus meum. Matthew 26:27 Et accipiens calicem gratias egit: et dedit illis, dicens: Bibite ex hoc omnes. Matthew 26:28 Hic est enim sanguis meus novi testamenti, qui pro multis effundetur in remissionem peccatorum. Matthew 26:29 Dico autem vobis: non bibam amodo de hoc genimine vitis usque in diem illum, cum illud bibam vobiscum novum in regno Patris mei. Matthew 26:30 Et hymno dicto, exierunt in Montem oliveti. Matthew 26:31 Tunc dicit illis Iesus: Omnes vos scandalum patiemini in me, in ista nocte. Scriptum est enim: Percutiam pastorem, et dispergentur oves gregis. Matthew 26:32 Postquam autem resurrexero, praecedam vos in Galilaeam. Matthew 26:33 Respondens autem Petrus, ait illi: Et si omnes scandalizati fuerint in te, ego numquam scandalizabor. Matthew 26:34 Ait illi Iesus: Amen dico tibi, quia in hac nocte, antequam gallus cantet, ter me negabis. Matthew 26:35 Ait illi Petrus: Etiamsi oportuerit me mori tecum, non te negabo. Similiter et omnes discipuli dixerunt. Matthew 26:36 Tunc venit Iesus cum illis in villam, quae dicitur Gethsemani, et dixit discipulis suis: Sedete hic donec vadam illuc, et orem. Matthew 26:37 Et assumpto Petro, et duobus filiis Zebedaei, coepit contristari et moestus esse. Matthew 26:38 Tunc ait illis: Tristis est anima mea usque ad mortem: sustinete hic, et vigilate mecum. Matthew 26:39 Et progressus pusillum, procidit in faciem suam, orans, et dicens: Pater mi, si possibile est, transeat a me calix iste. verumtamen non sicut ego volo, sed sicut tu. Matthew 26:40 Et venit ad discipulos suos, et invenit eos dormientes, et dicit Petro: Sic non potuistis una hora vigilare mecum. Matthew 26:41 Vigilate, et orate ut non intretis in tentationem. Spiritus quidem promptus est, caro autem infirma. Matthew 26:42 Iterum secundo abiit, et oravit, dicens: Pater mi, si non potest hic calix transire nisi bibam illum, fiat voluntas tua. Matthew 26:43 Et venit iterum, et invenit eos dormientes: erant enim oculi eorum gravati. Matthew 26:44 Et relictis illis, iterum abiit, et oravit tertio, eumdem sermonem dicens. Matthew 26:45 Tunc venit ad discipulos suos, et dicit illis: Dormite iam, et requiescite: ecce appropinquavit hora, et Filius hominis tradetur in manus peccatorum. Matthew 26:46 Surgite eamus: ecce appropinquavit qui me tradet. Matthew 26:47 Adhuc eo loquente, ecce Iudas unus de duodecim venit, et cum eo turba multa cum gladiis, et fustibus, missi a principibus sacerdotum, et senioribus populi. Matthew 26:48 Qui autem tradidit eum, dedit illis signum, dicens: Quemcumque osculatus fuero, ipse est, tenete eum. Matthew 26:49 Et confestim accedens ad Iesum, dixit: Ave Rabbi. Et osculatus est eum. Matthew 26:50 Dixitque illi Iesus: Amice, ad quid venisti? Tunc accesserunt, et manus iniecerunt in Iesum, et tenuerunt eum. Matthew 26:51 Et ecce unus ex his, qui erant cum Iesu, extendens manum, exemit gladium suum, et percutiens servum principis sacerdotum amputavit auriculam eius. Matthew 26:52 Tunc ait illi Iesus: Converte gladium tuum in locum suum. omnes enim, qui acceperint gladium, gladio peribunt. Matthew 26:53 An putas, quia non possum rogare patrem meum, et exhibebit mihi modo plusquam duodecim legiones angelorum? Matthew 26:54 Quomodo ergo implebuntur Scripturae, quia sic oportet fieri? Matthew 26:55 In illa hora dixit Iesus turbis: Tamquam ad latronem existis cum gladiis, et fustibus comprehendere me: quotidie apud vos sedebam docens in templo, et non me tenuistis. Matthew 26:56 Hoc autem totum factum est, ut adimplerentur Scripturae prophetarum. Tunc discipuli omnes, relicto eo, fugerunt. Matthew 26:57 At illi tenentes Iesum, duxerunt ad Caipham principem sacerdotum, ubi Scribae et seniores convenerant. Matthew 26:58 Petrus autem sequebatur eum a longe, usque in atrium principis sacerdotum. Et ingressus intro, sedebat cum ministris, ut videret finem. Matthew 26:59 Principes autem sacerdotum, et omne concilium quaerebant falsum testimonium contra Iesum, ut eum morti traderent: Matthew 26:60 et non invenerunt, cum multi falsi testes accessissent. Novissime autem venerunt duo falsi testes, Matthew 26:61 et dixerunt: Hic dixit: Possum destruere templum Dei, et post triduum reaedificare illud. Matthew 26:62 Et surgens princeps sacerdotum, ait illi: Nihil respondes ad ea, quae isti adversum te testificantur? Matthew 26:63 Iesus autem tacebat. Et princeps sacerdotum ait illi: Adiuro te per Deum vivum, ut dicas nobis si tu es Christus filius Dei. Matthew 26:64 Dicit illi Iesus: Tu dixisti. verumtamen dico vobis, amodo videbitis filium hominis sedentem a dextris virtutis Dei, et venientem in nubibus caeli. Matthew 26:65 Tunc princeps sacerdotum scidit vestimenta sua, dicens: Blasphemavit: quid adhuc egemus testibus? ecce nunc audistis blasphemiam: Matthew 26:66 quid vobis videtur? At illi respondentes dixerunt: Reus est mortis. Matthew 26:67 Tunc expuerunt in faciem eius, et colaphis eum ceciderunt, alii autem palmas in faciem eius dederunt, Matthew 26:68 dicentes: Prophetiza nobis Christe, quis est qui te percussit? Matthew 26:69 Petrus vero sedebat foris in atrio: et accessit ad eum una ancilla, dicens: Et tu cum Iesu Galilaeo eras. Matthew 26:70 At ille negavit coram omnibus, dicens: Nescio quid dicis. Matthew 26:71 Exeunte autem illo ianuam, vidit eum alia ancilla, et ait his, qui erant ibi: Et hic erat cum Iesu Nazareno. Matthew 26:72 Et iterum negavit cum iuramento: Quia non novi hominem. Matthew 26:73 Et post pusillum accesserunt qui stabant, et dixerunt Petro: Vere et tu ex illis es: nam et loquela tua manifestum te facit. Matthew 26:74 Tunc coepit detestari, et iurare quia non novisset hominem. Et continuo gallus cantavit. Matthew 26:75 Et recordatus est Petrus verbi Iesu, quod dixerat: Prius quam gallus cantet, ter me negabis. Et egressus foras, flevit amare. Matthew 27:0 Matthew 27:1 Mane autem facto, consilium inierunt omnes principes sacerdotum, et seniores populi adversus Iesum, ut eum morti traderent. Matthew 27:2 Et vinctum adduxerunt eum, et tradiderunt Pontio Pilato praesidi. Matthew 27:3 Tunc videns Iudas, qui eum tradidit, quod damnatus esset; poenitentia ductus, retulit triginta argenteos principibus sacerdotum, et senioribus, Matthew 27:4 dicens: Peccavi, tradens sanguinem iustum. At illi dixerunt: Quid ad nos? tu videris. Matthew 27:5 Et proiectis argenteis in templo, recessit: et abiens laqueo se suspendit. Matthew 27:6 Principes autem sacerdotum, acceptis argenteis, dixerunt: Non licet eos mittere in corbonam: quia pretium sanguinis est. Matthew 27:7 Consilio autem inito, emerunt ex illis agrum figuli, in sepulturam peregrinorum. Matthew 27:8 Propter hoc vocatus est ager ille, Haceldama, hoc est, ager sanguinis, usque in hodiernum diem. Matthew 27:9 Tunc impletum est quod dictum est per Ieremiam prophetam, dicentem: Et acceperunt triginta argenteos pretium appretiati, quem appretiaverunt a filiis Israel: Matthew 27:10 et dederunt eos in agrum figuli, sicut constituit mihi Dominus. Matthew 27:11 Iesus autem stetit ante praesidem, et interrogavit eum praeses, dicens: Tu es Rex Iudaeorum? Dicit illi Iesus: Tu dicis. Matthew 27:12 Et cum accusaretur a principibus sacerdotum, et senioribus, nihil respondit. Matthew 27:13 Tunc dicit illi Pilatus: Non audis quanta adversum te dicunt testimonia? Matthew 27:14 Et non respondit ei ad ullum verbum, ita ut miraretur praeses vehementer. Matthew 27:15 Per diem autem sollemnem consueverat praeses populo dimittere unum vinctum, quem voluissent. Matthew 27:16 habebat autem tunc vinctum insignem, qui dicebatur Barrabas. Matthew 27:17 Congregatis ergo illis, dixit Pilatus: Quem vultis dimittam vobis: Barabbam, an Iesum, qui dicitur Christus? Matthew 27:18 Sciebat enim quod per invidiam tradidissent eum. Matthew 27:19 Sedente autem illo pro tribunali, misit ad eum uxor eius, dicens: Nihil tibi, et iusto illi. multa enim passa sum hodie per visum propter eum. Matthew 27:20 Principes autem sacerdotum, et seniores persuaserunt populis ut peterent Barabbam, Iesum vero perderent. Matthew 27:21 Respondens autem praeses, ait illis: Quem vultis vobis de duobus dimitti? At illi dixerunt: Barabbam. Matthew 27:22 Dicit illis Pilatus: Quid igitur faciam de Iesu, qui dicitur Christus: Matthew 27:23 Dicunt omnes: Crucifigatur. Ait illis praeses: Quid enim mali fecit? At illi magis clamabant dicentes: Crucifigatur. Matthew 27:24 Videns autem Pilatus quia nihil proficeret, sed magis tumultus fieret: accepta aqua, lavit manus coram populo, dicens: Innocens ego sum a sanguine iusti huius: vos videritis. Matthew 27:25 Et respondens universus populus, dixit: Sanguis eius super nos, et super filios nostros. Matthew 27:26 Tunc dimisit illis Barabbam: Iesum autem flagellatum tradidit eis ut crucifigeretur. Matthew 27:27 Tunc milites praesidis suscipientes Iesum in praetorium, congregaverunt ad eum universam cohortem: Matthew 27:28 et exuentes eum, chlamydem coccineam circumdederunt ei, Matthew 27:29 et plectentes coronam de spinis, posuerunt super caput eius, et arundinem in dextera eius. Et genu flexo ante eum, illudebant ei, dicentes: Ave rex Iudaeorum. Matthew 27:30 Et expuentes in eum, acceperunt arundinem, et percutiebant caput eius. Matthew 27:31 Et postquam illuserunt ei, exuerunt eum chlamyde, et induerunt eum vestimentis eius, et duxerunt eum ut crucifigerent. Matthew 27:32 Exeuntes autem invenerunt hominem Cyrenaeum, nomine Simonem: hunc angariaverunt ut tolleret crucem eius. Matthew 27:33 Et venerunt in locum, qui dicitur Golgotha, quod est Calvariae locus. Matthew 27:34 Et dederunt ei vinum bibere cum felle mistum. Et cum gustasset, noluit bibere. Matthew 27:35 Postquam autem crucifixerunt eum, diviserunt vestimenta eius, sortem mittentes: Matthew 27:36 Et sedentes servabant eum. Matthew 27:37 Et imposuerunt super caput eius causam ipsius scriptam: HIC EST IESUS REX IUDAeORUM. Matthew 27:38 Tunc crucifixi sunt cum eo duo latrones: unus a dextris, et unus a sinistris. Matthew 27:39 Praetereuntes autem blasphemabant eum moventes capita sua, Matthew 27:40 et dicentes: Vah qui destruis templum Dei, et in triduo illud reaedificas: salva temetipsum: si filius Dei es, descende de cruce. Matthew 27:41 Similiter et principes sacerdotum illudentes cum Scribis, et senioribus dicebant: Matthew 27:42 Alios salvos fecit, seipsum non potest salvum facere: si rex Israel est, descendat nunc de cruce, et credimus ei: Matthew 27:43 confidit in Deo: liberet nunc eum, si vult: dixit enim: Quia filius Dei sum. Matthew 27:44 Idipsum autem et latrones, qui crucifixi erant cum eo, improperabant ei. Matthew 27:45 A sexta autem hora tenebrae factae sunt super universam terram usque ad horam nonam. Matthew 27:46 Et circa horam nonam clamavit Iesus voce magna, dicens: Eli, Eli, lammasabacthani? hoc est: Deus meus, Deus meus ut quid dereliquisti me? Matthew 27:47 Quidam autem illic stantes, et audientes, dicebant: Eliam vocat iste. Matthew 27:48 Et continuo currens unus ex eis acceptam spongiam implevit aceto, et imposuit arundini, et dabat ei bibere. Matthew 27:49 Ceteri vero dicebant: Sine videamus an veniat Elias liberans eum. Matthew 27:50 Iesus autem iterum clamans voce magna, emisit spiritum. Matthew 27:51 Et ecce velum templi scissum est in duas partes a summo usque deorsum. et terra mota est, et petrae scissae sunt, Matthew 27:52 et monumenta aperta sunt: et multa corpora sanctorum, qui dormierant, surrexerunt. Matthew 27:53 Et exeuntes de monumentis post resurrectionem eius, venerunt in sanctam civitatem, et apparuerunt multis. Matthew 27:54 Centurio autem, et qui cum eo erant, custodientes Iesum, viso terraemotu et his, quae fiebant, timuerunt valde, dicentes: Vere Filius Dei erat iste. Matthew 27:55 Erant autem ibi mulieres multae a longe, quae secutae erant Iesum a Galilaea, ministrantes ei: Matthew 27:56 inter quas erat Maria Magdalene, et Maria Iacobi, et Ioseph mater, et mater filiorum Zebedaei. Matthew 27:57 Cum autem sero factum esset, venit quidam homo dives ab Arimathia, nomine Ioseph, qui et ipse discipulus erat Iesu. Matthew 27:58 hic accessit ad Pilatum, et petiit corpus Iesu. Tunc Pilatus iussit reddi corpus. Matthew 27:59 Et accepto corpore, Ioseph involvit illud in sindone munda. Matthew 27:60 et posuit illud in monumento suo novo, quod exciderat in petra. Et advolvit saxum magnum ad ostium monumenti, et abiit. Matthew 27:61 Erant autem ibi Maria Magdalene, et altera Maria, sedentes contra sepulchrum. Matthew 27:62 Altera autem die, quae est post Parasceven, convenerunt principes sacerdotum et Pharisaei ad Pilatum, Matthew 27:63 dicentes: Domine, recordati sumus, quia seductor ille dixit adhuc vivens: Post tres dies resurgam. Matthew 27:64 Iube ergo custodiri sepulchrum usque in diem tertium: ne forte veniant discipuli eius, et furentur eum, et dicant plebi: Surrexit a mortuis: et erit novissimus error peior priore. Matthew 27:65 Ait illis Pilatus: Habetis custodiam, ite, custodite sicut scitis. Matthew 27:66 Illi autem abeuntes, munierunt sepulchrum, signantes lapidem, cum custodibus. Matthew 28:0 Matthew 28:1 Vespere autem sabbati, quae lucescit in prima sabbati, venit Maria Magdalene, et altera Maria videre sepulchrum. Matthew 28:2 Et ecce terraemotus factus est magnus. Angelus enim Domini descendit de caelo: et accedens revolvit lapidem, et sedebat super eum: Matthew 28:3 erat autem aspectus eius sicut fulgur: et vestimenta eius sicut nix. Matthew 28:4 Prae timore autem eius exterriti sunt custodes, et facti sunt velut mortui. Matthew 28:5 Respondens autem angelus dixit mulieribus: Nolite timere vos: scio enim, quod Iesum, qui crucifixus est, quaeritis. Matthew 28:6 non est hic: surrexit enim, sicut dixit. venite, et videte locum, ubi positus erat Dominus. Matthew 28:7 Et cito euntes, dicite discipulis eius quia surrexit: et ecce praecedet vos in Galilaeam: ibi eum videbitis. ecce praedixi vobis. Matthew 28:8 Et exierunt cito de monumento cum timore, et gaudio magno, currentes nunciare discipulis eius. Matthew 28:9 Et ecce Iesus occurrit illis, dicens: Avete. Illae autem accesserunt, et tenuerunt pedes eius, et adoraverunt eum. Matthew 28:10 Tunc ait illis Iesus: Nolite timere. ite, nunciare fratribus meis ut eant in Galilaeam, ibi me videbunt. Matthew 28:11 Quae cum abiissent, ecce quidam de custodibus venerunt in civitatem, et nunciaverunt principibus sacerdotum omnia, quae facta fuerant. Matthew 28:12 Et congregati cum senioribus consilio accepto, pecuniam copiosam dederunt militibus, Matthew 28:13 dicentes: Dicite quia discipuli eius nocte venerunt, et furati sunt eum, nobis dormientibus. Matthew 28:14 Et si hoc auditum fuerit a praeside, nos suadebimus ei, et securos vos faciemus. Matthew 28:15 At illi accepta pecunia, fecerunt sicut erant edocti. Et divulgatum est verbum istud apud Iudaeos, usque in hodiernum diem. Matthew 28:16 Undecim autem discipuli abierunt in Galilaeam in montem, ubi constituerat illis Iesus. Matthew 28:17 Et videntes eum adoraverunt: quidam autem dubitaverunt. Matthew 28:18 Et accedens Iesus locutus est eis, dicens: Data est mihi omnis potestas in caelo, et in terra. Matthew 28:19 euntes ergo docete omnes gentes: baptizantes eos in nomine Patris, et Filii, et Spiritus sancti: Matthew 28:20 docentes eos servare omnia quaecumque mandavi vobis: et ecce ego vobiscum sum omnibus diebus, usque ad consummationem saeculi.
Mark 0:0
Mark 1:0 Mark 1:1 Initium Evangelii Iesu Christi, Filii Dei. Mark 1:2 Sicut scriptum est in Isaia propheta: Ecce ego mitto angelum meum ante faciem tuam, qui praeparabit viam tuam ante te. Mark 1:3 Vox clamantis in deserto: Parate viam Domini, rectas facite semitas eius. Mark 1:4 Fuit Ioannes in deserto baptizans, et praedicans baptismum poenitentiae in remissionem peccatorum. Mark 1:5 Et egrediebatur ad eum omnis Iudaeae regio, et Ierosolymitae universi, et baptizabantur ab illo in Iordanis flumine, confitentes peccata sua. Mark 1:6 Et erat Ioannes vestitus pilis camelorum, et zona pellicea circa lumbos eius, et locustas, et mel silvestre edebat. Mark 1:7 Et praedicabat dicens: veniet fortior post me: cuius non sum dignus procumbens solvere corrigiam calceamentorum eius. Mark 1:8 Ego baptizavi vos aqua, ille vero baptizabit vos Spiritu sancto. Mark 1:9 Et factum est: in diebus illis venit Iesus a Nazareth Galileae: et baptizatus est a Ioanne in Iordane. Mark 1:10 Et statim ascendens de aqua, vidit caelos apertos, et Spiritum Sanctum tamquam columbam descendentem, et manentem in ipso. Mark 1:11 Et vox facta est de caelis: Tu es Filius meus dilectus, in te complacui. Mark 1:12 Et statim Spiritus expulit eum in desertum. Mark 1:13 Et erat in deserto quadraginta diebus, et quadraginta noctibus: et tentabatur a satana: eratque cum bestiis, et angeli ministrabant illi. Mark 1:14 Postquam autem traditus est Ioannes, venit Iesus in Galilaeam, praedicans Evangelium regni Dei, Mark 1:15 et dicens: Quoniam impletum est tempus, et appropinquavit regnum Dei: poenitemini, et credite Evangelio. Mark 1:16 Et praeteriens secus Mare Galilaeae, vidit Simonem, et Andream fratrem eius, mittentes retia in mare, (erant enim piscatores) Mark 1:17 et dixit eis Iesus: Venite post me, et faciam vos fieri piscatores hominum. Mark 1:18 Et protinus relictis retibus, secuti sunt eum. Mark 1:19 Et progressus inde pusillum, vidit Iacobum Zebedaei, et Ioannem fratrem eius, et ipsos componentes retia in navi: Mark 1:20 et statim vocavit illos. Et relicto patre suo Zebedaeo in navi cum mercenariis, secuti sunt eum. Mark 1:21 Et ingrediuntur Capharnaum: et statim sabbatis ingressus in synagogam, docebat eos. Mark 1:22 Et stupebant super doctrina eius: erat enim docens eos, quasi potestatem habens, et non sicut Scribae. Mark 1:23 Et erat in synagoga eorum homo in spiritu immundo: et exclamavit, Mark 1:24 dicens: Quid nobis, et tibi Iesu Nazarene: venisti ante tempus perdere nos? scio quod sis, Sanctus Dei. Mark 1:25 Et comminatus est ei Iesus, dicens: Obmutesce, et exi de homine. Mark 1:26 Et discerpens eum spiritus immundus, et exclamans voce magna exiit ab eo. Mark 1:27 Et mirati sunt omnes, ita ut conquirerent inter se dicentes: Quidnam est hoc? quaenam doctrina haec nova? quia in potestate etiam spiritibus immundis imperat, et obediunt ei. Mark 1:28 Et processit rumor eius statim in omnem regionem Galilaeae. Mark 1:29 Et protinus egredientes de synagoga, venerunt in domum Simonis, et Andreae cum Iacobo, et Ioanne. Mark 1:30 Decumbebat autem socrus Simonis febricitans: et statim dicunt ei de illa. Mark 1:31 Et accedens elevavit eam, apprehensa manu eius: et continuo dimisit eam febris, et ministrabat eis. Mark 1:32 Vespere autem facto cum occidisset sol, afferebant ad eum omnes male habentes, et daemonia habentes: Mark 1:33 et erat omnis civitas congregata ad ianuam. Mark 1:34 Et curavit multos, qui vexabantur variis languoribus, et daemonia multa eiiciebat, et non sinebat ea loqui, quoniam sciebant eum. Mark 1:35 Et diluculo valde surgens, egressus abiit in desertum locum, ibique orabat. Mark 1:36 Et prosecutus est eum Simon, et qui cum illo erant. Mark 1:37 Et cum invenissent eum, dixerunt ei: Quia omnes quaerunt te. Mark 1:38 Et ait illis: Eamus in proximos vicos, et civitates, ut et ibi praedicem: ad hoc enim veni. Mark 1:39 Et erat praedicans in synagogis eorum, et in omni Galilaea, et daemonia eiiciens. Mark 1:40 Et venit ad eum leprosus deprecans eum: et genu flexo dicit ei: Si vis, potes me mundare. Mark 1:41 Iesus autem misertus eius, extendit manum suam: et tangens eum, ait illi: Volo: Mundare. Mark 1:42 Et cum dixisset, statim discessit ab eo lepra, et mundatus est. Mark 1:43 Et comminatus est ei, statimque eiecit illum: Mark 1:44 et dicit ei: Vide nemini dixeris: sed vade, ostende te principi sacerdotum, et offer pro emundatione tua, quae praecepit Moyses in testimonium illis. Mark 1:45 At ille egressus coepit praedicare, et diffamare sermonem, ita ut iam non posset manifeste introire in civitatem, sed foris in desertis locis esset, et conveniebant ad eum undique. Mark 2:0 Mark 2:1 Et iterum intravit Capharnaum post dies octo, Mark 2:2 et auditum est quod in domo esset, et convenerunt multi, ita ut non caperet neque ad ianuam, et loquebatur eis verbum. Mark 2:3 Et venerunt ad eum ferentes paralyticum, qui a quattuor portabatur. Mark 2:4 Et cum non possent offerre eum illi prae turba, nudaverunt tectum ubi erat: et patefacientes submiserunt grabatum, in quo paralyticus iacebat. Mark 2:5 Cum autem vidisset Iesus fidem illorum, ait paralytico: Fili, dimittuntur tibi peccata tua. Mark 2:6 Erant autem illic quidam de Scribis sedentes, et cogitantes in cordibus suis: Mark 2:7 Quid hic sic loquitur? blasphemat. Quis potest dimittere peccata, nisi solus Deus? Mark 2:8 Quo statim cognito Iesus spiritu suo quia sic cogitarent intra se, dicit illis: Quid ista cogitatis in cordibus vestris? Mark 2:9 Quid est facilius dicere paralytico: Dimittuntur tibi peccata: an dicere: Surge, tolle grabatum tuum, et ambula? Mark 2:10 Ut autem sciatis quia Filius hominis habet potestatem in terra dimittendi peccata, (ait paralytico) Mark 2:11 tibi dico: Surge, tolle grabatum tuum, et vade in domum tuam. Mark 2:12 Et statim surrexit ille: et, sublato grabato, abiit inde coram omnibus, ita ut mirarentur omnes, et honorificent Deum, dicentes: Quia numquam sic vidimus. Mark 2:13 Et egressus est rursus ad mare: omnisque turba veniebat ad eum, et docebat eos. Mark 2:14 Et cum praeteriret, vidit Levi Alphaei sedentem ad telonium, et ait illi: Sequere me. Et surgens secutus est eum. Mark 2:15 Et factum est, cum accumberet in domo illius, multi publicani, et peccatores simul discumbebant cum Iesu, et discipulis eius: erant enim multi, qui sequebantur eum. Mark 2:16 Et Scribae, et Pharisaei videntes quia manducaret cum publicanis, et peccatoribus, dixerunt discipulis eius: Quare cum publicanis, et peccatoribus manducat et bibit Magister vester? Mark 2:17 Hoc audito Iesus ait illis: Non necesse habent sani medico, sed qui malehabent: non enim veni vocare iustos, sed peccatores. Mark 2:18 Et erant discipuli Ioannis, et Pharisaei ieiunantes: et veniunt, et dicunt illi: Quare discipuli Ioannis, et Pharisaeorum ieiunant, tui autem discipuli non ieiunant? Mark 2:19 Et ait illis Iesus: Numquid possunt filii nuptiarum, quamdiu sponsus cum illis est, ieiunare? Quanto tempore habent secum sponsum, non possunt ieiunare. Mark 2:20 Venient autem dies cum auferetur ab eis sponsus: et tunc ieiunabunt in illis diebus. Mark 2:21 Nemo assumentum panni rudis assuit vestimento veteri: alioquin aufert supplementum novum a veteri, et maior scissura fit. Mark 2:22 Et nemo mittit vinum novum in utres veteres: alioquin dirumpet vinum utres, et vinum effundetur, et utres peribunt: sed vinum novum in utres novos mitti debet. Mark 2:23 Et factum est iterum Dominus sabbatis ambularet per sata, discipuli eius coeperunt progredi, et vellere spicas. Mark 2:24 Pharisaei autem dicebant ei: Ecce, quid faciunt discipuli tui sabbatis quod non licet? Mark 2:25 Et ait illis: Numquam legistis quid fecerit David, quando necessitatem habuit, et esuriit ipse, et qui cum eo erant? Mark 2:26 quomodo introivit in domum Dei sub Abiathar principe sacerdotum, et panes propositionis manducavit, quos non licebat manducare, nisi solis sacerdotibus, et dedit eis, qui cum eo erant? Mark 2:27 Et dicebat eis: Sabbatum propter hominem factum est, et non homo propter sabbatum. Mark 2:28 Itaque Dominus est filius hominis, etiam sabbati. Mark 3:0 Mark 3:1 Et introivit iterum in synagogam: et erat ibi homo habens manum aridam. Mark 3:2 Et observabant eum, si sabbatis curaret, ut accusarent illum. Mark 3:3 Et ait homini habenti manum aridam: Surge in medium. Mark 3:4 Et dicit eis: Licet sabbatis benefacere, an male? animam salvam facere, an perdere? At illi tacebant. Mark 3:5 Et circumspiciens eos cum ira, contristatus super caecitate cordis eorum, dicit homini: Extende manum tuam. Et extendit, et restituta est manus illi. Mark 3:6 Exeuntes autem Pharisaei, statim cum Herodianis consilium faciebant adversus eum quomodo eum perderent. Mark 3:7 Iesus autem cum discipulis suis secessit ad mare: et multa turba a Galilaea, et Iudaea secuta est eum, Mark 3:8 et ab Ierosolymis, et ab Idumaea, et trans Iordanem: et qui circa Tyrum, et Sidonem, multitudo magna, audientes, quae faciebat, venerunt ad eum. Mark 3:9 Et dixit Iesus discipulis suis ut in navicula sibi deservirent propter turbam, ne comprimerent eum. Mark 3:10 multos enim sanabat ita ut irruerent in eum ut illum tangerent quotquot habebant plagas. Mark 3:11 Et spiritus immundi, cum illum videbant, procidebant ei: et clamabant dicentes: Mark 3:12 Tu es Filius Dei. Et vehementer comminabatur eis ne manifestarent illum. Mark 3:13 Et ascendens in montem vocavit ad se quos voluit ipse: et venerunt ad eum. Mark 3:14 Et fecit ut essent duodecim cum illo: et ut mitteret eos praedicare. Mark 3:15 Et dedit illis potestatem curandi infirmitates, et eiiciendi daemonia. Mark 3:16 Et imposuit Simoni nomen Petrus: Mark 3:17 et Iacobum Zebedaei, et Ioannem fratrem Iacobi, et imposuit eis nomina Boanerges, quod est, Filii tonitrui: Mark 3:18 et Andraeam, et Philippum, et Bartholomaeum, et Matthaeum, et Thomam, et Iacobum Alphaei, et Thaddaeum, et Simonem Cananaeum, Mark 3:19 et Iudam Iscariotem, qui et tradidit illum. Mark 3:20 Et veniunt ad domum: et convenit iterum turba, ita ut non possent neque panem manducare. Mark 3:21 Et cum audissent sui, exierunt tenere eum: dicebant enim: Quoniam in furorem versus est. Mark 3:22 Et Scribae, qui ab Ierosolymis descenderant, dicebant: Quoniam Beelzebub habet, et quia in principe daemoniorum eiicit daemonia. Mark 3:23 Et convocatis eis in parabolis dicebat illis: Quomodo potest satanas satanam eiicere? Mark 3:24 Et si regnum in se dividatur, non potest regnum illud stare. Mark 3:25 Et si domus super semetipsam dispertiatur, non potest domus illa stare. Mark 3:26 Et si satanas consurrexerit in semetipsum, dispertitus est, et non poterit stare, sed finem habet. Mark 3:27 Nemo potest vasa fortis ingressus in domum diripere, nisi prius fortem alliget, et tunc domum eius diripiet. Mark 3:28 Amen dico vobis, quoniam omnia dimittentur filiis hominum peccata, et blasphemiae, quibus blasphemaverint: Mark 3:29 qui autem blasphemaverit in Spiritum sanctum, non habebit remissionem in aeternum, sed reus erit aeterni delicti. Mark 3:30 Quoniam dicebant: Spiritum immundum habet. Mark 3:31 Et veniunt mater eius et fratres: et foris stantes miserunt ad eum vocantes eum, Mark 3:32 et sedebat circa eum turba: et dicunt ei: Ecce mater tua, et fratres tui foris quaerunt te. Mark 3:33 Et respondens eis, ait: Quae est mater mea, et fratres mei? Mark 3:34 Et circumspiciens eos, qui in circuitu eius sedebant, ait: Ecce mater mea, et fratres mei. Mark 3:35 Qui enim fecerit voluntatem Dei, hic frater meus, et soror mea, et mater est. Mark 4:0 Mark 4:1 Et iterum coepit docere ad mare: et congregata est ad eum turba multa, ita ut navim ascendens sederet in mari, et omnis turba circa mare super terram erat: Mark 4:2 et docebat eos in parabolis multa, et dicebat illis in doctrina sua: Mark 4:3 Audite: ecce exiit seminans ad seminandum. Mark 4:4 Et dum seminat, aliud cecidit circa viam, et venerunt volucres caeli, et comederunt illud. Mark 4:5 Aliud vero cecidit super petrosa, ubi non habuit terram multam: et statim exortum est, quoniam non habebat altitudinem terrae: Mark 4:6 et quando exortus est sol, exaestuavit: et eo quod non habebat radicem, exaruit. Mark 4:7 Et aliud cecidit in spinas: et ascenderunt spinae, et suffocaverunt illud, et fructum non dedit. Mark 4:8 Et aliud cecidit in terram bonam: et dabat fructum ascendentem, et crescentem, et afferebat unum trigesimum, unum sexagesimum, et unum centesimum. Mark 4:9 Et dicebat: Qui habet aures audiendi, audiat. Mark 4:10 Et cum esset singularis, interrogaverunt eum hi, qui cum eo erant duodecim, parabolam. Mark 4:11 Et dicebat eis: Vobis datum est nosse mysterium regni Dei: illis autem, qui foris sunt, in parabolis omnia fiunt: Mark 4:12 ut videntes videant, et non videant: et audientes audiant, et non intelligant: nequando convertantur, et dimittantur eis peccata. Mark 4:13 Et ait illis: Nescitis parabolam hanc? et quomodo omnes parabolas cognoscetis? Mark 4:14 Qui seminat, verbum seminat. Mark 4:15 Hi autem sunt, qui circa viam, ubi seminatur verbum, et cum audierint, confestim venit satanas, et aufert verbum, quod seminatum est in cordibus eorum. Mark 4:16 Et hi sunt similiter, qui super petrosa seminantur: qui cum audierint verbum, statim cum gaudio accipiunt illud: Mark 4:17 et non habent radicem in se, sed temporales sunt: deinde orta tribulatione et persecutione propter verbum, confestim scandalizantur. Mark 4:18 Et alii sunt, qui in spinas seminantur: hi sunt, qui verbum audiunt, Mark 4:19 et aerumnae saeculi, et deceptio divitiarum, et circa reliqua concupiscentiae introeuntes suffocant verbum, et sine fructu efficitur. Mark 4:20 Et hi sunt, qui super terram bonam seminati sunt, qui audiunt verbum, et suscipiunt, et fructificant, unum trigesimum, unum sexagesimum, et unum centesimum. Mark 4:21 Et dicebat illis: Numquid venit lucerna ut sub modo ponatur, aut sub lecto? nonne ut super candelabrum ponatur? Mark 4:22 Non est enim aliquid absconditum, quod non manifestetur: nec factum est occultum, quod non in palam veniat. Mark 4:23 Si quis habet aures audiendi, audiat. Mark 4:24 Et dicebat illis: Videte quid audiatis. In qua mensura mensi fueritis, remetietur vobis, et adiicietur vobis. Mark 4:25 Qui enim habet, dabitur illi: et qui non habet, etiam quod habet auferetur ab eo. Mark 4:26 Et dicebat: Sic est regnum Dei, quemadmodum si homo iaciat sementem in terram, Mark 4:27 et dormiat, et exurgat nocte et die, et semen germinet, et increscat dum nescit ille. Mark 4:28 Ultro enim terra fructificat, primum herbam, deinde spicam, deinde plenum frumentum in spica. Mark 4:29 Et cum ex se produxerit fructus, statim mittit falcem, quoniam adest messis. Mark 4:30 Et dicebat: Cui assimilabimus regnum Dei? aut cui parabolae comparabimus illud? Mark 4:31 Sicut granum sinapis, quod cum seminatum fuerit in terra, minus est omnibus seminibus, quae sunt in terra: Mark 4:32 et cum natum fuerit, ascendit in arborem, et fit maius omnibus oleribus, et facit ramos magnos, ita ut possint sub umbra eius aves caeli habitare. Mark 4:33 Et talibus multis parabolis loquebatur eis verbum, prout poterant audire: Mark 4:34 sine parabola autem non loquebatur eis. seorsum autem discipulis suis disserebat omnia. Mark 4:35 Et ait illis in illa die, cum sero esset factum: Transeamus contra. Mark 4:36 Et dimittentes turbam, assumunt eum ita ut erat in navi: et aliae naves erant cum illo. Mark 4:37 Et facta est procella magna venti, et fluctus mittebat in navim, ita ut impleretur navis. Mark 4:38 Et erat ipse in puppi super cervical dormiens: et excitant eum, et dicunt illi: Magister, non ad te pertinet, quia perimus? Mark 4:39 Et exurgens comminatus est vento, et dixit mari: Tace, obmutesce. Et cessavit ventus: et facta est tranquillitas magna. Mark 4:40 Et ait illis: Quid timidi estis? necdum habetis fidem? et timuerunt timore magno, et dicebant ad alterutrum: Quis, putas, est iste, quia et ventus et mare obediunt ei? Mark 5:0 Mark 5:1 Et venerunt trans fretum maris in regionem Gerasenorum. Mark 5:2 Et exeunti ei de navi, statim occurrit de monumentis homo in spiritu immundo, Mark 5:3 qui domicilium habebat in monumentis, et neque catenis iam quisquam poterat eum ligare: Mark 5:4 quoniam saepe compedibus et catenis vinctus, dirupisset catenas, et compedes comminuisset, et nemo poterat eum domare. Mark 5:5 et semper die ac nocte in monumentis, et in montibus erat, clamans, et concidens se lapidibus. Mark 5:6 Videns autem Iesum a longe, cucurrit, et adoravit eum: Mark 5:7 et clamans voce magna dixit: Quid mihi, et tibi, Iesu fili Dei altissimi? adiuro te per Deum, ne me torqueas. Mark 5:8 Dicebat enim illi: Exi spiritus immunde ab homine isto. Mark 5:9 Et interrogabat eum: Quod tibi nomen est? Et dicit ei: Legio mihi nomen est, quia multi sumus. Mark 5:10 Et deprecabantur eum multum, ne se expelleret extra regionem. Mark 5:11 Erat autem ibi circa montem grex porcorum magnus, pascens in agris. Mark 5:12 Et deprecabantur eum spiritus, dicentes: Mitte nos in porcos ut in eos introeamus. Mark 5:13 Et concessit eis statim Iesus. Et exeuntes spiritus immundi introierunt in porcos: et magno impetu grex praecipitatus est in mare ad duo millia, et suffocati sunt in mari. Mark 5:14 Qui autem pascebant eos, fugerunt, et nunciaverunt in civitatem, et in agros. Et egressi sunt videre quid esset factum: Mark 5:15 et veniunt ad Iesum: et vident illum, qui a daemonio vexabatur, sedentem, vestitum, et sanae mentis, et timuerunt. Mark 5:16 Et narraverunt illis, qui viderant, qualiter factum esset ei, qui daemonium habuerat, et de porcis. Mark 5:17 Et rogare coeperunt eum ut discederet de finibus eorum. Mark 5:18 Cumque ascenderet navim, coepit illum deprecari, qui a daemonio vexatus fuerat, ut esset cum illo, Mark 5:19 et non admisit eum, sed ait illi: Vade in domum tuam ad tuos, et annuncia illis quanta tibi Dominus fecerit, et misertus sit tui. Mark 5:20 Et abiit, et coepit praedicare in Decapoli, quanta sibi fecisset Iesus: et omnes mirabantur. Mark 5:21 Et cum ascendisset Iesus in navi rursum trans fretum, convenit turba multa ad eum, et erat circa mare. Mark 5:22 Et venit quidam de archisynagogis nomine Iairus: et videns eum, procidit ad pedes eius, Mark 5:23 et deprecabatur eum multum, dicens: Quoniam filia mea in extremis est, Veni, impone manum tuam super eam, ut salva sit, et vivat. Mark 5:24 Et abiit cum illo, et sequebatur eum turba multa, et comprimebant eum. Mark 5:25 Et mulier, quae erat in profluvio sanguinis annis duodecim, Mark 5:26 et fuerat multa perpessa a compluribus medicis: et erogaverat omnia sua, nec quidquam profecerat, sed magis deterius habebat: Mark 5:27 cum audisset de Iesu, venit in turba retro, et tetigit vestimentum eius: Mark 5:28 dicebat enim: Quia si vel vestimentum eius tetigero, salva ero. Mark 5:29 Et confestim siccatus est fons sanguinis eius: et sensit corpore quia sanata esset a plaga. Mark 5:30 Et statim Iesus in semetipso cognoscens virtutem, quae exierat de illo, conversus ad turbam, aiebat: Quis tetigit vestimenta mea? Mark 5:31 Et dicebant ei discipuli sui: Vides turbam comprimentem te, et dicis: Quis me tetigit? Mark 5:32 Et circumspiciebat videre eam, quae hoc fecerat. Mark 5:33 Mulier vero timens et tremens, sciens quod factum esset in se, venit et procidit ante eum, et dixit ei omnem veritatem. Mark 5:34 Ille autem dixit ei: Filia, fides tua te salvam fecit: vade in pace, et esto sana a plaga tua. Mark 5:35 Adhuc eo loquente, veniunt nuncii ad archisynagogum, dicentes: Quia filia tua mortua est: quid ultra vexas Magistrum? Mark 5:36 Iesus autem audito verbo, quod dicebatur, ait archisynagogo: Noli timere: tantummodo crede. Mark 5:37 Et non admisit quemquam se sequi nisi Petrum, et Iacobum, et Ioannem fratrem Iacobi. Mark 5:38 Et veniunt in domum archisynagogi, et videt tumultum, et flentes, et eiulantes multum. Mark 5:39 Et ingressus, ait illis: Quid turbamini, et ploratis? puella non est mortua, sed dormit. Mark 5:40 Et irridebant eum. Ipse vero eiectis omnibus assumit patrem, et matrem puellae, et qui secum erant, et ingreditur ubi puella erat iacens. Mark 5:41 Et tenens manum puellae, ait illi: Talitha cumi, quod est interpretatum: Puella (tibi dico) surge. Mark 5:42 et confestim surrexit puella, et ambulabat: erat autem annorum duodecim: et obstupuerunt stupore magno. Mark 5:43 Et praecepit illis vehementer ut nemo id sciret: et iussit dari illi manducare. Mark 6:0 Mark 6:1 Et egressus inde, abiit in patriam suam: et sequebantur eum discipuli sui: Mark 6:2 et facto sabbato coepit in synagoga docere: et multi audientes admirabantur in doctrina eius, dicentes: Unde huic haec omnia? et quae est sapientia, quae data est illi: et virtutes tales, quae per manus eius efficiuntur? Mark 6:3 Nonne hic est faber, filius Mariae, frater Iacobi, et Ioseph, et Iudae, et Simonis? nonne et sorores eius hic nobiscum sunt? Et scandalizabantur in illo. Mark 6:4 Et dicebat illis Iesus: Quia non est propheta sine honore nisi in patria sua, et in domo sua, et in cognatione sua. Mark 6:5 Et non poterat ibi virtutem ullam facere, nisi paucos infirmos impositis manibus curavit: Mark 6:6 et mirabatur propter incredulitatem eorum, et circuibat castella in circuitu docens. Mark 6:7 Et vocavit duodecim: et coepit eos mittere binos, et dabat illis potestatem spirituum immundorum. Mark 6:8 Et praecepit eis ne quid tollerent in via, nisi virgam tantum: non peram, non panem, neque in zona aes, Mark 6:9 sed calceatos sandaliis, et ne induerentur duabus tunicis. Mark 6:10 Et dicebat eis: Quocumque introieritis in domum: illic manete donec exeatis inde: Mark 6:11 quicumque non receperint vos, nec audierint vos, exeuntes inde, excutite pulverem de pedibus vestris in testimonium illis. Mark 6:12 Et exeuntes praedicabant ut poenitentiam agerent: Mark 6:13 et daemonia multa eiiciebant, et ungebant oleo multos aegros, et sanabantur. Mark 6:14 Et audivit rex Herodes, (manifestum enim factum est nomen eius) et dicebat: Quia Ioannes Baptista resurrexit a mortuis: et propterea virtutes operantur in illo. Mark 6:15 Alii autem dicebant: Quia Elias est. Alii vero dicebant: Quia propheta est, quasi unus ex prophetis. Mark 6:16 Quo audito Herodes ait: Quem ego decollavi Ioannem, hic a mortuis resurrexit. Mark 6:17 Ipse enim Herodes misit, ac tenuit Ioannem, et vinxit eum in carcerem propter Herodiadem uxorem Philippi fratris sui, quia duxerat eam. Mark 6:18 Dicebat enim Ioannes Herodi: Non licet tibi habere uxorem fratris tui. Mark 6:19 Herodias autem insidiabatur illi: et volebat occidere eum, nec poterat. Mark 6:20 Herodes enim metuebat Ioannem, sciens eum virum iustum et sanctum: et custodiebat eum, et audito eo multa faciebat, et libenter eum audiebat. Mark 6:21 Et cum dies opportunus accidisset, Herodes natalis sui coenam fecit principibus, et tribunis, et primis Galilaeae. Mark 6:22 cumque introisset filia ipsius Herodiadis, et saltasset, et placuisset Herodi, simulque recumbentibus; rex ait puellae: Pete a me quod vis, et dabo tibi: Mark 6:23 et iuravit illi: Quia quidquid petieris dabo tibi, licet dimidium regni mei. Mark 6:24 Quae cum exisset, dixit matri suae: Quid petam? At illa dixit: Caput Ioannis Baptistae. Mark 6:25 Cumque introisset statim cum festinatione ad regem, petivit dicens: Volo ut protinus des mihi in disco caput Ioannis Baptistae. Mark 6:26 Et contristatus est rex propter iusiurandum: sed propter simul discumbentes noluit eam contristare: Mark 6:27 et misso spiculatore praecepit afferri caput eius in disco. Et decollavit eum in carcere, Mark 6:28 et attulit caput eius in disco: et dedit illud puellae, et puella dedit matri suae. Mark 6:29 Quo audito, discipuli eius venerunt, et tulerunt corpus eius: et posuerunt illud in monumento. Mark 6:30 Et convenientes Apostoli ad Iesum, renunciaverunt ei omnia, quae egerant, et docuerant. Mark 6:31 Et ait illis: Venite seorsum in desertum locum, et requiescite pusillum. Erant enim qui veniebant et redibant multi: et nec spatium manducandi habebant. Mark 6:32 Et ascendentes in navim, abierunt in desertum locum seorsum. Mark 6:33 Et viderunt eos abeuntes, et cognoverunt multi: et pedestres de omnibus civitatibus concurrerunt illuc, et praevenerunt eos. Mark 6:34 Et exiens vidit turbam multam Iesus: et misertus est super eos, quia erant sicut oves non habentes pastorem, et coepit docere multa. Mark 6:35 Et cum iam hora multa fieret, accesserunt discipuli eius, dicentes: Desertus est locus hic, et iam hora praeteriit: Mark 6:36 dimitte illos, ut euntes in proximas villas, et vicos, emant sibi cibos, quos manducent: Mark 6:37 Et respondens ait illis: Date illis vos manducare. Et dixerunt ei: Euntes emamus ducentis denariis panes, et dabimus illis manducare. Mark 6:38 Et dicit eis: Quot panes habetis? ite, et videte. Et cum cognovissent, dicunt: Quinque, et duos pisces. Mark 6:39 Et praecepit illis ut accumbere facerent omnes secundum contubernia super viride foenum. Mark 6:40 Et discubuerunt in partes per centenos, et quinquagenos. Mark 6:41 Et acceptis quinque panibus et duobus pisces, intuens in caelum, benedixit, et fregit panes, et dedit discipulis suis, ut ponerent ante eos: et duos pisces divisit omnibus. Mark 6:42 Et manducaverunt omnes, et saturati sunt. Mark 6:43 Et sustulerunt reliquias, fragmentorum duodecim cophinos plenos, et de piscibus. Mark 6:44 Erant autem qui manducaverunt quinque millia virorum. Mark 6:45 Et statim coegit discipulos suos ascendere navim, ut praecederent eum trans fretum ad Bethsaidam, dum ipse dimitteret populum. Mark 6:46 Et cum dimisisset eos, abiit in montem orare. Mark 6:47 Et cum sero esset, erat navis in medio mari, et ipse solus in terra. Mark 6:48 Et videns eos laborantes in remigando, (erat enim ventus contrarius eis) circa quartam vigiliam noctis venit ad eos ambulans supra mare: et volebat praeterire eos. Mark 6:49 At illi ut viderunt eum ambulantem supra mare, putaverunt phantasma esse, et exclamaverunt. Mark 6:50 Omnes enim viderunt eum, et conturbati sunt. Et statim locutus est cum eis, et dixit eis: Confidite, ego sum, nolite timere. Mark 6:51 Et ascendit ad illos in navim, et cessavit ventus. Et plus magis intra se stupebant: Mark 6:52 non enim intellexerunt de panibus: erat enim cor eorum obcaecatum. Mark 6:53 Et cum transfretassent, venerunt in terram Genesareth, et applicuerunt. Mark 6:54 Cumque egressi essent de navi, continuo cognoverunt eum: Mark 6:55 et percurrentes universam regionem illam, coeperunt in grabatis eos, qui se male habebant, circumferre, ubi audiebant eum esse. Mark 6:56 Et quocumque introibat, in vicos, vel in villas, aut civitates, in plateis ponebant infirmos, et deprecabantur eum, ut vel fimbriam vestimenti eius tangerent, et quotquot tangebant eum, salvi fiebant. Mark 7:0 Mark 7:1 Et conveniunt ad eum Pharisaei, et quidam de Scribis, venientes ab Ierosolymis. Mark 7:2 Et cum vidissent quosdam ex discipulis eius communibus manibus, idest non lotis, manducare panes, vituperaverunt. Mark 7:3 Pharisaei enim, et omnes Iudaei, nisi crebro laverint manus, non manducant, tenentes traditionem seniorum: Mark 7:4 et a foro venientes nisi baptizentur, non comedunt: et alia multa sunt, quae tradita sunt illis servare, baptismata calicum, et urceorum, et aeramentorum, et lectorum: Mark 7:5 et interrogabant eum Pharisaei, et Scribae: Quare discipuli tui non ambulant iuxta traditionem seniorum, sed communibus manibus manducant panem? Mark 7:6 At ille respondens, dixit eis: Bene prophetavit Isaias de vobis hypocritis, sicut scriptum est: Populus hic labiis me honorat, cor autem eorum longe est a me. Mark 7:7 in vanum autem me colunt, docentes doctrinas, et praecepta hominum. Mark 7:8 Relinquentes enim mandatum Dei, tenetis traditiones hominum, baptismata urceorum, et calicum: et alia similia his facitis multa. Mark 7:9 Et dicebat illis: Bene irritum fecistis praeceptum Dei, ut traditionem vestram servetis. Mark 7:10 Moyses enim dixit: Honora patrem tuum, et matrem tuam. Et: Qui maledixerit patri, vel matri, morte moriatur. Mark 7:11 Vos autem dicitis: Si dixerit homo patri, aut matri, Corban, (quod est donum) quodcumque ex me, tibi profuerit: Mark 7:12 et ultra non dimittitis eum quidquam facere patri suo, aut matri, Mark 7:13 rescindentes verbum Dei per traditionem vestram, quam tradidistis: et similia huiusmodi multa facitis. Mark 7:14 Et advocans iterum turbam, dicebat illis: Audite me omnes, et intelligite. Mark 7:15 Nihil est extra hominem introiens in eum, quod possit eum coinquinare, sed quae de homine procedunt illa sunt, quae coinquinant hominem. Mark 7:16 Si quis habet aures audiendi, audiat. Mark 7:17 Et cum introisset in domum a turba, interrogabant eum discipuli eius parabolam. Mark 7:18 Et ait illis: Sic et vos imprudentes estis? Non intelligitis quia omne extrinsecus introiens in hominem, non potest eum coinquinare: Mark 7:19 quia non intrat in cor eius, sed in ventrum vadit, et in secessum exit, purgans omnes escas? Mark 7:20 Dicebat autem, quoniam quae de homine exeunt, illa coinquinant hominem. Mark 7:21 Abintus enim de corde hominum malae cogitationes procedunt, adulteria, fornicationes, homicidia, Mark 7:22 furta, avaritiae, nequitiae, dolus, impudicitiae, oculus malus, blasphemia, superbia, stultitia. Mark 7:23 Omnia haec mala abintus procedunt, et coinquinant hominem. Mark 7:24 Et inde surgens abiit in fines Tyri, et Sidonis: et ingressus domum, neminem voluit scire, et non potuit latere. Mark 7:25 Mulier enim statim ut audivit de eo, cuius filia habebat spiritum immundum, intravit, et procidit ad pedes eius. Mark 7:26 Erat enim mulier Gentilis, Syrophoenissa genere. Et rogabat eum ut daemonium eiiceret de filia eius. Mark 7:27 Qui dixit illi: Sine prius saturari filios: non est enim bonum sumere panem filiorum, et mittere canibus. Mark 7:28 At illa respondit, et dixit illi: Utique Domine, nam et catelli comedunt sub mensa de micis puerorum. Mark 7:29 Et ait illi: Propter hunc sermonem vade, exiit daemonium a filia tua. Mark 7:30 Et cum abiisset domum suam, invenit puellam iacentem supra lectum, et daemonium exiisse. Mark 7:31 Et iterum exiens de finibus Tyri, venit per Sidonem ad Mare Galilaeae inter medios fines Decapoleos. Mark 7:32 Et adducunt ei surdum, et mutum, et deprecabantur eum, ut imponat illi manum. Mark 7:33 Et apprehendens eum de turba seorsum, misit digitos suos in auriculas eius: et expuens, tetigit linguam eius: Mark 7:34 et suscipiens in caelum, ingemuit, et ait illi: Ephphetha, quod est adaperire. Mark 7:35 Et statim apertae sunt aures eius, et solutum est vinculum linguae eius, et loquebatur recte. Mark 7:36 Et praecepit illis ne cui dicerent. Quanto autem eis praecipiebat, tanto magis plus praedicabant: Mark 7:37 et eo amplius admirabantur, dicentes: Bene omnia fecit: et surdos fecit audire, et mutos loqui. Mark 8:0 Mark 8:1 In diebus illis iterum cum turba multa esset cum Iesu, nec haberent quod manducarent: convocatis discipulis, ait illis: Mark 8:2 Misereor super turbam: quia ecce iam triduo sustinent me, nec habent quod manducent: Mark 8:3 et si dimisero eos ieiunos in domum suam, deficient in via: quidam enim ex eis de longe venerunt. Mark 8:4 Et responderunt ei discipuli sui: unde illos quis poterit saturare panibus in solitudine? Mark 8:5 Et interrogavit eos: Quot panes habetis? Qui dixerunt: Septem. Mark 8:6 Et praecepit turbae discumbere super terram. Et accipiens septem panes, gratias agens fregit, et dabat discipulis suis ut apponerent, et apposuerunt turbae. Mark 8:7 Et habebant pisciculos paucos: et ipsos benedixit, et iussit apponi. Mark 8:8 Et manducaverunt, et saturati sunt, et sustulerunt quod superaverat de fragmentis, septem sportas. Mark 8:9 Erant autem qui manducaverunt, quasi quattuor millia: et dimisit eos. Mark 8:10 Et statim ascendens navim cum discipulis suis, venit in partes Dalmanutha. Mark 8:11 Et exierunt Pharisaei, et coeperunt conquirere cum eo, quaerentes ab illo signum de caelo, tentantes eum. Mark 8:12 Et ingemiscens spiritu, ait: Quid generatio ista signum quaerit? Amen dico vobis, si dabitur generationi isti signum. Mark 8:13 Et dimittens eos, ascendit iterum navim, et abiit trans fretum. Mark 8:14 Et obliti sunt panes sumere: et nisi unum panem non habebant secum in navi. Mark 8:15 Et praecipiebat eis, dicens: Videte, et cavete a fermento Pharisaeorum, et fermento Herodis. Mark 8:16 Et cogitabant ad alterutrum, dicentes: Quia panes non habemus. Mark 8:17 Quo cognito, ait illis Iesus: Quid cogitatis, quia panes non habetis? nondum cognoscetis nec intelligitis? adhuc caecatum habetis cor vestrum? Mark 8:18 oculos habentes non videtis? et aures habentes non auditis? Nec recordamini, Mark 8:19 quando quinque panes fregi in quinque millia: quot cophinos fragmentorum plenos sustulistis? Dicunt ei: Duodecim. Mark 8:20 Quando et septem panes in quattuor millia: quot sportas fragmentorum tulistis? Et dicunt ei: Septem. Mark 8:21 Et dicebat eis: Quomodo nondum intelligitis? Mark 8:22 Et veniunt Bethsaidam, et adducunt ei caecum, et rogabant eum ut illum tangeret. Mark 8:23 Et apprehensa manu caeci, eduxit eum extra vicum: et expuens in oculos eius impositis manibus suis, interrogavit eum si quid videret. Mark 8:24 Et aspiciens, ait: Video homines velut arbores ambulantes. Mark 8:25 Deinde iterum imposuit manus super oculos eius: et coepit videre. et restitutus est ita ut clare videret omnia. Mark 8:26 Et misit illum in domum suam, dicens: Vade in domum tuam: et si in vicum introieris, nemini dixeris. Mark 8:27 Et egressus est Iesus, et discipuli eius in castella Caesareae Philippi: et in via interrogabat discipulos suos, dicens eis: Quem me dicunt esse homines? Mark 8:28 Qui responderunt illi, dicentes: Alii Ioannem Baptistam, alii Eliam, alii vero quasi unum de prophetis. Mark 8:29 Tunc dicit illis: Vos vero quem me esse dicitis? Respondens Petrus, ait ei: Tu es Christus. Mark 8:30 Et comminatus est eis, ne cui dicerent de illo. Mark 8:31 Et coepit docere eos quoniam oportet filium hominis pati multa, et reprobari a senioribus, et a summis sacerdotibus, et Scribis, et occidi: et post tres dies resurgere. Mark 8:32 Et palam verbum loquebatur. Et apprehendens eum Petrus, coepit increpare eum. Mark 8:33 Qui conversus, et videns discipulos suos, comminatus est Petro, dicens: Vade retro me satana, quoniam non sapis quae Dei sunt, sed quae sunt hominum. Mark 8:34 Et convocata turba cum discipulis suis, dixit eis: Si quis vult me sequi, deneget semetipsum: et tollat crucem suam, et sequatur me. Mark 8:35 Qui enim voluerit animam suam salvam facere, perdet eam: qui autem perdiderit animam suam propter me, et Evangelium, salvam faciet eam. Mark 8:36 Quid enim proderit homini, si lucretur mundum totum: et detrimentum animae suae faciat? Mark 8:37 Aut quid dabit homo commutationis pro anima sua? Mark 8:38 Qui enim me confessus fuerit, et verba mea in generatione ista adultera et peccatrice: et filius hominis confitebitur eum, cum venerit in gloria patris sui cum angelis sanctis. Mark 8:39 Et dicebat illis: Amen dico vobis, quia sunt quidam de hic stantibus, qui non gustabunt mortem donec videant regnum Dei veniens in virtute. Mark 9:0 Mark 9:1 Et post dies sex assumit Iesus Petrum, et Iacobum, et Ioannem: et ducit illos in montem excelsum seorsum solos, et transfiguratus est coram ipsis. Mark 9:2 Et vestimenta eius facta sunt splendentia, et candida nimis velut nix, qualia fullo non potest super terram candida facere. Mark 9:3 Et apparuit illis Elias cum Moyse: et erant loquentes cum Iesu. Mark 9:4 Et respondens Petrus, ait Iesu: Rabbi, bonum est nos hic esse: et faciamus tria tabernacula, Tibi unum, Moysi unum, et Eliae unum. Mark 9:5 Non enim sciebat quid diceret: erant enim timore exterriti: Mark 9:6 Et facta est nubes obumbrans eos: et venit vox de nube, dicens: Hic est Filius meus charissimus: audite illum. Mark 9:7 Et statim circumspicientes, neminem amplius viderunt, nisi Iesum tantum secum. Mark 9:8 Et descendentibus illis de monte, praecepit illis ne cuiquam quae vidissent, narrarent: nisi cum Filius hominis a mortuis resurrexerit. Mark 9:9 Et verbum continuerunt apud se: conquirentes quid esset: Cum a mortuis resurrexerit. Mark 9:10 Et interrogabant eum, dicentes: Quid ergo dicunt Pharisaei, et Scribae, quia Eliam oportet venire primum? Mark 9:11 Qui respondens, ait illis: Elias cum venerit primo, restituet omnia: et quomodo scriptum est in Filium hominis, ut multa patiatur et contemnatur. Mark 9:12 Sed dico vobis quia et Elias venit (et fecerunt illi quaecumque voluerunt) sicut scriptum est de eo. Mark 9:13 Et veniens ad discipulos suos, vidit turbam magnam circa eos, et Scribas conquirentes cum illis. Mark 9:14 Et confestim omnis populus videns Iesum, stupefactus est, et expaverunt, et accurrentes salutabant eum. Mark 9:15 Et interrogavit eos: Quid inter vos conquiritis? Mark 9:16 Et respondens unus de turba, dixit: Magister, attuli filium meum ad te habentem spiritum mutum: Mark 9:17 qui ubicumque eum apprehenderit, allidit illum, et spumat, et stridet dentibus, et arescit: et dixi discipulis tuis ut eiicerent illum, et non potuerunt. Mark 9:18 Qui respondens eis, dixit: O generatio incredula, quamdiu apud vos ero? quamdiu vos patiar? afferte illum ad me. Mark 9:19 Et attulerunt eum. Et cum vidisset eum, statim spiritus conturbavit illum: et elisus in terram, volutabatur spumans. Mark 9:20 Et interrogavit patrem eius: Quantum temporis est ex quo ei hoc accidit? Et ille ait: Ab infantia: Mark 9:21 et frequenter eum in ignem, et in aquas misit ut eum perderet. sed si quid potes, adiuva nos, misertus nostri. Mark 9:22 Iesus autem ait illi: Si potes credere, omnia possibilia sunt credenti. Mark 9:23 Et continuo exclamans pater pueri, cum lacrymis aiebat: Credo, Domine: adiuva incredulitatem meam. Mark 9:24 Et cum videret Iesus concurrentem turbam, comminatus est spiritui immundo, dicens illi: Surde, et mute spiritus, ego praecipio tibi, exi ab eo: et amplius ne introeas in eum. Mark 9:25 Et exclamans, et multum discerpens eum, exiit ab eo, et factus est sicut mortuus, ita ut multi dicerent: Quia mortuus est. Mark 9:26 Iesus autem tenens manum eius, elevavit eum, et surrexit. Mark 9:27 Et cum introisset in domum, discipuli eius secreto interrogabant eum: Quare nos non potuimus eiicere eum? Mark 9:28 Et dixit illis: Hoc genus in nullo potest exire, nisi in oratione, et ieiunio. Mark 9:29 Et inde profecti praetergrediebantur Galilaeam: nec volebat quemquam scire. Mark 9:30 Docebat autem discipulos suos, et dicebat illis: Quoniam filius hominis tradetur in manus hominum, et occident eum, et occisus tertia die resurget. Mark 9:31 At illi ignorabant verbum: et timebant interrogare eum. Mark 9:32 Et venerunt Capharnaum. Qui cum domi essent, interrogabat eos: Quid in via tractabatis? Mark 9:33 At illi tacebant. siquidem in via inter se disputaverunt, quis eorum maior esset. Mark 9:34 Et residens vocavit duodecim, et ait illis: Si quis vult primus esse, erit omnium novissimus, et omnium minister. Mark 9:35 Et accipiens puerum, statuit eum in medio eorum: quem cum complexus esset, ait illis: Mark 9:36 Quisquis unum ex huiusmodi pueris receperit in nomine meo, me recipit: et quicumque me susceperit, non me suscipit, sed eum, qui misit me. Mark 9:37 Respondit illi Ioannes, dicens: Magister, vidimus quemdam in nomine tuo eiicientem daemonia, qui non sequitur nos, et prohibuimus eum. Mark 9:38 Iesus autem ait: Nolite prohibere eum. nemo est enim qui faciat virtutem in nomine meo, et possit cito male loqui de me. Mark 9:39 qui enim non est adversum vos, pro vobis est. Mark 9:40 Quisquis enim potum dederit vobis calicem aquae frigidae in nomine meo, quia Christi estis: amen dico vobis, non perdet mercedem suam. Mark 9:41 Et quisquis scandalizaverit unum ex his pusillis credentibus in me: bonum est ei magis si circumdaretur mola asinaria collo eius, et in mare mitteretur. Mark 9:42 Et si scandalizaverit te manus tua, abscinde illam: bonum est tibi debilem introire in vitam, quam duas manus habentem ire in gehennam, in ignem inextinguibilem: Mark 9:43 ubi vermis eorum non moritur, et ignis non extinguitur. Mark 9:44 Et si pes tuus te scandalizat, amputa illum: bonum est tibi claudum introire in vitam aeternam, quam duos pedes habentem mitti in gehennam ignis inextinguibilis: Mark 9:45 ubi vermis eorum non moritur, et ignis non extinguitur. Mark 9:46 Quod si oculus tuus scandalizat te, eiice eum: bonum est tibi luscum introire in regnum Dei, quam duos oculos habentem mitti in gehennam ignis: Mark 9:47 ubi vermis eorum non moritur, et ignis non extinguitur. Mark 9:48 Omnis enim igne salietur, et omnis victima sale salietur. Mark 9:49 Bonum est sal: quod si sal insulsum fuerit: in quo illud condietis? Habete in vobis sal, et pacem habete inter vos. Mark 10:0 Mark 10:1 Et exiit inde exurgens venit in fines Iudaeae ultra Iordanem: et conveniunt iterum turbae ad eum: et sicut consueverat, iterum docebat illos. Mark 10:2 Et accedentes Pharisaei interrogabant eum: Si licet viro uxorem dimittere: tentantes eum. Mark 10:3 At ille respondens, dixit eis: Quid vobis praecepit Moyses? Mark 10:4 Qui dixerunt: Moyses permisit libellum repudii scribere, et dimittere. Mark 10:5 Quibus respondens Iesus, ait: Ad duritiam cordis vestri scripsit vobis praeceptum istud. Mark 10:6 ab initio autem creaturae masculum, et feminam fecit eos Deus. Mark 10:7 Propter hoc relinquet homo patrem suum, et matrem, et adhaerebit ad uxorem suam: Mark 10:8 et erunt duo in carne una. Itaque iam non sunt duo, sed una caro. Mark 10:9 Quod ergo Deus coniunxit, homo non separet. Mark 10:10 Et in domo iterum discipuli eius de eodem interrogaverunt eum. Mark 10:11 Et ait illis: Quicumque dimiserit uxorem suam, et aliam duxerit, adulterium committit super eam. Mark 10:12 Et si uxor dimiserit virum suum, et alii nupserit, moechatur. Mark 10:13 Et offerebant illi parvulos ut tangeret illos. Discipuli autem comminabantur offerentibus. Mark 10:14 Quos cum videret Iesus, indigne tulit, et ait illis: Sinite parvulos venire ad me, et ne prohibueritis eos: talium enim est regnum Dei. Mark 10:15 Amen dico vobis: Quisquis non receperit regnum Dei velut parvulus, non intrabit in illud. Mark 10:16 Et complexans eos, et imponens manus super illos, benedicebat eos. Mark 10:17 Et cum egressus esset in via, procurrens quidam genu flexo ante eum, rogabat eum dicens: Magister bone, quid faciam ut vitam aeternam percipiam? Mark 10:18 Iesus autem dixit ei: Quid me dicis bonum: Nemo bonus, nisi unus Deus. Mark 10:19 Praecepta nosti: Ne adulteres, Ne occidas, Ne fureris, Ne falsum testimonium dixeris, Ne fraudum feceris, Honora patrem tuum et matrem. Mark 10:20 At ille respondens, ait illi: Magister, haec omnia observavi a iuventute mea. Mark 10:21 Iesus autem intuitus eum, dilexit eum, et dixit ei: Unum tibi deest: vade, quaecumque habes vende, et da pauperibus, et habebis thesaurum in caelo: et veni, sequere me. Mark 10:22 Qui contristatus in verbo, abiit moerens: erat enim habens multas possessiones. Mark 10:23 Et circumspiciens Iesus, ait discipulis suis: Quam difficile qui pecunias habent, in regnum Dei introibunt! Mark 10:24 Discipuli autem obstupescebant in verbis eius. At Iesus rursus respondens ait illis: Filioli, quam difficile est, confidentes in pecuniis, in regnum Dei introire! Mark 10:25 Facilius est, camelum per foramen acus transire, quam divitem intrare in regnum Dei. Mark 10:26 Qui magis admirabantur, dicentes ad semetipsos: Et quis potest salvus fieri? Mark 10:27 Et intuens illos Iesus, ait: Apud homines impossibile est, sed non apud Deum: omnia enim possibilia sunt apud Deum. Mark 10:28 Et coepit ei Petrus dicere: Ecce nos dimisimus omnia, et secuti sumus te. Mark 10:29 Respondens Iesus, ait: Amen dico vobis: Nemo est, qui reliquerit domum, aut fratres, aut sorores, aut patrem, aut matrem, aut filios, aut agros propter me, et propter Evangelium, Mark 10:30 qui non accipiat centies tantum, nunc in tempore hoc: domos, et fratres, et sorores, et matres, et filios, et agros, cum persecutionibus, et in saeculo futuro vitam aeternam. Mark 10:31 Multi autem erunt primi novissimi, et novissimi primi. Mark 10:32 Erant autem in via ascendentes Ierosolymam: et praecedebat illos Iesus, et stupebant: et sequentes timebant. Et assumens iterum duodecim, coepit illis dicere quae essent ei eventura. Mark 10:33 Quia ecce ascendimus Ierosolymam, et Filius hominis tradetur principibus sacerdotum, et Scribis, et senioribus, et damnabunt eum morte, et tradent eum gentibus: Mark 10:34 et illudent ei, et conspuent eum, et flagellabunt eum, et interficient eum: et tertia die resurget. Mark 10:35 Et accedunt ad eum Iacobus, et Ioannes filii Zebedaei, dicentes: Magister, volumus ut quodcumque petierimus, facias nobis. Mark 10:36 At ille dixit eis: Quid vultis ut faciam vobis? Mark 10:37 Et dixerunt: Da nobis ut unus ad dexteram tuam, et alius ad sinistram tuam sedeamus in gloria tua. Mark 10:38 Iesus autem ait eis: Nescitis quid petatis: potestis bibere calicem, quem ego bibo: aut baptismo, quo ego baptizor, baptizari? Mark 10:39 At illi dixerunt ei: Possumus. Iesus autem ait eis: Calicem quidem, quem ego bibo, bibetis; et baptismo, quo ego baptizor, baptizabimini: Mark 10:40 sedere autem ad dexteram meam, vel ad sinistram, non est meum dare vobis, sed quibus paratum est. Mark 10:41 Et audientes decem indignati sunt de Iacobo, et Ioanne. Mark 10:42 Iesus autem vocans eos, ait illis: Scitis quia hi, qui videntur principari gentibus, dominantur eis: et principes eorum potestatem habent ipsorum. Mark 10:43 Non ita est autem in vobis, sed quicumque voluerit fieri maior, erit vester minister: Mark 10:44 et quicumque voluerit in vobis primus esse, erit omnium servus. Mark 10:45 Nam et Filius hominis non venit ut ministraretur ei, sed ut ministraret, et daret animam suam redemptionem pro multis. Mark 10:46 Et veniunt Iericho: et proficiscente eo de Iericho, et discipulis eius, et plurima multitudine, filius Timaei Bartimaeus caecus, sedebat iuxta viam mendicans. Mark 10:47 Qui cum audisset quia Iesus Nazarenus est, coepit clamare, et dicere: Iesu fili David, miserere mei. Mark 10:48 Et comminabantur ei multi ut taceret. At ille multo magis clamabat: Fili David miserere mei. Mark 10:49 Et stans Iesus praecepit illum vocari. Et vocant caecum dicentes ei: Animaequior esto: surge, vocat te. Mark 10:50 Qui proiecto vestimento suo exiliens, venit ad eum. Mark 10:51 Et respondens Iesus dixit illi: Quid tibi vis faciam? Caecus autem dixit ei: Rabboni, ut videam. Mark 10:52 Iesus autem ait illi: Vade, fides tua te salvum fecit. Et confestim vidit, et sequebatur eum in via. Mark 11:0 Mark 11:1 Et cum appropinquarent Ierosolymae, et Bethaniae ad montem olivarum, mittit duos ex discipulis suis, Mark 11:2 et ait illis: Ite in castellum, quod contra vos est, et statim introeuntes illuc, invenietis pullum ligatum, super quem nemo adhuc hominum sedit: solvite illum, et adducite. Mark 11:3 Et si quis vobis dixerit: Quid facitis? dicite, quia Domino necessarius est: et continuo illum dimittet huc. Mark 11:4 Et abeuntes invenerunt pullum ligatum ante ianuam foris in bivio: et solvunt eum. Mark 11:5 Et quidam de illic stantibus dicebant illis: Quid facitis solventes pullum? Mark 11:6 Qui dixerunt eis sicut praeceperat illis Iesus, et dimiserunt eos. Mark 11:7 Et duxerunt pullum ad Iesum: et imponunt illi vestimenta sua, et sedit super eum. Mark 11:8 Multi autem vestimenta sua straverunt in via: alii autem frondes caedebant de arboribus, et sternebant in via. Mark 11:9 Et qui praeibant, et qui sequebantur clamabant, dicentes: Hosanna: Benedictus, qui venit in nomine Domini: Mark 11:10 benedictum quod venit regnum patris nostri David: Hosanna in excelsis. Mark 11:11 Et introivit Ierosolymam in templum: et circumspectis omnibus, cum iam vespera esset hora, exiit in Bethaniam cum duodecim. Mark 11:12 Et alia die cum exirent a Bethania, esuriit. Mark 11:13 Cumque vidisset a longe ficum habentem folia, venit si quid forte inveniret in ea. et cum venisset ad eam, nihil invenit praeter folia: non enim erat tempus ficorum. Mark 11:14 Et respondens dixit ei: Iam non amplius in aeternum ex te fructum quisquam manducet. Et audiebant discipuli eius. Mark 11:15 Et veniunt iterum in Ierosolymam. Et cum introisset in templum, coepit eiicere vendentes, et ementes in templo: et mensas numulariorum, et cathedras vendentium columbas evertit. Mark 11:16 et non sinebat ut quisquam transferret vas per templum: Mark 11:17 et docebat, dicens eis: Nonne scriptum est: Quia domus mea, domus orationis vocabitur omnibus gentibus? Vos autem fecistis eam speluncam latronum. Mark 11:18 Quo audito principes sacerdotum, et Scribae quaerebant quomodo eum perderent: timebant enim eum, quoniam universa turba admirabatur super doctrina eius. Mark 11:19 Et cum vespera facta esset, egrediebatur de civitate. Mark 11:20 Et cum mane transirent, viderunt ficum aridam factam a radicibus. Mark 11:21 Et recordatus Petrus, dixit ei: Rabbi, ecce ficus, cui maledixisti, aruit. Mark 11:22 Et respondens Iesus ait illis: Habete fidem Dei. Mark 11:23 amen dico vobis, quia quicumque dixerit huic monti: Tollere, et mittere in mare, et non haesitaverit in corde suo, sed crediderit, quia quodcumque dixerit, fiat, fiet ei. Mark 11:24 Propterea dico vobis, omnia quaecumque orantes petitis, credite quia accipietis, et evenient vobis. Mark 11:25 Et cum stabitis ad orandum, dimittite si quis habetis adversus aliquem: ut et Pater vester qui in caelis est, dimittat vobis peccata vestra. Mark 11:26 Quod si vos non dimiseritis: nec Pater vester, qui in caelis est, dimittet vobis peccata vestra. Mark 11:27 Et veniunt rursus Ierosolymam. Et cum ambularet in templo, accedunt ad eum summi sacerdotes, et Scribae, et seniores: Mark 11:28 et dicunt ei: In qua potestate haec facis? et quis dedit tibi hanc potestatem ut ista facias? Mark 11:29 Iesus autem respondens, ait illis: Interrogabo vos et ego unum verbum, et respondete mihi: et dicam vobis in qua potestate haec faciam. Mark 11:30 Baptismus Ioannis, de caelo erat, an ex hominibus? Respondete mihi. Mark 11:31 At illi cogitabant secum, dicentes: Si dixerimus, De caelo, dicet nobis, Quare ergo non credidistis ei? Mark 11:32 Si dixerimus, Ex hominibus, timemus populum. omnes enim habebant Ioannem quia vere propheta esset. Mark 11:33 Et respondentes dicunt Iesu: Nescimus. Et respondens Iesus ait illis: Neque ego dico vobis in qua potestate haec faciam. Mark 12:0 Mark 12:1 Et coepit illis in parabolis loqui: Vineam pastinavit homo, et circumdedit sepem, et fodit lacum, et aedificavit turrim, et locavit eam agricolis, et peregre profectus est. Mark 12:2 Et misit ad agricolas in tempore servum ut ab agricolis acciperet de fructu vineae. Mark 12:3 Qui apprehensum eum ceciderunt, et dimiserunt vacuum. Mark 12:4 Et iterum misit ad illos alium servum: et illum in capite vulneraverunt, et contumeliis affecerunt. Mark 12:5 Et rursum alium misit, et illum occiderunt: et plures alios: quosdam caedentes, alios vero occidentes. Mark 12:6 Adhuc ergo unum habens filium charissimum: et illum misit ad eos novissimum, dicens: Quia reverebuntur filium meum. Mark 12:7 Coloni autem dixerunt ad invicem: Hic est heres: venite, occidamus eum: et nostra erit hereditas. Mark 12:8 Et apprehendentes eum, occiderunt: et eiecerunt extra vineam. Mark 12:9 Quid ergo faciet Dominus vineae? Veniet, et perdet colonos: et dabit vineam aliis. Mark 12:10 Nec scripturam hanc legistis: Lapidem, quem reprobaverunt aedificantes, hic factus est in caput anguli: Mark 12:11 A Domino factum est istud, et est mirabile in oculis nostris? Mark 12:12 Et quaerebant eum tenere: et timuerunt turbam. cognoverunt enim quoniam ad eos parabolam hanc dixerit. Et relicto eo abierunt. Mark 12:13 Et mittunt ad eum quosdam ex Pharisaeis, et Herodianis, ut eum caperent in verbo. Mark 12:14 Qui venientes dicunt ei: Magister, scimus quia verax es, et non curas quemquam: nec enim vides in faciem hominum, sed in veritate viam Dei doces. licet dare tributum Caesari, an non dabimus? Mark 12:15 Qui sciens versutiam illorum, ait illos: Quid me tentatis? afferte mihi denarium ut videam. Mark 12:16 At illi attulerunt ei. Et ait illis: Cuius est imago haec, et inscriptio? Dicunt ei: Caesaris. Mark 12:17 Respondens autem Iesus dixit illis: Reddite igitur quae sunt Caesaris, Caesari: et quae sunt Dei, Deo. Et mirabantur super eo. Mark 12:18 Et venerunt ad eum Sadducaei, qui dicunt resurrectionem non esse: et interrogabant eum dicentes: Mark 12:19 Magister, Moyses nobis scripsit, ut si cuius frater mortuus fuerit, et dimiserit uxorem, et filios non reliquerit, accipiat frater eius uxorem ipsius, et resuscitet semen fratri suo. Mark 12:20 Septem ergo fratres erant: et primus accepit uxorem, et mortuus est non relicto semine. Mark 12:21 Et secundus accepit eam, et mortuus est: et nec iste reliquit semen. Et tertius similiter. Mark 12:22 Et acceperunt eam similiter septem: et non reliquerunt semen. Novissima omnium defuncta est et mulier. Mark 12:23 In resurrectione ergo cum resurrexerint, cuius de his erit uxor? septem enim habuerunt eam uxorem. Mark 12:24 Et respondens Iesus, ait illis: Nonne ideo erratis, non scientes Scripturas, neque virtutem Dei? Mark 12:25 Cum enim a mortuis resurrexerint, neque nubent, neque nubentur, sed erunt sicut angeli Dei in caelis. Mark 12:26 De mortuis autem quod resurgant, non legistis in libro Moysi, super rubum quomodo dixerit illi Deus, inquiens: Ego sum Deus Abraham, et Deus Isaac, et Deus Iacob? Mark 12:27 Non est Deus mortuorum, sed vivorum. Vos ergo multum erratis. Mark 12:28 Et accessit unus de Scribis, qui audierat illos conquirentes, et videns quoniam bene illis responderit, interrogavit eum quod esset primum omnium mandatum. Mark 12:29 Iesus autem respondit ei: Quia primum omnium mandatum est: Audi Israel, Dominus Deus tuus, Deus unus est: Mark 12:30 et diliges Dominum Deum tuum ex tota corde tuo, et ex tota anima tua, et ex tota mente tua, et ex tota virtute tua. Hoc est primum mandatum. Mark 12:31 Secundum autem simile est illi: Diliges proximum tuum tamquam teipsum. Maius horum aliud mandatum non est. Mark 12:32 Et ait illi Scriba: Bene Magister, in veritate dixisti, quia unus est Deus, et non est alius praeter eum. Mark 12:33 Et ut diligatur ex toto corde, et ex toto intellectu, et ex tota anima, et ex tota fortitudine: et diligere proximum tamquam seipsum, maius est omnibus holocaustomatibus, et sacrificiis. Mark 12:34 Iesus autem videns quod sapienter respondisset, dixit illi: Non es longe a regno Dei. Et nemo iam audebat eum interrogare. Mark 12:35 Et respondens Iesus dicebat, docens in templo: Quomodo dicunt Scribae Christum filium esse David? Mark 12:36 Ipse enim David dicit in Spiritu sancto: Dixit Dominus Domino meo, Sede a dextris meis, donec ponam inimicos tuos scabellum pedum tuorum. Mark 12:37 Ipse ergo David dicit eum Dominum, et unde est filius eius? Et multa turba eum libenter audivit. Mark 12:38 Et dicebat eis in doctrina sua: Cavete a Scribis, qui volunt in stolis ambulare, et salutari in foro, Mark 12:39 et in primis cathedris sedere in synagogis, et primos discubitus in coenis: Mark 12:40 qui devorant domos viduarum sub obtentu prolixae orationis: hi accipient prolixius iudicium. Mark 12:41 Et sedens Iesus contra gazophylacium, aspiciebat quomodo turba iactaret aes in gazophylacium, et multi divites iactabant multa. Mark 12:42 Cum venisset autem vidua una pauper, misit duo minuta, quod est quadrans, Mark 12:43 et convocans discipulos suos, ait illis: Amen dico vobis, quoniam vidua haec pauper plus omnibus misit, qui miserunt in gazophylacium. Mark 12:44 Omnes enim ex eo, quod abundabat illis, miserunt: haec vero de penuria sua omnia quae habuit misit totum victum suum. Mark 13:0 Mark 13:1 Et cum egrederetur de templo, ait illi unus ex discipulis suis: Magister, aspice quales lapides, et quales structurae. Mark 13:2 Et respondens Iesus, ait illi: Vides has omnes magnas aedificationes? Non relinquetur lapis super lapidem, qui non destruatur. Mark 13:3 Et cum sederet in Monte olivarum contra templum, interrogabant eum separatim Petrus, et Iacobus, et Ioannes, et Andreas: Mark 13:4 Dic nobis, quando ista fient? et quod signum erit, quando haec omnia incipient consummari? Mark 13:5 Et respondens Iesus coepit dicere illis: Videte ne quid vos seducat: Mark 13:6 multi enim venient in nomine meo dicentes, quia ego sum: et multos seducent. Mark 13:7 Cum audieritis autem bella, et opiniones bellorum, ne timueritis: oportet enim haec fieri: sed nondum finis. Mark 13:8 Exurget enim gens contra gentem, et regnum super regnum, et erunt terraemotus per loca, et fames. Initium dolorum haec. Mark 13:9 Videte autem vosmetipsos. Tradent enim vos in consiliis, et in synagogis vapulabitis, et ante praesides, et reges stabitis propter me, in testimonium illis. Mark 13:10 Et in omnes gentes primum oportet praedicari Evangelium. Mark 13:11 Et cum duxerint vos tradentes, nolite praecogitare quid loquamini: sed quod datum vobis fuerit in illa hora, id loquimini non enim vos estis loquentes, sed Spiritus sanctus. Mark 13:12 Tradet autem frater fratrem in mortem, et pater filium: et consurgent filii in parentes, et morte afficient eos. Mark 13:13 Et eritis odio omnibus propter nomen meum. Qui autem sustinuerit in finem, hic salvus erit. Mark 13:14 Cum autem videritis abominationem desolationis stantem, ubi non debet, qui legit, intelligat: tunc qui in Iudaea sunt, fugiant in montes: Mark 13:15 et qui super tectum, ne descendat in domum, nec introeat ut tollat quid de domo sua: Mark 13:16 et qui in agro erit, non revertatur retro tollere vestimentum suum. Mark 13:17 Vae autem praegnantibus, et nutrientibus in illis diebus. Mark 13:18 Orate vero ut hieme non fiant. Mark 13:19 Erunt enim dies illi tribulationes tales, quales non fuerunt ab initio creaturae, quam condidit Deus usque nunc, neque fient. Mark 13:20 Et nisi breviasset Dominus dies, non fuisset salva omnis caro: sed propter electos, quos elegit, breviavit dies. Mark 13:21 Et tunc si quis vobis dixerit: Ecce hic est Christus, ecce illic, ne credideritis. Mark 13:22 Exurgent enim pseudochristi, et pseudoprophetae, et dabunt signa, et portenta ad seducendos, si fieri potest, etiam electos. Mark 13:23 Vos ergo videte: ecce praedixi vobis omnia. Mark 13:24 Sed in illis diebus post tribulationem illam sol contenebrabitur, et luna non dabit splendorem suum: Mark 13:25 et stellae caeli erunt decidentes, et virtutes, quae in caelis sunt, movebuntur. Mark 13:26 Et tunc videbunt filium hominis venientem in nubibus cum virtute multa, et gloria. Mark 13:27 Et tunc mittet angelos suos, et congregabit electos suos a quattuor ventis, a summo terrae usque ad summum caeli. Mark 13:28 A ficu autem discite parabolam. Cum iam ramus eius tener fuerit, et nata fuerint folia, cognoscitis quia in proximo sit aestas: Mark 13:29 sic et vos cum videritis haec fieri, scitote quod in proximo sit in ostiis. Mark 13:30 Amen dico vobis, quoniam non transibit generatio haec, donec omnia ista fiant. Mark 13:31 Caelum, et terra transibunt, verba autem mea non transibunt. Mark 13:32 De die autem illo, vel hora nemo scit, neque angeli in caelo, neque Filius, nisi Pater. Mark 13:33 Videte, vigilate, et orate: nescitis enim quando tempus sit. Mark 13:34 Sicut homo, qui peregre profectus reliquit domum suam, et dedit servis suis potestatem cuiusque operis, et ianitori praecepit ut vigilet. Mark 13:35 Vigilate ergo, (nescitis enim quando dominus domus veniat: sero an media nocte, an galli cantu, an mane) Mark 13:36 ne cum venerit repente, inveniat vos dormientes. Mark 13:37 Quod autem vobis dico, omnibus dico: Vigilate. Mark 14:0 Mark 14:1 Erat autem Pascha et Azyma post biduum: et quaerebant summi sacerdotes, et Scribae quomodo eum dolo tenerent, et occiderent. Mark 14:2 Dicebant autem: Non in die festo, ne forte tumultus fieret in populo. Mark 14:3 Et cum esset Bethaniae in domo Simonis leprosi, et recumberet: venit mulier habens alabastrum unguenti nardi spicati pretiosi, et fracto alabastro, effudit super caput eius. Mark 14:4 Erant autem quidam indigne ferentes intra semetipsos, et dicentes: Ut quid perditio ista unguenti facta est? Mark 14:5 Poterat enim unguentum istud vaenundari plus quam trecentis denariis, et dari pauperibus. Et fremebant in eam. Mark 14:6 Iesus autem dixit: Sinite eam, quid illi molesti estis? Bonum opus operata est in me. Mark 14:7 semper enim pauperes habetis vobiscum: et cum volueritis, potestis illis benefacere: me autem non semper habetis. Mark 14:8 Quod habuit haec, fecit: praevenit ungere corpus meum in sepulturam. Mark 14:9 Amen dico vobis: Ubicumque praedicatum fuerit Evangelium istud in universo mundo, et quod fecit haec, narrabitur in memoriam eius. Mark 14:10 Et Iudas Iscariotes unus de duodecim abiit ad summos sacerdotes, ut proderet eum illis. Mark 14:11 Qui audientes gavisi sunt: et promiserunt ei pecuniam se daturos. Et quaerebat quomodo illum opportune traderet. Mark 14:12 Et primo die Azymorum quando Pascha immolabant, dicunt ei discipuli: Quo vis eamus, et paremus tibi ut manduces Pascha? Mark 14:13 Et mittit duos ex discipulis suis, et dicit eis: Ite in civitatem: et occurret vobis homo lagenam aquae baiulans, sequimini eum: Mark 14:14 et quocumque introierit, dicite domino domus, quia magister dicit: Ubi est refectio mea, ubi Pascha cum discipulis meis manducem? Mark 14:15 Et ipse vobis demonstrabit coenaculum grande, stratum: et illic parate nobis. Mark 14:16 Et abierunt discipuli eius, et venerunt in civitatem: et invenerunt sicut dixerat illis, et paraverunt Pascha. Mark 14:17 Vespere autem facto, venit cum duodecim. Mark 14:18 Et discumbentibus eis, et manducantibus, ait IESUS: Amen dico vobis, quia unus ex vobis tradet me, qui manducat mecum. Mark 14:19 At illi coeperunt contristari, et dicere ei singulatim: Numquid ego? Mark 14:20 Qui ait illis: Unus ex duodecim, qui intingit mecum manum in catino. Mark 14:21 Et Filius quidem hominis vadit sicut scriptum est de eo: vae autem homini illi, per quem Filius hominis tradetur. bonum erat ei, si non esset natus homo ille. Mark 14:22 Et manducantibus illis, accepit Iesus panem: et benedicens fregit, et dedit eis, et ait: Sumite, hoc est corpus meum. Mark 14:23 Et accepto calice, gratias agens dedit eis: et biberunt ex illo omnes. Mark 14:24 Et ait illis: Hic est sanguis meus novi testamenti, qui pro multis effundetur. Mark 14:25 Amen dico vobis, quia iam non bibam de hoc genimine vitis usque in diem illum, cum illud bibam novum in regno Dei. Mark 14:26 Et hymno dicto exierunt in Montem olivarum. Mark 14:27 Et ait eis Iesus: Omnes scandalizabimini in me in nocte ista: quia scriptum est: Percutiam pastorem, et dispergentur oves. Mark 14:28 Sed postquam resurrexero, praecedam vos in Galilaeam. Mark 14:29 Petrus autem ait illi: Et si omnes scandalizati fuerint in te: sed non ego. Mark 14:30 Et ait illi Iesus: Amen dico tibi, quia tu hodie in nocte hac, priusquam gallus vocem bis dederit, ter me es negaturus. Mark 14:31 At ille amplius loquebatur: Et si oportuerit me simul commori tibi, non te negabo: Similiter autem et omnes dicebant. Mark 14:32 Et veniunt in praedium, cui nomen Gethsemani. Et ait discipulis suis: Sedete hic donec orem. Mark 14:33 Et assumit Petrum, et Iacobum, et Ioannem secum: et coepit pavere, et taedere. Mark 14:34 Et ait illis: Tristis est anima mea usque ad mortem: sustinete hic, et vigilate. Mark 14:35 Et cum processisset paululum, procidit super terram: et orabat, ut si fieri posset, transiret ab eo hora: Mark 14:36 et dixit: Abba pater, omnia tibi possibilia sunt, transfer calicem hunc a me, sed non quod ego volo, sed quod tu. Mark 14:37 Et venit, et invenit eos dormientes. Et ait Petro: Simon, dormis? non potuisti una hora vigilare? Mark 14:38 Vigilate, et orate ut non intretis in tentationem. Spiritus quidem promptus est, caro vero infirma. Mark 14:39 Et iterum abiens oravit eundem sermonem dicens. Mark 14:40 Et reversus, denuo invenit eos dormientes, (erant enim oculi eorum gravati) et ignorabant quid responderent ei. Mark 14:41 Et venit tertio, et ait illis: Dormite iam, et requiescite. Sufficit: venit hora: ecce Filius hominis tradetur in manus peccatorum. Mark 14:42 Surgite, eamus. ecce qui me tradet, prope est. Mark 14:43 Et, adhuc eo loquente, venit Iudas Iscariotes unus de duodecim, et cum eo turba multa cum gladiis, et lignis, missi a summis sacerdotibus, et Scribis, et senioribus. Mark 14:44 Dederat autem traditor eius signum eis, dicens: Quemcumque osculatus fuero, ipse est, tenete eum, et ducite caute. Mark 14:45 Et cum venisset, statim accedens ad eum, ait: Ave Rabbi: et osculatus est eum. Mark 14:46 At illi manus iniecerunt in Iesum, et tenuerunt eum. Mark 14:47 Unus autem quidam de circumstantibus educens gladium, percussit servum summi sacerdotis: et amputavit illi auriculam. Mark 14:48 Et respondens Iesus, ait illis: Tamquam ad latronem existis cum gladiis, et lignis comprehendere me? Mark 14:49 quotidie eram apud vos in templo docens, et non me tenuistis. Sed ut impleantur Scripturae. Mark 14:50 Tunc discipuli eius relinquentes eum, omnes fugerunt. Mark 14:51 Adolescens autem quidam sequebatur eum amictus sindone super nudo: et tenuerunt eum. Mark 14:52 At ille reiecta sindone, nudus profugit ab eis. Mark 14:53 Et adduxerunt Iesum ad summum sacerdotem: et convenerunt omnes sacerdotes, et Scribae, et seniores. Mark 14:54 Petrus autem a longe secutus est eum usque intro in atrium summi sacerdotis: et sedebat cum ministris ad ignem, et calefaciebat se. Mark 14:55 Summi vero sacerdotes, et omne concilium quaerebant adversus Iesum testimonium, ut eum morti traderent, nec inveniebant. Mark 14:56 Multi enim testimonium falsum dicebant adversus eum: et convenientia testimonia non erant. Mark 14:57 Et quidam surgentes, falsum testimonium ferebant adversus eum, dicentes: Mark 14:58 Quoniam nos audivimus eum dicentem: Ego dissolvam templum hoc manu factum, et post triduum aliud non manu factum aedificabo. Mark 14:59 Et non erat conveniens testimonium illorum. Mark 14:60 Et exurgens summus sacerdos in medium, interrogavit Iesum, dicens: Non respondes quidquam ad ea, quae tibi obiiciuntur ab his? Mark 14:61 Ille autem tacebat, et nihil respondit. Rursum summus sacerdos interrogabat eum, et dixit ei: Tu es Christus filius Dei benedicti? Mark 14:62 Iesus autem dixit illi: Ego sum: et videbitis Filium hominis sedentem a dextris virtutis Dei, et venientem cum nubibus caeli. Mark 14:63 Summus autem sacerdos scindens vestimenta sua, ait: Quid adhuc desideramus testes? Mark 14:64 Audistis blasphemiam: quid vobis videtur? Qui omnes condemnaverunt eum esse reum mortis. Mark 14:65 Et coeperunt quidam conspuere eum, et velare faciem eius, et colaphis eum caedere, et dicere ei: Prophetiza: et ministri alapis eum caedebant. Mark 14:66 Et cum esset Petrus in atrio deorsum, venit una ex ancillis summi sacerdotis: Mark 14:67 et cum vidisset Petrum calefacientem se, aspiciens illum, ait: Et tu cum Iesu Nazareno eras. Mark 14:68 At ille negavit, dicens: Neque scio, neque novi quid dicas. Et exiit foras ante atrium, et gallus cantavit. Mark 14:69 Rursus autem cum vidisset illum ancilla, coepit dicere circumstantibus: Quia hic ex illis est. Mark 14:70 At ille iterum negavit. Et post pusillum rursus qui astabant, dicebant Petro: Vere ex illis es: nam et Galilaeus es. Mark 14:71 Ille autem coepit anathematizare, et iurare: Quia nescio hominem istum, quem dicitis. Mark 14:72 Et statim gallus iterum cantavit. Et recordatus est Petrus verbi, quod dixerat ei Iesus: Prius quam gallus cantet bis, ter me negabis. Et coepit flere. Mark 15:0 Mark 15:1 Et confestim, mane consilium facientes summi sacerdotes cum senioribus, et Scribis, et universo concilio, vincientes Iesum, duxerunt, et tradiderunt Pilato. Mark 15:2 Et interrogavit eum Pilatus: Tu es rex Iudaeorum? At ille respondens, ait illi: Tu dicis. Mark 15:3 Et accusabant eum summi sacerdotes in multis. Mark 15:4 Pilatus autem rursum interrogavit eum, dicens: Non respondes quidquam? vide in quantis te accusant. Mark 15:5 Iesus autem amplius nihil respondit, ita ut miraretur Pilatus. Mark 15:6 Per diem autem festum solebat dimittere illis unum ex vinctis, quemcumque petissent. Mark 15:7 Erat autem qui dicebatur Barrabas, qui cum seditiosis erat vinctus, qui in seditione fecerat homicidium. Mark 15:8 Et cum ascendisset turba, coepit rogare, sicut semper faciebat illis. Mark 15:9 Pilatus autem respondit eis, et dixit: Vultis dimittam vobis regem Iudaeorum? Mark 15:10 Sciebat enim quod per invidiam tradidissent eum summi sacerdotes. Mark 15:11 Pontifices autem concitaverunt turbam, ut magis Barabbam dimitteret eis. Mark 15:12 Pilatus autem iterum respondens, ait illis: Quid ergo vultis faciam regi Iudaeorum? Mark 15:13 At illi iterum clamaverunt: Crucifige eum. Mark 15:14 Pilatus vero dicebat illis: Quid enim mali fecit? At illi magis clamabant: Crucifige eum. Mark 15:15 Pilatus autem volens populo satisfacere, dimisit illis Barabbam, et tradidit Iesum flagellis caesum, ut crucifigeretur. Mark 15:16 Milites autem duxerunt eum in atrium praetorii, et convocant totam cohortem, Mark 15:17 et induunt eum purpura, et imponunt ei plectentes spineam coronam. Mark 15:18 Et coeperunt salutare eum: Ave rex Iudaeorum. Mark 15:19 Et percutiebant caput eius arundine: et conspuebant eum, et ponentes genua, adorabant eum. Mark 15:20 Et postquam illuserunt ei, exuerunt illum purpura, et induerunt eum vestimentis suis: et educunt illum ut crucifigerent eum. Mark 15:21 Et angariaverunt praetereuntem quempiam, Simonem Cyrenaeum venientem de villa, patrem Alexandri, et Rufi, ut tolleret crucem eius. Mark 15:22 Et perducunt illum in Golgotha locum: quod est interpretatum Calvariae locus. Mark 15:23 Et dabant ei bibere myrrhatum vinum: et non accepit. Mark 15:24 Et crucifigentes eum, diviserunt vestimenta eius, mittentes sortem super eis, quis quid tolleret. Mark 15:25 Erat autem hora tertia: et crucifixerunt eum. Mark 15:26 Et erat titulus causae eius inscriptus: REX IUDAeORUM. Mark 15:27 Et cum eo crucifigunt duos latrones: unum a dextris, et alium a sinistris eius. Mark 15:28 Et impleta est scriptura, quae dicit: Et cum iniquis reputatus est. Mark 15:29 Et praetereuntes blasphemabant eum, moventes capita sua, et dicentes: Vah qui destruis templum Dei, et in tribus diebus reaedificas: Mark 15:30 salvum fac temetipsum descendens de cruce. Mark 15:31 Similiter et summi sacerdotes illudentes, ad alterutrum cum Scribis dicebant: Alios salvos fecit, seipsum non potest salvum facere. Mark 15:32 Christus rex Israel descendat nunc de cruce, ut videamus, et credamus. Et qui cum eo crucifixi erant, convitiabantur ei. Mark 15:33 Et facta hora sexta, tenebrae factae sunt per totam terram usque in horam nonam. Mark 15:34 Et hora nona exclamavit Iesus voce magna, dicens: Eloi, eloi, lammasabacthani? quod est interpretatum: Deus meus, Deus meus, ut quid dereliquisti me? Mark 15:35 Et quidam de circumstantibus audientes, dicebant: Ecce Eliam vocat. Mark 15:36 Currens autem unus, et implens spongiam aceto, circumponensque calamo, potum dabat ei, dicens: Sinite, videamus si veniat Elias ad deponendum eum. Mark 15:37 Iesus autem emissa voce magna expiravit. Mark 15:38 Et velum templi scissum est in duo, a summo usque deorsum. Mark 15:39 Videns autem Centurio, qui ex adverso stabat, quia sic clamans expirasset, ait: Vere hic homo Filius Dei erat. Mark 15:40 Erant autem et mulieres de longe aspicientes: inter quas erat Maria Magdalene, et Maria Iacobi minoris, et Ioseph mater, et Salome: Mark 15:41 et cum esset in Galilaea, sequebantur eum, et ministrabant ei, et aliae multae, quae simul cum eo ascenderant Ierosolymam. Mark 15:42 Et cum iam sero esset factum (quia erat parasceve, quod est ante sabbatum) Mark 15:43 venit Ioseph ab Arimathia nobilis decurio, qui et ipse erat expectans regnum Dei, et audacter introivit ad Pilatum, et petiit corpus Iesu. Mark 15:44 Pilatus autem mirabatur si iam obiisset. Et accersito centurione, interrogavit eum si iam mortuus esset. Mark 15:45 Et cum cognovisset a centurione, donavit corpus Ioseph. Mark 15:46 Ioseph autem mercatus sindonem, et deponens eum involvit in sindone, et posuit eum in monumento, quod erat excisum de petra, et advolvit lapidem ad ostium monumenti. Mark 15:47 Maria autem Magdalene, et Maria Ioseph aspiciebant ubi poneretur. Mark 16:0 Mark 16:1 Et cum transisset sabbatum, Maria Magdalene, et Maria Iacobi, et Salome emerunt aromata ut venientes ungerent Iesum. Mark 16:2 Et valde mane una sabbatorum, veniunt ad monumentum, orto iam sole. Mark 16:3 Et dicebant ad invicem: Quis revolvet nobis lapidem ab ostio monumenti? Mark 16:4 Et respicientes viderunt revolutum lapidem. Erat quippe magnus valde. Mark 16:5 Et introeuntes in monumentum viderunt iuvenem sedentem in dextris, coopertum stola candida, et obstupuerunt. Mark 16:6 Qui dicit illis: Nolite expavescere: Iesum quaeritis Nazarenum, crucifixum: surrexit, non est hic, ecce locus ubi posuerunt eum. Mark 16:7 Sed ite, dicite discipulis eius, et Petro quia praecedet vos in Galilaeam: ibi eum videbitis, sicut dixit vobis. Mark 16:8 At illae exeuntes, fugerunt de monumento: invaserat enim eas tremor et pavor: et nemini quidquam dixerunt: timebant enim. Mark 16:9 Surgens autem Iesus mane, prima sabbati, apparuit primo Mariae Magdalene, de qua eiecerat septem daemonia. Mark 16:10 Illa vadens nunciavit his, qui cum eo fuerant, lugentibus, et flentibus. Mark 16:11 Et illi audientes quia viveret, et visus esset ab ea, non crediderunt. Mark 16:12 Post haec autem duobus ex his ambulantibus ostensus est in alia effigie, euntibus in villam: Mark 16:13 et illi euntes nunciaverunt ceteris: nec illis crediderunt. Mark 16:14 Novissime autem recumbentibus illis undecim apparuit: et exprobravit incredulitatem eorum et duritiam cordis: quia iis, qui viderant eum resurrexisse, non crediderunt. Mark 16:15 Et dixit eis: Euntes in mundum universum praedicate Evangelium omni creaturae. Mark 16:16 Qui crediderit, et baptizatus fuerit, salvus erit: qui vero non crediderit, condemnabitur. Mark 16:17 Signa autem eos, qui crediderint, haec sequentur: In nomine meo daemonia eiicient: linguis loquentur novis: Mark 16:18 serpentes tollent: et si mortiferum quid biberint, non eis nocebit: super aegros manus imponent, et bene habebunt. Mark 16:19 Et Dominus quidem Iesus postquam locutus est eis, assumptus est in caelum, et sedet a dextris Dei. Mark 16:20 Illi autem profecti praedicaverunt ubique Domino cooperante, et sermonem confirmante, sequentibus signis.
Luke 0:0
Luke 1:0 Luke 1:1 Quoniam quidem multi conati sunt ordinare narrationem, quae in nobis completae sunt, rerum: Luke 1:2 sicut tradiderunt nobis, qui ab initio ipsi viderunt, et ministri fuerunt sermonis: Luke 1:3 visum est et mihi, assecuto omnia a principio diligenter, ex ordine tibi scribere, optime Theophile, Luke 1:4 ut cognoscas eorum verborum, de quibus eruditus es, veritatem. Luke 1:5 Fuit in diebus Herodis, regis Iudaeae, sacerdos quidam nomine Zacharias de vice Abia, et uxor illius de filiabus Aaron, et nomen eius Elisabeth. Luke 1:6 Erant autem iusti ambo ante Deum, incedentes in omnibus mandatis, et iustificationibus Domini sine querela, Luke 1:7 et non erat illis filius eo quod esset Elisabeth sterilis, et ambo processissent in diebus suis. Luke 1:8 Factum est autem, cum sacerdotio fungeretur Zacharias in ordine vicis suae ante Deum, Luke 1:9 secundum consuetudinem sacerdotii, sorte exiit ut incensum poneret, ingressus in templum Domini: Luke 1:10 et omnis multitudo populi erat orans foris hora incensi. Luke 1:11 Apparuit autem illi Angelus Domini, stans a dextris altaris incensi. Luke 1:12 Et Zacharias turbatus est videns, et timor irruit super eum. Luke 1:13 Ait autem ad illum Angelus: Ne timeas Zacharia, quoniam exaudita est deprecatio tua: uxor tua Elisabeth pariet tibi filium, et vocabis nomen eius Ioannem: Luke 1:14 et erit gaudium tibi, et exultatio, et multi in nativitate eius gaudebunt: Luke 1:15 erit enim magnus coram Domino: vinum, et siceram non bibet, et Spiritu sancto replebitur adhuc ex utero matris suae: Luke 1:16 et multos filiorum Israel convertet ad Dominum Deum ipsorum: Luke 1:17 et ipse praecedet ante illum in spiritu, et virtute Eliae: ut convertat corda patrum in filios, et incredulos ad prudentiam iustorum, parare Domino plebem perfectam. Luke 1:18 Et dixit Zacharias ad Angelum: Unde hoc sciam? ego enim sum senex, et uxor mea processit in diebus suis. Luke 1:19 Et respondens Angelus dixit ei: Ego sum Gabriel, qui asto ante Deum: et missus sum loqui ad te, et haec tibi evangelizare. Luke 1:20 Et ecce eris tacens, et non poteris loqui usque in diem, quo haec fiant, pro eo quod non credidisti verbis meis, quae implebuntur in tempore suo. Luke 1:21 Et erat plebs expectans Zachariam: et mirabantur quod tardaret ipse in templo. Luke 1:22 Egressus autem non poterat loqui ad illos, et cognoverunt quod visionem vidisset in templo. Et ipse erat innuens illis, et permansit mutus. Luke 1:23 Et factum est, ut impleti sunt dies officii eius abiit in domum suam: Luke 1:24 post hos autem dies concepit Elisabeth uxor eius, et occultabat se mensibus quinque, dicens: Luke 1:25 Quia sic fecit mihi Dominus in diebus, quibus respexit auferre opprobrium meum inter homines. Luke 1:26 In mense autem sexto, missus est Angelus Gabriel a Deo in civitatem Galilaeae, cui nomen Nazareth, Luke 1:27 ad Virginem desponsatam viro, cui nomen erat Ioseph, de domo David, et nomen virginis Maria. Luke 1:28 Et ingressus Angelus ad eam dixit: Ave gratia plena: Dominus tecum: Benedicta tu in mulieribus. Luke 1:29 Quae cum audisset, turbata est in sermone eius, et cogitabat qualis esset ista salutatio. Luke 1:30 Et ait Angelus ei: Ne timeas Maria, invenisti enim gratiam apud Deum. Luke 1:31 ecce concipies in utero, et paries filium, et vocabis nomen eius IESUM. Luke 1:32 hic erit magnus, et Filius Altissimi vocabitur, et dabit illi Dominus Deus sedem David patris eius: et regnabit in domo Iacob in aeternum, Luke 1:33 et regni eius non erit finis. Luke 1:34 Dixit autem Maria ad Angelum: Quomodo fiet istud, quoniam virum non cognosco? Luke 1:35 Et respondens Angelus dixit ei: Spiritus sanctus superveniet in te, et virtus Altissimi obumbrabit tibi. Ideoque et quod nascetur ex te Sanctum, vocabitur Filius Dei. Luke 1:36 Et ecce Elisabeth cognata tua, et ipsa concepit filium in senectute sua: et hic mensis sextus est illi, quae vocatur sterilis: Luke 1:37 quia non erit impossibile apud Deum omne verbum. Luke 1:38 Dixit autem Maria: Ecce ancilla Domini, fiat mihi secundum verbum tuum. Et discessit ab illa Angelus. Luke 1:39 Exurgens autem Maria in diebus illis abiit in montana cum festinatione, in civitatem Iuda: Luke 1:40 Et intravit in domum Zachariae, et salutavit Elisabeth. Luke 1:41 Et factum est, ut audivit salutationem Mariae Elisabeth, exultavit infans in utero eius: et repleta est Spiritu sancto Elisabeth: Luke 1:42 et exclamavit voce magna, et dixit: Benedicta tu inter mulieres, et benedictus fructus ventris tui. Luke 1:43 Et unde hoc mihi ut veniat mater Domini mei ad me? Luke 1:44 Ecce enim ut facta est vox salutationis tuae in auribus meis, exultavit in gaudio infans in utero meo. Luke 1:45 et beata, quae credidisti, quoniam perficientur ea, quae dicta sunt tibi a Domino. Luke 1:46 Et ait Maria: Magnificat anima mea Dominum: Luke 1:47 et exultavit spiritus meus in Deo salutari meo. Luke 1:48 Quia respexit humilitatem ancillae suae: ecce enim ex hoc beatam me dicent omnes generationes. Luke 1:49 Quia fecit mihi magna qui potens est: et sanctum nomen eius. Luke 1:50 Et misericordia eius a progenie in progenies timentibus eum. Luke 1:51 Fecit potentiam in brachio suo: dispersit superbos mente cordis sui. Luke 1:52 Deposuit potentes de sede, et exaltavit humiles. Luke 1:53 Esurientes implevit bonis: et divites dimisit inanes. Luke 1:54 Suscepit Israel puerum suum, recordatus misericordiae suae. Luke 1:55 Sicut locutus est ad patres nostros, Abraham, et semini eius in saecula. Luke 1:56 Mansit autem Maria cum illa quasi mensibus tribus: et reversa est in domum suam. Luke 1:57 Elisabeth autem impletum est tempus pariendi, et peperit filium. Luke 1:58 Et audierunt vicini, et cognati eius quia magnificavit Dominus misericordiam suam cum illa, et congratulabantur ei. Luke 1:59 Et factum est in die octavo, venerunt circumcidere puerum, et vocabant eum nomine patris sui Zachariam. Luke 1:60 Et respondens mater eius, dixit: Nequaquam, sed vocabitur Ioannes. Luke 1:61 Et dixerunt ad illam: Quia nemo est in cognatione tua, qui vocetur hoc nomine. Luke 1:62 Innuebant autem patri eius, quem vellet vocari eum. Luke 1:63 Et postulans pugillarem scripsit, dicens: Ioannes est nomen eius. Et mirati sunt universi. Luke 1:64 Apertum est autem illico os eius, et lingua eius, et loquebatur benedicens Deum. Luke 1:65 Et factus est timor super omnes vicinos eorum: et super omnia montana Iudaeae divulgabantur omnia verba haec: Luke 1:66 et posuerunt omnes, qui audierant in corde suo, dicentes: Quis, putas, puer iste erit? Etenim manus Domini erat cum illo. Luke 1:67 Et Zacharias pater eius repletus est Spiritu sancto: et prophetavit, dicens: Luke 1:68 Benedictus Dominus Deus Israel, quia visitavit, et fecit redemptionem plebis suae: Luke 1:69 Et erexit cornu salutis nobis: in domo David pueri sui. Luke 1:70 Sicut locutum est per os sanctorum, qui a saeculo sunt, prophetarum eius: Luke 1:71 Salutem ex inimicis nostris, et de manu omnium, qui oderunt nos: Luke 1:72 Ad faciendam misericordiam cum patribus nostris: et memorari testamenti sui sancti. Luke 1:73 Iusiurandum, quod iuravit ad Abraham patrem nostrum, daturum se nobis: Luke 1:74 Ut sine timore, de manu inimicorum nostrorum liberati, serviamus illi. Luke 1:75 In sanctitate, et iustitia coram ipso, omnibus diebus nostris. Luke 1:76 Et tu puer, propheta Altissimi vocaberis: praeibis enim ante faciem Domini parare vias eius: Luke 1:77 Ad dandam scientiam salutis plebi eius: in remissionem peccatorum eorum: Luke 1:78 Per viscera misericordiae Dei nostri: in quibus visitavit nos, oriens ex alto: Luke 1:79 Illuminare his, qui in tenebris, et in umbra mortis sedent: ad dirigendos pedes nostros in viam pacis. Luke 1:80 Puer autem crescebat, et confortabatur spiritu: et erat in desertis usque in diem ostensionis suae ad Israel. Luke 2:0 Luke 2:1 Factum est autem in diebus illis, exiit edictum a Caesare Augusto ut describeretur universus orbis. Luke 2:2 Haec descriptio prima, facta est a praeside Syriae Cyrino: Luke 2:3 et ibant omnes ut profiterentur singuli in suam civitatem. Luke 2:4 Ascendit autem et Ioseph a Galilaea de civitate Nazareth in Iudaeam in civitatem David, quae vocatur Bethlehem: eo quod esset de domo, et familia David, Luke 2:5 ut profiteretur cum Maria desponsata sibi uxore praegnante. Luke 2:6 Factum est autem, cum essent ibi, impleti sunt dies ut pareret. Luke 2:7 Et peperit filium suum primogenitum, et pannis eum involvit, et reclinavit eum in praesepio: quia non erat ei locus in diversorio. Luke 2:8 Et pastores erant in regione eadem vigilantes, et custodientes vigilias noctis super gregem suum. Luke 2:9 Et ecce angelus Domini stetit iuxta illos, et claritas Dei circumfulsit illos, et timuerunt timore magno. Luke 2:10 Et dixit illis angelus: Nolite timere: ecce enim evangelizo vobis gaudium magnum, quod erit omni populo: Luke 2:11 quia natus est vobis hodie Salvator, qui est Christus Dominus in civitate David. Luke 2:12 Et hoc vobis signum: Invenietis infantem pannis involutum, et positum in praesepio. Luke 2:13 Et subito facta est cum angelo multitudo militiae caelestis laudantium Deum, et dicentium: Luke 2:14 Gloria in altissimis Deo, et in terra pax hominibus bonae voluntatis. Luke 2:15 Et factum est, ut discesserunt ab eis Angeli in caelum: pastores loquebantur ad invicem: Transeamus usque ad Bethlehem, et videamus hoc verbum, quod factum est, quod fecit Dominus, et ostendit nobis. Luke 2:16 Et venerunt festinantes: et invenerunt Mariam, et Ioseph, et infantem positum in praesepio. Luke 2:17 Videntes autem cognoverunt de verbo, quod dictum erat illis de puero hoc. Luke 2:18 Et omnes, qui audierunt, mirati sunt: et de his, quae dicta erant a pastoribus ad ipsos. Luke 2:19 Maria autem conservabat omnia verba haec, conferens in corde suo. Luke 2:20 Et reversi sunt pastores glorificantes, et laudantes Deum in omnibus, quae audierant, et viderant sicut dictum est ad illos. Luke 2:21 Et postquam consummati sunt dies octo ut circumcideretur puer: vocatum est nomen eius Iesus, quod vocatum est ab angelo prius quam in utero conciperetur. Luke 2:22 Et postquam impleti sunt dies purgationis eius secundum legem Moysi, tulerunt illum in Ierusalem, ut sisterent eum Domino, Luke 2:23 sicut scriptum est in lege Domini: Quia omne masculinum adaperiens vulvam, sanctum Domino vocabitur. Luke 2:24 et ut darent hostiam secundum quod dictum est in lege Domini par turturum, aut duos pullos columbarum. Luke 2:25 Et ecce homo erat in Ierusalem, cui nomen Simeon, et homo iste iustus, et timoratus, expectans consolationem Israel, et Spiritus sanctus erat in eo. Luke 2:26 Et responsum acceperat a Spiritu sancto, non visurum se mortem, nisi prius videret Christum Domini. Luke 2:27 Et venit in spiritu in templum. Et cum inducerent puerum Iesum parentes eius, ut facerent secundum consuetudinem legis pro eo: Luke 2:28 et ipse accepit eum in ulnas suas, et benedixit Deum, et dixit: Luke 2:29 Nunc dimittis servum tuum Domine, secundum verbum tuum in pace: Luke 2:30 Quia viderunt oculi mei salutare tuum, Luke 2:31 Quod parasti ante faciem omnium populorum. Luke 2:32 Lumen ad revelationem gentium, et gloriam plebis tuae Israel. Luke 2:33 Et erat pater et mater eius mirantes super his, quae dicebantur de illo. Luke 2:34 Et benedixit illis Simeon, et dixit ad Mariam matrem eius: Ecce positus est hic in ruinam, et in resurrectionem multorum in Israel: et in signum, cui contradicetur: Luke 2:35 et tuam ipsius animam pertransibit gladius ut revelentur ex multis cordibus cogitationes. Luke 2:36 Et erat Anna prophetissa, filia Phanuel, de tribu Aser: haec processerat in diebus multis, et vixerat cum viro suo annis septem a virginitate sua. Luke 2:37 Et haec vidua erat usque ad annos octoginta quattuor: quae non discedebat de templo, ieiuniis, et obsecrationibus serviens nocte, ac die. Luke 2:38 Et haec, ipsa hora superveniens, confitebatur Domino: et loquebatur de illo omnibus, qui expectabant redemptionem Israel. Luke 2:39 Et ut perfecerunt omnia secundum legem Domini, reversi sunt in Galilaeam in civitatem suam Nazareth. Luke 2:40 Puer autem crescebat, et confortabatur plenus sapientia: et gratia Dei erat in illo. Luke 2:41 Et ibant parentes eius per omnes annos in Ierusalem, in die sollemni Paschae. Luke 2:42 Et cum factus esset annorum duodecim, ascendentibus illis Ierosolymam secundum consuetudinem diei festi, Luke 2:43 consummatisque diebus, cum redirent, remansit puer Iesus in Ierusalem, et non cognoverunt parentes eius. Luke 2:44 Existimantes autem illum esse in comitatu, venerunt iter diei, et requirebant eum inter cognatos, et notos. Luke 2:45 Et non invenientes, regressi sunt in Ierusalem, requirentes eum. Luke 2:46 Et factum est, post triduum invenerunt illum in templo sedentem in medio doctorum, audientem illos, et interrogantem eos. Luke 2:47 Stupebant autem omnes, qui eum audiebant, super prudentia, et responsis eius. Luke 2:48 Et videntes admirati sunt. Et dixit mater eius ad illum: Fili, quid fecisti nobis sic? ecce pater tuus, et ego dolentes quaerebamus te. Luke 2:49 Et ait ad illos: Quid est quod me quaerebatis? nesciebatis quia in his, quae patris mei sunt, oportet me esse? Luke 2:50 Et ipsi non intellexerunt verbum, quod locutus est ad eos. Luke 2:51 Et descendit cum eis, et venit Nazareth: et erat subditus illis. Et mater eius conservabat omnia verba haec in corde suo. Luke 2:52 Et Iesus proficiebat sapientia, et aetate, et gratia apud Deum, et homines. Luke 3:0 Luke 3:1 Anno autem quintodecimo imperii Tiberii Caesaris, procurante Pontio Pilato Iudaeam, tetrarcha autem Galiaeae Herode, Philippo autem fratre eius tetrarcha Ituraeae, et Trachonitidis regionis, et Lysania Abilinae tetrarcha, Luke 3:2 sub principibus sacerdotum Anna, et Caipha: factum est verbum Domini super Ioannem, Zachariae filium, in deserto. Luke 3:3 Et venit in omnem regionem Iordanis, praedicans baptismum poenitentiae in remissionem peccatorum, Luke 3:4 sicut scriptum est in Libro sermonum Isaiae prophetae: Vox clamantis in deserto: Parate viam Domini: rectas facite semitas eius: Luke 3:5 omnis vallis implebitur: et omnis mons, et collis humiliabitur: et erunt prava in directa: et aspera in vias planas: Luke 3:6 et videbit omnis caro salutare Dei. Luke 3:7 Dicebat ergo ad turbas quae exibant ut baptizarentur ab ipso: Genimina viperarum quis ostendit vobis fugere a ventura ira? Luke 3:8 Facite ergo fructus dignos poenitentiae, et ne coeperitis dicere: Patrem habemus Abraham. Dico enim vobis quia potens est Deus de lapidibus istis suscitare filios Abrahae. Luke 3:9 Iam enim securis ad radicem arboris posita est. Omnis ergo arbor non faciens fructum bonum, excidetur, et in ignem mittetur. Luke 3:10 Et interrogabant eum turbae, dicentes: Quid ergo faciemus? Luke 3:11 Respondens autem dicebat illis: Qui habet duas tunicas, det non habenti: et qui habet escas, similiter faciat. Luke 3:12 Venerunt autem et publicani ut baptizarentur, et dixerunt ad illum: Magister, quid faciemus? Luke 3:13 At ille dixit ad eos: Nihil amplius, quam quod constitutum est vobis, faciatis. Luke 3:14 Interrogabant autem eum et milites, dicentes: Quid faciemus et nos? Et ait illis: Neminem concutiatis, neque calumniam faciatis: sed contenti estote stipendiis vestris. Luke 3:15 Existimante autem populo, et cogitantibus omnibus in cordibus suis de Ioanne, ne forte ipse esset Christus: Luke 3:16 respondit Ioannes, dicens omnibus: Ego quidem aqua baptizo vos: veniet autem fortior me, cuius non sum dignus solvere corigiam calceamentorum: ipse vos baptizabit in Spiritu sancto, et igne: Luke 3:17 cuius ventilabrum in manu eius, et purgabit aream suam, et congregabit triticum in horreum suum, paleas autem comburet igne inextinguibili. Luke 3:18 Multa quidem, et alia exhortans evangelizabat populo. Luke 3:19 Herodes autem tetrarcha cum corriperetur ab illo de Herodiade uxore fratris sui, et de omnibus malis, quae fecit Herodes, Luke 3:20 adiecit et hoc super omnia, et inclusit Ioannem in carcere. Luke 3:21 Factum est autem cum baptizaretur omnis populus, et Iesu baptizato, et orante, apertum est caelum: Luke 3:22 et descendit Spiritus sanctus corporali specie sicut columba in ipsum: et vox de caelo facta est: Tu es filius meus dilectus, in te complacui mihi. Luke 3:23 Et ipse Iesus erat incipiens quasi annorum triginta, ut putabatur, filius Ioseph, qui fuit Heli, qui fuit Mathat, Luke 3:24 qui fuit Levi, qui fuit Melchi, qui fuit Iamne, qui fuit Ioseph, Luke 3:25 qui fuit Mathathiae, qui fuit Amos, qui fuit Nahum, qui fuit Hesli, qui fuit Nagge, Luke 3:26 qui fuit Mahath, qui fuit Mathathiae, qui fuit Semei, qui fuit Ioseph, qui fuit Iuda, Luke 3:27 qui fuit Ioanna, qui fuit Resa, qui fuit Zorobabel, qui fuit Salatheil, qui fuit Neri, Luke 3:28 qui fuit Melchi, qui fuit Addi, qui fuit Cosan, qui fuit Elmadan, qui fuit Her, Luke 3:29 qui fuit Iesu, qui fuit Eliezer, qui fuit Iorim, qui fuit Mathat, qui fuit Levi, Luke 3:30 qui fuit Simeon, qui fuit Iuda, qui fuit Ioseph, qui fuit Iona, qui fuit Eliakim, Luke 3:31 qui fuit Melcha, qui fuit Menna, qui fuit Mathatha, qui fuit Natham, qui fuit David, Luke 3:32 qui fuit Iesse, qui fuit Obed, qui fuit Booz, qui fuit Salmon, qui fuit Naasson, Luke 3:33 qui fuit Aminadab, qui fuit Aram, qui fuit Esron, qui fuit Phares, qui fuit Iudae, Luke 3:34 qui fuit Iacob, qui fuit Isaac, qui fuit Abrahae, qui fuit Thare, qui fuit Nachor, Luke 3:35 qui fuit Sarug, qui fuit Ragau, qui fuit Phaleg, qui fuit Heber, qui fuit Sale, Luke 3:36 qui fuit Cainan, qui fuit Arphaxad, qui fuit Sem, qui fuit Noe, qui fuit Lamech, Luke 3:37 qui fuit Methusale, qui fuit Henoch, qui fuit Iared, qui fuit Malaleel, qui fuit Cainan, Luke 3:38 qui fuit Henos, qui fuit Seth, qui fuit Adam, qui fuit Dei. Luke 4:0 Luke 4:1 Iesus autem plenus Spiritu sancto regressus est a Iordane: et agebatur a Spiritu in desertum Luke 4:2 diebus quadraginta, et tentabatur a diabolo. Et nihil manducavit in diebus illis: et consummatis illis esuriit. Luke 4:3 Dixit autem illi diabolus: Si Filius Dei es, dic lapidi huic ut panis fiat. Luke 4:4 Et respondit ad illum Iesus: Scriptum est: Quia non in solo pane vivit homo, sed in omni verbo Dei. Luke 4:5 Et duxit illum diabolus in montem excelsum, et ostendit illi omnia regna orbis terrae in momento temporis, Luke 4:6 et ait illi: Tibi dabo potestatem hanc universam, et gloriam illorum: quia mihi tradita sunt: et cui volo do illa. Luke 4:7 Tu ergo si procidens adoraveris coram me, erunt tua omnia. Luke 4:8 Et respondens Iesus, dixit illi: Scriptum est: Dominum Deum tuum adorabis, et illi soli servies. Luke 4:9 Et duxit illum in Ierusalem, et statuit eum super pinnam templi, et dixit illi: Si filius Dei es, mitte te hinc deorsum. Luke 4:10 Scriptum est enim quod Angelis suis mandavit de te, ut conservent te: Luke 4:11 et quia in manibus tollent te, ne forte offendas ad lapidem pedem tuum. Luke 4:12 Et respondens Iesus, ait illi: Dictum est: Non tentabis Dominum Deum tuum. Luke 4:13 Et consummata omni tentatione, diabolus recessit ab illo, usque ad tempus. Luke 4:14 Et regressus est Iesus in virtute Spiritus in Galilaeam, et fama exiit per universam regionem de illo. Luke 4:15 Et ipse docebat in synagogis eorum, et magnificabatur ab omnibus. Luke 4:16 Et venit Nazareth, ubi erat nutritus, et intravit secundum consuetudinem suam die sabbati in synagogam, et surrexit legere. Luke 4:17 Et traditus est illi Liber Isaiae prophetae. Et ut revolvit librum, invenit locum ubi scriptum erat: Luke 4:18 Spiritus Domini super me: propter quod unxit me, evangelizare pauperibus, misit me sanare contritos corde, Luke 4:19 praedicare captivis remissionem, et caecis visum, dimittere confractos in remissionem, praedicare annum Domini acceptum, et diem retributionis. Luke 4:20 Et cum plicuisset librum, reddit ministro, et sedit. Et omnium in synagoga oculi erant intendentes in eum. Luke 4:21 Coepit autem dicere ad illos: Quia hodie impleta est haec scriptura in auribus vestris. Luke 4:22 Et omnes testimonium illi dabant: et mirabantur in verbis gratiae, quae procedebant de ore ipsius, et dicebant: Nonne hic est filius Ioseph? Luke 4:23 Et ait illis: Utique dicetis mihi hanc similitudinem: Medice cura teipsum: quanta audivimus facta in Capharnaum, fac et hic in patria tua. Luke 4:24 Ait autem: Amen dico vobis, quia nemo propheta acceptus est in patria sua. Luke 4:25 In veritate dico vobis, multae viduae erant in diebus Eliae in Israel, quando clausum est caelum annis tribus, et mensibus sex: cum facta esset fames magna in omni terra: Luke 4:26 et ad nullam illarum missus est Elias, nisi in Sarepta Sidoniae, ad mulierem viduam. Luke 4:27 Et multi leprosi erant in Israel sub Elisaeo propheta: et nemo eorum mundatus est nisi Naaman Syrus. Luke 4:28 Et repleti sunt omnes in synagoga ira, haec audientes. Luke 4:29 Et surrexerunt, et eiecerunt illum extra civitatem: et duxerunt illum usque ad supercilium montis, super quem civitas illorum erat aedificata ut praecipitarent eum. Luke 4:30 Ipse autem transiens per medium illorum, ibat. Luke 4:31 Et descendit in Capharnaum civitatem Galilaeae, ibique docebat illos sabbatis. Luke 4:32 Et stupebant in doctrina eius, quia in potestate erat sermo ipsius. Luke 4:33 Et in synagoga erat homo habens daemonium immundum, et exclamavit voce magna, Luke 4:34 dicens: Sine, quid nobis, et tibi Iesu Nazarene? venisti perdere nos? scio te qui sis, Sanctus Dei. Luke 4:35 Et increpavit illum Iesus, dicens: Obmutesce, et exi ab eo. Et cum proiecisset illum daemonium in medium, exiit ab illo, nihilque illum nocuit. Luke 4:36 Et factus est pavor in omnibus, et colloquebantur ad invicem, dicentes: Quod est hoc verbum, quia in potestate et virtute imperat immundis spiritibus, et exeunt? Luke 4:37 Et divulgabatur fama de illo in omnem locum regionis. Luke 4:38 Surgens autem Iesus de synagoga, introivit in domum Simonis. Socrus autem Simonis tenebatur magnis febribus: et rogaverunt illum pro ea. Luke 4:39 Et stans super illam imperavit febri: et dimisit illam. Et continuo surgens, ministrabat illis. Luke 4:40 Cum autem sol occidisset: omnes, qui habebant infirmos variis languoribus, ducebant illos ad eum. At ille singulis manus imponens, curabat eos. Luke 4:41 Exibant autem daemonia a multis clamantia, et dicentia: Quia tu es filius Dei: et increpans non sinebat ea loqui: quia sciebant ipsum esse Christum. Luke 4:42 Facta autem die egressus ibat in desertum locum, et turbae requirebant eum, et venerunt usque ad ipsum: et detinebant illum ne discederet ab eis. Luke 4:43 Quibus ille ait: Quia et aliis civitatibus oportet me evangelizare regnum Dei: quia ideo missus sum. Luke 4:44 Et erat praedicans in synagogis Galilaeae. Luke 5:0 Luke 5:1 Factum est autem, cum turbae irruerunt in eum, ut audirent verbum Dei, et ipse stabat secus stagnum Genesareth. Luke 5:2 Et vidit duas naves stantes secus stagnum: piscatores autem descenderant, et lavabant retia. Luke 5:3 Ascendens autem in unam navim, quae erat Simonis, rogavit eum a terra reducere pusillum. Et sedens docebat de navicula turbas. Luke 5:4 Ut cessavit autem loqui, dixit ad Simonem: Duc in altum, et laxate retia vestra in capturam. Luke 5:5 Et respondens Simon, dixit illi: Praeceptor, per totam noctem laborantes, nihil cepimus: in verbo autem tuo laxabo rete. Luke 5:6 Et cum hoc fecissent, concluserunt piscium multitudinem copiosam, rumpebatur autem rete eorum. Luke 5:7 Et annuerunt sociis, qui erant in alia navi ut venirent, et adiuvarent eos. Et venerunt, et impleverunt ambas naviculas, ita ut pene mergerentur. Luke 5:8 Quod cum videret Simon Petrus, procidit ad genua Iesu, dicens: Exi a me, Domine, quia homo peccator sum. Luke 5:9 Stupor enim circumdederat eum, et omnes, qui cum illo erant, in captura piscium, quam ceperant: Luke 5:10 Similiter autem Iacobum, et Ioannem, filios Zebedaei, qui erant socii Simonis. Et ait ad Simonem Iesus: Noli timere: ex hoc iam homines eris capiens. Luke 5:11 Et subductis ad terram navibus, relictis omnibus secuti sunt eum. Luke 5:12 Et factum est, cum esset in una civitatum, et ecce vir plenus lepra, et videns Iesum, et procidens in faciem, rogavit eum, dicens: Domine, si vis, potes me mundare. Luke 5:13 Et extendens manum, tetigit eum Iesus dicens: Volo: Mundare. Et confestim lepra discessit ab illo. Luke 5:14 et ipse praecepit illi ut nemini diceret: sed, Vade, ostende te sacerdoti, et offer pro emundatione tua, sicut praecepit Moyses, in testimonium illis. Luke 5:15 Perambulabat autem magis sermo de illo: et conveniebant turbae multae ut audirent, et curarentur ab infirmitatibus suis. Luke 5:16 Ipse autem secedebat in desertum, et orabat. Luke 5:17 Et factum est in una dierum, et ipse sedebat docens. Et erant Pharisaei sedentes, et legis doctores, qui venerant ex omni castello Galilaeae, et Iudaeae, et Ierusalem: et virtus Domini erat ad sanandum eos. Luke 5:18 Et ecce viri portantes in lecto hominem, qui erat paralyticus: et quaerebant eum inferre, et ponere ante eum. Luke 5:19 Et non invenientes qua parte illum inferrent prae turba, ascenderunt supra tectum, et per tegulas summiserunt eum cum lecto in medium ante Iesum. Luke 5:20 Quorum fidem ut vidit, dixit: Homo remittuntur tibi peccata tua. Luke 5:21 Et coeperunt cogitare Scribae, et Pharisaei, dicentes: Quis est hic, qui loquitur blasphemias? Quis potest dimittere peccata, nisi solus Deus? Luke 5:22 Ut cognovit autem Iesus cogitationes eorum, respondens, dixit ad illos: Quid cogitatis mala in cordibus vestris? Luke 5:23 Quid est facilius dicere: Dimittuntur tibi peccata: an dicere: Surge, et ambula? Luke 5:24 Ut autem sciatis quia Filius hominis habet potestatem in terra dimittendi peccata, (ait paralytico) Tibi dico, surge, tolle lectum tuum, et vade in domum tuam. Luke 5:25 Et confestim consurgens coram illis, tulit lectum, in quo iacebat: et abiit in domum suam, magnificans Deum. Luke 5:26 Et stupor apprehendit omnes, et magnificabant Deum. Et repleti sunt timore, dicentes: Quia vidimus mirabilia hodie. Luke 5:27 Et post haec exiit, et vidit publicanum nomine Levi, sedentem ad Telonium, et ait illi: Sequere me. Luke 5:28 Et relictis omnibus, surgens secutus est eum. Luke 5:29 et fecit ei convivium magnum Levi in domo sua: et erat turba multa publicanorum, et aliorum, qui cum illis erant discumbentes. Luke 5:30 Et murmurabant Pharisaei, et Scribae eorum dicentes ad discipulos eius: Quare cum publicanis, et peccatoribus manducatis, et bibitis? Luke 5:31 Et respondens Iesus, dixit ad illos: Non egent qui sani sunt medico, sed qui male habent. Luke 5:32 Non veni vocare iustos, sed peccatores ad poenitentiam. Luke 5:33 At illi dixerunt ad eum: Quare discipuli Ioannis ieiunant frequenter, et obsecrationes faciunt, similiter et Pharisaeorum: tui autem edunt, et bibunt? Luke 5:34 Quibus ipse ait: Numquid potestis filios sponsi, dum cum illis est sponsus, facere ieiunare? Luke 5:35 Venient autem dies: cum ablatus fuerit ab illis sponsus, tunc ieiunabunt in illis diebus. Luke 5:36 Dicebat autem et similitudinem ad illos: Quia nemo commissuram a novo vestimento immittit in vestimentum vetus: alioquin et novum rumpit, et veteri non convenit commissura a novo. Luke 5:37 Et nemo mittit vinum novum in utres veteres: alioquin rumpet vinum novum utres, et ipsum effundetur, et utres peribunt. Luke 5:38 sed vinum novum in utres novos mittendum est, et utraque conservantur. Luke 5:39 Et nemo bibens vetus, statim vult novum, dicit enim: Vetus melius est. Luke 6:0 Luke 6:1 Factum est autem in sabbato secundo primo, cum transiret per sata, vellebant discipuli eius spicas, et manducabant confricantes manibus. Luke 6:2 Quidam autem Pharisaeorum, dicebant illis: Quid facitis quod non licet in sabbatis? Luke 6:3 Et respondens Iesus ad eos, dixit: Nec hoc legistis quod fecit David, cum esurisset ipse, et qui cum illo erant? Luke 6:4 quomodo intravit in domum Dei, et panes propositionis sumpsit, et manducavit, et dedit his, qui cum ipso erant: quos non licet manducare nisi tantum sacerdotibus? Luke 6:5 Et dicebat illis: Quia Dominus est Filius hominis, etiam sabbati. Luke 6:6 Factum est autem in alio sabbato, ut intraret in synagogam, et doceret. Et erat ibi homo, et manus eius dextra erat arida. Luke 6:7 Observabant autem Scribae, et Pharisaei si in sabbato curaret: ut invenirent unde accusarent eum. Luke 6:8 Ipse vero sciebat cogitationes eorum: et ait homini, qui habebat manum aridam: Surge, et sta in medium. Et surgens stetit. Luke 6:9 Ait autem ad illos Iesus: Interrogo vos si licet sabbatis benefacere, an male: animam salvam facere, an perdere? Luke 6:10 Et circumspectis omnibus dixit homini: Extende manum tuam. Et extendit: et restituta est manus eius. Luke 6:11 Ipsi autem repleti sunt insipientia, et colloquebantur ad invicem, quidnam facerent de Iesu. Luke 6:12 Factum est autem in illis diebus, exiit in montem orare, et erat pernoctans in oratione Dei. Luke 6:13 Et cum dies factus esset, vocavit discipulos suos: et elegit duodecim ex ipsis (quos et Apostolos nominavit) Luke 6:14 Simonem, quem cognominavit Petrum, et Andream fratrem eius, Iacobum, et Ioannem, Philippum, et Bartholomaeum, Luke 6:15 Matthaeum, et Thomam, Iacobum Alphaei, et Simonem, qui vocatur zelotes, Luke 6:16 et Iudam Iacobi, et Iudam Iscariotem, qui fuit proditor. Luke 6:17 Et descendens cum illis, stetit in loco campestri, et turba discipulorum eius, et multitudo copiosa plebis ab omni Iudaea, et Ierusalem, et maritima, et Tyri, et Sidonis, Luke 6:18 qui venerant ut audirent eum, et sanarentur a languoribus suis. Et qui vexabantur a spiritibus immundis, curabantur. Luke 6:19 Et omnis turba quaerebat eum tangere: quia virtus de illo exibat, et sanabat omnes. Luke 6:20 Et ipse elevatis oculis in discipulis suis, dicebat: Beati pauperes: quia vestrum est regnum Dei. Luke 6:21 Beati, qui nunc esuritis: quia saturabimini. Beati, qui nunc fletis: quia ridebitis. Luke 6:22 Beati eritis cum vos oderint homines, et cum separaverint vos, et exprobraverint, et eiicerint nomen vestrum tamquam malum propter Filium hominis. Luke 6:23 Gaudete in illa die, et exultate: ecce enim merces vestra multa est in caelo: secundum haec enim faciebant Prophetis patres eorum. Luke 6:24 Verumtamen vae vobis divitibus, qui habetis consolationem vestram. Luke 6:25 Vae vobis, qui saturati estis: quia esurietis. Vae vobis, qui ridetis nunc: quia lugebitis et flebitis. Luke 6:26 Vae cum benedixerint vobis omnes homines: secundum haec enim faciebant pseudoprophetis patres eorum. Luke 6:27 Sed vobis dico, qui auditis: Diligite inimicos vestros, benefacite his, qui oderunt vos. Luke 6:28 Benedicite maledicentibus vobis, et orate pro calumniantibus vos. Luke 6:29 Et qui te percutit in maxillam unam, praebe illi et alteram. Et ab eo, qui aufert tibi vestimentum, etiam tunicam noli prohibere. Luke 6:30 Omni autem petenti te, tribue: et qui aufert quae tua sunt, ne repetas. Luke 6:31 Et prout vultis ut faciant vobis homines, et vos facite illis similiter. Luke 6:32 Et si diligitis eos, qui vos diligunt, quae vobis est gratia? nam et peccatores diligentes se diligunt. Luke 6:33 Et si benefeceritis his, qui vobis benefaciunt; quae vobis est gratia? siquidem et peccatores hoc faciunt. Luke 6:34 Et si mutuum dederitis his, a quibus speratis recipere; quae gratia est vobis? nam et peccatores peccatoribus foenerantur, ut recipiant aequalia. Luke 6:35 Verumtamen diligite inimicos vestros: benefacite, et mutuum date, nihil inde sperantes: et erit merces vestra multa, et eritis filii Altissimi, quia ipse benignus est super ingratos et malos. Luke 6:36 Estote ergo misericordes sicut et Pater vester misericors est. Luke 6:37 Nolite iudicare, et non iudicabimini: nolite condemnare, et non condemnabimini. Dimitte, et dimittemini. Luke 6:38 Date, et dabitur vobis: mensuram bonam, et confertam, et coagitatam, et supereffluentem dabunt in sinum vestrum. Eadem quippe mensura, qua mensi fueritis, remetietur vobis. Luke 6:39 Dicebat autem illis et similitudinem: Numquid potest caecus caecum ducere? nonne ambo in foveam cadunt? Luke 6:40 Non est discipulus super magistrum: perfectus autem omnis erit, si sit sicut magister eius. Luke 6:41 Quid autem vides festucam in oculo fratris tui, trabem autem, quae in oculo tuo est, non consideras? Luke 6:42 Aut quomodo potes dicere fratri tuo: Frater sine eiiciam festucam de oculo tuo: ipse in oculo tuo trabem non videns? Hypocrita eiice primum trabem de oculo tuo: et tunc perspicies ut educas festucam de oculo fratris tui. Luke 6:43 Non est enim arbor bona, quae facit fructus malos: neque arbor mala, faciens fructum bonum. Luke 6:44 Unaquaeque enim arbor de fructu suo cognoscitur. Neque enim de spinis colligunt ficus: neque de rubo vindemiant uvam. Luke 6:45 Bonus homo de bono thesauro cordis sui profert bonum: et malus homo de malo thesauro profert malum. Ex abundantia enim cordis os loquitur. Luke 6:46 Quid autem vocatis me Domine, Domine: et non facitis quae dico? Luke 6:47 Omnis, qui venit ad me, et audit sermones meos, et facit eos: ostendam vobis cui similis sit: Luke 6:48 similis est homini aedificanti domum, qui fodit in altum, et posuit fundamentum supra petram. inundatione autem facta, illisum est flumen domui illi, et non potuit eam movere: fundata enim erat supra petram. Luke 6:49 Qui autem audit, et non facit: similis est homini aedificanti domum suam supra terram sine fundamento: in quam illisus est fluvius, et continuo cecidit: et facta est ruina domus illius magna. Luke 7:0 Luke 7:1 Cum autem implesset omnia verba sua in aures plebis, intravit Capharnaum. Luke 7:2 Centurionis autem cuiusdam servus male habens, erat moriturus: qui illi erat pretiosus. Luke 7:3 Et cum audisset de Iesu, misit ad eum seniores Iudaeorum, rogans eum ut veniret, et sanaret servum eius. Luke 7:4 At illi cum venissent ad Iesum, rogabant eum solicite, dicentes ei: Quia dignus est ut hoc illi praestes. Luke 7:5 diligit enim gentem nostram: et synagogam ipse aedificavit nobis. Luke 7:6 Iesus autem ibat cum illis. Et cum iam non longe esset a domo, misit ad eum Centurio amicos, dicens: Domine noli vexari: Non enim sum dignus ut sub tectum meum intres. Luke 7:7 propter quod et meipsum non sum dignum arbitratus ut venirem ad te: sed dic verbo, et sanabitur puer meus. Luke 7:8 nam et ego homo sum sub potestate constitutus, habens sub me milites: et dico huic vade, et vadit: et alio veni, et venit: et servo meo, fac hoc, et facit. Luke 7:9 Quo audito Iesus miratus est: et conversus sequentibus se turbis, dixit: Amen dico vobis, nec in Israel tantam fidem inveni. Luke 7:10 Et reversi, qui missi fuerant domum, invenerunt servum, qui languerat, sanum. Luke 7:11 Et factum est: deinceps ibat Iesus in civitatem, quae vocatur Naim: et ibant cum eo discipuli eius, et turba copiosa. Luke 7:12 Cum autem appropinquaret portae civitatis, ecce defunctus efferebatur filius unicus matris suae: et haec vidua erat: et turba civitatis multa cum illa. Luke 7:13 Quam cum vidisset Dominus, misericordia motus super eam, dixit illi: Noli flere. Luke 7:14 Et accessit, et tetigit loculum. (Hi autem, qui portabant, steterunt) Et ait: Adolescens, tibi dico, surge. Luke 7:15 Et resedit qui erat mortuus, et coepit loqui. Et dedit illum matri suae. Luke 7:16 Accepit autem omnes timor: et magnificabant Deum, dicentes: Quia propheta magnus surrexit in nobis: et quia Deus visitavit plebem suam. Luke 7:17 Et exiit hic sermo in universam Iudaeam de eo, et in omnem circa regionem. Luke 7:18 Et nunciaverunt Ioanni discipuli eius de omnibus his. Luke 7:19 Et convocavit duos de discipulis suis Ioannes, et misit ad Iesum, dicens: Tu es qui venturus es, an alium expectamus? Luke 7:20 Cum autem venissent ad eum viri, dixerunt: Ioannes Baptista misit nos ad te dicens: Tu es, qui venturus es, an alium expectamus? Luke 7:21 (in ipsa autem hora multos curavit a languoribus, et plagis, et spiritibus malis, et caecis multis donavit visum.) Luke 7:22 Et respondens, dixit illis: Euntes renunciate Ioanni quae audistis, et vidistis: Quia caeci vident, claudi ambulant, leprosi mundantur, surdi audiunt, mortui resurgunt, pauperes evangelizantur: Luke 7:23 et beatus est quicumque non fuerit scandalizatus in me. Luke 7:24 Et cum discessissent nuncii Ioannis, coepit de Ioanne dicere ad turbas: Quid existis in desertum videre? arundinem vento agitatam? Luke 7:25 Sed quid existis videre? hominem mollibus vestibus indutum? Ecce qui in veste pretiosa sunt et deliciis, in domibus regum sunt. Luke 7:26 Sed quid existis videre? prophetam? Utique dico vobis, et plusquam Prophetam: Luke 7:27 hic est, de quo scriptum est: Ecce mitto angelum meum ante faciem tuam, qui praeparabit viam tuam ante te. Luke 7:28 Dico enim vobis: Maior inter natos mulierum propheta Ioanne Baptista nemo est. qui autem minor est in regno Dei, maior est illo. Luke 7:29 Et omnis populus audiens et publicani, iustificaverunt Deum, baptizati baptismo Ioannis. Luke 7:30 Pharisaei autem, et legis periti consilium Dei spreverunt in semetipsos, non baptizati ab eo. Luke 7:31 Ait autem Dominus: Cui ergo similes dicam homines generationis huius? et cui similes sunt? Luke 7:32 Similes sunt pueris sedentibus in foro, et loquentibus adinvicem, et dicentibus: Cantavimus vobis tibiis, et non saltastis: lamentavimus, et non plorastis. Luke 7:33 Venit enim Ioannes Baptista, neque manducans panem, neque bibens vinum, et dicitis: Daemonium habet. Luke 7:34 Venit Filius hominis manducans, et bibens, et dicitis: Ecce homo devorator, et bibens vinum, amicus publicanorum, et peccatorum. Luke 7:35 Et iustificata est sapientia ab omnibus filiis suis. Luke 7:36 Rogabat autem illum quidam de Pharisaeis ut manducaret cum illo. Et ingressus domum Pharisaei discubuit. Luke 7:37 Et ecce mulier, quae erat in civitate peccatrix, ut cognovit quod Iesus accubuisset in domo Pharisaei, attulit alabastrum unguenti: Luke 7:38 et stans retro secus pedes eius, lacrymis coepit rigare pedes eius, et capillis capitis sui tergebat, et osculabatur pedes eius, et unguento ungebat. Luke 7:39 Videns autem Pharisaeus, qui vocaverat eum, ait intra se dicens: Hic si esset propheta, sciret utique, quae, et qualis est mulier, quae tangit eum: quia peccatrix est. Luke 7:40 Et respondens Iesus, dixit ad illum: Simon, habeo tibi aliquid dicere. At ille ait: Magister, dic. Luke 7:41 Duo debitores erant cuidam foeneratori: unus debebat denarios quingentos, et alius quinquaginta. Luke 7:42 Non habentibus illis unde redderent, donavit utrisque. Quis ergo eum plus diligit? Luke 7:43 Respondens Simon dixit: Aestimo quia is, cui plus donavit. At ille dixit ei: Recte iudicasti. Luke 7:44 Et conversus ad mulierem, dixit Simoni: Vides hanc mulierem? Intravi domum tuam, aquam pedibus meis non dedisti: haec autem lacrymis rigavit pedes meos, et capillis suis tersit. Luke 7:45 Osculum mihi non dedisti: haec autem ex quo intravit, non cessavit osculari pedes meos. Luke 7:46 Oleo caput meum non unxisti: haec autem unguento unxit pedes meos. Luke 7:47 Propter quod dico tibi: Remittuntur ei peccata multa, quoniam dilexit multum. Cui autem minus dimittitur, minus diligit. Luke 7:48 Dixit autem ad illam: Remittuntur tibi peccata tua. Luke 7:49 Et coeperunt qui simul accumbebant, dicere intra se: Quis est hic, qui etiam peccata dimittit? Luke 7:50 Dixit autem ad mulierem: Fides tua te salvam fecit: vade in pace. Luke 8:0 Luke 8:1 Et factum est deinceps, et ipse iter faciebat per civitates, et castella praedicans, et evangelizans regnum Dei: et duodecim cum illo, Luke 8:2 et mulieres aliquae, quae erant curatae a spiritibus malignis, et infirmatibus: Maria, quae vocatur Magdalene, de qua septem daemonia exierant, Luke 8:3 et Ioanna uxor Chusae procuratoris Herodis, et Susanna, et aliae multae, quae ministrabant ei de facultatibus suis. Luke 8:4 Cum autem turba plurima convenirent, et de civitatibus properarent ad eum, dixit per similitudinem: Luke 8:5 Exiit qui seminat, seminare semen suum: et dum seminat, aliud cecidit secus viam, et conculcatum est, et volucres caeli comederunt illud. Luke 8:6 Et aliud cecidit supra petram: et natum aruit, quia non habebat humorem. Luke 8:7 Et aliud cecidit inter spinas, et simul exortae spinae suffocaverunt illud. Luke 8:8 Et aliud cecidit in terram bonam: et ortum fecit fructum centuplum. Haec dicens clamabat: Qui habet aures audiendi, audiat. Luke 8:9 Interrogabant autem eum discipuli eius, quae esset haec parabola. Luke 8:10 Quibus ipse dixit: Vobis datum est nosse mysterium regni Dei, ceteris autem in parabolis: ut videntes non videant, et audientes non intelligant. Luke 8:11 Est autem haec parabola: Semen est verbum Dei. Luke 8:12 Qui autem secus viam, hi sunt qui audiunt: deinde venit diabolus, et tollit verbum de corde eorum, ne credentes salvi fiant. Luke 8:13 Nam qui supra petram: qui cum audierint, cum gaudio suscipiunt verbum: et hi radices non habent: quia ad tempus credunt, et in tempore tentationis recedunt. Luke 8:14 Quod autem in spinas cecidit: hi sunt, qui audierunt, et a solicitudinibus, et divitiis, et voluptatibus vitae euntes, suffocantur, et non referunt fructum. Luke 8:15 Quod autem in bonam terram: hi sunt, qui in corde bono et optimo audientes verbum retinent, et fructum afferunt in patientia. Luke 8:16 Nemo autem lucernam accendens, operit eam vase, aut subtus lectum ponit: sed supra candelabrum ponit, ut intrantes videant lumen. Luke 8:17 Non est enim occultum, quod non manifestetur: nec absconditum, quod non cognoscatur, et in palam veniat. Luke 8:18 Videte ergo quomodo audiatis? Qui enim habet, dabitur illi: et quicumque non habet, etiam quod putat se habere, auferetur ab illo. Luke 8:19 Venerunt autem ad illum mater, et fratres eius, et non poterant adire eum prae turba. Luke 8:20 Et nunciatum est illi: Mater tua, et fratres tui stant foris, volentes te videre. Luke 8:21 Qui respondens, dixit ad eos: Mater mea, et fratres mei hi sunt, qui verbum Dei audiunt, et faciunt. Luke 8:22 Factum est autem in una dierum: et ipse ascendit in naviculam, et discipuli eius, et ait ad illos: Transfretemus trans stagnum. Et ascenderunt. Luke 8:23 Et navigantibus illis, obdormivit, et descendit procella venti in stagnum, et compellebantur, et periclitabantur. Luke 8:24 Accedentes autem suscitaverunt eum, dicentes: Praeceptor, perimus. At ille surgens, increpavit ventum, et tempestatem aquae, et cessavit: et facta est tranquillitas. Luke 8:25 Dixit autem illis: Ubi est fides vestra? Qui timentes, mirati sunt ad invicem, dicentes: Quis putas hic est, quia ventis, et mari imperat, et obediunt ei? Luke 8:26 Et navigaverunt ad regionem Gerasenorum, quae est contra Galilaeam. Luke 8:27 Et cum de navi egressus esset ad terram, occurrit illi vir quidam, qui habebat daemonium iam temporibus multis, et vestimento non induebatur, neque in domo manebat, sed in monumentis. Luke 8:28 Is, ut vidit Iesum, procidit ante illum: et exclamans voce magna, dixit: Quid mihi, et tibi est Iesu Fili Dei Altissimi? obsecro te, ne me torqueas. Luke 8:29 Praecipiebat enim spiritui immundo ut exiret ab homine. Multis enim temporibus arripiebat illum, et vinciebatur catenis, et compedibus custoditus. et ruptis vinculis agebatur a daemonio in deserta. Luke 8:30 Interrogavit autem illum Iesus, dicens: Quod tibi nomen est? At ille dixit: Legio: quia intraverant daemonia multa in eum. Luke 8:31 Et rogabant illum ne imperaret illis ut in abyssum irent. Luke 8:32 Erat autem ibi grex porcorum multorum pascentium in monte: et rogabant eum, ut permitteret eis in illos ingredi. Et permisit illis. Luke 8:33 Exierunt ergo daemonia ab homine, et intraverunt in porcos: et impetu abiit grex per praeceps in stagnum, et suffocatus est. Luke 8:34 Quod ut viderunt factum qui pascebant, fugerunt, et nunciaverunt in civitatem, et in villas. Luke 8:35 Exierunt autem videre quod factum est, et venerunt ad Iesum: et invenerunt hominem sedentem, a quo daemonia exierant, vestitum ac sana mente ad pedes eius, et timuerunt. Luke 8:36 Nunciaverunt autem illis et qui viderant, quomodo sanus factus esset a legione: Luke 8:37 et rogaverunt illum omnis multitudo regionis Gerasenorum ut discederet ab ipsis: quia magno timore tenebantur. Ipse autem ascendens navim, reversus est. Luke 8:38 Et rogabat illum vir, a quo daemonia exierant, ut cum eo esset. Dimisit autem eum Iesus, dicens: Luke 8:39 Redi in domum tuam, et narra quanta tibi fecit Deus. Et abiit per universam civitatem, praedicans quanta illi fecisset Iesus. Luke 8:40 Factum est autem cum rediisset Iesus, excepit illum turba. erunt enim omnes expectantes eum. Luke 8:41 Et ecce venit vir, cui nomen Iairus, et ipse princeps synagogae erat: et cecidit ad pedes Iesu, rogans eum ut intraret in domum eius, Luke 8:42 quia unica filia erat ei fere annorum duodecim, et haec moriebatur. Et contigit, dum iret, a turba comprimebatur. Luke 8:43 Et mulier quaedam erat in fluxu sanguinis ab annis duodecim, quae in medicos erogaverat omnem substantiam suam, nec ab ullo potuit curari: Luke 8:44 accessit retro, et tetigit fimbriam vestimenti eius: et confestim stetit fluxus sanguinis eius. Luke 8:45 Et ait Iesus: Quis est, qui me tetigit? Negantibus autem omnibus, dixit Petrus, et qui cum illo erant: Praeceptor, turbae te comprimunt, et affligunt, et dicis: Quis me tetigit? Luke 8:46 Et dicit Iesus: Tetigit me aliquis. nam et ego novi virtutem de me exiisse. Luke 8:47 Videns autem mulier, quia non latuit, tremens venit, et procidit ante pedes eius: et ob quam causam tetigerit eum, indicavit coram omni populo: et quemadmodum confestim sanata sit. Luke 8:48 At ipse dixit ei: Filia, fides tua salvam te fecit: vade in pace. Luke 8:49 Adhuc illo loquente, venit quidam ad principem synagogae, dicens ei: Quia mortua est filia tua, noli vexare illum. Luke 8:50 Iesus autem, audito hoc verbo, respondit patri puellae: Noli timere, crede tantum, et salva erit. Luke 8:51 Et cum venisset domum, non permisit intrare secum quemquam, nisi Petrum, et Iacobum, et Ioannem, et patrem, et matrem puellae. Luke 8:52 Flebant autem omnes, et plangebant illam. At ille dixit: Nolite flere, non est mortua puella, sed dormit. Luke 8:53 Et deridebant eum, scientes quod mortua esset. Luke 8:54 Ipse autem tenens manum eius clamavit, dicens: Puella, surge. Luke 8:55 Et reversus est spiritus eius, et surrexit continuo. Et iussit illi dari manducare. Luke 8:56 Et stupuerunt parentes eius, quibus praecepit ne alicui dicerent quod factum erat. Luke 9:0 Luke 9:1 Convocatis autem Iesus duodecim Apostolis, dedit illis virtutem, et potestatem super omnia daemonia, et ut languores curarent. Luke 9:2 Et misit illos praedicare regnum Dei, et sanare infirmos. Luke 9:3 Et ait ad illos: Nihil tuleritis in via, neque virgam, neque peram, neque panem, neque pecuniam, neque duas tunicas habeatis. Luke 9:4 Et in quamcumque domum intraveritis, ibi manete, et inde ne exeatis. Luke 9:5 Et quicumque non receperint vos: exeuntes de civitate illa, etiam pulverem pedum vestrorum excutite in testimonium supra illos. Luke 9:6 Egressi autem circuibant per castella evangelizantes, et curantes ubique. Luke 9:7 Audivit autem Herodes tetrarcha omnia, quae fiebant ab eo, et haesitabat eo quod diceretur Luke 9:8 a quibusdam: Quia Ioannes surrexit a mortuis: a quibusdam vero: Quia Elias apparuit: ab aliis autem: Quia propheta unus de antiquis surrexit. Luke 9:9 Et ait Herodes: Ioannem ego decollavi: Quis est autem iste, de quo ego talia audio? Et quaerebat videre eum. Luke 9:10 Et reversi Apostoli, narraverunt illi quaecumque fecerunt: et assumptis illis secessit seorsum in locum desertum, qui est Bethsaidae. Luke 9:11 Quod cum cognovissent turbae, secutae sunt illum: et excepit eos, et loquebatur illis de regno Dei, et eos, qui cura indigebant, sanabat. Luke 9:12 Dies autem coeperat declinare. Et accedentes duodecim dixerunt illi: Dimitte turbas, ut euntes in castella, villasque quae circa sunt, divertant, et inveniant escas: quia hic in loco deserto sumus. Luke 9:13 Ait autem ad illos: Vos date illis manducare. At illi dixerunt: Non sunt nobis plus quam quinque panes, et duo pisces: nisi forte nos eamus, et emamus in omnem hanc turbam escas. Luke 9:14 Erant autem fere viri quinque millia. Ait autem ad discipulos suos: Facite illos discumbere per convivia quinquagenos. Luke 9:15 Et ita fecerunt. Et discubuerunt omnes. Luke 9:16 Acceptis autem quinque panibus, et duobus piscibus, respexit in caelum, et benedixit illis: et fregit, et distribuit discipulis suis, ut ponerent ante turbas. Luke 9:17 Et manducaverunt omnes, et saturati sunt. Et sublatum est quod superfuit illis, fragmentorum cophini duodecim. Luke 9:18 Et factum est cum solus esset orans, erant cum illo et discipuli: et interrogavit illos, dicens: Quem me dicunt esse turbae? Luke 9:19 At illi responderunt, et dixerunt: Ioannem Baptistam, alii autem Eliam, alii vero quia unus Propheta de prioribus surrexit. Luke 9:20 Dixit autem illis: Vos autem quem me esse dicitis? Respondens Simon Petrus dixit: Christum Dei. Luke 9:21 At ille increpans illos, praecepit ne cui dicerent hoc, Luke 9:22 dicens: Quia oportet filium hominis multa pati, et reprobari a senioribus, et principibus sacerdotum, et Scribis, et occidi, et tertia die resurgere. Luke 9:23 Dicebat autem ad omnes: Si quis vult post me venire, abneget semetipsum, et tollat crucem suam quotidie, et sequatur me. Luke 9:24 Qui enim voluerit animam suam salvam facere, perdet illam: nam qui perdiderit animam suam propter me, salvam faciet illam. Luke 9:25 quid enim proficit homo, si lucretur universum mundum, se autem ipsum perdat, et detrimentum sui faciat? Luke 9:26 Nam qui me erubuerit, et meos sermones: hunc Filius hominis erubescet cum venerit in maiestate sua, et Patris, et sanctorum angelorum. Luke 9:27 Dico autem vobis vere: sunt aliqui hic stantes, qui non gustabunt mortem donec videant regnum Dei. Luke 9:28 Factum est autem post haec verba fere dies octo, et assumpsit Petrum, et Iacobum, et Ioannem, et ascendit in montem ut oraret. Luke 9:29 Et facta est, dum oraret, species vultus eius altera: et vestitus eius albus et refulgens. Luke 9:30 Et ecce duo viri loquebantur cum illo. Erant autem Moyses, et Elias, Luke 9:31 visi in maiestate: et dicebant excessum eius, quem completurus erat in Ierusalem. Luke 9:32 Petrus vero, et qui cum illo erant, gravati erant somno. Et evigilantes viderunt maiestatem eius, et duos viros, qui stabant cum illo. Luke 9:33 Et factum est cum discederent ab illo, ait Petrus ad Iesum: Praeceptor, bonum est nos hic esse: et faciamus tria tabernacula, unum Tibi, et unum Moysi, et unum Eliae: nesciens quid diceret. Luke 9:34 Haec autem illo loquente, facta est nubes, et obumbravit eos: et timuerunt, intrantibus illis in nubem. Luke 9:35 Et vox facta est de nube, dicens: Hic est Filius meus dilectus, ipsum audite. Luke 9:36 Et dum fieret vox, inventus est Iesus solus. Et ipsi tacuerunt, et nemini dixerunt in illis diebus quidquam ex his, quae viderant. Luke 9:37 Factum est autem in sequenti die, descendentibus illis de monte, occurrit illis turba multa. Luke 9:38 Et ecce vir de turba exclamavit, dicens: Magister, obsecro te, respice in filium meum quia unicus est mihi: Luke 9:39 et ecce spiritus apprehendit eum, et subito clamat, et elidit, et dissipat eum cum spuma, et vix discedit dilanians eum: Luke 9:40 et rogavi discipulos tuos ut eiicerent illum, et non potuerunt. Luke 9:41 Respondens autem Iesus, dixit: O generatio infidelis, et perversa, usquequo ero apud vos, et patiar vos? Adduc huc filium tuum. Luke 9:42 Et cum accederet, elisit illum daemonium, et dissipavit. Luke 9:43 Et increpavit Iesus spiritum immundum, et sanavit puerum, et reddidit illum patri eius. Luke 9:44 Stupebant autem omnes in magnitudine Dei: omnibusque mirantibus in omnibus, quae faciebat, dixit ad discipulos suos: Ponite vos in cordibus vestris sermones istos: Filius enim hominis futurum est ut tradatur in manus hominum. Luke 9:45 At illi ignorabant verbum istud, et erat velatum ante eos ut non sentirent illud: et timebant eum interrogare de hoc verbo. Luke 9:46 Intravit autem cogitatio in eos, quis eorum maior esset. Luke 9:47 At Iesus videns cogitationes cordis illorum, apprehendit puerum, et statuit illum secus se, Luke 9:48 et ait illis: Quicumque susceperit puerum istum in nomine meo, me recipit: et quicumque me receperit, recipit eum, qui me misit. Nam qui minor est inter vos omnes, hic maior est. Luke 9:49 Respondens autem Ioannes dixit: Praeceptor, vidimus quemdam in nomine tuo eiicientem daemonia, et prohibuimus eum: quia non sequitur nos. Luke 9:50 Et ait ad illum Iesus: Nolite prohibere: qui enim non est adversum vos, pro vobis est. Luke 9:51 Factum est autem dum complerentur dies assumptionis eius, et ipse faciem suam firmavit ut iret in Ierusalem. Luke 9:52 Et misit nuncios ante conspectum suum: et euntes intraverunt in civitatem Samaritanorum ut parerent illi. Luke 9:53 Et non receperunt eum, quia facies eius erat euntis in Ierusalem. Luke 9:54 Cum vidissent autem discipuli eius Iacobus, et Ioannes, dixerunt: Domine, vis dicimus ut ignis descendat de caelo, et consumat illos? Luke 9:55 Et conversus increpavit illos, dicens: Nescitis cuius spiritus estis. Luke 9:56 Filius hominis non venit animas perdere, sed salvare. Et abierunt in aliud castellum. Luke 9:57 Factum est autem: ambulantibus illis in via, dixit quidam ad illum: Sequar te quocumque ieris. Luke 9:58 Dixit illi Iesus: Vulpes foveas habent, et volucres caeli nidos: Filius autem hominis non habet ubi caput suum reclinet. Luke 9:59 Ait autem ad alterum: Sequere me. ille autem dixit: Domine permitte mihi primum ire, et sepelire patrem meum. Luke 9:60 Dixitque ei Iesus: Sine ut mortui sepeliant mortuos suos: tu autem vade, et annuntia regnum Dei. Luke 9:61 Et ait alter: Sequar te Domine, sed permitte mihi primum renunciare his, quae domi sunt. Luke 9:62 Ait ad illum Iesus: Nemo mittens manum suam ad aratrum, et respiciens retro, aptus est regno Dei. Luke 10:0 Luke 10:1 Post haec autem designavit Dominus et alios septuaginta duos. et misit illos binos ante faciem suam in omnem civitatem, et locum, quo erat ipse venturus. Luke 10:2 Et dicebat illis: Messis quidem multa, operarii autem pauci. Rogate ergo dominum messis ut mittat operarios in messem suam. Luke 10:3 Ite: ecce ego mitto vos sicut agnos inter lupos. Luke 10:4 Nolite portare sacculum, neque peram, neque calceamenta, et neminem per viam salutaveritis. Luke 10:5 In quamcumque domum intraveritis, primum dicite: Pax huic domui: Luke 10:6 et si ibi fuerit filius pacis, requiescet super illum pax vestra: sin autem, ad vos revertetur. Luke 10:7 In eadem autem domo manete edentes, et bibentes quae apud illos sunt: dignus est enim operarius mercede sua. Nolite transire de domo in domum. Luke 10:8 Et in quamcumque civitatem intraveritis, et susceperint vos, manducate quae apponuntur vobis: Luke 10:9 et curate infirmos, qui in illa sunt, et dicite illis: Appropinquavit in vos regnum Dei. Luke 10:10 In quamcumque autem civitatem intraveritis, et non susceperint vos, exeuntes in plateas eius, dicite: Luke 10:11 Etiam pulverem, qui adhaesit nobis de civitate vestra, extergimus in vos: tamen hoc scitote, quia appropinquavit regnum Dei. Luke 10:12 Dico vobis, quia Sodomis in die illa remissius erit, quam illi civitati. Luke 10:13 Vae tibi Corozain, vae tibi Bethsaida: quia si in Tyro, et Sidone factae fuissent virtutes, quae factae sunt in vobis, olim in cilicio, et cinere sedentes poeniterent. Luke 10:14 Verumtamen Tyro, et Sidoni remissius erit in iudicio, quam vobis. Luke 10:15 Et tu Capharnaum usque ad caelum exaltata, usque ad infernum demergeris. Luke 10:16 Qui vos audit, me audit: et qui vos spernit, me spernit. Qui autem me spernit, spernit eum, qui misit me. Luke 10:17 Reversi sunt autem septuaginta duo cum gaudio, dicentes: Domine, etiam daemonia subiiciuntur nobis in nomine tuo. Luke 10:18 Et ait illis: Videbam satanam sicut fulgor de caelo cadentem. Luke 10:19 Ecce dedi vobis potestatem calcandi supra serpentes, et scorpiones, et super omnem virtutem inimici: et nihil vobis nocebit. Luke 10:20 Verumtamen in hoc nolite gaudere quia spiritus vobis subiiciuntur: gaudete autem, quod nomina vestra scripta sunt in caelis. Luke 10:21 In ipsa hora exultavit in Spiritu sancto, et dixit: Confiteor tibi pater, Domine caeli et terrae, quod abscondisti haec a sapientibus, et prudentibus, et revelasti ea parvulis. Etiam Pater: quoniam sic placuit ante te. Luke 10:22 Omnia mihi tradita sunt a Patre meo. Et nemo scit quis sit Filius, nisi Pater: et quis sit Pater, nisi Filius, et cui voluerit Filius revelare. Luke 10:23 Et conversus ad discipulos suos, dixit: Beati oculi, qui vident quae vos videtis. Luke 10:24 Dico enim vobis, quod multi prophetae, et reges voluerunt videre quae vos videtis, et non viderunt: et audire quae auditis, et non audierunt. Luke 10:25 Et ecce quidam Legisperitus surrexit tentans illum, et dicens: Magister, quid faciendo vitam aeternam possidebo? Luke 10:26 At ille dixit ad eum: In lege quid scriptum est? quomodo legis? Luke 10:27 Ille respondens dixit: Diliges Dominum Deum tuum ex toto corde tuo, et ex tota anima tua, et ex omnibus virtutibus tuis, et ex omni mente tua: et proximum tuum sicut teipsum. Luke 10:28 Dixitque illi: Recte respondisti: hoc fac, et vives. Luke 10:29 Ille autem volens iustificare seipsum, dixit ad Iesum: Et quis est meus proximus? Luke 10:30 Suspiciens autem Iesus, dixit: Homo quidam descendebat ab Ierusalem in Iericho, et incidit in latrones, qui etiam despoliaverunt eum: et plagis impositis abierunt semivivo relicto. Luke 10:31 Accidit autem ut sacerdos quidam descenderet eadem via: et viso illo praeterivit. Luke 10:32 Similiter et Levita, cum esset secus locum, et videret eum, pertransiit. Luke 10:33 Samaritanus autem quidam iter faciens, venit secus eum: et videns eum, misericordia motus est. Luke 10:34 Et appropians alligavit vulnera eius, infundens oleum, et vinum: et imponens illum in iumentum suum, duxit in stabulum, et curam eius egit. Luke 10:35 Et altera die protulit duos denarios, et dedit stabulario, et ait: Curam illius habe: et quodcumque supererogaveris, ego cum rediero reddam tibi. Luke 10:36 Quis horum trium videtur tibi proximus fuisse illi, qui incidit in latrones? Luke 10:37 At ille dixit: Qui fecit misericordiam in illum. Et ait illi Iesus: Vade, et tu fac similiter. Luke 10:38 Factum est autem, dum irent, et ipse intravit in quoddam castellum: et mulier quaedam Martha nomine, excepit illum in domum suam, Luke 10:39 et huic erat soror nomine Maria, quae etiam sedens secus pedes Domini, audiebat verbum illius. Luke 10:40 Martha autem satagebat circa frequens ministerium: quae stetit, et ait: Domine, non est tibi curae quod soror mea reliquit me solam ministrare? dic ergo illi, ut me adiuvet. Luke 10:41 Et respondens dixit illi Dominus: Martha, Martha, solicita es, et turbaris erga plurima. Luke 10:42 Porro unum est necessarium. Maria optimam partem elegit, quae non auferetur ab ea. Luke 11:0 Luke 11:1 Et factum est: cum esset in quodam loco orans, ut cessavit, dixit unus ex discipulis eius ad eum: Domine, doce nos orare, sicut docuit et Ioannes discipulos suos. Luke 11:2 Et ait illis: Cum oratis, dicite: Pater, sanctificetur nomen tuum. Adveniat regnum tuum fiat voluntas tua sicut in coelo, et in terra. Luke 11:3 Panem nostrum quotidianum da nobis hodie. Luke 11:4 Et dimitte nobis peccata nostra, siquidem et ipsi dimittimus omni debenti nobis. Et ne nos inducas in tentationem. Luke 11:5 Et ait ad illos: Quis vestrum habebit amicum, et ibit ad illum media nocte, et dicet illi: Amice, commoda mihi tres panes, Luke 11:6 quoniam amicus meus venit de via ad me, et non habeo quod ponam ante illum, Luke 11:7 et ille deintus respondens dicat: Noli mihi molestus esse, iam ostium clausum est, et pueri mei mecum sunt in cubili: non possum surgere, et dare tibi. Luke 11:8 Et si ille perseveraverit pulsans: dico vobis, etsi non dabit illi surgens eo quod amicus eius sit, propter improbitatem tamen eius surget, et dabit illi quotquot habet necessarios. Luke 11:9 Et ego dico vobis: Petite, et dabitur vobis; quaerite, et invenietis; pulsate, et aperietur vobis. Luke 11:10 Omnis enim qui petit, accipit: et qui quaerit, invenit: et pulsanti aperietur. Luke 11:11 Quis autem ex vobis patrem petit panem, numquid lapidem dabit illi? Aut piscem: numquid pro pisce serpentem dabit illi? Luke 11:12 Aut si petierit ovum: numquid porriget illi scorpionem? Luke 11:13 Si ergo vos cum sitis mali, nostis bona data dare filiis vestris: quanto magis Pater vester coelestis de caelo dabit spiritum bonum petentibus se? Luke 11:14 Et erat eiiciens daemonium, et illud erat mutum. Et cum eiecisset daemonium, locutus est mutus, et admiratae sunt turbae. Luke 11:15 Quidam autem ex eis dixerunt: In Beelzebub principe daemoniorum eiicit daemonia. Luke 11:16 Et alii tentantes, signum de caelo quaerebant ab eo. Luke 11:17 Ipse autem ut vidit cogitationes eorum, dixit eis: Omne regnum in seipsum divisum desolabitur, et domus supra domum cadet. Luke 11:18 Si autem et Satanas in seipsum divisus est, quomodo stabit regnum eius? quia dicitis in Beelzebub me eiicere daemonia. Luke 11:19 Si autem ego in Beelzebub eiicio daemonia: filii vestri in quo eiiciunt? Ideo ipsi iudices vestri erunt. Luke 11:20 Porro si in digito Dei eiicio daemonia: profecto pervenit in vos regnum Dei. Luke 11:21 Cum fortis armatus custodit atrium suum, in pace sunt omnia, quae possidet. Luke 11:22 Si autem fortior eo superveniens vicerit eum, universa arma eius auferet, in quibus confidebat, et spolia eius distribuet. Luke 11:23 Qui non est mecum, contra me est: et qui non colligit mecum, dispergit. Luke 11:24 Cum immundus spiritus exierit de homine, ambulat per loca inaquosa, quaerens requiem: et non inveniens dicit: Revertar in domum meam unde exivi. Luke 11:25 Et cum venerit, invenit eam scopis mundatam, et ornatam. Luke 11:26 Tunc vadit, et assumit septem alios spiritus secum, nequiores se, et ingressi habitant ibi. Et fiunt novissima hominis illius peiora prioribus. Luke 11:27 Factum est autem, cum haec diceret: extollens vocem quaedam mulier de turba dixit illi: Beatus venter, qui te portavit, et ubera, quae suxisti. Luke 11:28 At ille dixit: Quinimmo beati, qui audiunt verbum Dei, et custodiunt illud. Luke 11:29 Turbis autem concurrentibus coepit dicere: Generatio haec, generatio nequam est: signum quaerit, et signum non dabitur ei, nisi signum Ionae prophetae. Luke 11:30 Nam sicut fuit Ionas signum Ninivitis: ita erit et Filius hominis generationi isti. Luke 11:31 Regina Austri surget in iudicio cum viris generationis huius, et condemnabit illos: quia venit a finibus terrae audire sapientiam Salomonis: et ecce plus quam Salomon hic. Luke 11:32 Viri Ninivitae surgent in iudicio cum generatione hac, et condemnabunt illam: quia poenitentiam egerunt ad praedicationem Ionae, et ecce plus quam Ionas hic. Luke 11:33 Nemo lucernam accendit, et in abscondito ponit, neque sub modio: sed supra candelabrum, ut qui ingrediuntur, lumen videant. Luke 11:34 Lucerna corporis tui, est oculus tuus. Si oculus tuus fuerit simplex, totum corpus tuum lucidum erit: si autem nequam fuerit, etiam corpus tuum tenebrosum erit. Luke 11:35 Vide ergo ne lumen, quod in te est, tenebrae sint. Luke 11:36 Si ergo corpus tuum totum lucidum fuerit, non habens aliquam partem tenebrarum, erit lucidum totum, et sicut lucerna fulgoris illuminabit te. Luke 11:37 Et cum loqueretur, rogavit illum quidam Pharisaeus ut pranderet apud se. Iesus autem ingressus recubuit. Luke 11:38 Pharisaeus autem coepit intra se reputans dicere, quare non baptizatus esset ante prandium. Luke 11:39 Et ait Dominus ad illum: Nunc vos Pharisaei quod deforis est calicis, et catini, mundatis: quod autem intus est vestrum, plenum est rapina, et iniquitate. Luke 11:40 Stulti nonne qui fecit quod deforis est, etiam id, quod deintus est, fecit? Luke 11:41 Verumtamen quod superest, date eleemosynam: et ecce omnia munda sunt vobis. Luke 11:42 Sed vae vobis Pharisaeis, qui decimatis mentham, et rutam, et omne olus, et praeteritis iudicium, et charitatem Dei: haec autem oportuit facere, et illa non omittere. Luke 11:43 Vae vobis Pharisaeis, qui diligitis primas cathedras in synagogis, et salutationes in foro. Luke 11:44 Vae vobis, qui estis ut monumenta, quae non apparent, et homines ambulantes supra, nesciunt. Luke 11:45 Respondens autem quidam ex Legisperitis, ait illi: Magister, haec dicens etiam contumeliam nobis facis. Luke 11:46 At ille ait: Et vobis Legisperitis vae: quia oneratis homines oneribus, quae portare non possunt, et ipsi uno digito vestro non tangitis sarcinas. Luke 11:47 Vae vobis, qui aedificatis monumenta Prophetarum: patres autem vestri occiderunt illos. Luke 11:48 Profecto testificamini quod consentitis operibus patrum vestrorum: quoniam ipsi quidem eos occiderunt, vos autem aedificatis eorum sepulchra. Luke 11:49 Propterea et sapientia Dei dixit: Mittam ad illos Prophetas, et Apostolos, et ex illis occident, et persequentur: Luke 11:50 ut inquiratur sanguis omnium Prophetarum, qui effusus est a constitutione mundi a generatione ista, Luke 11:51 a sanguine Abel, usque ad sanguinem Zachariae, qui periit inter altare, et aedem. Ita dico vobis, requiretur ab hac generatione. Luke 11:52 Vae vobis Legisperitis, qui tulistis clavem scientiae, ipsi non introistis, et eos, qui introibant, prohibuistis. Luke 11:53 Cum autem haec ad illos diceret, coeperunt Pharisaei, et Legisperiti graviter insistere, et os eius opprimere de multis, Luke 11:54 insidiantes ei, et quaerentes aliquid capere de ore eius, ut accusarent eum. Luke 12:0 Luke 12:1 Multis autem turbis concurrentibus, ita ut se invicem conculcarent, coepit dicere ad discipulos suos: Attendite a fermento Pharisaeorum, quod est hypocrisis. Luke 12:2 Nihil enim opertum est, quod non reveletur: neque absconditum, quod non sciatur. Luke 12:3 Quoniam quae in tenebris dixistis, in lumine dicentur: et quod in aurem locuti estis in cubiculis, praedicabitur in tectis. Luke 12:4 Dico autem vobis amicis meis: Ne terreamini ab his, qui occidunt corpus, et post haec non habent amplius quid faciant. Luke 12:5 Ostendam autem vobis quem timeatis: timete eum, qui, postquam occiderit, habet potestatem mittere in gehennam. ita dico vobis, hunc timete. Luke 12:6 Nonne quinque passeres vaeneunt dipondio, et unus ex illis non est in oblivione coram Deo? Luke 12:7 Sed et capilli capitis vestri omnes numerati sunt. Nolite ergo timere: multis passeribus pluris estis vos: Luke 12:8 Dico autem vobis: Omnis, quicumque confessus fuerit me coram hominibus, et Filius hominis confitebitur illum coram Angelis Dei: Luke 12:9 qui autem negaverit me coram hominibus, negabitur coram Angelis Dei. Luke 12:10 Et omnis qui dicit verbum in Filium hominis, remittetur illi: ei autem, qui in Spiritum sanctum blasphemaverit, non remittetur. Luke 12:11 Cum autem inducent vos in synagogas, et ad magistratus, et potestates, nolite soliciti esse qualiter, aut quid respondeatis, aut quid dicatis. Luke 12:12 Spiritus enim sanctus docebit vos in ipsa hora quid oporteat vos dicere. Luke 12:13 Ait autem ei quidam de turba: Magister, dic fratri meo ut dividat mecum hereditatem. Luke 12:14 At ille dixit ei: Homo, quis me constituit iudicem, aut divisorem super vos? Luke 12:15 Dixitque ad illos: Videte, et cavete ab omni avaritia: quia non in abundantia cuiusquam vita eius est ex his quae possidet. Luke 12:16 Dixit autem similitudinem ad illos, dicens: Hominis cuiusdam divitis uberes fructus ager attulit: Luke 12:17 et cogitabat intra se dicens: Quid faciam, quia non habeo quo congregem fructus meos? Luke 12:18 Et dixit: Hoc faciam: Destruam horrea mea, et maiora faciam: et illuc congregabo omnia, quae nata sunt mihi, et bona mea, Luke 12:19 et dicam animae meae: Anima, habes multa bona posita in annos plurimos: requiesce, comede, bibe, epulare. Luke 12:20 Dixit autem illi Deus: Stulte, hac nocte animam tuam repetunt a te: quae autem parasti, cuius erunt? Luke 12:21 Sic est qui sibi thesaurizat, et non est in Deum dives. Luke 12:22 Dixitque ad discipulos suos: Ideo dico vobis: Nolite soliciti esse animae vestrae quid manducetis: neque corpori quid induamini. Luke 12:23 Anima plus est quam esca, et corpus plus quam vestimentum. Luke 12:24 Considerate corvos quia non seminant, neque metunt, quibus non est cellarium, neque horreum, et Deus pascit illos. Quanto magis vos pluris estis illis? Luke 12:25 Quis autem vestrum cogitando potest adiicere ad staturam suam cubitum unum? Luke 12:26 Si ergo neque quod minimum est potestis, quid de ceteris soliciti estis? Luke 12:27 Considerate lilia quomodo crescunt: non laborant, neque nent: dico autem vobis, nec Salomon in omni gloria sua vestiebatur sicut unum ex istis. Luke 12:28 Si autem foenum, quod hodie est in agro, et cras in clibanum mittitur, Deus sic vestit: quanto magis vos pusillae fidei? Luke 12:29 Et vos nolite quaerere quid manducetis, aut quid bibatis: et nolite in sublime tolli: Luke 12:30 haec enim omnia gentes mundi quaerunt. Pater autem vester scit quoniam his indigetis. Luke 12:31 Verumtamen quaerite primum regnum Dei, et iustitiam eius: et haec omnia adiicientur vobis. Luke 12:32 Nolite timere pusillus grex, quia complacuit patri vestro dare vobis regnum. Luke 12:33 Vendite quae possidetis, et date eleemosynam. Facite vobis sacculos, qui non veterascunt, thesaurum non deficientem in caelis: quo fur non appropriat, neque tinea corrumpit. Luke 12:34 Ubi enim thesaurus vester est, ibi et cor vestrum erit. Luke 12:35 Sint lumbi vestri praecincti, et lucernae ardentes in manibus vestris, Luke 12:36 et vos similes hominibus expectantibus dominum suum quando revertatur a nuptiis: ut, cum venerit, et pulsaverit, confestim aperiant ei. Luke 12:37 Beati servi illi, quos cum venerit dominus, invenerit vigilantes: amen dico vobis, quod praecinget se, et faciet illos discumbere, et transiens ministrabit illis. Luke 12:38 Et si venerit in secunda vigilia, et si in tertia vigilia venerit, et ita invenerit, beati sunt servi illi. Luke 12:39 Hoc autem scitote, quoniam si sciret paterfamilias, qua hora fur veniret, vigilaret utique, et non sineret perfodi domum suam. Luke 12:40 Et vos estote parati: quia qua hora non putatis, Filius hominis veniet. Luke 12:41 Ait autem et Petrus: Domine, ad nos dicis hanc parabolam: an et ad omnes? Luke 12:42 Dixit autem Dominus: Quis, putas, est fidelis dispensator, et prudens, quem constituit Dominus supra familiam suam, ut det illis in tempore tritici mensuram? Luke 12:43 Beatus ille servus, quem cum venerit dominus, invenerit ita facientem. Luke 12:44 Vere dico vobis, quoniam supra omnia, quae possidet, constituet illum. Luke 12:45 Quod si dixerit servus ille in corde suo: Moram facit dominus meus venire: et coeperit percutere servos, et ancillas, et edere, et bibere, et inebriari: Luke 12:46 veniet dominus servi illius in die, qua non sperat, et hora, qua nescit, et dividet eum, partemque eius cum infidelibus ponet. Luke 12:47 Ille autem servus, qui cognovit voluntatem domini sui, et non se praeparavit, et non facit secundum voluntatem eius, vapulabit multis: Luke 12:48 qui autem non cognovit, et fecit digna, plagis vapulabit paucis. Omni autem, cui multum datum est, multum quaeretur ab eo: et cui commendaverunt multum, plus petent ab eo. Luke 12:49 Ignem veni mittere in terram, et quid volo nisi ut accendatur? Luke 12:50 Baptismo autem habeo baptizari: et quomodo coarctor usquedum perficiatur? Luke 12:51 Putatis quia pacem veni dare in terram? Non, dico vobis, sed separationem: Luke 12:52 erunt enim ex hoc quinque in domo una divisi, tres in duos, et duo in tres Luke 12:53 dividentur: pater in filium, et filius in patrem suum, mater in filiam, et filia in matrem, socrus in nurum suam, et nurus in socrum suam. Luke 12:54 Dicebat autem et ad turbas: Cum videritis nubem orientem ab occasu, statim dicitis: Nimbus venit: et ita fit. Luke 12:55 Et cum austrum flantem, dicitis: Quia aestus erit: et fit. Luke 12:56 Hypocritae faciem caeli, et terrae nostis probare: hoc autem tempus quomodo non probatis? Luke 12:57 Quid autem et a vobis ipsis non iudicatis quod iustum est? Luke 12:58 Cum autem vadis cum adversario tuo ad principem, in via da operam liberari ab illo, ne forte trahat te ad iudicem, et iudex tradat te exactori, et exactor mittat te in carcerem. Luke 12:59 Dico tibi, non exies inde, donec etiam novissimum minutum reddas. Luke 13:0 Luke 13:1 Aderant autem quidam ipso in tempore, nunciantes illi de Galilaeis, quorum sanguinem Pilatus miscuit cum sacrificiis eorum. Luke 13:2 Et respondens dixit illis: Putatis quod hi Galilaei prae omnibus Galilaeis peccatores fuerint, quia talia passi sunt? Luke 13:3 Non, dico vobis: sed nisi poenitentiam habueritis, omnes similiter peribitis. Luke 13:4 Sicut illi decem et octo, supra quos cecidit turris in Siloe, et occidit eos: putatis quia et ipsi debitores fuerint praeter omnes homines habitantes in Ierusalem? Luke 13:5 Non, dico vobis: sed si poenitentiam non habueritis, omnes similiter peribitis. Luke 13:6 Dicebat autem et hanc similitudinem: Arborem fici habebat quidam plantatam in vinea sua, et venit quaerens fructum in illa, et non invenit. Luke 13:7 Dixit autem ad cultorem vineae: Ecce anni tres sunt ex quo venio quaerens fructum in ficulnea hac, et non invenio: succide ergo illam: ut quid etiam terram occupat? Luke 13:8 At ille respondens, dicit illi: Domine dimitte illam et hoc anno, usque dum fodiam circa illam, et mittam stercora: Luke 13:9 et siquidem fecerit fructum: sin autem, in futurum succides eam. Luke 13:10 Erat autem docens in synagoga eorum sabbatis. Luke 13:11 Et ecce mulier, quae habebat spiritum infirmitatis annis decem et octo: et erat inclinata, nec omnino poterat sursum respicere. Luke 13:12 Quam cum videret Iesus, vocavit eam ad se, et ait illi: Mulier, dimissa es ab infirmitate tua. Luke 13:13 Et imposuit illi manus, et confestim erecta est, et glorificabat Deum. Luke 13:14 Respondens autem archisynagogus, indignans quia sabbato curasset Iesus: dicebat turbae: Sex dies sunt, in quibus oportet operari: in his ergo venite, et curamini, et non in die sabbati. Luke 13:15 Respondens autem ad illum Dominus dixit: Hypocritae, unusquisque vestrum sabbato non solvit bovem suum, aut asinum a praesepio, et ducit adaquare? Luke 13:16 Hanc autem filiam Abrahae, quam alligavit satanas, ecce decem et octo annis non oportuit solvi a vinculo isto die sabbati? Luke 13:17 Et cum haec diceret, erubescebant omnes adversarii eius: et omnis populus gaudebat in universis, quae gloriose fiebant ab eo. Luke 13:18 Dicebat ergo: Cui simile est regnum Dei, et cui simile aestimabo illud? Luke 13:19 Simile est grano sinapis, quod acceptum homo misit in hortum suum, et crevit, et factum est in arborem magnam: et volucres caeli requieverunt in ramis eius. Luke 13:20 Et iterum dixit: Cui simile aestimabo regnum Dei? Luke 13:21 Simile est fermento, quod acceptum mulier abscondit in farinae sata tria, donec fermentaretur totum. Luke 13:22 Et ibat per civitates, et castella docens, et iter faciens in Ierusalem. Luke 13:23 Ait autem illi quidam: Domine, si pauci sunt, qui salvantur? Ipse autem dixit ad illos: Luke 13:24 Contendite intrare per angustam portam: quia multi, dico vobis, quaerent intrare, et non poterunt. Luke 13:25 Cum autem intraverit paterfamilias, et clauserit ostium, incipietis foris stare, et pulsare ostium, dicentes: Domine, aperi nobis: et respondens dicet vobis: Nescio vos unde sitis: Luke 13:26 tunc incipietis dicere: Manducavimus coram te, et bibimus, et in plateis nostris docuisti. Luke 13:27 Et dicet vobis: Nescio vos unde sitis: discedite a me omnes operarii iniquitatis. Luke 13:28 Ibi erit fletus, et stridor dentium: cum videritis Abraham, et Isaac, et Iacob, et omnes Prophetas in regno Dei, vos autem expelli foras. Luke 13:29 Et venient ab Oriente, et Occidente, et Aquilone, et Austro, et accumbent in regno Dei. Luke 13:30 Et ecce sunt novissimi qui erant primi, et sunt primi qui erant novissimi. Luke 13:31 In ipsa die accesserunt quidam Pharisaeorum, dicentes illi: Exi, et vade hinc: quia Herodes vult te occidere. Luke 13:32 Et ait illis: Ite, et dicite vulpi illi: Ecce eiicio daemonia, et sanitates perficio hodie, et cras, et tertia die consummor. Luke 13:33 Verumtamen oportet me hodie et cras et sequenti die ambulare: quia non capit prophetam perire extra Ierusalem. Luke 13:34 Ierusalem, Ierusalem, quae occidis Prophetas, et lapidas eos, qui mittuntur ad te, quoties volui congregare filios tuos quemadmodum avis nidum suum sub pennis, et noluisti? Luke 13:35 Ecce relinquetur vobis domus vestra deserta. Dico autem vobis, quia non videbitis me donec veniat cum dicetis: Benedictus, qui venit in nomine Domini. Luke 14:0 Luke 14:1 Et factum est cum introisset Iesus in domum cuiusdam principis Pharisaeorum sabbato manducare panem, et ipsi observabant eum. Luke 14:2 Et ecce homo quidam hydropicus erat ante illum. Luke 14:3 Et respondens Iesus dixit ad Legisperitos, et Pharisaeos, dicens: Si licet sabbato curare? Luke 14:4 At illi tacuerunt. Ipse vero apprehensum sanavit eum, ac dimisit. Luke 14:5 Et respondens ad illos dixit: Cuius vestrum asinus, aut bos in puteum cadet, et non continuo extrahet illum die sabbati? Luke 14:6 Et non poterant ad haec respondere illi. Luke 14:7 Dicebat autem et ad invitatos parabolam, intendens quomodo primos accubitus eligerent, dicens ad illos: Luke 14:8 Cum invitatus fueris ad nuptias, non discumbas in primo loco, ne forte honoratior te sit invitatus ab illo, Luke 14:9 et veniens is, qui te et illum vocavit, dicat tibi: Da huic locum: et tunc incipias cum rubore novissimum locum tenere. Luke 14:10 sed cum vocatus fueris, vade, recumbe in novissimo loco: ut, cum venerit qui te invitavit, dicat tibi: Amice, ascende superius. Tunc erit tibi gloria coram simul discumbentibus: Luke 14:11 quia omnis, qui se exaltat, humiliabitur: et qui se humiliat, exaltabitur. Luke 14:12 Dicebat autem et ei, qui invitaverat: Cum facis prandium, aut coenam, noli vocare amicos tuos, neque fratres tuos, neque cognatos, neque vicinos neque divites: ne forte te et ipsi reinvitent, et fiat tibi retributio. Luke 14:13 sed cum facis convivium, voca pauperes, debiles, claudos, et caecos: Luke 14:14 et beatus eris, quia non habent retribuere tibi: retribuetur enim tibi in resurrectione iustorum. Luke 14:15 Haec cum audisset quidam de simul discumbentibus, dixit illi: Beatus, qui manducabit panem in regno Dei. Luke 14:16 At ipse dixit ei: Homo quidam fecit coenam magnam, et vocavit multos. Luke 14:17 Et misit servum suum hora coenae dicere invitatis ut venirent, quia iam parata sunt omnia. Luke 14:18 Et coeperunt simul omnes excusare. Primus dixit ei: Villam emi, et necesse habeo exire, et videre illam: rogo te habe me excusatum. Luke 14:19 Et alter dixit: Iuga boum emi quinque, et eo probare illa: rogo te habe me excusatum. Luke 14:20 Et alius dixit: Uxorem duxi, et ideo non possum venire. Luke 14:21 Et reversus servus nunciavit haec domino suo. Tunc iratus paterfamilias, dixit servo suo: Exi cito in plateas, et vicos civitatis: et pauperes, ac debiles, et caecos, et claudos introduc huc. Luke 14:22 Et ait servus: Domine, factum est ut imperasti, et adhuc locus est. Luke 14:23 Et ait dominus servo: Exi in vias, et sepes: et compelle intrare, ut impleatur domus mea. Luke 14:24 Dico autem vobis quod nemo virorum illorum, qui vocati sunt, gustabit coenam meam. Luke 14:25 Ibant autem turbae multae cum eo: et conversus dixit ad illos: Luke 14:26 Si quis venit ad me, et non odit patrem suum, et matrem, et uxorem, et filios, et fratres, et sorores, adhuc autem et animam suam, non potest meus esse discipulus. Luke 14:27 Et qui non baiulat crucem suam, et venit post me, non potest meus esse discipulus. Luke 14:28 Quis enim ex vobis volens turrim aedificare, nonne prius sedens computat sumptus, qui necessarii sunt, si habeat ad perficiendum, Luke 14:29 ne, posteaquam posuerit fundamentum, et non potuerit perficere, omnes, qui vident, incipiant illudere ei, Luke 14:30 dicentes: Quia hic homo coepit aedificare, et non potuit consummare? Luke 14:31 Aut quis rex iturus committere bellum adversus alium regem, non sedens prius cogitat, si possit cum decem millibus occurrere ei, qui cum viginti millibus venit ad se? Luke 14:32 alioquin adhuc illo longe agente, legationem mittens rogat ea, quae pacis sunt. Luke 14:33 Sic ergo omnis ex vobis, qui non renunciat omnibus, quae possidet, non potest meus esse discipulus. Luke 14:34 Bonum est sal. Si autem sal evanuerit, in quo condietur? Luke 14:35 Neque in terram, neque in sterquilinium utile est, sed foras mittetur. Qui habet aures audiendi, audiat. Luke 15:0 Luke 15:1 Erant autem appropinquantes ei publicani, et peccatores ut audirent illum. Luke 15:2 Et murmurabant Pharisaei, et Scribae, dicentes: Quia hic peccatores recipit, et manducat cum illis. Luke 15:3 Et ait ad illos parabolam istam, dicens: Luke 15:4 Quis ex vobis homo, qui habet centum oves: et si perdiderit unam ex illis, nonne dimittit nonagintanovem in deserto, et vadit ad illam, quae perierat, donec inveniat eam? Luke 15:5 Et cum invenerit eam, imponit in humeros suos gaudens: Luke 15:6 et veniens domum convocat amicos, et vicinos, dicens illis: Congratulamini mihi quia inveni ovem meam, quae perierat. Luke 15:7 Dico vobis quod ita gaudium erit in caelo super uno peccatore poenitentiam agente, quam super nonagintanovem iustis, qui non indigent poenitentia. Luke 15:8 Aut quae mulier habens drachmas decem, si perdiderit drachmam unam, nonne accendit lucernam, et evertit domum, et quaerit diligenter, donec inveniat eam? Luke 15:9 Et cum invenerit, convocat amicas, et vicinas, dicens: Congratulamini mihi, quia inveni drachmam, quam perdideram? Luke 15:10 Ita dico vobis, gaudium erit coram angelis Dei super uno peccatore poenitentiam agente. Luke 15:11 Ait autem: Homo quidam habuit duos filios: Luke 15:12 et dixit adolescentior ex illis patri: Pater, da mihi portionem substantiae, quae me contingit. Et divisit illis substantiam. Luke 15:13 Et non post multos dies, congregatis omnibus, adolescentior filius peregre profectus est in regionem longinquam, et ibi dissipavit substantiam suam vivendo luxuriose. Luke 15:14 Et postquam omnia consummasset, facta est fames valida in regione illa, et ipse coepit egere. Luke 15:15 Et abiit, et adhaesit uni civium regionis illius. Et misit illum in villam suam ut pasceret porcos. Luke 15:16 Et cupiebat implere ventrem suum de siliquis, quas porci manducabant: et nemo illi dabat. Luke 15:17 In se autem reversus, dixit: Quanti mercenarii in domo patris mei abundant panibus, ego autem hic fame pereo! Luke 15:18 Surgam, et ibo ad patrem meum, et dicam ei: Pater, peccavi in caelum, et coram te: Luke 15:19 iam non sum dignus vocari filius tuus: fac me sicut unum de mercenariis tuis. Luke 15:20 Et surgens venit ad patrem suum. Cum autem adhuc longe esset, vidit illum pater ipsius, et misericordia motus est, et accurrens cecidit super collum eius, et osculatus est eum. Luke 15:21 Dixitque ei filius: Pater, peccavi in caelum, et coram te, iam non sum dignus vocari filius tuus. Luke 15:22 Dixit autem pater ad servos suos: Cito proferte stolam primam, et induite illum, et date annulum in manum eius, et calceamenta in pedes eius: Luke 15:23 et adducite vitulum saginatum, et occidite, et manducemus, et epulemur: Luke 15:24 quia hic filius meus mortuus erat, et revixit: perierat, et inventus est. Et coeperunt epulari. Luke 15:25 Erat autem filius eius senior in agro: et cum veniret, et appropinquaret domui, audivit symphoniam, et chorum: Luke 15:26 et vocavit unum de servis, et interrogavit quid haec essent. Luke 15:27 Isque dixit illi: Frater tuus venit, et occidit pater tuus vitulum saginatum, quia salvum illum recepit. Luke 15:28 Indignatus est autem, et nolebat introire. Pater ergo illius egressus, coepit rogare illum. Luke 15:29 At ille respondens, dixit patri suo: Ecce tot annis servio tibi, et numquam mandatum tuum praeterivi: et numquam dedisti mihi hoedum ut cum amicis meis epularer: Luke 15:30 sed postquam filius tuus hic, qui devoravit substantiam suam cum meretricibus, venit, occidisti illi vitulum saginatum. Luke 15:31 At ipse dixit illi: Fili, tu semper mecum es, et omnia mea tua sunt: Luke 15:32 epulari autem, et gaudere oportebat, quia frater tuus hic, mortuus erat, et revixit: perierat, et inventus est. Luke 16:0 Luke 16:1 Dicebat autem et ad discipulos suos: Homo quidam erat dives, qui habebat villicum: et hic diffamatus est apud illum quasi dissipasset bona ipsius. Luke 16:2 Et vocavit illum, et ait illi: Quid hoc audio de te? redde rationem villicationis tuae: iam enim non poteris villicare. Luke 16:3 Ait autem villicus intra se: Quid faciam quia dominus meus aufert a me villicationem? fodere non valeo, mendicare erubesco. Luke 16:4 Scio quid faciam, ut, cum amotus fuero a villicatione, recipiant me in domos suas. Luke 16:5 Convocatis itaque singulis debitoribus domini sui, dicebat primo: Quantum debes domino meo? Luke 16:6 At ille dixit: Centum cados olei. Dixitque illi: Accipe cautionem tuam: et sede cito, scribe quinquaginta. Luke 16:7 Deinde alio dixit: Tu vero quantum debes? Qui ait: Centum coros tritici. Ait illi: Accipe litteras tuas, et scribe octoginta. Luke 16:8 Et laudavit dominus villicum iniquitatis, quia prudenter fecisset: quia filii huius saeculi prudentiores filiis lucis in generatione sua sunt. Luke 16:9 Et ego vobis dico: facite vobis amicos de mammona iniquitatis: ut, cum defeceritis, recipiant vos in aeterna tabernacula. Luke 16:10 Qui fidelis est in minimo, et in maiori fidelis est: et qui in modico iniquus est, et in maiori iniquus est. Luke 16:11 Si ergo in iniquo mammona fideles non fuistis: quod verum est, quis credet vobis? Luke 16:12 Et si in alieno fideles non fuistis: quod vestrum est, quis dabit vobis? Luke 16:13 Nemo servus potest duobus dominis servire: aut enim unum odiet, et alterum diliget: aut uni adhaerebit, et alterum contemnet: non potestis Deo servire, et mammonae. Luke 16:14 Audiebant autem omnia haec Pharisaei, qui erant avari: et deridebant illum. Luke 16:15 Et ait illis: Vos estis, qui iustificatis vos coram hominibus: Deus autem novit corda vestra: quia quod hominibus altum est, abominatio est ante Deum. Luke 16:16 Lex, et prophetae usque ad Ioannem: ex eo regnum Dei evangelizatur, et omnis in illud vim facit. Luke 16:17 Facilius est autem caelum, et terram praeterire, quam de Lege unum apicem cadere. Luke 16:18 Omnis, qui dimittit uxorem suam, et alteram ducit, moechatur: et qui dimissam a viro ducit, moechatur. Luke 16:19 Homo quidam erat dives, qui induebatur purpura, et bysso: et epulabatur quotidie splendide. Luke 16:20 Et erat quidam mendicus, nomine Lazarus, qui iacebat ad ianuam eius, vulceribus plenus, Luke 16:21 cupiens saturari de micis, quae cadebant de mensa divitis, et nemo illi dabat: sed et canes veniebant, et lingebant ulcera eius. Luke 16:22 Factum est autem ut moreretur mendicus, et portaretur ab Angelis in sinum Abrahae. Mortuus est autem et dives, et sepultus est in inferno. Luke 16:23 Elevans autem oculos suos, cum esset in tormentis, vidit Abraham a longe, et Lazarum in sinu eius: Luke 16:24 et ipse clamans dixit: Pater Abraham, miserere mei, et mitte Lazarum ut intingat extremum digiti sui in aquam ut refrigeret linguam meam, quia crucior in hac flamma. Luke 16:25 Et dixit illi Abraham: Fili, recordare quia recepisti bona in vita tua, et Lazarus similiter mala: nunc autem hic consolatur, tu vero cruciaris. Luke 16:26 et in his omnibus inter nos, et vos chaos magnum firmatum est: ut hi, qui volunt hinc transire ad vos, non possint, neque inde huc transmeare. Luke 16:27 Et ait: Rogo ergo te pater ut mittas eum in domum patris mei. Luke 16:28 habeo enim quinque fratres, ut testetur illis, ne et ipsi veniant in hunc locum tormentorum. Luke 16:29 Et ait illi Abraham: Habent Moysen, et prophetas: audiant illos. Luke 16:30 At ille dixit: Non, pater Abraham: sed si quis ex mortuis ierit ad eos, poenitentiam agent. Luke 16:31 Ait autem illi: Si Moysen, et prophetas non audiunt, neque si quis ex mortuis resurrexerit, credent. Luke 17:0 Luke 17:1 Et ait ad discipulos suos: Impossibile est ut non veniant scandala: vae autem illi, per quem veniunt. Luke 17:2 Utilius est illi si lapis molaris imponatur circa collum eius, et proiiciatur in mare, quam ut scandalizet unum de pusillis istis. Luke 17:3 Attendite vobis: Si peccaverit in te frater tuus, increpa illum: et si poenitentiam egerit, dimitte illi. Luke 17:4 Et si septies in die peccaverit in te, et septies in die conversus fuerit ad te, dicens: Poenitet me, dimitte illi. Luke 17:5 Et dixerunt Apostoli Domino: Adauge nobis fidem. Luke 17:6 Dixit autem Dominus: Si habueritis fidem, sicut granum sinapis, dicetis huic arbori moro: Eradicare, et transplantare in mare, et obediet vobis. Luke 17:7 Quis autem vestrum habens servum arantem aut pascentem boves, qui regresso de agro dicat illi: Statim transi, recumbe: Luke 17:8 et non dicat ei: Para quod coenem, et praecinge te, et ministra mihi donec manducem et bibam, et post haec tu manducabis, et bibes? Luke 17:9 Numquid gratiam habet servo illi, quia fecit quae ei imperaverat? Luke 17:10 Non puto. Sic et vos cum feceritis omnia, quae praecepta sunt vobis, dicite: Servi inutiles sumus: quod debuimus facere, fecimus. Luke 17:11 Et factum est, dum iret in Ierusalem, transibat per mediam Samariam, et Galilaeam. Luke 17:12 Et cum ingrederetur quoddam castellum, occurrerunt ei decem viri leprosi, qui steterunt a longe: Luke 17:13 et levaverunt vocem, dicentes: Iesu praeceptor, miserere nostri. Luke 17:14 Quos ut vidit, dixit: Ite, ostendite vos sacerdotibus. Et factum est, dum irent, mundati sunt. Luke 17:15 Unus autem ex illis, ut vidit quia mundatus est, regressus est, cum magna voce magnificans Deum, Luke 17:16 et cecidit in faciem ante pedes eius, gratias agens: et hic erat Samaritanus. Luke 17:17 Respondens autem Iesus, dixit: Nonne decem mundati sunt? et novem ubi sunt? Luke 17:18 Non est inventus qui rediret, et daret gloriam Deo, nisi hic alienigena. Luke 17:19 Et ait illi: Surge, vade: quia fides tua te salvum fecit. Luke 17:20 Interrogatus autem a Pharisaeis: Quando venit regnum Dei? respondens eis, dixit: Non veniet regnum Dei cum observatione: Luke 17:21 neque dicent: Ecce hic, aut ecce illic. Ecce enim regnum Dei intra vos est. Luke 17:22 Et ait ad discipulos suos: Venient dies quando desideretis videre unum diem Filii hominis, et non videbitis. Luke 17:23 Et dicent vobis: Ecce hic, et ecce illic. Nolite ire, neque sectemini: Luke 17:24 nam, sicut fulgur coruscans de sub caelo in ea, quae sub caelo sunt, fulget: ita erit Filius hominis in die sua. Luke 17:25 Primum autem oportet illum multa pati, et reprobari a generatione hac. Luke 17:26 Et sicut factum est in diebus Noe, ita erit et in diebus Filii hominis. Luke 17:27 Edebant, et bibebant: uxores ducebant, et dabantur ad nuptias, usque in diem, qua intravit Noe in arcam: et venit diluvium, et perdidit omnes. Luke 17:28 Similiter sicut factum est in diebus Lot: Edebant, et bibebant: emebant, et vendebant: plantabant, et aedificabant: Luke 17:29 qua die autem exiit Lot a Sodomis, pluit ignem, et sulphur de caelo, et omnes perdidit: Luke 17:30 secundum haec erit qua die Filius hominis revelabitur. Luke 17:31 In illa hora qui fuerit in tecto, et vasa eius in domo, ne descendat tollere illa: et qui in agro, similiter non redeat retro. Luke 17:32 Memores estote uxoris Lot. Luke 17:33 Quicumque quaesierit animam suam salvam facere, perdet illam: et quicumque perdiderit illam, vivificabit eam. Luke 17:34 Dico vobis: in illa nocte erunt duo in lecto uno: unus assumetur, et alter relinquetur: Luke 17:35 duae erunt molentes in unum: una assumetur, et altera relinquetur: duo in agro: unus assumetur, et alter relinquetur. Luke 17:36 Respondentes dicunt illi: Ubi Domine? Luke 17:37 Qui dixit illis: Ubicumque fuerit corpus, illuc congregabuntur et aquilae. Luke 18:0 Luke 18:1 Dicebat autem et parabolam ad illos, quoniam oportet semper orare et non deficere, Luke 18:2 dicens: Iudex quidam erat in quadam civitate, qui Deum non timebat, et hominem non reverebatur. Luke 18:3 Vidua autem quaedam erat in civitate illa, et veniebat ad eum, dicens: Vindica me de adversario meo. Luke 18:4 Et nolebat per multum tempus. Post haec autem dixit intra se: Etsi Deum non timeo, nec hominem revereor: Luke 18:5 tamen quia molesta est mihi haec vidua, vindicabo illam, ne in novissimo veniens suggilet me. Luke 18:6 Ait autem Dominus: Audite quid iudex iniquitatis dicit: Luke 18:7 Deus autem non faciet vindictam electorum suorum clamantium ad se die ac nocte, et patientiam habebit in illis? Luke 18:8 Dico vobis quia cito faciet vindictam illorum. Verumtamen Filius hominis veniens, putas, inveniet fidem in terra? Luke 18:9 Dixit autem et ad quosdam, qui in se confidebant tamquam iusti, et aspernabantur ceteros, parabolam istam dicens: Luke 18:10 Duo homines ascendebant in templum ut orarent: unus Pharisaeus, et alter publicanus. Luke 18:11 Pharisaeus stans, haec apud se orabat: Deus gratias ago tibi, quia non sum sicut ceteri hominum: raptores, iniusti, adulteri: velut etiam hic publicanus. Luke 18:12 ieiuno bis in sabbato: decimas do omnium, quae possideo. Luke 18:13 Et publicanus a longe stans, nolebat nec oculos ad caelum levare: sed percutiebat pectus suum, dicens: Deus propitius esto mihi peccatori. Luke 18:14 Dico vobis, descendit hic iustificatus in domum suam ab illo, quia omnis, qui se exaltat, humiliabitur: et qui se humiliat, exaltabitur. Luke 18:15 Afferebant autem ad illum et infantes, ut eos tangeret. Quod cum viderent discipuli, increpabant illos. Luke 18:16 Iesus autem convocans illos, dixit: Sinite pueros venire ad me, et nolite vetare eos. talium est enim regnum Dei. Luke 18:17 Amen dico vobis: Quicumque non acceperit regnum Dei sicut puer, non intrabit in illud. Luke 18:18 Et interrogavit eum quidam princeps, dicens: Magister bone, quid faciens vitam aeternam possidebo? Luke 18:19 Dixit autem ei Iesus: Quid me dicis bonum? nemo bonus nisi solus Deus. Luke 18:20 Mandata nosti: Non occides: Non moechaberis: Non furtum facies: Non falsum testimonium dices: Honora patrem tuum, et matrem. Luke 18:21 Qui ait: Haec omnia custodivi a iuventute mea. Luke 18:22 Quo audito, Iesus ait ei: Adhuc unum tibi deest: omnia quaecumque habes vende, et da pauperibus, et habebis thesaurum in caelo: et veni, sequere me. Luke 18:23 His ille auditis, contristatus est: quia dives erat valde. Luke 18:24 Videns autem Iesus illum tristem factum, dixit: Quam difficile, qui pecunias habent, in regnum Dei intrabunt! Luke 18:25 Facilius est enim camelum per foramen acus transire, quam divitem intrare in regnum Dei. Luke 18:26 Et dixerunt qui audiebant: Et quis potest salvus fieri? Luke 18:27 Ait illis: Quae impossibilia sunt apud homines, possibilia sunt apud Deum. Luke 18:28 Ait autem Petrus: Ecce nos dimisimus omnia et secuti sumus te. Luke 18:29 Qui dixit eis: Amen dico vobis, nemo est, qui reliquit domum, aut parentes, aut fratres, aut uxorem, aut filios propter regnum Dei, Luke 18:30 et non recipiat multo plura in hoc tempore, et in saeculo venturo vitam aeternam. Luke 18:31 Assumpsit autem Iesus duodecim, et ait illis: Ecce ascendimus Ierosolymam, et consummabuntur omnia, quae scripta sunt per prophetas de Filio hominis. Luke 18:32 tradetur enim Gentibus, et illudetur, et flagellabitur, et conspuetur: Luke 18:33 et postquam flagellaverint, occident eum, et tertia die resurget. Luke 18:34 Et ipsi nihil horum intellexerunt, et erat verbum istud absconditum ab eis, et non intelligebant quae dicebantur. Luke 18:35 Factum est autem, cum appropinquaret Iericho, caecus quidam sedebat secus viam, mendicans. Luke 18:36 Et cum audiret turbam praetereuntem, interrogabat quid hoc esset. Luke 18:37 Dixerunt autem ei, quod Iesus Nazarenus transiret. Luke 18:38 Et clamavit, dicens: Iesu fili David miserere mei. Luke 18:39 Et qui praeibant, increpabant eum ut taceret. Ipse vero multo magis clamabat: Fili David miserere mei. Luke 18:40 Stans autem Iesus iussit illum adduci ad se. Et cum appropinquasset, interrogavit illum, Luke 18:41 dicens: Quid tibi vis faciam? At ille dixit: Domine ut videam. Luke 18:42 Et Iesus dixit illi: Respice, fides tua te salvum fecit. Luke 18:43 Et confestim vidit, et sequebatur illum magnificans Deum. Et omnis plebs ut vidit, dedit laudem Deo. Luke 19:0 Luke 19:1 Et ingressus perambulabat Iericho. Luke 19:2 Et ecce vir nomine Zachaeus: et hic princeps erat publicanorum, et ipse dives: Luke 19:3 et quaerebat videre Iesum, quis esset: et non poterat prae turba, quia statura pusillus erat. Luke 19:4 Et praecurrens ascendit in arborem sycomorum ut videret eum: quia inde erat transiturus. Luke 19:5 Et cum venisset ad locum, suspiciens Iesus vidit illum, et dixit ad eum: Zachaee festinans descende: quia hodie in domo tua oportet me manere. Luke 19:6 Et festinans descendit, et excepit illum gaudens. Luke 19:7 Et cum viderent omnes, murmurabant, dicentes quod ad hominem peccatorem divertisset. Luke 19:8 Stans autem Zachaeus, dixit ad Iesum: Ecce dimidium bonorum meorum, Domine, do pauperibus: et si quid aliquem defraudavi, reddo quadruplum. Luke 19:9 Ait Iesus ad eum: Quia hodie salus domui huic facta est: eo quod et ipse filius sit Abrahae. Luke 19:10 Venit enim Filius hominis quaerere, et salvum facere quod perierat. Luke 19:11 Haec illis audientibus adiiciens, dixit parabolam, eo quod esset prope Ierusalem: et quia existimarent quod confestim regnum Dei manifestaretur. Luke 19:12 Dixit ergo: Homo quidam nobilis abiit in regionem longinquam accipere sibi regnum, et reverti. Luke 19:13 Vocatis autem decem servis suis, dedit eis decem mnas, et ait ad illos: Negotiamini dum venio. Luke 19:14 Cives autem eius oderant eum: et miserunt legationem post illum, dicentes: Nolumus hunc regnare super nos. Luke 19:15 Et factum est ut rediret accepto regno: et iussit vocari servos, quibus dedit pecuniam, ut sciret quantum quisque negotiatus esset. Luke 19:16 Venit autem primus dicens: Domine, mna tua decem mnas acquisivit. Luke 19:17 Et ait illi: Euge bone serve, quia in modico fuisti fidelis, eris potestatem habens super decem civitates. Luke 19:18 Et alter venit, dicens: Domine, mna tua fecit quinque mnas. Luke 19:19 Et huic ait: Et tu esto super quinque civitates. Luke 19:20 Et alter venit, dicens: Domine, ecce mna tua, quam habui repositam in sudario: Luke 19:21 timui enim te, quia homo austerus es: tollis quod non posuisti, et metis quod non seminasti. Luke 19:22 Dicit ei: De ore tuo te iudico serve nequam. sciebas quod ego homo austerus sum, tollens quod non posui, et metens quod non seminavi: Luke 19:23 quare non dedisti pecuniam meam ad mensam, ut ego veniens cum usuris utique exegissem illam? Luke 19:24 Et astantibus, dixit: Auferte ab illo mnam, et date illi, qui decem mnas habet. Luke 19:25 Et dixerunt ei: Domine, habet decem mnas. Luke 19:26 Dico autem vobis, quia omni habenti dabitur, et abundabit: ab eo autem, qui non habet, et quod habet auferetur ab eo. Luke 19:27 Verumtamen inimicos meos illos, qui noluerunt me regnare super se, adducite huc: et interficite ante me. Luke 19:28 Et his dictis, praecedebat ascendens Ierosolymam. Luke 19:29 Et factum est, cum appropinquasset ad Bethphage, et Bethaniam ad montem, qui vocatur Oliveti, misit duos discipulos suos, Luke 19:30 dicens: Ite in castellum, quod contra vos est: in quod introeuntes, invenietis pullum asinae alligatum, cui nemo umquam hominum sedit: solvite illum, et adducite. Luke 19:31 Et si quis vos interrogaverit: Quare solvitis? sic dicetis ei: Quia Dominus operam eius desiderat. Luke 19:32 Abierunt autem qui missi erant: et invenerunt, sicut dixit illis, stantem pullum. Luke 19:33 Solventibus autem illis pullum, dixerunt domini eius ad illos: Quid solvitis pullum? Luke 19:34 At illi dixerunt: Quia Dominus eum necessarium habet. Luke 19:35 Et duxerunt illum ad Iesum. Et iacentes vestimenta sua supra pullum, imposuerunt Iesum. Luke 19:36 Eunte autem illo, substernebant vestimenta sua in via. Luke 19:37 Et cum appropinquaret iam ad descensum Montis oliveti, coeperunt omnes turbae descendentium gaudentes laudare Deum voce magna super omnibus, quas viderant, virtutibus, Luke 19:38 dicentes: Benedictus, qui venit rex in nomine Domini, pax in caelo, et gloria in excelsis. Luke 19:39 Et quidam Pharisaeorum de turbis, dixerunt ad illum: Magister, increpa discipulos tuos. Luke 19:40 Quibus ipse ait: Dico vobis, quia si hi tacuerint, lapides clamabunt. Luke 19:41 Et ut appropinquavit, videns civitatem flevit super illam, dicens: Luke 19:42 Quia si cognovisses et tu, et quidem in hac die tua, quae ad pacem tibi, nunc autem abscondita sunt ab oculis tuis. Luke 19:43 Quia venient dies in te: et circumdabunt te inimici tui vallo, et circumdabunt te: et coangustabunt te undique: Luke 19:44 et ad terram prosternent te, et filios tuos, qui in te sunt, et non relinquent in te lapidem super lapidem: eo quod non cognoveris tempus visitationis tuae. Luke 19:45 Et ingressus in templum, coepit eiicere vendentes in illo, et ementes, Luke 19:46 dicens illis: Scriptum est: Quia domus mea domus orationis est. Vos autem fecistis illam speluncam latronum. Luke 19:47 Et erat docens quotidie in templo. Principes autem sacerdotum, et Scribae, et Princeps plebis quaerebant illum perdere: Luke 19:48 et non inveniebant quid facerent illi. Omnis enim populus suspensus erat, audiens illum. Luke 20:0 Luke 20:1 Et factum est in una dierum, docente illo populum in templo, et evangelizante, convenerunt principes sacerdotum, et Scribae cum senioribus, Luke 20:2 et aiunt dicentes ad illum: Dic nobis, in qua potestate haec facis? aut: Quis est, qui dedit tibi hanc potestatem? Luke 20:3 Respondens autem Iesus, dixit ad illos: Interrogabo vos et ego unum verbum. Respondete mihi: Luke 20:4 Baptismus Ioannis de caelo erat, an ex hominibus? Luke 20:5 At illi cogitabant intra se, dicentes: Quia si dixerimus, de caelo, dicet: Quare ergo non credidistis illi? Luke 20:6 Si autem dixerimus, Ex hominibus, plebs universa lapidabit nos: certi sunt enim, Ioannem prophetam esse. Luke 20:7 Et responderunt se nescire unde esset. Luke 20:8 Et Iesus ait illis: Neque ego dico vobis in qua potestate haec facio. Luke 20:9 Coepit autem dicere ad plebem parabolam hanc: Homo quidam plantavit vineam, et locavit eam colonis: et ipse peregre fuit multis temporibus. Luke 20:10 Et in tempore illo misit ad cultores servum, ut de fructu vineae darent illi. Qui caesum dimiserunt eum inanem. Luke 20:11 Et addidit alterum servum mittere. Illi autem hunc quoque caedentes, et afficientes contumelia, dimiserunt inanem. Luke 20:12 Et addidit tertium mittere: qui et illum vulnerantes eiecerunt. Luke 20:13 Dixit autem dominus vineae: Quid faciam? mittam filium meum dilectum: forsitan, cum hunc viderint, verebuntur. Luke 20:14 Quem cum vidissent coloni, cogitaverunt intra se, dicentes: Hic est heres, occidamus illum, ut nostra fiat hereditas. Luke 20:15 Et eiectum illum extra vineam, occiderunt. Quid ergo faciet illis dominus vineae? Luke 20:16 veniet, et perdet colonos istos, et dabit vineam aliis. Quo audito, dixerunt illi: Absit. Luke 20:17 Ille autem aspiciens eos ait: Quid est ergo hoc, quod scriptum est: Lapidem, quem reprobaverunt aedificantes, hic factus est in caput anguli? Luke 20:18 Omnis, qui ceciderit super illum lapidem, conquassabitur: super quem autem ceciderit, comminuet illum. Luke 20:19 Et quaerebant principes sacerdotum, et Scribae mittere in illum manus illa hora: et timuerunt populum: cognoverunt enim quod ad ipsos dixerit similitudinem hanc. Luke 20:20 Et observantes miserunt insidiatores, qui se iustos simularent, ut caperent eum in sermone, et traderent illum principatui, et potestati praesidis. Luke 20:21 Et interrogaverunt eum, dicentes: Magister, scimus quia recte dicis, et doces: et non accipis personam, sed viam Dei in veritate doces: Luke 20:22 licet nobis tributum dare Caesari, an non? Luke 20:23 Considerans autem dolum illorum, dixit ad eos: Quid me tentatis? Luke 20:24 Ostendite mihi denarium: Cuius habet imaginem, et inscriptionem? Respondentes dixerunt ei: Caesaris. Luke 20:25 Et ait illis: Reddite ergo quae sunt Caesaris, Caesari: et quae sunt Dei, Deo. Luke 20:26 Et non potuerunt verbum eius reprehendere coram plebe: et mirati in responso eius, tacuerunt. Luke 20:27 Accesserunt autem quidam Sadducaeorum, qui negant esse resurrectionem, et interrogaverunt eum, Luke 20:28 dicentes: Magister, Moyses scripsit nobis: Si frater alicuius mortuus fuerit habens uxorem, et hic sine liberis fuerit, ut accipiat eam frater eius uxorem, et suscitet semen fratri suo: Luke 20:29 septem ergo fratres erant: et primus accepit uxorem, et mortuus est sine filiis. Luke 20:30 Et sequens accepit illam, et ipse mortuus est sine filio. Luke 20:31 Et tertius accepit illam. Similiter et omnes septem, et non reliquerunt semen, et mortui sunt. Luke 20:32 Novissime omnium mortua est et mulier. Luke 20:33 In resurrectione ergo, cuius eorum erit uxor? siquidem septem habuerunt eam uxorem. Luke 20:34 Et ait illis Iesus: Filii huius saeculi nubunt, et traduntur ad nuptias: Luke 20:35 illi vero qui digni habebuntur saeculo illo, et resurrectione ex mortuis, neque nubent, neque ducent uxores: Luke 20:36 neque etiam ultra mori potuerunt: aequales enim Angelis sunt, et filii sunt Dei: cum sint filii resurrectionis. Luke 20:37 Quia vero resurgent mortui, et Moyses ostendit secus rubum, sicut dicit Dominum, Deum Abraham, et Deum Isaac, et Deum Iacob. Luke 20:38 Deus autem non est mortuorum, sed vivorum: omnes enim vivunt ei. Luke 20:39 Respondentes autem quidam Scribarum, dixerunt ei: Magister, bene dixisti. Luke 20:40 Et amplius non audebant eum quidquam interrogare. Luke 20:41 Dixit autem ad illos: Quomodo dicunt Christum, filium esse David? Luke 20:42 et ipse David dicit in libro Psalmorum: Dixit Dominus Domino meo, sede a dextris meis, Luke 20:43 donec ponam inimicos tuos, scabellum pedum tuorum? Luke 20:44 David ergo Dominum illum vocat: et quomodo filius eius est? Luke 20:45 Audiente autem omni populo, dixit discipulis suis: Luke 20:46 Attendite a Scribis, qui volunt ambulare in stolis, et amant salutationes in foro, et primas cathedras in synagogis, et primos discubitus in conviviis: Luke 20:47 qui devorant domos viduarum, simulantes longam orationem. Hi accipient damnationem maiorem. Luke 21:0 Luke 21:1 Respiciens autem vidit eos, qui mittebant munera sua in gazophylacium, divites. Luke 21:2 Vidit autem et quandam viduam pauperculam mittentem aera minuta duo. Luke 21:3 Et dixit: Vere dico vobis, quia vidua haec pauper, plus quam omnes misit. Luke 21:4 Nam omnes hi ex abundanti sibi miserunt in munera Dei: haec autem ex eo, quo deest illi, omnem victum suum, quem habuit, misit. Luke 21:5 Et quibusdam dicentibus de templo quod bonis lapidibus, et donis ornatum esset, dixit: Luke 21:6 Haec, quae videtis, venient dies, in quibus non relinquetur lapis super lapidem, qui non destruatur. Luke 21:7 Interrogaverunt autem illum, dicentes: Praeceptor, quando haec erunt, et quod signum cum fieri incipient? Luke 21:8 Qui dixit: Videte ne seducamini: multi enim venient in nomine meo, dicentes quia ego sum: et tempus appropinquavit: nolite ergo ire post eos. Luke 21:9 Cum autem audieritis proelia, et seditiones, nolite terreri: oportet enim primum haec fieri, sed nondum statim finis. Luke 21:10 Tunc dicebat illis: Surget gens contra gentem, et regnum adversus regnum. Luke 21:11 Et terraemotus magni erunt per loca, et pestilentiae, et fames, terroresque de caelo, et signa magna erunt. Luke 21:12 Sed ante haec omnia iniicient vobis manus suas, et persequentur tradentes in synagogas, et custodias, trahentes ad reges, et praesides propter nomen meum: Luke 21:13 continget autem vobis in testimonium. Luke 21:14 Ponite ergo in cordibus vestris non praemeditari quemadmodum respondeatis. Luke 21:15 ego enim dabo vobis os, et sapientiam, cui non poterunt resistere, et contradicere omnes adversarii vestri. Luke 21:16 Trademini autem a parentibus, et fratribus, et cognatis, et amicis, et morte afficient ex vobis: Luke 21:17 et eritis odio omnibus hominibus propter nomen meum: Luke 21:18 et capillus de capite vestro non peribit. Luke 21:19 In patientia vestra possidebitis animas vestras. Luke 21:20 Cum autem videritis circumdari ab exercitu Ierusalem, tunc scitote quia appropinquavit desolatio eius: Luke 21:21 tunc qui in Iudaea sunt, fugiant ad montes: et qui in medio eius, discedant: et qui in regionibus, non intrent in eam. Luke 21:22 quia dies ultionis hi sunt, ut impleantur omnia, quae scripta sunt. Luke 21:23 Vae autem praegnantibus, et nutrientibus in illis diebus. erit enim pressura magna super terram, et ira populo huic. Luke 21:24 Et cadent in ore gladii: et captivi ducentur in omnes Gentes. et Ierusalem calcabitur a Gentibus: donec impleantur tempora nationum. Luke 21:25 Et erunt signa in sole, et luna, et stellis, et in terris pressura Gentium prae confusione sonitus maris, et fluctuum: Luke 21:26 arescentibus hominibus prae timore, et expectatione, quae supervenient universo orbi: nam virtutes caelorum movebuntur: Luke 21:27 et tunc videbunt filium hominis venientem in nube cum potestate magna, et maiestate. Luke 21:28 His autem fieri incipientibus, respicite, et levate capita vestra: quoniam appropinquat redemptio vestra. Luke 21:29 Et dixit illis similitudinem: Videte ficulneam, et omnes arbores: Luke 21:30 cum producunt iam ex se fructum, scitis quoniam prope est aestas. Luke 21:31 Ita et vos cum videritis haec fieri, scitote quoniam prope est regnum Dei. Luke 21:32 Amen dico vobis, quia non praeteribit generatio haec, donec omnia fiant. Luke 21:33 Caelum, et terra transibunt: verba autem mea non transibunt. Luke 21:34 Attendite autem vobis, ne forte graventur corda vestra in crapula, et ebrietate, et curis huius vitae: et superveniat in vos repentina dies illa: Luke 21:35 tamquam laqueus enim superveniet in omnes, qui sedent super faciem omnis terrae. Luke 21:36 Vigilate itaque, omni tempore orantes, ut digni habeamini fugere ista omnia, quae futura sunt, et stare ante Filium hominis. Luke 21:37 Erat autem diebus docens in templo: noctibus vero exiens, morabatur in monte, qui vocatur Oliveti. Luke 21:38 Et omnis populus manicabat ad eum in templo audire eum. Luke 22:0 Luke 22:1 Appropinquabat autem dies festus Azymorum, qui dicitur Pascha: Luke 22:2 et quaerebant principes sacerdotum, et Scribae, quomodo Iesum interficerent: timebant vero plebem. Luke 22:3 Intravit autem satanas in Iudam, qui cognominabatur Iscariotes, unum de duodecim. Luke 22:4 et abiit, et locutus est cum principibus sacerdotum, et magistratibus, quemadmodum illum traderet eis. Luke 22:5 Et gavisi sunt, et pacti sunt pecuniam illi dare. Luke 22:6 Et spopondit. Et quaerebat opportunitatem ut traderet illum sine turbis. Luke 22:7 Venit autem dies Azymorum, in qua necesse erat occidi pascha. Luke 22:8 Et misit Petrum, et Ioannem, dicens: Euntes parate nobis pascha, ut manducemus. Luke 22:9 At illi dixerunt: Ubi vis paremus? Luke 22:10 Et dixit ad eos: Ecce introeuntibus vobis in civitatem, occurret vobis homo quidam amphoram aquae portans: sequimini eum in domum, in quam intrat, Luke 22:11 et dicetis patrifamilias domus: Dicit tibi Magister: Ubi est diversorium, ubi pascha cum discipulis meis manducem? Luke 22:12 Et ipse ostendet vobis coenaculum magnum stratum, et ibi parate. Luke 22:13 Euntes autem invenerunt sicut dixit illis, et paraverunt pascha. Luke 22:14 Et cum facta esset hora, discubuit, et duodecim Apostoli cum eo. Luke 22:15 et ait illis: Desiderio desideravi hoc pascha manducare vobiscum, antequam patiar. Luke 22:16 Dico enim vobis, quia ex hoc non manducabo illud, donec impleatur in regno Dei. Luke 22:17 Et accepto calice gratias egit, et dixit: Accipite, et dividite inter vos. Luke 22:18 dico enim vobis quod non bibam de generatione vitis, donec regnum Dei veniat. Luke 22:19 Et accepto pane gratias egit, et fregit, et dedit eis, dicens: Hoc est corpus meum, quod pro vobis datur: hoc facite in meam commemorationem. Luke 22:20 Similiter et calicem, postquam coenavit, dicens: Hic est calix novum testamentum in sanguine meo, qui pro vobis fundetur. Luke 22:21 Verumtamen ecce manus tradentis me, mecum est in mensa. Luke 22:22 Et quidem Filius hominis, secundum quod definitum est, vadit: verumtamen vae homini illi, per quem tradetur. Luke 22:23 Et ipsi coeperunt quaerere inter se, quis esset ex eis, qui hoc facturus esset. Luke 22:24 Facta est autem et contentio inter eos, quis eorum videretur esse maior. Luke 22:25 Dixit autem eis: Reges Gentium dominantur eorum: et qui potestatem habent super eos, benefici vocantur. Luke 22:26 Vos autem non sic: sed qui maior est in vobis, fiat sicut minor: et qui praecessor est, sicut ministrator. Luke 22:27 Nam quis maior est, qui recumbit, an qui ministrat? nonne qui recumbit? Ego autem in medio vestrum sum, sicut qui ministrat: Luke 22:28 vos autem estis, qui permansistis mecum in tentationibus meis: Luke 22:29 Et ego dispono vobis sicut disposuit mihi Pater meus regnum, Luke 22:30 ut edatis, et bibatis super mensam meam in regno meo: et sedeatis super thronos iudicantes duodecim tribus Israel. Luke 22:31 Ait autem Dominus Simoni: Simon, ecce satanas expetivit vos ut cribraret sicut triticum: Luke 22:32 ego autem rogavi pro te ut non deficiat fides tua: et tu aliquando conversus confirma fratres tuos. Luke 22:33 Qui dixit ei: Domine, tecum paratus sum et in carcerem, et in mortem ire. Luke 22:34 At ille dixit: Dico tibi Petre, non cantabit hodie gallus, donec ter abneges nosse me. Et dixit eis: Luke 22:35 Quando misi vos sine sacculo, et pera, et calceamentis, numquid aliquid defuit vobis? Luke 22:36 At illi dixerunt: Nihil. Dixit ergo eis: Sed nunc qui habet sacculum, tollat similiter et peram: et qui non habet, vendat tunicam suam, et emat gladium. Luke 22:37 Dico enim vobis, quoniam adhuc hoc, quod scriptum est, oportet impleri in me: Et cum iniquis deputatus est. Etenim ea, quae sunt de me, finem habent. Luke 22:38 At illi dixerunt: Domine, ecce duo gladii hic. At ille dixit eis: Satis est. Luke 22:39 Et egressus ibat secundum consuetudinem in Monte olivarum. Secuti sunt autem illum et discipuli. Luke 22:40 Et cum pervenisset ad locum, dixit illis: Orate ne intretis in tentationem. Luke 22:41 Et ipse avulsus est ab eis quantum iactus est lapidis: et positis genibus orabat, Luke 22:42 dicens: Pater si vis, transfer calicem istum a me: Verumtamen non mea voluntas, sed tua fiat. Luke 22:43 Apparuit autem illi Angelus de caelo, confortans eum. Et factus in agonia, prolixius orabat. Luke 22:44 Et factus est sudor eius, sicut guttae sanguinis decurrentis in terram. Luke 22:45 Et cum surrexisset ab oratione, et venisset ad discipulos suos, invenit eos dormientes prae tristitia. Luke 22:46 Et ait illis: Quid dormitis? surgite, orate, ne intretis in tentationem. Luke 22:47 Adhuc eo loquente ecce turba: et qui vocabatur Iudas, unus de duodecim, antecedebat eos: et appropinquavit Iesu ut oscularetur eum. Luke 22:48 Iesus autem dixit illi: Iuda, osculo Filium hominis tradis? Luke 22:49 Videntes autem hi, qui circa ipsum erant, quod futurum erat, dixerunt ei: Domine, si percutimus in gladio? Luke 22:50 Et percussit unus ex illis servum principis sacerdotum, et amputavit auriculam eius dexteram. Luke 22:51 Respondens autem Iesus, ait: Sinite usque huc. Et cum tetigisset auriculam eius, sanavit eum. Luke 22:52 Dixit autem Iesus ad eos, qui venerant ad se, principes sacerdotum, et magistratus templi, et seniores: Quasi ad latronem existis cum gladiis, et fustibus? Luke 22:53 Cum quotidie vobiscum fuerim in templo, non extendistis manus in me: sed haec est hora vestra, et potestas tenebrarum. Luke 22:54 Comprehendentes autem eum, duxerunt ad domum principis sacerdotum: Petrus vero sequebatur eum a longe. Luke 22:55 Accenso autem igne in medio atrii, et circumsedentibus illis, erat Petrus in medio eorum. Luke 22:56 Quem cum vidisset ancilla quaedam sedentem ad lumen, et eum fuisset intuita, dixit: Et hic cum illo erat. Luke 22:57 At ille negavit eum, dicens: Mulier, non novi illum. Luke 22:58 Et post pusillum alius videns eum, dixit: Et tu de illis es. Petrus vero ait: O homo, non sum. Luke 22:59 Et intervallo facto quasi horae unius, alius quidam affirmabat, dicens: Vere et hic cum illo erat: nam et Galilaeus est. Luke 22:60 Et ait Petrus: Homo, nescio quid dicis. Et continuo adhuc illo loquente cantavit gallus. Luke 22:61 Et conversus Dominus respexit Petrum. Et recordatus est Petrus verbi Domini, sicut dixerat: Quia prius quam gallus cantet, ter me negabis. Luke 22:62 Et egressus foras Petrus flevit amare. Luke 22:63 Et viri, qui tenebant illum, illudebant ei, caedentes. Luke 22:64 Et velaverunt eum, et percutiebant faciem eius: et interrogabant eum, dicentes: Prophetiza, quis est, qui te percussit? Luke 22:65 Et alia multa blasphemantes dicebant in eum. Luke 22:66 Et ut factus est dies, convenerunt seniores plebis, et principes sacerdotum, et Scribae, et duxerunt illum in concilium suum, dicentes: Si tu es Christus, dic nobis. Luke 22:67 Et ait illis: Si vobis dixero, non credetis mihi: Luke 22:68 si autem et interrogavero, non respondebitis mihi, neque dimittetis. Luke 22:69 Ex hoc autem erit Filius hominis sedens a dextris virtutis Dei. Luke 22:70 Dixerunt autem omnes: Tu ergo es Filius Dei? Qui ait: Vos dicitis, quia ego sum. Luke 22:71 At illi dixerunt: Quid adhuc desideramus testimonium? ipsi enim audivimus de ore eius. Luke 23:0 Luke 23:1 Et surgens omnis multitudo eorum, duxerunt illum ad Pilatum. Luke 23:2 Coeperunt autem illum accusare, dicentes: Hunc invenimus subvertentem gentem nostram, et prohibentem tributa dari Caesari, et dicentem se Christum regem esse. Luke 23:3 Pilatus autem interrogavit eum, dicens: Tu es rex Iudaeorum? At ille respondens ait: Tu dicis. Luke 23:4 Ait autem Pilatus ad principes sacerdotum, et turbas: Nihil invenio causae in hoc homine. Luke 23:5 At illi invalescebant, dicentes: Commovit populum docens per universam Iudaeam, incipiens a Galilaea usque huc. Luke 23:6 Pilatus autem audiens Galilaeam, interrogavit si homo Galilaeus esset. Luke 23:7 Et ut cognovit quod de Herodis potestate esset, remisit eum ad Herodem, qui et ipse Ierosolymis erat illis diebus. Luke 23:8 Herodes autem viso Iesu, gavisus est valde. erat enim cupiens ex multo tempore videre eum, eo quod audierat multa de eo, et sperabat signum aliquod videre ab eo fieri. Luke 23:9 Interrogabat autem eum multis sermonibus. At ipse nihil illi respondebat. Luke 23:10 Stabant autem principes sacerdotum, et Scribae constanter accusantes eum. Luke 23:11 Sprevit autem illum Herodes cum exercitu suo: et illusit indutum veste alba, et remisit ad Pilatum. Luke 23:12 Et facti sunt amici Herodes et Pilatus in ipsa die: nam antea inimici erant ad invicem. Luke 23:13 Pilatus autem convocatis principibus sacerdotum, et magistratibus, et plebe, Luke 23:14 dixit ad illos: Obtulistis mihi hunc hominem, quasi avertentem populum, et ecce ego coram vobis interrogans, nullam causam inveni in homine isto ex his, in quibus eum accusatis. Luke 23:15 Sed neque Herodes: nam remisi vos ad illum, et ecce nihil dignum morte actum est ei. Luke 23:16 Emendatum ergo illum dimittam. Luke 23:17 Necesse autem habebat dimittere eis per diem festum, unum. Luke 23:18 Exclamavit autem simul universa turba, dicens: Tolle hunc, et dimitte nobis Barabbam, Luke 23:19 qui erat propter seditionem quandam factam in civitate et homicidium, missus in carcerem. Luke 23:20 Iterum autem Pilatus locutus est ad eos, volens dimittere Iesum. Luke 23:21 At illi succlamabant, dicentes: Crucifige, crucifige eum. Luke 23:22 Ille autem tertio dixit ad illos: Quid enim mali fecit iste? nullam causam mortis invenio in eo: corripiam ergo illum, et dimittam. Luke 23:23 At illi instabant vocibus magnis postulantes ut crucifigeretur: et invalescebant voces eorum. Luke 23:24 Et Pilatus adiudicavit fieri petitionem eorum. Luke 23:25 Dimisit autem illis eum, qui propter homicidium, et seditionem missus fuerat in carcerem, quem petebant, Iesum vero tradidit voluntati eorum. Luke 23:26 Et cum ducerent eum, apprehenderunt Simonem quendam Cyrenensem venientem de villa: et imposuerunt illi crucem portare post Iesum. Luke 23:27 Sequebatur autem illum multa turba populi, et mulierum: quae plangebant, et lamentabantur eum. Luke 23:28 Conversus autem ad illas Iesus, dixit: Filiae Ierusalem, nolite flere super me, sed super vos ipsas flete, et super filios vestros. Luke 23:29 Quoniam ecce venient dies, in quibus dicent: Beatae steriles, et ventres, qui non genuerunt, et ubera, quae non lactaverunt. Luke 23:30 Tunc incipient dicere montibus: Cadite super nos. et collibus: Operite nos. Luke 23:31 Quia si in viridi ligno haec faciunt, in arido quid fiet? Luke 23:32 Ducebantur autem et alii duo nequam cum eo, ut interficerentur. Luke 23:33 Et postquam venerunt in locum, qui vocatur Calvariae, ibi crucifixerunt eum: et latrones, unum a dextris, et alterum a sinistris. Luke 23:34 Iesus autem dicebat: Pater, dimitte illis: non enim sciunt quid faciunt. Dividentes vero vestimenta eius, miserunt sortes. Luke 23:35 Et stabat populus spectans, et deridebant eum principes cum eis, dicentes: Alios salvos fecit, se salvum faciat, si hic est Christus Dei electus. Luke 23:36 Illudebant autem ei et milites accedentes, et acetum offerentes ei, Luke 23:37 et dicentes: Si tu es rex Iudaeorum, salvum te fac. Luke 23:38 Erat autem et superscriptio scripta super eum litteris Graecis, et Latinis, et Hebraicis: Hic est rex Iudaeorum. Luke 23:39 Unus autem de his, qui pendebant, latronibus, blasphemabat eum, dicens: Si tu es Christus, salvum fac temetipsum, et nos. Luke 23:40 Respondens autem alter increpabat eum, dicens: Neque tu times Deum, qui in eadem damnatione es? Luke 23:41 Et nos quidem iuste, nam digna factis recipimus: hic vero nihil mali gessit. Luke 23:42 Et dicebat ad Iesum: Domine, memento mei, cum veneris in regnum tuum. Luke 23:43 Et dixit illi Iesus: Amen dico tibi: Hodie mecum eris in paradiso. Luke 23:44 Erat autem fere hora sexta, et tenebrae factae sunt in universam terram usque ad horam nonam. Luke 23:45 Et obscuratus est sol: et velum templi scissum est medium. Luke 23:46 Et clamans voce magna Iesus ait: Pater in manus tuas commendo spiritum meum. Et haec dicens, expiravit. Luke 23:47 Videns autem Centurio quod factum fuerat, glorificavit Deum, dicens: Vere hic homo iustus erat. Luke 23:48 Et omnis turba eorum, qui simul aderant ad spectaculum istud, et videbant quae fiebant, percutientes pectora sua revertebantur. Luke 23:49 Stabant autem omnes noti eius a longe: et mulieres, quae secutae eum erant a Galilaea, haec videntes. Luke 23:50 Et ecce vir nomine Ioseph, qui erat decurio, vir bonus, et iustus: Luke 23:51 hic non consenserat consilio, et actibus eorum, ab Arimathia civitate Iudaeae, qui expectabat et ipse regnum Dei. Luke 23:52 hic accessit ad Pilatum, et petiit corpus Iesu: Luke 23:53 et depositum involvit sindone, et posuit eum in monumento exciso, in quo nondum quisquam positus fuerat. Luke 23:54 Et dies erat parasceves, et sabbatum illucescebat. Luke 23:55 Subsecutae autem mulieres, quae cum eo venerant de Galilaea, viderunt monumentum, et quemadmodum positum erat corpus eius. Luke 23:56 Et revertentes paraverunt aromata, et unguenta: et sabbato quidem siluerunt secundum mandatum. Luke 24:0 Luke 24:1 Una autem sabbati valde diluculo venerunt ad monumentum, portantes quae paraverant, aromata: Luke 24:2 et invenerunt lapidem revolutum a monumento. Luke 24:3 Et ingressae non invenerunt corpus Domini Iesu. Luke 24:4 Et factum est, dum mente consternatae essent de isto, ecce duo viri steterunt secus illas in veste fulgenti. Luke 24:5 Cum timerent autem, et declinarent vultum in terram, dixerunt ad illas: Quid quaeritis viventem cum mortuis? Luke 24:6 non est hic, sed surrexit: recordamini qualiter locutus est vobis, cum adhuc in Galilaea esset, Luke 24:7 dicens: Quia oportet filium hominis tradi in manus hominum peccatorum, et crucifigi, et die tertia resurgere. Luke 24:8 Et recordatae sunt verborum eius. Luke 24:9 Et regressae a monumento nunciaverunt haec omnia illis undecim, et ceteris omnibus. Luke 24:10 Erat autem Maria Magdalene, et Ioanna, et Maria Iacobi, et ceterae, quae cum eis erant, quae dicebant ad Apostolos haec. Luke 24:11 Et visa sunt ante illos, sicut deliramentum verba ista: et non crediderunt illis. Luke 24:12 Petrus autem surgens cucurrit ad monumentum: et procumbens vidit linteamina sola posita, et abiit secum mirans quod factum fuerat. Luke 24:13 Et ecce duo ex illis ibant ipsa die in castellum, quod erat in spatio stadiorum sexaginta ab Ierusalem, nomine Emmaus. Luke 24:14 et ipsi loquebantur ad invicem de his omnibus, quae acciderant. Luke 24:15 Et factum est, dum fabularentur, et secum quaererent: et ipse Iesus appropinquans ibat cum illis: Luke 24:16 oculi autem illorum tenebantur ne eum agnoscerent. Luke 24:17 Et ait ad illos: Qui sunt hi sermones, quos confertis ad invicem ambulantes, et estis tristes? Luke 24:18 Et respondens unus, cui nomen Cleophas, dixit ei: Tu solus peregrinus es in Ierusalem, et non cognovisti quae facta sunt in illa his diebus? Luke 24:19 Quibus ille dixit: Quae? Et dixerunt: De Iesu Nazareno, qui fuit vir propheta, potens in opere, et sermone coram Deo, et omni populo: Luke 24:20 Et quomodo eum tradiderunt summi sacerdotes, et principes nostri in damnationem mortis, et crucifixerunt eum. Luke 24:21 nos autem sperabamus quia ipse esset redempturus Israel: et nunc super haec omnia, tertia dies est hodie quod haec facta sunt. Luke 24:22 Sed et mulieres quaedam ex nostris terruerunt nos, quae ante lucem fuerunt ad monumentum, Luke 24:23 et, non invento corpore eius, venerunt, dicentes se etiam visionem angelorum vidisse, qui dicunt eum vivere. Luke 24:24 Et abierunt quidam ex nostris ad monumentum: et ita invenerunt sicut mulieres dixerunt, ipsum vero non invenerunt. Luke 24:25 Et ipse dixit ad eos: O stulti, et tardi corde ad credendum in omnibus, quae locuti sunt Prophetae! Luke 24:26 Nonne haec oportuit pati Christum, et ita intrare in gloriam suam? Luke 24:27 Et incipiens a Moyse, et omnibus Prophetis, interpretabatur illis in omnibus scripturis, quae de ipso erant. Luke 24:28 Et appropinquaverunt castello quo ibant: et ipse se finxit longius ire. Luke 24:29 Et coegerunt illum, dicentes: Mane nobiscum, quoniam advesperascit, et inclinata est iam dies. Et intravit cum illis. Luke 24:30 Et factum est, dum recumberet cum eis, accepit panem, et benedixit, ac fregit, et porrigebat illis. Luke 24:31 Et aperti sunt oculi eorum, et cognoverunt eum: et ipse evanuit ex oculis eorum. Luke 24:32 Et dixerunt ad invicem: Nonne cor nostrum ardens erat in nobis dum loqueretur in via, et aperiret nobis Scripturas? Luke 24:33 Et surgentes eadem hora regressi sunt in Ierusalem: et invenerunt congregatos undecim, et eos, qui cum illis erant, Luke 24:34 dicentes: Quod surrexit Dominus vere, et apparuit Simoni. Luke 24:35 Et ipsi narrabant quae gesta erant in via: et quomodo cognoverunt eum in fractione panis. Luke 24:36 Dum autem haec loquuntur, stetit Iesus in medio eorum, et dicit eis: Pax vobis: ego sum, nolite timere. Luke 24:37 Conturbati vero, et conterriti, existimabant se spiritum videre. Luke 24:38 Et dixit eis: Quid turbati estis, et cogitationes ascendunt in corda vestra? Luke 24:39 Videte manus meas, et pedes, quia ego ipse sum: palpate, et videte: quia spiritus carnem, et ossa non habet, sicut me videtis habere. Luke 24:40 Et cum hoc dixisset, ostendit eis manus, et pedes. Luke 24:41 Adhuc autem illis non credentibus, et mirantibus prae gaudio, dixit: Habetis hic aliquid, quod manducetur? Luke 24:42 At illi obtulerunt ei partem piscis assi, et favum mellis. Luke 24:43 Et cum manducasset coram eis, sumens reliquias dedit eis. Luke 24:44 Et dixit ad eos: Haec sunt verba, quae locutus sum ad vos, cum adhuc essem vobiscum, quoniam necesse est impleri omnia, quae scripta sunt in lege Moysi, et Prophetis, et Psalmis de me. Luke 24:45 Tunc aperuit illis sensum ut intelligerent Scripturas. Luke 24:46 et dixit eis: Quoniam sic scriptum est, et sic oportebat Christum pati, et resurgere a mortuis tertia die: Luke 24:47 et praedicari in nomine eius poenitentiam, et remissionem peccatorum in omnes gentes, incipientibus ab Ierosolyma. Luke 24:48 Vos autem testes estis horum. Luke 24:49 Et ego mittam promissum Patris mei in vos. vos autem sedete in civitate, quoadusque induamini virtute ex alto. Luke 24:50 Eduxit autem eos foras in Bethaniam: et elevatis manibus suis benedixit eis. Luke 24:51 Et factum est, dum benediceret illis, recessit ab eis, et ferebatur in caelum. Luke 24:52 Et ipsi adorantes regressi sunt in Ierusalem cum gaudio magno: Luke 24:53 et erant semper in templo, laudantes, et benedicentes Deum. Amen.
John 0:0
John 1:0 John 1:1 In principio erat verbum, et verbum erat apud Deum, et Deus erat verbum. John 1:2 Hoc erat in principio apud Deum. John 1:3 Omnia per ipsum facta sunt: et sine ipso factum est nihil: quod factum est John 1:4 in ipso vita erat, et vita erat lux hominum: John 1:5 et lux in tenebris lucet, et tenebrae eam non comprehenderunt. John 1:6 Fuit homo missus a Deo, cui nomen erat Ioannes. John 1:7 Hic venit in testimonium ut testimonium perhiberet de lumine, ut omnes crederent per illum. John 1:8 non erat ille lux, sed ut testimonium perhiberet de lumine. John 1:9 Erat lux vera, quae illuminat omnem hominem venientem in hunc mundum. John 1:10 in mundo erat, et mundus per ipsum factus est, et mundus eum non cognovit. John 1:11 In propria venit, et sui eum non receperunt. John 1:12 quotquot autem receperunt eum, dedit eis potestatem filios Dei fieri, his, qui credunt in nomine eius: John 1:13 qui non ex sanguinibus, neque ex voluntate carnis, neque ex voluntate viri, sed ex Deo nati sunt. John 1:14 Et verbum caro factum est, et habitavit in nobis: et vidimus gloriam eius, gloriam quasi unigeniti a patre plenum gratiae et veritatis. John 1:15 Ioannes testimonium perhibet de ipso, et clamat dicens: Hic erat, quem dixi: Qui post me venturus est, ante me factus est: quia prior me erat. John 1:16 Et de plenitudine eius nos omnes accepimus, et gratiam pro gratia. John 1:17 quia lex per Moysen data est, gratia, et veritas per Iesum Christum facta est. John 1:18 Deum nemo vidit umquam: unigenitus filius, qui est in sinu patris, ipse enarravit. John 1:19 Et hoc est testimonium Ioannis, quando miserunt Iudaei ab Ierosolymis sacerdotes et Levitas ad eum ut interrogarent eum: Tu quis es? John 1:20 Et confessus est, et non negavit: et confessus est: Quia non sum ego Christus. John 1:21 Et interrogaverunt eum: Quid ergo? Elias es tu? Et dixit: Non sum. Propheta es tu? Et respondit: Non. John 1:22 Dixerunt ergo ei: Quis es ut responsum demus his, qui miserunt nos? quid dicis de teipso? John 1:23 Ait: Ego vox clamantis in deserto: Dirigite viam Domini, sicut dixit Isaias propheta. John 1:24 Et qui missi fuerant, erant ex Pharisaeis. John 1:25 Et interrogaverunt eum, et dixerunt ei: Quid ergo baptizas, si tu non es Christus, neque Elias, neque Propheta? John 1:26 Respondit eis Ioannes, dicens: Ego baptizo in aqua: medius autem vestrum stetit, quem vos nescitis. John 1:27 Ipse est, qui post me venturus est, qui ante me factus est: cuius ego non sum dignus ut solvam eius corigiam calceamenti. John 1:28 Haec in Bethania facta sunt trans Iordanem, ubi erat Ioannes baptizans. John 1:29 Altera die vidit Ioannes Iesum venientem ad se, et ait: Ecce agnus Dei, ecce qui tollit peccata mundi. John 1:30 Hic est, de quo dixi: Post me venit vir, qui ante me factus est: quia prior me erat. John 1:31 et ego nesciebam eum, sed ut manifestetur in Israel, propterea veni ego in aqua baptizans. John 1:32 Et testimonium perhibuit Ioannes, dicens: Quia vidi Spiritum descendentem quasi columbam de caelo, et mansit super eum. John 1:33 Et ego nesciebam eum: sed qui misit me baptizare in aqua, ille mihi dixit: Super quem videris Spiritum descendentem, et manentem super eum, hic est, qui baptizat in Spiritu sancto. John 1:34 Et ego vidi: et testimonium perhibui quia hic est Filius Dei. John 1:35 Altera die iterum stabat Ioannes, et ex discipulis eius duo. John 1:36 Et respiciens Iesum ambulantem, dicit: Ecce agnus Dei. John 1:37 Et audierunt eum duo discipuli loquentem, et secuti sunt Iesum. John 1:38 Conversus autem Iesus, et videns eos sequentes se, dicit eis: Quid quaeritis? Qui dixerunt ei: Rabbi, (quod dicitur interpretatum Magister) ubi habitas? John 1:39 Dicit eis: Venite, et videte. Venerunt, et viderunt ubi maneret, et apud eum manserunt die illo: hora autem erat quasi decima. John 1:40 Erat autem Andreas frater Simonis Petri unus ex duobus, qui audierant a Ioanne, et secuti fuerant eum. John 1:41 Invenit hic primum fratrem suum Simonem, et dicit ei: Invenimus Messiam. (quod est interpretatum Christus.) John 1:42 Et adduxit eum ad Iesum. Intuitus autem eum Iesus, dixit: Tu es Simon filius Ioanna: tu vocaberis Cephas. quod interpretatur Petrus. John 1:43 In crastinum voluit exire in Galilaeam, et invenit Philippum. Et dicit ei Iesus: Sequere me. John 1:44 Erat autem Philippus a Bethsaida, civitate Andreae, et Petri. John 1:45 Invenit Philippus Nathanael, et dicit ei: Quem scripsit Moyses in lege, et Prophetae, invenimus Iesum filium Ioseph a Nazareth. John 1:46 Et dixit ei Nathanael: A Nazareth potest aliquid boni esse? Dicit ei Philippus: Veni, et vide. John 1:47 Vidit Iesus Nathanael venientem ad se, et dicit de eo: Ecce vere Israelita, in quo dolus non est. John 1:48 Dicit ei Nathanael: Unde me nosti? Respondit Iesus, et dixit ei: Priusquam te Philippus vocavit, cum esses sub ficu, vidi te. John 1:49 Respondit ei Nathanael, et ait: Rabbi, tu es Filius Dei, tu es Rex Israel. John 1:50 Respondit Iesus, et dixit ei: Quia dixi tibi: Vidi te sub ficu, credis: maius his videbis. John 1:51 Et dicit ei: Amen, amen dico vobis, videbitis caelum apertum, et Angelos Dei ascendentes, et descendentes supra Filium hominis. John 2:0 John 2:1 Et die tertia nuptiae factae sunt in Cana Galilaeae, et erat mater Iesu ibi. John 2:2 Vocatus est autem et Iesus, et discipuli eius ad nuptias. John 2:3 Et deficiente vino, dicit mater Iesu ad eum: Vinum non habent. John 2:4 Et dicit ei Iesus: Quid mihi, et tibi est, mulier? nondum venit hora mea. John 2:5 Dicit mater eius ministris: Quodcumque dixerit vobis, facite. John 2:6 Erant autem ibi lapideae hydriae sex positae secundum purificationem Iudaeorum, capientes singulae metretas binas vel ternas. John 2:7 Dicit eis Iesus: Implete hydrias aqua. Et impleverunt eas usque ad summum. John 2:8 Et dicit eis Iesus: Haurite nunc, et ferte architriclino. Et tulerunt. John 2:9 Ut autem gustavit architriclinus aquam vinum factam, et non sciebat unde esset, ministri autem sciebant, qui hauserant aquam: vocat sponsum architriclinus, John 2:10 et dicit ei: Omnis homo primum bonum vinum ponit: et cum inebriati fuerint, tunc id, quod deterius est. Tu autem servasti bonum vinum usque adhuc. John 2:11 Hoc fecit initium signorum Iesus in Cana Galilaeae: et manifestavit gloriam suam, et crediderunt in eum discipuli eius. John 2:12 Post haec descendit Capharnaum ipse, et mater eius, et fratres eius, et discipuli eius: et ibi manserunt non multis diebus. John 2:13 Et prope erat Pascha Iudaeorum, et ascendit Iesus Ierosolymam: John 2:14 et invenit in templo vendentes boves, et oves, et columbas, et numularios sedentes. John 2:15 Et cum fecisset quasi flagellum de funiculis, omnes eiecit de templo, oves quoque, et boves, et numulariorum effudit aes, et mensas subvertit. John 2:16 Et his, qui columbas vendebant, dixit: Auferte ista hinc, et nolite facere domum patris mei, domum negotiationis. John 2:17 Recordati sunt vero discipuli eius quia scriptum est: Zelus domus tuae comedit me. John 2:18 Responderunt ergo Iudaei, et dixerunt ei: Quod signum ostendis nobis quia haec facis? John 2:19 Respondit Iesus, et dixit eis: Solvite templum hoc, et in tribus diebus excitabo illud. John 2:20 Dixerunt ergo Iudaei: Quadraginta et sex annis aedificatum est templum hoc, et tu in tribus diebus excitabis illud? John 2:21 Ille autem dicebat de templo corporis sui. John 2:22 Cum ergo resurrexisset a mortuis, recordati sunt discipuli eius, quia hoc dicebat, et crediderunt scripturae, et sermoni, quem dixit Iesus. John 2:23 Cum autem esset Ierosolymis in pascha in die festo, multi crediderunt in nomine eius, videntes signa eius, quae faciebat. John 2:24 Ipse autem Iesus non credebat semetipsum eis, eo quod ipse nosset omnes, John 2:25 et quia opus ei non erat ut quis testimonium perhiberet de homine: ipse enim sciebat quid esset in homine. John 3:0 John 3:1 Erat autem homo ex Pharisaeis, Nicodemus nomine, princeps Iudaeorum. John 3:2 Hic venit ad Iesum nocte, et dixit ei: Rabbi, scimus quia a Deo venisti magister, nemo enim potest haec signa facere, quae tu facis, nisi fuerit Deus cum eo. John 3:3 Respondit Iesus, et dixit ei: Amen, amen dico tibi, nisi quis renatus fuerit denuo, non potest videre regnum Dei. John 3:4 Dicit ad eum Nicodemus: Quomodo potest homo nasci, cum sit senex? numquid potest in ventrem matris suae iterato introire, et renasci? John 3:5 Respondit Iesus: Amen, amen dico tibi, nisi quis renatus fuerit ex aqua, et Spiritu sancto, non potest introire in regnum Dei. John 3:6 Quod natum est ex carne, caro est: et quod natum est ex spiritu, spiritus est. John 3:7 Non mireris quia dixi tibi: oportet vos nasci denuo. John 3:8 Spiritus ubi vult spirat: et vocem eius audis, sed nescis unde veniat, aut quo vadat: sic est omnis, qui natus est ex spiritu. John 3:9 Respondit Nicodemus, et dixit ei: Quomodo possunt haec fieri? John 3:10 Respondit Iesus, et dixit ei: Tu es magister in Israel, et haec ignoras? John 3:11 Amen, amen dico tibi, quia quod scimus loquimur, et quod vidimus testamur, et testimonium nostrum non accipitis. John 3:12 Si terrena dixi vobis, et non creditis: quomodo, si dixero vobis caelestia, credetis? John 3:13 Et nemo ascendit in caelum, nisi qui descendit de caelo, Filius hominis, qui est in caelo. John 3:14 Et sicut Moyses exaltavit serpentem in deserto; ita exaltari oportet Filium hominis: John 3:15 ut omnis, qui credit in ipsum, non pereat, sed habeat vitam aeternam. John 3:16 Sic enim Deus dilexit mundum, ut Filium suum unigenitum daret: ut omnis, qui credit in eum, non pereat, sed habeat vitam aeternam. John 3:17 Non enim misit Deus Filium suum in mundum, ut iudicet mundum, sed ut salvetur mundus per ipsum. John 3:18 Qui credit in eum, non iudicatur: qui autem non credit, iam iudicatus est: quia non credit in nomine unigeniti Filii Dei. John 3:19 Hoc est autem iudicium: quia lux venit in mundum, et dilexerunt homines magis tenebras, quam lucem: erant enim eorum mala opera. John 3:20 Omnis enim, qui male agit, odit lucem, et non venit ad lucem, ut non arguantur opera eius: John 3:21 qui autem facit veritatem, venit ad lucem, ut manifestentur opera eius, quia in Deo sunt facta. John 3:22 Post haec venit Iesus, et discipuli eius in terram Iudaeam: et illic demorabatur cum eis, et baptizabat. John 3:23 Erat autem et Ioannes baptizans in Aennon, iuxta Salim: quia aquae multae erant illic, et veniebant, et baptizabantur. John 3:24 Nondum enim missus fuerat Ioannes in carcerem. John 3:25 Facta est autem quaestio ex discipulis Ioannis cum Iudaeis de Purificatione. John 3:26 Et venerunt ad Ioannem, et dixerunt ei: Rabbi, qui erat tecum trans Iordanem, cui tu testimonium perhibuisti, ecce hic baptizat, et omnes veniunt ad eum. John 3:27 Respondit Ioannes, et dixit: Non potest homo accipere quidquam, nisi fuerit ei datum de caelo. John 3:28 Ipsi vos mihi testimonium perhibetis, quod dixerim: Non sum ego Christus: sed quia missus sum ante illum. John 3:29 Qui habet sponsam, sponsus est: amicus autem sponsi, qui stat, et audit eum, gaudio gaudet propter vocem sponsi. Hoc ergo gaudium meum impletum est. John 3:30 Illum oportet crescere, me autem minui. John 3:31 Qui desursum venit, super omnes est. Qui est de terra, de terra est, et de terra loquitur. Qui de caelo venit, super omnes est. John 3:32 Et quod vidit, et audivit, hoc testatur: et testimonium eius nemo accipit. John 3:33 Qui autem accepit eius testimonium, signavit quia Deus verax est. John 3:34 Quem enim misit Deus, verba Dei loquitur: non enim ad mensuram dat Deus spiritum. John 3:35 Pater diligit Filium: et omnia dedit in manu eius. John 3:36 Qui credit in Filium, habet vitam aeternam: qui autem incredulus est Filio, non videbit vitam, sed ira Dei manet super eum. John 4:0 John 4:1 Ut ergo cognovit Iesus quia audierunt Pharisaei quod Iesus plures discipulos facit, et baptizat, quam Ioannes, John 4:2 (quamquam Iesus non baptizaret, sed discipuli eius) John 4:3 reliquit Iudaeam, et abiit iterum in Galilaeam. John 4:4 oportebat autem eum transire per mediam Samariam. John 4:5 Venit ergo in civitatem Samariae, quae dicitur Sichar: iuxta praedium, quod dedit Iacob Ioseph filio suo. John 4:6 Erat autem ibi fons Iacob. Iesus ergo fatigatus ex itinere, sedebat sic supra fontem. Hora autem erat quasi sexta. John 4:7 Venit mulier de Samaria haurire aquam. Dicit ei Iesus: Da mihi bibere. John 4:8 (Discipuli enim eius abierant in civitatem ut cibos emerent.) John 4:9 Dicit ergo ei mulier illa Samaritana: Quomodo tu Iudaeus cum sis, bibere a me poscis, quae sum mulier Samaritana? non enim coutuntur Iudaei Samaritanis. John 4:10 Respondit Iesus, et dixit ei: Si scires donum Dei, et quis est, qui dicit tibi: Da mihi bibere: tu forsitan petisses ab eo, et dedisset tibi aquam vivam. John 4:11 Dicit ei mulier: Domine, neque in quo haurias habes, et puteus altus est: unde ergo habes aquam vivam? John 4:12 Numquid tu maior es patre nostro Iacob, qui dedit nobis puteum, et ipse ex eo bibit, et filii eius, et pecora eius? John 4:13 Respondit Iesus, et dixit ei: Omnis, qui bibit ex aqua hac, sitiet iterum: qui autem biberit ex aqua, quam ego dabo ei, non sitiet in aeternum: John 4:14 sed aqua, quam ego dabo ei, fiet in eo fons aquae salientis in vitam aeternam. John 4:15 Dicit ad eum mulier: Domine, da mihi hanc aquam, ut non sitiam: neque veniam huc haurire. John 4:16 Dicit ei Iesus: Vade, voca virum tuum, et veni huc. John 4:17 Respondit mulier, et dixit: Non habeo virum. Dicit ei Iesus: Bene dixisti, quia non habeo virum: John 4:18 quinque enim viros habuisti, et hunc, quem habes, non est tuus vir: hoc vere dixisti. John 4:19 Dicit ei mulier: Domine, video quia Propheta es tu. John 4:20 Patres nostri in monte hoc adoraverunt, et vos dicitis, quia Ierosolymis est locus, ubi adorare oportet. John 4:21 Dicit ei Iesus: Mulier crede mihi, quia venit hora, quando neque in monte hoc, neque in Ierosolymis adorabitis Patrem. John 4:22 Vos adoratis quod nescitis: nos adoramus quod scimus, quia salus ex Iudaeis est. John 4:23 Sed venit hora, et nunc est, quando veri adoratores adorabunt Patrem in spiritu et veritate. Nam et Pater tales quaerit, qui adorent eum. John 4:24 Spiritus est Deus: et eos qui adorant eum, in spiritu et veritate oportet adorare. John 4:25 Dicit ei mulier: Scio quia Messias venit, (qui dicitur Christus.) cum ergo venerit ille, nobis annunciabit omnia. John 4:26 Dicit ei Iesus: Ego sum, qui loquor tecum. John 4:27 Et continuo venerunt discipuli eius: et mirabantur quia cum muliere loquebatur. Nemo tamen dixit: Quid quaeris, aut quid loqueris cum ea? John 4:28 Reliquit ergo hydriam suam mulier, et abiit in civitatem, et dicit illis hominibus: John 4:29 Venite, et videte hominem, qui dixit mihi omnia quaecumque feci: numquid ipse est Christus? John 4:30 Exierunt ergo de civitate, et veniebant ad eum. John 4:31 Interea rogabant eum discipuli, dicentes: Rabbi, manduca. John 4:32 Ille autem dicit eis: Ego cibum habeo manducare, quem vos nescitis. John 4:33 Dicebant ergo discipuli ad invicem: Numquid aliquis attulit ei manducare? John 4:34 Dicit eis Iesus: Meus cibus est ut faciam voluntatem eius, qui misit me, ut perficiam opus eius. John 4:35 Nonne vos dicitis, quod adhuc quattuor menses sunt, et messis venit? Ecce dico vobis: Levate oculos vestros, et videte regiones, quia albae sunt iam ad messem. John 4:36 Et qui metit, mercedem accipit, et congregat fructum in vitam aeternam: ut, et qui seminat, simul gaudeat, et qui metit. John 4:37 In hoc enim est verbum verum: quia alius est qui seminat, et alius est qui metit. John 4:38 Ego misi vos metere quod vos non laborastis: alii laboraverunt, et vos in labores eorum introistis. John 4:39 Ex civitate autem illa multi crediderunt in eum Samaritanorum, propter verbum mulieris testimonium perhibentis: Quia dixit mihi omnia quaecumque feci. John 4:40 Cum venissent ergo ad illum Samaritani, rogaverunt eum ut ibi maneret. Et mansit ibi duos dies. John 4:41 Et multo plures crediderunt in eum propter sermonem eius. John 4:42 Et mulieri dicebant: Quia iam non propter tuam loquelam credimus: ipsi enim audivimus, et scimus quia hic est vere Salvator mundi. John 4:43 Post duos autem dies exiit inde: et abiit in Galilaeam. John 4:44 Ipse enim Iesus testimonium perhibuit quia Propheta in sua patria honorem non habet. John 4:45 Cum ergo venisset in Galilaeam, exceperunt eum Galilaei, cum omnia vidissent quae fecerat Ierosolymis in die festo: et ipsi enim venerant ad diem festum. John 4:46 Venit ergo iterum in Cana Galilaeae, ubi fecit aquam vinum. Et erat quidam regulus, cuius filius infirmabatur Capharnaum. John 4:47 Hic cum audisset quia Iesus adveniret a Iudaea in Galilaeam, abiit ad eum, et rogabat eum ut descenderet, et sanaret filium eius: incipiebat enim mori. John 4:48 Dixit ergo Iesus ad eum: Nisi signa, et prodigia videritis, non creditis. John 4:49 Dicit ad eum regulus: Domine, descende prius quam moriatur filius meus. John 4:50 Dicit ei Iesus: Vade, filius tuus vivit. Credidit homo sermoni, quem dixit ei Iesus, et ibat. John 4:51 Iam autem eo descendente, servi occurrerunt ei, et nunciaverunt dicentes, quia filius eius viveret. John 4:52 Interrogabat ergo horam ab eis, in qua melius habuerit. Et dixerunt ei: Quia heri hora septima reliquit eum febris. John 4:53 Cognovit ergo pater, quia illa hora erat, in qua dixit ei Iesus: Filius tuus vivit: et credidit ipse, et domus eius tota. John 4:54 Hoc iterum secundum signum fecit Iesus, cum venisset a Iudaea in Galilaeam. John 5:0 John 5:1 Post haec erat dies festus Iudaeorum, et ascendit Iesus Ierosolymam. John 5:2 Est autem Ierosolymis Probatica piscina, quae cognominatur Hebraice Bethsaida, quinque porticus habens. John 5:3 In his iacebat multitudo magna languentium, caecorum, claudorum, aridorum expectantium aquae motum. John 5:4 Angelus autem Domini descendebat secundum tempus in piscinam: et movebatur aqua. Et qui prior descendisset in piscinam post motionem aquae, sanus fiebat a quacumque detinebatur infirmitate. John 5:5 Erat autem quidam homo ibi triginta et octo annos habens in infirmitate sua. John 5:6 Hunc autem cum vidisset Iesus iacentem, et cognovisset quia iam multum tempus haberet, dicit ei: Vis sanus fieri? John 5:7 Respondit ei languidus: Domine, hominem non habeo, ut cum turbata fuerit aqua, mittat me in piscinam: dum venio enim ego, alius ante me descendit. John 5:8 Dicit ei Iesus: Surge, tolle grabatum tuum, et ambula: John 5:9 Et statim sanus factus est homo ille: et sustulit grabatum suum, et ambulabat. Erat autem sabbatum in die illo. John 5:10 Dicebant ergo Iudaei illi, qui sanatus fuerat: Sabbatum est, non licet tibi tollere grabatum tuum. John 5:11 Respondit eis: Qui me sanum fecit, ille mihi dixit: Tolle grabatum, et ambula. John 5:12 Interrogaverunt ergo eum: Quis est ille homo, qui dixit tibi, Tolle grabatum tuum, et ambula? John 5:13 Is autem, qui sanus fuerat effectus, nesciebat quis esset. Iesus enim declinavit a turba constituta in loco. John 5:14 Postea invenit eum Iesus in templo, et dixit illi: Ecce sanus factus es: iam noli peccare, ne deterius tibi aliquid contingat. John 5:15 Abiit ille homo, et nunciavit Iudaeis quia Iesus esset, qui fecit eum sanum. John 5:16 Propterea persequebantur Iudaei Iesum, quia haec faciebat in sabbato. John 5:17 Iesus autem respondit eis: Pater meus usque modo operatur, et ego operor. John 5:18 Propterea ergo magis quaerebant eum Iudaei interficere: quia non solum solvebat sabbatum, sed et patrem suum dicebat Deum, aequalem se faciens Deo. Respondit itaque Iesus, et dixit eis: John 5:19 Amen, amen dico vobis: non potest Filius a se facere quidquam, nisi quod viderit Patrem facientem: quaecumque enim ille fecerit, haec et Filius similiter facit. John 5:20 Pater enim diligit Filium, et omnia demonstrat ei, quae ipse facit: et maiora his demonstrabit ei opera, ut vos miremini. John 5:21 Sicut enim Pater suscitat mortuos, et vivificat: sic et Filius, quos vult, vivificat. John 5:22 Neque enim Pater iudicat quemquam: sed omne iudicium dedit Filio, John 5:23 ut omnes honorificent Filium, sicut honorificant Patrem: qui non honorificat Filium, non honorificat Patrem, qui misit illum. John 5:24 Amen, amen dico vobis, quia qui verbum meum audit, et credit ei, qui misit me, habet vitam aeternam, et in iudicium non venit, sed transiet a morte in vitam. John 5:25 Amen, amen dico vobis, quia venit hora, et nunc est, quando mortui audient vocem Filii Dei: et qui audierint, vivent. John 5:26 Sicut enim Pater habet vitam in semetipso: sic dedit et Filio habere vitam in semetipso: John 5:27 et potestatem dedit ei iudicium facere, quia Filius hominis est. John 5:28 Nolite mirari hoc, quia venit hora, in qua omnes, qui in monumentis sunt, audient vocem Filii Dei: John 5:29 et procedent qui bona fecerunt, in resurrectionem vitae: qui vero mala egerunt, in resurrectionem iudicii. John 5:30 Non possum ego a meipso facere quidquam. Sicut audio, iudico: et iudicium meum iustum est: quia non quaero voluntatem meam, sed voluntatem eius, qui misit me. John 5:31 Si ego testimonium perhibeo de meipso, testimonium meum non est verum. John 5:32 Alius est, qui testimonium perhibet de me: et scio quia verum est testimonium eius, quod perhibet de me. John 5:33 Vos misistis ad Ioannem: et testimonium perhibuit veritati. John 5:34 Ego autem non ab homine testimonium accipio: sed haec dico ut vos salvi sitis. John 5:35 Ille erat lucerna ardens, et lucens. Vos autem voluistis ad horam exultare in luce eius. John 5:36 Ego autem habeo testimonium maius Ioanne. Opera enim, quae dedit mihi Pater ut perficiam ea: ipsa opera, quae ego facio, testimonium perhibent de me, quia Pater misit me: John 5:37 et qui misit me Pater, ipse testimonium perhibuit de me: neque vocem eius umquam audistis, neque speciem eius vidistis. John 5:38 et verbum eius non habetis in vobis manens: quia quem misit ille, huic vos non creditis. John 5:39 Scrutamini Scripturas, quia vos putatis in ipsis vitam aeternam habere: et illae sunt, quae testimonium perhibent de me: John 5:40 et non vultis venire ad me ut vitam habeatis. John 5:41 Claritatem ab hominibus non accipio. John 5:42 Sed cognovi vos, quia dilectionem Dei non habetis in vobis. John 5:43 Ego veni in nomine Patris mei, et non accepistis me: si alius venerit in nomine suo, illum accipietis. John 5:44 Quomodo vos potestis credere, qui gloriam ab invicem accipitis: et gloriam, quae a solo Deo est, non quaeritis? John 5:45 Nolite putare quia ego accusaturus sim vos apud Patrem. est qui accusat vos, Moyses in quo vos speratis. John 5:46 Si enim crederetis Moysi, crederetis forsitan et mihi: de me enim ille scripsit. John 5:47 Si autem illius litteris non creditis: quomodo verbis meis credetis? John 6:0 John 6:1 Post haec abiit Iesus trans mare Galilaeae, quod est Tiberiadis: John 6:2 et sequebatur eum multitudo magna, quia videbant signa, quae faciebat super his, qui infirmabantur. John 6:3 Subiit ergo in montem Iesus: et ibi sedebat cum discipulis suis. John 6:4 Erat autem proximum Pascha dies festus Iudaeorum. John 6:5 Cum sublevasset ergo oculos Iesus, et vidisset quia multitudo maxima venit ad eum, dixit ad Philippum: Unde ememus panes, ut manducent hi? John 6:6 Hoc autem dicebat tentans eum: ipse enim sciebat quid esset facturus. John 6:7 Respondit ei Philippus: Ducentorum denariorum panes non sufficiunt eis, ut unusquisque modicum quid accipiat. John 6:8 Dicit ei unus ex discipulis eius, Andreas frater Simonis Petri: John 6:9 Est puer unus hic, qui habet quinque panes ordeaceos, et duos pisces: sed haec quid sunt inter tantos? John 6:10 Dixit ergo Iesus: Facite homines discumbere. Erat autem foenum multum in loco. Discumberunt ergo viri, numero quasi quinque millia. John 6:11 Accepit ergo Iesus panes: et cum gratias egisset, distribuit discumbentibus: similiter et ex piscibus quantum volebant. John 6:12 Ut autem impleti sunt, dixit discipulis suis: Colligite quae superaverunt fragmenta, ne pereant. John 6:13 Collegerunt ergo, et impleverunt duodecim cophinos fragmentorum ex quinque panibus ordeaceis, et duobus piscibius quae superfuerunt his, qui manducaverant. John 6:14 Illi ergo homines cum vidissent quod Iesus fecerat signum, dicebant: Quia hic est vere propheta, qui venturus est in mundum. John 6:15 Iesus ergo cum cognovisset quia venturi essent ut raperent eum, et facerent eum regem, fugit iterum in montem ipse solus. John 6:16 Ut autem sero factum est, descenderunt discipuli eius ad mare. John 6:17 Et cum ascendissent navim, venerunt trans mare in Capharnaum: et tenebrae iam factae erant: et non venerat ad eos Iesus. John 6:18 Mare autem, vento magno flante, exurgebat. John 6:19 Cum remigassent ergo quasi stadia viginti quinque aut triginta, vident Iesum ambulantem supra mare, et proximum navi fieri, et timuerunt. John 6:20 Ille autem dicit eis: Ego sum, nolite timere. John 6:21 Voluerunt ergo accipere eum in navim: et statim navis fuit ad terram, in quam ibant. John 6:22 Altera die, turba, quae stabat trans mare, vidit quia navicula alia non erat ibi nisi una, et quia non introisset cum discipulis suis Iesus in navim, sed soli discipuli eius abiissent: John 6:23 aliae vero supervenerunt naves a Tiberiade iuxta locum ubi manducaverunt panem, gratias agentes Deo. John 6:24 Cum ergo vidisset turba quia Iesus non esset ibi, neque discipuli eius, ascenderunt in naviculas, et venerunt Capharnaum quaerentes Iesum. John 6:25 Et cum invenissent eum trans mare, dixerunt ei: Rabbi, quando huc venisti? John 6:26 Respondit eis Iesus, et dixit: Amen, amen dico vobis: quaeritis me non quia vidistis signa, sed quia manducastis ex panibus, et saturati estis. John 6:27 Operamini non cibum, qui perit, sed qui permanet in vitam aeternam, quem Filius hominis dabit vobis. Hunc enim Pater signavit Deus. John 6:28 Dixerunt ergo ad eum: Quid faciemus ut operemur opera Dei? John 6:29 Respondit Iesus, et dixit eis: Hoc est opus Dei, ut credatis in eum quem misit ille. John 6:30 Dixerunt ergo ei: Quod ergo tu facis signum ut videamus, et credamus tibi? quid operaris? John 6:31 Patres nostri manducaverunt manna in deserto, sicut scriptum est: Panem de caelo dedit eis manducare. John 6:32 Dixit ergo eis Iesus: Amen, amen dico vobis: Non Moyses dedit vobis panem de caelo, sed Pater meus dat vobis panem de caelo verum. John 6:33 Panis enim verus est, qui de caelo descendit, et dat vitam mundo. John 6:34 Dixerunt ergo ad eum: Domine, semper da nobis panem hunc. John 6:35 Dixit autem ei Iesus: Ego sum panis vitae: qui venit ad me, non esuriet: et qui credit in me, non sitiet in aeternum. John 6:36 Sed dixi vobis quia et vidistis me, et non credidistis. John 6:37 Omne quod dat mihi Pater, ad me veniet: et eum, qui venit ad me, non eiiciam foras: John 6:38 quia descendi de caelo, non ut faciam voluntatem meam, sed voluntatem eius, qui misit me. John 6:39 Haec est autem voluntas eius, qui misit me, Patris: ut omne, quod dedit mihi, non perdam ex eo, sed resuscitem illud in novissimo die. John 6:40 Haec est autem voluntas Patris mei, qui misit me: ut omnis, qui videt Filium, et credit in eum, habeat vitam aeternam, et ego resuscitabo eum in novissimo die. John 6:41 Murmurabant ergo Iudaei de illo, quia dixisset: Ego sum panis vivus, qui de caelo descendi, John 6:42 et dicebant: Nonne hic est Iesus filius Ioseph, cuius nos novimus patrem, et matrem? Quomodo ergo dicit hic: Quia de caelo descendi? John 6:43 Respondit ergo Iesus, et dixit eis: Nolite murmurare in invicem: John 6:44 nemo potest venire ad me, nisi Pater, qui misit me, traxerit eum: et ego resuscitabo eum in novissimo die. John 6:45 Est scriptum in Prophetis: Et erunt omnes docibiles Dei. Omnis, qui audivit a Patre, et didicit, venit ad me. John 6:46 Non quia Patrem vidit quisquam, nisi is, qui est a Deo, hic vidit Patrem. John 6:47 Amen, amen dico vobis: Qui credit in me, habet vitam aeternam. John 6:48 Ego sum panis vitae. John 6:49 Patres vestri manducaverunt manna in deserto, et mortui sunt. John 6:50 Hic est panis de caelo descendens: ut si quis ex ipso manducaverit, non moriatur. John 6:51 Ego sum panis vivus, qui de caelo descendi. John 6:52 Si quis manducaverit ex hoc pane, vivet in aeternum: et panis, quem ego dabo, caro mea est pro mundi vita. John 6:53 Litigabant ergo Iudaei ad invicem, dicentes: Quomodo potest hic nobis carnem suam dare ad manducandum? John 6:54 Dixit ergo eis Iesus: Amen, amen dico vobis: Nisi manducaveritis carnem Filii hominis, et biberitis eius sanguinem, non habebitis vitam in vobis. John 6:55 Qui manducat meam carnem, et bibit meum sanguinem, habet vitam aeternam: et ego resuscitabo eum in novissimo die. John 6:56 Caro enim mea, vere est cibus: et sanguis meus, vere est potus. John 6:57 qui manducat meam carnem, et bibit meum sanguinem, in me manet, et ego in illo. John 6:58 Sicut misit me vivens Pater, et ego vivo propter Patrem: et qui manducat me, et ipse vivet propter me. John 6:59 Hic est panis, qui de caelo descendit. Non sicut manducaverunt patres vestri manna, et mortui sunt. Qui manducat hunc panem, vivet in aeternum. John 6:60 Haec dixit in synagoga docens, in Capharnaum. John 6:61 Multi ergo audientes ex discipulis eius, dixerunt: Durus est hic sermo, et quis potest eum audire? John 6:62 Sciens autem Iesus apud semetipsum quia murmurarent de hoc discipuli eius, dixit eis: Hoc vos scandalizat? John 6:63 Si ergo videritis Filium hominis ascendentem ubi erat prius? John 6:64 Spiritus est, qui vivificat: caro non prodest quidquam. verba, quae ego locutus sum vobis, spiritus et vita sunt. John 6:65 Sed sunt quidam ex vobis, qui non credunt. Sciebat enim ab initio Iesus qui essent credentes, et quis traditurus esset eum. John 6:66 Et dicebat: Propterea dixi vobis, quia nemo potest venire ad me, nisi fuerit ei datum a Patre meo. John 6:67 Ex hoc multi discipulorum eius abierunt retro: et iam non cum illo ambulabant. John 6:68 Dixit ergo Iesus ad duodecim: Numquid et vos vultis abire? John 6:69 Respondit ergo ei Simon Petrus: Domine, ad quem ibimus? verba vitae aeternae habes. John 6:70 et nos credimus, et cognovimus quia tu es Christus Filius Dei. John 6:71 Respondit eis Iesus: Nonne ego vos duodecim elegi: et ex vobis unus diabolus est? John 6:72 Dicebat autem de Iuda Simonis Iscariotis: hic enim erat traditurus eum, cum esset unus ex duodecim. John 7:0 John 7:1 Post haec autem ambulabat Iesus in Galilaeam, non enim volebat in Iudaeam ambulare: quia quaerebant eum Iudaei interficere. John 7:2 Erat autem in proximo dies festus Iudaeorum, Scenophegia. John 7:3 Dixerunt autem ad eum fratres eius: Transi hinc, et vade in Iudaeam, ut et discipuli tui videant opera tua, quae facis. John 7:4 Nemo quippe in occulto quidquam facit, et quaerit ipse in palam esse: si haec facis, manifesta teipsum mundo. John 7:5 Neque enim fratres eius credebant in eum. John 7:6 Dicit ergo eis Iesus: Tempus meum nondum advenit: tempus autem vestrum semper est paratum. John 7:7 Non potest mundus odisse vos: me autem odit: quia ego testimonium perhibeo de illo quod opera eius mala sunt. John 7:8 Vos ascendite ad diem festum hunc, ego autem non ascendam ad diem festum istum: quia meum tempus nondum impletum est. John 7:9 Haec cum dixisset, ipse mansit in Galilaea. John 7:10 Ut autem ascenderunt fratres eius, tunc et ipse ascendit ad diem festum non manifeste, sed quasi in occulto. John 7:11 Iudaei ergo quaerebant eum in die festo, et dicebant: Ubi est ille? John 7:12 Et murmur multus erat in turba de eo. Quidam enim dicebant: Quia bonus est. Alii autem dicebant: Non, sed seducit turbas. John 7:13 Nemo tamen palam loquebatur de illo propter metum Iudaeorum. John 7:14 Iam autem die festo mediante, ascendit Iesus in templum, et docebat. John 7:15 Et mirabantur Iudaei, dicentes: Quomodo hic litteras scit, cum non didicerit? John 7:16 Respondit eis Iesus, et dixit: Mea doctrina non est mea, sed eius, qui misit me. John 7:17 Si quis voluerit voluntatem eius facere: cognoscet de doctrina, utrum ex Deo sit, an ego a meipso loquar. John 7:18 Qui a semetipso loquitur, gloriam propriam quaerit. qui autem quaerit gloriam eius, qui misit eum, hic verax est, et iniustitia in illo non est. John 7:19 Nonne Moyses dedit vobis legem: et nemo ex vobis facit legem? John 7:20 Quid me quaeritis interficere? Respondit turba, et dixit: Daemonium habes: quis te quaeret interficere? John 7:21 Respondit Iesus, et dixit eis: Unum opus feci, et omnes miramini: John 7:22 Propterea Moyses dedit vobis circumcisionem: (non quia ex Moyse est, sed ex patribus) et in sabbato circumciditis hominem. John 7:23 Si circumcisionem accipit homo in sabbato, ut non solvatur lex Moysi: mihi indignamini quia totum hominem sanum feci in sabbato? John 7:24 Nolite iudicare secundum faciem, sed iustum iudicium iudicate. John 7:25 Dicebant ergo quidam ex Ierosolymis: Nonne hic est, quem quaerunt interficere? John 7:26 Et ecce palam loquitur, et nihil ei dicunt. Numquid vere cognoverunt principes quia hic est Christus? John 7:27 Sed hunc scimus unde sit: Christus autem cum venerit, nemo scit unde sit. John 7:28 Clamabat ergo Iesus in templo docens, et dicens: Et me scitis, et unde sim scitis: et a me ipso non veni, sed est verus, qui misit me, quem vos nescitis. John 7:29 Ego scio eum: quia ab ipso sum, et ipse me misit. John 7:30 Quaerebant ergo eum apprehendere: et nemo misit in illum manus, quia nondum venerat hora eius. John 7:31 De turba autem multi crediderunt in eum, et dicebant: Christus cum venerit, numquid plura signa faciet quam quae hic facit? John 7:32 Audierunt Pharisaei turbam murmurantem de illo haec: et miserunt principes, et Pharisaei ministros ut apprehenderent eum. John 7:33 Dixit ergo eis Iesus: Adhuc modicum tempus vobiscum sum: et vado ad eum, qui me misit. John 7:34 Quaeretis me, et non invenietis: et ubi ego sum, vos non potestis venire. John 7:35 Dixerunt ergo Iudaei ad semetipsos: Quo hic iturus est, quia non inveniemus eum? numquid in dispersionem Gentium iturus est, et docturus Gentes? John 7:36 Quis est hic sermo, quem dixit: Quaeretis me, et non invenietis: et ubi sum ego, vos non potestis venire? John 7:37 In novissimo autem die magno festivitatis stabat Iesus, et clamabat, dicens: Si quis sitit, veniat ad me, et bibat. John 7:38 Qui credit in me, sicut dicit Scriptura, flumina de ventre eius fluent aquae vivae. John 7:39 Hoc autem dixit de Spiritu, quem accepturi erant credentes in eum: nondum enim erat Spiritus datus, quia Iesus nondum erat glorificatus. John 7:40 Ex illa ergo turba cum audissent hos sermones eius, dicebant: Hic est vere propheta. John 7:41 Alii dicebant: Hic est Christus. Quidam autem dicebant: Numquid a Galilaea venit Christus? John 7:42 Nonne Scriptura dicit: Quia ex semine David, et de Bethlehem castello, ubi erat David, venit Christus? John 7:43 Dissensio itaque facta est in turba propter eum. John 7:44 Quidam autem ex ipsis volebant apprehendere eum: sed nemo misit super eum manus. John 7:45 Venerunt ergo ministri ad Pontifices, et Pharisaeos. Et dixerunt eis illi: Quare non adduxistis illum? John 7:46 Responderunt ministri: Numquam sic locutus est homo, sicut hic homo. John 7:47 Responderunt ergo eis Pharisaei: Numquid et vos seducti estis? John 7:48 Numquid ex principibus aliquis credidit in eum, aut ex Pharisaeis? John 7:49 sed turba haec, quae non novit legem, maledicti sunt. John 7:50 Dixit Nicodemus ad eos, ille, qui venit ad eum nocte, qui unus erat ex ipsis: John 7:51 Numquid lex nostra iudicat hominem, nisi prius audierit ab ipso, et cognoverit quid faciat? John 7:52 Responderunt, et dixerunt ei: Numquid et tu Galilaeus es? Scrutare Scripturas, et vide quia a Galilaea propheta non surgit. John 7:53 Et reversi sunt unusquisque in domum suam. John 8:0 John 8:1 Iesus autem perrexit in montem Oliveti: John 8:2 et diluculo iterum venit in templum, et omnis populus venit ad eum, et sedens docebat eos. John 8:3 Adducunt autem Scribae, et Pharisaei mulierem in adulterio deprehensam: et statuerunt eam in medio, John 8:4 et dixerunt ei: Magister, haec mulier modo deprehensa est in adulterio. John 8:5 In lege autem Moyses mandavit nobis huiusmodi lapidare. Tu ergo quid dicis? John 8:6 Hoc autem dicebant tentantes eum, ut possent accusare eum. Iesus autem inclinans se deorsum, digito scribebat in terra. John 8:7 Cum ergo perseverarent interrogantes eum, erexit se, et dixit eis: Qui sine peccato est vestrum, primus in illam lapidem mittat. John 8:8 Et iterum se inclinans, scribebat in terra. John 8:9 Audientes autem haec unus post unum exibant, incipientes a senioribus: et remansit solus Iesus, et mulier in medio stans. John 8:10 Erigens autem se Iesus, dixit ei: Mulier, ubi sunt, qui te accusabant? nemo te condemnavit? John 8:11 Quae dixit: Nemo, Domine. Dixit autem Iesus: Nec ego te condemnabo: Vade, et iam amplius noli peccare. John 8:12 Iterum ergo locutus est eis Iesus, dicens: Ego sum lux mundi: qui sequitur me, non ambulat in tenebris, sed habebit lumen vitae. John 8:13 Dixerunt ergo ei Pharisaei: Tu de teipso testimonium perhibes: testimonium tuum non est verum. John 8:14 Respondit Iesus, et dixit eis: Et si ego testimonium perhibeo de meipso, verum est testimonium meum: quia scio unde veni, et quo vado: vos autem nescitis unde venio, aut quo vado. John 8:15 Vos secundum carnem iudicatis: ego non iudico quemquam: John 8:16 et si iudico ego, iudicium meum verum est, quia solus non sum: sed ego, et qui misit me, Pater. John 8:17 Et in lege vestra scriptum est, quia duorum hominum testimonium verum est. John 8:18 Ego sum, qui testimonium perhibeo de me ipso: et testimonium perhibet de me, qui misit me, Pater. John 8:19 Dicebant ergo ei: Ubi est Pater tuus? Respondit Iesus: Neque me scitis, neque Patrem meum: si me sciretis, forsitan et Patrem meum sciretis. John 8:20 Haec verba locutus est Iesus in gazophylacio, docens in templo: et nemo apprehendit eum, quia necdum venerat hora eius. John 8:21 Dixit ergo iterum eis Iesus: Ego vado, et quaeretis me, et in peccato vestro moriemini. Quo ego vado, vos non potestis venire. John 8:22 Dicebant ergo Iudaei: Numquid interficiet semetipsum, quia dixit: Quo ego vado, vos non potestis venire? John 8:23 Et dicebat eis: Vos de deorsum estis, ego de superius sum. Vos de mundo hoc estis, ego non sum de hoc mundo. John 8:24 Dixi ergo vobis quia moriemini in peccatis vestris: si enim non credideritis quia ego sum, moriemini in peccato vestro. John 8:25 Dicebant ergo ei: Tu quis es? Dixit eis Iesus: Principium, qui et loquor vobis. John 8:26 Multa habeo de vobis loqui, et iudicare. sed qui me misit, verax est: et ego quae audivi ab eo, haec loquor in mundo. John 8:27 Et non cognoverunt quia Patrem eius dicebat Deum. John 8:28 Dixit ergo eis Iesus: Cum exaltaveritis Filium hominis, tunc cognoscetis quia ego sum, et a meipso facio nihil, sed sicut docuit me Pater, haec loquor: John 8:29 et qui me misit, mecum est, et non reliquit me solum: quia ego quae placita sunt ei, facio semper. John 8:30 Haec illo loquente, multi crediderunt in eum. John 8:31 Dicebat ergo Iesus ad eos, qui crediderunt ei, Iudaeos: Si vos manseritis in sermone meo, vere discipuli mei eritis: John 8:32 et cognoscetis veritatem, et veritas liberabit vos. John 8:33 Responderunt ei: Semen Abrahae sumus, et nemini servivimus umquam: quomodo tu dicis: Liberi eritis? John 8:34 Respondit eis Iesus: Amen, amen dico vobis: quia omnis, qui facit peccatum, servus est peccati. John 8:35 servus autem non manet in domo in aeternum: filius autem manet in aeternum. John 8:36 si ergo vos filius liberaverit, vere liberi eritis. John 8:37 Scio quia filii Abrahae estis: sed quaeritis me interficere, quia sermo meus non capit in vobis. John 8:38 Ego quod vidi apud Patrem meum, loquor: et vos quae vidistis apud patrem vestrum, facitis. John 8:39 Responderunt, et dixerunt ei: Pater noster Abraham est. Dicit eis Iesus: Si filii Abrahae estis, opera Abrahae facite. John 8:40 Nunc autem quaeritis me interficere, hominem, qui veritatem vobis locutus sum, quam audivi a Deo: hoc Abraham non fecit. John 8:41 Vos facitis opera patris vestri. Dixerunt itaque ei: Nos ex fornicatione non sumus nati: unum patrem habemus Deum. John 8:42 Dixit ergo eis Iesus: Si Deus pater vester esset: diligeretis utique et me. ego enim ex Deo processi, et veni: neque enim a meipso veni, sed ille me misit. John 8:43 Quare loquelam meam non cognoscitis? Quia non potestis audire sermonem meum. John 8:44 Vos ex patre diabolo estis: et desideria patris vestri vultis facere. ille homicida erat ab initio, et in veritate non stetit: quia non est veritas in eo: cum loquitur mendacium, ex propriis loquitur, quia mendax est, et pater eius. John 8:45 Ego autem si veritatem dico, non creditis mihi. John 8:46 Quis ex vobis arguet me de peccato? Si veritatem dico vobis, quare non creditis mihi? John 8:47 Qui ex Deo est, verba Dei audit. Propterea vos non auditis, quia ex Deo non estis. John 8:48 Responderunt ergo Iudaei, et dixerunt ei: Nonne bene dicimus nos quia Samaritanus es tu, et daemonium habes? John 8:49 Respondit Iesus: Ego daemonium non habeo: sed honorifico Patrem meum, et vos inhonorastis me. John 8:50 Ego autem non quaero gloriam meam: est qui quaerat, et iudicet. John 8:51 Amen, amen dico vobis: si quis sermonem meum servaverit, mortem non videbit in aeternum. John 8:52 Dixerunt ergo Iudaei: Nunc cognovimus quia daemonium habes. Abraham mortuus est, et Prophetae: et tu dicis: Si quis sermonem meum servaverit, non gustabit mortem in aeternum. John 8:53 Numquid tu maior es patre nostro Abraham, qui mortuus est? et Prophetae mortui sunt. Quem te ipsum facis? John 8:54 Respondit Iesus: Si ego glorifico meipsum, gloria mea nihil est: est Pater meus, qui glorificat me, quem vos dicitis quia Deus vester est, John 8:55 et non cognovistis eum: ego autem novi eum: Et si dixero quia non scio eum, ero similis vobis, mendax. Sed scio eum, et sermonem eius servo. John 8:56 Abraham pater vester exultavit ut videret diem meum: vidit, et gavisus est. John 8:57 Dixerunt ergo Iudaei ad eum: Quinquaginta annos nondum habes, et Abraham vidisti? John 8:58 Dixit eis Iesus: Amen, amen dico vobis, antequam Abraham fieret, ego sum. John 8:59 Tulerunt ergo lapides, ut iacerent in eum: Iesus autem abscondit se, et exivit de templo. John 9:0 John 9:1 Et praeteriens Iesus vidit hominem caecum a nativitate: John 9:2 et interrogaverunt eum discipuli eius: Rabbi, quis peccavit, hic, aut parentes eius, ut caecus nasceretur? John 9:3 Respondit Iesus: Neque hic peccavit, neque parentes eius: sed ut manifestentur opera Dei in illo. John 9:4 Me oportet operari opera eius, qui misit me, donec dies est: venit nox, quando nemo potest operari. John 9:5 quamdiu sum in mundo, lux sum mundi. John 9:6 Haec cum dixisset, expuit in terram, et fecit lutum ex sputo, et linivit lutum super oculos eius, John 9:7 et dixit ei: Vade et lava in natatoria Siloe (quod interpretatur Missus.) Abiit ergo, et lavit, et venit videns. John 9:8 Itaque vicini, et qui viderant eum prius quia mendicus erat, dicebant: Nonne hic est, qui sedebat, et mendicabat? Alii dicebant: Quia hic est. John 9:9 Alii autem: Nequaquam, sed similis est ei. Ille vero dicebat: Quia ego sum. John 9:10 Dicebant ergo ei: Quomodo aperti sunt tibi oculi? John 9:11 Respondit: Ille homo, qui dicitur Iesus, lutum fecit: et unxit oculos meos, et dixit mihi: Vade ad natatoria Siloe, et lava. Et abii, et lavi, et video. John 9:12 Et dixerunt ei: Ubi est ille? Ait: Nescio. John 9:13 Adducunt eum ad Pharisaeos, qui caecus fuerat. John 9:14 Erat autem sabbatum quando lutum fecit Iesus, et aperuit oculos eius. John 9:15 Iterum ergo interrogabant eum Pharisaei quomodo vidisset. Ille autem dixit eis: Lutum mihi posuit super oculos, et lavi, et video. John 9:16 Dicebant ergo ex Pharisaeis quidam: Non est hic homo a Deo, qui sabbatum non custodit. Alii autem dicebant: Quomodo potest homo peccator haec signa facere? Et schisma erat inter eos. John 9:17 Dicunt ergo caeco iterum: Tu quid dicis de illo, qui aperuit oculos tuos? Ille autem dixit: Quia propheta est. John 9:18 Non crediderunt ergo Iudaei de illo, quia caecus fuisset et vidisset, donec vocaverunt parentes eius, qui viderat: John 9:19 et interrogaverunt eos, dicentes: Hic est filius vester, quem vos dicitis quia caecus natus est? Quomodo ergo nunc videt? John 9:20 Responderunt eis parentes eius, et dixerunt: Scimus quia hic est filius noster, et quia caecus natus est: John 9:21 quomodo autem nunc videat, nescimus: aut quis eius aperuit oculos, nos nescimus: ipsum interrogate: aetatem habet, ipse de se loquatur. John 9:22 Haec dixerunt parentes eius, quoniam timebant Iudaeos: iam enim conspiraverunt Iudaei, ut si quis eum confiteretur esse Christum, extra synagogam fieret. John 9:23 Propterea parentes eius dixerunt: Quia aetatem habet, ipsum interrogate. John 9:24 Vocaverunt ergo rursum hominem, qui fuerat caecus, et dixerunt ei: Da gloriam Deo. nos scimus quia hic homo peccator est. John 9:25 Dixit ergo eis ille: Si peccator est, nescio: unum scio, quia caecus cum essem, modo video. John 9:26 Dixerunt ergo illi: Quid fecit tibi? quomodo aperuit tibi oculos? John 9:27 Respondit eis: Dixi vobis iam, et audistis: quod iterum vultis audire? numquid et vos vultis discipuli eius fieri? John 9:28 Maledixerunt ergo ei, et dixerunt: Tu discipulus illius sis: nos autem Moysi discipuli sumus. John 9:29 Nos scimus quia Moysi locutus est Deus: hunc autem nescimus unde sit. John 9:30 Respondit ille homo, et dixit eis: In hoc enim mirabile est quia vos nescitis unde sit, et aperuit meos oculos: John 9:31 scimus autem quia peccatores Deus non audit: sed si quis Dei cultor est, et voluntatem eius facit, hunc exaudit. John 9:32 A saeculo non est auditum quia quis aperuit oculos caeci nati. John 9:33 Nisi esset hic a Deo, non poterat facere quidquam. John 9:34 Responderunt, et dixerunt ei: In peccatis natus es totus, et tu doces nos? Et eiecerunt eum foras. John 9:35 Audivit Iesus quia eiecerunt eum foras: et cum invenisset eum, dixit ei: Tu credis in Filium Dei? John 9:36 Respondit ille, et dixit: Quis est, Domine, ut credam in eum? John 9:37 Et dixit ei Iesus: Et vidisti eum, et qui loquitur tecum, ipse est. John 9:38 At ille ait: Credo Domine. Et procidens adoravit eum. John 9:39 Et dixit ei Iesus: In iudicium ego in hunc mundum veni: ut qui non vident videant, et qui vident caeci fiant. John 9:40 Et audierunt quidam ex Pharisaeis, qui cum ipso erant, et dixerunt ei: Numquid et nos caeci sumus? John 9:41 Dixit eis Iesus: Si caeci essetis, non haberetis peccatum. nunc vero dicitis: Quia videmus. Peccatum vestrum manet. John 10:0 John 10:1 Amen, amen dico vobis: qui non intrat per ostium in ovile ovium, sed ascendit aliunde: ille fur est, et latro. John 10:2 Qui autem intrat per ostium, pastor est ovium. John 10:3 Huic ostiarius aperit, et oves vocem eius audiunt, et proprias ovas vocat nominatim, et educit eas. John 10:4 Et cum proprias oves emiserit, ante eas vadit: et oves illum sequuntur, quia sciunt vocem eius. John 10:5 Alienum autem non sequuntur, sed fugiunt ab eo: quia non noverunt vocem alienorum. John 10:6 Hoc proverbium dixit eis Iesus. Illi autem non cognoverunt quid loqueretur eis. John 10:7 Dixit ergo eis iterum Iesus: Amen, amen dico vobis, quia ego sum ostium ovium. John 10:8 Omnes quotquot venerunt, fures sunt, et latrones, et non audierunt eos oves. John 10:9 Ego sum ostium. Per me si quis introierit, salvabitur: et ingredietur, et egredietur, et pascua inveniet. John 10:10 Fur non venit nisi ut furetur, et mactet, et perdat. Ego veni ut vitam habeant, et abundantius habeant. John 10:11 Ego sum pastor bonus. Bonus pastor animam suam dat pro ovibus suis. John 10:12 Mercenarius autem, et qui non est pastor, cuius non sunt oves propriae, videt lupum venientem, et dimittit oves, et fugit: et lupus rapit, et dispergit oves: John 10:13 mercenarius autem fugit, quia mercenarius est, et non pertinet ad eum de ovibus. John 10:14 Ego sum pastor bonus: et cognosco oves meas, et cognoscunt me meae. John 10:15 Sicut novit me Pater, et ego agnosco Patrem: et animam meam pono pro ovibus meis. John 10:16 Et alias oves habeo, quae non sunt ex hoc ovili: et illas oportet me adducere, et vocem meam audient, et fiet unum ovile, et unus pastor. John 10:17 Propterea me diligit Pater: quia ego pono animam meam, ut iterum sumam eam. John 10:18 Nemo tollit eam a me: sed ego pono eam a meipso, et potestatem habeo ponendi eam: et potestatem habeo iterum sumendi eam: Hoc mandatum accepi a Patre meo. John 10:19 Dissensio iterum facta est inter Iudaeos propter sermones hos. John 10:20 Dicebant autem multi ex ipsis: Daemonium habet, et insanit: quid eum auditis? John 10:21 Alii dicebant: Haec verba non sunt daemonium habentis: numquid daemonium potest caecorum oculos aperire? John 10:22 Facta sunt autem Encaenia in Ierosolymis: et hiems erat. John 10:23 Et ambulabat Iesus in templo, in porticu Salomonis. John 10:24 Circumdederunt ergo eum Iudaei, et dicebant ei: Quousque animam nostram tollis? si tu es Christus, dic nobis palam. John 10:25 Respondit eis Iesus: Loquor vobis, et non creditis. opera, quae ego facio in nomine Patris mei, haec testimonium perhibent de me: John 10:26 sed vos non creditis, quia non estis ex ovibus meis. John 10:27 Oves meae vocem meam audiunt: et ego cognosco eas, et sequuntur me: John 10:28 et ego vitam aeternam do eis: et non peribunt in aeternum, et non rapiet eas quisquam de manu mea. John 10:29 Pater meus quod dedit mihi, maius omnibus est: et nemo potest rapere de manu Patris mei. John 10:30 Ego, et Pater unum sumus. John 10:31 Sustulerunt ergo lapides Iudaei, ut lapidarent eum. John 10:32 Respondit eis Iesus: Multa bona opera ostendi vobis ex Patre meo, propter quod eorum opus me lapidatis? John 10:33 Responderunt ei Iudei: De bono opere non lapidamus te, sed de blasphemia: et quia tu homo cum sis, facis teipsum Deum. John 10:34 Respondit eis Iesus: Nonne scriptum est in lege vestra: quia Ego dixi, dii estis? John 10:35 Si illos dixit deos, ad quos sermo Dei factus est, et non potest solvi scriptura: John 10:36 quem Pater sanctificavit, et misit in mundum, vos dicitis: Quia blasphemas: quia dixi, Filius Dei sum? John 10:37 Si non facio opera Patris mei, nolite credere mihi. John 10:38 Si autem facio: et si mihi non vultis credere, operibus credite, ut cognoscatis, et credatis quia Pater in me est, et ego in Patre. John 10:39 Quaerebant ergo eum apprehendere: et exivit de manibus eorum. John 10:40 Et abiit iterum trans Iordanem in eum locum, ubi erat Ioannes baptizans primum: et mansit illic: John 10:41 et multi venerunt ad eum, et dicebant: Quia Ioannes quidem signum fecit nullum. John 10:42 Omnia autem quaecumque dixit Ioannes de hoc, vera erant. Et multi crediderunt in eum. John 11:0 John 11:1 Erat autem quidam languens Lazarus a Bethania, de castello Mariae, et Marthae sororum eius. John 11:2 (Maria autem erat, quae unxit Dominum unguento, et extersit pedes eius capillis suis: cuius frater Lazarus infirmabatur.) John 11:3 Miserunt ergo sorores eius ad eum dicentes: Domine, ecce quem amas infirmatur. John 11:4 Audiens autem Iesus dixit eis: Infirmitas haec non est ad mortem, sed pro gloria Dei, ut glorificetur Filius Dei per eam. John 11:5 Diligebat autem Iesus Martham, et sororem eius Mariam, et Lazarum. John 11:6 Ut ergo audivit quia infirmabatur, tunc quidem mansit in eodem loco duobus diebus. John 11:7 deinde post haec dixit discipulis suis: Eamus in Iudaeam iterum. John 11:8 Dicunt ei discipuli: Rabbi, nunc quaerebant te Iudaei lapidare, et iterum vadis illuc? John 11:9 Respondit Iesus: Nonne duodecim sunt horae diei? Si quis ambulaverit in die, non offendit, quia lucem huius mundi videt: John 11:10 si autem ambulaverit in nocte, offendit, quia lux non est in eo. John 11:11 Haec ait, et post haec dixit eis: Lazarus amicus noster dormit: sed vado ut a somno excitem eum. John 11:12 Dixerunt ergo discipuli eius: Domine, si dormit, salvus erit. John 11:13 Dixerat autem Iesus de morte eius: illi autem putaverunt quia de dormitione somni diceret. John 11:14 Tunc ergo Iesus dixit eis manifeste: Lazarus mortuus est: John 11:15 et gaudeo propter vos, ut credatis, quoniam non eram ibi. sed eamus ad eum. John 11:16 Dixit ergo Thomas, qui dicitur Didymus, ad condiscipulos: Eamus et nos, et moriamur cum eo. John 11:17 Venit itaque Iesus: et invenit eum quattuor dies iam in monumento habentem. John 11:18 (Erat autem Bethania iuxta Ierosolymam quasi stadiis quindecim.) John 11:19 Multi autem ex Iudaeis venerant ad Martham, et Mariam, ut consolarentur eas de fratre suo. John 11:20 Martha ergo ut audivit quia Iesus venit, occurrit illi: Maria autem domi sedebat. John 11:21 Dixit ergo Martha ad Iesum: Domine, si fuisses hic, frater meus non fuisset mortuus: John 11:22 Sed et nunc scio quia quaecumque poposceris a Deo, dabit tibi Deus. John 11:23 Dicit illi Iesus: Resurget frater tuus. John 11:24 Dicit ei Martha: Scio quia resurget in resurrectione in novissimo die. John 11:25 Dixit ei Iesus: Ego sum resurrectio, et vita: qui credit in me, etiam si mortuus fuerit, vivet: John 11:26 et omnis, qui vivit, et credit in me, non morietur in aeternum. Credis hoc? John 11:27 Ait illi: Utique Domine, ego credidi, quia tu es Christus filius Dei vivi, qui in hunc mundum venisti. John 11:28 Et cum haec dixisset, abiit, et vocavit Mariam sororem suam silentio, dicens: Magister adest, et vocat te. John 11:29 Illa ut audivit, surrexit cito, et venit ad eum: John 11:30 nondum enim venerat Iesus in castellum: sed erat adhuc in illo loco, ubi occurrerat ei Martha. John 11:31 Iudaei ergo, qui erant cum ea in domo, et consolabantur eam, cum vidissent Mariam quia cito surrexit, et exiit, secuti sunt eam dicentes: Quia vadit ad monumentum, ut ploret ibi. John 11:32 Maria ergo, cum venisset ubi erat Iesus, videns eum, cecidit ad pedes eius, et dicit ei: Domine, si fuisses hic, non esset mortuus frater meus. John 11:33 Iesus ergo, ut vidit eam plorantem, et Iudaeos, qui venerant cum ea, plorantes, infremuit spiritu, et turbavit seipsum, John 11:34 et dixit: Ubi posuistis eum? Dicunt ei: Domine, veni, et vide. John 11:35 Et lacrymatus est Iesus. John 11:36 Dixerunt ergo Iudaei: Ecce quomodo amabat eum. John 11:37 Quidam autem ex ipsis dixerunt: Non poterat hic, qui aperuit oculos caeci nati, facere ut hic non moreretur? John 11:38 Iesus ergo rursum fremens in semetipso, venit ad monumentum. erat autem spelunca: et lapis superpositus erat ei. John 11:39 Ait Iesus: Tollite lapidem. Dicit ei Martha soror eius, qui mortuus fuerat: Domine, iam foetet, quatriduanus est enim. John 11:40 Dicit ei Iesus: Nonne dixi tibi quoniam si credideris, videbis gloriam Dei? John 11:41 Tulerunt ergo lapidem: Iesus autem elevatis sursum oculis, dixit: Pater gratias ago tibi quoniam audisti me. John 11:42 ego autem sciebam quia semper me audis, sed propter populum, qui circumstat, dixi: ut credant quia tu me misisti. John 11:43 Haec cum dixisset, voce magna clamavit: Lazare veni foras. John 11:44 Et statim prodiit qui fuerat mortuus, ligatus pedes, et manus institis, et facies illius sudario erat ligata. Dixit eis Iesus: Solvite eum, et sinite abire. John 11:45 Multi ergo ex Iudaeis, qui venerant ad Mariam, et Martham, et viderant quae fecit Iesus, crediderunt in eum. John 11:46 Quidam autem ex ipsis abierunt ad Pharisaeos, et dixerunt eis quae fecit Iesus. John 11:47 Collegerunt ergo Pontifices et Pharisaei concilium, et dicebant: Quid faciamus, quia hic homo multa signa facit? John 11:48 Si dimittimus eum sic, omnes credent in eum: et venient Romani, et tollent nostrum locum, et gentem. John 11:49 Unus autem ex ipsis Caiphas nomine, cum esset Pontifex anni illius, dixit eis: Vos nescitis quidquam, John 11:50 nec cogitatis quia expedit vobis ut unus moriatur homo pro populo, et non tota gens pereat. John 11:51 Hoc autem a semetipso non dixit: sed cum esset Pontifex anni illius, prophetavit, quod Iesus moriturus erat pro gente, John 11:52 et non tantum pro gente, sed ut filios Dei, qui erant dispersi, congregaret in unum. John 11:53 Ab illo ergo die cogitaverunt ut interficerent eum. John 11:54 Iesus ergo iam non in palam ambulabat apud Iudaeos, sed abiit in regionem iuxta desertum, in civitatem, quae dicitur Ephrem, et ibi morabatur cum discipulis suis. John 11:55 Proximum autem erat Pascha Iudaeorum: et ascenderunt multi Ierosolymam de regione ante Pascha, ut sanctificarent seipsos. John 11:56 Quaerebant ergo Iesum: et colloquebantur ad invicem, in templo stantes: Quid putatis, quia non venit ad diem festum? John 11:57 Dederant autem Pontifices, et Pharisaei mandatum, ut si quis cognoverit ubi sit, indicet, ut apprehendat eum. John 12:0 John 12:1 Iesus ergo ante sex dies Paschae venit Bethaniam, ubi Lazarus fuerat mortuus, quem suscitavit Iesus. John 12:2 Fecerunt autem ei coenam ibi: et Martha ministrabat, Lazarus vero unus erat ex discumbentibus cum eo. John 12:3 Maria ergo accepit libram unguenti nardi pistici, pretiosi, et unxit pedes Iesu, et extersit pedes eius capillis suis: et domus impleta est ex odore unguenti. John 12:4 Dixit ergo unus ex discipulis eius, Iudas Iscariotes, qui erat eum traditurus: John 12:5 Quare hoc unguentum non vaeniit trecentis denariis, et datum est egenis? John 12:6 Dixit autem hoc, non quia de egenis pertinebat ad eum, sed quia fur erat, et loculos habens, ea, quae mittebantur, portabat. John 12:7 Dixit ergo Iesus: Sinite illam ut in diem sepulturae meae servet illud. John 12:8 Pauperes enim semper habebitis vobiscum: me autem non semper habebitis. John 12:9 Cognovit ergo turba multa ex Iudaeis quia illic est: et venerunt, non propter Iesum tantum, sed ut Lazarum viderent, quem suscitavit a mortuis. John 12:10 Cogitaverunt autem principes sacerdotum ut et Lazarum interficerent: John 12:11 quia multi propter illum abibant ex Iudaeis, et credebant in Iesum. John 12:12 In crastinum autem turba multa, quae venerat ad diem festum, cum audissent quia venit Iesus Ierosolymam: John 12:13 acceperunt ramos palmarum, et processerunt obviam ei, et clamabant: Hosanna benedictus, qui venit in nomine Domini, Rex Israel. John 12:14 Et invenit Iesus asellum, et sedit super eum, sicut scriptum est: John 12:15 Noli timere filia Sion: ecce rex tuus venit sedens super pullum asinae. John 12:16 Haec non cognoverunt discipuli eius primum: sed quando glorificatus est Iesus, tunc recordati sunt quia haec erant scripta de eo: et haec fecerunt ei. John 12:17 Testimonium ergo perhibebat turba, quae erat cum eo quando Lazarum vocavit de monumento, et suscitavit eum a mortuis. John 12:18 Propterea et obviam venit ei turba: quia audierunt fecisse hoc signum. John 12:19 Pharisaei ergo dixerunt ad semetipsos: Videtis quia nihil proficimus? ecce mundus totus post eum abiit. John 12:20 Erant autem quidam Gentiles ex his, qui ascenderant ut adorarent in die festo. John 12:21 Hi ergo accesserunt ad Philippum, qui erat a Bethsaida Galilaeae, et rogabant eum, dicentes: Domine, volumus Iesum videre. John 12:22 Venit Philippus, et dicit Andreae: Andreas rursum, et Philippus dixerunt Iesu. John 12:23 Iesus autem respondit eis, dicens: Venit hora, ut clarificetur Filius hominis. John 12:24 Amen, amen dico vobis, nisi granum frumenti cadens in terram, mortuum fuerit; John 12:25 ipsum solum manet. si autem mortuum fuerit, multum fructum affert. Qui amat animam suam, perdet eam: et qui odit animam suam in hoc mundo, in vitam aeternam custodit eam. John 12:26 Si quis mihi ministrat, me sequatur: et ubi sum ego, illic et minister meus erit. Si quis mihi ministraverit, honorificabit eum Pater meus. John 12:27 Nunc anima mea turbata est. Et quid dicam? Pater, salvifica me ex hac hora. Sed propterea veni in horam hanc. John 12:28 Pater, clarifica nomen tuum. Venit ergo vox de caelo dicens: Et clarificavi, et iterum clarificabo. John 12:29 Turba ergo, quae stabat, et audierat, dicebat tonitruum esse factum. Alii autem dicebant: Angelus ei locutus est. John 12:30 Respondit Iesus, et dixit: Non propter me haec vox venit, sed propter vos. John 12:31 Nunc iudicium est mundi: nunc princeps huius mundi eiicietur foras. John 12:32 Et ego si exaltatus fuero a terra, omnia traham ad meipsum. John 12:33 (hoc autem dicebat, significans qua morte esset moriturus.) John 12:34 Respondit ei turba: Nos audivimus ex lege, quia Christus manet in aeternum: et quomodo tu dicis, Oportet exaltari Filium hominis? Et quis est iste Filius hominis? John 12:35 Dixit ergo eis Iesus: Adhuc modicum, lumen in vobis est. Ambulate dum lucem habetis, ut non vos tenebrae comprehendant: et qui ambulat in tenebris, nescit quo vadat. John 12:36 Dum lucem habetis, credite in lucem, ut filii lucis sitis. Haec locutus est Iesus: et abiit, et abscondit se ab eis. John 12:37 Cum autem tanta signa fecisset coram eis, non credebant in eum: John 12:38 ut sermo Isaiae impleretur, quem dixit: Domine, quis credidit auditui nostro? et brachium Domini cui revelatum est? John 12:39 Propterea non poterant credere, quia iterum dixit Isaias: John 12:40 Excaecavit oculos eorum, et induravit cor eorum: ut non videant oculis, et non intelligant corde, et convertantur, et sanem eos. John 12:41 Haec dixit Isaias, quando vidit gloriam eius, et locutus est de eo. John 12:42 Verumtamen et ex principibus multi crediderunt in eum: sed propter Pharisaeos non confitebantur, ut e synagoga non eiicerentur. John 12:43 dilexerunt enim gloriam hominum magis, quam gloriam Dei. John 12:44 Iesus autem clamavit, et dixit: Qui credit in me, non credit in me, sed in eum, qui misit me. John 12:45 Et qui videt me, videt eum, qui misit me. John 12:46 Ego lux in mundum veni: ut omnis, qui credit in me, in tenebris non maneat. John 12:47 Et si quis audierit verba mea, et non custodierit: ego non iudico eum. non enim veni ut iudicem mundum, sed ut salvificem mundum. John 12:48 Qui spernit me, et non accipit verba mea: habet qui iudicet eum. sermo, quem locutus sum, ille iudicabit eum in novissimo die. John 12:49 Quia ego ex meipso non sum locutus, sed qui misit me Pater, ipse mihi mandatum dedit quid dicam, et quid loquar. John 12:50 Et scio quia mandatum eius vita aeterna est. Quae ergo ego loquor, sicut dixit mihi Pater, sic loquor. John 13:0 John 13:1 Ante diem festum Paschae, sciens Iesus quia venit hora eius ut transeat ex hoc mundo ad Patrem: cum dilexisset suos, qui erant in mundo, in finem dilexit eos. John 13:2 Et coena facta, cum diabolus iam misisset in cor ut traderet eum Iudas Simonis Iscariotis: John 13:3 sciens quia omnia dedit ei Pater in manus, et quia a Deo exivit, et ad Deum vadit: John 13:4 surgit a coena, et ponit vestimenta sua: et cum accepisset linteum, praecinxit se. John 13:5 Deinde misit aquam in pelvim, et coepit lavare pedes discipulorum, et extergere linteo, quo erat praecinctus. John 13:6 Venit ergo ad Simonem Petrum. Et dicit ei Petrus: Domine, tu mihi lavas pedes? John 13:7 Respondit Iesus, et dixit ei: Quod ego facio, tu nescis modo, scies autem postea. John 13:8 Dicit ei Petrus: Non lavabis mihi pedes in aeternum. Respondit ei Iesus: Si non lavero te, non habebis partem mecum. John 13:9 Dicit ei Simon Petrus: Domine, non tantum pedes meos, sed et manus, et caput. John 13:10 Dicit ei Iesus: Qui lotus est, non indiget nisi ut pedes lavet, et est mundus totus. Et vos mundi estis, sed non omnes. John 13:11 Sciebat enim quisnam esset qui traderet eum: propterea dixit: Non estis mundi omnes. John 13:12 Postquam ergo lavit pedes eorum, accepit vestimenta sua: et cum recubuisset iterum dixit eis: Scitis quid fecerim vobis? John 13:13 Vos vocatis me Magister, et Domine, et bene dicitis: sum etenim. John 13:14 Si ergo ego lavi pedes vestros, Dominus, et Magister: et vos debetis alter alterius lavare pedes. John 13:15 Exemplum enim dedi vobis, ut quemadmodum ego feci vobis, ita et vos faciatis. John 13:16 Amen, amen dico vobis: non est servus maior Domino suo: neque apostolus maior est eo, qui misit illum. John 13:17 Si haec scitis, beati eritis si feceritis ea. John 13:18 Non de omnibus vobis dico: ego scio quos elegerim: sed ut adimpleatur Scriptura: Qui manducat mecum panem, levabit contra me calcaneum suum. John 13:19 Amodo dico vobis, priusquam fiat: ut cum factum fuerit, credatis, quia ego sum. John 13:20 Amen, amen dico vobis: Qui accipit si quem misero, me accipit: qui autem me accipit, accipit eum, qui me misit. John 13:21 Cum haec dixisset Iesus, turbatus est spiritu: et protestatus est, et dixit: Amen, amen dico vobis: Quia unus ex vobis tradet me. John 13:22 Aspiciebant ergo ad invicem discipuli, haesitantes de quo diceret. John 13:23 Erat ergo recumbens unus ex discipulis eius in sinu Iesu, quem diligebat Iesus. John 13:24 Innuit ergo huic Simon Petrus: et dixit ei: Quis est, de quo dicit? John 13:25 Itaque cum recubuisset ille supra pectus Iesu, dicit ei: Domine quis est? John 13:26 Respondit Iesus: Ille est, cui ego intinctum panem porrexero. Et cum intinxisset panem, dedit Iudae Simonis Iscariotis. John 13:27 Et post buccellam, introivit in eum satanas. Et dixit ei Iesus: Quod facis, fac citius. John 13:28 Hoc autem nemo scivit discumbentium ad quid dixerit ei. John 13:29 Quidam enim putabant, quia loculos habebat Iudas, quod dixisset ei Iesus: Eme ea, quae opus sunt nobis ad diem festum: aut egenis ut aliquid daret. John 13:30 Cum ergo accepisset ille buccellam, exivit continuo. Erat autem nox. John 13:31 Cum ergo exisset, dixit Iesus: Nunc clarificatus est filius hominis: et Deus clarificatus est in eo. John 13:32 Si Deus clarificatus est in eo, et Deus clarificabit eum in semetipso: et continuo clarificabit eum. John 13:33 Filioli, adhuc modicum vobiscum sum. Quaeretis me: et sicut dixi Iudaeis: Quo ego vado, vos non potestis venire: et vobis dico modo. John 13:34 Mandatum novum do vobis: Ut diligatis invicem, sicut dilexi vos, ut et vos diligatis invicem. John 13:35 In hoc cognoscent omnes quia discipuli mei estis, si dilectionem habueritis ad invicem. John 13:36 Dicit ei Simon Petrus: Domine, quo vadis? Respondit Iesus: Quo ego vado, non potes me modo sequi: sequeris autem postea. John 13:37 Dicit ei Petrus: Quare non possum te sequi modo? animam meam pro te ponam. John 13:38 Respondit ei Iesus: Animam tuam pro me pones? Amen, amen dico tibi: non cantabit gallus, donec ter me neges. John 14:0 John 14:1 Non turbetur cor vestrum. Creditis in Deum, et in me credite. John 14:2 In domo Patris mei mansiones multae sunt. si quo minus dixissem vobis: Quia vado parare vobis locum. John 14:3 Et si abiero, et praeparavero vobis locum: iterum venio, et accipiam vos ad meipsum, ut ubi sum ego, et vos sitis. John 14:4 Et quo ego vado scitis, et viam scitis. John 14:5 Dicit ei Thomas: Domine, nescimus quo vadis: et quo modo possumus viam scire? John 14:6 Dicit ei Iesus: Ego sum via, veritas, et vita. nemo venit ad Patrem, nisi per me. John 14:7 Si cognovissetis me, et Patrem meum utique cognovissetis: et amodo cognoscetis eum, et vidistis eum. John 14:8 Dicit ei Philippus: Domine, ostende nobis Patrem, et sufficit nobis. John 14:9 Dicit ei Iesus: Tanto tempore vobiscum sum: et non cognovistis me? Philippe, qui videt me, videt et Patrem. Quomodo tu dicis: Ostende nobis Patrem? John 14:10 Non creditis quia ego in Patre, et Pater in me est? Verba, quae ego loquor vobis, a me ipso non loquor. Pater autem in me manens, ipse fecit opera. John 14:11 Non creditis quia ego in Patre, et Pater in me est? John 14:12 Alioquin propter opera ipsa credite. Amen, amen dico vobis, qui credit in me, opera, quae ego facio, et ipse faciet, et maiora horum faciet: quia ego ad Patrem vado. John 14:13 Et quodcumque petieritis Patrem in nomine meo, hoc faciam: ut glorificetur Pater in Filio. John 14:14 Si quid petieritis me in nomine meo, hoc faciam. John 14:15 Si diligitis me: mandata mea servate. John 14:16 Et ego rogabo Patrem, et alium paraclitum dabit vobis, ut maneat vobiscum in aeternum, John 14:17 Spiritum veritatis, quem mundus non potest accipere, quia non videt eum, nec scit eum. vos autem cognoscetis eum: quia apud vos manebit, et in vobis erit. John 14:18 Non relinquam vos orphanos: veniam ad vos. John 14:19 Adhuc modicum: et mundus me iam non videt. Vos autem videtis me: quia ego vivo, et vos vivetis. John 14:20 In illo die vos cognoscetis quia ego sum in Patre meo, et vos in me, et ego in vobis. John 14:21 Qui habet mandata mea, et servat ea: ille est, qui diligit me. Qui autem diligit me, diligetur a Patre meo: et ego diligam eum, et manifestabo ei meipsum. John 14:22 Dicit ei Iudas, non ille Iscariotes: Domine, quid factum est, quia manifestaturus es nobis teipsum, et non mundo? John 14:23 Respondit Iesus, et dixit ei: Si quis diligit me, sermonem meum servabit, et Pater meus diliget eum, et ad eum veniemus, et mansionem apud eum faciemus: John 14:24 qui non diligit me, sermones meos non servat. Et sermonem, quem audistis, non est meus: sed eius, qui misit me, Patris. John 14:25 Haec locutus sum vobis apud vos manens. John 14:26 Paraclitus autem Spiritus sanctus, quem mittet Pater in nomine meo, ille vos docebit omnia, et suggeret vobis omnia, quaecumque dixero vobis. John 14:27 Pacem relinquo vobis, pacem meam do vobis: non quomodo mundus dat, ego do vobis. Non turbetur cor vestrum, neque formidet. John 14:28 Audistis quia ego dixi vobis: Vado, et venio ad vos. Si diligeretis me, gauderetis utique, quia vado ad Patrem: quia Pater maior me est. John 14:29 Et nunc dixi vobis prius quam fiat: ut cum factum fuerit, credatis. John 14:30 Iam non multa loquar vobiscum. venit enim princeps mundi huius, et in me non habet quidquam. John 14:31 Sed ut cognoscat mundus quia diligo Patrem, et sicut mandatum dedit mihi Pater, sic facio. Surgite, eamus hinc. John 15:0 John 15:1 Ego sum vitis vera: et Pater meus agricola est. John 15:2 Omnem palmitem in me non ferentem fructum, tollet eum: et omnem, qui fert fructum, purgabit eum, ut fructum plus afferat. John 15:3 Iam vos mundi estis propter sermonem, quem locutus sum vobis. John 15:4 Manete in me: et ego in vobis. Sicut palmes non potest fere fructum a semetipso, nisi manserit in vite: sic nec vos, nisi in me manseritis. John 15:5 Ego sum vitis, vos palmites: qui manet in me, et ego in eo, hic fert fructum multum: quia sine me nihil potestis facere. John 15:6 Si quis in me non manserit: mittetur foras sicut palmes, et arescet, et colligent eum, et in ignem mittent, et ardet. John 15:7 Si manseritis in me, et verba mea in vobis manserint: quodcumque volueritis petetis, et fiet vobis. John 15:8 In hoc clarificatus est Pater meus, ut fructum plurimum afferatis, et efficiamini mei discipuli. John 15:9 Sicut dilexit me Pater, et ego dilexi vos. Manete in dilectione mea. John 15:10 Si praecepta mea servaveritis, manebitis in dilectione mea, sicut et ego Patris mei praecepta servavi, et maneo in eius dilectione. John 15:11 Haec locutus sum vobis: ut gaudium meum in vobis sit, et gaudium vestrum impleatur. John 15:12 Hoc est praeceptum meum ut diligatis invicem, sicut dilexi vos. John 15:13 Maiorem hac dilectionem nemo habet, ut animam suam ponat qui pro amicis suis. John 15:14 Vos amici mei estis, si feceritis quae ego praecipio vobis. John 15:15 Iam non dicam vos servos: quia servus nescit quid faciat dominus eius. Vos autem dixi amicos: quia omnia quaecumque audivi a Patre meo, nota feci vobis. John 15:16 Non vos me elegistis: sed ego elegi vos, et posui vos ut eatis, et fructum afferatis: et fructus vester maneat: ut quodcumque petieritis Patrem in nomine meo, det vobis. John 15:17 Haec mando vobis, ut diligatis invicem. John 15:18 Si mundus vos odit: scitote quia me priorem vobis odio habuit. John 15:19 Si de mundo fuissetis: mundus quod suum erat diligeret: quia vero de mundo non estis, sed ego elegi vos de mundo, propterea odit vos mundus. John 15:20 Mementote sermonis mei, quem ego dixi vobis: non est servus maior domino suo. Si me persecuti sunt, et vos persequentur: si sermonem meum servaverunt, et vestrum servabunt. John 15:21 Sed haec omnia facient vobis propter nomen meum: quia nesciunt eum, qui misit me. John 15:22 Si non venissem, et locutus non fuissem eis, peccatum non haberent: nunc autem excusationem non habent de peccato suo. John 15:23 Qui me odit: et Patrem meum odit. John 15:24 Si opera non fecissem in eis, quae nemo alius fecit, peccatum non haberent: nunc autem et viderunt, et oderunt et me, et Patrem meum. John 15:25 Sed ut adimpleatur sermo, qui in lege eorum scriptus est: Quia odio habuerunt me gratis. John 15:26 Cum autem venerit Paraclitus, quem ego mittam vobis a Patre, spiritum veritatis, qui a Patre procedit, ille testimonium perhibebit de me: John 15:27 et vos testimonium perhibebitis, qui ab initio mecum estis. John 16:0 John 16:1 Haec locutus sum vobis, ut non scandalizemini. John 16:2 Absque synagogis facient vos: sed venit hora, ut omnis, qui interficit vos, arbitretur obsequium se praestare Deo. John 16:3 et haec facient vobis, quia non noverunt Patrem, neque me. John 16:4 Sed haec locutus sum vobis: ut cum venerit hora reminiscamini, quia ego dixi vobis. John 16:5 Haec autem vobis ab initio non dixi, quia vobiscum eram: Et nunc vado ad eum, qui misit me; et nemo ex vobis interrogat me, Quo vadis? John 16:6 Sed quia haec locutus sum vobis, tristitia implevit cor vestrum. John 16:7 Sed ego veritatem dico vobis: expedit vobis ut ego vadam: si enim non abiero, Paraclitus non veniet ad vos: si autem abiero, mittam eum ad vos. John 16:8 Et cum venerit ille, arguet mundum de peccato, et de iustitia, et de iudicio. John 16:9 de peccato quidem: quia non crediderunt in me. John 16:10 de iustitia vero: quia ad Patrem vado: et iam non videbitis me: John 16:11 De iudicio autem: quia princeps huius mundi iam iudicatus est. John 16:12 Adhuc multa habeo vobis dicere: sed non potestis portare modo. John 16:13 Cum autem venerit ille Spiritus veritatis, docebit vos omnem veritatem. non enim loquetur a semetipso: sed quaecumque audiet loquetur, et quae ventura sunt annunciabit vobis. John 16:14 Ille me clarificabit: quia de meo accipiet, et annunciabit vobis. John 16:15 Omnia quaecumque habet Pater, mea sunt. Propterea dixi: quia de meo accipiet, et annunciabit vobis. John 16:16 Modicum, et iam non videbitis me: et iterum modicum, et videbitis me: quia vado ad Patrem. John 16:17 Dixerunt ergo ex discipulis eius ad invicem: Quid est hoc, quod dicit nobis: Modicum, et non videbitis me: et iterum modicum, et videbitis me, et quia vado ad Patrem? John 16:18 Dicebant ergo: Quid est hoc, quod dicit, Modicum? nescimus quid loquitur. John 16:19 Cognovit autem Iesus, quia volebant eum interrogare, et dixit eis: De hoc quaeritis inter vos quia dixi, Modicum, et non videbitis me: et iterum modicum, et videbitis me. John 16:20 Amen, amen dico vobis: quia plorabitis, et flebitis vos, mundus autem gaudebit: vos autem contristabimini, sed tristitia vestra vertetur in gaudium. John 16:21 Mulier cum parit, tristitiam habet, quia venit hora eius: cum autem pepererit puerum, iam non meminit pressurae propter gaudium: quia natus est homo in mundum. John 16:22 Et vos igitur nunc quidem tristitiam habetis, iterum autem videbo vos, et gaudebit cor vestrum: et gaudium vestrum nemo tollet a vobis. John 16:23 Et in illo die me non rogabitis quidquam. Amen, amen dico vobis: siquid petieritis Patrem in nomine meo, dabit vobis. John 16:24 Usque modo non petistis quidquam in nomine meo: Petite, et accipietis, ut gaudium vestrum sit plenum. John 16:25 Haec in proverbiis locutus sum vobis. Venit hora cum iam non in proverbiis loquar vobis, sed palam de Patre annunciabo vobis. John 16:26 in illo die in nomine meo petetis: et non dico vobis quia ego rogabo Patrem de vobis: John 16:27 Ipse enim Pater amat vos, quia vos me amastis, et credidistis, quia ego a Deo exivi. John 16:28 Exivi a Patre, et veni in mundum: iterum relinquo mundum, et vado ad Patrem. John 16:29 Dicunt ei discipuli eius: Ecce nunc palam loqueris, et proverbium nullum dicis. John 16:30 nunc scimus quia scis omnia, et non opus est tibi ut quis te interroget: in hoc credimus quia a Deo existi. John 16:31 Respondit eis Iesus: Modo creditis? John 16:32 Ecce venit hora, et iam venit, ut dispergamini unusquisque in propria, et me solum relinquatis: et non sum solus, quia Pater mecum est. John 16:33 Haec locutus sum vobis, ut in me pacem habeatis. In mundo pressuram habebitis: sed confidite, ego vici mundum. John 17:0 John 17:1 Haec locutus est Iesus: et sublevatis oculis in caelum, dixit: Pater venit hora, clarifica filium tuum, ut filius tuus clarificet te: John 17:2 Sicut dedisti ei potestatem omnis carnis, ut omne, quod dedisti ei, det eis vitam aeternam. John 17:3 Haec est autem vita aeterna: Ut cognoscant te, solum Deum verum, et quem misisti Iesum Christum. John 17:4 Ego te clarificavi super terram: opus consummavi, quod dedisti mihi ut faciam: John 17:5 et nunc clarifica me tu Pater apud temetipsum, claritate, quam habui prius, quam mundus fieret, apud te. John 17:6 Manifestavi nomen tuum hominibus, quos dedisti mihi de mundo: Tui erant, et mihi eos dedisti: et sermonem tuum servaverunt. John 17:7 Nunc cognoverunt quia omnia, quae dedisti mihi, abs te sunt: John 17:8 quia verba, quae dedisti mihi, dedi eis: et ipsi acceperunt, et cognoverunt vere quia a te exivi, et crediderunt quia tu me misisti. John 17:9 Ego pro eis rogo: Non pro mundo rogo, sed pro his, quos dedisti mihi: quia tui sunt: John 17:10 et mea omnia tua sunt, et tua mea sunt: et clarificatus sum in eis: John 17:11 Et iam non sum in mundo, et hi in mundo sunt, et ego ad te venio. Pater sancte, serva eos in nomine tuo, quos dedisti mihi: ut sint unum, sicut et nos. John 17:12 Cum essem cum eis, ego servabam eos in nomine tuo. Quos dedisti mihi, ego custodivi: et nemo ex eis periit, nisi filius perditionis, ut Scriptura impleatur. John 17:13 Nunc autem ad te venio: et haec loquor in mundo, ut habeant gaudium meum impletum in semetipsis. John 17:14 Ego dedi eis sermonem tuum, et mundus eos odio habuit, quia non sunt de mundo, sicut et ego non sum de mundo. John 17:15 Non rogo ut tollas eos de mundo, sed ut serves eos a malo. John 17:16 De mundo non sunt, sicut et ego non sum de mundo. John 17:17 Sanctifica eos in veritate. Sermo tuus veritas est. John 17:18 Sicut tu me misisti in mundum, ita et ego misi eos in mundum. John 17:19 Et pro eis ego sanctifico meipsum: ut sint et ipsi sanctificati in veritate. John 17:20 Non pro eis autem rogo tantum, sed et pro eis, qui credituri sunt per verbum eorum in me: John 17:21 ut omnes unum sint, sicut tu Pater in me, et ego in te, ut et ipsi in nobis unum sint: ut credat mundus, quia tu me misisti. John 17:22 Et ego claritatem, quam tu dedisti mihi, dedi eis: ut sint unum, sicut et nos unum sumus. John 17:23 Ego in eis, et tu in me: ut sint consummati in unum: et cognoscat mundus quia tu me misisti, et dilexisti eos, sicut et me dilexisti. John 17:24 Pater, quos dedisti mihi, volo ut ubi sum ego, et illi sint mecum: ut videant claritatem meam, quam dedisti mihi: quia dilexisti me ante constitutionem mundi. John 17:25 Pater iuste, mundus te non cognovit. ego autem te cognovi: et hi cognoverunt, quia tu me misisti. John 17:26 Et notum feci eis nomen tuum, et notum faciam: ut dilectio, qua dilexisti me, in ipsis sit, et ego in ipsis. John 18:0 John 18:1 Haec cum dixisset Iesus, egressus est cum discipulis suis trans Torrentem Cedron, ubi erat hortus, in quem introivit ipse, et discipuli eius. John 18:2 Sciebat autem et Iudas, qui tradebat eum, locum: quia frequenter Iesus convenerat illuc cum discipulis suis. John 18:3 Iudas ergo cum accepisset cohortem, et a Pontificibus, et Pharisaeis ministros, venit illuc cum laternis, et facibus, et armis. John 18:4 Iesus itaque sciens omnia, quae ventura erant super eum, processit, et dixit eis: Quem quaeritis? John 18:5 Responderunt ei: Iesum Nazarenum. Dicit eis Iesus: Ego sum. Stabat autem et Iudas, qui tradebat eum, cum ipsis. John 18:6 Ut ergo dixit eis: Ego sum: abierunt retrorsum, et ceciderunt in terram. John 18:7 Iterum ergo interrogavit eos: Quem quaeritis? Illi autem dixerunt: Iesum Nazarenum. John 18:8 Respondit Iesus: Dixi vobis, quia ego sum: si ergo me quaeritis, sinite hos abire. John 18:9 Ut impleretur sermo, quem dixit: Quia quos dedisti mihi, non perdidi ex eis quemquam. John 18:10 Simon ergo Petrus habens gladium eduxit eum: et percussit pontificis servum: et abscidit auriculam eius dexteram. Erat autem nomen servo Malchus. John 18:11 Dixit ergo Iesus Petro: Mitte gladium tuum in vaginam. Calicem, quem dedit mihi Pater, non vis ut bibam illum? John 18:12 Cohors ergo, et tribunus, et ministri Iudaeorum comprehenderunt Iesum, et ligaverunt eum: John 18:13 Et adduxerunt eum ad Annam primum, erat enim socer Caiphae, qui erat pontifex anni illius. John 18:14 Erat autem Caiphas, qui consilium dederat Iudaeis: Quia expedit, unum hominem mori pro populo. John 18:15 Sequebatur autem Iesum Simon Petrus, et alius discipulus. Discipulus autem ille erat notus pontifici, et introivit cum Iesu in atrium pontificis. John 18:16 Petrus autem stabat ad ostium foris. Exivit ergo discipulus alius, qui erat notus pontifici, et dixit ostiariae: et introduxit Petrum. John 18:17 Dicit ergo Petro ancilla ostiaria: Numquid et tu ex discipulis es hominis istius? Dicit ille: Non sum. John 18:18 Stabant autem servi, et ministri ad prunas: quia frigus erat, et calefaciebant se: erat autem cum eis et Petrus stans, et calefaciens se. John 18:19 Pontifex ergo interrogavit Iesum de discipulis suis, et de doctrina eius. John 18:20 Respondit ei Iesus: Ego palam locutus sum mundo: ego semper docui in synagoga, et in templo, quo omnes Iudaei conveniunt: et in occulto locutus sum nihil. John 18:21 Quid me interrogas? interroga eos, qui audierunt quid locutus sim ipsis: ecce hi sciunt quae dixerim ego. John 18:22 Haec autem cum dixisset, unus assistens ministrorum dedit alapam Iesu, dicens: Sic respondes pontifici? John 18:23 Respondit ei Iesus: Si male locutus sum, testimonium perhibe de malo: si autem bene, quid me caedis? John 18:24 Et misit eum Annas ligatum ad Caipham pontificem. John 18:25 Erat autem Simon Petrus stans, et calefaciens se. Dixerunt ergo ei: Numquid et tu ex discipulis eius es? Negavit ille, et dixit: Non sum. John 18:26 Dicit ei unus ex servis pontificis, cognatus eius, cuius abscidit Petrus auriculam: Nonne ego te vidi in horto cum illo? John 18:27 Iterum ergo negavit Petrus: et statim gallus cantavit. John 18:28 Adducunt ergo Iesum a Caipha in praetorium. Erat autem mane: et ipsi non introierunt in praetorium, ut non contaminarentur, sed ut manducarent Pascha. John 18:29 Exivit ergo Pilatus ad eos foras, et dixit: Quam accusationem affertis adversus hominem hunc? John 18:30 Responderunt, et dixerunt ei: Si non esset hic malefactor, non tibi tradidissemus eum. John 18:31 Dixit ergo eis Pilatus: Accipite eum vos, et secundum legem vestram iudicate eum. Dixerunt ergo ei Iudaei: Nobis non licet interficere quemquam. John 18:32 Ut sermo Iesu impleretur, quem dixit, significans qua morte esset moriturus. John 18:33 Introivit ergo iterum in praetorium Pilatus, et vocavit Iesum, et dixit ei: Tu es rex Iudaeorum? John 18:34 Respondit Iesus: A temetipso hoc dicis, an alii dixerunt tibi de me? John 18:35 Respondit Pilatus: Numquid ego Iudaeus sum? Gens tua, et pontifices tui tradiderunt te mihi: quid fecisti? John 18:36 Respondit Iesus: Regnum meum non est de hoc mundo. si ex hoc mundo esset regnum meum, ministri mei utique decertarent ut non traderer Iudaeis: nunc autem regnum meum non est hinc. John 18:37 Dixit itaque ei Pilatus: Ergo rex es tu? Respondit Iesus: Tu dicis quia rex sum ego. Ego in hoc natus sum, et ad hoc veni in mundum, ut testimonium perhibeam veritati: omnis, qui est ex veritate, audit vocem meam. John 18:38 Dicit ei Pilatus: Quid est veritas? Et cum hoc dixisset, iterum exivit ad Iudaeos, et dicit eis: Ego nullam invenio in eo causam. John 18:39 Est autem consuetudo vobis ut unum dimittam vobis in Pascha: vultis ergo dimittam vobis regem Iudaeorum? John 18:40 Clamaverunt rursum omnes, dicentes: Non hunc, sed Barabbam. Erat autem Barabbas latro. John 19:0 John 19:1 Tunc ergo apprehendit Pilatus Iesum, et flagellavit. John 19:2 Et milites plectentes coronam de spinis, imposuerunt capiti eius: et veste purpurea circumdederunt eum. John 19:3 Et veniebant ad eum, et dicebant: Ave, rex Iudaeorum: et dabant ei alapas. John 19:4 Exivit ergo iterum Pilatus foras, et dicit eis: Ecce adduco vobis eum foras, ut cognoscatis quia nullam invenio in eo causam. John 19:5 (Exivit ergo Iesus portans coronam spineam, et purpureum vestimentum:) Et dicit eis: Ecce homo. John 19:6 Cum ergo vidissent eum Pontifices, et ministri, clamabant, dicentes: Crucifige, crucifige eum. Dicit eis Pilatus: Accipite eum vos, et crucifigite: ego enim non invenio in eo causam. John 19:7 Responderunt ei Iudaei: Nos legem habemus, et secundum legem debet mori, quia filium Dei se fecit. John 19:8 Cum ergo audisset Pilatus hunc sermonem, magis timuit. John 19:9 Et ingressus est praetorium iterum: et dixit ad Iesum: Unde es tu? Iesus autem responsum non dedit ei. John 19:10 Dicit ergo ei Pilatus: Mihi non loqueris? nescis quia potestatem habeo crucifigere te, et potestatem habeo dimittere te? John 19:11 Respondit Iesus: Non haberes potestatem adversum me ullam, nisi tibi datum esset desuper. Propterea qui me tradidit tibi, maius peccatum habet. John 19:12 Et exinde quaerebat Pilatus dimittere eum. Iudaei autem clamabant dicentes: Si hunc dimittis, non es amicus Caesaris. omnis enim, qui se regem facit, contradicit Caesari. John 19:13 Pilatus autem cum audisset hos sermones, adduxit foras Iesum: et sedit pro tribunali, in loco, qui dicitur Lithostrotos, Hebraice autem Gabbatha. John 19:14 Erat autem parasceve Paschae, hora quasi sexta, et dicit Iudaeis: Ecce rex vester. John 19:15 Illi autem clamabant: Tolle, tolle, crucifige eum. Dicit eis Pilatus: Regem vestrum crucifigam? Responderunt Pontifices: Non habemus Regem, nisi Caesarem. John 19:16 Tunc ergo tradidit eis illum ut crucifigeretur. Susceperunt autem Iesum, et eduxerunt. John 19:17 Et baiulans sibi crucem exivit in eum, qui dicitur Calvariae, locum, Hebraice autem Golgotha: John 19:18 ubi crucifixerunt eum, et cum eo alios duos hinc, et hinc, medium autem Iesum. John 19:19 Scripsit autem et titulum Pilatus: et posuit super crucem. Erat autem scriptum: Iesus Nazarenus, Rex Iudaeorum. John 19:20 Hunc ergo titulum multi Iudaeorum legerunt: quia prope civitatem erat locus, ubi crucifixus est Iesus: Et erat scriptum Hebraice, Graece, et Latine. John 19:21 Dicebant ergo Pilato Pontifices Iudaeorum: Noli scribere, Rex Iudaeorum: sed quia ipse dixit: Rex sum Iudaeorum. John 19:22 Respondit Pilatus: Quod scripsi, scripsi. John 19:23 Milites ergo cum crucifixissent eum, acceperunt vestimenta eius, (et fecerunt quattuor partes: unicuique militi partem) et tunicam. Erat autem tunica inconsutilis, desuper contexta per totum. John 19:24 Dixerunt ergo ad invicem: Non scindamus eam, sed sortiamur de illa cuius sit. Ut Scriptura impleretur, dicens: Partiti sunt vestimenta mea sibi: et in vestem meam miserunt sortem. Et milites quidem haec fecerunt. John 19:25 Stabant autem iuxta crucem Iesu mater eius, et soror matris eius, Maria Cleophae, et Maria Magdalene. John 19:26 Cum vidisset ergo Iesus matrem, et discipulum stantem, quem diligebat, dicit matri suae: Mulier, ecce filius tuus. John 19:27 Deinde dicit discipulo: Ecce mater tua. Et ex illa hora accepit eam discipulus in sua. John 19:28 Postea sciens Iesus quia omnia consummata sunt, ut consummaretur Scriptura, dixit: Sitio. John 19:29 Vas ergo erat positum aceto plenum. Illi autem spongiam plenam aceto, hyssopo circumponentes, obtulerunt ori eius. John 19:30 Cum ergo accepisset Iesus acetum, dixit: Consummatum est. Et inclinato capite tradidit spiritum. John 19:31 Iudaei ergo, (quoniam Parasceve erat) ut non remanerent in cruce corpora sabbato, (erat enim magnus dies ille Sabbati) rogaverunt Pilatum ut frangerentur eorum crura, et tollerentur. John 19:32 Venerunt ergo milites: et primi quidem fregerunt crura, et alterius, qui crucifixus est cum eo. John 19:33 Ad Iesum autem cum venissent, ut viderunt eum iam mortuum, non fregerunt eius crura, John 19:34 sed unus militum lancea latus eius aperuit, et continuo exivit sanguis, et aqua. John 19:35 Et qui vidit, testimonium perhibuit: et verum est testimonium eius. Et ille scit quia vera dicit: ut et vos credatis. John 19:36 Facta sunt enim haec ut Scriptura impleretur: Os non comminuetis ex eo. John 19:37 Et iterum alia Scriptura dicit: Videbunt in quem transfixerunt. John 19:38 Post haec autem rogavit Pilatum Ioseph ab Arimathia, (eo quod esset discipulus Iesu, occultus autem propter metum Iudaeorum) ut tolleret corpus Iesu. Et permisit Pilatus. Venit ergo, et tulit corpus Iesu. John 19:39 Venit autem et Nicodemus, qui venerat ad Iesum nocte primum, ferens mixturam myrrhae, et aloes, quasi libras centum. John 19:40 Acceperunt ergo corpus Iesu, et ligaverunt illud linteis cum aromatibus, sicut mos est Iudaeis sepelire. John 19:41 Erat autem in loco, ubi crucifixus est, hortus: et in horto monumentum novum, in quo nondum quisquam positus erat. John 19:42 Ibi ergo propter Parasceven Iudaeorum, quia iuxta erat monumentum, posuerunt Iesum. John 20:0 John 20:1 Una autem sabbati, Maria Magdalene venit mane, cum adhuc tenebrae essent, ad monumentum: et vidit lapidem sublatum a monumento. John 20:2 Cucurrit ergo, et venit ad Simonem Petrum, et ad alium discipulum, quem amabat Iesus, et dicit illis: Tulerunt Dominum de monumento, et nescimus ubi posuerunt eum. John 20:3 Exiit ergo Petrus, et ille alius discipulus, et venerunt ad monumentum. John 20:4 Currebant autem duo simul, et ille alius discipulus praecucurrit citius Petro, et venit primus ad monumentum. John 20:5 Et cum se inclinasset, vidit posita linteamina, non tamen introivit. John 20:6 Venit ergo Simon Petrus sequens eum, et introivit in monumentum, et vidit linteamina posita, John 20:7 et sudarium, quod fuerat super caput eius, non cum linteaminibus positum, sed separatim involutum in unum locum. John 20:8 Tunc ergo introivit et ille discipulus, qui venerat primus ad monumentum: et vidit, et credidit: John 20:9 nondum enim sciebant Scripturam, quia oportebat eum a mortuis resurgere. John 20:10 Abierunt ergo iterum discipuli ad semetipsos. John 20:11 Maria autem stabat ad monumentum foris, plorans: Dum ergo fleret, inclinavit se, et prospexit in monumentum: John 20:12 et vidit duos angelos in albis, sedentes, unum ad caput, et unum ad pedes, ubi positum fuerat corpus Iesu. John 20:13 Dicunt ei illi: Mulier, quid ploras? Dicit eis: Quia tulerunt Dominum meum: et nescio ubi posuerunt eum. John 20:14 Haec cum dixisset, conversa est retrorsum, et vidit Iesum stantem: et non sciebat quia Iesus est. John 20:15 Dicit ei Iesus: Mulier, quid ploras? quem quaeris? Illa existimans quia hortulanus esset, dicit ei: Domine, si tu sustulisti eum, dicito mihi ubi posuisti eum: et ego eum tollam. John 20:16 Dicit ei Iesus: Maria. Conversa illa, dicit ei: Rabboni (quod dicitur Magister.) John 20:17 Dicit ei Iesus: Noli me tangere, nondum enim ascendi ad Patrem meum: vade autem ad fratres meos, et dic eis: Ascendo ad Patrem meum, et Patrem vestrum, Deum meum, et Deum vestrum. John 20:18 Venit Maria Magdalene annuncians discipulis: Quia vidi Dominum, et haec dixit mihi. John 20:19 Cum ergo sero esset die illo, una sabbatorum, et fores essent clausae, ubi erant discipuli congregati propter metum Iudaeorum: venit Iesus, et stetit in medio, et dixit eis: Pax vobis. John 20:20 Et cum hoc dixisset, ostendit eis manus, et latus. Gavisi sunt ergo discipuli, viso Domino. John 20:21 Dixit ergo eis iterum: Pax vobis. Sicut misit me Pater, et ego mitto vos. John 20:22 Haec cum dixisset, insufflavit: et dixit eis: Accipite Spiritum sanctum: John 20:23 quorum remiseritis peccata, remittuntur eis: et quorum retinueritis, retenta sunt. John 20:24 Thomas autem unus ex duodecim, qui dicitur Didymus, non erat cum eis quando venit Iesus. John 20:25 Dixerunt ergo ei alii discipuli: Vidimus Dominum. Ille autem dixit eis: Nisi videro in manibus eius fixuram clavorum, et mittam digitum meum in locum clavorum, et mittam manum meam in latus eius, non credam. John 20:26 Et post dies octo, iterum erant discipuli eius intus: et Thomas cum eis. Venit Iesus ianuis clausis, et stetit in medio, et dixit eis: Pax vobis. John 20:27 Deinde dixit Thomae: Infer digitum tuum huc, et vide manus meas, et affer manum tuam, et mitte in latus meum: et noli esse incredulus, sed fidelis. John 20:28 Respondit Thomas, et dixit ei: Dominus meus, et Deus meus. John 20:29 Dixit ei Iesus: Quia vidisti me Thoma, credidisti: beati qui non viderunt, et crediderunt. John 20:30 Multa quidem, et alia signa fecit Iesus in conspectu discipulorum suorum, quae non sunt scripta in libro hoc. John 20:31 Haec autem scripta sunt ut credatis, quia Iesus est Christus Filius Dei: et ut credentes, vitam habeatis in nomine eius. John 21:0 John 21:1 Postea manifestavit se iterum Iesus ad mare Tiberiadis. Manifestavit autem sic: John 21:2 Erant simul Simon Petrus, et Thomas, qui dicitur Didymus, et Nathanael, qui erat a Cana Galilaeae, et filii Zebedaei, et alii ex discipulis eius duo. John 21:3 Dicit eis Simon Petrus: Vado piscari. Dicunt ei: Venimus et nos tecum. Et exierunt, et ascenderunt in navim: et illa nocte nihil prendiderunt. John 21:4 Mane autem facto stetit Iesus in littore: non tamen cognoverunt discipuli quia Iesus est. John 21:5 Dixit ergo eis Iesus: Pueri numquid pulmentarium habetis? Responderunt ei: Non. John 21:6 Dixit eis: Mittite in dexteram navigii rete: et invenietis. Miserunt ergo: et iam non valebant illud trahere prae multitudine piscium. John 21:7 Dixit ergo discipulus ille, quem diligebat Iesus, Petro: Dominus est. Simon Petrus cum audisset quia Dominus est, tunica succinxit se (erat enim nudus) et misit se in mare. John 21:8 Alii autem discipuli navigio venerunt: (non enim longe erant a terra, sed quasi cubitis ducentis) trahentes rete piscium. John 21:9 Ut ergo descenderunt in terram, viderunt prunas positas, et piscem superpositum, et panem. John 21:10 Dicit eis Iesus: Afferte de piscibus, quos prendidistis nunc. John 21:11 Ascendit Simon Petrus, et traxit rete in terram, plenum magnis piscibus centum quinquaginta tribus. Et cum tanti essent, non est scissum rete. John 21:12 Dicit eis Iesus: Venite, prandete. Et nemo audebat discumbentium interrogare eum: Tu quis es? scientes, quia Dominus est. John 21:13 Et venit Iesus, et accepit panem, et dabat eis, et piscem similiter. John 21:14 Hoc iam tertio manifestatus est Iesus discipulis suis cum resurrexisset a mortuis. John 21:15 Cum ergo prandissent, dicit Simoni Petro Iesus: Simon Ioannis diligis me plus his? Dicit ei: Etiam Domine, tu scis quia amo te. Dicit ei: Pasce agnos meos. John 21:16 Dicit ei iterum: Simon Ioannis, diligis me? Ait illi: Etiam Domine, tu scis quia amo te. Dicit ei iterum: Pasce agnos meos. John 21:17 Dicit ei tertio: Simon Ioannis, amas me? Contristatus est Petrus, quia dixit ei tertio, Amas me? et dixit ei: Domine tu omnia nosti: tu scis quia amo te. Dixit ei: Pasce oves meas. John 21:18 Amen, amen dico tibi: cum esses iunior cingebas te, et ambulabas ubi volebas: cum autem senueris, extendes manus tuas, et alius te cinget, et ducet quo tu non vis. John 21:19 Hoc autem dixit significans qua morte clarificaturus esset Deum. Et cum hoc dixisset, dicit ei: Sequere me. John 21:20 Conversus Petrus vidit illum discipulum, quem diligebat Iesus, sequentem, qui et recubuit in coena super pectus eius, et dixit: Domine quis est qui tradet te? John 21:21 Hunc ergo cum vidisset Petrus, dixit Iesu: Domine hic autem quid? John 21:22 Dixit ei Iesus: Sic eum volo manere donec veniam, quid ad te? tu me sequere. John 21:23 Exiit ergo sermo iste inter fratres quia discipulus ille non moritur. Et non dixit ei Iesus: Non moritur. sed: Sic eum volo manere donec veniam, quid ad te? John 21:24 Hic est discipulus ille, qui testimonium perhibet de his, et scripsit haec: et scimus, quia verum est testimonium eius. John 21:25 Sunt autem et alia multa, quae fecit Iesus: quae si scribantur per singula, nec ipsum arbitror mundum capere posse eos, qui scribendi sunt, libros.
Acts 0:0
Acts 1:0 Acts 1:1 Primum quidem sermonem feci de omnibus, o Theophile, quae coepit Iesus facere, et docere Acts 1:2 usque in diem, qua praecipiens Apostolis per Spiritum sanctum, quos elegit, assumptus est: Acts 1:3 quibus et praebuit seipsum vivum post passionem suam in multis argumentis, per dies quadraginta apparens eis, et loquens de regno Dei. Acts 1:4 Et convescens, praecepit eis ab Ierosolymis ne discederent, sed expectarent promissionem Patris, quam audistis (inquit) per os meum: Acts 1:5 quia Ioannes quidem baptizavit aqua, vos autem baptizabimini Spiritu sancto non post multos hos dies. Acts 1:6 Igitur qui convenerant, interrogabant eum, dicentes: Domine si in tempore hoc restitues regnum Israel? Acts 1:7 Dixit autem eis: Non est vestrum nosse tempora vel momenta, quae Pater posuit in sua potestate: Acts 1:8 sed accipietis virtutem supervenientis Spiritus sancti in vos, et eritis mihi testes in Ierusalem, et in omni Iudaea, et Samaria, et usque ad ultimum terrae. Acts 1:9 Et cum haec dixisset, videntibus illis, elevatus est: et nubes suscepit eum ab oculis eorum. Acts 1:10 Cumque intuerentur in caelum euntem illum, ecce duo viri astiterunt iuxta illos in vestibus albis, Acts 1:11 qui et dixerunt: Viri Galilaei quid statis aspicientes in caelum? hic Iesus, qui assumptus est a vobis in caelum, sic veniet quemadmodum vidistis eum euntem in caelum. Acts 1:12 Tunc reversi sunt Ierosolymam a monte, qui vocatur Oliveti, qui est iuxta Ierusalem, sabbati habens iter. Acts 1:13 Et cum introissent in coenaculum, ascenderunt ubi manebant Petrus, et Ioannes, Iacobus, et Andreas, Philippus, et Thomas, Bartholomaeus, et Matthaeus, Iacobus Alphaei, et Simon Zelotes, et Iudas Iacobi. Acts 1:14 hi omnes erant perseverantes unanimiter in oratione cum mulieribus, et Maria matre Iesu, et fratribus eius. Acts 1:15 In diebus illis exurgens Petrus in medio fratrum dixit (erat autem turba hominum simul, fere centum viginti.) Acts 1:16 Viri fratres, oportet impleri Scripturam, quam praedixit Spiritus sanctus per os David de Iuda, qui fuit dux eorum, qui comprehenderunt Iesum: Acts 1:17 qui connumeratus erat in nobis, et sortitus est sortem ministerii huius. Acts 1:18 Et hic quidem possedit agrum de mercede iniquitatis, et suspensus crepuit medius: et diffusa sunt omnia viscera eius. Acts 1:19 Et notum factum est omnibus habitantibus Ierusalem, ita ut appellaretur ager ille, lingua eorum, Hacheldema, hoc est, ager sanguinis. Acts 1:20 Scriptum est enim in libro Psalmorum: Fiat commoratio eorum deserta, et non sit qui inhabitet in ea: et episcopatum eius accipiat alter. Acts 1:21 Oportet ergo ex his viris, qui nobiscum sunt congregati in omni tempore, quo intravit et exivit inter nos Dominus Iesus, Acts 1:22 incipiens a baptismate Ioannis usque in diem, qua assumptus est a nobis, testem resurrectionis eius nobiscum fieri unum ex istis. Acts 1:23 Et statuerunt duos, Ioseph, qui vocabatur Barsabas, qui cognominatus est Iustus: et Mathiam. Acts 1:24 Et orantes dixerunt: Tu Domine, qui corda nosti omnium, ostende, quem elegeris ex his duobus, unum Acts 1:25 accipere locum ministerii huius, et apostolatus, de quo praevaricatus est Iudas ut abiret in locum suum. Acts 1:26 Et dederunt sortes eis, et cecidit sors super Mathiam, et annumeratus est cum undecim Apostolis. Acts 2:0 Acts 2:1 Et dum complerentur dies Pentecostes, erant omnes pariter in eodem loco: Acts 2:2 et factus est repente de caelo sonus, tamquam advenientis spiritus vehementis, et replevit totam domum ubi erant sedentes. Acts 2:3 Et apparuerunt illis dispertitae linguae tamquam ignis, seditque supra singulos eorum: Acts 2:4 et repleti sunt omnes Spiritu sancto, et coeperunt loqui variis linguis, prout Spiritus sanctus dabat eloqui illis. Acts 2:5 Erant autem in Ierusalem habitantes Iudaei, viri religiosi ex omni natione, quae sub caelo est. Acts 2:6 Facta autem hac voce, convenit multitudo, et mente confusa est, quoniam audiebat unusquisque lingua sua illos loquentes. Acts 2:7 Stupebant autem omnes, et mirabantur, dicentes: Nonne ecce omnes isti, qui loquuntur, Galilaei sunt, Acts 2:8 et quomodo nos audivimus unusquisque linguam nostram, in qua nati sumus? Acts 2:9 Parthi, et Medi, et Aelamitae, et qui habitant Mespotamiam, Iudaeam, et Cappadociam, Pontum, et Asiam, Acts 2:10 Phrygiam, et Pamphyliam, Aegyptum, et partes Libyae, quae est circa Cyrenen, et advenae Romani, Acts 2:11 Iudaei quoque, et Proselyti, Cretes, et Arabes: audivimus eos loquentes nostris linguis magnalia Dei. Acts 2:12 Stupebant autem omnes, et mirabantur ad invicem dicentes: Quidnam vult hoc esse? Acts 2:13 Alii autem irridentes dicebant: Quia musto pleni sunt isti. Acts 2:14 Stans autem Petrus cum undecim levavit vocem suam, et locutus est eis: Viri Iudaei, et qui habitatis Ierusalem universi, hoc vobis notum sit, et auribus percipite verba mea. Acts 2:15 Non enim, sicut vos aestimatis, hi ebrii sunt, cum sit hora diei tertia: Acts 2:16 sed hoc est, quod dictum est per prophetam Ioel: Acts 2:17 Et erit in novissimis diebus (dicit Dominus) effundam de Spiritu meo super omnem carnem: et prophetabunt filii vestri, et filiae vestrae, et iuvenes vestri visiones videbunt, et seniores vestri somnia somniabunt. Acts 2:18 Et quidem super servos meos, et super ancillas meas in diebus illis effundam de Spiritu meo, et prophetabunt: Acts 2:19 et dabo prodigia in caelo sursum, et signa in terra deorsum, sanguinem, et ignem, et vaporem fumi: Acts 2:20 Sol convertetur in tenebras, et luna in sanguinem, antequam veniat dies Domini magnus et manifestus. Acts 2:21 Et erit: omnis, quicumque invocaverit nomen Domini, salvus erit. Acts 2:22 Viri Israelitae, audite verba haec: Iesum Nazarenum, virum approbatum a Deo in vobis, virtutibus, et prodigiis, et signis, quae fecit Deus per illum in medio vestri, sicut et vos scitis: Acts 2:23 hunc definito consilio, et praescientia Dei traditum, per manus iniquorum affligentes interemistis: Acts 2:24 quem Deus suscitavit, solutis doloribus inferni, iuxta quod impossibile erat teneri illum ab eo. Acts 2:25 David enim dicit in eum: Providebam Dominum in conspectu meo semper: quoniam a dextris est mihi ne commovear: Acts 2:26 Propter hoc laetatum est cor meum, et exultavit lingua mea, insuper et caro mea requiescet in spe: Acts 2:27 Quoniam non derelinques animam meam in inferno, nec dabis Sanctum tuum videre corruptionem. Acts 2:28 Notas mihi fecisti vias vitae: et replebis me iucunditate cum facie tua. Acts 2:29 Viri fratres, liceat audenter dicere ad vos de patriarcha David quoniam defunctus est, et sepultus est: et sepulchrum eius est apud nos usque in hodiernum diem. Acts 2:30 Propheta igitur cum esset, et sciret quia iureiurando iurasset illi Deus de fructu lumbi eius sedere super sedem eius: Acts 2:31 providens locutus est de resurrectione Christi, quia neque derelictus est in inferno, neque caro eius vidit corruptionem. Acts 2:32 Hunc Iesum resuscitavit Deus, cuius omnes nos testes sumus. Acts 2:33 Dextera igitur Dei exaltatus, et promissione Spiritus sancti accepta a Patre, effudit hoc donum, quod vos videtis, et auditis. Acts 2:34 Non enim David ascendit in caelum: dixit autem ipse: Dixit Dominus Domino meo, sede a dextris meis Acts 2:35 donec ponam inimicos tuos scabellum pedum tuorum. Acts 2:36 Certissime sciat ergo omnis domus Israel, quia et Dominum eum, et Christum fecit Deus, hunc Iesum, quem vos crucifixistis. Acts 2:37 His autem auditis, compuncti sunt corde, et dixerunt ad Petrum, et ad reliquos Apostolos: Quid faciemus, viri fratres? Acts 2:38 Petrus vero ad illos: Poenitentiam (inquit) agite, et baptizetur unusquisque vestrum in nomine Iesu Christi in remissionem peccatorum vestrorum: et accipietis donum Spiritus sancti. Acts 2:39 Vobis enim est repromissio, et filiis vestris, et omnibus, qui longe sunt, quoscumque advocaverit Dominus Deus noster. Acts 2:40 Aliis etiam verbis plurimis testificatus est, et exhortabatur eos, dicens: Salvamini a generatione ista prava. Acts 2:41 Qui ergo receperunt sermonem eius, baptizati sunt: et appositae sunt in die illa animae circiter tria millia. Acts 2:42 Erant autem perseverantes in doctrina Apostolorum, et communicatione fractionis panis, et orationibus. Acts 2:43 Fiebat autem omni animae timor: multa quoque prodigia, et signa per Apostolos in Ierusalem fiebant, et metus erat magnus in universis. Acts 2:44 Omnes etiam, qui credebant, erant pariter, et habebant omnia communia. Acts 2:45 Possessiones et substantias vendebant, et dividebant illa omnibus, prout cuique opus erat. Acts 2:46 Quotidie quoque perdurantes unanimiter in templo, et frangentes circa domos panem, sumebant cibum cum exultatione, et simplicitate cordis, Acts 2:47 collaudantes Deum, et habentes gratiam ad omnem plebem. Dominus autem augebat qui salvi fierent quotidie in idipsum. Acts 3:0 Acts 3:1 Petrus autem, et Ioannes ascendebant in templum ad horam orationis nonam. Acts 3:2 Et quidam vir, qui erat claudus ex utero matris suae, baiulabatur: quem ponebant quotidie ad portam templi, quae dicitur Speciosa, ut peteret eleemosynam ab introeuntibus in templum. Acts 3:3 Is cum vidisset Petrum, et Ioannem incipientes introire in templum, rogabat ut eleemosynam acciperet. Acts 3:4 Intuens autem in eum Petrus cum Ioanne, dixit: Respice in nos. Acts 3:5 At ille intendebat in eos, sperans se aliquid accepturum ab eis. Acts 3:6 Petrus autem dixit: Argentum et aurum non est mihi: quod autem habeo, hoc tibi do: In nomine Iesu Christi Nazareni surge, et ambula. Acts 3:7 Et apprehensa manu eius dextera, allevavit eum, et protinus consolidatae sunt bases eius, et plantae. Acts 3:8 Et exiliens stetit, et ambulabat: et intravit cum illis in templum ambulans, et exiliens, et laudans Deum. Acts 3:9 Et vidit omnis populus eum ambulantem, et laudantem Deum. Acts 3:10 Cognoscebant autem illum, quod ipse erat, qui ad eleemosynam sedebat ad Speciosam portam templi: et impleti sunt stupore et extasi in eo, quod contigerat illi. Acts 3:11 Cum viderent autem Petrum, et Ioannem, cucurrit omnis populus ad eos ad porticum, quae appellatur Salomonis, stupentes. Acts 3:12 Videns autem Petrus, respondit ad populum: Viri Israelitae quid miramini in hoc, aut nos quid intuemini, quasi nostra virtute aut potestate fecerimus hunc ambulare? Acts 3:13 Deus Abraham, et Deus Isaac, et Deus Iacob, Deus patrum nostrorum glorificavit filium suum Iesum, quem vos quidem tradidistis, et negastis ante faciem Pilati, iudicante illo dimitti. Acts 3:14 Vos autem sanctum, et iustum negastis, et petistis virum homicidam donari vobis: Acts 3:15 auctorem vero vitae interfecistis, quem Deus suscitavit a mortuis, cuius nos testes sumus. Acts 3:16 Et in fide nominis eius, hunc, quem vos vidistis, et nostis, confirmavit nomen eius: et fides, quae per eum est, dedit integram sanitatem istam in conspectu omnium vestrum. Acts 3:17 Et nunc fratres scio quia per ignorantiam fecistis, sicut et principes vestri. Acts 3:18 Deus autem, qui praenunciavit per os omnium prophetarum, pati Christum suum, sic implevit. Acts 3:19 Poenitemini igitur, et convertimini ut deleantur peccata vestra: Acts 3:20 ut cum venerint tempora refrigerii a conspectu Domini, et miserit eum, qui praedicatus est vobis, Iesum Christum, Acts 3:21 quem oportet quidem caelum suscipere usque in tempora restitutionis omnium, quae locutus est Deus per os sanctorum suorum a saeculo Prophetarum. Acts 3:22 Moyses quidem dixit: Quoniam Prophetam suscitabit vobis Dominus Deus vester de fratribus vestris, tamquam meipsum audietis iuxta omnia quaecumque locutus fuerit vobis. Acts 3:23 Erit autem: omnis anima, quae non audierit Prophetam illum, exterminabitur de plebe. Acts 3:24 Et omnes prophetae a Samuel, et deinceps, qui locuti sunt, annunciaverunt dies istos. Acts 3:25 Vos estis filii prophetarum et testamenti, quod disposuit Deus ad patres nostros, dicens ad Abraham: Et in semine tuo benedicentur omnes familiae terrae. Acts 3:26 Vobis primum Deus suscitans Filium suum, misit eum benedicentem vobis: ut convertat se unusquisque a nequitia sua. Acts 4:0 Acts 4:1 Loquentibus autem illis ad populum, supervenerunt sacerdotes, et magistratus templi, et Sadducaei, Acts 4:2 dolentes quod docerent populum, et annunciarent in Iesum resurrectionem ex mortuis: Acts 4:3 et iniecerunt in eos manus, et posuerunt eos in custodiam in crastinum: erat enim iam vespera. Acts 4:4 Multi autem eorum, qui audierant verbum, crediderunt: et factus est numerus virorum quinque millia. Acts 4:5 Factum est autem in crastinum, ut congregarentur principes eorum, et seniores, et scribae in Ierusalem. Acts 4:6 et Annas princeps sacerdotum, et Caiphas, et Ioannes, et Alexander, et quotquot erant de genere sacerdotali. Acts 4:7 Et statuentes eos in medio, interrogabant: In qua virtute, aut in quo nomine fecistis hoc vos? Acts 4:8 Tunc repletus Spiritu sancto Petrus, dixit ad eos: Principes populi, et seniores audite: Acts 4:9 Si nos hodie diiudicamur in benefacto hominis infirmi, in quo iste salvus factus est, Acts 4:10 notum sit omnibus vobis, et omni plebi Israel: quia in nomine Domini nostri Iesu Christi Nazareni, quem vos crucifixistis, quem Deus suscitavit a mortuis, in hoc iste astat coram vobis sanus. Acts 4:11 Hic est lapis, qui reprobatus est a vobis aedificantibus, qui factus est in caput anguli: Acts 4:12 et non est in alio aliquo salus. Nec enim aliud nomen est sub caelo datum hominibus, in quo oporteat nos salvos fieri. Acts 4:13 Videntes autem Petri constantiam, et Ioannis, comperto quod homines essent sine litteris, et idiotae, admirabantur, et cognoscebant eos quoniam cum Iesu fuerant: Acts 4:14 hominem quoque videntes stantem cum eis, qui curatus fuerat, nihil poterant contradicere. Acts 4:15 Iusserunt autem eos foras extra concilium secedere: et conferebant ad invicem, Acts 4:16 dicentes: Quid faciemus hominibus istis? quoniam quidem notum signum factum est per eos, omnibus habitantibus Ierusalem: manifestum est, et non possumus negare. Acts 4:17 Sed ne amplius divulgetur in populum, comminemur eis, ne ultra loquantur in nomine hoc ulli hominum. Acts 4:18 Et vocantes eos, denunciaverunt ne omnino loquerentur, neque docerent in nomine Iesu. Acts 4:19 Petrus vero, et Ioannes respondentes, dixerunt ad eos: Si iustum est in conspectu Dei, vos potius audire quam Deum, iudicate. Acts 4:20 non enim possumus quae vidimus et audivimus non loqui. Acts 4:21 At illi comminantes dimiserunt eos: non invenientes quomodo punirent eos propter populum, quia omnes clarificabant id, quod factum fuerat in eo quod acciderat. Acts 4:22 Annorum enim erat amplius quadraginta homo, in quo factum fuerat signum istud sanitatis. Acts 4:23 Dimissi autem venerunt ad suos: et annunciaverunt eis quanta ad eos principes sacerdotum, et seniores dixissent. Acts 4:24 Qui cum audissent, unanimiter levaverunt vocem ad Deum, et dixerunt: Domine, tu es qui fecisti caelum, et terram, mare, et omnia, quae in eis sunt: Acts 4:25 qui Spiritu sancto per os patris nostri David, pueri tui, dixisti: Quare fremuerunt Gentes, et populi meditati sunt inania? Acts 4:26 Astiterunt reges terrae, et principes convenerunt in unum adversus Dominum, et adversus Christum eius? Acts 4:27 convenerunt enim vere in civitate ista adversus sanctum puerum tuum Iesum, quem unxisti, Herodes, et Pontius Pilatus, cum Gentibus, et populis Israel, Acts 4:28 facere quae manus tua, et consilium tuum decreverunt fieri. Acts 4:29 Et nunc Domine respice in minas eorum, et da servis tuis cum omni fiducia loqui verbum tuum, Acts 4:30 in eo quod manum tuam extendas ad sanitates, et signa, et prodigia fieri per nomen sancti filii tui Iesu. Acts 4:31 Et cum orassent, motus est locus, in quo erant congregati: et repleti sunt omnes Spiritu sancto, et loquebantur verbum Dei cum fiducia. Acts 4:32 Multitudinis autem credentium erat cor unum, et anima una: nec quisquam eorum, quae possidebat, aliquid suum esse dicebat, sed erant illis omnia communia. Acts 4:33 Et virtute magna reddebant Apostoli testimonium resurrectionis Iesu Christi Domini nostri: et gratia magna erat in omnibus illis. Acts 4:34 Neque enim quisquam egens erat inter illos. Quotquot enim possessores agrorum, aut domorum erant vendentes afferebant pretia eorum, quae vendebant, Acts 4:35 et ponebant ante pedes Apostolorum. Dividebatur autem singulis prout cuique opus erat. Acts 4:36 Ioseph autem, qui cognominatus est Barnabas ab Apostolis, (quod est interpretatum Filius consolationis) Levites, Cyprius genere, Acts 4:37 cum haberet agrum, vendidit eum, et attulit pretium, et posuit ante pedes Apostolorum. Acts 5:0 Acts 5:1 Vir autem quidam nomine Ananias, cum Saphira uxore suo vendidit agrum, Acts 5:2 et fraudavit de pretio agri, conscia uxore sua: et afferens partem quamdam, ad pedes Apostolorum posuit. Acts 5:3 Dixit autem Petrus ad Ananiam: Anania, cur tentavit satanas cor tuum, mentiri te Spiritui sancto, et fraudare de pretio agri? Acts 5:4 Nonne manens tibi manebat, et venundatum in tua erat potestate? Quare posuisti in corde tuo hanc rem? Non es mentitus hominibus, sed Deo. Acts 5:5 Audiens autem Ananias haec verba, cecidit, et expiravit. Et factus est timor magnus super omnes, qui audierunt. Acts 5:6 Surgentes autem iuvenes amoverunt eum, et efferentes sepelierunt. Acts 5:7 Factum est autem quasi horarum trium spatium, et uxor ipsius, nesciens quod factum fuerat, introivit. Acts 5:8 Dixit autem ei Petrus: Dic mihi mulier, si tanti agrum vendidistis? At illa dixit: Etiam tanti. Acts 5:9 Petrus autem ad eam: Quid utique convenit vobis tentare Spiritum Domini? Ecce pedes eorum, qui sepelierunt virum tuum ad ostium, et efferent te. Acts 5:10 Confestim cecidit ante pedes eius, et expiravit. Intrantes autem iuvenes invenerunt illam mortuam: et extulerunt, et sepelierunt ad virum suum. Acts 5:11 Et factus est timor magnus in universa ecclesia, et in omnes, qui audierunt haec. Acts 5:12 Per manus autem Apostolorum fiebant signa, et prodigia multa in plebe. Et erant unanimiter omnes in porticu Salomonis. Acts 5:13 Ceterorum autem nemo audebat se coniungere illis: sed magnificabat eos populus. Acts 5:14 Magis autem augebatur credentium in Domino multitudo virorum, ac mulierum, Acts 5:15 ita ut in plateas eiicerent infirmos, et ponerent in lectulis et grabatis, ut, veniente Petro, saltem umbra illius obumbraret quemquam illorum, et liberarentur ab infirmitatibus suis. Acts 5:16 Concurrebat autem et multitudo vicinarum civitatum Ierusalem, afferentes aegros, et vexatos a spiritibus immundis: qui curabantur omnes. Acts 5:17 Exurgens autem princeps sacerdotum, et omnes, qui cum illo erant, (quae est haeresis Sadducaeorum) repleti sunt zelo: Acts 5:18 et iniecerunt manus in Apostolos, et posuerunt eos in custodia publica. Acts 5:19 Angelus autem Domini per noctem aperiens ianuas carceris, et educens eos, dixit: Acts 5:20 Ite, et stantes loquimini in templo plebi omnia verba vitae huius. Acts 5:21 Qui cum audissent, intraverunt diluculo in templum, et docebant. Adveniens autem princeps sacerdotum, et qui cum eo erant, convocaverunt concilium, et omnes seniores filiorum Israel: et miserunt ad carcerem ut adducerentur. Acts 5:22 Cum autem venissent ministri, et aperto carcere non invenissent illos, reversi nunciaverunt, Acts 5:23 dicentes: Carcerem quidem invenimus clausum cum omni diligentia, et custodes stantes ante ianuas: aperientes autem neminem intus invenimus. Acts 5:24 Ut autem audierunt hos sermones magistratus templi, et principes sacerdotum ambigebant de illis quidnam fieret. Acts 5:25 Adveniens autem quidam nunciavit eis: Quia ecce viri, quos posuistis in carcerem, sunt in templo stantes, et docentes populum. Acts 5:26 Tunc abiit magistratus cum ministris, et adduxit illos sine vi: timebant enim populum ne lapidarentur. Acts 5:27 Et cum adduxissent illos, statuerunt in concilio: Et interrogavit eos princeps sacerdotum, Acts 5:28 dicens: Praecipiendo praecepimus vobis ne doceretis in nomine isto: et ecce replestis Ierusalem doctrina vestra: et vultis inducere super nos sanguinem hominis istius. Acts 5:29 Respondens autem Petrus, et Apostoli, dixerunt: Obedire oportet Deo magis, quam hominibus. Acts 5:30 Deus patrum nostrorum suscitavit Iesum, quem vos interemistis, suspendentes in ligno. Acts 5:31 Hunc principem, et salvatorem Deus exaltavit dextera sua ad dandam poenitentiam Israeli, et remissionem peccatorum. Acts 5:32 et nos sumus testes horum verborum, et Spiritus sanctus, quem dedit Deus omnibus obedientibus sibi. Acts 5:33 Haec cum audissent, dissecabantur, et cogitabant interficere illos. Acts 5:34 Surgens autem quidam in concilio Pharisaeus, nomine Gamaliel, legisdoctor honorabilis universae plebi, iussit foras ad breve homines fieri. Acts 5:35 dixitque ad illos: Viri Israelitae attendite vobis super hominibus istis quid acturi sitis. Acts 5:36 Ante hos enim dies extitit Theodas, dicens se esse aliquem, cui consensit numerus virorum circiter quadringentorum: qui occisus est: et omnes, qui credebant ei, dissipati sunt, et redacti ad nihilum. Acts 5:37 Post hunc extitit Iudas Galilaeus in diebus professionis, et avertit populum post se, et ipse periit: et omnes, quotquot consenserunt ei, dispersi sunt. Acts 5:38 Et nunc itaque dico vobis, discedite ab hominibus istis, et sinite illos: quoniam si est ex hominibus consilium hoc, aut opus, dissolvetur: Acts 5:39 si vero ex Deo est, non poteritis dissolvere illud, ne forte et Deo repugnare inveniamini. Consenserunt autem illi. Acts 5:40 Et convocantes Apostolos, caesis denunciaverunt ne omnino loquerentur in nomine Iesu, et dimiserunt eos. Acts 5:41 Et illi quidem ibant gaudentes a conspectu concilii, quoniam digni habiti sunt pro nomine Iesu contumeliam pati. Acts 5:42 Omni autem die non cessabant in templo, et circa domos docentes, et evangelizantes Christum Iesum. Acts 6:0 Acts 6:1 In diebus illis, crescente numero discipulorum, factum est murmur Graecorum adversus Hebraeos, eo quod despicerentur in ministerio quotidiano viduae eorum. Acts 6:2 Convocantes autem duodecim multitudinem discipulorum dixerunt: Non est aequum nos derelinquere verbum Dei, et ministrare mensis. Acts 6:3 Considerate ergo fratres, viros ex vobis boni testimonii septem, plenos Spiritu sancto, et sapientia, quos constituamus super hoc opus. Acts 6:4 Nos vero orationi, et ministerio verbi instantes erimus. Acts 6:5 Et placuit sermo coram omni multitudine. Et elegerunt Stephanum, virum plenum fide, et Spiritu sancto, et Philippum, et Prochorum, et Nicanorem, et Timonem, et Parmenam, et Nicolaum advenam Antiochenum. Acts 6:6 Hos statuerunt ante conspectum Apostolorum: et orantes imposuerunt eis manus. Acts 6:7 Et verbum Domini crescebat, et multiplicabatur numerus discipulorum in Ierusalem valde: multa etiam turba sacerdotum obediebat fidei. Acts 6:8 Stephanus autem plenus gratia, et fortitudine faciebat prodigia, et signa magna in populo. Acts 6:9 Surrexerunt autem quidam de synagoga, quae appellatur Libertinorum, et Cyrenensium, et Alexandrinorum, et eorum qui erant a Cilicia, et Asia, disputantes cum Stephano: Acts 6:10 et non poterant resistere sapientiae, et Spiritui, qui loquebatur. Acts 6:11 Tunc summiserunt viros, qui dicerent se audivisse eum dicentem verba blasphemiae in Moysen, et in Deum. Acts 6:12 Commoverunt itaque plebem, et seniores, et Scribas: et concurrentes rapuerunt eum, et adduxerunt in concilium, Acts 6:13 et statuerunt falsos testes, qui dicerent: Homo iste non cessat loqui verba adversus locum sanctum, et legem. Acts 6:14 audivimus enim eum dicentem: quoniam Iesus Nazarenus hic, destruet locum istum, et mutabit traditiones, quas tradidit nobis Moyses. Acts 6:15 Et intuentes eum omnes, qui sedebant in concilio, viderunt faciem eius tanquam faciem Angeli. Acts 7:0 Acts 7:1 Dixit autem princeps sacerdotum: Si haec ita se haberent? Acts 7:2 Qui ait: Viri fratres, et patres audite: Deus gloriae apparuit patri nostro Abrahae cum esset in Mesopotamia, prius quam moraretur in Charan. Acts 7:3 et dixit ad illum: Exi de terra tua, et de cognatione tua, et veni in terram, quam monstravero tibi. Acts 7:4 Tunc exiit de terra Chaldaeorum, et habitavit in Charan. Et inde, postquam mortuus est pater eius, transtulit illum in terram istam, in qua nunc vos habitatis. Acts 7:5 Et non dedit illi hereditatem in ea, nec passum pedis: sed repromisit dare illi eam in possessionem, et semini eius post ipsum, cum non haberet filium. Acts 7:6 Locutus est autem ei Deus: Quia erit semen tuum accola in terra aliena, et servituti eos subiicient, et male tractabunt eos annis quadringentis: Acts 7:7 et gentem cui servierint, iudicabo ego, dixit Dominus. et post haec exibunt, et servient mihi in loco isto. Acts 7:8 Et dedit illi testamentum circumcisionis: et sic genuit Isaac, et circumcidit eum die octavo: et Isaac, et Iacob: et Iacob, duodecim Patriarchas. Acts 7:9 Et Patriarchae aemulantes, Ioseph vendiderunt in Aegyptum. et erat Deus cum eo: Acts 7:10 et eripuit eum ex omnibus tribulationibus eius: et dedit ei gratiam, et sapientiam in conspectu Pharaonis regis Aegypti, et constituit eum praepositum super Aegyptum, et super omnem domum suam. Acts 7:11 Venit autem fames in universam Aegyptum, et Chanaan, et tribulatio magna: et non inveniebant cibos patres nostri. Acts 7:12 Cum audisset autem Iacob esse frumentum in Aegypto: misit patres nostros primum: Acts 7:13 et in secundo cognitus est Ioseph a fratribus suis, et manifestatum est Pharaoni genus eius. Acts 7:14 Mittens autem Ioseph accersivit Iacob patrem suum, et omnem cognationem suam in animabus septuagintaquinque. Acts 7:15 Et descendit Iacob in Aegyptum, et defunctus est ipse, et patres nostri. Acts 7:16 Et translati sunt in Sichem, et positi sunt in sepulchro, quod emit Abraham pretio argenti a filiis Hemor filii Sichem. Acts 7:17 Cum autem appropinquaret tempus promissionis, quam confessus erat Deus Abrahae, crevit populus, et multiplicatus est in Aegypto, Acts 7:18 quoadusque surrexit alius rex in Aegypto, qui non sciebat Ioseph. Acts 7:19 Hic circumveniens genus nostrum, afflixit patres nostros ut exponerent infantes suos ne vivificarentur. Acts 7:20 Eodem tempore natus est Moyses et fuit gratus Deo, qui nutritus est tribus mensibus in domo patris sui. Acts 7:21 Exposito autem illo, sustulit eum filia Pharaonis, et nutrivit eum sibi in filium. Acts 7:22 Et eruditus est Moyses omni sapientia Aegyptiorum, et erat potens in verbis, et in operibus suis. Acts 7:23 Cum autem impleretur ei quadraginta annorum tempus, ascendit in cor eius ut visitaret fratres suos filios Israel. Acts 7:24 Et cum vidisset quendam iniuriam patientem, vindicavit illum: et fecit ultionem ei, qui iniuriam sustinebat, percusso Aegyptio. Acts 7:25 Existimabat autem intelligere fratres, quoniam Deus per manum ipsius daret salutem illis: at illi non intellexerunt. Acts 7:26 Sequenti vero die apparuit illis litigantibus: et reconciliabat eos in pace, dicens: Viri, fratres estis, ut quid nocetis alterutrum? Acts 7:27 Qui autem iniuriam faciebat proximo, repulit eum, dicens: Quis te constituit principem, et iudicem super nos? Acts 7:28 numquid interficere me tu vis, quemadmodum interfecisti heri Aegyptium? Acts 7:29 Fugit autem Moyses in verbo isto: et factus est advena in terra Madian, ubi generavit filios duos. Acts 7:30 Et expletis annis quadraginta, apparuit illi in deserto montis Sina Angelus in igne flammae rubi. Acts 7:31 Moyses autem videns, admiratus est visum. et accedente illo ut consideraret, facta est ad eum vox Domini, dicens: Acts 7:32 Ego sum Deus patrum tuorum, Deus Abraham, Deus Isaac, et Deus Iacob. Tremefactus autem Moyses, non audebat considerare. Acts 7:33 Dixit autem illi Dominus: Solve calceamentum pedum tuorum: locus enim in quo stas, terra sancta est. Acts 7:34 Videns vidi afflictionem populi mei, qui est in Aegypto, et gemitum eorum audivi, et descendi liberare eos. Et nunc veni, et mittam te in Aegyptum. Acts 7:35 Hunc Moysen, quem negaverunt, dicentes: Quis te constituit principem et iudicem? hunc Deus principem et redemptorem misit, cum manu Angeli, qui apparuit illi in rubo. Acts 7:36 Hic eduxit illos faciens prodigia, et signa in terra Aegypti, et in rubro mari, et in deserto annis quadraginta. Acts 7:37 Hic est Moyses, qui dixit filiis Israel: Prophetam suscitabit vobis Deus de fratribus vestris, tamquam meipsum audietis. Acts 7:38 Hic est, qui fuit in Ecclesia in solitudine cum Angelo, qui loquebatur ei in monte Sina, et cum patribus nostris: qui accepit verba vitae dare nobis. Acts 7:39 Cui noluerunt obedire patres nostri: sed repulerunt, et aversi sunt cordibus suis in Aegyptum, Acts 7:40 dicentes ad Aaron: Fac nobis deos, qui praecedant nos: Moysi enim huic, qui eduxit nos de terra Aegypti, nescimus quid factum sit ei. Acts 7:41 Et vitulum fecerunt in diebus illis, et obtulerunt hostiam simulachro, et laetabantur in operibus manuum suarum. Acts 7:42 Convertit autem Deus, et tradidit eos servire militiae caeli, sicut scriptum est in Libro Prophetarum: Numquid victimas, aut hostias obtulistis mihi annis quadraginta in deserto, domus Israel? Acts 7:43 Et suscepistis tabernaculum Moloch, et sidus Dei vestri Rempham, figuras, quas fecistis, adorare eas. Et transferam vos in Babylonem. Acts 7:44 Tabernaculum testimonii fuit cum patribus nostris in deserto, sicut disposuit illis Deus, loquens ad Moysen, ut faceret illud secundum formam, quam viderat. Acts 7:45 Quod et induxerunt, suscipientes patres nostri cum Iesu in possessionem Gentium, quas expulit Deus a facie patrum nostrorum, usque in diebus David, Acts 7:46 qui invenit gratiam ante Deum, et petiit ut inveniret tabernaculum Deo Iacob. Acts 7:47 Salomon autem aedificavit illi domum. Acts 7:48 Sed non excelsus in manufactis habitat, sicut per Prophetam dicit: Acts 7:49 Caelum mihi sedes est: terra autem scabellum pedum meorum. Quam domum aedificabitis mihi, dicit Dominus? aut quis locus requietionis meae est? Acts 7:50 Nonne manus mea fecit haec omnia? Acts 7:51 Dura cervice, et incircumcisis cordibus, et auribus, vos semper Spiritui sancto resistitis, sicut Patres vestri, ita et vos. Acts 7:52 Quem Prophetarum non sunt persecuti patres vestri? Et occiderunt eos, qui praenunciabant de adventu Iusti, cuius vos nunc proditores, et homicidae fuistis: Acts 7:53 qui accepistis legem in dispositione Angelorum, et non custodistis. Acts 7:54 Audientes autem haec dissecabantur cordibus suis, et stridebant dentibus in eum. Acts 7:55 Cum autem esset plenus Spiritu sancto, intendens in caelum, vidit gloriam Dei, et Iesum stantem a dextris virtutis Dei. Et ait: Ecce video caelos apertos, et filium hominis stantem a dextris Dei. Acts 7:56 Exclamantes autem voce magna continuerunt aures suas, et impetum fecerunt unanimiter in eum. Acts 7:57 Et eiicientes eum extra civitatem lapidabant: et testes deposuerunt vestimenta sua secus pedes adolescentis, qui vocabatur Saulus. Acts 7:58 Et lapidabant Stephanum invocantem, et dicentem: Domine Iesu suscipe spiritum meum. Acts 7:59 Positis autem genibus, clamavit voce magna, dicens: Domine ne statuas illis hoc peccatum. Et cum hoc dixisset, obdormivit in Domino. Saulus autem erat consentiens neci eius. Acts 8:0 Acts 8:1 Facta est autem in illa die persecutio magna in Ecclesia, quae erat Ierosolymis, et omnes dispersi sunt per regiones Iudaeae, et Samariae praeter Apostolos. Acts 8:2 Curaverunt autem Stephanum viri timorati, et fecerunt planctum magnum super eum. Acts 8:3 Saulus autem devastabat Ecclesiam per domos intrans, et trahens viros, ac mulieres, tradebat in custodiam. Acts 8:4 Igitur qui dispersi erant pertransibant, evangelizantes verbum Dei. Acts 8:5 Philippus autem descendens in civitatem Samariae, praedicabant illis Christum. Acts 8:6 Intendebant autem turbae his, quae a Philippo dicebantur unanimiter audientes, et videntes signa quae faciebat. Acts 8:7 Multi enim eorum, qui habebant spiritus immundos, clamantes voce magna exibant. Multi autem paralytici, et claudi curati sunt. Acts 8:8 Factum est ergo gaudium magnum in illa civitate. Acts 8:9 Vir autem quidam nomine Simon, qui ante fuerat in civitate magus, seducens gentem Samariae, dicens se esse aliquem magnum: Acts 8:10 cui auscultabant omnes a minimo usque ad maximum, dicentes: Hic est virtus Dei, quae vocatur magna. Acts 8:11 Attendebant autem eum: propter quod multo tempore magicis suis dementasset eos. Acts 8:12 Cum vero credidissent Philippo evangelizanti de regno Dei, in nomine Iesu Christi baptizabantur viri, ac mulieres. Acts 8:13 Tunc Simon et ipse credidit: et cum baptizatus esset, adhaerebat Philippo. Videns etiam signa, et virtutes maximas fieri, stupens admirabatur. Acts 8:14 Cum autem audissent Apostoli, qui erant Ierosolymis, quod recepisset Samaria verbum Dei, miserunt ad eos Petrum, et Ioannem: Acts 8:15 Qui cum venissent, oraverunt pro ipsis ut acciperent Spiritum sanctum: Acts 8:16 Nondum enim in quemquam illorum venerat, sed baptizati tantum erant in nomine Domini Iesu. Acts 8:17 Tunc imponebant manus super illos, et accipiebant Spiritum sanctum. Acts 8:18 Cum vidisset autem Simon quia per impositionem manus Apostolorum daretur Spiritus sanctus, obtulit eis pecuniam, Acts 8:19 dicens: Date et mihi hanc potestatem, ut cuicumque imposuero manus, accipiat Spiritum sanctum. Petrus autem dixit ad eum: Acts 8:20 Pecunia tua tecum sit in perditionem: quoniam donum Dei existimasti pecunia possideri. Acts 8:21 Non est tibi pars, neque sors in sermone isto. cor enim tuum non est rectum coram Deo. Acts 8:22 Poenitentiam itaque age ab hac nequitia tua: et roga Deum, si forte remittatur tibi haec cogitatio cordis tui. Acts 8:23 In felle enim amaritudinis, et obligatione iniquitatis video te esse. Acts 8:24 Respondens autem Simon, dixit: Precamini vos pro me ad Dominum, ut nihil veniat super me horum, quae dixistis. Acts 8:25 Et illi quidem testificati, et locuti verbum Domini, redibant Ierosolymam, et multis regionibus Samaritanorum evangelizabant. Acts 8:26 Angelus autem Domini locutus est ad Philippum, dicens: Surge, et vade contra meridianum ad viam, quae descendit ab Ierusalem in Gazam: haec est deserta. Acts 8:27 Et surgens abiit. Et ecce vir Aethiops, eunuchus, potens Candacis Reginae Aethiopum, qui erat super omnes gazas eius: venerat adorare in Ierusalem: Acts 8:28 et revertebatur sedens super currum suum, legensque Isaiam prophetam. Acts 8:29 Dixit autem Spiritus Philippo: Accede, et adiunge te ad currum istum. Acts 8:30 Accurrens autem Philippus, audivit eum legentem Isaiam prophetam, et dixit: Putasne intelligis quae legis? Acts 8:31 Qui ait: Et quomodo possum, si non aliquis ostenderit mihi? Rogavitque Philippum ut ascenderet, et sederet secum. Acts 8:32 Locus autem Scripturae, quem legebat, erat hic: Tamquam ovis ad occisionem ductus est: et sicut agnus coram tondente se, sine voce, sic non aperuit os suum. Acts 8:33 In humilitate iudicium eius sublatum est. Generationem eius quis enarrabit, quoniam tolletur de terra vita eius? Acts 8:34 Respondens autem eunuchus Philippo, dixit: Obsecro te, de quo Propheta dicit hoc? de se, an de alio aliquo? Acts 8:35 Aperiens autem Philippus os suum, et incipiens a Scriptura ista, evangelizavit illi Iesum. Acts 8:36 Et dum irent per viam, venerunt ad quamdam aquam: et ait Eunuchus: Ecce aqua, quid prohibet me baptizari? Acts 8:37 Dixit autem Philippus: Si credis ex toto corde, licet. Et respondens ait: Credo, Filium Dei esse Iesum Christum. Acts 8:38 Et iussit stare currum: et descenderunt uterque in aquam, Philippus et Eunuchus, et baptizavit eum. Acts 8:39 Cum autem ascendissent de aqua, Spiritus Domini rapuit Philippum, et amplius non vidit eum Eunuchus. Ibat autem per viam suam gaudens. Acts 8:40 Philippus autem inventus est in Azoto, et pertransiens evangelizabat civitatibus cunctis, donec veniret Caesaream. Acts 9:0 Acts 9:1 Saulus autem adhuc spirans minarum, et caedis in discipulos Domini, accessit ad principem Sacerdotum, Acts 9:2 et petiit ab eo epistolas in Damascum ad synagogas: ut si quos invenisset huius viae viros, ac mulieres, vinctos perduceret in Ierusalem. Acts 9:3 Et cum iter faceret, contigit ut appropinquaret Damasco: et subito circumfulsit eum lux de caelo. Acts 9:4 Et cadens in terram audivit vocem dicentem sibi: Saule, Saule, quid me persequeris? Acts 9:5 Qui dixit: Quis es Domine? Et ille: Ego sum Iesus, quem tu persequeris. durum est tibi contra stimulum calcitrare. Acts 9:6 Et tremens, ac stupens dixit: Domine, quid me vis facere? Acts 9:7 Et Dominus ad eum: Surge, et ingredere civitatem, et ibi dicetur tibi quid te oporteat facere. Viri autem illi, qui comitabantur cum eo, stabant stupefacti, audientes quidem vocem, neminem autem videntes. Acts 9:8 Surrexit autem Saulus de terra, apertisque oculis nihil videbat. Ad manus autem illum trahentes, introduxerunt Damascum. Acts 9:9 Et erat ibi tribus diebus non videns, et non manducavit, neque bibit. Acts 9:10 Erat autem quidam discipulus Damasci, nomine Ananias: et dixit ad illum in visu Dominus: Anania. At ille ait: Ecce ego, Domine. Acts 9:11 Et Dominus ad eum: Surge, et vade in vicum, qui vocatur rectus: et quaere in domo Iudae Saulum nomine Tarsensem: ecce enim orat. Acts 9:12 (Et vidit virum Ananiam nomine, introeuntem, et imponentem sibi manus ut visum recipiat.) Acts 9:13 Respondit autem Ananias: Domine, audivi a multis de viro hoc, quanta mala fecerit sanctis tuis in Ierusalem: Acts 9:14 et hic habet potestatem a principibus sacerdotum alligandi omnes, qui invocant nomen tuum. Acts 9:15 Dixit autem ad eum Dominus: Vade, quoniam vas electionis est mihi iste, ut portet nomen meum coram gentibus, et regibus, et filiis Israel. Acts 9:16 Ego enim ostendam illi quanta oporteat eum pro nomine meo pati. Acts 9:17 Et abiit Ananias, et introivit in domum: et imponens ei manus, dixit: Saule frater, Dominus misit me Iesus, qui apparuit tibi in via, qua veniebas ut videas, et implearis Spiritu sancto. Acts 9:18 Et confestim ceciderunt ab oculis eius tamquam squamae, et visum recepit: et surgens baptizatus est. Acts 9:19 Et cum accepisset cibum, confortatus est. Fuit autem cum discipulis, qui erant Damasci, per dies aliquot. Acts 9:20 Et continuo ingressus in synagogas praedicabat Iesum, quoniam hic est Filius Dei. Acts 9:21 Stupebant autem omnes, qui audiebant, et dicebant: Nonne hic est, qui expugnabat in Ierusalem eos, qui invocabant nomen istud: et huc ad hoc venit ut vinctos illos duceret ad principes sacerdotum? Acts 9:22 Saulus autem multo magis convalescebat, et confundebat Iudaeos, qui habitabant Damasci, affirmans quoniam hic est Christus. Acts 9:23 Cum autem implerentur dies multi, consilium fecerunt in unum Iudaei ut eum interficerent. Acts 9:24 Notae autem factae sunt Saulo insidiae eorum. Custodiebant autem et portas die ac nocte, ut eum interficerent. Acts 9:25 Accipientes autem eum discipuli eius nocte, per murum dimiserunt eum, submittentes in sporta. Acts 9:26 Cum autem venisset in Ierusalem, tentabat se iungere discipulis, et omnes timebant eum, non credentes quod esset discipulus. Acts 9:27 Barnabas autem apprehensum illum duxit ad Apostolos: et narravit illis quomodo in via vidisset Dominum, et quia locutus est ei, et quomodo in Damasco fiducialiter egerit in nomine Iesu. Acts 9:28 Et erat cum illis intrans, et exiens in Ierusalem, et fiducialiter agens in nomine Domini. Acts 9:29 Loquebatur quoque Gentibus, et disputabat cum Graecis: illi autem quaerebant occidere eum. Acts 9:30 Quod cum cognovissent fratres, deduxerunt eum Caesaream, et dimiserunt Tarsum. Acts 9:31 Ecclesia quidem per totam Iudaeam, et Galilaeam, et Samariam habebat pacem, et aedificabatur ambulans in timore Domini, et consolatione sancti Spiritus replebatur. Acts 9:32 Factum est autem, ut Petrus dum pertransiret universos, deveniret ad sanctos, qui habitabant Lyddae. Acts 9:33 Invenit autem ibi hominem quendam, nomine Aeneam, ab annis octo iacentem in grabato, qui erat paralyticus. Acts 9:34 Et ait illi Petrus: Aenea, sanet te Dominus Iesus Christus: surge, et sterne tibi. Et continuo surrexit. Acts 9:35 Et viderunt eum omnes, qui habitabant Lyddae, et Saronae: qui conversi sunt ad Dominum. Acts 9:36 In Ioppe autem fuit quaedam discipula, nomine Tabitha, quae interpretata dicitur Dorcas. Haec erat plena operibus bonis, et eleemosynis, quas faciebat. Acts 9:37 Factum est autem in diebus illis, ut infirmata moreretur. Quam cum lavissent, posuerunt eam in coenaculo. Acts 9:38 Cum autem prope esset Lydda ad Ioppen, discipuli audientes quia Petrus esset in ea, miserunt duos viros ad eum, rogantes: Ne pigriteris venire ad nos. Acts 9:39 Exurgens autem Petrus venit cum illis. Et cum advenisset, duxerunt illum in coenaculum: et circumsteterunt illum omnes viduae flentes, et ostendentes ei tunicas, et vestes, quas faciebat illis Dorcas. Acts 9:40 Eiectis autem omnibus foras: Petrus ponens genua oravit: et conversus ad corpus, dixit: Tabitha, surge. At illa aperuit oculos suos: et viso Petro, resedit. Acts 9:41 Dans autem illi manum, erexit eam. Et cum vocasset sanctos, et viduas, assignavit eam vivam. Acts 9:42 Notum autem factum est per universam Ioppen: et crediderunt multi in Domino. Acts 9:43 Factum est autem ut dies multos moraretur in Ioppe, apud Simonem quendam coriarium. Acts 10:0 Acts 10:1 Vir autem quidam erat in Caesarea, nomine Cornelius, Centurio cohortis, quae dicitur Italica, Acts 10:2 religiosus, ac timens Deum cum omni domo sua, faciens eleemosynas multas plebi, et deprecans Deum semper: Acts 10:3 is vidit in visu manifeste, quasi hora diei nona, Angelum Dei introeuntem ad se, et dicentem sibi: Corneli. Acts 10:4 At ille intuens eum, timore correptus, dixit: Quis es, Domine? Dixit autem illi: Orationes tuae, et eleemosynae tuae ascenderunt in memoriam in conspectu Dei. Acts 10:5 Et nunc mitte viros in Ioppen, et accersi Simonem quendam, qui cognominatur Petrus: Acts 10:6 hic hospitatur apud Simonem quendam coriarium, cuius est domus iuxta mare: hic dicet tibi quid te oporteat facere. Acts 10:7 Et cum discessisset Angelus qui loquebatur illi, vocavit duos domesticos suos, et militem metuentem Dominum ex his, qui illi parebant. Acts 10:8 Quibus cum narrasset omnia, misit illos in Ioppen. Acts 10:9 Postera autem die iter illis facientibus, et appropinquantibus civitati, ascendit Petrus in superiora ut oraret circa horam sextam. Acts 10:10 Et cum esuriret, voluit gustare. Parantibus autem illis, cecidit super eum mentis excessus: Acts 10:11 et vidit caelum apertum, et descendens vas quoddam, velut linteum magnum, quattuor initiis submitti de caelo in terram, Acts 10:12 in quo erant omnia quadrupedia, et serpentia terrae, et volatilia caeli. Acts 10:13 Et facta est vox ad eum: Surge Petre, occide, et manduca. Acts 10:14 Ait autem Petrus: Absit Domine, quia numquam manducavi omne commune, et immundum. Acts 10:15 Et vox iterum secundo ad eum: Quod Deus purificavit, tu commune ne dixeris. Acts 10:16 Hoc autem factum est per ter: et statim receptum est vas in caelum. Acts 10:17 Et dum intra se haesitaret Petrus quidnam esset visio, quam vidisset: ecce viri, qui missi erant a Cornelio, inquirentes domum Simonis, astiterunt ad ianuam. Acts 10:18 Et cum vocassent, interrogabant, si Simon, qui cognominatur Petrus, illic haberet hospitium. Acts 10:19 Petro autem cogitante de visione, dixit Spiritus ei: Ecce viri tres quaerunt te. Acts 10:20 Surge itaque, descende, et vade cum eis nihil dubitans: quia ego misi illos. Acts 10:21 Descendens autem Petrus ad viros, dixit: Ecce ego sum, quem quaeritis: quae causa est, propter quam venistis? Acts 10:22 Qui dixerunt: Cornelius Centurio, vir iustus, et timens Deum, et testimonium habens ab universa gente Iudaeorum, responsum accepit ab Angelo sancto accersire te in domum suam, et audire verba abs te. Acts 10:23 Introducens ergo eos, recepit hospitio. Sequenti autem die surgens profectus est cum illis: et quidam ex fratribus ab Ioppe comitati sunt eum. Acts 10:24 Altera autem die introivit Caesaream. Cornelius vero expectabat illos, convocatis cognatis suis, et necessariis amicis. Acts 10:25 Et factum est cum introisset Petrus, obvius venit ei Cornelius, et procidens ad pedes eius adoravit. Acts 10:26 Petrus vero elevavit eum, dicens: Surge, et ego ipse homo sum. Acts 10:27 Et loquens cum illo intravit, et invenit multos, qui convenerant: Acts 10:28 dixitque ad illos: Vos scitis quomodo abominatum sit viro Iudaeo coniungi, aut accedere ad alienigenam: sed mihi ostendit Deus, neminem communem aut immundum dicere hominem. Acts 10:29 Propter quod sine dubitatione veni accersitus. Interrogo ergo, quam ob causam accersistis me? Acts 10:30 Et Cornelius ait: A nudiusquarta die usque ad hanc horam, orans eram hora nona in domo mea, et ecce vir stetit ante me in veste candida, et ait: Acts 10:31 Corneli, exaudita est oratio tua, et eleemosynae tuae commemoratae sunt in conspectu Dei. Acts 10:32 Mitte ergo in Ioppen, et accersi Simonem, qui cognominatur Petrus: hic hospitatur in domo Simonis coriarii iuxta mare. Acts 10:33 Confestim ergo misi ad te: et tu benefecisti veniendo. Nunc ergo omnes nos in conspectu tuo adsumus audire omnia quaecumque tibi praecepta sunt a Domino. Acts 10:34 Aperiens autem Petrus os suum, dixit: In veritate comperi quia non est personarum acceptor Deus, Acts 10:35 sed in omni gente qui timet eum, et operatur iustitiam, acceptus est illi. Acts 10:36 Verbum misit Deus filiis Israel, annuncians pacem per Iesum Christum: (hic est omnium Dominus.) Acts 10:37 Vos scitis quod factum est verbum per universam Iudaeam: incipiens enim a Galilaea post baptismum, quod praedicavit Ioannes, Acts 10:38 Iesum a Nazareth: quomodo unxit eum Deus Spiritu sancto, et virtute, qui pertransiit benefaciendo, et sanando omnes oppressos a diabolo, quoniam Deus erat cum illo. Acts 10:39 Et nos testes sumus omnium, quae fecit in regione Iudaeorum, et Ierusalem, quem occiderunt suspendentes in ligno. Acts 10:40 Hunc Deus suscitavit tertia die, et dedit eum manifestum fieri Acts 10:41 non omni populo, sed testibus praeordinatis a Deo: nobis, qui manducavimus, et bibimus cum illo postquam resurrexit a mortuis. Acts 10:42 Et praecepit nobis praedicare populo, et testificari quia ipse est, qui constitutus est a Deo iudex vivorum, et mortuorum. Acts 10:43 Huic omnes Prophetae testimonium perhibent remissionem peccatorum accipere per nomen eius omnes, qui credunt in eum. Acts 10:44 Adhuc loquente Petro verba haec, cecidit Spiritus sanctus super omnes, qui audiebant verbum. Acts 10:45 Et obstupuerunt ex circumcisione fideles, qui venerant cum Petro: quia et in nationes gratia Spiritus sancti effusa est. Acts 10:46 Audiebant enim illos loquentes linguis, et magnificantes Deum. Acts 10:47 Tunc respondit Petrus: Numquid aquam quis prohibere potest ut non baptizentur hi, qui Spiritum sanctum acceperunt sicut et nos? Acts 10:48 Et iussit eos baptizari in nomine Domini Iesu Christi. Tunc rogaverunt eum ut maneret apud eos aliquot diebus. Acts 11:0 Acts 11:1 Audierunt autem Apostoli, et fratres, qui erant in Iudaea: quoniam et Gentes receperunt verbum Dei. Acts 11:2 Cum autem ascendisset Petrus Ierosolymam, disceptabant adversus illum, qui erant ex circumcisione, Acts 11:3 dicentes: Quare introisti ad viros praeputium habentes, et manducasti cum illis? Acts 11:4 Incipiens autem Petrus exponebat illis ordinem, dicens: Acts 11:5 Ego eram in civitate Ioppe orans, et vidi in excessu mentis meae visionem, descendens vas quoddam velut linteum magnum quattuor initiis summitti de caelo, et venit usque ad me. Acts 11:6 In quod intuens considerabam, et vidi quadrupedia terrae, et bestias, et reptilia, et volatilia caeli. Acts 11:7 Audivi autem et vocem dicentem mihi: Surge Petre, occide, et manduca. Acts 11:8 Dixi autem: Nequaquam Domine: quia commune aut immundum numquam introivit in os meum. Acts 11:9 Respondit autem vox secundo de caelo: Quae Deus mundavit, tu ne commune dixeris. Acts 11:10 Hoc autem factum est per ter: et recepta sunt omnia rursum in caelum. Acts 11:11 Et ecce viri tres confestim astiterunt in domo, in qua eram, missi a Caesarea ad me. Acts 11:12 Dixit autem Spiritus mihi ut irem cum illis, nihil haesitans. Venerunt autem mecum et sex fratres isti, et ingressi sumus in domum viri. Acts 11:13 Narravit autem nobis, quomodo vidisset Angelum in domo sua, stantem et dicentem sibi: Mitte in Ioppen, et accersi Simonem, qui cognominatur Petrus, Acts 11:14 qui loquetur tibi verba, in quibus salvus eris tu, et universa domus tua. Acts 11:15 Cum autem coepissem loqui, cecidit Spiritus sanctus super eos, sicut et in nos in initio. Acts 11:16 Recordatus sum autem verbi Domini, sicut dicebat: Ioannes quidem baptizavit aqua, vos autem baptizabimini Spiritu sancto. Acts 11:17 Si ergo eandem gratiam dedit illis Deus, sicut et nobis, qui credidimus in Dominum Iesum Christum: ego quis eram, qui possem prohibere Deum? Acts 11:18 His auditis, tacuerunt: et glorificaverunt Deum, dicentes: Ergo et Gentibus poenitentiam dedit Deus ad vitam. Acts 11:19 Et illi quidem, qui dispersi fuerant a tribulatione, quae facta fuerat sub Stephano, perambulaverunt usque Phoenicen, et Cyprum, et Antiochiam, nemini loquentes verbum, nisi solis Iudaeis. Acts 11:20 Erant autem quidam ex eis viri Cyprii, et Cyrenaei, qui cum introissent Antiochiam, loquebantur et ad Graecos, annunciantes Dominum Iesum. Acts 11:21 Et erat manus Domini cum eis: multusque numerus credentium conversus est ad Dominum. Acts 11:22 Pervenit autem sermo ad aures ecclesiae, quae erat Ierosolymis super istis: et miserunt Barnabam usque ad Antiochiam. Acts 11:23 Qui cum pervenisset, et vidisset gratiam Dei, gavisus est: et hortabatur omnes in proposito cordis permanere in Domino: Acts 11:24 quia erat vir bonus, et plenus Spiritu sancto, et fide. Et apposita est multa turba Domino. Acts 11:25 Profectus est autem Barnabas Tarsum, ut quaereret Saulum: quem cum invenisset, perduxit Antiochiam. Acts 11:26 Et annum totum conversati sunt ibi in Ecclesia: et docuerunt turbam multam, ita ut cognominarentur primum Antiochiae discipuli, Christiani. Acts 11:27 In his autem diebus supervenerunt ab Ierosolymis prophetae Antiochiam: Acts 11:28 et surgens unus ex eis nomine Agabus, significabat per spiritum famem magnam futuram in universo orbe terrarum, quae facta est sub Claudio. Acts 11:29 Discipuli autem, prout quis habebat, proposuerunt singuli in ministerium mittere habitantibus in Iudaea fratribus: Acts 11:30 quod et fecerunt, mittentes ad seniores per manus Barnabae, et Sauli. Acts 12:0 Acts 12:1 Eodem autem tempore misit Herodes rex manus, ut affligeret quosdam de Ecclesia. Acts 12:2 Occidit autem Iacobum fratrem Ioannis gladio. Acts 12:3 Videns autem quia placeret Iudaeis, apposuit ut apprehenderet et Petrum. Erant autem dies Azymorum. Acts 12:4 Quem cum apprehendisset, misit in carcerem, tradens quattuor quaternionibus militum ad custodiendum, volens post Pascha producere eum populo. Acts 12:5 Et Petrus quidem servabatur in carcere. Oratio autem fiebant sine intermissione ab Ecclesia ad Deum pro eo. Acts 12:6 Cum autem producturus eum esset Herodes, in ipsa nocte erat Petrus dormiens inter duos milites, vinctus catenis duabus: et custodes ante ostium custodiebant carcerem. Acts 12:7 Et ecce Angelus Domini astitit: et lumen refulsit in habitaculo: percussoque latere Petri, excitavit eum, dicens: Surge velociter. Et ceciderunt catenae de manibus eius. Acts 12:8 Dixit autem Angelus ad eum: Praecingere, et calcea te caligas tuas. Et fecit sic. Et dixit illi: Circumda tibi vestimentum tuum, et sequere me. Acts 12:9 Et exiens sequebatur eum, et nesciebat quia verum est, quod fiebat per angelum: existimabat enim se visum videre. Acts 12:10 Transeuntes autem primam et secundam custodiam, venerunt ad portam ferream, quae ducit ad civitatem: quae ultro aperta est eis. Et exeuntes processerunt vicum unum: et continuo discessit Angelus ab eo. Acts 12:11 Et Petrus ad se reversus, dixit: Nunc scio vere quia misit Dominus Angelum suum, et eripuit me de manu Herodis, et de omni expectatione plebis Iudaeorum. Acts 12:12 Consideransque venit ad domum Mariae matris Ioannis, qui cognominatus est Marcus, ubi erant multi congregati, et orantes. Acts 12:13 Pulsante autem eo ostium ianuae, processit puella ad videndum, nomine Rhode. Acts 12:14 Et ut cognovit vocem Petri, prae gaudio non aperuit ianuam, sed intro currens nunciavit stare Petrum ante ianuam. Acts 12:15 At illi dixerunt ad eam: Insanis. Illa autem affirmabat sic se habere. Illi autem dicebant: Angelus eius est. Acts 12:16 Petrus autem perseverabat pulsans. Cum autem aperuissent ostium, viderunt eum, et obstupuerunt. Acts 12:17 Annuens autem eis manu ut tacerent, narravit quomodo Dominus eduxisset eum de carcere, dixitque: Nunciate Iacobo, et fratribus haec. Et egressus abiit in alium locum. Acts 12:18 Facta autem die, erat non parva turbatio inter milites, quidnam factum esset de Petro. Acts 12:19 Herodes autem cum requisisset eum, et non invenisset, inquisitione facta de custodibus, iussit eos duci: descendensque a Iudaea in Caesaream, ibi commoratus est. Acts 12:20 Erat autem iratus Tyriis, et Sidoniis. At illi unanimes venerunt ad eum, et persuaso Blasto, qui erat super cubiculum regis, postulabant pacem, eo quod alerentur regiones eorum ab illo. Acts 12:21 Statuto autem die Herodes vestitus veste regia, sedit pro tribunali, et concionabatur ad eos. Acts 12:22 Populus autem acclamabat: Dei voces, et non hominis. Acts 12:23 Confestim autem percussit eum Angelus Domini, eo quod non dedisset honorem Deo: et consumptus a vermibus, expiravit. Acts 12:24 Verbum autem Domini crescebat, et multiplicabatur. Acts 12:25 Barnabas autem et Saulus reversi sunt ab Ierosolymis expleto ministerio, assumpto Ioanne, qui cognominatus est Marcus. Acts 13:0 Acts 13:1 Erant autem in Ecclesia, quae erat Antiochiae, prophetae, et doctores, in quibus Barnabas, et Simon, qui vocabatur Niger, et Lucius Cyrenensis, et Manahen, qui erat Herodis Tetrarchae collactaneus, et Saulus. Acts 13:2 Ministrantibus autem illis Domino, et ieiunantibus, dixit illis Spiritus sanctus: Segregate mihi Saulum, et Barnabam in opus, ad quod assumpsi eos. Acts 13:3 Tunc ieiunantes, et orantes, imponentesque eis manus, dimiserunt illos. Acts 13:4 Et ipsi quidem missi a Spiritu sancto abierunt Seleuciam; et inde navigaverunt Cyprum. Acts 13:5 Et cum venissent Salaminam, praedicabant verbum Dei in synagogis Iudaeorum. Habebant autem et Ioannem in ministerio. Acts 13:6 Et cum perambulassent universam insulam usque ad Paphum, invenerunt quendam virum magum pseudoprophetam, Iudaeum, cui nomen erat Barieu, Acts 13:7 qui erat cum Proconsule Sergio Paulo viro prudente. Hic, accersitis Barnaba, et Saulo, desiderabat audire verbum Dei. Acts 13:8 Resistebat autem illis Elymas magus, (sic enim interpretatur nomen eius) quaerens avertere Proconsulem a fide. Acts 13:9 Saulus autem, qui et Paulus, repletus Spiritu sancto, intuens in eum, Acts 13:10 dixit: O plene omni dolo, et omni fallacia, fili diaboli, inimice omnis iustitiae, non desinis subvertere vias Domini rectas. Acts 13:11 Et nunc ecce manus Domini super te, et eris caecus, non videns solem usque ad tempus. Et confestim cecidit in eum caligo, et tenebrae, et circuiens quaerebat qui ei manum daret. Acts 13:12 Tunc Proconsul cum vidisset factum, credidit admirans super doctrina Domini. Acts 13:13 Et cum a Papho navigassent Paulus, et qui cum eo erant, venerunt Pergen Pamphyliae. Ioannes autem discedens ab eis, reversus est Ierosolymam. Acts 13:14 Illi vero pertranseuntes Pergen, venerunt Antiochiam Pisidiae: et ingressi synagogam die sabbatorum, sederunt. Acts 13:15 Post lectionem autem legis, et Prophetarum, miserunt principes synagogae ad eos, dicentes: Viri fratres, si quis est in vobis sermo exhortationis ad plebem, dicite. Acts 13:16 Surgens autem Paulus, et manu silentium indicens, ait: Viri Israelitae, et qui timetis Deum, audite: Acts 13:17 Deus plebis Israel elegit patres nostros, et plebem exaltavit cum essent incolae in terra Aegypti, et in brachio excelso eduxit eos ex ea, Acts 13:18 et per quadraginta annorum tempus mores eorum sustinuit in deserto. Acts 13:19 Et destruens gentes septem in terra Chanaan, sorte distribuit eis terram eorum, Acts 13:20 quasi post quadringentos et quinquaginta annos: et post haec dedit iudices, usque ad Samuel Prophetam. Acts 13:21 Et exinde postulaverunt regem: et dedit illis Deus Saul filium Cis, virum de tribu Beniamin, annis quadraginta. Acts 13:22 et amoto illo, suscitavit illis David regem: cui testimonium perhibens, dixit: Inveni David filium Iessae, virum secundum cor meum, qui faciet omnes voluntates meas. Acts 13:23 Huius Deus ex semine secundum promissionem eduxit Israel salvatorem Iesum, Acts 13:24 praedicante Ioanne ante faciem adventus eius baptismum poenitentiae omni populo Israel. Acts 13:25 Cum impleret autem Ioannes cursum suum, dicebat: Quem me arbitramini esse? non sum ego, sed ecce venit post me, cuius non sum dignus calceamenta pedum solvere. Acts 13:26 Viri fratres, filii generis Abraham, et qui in vobis timent Deum, vobis verbum salutis huius missum est. Acts 13:27 Qui enim habitabant Ierusalem, et principes eius hunc ignorantes, et voces prophetarum, quae per omne sabbatum leguntur, iudicantes impleverunt, Acts 13:28 et nullam causam mortis invenientes in eo, petierunt a Pilato, ut interficerent eum. Acts 13:29 Cumque consummassent omnia, quae de eo scripta erant, deponentes eum de ligno, posuerunt eum in monumento. Acts 13:30 Deus vero suscitavit eum a mortuis tertia die: qui visus est per dies multos his, Acts 13:31 qui simul ascenderant cum eo de Galilaea in Ierusalem: qui usque nunc sunt testes eius ad plebem. Acts 13:32 Et nos vobis annunciamus eam, quae ad patres nostros repromissio facta est: Acts 13:33 quoniam hanc Deus adimplevit filiis vestris resuscitans Iesum, sicut et in Psalmo secundo scriptum est: Filius meus es tu, ego hodie genui te. Acts 13:34 Quod autem suscitavit eum a mortuis, amplius iam non reversurum in corruptionem, ita dixit: Quia dabo vobis sancta David fidelia. Acts 13:35 Ideoque et alias dicit: Non dabis Sanctum tuum videre corruptionem. Acts 13:36 David enim in sua generatione cum administrasset, voluntati Dei dormivit: et appositus est ad patres suos, et vidit corruptionem. Acts 13:37 Quem vero Deus suscitavit a mortuis, non vidit corruptionem. Acts 13:38 Notum igitur sit vobis viri fratres, quia per hunc vobis remissio peccatorum annunciatur, et ab omnibus, quibus non potuistis in lege Moysi iustificari, Acts 13:39 in hoc omnis, qui credit, iustificatur. Acts 13:40 Videte ergo ne superveniat vobis quod dictum est in Prophetis: Acts 13:41 Videte contemptores, et admiramini, et disperdimini: quia opus operor ego in diebus vestris, opus quod non credetis, siquis enarraverit vobis. Acts 13:42 Exeuntibus autem illis rogabant ut sequenti sabbato loquerentur sibi verba haec. Acts 13:43 Cumque dimissa esset synagoga, secuti sunt multi Iudaeorum, et colentium Deum advenarum, Paulum, et Barnabam: qui loquentes suadebant eis ut permanerent in gratia Dei. Acts 13:44 Sequenti vero sabbato pene universa civitas convenit audire verbum Dei. Acts 13:45 Videntes autem turbas Iudaei, repleti sunt zelo, et contradicebant his, quae a Paulo dicebantur, blasphemantes. Acts 13:46 Tunc constanter Paulus et Barnabas dixerunt: Vobis oportebat primum loqui verbum Dei: sed quoniam repellitis illud, et indignos vos iudicatis aeternae vitae, ecce convertimur ad Gentes. Acts 13:47 sic enim praecepit nobis Dominus: Posui te in lucem Gentium, ut sis in salutem usque ad extremum terrae. Acts 13:48 Audientes autem Gentes gavisae sunt, et glorificabant verbum Domini: et crediderunt quotquot erant praeordinati ad vitam aeternam. Acts 13:49 Disseminabatur autem verbum Domini per universam regionem. Acts 13:50 Iudaei autem concitaverunt mulieres religiosas, et honestas, et primos civitatis, et excitaverunt persecutionem in Paulum, et Barnabam: et eiecerunt eos de finibus suis. Acts 13:51 At illi excusso pulvere pedum in eos, venerunt Iconium. Acts 13:52 Discipuli quoque replebantur gaudio, et Spiritu sancto. Acts 14:0 Acts 14:1 Factum est autem Iconii ut simul introirent in synagogam Iudaeorum, et loquerentur, ita ut crederet Iudaeorum, et Graecorum copiosa multitudo. Acts 14:2 Qui vero increduli fuerunt Iudaei, suscitaverunt, et ad iracundiam concitaverunt animas Gentium adversus fratres. Acts 14:3 Multo igitur tempore demorati sunt, fiducialiter agentes in Domino, testimonium perhibente verbo gratiae suae, dante signa, et prodigia fieri per manus eorum. Acts 14:4 Divisa est autem multitudo civitatis: et quidam quidem erant cum Iudaeis, quidam vero cum Apostolis. Acts 14:5 Cum autem factus esset impetus Gentilium, et Iudaeorum cum principibus suis, ut contumeliis afficerent, et lapidarent eos, Acts 14:6 intelligentes confugerunt ad civitates Licaoniae Lystram, et Derben, et universam in circuitu regionem, et ibi evangelizantes erant. Et commota est omnis multitudo in doctrina eorum. Paulus autem, et Barnabas morabantur Lystris. Acts 14:7 Et quidam vir Lystris infirmus pedibus sedebat, claudus ex utero matris suae, qui numquam ambulaverat. Acts 14:8 Hic audivit Paulum loquentem. Qui intuitus eum, et videns quia fidem haberet ut salvus fieret, Acts 14:9 dixit magna voce: Surge super pedes tuos rectus. Et exilivit, et ambulabat. Acts 14:10 Turbae autem cum vidissent quod fecerat Paulus, levaverunt vocem suam Licaonice dicentes: Dii similes facti hominibus, descenderunt ad nos. Acts 14:11 Et vocabant Barnabam Iovem, Paulum vero Mercurium: quoniam ipse erat dux verbi. Acts 14:12 Sacerdos quoque Iovis, qui erat ante civitatem, tauros, et coronas ante ianuas afferens, cum populis volebat sacrificare. Acts 14:13 Quod ubi audierunt Apostoli, Barnabas et Paulus, conscissis tunicis suis exilierunt in turbas clamantes, Acts 14:14 et dicentes: Viri, quid haec facitis? et nos mortales sumus, similes vobis homines, annunciantes vobis ab his vanis converti ad Deum vivum, qui fecit caelum, et terram, et mare, et omnia quae in eis sunt: Acts 14:15 qui in praeteritis generationibus dimisit omnes gentes ingredi vias suas. Acts 14:16 Et quidem non sine testimonio semetipsum reliquit benefaciens de caelo, dans pluvias, et tempora fructifera, implens cibo, et laetitia corda eorum. Acts 14:17 Et haec dicentes, vix sedaverunt turbas ne sibi immolarent. Acts 14:18 Supervenerunt autem quidam ab Antiochia, et Iconio Iudaei: et persuasis turbis, lapidantesque Paulum, traxerunt extra civitatem, existimantes eum mortuum esse. Acts 14:19 Circumdantibus autem eum discipulis, surgens intravit civitatem, et postera die profectus est cum Barnaba in Derben. Acts 14:20 Cumque evangelizassent civitati illi, et docuissent multos, reversi sunt Lystram, et Iconium, et Antiochiam, Acts 14:21 confirmantes animas discipulorum, exhortantesque ut permanerent in fide: et quoniam per multas tribulationes oportet nos intrare in regnum Dei. Acts 14:22 Et cum constituissent illis per singulas ecclesias presbyteros, et orassent cum ieiunationibus, commendaverunt eos Domino, in quem crediderunt. Acts 14:23 Transeuntesque Pisidiam, venerunt in Pamphyliam, Acts 14:24 et loquentes verbum Domini in Pergen, descenderunt in Attaliam: Acts 14:25 et inde navigaverunt Antiochiam, unde erant traditi gratiae Dei in opus, quod compleverunt. Acts 14:26 Cum autem venissent, et congregassent Ecclesiam, retulerunt quanta fecisset Deus cum illis, et quia aperuisset Gentibus ostium fidei. Acts 14:27 Morati sunt autem tempus non modicum cum discipulis. Acts 15:0 Acts 15:1 Et quidam descendentes de Iudaea, docebant fratres: Quia nisi circumcidamini secundum morem Moysi, non potestis salvari. Acts 15:2 Facta ergo seditione non minima Paulo, et Barnabae adversus illos, statuerunt ut ascenderent Paulus, et Barnabas, et quidam alii ex aliis ad Apostolos, et presbyteros in Ierusalem super hac quaestione. Acts 15:3 Illi ergo deducti ab Ecclesia pertransibant Phoenicen, et Samariam, narrantes conversionem Gentium: et faciebant gaudium magnum omnibus fratribus. Acts 15:4 Cum autem venissent Ierosolymam, suscepti sunt ab Ecclesia, et ab Apostolis, et senioribus annunciantes quanta Deus fecisset cum illis. Acts 15:5 Surrexerunt autem quidam de haeresi Pharisaeorum, qui crediderunt, dicentes: Quia oportet circumcidi eos, praecipere quoque servare legem Moysi. Acts 15:6 Conveneruntque Apostoli, et seniores videre de verbo hoc. Acts 15:7 Cum autem magna conquisitio fieret, surgens Petrus dixit ad eos: Viri fratres, vos scitis quoniam ab antiquis diebus Deus in nobis elegit, per os meum audire Gentes verbum Evangelii, et credere. Acts 15:8 Et qui novit corda Deus, testimonium perhibuit, dans illis Spiritum sanctum, sicut et nobis, Acts 15:9 et nihil discrevit inter nos et illos, fide purificans corda eorum. Acts 15:10 Nunc ergo quid tentatis Deum, imponere iugum super cervices discipulorum, quod neque patres nostri, neque nos portare potuimus? Acts 15:11 Sed per gratiam Domini Iesu Christi credimus salvari, quemadmodum et illi. Acts 15:12 Tacuit autem omnis multitudo: et audiebant Barnabam, et Paulum narrantes quanta Deus fecisset signa, et prodigia in Gentibus per eos. Acts 15:13 Et postquam tacuerunt, respondit Iacobus, dicens: Viri fratres, audite me. Acts 15:14 Simon narravit quemadmodum primum Deus visitavit sumere ex Gentibus populum nomini suo. Acts 15:15 Et huic concordant verba Prophetarum, sicut scriptum est: Acts 15:16 Post haec revertar, et reaedificabo tabernaculum David, quod decidit: et diruta eius reaedificabo, et erigam illud: Acts 15:17 ut requirant ceteri hominum Dominum, et omnes gentes, super quas invocatum est nomen meum, dicit Dominus faciens haec. Acts 15:18 Notum a saeculo est Domino opus suum. Acts 15:19 Propter quod ego iudico non inquietari eos, qui ex Gentibus convertuntur ad Deum, Acts 15:20 sed scribere ad eos ut abstineant se a contaminationibus simulacrorum, et fornicatione, et suffocatis, et sanguine. Acts 15:21 Moyses enim a temporibus antiquis habet in singulis civitatibus qui eum praedicent in synagogis, ubi per omne sabbatum legitur. Acts 15:22 Tunc placuit Apostolis, et senioribus cum omni Ecclesia, eligere viros ex eis, et mittere Antiochiam cum Paulo, et Barnaba, Iudam, qui cognominabatur Barsabas, et Silam viros primos in fratribus, Acts 15:23 scribentes per manus eorum. APOSTOLI et seniores fratres, his, qui sunt Antiochiae, et Syriae, et Ciliciae fratribus ex Gentibus, salutem. Acts 15:24 Quoniam audivimus quia quidam ex nobis exeuntes turbaverunt vos verbis, evertentes animas vestras, quibus non mandavimus: Acts 15:25 placuit nobis collectis in unum, eligere viros, et mittere ad vos cum charissimis nostris Barnaba, et Paulo, Acts 15:26 hominibus, qui tradiderunt animas suas pro nomine Domini nostri Iesu Christi. Acts 15:27 Misimus ergo Iudam, et Silam, qui et ipsi vobis verbis referent eadem. Acts 15:28 Visum est enim Spiritui sancto, et nobis nihil ultra imponere vobis oneris quam haec necessaria: Acts 15:29 ut abstineatis vos ab immolatis simulacrorum, et sanguine, et suffocato, et fornicatione, a quibus custodientes vos, bene agetis. Valete. Acts 15:30 Illi ergo dimissi, descenderunt Antiochiam: et congregata multitudine tradiderunt epistolam. Acts 15:31 Quam cum legissent, gavisi sunt super consolatione. Acts 15:32 Iudas autem, et Silas, et ipsi cum essent Prophetae, verbo plurimo consolati sunt fratres, et confirmaverunt. Acts 15:33 Facto autem ibi aliquanto tempore, dimissi sunt cum pace a fratribus ad eos, qui miserant illos. Acts 15:34 Visum est autem Silae ibi remanere: Iudas autem solus abiit Ierusalem. Acts 15:35 Paulus autem, et Barnabas demorabantur Antiochiae docentes: et evangelizantes cum aliis pluribus verbum Domini. Acts 15:36 Post aliquot autem dies, dixit ad Barnabam Paulus: Revertentes visitemus fratres per universas civitates, in quibus praedicavimus verbum Domini, quomodo se habeant. Acts 15:37 Barnabas autem volebat secum assumere et Ioannem, qui cognominabatur Marcus. Acts 15:38 Paulus autem rogabat eum (ut qui discessisset ab eis de Pamphylia, et non isset cum eis in opus) non debere recipi. Acts 15:39 Facta est autem dissensio, ita ut discederent ab invicem, et Barnabas quidem assumpto Marco navigaret Cyprum. Acts 15:40 Paulus vero electo Sila profectus est, traditus gratiae Dei a fratribus. Acts 15:41 Perambulabat autem Syriam, et Ciliciam, confirmans Ecclesias: praecipiens custodire praecepta Apostolorum, et seniorum. Acts 16:0 Acts 16:1 Pervenit autem in Derben, et Lystram. Et ecce discipulus quidam erat ibi nomine Timotheus, filius mulieris Iudaeae fidelis, patre Gentili. Acts 16:2 Huic testimonium bonum reddebant qui in Lystris erant, et Iconio fratres. Acts 16:3 Hunc voluit Paulus secum proficisci: et assumens circumcidit eum propter Iudaeos, qui erant in illis locis. Sciebant enim omnes quod pater eius erat Gentilis. Acts 16:4 Cum autem pertransirent civitates, tradebant eis custodiri dogmata, quae erant decreta ab Apostolis et senioribus, qui erant Ierosolymis. Acts 16:5 Et Ecclesiae quidem confirmabantur fide, et abundabunt numero quotidie. Acts 16:6 Transeuntes autem Phrygiam, et Galatiae regionem, vetati sunt a Spiritu sancto loqui verbum Dei in Asia. Acts 16:7 Cum venissent autem in Mysiam, tentabant ire in Bithyniam: et non permisit eos Spiritus Iesu. Acts 16:8 Cum autem pertransissent Mysiam, descenderunt Troadem: Acts 16:9 et visio per noctem Paulo ostensa est: Vir Macedo quidam erat stans, et deprecans eum, et dicens: Transiens in Macedoniam, adiuva nos. Acts 16:10 Ut autem visum vidit, statim quaesivimus proficisci in Macedoniam, certi facti quod vocasset nos Deus evangelizare eis. Acts 16:11 Navigantes autem a Troade, recto cursu venimus Samothraciam, et sequenti die Neapolim: Acts 16:12 et inde Philippos, quae est prima partis Macedoniae civitas, colonia. Eramus autem in hac Urbe diebus aliquot, consistentes. Acts 16:13 Die autem sabbatorum egressi sumus foras portam iuxta flumen, ubi videbatur oratio esse: et sedentes loquebamur mulieribus, quae convenerant. Acts 16:14 Et quaedam mulier nomine Lydia, purpuraria civitatis Thyatirenorum, colens Deum, audivit: cuius Dominus aperuit cor intendere his, quae dicebantur a Paulo. Acts 16:15 Cum autem baptizata esset, et domus eius, deprecata est dicens: Si iudicastis me fidelem Domino esse, introite in domum meam, et manete. Et coegit nos. Acts 16:16 Factum est autem euntibus nobis ad orationem, puellam quamdam habentem spiritum pythonem obviare nobis, quae quaestum magnum praestabat dominis suis divinando. Acts 16:17 Haec subsecuta Paulum, et nos, clamabat dicens: Isti homines servi Dei excelsi sunt, qui annunciant vobis viam salutis. Acts 16:18 Hoc autem faciebat multis diebus. Dolens autem Paulus, et conversus, spiritui dixit: Praecipio tibi in nomine Iesu Christi exire ab ea. Et exiit eadem hora. Acts 16:19 Videntes autem domini eius quia exivit spes quaestus eorum, apprehendentes Paulum, et Silam perduxerunt in forum ad principes: Acts 16:20 et offerentes eos magistratibus, dixerunt: Hi homines conturbant civitatem nostram, cum sint Iudaei: Acts 16:21 et annunciant morem, quem non licet nobis suscipere, neque facere, cum simus Romani. Acts 16:22 Et cucurrit plebs adversus eos: et magistratus, scissis tunicis eorum, iusserunt eos virgis caedi. Acts 16:23 Et cum multas plagas eis imposuissent, miserunt eos in carcerem, praecipientes custodi ut diligenter custodiret eos. Acts 16:24 Qui cum tale praeceptum accepisset, misit eos in interiorem carcerem, et pedes eorum strinxit ligno. Acts 16:25 Media autem nocte Paulus, et Silas orantes, laudabant Deum: et audiebant eos, qui in custodia erant. Acts 16:26 Subito vero terraemotus factus est magnus, ita ut moverentur fundamenta carceris. Et statim aperta sunt omnia ostia: et universorum vincula soluta sunt. Acts 16:27 Expergefactus autem custos carceris, et videns ianuas apertas carceris, evaginato gladio volebat se interficere, aestimans fugisse vinctos. Acts 16:28 Clamavit autem Paulus voce magna, dicens: Nihil tibi mali feceris: universi enim hic sumus. Acts 16:29 Petitoque lumine, introgressus est: et tremefactus procidit Paulo et Silae ad pedes: Acts 16:30 et producens eos foras, ait: Domini, quid me oportet facere, ut salvus fiam? Acts 16:31 At illi dixerunt: Crede in Dominum Iesum: et salvus eris tu, et domus tua. Acts 16:32 Et locuti sunt ei verbum Domini cum omnibus, qui erant in domo eius. Acts 16:33 Et tollens eos in illa hora noctis, lavit plagas eorum: et baptizatus est ipse, et omnis domus eius continuo. Acts 16:34 Cumque perduxisset eos in domum suam, apposuit eis mensam, et laetatus est cum omni domo sua credens Deo. Acts 16:35 Et cum dies factus esset, miserunt magistratus lictores, dicentes: Dimitte homines illos. Acts 16:36 Nunciavit autem custos carceris verba haec Paulo: Quia miserunt magistratus ut dimittamini, nunc igitur exeuntes, ite in pace. Acts 16:37 Paulus autem dixit eis: Caesos nos publice, indemnatos, homines Romanos miserunt in carcerem, et nunc occulte nos eiiciunt? Non ita: sed veniant, Acts 16:38 et ipsi nos eiiciant. Nunciaverunt autem magistratibus lictores verba haec. Timueruntque audito quod Romani essent: Acts 16:39 et venientes deprecati sunt eos, et educentes rogabant ut egrederentur de Urbe. Acts 16:40 Exeuntes autem de carcere, introierunt ad Lydiam: et visis fratribus consolati sunt eos, et profecti sunt. Acts 17:0 Acts 17:1 Cum autem perambulassent Amphipolim, et Apolloniam, venerunt Thessalonicam, ubi erat synagoga Iudaeorum. Acts 17:2 Secundum consuetudinem autem Paulus introivit ad eos, et per sabbata tria disserebat eis de Scripturis, Acts 17:3 adaperiens et insinuans quia Christum oportuit pati, et resurgere a mortuis: et quia hic est Iesus Christus, quem ego annuncio vobis. Acts 17:4 Et quidam ex eis crediderunt, et adiuncti sunt Paulo, et Silae, et de colentibus, Gentilibusque multitudo magna, et mulieres nobiles non paucae. Acts 17:5 Zelantes autem Iudaei, assumentesque de vulgo viros quosdam malos, et turba facta, concitaverunt civitatem: et assistentes domui Iasonis quaerebant eos producere in populum. Acts 17:6 Et cum non invenissent eos, trahebant Iasonem, et quosdam fratres ad principes civitatis, clamantes: Quoniam hi, qui Urbem concitant, et huc venerunt, Acts 17:7 quos suscepit Iason, et hi omnes contra decreta Caesaris faciunt, regem alium dicentes esse, Iesum. Acts 17:8 Concitaverunt autem plebem, et principes civitatis audientes haec. Acts 17:9 Et accepta satisfactione a Iasone, et a ceteris, dimiserunt eos. Acts 17:10 Fratres vero confestim per noctem dimiserunt Paulum, et Silam in Beroeam. Qui cum venissent, in synagogam Iudaeorum introierunt. Acts 17:11 Hi autem erant nobiliores eorum, qui sunt Thessalonicae, qui susceperunt verbum cum omni aviditate, quotidie scrutantes Scripturas, si haec ita se haberent. Acts 17:12 Et multi quidem crediderunt ex eis, et mulierum Gentilium honestarum, et viri non pauci. Acts 17:13 Cum autem cognovissent in Thessalonica Iudaei, quia et Beroeae praedicatum est a Paulo verbum Dei, venerunt et illuc commoventes, et turbantes multitudinem. Acts 17:14 Statimque tunc Paulum dimiserunt fratres, ut iret usque ad mare: Silas autem, et Timotheus remanserunt ibi. Acts 17:15 Qui autem deducebant Paulum, perduxerunt eum usque Athenas, et accepto mandato ab eo ad Silam, et Timotheum ut quam celeriter venirent ad illum, profecti sunt. Acts 17:16 Paulus autem cum Athenis eos expectaret, incitabatur spiritus eius in ipso, videns idololatriae deditam civitatem. Acts 17:17 Disputabat igitur in synagoga cum Iudaeis, et colentibus, et in foro, per omnes dies ad eos, qui aderant. Acts 17:18 Quidam autem Epicurei, et Stoici philosophi disserebant cum eo, et quidam dicebant: Quid vult seminiverbius hic, dicere? Alii vero: Novorum daemoniorum videtur annunciator esse: quia Iesum, et resurrectionem annunciabat eis. Acts 17:19 Et apprehensum eum ad Areopagum duxerunt, dicentes: Possumus scire quae est haec nova, quae a te dicitur, doctrina? Acts 17:20 nova enim quaedam infers auribus nostris: Volumus ergo scire quidnam velint haec esse. Acts 17:21 (Athenienses autem omnes, et advenae hospites, ad nihil aliud vacabant nisi aut dicere, aut audire aliquid novi.) Acts 17:22 Stans autem Paulus in medio Areopagi, ait: Viri Athenienses per omnia quasi superstitiosiores vos video. Acts 17:23 Praeteriens enim, et videns simulacra vestra, inveni et aram, in qua scriptum erat: IGNOTO DEO. Quod ergo ignorantes colitis, hoc ego annuncio vobis. Acts 17:24 Deus, qui fecit mundum, et omnia quae in eo sunt, hic caeli et terrae cum sit Dominus, non in manufactis templis habitat, Acts 17:25 nec manibus humanis colitur indigens aliquo, cum ipse det omnibus vitam, et inspirationem, et omnia: Acts 17:26 fecitque ex uno omne genus hominum inhabitare super universam faciem terrae, definiens statuta tempora, et terminos habitationis eorum, Acts 17:27 quaerere Deum si forte attrectent eum, aut inveniant, quamvis non longe sit ab unoquoque nostrum. Acts 17:28 In ipso enim vivimus, et movemur, et sumus: sicut et quidam vestrorum Poetarum dixerunt: Ipsius enim et genus sumus. Acts 17:29 Genus ergo cum simus Dei, non debemus aestimare auro, aut argento, aut lapidi, sculpturae artis, et cogitationis hominis, Divinum esse simile. Acts 17:30 Et tempora quidem huius ignorantiae despiciens Deus, nunc annunciat hominibus ut omnes ubique poenitentiam agant, Acts 17:31 eo quod statuit diem, in quo iudicaturus est orbem in aequitate, in viro, in quo statuit, fidem praebens omnibus, suscitans eum a mortuis. Acts 17:32 Cum audissent autem resurrectionem mortuorum, quidam quidem irridebant, quidam vero dixerunt: Audiemus te de hoc iterum. Acts 17:33 Sic Paulus exivit de medio eorum. Acts 17:34 Quidam vero viri adhaerentes ei, crediderunt: in quibus et Dionysius Areopagita, et mulier nomine Damaris, et alii cum eis. Acts 18:0 Acts 18:1 Post haec egressus ab Athenis, venit Corinthum: Acts 18:2 et inveniens quemdam Iudaeum nomine Aquilam, Ponticum genere, qui nuper venerat ab Italia, et Priscillam uxorem eius, (eo quod praecepisset Claudius discedere omnes Iudaeos a Roma) accessit ad eos. Acts 18:3 Et quia eiusdem erat artis, manebat apud eos, et operabatur: (erant autem scenofactoriae artis.) Acts 18:4 Et disputabat in synagoga per omne sabbatum, interponens nomen Domini Iesu, suadebatque Iudaeis, et Graecis. Acts 18:5 Cum venissent autem de Macedonia Silas et Timotheus, instabat verbo Paulus, testificans Iudaeis esse Christum Iesum. Acts 18:6 Contradicentibus autem eis, et blasphemantibus, excutiens vestimenta sua, dixit ad eos: Sanguis vester super caput vestrum: mundus ego, ex hoc ad Gentes vadam. Acts 18:7 Et migrans inde, intravit in domum cuiusdam, nomine Titi Iusti, colentis Deum, cuius domus erat coniuncta synagogae. Acts 18:8 Crispus autem archisynagogus credidit Domino cum omni domo sua: et multi Corinthiorum audientes credebant, et baptizabantur. Acts 18:9 Dixit autem Dominus nocte per visionem Paulo: Noli timere, sed loquere, et ne taceas: Acts 18:10 propter quod ego sum tecum: et nemo apponetur tibi ut noceat te: quoniam populus est mihi multus in hac civitate. Acts 18:11 Sedit autem ibi annum et sex menses, docens apud eos verbum Dei. Acts 18:12 Gallione autem proconsule Achaiae, insurrexerunt uno animo Iudaei in Paulum, et adduxerunt eum ad tribunal, Acts 18:13 dicentes: Quia contra legem hic persuadet hominibus colere Deum. Acts 18:14 Incipiente autem Paulo aperire os, dixit Gallio ad Iudaeos: Si quidem esset iniquum aliquid, aut facinus pessimum o viri Iudaei, recte vos sustinerem. Acts 18:15 Si vero quaestiones sunt de verbo, et nominibus, legis vestrae, vos ipsi videritis: Iudex ego horum nolo esse. Acts 18:16 Et minavit eos a tribunali. Acts 18:17 Apprehendentes autem omnes Sosthenem principem synagogae, percutiebant eum ante tribunal: et nihil eorum Gallioni curae erat. Acts 18:18 Paulus vero cum adhuc sustinuisset dies multos, fratribus valefaciens, navigavit in Syriam, (et cum eo Priscilla, et Aquila) qui sibi totonderat in Cenchris caput: habebat enim votum. Acts 18:19 Devenitque Ephesum, et illos ibi reliquit. Ipse vero ingressus synagogam, disputabat cum Iudaeis. Acts 18:20 Rogantibus autem eis ut ampliori tempore maneret, non consensit, Acts 18:21 sed valefaciens, et dicens, Iterum revertar ad vos Deo volente, profectus est ab Epheso. Acts 18:22 Et descendens Caesaream, ascendit, et salutavit Ecclesiam, et descendit Antiochiam. Acts 18:23 Et facto ibi aliquanto tempore profectus est, perambulans ex ordine Galatiam regionem, et Phrygiam, confirmans omnes discipulos. Acts 18:24 Iudaeus autem quidam, Apollo nomine, Alexandrinus genere, vir eloquens, devenit Ephesum, potens in scripturis. Acts 18:25 Hic erat edoctus viam Domini: et fervens spiritu loquebatur, et docebat diligenter ea, quae sunt Iesu, sciens tantum baptisma Ioannis. Acts 18:26 Hic ergo coepit fiducialiter agere in synagoga. Quem cum audissent Priscilla et Aquila, assumpserunt eum, et diligentius exposuerunt ei viam Domini. Acts 18:27 Cum autem vellet ire Achaiam, exhortati fratres, scripserunt discipulis ut susciperent eum. Qui cum venisset, contulit multum his, qui crediderant. Acts 18:28 Vehementer enim Iudaeos revincebat publice, ostendens per Scripturas, esse Christum Iesum. Acts 19:0 Acts 19:1 Factum est autem, cum Apollo esset Corinthi, ut Paulus peragratis superioribus partibus veniret Ephesum, et inveniret quosdam de discipulis: Acts 19:2 dixitque ad eos: Si Spiritum sanctum accepistis credentes? At illi dixerunt ad eum: Sed neque si Spiritus sanctus est, audivimus. Acts 19:3 Ille vero ait: In quo ergo baptizati estis? Qui dixerunt: In Ioannis baptismate. Acts 19:4 Dixit autem Paulus: Ioannes baptizavit baptismo poenitentiae populum, dicens: In eum, qui venturus esset post ipsum, ut crederent, hoc est, in Iesum. Acts 19:5 His auditis, baptizati sunt in nomine Domini Iesu. Acts 19:6 Et cum imposuisset illis manus Paulus, venit Spiritus sanctus super eos, et loquebantur linguis, et prophetabant. Acts 19:7 Erant autem omnes viri fere duodecim. Acts 19:8 Introgressus autem synagogam, cum fiducia loquebatur per tres menses, disputans, et suadens de regno Dei. Acts 19:9 Cum autem quidam indurarentur, et non crederent, maledicentes viam Domini coram multitudine, discedens ab eis, segregavit discipulos, quotidie disputans in schola tyranni cuiusdam. Acts 19:10 Hoc autem factum est per biennium, ita ut omnes, qui habitabant in Asia, audirent verbum Domini, Iudaei atque Gentiles. Acts 19:11 Virtutesque non modicas quaslibet faciebat Deus per manum Pauli: Acts 19:12 ita ut etiam super languidos deferrentur a corpore eius sudaria, et semicinctia, et recedebant ab eis languores, et spiritus nequam egrediebantur. Acts 19:13 Tentaverunt autem quidam et de circumeuntibus Iudaeis exorcistis, invocare super eos, qui habebant spiritus malos, nomen Domini Iesu, dicentes: Adiuro vos per Iesum, quem Paulus praedicat. Acts 19:14 Erant autem cuiusdam Iudaei nomine Scevae principis sacerdotum septem filii, qui hoc faciebant. Acts 19:15 Respondens autem spiritus nequam dixit eis: Iesum novi, et Paulum scio: vos autem qui estis? Acts 19:16 Et insiliens in eos homo, in quo erat daemonium pessimum, et dominatus amborum, invaluit contra eos, ita ut nudi, et vulnerati effugerent de domo illa. Acts 19:17 Hoc autem notum factum est omnibus Iudaeis, atque Gentilibus, qui habitabant Ephesi: et cecidit timor super omnes illos, et magnificabatur nomen Domini Iesu. Acts 19:18 Multique credentium veniebant, confitentes, et annunciantes actus suos. Acts 19:19 Multi autem ex eis, qui fuerant curiosa sectati, contulerunt libros, et combusserunt eos coram omnibus: et computatis pretiis illorum, invenerunt pecuniam denariorum quinquaginta millium. Acts 19:20 Ita fortiter crescebat verbum Dei, et confirmabatur. Acts 19:21 His autem expletis, proposuit Paulus in Spiritu, transita Macedonia et Achaia ire Ierosolymam, dicens: quoniam postquam fuero ibi, oportet me et Romam videre. Acts 19:22 Mittens autem in Macedoniam duos ex ministrantibus sibi, Timotheum, et Erastum, ipse remansit ad tempus in Asia. Acts 19:23 Facta est autem illo tempore turbatio non minima de via Domini. Acts 19:24 Demetrius enim quidam nomine, argentarius, faciens aedes argenteas Dianae, praestabat artificibus non modicum quaestum: Acts 19:25 quos convocans, et eos, qui huiusmodi erant opifices, dixit: Viri, scitis quia de hoc artificio est nobis acquisitio: Acts 19:26 et videtis, et auditis quia non solum Ephesi, sed pene totius Asiae, Paulus hic suadens avertit multam turbam, dicens: Quoniam non sunt dii, qui manibus fiunt. Acts 19:27 Non solum autem haec periclitabitur nobis pars in redargutionem venire, sed et magnae Dianae templum in nihilum reputabitur, sed et destrui incipiet maiestas eius, quam tota Asia, et orbis colit. Acts 19:28 His auditis, repleti sunt ira, et exclamaverunt dicentes: Magna Diana Ephesiorum. Acts 19:29 Et impleta est civitas confusione, et impetum fecerunt uno animo in theatrum, rapto Gaio, et Aristarcho Macedonibus, comitibus Pauli. Acts 19:30 Paulo autem volente intrare in populum, non permiserunt discipuli. Acts 19:31 Quidam autem et de Asiae principibus, qui erant amici eius, miserunt ad eum rogantes ne se darent in theatrum: Acts 19:32 alii autem aliud clamabant. Erat enim Ecclesia confusa: et plures nesciebant qua ex causa convenissent. Acts 19:33 De turba autem detraxerunt Alexandrum, propellentibus eum Iudaeis. Alexander autem manu silentio postulato, volebat reddere rationem populo. Acts 19:34 Quem ut cognoverunt Iudaeum esse, vox facta una est omnium, quasi per horas duas clamantium: Magna Diana Ephesiorum. Acts 19:35 Et cum sedasset scriba turbas, dixit: Viri Ephesii, quis enim est hominum, qui nesciat Ephesiorum civitatem cultricem esse magnae Dianae, Iovisque prolis? Acts 19:36 Cum ergo his contradici non possit, oportet vos sedatos esse, et nihil temere agere. Acts 19:37 Adduxistis enim homines istos, neque sacrilegos, neque blasphemantes deam vestram. Acts 19:38 Quod si Demetrius, et qui cum eo sunt artifices, habent adversus aliquem causam, conventus forenses aguntur, et proconsules sunt, accusent invicem. Acts 19:39 Si quid autem alterius rei quaeritis: in legitima Ecclesia poterit absolvi. Acts 19:40 Nam et periclitamur argui seditionis hodiernae: cum nullus obnoxius sit (de quo possimus reddere rationem) concursus istius. Et cum haec dixisset, dimisit Ecclesiam. Acts 20:0 Acts 20:1 Postquam autem cessavit tumultus, vocatis Paulus discipulis, et exhortatus eos, valedixit, et profectus est ut iret in Macedoniam. Acts 20:2 Cum autem perambulasset partes illas, et exhortatus eos fuisset multo sermone, venit ad Graeciam: Acts 20:3 ubi cum fecisset menses tres, factae sunt illi insidiae a Iudaeis navigaturo in Syriam: habuitque consilium ut reverteretur per Macedoniam. Acts 20:4 Comitatus est autem eum Sosipater Pyrrhi Beroeensis, Thessalonicensium vero Aristarchus, et Secundus, et Gaius Derbeus, et Timotheus: Asiani vero Tychicus, et Trophimus. Acts 20:5 Hi cum praecessissent, sustinuerunt nos Troade: Acts 20:6 nos vero navigavimus post dies Azymorum a Philippis, et venimus ad eos Troadem in diebus quinque, ubi demorati sumus diebus septem. Acts 20:7 Una autem Sabbati cum convenissemus ad frangendum panem, Paulus disputabat cum eis profecturus in crastinum, protraxitque sermonem usque in mediam noctem. Acts 20:8 Erant autem lampades copiosae in coenaculo, ubi eramus congregati. Acts 20:9 Sedens autem quidam adolescens nomine Eutychus super fenestram, cum mergeretur somno gravi, disputante diu Paulo, ductus somno cecidit de tertio coenaculo deorsum, et sublatus est mortuus. Acts 20:10 Ad quem cum descendisset Paulus, incubuit super eum: et complexus dixit: Nolite turbari, anima enim ipsius in ipso est. Acts 20:11 Ascendens autem, frangensque panem, et gustans, satisque allocutus est usque in lucem, et sic profectus est. Acts 20:12 Adduxerunt autem puerum viventem, et consolati sunt non minime. Acts 20:13 Nos autem ascendentes navem, navigavimus in Asson, inde suscepturi Paulum: sic enim disposuerat ipse per terram iter facturus. Acts 20:14 Cum autem convenissemus in Asson, assumpto eo, venimus Mitylenen. Acts 20:15 Et inde navigantes, sequenti die venimus contra Chium, et alia die applicuimus Samum, et sequenti die venimus Miletum. Acts 20:16 proposuerat enim Paulus transnavigare Ephesum, nequa mora illi fieret in Asia. Festinabat enim, si possibile sibi esset, ut diem Pentecostes faceret Ierosolymis. Acts 20:17 A Mileto autem mittens Ephesum, vocavit Maiores natu Ecclesiae. Acts 20:18 Qui cum venissent ad eum, et simul essent, dixit eis: Vos scitis a prima die, qua ingressus sum in Asiam, qualiter vobiscum per omne tempus fuerim, Acts 20:19 serviens Domino cum omni humilitate, et lacrymis, et tentationibus, quae mihi acciderunt ex insidiis Iudaeorum: Acts 20:20 quomodo nihil subtraxerim vobis utilium, quominus annunciarem vobis, et docerem vos publice, et per domos, Acts 20:21 testificans Iudaeis, atque Gentilibus in Deum poenitentiam, et fidem in Dominum nostrum Iesum Christum. Acts 20:22 Et nunc ecce alligatus ego spiritu, vado in Ierusalem: quae in ea ventura sint mihi, ignorans: Acts 20:23 nisi quod Spiritus sanctus per omnes civitates mihi protestatur, dicens: quoniam vincula, et tribulationes Ierosolymis me manent. Acts 20:24 Sed nihil horum vereor: nec facio animam meam pretiosiorem quam me, dummodo consummem cursum meum, et ministerium verbi, quod accepi a Domino Iesu, testificari Evangelium gratiae Dei. Acts 20:25 Et nunc ecce ego scio quia amplius non videbitis faciem meam vos omnes, per quos transivi praedicans regnum Dei. Acts 20:26 Quapropter contestor vos hodierna die, quia mundus sum a sanguine omnium. Acts 20:27 Non enim subterfugi, quominus annunciarem omne consilium Dei vobis. Acts 20:28 Attendite vobis, et universo gregi, in quo vos Spiritus sanctus posuit episcopos regere Ecclesiam Dei, quam acquisivit sanguine suo. Acts 20:29 Ego scio quoniam intrabunt post discessionem meam lupi rapaces in vos, non parcentes gregi. Acts 20:30 Et ex vobisipsis exurgent viri loquentes perversa, ut abducant discipulos post se. Acts 20:31 Propter quod vigilate memoria retinentes: quoniam per triennium nocte et die non cessavi, cum lacrymis monens unumquemque vestrum. Acts 20:32 Et nunc commendo vos Deo, et verbo gratiae ipsius, qui potens est aedificare, et dare hereditatem in sanctificatis omnibus. Acts 20:33 Argentum, et aurum, aut vestem nullius concupivi, sicut Acts 20:34 ipsi scitis: quoniam ad ea, quae mihi opus erant, et his, qui mecum sunt, ministraverunt manus istae. Acts 20:35 Omnia ostendi vobis, quoniam sic laborantes, oportet suscipere infirmos, ac meminisse verbi Domini Iesu, quoniam ipse dixit: Beatius est magis dare, quam accipere. Acts 20:36 Et cum haec dixisset, positis genibus suis oravit cum omnibus illis. Acts 20:37 Magnus autem fletus factus est omnium: et procumbentes super collum Pauli, osculabantur eum, Acts 20:38 dolentes maxime in verbo, quod dixerat, quoniam amplius faciem eius non essent visuri. Et deducebant eum ad navem. Acts 21:0 Acts 21:1 Cum autem factum esset ut navigaremus abstracti ab eis, recto cursu venimus Coum, et sequenti die Rhodum, et inde Pataram. Acts 21:2 Et cum invenissemus navem transfretantem in Phoenicen, ascendentes navigavimus. Acts 21:3 Cum apparuissemus autem Cypro, relinquentes eam ad sinistram, navigavimus in Syriam, et venimus Tyrum: ibi enim navis expositura erat onus. Acts 21:4 Inventis autem discipulis, mansimus ibi diebus septem: qui Paulo dicebant per Spiritum ne ascenderet Ierosolymam. Acts 21:5 Et expletis diebus profecti ibamus, deducentibus nos omnibus cum uxoribus, et filiis usque foras civitatem: et positis genibus in littore, oravimus. Acts 21:6 Et cum valefecissemus invicem, ascendimus navem: illi autem redierunt in sua. Acts 21:7 Nos vero navigatione expleta a Tyro descendimus Ptolemaidam: et salutatis fratribus, mansimus die una apud illos. Acts 21:8 Alia autem die profecti, venimus Caesaream. Et intrantes domum Philippi evangelistae, qui erat unus de septem, mansimus apud eum. Acts 21:9 Huic autem erant quattuor filiae virgines prophetantes. Acts 21:10 Et cum moraremur per dies aliquot, supervenit quidam vir a Iudaea propheta, nomine Agabus. Acts 21:11 Is cum venisset ad nos, tulit zonam Pauli: et alligans sibi pedes, et manus dixit: Haec dicit Spiritus sanctus: Virum, cuius est zona haec, sic alligabunt in Ierusalem Iudaei, et tradent in manus Gentium. Acts 21:12 Quod cum audissemus, rogabamus nos, et qui loci illius erant, ne ascenderet Ierosolymam. Acts 21:13 Tunc respondit Paulus, et dixit: Quid facitis flentes, et affligentes cor meum? Ego enim non solum alligari, sed et mori in Ierusalem paratus sum propter nomen Domini Iesu. Acts 21:14 Et cum ei suadere non possemus, quievimus, dicentes: Domini voluntas fiat. Acts 21:15 Post dies autem istos praeparati, ascendebamus in Ierusalem. Acts 21:16 Venerunt autem quidam ex discipulis a Caesarea nobiscum, adducentes secum apud quem hospitaremur Iasonem quendam Cyprium, antiquum discipulum. Acts 21:17 Et cum venissemus Ierosolymam, libenter exceperunt nos fratres. Acts 21:18 Sequenti autem die introibat Paulus nobiscum ad Iacobum, omnesque collecti sunt seniores. Acts 21:19 Quos cum salutasset, narrabat per singula, quae Deus fecisset in Gentibus per ministerium ipsius. Acts 21:20 At illi cum audissent, magnificabant Deum, dixeruntque ei: Vides frater, quot millia sunt in Iudaeis, qui crediderunt, et omnes aemulatores sunt legis. Acts 21:21 Audierunt autem de te quia discessionem doceas a Moyse eorum, qui per Gentes sunt, Iudaeorum: dicens non debere eos circumcidere filios suos, neque secundum consuetudinem ingredi. Acts 21:22 Quid ergo est? utique oportet convenire multitudinem: audient enim te supervenisse. Acts 21:23 Hoc ergo fac quod tibi dicimus: Sunt nobis viri quattuor, votum habentes super se. Acts 21:24 His assumptis, sanctifica te cum illis: et impende in illis ut radant capita: et scient omnes quia quae de te audierunt, falsa sunt, sed ambulas et ipse custodiens legem. Acts 21:25 De his autem, qui crediderunt ex Gentibus, nos scripsimus iudicantes ut abstineant se ab idolis, immolato, et sanguine, et suffocato, et fornicatione. Acts 21:26 Tunc Paulus, assumptis viris, postera die purificatus cum illis intravit in templum, annuncians expletionem dierum purificationis, donec offerretur pro unoquoque eorum oblatio. Acts 21:27 Dum autem septem dies consummarentur, hi, qui de Asia erant, Iudaei, cum vidissent eum in templo, concitaverunt omnem populum, et iniecerunt ei manus, clamantes: Acts 21:28 Viri Israelitae, adiuvate: hic est homo, qui adversus populum, et legem, et locum hunc, omnes ubique docens, insuper et Gentiles induxit in templum, et violavit sanctum locum istum. Acts 21:29 Viderant enim Throphimum Ephesium in civitate cum ipso, quem aestimaverunt quoniam in templum introduxisset Paulus. Acts 21:30 Commotaque est civitas tota, et facta est concursio populi. Et apprehendentes Paulum, trahebant eum extra templum: et statim clausae sunt ianuae. Acts 21:31 Quaerentibus autem eum occidere, nunciatum est tribuno cohortis: Quia tota confunditur Ierusalem. Acts 21:32 Qui statim assumptis militibus, et centurionibus, decurrit ad illos. Qui cum vidissent tribunum, et milites, cessaverunt percutere Paulum. Acts 21:33 Tunc accedens tribunus apprehendit eum, et iussit eum alligari catenis duabus: et interrogabat quis esset, et quid fecisset. Acts 21:34 Alii autem aliud clamabant in turba. Et cum non posset certum cognoscere prae tumultu, iussit duci eum in castra. Acts 21:35 Et cum venisset ad gradus, contigit ut portaretur a militibus propter vim populi. Acts 21:36 Sequebatur enim multitudo populi, clamans: Tolle eum. Acts 21:37 Et cum coepisset induci in castra Paulus, dicit tribuno: Si licet mihi loqui aliquid ad te? Qui dixit ei: Graece nosti? Acts 21:38 Nonne tu es Aegyptius, qui ante hos dies tumultum concitasti, et eduxisti in desertum quattuor millia virorum sicariorum? Acts 21:39 Et dixit ad eum Paulus: Ego homo sum quidem Iudaeus a Tarso Ciliciae, non ignotae civitatis municeps. Rogo autem te, permitte mihi loqui ad populum. Acts 21:40 Et cum ille permisisset, Paulus stans in gradibus, annuit manu ad plebem, et magno silentio facto, allocutus est lingua Hebraea, dicens: Acts 22:0 Acts 22:1 Viri fratres, et patres, audite quam ad vos nunc reddo rationem. Acts 22:2 Cum audissent autem quia Hebraea lingua loqueretur ad illos, magis praestiterunt silentium. Acts 22:3 Et dixit: Ego sum vir Iudaeus, natus in Tarso Ciliciae, nutritus autem in ista civitate, secus pedes Gamalielis eruditus iuxta veritatem paternae legis, aemulator legis, sicut et vos omnes estis hodie: Acts 22:4 qui hanc viam persecutus sum usque ad mortem, alligans et tradens in custodias viros ac mulieres, Acts 22:5 sicut princeps sacerdotum mihi testimonium reddit, et omnes maiores natu, a quibus et epistolas accipiens ad fratres Damascum pergebam, ut adducerem inde vinctos in Ierusalem ut punirentur. Acts 22:6 Factum est autem, eunte me, et appropinquante Damasco media die, subito de caelo circumfulsit me lux copiosa: Acts 22:7 et decidens in terram, audivi vocem dicentem mihi: Saule, Saule, quid me persequeris? Acts 22:8 Ego autem respondi: Quis es Domine? Dixitque ad me: Ego sum Iesus Nazarenus, quem tu persequeris. Acts 22:9 Et qui mecum erant, lumen quidem viderunt, vocem autem non audierunt eius, qui loquebatur mecum. Acts 22:10 Et dixi: Quid faciam, Domine? Dominus autem dixit ad me: Surgens vade Damascum: et ibi tibi dicetur de omnibus, quae te oporteat facere. Acts 22:11 Et cum non viderem prae claritate luminis illius, ad manum deductus a comitibus, veni Damascum. Acts 22:12 Ananias autem quidam, vir secundum legem testimonium habens ab omnibus cohabitantibus Iudaeis, Acts 22:13 veniens ad me, et astans dixit mihi: Saule frater respice. Et ego eadem hora respexi in eum. Acts 22:14 At ille dixit: Deus patrum nostrorum praeordinavit te, ut cognosceres voluntatem eius, et videres iustum, et audires vocem ex ore eius: Acts 22:15 quia eris testis illius ad omnes homines eorum, quae vidisti, et audisti. Acts 22:16 Et nunc quid moraris? Exurge, et baptizare, et ablue peccata tua invocato nomine ipsius. Acts 22:17 Factum est autem revertenti mihi in Ierusalem, et oranti in templo, fieri me in stupore mentis, Acts 22:18 et videre illum dicentem mihi: Festina, et exi velociter ex Ierusalem: quoniam non recipient testimonium tuum de me. Acts 22:19 Et ego dixi: Domine ipsi sciunt quia ego eram concludens in carcerem, et caedens per synagogas eos, qui credebant in te: Acts 22:20 et cum funderetur sanguis Stephani testis tui, ego astabam, et consentiebam, et custodiebam vestimenta interficientium illum. Acts 22:21 Et dixit ad me: Vade quoniam ego in nationes longe mittam te. Acts 22:22 Audiebant autem eum usque ad hoc verbum, et levaverunt vocem suam dicentes: Tolle de terra huiusmodi: non enim fas est eum vivere. Acts 22:23 Vociferantibus autem eis, et proiicientibus vestimenta sua, et pulverem iactantibus in aerem, Acts 22:24 iussit tribunus induci eum in castra, et flagellis caedi, et torqueri eum, ut sciret propter quam causam sic acclamarent ei. Acts 22:25 Et cum astrinxissent eum loris, dicit astanti sibi Centurioni Paulus: Si hominem Romanum, et indemnatum licet vobis flagellare? Acts 22:26 Quo audito, Centurio accessit ad tribunum, et nunciavit ei, dicens: Quid acturus es? hic enim homo civis Romanus est. Acts 22:27 Accedens autem tribunus, dixit illi: Dic mihi si tu Romanus es? At ille dixit: Etiam. Acts 22:28 Et respondit tribunus: Ego multa summa civilitatem hanc consecutus sum. Et Paulus ait: Ego autem et natus sum. Acts 22:29 Protinus ergo discesserunt ab illo, qui eum torturi erant. Tribunus quoque timuit postquam rescivit, quia civis Romanus esset, et quia alligasset eum. Acts 22:30 Postera autem die volens scire diligentius qua ex causa accusaretur a Iudaeis, solvit eum, et iussit sacerdotes convenire, et omne concilium, et producens Paulum, statuit inter illos. Acts 23:0 Acts 23:1 Intendens autem in concilium Paulus ait: Viri fratres, ego omni conscientia bona conversatus sum ante Deum usque in hodiernum diem. Acts 23:2 Princeps autem sacerdotum Ananias praecepit astantibus sibi percutere os eius. Acts 23:3 Tunc Paulus dixit ad eum: Percutiet te Deus, paries dealbate. Et tu sedens iudicas me secundum legem, et contra legem iubes me percuti? Acts 23:4 Et qui astabant dixerunt: Summum sacerdotem Dei maledicis. Acts 23:5 Dixit autem Paulus: Nesciebam fratres quia princeps est sacerdotum. Scriptum est enim: Principem populi tui non maledices. Acts 23:6 Sciens autem Paulus quia una pars esset Sadducaeorum, et altera Pharisaeorum, exclamavit in concilio: Viri fratres, ego Pharisaeus sum, filius Pharisaeorum, de spe et resurrectione mortuorum ego iudicor. Acts 23:7 Et cum haec dixisset, facta est dissensio inter Pharisaeos, et Sadducaeos, et soluta est multitudo. Acts 23:8 Sadducaei enim dicunt, non esse resurrectionem, neque Angelum, neque Spiritum: Pharisaei autem utraque confitentur. Acts 23:9 Factus est autem clamor magnus. Et surgentes quidam Pharisaeorum, pugnabant, dicentes: Nihil mali invenimus in homine isto: quid si Spiritus locutus est ei, aut Angelus? Acts 23:10 Et cum magna dissensio facta esset, timens tribunus ne discerperetur Paulus ab ipsis, iussit milites descendere, et rapere eum de medio eorum, ac deducere eum in castra. Acts 23:11 Sequenti autem nocte assistens ei Dominus, ait: Constans esto: sicut enim testificatus es de me in Ierusalem, sic te oportet et Romae testificari. Acts 23:12 Facta autem die collegerunt se quidam ex Iudaeis, et devoverunt se dicentes, neque manducaturos, neque bibituros donec occiderent Paulum. Acts 23:13 Erant autem plus quam quadraginta viri, qui hanc coniurationem fecerant: Acts 23:14 qui accesserunt ad principes sacerdotum, et seniores, et dixerunt: Devotione devovimus nos nihil gustaturos, donec occidamus Paulum. Acts 23:15 Nunc ergo vos notum facite tribuno cum concilio, ut producat illum ad vos, tamquam aliquid certius cognituri de eo. Nos vero prius quam appropiet, parati sumus interficere illum. Acts 23:16 Quod cum audisset filius sororis Pauli insidias, venit, et intravit in castra, nunciavitque Paulo. Acts 23:17 Vocans autem Paulus ad se unum ex Centurionibus, ait: Adolescentem hunc perduc ad tribunum, habet enim aliquid indicare illi. Acts 23:18 Et ille quidem assumens eum duxit ad tribunum, et ait: Vinctus Paulus rogavit me hunc adolescentem perducere ad te, habentem aliquid loqui tibi. Acts 23:19 Apprehendens autem tribunus manum illius, secessit cum eo seorsum, et interrogavit illum: Quid est, quod habes indicare mihi? Acts 23:20 Ille autem dixit: Iudaeis convenit rogare te, ut crastina die producas Paulum in concilium, quasi aliquid certius inquisituri sint de illo: Acts 23:21 tu vero ne credideris illis, insidiantur enim ei ex eis viri amplius quam quadraginta, qui se devoverunt non manducare, neque bibere donec interficiant eum: et nunc parati sunt, expectantes promissum tuum. Acts 23:22 Tribunus igitur dimisit adolescentem, praecipiens ei ne cui loqueretur quoniam haec nota sibi fecisset. Acts 23:23 Et vocatis duobus Centurionibus, dixit illis: Parate milites ducentos ut eant usque Caesaream, et equites septuaginta, et lancearios ducentos a tertia hora noctis: Acts 23:24 et iumenta praeparate ut imponentes Paulum, salvum perducerent ad Felicem praesidem, Acts 23:25 (Timuit enim ne forte raperent eum Iudaei, et occiderent, et ipse postea calumniam sustineret, tamquam accepturus pecuniam) Acts 23:26 scribens ei epistolam continentem haec: CLAUDIUS Lysias optimo Praesidi, Felici salutem. Acts 23:27 Virum hunc comprehensum a Iudaeis, et incipientem interfici ab eis, superveniens cum exercitu eripui, cognito quia Romanus est: Acts 23:28 Volensque scire causam, quam obiiciebant illi, deduxi eum in concilium eorum. Acts 23:29 Quem inveni accusari de quaestionibus legis ipsorum, nullum vero dignum morte aut vinculis habentem crimen. Acts 23:30 Et cum mihi perlatum esset de insidiis, quas paraverant illi, misi eum ad te denuncians: et accusatoribus ut dicant apud te, Vale. Acts 23:31 Milites ergo secundum praeceptum sibi, assumentes Paulum, duxerunt per noctem in Antipatridem. Acts 23:32 Et postera die dimissis equitibus ut cum eo irent, reversi sunt ad castra. Acts 23:33 Qui cum venissent Caesaream, et tradidissent epistolam praesidi, statuerunt ante illum et Paulum. Acts 23:34 Cum legisset autem, et interrogasset de qua provincia esset: et cognoscens quia de Cilicia, Acts 23:35 Audiam te, inquit, cum accusatores tui venerint. Iussitque in praetorio Herodis custodiri eum. Acts 24:0 Acts 24:1 Post quinque autem dies descendit princeps sacerdotum, Ananias, cum senioribus quibusdam, et Tertullo quodam oratore, qui adierunt praesidem adversus Paulum. Acts 24:2 Et citato Paulo coepit accusare Tertullus, dicens: Cum in multa pace agamus per te, et multa corrigantur per tuam providentiam; Acts 24:3 semper et ubique suscipimus, optime Felix, cum omni gratiarum actione. Acts 24:4 Ne diutius autem te protraham, oro, breviter ut audias nos pro tua clementia. Acts 24:5 Invenimus hunc hominem pestiferum, et concitantem seditiones omnibus Iudaeis in universo orbe, et auctorem seditionis sectae Nazarenorum: Acts 24:6 qui etiam templum violare conatus est, quem et apprehensum voluimus secundum legem nostram iudicare. Acts 24:7 Superveniens autem tribunus Lysias, cum vi magna eripuit eum de manibus nostris, Acts 24:8 iubens accusatores eius ad te venire: a quo poteris ipse iudicans, de omnibus istis cognoscere, de quibus nos accusamus eum. Acts 24:9 Adiecerunt autem et Iudaei, dicentes haec ita se habere. Acts 24:10 Respondit autem Paulus, (annuente sibi Praeside dicere) Ex multis annis te esse iudicem genti huic sciens, bono animo pro me satisfaciam. Acts 24:11 Potes enim cognoscere quia non plus sunt mihi dies quam duodecim, ex quo ascendi adorare in Ierusalem: Acts 24:12 et neque in templo invenerunt me cum aliquo disputantem, aut concursum facientem turbae, neque in synagogis, neque in civitate: Acts 24:13 neque probare possunt tibi de quibus nunc me accusant. Acts 24:14 Confiteor autem hoc tibi, quod secundum sectam, quam dicunt haeresim, sic deservio Patri, et Deo meo, credens omnibus, quae in Lege, et Prophetis scripta sunt: Acts 24:15 spem habens in Deum, quam et hi ipsi expectant, resurrectionem futuram iustorum, et iniquorum. Acts 24:16 In hoc et ipse studeo sine offendiculo conscientiam habere ad Deum, et ad homines semper. Acts 24:17 Post annos autem plures eleemosynas facturus in gentem meam, veni, et oblationes, et vota, Acts 24:18 in quibus invenerunt me purificatum in templo: non cum turba, neque cum tumultu et apprehenderunt me clamantes, et dicentes: Tolle inimicum nostrum. Acts 24:19 Quidam autem ex Asia Iudaei, quos oportebat apud te praesto esse, et accusare siquid haberent adversum me: Acts 24:20 aut hi ipsi dicant siquid invenerunt in me iniquitatis cum stem in concilio, Acts 24:21 nisi de una hac solummodo voce, qua clamavi inter eos stans: Quoniam de resurrectione mortuorum ego iudicor hodie a vobis. Acts 24:22 Distulit autem illos Felix, certissime sciens de via hac, dicens: Cum Tribunus Lysias descenderit, audiam vos. Acts 24:23 Iussitque Centurioni custodire eum, et habere requiem, nec quemquam de suis prohibere ministrare ei. Acts 24:24 Post aliquot autem dies veniens Felix cum Drusilla uxore sua, quae erat Iudaea, vocavit Paulum, et audivit ab eo fidem, quae est in Christum Iesum. Acts 24:25 Disputante autem illo de iustitia, et castitate, et de iudicio futuro, tremefactus Felix respondit: Quod nunc attinet, vade: tempore autem opportuno accersiam te: Acts 24:26 simul et sperans, quod pecunia ei daretur a Paulo, propter quod et frequenter accersiens eum, loquebatur cum eo. Acts 24:27 Biennio autem expleto, accepit successorem Felix Portium Festum. Volens autem gratiam praestare Iudaeis Felix, reliquit Paulum vinctum. Acts 25:0 Acts 25:1 Festus ergo cum venisset in provinciam, post triduum ascendit Ierosolymam a Caesarea. Acts 25:2 Adieruntque eum principes sacerdotum, et primi Iudaeorum adversus Paulum: et rogabant eum, Acts 25:3 postulantes gratiam adversus eum, ut iuberet perduci eum in Ierusalem, insidias tendentes ut interficerent eum in via. Acts 25:4 Festus autem respondit servari quidem Paulum in Caesarea: se autem maturius profecturum. Acts 25:5 Qui ergo in vobis (ait) potentes sunt, descendentes simul, si quod est in viro crimen, accusent eum. Acts 25:6 Demoratus autem inter eos dies non amplius quam octo, aut decem, descendit Caesaream, et altera die sedit pro tribunali, et iussit Paulum adduci. Acts 25:7 Qui cum perductus esset, circumsteterunt eum, qui ab Ierosolyma descenderant Iudaei, multas, et graves causas obiicientes, quas non poterant probare. Acts 25:8 Paulo rationem reddente: Quoniam neque in legem Iudaeorum, neque in templum, neque in Caesarem quidquam peccavi. Acts 25:9 Festus autem volens gratiam praestare Iudaeis, respondens Paulo, dixit: Vis Ierosolymam ascendere, et ibi de his iudicari apud me? Acts 25:10 Dixit autem Paulus: Ad tribunal Caesaris sto, ibi me oportet iudicari: Iudaeis non nocui, sicut tu melius nosti. Acts 25:11 Si enim nocui, aut dignum morte aliquid feci, non recuso mori: si vero nihil est eorum, quae hi accusant me, nemo potest me illis donare. Caesarem appello. Acts 25:12 Tunc Festus cum concilio locutus, respondit: Caesarem appellasti? ad Caesarem ibis. Acts 25:13 Et cum dies aliquot transacti essent: Agrippa rex, et Bernice descenderunt Caesaream ad salutandum Festum. Acts 25:14 Et cum dies plures ibi morarentur, Festus regi indicavit de Paulo, dicens: Vir quidam est derelictus a Felice vinctus, Acts 25:15 de quo cum essem Ierosolymis, adierunt me principes sacerdotum, et seniores Iudaeorum, postulantes adversus illum damnationem. Acts 25:16 Ad quos respondi: Quia non est Romanis consuetudo damnare aliquem hominem prius quam is, qui accusatur, praesentes habeat accusatores, locumque defendendi accipiat ad abluenda crimina, quae ei obiiciuntur. Acts 25:17 Cum ergo huc convenissent sine ulla dilatione, sequenti die sedens pro tribunali, iussi adduci virum. Acts 25:18 De quo, cum stetissent accusatores, nullam caussam deferebant, de quibus ego suspicabar malum: Acts 25:19 Quaestiones vero quasdam de sua superstitione habebant adversus eum, et de quodam Iesu defuncto, quem affirmabat Paulus vivere. Acts 25:20 Haesitans autem ego de huiusmodi quaestione, dicebam si vellet ire Ierosolymam, et ibi iudicari de istis. Acts 25:21 Paulo autem appellante ut servaretur ad Augusti cognitionem, iussi servari eum, donec mittam eum ad Caesarem. Acts 25:22 Agrippa autem dixit ad Festum: Volebam et ipse hominem audire. Cras, inquit, audies eum. Acts 25:23 Altera autem die cum venisset Agrippa, et Bernice cum multa ambitione, et introissent in auditorium cum tribunis, et viris principalibus civitatis, iubente Festo, adductus est Paulus. Acts 25:24 Et dicit Festus: Agrippa rex, et omnes, qui simul adestis nobiscum viri, videtis hunc hominem, de quo omnis multitudo Iudaeorum interpellavit me Ierosolymis, petentes et acclamantes non oportere eum vivere amplius. Acts 25:25 Ego vere comperi nihil dignum morte eum admisisse. Ipso autem hoc appellante, ad Augustum iudicavi mittere. Acts 25:26 De quo quid certum scribam domino, non habeo. Propter quod produxi eum ad vos, et maxime ad te rex Agrippa, ut interrogatione facta habeam quid scribam. Acts 25:27 Sine ratione enim mihi videtur mittere vinctum, et causas eius non significare. Acts 26:0 Acts 26:1 Agrippa vero ad Paulum ait: Permittitur tibi loqui pro temetipso. Tunc Paulus extenta manu coepit rationem reddere. Acts 26:2 De omnibus, quibus accusor a Iudaeis, rex Agrippa, aestimo me beatum apud te, cum sim defensurus me hodie, Acts 26:3 maxime te sciente omnia, et quae apud Iudaeos sunt consuetudines, et quaestiones: propter quod obsecro patienter me audias. Acts 26:4 Et quidem vitam meam a iuventute, quae ab initio fuit in gente mea in Ierosolymis, noverunt omnes Iudaei: Acts 26:5 praescientes me ab initio (si velint testimonium perhibere) quoniam secundum certissimam sectam nostrae religionis vixi Pharisaeus. Acts 26:6 Et nunc in spe, quae ad patres nostros repromissionis facta est a Deo, sto iudicio subiectus: Acts 26:7 in quam duodecim tribus nostrae nocte ac die deservientes, sperant devenire. De qua spe accusor a Iudaeis, rex. Acts 26:8 Quid incredibile iudicatur apud vos, si Deus mortuos suscitat? Acts 26:9 Et ego quidem existimaveram, me adversus nomen Iesu Nazareni debere multa contraria agere. Acts 26:10 quod et feci Ierosolymis, et multos sanctorum ego in carceribus inclusi, a principibus sacerdotum potestate accepta: et cum occiderentur, detuli sententiam. Acts 26:11 Et per omnes synagogas frequenter puniens eos, compellebam blasphemare: et amplius insaniens in eos, persequebar usque in exteras civitates. Acts 26:12 In quibus dum irem Damascum cum potestate, et permissu principum sacerdotum, Acts 26:13 die media in via, vidi, rex, de caelo supra splendorem solis circumfulsisse me lumen, et eos, qui mecum simul erant. Acts 26:14 Omnesque nos cum decidissemus in terram, audivi vocem loquentem mihi Hebraica lingua: Saule, Saule, quid me persequeris? durum est tibi contra stimulum calcitrare. Acts 26:15 Ego autem dixi: Quis es Domine? Dominus autem dixit: Ego sum Iesus, quem tu persequeris. Acts 26:16 Sed exurge, et sta super pedes tuos: ad hoc enim apparui tibi, ut constituam te ministrum, et testem eorum, quae vidisti, et eorum, quibus apparebo tibi, Acts 26:17 eripiens te de populis, et gentibus, in quas nunc ego mitto te, Acts 26:18 aperire oculos eorum, ut convertantur a tenebris ad lucem, et de potestate satanae ad Deum, ut accipiant remissionem peccatorum, et sortem inter sanctos per fidem, quae est in me. Acts 26:19 Unde rex Agrippa, non fui incredulus caelesti visioni: Acts 26:20 sed his, qui sunt Damasci primum, et Ierosolymis, et in omnem regionem Iudaeae, et Gentibus annunciabam, ut poenitentiam agerent, et converterentur ad Deum, digna poenitentiae opera facientes. Acts 26:21 Hac ex causa me Iudaei, cum essem in templo, comprehensum tentabant interficere. Acts 26:22 Auxilio autem adiutus Dei usque in hodiernum diem sto, testificans minori, atque maiori, nihil extra dicens quam ea, quae Prophetae locuti sunt futura esse, et Moyses, Acts 26:23 si passibilis Christus, si primus ex resurrectione mortuorum, lumen annunciaturus est populo, et Gentibus. Acts 26:24 Haec loquente eo, et rationem reddente, Festus magna voce dixit: Insanis Paule: multae te litterae ad insaniam convertunt. Acts 26:25 Et Paulus: Non insanio (inquit) optime Feste, sed veritatis, et sobrietatis verba loquor. Acts 26:26 Scit enim de his rex, ad quem et constanter loquor: latere enim eum nihil horum arbitror. Neque enim in angulo quidquam horum gestum est. Acts 26:27 Credis rex Agrippa prophetis? Scio quia credis. Acts 26:28 Agrippa autem ad Paulum: In modico suades me Christianum fieri. Acts 26:29 Et Paulus: Opto apud Deum, et in modico, et in magno, non tantum te, sed etiam omnes, qui audiunt, hodie fieri tales, qualis et ego sum, exceptis vinculis his. Acts 26:30 Et exurrexit rex, et praeses, et Bernice, et qui assidebant eis. Acts 26:31 Et cum secessissent, loquebantur ad invicem, dicentes: Quia nihil morte, aut vinculis dignum quid fecit homo iste. Acts 26:32 Agrippa autem Festo dixit: Dimitti poterat homo hic, si non appellasset Caesarem. Acts 27:0 Acts 27:1 Ut autem iudicatum est navigare eum in Italiam, et tradi Paulum cum reliquis custodiis centurioni nomine Iulio cohortis Augustae, Acts 27:2 ascendentes navem Adrumetinam, incipientes navigare circa Asiae loca, sustulimus, perseverante nobiscum Aristarcho Macedone Thessalonicensi. Acts 27:3 Sequenti autem die devenimus Sidonem. Humane autem tractans Iulius Paulum, permisit ad amicos ire, et curam sui agere. Acts 27:4 Et inde cum sustulissemus, subnavigavimus Cyprum, propterea quod essent venti contrarii. Acts 27:5 Et pelagus Ciliciae, et Pamphyliae navigantes, venimus Lystram, quae est Lyciae: Acts 27:6 et ibi inveniens centurio navem Alexandrinam navigantem in Italiam, transposuit nos in eam. Acts 27:7 Et cum multis diebus tarde navigaremus, et vix devenissemus contra Gnidum, prohibente nos vento, adnavigavimus Cretae iuxta Salmonem: Acts 27:8 et vix iuxta navigantes, venimus in locum quendam, qui vocatur Boniportus, cui iuxta erat civitas Thalassa. Acts 27:9 Multo autem tempore peracto, et cum iam non esset tuta navigatio, eo quod ieiunium iam praeterisset, consolabatur eos Paulus, Acts 27:10 dicens eis: Viri, video quoniam cum iniuria, et multo damno non solum oneris, et navis, sed etiam animarum nostrarum incipit esse navigatio. Acts 27:11 Centurio autem gubernatori et nauclero magis credebat, quam his, quae a Paulo dicebantur. Acts 27:12 Et cum aptus portus non esset ad hiemandum, plurimi statuerunt consilium navigare inde, si quomodo possent, devenientes Phoenicen, hiemare, portum Cretae respicientem ad Africum, et ad Corum. Acts 27:13 Aspirante autem Austro, aestimantes propositum se tenere, cum sustulissent de Asson, legebant Cretam. Acts 27:14 Non post multum autem misit se contra ipsam ventus Typhonicus, qui vocatur Euroaquilo. Acts 27:15 Cumque arrepta esset navis, et non posset conari in ventum, data nave flatibus, ferebamur. Acts 27:16 In insulam autem quandam decurrentes, quae vocatur Cauda, potuimus vix obtinere scapham. Acts 27:17 Qua sublata, adiutoriis utebantur, accingentes navem, timentes ne in Syrtim inciderent, summisso vase sic ferebantur. Acts 27:18 Valida autem nobis tempestate iactatis, sequenti die iactum fecerunt: Acts 27:19 et tertia die suis manibus armamenta navis proiecerunt. Acts 27:20 Neque autem sole, neque sideribus apparentibus per plures dies, et tempestate non exigua imminente, iam ablata erat spes omnis salutis nostrae. Acts 27:21 Et cum multa ieiunatio fuisset, tunc stans Paulus in medio eorum, dixit: Oportebat quidem, o viri, audito me, non tollere a Creta, lucrique facere iniuriam hanc, et iacturam. Acts 27:22 Et nunc suadeo vobis bono animo esse. amissio enim nullius animae erit ex vobis, praeterquam navis. Acts 27:23 Astitit enim mihi hac nocte Angelus Dei, cuius sum ego, et cui deservio, Acts 27:24 dicens: Ne timeas Paule, Caesari te oportet assistere: et ecce donavit tibi Deus omnes, qui navigant tecum. Acts 27:25 Propter quod bono animo estote viri: credo enim Deo, quia sic erit, quemadmodum dictum est mihi. Acts 27:26 In insulam autem quandam oportet nos devenire. Acts 27:27 Sed posteaquam quartadecima nox supervenit, navigantibus nobis in Adria circa mediam noctem, suspicabantur nautae apparere sibi aliquam regionem. Acts 27:28 Qui et summittentes bolidem, invenerunt passus viginti: et pusillum inde separati, invenerunt passus quindecim. Acts 27:29 Timentes autem ne in aspera loca incideremus, de puppi mittentes anchoras quattuor, optabant diem fieri. Acts 27:30 Nautis vero quaerentibus fugere de navi, cum misissent scapham in mare, sub obtentu quasi inciperent a prora anchoras extendere, Acts 27:31 dixit Paulus Centurioni, et militibus: Nisi hi in navi manserint, vos salvi fieri non potestis. Acts 27:32 Tunc absciderunt milites funes scaphae, et passi sunt eam excidere. Acts 27:33 Et cum lux inciperet fieri, rogabat Paulus omnes sumere cibum, dicens: Quartadecima die hodie expectantes ieiuni permanetis, nihil accipientes. Acts 27:34 Propter quod rogo vos accipere cibum pro salute vestra: quia nullius vestrum capillus de capite peribit. Acts 27:35 Et cum haec dixisset, sumens panem, gratias egit Deo in conspectu omnium: et cum fregisset, coepit manducare. Acts 27:36 Animaequiores autem facti omnes, et ipsi sumpserunt cibum. Acts 27:37 Eramus vero universae animae in navi ducentae septuaginta sex. Acts 27:38 Et satiati cibo alleviabant navem, iactantes triticum in mare. Acts 27:39 Cum autem dies factus esset, terram non agnoscebant: sinum vero quendam considerabant habentem littus, in quem cogitabant, si possent, eiicere navem. Acts 27:40 Et cum anchoras sustulissent, committebant se mari, simul laxantes iuncturas gubernaculorum: et levato artemone secundum aurae flatum tendebant ad littus. Acts 27:41 Et cum incidissemus in locum dithalassum, impegerunt navem: et prora quidem fixa manebat immobilis, puppis vero solvebatur a vi maris. Acts 27:42 Militum autem consilium fuit ut custodias occiderent: nequis cum enatasset, effugeret. Acts 27:43 Centurio autem volens servare Paulum, prohibuit fieri: iussitque eos, qui possent natare, emittere se in mare primos, et evadere, et ad terram exire: Acts 27:44 et ceteros alios in tabulis ferebant: quosdam super ea, quae de navi erant. Et sic factum est, ut omnes animae evaderent ad terram. Acts 28:0 Acts 28:1 Et cum evasissemus, tunc cognovimus quia Melita insula vocabatur. Barbari vero praestabant non modicam humanitatem nobis. Acts 28:2 Accensa enim pyra, reficiebant nos omnes propter imbrem, qui imminebat, et frigus. Acts 28:3 Cum congregasset autem Paulus sarmentorum aliquantam multitudinem, et imposuisset super ignem, vipera a calore cum processisset, invasit manum eius. Acts 28:4 Ut vero viderunt Barbari pendentem bestiam de manu eius, ad invicem dicebant: Utique homicida est homo hic, qui cum evaserit de mari, ultio non sinit eum vivere. Acts 28:5 Et ille quidem excutiens bestiam in ignem, nihil mali passus est. Acts 28:6 At illi existimabant eum in tumorem convertendum, et subito casurum, et mori. Diu autem illis expectantibus, et videntibus nihil mali in eo fieri, convertentes se, dicebant eum esse Deum. Acts 28:7 In locis autem illis erant praedia principis insulae, nomine Publii, qui nos suscipiens, triduo benigne se exhibuit. Acts 28:8 Contigit autem, patrem Publii febribus, et dysenteria vexatum iacere. Ad quem Paulus intravit: et cum orasset, et imposuisset ei manus, salvavit eum. Acts 28:9 Quo facto, omnes qui in insula habebant infirmitates, accedebant, et curabantur: Acts 28:10 qui etiam multis honoribus nos honoraverunt, et navigantibus imposuerunt quae necessaria erant. Acts 28:11 Post menses autem tres navigavimus in navi Alexandrina, quae in insula hiemaverat, cui erat insigne Castorum. Acts 28:12 Et cum venissemus Syracusam, mansimus ibi triduo. Acts 28:13 Inde circumlegentes devenimus Rhegium: et post unum diem flante Austro, secunda die venimus Puteolos; Acts 28:14 ubi inventis fratribus rogati sumus manere apud eos dies septem: et sic venimus Romam. Acts 28:15 Et inde cum audissent fratres, occurrerunt nobis usque ad Appii forum, ac tres Tabernas. Quos cum vidisset Paulus, gratias agens Deo, accepit fiduciam. Acts 28:16 Cum autem venissemus Romam, permissum est Paulo manere sibimet cum custodiente se milite. Acts 28:17 Post tertium autem diem convocavit primos Iudaeorum. Cumque convenissent, dicebat eis: Ego, viri fratres, nihil adversus plebem faciens, aut morem paternum, vinctus ab Ierosolymis traditus sum in manus Romanorum, Acts 28:18 qui cum interrogationem de me habuissent, voluerunt me dimittere, eo quod nulla esset causa mortis in me. Acts 28:19 Contradicentibus autem Iudaeis, coactus sum appellare Caesarem, non quasi gentem meam habens aliquid accusare. Acts 28:20 Propter hanc igitur causam rogavi vos videre, et alloqui. Propter spem enim Israel catena hac circumdatus sum. Acts 28:21 At illi dixerunt ad eum: Nos neque litteras accepimus de te a Iudaea, neque adveniens aliquis fratrum nunciavit, aut locutus est quid de te malum. Acts 28:22 Rogamus autem a te audire quae sentis: nam de secta hac notum est nobis quia ubique ei contradicitur. Acts 28:23 Cum constituissent autem illi diem, venerunt ad eum in hospitium plurimi, quibus exponebat testificans regnum Dei, suadensque eis de Iesu ex Lege Moysi, et Prophetis a mane usque ad vesperam. Acts 28:24 Et quidam credebant his, quae dicebantur: quidam vero non credebant. Acts 28:25 Cumque invicem non essent consentientes, discedebant dicente Paulo unum verbum: Quia bene Spiritus sanctus locutus est per Isaiam prophetam ad Patres nostros, Acts 28:26 dicens: Vade ad populum istum, et dic ad eos: Aure audietis, et non intelligetis: et videntes videbitis, et non perspicietis. Acts 28:27 Incrassatum est enim cor populi huius, et auribus graviter audierunt, et oculos suos compresserunt: ne forte videant oculis, et auribus audiant, et corde intelligant, et convertantur, et sanem eos. Acts 28:28 Notum ergo sit vobis, quoniam Gentibus missum est hoc salutare Dei, et ipsi audient. Acts 28:29 Et cum haec dixisset, exierunt ab eo Iudaei, multam habentes inter se quaestionem. Acts 28:30 Mansit autem biennio toto in suo conducto: et suscipiebat omnes, qui ingrediebantur ad eum, Acts 28:31 praedicans regnum Dei, et docens quae sunt de Domino Iesu Christo cum omni fiducia, sine prohibitione.
Romans 0:0
Romans 1:0 Romans 1:1 Paulus, servus Iesu Christi, vocatus Apostolus, segregatus in Evangelium Dei, Romans 1:2 quod ante promiserat per Prophetas suos in Scripturis sanctis Romans 1:3 de Filio suo, qui factus est ei ex semine David secundum carnem, Romans 1:4 qui praedestinatus est Filius Dei in virtute secundum spiritum sanctificationis ex resurrectione mortuorum Iesu Christi Domini nostri: Romans 1:5 per quem accepimus gratiam, et Apostolatum ad obediendum fidei in omnibus Gentibus pro nomine eius, Romans 1:6 in quibus estis et vos vocati Iesu Christi: Romans 1:7 omnibus qui sunt Romae, dilectis Dei, vocatis sanctis. Gratia vobis, et pax a Deo Patre nostro, et Domino Iesu Christo. Romans 1:8 Primum quidem gratias ago Deo meo per Iesum Christum pro omnibus vobis: quia fides vestra annunciatur in universo mundo. Romans 1:9 Testis enim mihi est Deus, cui servio in spiritu meo in Evangelio filii eius, quod sine intermissione memoriam vestri facio Romans 1:10 semper in orationibus meis: obsecrans, si quomodo tandem aliquando prosperum iter habeam in voluntate Dei veniendi ad vos. Romans 1:11 Desidero enim videre vos: ut aliquid impertiar vobis gratiae spiritualis ad confirmandos vos: Romans 1:12 id est, simul consolari in vobis per eam, quae invicem est, fidem vestram, atque meam. Romans 1:13 Nolo autem vos ignorare fratres: quia saepe proposui venire ad vos, (et prohibitus sum usque adhuc) ut aliquem fructum habeam in vobis, sicut et in ceteris gentibus. Romans 1:14 Graecis ac barbaris, sapientibus, et insipientibus debitor sum: Romans 1:15 ita (quod in me) promptum est et vobis, qui Romae estis, evangelizare. Romans 1:16 Non enim erubesco Evangelium. Virtus enim Dei est in salutem omni credenti, Iudaeo primum, et Graeco. Romans 1:17 Iustitia enim Dei in eo revelatur ex fide in fidem: sicut scriptum est: Iustus autem ex fide vivit. Romans 1:18 Revelatur enim ira Dei de caelo super omnem impietatem, et iniustitiam hominum eorum, qui veritatem Dei in iniustitia detinent: Romans 1:19 quia quod notum est Dei, manifestum est in illis. Deus enim illis manifestavit. Romans 1:20 Invisibilia enim ipsius, a creatura mundi, per ea quae facta sunt, intellecta, conspiciuntur: sempiterna quoque eius virtus, et divinitas: ita ut sint inexcusabiles. Romans 1:21 Quia cum cognovissent Deum, non sicut Deum glorificaverunt, aut gratias egerunt: sed evanuerunt in cogitationibus suis, et obscuratum est insipiens cor eorum: Romans 1:22 dicentes enim se esse sapientes, stulti facti sunt. Romans 1:23 Et mutaverunt gloriam incorruptibilis Dei in similitudinem imaginis corruptibilis hominis, et volucrum, et quadrupedum, et serpentium. Romans 1:24 Propter quod tradidit illos Deus in desideria cordis eorum, in immunditiam: ut contumeliis afficiant corpora sua in semetipsis: Romans 1:25 qui commutaverunt veritatem Dei in mendacium: et coluerunt, et servierunt creaturae potius quam Creatori, qui est benedictus in saecula. Amen. Romans 1:26 Propterea tradidit illos Deus in passiones ignominiae. Nam feminae eorum immutaverunt naturalem usum in eum usum, qui est contra naturam. Romans 1:27 Similiter autem et masculi, relicto naturali usu feminae, exarserunt in desideriis suis in invicem, masculi in masculos turpitudinem operantes, et mercedem, quam oportuit, erroris sui in semetipsis recipientes. Romans 1:28 Et sicut non probaverunt Deum habere in notitia: tradidit illos Deus in reprobum sensum: ut faciant ea, quae non conveniunt, Romans 1:29 repletos omni iniquitate, malitia, fornicatione, avaritia, nequitia, plenos invidia, homicidio, contentione, dolo, malignitate, susurrones, Romans 1:30 detractores, Deo odibiles, contumeliosos, superbos, elatos, inventores malorum, parentibus non obedientes, Romans 1:31 insipientes, incompositos, sine affectione, absque foedere, sine misericordia. Romans 1:32 Qui cum iustitiam Dei cognovissent, non intellexerunt quoniam qui talia agunt, digni sunt morte: et non solum qui ea faciunt, sed etiam qui consentiunt facientibus. Romans 2:0 Romans 2:1 Propter quod inexcusabilis es o homo omnis, qui iudicas. In quo enim iudicas alterum, teipsum condemnas: eadem enim agis quae iudicas. Romans 2:2 Scimus enim quoniam iudicium Dei est secundum veritatem in eos, qui talia agunt. Romans 2:3 Existimas autem hoc o homo, qui iudicas eos, qui talia agunt, et facis ea, quia tu effugies iudicium Dei? Romans 2:4 An divitias bonitatis eius, et patientiae, et longanimitatis contemnis? ignoras quoniam benignitas Dei ad poenitentiam te adducit: Romans 2:5 Secundum autem duritiam tuam, et impoenitens cor, thesaurizas tibi iram in die irae, et revelationis iusti iudicii Dei, Romans 2:6 qui reddet unicuique secundum opera eius: Romans 2:7 iis quidem, qui secundum patientiam boni operis, gloriam, et honorem, et incorruptionem quaerunt, vitam aeternam: Romans 2:8 iis autem, qui sunt ex contentione, et qui non acquiescunt veritati, credunt autem iniquitati, ira, et indignatio. Romans 2:9 Tribulatio, et angustia in omnem animam hominis operantis malum, Iudaei primum, et Graeci: Romans 2:10 gloria autem, et honor, et pax omni operanti bonum, Iudaeo primum, et Graeco: Romans 2:11 non enim est acceptio personarum apud Deum. Romans 2:12 Quicumque enim sine lege peccaverunt, sine lege peribunt: et quicumque in lege peccaverunt, per legem iudicabuntur. Romans 2:13 Non enim auditores legis iusti sunt apud Deum, sed factores legis iustificabuntur. Romans 2:14 Cum autem Gentes, quae legem non habent, naturaliter ea, quae legis sunt, faciunt, eiusmodi legem non habentes, ipsi sibi sunt lex: Romans 2:15 qui ostendunt opus legis scriptum in cordibus suis, testimonium reddente illis conscientia ipsorum, et inter se invicem cogitationibus accusantibus, aut etiam defendentibus, Romans 2:16 in die, cum iudicabit Deus occulta hominum, secundum Evangelium meum per Iesum Christum. Romans 2:17 Si autem tu Iudaeus cognominaris, et requiescis in lege, et gloriaris in Deo, Romans 2:18 et nosti voluntatem eius, et probas utiliora, instructus per legem, Romans 2:19 confidis teipsum esse ducem caecorum, lumen eorum, qui in tenebris sunt, Romans 2:20 eruditorem insipientium, magistrum infantium, habentem formam scientiae, et veritatis in lege. Romans 2:21 Qui ergo alium doces, teipsum non doces: qui praedicas non furandum, furaris: Romans 2:22 qui dicis non moechandum, moecharis: qui abominaris idola, sacrilegium facis: Romans 2:23 qui in lege gloriaris, per praevaricationem legis Deum inhonoras. Romans 2:24 (Nomen enim Dei per vos blasphematur inter Gentes, sicut scriptum est.) Romans 2:25 Circumcisio quidem prodest, si legem observes: si autem praevaricator legis sis, circumcisio tua praeputium facta est. Romans 2:26 Si igitur praeputium iustitias legis custodiat: nonne praeputium illius in circumcisionem reputabitur? Romans 2:27 et iudicabit id, quod ex natura est praeputium, legem consummans, te, qui per litteram, et circumcisionem praevaricator legis es? Romans 2:28 Non enim qui in manifesto est, Iudaeus est: neque quae in manifesto in carne est, est circumcisio: Romans 2:29 sed qui in abscondito est, Iudaeus est: et circumcisio cordis in spiritu, non littera: cuius laus non ex hominibus, sed ex Deo est. Romans 3:0 Romans 3:1 Quid ergo amplius Iudaeo est? aut quae utilitas circumcisionis? Romans 3:2 Multum per omnem modum. Primum quidem quia credita sunt illis eloquia Dei. Romans 3:3 quid enim si quidam illorum non crediderunt? Numquid incredulitas illorum fidem Dei evacuavit? Absit. Romans 3:4 Est autem Deus verax: omnis autem homo mendax, sicut scriptum est: Ut iustificeris in sermonibus tuis: et vincas cum iudicaris. Romans 3:5 Si autem iniquitas nostra iustitiam Dei commendat, quid dicemus? Numquid iniquus est Deus, qui infert iram? Romans 3:6 (secundum hominem dico.) Absit. alioquin quomodo iudicabit Deus hunc mundum? Romans 3:7 Si enim veritas Dei in meo mendacio abundavit in gloriam ipsius: quid adhuc et ego tamquam peccator iudicor? Romans 3:8 et non (sicut blasphemamur, et sicut aiunt quidam nos dicere) faciamus mala ut veniant bona: quorum damnatio iusta est. Romans 3:9 Quid ergo? praecellimus eos? Nequaquam. Causati enim sumus Iudaeos, et Graecos omnes sub peccato esse, Romans 3:10 sicut scriptum est: Quia non est iustus quisquam: Romans 3:11 non est intelligens, non est requirens Deum. Romans 3:12 Omnes declinaverunt, simul inutiles facti sunt, non est qui faciat bonum, non est usque ad unum. Romans 3:13 Sepulchrum patens est guttur eorum, linguis suis dolose agebant: Venenum aspidum sub labiis eorum: Romans 3:14 Quorum os maledictione, et amaritudine plenum est: Romans 3:15 Veloces pedes eorum ad effundendum sanguinem: Romans 3:16 Contritio, et infelicitas in viis eorum: Romans 3:17 et viam pacis non cognoverunt: Romans 3:18 Non est timor Dei ante oculos eorum. Romans 3:19 Scimus autem quoniam quaecumque lex loquitur, iis, qui in lege sunt, loquitur: ut omne os obstruatur, et subditus fiat omnis mundus Deo: Romans 3:20 quia ex operibus legis non iustificabitur omnis caro coram illo. Per legem enim cognitio peccati. Romans 3:21 Nunc autem sine lege iustitia Dei manifestata est: testificata a lege et Prophetis. Romans 3:22 Iustitia autem Dei per fidem Iesu Christi in omnes, et super omnes, qui credunt in eum: non enim est distinctio: Romans 3:23 Omnes enim peccaverunt, et egent gloria Dei. Romans 3:24 Iustificati gratis per gratiam ipsius, per redemptionem, quae est in Christo Iesu, Romans 3:25 quem proposuit Deus propitiatorem per fidem in sanguine ipsius, ad ostensionem iustitiae suae propter remissionem praecedentium delictorum Romans 3:26 in sustentatione Dei, ad ostensionem iustitiae eius in hoc tempore: ut sit ipse iustus, et iustificans eum, qui est ex fide Iesu Christi. Romans 3:27 Ubi est ergo gloriatio tua? Exclusa est. Per quam legem? Factorum? Non: sed per legem fidei. Romans 3:28 Arbitramur enim iustificari hominem per fidem sine operibus legis. Romans 3:29 An Iudaeorum Deus tantum? Nonne et Gentium? Immo et Gentium. Romans 3:30 Quoniam quidem unus est Deus, qui iustificat circumcisionem ex fide, et praeputium per fidem. Romans 3:31 Legem ergo destruimus per fidem? Absit: sed legem statuimus. Romans 4:0 Romans 4:1 Quid ergo dicemus invenisse Abraham patrem nostrum secundum carnem? Romans 4:2 Si enim Abraham ex operibus legis iustificatus est, habet gloriam, sed non apud Deum. Romans 4:3 Quid enim dicit Scriptura? Credidit Abraham Deo: et reputatam est illi ad iustitiam. Romans 4:4 Ei autem, qui operatur, merces non imputatur secundum gratiam, sed secundum debitum. Romans 4:5 Ei vero, qui non operatur, credenti autem in eum, qui iustificat impium, reputatur fides eius ad iustitiam secundum propositum gratiae Dei. Romans 4:6 Sicut et David dicit beatitudinem hominis, cui Deus accepto fert iustitiam sine operibus: Romans 4:7 Beati, quorum remissae sunt iniquitates, et quorum tecta sunt peccata. Romans 4:8 Beatus vir, cui non imputavit Dominus peccatum. Romans 4:9 Beatitudo ergo haec in circumcisione tantum manet, an etiam in praeputio? Dicimus enim quia reputata est Abrahae fides ad iustitiam. Romans 4:10 Quomodo ergo reputata est? in circumcisione, an in praeputio? Non in circumcisione, sed in praeputio. Romans 4:11 Et signum accepit circumcisionis, signaculum iustitiae fidei, quae est in praeputio: ut sit pater omnium credentium per praeputium, ut reputetur et illis ad iustitiam: Romans 4:12 et sit pater circumcisionis non iis tantum, qui sunt ex circumcisione, sed et iis, qui sectantur vestigia fidei, quae est in praeputio patris nostri Abrahae. Romans 4:13 Non enim per legem promissio Abrahae, aut semini eius ut heres esset mundi: sed per iustitiam fidei. Romans 4:14 Si enim qui ex lege, heredes sunt: exinanita est fides, abolita est promissio. Romans 4:15 Lex enim iram operatur. Ubi enim non est lex: nec praevaricatio. Romans 4:16 Ideo ex fide, ut secundum gratiam firma sit promissio omni semini, non ei, qui ex lege est solum, sed et ei qui ex fide est Abrahae, qui pater est omnium nostrum Romans 4:17 (sicut scriptum est: Quia patrem multarum gentium posui te) ante Deum, cui credidisti, qui vivificat mortuos, et vocat ea quae non sunt, tamquam ea quae sunt. Romans 4:18 qui contra spem in spem credidit, ut fieret pater multarum gentium secundum quod dictum est ei: Sic erit semen tuum sicut stellae coeli, et arena maris. Romans 4:19 Et non est infirmatus in fide, nec consideravit corpus suum emortuum, cum iam fere centum esset annorum: et emortuam vulvam Sarae: Romans 4:20 In repromissione etiam Dei non haesitavit diffidentia, sed confortatus est fide, dans gloriam Deo: Romans 4:21 plenissime sciens quia quaecumque promisit Deus, potens est et facere. Romans 4:22 Ideo et reputatum est illi ad iustitiam. Romans 4:23 Non est autem scriptum tantum propter ipsum quia reputatum est illi ad iustitiam: Romans 4:24 sed et propter nos, quibus reputabitur credentibus in eum, qui suscitavit Iesum Christum Dominum nostrum a mortuis, Romans 4:25 qui traditus est propter delicta nostra, et resurrexit propter iustificationem nostram. Romans 5:0 Romans 5:1 Iustificati ergo ex fide, pacem habeamus ad Deum per Dominum nostrum Iesum Christum: Romans 5:2 per quem habemus accessum per fidem in gratiam istam, in qua stamus, et gloriamur in spe gloriae filiorum Dei. Romans 5:3 Non solum autem, sed et gloriamur in tribulationibus: scientes quod tribulatio patientiam operatur: Romans 5:4 patientia autem probationem, probatio vero spem, Romans 5:5 spes autem non confundit: quia charitas Dei diffusa est in cordibus nostris per Spiritum sanctum, qui datus est nobis. Romans 5:6 Ut quid enim Christus, cum adhuc infirmi essemus, secundum tempus pro impiis mortuus est? Romans 5:7 Vix enim pro iusto quis moritur: nam pro bono forsitan quis audeat mori. Romans 5:8 Commendat autem charitatem suam Deus in nobis: quoniam si cum adhuc peccatores essemus, secundum tempus, Romans 5:9 Christus pro nobis mortuus est: multo igitur magis nunc iustificati in sanguine ipsius, salvi erimus ab ira per ipsum. Romans 5:10 Si enim cum inimici essemus, reconciliati sumus Deo per mortem filii eius: multo magis reconciliati, salvi erimus in vita ipsius. Romans 5:11 Non solum autem: sed et gloriamur in Deo per Dominum nostrum Iesum Christum, per quem nunc reconciliationem accepimus. Romans 5:12 Propterea sicut per unum hominem peccatum in hunc mundum intravit, et per peccatum mors, et ita in omnes homines mors pertransiit, in quo omnes peccaverunt: Romans 5:13 Usque ad legem enim peccatum erat in mundo: peccatum autem non imputabatur, cum lex non esset. Romans 5:14 Sed regnavit mors ab Adam usque ad Moysen etiam in eos, qui non peccaverunt in similitudinem praevaricationis Adae, qui est forma futuri. Romans 5:15 Sed non sicut delictum, ita et donum. si enim unius delicto multi mortui sunt: multo magis gratia Dei et donum in gratia unius hominis Iesu Christi in plures abundavit. Romans 5:16 Et non sicut per unum peccatum, ita et donum. nam iudicium quidem ex uno in condemnationem: gratia autem ex multis delictis in iustificationem. Romans 5:17 Si enim unius delicto mors regnavit per unum: multo magis abundantiam gratiae, et donationis, et iustitiae accipientes in vita, regnabunt per unum Iesum Christum. Romans 5:18 Igitur sicut per unius delictum in omnes homines in condemnationem: sic et per unius iustitiam in omnes homines in iustificationem vitae. Romans 5:19 Sicut enim per inobedientiam unius hominis, peccatores constituti sunt multi: ita et per unius obeditionem, iusti constituentur multi. Romans 5:20 Lex autem subintravit ut abundaret delictum. Ubi autem abundavit delictum, superabundavit et gratia. Romans 5:21 ut sicut regnavit peccatum in mortem: ita et gratia regnet per iustitiam in vitam aeternam, per Iesum Christum Dominum nostrum. Romans 6:0 Romans 6:1 Quid ergo dicemus? Manebimus in peccato ut gratia abundet? Romans 6:2 Absit. Qui enim mortui sumus peccato, quomodo adhuc vivemus in illo? Romans 6:3 An ignoratis fratres quia quicumque baptizati sumus in Christo Iesu, in morte ipsius baptizati sumus? Romans 6:4 Consepulti enim sumus cum illo per baptismum in mortem: ut quomodo Christus surrexit a mortuis per gloriam Patris, ita et nos in novitate vitae ambulemus. Romans 6:5 Si enim complantati facti sumus similitudini mortis eius: simul et resurrectionis erimus. Romans 6:6 Hoc scientes, quia vetus homo noster simul crucifixus est, ut destruatur corpus peccati, et ultra non serviamus peccato. Romans 6:7 Qui enim mortuus est, iustificatus est a peccato. Romans 6:8 Si autem mortui sumus cum CHRISTO: credimus quia simul etiam vivemus cum illo: Romans 6:9 scientes quod Christus resurgens ex mortuis iam non moritur, et mors illi ultra non dominabitur. Romans 6:10 Quod enim mortuus est peccato, mortuus est semel: quod autem vivit, vivit Deo. Romans 6:11 Ita et vos existimate, vos mortuos quidem esse peccato, viventes autem Deo, in Christo Iesu Domino nostro. Romans 6:12 Non ergo regnet peccatum in vestro mortali corpore ut obediatis concupiscentiis eius. Romans 6:13 Sed neque exhibeatis membra vestra arma iniquitatis peccato: sed exhibete vos Deo, tamquam ex mortuis viventes: et membra vestra arma iustitiae Deo. Romans 6:14 Peccatum enim vobis non dominabitur: non enim sub lege estis, sed sub gratia. Romans 6:15 Quid ergo? peccabimus, quoniam non sumus sub lege, sed sub gratia? Absit. Romans 6:16 An nescitis quoniam cui exhibetis vos servos ad obediendum, servi estis eius, cui obeditis, sive peccati ad mortem, sive obeditionis ad iustitiam? Romans 6:17 Gratias autem Deo quod fuistis servi peccati, obedistis autem ex corde in eam formam doctrinae, in quam traditi estis. Romans 6:18 Liberati autem a peccato, servi facti estis iustitiae. Romans 6:19 Humanum dico, propter infirmitatem carnis vestrae: sicut enim exhibuistis membra vestra servire immunditiae, et iniquitati ad iniquitatem, ita nunc exhibete membra vestra servire iustitiae in sanctificationem. Romans 6:20 Cum enim servi essetis peccati, liberi fuistis iustitiae. Romans 6:21 Quem ergo fructum habuistis tunc in illis, in quibus nunc erubescitis? Nam finis illorum mors est. Romans 6:22 Nunc vero liberati a peccato, servi autem facti Deo, habetis fructum vestrum in sanctificationem, finem vero vitam aeternam. Romans 6:23 Stipendia enim peccati, mors. Gratia autem Dei, vita aeterna, in Christo Iesu Domino nostro. Romans 7:0 Romans 7:1 An ignoratis fratres (scientibus enim legem loquor) quia lex in homine dominatur quanto tempore vivit? Romans 7:2 Nam quae sub viro est mulier, vivente viro, alligata est legi: si autem mortuus fuerit vir eius, soluta est a lege viri. Romans 7:3 Igitur, vivente viro, vocabitur adultera si fuerit cum alio viro: si autem mortuus fuerit vir eius, liberata est a lege viri: ut non sit adultera si fuerit cum alio viro. Romans 7:4 Itaque fratres mei et vos mortificati estis legi per corpus Christi: ut sitis alterius, qui ex mortuis resurrexit, ut fructificetis Deo. Romans 7:5 Cum enim essemus in carne, passiones peccatorum, quae per legem erant, operabantur in membris nostris, ut fructificarent morti. Romans 7:6 nunc autem soluti sumus a lege mortis, in qua detinebamur, ita ut serviamus in novitate spiritus, et non in vetustate litterae. Romans 7:7 Quid ergo dicemus? lex peccatum est? Absit. Sed peccatum non cognovi, nisi per legem: nam concupiscentiam nesciebam, nisi lex diceret: Non concupisces. Romans 7:8 Occasione autem accepta, peccatum per mandatum operatum est in me omnem concupiscentiam. Sine lege enim peccatum mortuum erat. Romans 7:9 Ego autem vivebam sine lege aliquando. Sed cum venisset mandatum, peccatum revixit. Romans 7:10 Ego autem mortuus sum: et inventum est mihi mandatum, quod erat ad vitam, hoc esse ad mortem. Romans 7:11 Nam peccatum occasione accepta per mandatum, seduxit me, et per illud occidit. Romans 7:12 Itaque lex quidem sancta, et mandatum sanctum, et iustum, et bonum. Romans 7:13 Quod ergo bonum est, mihi factum est mors? Absit. Sed peccatum, ut appareat peccatum, per bonum operatum est mihi mortem: ut fiat supra modum peccans peccatum per mandatum. Romans 7:14 Scimus enim quia lex spiritualis est: ego autem carnalis sum venundatus sub peccato. Romans 7:15 Quod enim operor, non intelligo. non enim quod volo bonum, hoc ago: sed quod odi malum, illud facio. Romans 7:16 Si autem quod nolo, illud facio: consentio legi, quoniam bona est. Romans 7:17 Nunc autem iam non ego operor illud, sed quod habitat in me peccatum. Romans 7:18 Scio enim quia non habitat in me, hoc est in carne mea, bonum. Nam velle, adiacet mihi: perficere autem bonum, non invenio. Romans 7:19 Non enim quod volo bonum, hoc ago: sed quod odi malum, illud facio. Romans 7:20 Si autem quod nolo, illud facio: iam non ego operor illud, sed quod habitat in me, peccatum. Romans 7:21 Invenio igitur legem, volenti mihi facere bonum, quoniam mihi malum adiacet: Romans 7:22 condelector enim legi Dei secundum interiorem hominem: Romans 7:23 video autem aliam legem in membris meis, repugnantem legi mentis meae, et captivantem me in lege peccati, quae est in membris meis. Romans 7:24 Infelix ego homo, quis me liberabit de corpore mortis huius? Romans 7:25 Gratia Dei per Iesum Christum Dominum nostrum. Igitur ego ipse mente servio legi Dei: carne autem, legi peccati. Romans 8:0 Romans 8:1 Nihil ergo nunc damnationis est iis, qui sunt in Christo Iesu: qui non secundum carnem ambulant. Romans 8:2 Lex enim spiritus vitae in Christo Iesu liberavit me a lege peccati et mortis. Romans 8:3 Nam quod impossibile erat legi, in quo infirmabatur per carnem: Deus filium suum mittens in similitudinem carnis peccati, et de peccato damnavit peccatum in carne, Romans 8:4 ut iustificatio legis impleretur in nobis, qui non secundum carnem ambulamus, sed secundum spiritum. Romans 8:5 Qui enim secundum carnem sunt: quae carnis sunt, sapiunt. qui vero secundum spiritum sunt: quae sunt spiritus, sentiunt. Romans 8:6 Nam prudentia carnis, mors est: prudentia autem spiritus, vita et pax. Romans 8:7 quoniam sapientia carnis inimica est Deo: legi enim Dei non est subiecta: nec enim potest. Romans 8:8 Qui autem in carne sunt, Deo placere non possunt. Romans 8:9 Vos autem in carne non estis, sed in spiritu: si tamen spiritus Dei habitat in vobis. Siquis autem Spiritum Christi non habet: hic non est eius. Romans 8:10 Si autem Christus in vobis est: corpus quidem mortuum est propter peccatum, spiritus vero vivit propter iustificationem. Romans 8:11 Quod si Spiritus eius, qui suscitavit Iesum a mortuis, habitat in vobis: qui suscitavit Iesum Christum a mortuis, vivificabit et mortalia corpora vestra, propter inhabitantem Spiritum eius in vobis. Romans 8:12 Ergo fratres debitores sumus non carni, ut secundum carnem vivamus. Romans 8:13 Si enim secundum carnem vixeritis, moriemini: si autem spiritu facta carnis mortificaveritis, vivetis. Romans 8:14 Quicumque enim spiritu Dei aguntur, ii sunt filii Dei. Romans 8:15 Non enim accepistis spiritum servitutis iterum in timore, sed accepistis spiritum adoptionis filiorum, in quo clamamus: Abba (Pater). Romans 8:16 Ipse enim Spiritus testimonium reddit spiritui nostro quod sumus filii Dei. Romans 8:17 Si autem filii, et heredes: heredes quidem Dei, coheredes autem Christi: si tamen compatimur, ut et conglorificemur. Romans 8:18 Existimo enim quod non sunt condignae passiones huius temporis ad futuram gloriam, quae revelabitur in nobis. Romans 8:19 Nam expectatio creaturae, revelationem filiorum Dei expectat. Romans 8:20 Vanitati enim creatura subiecta est non volens, sed propter eum, qui subiecit eam in spe: Romans 8:21 quia et ipsa creatura liberabitur a servitute corruptionis in libertatem gloriae filiorum Dei. Romans 8:22 Scimus enim quod omnis creatura ingemiscit, et parturit usque adhuc. Romans 8:23 Non solum autem illa, sed et nos ipsi primitias spiritus habentes: et ipsi intra nos gemimus adoptionem filiorum Dei expectantes, redemptionem corporis nostri. Romans 8:24 Spe enim salvi facti sumus. Spes autem, quae videtur, non est spes: nam quod videt quis, quid sperat? Romans 8:25 Si autem quod non videmus, speramus: per patientiam expectamus. Romans 8:26 Similiter autem et Spiritus adiuvat infirmitatem nostram: nam quid oremus, sicut oportet, nescimus: sed ipse Spiritus postulat pro nobis gemitibus inenarrabilibus. Romans 8:27 Qui autem scrutatur corda, scit quid desideret Spiritus: quia secundum Deum postulat pro sanctis. Romans 8:28 Scimus autem quoniam diligentibus Deum omnia cooperantur in bonum, iis, qui secundum propositum vocati sunt sancti. Romans 8:29 Nam quos praescivit, et praedestinavit conformes fieri imaginis Filii sui, ut sit ipse primogenitus in multis fratribus. Romans 8:30 Quos autem praedestinavit, hos et vocavit: et quos vocavit, hos et iustificavit: quos autem iustificavit, illos et magnificavit. Romans 8:31 Quid ergo dicemus ad haec? si Deus pro nobis, qui contra nos? Romans 8:32 Qui etiam proprio Filio suo non pepercit, sed pro nobis omnibus tradidit illum: quo modo non etiam cum illo omnia nobis donavit. Romans 8:33 Quis accusabit adversus electos Dei? Deus qui iustificat, Romans 8:34 quis est qui condemnet? Christus Iesus, qui mortuus est, immo qui et resurrexit, qui est ad dexteram Dei, qui etiam interpellat pro nobis. Romans 8:35 Quis ergo nos separabit a charitate Christi? tribulatio? an angustia? an fames? an nuditas? an periculum? an persecutio? an gladius? Romans 8:36 (sicut scriptum est: Quia propter te mortificamur tota die: aestimati sumus sicut oves occisionis.) Romans 8:37 Sed in his omnibus superamus propter eum, qui dilexit nos. Romans 8:38 Certus sum enim quia neque mors, neque vita, neque angeli, neque principatus, neque virtutes, neque instantia, neque futura, neque fortitudo, Romans 8:39 neque altitudo, neque profundum, neque creatura alia poterit nos separare a charitate Dei, quae est in Christo Iesu Domino nostro. Romans 9:0 Romans 9:1 Veritatem dico in Christo Iesu, non mentior: testimonium mihi perhibente conscientia mea in Spiritu sancto: Romans 9:2 quoniam tristitia mihi magna est, et continuus dolor cordi meo. Romans 9:3 Optabam enim ego ipse anathema esse a Christo pro fratribus meis, qui sunt cognati mei secundum carnem, Romans 9:4 qui sunt Israelitae, quorum adoptio est filiorum, et gloria, et testamentum, et legislatio, et obsequium, et promissa: Romans 9:5 quorum patres, ex quibus est Christus secundum carnem, qui est super omnia Deus benedictus in saecula. Amen. Romans 9:6 Non autem quod exciderit verbum Dei. Non enim omnes qui ex Israel sunt, ii sunt Israelitae: Romans 9:7 neque qui semen sunt Abrahae, omnes filii: sed in Isaac vocabitur tibi semen: Romans 9:8 id est, non qui filii carnis, hi filii Dei: sed qui filii sunt promissionis, aestimantur in semine. Romans 9:9 Promissionis enim verbum hoc est: Secundum hoc tempus veniam: et erit Sarae filius. Romans 9:10 Non solum autem illa: sed et Rebecca ex uno concubitu habens, Isaac patris nostri. Romans 9:11 Cum enim nondum nati fuissent, aut aliquid boni egissent, aut mali, (ut secundum electionem propositum Dei maneret) Romans 9:12 non ex operibus, sed ex vocante dictum est ei: Quia maior serviet minori, Romans 9:13 sicut scriptum est: Iacob dilexi, Esau autem odio habui. Romans 9:14 Quid ergo dicemus? numquid iniquitas apud Deum? Absit. Romans 9:15 Moysi enim dicit: Miserebor cuius misereor: et misericordiam praestabo cuius miserebor. Romans 9:16 Igitur non volentis, neque currentis, sed miserentis est Dei. Romans 9:17 Dicit enim Scriptura Pharaoni: Quia in hoc ipsum excitavi te, ut ostendam in te virtutem meam: et ut annuncietur nomen meum in universa terra. Romans 9:18 Ergo cuius vult miseretur, et quem vult indurat. Romans 9:19 Dicis itaque mihi: Quid adhuc queritur? voluntati enim eius quis resistit? Romans 9:20 O homo, tu quis es, qui respondeas Deo? Numquid dicit figmentum ei, qui se finxit: Quid me fecisti sic? Romans 9:21 An non habet potestatem figulus luti ex eadem massa facere aliud quidem vas in honorem, aliud vero in contumeliam? Romans 9:22 Quod si Deus volens ostendere iram, et notum facere potentiam suam, sustinuit in multa patientia vasa irae, aptata in interitum, Romans 9:23 ut ostenderet divitias gloriae suae in vasa misericordiae, quae praeparavit in gloriam. Romans 9:24 Quos et vocavit non solum ex Iudaeis, sed etiam in Gentibus, Romans 9:25 sicut in Osee dicit: Vocabo non plebem meam, plebem meam: et non dilectam, dilectam: et non misericordiam consecutam, misericordiam consecutam. Romans 9:26 Et erit: in loco, ubi dictum est eis: Non plebs mea vos: ibi vocabuntur filii Dei vivi. Romans 9:27 Isaias autem clamat pro Israel: Si fuerit numerus filiorum Israel tamquam arena maris, reliquiae salvae fient. Romans 9:28 Verbum enim consummans, et abbrevians in aequitate: quia verbum breviatum faciet Dominus super terram: Romans 9:29 et sicut praedixit Isaias: Nisi Dominus sabaoth reliquisset nobis semen, sicut Sodoma facti essemus, et sicut Gomorrha similes fuissemus. Romans 9:30 Quid ergo dicemus? Quod gentes, quae non sectabantur iustitiam, apprehenderunt iustitiam: iustitiam autem, quae ex fide est. Romans 9:31 Israel vero sectando legem iustitiae, in legem iustitiae non pervenit. Romans 9:32 Quare? Quia non ex fide, sed quasi ex operibus: offenderunt enim in lapidem offensionis, Romans 9:33 sicut scriptum est: Ecce pono in Sion lapidem offensionis, et petram scandali: et omnis, qui credit in eum, non confundetur. Romans 10:0 Romans 10:1 Fratres, voluntas quidem cordis mei, et obsecratio ad Deum, fit pro illis in salutem. Romans 10:2 Testimonium enim perhibeo illis quod aemulationem Dei habent, sed non secundum scientiam. Romans 10:3 Ignorantes enim iustitiam Dei, et suam quaerentes statuere, iustitiae Dei non sunt subiecti. Romans 10:4 Finis enim legis, Christus, ad iustitiam omni credenti. Romans 10:5 Moyses enim scripsit, quoniam iustitiam, quae ex lege est, qui fecerit homo, vivet in ea. Romans 10:6 Quae autem ex fide est iustitia, sic dicit: Ne dixeris in corde tuo: quis ascendet in caelum? id est, Christum deducere: Romans 10:7 aut quis descendet in abyssum? hoc est, Christum a mortuis revocare. Romans 10:8 Sed quid dicit Scriptura? Prope est verbum in ore tuo, et in corde tuo: hoc est verbum fidei, quod praedicamus. Romans 10:9 Quia si confitearis in ore tuo Dominum Iesum, et in corde tuo credideris quod Deus illum suscitavit a mortuis, salvus eris. Romans 10:10 Corde enim creditur ad iustitiam: ore autem confessio fit ad salutem. Romans 10:11 Dicit enim Scriptura: Omnis, qui credit in illum, non confundetur. Romans 10:12 Non enim est distinctio Iudaei, et Graeci: nam idem Dominus omnium, dives in omnes, qui invocant illum. Romans 10:13 Omnis enim, quicumque invocaverit nomen Domini, salvus erit. Romans 10:14 Quomodo ergo invocabunt, in quem non crediderunt? Aut quomodo credent ei, quem non audierunt? Quomodo autem audient sine praedicante? Romans 10:15 Quomodo vero praedicabunt nisi mittantur? sicut scriptum est: Quam speciosi pedes evangelizantium pacem, evangelizantium bona! Romans 10:16 Sed non omnes obediunt Evangelio. Isaias enim dicit: Domine quis credidit auditui nostro? Romans 10:17 Ergo fides ex auditu, auditus autem per verbum Christi. Romans 10:18 Sed dico: Numquid non audierunt? Et quidem in omnem terram exivit sonus eorum, et in fines orbis terrae verba eorum. Romans 10:19 Sed dico: Numquid Israel non cognovit? Primus Moyses dicit: Ego ad aemulationem vos adducam in non gentem: in gentem insipientem, in iram vos mittam. Romans 10:20 Isaias autem audet, et dicit: Inventus sum a non quaerentibus me: palam apparui iis, qui me non interrogabant. Romans 10:21 Ad Israel autem dicit: Tota die expandi manus meas ad populum non credentem, et contradicentem mihi. Romans 11:0 Romans 11:1 Dico ergo: Numquid Deus repulit populum suum? Absit. Nam et ego Israelita sum ex semine Abraham, de tribu Beniamin: Romans 11:2 Non repulit Deus plebem suam, quam praescivit. An nescitis in Elia quid dicit Scriptura: quemadmodum interpellat Deum adversum Israel? Romans 11:3 Domine, Prophetas tuos occiderunt, altaria tua suffoderunt: et ego relictus sum solus, et quaerunt animam meam. Romans 11:4 Sed quid dicit illi divinum responsum? Reliqui mihi septem millia virorum, qui non curvaverunt genua ante Baal. Romans 11:5 Sic ergo et in hoc tempore reliquiae secundum electionem gratiae salvae factae sunt. Romans 11:6 Si autem gratia, iam non ex operibus: alioquin gratia iam non est gratia. Romans 11:7 Quid ergo? quod quaerebat Israel, hoc non est consecutus: electio autem consecuta est: ceteri vero excaecati sunt: Romans 11:8 sicut scriptum est: Dedit illis Deus spiritum compunctionis: oculos ut non videant, et aures ut non audiant, usque in hodiernum diem. Romans 11:9 Et David dicit: Fiat mensa eorum coram ipsis in laqueum, et in captionem, et in scandalum, et in retributionem illis. Romans 11:10 Obscurentur oculi eorum ne videant: et dorsum eorum semper incurva. Romans 11:11 Dico ergo: Numquid sic offenderunt ut caderent? Absit. Sed illorum delicto, salus est Gentibus ut illos aemulentur. Romans 11:12 Quod si delictum illorum divitiae sunt mundi, et diminutio eorum divitiae Gentium: quanto magis plenitudo eorum? Romans 11:13 Vobis enim dico Gentibus: Quamdiu quidem ego sum Gentium Apostolus, ministerium meum honorificabo, Romans 11:14 si quomodo ad aemulandum provocem carnem meam, et salvos faciam aliquos ex illis. Romans 11:15 Si enim amissio eorum, reconciliatio est mundi: quae assumptio, nisi vita ex mortuis? Romans 11:16 Quod si delibatio sancta est, et massa: et si radix sancta, et rami. Romans 11:17 Quod si aliqui ex ramis fracti sunt, tu autem cum oleaster esses, insertus es in illis, et socius radicis, et pinguedinis olivae factus es, Romans 11:18 noli gloriari adversus ramos. Quod si gloriaris: non tu radicem portas, sed radix te. Romans 11:19 Dices ergo: Fracti sunt rami ut ego inserar. Romans 11:20 Bene: propter incredulitatem fracti sunt. Tu autem fide stas: noli altum sapere, sed time. Romans 11:21 Si enim Deus naturalibus ramis non pepercit: ne forte nec tibi parcat. Romans 11:22 Vide ergo bonitatem, et severitatem Dei: in eos quidem, qui ceciderunt, severitatem: in te autem bonitatem Dei, si permanseris in bonitate, alioquin et tu excideris. Romans 11:23 Sed et illi, si non permanserint in incredulitate, inserentur: potens est enim Deus iterum inserere illos. Romans 11:24 Nam si tu ex naturali excisus es oleastro, et contra naturam insertus es in bonam olivam: quanto magis ii, qui secundum naturam, inserentur suae olivae? Romans 11:25 Nolo enim vos ignorare fratres mysterium hoc: (ut non sitis vobisipsis sapientes) quia caecitas ex parte contigit in Israel, donec plenitudo Gentium intraret, Romans 11:26 et sic omnis Israel salvus fieret, sicut scriptum est: Veniet ex Sion, qui eripiat, et avertat impietatem a Iacob. Romans 11:27 Et hoc illis a me testamentum: cum abstulero peccata eorum. Romans 11:28 Secundum Evangelium quidem, inimici propter vos: secundum electionem autem, charissimi propter patres. Romans 11:29 Sine poenitentia enim sunt dona, et vocatio Dei. Romans 11:30 Sicut enim aliquando et vos non credidistis Deo, nunc autem misericordiam consecuti estis propter incredulitatem illorum: Romans 11:31 ita et isti nunc non crediderunt in vestram misericordiam: ut et ipsi misericordiam consequantur. Romans 11:32 Conclusit enim Deus omnia in incredulitate: ut omnium misereatur. Romans 11:33 O altitudo divitiarum sapientiae, et scientiae Dei: quam incomprehensibilia sunt iudicia eius, et investigabiles viae eius! Romans 11:34 Quis enim cognovit sensum Domini? Aut quis consiliarius eius fuit? Romans 11:35 Aut quis prior dedit illi, et retribuetur ei? Romans 11:36 Quoniam ex ipso, et per ipsum, et in ipso sunt omnia: ipsi gloria in saecula seculorum. Amen. Romans 12:0 Romans 12:1 Obsecro itaque vos fratres per misericordiam Dei, ut exhibeatis corpora vestra hostiam viventem, sanctam, Deo placentem, rationabile obsequium vestrum. Romans 12:2 Et nolite conformari huic saeculo, sed reformamini in novitate sensus vestri: ut probetis quae sit voluntas Dei bona, et beneplacens, et perfecta. Romans 12:3 Dico enim per gratiam quae data est mihi, omnibus qui sunt inter vos: Non plus sapere quam oportet sapere, sed sapere ad sobrietatem: et unicuique sicut Deus divisit mensuram fidei. Romans 12:4 Sicut enim in uno corpore multa membra habemus, omnia autem membra non eumdem actum habent: Romans 12:5 ita multi unum corpus sumus in Christo, singuli autem alter alterius membra. Romans 12:6 Habentes autem donationes secundum gratiam, quae data est nobis, differentes: sive prophetiam secundum rationem fidei, Romans 12:7 sive ministerium in ministrando, sive qui docet in doctrina, Romans 12:8 qui exhortatur in exhortando, qui tribuit in simplicitate, qui praeest in solicitudine, qui miseretur in hilaritate. Romans 12:9 Dilectio sine simulatione: Odientes malum, adhaerentes bono: Romans 12:10 charitatem fraternitatis invicem diligentes: Honore invicem praevenientes: Romans 12:11 Solicitudine non pigri: Spiritu ferventes: Domino servientes: Romans 12:12 Spe gaudentes: In tribulatione patientes: Orationi instantes: Romans 12:13 Necessitatibus sanctorum communicantes: Hospitalitatem sectantes. Romans 12:14 Benedicite persequentibus vos: benedicite, et nolite maledicere. Romans 12:15 Gaudete cum gaudentibus, flete cum flentibus: Romans 12:16 Idipsum invicem sentientes: Non alta sapientes, sed humilibus consentientes. Nolite esse prudentes apud vosmetipsos: Romans 12:17 Nulli malum pro malo reddentes: providentes bona non tantum coram Deo, sed etiam coram omnibus hominibus. Romans 12:18 Si fieri potest, quod ex vobis est, cum omnibus hominibus pacem habentes: Romans 12:19 Non vosmetipsos defendentes charissimi, sed date locum irae. scriptum est enim: Mihi vindictam: et ego retribuam, dicit Dominus. Romans 12:20 Sed si esurierit inimicus tuus, ciba illum: si sitit, potum da illi: hoc enim faciens, carbones ignis congeres super caput eius. Romans 12:21 Noli vinci a malo, sed vince in bono malum. Romans 13:0 Romans 13:1 Omnis anima potestatibus sublimioribus subdita sit: Non est enim potestas nisi a Deo: quae autem sunt a Deo, ordinata sunt. Romans 13:2 Itaque qui resistit potestati, Dei ordinationi resistit. Qui autem resistunt, ipsi sibi damnationem acquirunt: Romans 13:3 nam principes non sunt timori boni operis, sed mali. Vis autem non timere potestatem? Bonum fac: et habebis laudem ex illa: Romans 13:4 Dei enim minister est tibi in bonum. Si autem malum feceris, time: non enim sine causa gladium portat. Dei enim minister est: vindex in iram ei, qui malum agit. Romans 13:5 Ideo necessitate subditi estote non solum propter iram, sed etiam propter conscientiam. Romans 13:6 Ideo enim et tributa praestatis: ministri enim Dei sunt, in hoc ipsum servientes. Romans 13:7 Reddite ergo omnibus debita: cui tribulatum, tributum: cui vectigal, vectigal: cui timorem, timorem: cui honorem, honorem. Romans 13:8 Nemini quidquam debeatis: nisi ut invicem diligatis: qui enim diligit proximum, legem implevit. Romans 13:9 Nam: Non adulterabis: Non occides: Non furaberis: Non falsum testimonium dices: Non concupisces: et si quod est aliud mandatum, in hoc verbo instauratur: Diliges proximum tuum sicut teipsum. Romans 13:10 Dilectio proximi malum non operatur. Plenitudo ergo legis est dilectio. Romans 13:11 Et hoc scientes tempus: quia hora est iam nos de somno surgere. Nunc enim propior est nostra salus, quam cum credidimus. Romans 13:12 Nox praecessit, dies autem appropinquavit. Abiiciamus ergo opera tenebrarum, et induamur arma lucis. Romans 13:13 Sicut in die honeste ambulemus: non in comessationibus, et ebrietatibus, non in cubilibus, et impudicitiis, non in contentione, et aemulatione: Romans 13:14 sed induimini Dominum Iesum Christum, et carnis curam ne feceritis in desideriis. Romans 14:0 Romans 14:1 Infirmum autem in fide assumite, non in disceptationibus cogitationum. Romans 14:2 Alius enim credit se manducare omnia: qui autem infirmus est, olus manducet. Romans 14:3 Is, qui manducat, non manducantem non spernat: et qui non manducat, manducantem non iudicet: Deus enim illum assumpsit. Romans 14:4 Tu quis es, qui iudicas alienum servum? Domino suo stat, aut cadit: stabit autem: potens est enim Deus statuere illum. Romans 14:5 Nam alius iudicat diem inter diem: alius autem iudicat omnem diem: unusquisque in suo sensu abundet. Romans 14:6 Qui sapit diem, Domino sapit: Et qui manducat, Domino manducat: gratias enim agit Deo. Et qui non manducat, Domino non manducat, et gratias agit Deo. Romans 14:7 Nemo enim nostrum sibi vivit, et nemo sibi moritur. Romans 14:8 Sive enim vivemus, Domino vivimus: sive morimur, Domino morimur. Sive ergo vivimus, sive morimur, Domini sumus. Romans 14:9 In hoc enim Christus mortuus est, et resurrexit: ut et mortuorum et vivorum dominetur. Romans 14:10 Tu autem quid iudicas fratrem tuum? aut tu quare spernis fratrem tuum? Omnes enim stabimus ante tribunal Christi. Romans 14:11 scriptum est enim: Vivo ego, dicit Dominus, quoniam mihi flectetur omne genu: et omnis lingua confitebitur Deo. Romans 14:12 Itaque unusquisque nostrum pro se rationem reddet Deo. Romans 14:13 Non ergo amplius invicem iudicemus: sed hoc iudicate magis, ne ponatis offendiculum fratri, vel scandalum. Romans 14:14 Scio, et confido in Domino Iesu, quia nihil commune per ipsum, nisi ei qui existimat quid commune esset, illi commune est. Romans 14:15 Si enim propter cibum frater tuus contristatur: iam non secundum charitatem ambulas. Noli cibo tuo illum perdere, pro quo Christus mortuus est. Romans 14:16 Non ergo blasphemetur bonum nostrum. Romans 14:17 Non est enim regnum Dei esca, et potus: sed iustitia, et pax, et gaudium in Spiritu sancto: Romans 14:18 qui enim in hoc servit Christo, placet Deo, et probatus est hominibus. Romans 14:19 Itaque quae pacis sunt, sectemur: et quae aedificationis sunt in invicem custodiamus. Romans 14:20 Noli propter escam destruere opus Dei. omnia quidem sunt munda: sed malum est homini, qui per offendiculum manducat. Romans 14:21 Bonum est non manducare carnem, et non bibere vinum, neque in quo frater tuus offenditur, aut scandalizatur, aut infirmatur. Romans 14:22 Tu fidem habes? penes temetipsum habe coram Deo: Beatus, qui non iudicat semetipsum in eo, quod probat. Romans 14:23 Qui autem discernit, si manducaverit, damnatus est: quia non ex fide. Omne autem, quod non est ex fide, peccatum est. Romans 15:0 Romans 15:1 Debemus autem nos firmiores imbecillitates infirmorum sustinere, et non nobis placere. Romans 15:2 Unusquisque vestrum proximo suo placeat in bonum, ad aedificationem. Romans 15:3 Etenim Christus non sibi placuit, sed sicut scriptum est: Improperia improperantium tibi ceciderunt super me. Romans 15:4 Quaecumque enim scripta sunt, ad nostram doctrinam scripta sunt: ut per patientiam, et consolationem Scripturarum, spem habeamus. Romans 15:5 Deus autem patientiae, et solatii det vobis idipsum sapere in alterutrum secundum Iesum Christum: Romans 15:6 ut unanimes, uno ore honorificetis Deum, et patrem Domini nostri Iesu Christi. Romans 15:7 Propter quod suscipite invicem, sicut et Christus suscepit vos in honorem Dei. Romans 15:8 Dico enim Christum Iesum ministrum fuisse circumcisionis propter veritatem Dei, ad confirmandas promissiones patrum: Romans 15:9 Gentes autem super misericordia honorare Deum, sicut scriptum est: Propterea confitebor tibi in Gentibus Domine, et nomini tuo cantabo. Romans 15:10 Et iterum dicit: Laetamini Gentes cum plebe eius. Romans 15:11 Et iterum: Laudate omnes Gentes Dominum: et magnificate eum omnes populi. Romans 15:12 Et rursus Isaias ait: Erit radix Iesse, et qui exurget regere Gentes, in eum Gentes sperabunt. Romans 15:13 Deus autem spei repleat vos omni gaudio, et pace in credendo: ut abundetis in spe, et virtute Spiritus sancti. Romans 15:14 Certus sum autem fratres mei et ego ipse de vobis, quoniam et ipsi pleni estis dilectione, repleti omni scientia, ita ut possitis alterutrum monere. Romans 15:15 Audacius autem scripsi vobis fratres ex parte, tamquam in memoriam vos reducens: propter gratiam, quae data est mihi a Deo, Romans 15:16 ut sim minister Christi Iesu in Gentibus: sanctificans Evangelium Dei, ut fiat oblatio Gentium accepta, et sanctificata in Spiritu sancto. Romans 15:17 Habeo igitur gloriam in Christo Iesu ad Deum. Romans 15:18 Non enim audeo aliquid loqui eorum, quae per me non efficit Christus in obedientiam Gentium, verbo et factis: Romans 15:19 in virtute signorum, et prodigiorum, in virtute Spiritus sancti: ita ut ab Ierusalem per circuitum usque ad Illyricum repleverim Evangelium Christi. Romans 15:20 Sic autem praedicavi Evangelium hoc, non ubi nominatus est Christus, ne super alienum fundamentum aedificarem: Romans 15:21 sed sicut scriptum est: Quibus non est annunciatum de eo, videbunt: et qui non audierunt de eo, intelligent. Romans 15:22 Propter quod et impediebar plurimum venire ad vos, sed prohibitus sum usque adhuc. Romans 15:23 Nunc vero ulterius locum non habens in his regionibus, cupiditatem autem habens veniendi ad vos ex multis iam praecedentibus annis: Romans 15:24 cum in Hispaniam proficisci coepero, spero quod praeteriens videam vos, et a vobis deducar illuc, si vobis primum ex parte fruitus fuero. Romans 15:25 Nunc igitur proficiscar in Ierusalem ministrare sanctis. Romans 15:26 Probaverunt enim Macedonia, et Achaia collationem aliquam facere in pauperes sanctorum, qui sunt in Ierusalem. Romans 15:27 Placuit enim eis: et debitores sunt eorum. Nam si spiritualium eorum participes facti sunt Gentiles: debent et in carnalibus ministrare illis. Romans 15:28 Hoc igitur cum consummavero, et assignavero eis fructum hunc: per vos proficiscar in Hispaniam. Romans 15:29 Scio autem quoniam veniens ad vos, in abundantia benedictionis Evangelii Christi veniam. Romans 15:30 Obsecro ergo vos fratres per Dominum nostrum Iesum Christum, et per charitatem sancti Spiritus, ut adiuvetis et me in orationibus vestris pro me ad Deum, Romans 15:31 ut liberer ab infidelibus, qui sunt in Iudaea, et obsequii mei oblatio accepta fiat in Ierusalem sanctis, Romans 15:32 ut veniam ad vos in gaudio per voluntatem Dei, et refrigerer vobiscum. Romans 15:33 Deus autem pacis sit cum omnibus vobis. Amen. Romans 16:0 Romans 16:1 Commendo autem vobis Phoeben sororem nostram, quae est in ministerio Ecclesiae, quae est in Cenchris: Romans 16:2 ut eam suscipiatis in Domino digne sanctis: et assistatis ei in quocumque negotio vestri indiguerit: etenim ipsa quoque astitit multis, et mihi ipsi. Romans 16:3 Salutate Priscam, et Aquilam adiutores meos in Christo Iesu; Romans 16:4 (qui pro anima mea suas cervices supposuerunt: quibus non solus ego gratias ago, sed et cunctae ecclesiae Gentium) Romans 16:5 et domesticam Ecclesiam eorum. Salutate Ephaenetum dilectum mihi, qui est primitivus Ecclesiae Asiae in Christo Iesu. Romans 16:6 Salutate Mariam, quae multum laboravit in nobis. Romans 16:7 Salutate Andronicum, et Iuliam cognatos, et concaptivos meos: qui sunt nobiles in Apostolis, qui et ante me fuerunt in Christo. Romans 16:8 Salutate Ampliatum dilectissimum mihi in Domino. Romans 16:9 Salutate Urbanum adiutorem nostrum in Christo Iesu, et Stachyn dilectum meum. Romans 16:10 Salutate Apellen probum in Christo. Romans 16:11 Salutate eos, qui sunt ex Aristoboli domo. Salutate Herodionem cognatum meum. Salutate eos, qui sunt ex Narcissi domo, qui sunt in Domino. Romans 16:12 Salutate Tryphaenam, et Tryphosam: quae laborant in Domino. Salutate Persidem charissimam, quae multum laboravit in Domino. Romans 16:13 Salutate Rufum electum in Domino, et matrem eius, et meam. Romans 16:14 Salutate Asyncritum, Phlegontem, Hermam, Patrobam, Hermen: et qui cum eis sunt, fratres. Romans 16:15 Salutate Philologum, et Iuliam, Nereum, et sororem eius, et Olympiadem, et omnes, qui cum eis sunt, sanctos. Romans 16:16 Salutate invicem in osculo sancto. Salutant vos omnes Ecclesiae Christi. Romans 16:17 Rogo autem vos fratres, ut observetis eos, qui dissensiones, et offendicula praeter doctrinam, quam vos didicistis, faciunt, et declinate ab illis. Romans 16:18 Huiuscemodi enim Christo Domino nostro non serviunt, sed suo ventri: et per dulces sermones, et benedictiones seducunt corda innocentium. Romans 16:19 Vestra enim obedientia in omnem locum divulgata est. Gaudeo igitur in vobis. Sed volo vos sapientes esse in bono, et simplices in malo. Romans 16:20 Deus autem pacis conterat Satanam sub pedibus vestris velociter. Gratia Domini nostri Iesu Christi vobiscum. Romans 16:21 Salutat vos Timotheus adiutor meus, et Lucius, et Iason, et Sosipater cognati mei. Romans 16:22 Saluto vos ego Tertius, qui scripsi epistolam, in Domino. Romans 16:23 Salutat vos Caius hospes meus, et universa Ecclesia. Salutat vos Erastus archarius civitatis, et Quartus, frater. Romans 16:24 Gratia Domini nostri Iesu Christi cum omnibus vobis. Amen. Romans 16:25 Ei autem, qui potens est vos confirmare iuxta Evangelium meum, et praedicationem Iesu Christi, secundum revelationem mysterii temporibus aeternis taciti, Romans 16:26 (quod nunc patefactum est per Scripturas Prophetarum secundum praeceptum aeterni Dei, ad obeditionem fidei) in cunctis Gentibus cogniti, Romans 16:27 soli sapienti Deo, per Iesum Christum, cui honor, et gloria in saecula saeculorum. Amen.
I Corinthians 0:0
I Corinthians 1:0 I Corinthians 1:1 Paulus vocatus Apostolus Iesu Christi per voluntatem Dei, et Sosthenes frater, I Corinthians 1:2 Ecclesiae Dei, quae est Corinthi, sanctificatis in Christo Iesu, vocatis sanctis, cum omnibus, qui invocant nomen Domini nostri Iesu Christi, in omni loco ipsorum, et nostro. I Corinthians 1:3 Gratia vobis, et pax a Deo Patre nostro, et Domino Iesu Christo. I Corinthians 1:4 Gratias ago Deo meo semper pro vobis in gratia Dei, quae data est vobis in Christo Iesu: I Corinthians 1:5 quod in omnibus divites facti estis in illo, in omni verbo, et in omni scientia: I Corinthians 1:6 sicut testimonium Christi confirmatum est in vobis: I Corinthians 1:7 ita ut nihil vobis desit in ulla gratia, expectantibus revelationem Domini nostri Iesu Christi, I Corinthians 1:8 qui et confirmabit vos usque in finem sine crimine, in die adventus Domini nostri Iesu Christi. I Corinthians 1:9 Fidelis Deus: per quem vocati estis in societatem filii eius Iesu Christi Domini nostri. I Corinthians 1:10 Obsecro autem vos fratres per nomen Domini nostri Iesu Christi: ut idipsum dicatis omnes, et non sint in vobis schismata: sitis autem perfecti in eodem sensu, et in eadem scientia. I Corinthians 1:11 Significatum est enim mihi de vobis fratres mei ab iis, qui sunt Chloes, quia contentiones sunt inter vos. I Corinthians 1:12 Hoc autem dico, quod unusquisque vestrum dicit: Ego quidem sum Pauli: ego autem Apollo: ego vero Cephae: ego autem Christi. I Corinthians 1:13 Divisus est Christus: Numquid Paulus crucifixus est pro vobis? aut in nomine Pauli baptizati estis? I Corinthians 1:14 Gratias ago Deo meo, quod neminem vestrum baptizavi, nisi Crispum, et Caium: I Corinthians 1:15 nequis dicat quod in nomine meo baptizati estis. I Corinthians 1:16 Baptizavi autem et Stephanae domum: ceterorum autem nescio si quem alium vestrum baptizaverim. I Corinthians 1:17 Non enim misit me Christus baptizare, sed evangelizare: non in sapientia verbi, ut non evacuetur crux Christi. I Corinthians 1:18 Verbum enim crucis pereuntibus quidem stultitia est: iis autem, qui salvi fiunt, id est nobis, Dei virtus est. I Corinthians 1:19 Scriptum est enim: Perdam sapientiam sapientium, et prudentiam prudentium reprobabo. I Corinthians 1:20 Ubi sapiens? ubi scriba? ubi conquisitor huius saeculi? Nonne stultam fecit Deus sapientiam huius mundi? I Corinthians 1:21 Nam quia in Dei sapientia non cognovit mundus per sapientiam Deum: placuit Deo per stultitiam praedicationis salvos facere credentes. I Corinthians 1:22 Quoniam et Iudaei signa petunt, et Graeci sapientiam quaerunt: I Corinthians 1:23 nos autem praedicamus Christum crucifixum: Iudaeis quidem scandalum, Gentibus autem stultitiam, I Corinthians 1:24 ipsis autem vocatis Iudaeis, atque Graecis Christum Dei virtutem, et Dei sapientia: I Corinthians 1:25 quia quod stultum est Dei, sapientius est hominibus: et quod infirmum est Dei, fortius est hominibus. I Corinthians 1:26 Videte enim vocationem vestram fratres, quia non multi sapientes secundum carnem, non multi potentes, non multi nobiles: I Corinthians 1:27 sed quae stulta sunt mundi elegit Deus, ut confundat sapientes: et infirma mundi elegit Deus, ut confundat fortia: I Corinthians 1:28 et ignobilia mundi, et contemptibilia elegit Deus, et ea, quae non sunt, ut ea quae sunt destrueret: I Corinthians 1:29 ut non glorietur omnis caro in conspectu eius. I Corinthians 1:30 Ex ipso autem vos estis in Christo Iesu, qui factus est nobis sapientia a Deo, et iustitia, et sanctificatio, et redemptio: I Corinthians 1:31 ut quemadmodum scriptum est: Qui gloriatur, in Domino glorietur. I Corinthians 2:0 I Corinthians 2:1 Et ego, cum venissem ad vos, fratres, veni non in sublimitate sermonis, aut sapientiae, annuncians vobis testimonium Christi. I Corinthians 2:2 Non enim iudicavi me scire aliquid inter vos, nisi Iesum Christum, et hunc crucifixum. I Corinthians 2:3 Et ego in infirmitate, et timore, et tremore multo fui apud vos: I Corinthians 2:4 et sermo meus, et praedicatio mea non in persuasibilibus humanae sapientiae verbis, sed in ostensione spiritus, et virtutis: I Corinthians 2:5 ut fides vestra non sit in sapientia hominum, sed in virtute Dei. I Corinthians 2:6 Sapientiam autem loquimur inter perfectos: sapientiam vero non huius saeculi, neque principum huius saeculi, qui destruuntur: I Corinthians 2:7 sed loquimur Dei sapientiam in mysterio, quae abscondita est, quam praedestinavit Deus ante saecula in gloriam nostram, I Corinthians 2:8 quam nemo principum huius saeculi cognovit: si enim cognovissent, numquam Dominum gloriae crucifixissent. I Corinthians 2:9 Sed sicut scriptum est: Quod oculus non vidit, nec auris audivit, nec in cor hominis ascenderunt, quae praeparavit Deus iis, qui diligunt illum: I Corinthians 2:10 nobis autem revelavit Deus per spiritum suum: Spiritus enim omnia scrutatur, etiam profunda Dei. I Corinthians 2:11 Quis enim hominum scit quae sunt hominis, nisi spiritus hominis, qui in ipso est? ita et quae Dei sunt, nemo cognovit, nisi Spiritus Dei. I Corinthians 2:12 Nos autem non spiritum huius mundi accepimus, sed Spiritum, qui ex Deo est, ut sciamus quae a Deo donata sunt nobis: I Corinthians 2:13 quae et loquimur non in doctis humanae sapientiae verbis, sed in doctrina Spiritus, spiritualibus spiritualia comparantes. I Corinthians 2:14 Animalis autem homo non percipit ea, quae sunt Spiritus Dei: stultitia enim est illi, et non potest intelligere: quia spiritualiter examinantur. I Corinthians 2:15 Spiritualis autem iudicat omnia: et ipse a nemine iudicatur, sicut scriptum est: I Corinthians 2:16 Quis enim cognovit sensum Domini, aut quis instruxit eum? Nos autem sensum Christi habemus. I Corinthians 3:0 I Corinthians 3:1 Et ego, fratres, non potui vobis loqui quasi spiritualibus, sed quasi carnalibus. Tamquam parvulis in Christo, I Corinthians 3:2 lac vobis potum dedi, non escam: nondum enim poteratis: sed nec nunc quidem potestis: adhuc enim carnales estis. I Corinthians 3:3 Cum enim sit inter vos zelus, et contentio: nonne carnales estis, et secundum hominem ambulatis? I Corinthians 3:4 Cum enim quis dicat: Ego quidem sum Pauli. Alius autem: Ego Apollo: nonne homines estis? Quid igitur est Apollo? quid vero Paulus? I Corinthians 3:5 Ministri eius, cui credidistis, ut unicuique sicut Dominus dedit. I Corinthians 3:6 Ego plantavi, Apollo rigavit: sed Deus incrementum dedit. I Corinthians 3:7 Itaque neque qui plantat est aliquid, neque qui rigat: sed, qui incrementum dat, Deus. I Corinthians 3:8 Qui autem plantat, et qui rigat, unum sunt. Unusquisque autem propriam mercedem accipiet secundum suum laborem. I Corinthians 3:9 Dei enim sumus adiutores: Dei agricultura estis, Dei aedificatio estis. I Corinthians 3:10 Secundum gratiam Dei, quae data est mihi, ut sapiens architectus fundamentum posui: alius autem superaedificat. Unusquisque autem videat quomodo superaedificet. I Corinthians 3:11 Fundamentum enim aliud nemo potest ponere praeter id, quod positum est, quod est Christus Iesus. I Corinthians 3:12 Si quis autem superaedificat super fundamentum hoc, aurum, argentum, lapides pretiosos, ligna, foenum, stipulam, I Corinthians 3:13 uniuscuiusque opus manifestum erit: dies enim Domini declarabit, quia in igne revelabitur: et uniuscuiusque opus quale sit, ignis probabit. I Corinthians 3:14 Si cuius opus manserit quod superaedificavit, mercedem accipiet. I Corinthians 3:15 Si cuius opus arserit, detrimentum patietur: ipse autem salvus erit: sic tamen quasi per ignem. I Corinthians 3:16 Nescitis quia templum Dei estis, et Spiritus Dei habitat in vobis? I Corinthians 3:17 Si quis autem templum Dei violaverit, disperdet illum Deus. Templum enim Dei sanctum est, quod estis vos. I Corinthians 3:18 Nemo se seducat: si quis videtur inter vos sapiens esse in hoc saeculo, stultus fiat ut sit sapiens. I Corinthians 3:19 Sapientia enim huius mundi, stultitia est apud Deum. Scriptum est enim: Comprehendam sapientes in astutia eorum. I Corinthians 3:20 Et iterum: Dominus novit cogitationes sapientium quoniam vanae sunt. I Corinthians 3:21 Nemo itaque glorietur in hominibus. I Corinthians 3:22 Omnia enim vestra sunt, sive Paulus, sive Apollo, sive Cephas, sive mundus, sive vita, sive mors, sive praesentia, sive futura: omnia enim vestra sunt: I Corinthians 3:23 vos autem Christi: Christus autem Dei. I Corinthians 4:0 I Corinthians 4:1 Sic nos existimet homo ut ministros Christi: et dispensatores mysteriorum Dei. I Corinthians 4:2 Hic iam quaeritur inter dispensatores ut fidelis quis inveniatur. I Corinthians 4:3 Mihi autem pro minimo est ut a vobis iudicer, aut ab humano die: sed neque meipsum iudico. I Corinthians 4:4 Nihil enim mihi conscius sum: sed non in hoc iustificatus sum: qui autem iudicat me, Dominus est. I Corinthians 4:5 Itaque nolite ante tempus iudicare, quoadusque veniat Dominus: qui et illuminabit abscondita tenebrarum, et manifestabit consilia cordium: et tunc laus erit unicuique a Deo. I Corinthians 4:6 Haec autem, fratres, transfiguravi in me et Apollo, propter vos: ut in nobis discatis, ne supra quam scriptum est, unus adversus alterum infletur pro alio. I Corinthians 4:7 Quis enim te discernit? Quid autem habes quod non accepisti? Si autem accepisti, quid gloriaris quasi non acceperis? I Corinthians 4:8 Iam saturati estis, iam divites facti estis: sine nobis regnatis: et utinam regnetis, ut et nos vobiscum regnemus. I Corinthians 4:9 Puto enim quod Deus nos Apostolos novissimos ostendit, tamquam morti destinatos: quia spectaculum facti sumus mundo, et Angelis, et hominibus. I Corinthians 4:10 Nos stulti propter Christum, vos autem prudentes in Christo: nos infirmi, vos autem fortes: vos nobiles, nos autem ignobiles. I Corinthians 4:11 Usque in hanc horam et esurimus, et sitimus, et nudi sumus, et colaphis caedimur, et instabiles sumus, I Corinthians 4:12 et laboramus operantes manibus nostris: maledicimur, et benedicimus: persecutionem patimur, et sustinemus: I Corinthians 4:13 blasphemamur, et obsecramus: tamquam purgamenta huius mundi facti sumus, omnium peripsema usque adhuc. I Corinthians 4:14 Non ut confundam vos, haec scribo, sed ut filios meos charissimos moneo. I Corinthians 4:15 Nam si decem millia paedagogorum habeatis in Christo: sed non multos patres. Nam in Christo Iesu per Evangelium ego vos genui. I Corinthians 4:16 Rogo ergo vos, imitatores mei estote, sicut et ego Christi. I Corinthians 4:17 Ideo misi ad vos Timotheum, qui est filius meus charissimus, et fidelis in Domino: qui vos commonefaciet vias meas, quae sunt in Christo Iesu, sicut ubique in omni Ecclesia doceo. I Corinthians 4:18 Tamquam non venturus sim ad vos, sic inflati sunt quidam. I Corinthians 4:19 Veniam autem ad vos cito, si Dominus voluerit: et cognoscam non sermonem eorum, qui inflati sunt, sed virtutem. I Corinthians 4:20 Non enim in sermone est regnum Dei, sed in virtute. I Corinthians 4:21 Quid vultis? in virga veniam ad vos, an in charitate, et spiritu mansuetudinis? I Corinthians 5:0 I Corinthians 5:1 Omnino auditur inter vos fornicatio, et talis fornicatio, qualis nec inter Gentes, ita ut uxorem patris sui aliquis habeat. I Corinthians 5:2 Et vos inflati estis: et non magis luctum habuistis ut tollatur de medio vestrum qui hoc opus fecit. I Corinthians 5:3 Ego quidem absens corpore, praesens autem spiritu, iam iudicavi ut praesens, eum, qui sic operatus est, I Corinthians 5:4 in nomine Domini nostri Iesu Christi, congregatis vobis et meo spiritu, cum virtute Domini nostri Iesu, I Corinthians 5:5 tradere huiusmodi hominem satanae in interitum carnis, ut spiritus salvus sit in die Domini nostri Iesu Christi. I Corinthians 5:6 Non est bona gloriatio vestra. Nescitis quia modicum fermentum totam massam corrumpit? I Corinthians 5:7 Expurgate vetus fermentum, ut sitis nova conspersio, sicut estis azymi. Etenim Pascha nostrum immolatus est Christus. I Corinthians 5:8 Itaque epulemur: non in fermento veteri, neque in fermento malitiae, et nequitiae: sed in azymis sinceritatis, et veritatis. I Corinthians 5:9 Scripsi in epistola: Ne commisceamini fornicariis. I Corinthians 5:10 non utique fornicariis huius mundi, aut avaris, aut rapacibus, aut idolis servientibus: alioquin debueratis de hoc mundo exiisse. I Corinthians 5:11 Nunc autem scripsi vobis non commisceri: si is, qui frater nominatur inter vos, est fornicator, aut avarus, aut idolis serviens, aut maledicus, aut ebriosus, aut rapax: cum eiusmodi nec cibum sumere. I Corinthians 5:12 Quid enim mihi de iis, qui foris sunt, iudicare? Nonne de iis, qui intus sunt, vos iudicatis? I Corinthians 5:13 nam eos, qui foris sunt, Deus iudicabit. Auferte malum ex vobisipsis. I Corinthians 6:0 I Corinthians 6:1 Audet aliquis vestrum habens negotium adversus alterum, iudicari apud iniquos, et non apud sanctos? I Corinthians 6:2 An nescitis quoniam sancti de hoc mundo iudicabunt? Et si in vobis iudicabitur mundus, indigni estis qui de minimis iudicetis? I Corinthians 6:3 Nescitis quoniam angelos iudicabimus? quanto magis saecularia? I Corinthians 6:4 Saecularia igitur iudicia si habueritis: contemptibiles, qui sunt in Ecclesia, illos constituite ad iudicandum. I Corinthians 6:5 Ad verecundiam vestram dico. Sic non est inter vos sapiens quisquam, qui possit iudicare inter fratrem suum? I Corinthians 6:6 Sed frater cum fratre iudicio contendit: et hoc apud infideles? I Corinthians 6:7 Iam quidem omnino delictum est in vobis, quod iudicia habetis inter vos. Quare non magis iniuriam accipitis? quare non magis fraudem patimini? I Corinthians 6:8 Sed vos iniuriam facitis, et fraudatis: et hoc fratribus. I Corinthians 6:9 An nescitis quia iniqui regnum Dei non possidebunt? Nolite errare: Neque fornicarii, neque idolis servientes, neque adulteri, I Corinthians 6:10 neque molles, neque masculorum concubitores, neque fures, neque avari, neque ebriosi, neque maledici, neque rapaces regnum Dei possidebunt. I Corinthians 6:11 Et haec quidem fuistis: sed abluti estis, sed sanctificati estis, sed iustificati estis in nomine Domini nostri Iesu Christi, et in Spiritu Dei nostri. I Corinthians 6:12 Omnia mihi licent, sed non omnia expediunt: Omnia mihi licent, sed ego sub nullis redigar potestate. I Corinthians 6:13 Esca ventri, et venter escis: Deus autem et hunc, et has destruet: corpus autem non fornicationi, sed Domino: et Dominus corpori. I Corinthians 6:14 Deus vero et Dominum suscitavit: et nos suscitabit per virtutem suam. I Corinthians 6:15 Nescitis quoniam corpora vestra membra sunt Christi? Tollens ergo membra Christi, faciam membra meretricis? Absit. I Corinthians 6:16 An nescitis quoniam qui adhaeret meretrici, unum corpus efficitur? Erunt enim (inquit) duo in carne una. I Corinthians 6:17 Qui autem adhaeret Domino, unus spiritus est. I Corinthians 6:18 Fugite fornicationem. Omne enim peccatum, quodcumque fecerit homo, extra corpus est: qui autem fornicatur, in corpus suum peccat. I Corinthians 6:19 An nescitis quoniam membra vestra, templum sunt Spiritus sancti, qui in vobis est, quem habetis a Deo, et non estis vestri? I Corinthians 6:20 Empti enim estis pretio magno. Glorificate, et portate Deum in corpore vestro. I Corinthians 7:0 I Corinthians 7:1 De quibus autem scripsistis mihi: Bonum est homini mulierem non tangere: I Corinthians 7:2 propter fornicationem autem unusquisque suam uxorem habeat, et unaquaeque suum virum habeat. I Corinthians 7:3 Uxori vir debitum reddat: similiter autem et uxor viro. I Corinthians 7:4 Mulier sui corporis potestatem non habet, sed vir. Similiter autem et vir sui corporis potestatem non habet, sed mulier. I Corinthians 7:5 Nolite fraudare invicem, nisi forte ex consensu ad tempus, ut vacetis orationi: et iterum revertimini in idipsum, ne tentet vos Satanas propter incontinentiam vestram. I Corinthians 7:6 Hoc autem dico secundum indulgentiam, non secundum imperium. I Corinthians 7:7 Volo autem omnes vos esse sicut meipsum: sed unusquisque proprium donum habet ex Deo: alius quidem sic, alius vero sic. I Corinthians 7:8 Dico autem non nuptis, et viduis: bonum est illis si sic permaneant, sicut et ego. I Corinthians 7:9 Quod si non se continent, nubant. Melius est enim nubere, quam uri. I Corinthians 7:10 Iis autem, qui matrimonio iuncti sunt, praecipio non ego, sed Dominus, uxorem a viro non discedere: I Corinthians 7:11 quod si discesserit, manere innuptam, aut viro suo reconciliari. Et vir uxorem non dimittat. I Corinthians 7:12 Nam ceteris ego dico, non Dominus. Si quis frater uxorem habet infidelem, et haec consentit habitare cum illo, non dimittat illam. I Corinthians 7:13 Et si qua mulier fidelis habet virum infidelem, et hic consentit habitare cum illa, non dimittat virum: I Corinthians 7:14 sanctificatus est enim vir infidelis per mulierem fidelem, et sanctificata est mulier infidelis per virum fidelem: alioquin filii vestri immundi essent, nunc autem sancti sunt. I Corinthians 7:15 Quod si infidelis discedit, discedat: non enim servituti subiectus est frater, aut soror in huiusmodi: in pace autem vocavit nos Deus. I Corinthians 7:16 Unde enim scis mulier, si virum salvum facies? aut unde scis vir, si mulierem salvam facies? I Corinthians 7:17 nisi unicuique sicut divisit Dominus, unumquemque sicut vocavit Deus, ita ambulet, et sicut in omnibus Ecclesiis doceo. I Corinthians 7:18 Circumcisus aliquis vocatus est? non adducat praeputium. In praeputio aliquis vocatus est? non circumcidatur. I Corinthians 7:19 Circumcisio nihil est, et praeputium nihil est: sed observatio mandatorum Dei. I Corinthians 7:20 Unusquisque in qua vocatione vocatus est, in ea permaneat. I Corinthians 7:21 Servus vocatus es? non sit tibi curae: sed et si potes fieri liber, magis utere. I Corinthians 7:22 Qui enim in Domino vocatus est servus, libertus est Domini: similiter qui liber vocatus est, servus est Christi. I Corinthians 7:23 Pretio empti estis, nolite fieri servi hominum. I Corinthians 7:24 Unusquisque ergo in quo vocatus est frater, in hoc permaneat apud Deum. I Corinthians 7:25 De virginibus autem praeceptum Domini non habeo: consilium autem do, tamquam misericordiam consecutus a Domino, ut sim fidelis. I Corinthians 7:26 Existimo enim hoc bonum esse propter instantem necessitatem, quoniam bonum est homini sic esse. I Corinthians 7:27 Alligatus es uxori? noli quaerere solutionem. Solutus es ab uxore? noli quaerere uxorem. I Corinthians 7:28 Si autem acceperis uxorem: non peccasti. Et si nupserit virgo, non peccavit. tribulationem tamen carnis habebunt huiusmodi. Ego autem vobis parco. I Corinthians 7:29 Hoc itaque dico, fratres: Tempus breve est: reliquum est, ut et qui habent uxores, tamquam non habentes sint: I Corinthians 7:30 et qui flent, tamquam non flentes: et qui gaudent, tamquam non gaudentes: et qui emunt, tamquam non possidentes: I Corinthians 7:31 et qui utuntur hoc mundo, tamquam non utantur: praeterit enim figura huius mundi. I Corinthians 7:32 Volo autem vos sine solicitudine esse. Qui sine uxore est, solicitus est quae Domini sunt, quomodo placeat Deo. I Corinthians 7:33 Qui autem cum uxore est, solicitus est quae sunt mundi, quomodo placeat uxori, et divisus est. I Corinthians 7:34 Et mulier innupta, et virgo cogitat quae Domini sunt, ut sit sancta corpore, et spiritu. Quae autem nupta est, cogitat quae sunt mundi, quomodo placeat viro. I Corinthians 7:35 Porro hoc ad utilitatem vestram dico: non ut laqueum vobis iniiciam, sed ad id, quod honestum est, et quod facultatem praebeat sine impedimento Dominum obsecrandi. I Corinthians 7:36 Si quis autem turpem se videri existimat super virgine sua, quod sit superadulta, et ita oportet fieri: quod vult faciat: non peccat, si nubat. I Corinthians 7:37 Nam qui statuit in corde suo firmus, non habens necessitatem, potestatem autem habens suae voluntatis, et hoc iudicavit in corde suo, servare virginem suam, bene facit. I Corinthians 7:38 Igitur et qui matrimonio iungit virginem suam, bene facit: et qui non iungit, melius facit. I Corinthians 7:39 Mulier alligata est legi quanto tempore vir eius vivit. quod si dormierit vir eius, liberata est: cui vult nubat: tantum in Domino. I Corinthians 7:40 Beatior autem erit si sic permanserit secundum meum consilium: puto autem quod et ego Spiritum Dei habeam. I Corinthians 8:0 I Corinthians 8:1 De iis autem, quae idolis immolantur, scimus quia omnes scientiam habemus. Scientia inflat, charitas vero aedificat. I Corinthians 8:2 Si quis autem se existimat scire aliquid, nondum cognovit quemadmodum oporteat eum scire. I Corinthians 8:3 Si quis autem diligit Deum, hic cognitus est ab eo. I Corinthians 8:4 De escis autem, quae idolis immolantur, scimus quia nihil est idolum in mundo, et quod nullus est Deus, nisi unus. I Corinthians 8:5 Nam etsi sunt qui dicantur dii sive in caelo, sive in terra (siquidem sunt dii multi, et domini multi): I Corinthians 8:6 nobis tamen unus est Deus, Pater, ex quo omnia, et nos in illum: et unus Dominus Iesus Christus, per quem omnia, et nos per ipsum. I Corinthians 8:7 Sed non in omnibus est scientia. Quidam autem cum conscientia usque nunc idoli, quasi idolothytum manducant: et conscientia ipsorum cum sit infirma, polluitur. I Corinthians 8:8 Esca autem nos non commendat Deo. Neque enim si manducaverimus, abundabimus: neque si non manducaverimus, deficiemus. I Corinthians 8:9 Videte autem ne forte haec licentia vestra offendiculum fiat infirmis. I Corinthians 8:10 Si enim quis viderit eum, qui habet scientiam, in idolo recumbentem: nonne conscientia eius, cum sit infirma, aedificabitur ad manducandum idolothyta? I Corinthians 8:11 Et peribit infirmus in tua conscientia frater, propter quem Christus mortuus est? I Corinthians 8:12 Sic autem peccantes in fratres, et percutientes conscientiam eorum infirmam, in Christum peccatis. I Corinthians 8:13 Quapropter si esca scandalizat fratrem meum: non manducabo carnem in aeternum, ne fratrem meum scandalizem. I Corinthians 9:0 I Corinthians 9:1 Non sum liber? Non sum Apostolus? Nonne Christum Iesum Dominum nostrum vidi? Nonne opus meum vos estis in Domino? I Corinthians 9:2 Et si aliis non sum Apostolus, sed tamen vobis sum: nam signaculum Apostolatus mei vos estis in Domino. I Corinthians 9:3 mea defensio apud eos, qui me interrogant, haec est: I Corinthians 9:4 Numquid non habemus potestatem manducandi, et bibendi? I Corinthians 9:5 Numquid non habemus potestatem mulierem sororem circumducendi sicut et ceteri Apostoli, et fratres Domini, et Cephas? I Corinthians 9:6 Aut ego solus, et Barnabas, non habemus potestatem hoc operandi? I Corinthians 9:7 Quis militat suis stipendiis umquam? Quis plantat vineam, et de fructu eius non edit? Quis pascit gregem, et de lacte gregis non manducat? I Corinthians 9:8 Numquid secundum hominem haec dico? An et lex haec non dicit? I Corinthians 9:9 Scriptum est enim in lege Moysi: Non alligabis os bovi trituranti. Numquid de bobus cura est Deo? I Corinthians 9:10 An propter nos utique hoc dicit? Nam propter nos scripta sunt. quoniam debet in spe qui arat, arare: et qui triturat, in spe fructus percipiendi. I Corinthians 9:11 Si nos vobis spiritualia seminavimus, magnum est si nos carnalia vestra metamus? I Corinthians 9:12 Si alii potestatis vestrae participes sunt, quare non potius nos? Sed non usi sumus hac potestate: sed omnia sustinemus, ne quod offendiculum demus Evangelio Christi. I Corinthians 9:13 Nescitis quoniam qui in sacrario operantur, quae de sacrario sunt, edunt: et qui altaria deserviunt, cum altari participant? I Corinthians 9:14 Ita et Dominus ordinavit iis, qui Evangelium annunciant, de Evangelio vivere. I Corinthians 9:15 Ego autem nullo horum usus sum. Non autem scripsi haec ut ita fiant in me: bonum est enim mihi magis mori, quam ut gloriam meam quis evacuet. I Corinthians 9:16 Nam si evangelizavero, non est mihi gloria: necessitas enim mihi incumbit: vae enim mihi est, si non evangelizavero. I Corinthians 9:17 Si enim volens hoc ago, mercedem habeo: si autem invitus, dispensatio mihi credita est. I Corinthians 9:18 Quae est ergo merces mea? Ut Evangelium praedicans, sine sumptu ponam Evangelium, ut non abutar potestate mea in Evangelio. I Corinthians 9:19 Nam cum liber essem ex omnibus, omnium me servum feci, ut plures lucrifacerem. I Corinthians 9:20 Et factus sum Iudaeis tamquam Iudaeus, ut Iudaeos lucrarer. I Corinthians 9:21 iis qui sub lege sunt, quasi sub lege essem (cum ipse non essem sub lege) ut eos, qui sub lege erant, lucrifacerem. iis, qui sine lege erant, tamquam sine lege essem (cum sine lege Dei non essem: sed in lege essem Christi) ut lucrifacerem eos, qui sine lege erant. I Corinthians 9:22 Factus sum infirmis infirmus, ut infirmos lucrifacerem. Omnibus omnia factus sum, ut omnes facerem salvos. I Corinthians 9:23 Omnia autem facio propter Evangelium: ut particeps eius efficiar. I Corinthians 9:24 Nescitis quod ii, qui in stadio currunt, omnes quidem currunt, sed unus accipit bravium? Sic currite ut comprehendatis. I Corinthians 9:25 Omnis autem, qui in agone contendit, ab omnibus se abstinet, et illi quidem ut corruptibilem coronam accipiant: nos autem incorruptam. I Corinthians 9:26 Ego igitur sic curro, non quasi in incertum: sic pugno, non quasi aerem verberans: I Corinthians 9:27 sed castigo corpus meum, et in servitutem redigo: ne forte cum aliis praedicaverim, ipse reprobus efficiar. I Corinthians 10:0 I Corinthians 10:1 Nolo enim vos ignorare fratres quoniam patres nostri omnes sub nube fuerunt, et omnes mare transierunt, I Corinthians 10:2 et omnes in Moyse baptizati sunt in nube, et in mari: I Corinthians 10:3 et omnes eandem escam spiritalem manducaverunt, I Corinthians 10:4 et omnes eundem potum spiritalem biberunt: (bibebant autem de spiritali, consequente eos, petra: petra autem erat Christus) I Corinthians 10:5 sed non in pluribus eorum beneplacitum est Deo: nam prostrati sunt in deserto. I Corinthians 10:6 Haec autem in figura facta sunt nostri, ut non simus concupiscentes malorum, sicut et illi concupierunt. I Corinthians 10:7 neque idololatrae efficiamini, sicut quidam ex ipsis: quemadmodum scriptum est: Sedit populus manducare, et bibere, et surrexerunt ludere. I Corinthians 10:8 neque fornicemur, sicut quidam ex ipsis fornicati sunt, et ceciderunt una die viginti tria millia. I Corinthians 10:9 Neque tentemus Christum: sicut quidam eorum tentaverunt, et a serpentibus perierunt. I Corinthians 10:10 Neque murmuraveritis, sicut quidam eorum murmuraverunt, et perierunt ab exterminatore. I Corinthians 10:11 Haec autem omnia in figura contingebant illis: scripta sunt autem ad correptionem nostram, in quos fines saeculorum devenerunt. I Corinthians 10:12 Itaque qui se existimat stare, videat ne cadat. I Corinthians 10:13 Tentatio vos non apprehendat nisi humana: fidelis autem Deus est, qui non patietur vos tentari supra id, quod potestis, sed faciet etiam cum tentatione proventum ut possitis sustinere. I Corinthians 10:14 Propter quod charissimi mihi, fugite ab idolorum cultura: I Corinthians 10:15 Ut prudentibus loquor, vos ipsi iudicate quod dico. I Corinthians 10:16 Calix benedictionis, cui benedicimus, nonne communicatio sanguinis Christi est? et panis, quem frangimus, nonne participatio corporis Domini est? I Corinthians 10:17 Quoniam unus panis, et unum corpus multi sumus, omnes, qui de uno pane et de uno calice participamus. I Corinthians 10:18 Videte Israel secundum carnem: nonne qui edunt hostias, participes sunt altaris? I Corinthians 10:19 Quid ergo? dico quod idolis immolatum sit aliquid? aut quod idolum, sit aliquid? I Corinthians 10:20 Sed quae immolant Gentes, daemoniis immolant, et non Deo. Nolo autem vos socios fieri daemoniorum: I Corinthians 10:21 non potestis calicem Domini bibere, et calicem daemoniorum: non potestis mensae Domini participes esse, et mensae daemoniorum. I Corinthians 10:22 An aemulamur Dominum? Numquid fortiores illo sumus? Omnia mihi licent, sed non omnia expediunt. I Corinthians 10:23 Omnia mihi licent, sed non omnia aedificat. I Corinthians 10:24 Nemo quod suum est quaerat, sed quod alterius. I Corinthians 10:25 Omne, quod in macello vaenit, manducate, nihil interrogantes propter conscientiam. I Corinthians 10:26 Domini est terra, et plenitudo eius. I Corinthians 10:27 Si quis vocat vos infidelium ad coenam, et vultis ire: omne, quod vobis apponitur, manducate, nihil interrogantes propter conscientiam. I Corinthians 10:28 Si quis autem dixerit: Hoc immolatum est idolis: nolite manducare propter illum, qui indicavit, et propter conscientiam: I Corinthians 10:29 conscientiam autem dico non tuam, sed alterius. Ut quid enim libertas mea iudicatur ab aliena conscientia? I Corinthians 10:30 Si ego cum gratia participo, quid blasphemor pro eo quod gratias ago? I Corinthians 10:31 Sive ergo manducatis, sive bibitis, sive aliud quid facitis: omnia in gloriam Dei facite. I Corinthians 10:32 Sine offensione estote Iudaeis, et Gentibus, et Ecclesiae Dei: I Corinthians 10:33 sicut et ego per omnia omnibus placeo, non quaerens quod mihi utile est, sed quod multis: ut salvi fiant. I Corinthians 11:0 I Corinthians 11:1 Imitatores mei estote, sicut et ego Christi. I Corinthians 11:2 Laudo autem vos fratres quod per omnia mei memores estis: et sicut tradidi vobis, praecepta mea tenetis. I Corinthians 11:3 Volo autem vos scire quod omnis viri caput, Christus est: caput autem mulieris, vir: caput vero Christi, Deus. I Corinthians 11:4 Omnis vir orans, aut prophetans velato capite, deturpat caput suum. I Corinthians 11:5 Omnis autem mulier orans, aut prophetans non velato capite, deturpat caput suum: unum enim est ac si decalvetur. I Corinthians 11:6 Nam si non velatur mulier, tondeatur. Si vero turpe est mulieri tonderi, aut decalvari, velet caput suum. I Corinthians 11:7 Vir quidem non debet velare caput suum: quoniam imago et gloria Dei est, mulier autem gloria viri est. I Corinthians 11:8 Non enim vir ex muliere est, sed mulier ex viro. I Corinthians 11:9 Etenim non est creatus vir propter mulierem, sed mulier propter virum. I Corinthians 11:10 Ideo debet mulier velamen habere supra caput suum et propter Angelos. I Corinthians 11:11 Verumtamen neque vir sine muliere: neque mulier sine viro in Domino. I Corinthians 11:12 Nam sicut mulier de viro, ita et vir per mulierem: omnia autem ex Deo. I Corinthians 11:13 Vos ipsi iudicate: decet mulierem non velatam orare Deum? I Corinthians 11:14 Nec ipsa natura docet vos, quod vir quidem si comam nutriat, ignominia est illi: I Corinthians 11:15 mulier vero si comam nutriat, gloria est illi: quoniam capilli pro velamine ei dati sunt? I Corinthians 11:16 Si quis autem videtur contentiosus esse: nos talem consuetudinem non habemus, neque Ecclesia Dei. I Corinthians 11:17 Hoc autem praecipio: non laudans quod non in melius, sed in deterius convenitis. I Corinthians 11:18 Primum quidem convenientibus vobis in Ecclesiam, audio scissuras esse inter vos, et ex parte credo. I Corinthians 11:19 Nam oportet et haereses esse, ut et qui probati sunt, manifesti fiant in vobis. I Corinthians 11:20 Convenientibus ergo vobis in unum, iam non est Dominicam coenam manducare. I Corinthians 11:21 Unusquisque enim suam coenam praesumit ad manducandum. Et alius quidem esurit: alius autem ebrius est. I Corinthians 11:22 Numquid domos non habetis ad manducandum, et bibendum? aut Ecclesiam Dei contemnitis, et confunditis eos, qui non habent? Quid dicam vobis? Laudo vos? in hoc non laudo. I Corinthians 11:23 Ego enim accepi a Domino quod et tradidi vobis, quoniam Dominus Iesus in qua nocte tradebatur, accepit panem, I Corinthians 11:24 et gratias agens fregit, et dixit: Accipite, et manducate: hoc est corpus meum, quod pro vobis tradetur: hoc facite in meam commemorationem. I Corinthians 11:25 Similiter et calicem, postquam coenavit, dicens: Hic calix novum testamentum est in meo sanguine. hoc facite quotiescumque bibetis, in meam commemorationem. I Corinthians 11:26 Quotiescumque enim manducabitis panem hunc, et calicem bibetis: mortem Domini annunciabitis donec veniat. I Corinthians 11:27 Itaque quicumque manducaverit panem hunc, vel biberit calicem Domini indigne: reus erit corporis, et sanguinis Domini. I Corinthians 11:28 Probet autem seipsum homo: et sic de pane illo edat, et de calice bibat. I Corinthians 11:29 Qui enim manducat, et bibit indigne, iudicium sibi manducat, et bibit: non diiudicans corpus Domini. I Corinthians 11:30 Ideo inter vos multi infirmi et imbecilles, et dormiunt multi. I Corinthians 11:31 Quod si nosmetipsos diiudicaremus, non utique iudicaremur. I Corinthians 11:32 Dum iudicamur autem, a Domino corripimur, ut non cum hoc mundo damnemur. I Corinthians 11:33 Itaque fratres mei, cum convenitis ad manducandum, invicem expectate. I Corinthians 11:34 Si quis esurit, domi manducet: ut non in iudicium conveniatis. Cetera autem, cum venero, disponam. I Corinthians 12:0 I Corinthians 12:1 De spiritualibus autem, nolo vos ignorare fratres. I Corinthians 12:2 Scitis autem quoniam cum Gentes essetis, ad simulachra muta prout ducebamini euntes. I Corinthians 12:3 Ideo notum vobis facio, quod nemo in Spiritu Dei loquens, dicit anathema Iesu. Et nemo potest dicere, Dominus Iesus, nisi in Spiritu sancto. I Corinthians 12:4 Divisiones vero gratiarum sunt, idem autem Spiritus: I Corinthians 12:5 Et divisiones ministrationum sunt, idem autem Dominus: I Corinthians 12:6 Et divisiones operationum sunt, idem vero Deus, qui operatur omnia in omnibus. I Corinthians 12:7 Unicuique autem datur manifestatio Spiritus ad utilitatem. I Corinthians 12:8 Alii quidem per Spiritum datur sermo sapientiae: alii autem sermo scientiae secundum eundem Spiritum: I Corinthians 12:9 alteri fides in eodem Spiritu: alii gratia sanitatum in uno Spiritu: I Corinthians 12:10 alii operatio virtutum, alii prophetia, alii discretio spirituum, alii genera linguarum, alii interpretatio sermonum. I Corinthians 12:11 Haec autem omnia operantur unus atque idem Spiritus, dividens singulis prout vult. I Corinthians 12:12 Sicut enim corpus unum est, et membra habet multa, omnia autem membra corporis cum sint multa, unum tamen corpus sunt: ita et Christus. I Corinthians 12:13 Etenim in uno Spiritu omnes nos in unum corpus baptizati sumus, sive Iudaei, sive Gentiles, sive servi, sive liberi: et omnes in uno Spiritu potati sumus. I Corinthians 12:14 Nam et corpus non est unum membrum, sed multa. I Corinthians 12:15 Si dixerit pes: Quoniam non sum manus, non sum de corpore: num ideo non est de corpore? I Corinthians 12:16 Et si dixerit auris: Quoniam non sum oculus, non sum de corpore: num ideo est de corpore? I Corinthians 12:17 Si totum corpus oculus: ubi auditus? Si totum auditus: ubi odoratus? I Corinthians 12:18 Nunc autem posuit Deus membra, unumquodque eorum in corpore sicut voluit. I Corinthians 12:19 Quod si essent omnia unum membrum, ubi corpus? I Corinthians 12:20 Nunc autem multa quidem membra, unum autem corpus. I Corinthians 12:21 Non potest autem oculus dicere manui: Opera tua non indigeo: aut iterum caput pedibus: Non estis mihi necessarii. I Corinthians 12:22 Sed multo magis quae videntur membra corporis infirmiora esse, necessariora sunt: I Corinthians 12:23 et quae putamus ignobiliora membra esse corporis, his honorem abundantiorem circumdamus: et quae inhonesta sunt nostra, abundantiorem honestatem habent. I Corinthians 12:24 Honesta autem nostra nullius egent: sed Deus temperavit corpus, ei, cui deerat, abundantiorem tribuendo honorem, I Corinthians 12:25 ut non sit schisma in corpore, sed in idipsum pro invicem solicita sint membra. I Corinthians 12:26 Et si quid patitur unum membrum, compatiuntur omnia membra: sive gloriatur unum membrum, congaudent omnia membra. I Corinthians 12:27 Vos autem estis corpus Christi, et membra de membro. I Corinthians 12:28 Et quosdam quidem posuit Deus in Ecclesia primum Apostolos, secundo Prophetas, exinde Doctores, deinde virtutes, exinde gratias curationum, opitulationes, gubernationes, genera linguarum, interpretationes sermonum. I Corinthians 12:29 Numquid omnes Apostoli? numquid omnes Prophetae? numquid omnes Doctores? I Corinthians 12:30 numquid omnes virtutes? numquid omnes gratiam habent curationum? numquid omnes linguis loquuntur? numquid omnes interpretantur? I Corinthians 12:31 Aemulamini autem charismata meliora. Et adhuc excellentiorem viam vobis demonstro. I Corinthians 13:0 I Corinthians 13:1 Si linguis hominum loquar, et angelorum, charitatem autem non habeam, factus sum velut aes sonans, aut cymbalum tinniens. I Corinthians 13:2 Et si habuero prophetiam, et noverim mysteria omnia, et omnem scientiam: et si habuero omnem fidem ita ut montes transferam, charitatem autem non habuero, nihil sum. I Corinthians 13:3 Et si distribuero in cibos pauperum omnes facultates meas, et si tradidero corpus meum ita ut ardeam, charitatem autem non habuero, nihil mihi prodest. I Corinthians 13:4 Charitas patiens est, benigna est. Charitas non aemulatur, non agit perperam, non inflatur, I Corinthians 13:5 non est ambitiosa, non quaerit quae sua sunt, non irritatur, non cogitat malum, I Corinthians 13:6 non gaudet super iniquitate, congaudet autem veritati: I Corinthians 13:7 omnia suffert, omnia credit, omnia sperat, omnia sustinet. I Corinthians 13:8 Charitas numquam excidit: sive prophetiae evacuabuntur, sive linguae cessabunt, sive scientia destruetur. I Corinthians 13:9 Ex parte enim cognoscimus, et ex parte prophetamus. I Corinthians 13:10 Cum autem venerit quod perfectum est, evacuabitur quod ex parte est. I Corinthians 13:11 Cum essem parvulus, loquebar ut parvulus, sapiebam ut parvulus, cogitabam ut parvulus. Quando autem factus sum vir, evacuavi quae erant parvuli. I Corinthians 13:12 Videmus nunc per speculum in aenigmate: tunc autem facie ad faciem. Nunc cognosco ex parte: tunc autem cognoscam sicut et cognitus sum. I Corinthians 13:13 Nunc autem manent, fides, spes, charitas: tria haec. maior autem horum est charitas. I Corinthians 14:0 I Corinthians 14:1 Sectamini charitatem, aemulamini spiritualia: magis autem ut prophetetis. I Corinthians 14:2 Qui enim loquitur lingua, non hominibus loquitur, sed Deo: nemo enim audit. Spiritus autem loquitur mysteria. I Corinthians 14:3 nam qui prophetat, hominibus loquitur ad aedificationem, et exhortationem, et consolationem. I Corinthians 14:4 Qui loquitur lingua, semetipsum aedificat: qui autem prophetat, Ecclesiam Dei aedificat. I Corinthians 14:5 Volo autem omnes vos loqui linguis: magis autem prophetare. Nam maior est qui prophetat, quam qui loquitur linguis: nisi forte interpretetur ut Ecclesia aedificationem accipiat. I Corinthians 14:6 Nunc autem, fratres, si venero ad vos linguis loquens: quid vobis prodero, nisi vobis loquar aut in revelatione, aut in scientia, aut in prophetia, aut in doctrina? I Corinthians 14:7 Tamen quae sine anima sunt vocem dantia, sive tibia, sive cithara: nisi distinctionem sonituum dederint, quomodo scietur id, quod canitur, aut quod citharizatur? I Corinthians 14:8 Etenim si incertam vocem det tuba, quis parabit se ad bellum? I Corinthians 14:9 Ita et vos per linguam nisi manifestum sermonem dederitis: quomodo scietur id, quod dicitur? eritis enim in aera loquentes. I Corinthians 14:10 Tam multa, ut puta genera linguarum sunt in hoc mundo: et nihil sine voce est. I Corinthians 14:11 Si ergo nesciero virtutem vocis, ero ei, cui loquor, barbarus: et qui loquitur, mihi barbarus: I Corinthians 14:12 Sic et vos, quoniam aemulatores estis spirituum, ad aedificationem Ecclesiae quaerite ut abundetis. I Corinthians 14:13 Et ideo qui loquitur lingua: oret ut interpretetur. I Corinthians 14:14 Nam si orem lingua, spiritus meus orat, mens autem mea sine fructu est. I Corinthians 14:15 Quid ergo est? Orabo spiritu, orabo et mente: psallam spiritu, psallam et mente. I Corinthians 14:16 Ceterum si benedixeris spiritu: quis supplet locum idiotae? quomodo dicet, Amen, super tuam benedictionem? quoniam quid dicas, nescit. I Corinthians 14:17 nam tu quidem bene gratias agis: sed alter non aedificatur. I Corinthians 14:18 Gratias ago Deo meo, quod omnium vestrum lingua loquor. I Corinthians 14:19 Sed in Ecclesia volo quinque verba sensu meo loqui, ut et alios instruam: quam decem millia verborum in lingua. I Corinthians 14:20 Fratres, nolite pueri effici sensibus, sed malitia parvuli estote: sensibus autem perfecti estote. I Corinthians 14:21 In lege enim scriptum est: Quoniam in aliis linguis et labiis aliis loquar populo huic: et nec sic exaudient me, dicit Dominus. I Corinthians 14:22 Itaque linguae in signum sunt non fidelibus, sed infidelibus: prophetiae autem non infidelibus, sed fidelibus. I Corinthians 14:23 Si ergo conveniat universa Ecclesia in unum, et omnes linguis loquantur, intrent autem idiotae, aut infideles: nonne dicent: quid insanitis? I Corinthians 14:24 Si autem omnes prophetent, intret autem quis infidelis, vel idiota, convincitur ab omnibus, diiudicatur ab omnibus: I Corinthians 14:25 occulta enim cordis eius manifesta fiunt: et ita cadens in faciem adorabit Deum, pronuncians quod vere Deus in vobis sit. I Corinthians 14:26 Quid ergo est, fratres? cum convenitis, unusquisque vestrum psalmum habet, doctrinam habet, apocalypsim habet, linguam habet, interpretationem habet: omnia ad aedificationem fiant. I Corinthians 14:27 Sive lingua quis loquitur, secundum duos, aut ut multum tres, et per partes, et unus interpretatur. I Corinthians 14:28 Si autem non fuerit interpres, taceat in Ecclesia, sibi autem loquatur, et Deo. I Corinthians 14:29 Prophetae autem duo, aut tres dicant, et ceteri diiudicent. I Corinthians 14:30 Quod si alii revelatum fuerit sedenti, prior taceat. I Corinthians 14:31 Potestis enim omnes per singulos prophetare: ut omnes discant, et omnes exhortentur: I Corinthians 14:32 et spiritus prophetarum prophetis subiectus est. I Corinthians 14:33 Non enim est dissensionis Deus, sed pacis: sicut et in omnibus Ecclesiis sanctorum doceo. I Corinthians 14:34 Mulieres in Ecclesiis taceant, non enim permittitur eis loqui, sed subditas esse, sicut et lex dicit. I Corinthians 14:35 Si quid autem volunt discere, domi viros suos interrogent. Turpe est enim mulieri loqui in Ecclesia. I Corinthians 14:36 An a vobis verbum Dei processit? aut in vos solos pervenit? I Corinthians 14:37 Si quis videtur propheta esse, aut spiritualis, cognoscat quae scribo vobis, quia Domini sunt mandata. I Corinthians 14:38 Si quis autem ignorat, ignorabitur. I Corinthians 14:39 Itaque fratres aemulamini prophetare: et loqui linguis nolite prohibere. I Corinthians 14:40 Omnia autem honeste, et secundum ordinem fiant in vobis. I Corinthians 15:0 I Corinthians 15:1 Notum autem vobis facio, fratres, Evangelium, quod praedicavi vobis, quod et accepistis, in quo et statis, I Corinthians 15:2 per quod et salvamini: qua ratione praedicaverim vobis, si tenetis, nisi frustra credidistis. I Corinthians 15:3 Tradidi enim vobis in primis quod et accepi: quoniam Christus mortuus est pro peccatis nostris secundum Scripturas: I Corinthians 15:4 et quia sepultus est, et quia resurrexit tertia die secundum Scripturas: I Corinthians 15:5 et quia visus est Cephae, et post hoc undecim: I Corinthians 15:6 Deinde visus est plus quam quingentis fratribus simul: ex quibus multi manent usque adhuc, quidam autem dormierunt: I Corinthians 15:7 Deinde visus est Iacobo, deinde Apostolis omnibus: I Corinthians 15:8 Novissime autem omnium tamquam abortivo, visus est et mihi. I Corinthians 15:9 Ego enim sum minimus Apostolorum, qui non sum dignus vocari Apostolus, quoniam persecutus sum Ecclesiam Dei. I Corinthians 15:10 Gratia autem Dei sum id, quod sum, et gratia eius in me vacua non fuit, sed abundantius illis omnibus laboravi: non ego autem, sed gratia Dei mecum: I Corinthians 15:11 Sive enim ego, sive illi: sic praedicavimus, et sic credidistis. I Corinthians 15:12 Si autem Christus praedicatur quod resurrexit a mortuis, quomodo quidam dicunt in vobis, quoniam resurrectio mortuorum non est? I Corinthians 15:13 Si autem resurrectio mortuorum non est: neque Christus resurrexit. I Corinthians 15:14 Si autem Christus non resurrexit, inanis est praedicatio nostra, inanis est et fides vestra: I Corinthians 15:15 invenimur autem et falsi testes Dei: quoniam testimonium diximus adversus Deum quod suscitaverit Christum, quem non suscitavit, si mortui non resurgunt. I Corinthians 15:16 Nam si mortui non resurgunt, neque Christus resurrexit. I Corinthians 15:17 Quod si Christus non resurrexit, vana est fides vestra, adhuc enim estis in peccatis vestris. I Corinthians 15:18 Ergo et qui dormierunt in Christo, perierunt. I Corinthians 15:19 Si in hac vita tantum in Christo sperantes sumus, miserabiliores sumus omnibus hominibus. I Corinthians 15:20 Nunc autem Christus resurrexit a mortuis primitiae dormientium, I Corinthians 15:21 quoniam quidem per hominem mors, et per hominem resurrectio mortuorum. I Corinthians 15:22 Et sicut in Adam omnes moriuntur, ita et in Christo omnes vivificabuntur. I Corinthians 15:23 Unusquisque autem in suo ordine, primitiae Christus: deinde ii, qui sunt Christi, qui in adventu eius crediderunt. I Corinthians 15:24 Deinde finis: cum tradiderit regnum Deo et Patri, cum evacuaverit omnem principatum, et potestatem, et virtutem. I Corinthians 15:25 Oportet autem illum regnare donec ponat omnes inimicos sub pedibus eius. I Corinthians 15:26 Novissime autem inimica destruetur mors: Omnia enim subiecit pedibus eius. Cum autem haec dicat: I Corinthians 15:27 Omnia subiecta sunt ei, sine dubio praeter eum, qui subiecit ei omnia. I Corinthians 15:28 Cum autem subiecta fuerint illi omnia: tunc et ipse Filius subiectus erit ei, qui subiecit sibi omnia, ut sit Deus omnia in omnibus. I Corinthians 15:29 Alioquin quid facient qui baptizantur pro mortuis, si omnino mortui non resurgunt? ut quid et baptizantur pro illis? I Corinthians 15:30 ut quid et nos periclitamur omni hora? I Corinthians 15:31 Quotidie morior propter vestram gloriam, fratres, quam habeo in Christo Iesu Domino nostro. I Corinthians 15:32 Si (secundum hominem) ad bestias pugnavi Ephesi, quid mihi prodest, si mortui non resurgunt? manducemus, et bibamus, cras enim moriemur. I Corinthians 15:33 Nolite seduci: Corrumpunt mores bonos colloquia mala. I Corinthians 15:34 Evigilate iusti, et nolite peccare: ignorantiam enim Dei quidam habent, ad reverentiam vobis loquor. I Corinthians 15:35 Sed dicet aliquis: Quomodo resurgunt mortui? qualive corpore venient? I Corinthians 15:36 Insipiens, tu quod seminas non vivificatur, nisi prius moriatur. I Corinthians 15:37 Et quod seminas, non corpus, quod futurum est, seminas, sed nudum granum, ut puta tritici, aut alicuius ceterorum. I Corinthians 15:38 Deus autem dat illi corpus sicut vult: ut unicuique seminum proprium corpus. I Corinthians 15:39 Non omnis caro, eadem caro: sed alia quidem hominum, alia vero pecorum, alia volucrum, alia autem piscium. I Corinthians 15:40 Et corpora caelestia, et corpora terrestria: sed alia quidem caelestium gloria, alia autem terrestrium: I Corinthians 15:41 Alia claritas solis, alia claritas lunae, et alia claritas stellarum. Stella enim a stella differt in claritate: I Corinthians 15:42 sic et resurrectio mortuorum. Seminatur in corruptione, surget in incorruptione. I Corinthians 15:43 Seminatur in ignobilitate, surget in gloria: Seminatur in infirmitate, surget in virtute: I Corinthians 15:44 Seminatur corpus animale, surget corpus spiritale. Si est corpus animale, est et spiritale, sicut scriptum est: I Corinthians 15:45 Factus est primus homo Adam in animam viventem, novissimus Adam in spiritum vivificantem. I Corinthians 15:46 Sed non prius quod spiritale est, sed quod animale: deinde quod spiritale. I Corinthians 15:47 Primus homo de terra, terrenus: secundus homo de caelo, caelestis. I Corinthians 15:48 Qualis terrenus, tales et terreni: et qualis caelestis, tales et caelestes. I Corinthians 15:49 Igitur, sicut portavimus imaginem terreni, portemus et imaginem caelestis. I Corinthians 15:50 Hoc autem dico, fratres: quia caro et sanguis regnum Dei possidere non possunt: neque corruptio incorruptelam possidebit. I Corinthians 15:51 Ecce mysterium vobis dico: Omnes quidem resurgemus, sed non omnes immutabimur. I Corinthians 15:52 In momento, in ictu oculi, in novissima tuba: canet enim tuba, et mortui resurgent incorrupti: et nos immutabimur. I Corinthians 15:53 Oportet enim corruptibile hoc induere incorruptionem: et mortale hoc induere immortalitatem. I Corinthians 15:54 Cum autem mortale hoc induerit immortalitatem, tunc fiet sermo, qui scriptus est: Absorpta est mors in victoria. I Corinthians 15:55 Ubi est mors victoria tua? ubi est mors stimulus tuus? I Corinthians 15:56 Stimulus autem mortis peccatum est: virtus vero peccati lex. I Corinthians 15:57 Deo autem gratias, qui dedit nobis victoriam per Dominum nostrum Iesum Christum. I Corinthians 15:58 Itaque fratres mei dilecti, stabiles estote, et immobiles: abundantes in opere Domini semper, scientes quod labor vester non est inanis in Domino. I Corinthians 16:0 I Corinthians 16:1 De collectis autem, quae fiunt in sanctos, sicut ordinavi Ecclesiis Galatiae, ita et vos facite. I Corinthians 16:2 Per unam sabbati unusquisque vestrum apud se seponat, recondens quod ei bene placuerit: ut non, cum venero, tunc collectae fiant. I Corinthians 16:3 Cum autem praesens fuero: quos probaveritis per epistolas, hos mittam perferre gratiam vestram in Ierusalem. I Corinthians 16:4 Quod si dignum fuerit ut et ego eam, mecum ibunt. I Corinthians 16:5 Veniam autem ad vos, cum Macedoniam pertransiero: nam Macedoniam pertransibo. I Corinthians 16:6 Apud vos autem forsitan manebo, vel etiam hiemabo: ut vos me deducatis quocumque iero. I Corinthians 16:7 Nolo enim vos modo in transitu videre, spero enim me aliquantulum temporis manere apud vos, si Dominus permiserit. I Corinthians 16:8 Permanebo autem Ephesi usque ad Pentecosten. I Corinthians 16:9 Ostium enim mihi apertum est magnum, et evidens: et adversarii multi. I Corinthians 16:10 Si autem venerit Timotheus, videte ut sine timore sit apud vos: opus enim Domini operatur, sicut et ego. I Corinthians 16:11 Ne quis ergo illum spernat: deducite autem illum in pace, ut veniat ad me: expecto enim illum cum fratribus. I Corinthians 16:12 De Apollo autem fratre vobis notum facio, quoniam multum rogavi eum ut veniret ad vos cum fratribus: et utique non fuit voluntas eius ut nunc veniret: veniet autem, cum ei vacuum fuerit. I Corinthians 16:13 Vigilate, state in fide, viriliter agite, et confortamini. I Corinthians 16:14 omnia vestra in charitate fiant. I Corinthians 16:15 Obsecro autem vos fratres, nostis domum Stephanae, et Fortunati, et Achaici: quoniam sunt primitiae Achaiae, et in ministerium sanctorum ordinaverunt seipsos: I Corinthians 16:16 ut et vos subditi sitis eiusmodi, et omni cooperanti, et laboranti. I Corinthians 16:17 Gaudeo autem in praesentia Stephanae, et Fortunati, et Achaici: quoniam id, quod vobis deerat, ipsi suppleverunt: I Corinthians 16:18 refecerunt enim et meum spiritum, et vestrum. Cognoscite ergo qui huiusmodi sunt. I Corinthians 16:19 Salutant vos omnes Ecclesiae Asiae. Salutant vos in Domino multum, Aquila, et Priscilla cum domestica sua ecclesia: apud quos et hospitor. I Corinthians 16:20 Salutant vos omnes fratres. Salutate invicem in osculo sancto. I Corinthians 16:21 Salutatio, mea manu Pauli. I Corinthians 16:22 Si quis non amat Dominum nostrum Iesum Christum, sit anathema, Maranatha. I Corinthians 16:23 Gratia Domini nostri Iesu Christi vobiscum. I Corinthians 16:24 Charitas mea cum omnibus vobis in Christo Iesu. Amen.
II Corinthians 0:0
II Corinthians 1:0 II Corinthians 1:1 Paulus Apostolus Iesu Christi per voluntatem Dei, et Timotheus frater, Ecclesiae Dei, quae est Corinthi cum omnibus sanctis, qui sunt in universa Achaia. II Corinthians 1:2 Gratia vobis, et pax a Deo Patre nostro, et Domino Iesu Christo. II Corinthians 1:3 Benedictus Deus et Pater Domini nostri Iesu Christi, Pater misericordiarum, et Deus totius consolationis, II Corinthians 1:4 qui consolatur nos in omni tribulatione nostra: ut possimus et ipsi consolari eos, qui in omni pressura sunt, per exhortationem, qua exhortamur et ipsi a Deo. II Corinthians 1:5 Quoniam sicut abundant passiones Christi in nobis: ita et per Christum abundat consolatio nostra. II Corinthians 1:6 Sive autem tribulamur pro vestra salute, sive consolamur pro vestra consolatione, sive exhortamur pro vestra exhortatione, quae operatur tolerantiam earundem passionum, quas et nos patimur: II Corinthians 1:7 ut spes nostra firma sit pro vobis: scientes quod sicut socii passionum estis, sic eritis et consolationis. II Corinthians 1:8 Non enim volumus ignorare vos fratres de tribulatione nostra, quae facta est in Asia, quoniam supra modum gravati sumus supra virtutem, ita ut taederet nos etiam vivere. II Corinthians 1:9 Sed ipsi in nobismetipsis responsum mortis habuimus, ut non simus fidentes in nobis, sed in Deo, qui suscitat mortuos: II Corinthians 1:10 qui de tantis periculis nos eripuit, et eruit: in quem speramus quoniam et adhuc eripiet, II Corinthians 1:11 adiuvantibus et vobis in oratione pro nobis: ut ex multarum personis facierum eius quae in nobis est donationis, per multos gratiae agantur pro nobis. II Corinthians 1:12 Nam gloria nostra haec est, testimonium conscientiae nostrae, quod in simplicitate cordis et sinceritate Dei: et non in sapientia carnali, sed in gratia Dei conversati sumus in hoc mundo: abundantius autem ad vos. II Corinthians 1:13 Non enim alia scribimus vobis, quam quae legistis, et cognovistis. Spero autem quod usque in finem cognoscetis, II Corinthians 1:14 sicut et cognovistis nos ex parte, quod gloria vestra sumus, sicut et vos nostra, in die Domini nostri Iesu Christi. II Corinthians 1:15 Et hac confidentia volui prius venire ad vos, ut secundum gratiam haberetis: II Corinthians 1:16 et per vos transire in Macedoniam, et iterum a Macedonia venire ad vos, et a vobis deduci in Iudaeam. II Corinthians 1:17 Cum ergo hoc voluissem, numquid levitate usus sum? Aut quae cogito, secundum carnem cogito, ut sit apud me EST, et NON? II Corinthians 1:18 Fidelis autem Deus, quia sermo noster, qui fuit apud vos, non est in illo EST, et NON sed est in illo EST. II Corinthians 1:19 Dei enim filius Iesus Christus, qui in vobis per nos praedicatus est, per me, et Silvanum, et Timotheum, non fuit in illo EST et NON, sed EST in illo fuit. II Corinthians 1:20 Quotquot enim promissiones Dei sunt, in illo EST: ideo et per ipsum Amen Deo ad gloriam nostram. II Corinthians 1:21 Qui autem confirmat nos vobiscum in Christo, et qui unxit nos Deus: II Corinthians 1:22 qui et signavit nos, et dedit pignus Spiritus in cordibus nostris. II Corinthians 1:23 Ego autem testem Deum invoco in animam meam, quod parcens vobis, non veni ultra Corinthum: II Corinthians 1:24 non quia dominamur fidei vestae, sed adiutores sumus gaudii vestri: nam fide statis. II Corinthians 2:0 II Corinthians 2:1 Statui autem hoc ipsum apud me, ne iterum in tristitia venirem ad vos. II Corinthians 2:2 Si enim ego contristo vos: et quis est, qui me laetificet, nisi qui contristatur ex me? II Corinthians 2:3 Et hoc ipsum scripsi vobis, ut non cum venero, tristitiam super tristitiam habeam, de quibus oportuerat me gaudere: confidens in omnibus vobis, quia meum gaudium, omnium vestrum est. II Corinthians 2:4 Nam ex multa tribulatione, et angustia cordis scripsi vobis per multas lacrymas: non ut contristemini: sed ut sciatis, quam charitatem habeam abundantius in vobis. II Corinthians 2:5 Si quis autem contristavit me, non me contristavit: sed ex parte, ut non onerem omnes vos. II Corinthians 2:6 Sufficit illi, qui eiusmodi est, obiurgatio haec, quae fit a pluribus: II Corinthians 2:7 ita ut econtrario magis donetis, et consolemini, ne forte abundantiori tristitia absorbeatur qui eiusmodi est. II Corinthians 2:8 Propter quod obsecro vos, ut confirmetis in illum charitatem. II Corinthians 2:9 Ideo enim et scripsi vobis, ut cognoscam experimentum vestrum, an in omnibus obedientes sitis. II Corinthians 2:10 Cui autem aliquid donastis, et ego: nam et ego quod donavi, si quid donavi, propter vos in persona Christi, II Corinthians 2:11 ut non circumveniamur a satana: non enim ignoramus cogitationes eius. II Corinthians 2:12 Cum venissem autem Troadem propter Evangelium Christi, et ostium mihi apertum esset in Domino, II Corinthians 2:13 non habui requiem spiritui meo, eo quod non invenerim Titum fratrem meum, sed valefaciens eis, profectus sum in Macedoniam. II Corinthians 2:14 Deo autem gratias, qui semper triumphat nos in Christo Iesu, et odorem notitiae suae manifestat per nos in omni loco: II Corinthians 2:15 quia Christi bonus odor sumus Deo in iis, qui salvi fiunt, et in iis, qui pereunt: II Corinthians 2:16 aliis quidem odor mortis in mortem: aliis autem odor vitae in vitam. Et ad haec quis tam idoneus? II Corinthians 2:17 Non enim sumus sicut plurimi, adulterantes verbum Dei, sed ex sinceritate, sed sicut ex Deo, coram Deo, in Christo loquimur. II Corinthians 3:0 II Corinthians 3:1 Incipimus iterum nosmetipsos commendare? aut numquid egemus (sicut quidam) commendatitiis epistolis ad vos, aut ex vobis? II Corinthians 3:2 Epistola nostra vos estis, scripta in cordibus nostris, quae scitur, et legitur ab omnibus hominibus: II Corinthians 3:3 manifestati quod epistola estis Christi, ministrata a nobis, et scripta non atramento, sed spiritu Dei vivi: non in tabulis lapideis, sed in tabulis cordis carnalibus. II Corinthians 3:4 Fiduciam autem talem habemus per Christum ad Deum: II Corinthians 3:5 non quod sufficientes simus cogitare aliquid a nobis, quasi ex nobis: sed sufficientia nostra ex Deo est: II Corinthians 3:6 qui et idoneos nos fecit ministros novi testamenti: non littera, sed Spiritu: littera enim occidit, Spiritus autem vivificat. II Corinthians 3:7 Quod si ministratio mortis litteris deformata in lapidibus, fuit in gloria, ita ut non possent intendere filii Israel in faciem Moysi propter gloriam vultus eius, quae evacuatur: II Corinthians 3:8 quomodo non magis ministratio Spiritus erit in gloria? II Corinthians 3:9 Nam si ministratio damnationis in gloria est: multo magis abundat ministerium iustitiae in gloria. II Corinthians 3:10 Nam nec glorificatum est, quod claruit in hac parte, propter excellentem gloriam. II Corinthians 3:11 Si enim quod evacuatur, per gloriam est: multo magis quod manet, in gloria est. II Corinthians 3:12 Habentes igitur talem spem, multa fiducia utimur: II Corinthians 3:13 et non sicut Moyses ponebat velamen super faciem suam, ut non intenderent filii Israel in faciem eius, quod evacuatur, II Corinthians 3:14 sed obtusi sunt sensus eorum. Usque in hodiernum enim diem, idipsum velamen in lectione veteris testamenti manet non revelatum, (quoniam in Christo evacuatur) II Corinthians 3:15 sed usque in hodiernum diem, cum legitur Moyses, velamen positum est super cor eorum. II Corinthians 3:16 Cum autem conversus fuerit ad Dominum, auferetur velamen. II Corinthians 3:17 Dominus autem Spiritus est: Ubi autem Spiritus Domini: ibi libertas. II Corinthians 3:18 Nos vero omnes, revelata facie gloriam Domini speculantes, in eandem imaginem transformamur a claritate in claritatem, tamquam a Domini Spiritu. II Corinthians 4:0 II Corinthians 4:1 Ideo habentes administrationem, iuxta quod misericordiam consecuti sumus, non deficimus, II Corinthians 4:2 sed abdicamus occulta dedecoris, non ambulantes in astutia, neque adulterantes verbum Dei, sed in manifestatione veritatis commendantes nosmetipsos ad omnem conscientiam hominum coram Deo. II Corinthians 4:3 Quod si etiam opertum est Evangelium nostrum: in iis, qui pereunt, est opertum: II Corinthians 4:4 in quibus Deus huius saeculi excaecavit mentes infidelium, ut non fulgeat illis illuminatio Evangelii gloriae Christi, qui est imago Dei. II Corinthians 4:5 Non enim nosmetipsos praedicamus, sed Iesum Christum Dominum nostrum: nos autem servos vestros per Iesum: II Corinthians 4:6 quoniam Deus, qui dixit de tenebris lucem splendescere, ipse illuxit in cordibus nostris ad illuminationem scientiae claritatis Dei, in facie Christi Iesu. II Corinthians 4:7 Habemus autem thesaurum istum in vasis fictilibus: ut sublimitas sit virtutis Dei, et non ex nobis. II Corinthians 4:8 In omnibus tribulationem patimur, sed non angustiamur: aporiamur, sed non destituimur: II Corinthians 4:9 persecutionem patimur, sed non derelinquimur: humiliamur, sed non confundimur deiicimur, sed non perimus: II Corinthians 4:10 semper mortificationem Iesu in corpore nostro circumferentes, ut et vita Iesu manifestetur in corporibus nostris. II Corinthians 4:11 Semper enim nos, qui vivimus, in mortem tradimur propter Iesum: ut et vita Iesu manifestetur in carne nostra mortali. II Corinthians 4:12 Ergo mors in nobis operatur, vita autem in vobis. II Corinthians 4:13 Habentes autem eundem spiritum fidei, sicut scriptum est: Credidi, Propter quod locutus sum: et nos credimus, propter quod et loquimur: II Corinthians 4:14 scientes quoniam qui suscitavit Iesum, et nos cum Iesu suscitabit, et constituet vobiscum. II Corinthians 4:15 Omnia enim propter vos: ut gratia abundans, per multos in gratiarum actione, abundet in gloriam Dei. II Corinthians 4:16 Propter quod non deficimus: sed licet is, qui foris est, noster homo corrumpatur: tamen is, qui intus est, renovatur de die in diem. II Corinthians 4:17 Id enim, quod in praesenti est momentaneum et leve tribulationis nostrae, supra modum in sublimitate aeternum gloriae pondus operatur in nobis, II Corinthians 4:18 non contemplantibus nobis quae videntur, sed quae non videntur. Quae enim videntur, temporalia sunt: quae autem non videntur, aeterna sunt. II Corinthians 5:0 II Corinthians 5:1 Scimus enim quoniam si terrestris domus nostra huius habitationis dissolvatur, quod aedificationem ex Deo habemus, domum non manufactam, aeternam in caelis. II Corinthians 5:2 Nam et in hoc ingemiscimus, habitationem nostram, quae de caelo est, superindui cupientes: II Corinthians 5:3 si tamen vestiti, non nudi inveniamur. II Corinthians 5:4 Nam et qui sumus in hoc tabernaculo, ingemiscimus gravati: eo quod nolumus expoliari, sed supervestiri, ut absorbeatur quod mortale est, a vita. II Corinthians 5:5 Qui autem efficit nos in hoc ipsum, Deus, qui dedit nobis pignus spiritus. II Corinthians 5:6 Audentes igitur semper, scientes quoniam dum sumus in hoc corpore, peregrinamur a Domino: II Corinthians 5:7 (per fidem enim ambulamus, et non per speciem) II Corinthians 5:8 audemus autem, et bonam voluntatem habemus magis peregrinari a corpore, et praesentes esse ad Dominum. II Corinthians 5:9 Et ideo contendimus sive absentes, sive praesentes placere illi. II Corinthians 5:10 Omnes enim nos manifestari oportet ante Tribunal Christi, ut referat unusquisque propria corporis, prout gessit, sive bonum, sive malum. II Corinthians 5:11 Scientes ergo timorem Domini hominibus suademus, Deo autem manifesti sumus. Spero autem et in conscientiis vestris manifestos nos esse. II Corinthians 5:12 Non iterum commendamus nos vobis, sed occasionem damus vobis gloriandi pro nobis: ut habeatis ad eos, qui in facie gloriantur, et non in corde. II Corinthians 5:13 Sive enim mente excedimus, Deo: sive sobrii sumus, vobis. II Corinthians 5:14 Charitas enim Christi urget nos: aestimantes hoc, quoniam si unus pro omnibus mortuus est, ergo omnes mortui sunt: II Corinthians 5:15 et pro omnibus mortuus est Christus: ut, et qui vivunt, iam non sibi vivant, sed ei, qui pro ipsis mortuus est et resurrexit. II Corinthians 5:16 Itaque nos ex hoc neminem novimus secundum carnem. Et si cognovimus secundum carnem Christum: sed nunc iam non novimus. II Corinthians 5:17 Si qua ergo in Christo nova creatura, vetera transierunt: ecce facta sunt omnia nova. II Corinthians 5:18 Omnia autem ex Deo, qui nos reconciliavit sibi per Christum: et dedit nobis ministerium reconciliationis. II Corinthians 5:19 quoniam quidem Deus erat in Christo mundum reconcilians sibi, non reputans illis delicta ipsorum, et posuit in nobis verbum reconciliationis. II Corinthians 5:20 Pro Christo ergo legatione fungimur, tamquam Deo exhortante per nos. Obsecramus pro Christo, reconciliamini Deo. II Corinthians 5:21 Eum, qui non noverat peccatum. pro nobis peccatum fecit, ut nos efficeremur iustitia Dei in ipso. II Corinthians 6:0 II Corinthians 6:1 Adiuvantes autem exhortamur ne in vacuum gratiam Dei recipiatis. II Corinthians 6:2 Ait enim: Tempore accepto exaudivi te, et in die salutis adiuvi te. Ecce nunc tempus acceptabile, ecce nunc dies salutis. II Corinthians 6:3 nemini dantes ullam offensionem, ut non vituperetur ministerium nostrum: II Corinthians 6:4 sed in omnibus exhibeamus nosmetipsos sicut Dei ministros in multa patientia, in tribulationibus, in necessitatibus, in angustiis, II Corinthians 6:5 in plagis, in carceribus, in seditionibus, in laboribus, in vigiliis, in ieiuniis, II Corinthians 6:6 in castitate, in scientia, in longanimitate, in suavitate, in Spiritu sancto, in charitate non ficta, II Corinthians 6:7 in verbo veritatis, in virtute Dei, per arma iustitiae a dextris, et a sinistris, II Corinthians 6:8 per gloriam, et ignobilitatem, per infamiam, et bonam famam: ut seductores, et veraces, sicut qui ignoti, et cogniti: II Corinthians 6:9 quasi morientes, et ecce vivimus: ut castigati, et non mortificati: II Corinthians 6:10 quasi tristes, semper autem gaudentes: sicut egentes, multos autem locupletantes: tamquam nihil habentes, et omnia possidentes. II Corinthians 6:11 Os nostrum patet ad vos, o Corinthii, cor nostrum dilatatum est. II Corinthians 6:12 Non angustiamini in nobis: angustiamini autem in visceribus vestris: II Corinthians 6:13 eandem autem habentes remunerationem, tamquam filiis dico: dilatamini et vos. II Corinthians 6:14 Nolite iugum ducere cum infidelibus. Quae enim participatio iustitiae cum iniquitate? Aut quae societas luci ad tenebras? II Corinthians 6:15 Quae autem conventio Christi ad Belial? Aut quae pars fideli cum infideli? II Corinthians 6:16 Quis autem consensus templo Dei cum idolis? Vos enim estis templum Dei vivi, sicut dicit Deus: Quoniam inhabitabo in illis, et inambulabo inter eos, et ero illorum Deus, et ipsi erunt mihi populus. II Corinthians 6:17 Propter quod exite de medio eorum, et separamini, dicit Dominus, et immundum ne tetigeritis: II Corinthians 6:18 et ego recipiam vos: et ero vobis in patrem, et vos eritis mihi in filios, et filias, dicit Dominus omnipotens. II Corinthians 7:0 II Corinthians 7:1 Has ergo habentes promissiones, charissimi, mundemus nos ab omni inquinamento carnis, et spiritus perficientes sanctificationem in timore Dei. II Corinthians 7:2 Capite nos. Neminem laesimus, neminem corrupimus, neminem circumvenimus. II Corinthians 7:3 Non ad condemnationem vestram dico. praediximus enim quod in cordibus nostris estis ad commoriendum, et ad convivendum. II Corinthians 7:4 Multa mihi fiducia est apud vos, multa mihi gloriatio pro vobis, repletus sum consolatione, superabundo gaudio in omni tribulatione vestra. II Corinthians 7:5 Nam et cum venissemus in Macedoniam, nullam requiem habuit caro nostra, sed omnem tribulationem passi sumus: foris pugnae, intus timores. II Corinthians 7:6 Sed qui consolatur humiles, consolatus est nos Deus in adventu Titi. II Corinthians 7:7 Non solum autem in adventu eius, sed etiam in consolatione, qua consolatus est in vobis, referens nobis vestrum desiderium, vestrum fletum, vestram aemulationem pro me, ita ut magis gauderem. II Corinthians 7:8 Quoniam etsi contristavi vos in epistola, non me poenitet: etsi poeniteret, videns quod epistola illa (etsi ad horam) vos contristavit; II Corinthians 7:9 nunc gaudeo: non quia contristati estis, sed quia contristati estis ad poenitentiam. Contristati enim estis ad Deum, ut in nullo detrimentum patiamini ex nobis. II Corinthians 7:10 Quae enim secundum Deum tristitia est, poenitentiam in salutem stabilem operatur: saeculi autem tristitia mortem operatur. II Corinthians 7:11 Ecce enim hoc ipsum, secundum Deum contristari vos, quantam in vobis operatur solicitudinem: sed defensionem, sed indignationem, sed timorem, sed desiderium, sed aemulationem, sed vindictam. in omnibus exhibuistis vos, incontaminatos esse negotio. II Corinthians 7:12 Igitur, etsi scripsi vobis, non propter eum, qui fecit iniuriam, nec propter eum, qui passus est: sed ad manifestandam solicitudinem nostram, quam habemus pro vobis II Corinthians 7:13 coram Deo: ideo consolati sumus. In consolatione autem nostra, abundantius magis gavisi sumus super gaudio Titi, quia refectus est spiritus eius ab omnibus vobis. II Corinthians 7:14 et si quid apud illum de vobis gloriatus sum, non sum confusus: sed sicut omnia vobis in veritate locuti sumus, ita et gloriatio nostra, quae fuit ad Titum, veritas facta est, II Corinthians 7:15 et viscera eius abundantius in vobis sunt: reminiscentis omnium vestrum obedientiam: quomodo cum timore, et tremore excepistis illum. II Corinthians 7:16 Gaudeo quod in omnibus confido in vobis. II Corinthians 8:0 II Corinthians 8:1 Notam autem facimus vobis, fratres, gratiam Dei, quae data est in Ecclesiis Macedoniae: II Corinthians 8:2 quod in multo experimento tribulationis abundantia gaudii ipsorum fuit, et altissima paupertas eorum abundavit in divitias simplicitatis eorum: II Corinthians 8:3 quia secundum virtutem testimonium illis reddo, et supra virtutem voluntarii fuerunt, II Corinthians 8:4 cum multa exhortatione obsecrantes nos gratiam, et communicationem ministerii, quod fit in Sanctos. II Corinthians 8:5 Et non sicut speravimus, sed semetipsos dederunt primum Domino, deinde nobis per voluntatem Dei, II Corinthians 8:6 ita ut rogaremus Titum: ut quemadmodum coepit, ita et perficiat in vobis etiam gratiam istam. II Corinthians 8:7 Sed sicut in omnibus abundatis fide, et sermone, et scientia, et omni solicitudine, insuper et charitate vestra in nos, ut et in hac gratia abundetis. II Corinthians 8:8 Non quasi imperans dico: sed per aliorum solicitudinem, etiam vestrae charitatis ingenium bonum comprobans. II Corinthians 8:9 Scitis enim gratiam Domini nostri Iesu Christi, quoniam propter vos egenus factus est, cum esset dives, ut illius inopia vos divites essetis. II Corinthians 8:10 Et consilium in hoc do: hoc enim vobis utile est, qui non solum facere, sed et velle coepistis ab anno priore: II Corinthians 8:11 nunc vero et facto perficite: ut quemadmodum promptus est animus voluntatis, ita sit et perficiendi ex eo, quod habetis. II Corinthians 8:12 Si enim voluntas prompta est, secundum id, quod habet, accepta est, non secundum id, quod non habet. II Corinthians 8:13 Non enim ut aliis sit remissio, vobis autem tribulatio, sed ex aequalitate. II Corinthians 8:14 In praesenti tempore vestra abundantia illorum inopiam suppleat: ut et illorum abundantia vestrae inopiae sit supplementum, ut fiat aequalitas, sicut scriptum est: II Corinthians 8:15 Qui multum non abundavit: et qui modicum, non minoravit. II Corinthians 8:16 Gratias autem Deo, qui dedit eandem solicitudinem pro vobis in corde Titi, II Corinthians 8:17 quoniam exhortationem quidem suscepit: sed cum solicitior esset, sua voluntate profectus est ad vos. II Corinthians 8:18 Misimus etiam cum illo fratrem nostrum, cuius laus est in Evangelio per omnes Ecclesias: II Corinthians 8:19 non solum autem, sed et ordinatus est ab Ecclesiis comes peregrinationis nostrae in hanc gratiam, quae ministratur a nobis ad Domini gloriam, et destinatam voluntatem nostram: II Corinthians 8:20 devitantes hoc, ne quis nos vituperet in hac plenitudine, quae ministratur a nobis in Domini gloriam. II Corinthians 8:21 Providemus enim bona non solum coram Deo, sed etiam coram hominibus. II Corinthians 8:22 Misimus autem cum illis et fratrem nostrum, quem probavimus in multis saepe solicitum esse: nunc autem multo solicitiorem, confidentia multa in vos, II Corinthians 8:23 sive pro Tito, qui est socius meus, et in vobis adiutor, sive fratres nostri, Apostoli Ecclesiarum, gloriae Christi. II Corinthians 8:24 Ostensionem ergo, quae est charitatis vestrae, et nostrae gloriae pro vobis, in illos ostendite in faciem Ecclesiarum. II Corinthians 9:0 II Corinthians 9:1 Nam de ministerio, quod fit in sanctos ex abundanti est mihi scribere vobis. II Corinthians 9:2 Scio enim promptum animum vestrum: pro quo de vobis glorior apud Macedones. Quoniam et Achaia parata est ab anno praeterito, et vestra aemulatio provocavit plurimos. II Corinthians 9:3 Misimus autem fratres: ut ne quod gloriamur de vobis, evacuetur in hac parte, ut (quemadmodum dixi) parati sitis: II Corinthians 9:4 ne cum venerint Macedones mecum, et invenerint vos imparatos, erubescamus nos (ut non dicamus vos) in hac substantia. II Corinthians 9:5 Necessarium ergo existimavi rogare fratres, ut praeveniant ad vos, et praeparent repromissam benedictionem hanc paratam esse sic, quasi benedictionem, non tamquam avaritiam. II Corinthians 9:6 Hoc autem dico: Qui parce seminat, parce et metet: et qui seminat in benedictionibus, de benedictionibus et metet. II Corinthians 9:7 Unusquisque prout destinavit in corde suo, non ex tristitia, aut ex necessitate: hilarem enim datorem diligit Deus. II Corinthians 9:8 Potens est autem Deus omnem gratiam abundare facere in vobis: ut in omnibus semper omnem sufficientiam habentes, abundetis in omne opus bonum, II Corinthians 9:9 sicut scriptum est: Dispersit, dedit pauperibus: iustitia eius manet in saeculum saeculi. II Corinthians 9:10 Qui autem administrat semen seminanti: et panem ad manducandum praestabit, et multiplicabit semen vestrum, et augebit incrementa frugum iustitiae vestrae: II Corinthians 9:11 ut in omnibus locupletati abundetis in omnem simplicitatem, quae operatur per nos gratiarum actionem Deo. II Corinthians 9:12 Quoniam ministerium huius officii non solum supplet ea, quae desunt sanctis, sed etiam abundat per multas gratiarum actiones in Domino, II Corinthians 9:13 per probationem ministerii huius, glorificantes Deum in obedientia confessionis vestrae, in Evangelium Christi, et simplicitate communicationis in illos, et in omnes, II Corinthians 9:14 et in ipsorum obsecratione pro vobis, desiderantium vos propter eminentem gratiam Dei in vobis. II Corinthians 9:15 Gratias ago Deo super inenarrabili dono eius. II Corinthians 10:0 II Corinthians 10:1 Ipse autem ego Paulus obsecro vos per mansuetudinem, et modestiam Christi, qui in facie quidem humilis sum inter vos, absens autem confido in vos. II Corinthians 10:2 Rogo autem vos ne praesens audeam per eam confidentiam, qua existimor audere in quosdam, qui arbitrantur nos tamquam secundum carnem ambulemus. II Corinthians 10:3 In carne enim ambulantes, non secundum carnem militamus. II Corinthians 10:4 Nam arma militiae nostrae non carnalia sunt, sed potentia Deo ad destructionem munitionum, consilia destruentes, II Corinthians 10:5 et omnem altitudinem extollentem se adversus scientiam Dei, et in captivitatem redigentes omnem intellectum in obsequium Christi, II Corinthians 10:6 et in promptu habentes ulcisci omnem inobedientiam, cum impleta fuerit vestra obedientia. II Corinthians 10:7 Quae secundum faciem sunt, videte. Si quis confidit sibi Christi se esse, hoc cogitet iterum apud se: quia sicut ipse Christi est, ita et nos. II Corinthians 10:8 Nam, etsi amplius aliquid gloriatus fuero de potestate nostra, quam dedit nobis Dominus in aedificationem, et non in destructionem vestram: non erubescam. II Corinthians 10:9 Ut autem non existimer tamquam terrere vos per epistolas: II Corinthians 10:10 quoniam quidem epistolae, inquiunt, graves sunt et fortes: praesentia autem corporis infirma, et sermo contemptibilis: II Corinthians 10:11 hoc cogitet qui eiusmodi est, quia quales sumus verbo per epistolas absentes, tales et praesentes in facto. II Corinthians 10:12 Non enim audemus inserere, aut comparare nos quibusdam, qui seipsos commendant: sed ipsi in nobis nosmetipsos metientes, et comparantes nosmetipsos nobis. II Corinthians 10:13 Nos autem non in immensum gloriabimur, sed secundum mensuram regulae, qua mensus est nobis Deus, mensuram pertingendi usque ad vos. II Corinthians 10:14 Non enim quasi non pertingentes ad vos, superextendimus nos: usque ad vos enim pervenimus in Evangelio Christi. II Corinthians 10:15 non in immensum gloriantes in alienis laboribus: spem autem habentes crescentis fidei vestrae, in vobis magnificari secundum regulam nostram in abundantiam, II Corinthians 10:16 etiam in illa, quae ultra vos sunt, evangelizare, non in aliena regula in iis quae praeparata sunt gloriari. II Corinthians 10:17 Qui autem gloriatur, in Domino glorietur. II Corinthians 10:18 Non enim qui seipsum commendat, ille probatus est: sed quem Deus commendat. II Corinthians 11:0 II Corinthians 11:1 Utinam sustineretis modicum quid insipientiae meae, sed et supportare me: II Corinthians 11:2 Aemulor enim vos Dei aemulatione. Despondi enim vos uni viro virginem castam exhibere Christo. II Corinthians 11:3 Timeo autem ne sicut serpens Hevam seduxit astutia sua, ita corrumpantur sensus vestri, et excidant a simplicitate, quae est in Christo. II Corinthians 11:4 Nam si is, qui venit, alium Christum praedicat, quem non praedicavimus, aut alium spiritum accipitis, quem non accepistis: aut aliud Evangelium, quod non recepistis: recte pateremini. II Corinthians 11:5 Existimo enim nihil me minus fecisse a magnis Apostolis. II Corinthians 11:6 Nam etsi imperitus sermone, sed non scientia, in omnibus autem manifestus sum vobis. II Corinthians 11:7 Aut numquid peccatum feci, me ipsum humilians, ut vos exaltemini? quoniam gratis Evangelium Dei evangelizavi vobis? II Corinthians 11:8 Alias Ecclesias expoliavi, accipiens stipendium ad ministerium vestrum. II Corinthians 11:9 Et cum essem apud vos, et egerem; nulli onerosus fui: nam quod mihi deerat, suppleverunt fratres, qui venerunt a Macedonia: et in omnibus sine onere me vobis servavi, et servabo. II Corinthians 11:10 Est veritas Christi in me, quoniam haec gloriatio non infringetur in me in regionibus Achaiae. II Corinthians 11:11 Quare? quia non diligo vos? Deus scit. II Corinthians 11:12 Quod autem facio, et faciam: ut amputem occasionem eorum, qui volunt occasionem, ut in quo gloriantur, inveniantur sicut et nos. II Corinthians 11:13 Nam eiusmodi pseudoapostoli, sunt operarii subdoli, transfigurantes se in apostolos Christi. II Corinthians 11:14 Et non mirum: ipse enim satanas transfigurat se in angelum lucis. II Corinthians 11:15 non est ergo magnum, si ministri eius transfigurentur velut ministri iustitiae: quorum finis erit secundum opera ipsorum. II Corinthians 11:16 Iterum dico, (ne quis me putet insipientem esse, alioquin velut insipientem accipite me, ut et ego modicum quid glorier) II Corinthians 11:17 quod loquor, non loquor secundum Deum, sed quasi in insipientia, in hac substantia gloriae. II Corinthians 11:18 Quoniam multi gloriantur secundum carnem: et ego gloriabor. II Corinthians 11:19 Libenter enim suffertis insipientes: cum sitis ipsi sapientes. II Corinthians 11:20 Sustinetis enim si quis vos in servitutem redigit, si quis devorat, si quis accipit, si quis extollitur, si quis in faciem vos caedit. II Corinthians 11:21 Secundum ignobilitatem dico, quasi nos infirmi fuerimus in hac parte. In quo quis audet (in insipientia dico) audeo et ego: II Corinthians 11:22 Hebraei sunt, et ego: Israelitae sunt, et ego: Semen Abrahae sunt, et ego: II Corinthians 11:23 Ministri Christi sunt, et ego (ut minus sapiens dico) plus ego: in laboribus plurimis, in carceribus abundantius, in plagis supra modum, in mortibus frequenter. II Corinthians 11:24 A Iudaeis quinquies, quadragenas, una minus, accepi. II Corinthians 11:25 Ter virgis caesus sum, semel lapidatus sum, ter naufragium feci, nocte et die in profundo maris fui, II Corinthians 11:26 in itineribus saepe, periculis fluminum, periculis latronum, periculis ex genere, periculis ex Gentibus, periculis in civitate, periculis in solitudine, periculis in mari, periculis in falsis fratribus: II Corinthians 11:27 in labore et aerumna, in vigiliis multis, in fame, et siti, in ieiuniis multis, in frigore, et nuditate, II Corinthians 11:28 praeter illa, quae extrinsecus sunt, instantia mea quotidiana, solicitudo omnium Ecclesiarum. II Corinthians 11:29 Quis infirmatur, et ego non infirmor? quis scandalizatur, et ego non uror? II Corinthians 11:30 Si gloriari oportet: quae infirmitatis meae sunt, gloriabor. II Corinthians 11:31 Deus et Pater Domini nostri Iesu Christi, qui est benedictus in saecula, scit quod non mentior. II Corinthians 11:32 Damasci praepositus Gentis Aretae regis, custodiebat civitatem Damascenorum ut me comprehenderet: II Corinthians 11:33 et per fenestram in sporta dimissus sum per murum, et sic effugi manus eius. II Corinthians 12:0 II Corinthians 12:1 Si gloriari oportet (non expedit quidem): veniam autem ad visiones, et revelationes Domini. II Corinthians 12:2 Scio hominem in Christo ante annos quattuordecim, sive in corpore, sive extra corpus nescio, Deus scit, raptum huiusmodi usque ad tertium caelum. II Corinthians 12:3 Et scio huiusmodi hominem sive in corpore, sive extra corpus nescio, Deus scit: II Corinthians 12:4 quoniam raptus est in Paradisum: et audivit arcana verba, quae non licet homini loqui. II Corinthians 12:5 Pro huiusmodi gloriabor: pro me autem nihil gloriabor nisi in infirmitatibus meis. II Corinthians 12:6 Nam, et si voluero gloriari, non ero insipiens: veritatem enim dicam: parco autem, ne quis me existimet supra id, quod videt in me, aut aliquid audit ex me. II Corinthians 12:7 Et ne magnitudo revelationum extollat me, datus est mihi stimulus carnis meae angelus Satanae, qui me colaphizet. II Corinthians 12:8 Propter quod ter Dominum rogavi ut discederet a me: II Corinthians 12:9 et dixit mihi: Sufficit tibi gratia mea: nam virtus in infirmitate perficitur. Libenter igitur gloriabor in infirmitatibus meis, ut inhabitet in me virtus Christi. II Corinthians 12:10 Propter quod placeo mihi in infirmitatibus meis, in contumeliis, in necessitatibus, in persecutionibus, in angustiis pro Christo: Cum enim infirmor, tunc potens sum. II Corinthians 12:11 Factus sum insipiens, vos me coegistis. Ego enim a vobis debui commendari: nihil enim minus feci ab iis, qui sunt supra modum Apostoli: tametsi nihil sum: II Corinthians 12:12 signa tamen Apostolatus mei facta sunt super vos in omni patientia, in signis, et prodigiis, et virtutibus. II Corinthians 12:13 Quid est enim, quod minus habuistis prae ceteris Ecclesiis, nisi quod ego ipse non gravavi vos? Donate mihi hanc iniuriam. II Corinthians 12:14 Ecce tertio hoc paratus sum venire ad vos: et non ero gravis vobis. Non enim quaero quae vestra sunt, sed vos. Nec enim debent filii parentibus thesaurizare, sed parentes filiis. II Corinthians 12:15 Ego autem libentissime impendam, et superimpendar ipse pro animabus vestris: licet plus vos diligens, minus diligar. II Corinthians 12:16 Sed esto: ego vos non gravavi: sed cum essem astutus, dolo vos cepi. II Corinthians 12:17 Numquid per aliquem eorum, quod misi ad vos, circumveni vos? II Corinthians 12:18 Rogavi Titum, et misi cum illo fratrem. Numquid Titus vos circumvenit? nonne eodem spiritu ambulavimus? nonne iisdem vestigiis? II Corinthians 12:19 Olim putatis quod excusemus nos apud vos? Coram Deo in Christo loquimur: omnia autem charissimi propter aedificationem vestram. II Corinthians 12:20 Timeo enim ne forte cum venero, non quales volo, inveniam vos: et ego inveniar a vobis, qualem non vultis: ne forte contentiones, aemulationes, animositates, dissensiones, detractiones, susurrationes, inflationes, seditiones sint inter vos: II Corinthians 12:21 ne iterum cum venero, humiliet me Deus apud vos, et lugeam multos ex iis, qui ante peccaverunt, et non egerunt poenitentiam super immunditia, et fornicatione, et impudicitia, quam gesserunt. II Corinthians 13:0 II Corinthians 13:1 Ecce tertio hoc venio ad vos: In ore duorum, vel trium testium stabit omne verbum. II Corinthians 13:2 Praedixi enim, et praedico, ut praesens vobis, et nunc absens iis, qui ante peccaverunt, et ceteris omnibus, quoniam si venero iterum, non parcam. II Corinthians 13:3 An experimentum quaeritis eius, qui in me loquitur Christus, qui in vobis non infirmatur, sed potens est in vobis? II Corinthians 13:4 Nam etsi crucifixus est ex infirmitate: sed vivit ex virtute Dei. Nam et nos infirmi sumus in illo: sed vivimus cum eo ex virtute Dei in vobis. II Corinthians 13:5 Vosmetipsos tentate si estis in fide: ipsi vos probate. An non cognoscitis vosmetipsos quia Christus Iesus in vobis est? nisi forte reprobi estis. II Corinthians 13:6 Spero autem quod cognoscetis, quia nos non sumus reprobi. II Corinthians 13:7 Oramus autem Deum ut nihil mali faciatis, non ut nos probati appareamus, sed ut vos quod bonum est faciatis: nos autem ut reprobi simus. II Corinthians 13:8 Non enim possumus aliquid adversus veritatem, sed pro veritate. II Corinthians 13:9 Gaudemus enim, quoniam nos infirmi sumus, vos autem potentes estis. Hoc et oramus vestram consummationem. II Corinthians 13:10 Ideo haec absens scribo, ut non praesens durius agam secundum potestatem, quam Dominus dedit mihi in aedificationem, et non in destructionem. II Corinthians 13:11 De cetero, fratres, gaudete, perfecti estote, exhortamini, idem sapite, pacem habete, et Deus pacis, et dilectionis erit vobiscum. II Corinthians 13:12 Salutate invicem in osculo sancto. Salutant vos omnes sancti. II Corinthians 13:13 Gratia Domini nostri Iesu Christi, et charitas Dei, et communicatio sancti Spiritus sit cum omnibus vobis. Amen.
Galatians 0:0
Galatians 1:0 Galatians 1:1 Paulus Apostolus non ab hominibus, neque per hominem, sed per Iesum Christum, et Deum Patrem, qui suscitavit eum a mortuis: Galatians 1:2 et qui mecum sunt omnes fratres, Ecclesiis Galatiae. Galatians 1:3 Gratia vobis, et pax a Deo Patre nostro et Domino nostro Iesu Christo, Galatians 1:4 qui dedit semetipsum pro peccatis nostris, ut eriperet nos de praesenti saeculo nequam, secundum voluntatem Dei et Patris nostri, Galatians 1:5 cui est gloria in saecula saeculorum: Amen. Galatians 1:6 Miror quod sic tam cito transferimini ab eo, qui vos vocavit in gratiam Christi in aliud Evangelium: Galatians 1:7 quod non est aliud, nisi sunt aliqui, qui vos conturbant, et volunt convertere Evangelium Christi. Galatians 1:8 Sed licet nos, aut Angelus de caelo evangelizet vobis praeterquam quod evangelizavimus vobis, anathema sit. Galatians 1:9 Sicut praediximus, et nunc iterum dico: Si quis vobis evangelizaverit praeter id, quod accepistis, anathema sit. Galatians 1:10 Modo enim hominibus suadeo, an Deo? An quaero hominibus placere? Si adhuc hominibus placerem, Christi servus non essem. Galatians 1:11 Notum enim vobis facio, fratres, Evangelium, quod evangelizatum est a me, quia non est secundum hominem: Galatians 1:12 neque enim ego ab homine accepi illud, neque didici, sed per revelationem Iesu Christi. Galatians 1:13 Audistis enim conversationem meam aliquando in Iudaismo: quoniam supra modum persequebar Ecclesiam Dei, et expugnabam illam, Galatians 1:14 et proficiebam in Iudaismo supra multos coaetaneos meos in genere meo, abundantius aemulator existens paternarum mearum traditionum. Galatians 1:15 Cum autem placuit ei, qui me segregavit ex utero matris meae, et vocavit per gratiam suam, Galatians 1:16 ut revelaret Filium suum in me, ut evangelizarem illum in Gentibus: continuo non acquievi carni et sanguini, Galatians 1:17 neque veni Ierosolymam ad antecessores meos Apostolos: sed abii in Arabiam: et iterum reversus sum Damascum: Galatians 1:18 deinde post annos tres veni Ierosolymam videre Petrum, et mansi apud eum diebus quindecim: Galatians 1:19 alium autem Apostolorum vidi neminem, nisi Iacobum fratrem Domini. Galatians 1:20 Quae autem scribo vobis, ecce coram Deo quia non mentior. Galatians 1:21 Deinde veni in partes Syriae, et Ciliciae. Galatians 1:22 Eram autem ignotus facie Ecclesiis Iudaeae, quae erant in Christo: Galatians 1:23 tantum autem auditum habebant: Quoniam qui persequebatur nos aliquando, nunc evangelizat fidem, quam aliquando expugnabat: Galatians 1:24 et in me clarificabant Deum. Galatians 2:0 Galatians 2:1 Deinde post annos quattuordecim, iterum ascendi Ierosolymam cum Barnaba, assumpto et Tito. Galatians 2:2 Ascendi autem secundum revelationem: et contuli cum illis Evangelium, quod praedico in Gentibus, seorsum autem iis, qui videbantur aliquid esse: ne forte in vacuum currerem, aut cucurrissem. Galatians 2:3 Sed neque Titus, qui mecum erat, cum esset Gentilis, compulsus est circumcidi: Galatians 2:4 sed propter subintroductos falsos fratres, qui subintroierunt explorare libertatem nostram, quam habemus in Christo Iesu, ut nos in servitutem redigerent. Galatians 2:5 Quibus neque ad horam cessimus subiectioni, ut veritas Evangelii permaneat apud vos: Galatians 2:6 ab iis autem, qui videbantur esse aliquid, (quales aliquando fuerint, nihil mea interest. Deus personam hominis non accipit) mihi enim qui videbantur esse aliquid, nihil contulerunt. Galatians 2:7 Sed econtra cum vidissent quod creditum est mihi Evangelium praeputii, sicut et Petro circumcisionis: Galatians 2:8 (qui enim operatus est Petro in Apostolatum circumcisionis, operatus est et mihi inter Gentes) Galatians 2:9 et cum cognovissent gratiam, quae data est mihi, Iacobus, et Cephas, et Ioannes, qui videbantur columnae esse, dextras dederunt mihi, et Barnabae societatis: ut nos in Gentes, ipsi autem in circumcisionem: Galatians 2:10 tantum ut pauperum memores essemus, quod etiam solicitus fui hoc ipsum facere. Galatians 2:11 Cum autem venisset Cephas Antiochiam: in faciem ei restiti, quia reprehensibilis erat. Galatians 2:12 Prius enim quam venirent quidam a Iacobo, cum Gentibus edebat: cum autem venissent, subtrahebat, et segregabat se timens eos, qui ex circumcisione erant. Galatians 2:13 Et simulationi eius consenserunt ceteri Iudaei, ita ut et Barnabas duceretur ab eis in illam simulationem. Galatians 2:14 Sed cum vidissem quod non recte ambularent ad veritatem Evangelii, dixi Cephae coram omnibus: Si tu, cum Iudaeus sis, gentiliter vivis, et non Iudaice: quomodo Gentes cogis Iudaizare? Galatians 2:15 Nos natura Iudaei, et non ex Gentibus peccatores. Galatians 2:16 Scientes autem quod non iustificatur homo ex operibus legis, nisi per fidem Iesu Christi: et nos in Christo Iesu credimus, ut iustificemur ex fide Christi, et non ex operibus legis: propter quod ex operibus legis non iustificabitur omnis caro. Galatians 2:17 Quod si quaerentes iustificari in Christo, inventi sumus et ipsi peccatores, numquid Christus peccati minister est? Absit. Galatians 2:18 Si enim quae destruxi, iterum haec aedifico: praevaricatorem me constituo. Galatians 2:19 Ego enim per legem, legi mortuus sum, ut Deo vivam: Christo confixus sum cruci. Galatians 2:20 Vivo autem, iam non ego: vivit vero in me Christus. Quod autem nunc vivo in carne: in fide vivo filii Dei, qui dilexit me, et tradidit semetipsum pro me. Galatians 2:21 Non abiicio gratiam Dei. Si enim per legem iustitia, ergo gratis Christus mortuus est. Galatians 3:0 Galatians 3:1 O insensati Galatae, quis vos fascinavit non obedire veritati, ante quorum oculos Iesus Christus proscriptus est, in vobis crucifixus? Galatians 3:2 Hoc solum a vobis volo discere: Ex operibus legis Spiritum accepistis, an ex auditu fidei? Galatians 3:3 Sic stulti estis, ut cum spiritu coeperitis, nunc carne consummamini? Galatians 3:4 Tanta passi estis sine causa? si tamen sine causa. Galatians 3:5 Qui ergo tribuit vobis Spiritum, et operatur virtutes in vobis: ex operibus legis, an ex auditu fidei? Galatians 3:6 Sicut scriptum est: Abraham credidit Deo, et reputatum est illi ad iustitiam. Galatians 3:7 Cognoscite ergo quia qui ex fide sunt, ii sunt filii Abrahae. Galatians 3:8 Providens autem Scriptura quia ex fide iustificat Gentes Deus, praenunciavit Abrahae: Quia benedicentur in te omnes Gentes. Galatians 3:9 Igitur qui ex fide sunt, benedicentur cum fideli Abraham. Galatians 3:10 Quicumque enim ex operibus legis sunt, sub maledicto sunt. Scriptum est enim: Maledictus omnis, qui non permanserit in omnibus, quae scripta sunt in Libro legis ut faciat ea. Galatians 3:11 Quoniam autem in lege nemo iustificatur apud Deum, manifestum est quia iustus ex fide vivit. Galatians 3:12 Lex autem non est ex fide, sed, Qui fecerit ea homo, vivet in illis. Galatians 3:13 Christus nos redemit de maledicto legis, factus pro nobis maledictum: quia scriptum est: Maledictus omnis qui pendet in ligno: Galatians 3:14 ut in Gentibus benedictio Abrahae fieret in Christo Iesu, ut pollicitationem Spiritus accipiamus per fidem. Galatians 3:15 Fratres (secundum hominem dico) tamen hominis confirmatum testamentum nemo spernit, aut superordinat. Galatians 3:16 Abrahae dictae sunt promissiones, et semini eius. Non dicit: Et seminibus, quasi in multis: sed quasi in uno: Et semini tuo, qui est Christus. Galatians 3:17 Hoc autem dico, testamentum confirmatum a Deo: quae post quadringentos et triginta annos facta est Lex, non irritum facit ad evacuandam promissionem. Galatians 3:18 Nam si ex lege hereditas, iam non ex promissione. Abrahae autem per repromissionem donavit Deus. Galatians 3:19 Quid igitur lex? Propter transgressionem posita est donec veniret semen, cui promiserat, ordinata per angelos in manu mediatoris. Galatians 3:20 Mediator autem unius non est: Deus autem unus est. Galatians 3:21 Lex ergo adversus promissa Dei? Absit. Si enim data esset lex, quae posset vivificare, vere ex lege esset iustitia. Galatians 3:22 Sed conclusit Scriptura omnia sub peccato, ut promissio ex fide Iesu Christi daretur credentibus. Galatians 3:23 Prius autem quam veniret fides, sub lege custodiebamur conclusi in eam fidem, quae revelanda erat. Galatians 3:24 Itaque lex paedagogus noster fuit in Christo, ut ex fide iustificemur. Galatians 3:25 At ubi venit fides, iam non sumus sub paedagogo. Galatians 3:26 Omnes enim filii Dei estis per fidem, quae est in Christo Iesu. Galatians 3:27 Quicumque enim in Christo baptizati estis, Christum induistis. Galatians 3:28 Non est Iudaeus, neque Graecus: non est servus, neque liber: non est masculus, neque femina. Omnes enim vos unum estis in Christo Iesu. Galatians 3:29 Si autem vos Christi: ergo semen Abrahae estis, secundum promissionem heredes. Galatians 4:0 Galatians 4:1 Dico autem: Quanto tempore heres parvulus est, nihil differt a servo, cum sit dominus omnium: Galatians 4:2 sed sub tutoribus, et actoribus est usque ad praefinitum tempus a patre: Galatians 4:3 ita et nos cum essemus parvuli, sub elementis mundi eramus servientes. Galatians 4:4 At ubi venit plenitudo temporis, misit Deus Filium suum factum ex muliere, factum sub lege, Galatians 4:5 ut eos, qui sub lege erant, redimeret, ut adoptionem filiorum reciperemus. Galatians 4:6 Quoniam autem estis filii, misit Deus Spiritum filii Dei sui in corda vestra clamantem: Abba, Pater. Galatians 4:7 Itaque iam non est servus, sed filius: Quod si filius: et heres per Deum. Galatians 4:8 Sed tunc quidem ignorantes Deum, iis, qui natura non sunt dii, serviebatis. Galatians 4:9 Nunc autem cum cognoveritis Deum, immo cogniti sitis a Deo: quomodo convertimini iterum ad infirma, et egena elementa, quibus denuo servire vultis? Galatians 4:10 Dies observatis, et menses, et tempora, et annos. Galatians 4:11 Timeo, ne forte sine causa laboraverim in vobis. Galatians 4:12 Estote sicut ego, quia et ego sicut vos: fratres obsecro vos. Nihil me laesistis. Galatians 4:13 Scitis autem quia per infirmitatem carnis evangelizavi vobis iampridem: et tentationem vestram in carne mea Galatians 4:14 non sprevistis, neque respuistis: sed sicut Angelum Dei excepistis me, sicut Christum Iesum. Galatians 4:15 Ubi est ergo beatitudo vestra? Testimonium enim perhibeo vobis, quia, si fieri posset, oculos vestros eruissetis, et dedissetis mihi. Galatians 4:16 Ergo inimicus vobis factus sum, verum dicens vobis? Galatians 4:17 Aemulantur vos non bene: sed excludere vos volunt, ut illos aemulemini. Galatians 4:18 Bonum autem aemulamini in bono semper: et non tantum cum praesens sum apud vos. Galatians 4:19 Filioli mei, quos iterum parturio, donec formetur Christus in vobis. Galatians 4:20 Vellem autem esse apud vos modo, et mutare vocem meam: quoniam confundor in vobis. Galatians 4:21 Dicite mihi qui sub lege vultis esse: legem non legistis? Galatians 4:22 Scriptum est enim: Quoniam Abraham duos filios habuit: unum de ancilla, et unum de libera. Galatians 4:23 Sed qui de ancilla, secundum carnem natus est: qui autem de libera, per repromissionem: Galatians 4:24 quae sunt per allegoriam dicta. Haec enim sunt duo testamenta. Unum quidem in monte Sina, in servitutem generans: quae est Agar: Galatians 4:25 Sina enim mons est in Arabia, qui coniunctus est ei, quae nunc est Ierusalem, et servit cum filiis suis. Galatians 4:26 Illa autem, quae sursum est Ierusalem, libera est, quae est mater nostra. Galatians 4:27 Scriptum est enim: Laetare sterilis, quae non paris: erumpe, et clama, quae non parturis: quia multi filii desertae, magis quam eius, quae habet virum. Galatians 4:28 Nos autem fratres secundum Isaac promissionis filii sumus. Galatians 4:29 Sed quomodo tunc is, qui secundum carnem natus fuerat, persequebatur eum, qui secundum spiritum: ita et nunc. Galatians 4:30 Sed quid dicit Scriptura? Eiice ancillam, et filium eius: non heres erit filius ancillae cum filio liberae. Galatians 4:31 Itaque, fratres, non sumus ancillae filii, sed liberae: qua libertate Christus nos liberavit. Galatians 5:0 Galatians 5:1 State, et nolite iterum iugo servitutis contineri. Galatians 5:2 Ecce ego Paulus dico vobis: quoniam si circumcidamini, Christus vobis nihil proderit. Galatians 5:3 Testificor autem rursus omni homini circumcidenti se, quoniam debitor est universae legis faciendae. Galatians 5:4 Evacuati estis a Christo, qui in lege iustificamini: a gratia excidistis. Galatians 5:5 Nos enim spiritu ex fide, spem iustitiae expectamus. Galatians 5:6 Nam in Christo Iesu neque circumcisio aliquid valet, neque praeputium: sed fides, quae per charitatem operatur. Galatians 5:7 Currebatis bene: quis vos impedivit veritati non obedire? nemini consenseritis. Galatians 5:8 Persuasio haec non est ex eo, qui vocat vos. Galatians 5:9 Modicum fermentum totam massam corrumpit. Galatians 5:10 Ego confido in vobis in Domino, quod nihil aliud sapietis: qui autem conturbat vos, portabit iudicium, quicumque est ille. Galatians 5:11 Ego autem, fratres, si circumcisionem adhuc praedico: quid adhuc persecutionem patior? Ergo evacuatum est scandalum crucis. Galatians 5:12 Utinam et abscindantur qui vos conturbant. Galatians 5:13 Vos enim in libertatem vocati estis fratres: tantum ne libertatem in occasionem detis carnis, sed per charitatem Spiritus servite invicem. Galatians 5:14 Omnis enim lex in uno sermone impletur: Diliges proximum tuum sicut teipsum. Galatians 5:15 Quod si invicem mordetis, et comeditis: videte ne ab invicem consumamini. Galatians 5:16 Dico autem in Christo: Spiritu ambulate, et desideria carnis non perficietis. Galatians 5:17 Caro enim concupiscit adversus spiritum: spiritus autem adversus carnem: haec enim sibi invicem adversantur: ut non quaecumque vultis, illa faciatis. Galatians 5:18 Quod si Spiritu ducimini, non estis sub lege. Galatians 5:19 Manifesta sunt autem opera carnis: quae sunt fornicatio, immunditia, impudicitia, luxuria, Galatians 5:20 idolorum servitus, veneficia, inimicitiae, contentiones, aemulationes, irae, rixae, dissensiones, sectae, Galatians 5:21 invidiae, homicidia, ebrietates, comessationes, et his similia, quae praedico vobis, sicut praedixi: quoniam qui talia agunt, regnum Dei non consequentur. Galatians 5:22 Fructus autem Spiritus est: charitas, gaudium, pax, patientia, benignitas, bonitas, longanimitas, Galatians 5:23 mansuetudo, fides, modestia, continentia, castitas. Adversus huiusmodi non est lex. Galatians 5:24 Qui autem sunt Christi, carnem suam crucifixerunt cum vitiis, et concupiscentiis. Galatians 5:25 Si spiritu vivimus, spiritu et ambulemus. Galatians 5:26 Non efficiamur inanis gloriae cupidi, invicem provocantes, invicem invidentes. Galatians 6:0 Galatians 6:1 Fratres, et si praeoccupatus fuerit homo in aliquo delicto, vos, qui spirituales estis, huiusmodi instruite in spiritu lenitatis, considerans te ipsum, ne et tu tenteris. Galatians 6:2 Alter alterius onera portate, et sic adimplebitis legem Christi. Galatians 6:3 Nam si quis existimat se aliquid esse, cum nihil sit, ipse se seducit. Galatians 6:4 Opus autem suum probet unusquisque, et sic in semetipso tantum gloriam habebit, et non in altero. Galatians 6:5 Unusquisque enim onus suum portabit. Galatians 6:6 Communicet autem is, qui catechizatur verbo, ei, qui se catechizat, in omnibus bonis. Galatians 6:7 Nolite errare: Deus non irridetur. Galatians 6:8 Quae enim seminaverit homo, haec et metet. Quoniam qui seminat in carne sua, de carne et metet corruptionem: qui autem seminat in spiritu, de spiritu metet vitam aeternam. Galatians 6:9 Bonum autem facientes, non deficiamus: tempore enim suo metemus non deficientes. Galatians 6:10 Ergo dum tempus habemus, operemur bonum ad omnes, maxime autem ad domesticos fidei. Galatians 6:11 Videte qualibus litteris scripsi vobis mea manu. Galatians 6:12 Quicumque enim volunt placere in carne, hi cogunt vos circumcidi, tantum ut crucis Christi persecutionem non patiantur. Galatians 6:13 Neque enim qui circumciduntur, legem custodiunt: sed volunt vos circumcidi, ut in carne vestra glorientur. Galatians 6:14 Mihi autem absit gloriari, nisi in cruce Domini nostri Iesu Christi: per quem mihi mundus crucifixus est, et ego mundo. Galatians 6:15 In Christo enim Iesu neque circumcisio aliquid valet, neque praeputium, sed nova creatura. Galatians 6:16 Et quicumque hanc regulam secuti fuerint, pax super illos, et misericordia, et super Israel Dei. Galatians 6:17 De cetero nemo mihi molestus sit: ego enim stigmata Domini Iesu in corpore meo porto. Galatians 6:18 Gratia Domini nostri Iesu Christi, cum spiritu vestro, fratres. Amen.
Ephesians 0:0
Ephesians 1:0 Ephesians 1:1 Paulus Apostolus Iesu Christi per voluntatem Dei, omnibus sanctis, qui sunt Ephesi, et fidelibus in Christo Iesu. Ephesians 1:2 Gratia vobis, et pax a Deo Patre nostro, et Domino Iesu Christo. Ephesians 1:3 Benedictus Deus et Pater Domini nostri Iesu Christi, qui benedixit nos in omni benedictione spirituali in caelestibus in Christo, Ephesians 1:4 sicut elegit nos in ipso ante mundi constitutionem, ut essemus sancti et immaculati in conspectu eius in charitate. Ephesians 1:5 Qui praedestinavit nos in adoptionem filiorum per Iesum Christum in ipsum: secundum propositum voluntatis suae, Ephesians 1:6 in laudem gloriae gratiae suae, in qua gratificavit nos in dilecto filio suo. Ephesians 1:7 In quo habemus redemptionem per sanguinem eius, remissionem peccatorum secundum divitias gratiae eius, Ephesians 1:8 quae superabundavit in nobis in omni sapientia, et prudentia: Ephesians 1:9 ut notum faceret nobis sacramentum voluntatis suae, secundum beneplacitum eius, quod proposuit in eo, Ephesians 1:10 in dispensatione plenitudinis temporum, instaurare omnia in Christo, quae in caelis, et quae in terra sunt, in ipso: Ephesians 1:11 In quo etiam et nos sorte vocati sumus praedestinati secundum propositum eius, qui operatur omnia secundum consilium voluntatis suae: Ephesians 1:12 ut simus in laudem gloriae eius nos, qui ante speravimus in Christo: Ephesians 1:13 In quo et vos, cum audissetis verbum veritatis, (Evangelium salutis vestrae) in quo et credentes signati estis Spiritu promissionis sancto, Ephesians 1:14 qui est pignus hereditatis nostrae, in redemptionem acquisitionis, in laudem gloriae ipsius. Ephesians 1:15 Propterea et ego audiens fidem vestram, quae est in Christo Iesu, et dilectionem in omnes sanctos, Ephesians 1:16 non cesso gratias agens pro vobis, memoriam vestri faciens in orationibus meis: Ephesians 1:17 ut Deus, Domini nostri Iesu Christi pater, gloriae, det vobis spiritum sapientiae et revelationis, in agnitione eius: Ephesians 1:18 illuminatos oculos cordis vestri, ut sciatis quae sit spes vocationis eius, et quae divitiae gloriae hereditatis eius in sanctis, Ephesians 1:19 et quae sit supereminens magnitudo virtutis eius in nos, qui credimus secundum operationem potentiae virtutis eius, Ephesians 1:20 quam operatus est in Christo, suscitans illum a mortuis, et constituens ad dexteram suam in caelestibus: Ephesians 1:21 supra omnem principatum et potestatem, et virtutem, et dominationem, et omne nomen, quod nominatur non solum in hoc saeculo, sed etiam in futuro. Ephesians 1:22 Et omnia subiecit sub pedibus eius: et ipsum dedit caput supra omnem Ecclesiam, Ephesians 1:23 quae est corpus ipsius, et plenitudo eius, qui omnia in omnibus adimpletur. Ephesians 2:0 Ephesians 2:1 Et vos convivificavit, cum essetis mortui delictis, et peccatis vestris, Ephesians 2:2 in quibus aliquando ambulastis secundum saeculum mundi huius, secundum principem potestatis aeris huius, spiritus, qui nunc operatur in filios diffidentiae, Ephesians 2:3 in quibus et nos omnes aliquando conversati sumus in desideriis carnis nostrae, facientes voluntatem carnis, et cogitationum, et eramus natura filii irae, sicut et ceteri: Ephesians 2:4 Deus autem, qui dives est in misericordia, propter nimiam charitatem suam, qua dilexit nos, Ephesians 2:5 et cum essemus mortui peccatis, convivificavit nos in Christo, (cuius gratia estis salvati) Ephesians 2:6 et conresuscitavit, et consedere fecit in caelestibus in Christo Iesu: Ephesians 2:7 ut ostenderet in saeculis supervenientibus abundantes divitias gratiae suae in bonitate super nos in Christo Iesu. Ephesians 2:8 Gratia enim estis salvati per fidem, et hoc non ex vobis: Dei enim donum est, Ephesians 2:9 non ex operibus, ut nequis glorietur. Ephesians 2:10 Ipsius enim sumus factura, creati in Christo Iesu in operibus bonis, quae praeparavit Deus ut in illis ambulemus. Ephesians 2:11 Propter quod memores estote, quod aliquando vos eratis Gentes in carne, qui dicebamini praeputium ab ea, quae dicitur circumcisio in carne, manu facta: Ephesians 2:12 qui eratis illo in tempore sine Christo, alienati a conversatione Israel, et hospites testamentorum, promissionis spem non habentes, et sine Deo in hoc mundo. Ephesians 2:13 Nunc autem in Christo Iesu vos, qui aliquando eratis longe, facti estis prope in sanguine Christi. Ephesians 2:14 Ipse enim est pax nostra, qui fecit utraque unum, et medium parietem maceriae solvens, inimicitias in carne sua: Ephesians 2:15 legem mandatorum decretis evacuans, ut duos condat in semetipso in unum novum hominem, faciens pacem, Ephesians 2:16 et reconciliet ambos in uno corpore, Deo per crucem, interficiens inimicitias in semetipso. Ephesians 2:17 Et veniens evangelizavit pacem vobis, qui longe fuistis, et pacem iis, qui prope. Ephesians 2:18 quoniam per ipsum habemus accessum ambo in uno Spiritu ad Patrem. Ephesians 2:19 Ergo iam non estis hospites, et advenae: sed estis cives sanctorum, et domestici Dei, Ephesians 2:20 superaedificati super fundamentum Apostolorum, et Prophetarum, ipso summo angulari lapide Christo Iesu: Ephesians 2:21 in quo omnis aedificatio constructa crescit in templum sanctum in Domino, Ephesians 2:22 in quo et vos coaedificamini in habitaculum Dei in Spiritu sancto. Ephesians 3:0 Ephesians 3:1 Huius rei gratia, ego Paulus vinctus Christi Iesu, pro vobis Gentibus, Ephesians 3:2 si tamen audistis dispensationem gratiae Dei, quae data est mihi in vobis: Ephesians 3:3 quoniam secundum revelationem notum mihi factum est sacramentum, sicut supra scripsi in brevi: Ephesians 3:4 prout potestis legentes intelligere prudentiam meam in mysterio Christi: Ephesians 3:5 quod aliis generationibus non est agnitum filiis hominum, sicuti nunc revelatum est sanctis Apostolis eius, et Prophetis in Spiritu, Ephesians 3:6 Gentes esse coheredes, et concorporales, et comparticipes promissionis eius in Christo Iesu per Evangelium: Ephesians 3:7 Cuius factus sum minister secundum donum gratiae Dei, quae data est mihi secundum operationem virtutis eius. Ephesians 3:8 Mihi enim omnium sanctorum minimo data est gratia haec, In Gentibus evangelizare investigabiles divitias Christi, Ephesians 3:9 et illuminare omnes, quae sit dispensatio sacramenti absconditi a saeculis in Deo, qui omnia creavit. Ephesians 3:10 ut innotescat principatibus, et potestatibus in caelestibus per Ecclesiam, multiformis sapientia Dei, Ephesians 3:11 secundum praefinitionem saeculorum, quam fecit in Christo Iesu Domino nostro: Ephesians 3:12 In quo habemus fiduciam, et accessum in confidentia per fidem eius. Ephesians 3:13 Propter quod peto ne deficiatis in tribulationibus meis pro vobis: quae est gloria vestra. Ephesians 3:14 Huius rei gratia flecto genua mea ad Patrem Domini nostri Iesu Christi, Ephesians 3:15 ex quo omnis paternitas in caelis, et in terra nominatur, Ephesians 3:16 ut det vobis secundum divitias gloriae suae, virtutem corroborari per Spiritum eius in interiori homine, Ephesians 3:17 Christum habitare per fidem in cordibus vestris: in charitate radicati, et fundati, Ephesians 3:18 ut possitis comprehendere cum omnibus sanctis, quae sit latitudo, et longitudo, et sublimitas, et profundum: Ephesians 3:19 scire etiam supereminentem scientiae charitatem Christi, ut impleamini in omnem plenitudinem Dei. Ephesians 3:20 Ei autem, qui potens est omnia facere superabundanter quam petimus, aut intelligimus, secundum virtutem, quae operatur in nobis: Ephesians 3:21 Ipsi gloria in Ecclesia, et in Christo Iesu in omnes generationes saeculi saeculorum. Amen. Ephesians 4:0 Ephesians 4:1 Obsecro itaque vos ego vinctus in Domino, ut digne ambuletis vocatione, qua vocati estis, Ephesians 4:2 cum omni humilitate, et mansuetudine, cum patientia, supportantes invicem in charitate, Ephesians 4:3 soliciti servare unitatem Spiritus in vinculo pacis. Ephesians 4:4 Unum corpus, et unus Spiritus, sicut vocati estis in una spe vocationis vestrae. Ephesians 4:5 Unus Dominus, una fides, unum baptisma. Ephesians 4:6 Unus Deus et Pater omnium, qui est super omnes, et per omnia, et in omnibus nobis. Ephesians 4:7 Unicuique autem nostrum data est gratia secundum mensuram donationis Christi. Ephesians 4:8 Propter quod dicit: Ascendens in altum captivam duxit captivitatem: dedit dona hominibus. Ephesians 4:9 Quod autem ascendit, quid est, nisi quia et descendit primum in inferiores partes terrae? Ephesians 4:10 Qui descendit, ipse est et qui ascendit super omnes caelos, ut impleret omnia. Ephesians 4:11 Et ipse dedit quosdam quidem Apostolos, quosdam autem Prophetas, alios vero Evangelistas, alios autem pastores, et doctores Ephesians 4:12 ad consummationem sanctorum in opus ministerii, in aedificationem corporis Christi: Ephesians 4:13 donec occurramus omnes in unitatem fidei, et agnitionis filii Dei, in virum perfectum, in mensuram aetatis plenitudinis Christi: Ephesians 4:14 ut iam non simus parvuli fluctuantes, et circumferamur omni vento doctrinae in nequitia hominum, in astutia ad circumventionem erroris. Ephesians 4:15 Veritatem autem facientes in charitate, crescamus in illo per omnia, qui est caput Christus: Ephesians 4:16 ex quo totum corpus compactum, et connexum per omnem iuncturam subministrationis, secundum operationem in mensuram uniuscuiusque membri, augmentum corporis facit in aedificationem sui in charitate. Ephesians 4:17 Hoc igitur dico, et testificor in Domino, ut iam non ambuletis, sicut et Gentes ambulant in vanitate sensus sui, Ephesians 4:18 tenebris obscuratum habentes intellectum, alienati a vita Dei per ignorantiam, quae est in illis, propter caecitatem cordis ipsorum, Ephesians 4:19 qui desperantes, semetipsos tradiderunt impudicitiae, in operationem immunditiae omnis in avaritiam. Ephesians 4:20 Vos autem non ita didicistis Christum, Ephesians 4:21 si tamen illum audistis, et in ipso edocti estis, sicut est veritas in Iesu. Ephesians 4:22 Deponite vos secundum pristinam conversationem veterem hominem, qui corrumpitur secundum desideria erroris. Ephesians 4:23 Renovamini autem spiritu mentis vestrae, Ephesians 4:24 et induite novum hominem, qui secundum Deum creatus est in iustitia, et sanctitate veritatis. Ephesians 4:25 Propter quod deponentes mendacium, loquimini veritatem unusquisque cum proximo suo: quoniam sumus invicem membra. Ephesians 4:26 Irascimini, et nolite peccare: sol non occidat super iracundiam vestram. Ephesians 4:27 Nolite locum dare diabolo: Ephesians 4:28 qui furabatur, iam non furetur: magis autem laboret, operando manibus suis, quod bonum est, ut habeat unde tribuat necessitatem patienti. Ephesians 4:29 Omnis sermo malus ex ore vestro non procedat: sed siquis bonus ad aedificationem fidei ut det gratiam audientibus. Ephesians 4:30 Et nolite contristare Spiritum sanctum Dei: in quo signati estis in die redemptionis. Ephesians 4:31 Omnis amaritudo, et ira, et indignatio, et clamor, et blasphemia tollatur a vobis cum omni malitia. Ephesians 4:32 Estote autem invicem benigni, misericordes, donantes invicem sicut et Deus in Christo donavit vobis. Ephesians 5:0 Ephesians 5:1 Estote ergo imitatores Dei, sicut filii charissimi: Ephesians 5:2 et ambulate in dilectione, sicut et Christus dilexit nos, et tradidit semetipsum pro nobis oblationem, et hostiam Deo in odorem suavitatis. Ephesians 5:3 Fornicatio autem, et omnis immunditia, aut avaritia nec nominetur in vobis, sicut decet sanctos: Ephesians 5:4 aut turpitudo, aut stultiloquium, aut scurrilitas, quae ad rem non pertinet: sed magis gratiarum actio. Ephesians 5:5 Hoc enim scitote intelligentes: quod omnis fornicator, aut immundus, aut avarus, quod est idolorum servitus, non habet hereditatem in regno Christi, et Dei. Ephesians 5:6 Nemo vos seducat inanibus verbis: propter haec enim venit ira Dei in filios diffidentiae. Ephesians 5:7 Nolite ergo effici participes eorum. Ephesians 5:8 Eratis enim aliquando tenebrae: nunc autem lux in Domino. Ut filii lucis ambulate: Ephesians 5:9 fructus enim lucis est in omni bonitate, et iustitia, et veritate: Ephesians 5:10 probantes quid sit beneplacitum Deo: Ephesians 5:11 et nolite communicare operibus infructuosis tenebrarum, magis autem redarguite. Ephesians 5:12 Quae enim in occulto fiunt ab ipsis, turpe est et dicere. Ephesians 5:13 Omnia autem, quae arguuntur, a lumine manifestantur: omne enim, quod manifestatur, lumen est. Ephesians 5:14 Propter quod dicit: Surge qui dormis, et exurge a mortuis, et illuminabit te Christus. Ephesians 5:15 Videte itaque fratres, quomodo caute ambuletis: non quasi insipientes, Ephesians 5:16 sed ut sapientes: redimentes tempus, quoniam dies mali sunt. Ephesians 5:17 Propterea nolite fieri imprudentes: sed intelligentes quae sit voluntas Dei. Ephesians 5:18 Et nolite inebriari vino, in quo est luxuria: sed implemini Spiritu sancto, Ephesians 5:19 loquentes vobismetipsis in psalmis, et hymnis, et canticis spiritualibus, cantantes, et psallentes in cordibus vestris Domino, Ephesians 5:20 gratias agentes semper pro omnibus, in nomine Domini nostri Iesu Christi Deo et Patri. Ephesians 5:21 Subiecti invicem in timore Christi. Ephesians 5:22 Mulieres viris suis subditae sint, sicut Domino: Ephesians 5:23 quoniam vir caput est mulieris: sicut Christus caput est Ecclesiae: Ipse, salvator corporis eius. Ephesians 5:24 Sed sicut Ecclesia subiecta est Christo, ita et mulieres viris suis in omnibus. Ephesians 5:25 Viri, diligite uxores vestras, sicut et Christus dilexit Ecclesiam, et seipsum tradidit pro ea, Ephesians 5:26 ut illam sanctificaret, mundans eam lavacro aquae in verbo vitae, Ephesians 5:27 ut exhiberet ipse sibi in gloriosam Ecclesiam, non habentem maculam, aut rugam, aut aliquid huiusmodi, sed ut sit sancta et immaculata. Ephesians 5:28 Ita et viri debent diligere uxores suas ut corpora sua. Qui suam uxorem diligit, seipsum diligit. Ephesians 5:29 Nemo enim umquam carnem suam odio habuit: sed nutrit, et fovet eam, sicut et Christus Ecclesiam: Ephesians 5:30 quia membra sumus corporis eius, de carne eius, et de ossibus eius. Ephesians 5:31 Propter hoc relinquet homo patrem, et matrem suam, et adhaerebit uxori suae: et erunt duo in carne una. Ephesians 5:32 Sacramentum hoc magnum est, ego autem dico in Christo et in Ecclesia. Ephesians 5:33 Verumtamen et vos singuli, unusquisque uxorem suam sicut seipsum diligat: uxor autem timeat virum suum. Ephesians 6:0 Ephesians 6:1 Filii, obedite parentibus vestris in Domino: hoc enim iustum est. Ephesians 6:2 Honora patrem tuum, et matrem tuam. quod est mandatum primum in promissione: Ephesians 6:3 ut bene sit tibi, et sis longaevus super terram. Ephesians 6:4 Et vos patres nolite ad iracundiam provocare filios vestros: sed educate illos in disciplina, et correptione Domini. Ephesians 6:5 Servi obedite dominis carnalibus cum timore, et tremore, in simplicitate cordis vestri, sicut Christo: Ephesians 6:6 non ad oculum servientes, quasi hominibus placentes, sed ut servi Christi, facientes voluntatem Dei ex animo, Ephesians 6:7 cum bona voluntate servientes, sicut Domino, et non hominibus: Ephesians 6:8 scientes quoniam unusquisque quodcumque fecerit bonum, hoc recipiet a Domino, sive servus, sive liber. Ephesians 6:9 Et vos domini eadem facite illis, remittentes minas: scientes quia et illorum, et vester Dominus est in caelis: et personarum acceptio non est apud eum. Ephesians 6:10 De cetero fratres confortamini in Domino, et in potentia virtutis eius. Ephesians 6:11 Induite vos armaturam Dei, ut possitis stare adversus insidias diaboli. Ephesians 6:12 quoniam non est nobis colluctatio adversus carnem et sanguinem: sed adversus principes, et potestates, adversus mundi rectores tenebrarum harum, contra spiritualia nequitiae, in caelestibus. Ephesians 6:13 Propterea accipite armaturam Dei, ut possitis resistere in die malo, et in omnibus perfecti stare. Ephesians 6:14 State ergo succincti lumbos vestros in veritate, et induti loricam iustitiae, Ephesians 6:15 et calceati pedes in praeparationem Evangelii pacis: Ephesians 6:16 in omnibus sumentes scutum fidei, in quo possitis omnia tela nequissimi ignea extinguere: Ephesians 6:17 et galeam salutis assumite: et gladium spiritus (quod est verbum Dei) Ephesians 6:18 per omnem orationem, et obsecrationem orantes omni tempore in spiritu: et in ipso vigilantes in omni instantia, et obsecratione pro omnibus sanctis: Ephesians 6:19 et pro me, ut detur mihi sermo in apertione oris mei cum fiducia, notum facere mysterium Evangelii: Ephesians 6:20 pro quo legatione fungor in catena ista, ita ut in ipso audeam, prout oportet me, loqui. Ephesians 6:21 Ut autem et vos sciatis quae circa me sunt, quid agam: omnia vobis nota faciet Tychicus, charissimus frater, et fidelis minister in Domino: Ephesians 6:22 quem misi ad vos in hoc ipsum, ut cognoscatis quae circa nos sunt, et consoletur corda vestra. Ephesians 6:23 Pax fratribus, et charitas cum fide a Deo Patre nostro, et Domino Iesu Christo. Ephesians 6:24 Gratia cum omnibus, qui diligunt Dominum nostrum Iesum Christum in incorruptione. Amen.
Philippians 0:0
Philippians 1:0 Philippians 1:1 Paulus, et Timotheus servi Iesu Christi, omnibus sanctis in Christo Iesu, qui sunt Philippis, cum episcopis, et diaconibus. Philippians 1:2 Gratia vobis, et pax a Deo Patre nostro, et Domino Iesu Christo. Philippians 1:3 Gratias ago Deo meo in omni memoria vestri, Philippians 1:4 semper in cunctis orationibus meis pro omnibus vobis, cum gaudio deprecationem faciens, Philippians 1:5 super communicatione vestra in Evangelio Christi a prima die usque nunc. Philippians 1:6 confidens hoc ipsum, quia qui coepit in vobis opus bonum, perficiet usque in diem Christi Iesu. Philippians 1:7 sicut est mihi iustum hoc sentire pro omnibus vobis: eo quod habeam vos in corde, et in vinculis meis, et in defensione, et confirmatione Evangelii, socios gaudii mei omnes vos esse. Philippians 1:8 Testis enim mihi est Deus, quomodo cupiam omnes vos in visceribus Iesu Christi. Philippians 1:9 Et hoc oro ut charitas vestra magis ac magis abundet in omni scientia, et in omni sensu: Philippians 1:10 ut probetis potiora, ut sitis sinceri, et sine offensa in diem Christi, Philippians 1:11 repleti fructu iustitiae per Iesum Christum, in gloriam et laudem Dei. Philippians 1:12 Scire autem vos volo fratres, quia quae circa me sunt, magis ad profectum venerunt Evangelii: Philippians 1:13 ita ut vincula mea manifesta fierent in Christo in omni praetorio, et in ceteris omnibus, Philippians 1:14 ut plures e fratribus in Domino confidentes in vinculis meis, abundantius auderent sine timore verbum Dei loqui. Philippians 1:15 Quidam quidem et propter invidiam, et contentionem: quidam autem et propter bonam voluntatem Christum praedicant: Philippians 1:16 quidam ex charitate: scientes quoniam in defensionem Evangelii positus sum. Philippians 1:17 Quidam autem ex contentione Christum annunciant non sincere, existimantes pressuram se suscitare vinculis meis. Philippians 1:18 Quid enim? Dum omni modo sive per occasionem, sive per veritatem Christus annuncietur: et in hoc gaudeo, sed et gaudebo. Philippians 1:19 Scio enim quia hoc mihi proveniet ad salutem, per vestram orationem, et subministrationem Spiritus Iesu Christi, Philippians 1:20 secundum expectationem, et spem meam, quia in nullo confundar: sed in omni fiducia sicut semper, et nunc magnificabitur Christus in corpore meo, sive per vitam, sive per mortem. Philippians 1:21 Mihi enim vivere Christus est, et mori lucrum. Philippians 1:22 Quod si vivere in carne, hic mihi fructus operis est, et quid eligam ignoro. Philippians 1:23 Coarctor autem e duobus: desiderium habens dissolvi, et esse cum Christo, multo magis melius: Philippians 1:24 permanere autem in carne, necessarium propter vos. Philippians 1:25 Et hoc confidens scio quia manebo, et permanebo omnibus vobis ad profectum vestrum, et gaudium fidei: Philippians 1:26 ut gratulatio vestra abundet in Christo Iesu in me, per meum adventum iterum ad vos. Philippians 1:27 Tantum digne Evangelio Christi conversamini: ut sive cum venero, et videro vos, sive absens audiam de vobis quia statis in uno spiritu unanimes, collaborantes fidei Evangelii: Philippians 1:28 et in nullo terreamini ab adversariis: quae illis est causa perditionis, vobis autem salutis, et hoc a Deo: Philippians 1:29 quia vobis donatum est pro Christo, non solum ut in eum credatis, sed ut etiam pro illo patiamini: Philippians 1:30 idem certamen habentes, quale et vidistis in me, et nunc audistis de me. Philippians 2:0 Philippians 2:1 Si qua ergo consolatio in Christo, si quod solatium charitatis, si qua societas spiritus, si qua viscera miserationis: Philippians 2:2 implete gaudium meum ut idem sapiatis, eandem charitatem habentes, unanimes, idipsum sentientes, Philippians 2:3 nihil per contentionem, neque per inanem gloriam: sed in humilitate superiores sibi invicem arbitrantes, Philippians 2:4 non quae sua sunt singuli considerantes, sed ea, quae aliorum. Philippians 2:5 Hoc enim sentite in vobis, quod et in Christo Iesu: Philippians 2:6 qui cum in forma Dei esset, non rapinam arbitratus est esse se aequalem Deo: Philippians 2:7 sed semetipsum exinanivit formam servi accipiens, in similitudinem hominum factus, et habitu inventus ut homo. Philippians 2:8 Humiliavit semetipsum factus obediens usque ad mortem, mortem autem crucis. Philippians 2:9 Propter quod et Deus exaltavit illum, et donavit illi nomen, quod est super omne nomen: Philippians 2:10 ut in nomine Iesu omne genu flectatur caelestium, terrestrium, et infernorum, Philippians 2:11 et omnis lingua confiteatur quia Dominus Iesus Christus in gloria est Dei Patris. Philippians 2:12 Itaque charissimi mei (sicut semper obedistis): non ut in praesentia mei tantum, sed multo magis nunc in absentia mea, cum metu et tremore vestram salutem operamini. Philippians 2:13 Deus est enim, qui operatur in vobis et velle, et perficere pro bona voluntate. Philippians 2:14 Omnia autem facite sine murmurationibus, et haesitationibus: Philippians 2:15 ut sitis sine querela, et simplices filii Dei, sine reprehensione in medio nationis pravae, et perversae: inter quos lucetis sicut luminaria in mundo, Philippians 2:16 verbum vitae continentes ad gloriam meam in die Christi, quia non in vacuum cucurri, neque in vacuum laboravi. Philippians 2:17 Sed et si immolor supra sacrificium, et obsequium fidei vestrae, gaudeo, et congratulor omnibus vobis. Philippians 2:18 Idipsum autem et vos gaudete, et congratulamini mihi. Philippians 2:19 Spero autem in Domino Iesu, Timotheum me cito mittere ad vos: ut et ego bono animo sim, cognitis quae circa vos sunt. Philippians 2:20 Neminem enim habeo tam unanimem, qui sincera affectione pro vobis solicitus sit. Philippians 2:21 Omnes enim quae sua sunt quaerunt, non quae sunt Iesu Christi. Philippians 2:22 Experimentum autem eius cognoscite, quia sicut patri filius, mecum servivit in Evangelio. Philippians 2:23 Hunc igitur spero me mittere ad vos, mox ut videro quae circa me sunt. Philippians 2:24 Confido autem in Domino quoniam et ipse veniam ad vos cito. Philippians 2:25 Necessarium autem existimavi Epaphroditum fratrem, et cooperatorem, et commilitonem meum, vestrum autem apostolum, et ministrum necessitatis meae, mittere ad vos: Philippians 2:26 quoniam quidem omnes vos desiderabat: et moestus erat, propterea quod audieratis illum infirmatum. Philippians 2:27 Nam et infirmatus est usque ad mortem: sed Deus misertus est eius: non solum autem eius, verum etiam et mei, ne tristitiam super tristitiam haberem. Philippians 2:28 Festinantius ergo misi illum, ut viso eo iterum gaudeatis, et ego sine tristitia sim. Philippians 2:29 Excipite itaque illum cum omni gaudio in Domino, et eiusmodi cum honore habetote. Philippians 2:30 quoniam propter opus Christi usque ad mortem accessit, tradens animam suam ut impleret id, quod ex vobis deerat erga meum obsequium. Philippians 3:0 Philippians 3:1 De cetero fratres mei gaudete in Domino. Eadem vobis scribere, mihi quidem non pigrum, vobis autem necessarium. Philippians 3:2 Videte canes, videte malos operarios, videte concisionem. Philippians 3:3 Nos enim sumus circumcisio, qui spiritu servimus Deo, et gloriamur in Christo Iesu, et non in carne fiduciam habentes, Philippians 3:4 quamquam et ego habeam confidentiam in carne. Si quis alius videtur confidere in carne, ego magis, Philippians 3:5 circumcisus octavo die, ex genere Israel, de tribu Beniamin, Hebraeus ex Hebraeis, secundum legem Pharisaeus, Philippians 3:6 secundum aemulationem persequens Ecclesiam Dei, secundum iustitiam, quae in lege est, conversatus sine querela: Philippians 3:7 Sed quae mihi fuerunt lucra, haec arbitratus sum propter Christum detrimenta. Philippians 3:8 Verumtamen existimo omnia detrimentum esse propter eminentem scientiam Iesu Christi Domini mei: propter quem omnia detrimentum feci, et arbitror ut stercora, ut Christum lucrifaciam, Philippians 3:9 et inveniar in illo non habens meam iustitiam, quae ex lege est, sed illam, quae ex fide est Christi Iesu: quae ex Deo est iustitia in fide Philippians 3:10 ad cognoscendum illum, et virtutem resurrectionis eius, et societatem passionum illius: configuratus morti eius: Philippians 3:11 si quo modo occurram ad resurrectionem, quae est ex mortuis: Philippians 3:12 non quod iam acceperim, aut iam perfectus sim: sequor autem, si quomodo comprehendam in quo et comprehensus sum a Christo Iesu. Philippians 3:13 Fratres, ego me non arbitror comprehendisse. Unum autem: quae quidem retro sunt obliviscens, ad ea vero, quae sunt priora, extendens meipsum, Philippians 3:14 ad destinatum persequor, ad bravium supernae vocationis Dei in Christo Iesu. Philippians 3:15 Quicumque ergo perfecti sumus, hoc sentiamus: et si quid aliter sapitis, et hoc vobis Deus revelabit. Philippians 3:16 Verumtamen ad quod pervenimus ut idem sapiamus, et in eadem permaneamus regula. Philippians 3:17 Imitatores mei estote fratres, et observate eos qui ita ambulant, sicut habetis formam nostram. Philippians 3:18 Multi enim ambulant, quos saepe dicebam vobis (nunc autem et flens dico) inimicos crucis Christi: Philippians 3:19 quorum finis interitus: quorum Deus venter est: et gloria in confusione ipsorum, qui terrena sapiunt. Philippians 3:20 Nostra autem conversatio in caelis est: unde etiam Salvatorem expectamus Dominum nostrum Iesum Christum, Philippians 3:21 qui reformabit corpus humilitatis nostrae, configuratum corpori claritatis suae, secundum operationem virtutis suae, qua etiam possit subiicere sibi omnia. Philippians 4:0 Philippians 4:1 Itaque fratres mei charissimi, et desideratissimi, gaudium meum, et corona mea: sic state in Domino, charissimi: Philippians 4:2 Evodiam rogo, et Syntycen deprecor idipsum sapere in Domino. Philippians 4:3 Etiam rogo et te germane compar, adiuva illas, quae mecum laboraverunt in Evangelio cum Clemente, et ceteris adiutoribus meis, quorum nomina sunt in libro vitae. Philippians 4:4 Gaudete in Domino semper: iterum dico gaudete. Philippians 4:5 Modestia vestra nota sit omnibus hominibus: Dominus enim prope est. Philippians 4:6 Nihil soliciti sitis: sed in omni oratione, et obsecratione, cum gratiarum actione petitiones vestrae innotescant apud Deum. Philippians 4:7 Et pax Dei, quae exuperat omnem sensum, custodiat corda vestra, et intelligentias vestras in Christo Iesu. Philippians 4:8 De cetero fratres, quaecumque sunt vera, quaecumque pudica, quaecumque iusta, quaecumque sancta, quaecumque amabilia, quaecumque bonae famae, siqua virtus, siqua laus disciplinae, haec cogitate. Philippians 4:9 Quae et didicistis, et accepistis, et audistis, et vidistis in me, haec agite: et Deus pacis erit vobiscum. Philippians 4:10 Gavisus sum autem in Domino vehementer, quoniam tandem aliquando refloruistis pro me sentire, sicut et sentiebatis: occupati autem eratis. Philippians 4:11 Non quasi propter penuriam dico: ego enim didici, in quibus sum, sufficiens esse. Philippians 4:12 Scio et humiliari, scio et abundare: (ubique et in omnibus institutus sum) et satiari, et esurire, et abundare, et penuriam pati. Philippians 4:13 omnia possum in eo, qui me confortat. Philippians 4:14 Verumtamen bene fecistis, communicantes tribulationi meae. Philippians 4:15 Scitis autem et vos Philippenses, quod in principio Evangelii, quando profectus sum a Macedonia, nulla mihi Ecclesia communicavit in ratione dati et accepti, nisi vos soli: Philippians 4:16 quia et Thessalonicam semel et bis in usum mihi misistis. Philippians 4:17 Non quia quaero datum, sed requiro fructum abundantem in ratione vestra. Philippians 4:18 Habeo autem omnia, et abundo: repletus sum, acceptis ab Epaphrodito quae misistis in odorem suavitatis, hostiam acceptam, placentem Deo. Philippians 4:19 Deus autem meus impleat omne desiderium vestrum secundum divitias suas in gloria in Christo Iesu. Philippians 4:20 Deo autem et Patri nostro gloria in saecula saeculorum: Amen. Philippians 4:21 Salutate omnem sanctum in Christo Iesu. Philippians 4:22 Salutant vos, qui mecum sunt, fratres. Salutant vos omnes sancti, maxime autem qui de Caesaris domo sunt. Philippians 4:23 Gratia Domini nostri Iesu Christi cum spiritu vestro. Amen.
Colossians 0:0
Colossians 1:0 Colossians 1:1 Paulus Apostolus Iesu Christi per voluntatem Dei, et Timotheus frater: Colossians 1:2 eis, qui sunt Colossis, sanctis, et fidelibus fratribus in Christo Iesu. Colossians 1:3 Gratia vobis, et pax a Deo Patre nostro, et Domino Iesu Christo. Gratias agimus Deo, et Patri Domini nostri Iesu Christi semper pro vobis orantes: Colossians 1:4 audientes fidem vestram in Christo Iesu, et dilectionem, quam habetis in sanctos omnes Colossians 1:5 propter spem, quae reposita est vobis in caelis: quam audistis in verbo veritatis Evangelii: Colossians 1:6 quod pervenit ad vos, sicut et in universo mundo est, et fructificat, et crescit sicut in vobis, ex ea die, qua audistis, et cognovistis gratiam Dei in veritate, Colossians 1:7 sicut didicistis ab Epaphra charissimo conservo nostro, qui est fidelis pro vobis minister Christi Iesu, Colossians 1:8 qui etiam manifestavit nobis dilectionem vestram in spiritu: Colossians 1:9 ideo et nos ex qua die audivimus, non cessamus pro vobis orantes, et postulantes ut impleamini agnitione voluntatis eius, in omni sapientia et intellectu spiritali: Colossians 1:10 ut ambuletis digne Deo per omnia placentes: in omni opere bono fructificantes, et crescentes in scientia Dei: Colossians 1:11 in omni virtute confortati secundum potentiam claritatis eius in omni patientia, et longanimitate cum gaudio Colossians 1:12 gratias agentes Deo et Patri, qui dignos nos fecit in partem sortis sanctorum in lumine: Colossians 1:13 qui eripuit nos de potestate tenebrarum, et transtulit in regnum filii dilectionis suae, Colossians 1:14 in quo habemus redemptionem et remissionem peccatorum: Colossians 1:15 qui est imago Dei invisibilis, primogenitus omnis creaturae: Colossians 1:16 quoniam in ipso condita sunt universa in caelis, et in terra, visibilia, et invisibilia, sive throni, sive dominationes, sive principatus, sive potestates: omnia per ipsum, et in ipso creata sunt: Colossians 1:17 et ipse est ante omnes, et omnia in ipso constant. Colossians 1:18 Et ipse est caput corporis Ecclesiae, qui est principium, primogenitus ex mortuis: ut sit in omnibus ipse primatum tenens. Colossians 1:19 quia in ipso complacuit, omnem plenitudinem inhabitare: Colossians 1:20 et per eum reconciliare omnia in ipsum, pacificans per sanguinem crucis eius, sive quae in terris, sive quae in caelis sunt. Colossians 1:21 Et vos cum essetis aliquando alienati, et inimici sensu in operibus malis: Colossians 1:22 nunc autem reconciliavit in corpore carnis eius per mortem, ut exhiberet vos sanctos, et immaculatos, et irreprehensibiles coram ipso: Colossians 1:23 si tamen permanetis in fide fundati, et stabiles, et immobiles a spe Evangelii, quod audistis, quod praedicatum est in universa creatura, quae sub caelo est, cuius factus sum ego Paulus minister. Colossians 1:24 Qui nunc gaudeo in passionibus pro vobis, et adimpleo ea, quae desunt passionem Christi, in carne mea pro corpore eius, quod est Ecclesia: Colossians 1:25 cuius factus sum ego minister secundum dispensationem Dei, quae data est mihi in vobis, ut impleam verbum Dei: Colossians 1:26 mysterium, quod absconditum fuit a saeculis, et generationibus, nunc autem manifestatum est sanctis eius, Colossians 1:27 quibus voluit Deus notas facere divitias gloriae sacramenti huius in Gentibus, quod est Christus, in vobis spes gloriae, Colossians 1:28 quem nos annunciamus, corripientes omnem hominem, et docentes omnem hominem, in omni sapientia, ut exhibeamus omnem hominem perfectum in Christo Iesu. Colossians 1:29 in quo et laboro, certando secundum operationem eius, quam operatur in me in virtute. Colossians 2:0 Colossians 2:1 Volo enim vos scire qualem solicitudinem habeam pro vobis, et pro iis, qui sunt Laodiciae, et quicumque non viderunt faciem meam in carne: Colossians 2:2 ut consolentur corda ipsorum, instructi in charitate, et in omnes divitias plenitudinis intellectus, in agnitionem mysterii Dei Patris et Christi Iesu: Colossians 2:3 in quo sunt omnes thesauri sapientiae, et scientiae absconditi. Colossians 2:4 Hoc autem dico, ut nemo vos decipiat in sublimitate sermonum. Colossians 2:5 Nam etsi corpore absens sum, sed spiritu vobiscum sum: gaudens, et videns ordinem vestrum, et firmamentum eius, quae in Christo est, fidei vestrae. Colossians 2:6 Sicut ergo accepistis Iesum Christum Dominum, in ipso ambulate, Colossians 2:7 radicati, et superaedificati in ipso, et confirmati in fide, sicut et didicistis, abundantes in illo in gratiarum actione: Colossians 2:8 Videte ne quis vos decipiat per philosophiam, et inanem fallaciam secundum traditionem hominum, secundum elementa mundi, et non secundum Christum: Colossians 2:9 quia in ipso inhabitat omnis plenitudo divinitatis corporaliter: Colossians 2:10 et estis in illo repleti, qui est caput omnis principatus, et potestatis: Colossians 2:11 in quo et circumcisi estis circumcisione non manu facta in expoliatione corporis carnis, sed in circumcisione Christi: Colossians 2:12 consepulti ei in baptismo, in quo et resurrexistis per fidem operationis Dei, qui suscitavit illum a mortuis. Colossians 2:13 Et vos cum mortui essetis in delictis, et praeputio carnis vestrae, convivificavit cum illo, donans vobis omnia delicta: Colossians 2:14 delens quod adversus nos erat chirographum decreti, quod erat contrarium nobis, et ipsum tulit de medio, affigens illud cruci: Colossians 2:15 et expolians principatus, et potestates traduxit confidenter, palam triumphans illos in semetipso. Colossians 2:16 Nemo ergo vos iudicet in cibo, aut in potu, aut in parte diei festi, aut neomeniae, aut sabbatorum: Colossians 2:17 quae sunt umbra futurorum: corpus autem Christi. Colossians 2:18 Nemo vos seducat, volens in humilitate, et religione angelorum, quae non vidit ambulans, frustra inflatus sensu carnis suae, Colossians 2:19 et non tenens caput, ex quo totum corpus per nexus, et coniunctiones subministratum, et constructum crescit in augmentum Dei. Colossians 2:20 Si ergo mortui estis cum Christo ab elementis huius mundi: quid adhuc tamquam viventes in mundo decernitis? Colossians 2:21 Ne tetigeritis, neque gustaveritis, neque contrectaveritis: Colossians 2:22 quae sunt omnia in interitum ipso usu, secundum praecepta, et doctrinas hominum: Colossians 2:23 quae sunt rationem quidem habentia sapientiae in superstitione, et humilitate, et non ad parcendum corpori, non in honore aliquo ad saturitatem carnis. Colossians 3:0 Colossians 3:1 Igitur, si consurrexistis cum Christo: quae sursum sunt quaerite, ubi Christus est in dextera Dei sedens: Colossians 3:2 quae sursum sunt sapite, non quae super terram. Colossians 3:3 Mortui enim estis, et vita vestra est abscondita cum Christo in Deo. Colossians 3:4 Cum autem Christus apparuerit, vita vestra: tunc et vos apparebitis cum ipso in gloria. Colossians 3:5 Mortificate ergo membra vestra, quae sunt super terram: fornicationem, immunditiam, libidinem, concupiscentiam malam, et avaritiam, quae est simulachrorum servitus: Colossians 3:6 propter quae venit ira Dei super filios incredulitatis: Colossians 3:7 in quibus et vos ambulastis aliquando, cum viveretis in illis. Colossians 3:8 Nunc autem deponite et vos omnia: iram, indignationem, malitiam, blasphemiam, turpem sermonem de ore vestro. Colossians 3:9 Nolite mentiri invicem, expoliantes vos veterem hominem cum actibus suis, Colossians 3:10 et induentes novum eum, qui renovatur in agnitionem Dei secundum imaginem eius, qui creavit illum. Colossians 3:11 ubi non est masculus, et femina, Gentilis, et Iudaeus, circumcisio, et praeputium, Barbarus, et Scytha, servus, et liber: sed omnia, et in omnibus Christus. Colossians 3:12 Induite vos ergo sicut electi Dei, sancti, et dilecti, viscera misericordiae, benignitatem, humilitatem, modestiam, patientiam: Colossians 3:13 supportantes invicem, et donantes vobismetipsis si quis adversus aliquem habet querelam: sicut et Dominus donavit vobis, ita et vos. Colossians 3:14 Super omnia autem haec, charitatem habete, quod est vinculum perfectionis: Colossians 3:15 et pax Christi exultet in cordibus vestris, in qua et vocati estis in uno corpore: et grati estote. Colossians 3:16 Verbum Christi habitet in vobis abundanter, in omni sapientia, docentes, et commonentes vosmetipsos, in psalmis, hymnis, et canticis spiritualibus, in gratia cantantes in cordibus vestris Deo. Colossians 3:17 Omne, quodcumque facitis in verbo aut in opere, omnia in nomine Domini nostri Iesu Christi facite, gratias agentes Deo et Patri per ipsum. Colossians 3:18 Mulieres subditae estote viris, sicut oportet, in Domino. Colossians 3:19 Viri diligite uxores vestras, et nolite amari esse ad illas. Colossians 3:20 Filii obedite parentibus per omnia: hoc enim placitum est in Domino. Colossians 3:21 Patres, nolite ad indignationem provocare filios vestros, ut non pusillo animo fiant. Colossians 3:22 Servi obedite per omnia dominis carnalibus, non ad oculum servientes, quasi hominibus placentes, sed in simplicitate cordis, timentes Deum. Colossians 3:23 Quodcumque facitis, ex animo operamini sicut Domino, et non hominibus: Colossians 3:24 scientes quod a Domino accipietis retributionem hereditatis. Domino Christo servite. Colossians 3:25 qui enim iniuriam facit, recipiet id, quod inique gessit: et non est personarum acceptio apud Deum. Colossians 4:0 Colossians 4:1 Domini, quod iustum est et aequum, servis praestate: scientes quod et vos Dominum habetis in caelo. Colossians 4:2 Orationi instate, vigilantes in ea in gratiarum actione: Colossians 4:3 orantes simul et pro nobis, ut Deus aperiat nobis ostium sermonis ad loquendum mysterium Christi (propter quod etiam vinctus sum) Colossians 4:4 ut manifestem illud ita ut oportet me loqui. Colossians 4:5 In sapientia ambulate ad eos, qui foris sunt: tempus redimentes. Colossians 4:6 Sermo vester semper in gratia sale sit conditus, ut sciatis quomodo oporteat vos unicuique respondere. Colossians 4:7 Quae circa me sunt, omnia vobis nota faciet Tychicus charissimus frater, et fidelis minister, et conservus in Domino: Colossians 4:8 quem misi ad vos ad hoc ipsum ut cognoscat, quae circa vos sunt, et consoletur corda vestra, Colossians 4:9 cum Onesimo charissimo, et fideli fratre, qui ex vobis est. Qui omnia, quae hic aguntur, nota facient vobis. Colossians 4:10 Salutat vos Aristarchus concaptivus meus, et Marcus consobrinus Barnabae, de quo accepistis mandata: si venerit ad vos, excipite illum: Colossians 4:11 et Iesus, qui dicitur Iustus: qui sunt ex circumcisione: hi soli sunt adiutores mei in regno Dei, qui mihi fuerunt solatio. Colossians 4:12 Salutat vos Epaphras, qui ex vobis est, servus Christi Iesu, semper solicitus pro vobis in orationibus, ut stetis perfecti, et pleni in omni voluntate Dei. Colossians 4:13 Testimonium enim illi perhibeo quod habet multum laborem pro vobis, et pro iis, qui sunt Laodiciae, et qui Hierapoli. Colossians 4:14 Salutat vos Lucas medicus charissimus, et Demas. Colossians 4:15 Salutate fratres, qui sunt Laodiciae, et Nympham, et quae in domo eius est, Ecclesiam. Colossians 4:16 Et cum lecta fuerit apud vos epistola haec, facite ut et in Laodicensium Ecclesia legatur: et ea, quae Laodicensium est, vobis legatur. Colossians 4:17 Et dicite Archippo: Vide ministerium, quod accepisti in Domino, ut illud impleas. Colossians 4:18 Salutatio, mea manu Pauli. Memores estote vinculorum meorum. Gratia Domini nostri Iesu Christi vobiscum. Amen.
I Thessalonians 0:0
I Thessalonians 1:0 I Thessalonians 1:1 Paulus, et Silvanus, et Timotheus Ecclesiae Thessalonicensium in Deo Patre nostro, et Domino Iesu Christo. I Thessalonians 1:2 Gratia vobis, et pax. Gratias agimus Deo semper pro omnibus vobis, memoriam vestri facientes in orationibus nostris sine intermissione, I Thessalonians 1:3 memores operis fidei vestrae, et laboris, et charitatis, et sustinentiae spei Domini nostri Iesu Christi, ante Deum et Patrem nostrum: I Thessalonians 1:4 scientes fratres, dilecti a Deo, electionem vestram: I Thessalonians 1:5 quia Evangelium nostrum non fuit ad vos in sermone tantum, sed et in virtute, et in Spiritu sancto, et in plenitudine multa, sicut scitis quales fuerimus in vobis propter vos. I Thessalonians 1:6 Et vos imitatores nostri facti estis, et Domini, excipientes verbum in tribulatione multa, cum gaudio Spiritus sancti: I Thessalonians 1:7 ita ut facti sitis forma omnibus credentibus in Macedonia, et in Achaia. I Thessalonians 1:8 A vobis enim diffamatus est sermo Domini, non solum in Macedonia, et in Achaia, sed et in omni loco fides vestra, quae est ad Deum, profecta est, ita ut non sit nobis necesse quidquam loqui. I Thessalonians 1:9 Ipsi enim de nobis annunciant qualem introitum habuerimus ad vos: et quomodo conversi estis ad Deum a simulachris, servire Deo vivo, et vero, I Thessalonians 1:10 et expectare Filium eius de caelis (quem suscitavit a mortuis) Iesum, qui eripuit nos ab ira ventura. I Thessalonians 2:0 I Thessalonians 2:1 Nam et ipsi scitis, fratres, introitum nostrum ad vos, quia non inanis fuit: I Thessalonians 2:2 sed ante passi multa, et contumeliis affecti (sicut scitis) in Philippis, fiduciam habuimus in Deo nostro loqui ad vos Evangelium Dei in multa solicitudine. I Thessalonians 2:3 Exhortatio enim nostra non de errore, neque de immunditia, neque in dolo, I Thessalonians 2:4 sed sicut probati sumus a Deo ut crederetur nobis Evangelium: ita loquimur non quasi hominibus placentes, sed Deo, qui probat corda nostra. I Thessalonians 2:5 Neque enim aliquando fuimus in sermone adulationis, sicut scitis: neque in occasione avaritiae: Deus testis est: I Thessalonians 2:6 nec quaerentes ab hominibus gloriam, neque a vobis, neque ab aliis. I Thessalonians 2:7 Cum possemus vobis oneri esse ut Christi Apostoli: sed facti sumus parvuli in medio vestrum, tamquam si nutrix foveat filios suos. I Thessalonians 2:8 Ita desiderantes vos, cupide volebamus tradere vobis non solum Evangelium Dei, sed etiam animas nostras: quoniam charissimi nobis facti estis. I Thessalonians 2:9 Memores enim estis fratres laboris nostri, et fatigationis: nocte ac die operantes, ne quem vestrum gravaremus, praedicavimus in vobis Evangelium Dei. I Thessalonians 2:10 Vos testes estis, et Deus, quam sancte, et iuste, et sine querela, vobis, qui credidistis, affuimus: I Thessalonians 2:11 sicut scitis, qualiter unumquemque vestrum (sicut pater filios suos) I Thessalonians 2:12 deprecantes vos, et consolantes, testificati sumus, ut ambularetis digne Deo, qui vocavit vos in suum regnum, et gloriam. I Thessalonians 2:13 Ideo et nos gratias agimus Deo sine intermissione: quoniam cum accepissetis a nobis verbum auditus Dei, accepistis illud, non ut verbum hominum, sed (sicut est vere) verbum Dei, qui operatur in vobis, qui credidistis. I Thessalonians 2:14 vos enim imitatores facti estis fratres Ecclesiarum Dei, quae sunt in Iudaea in Christo Iesu: quia eadem passi estis et vos a contribulibus vestris, sicut et ipsi a Iudaeis: I Thessalonians 2:15 qui et Dominum occiderunt Iesum, et Prophetas, et nos persecuti sunt, et Deo non placent, et omnibus hominibus adversantur, I Thessalonians 2:16 prohibentes nos Gentibus loqui ut salvae fiant, ut impleant peccata sua semper: pervenit enim ira Dei super illos usque in finem. I Thessalonians 2:17 Nos autem fratres desolati a vobis ad tempus horae, aspectu, non corde, abundantius festinavimus faciem vestram videre cum multo desiderio: I Thessalonians 2:18 quoniam voluimus venire ad vos: ego quidem Paulus, et semel, et iterum, sed impedivit nos satanas. I Thessalonians 2:19 Quae est enim nostra spes, aut gaudium, aut corona gloriae? Nonne vos ante Dominum nostrum Iesum Christum estis in adventu eius? I Thessalonians 2:20 vos enim estis gloria nostra et gaudium. I Thessalonians 3:0 I Thessalonians 3:1 Propter quod non sustinentes amplius, placuit nobis remanere Athenis, solis: I Thessalonians 3:2 et misimus Timotheum fratrem nostrum, et ministrum Dei in Evangelio Christi ad confirmandos vos, et exhortandos pro fide vestra: I Thessalonians 3:3 ut nemo moveatur in tribulationibus istis: ipsi enim scitis quod in hoc positi sumus. I Thessalonians 3:4 Nam et cum apud vos essemus, praedicebamus vobis passuros nos tribulationes, sicut et factum est, et scitis. I Thessalonians 3:5 Propterea et ego amplius non sustinens, misi ad cognoscendam fidem vestram: ne forte tentaverit vos is, qui tentat, et inanis fiat labor noster. I Thessalonians 3:6 Nunc autem veniente Timotheo ad nos a vobis, et annunciante nobis fidem et charitatem vestram, et quia memoriam nostri habetis bonam semper, desiderantes nos videre, sicut et nos quoque vos: I Thessalonians 3:7 ideo consolati sumus fratres in vobis in omni necessitate, et tribulatione nostra per fidem vestram, I Thessalonians 3:8 quoniam nunc vivimus, si vos statis in Domino. I Thessalonians 3:9 Quam enim gratiarum actionem possumus Deo retribuere pro vobis in omni gaudio, quo gaudemus propter vos ante Deum nostrum, I Thessalonians 3:10 nocte ac die abundantius orantes, ut videamus faciem vestram, et compleamus ea, quae desunt fidei vestrae? I Thessalonians 3:11 Ipse autem Deus, et Pater noster, et Dominus noster Iesus Christus dirigat viam nostram ad vos. I Thessalonians 3:12 Vos autem Dominus multiplicet, et abundare faciat charitatem vestram in invicem, et in omnes, quemadmodum et nos in vobis: I Thessalonians 3:13 ad confirmanda corda vestra sine querela in sanctitate, ante Deum et Patrem nostrum, in adventu Domini nostri Iesu Christi cum omnibus sanctis eius. Amen. I Thessalonians 4:0 I Thessalonians 4:1 De cetero ergo, fratres, rogamus vos et obsecramus in Domino Iesu, ut quemadmodum accepistis a nobis quomodo oporteat vos ambulare, et placere Deo, sic et ambuletis ut abundetis magis. I Thessalonians 4:2 Scitis enim quae praecepta dederim vobis per Dominum Iesum. I Thessalonians 4:3 Haec est enim voluntas Dei, sanctificatio vestra: ut abstineatis vos a fornicatione, I Thessalonians 4:4 ut sciat unusquisque vestrum vas suum possidere in sanctificatione, et honore: I Thessalonians 4:5 non in passione desiderii, sicut et Gentes, quae ignorant Deum: I Thessalonians 4:6 et nequis supergrediatur, neque circumveniat in negotio fratrem suum: quoniam vindex est Dominus de his omnibus, sicut praediximus vobis, et testificati sumus. I Thessalonians 4:7 non enim vocavit nos Deus in immunditiam, sed in sanctificationem. I Thessalonians 4:8 Itaque qui haec spernit, non hominem spernit, sed Deum: qui etiam dedit Spiritum suum sanctum in nobis. I Thessalonians 4:9 De charitate autem fraternitatis non necesse habemus scribere vobis: ipsi enim vos a Deo didicistis ut diligatis invicem. I Thessalonians 4:10 Etenim illud facitis in omnes fratres in universa Macedonia. Rogamus autem vos fratres ut abundetis magis, I Thessalonians 4:11 et opera detis ut quieti sitis, et ut vestrum negotium agatis, et operemini manibus vestris, sicut praecipimus vobis: I Thessalonians 4:12 et ut honeste ambuletis ad eos, qui foris sunt: et nullius aliquid desideretis. I Thessalonians 4:13 Nolumus autem vos ignorare fratres de dormientibus, ut non contristemini sicut et ceteri, qui spem non habent. I Thessalonians 4:14 Si enim credimus quod Iesus mortuus est, et resurrexit: ita et Deus eos, qui dormierunt per Iesum, adducet cum eo. I Thessalonians 4:15 Hoc enim vobis dicimus in verbo Domini, quia nos, qui vivimus, qui residui sumus in adventu Domini, non praeveniemus eos, qui dormierunt. I Thessalonians 4:16 Quoniam ipse Dominus in iussu, et in voce Archangeli, et in tuba Dei descendet de caelo: et mortui, qui in Christo sunt, resurgent primi. I Thessalonians 4:17 Deinde nos, qui vivimus, qui relinquimur, simul rapiemur cum illis in nubibus obviam Christo in aera, et sic semper cum Domino erimus. I Thessalonians 4:18 Itaque consolamini invicem in verbis istis. I Thessalonians 5:0 I Thessalonians 5:1 De temporibus autem, et momentis fratres non indigetis ut scribamus vobis. I Thessalonians 5:2 Ipsi enim diligenter scitis quia dies Domini, sicut fur in nocte, ita veniet. I Thessalonians 5:3 cum enim dixerint pax, et securitas: tunc repentinus eis superveniet interitus, sicut dolor in utero habentis, et non effugient. I Thessalonians 5:4 Vos autem fratres non estis in tenebris, ut vos dies illa tamquam fur comprehendat: I Thessalonians 5:5 omnes enim vos filii lucis estis, et filii diei: non sumus noctis, neque tenebrarum. I Thessalonians 5:6 Igitur non dormiamus sicut et ceteri, sed vigilemus, et sobrii simus. I Thessalonians 5:7 Qui enim dormiunt, nocte dormiunt: et qui ebrii sunt, nocte ebrii sunt. I Thessalonians 5:8 Nos autem, qui diei sumus, sobrii simus, induti loricam fidei, et charitatis, et galeam spem salutis: I Thessalonians 5:9 quoniam non posuit nos Deus in iram, sed in acquisitionem salutis per Dominum nostrum Iesum Christum, I Thessalonians 5:10 qui mortuus est pro nobis: ut sive vigilemus, sive dormiamus, simul cum illo vivamus. I Thessalonians 5:11 Propter quod consolamini invicem: et aedificate alterutrum, sicut et facitis. I Thessalonians 5:12 Rogamus autem vos fratres ut noveritis eos, qui laborant inter vos, et praesunt vobis in Domino, et monent vos, I Thessalonians 5:13 ut habeatis illos abundantius in charitate propter opus illorum: et pacem habete cum eis. I Thessalonians 5:14 Rogamus autem vos fratres, corripite inquietos, consolamini pusillanimes, suscipite infirmos, patientes estote ad omnes. I Thessalonians 5:15 Videte ne quis malum pro malo alicui reddat: sed semper quod bonum est sectamini in invicem, et in omnes. I Thessalonians 5:16 Semper gaudete. I Thessalonians 5:17 Sine intermissione orate. I Thessalonians 5:18 In omnibus gratias agite: haec est enim voluntas Dei in Christo Iesu in omnibus vobis. I Thessalonians 5:19 Spiritum nolite extinguere. I Thessalonians 5:20 Prophetias nolite spernere. I Thessalonians 5:21 Omnia autem probate: quod bonum est tenete. I Thessalonians 5:22 Ab omni specie mala abstinete vos: I Thessalonians 5:23 Ipse autem Deus pacis sanctificet vos per omnia: ut integer spiritus vester, et anima, et corpus sine querela in adventu Domini nostri Iesu Christi conservetur. I Thessalonians 5:24 Fidelis est, qui vocavit vos: qui etiam faciet. I Thessalonians 5:25 Fratres orate pro nobis. I Thessalonians 5:26 Salutate fratres omnes in osculo sancto. I Thessalonians 5:27 Adiuro vos per Dominum ut legatur epistola haec omnibus sanctis fratribus. I Thessalonians 5:28 Gratia Domini nostri Iesu Christi vobiscum. Amen.
II Thessalonians 0:0
II Thessalonians 1:0 II Thessalonians 1:1 Paulus, et Sylvanus, et Timotheus, Ecclesiae Thessalonicensium in Deo Patre nostro, et Domino Iesu Christo. II Thessalonians 1:2 Gratia vobis, et pax a Deo Patre nostro, et Domino Iesu Christo. II Thessalonians 1:3 Gratias agere debemus semper Deo pro vobis, fratres, ita ut dignum est, quoniam supercrescit fides vestra, et abundat charitas uniuscuiusque vestrum in invicem: II Thessalonians 1:4 ita ut et nos ipsi in vobis gloriemur in Ecclesiis Dei, pro patientia vestra, et fide, et in omnibus persecutionibus vestris, et tribulationibus, quas sustinetis II Thessalonians 1:5 in exemplum iusti iudicii Dei, ut digni habeamini in regno Dei, pro quo et patimini. II Thessalonians 1:6 si tamen iustum est apud Deum retribuere tribulationem iis, qui vos tribulant: II Thessalonians 1:7 et vobis, qui tribulamini, requiem nobiscum in revelatione Domini Iesu de caelo cum angelis virtutis eius, II Thessalonians 1:8 in flamma ignis dantis vindictam iis, qui non noverunt Deum, et qui non obediunt Evangelio Domini nostri Iesu Christi. II Thessalonians 1:9 qui poenas dabunt in interitu aeternas a facie Domini, et a gloria virtutis eius: II Thessalonians 1:10 cum venerit glorificari in sanctis suis, et admirabilis fieri in omnibus, qui crediderunt, quia creditum est testimonium nostrum super vos in die illo. II Thessalonians 1:11 In quo etiam oramus semper pro vobis: ut dignetur vos vocatione sua Deus noster, et impleat omnem voluntatem bonitatis suae, et opus fidei in virtute, II Thessalonians 1:12 ut clarificetur nomen Domini nostri Iesu Christi in vobis, et vos in illo secundum gratiam Dei nostri, et Domini nostri Iesu Christi. II Thessalonians 2:0 II Thessalonians 2:1 Rogamus autem vos fratres per adventum Domini nostri Iesu Christi, et nostrae congregationis in ipsum: II Thessalonians 2:2 ut non cito moveamini a vestro sensu, neque terreamini, neque per spiritum, neque per sermonem, neque per epistolam tamquam per nos missam, quasi instet dies Domini. II Thessalonians 2:3 Nequis vos seducat ullo modo: quoniam nisi venerit discessio primum, et revelatus fuerit homo peccati, filius perditionis, II Thessalonians 2:4 qui adversatur, et extollitur supra omne, quod dicitur Deus, aut quod colitur, ita ut in templo Dei sedeat ostendens se tamquam sit Deus. II Thessalonians 2:5 Non retinetis quod cum adhuc essem apud vos, haec dicebam vobis? II Thessalonians 2:6 Et nunc quid detineat scitis, ut reveletur in suo tempore. II Thessalonians 2:7 Nam mysterium iam operatur iniquitatis: tantum ut qui tenet nunc, teneat, donec de medio fiat. II Thessalonians 2:8 Et tunc revelabitur ille iniquus, quem Dominus Iesus interficiet spiritu oris sui, et destruet illustratione adventus sui eum: II Thessalonians 2:9 cuius est adventus secundum operationem satanae in omni virtute, et signis, et prodigiis mendacibus, II Thessalonians 2:10 et in omni seductione iniquitatis iis, qui pereunt: eo quod charitatem veritatis non receperunt ut salvi fierent. II Thessalonians 2:11 Ideo mittet illis Deus operationem erroris ut credant mendacio, II Thessalonians 2:12 ut iudicentur omnes, qui non crediderunt veritati, sed consenserunt iniquitati. II Thessalonians 2:13 Nos autem debemus gratias agere Deo semper pro vobis fratres dilecti a Deo, quod elegerit vos Deus primitias in salutem in sanctificatione spiritus, et in fide veritatis: II Thessalonians 2:14 in qua et vocavit vos per Evangelium nostrum in acquisitionem gloriae Domini nostri Iesu Christi. II Thessalonians 2:15 Itaque fratres state: et tenete traditiones, quas didicistis, sive per sermonem, sive per epistolam nostram. II Thessalonians 2:16 Ipse autem Dominus noster Iesus Christus, et Deus et Pater noster, qui dilexit nos, et dedit consolationem aeternam, et spem bonam in gratia, II Thessalonians 2:17 exhortetur corda vestra, et confirmet in omni opere, et sermone bono. II Thessalonians 3:0 II Thessalonians 3:1 De cetero fratres orate pro nobis ut sermo Dei currat, et clarificetur, sicut et apud vos: II Thessalonians 3:2 et ut liberemur ab importunis, et malis hominibus: non enim omnium est fides. II Thessalonians 3:3 Fidelis autem Deus est, qui confirmabit vos, et custodiet a malo. II Thessalonians 3:4 Confidimus autem de vobis fratres, in Domino, quoniam quaecumque praecepimus, et facitis, et facietis. II Thessalonians 3:5 Dominus autem dirigat corda vestra in charitate Dei, et patientia Christi. II Thessalonians 3:6 Denunciamus autem vobis fratres in nomine Domini nostri Iesu Christi, ut subtrahatis vos ab omni fratre ambulante inordinate, et non secundum traditionem, quam acceperunt a nobis. II Thessalonians 3:7 Ipsi enim scitis quemadmodum oporteat imitari nos: quoniam non inquieti fuimus inter vos: II Thessalonians 3:8 neque gratis panem manducavimus ab aliquo, sed in labore, et in fatigatione, nocte et die operantes, ne quem vestrum gravaremus. II Thessalonians 3:9 Non quasi non habuerimus potestatem, sed ut nosmetipsos formam daremus vobis ad imitandum nos. II Thessalonians 3:10 Nam et cum essemus apud vos, hoc denunciabamus vobis: quoniam si quis non vult operari, nec manducet. II Thessalonians 3:11 Audivimus enim inter vos quosdam ambulare inquiete, nihil operantes, sed curiose agentes. II Thessalonians 3:12 Iis autem, qui eiusmodi sunt, denunciemus, et obsecramus in Domino Iesu Christo, ut cum silentio operantes, suum panem manducent. II Thessalonians 3:13 Vos autem fratres nolite deficere benefacientes. II Thessalonians 3:14 Quod si quis non obedit verbo nostro per epistolam, hunc notate, et ne commisceamini cum illo ut confundatur: II Thessalonians 3:15 et nolite quasi inimicum existimare, sed corripite ut fratrem. II Thessalonians 3:16 Ipse autem Deus pacis det vobis pacem sempiternam in omni loco. Dominus sit cum omnibus vobis. II Thessalonians 3:17 Salutatio, mea manu Pauli: quod est signum in omni epistola. ita scribo. II Thessalonians 3:18 Gratia Domini nostri Iesu Christi cum omnibus vobis. Amen.
I Timothy 0:0
I Timothy 1:0 I Timothy 1:1 Paulus Apostolus Iesu Christi secundum imperium Dei Salvatoris nostri, et Christi Iesu spei nostrae: I Timothy 1:2 Timotheo dilecto filio in fide. Gratia, misericordia, et pax a Deo Patre, et Christo Iesu Domino nostro. I Timothy 1:3 Sicut rogavi te ut remaneres Ephesi cum irem in Macedoniam, ut denunciares quibusdam ne aliter docerent, I Timothy 1:4 neque intenderent fabulis, et genealogiis interminatis: quae quaestiones praestant magis quam aedificationem Dei, quae est in fide. I Timothy 1:5 Finis autem praecepti est charitas de corde puro, et conscientia bona, et fide non ficta. I Timothy 1:6 A quibus quidam aberrantes, conversi sunt in vaniloquium, I Timothy 1:7 volentes esse legis doctores, non intelligentes neque quae loquuntur, neque de quibus affirmant. I Timothy 1:8 Scimus autem quia bona est lex, si quis ea legitime utatur: I Timothy 1:9 scientes hoc quia lex iusto non est posita, sed iniustis, et non subditis, impiis, et peccatoribus, sceleratis, et contaminatis, patricidis, et matricidis, homicidis, I Timothy 1:10 fornicariis, masculorum concubitoribus, plagiariis, mendacibus, et periuris, et si quid aliud sanae doctrinae adversatur, I Timothy 1:11 quae est secundum Evangelium gloriae beati Dei, quod creditum est mihi. I Timothy 1:12 Gratias ago ei, qui me confortavit, in Christo Iesu Domino nostro, quia fidelem me existimavit, ponens in ministerio I Timothy 1:13 qui prius blasphemus fui, et persecutor, et contumeliosus: sed misericordiam Dei consecutus sum, quia ignorans feci in incredulitate. I Timothy 1:14 Superabundavit autem gratia Domini nostri cum fide, et dilectione, quae est in Christo Iesu. I Timothy 1:15 Fidelis sermo, et omni acceptione dignus: quod Christus Iesus venit in hunc mundum peccatores salvos facere, quorum primus ego sum: I Timothy 1:16 Sed ideo misericordiam consecutus sum: ut in me primo ostenderet Christus Iesus omnem patientiam ad informationem eorum, qui credituri sunt illi, in vitam aeternam. I Timothy 1:17 Regi autem saeculorum immortali, et invisibili, soli Deo honor, et gloria in saecula saeculorum. Amen. I Timothy 1:18 Hoc praeceptum commendo tibi fili Timothee, secundum praecedentes in te prophetias, ut milites in illis bonam militiam, I Timothy 1:19 habens fidem, et bonam conscientiam, quam quidam repellentes, circa fidem naufragaverunt: I Timothy 1:20 ex quibus est Hymenaeus, et Alexander: quos tradidi Satanae, ut discant non blasphemare. I Timothy 2:0 I Timothy 2:1 Obsecro igitur primum omnium fieri obsecrationes, orationes, postulationes, gratiarum actiones pro omnibus hominibus: I Timothy 2:2 pro regibus, et omnibus, qui in sublimitate constituti sunt, ut quietam et tranquillam vitam agamus in omni pietate, et castitate. I Timothy 2:3 hoc enim bonum est, et acceptum coram Salvatore nostro Deo, I Timothy 2:4 qui omnes homines vult salvos fieri, et ad agnitionem veritatis venire. I Timothy 2:5 Unus enim Deus, unus et mediator Dei et hominum homo Christus Iesus: I Timothy 2:6 qui dedit redemptionem semetipsum pro omnibus, cuius testimonium temporibus suis confirmatum est: I Timothy 2:7 in quo positus sum ego praedicator, et Apostolus (veritatem dico, non mentior) doctor Gentium in fide, et veritate. I Timothy 2:8 Volo ergo viros orare in omni loco, levantes puras manus sine ira, et disceptatione. I Timothy 2:9 Similiter et mulieres in habitu ornato, cum verecundia, et sobrietate ornantes se, et non in tortis crinibus, aut auro, aut margaritas, vel veste pretiosa: I Timothy 2:10 sed quod decet mulieres, promittentes pietatem per opera bona. I Timothy 2:11 Mulier in silentio discat cum omni subiectione. I Timothy 2:12 Docere autem mulieri non permitto, neque dominari in virum: sed esse in silentio. I Timothy 2:13 Adam enim primus formatus est: deinde Heva. I Timothy 2:14 et Adam non est seductus: mulier autem seducta in praevaricatione fuit. I Timothy 2:15 Salvabitur autem per filiorum generationem, si permanserit in fide, et dilectione, et sanctificatione cum sobrietate. I Timothy 3:0 I Timothy 3:1 Fidelis sermo: si quis episcopatum desiderat, bonum opus desiderat. I Timothy 3:2 Oportet enim episcopum irreprehensibilem esse: unius uxoris virum, sobrium, prudentem, ornatum, pudicum, hospitalem, doctorem, I Timothy 3:3 non vinolentum, non percussorem, sed modestum: non litigiosum, non cupidum, sed I Timothy 3:4 suae domui bene praepositum: filios habentem subditos cum omni castitate. I Timothy 3:5 Si quis autem domui suae praeesse nescit, quomodo Ecclesiae Dei diligentiam habebit? I Timothy 3:6 Non neophytum: ne in superbiam elatus, in iudicium incidat diaboli. I Timothy 3:7 Oportet autem illum et testimonium habere bonum ab iis, qui foris sunt, ut non in opprobrium incidat, et in laqueum diaboli. I Timothy 3:8 Diaconos similiter pudicos, non bilingues, non multo vino deditos, non turpe lucrum sectantes: I Timothy 3:9 habentes mysterium fidei in conscientia pura. I Timothy 3:10 Et hi autem probentur primum: et sic ministrent, nullum crimen habentes. I Timothy 3:11 Mulieres similiter pudicas, non detrahentes, sobrias, fideles in omnibus. I Timothy 3:12 Diaconi sint unius uxoris viri: qui filiis suis bene praesint, et suis domibus. I Timothy 3:13 Qui enim bene ministraverint, gradum bonum sibi acquirent, et multam fiduciam in fide, quae est in Christo Iesu. I Timothy 3:14 Haec tibi scribo fili Thimothee, sperans me ad te venire cito. I Timothy 3:15 si autem tardavero, ut scias quomodo oporteat te in domo Dei conversari, quae est Ecclesia Dei vivi, columna et firmamentum veritatis. I Timothy 3:16 Et manifeste magnum est pietatis sacramentum, quod manifestatum est in carne, iustificatum est in spiritu, apparuit angelis, praedicatum est Gentibus, creditum est in mundo, assumptum est in gloria. I Timothy 4:0 I Timothy 4:1 Spiritus autem manifeste dicit, quia in novissimis temporibus discedent quidam a fide, attendentes spiritibus erroris, et doctrinis daemoniorum, I Timothy 4:2 in hypocrisi loquentium mendacium, et cauteriatam habentium suam conscientiam, I Timothy 4:3 prohibentium nubere, et abstinere a cibis, quod Deus creavit ad percipiendum cum gratiarum actione fidelibus, et iis, qui cognoverunt veritatem. I Timothy 4:4 Quia omnis creatura Dei bona est, et nihil reiiciendum quod cum gratiarum actione percipitur: I Timothy 4:5 sanctificatur enim per verbum Dei, et orationem. I Timothy 4:6 Haec proponens fratribus, bonus eris minister Christi Iesu enutritus verbis fidei, et bonae doctrinae, quam assecutus es. I Timothy 4:7 Ineptas autem, et aniles fabulas devita: exerce autem teipsum ad pietatem. I Timothy 4:8 Nam corporalis exercitatio, ad modicum utilis est: pietas autem ad omnia utilis est, promissionem habens vitae, quae nunc est, et futurae. I Timothy 4:9 Fidelis sermo, et omni acceptione dignus. I Timothy 4:10 In hoc enim laboramus, et maledicimur, quia speramus in Deum vivum, qui est Salvator omnium hominum, maxime fidelium. I Timothy 4:11 Praecipe haec, et doce. I Timothy 4:12 Nemo adolescentiam tuam contemnat: sed exemplum esto fidelium in verbo, in conversatione, in charitate, in fide, in castitate. I Timothy 4:13 Dum venio, attende lectioni, exhortationi, et doctrinae. I Timothy 4:14 Noli negligere gratiam, quae in te est, quae data est tibi per prophetiam, cum impositione manuum presbyterii. I Timothy 4:15 Haec meditare, in his esto: ut profectus tuus manifestus sit omnibus. I Timothy 4:16 Attende tibi, et doctrinae: insta in illis. Hoc enim faciens, et teipsum salvum facies, et eos qui te audiunt. I Timothy 5:0 I Timothy 5:1 Seniorem ne increpaveris, sed obsecra ut patrem: iuvenes, ut fratres: I Timothy 5:2 anus, ut matres: iuvenculas, ut sorores in omni castitate: I Timothy 5:3 Viduas honora, quae vere viduae sunt. I Timothy 5:4 Si qua autem vidua filios, aut nepotes habet: discat primum domum suam regere, et mutuam vicem reddere parentibus: hoc enim acceptum est coram Deo. I Timothy 5:5 Quae autem vere vidua est, et desolata, speret in Deum, et instet obsecrationibus, et orationibus nocte ac die. I Timothy 5:6 Nam quae in deliciis est, vivens mortua est. I Timothy 5:7 Et hoc praecipe ut irreprehensibiles sint. I Timothy 5:8 Si quis autem suorum, et maxime domesticorum curam non habet, fidem negavit, et est infideli deterior. I Timothy 5:9 Vidua eligatur non minus sexaginta annorum, quae fuerit unius viri uxor, I Timothy 5:10 in operibus bonis testimonium habens, si filios educavit, si hospitio recepit, si sanctorum pedes lavit, si tribulationem patientibus subministravit, si omne opus bonum subsecuta est. I Timothy 5:11 Adolescentiores autem viduas devita: Cum enim luxuriatae fuerint in Christo, nubere volunt: I Timothy 5:12 habentes damnationem, quia primam fidem irritam fecerunt. I Timothy 5:13 simul autem et otiosae discunt circuire domos: non solum otiosae, sed et verbosae, et curiosae, loquentes quae non oportet. I Timothy 5:14 Volo ergo iuniores nubere, filios procreare, matresfamilias esse, nullam occasionem dare adversario maledicti gratia. I Timothy 5:15 Iam enim quaedam conversae sunt retro post satanan. I Timothy 5:16 Si quis fidelis habet viduas, subministret illis, et non gravetur Ecclesia: ut iis, quae vere viduae sunt, sufficiat. I Timothy 5:17 Qui bene praesunt presbyteri, duplici honore digni habeantur: maxime qui laborant in verbo et doctrina. I Timothy 5:18 Dicit enim Scriptura: Non alligabis os bovi trituranti. Et: Dignus est operarius mercede sua. I Timothy 5:19 Adversus presbyterum accusationem noli recipere, nisi sub duobus aut tribus testibus. I Timothy 5:20 Peccantes coram omnibus argue: ut et ceteri timorem habeant. I Timothy 5:21 Testor coram Deo et Christo Iesu, et electis angelis eius, ut haec custodias sine praeiudicio, nihil faciens in alteram partem declinando. I Timothy 5:22 Manus cito nemini imposueris, neque communicaveris peccatis alienis. Teipsum castum custodi. I Timothy 5:23 Noli adhuc aquam bibere, sed modico vino utere propter stomachum tuum, et frequentes tuas infirmitates. I Timothy 5:24 Quorundam hominum peccata manifesta sunt, praecedentia ad iudicium: quorundam autem subsequuntur. I Timothy 5:25 Similiter et facta bona manifesta sunt: et quae aliter se habent, abscondi non possunt. I Timothy 6:0 I Timothy 6:1 Quicumque sunt sub iugo servi, dominos suos omni honore dignos arbitrentur, ne nomen Domini et doctrina blasphemetur. I Timothy 6:2 Qui autem fideles habent dominos, non contemnant, quia fratres sunt: sed magis serviant, quia fideles sunt et dilecti, qui beneficii participes sunt. Haec doce, et exhortare. I Timothy 6:3 Si quis aliter docet, et non acquiescit sanis sermonibus Domini nostri Iesu Christi, et ei, quae secundum pietatem est, doctrinae: I Timothy 6:4 superbus est, nihil sciens, sed languens circa quaestiones, et pugnas verborum: ex quibus oriuntur invidiae, contentiones, blasphemiae, suspiciones malae, I Timothy 6:5 conflictationes hominum mente corruptorum, et qui veritate privati sunt, existimantium quaestum esse pietatem. I Timothy 6:6 Est autem quaestus magnus pietas cum sufficientia. I Timothy 6:7 Nihil enim intulimus in hunc mundum: haud dubium quod nec auferre quid possumus. I Timothy 6:8 Habentes autem alimenta, et quibus tegamur, his contenti simus. I Timothy 6:9 Nam qui volunt divites fieri, incidunt in tentationem, et in laqueum diaboli, et desideria multa inutilia, et nociva, quae mergunt homines in interitum et perditionem. I Timothy 6:10 Radix enim omnium malorum est cupiditas: quam quidam appetentes erraverunt a fide, et inseruerunt se doloribus multis. I Timothy 6:11 Tu autem, o homo Dei haec fuge: sectare vero iustitiam, pietatem, fidem, charitatem, patientiam, mansuetudinem. I Timothy 6:12 Certa bonum certamen fidei, apprehende vitam aeternam, in qua vocatus es, et confessus bonam confessionem coram multis testibus. I Timothy 6:13 Praecipio tibi coram Deo, qui vivificat omnia, et Christo Iesu, qui testimonium reddidit sub Pontio Pilato, bonam confessionem: I Timothy 6:14 ut serves mandatum sine macula, irreprehensibile usque in adventum Domini nostri Iesu Christi, I Timothy 6:15 quem suis temporibus ostendet beatus et solus potens, Rex regum, et Dominus dominantium: I Timothy 6:16 qui solus habet immortalitatem, et lucem inhabitat inaccessibilem: quem nullus hominum vidit, sed nec videre potest: cui honor, et imperium sempiternum: Amen. I Timothy 6:17 Divitibus huius saeculi praecipe non sublime sapere, neque sperare in incerto divitiarum, sed in Deo vivo (qui praestat nobis omnia abunde ad fruendum) I Timothy 6:18 bene agere, divites fieri in bonis operibus, facile tribuere, communicare, I Timothy 6:19 thesaurizare sibi fundamentum bonum in futurum, ut apprehendant veram vitam. I Timothy 6:20 O Timothee, depositum custodi, devitans profanas vocum novitates, et oppositiones falsi nominis scientiae, I Timothy 6:21 quam quidam promittentes, circa fidem exciderunt. Gratia tecum. Amen.
II Timothy 0:0
II Timothy 1:0 II Timothy 1:1 Paulus Apostolus Iesu Christi per voluntatem Dei, secundum promissionem vitae, quae est in Christo Iesu: II Timothy 1:2 Timotheo charissimo filio, gratia, misericordia et pax a Deo Patre nostro, et Christo Iesu Domino nostro. II Timothy 1:3 Gratias ago Deo meo, cui servio a progenitoribus meis in conscientia pura, quod sine intermissione habeam tui memoriam in orationibus meis, nocte ac die II Timothy 1:4 desiderans te videre, memor lacrymarum tuarum, ut gaudio implear, II Timothy 1:5 recordationem accipiens eius fidei, quae est in te non ficta, quae et habitavit primum in avia tua Loide, et matre tua Eunice, certus sum autem quod et in te. II Timothy 1:6 Propter quam causam admoneo te ut resuscites gratiam Dei, quae est in te per impositionem manuum mearum. II Timothy 1:7 Non enim dedit nobis Deus spiritum timoris: sed virtutis, et dilectionis, et sobrietatis. II Timothy 1:8 Noli itaque erubescere testimonium Domini nostri, neque me vinctum eius: sed collabora Evangelio secundum virtutem Dei: II Timothy 1:9 qui nos liberavit, et vocavit vocatione sua sancta, non secundum opera nostra, sed secundum propositum suum, et gratiam, quae data est nobis in Christo Iesu ante tempora saecularia. II Timothy 1:10 Manifestata est autem nunc per illuminationem Salvatoris nostri Iesu Christi, qui destruxit quidem mortem, illuminavit autem vitam, et incorruptionem per Evangelium: II Timothy 1:11 in quo positus sum ego praedicator, et Apostolus, et magister Gentium. II Timothy 1:12 Ob quam causam etiam haec patior, sed non confundor. Scio enim cui credidi, et certus sum quia potens est depositum meum servare in illum diem. II Timothy 1:13 Formam habe sanorum verborum, quae a me audisti in fide, et in dilectione in Christo Iesu. II Timothy 1:14 Bonum depositum custodi per Spiritum sanctum, qui habitat in nobis. II Timothy 1:15 Scis enim hoc, quod aversi sunt a me omnes, qui in Asia sunt, ex quibus est Philetus, et Hermogenes. II Timothy 1:16 Det misericordiam Dominus Onesiphori domui: quia saepe me refrigeravit, et catenam meam non erubuit: II Timothy 1:17 sed cum Romam venisset, solicite me quaesivit, et invenit. II Timothy 1:18 Det illi Dominus invenire misericordiam a Deo in illa die. Et quanta Ephesi ministravit mihi, tu melius nosti. II Timothy 2:0 II Timothy 2:1 Tu ergo fili mi confortare in gratia, quae est in Christo Iesu: II Timothy 2:2 et quae audisti a me per multos testes, haec commenda fidelibus hominibus, qui idonei erant et alios docere. II Timothy 2:3 Labora sicut bonus miles Christi Iesu. II Timothy 2:4 Nemo militans Deo implicat se negotiis saecularibus: ut ei placeat, cui se probavit. II Timothy 2:5 Nam et qui certat in agone, non coronabitur nisi legitime certaverit. II Timothy 2:6 Laborantem agricolam oportet primum de fructibus percipere. II Timothy 2:7 Intellige quae dico: dabit enim tibi Dominus in omnibus intellectum. II Timothy 2:8 Memor esto Dominum IESUM CHRISTUM resurrexisse a mortuis ex semine David, secundum Evangelium meum, II Timothy 2:9 in quo laboro usque ad vincula, quasi male operans: sed verbum Dei non est alligatum. II Timothy 2:10 Ideo omnia sustineo propter electos, ut et ipsi salutem consequantur, quae est in Christo Iesu, cum gloria caelesti. II Timothy 2:11 Fidelis sermo: Nam si commortui sumus, et convivemus: II Timothy 2:12 si sustinebimus, et conregnabimus: si negaverimus, et ille negabit nos: II Timothy 2:13 si non credimus, ille fidelis permanet, negare seipsum non potest. II Timothy 2:14 Haec commone: testificans coram Deo. Noli contendere verbis: ad nihil enim utile est, nisi ad subversionem audientium. II Timothy 2:15 Solicite cura teipsum probabilem exhibere Deo, operarium inconfusibilem, recte tractantem verbum veritatis: II Timothy 2:16 Profana autem, et vaniloquia devita: multum enim proficiunt ad impietatem: II Timothy 2:17 et sermo eorum ut cancer serpit: ex quibus est Hymenaeus, et Philetus, II Timothy 2:18 qui a veritate exciderunt, dicentes resurrectionem esse iam factam, et subverterunt quorundam fidem. II Timothy 2:19 Sed firmum fundamentum Dei stat, habens signaculum hoc: Cognovit Dominus qui sunt eius, et discedat ab iniquitate omnis, qui invocat nomen Domini. II Timothy 2:20 In magna autem domo non solum sunt vasa aurea, et argentea, sed et lignea, et fictilia: et quaedam quidem in honorem, quaedam autem in contumeliam. II Timothy 2:21 Si quis ergo emundaverit se ab istis, erit vas in honorem sanctificatum, et utile Domino ad omne opus bonum paratum. II Timothy 2:22 Iuvenilia autem desideria fuge, sectare vero iustitiam, fidem, spem, charitatem, et pacem cum iis, qui invocant Dominum de corde puro. II Timothy 2:23 Stultas autem, et sine disciplina quaestiones devita: sciens quia generant lites. II Timothy 2:24 Servum autem Domini non oportet litigare: sed mansuetum esse ad omnes, docibilem, patientem, II Timothy 2:25 cum modestia corripientem eos, qui resistunt veritati: nequando Deus det illis poenitentiam ad cognoscendam veritatem, II Timothy 2:26 et resipiscant a diaboli laqueis, a quo captivi tenentur ad ipsius voluntatem. II Timothy 3:0 II Timothy 3:1 Hoc autem scito, quod in novissimis diebus instabunt tempora periculosa: II Timothy 3:2 erunt homines seipsos amantes, cupidi, elati, superbi, blasphemi, parentibus non obedientes, ingrati, scelesti, II Timothy 3:3 sine affectione, sine pace, criminatores, incontinentes, immites, sine benignitate, II Timothy 3:4 proditores, protervi, tumidi, et voluptatum amatores magis quam Dei: II Timothy 3:5 habentes speciem quidem pietatis, virtutem autem eius abnegantes. Et hos devita: II Timothy 3:6 ex his enim sunt, qui penetrant domos, et captivas ducunt mulierculas oneratas peccatis, quae ducuntur variis desideriis: II Timothy 3:7 semper discentes, et numquam ad scientiam veritatis pervenientes. II Timothy 3:8 Quemadmodum autem Iannes, et Mambres restiterunt Moysi: ita et hi resistunt veritati, homines corrupti mente, reprobi circa fidem, II Timothy 3:9 sed ultra non proficient: insipientia enim eorum manifesta erit omnibus, sicut et illorum fuit. II Timothy 3:10 Tu autem assecutus es meam doctrinam, institutionem, propositum, fidem, longanimitatem, dilectionem, patientiam, II Timothy 3:11 persecutiones, passiones: qualia mihi facta sunt Antiochiae, Iconii, et Lystris: quales persecutiones sustinui, et ex omnibus eripuit me Dominus. II Timothy 3:12 Et omnes, qui pie volunt vivere in Christo Iesu, persecutionem patientur. II Timothy 3:13 Mali autem homines, et seductores proficient in peius, errantes, et in errorem mittentes. II Timothy 3:14 Tu vero permane in iis, quae didicisti, et credita sunt tibi: sciens a quo didiceris. II Timothy 3:15 et quia ab infantia sacras litteras nosti, quae te possunt instruere ad salutem, per fidem, quae est in Christo Iesu. II Timothy 3:16 Omnis enim scriptura divinitus inspirata utilis est ad docendum, ad arguendum, ad corripiendum, et erudiendum in iustitia: II Timothy 3:17 ut perfectus sit homo Dei, ad omne opus bonum instructus. II Timothy 4:0 II Timothy 4:1 Testificor coram Deo, et Iesu Christo, qui iudicaturus est vivos, et mortuos, per adventum ipsius, et regnum eius: II Timothy 4:2 praedica verbum, insta opportune, importune: argue, obsecra, increpa in omni patientia, et doctrina. II Timothy 4:3 Erit enim tempus, cum sanam doctrinam non sustinebunt, sed ad sua desideria coacervabunt sibi magistros, prurientes auribus, II Timothy 4:4 et a veritate quidem auditum avertent, ad fabulas autem convertentur. II Timothy 4:5 Tu vero vigila, in omnibus labora, opus fac Evangelistae, ministerium tuum imple. Sobrius esto. II Timothy 4:6 Ego enim iam delibor, et tempus resolutionis meae instat. II Timothy 4:7 Bonum certamen certavi, cursum consummavi, fidem servavi. II Timothy 4:8 In reliquo reposita est mihi corona iustitiae, quam reddet mihi Dominus in illa die iustus iudex: non solum autem mihi, sed et iis, qui diligunt adventum eius. Festina ad me venire cito. II Timothy 4:9 Demas enim me reliquit, diligens hoc saeculum, et abiit Thessalonicam: II Timothy 4:10 Crescens in Galatiam, Titus in Dalmatiam. II Timothy 4:11 Lucas est mecum solus. Marcum assume, et adduc tecum: est enim mihi utilis in ministerio. II Timothy 4:12 Tychicum autem misi Ephesum. II Timothy 4:13 Penulam, quam reliqui Troade apud Carpum, veniens affer tecum, et libros, maxime autem membranas. II Timothy 4:14 Alexander aerarius multa mala mihi ostendit: reddet illi Dominus secundum opera eius: II Timothy 4:15 quem et tu devita: valde enim restitit verbis nostris. II Timothy 4:16 In prima mea defensione nemo mihi affuit, sed omnes me dereliquerunt: non illis imputetur. II Timothy 4:17 Dominus autem mihi astitit, et confortavit me, ut per me praedicatio impleatur, et audiant omnes Gentes: et liberatus sum de ore leonis. II Timothy 4:18 Liberavit me Dominus ab omni opere malo: et salvum faciet in regnum suum caeleste, cui gloria in saecula saeculorum. Amen. II Timothy 4:19 Saluta Priscam, et Aquilam, et Onesiphori domum. II Timothy 4:20 Erastus remansit Corinthi. Trophimum autem reliqui infirmum Mileti. II Timothy 4:21 Festina ante hiemem venire. Salutant te Eubulus, et Pudens, et Linus, et Claudia, et fratres omnes. II Timothy 4:22 Dominus Iesus Christus cum spiritu tuo. Gratia vobiscum. Amen.
Titus 0:0
Titus 1:0 Titus 1:1 Paulus servus Dei, Apostolus autem Iesu Christi secundum fidem electorum Dei, et agnitionem veritatis, quae secundum pietatem est Titus 1:2 in spem vitae aeternae, quam promisit qui non mentitur, Deus, ante tempora saecularia: Titus 1:3 manifestavit autem temporibus suis verbum suum in praedicatione, quae credita est mihi secundum praeceptum Salvatoris nostri Dei: Titus 1:4 Tito dilecto filio secundum communem fidem, gratia, et pax a Deo Patre, et Christo Iesu Salvatore nostro. Titus 1:5 Huius rei gratia reliqui te Cretae, ut ea, quae desunt, corrigas, et constituas per civitates presbyteros, sicut et ego disposui tibi. Titus 1:6 Si quis sine crimine est, unius uxoris vir, filios habens fideles, non in accusatione luxuriae, aut non subditos. Titus 1:7 Oportet enim episcopum sine crimine esse, sicut Dei dispensatorem: non superbum, non iracundum, non vinolentum, non percussorem, non turpis lucri cupidum: Titus 1:8 sed hospitalem, benignum, prudentem, sobrium, iustum, sanctum, continentem, Titus 1:9 amplectentem eum, qui secundum doctrinam est, fidelem sermonem: ut potens sit exhortari in doctrina sana, et eos, qui contradicunt, arguere. Titus 1:10 Sunt enim multi etiam inobedientes vaniloqui, et seductores: maxime qui de circumcisione sunt: Titus 1:11 quos oportet redargui: qui universas domos subvertunt, docentes quae non oportet, turpis lucri gratia. Titus 1:12 Dixit quidam ex illis, proprius ipsorum propheta: Cretenses semper mendaces, malae bestiae, ventris pigri. Titus 1:13 Testimonium hoc verum est. Quam ob causam increpa illos dure, ut sani sint in fide, Titus 1:14 non intendentes Iudaicis fabulis, et mandatis hominum, aversantium se a veritate. Titus 1:15 Omnia munda mundis: coinquinatis autem, et infidelibus nihil est mundum, sed inquinatae sunt eorum et mens, et conscientia. Titus 1:16 Confitentur se nosse Deum, factis autem negant: cum sint abominati, et incredibiles, et ad omne opus bonum reprobi. Titus 2:0 Titus 2:1 Tu autem loquere quae decent sanam doctrinam: Titus 2:2 Senes ut sobrii sint, pudici, prudentes, sani in fide, in dilectione, in patientia: Titus 2:3 Anus similiter in habitu sancto, non criminatrices, non multo vino servientes, bene docentes: Titus 2:4 ut prudentiam doceant adolescentulas, ut viros suos ament, filios suos diligant, Titus 2:5 prudentes, castas, sobrias, domus curam habentes, benignas, subditas viris suis, ut non blasphemetur verbum Dei. Titus 2:6 Iuvenes similiter hortare ut sobrii sint. Titus 2:7 In omnibus teipsum praebe exemplum bonorum operum, in doctrina, in integritate, in gravitate, Titus 2:8 verbum sanum, irreprehensibile: ut is, qui ex adverso est, vereatur, nihil habens malum dicere de nobis: Titus 2:9 Servos dominis suis subditos esse, in omnibus placentes, non contradicentes, Titus 2:10 non fraudantes, sed in omnibus fidem bonam ostendentes: ut doctrinam Salvatoris nostri Dei ornent in omnibus. Titus 2:11 Apparuit enim gratia Dei Salvatoris nostri omnibus hominibus, Titus 2:12 erudiens nos, ut abnegantes impietatem, et saecularia desideria: sobrie, et iuste, et pie vivamus in hoc saeculo, Titus 2:13 expectantes beatam spem, et adventum gloriae magni Dei, et Salvatoris nostri Iesu Christi: Titus 2:14 qui dedit semetipsum pro nobis, ut nos redimeret ab omni iniquitate, et mundaret sibi populum acceptabilem, sectatorem bonorum operum. Titus 2:15 Haec loquere, et exhortare, et argue cum omni imperio. Nemo te contemnat. Titus 3:0 Titus 3:1 Admone illos principibus, et potestatibus subditos esse, dicto obedire, ad omne opus bonum paratos esse: Titus 3:2 neminem blasphemare, non litigiosos esse, sed modestos, omnem ostendentes mansuetudinem ad omnes homines. Titus 3:3 Eramus enim aliquando et nos insipientes, increduli, errantes, servientes desideriis, et voluptatibus variis, in malitia et invidia agentes, odibiles, odientes invicem. Titus 3:4 Cum autem benignitas, et humanitas apparuit Salvatoris nostri Dei: Titus 3:5 non ex operibus iustitiae, quae fecimus nos, sed secundum suam misericordiam salvos nos fecit per lavacrum regenerationis, et renovationis Spiritus sancti, Titus 3:6 quem effudit in nos abunde per Iesum Christum Salvatorem nostrum: Titus 3:7 ut iustificati gratia ipsius, heredes simus secundum spem vitae aeternae. Titus 3:8 Fidelis sermo est: et de his volo te confirmare: ut curent bonis operibus praeesse qui credunt Deo. Haec sunt bona, et utilia hominibus. Titus 3:9 Stultas autem quaestiones, et genealogias, et contentiones, et pugnas legis devita. sunt enim inutiles, et vanae. Titus 3:10 Haereticum hominem post unam, et secundam correptionem devita: Titus 3:11 sciens quia subversus est, qui eiusmodi est, et delinquit, cum sit proprio iudicio condemnatus. Titus 3:12 Cum misero ad te Artemam, aut Tychicum, festina ad me venire Nicopolim: ibi enim statui hiemare. Titus 3:13 Zenam legisperitum, et Apollo solicite praemitte, ut nihil illis desit. Titus 3:14 Discant autem et nostri bonis operibus praeesse ad usus necessarios: ut non sint infructuosi. Titus 3:15 Salutant te qui mecum sunt omnes: saluta eos, qui nos amant in fide. Gratia Dei cum omnibus vobis. Amen.
Philemon 0:0
Philemon 1:0 Philemon 1:1 Paulus vinctus Christi Iesu, et Timotheus frater: Philemoni dilecto, et adiutori nostro, Philemon 1:2 et Apiae sorori charissimae, et Archippo commilitoni nostro, et Ecclesiae, quae in domo tua est. Philemon 1:3 Gratia vobis, et pax a Deo Patre nostro, et Domino Iesu Christo. Philemon 1:4 Gratias ago Deo meo, semper memoriam tui faciens in orationibus meis, Philemon 1:5 audiens charitatem tuam, et fidem, quam habes in Domino Iesu, et in omnes sanctos: Philemon 1:6 ut communicatio fidei tuae evidens fiat in agnitione omnis operis boni, quod est in vobis in Christo Iesu. Philemon 1:7 Gaudium enim magnum habui, et consolationem in charitate tua: quia viscera sanctorum requieverunt per te, frater. Philemon 1:8 Propter quod multam fiduciam habens in Christo Iesu imperandi tibi quod ad rem pertinet: Philemon 1:9 propter charitatem magis obsecro, cum sis talis, ut Paulus senex, nunc autem et vinctus Iesu Christi: Philemon 1:10 Obsecro te pro meo filio, quem genui in vinculis, Onesimo, Philemon 1:11 qui tibi aliquando inutilis fuit, nunc autem et mihi, et tibi utilis, Philemon 1:12 quem remisi tibi. Tu autem illum, ut mea viscera, suscipe: Philemon 1:13 quem ego volueram mecum detinere, ut pro te mihi ministraret in vinculis Evangelii: Philemon 1:14 sine consilio autem tuo nihil volui facere, uti ne velut ex necessitate bonum tuum esset, sed voluntarium. Philemon 1:15 Forsitan enim ideo discessit ad horam a te, ut in aeternum illum reciperes: Philemon 1:16 iam non ut servum, sed pro servo charissimum fratrem, maxime mihi: quanto autem magis tibi et in carne, et in Domino? Philemon 1:17 Si ergo habes me socium, suscipe illum sicut me: Philemon 1:18 Si autem aliquid nocuit tibi, aut debet: hoc mihi imputa. Philemon 1:19 Ego Paulus scripsi mea manu: ego reddam, ut non dicam tibi, quod et teipsum mihi debes: Philemon 1:20 ita facies. Ego te fruar in Domino: Refice viscera mea in Christo. Philemon 1:21 Confidens in obedientia tua scripsi tibi: sciens quoniam et super id, quod dico, facies. Philemon 1:22 Simul autem et para mihi hospitium: nam spero per orationes vestras donari me vobis. Philemon 1:23 Salutat te Epaphras concaptivus meus in Christo Iesu, Philemon 1:24 Marcus, Aristarchus, Demas, et Lucas, adiutores mei. Philemon 1:25 Gratia Domini nostri Iesu Christi cum spiritu vestro. Amen.
Hebrews 0:0
Hebrews 1:0 Hebrews 1:1 Multifariam, multisque modis olim Deus loquens patribus in Prophetis: Hebrews 1:2 novissime, diebus istis locutus est nobis in Filio, quem constituit heredem universorum, per quem fecit et saecula: Hebrews 1:3 qui cum sit splendor gloriae, et figura substantiae eius, portansque omnia verbo virtutis suae, purgationem peccatorum faciens, sedet ad dexteram maiestatis in excelsis: Hebrews 1:4 tanto melior Angelis effectus, quanto differentius prae illis nomen hereditavit. Hebrews 1:5 Cui enim dixit aliquando Angelorum: Filius meus es tu, ego hodie genui te? Et rursum: Ego ero illi in patrem, et ipse erit mihi in filium? Hebrews 1:6 Et cum iterum introducit primogenitum in orbem terrae, dicit: Et adorent eum omnes Angeli Dei. Hebrews 1:7 Et ad Angelos quidem dicit: Qui facit Angelos suos spiritus, et ministros suos flammam ignis. Hebrews 1:8 Ad filium autem: Thronus tuus Deus in saeculum saeculi: virga aequitatis, virga regni tui. Hebrews 1:9 Dilexisti iustitiam, et odisti iniquitatem: propterea unxit te Deus, Deus tuus oleo exultationis prae participibus tuis. Hebrews 1:10 Et: Tu in principio Domine terram fundasti: et opera manuum tuarum sunt caeli. Hebrews 1:11 Ipsi peribunt, tu autem permanebis, et omnes ut vestimentum veterascent: Hebrews 1:12 et velut amictum mutabis eos, et mutabuntur: tu autem idem ipse es, et anni tui non deficient. Hebrews 1:13 Ad quem autem Angelorum dixit aliquando: Sede a dextris meis, quoadusque ponam inimicos tuos scabellum pedum tuorum? Hebrews 1:14 Nonne omnes sunt administratorii spiritus, in ministerium missi propter eos, qui hereditatem capiunt salutis? Hebrews 2:0 Hebrews 2:1 Propterea abundantius oportet observare nos ea, quae audivimus ne forte pereffluamus. Hebrews 2:2 Si enim qui per Angelos dictus est sermo, factus est firmus, et omnis praevaricatio, et inobedientia accepit iustam mercedis retributionem: Hebrews 2:3 quomodo nos effugiemus si tantam neglexerimus salutem? quae cum initium accepisset enarrari per Dominum ab eis, qui audierunt, in nos confirmata est, Hebrews 2:4 contestante Deo signis et portentis, et variis virtutibus, et Spiritus sancti distributionibus secundum suam voluntatem. Hebrews 2:5 Non enim Angelis subiecit Deus orbem terrae futurum, de quo loquimur. Hebrews 2:6 Testatus est autem in quodam loco quis, dicens: Quid est homo quod memor es eius, aut filius hominis quoniam visitas eum? Hebrews 2:7 Minuisti eum paulominus ab Angelis: gloria et honore coronasti eum: et constituisti eum super opera manuum tuarum. Hebrews 2:8 Omnia subiecisti sub pedibus eius: In eo enim quod omnia ei subiecit, nihil dimisit non subiectum ei. Nunc autem necdum videmus omnia subiecta ei. Hebrews 2:9 Eum autem, qui modico quam Angeli minoratus est, videmus Iesum propter passionem mortis, gloria et honore coronatum: ut gratia Dei, pro omnibus gustaret mortem. Hebrews 2:10 Decebat enim eum, propter quem omnia, et per quem omnia, qui multos filios in gloriam adduxerat, auctorem salutis eorum per passionem consummari. Hebrews 2:11 Qui enim sanctificat, et qui sanctificantur, ex uno omnes. Propter quam causam non confunditur fratres eos vocare, dicens: Hebrews 2:12 Nunciabo nomen tuum fratribus meis: in medio Ecclesiae laudabo te. Hebrews 2:13 Et iterum: Ego ero fidens in eum. Et iterum: Ecce ego, et pueri mei, quos dedit mihi Deus. Hebrews 2:14 Quia ergo pueri communicaverunt carni, et sanguini, et ipse similiter participavit eisdem: ut per mortem destrueret eum, qui habebat mortis imperium, id est, diabolum: Hebrews 2:15 et liberaret eos, qui timore mortis per totam vitam obnoxii erant servituti. Hebrews 2:16 Nusquam enim Angelos apprehendit, sed semen Abrahae apprehendit. Hebrews 2:17 Unde debuit per omnia fratribus similari, ut misericors fieret, et fidelis pontifex ad Deum, et ut repropitiaret delicta populi. Hebrews 2:18 In eo enim, in quo passus est ipse et tentatus, potens est et eis, qui tentantur, auxiliari. Hebrews 3:0 Hebrews 3:1 Unde fratres sancti, vocationis caelestis participes, considerate Apostolum, et pontificem confessionis nostrae Iesum: Hebrews 3:2 qui fidelis est ei, qui praefecit illum sicut et Moyses in omni domo eius. Hebrews 3:3 Amplioris enim gloriae iste prae Moyse dignus est habitus, quanto ampliorem honorem habet domus, qui fabricavit illam. Hebrews 3:4 Omnis namque domus fabricatur ab aliquo: qui autem omnia creavit, Deus est. Hebrews 3:5 Et Moyses quidem fidelis erat in tota domo eius tamquam famulus, in testimonium eorum, quae dicenda erant: Hebrews 3:6 Christus vero tamquam filius in domo sua: quae domus sumus nos, si fiduciam, et gloriam spei usque ad finem, firmam retineamus. Hebrews 3:7 Quapropter sicut dicit Spiritus sanctus: Hodie si vocem eius audieritis, Hebrews 3:8 nolite obdurare corda vestra, sicut in exacerbatione secundum diem tentationis in deserto, Hebrews 3:9 ubi tentaverunt me patres vestri: probaverunt, et viderunt opera mea Hebrews 3:10 quadraginta annis: Propter quod infensus fui generationi huic, et dixi: Semper errant corde. Ipsi autem non cognoverunt vias meas, Hebrews 3:11 quibus iuravi in ira mea: Si introibunt in requiem meam. Hebrews 3:12 Videte fratres, ne forte sit in aliquo vestrum cor malum incredulitatis, discedendi a Deo vivo: Hebrews 3:13 sed adhortamini vosmetipsos per singulos dies, donec Hodie cognominatur, ut non obduretur quis ex vobis fallacia peccati. Hebrews 3:14 Participes enim Christi effecti sumus: si tamen initium substantiae eius usque ad finem firmum retineamus. Hebrews 3:15 Dum dicitur: Hodie si vocem eius audieritis, nolite obdurare corda vestra, quemadmodum in illa exacerbatione. Hebrews 3:16 Quidam enim audientes exacerbaverunt: sed non universi qui profecti sunt ex Aegypto per Moysen. Hebrews 3:17 Quibus autem infensus est quadraginta annis? Nonne illis, qui peccaverunt, quorum cadavera prostrata sunt in deserto? Hebrews 3:18 Quibus autem iuravit non introire in requiem ipsius, nisi illis, qui increduli fuerunt? Hebrews 3:19 Et videmus, quia non potuerunt introire in requiem ipsius propter incredulitatem. Hebrews 4:0 Hebrews 4:1 Timeamus ergo ne forte relicta pollicitatione introeundi in requiem eius, existimetur aliquis ex nobis deesse. Hebrews 4:2 Etenim et nobis nunciatum est, quemadmodum et illis. sed non profuit illis sermo auditus, non admistus fidei ex iis, quae audierunt. Hebrews 4:3 Ingrediemur enim in requiem, qui credidimus: quemadmodum dixit: Quibus iuravi in ira mea: Si introibunt in requiem meam: et quidem operibus ab institutione mundi perfectis. Hebrews 4:4 Dixit enim in quodam loco de die septima sic: Et requievit Deus die septima ab omnibus operibus suis. Hebrews 4:5 Et in isto rursum: Si introibunt in requiem meam. Hebrews 4:6 Quoniam ergo superest introire quosdam in illam, et ii, quibus prioribus annunciatum est, non introierunt propter incredulitatem: Hebrews 4:7 iterum terminat diem quendam, Hodie, in David dicendo, post tantum temporis, sicut supra dictum est: Hodie si vocem eius audieritis, nolite obdurare corda vestra. Hebrews 4:8 Nam si eis Iesus requiem praestitisset, numquam de alia loqueretur, posthac, die. Hebrews 4:9 Itaque relinquitur sabbatismus populo Dei. Hebrews 4:10 Qui enim ingressus est in requiem eius: etiam ipse requievit ab operibus suis, sicut a suis Deus. Hebrews 4:11 Festinemus ergo ingredi in illam requiem: ut ne in idipsum quis incidat incredulitatis exemplum. Hebrews 4:12 Vivus est enim sermo Dei, et efficax, et penetrabilior omni gladio ancipiti: et pertingens usque ad divisionem animae ac spiritus, compagum quoque ac medullarum, et discretor cogitationum et intentionum cordis. Hebrews 4:13 Et non est ulla creatura invisibilis in conspectu eius: omnia enim nuda et aperta sunt oculis eius, ad quem nobis sermo. Hebrews 4:14 Habentes ergo pontificem magnum, qui penetravit caelos, Iesum Filium Dei: teneamus spei nostrae confessionem. Hebrews 4:15 Non enim habemus pontificem, qui non possit compati infirmitatibus nostris: tentatum autem per omnia pro similitudine absque peccato. Hebrews 4:16 Adeamus ergo cum fiducia ad thronum gratiae eius: ut misericordiam consequamur, et gratiam inveniamus in auxilio opportuno. Hebrews 5:0 Hebrews 5:1 Omnis namque Pontifex ex hominibus assumptus, pro hominibus constituitur in iis, quae sunt ad Deum, ut offerat dona, et sacrificia pro peccatis: Hebrews 5:2 qui condolere possit iis, qui ignorant, et errant: quoniam et ipse circumdatus est infirmitate: Hebrews 5:3 et propterea debet, quemadmodum pro populo, ita etiam et pro semetipso offerre pro peccatis. Hebrews 5:4 Nec quisquam sumit sibi honorem, sed qui vocatur a Deo, tamquam Aaron. Hebrews 5:5 Sic et Christus non semetipsum clarificavit ut pontifex fieret: sed qui locutus est ad eum: Filius meus es tu, ego hodie genui te. Hebrews 5:6 Quemadmodum et in alio loco dicit: Tu es sacerdos in aeternum, secundum ordinem Melchisedech. Hebrews 5:7 Qui in diebus carnis suae preces, supplicationesque ad eum, qui possit illum salvum facere a morte cum clamore valido, et lacrymis offerens, exauditus est pro sua reverentia: Hebrews 5:8 Et quidem cum esset Filius Dei, didicit ex iis, quae passus est, obedientiam: Hebrews 5:9 et consummatus, factus est omnibus obtemperantibus sibi, causa salutis aeternae, Hebrews 5:10 appellatus a Deo pontifex iuxta ordinem Melchisedech. Hebrews 5:11 De quo nobis grandis sermo, et interpretabilis ad dicendum: quoniam imbecilles facti estis ad audiendum. Hebrews 5:12 Etenim cum deberetis magistri esse propter tempus: rursum indigetis ut vos doceamini quae sint elementa exordii sermonum Dei: et facti estis quibus lacte opus sit, non solido cibo. Hebrews 5:13 Omnis enim, qui lactis est particeps, expers est sermonis iustitiae, parvulus enim est. Hebrews 5:14 Perfectorum autem est solidus cibus: eorum, qui pro consuetudine exercitatos habent sensus ad discretionem boni ac mali. Hebrews 6:0 Hebrews 6:1 Quapropter intermittentes inchoationis Christi sermonem, ad perfectiora feramur, non rursum iacientes fundamentum poenitentiae ab operibus mortuis, et fidei ad Deum, Hebrews 6:2 baptismatum doctrinae, impositionis quoque manuum, ac resurrectionis mortuorum, et iudicii aeterni. Hebrews 6:3 Et hoc faciemus, si quidem permiserit Deus. Hebrews 6:4 Impossibile est enim eos, qui semel sunt illuminati, gustaverunt etiam donum caeleste, et participes facti sunt Spiritus sancti, Hebrews 6:5 gustaverunt nihilominus bonum Dei verbum, virtutesque saeculi venturi, Hebrews 6:6 et prolapsi sunt; rursus renovari ad poenitentiam, rursum crucifigentes sibimetipsis filium Dei, et ostentui habentes. Hebrews 6:7 Terra enim saepe venientem super se bibens imbrem, et germinans herbam opportunam illis, a quibus colitur: accipit benedictionem a Deo. Hebrews 6:8 proferens autem spinas, ac tribulos, reproba est, et maledicto proxima: cuius consummatio in combustionem. Hebrews 6:9 Confidimus autem de vobis dilectissimi meliora, et viciniora saluti: tametsi ita loquimur. Hebrews 6:10 Non enim iniustus est Deus, ut obliviscatur operis vestri, et dilectionis, quam ostendistis in nomine ipsius, qui ministrastis sanctis, et ministratis. Hebrews 6:11 Cupimus autem unumquemque vestrum eandem ostentare solicitudinem ad expletionem spei usque in finem: Hebrews 6:12 ut non segnes efficiamini, verum imitatores eorum, qui fide, et patientia hereditabunt promissiones. Hebrews 6:13 Abrahae namque promittens Deus, quoniam neminem habuit, per quem iuraret, maiorem, iuravit per semetipsum, Hebrews 6:14 dicens: Nisi benedicens benedicam te, et multiplicans multiplicabo te. Hebrews 6:15 Et sic longanimiter ferens, adeptus est repromissionem. Hebrews 6:16 Homines enim per maiorem sui iurant: et omnis controversiae eorum finis, ad confirmationem, est iuramentum. Hebrews 6:17 In quo abundantius volens Deus ostendere pollicitationis heredibus immobilitatem consilii sui, interposuit iusiurandum: Hebrews 6:18 ut per duas res immobiles, quibus impossibile est mentiri Deum, fortissimum solatium habeamus, qui confugimus ad tenendam propositam spem, Hebrews 6:19 quam sicut anchoram habemus animae tutam ac firmam, et incedentem usque ad interiora velaminis, Hebrews 6:20 ubi praecursor pro nobis introivit Iesus, secundum ordinem Melchisedech pontifex factus in aeternum. Hebrews 7:0 Hebrews 7:1 Hic enim Melchisedech, rex Salem, sacerdos Dei summi, qui obviavit Abrahae regresso a caede regum, et benedixit ei: Hebrews 7:2 cui et decimas omnium divisit Abraham: primum quidem qui interpretatur rex iustitiae: deinde autem et rex Salem, quod est, rex pacis, Hebrews 7:3 sine patre, sine matre, sine genealogia, neque initium dierum, neque finem vitae habens, assimilatus autem Filio Dei, manet sacerdos in perpetuum. Hebrews 7:4 Intuemini autem quantus sit hic, cui et decimas dedit de praecipuis Abraham patriarcha. Hebrews 7:5 Et quidem de filiis Levi sacerdotium accipientes, mandatum habent decimas sumere a populo secundum legem, id est, a fratribus suis: quamquam et ipsi exierint de lumbis Abrahae. Hebrews 7:6 Cuius autem generatio non annumeratur in eis, decimas sumpsit ab Abraham, et hunc, qui habebat repromissiones, benedixit. Hebrews 7:7 Sine ulla autem contradictione, quod minus est, a meliore benedicitur. Hebrews 7:8 Et hic quidem, decimas morientes homines accipiunt: ibi autem contestatur, quia vivit. Hebrews 7:9 Et (ut ita dictum sit) per Abraham, et Levi, qui decimas accepit, decimatus est: Hebrews 7:10 adhuc enim in lumbis patris erat, quando obviavit ei Melchisedech. Hebrews 7:11 Si ergo consummatio per sacerdotium Leviticum erat (populus enim sub ipso legem accepit) quid adhuc necessarium fuit secundum ordinem Melchisedech, alium surgere sacerdotem, et non secundum ordinem Aaron dici? Hebrews 7:12 Translato enim sacerdotio, necesse est ut et legis translatio fiat. Hebrews 7:13 In quo enim haec dicuntur, de alia tribu est, de qua nullus altari praesto fuit. Hebrews 7:14 Manifestum est enim quod ex Iuda ortus sit Dominus noster: in qua tribu nihil de sacerdotibus Moyses locutus est. Hebrews 7:15 Et amplius adhuc manifestum est: si secundum similitudinem Melchisedech exurgat alius sacerdos, Hebrews 7:16 qui non secundum legem mandati carnalis factus est, sed secundum virtutem vitae insolubilis. Hebrews 7:17 Contestatur enim: Quoniam tu es sacerdos in aeternum, secundum ordinem Melchisedech. Hebrews 7:18 Reprobatio quidem fit praecedentis mandati, propter infirmitatem eius, et inutilitatem: Hebrews 7:19 nihil enim ad perfectum adduxit lex: introductio vero melioris spei, per quam proximamus ad Deum. Hebrews 7:20 Et quantum est non sine iureiurando (alii quidem sine iureiurando sacerdotes facti sunt, Hebrews 7:21 hic autem cum iureiurando per eum, qui dixit ad illum: Iuravit Dominus, et non poenitebit eum: tu es sacerdos in aeternum): Hebrews 7:22 in tantum melioris testamenti sponsor factus est Iesus. Hebrews 7:23 Et alii quidem plures facti sunt sacerdotes secundum legem, idcirco quod morte prohiberentur permanere: Hebrews 7:24 hic autem eo quod maneat in aeternum, sempiternum habet sacerdotium. Hebrews 7:25 Unde et salvare in perpetuum potest accedens per semetipsum ad Deum: semper vivens ad interpellandum pro nobis. Hebrews 7:26 Talis enim decebat ut nobis esset pontifex, sanctus, innocens, impollutus, segregatus a peccatoribus, et excelsior caelis factus: Hebrews 7:27 qui non habet necessitatem quotidie, quemadmodum sacerdotes, prius pro suis delictis hostias offerre, deinde pro populi: hoc enim fecit semel, seipsum offerendo. Hebrews 7:28 Lex enim homines constituit sacerdotes infirmitatem habentes: sermo autem iurisiurandi, qui post legem est, Filium in aeternum perfectum. Hebrews 8:0 Hebrews 8:1 Capitulum autem super ea, quae dicuntur: Talem habemus Pontificem, qui consedit in dextera sedis magnitudinis in caelis, Hebrews 8:2 sanctorum minister, et tabernaculi veri, quod fixit Deus, et non homo. Hebrews 8:3 Omnis enim pontifex ad offerendum munera, et hostias constituitur: unde necesse est et hunc habere aliquid, quod offerat: Hebrews 8:4 si ergo esset super terram, nec esset sacerdos: cum essent qui offerent secundum legem munera, Hebrews 8:5 qui exemplari, et umbrae deserviunt caelestium. Sicut responsum est Moysi, cum consummaret tabernaculum: Vide (inquit) omnia facito secundum exemplar, quod tibi ostensum est in monte. Hebrews 8:6 Nunc autem melius sortitus est ministerium, quanto et melioris testamenti mediator est, quod in melioribus repromissionibus sancitum est. Hebrews 8:7 Nam si illud prius culpa vacasset: non utique secundi locus inquireretur. Hebrews 8:8 Vituperans enim eos dicit: Ecce dies venient, dicit Dominus: et consummabo super domum Israel, et super domum Iuda testamentum novum, Hebrews 8:9 non secundum testamentum, quod feci patribus eorum in die, qua apprehendi manum eorum ut educerem illos de Terra Aegypti: quoniam ipsi non permanserunt in testamento meo: et ego neglexi eos, dicit Dominus: Hebrews 8:10 Quia hoc est testamentum, quod disponam domui Israel post dies illos, dicit Dominus: Dabo leges meas in mentem eorum, et in corde eorum superscribam eas: et ero eis in Deum, et ipsi erunt mihi in populum: Hebrews 8:11 et non docebit unusquisque proximum suum, et unusquisque fratrem suum, dicens: Cognosce Dominum: quoniam omnes scient me a minore usque ad maiorem eorum: Hebrews 8:12 quia propitius ero iniquitatibus eorum, et peccatorum eorum iam non memorabor. Hebrews 8:13 Dicendo autem novum: veteravit prius. Quod autem antiquatur, et senescit, prope interitum est. Hebrews 9:0 Hebrews 9:1 Habuit quidem et prius, iustificationes culturae, et Sanctum saeculare. Hebrews 9:2 Tabernaculum enim factum est primum, in quo erant candelabra, et mensa, et propositio panum, quae dicitur Sancta. Hebrews 9:3 Post velamentum autem secundum, tabernaculum, quod dicitur Sancta sanctorum: Hebrews 9:4 aureum habens turibulum, et arcam testamenti circumtectam ex omni parte auro, in qua urna aurea habens manna, et virga Aaron, quae fronduerat, et tabulae testamenti, Hebrews 9:5 superque eam erant Cherubim gloriae obumbrantia propitiatorium: de quibus non est modo dicendum per singula. Hebrews 9:6 His vero ita compositis: in priori quidem tabernaculo semper introibant sacerdotes, sacrificiorum officia consummantes: Hebrews 9:7 in secundo autem semel in anno solus pontifex non sine sanguine, quem offerret pro sua, et populi ignorantia: Hebrews 9:8 hoc significante Spiritu sancto, nondum propalatam esse sanctorum viam, adhuc priore tabernaculo habente statum. Hebrews 9:9 quae parabola est temporis instantis: iuxta quam munera, et hostiae offeruntur, quae non possunt iuxta conscientiam perfectum facere servientem, solummodo in cibis, et in potibus, Hebrews 9:10 et in variis baptismatibus, et iustitiis carnis usque ad tempus correctionis impositis. Hebrews 9:11 Christus autem assistens pontifex futurorum bonorum, per amplius et perfectius tabernaculum non manufactum, id est, non huius creationis: Hebrews 9:12 neque per sanguinem hircorum, aut vitulorum, sed per proprium sanguinem introivit semel in Sancta, aeterna redemptione inventa. Hebrews 9:13 Si enim sanguis hircorum, et taurorum, et cinis vitulae aspersus inquinatos sanctificat ad emundationem carnis: Hebrews 9:14 quanto magis sanguis Christi, qui per Spiritum sanctum semetipsum obtulit immaculatum Deo, emundabit conscientiam nostram ab operibus mortuis, ad serviendum Deo viventi? Hebrews 9:15 Et ideo novi testamenti mediator est: ut morte intercedente, in redemptionem earum praevaricationum, quae erant sub priori testamento, repromissionem accipiant qui vocati sunt aeternae hereditatis. Hebrews 9:16 Ubi enim testamentum est: mors necesse est intercedat testatoris. Hebrews 9:17 Testamentum enim in mortuis confirmatum est: alioquin nondum valet, dum vivit qui testatus est. Hebrews 9:18 Unde nec primum quidem sine sanguine dedicatum est. Hebrews 9:19 Lecto enim omni mandato legis a Moyse universo populo: accipiens sanguinem vitulorum et hircorum cum aqua et lana coccinea, et hyssopo: ipsum quoque librum, et omnem populum aspersit, Hebrews 9:20 dicens: Hic sanguis testamenti, quod mandavit ad vos Deus. Hebrews 9:21 Etiam tabernaculum, et omnia vasa ministerii sanguine similiter aspersit: Hebrews 9:22 Et omnia pene in sanguine secundum legem mundantur: et sine sanguinis effusione non fit remissio. Hebrews 9:23 Necesse est ergo exemplaria quidem caelestium his mundari: ipsa autem caelestia melioribus hostiis quam istis. Hebrews 9:24 Non enim in manufacta Sancta Iesus introivit exemplaria verorum: sed in ipsum caelum, ut appareat nunc vultui Dei pro nobis: Hebrews 9:25 Neque ut saepe offerat semetipsum, quemadmodum Pontifex intrat in Sancta per singulos annos in sanguine alieno: Hebrews 9:26 alioquin oportebat eum frequenter pati ab origine mundi: nunc autem semel in consummatione saeculorum, ad destitutionem peccati, per hostiam suam apparuit. Hebrews 9:27 Et quemadmodum statutum est hominibus semel mori, post hoc autem iudicium: Hebrews 9:28 sic et Christus semel oblatus est ad multorum exhaurienda peccata: secundo sine peccato apparebit omnibus expectantibus se, in salutem. Hebrews 10:0 Hebrews 10:1 Umbram enim habens lex futurorum bonorum, non ipsam imaginem rerum: per singulos annos eisdem ipsis hostiis, quas offerunt indesinenter, numquam potest accedentes perfectos facere: Hebrews 10:2 alioquin cessassent offerri: ideo quod nullam haberent ultra conscientiam peccati, cultores semel mundati: Hebrews 10:3 sed in ipsis commemoratio peccatorum per singulos annos fit. Hebrews 10:4 impossibile enim est sanguine taurorum et hircorum auferri peccata. Hebrews 10:5 Ideo ingrediens mundum dicit: Hostiam, et oblationem noluisti: corpus autem aptasti mihi: Hebrews 10:6 holocaustomata pro peccato non tibi placuerunt. Hebrews 10:7 Tunc dixi: Ecce venio: in capite libri scriptum est de me: Ut faciam, Deus, voluntatem tuam. Hebrews 10:8 Superius dicens: Quia hostias, et oblationes, et holocaustomata pro peccato noluisti, nec placita sunt tibi, quae secundum legem offeruntur, Hebrews 10:9 tunc dixi: Ecce venio, ut faciam, Deus, voluntatem tuam: aufert primum, ut sequens statuat. Hebrews 10:10 In qua voluntate sanctificati sumus per oblationem corporis Iesu Christi semel. Hebrews 10:11 Et omnis quidem sacerdos praesto est quotidie ministrans, et easdem saepe offerens hostias, quae numquam possunt auferre peccata: Hebrews 10:12 hic autem unam pro peccatis offerens hostiam, in sempiternum sedet in dextera Dei, Hebrews 10:13 de cetero expectans donec ponantur inimici eius scabellum pedum eius. Hebrews 10:14 Una enim oblatione, consummavit in sempiternum sanctificatos. Hebrews 10:15 Contestatur autem nos et Spiritus sanctus. Postquam enim dixit: Hebrews 10:16 Hoc autem testamentum, quod testabor ad illos post dies illos, dicit Dominus: Dabo leges meas in cordibus eorum, et in mentibus eorum superscribam eas: Hebrews 10:17 et peccatorum, et iniquitatum eorum iam non recordabor amplius. Hebrews 10:18 Ubi autem horum remissio: iam non est oblatio pro peccato. Hebrews 10:19 Habentes itaque fratres fiduciam in introitu sanctorum in sanguine Christi, Hebrews 10:20 quam initiavit nobis viam novam, et viventem per velamen, id est, carnem suam, Hebrews 10:21 et sacerdotem magnum super domum Dei: Hebrews 10:22 accedamus cum vero corde in plenitudine fidei, aspersi corda a conscientia mala, et abluti corpus aqua munda, Hebrews 10:23 teneamus spei nostrae confessionem indeclinabilem, (fidelis enim est qui repromisit), Hebrews 10:24 et consideremus invicem in provocationem charitatis, et bonorum operum: Hebrews 10:25 non deserentes collectionem nostram, sicut consuetudinis est quibusdam, sed consolantes, et tanto magis quanto videritis appropinquantem diem. Hebrews 10:26 Voluntarie enim peccantibus nobis post acceptam notitiam veritatis, iam non relinquitur pro peccatis hostia, Hebrews 10:27 terribilis autem quaedam expectatio iudicii, et ignis aemulatio, quae consumptura est adversarios. Hebrews 10:28 Irritam quis faciens legem Moysi, sine ulla miseratione duobus vel tribus testibus moritur: Hebrews 10:29 quanto magis putatis deteriora mereri supplicia qui filium Dei conculcaverit, et sanguinem testamenti pollutum duxerit, in quo sanctificatus est, et spiritui gratiae contumeliam fecerit? Hebrews 10:30 Scimus enim qui dixit: Mihi vindictam, et ego retribuam. Et iterum: Quia iudicabit Dominus populum suum. Hebrews 10:31 Horrendum est incidere in manus Dei viventis. Hebrews 10:32 Rememoramini autem pristinos dies, in quibus illuminati, magnum certamen sustinuistis passionum: Hebrews 10:33 et in altero quidem opprobriis, et tribulationibus spectaculum facti: in altero autem socii taliter conversantium effecti. Hebrews 10:34 Nam et vinctis compassi estis, et rapinam bonorum vestrorum cum gaudio suscepistis, cognoscentes vos habere meliorem, et manentem substantiam. Hebrews 10:35 Nolite itaque amittere confidentiam vestram, quae magnam habet remunerationem. Hebrews 10:36 Patientia enim vobis necessaria est: ut voluntatem Dei facientes, reportetis promissionem. Hebrews 10:37 Adhuc enim modicum aliquantulumque, qui venturus est, veniet, et non tardabit. Hebrews 10:38 iustus autem meus ex fide vivit. quod si subtraxerit se, non placebit animae meae. Hebrews 10:39 Nos autem non sumus subtractionis filii in perditionem, sed fidei in acquisitionem animae. Hebrews 11:0 Hebrews 11:1 Est autem fides sperandarum substantia rerum, argumentum non apparentium. Hebrews 11:2 In hac enim testimonium consecuti sunt senes. Hebrews 11:3 Fide intelligimus aptata esse saecula verbo Dei: ut ex invisibilibus visibilia fierent. Hebrews 11:4 Fide plurimam hostiam Abel, quam Cain, obtulit Deo, per quam testimonium consecutus est esse iustus, testimonium perhibente muneribus eius Deo, et per illam defunctus adhuc loquitur. Hebrews 11:5 Fide Henoch translatus est ne videret mortem, et non inveniebatur: quia transtulit illum Deus: ante translationem enim testimonium habuit placuisse Deo. Hebrews 11:6 Sine fide autem impossibile est placere Deo. Credere enim oportet accedentem ad Deum quia est, et inquirentibus se remunerator sit. Hebrews 11:7 Fide Noe responso accepto de iis, quae adhuc non videbantur, metuens aptavit arcam in salutem domus suae, per quam damnavit mundum: et iustitiae, quae per fidem est, heres est institutus. Hebrews 11:8 Fide qui vocatur Abraham obedivit in locum exire, quem accepturus erat in hereditatem: et exiit, nesciens quo iret. Hebrews 11:9 Fide demoratus est in Terra repromissionis, tamquam in aliena, in casulis habitando cum Isaac, et Iacob coheredibus repromissionis eiusdem. Hebrews 11:10 Expectabat enim fundamenta habentem civitatem: cuius artifex, et conditor Deus. Hebrews 11:11 Fide et ipsa Sara sterilis virtutem in conceptione seminis accepit, etiam praeter tempus aetatis: quoniam fidelem credidit esse eum, qui repromiserat. Hebrews 11:12 Propter quod et ab uno orti sunt (et hoc emortuo) tamquam sidera caeli in multitudinem, et sicut arena, quae est ad oram maris, innumerabilis. Hebrews 11:13 Iuxta fidem defuncti sunt omnes isti, non acceptis repromissionibus, sed a longe eas aspicientes, et salutantes, et confitentes quia peregrini, et hospites sunt super terram. Hebrews 11:14 Qui enim haec dicunt, significant se patriam inquirere. Hebrews 11:15 Et si quidem ipsius meminissent de qua exierunt, habebant utique tempus revertendi. Hebrews 11:16 nunc autem meliorem appetunt, id est, caelestem. Ideo non confunditur Deus vocari Deus eorum: paravit enim illis civitatem. Hebrews 11:17 Fide obtulit Abraham Isaac, cum tentaretur, et unigenitum offerebat, in quo susceperat repromissiones; Hebrews 11:18 ad quem dictum est: Quia in Isaac vocabitur tibi semen: Hebrews 11:19 arbitrans quia et a mortuis suscitare potens est Deus: unde eum et in parabolam accepit. Hebrews 11:20 Fide et de futuris benedixit Isaac Iacob, et Esau. Hebrews 11:21 Fide Iacob, moriens, singulos filiorum Ioseph benedixit: et adoravit fastigium virgae eius. Hebrews 11:22 Fide Ioseph, moriens, de profectione filiorum Israel memoratus est, et de ossibus suis mandavit. Hebrews 11:23 Fide Moyses, natus, occultatus est mensibus tribus a parentibus suis, eo quod vidissent elegantem infantem, et non timuerunt regis edictum. Hebrews 11:24 Fide Moyses grandis factus negavit se esse filium filiae Pharaonis, Hebrews 11:25 magis eligens affligi cum populo Dei, quam temporalis peccati habere iucunditatem, Hebrews 11:26 maiores divitias aestimans thesauro Aegyptiorum, improperium Christi: aspiciebat enim in remunerationem. Hebrews 11:27 Fide reliquit Aegyptum, non veritus animositatem regis: invisibilem enim tamquam videns sustinuit. Hebrews 11:28 Fide celebravit pascha, et sanguinis effusionem: ne qui vastabat primitiva, tangeret eos. Hebrews 11:29 Fide transierunt Mare rubrum tamquam per aridam terram: quod experti Aegyptii, devorati sunt. Hebrews 11:30 Fide muri Iericho corruerunt, circuitu dierum septem. Hebrews 11:31 Fide Rahab meretrix non periit cum incredulis, excipiens exploratores cum pace. Hebrews 11:32 Et quid adhuc dicam? Deficiet enim me tempus enarrantem de Gedeon, Barac, Samson, Iephte, David, Samuel, et Prophetis: Hebrews 11:33 qui per fidem vicerunt regna, operati sunt iustitiam, adepti sunt repromissiones, obturaverunt ora leonum, Hebrews 11:34 extinxerunt impetum ignis, effugaverunt aciem gladii, convaluerunt de infirmitate, fortes facti sunt in bello, castra verterunt exterorum: Hebrews 11:35 acceperunt mulieres de resurrectione mortuos suos: alii autem distenti sunt non suscipientes redemptionem, ut meliorem invenirent resurrectionem. Hebrews 11:36 Alii vero ludibria, et verbera experti, insuper et vincula, et carceres: Hebrews 11:37 lapidati sunt, secti sunt, tentati sunt, in occisione gladii mortui sunt, circuierunt in melotis, in pellibus caprinis, egentes, angustiati, afflicti: Hebrews 11:38 quibus dignus non erat mundus: in solitudinibus errantes, in montibus, in speluncis, et in cavernis terrae. Hebrews 11:39 Et hi omnes testimonio fidei probati, non acceperunt repromissionem, Hebrews 11:40 Deo pro nobis melius aliquid providente, ut non sine nobis consummarentur. Hebrews 12:0 Hebrews 12:1 Ideoque et nos tantam habentes impositam nubem testium, deponentes omne pondus, et circumstans nos peccatum, per patientiam curramus ad propositum nobis certamen: Hebrews 12:2 aspicientes in Auctorem fidei, et consummatorem Iesum, qui proposito sibi gaudio sustinuit crucem, confusione contempta, atque in dextera sedis Dei sedet. Hebrews 12:3 Recogitate enim eum, qui talem sustinuit a peccatoribus adversum semetipsum contradictionem: ut ne fatigemini, animis vestris deficientes. Hebrews 12:4 Nondum enim usque ad sanguinem restitistis, adversus peccatum repugnantes: Hebrews 12:5 et obliti estis consolationis, quae vobis tamquam filiis loquitur, dicens: Fili mi, noli negligere disciplinam Domini: neque fatigeris dum ab eo argueris. Hebrews 12:6 Quem enim diligit Dominus, castigat: flagellat autem omnem filium, quem recipit. Hebrews 12:7 In disciplina perseverate. Tamquam filiis vobis offert se Deus: quis enim filius, quem non corripit pater? Hebrews 12:8 Quod si extra disciplinam estis, cuius participes facti sunt omnes: ergo adulteri, et non filii estis. Hebrews 12:9 Deinde patres quidem carnis nostrae, eruditores habuimus, et reverebamur eos. non multo magis obtemperabimus Patri spirituum, et vivemus? Hebrews 12:10 Et illi quidem in tempore paucorum dierum, secundum voluntatem suam erudiebant nos: hic autem ad id, quod utile est in recipiendo sanctificationem eius. Hebrews 12:11 Omnis autem disciplina in praesenti quidem videtur non esse gaudii, sed moeroris: postea autem fructum pacatissimum exercitatis per eam, reddet iustitiae. Hebrews 12:12 Propter quod remissas manus, et soluta genua, erigite, Hebrews 12:13 et gressus rectos facite pedibus vestris: ut non claudicans quis erret, magis autem sanetur. Hebrews 12:14 Pacem sequimini cum omnibus, et sanctimoniam, sine qua nemo videbit Deum: Hebrews 12:15 contemplantes nequis desit gratiae Dei: nequa radix amaritudinis sursum germinans impediat, et per illam inquinentur multi. Hebrews 12:16 Ne quis fornicator, aut profanus ut Esau: qui propter unam escam vendidit primitiva sua: Hebrews 12:17 scitote enim quoniam et postea cupiens hereditare benedictionem, reprobatus est: non enim invenit poenitentiae locum, quamquam cum lacrymis inquisisset eam. Hebrews 12:18 Non enim accessistis ad tractabilem montem, et accessibilem ignem, et turbinem, et caliginem, et procellam, Hebrews 12:19 et tubae sonum, et vocem verborum, quam qui audierunt, excusaverunt se, ne eis fieret verbum. Hebrews 12:20 Non enim portabant quod dicebatur: Et si bestia tetigerit montem, lapidabitur. Hebrews 12:21 Et ita terribile erat quod videbatur. Moyses dixit: Exterritus sum, et tremebundus. Hebrews 12:22 Sed accessistis ad Sion montem, et civitatem Dei viventis, Ierusalem caelestem, et multorum millium Angelorum frequentiam, Hebrews 12:23 et Ecclesiam primitivorum, qui conscripti sunt in caelis, et iudicem omnium Deum, et spiritum iustorum perfectorum, Hebrews 12:24 et testamenti novi mediatorem Iesum, et sanguinis aspersionem melius loquentem quam Abel. Hebrews 12:25 Videte ne recusetis loquentem. Si enim illi non effugerunt, recusantes eum, qui super terram loquebatur: multo magis nos, qui de caelis loquentem nobis avertimus. Hebrews 12:26 cuius vox movit terram tunc: nunc autem repromittit, dicens: Adhuc semel: et ego movebo non solum terram, sed et caelum. Hebrews 12:27 Quod autem, Adhuc semel, dicit: declarat mobilium translationem tamquam factorum, ut maneant ea, quae sunt immobilia. Hebrews 12:28 Itaque regnum immobile suscipientes, habemus gratiam: per quam serviamus placentes Deo, cum metu et reverentia. Hebrews 12:29 Etenim Deus noster ignis consumens est. Hebrews 13:0 Hebrews 13:1 Charitas fraternitatis maneat in vobis. Hebrews 13:2 Et hospitalitatem nolite oblivisci, per hanc enim placuerunt quidam, Angelis hospitio receptis. Hebrews 13:3 Mementote vinctorum, tamquam simul vincti: et laborantium, tamquam et ipsi in corpore morantes. Hebrews 13:4 Honorabile connubium in omnibus, et thorus immaculatus. Fornicatores enim, et adulteros iudicabit Deus. Hebrews 13:5 Sint mores sine avaritia, contenti praesentibus: ipse enim dixit: Non te deseram, neque derelinquam. Hebrews 13:6 Ita ut confidenter dicamus: Dominus mihi adiutor: non timebo quid faciat mihi homo. Hebrews 13:7 Mementote praepositorum vestrorum, qui vobis locuti sunt verbum Dei: quorum intuentes exitum conversationis, imitamini fidem. Hebrews 13:8 Iesus Christus heri, et hodie: ipse et in saecula. Hebrews 13:9 Doctrinis variis, et peregrinis nolite abduci. Optimum est enim gratia stabilire cor, non escis: quae non profuerunt ambulantibus in eis. Hebrews 13:10 Habemus altare, de quo edere non habent potestatem, qui tabernaculo deserviunt. Hebrews 13:11 Quorum enim animalium infertur sanguis pro peccato in Sancta per pontificem, horum corpora cremantur extra castra. Hebrews 13:12 Propter quod et Iesus, ut sanctificaret per suum sanguinem populum, extra portam passus est. Hebrews 13:13 Exeamus igitur ad eum extra castra, improperium eius portantes. Hebrews 13:14 Non enim habemus hic manentem civitatem, sed futuram inquirimus. Hebrews 13:15 Per ipsum ergo offeramus hostiam laudis semper Deo, id est, fructum labiorum confitentium nomini eius. Hebrews 13:16 Beneficentiae autem, et communionis nolite oblivisci: talibus enim hostiis promeretur Deus. Hebrews 13:17 Obedite praepositis vestris, et subiacete eis. Ipsi enim pervigilant quasi rationem pro animabus vestris reddituri, ut cum gaudio hoc faciant, et non gementes: hoc enim non expedit vobis. Hebrews 13:18 Orate pro nobis: confidimus enim quia bonam conscientiam habemus in omnibus bene volentes conversari. Hebrews 13:19 Amplius autem deprecor vos hoc facere, quo celerius restituar vobis. Hebrews 13:20 Deus autem pacis, qui eduxit de mortuis pastorem magnum ovium, in sanguine testamenti aeterni, Dominum nostrum Iesum Christum, Hebrews 13:21 aptet vos in omni bono, ut faciatis eius voluntatem: faciens in vobis quod placeat coram se per Iesum Christum: cui est gloria in saecula saeculorum. Amen. Hebrews 13:22 Rogo autem vos fratres, ut sufferatis verbum solatii. Etenim perpaucis scripsi vobis. Hebrews 13:23 Cognoscite fratrem nostrum Timotheum dimissum: cum quo (si celerius venerit) videbo vos. Hebrews 13:24 Salutate omnes praepositos vestros, et omnes sanctos. Salutant vos de Italia fratres. Hebrews 13:25 Gratia cum omnibus vobis. Amen.
James 0:0
James 1:0 James 1:1 Iacobus Dei, et Domini nostri Iesu Christi servus, duodecim tribubus, quae sunt in dispersione, salutem. James 1:2 Omne gaudium existimate fratres mei, cum in tentationes varias incideritis: James 1:3 scientes quod probatio fidei vestrae patientiam operatur. James 1:4 Patientia autem opus perfectum habet: ut sitis perfecti et integri in nullo deficientes. James 1:5 Si quis autem vestrum indiget sapientia, postulet a Deo, qui dat omnibus affluenter, et non improperat: et dabitur ei. James 1:6 Postulet autem in fide nihil haesitans: qui enim haesitat, similis est fluctui maris, qui a vento movetur et circumfertur. James 1:7 non ergo aestimet homo ille quod accipiat aliquid a Domino. James 1:8 Vir duplex animo inconstans est in omnibus viis suis. James 1:9 Glorietur autem frater humilis in exaltatione sua: James 1:10 dives autem in humilitate sua, quoniam sicut flos foeni transibit: James 1:11 exortus est enim sol cum ardore, et arefecit foenum, et flos eius decidit, et decor vultus eius deperiit: ita et dives in itineribus suis marcescet. James 1:12 Beatus vir, qui suffert tentationem: quoniam cum probatus fuerit, accipiet coronam vitae, quam repromisit Deus diligentibus se. James 1:13 Nemo cum tentatur, dicat quoniam a Deo tentatur: Deus enim intentator malorum est: ipse autem neminem tentat. James 1:14 Unusquisque vero tentatur a concupiscentia sua abstractus, et illectus. James 1:15 Deinde concupiscentia cum conceperit, parit peccatum: peccatum vero cum consummatum fuerit, generat mortem. James 1:16 Nolite itaque errare fratres mei dilectissimi. James 1:17 Omne datum optimum, et omne donum perfectum desursum est, descendens a Patre luminum, apud quem non est transmutatio, nec vicissitudinis obumbratio. James 1:18 Voluntarie enim genuit nos verbo veritatis, ut simus initium aliquod creaturae eius. James 1:19 Scitis fratres mei dilectissimi. Sit autem omnis homo velox ad audiendum: tardus autem ad loquendum, et tardus ad iram. James 1:20 Ira enim viri, iustitiam Dei non operatur. James 1:21 Propter quod abiicientes omnem immunditiam, et abundantiam malitiae, in mansuetudine suscipite insitum verbum, quod potest salvare animas vestras. James 1:22 Estote autem factores verbi, et non auditores tantum: fallentes vosmetipsos. James 1:23 Quia si quis auditor est verbi, et non factor: hic comparabitur viro consideranti vultum nativitatis suae in speculo: James 1:24 consideravit enim se, et abiit, et statim oblitus est qualis fuerit. James 1:25 Qui autem perspexerit in lege perfectae libertatis, et permanserit in ea, non auditor obliviosus factus, sed factor operis: hic beatus in facto suo erit. James 1:26 Si quis autem putat se religiosum esse, non refrenans linguam suam, sed seducens cor suum, huius vana est religio. James 1:27 Religio munda, et immaculata apud Deum et Patrem, haec est: Visitare pupillos, et viduas in tribulatione eorum, et immaculatum se custodire ab hoc saeculo. James 2:0 James 2:1 Fratres mei, nolite in personarum acceptione habere fidem Domini nostri Iesu Christi gloriae. James 2:2 Etenim si introierit in conventum vestrum vir aureum annulum habens in veste candida, introierit autem et pauper in sordido habitu, James 2:3 et intendatis in eum, qui indutus est veste praeclara, et dixeritis ei: Tu sede hic bene: pauperi autem dicatis: Tu sta illic; aut sede sub scabello pedum meorum: James 2:4 nonne iudicatis apud vosmetipsos, et facti estis iudices cogitationum iniquarum? James 2:5 Audite fratres mei dilectissimi, nonne Deus elegit pauperes in hoc mundo, divites in fide, et heredes regni, quod repromisit Deus diligentibus se? James 2:6 Vos autem exhonorastis pauperem. Nonne divites per potentiam opprimunt vos, et ipsi trahunt vos ad iudicia? James 2:7 Nonne ipsi blasphemant bonum nomen, quod invocatum est super vos? James 2:8 Si tamen legem perficitis regalem secundum Scripturas: Diliges proximum tuum sicut teipsum: bene facitis: James 2:9 si autem personas accipitis, peccatum operamini, redarguti a lege quasi transgressores: James 2:10 Quicumque autem totam legem servaverit, offendat autem in uno, factus est omnium reus. James 2:11 Qui enim dixit, Non moechaberis, dixit et, Non occides. Quod si non moechaberis, occides autem, factus es transgressor legis. James 2:12 Sic loquimini, et sic facite sicut per legem libertatis incipientes iudicari. James 2:13 Iudicium enim sine misericordia illi, qui non facit misericordiam: superexaltat autem misericordia iudicium. James 2:14 Quid proderit fratres mei si fidem quis dicat se habere, opera autem non habeat? Numquid poterit fides salvare eum? James 2:15 Si autem frater, et soror nudi sint, et indigeant victu quotidiano, James 2:16 dicat autem aliquis ex vobis illis: Ite in pace, calefacimini et saturamini: non dederitis autem eis, quae necessaria sunt corpori, quid proderit? James 2:17 Sic et fides, si non habeat opera, mortua est in semetipsa. James 2:18 Sed dicet quis: Tu fidem habes, et ego opera habeo. ostende mihi fidem tuam sine operibus: et ego ostendam tibi ex operibus fidem meam. James 2:19 Tu credis quoniam unus est Deus: Benefacis: et daemones credunt, et contremiscunt. James 2:20 Vis autem scire o homo inanis, quoniam fides sine operibus mortua est? James 2:21 Abraham pater noster nonne ex operibus iustificatus est, offerens Isaac filium suum super altare? James 2:22 Vides quoniam fides cooperabatur operibus illius: et ex operibus fides consummata est? James 2:23 Et suppleta est Scriptura, dicens: Credidit Abraham Deo, et reputatum est illi ad iustitiam, et amicus Dei appellatus est. James 2:24 Videtis quoniam ex operibus iustificatur homo, et non ex fide tantum? James 2:25 Similiter et Rahab meretrix, nonne ex operibus iustificata est, suscipiens nuncios, et alia via eiiciens? James 2:26 Sicut enim corpus sine spiritu mortuum est, ita et fides sine operibus mortua est. James 3:0 James 3:1 Nolite plures magistri fieri fratres mei, scientes quoniam maius iudicium sumitis. James 3:2 In multis enim offendimus omnes. Si quis in verbo non offendit: hic perfectus est vir. potest etiam freno circumducere totum corpus. James 3:3 Si autem equis frena in ora mittimus ad consentiendum nobis, et omne corpus illorum circumferimus. James 3:4 Et ecce naves, cum magnae sint, et a ventis validis minentur: circumferuntur autem a modico gubernaculo ubi impetus dirigentis voluerit. James 3:5 Ita et lingua modicum quidem membrum est, et magna exaltat. Ecce quantus ignis quam magnam silvam incendit! James 3:6 Et lingua ignis est, universitas iniquitatis. Lingua constituitur in membris nostris, quae maculat totum corpus, et inflammat rotam nativitatis nostrae inflammata a gehenna. James 3:7 Omnis enim natura bestiarum, et volucrum, et serpentium, et ceterorum domantur, et domita sunt a natura humana: James 3:8 linguam autem nullus hominum domare potest: inquietum malum, plena veneno mortifero. James 3:9 In ipsa benedicimus Deum et Patrem: et in ipsa maledicimus homines, qui ad imaginem, et similitudinem Dei facti sunt. James 3:10 Ex ipso ore procedit benedictio, et maledictio. Non oportet, fratres mei, haec ita fieri. James 3:11 Numquid fons de eodem foramine emanat dulcem, et amaram aquam? James 3:12 Numquid potest, fratres mei, ficus uvas facere, aut vitis ficus? Sic neque salsa dulcem potest facere aquam. James 3:13 Quis sapiens, et disciplinatus inter vos? Ostendat ex bona conversatione operationem suam in mansuetudine sapientiae. James 3:14 Quod si zelum amarum habetis, et contentiones sint in cordibus vestris: nolite gloriari, et mendaces esse adversus veritatem. James 3:15 non est enim ista sapientia desursum descendens: sed terrena, animalis, diabolica. James 3:16 Ubi enim zelus et contentio: ibi inconstantia, et omne opus pravum. James 3:17 Quae autem desursum est sapientia, primum quidem pudica est, deinde pacifica, modesta, suadibilis, bonus consentiens, plena misericordia, et fructibus bonis, iudicans sine simulatione. James 3:18 Fructus autem iustitiae, in pace seminatur, facientibus pacem. James 4:0 James 4:1 Unde bella, et lites in vobis? Nonne ex concupiscentiis vestris, quae militant in membris vestris? James 4:2 Concupiscitis, et non habetis: occiditis, et zelatis: et non potestis adipisci: litigatis, et belligeratis, et non habetis, propter quod non postulatis. James 4:3 Petitis, et non accipitis: eo quod male petatis: ut in concupiscentiis vestris insumatis. James 4:4 Adulteri nescitis quia amicitia huius mundi, inimica est Dei? Quicumque ergo voluerit amicus esse saeculi huius, inimicus Dei constituitur. James 4:5 An putatis quia inaniter Scriptura dicat: Ad invidiam concupiscit spiritus, qui habitat in vobis? James 4:6 Maiorem autem dat gratiam. Propter quod dicit: Deus superbis resistit, humilibus autem dat gratiam. James 4:7 Subditi ergo estote Deo, resistite autem diabolo, et fugiet a vobis. James 4:8 Appropinquate Deo, et appropinquabit vobis. Emundate manus, peccatores: et purificate corda, duplices animo. James 4:9 Miseri estote, et lugete, et plorate: risus vester in luctum convertatur, et gaudium in moerorem. James 4:10 Humiliamini in conspectu Domini, et exaltabit vos. James 4:11 Nolite detrahere alterutrum fratres mei. Qui detrahit fratri, aut qui iudicat fratrem suum, detrahit legi, et iudicat legem. Si autem iudicas legem: non es factor legis, sed iudex. James 4:12 Unus est enim legislator, et iudex, qui potest perdere, et liberare. James 4:13 Tu autem quis es, qui iudicas proximum? Ecce nunc qui dicitis: Hodie, aut crastino ibimus in illam civitatem, et faciemus ibi quidem annum, et mercabimur, et lucrum faciemus: James 4:14 qui ignoratis quid erit in crastinum. James 4:15 Quae est enim vita vestra? vapor est ad modicum parens, et deinceps exterminabitur; pro eo ut dicatis: Si Dominus voluerit. Et: Si vixerimus, faciemus hoc, aut illud. James 4:16 Nunc autem exultatis in superbiis vestris. Omnis exultatio talis, maligna est. James 4:17 Scienti igitur bonum facere, et non facienti, peccatum est illi. James 5:0 James 5:1 Agite nunc divites, plorate ululantes in miseriis vestris, quae advenient vobis. James 5:2 Divitiae vestrae putrefactae sunt: et vestimenta vestra a tineis comesta sunt. James 5:3 Aurum, et argentum vestrum aeruginavit: et aerugo eorum in testimonium vobis erit, et manducabit carnes vestras sicut ignis. Thesaurizastis vobis iram in novissimis diebus. James 5:4 Ecce merces operariorum, qui messuerunt regiones vestras, quae fraudata est a vobis, clamat: et clamor eorum in aures Domini sabbaoth introivit. James 5:5 Epulati estis super terram, et in luxuriis enutristis corda vestra in die occisionis. James 5:6 Adduxistis, et occidistis iustum, et non resistit vobis. James 5:7 Patientes igitur estote fratres usque ad adventum Domini. Ecce agricola expectat pretiosum fructum terrae, patienter ferens donec accipiat temporaneum, et serotinum. James 5:8 Patientes igitur estote et vos, et confirmate corda vestra: quoniam adventus Domini appropinquabit. James 5:9 Nolite ingemiscere fratres in alterutrum, ut non iudicemini. Ecce iudex ante ianuam assistit. James 5:10 Exemplum accipite, fratres, exitus mali, laboris, et patientiae, Prophetas: qui locuti sunt in nomine Domini. James 5:11 Ecce beatificamus eos, qui sustinuerunt. Sufferentiam Iob audistis, et finem Domini vidistis, quoniam misericors Dominus est, et miserator. James 5:12 Ante omnia autem fratres mei nolite iurare, neque per caelum, neque per terram, neque aliud quodcumque iuramentum. Sit autem sermo vester: Est, est: Non, non: ut non sub iudicio decidatis. James 5:13 Tristatur autem aliquis vestrum: oret aequo animo et psallat. James 5:14 Infirmatur quis in vobis? inducat presbyteros Ecclesiae, et orent super eum, ungentes eum oleo in nomine Domini: James 5:15 et oratio fidei salvabit infirmum, et alleviabit eum Dominus: et si in peccatis sit, remittentur ei. James 5:16 Confitemini ergo alterutrum peccata vestra, et orate pro invicem ut salvemini: multum enim valet deprecatio iusti assidua. James 5:17 Elias homo erat similis nobis passibilis: et oratione oravit ut non plueret super terram, et non pluit annos tres, et menses sex. James 5:18 Et rursum oravit: et caelum dedit pluviam, et terra dedit fructum suum. James 5:19 Fratres mei, si quis ex vobis erraverit a veritate, et converterit quis eum: James 5:20 scire debet quoniam qui converti fecerit peccatorem ab errore viae suae, salvabit animam eius a morte, et operiet multitudinem peccatorum.
I Peter 0:0
I Peter 1:0 I Peter 1:1 Petrus Apostolus Iesu Christi, electis advenis dispersionis Ponti, Galatiae, Cappadociae, Asiae, et Bithyniae, I Peter 1:2 secundum praescientiam Dei Patris, in sanctificationem Spiritus, in obedientiam, et aspersionem sanguinis Iesu Christi: Gratia vobis, et pax multiplicetur. I Peter 1:3 Benedictus Deus et Pater Domini nostri Iesu Christi, qui secundum misericordiam suam magnam regeneravit nos in spem vivam, per resurrectionem Iesu Christi ex mortuis, I Peter 1:4 in hereditatem incorruptibilem, et incontaminatam, et immarcescibilem, conservatam in caelis in vobis, I Peter 1:5 qui in virtute Dei custodimini per fidem in salutem, paratam revelari in tempore novissimo. I Peter 1:6 In quo exultabis, modicum nunc si oportet contristari in variis tentationibus: I Peter 1:7 ut probatio vestrae fidei multo pretiosior auro (quod per ignem probatur) inveniatur in laudem, et gloriam, et honorem in revelatione Iesu Christi: I Peter 1:8 quem cum non videritis, diligitis: in quem nunc quoque non videntes creditis: credentes autem exultabitis laetitia inenarrabili, et glorificata: I Peter 1:9 reportantes finem fidei vestrae, salutem animarum vestrarum. I Peter 1:10 De qua salute exquisierunt, atque scrutati sunt prophetae, qui de futura in vobis gratia prophetaverunt: I Peter 1:11 scrutantes in quod, vel quale tempus significaret in eis Spiritus Christi: praenuncians eas quae in Christo sunt passiones, et posteriores glorias: I Peter 1:12 quibus revelatum est quia non sibimetipsis, vobis autem ministrabant ea, quae nunc nunciata sunt vobis per eos, qui evangelizaverunt vobis, Spiritu sancto misso de caelo, in quem desiderant Angeli prospicere. I Peter 1:13 Propter quod succincti lumbos mentis vestrae, sobrii, perfecti, sperate in eam, quae offertur vobis, gratiam, in revelationem Iesu Christi: I Peter 1:14 quasi filii obedientiae, non configurati prioribus ignorantiae vestrae desideriis: I Peter 1:15 sed secundum eum, qui vocavit vos, Sanctum: ut et ipsi in omni conversatione sancti sitis: I Peter 1:16 quoniam scriptum est: Sancti eritis, quoniam ego Sanctus sum. I Peter 1:17 Et si patrem invocatis eum, qui sine acceptione personarum iudicat secundum uniuscuiusque opus, in timore incolatus vestri tempore conversamini. I Peter 1:18 Scientes quod non corruptibilibus auro, vel argento redempti estis de vana vestra conversatione paternae traditionis: I Peter 1:19 sed pretioso sanguine quasi agni immaculati Christi, et incontaminati: I Peter 1:20 praecogniti quidem ante mundi constitutionem, manifestati autem novissimis temporibus propter vos, I Peter 1:21 qui per ipsum fideles estis in Deo, qui suscitavit eum a mortuis, et dedit ei gloriam, ut fides vestra, et spes esset in Deo: I Peter 1:22 Animas vestras castificantes in obedientia charitatis, in fraternitatis amore, simplici ex corde invicem diligite attentius: I Peter 1:23 renati non ex semine corruptibili, sed incorruptibili per verbum Dei vivi, et permanentis in aeternum: I Peter 1:24 quia omnis caro ut foenum: et omnis gloria eius tamquam flos foeni: exaruit foenum, et flos eius decidit. I Peter 1:25 Verbum autem Domini manet in aeternum. hoc est autem verbum, quod evangelizatum est in vobis. I Peter 2:0 I Peter 2:1 Deponentes igitur omnem malitiam, et omnem dolum, et simulationes, et invidias, et omnes detractiones, I Peter 2:2 sicut modo geniti infantes, rationabiles sine dolo lac concupiscite: ut in eo crescatis in salutem: I Peter 2:3 si tamen gustastis quoniam dulcis est Dominus. I Peter 2:4 Ad quem accedentes lapidem vivum, ab hominibus quidem reprobatum, a Deo autem electum, et honorificatum: I Peter 2:5 et ipsi tamquam lapides vivi superaedificamini, domos spirituales, sacerdotium sanctum, offerre spirituales hostias, acceptabiles Deo per Iesum Christum: I Peter 2:6 Propter quod continet Scriptura: Ecce pono in Sion lapidem summum angularem probatum, electum, pretiosum: et qui crediderit in eum, non confundetur. I Peter 2:7 Vobis igitur honor credentibus: non credentibus autem lapis, quem reprobaverunt aedificantes, hic factus est in caput anguli: I Peter 2:8 et lapis offensionis, et petra scandali his, qui offendunt verbo, nec credunt in quo et positi sunt. I Peter 2:9 Vos autem genus electum, regale sacerdotium, gens sancta, populus acquisitionis: ut virtutes annuncietis eius, qui de tenebris vos vocavit in admirabile lumen suum. I Peter 2:10 Qui aliquando non populus Dei, nunc autem populus Dei: qui non consecuti misericordiam, nunc autem misericordiam consecuti. I Peter 2:11 Charissimi, obsecro vos tamquam advenas et peregrinos abstinere vos a carnalibus desideriis, quae militant adversus animam, I Peter 2:12 conversationem vestram inter Gentes habentes bonam: ut in eo, quod detrectant de vobis tamquam de malefactoribus, ex bonis operibus vos considerantes, glorificent Deum in die visitationis. I Peter 2:13 Subiecti igitur estote omni humanae creaturae propter Deum: sive regi quasi praecellenti: I Peter 2:14 sive ducibus tamquam ab eo missis ad vindictam malefactorum, laudem vero bonorum: I Peter 2:15 quia sic est voluntas Dei, ut benefacientes obmutescere faciatis imprudentium hominum ignorantiam: I Peter 2:16 quasi liberi, et non quasi velamen habentes malitiae libertatem, sed sicut servi Dei. I Peter 2:17 Omnes honorate: fraternitatem diligite: Deum timete: Regem honorificate. I Peter 2:18 Servi subditi estote in omni timore dominis, non tantum bonis et modestis, sed etiam dyscolis. I Peter 2:19 Haec est enim gratia, si propter Dei conscientiam sustinet quis tristitias, patiens iniuste. I Peter 2:20 Quae enim est gratia, si peccantes, et colaphizati suffertis? sed si bene facientes patienter sustinetis: haec est gratia apud Deum. I Peter 2:21 In hoc enim vocati estis: quia et Christus passus est pro nobis, vobis relinquens exemplum ut sequamini vestigia eius. I Peter 2:22 qui peccatum non fecit, nec inventus est dolus in ore eius: I Peter 2:23 qui cum malediceretur, non maledicebat: cum pateretur, non comminabatur: tradebat autem iudicanti se iniuste: I Peter 2:24 qui peccata nostra ipse pertulit in corpore suo super lignum: ut peccatis mortui, iustitiae vivamus: cuius livore sanati estis. I Peter 2:25 Eratis enim sicut oves errantes, sed conversi estis nunc ad pastorem, et episcopum animarum vestrarum. I Peter 3:0 I Peter 3:1 Similiter et mulieres subditae sint viris suis: ut et si qui non credunt verbo, per mulierem conversationem sine verbo lucrifiant, I Peter 3:2 considerantes in timore castam conversationem vestram. I Peter 3:3 Quarum non sit extrinsecus capillatura, aut circumdatio auri, aut indumenti vestimentorumve cultus: I Peter 3:4 sed qui absconditus est cordis homo, in incorruptibilitate quieti, et modesti spiritus, qui est in conspectu Dei locuples. I Peter 3:5 Sic enim aliquando et sanctae mulieres, sperantes in Deo, ornabant se, subiectae propriis viris. I Peter 3:6 Sicut Sara obediebat Abrahae, dominum eum vocans: cuius estis filiae benefacientes, et non pertimentes ullam perturbationem. I Peter 3:7 Viri similiter cohabitantes secundum scientiam, quasi infirmiori vasculo muliebri impartientes honorem, tamquam et coheredibus gratiae vitae: ut non impediantur orationes vestrae. I Peter 3:8 In fide autem omnes unanimes, compatientes, fraternitatis amatores, misericordes, modesti, humiles: I Peter 3:9 non reddentes malum pro malo, nec maledictum pro maledicto, sed econtrario benedicentes: quia in hoc vocati estis, ut benedictionem hereditate possideatis. I Peter 3:10 Qui enim vult vitam diligere, et dies videre bonos, coerceat linguam suam a malo, et labia eius ne loquantur dolum. I Peter 3:11 Declinet a malo, et faciat bonum: inquirat pacem, et sequatur eam: I Peter 3:12 Quia oculi Domini super iustos, et aures eius in preces eorum: Vultus autem Domini super facientes mala. I Peter 3:13 Et quis est qui vobis noceat, si boni aemulatores fueritis? I Peter 3:14 Sed et si quid patimini propter iustitiam, beati. Timorem autem eorum ne timueritis, et non conturbemini. I Peter 3:15 Dominum autem Christum sanctificate in cordibus vestris, parati semper ad satisfactionem omni poscenti vos rationem de ea, quae in vobis est, fide et spe. I Peter 3:16 sed cum modestia, et timore, conscientiam habentes bonam: ut in eo, quod detrahunt de vobis, confundantur, qui calumniantur vestram bonam in Christo conversationem. I Peter 3:17 Melius est enim ut benefacientes (si voluntas Dei velit) pati, quam malefacientes. I Peter 3:18 quia et Christus semel pro peccatis nostris mortuus est, iustus pro iniustis, ut nos offerret Deo, mortificatos quidem carne, vivificatos autem spiritu. I Peter 3:19 In quo et his, qui in carcere erant, spiritibus veniens praedicavit: I Peter 3:20 qui increduli fuerant aliquando, quando expectabant Dei patientiam in diebus Noe, cum fabricaretur arca: in qua pauci, id est octo animae salvae factae sunt per aquam. I Peter 3:21 Quod et vos nunc similis formae salvos fecit baptisma: non carnis depositio sordium, sed conscientiae bonae interrogatio in Deum per resurrectionem Iesu Christi, I Peter 3:22 qui est in dextera Dei, deglutiens mortem ut vitae aeternae heredes efficeremur: profectus in caelum subiectis sibi angelis, et potestatibus, et virtutibus. I Peter 4:0 I Peter 4:1 Christo igitur passo in carne, et vos eadem cogitatione armamini: quia qui passus est in carne, desiit a peccatis: I Peter 4:2 Ut iam non desideriis hominum, sed voluntati Dei, quod reliquum est in carne vivat temporis. I Peter 4:3 Sufficit enim praeteritum tempus ad voluntatem Gentium consummandam his, qui ambulaverunt in luxuriis, desideriis, vinolentiis, comessationibus, potationibus ebrietatibus, et illicitis idolorum cultibus. I Peter 4:4 In quo admirantur non concurrentibus vobis in eamdem luxuriae confusionem, blasphemantes. I Peter 4:5 Qui reddent rationem ei, qui paratus est iudicare vivos et mortuos. I Peter 4:6 Propter hoc enim et mortuis evangelizatum est: ut iudicentur quidem secundum homines in carne, vivant autem secundum Deum in Spiritu. I Peter 4:7 Omnium autem finis appropinquavit. Estote itaque prudentes, et vigilate in orationibus. I Peter 4:8 Ante omnia autem, mutuam in vobismetipsis charitatem continuam habentes: quia charitas operit multitudinem peccatorum. I Peter 4:9 Hospitales invicem sine murmuratione: I Peter 4:10 Unusquisque, sicut accepit gratiam, in alterutrum illam administrantes, sicut boni dispensatores multiformis gratiae Dei. I Peter 4:11 Si quis loquitur, quasi sermones Dei: si quis ministrat, tamquam ex virtute, quam administrat Deus: ut in omnibus honorificetur Deus per Iesum Christum: cui est gloria, et imperium in saecula saeculorum: Amen. I Peter 4:12 Charissimi, nolite peregrinari in fervore, qui ad tentationem vobis fit, quasi novi aliquid vobis contingat: I Peter 4:13 sed communicantes Christi passionibus gaudete, ut et in revelatione gloriae eius gaudeatis exultantes. I Peter 4:14 Si exprobramini in nomine Christi, beati eritis: quoniam quod est honoris, gloriae, et virtutis Dei, et qui est eius Spiritus, super vos requiescit. I Peter 4:15 Nemo autem vestrum patiatur ut homicida, aut fur, aut maledicus, aut alienorum appetitor. I Peter 4:16 Si autem ut Christianus, non erubescat: glorificet autem Deum in isto nomine. I Peter 4:17 quoniam tempus est ut incipiat iudicium a domo Dei. Si autem primum a nobis: quis finis eorum, qui non credunt Dei Evangelio? I Peter 4:18 Et si iustus quidem vix salvabitur, impius, et peccator ubi parebunt? I Peter 4:19 Itaque et hi, qui patiuntur secundum voluntatem Dei, fideli Creatori commendent animas suas in benefactis. I Peter 5:0 I Peter 5:1 Seniores ergo, qui in vobis sunt, obsecro, consenior et testis Christi passionum: qui et eius, quae in futuro revelanda est, gloriae communicator: I Peter 5:2 pascite qui in vobis est gregem Dei, providentes non coacte, sed spontanee secundum Deum: neque turpis lucri gratia, sed voluntarie: I Peter 5:3 neque ut dominantes in cleris, sed forma facti gregis ex animo. I Peter 5:4 Et cum apparuerit princeps pastorum, percipietis immarcescibilem gloriae coronam. I Peter 5:5 Similiter adolescentes subditi estote senioribus. Omnes autem invicem humilitatem insinuate, quia Deus superbis resistit, humilibus autem dat gratiam. I Peter 5:6 Humiliamini igitur sub potenti manu Dei, ut vos exaltet in tempore visitationis: I Peter 5:7 omnem solicitudinem vestram proiicientes in eum, quoniam ipsi cura est de vobis. I Peter 5:8 Sobrii estote, et vigilate: quia adversarius vester diabolus tamquam leo rugiens circuit, quaerens quem devoret: I Peter 5:9 Cui resistite fortes in fide: scientes eamdem passionem ei, quae in mundo est, vestrae fraternitati fieri. I Peter 5:10 Deus autem omnis gratiae, qui vocavit nos in aeternam suam gloriam in Christo Iesu, modicum passos ipse perficiet, confirmabit, solidabitque. I Peter 5:11 Ipsi gloria, et imperium in saecula saeculorum: Amen. I Peter 5:12 Per Silvanum fidelem fratrem vobis, ut arbitror, breviter scripsi: obsecrans et contestans, hanc esse veram gratiam Dei, in qua statis. I Peter 5:13 Salutat vos Ecclesia, quae est in Babylone collecta, et Marcus filius meus. I Peter 5:14 Salutate invicem in osculo sancto: Gratia vobis omnibus, qui estis in Christo Iesu. Amen.
II Peter 0:0
II Peter 1:0 II Peter 1:1 Simon Petrus, servus, et Apostolus Iesu Christi, iis, qui coaequalem nobiscum sortiti sunt fidem in iustitia Dei nostri, et Salvatoris Iesu Christi. II Peter 1:2 Gratia vobis, et pax adimpleatur in cognitione Dei, et Christi Iesu Domini nostri: II Peter 1:3 quomodo omnia nobis divinae virtutis suae, quae ad vitam, et pietatem donata sunt, per cognitionem eius, qui vocavit nos propria gloria, et virtute, II Peter 1:4 per quem maxima, et pretiosa nobis promissa donavit: ut per haec efficiamini divinae consortes naturae: fugientes eius, quae in mundo est, concupiscentiae corruptionem. II Peter 1:5 Vos autem curam omnem subinferentes, ministrate in fide vestra virtutem, in virtute autem scientiam, II Peter 1:6 in scientia autem abstinentiam, in abstinentia autem patientiam, in patientia autem pietatem, II Peter 1:7 in pietate autem amorem fraternitatis, in amore autem fraternitatis charitatem. II Peter 1:8 Haec enim si vobiscum adsint, et superent, non vacuos, nec sine fructu vos constituent in Domini nostri Iesu Christi cognitione. II Peter 1:9 Cui enim non praesto sunt haec, caecus est, et manu tentans, oblivionem accipiens purgationis veterum suorum delictorum. II Peter 1:10 Quapropter fratres magis satagite ut per bona opera certam vestram vocationem, et electionem faciatis: haec enim facientes, non peccabitis aliquando. II Peter 1:11 Sic enim abundanter ministrabitur vobis introitus in aeternum regnum Domini nostri, et Salvatoris Iesu Christi. II Peter 1:12 Propter quod incipiam vos semper commonere de his: et quidem scientes et confirmatos vos in praesenti veritate. II Peter 1:13 Iustum autem arbitror quamdiu sum in hoc tabernaculo, suscitare vos in commonitione: II Peter 1:14 certus quod velox est depositio tabernaculi mei secundum quod et Dominus noster Iesus Christus significavit mihi. II Peter 1:15 Dabo autem operam et frequenter habere vos post obitum meum, ut horum omnium memoriam faciatis. II Peter 1:16 Non enim indoctas fabulas secuti notam fecimus vobis Domini nostri Iesu Christi virtutem, et praesentiam: sed speculatores facti illius magnitudinis. II Peter 1:17 Accipiens enim a Deo Patre honorem, et gloriam, voce delapsa ad eum huiuscemodi a magnifica gloria: Hic est Filius meus dilectus, in quo mihi complacui, ipsum audite. II Peter 1:18 Et hanc vocem nos audivimus de caelo allatam, cum essemus cum ipso in monte sancto. II Peter 1:19 Et habemus firmiorem propheticum sermonem: cui benefacitis attendentes quasi lucernae lucenti in caliginoso loco donec dies elucescat, et lucifer oriatur in cordibus vestris: II Peter 1:20 hoc primum intelligentes quod omnis prophetia Scripturae propria interpretatione non fit. II Peter 1:21 Non enim voluntate humana allata est aliquando prophetia: sed Spiritu sancto inspirati, locuti sunt sancti Dei homines. II Peter 2:0 II Peter 2:1 Fuerunt vero et pseudoprophetae in populo, sicut et in vobis erunt magistri mendaces, qui introducent sectas perditionis, et eum, qui emit eos, Dominum negant: superducentes sibi celerem perditionem. II Peter 2:2 Et multi sequentur eorum luxurias, per quos via veritatis blasphemabitur: II Peter 2:3 et in avaritia fictis verbis de vobis negotiabuntur: quibus iudicium iam olim non cessat: et perditio eorum non dormitat. II Peter 2:4 Si enim Deus angelis peccantibus non pepercit, sed rudentibus inferni detractos in tartarum tradidit cruciandos, in iudicium reservari. II Peter 2:5 Et originali mundo non pepercit, sed octavum Noe iustitiae praeconem custodivit, diluvium mundo impiorum inducens. II Peter 2:6 Et civitates Sodomorum, et Gomorrhaeorum in cinerem redigens, eversione damnavit: exemplum eorum, qui impie acturi sunt, ponens: II Peter 2:7 et iustum Lot oppressum a nefandorum iniuria, ac luxuriosa conversatione eripuit: II Peter 2:8 aspectu enim, et auditu iustus erat: habitans apud eos, qui de die in diem animam iustam iniquis operibus cruciabant. II Peter 2:9 Novit Dominus pios de tentatione eripere: iniquos vero in diem iudicii reservare cruciandos. II Peter 2:10 magis autem eos, qui post carnem in concupiscentia immunditiae ambulant, dominationemque contemnunt, audaces, sibi placentes, sectas non metuunt introducere blasphemantes: II Peter 2:11 ubi angeli fortitudine, et virtute cum sint maiores, non portant adversum se execrabile iudicium. II Peter 2:12 Hi vero velut irrationabilia pecora, naturaliter in captionem, et in perniciem in his quae ignorant blasphemantes in corruptione sua peribunt, II Peter 2:13 percipientes mercedem iniustitiae, voluptatem existimantes diei delicias: coinquinationis, et maculae deliciis affluentes, in conviviis suis luxuriantes vobiscum, II Peter 2:14 oculos habentes plenos adulterii, et incessabilis delicti. Pellicientes animas instabiles, cor exercitatum avaritia habentes, maledictionis filii: II Peter 2:15 derelinquentes rectam viam erraverunt, secuti viam Balaam ex Bosor, qui mercedem iniquitatis amavit: II Peter 2:16 correptionem vero habuit suae vesaniae: subiugale mutum animal, in hominis voce loquens, prohibuit prophetae insipientiam. II Peter 2:17 Hi sunt fontes sine aqua, et nebulae turbinibus exagitatae, quibus caligo tenebrarum reservatur. II Peter 2:18 Superba enim vanitatis loquentes, pelliciunt in desideriis carnis luxuriae eos, qui paululum effugiunt, qui in errore conversantur: II Peter 2:19 libertatem illis promittentes, cum ipsi servi sint corruptionem: a quo enim quis superatus est, huius et servus est. II Peter 2:20 Si enim refugientes coinquinationes mundi in cognitione Domini nostri, et Salvatoris Iesu Christi, his rursus implicati superantur: facta sunt eis posteriora deteriora prioribus. II Peter 2:21 Melius enim erat illis non cognoscere viam iustitiae, quam post agnitionem, retrorsum converti ab eo, quod illis traditum est sancto mandato. II Peter 2:22 Contigit enim eis illud veri proverbii: Canis reversus ad suum vomitum: et, Sus lota in volutabro luti. II Peter 3:0 II Peter 3:1 Hanc ecce vobis, charissimi, secundam scribo epistolam, in quibus vestram excito in commonitione sinceram mentem: II Peter 3:2 ut memores sitis eorum, quae praedixi verborum a sanctis Prophetis, et Apostolorum vestrorum, praeceptorum Domini et Salvatoris. II Peter 3:3 hoc primum scientes, quod venient in novissimis diebus in deceptione illusores, iuxta proprias concupiscentias ambulantes, II Peter 3:4 dicentes: Ubi est promissio, aut adventus eius? ex quo enim patres dormierunt, omnia sic perseverant ab initio creaturae. II Peter 3:5 Latet enim eos hoc volentes, quod caeli erant prius, et terra, de aqua, et per aquam consistens Dei verbo: II Peter 3:6 per quae, ille tunc mundus aqua inundatus periit. II Peter 3:7 Caeli autem, qui nunc sunt, et terra eodem verbo repositi sunt, igni reservati in diem iudicii, et perditionis impiorum hominum. II Peter 3:8 Unum vero hoc non lateat vos, charissimi, quia unus dies apud Dominum sicut mille anni, et mille anni sicut dies unus. II Peter 3:9 Non tardat Dominus promissionem suam, sicut quidam existimant: sed patienter agit propter vos, nolens aliquos perire, sed omnes ad poenitentiam reverti. II Peter 3:10 Adveniet autem dies Domini ut fur: in quo caeli magno impetu transient, elementa vero calore solventur, terra autem et quae in ipsa sunt opera, exurentur. II Peter 3:11 Cum igitur haec omnia dissolvenda sunt, quales oportet vos esse in sanctis conversationibus, et pietatibus, II Peter 3:12 expectantes, et properantes in adventum diei Domini, per quem caeli ardentes solventur, et elementa ignis ardore tabescent? II Peter 3:13 Novos vero caelos, et novam terram, et promissa ipsius expectamus, in quibus iustitia habitat. II Peter 3:14 Propter quod charissimi haec expectantes, satagite immaculati, et inviolati ei inveniri in pace. II Peter 3:15 et Domini nostri longanimitatem, salutem arbitremini: sicut et charissimus frater noster Paulus secundum datam sibi sapientiam scripsit vobis, II Peter 3:16 sicut et omnibus epistolis, loquens in eis de his, in quibus sunt quaedam difficilia intellectu, quae indocti, et instabiles depravant, sicut et ceteras Scripturas, ad suam ipsorum perditionem. II Peter 3:17 Vos igitur fratres praescientes custodite, ne insipientium errore traducti excidatis a propria firmitate. II Peter 3:18 crescite vero in gratia, et in cognitione Domini nostri, et Salvatoris Iesu Christi. Ipsi gloria et nunc, et in diem aeternitatis. Amen.
I John 0:0
I John 1:0 I John 1:1 Quod fuit ab initio, quod audivimus, quod vidimus oculis nostris, quod perspeximus, et manus nostrae contrectaverunt de verbo vitae: I John 1:2 et vita manifestata est, et vidimus, et testamur, et annunciamus vobis vitam aeternam, quae erat apud Patrem, et apparuit nobis: I John 1:3 quod vidimus et audivimus, annunciamus vobis, ut et vos societatem habeatis nobiscum, et societas nostra sit cum Patre, et cum Filio eius Iesu Christo. I John 1:4 Et haec scribimus vobis ut gaudeatis, et gaudium vestrum sit plenum. I John 1:5 Et haec est annunciatio, quam audivimus ab eo, et annunciamus vobis: Quoniam Deus lux est, et tenebrae in eo non sunt ullae. I John 1:6 Si dixerimus quoniam societatem habemus cum eo, et in tenebris ambulamus, mentimur, et veritatem non facimus. I John 1:7 Si autem in luce ambulamus sicut et ipse est in luce, societatem habemus ad invicem, et sanguis Iesu Christi, Filii eius, emundat nos ab omni peccato. I John 1:8 Si dixerimus quoniam peccatum non habemus, ipsi nos seducimus, et veritas in nobis non est. I John 1:9 Si confiteamur peccata nostra: fidelis est, et iustus, ut remittat nobis peccata nostra, et emundet nos ab omni iniquitate. I John 1:10 Si dixerimus quoniam non peccavimus: mendacem facimus eum, et verbum eius non est in nobis. I John 2:0 I John 2:1 Filioli mei, haec scribo vobis, ut non peccetis. Sed et si quis peccaverit, advocatum habemus apud Patrem, Iesum Christum iustum: I John 2:2 et ipse est propitiatio pro peccatis nostris: non pro nostris autem tantum, sed etiam pro totius mundi. I John 2:3 Et in hoc scimus quoniam cognovimus eum, si mandata eius observemus. I John 2:4 Qui dicit se nosse Deum, et mandata eius non custodit, mendax est, et in hoc veritas non est. I John 2:5 Qui autem servat verbum eius, vere in hoc charitas Dei perfecta est: et in hoc scimus quoniam in ipso sumus. I John 2:6 Qui dicit se in ipso manere, debet, sicut ille ambulavit, et ipse ambulare. I John 2:7 Charissimi, non mandatum novum scribo vobis, sed mandatum vetus, quod habuistis ab initio: Mandatum vetus est verbum, quod audistis. I John 2:8 Iterum mandatum novum scribo vobis, quod verum est et in ipso, et in vobis: quia tenebrae transierunt, et verum lumen iam lucet. I John 2:9 Qui dicit se in luce esse, et fratrem suum odit, in tenebris est usque adhuc. I John 2:10 Qui diligit fratrem suum, in lumine manet, et scandalum in eo non est. I John 2:11 Qui autem odit fratrem suum, in tenebris est, et in tenebris ambulat, et nescit quo eat: quia tenebrae obcaecaverunt oculos eius. I John 2:12 Scribo vobis, filioli, quoniam remittuntur vobis peccata propter nomen eius. I John 2:13 Scribo vobis patres, quoniam cognovistis eum, qui ab initio est. Scribo vobis adolescentes, quoniam vicistis malignum. I John 2:14 Scribo vobis infantes, quoniam cognovistis patrem. Scribo vobis iuvenes, quoniam fortes estis, et verbum Dei manet in vobis, et vicistis malignum. I John 2:15 Nolite diligere mundum, neque ea, quae in mundo sunt. Si quis diligit mundum, non est charitas Patris in eo: I John 2:16 quoniam omne, quod est in mundo, concupiscentia carnis est, et concupiscentia oculorum, et superbia vitae: quae non est ex Patre, sed ex mundo est. I John 2:17 Et mundus transit, et concupiscentia eius. Qui autem facit voluntatem Dei, manet in aeternum. I John 2:18 Filioli, novissima hora est: et sicut audistis quia Antichristus venit: et nunc Antichristi multi facti sunt; unde scimus, quia novissima hora est. I John 2:19 Ex nobis prodierunt, sed non erant ex nobis. nam, si fuissent ex nobis, permansissent utique nobiscum: sed ut manifesti sint quoniam non sunt omnes ex nobis. I John 2:20 Sed vos unctionem habetis a Sancto, et nostis omnia. I John 2:21 Non scripsi vobis quasi ignorantibus veritatem, sed quasi scientibus eam: et quoniam omne mendacium ex veritate non est. I John 2:22 Quis est mendax, nisi is, qui negat quoniam Iesus est Christus? Hic est Antichristus, qui negat Patrem, et Filium. I John 2:23 Omnis, qui negat Filium, nec Patrem habet. qui confitetur Filium, et Patrem habet. I John 2:24 Vos quod audistis ab initio, in vobis permaneat: Quia si in vobis permanserit quod audistis ab initio, et vos in Filio, et Patre manebitis. I John 2:25 Et haec est repromissio, quam ipse pollicitus est nobis, vitam aeternam. I John 2:26 Haec scripsi vobis de his, qui seducant vos. I John 2:27 Et unctionem, quam accepistis ab eo, maneat in vobis. Et non necesse habetis ut aliquis doceat vos: sed sicut unctio eius docet vos de omnibus, et verum est, et non est mendacium. Et sicut docuit vos: manete in eo. I John 2:28 Et nunc filioli manete in eo: ut cum apparuerit, habeamus fiduciam, et non confundamur ab eo in adventu eius. I John 2:29 Si scitis quoniam iustus est, scitote quoniam et omnis, qui facit iustitiam, ex ipso natus est. I John 3:0 I John 3:1 Videte qualem charitatem dedit nobis Pater, ut filii Dei nominemur et simus. Propter hoc mundus non novit nos: quia non novit eum. I John 3:2 Charissimi, nunc filii Dei sumus: et nondum apparuit quid erimus. Scimus quoniam cum apparuerit, similes ei erimus: quoniam videbimus eum sicuti est. I John 3:3 Et omnis, qui habet hanc spem in eo, sanctificat se, sicut et ille sanctus est. I John 3:4 Omnis, qui facit peccatum, et iniquitatem facit: et peccatum est iniquitas. I John 3:5 Et scitis quia ille apparuit ut peccata nostra tolleret: et peccatum in eo non est. I John 3:6 Omnis, qui in eo manet, non peccat: et omnis, qui peccat, non vidit eum, nec cognovit eum. I John 3:7 Filioli, nemo vos seducat. Qui facit iustitiam, iustus est: sicut et ille iustus est. I John 3:8 Qui facit peccatum, ex diabolo est: quoniam ab initio diabolus peccat. In hoc apparuit Filius Dei, ut dissolvat opera diaboli. I John 3:9 Omnis, qui natus est ex Deo, peccatum non facit: quoniam semen ipsius in eo manet, et non potest peccare, quoniam ex Deo natus est. I John 3:10 In hoc manifesti sunt filii Dei, et filii diaboli. Omnis qui non est iustus, non est ex Deo, et qui non diligit fratrem suum: I John 3:11 quoniam haec est annunciatio, quam audistis ab initio, ut diligatis alterutrum. I John 3:12 Non sicut Cain, qui ex maligno erat, et occidit fratrem suum. Et propter quid occidit eum? Quoniam opera eius maligna erant: fratris autem eius, iusta. I John 3:13 Nolite mirari fratres, si odit vos mundus. I John 3:14 Nos scimus quoniam translati sumus de morte ad vitam, quoniam diligimus fratres. Qui non diligit, manet in morte: I John 3:15 omnis, qui odit fratrem suum, homicida est. Et scitis quoniam omnis homicida non habet vitam aeternam in semetipso manentem. I John 3:16 In hoc cognovimus charitatem Dei, quoniam ille animam suam pro nobis posuit: et nos debemus pro fratribus animas ponere. I John 3:17 Qui habuerit substantiam huius mundi, et viderit fratrem suum necessitatem habere, et clauserit viscera sua ab eo: quomodo charitas Dei manet in eo? I John 3:18 Filioli mei, non diligamus verbo, neque lingua, sed opere et veritate. I John 3:19 in hoc cognoscimus quoniam ex veritate sumus: et in conspectu eius suadebimus corda nostra. I John 3:20 Quoniam si reprehenderit nos cor nostrum: maior est Deus corde nostro, et novit omnia. I John 3:21 Charissimi, si cor nostrum non reprehenderit nos, fiduciam habemus ad Deum: I John 3:22 et quidquid petierimus, accipiemus ab eo: quoniam mandata eius custodimus, et ea, quae sunt placita coram eo, facimus. I John 3:23 Et hoc est mandatum eius: Ut credamus in nomine Filii eius Iesu Christi: et diligamus alterutrum, sicut dedit mandatum nobis. I John 3:24 Et qui servat mandata eius, in illo manet, et ipse in eo: et in hoc scimus quoniam manet in nobis de Spiritu, quem dedit nobis. I John 4:0 I John 4:1 Charissimi, nolite omni spiritui credere, sed probate spiritus si ex Deo sint: quoniam multi pseudoprophetae exierunt in mundum. I John 4:2 in hoc cognoscitur spiritus Dei: omnis spiritus qui confitetur Iesum Christum in carne venisse, ex Deo est: I John 4:3 et omnis spiritus, qui solvit Iesum, ex Deo non est, et hic est Antichristus, de quo audistis quoniam venit, et nunc iam in mundo est. I John 4:4 Vos ex Deo estis filioli, et vicistis eum, quoniam maior est qui in vobis est, quam qui in mundo. I John 4:5 Ipsi de mundo sunt: ideo de mundo loquuntur, et mundus eos audit. I John 4:6 Nos ex Deo sumus. Qui novit Deum, audit nos: qui non est ex Deo, non audit nos: in hoc cognoscimus Spiritum veritatis, et spiritum erroris. I John 4:7 Charissimi, diligamus nos invicem: quia charitas ex Deo est. Et omnis, qui diligit, ex Deo natus est, et cognoscit Deum. I John 4:8 Qui non diligit, non novit Deum: quoniam Deus charitas est. I John 4:9 In hoc apparuit charitas Dei in nobis, quoniam Filium suum unigenitum misit Deus in mundum, ut vivamus per eum. I John 4:10 In hoc est charitas: non quasi nos dilexerimus Deum, sed quoniam ipse prior dilexit nos, et misit Filium suum propitiationem pro peccatis nostris. I John 4:11 Charissimi, si sic Deus dilexit nos: et nos debemus alterutrum diligere. I John 4:12 Deum nemo vidit umquam. Si diligamus invicem, Deus in nobis manet, et charitas eius in nobis perfecta est. I John 4:13 In hoc cognoscimus quoniam in eo manemus, et ipse in nobis: quoniam de Spiritu sancto suo dedit nobis. I John 4:14 Et nos vidimus, et testificamur quoniam Pater misit Filium suum Salvatorem mundi. I John 4:15 Quisquis confessus fuerit quoniam Iesus est Filius Dei, Deus in eo manet, et ipse in Deo. I John 4:16 Et nos cognovimus, et credidimus charitati, quam habet Deus in nobis. Deus charitas est: et qui manet in charitate, in Deo manet, et Deus in eo. I John 4:17 In hoc perfecta est charitas Dei nobiscum, ut fiduciam habeamus in die iudicii: quia sicut ille est, et nos sumus in hoc mundo. I John 4:18 Timor non est in charitate: sed perfecta charitas foras mittit timorem, quoniam timor poenam habet. qui autem timet, non est perfectus in charitate. I John 4:19 Nos ergo diligamus Deum, quoniam Deus prior dilexit nos. I John 4:20 Si quis dixerit quoniam diligo Deum, et fratrem suum oderit, mendax est. Qui enim non diligit fratrem suum quem vidit, Deum, quem non vidit, quomodo potest diligere? I John 4:21 Et hoc mandatum habemus a Deo: ut qui diligit Deum, diligat et fratrem suum. I John 5:0 I John 5:1 Omnis, qui credit, quoniam Iesus est Christus, ex Deo natus est. Et omnis, qui diligit eum qui genuit, diligit et eum qui natus est ex eo. I John 5:2 In hoc cognoscimus quoniam diligamus natos Dei, cum Deum diligamus, et mandata eius faciamus. I John 5:3 Haec est enim charitas Dei, ut mandata eius custodiamus: et mandata eius gravia non sunt. I John 5:4 Quoniam omne, quod natum est ex Deo, vincit mundum: et haec est victoria, quae vincit mundum, fides nostra. I John 5:5 Quis est, qui vincit mundum, nisi qui credit quoniam Iesus est filius Dei? I John 5:6 hic est, qui venit per aquam et sanguinem, Iesus Christus: non in aqua solum, sed in aqua et sanguine. Et spiritus est, qui testificatur, quoniam Christus est veritas. I John 5:7 Quoniam tres sunt, qui testimonium dant in caelo: Pater, Verbum, et Spiritus sanctus: et hi tres unum sunt. I John 5:8 Et tres sunt, qui testimonium dant in terra: Spiritus, et aqua, et sanguis: et hi tres unum sunt. I John 5:9 Si testimonium hominum accipimus, testimonium Dei maius est: quoniam hoc est testimonium Dei, quod maius est, quoniam testificatus est de Filio suo. I John 5:10 Qui credit in Filium Dei, habet testimonium Dei in se. Qui non credit Filio, mendacem facit eum: quia non credit in testimonium quod testificatus est Deus de Filio suo. I John 5:11 Et hoc est testimonium, quoniam vitam aeternam dedit nobis Deus. Et haec vita in Filio eius est. I John 5:12 Qui habet Filium Dei, habet vitam: qui non habet Filium Dei, vitam non habet. I John 5:13 Haec scribo vobis: ut sciatis quoniam vitam habetis aeternam, qui creditis in nomine Filii Dei. I John 5:14 Et haec est fiducia, quam habemus ad Deum: Quia quodcumque petierimus secundum voluntatem eius, audit nos. I John 5:15 Et scimus quia audit nos quidquid petierimus: scimus quoniam habemus petitiones quas postulamus ab eo. I John 5:16 Qui scit fratrem suum peccare peccatum non ad mortem, petat, et dabitur ei vita peccanti non ad mortem. Est peccatum ad mortem: non pro illo dico ut roget quis. I John 5:17 Omnis iniquitas, peccatum est: et est peccatum ad mortem. I John 5:18 Scimus quia omnis, qui natus est ex Deo, non peccat: sed generatio Dei conservat eum, et malignus non tangit eum. I John 5:19 Scimus quoniam ex Deo sumus: et mundus totus in maligno positus est. I John 5:20 Et scimus quoniam Filius Dei venit, et dedit nobis sensum ut cognoscamus verum Deum, et simus in vero Filio eius. Hic est verus Deus, et vita aeterna. I John 5:21 Filioli, custodite vos a simulacris. Amen.
II John 0:0
II John 1:0 II John 1:1 Senior Electae dominae, et natis eius, quos ego diligo in veritate, et non ego solus, sed et omnes, qui cognoverunt veritatem, II John 1:2 propter veritatem, quae permanet in nobis, et nobiscum erit in aeternum. II John 1:3 Sit vobiscum gratia, misericordia, pax a Deo Patre, et a Christo Iesu Filio Patris in veritate, et charitate. II John 1:4 Gavisus sum valde, quoniam inveni de filiis tuis ambulantes in veritate, sicut mandatum accepimus a Patre. II John 1:5 Et nunc rogo te domina, non tamquam mandatum novum scribens tibi, sed quod habuimus ab initio, ut diligamus alterutrum. II John 1:6 Et haec est charitas, ut ambulemus secundum mandata eius. Hoc est enim mandatum, ut quemadmodum audistis ab initio, in eo ambuletis: II John 1:7 quoniam multi seductores exierunt in mundum, qui non confitentur Iesum Christum venisse in carnem: hic est seductor, et antichristus. II John 1:8 Videte vosmetipsos, ne perdatis quae operati estis: sed ut mercedem plenam accipiatis. II John 1:9 Omnis, qui recedit, et non permanet in doctrina Christi, Deum non habet: qui permanet in doctrina, hic et Patrem et Filium habet. II John 1:10 Si quis venit ad vos, et hanc doctrinam non affert, nolite recipere eum in domum, nec AVE ei dixeritis. II John 1:11 Qui enim dicit illi AVE, communicat operibus eius malignis. Ecce praedixi vobis, ut in die Domini non confundamini: II John 1:12 Plura habens vobis scribere, nolui per chartam et atramentum: spero enim me futurum apud vos, et os ad os loqui: ut gaudium vestrum plenum sit. II John 1:13 Salutant te filii sororis tuae Electae.
III John 0:0
III John 1:0 III John 1:1 Senior Gaio charissimo, quem ego diligo in veritate. III John 1:2 Charissime, de omnibus orationem facio prospere te ingredi, et valere, sicut prospere agit anima tua. III John 1:3 Gavisus sum valde venientibus fratribus, et testimonium perhibentibus veritati tuae, sicut tu in veritate ambulas. III John 1:4 Maiorem horum non habeo gratiam, quam ut audiam filios meos in veritate ambulare. III John 1:5 Charissime, fideliter facis quidquid operaris in fratres, et hoc in peregrinos, III John 1:6 qui testimonium reddiderunt charitati tuae in conspectu Ecclesiae: quos, benefaciens, deduces digne Deo. III John 1:7 Pro nomine enim eius profecti sunt, nihil accipientes a Gentibus. III John 1:8 Nos ergo debemus suscipere huiusmodi, ut cooperatores simus veritatis. III John 1:9 Scripsissem forsitan Ecclesiae: sed is, qui amat primatum gerere in eis, Diotrephes, non recipit nos. III John 1:10 propter hoc si venero, commonebo eius opera, quae facit: verbis malignis garriens in nos: et quasi non ei ista sufficiant: neque ipse suscipit fratres: et eos, qui suscipiunt, prohibet, et de Ecclesia eiicit. III John 1:11 Charissime, noli imitari malum, sed quod bonum est. Qui benefacit, ex Deo est: qui malefacit, non videt Deum. III John 1:12 Demetrio testimonium redditur ab omnibus, et ab ipsa veritate, sed et nos testimonium perhibemus: et nosti quoniam testimonium nostrum verum est. III John 1:13 Multa habui tibi scribere: sed nolui per atramentum et calamum scribere tibi. III John 1:14 Spero autem protinus te videre, et os ad os loquemur. Pax tibi. Salutant te amici. Saluta tu amicos nominatim.
Jude 0:0
Jude 1:0 Jude 1:1 Iudas Iesu Christi servus, frater autem Iacobi, his, qui sunt in Deo Patre dilectis, et Christo Iesu conservatis, et vocatis. Jude 1:2 Misericordia vobis, et pax, et charitas adimpleatur. Jude 1:3 Charissimi, omnem solicitudinem faciens scribendi vobis de communi vestra salute, necesse habui scribere vobis: deprecans supercertari semel traditae sanctis fidei. Jude 1:4 Subintroierunt enim quidam homines (qui olim praescripti sunt in hoc iudicium) impii, Dei nostri gratiam transferentes in luxuriam, et solum Dominatorem, et Dominum nostrum Iesum Christum negantes. Jude 1:5 Commonere autem vos volo, scientes semel omnia, quoniam Iesus populum de terra Aegypti salvans, secundo eos, qui non crediderunt, perdidit: Jude 1:6 Angelos vero, qui non servaverunt suum principatum, sed dereliquerunt suum domicilium, in iudicium magni diei, vinculis aeternis sub caligine reservavit. Jude 1:7 Sicut Sodoma, et Gomorrha, et finitimae civitates simili modo exfornicatae, et abeuntes post carnem alteram, factae sunt exemplum, ignis aeterni poenam sustinentes. Jude 1:8 Similiter et hi carnem quidem maculant, dominationem autem spernunt, maiestatem autem blasphemant. Jude 1:9 Cum Michael Archangelus cum diabolo disputans altercaretur de Moysi corpore, non est ausus iudicium inferre blasphemiae: sed dixit: Imperet tibi Dominus. Jude 1:10 Hi autem quaecumque quidem ignorant, blasphemant: quaecumque autem naturaliter, tamquam muta animalia, norunt, in his corrumpuntur. Jude 1:11 Vae illis, qui in via Cain abierunt, et errore Balaam mercede effusi sunt, et in contradictione Core perierunt: Jude 1:12 Hi sunt in epulis suis maculae, convivantes sine timore, semetipsos pascentes, nubes sine aqua, quae a ventis circumferentur, arbores autumnales, infructuosae, bis mortuae, eradicatae, Jude 1:13 fluctus feri maris, despumantes suas confusiones, sidera errantia: quibus procella tenebrarum servata est in aeternum. Jude 1:14 Prophetavit autem et de his septimus ab Adam Enoch, dicens: Ecce venit Dominus in sanctis millibus suis Jude 1:15 facere iudicium contra omnes, et arguere omnes impios de omnibus operibus impietatis eorum, quibus impie egerunt, et de omnibus duris, quae locuti sunt contra Deum peccatores impii. Jude 1:16 Hi sunt murmuratores querulosi, secundum desideria sua ambulantes, et os eorum loquitur superbiam, mirantes personas quaestus causa. Jude 1:17 Vos autem charissimi memores estote verborum, quae praedicta sunt ab Apostolis Domini nostri Iesu Christi, Jude 1:18 qui dicebant vobis, quoniam in novissimis temporibus venient illusores, secundum desideria sua ambulantes in impietatibus. Jude 1:19 Hi sunt, qui segregant semetipsos, animales, Spiritum non habentes. Jude 1:20 Vos autem charissimi superaedificantes vosmetipsos sanctissimae nostrae fidei in Spiritu sancto, orantes, Jude 1:21 vosmetipsos in dilectione Dei servate, expectantes misericordiam Domini nostri Iesu Christi in vitam aeternam. Jude 1:22 Et hos quidem arguite iudicatos: Jude 1:23 illos vero salvate, de igne rapientes. Aliis autem miseremini in timore: odientes et eam, quae carnalis est, maculatam tunicam. Jude 1:24 Ei autem, qui potens est vos conservare sine peccato, et constituere ante conspectum gloriae suae immaculatos in exultatione in adventu Domini nostri Iesu Christi. Jude 1:25 Soli Deo Salvatori nostro, per Iesum Christum Dominum nostrum, gloria et magnificentia, imperium et potestas ante omne saeculum, et nunc, et in omnia saecula saeculorum. Amen.
Revelation of John 0:0
Revelation of John 1:0 Revelation of John 1:1 Apocalypsis Iesu Christi, quam dedit illi Deus palam facere servis suis, quae oportet fieri cito: et significavit, mittens per Angelum suum servo suo Ioanni, Revelation of John 1:2 qui testimonium perhibuit verbo Dei, et testimonium Iesu Christi, quaecumque vidit. Revelation of John 1:3 Beatus, qui legit, et audit verba prophetiae huius: et servat ea, quae in ea scripta sunt: tempus enim prope est. Revelation of John 1:4 Ioannes septem Ecclesiis, quae sunt in Asia. Gratia vobis, et pax ab eo, qui est, et qui erat, et qui venturus est: et a septem spiritibus, qui in conspectu throni eius sunt: Revelation of John 1:5 et a Iesu Christo, qui est testis fidelis, primogenitus mortuorum, et princeps regum terrae, qui dilexit nos, et lavit nos a peccatis nostris in sanguine suo, Revelation of John 1:6 et fecit nos regnum, et sacerdotes Deo et Patri suo: ipsi gloria, et imperium in saecula saeculorum: Amen. Revelation of John 1:7 Ecce venit cum nubibus, et videbit eum omnis oculus, et qui eum pupugerunt. Et plangent se super eum omnes tribus terrae: Etiam: Amen. Revelation of John 1:8 Ego sum alpha, et omega, principium, et finis, dicit Dominus Deus: qui est, et qui erat, et qui venturus est, omnipotens. Revelation of John 1:9 Ego Ioannes frater vester, et particeps in tribulatione, et regno et patientia in Christo Iesu: fui in insula, quae appellatur Patmos propter verbum Dei, et testimonium Iesu: Revelation of John 1:10 Fui in spiritu in Dominica die, et audivi post me vocem magnam tamquam tubae, Revelation of John 1:11 dicentis: Quod vides, scribe in libro: et mitte septem Ecclesiis, quae sunt in Asia, Epheso, et Smyrnae, et Pergamo, et Thyatirae, et Sardis, et Philadelphiae, et Laodiciae: Revelation of John 1:12 Et conversus sum ut viderem vocem, quae loquebatur mecum: Et conversus vidi septem candelabra aurea: Revelation of John 1:13 et in medio septem candelabrorum aureorum similem filio hominis, vestitum podere, et praecinctum ad mamillas zona aurea: Revelation of John 1:14 caput autem eius, et capilli erant candidi tamquam lana alba, et tamquam nix, et oculi eius tamquam flamma ignis, Revelation of John 1:15 et pedes eius similes aurichalco, sicut in camino ardenti, et vox illius tamquam vox aquarum multarum: Revelation of John 1:16 et habebat in dextera sua stellas septem: et de ore eius gladius utraque parte acutus exibat: et facies eius sicut sol lucet in virtute sua. Revelation of John 1:17 Et cum vidissem eum, cecidi ad pedes eius tamquam mortuus. Et posuit dexteram suam super me, dicens: Noli timere: ego sum primus, et novissimus, Revelation of John 1:18 et vivus, et fui mortuus, et ecce sum vivens in saecula saeculorum, et habeo claves mortis, et inferni. Revelation of John 1:19 Scribe ergo quae vidisti, et quae sunt, et quae oportet fieri post haec. Revelation of John 1:20 Sacramentum septem stellarum, quas vidisti in dextera mea, et septem candelabra aurea: septem stellae Angeli sunt septem Ecclesiarum: et candelabra septem, septem Ecclesiae sunt. Revelation of John 2:0 Revelation of John 2:1 Et Angelo Ephesi Ecclesiae scribe: Haec dicit, qui tenet septem stellas in dextera sua, qui ambulat in medio septem candelabrorum aureorum: Revelation of John 2:2 Scio opera tua, et laborem, et patientiam tuam, et quia non potes sustinere malos: et tentasti eos, qui se dicunt Apostolos esse, et non sunt: et invenisti eos mendaces: Revelation of John 2:3 et patientiam habes, et sustinuisti propter nomen meum, et non defecisti. Revelation of John 2:4 Sed habeo adversum te pauca, quod charitatem tuam primam reliquisti. Revelation of John 2:5 Memor esto itaque unde excideris: et age poenitentiam, et prima opera fac. sin autem, veniam tibi cito, et movebo candelabrum tuum de loco suo, nisi poenitentiam egeris. Revelation of John 2:6 Sed hoc habes, quia odisti facta Nicolaitarum, quae et ego odi. Revelation of John 2:7 Qui habet aurem, audiat quid Spiritus dicat Ecclesiis: Vincenti dabo edere de ligno vitae, quod est in Paradiso Dei mei. Revelation of John 2:8 Et Angelo Smyrnae Ecclesiae scribe: Haec dicit primus, et novissimus, qui fuit mortuus, et vivit: Revelation of John 2:9 Scio tribulationem tuam, et paupertatem tuam, sed dives es: et blasphemaris ab his, qui se dicunt Iudaeos esse, et non sunt, sed sunt synagogae satanae. Revelation of John 2:10 Nihil horum timeas quae passurus es. Ecce missurus est diabolus aliquos ex vobis in carcerem ut tentemini: et habebitis tribulationem diebus decem. Esto fidelis usque ad mortem, et dabo tibi coronam vitae. Revelation of John 2:11 Qui habet aurem, audiat quid Spiritus dicat Ecclesiis: Qui vicerit, non laedetur a morte secunda. Revelation of John 2:12 Et Angelo Pergami Ecclesiae scribe: Haec dicit qui habet rhomphaeam ex utraque parte acutam: Revelation of John 2:13 Scio ubi habitas, ubi sedes est satanae: et tenes nomen meum, et non negasti fidem meam. Et in diebus illis Antipas testis meus fidelis, qui occisus est apud vos, ubi satanas habitat. Revelation of John 2:14 Sed habeo adversus te pauca: quia habes illic tenentes doctrinam Balaam, qui docebat Balac mittere scandalum coram filiis Israel, edere, et fornicari: Revelation of John 2:15 ita habes et tu tenentes doctrinam Nicolaitarum. Revelation of John 2:16 Similiter poenitentiam age: si quo minus veniam tibi cito, et pugnabo cum illis in gladio oris mei. Revelation of John 2:17 Qui habet aurem, audiat quid Spiritus dicat Ecclesiis: Vincenti dabo manna absconditum, et dabo illi calculum candidum: et in calculo nomen novum scriptum, quod nemo scit, nisi qui accipit. Revelation of John 2:18 Et Angelo Thyatirae Ecclesiae scribe: Haec dicit Filius Dei, qui habet oculos tamquam flammam ignis, et pedes eius similes aurichalco: Revelation of John 2:19 Novi opera tua, et fidem, et charitatem tuam, et ministerium, et patientiam tuam, et opera tua novissima plura prioribus. Revelation of John 2:20 Sed habeo adversus te pauca: quia permittis mulierem Iezabel, quae se dicit propheten, docere, et seducere servos meos, fornicari, et manducare de idolothytis. Revelation of John 2:21 Et dedi illi tempus ut poenitentiam ageret: et non vult poenitere a fornicatione sua. Revelation of John 2:22 Ecce ego mitto eam in lectum: et qui moechantur cum ea, in tribulatione maxima erunt, nisi poenitentiam ab operibus suis egerint. Revelation of John 2:23 et filios eius interficiam in morte, et scient omnes Ecclesiae, quia ego sum scrutans renes, et corda: et dabo unicuique vestrum secundum opera sua. Vobis autem dico, Revelation of John 2:24 et ceteris quia Thyatirae estis: Quicumque non habent doctrinam hanc, et qui non cognoverunt altitudines satanae, quemadmodum dicunt, non mittam super vos aliud pondus: Revelation of John 2:25 tamen id, quod habetis, tenete donec veniam. Revelation of John 2:26 Et qui vicerit, et custodierit usque in finem opera mea, dabo illi potestatem super Gentes, Revelation of John 2:27 et reget eas in virga ferrea, et tamquam vas figuli confringentur, Revelation of John 2:28 sicut et ego accepi a Patre meo: et dabo illi stellam matutinam. Revelation of John 2:29 Qui habet aurem, audiat quid Spiritus dicat Ecclesiis. Revelation of John 3:0 Revelation of John 3:1 Et Angelo Ecclesiae Sardis scribe: Haec dicit qui habet septem Spiritus Dei, et septem stellas: Scio opera tua, quia nomen habes quod vivas, et mortuus es. Revelation of John 3:2 Esto vigilans, et confirma cetera, quae moritura erant. Non enim invenio opera tua plena coram Deo meo. Revelation of John 3:3 In mente ergo habe qualiter acceperis, et audieris, et serva, et poenitentiam age. Si ergo non vigilaveris, veniam ad te tamquam fur, et nescies qua hora veniam ad te. Revelation of John 3:4 Sed habes pauca nomina in Sardis, qui non inquinaverunt vestimenta sua: et ambulabunt mecum in albis, quia digni sunt. Revelation of John 3:5 Qui vicerit, sic vestietur vestimentis albis, et non delebo nomen eius de Libro vitae, et confitebor nomen eius coram Patre meo, et coram angelis eius. Revelation of John 3:6 Qui habet aurem, audiat quid Spiritus dicat Ecclesiis. Revelation of John 3:7 Et Angelo Philadelphiae ecclesiae scribe: Haec dicit Sanctus et Verus, qui habet clavem David: qui aperit, et nemo claudit: claudit, et nemo aperit: Revelation of John 3:8 Scio opera tua. Ecce dedi coram te ostium apertum, quod nemo potest claudere: quia modicam habes virtutem, et servasti verbum meum, et non negasti nomen meum. Revelation of John 3:9 Ecce dabo de synagoga satanae, qui dicunt se Iudaeos esse, et non sunt, sed mentiuntur: Ecce faciam illos ut veniant, et adorent ante pedes tuos: et scient quia ego dilexi te Revelation of John 3:10 quoniam servasti verbum patientiae meae, et ego servabo te ab hora tentationis, quae ventura est in orbem universum tentare habitantes in terra. Revelation of John 3:11 Ecce venio cito: tene quod habes, ut nemo accipiat coronam tuam. Revelation of John 3:12 Qui vicerit, faciam illum columnam in templo Dei mei, et foras non egredietur amplius: et scribam super eum nomen Dei mei, et nomen civitatis Dei mei novae Ierusalem, quae descendit de caelo a Deo meo, et nomen meum novum. Revelation of John 3:13 Qui habet aurem, audiat quid Spiritus dicat Ecclesiis. Revelation of John 3:14 Et Angelo Laodiciae ecclesiae scribe: Haec dicit: Amen, testis fidelis, et verus, qui est principium creaturae Dei. Revelation of John 3:15 Scio opera tua: quia neque frigidus es, neque calidus: utinam frigidus esses, aut calidus: Revelation of John 3:16 sed quia tepidus es, et nec frigidus, nec calidus, incipiam te evomere ex ore meo. Revelation of John 3:17 quia dicis: dives sum, et locupletatus, et nullius egeo: et nescis quia tu es miser, et miserabilis, et pauper, et caecus, et nudus. Revelation of John 3:18 Suadeo tibi emere a me aurum ignitum probatum ut locuples fias, et vestimentis albis induaris, ut non appareat confusio nuditatis tuae, et collyrio inunge oculos tuos ut videas. Revelation of John 3:19 Ego quos amo, arguo, et castigo. Aemulare ergo, et poenitentiam age. Revelation of John 3:20 Ecce sto ad ostium, et pulso: siquis audierit vocem meam, et aperuerit mihi ianuam, intrabo ad illum, et coenabo cum illo, et ipse mecum. Revelation of John 3:21 Qui vicerit, dabo ei sedere mecum in throno meo: sicut et ego vici, et sedi cum patre meo in throno eius. Revelation of John 3:22 Qui habet aurem, audiat quid Spiritus dicat Ecclesiis. Revelation of John 4:0 Revelation of John 4:1 Post haec vidi: et ecce ostium apertum in caelo, et vox prima, quam audivi tamquam tubae loquentis mecum, dicens: Ascende huc, et ostendam tibi quae oportet fieri cito post haec. Revelation of John 4:2 Statim fui in spiritu: et ecce sedes posita erat in caelo, et supra sedem sedens. Revelation of John 4:3 Et qui sedebat similis erat aspectui lapidis iaspidis, et sardinis: et iris erat in circuitu sedis similis visioni smaragdinae. Revelation of John 4:4 Et in circuitu sedis sedilia vigintiquattuor: et super thronos vigintiquattuor seniores sedentes, circumamicti vestimentis albis, et in capitibus eorum coronae aureae: Revelation of John 4:5 Et de throno procedebant fulgura, et voces, et tonitrua: et septem lampades ardentes ante thronum, qui sunt septem spiritus Dei. Revelation of John 4:6 Et in conspectu sedis tamquam mare vitreum simile crystallo: et in medio sedis, et in circuitu sedis quattuor animalia plena oculis ante et retro. Revelation of John 4:7 Et animal primum simile leoni, et secundum animal simile vitulo, et tertium animal habens faciem quasi hominis, et quartum animal simile aquilae volanti. Revelation of John 4:8 Et quattuor animalia, singula eorum habebant alas senas in circuitu: et intus plena sunt oculis: et requiem non habebant die ac nocte, dicentia: Sanctus, Sanctus, Sanctus Dominus Deus omnipotens, qui erat, et qui est, et qui venturus est. Revelation of John 4:9 Et cum darent illa animalia gloriam, et honorem, et benedictionem sedenti super thronum, viventi in saecula saeculorum, Revelation of John 4:10 procidebant vigintiquattuor seniores ante sedentem in throno, et adorabant viventem in saecula saeculorum, et mittebant coronas suas ante thronum dicentes: Revelation of John 4:11 Dignus es Domine Deus noster accipere gloriam, et honorem, et virtutem: quia tu creasti omnia, et propter voluntatem tuam erant, et creata sunt. Revelation of John 5:0 Revelation of John 5:1 Et vidi in dextera sedentis supra thronum, librum scriptum intus et foris, signatum sigillis septem. Revelation of John 5:2 Et vidi Angelum fortem, praedicantem voce magna: Quis est dignus aperire librum, et solvere signacula eius? Revelation of John 5:3 Et nemo poterat neque in caelo, neque in terra, neque subtus terram aperire librum, neque respicere illum. Revelation of John 5:4 Et ego flebam multum, quoniam nemo dignus inventus est aperire librum, nec videre eum. Revelation of John 5:5 Et unus de senioribus dixit mihi: Ne fleveris: ecce vicit leo de tribu Iuda, radix David, aperire librum, et solvere septem signacula eius. Revelation of John 5:6 Et vidi: et ecce in medio throni et quattuor animalium, et in medio seniorum, agnum stantem tamquam occisum, habentem cornua septem, et oculos septem: qui sunt septem spiritus Dei, missi in omnem terram. Revelation of John 5:7 Et venit: et accepit de dextera sedentis in throno librum. Revelation of John 5:8 Et cum aperuisset librum, quattuor animalia, et vigintiquattuor seniores ceciderunt coram agno, habentes singuli citharas, et phialas aureas plenas odoramentorum, quae sunt orationes sanctorum: Revelation of John 5:9 et cantabant canticum novum, dicentes: Dignus es Domine accipere librum, et aperire signacula eius: quoniam occisus es, et redemisti nos Deo in sanguine tuo ex omni tribu, et lingua, et populo, et natione: Revelation of John 5:10 et fecisti nos Deo nostro regnum, et sacerdotes: et regnabimus super terram. Revelation of John 5:11 Et vidi, et audivi vocem angelorum multorum in circuitu throni, et animalium, et seniorum: et erat numerus eorum millia millium, Revelation of John 5:12 dicentium voce magna: Dignus est Agnus, qui occisus est, accipere virtutem, et divinitatem, et sapientiam, et fortitudinem, et honorem, et gloriam, et benedictionem. Revelation of John 5:13 Et omnem creaturam, quae in caelo est, et super terram, et sub terra, et quae sunt in mari, et quae in eo: omnes audivi dicentes: Sedenti in throno, et Agno: benedictio, et honor, et gloria, et potestas in saecula saeculorum. Revelation of John 5:14 Et quattuor animalia dicebant: Amen. Et viginti quattuor seniores ceciderunt in facies suas: et adoraverunt viventem in saecula saeculorum. Revelation of John 6:0 Revelation of John 6:1 Et vidi quod aperuisset Agnus unum de septem sigillis, et audivi unum de quattuor animalibus, dicens, tamquam vocem tonitrui: Veni, et vide. Revelation of John 6:2 Et vidi: et ecce equus albus, et qui sedebat super illum habebat arcum, et data est ei corona, et exivit vincens ut vinceret. Revelation of John 6:3 Et cum aperuisset sigillum secundum, audivi secundum animal, dicens: Veni, et vide. Revelation of John 6:4 Et exivit alius equus rufus: et qui sedebat super illum, datum est ei ut sumeret pacem de terra, et ut invicem se interficiant, et datus est ei gladius magnus. Revelation of John 6:5 Et cum aperuisset sigillum tertium, audivi tertium animal, dicens: Veni, et vide. Et ecce equus niger: et qui sedebat super illum, habebat stateram in manu sua. Revelation of John 6:6 Et audivi tamquam vocem in medio quattuor animalium dicentium: Bilibris tritici denario uno, et tres bilibres hordei denario uno, et vinum, et oleum ne laeseris. Revelation of John 6:7 Et cum aperuisset sigillum quartum, audivi vocem quarti animalis dicentis: Veni, et vide. Revelation of John 6:8 Et ecce equus pallidus: et qui sedebat super eum, nomen illi Mors, et infernus sequebatur eum, et data est illi potestas super quattuor partes terrae, interficere gladio, fame, et morte, et bestiis terrae. Revelation of John 6:9 Et cum aperuisset sigillum quintum: vidi subtus altare animas interfectorum propter verbum Dei, et propter testimonium, quod habebant, Revelation of John 6:10 et clamabant voce magna, dicentes: Usquequo Domine, (sanctus, et verus) non iudicas, et non vindicas sanguinem nostrum de iis, qui habitant in terra? Revelation of John 6:11 Et datae sunt illis singulae stolae albae: et dictum est illis ut requiescerent adhuc tempus modicum donec compleantur conservi eorum, et fratres eorum, qui interficiendi sunt sicut et illi. Revelation of John 6:12 Et vidi cum aperuisset sigillum sextum: et ecce terraemotus magnus factus est, et sol factus est niger tamquam saccus cilicinus: et luna tota facta est sicut sanguis: Revelation of John 6:13 et stellae de caelo ceciderunt super terram, sicut ficus emittit grossos suos cum a vento magno movetur. Revelation of John 6:14 et caelum recessit sicut liber involutus: et omnis mons, et insulae de locis suis motae sunt: Revelation of John 6:15 et reges terrae, et principes, et tribuni, et divites, et fortes, et omnis servus, et liber absconderunt se in speluncis, et in petris montium: Revelation of John 6:16 et dicunt montibus, et petris: Cadite super nos, et abscondite nos a facie sedentis super thronum, et ab ira Agni: Revelation of John 6:17 quoniam venit dies magnus irae ipsorum: et quis poterit stare? Revelation of John 7:0 Revelation of John 7:1 Post haec vidi quattuor Angelos stantes super quattuor angulos terrae, tenentes quattuor ventos terrae ne flarent super terram, neque super mare, neque in ullam arborem. Revelation of John 7:2 Et vidi alterum Angelum ascendentem ab ortu solis, habentem signum Dei vivi: et clamavit voce magna quattuor Angelis, quibus datum est nocere terrae, et mari, Revelation of John 7:3 dicens: Nolite nocere terrae, et mari, neque arboribus, quoadusque signemus servos Dei nostri in frontibus eorum. Revelation of John 7:4 Et audivi numerum signatorum, centum quadraginta quattuor millia signati, ex omni tribu filiorum Israel. Revelation of John 7:5 Ex tribu Iuda duodecim millia signati: Ex tribu Ruben duodecim millia signati: Ex tribu Gad duodecim millia signati: Revelation of John 7:6 Ex tribu Aser duodecim millia signati: Ex tribu Nephthali duodecim millia signati: Ex tribu Manasse duodecim millia signati: Revelation of John 7:7 Ex tribu Simeon duodecim millia signati: Ex tribu Levi duodecim millia signati: Ex tribu Issachar duodecim millia signati: Revelation of John 7:8 Ex tribu Zabulon duodecim millia signati: Ex tribu Ioseph duodecim millia signati: Ex tribu Beniamin duodecim millia signati. Revelation of John 7:9 Post haec vidi turbam magnam, quam dinumerare nemo poterat ex omnibus gentibus, et tribubus, et populis, et linguis: stantes ante thronum, et in conspectu Agni, amicti stolis albis, et palmae in manibus eorum: Revelation of John 7:10 et clamabant voce magna dicentes: Salus Deo nostro, qui sedet super thronum, et Agno. Revelation of John 7:11 Et omnes Angeli stabant in circuitu throni, et seniorum, et quattuor animalium: et ceciderunt in conspectu throni in facies suas, et adoraverunt Deum, Revelation of John 7:12 dicentes, Amen. Benedictio, et claritas, et sapientia, et gratiarum actio, honor, et virtus, et fortitudo Deo nostro in saecula saeculorum, Amen. Revelation of John 7:13 Et respondit unus de senioribus, et dixit mihi: Hi, qui amicti sunt stolis albis, qui sunt? et unde venerunt? Revelation of John 7:14 Et dixi illi: Domine mi, tu scis. Et dixit mihi: Hi sunt, qui venerunt de tribulatione magna, et laverunt stolas suas, et dealbaverunt eas in sanguine Agni. Revelation of John 7:15 ideo sunt ante thronum Dei, et serviunt ei die ac nocte in templo eius: et qui sedet in throno, habitabit super illos: Revelation of John 7:16 non esurient, neque sitient amplius, nec cadet super illos sol, neque ullus aestus: Revelation of John 7:17 quoniam Agnus, qui in medio throni est, reget illos, et deducet eos ad vitae fontes aquarum, et absterget Deus omnem lacrymam ab oculis eorum. Revelation of John 8:0 Revelation of John 8:1 Et cum aperuisset sigillum septimum, factum est silentium in caelo, quasi media hora. Revelation of John 8:2 Et vidi septem Angelos stantes in conspectu Dei: et datae sunt illis septem tubae. Revelation of John 8:3 Et alius Angelus venit, et stetit ante altare habens turibulum aureum: et data sunt illi incensa multa, ut daret de orationibus sanctorum omnium super altare aureum, quod est ante thronum Dei. Revelation of John 8:4 Et ascendit fumus incensorum de orationibus sanctorum de manu Angeli coram Deo. Revelation of John 8:5 Et accepit Angelus turibulum aureum, et implevit illud de igne altaris, et misit in terram, et facta sunt tonitrua, et voces, et fulgura, et terraemotus magnus. Revelation of John 8:6 Et septem Angeli, qui habebant septem tubas, praeparaverunt se ut tuba canerent. Revelation of John 8:7 Et primus Angelus tuba cecinit, et facta est grando, et ignis, mista in sanguine, et missum est in terram, et tertia pars terrae combusta est, et tertia pars arborum concremata est, et omne foenum viride combustum est. Revelation of John 8:8 Et secundus Angelus tuba cecinit: et tamquam mons magnus igne ardens missus est in mare, et facta est tertia pars maris sanguis, Revelation of John 8:9 et mortua est tertia pars creaturae eorum, quae habebant animas in mari, et tertia pars navium interiit. Revelation of John 8:10 Et tertius Angelus tuba cecinit: et cecidit de caelo stella magna, ardens tamquam facula, et cecidit in tertiam partem fluminum, et in fontes aquarum: Revelation of John 8:11 et nomen stellae dicitur Absinthium; et facta est tertia pars aquarum in absinthium: et multi hominum mortui sunt de aquis, quia amarae factae sunt. Revelation of John 8:12 Et quartus Angelus tuba cecinit: et percussa est tertia pars solis, et tertia pars lunae, et tertia pars stellarum, ita ut obscuraretur tertia pars eorum, et diei non luceret pars tertia, et noctis similiter. Revelation of John 8:13 Et vidi, et audivi vocem unius aquilae volantis per medium caeli, dicentis voce magna: Vae, vae, vae habitantibus in terra de ceteris vocibus trium Angelorum, qui erant tuba canituri. Revelation of John 9:0 Revelation of John 9:1 Et quintus Angelus tuba cecinit: et vidi stellam de caelo cecidisse in terram, et data est ei clavis putei abyssi. Revelation of John 9:2 Et aperuit puteum abyssi: et ascendit fumus putei, sicut fumus fornacis magnae: et obscuratus est sol, et aer de fumo putei: Revelation of John 9:3 Et de fumo putei exierunt locustae in terram, et data est illis potestas, sicut habent potestatem scorpiones terrae: Revelation of John 9:4 et praeceptum est illis ne laederent foenum terrae, neque omne viride, neque omnem arborem: nisi tantum homines, qui non habent signum Dei in frontibus suis. Revelation of John 9:5 Et datum est illis ne occiderent eos: sed ut cruciarent mensibus quinque: et cruciatus eorum, ut cruciatus scorpii cum percutit hominem. Revelation of John 9:6 Et in diebus illis quaerent homines mortem, et non invenient eam: et desiderabunt mori, et fugiet mors ab eis. Revelation of John 9:7 Et similitudines locustarum, similes equis paratis in proelium: et super capita earum tamquam coronae similes auro: et facies earum tamquam facies hominum. Revelation of John 9:8 Et habebant capillos sicut capillos mulierum: et dentes earum, sicut dentes leonum erant: Revelation of John 9:9 et habebant loricas sicut loricas ferreas, et vox alarum earum sicut vox curruum equorum multorum currentium in bellum: Revelation of John 9:10 et habebant caudas similes scorpionum, et aculei erant in caudis earum: et potestas earum nocere hominibus mensibus quinque: Revelation of John 9:11 et habebant super se regem angelum abyssi, cui nomen Hebraice Abaddon, Graece autem Apollyon, Latine habens nomen Exterminans. Revelation of John 9:12 Vae unum abiit, et ecce veniunt adhuc duo vae post haec. Revelation of John 9:13 Et sextus Angelus tuba cecinit: et audivi vocem unam ex quattuor cornibus altaris aurei, quod est ante oculos Dei, Revelation of John 9:14 dicentem sexto Angelo, qui habebat tubam: Solve quattuor angelos, qui alligati sunt in flumine magno Euphrate. Revelation of John 9:15 Et soluti sunt quattuor Angeli, qui parati erant in horam, et diem, et mensem, et annum: ut occiderent tertiam partem hominum. Revelation of John 9:16 Et numerus equestris exercitus vicies millies dena millia. Et audivi numerum eorum. Revelation of John 9:17 Et ita vidi equos in visione: et qui sedebant super eos, habebant loricas igneas, et hyacinthinas, et sulphureas, et capita equorum erant tamquam capita leonum: et de ore eorum procedit ignis, et fumus, et sulphur. Revelation of John 9:18 Et ab his tribus plagis occisa est tertia pars hominum de igne, et de fumo, et sulphure, quae procedebant de ore ipsorum. Revelation of John 9:19 Potestas enim equorum in ore eorum est, et in caudis eorum. nam caudae eorum similes serpentibus, habentes capita: et in his nocent. Revelation of John 9:20 Et ceteri homines, qui non sunt occisi in his plagis, neque poenitentiam egerunt de operibus manuum suarum, ut non adorarent daemonia, et simulachra aurea, et argentea, et aerea, et lapidea, et lignea, quae neque videre possunt, neque audire, neque ambulare, Revelation of John 9:21 et non egerunt poenitentiam ab homicidiis suis, neque a veneficiis suis, neque a fornicatione sua, neque a furtis suis. Revelation of John 10:0 Revelation of John 10:1 Et vidi alium Angelum fortem descendentem de caelo amictum nube, et iris in capite eius, et facies eius erat ut sol, et pedes eius tamquam columnae ignis: Revelation of John 10:2 et habebat in manu sua libellum apertum: et posuit pedem suum dextrum super mare, sinistrum autem super terram: Revelation of John 10:3 et clamavit voce magna, quemadmodum cum leo rugit. Et cum clamasset, locuta sunt septem tonitrua voces suas. Revelation of John 10:4 Et cum locuta fuissent septem tonitrua voces suas, et ego scripturus eram: et audivi vocem de caelo dicentem mihi: Signa quae locuta sunt septem tonitrua: et noli ea scribere. Revelation of John 10:5 Et angelus, quem vidi stantem super mare, et super terram, levavit manum suam ad caelum: Revelation of John 10:6 et iuravit per viventem in saecula saeculorum, qui creavit caelum, et ea quae in eo sunt: et terram, et ea quae in ea sunt: et mare, et ea quae in eo sunt: Quia tempus non erit amplius: Revelation of John 10:7 sed in diebus vocis septimi angeli, cum coeperit tuba canere, consummabitur mysterium Dei, sicut evangelizavit per servos suos Prophetas. Revelation of John 10:8 Et audivi vocem de caelo iterum loquentem mecum, et dicentem: Vade, et accipe librum apertum de manu angeli stantis super mare, et super terram. Revelation of John 10:9 Et abii ad angelum, dicens ei, ut daret mihi librum. Et dixit mihi: Accipe librum, et devora illum: et faciet amaricari ventrem tuum, sed in ore tuo erit dulce tamquam mel. Revelation of John 10:10 Et accepi librum de manu angeli, et devoravi illum: et erat in ore meo tamquam mel dulce: et cum devorassem eum, amaricatus est venter meus: Revelation of John 10:11 et dixit mihi: Oportet te iterum prophetare Gentibus, et populis, et linguis, et regibus multis. Revelation of John 11:0 Revelation of John 11:1 Et datus est mihi calamus similis virgae, et dictum est mihi: Surge, et metire templum Dei, et altare, et adorantes in eo. Revelation of John 11:2 atrium autem, quod est infra templum, eiice foras, et ne metiaris illud: quoniam datum est Gentibus, et civitatem sanctam calcabunt mensibus quadraginta duobus: Revelation of John 11:3 et dabo duobus testibus meis, et prophetabunt diebus mille ducentis sexaginta, amicti saccis. Revelation of John 11:4 Hi sunt duae olivae, et duo candelabra in conspectu Domini terrae stantia. Revelation of John 11:5 Et si quis voluerit eos nocere, ignis exiet de ore eorum, et devorabit inimicos eorum: et si quis voluerit eos laedere, sic oportet eum occidi. Revelation of John 11:6 Hi habent potestatem claudendi caelum, ne pluat diebus prophetiae ipsorum: et potestatem habent super aquas convertendi eas in sanguinem, et percutere terram omni plaga quotiescumque voluerint. Revelation of John 11:7 Et cum finierint testimonium suum, bestia, quae ascendit de abysso, faciet adversum eos bellum, et vincet illos, et occidet eos. Revelation of John 11:8 Et corpora eorum iacebunt in plateis civitatis magnae, quae vocatur spiritualiter Sodoma, et Aegyptus, ubi et Dominus eorum crucifixus est. Revelation of John 11:9 Et videbunt de tribubus, et populis, et linguis, et Gentibus corpora eorum per tres dies, et dimidium: et corpora eorum non sinent poni in monumentis. Revelation of John 11:10 et inhabitantes terram gaudebunt super illos, et iucundabuntur: et munera mittent invicem, quoniam hi duo prophetae cruciaverunt eos, qui habitabant super terram. Revelation of John 11:11 Et post dies tres, et dimidium, spiritus vitae a Deo intravit in eos. Et steterunt super pedes suos, et timor magnus cecidit super eos, qui viderunt eos. Revelation of John 11:12 Et audierunt vocem magnam de caelo, dicentem eis: Ascendite huc. Et ascenderunt in caelum in nube: et viderunt illos inimici eorum. Revelation of John 11:13 Et in illa hora factus est terraemotus magnus, et decima pars civitatis cecidit: et occisa sunt in terraemotu nomina hominum septem millia: et reliqui in timorem sunt missi, et dederunt gloriam Deo caeli. Revelation of John 11:14 Vae secundum abiit: et ecce vae tertium veniet cito. Revelation of John 11:15 Et septimus angelus tuba cecinit: et factae sunt voces magnae in caelo dicentes: Factum est regnum huius mundi, Domini nostri et Christi eius, et regnabit in saecula saeculorum: Amen. Revelation of John 11:16 Et viginti quattuor seniores, qui in conspectu Dei sedent in sedibus suis, ceciderunt in facies suas, et adoraverunt Deum, dicentes: Revelation of John 11:17 Gratias agimus tibi Domine Deus noster omnipotens, qui es, et qui eras, et qui venturus es: quia accepisti virtutem tuam magnam, et regnasti. Revelation of John 11:18 Et iratae sunt Gentes, et advenit ira tua, et tempus mortuorum iudicari, et reddere mercedem servis tuis Prophetis, et sanctis, et timentibus nomen tuum pusillis, et magnis, et exterminandi eos, qui corruperunt terram. Revelation of John 11:19 Et apertum est templum Dei in caelo: et visa est arca testamenti eius in templo eius, et facta sunt fulgura, et voces, et tonitrua, et terraemotus, et grando magna. Revelation of John 12:0 Revelation of John 12:1 Et signum magnum apparuit in caelo: Mulier amicta sole, et luna sub pedibus eius, et in capite eius corona stellarum duodecim: Revelation of John 12:2 et in utero habens, clamabat parturiens, et cruciabatur ut pariat. Revelation of John 12:3 Et visum est aliud signum in caelo: et ecce draco magnus rufus habens capita septem, et cornua decem: et in capitibus eius diademata septem, Revelation of John 12:4 et cauda eius trahebat tertiam partem stellarum caeli, et misit eas in terram, et draco stetit ante mulierem, quae erat paritura: ut cum peperisset, filium eius devoraret. Revelation of John 12:5 Et peperit filium masculum, qui recturus erat omnes Gentes in virga ferrea: et raptus est filius eius ad Deum, et ad thronum eius, Revelation of John 12:6 et mulier fugit in solitudinem ubi habebat locum paratum a Deo, ut ibi pascant eam diebus mille ducentis sexaginta. Revelation of John 12:7 Et factum est proelium magnum in caelo: Michael et angeli eius proeliabantur cum dracone, et draco pugnabat, et angeli eius: Revelation of John 12:8 et non valuerunt, neque locus inventus est eorum amplius in caelo. Revelation of John 12:9 Et proiectus est draco ille magnus, serpens antiquus, qui vocatur diabolus, et satanas, qui seducit universum orbem: et proiectus est in terram, et angeli eius cum illo missi sunt. Revelation of John 12:10 Et audivi vocem magnam in caelo dicentem: Nunc facta est salus, et virtus, et regnum Dei nostri, et potestas Christi eius: quia proiectus est accusator fratrum nostrorum, qui accusabat illos ante conspectum Dei nostri die ac nocte. Revelation of John 12:11 Et ipsi vicerunt eum propter sanguinem Agni, et propter verbum testimonii sui, et non dilexerunt animas suas usque ad mortem. Revelation of John 12:12 propterea laetamini caeli, et qui habitatis in eis. Vae terrae, et mari, quia descendit diabolus ad vos, habens iram magnam, sciens quod modicum tempus habet. Revelation of John 12:13 Et postquam vidit draco quod proiectus esset in terram, persecutus est mulierem, quae peperit masculum: Revelation of John 12:14 et datae sunt mulieri alae duae aquilae magnae ut volaret in desertum in locum suum, ubi alitur per tempus et tempora, et dimidium temporis a facie serpentis. Revelation of John 12:15 Et misit serpens ex ore suo post mulierem, aquam tamquam flumen, ut eam faceret trahi a flumine. Revelation of John 12:16 Et adiuvit terra mulierem, et aperuit terra os suum, et absorbuit flumen, quod misit draco de ore suo. Revelation of John 12:17 Et iratus est draco in mulierem: et abiit facere proelium cum reliquis de semine eius, qui custodiunt mandata Dei, et habent testimonium Iesu Christi. Revelation of John 12:18 Et stetit supra arenam maris. Revelation of John 13:0 Revelation of John 13:1 Et vidi de mari bestiam ascendentem, habentem capita septem, et cornua decem, et super cornua eius decem diademata, et super capita eius nomina blasphemiae. Revelation of John 13:2 Et bestia, quam vidi, similis erat pardo, et pedes eius sicut pedes ursi, et os eius sicut os leonis. Et dedit illi draco virtutem suam, et potestatem magnam. Revelation of John 13:3 Et vidi unum de capitibus suis quasi occisum in mortem: et plaga mortis eius curata est. Et admirata est universa terra post bestiam. Revelation of John 13:4 Et adoraverunt draconem, qui dedit potestatem bestiae: et adoraverunt bestiam, dicentes: Quis similis bestiae? et quis poterit pugnare cum ea? Revelation of John 13:5 Et datum est ei os loquens magna, et blasphemias: et data est ei potestas facere menses quadraginta duos. Revelation of John 13:6 Et aperuit os suum in blasphemias ad Deum, blasphemare nomen eius, et tabernaculum eius, et eos, qui in caelo habitant. Revelation of John 13:7 Et est datum illi bellum facere cum sanctis, et vincere eos. Et data est illi potestas in omnem tribum, et populum, et linguam, et gentem, Revelation of John 13:8 et adoraverunt eam omnes, qui inhabitant terram: quorum non sunt scripta nomina in Libro vitae Agni, qui occisus est ab origine mundi. Revelation of John 13:9 Si quis habet aurem, audiat. Revelation of John 13:10 Qui in captivitatem duxerit, in captivitatem vadet: qui in gladio occiderit, oportet eum gladio occidi. Hic est patientia, et fides Sanctorum. Revelation of John 13:11 Et vidi aliam bestiam ascendentem de terra, et habebat cornua duo similia Agni, et loquebatur sicut draco. Revelation of John 13:12 Et potestatem prioris bestiae omnem faciebat in conspectu eius: et fecit terram, et habitantes in ea, adorare bestiam primam, cuius curata est plaga mortis. Revelation of John 13:13 Et fecit signa magna, ut etiam ignem faceret de caelo descendere in terram in conspectu hominum. Revelation of John 13:14 Et seduxit habitantes in terra propter signa, quae data sunt illi facere in conspectu bestiae, dicens habitantibus in terra, ut faciant imaginem bestiae, quae habet plagam gladii, et vixit. Revelation of John 13:15 Et datum est illi ut daret spiritum imagini bestiae, et ut loquatur imago bestiae: et faciat ut quicumque non adoraverint imaginem bestiae, occidantur. Revelation of John 13:16 Et faciet omnes pusillos, et magnos, et divites, et pauperes, et liberos, et servos habere characterem in dextera manu sua, aut in frontibus suis. Revelation of John 13:17 et nequis possit emere, aut vendere, nisi qui habet characterem, aut nomen bestiae, aut numerum nominis eius. Revelation of John 13:18 Hic sapientia est. Qui habet intellectum, computet numerum bestiae. Numerus enim hominis est: et numerus eius sexcenti sexaginta sex. Revelation of John 14:0 Revelation of John 14:1 Et vidi: et ecce Agnus stabat supra montem Sion, et cum eo centum quadraginta quattuor millia habentes nomen eius, et nomen Patris eius scriptum in frontibus suis. Revelation of John 14:2 Et audivi vocem de caelo, tamquam vocem aquarum multarum, et tamquam vocem tonitrui magni: et vocem, quam audivi, sicut citharoedorum citharizantium in citharis suis. Revelation of John 14:3 Et cantabant quasi canticum novum ante sedem, et ante quattuor animalia, et seniores: et nemo poterat dicere canticum, nisi illa centum quadraginta quattuor millia, qui empti sunt de terra. Revelation of John 14:4 Hi sunt, qui cum mulieribus non sunt coinquinati: Virgines enim sunt. Hi sequuntur Agnum quocumque ierit. Hi empti sunt ex hominibus primitiae Deo, et Agno, Revelation of John 14:5 et in ore eorum non est inventum mendacium: sine macula enim sunt ante thronum Dei. Revelation of John 14:6 Et vidi alterum Angelum volantem per medium caeli, habentem Evangelium aeternum, ut evangelizaret sedentibus super terram, et super omnem gentem, et tribum, et linguam, et populum: Revelation of John 14:7 dicens magna voce: Timete Dominum, et date illi honorem, quia venit hora iudicii eius: et adorate eum, qui fecit caelum, et terram, mare, et fontes aquarum. Revelation of John 14:8 Et alius Angelus secutus est dicens: Cecidit, cecidit Babylon illa magna: quae a vino irae fornicationis suae potavit omnes gentes. Revelation of John 14:9 Et tertius Angelus secutus est illos, dicens voce magna: Si quis adoraverit bestiam, et imaginem eius, et acceperit characterem in fronte sua, aut in manu sua: Revelation of John 14:10 et hic bibet de vino irae Dei, quod mistum est mero in calice irae ipsius, et cruciabitur igne, et sulphure in conspectu Angelorum sanctorum, et ante conspectum Agni: Revelation of John 14:11 et fumus tormentorum eorum ascendet in saecula saeculorum: nec habent requiem die ac nocte, qui adoraverunt bestiam, et imaginem eius, et si quis acceperit characterem nominis eius. Revelation of John 14:12 Hic patientia Sanctorum est, qui custodiunt mandata Dei, et fidem Iesu. Revelation of John 14:13 Et audivi vocem de caelo, dicentem mihi: Scribe: Beati mortui, qui in Domino moriuntur. Amodo iam dicit Spiritus, ut requiescant a laboribus suis: opera enim illorum sequuntur illos. Revelation of John 14:14 Et vidi et ecce nubem candidam: et super nubem sedentem similem Filio hominis, habentem in capite suo coronam auream, et in manu sua falcem acutam. Revelation of John 14:15 Et alius Angelus exivit de templo, clamans voce magna ad sedentem super nubem: Mitte falcem tuam, et mete quia venit hora ut metatur, quoniam aruit messis terrae. Revelation of John 14:16 Et misit qui sedebat super nubem, falcem suam in terram, et demessuit eam. Revelation of John 14:17 Et alius Angelus exivit de templo, quod est in caelo, habens et ipse falcem acutam. Revelation of John 14:18 Et alius Angelus exivit de altari, qui habebat potestatem supra ignem: et clamavit voce magna ad eum, qui habebat falcem acutam, dicens: Mitte falcem tuam acutam, et vindemia botros vineae terrae: quoniam maturae sunt uvae eius. Revelation of John 14:19 Et misit Angelus falcem suam acutam in terram, et vindemiavit vineam terrae, et misit in lacum irae Dei magnum: Revelation of John 14:20 et calcatus est lacus extra civitatem, et exivit sanguis de lacu usque ad frenos equorum per stadia mille sexcenta. Revelation of John 15:0 Revelation of John 15:1 Et vidi aliud signum in caelo magnum, et mirabile, Angelos septem, habentes plagas septem novissimas: Quoniam in illis consummata est ira Dei. Revelation of John 15:2 Et vidi tamquam mare vitreum mistum igne, et eos, qui vicerunt bestiam, et imaginem eius, et numerum nominis eius, stantes super mare vitreum, habentes citharas Dei: Revelation of John 15:3 et cantantes canticum Moysi servi Dei, et canticum Agni, dicentes: Magna, et mirabilia sunt opera tua Domine Deus omnipotens: iustae et verae sunt viae tuae, Domine Rex saeculorum. Revelation of John 15:4 Quis non timebit te Domine, et magnificabit nomen tuum? quia solus pius es: quoniam omnes gentes venient, et adorabunt in conspectu tuo, quoniam iudicia tua manifesta sunt. Revelation of John 15:5 Et post haec vidi, et ecce apertum est templum tabernaculi testimonii in caelo: Revelation of John 15:6 et exierunt septem Angeli habentes septem plagas de templo, vestiti lino mundo, et candido, et praecincti circa pectora zonis aureis. Revelation of John 15:7 Et unum de quattuor animalibus dedit septem Angelis septem phialas aureas, plenas iracundiae Dei viventis in saecula saeculorum. Revelation of John 15:8 Et impletum est templum fumo a maiestate Dei, et de virtute eius: et nemo poterat introire in templum, donec consummarentur septem plagae septem Angelorum. Revelation of John 16:0 Revelation of John 16:1 Et audivi vocem magnam de templo, dicentem septem Angelis: Ite, et effundite septem phialas irae Dei in terram. Revelation of John 16:2 Et abiit primus Angelus, et effudit phialam suam in terram, et factum est vulnus saevum, et pessimum in homines, qui habebant characterem bestiae: et in eos, qui adoraverunt bestiam et imaginem eius. Revelation of John 16:3 Et secundus Angelus effudit phialam suam in mare, et factus est sanguis tamquam mortui: et omnis anima vivens mortua est in mari. Revelation of John 16:4 Et tertius Angelus effudit phialam suam super flumina, et super fontes aquarum, et factus est sanguis. Revelation of John 16:5 Et audivi Angelum aquarum dicentem: Iustus es Domine qui es, et qui eras sanctus, qui haec iudicasti: Revelation of John 16:6 quia sanguinem Sanctorum, et Prophetarum effuderunt, et sanguinem eis dedisti bibere: digni enim sunt. Revelation of John 16:7 Et audivi alterum dicentem: Etiam Domine Deus omnipotens vera, et iusta iudicia tua. Revelation of John 16:8 Et quartus Angelus effudit phialam suam in solem, et datum est illi aestu affligere homines, et igne: Revelation of John 16:9 et aestuaverunt homines aestu magno, et blasphemaverunt nomen Dei habentis potestatem super has plagas, neque egerunt poenitentiam ut darent illi gloriam. Revelation of John 16:10 Et quintus Angelus effudit phialam suam super sedem bestiae: et factum est regnum eius tenebrosum, et commanducaverunt linguas suas prae dolore: Revelation of John 16:11 et blasphemaverunt Deum caeli prae doloribus, et vulneribus suis, et non egerunt poenitentiam ex operibus suis. Revelation of John 16:12 Et sextus Angelus effudit phialam suam in flumen illud magnum Euphraten: et siccavit aquam eius, ut praepararetur via regibus ab ortu solis. Revelation of John 16:13 Et vidi de ore draconis, et de ore bestiae, et de ore pseudoprophetae exire spiritus tres immundos in modum ranarum. Revelation of John 16:14 Sunt enim spiritus daemoniorum facientes signa, et procedunt ad reges totius terrae congregare illos in proelium ad diem magnum omnipotentis Dei. Revelation of John 16:15 Ecce venio sicut fur. Beatus qui vigilat, et custodit vestimenta sua, ne nudus ambulet, et videant turpitudinem eius. Revelation of John 16:16 Et congregabit illos in locum, qui vocatur Hebraice Armageddon. Revelation of John 16:17 Et septimus Angelus effudit phialam suam in aerem, et exivit vox magna de templo a throno, dicens: Factum est. Revelation of John 16:18 Et facta sunt fulgura, et voces, et tonitrua, et terraemotus factus est magnus, qualis numquam fuit ex quo homines fuerunt super terram: talis terraemotus, sic magnus. Revelation of John 16:19 Et facta est civitas magna in tres partes: et civitates Gentium ceciderunt. et Babylon magna venit in memoriam ante Deum, dare illi calicem vini indignationis irae eius. Revelation of John 16:20 Et omnis insula fugit, et montes non sunt inventi. Revelation of John 16:21 Et grando magna sicut talentum descendit de caelo in homines: et blasphemaverunt Deum homines propter plagam grandinis: quoniam magna facta est vehementer. Revelation of John 17:0 Revelation of John 17:1 Et venit unus de septem Angelis, qui habebant septem phialas, et locutus est mecum, dicens: Veni ostendam tibi damnationem meretricis magnae, quae sedet super aquas multas, Revelation of John 17:2 cum qua fornicati sunt reges terrae, et inebriati sunt qui inhabitant terram de vino prostitutionis eius. Revelation of John 17:3 Et abstulit me in spiritu in desertum. Et vidi mulierem sedentem super bestiam coccineam, plenam nominibus blasphemiae, habentem capita septem, et cornua decem. Revelation of John 17:4 Et mulier erat circumdata purpura, et coccino, et inaurata auro, et lapide pretioso, et margaritis, habens poculum aureum in manu sua, plenum abominatione, et immunditia fornicationis eius: Revelation of John 17:5 Et in fronte eius nomen scriptum: Mysterium: Babylon magna, mater fornicationum, et abominationum terrae. Revelation of John 17:6 Et vidi mulierem ebriam de sanguine sanctorum, et de sanguine martyrum Iesu. Et miratus sum cum vidissem illam admiratione magna. Revelation of John 17:7 Et dixit mihi Angelus: Quare miraris? Ego dicam tibi sacramentum mulieris, et bestiae, quae portat eam, quae habet capita septem, et cornua decem. Revelation of John 17:8 Bestia, quam vidisti, fuit, et non est, et ascensura est de abysso, et in interitum ibit: et mirabuntur inhabitantes terram (quorum non sunt scripta nomina in Libro vitae a constitutione mundi) videntes bestiam, quae erat, et non est. Revelation of John 17:9 Et hic est sensus, qui habet sapientiam. Septem capita: septem montes sunt, super quos mulier sedet, et reges septem sunt. Revelation of John 17:10 Quinque ceciderunt, unus est, et alius nondum venit: et cum venerit, oportet illum breve tempus manere. Revelation of John 17:11 Et bestia, quae erat, et non est: et ipsa octava est: et de septem est, et in interitum vadit. Revelation of John 17:12 Et decem cornua, quae vidisti, decem reges sunt: qui regnum nondum acceperunt, sed potestatem tamquam reges una hora accipient post bestiam. Revelation of John 17:13 Hi unum consilium habent, et virtutem, et potestatem suam bestiae tradent. Revelation of John 17:14 Hi cum Agno pugnabunt, et Agnus vincet illos: quoniam Dominus dominorum est, et Rex regum, et qui cum illo sunt, vocati, et electi, et fideles. Revelation of John 17:15 Et dixit mihi: Aquae, quas vidisti ubi meretrix sedet, populi sunt, et Gentes, et linguae. Revelation of John 17:16 Et decem cornua, quae vidisti in bestia: hi odient fornicariam, et desolatam facient illam, et nudam, et carnes eius manducabunt, et ipsam igne concremabunt. Revelation of John 17:17 Deus enim dedit in corda eorum ut faciant quod placitum est illi: ut dent regnum suum bestiae donec consummentur verba Dei. Revelation of John 17:18 Et mulier, quam vidisti, est civitas magna, quae habet regnum super reges terrae. Revelation of John 18:0 Revelation of John 18:1 Et post haec vidi alium Angelum descendentem de caelo, habentem potestatem magnam: et terra illuminata est a gloria eius. Revelation of John 18:2 Et exclamavit in fortitudine, dicens: Cecidit, cecidit Babylon magna: et facta est habitatio daemoniorum, et custodia omnis spiritus immundi, et custodia omnis volucris immundae, et odibilis: Revelation of John 18:3 quia de vino irae fornicationis eius biberunt omnes gentes: et reges terrae cum illa fornicati sunt: et mercatores terrae de virtute deliciarum eius divites facti sunt. Revelation of John 18:4 Et audivi aliam vocem de caelo, dicentem: Exite de illa populus meus: ut ne participes sitis delictorum eius, et de plagis eius non accipiatis. Revelation of John 18:5 Quoniam pervenerunt peccata eius usque ad caelum, et recordatus est Dominus iniquitatum eius. Revelation of John 18:6 Reddite illi sicut et ipsa reddidit vobis: et duplicate duplicia secundum opera eius: in poculo, quo miscuit vobis, miscete illi duplum. Revelation of John 18:7 Quantum glorificavit se, et in deliciis fuit, tantum date illi tormentum et luctum: quia in corde suo dicit: Sedeo regina: et vidua non sum: et luctum non videbo. Revelation of John 18:8 Ideo in una die venient plagae eius, mors, et luctus, et fames, et igne comburetur: quia fortis est Deus, qui iudicabit illam. Revelation of John 18:9 Et flebunt, et plangent se super illam reges terrae, qui cum illa fornicati sunt, et in deliciis vixerunt, cum viderint fumum incendii eius: Revelation of John 18:10 longe stantes propter timorem tormentorum eius, dicentes: Vae, vae civitas illa magna Babylon, civitas illa fortis: quoniam una hora venit iudicium tuum. Revelation of John 18:11 Et negotiatores terrae flebunt, et lugebunt super illam: quoniam merces eorum nemo emet amplius: Revelation of John 18:12 merces auri, et argenti, et lapidis pretiosi, et margaritae, et byssi, et purpurae, et serici, et cocci, (et omne lignum thyinum, et omnia vasa eboris, et omnia vasa de lapide pretioso, et aeramento, et ferro, et marmore, Revelation of John 18:13 et cinnamomum) et amomum et odoramentorum, et unguenti, et turis, et vini, et olei, et similae, et tritici, et iumentorum, et ovium, et equorum, et rhedarum, et mancipiorum, et animarum hominum. Revelation of John 18:14 Et poma desiderii animae tuae discesserunt a te, et omnia pinguia, et praeclara perierunt a te, et amplius illa iam non invenient. Revelation of John 18:15 Mercatores horum, qui divites facti sunt, ab ea longe stabunt propter timorem tormentorum eius, flentes, ac lugentes, Revelation of John 18:16 et dicentes: Vae, vae civitas illa magna, quae amicta erat bysso, et purpura, et cocco, et deaurata erat auro, et lapide pretioso, et margaritis: Revelation of John 18:17 quoniam una hora destitutae sunt tantae divitiae, et omnis gubernator, et omnis, qui in lacum navigat, et nautae, et qui in mari operantur, longe steterunt, Revelation of John 18:18 et clamaverunt videntes locum incendii eius, dicentes: Quae similis civitati huic magnae? Revelation of John 18:19 Et miserunt pulverem super capita sua, et clamaverunt flentes, et lugentes, dicentes: Vae, vae civitas illa magna, in qua divites facti sunt omnes, qui habebant naves in mari de pretiis eius: quoniam una hora desolata est. Revelation of John 18:20 Exulta super eam caelum, et sancti Apostoli, et Prophetae: quoniam iudicavit Deus iudicium vestrum de illa. Revelation of John 18:21 Et sustulit unus Angelus fortis lapidem quasi molarem magnum, et misit in mare, dicens: Hoc impetu mittetur Babylon civitas illa magna, et ultra iam non invenietur. Revelation of John 18:22 Et vox citharoedorum, et musicorum, et tibia canentium, et tuba non audietur in te amplius: et omnis artifex omnis artis non invenietur in te amplius: et vox molae non audietur in te amplius: Revelation of John 18:23 et lux lucernae non lucebit in te amplius: et vox sponsi, et sponsae non audietur adhuc in te: quia mercatores tui erant principes terrae, quia in veneficiis tuis erraverunt omnes gentes. Revelation of John 18:24 Et in ea sanguis prophetarum et sanctorum inventus est: et omnium, qui interfecti sunt in terra. Revelation of John 19:0 Revelation of John 19:1 Post haec audivi quasi vocem turbarum multarum in caelo dicentium: Alleluia: Laus, et gloria, et virtus Deo nostro est: Revelation of John 19:2 quia vera, et iusta iudicia sunt eius, qui iudicavit de meretrice magna, quae corrupit terram in prostitutione sua, et vindicavit sanguinem servorum suorum de manibus eius. Revelation of John 19:3 Et iterum dixerunt: Alleluia. Et fumus eius ascendit in saecula saeculorum. Revelation of John 19:4 Et ceciderunt seniores vigintiquattuor, et quattuor animalia, et adoraverunt Deum sedentem super thronum, dicentes: Amen: Alleluia. Revelation of John 19:5 Et vox de throno exivit, dicens: Laudem dicite Deo nostro omnes servi eius: et qui timetis eum pusilli, et magni. Revelation of John 19:6 Et audivi quasi vocem turbae magnae, et sicut vocem aquarum multarum, et sicut vocem tonitruorum magnorum, dicentium: Alleluia: quoniam regnavit Dominus Deus noster omnipotens. Revelation of John 19:7 Gaudeamus, et exultemus: et demus gloriam ei: quia venerunt nuptiae Agni, et uxor eius praeparavit se. Revelation of John 19:8 Et datum est illi ut cooperiat se byssino splendenti, et candido. Byssinum enim iustificationes sunt Sanctorum. Revelation of John 19:9 Et dicit mihi: Scribe: Beati, qui ad coenam nuptiarum Agni vocati sunt: et dicit mihi: Haec verba Dei vera sunt. Revelation of John 19:10 Et cecidi ante pedes eius, ut adorarem eum. Et dicit mihi: Vide ne feceris: conservus tuus sum, et fratrum tuorum habentium testimonium Iesu. Deum adora. Testimonium enim Iesu est spiritus prophetiae. Revelation of John 19:11 Et vidi caelum apertum, et ecce equus albus, et qui sedebat super eum, vocabatur Fidelis, et Verax, et cum iustitia iudicat, et pugnat. Revelation of John 19:12 Oculi autem eius sicut flamma ignis, et in capite eius diademata multa, habens nomen scriptum, quod nemo novit nisi ipse. Revelation of John 19:13 Et vestitus erat veste aspersa sanguine: et vocabatur nomen eius, Verbum Dei. Revelation of John 19:14 Et exercitus qui sunt in caelo, sequebantur eum in equis albis, vestiti byssino albo, et mundo. Revelation of John 19:15 Et de ore eius procedit gladius ex utraque parte acutus: ut in ipso percutiat Gentes. Et ipse reget eas in virga ferrea: et ipse calcat torcular vini furoris irae Dei omnipotentis. Revelation of John 19:16 Et habet in vestimento, et in foemore suo scriptum: Rex regum, et Dominus dominantium. Revelation of John 19:17 Et vidi unum Angelum stantem in sole, et clamavit voce magna, dicens omnibus avibus, quae volabant per medium caeli: Venite, et congregamini ad coenam magnam Dei: Revelation of John 19:18 ut manducetis carnes regum, et carnes tribunorum, et carnes fortium, et carnes equorum, et sedentium in ipsis, et carnes omnium liberorum, et servorum, et pusillorum, et magnorum. Revelation of John 19:19 Et vidi bestiam, et reges terrae, et exercitus eorum congregatos ad faciendum praelium cum illo, qui sedebat in equo, et cum exercitu eius. Revelation of John 19:20 Et apprehensa est bestia, et cum ea pseudopropheta: qui fecit signa coram ipso, quibus seduxit eos, qui acceperunt characterem bestiae, et qui adoraverunt imaginem eius. Vivi missi sunt hi duo in stagnum ignis ardentis sulphure: Revelation of John 19:21 Et ceteri occisi sunt in gladio sedentis super equum, qui procedit de ore ipsius: et omnes aves saturatae sunt carnibus eorum. Revelation of John 20:0 Revelation of John 20:1 Et vidi Angelum descendentem de caelo, habentem clavem abyssi, et catenam magnam in manu sua. Revelation of John 20:2 Et apprehendit draconem, serpentem antiquum, qui est diabolus, et satanas, et ligavit eum per annos mille: Revelation of John 20:3 et misit eum in abyssum, et clausit, et signavit super illum ut non seducat amplius gentes, donec consummentur mille anni: et post haec oportet illum solvi modico tempore. Revelation of John 20:4 Et vidi sedes, et sederunt super eas, et iudicium datum est illis: et animas decollatorum propter testimonium Iesu, et propter verbum Dei, et qui non adoraverunt bestiam, neque imaginem eius, nec acceperunt characterem eius in frontibus, aut in manibus suis, et vixerunt, et regnaverunt cum Christo mille annis. Revelation of John 20:5 Ceteri mortuorum non vixerunt, donec consummentur mille anni: Haec est resurrectio prima. Revelation of John 20:6 Beatus, et sanctus, qui habet partem in resurrectione prima: in his secunda mors non habet potestatem: sed erunt sacerdotes Dei et Christi, et regnabunt cum illo mille annis. Revelation of John 20:7 Et cum consummati fuerint mille anni, solvetur satanas de carcere suo, et exibit, et seducet Gentes, quae sunt super quattuor angulos terrae, Gog, et Magog, et congregabit eos in proelium, quorum numerus est sicut arena maris. Revelation of John 20:8 Et ascenderunt super latitudinem terrae, et circuierunt castra sanctorum, et civitatem dilectam. Revelation of John 20:9 Et descendit ignis a Deo de caelo, et devoravit eos: et Diabolus, qui seducebat eos, missus est in stagnum ignis, et sulphuris, ubi et bestia, Revelation of John 20:10 et pseudopropheta cruciabuntur die ac nocte in saecula saeculorum. Revelation of John 20:11 Et vidi thronum magnum candidum, et sedentem super eum, a cuius conspectu fugit terra, et caelum, et locus non est inventus eis. Revelation of John 20:12 Et vidi mortuos magnos, et pusillos stantes in conspectu throni, et libri aperti sunt: et alius Liber apertus est qui est vitae: et iudicati sunt mortui ex his, quae scripta erant in libris secundum opera ipsorum. Revelation of John 20:13 et dedit mare mortuos, qui in eo erant: et mors, et infernus dederunt mortuos suos, qui in ipsis erant: et iudicatum est de singulis secundum opera ipsorum. Revelation of John 20:14 Et infernus et mors missi sunt in stagnum ignis. Haec est mors secunda. Revelation of John 20:15 Et qui non inventus est in Libro vitae scriptus, missus est in stagnum ignis. Revelation of John 21:0 Revelation of John 21:1 Et vidi caelum novum, et terram novam. Primum enim caelum, et prima terra abiit, et mare iam non est. Revelation of John 21:2 Et ego Ioannes vidi sanctam civitatem Ierusalem novam descendentem de caelo, a Deo paratam, sicut sponsam ornatam viro suo. Revelation of John 21:3 Et audivi vocem magnam de throno dicentem: Ecce tabernaculum Dei cum hominibus, et habitabit cum eis. Et ipsi populus eius erunt, et ipse Deus cum eis erit eorum Deus: Revelation of John 21:4 et absterget Deus omnem lacrymam ab oculis eorum: et mors ultra non erit, neque luctus, neque clamor, neque dolor erit ultra, quia prima abierunt. Revelation of John 21:5 Et dixit qui sedebat in throno: Ecce nova facio omnia. Et dixit mihi: Scribe, quia haec verba fidelissima sunt, et vera. Revelation of John 21:6 Et dixit mihi: Factum est. ego sum alpha, et omega: initium, et finis. Ego sitienti dabo de fonte aquae vitae, gratis. Revelation of John 21:7 Qui vicerit, possidebit haec, et ero illi Deus, et ille erit mihi filius. Revelation of John 21:8 Timidis autem, et incredulis, et execratis, et homicidis, et fornicatoribus, et veneficis, et idolatris, et omnibus mendacibus, pars illorum erit in stagno ardenti igne, et sulphure: quod est mors secunda. Revelation of John 21:9 Et venit unus de septem Angelis habentibus phialas plenas septem plagis novissimis, et locutus est mecum, dicens: Veni, et ostendam tibi sponsam, uxorem Agni. Revelation of John 21:10 Et sustulit me in spiritu in montem magnum, et altum, et ostendit mihi civitatem sanctam Ierusalem descendentem de caelo a Deo, Revelation of John 21:11 habentem claritatem Dei: et lumen eius simile lapidi pretioso tamquam lapidi iaspidis, sicut crystallum. Revelation of John 21:12 Et habebat murum magnum, et altum, habentem portas duodecim: et in portis Angelos duodecim, et nomina inscripta, quae sunt nomina duodecim tribuum filiorum Israel. Revelation of John 21:13 Ab Oriente portae tres: et ab Aquilone portae tres: et ab Austro portae tres: et ab Occasu portae tres. Revelation of John 21:14 Et murus civitatis habens fundamenta duodecim, et in ipsis duodecim nomina duodecim Apostolorum Agni. Revelation of John 21:15 Et qui loquebatur mecum, habebat mensuram arundineam auream, ut metiretur civitatem, et portas eius, et murum. Revelation of John 21:16 et civitas in quadro posita est, et longitudo eius tanta est quanta et latitudo: et mensus est civitatem de arundine aurea per stadia duodecim millia: et longitudo, et altitudo, et latitudo eius aequalia sunt. Revelation of John 21:17 Et mensus est murum eius centum quadraginta quattuor cubitorum, mensura hominis, quae est angeli. Revelation of John 21:18 Et erat structura muri eius ex lapide iaspide: ipsa vero civitas aurum mundum simile vitro mundo. Revelation of John 21:19 Et fundamenta muri civitatis omni lapide pretioso ornata. Fundamentum primum, iaspis: secundum, sapphirus: tertium, calcedonius: quartum, smaragdus: Revelation of John 21:20 quintum, sardonyx: sextum, sardius: septimum, chrysolithus: octavum, beryllus: nonum, topazius: decimum, chrysoprasus: undecimum, hyacinthus: duodecimum, amethystus. Revelation of John 21:21 Et duodecim portae, duodecim margaritae sunt, per singulas: et singulae portae erant ex singulis margaritis: et platea civitatis aurum mundum, tamquam vitrum perlucidum. Revelation of John 21:22 Et templum non vidi in ea. Dominus enim Deus omnipotens templum illius est, et Agnus. Revelation of John 21:23 Et civitas non eget sole, neque luna ut luceant in ea. nam claritas Dei illuminabit eam, et lucerna eius est Agnus. Revelation of John 21:24 Et ambulabunt gentes in lumine eius: et reges terrae afferent gloriam suam, et honorem in illam. Revelation of John 21:25 Et portae eius non claudentur per diem: nox enim non erit illic. Revelation of John 21:26 Et afferent gloriam, et honorem gentium in illam. Revelation of John 21:27 Non intrabit in eam aliquod coinquinatum, aut abominationem faciens, et mendacium, nisi qui scripti sunt in libro vitae Agni. Revelation of John 22:0 Revelation of John 22:1 Et ostendit mihi fluvium aquae vivae, splendidum tamquam crystallum, procedentem de sede Dei et Agni. Revelation of John 22:2 In medio plateae eius, et ex utraque parte fluminis lignum vitae, afferens fructus duodecim, per menses singulos reddens fructum suum, et folia ligni ad sanitatem Gentium. Revelation of John 22:3 Et omne maledictum non erit amplius: sed sedes Dei, et Agni in illa erunt, et servi eius servient illi. Revelation of John 22:4 Et videbunt faciem eius: et nomen eius in frontibus eorum. Revelation of John 22:5 Et nox ultra non erit: et non egebunt lumine lucernae, neque lumine solis, quoniam Dominus Deus illuminabit illos, et regnabunt in saecula saeculorum. Revelation of John 22:6 Et dixit mihi: Haec verba fidelissima sunt, et vera. Et Dominus Deus spirituum prophetarum misit Angelum suum ostendere servis suis quae oportet fieri cito. Revelation of John 22:7 Et ecce venio velociter. Beatus, qui custodit verba prophetiae libri huius. Revelation of John 22:8 Et ego Ioannes, qui audivi, et vidi haec. Et postquam audissem, et vidissem, cecidi ut adorarem ante pedes angeli, qui mihi haec ostendebat: Revelation of John 22:9 et dixit mihi: Vide ne feceris: conservus enim tuus sum, et fratrum tuorum prophetarum, et eorum, qui servant verba prophetiae libri huius: Deum adora. Revelation of John 22:10 Et dicit mihi: Ne signaveris verba prophetiae libri huius: tempus enim prope est. Revelation of John 22:11 Qui nocet, noceat adhuc: et qui in sordibus est, sordescat adhuc: et qui iustus est, iustificetur adhuc: et sanctus, sanctificetur adhuc. Revelation of John 22:12 Ecce venio cito, et merces mea mecum est, reddere unicuique secundum opera sua. Revelation of John 22:13 Ego sum alpha, et omega, primus, et novissimus, principium, et finis. Revelation of John 22:14 Beati, qui lavant stolas suas in sanguine Agni: ut sit potestas eorum in ligno vitae, et per portas intrent in civitatem. Revelation of John 22:15 Foris canes, et venefici, et impudici, et homicidae, et idolis servientes, et omnis, qui amat, et facit mendacium. Revelation of John 22:16 Ego Iesus misi Angelum meum, testificari vobis haec in Ecclesiis. Ego sum radix, et genus David, stella splendida, et matutina. Revelation of John 22:17 Et spiritus, et sponsa dicunt: Veni. Et qui audit, dicat: Veni. Et qui sitit, veniat: et qui vult, accipiat aquam vitae, gratis. Revelation of John 22:18 Contestor enim omni audienti verba prophetiae libri huius: Si quis apposuerit ad haec, apponet Deus super illum plagas scriptas in libro isto. Revelation of John 22:19 Et si quis diminuerit de verbis libri prophetiae huius, auferet Deus partem eius de libro vitae, et de civitate sancta, et de his, quae scripta sunt in libro isto. Revelation of John 22:20 dicit qui testimonium perhibet istorum. Etiam venio cito: Amen. Veni Domine Iesu. Revelation of John 22:21 Gratia Domini nostri Iesu Christi cum omnibus vobis. Amen.